A BOOK Of Epitaphs made upon the death of the Right worshipful Sir WILLIAM BUTTS Knight: Who deceased the third day of September, Anno 1583.  
Imprinted at London by Henry Midleton.   

VIRO ORNATISsimo spectatissimóque Magistro THOMAE BUTTES Armigero, Maecenati suo lońgè optimo, R. D. summam salutem in hoc saeculo, vitam aeternam in futuro, etc.  
INCIDERUNT mihi in manus literatissimorum hominum Epicoedia quaedam (Maecenas optime) in mortem D. Guilielmi Butti, viri inprimis venerabilis, germani tui, mira quadam facilitate nec facultate minori, haud ita pridem conscripta. Qui si sibi otium concessum fuisset, & per negotia licuisset graviora: credo multò plura, satscio longè praestantiora (ut his interim debitam suam laudem reseruemus) ad immortalem fratris tui famam propagandam, & nominis perpetuam memoriam in medium protulissent. Vt ut est, haec quae iam habemus in manibus, in ordinem digesta, in fasciculum congesta, & in publicum edita esse volui, ne vel eruditissimorum hominum labores aequa sua laud iniquè fraudarentur, atque ita, tum ipsi operam & oleum (ut dicitur) perderent, tum ipsorum opera defluerent prorsus, & illaudata conticescerent: vel singularis illa & nunquam ●●●is dignè laudata Butti virtus, defaecata religio, pietas in patriam, charitas in frat rem, bonitas in suos, justitia in omnes, aut temporum intercessione, & iniqua intercapedine, aut hominum turpi oblivione obliteraretur. Quae enim magis ingrata inhumanitas excogitari potest, quàm si is, qui diu multumque studuerat ut prodesset omnibus, tam cito ex animis omnium elaberetur? Quid fingi turpius, quam si is, qui ex rebus gestis, & summa virtute, summam nobilitatem generi suo (prius paterna virtute nobilitato satis) addidit, is totus ut ignobilis & inglorius sepeliretur? Fuit, fuit ille Buttus propter literas admirandus, propter mores diligendus, propter pietatem reverendus, propter sapientiam venerandus: Fuit, uti in bello fortis, ita in pace prudens; uti summa cum laud lenis, ita sine labe justus; uti cum juvenis Martis, ita cum senex, Musarum almus alumnus: tum in otio secum, tum in negotio cum alijs, semper admirabilis, neque in adolescentia voluptatum illecebris irretitus, neque in senectute divitiarum laqueis involutus. Qui non unus inter multos, sed primus ante omnes, summum semper ius in homines profligatos & nefarios exercuit, ne illi viventes ad libitum & libidinem suam, regnarent ad ruinam civium, florerent ad ariditatem urbis, consenescerent ad universae reipub. siccitatem. Quare nunquam horti uberiores fructus, nec agri superbiores segetes, nec divitiae ampliora foenora, nec consilia celebriorem applausum sunt consecuta: quàm Buttus hic noster tum domi clarus, tum foris Equestri ordine insignitus, apud exteros juvenis, senior apud nos, in Scotia gloriam immortalem armatus, in Anglia honorem haud minorem togatus, est adeptus. Dignus meherculè in cuius laudem, honoris pyramides extruamus: Dignus (nisi fortè volumus sapientum consilia tanquam flores deflorescere, instituta maiorum tanquam arbores exarescere, divina hominum praecepta tanquam picarum cantilenas sordescere) Dignus est inquam cuius consilia, instituta, praecepta, omni hominum posteritati in perpetuum commendentur. Haec ubi ego in memoriam revoco (revoco autem quàm saepissimè) cogor vel invitus in sermonem alibi à me habitum, saepius incidere: Buttum scilicet virum esse, quem sic amant omnes ut probent, sic probant ut laudent, sic laudant ut admirentur, sic admirantur ut cum optimis conferant, & his etiam longè multumque praeferant.  
Reddidiiam tibi (vir ornatissime) causas scriptionis; cessationis verò nostrae neque pauciores neque minus iustae reddi possunt. Non conferam culpam in occupationes privatas, ne fortassis criticis quibusdam hominibus putida videatur & pervulgata causatio. Non causabor adversae fortunae supercilium, & reluctantes necessitatis procellas, quae me a portu in quo libentissimè delitui, pepulere: est & illa obijciet, aliquis trivialis & triobolaris excusatio. Non dicam quòd Musae nostrae iam diu peregrinari imò & feriari cogantur: erit & haec defensio sat scio aliquibus subrustica prorsus & pervulgaris. Huiuscemodi sunt Momorum mores & morsus, qui cùm caput petere & vitam adimere nequeant, sandalium saltem aliquod reprehendent nasutiisti homunculi (quibus velim collisum nasum) quò existimationi nostrae obtrectare possint & maledicere. Quorum ego praepeditus iniurijs & calunnijs neque tam facilè neque tam foeliciter (in utroque enim claudicatum est) operi inchoato extremam manum attexere poteram. Siquidem in varias & ancipites cogitationes distractus animus, stetit diu dubius inconstans sibi, hoc praesertim dilemmate tortuoso circumseptus, ne vel scribendo grave temeritatis vitium, vel silendo gravissimam ingratitudinis labem subirem. Recollegi meipsum tamen, atque (cùm è duobus malis minus sit eligendum) statui ineptus potiùs quàm inhumanus, temerarius & audax quàm omnino levis & inconstans videri. Quòd autem tibi opus hoc qualecunque dedicare contendam (vir ornatissime) optimis illis quidem & maximis sum rationibus adductus. Primò quòd scriptionis huiusce causa & occasio à dignitate tua sit profecta. Tum quòd locupletissimus, oculatus, intimus & verè domesticus sis fratri testis, quàm ille operam, studium, fidem, patriae, Ecclesiae, reipub. semper nauauerit.  
Tua verò summa & singularis beneficentia, qua me pereuntem seruabas, & cadentem erigebas, suppressum planè & penè depressum paupertatis telo: tua (inquam) haud vulgaris clementia, qua me, adversae fortunae instabili rota fluctuantem, & naufragium studiorum meorum facientem, in humanitatis tuae portum & asylum recipiebas: me invitum certe & reluctantem ad hoc pensum qualecunque impellere videbatur. Quare neque tibi refragari debeo sine summa ingratitudinis ignominia, neque possum susceptum onus reijcere sine singulari scelere & turpissima perfidia. Quòd si impositum pensum non pertulero, si succubuero (Maecenas optime) tu culpam & poenam praestabis, quòd artificem elegeris & parum otiosum & minus literatum. Sed desinam tibi aures diutius obtundere. Quod unum iam est reliquum (nihil enim nisi vota supersunt) à Deo opt. max. obnixè peto, ut te unicum (iam) Buttum quam diutissimè reddat superstitem: ut reipub. ornamento, Ecclesiae praesidio, mihi auxilio esse possis.  Valeas ut vivas, qui vivis ut semper vivas. 
Tuae dignitatis alumnus, Robertus Dallingtonus.   

IN OBITUM CLARISSIMI Illustrissimique viri D. GVILIELMI BUTTI Equitis Norfolciensis, qui obijt tertio die Septembris, Anno Dom. 1583.  

A Page saeva nimis, renuis fera Parca? recede:  
I pete mors alios, apage saeva nimis.  
Buts super astra sedet, virtus tamen undique fulget,  
Res gestae fulgent: i pete mors alios.  
Quempietas Diuum fecit, quem gratia sanctum,  
Quem mors exemplum, quem pia vita bonum,  
Hîc jacet indigno contectum pulvere corpus,  
Ast anima aetherij transijt astra poli.  
Nunc super astra sedet Buttus mortemque beatus  
Tam benè qui vixit, morte sua superat.  
Buttus erat miseroque pater, Patriaeque patronus,  
Doctus erat, doctis fautor & author erat.  
Defuit officio nunquam: Pax aurea justum  
Bella virumque probant: Tempus utrumque pium.  
Ossa jacent tumulo, mentis monumenta suꝑsunt,  
Optima pars superest: Non jacet haec tumulo.  
Fama manet dum facta manent, nec laus morietur,  
Fama memor Butti, nescia fama mori.  
Ergo petas alios qui plus tua tela morentur,  
Buts super astra sedet, tunc pete mors alios.  Robertus Dallingtonus.   

Thomae Butti ad fratrem, Distichon.  

Butte redi, mihi chare redi, ter chare redito:  
Non ter chare redis? (eheu) mihi chare valeto.  Robertus Dallingtonus.  

The same in English.  
O Brother dear, to me most dear, thrice dear to me return,  
Wilt thou departed? farewell my heart, thy want doth make me mourn.  Thomas Buttes.   


GVilielmus Buttus,  
Nomine inclytus, aestimatione magnus,  
Virtutis alumnus, sceleris mastix,  
Dictis probandus, factis sequendus,  
Hîc jacet, lapideo monumento tectus.  Robertus Dallingtonus.   


An epitaph upon Sir William Buttes, a worthy Knight,  
Who lived to die, and died to live, and lives now in God's sight.   

HEre lieth a BUTTS of noble fame,  
And in this BUTTS was such a white:  
Whereat who shoots, and hits the same,  
may well be called a worthy Knight.   

His will to ill did not decline,  
His might to right was ever bend:  
His counsel wise, his sage advise,  
Was ever seen in his judgement.   

When he was young, with might in fight,  
With shield in field, he purchased praise:  
When he was old, than he by right,  
And justice did his fame increase.   

Whose youthful years with courage great,  
Whose hoary hairs with counsel grave▪  
Were so adorned: that due desert,  
Immortal praise for him doth crave.   

Which virtues rare, with many more,  
Do prove to us that BUTTS was borne:  
Tam Marti quàm Mercurio,  
Whose name with time cannot be worn.  Robert Dallington.   

An other.  

Woe and alas shallbe my song, 
England.   
BUTTS have I lost, I had so long,  
The grief cannot be told with tongue,  
I have without him.   

And I also will wail, and weep, 
Norfolk.   
My Norfolk men, like silly sheep,  
Do cry for BUTTS, who is asleep,  
And they without him.   

What shall we do, what shall we say, 
Gentlemen.   
What counsel take, if BUTTS away,  
What judgement give, if gone our stay,  
And we without him?   

And shall not we, of each degree, 
Commons.   
Who had relief and equity,  
Of BUTTS bewail this misery,  
To be without him?   

Now Butts is gone, mine is the smart, 
The Lady Buttes.   
Farewell my Butts, adieu my heart,  
O doleful death that didst us part,  
I die without him.   

O Brother come to me again, 
M. Thomas Butts.   
Oh let me not alone remain,  
Alas he is gone, my hope is vain,  
And I without him.   

We have him lost, who did us love, 
Kinsfolk.   
Our grief is such, nought can it move,  
We here beneath, wish him above,  
And wail without him.   

To cry, to wail, to sigh, to groan, 
Reason.   
Cannot avail, now he is gone,  
You must for all your plaint and moan,  
Still be without him.   

But live you well, do that is right, 
God's word.   
Then dying, you shall have in sight  
Sir William Buttes that worthy Knight,  
And never be without him.  Robert Dallington.   

An other.  

Short is our time that we do live, yet live we in these days  
Subject to sin, offending oft, transgressing many ways:  
Infinite griefs, a mind we have, subject to misery,  
Increasing pain, desiring death, and yet we cannot die:  
Rejoice then Butts, who though now dead, yet dost thou live for ever,  
Rewarded with the good in heaven: God grant us passage thither.  
When man is sick, then doth he seek his sickness to eschew,  
When health is got, God is forgot, and griefs do grow anew.  
In wealth we wallow wickedly, forgetting God most wretchedly,  
In woe we wail, flesh is so frail, that nought is life but misery.  
Long though we live, strong though we be, though stomach do not fail,  
Lose yet we must, life, and to dust, to this port must we sail.  
Life is a leaf, death comes aloof, common to me with all,  
Life is a blast, age comes at last, than death to great and small.  
In God therefore (leaving the world) see that you fix your joy,  
In death seek life, that dying once, avoid you may annoy.  
As worthy Butts, who in his life, to men a mirror was,  
And by his death hath life obtained, such life as shall not pass.  
Make him a pattern how to live, and see thereat you aim,  
Mark his example how to die, God grant you do the same.   

Beware therefore, see that for life eternal thou do seek,  
Betimes, as Butts to th'ill be just, to th'godly be thou meek.  
Use well thy wealth which God doth give, & help the poor that moan,  
Use thyself so, that thou mayst go, to th'place where Butts is gone.  
To God on high (where Buttes doth dwell) do thou thyself apply,  
To God most just, o man but dust, make haste continually.  
To God above, yield all thy love, the staff of man in age,  
The strength of youth, to evil, terror: to good, a great courage.  
Embrace virtue, but vice eschew, cast thou thy mind on high,  
End thou thy life, as did good Butts, think that thy health is nigh.  
So shalt thou then, o mortal man, whose sorrows now are great,  
Soon come to Butts, who looks for thee, in heaven to have thy seat.  Robert Dallington.   

An other.  

BUTTS living here this poesy had, for to be wise and plain:  
BUTTS living there, his corpse here left, shortly to take again.   

So wise and plain that being here, no man did BUTTS excel,  
So wise & plain that going hence, with Christ now Butts doth dwell.  Robert Dallington.   

An other.  

So soon as man upon the earth doth breath, 
SIR   
So soon he is to wickedness inclined,  
Such wicked men to th' world themselves bequeath,  
Such worldlings oft, have never God in mind.   

Whose life though long, yet yields to death at last, 
WILLIAM   
Whose death is loss of life and pleasures all,  
When wretched worldlings wicked life is past,  
Wealth then is gone, their pleasures then are gall.   

But BUTTS by bridling natures crooked will, 
BUTTS.   
By God his guide did go that way was best,  
BUTTS died to sin whereby he vanquished ill,  
BUTTS lived to Christ, with whom he now doth rest.  Robert Dallington.   

In eiusdem obitum per F. A.  

OSsa sub hoc fido Guilielmi marmore Butti  
Seruantur, mens est libera, laeta polo.  
Clarus eques fuit▪ atque obseruantissimus aequi,  
Antistes pacis, relligionis amans.  
Vita peracta piè, mortem est sortita beatam,  
Exijt ad certum mens reditura diem.  Franciscus Aungerus.  

The same in English.  
Under these stones do lie the bones of William Buttes a wight,  
Whose soul on high above the sky, is freed from sorrows quite.  
He lived a Knight, he loud the right, in peace he studied still,  
God's word it was, he did embrace, by them he framed his will:  
Who leaving breath did yield to death, his corpse in tomb to lie,  
Till soul again, at time certain, shall have them up on high.  Robert Dallington.   

In eiusdem obitum per F. A.  

ASpicin' hospes? atro Guilielmus pulvere Buttus,  
Hîc iaceo pulvis, tu quoque pulvis eris.  
Quicquid habes formae ut proprium sibi terra resumet  
Et facies pulchro corpore pingue solum.  
Ipse vigens aetate fui, nutritus in armis:  
Vici in bello acrem non sine laud Scotum.  
Tum pacem senior vergens aetate colebam,  
Et populum patrio iure tuebar eques.  
Complures numerans vixi haud inglorius annos,  
Multis hospitij nomine clarus eram.  
Sed quid? tantillum haud prosunt haec tanta sepulto  
Horum non vita, longior usus erat.  
Hoc unum prodest, post mortem hoc glorior uno:  
In Christo veramme tenuisse fidem.  
Ergo hospes multis hoc unum quaerito votis,  
Nam spem destituent caetera vana tuam.  Franciscus Aungerus.   

In eiusdem obitum per I. A.  

IN cineres cinerem conversum carmine flebo,  
Membraque quòd morti debita morte jacent.  
Est commune mori: morimur, moriemur & omnes,  
Non fleo (Butte) mori, sed potuisse mori.  
Non cineres deflebo tuos, nec inania membra,  
Est desiderium flebile Butte tuum.  
Flebile virtutes, & flebile facta referre,  
Dummodo non liceat morte prement frui.  
Intemerata iwenta fuit, veneranda senectus,  
Vtilis haec castris, utilis illa foro.  
utraque justitiam coluit: Pietatis asylum,  
Hospitium miseris, juris amica domus.  
Omnia quid prosunt? superest nisi nominis umbra,  
Fama viri superest, talem habuisse dolor.  johannes Aungerus.   

In eiusdem obitum per I. D.  

QVem patris Regi quondam bene nota medendi  
Doctrina illustrem, quem sua vota pium,  
Quem rerum virtus gestarum fecit Equestrem,  
Cui generis clari nobile stemma fuit:  
Exijt è vivis: animum Deus aethere servat,  
Hic tumulus structus marmore corpus habet.  johannes Dix.   

In eiusdem obitum per R. P.  

INcipe Melpomene, lugubres incipe cantus,  
Mortalis nemo morte perire nequit.  
Hei mihi quòd nullis mors est curabilis herbis,  
Hei mihi quòd Dominus Buts Guilielmus obit.  
Optima discedunt semper, terrasque relinquunt,  
Constantemque tenent deteriora locum.  
Charus erat cunctis, justos dilexit & omnes,  
Millibus ex multis par, puto, nullus erat,  
Buts, met as, lingua nos dicimus esse Latina,  
Et bene, huic Christus meta scopusque fuit.  
Hanc metam tandem nos hunc speramus adeptum,  
Ergo iam flendi fac mea Musa modum.  Robertus Parkerus.   

In eiusdem obitum per C. A.  

COnditur hoc tumulo generosae stirpis imago  
Vera, vir inprimis relligionis amans.  
Qui medici patris natus virtute probata,  
Conspicuum nomen Militis obtinuit.  
Namque illum prae se clarissima facta ferentem,  
Inter honoratos extulit ipsa viros.  
Haecque ipsum sublimè feret post funera virtus,  
Et qua natus erat gloria summa domus.  
Gaudebunt igitur tali cognomine cuncti,  
Qui sua signa petunt, principe digna viro.  
Saepe tamen lachrymas non absque dolore ciebunt  
Illius in mentes cùm venit atra dies.  
Sed cùm mortalem reputant, & fortia facta,  
Incipient luctus attenuare suos.  
Nam longo numeros implevit Militis aeno,  
In patriam meritis occubuitque senex.  Christophorus Abbys.   

In eiusdem obitum per A. M.  

OCcidit, heu tristis plenissima dictio luctus,  
Non nisi tartareo, digna sonanda lacu:  
Occidit ô miserae iustissima causa querelae,  
Saepe mihi moestis ingeminanda sonis.  
Occidit & madido stillant mihi lumina fletu,  
Lumina iam cuperem flumina nostra forent.  
Tunc ego perpetuas pro Butto fundere stillas  
Cogerer, aeternis ut fluit Ister aquis.  
Buttus enim cecidit, mea mens retulisse tremiscit,  
Tam meminisse timet, quam cecidisse dolet.  
Quid clamem? quae fata vocem? quae numina poscam?  
Quid loquar? anne fleam? quid quaerar? anne gemam?  
Heu nostri gemitus erit ortus & exitus eheu  
Exprimit ast animum, dictio neutra meum▪  
Hei mihi praeclarum rapuit, mors abstulit, eheu,  
Bello magnanimum, relligione pium.  
Ergo Butte tuam redimam quo munere vitam?  
Num potero madidis fata movere genis?  
Tristia fatidicae spirant suspiria Parcae,  
Exitus è stigijs nec datur ullus aquis.  
Fata negant, mors atra negat, Deus ipse recusat,  
Et verum est: Nulli parcere Parcapotest.  
Ergo Butte vale charissimus Elizabethae,  
(O dolor) ad fratrem non rediture tuum.  
Optime Butte vale, nunquam moriture, sed alto  
Vivens crede mihi, mortue, Buttus eris.  
Ergo non tumulo, non thure, aut carmine Buttus  
Est opus: absque vllo carmine Buttus erit.  Anthonius Maxeius.   

Epicoedium in eiusdem obitum per R. H.  

COnuenêre fides, Pietas, Constantia, Virtus,  
Vt celebrent magni busta beata viri.  
Conticuere fides, pietas, constantia, virtus,  
Heu dolet eximium fata petisse Ducem.  
Praefatur tandem virtus: Deus optime Diuum  
Magnatem in superas, accipe quaeso domos.  
Me duce commeruit mavortia Symbola Buttus,  
Me duce & aetherei scandat ad astra poli.  
Fortis eques pegasum potis est conscendere, & orco  
Mittere Cyclopum corpora vasta malo.  
Cui pietas: Cepheus potius descendat ab alto  
Dignior est tanto sydere noster eques.  
Amphitrioniadae iungatur nobilis Heros,  
Sic Mars, sic Phoebus, sic & jova jubet.  
Non moritur pietas non sentit vulnera lethi,  
Sed volat in celsas candida virgo domos.  
Deinde fides, riguis lachrymas detersit ocellis,  
Atque optat Butti coelica dona duci.  
Par fuit Hydromachon coelestia scandere tecta,  
Nec decet illustrem sydera habere ducem?  
Ergo petat divos divus Guilielmus honores,  
Ac verò cedat fabula Graeca duci.  
Mî placet, erecto dicat constantia vultu,  
Quaeque haec, quaeque illa est, voce locuta dea.  
Immortalis erat Butti mens, consiliumque  
Immortale fuit, gesta perennia erunt.  
Et quanquam regnum deeret mortale, Polares  
Attamen ille urbes, & bona Castra reget.  
Interea aeternum Tumulo superaddite carmen,  
Buttus eques scandit sydera clara poli.  Richardus Harueius.   

In eiusdem obitum per H. M.  

sum Deus quoties Parcas patieris inultas?  
Heu quando mortis rabiem mulctabis acerbam?  
Belliger hîc Mars esto, tuumque accende furorem,  
Adsis in Atropon tua fulmina mitte sororem.  
Siccine magnanimos subito mors sternet iniqua?  
Siccine deijciet claros & inulta manebit?  
In bello fuit iste potens insigniter olim,  
Inuida sed misere sors nunc deiecit eundem.  
Huc ades ô Pallas princepsque minerva dearum,  
Adsis & fer opem, doctic ulciscere mortem.  
Cur tu doctrinae fautrix, dicaris ubique,  
Si non praesidium doctis famamque ministras?  
Corporis at tantùm sunt membra inclusa sepulchro  
Supprimitur corpus, sed spiritus incolit astra.  
Oternos igitur miseros, sed non miser iste,  
Heu male quòd tantum decus haec amiserit aetas.  
Ast hic ter faelix Buttus qui dulcè quiescit,  
Hic sibi nam moriens, famamque decusque paravit.  H. Mihel.   

Epigramma in eiusdem obitum per A. S.  

HEu Buts quid morieris? cur vitam pallida Parca  
Tollit? cur resecat mors tibi fila rapax?  
Olim miles eras, miles fortissimus olim,  
Insignem te nunc sustulit atra dies.  
una dies cineres corpus conflavit in atros,  
Atque dies vitam sustulit una tuam.  
Anglia te genuit, te protulit Anglica tellus,  
Quae tota est factis irradiata tuis.  
Hector eras alter, fueras fortissimus Hector.  
Namque hoc testantur bellica facta tua.  
Magnus eras, fuerasque gravis, fuerasque benignus,  
Hoc nam testantur munera clara tua.  
Haec eadem referunt virtutes corporis omnes,  
Atque animi, quas tu semper habere soles.  
Urbes, tecta, domus, & moenia celsa peribunt,  
Ast tibi durabunt, gloria, fama, decus.  Andraeas Stiles.   

In eiusdem obitum per I. W.  

PArca quid innocuos? cur non prius ipsa nocentes  
Insontes adeo cur fera parca petis?  
Non inopum satis est telo petijsse tabernas?  
Nec tenui satis est occubuisse Codro?  
Siccine magnates laethali vulnere sternis?  
Nulla tibi ratio nobilitatis erat?  
Flectere non potuit quae cunctos inclyta virtus?  
Nil est quod possit corda movere tua?  
Heu fera mors quae nunc spoliasti munere vitae  
Quem clarum virtus fecerat ipsa virum.  
Clarus erat nec non prognatus semine claro,  
Non ullis equitum laud secundus erat.  
Illius ornârant doctrinae lumina patrem,  
Quem sibi rex medicum sumpserat esse suum.  
Non tamen hic proavos aut avos & caetera iactat,  
Quae cum fortunae stantque caduntque rota.  
Nec quae maiores fecerunt fortia facta,  
Hunc equitum celebri constituêre gradu:  
Sed virtute sua, decus hoc conscendit equestre,  
Quicquid id est, totum nuncupat ille suum.  
Hei quòd mors illi praecidit stamina vitae,  
Hei quòd mors ultra non tulit esse virum.  
Sed patimur quamuis sis conditus ipse sepulchro,  
Non tamen est unà fama sepulta tua.  
Dum tua membra jacent, terrae demersa cavernis,  
Mens scandit coelos aethereasque domos.  
Quam vivens olim coluisti splendida virtus,  
Nunc post extremos te colit illa rogos.  
Dum tu mortales mortali sede relicta,  
Linquis, apud divos, tempora laetus agis.  
Non tibi sustentant mortalia pabula corpus,  
Uesceris ambrosia, nectar & ipse bibis.  
Mortalis nomen tamen immortale parasti,  
Uita brevis fuerat, fama perennis erit.  
Buts Guilielme vale, post ultima funera vives,  
Uiues post tristes Buts Guilielme rogos.  johannes Weldus.   

In eiusdem obitum per G. B.  

AD sacra lugubres extendite sydera voces,  
Lugeat & madidis moesta caterua genis.  
Occidit heu parvo violentae tempore mortis  
Ictu, qui toties tanta pericla tulit.  
Siccine vivacis mors importuna senectae,  
Non piget extremum praecipitasse diem?  
Non tulit ut sacrae violentur turpiter aedes,  
Non violanda tulit templa dicata Deo.  
mart potens, pietat is amans, virtute fidelis,  
Dux erat, hoc patriae non mediocre bonum.  
Magna laborifice res gestae praemia poscunt,  
Plurima deposcunt praemia, turpe nihil.  
justitiam semper vivus rectumque colebas,  
Non ignotus eras miles in hoste ferus.  
Vita coruscanti vig vit diademate digna,  
Multorum perijt, tepereunte salus.  
Non te formident, metuenda pericula ditis,  
Sedibus Elisiis, regna parata patent.  Guilielmus Bournus.   

In eiusdem obitum per S. S.  

SI te Butte tuis viva sub imagine Zeuxis,  
Si formae decus egregium similemque dedisset:  
Archetypo Mentor, vel magni cura Magistri,  
Gratum opus atque aegris adeo lugentibus ingens,  
Solamen tristique decus non vile sepulchro.  
Sed fallax ea cura tamen, mancique laboris  
Imperfectus honos. Quis enim deducere mores  
Uirtutesque animi, liquido traducere in auro,  
Et quae pars melior Butti, quis pingere mentem  
Coelesti imbutam studio, sanctoque calore  
Flammatam, semperque aliquid sublimè ferentem  
Sufficeret? Totum haud possunt comprendere caerae  
Artificumque labor, media & plus part lateres.  
Ast ego si sacras hausissem largius undas,  
Hinc tibi perpetuos victuro carmine vultus,  
Formassem, effigiemque animi, morumque figuras,  
Duxissem calamo, meliusque hoc ore niteres.  
Nunc habe in officium tumuli, quae nostra potestas  
Submissos versus atque illaudabile carmen,  
Lugentesque lyrae cantus, pulsasque sinistro  
Pollice moerentes obliquo pectine chordas.  
Non tibi Butte deest generosa ab origine sanguis,  
Nec sine luce genus, nam quis non claraparentis  
Facta sciat quantum medica valuisset in arte  
Ordinis aurati Butti, quam fama sonorum  
Transuolat Oceanum, totique inclaruit orbi?  
Mente bonus, largusque manu, nec parcus egenti,  
Cui similis frater superest bonitate, solet qui  
Auxilium afflictis, pronasque rogantibus aures  
Praebere, & nullos misera damnare repulsa.  
Nec meritum tardare mora, nec ferre rogari,  
Sed faciles afferre manus atque obuius ire  
Supplicibus, multisque precum minuisse ruborem.  
At iam tante tuis meritis, studioque fideli  
Virtutis, tu Butte iaces, subit invida saeclis  
Pallida mors, tristesque secarunt fila sorores.  
Nec tamen interea fragilis dum corporis artus,  
Conficerent morbi, & iam desperata medentum  
Auxilia, est vllo tua mens deiecta dolore.  
Coelum sed votis penetràs, Christumque fideli  
Orecies, huic aegram animam iam corpore lasso  
Euasuram alacri studio committis, in illum  
Vox cadit extremusque calor morientis anhelat.  
Sic mortale genus, nobis venit ordine fati  
Exitus, & reges populosque extrema citatos  
Vrna capit, nullique statum praevertere tempus,  
Aut tardare licet, foelix qui linquere molem  
Terrestrem potuit, vilemque hunc carceris usum▪  
Et mundi exolui curis, & vivere Christo.  Sophonias Smith.   

In eiusdem obitum per F. B.  

INduat pullas gemebunda vestes,  
Quaeque clarorum regio virorum,  
Aura lugubres resonet querelas, Duplicet Echo.   

Tabefit frondens equitum corona,  
Impiae terror perijt cateruae,  
Sternitur cretus Guilielmus alto Sanguine Butti.   

Atropos tantae feritatis author,  
Quae fuit tantae tibi causa caedis?  
unde commotis tibi mens procellis, Aestuat irae?   

Nil movet splendor generis paterni,  
Nil movent gnati, species, acumen,  
Nil sacro verae moueare cultu Relligionis.   

jam scio diris genus esse dirum,  
Non enim divis atavis creatae,  
Conferunt vera pietate ductae, Praemia turbae.   

Sed manus tinctae tepido cruore,  
Stragibus gaudent cumulare terram  
Filiae noctis, stygijque lacus Saeva propago.   

Litteratorum celebris senatus,  
Litteratorum doleat patronum▪  
Litteris tanto studio faventem, Sic perijsse.   

Plangat heroum generosa proles,  
Pauperum plangat chorus universus  
Hijs salus, illis decus haud pusillum Desijt esse.   

At genae nostrae lachrymis madescant  
Quum veternosae genitricis aluo,  
Illius corpus gelidosque condi Cernimus artus.   

Lugeat demum populus Britannus,  
Christianorum cecidisse robur,  
Robur adversus pietatis hostes Pseudoprophetas.  Franciscus Burleigh.   

Aliud.  

PLange fidele genus, Buttus tellure recessit,  
At petijt coelos, Plaude fidele genus.  Eiusdem.  

The same in English.  
LAment and mourn, that BUTTS is gone, you godly that remain,  
But BUTTS is gone from earth to heaven, therefore rejoice again.  T. Buttes.   

Aliud.  

CVius vita fuit vita viris bonis,  
Mors mortis specimen, Buttus ab inclyta  
Buttorum numerans stripe genus suum,  
Commendat gelida corpus humo tegi,  
At mentem celerem sydera transuehi.   

Videte corpus, ast obedientiam,  
Sequatur omnis huius inclyti viri:  
Gratus enim erat Deo, virisque vir fuit  
Angelus & Angelis beatus est, erit.  Franciscus Burleigh.   

In eiusdem obitum per R. I.  

BIs duo sunt (perhibent docti) primordiarerum,  
Vulcanus, tellus, aether & unda simul.  
Ex istis fiunt quae fiunt corpora cuncta,  
Haec dant corporeis, corpora quaeque suis.  
Haec sunt principium, sunt haec substantia rebus:  
Haec sunt & vitae causa cuique suae.  
Sic ex adverso rursum soluentur in ista,  
Quaecunque ex istis facta fuere prius.  
Sic sunt ista salus, sic ista cuique ruina,  
Sic sunt principium finis & ista simul.  
Ex his facta vigent, & in ista solutaperibunt  
Omnia, sic fragile est, quicquid in orb manet.  
Quod terrestre fuit, fiet terrestre vicissim,  
Quod fuit unda, latex: quod fuit aether, idem.  
Unde gelata suam formam amisisse videtur,  
quip ea non eadem, quae fuit ante manet.  
unda sed est glacies, glaciesque soluta fit unda,  
Naturam capiunt omnia versa suam.  
Terram vult tellus, aether vult aetheris ignes,  
Omne & in hoc ipsum quod fuit ante redit.  
Hic est naturae cursus, nihil ergo novarum,  
Si morti fragilis det modo vita locum.  
Nascimur èterra, ad terramque revertimur omnes,  
Terra sumus, nobis maxima terra parens.  
Terra tegit, quem terra tulit, sua membra reposcit  
Quae dederat tellus, non aliena petit.  Rhodolphus joiner.   

Aliud.  

LVget Musa virum: non quia vir fuit  
Luget Musa virum, non quia mortuus  
Luget Musa virum, sed quia viriacet  
justus, quisque perit, qui satus est homo.  
Non est quòd doleas, si cadat improbus,  
Horum depereint undique plurimi:  
Ast est quòd dole as, si pereat bonus,  
Rarum hoc est animal vir bonus & pius.  
Fatorum fateor magnanecessitas,  
Nec quisquam poterit, mors, tua spicula  
Euitare, tamen mors, nimis inuidaes  
Quae justos citius, tardius improbos  
Tristi perpetuo vulnere corripis.  
Exercere velis, si tua robora,  
Si notum cupias vis tua quanta sit,  
Pravos tum feriant spicula, nec bonos  
Attingant, etenim commoda pluribus  
Horum vita manet, mors gravis omnibus.  
Contra nemo virûm respiciet malos,  
Unâ si pereant ter tria millia,  
Quorum vita no cet pluribus impia,  
Et contra interitus proderit omnibus.  Eiusdem.   

Aliud.  

LVgeat ploretque virum necesse est,  
Musa moesto carmine nostra talem,  
Si quidergo Musa potes dolere,  
Musa doleto.   

Cùm dolor vexet, facile est dolere,  
At dolorem significari versu  
Arduum: quantum potero libenter  
Musa dolebo.   

Exprimas luctus igitur gementes,  
Noverit praesens studiosa turba,  
Vita quam sit chara tibi bonorum  
Musa doleto.   

Si minus nos impediant cadentes  
Ad genas tristes lachrymae, dolorem  
Non sinemus testificare, quare  
Musa dolebo.   

Fac agas quae sunt peragenda paucis,  
Fac viri mortem celebres camaena,  
Dignus est is qui celebretur, ergo  
Musa doleto.   

Nostra lugebit tenuis camaena  
Flebili quanto poterit dolore  
Quicquid in nobis remanet gemiscet  
Musa dolebo.  Eiusdem.   

Aliud.  

MVsae Pierides novem sorores,  
Nobis suppetias feratis omnes,  
Omnes non aliquas adesse vellem,  
Vobis omnibus est opus (sorores).  
Non ut laudibus evehatis ullum,  
Aut Bacchi celebretis alma festa.  
Non ut carmine mulceatis aures,  
Laetorum placido, sed ergo adestis,  
Ut mortem bene defleamus omnes.  
Herois veteris, dolore magno  
Mortis qui cecidit feralis ictu,  
Omnes plangite qui navatis omne  
In rectis studium artibus, caterua  
Doctorum philomusa plangat omnis,  
Et planctu doleat iwenta moesto.  
Morti succubuit gravis patronus  
Musarum, celebretur ergo Musis.  
Nunquam nostra sinet camaena tantum  
Deplorare virum canoro versu,  
Sic quamuis iaceat peremptus atra  
jam nunc morte, tamen vigebit ille  
Atque omni celebratus ibit aevo.  Eiusdem.   

Aliud.  

DOleto plebs Norfolcia,  
Omnes dolete, plangite  
Imò quot orbis continet,  
Lugete cantu flebili,  
Et lachrymis cadentibus  
Deflete Butti funera,  
Planctu viri dignissimi.   

Niforte vobis penitus  
Sit dempta fletus copia  
Omnis, dolore languido  
Si causa vobis extitit,  
unquam dolendi maxima,  
Uobis in isto funere,  
Certè datur iniustissima.   

Nam qui jacet, non quispiam  
Ignobilis sub vulnere, aut  
Notus suo vix seculo,  
Sed mortuus vir nobilis  
Non stēmate (est quod vix suum,  
Quamuis genus sit nobile)  
Virtute sed (quod est suum)  
Faelicitas quae maxima est.  
Illustris ille stemmate  
Magnis satus parentibus,  
Illustrior sed factus est  
Factis suis illustribus.  
Alumnus almus extitit,  
Et aequitatis & boni   

Omnis, malos qui grandibus  
Affecerat cunctos malis,  
Contra bonos honoribus  
Remunerarat maximis.  
Extolleret sipluribus,  
Camaena nostra laudibus  
Illis virum dignissimum,  
Immunis ipse non forem  
Ab omnium calumnijs.  
Sed spero me defendet id  
Quod non novarum quippiam  
Uobis canam, sed optime  
Haec omnibus sunt cognita,  
Quae his versibus tradiderim,   

Cuius vix totus famam complectitur orbis,  
Eius corpus habet urna minuta viri.  Eiusdem.   

In eiusdem obitum per S. L.  

Haec nova quid rerum facies & tristis imago?  
Quid turba vult pullis operta vestibus?  
Cur lachrymae teneris densae funduntur ocellis?  
Genaeque moestis tot rigantur luctibus?  
Solennes pompae quae tristia funera ducunt?  
Eia agito moestam dic Camaena Naeniam.  
Tegenerose cohors luget generosa peremptum  
Mortis rigenti Butte saevae spiculo.  
Omniate Guilielme sonant per rura coloni,  
Charus fuisti nempe sanus omnibus.  
Téque sibi ereptum lachrymis pia turba requirit,  
Sensère praesidium, pij te maximum.  
Lumine te casso miseri plectuntur egeni,  
Frigus, famem magis, sitimque sentiunt.  
Foemina te luget charo viduata marito,  
Orbique deflent liberi parentibus.  
Non illis gravis esse malus te sospite, quisquam  
Audebat, vllisue afficere molestijs.  
Tetua Butte domus rerum columemque suarum,  
Magnumque familiae occidisse flet decus.  
Quales amissis Philomelae fletibus, altae  
In populo moestis quaerelis ingemunt.  
Credimus at te nos coelesti luce beatum,  
Patriamque solam clade tanta perditam.  
Quàm brevis, heu, nobis vita est, annique fugaces?  
Ipse etiam Oaxes signor & Hebrus fluit.  
Haud celeres vincant neruo impellente sagittae  
Si quando Parthiprima miscent praelia.  
Non tua lustra (quid hoc?) ter quinque impleverat aetas,  
Annis tribus eras, fata cùm poscunt, minor.  
Quantulun hoc est miseris spatium mortalibus aevi?  
Pauci id tamen multis vident in millibus.  
Cur properare volunt, rapidisque allabier alis  
Terra creatis fata Noctis filiae?  
Ceruorum vivax genus est, sed & improba cornix  
In multa perhibitur vigere saecula:  
Sed nostrae, heu miseros, prima incunabula vita  
Senium, citisque passibus mors excipit.  
Cognita quàm bona sint nobis satis ante relinquum  
Repentè fugiunt inchoata gaudia.  
Qui modò fulgebant intexto vestibus auro,  
Dicto citius alto teguntur pulvere.  
Et lautè soliti structis accumbere mensis,  
Hij mox & ipsi vermibus fiunt Dapes.  
Nil Acheronta genus, nec rarae gratia formae,  
Midae nihil nec Attali movent opes.  
Ipsa nec insignis Lethaeo liberat amne  
Virtus, semel calcanda cunctis haec via est.  
Hijs moniti exemplis, quibus est iam copia lucis,  
Ne se nimis rebus caducis implicent.  
Magnificasque domos & daedala condere tecta  
Fato vocante aliò laborent parcius.  
Corpora nec gelidis mox imponenda sepulchris,  
Aut Persico luxu aut amore diffluant.  
Quin animae potius cùm sit coelestis origo,  
Coelum indies pijs recludant mentibus:  
Et patriae prodesse suae pro viribus omnes:  
Nitantur, huc omnes labores dirigant.  
Hinc Butti viget, atque vigebit gloria, donec  
Contrahet hyems, exuret agros Sirius.  Stephanus Limbertus.   

In eiusdem obitum per H. G.  

cum Deus omnipotens scisso spectasset Olympo  
Agmina vesanis ludere stulta modis,  
O genus ignarum, gemuit, cui nullus amicum  
Praemonstrat iustae dux paradigma viae.  
Caeca per ambiguas errat malè turba cohortes,  
Exemplar vitae nec melioris habet.  
Ast habitura refert, nostri spes unica Butte  
Butte, pharetratis sis bone, meta viris.  
Tu decus omne tuis, sis tu quoque pulchra tuorum  
Metaque digna peti, famaque digna sequi.  
Te videant, visumque notent, notumque sequantur,  
Hectora te castris, Nestora consilijs.  
Nec mora, sceptrigeri fecit mandata Tonantis  
Buttus & est vitae regula certapiae.  
Ille dedit vitae signum melioris, & ille  
Foelici docuit mittere tela manu.  
Fortis eques bellis, otio fuit arbiter aequi,  
Bellipotens Martis, pacificusque iovis.  
Et pius & doctus qualem non millibus unum  
Reperit è multis, regia Elissa viris.  
Sed (dolor) integrae paucis pia dogmata vitae,  
Uel prodesse valent, velplacuisse solent.  
Nulla per immensos tetigerunt spicula campos,  
Uulnerat oppositum nulla sagitta scopum.  
Tum pater omnipotens (heu) nostro munere, nemo  
Dignus? at es dignus Butte beate Deo.  
Butte beate veni, geminat, cape tecta deorum,  
Linque Lares patrios, Butte beate veni.  
Hic Cheiron, doctusque arcu contendit Apollo,  
Hic certat iaculis docta Minerva suis.  
Si nequeant tantos mortalia corda labores  
Ferre, dabit vires coelica turba suas.  
Haec fatus volucrem posuit super aethera Buttum,  
Vt sit toxiphilis postea meta deis.  
Sic vivit, viwsque valet, validusque perenne,  
Sortitus, regnum gestit habere nowm.  
Pars perijt busto peior, perit altera nunquam,  
Haec jacet illa volat, haec perit illa valet.  
Ergo plura suae cupiens monumenta Pharetrae  
Summa adeat scandens sydera, Buttus adit.  Henricus Gosnold.   

An other.  

IF Country tears might call thy ghost from grave,  
Or friends could force thy carcase to retire,  
Both country should (as erst) thy succour have,  
And friends again possess a saged sire.  
But sith ne friends, ne country can prevail,  
What hope can help, what help in woe to wail?   

Thy presence hath amazed our minds with joy,  
Thine absence joys thy spotless spirit above,  
A time thou troddest the track of our annoy,  
A better time thy dying day didst prove.  
O happy BUTTS, that living lived to die,  
Thrice happy BUTTS, that died to live on high.   

To wish thou wert on earth, were open wrong,  
To joy thy parting, were a graceless knell,  
Yet friends could wish thy life were twice so long,  
And friends triumph to see thee part so well.  
Thus whether life or death jehove had sent,  
Thy friends had cause to laugh, and not lament.   

Then spare those tears, that trill from eyes amiss,  
And deem such death a gift for good deserts,  
A thankless part to call his soul from bliss,  
Whose body once did glad your faithful hearts.  
Don BUTTES hath reaped a task with heavenly train,  
Renouncing eftsoons to retire again.  Henry Gosnold.   

In eiusdem obitum per P. W.  

LOnga dies canos miseris mortalibus adfert,  
Morborum cani, morbi sunt nuncia mortis.  
Et sua sunt etiam crudis symptomata membris  
Quae soluit teneris mors immatura sub annis:  
Rugosos ad busta senes, simul atque minores  
Ire, salutata vix pridem luce videmus.  
Nos nec iura Deûm, nec inevitabile fatum  
Parcarum movet, ac breve & irreparabile tempus:  
Quin potius nobis judges promittimus horas,  
Sive dies, mensesue, aut annos, omnia caecis  
Cum vi detrudat, mors indignata sub umbris.  
Post mortem superest, quid tandem? putre cadaver  
Mentis inops, vitaeque fugax, vis ossea, corpus  
Et sensus motusque expers, & sanguine cassum,  
Uita fugit subito, magni mutatio mundi  
Assidua, & veluti caelis inducta senectus:  
Exigui male sana tamen praecordia mundi,  
Vix quassare queunt, & spes evellere falsas.  
Ast soli volumus terrae ditione potiri.  
Nec quicquam terrent nos dirae insignia mortis,  
Clepsidra, dextra minax, telum, falx, stamina, fusi;  
Quum sapite ô tandem, mortalia pectora, quid sit▪  
Mobile perpetuum producere tempus in aeuum  
Discite; Terra suum repetet, chaos, undaque & aer  
Tempora temporibus cedent, & tempore justo  
Singula deficient, patientur cuncta ruinam.  
Ergone vita feret sedes aeterna caducas?  
Atque immortales mortalis regia claudet?  
Quin vos officijs animi sapientius uti  
Edoceat natura, parens, en tempore justo  
Vnca senescentem Dominum cùm rostra relinquunt  
Protinus effoetos renovant iovis alitis annos,  
Et vetere exuti, iwenescunt pelle colubri.  
Pristina sic madida terrae putre dine quamuis  
Mutetur facies: vitae melioris origo  
Nobis foelici de conditione beatis,  
Laeta datur, Parcae cùm rumpunt stamina vitae.  
Ast mentem siquis dictis adhibere negabit,  
Perpendat sedulò quid fert hoc putre cadaver,  
Quem niveae vestes ostroque auroque rigentes  
Contegerent, heri, fulua tumulatus arena  
Decumbit; blattis, parvis & vermibus esca.  
Si mortem vel opes vel flectant pondera nummi,  
Si virtus vitaeve decus, celebratus & honor,  
Persephones dirae propellere vulnera possent,  
Fata pepercissent, generoso turbida nostro,  
Qui modo conscendit Pernassi culmina montis.  
Quis fuit, an quaeris? Musarun ac Martis alumnus,  
Insignis pietate, sacra dux Palladis arte,  
Ingenio, cunctos inter sua cornua tollit.  
Sic Martem coluit, Musis ut proximus esset,  
Nec tamen his sectans neglexit Martia facta:  
Si virtus simul ac maiorum nomina quenquam  
Condecorant, meritò mereatur stemmata Buttus,  
Noster eques, quem nobilitat gens stirpis avitae,  
Et mores, vitaeque decus, virtusque decora.  
Uerùm haec non possunt vitare pericula mortis,  
Nec potis est Buttus penetrabile flectere telum  
Parcarum, ast soluit nunc Atropos invida filum,  
Soluit & in cineres populi decus omne Britanni.  
Et quid non post hac populatrix ista rebellet?  
Cùm quemquam à Parcae furijs servare severis  
Nil valeat, tandem quin singula morte premantur.  
Ergone perpetuò peritura est Gloria Butti?  
Ergone perpetuò famam, decus omne perenne  
Abstulit una dies, & funere mersit acerbo?  
Corpus terra tegit, volitat sed fama per orbem,  
Corpus terra teget, mens coelo emissa potitur.  
Scire quis aetheream deducat callis ad aulam  
Uultis, & aeternae cingi diademate vitae?  
Optima ad has Butti pars emigravit adoras.  
Nam pia vita piae verax praenuncia mortis,  
Et pia mors vitae comes indefessa probatae  
Nos sperare facit, totoque e pectore grates,  
Fundimus ad Dominum reliquarum praemia dotum.  
In coelis rami, semper viridantis olivae  
Nobiscum laudes & grato carmine Musae.  
Nunc vos lugentum comites, modulamine luctus  
Ducite, plectra lyrae tristis nunc tangite Musae  
Calliopea sonos, cythara diffundito gratos  
Pulchra Thalia modos, neruorum tundito dulces:  
Quod mortale genus mors tollit dente voraci:  
Gloria sed Butti celebrem bacchatur in orbem,  
Perspectos hominis mores Norfolcia tollit,  
Aeternum salueto, ergo dic at que valeto  
Corpus humi mandetis, eum decorate supremis  
Muneribus, longos volitabit nomen in annos.  Philippus Watker.   

In eiusdem obitum per I. H.  

FLebilis indignos Elegeïa solve capillos,  
Sume malo vestem, tempore moesta nigram:  
It quos clara tenet Norfolcia plangite palmis,  
Exijt hinc Buttus, Martis alumnus eques.  
Deplorato tuos tristis Norfolcia casus,  
Cantato querulo carmina pauca sono.  
Ossa sub hoc tumulo conduntur languida Butti,  
Militis egregij, clauigerique Ducis.  
mart potens, sumpsit praeclarum nomen ab armis,  
Mars dedit & famam, divitiasque dedit.  
Faelix & prudens, clarissima praelia gessit.  
Hostibus ille timor, civibus ille decus.  
Qui tamen effugit toties fera spicula duri  
Hostis, qui forti contudit arma manu,  
Quem vis non potuit ferri, mors atra cruento,  
Percussit cultro, praeripuitque diem.  
Vos igitur qui mart fero gaudetis & armis,  
Qui colitis glaucae fana sacrata deae,  
Hunc lugete (precor) dateque ultima funera vobis  
Pro tali facto, Mars feret almus opem.  
Dicite Sicelides Musae, (nam vester alumnus  
Ille fuit) Butti molliter ossa cubent.  
Fovit Apollineos vates, doctosque Poëtas,  
Uestraque gustarat pocula blanda, (scio)  
Vir probus & facilis, justus, permulta benignè  
Dans miseris, cuivis ferre paratus opem.  
Quàm fuit is charus vicina colentibus arua,  
Dum vixit miserúm dicere turba potest.  
Quàm multae maduere genae, quot pectora tundunt  
Singultu luctum significant gravem?  
Murmura quot populi tacitè dicentis, in annos  
dign senex multos vivere, Butte vale.  
Haec dolor extorquet qui totos occupat artus,  
Has voces verus mittere cogit amor.  
Ergo precor parva requiescas mollis in urna,  
Auxisti numeros inclyte Butte pios.  johannes Seelus.   

In eiusdem obitum per A. D.  

QUis fuit in vita quaeris? praeclarus honore,  
Moribus insignis, relligione pius.  
Mars dedit arma sequi, pacem tamen auxit, amando  
Magne pater patriae, quis tibi suppar erit?  
Numinorum parcus nunquam, nec prodigus aeris,  
In medio currens tramite, quantus erat?  
Negligit ingenij laudem, tamen excipit illum,  
Fata pium tollunt tristia saeva nimis.  
Quis sit post mortem dubitas, & quaeris ineptè?  
Vita probat mortem, mors probat esse pium.  
Non sic cum Butto lachrymarum fluctus abibit,  
Carmina non patitur candida musa loqui.  
Quòd vixit moritur, moritur quia vivimus ipsi,  
Virtutis fructum iam capit ille suae.  
Carmina nil prosunt, fatis nos tradimus omnes,  
Vixisti nobis, vivis & usque Deo.  
Cùm coelos adijt praestabo silentia Musae,  
Quae coelos spernit, garrula quando tacet.  
Optime dux patriae, certissima vita bonorum,  
Nil possum maius dicere, sancte vale.  Arthurus Daubneius.   

In eiusdem obitum per A. C.  

ERgo libet tanti (crudelia fata) tyranni  
Saevire? atque hominum ludere triste genus?  
Nec poterunt pietas, vires, grauitásue, decúsue,  
Relligio, nec opes, erripuisse rogis?  
Sed pariter cuivis, triplici ceruice videndus,  
Trux canis? & cuivis atria ditis atri?  
Nulli exorandus, Plegetontis portitor undae?  
Adijcit aut penso nil prece dira soror?  
Numina nec flecti? parcae nec parcere norunt?  
Nec nisi cunctorum solaruina placet?  
Quid juuat ergo viros, sese exercere periclis?  
Quid valet invicta gloria parta manu?  
Quid pietas, virtus, vires? quid nobile pectus?  
Pauperis hospitium? aut inviolata fides?  
Ista nec eripiunt fatorum stamine secto,  
Inclytus haec habuit singula Buttus eques.  
Et quicquid natura parens, quicquid sacra virtus,  
Quicquid sors potuit, dona fuere senis.  
Nil minus at moritur, saevas sic volvere Parcas,  
Sic invisa homini numina velle ferunt.  
Ergo age Musa tuas tristes revocare querelas  
Incipe, sollicitis flebilibusque modis.  
Plangite nunc dryads, recitate ululantia Fauni  
Carmina, Nympharum plangite tota cohors.  
Linque choros Citharea leues, vos plectra Camenae  
Uestraque nunc Satyri guttura rauca gemant.  
Linquat Atlantiades, tibias inflare canoras,  
Phoebe relinque lyram, linque Minerva Chelyn.  
Et mecum humanas misero lugete ruinas,  
Inuisum fatis plangite & omne genus.  
Qui fuit è multis Buts unicus hospes egenis,  
O mors interijt fraudibus ecce tuis.  
Fraudibus ecce tuis perijt, Qui spicula Martis  
Non timuit, castris cui data palma fuit.  
Cui data palma fuit, patriae tutela salutis  
Qui fuit armipotens, nunc quasi Bulla perit.  
Nunc quasi Bulla perit, quondam qui floruit armis,  
Qui pietate gravis, qui gravitate pius.  
Nec nisi moeror adest, sola est mihi flere voluptas  
Quàm mihi flere placet, quàm gemuisse placet?  
Sed quid ago demens, quid luctibus aethera pulso?  
Num lachrymasse juuat? num gemuisse juuat?  
An quia liber abit, qui vinclis carceris huius  
Soluitur? ah piget, ah verba retracto lubens.  
Non perijt Buttus cui vita caduca recessit,  
Et cui sort bona, vita perennis adest.  
Non igitur lugenda pijs tam fata secunda,  
Talia sunt precibus saepe petenda viris.  
Nec saevire placet, nec sunt crudelia fata,  
Nec genus humanum ludere deinde placet.  
Numinibus visum est, vitae ut sit ianua lethum,  
Ni moriare, nequis scandere regna iovis.  
Sic ô sic superi, Buttus terrestria liquit,  
Ut sedem aeternam captet in arce poli.  
Ergo age Musa tuas tristes depone querelas,  
Incipe mellifluos nunc recitare modos.  
Psallite nunc dryads, canite exultantia Fauni  
Carmina: Nympharum psallite tota cohors.  
Tuque choros Cytharea petas, vos plectra Camenae,  
Et repetant Satyri carmine dulce melos.  
Incipe Syllene tibias inflare canoras,  
Phoebe resume lyram, sume Minerva Chelym.  
Tuque vale pie Butte vale, quem vivere nobis,  
Quem tibi dulce fuit, nec tibi triste mori.  
O foelix nimium, qui sic sua secla peregit,  
Ter foelix cui Dij dant ita posse mori.  Anth. Cade.   

In eiusdem obitum per I. B.  

CAndida quae laeto gestis incedere gressu,  
Fer peplum, crines pandito Musatuos.  
Exequias celebra, solennia munera praesta,  
Lugubres cantus, exere, prome, cane.  
Fortia facta foris, charissima patria vita  
Praeterita, hos ritus, haec sibi iura petunt.  
Excubias agito, tristes Norfolcia vultus  
Sumito: Nam Buttus spesque salusque tua  
Occubuit victus, qui vicit saepius ante,  
Quando tuas bello gesserat ille vices.  
Ast patrios linquens fines, relegatur ad ora  
Coelica, nunc exul, qui tibi praesul erat.  
O antiqua domus (quam charam semper habebat)  
Ingemito, madidis funera fleto genis.  
Tu domini sortem, (quo munus munere penses)  
Gestu depingens, exprime, voce refer.  
Et tu ô Thornage long spinosior aequo  
Quod suffocaras horridiori loco.  
In te quae fuerat conscita, florida, creta,  
In te puniceam, quae viruitque rosam  
Omnis forma cadens, tamen inter mortua tandem,  
Ac enecta velut frigore tacta, jacet.  
Dum viridis fuerat, gratos redolebat odores,  
Sermonis Christi, mysterijque pij,  
Praepingues succos haec distillabat egenti,  
Sanabat miseri vulnera cruda viri.  
Infaelix siquidem nimis heu & inhospita tellus,  
Hospite dignatus quàm fuit ipse deus  
Tanto: qui puram protexit relligionem,  
Qui te ditavit, divitijsque suis.  
Proh dolor indoleas amissum, pectora tundas  
Palmis, amaras tu lachrymasque preme.  
Denique quisquis eris qui te cognoveris aequè,  
Quam simul angusta conditione sumus:  
Vivere tu discas ex hoc, vitaque potiri  
Sancta cum superis, qua poterisque frui.  
Impiger hic miles, qua nunc donat us, & alma  
Pace vigens vivit, possidet atque tenet.  johannes Bardonus.   

In eiusdem obitum per C. B.  

HOstes qui quondam crudeli mart subegit,  
Qui prius invictus, qui prius Hector erat:  
Devictus tandem, & victrici morte subactus,  
Heu jacet extinctus, victus ab hoste jacet.  
Nec tamen is perijt penitus. Tua Butte perennis  
Gloria cunctorum vivit in ore virûm:  
Virtus tanta mori, vel tempore fata subire  
Non poterit, vel si frendeat ipse Satan.  
Succubuit morti corpus, mortale creatum,  
Uivit in aeternum, mens tua juncta Deo.  
Mens tua morte pia, mortem superavit acerbam,  
Et fruitur vita mens tua, morte pia,  
Mors pia transactam vitam pietate secuta est,  
Mortem subsequitur coelica vita piam.  
Qui quondam Martis, nunc mortis numime victor  
Vicit terrenum quicquid in orb fuit.  
Nemo nunc Buttum lachrymis, nec funera fletu,  
Dedecoret: faelix terque quaterque manet.  
Sed nos ô miseri, nos tanto milite rapto,  
Plangamus, fletus fundere iure licet.  Christopherus Burlingham.   

In eiusdem obitum per A. A.  

PAngite Pimpleides Musae, mihi pangite versus  
Pulchricomae moestos, hei lacerate genas.  
Nereidum Phorcique chori dulcesque camenae,  
Vos et Hamadryades, vos viridesque Dei.  
Atque precor nostrae subscribite voce dolori,  
De vestris lachrymis, humida serta date.  
Non viridis vobis aduelet tempora laurus  
Nymphae, conveniens luctibus iste dies.  
Non collum torques habeat, crinale capillum  
Nec decoret, comptas dispositasque comas,  
Neglectae iaceant humeris cùm tristia subsint,  
Deplora tragicis tristia fata notis.  
Mortuus impletis fato quos debuit annis  
Hîc jacet in solida contumulandus humo.  
grand decus patriae, qui certè funeris expers,  
Debuit humanis altior esse malis.  
Laedere quae corpus potuit vis laedere mentem  
Non potuit, summo vivit at illa polo.  
Qui fuit hic superans fortis rigidusque satelles  
Uirtutis, moriens degener esse potest?  
Foemina virque tuo, pueri quoque funere moerent,  
Aspicitur toto purpura nulla choro.  
jura silent mutaeque jacent sine vindice leges,  
Inque domo gemitus angulus omnis habet.  
Fatamanent omnes non intermissa, quiescunt  
Vita suo quodam pondere tracta ruit.  
Occidit & Pelops genitorque remotus in auras  
Tithonius, nolis sic patet urna, velis,  
At tua te virtus toti quae claruit orbi,  
Cum Parcis atris vincere fata dabit.  
Vivis in ore virûm tituli speciosus honore,  
Inter & illustres excipieris avos.  
Et tibi debetur coelum quò mens revolavit,  
Accipit & cupidi regia magna iovis.  Andraeas Asteleius.   

In eiusdem obitum Enchomiasticon per T. C.  

BVtte iaces? atrum luget Thornagia funus,  
Funere tam tristi te hinc abijsse dolens.  
Butte iaces? somno? Deflet Norfolcia fatum,  
Lethali somno te recubante gemens.  
Butte iaces? certa defunctus morte? peremptum  
Ingemit illachrymans te tua tota domus.  
Butte iaces? periere simul laudesque decusque,  
Oppiduli, patriae fulcra domusque tuae.  
Butte iaces? sacrum specimen piet atis, honorque  
Te vivo florens, te moriente perit.  
Butte iaces? pura sub relligione superstes,  
Integritas tecum relligioque ruit.  
Butte iaces? tristi sacratae Palladis artes  
Quae vivo fuerant (heu) periêre nece.  
Butte iaces? animae vivebas dotibus auctus,  
Donis fortunae, corporis atque bonis.  
Butte iaces? prudens vita remanente, iwabas  
Vicinos sophia consilioque tuos.  
Butte iaces? justus vixisti, & lancibus aequis.  
Reddebas, pendens singula, cuique suum.  
Butte iaces? fortis, certamine teste Scotorum,  
Cinctus ubi lauro, miles ab hoste redux.  
Butte iaces? moderatus eras per tempora vitae,  
Re, verbo, facto, cui moderamen erat.  
Butte iaces? nulli vultus gravitate severa,  
Aut oris miti voce secundus eras.  
Butte iaces? miseris vixisti largus egenis,  
Tristia qui vero fata dolore gemunt.  
Butte iaces? quòd sort tua contentus agebas  
Uitam, dives eras, funere dives abis.  
Butte iaces? fido coniux orbata marito est,  
Qui tecum obsequio vixit, amore pari.  
Butte iaces? claro prognatus utroque parent,  
Stemmate maiorum nobilitatus eras.  
Butte iaces? clarus consanguinitate nepotum,  
In patria quorum gloria lata nitet.  
Butte iaces? quamuis genuina prole carebas,  
Attamen est haeres foemina clarasatis.  
Butte iaces? haeres terris succedet awncli,  
laud parentali nobilitata satis.  
Butte iaces? haeres praestans pietate, pudore,  
Quae formosa satis, quae studiosa satis.  
Butte iaces? haeres digno coniuncta marito,  
Qui floret propria nobilitate sua.  
Butte iaces? haeres claro virtute paterna  
Nupta viro factum concelebrare student.  
Butte iaces? haeres tua consobrina propinqua,  
Stirps utriusque tuae buccina laudis erit.  
Butte iaces? morbi patienter acuta tulisti,  
Dixisti moriens, mors mihi grata quies.  
Butte iaces? Languens Domino pia vota canebas,  
Dormisti firmans spemque fidemque Deo.  
Butte iaces? (foelix si quenquam dicere fas sit,  
Foelicem in terris) Butte beatus eras.  
Butte iaces? Quem philosophi statuere beatum▪  
Uivens ac moriens Butte beatus eras.  
Butte iaces? quare? quia vivere Parca negavit,  
quip senem superis diua benigna dedit.  
Butte iaces? valeas, iterumque iterúmque valeto.  
Fata iubent longum dicere, Butte vale.  Thomas Corbold Baconum alumnus.   

In eiusdem obitum vigintimetrum per T. C.  

GLoria gentis abit Guilielmo milite Butto,  
Unica defuncto, gloria gentis abit.  
Laus patriaeque perit vitam celebrata per omnem  
Ipsius interitu laus patriaeque perit.  
En nigra pompa gemit privatum lumine vest  
Lugubri lachrymans, en nigra pompa gemit.  
Mortuus ecce jacet, cuius flent funus egeni,  
Undique cordolium, mortuus ecce jacet.  
Sunt socij gemitus coniux, glos Righboroanus  
Buttus, Bacones sunt socij gemitus.  
unica turba dolet, cui dat Redgravia sedem,  
Tristior haec reliquis unica turba dolet.  
Tristior illa dolet? quare? maioris awncli  
Vt memor extincti tristior illa dolet.  
Sollicitudo mihi vestrae pietatis alumno,  
Moestis (heu) vobis sollicitudo mihi.  
Irreparanda (dolet) Lachesis quia stamina rupit  
Lucis fila trahens, irreparanda (dolet.)  
Eia age Butte vale, terras linquendo quiescis,  
Speramus coelis, eia age Butte vale.  Thomas Corbold Bacon. alumnus.   

In eiusdem obitum, carmen consolatorium, per T. C.  

Flevi, laetificor, vigilavi, dormio: tumba  
Componor, se nium membra labore levo.  
Terricolae caligo seni caecavit ocellos,  
Divinae coelo mentis ocellus ijt.  
Perfeci stadium sistens, obdormio meta,  
Vlterius quenquam currere fata negant.  
Erravi, revocor: palabar, dirigor: albo  
Eliso, stridens missa sagitta silet.  
Certavi, valeo: vici mundana, triumpho:  
Arma tuli, repetor: nudus, ab hoste tegor.  
Miles agris merui Scoticis, cinctusque merendo,  
Tympana saeva dabant, hinc tuba clanget, ave.  Thomas Corbold Baconum alumnus.   


Eiusdem in eundem dechastichon per T. C.  
TEgmine, puluillo, macie, tegit, elevat, arat:  
〈◊〉 〈◊〉 〈◊〉 〈◊〉 〈◊〉, caput, costas, cespes, arena, cinis.  
Torminibus, tabo, carry, carnem, ossa, medullas,  
pulvis, humus, vermis, collinit, haurit, edit.  
Quaeruntur, capitur, fit, certa, quieta, perennis,  
Luctu, mart, 〈◊〉 〈◊〉 〈◊〉 〈◊〉 〈◊〉, gaudia, palma, quies.  
Redditur, adventat, glissit, pia, coelica, dia:  
Funere, morte, 〈◊〉 〈◊〉 〈◊〉 〈◊〉 〈◊〉, gloria, vita, salus.  
Clangat, dicat, ovet, somno, mercede, corolla,  
Praeco, 〈◊〉 〈◊〉 〈◊〉 〈◊〉 〈◊〉, Buttus, surge, potire, vale.  Eiusdem.   

In eiusdem obitum Sapphica per T. C.  

Ui meis aura studijs benigna  
Qfaverint gratis remanent patroni  
Talibus gratus meritis dicavi  
Carmina alumnus.   

Queis meae tristes Elegos Camenae  
In sui funus patrui dederunt,  
His in eiusdemmea dat Thalia  
Sapphica mortem.   

Particeps una taciti doloris,  
Quem sui fato capiunt awncli,  
His ego Butti celebro libenter  
Funera metris.   

Corruit vestrum gravitas serena  
Corruit vestri decus aeviternum,  
Corruit vestrae veneranda clarae  
Gloria gentis.   

Quem faces sortis crucians severe  
Cui 〈◊〉 〈◊〉 〈◊〉 〈◊〉 〈◊〉 filum Lachesis resoluit,  
Hic jacet tristis latitans opaco  
Carcere mortis.   

Vidit, umbratur, tetigit, stupescit,  
Audijt, surdet: sapijt, putrescit,  
Sagijt, torpet, pituita foedat  
Naris odorem.   

Vixit, occumbit, valuit, labascit,  
Fatus est, mussat, cecinit, gemissit,  
Extitit, non est, aluit, focillat  
Corpora vermes.   

Phoebus, Eclypsis, radians, opertus:  
Clarus, obscurus, locuples, egenus,  
Sanus, infirmus, vegetus pusillus,  
Uividus excors.   

Cui fuit dulcis bona spes iwentae,  
Cui suis virtus adolevit annis,  
Cui dabant cani manifesta iustae  
Signa senectae.   

Nestoris supra valuisset annos,  
Et sibi Lino superesset aevo  
Rhetei ac ultra Priami fuisset  
Saecla superstes.   

Sed nihil semper remanet caducum,  
Vita mortalis fragilis vacillat,  
Illico humanae properant suprema  
Tempora vitae.   

Sic dies Buttum rapuit senilem  
Mortuus mundo superos adivit,  
Qui probe vixit generosus ortu,  
Stemmate, pugna.   

Flete Bacones patruum peremptum,  
Flete maiorem iwenes awnclum,  
Flete iacturam iwenes, senesque  
Illius omnes.   

Flentibus vobis ego non dolebo?  
Heu genas par est lachrymis rigare  
Rupta singultu gemitu ciêre  
Ilia pectus.   

Quo feror? morsus animo doloris  
Sint procul, quamuis iaceat sepultus  
Attamen gratae potitur silenti  
Sede quietis.   

Qui fuit mundi peregrinus orb,  
Commorans terris, habitat superno,  
Axe, iam gratus superis receptus,  
Civis Olympi.   

Seruijt, liber jacet à periclo,  
Teduit cura senij, levatur,  
Lippijt, cernit penetrans Olympum  
Lumine mentis.   

Praestitit caeco 〈◊〉 〈◊〉 〈◊〉 〈◊〉 〈◊〉 levamen,  
Attulit funus vigili soporem,  
Mors adest illi requies laborum,  
Perdiapernox.   

Sustulit moesto tumulus dolorem,  
Indigens agri sat habet superque.  
Possidet faelix potiora caeli  
Gaudia, gazas.   

Mane Septembris febre terno obivit,  
Lustra bis septem atque bienne vixit  
mill gaudebit superum resurgens,  
Saecula vitam.  Thomas Corboldus.   

Upon the decease of Sir William Buttes Knight.  

W Ell is he gone that on earth deserved well to be renowned,  
I nferior to none, Butts dead, shall still be remembered,  
L earned, religious, studious, rich, bountiful, humble,  
Loved of all, enemy to none, (so godlily minded)  
just dealing, wisdom, valiantness with moderation,  
All virtues together in him most rarely redounded.  
M ourne Thornage, lament, let tears down trickle, bewailing,  
B uttes buried, to the needy shall he be miss hereafter.  
V nder is earth interred he, that thine wealthy befriended,  
T umbed alas thy renown Norfolk, in dignity, glory,  
T rue worship, credit, who was, and good reputation,  
E nuyroned with dust he lieth, who noble before time,  
S ingular excelled, valiant in martial armour.  
K night for he was dubbed, when from fought field he returned.  
N exit Bacon solemnly set out his funeral hearses.  
I n mourning the gravest of your kin, and aged uncle,  
Gentle by blood, true, from young years gentility bearing  
H appie by life (if at all any mortal counted is happy)  
T roubled on earth, departed, of all cares worldly released,  
E ndlesse in heaven, rest doth he receive, there to be redubbed.   

Butts adieu sleeping, for a while benumbed,  
Butts adieu waking, for again revived,  
Butts adieu rising, for in heaven received,  
Shalt be redubbed.   

William farewell, for in earth thy biding,  
Butts adieu, no doubt but in heaven thy dwelling,  
Knight all hail, ere long with a blown redubbed  
Trumpet of Angels.  Thomas Corbold.   

An other in English.  

IF he that lived a life devoid of infamy  
Deserved to live a second life, than BUTTS will never die.  
If he that died such death as good ensample gives  
To us behind, can merit heaven, than BUTTS for ever lives.  
And if nor life nor death could purchase endless joy,  
Then faith and truth and hope in God have freed him from annoy,  
Whose heart was held by hope, whose hope was fed by faith,  
Whose faith was founded on the truth, whose truth was, scripture saith.  
Such faith could never fail to bring forth heavenly fruits,  
Such fruits could never miss the mark, whereat each faithful shoots.  
Then mourn his want, but laugh because he wants no good,  
Lament our loss, triumph his gain, that grows where virtue stood,  
And say this was the wight whose poesy proves his praise,  
Be wise and plain, both wise and plain was Butts in all his ways.  
In youth a christian stout, to further foreign wars,  
In elder age an umpire apt, to cut off country jars.  
To prince a leaning staff, to common wealth a stay,  
The one to serve, the other save, from ruin and decay.  
A friend to faithful friends, a father to the poor,  
An harbour to the harbourless, that had not of his store.  
A marvel to the most, a mirror to the best,  
In heart so frank, in house so free, a mark for all the rest.  
What wiser works could frame, or plainer parts could feign,  
The shape of his so sage a saw, Be wise and eke be plain?  
O would these virtues lived, immortal with the man,  
Till some deserved to bear the badge that Butts by virtue wan.  
Or would ensample his had gained a longer date,  
To move their minds to work the like that wish the like estate.  
But jova would the wight more joy than earth contains,  
And willed him press to have the price of his approved pains.  
Thus hath this worthy sir at Ioues appointed day  
Forsaken earth and taken heaven, a hold of surer stay.  
His body lies enshrinde in marble massy stone,  
His spotless spirit with speedy pace hath passed the Horizon.  Henry Gosnolde.   

In eiusdem obitum.  

CUnctipotens sanctos tollit, nec tristia cernunt,  
Quae nos (heu miseros) postmodo dira manent.  
Tollitur & Buttus, clarus, pius, atque modestus,  
Perdidit (ah) fidum patria nostra patrem.  
Abstulit ut dederat mentem (pater omnibus aequus)  
Putre cadaver adest, spiritus alta petit.  
Spiritus alta petit, nec curat turbida mundi,  
Corpus inane jacet, gloria vana vale.  
Spiritus alta petitque papistica sordidaridet  
In cineres corpus, nec timet ille minas.  
Sic teneris annis, sic vixit & ultima vita,  
Credite, sic vivit: dicere malo magis.  
Exue nunc laetas vestes: Norfolcia luge,  
Concidit, & cinis est, qui decus ante fuit.  
Aureus atque senex, syncero pectore seruit,  
Ille Deo soli: mente colique jubet.  
Principis (ut decuit) fido res pectore tractat,  
(Ah) fuit immensus nocte dieque vigil.  
Charus erat patriae, dignus cui patria chara,  
Hei mihi quod non est, dicere cogor, erat.  
Promptus erat quo iura vocant, sua commoda spernit  
Dum potuit, praesto est militiaeque domi.  
Rebus in adversis nec defuit ille petenti,  
Undique concurrunt, undique praestat opem.  
Non sibi quaerit opes lautas, amplos nec honores,  
Sors ei lauta, Deus, spes bona, vera salus.  
Est animo constans, nec vis nec gloria mundi  
Hunc potuit vera vana movere fide.  
Vixerat atque diu pacis studiosus amator,  
Pace caditque pia, sic bonus ille senex.  
Frigida nunc gelido conduntur membra sepulchro  
Concidit (heu) cinis est qui decus ante fuit.  
Terra tegit terram, atque resoluet terra sepultum,  
Mens sociata Deo, non reditura manet.  
Plangimus ergo tuam mortem (dignissime Butte)  
Non quia morte peris, sed quia morte dees.    

An other in English.  

WHat fate unkind hath wrought our woe?  
What fortunes rate doth vex us so?  
BUTTS hath resigned his life, and lo,  
In grave remains.   

My friend no fate but mighty love,  
No fortunes rate, but God above,  
Hath changed his state for puer love,  
And heaven he gains.   

Must ●uch away as walk aright?  
Shall ●hose decay as are a light  
And country's stay? (ah) great despite  
And grief ofheart!   

Nay stay thy rage, let faith thee lead,  
Death spares no age, that earth doth breed,  
Both young and sage God hath decreed  
Once to departed.   

But gone is he that vice did hate,  
The bad we see enjoy their state,  
They live, they be, they sport, they prate,  
How falls this out?   

The wicked still, God let's abide,  
Such is his will to have them tried,  
When from the ill, the just man slide  
To heavenly rout.   

So BUTTES is gone most worthy Knight,  
And we alone to abide the fight,  
The earth may moon, the heavens bright  
Are now his rest.   

His faith was sure, one God he fear,  
Religion pure was all his care,  
The popish lure he did not spare  
For to detest.   

For Prince no wight was more precise,  
He spared no might how to devise,  
By justice right to exercise  
Her royal will.   

In war or peace he did not dread,  
By land or seas to serve at need,  
His countries ease he sought to breed,  
Such was his skill.   

He sought not gain nor honours high,  
His little train sufficed his eye,  
None he disdained, but heard the cry  
Ofriche and poor.   

He spent his days sin to destroy,  
And sought the ways void of annoy,  
He lived with praise, he died with joy,  
Thank God therefore.  Samuel Stalon.   

In eiusdem obitum per R. C.  

silva vetus stabat multos intacta per annos,  
Pendebant tremulis dulcia pomaramis:  
Glandiferae quercus illuc odiosa colubris,  
Fraxinus, inque auras se extulit altapinus:  
Serpentes hederae, coryli, vitesque nodosae,  
Et lapidosa pirus, populus, alba salix,  
Apta fretis abies & amictae vitibus ulmi:  
Et fagus, spectans sydera laurus item.  
Nec tantum arboribus, sed amaeni floribus agri,  
Et varios cantus hic modulantur aves:  
mill modis renovat veteres Philomela querelas  
Et Progne nati rubra cruore sui:  
Quas sequitur Tereus cui stant in vertice cristae,  
Non oblitus adhuc Ilios ipse sui.  
Hic matutinos iterabat Acredula voces,  
Et cantu siluas aurea alauda replet.  
Aedes Divorum Musarum maxima dicas  
Templa, per angustos aedificata locos.  
Hic ego fortè loci insolita dulcedine captus,  
Defessus nimio, membra labore sedens:  
Dumque oculis valdè vigilantibus omnia lustro,  
Mens intentarei dum novitate stupet,  
Hic oculis subitò obijcitur magnoque futurum  
Augurio monstrum, foemina flens graviter.  
Dilacerata comas miserè, similisque furenti,  
Talia lugubri verbula voce refert:  
Heu nihil hic stabile est, celeri nam singula gressu  
Diffugiunt, cunctos mors violenta rapit.  
Ipsa ego quae fueram natis opibusque beata,  
Squallentem lachrymis atque cruore vides:  
Inuidiae me dira lues subvertit: & unum  
(Proh dolor) è natis abstulit at●a dies.  
unum: sed multorum instar: pietate secundum  
Nulli, par cunctis relligione fuit.  
Cui propius postquam accessi, vultusque notavi  
Collustrans oculis undique cuncta meis,  
Protinus agnovi: Mulier Norfolcia dicta est  
Defuncti nati funere moesta sui.  
Funere moesta sui Guilielmi nomine Butti,  
Qui nuper superûm sede receptus erat.  
Quam, quia tristis erat, lachrymarum flumina fundens  
Consolaturus, talia verba loquor,  
Desine, cur luges genitrix? sistasque dolorem.  
Quodqueemel factum est, desine quaeso queri.  
Corpore concessit fatis, sed fama per orbem  
Peruolitans, nulla est interitura die.  
Ne terrere quidem possis, res una salutis  
Certa fuit pietas conscia recta boni:  
Caetera quid referam? generoso stemmate natus  
Factaque praeclaris signa reliquit avis.  
justus erat fortisque simul duo pignora Craesi  
Omnibus eximij splendidiora opibus.  
Orphanis pietate parens & largus egenis,  
Oppressis miseris portus & aura fuit.  
janua tota patens, occlusaque tempore nullo,  
Hospitium ignotis reddere dulce viris.  
Patriae amans (facilè tales optaris alumnos)  
Subditus & fidus principis ille fuit.  
Denique quod non est munus mortalis adeptus  
Miles militiae munere fortis erat.  
Foris fortis erat, multo sed fortior intus  
Hoc clipeo vicit flumina dira Stigis.  
Anchora perpetuae Deus est fidissima vitae  
Et sors laetabonis: caetera vana fluunt.  
Chare vale, dux clare vale, tua funera flevi,  
Praelachrymis nequeo scribere plura, vale.  R. C.   

another English.  

Mourn and lament we may, Gods elect children dear:  
From us is gone our joy and stay, and guide whilst he lived here  
That worthy famous Knight, Sir William butts by name,  
Who ran his race always aright, to his immortal fame.  
I cannot worthily commend his virtues rare,  
They be worthy of memory, namely his godly care  
Which he had to maintain the preaching of God's lore,  
Who willed it should still remain in Thornage as before.  
Behold a zealous mind, thirsting for man's souls health,  
A father and most dear friend, a stay for common wealth.  
To our dread Sovereign, more faithful none could be,  
The laws and statutes to maintain none more careful than he.  
To do justice and right he had a great regard,  
Ofsuch as would do wrong by might, he would take no reward.  
BUTTS hated all excess and prodigality,  
Whose portion were it more or less, he spent full bounteously.  
BUTTS pinched not the poor, BUTTS raised not his rent,  
BUTTS fed the needy with his store, & that which God had sent.  
In all the country round of those that did him know▪  
BUTTS fame and good report did sound among both high & low.  
O ve rtuous blessed▪ Knight, and thrice blessed again,  
It may be said and that full right, thou wert both wise and plain.  
Thy wisdom spread thy fame, thy plain dealing did prove,  
That both of them thou didst so frame, as good men might thee love.  
But Thornage thou mayst say, and prove it true to be,  
Few towns like thee had such a stay, as this BUTTS was to thee.  
A mirror and a glass, BUTTS might be for us all,  
How we our days and time should pass, until the Lord doth call.  
But Gods will must be done, for so he hath discussed,  
All must die either late or soon, and be turned to dust.  
Give God the whole glory, who did give him such grace,  
Godly to live, and so to die, and thus to end his race.  
His corpse in tomb doth lie, his soul is freed from pain,  
And both shall live eternally, when all shall rise again.  Robert Laws.  
FINIS.