THE SECOND PART OF THE Signal Loyalty and Devotion of God's true Saints and Pious Christians under the Gospel, (especially in this our Island) towards their Christian Kings & Emperors, Whether Orthodox or Heterodox, Virtuous or Vicious, Protestants or Papists, Protectors or Persecutors, ever since their KINGS and EMPERORS first became CHRISTIAN, till this present. Expressed in, and Evidenced by their public and private Supplications, Prayers, Intercessions, Thanksgivings, OPTIONS, Acclamations, for their long life, Health, Safety, Presperity, Victory over Enemies, temporal, spiritual and elernal Felicity; peaceable, just, glorious reign over them, etc. And likewise for their Queens, Children, Royal Posterity, Realms, Armies, Counsels, Officers. Largely manifested both in point of Theory and Practice in a Chronological method, by Fathers, Councils, Ecclefiastical Histories, Liturgies, Missals, Books of public and private Prayers, Poems, Panegyrics, Epistles, Records, Charters, and Authors of all sorts and ages. Together with the various Forms of Prayers, Supplications, Collects, Votes, and Acclamations used at the Coronations of Emperors and Kings, especially of our ancient and late Kings of England and Scotland (not hitherto published.) By WILLIAM PRYNNE Esq a Bencher of Lincoln's Inn. Psal. 132. 1. Lord remember David, and all his afflictions. Psal. 46. 6, 7. Sing Praises unto our God. sing praises; sing Praises unto our King, sing praises. For God is the King of all the Earth, sing ye Praises with understanding. 2 Sam. 19 24, 15. And he bowed the heart of all the men of Judah, even as one man, so as they sent this word unto the King; Return thou and all thy servants: So the King returned and came to Jordan; and all Judah came to Gilgal, to go to meet the King, to conduct the King over jordan. LONDON Printed by T. Child, and L. Parry, and are to be sold by Edward Thomas at the Adam and Eve in Little Britain, 1660. To his most Illustrious overlong Exterminated, but now happily Restored Sovereign, CHARLES the SECOND, By the Miraculous Grace of God, and indubitable Hereditary Birthright and Succession, of ENGLAND, SCOTLAND, FRANCE and IRELAND KING, the invincible constant Professor and defender of the truly Ancient, Catholic and Apostolic FAITH in the midst of manifold Persecutions, Provocations, Solicitations, Temptations, and Fiery Trials; the Magazine of all Christian and Royal Virtues, and Miracle of Gods preserving and restoring Mercies. Most gracious Sovereign, THe a 1 Tim. 6. 15. Rev 19 16. only potentate, and KING OF KINGS, who b Dan 2, 41. c. 4. 25. Job 12. 19, 20, 21. 1 ●am 2 8. Psa. ● 13. 7. 8. removeth Kings, and SETTETH UP KINGS, and ruleth in the KINGDOM OF MEN TO GIVE IT TO WHOMS OEVER HE PLEASETH; having by his own Omnipotent c Psal ●●. 1. Exod 15. 16. ●eat. 4. 34. outstretched arm, and successive Miraculous Providences, unexpectedly cut-off, cast down, subverted, dissipated, d Dan. 2. 34. 43. without hands or bloodshed, the most Execrable, Perfidious, Traitorous Murderers of your Royal Father KING CHARLES the first, of Glorious Memory, and Unjust disinheriters and proscribers of your Sacred Majesty out of all your own Hereditary Kingdoms, and some foreign States by Violence, War, and inhuman Tyranny, (enforcing your Majesty oft to cry out with the Exiled Kingly Prophet; e Psal. 120. 4, 5, 6. We is me that I am constrained to dwell in Mesech, and to have my habitation among the tents of Kedar &c.) who by rigorous Edicts debarred your Majesty not only of the Charitable Relief of your own Protestant Subjects, but likewise of the Christian Aid, and f 1 T●m. 2. 1, 2, 3. Evangelical Tribute, (due to all Pagan as well as Christian KINGS, by divine and common natural Right) of their daily Supplications, Prayers, and Intercessions to God, for your Personal Preservation, and Restitution, under severest Penalties; imposed many insupportable new Yokes of Bondage on all your Subjects necks, and worse than Egyptian Burdens upon their galled backs, for sundry years, almost to their Irrecoverable ruin, it pleased this g ps. 46. 7. Sovereign King over all the earth, h Num. 16. 22. c. 27. 16. and God of the Spirits of all flesh, by strange Miracles of mercy, through the preparatory loyal Endeavours of some of your Majesty's most inconsiderable faithful Subjects, upon the very first Reception and reading of your Majesty's most gracious Letters and Declarations to the Lords, Commons, City of London; Army, and Navy, immediately to bow the hearts and spirits of both your Houses of Parliament, and all your Subjects, (yea of the very Military Officers, Forces by Land and Sea, formerly raised & engaged against your Majesty's Cause and Kingship,) as the heart of one man, (as he i 2 Sam. 16. 9 to 10. bowed the hearts of the men of Judah after rebellious usurping Absoloms death, in the ●ase of exterminated King David) so that they immediately and unanimously voted your Majesty's speedy return, dispatched their several Letters, Votes, Messengers, Fleet and Monies to your Majesty, without one dissenting voice; to hasten your Majesty's return, and transport you with honour and safety, to enjoy your KINGLY AUTHORITY and PATRIMONY, contending with a most cordial emulation, who should be first and forwardest, to bring back and conduct your Majesty (together with your Princely Brothers and Followers) from your long most deplorable exile, to your Royal City and Palace, with all possible demonstrations of their public joy, and dutiful Allegiance to your Majesty, and far greater Magnificence, Solemnity, Triumph, and multitudes of Conductors, than any of your most Victorious Royal Progenitors enjoyed when they returned into England from their greatest Foreign Conquests. And that which crowned this Miracle of Mercies, was its celerity and season, it having both its inception and perfection within the limits of one Month, and its completion on Your Majesty's Birthday (May 29.) whereon, as You were first born a Prince, You were now reborn A MOST GLORIOUS KING, and most magnificently invested in the possession of Your Royal Throne at Whitehall, in the presence of all your Majesty's Lords, Commons, and thousands of your People there assembled, who with their united Shouts, Prayers, Praises, Acclamations, Benedictions, and Panegyrics congratulated your Majesty's Natural and Political Nativity thereon, both as a Man and Monarch; together with the new Birth and Resurrection of Your three United Kingdoms and Churches of ENGLAND, SCOTLAND and IRELAND, and their respective Dominions, being all raised from their Graves of Death and Misery (wherein they had for some years' space before been interred) and were new born AS KINGDOMS and Churches too on that joyful day; worthy to be celebrated by them in all succeeding Generations; and to have this Divine motto engraven thereon: a Psal. 118. 22, 23, 24. The stone which the builders refused is (this day) become the Head of the corner; This is the Lords doing, and it is marvellous in our eyes, THIS IS THE DAY WHICH THE LORD HATH MADE, WE WILL REJOICE AND BE GLAD THEREIN. What the elegant Prophet b Isa 66. 7, 8, 9 Isaiah records of Gods miraculous Mercies towards his Church and people: Before she traveled, she brought forth; before her pain came, she was delivered of a manchild. Who hath heard such a thing? WHO HATH SEEN SUCH THINGS? Shall the Earth be made to bring forth in ONE DAY? OR SHALL A NATION BE BORN AT ONCE? For as soon as ZION-travelled, she brought forth her children; Was now verified both of your Majesty, and your three whole Kingdoms & Churches. all brought forth and born together in this one DAY. Wherefore, Rejoice ye with Jerusalem, (with England) and be glad with her all ye that love her; rejoice for joy with her, all ye that mourned for her. It hath been the ancient cavil of our c Bellarmin. de Notis Ec●les. c. 14. Romish Adversaries, B●shop Jewels Def. of the Apology of the Ch. of Engl. ch 16. Divis. 1 D. John White his Way to the true Church, Sect. 42 Dig●ess. 44. against our Reformed Protestant Churches & Religion, that they are false and spurious, because they have no miracles wrought in them: And they have daily upbraided your sacred Majesty & your followers, yea pierced your souls during your Exile among them, with this soul-piercing Quaere, * Psal. 43. 10. Where is now the God of the Protestant's? He can neither preserve nor restore You to your Crowns and Kingdoms; Unless you renounce your Protestant God Church, Heresy, & embrace our Roman Catholic God, Church, Religion, there is no hope nor possibility of your restitution and that only by the Arms of your Catholic Allies and subjects. But blessed and for eve● magnified be the gl●riou Name of our great Go●, who hath now vindicated his own Glory and Omnipotency against their reproaches, & wrought so many Miracles in your Majesty's restitution to justify b●th the Truth of the Protestant Religion, Churches, & your Subjects, that all their ‖ See ●urius, hippomanes, Ri●ade●● a, in thei● lives of the Saints. spurious Miracles and Impostures wherewith they abu●e their over-credulous Proselytes, and fraught their Legends even to n●u●cousn●sse, are no more to be compared with them, than a Glow-worm to the Noon day Sun: And their God and * Deut. 32. 31. rock is not as our God and rock, our Enemies themselves being (now) Judges. Verily, your Majesty with all your Protestant Subjects, after such a stupendious, glorious deliverance from their late usurping Pharaohs, worse than Egyptian Tax masters, Burdens and servitude, have just cause to sing aloud to the God of their Salvation, this triumphant song of Moses and the Children of Israel, and King David after them; a Exod. 15. 11, 12, 13, 21. Wh● is like unto thee, O Lord, amongst the Gods? who is like unto thee, glorious in holiness, fearful in praises doing wonders? Thou str●tchest out thy right hand, the earth swallowed them; Thou in thy mercy hast led forth thy people, which thou hast redeemed. Sing ye unto the Lord, for he hath triumphed gloriously. b Psal. 21. 1, 2, 3. etc. The King shall joy●n thy strength O Lord and in thy salvation how greatly shall he rejoice? for thou hast (now) given him his hearts desire, thou hast not with h●lden the request of his lips: For th●● preventest him with the blessings of goodness, thou set test a Crown of pure gold on his head: His glory is great in thy salvation, Honour and Majesty hast thou laid upon him. Thou hast made him most Blessed for ever, thou hast made him exceeding glad with thy Countenance, For the King trusteth in the Lord, and through the mercy of the most High he shall not miscarry. * Psal 106. 48. Blessed be the Lord God of England from everlasting to everlasting (for this unexpressible mercy) and let all the people say, Amen; Praise ye the Lord. Yea they all now jointly and severally apply to your Majesty, the blessing and words of the Queen of Sheba to King Solomon, after she beheld his transcendent Wisdom, Virtues, and Magnificence: (which far exceeded the report thereof, as your Majesty's royal wisdom and graces of all kinds much transcend their fame) * 2 Chron 9 5, 6, 7. Blessed be the Lord thy God, who delighted in thee, to set thee upon his Throne, to be King for the Lord thy God. Because the Lord thy God loved Israel (England, Scotland and Ireland) TO ESTABLISH THEM FOR EVER, THEREFORE MADE HE THEE KING OVERDO THEM TO DO JUSTICE AND JUDGEMENT, yea, to restore them to their pristine Liberty, Peace, Plenty, Traffic, Renown, Prosperity, and make them the happiest of all Subjects in the world. In the contemplation of which inchoated common Felicity, I humbly presume to dedicate to your Majesty, this now completed Treatise of, The Signal Loyalty and Devotion of God's true Saints and pious Christians in all ages (and likewise of Pagans) to their KINGS, both before and under the Law and Gospel; more especially within this your first Christian Realm of Britain, (wherein I have most expatiated) expressed both by their public and private Prayers, Supplications, and Intercessions unto God for their long life, health, safety, victory, prosperity, temporal, spiritual and eternal felicity; and all sorts of blessings both on their Royal Persons, Queens, Progenies, Families, Government, Kingdoms, Armies, Counsels; by their Thanksgivings to God for their advancement to their Royal Thrones, Victories, Successes, Deliverances, Piety, Justice and Gracious reigns over them; by their loyal Acclamations, Salutations, Addresses, Panegyrics, Epistles to them, and their dutiful Subjection and Obedience under them, which I have evidenced by precedents and Testimonies in all ages, (never formerly collected into one Manual) To which I have super added the ancient and modern Forms of the Coronations of Christian Emperors, Kings, Queens, (and of some Pagans) with the Ceremonies, Solemnities, Prayers, Collects and Benedictions used at them, especially those relating to England and Scotland, (not hitherto published) as a precedent for, and Prologue to your Majesties much desired and shortly-expected Coronation. The first Part of this Treatise, I lately Printed, in January last, for Your Majesty's service, to enthrone You in the Hearts, public Prayers and Supplications of all Your loyal Subjects, to prepare the way for Your Majesty's speedy Restauration to Your Hereditary Crowns and Kingdoms, which (blessed be God) you now actually enjoy, to their unspeakable comfort: of the accomplishment whereof without Arms or Blood, I had such full assurance then and since in my own apprehensions, from the Observation of God's admirable Providences, of Your Majesty's Opposites●ntollerable ●ntollerable Extravagances and Infatuatious, & of Your Subjects late dutiful 〈◊〉 nations tending thereunto, through the loyal Endeavour of some Faithful Friends to your Majesty and your People, that I committed the Second Part of this Treatise, and all that concerns Your Coronation, to the Press, in the beginning of April last; before any visible appearances thereof to the eyes or thoughts of others: And I repute it an extraordinary Blessing and Honour from God and your Majesty, that any of my Paper Arms and Publications (in your Majesties and others apprehensions) have been instrumental to promote this your happy, Unbloody, most joyful Restitution to your Throne and Kingship, maugre all late Engagements, & Oaths of Abjuration, to debar your Majesty and all the Royal line for ever from them. I humbly beseech your Royal Majesty graciously to accept this Unpolished work (compiled in the midst of many public distracting Employments) being your Highness' peculiar by all Rights and Circumstances, as a Public Testimony of my Loyalty to your Majesty, and a lasting Monument of my Thankfulness to Almighty God, for hearing my many years constant Prayers, and blessing my impotent Paper Artillery and endeavours for your Majesty's long-desired, and now happily accomplished Investiture, not only in your Royal Throne, but likewise in the Hearts, Consciences, private and public Devotions and Supplications of all your People. Whom this Treatise, seconded with my Health's Sickness, (dedicated to your Royal Father many years passed) and your Majesty's most Pious fresh Proclamation, will instruct and excite most devoutly to pray for your Majesty's Health and Happiness in their Churches, Chapels, Families, Closets, rather than heathenishly to profane, or abuse your Sacred Name, in drinking your Majesty's Health (to the Hazard of their own and their souls to boot, through Drunkenness and Intemperance) in Taverns, Alehouses, or at their own or others Tables, as well to God● dishonour as your Majesties. In fine, I shall be a daily Orator to the God of your Majesties and your Kingdom's Salvation, that all the temporal, spiritual, and eternal blessings, comprised in the several Prayers, Collects, Benedictions, Salutations, Acclamations, and Passages, collected in this Treatise, for any Christian Emperors, Kings, and Princes, may concentre in, and be abundantly poured forth on your Majesty's Royal Person, Family, Kingdoms, Councils, Court, Armies, Government, People; that so your Majesty may be Chronicled to all Posterity (as in truth you really demerit) for the best, devoutest, holiest, justest, and most gracious of all Christian Kings that ever reigned, and your formerly disloyal, degenerated Subjects, by your most righteous Reign, and pious * Regis ad exemplum totus componitur orbis Claudian. Royal Example, henceforth become the most Loyal, Religious, Free, and Happiest of all Subjects in the Universe: Which is and shall be the daily Prayer of Your Majesty's most humble, yet Faithful and Loyal Subject William Prynne. From my Study in Lincoln's Inn June 5. 1660. THE SECOND PART OF THE Signal Loyalty and Devotion of God's true Saints and pious Christians towards their KINGS. HAving lately presented the world, with the first part of the Signal Loyalty and Devotion of God's true Saints and Pious Christians (as likewise of Idolatrous Pagans) towards their Kings and Emperors, both before and under the Law, and also under the Gospel, whiles their Emperors and Kings were Idolaters and Ethnics, expressed both by their private and public Supplications, Prayers, Intercessions and Thanksgivings unto God, & by their Votes, Acclamations unto themselves & others, for their health, safety, long-life, temporal, spiritual, and eternal felicity, whether they were Good or Bad, Orthodox or Heterodox, Protectors or Persecutors, in 5. distinct Chapters, I shall now (by God's assistance) proceed to the constant practice of Christians under the Gospel, in this kind, after their Kings and Emperors became Christians, professing the Gospel of Jesus Christ, whether their Kings and Emperors were gracious, and Religious, vicious or impious, Orthodox or Erroneous; beginning with the Kings of our own Island, and presenting you with prefidents of this kind, both in foreign Prelates, and Clergymen, as well as in their Domestic Christian Subjects of all sorts, our British Island producing the first Christian King, Queen, and Emperor in the world, and the first precedents of private and public Supplications, Prayers, Intercessions and thanksgivings for them, unto God, and Votes, Acclamations for their safety, health, life and prosperity, as they were Christian. CHAP. VI Anno 156 THe very first Christian King, professing the Christian Religion under the Gospel, mentioned in History, is Lucius, King of the Britons, reigning in this our Island; this King a Usserius De B●itan. Ecclefiarum Primordiis p. 49. and the Authors there quoted. Anno Christi 156. (as ●adulphus Baldoc, the Chronicle of Gisburn, the ancient Manuscript D● primo statu Landavensis Ecclesiae, and Bishop Usher out of them relate) sending two Ambassadors to Pope Elutherius, most earnestly and devoutly entreating him, That by his command and will he might be made a Christian; This Pope thereupon granting his request, Gratias agens Deo sud, etc. giving thanks to his God, and singing, Glory be to God on high, for joy that this King and Nation, who had continued Gentiles from the first peopling of the Island by Brute, did so ardently hasten to the faith of Christ, sending Eluan, and Meduin to convert them. After which this b Lambardi Archaion, Antiquit. Eccl. Brit. p. 5, 6. Spelman. Council p. 32, to 38 Bishop Jewels Reply against Harding, Art. 3. divis. 24. p. 141, 142. Fox Acts and Monuments, vol. 1. Ha●risons Description of England, ● 1. c. 9 Bishop usher De Eccl. Brit. Primordiis, p. 3, 4, 5. King Lucius in the year 179. or sooner, as some, or in the year 185. or later, as others think it; writing a Letter to Pope Elutherius, to send him a Copy of the Imperial Laws to govern his Nation by them; this Pope in the conclusion of his Epistle (in Answer to the King's Letter) inserted this devout Prayer unto God in his behalf. Det vobis omnipotens Deus, etc. Almighty God grant you so to rule the Kingdom of Britain, that you may reign for ever with him, whose Vicar you are in the Realm aforesaid. If this Pope, (though a foreign Prelate) thus prayed to God for this first Christian King, no doubt his own Christian Bishops & Ministers, (whom he endowed with ample possessions and maintenance) and his Christian Subjects, in their private and public Prayers, and Devotions to God, and in their Epistles and Addresses to him, did much more imitate his example, in pursuit of the Apostles precept, 1 Tim. 2. 1, 2, 3. as all the Primitive Christians did even for their Pagan Kings and Emperors, (as I have evidenced in the precedent Chapters) though we find no express mention thereof in our British Histories. c Eutropius, Hist. l. 10. Orosius. l. 7. c. 25, 28. Socrat. Eccl. Hist. l. 1. c. 1. ●umenius Panegyr. 9 Cambdens Brit. Essex, p. 325. Vsserius De Brit. Eccl. Primordiis, c. 8. The first Christian Queen in the world was Helena, Daughter of King Coel; whose Son Constantine the Great, born and first created Emperor in our Island of Britain, was the first Roman Emperor, who publicly professed the Christian faith, and instituted public Prayers to be made unto God by his Soldiers, People and Subjects, whether Christians or Ethnics, for himself, his Sons, and his Posterity; who constantly poured forth their Supplications, Prayers, Intercessions and Thanksgivings▪ unto God for his life, health, safety, victories, and successes, as well in this our Island, as in all other places of his Empire; as these passages of Eusebius, who lived in his Court, and flourished under him, will abundantly evide●ce. This Godly Christian Emperor c Eusebius de vita Constantini, l. 2. c. 12, 13, 14, 19 Constantine, before his Battle with the persecuting Tyrant Licinius, dedicated a certain vacant time to power forth Prayers to our Saviour Christ in the tabernacle of the Cross, which he fixed far remote from his Camp: where afflicting his body with fasting and abstinence, he poured out Prayers & Supplications to God to reconcile him to himself, and become his gracious Protector: In which Duty he employed certain Persons, whom he reputed eminent both for faith and piety, to join with and assist him in the performance thereof, as he usually did upon other occasions before every battle with the enemy. After which having vanquished Licinius, and by his death obtained the sole power, and government over the Roman Empire; Omnes ubique victorem hymnis celebrabant, Tum choreis & hymnis primum Deum, summum omnium regem esse praedicarunt: deindè victorem Constantinum, ejusque filios modestissimos, Deoque charos Caesares, acclamationibus continuis extulerunt. After which this Godly Emperor to excite his Subjects to Prayers, was d Euseb. de vita Constantini, l. 4. c 14, 15. portrayed in all his Coins & Statues standing upright with his eyes looking up, and his hands stretched forth and elevated towards Heaven, as if he were praying, & prescribed all his Legions, and Soldiers, as well Pagans as Christians, this set form of Prayer in the Roman tongue, which they were to use and recite every Lord's day, & in their daily prayers, with their hands and eyes lifted up to Heaven unto God the Giver of all good things, and Author of victory. e Euseb. de vita Constant. l. 4. c. 19, 20. Te solum Deum agnoscimus, etc. We acknowledge thee to be God alone; we profess thee to be King; we invocate thee our helper: by thee we have obtained victories; by thee we have overcome Enemies: from thee we confess we have received present, & hope that we shall obtain future felicity. Tui omnes supplices sumus, abs te petimus, ut Constantinum Imperatorem nostrum, unà cum piis ejus liberis quam diutissimè nobis salvum & victorem conserveses: We are all Supplicants unto thee. We all request from thee, that thou wouldst conserve our Emperor Constantine, together with his pious Children, safe and victorious to us, for many generations, or, as long as possible may be, or for ever. Ejusmodi ferè Sanciebat a Militibus solis die fieri, talesque ab eis voces in diurnis Precibus adhiberi. Which prayers no doubt were used in this our Island of Britain, (where he was born and crowned) by his Soldiers, and other Subjects, for him and his royal posterity, as well as in other places: the Churches and Christians then in Britain, concurring both in their Doctrine and Practice, with the Churches in Rome, Italy, Aphrick, Egypt, Spain, France, Lybia, Greece, Asia, Pontus and Cilicia, as f Ni●ephorus Eccles Hist. l. 8. c. 25. Spelman. Concil. p. 43, 44▪ 45. Constantine himself records in his Epistle to all Churches concerning the affairs of the Council of Nice, Anno 330. But of this more in the next Chapter. Anno 313 It is the Observation of Thomas Rudburne, the History of Winton Church, and Bishop Usher out of them, g Ma●ore Chronico, l. 1. c. 6. Wintoni●nsis Ecclesiae, Hist, c. 7, 8. Usserius De Brit. Eccles. Primordiis, c. 8. p. 19●. Orationes ac deprecationes justorum assiduae cum multum valeant apud justum judicem Deum; ascenderunt lacrymae suorum fidelium in conspectu conditoris altissimi; & sedatum est gravissimae persecutoris ac percussionis jaculum fulminosum, completo videlicet spatio viginti duorum annorum: undè Christiani qui prius in sylvis opacissimisque locis se posuerant (within this our Island of Britain, as well as in other places, during the reigns of Dioclesian, Maximinian and Licinius, who grievously persecuted them) in publicum se ostendentes (under Constantine the Great) renovant Ecclesias quae usque ad solum undique erant destructae. Quo in tempore aedificata est Ecclesia Wintoniensis secundò ab Christi fidelium oblationibus. The Christians daily Prayers and tears to God in this our Island, being the principal means to cease their former persecutions under their cruel Pagan Emperors, and to procure them peace and prosperity under this first Christian Emperor Constantine, for whose long life, and prosperous reign they daily Prayed unto God in the Churches they re-edified and repaired during his pious Reign. Anno 435 * Mat. Westm. Anno 435. p▪ 143, 149. Guithelin, Archbishop of London, in the the year of our Lord 455. being sent by the Christian Britons of our Island, into Britain in France, to crave aid against the barbarous Nations, who invaded, murdered, spoilt, and miserably oppressed them; thereupon Androenus King of the French Britons sent his Brother Constantine with 2000 men unto them, upon condition they should elect and crown him for their King. Which expedition Constantine undertaking, Guithelin thereupon broke out into these gratulatory Acclamations and Prayers unto Christ for him. Christus vincit, Christus regnat, Christus imperat. Assit igitur gratia Christi Regi Britanniae qui est defensio nostra, ut insulam miserimam ad pristinam reducat libertatem. Christ overcommeth, Christ reigneth, Christ commandeth. Therefore let the grace of Christ be present and assistant to the King of Britain, who is our defence, that he may reduce the miserable Island to its pristine liberty. A Prayer as suitable for our miserable exiled King and Island now, as for this their new British King, and Island in that Age, wherein the other Bishops, and Christian Britons made the like Prayers for him both at and after his Coronation, as Guithelin did before it. Anno 488 Our famous British King Aurelius Ambrose, after he had destroyed and burnt the bloody Regicide and Usurper i Mat. Westm. An. 488. p. 173, 174. Vortigern, and conquered and exiled the Pagan Saxons, in the year of Christ 488. repaired and new built the Churches they had demolished, placed Priests and Clerks in them, restored divine service to its due state, conferred many Gifts, Rents and Revenues upon Churchmen; Et orare pro Regno et Ecclesiae statu omnibus imperavit: And he commanded all men, to pray for the Realm, and state of the Church; which no doubt they performed accordingly in their Churches, not forgetting to pray likewise for this good King, who repaired them, and restored Christianity. Anno 490 To pretermit Saint k Ma●. Westm. Anno 491. p. 177. Usleri●s De Brit. Eccl. Primo●diis, p. 854, 865. Patrick's Prayers and Petitions to God, for the seven Kings he baptised, and the Irish he converted to the Faith, with his ascending into a Mount, and there fasting forty days, ut oraret pro eyes, that he might pray for them. Anno 600 * Epist. l. 9 Ep●st. 59 Spelmanni Concilia, p. 85. Pope Gregory the 1. in his Epistle to Aldeberga (or rather Bertha) wife to King Edilbert before his conversion to the faith of Christ, (who after her conversion was very instrumental to help convert the King and his subjects to the faith;) useth this thanksgiving, and prayer to God on her behalf. Omnipotentem Deum Benediximus, qui conversionem Gentis Anglorum mercedi vestrae dignatus est propitius reservare, etc. Bona vestra non solum jam apud Romanos qui pro vita vestra fortius oraverunt; sed etiam per diversa loca, et usque Constantinopolim, ad Serenissimum Principem pervenerunt: ut sicut nobis de Christianitatis vestrae solatiis laetitia facta est, ita quoque de perfect a operatione vestra Angelis fiat gaudium in coelis, etc. Vt et hîc foelicitèr cum glorioso filio nostro conjuge vestro regnetis, et post longa Annorum tempora futurae quoque vitae gaudia, quae finem habere nesciunt, capiatis. Oramus autem Omnipotentem Deum, ut gloriae vestrae cor, et ad operanda quae diximus, gratiae suae igne succendat, et aeternae mercedis fructum vobis de placita sibi operatione concedat. Anno 601 The same Pope Gregory in his * Epist. l. 9 Epist. 60. Beda Eccles. Hist. l. 1. c. 32. Spelmanni Concilia, p. 86 Epistle to Edilbert King of Kent, exhorted him, willingly to hear, devoutly to perform, and studiously to keep in memory what Augustin, than his Bishop should admonish him, for this reason; Quia si vos eum in eo quod pro omnipotenti Deo loquitur auditis, idem Omnipotens Deus hunc pro vobis exorantem celerius exaudiet. Si enim (quod absit) verba ejus postponitis, quomodo eum omnipotens Deus poterit audire pro vobis, quem vos negligitis audire pro Deo? (A clear evidence, that Augustin and other Bishops and Christians in that age devoutly and constantly prayed to God for King Edilbert) Tota igitur ment cum eo vos in fervore fidei stringite, atque adnisum illius virtute quam vobis divinitas tribuit adjuvate, ut regni sui vos ipse faciat participes, cujus vos fidem in regno vestro recipi facitis, et custodiri. After which he concludes his Epistle with this prayer for this Kings spiritual, temporal, and eternal safety, long life, felicity and salvation. Omnipotens itaque Deus in vobis gratiam quam coepit, perficiat, atque vitam * Hen●i●i Huntindon, Hist. l. 3 p. 323. vestram et hic per multorum annorum curricula extendat, et post longa tempora in caelestis vos Patriae congregatione recip●at. Incolumem excellentiam vestram gra●ia suprema custodiat Domine fili, 10 Julii, Anno 19 Mauritii Tiberii Augusti. Anno 615 * Will. Malmes●urienfis, De Gestis Pontif. Angl. l. 1. p, 208. Pope Boniface in his Epistle to King Ethelbert (sent by Mellitus Bishop of Lond●n) Anno Dom. 615. prays thus for him, In Christo valeas Domine Fili. Anno 616 Anno 628 Edwin King of Northumberland promised to renounce his Idolatry, and to serve Christ, because Edelburga his Queen (being a Christian) by the prayers of Paulinus Bishop of the Northumberlanders was delivered without much pain of a child; Whereupon m Beda Ecclesiast Hist. l. 2. c. 9 11. Mat. West. 〈◊〉. 626. Episcopus gratias caepit agere Domino Christo, Regique astruer●, Quod ille precibus suis apud illum obtinuerit, ut Regina sospes absque dolore n Idem, l. 2. c. 11. gravi, sobolem procrearet. But this King deferring his Conversion to Christianity contrary to his promise; Thereupon Pope Boniface writ to Queen Edelburga to use all possible means for her King's conversion, and amongst others, to make fervent Prayers to God for his illumination and salvation, Unde orationi continuò insistens, a longanimitate coelestis clementiae illuminationis illius beneficia impetrare non definas. Ut videlicet quos copulatio carnalis affectus unum quodammodo corpus exhibuisse ministratur, hos quoque unitas fidei etiam post hujus vitae transitum in perpetua soci●tate conservet. Ad hoc enim misericordiam Dominicae pietatis consecuta es, ut fructum fidei, creditorumque tibi beneficiorum redemptori tuo multiplicem resignares. Quod equidem suffragante praesidio benignitatis ipsius, ut explere valeas, assiduis non desistimus precibus postul●re. After this n Beda Eccl. Hist. l. 2 c. 17. Spelman. Concil. p. 237, 139. Hen Huntindon. Hist. l 3. p. 327. King Edwin being converted to the Christian Faith, Pope Honorius Successor to Boniface writ an Epistle to this King, in the close whereof there is this Prayer for his safety, Incolumem excellentiam vestram gratia superna custodiat. Anno 635 Some few years after cruel King Penda invading Northumberland, and besieging Bebba the royal City; when he could neither take it by arms nor siege, he resolved to fire it, and laying great store of combustible matter to the walls set it on fire, the flames mounting above the walls, being carried into the City with furious winds, n Beda Eccl. Hist. l. 3. c 16. Bishop Aidan beholding it from the Island of Farne, whether he retired secretly to pray, fertur elevatis ad coelum oc●lis manibusque cum lacrymis dixisse, Domine, quanta mala facit Penda! Quo dicto statim mutati ab urbe venti, in eos qui accenderant flammam incendia retorserunt, ita ut aliqui laesi, omnes territi, impugnare ultra urbem cessarunt, quam divinitus juvari cognoverunt. o Mat. Westm. p. 221. Anno 635 About the same time (Anno 635.) Penda King of Mercians being sent by Cadwallin King of the Britons with a great army into Northumberland, to slay Oswald King thereof; he assaulted him in a place called Hetenfield: whereupon King oswald erecting the sign of the Cross with his own hands, commanded all his Soldiers with a loud voice to cry unto God for him, and themselves in these words. Flectamus genua ad Deum universi, Ipsumque in communi deprecemus, ut Nos ab Exercitu superbi Regis Britanni et ejusdem nephandi Du●is Pendae defendat. Scit enim ipse quia justa pro salute gentis nostrae bella suscipiamus. Fecerunt ergo omnes ut jusserat, & sic in hosts progressi juxtà fidei suae meritum victoria potiti sunt. Anno 650 p Beda Eccl. Hist. l. 3 c. 2. After King Oswald his murder in the year 642. the Freers of the Church of Hexam every year, the day before the said King was slain, used for a long time, Vigilias prosalute animae ejus facere, plurim aque Psalmorum laude celebrata, victimam pro eo manè sacrae oblationis offer. And if they were thus devout in keèping annual Vigils, and offering Prayers, Psalms, and Sacrifices to God for the salvation of this King and his soul, after his death: (according to the superstition of that and after ages) no doubt they were as loyal and devout in praying and praising God for him during his life. Anno 655 q Beda Eccl. Hist. l. 3. c. 24. King Oswi after his great victory over Penda, and his 30. old Colonels and Army, (all slain in battle) in performance of his vow, consecrated his daughter Elfleda (scarce one year old) to perpetual virginity, donatis insuper duodecim possessiunculis terrarum, in quibus ablato studio militiae terrestris, ad exercendam militiam coelestem, supplicandumque pro pace Gentis ejus aeterna, devotioni sedulae Monachorum locus facultasque suppeteret. About which year & time (after the unjust martyrdom of K. Oswi by the Pagans) Qu. Eanfled ob castigationem necis ejus injustae postulàvit à Reg● Oswi ut donaret ibi locum quod dicitur Ingethling, monasterio construendo Deifamulo Tumhere, quia propinquus ipse erat Regis occisi. In quo videlicet Monasterio orationes assiduae pro utriusque Regis, id est, occisi, et ejus qui occidere jussit, aeterna salute sierent. A clear evidence, that Monasteries were then purposely instituted to make daily prayers and supplications for the King's safety, and eternal salvation, and the peace of the Nation. Anno 680 a Gulielmus Malm. digest. Pontif. Angl. l. 1. p. 265. Theodorus Archbishop of Canterbury about the year of Christ 680. thus inscribes his Epistle to Ethelred King of Mercians, touching W●lfrid, Archbishop of York. Ethelredo gloriosissimo & excellentiss●mo Regi Merciorum, Theodorus, etc. In Domino perennem salutem, etc. Then subjoins; Oculi mei jucundam faciem tuam videant, & Benedicat tibi anima mea antequam moriar, etc. Praying for his perpetual health in the Lord; and blessing him with his Soul before his death. Anno 680 b Spelmanni. Concil. p. 164. Pope Agatho begins his Epistle to Aethelred King of M●rcians, Anno 680. thus. Agatho, etc. Aethelredo glorioso Merciorum Regi, salutem a Deo, et Benedictionem nostram. And this King the very same and the next year in c Monasticon Angl. p●rs 1. p▪ 51. Londini 1655. his Charters of Lands to th● Church of St. Peter of Canterbury, giveth Lands; tàm pro salute animae m●ae, ac pro oratione Fratrum; that the Freers therein might pray for him, and for the salvation of his soul. Anno 697 Anno 704 The d ●pelmanni Council p. 194. Synod of Berghamsted under Withered King of Kent, Anno 697. Can. 1. made this decree. Pro Rege preces fiant, mandatisque ejus non urgente necessitate, sed ex sponte obediunto. Let prayers be made for the King, and let his commands be obeyed, not from compelling necessity, but from a voluntary mind. e Monast. Ang. pars 1. p. 12. King Ina in his Charter, Anno 7●4. by the Decree and Counsel of his Prelate Adelm, the suggestion of all his Priests, and upon the Petition of all the Monks in the Province of the Westsaxons, granted this Privilege to the Monks of Glastonbury Abby, ut sine impedimento secularium rerum absque tributo fiscalium negotiorum, liberis mentibus sub Deo serviant, & monasticam disciplinam, Christo s●ffragium largiente, regulariter exerceant, et pro statu et prosperitate Regni nostri, et Indulgentia commissorum criminum ante conspectum Divinae Majestatis Preces fundere dignentur, et orationum officia frequentantes, in Eccles●is pro nostri fragilitate interpellare nitantur: Most ancient Monasteries, as well as this, being specially founded and endowed by our Kings and their Successors for this purpose, that they might pray for them and their Realms, their Parents, Children, and Successors temporal, spiritual, and eternal felicity; as the Charters of their foundations and endowments, in Monasticon Anglicanum, pars 1. & 2. and other Authors attest. Anno 714 About the year 714. Abbot * Beda Eccl. Hist l. 5. c. 22. Spelmanni Concil. p. 220, 226. Ceolfrid writ a large Epistle to Naitan King of Picts, concerning Easter and the Tonsure of Clerks, beginning thus, Domino excellentissimo & gloriosissimo Regi Naitano, Ceolfridus Abbas, In Domino salutem: and ending with this Prayer for him; Gratia te Regis aeterni longiori tempore regnantem ad nostram omnium pacem custodiat incolumem, dilectissime in Christo fili. And if Abbots & Clergymen then thus prayed for their health, safety, long-life, and the public peace of the Nation, in their Epistles to Kings; much more did they thus pray for them in their private and public Devotions. Anno 716 * Ingulphi Hist. p. 851, 852, 853. Ethelred King of M●rcians in the year of Christ, 716. in the presence of his Bishops and Nobles, by his Charter gave and granted the whole Island of Croyland to God, the Virgin Mary, and St. Barthollomew, to found an Abbey therein for the black Monks, submitting himself wholly to the mercy and piety of Christ, and commending himself, Sanctae matris Ecclesiae precibus, to the Prayers of his holy Mother the Church: and particularly to the Prayers of St. Guthlac the Confessor and Anchorite. Whence a Poet thus writ of him. Ethelbaldus, etc. Oret pro nobis sanctissimus iste Sacerdos, (Guthlacus.) Ad tumbam cujus haec mea dona dedi. A clear evidence that the Churches and Ministers of Christ in England did then constantly pray for their Christian Kings, who specially recommended themselves to their prayers. Anno 720 Our venerable and most learned Beda, doth very much press this Duty of Prayer for Kings, (though Pagans and Persecutors,) from sundry Texts of Scripture, on which he comments. In his * Operum Coloniae Agrip. 1612. Tom 5. Col. 379, 380. Expositiones allegoricae in Ezram, l. 2. c. 7. Et offerant oblationes Deo Coeli, Orentque pro vita Regis et Filiorum ejus; He thus comments, Offerunt autem ea Sacerdotes iidem pro vita Regis, et Filiorum ejus, juxta illud Ap●stoli, 1 Tim. 2. Obsecro igitur primò omnium fieri obsecrationes, orationes, postulationes, & gratiarum actiones pro omnibus hominibus, pro Regibus & omnibus qui in sublimitate sunt, ut quietam & tranquillam vitam agamus, etc. And in his Exposition on the 1 Tim. 2. 1, 2, 3. Tom. 7. p. 708, 709, 710. he recites and approves the passages of St. Augustin at large (recited in the next Chapter) commanding Prayers, Supplications, Intercessions and Thanksgivings to be made, not only for Christian and pious Kings, but even for Pagans and Idolaters, though vicious, though Persecutors of the Gospel and sincere Professors thereof. Anno 747 Our famous * Spelmanni Council p. 243, 254, 255. Council of Clovesho under Archbishop Cuthbert, Anno Dom. 747. cap. 30. De orando pro Rege, decreed; Vt deinceps per canonicas Orationum horas non solum pro se Ecclesiastici, sive Monasteriales, sed etiam pro Regibus ac Ducibus, totiusque populi Christiani incolumitate, Divinam incessan●èr exorent clementiam, quatenus Quietam et Tranquillam Vitam sub eorum pia defensione mereantur agere. Et ut ita post haec unanimes existerent in Deum, fide, spe & caritate, & seipsos invicem diligerent, & etiam post hujus peregrinationis pericula, ad supernam pervenire pariter mereanter patriam. The reason of making this Canon for incessant Prayers for Kings, Dukes and Princes, is thus expressed in the preceding part thereof, that there was a scandal and suspicion raised amongst the Priests of God & inferior Clergy, that they had an ill opinion of Kings, Dukes and Princes (as too many have now.) Hoc est, quod Reges cum Ducibus & Principibus suis, ac deindè minoris potetestatis, persuasi plurimi de eis dicere soleant, quod non tantum sincero eos non diligant affectu, sed insuper eorum bonis praesentibus, ac prosperitatibus quibusque foelicioribus magis invideant, animo nimis infesto quam devoto satis congaudeant cord, eorumque conversationis statum Odibili quadam detractatione dilacerare non desinant. A very good ground to revive and reinforce this Duty both on Ministers and people now; Vt horis canonicis Preces fiant pro Regibus, as the Margin of this Canon prescribes, as well as the body thereof. Anno 750 Boniface Archbishop of Mentz, an Englishman by birth, thus inscribes and begins his 19 Epistle to our King Ethilbald. Domino charissimo & in Christi amore caeteris Regibus Bibliotheca ●atrum, Tom. 8. p. 74, 83. Malm. De Gestis Regum Angl. l. 1. c. 4. p. 28. praeferendo inclyta Anglorum imperii sceptra gubernanti Ethilbaldo Regi, Bonifacius, etc. & Wera, & Burckart, & Warbeth, & Abel, & Wilibald Coepiscopi, Perennem in Christo charitatis salutem. Confitemur coram Deo & sanctis Angelis, quia quamcumque prosperitatem vestram video, & opera bona, Deo coram & hominilus, per nuncios fidelos audivimus, quod inter gaudentes, et pro vobis orantes, gratias agimus Deo; postulantes et obsecrantes Salvatorem nostrum▪ ut vos sospites et in side stabiles, et in operibus coram Deo rectos in Principatu Christiani populi longo tempore custodiat. And King Ethilbert thus closeth his Epistle to Boniface the Archbishop, who prayed for him in those times, Orantem pro Nobis, beatitudinem tuam longaevam divina pietas faciat. * Bibl. Patrum, Tom. 8. p. 111. His 14. Epistle to Pippin King of France, begins thus. Colsitudinis vestrae clementiae magnas gratias agamus et Dominum jesum Christum precantes ut vobis in regno Coelorum aeternam mercedem retribuat. Most of his and Lullus (his Successors) Epistles conclude with Prayers. * Bibl. Patrum Tom. 8. p. 114, 115. Cenewlphus King of the East-Saxons, with his Bishops Anno 760. and Nobles in their Epistle to Lullus, Successor to this Boniface, as they pray for him, so they likewise entreat him, and his Clerks to pray to God for them in their Congregation, Vt pro nostra parvitate, proque pace congregationis nostrae Domino supplicare cum eis qui tecum invocant nomen Domini jesu, memineris. Omnipotens Deus, qui dispersa congregat & congregata custodit, ipse vos sua gratia protegat, et vestri laboris fructum in aeterna patria nos videre concedat. The renowned Council of Calchuth held in the year Anno 787. 787. under Alfwold King of Northumberlanders, and Offa * Spelmanni Concil. p. 296, 297. King of Mercians, their Prelates and Nobles, and Pope Adrian's two Legates, Gregory and Theophyla●t, c. 12. De Ordinatione & honore Regum, amongst other things, prescribed constant Prayers for, and subjection to Kings, prohibiting all Treasons and Conspiracies against them, in these words, and from these Scriptures. a Dan 2. 21. c. 4. 25. c. 5. 21. Scitote quia Dominus dominator est in regno hominum, & ipsius est regnum, & cuicunque voluerit, dabit illud. Ideo Omnes generaliter admonuimus, ut consona voc● et corde Dominum rogent, ut qui eum eligi● in Regnum, ipse ei tribuat regimen Disciplinae sanctae suae, ad regendam plebem suam. Honour quoque eis ab omnibus impendatur, dicente Apostolo; b 1 Pet. 2. 17, 13. Regem honoroficate: & alibi; five Regi quafi praecellenti, five Ducibus, tanquam ab eo● missis ad vindictam malesactorum, laudem verò bonorum. Item Apostolus, c Rom. 13. 1, 2, 3. Omnis anima sublimioribus potestatibus subdita sit, quia non est potestas data nisi à Deo. Quae autem sunt, à Deo ordinata sunt. Igitur qui resistit potestati, Dei ordinationi resistit, qui autem resistunt, ipsi sibi damnationem acquirunt. Nullus Regi detrahat, dicente d Eccles. 10. 20. Salomone, in o'er tuo ne detraxeris Regi, & in cord tuo ne maledixe● is Principi; quia aves Coeli portant illud, & qui habet pennam annuntiabit verbum. In n●cem Regis Nemo communicare audeat, quia Christus Domini est. Et si quis tali sceleri adhaeserit, si Episcopus est, aut ullus ex Sacerdotali gradu, ex ipso detrudatur, et â sancta haereditate dejiciatur, sicut J●das ex Apostolico gradu ejectus est: & omnis quisquis tali sacrilegio assenserit, aeterno anathematis vinculo interibit, & Judae traditori sociatus, sempiternis cremabitur incendiis, ut scriptum est; a Rom. 1. 32. Non solum qui faciunt, sed & qui consentiunt facientibus, judicium Dei non effugiunt. b Esther 2. 21, 22, 23. c. 6. 2. Duo namque Eunuchi Asuerum Regem interficere cupieutes, in patibulum suspensi sunt. Animadvertite quid fecerit David praefecto, cum ei Dominus dixerit, c 1 Kings 24. 5, 7. Ego tradam Saul in manus tuas; dum inveniet dormientem. Et hortatus à milite ut occideret eum, dixit: Absit à me hoc peccatum, ut extendam manum meam in Christum Domini. Illum autem militem qui post mortem ejus venit ad eum, protestans, d 2 Sam. 1. etc. 4. 10. quod ipse occiderat Saul, capite truncavit; & reputatum est ei ad justitiam, et semini ejus post eum. Exemplis namque apud vos saepè probatum est, quod quicunque internecionis Dominorum fuêre (culpabiles) in spacio vitam inierunt, et utroque jure caruerunt. This was the Practice, Doctrine, and Loyalty of our Ancestors in this National Great Council and primitive age, fit to be revived by our present Generation. Anno 790 Our famous Countryman Flaccus Alchuvinus, ( e See Balaeus Scriptorum Brit. Cent. 2. c. 17. Scholar to our venerable Beda, Tutor to the Emperor Charles the Great, and the learnedest Englishman in that ag●) hath many memorable rare passages and prayers for Kings and Emperors in his Works and Epistles, not vulgarly known, which I shall trauscribe at large. In his Book De Psa●morum ●su. Operum Lutetiae Paris. 1617. col. 152. d. he writes thus, Septem praeterea sunt Psalmi ex quibus, f●unum corpus efficimus, pro omni prorsus corpore oramus Ecclesiae; in his namque memoria Sacerdotum, Regumque et Potentatum; populi quoque et plebis simul. Memento Domine David, etc. O●t of which Psalms he frames a Prayer, col. 153. Propitiare Domine, quaeso universae tuae Cacholicae Ecclesiae toto orbe terrarum diffu●ae, etc. Propitiare famulo suo, N Regi, cunctisque Christianis Principibus, & universo exercitui eorum. In his 31. Epistle to Offa King of Mercians, col. 1554. he concludes with this Prayer, for God's Grace and Benediction upon him and his Realm. Divina te, tumnque Regnum coelesti benedictione, comitetur gratia, Domine excellentissime. And Epistle. 84. (written by him to Offa in the name of Charles the Emperor) he thus closeth it, col. 1614 Vita, salus, & prosperitas tibi tuisque fidelibus a Deo Christo detur in aeternum. In his 29. Epistle to Aedilred King of Northumberland, (describing at large the Office of good Kings and Princes) col. 1540 he hath this passage. Ecclesiarum Christi sint defensores & tutores, ut Servorum Dei orationibus, longa vivant prosperitate: And he closeth his 79. Epistle to King Aedilred, with this prayer for him, col. 1554. Deus omnipotens Regni felicitate, morum dignitate, longaeva prosperitate te florere faciat, dilectissime fili. His 48. Epistle to most noble King Egfrid King of Merciaus concludes thus, col. 1562. E. Divina te in omni bonitate pietas florere faciat, fili charissime. But of all his Prayers and Thanksgivings, those in his Epistles to the Christian Emperor Charles the Great, his Scholar, written to him for the most part, under the name of David Rex) are most observable. I shall instance in some of the chiefest. In his Epistle to him, De Ratione Septuagesimae, etc. col. 1142. he begins thus, Benedictus sit Deus Pater omnipotens, quite creavit & honoravit: & benedictus sit Dominus noster Jesus Christus filius Dei ve●i, qui te redemit & elegit. Benedictus sit Spiritus sanctus paracletus qui te illuminavit, & dilatavit cor tuum in omni sapientia & scientia charitatis dilectissime D. D. & dulcissime Domine. Et benedicta sit sancta Trinitas, unus Deus omnipotens, Pater & Filius & Spiritus sanctus, qui mihi serviculo suo, licet indigno, talem concessit Dominum, amicum, & adjutorem gratiae suae. Et benedicta sit potestas et Regnum tuum, et Filii tui, et Filii Filiorum tuorum, usque in generationes secuti sempiternas: et veniat super te et super tuam Generationem benedictio sanctorum in die Domini nostri jesu Christi; utque sanctissima sua voluntas vigeat floreat & crescat in cord tuo, clarissime Ecclesiae Christi rector & defensor. His 2d. Epistle to him Col. 1465. runs in the same words. His first Epistle to him is thus directed, Col. 1462. Domino piissimo, & praestantissimo & omni honore dignissimo David Regi, Flaccus Albinus, verae beatitudinis aeternam in Christo salutem: After his particular Thanksgiving to God for him, he thus proceeds, Non solum ego ultimus servulus Salvatoris nostri, congaudere debeo prosperitati & exaltatione clarissi● ae potestatis vestrae, sed tota sancta Dei Ecclesia unanimo caritatis concentu gratias agere Domino Deo omnipotenti debebit; qui tam pium, prudentem & justum his novissimis mundi & periculosissimis temporibus populo Christiano perdonavit clementissimo munere Rectorem atque Defensorem; qui prava corrigere, & recta corroborare, & sancta sublimare omni intentione studeat, & nomen Domini Dei eccelsi per multa terrarum spacia dilatere gaudeat, & Catholicae fidei lumen in extremis mundi partibus incendere conetur, etc. In qua Dominus noster Jesus Christus, qui est virtus & sapientia Dei, te custodiat & exaltet, et ad gloriam perennis visionis suae pervenire faciat. His * Epist. 3, 4, 6, 7, 8, 10, to 24. & 106. Epistles to this Emperor, begin for the most part with wishing him perpetuae pacis & gloriae salutem, perpetuam salutem, etc. His 4. Epistle to him, col. 1476. ends thus, Deprecantes quoque Domini Dei nostri clementiam, qui te undique regat et custodiat, et victorem faciat omnium Inimicorum tuorum, seu visibilium seu invisibilium, quatenus cum corona gloriae, multis feliciter regnaturum annis, ad regnum perpetuae beatitudinis pervenire, cum fidelibus suis concedat. In his 6. Epistle, col. 1480 he and his Monks prayed thus for him, Totum cordis mei affectum, in gratiarum actiones Christo clementissimo Regi effudi; illius Sedula oratione deprecans pie●atem, cum omnibus nostrae Devotionis cooperatoribus, quatenus vestram Pacificam & amabilem potentiam, ad exaltationem sanctae suae Ecclesiae, & sacratissimi gubernacula Imperii, longaeva prosperitate custodire, regere et dilatare dignetur. His 7. Epistle to him begins thus, col. 1487. Gloria & laus Deo Patri, & Dom. nostro Jesu Christo, quia in gratia sancti Spiritus, per devotion●m et ministerium sanctae fidei, & bonae voluntatis vestrae, Christianitatis Regnum atque agnitionem veri Dei dilatavit, & plurimos longè latéque populos ab erroribus impietatis in viam veritatis deduxit, etc. His 9 Epistle ends with Prayers and Thanksgivings; His 10. to him begins thus, col. 1499. D●t tibi perpetuam Clemens in sede salutem, Et Decus Imperii, David amate, Deus. Totum me in gratiarum actiones Domino Deo Jesu Christo contuli, felicia Christiano populo tempora in vestra felicitate, exalt atione & salute certissimè scieus; pro qua semper Dominum deprecari gaudeo, eandem semper audire desidero, & quasi optatum, à Deoque destinatum munus, omni gaudio vestram incolumitatem cupiens semper audire. Quis enim est qui non gaudeat sui capitis perfecta integritate, nisi forte furibundus, vel insanus, quem arctissimis Hippocratis vinculis all●gandum esse censero? Et si juxta Apost●li sententiam * Ephes. 5. Nemo carnem suam odio habet; fed etiam fovet & nutrit: Quanto magis in capitis sanitate, in quo est totius corporis perfectio et gloria, omnis membrorum compago gaudere debet? which Epistle he concludes thus, Vestra prccor, Christus coelestil us inclyta donis Illustret, replete pectora pacis amor, Dulcis amor vitae, dulcis laus, gloria dulcis, Sit tibi perpe●ua, David amate, salus. Epistola 11. col. 1502. he writes, Continuis precibus Domini nostri Jesu Christi clementiam deprecor, quatenus tibi optima quaeque in terrena felicitate conc●ssit, longè meliora aeternae▪ beatitudinis regna tibi aeternaliter concedere dignetur. Concluding it thus, Mitis ab aethereo clementer Christus Olympo, Te regat, exaltet, protegat, ornat, amet, etc. He concludes his 12. Epistle to him thus, col. 1505. Det tibi consilium pacis, simul atque salutis David, amor populi, Christus ubique pius. Omnipotens cujus defendat deoctera semper, Victorom faciens, teque tuosque simul, etc. In his 13. Epistle to him, col. 1507. he assures him, Nos precibus iter vestrum continuis prosequintur, divinam humiliter obsecrantes clementiam, quatenus vos, Vestrosque simul cum omni prosperitate sanos ducat & reducat gaudentes: closing it with this distich, Tempora concedat Christus felicia Regni Hujus & aeterni, David amate, tibi. In his 14. Epistle to him, col. 1508. he writes, Felix populus qui tali Principe gaudet, in cujus prosperitate salus cunctorum consistit, etc. concluding it with a Prayer, and these Verses, Augeat, exaltet vestram benedictio vitam Aeternae Regis, David amate Deo. He closeth his 15. Epistle to him thus, col. 1511. Floreat aeternis tecum sapientia donis, Vt tibi permaneat laus, honour, imperium, etc. The front of his 17. Epistle to him, col. 1513. begins with an option of perpetuam aeternae gloriae salutem; and ends thus, Alm● Dei Christi tribuat tibi regna potestas Aurea, cum sanctis, David, in arcepoli. In his 18. Epistle to him, he hath this clause, col. 1514. Nec meas Preces pro veftra stabilitate et salute cassatas in conspectu Dei credo, quia libenter divina suscipit gratia Lacrymas quae ex charitatis fonte profluunt. He thus concludes it. Perpetuam Christi tribuat tibi gratia lucem, Cum sanctis pariter, David amate Deo. In his 19 Epistle, excusing his non-visiting the Emperor by reason of his infirmity, he entreats him; pia compassione fessum concedat requiescere, orationibusque pro vobis instare, closing it with these verses. David in aeternum tecum sit gratia Christi, Vt vigeas, valeas, victor in orb potens; Post haec, et teneas coelestia regna beatus Cum sanctis pariter semper in arce poli, etc. Inclytus aeternis David feliciter annis, In Christi meritis vivat ubique sacris. In his 20. Epistle to him, col. 1517. he informs him. Sed & lacrymarum munuscula mearum in orationibus apud S. Martinum, pro desiderantissima authoritatis vestrae prosperitate vobis fideli transmitto sponsione. Ego orabo pro Domino dilectissimo, quomodo sancti spiritus visitatio cor m●um inluminare dignabitur. He winds up his 22. Epistle to him thus, col. 1521. Ad hujus verò summae b●atitudinis, & indeficientis gloriae, post labores hujus vitae felicitatem, Deus Jesus te pervenire faciat Domine desiderantissime, & omni honore dignissime. Divitias tribuat veras tibi, David amate, Cum sanctis pariter Christus in arce poli. In the Inscription of his 23. Epistle to him, col. 1512. he prayeth for and wisheth to him praesentis & futurae beatitudinis salutem: and begins it with this Thanksgiving. Benedictus Dominus Deus, et benedicta perpetua illius misericordia super servos suos: pro quorum prosperitate et salute v●s, dulcissime David, prosperè duxit, et pacificè reduxit, conservavit, honoravit et exaltavit, atque in omni loco adventus vestri lumen justitiae pietatisque ante faciem vestrae beatitudinis splendescere fecit, etc. Which he thus concludes, Hocque Deum assiduis precibus obsecro, ut praesens vita Excellentiae vestrae ejusdem sancti intercessionibus adjuvetur, protegatur & consistat. Et post hanc aeterna cum eodem beatitudine perfrui merearis Domine dilectissime & desideratissime David. His 90. Epistle to him, col. 1618. begins thus. Domine mi dilect●ssime, et dulcissime, et omnium desiderantissime mi David, tristis est Flaccus vester propter infirmitatem vestram. Opto et toto corde Deum deprecor, ut cito convaleatis, ut gaudium nostrum sit pl●num in vobis, et sanitas vestra sit plena anima et corpore. I shall close with his 24. Epistle to him, which hath this Exordium. Gloria & laus D●o omnipotenti, pro salute et prosperitate vestra, dulcissime mi David, atque pro omni honore et sapientia in quill us te speciali gratia omnibus supercellere fecit. Perpetua gratiarum actio resonet, et assidua sanctarum Intercessio orationum ad Deum dirigatur, quatenus longaeva prosperitate feliciter vivas, valeas et Regnes ad correctionem et exaltationem sanctae suae Ecclesiae, ut sub protectione tuae venerandae potestatis secura quiete Deo deserviat, etc. And this memorable conclusion. Tu, prosperitas Regni. Tu salus populi. Tu decus Ecclesiae. Tu omnium protectio fidelium Christi. Nobis igitur sub umbra potentiae, et sub regimine pietatis tuae, divina concesset gratia Religiosam ducere vitam, atque summa quiete Deo Christo deservire. Ideo solicita ment, et pia intention, pro tua prosperitate et falute curam habere et intercedere justum et necessarium habemus, Domine desiderantissime, atque omni honore dignissime David Rex. I have at large transcribed these salutations, options, supplications, Prayers, Intercessions and thanksgivings of our famous Englishman. Abbot Alchuvinus for 6. reasons. 1. Because they are a most full pregnant evidence of his conscientious observation of the Apostles Exhortation and precept, 1 Tim. 2. 1, 2, 3. and of all other Abbots, Prelates, and Clergymen in that age. 2ly. Because they are a most exact practical commentary upon that Text. 3ly. An excellent precedent for our imitation, and notable censure of the Apostasy, Disloyalty, and Indevotion of sundry Autimonarchical new Saints, in this degenerate age. 4ly. A most clear demonstration of the Excellency of Kingly Government, of the happiness that Christian Churches, Realms, Subjects enjoy under Pious, Religious Kings & Emperors; and what extraordinary cause they have to pray unto, and to praise and bless God for them. 5ly. Because they are full of Excellent variety, unknown to most, and little taken notice of even by our learnedest Divines. 6ly Because they contain the substance of most other Abbots, Bishops and clergymen's salutations, Benedictions, Prayers, Thanksgivings of this kind in their Epistles to our own and other Kings and Emperors, in that and succeeding ages, most of which I shall for brevity pretermit, since presidented in and by these Epistles. Anno 794 About the year of Christ 794. * Mat. Paris in Vita Offae, secundi, p. 16. M●t. Westm. An. 794. K. Offa praying to God to give him Grace, according to his former Vow, to find out a place wherein, and a Saint to whom he might dedicate a Monastery; thereupon turning about to Archbishop Humbert, of Canterbury, Vnwona Bishop of Winton, and other just & wise men by whom he was governed, he entreated them with tears, and hands joined together, with all earnestness, quatenus sincerament, totaque devotione Deum ●mnipotentem deprecemini, ut ad beneplacitum suum, honorem et gloriam ad effectum meum perducat d●fiderium. Et cum omnes hoc gaudentes concessiss●nt, they with other Clerks whom they had called together, entered into an Oratory that was near, Super hoc propensius Oraturi. Et praemisso hymno, Veni Creator Spiritus, Oraverunt devotissioni ut Dominus justum Regis desiderium ad effectum duceret gloriosum. Et cum prolixius orassent, eccè lux ●missa caelitus totam cellulam illam à summo tecti sastigio ●sque ad pavimentum perlustravit. In quafavor Dei manifestè significabatur. After which by the revelation of an angel, whiles this King lodged in the City of Ba●h, the place of St. Alban the Martyr his interment was revealed unto him; where he built a Monastery to him. Anno 820 Pope a Wil Malmesburiens. de Gestis Regum, l. 1. c. 4. Leo the 3d. in his Epistle to Kenulphus King of M●rcians, concerning the restitution of the see of Canterb. to its ancient Metropolitical Jurisdiction, hath this thanksgiving to God for him; Omnipotenti Deo referimus grates qui vestram prudentissimam Excellenciam in omnibus exornavit et decoravit, &c Anno 821 b Ex Registro de Abandon cap. 23. Monasticon Angl. p. 100 Cenulsus King of the Mercians Anno 821▪ by his Charter granted and confirmed sundry Privileges to the Abbey of Abbendune; Maximè ut ipsi diebus Dominicis 7. Missas pro Nobis saluberrime offerant, et armis Spiritualibus centum Psalteriis contra invisibiles hostes dimicare non cessant. Anno 833 c Ingulphi Hist. p. 855. W●●lasius King of Mercians being enforced to hide himself 4. months space from King Egberts' Captains, who sought his, life in St. Ethildritha the Anchorites cell wit●●n the Abbey of Croyland▪ till by the mediation of Abbot Siward he had made his peace with Egbert; thereupon in the year 833. of our saviours incarnation, he by his Charter confirmed and enlarged the Lands and Privileges of this Monastery, and most holy Church of Croyland; wherein he styles it; Turris ad coelum ascendens, quae viligiis et orationibus▪ Psalmis & lectionibus, disciplinis & afflictionibus, la●hrymis et singultibus, eleemosynis et innumeris aliis Devotionibus, pietatisque operibus pro seculo peccatore fortissimam violentiam Regno coelorum ingerit Die et Nocte. And by whose Prayers and tears, God who had in his wrath humbled him for his Sins even to the earth, and leveled him to the dust, iterum in misericordia sua suscitans de pulvere egenum, & destercore erigens pauperem, ut sedeam cum Principibus et solium gloriae teneam. Anno 841 As King d Monasticon Angl. p. 214. Offa King of Mercians in the year 780. by his Charter gave sundry Lands to St. Peter's Church of Worcester built by his Grandfather, (as he did to other Monasteries) Sciens cum his transitoriis aeterna mercari posse, pro mea, meorumque priorum & propin●uiorum perpetua animae salute, So King Bertwulf his Successor in the year 841▪ by his Charter, exempting this Monastery as long as the Catholic faith and baptism of Christ should continue in Britain, from some secular services; thereupon Abbot Edmond and his Congregation of Breodune (by way of retaliation) decantaverunt duodecim vicibus C. Psulteria, & 120. Missas pro Rege Bertwolso, et pro illius charis amicis, et pro omni Gente Merciorum, ut eorum libertas firmior ac stabilior permaneat in aevum, et ut illius Regis memoria et amicorum ejus, qui hanc pietatem in eleemosynam sempiternam omnibus Mercils illis, in Congregatione Breodune donaverat, in eorum sacris Orationibus jugiter permaneat usque in a vum. Anno 844 Pope f Mat. Westm. Ann. 854. p. 306, 307. Mal●sb: de Gestis Regum, l. 2. c. 2 Ingulphus, p. 862. Spelmanni Concilia, p. 350, 351. Mr. Seldens History of Tithes, c. 8. p. 204. etc. Sergius the 2. closeth his Epistle to Ethelred, Alfred and Adulfus, Kings of the English, with this option and * Will Malmsbury de Gest. Pontif. Angl. l. 1. p. 209. prayer. Optamus ergo, quo misericordia solita Dominus noster Iesus Christus faciat Vos inestabiliter Ministerii ac Regi culminis Honore sublimari, et in examine futuri judicii reservari. Anno 854 ‖ King Aethelulph, Anno 854. granted the Tenth part of his Realm (that is, the Tithe of the profits of all Lands, as Mr. Selden rightly expounds it) to God, the Clergy and Monks, free from all exactions, tributes and secular services: ut eo diligentius pro Nobis preces ad Deum sine cessatione fundant; that thereupon they might the more diligently pour forth prayers unto God for him without ceasing. Whereupon Elhstan Bishop of Salisbury, and Swithin Bishop of Winchester, with the Abbots, Priests, Monks and Nonns under them, decreed; Omni Hebdomade die Mercurii in unaquaque Ecclesia cantent Psalmos 50. et unusquisque Presbyter duas Missas pro Rege, et aliam pro Ducibus ejus, in hunc modum consentientibus, pro salute et refrigerio Delictorum suorum; (whiles they lived:) postquàm autem defuncti fuerimus, pro Rege desuncto singulariter, & pro Ducibus communiter. Et hoc sit firmiter constitutum omnibus diebus Christianitatis quemadmodum libertas constituta est, quamdiu fides crescit in gente Anglorum: The end of this gift being thus expressed by the King in the h Mr. Seldens History of Tithes, c. 8. p. 209. Chartularies of the Abbot of Abingdon, Vt Deus omnipotens nobis, et nostris posteris propitiari dignetur, by the Bishops, Priests, and Monks Prayers and Intercessions for him in every Church. Burgred King of Mercians confirmed all the Lands given Anno▪ 298 by former Kings to the Church of Gloucester: Et cum Ch●on. Glo●estr. Caenobii, Monast. Angl. p. 110. consensu, Concilio, et licentia omnium Optimatum suorum, fecit eandem Ecclesiam liberam & quietam, et omnia Monasteria et loca quae eidem Ecclesiae obediunt, et pertinent, ab omni terreno negocio et servicio, ea duntaxat conditione statuta, ut orationes illorum, deprecationesque pro ipso, et pro justis haeredibus suis, jugiter in illa Ecclesia nocte et die memoriter servarentur. This being the principal end of our Kings in founding and endowing Churches and Monasteries, and exempting them from all secular businesses and services, that they might continually pour out Prayers, Supplications, Deprecations and Intercessions unto God for themselves, their just Heirs, Posterities, Queens, Successors and Realms, day and night without ceasing. To pretermit the Charter of▪ * Monast. Angl. pars 1. King Edward the elder Anno 906. of Husbourn to the Church of Peter and Paul in Winchester, pro aeterna libertate animae meae, et omnis successive posteritatis meae, Adulfi Regis, et Alfredi Regis, necnon et Antecessorum suorum, by the Prayers of the Monks and Clergy of that Church. At the Coronation of King Aethelston Anno 924. the Anno 924. joys, acclamations, prayers and well-wishes of the Nobles, Malmesbur. l. 2. c. 6. p. 49, 50. Prelates and People towards him, are thus poetically expressed Tunc juvenis nomen, regno clamatur in omen, Vt fausto patrias titulo moderetur habenas. Conveniunt Proceros, et componunt Diadema, Pontifices pariter dant infidis Anathema; Emicat in populis solito festivior ignis, Et produnt variis animi penetralia signis. Ardet quisque suum Regi monstrare favorem. Ille strepit Cythera, decertat plausibus iste, In common sonat, tibi laus, tibi Gloria Christ. Anno 928 The a Chron. joh. Brompt. col. 850. Spelman. Concil. p. 405. Council of Exeter▪ under King Aethelston, and his Laws made Anno 928. c. 12. prescribed in pursuance of the Clergies recited decree An. 854. Singulis quoque diebus Veneris decantent Omnes Dei Ministri in omnibus Caenobiis, 50. Psalmos pro ipso Rege: which was accordingly executed. Anno 941 King b Monasticon Angl. 214. Edmund by his Charter An. 941. gave to Aedric and his Successors, two tenements in Stock, Quat●nus temporalium rerum mobili praesentia utens, Fidelem obedientiam ac pacem laudabilem erga Regni sceptra nostri et regale nostrum solium a●ternabiliter impetret et benigni●er servet: et post praesentis vitae excessum illis quibuscunque voluerit subsequentibus hoc donum commendet, ut in omnibus Paternae obedientiae exemplis circa Regiam dignitatem fideles invenianiur. Anno 981 The c Monast. Angl. p. 996, 997. Abbey of Tavistoc founded in time of the Danish wars, which long interrupted it, in the Regn of K. Edgar, was finished & confirmed in the reign of K. Ethelred, Anno Christi 981. Quando omnipotentis gr●tia it misericord●● Angl▪ patria, Sanctorum in ea degentium meritis et precibus pacificata est, qui die et nocte clamaverunt ad Dominum in prosperis et in adversis cum iribularentur, et de necessitatibus eorum libertavit eos, The Abbot and Monks of this Monastery of Tavistoc giving themselves to reading and prayer for the safety of the Souls, and Bodies of our Kings, and good of the Kingdom, as their Charters enjoined them. Anno 996 d Matthae● Pa●isiensis Auctuarium Additamentorum, p. 240. King Ethelred, Anno 996. by his Charter gave certain Lands to the Monastery of St. Alban, and confirmed the Lands and Privileges formerly granted them by King Offa, ut inili Deo famulantes, tàm pro meis, quam pro omnibus Praedecessorum meorum deliquiis sine ulla terreni potestatis molestia, Quotidie saluberrima Missarum solennia omnipotenti Deo celebrent, et dulcissimas Psalmorum modulationes ore et corde decantantes, armis spiritualibus, contra visibiles et invisibiles hostes pro Nobis et pro omni Populo. Christiano dimicare non cessent, Quatenus ejusdem beati Martyris intercedentibus meritis, sive in praesenti, sive in futura; sive in utraque vita, Christo pro Nobis virtutem facienti, Anno 1009 victoriam quandoque de Inimicis nostris, voti compotes adipisci mereamur. Anno 1030 a Monasticon Angl. p. 228. ●87. King Cnute in the year 1009. by his Charter, exempted the Church of St. Mary and All Saints in Excester, and the Lands thereof: Ab omni regali et seculari gravedine majori aut minori, exceptis assiduis orationibus (which they were daily to make for him and his Realm) nisi sola expeditione et pontis constructione. Anno 1012 This King about the same year by his Charter, granted to the Monks of the Monastery of St. Edmund's, that they should be exempted from all Episcopal domination, Vt in eo Domino servientes Monachi sine ulla inquietudine pro statu Regni Dominum prevaleant precari: and that he by their and Saint Edmund's prayers, might obtain a portion of his beatitude after this life was ended. The b Chro. Johannis Br●mpton Col. 902. Spelm. Consilia p. 541. Council of Habam, An. Dom. 1012. decreed, Vt in omni Congregatione eantetur quotidie communiter pro Rege una missa, ad matutinalem missam, quae inscripta est, contra Paganos. Et in omni caenobio celebret omnis Presbyter Sigillatim 30. Missas pro Rege et Populo, et omnis Monachus dicat 30. Psalmos: By virtue whereof in every Monastery there were Masses, and Psalms sung, and prayers made both commonly and specially for our Kings, which every Priest and Monk used every day, without Intermission throughout the Realm, and in all parish Churches, during the times of Popery and Monasteries, by virtue of these recited Canons; as all our ancient Missals and Psalters evidence. c Ailredus Abbas, de vita & miraculis Edwardi Confessoris, Col. 37●. Malmesb. De gestis Regum, l. 2 c. 13. de Gestis Pontis. Angl. l. 2. p. 294. Mat. Westm. Anno 1055. p. 422. Hen. Huntindon Hist. l. 6. Simeon Dunelmensis Hist. Col. 836. Chron. John Brompton, Col 909. 955. Hen. Knyghton de eventibus Angl. l. 1. c. 3. Antiq. Eccles. Brit. p. 88, 89. Ribadenira & Capgrave in the life of Edward the Confessor, Speeds Hist. p. 410. Our Historians record, that about the year 1030. Bryghtwold a monk of Glastonbury, (first Bishop of Wilton●) when King Cnute had banished and almost extirpated the whole royal Progeny of the English race, to establish himself and his posterity in the Throne, so as there seemed little probability of their restitution; this Bishop falling into a serious meditation of the forlorn condition of the Royal race, and the English Nation under the Danish usurpers, entered into Glastenbury Abbey, where (as Abbot Ailred relates) for the restitution of the exiled King and royal issue, and deliverance of his Native Country from Danish Tyranny, maerens et tristis, orationibus vacabat et Psalmis. Qui cum aliquando pro Regis, plebisque liberatione preces lacrymasqus profunderet, quasi in haec verba prorumpens. Et tu, inquit, Domine usque quo? usque quo avertis faciem tuam, obliviscens inopiae nostrae & tribulationis nostrae? Sanctos tuos occiderunt, altaria tua suffoderunt, & non est qui redimat, neque qui salvum faciat. Scio Domine, scio, quia omnia quae fecisti nobis, in vero judicio fecisti: sed nunquid in aeternum projiciet Deus, & non opponet & complacitus sit adhuc? erit ne Domine Deus meus, erit ne finis horum mirabilium? aut in aeternum tuus in nos mucro desaeviet, & percutias usque ad intern●cionem? Inter preces tandem & la●brymas fatigatum sopor suavis excepit; viditque per somnium caelestem chorum cum lumine, beatissimumque Petrum in eminenti loco constitutum, dignum tantae majestati habitum praeferentem. Videbatur ante eum vir praeclari vultus in forma decenti, regalibus amictus insigniis, quem cum propriis manibus Apostolus consecrasset & unxisset in Regem, monita salutis adjecit, praecipuèque caelibom vitam commendans, quot esset annos regnaturus aperuit. Obstupefactus Praesul tanti novitate miraculi, petit sibi à sancto visionis hujus mysterium revelari: de statu insuper regni & instantis fine periculi apostolicum exegit oraculum. Tun● sanctus vultu placido intuens intuentem. Domini, inquit, o Praesul, Domini est regnum, ipse dominatur in filiis hominum. Ipse transfert regna, & mutat imperia, & propter peccata populi regnare facit hypocritam. Peccatum peccavit populus tuus Domino, & tradidit eos in manus Gentium▪ & dominati sunt etiam qui oderunt eos. Sed non obliviscitur misereri Deus, nec continebit in ira sua misericordias suas. Erit enim, cum dormis cum patribus tuis sepultus in senectute bona, visitabit Dominus populum suum, & faciet redemtionem plebis suae. Eliget enim sibi virum secundum cor fuum qui faciet omnes voluntates suas; qui me opitulante regnum adeptus Anglorum, Danico furori finem imponet. Erit enim acceptus Deo & gratus hominibus, amabilis civibus, terribilis hostibus, utilis Ecclesiae. Qui cum praescriptum terminum regnandi in justicia & pace compleverit, laudabilem vitam sancto fine concludet. Quae omnia in beato Edwardo completa rei exitus comprobavit; Expergefactus Pontifex rursus ad preces lacrymasque convertitur, et licet faelicita tem suae gentis non esset ipse visurus, de malorum tamen fine certus effectus, gratias agens Deo plurimum gratulabitur: Factus igitur animaequior, populis poenitentiam praedicabat, quibus Deus misericordiam non defuturam constantissimè pollicebatur. Most of our Historians record, That St. Peter in this vision showed Edward the Confessor to Bryghtwold whiles he was an exile in Normandy, and anointed him King in his sight, declaring to him the honesty of his life and peaceableness of his Reign, which should continue for 22. years' space. After which he enquiring of St. Peter who should succeed him? received this comfortable Answer from him worthy our consideration, REGNUM ANGLIAE EST REGNUMDEI, & IPSE SIBI REGES PROVIDEBIT: as he hath done ever since; and that especially by the constant Prayers, Supplications and Intercessions of the Ministers, Clergy, and people of the Realm in all Ages. Anno 1050 * Antiqu. Ecclesiae Brit. p. 74, 75, 76. Monast. Angl. P. 35. Queen Emma (Mother of King Edward the Confessor) being falsely accused of Incontinency with Aldwin Bishop of Winchester, and other crimes, and enforced to make her purgation in Winchester Church, by going barefoot over 9 ploughshares red hot; the King her Son, Nobles, Bishops, and People resorting thither upon this occasion. When the Queen was led to this torment between 2. Bishops only, Totius populi, clerique quasi una voce ululantis, S. Swithinum invocantis & exclamantis, S. Swithine libera eam: maximus fletus paene ad coelos elatus est, tantusque clamoris sonitus vocibus viribusque omnium factus est, ut S. Swithinus vel ilico sine mora, vel nunquam occurreret, ut tonitrua reboantia superavit, credebant enim illa sua vociferatione Deum ipsum vim pati, coactumque servum suum Suithinum quasi violenter extractum è coelo, ad liberandam Reginam dimissurum. After which strong fervent united Prayers and cries of the People and Clergy to God for her, the Queen miraculously passed over all these Ploughshares, which she pressed with the weight of her whole Body, without seeing the Iron, or feeling the burning, or receiving the least hurt thereby. Anno 1066 * Spelmanni▪ Concilia, p. 630, 632, 633. Ailredns de vira & miraculis Edw. Confess col. 387, 388. King Edw. the Confessor, having founded and endowed the Church of St. Peter of Westminster with sundry Lands and privileges amongst other ends, pro animabus Regum tam Successorum quam Praedecessorum meorum, & omnium parentum meorum, et pro pace ac tranquillitate Regni mei, et prosperitate totius Anglorum Populi; for all which the Monks thereof were to make continual Prayers, Supplications, and Intercessions unto God: Pope Nicholas thereupon confirmed by his Bull, the privileges which the King had granted to this Church by his Charters; which Bull begins with this Salutation, and proceeds with this Thanksgiving and Prayer for him unto God. Nicholaus Episcopus, servus servorum Dei, gloriosissimo & piissimo, omnique honore dignissimo, speciali quoque filio nostro Edwardo Anglorum Regi, visitationem omnimodam, salutem mellifluam, et benedictionem Apostolicam. Omnipotenti Deo referrimus grates, qui vestram prudentissimam Excellentiam in omnibus ornavit ac decoravit erga beatum Petrum, etc. Orantes misericordiam illius qui est Dominus omnium et Rex super omnia solus, ut ipse participem vos faciat ex omnibus si qua sunt coram Deo bonis operibus nostris, & fratres nos & socios in dilectione constituat in omni tempore amplius, ac non minorem partem nostri obsequii reconsignet in suo regno quam nobismetipsis provenire optamus. Crimus etiam drinceps pro vobis sine dubio orantes assidue, ut ipse Deus vobis subjiciat Hostes et Inimicos qui contra vos voluerint insurgere, et confirmet vos in paterno solio ac propria Haereditate (a most seasonable Prayer for our present exiled hereditary King, as well as for King Edward the Confessor, who after above b Spelm. Concil. p. 628. Ail●edus Abbas: De vita et miraculis Edw. Confess. p. 379, etc. The 3d. part of my Seasonable and Legal Historical Vindication, p. 265, 166, etc. 281, to 291. Ibid. p. 387. 25. years' dispossession of the Crown by the tyrannical invading Danish Usurpers, was by their deaths restored to the Crown in peace by his Subjects, without the least ●ffusion of blood, for which mercy he repaired and refounded this Abbey, as his first Charter to it recites) Vestro desiderio & voluntati Omnipotens Deus praestet effectum, et confirmet vobis paterni Regni Imperium, et tribuat Incrementum, et post praesentis vitae Decursum, perducat ad aeternum permanentis Gloriae Imperium. This King in his Epistle to this Pope, to confirm these privileges (recorded by * Col. 378. Ailredus) hath this passage concerning Peter-pences, which engaged the Pop● particularly to pray for him and his Realm. Ego quoque pro modulo meo, augeo & confi●mo donationes & consuetudines peouniarum quas sanctus Petrus habet in Anglia, & ipsas pecunias collectas cum Regalibus donis mitto vobis, ut oretis pro me, et pro pace Regni mei, et continuam et sollempnem memoriam iusti●uatis totius Gentis Anglicae coram corporibus sanctorum Apostolorum: And if the Pope thus prayed continually for this King, his Realm and People, upon this account, no doubt his own Bishops, Clergy, and other Subjects did much more do it. Anno 1096 r Monast. Angl. p. 547. King William the first in his Charter of confirmation of Lands and Liberties to the Church of Derherst, Anno 1069. granted them by King Edward the Confessor his Predecessor, that they might pray, pro salute animae meae, omniumque liberorum nostrorum, Quatenus Nos & Soboles nostri ipsius sancti (Dionysii) precibus, sociorumque ejus, adipisci mereamur prosperum praesentis vitae statum & aeternae stationis portum. Anno 1096, etc. King s Monasticon Angl. p. 642, 997, 1024. William Rusus by several Charters granted and confirmed Lands and Liberties to the Abbeys and Priories of Bermondesey, Tavystock, and Saint Mary Magdalen in Barnestable, pro salute animae meae, et Antecessorum meorum, pro anima Patris mei Willielmi Regis, et matris meae, ipsiusque mei; to be obtained by the Prayers of the Monks, and religious persons in these Houses. Anno 1100, etc. King t Ibid. p. 366, 437, 642, 643, 648, 686, 669, 670, 682, 684, 645, 646. Henry the first by sundry Charters during his reign granted and confirmed sundry Lands and Liberties to the Abbeys, Priories, and Churches of Malverne, Colum, Bermondsey, Lenton, Thetford, Montacute, St. Andrews, Northampton, Barnstaple, and others besides, to pray, pro salute & redemptione animae meae, pro animabus Patris mei Willielmi Regis Anglorum, matris et fratris mei, Willielmi Regis, et pro Successorum meorum salute, pro pace et stabtlitate Regni, et pro salute et incolumitate filii mei Gulielmi, pro salute et incolumitate mei ipsius, et statu Regni mei; pro animabus Antecessorum meorum. To which end they constantly made Prayers for them. And William Peverel, one of his Subjects, pro divini cultus amore & communi remedio animarum Dominorum meorum Willielmi Regis, et uxoris ejus Matildis Reginae, et filii eorum Willielmi Regis, et omnium parentum suorum et meorum; Necnon et pro salute Domini mei Henrici Regis, et uxoris ejus Matildae Reginae, et filii eorum Willielmi, et ●●liae eorum Matildis, pro statu quoque Regni sui; Necnon et pro salute animae meae et uxoris meae, et filii mei Willielmi, et omnium liberorum meorum, pia devotione et devota largitione, ●ffero Deo et Ecclesiae Cluniacensi, etc. It being usual both in tha● and succeeding Ages for Subjects and Officers to our Kings, to endow Monasteries and Churches with Lands, to pray for the spiritual and temporal prosperity of the Persons, Souls, and Realms of their Kings, Queens, their Sons, Children and Successors in the first place, as well as for their own Souls, Wives, children's, and Posterities, mentioned only in the second and last place in their Charters and Endowments, of which there are many Precedents in the first and second parts of Monasticon Anglieanum, collected by Mr. Roger Dodsworth and Mr. William Dugdale, to whom I refer the Reader for fuller satisfaction. Anno 1108 * Pope Pascal the first, in his Epistle to K. Henry the 1. touching the Liberties of the Church of Ely, as he begins Hist. Eliensis Eccl. lib. 3. f. 1, 2. Monast. Angl. p. 91. his Epistle with, Salutem et Apostolicam benedic. so he thus ends it, Omnipotens Deus Apostoiorum suorum precibus et vos et prolem vestram custodiat, et caeleste post terrenum vobis regnum concedat. The like he doth in his * Eadmerus Hist. Novorum, l. 2. p. 49, 51, 69, 72, 9, 113, 114, 7 121. Epistles to him concerning Archbishop Anselm: concluding one of them in these words, Ipse Omnipotens Deus in cujus manu corda sunt Regum, assit hortatui nostro, assit auditui tuo; ut juxta praecepta ejus tuas disposueris actiones, ipse Regnum tuum pacis et honoris sui stabilitate ac subliminatione disponant. Amen. He closeth other of his Epistle to him thus, Dominus te misericordia sua in potentia et probitate custodiat, et a terre●● ad coeleste (regnum) perducat. Amen. Again, Haec si feceris, pro te Dominum, ipso adjuvante exorars curabimus, et de peccatis tam tui, quam conjugis tuae sanctorum Apostolorum meritis absolvimus. Anno 1100 Goffridus Abbas Vindocinensis in France, in his Epistola●um l. 5. Epist. 17. to King Henry the 1. of England, hath this prayer for, and profession of his constant fidelity to him. h Bibliotheca Patrum, Tom. 1●. pars 1. p. 254. Clarissimo Duci Normannorum, et praecelleutissimo Regi Anglorum Henrico, carissimo Domino & praecordiali amico, Frater Goffridus Vindocinensis Abbas, in praesenti prospere semper et feliciter vivere, et in suturo manere cum Rege Angelorum. V●strae magnitudini, dulcissime Pater et Domine, significavi iter nostrum; Et quia vobis sensi esse contrarium, itineris statim mutavi propositum. Vester itaque servus, testis est mihi Deus, in vestra Fidelitate remaneo; in qua, quandiu vixero, Indesinenter permanebo. Quod quando et quomodo Excellentiae vestrae placuerit, secundum meum posse, operibus compr●bab●. Valeat Dominus meus Rex et vigeat; quem omnipotens Deus ab omni advers●tate defendat, et tribuat ei quod bene desiderat. Anselm Archbishop of Canterbury begins his Epistles Eadmerus Hist. Nou. l. 3▪ p. 76, 85, 86. to this King Henry during his exile thus, Suo reverendo Domino Henrico Regi Anglorum Anselm. Cantuariensis Archiepiscopus, fidele Servicium, cum orationibus: & fideles orationes cum fideli servicio. And concludes them thus; Omnipotens Deus sic regnet in cord vestro ut vos per ●undem regnetis in gratia ejus. Omnipotens Deus sic in ●oc et in aliis actibus vestris dirigat a● vestrum secundum voluntatem suam, ut post hanc vitam perducat Vos ad gloriam suam. Amen. In his Commentary and Exposition on the 1 Tim. 2. 1, 2, 3. He presseth the Duty of praying for Kings, though Pagans and Persecutors, in these words, Hujusmodi preces fiant pro omnibus hominibus, etc. Et pro illis etiam de quibus minus videbatur, id est, Pro Regibus, licet sint mali et sanctis infesti: pro omnibus qui in sublimitate secularium potestatum positi sunt, ficut Consules et Deuces, quia de omni genere hominum convertentur ad religionem, et perveniant ad salutem, et de eyes qui fastu et elatione secularis potentiae fidem et humilitatem videntur abhorrere; sicut cernimus, Quod ipst Reges, desertis Idolis, pro quibus persequebantur Christianos', unum verum Deum cognoverunt et colunt, et ideo pro illis orandum fuit, cum etiam persequerentur Eccles●am; ad hoc etiam orandum est pro Principibus, ut nos qui sub illis sumus vitam agamus quietam a persecutione, ut conversts Principibus Gentiles non andeant inquietare nos movendo persecutiones pro impietate idolatriae, nec haeretici tranquillitatem nostram turbare praesumant volentes corrumpere castitatem fidei quorundam. In pace Principum quie● et regnum servatur Ecclesiarum. Name in bellis et discordiis eorum dissipatur tranquillitas, tepescit pietas, solvitur Disciplina vel districtio. Qua soluta, infirmiorum castitas violatur. Et ideo pro his orandum est, ne eveniant haec per dissentionem Principum: Unde et per Jeremiam Dominus Judaeis qui in babylon captivi tenebantur, praecepit dicens, Quaerite pacem civitatis ad quam transmigrare vos fecit, et orate pro ea ad Dom. quia in pace illius erit pax vobis. Babylon vero (quae dicitur confufio) Societatem iniquorum significat, Judaei autem cives supernae Jerusalem qui in hoc seculo peregrinantur inter malos, et Regibus atque Principibus tributa▪ xeddunt, et caetera quae salvo Dei cultu constitutio secularis exigit. Idcirco debet orate pro pace eorum, quia in pace eorum erit illis pax: utique interim temporalis, quae b●nis malisque communis est. Vtimur ergo et nos pace Babylonis, ex qua per fidem et coelestis patriae desiderium ità populus D●i laetabitur, ut apud hanc interim peregrinetur. Pax antem nostra propria et hîc cum Deo est per fidem, & in aeternum cum illo per speciem. Orate (inguit) pro pace Principum, et pro salute omnium, quia hoc agere est bonum, id est, utile Ecclesiae, & acceptum, id est, gratum atque placitum coram Deo salvatore nostro: qui sicut nos salvat, ita & omnes homines vult salvos fieri, & ad agnitionem veritatis venire, etc. Omne genus hominum intelligamus per quascunque differentias distributum, Reges▪ Principes, Nobiles, ignobiles, sublimes, humiles, etc. Hoc enim bonum est coram Salvatore, id est, ut pro talibus oretur. Hoc quipp● Deus bonum judicavit, ut oratione humilium dignaretur salutem praestare sublimibus. This was the received Doctrine of this great learned Archbishop of Canterbury, Anselm, both under King W●ll. Rufus, and H. the I. Anno 1140 Queen Maud his daughter and heir to the Crown, by her a Monasticon Angl. p. 803, 812, 820, 822, 984. P●t. 12. R. 2. pars 2. n. 24. Ch. 19 E. 2. n. 20. Pat. 5. H. 5. m. 3. Charter, founded and granted to the Abbey of Bardesley, sundry Lands, Pro Dei amore, & pro anima H. Regis Patris mei, Et M. Reginae, Matris meae, & parentum & antecessorum meorum; & pro salute G. Comitis Andegaviae Domini mei, & mea, & H. Haeredis mei, et aliorum filiorum meorum; et pro pace et stabilitate Regni Angliae. In her Charters of confirmation and grant to the Abbeys of Kingeswood, Stoneley, Cogeshale, and St. Frideswide in Oxford, she hath the like expressions: for all which the Monks there were obliged to pray. Anno 1142 Anno 1154 King Stephen by his respective b Monasticon Angl. p. 687, 688, 779, 866, 868. c. 9 E. 2. n. 48. Charters, of grant and confirmation to the Monasteries of Feversham, Billewas, Sibeton and other Abbeys, gave and confirmed Lands and Liberties to them, pro salute animae meae, & Mathildis Reginae uxoris meae, & E. filii mei, et aliorum puerorum meorum, et antecessorum meorum Regum Angliae, et nominatim pro anima Regis Henrici et fratrum meorum; by prayers to be made in them by the Monks therein for that purpose. King Henry the II. by his c Monasticon▪ Angl. p. 387, 519, 605, 687, 689, 760, 773, 774, 782, 830, 884, 914, 959, 1002. ch. 10. ●. 2. n. 47. Ch. 15. H. 3. m. 9 Ch. 10. R. 2. n. 48. Ch. 19 E. 2. n▪ 9 Charters of grant and consirmation of Lands and Liberties to the Abbeys and Monasteries of St. mary's in York, Eton, Abberbury, Feversham, Quarrera, St. mary's, near Dublin in Ireland, Miraval, Flexley, Croxden, Witteham and Tavystock, granted sundry Lands and Franchises to them, Pro Dei amore, pro salute animae meae et reginae meae, et haeredum meorum, et pro anima Regis Henrici avi, & pro animabus antecessorum nostrorum, et omnium parentum majorum, et antecessorum meorum Regum Angliae, et Successorum nostrorum, et matris meae Imperatricis, et puerorum meorum: to be obtained by their Prayers, inserting this Clause into his Charter of Confirmation to St. Mary's in York, Ne aliquis baeres vel successor quaerat relevamen vel aliquod Dominium praeter orationes et preces, et eleemosynam animae suae de beneficiis vel eleemosynis quas aliquis dedit praedictae Abbathiae. Anno 1154 King a Huntingdon Hist. l. 6. p. 398, 399. Henry the 2d. coming into England to be crowned after King Stephen's death, ut decebat tantum & tàm beatum virum, cum summa laetitia et multis prae gaudio lachrymantibus, in Regem benedictus est, in throno Regni splendidiffimè collocatus est. De cujus temporis beatitudine sic diximus heroicè: writes Henry Huntingdon. Anglia lethali jamdudum frigore torpens, Nunc solis fervore novi rediviva calescens, Erigis impressum terrae caput, & vacuatis Tristitiae lachrymis, pro laetitia lachrymaris Cum lachrymis haec verba tuo profundis alumno, Spiritus es, caro sum: Tu nunc intrante revixi. Anno 1166 Anno 1171 Anno 1166. t Roger Hoveden, Annal. posterior pars, p. 500, 501, 503, 504, 515. there falling out a difference between this King and Thomas Becket Archbishop of Canterbury, Pope Alexander thus begins all his Epistles to the King on Beckets behalf. Alexander, etc. Dilecto filio Henrico illustri Regi Anglorum, Salutem et Apostolicam benedictionem. Advising him so to govern his Realm to the honour of God, and tranquillity and peace of his Church, Vt Regnum temporale conservet, et p●st illud det tibi Deus sine fine mansuram. And Archbishop Becket, though in exile, begins his Epistle to the King the same year in these words: Reverendissimo Domino suo Henrico Dei gratia, illustri Anglorum Regi, etc. Salutem, et utinam per omnia benefacere. And ends it thus, Bene valeat semel et semper Dominus meus, Anno 1171. * Hoveden, p. 526, 527, 538, 554, 628, 643, 645. 647 Robert Abbot of Wallatia, and 4. other Ambassadors of King Henry sent to Rome about Reckets Business, began their Epistle to the King with Charissimo Domino Henrico illustr. Angliae Regi, etc. Salutem, & facile in omnibus et ubique servitium. Closing it thus, Valeat et vigeat sublimitas vestra, confortamini in Domino, & exultet cor vestrum. Reginald elect Bishop of Bath begins his Epistle from Rome to this King, with Salutem in eo qui dat salutem Regibus. And Manuel Emperor of Constantinople, thus salutes him in the beginning of his Epistle to him. Salutem et omne bonum. Pope Lucius in his Epistle to him, Anno 1185. wisheth him, Salutem et Apostolicam benedictionem. The Patriarch of Antioch begins his Epistle to him with this option, in illo regnare per quem Reges regnant. The Master of the Temple Tricius, in his Epistle wisheth him, Salutem in eo qui dat salutem Regibus. b Bibli●theca Pat●um, Tom. 12. pars 2. p. 512. c. Stephanus Tornacensis Episcopus inscribes his first Epistle to this King, thus. Hen●ico Regi Anglorum cum omni prosperitate gloriam sempiternam. c Ibidem p. 701, 702, 733, 737, 754, 779, 827, 828. Petrus Blesensis archdeacon of Bath, thus begins his 12, 41, 42, 62, and 153. Epistles to him. Henrico Dei gratia, illustrissimo Anglorum Regi, etc. Salutem in eo per quem Reges regnant. His 41. Epistle to him is thus concluded. Bene valeat charissimus Dominus meus, diuque ac faeliciter vivat et regnet Richard Archbishop of Canterbury Anno 1189, etc. his Epistle to him begins with Salutem, et in Regno temporali, Regni Coelestis memoriam et am●xem. Monast. Angl. p. 443, 531, 571, 799, 804, 824, 827, 885▪ ch. 12 E. 3. n. 22. Pat. 9 R. 2. p●t. 2. m. 25. ch. 37 H. 3 n 9 And the Archbishop of Rhone (the 153. Epistle of Petrus Blesensis beginning with the Salutation used in his 1. Epistle) ends with this Prayer. Bene valeat altissimus Dominus, et Deus qui se contra eum in superbia et abusione erigunt, reportet in virtute altissimi gloriam et triumphum. Anno 1200, etc. King Richard the 1. by his respective Charters granted and confirmed several Lands, Liberties, and Privileges to the Monasteries and Churches of Stratford, Haliwel, Frampton, Wells, Budesley, Revefly, Boxele and Homecoltram, pro amore Dei, et pro salute nostra, et A. Reginae matris nostrae, in liberam et perpetuam elemosynam; for which the Monks were to pray. King a Monast Angl. p. 502, 503, 529, 719, 863, 926, 983, 992, ch. 1 Joh. m. 2 n. 60 ch. 5. joh. m 12. n. 98. Pat. 1 E. 1. m. 20. ch 9 joh. m. 2 n. 30. ch 10 E. 3 n. 42. ch. 53 H. 3. m. 13. ch. 7. joh. n. 115. ch. 6. joh. n. 100 John by several Charters granted and confirmed several Lands and Liberties to the respective Monasteries of ●ossa, St. Katherine near Fxeter, Thik●hued, St. N●th D●re, Farendon, Shaftesbury, and Wolfraughauton, pro salute animae H. Regis avi Patris nostri, pro salute nostra et Haeredum nostrorum et omnium ancecessorum et successorum nostrorum, & pro salute animae H. Regis patris nostri, et matris sui Imperatricis, et antecessorum et haeredum nostrorum: Which the Monks in all these Monsteries were obliged constantly to pray for, in all their public and private Masses and Devotions. Anno 1218, etc. King ‖ Monasticon Angl. p. 501, 502, 503, 512. 525, 529, 5●9, 587, 801, 805, 826, 879, 880, 886, 887, 911, 933, 960. Ch. 9 H. 3. m. 5. Pat. 5. E. ●. m. 3. part. 1. m. 1. Ch. 12. H. 3. m. 6 Ch. 12. H. 3. m. 12. Pat. 50. H. 3. m. 25. Ch. 16. H. 3. m. 6. Ch. 12. H. 3. m. 9, 10. Rot. Fin. 50. H. 3. m. 8. Henry the 3d. granted and confirmed several Lands and Privileges to the Abbeys and Monasteries of Danington, Fossa, Flamsted, Cesthont, Wilburtosse, Lillichurch, Wotton, New-Minster near Morpeth, Parcolude, Kemmer, Jorevall, Holmcoltram, Bynedone, Letselege, Lenton and Tarente, pro salute animae nostrae, et H. Regis et haeredum nostrorum et omnium Regum Angliae, et omnium fidelium, et animarum antecessorum nostrorum, et patris mei, et matris meae, et pro totius nostri progen. in remis●ionem peccatorum et salvationem, et pro statu Regni mei. Which the Abbots, Priors and Monks in these respective Churches, were constantly to pray for both in public and private. Anno 1235 The Prior and Covent of a Mat. Paris vitae 23. sancti. Albani Abbat. p. 136, 137. St. Alba●, in their Letters to King Henry the 3d. touching the Election and presentation of a New Abbot, Anno 1235. used this stile and prayer. Excellentissimo Domino suo & in Christo Reverendissimo, Henrico Dei gratia Regi Angliae, etc. E. Prior Sancti Albani & ejusdem loci Cenventus, cum omni humilitate & devotione, aeternam in Domino salutem. Anno 1242 The Prior and Covent of Bath, b In the Leger Book of the Priory of Bath. Anno 1242. begin and end their Letters to King Henry the 3d. and his Queen, concerning the Election of the Bishop of Bath and Wells, in this form, and with these Prayers for them. Serenissimo Domino Henrico Dei gratia Regi Angliae, etc. devoti sui humilis Th. Prior & conventus Bathoniae, Salutem et debitam cum orationibus assiduis reverentiam et fidelitatem, etc. In omnibus quae nostrae erunt possibilitatis vestris parati sumus affectuose parere mandatis. Valeat et vigeat Dominatio vestra per tempora longa. Valeat Regia Excellenti● vestra semper in Domino. Conservet vos Ecclesiae et populo suo Altissimus per tempora longiora. Valeat et vigeat Serenitas vestra et filiorum vestrorum per tempora longa. Valeat Serenitas vestra semper in Domino. Which were their daily prayers for the, in their public and private Devotions, in their Churches and Cells as well as in their Letters. And likewise for King Adelstan, Edward, Edgar, Ethelred, Kenulphus, Henry the I. and King Stephen, Benefactors to the Priory of Bath, whose Anniverssaries they solemnised every year, with Solemn prayers and Alms, as the Leger book records. Anno 1247 In the Vigil o● ‖ Mat. Pa●is Hist. Angl. p. 735. Edit. Londini. St. Matthew, Anno 1247. when Prince Edward eldest son and heir of King Henry the 3. was sick, the said King writ to all the religious persons remaining within the circuit of London, where the said Edward lay sick, ut devote orarent pro Pueri incolumitate; that they should devoutly pray for the recovery and health of the child. Whereupon, amongst others, he writ specially to the Abbot and Covent of St. Alban, ut pro ipso orantes, that praying for him, all the Monks should solemnly sing a Mass, whose first Collect should be of St. Alban, but the second for the sick Prince: namely, Omnipotens & sempiternè Deus salus aeterna credentium, &c Which being done, per Dei gratiam, puero sanitas est restituta. Haec idcircò dixerim (writes the Historian) propter murmur populi dicentis eccelaici orant Dominum et exaudiuntur; et quare non orat Papa & facit pro causa sua, imò nostra & universalis Ecclesiae Orare: imò rapinis inbiat pecuniae indefessus. Dictumque est & affirmatum, quod non sine lachrymis scribo; plus confidit in pecuniae thesauris, quam fidelium precibus vel Eleemosynis. Anno 1249 The * Mat. Westm. Anno 1249. p. 239. Abbots of the Order of Black Monks, assembling at the Abbey of Bermond●shie, in the year 1249. Ordained by Common-Council, Quod ipse Dominus Rex ab ipsis omnibus impetravit, ut pro ipso et Regina dicatur quotidie in missa quae in veneratione beatae Virginis canitur in eorum Ecclesiis, Collecta eelebis, Deus in eujus manu; For the preservation and welfare of the King and Queen. Anno 1270 King ‖ Mat. Westm. p. 350, 351. Henry the 3d. being very sick at Westminster in the Lent, Anno 1270. and despairing of his recovery, se orationibus Ecclesiae commendavit, recommended himself to the Prayers of the Church. Whereupon the Monks of Westminster fearing to lose such a Patriot, went in Pilgrimage barefoot, in a rainy season to the new Temple, and there singing a Mass for the King, and returning thence in the same manner as they went, it was told them, that the king had recovered of his sickness. Whereupon he commanded the Monks by his Mandates, that they should sing Gandeat in coelis, quod convaluit precibus monachorum. George Cassandar in his ʰ Preces Ecclesiasticae, hath sundry forms of Georgii Cassandris Opera, Parysiis, 1616. p. 373, 374. Pro Imp. Rege, vel Principe. Prayers for Christian King's, Emperors, Princes, and Kingdoms, collected out of several ancient Liturgies, Missals, Litanies, and Canonical Hours (used anciently in most Monasteries and Churches as well in England as in other Kingdoms., during the reign of King Henry the 3d. and in the Kings reigns preceding and succeeding him) which I shall here insert. Deus qui populis tuis virtute consulis, & amore dominaris, da huic f●mul● tuo spiritum sapientiae cum regimine disciplinae, ut tibi toto corde devotus, in Regni regimine maneat semper idoneus; tuoque munere ipsius temporibus securitas Ecclesiae dirigatur, ut in tranquillitate devotio Christiana permaneat, ut in bonis operibus perseverans, ad aeternum Regnum te duce valeat pervenire, per eundem Dominum. Omnipotens sempiterne Deus qui famulum tuum Regni fastigio dignatus es sublimare, tribue ei quaesumus ut ita in hujus seculi cursu in common salutem disponat, quatenus a tuae veritatis tramite non recedat. Per eundem Dominum nostrum. Deus qui scis humanum genus nulla virtute posse subsistere, concede propicius, Vt famulus tuus N quem populo tuo voluisti praeferri, ita tuo sulciatur adjutorio quatenus quibus potuit praeesse, valeat & prodesse Per Dominum. Om●ipotens sempiterne Deus coelestium terrestriumque moderator, qui famulum tuum N. ad Regni fastigium dignatus es provehere, concede propitius, ut a cunctis adversitatibus libertatus, & Ecclesiasticae pacis dono muniatur, & ad aeternae pacis gaudia te donante pervenire mereatur. Per Dominum nostrum. Quaesumus Omnipotens Deus, ut famulus tuus N. qui tu● miseratione suscepit Regni gubernacula, virtutum etiam omnium à re percipiat increment●, quibus decenter armatus, & vi●iorum monstra devitare, & hostem superare, & ad te qui via, veritas & vita e●, gratiosus valeat pervenire. Per Dominum nostrum. Deus in cujus manu corda sunt Regum, inclina ad preces humilitatis nostrae aures misericordiae tuae, & famulo tuo Imperatori nostro regimen tuae appone sapientia, ut ●austis de tuo fonte ●onfiliis, & tibi placeat, & super omnia Regna praecellat. Per Dominum nostrum. D●us cujus Regnum est omnium seculorum, supplicationes nostras clementer exaudi, & Christianorum Regnum tibi subditum protege, ut in tua virtute fidentes, & tibi placeant, & super omnia Regna praecellant. Per eundem Dominum nostrum. Deus qui providentia tua coelestia simul & terrena moderaris, propiciare Christianorum rebus & Regibus; ut omnis hostium fortitudo te pro nobis pugnante frangatur. Per eundem Dominum nostrum. Propiciare Domine precibus famulorum tuorum: & propter Nomen tuum Christiani nominis defende Rectores: ut salus ser vientium tibi Principum, pax tuorum possit esse populorum. Per eundem Dominum. Deus Regnorum omnium Regumque Dominator, qui nos & percutiendo sanas, & ignoscendo conservas, pretend misericordiam tuam, ut tranquillitate pacis tua potestate fi●mata, ad remedia correctionis utamur. Per Dom. nostrum. These were the constant public and private Prayers and Devotions of the Clergy and people for their Kings, Princes, and their Kingdoms heretofore, not unseasonable for our present ●●mes. In my perusal of the Clause Rolls in the Tower of London, I have observed sundry Memorable Writs and Mandates issued by King Edward the 1, 2, 3. Richard the 2. and other of our Kings, to their Bishops, Clergy, Abbots, Freers Predicants, Minors, and other Religious Orders, upon sundry emergent occasions, requiring and commanding them, to make frequent and fervent Supplications, Prayers, Intercessions, and Thanksgivings unto God alone, (not Saints, or Angels) in times of War, danger, Treaties, and the like, for his special assistance, direction, protection, blessing, and favour, upon the King, Queen, Prince of Wales, the Royal issue, kingdom, Nobles, Armies, the King's Counsels, Treaties, affairs of all sorts, and for public peace and prosperity: Which Writs, because very rare, pious, pertinent to my present Theme, suitable to the state of our affairs, and never hitherto published in print, I shall here insert the chiefest of them at large, pretermitting all others of like nature for brevity sake, those here transcribed comprehending in them the form and substance of the residue, except only Writs for Masses, Dirgees, and Prayers for deceased Kings, Queens, and Princes, of which there are a Cl. 19 E. 1. dors. 1. 0. Cl. 24 E. 1 dors. 8. Cl. 28 E. 1. dors. 4. Cl. 29. E. 1. d. 16. Cl. 32 H. 1▪ dors. 6. Cl. 33. E 1. dors. 11. Cl. 35 E. 1. dors. 9 many Precedents (heterogeneal to my Subject matter) which I shall totally pass by. Claus. 22 E. 1. m. 11. dorso. Rex Archiepiscopo Eborum, etc. salutem. Cum inter magnificum Principem Dominum Pro Rege de precibus. Regem Franciae illustrem Consanguineum nostrum, et Nos, aliqua sint exorta propter quae ad partes intendimus transmarinas personaliter Nos confer, cum dicto Rege super hiis habituri colloquium et tractatum. Credentes firmiter et sperantes, quod felicior votis nostris effectus adveniret si devotorum intercessionibus adjuvemur, Paternitatem vestiam affectuosè requirimus et rogamus, quatenus apud Deum preces devotas suppliciter effundatis, et à vestris Subditis illud idem fieri injungatis, ut in hujusmodi negotio prosequendo, tractando ac etiam ordinando, sic Deus & Dominus regat et dirigat actus nostros, quod cooperante unigenito Dei filio Jesus Christo, labour noster in hac parte ita possit fructuosus haberi, quod cedat ad laudem sui nominis, ac statum quietum & prosperum Regni nostri pariter & honorem, necnon ad totius Christianitatis commodum & profectum. T. R. apud Sanctum Albanum, decimo die Febr. Consimiles literae diriguntur A. Dunolm. Epo. Consimiles literae diriguntur J. Epo. Karli●l. Consimiles literae diriguntur O. Line. Epo. Consimiles literae diriguntur W. Elyen. Epo. Consimiles literae diriguntur R. Norwyc. Epo. Consimiles literae diriguntur J. Wynton. Epo. Consimiles literae diriguntur G. Cicestr. Epo. Consimiles literae diriguntur J. Roffen. Epo. Consimiles literae diriguntur Th. Exon. Epo. Consimiles literae diriguntur N. Sarum. Epo. Consimiles literae diriguntur R. London. Epo. Consimiles literae diriguntur W. Bath. & Well. Epo. Consimiles literae diriguntur R. Coventr. & Lichf. Epo. Consimiles literae diriguntur G. Wygorn. Epo. Consimiles literae diriguntur. Assavin. Epo. Consimiles literae diriguntur Th. Heref. Epo. Consimiles literae diriguntur Bangor. Epo. Consimiles literae diriguntur Custod. Spiritualitatis Archiepiscopatus Cant. sede vacant, mutatis tamen mutandis, viz. ubi paternitatem, etc. ibi devotionem, etc. Consimiles literae Custodi Episcopatus Landaven. sede vacante diriguntur. Consimiles literae diriguntur M. Meneven. electo. Claus. 24 E. 1. dorso m. 10. Rex Venerabili in Christo Patri R. eadem gratia Cant. Archiepo. totius Angli● Primati salutem. Evidentem Causae nost●ae justiciam quam vos latere non credimus, ferventi studio hactenus prosecuti, et adhuc summo opere prosequentes, pro recuperatione et defensione terrae nostrae Vascon. tanquam Coronae Regiae et honori Regni nost●i Angliae hereditario jure annexae, de qua Rex ●ranciae nos injustè exhaeredare conatur, ad partes ips●●s Ducatus, gentes nostras nuper cum potentia quam tunc commode potuimus, et nunc demum Edmundum frat●em nostrum cum honorabili comitiva Nobilium dicti Regni duximus destinand. Sanè cum in homine non sit auxilium sed è coelo, ac propter hoc, oporteat impotentiam nostram divinae manus praesidiis sustentari, Paternitatem vestram requirimus & rog●m●s, quatenus non solum nostram set vestram justitiam intuentes, & c●rda vestra sursum habentes ad Dominum, apud eum, ut haec & alia quae negotio expedire cognoveritis antedicto, procedant salubriter & in manibus nostris prosperè dirigantur, devotis supplicationibus insistatis. Cumque ob reverentiam sedi● Apostolicae, et ad venerabilium Patrum S. Albanem & S. Penestren. Episcoporum Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalium requisitionem instantem, ad tractandum de tre●gis et pace cum Rege praedicto super guerris, dissensionibus & discordiis quibuscunque inter ipsum & Nos exortis & motis, solemness Nuncios nostros ad partes miserimus transmarinas ad praesentiam Cardinasium praedictorum, piam affectionem vestram excitet quaesumus debitum caritatis, ad divinam misericordiam vestris intercessionibus implor. ut praesentis temporis tempestuoso ●rocellarum turbine quiescente, uberiora tempora subtranquillioris aurae serenitate succedant, quodque ad feliciter haec & alia peragenda, quae cepimus, dextera Regis Regum potenter adjuti, ea ad laudem ipsius et honorem nostrum, ac commodum regni nostri ad optatum ●ffectum deducere valeamus, Praemissa vero omnibus vestris Subditis in vestra Dioc. constitutis specialibus orationibus facienda, per vos injungi petimus & mandari. T. R. apud Sanctum Albanum primo die Januarii. Consimiles literae diriguntur J. Eborum, Archiepo. Angl. Primati, et Episcopis subscriptis, videlicet, J. Episcopo Roffen. R. Epo. London. O. Epo. Lincoln. R. Epo. Norwycen. W. Epo. Elyen. G Epo. Cicestr. J. Epo. Wynton. Th. Exon. Epo. N. Epo. Sarum. W. Bathon. & Wellen. Epo. G. Wygorn. Epo. R. Hereford. Epo. A. Epo. Bangor. Assaven. Epo. J. Electo Landaven. J. Karleolen. Epo. A. Epo. Dunolmen. Custod. Spiritualit. Covent. & Lychf. sede vacant. Electo Meneven. vel ejus Vices gerenti, ipso agente in partibus transmarinis. Claus. 24 E. 1. m. 10. dorso. Rex dilecto sibi in Christo Abbati sancti Augustini Cantuar. salutem. Evidentem Causae nostrae justiciam, etc. ut supra usque ibi praesidiis sustentari: et tunc dicitur, Vos requirimus & rogamus quatenus, etc. ut supra. Praemissa vero omnibus vestris subditis specialibus orationibus facionda, per vos injungi petimus & mandari. T. Rege apud Crucem Roes seven. die Januar. Consimiles literae diriguntur Abbatibus subscriptis, videlicet, Abbati de sancto Albano. Exempti. Abbati de Waltham. Abbati de sancto Edmundo. Exempti. Abbati de Evesham. Abbati de Furneys. Cisterc. Abbati de Salley. Abbati de novo Monasterio. Abbati de Jeroval. Abbati de Fontibus. Abbati de Bella landa. Abbati de Melsa. Abbati de Neuhous. Premostrat. Abbati de Croxton. Abbati de Alnewyck. Abbati de Eyleston. Abbati de sancta Agatha. Magistro ordinis de Sempingham Fratri Williemo de Hotham Priori provinciali de ordine Fratrum Praedicatorum in Angl. Ministro ordinis fratrum Min or in Angl. etc. Quod ipsi in singulis domibus specialibus orationibus, etc. Claus. 27 E. 1. m. 7 dorf. Rex religioso viro in Christo sibi dilecto. Priori principiali ordinis fratrum Praedicatorum De orando pio Rege. in Angl. salutem. Qualiter pro tranquillitate & pace regni nostri, ad proterviam & maliciam Scotorum reprimendam qui regnum nostrum hostiliter invaserunt, hactenus sumus Nos ipsi in periculis expositi, & jam ad parts praedictas cum comitiva Nobilium dicti regni nostri, ad praesens proponimus Deo d●●te, dirigere gressus nostros, non credimus vos latere. Et quia in homine non est auxilium sine Deo, ac propter hoc oportet impotentiam nostram divinae manus praesidiis sustentari, vos affectuosè requirimus & rogamus, quatenus consratribus vestris singularum domorum vobis subditarum dare velitis in mandatis, ut Deum & Dominum nostrum Protectorem pro Nobis suppliciter exorent. Ita quod per ipsorum orationum devotarum suffragia, gratiam Nobis adaugeat, Nosque ac Liberos nostros & Regnum nostrum sua pietate ab omnibus adverfitatibus tueatur. Dat. apud Langele xxx die Octobr. Confimiles literae diriguntur pro Rege Generali Ministro fratrum Minorum in Angl. T. ut supra. Claus. 32 E. 1. dorso. m. 7. Rex religiosis viris in De orando pro Rege & Regina ac eorum liberis. Christo sibi dilectis fratribus de ordine Minorum ad generale Capitulum apud Nottingham proximo conventuris salutem, & spiritu sancto dirigi in agendis. Attendentes beneficia sacra orationumque devotarum suff●agia ad divinam misericordiam impetrandam multum humanae conditionis fragilitati prodesse inter alia opera pietatis; considerantesque Nos pro curis & rebus mundialibus quibus circa Regni nostri regimen involuti sumus, saluti nostrae spirituali prout Nobis expediret intendere non valere; devotionem vestram requirimus & rogamus quatenus Nos, Margaretam Reginam Angl. consortem nostram carisfimam, Edwardum Principem Walliae, primog●nitum nostrum, caeterosque Liberos nostros, ac populum Nobis commissum beneficiorum & suff●agiorum vestrorum fore participes concedentes, pro Nobis, & ipsis, ac statu regni, expeditioneque negotiorum Nobis incumbencium supplicationes assiduas & orationes devotas altissimo offeratis, ut hic sua pietate Nos & ipsos dirigat per suorum semitam mandatorum, & post diem extremum salvationis locum Nobis & ipsis dignetur misericorditer indulgere, statumque regni nostri conservare prosperum & tranquillum. T. Rege apud Strivelyn xxxi. die Julii. Per breve de privato sigillo. Ibid. m. 16. Rex religiosis viris & in Christo sibi De orando pro Rege & Regina ac eorum libe●is. dilectis, Magistro ordinis fratrum Praedicatorum, ac diffinitoribus & fratribus universis in generali Capitulo suo apud Tolosam proximo congregandis salutem & spiritu sancto dirigi in agendis. Dum conditionem humanae fragilitatis attendimus, & qualiter omni Creaturae tam sublimi quam humili, pratereuntibus suo cursu diebus, praesentis vitae finis apropriat, attenta consideratione pensamus, sic praevenire cupimus quantum Nobis ex alto permittitur diem mortis, ut aeterni clemencia Judicis dignetur nostri de suae gratiae plentitudine misereri. Verum cum devotorum orationum suffragia, inter alia pietatis opera multum profint ad divinam miseri●ordiam impet●andam, de vobis quorum ordinem benevolentiae specialis favore prosequimur, ut salutem nostram zelemini, & pro Nobis, Margareta Regina Angl. consort nostra carissima, Edwardo Principe Wall. primogenito nostro, & caeteris liberis nostris, ac statu prospero regni nost●i, preces devotas Domino offeratis, plenam fiduciam optinentes, devotionem vestram requirimus & rogamus quatenus nunc & in futurum dignam sollicitudinem impendatis & insistatis assiduis supplicationibus & intercessionibus apud Deum, ut hîc sua pietate Nos dirigat per suorum semitam mandatorum, & post diem extremum salvationis locum Nobis dignetur misericorditer indulgere, statumque praedicti regni nostri conservare prosperum & tranquillam universitatem vestram religiosam diu conservet altissimus in caritate continua & perfecta. Dat. apud Dumfermelyn primo die Januarii. Eadem m. 16. Rex religiosis viris & sibi in Christo De ora●d● pro Rege & Regina & liberis suis. carissimis Magistro ordinis fratrum Minorum, & diffinitoribus ac fratribus universis in generali capitulo suo apud Assisium prox. conventuris, salutem & bravium pro labore perenniter duraturum. Nos qui curis sumus & rebus mundialibus involuti, & circa regimen regni nostri incessantibus actibus & continuis medita●ionibus occupati, pro animae nostrae salute contemplationi prout habe●emus necesse intendere nequeuntes, ac advertentes quod beneficia vestra sacra, orationumque vestrarum suffragia Nobis in praesenti & etiam in futuro esse poterunt plurimum fructuosa, Religiosum cetum vestrum & singulos frarres adunatos in co requirimus & rogamus, quatenus Nos, Margaretam Rrginam Angliae, consortem nostram karissimam, Edwardum Nota. Principem Walliae primogenitum nostrum, caeterosque liberos nostros, ac populum nobis commissum su●●ragiorum & beneficiorum vestrorum fore participes concedentes, pro Nobis, statu regni nostri, & expeditione negotiorum Nobis incumbencium hiis diebus pia precamina apud altissimum effundatis, ut sic regnum temporale regere valeamus quod in regno coelesti partem haereditariam consequamur. Conservet vos altissimus in caritate continua & perfecta. Dat apud Dumfermelyn xi. die Decembr. Claus. 34 E. 1. m. 16. Rex Religiosis viris & sibi in Christo dilectis magistro ordinis fratrum praedicatorum ac De orando pro Rege. diffinitoribus fratribus universis in generali Capitulo suo Paris proximo conventur. salutem & spiritu sancto dirigi in agendis. Dum conditionem humanae fragilitatis attendimu, & qualiter omni creaturae quam sublimi qu●m humili, praetereuntibus suo ●ursu diebus praesentis vitae finis appropriate, attenta consideratione pensamus, sic praevenire cupimus quantum Nobis ex alto permittitur, diem mortis, ut aeterni clemencia Judicis dignetur nostri de suae gratiae plenitudine misereri. Verum cum devotarum orationum suffragia inter alia pietatis opera multum prosint ad divinam misericordiam impetrandam, de vobis quorum ordinem benevolentiae specialis favore prosequimur, ut salutem nostram zelemini, & pr● Nobis, consort 〈◊〉. nostra, et liberis nostris, ac statu prospero regni nostri preces devotas offeratis, plenam fiduciam optinentes, devotion●m vestram requirimus & rogamus quatenus nunc & in futurum dignam sollicitudinem impendatis, et insistatis assiduis supplicationibus et intercessionibus apud Deum, ut hîc sua pietate no● dirigat per suorum semitam mandatorum, et post diem extremum, salvationis locum Nobis dignetur misericorditer indu●gere, statumque regni nostri conservare prosperum et tranquillum. Vniversitatem vestram religiosam diu conservet altissimus in caritate continua et perfecta. Dat. apud Wolneseyae viij. die Aprilis. Claus. 35 E. 1. m. 9 dorso. Rex religiosis viris & in De orando pro Rege & Regina ●c eorum liberis. Christo sibi dilectis Priori Provinciali ac fratribus universis ordinis sancti Augustini in generali Capitulo suo apud Lincoln proximo conventuris, salutem, & spiritu sacro dirigi in agendis. Fidelium devotio ad Religiosorum s●ffragia impl●randa eo f●rventius excitatur, quo speratur preces e●rundem religiosorum apud altissimum gratiosius exaudiri, et exinde fidelibus sic implorantibus de supernis majora commoda provenire. Considerantes itaque Nos rebus mundialibus quorum dispositioni vacare Nos oportet u●dique involutos, quominus saluti animae nostrae prout nobis expediret intendere valeamus, firmaque credulitate tenentes, per preces et orationes vestras summum bonum gratiae coelestis posse facilius impretrari, devotionem vestram attentis precibus requirimus et rogamus, quatenus Nos, Reginam consortem nostram & liberos nostros, Nota. ac statum Regni nostri ei qui mensurae termino non arctatur sedulis intercessionibus commendetis, ipsius clemenciam suppliciter implorantes, ut Nobis concedat sic regnum temporale regere, negociaque Nos et statum regni et aliarum terrarum nostro dominio subjectarum sua mediante ineffabili gratia ordinare, quod in regno coelesti partem haereditariam consequamur, quodque actus nostri ad laudem sui nominis, et ad nostrum, regnique nostri et terrarum praedictarum cedere valeant commodum et honorem. T. R. apud Carliolum xx. die Maij. Per breve de privato sigillo. Claus. 35 E. 1. m. 15. dorso. Rex religiosis viris in De orando pro Rege. Christo sibi dilectis fratribus de ordine Minorum ad generale Capitulum suum apud Toles conventur. salutem, & spiritu sancto dirigi in agendis. Attendentes beneficia sancta, orationumque devotarum suffragia, ad divinam misericordiam impetrandam multum humanae conditionis fragilitati prodesse inter alia opera pietatis, Considerantesque Nos pro curis et rebus mundialibus quibus circa regni nostri regimen involuti sumus, saluti nostrae spirituali prout nobis expediret intendere non valere, devotionem vestram requirimus et rogamus quatinus Nos, Margaretam Reginam Angliae consortem nostram carissimam, Edwardum P●incipem Walliae primogevitum nostrum, caeterosque liberos nostros, ac populum Nobis commissum beneficiorum et suffragiorum vestrorum fore participes concedentes, pro Nobis & ipsis, ac statu regni nostri, expeditioneque negociorum Nobis incumbentium supplicationes assiduas et orationes devotas Altissim●●ff●ratis, ut hîc sua pietate Nos et ipsos dirigat per suorum s●mitam mandatorum, et post diem extremum salvationis locum Nobis et ipsis dignetur misericordites indulgere, statumque regni nostri conservare prosperum et tranquillum. T. R. apud Lauretost. 4 to die Febr. Claus. 35 E. 1. m. 17. dorso. Rex dilectis sibi in Christo Magistro ordinis fratrum praedicatorum, ac diffinitoribus De orando pro Rege & Regina ac eorum liberis. & fratribus universis in generali Capitulo suo apud Argentem in Aleman. in festo Pentecostes proximo futur. conventuris salutem, & spiritu sancto dirigi in agendis. Inter caetera quae fructum salutis repromittere credimus, hoc praecipuè in spei nostrae fulcimentum accedit, quod Nos assiduarum deprecationum justorum fulti praesidio divinam propitiationem facilius consequemur. De vobis itaque ut Nostram ac Reginae Consortis nostrae liberorumque nostrorum salutem, necnon statum prosperum Regni nostri & expeditionem felicem negotiorum nobis incumbentium hiis diebus zelemini, plenam in Domino fiduciam optinentes, devotionem vestram affectuo●è requirimus & rogamus, quatinus apud illum qui est ve●a salus et qui temporalitatis e● perpetuae felicitatis tribuit largitatem, Nos, Reginum, Cons●●tem nostram, et liberos nostros, ac statum regni nostri devotè supplicationis studio commendetis, ipsius Nota. clemenciam qui mensurae termino non artatur suppliciter exorantes ut sic regnum temporale regere, negociaque nostra p●aedicta expeditioni felici pro suae subventionis dexteram mancipare possimus, quod hoc ad laudem sui nominis, et ad nostrum regnique nostri commodum cedere valeat & honorem: quodque Nos post supremum vitae nostrae exitum in regno coelesti partem haereditariam consequamur. Dat. apud Lauretost. primo die Decembris. To pretermit the Charter of King Edward the first to the Abbey of Aberconewey, pro salute animae nostrae & animaru● Ch. 12 E. 1. n. 3. ch. 21 F. 1. n. 27. Monast Angl. p. 921, 930. omnium Antecessorum & Haeredum, seu aliorum nostrorum Successorum. And his Charter of Translation of Demhall to the Abbey of Valle-royal, pro salute animae nostrae, & pro salute animae celebris memoriae Domini Henrici Patris nostri, & animarum Haeredum & Successorum nostrorum. Which the Monks in these Houses were constantly to pray for. Claus. 1. Edw. 2. m. 17. dorso. Rex Venerabili in Christo De orando prostatu Regis & Regni. Patri W. eadem gratia Eborum Archiepiscopo, Angliae Primati salutem. Quanto in magnis et arduis peragendis neg●tiis divinum praesidium instanciùs & devotiùs imploratur, tanto exinde speratur successus prosperior & felicior pr●venire. Hinc est, quod eum inclytae memoriae Domino Edwardo nuper Rege Angl patre nostro viam universae carnis ingresso, de quo mentis amaritudine intimè premimur et turbamur, onus regiminis Regni Angl. Nobis incumbat ‖ Nota. Jure haereditario, sicut scitis, vires nostras ad on●s hujusmodi portand. absque devotarum orationum suffragiis cernimus penitus impotentes: Vestramigitur paternitatem aff●ctuosis precibus requirimus et rogamus, quatinus apud eum per quem Reges regnant, & Principes dominantur preces devotas suppliciter effundatis, & illud idem à Religiosis et aliis vestris Subditis universis fieri injungatis, ut regnum nostrum et alias terras Nobis subditas, semper in statu prospero & pacifico conservare; Nosque ea sub ipso sic regere & tueri per suorum semitas mandatorum ad nostri et ipsius regni dictarumque terrarum honorem, commodum et quietem concedere dignetur, quod pro temporali regno in regne caelesti partem haereditariam consequamur, etc. Teste Rege apud Westm. xxviij. die Octobr. Eodem modo scribitur subscriptis, viz. J. Karl. Episcopo. A. Dunel●▪ Episcopo & Patriarch. Je●lm. J. Lincoln. Episcopo. R. Elien. Episcopo. J. Norwych. Episcopo. R. London. Episcopo. T. Roff. Episcopo. J. Cistercien. Episcopo. H. Winton. Episcopo. W. Bath. & Well. Episcopo. R. Hereford. Episcopo. W. Coventr. & Lych. Episcopo. Custodi spiritualitatis Episcopatus Wigorn. sede vac. Custodi spiritualitatis Episcopatus Exon. sede vac. Abbati sancti Augustini Cantar. Vestram igitur Devotionem, etc. & illud idem toti Conventui, & subditis vestris universis, etc. Abbati Westm. Abbati de sancto Albano. Abbati de sancto Edmundo. Abbati de Evesham. Magistr. ordinis de Sempringham. Ministro generali ordinisfratrum Minorum in Angl. quod, etc. & à gardianis fratribus & subditis suis, etc. Priori Provinciali ordinis fratrum praedicatorum in Angl. etc. & à singulis Prioribus fratribus et subitis, etc. Ibid. Rex venerabili in Christo patri W. eadem gratia Ebor. Archiepiscopo Angliae Primati salutem. Deus redemptor De exequiis pro anima R. E. fac. & orando pro anima ejus. omnium et creator, qui hominem ad imaginem et similitudinem suam fecit, cla●ae memoriae Dominum Edwardum dudum Regem Angliae progenitorem nostrum pacis et justiciae fervidum zelatorem, quem aliàs constat magnis fuisse virtutum insigniis et meritorum praeconiis decoratum, nuper ab hac luce prout sibi pla●●it evocavit, de quo co●dis amaritudinem, angustias et dolores intrinsecus non immeritò sustinemus. Cum itaque opus sanctum et salubre apud Altissimum censeatur pro defunctis ut a suorum mole peccaminum liberentur, devotè et suppliciter exorare; Paternitatem vestram affectuosè requirimus et rogamus, quatinus ipsius Patris nostri exequias sollempniter celebrantes, animam ejus cum Missarum decantatione et aliis Ecclesiasticis suffragiis Deo vivo et vero qui aufert Spiritum Principum specialiter commendetis, ac ab omnibus Religiosis et aliis subditis vestris in Dioc. vestra per Missarum decantationes et alia hujusmodi suffragia faciatis similiter commendari, ut vestris et ipsorum patrociniis et precibus adjuta, coelestis Regni solium ingredi et in aeterna beatitudine citius valeat collocari. T. Rege apud Westm. xxx. die Octobr. anno, etc. primo. Eodem modo scribitur Episcopis, Abbatibus, Magistro de ordinis Sempryngham, Ministro generali ordinis fratrum Minorum in Angl. Priori Provinciali Ordinis fratrum Praedicatorum in Angl. superius nominatis. Claus. 9 E. 2. m. 15. dorso. Rex Religiosis viris et in De orando pro Rege & Regina. Christo sibi dilecti● Magistro Ordinis fratrum praedicatorum ac diffinitoribus et fratribus universis in Capitulo suo generali ad Tholosam in proximo celebrand. salutem et spiritus sancti gratia in favore caritatis dirigi in agendis. Quanto in●ffabilis divinae miserationis praesidium in urgentibus necessitatibus seu agendis quibuslibet humilius et devotius imploratur, tanto ut nostra tenet fiducia, successus prosperior et eventus felicior subsequuntur. Quamobrem de vestra devotione et sincera in Domino caritate specialiter confidentes, ac spera●tes quod eo Nostram ac Isabellae Reginae Angliae consortis nostrae, necnon et Edwardi primogeniti nostri salutem, statumque prosperum et tranquillum Regni nostri Angliae, aliorumque terrarum nobis subditarum, ac felicem expeditionem negotiorum nobis incumbentium hiis diebus tenerius diligatis, quo Nos ad vestram praecipue ordinem nostros affectus hactenus direximus, & devotione fratrum ejusdem ordinis fiduciam gessimus ampliorem, firma etiam creduli●ate tenentes per orationum vestrarum suffragia Nobis inestimabile bonum coel●stis munific●ntiae in nostris dirigendis et peragendis negotiis uberius affuturu●; caritatem vestram sinceris affectibus requirimus et ●ogamus, quatinus Domino nostro jesu Christo qui est omnium vera salus, et per quem Reges regnant et Principes dominantur, Nos, Reginam consortom nostram, et Dominum Primogenirum nestrum sedulis precibus et devotis Orationibus commendetis; ipsius ●●ementiam suppliciter exorantes, ut sic Regni temporalis regimen, quod ipso disponente suscepimus, dictaque negotia nostra prosperè exp●dire per suae suventionis potentiam valeamus, quod ad laudem sui nominis, nostrique ac Regni, et aliarum terrarum nostrarum utilitatem cedere valeant et honorem. Dat. apud Westminst. xxiiii. die Aprilis. Claus. Anno 20 E. 2. m. 10. dors. Rex dilectis sibi in De orando p●o Rege & statu Regni. Christo Cancellario, magistris & scholaribus Vniversitatis Oxon salutem. Benè novit, ut credimus, vestra discretio, qualiter pro bono pacis & reformatione concordiae inter nos & Regem Franc. de consilio & assensu Praelatorum & Aliorum Magnatum regni nostri, Uxorem nostram sub magna amoris confidentia ad ipsum Regem nuper transmisimus, sperantes sicut Nobis certitudinaliter per nuncios domini summi Pontificis, qui tam ad ipsum Regem quam ad Nos pro tractatu concordiae fuerant destinati, & etiam per nostros nuncios tunc in partibus Franciae existentes promissum extitit, quod ipsa à praefato Rege fratre suo posset quaecumque peteret impetrare, & quod ejus interventu firma pax & amoris integritas inter Nos & ipsum Regem, absque amissione juris seu patrimonii nostri, seu alicujus personae de nostris reformari debuissent, Et post haec dicto negocio non secundum promissa, set alium totaliter exitum, sicut nostis, fortiente, cum parati essemus in portu Dover. ad transfretandum versus parts Franc. de consilio Praelatorum & Magnatum praedictorum ac dictorum nunciorum, prae●ato etiam Rege ad hoc assensum praebente, dictum Ducatum nostrum & omnes terras nostras quas habuimus in regno Franc. Edwardo filio nostro primogenito donavimus, sub certa forma habendum, ipsumque ad dictum Regem Franc. transmisimus pro homagio suo pro Ducatu & terris praedictis faciendo. Et ecce quae amoris dulce dine pro pace egimus u● guerrarum discrimina vitarentur, Nobis in felle conversa sunt amaritudinis & guerrae materias habundantius administrant. Detinuit siquidem idem Rex & adhuc detinet dictos nost●os uxorem & filium, ac magnam partem Ducatus praedicti, quanquam homagium ipsias filii nostri pro integro receperit, & jam residuum missis exercitibus satagit occupare. Receptat insuper inimicos & rebels nostros & eos fovet, & quasdam naves quorundam mercatorum nostrorum nuper per gentes suas supra mare cepit hostiliter, & interfectis mercatoribus & marinariis in eyes inventis infra Regnum Franc. abduci fecit, aliasque nos de guerra multipliciter persequitur tam per terram quam per mare. Propter quod Nos pro defensione Regni nostri navigium nostrum mifimus supra mare, ad refraenand. maliciam gentium ipsius Regis si qui fortè ingredi vellent Regnum nostrum. Verùm quia Nobis relatum est, quod aliqui fautores, ut credimus, dictorum inimicorum veritatem nostram in praemissis falsis relationibus satagentes depravare, sinistra de Nobis & aliquibus fidelibus nostris praedicare non verentur, ut avertant à Nobis corda subditorum nostrorum, qui ex simplicitate frequenter falsis narratoribus fidem praebent. Nos ipsorum maliciis obviare & veritatem reigestae cunctis patefieri cupientes, vobis in fide & dilectione quibus Nobis tenemini firmiter injungen do mandamus, quod ad confutandam hujusmodi malevolorum audaciam, praemissa omnia & singula in publicis sermonibus & aliis congregationibus vestris recitari, & palam exponi faciatis, ut series gestarum rerum universis & singulis nota fiat. R●gamus etiam vos quatinus vos et quilibet vestrum pro Nobis et prospero statu regni nostri missarum solempniis, eleemosynarum largitionibus, et aliis operibus pie●atis ac jugis et devotis precibus jugiter instatis apud Altissimum creatorem, quatinus ipse sua pietate Nos regat et dirigat in mundi hujus turbinibus per suorum semitam mandatorum, st●tu● regni nostri conservet incolumem, et sua ineffabili potentia a malignorum incursibus tueatur. Teste Rege apud Porcester. v. die Septemb. Eodem modo mandatum est Cancellar. magistris & scolaribus Universitatis Cantebrig. Ibid. eadem m. 11. dors. Rex venerabili in Christo patri De exortationibus pro Rege & statu regni faciend. W. eadem gratia Archiepiscopo Cantur. totius Angliae Primati salutem. Benè novit vestra discretio, nec potest vobis ut credimus in memoriam non veni●e, qualiter pro bono pacis & reformatione concordiae inter Nos & Regem Franc. de vestro & aliorum Praelatorum ac Magnatum consilio & assensu, uxorem nostram sub magna amoris confidentia ad ipsum Regem nuper transmisimus, sperantes s●cut nobis certitudinaliter per nuncios Domini summi Pontificis, qui tam ad ipsum Regem quam ad Nos pro tractatu concordiae fuerant destinati, ac etiam per nostros nuncios tunc in partibus Franc. existentes promissum extitit quod ipsa à praefato Rege fratre suo posset quaecumque peteret impetrare, & quod ejus interventu firma pax & amoris integritas inter Nos et ipsum Regem absque amissione juris seu Patrimonii nostri, seu alicujus personae de Nostris reformari debuissent: & post haec dicto negotio non secundum promissa, sed alium totaliter exitum sicut nostis sortiente, cum parati essemus in portu Dovor. ad transfretandum versus partes Franciae, de consilio vestro ac aliorum Praelatorum & Magnatum praedictorum ac dictorum nunciorum, praefato etiam Rege ad hoc assensum praebente, dictum Ducatum nostrum & omnes terras nostras quas habuimus in Regno Franciae Edwardo filio nostro primogenito donavimus sub certa forma habendum, ipsumque ad dictum Regem Franciae transmisimus pro Homagio suo pro Ducatu & terris praedictis faciendo. Et ecce quae amoris dulcedine pro pace egimus, ut guerrarum discrimina vitarentur, Nobis in felle conversa sunt amaritudinis, et guerris materias habundantius administrant. Detinuit siquidem idem Rex et adhuc detinet dictos nostros Uxorem et Filium, ac magnam partem Ducatus praedicti, quamquam homagium ipsius filii nostri pro integro reciperit, & jam residuum missis exercitibus satagit occupare. Receptat insuper inimicos et rebelles nostros et eos fovet, et quasdam naves quorundam mercatorum nostrorum nuper per gentes suas supra mare cepit hostiliter, et interfectis mercatoribus et marinariis in eyes inventis, infra Regnum Franc. abduci fecit, aliasque Nos de guerra multipliciter prosequitur tam per terram quam per mare. Propter quod Nos pro defensione Regni nostri, navagium nostrum misimus supra mare ad refraenandam maliciam gentium ipsius Regis, si quae fortè ingredi vellent Regnum nostrum. Verum quia Nobis relatum est, quod aliqui fauto●es, ut credimus, dictorum inimicorum, veritatem nostram in praemissis falsis relationibus satagentes depravare, finistra de Nobis et aliquibus fidelibus nostris praedicare non verentur, ut avertent à Nobis corda subditorum nostrorum, qui ex simplicitate frequenter falsis narratoribus fidem praebent. Nos ipsorum maliciis obviare, et ve●itatem ●ei gestae cunctis patefieri cupientes, vobis in fide et dilectione quibus Nobis tenemini firmiter injungendo mandamus, quod ad confutandam hujusmodi malevolorum audaciam, praemissa omnia prout gesta fuerunt in publicis sermonibus et aliis congregationibus per totam Dioc. vestram recitari et palam exponi faciatis, ut series gestarum rerum universis et singulis nota fiat, et contra hujusmodi falsa et finistra de Nobis et fidelibus nostris praedicantes tales et tam rigidas censuras promulgare studeatis, ut hujusmodi saltim timor● à suis temeritatibus compescantur. Rogamus insuper vos quatinus clerum et populum vestrae diocaesis salubribus exhortationibus commoneatis, ipsosque Praelatos inferiores, Religiosos et alios, ac Rectores Ecclesiarum in singulis Ecclesiis per totam Diocese. vestram commoneri et exhortari faciatis, ut ipsi pro Nobis et prospero statu Regni nostri missarum solempniis, eleemosynarum largitionibus et aliis operibus pietatis, ac jugis et devotis preribus jugiter insistant apud altissimum creatorem, quatinus ipse sua pietate Nos regar et dirigat in mundi hujus turbinibus per suorum semitam mandatorum, statum Regni nostri conservet incolumem, et sua ineffabili potentia a malignorum incursibus tueatur. Et universis et singulis vestris suffraganeis injungatis, quod ipsi et eorum quilibet praemissa omnia et singula per singulas Ecclesias suorum Diocese. praedicari et exponi faciant, et clerum et populum ut orationibus et aliis pietatis operibus ut praemittitur, jugiter insistant, studeant salubriter exhortari. Et Nos de eo quod inde duxeritis faciendum per vestras literas distincte et aperte cum celeritate qua poteritis certificare curetis. T. R. apud Claryndon xii. die Augusti. Consimiles literae diriguntur Archiepiscopo Eborum Angliae Primati. Claus. 20 E. 2. m. 11. dorso. Rex religiosis viris et sibi De supplicatione pro Rege & statu Regni facienda. in Christo dilectis Priori et fratribus ordinis fratrum praedicatorum ad Capitulum generale apud Oxon celebrandum conventuris, salutem et Spiritu sancto dirigi in agendis. Dum conditionem humanae fragilitatis atrendimus, et qualiter omni creaturae tam sublimi quam humili praetereuntibus suo cursu diebus praesentis vitae finis apropriat, attenta consideratione pensamus, sic praevenire cupimus quantum Nobis ex alto permittitur, diem mortis, ut aeterni clementia Judicis dignetur nostri de suae gratiae plenitudine misereri. Verum cum devotarum orationum suffragia inter alia pietatis opera multum prosint ad divinam misericordiam impetrandam, de vobis, quorum ordinem benevolentiae specialis favore prosequimur, ut salutem Nostram zelemini, et pro Nobis ac statu prospero Regni nostri preces devotas Domino offeratis, plenam fiduciam optinentes, devo●ionem vestram requirimus et r●gamus, quatinus nunc et in futurum dignam sollicitudinem impendatis, et insistatis assiduis supplicationibus et intercessionibus apud D●um, ut hic sua pietate Nos dirigat per suorum semitam mandatorum, et post diem extremum salvationis locum Nobis dignetur misericorditer elargiri, statumque praedicti Regni nostri conservare prosperum et tranquillum. Vniversitatem vestram religiosam diu conservet Altissimus in caritate continus et perfecta. T. R. apud Porcestr. vi. die Septembr. King * Monast. Ang. p. 493, 516, 579, 927, 961, 962. Pat. 16 E. 3. part 1. m. 35. Pat. 19 E. 3. pa●t 1. m. 5. Pat. 35 E. 3. pa●t 2. m. 39 Pat. 45 E. 3. pa●t 1. 3. m. 3. Edward the 3d. granted and confirmed by his Charters to the respective Abbeys and Monasteries of St. Denny, lily, Gratia Dei, St. Julian, Charter-House London, sundry Lands and Revenues, ad missas, orationes, & alia divina servicia facienda pro anima nostra, et matris nostrae et pro animal us Antecessorum & Succ●ssorum nostrorum, Primogenito nostro & Haeredum suorum, etc. which the Abbot's and Monk's were daily and constantly to perform in these Abbeys and Monasteries without intermission. And Cl. 7 E. 3. part 1. m. 4. dors. he issued his Writs for a public Thanksgiving and victory over the Scots. Rex venerabili in Christo Patri S. eadem gratia Archiepiscopo De devotis laudibus clemenc. summi Salvaroris attollend. pro victoria Scotorum prope Berewicum nuper corcessa. Cantuariensi, totius Angliae Primati salutem. Sedens in trono gloriae qui sui dispositione non fallitur, dilectos suos in oportunitatibus visitat uberius quam creatae rationis intentio sciat aut valeat invenire: ipse quidem dominantium Dominus misericordiam suam nobiscum licet inmeritis magnificè mirificans hiis diebus, funestam Scotorum inimicorum nostrorum rabiem et ipsorum perfidam feritatem qui partes Regni nostri boreales nuper coadunatis viribus hostiliter invadentes, depraedationes, strages et incendia, necnon & alia mala quae poterant crudeliter perpetrarunt, ordini, aetati vel sexui non parcentes, & demum contra Nos et Nostrum exercitum propè Berewycum die Lunae prox. ante festum sanctae Margaretae Virgins proximo praeterit. videlicet decimo nono die Julii, in induratae spiritu superbiae & antiquatae suae maliciae ad. Praelium se parantes virtutis suae potentia mirabiliter dissipavit, ipsos in manu nostra victorioso praesidio concludendo; quos in eo qui dat salutem Regibus, ac de nostra justicia confidentes in timore Domini, licet in perdicione hominum non laetemur, in campo certaminis devicimus absque laesione magna, laudetur altissimus, gentis nostrae, et Castrum ac Villam Berewici Nobis reddi●a favente Domino jam ha●emus, de quibus gratiarum omnium largitori laudes exsolvimus, ut possimus humiles et devotas, ineffabilem ipsius clemenciam implorantes, ut signum quod nobiscum fecit in bonum incrementis faciat felicibus faecundare, pacis firmandae misericorditer spem conceptam, quae vobis ad vestri recreationem et publicam Regni nostri saet●●iam divina contemplando magnalia nunciamus. Et quia inter caetera humanae reparationis remedia humilem apud Deum o●a●ionis instantiam d●vinae gratiae credimus multipliciter inductivam, Paternitatem vestram affectuose requirimus et rogamus, quatinus Salvatoris nostri clementiam pro concessa Nobis cae●itus victoria, devotis laudibus attollatis, et a vestris subditis faciatis ut convenit, devotione celebri venerari; ipsos salutaribus monitis inducentes, ut intentis Orationum suffragiis Nos miserationi divinae sedulo recommendent, recommendareque velitis vosmetipsi, quod commissum Nobis Regimen ad Dei beneplacitum, defensionem Ecclesiae, Regni nostri honorem, commodum et quietem, conservationem, augmentum ac redintegrationem jurium nostrorum Regalium, ac Nostri et subdi●orum nostrorum salutem animarum agere, et in justicia roborari nostris temporibus feliciter valeamus. T. R. apud Berewicum super Twedam xxii. die Julii. Consimiles literae diriguntur Archiepiscopo Eborum & singulis Episcopis Angliae & Walliae, ac Episcopis subscriptis, videlicet Archiepiscopo Burdegal. Episcopo Aquen. Episcopo Agenen. Episcopo Brion. Episcopo Basaten. Episcopo Adduren. Rot. Parl. An. 37 Ed. 3. n. 9 Entre les peticions des Comones & les respons sur les ainsi ensint. Premerement priant les dites Comones, que pleze a lour dite Seigneur lige prior as Ercevesqes Euesqes, et a toute la Clergie pur prier pur son estate, et la pees et bon government de la terre, et pur la continuance de sa bone volente diverseses dites Comones. R. Il plest au Roi de les prier. Clause 8. R. 2. m. 33. dorso. Rex venerabili in Christo De orando pro pace. Patri W. eadem gratia Archiepiscopo Cantuar. totius Angliae Primati, salutem. Vt praevisa jacula minus laedant, et gravissimis nostri & nostrorum periculis salubrius obvietur, inimicorum fallaces insidias, & malicias mortiferas satis expedit esse not●s. Super quo vos scire volumus, quod ab annis teneris quibus Deo volente Regni gubernacula suscepimus, semper in votis gessimus praecipuis ut subditi nostri in quorum utique quiet● quiescimus, in pace firma sub nostro regimins ponerentur; et propterea tractatus per inclitae memoriae Dominum E. nuper Regem Angliae avum nostrum, cum tunc adversario suo Franciae inchoatos, continuare fecimus, facientes adversario nostro Franciae jam praesenti diversas vias pacis multociens offerri, cum detrimento non modico juris nostri, ad finem evitandi subditorum nostrorum gravamina, ac justificandi coram Rege Regum cui nihil est absconditum, causam nostram, et finaliter ut nihil in nobis deesset, quin praedicta pace habenda poneremus ultimum posse nostrum, Johannem Regem Castellae et●egionis ●egionis, Ducem Lancastr. primo per se, et deinde ipsum et Thomam Comitem Buk. Patruos nostros carissimos ad diversos tractatus pacis cum nonnullis aliis Praelatis, Proceribus et Consiliariis nostris, cum potestate plenaria fecimus destinari. Set pars Adversarii praedicti videns praefatos patruos nostros ad omnem pacem rationabilem prout eis injunximus inclinatos, dictum tractatum pacis et quamplures ipsius articulos quibus antea consenserant, per cavillationes et subterfugia declinarunt, et tanquam aspides surdae obturantes aures suas nolentes intelligere ut benè agerent, ea quae pacis erant audire adeò contempserunt, quod patrui dicti adversarii, Dunces viz. Butricen. et Burgundiae qui soli potestatem tractandi ab eodem receperant, cum praefatis patruis nostris in loco medio inter Cales et Boloniam ubi partes extiterant primitus conventuri * Ex et promisso, pro praedicto tractatu, licet multociens requisiti, convenire penitus recusabant; jactantes se, ut dicitur, nedum haereditatem nostram ultramarinam, set R●gnum nostrum Angliae se vello hostiliter invadere, et Nobis locum et gentem auferre, ac totam linguam Anglicanam absque consideratione status, aetatis, sexus, aut personae destruere, ipsumque Regnum (quod absit) imbuere nova lingua: set non placeat pietati divinae quod ea Nobis accidant quae minantur, undè meritè dicere possumus, quod quaesivimus pacem, et ecce turbacio, et pro tanto dilectionem estram atttentè requirimus et rogamus, quatinus praefatas inimicorum malicias induratas clero ●t populo vestrae Dioc. exemptis et non exemptis, clarè intimari et inter eos publicari debitè fa●iatis, ipsos vobis quantum ex alto permittitur inducentes, ut ad propulsandam tantam inimicorum proterviam in causa Regni communi et justissima spiri●um forti●udinis assumant, et pro nostri nostrorumque fidelium, totiusque Regni salvatione et tutela, piis apud Doum orationum suffragiis intercedant. T. Rege apud Westm. xxi. die Octobr. Consimilia Brevia diriguntur Episcopis subscriptis sub eadem dat. videlicet, A. Archipiscopo Eborum Angliae Primati. R. Episcopo London. W. Episcopo Wynton. Tho. Episcopo Elien. H. Episcopo Norwycen. W. Episcopo Cicesir. J. Episcopo Bathon & Wellen. R. Episcopo Coventr. & Lich. Joh. Episcopo Dunolm. Tho. Episcopo Karliol. R. Episcopo Sarum. Tho. Episcopo Exon. J. Episcopo Hereford. Tho. Episcopo Reffen. H. Episcopo Wygorn. J. Episcopo Lincoln. A. Episcopo Meneven. J. Episcopo Bang●ren. Tho. Episcopo Landaven. L Episcopo Assaven. Claus. 10. R. 2. m. 11. dors. Rex venerabili in Christo De orando pro Rege. patri W. eadem gratia Archiepiscopo Cantur. totius Angliae Primati, salutem. Cum nuper considerantes qualiter inimici nostri Franc. & alii quamplures sibi adhaerentes, regnum nostrum Angliae pluribus locis saepius invaserunt, mala intolerabilia tam per terram quam per mare perpetrantes, & insuper de hoc minimè contenti Ecclesiam sanctam populumque, & ligeos nostros subvertere, & penitus destruere de die in diem totis viribus suis se parant, & conantur; de assensu Consilii nostri ordinaverimus dilectum Consanguineum & fidelem nostrum Ricardum Comitem Arundel Admiralum nostrum Angliae, ad proficiscendum in obsequi●m nostrum super mare, una cum nonnullis Magnatibus & aliis fidelibus nostris in Comitiva sua, ad maliciam & proterviam praedictorum hostium nostrorum (gratia mediante divina) propulsandam, ac Ecclesiam & Regnum praedicta protegenda & salvanda. Verum quia ad praemissa peragenda & complenda absque devotarum orationum suffragiis vires nostras cernimus penitus impotente●; Ac sperantes indubiè quod quantò in magnis & peragendis negociis divinum praesidium instantius & devotius imploratur, tantò exinde successus prosperior & felicior proveniat & sequatur; Vestram Paternitatem & devotionem affectuosis precibus requirimus & rogamus, quatinus tam grandibus periculis quae Ecclesiae & Regno praedictis oculata fide indies suo ju●e conspicitis debite consideratis, suff●aganeos vestros ac Religiosos & alios subditos vestros universos vestrae provinciae, ad devotionem suam e●ga summum Regem elevandam, eò specialius quò magis sciveritis vel poteritis juxta possibilitatem tanta necessitate causante indicatis cum effectu, ut ipsi apud ●ltissimum de quo omnis gratia procedit, tota mentis solicitudine preces & orationes devotissimas effundant & devotis precibus & intercessionibus ac processionibus & missarum celebrationibus ad gratiam Dei impetrandam pro Nobis statuque Ecclesiae & Regni praedictorum, & specialiter praedicto consang●ineo nostro ac aliis Magnatibus & fidelibus nostris praedictis qui corpora sua propter salvationem Ecclesiae sanctae ac Regni & totius populi praedictorum periculis exponere non evitant assiduè infistant apud Deum ut ipse Deus statum nostri Ecclesiaeque & regni praedictorum conservare dignetur prosperum & tranquillum dictoque Consanguineo nostro ac aliis Magnatibus & fidelibus nostris praedictis in actibus suis expeditionem felicem pro sua magna mi●ericordia gratiosius tribuat & concedat. Teste Rege apud Westm xx. die Martii. Consimilis breve dirigitur A. Archiepiscopo Ebor. Angliae Primati sub eadem data. R●x venerabili in Christo patri R. eadem gratia Episcopo London salutem. Cum nuper, etc. ut semper usque ibi debitè considerantes; Et tunc sic universos & singulos clericos & subditos vestros tam regulares quam seculares vestra dioc. ad devotionem, etc. ut supra T. ut supra. Consimilia brevia diriguntur Episcopis subscriptis sub eadem data, viz. W. Episcopo Wynton. Th. Episcopo Elien. H. Episcopo Norwicen. Th. Episcopo Cicestr. I. Episcopo Dunolm. Th. Episcopo Karliol. R Episcopo Sarum. Th. Episcopo Exon. I. Episcopo Hereford. Th. Episcopo Roffen. H. Episcopo Wigorn. I. Episcopo Lincoln. A. Episcopo Meneven. I. Episcopo Bangoren. W. Episcopo Landaven. L. Episcopo Assaven. W. Episcopo Bathon & Will. R. Episcopo Covent. & Lich. Claus. 15. R. 2. m. 36. dors. Rex venerabili in Christo De orando pro Pace. patri W. eadem gratia Archiepiscopo Cantuar. totius Angliae Primati salutem. Cum Ecclesia Catholica seu populus Regni nostri cujus regimen nobis à Domino praestatur, in pace & prosperitate absque devotarum orationum suffragiis altissimo reddendis, aliquandi● persistere non valeat. Et quia speramus indubiè quod quantò divinum praesidium instantius et devocius imploretur, tantò exinde successus prosperior & felicior proveniet & succedet. Vestram paternitatem & devotionem affectuosis precibus requirimus & rogamus, quatinus praemissis devotè & condignè consideratis, universos & singulos clericos & subditos vestros tam regulares quam seculares vestrae dioc. ad devotionem suam erga summum Regem elevandam eò specialius quò magis sciveritis vel poteritis juxta possibilitatem inducatis cum effectu, ut ipsi apud Altissimum de quo omnis gratia procedit, tota mentis solicitudine preces & orationes devotissim▪ eff●ndant, & devotis precibus & inte●cessionibus ac processionibus & Missarum celebrationibus ad gratiam Dei impetrandam pro Nobis, ac statu Ecclesiae sanctae, paceque & tranquillitate Regni praedicti assid●è insistant apud Deum: U● ipse Deus, statum Ecclesiae nostrique & Regni praedicti conservare dignetur prosperum & tranquillum, & Nobis ac populo nostro regni praedicti actibus nostris gratiam & expeditionem felicem pro sua magna misericordia gratiosius tribuat & concedat. Teste Rege apud Westm. xxvii. die Aug. Per Ipsum Regem. Consimilia brevia diriguntur subscriptis sub eadem data, viz. Th. Archiepiscopo Ebor. Angliae Prim. R. Episcopo London. W. Episcopo Wynton. I. Episcopo Elien. H. Episcopo Norwicen. R. Episcopo Cicestr. W. Episcopo Dunolm. Th. Episcopo Karliol. I. Episcopo Sarum. Th. Episcopo Exon. I. Episcopo Hereford. W. Episcopo Roffeu. H. Episcopo Wygorn. I. Episcopo Lincoln. I. Episcopo Meneven. I. Episcopo Bangoren. E. Episcopo Landaven. A. Episcopo Assaven. R. Episcopo Bath. & W●llen. R. Episcopo Covent. & Lich. Claus. Anno 18. R. 2. m. 35. dors. Rex venerabili in De oraudo pro Rege. Christo patri W. eadem gratia Archiepiscopo Cantuar. totius Angliae Primati, salutem. Cum propter bonum regimen ac prosperam & felicem gubernationem terrae nostrae Hiberniae ac fidelium ligeorum nostrorum ibidem, necnon propter castigationem & justificationem inobedientium & rebellium contra ligeanciam fuam in terra nostra praedicta, si qui fuerint, simus ad partes illas personaliter jam profecti. Et quia ad onus regiminis regni nostri Angliae & terrae nostrae praedictae quod Nobis ab alto committitur supportandum, & ad Ecclesiam sanctam ac Regnum & terram nostra praedicta, nec non legeos nostros eorundem protegendos, & debite gubernandos absque summo Dei praesidio ac devotarum orationum, suffragiis pro Nobis efflu entius Altissimo reddendis, vires nostras cernimus penitus impotentes; ac sperantes indubiè, quod quantò in magnis & peragendis negotiis nostris divinum adminiculum instantius & devotius imploratur, tantò exinde successus prosperior & felicior proveniat & fequatur. Vestram paternitatem & devotionem affectuosis precibus requirimus & rogamus, quatinus praemissis condignè & devotè consideratis, suffraganeos vestros ac religiosos, & ali●s●●ibditos vestros universos vestrae provinciae ad devotionem suam erga summum Regem elevandam, eò specia lius quò magis sciveritis vel poteritis juxta possibilitatem tanta necessitate causante inducatis cum effectu, ut ipsi apud Altissimum de quo omnis gratia procedit, tota mentis solicitudine preces & orationes devotissimè infundant, & devotis precibus & intercessionibus ac Processionibus & Missarum celebrationibus ad specialem gratiam Dei impetrandam pro expeditione Nostra ac aliorum Magnatum & fidelium nobiseum in excercitu nostro in partibus praedictis existentium, qui corpora nostra propter salvation● terrae illius pericusis * Exponere. ponere non evitamus, assiduè infistant apud Deum, ut ipse Deus statum nostrum Ecclesiaeque & Regni, ac terrae praedictorum conservare dignetur prosperum & tranquillum, Nobisque & fidelibus nostris in actibus nostris in terra nostra praedicta & alibi expeditionem felicem pro sua magna pietate misericorditer tribuat & concedat. Teste Edmundo Deuce Eborum Custode Angliae apud Westm. xv. die Octob. Consimile breve dirigitur Th. Episcopo Eborum Angliae Primati sub eadem Data. Rex venerabili in Christo patri R. eadem gratia Episcopo London salutem. Cum propter bonum regimen, etc. ut suprae usque ibi consideratis, et tunc sic; universos & singulos clericos & subditos vestros tam regulares quam seculares vestrae dioc. ad devotionem suam erga summum Regem, etc. ut super, Teste ut supra. Consimilia brevia diriguntur subscriptis sub eadem data, viz. W. Episcopo Wynton. I. Episcopo Lincoln. I. Episcopo Sarum. R. Episcopo Bath. & Well. R. Episcopo Covent. & Lich. I. Episcopo Elien. W. Episcopo Dunolm. Th. Episcopo Karliol. R. Episcopo Cicest. W. Episcopo Roffen. I. Episcopo Hereford. H. Episcopo Wygorn. Th. Episcopo Exon. I. Episcopo Meneven. H. Episcopo Norwicen. I. Episcopo Bangoren. T. Episcopo Landaven. Custodi spiritual. Episcopatus Assaven. Pat. 22. R. ●. part 1. m. 26. Monost. Angl. p. 943, 945. 966, 967. Cl 2. R. 2. m. 18. dorso. King Richard the 2d. in the 22. year of his reign, confirmed by his Charter to the Abbey of Graces near the Tower of London, founded by King Edward his Grandfather, sundry Lands and Tenements, in respect of the various dangers to which he and the Kingdom were in humane reason exposed to, by Land and Sea, beyond recovery. Ad Missas et alia divina officia singulis diebus celebrandas et faciendas in Abbatia praedicta pro salubri statu et prosperitate Nostra dum vixerimus, Et pro anima nostra dum ab hac luce migraverimus, & pro anima ejusdem A●i nostri specialiter, & animabus omnium aliorum Progenitorum Haeredum & Successorum nostrorum & omnium fidelium defunctorum in perpetuum. And Michael de la Poole, founded the Monastery at Kingston upon Hull, confirmed by King Richard the 2d. granting sundry Lands to the Prior, Monks and their successors upon this condition; Volumus itaque & ordinamus, quod praefati Prior & Monachi & eorum successores habeant specialiter in Missis, orationibus, & aliis divinis serviciis recommendatum, statum nobilissimi Domini Regis Ricardi praedicti, & nostrum, (and of several others particularly mentioned) dum vixerimus, & cum ab hac luce migraverimus, orent, celebrent & celebrari facient pro animabus nostris, ac specialiter et continuè pro anima dicti Domini nostri Regis Edwardi defuncti, and of several others particularly mentioned, & pro quibus orare tenemur, et omnium fidelium defunctorum. I could add many more Writs and Mandates, of the former nature, upon extraordinary Occasions, out of the Clause Rolls of King John, Hen. the 3d. Edw. the 3d. Henry the 4, 5, & 6. Edward 4. H. 7, 8. Edward 6. Queen Elizabeth, King James, and King Charles'; which because they would rather surfeit than delight or instruct the Readers, I shall wholly pretermit. King Henry the 5th. founded a Monastery at S●ene, the grounds and ends whereof he thus expressed in his Pat. 3. & 4▪ H. 5. m. 8. Pat. 2 H. 6. part 4. m. 27. Monast. Angl p. 974. 975. Charter. C●m excelsae Majestatis exennia quae gloriam nostri regiminis de die in diem ubertim, ut ipsi videmus, extollant, ritè à Nobis gratiarum vendicant actiones, justissimum credimus ut eo ●●dio in a●ctor●m tendant quo nobis ab auctore fl●●●runt, nomine Salvatoris; ut sicut per M●diatorem Deiet hominum Dominum Jesum ad Nos indignos, depatre luminum, bon● cuncta procedunt, ità nostrae laudes quamvis inutiles per eundem Jesum Christum et datorem gratiarum, & omnis boni principium revertantur. Whereupon he granted and confirmed for him and his Heirs sundry Lands to this Monastery free from all secular exaction and service, Pro orationibus et aliis divinis Officiis inivi faciendis pro salubri statu nostro dum vixerimus, ac anima nostra cum ab h●c luce migraverimus, & animabus parentum & progenitorum nostrorum & omnium fidelium defunctorum: Necnon pro pace, tranquillitate et quiete populi et Regni nostri: ac insuper pro aliis pietatis operibus ibidem sustinendis, ministrandis, et supportandis juxta ordinationem nostram, haereredum et executorum nostrorum in hac parte plenius faciendam; which was accordingly executed. King Edward the 4th. by his Charter of 17 Febr. in the ‖ Monastico● Angl. p. 179. first year of his Reign, granted the Priory of Shirburn to the Hospital of St. Julian called Domus Dei in the Town of Southampton, In augmentationem divinae cultus infra hospitale nostrum sancti Juliani, &c Necno● ut dilect● Nobis in Christo Magister Jahannes P●reson, nunc Custos Hospitalis praedicti, ac nunc Capellani et Fratres ejusdem Hospitalis, ac successores sui, pro salubri statu nostri et Haeredum et Successorum nostrorum dum agimus in humanis, Necnon pro animabus nostris cum universae carnis viam ing●essi fuerimus, necnon pro animabus recolendae memoriae Principis Ricardi nuper Ducis Eb●rici Patris nostri, etc. Et omnium aliorum Primogenitorum nostrorum Imperpetuum specialiter exorare teneantur. King Henry the 7th. appropriated the Churches of Pat. 10 H. ●. m. 3. Monast. Angl. p. 966. Potterspiry and Eggemond to the Priory and Covent of St. Anne by Coventre founded by his Ancestors, Ut iidem Prior & Conventus, Pro bono statu nostro, ac Consortis nostrae, liberorumque nostrorum, ac carissimae matris nostrae, Deum altissimum deprecentur indies et exorent; ac missam de Spiritu sancto pro Nobis semel in ebdomade durante vita nostra faciant celebrari, et quendam solempnem annualem obitum pro anima nostra cum ab hac luce migraverimus, custodiant et observent. Anno 1519 Anno 10 H. 8. In the Book entitled Horae beatissimae Mariae, ad ligituum. Ecclesiae Salisburiensis ritum, printed Parisiis, 1519. (the 10. year of King Henry the 8th. but generally used throughout England some hundreds of years before) f. 12. there is this set form of Prayer for the King of England for the time being. Deus regnorum et Christiani maximè Protector Imperii, Da Servo tuo H. Regi nostro de Hoste triumphum, ut qui tua providentia extitit Coronatus, tuo semper munimine tutus sit et securus, per Christum Dominum nostrum. Anno 1545 And in Process●●ale ad usus insignis Ecclesiae Sarum, P●risiis 1545. f. 6. 124, 208. I meet with these short Prayers & ejaculations then and formerly publicly used in all Processions for our successive Kings. Domine salvum sac Regem. Regem nostrum ac Principes, etc. in omni sanctitate custodi. Salvum fac Regem n●strum Famulum tuum: Et exaudi nos in die quo invocav●rimus te. All our ancient Missals, Offices, Hours, Primers, in times of Popery, containing the like Prayers, and such as I have formerly recited out of * Here p. 40. Cassander his Preces Ecclesiasticae, together with Prayers for their Souls after their deaths: which according to the modern use of the Church of Rome are popish, vain, sinful, superstitious, implying and presupposing a Purgatory: but according to their primitive use and institution, pious and religious, importing no purgatory at all, as learned Bishop Usher proves at large in his Answer to the Jesuits Challenge, of Prayers for the Dead, p. 194. to 264. to which I refer the Reader for fuller satisfaction herein, and concerning the forementioned Prayers for, and Charters of our Kings to Monasteries to pray for their own, their Ancestors, Successors, Heirs, and others Souls when departed out of this World. I'could add many Prayers made for King Henry the 8th. in sundry Epistles and Dedications of Books unto him, but for brevity I shall omit all but 3. The 1. is Pope Leo the 10th. his Bull to him in the 22. year of his Reign, subscribed with all the Cardinal's Hands; wherein he conferred on him the Title of Defender of the Faith, for writing a Book against Luther, in defence of Pardous, the Papacy, and 7. Sacraments, which Bull begins thus. * Laertius Cherubinus de Nursia. Bullarium, Tom. 1. p 545. Pet●i Match. ●i. Sum. Constit. Pontif. in Leone, 10. p. 227. Leo Episcopus, Servus servorum Dei. Charissimo in Christo filio, Henrico Angliae Regi, Fidei defensori, salutem et Apostolicam benedictionem; And is closed with this Benediction and Prayer for him and his Posterity. Perpetuum hoc & immortal gloriae tuae monumentum Posteris tuis relinquere, illisque viam ostendere, ut si tali titulo ipsi quoque insigniri optabunt, talia etiam opera efficere, praeclaraque Majestatis tuae vestigia sequi studeant, quam prout de Nobis & dicta sede optimè merita est, unâ cum uxore & filiis, ac omnibus qui à te & ab illis nascentur Nostra Benedictione Speeds History. An. 15●1. Seldens Titles of Honour, p. 55, 56. in nomine illius à quo illam concedendi potesta●▪ Nobis data est, larga & liberali manu benedicentes, Altissimum illum qui dixit; Per me Reges regnant, & Principes imperant, & in manu sua corda sunt Regum, rogamus et obsecramus, ut eam in suo sancto proposito confirmet, ejusque devotionem multiplicet, ac praeclaris pro sancta fide gestis ita illustret, ac toti Orbi terrarum conspicuam reddat, ut judicium quod de ipsa fecimus eam tàm insigni titulo decorantes, à nemine falsum aut vanum judicari possit. Demum mortatis ●ujus vitae finito curriculo sempiternae illius gloriae consortem atque participem reddat. The 2 is William Wraghton (an acute Protestant Writer) who in his Epistles to King Henry the 8th. before his two Books, entitled, The Hunting of the Romish Fox, printed at Basyl, 1543. And his Rescuing of the Romish Fox, against Stephen Gardner, printed 1545. Wisheth him prosperity both of Body and Soul, closing his last Epistle to him with this Prayer. God grant you health both of Body and Soul, victory over your Enemies, and Grace to do in this our matter of Religion as shall be most to the Glory of God, and the profit of the Commonwealth, Amen; And he closeth his last Treatise with this Prayer, God save the King. The third is our learned Protestant Divine, Thomas Beacon, who in his * In his works in Folio, London 1564. vol. 1. p. 96. Pathway unto Prayer (dedicated to the Lady Anne Grey) ch. 55. hath this Godly exhortation to all private Christians. ●et us flee to God at all times with humble O●secrations and hearty Requests. Let our Prayers be continual. Let us in all our Prayers seek the glory of God, the advancement of his most blessed word, and the health of our own Souls. Let us pray for the prefervation of the Kings most excellent Majesty (H. 8.) and for the prosperous success of his intirely-beloved Son, Edward, our Prince, that most Angellike Impe. Let us pray for all the Lords Spiritual and Temporal: specially for those that have the regiment of the Publick-weal under the King's Grace's Highness. Let us pray for the Ministers of God's Word, that they may freely speak the truth of Christ's Gospel, as it becometh them. Let us pray for all men universally, chiefly for the Inhabitants of this Realm of England, That they may all bear a faithful heart both towards God and our King. Anno 1557 Upon the Reformation of Religion, and abolishing of Popish Missals, Psalters, Hours, Processionals, and Portuasses by King Edward the sixth in his Parliament, 2. & 3 Edw. 6. ch. 10. the King by advice of his Convocation and Parliament, commanded A Book of Common-prayer and Administration of the Sacraments in the English Tongue, to be used in all Churches and Chapels throughout the Realm, by the Statutes of 2 E. 6 c. 1. & 5, & 6 E. 6. c. 1. Wherein there was not only a Prayer for the King in the Litany, but in a special Collect, agreeing in substance with those in our later Books of Common-Prayer, hereafter cited. In this pious King's reign, the Bishops and Ministers in their Epistles and Dedications to him, and in their Prayers before & after their Sermons, usually prayed most heartily and particularly for his long life, religious and prosperous reign, and spiritual, temporal, and eternal felicity. And John Bale Bishop of Ossery, in his Image of both Churches, or Paraphrase upon St. John's Revelation, printed 1550. in the last page thereof, exhorts all God's meek-spirited Servants in their daily Prayer, afore all other to remember that most worthy Minister of God, King Edward the sixth, which hath so sore wounded the Beast, that he may throw all his Superstition into the bottomless lake again, (from whence they have comen) to the comfort of his People. Our learned a In his works vol 2. f. 63, 67. Thomas Beacon in his Preface to The Flower of Godly Prayers, dedicated to Anne Duchess of Somerset, as he doth exceedingly bl●sse God for the extraordinary zeal and piety of King Edward the 6th. in delivering his Realm from Antichristian Tyranny and Popery, reforming the Church, propagating true religion, and in giving us this most worthy Prince to be our King: So he hath this particular b Ibid. fol. 173. Prayer for the King, to be used by all private Christians daily in their respective Families and Closets with zeal and devotion. Almighty God, (e) King of Kings, and Lord of Lords, which by thy divine ordinance hast appointed Temporal c 1 Tim. 6. Apoc. 18. 19 Deut. 17. Josh. 1. Rom. 13 1 Tim. 2. Tit. 3. 1 Pet. 2. cap. 6, & 9 Rulers to govern thy People, according to equity and justice, and to live among them as a loving Father among his natural Children, unto the advancement of the good, and punishment of the evil, we most humbly beseech thee favourably to behold Edward thy Servant, our King and Governor, and to breath into his heart, through thy holy Spirit, that Wisdom, that is ever about the Throne of thy Majesty, whereby he may be provoked, moved, and stirred to love, fear and serve thee, to seek thy glory, to banish Idolatry, Superstition, and Hypocrisy out of this his Realm, and unfeignedly to avance thy holy and pure Religion among us his Subjects, unto the example of other foreign Nations. O Lord defend him from his enemies, send him long and prosperous life among us, and give him grace not only in his own Person, godly and justly to rule, but also to appoint such Magistrates under him, as may be likewise affected both toward thy holy Word, and toward the Common-weal; that his Subjects living under his Dominion in all godliness, peace and wealth, may pass the time of this our short pilgrimage in thy fear and service, unto the glory of thy blessed name, which alone is worthy all honour for ever and ever. Amen. Next after this, follows one Prayer for the King's Council. And after that, d Ibid. f. 188, 189. a Prayer for the common peace and quietness of all Realms: very seasonable for our times. And in his e Ibid. f. 211. Pomaunder of Prayer, he hath this Prayer of Subjects or Commons. As it is thy godly appointment, O Lord God, f S●p. 6. Rom. 13. 1 Tim. 6 Tit. 2. 1 Pet. 2. Acts 10. Rome, 11. That some should bear rule in the world to see thy Glory set forth, and the common peace kept, so is it thy pleasure again, that some should be Subjects and Inferiors to others in their vocation, although before thee there is no respect of Persons. And for as much as it is thy good will, to appoint me in the number of Subjects, I beseech thee to give me a faithful and an obedient heart unto the High Powers, that there may be found in me no Disobedience, no Vnfaithfullnesse, no Treason, no Falsehood, no Dissimulation, no Insurrection, no Commotion, no Conspiracy, nor any kind of Rebellion in Word or Deed against the Civil Magistrates: But all Faithfulness, Quietness, Subjection, Humility, and whatsoever else becometh a Subject; That I living her● g Mat. 24. Luc. 18. Mat. 10. in all lowliness of mind, may at the last day, through thy favour be lifted up into everlasting Glory, where thou, with the Father and the Holy Ghost liv●st and reignest very God for ever. Amen. These were the Godly, Loyal, fervent, daily public and private Prayers of Protestant Ministers and Subjects for King Edward the 6th. in that Age. Anno 1554 Queen Mary, a Popish Prince, succeeding King Edward, set aside the Book of Common-prayer, and introduced Popish M●ssals, Processi●nals, Hours, Prim●rs, and Popery again, wherein they publicly prayed for her in the forecited manner under our Popish King's; her zealous Protestant Bishops, Ministers, and Subjects likewise making ●ervent constant Prayers for her: But some overzealous, Anabaptistical fanatics using some unchristian expressions in their Prayers against her, h Fox Acts and Monuments, vol. 3. p. 114. That God would cut her off, and shorten her days, of which there was complaint made in Parliament; Whereupon there was this special Act made against such Prayers, Anno 1555. 1, & 2 Phil. & Mar. ch 9 Anno 1555 Forasmuch as now of late divers naughty, seditious, malicious, and heretical persons, not having the fear of God before their eyes; who in a devilish sort, contrary to the duty of their Allegiance, congregated themselves together in Conventicles, in divers and sundry profane places within the City of London, esteeming themselves to be in the true Faith, where indeed they are in Errors and Heresies, and out of the true trade of Christ's Catholic Religion, and in the same places at several times using their fantastical and schismatical services, have of their most malicious and wicked Stomaches prayed against the Queen's Majesty, That God would turn her Heart from Idolatry to the true Faith (which was good and Christian) or else to shorten her days, or take her quickly out of the way. Which Prayer was never heard or read to have been used by any good Christian man, against any Prince, though he were a Pagan and Infidel, and much less against any Christian Prince, and especially so virtuous a Princess as our Sovereign Lady that now is, is known to be, etc. For reformation whereof it is enacted, That every such person and persons which since the beginning of this Parliament have by express words and sayings, prayed, required or desired, or hereafter shall pray by express words or sayings, That God would shorten her days, or take her out of the way (whose life Almighty God long preserve) or any such like malicious Prayer▪ amounting to the same effect, their Promoters & Abetters therein, shall be taken, reputed and judged Traitors, and every such praying, requiring and desiring, shall be judged, taken and reputed High Treason. And the Offenders therein, their procurers and Abetters being thereof lawfully convict, according to the Laws of this Realm, shall have, suffer and forfeit as in Cases of High Treason. Provided always, and be it enacted, that if any Person or Persons shall be indicted for any the offences aforesaid, done and perpetrated during this Session of this present Parliament, and upon his or their arraignment, shall show him or themselves penitent for their offence, and submit him or themselves to the Kings and Queen's mercy, and humbly desire the same, before such Justices or Commissioners before whom he or they shall be arraigned, that then no judgement of conviction, or attainder of Treason, shall be given against any such Person or Persons, so being penitent and submitting themselves. And in every such case, the Justice's or Commissioners before whom such Person or Persons shall be arraigned, shall have authority by virtue of this Act, to prescribe, adjudge and appoint such corporal punishment, other than death, to such offender and offenders, as to them by their discretion shall seem convenient; and upon that penance prescribed and done, to be discharged of the said Treason, comprised in that Judgement. These prayers were much against and directly contrary to the Judgement of i See Archbishop Cranme●s life, in Antiq. Eccles. Brit. Godwin, and before his Answer to Stephen Gardener, Fox Acts and Monuments vol. 3. p. 101, 102. Archbishop Cranmer, Bishop Farrer, Bishop Hooper, Rowland Taylor, John Philpot, John Bradford, Edward Crome, John Rogers, Laurence Saunders, Edward Laurence, Miles Coverdale Bishop of Fxon, and other of our godly Protestant Bishops and Ministers, who soon after suffered as Martyrs; they in their Letter the 8. of May Anno Dom. 1554. professing, That as obedient Subjects we shall behave ourselves towards Queen Mary, and all that be in Authority, and not cease to pray to God for them, that he would govern them all, generally and particularly, with the spirit of wisdom and grace, and so we heartily desire, and humbly pray all men to do, in no point consenting to any kind of rebellion or sedition against our Sovereign Lady the Queen's Highness: but where they cannot obey, but they must disobey God, there to submit themselves with all patience and humility, to suffer as the will and pleasure of the higher powers shall adjudge: as we are ready through the goodness of the Lord, to suffer whatsoever they shall adjudge us unto. And Bishop Hooper writ an Apology against the slanderous Report made of him, that he should encourage and maintain such as cursed Qu. Marry, printed 1552. wherein his innocency and loyalty to the Queen, in praying for her, are vindicated at large. In this Parliament k Fox Acts & Monuments. vol. 3 p. 114, 115, 116. there being a general opinion that Queen Mary was with child by King Philip her husband, there was a special Act made, that in case Queen Mary should die, during her child's Minority, that King Philip should have the education and protection of him: In which Act, The Lords Spiritual and Temporal, and Commons assembled in Parliament, have firm hopes and confidence by the goodness of Almighty God, that he will of his infinite goodness give the Queen's Majesty and Highness' strength, the rather by our continual prayers, so pass well the danger of deliverance of Child, etc. Upon this occasion, the Popish Bishops, Clergy, and Churchmen, made many Processions, Masses, Collects and Prayers, to be daily said in all Churches for Qu. mary's safe deliverance and her issue, recorded at large by Mr. Fox, where you may peruse them: in one of which prayers there were these expressions. Give unto our Queen thy servant, a little infant in fashion and body, comely and beautiful, in pregnant wit, notable and excellent. Grant the same to be in obedience like Abraham, in chastity and Brotherly love like Joseph, in meekness and mildness like Moses, in strength and valour like Samson: let him be found faithful as David, after thy heart; let him be wise among Kings, as the most wise Solomon; let him be like Job, a simple and an upright man, fearing God and eschewing evil; let him finally be garnished with the comeliness of all virtuous conditions, and in the same let him wax old and live, that he may see his children's Children to the third and fourth generation. And give unto our Sovereign Lord and Lady King Philip, and Queen Marry, thy blessings, and long-life upon earth, and grant that of them may come kings and Queens, which may steadfastly continue in faith, love and holiness. And blessed be their seed of our God, that all Nations may know, thou art only God in all the earth, which art blessed for ever and ever. Amen. Anno 1550 After Queen Mary's decease, Anno 1558. Masses and Popish Prayers being again abolished, and the Book of Common Prayer restored by the Parliament of 1 Eliz. ch. 2. there were the same prayers publicly used for the Queen, both in the Litany and Collects, as were formerly used for King Edward; and in sundry Books dedicated to her Majesty, and Prayers published during Her reign, there were many loyal and zealous Prayers, Supplications and Intercessions, made to God for her long life and Prosperous reign, over-tedious to recite at large, and vulgarly known; and in all or most Prayers, Morning and Evening, for Private Families and Christians, there were special Petitions to God for her Majesty, some of them being Printed with the Bibles themselves, then in use; and likewise at the end of most Quarto Bibles under King James, and King Charles'. I shall touch only upon some few precedents of many. Anno 1564 In the 2. year of her reign, John Veron, (Divinity Lecturer at Paul's) in the close of his Dedicatory Epistle to Her Majesty, before his Fruitful Treatise of Predestination, prays thus. Christ Jesus of his tender mercy and goodness, vouchsafe to defend and preserve your most Gracious Highness, from all your Enemies, and with his holy Spirit, so to fill, strengthen and comfort your Princely heart, that ye may at all times boldly set forth his glory, and maintain it to your lives end. Which the Lord long continue to his Honor. Anno 1569 In the 7th. year of Queen Elizabeth, there was a Collection of Prayers in Latin, entitled Preces privatae, printed by William Seres, and published by the Queen's special Privilege and Authority; wherein not only the Duty of Subjects is set down, out of Mat. 22. 17. Rom. 13. 1 Tim. 2. 1, 2, 3. Tit. 3. 1. & 1 Pet. 2. but these special Prayers, Psalms and Hymns made to God, to be used daily in private Closets and Families for the Queen. Domine Pater coelestis, Rex Regum & Dominus Dominantium, omnium Principum gubernator & rector, intimis votis te suppliciter quaesumus Reginam nostram Elizabetham, benigno vultu respicias, eique singulari gratia & spiritu sancto ità semper assistere digneris, ut voluntatem tu●m ubique exequatur, & secundum saluberimam normam mandatorum tuorum, omnem vitam transigat. Accumul● in illam coel●stia tua dona, ut diu feliciter Nobis imperet, Hosts sortiter devincat, tandemque in Coelesti gloria vivat in aeternum, qui vivis & regnas Deus, per omnia saecula saeculorum. Amen. After which follow the same Prayers for her in Latin in the Litany, as in the English Litany in the Book of Common-prayer: And the same Collects for her in Latin, as for her and the King in English. Then there ensue, Psalmi selecti & peculiares pro Rege vel Regina, to wit, Psalm 20, & 21, & 72. applied to the King and Queen literally, with Domine salvum fac Regem, & exaudi nos in die in qua invocaverimus. After that Precatio ad exemplum orationis Salomonis, pro Regina. Domine Deus qui serenissimam nostram Reginam super nos regnare fecisti, eamque in medio populi tui, ut in aequitate Nos regat & in cordis integritate subditos suos judicet constituisti: Mitte illi quaeso de coelis sanctis tuis, & à sede majestatis tuae assistricem tuam sapientiam, ut ei semper adfit, & apud eam perpetuò refideat, ut sciat quod tibi acceptum sit. Dies praetereà super Dies ejus adjicito, eique tàm benignè Principali tua gratia adesto, ut & in hac vita grata sint tibi opera ejus, & in futuro tecum regnet in omnem aeternitatem, per Christum Dominum et Servatorem nostrum. Amen. Salvam fac Domine Reginam, nec unquam avertas faciem tuam ab ea. Vitam longaevam tribus illi: et sub umbra tuarum alarum protege eam. Amen. After these follow this Prayer, Pro Christianis Magistratibus. Misericors Deus ac Coelestis pater, in cujus manu est omnis terrena potestas & Magistratus, per te constitutos, ad supplicium malorum, & defensionem bonorum; in cujus potenti dextera fita sunt omnia jura & leges imperatorum, Te supplices oramus pro Principe nostro, proque eis qui sunt ei à consiliis, & qui rempublicam administrant, ut gladium ipsis per te commissum, in side vera & timore Dei rectè gerant, eoque pro tua voluntate & jussu utantur. Obumbret eos virtus & sapientia Altissimi. Illuminet & conservet eos in amore Dei divina tua gratia. Da illis ô Domine sapientiam & intellectum. Concede quietam gubernationem, ut omnes subditos in veritate sidei, dilectione & justitia, quae tibi cordi sit, regant, & dicto audientes conservent. Proroga ipsis Dies vitae suae, et annos multos largire, ut prospera & laudata ipsorum functione, nomen tuum & sanctificetur & laudetur in omne aevum. Amen. Towards the end of the Book follow certain Latin Prayers and Graces to be used before and after meals, to which there is this Conclusion added. Gratiarum actiones à Cibo, semper concludantur hac precatiuncula: Deus servet Ecclesiam, Regem vel Reginam custodiat, Consiliarios ejus regat, populum universum tueatur, & pacem Nobis donet perpetuam. Amen. In imitation whereof this Prayer was commonly used in all Colleges, Schools, Hospitals, Families throughout the Realm, in their Graces after every Meal. GOD SAVE his Church, our King, Queen, (Prince, the rest of the Royal Issue, when there were such living) and Realms. God send us Peace in Jesus Christ our Lord. Am●n. The like Prayers in English for the Queen to be used in i● Christian Families, were published by John Field, in his Prayers and Meditations for the use of private Families, 1581. The King's Psalms, and Queen's Prayers, 1590. in Christian private prayers by Edw. Deering 1590. in the Manuel of Prayers, set out by john Rogers, Anno 1591. in ●hristian Prayers set out by Henry Bull, Anno 1592. in Tho. Sampsons' Prayers 1592. with sundry others. But I shall close up all with Bishop jewels Prayer for the Queen's Majesty, in his Epistle to her prefixed to his Apology of the Church of England, printed 1570. and after reprinted. God evermore inflame and direct your Majesty with his holy Spirit, that the zeal of his House may sincerely devour your Gracious heart, that you may safely walk in the ways of your Father David, that you may utterly abandon all Groves and Hill-Altars, That you may live an old Mother in Israel, that you may see an end of all Distractions, and established Peace and Unity in the Church of God. Amen. And with the Prayer of Doctor Thomas Bilson, in the close of his Epistle to her Majesty before his Books of, The true difference between Christian Subjection and Unchristian Rebellion, (A very learned and seasonable Treatise, wherein he produceth * Page 378. some Testimonies of Fathers praying for Heretical and persecuting Emperors.) The King of Kings and Lord of Lords bless and preserve your Majesty; and as he hath begun a good and glorious work in you, and in the Realm by you, so continue the same by lightning you with his holy Spirit, and defending you with his mighty Arm, as he hath done from the day that he chose you to be the Leader and Guider of his People, that you may long keep them in truth and peace by the assistance of his Grace, to the praise of his glory, increase of the Godly, and grief of his and your Subjects. Even so Lord jesus. The Clergy of England assembled in Convocation, Anno 1603. the first year of King james his Reign, in their Constitations and Canons Ecclesiastical then agreed upon by them, ratified and published by the King's Authority under his Great Seal, did thus evidence to the world their loyalty to the King and his Royal posterity. Can. 1. As our Duty to the Kings Most excellent Majesty requireth, we first decree and ordain, That the Archbishop of Canterbury, (from time to time) all Bishops of this Province, or Deans, Archdeacon's, Vicars, and all other Ecclesiastical persons, shall faithfully keep and observe, and (as much as in them lieth) shall cause to be observed and kept of others, all and singular Laws and Statutes made for the restoring to the Crown of this Kingdom, the ancient Jurisdiction over the State Ecclesiastical, and abolishing of all foreign power repugant to the same. Furthermore, all Ecclesiastical persons having cure of Souls, and all other Preachers, and Readers of Divinity Lectures, shall to the uttermost of their wit, knowledge and learning, purely and sincerely (without any colour or dissimulation) teach, manifest, open, and declare four times every year (at the least) in their Sermons and other Collations and Lectures, That all usurped and foreign power, (forasmuch as the same hath no establishment nor ground by the Law of God) is for most just causes taken away and abolished: and that therefore no manner of obedience and subjection within his Majesty's Realms and Dominions, is due unto any such foreign power: but that the King's power within his Realms of England, Scotland and Ireland, and other his Dominions and Countries, IS THE HIGHEST POWER UNDER GOD, to whom all men as well Inhabitants as born within the same, do by God's Laws owe most loyalty and obedience, afore and above all other Powers and Potentates in the earth. Canon II. Impugners of the King's Supremacy censured. Whosoever shall hereafter affirm, that the King's Majesty hath not the ●ame authority in causes Ecclesiastical, that the godly Kings had among the Jews, and Christian Emperors in the primitive Church, or impeach in any part his Regal Supremacy in the said causes restored to the Crown, and by the Laws of this Realm therein established, let him be excommunicated ipso facto, and not restored but only by the Archbishop after his repentance and public revocation of those his wicked errors. Canon XXXVI. Subscription required of all such who are to be made Ministers. No person shall hereafter be received into the Ministry, nor either by Institution or Collation admitted to any Ecclesiastical living, nor suffered to preach, to Chatechize, or to be a Lecturer, or Reader of Divinity in either Universities, or in any Cathedral or Collegiate Church, City, or Market-Town, Parish-Church, Chapel, or in any other place within this Realm, except he be licenced by the Archbishop, or by the Bishop of the Diocese, (where he is to be placed) under their Hands and Seal, or by one of the two Universities under their Seal likewise, and except he shall first subscribe to these three Articles following, in such manner and sort as we have here appointed. 1. That the King's Majesty under GOD, is the only supreme Governor of this Realm, and of all other his Highness' Dominions and Countries, aswell in all Spiritual or Ecclesiastical things or causes, as Temporal: and that no foreign Prince, Person, Prelate, State, or Potentate, have or aught to have Jurisdiction, Power, Superiority, Preeminence, or Authority Ecclesiastical or Spiritual, within his Majesties said Realms, Dominions and Countries, etc. And Can. 55. They prescribed this form of prayer to be used by them in their prayers before all their Ser-Lectures, and Homilies. And herein I require you, most especially to pray for the Kings most excellent Majesty our Sovereign Lord CHARLES, King of England, Scotland, France and Ireland, Desendor of the Faith, and Supreme Governor in these his Realms, and all other his Dominions and Countries, over all persons, in all causes, aswell Ecclesiastical as Temporal. Ye shall also pray for the Kings most honourable Council, and for all the Nobility and Magistrates of this Realm, that all and every of these in their several callings, may serve truly and painfully to the glory of GOD, and the edifying and well governing of his people, remembering the account that they must make. Also ye shall pray for the whole Commons of this Realm, that they may live in true Faith and Fear of God, in humble obedience to the King, and brotherly charity one to another. Which all Ministers and Preachers duly observed; usually adding this clause thereunto; That God out of his infinite mercy, would grant so to bl●sse the King's Majesty, and his Royal issue with a perpetual Posterity, that there might never want a Man of that Royal race to sway the Sceptre of these Realms, so long as the Sun and Moon should endure, and till all Sceptres and Kingdoms should be resigned at the last day into the hands of Jesus Christ, the King of Kings. Anno 1603 The Lords Spiritual, Temporal and Commons of the Realm of England, assembled in Parliament, in the first year of King James, do thus express and declare their own and the whole Kingdoms unspeakable joys, acclamations and thanksgivings unto God, and their own and their posterities Signal Loyalty, affection, and Devotion to King James, his Heirs and Royal progeny for ever, in the Statute of 1 Jacobi ch. 1. entitled, A most joyful and just Recognition, of the immediate, lawful, and undoubted succession, descent and Right of the Crown. Great and manifold were the benefits (most dread and most gracious Sovereign) wherewith almighty God blessed this Kingdom and Nation, by the happy union and conjunction of the two Nobles houses of York and Lancaster, thereby preserving this noble Realm, formerly ●orn and almost wasted with long and miserable dissension and bloody Civil War. But more inestimable and unspeakable blessings are thereby poured upon us, because there i● derived and grown from and out of that union of those two Princely families, a more famous and greater union, (or rather a reuniting) of two Mighty, Famous, and ancient Kingdoms, (yet anciently but one) of England and Scotland, under one Imperial Crown, in your most Royal Pers●n, who is lineally, rightfully, and lawfully descended of the body of the most excellent Lady Margaret, eldest daughter of the most renowned King Henry the 7th. and the high and noble Princess Queen Elizabeth his wife, eldest daughter of King Edward the 4th. The said Lady Margaret being eldest sister of King Henry the 8th. father of the high and mighty Princess of famous memory, Elizabeth late Queen of England. In consideration whereof, albeit we your Majesty's loyal and faithful Subjects of all Estates and Degrees, with all possible public joy and Acclamation, by open Proclamations within few hours after the decease of our late Sovereign Queen, acknowledging thereby, with one full voice of tongue and heart, that your Majesty was our only, lawful and rightful Liege Lord and Sovereign, and by our unspeakable and general rejoicing, and applause at your Majesty's most happy inauguration, and Coronation: by the affectionate desire of infinite numbers of us of all degrees, to see your Royal Person, and by all possible outward means have endeavoured to make demonstration of our inward love, zeal, and devotion to your most excellent Majesty, our undaubted rightful Liege Sovereign Lord and King: yet, as we cannot do it too often or enough, so can there be no means or way, so fit both to sacrifice our unfeigned and hearty thanks to Almighty God, for blessing us with a Sovereign, adorned with the rarest gifts of mind and body, in such admirable peace and quietness, and upon the knees of our hearts to agnize our most constant faith, obedience, and loyalty to your Majesty, and your Royal Progeny, as in this high Court of Parliament, where all the whole body of the Realm, and every particular Member thereof, either in Person or Representation (upon their own free Elections) are by the Laws of this Realm, deemed to be personally present. To the present acknowledgement whereof to your Majesty, we are the more deeply bounden and obliged, as well in regard of the extraordinary care and pains, which with so great wisdom, knowledge, experience, and dexterity, your Majesty (since the Imperial Crown of this Realm descended to you) have taken for the continuance and establishment of the blessed peace both of the Church of England in the true and sincere Religion, and of the Commonwealth, by due and speedy administration of justice, as in respect of the gracious care and inward affection, which it pleased you on the first day of this Parliament so lively to express by your own words, so full of high wisdom, learning, and virtue, and so replete with Royal and thankful acceptation of all our faithful and constant endeavours, which is▪ and ever will be to our inestimable consolation and comfort. We therefore your most humble and loyal Subjects, the Lords Spiritual and Temporal, and the Commons in this present Parliament assembled, do from the bottom of our hearts, yield to the divine Majesty, all humble thanks and praises, not only for the said unspeakable, and inestimable benefits, and blessings above mentioned, but also that he hath further enriched your Highness with a most Royal Progeny, of Most rare, and excellent gifts and forwardness, and in his goodness is like to increase the happy number of them. And in most humble and lowly manner, do beseech your most Excellent Majesty, that (as a memorial to all posterities, amongst the Records of your high Court of Parliament Nota. for ever to endure, of our Loyalty, Obedience, and hearty and humble Affection) it may be published and declared in this high Court of Parliament, and enacted by authority of the same, That we (being bounden thereunto, both by the Laws of God and Man) do recognize and acknowledge, (and thereby express our unspeakable joys) That immediately upon the dissolution and decease of Elizabeth late Queen of England, the Imperial Crown of the Realm of England, and of all the Kingdoms, Dominions, and Rights belonging to the same, did by inherent Birthright, and lawful and undoubted Successien, descend and come to your most Excellent Majesty, as being Lineally, justly and Lawfully, next and sole Heir of the Blood Royal of this Realm, as is aforesaid. And that by the goodness of God Almighty, and lawful Right of descent, under one Imperial Crown, your Majesty is of the Realms and Kingdoms of England, Scotland, France, and Ireland, the most Potent and mighty King, and by God's goodness, more able to protect, and govern us your loving Subjects, in all Peace and Plenty, than any of your noble Progenitors. And thereunto we most humbly, and faithfully do submit, and oblige ourselves, our heirs and posterities for ever, until Nota. the last drop of our Bloods be spent, And do beseech your Majesty to accept the same, as the first fruits in this high Court of Parliament, of our Loyalty and faith to your Majesty and your Royal Progeny, and posterity for ever. Which if your Majesty shall be pleased (as an argument of your gracious acceptation) to adorn with your Majesty's Royal Assent, (without which, it can neither be complete and perfect, nor remain to all posterity according to our most humble desire, as a memorial of your Princely and tender affection towards us) we shall add this also to the rest of your Majesty's unspeakable and inestimable benefits. In which Act there are these particulars, very seasonable and observable, in respect of the present posture of our public affairs. 1. That the happy union and conjunction of our divided Kingdoms, formenly torn and wasted, with long and miserable dissensions and bloody civil wars, between Competitors for the Crown, and the King and Subjects, is a great and unspeakable benefit and blessing to the Kingdom and Nation, bestowed on them by God himself. 2. That the reuniting not only of the two, but three mighty, famous and ancient Kingdoms of England, Scotland and Ireland, under one Imperial Crown, and Heredirary King, is a far more inestimable and unspeakable blessing to all 3. Kingdoms and Nations. 3. That there is no Interregnum in Law in the Realm and Crown of England, but that immediately upon the decease of the King thereof; the Imperial Crown of the Realm of England, and of all the Kingdoms, Dominions, and Rights belonging to the same, do by inherent birthright, and lawful and undoubted Succession, Lineally, Justly, and lawfully descend to the next heir of the blood Royal, before he be publicly crowned King. A● this Act in direct Terms declares, and a Cooks 7. Rep. calvin's Case f. 10, 11. 3 Instit. p. 7. Brook Treason 29. Graftons' Chronicle p. 1326, etc. Fox Acts and Monuments, vol. 3. Holinshed, and Speed, 1. Mariae. My Plea for the Lords, p. 494, ●o 499. all the Judges of England, unanimously adjudged in the case of Watson, and Clerk, 2. Popish Priests, (who held King James no lawful King, before he was Crowned, and thereupon conspired to imprison him in the Tower, etc. for which they were both condemned and executed as Traitors) Hill. 1. Jacobi; as had been oft adjudged before in the first 7. years of King H. 6. and in the cases of Queen Jane, the Dukes of Northumberland and Suffolk, the Lord Rochfort, Sir John Gates, Sir, Thomas Palmer and others, condemned, in levying War against her, and executed 1 Mariae, for Treason against Qu. Mary, before she was Crowned, to deprive her of the Crown; which both the Peers and Judges of the Realm, and the Parliament of 1 Mariae, ch. 16. adjudged Treason within 25 E. 3. against the mistaken Doctrine of Mr. Thomas Scot, and some temporising Lawyers of late years. 4. That it is the duty and practice of all loyal and faithful Subjects, of all estates and degrees, with all possible public joys, unspeakable general rejoicings, acclamations, applauses, affectionate desires, & by other means to proclaim, acknowledge and Crown their lawful hereditary Kings, after the decease of their Ancestors, and to make all possible demonstrations of their cordial loyalty, love, zeal and affection to them both in and out of Parliament, being obliged thereunto both by the Laws of God and Man. 5. That this Act of Parliament, and the Oaths of Supremacy and Allegiance, do both in point of Law, Loyalty, Justice, Conscience, oblige the whole English Nation, their heirs and posterities for ever, to be true, faithful, loyal and obedient to King James, his heirs and posterity for ever, (and so to our present King) till the last drop of their blood be spent, as to their undoubted, lawful, and hereditary Kings and Sovereigns. 6. That a numerous hopeful royal Progeny, likely to continue and perpetuate the hereditary succession of the Crown in the true Regal line, is an extraordinary blessing and happiness to the Kingdom, for which they are all bound both in and out of Parliament, to render all humble thanks and praises unto God. To this I shall subjoin the Statute of 3 jacoli, ch. 1. entitled, An Act for a public Thanksgiving to Almighty God every year, on the fifth day of November. FOrasmuch as Almighty God hath in all ages showed his power and mercy, in the miraculous and gracious deliverance of his Church, and in the protection of religious Kings and States: And that no Nation of the earth hath been blessed with greater benefits than this Kingdom now enjoyeth, having the true and free profession of the Gospel under our most gracious Sovereign Lord King james, the most great, learned and religious King that ever reigned therein, enriched with a most hopeful and plentiful Progeny, proceeding out of his Royal loins, promising continuance of this happiness and profession to all posterity: the which many malignant and devilish Papists, Jesuits and Seminary Priests much envying and fearing, Conspired most horribly, when the Kings most Excellent Majesty, the Queen, the Prince, and all the Lords Spiritual and Temporal, and Commons should have been assembled in the Upper House of Parliament upon the fifth day of November in the year of our Lord 1605. suddenly to have blown up the said whole House with Gunpowder; An invention so inhuman, barbarous and cruel, as the like was never before heard of, and was (as some of the principal Conspirators thereof confess) purposely devised and concluded to be done in the said House, that where the sundry necessary and Religious Laws for preservation of the Church and State were made, which they falsely and slanderously term cruel Laws: enacted against them and their Religion, both place and persons should be all destroyed and blown up at once, which would have turned to the utter ruin of this whole Kingdom, had it not pleased Almighty God, by inspiring the Kings most Excellent Majesty with a Divine spirit, to interpret some dark phrases of a Letter showed to his Majesty, above and beyond all ordinary construction, thereby miraculously discovering this hidden Treason not many hours before the appointed time for the execution thereof: Therefore the Kings most Excellent Majesty, the Lords Spiritual and Temporal, and all his Majesty's Faithful and loving Subjects, do most justly acknowledge this great and infinite Blessing to have proceeded merely from God his Great Mercy, and to his most holy Name do ascribe all the Honour, Glory and Praise. And to the end this unfeigned Thankfulness may never be forgotten, but be had in perpetual Remembrance, that all Ages to come may yield praise to his Divine Majesty for the same, and have in memory THIS JOYFUL DAY OF DELIVERANCE. Be it therefore enacted by the Kings most Excellent Majesty, the Lords Spiritual and Temporal, and the Commons in this present Parliament assembled, and by the Authority of the same, That all and singular Ministers in every Cathedral and Parish-church, or other usual place of Common prayer within this Realm of England, and the Dominions of the same, shall always upon the fifth day of November, say Morning Prayer, and give unto Almighty God thanks for this most happy Deliverance. And that all and every person and persons inhabiting within this Realm of England, and the Dominions of the same, shall always upon that day diligently and faithfully resort to the Parish Church or Chapel accustomed, or to some usual Church or Chapel where the said Morning prayer, preaching, or other service of God shall be used, and then and there to abide orderly and soberly during the time of the said prayers, preaching, or other service of God there to be used and ministered. And because all and every person may be put in mind of this Duty, and be the better prepared to the said holy service, Be it enacted by Authority aforesaid, That every Minister shall give warning to his Parishioners publicly in the Church at morning prayer, the Sunday before every such fifth day of November, for the due observation of the said day. And that after morning Prayer or preaching upon the said fifth day of November, they read publicly, distinctly, and plainly this present Act. Upon this occasion there was a special Book of Prayers and Thanksgivings, compiled by the Bishops and Clergy, prescribed by Authority to be annually read in all Churches and Chapels, on the 5th. of November, wherein (amongst others) there were four remarkable prayers and thanksgivings relating to the King, Queen, Prince, all the Royal posterity, Nobility, and Magistrates, which I shall here insert. I. ALmighty God, who hast in all Ages showed thy power and mercy, in the miraculous and gracious deliverances of thy Church, and in the protection of righteous and religious Kings, and States, professing thy Holy and Eternal Truth, against the wicked conspiracies, and malicious practices of all the enemies thereof: We yield unto thee from the very ground of our hearts all possible praise and thanks for the wonderful, and mighty Deliverance of our gracious Sovereign King james, the Queen, the Prince, and all the Royal branches, with the Nobility, Clergy, and Commons of this Realm assembled together in Parliament, by popish treachery appointed as sheep to the slaughter, and that in most barbarous and savage manner, no age yielding example of the like cruelty intended towards the Lords anointed, and his people. Can this thy goodness O Lord, be forgotten, worthy to be written in a pillar of Marble, that we may ever remember to praise thee for the same, as the fact is worthy a lasting monument, that all posterity may learn to detest it? From this unnatural conspiracy, not our merit, but thy mercy, not our foresight, but thy providence hath delivered us, not our love to thee, but thy love to thy anointed servant, and thy poor Church, with whom thou hast promised to be present to the end of the world. And therefore not unto us, not unto us, Lord, but to thy Name be ascribed all honour and glory in all Churches of the Saints, throughout all generations: for thou Lord hast discovered the snares of death, thou hast broken them, and we are delivere●d; be thou still our mighty Protector, and scatter our cruel Enemies, which delight in blood: infatuate their Counsel, and root out their Babylonish and Antichristian sect, which say of jerusalem, down with it, even to the ground. And to that end strengthen the hands of our gracious King, the Nobles and Magistrates of the Land with judgement and justice, to cut off these Workers of Iniquity, (whose Religion is Rebellion, whose Faith is Faction, whose Practice is murdering of Souls and Bodies) and to root them out of the confines and limits of this Kingdom, that they may never prevail against us, and triumph in the ruin of thy Church: and give us grace by true and serious repentance, to avert these and the like Judgements from us. This Lord we earnestly crave at thy merciful hands, together with the countenance of thy powerful protection over our dread Sovereign, the whole Church, and these Realms, and the speedy confusion of our implacable Enemies, and that for thy dear Sons sake, our only mediator and advocate. II. ALmighty God and, heavenly Father, which of thy everlasting providence and tender mercy towards us, hast prevented the extreme malice and mischievous imagination of our ensmies, revealing and confounding their horrible and devilish enterprise plotted against our Sovereign Lord the King, his Royal House, and the whole State of this Realm, for the subversion thereof, together with the truth of thy Gospel and pure Religion amongst us, and for the reducing of Popish Superstition and tyranny into this Church and land: we most humbly praise and magnify thy glorious name, for thine infinite gracious goodness in this our marvelleus Deliverance; we confess it was and is thy mercy, thy mercy alone, (most merciful Father) that we are not consumed, that their snare is broken, and our Soul is escaped. For our sins cried to Heaven against us, and our iniquities justly called for judgement upon us: but thy great mercy towards us hath exalted itself above judgement, not to deal with us after our sins, to give us over (as we deserved) to be a prey to our enemies, but taking our correction into thine own hands, to deliver us from their bloodthirsty malice, and preserve from death and destruction our King and State, with thy Gospel and true Religion amongst us: Good Lord give us true repentance, and unfeigned conversion unto thee, to prevent further judgements: increase us more and more in lively Faith and fruitful love in all obedience, that thou mayest continue thy loving favour with the light of thy Gospol, to us and our Posterity for evermore. Make us now and always truly thankful in heart, word and deed, for all thy gracious mercies, and this our special deliverance. Protect and defend our Sovereign Lord the King, with the Queen and all the Royal Progeny, from all treasons and conspiracies, preserve them in thy faith, fear and love, under the shadow of thy wings against all evil and wickednesss, prosper their reign with long happiness on earth, and everlasting glory following in the Kingdom of Heaven. Bless the whole State and Realm with grace and peace, that with one heart and mouth we may praise thee in thy Church, and always sing joyfully, that thy merciful kindness is ever more and more towards us, and the truth of the Lord endureth for ever, through Jesus Christ our only Saviour and Redeemer, Amen. III. ETernal God, and our most mighty Protector, we thy people of this Land, confess ourselves, above all the Nations of the earth, infinitely bound unto thy heavenly Majesty for thy many unspeakable benefits conferred and heaped upon us, especially for planting thy Gospel among us, and placing over us a most gracious King, a faithful Professor and defender of the same; both which exasperated the enemies of true Religion, and enrage their thoughts to the invention of most dreadful designs: all which notwithstanding it hath pleased thee hitherto, either to prevent or overthrow: at this time principally thou hast most strangely discovered an horrible and cruel plot and device, for the massacring as well of thy dear Servant and our dread Sovereign, as of the chief States assembled in thy fear, for the continuance of thy truth and good of this Realm. We humbly present ourselves at thy feet, admiring thy might and wisdom, and acknowledging thy grace and favour, in preserving them and the whole Realm by their safety: beseeching thee for thy Son jesus Christ his sake to continue still thy care over us, and ●o shield our gracious King under the shadow of thy wings, that no mischievous attempt may come near, nor the Sons of wickedness may hurt him, but that under him we may still enjoy this his peaceable Government, with the profession of the Gospel of thy Son jesus Christ, to whom with thee and the holy Ghost, etc. IV. O God, infinite in power and of endless mercy, we give thee all possible thanks, since it hath pleased thee so miraculously to discover, and defeat the mischievous plots of thine and our Enemies: thou hast delivered our dread Sovereign from the snares of the Fowler, and his Nobles from the fire of the fury of the wicked: he shall rejoice in thy Salvation, and we his People shall triumph in this thy wonderful Deliverance, thy Gospel shall prosper, and thine Adversaries shall be confounded. And multiply (good Lord) we beseech thee, thy great goodness towards our gracious King, and his Kingdoms, from this time forth, through Jesus Christ our Lord, Amen. After this Deliverance from this horrid Powder-plot, See Devotious of the ancient Church, etc. printed 1660. there were these 2. forms of Prayers used in the Commons House by the Speak●rs during the Parliaments session, very seasonable for our times, wherein they expressed their Loyalty and Devotion to the King and his Royal Progeny. A Prayer used by the Speaker of the Commons House of Parliament. I. O GOD, most great and glorious, which dwellest in the Heavens over all, yet humblest thyself to behold the things that are done upon the earth: we, the people and sheep of thy pasture, assembled by thy providence, to the performance of this high service, whereupon the honour of thy name, the beauty of thy Church amongst us, the glory of the King, and wealth of our State doth depend, knowing, that without thee, we can do nothing: do, at this time, with fear and reverence, in the beginning of our consultations, first look up unto thee (from whom wisdom and happy success doth come) praying thee to look down upon us, who first look up unto thee (from whom wisdom and happy success doth come) praying thee, to look down from Heaven upon us with the eye of thy mercy; to draw near unto us with the presence of thy grace: to prepare us all with counsel and understanding; and to be Precedent, and Director of all our conferences: that those things may be propounded, conceived, allowed, and confirmed, which may best please thee, and most directly and sound uphold the honour of thy Name, the s●nceritie of thy worship; the safety of our King; and peace of thy people: even for thy Son our Lord's sake. And that we may not ourselves, be any hindrance to the obtaining of these our desires, either by means of any sin formerly committed, or of any corruption yet remaining in us: we humbly pray thee, to forgive our sins, and blot out all our iniquities: and to stand reconciled unto us, in an everlasting covenant of peace, as if we had never sinned against thee. And, because our hearts by nature are not fit for good cogitations; create a new heart, and renew a right spirit in us: remove far from us all vainglorious humour of advancing our private profit, all envious humour of disgracing other men's gifts, all malicious humour of hurting any man's person: and (finally) all froward humour of opposing ourselves, against just, needful, and godly things, by whomsoever propounded. Furnish us with knowledge, wisdom, and zeal, by sending down thy spirit into our hearts, that we may understand, discern, prefer, and set forward all things tending to the advancement of thy glory, and such as may be thought worthy our assent and furtherance. And, because all good things are not of equal goodness, nor all needful things of equal necessity: let our care and zeal be equally proportioned to the degrees of things in goodness and necessity different. And therefore, first, make us careful of the glory of thy Name (which is the high end of all thy counsels and works, and aught to be the last, and first respect of all our purposes and doings) And therein, let our especial care be, to provide for the continuance of thy word, and religious practice of thy worship by the Ministry and means that Christ hath planted in his Church: next, let the good of this whole Island move our care and zeal; which consisting in the safety and honour of the King, and the enacting and executing of good Laws; let us be wisely careful, and faithfully zealous for the Person of our King, whom thou the King of King's haste in mercy set over us. And because no Law can be good, that is not agreeable to thy Law, which containeth the Fundamental equity of all Laws: in making Laws to govern thy people, let us always have an eye unto thy Law, not digressing from the holy equity thereof: and what through thy mercy, we shall here profitably enact, we pray thee, through the whole Kingdom it may be truly executed, that our great labour may not be disgraced with little fruit. And forasmuch as we all and every one of us have, in this place, with wonder and astonishment, and without any merit of ours, found a most evident assurance of thy mercy and goodness, in a miraculous deliverance from the greatest danger, by Popish treachery that ever was attempted or threatened, towards our King, our State and Us: give us (good Lord) hearts above the hearts of men, to offer unto thee in the same place, a daily sacrifice of thanksgiving in the highest measure; together with a servant and incessant zeal, care, and diligence in all our proceedings, for the settling of the peace and happy estate of thy Church amongst us: the preservation of our King; his royal Progeny; ourselves, and our Posterity: and for the preventing, suppressing, and final rooting out of the spring, issue, and fruit of all such hellish and popish hearts, intentions, and practices: to the everlasting praise and glory of thy blessed name. Hear us, we pray thee (O Father of mercy) in these our most humble and needful petitions: forgive and answer us, according to thy fatherly and great goodness, for Jesus Christ his sake, to whom with thee and the Holy Ghost, three Persons, and one God, be all praise, glory, and power, now, and forever, Amen. A Prayer for the Parliament, used also in the House II. ALmighty God, which by thy holy Prophet David art most truly said, to stand in the Congregation of Princes, and givest judgement in the midst of the mighty men of the world, and through whom Princes do reign, Lawmakers do discern just things, Lords bear rule, and all Judges of the earth execute judgement, and for that cometh of thee all Counsel and equity, all understanding and strength: grant unto us here gathered together in thy name, that wisdom which is always assistant to thy seat, to give knowledge to our feeble and ignorant minds. Send down (we beseech thee) the same wisdom out of thy holy heavens, and from the throne of thy Majesty, that is may be now with us, and labour with us, whereby we surely knowing what is acceptable unto thee, may be led through it to the debating, weighing and final determining of those matters, by the which thy blessed Name may be glorified, thy Catholic Church of England. confirmed and increased, the King's assurance established, the common tranquillity of this Realm safely maintained, and last of all, all estates and people thereof, in true obedience and charity united and knit together. Grant this, O God, for thy only Son's sake Jesus Christ our Lord, Amen. In the Lord's House, the Collects and Prayers in the Common Prayer Book and Litany for the King, Queen, Prince, and Royal Posterity, with other prayers were daily used by the Bishops, and Peers during their Session. To mention all the particular Prayers for the King, Queen, and Royal posterity, comprised in Books of private Prayers and Devotion (as the Practice of Piety, and the like) and * See Dr. John Whites defence of the way. Bishop Bilson, Bishop Andrews, Archbishop Abbot, Bishop Buckridge, Bishop Abbor, Bishop Davenant, Bishop Usher, Dr. F●atly, etc. Epistles Dedicatory, perfixed to hundreds of B●oks, and Sermons, dedicated to King James, by Bishops, Ministers, and others of all sorts, and in usual Graces before and after meals, would be both infinite, and nauseous, being commonly known, and obvious to all, and therefore I shall wholly pretermit them, the substance of them being comprised in those Prayers already mentioned. Anno 165 I shall now proceed to the reign of our late King Charles; who as he had constant Supplications and Prayers made for him in all Cathedral and Parish Churches, Chapels, Colleges, most private families, and in our Parliaments themselves, by name, during all King James his reign, as Duke of York and Prince of Wales; so after his coming to the Crown March 27. 1625. till January 1648. he had the like public and private Prayers, Intercessions, and Supplications, made for him throughout his 3. Realms, as King, and for his Queen and royal Posterity, not only by our preaching Ministers, in their prayers before their Sermons, and by most others in their morning and evening family and closet prayers, & Graces before or after meals, as our own experience attests, but likewise these special set Prayers, Petitions and Collects in our Litany, and common Prayer Book, which I shall here transcribe, because almost quite forgotten, by above 12. whole years discontinuance in most Churches & Families too. In the public L●tany, ordered to be read thrice every week, or oftener upon occasion, there are these several Prayers, and Petitions to God, That it would please thee to keep and strengthen in the true worshipping of thee, in righteousness and holiness of life, thy servant Charles, our most gracious King and Governor. That it may please thee to rule his heart in thy faith, fear and love; and that he may evermore have affiance in thee, and ever seek thy honour and glory. That it may please thee, to be his defender and keeper, giving him the victory over all his Enemies. That it may please thee to bless and preserve our gracious Queen Mary, Prince Charles, and the rest of the Royal Issue. After every of which several Prayers, and Supplications, all the People severally answered; We beseech thee to hear us good Lord. After which followed these two Prayers, for the King's Majesty, the Queen, Prince and Royal Issue, and read twice every day in most places. O God our heavenly Father, high and mighty, King of Kings, and Lord of Lords, the only Ruler of Princes, which dost from thy throne behold all the dwellers upon earth, most heartily we beseech thee with thy favour to behold our most Gracious Sovereign Lord King Charles; and so replenish him with the grace of thy holy Spirit, that he may always incline to thy will, and walk in thy way; endue him plentifully with heavenly gifts, Grant him in health and wealth * Those who Prayed thus cordially could not shorten his life by a violent death. long to live, strengthen him that he may vanquish and overcome all his Enemies; and finally, after this life, he may attain everlasting joy and felicity, through Jesus Christ our Lord, Amen. Almighty God, the Father of thine elect and of their seed (which Bishop Laud changed into, the fountain of all goodness) we humbly beseech thee to bless our gracious Queen Mary, Prince Charles, and the rest of the royal issue: Endue them with thy holy Spirit, every them with thy Heavenly grace, prosper them with all happiness, and bring them to thine everlasting Kingdom, through Jesus Christ our Lord, Amen. In the Prayer for the whole Estate of Christ's Church, there is this Clause, relating to Kings in general, and King Charles in particular. We beseech thee also to save and defend all Christian Kings, Princes, and Governors, and Specially thy servant Charles our King, that under him we may be godly, and quietly Governed. When these Prayers and Collects with the Book of Common-Prayer, were suspended, by the Directory of the public worship of God, in most places throughout the 3, Kingdoms of England, Scotland, and Ireland, Printed by order of both Houses, 13 Martii 1644. yet the substance of them was still continued by the very Directory itself, during the heat of the late Wars, between the King and Parliament: witness p. 10, 11. of public Prayer before the Sermon, wherein all Ministers are directed, To pray for all in Authority, especially for the King's Majesty, that God would make him rich in blessings, both in Person and Government, establish his Throne in Religion and righteousness, save him from all evil Counsel, and make him a blessed and glorious Instrument for the Conservation and Propagation of the Gospel, for the Encouragement and Protection of those that do well, and the terror of all that do evil, and the great good of the whole Church, and of all his Kingdoms, for the Conversion of the Queen, the Religious education of the Prince, and the rest of the Royal seed, for the comforting of the afflicted Queen of Bohemia, sister to our Sovereign, and for the Restitation and Establishment of the Illustrious Prince Charles, Elector Palatine, (much more than now of our Illustrious long-exiled King CHARLES) to all his Dominions and Dignities. To pretermit all Prayers made for King Charles, in Epistles perfixed to hundreds of Books, of all sorts, dedicated to him whiles Prince of Wales, and King of England, Scotland, and Ireland; I shall Conclude only with 3. short Prayers of this Nature, in 3. of our learnedest late deceased Antiquaries Dedicatory Epistles to his Majesty, being of 3. several professions. The first is Mr. John Seldens, in the close of his Dedicatory Epistle to His Mare clausum, Londini 1635. Inexuperabilem Tibi felicitatem, sanctissima illa Majestas, quae Tuae ●rchetypa est, praestet conservetque. The 2. is Sir Henry Spelmans in the end of his Dedicatory Epistle before the first Tome of his Councils Londini 1639. Dei Vicario, Ecclesiae Nutricio, Fidei Defensori Carolo, Dei gratia Magnae Britaniae, Franciae, & Hiberniae Regi, etc. Magno, Pio, Augustissimo, Deus optimus maximus, Regiam vestram Majestatem, sobolemque Serenissimum, Ecclesiae et Britaniis Imperpetuum sospitet beatissime. The 3, is, most learned, renowned and pious Archbishop Usher, who thus winds up his Epistle to King Charles, perfixed to his Britannicarum Ecclesiarum Antiquitates, Dublini, 1639. Deus optimus maximus, Regum suorum custos et vindex, vitam tibi det prolixam, imperium sccurum, domum tutam, exercitus fortes▪ Senatum fidelem, populum probum; * Tertullian Apolog●t. Veteris Ecclesiae pro Imperatoribus suis vota haec solemnia, pro tua et tuorum salute Redintegrat et toto animi affectu numini divino nuncupat, Serenissimae Tuae Majestatis servus humilimus, jacobus Armachanus. The very next day after the most illegal Trial, Condemnation and bloody Execution of our late Sovereign Lord Feb. 1. 1648. King Charles by that Prodigy of Lawyers John Bradshaw, and his Assessors, in the new created High Court of Injustice, against the a See the Vindication of the secured and secluded Members, and the History of Independency part 2. Votes and Protests of the Secluded Lords, and Secured Commons, one of the then secured Members (out of his Loyalty to his Majesty, and his royal Heir and Successor whose rights he strenuously asserted in his Speech in the House, for which he was seized and imprisoned by the Army Dec. 6. 1648.) at his own charge Printed, 350. of the ensuing b See the 2d. part of the History of Independency where it is likewise printed. Proclamations, which he caused to be sent to most Sheriffs and Mayor's throughout England and Wales, and some of them to be pasted up at Westminster, and elsewhere in and about London, notwithstanding the Anti-Parliamentary, and Antimonarchical Junctoes' strict Proclamation to the contrary, under pain of High Treasons and the most Capital Punishments; which deterred others both from crowning and proclaiming their Hereditary Sovereign, according to their former Oaths, Covenants, and printed Remonstrances. A PROCLAMATION PROCLAIMING CHARLES Prince of Wales, King of Great Britain, France and Ireland. WE the Noblemen, judges, Knights, Lawyers, Gentlemen, Freeholders', Merchants, Citizens, Yeomen, Seamen, and other freemen of England, do, according to our Allegiance and Covenant, by these presents heartily, joyfully and unanimously acknowledge and proclaim the Illustrious Charles Prince of Wales, next heir of the Blood Royal to his Father King Charles (whose late wicked and traitorous Murder we do from our souls abominate, and all parties and consenters thereunto) to be by hereditary Birthright, and lawful succession, rightful and undoubted King of Great Britain, France and Ireland, and the Dominions thereunto belonging. And that we will faithfully, constantly and sincerely, in our several places and callings, defend and maintain his Royal Person, Crown and Dignity with our Estates, Lives, and last drop of our Bloods, against all opposers thereof; whom we do hereby declare to be Traitors and Enemies to his Majesty and his Kingdoms. In testimony whereof, we have caused these to be published and proclaimed throughout all Counties and Corporations of this Realm, the first day of February, in the first year of his Majesty's Reign. God save KING CHARLES' the Second. This short ejaculatory Prayer and Acclamation GOD SAVE THE KING, subjoined to this Proclamation, was not only used at the Corovations, triumphs, and public Receptions in Cities, Colleges, Villages, Corporations, of all our own, & foreign Kings, as I have elsewhere touched; but constantly annexed at the end all our Statutes at large, printed after every Session of Parliament from 19 H. 7. till 1 Caroli, and at the close of all our Kings, & Queens public d See the proclam●tio●s printed during the Reign of King Henry 7. 8. Edw. 6. Queen Mary and Elizabeth, King James & King Charles, The ancienter Proclamations are entered in the Dorse of the Clause Rolls in the Tower. Proclamations, yea echoed out by our Sheriffs, Heralds, Criers, Officers, who proclaimed them, and by the generality of the people present at such Proclamations; And it was likewise constantly used by all Criers of all public Co●rts of justice, Assizes, Session's of the peace, Eyres and Gaol Deliveries upon sundry occasions, yea by every Malefactor, acquitted or admitted to his Clergy, who usually cried, GOD SAVE THE KING; neither could our Kings enter into any City, Town, Village, College, School, or House within their Dominions, but their Ears were filled with the joyful sound of this Prayer and Loyal Acclamation. Which c●stom I trust will gr●w into common practice again, after its overlong Dis-continuance, through the treachery, and disloyalty of those who above all others had most obliged themselves to continue it, by their respective old oftreiterated Oaths of Fealty, Homage, Supremacy, Allegiance, justices, Majors, Recorders, Sergeants at Law, Freemen; & their new Protestations, Solemn National League and Covenant, Commissions, Trusts, Offices, Callings; obliging them both in point of Conscience and Duty to bear Faith and true Allegiance to the King's Majesty, his Heirs and lawful Successors, and to maintain and defend his and their Persons, Crowns, and all Jurisdictions Rights, Privileges, and Royal Prerogatives, united, annexed and belonging to the Imperial Crown of their Realms, against all Powers, Persons, Invasions, Plots and Conspiracies whatsoever, without any Apostasy, defection or detestable Neutrality. Which I hope they will now at last remember so far as to expiate all former violations of them, by their future sincere, cordial, constant, inviolable Observations, by their daily public and private fervent Prayers, Supplications, Intercessions, Thanksgivings, to God for his Majesty's restitution, long life, and prosperous Reign; and by echoing out this usual Acclamation upon all occasions, according to its pristine frequent use throughout our Realms and Dominions. I have thus at large by Histories, Records and Precedents of all times & sorts, (to which sundry more might be accumulated) irrefragably evidenced the constant uninterrupted practical loyalty of our Christian Predecessors, in making public and private Supplications, Prayers, Intercessions and Thanksgivings for our Christian Kings in this Island, whether of the British, Sax●n, English, Danish, Norman, or Scotish Race, and for their Queens, their Royal Posterity, and Kingdoms, in their public and private Devotions, and in their Epistles, Addresses, and Dedications to them; to the inrent they may now at last excite, encourage, provoke, and inflame our degenerated disloyal, undutiful, Men-fearing, Time-serving Generation conscientiously to revive, and constantly to practise this long neglected Christian Duty, as being the principal means prescribed by God himself, and pursued by his Saints in all Ages, to produce that public peace, unity, prosperity and settlement which we h●●e all so long expected and longed for, but could never yet obtain by any carnal policies, fastings, humiliations, prayers, since we gave over this enjoined D●ty, and can never probably hope for, much less actually enjoy, till we return to the cordial uninterrupted performance thereof, and to our pristine Allegiance, Loyalty, Obedience and Subjection to our undoubted hereditary Sovereign Lord and King, according to our multiplied Oaths, Protestations, Covenant, the Laws both of God and the Land, the only rules of our Consciences and Practices, both as Christians and Subjects. And if all these with the precedent and subsequent Precedents, Scriptures, Examples, Authorities, our own present Pressures, Dissensions, Confusions, decay of Trade, hopes of settlement, peace and prosperity, will not persuade our whole 3. Kingdoms to this their bounden Duty, that black Character which the Apostle gives to the obstinate hardhearted Jews, upon whom wrath was come to the uttermost, will be ours too, 1 Thes. 2. 15. who both killed the Lord Jesus Christ (their KING) and their own Prophets, and have persecuted us, and they please not God, and are contrary to all men. — * Pudet haec opprobria Nobis, Et dici potuisse, & non potuisse refelli. Ovid. CHAP. VII. I Have heretofore (in the 4th. Chapter) presented you with sundry Precedents of the Primitive Christians signal Loyalty and Piety to their very persecuting Heathen Emperors, in making fervent public and private Prayers, Supplications and Intercessions unto God for their long life, health and prosperity. To which I shall add two Precedents more. Anno 180 The first out of the Annals of Eutychius Patriarch of Alexandria (translated out of Arabic into Latin by learned Mr. Pokock) printed Oxoniae 1656. who relates this of the Christians under a Eutychii annal, p. 360. Marcus Antonius Severus, (a great Persecutor of them) Magnae hic calamitatis & tristitiae diuturnae Christianis author fuit, multis sub illo Martyrium passis. Ejus tempore magna fuit fames, siccitasque & pestis, dum per biennium non plueret, adeo ut par●m abesset, quin Rex & populus Imperio ipsius subditus fame & peste perirent; Qui ergo Christianos rogarunt, ut Precibus a Domino suo pluviam impetrarent: * See part 1. P. 50, 51. illis igitur Preces ad Dominum nostrum fundentibus magnam pluviae copiam demisit, quo pacto sublata est et fames, et pestis, both from this persecuting Emperor and his Subjects. Anno 304 The second is the memorable story of the Emperor Maximinianus, who was smitten by God with several Discases for persecuting the Christians, so that his flesh did b Eutychii Annal. p. 411, 412, 427. Eus●bius Eccl. Hist l. 8. c. 27, 28. Niceph. Eccles. Hist. l. 7. c. 20, 22, 23. rot away, and worms crept out of his Bowels, and he lay prostrate on the earth, stinking in such sort that no man could come nigh unto him; All his Companions admiring, and his very Enemies pitying him for what had thus befallen him. Whereupon Ipse verò ad se reversus; Hoc forsan quod patior (inquit) inde mihi accidit, quod Christianos interfecerim. Literas ergò ad omnes provincias suas dedit, ut Christianos quicunque in carceribus essent, dimitterent, eosque honore afficerent, nec ullum iis damnum inferrent; Rogarent autem ut inter precandum pro Imperatore vota funderent; orantibus ergo pro Imperatore Christianis ac preces fundentibus, Deus ipsi sanitatem restituit, adeo ut viribus et sanitate melius quam antea gauderet, as Eutichyus: or, c Nicephorus Eccl Hist. l. 7. ●. 22, 23. Addit praetereà mandatum, ut statas solitasque pro Imperatore preces ad Deum funderemus: Christianos Christiana sua templa exaedificare, rem maturare, consueta Officia in illis facere, Preces pro Imperii statu fundere, he publishing 2. Edicts in the Christians behalf. d Eusebius Eccl. Hist l. 8. c. 28, 29 l. 9 c. 1, 6, 7, 8, 9 Vndè Christiani hac indulgentia concessa devincti, Debent Deo suo obnixe supplicare pro nostra, pro Reipublicae, pro sua ipsorum salute, ut quovis modo cum publicus rerum status integer & incolumis retineatur, tum ipsi in suis familiis absque cura & sollicitudive vitam traducere queant, as Eusebius & Nicepborus, record the story. Lo here this persecuting bloody Pagan Emperor restored to his perfect health, by the Prayers of the Christians whom he slew, imprisoned, persecuted in his health; yet behold his desperate ingratitude both to God and them. Ille verò ubi sanitati restitutus convaluisset, ad majorem impietatis gradum quam antea prolapsus, in omnes ditiones suas scribens, Christianos occidi jussit, & ne professionis ejus quispiam in Imperio ejus relinqueretur, neve urbem aut oppidum incolere sinerentur, sed penitus extirparentur. Interfecti sunt ergo è Christianis, qua viri, qua feminae, qua pueri, plures quam numerari possint, adeo ut prae occisorum multitudine Plaustris delati in mari, & in deserto projicerentur. But God soon after smote him with an ulcer in his Bowels, which tortured him extremely, corroded and eat out his Bowels, caused his very eyes to fall out of his head upon the ground, burnt up his Flesh which was severed from his bones, so as he perished by a most miserable death, confessing that God had deservedly punished him in this sort, for his madness and rashness against Christ and his Members. Anno 310 Constantine the Great e See Archbishop Usher, De Brit. Eccl. Primordiis, c. 8. Euseb. Eccl. Hist. l. 9 c. 8. Niceph Eccl. Hist. l. 7. c. 36, 39 (born and declared Emperor first of all in this our Island of Britain, the first professed Christian of all the Roman or other Emperors in the World) about the year of our Lord 310. having conquered this Tyrant Maximinianus in the field, he and the Christians sang praises unto God for his great victory, in the words of Moses and the Israelites after Pharaoh his overthrow, Exodus 15. 1, to 22. After which entering into Rom● in triumph with great pomp, he was there received by all the people, both men, women and children, Senators and other Noble persons running out by Troops to meet him with joyful countenances, willing minds, happy acclamations, and unsatiable joy, as their Deliverer, the Conservatour of their Country, and most benign Patron. But he as one having the fear of God naturally residing in his mind, not puffed up with these triumphant acclamations and popular applauses, nor yet with the Proclamation of his praises, yet very conscious of the aid given him from God, commanded immediately, that the Banner of our Saviour's passion should be fet in the hand of his statue. Which being set up in the most famous place in Rome, holding the sign of the Cross in his right hand, he commanded this following Inscription to be engraven thereon in Roman Letters; In this wholesome sign, the true cognisance of Fortitude, I have delivered the City from under the Tyrant's yoke, and set the Senate and People of Rome at liberty, and restored them unto their pristine Greatness and Splendour. After f Eusebius Eccl. Hist. l. 9 c. 9 Niceph. l. 7. c. 39 Maximinianus the Tyrants death, an utter Enemy to all Piety and Godliness, through the Grace of Almighty God Churches were re-edified, and erected from the Foundations, the Gospel of Jesus Christ freely preached, professed and propagated; Maximinianus by public Edicts, proclaimed the chiefest and most deadly Enemy, the most impious, wicked, pernicious and malicious Tyrant, and most excerable hater of God. All Tables and Inscriptions set up in every City to his and his children's honour, were either thrown down from aloft to the ground, or obliterated, or blotted out with a deformed & black colour: In like manner all Statues erected to his honour being tumbled down, were broken in pieces, and exposed to the laughter and derifion of such who would abuse them. All his persecuting Instruments, Favourers and Partisans, were in like manner disgraced, disofficed, and some of them slain. The Christian Bishops, Ministers, and Professors of the Gospel, made and sang special Songs of Praise and Thanksgiving unto God Almighty, the King and Governor of all things, and to Jesus Christ his Son, the Redeemer of their Souls, and Author of their internal and external peace, enjoyed under their Christian Emperor; whose Praises they extolled, as you may read at large in Eusebius, Ecles. Hist. l. 10. c. 1, 3, 4, 6, 9 And De Vita Constantini, l 2, 3, & 4. After which Constantine i Eusebius de Vita Constan●. l. 9 c. 18, 19, 20. prescribed to all his Soldiers and Subjects as well Pagans as Christians, a set form of Prayer to God for himself and his Sons, to be said ev●ry day, or Lords Day at least; recited in the k Here p. 4. former Chapter. Anno 325 This first Christian Emperor, in the first General * ●useb. de vita Constant. l. 3. c. 20. Council of Nice, Anno 325. when he dismissed the many Bishops there assembled by him from all parts (whereof 3. came from our Isle of l Bishop Usher de Eccles. Brit. Primordiis, p. 195. Britain) with a grave exhortation, to preserve mutual concord; added this request to them in the close thereof, Ut pro ipso ad Deum preces obnixe funderent, That they would earnestly pour forth Prayers for him unto God. m De vita Constant. l. 4. c. 14. Eusebius further records of him, That whereas he esteemed that the Prayers of Pious men, were of great moment to him, and to the safety and preservation of the whole Commonwealth, towards which seeing he reputed them necessary, he did not only upon all occasions throw himself down as a Supplicant unto God, Uerum etiam ut pro se ab Ecclesiae Praes●dibus supplicaretur, mandavit, but likewise commanded that Supplications should be made for him by the Rectors of the Church; which they accordingly performed. Anno 336 In the 30th. year of his reign, n ●us●b De vita Constant. l 4 c. ●8. when a certain Priest praised him to his face, as worthy to enjoy the chief Power of all things in this life, & to reign together with the Son of God in the life to come; He signifying his dislike thereof, exhorted him, not to use such flattering words concerning him for time to come; but rather to contend for him with Prayers from God, that he might seem worthy to be the servant of God both in this life, and that which is to come. The same year this Emperor having assembled a very great Synod of * Euseb. Ibid. l. 4. c. 45. Bishops and Priests to jerusalem to the Dedication of the Temple he had there built; some of them adorned that solemnity with Prayers and Disputations, others with elegant Orations, Sermons and Interpretations of obscure places of Scripture: others who could do none of these, Supplices Deo preces, etc. Offered up humble Prayers and Supplications unto God for common peace, for the Church of God, and for the Emperor himself, the Author of these most excellent things, and for his Children who were dear to God. In his n Eusdbius de vita Constant. l. 4. c. 56. Expedition against the Persians, communicating his design unto the Bishops, and desiring some of them to be always present with him who were most fit to discharge the Duties of Piety, they readily promised to follow and not to depart one step from him, but to go on warfare with him, Et apud Deum supplicibus vovotis se pugnaturos, and that they would fight with God for him against his Enemies with Supplications and Prayers: whereupon being greatly delighted with this expression of their Wills and Endeavours, he caused a magnificent Tabernacle to be made in form of a Church, in quo Deo victoriarum datori ipse cum Episcopis supplicaret. Wherein he with his Bishops might make Supplications to God the giver of Victories. Anno 337 When he lay upon his Deathbed, his Centurions, and Captains of the Army coming to his Chamber, deploring his Condition, Longioremque ei vitam optarent, and o Euseb. de vita Constant. l. 4. c. 63, 65, 66, 67, 68, 69. wishing him a longer life: he answered them, He had now obtained true life, (after his Baptism) and that he only understood of what felicity he was made partaker; and therefore he would hasten and not procrastinate his migration unto God. Upon the tidings of his death, all his Guards renting their clothes, casting their Bodies upon the Ground, and knocking their Heads against it, sending forth mournful Voices with great sorrow and clamours, calling him their Lord, Prince, Emperor and in the interim bewailing him not as a Lord and Tyrant, but as pious and natural Children do their Father. The Centurions and other Officers and Soldiers predicated him their Saviour, Keeper, Benefactor; the whole Army with all reverence desired him as Flocks of Sheep their Shepherd; all the People throughout every City running up and down manifested the secret wound and grief of their minds by outcries and clamours, and the rest walked with dejected Countenances as if they were astonished; every one reputing that this calamity had principally happened to himself, and miserably afflicting themselves, as bereft of the common safety of human life. All the Dukes, Earls, and Assembly of Princes, who were formerly accustomed to reverence and bow down unto him, observing their pristine use and custom, going in at set times saluted the Emperor lying in his Hearse, as if he were alive even after his death, bowing themselves to the ground; the Sena●e, with all the rest of the Magistrates and People doing the like reverence to him. Upon which Eusebius hath this memorable Observation, Solus vero iste beatus Imperator etiam mortuus regnavit, cum ei soli post hominum memoriam, vel ipso Deo authore, omnes qui solebant, honores tanquàm superstiti tribuerentur. Nam cum is solus ex omnibus Imperatoribus, Regem omnium Deum & Christum ejus omnibus vitae actionibus, piè sanctèque coluerit, jure sanè etiam hunc honorem solus adeptus est, ut Dei voluntate, quod in eo morte sepultum erat, tamen apud homines regnaret, ut ista scilicet ratione nobis Deus significaret, animarum Regnum, his qui non prorsus obduruerunt, nunquàm consenescere, nunquàm entori. His two Sons being absent when he died, there were some select Captains out of the whole Army, eminent for their Fidelity, sent to acquaint them with his death, the News whereof being spread throughout all the Legions, they all with one mind and consent presently resolved, as if great Constantine himself were alive, Neminem praeter ejus Filios Romani Imperii Principem agnituros; and soon after all resolved, that they should not only be called Caesar's, but likewise Augusti, which being a Title of the greatest Dignity of all sorts, is the Proper note of the greatest Empire. The Senate, People, and whole City of Rome exceedingly lamented this Emperor's death, did the same reverence to his Pictures, as to himself whiles living; and painting the Effigies of Heaven in its proper colours, pictured him above the Celestial Orbs, resting in the Heavenly Assembly. At his Funeral the Soldiers, Priests and People standing round about his Hearse expressed their Affections and Devotions towards him in every kind they could: ● quibus Divinus per Preces cultus exhibitus est. Whose Praises when they gloriously predicated; Jam populus frequens unà cum Saverdotibus non sinc lachrymis, et sane magno cum gemitu, pre●es pro anima Imperatoris fundebant (to wit, * See Bishop Ushers Answer to the Jesuits Challenge: Secton praying for the Dead. that it might speedily b● united to his body again at last by a most joyful resurrection, not delivered out of purgatory) in quo & illi gratum atque optatum pro Principe officium praestabant: & Deus ipse singularem benevolentiam ergà famulum suum ostendit, Quod post mortem charis ejus ac Germanis Filiis, Patris sui Successoribus, Imperium donasset. This was the signal loyalty, piety and devotion of the Christian Bishops, Priests, Nobles, Senators, Soldiers and People of all sorts, in that Age, to this first Christian Emperor Constantine, both living and after his decease, and to his royal Posterity after him, worthy our imitation. Anno 3.0. Constantine the 2d. Son of Constantine the Great, degenerating from his Father's Faith and Piety, favoured the Arrian Heresy, and very much persecuted the Orthodox Bishops, who maintained the Deity of our Saviour Jesus Christ; yet they and the Orthodox Christians ceased not to make constant servant public and private Prayers unto God for his long life, health and prosperous reign. Among others Athanasius Bishop Alexandria, (the chiefest Champion against the Arrians) though exceedingly persecuted, injured, deprived and banished by him, merely for his zeal in defending the Orthordox Faith, and the Godly Christians under his charge, were very loyal and conscientious in discharge of this Duty, as is evident by these notable passages in his Apologia ad Constantinum Imperatorem, against the Arrians calumnies, who falsely accused him, for holding intelligence with Magnentius (the Murderer of his Brother Constans) who wipes off that Calumny by this Argument, That he made Prayers for this Prince in the open Assembly of the People, and likewise for the Emperor's safety, q Operum Graecolatin. Pa●isiis, 1627. Tom. 1 p 679, 680, 68●, 683. Pro salute tua vota facio. Quapropter dum te contemplatus fuissem in illo (Constante Imperatore) illumque in te, quî fieri potuisset ut illi malidieere sustinerem, aut hosti illius literas mittere, ac non potius pro tua salute voces precesque funders, quod et feei. Hujus rei testis est praecipuus Dominus, qui exaudivit te, & largitus tibi est integrum à majoribus tuis relictum Imperium: Testesque sunt qui tam affuerunt Philicesumus qui fuit Dux Aegypti, Ruffinus, item & Stephanus, (and four more there named) agentes in rebus. Nihil enim aliud dixi, quam precemur pro salute religiosissimi Imperatoris Censtantii; & statim, universus Populus una voce acclamavit, Christ auriliare Constantio, et magna cum perseverantia has preces continuavit. After which excusing the People's meeting in the great Church of Theona built by the Emperor, before it was consecrated by his Order, because the multitude of the people was so great, that the other Churches could not hold them; he adds, Festum erat Paschae, & tanta vis populorum aderat, quantum Christianorum in urbe esse Christicola Principes optarunt. Cum igitur & Ecclesiae paucae parvaeque essent, magnoque tumultu posceretur ut in magna Ecclesia conventus celebrarentur, atque ibidem Preces pro tua salute fierent, quod et factum est, egone adhortationibus, etc. Nec tamen celebrata sunt à nobis Encaenia, sed tantummodo precationum Synaxis habita est. Tu autem religiosissime Imperator, ubinam malles populum manus extendere, et pro te orare, ibine, ubi Ethnici oberrabant? an in loco tuum nomen titulumque referrente? quem cum in praesenti Dominicum universi appellarent, etc. Ecce Domine Jesus Christ Rex Regum, veri Fili Dei unigeniti, verbum & sapientia Patris reus agor. Quia tuam misericordiam Populus suis orationibus convenit, & per te, Patrem Deum omnium imprecavit, idque pro salute Famuli tui pientissimi Constantii. Sed tamen gratiae sunt tuae lenitati, quod de precibus Populi & de tuis ritibus in crimen vocari. Tu tamen interim Deo dilectissime Auguste vivas per multos Annorum recursus, & solemnia dedicationis perficias. Preces enim omnium pro tua salute factae nihil impediunt Encaeniorum festum, etc. If then this Godly Orthodox Bishop, and all other Orthodox Bishops and Christians thus constantly prayed to God for this cruel persecuting Arrian Emperor, that Christ would be propicious to him, that he might continually live in safety, and reign in peace, and live many years; and styled him, most religious and gracious Emperor, and Prince; I shall thence infer, with our learned Doctor Thomas Bilson against the Jesuits, in The true Difference between Christian Subjection, and Unchristian Rebellion part 1. p. 378, 379. Hear you deaf of ears, and dull of hearts: The Church of Christ prayed for Heretical Princes in the midst of their Impiety and Tyranny: And when it was objected to Athanasius, that he and others wrote Letters to one that rebelled and took Arms against the Prince, he made Answer, Vincat quaeso apud te veritas, etc. I beseech you let truth take place with you▪ and leave not this suspicion upon the Catholic Church, as though any such things were written or thought of by Christians, and especially by Bishops. How far then were these men from your humours, which profess to depose (yea murder) Princes, and not only licence Subjects to rebel, but entice them to kill their Sovereigns, as you did lately Parry, with pardon, praise, and recompense both here and in Heaven? Anno 356 Anno 359 St. Hilary Bishop of Poitiers wrote thus to this Arrian Emperor Constantius, not long after Athanasius, in * Hilarius ad Constantium, l. 2. See bilson's True difference, p. 378. the Orthodox Christians behalf. We beseech your clemency to permit, that the people may have such Teachers as they like, such as they think well of, such as they choose, and let them solemnize the divine mysteries, and make Prayers for your safety and prosperity. The godly Western Bishops assembled by this Arrian Emperor * Socrates Scholasticus Eccles ●ist. l. 2 c 37. Cassidorus, Tripa●t. Hist. l. 5. c 22. Sozomen, Eccl. Hist. l. 2. c. 1●. Nicephorus, Eccl Hist l. 9 c. 41. Bi●sons ●●ue difference, p 378. Constantius to the Council of Ariminum, and there long detained by him from their Cures, writ two Epistles to him from thence, to dismiss them to their Bishoprics before the cold winter approached. In the first they w●ite thus. We beseech you that you cause us not to be banished, nor stayed from our Churches, but that the Bishops, together with the people may live in peace and tranquillity, and may humbly pray for your Health, Kingdom and safety, in which the Divine Majesty long preserve you: ●ro. tua s●lute, Imperio, & pace orantes, quam tibi Divinum numen largiri dignetur prolixam; so Nicephorus renders it; but others thus, Supplicantes Deo pro pace tui Imperii pariter & salutis, quam tibi Dominu● in perpetuum largiatur. They conclude their second Letter to him in these words. * Socrates Scholasticus Ib. Theodoret Eccles. Hist. l. 2. c 20. Quo possumus &c pro tuo Regno consuetas p●eces cum populo funde●e, sicut ante semper fecimus & adhuc facere non desistemus. For this cause we beseech your clemency the second time, most religious Lord and Emperor, that you command us to depart to our Churches, if it so please your Godliness, before the sharpness of Winter come, That we may make our accustomed Prayors together with the People, to the Almighty God, and our Lord and Saviour Christ for your Empire (or Reign) as we have always accustomed in times past, and yet cease not to do, and now wish to continue. Here we have a most pregnant double Testimony of all these Godly Bishops assembled in full Council, of their own and the People's constant and continual Custom, both for time past, present, and to come, to pour forth fervent public Prayers, Supplications and Thanks givings to God, for the Health, Reign, Safety and Prosperity of their Christian Emperors, though Arrians and Persecutors of them; much more than was it their constant usage when Orthodox and Protectors of them, thus to do. Anno 370 St. Cyril Bishop of Hier●s●lem thus recites the practice of the Christians in his Age in this particular: We * Cateches. 10. Dr. hamond's Annotations on 1 Tim. 2. pray to God for the common peace of the Church throughout the world, For our Kings, their Forces and Adherents. Anno 370 St. Ambrose Bishop of Milan flourishing in the year of Christ 370. in his Book, De Vocatione Gentium, l. 1. c. 4. reciting the 1 Tim. 2, 1, 2, 3. thus descants upon it. De hac ergo doctrinae Apostolicae regula qua Ecclesia universalis imbuitur ne in diversum intellectum nostro evagemur arbitrio, quid in ipsa universalis Ecclesia s●ntiat, requiramus, quia nihil dubium esse poterit in praecepto si obedientia concordat in study. Praecepit itaque Apostolus, imò per Apostolum Dominus qui loquebatur in Apostolo, Fieri obsecrationes, & postulationes, gratiarum actiones pro omnibus hominibus, pro Regibus, ac pro iis qui in sublimitate sunt. Quem legem supplicationis ita omnium Sacerdotum et omnium Fidelium devotio concorditer tenet, ut nulla pars mundi sit, in qua hujusmodi Orationes non celebrantur a populis Christianis: Supplicat ergo ubique Ecclesia Deo non solum pro sanctis, & in Christo jam regeneratis, sed etiam pro omnibus infidelibus, & inimicis crucis Christi; pro omnibus Idolorum cultoribus, pro omnibus qui Christum in membris suis perfequuntur; pro Judaeis, quorum caecitati lum●n Evangelii non refulget; pro haereticis & Schismaticis qui ab unitat● fidei & charitatis alieni sunt. Quid autem pro istis petat, nisi ut relictis erroribus suis convertentur ad Deum, accipiant fidem, accipiant charitatem, & de ignorantiae tenebris liberati in agnitionem veniant veritatis, etc. Which he thus prosecutes in his Commentary on 1 Tim. 2. 1, 2, 3. Haec regula Ecclesiastica est tradita a Magistro Gentium, qua utuntur Sacerdotes nostri, ut pro omnibus supplicent; Deprocantes pro Regibus huius seculi, ut subjectas habeant Gentes, ut in pace positi, in tranquillitate mentis & quietè Deo Domino servire possumus. Orantes etiam pro ●is quibus sublimis potestas est credita, ut in justitia & veritate gubernent Rempublicam, suppeditante rerum abundantia, & amota perturbatione seditionis succedat laetitia, etc. ut sepositis omnibus quae huic Imperio infesta & inimica sunt, in affectu pietatis & castitatis Deo servire possumus. Perturbatio enim & captivitas nec pietatem servat, nec castitatem. Unde enim pius qui invidus est? & unde castitas ubi potestatis suae non est? In his Epistolarum, l. 5. Epist. 26. ad Gratianum Augustum, he thus expresseth his servant Prayers for him. Et nocte & die in tuis castris cura & censu locatus, Orationum excubias praetendebam, & si invalidus merito, sed affectu sedulus. Et haec quidem pro tua salute deferebamus, pro nobis faciebamus. Nihil hic adulationis est si scit ipse arbiter quem fateris & in quem piè credis, me non solum officio publico debitas pendere preces, sed etiam amore privato. Which Epistle he concludes with this Prayer for this Emperor. ' Beatissimum te & florentissimum Deus Omnipotens Pater Domini nostri Jesu Christi tueri aetate prolixa, et Regnum tuum in summa gloria et pace perpetua, confirmare dignetur, Domine Imperator Auguste, Divino electe judicio, Principum gloriosissimo. In his Epist. l. 4 Epistola 28. Ad Theodosium Imperatorem, he concludes with this Prayer. Beatissimus & florentissimus cum sanctis pignoribus fruaris tranquillitate perpetua Imperator Auguste. To pretermit all other passages of this kind, in his Funeral Oration, De obitu Valentiniani Imperatoris, he hath this passionate expression, Nulla inhonoratos vos mea transibit Orati●: Nulla nox non donatus aliqua precum mearum contexione transcurret. Omnibus Oblationibus frequentabo, etc. Quam nostrae vitae temporibus fulcire curaremus, ut de nostris Annis viveret, qui fungi non potuit suis: Which he thus concludes. Tequaeso summe Deus ut clarissimos juvenes matura resurrectione suscites & resuscites, ut immaturum hunc vitae istius cursum matura resurrectione compenses; to which this other passage in his Oration, De obitu Theodosii Imperatoris, might be added, * See Bishop Ushers Answer to the Jesuits Challenge, p. 199, 200. Dam requiem perfectam servo tuo Theodosio, Requiem quam praeparasti sanctis tuis. This Godly Emperor Theodosius (as * Annals, Oxoniae, 1656. p. 495, 496, 507, 508. Eutychius Patriarch of Alexandria records) was by the joint and servant Prayers of the Christians in Constantinople (who spent the whole night in Supplications, and beseeched God and our Lord Jesus Christ, ut nobis Regem eligat, & quem●unque ipse elegerit nobis Regem praeficiamus) miraculously elected and chosen Emperor, beyond all human expectation, being of a very poor and mean condition, as he there relates. Anno 380 Gregory Bishop of Nyssa in his excellent Book De Oratione, p. 6. hath this memorable passage. Oratio corporum robur est, abundantia domus, recta juris ac Legum in Civitate constitutio, Regni vires, belli Trophaeum, pacis securitas, dissidentium conciliatio, conjunctorum conservatio, etc. Therefore it was certainly used by all Christians, Churches, Bishops, Ministers, Subjects, for their Kings and Kingdoms to effect these public ends, especially in times of war and danger. Anno 381 The 150. Godly u Sozomen, Eccles. Hist. l. 4. c. 13 Surius Concil. Tom. 1. p. 617. Centur. Magd. 4. col. 851. Bishops assembled together in the first General Council of Constautinople, Anno 381. in their Epistle to the Emperor Theodosius, not only render public Thanks to God for advancing him to the Empire for the peace of the Church, and maintenance of the Orthodox Faith, but likewise pray to God for the establishment of his Empire in peace and righteousness for many Generations, and his temporal and eternal joy and beatitude, in these ensuing words, Initio quidem nostri ad tuam Poetatem scripti, Gratias agamus Deo, qui tuae Pietatis Imperium constituit ad communem pacem Ecclesiarum, & sanae fidei confirmationem; agentes autem DEO DEBITAS GRATIAS, necessaria quoque ea, quae acta sunt in sancto Concilio, ad tuam referrimus pietatem, etc. Dominus autem Imperium tuum in pace et justitia stabiliat, transmittatque et producat in multas et infinitas usque generationes, atque ad terrenam potentiam caelestis quoque Regni gaudium et fructum adjiciat. Gratificetur Deus orbiterrarum, ut te, qui réverà pietatis studiosissimus, Deique amantissimus Imperator es, valentem, omnibusque praeclaris rebus Florentem et excellentem videat, id quod sancti etiam ab illo praecibus et votis petunt et orant. This being the general usual Prayer of all Bishops, Saints and Christians for him under his Empire, both in their Churches, Closets & Epistles to him. Anno 383 The Bishops assembled in the Council of Aquileia, whereof St. Ambrose was one, in their Epistle to Gratian, Valentinian See Centu●. M●gd. 4. col. 864 surius Co●ci●. Tom. 1. p 4●2. Th●od●●is l. 5. c 9 and Theodosius the Emperors, use this Benediction and thanksgiving for their advancement to the Empire. Benedictus Deus Pater Domini nostri Jesu Christi qui vobis Romanum Imperium dedit; Et Benedictus Dominus noster Jesus Christus, Vnigenitus Dei Filius, Qui Regnum v●strum sua pietate eustodit, apud quem gratias agimus vobis clemencissimi Principes quod & fidei vestrae studium probavistis, etc. concluding with this prayer and option for them, Vt vos, Deo Praestante, triumphetis, qui paci Ecclesiarum quietique consulitis. Anno 390 St. Jerom in his Commentary (and Caelius S●dulius too in his Exposition on the 1 Tim. 2. 1, 2, 3.) press the duty of Praying for Kings, though Pagans, and persecutors; in the same words and manner almost, as St Ambrose, & Chrysostom, Theodoret, Primasius and Rhemigius (hereafter cited) And Comment. in Danielem c. 6. v. 21. Tom. 4. p. 509. upon daniel's words to King Nabuchadnezzar; Rex in aeternum vive; he thus paraphraseth: Honorat honorantem se, et ei vitam Impreca●ur aeternam, though cast into the Lion's den by his command. Anno 400 St. Chrysostom Archbishop of Constantinople, though very much persecuted by the Emperor and Empress for his zeal and piety, yet zealously presseth the duty of Prayer for Kings, and all in Authority, though Infidels, and wicked, Homilia 33. in Epistolam ad Corinthios 1. c. 13. Quod oporteat orare pro Infideli, audi quid dicat Paulus. Obsecro primum omnium fieri obsecrationes, orationes, postulationes, gratiarum actiones pro omnibus hominibus. Quod autem non essent omnes fideles est cuivis perspicuum. Et rursus, pro Regibus, & omnibus qui in sublimitate constituti sunt. Quod autem two essent impii & iniqui, hoc quoque est perspicuum. Deinde causam quoque orationis dicens, subjung it. Hoc enim bonum est & acceptum coram Deo Salvatore, qui omnes homines vult salvos fieri, & ad agnitionem veritatis venire. In his Homilia 6. in Epist. 1. ad Timotheum, c. 2. he thus comments on these words of Paul. Quasi communis quidam totius orbis Pater, Sacerdos est: dignum igitur est ut omnium euram agate, omnibusque provideat, sicut et Deus cujus Ministerio servit & fungitur vice; ideircoait, obsecro igitur primum omnium fieri obsecrationes & orationes, etc. Quid autem sibi vult quod ait, primum omnium? In obsequio scilicet quotidiano, perpetuoque divinae religionis ritu. Atque id noberunt Fideles quomodo diebus singulis mane et vespere Orationes sunduntur ad Dominum pro omni mundo et Regibus, et omnibus qui in sublimitate sunt positi, obsecrationes ab Ecclesia fiant. Sed fortè quis dixerit, pro omnibus quod ait, tantum fideles intelligi voluisse. At id verum non esse, quae sequuntur ostendunt. Denique ait, pro Regibus: Neque enim tunc Reges Deum colebant, verum multis postea temporibus in infidelitate quam per seriem successioni▪ acceperant, perstiterunt. Deinde ut omnis assentationis suspicio tolleretur, cum praemisisset, pro omnibus, tunc demum, pro Regibus, addidit: si enim tantum pro Regibus dixisset, fortassis non deessent qui adulationis gratia illum ita scripsisse putarent. Quoniam vero consequens esse cernebat, ut Christiani animus ad ista torpesceret, neque hujusmodi admitteret monita, siquidem pro Gentili Sacramentorum tempore Preces oporteret offer, vide quid secutus adjunxit, ut ex consideratione lucri admonitionem facilius, libentiusque susciperent; ut quietam inquit & tranquillam degamus vitam. Ac si diceret, in eorum salute securitas vestra consistit. Deus enim pro utilitate communi hujusmodi Principatus instituerit. quam igitur absurdum est, cum illi idcirco militant, & arma circumferant, ut nos in tranquillitate atque ocio simus, nos pro periclitantibus, ac nostri causa labores suscipientibus Preces effundere detrectemus? Non igitur assentandi gratia hujusmodi mandatum dedit, verum * Rom. 13. 1, 2, 3, 4, 5, 6. justitiae lervavit Leges: nifi enim illi servarentur, atque inter bella & hosts prosperè agerent, necessariò & nostra omnia turbis tumultibusque plena essent. Nam nos aut militare opus fuisset, ac per nosmet eadem subire pericula concisis illis, aut fugere vagosque per orbem terrarum ferri. Sunt enim, inquit, hujusmodi veluti obices quidam hostibus oppositi per quos nos in pace serven●ur. Bellorum tria sunt genera, unum quòd à Barbaris excitatur. Bellum quod a Barbaris ingruit, Regum industria atque virtus sedat; quibus et nos orationibus succurrere opus est, etc. Deprecationes inquit, orationes, interpellationes, gratiarum actiones. Deo quippè oportet referre gratias etiam pro sucessionibus aliorum; quod scilicet * Mat. 5. solemn oriri faciat super malos & bonos, & pluit super justos & injustos. Vides ut ille non modo per orationis studium, verum etiam per gratiarum actiones nos conjungat atque conglutinate? Qui enim necessariò cogitur Deo referre gratias pro felicibus proximorum successibus, ipsum quoque amore compellitur sibique samiliarius jungi. He adds much more in the Moral or use, to like effect. In his Homilia 5. De incompraehensibili Dei natura, he hath this memorable passage touching Prayer in general, & for a sick King in special. Minimè igitur agendum & pro his (insanis & haereticis) Preces agamus supplicemusque Domino. Aptissima enim arma oratio est, thesaurus cert● perpetuus, divitiae inexhaustae, portus quietus, occa●●o tranquillitatis, denique author, parens, fons, & radix bonorum omnium & innumerabilium oratio est, atque etiam Regia ipsa facultate potior & superior. Saepius itaque evenit, ut cum Rex ipse aegrotet, cubet, fcbriat, ardore laboret, & adsint medici, adsint clientes familiares, Proceres, Milites, Deuces; non ars medicorum, non amicorum praesentia, non familiarium administratio, non medicamentorum copia, non apparatus magnificentia, non pecuniarum facultas, non aliud quicquam rerum humanarum possit reddere infestantem morbum leviorem. At si quis valens familiaritate apud Deum accesserit, ac corpus languidum duntaxat tetigerit, et syncere pro eo oraverit, languorem omnem expellet; & quod non divitiae, non numerus Ministrorum magnus, non medecinalis scientia, non Regius fastus efficere possit, hoc unius pauperis atque egeni oratio potuit. Oratiovem dico, non tamen illam & desidiosam, sed eam quae intenta ex amino dolente, & cord contrito proficiscatur. Haec enim est quae in coelum scandere valeat. To pretermit all passages to this effect in his 15, 17, & 20. Homilies Ad Populum Antiochiae, and in his two Homilies De Davide & Saul, I shall conclude with these set forms of Prayers for Kings in the Liturgy or Mass, which is attributed to * Tom. 5. Operum Parisiis, 1588., col. 998. Chrysostom, and printed with his works. Memento Domine Augustissimorum et Dei observantium * Tom. 5. Col 1145. A. B. 1153. C. 1156▪ C. Regum nostrorum. Diaconus. Pro Augustissimis et Deo deditis Regibus nostris, toto palatio, et exercitu illorum Dominum rogemus. Populus. Domine miserere. Diaconus. Ut illos in bello adjuvet, & subjiciat pedibus illorum omnem hostem & inimicum. Dominum rogamus. Populus. Domine miserere. Adhuc te invocamus pro fidelissimis et Christum amantibus nostris Regibus, omni palatio et exercitu illorum. Da illis Domine pacificum robur, ut & nos in tranquillitate illorum pacatam & quietam vitam agamus in omni pietate & religione. Pacem mundo tuo da, Ecclesiis tuis, Sacerdotibus, Regibus nostris, exercitui, & omni populo tuo, etc. Amen. St. Augustin de Civitate Dei l. 19 c. 26. thus presseth this duty, and the reasons of it. Quoniam quamdiu permixtae Anno 410. sunt ambae Civitates, utimur & nos pace Babylonis. Ex qua ita per fidem Dei populus liberatur, ut apud hanc interim peregrinetur. Propter quod & Apostolus admonuit Ecclesiam, ut oraret pro Regibus ejus atque sublimibus, addens, & dicens, ut quietam & tranquillam vitam 1 Tim. 1. 2. agamus cum omni pietate & charitate. Et Propheta Jeremias quum populo veteri Dei venturam praenunciaret captivitatem, Jer. 29. 7. & divinitus imperaret, ut obedienter in Babyloniam irent, Deo suo etiam ista patientia servientes, monuit & ipse, ut oraretur pro illis, dicens, Quia in pace ejus erit pax vestra; utique interim temporalis, quae bonis malisque communis est. Pax autem nostra propria, & hic est cum Deo per fidem, & in aeternum erit cum illo perspeciem. In his book De Catechezandis rudibus, He prosecutes this more largely. Extiterunt Reges Babyloniae subquibus illi serviebant, qui ex eorum occasione commoti quibusdam miraculis cognoscerent & colerent & coli juberent unum verum Deum, qui condidit universam creaturam. Jussi sunt autem pro cis orare, a quibus captivi tenebantnr, & eorum pace pacem sperare ad gignendos filios, & domos aedificandas, & plantandos hortos & vinea●. Post septuaginta autem anos promittitur eis ab illa captivitate liberatio. Hoc autem totum figurat● significat Ecclesiam Christi in omnibus sanctis ejus qui sunt cives Hierusalem coelestis servituram fuisse sub Regibus hujus seculi: Dicit enim & Apostolica doctrina; ut omnis anima sublimioribus Rom. 13. potestatibus subdita sit, & ut reddantur omnibus omnia, cui tributum tuibutum, cui vectigal vectigal, etc. Quae salvo Domini nost●i cultu constitutionis humanae Principibus ●edditur. Quando & ipse Dominus, ut nobis hujus sanae doctrinae praebe et exemplum, pro capite hominis quo erat indutus, tributum luere non dedignatus est. Jubentur autem etiam servi Christiani & boni fideles, Dominis suis temporalibus aequammiter fideliterque servire, quos judicaturi sunt, si usque in sinem iniquos invenerint, aut cum quibus aequalicer regnaturi sunt, si & illi ad verum Deum conversi fuerint. Omnibus autem praecipitur servire humanis potestatibus atque ter●enis quousque post tempus praefivitum, ab istius saeculi confusione tanquam de captivitate Babyloniae sicut Hierusalem liberetur Ecclesia. Ex cujus captivitatis occasione, ipsi etiam terreni Reges relictis idolis, pro quibus persequebautur Christianos, unum verum Deum & Christum Dominum cognoverunt & colunt. Pro quibus Apostolus Paulus jubet orare, etiam cum persequerentur ecclesiam. Sic enim dicit (1 Tim 2. 1, 2, 3.) Obsecro, etc. Itaque per ipsos data est Pax Ecclesiae, quamvis temporalis tranquillitas temporis ad aedificandas spiritualiter domos, & plantandos hortos & vineas. Nam ecce modo per istum sermonem aedisicamus atque plantamus, & hoc fit per totum orbem 1 Cor. 13. terrarum, cum pace Regum Christianorum, sicut idem dicit Apostolus: Dei agricultura, Dei Ecclesia estis. In his Book Ad Paulum Episcopum, paraphrasing upon the 1 Tim. 2. 1, 2, 3. showing the differences between Supplications, Prayers, Intercessions and Thanksgivings, He adds, Pro omnibus hominibus, pro Regibus, etc. ne quisquam sicut se habet humanae cogitationis infirmitas existimaret ista non esse facienda pro his à quibus persecutionem patiebatur Ecclesia, cum membra Christi ex eorum essent hominum genere colligenda. Unde addit & adjungit, Hoc enim bonum est & acceptum coram Salvatore nostro Deo; qui omnes homines vult salvos fieri, & in agnitionem veritatis venire. Anno 430 Theodoret Bishop of Cyrene, in his Interpretation in 1 Tim. 1. 2, 3. pro Regibus, omnibus qui in sublimitate sunt: thus descants, Valdè sapienter hominum commune p●aeposuit, ne quis orationem pro Regibus assentationem existimaret. Quia enim erant Impii, qui tunc Dominatum obtinebant, & pietatis aperti hosts, docet justam esse causam cur pro eis oretur. Vt quietam & t●anquillam vitam agamus in omni pietate & castitate. Si enim illi in pace degant nos quoque sumus tranquillitatis participes, ac in quiet ac silentio leges pietatis adimplemus Ita e●iam captivi Judaei qui erant Babyloniae, 1 Esth. 6. ad eos qui in Judaea relicti erant, scripserunt, ut pro Nabuchodonosor et Baltasar ejus filio Deo preces funderent. Dominus autem Apostolus non solum ubi est causa praecipit pro eis fieri orationes, sed etiam ut ab impietate cessantes, ediscant pietatem: as he proves by the subsequent words. * H●storia Sanctorum Pat●um, p. 324. Sanctorum enim deprecatio est commune omnium malorum remedium: non solum autem medetur aegritudinibus corporis, sed etiam animis convenientem exhibet curationem; as he adds in the life of Maco. In his Interpretation upon Daniel, c. 5. 10. And the Queen said, O King live for ever: Rex in secula vive, Rex in ae●ernum vive. He writes, Haec autem erat praefatio qua subjecti Regibus, eos tunc salutabant, & ad hoc usque tempus mos invalu●t: quid●m enim imperiti, Reges eos, qui nunc sunt ae●●rnos vocare consueverunt: in syngraphis quoque commerciorum hoc quidam ascribunt, stultitiae magis quam impietatis damnandi. And c. 6. v. 21. Da●●el respondet, dicens, Rex in secula vive, etc. usitatam praefationem sermonibus praeponit, videlicet, Licet et t●bi Rex diutissime vivere. Anno 432 The Bishops assembled in the Great * Su●ius Council Tom. 1. p. 689, 691. Synod of Ephesus▪ held about the year 432. in their 4th. Epistle, Pientissimis ac Deo dilectissim is Theodosio & Valentiniano Victoribus, triumphatoribus & semper Augustis, made this prayer for them: Deus autem omnium, Reguum vestrum mult●s annorum Revo utionibus cus●odiat pientissimi Victores ac semper Augusti. And in their 6. Epistle to these Emperors, the business being ended for which they were convened, they prayed the Emperors to dismiss them from Ephesus. Vt ordinationi futuri Episcopi incumbamus, & in fide jam & pietate confirmata nos obl●ctemus, purasque et synceras pro Dominatione vestra preces Domino Christo destinemus. Primasius Bishop of Utica in Africa, in his Commentary, on 1 Tim. 2. 1, 2, 3. comments thus, Obsecratio firmior oratione est. V●l aliter. Obsecrationes sunt pro peccatis praeteri●is vel prae, entibus; Orationes, pro adipiscendis quae speramus; Postulationes cum pro aliis intervenimus; Gratiarum actiones, cum ea quae poss●mus, impetramus, velc●rt●, pro universis Dei beneficiis gratias laudesque referimus. Gratiarum actiones, Gratias agamus ei qui nos dignos fecit pro aliis impetrare. Pro omnibus hominibus, etiam pro persecutoribus. Pro Regibus omnibus qui in sublimitate sunt, ut quietam & tranquillam vitam agamus in omni pietate & castitate. Vt cognoscant Deum, sive ut subjectas habeant gentes: in eorum enim pace nostra consistit: si enim Christiani sunt c●ssabit persecutionis impetus. Anno 450 Pope Leo the 1. flourishing about the year of Christ, 450. in his 24. Epistle to the Emperor Theodosius, writes thus: Ecce ego Christianissime Imperator cum Consacerdotibus meis implens erga reverentiam elementiae vestrae synceri amoris ●fficium, cupiensque vos per omnia placere Deo, cui pro vob●s ab Ecclesia supplicatur: & Epistola 25. to the same Emperor, he hath the same passage. In his 59 Epistle to the Emperor Martian he writes thus, Vnde ineffabiliter Deo gratias ago, qui eo tempore quo oboritura Haereticorum scandala praesciebat, in Imperii fastigio c●llocavit; in quibus ad totius mundi salutem, & regia potentia, & Sa●erdotalis vigeret industria. Epist. 60. to the Empress Pulc●eria, he thus expresseth himself: Per quam significationem clementiae vestrae, absolutè me gaudere, & incessabilibus a Deo precibus postulare; ut vos et Romanae Reipublicae, et Catholicae Ecclesiae in omni prosperitate conservet. In his Epist. 74. to the Emperor Leo, he writes, Non d●sinimus gratias agere, & providentiam Dei in fidei vestrae fervore Benedicere, qui sancto & Catholico Spiritu, ita Haereticor●m impudentiae restitistis, etc. His Epistola 78. to the same Emperor, begins thus, ●ulto gaudio mens mea exultat in Domino, & magna mihi est ratio gloriandi, cum clementiae vestrae excellentissimam fidem ingeri per omnia donis gratiae caelestis agnosco, etc. And Epist. 99 to the same Emperor Leo, he informs him, Sciat igitur clementia vestra omnes Ecclesias Dei cum laude vestra exu●tare pariter et laetari. Inveniemur impares in gratiarum actione, s● nostri tantum oris angustiis universalis Ecclesiae gaudia celebremus, etc. Anno 451 In the General Council of Chalcedon, Anno 451. consisting of no less than 630. Bishops and Fathers of the Church, they all unanimously cried out several times with this acclamation, Multi anni Imperatoribus, Multi Anni Augustae (Placidiae) Multi Anni Imperatoribus; Multi Anni Imperatoribus; Deus qui hoc fecit; Multi Anni Imperatorum; Magnorum Imperatorum Multi Anni; Multi Anni Senatus; Multi Anni Judicum; Orthodoxorum multi anni. Haec integra adunitio, haec pax Ecclesiarum. P●iss●●is & Christi amantibus nostris, nostris Imperatoribus, Flavio Valentiniano & Flavio Martiano, victoribus ac triumphatoribus semper Augustis, Multi Anni. After which divers Archimandratae (or Abbots) in their Epistle to the Emperor Martianus, pray thus for him, Vt iterum per sanctos Patres sancta fi●le confirmata, poss●mus reliquum tempus vitae nostrae caste & pie vivere, & in pace incessanter con●ue●as orationes offerre Domino nostro Christo pro diutur●ita●e aeterni vestri Imperii, qui et sua bona voluntate invisibiliter nobis donavit Imperium divinissimi Augusti. After this Actio 6. Martianus the Emperor making 2. Orations to the Council, the one in Latin, the other in Greek, recorded in the Acts thereof, All the whole * Surius Concil. Tom. 2. p. 142, 145, 197, 158, 162. Council at the end of both his Orations cried out, Omnes clamaverunt; Multi Anni Imperatori; Multi Anni Augustae; Orthodoxis Multos Annos; Surius Concil. Tom. 2. p. 142, 145, 197, 1●8, 162. Martiano novo Constantino Multos Annos; Imperatori. Multos Annos; Augustae Orthodoxae Multos Annos; Martiano amatore Christi, vestrum nobis duret Imperium, semper nobis Imperatis, digne ex Orthodoxa fide. Amatoribus Christi pr●cul invidia. After this having tendered a Confession of their Faith to the Emperor, Omnes clamaverunt. Omnes sic credimus, etc. Martiano novo Constantino, novo Paulo, novo David multos Annos. David Imperatori pro Domino vitam ci. Novo Constantino, novo Martiano. Vos estis pax orbis, pie Domine. Dominus vitam ei conservet. Vos, fides nostra. Christus quem honoras, ipse te custodiet. Orthodoxam fidem tu roborasti. Sicut Apostolici ità creditis. Augustae mu tos Annos. Vos lumina Orthodoxae fidei. Propter haec ubique pax est. Linnina pacis, Domine tu custodi. Lùminaria mundi, Domine tu custodi. Perpetua memoria novo Constantino. Quae ex genere Orthodoxa est, Deus eam custodiat. Eam quae semper pia est Deus custodiat. Pia Orthodoxa, quae contraria est Haereticis, Deus eam rustodiat. Omnes Haereticos tu fugasti, Nestorium & Eutichen tu persecuta es. Absit invidia a vestco Imperio. Fideles Imperatores sic honorantur. Deus custodiat Potestatem vestram. Deus paci●icet Imperium vestrum. Martianus novus Constantinus. Pulcheria nova Helena. Z●lum Helenae tu sectaris. Vestra vita, muninem cunctorum est, vestra fides, Ecclesiarum gloria est. After which the Emperor rendering public thanks to God for composing the manifold discords of those who had erred concerning the Faith, and that now, in unam eandemque Religionem omnes nunc una voluntate convenerimus, sperantes celerimam vestris ad Divinitatem Precibus, & curae omnia pacem Nobis a Deo donari. Omnes clamaverunt. Haec digna vestro Imperio. Haec propria vestri Regni, etc. Coelestis Rex, terrenum custodi. Per te firmata fides est. Coelestis Rex Augustam custodi. Per te fides firmata est. Vnus Deus qui hoc fecit. Coelestis Rex Augustam custodi, dignam paci, etc. Per vos fides, per vos pax. Haec oratio Ecclesiarum: Haec oratio Pastorum. After this again, Omnes clamaverunt, multos Annos Imperatori; Multos Annos Augusto pio et Christiano, Augustae Orthodoxae multi Anni. Multos Annos piae et matri●● Christi. Imperium vestrum Deus custodiat, etc. In perpetuum maneat vestrum Imperium. After which in this Council, Actio xi. Bassianus Bishop of Ephesus humbly petitioned the Emperors Valentinian and Martian to be restored to his Bishopric, & Goods, of which he was forcibly dispossessed by Soldiers without hearing, * Surius Concil. Tom. 2. p. 180, 181. ut iis potitus, consuetas orationes referam incessanter Deo pro vestrae Potestatis Imperio. It being the custom of that and former Ages for Bishops and People to make Supplications, Prayers and Intercessions for the Emperors in all their public Churches and Assemblies. Anno 490 Rhemigius Bishop of Rheims in his * Bibliotheca Patrum, Tom. ●. pa●s 3. p. 937. Explanatio, in Epist. 1. ad Tim. c. 2. 1, 2, 3. makes this abridgement of the Contents of this Chapter, Vult pro Regibus & Magistratibus, fleri orationes, et gratiarum actiones. Then explaining the Precept, Obsecro, etc. Beatus Apostolus dirigens haec verba Timotheo, in illo tradidit omnibus Episcopis & Presbyteris, omnique Ecclesiae formam, quomodo debent Missarum solemnia celebrare, & pro omnibus hominibus orare: Quam formam, id est, Exemplum omnis Ecclesia modo tenet, etc. Ne fortè diceret aliquis, Non debemus orare pro Regibus infidelibus, & Judicibus ac Ducibus, Quia Pagani s●nt; Jer. 29. 7. praecepit Apostolus pro omnibus hominibus orare: eodem spiritu afflatus quo & Hieremias Propheta; qui misit Epistolam Judaeis, qui erant in babylon, ut orarent pro vita Regis Nebuchadonozor Filiorumque e●us, & pro pace Civitatis, ad quam ducti erant Captivi; inquiens, Ideo debetis orare pro eyes, quia in pace eorum erit pax vestra: similiter & Apostolus reddit causam quare talia praecipiat: ut tranquillam & quietam, id est Pacificam, vitam agamus in omni pietate & castitate. Pietas est cultus, & Religio Omnipotentis Dei. Ideò ergo orandum est se●vi● Dei, Pro vita Regis, et pace Regni, ut ipsi liberius possint dedi●i esse in cultu et Religione Dei. Quia plerumque dum hostes fugant servos Dei à propriis sedibus, & discurrerent bella & seditiones per Regna, ut non possint in cultura Dei esse intenti per omnia sicut tempore pacis. Pietas etiam est mise●icordia, quam debemus impendere pauperibus & indigentibus. Si ergo depraedamur ab hostibus, non possumus opus misericordiae exercere, quia non valet impendere alteri, qui non habet undè semetipsum sustentet. Sed ut habeamus, unde eleemosynam tribuamus, Orandum est pro vita Regis ac Principum, et pro pace Regni, & ut agamus vitam nostram in omni castitate corporis tempore pacis; utcumque & nimia difficultate servari potest castitas. Quando verò depraedatur Regnum à p●aedonibus & hostibus, nequaquam potest servari, quia Domini qui depraedati sunt captivos, expleant voluntatem & immunditiam suam cum eyes, ut libet, nec valent resistere. Quapropter orandum est pro salute et vita Fidelium Regum et Principum, ut longo tempore conservati pacem habeat Regnum, et magis ac magis proficiant in melius. Pro infidelibus quoque orandum est ut proficiant in melius et transeant ad fidem, etc. Pope Gregory the 1. in his Epistles written to Emperor's Aunno 600. Kings and Queens, hath many Prayers unto God for them, some of them recited in the * Here p. 7, 8. precedent Chapter, relating to England, I shall insist only upon some others, Epist. l. 4 Epist. 62 Mauricio Augusto, he hath this passage. Tunc magis Dominorum exercitus contra hostes crescit, quanto Dei exercitus ad orationem creverit; by their Prayers, Tears and Fast for the Emperor, Epist. l. 4. Epist. 31. Mauricio Augusto, he concludes with this Prayer for him. Inter haec ergò omnia incerta ad solas lachrymas redeo, petens, ut idem Omnipotens Deus piiss●●um Dominum nostrum et sua hic manu regat, et in illo judicio liberum ab omnibus delictis inveniat. Epist. l. 4. Epist. 34. Constantinae Augustae: he hath this passage. Et in Redemptoris nostri largitate confido, quia bonum hoc in serenissimo Domino (Mauritio) & piissimis filiis in Coelestis quoque patriae retributione recipietis. In omnipotenti autem Domino confido, quia longam piissimis Dominis vitam tribuet; Lib. 5. Epist. 16. Mauritio Augusto, he concludes thus. Quatenus Deus omnipotens, qui placitam sibi Catholicae rectitudinis integritatem clementiam vestram amare cernit atque defendere, Et hic devictis hostibus pacatae vos Imperare Reipublicae, et cum sanctis in aeterna faciat vita regnare. The like expressions he useth Epist. 59 Brunichildae Reginae Francorum. He begins his 63. Epistle Mauricio Augusto, with, Inter annorum curas, & innumerabiles sollicitudines quas indefesso studio pro Christianae Reipublicae regimine sustmetis, magna mihi cum universo mundo Laetitiae causa est, quod pietas vestra custodiae fidei, quà Dominorum fulget Imperium, praecipua solicitudine semper invigilat. Unde omninò confido quia sicut vos Dei causas religiosae mentis amore tuemini, Ita Deus vestras Majestates sua gratia ivetur et adjuvat. Lib. 6. Epist. 6. Mauricio August●; he begins thus. Omnipotens Deus, qui pietatem vestram pacis Ecclesiasticae fecit esse custodem, ipsa vos fide servat, etc. Pro qua re totis Precibus deprecamur, ut bonum hoc Omnipotens Deus serenitati Dominorum, piaeque eorum soboli, et in praesenti s●culo, atque in perpetua remuneratione retribuat. Epist. 31. Mauritio Augusto, he concludes with this Prayer for him. Omnipotens autem Deus serenissimi Domini nostri vitam, et ad pacem sanctae Ecclesiae, et ad utilitatem Reipublicae Romanae per tempora longa custodiat. Certi enim sumus quia si vos vivitis, qui Coeli Dominum timetis, nulla contra veritatem superbia praevalere permittetis, Lib. 7. Epist. 5. Brunichildae Reginae Francorum: he ends with this Prayer for her. Omnipotens Deus sua vos protections custodiet, atque a perfidis Gentibus Regnum vestrum sui Brachii extensione defendat. Vosque post longa Annorum curricula ad gaudia aeterna perducat. The like prayer he makes Epist. 42. Theodelindae Longobardarum Reginae, videlicet, Dei nostri misericordiam deprecamur, ut bonorum vicem & retributionem in corpore & in anima, hîc & in futuro compenset, etc. Epist. 102. Theoderico & Theoberto Regibus Franciae, he begins and ends thus: Summum in Regibus bonum est, justiciam colere, ac sua cuique jura servare, & subjectis non sinere quod potestatis est fieri, sed quod aequum est custodire, etc. Quatenus per hoc aequitatem Sacerdotibus custoditis, Eorunt Precibus ante Dei semper occulos florcatis. Epistola 128. Richaredo Regi Wisigothorum, he is very copious in rendering Thanks to God for him, as being a chief instrument in converting the Goths to the Christian Faith, concluding with this Prayer for him. Omnipotens Deus in cunctis Actibus vestris, Coelestis Brachii extensione vos protegat, vobisque et praesentis vitae prospera, et post multa annorum curricula gaudia concedat aeterna. Lib. 8. Epist. 2. Mauritio Augusto; he and the Clergy thus prayed for him. Pro qua re lachrymabili Prece omnes deposcimus, ut omnipotens Deus qui Clementiae vestiae corda compunxit, incolume in amoris sui constantia Dominorum servet Imperium, ut victorias eorum in cunctis Gentibus auxilio suae Majestatis extendat. See his Epistola 53, 54, 55, 56, 59, 60, 64. to several Kings and Queens, wherein he renders thanks and makes Prayers for them unto God, Lib. 11. Epist. 1. he recites the murder of the Emperor Mauritius, with all his 5. Sons, Brother, and some of his Nobles by Phocas; after which Phocas who usurped the Empire, and Leontia his Empress sending their Statues to Rome, 7 Kal. Maij, Acclamatum est eye in Lateranis in Basilica Julii, Ab omni clero vel Senatu, Exaudi Christ, Phocae Augusto et Leontiae Augustae vita: So much did they flatter this bloody Murderer of his Sovereign Lord and his Royal Issue, and Invader of his Crown. And Epist. 45. Phocae Augusto, Pope Gregory himself thus courts and prays for him. Considerare cum gaudiis & magnis gratiarum actionibus libet, quantas Omnipotenti Domino laudes debemus, quod remoto jugo tristitiae ad libertatis tempora sub Imperialis benignitatis vestrae pietate pervenimus, etc. Sancta itaque Trinitas vitam vestram per longa tempora custodiat, ut de bono vestrae pietatis quod tardè suscepimus, Diutius gaudeamus. Lib. 11. Epist. 8. Brundechildae Reginae Francorum; He concludes with this Prayer for her, Omnipotens Deus excellentiam vestram in suo timore semper custodiat, atque ita vestra vota ad filiorum Excellentissimorum Regum nepotum vestrorum sospitate adimpleat, ut stabile vobis gaudium de eorum semper incolumitate sicut cupitis, habere con●●dat. And Epist. 9 Theodorico Regi Francorum, De pace in republica facienda, (fit for our Age and Condition) he prays thus for him. Sancta Trinitas in suo semper faciat vos timore proficere, & ita cor vestrum placita sibi moderatione disponat, ut & subjectis vestris de vobis, & postmodum vobis de se gaudium sine fine concedat. I shall conclude with his Epist. l. 11. Epist. 46. Leontiae Augustae f●aught with Thanksgivings, Gratulations and Prayers for her Quae lingua loqui, quis animus cogitare sufficiat, quanta de serenitate vest●i Imperii Omnipotenti Deo gratias debemus, quod tam dura longo tempore pondera cervicibus nostris amota sunt, & Impe●ialis culminis leve jugum subiit, quod libeat portare subjectis. Reddatur ergò creatori omnium ab Hymnidicis Angelorum choris gloria in coelo, persolvatur ab hominibus gratiarum actio in terra, quia universa Respublica quae multa maeroris pertulit vulnera, nunc consolationis vestrae juvenit fomenta. Vnde nobis necesse est Omnipotentis Dei misericordiam enixius exorare, ut cor v●strae pietatis sua semper dextera teneat, ejusque cogitationes Coelestis gratiae ope dispenset; Quatenus tranquillitas vestra tantò rectius valeat sibi servientes regere, quantò dominatori omnium noverit, minus deservi●e. In amore Catholicae Fidei faciat Desensores suos, quos f●cit ex benigno opere Imperatores nostros. In undat in vestris mentibus zelum simul et mansuctudin●m, ut semper pro fervore valeatis, et quidquid in Deo exceditur non inultum relinquere, et si quid vobis delinquitur parcendo tolerare. Det vobis in vestra pie●ate P●lcheriae Augustae clementiam, quae pro zelo Catholicae Fidei in sacta Synodo H●lena nova vocata est. Omnipotens Dei misericordia largiora vobis cum piissimo Domino spacia vivendi concedat, ut quo vestra longius vita extenditur, subjectorum omnium, consolatio validius confirmetur, etc. Ipse ergo sit vestri custos Imperii, sit vobis Protector in terra, sit pro vobis Intercessor in Coelo; ut per hoc quod relevatis duris ponderibus in vestro Imperio subjectos gaudere facitis, post multa Annorum tempora in Caelesti Regno gaudeatis. Anno 600 The 1. Council of Toledo Anno 600 under King Reccaredus; thus extol and pray for him. Cui à Deo aeternum meritum; Cui aeterna corona; Cui praesens gloria & aeterna nisi verè Catholico, Orthodoxo Reccaredo Regi? Ipse sit Deo & hominibus amabilis, qui tàm mirabiliter glorificavit Deum in terris. Anno 610 Anno 681 Marculfus a Monk flourishing about the yet of our Lord, 610. in his * S●●ius Concil. Tom. 1. p. 6●0. Formularum, l. 1. c. 2. Con●essio Regis * Bibliotheca Pat●um Tom. 7 p. 566, 572▪ ad Privilegium granted to an Abbey: makes this the only usual form in that Age of King's Confirmations of Lands, and Privileges to Monasteries, expressed in their Charters: Vt pro aeterna salute, vel faelicitate Regis, constanster delectet ipsis Monachis, immensam Domini pietatem jugiter implorare. And c. 35. Confirmatio Regis, de omni corpore facultatis Monasterii: Vt vos & successores vestri, uti necessitas fuerit, in conditionibus ipsius Monasterii, Pro salute nostra crebrius exorare valeant. And cap. 5. Praeceptum de Episcopatu: There is this clause in the usual form of King's Grants of any vacant Bishopric: Quatenus dum Ecclesiam sibi à dispensatione divina commissam, strenuè regere atque gubernare videtur, Nobis apud aeternum retrilutor●m mercedem suffragia largiantur, & ille pro peccatorum nostrorum mole, indesinenter immensum Dominum debeat deprecari. This being one principle end of Kings erecting and endowing Monasteries, Bishoprics and Churches, that the Abbots, Monks, Bishops, Priests and People might therein constantly pray for the safety, prosperity and felicity of them, their Royal Families, Posterity, and Realms; as all their Charters, Confirmations, and Instruments evidence. * Surius Concil. Tom. 2. p. 337, 338. The 2. Council of Toledo, Anno 681. under King Sisenandus: as it denounced this solemn Excommunication thrice one after another, against all Traitors who should attempt to murder or dethrone the King, or usurp his Crown, against their Oath of Allegiance to him. Quicunque ergo ex nobis, vel totius Hispaniae populis qualibet conjuratione, tractatu vel study, Sacramentum sidei suae quo pro Patriae Gentisque Gothorum statu vel conservatione Regiae salutis pollicitus est, temeraverit, aut Regem nece attractaverit, aut potestate Regni exuerit, aut praesumpsione tyrannica Regni fastigium usurpaverit, anathema sit in conspectu Dei Patris & Angelorum, atque ab Ecclesia Catholica, quam perjurio prophanaverit, efficiatur ex traneus, & ab omni Coetu Christianorum alienus, cum omnibus impietatis suae sociis. Anachema Maranatha, hoc est, perditio in adventu Domini sint, & cum Juda Scarioth partem habeant ipsi & socii eorum. Amen. So also they made this devout Prayer for this King. Pax, & Salus, et Diuturnitas piissimo & amatori Christi Domino nostro Sisenando Regi. Corroboret ergo Christi gratia Regnum illius Gentisque Gothorum in Fide Catholica Annis et meritis, protegat illum usque ad ultimam senectutem summi Dei gratia, & post praesentis Regni gloriam ad aeternum Regnum transeat, sin● fine regnet, qui in seculo feliciter imperat, ipso praestante, qui est Rex Regum et Dominus Dominorum, cum Patre & Spiritu sancto in secula seculorum. Amen. Anno 684 The 5th Council of Toledo under King Chintilla, Anno 684 as it provides for the safety of the King's person, the * Surius Concil. Tom. 2. p. 739, 740. Royal Issue, and their possessions; prohibiting all calculation of their Nativities, or aspiring after their Crowns, and reviling of them, under pain of Excommunication: So all the Bishops and Nobles in it concluded with this Prayer for their King. Donet ei Dominus & de inimicis triumphum, & de beatudine gaudium: Custodiat eum protectione assidua, muniat bonae voluntatis suae circumspectione tutissima, cujus Regnum manet in Secula Seculorum. Anno 684 The 6. Council of Toledo under King Suintilla, Anno 684. as it provides for the safety of the King's person, and * Surius Concil. Tom 2. p. 743, 744. of the Royal Posterity: with a Quis ferat, aut quis Christianus toleranter videat Regiam sobolem aut potestatem expoliari rebus, aut privari dignitatibus, & c? cap. 16, 18. So it concludes with this Prayer for the King, cap. 19 Donet ei Dominus optimo Principi Diuturnum in saeculo praesenti triumphum, & in part Justorum perpetuum Regnum, felicibusque Annis felix ipse in longa felicitate fruatur, et divinae dexterae protectione ubique muniatur. Anno 686 In the 6. general Council of Constantinople under Constantinus Pogonatus, Pope Agatho, and the Synod of Rome * Surius Concil. p. 922, 925, 926. consisting of 125. Bishops, prayed thus for him in their several Epistles to him, Pro incolumitate atque exaltatione fortissimi vestri Imperii unanimiter incessabiles Domino preces effundentes. Dei majestatem fideliter obsecrare pro longevitate atque perfecta prosperitate vestrae fortitudinis Imperio divinitus concedenda, etc. And this whole general Council thus unanimously cried out with loud joyful Voices, and prayed to God for him q Ibid p. 1022, 1024. Sancta Synodus exclamavit: Multos Annos Imperatori: Christo dil●cto Imperatori multos Annos. Pium & Christianum Imperatorem Domine conserva; aeternum permaneat vestrum Imperium. Orthodoxam fidem tu confirmasti. After which this whole Council in their Gratulatory Oration to him, pray thus for him, Omnes unanimi●er atque consonanter acclamamus; Domine Salvum fac Regem nostrum, cui post te corroboravit fidei fundamentum: benedicito vitam ejus, dirige gressus cogitationum ejus, conterat virtutem inimicorum suorum, et resistentes ei continuo corruant, quia fecit judicium & justitiam sempiternam, etc. This Emperor dying before this General Council dissolved, and Justinian succeeding in the Empire, all the Fathers assembled therein in their r Ibid. p. 1039. Oration to him, close it with this Prayer for him, Dominus Imperium tuum stabiliat ac confirmet in pace et justitia, et generationum generationibus transmittat, et terrenae quoque potentiae adjiciat, et etiam coelesti r●gno fruaris. Anno 690 a Su●iu● Tom 2. p. 762. The 7. Council of Toledo under King Chindasiundus, and the 38. Bishops in it, make this Prayer for him. Vt memorato Principi cum prosperitate praesentis regni, futuri etiam largiant●r praemia gaudii, ipso praestante qui in Trinitate unus Deus vivit et gloriatur in saecula saeculorum. Anno 693 b Surius Ibid. p. 855. In the 8 Council of Toledo K. Recesuinthus presented himself amongst the Prelates, Abbots, Priors, Earls then present, that they they might commend him in their Prayers to Almighty God, which they did. Anno 694 c Surius, Tom 2. p. 869. The 9 Council of Toledo held in the 7th. year of his Reign, made this Prayer for him, Obsecrantes ejus misericordiam largam ut serenissimo Domino et amabili Christo Recesuintho Principi glorioso, ita praesentis vitae felicitatem impeudat, ut Angelicae beatitudinis gloriam, post longaeva tempora concedat: atque ita nos ejusdem felicitate laetos semper efficient, ut in terra viventium remunerandos attollat. Anno 713 d Surius, Tom. 2. p. 871, 872. The 11 Council of Toledo in the 8. year of King Recesuinthus, as it provides for the safety of his Person, an Crown in subjecting all Clergymen and Monks, who shall wittingly violate their general Oaths made for the safety of his Royal Person and Realm, to deprivation, and the King's Justice, c. 2. So. c. 6. all present in it pray thus to God for him. A quo petimus et optamus, ut porrecta in longitudine felicium Dierum sacratissimi Principis vita, eam ●mni gloriarum decore perpetua faciat pollere salute. Anno 713 e Surius Ibid. p. 875. The Council of Cavailon under King Clodoveus assembled in the Church of St Vincent, pray the intercession of this holy Martyr, ut longaevitatem supradicti Principis suo suffragio mereamur. Anno 723 f Surius Concil. Tom. 2. p. 891. The 11. Council of Toledo in the 8th. year of King Vuambanus (or Bamba) made this Prayer for him, Det ergo eidem Principi D●minus, et cursum praesentis vitae in pace transire, et post diuturna tempora, ad se in pace, remissis iniquitatibus pervenire: qualiter et hîc felicia tempora ducat, et felix cum omnibus, quibus principatur, ad Christum sine confusione perveniat: ut, quia per eum corona nos●ri ordinis in melius restauratur, coronam futuri regni capiat ex hoc in regione vivorum regnans cum Christo insaecula saeculorum. Amen. Anno 686 The Council of * Surius Concil. Tom. 2. p. 922, 925, 926. Bracara in the same year, concludes with this prayer for King Bamba, Sat pax, salus et diuturnitas, piissimo & amatori Christi Domino nostro Vuambano Regi: Divinam postulantes clementiam, ut gloria Christi Regnum ejus corroberet usque ad ultimam senectutem, praestante ipso qui cum Patre & Spiritu sancto vivit & gloriatur in Trinitate Deus, in saecula saeculorum. Amen. Anno 719 The 12. Council of Toledo under King Evingius, c. 13. is closed up with this Prayer for him: * Surius Ibid. Tom. 3. p. 8. Sanctae Trinitatis poscimus inenarrabile numen & gloriosam ineffabilis potentiae Majestatem, ut det amatori Christi serenissimo Domino nostro atque amantissimo Evingio Principi, imperare clementer, Regnare feliciter, habere de elementis fructum, obtinere de Justitia praemium, de pietate trop●aeum, quò & hic invictus victor hostium semper appareat; & post diuturna hujus seculi curricula, ad Regnum aeternum cum suis omnibus coronandus pervenire, praestante Deo & salvatore nostro Jesu Christo Domino nostro, qui cum Patre & Spiritu sancto in Trinitate vivit & regnat Deus, in secula seculorum. Amen. Anno 794 The Synod of Frankford on the Mene under Charles the Great, thus prayed for him. Catholicum atque * Surius Ibid Tom. 3 p. 238 clementissimum semperque inclytum Dominum Carolum Regem, Omnipotens & sancta Trinitas sua cum gratia circumcingat, suaque dextra semper protegat et defendat, ut faciat semper quae illi sunt placita, quatenus coelestibus fretus armis inimicos nominis Christi auxilio fultus de caelo, ad terram prosternat. Barbaras etiam Nationes, infinita Deus Omnipotens ditioni ejus potentia subdat, ut ex hac occasione ad agnitionem perveniant veritatis, et cognoscant verum et unum Deum Creatorem suum, etc. Multipliceter pax in diebus ejus, ut sit sancta Ecclesia libera, et ab omni strepitu mundi secura qua libertate Christus eam liberavit, etc. indulgeat miseratus captivis, subveniat oppressis, dissolvat fasciculos deprimentes: sit consolatio viduaarum, miserorum refrigerium: sit Dominus et Pater; sit Rex et Sacerdos, fit omnium Christianorum moderantissimus gubernator, auxiliante Domino nostro Jesu Christo, qui cum Patre et Spiritu sancto vivit et regnat Deus in Trinitate perfecta per omnia secula seculorum. Amen. The judgements and practices of this kind of our venerable Beda; Of Boniface Archbishop of Mentz, and Lullus his Successor; Of the Council of Clovesho and Calchuth; and of Abbot Alchuvinus and others: from the year 714, to 796. you have already cited in the * Here p. 7, to 24 precedent Chapter. Anno 813 The Synod of * Surius Concil. Tom. 3. p. 274, etc. Bochellus Decret. Eccles. Gal. l. 5. Tit. 1. c. 1. p. 696. Towers in France, under Charles the Great, c. 1. decreed: Primò omnium admonuimus generaliter cunctos, qui nostri conventui interfuêre, ut obedientes sint Domino excellentissimo Imperatori nostro, et fidem quam ei promissam habent inviolabiliter conservare studeant. Orationes quoque assiduas intentè fundere pro ejus stabilitate ac incolumitate omnes se velle secundum. nostram admonitionem unanimiter professi sunt, ut misericordia divina longiori aevo illius mansuetudinem conservare dignetur, etc. Anno 813 The Council of * Surius Concil. Tom. 3. p. 285. Mentz about the same time under Charles the Great, c. 1, etc. made this Prayer for him and his Posterity: In nomine Patris et Filii, et Spiritus sancti; Gloriosissimo et Christianissimo Imperatori Carolo Augusto, verae Religionis Rectori, ac Defensori Dei Ecclesiae, una cum prole sua, ejusque Fidelibus, vita et salus, honour et benedictio, cum victoria sine five mansura. Anno 813 The Council of * Surius Council Tom 3 p. 279. Bochellus Dec●et. Eccl. Gal. p. 1●69. Anno 813. Cavailon the same year under this Charles the Great, thus decreed: Omnis iste Conventus gratissima deliberatione decrevit, ut ab omnibus indesinenter orationes fiant pro vita et incolumitate, pro salute animae et corporis Domini Imperatoris prolisque ejus; pro statu Regni, etc. The Synod of * Surius Concil. Tom. 3. p. 293. Bochellus Decret. Eccl. Gal. p. 1369. Rheims the same year under the same Emperor decreed: Ut pro Domino Imperatore suaque Nobilissima prole, Orationes et Oblationes, quae pro ipsis hactenus Deo Omnipotenti oblatae sunt augeantur, ut eos suis temporibus in praesenti seculo cum omni saelicitate custodiat, et in futuro cum sanctis Angelis suis pia miseratione gaudentes efficient. Anno 823 The like is decreed in Capitularia Caroli Magni & Ludovici, l. 7. c. 7. Fredericus Lindebrogus Codex Legum Antiqu. p. 1663. The * Bochellus Decret. Synod of Paris under Lewis & Lotharius, Anno 829. l. 1. c. 8. as it presseth all Obedience, Subjection, and Loyalty to Kings, so it prescribes constant Prayers Eccl. Gal. l. 5. Tit. 1. c. 3. p, 697. for them, from the 1 Tim. 2. concluding thus: Si enim Hieremias Propheta Dei, pro vita Idololatrae Regis Nebuchadonozor orare admonet, quantò magis pro salute Christianorum Regum de omnibus ordinibus Deo est humiliter supplicandum? The * Idem. Synod of Paris under Bishop Odo made this Decree: Praecipitur districtè omnibus Presbyteris ut pro Domino Rege faciant specialem commemorationem quando poterunt. Anno 830 a Bibl. Patrum Tom. 9 pars. 1. p. 641. H. 643. Theodulphus Abbas Floriacensis, et Aurelianensis Episcopus in his Poems to Ludovicus the Emperor thus prays for him. Inclite Caesar ave, Ludovice serene, valeque, Et tibi cunctipotens det bona cuncta Deus. Orbis te totus laudat, veneratur, amatque, Et monitis paret, sedulus undè tuis, etc. Grates pro vestrâ summa pietate rependam. Aeterno Patri, qui vos regnare potenter, Et mores sanctos servare salubriter egit, Prospera multigenis concedens cuncta triumphis, etc. Vos pater, et gnatus, Sanctus quoque Spiritus omni Tempore concedat Domino praestante valere. In his Poem, b Ibid. p. 643. In Adventu Caroli filii Augustorum, he hath this Salutation, and Prayer for him. Salve Regum sancta proles. Salve Regum sancta proles, Nullus ordo, nulla rerum, Chare Christo Carole. men's & lingua, cor, voluntas, Nunc silescat vastitas, Laudem dando personet. Salve Regum sancta proles, Chare Christo Carole, etc. Clerus ipse primitus, Dicat omnis plebis agmen, Consonent in laudibus. Dives, pauper, sospes, aeger, Chare Christo Carole, etc. Which Salve is 7. times more repeated in that Poem, with other Prayers for Prince Charles. In his Poem, e Ibid. 643. etc. In adventu Lotharii Imperatoris, he useth these Prayers for and Acclamations to him. Imperator magne vivas. Gaudeat totum tuorum, Omnis aetas, omnis ordo, Imperator magne vivas, Sancta Lothari, Maria virgo, Et simul cum Patre magno, Imperator magne vivas, Et Valens junctis beatis, Vestra pax in pace cunctos, Intus, extra, long, juxta, Britto cedat, atque Bulgar Vita, virtus et potestas, Fama felix te sequatur Summa summae Trinitati, Quae gubernet et coronet, Imperator magne vivas. Semper et feliciter, which is ten times repeated. Agmen hic fidelium, Cord dicens intimo, Semper et feliciter, Te cum Fratribus, Servet, armet, protegat, Semper et feliciter. Hoc Precetur omnibus, Firmet apta subditos, Fulgeat concordia, Omnis ardor Hostium, Robur et victoria, Atqu● vitae praemia, Sit per oevum Gloria, Te per omne seculum, Semper et feliciter. Anno 840 * Bibliotheca Patrum, Tom. 9 pars 1. p. 991. Walafridus Strabus Abbot of St. Gall, in his Poem to Ludovicus the Emperor makes this expression of his Loyalty to, and prays thus for him. Vilia pro meritis sunt haec munuscula vestris, Sed tamen ex pleno quae dat amore fides. Quam vobis servare diu, totumque per aevum, Hanc animam veluti nitar ad usque obitum. Quid mihi, quid possit consistere clarius unquam, Gloria quam Domini continuata pii, etc. * Deus. Ipse pio vires, divinaque munera Regi, Et clarum aeterno tempore det columen. Pacem consilio faciet retinere salubri, Quem paci aeternae muneribusque parat, Haec vos cum vestris repetitus saepius Annis, Haec ad ●esta Deus provehat incolumes. In his Verses to the a Ibid. p. 991. G. Empress Judeth, he prays thus for her, and hers. — Orabo quod ipse Hactenus orabam, quaeque petenda reor. Vita, praesidio, pace et solamine Christi, Vos vestrosque simul tempus in omne frui. Proxima sanctorum quod nos per festa dierum, Plenius acturos credimus et volumus. In another (b) Poem to her, in reference to her name Judeth, he prays thus for her. Ibid. p. 990. ● F. Nomine quem sequitur, factis da Christe sequatur, Pace, fide, pietate, animo, sermonibus, ausis, Dogmate, consiliis, successu, et prole fideli, etc. Laeta cubans, sit laeta sedens, sit laeta resurgens, Laeteturque poli faelix in sede locata. In his other c Ibid. p. 991. C. Verses to her, he prays thus. Vos vestrosque Dei semper miserata potestas, Protegat, exaltet, ffrmet, regat, armet, adornet. And in his d Ibid. p. 992. B. Poem to Charles the Emperor's Son by Judeth, he prays thus for him. Majestas tibi cuncta Dei det prospera semper, Et vitae aeternae dulcia dona seret. Anno 840 Haymo Bishop of Halberstat in Germany, Interpretatio. in 1 Epist. Tim. c. 2. v. 1, 2, 3. hath the selfsame Commentary, and Words, pressing the duty of praying for Kings, as Remigius forecited. Anno 810 Hincmarus Archbishop of Rheims in France, flourishing under Charles the Great, and Lewis his son, one of the learnedest Scholars in that age, in his * Bibl. Patrum Tom. 9 p. 42, 43. Epistola 1. ad Ludovic●m Balbum Regem, who desired his advice, how he might settle and govern his distracted Kingdom in peace, in such a time of confusion, as we now are in; returns him this answer, in an Epistle thus directed. Domino Ludovico Regi glorioso, Sit semper Salus et Vita. 1. That he should elect good Counsellors of State, quia boni Reges constituti bonos sibi Consiliarios adhibuerunt, & per bonos Reges & bonos Consiliarios regimen populi multa bona habuerunt. 2ly. Vt Seniores et Regni sui Primores convocaret, ut omnes Communi Concilio de Communi Necessitate et Vtilitate tractetis: (the best means of public peace and settlement, as he proves by sundry former precedents;) nec in exordio Regni vestri inter Primores Regni de vestro Regimine oriatur● discordia, quae non sine impedimento possit esse sedata. Et Regni Primores qui vobiscum sunt, sic seipsos & suas voluntates contemperent, ne alios istius Regni Primores ad scandalum per suam cupiditatem, aut negligentiam provocent. 3ly That when this Great Parliamentary Council of the Nobles, and Great men of the Realm should assemble, they should treat of these 6. Heads, very pertinent and seasonable for our times. Primò, qualiter vos in regimine Regni cum honore & salvamento, ac supplemento de his quae necessaria sunt, cum Regno ac domo vestro possitis insistere. Secundò▪ ut Capitulum, de honor● sanctae Ecclesiae & Sacerdotum & Servorum Dei debito privilegio ad effectum perduci possit; ut & Ecclesiae in isto Regno per occasionabiles cicadas & per indeletas consuetudinarias exactiones, quae tempore Pipini, Caroli & Ludovici non fuerunt, ante annos viginti impositas, non affligantur. Tertio, qualiter Regni Primores cum debita sereniate & honore ergà vos consistere possint, & caeteri Nobiles homines in Regno securitatem habeant, ne per diversa ingenia a suis opibus, quas habere potuerint, despolientur: quia postquam radix omnium malorum cupiditas in Regno isto exarsit, ut nullus, aut poenè nullus honorem, aut aliquod bonum sine precio possit adquirere, aut tenere, aut securitatem habere; pax, & consilium & justicia, atque judicium, sicut necesse fuerat, locum in isto Regno non habuerunt. Quartò, ut inveniatis cum Deo & vestris fidelibus, qualiter istae rapinae & depraedationes in isto regno cessent, & miser iste populus, qui jam per plures annos perde praedationes diversas & continuas & per exactiones ad Normannos repellandos affligitur, aliquod * remissum. remedium habeat, & justitia & judicium quae quasi emortua apud nos sunt, reviviscant: quia usque modo, jam ante plures annos locum in isto regno defensio non habent, sed redemptio & tributum, & non solum pauperes homines, sed & Ecclesias quondam divites tàm emarciatas habent. Quintò, ut concordiam quae secundum Deum est, inter fideles Dei & vestros haberi, & vigere quantum potueritis, satagatis; & vos talem ergà eos praeparetis, ut verum consilium vobis dare possint & audeant, etc. Sexto, ut inveniatis cum Deo & vestris sidelibus, qualiter pacem & amicitiam secundum Deum cum vestris sobrinis, patrui vestri filiis & juvenum adjutorium vobis ad Dei voluntatem, & sanctae Eccles●ae ac vestrum honorem, at communem fidelium vestrorum Salvationem exhibeatis. Caeterum qualiter haec ad effectum perveniant, et caetera necessaria inveniantur, et assequautur, Deus est exorandus, etc. Faciendum est judicium pro iniquorum correctione, et pro injuriam sustinentium directione, non pro malevolentiae ultione, nec pro justam causam habentium oppressione, etc. Sollicitè unicuique ambulandum est cum Deo suo, et Regi precipuè, qui sub tantis erit in poenis in futuro seculo, si malus fuerit, super quantos fuerit in isto seculo, in quo se à malitia non correxit, et non fecit judicium et justitiam, et non ambulavit sollicitè cum Deo suo. ‖ Ibid. p. 44, 54, 55, etc. In the front of his 2d. Epistle to the Emperor Charles the Gross, Praesentem et futuram optat prosperitatem et gloriam; advising him: Ut Ecclesiam Gallicanam poenè collapsam restituat, Regni dissidia tollat, Justitiae leges apud Primores aequè ac subditos sartas tectas conservare, Divinum auxilium per preces crebro imperare, impios et sceleratos coercere; orphanorum et pupillorum patrocinium suscipere; humilitatem, caritatem, mansuetudinem erga omnes sectari, improborumque societatem et samiliaritatem defugere: as the readiest way to public peace, unity and prosperity. His 3d. and 4th. Epistles are full of excellent instructions for young Kings: and his 5th. very pertinent to our Condition. The Emperor Lewes the 2d. being dead, Charles' the Bald King of France went into Italy to obtain the Imperial Crown from the Pope: which his Brother Lewes, King of Germany, taking in ill part, attempted in his absence to invade the Realm of France. Whereupon divers Bishops and Nobles of France being doubtful what to do in this difficult Cause, craved the advice of their Metropolitan, Hincm●rus Archbishop of Rheims; who in this Epistle adviseth them at large: In tanta discrimine, confugiendum esse ad arma spiritualia orationum, jejuniorum, aliorumque id genus p●aesidiorum; et in fide proprii Regis Caroli, licet absit, forti●er persistendum; nec oves ulla ratione, quantum vis Ludovicus vi invadat regnum, deserendas, Ipsosque Reges libere de suis erratis commone faciendos, ac si parere nolint, etiam à corpore Christi abscindendos; quod multorum S. Patrum exemplis fusè probat. After his debate of the difficulties and dangers on both sides in resisting the unjust Invador of his Brother's Realm, and deserting Charles their absent lawful King, he resolves thus: Nos Episcopi Domini nostri Caroli, si acciderit ut * Ibid. p. 60, 61. consulere ei non possimus, sicuti cupimus in temporali sui Regni defensione atque tuitione, et consulamus ei in debitae Fidei ob●ervatione. Consulamus et Nobis Dei cooperatione in pia Dei erga illum, observatione, et continua mentis devotione atque pro eo apud Deum et Sanctos ejus obsecratione, etc. Consulamus et nobis ne pro quacunque cupiditate vel temporali emolumento ab illius debita fide exorbitantes, quenquam in illius regnum missis Episcopis, vel quibuscunque internunciis, invitemus, nec pro Abbatiis, vel hono●ibus temporalibus, atque rebus, vel facultatibus nos venundemus, judae similes effecti, qui abiens ad judaeos dixit; Quid vultis mihi dare, & ego vobis eum tradam? Est etiam, quoniam ab alio quocunque justè & rationabiliter credi non poterimus neque debemus, si quocunque terreno lucro vel illata injuria, salva in Deum fide, seniori nostro (Regi) Fidem non servaverimus, etc. Consulamus etiam quantum adjuvante Domino poterimus, Sociis & commilitonibus nostris, exhortantes eos, ut fidem debitam apud eum observent, etc. Consulamus etiam ei, si sortè quis fuerit, qui in absentia ejus Regnum ipsius moliatur subripere, ut moneamus eum de Sacramentis inter se, et Seniorem nostrum factis, quae Rex noster se servare velle fatetur, et proponemus ei sententiam Domini prolatam per Jeremiam Prophetam contra Sedechiam, qui juravit Nebuchadonozor Gentili Regi in Nomine Domini Ezech. 17. & Hierom. ibid. (whose severe) judgement on him for this Perjury he recites at large out of 4 King 25. together with the danger of Perjury out of St. Augustin, Epist. 89. who styles it, Gravissimum peccatum) Si autem & contra Praepositum suum agentibus consulere non potuerimus; secundum verba a In 1 Epist. ad Tim. Epist. 26. 1 Tim. 3. sancti Ambrosii, consulamus Nobis, ne faciamus quacunque cupiditate, vel adulatione, vel deceptione, vel communicatione undè vituperetur Ministerium nostrum, & perdamus nomen bonum, etc. Et non solum in vectigalibus stipendiariis militiae, & Ecclesiis debitis, et Regibus deservire jubemur, verum et in Orationibus, sicut Augustinus in libro b Lib. 19 c. 26, 27. De Civitate Dei ostendit, (whose words he recites at large.) After which he thus winds up this most learned and seasonable Epistle, worthy reading. Si denique Rex noster fuerit, annuente Deo reversus, recipiamus eum cum ga●dio, & de sibi ac Ecclesiae atque Regni necessariis in postmodum procurare Episcopaliter illum commoneamus, et prosperitati suae congaudeamus; si vero, quod non optamus, aliter judicio Dei contigerit, Devotionem ac fidem debitam erga illum sinceriter custodientes, sicut scriptum est, dicamus cord, dicamus & ore Domino, exultaverunt filiae judae, id est, confessionis humillimae, in omnibus judiciis tuis Domine. This was the advice of that learned loyal Bishop in that Age upon this occasion. Anno 1000 Gerbertus Archbishop of Rheims, afterwards Pope Sylvester the 2d. as he hath this expression of his Loyalty to the Emperor Otho, Epist. 1. Non dicatur reus, cui pro * Bibliotheca Patrum, Tom 10. p. 616 A. 617. H 634. C. Caesare stare semper fuit gloria, contra Caesarem ignominia. So in his his 20. Epistle, Adelaidi Imperatrici, he concludes thus: M●asententia haec est, quam fidem filio Dominae meae (Imperatori) asservavi, eam matriservabo; si nequeo praesens, saltem absens, benè loquendo, bene optando, bene orando. He begins his 154. Epistle Othoni Imperatori thus. Domino & glorioso Othono semper Augusto Gerbertus gratia Domini Remorum Episcopus, quicquid tanto Imperatori dignum. And in his 31. Epistle to Diedericus the Bishop, in the person of Prince Charles the Emperor's Nephew, Ibid. p. 619. he thus brands him for his perjury and treachery to the Emperor, and the Republic. Diederico Hypocritarum ideae, Imperatorum infidelissimo, prolisque parricidae, ac in communi hosti Reipublicae. Tu divina & humana confundisti jura. Cur pastorali officio mi●as intendis? quasi verò tu pastor, & non lupus rapax, & non potius alter Judas Apostolus, qui Dominum suum 30. perdidit argenteis, & tu Episcopus qui Dominum tuum Regem Haeredem Regni Regno privasti spe famostssimi quaestus, etc. Anno 1010 b Bibliotheca Patrum, Tom. 11. p. 6. F. p. 7. A. p. 9 8. p. 22, 23, 24, 25, 26. Fulbertus Carnotensis Episcopus, inscribes his 3, 4, & 13, & 93. Epistles to Robert King of France thus. Domino suo Regi Roberto lonignissimo, Fulbertus Dei & sui gratia Carnotensis Episcopus, in gratia Regis Regum semper manere; statu plenae felicitatis; in perpetuum regnare. Cursum honesti continuum ad beatitudinem finis. He concludes his 76, 77, 78, & 92 Epistles to this King, with Valete regaliter; Vale nunc & semper. Vigeat excellentia vestra. He inscribes his 96. Epistle with this option: Aeterni Regis consortium; and ends it thus: Omnipotens Deus dilatet Imperium vestrum, et dextra vos semper protegat ad pacem sanctae Ecclesiae; Vitam vobis longae●am tribuat, et sua vos benedictione in omnibus exornet. His 97. Epistle is thus directed: Nobilissimo Regi Danemarchiae Cnuto, Fulbert. Dei gratia Carnotensium Episcopus, cum suis Clericis et Monachis Orationis suffragium. In which he writes: Te non modo Christianum, verum etiam erga Ecclesias atque Dei servos benignissimum largitorem agnoscimus. Vnde gratias agentes Regi Regum, ex cujus dispositione talia descendunt; Rogamus ut ipse Regnum tuum in vobis prosperari faciat, et animam tuam a peccatis absolvat, per aeternum & consubstantialem sibi unigenitum Christum Dominum nostrum in unitate Spiritus sancti. Amen. And his 150 Epist. is thus directed, Dilectissimo Domino suo Roberto, Regi ac Reginae Constantiae, Verum in Domino constantissimo Fulbertus humilis Carnot. Episcopus Fidelitatis obsequium et orationum suffragium, quantum scit et potest. I pretermit his other prayers and options of this kind, Epist. 89, 90, 91, etc. Anno 1050 Oecumenius in his Enarratio in 1 Tim. 2. 1, 2. useth the selfsame words and passages touching prayers, intercessions and supplications for Kings, as St. Chrysostom and Theodoret, forcited, p. 111, 112, 116, etc. Anno 1070 The like doth Theophylact, upon the 1 Tim. 2. 1, 2. whom they both follow. Anno 1130 St. Bernard Abbot of Clarevall thus begins and proceeds in his Epistola 45. ad Ludovicum Regem Francorum (written in the name of all the Cistercian Abbots and Monks) Eximio Regi Francorum Ludovico, Stephanus Abbas Cisterciensis, totusque Conventus Abbatum et Fratrum Cisterciens●um, salutem, sospitatem et pacem in Christo jesu. Rex coeli et terrae regnum vobis in terra donavit, donaturus et in coelo, si quod accepistis justè & sapienter amministrare studueritis. Hoc est quod Vobis optamus, et pro Vobis oramus, ut et hic fideliter, et illic feliciter regnetis. Caeterum vos quonam consilio, Eisdem Nostris pro Vobis orationibus, quas, si recolitis, olim tàm humiliter requisistis, modo tàm acriter repugnatis? Qua enim fidueia manus pr● Vobis levare possumus ad sponsum Ecclesiae, quam ita et fine causa, ut putamus, ausu inconsulto contristaris? Gravem siquidem adversum vos apud eundem sponsum, et Dominum suum querimoniam deponit, dum quem acceperat defensorem, sustinet oppugnatorem, etc. Alioquin si non meremur exaudiri, sed contemnimur, et nos, fratres et amici vestri, et qui quotidie oramus pro Vobis, et Filiis Vestris, et Regno; ex hac jam noveritis parvitatem nostram, etc. He begins his 170 Epistle, ad Ludovicum Juniorem Regem Francorum, with this loyal preface, and seconds it with his constant prayers day and night. Si totus orbis adversum me conjuraret, * See Epistola 272. ut quippiam molirem adversus regiam Majestatem, ego tamen Deum timerem, & ordinatum ab eo Regem offendere temerè non auderem. Nec enim ignoro ubi legerim; Qui potestati resistit, Dei ordinationi resistit, etc. Non contristabit per illum & de illo Ecclesiam suam, in quem et de quo in tantis plura laetificavit: Quem suo munere contulit, sua longanimitate servabit; et si quid aliter sapitis, et hoc ipsum vobis revelabit, et erudiet corda in sapientia. Hoc optamus, hoc oramus die et nocte. He begins his 220 Epistle to this King thus, Libentèr quidem sicut ipse fateri dignamini, etiam propria testante conscientia, quae ad honorem vestrum et regni vestri utilitatem spectant, pro nostro exiguo posse et quaerimus & quaeremus: though he sharply reprehends him therein: In his 221 Epistle to this King (who oppugned the Church) he writes thus. Profectò stabimus & pugnabimus usque ad mortem, si ita oportuerit, pro matre nostra, armis quibus licet, non scutis et gladiis, sed precibus fletibusque ad Deum. Et ego quidem qui me memini praeter Quotidianas preces, quas pro Pace et Salute vestra, atque Regno coram Domino supplex ipso teste fundebam. And why so? Insuper et fratri vestro, ejusque militibus balastariisque Domos Episcopales contra jus et phas inhabitandas, et res Ecclesiae in hujusmodi nefarios usus profligandas audacter nimium exponitis. Dico vobis non erit diu inultum, si haec ita facere pergitis, etc. His 255 Epistle begins thus, Ludovico Dei gratia excellentissimo Regi Francorum, Bernardus Clarevallis vocatus Abbas, fidelis suus, salutem à Rege Regum, & Domino dominantium Ipsi, et Dilectae ejus, et Filiis ejus. Regna terrae & jura Regnorum tun● sanè sana suis Dominis atque illaesa persistunt, si divinis ordinationibus ac dispositionibus non resistunt, etc. He adds, Colligitur Concilium. Quid in hoc detrahitur Regiae gloriae, regni utilitatibus? Ibi Vniversae Ecclesiae commendabitur ac rememorabitur Excellentiae vestrae prompta et specialis Devotio, qui Regum primus, aut certè inter primos rabiei persequentium eandem matrem vestram strenuissimè, et christianissimè defendendo obviastis. I●i gloriosè ab ingenti illa multitudine debitae gratiae referentur vobis: Ibi a Millibus Sanctorum orabitur pro vobis et vestris. He begins his 138 Epistle, thus. Henrico illustrissimo Regi Anglorum, B. Abbas dictus de Clarevalle, honorem, sospitatem & pacem. And his 139 Epistle, thus. Lothario Dei gratia Imperatori Augusto, B. Abbas de Clarevalle. Si quid potest peccatoris Oratio, Benedictus Deus, qui vos elegit, et erexit cornu salutis Nobis ad Laudem et Cloriam Nominis sui, et reparandum Imperii decus, ad subveniendum Ecclesiae suae in tempore malo, Postremo, ad operandum etiam nunc salutem in medio terrae. From all which passages it is most apparent, that this devout Abbot, with all the Abbots, Monks, Clergy, and Councils in that age, did constantly pray for their own Christian Kings, their Queens, Sons, Posterity, and other Kings & Emperors, wishing all health, safety, happiness, prosperity to them, and their Realms, for the Church's happiness, and did bless God for their reigns, exaltations, successes, Piety, Zeal, and Government. Anno 1140 Petrus Abbas Cluniacensis, Epist. l. 2. Epist. 7. Sigivardo Norwegiorum Regi, prefaceth his Epistle with this salutation; h Bibliotheca Patrum, Tom. 12. pars 2. p. 53. 74, 77, 80, 81, 108, 109, 128. in praesenti faeliciter, in futuro, faelicissimè cum Christo regnare: & begins it with this Thanksgiving to God: Omnipotenti et aeterno Regi toto cordis affectu gratias agimus, qui menti vestrae favorem et amorem suum inspirare dignatus, in vobis amorem coelestium terrenis affectibus praevaluisse ostendit, etc. And thus closeth it, Ipsi omnium bonorum largitori grates quas possumus agimus; et ut hoc ad effectum perducere satagatis, votis omnibus exoramus. Epist. 39 Glorioso Principi et magnifico Constantinopolitanae urbis Imperatori, joan vi Calo, he wisheth, Salutem ab eo qui dat salutem Regibus: beginning with this Thanksgiving. Gratias omnipotenti Regi Regum, cujus Regnum Regnum est omnium seculorum, qui Imperatoriam Majestatem vestram super omnes Christiani nominis Principes exaltavit, et ad tenendam toto orbe Ecclesiam suam, velut in medio Orientis, Occiedentis, Aquilonis constituit, etc. Et ut aliquid beneficii spiritualis vobis istud facientibus, rependamus, sicut Praedecessores nostri ac nos ipsi, Reges Francorum, Reges Anglorum, Reges Hispanorum, Reges Romanorum, ipsos Imperatores, ac vicinos vobis Reges Vngarorum confratres et comparticipes omnium beneficiorum Cluniacensis congregationis fecimus (by their daily Prayers for them) it à sublimitatem vestram, ex parte omnipotentis Dei, etc. in eisdem et spiritualibus beneficiis, plenè et perfectè, in quantum licet, suscipimus: ut omnipotens Salvator et hîc temporale Regnum vobis adaugeat et conservet, et in futuro, cum sanctis Regibus vos ad sempiternum perducat. Amen. He begins his 46. Epistle to the King of ●rusalem with the like Salutation and Thanksgiving to God. Epistola l. 3. Epist. 3. Illustri et religioso Regi Siciliae, Domino et amico Rotgerio, he useth the very same Salutation, blesseth God for him, and ends with this prayer for him: Ind laetamur, inde in domino gloriamur, inde Celsitudinem vestram, etsi vultu incognitam, verae dilectionis brachiis amplectimur: et ut ad honorem nominis sui, et ad salutem populi sui omnipotens Salvator vestram regalem potentiam magnificet et con●ervet, humiliter et frequenter precamur. Epist. l. 4. Epist. 37. to the same King Rotgerio: he wisheth, Bonorum Regum dignitatem et honorem: beginning it with Gratias omnipotenti Regi Regum, qui sublimitatem vestram inter universos Christiani orbis Reges ac Principes quadam specialis magnificentiae gloria insignivit, quadam gloriosi nominis fama singulariter exaltavit. Adding, Personam vestram Regnumque Omnipotenti Deo, Religiosisque tam nostris, quam aliis congregationibus, studicsissime commendavi. Epistola 36 Illustri ac magnifico Principi, Domino Ludovico Regi Francorum, is prefaced with this option: Feliciter hic regnare, Regemque Regum in Regno ac decore suo videre: and begins with, Licet Regis aeterni militiam, quam per te Regem terrenum contra inimicos crucis suae armare disposuit, ad peregrina euntem comitari non valeam: Devotione tamen, oratione, consilio, et auxilio, quali quantoque potero, prosequi concupisco, etc. I shall only add, Epist. l. 6. Epist. 16. Magnifico Principi, domino Rotgero, Regi Siciliae, Frater Petrus humilis Cluniacensium Abbas, Salutem praesencem et Regnum sempiternum. Audientes obitum ●iliorum, vestrorum valdè doluimus, et t●m pro sosyitate vestra, quam pro omnibus illorum, Missas celebrari, orationes ad Deum sundi, eleemosynas fieri, in conventu nostro praecepimus. Non solum autem nunc sed et saepe diebus solempnibus et majoribus capitulis nostris, inter alios Reges amicos et Benefactores nostros, vestri memoriam frequentamus. Anno 1160 Stephanus Tornacenfis Episcopus, thus ends his Epistola 39 Illustri, R. Hungariae Regi: Valeat sanctitas vestra et Regnum vestrum coram Domino. And he inscribes Bibliotheca Patrum. Tom. 12. part 1. p. 502, 527. his 170 Epistle thus. Canuto Illustri Dacorum Regi, Salutem, vitam et victoriam, and concludes it in this manner, Valeat et crescat in dies semper Magnificentia vestra. I could draw down a continual series of Authorities almost every year, from the year of our Lord 1200. till this present, pressing and practising this duty of Prayer for Kings, in public and private, in their Commentaries, Epistles, and other writings; but to avoid Prolixity, I shall refer the Readers to Hugo de sancto victore, Petru● Lombardus, Nicholaus Gorrhan, Anselmus Laudensis, Petrus Commestor, Hugo Cardinalis, Dion. Carth●sianus, Nicholaus Lyranus, Hugo de sancto victore, Isiodor Clarius, Vitus Theodorus, Johannis Sarisburiensis, Alexander Alesius, Jo. Arbor●us, Jo. Bradmyllerus, Tho. de Ʋio Cajetanus, Calvin, Bulinger, Gualther, Hemmingius, Arrias Montanus, Nic. Hemingius, And. Hyperius, And. Scaynus, Nic. Selneccerus, Dan. Tossanus, Fran. Titeburamus, Jo. Brand myllerus, Jo. Faber, Egidius Hunnius, Jo. Miyer, Alf. Salmeron, Guil. Estius, Jo. Gagneius, Claud. Guilliandus, Cornelius a Lapide, Junius, Beza, Marlorat, Lamb. Danaeus, Cl. Espencaeus, Ant. Fayus, Phil. Melancthon, Wolf. Musculus, Jo. Piscator, Frid. Balduinus, Deodatus, Georg. Dibuadius, Georg. Wenirichius, Adam. Sasbout, Pet. Stevartius, Jodoc. Willichius, Hugo Grotius, Dr. Hamond, and others in their Commentaries, Explanations, and Annotations on the 1 Tim. 2. 1, 2, 3. the Harmony of Confessions, Chapter of the Civil Magistrate, who all press this duty in point of precept and practice, as well for Pagan as Christian, vicious and tyrannical, as Virtuous and Gracious, Heretical and Popish, as well as Orthodox and Protestant Kings and Emperors. As for the Forms of public and private Prayers for them, I shall refer you to all ancient and modern Missals, Processionals, Pontificals, Ceremonials, Psalters, Primers, Litanies, Manuals, Books of Prayers and Devotions, which are almost infinite in all Popish and Protestant Kingdoms throughout the World. I shall only recite a few public Prayers of this Nature, for Example sake. The 1. is Missa Aethiopum, Or the usual Forms of Common b Bibliotheca Patrum, Tom. 15. p. 750 A. Prayers used in all the Aethiopian Churches: wherein there are these, Preces pr● Rege Da Domine pacem, Regi nostro Claudio, et Principibus ejus, & Judicibus ejus, & subditis ejus, orna eos omni genere pacis, Rex pacis pacem da Nobis, quoniam omnia dedisti Nobis. The 2. is the ancient Prayers used for the Roman Emperors in Churches Deus Regnorum omnium & Christiani maximè Protector Imperii: Da servo tuo Imperatori nostro R. triumphum virtutis tuae scienter excolere, ut qui tua constitutione est Princeps, tuo munere sit Potens, Per eundem Dominum nostrum. Deus qui ad praedicandum aeterni Regis Evangelium, Romanorum Georgii Cassandris Preces Ecclesiasticae p. 373. Imperium praeparasti, pretend famulo tuo Imperatori nostro R. arma coelestia, ut pax Ecclesiarum nulla turbetur tempestate bellorum, Per eundem Dominum nostrum. These two Forms of public Prayers are still retained in Missale Romanum ex decreto Concilii Tridentini, Princed Salamanticae, 1588. Orationes ad diversa, p. 81, 82. and Missale Romanum ex decreto Pii quinti Antuerpiae 1630. Orationes ad diversa, p. 76, 77. to which there are these two Prayers, pro Rege subjoined. Quaesumus omnipotens Deus ut famulus tuus, N. Rex noster, qui tui miseratione suscepit Regni gubernacula, virtutum etiam omnium percipiat incrementa: quibus decenter ornatus, & vitiorum monstra devitare, & ad te qui via, veritas & vita es, gratiosus valeat pervenire. Per Dominum. Munera quaesumus Domine, o●lata sanctifica, ut & nobis Vnigeniti tui corpus fiant, Et Regi nostro ad optinendam animae corporisque salutem; et ad peragendum injunctum officium, te largiente, usquequaque proficiant. Pereundem Dominum nostrum Jesum Christum. What other Prayers have been used for them, I have before transcribed, p. 40. To which I shall add, that in most * See Sac●ae Litaniae Variae Antuerpiae 1629. p. 217. Litanies, there is this Prayer inserted. Et Regibus, et Principibus Christianis pacem et veram concordiam donare digneris; te rogamus. Never more seasonable to be used than now. In the Pontificale Romanum, restored and published by command of Pope Clement the 8. printed Antuerpiae 1627. p. 486, 487. There is this set Form of receiving the Emperor, when he comes to any City, or notable Town, by the Clergy thereof in way of Procession, entitled, Ordo ad Recipiendum Processionaliter Imperatorem. Quando Imperator venit ad aliquam urbem vel oppidum insigue, Clerus ur●is o●viam venit ei Processionaliter, extrà portam, etc. Imperator, ex equo descendens, etc. sub baldachino ducitur usque ad Ecclesiam. Processio praecedit immediatè Imperatorem, etc. Whiles they go in procession towards the Church, divers Anthems and Hymen's are sung; and when the Emperor enters into the Church, the Bishop or chief Minister, turning towards the Emperor, saith, Deum Psal. 7●. judicium tuum Regi da: and the Chorus answer, Et justitiam tuam filio Regis, V. salvum fac N. Imperatorem nostrum Domine. R. Deus meus sperantem in te. V. mitte ei auxilium Domine de sancto. R. Et de Zion tueri eum. V. Nihil proficiat Inimicus in eo. R. Et filius iniquitatis non opponat nocere ei. V. Fiat pax in virtute tua. R. Et abundantia in turribus ejus. V. Dominus exaudiorationem meam. R. Et clamor meus ad te veniat. V. Dominus vobiscum. R. Et cum spiritu tuo. Oremus. Deus in cujus manu sunt corda Regum, inclina ad preces humilitatis nostrae aures misericordiae tuae, Et Imperatori nostro famulo tuo N. Regimen tuae sapientiae appone, ut haustis de tuo fonte consiliis, et tibi placeat, et super omnia regna praecellat. pretend Domine quaesumus, famulo tuo N. Imperatori nostro dexteram caelestis auxilii, ut te toto corde perquiret, et quae digne postulat assequi mereatur. Per Christum Dominum nostrum. Amen. After which follows p. 487, 488. Ordo ad recipiendum processionaliter Regem; almost in the selfsame words with some variation only in the Anthem; and this Prayer. Deus, cui omnis potestas & dignitas famulatur, da huic famulo tuo Regi nostro N. prosperum suae dignitatis effectum, in qua te semper timeat, tibique jugiter placere contendat. Per Christum Dominum nostrum. Amen. Ibidem p. 489. follows, Ordo ad recipiendum processionaliter Principem magnae potentiae, little different from that of Kings. And p. 491. Ordo ad recipiendum processionaliter Imperatricem vel Reginam. Where the responsory is fitted to these Persons; and then this Prayer ensues. Oremus. Deus, cujus providentia insua dispositione n●n fallitur, ineffabilem clementiam tuam supplices exoramus, ut sicut Esther Reginam, Israeliticae plebis causa salutis, ad Regis Assueri thalaemum, regnique sui consortium transire fecisti: ità hanc famulam tuam Christianae plebis salutis gratia, ad gratiam tuam transire facias; ut tibi super omnia jugiter placere desideret, et te inspirante, quae tibi placita sunt, toto corde perficiat, et dextera tuae potentiae illam semper hic et ubique circumdet. Per Christum Dominum nostrum. Amen. I shall close up this Chapter with the Decree of the * Laur enrius Boche●lus Decre●. Eccl. Gal. l. 5. Tit. 1. de Rege c. 2. p. 696. Synod of Towers in France, Anno 1584. Imprimis, Deo optimo maximo haec Synodus referendas gratias cenfuit, (prout refert) Quod divini ejus spiritus afflatu, Christianissimus Rex noster, Ecclesiae Dei statum ac ordinem modis omnibus Roborare disponens; Conciliorum Provincia lium in universo Galliae regno celebrationem gratam non solum habuerit, sed eam etiam indici procuraverit: hinc futurum sperans, ut quae summo nostro malo diutius grassatae sunt Haereses, radicitus extirpentur, & quibus turpiter Ecclesia deformatur, prorsus abo●eantur abusus, ac toti Galliae mul●is jamdudum seditionibus, ac perturbationibus afflictae, omnium bonorum votis desiderata pax plenissime restituatur. Idcircò summopere exoptat, et humilibus a Deo precibus obnixe contendit haec Synodus, ut Regem tam pium, tamque Religiosum fidei suae conservatione stabiliat, aequa justitiae rogatione muniat, pacem ei locupletem reddat, misericordiae fulciat affectibus, virium fortitudine roboret, commissa sibi Regni Gubernacula discreto moderamine tenere concedat, ut commissos sibi populos benigne regat, aeque judicet, et ad pietatis jura modificetur, illum et piissimam Religiosamque ejus sponsam virili prole fructuosoque Regni successore locupletet, ejusque optimam matrem, quam diutissime conservet. Itaque cum sancta sit et Augusta Regum Majestas, sitque ut Sacrilegus et parricida, qui vel re vel verbo tenus Regem violate; Quod priscis cautum est Conciliis, quodque praesertim in Synodo apud Lauriacum pagum Andegavensem habita pridem fuit constitutum, renovans haec Synodus statuit. Quandoquidem Religioni inimicum, & hominibus constat esse perniciosum, futura curiosius perscrutari, & fata Principum eorumque casus inquirere, cum scriptum sit; Non est vestrum nosse momenta, vel tempora, quae Pater posuit in sua potestate: hoc Decreto censemns, ut quisquis inventus fuerit talia perquisivisse, et vivente Principe de alio Regni successore habendo consilium intisse, sibique hac in re socios conciliasse, a conventu Catholicorum excommunicationis sententia expellatur. Quin etiam pro perversis hominum moribus emendandis salubri deliberatione c●ns●mus, Ne quis in Principem maledicta congerat: Scriptum est enim a Legislatore; Principem populi tui ne maledi●eris. Quod si quis fecerit, excommunicatione Ecclesiastica plectatur. Nam si maledici Regnum Dei non possidebunt; Quantò magis talis ab Ecclesia necessariò pellitur, qui divinae sententiae violator, atque in Principem peccans, invenitur? Si quis contra Regiam dignitatem dolose, callide et perniciose machinari comprobatus fuerit, nisi dignissime satisfecerit, anathematizetur. Si quis potestati Regiae (quae non est nisi a Deo) contumaci ac inflato Spiritu, contra anthoritatem et rationem pertinaciter contradicere praesumpserit, et ejus justis Imper●is obtemperare noluerit, anathema sit. CHAP. VIII. Anno 565 I Now proceed in the last place to the Solemn public Prayers, Acclamations, Supplications, Thanksgivings, Collects, usually made at the Solemn Coronations of Christian Emperors, Kings and Queens, and the Homage and Oaths of Allegiance and Fidelity then commonly sworn to them by their Prelates and Nobles, especially in England. I shall begin with a Corippus, l●b. 2. La Ce●da Annotat▪ in Tertull. Apologet. Mr. Seldens Titles of Honour, p. 168. Gedrens. Histor. col. 16. Zonara's, Annal. Tom. 3. p. 55. Corippus, who poetically relating the manner of the Coronation of the Emperor Justin, and his Empress Sophia, Anno 565, (he living in that Age) brings in the Patriarch of Constantinople, thus praying for him, and the People supplicating and praying for their happiness, long life, and prosperous Reign, with united reiterated Shouts and Acclamations. Postquàm cuncta videt ritu praefecta priorum Pontificum summus, plaenaque aetate venustus A●stantem benedixit eum, Coelique potentem Exorans Dominum, sacro diademate jussit Augustum sancire caput, summoque coronam, Imponens apici, etc. After which the People Justinum, Sophiamque pares duo lumina mundi Esse ferunt. Regnate pares in saecula, dicunt; Felice's Annos Dominis felicibus orant; Insonuit vox illa ●iu; tandemque quievit. Anno 1330 Cautachuthenus, Histor. l. 1. c 41. recording at large the Ceremonies used at the Coronation of the Emperors of Constantinople, and particularly of the inauguration of * See Mr. Seldens Titles of Honour, part 1. ch 8. p. 190, 191, 192. Andr●nicus the younger, Anno 1330. informs us, That the Patriarch of Constantinople ascending upon a Scaffold: Patriarcha precationes ad Imperatorum unctionem compositas, alias submissa, alias clara voce, omnibus audientibus ordine recitat, ac Deum, ei qui ungendus est propitiat, etc. Patriarcha verò ad soleam consistens, pro Imperatore, Imperatrice, et eorum populis Preces pronunciat. After which Diaconus sublata voce inquit, Memor sit Dominus Deus potentiae Imperii vestri, in Regno suo ubique, nunc et semper, et in secula seculorum, addens, Amen. Deinceps et reliqui Diaconi ac Sacerdotes adeuntes, idem comprecantur. After his Consecration he ascends into the Catechumeum, where he may be seen of all, where there is a Hymn Sung to his Praise, et sanctis Acclamationibus ab omnibus excipitur. As touching the Ceremonies used at the Coronations of the Roman Emperors, and the several Prayers, Collects, Oaths made at them, you may consult at leisure, Hieromymus Balbus de Coronatione ad Carol. 5. c. 6, & 31. Gunther. lib. 1. Onuphrins de Comitiis Imperatoriis, c. 10, 11. Bartholomeus Chassaneus, Catalogue. Glor. Mundi pars 5. consid. 27. Krantzius Saxoniae Hist. l. 4. c. 37. Sigonius de Regno Ital. l. 1, 3, 4, 7. Aventinus Annal. Boyorum, l. 6. Antonius Sabinus, Georgius Flammin. Grimstones Imperial History and others in the lives of the Emperors Charles the 5th. Maximilian 1, & 2. Mathias & Ferdinand. The form of the Emperor's coronation in Italian, printed 1558 and above all others Melchior Goldastus Politica Imperialia: Part. 3. Discurs. 3. Anno 800 The old b Bibliotheca Patrum, Tom. 8. p. 467, 468. Ordo Romanus Antiqu▪ de divinis Catholicae Ecclesiae Officiis et Ministeriis, compiled about 800. years after Christ, as jodocus Coccius, and others apprehend, prescribes this form of Consecration, Prayers, and Collects at the Emperor's Coronation, which I shall recite, because omitted by Mr. Selden; it begins thus, Incipit Ordo Romanus, ad Benedicendum Imperatorem Orationem primam det Episcopus de Castello Albanensi ante portam Argenteam. Oremus. Deus in cujus manu corda sunt Regum, inclina ad preces humilitatis nostrae aures misericordiae tuae, & Principi nostro regimen tuae appone sapientiae, ut haustis de tuo fonte confiliis, & tibi placeat, & super omnia Regna praecellat. Per Dominum. Orationem secundam det Episcopus Portuensis intra Ecclesiam beati Petri Apostoli, in medio rotae. Deus inenarrabilis auctor mundi, ut supra scriptum est in ordinatione Regis. Deinde vadat ante confessionem beati Petri Apostoli, & prosternat se pronus in terram, & archidiaconus faciat litaniam. Qua finita, Episcopus Ostiensis ungat ei oleo exorcizato brachium dextrum & inter scapulas, & dicat orationem istam. Domine Deus omnipotens cujus est omnis potestas▪ & dignitas, te supplici devotione atque humillima prece deposcimus, ut huic famulo tuo N. prosperum Imperatoriae dignitatis concedas effectum, ut in tua dispositione constituto, ad regendam Ecclesiam tuam sanctam nihil praesentia officiant, futuraque non obsistant, sed inspirante sancti Spiritus tui dono, populum sibi subditum aequo justitiae libramine regere valeat, & in omnibus operibus suis te semper timeat, tibi jugiter placere contendat. Per. Pontifex ergo stet sursum ante altare, & imponat ei diadema super caput, dicens: Accipe signum gloriae in nominae Patris, & Filii, & Spiritus sancti, ut spreto antiquo hoste, spretisque contagiis omnium vitiorum, sic judicium & justitiam diligas, & misericorditer vivas, ut ab ipso Domino nostro Jesu Christo in consortio Sanctorum aeterni regni coronam percipias. Qui cum Patre & Spiritu tuo sancto vivit & regnat Deus, per insinita secula seculorum. Resp. Amen. Alia coronae impositio. Accipe coronam à Domino Deo tibi praedestinatam, habeas, teneas, atque possideas, & filiis tuis post te futuris ad honorem Deo auxiliante derelinquas. Exaudi Domine preces nostras, & famulum tuum N. ad regendum Rom. imperium constitutum, ut per te regere incipiat, & per te fideliter Regnum custodiat. Qui vivit & regnat. Oremus. Prospice omnipotens Deus serenis obtutibus hunc gloriosum Imperatorem nostrum N. & sicut benedixisti Abraham, Isaac, & Jacob, Require supra in benedictione Regis. Alia. Deus pater aeternae gloriae, sit adjutor tuus & Protector, & omnipotens benedicat tibi, preces tuas in cunctis exaudiat, et vitam longitudine dierum adimpleat, et semper in sua voluntate custodiat, thronum Regni corroboret, gentes populumque tuum ad nutum tuum subjiciat, et à peste et fame tuis temporibus conservet, inimicostuos confusione induat, et super te Christi sanctificatio floreat, et super caetera regna excellentiorem faciat, ut qui t●ibuit in terris imperium, ipse tibi in coelis cum electis suis conferat habere consortium. Per. To this I shall subjoin the Ceremonies and Prayers made at the Coronation of the Emperor of Russ●●, recorded both in Latin and English in the * Paul Odd rburn in vit● Theod. R●s●. Mcscoviric● Lugd. Bat. 10. o p 284. Dr. Giles Fletch●r his treatise of the State of Russia. c. ●. Mr. Samuel Purchas his pilgrim. l. 3 c r▪ p 420, 421. Se●dens Titles of Honour, part 1. ch. 8 p. 185, 186. Marginal Authors. The Solemities used at the Ruff Emperor's Coronation, are on this manner. In the great Church of Precheste (or our Lady) within the Emperor's Castle is erected a Stage, whereon standeth a Screen, that beareth upon it the Imperial Cap and Robe of very Rich stuff. When the day of the Inauguration is come, there resort thither, first, the Patriarch with the Metropolitans, Abchbishops, Bishops, Abbots, and Priors, all richly clad in their Pontificalibus. Then enter the Deacons with the Qier of Singers. Who so soon as the Emperor setteth foot into the Church, begin to sing: Many years may live Noble Theodore Juanowich, etc. whereunto the Patriarch and Metropolitan, with the rest of the Clergy, answer with a certain Hymn, in form of a Prayer, singing it altogether with a great noise. The Hymn being ended, the Patriarch with the Emperor mount up the Stage, where standeth a Seat ready for the Emperor. Whereupon the Patriarch willeth him to sit down; and then placing himself by him upon another. Seat provided for that purpose, boweth down his head towards the ground and saith this Prayer: O Lord God, King of Kings, and Lord of Lords, which by thy Prophet Samuel didst choose thy Servant David, and anoint him for King over thy People Israel, hear now our Prayers, and look from thy Sanctuary upon this thy Servant Theodore, whom thou hast chosen, and exalted for King over these thy holy Nations; anoint him with the Oil of gladness, protect him by thy Power, put upon his Head a Crown of Gold and precious Stones, give him length of days, place him in the seat of Justice, strengthen his Arm, make subject unto him all the barbarous Nations. Let thy fear be in his whole heart; turn him from an evil Faith, and from all error, and show him the salvation of thy holy, and universal Church, that he may judge thy People with justice, and protect the children of the poor, and finally attain everlasting life. This Prayer he speaketh with a low voice, and then pronounceth aloud: All praise and power to God the Father, the Son, and the Holy Ghost. The Prayer being ended, he commandeth certain Abbots to reach the Imperial Robe, and Cap: which is done very decently, and with great solemnity, the Patriarch withal pronouncing aloud: Peace be unto all. And so he beginneth another Prayer to this effect: Bow yourselves together with us, and pray to him that reigneth over all. Preserve him (O Lord) under thy holy protection, keep him, that he may do good and holy things, let Justice shine forth in his days, that we may live quietly without strife and malice. This is pronounced somewhat softly by the Patriarch, whereto he addeth again aloud: Thou art the King of the whole world, and the Saviour of our Souls; to thee the Father, Son, and the holy Ghost, be all praise for ever and ever. Amen. Then putting on the Robe and the Cap, he blesseth the Emperor with the sign of the Cross: saying withal, in the Name of the Father, the Son, and the holy Ghost. The like is done by the Metropolites, Archbishops and Bishops: who all in their order come to the Chair, and one after another bl●sse the Emperor with their two fore-fingers. Then is said by the Patriarch another Prayer, that beginneth: O most holy Virgin Mother of God, etc. After which a Deacon pronounceth with a high loud voice: Many years to Noble Theodore, good, honourable, beloved of God, great Duke of Volodemer, of Mosko, Emperor and Monarch of all Russia, etc. whereto the other Priests and Deacons, that stand somewhat far off by the Altar or Table, answer singing, Many years, Many years to the Noble Theodore; The same note is taken up by the Priests and Deacons that are placed at the right and left side of the Church, and then altogether they chant and thunder out, singing: Many years to the Noble Theodore, good, honourable, beloved of God, great Duke of Volod●mer, Mosko, Emperor of all Russia, etc. These Solemnities being ended, first cometh the Patriarch with the Metropolites, Archbishops and Bishops, than the Nobility and the whole Company in their Order, to do homage to the Emperor, bending down their heads, and knocking them at his feet to the very ground. To these Prayers and Acclamations used at the Coronations of Christian Emperors, I shall only annex the Prayer of the very Turks themselves, at the Coronation of their Mahometan Emperors (which they doubtless derived from the Christians) thus briefly related by Leunclavius. When * Supplementum An●al. Turcorum, Anno 1566. Seldens Titles of Honour, p. 185. Selim the 2d. after the death of his Father Soliman was placed in the Imperial Throne, Ind per urbem, proclamationes more majorum factae, quibus, vota primum concipiebant●r ut anima Solimanis in paradiso foelix aevum ageret, ac in perpetua gloria quiesceret: deinde, multos ut annos viveret Sultanus Selimes Chan, prosperique status incremento continuo frueretur. I now proceed to the Prayers and Benedictions used at the Coronation of Christian Kings and Queens, beginginning with those in foreign parts. * Bibl. ●atrum Tom. 8. p. 464, ●65, 466, 467. Ordo Romanus Antiquus, de divinis Ecclesiae Catholicae Officiis, contains and relates them in this manner, Incipit Ordo ad Regem benedicendum, quando novus à clero & populo sublimatur in regnum. Primum enim exeunte illo thalamum, Vnus Archiepiscopus dicat hanc Orationem. OMnipotens sempiterne Deus, qui famulum tuum N. regni fastigio dignatus es sublimare, tribue ei quaesumus, ut ita in praesenti collecta multitudine cunctorum in commune salutem disponat, quatenus à tuae veritatis tramite non recedat. Per, etc. Postea suscipiant illum duo Episcopi dextra laevaque h●norificè parati, habentes reliquias collo pendentes. Caeteri autem clerici solenni apparatu ornati, praecedente sancto Evangelio & duabus crucibus cum incenso boni odoris, ducant illum ad Ecclesiam, responsorium canentes: Ecce mitto Angelum meum. Cum vers. Israel si me audieris. Cuncta ●um plebe sequente: ad ostium autem Ecclesiae clerus subsistat, & dicat alius Archiepiscopus hanc orationem. Deus qui scis genus humanum nulla virtute posse subsistere, concede propitius, ut famulus tuus N. quem populo tuo voluisti praeferre, ita tuo fulciatur adjutorio, quatenus quibus potuit praeesse, valeat & prodesse. Per. Introeuntes autem clerici Ecclesiam, hanc decantent antiphonam. Domine salvum fac Regem, & exaudi nos in die qua invocaverimus te. Psal. Exaudiat te Dominus. Totum. Usque introitum chori. Tunc Dominus Metropolitanus dicat hanc orationem. Omnipotens sempiterne Deus, coelestium terrestriumque moderator, qui famulum tuum ill. ad regni fastigium dignatus es provehere, concede quaesumus, ut à cunctis adversitatibus liberatus, & ecclesiasticae pacis dono muniatur, & ad aeternae pa●is gaudia, te donante pervenire mereatur. P●r. Tunc designatus Princeps pallium deponat, atque inter manus Episcoporum perductus in chorum usque ad altaris gradus incedat, cunctoque pavimento tapetibus & palliolis ●ontecto, ibi humiliter totus in cr●ce prostratus jaceat cum Episcopis & Presbyteris hinc inde prostratis, caeteris autem in choro litaniam breviter psallentibus, id est, duod●cim Apostolos, totidemque Martyres, Confessores, & Virgines. Et inter caetera inferenda sunt ista. Ut hunc famulum tuum illust. in Regem eligere digneris. Terogamus audi nos. Ut eum benedicere, & sublimare digneris. Terogamus audi nos. Ut eum ad Imperii fastigium perducere digneris. Terogamus audi nos. Et caetera huic benedictioni convenientia. Finita litania, erigant se Episcopi, sublevatumque Principem interroget Dominus Metropolitanus his verbis. Vis sanctam fidem à catholicis viris tibi traditam tenere, & operibus justis observare? Resp. Volo. Vis sanctis Ecclesiis Ecclesiarumque ministris tutor & defensor esse? Respon. Volo. Vis regnum tibi à Deo concessum, secundum justitiam patrum tuorum, regere & defendere? Respon. In quantum divino fultus adjutorio ac solatium omnium fidelium suorum valuero, ita me per omnia fideliter acturum esse promitto. Deinde ipse Dominus Metropolitanus affatur populum his verbis. Vis tali Principi ac rectori te subjicere, ipfiusque regnum firma fide stabilire, atque jussionibus illius obtemperare, juxta Apostolum, Omnis anima potestatibus sublimioribus Rom. 13. subdita sit, Regi, quasi praecellenti: Tunc ergo à circumstante clero & populo unanimiter dicatur. Fiat. Fiat. Amen. Postea vero eo devotè inclinato, dicatur ab Episcopo haec oratio. BEnedic Domine hunc Regem nostrum illust. qui regna omnia moderaris à seculo, & tali eum benedictione glorifica, ut Davidicae teneat sublimitatis sceptrum, & glorificatus in ejus protinus reperiatur merito. Da ei tuo inspiramine cum mansuetudine ita regere populum, sicut Salomonem fecisti regnum obtinere pacificum. Tibi semper cum timore sit subditus, tibique militet cum quiete. Sit tuo clypeo protectus cum proceribus, & ubique tua gratia victor existat. Honorifica eum prae cunctis regibus gentium, felix populis dominetur, et feliter eum nationes adornent. Vivat inter gentium catervas magnanimus, sit in judiciis aequitatis singularis, locupletet eum tua praedives dextera, frugiferam obtineat patriam, & ejus liberis tribuas profutura. Praesta ei prolixitatem vitae per tempora, et in diebus ejus oriatur justitia. A te robustum teneat regiminis solium, et cum jocunditate et justitia, aeterno glorietur in regno. Per Dominum. Omnipotens aeterne Deus, creator omnium, Imperator Angelorum, rex regnantium, dominusque dominantium, Gen. 14. Exod. 17. 1 Reg. 16. 3 Reg. 3. qui Abraham fidelem famulum tuum de hostibus trumphare fecisti: Moysi & Josue populo praelatis multiplicem victoriam tribuisti, humilemque David puerum tuum regni fastigio sublimasti, & Salomonem sapientiae pacisque ineffabili munere ditasti, respice quaesumus ad preces humilitatis nostrae, & super hunc famulum tuum ill. quem supplici devotione in Regem elegimus, benedictionum tuarum dona multiplica, eumque dextera tuae potentiae semper & ubique circunda, quatenus praedicti Abrahae fidelitate firmatus, Moysis mansuetudine fretus, Josue fortitudine munitus, Davidis humilitate exaltatus, Salomonis sapientia decoratus, tibi in omnibus placeat, & per tramitem justitiae inoffenso gradu semper incedat, Ecclesiamque tuam deinceps cum plebibus sibi annexis ita enutriat ac doceat, muniat, & instruat, contraque omnes visibiles & invisibiles hostes, eidem potenter regaliterque tuae virtutis regimen administret, & ad verae fidei pacisque concordiam eorum animos, te opitulante, reformet, ut horum populorum debita subjectione fultus, condigno amore glorificatus, ad paternum decenter solium tua miseratione conscendere mereatur. Tuae quoque protectionis galea munitus, & scuto inseparabili jugiter protectus, armisque caelestibus cicundatus, optabilis victoriae triumphum fideliter capiat, terroremque suae potentiae infidelibus inferat, & pacem tibi militantibus laetanter reportent per Dominum nostrum, qui virtute crucis tartara destruxit, regnoque diaboli superato, ad coelos victor ascendit, in quo potestas omnis regumque consistit victoria, qui est gloria humilium, & vita salusque populorum, qui tecum vivit & regnat Deus per omnia secula seculorum. Amen. Deinde ab alio Episcopo haec dicatur Oratio. Deus inenarrabilis auctor mundi, conditor generis humani, g●bernator Imperii, confirmator regni, qui ex utero fidelis amici tui patriarchae nostri Abrahae Praeelegisti regem seculis profuturum, tu praesentem Regem hunc ill. cum exercitu suo per intercessionem omnium sanctorum ubere benedictione locupleta, & in solium regni firma stabilitate connecte. Visita eum sicut Moysen in ruho, Exod. 3. & 17. Judic. 7. 1 Reg. 3. Jesum Nave in praelio, Gedeon in agro, Samuelem in templo, Et in illa eum benedictione sidera, ac sapientiae tuae rore profunde, quam B. David in psalterio, Solomon filius, te remunerante, percepit è coelo. Sis ei contra acies inimicorum lorica, in adversis galea, in prosperis patientia, in protectione clypeus sempiternus, & praesta, ut gentes illi teneant fidem, proceres sui habeant pacem, diligant charitatem, abstineant se à cupiditate, loquantur justitiam, custodiant veritatem. Et ita populus iste pullulet, coalitus benedictione aeternitatis, ut semper maneant tripudiantes in pace victores. Quod ipse praestare dignetur qui tecum vivit. Tunc Dominus Metropolitanus ungat de oleo sanctificato caput, pectus, & scapulas, ambasque compages brachiorum ipsius ita dicendo: Vngo te in Regem de oleo sanctificato in nomine Patris, & Filii, & Spiritus sancti. Et dicant, Ame. Pax tibi. Et cum spiritu tuo. Deinde ungat sibi 1 Reg. 1. 6. manus de oleo sanctificato ita dicendo: Vngantur manus istae de oleo sanctificato unde uncti fuerunt reges & prophetae, & sicut unxit Samuel David in regem ut sis benedictus, & constit●tus Rex in regno isto super populum istum, quem Dominus Deus tuus dedit tibi ad regendum ac gubernandum. Quod ipse praest. Sequitur. Prospice, omnipotens Deus, serenis obtutibus hunc gloriosum regem, et sicut benedixisti Abraham, Isaac, et Jacob, sic illum largis benedictionibus spiritualis gratiae cum omni plenitudine tuae potentiae irrigare atque perfundere dignare. Tribue ei de rore coeli, & de pinguedine terrae abundantiam frumenti, vini & olei, & omnium frugum opulentiam ex largitate divini muneris longa per tempora, ut illo regnante, sit sanitas corporum in patria, & pax inviolata sit in regno, & dignitas gloriosa regalis palatii maximo splendore regiae potestatis oculis omnium fulgeat, luce clarissima clarescat, atque splendere quasi splendidissima fulgura, maximo perfusa lumine videatur. Tribue ei omnipotens Deus, ut sit fortissimus protector patriae, & consolator ecclesiarum, atque coenobiorum sanctorum maxima cum pietate regalis munificentiae, atque ut sit fortissimus regum, triumphator hostium, ad opprimendas rebelles & paganas nationes. Sitque suis inimicis satis terribilis prae maxima fortitudine regalis potentiae Optimatibus quoque atque praecelsis, proceribusque ac sidelibus sui regni sit magnificus & amabilis et pius, ut ab omnibus timeatur, atque diligatur. Reges quoque de lumbis ejus per successiones temporum futurorum egrediantur regnum hoc regere totum, et post gloriosa tempora, atque felicia praesentis vitae gaudia sempiterna in perpetua beatitudine habere mereatur. Quod ipse praestare, Spiritus sancti gratia, humilitatis nostrae officio in te copiosa descendat, ut sicut manibus nostris indignis oleo materiali oblitus, pinguescis exterius, ita ejus invisibili unguine delibutus impinguari merearis interius, ejusque spirituali unctione persectissimè semper imbutus, & illicita declinare tota ment & spernere discas seu valeas, & utilia animae tuae jugiter cogitare, optare, atque operare queas. Auxiliante Domino nostro Jesu Christo, Qui cum Deo Patre & ●odem Spiritus. etc. ALIA. Deus qui es justorum gloria & misericordia peccatorum qui misisti filium tuum preciosissimo sanguine fuo genus humanum redimere, qui conteris bella, et propugnator es in te sperantium, et sub cujus arbitrio omnium regnorum continetur potestas, te humiliter deprecamur, ut praesentem famulum tuum N in tua misericordia confidentem benedicas, eique propitius adesse digneris, ut qui tua expetit protectione defendi, omnibus sit hostibus fortior. Fac eum Domine beatum esse et victorem de inimicis suis: corona eum corona justitiae et pietatis, ut ex toto corde et tota ment in te credens tibi deserviat, sanctam tuam Ecclesiam defendat et sublimet: populumque à te sibi commissum justè regat, nullus insidiantibus malis eum in injustitiam vertat. Accende Domine cor ejus ad amorem gratiae tuae per hoc unctionis oleum, unde unxisti Sacerdotes, reges, et prophetas, quatenus justitiam diligens per tramitem similiter justitiae populum ducens, post peracta à te disposita in regali excellentia annorum curricula, pervenire ad aeterna gaudia mereatur. Per eundem Dominum. Per omnia secula seculorum. Resp. Amen. Dominus vobiscum. Resp. Et cum Spiritu tuo. Sursum corda. Resp. Habemus ad Dominum. Gratias agamus Domino Deo nostro. Respon. Dignum & justum est. Praefatio. Vere dignum, etc. usque Deus. Creator omnium, imperator Gen. 14. Exod. 17. 1 Reg. 16. 3 Reg. 3. Angelorum, Rex regnantium, Dominus dominantium, qui Abraham sidelem famulum tuum de hostibus triumphare fecisti, Moysi et Josue populo praelatis multiplicem victoriam tribuisti, humilemque David puerum tuum regni fastigio sublimasti, et Salomonem sapientiae pacisque ineffabili munere ditasti: respice quaesumus ad preces humilitatis nostrae, et super hunc famulum tuum N. quem supplici devotione in regem elegimus, benedictionum tuarum dona in eo multiplica: eumque dextera tuae potentiae semper et ubique circunda, quatenus praedicti Abrahae fidelitate firmatus, Moysis mansuetudine fretus, Josue fortitudine munitus, Davidis humilitate exaltatus, Salomonis sapientia decoratus, tibi in omnibus placeat, et per tramitem justitiae in offenso ingressu semper incedat. Ecclesiam ergo tuam deinceps cum plebibus sibi annexis ita enutriat et instruat, contraque omnes visibiles et invisibiles hostes eidem potenter regaliterque tuae virtutis regimen administret, et ad verae sidei pacisque concordiam, eorum animos, te opitulante, reformet: ut horum populorum debita subjectione fultus, cum digno amore glorificatus, ad paternum decenter solium tua miseratione conscendere mereatur. Tuae quoque protectionis galea munitus, & scuto insuperabili jugiter protectus, armisque coelestibus circundatus, optabilis victoriae triumphum feliciter capiat, terroremq●e suae potentiae insidelibus inferat, & pacem tibi militantibus laetanter reportet, Per Dominum nostrum qui virtute crueis tartara destruxit, regnoque diaboli superato, ad coelos victor ascendit, in quo potestas omnis, regumque consistit victoria, qui est gloria humilium, & vita salusque populorum, qui tecum vivit & regnat Deus. s. Dei filius Jesus Christus Dominus noster, qui à Patre oleo exultationis unctus est prae particibus suis, ipse per praesentem sacri ungu inis infusionem, Spiritus paraclyti super caput tuum infundat benedictonem, eandemque ad interiora cordis tui penetrare faciat, quatenus hoc visibili & tractabili dono invisibilia percipere, & temporali regno justis moderaminibus executo, aeternaliter cum eo regnare merearis: qui solus sine peccato Rex regum, vivit & gloriatur, cum Deo patre in unitate ejusdem Spiritus sancti Deus. Postea ab Episcopis ensem accipiat, & cum ense totum regnum sibi fideliter ad regendum sciat commendatum, & dicatur: Accipe gladium per manus Episcoporum licet indignas, vice tamen & auctoritate sanctorum Apostolorum consecratas, tibi regaliter impositum, nostraeque benedictionis officio in defensionem sanctae Dei Ecclesiae divinitus ordinatum. Et esto memor, de quo Psalmista prophetavit, dicens: Accingere gladio tuo super femur Psal. 44. tuum potentissime, ut in hoc per eundem vim aequitatis exerceas, molem iniquitatis potenter destruas, & sanctam Dei Ecclesiam ejusque fideles propugnes ac protegas, nec minus sub fide falsos, quam Christiani nominis hostes execres ac destruas viduas & pupillos clementer adjuves, ac defendas, desolata restau●es, restaurata con●erves, ulciscaris injusta, confirmes benè disposita, quatenus haec in agendo, virtutum triumpho gloriosus, justitiaeque cultor egregius, cum mundi salvatore, cujus typum geris in nomine, sine fine merearis regnare. Qui cum Patre & Spiritu sancto vivit et regnat. Accinctus autem ense, similiter ab illis armillas & pallium et annulum accipiat, dicente Metropolitano. Accipe regiae dignitatis annulum, et per hunc in te Catholicae fidei cognosce signaculum, quia ut hodie ordinaris caput et princeps regni ac populi, ita perseverabis auctor ac stabilitor Christianitatis, et Christianae fidei, ut felix in opere, locuples in fide, cum Rege regum glorieris per aevum, cui est honor et gloria per infinita. Postea sceptrum & baculum accipiat, dicente sibi ordinatore. Accipe virgam virtutis atque aequitatis, quia intelligas mulcere pios, et terrere reprobos, errantibus viam pandere, lapsis manum porrigere, disperdasque superbos, et releves humiles, et aperiat tibi ostium Jesus Christus Dominus noster qui de seipso ait, Ego sum ostium: per me si quis introierit, salvabitur. Et ipse qui est clavis David, Joan. 10. & sceptrum domus Israel: qui aporit, & nemo claudit, claudit & nemo aperit. Sitque tibi auctor, qui educit vinctos de domo carceris, sedentemque in tenebris, et umbra mortis, et in omnibus sequi merearis eum, de quo David propheta cecinit, Sedes tua D●us in seculum seculi, Psal. 44. virga aequitatis, virga regni tui, et imitando ipsum, diligas justitiam, et odio habeas iniquitatem: quia propterea unxit te Dous tuus, ad exemplum illius, quem ante secula unxerat oleo exultationis prae participibus suis, Jesum Dominum nostrum. Postea Metropolitanus reverenter Coronam capiti Regis imponat, dicens: Accipe coronam regni, quae licet ab indignis Episcoporum tamen manibus capiti tuo imponitur, eamque sanctitatis gloriam et honorem, et opus fortitudinis expressè signare intelligas, et per hanc te participem ministerii nostri non ignores, ita ut sicut nos in interioribus pastores, rectoresque animarum intelligimur, ●u quoque in exterioribus verus Dei cultor, strenuusque contra omnes adversitates Ecclesiae Christi defensor, regnique tibi à Deo dati, et per officium nostrae benedictionis vice Apostolorum omniumque sanctorum tuorum regimine commissi, utilis executor, regnatorque proficuus semper appareas, ut inter gloriosos athletas virtutum gemmis ornatus, et praemio sempiternae felicitatis coronatus, cum redemptore ac salvatore Jesu Christo, cujus nomen vicemque gestare crederis, sine fine glorieris, qui vivit et imperat Deus, cum Deo patre in unitate Spiritus sancti, per omnia secula seculorum. Amen. Et ab eo statim dicatur benedictio super eum, quae et tempore synodi super regem dicenda est: Benedicat tibi Dominus, custodiatque te, et sicut te voluit super populum suum esse regem, ita in p●aesenti seculo felicem et aeternae felicitatis tribuat esse consortem. Amen. Clerum ao populum, quem sua voluit opitulatione in tua sanctione congregari, sua dispensatione et tua administratione, per diuturna tempora faciat feliciter gubernari. Amen. Quatenus divinis monitis parentes, adversitatibus carentes, bonis omnibus exuberantes, tuo Imperio fideli amore obsequentes, et in praesenti seculo tranquillitate fruatur, et tecum aeternorum civium consortio potiri mereantur. Quod ipse praestare dignetur, cujus regnum et imperium sine fine permanet in secula seculorum. Benedictio Dei Patris et Filii, et Spiritus sancti, descendat super te. Amen. Deinde coronatus, honorisicè per chorum ducatur de altari ab Episcopis usque ad solium, canente clero: Resp. Desiderium animae ejus tribuisti ei Domine. Deinde dicit sibi dominus Metropolitanus. Sta, et tene amodo locum, quem hucusque paterna successione tenuisti, Nota. haereditario jure tibi idelegatum per auctoritatem Dei omnipotentis, et praesentem traditionem nostram, scilicet omnium Episcoporum caeterorumque servorum Dei. Et quanto clerum sacris altaribus propinquiorem perspicis, tanto ei potiorem in locis congruis honorem impendere memineris, quatenus mediator Dei et hominum, te mediatorem cle i et plebis, (Hoc in loco dominus Metropolitanus sedere eum faciat super sedem, dicendo:) in hoc regni solio confirmet & in regno aeterno secum regnare faciat Jesus Christus Dominus noster, Rex regum, & Dominus dominantium, qui cum Deo Patre et Spiritu sancto vivit et regnat in secula seculorum. Respon. Amen. Post haec det illi oscula pacis. Cunctus autem coetus clericorum tali rectore gratulans, sonantibus campanis, hymnum alta voce concinant, Te Deumlaudamus. Tunc Episcopus Metropolitanus Missam celebret plena processione. Incipit Benedictio Reginae in ingressu Ecclesiae. OMnipotens aeterne Deus, fons & origo totius bonitatis, qui foeminei sexus fragilitatem, nequaquam reprobando aversaris, sed dignanter comprobando potius eligis, & qui infirma mundi eligendo, fortia quaeque confuudere decrevisti, quique etiam gloriae virtutisq●e tuae triumphum in manu Judith foeminae olim Judaicae plebi de hoste saevissimo resignare voluisti: respice quaesumus ad preces humilitatis nostrae, & super hanc famulam tuam N. quam supplici devotione in Reginam elegimus, benedictionum Judith 13. tuarum dona multiplica, eamque dextera tuae potentiae semper & ubique circunda, ut ambone muniminis tui undique firmiter protecta, visibilis seu invisibilis hostis nequitias triumphaliter expugnare valeat, & una cum Sara, atque Rebecca, Lia, & Rachel, beatis reverendisque foeminis, fructu uterisui foecundari seu gratulari mereatur, ad decorem totius regni, statumque sanct● Dei Ecclesiae regendum, necnon protegendum per Christum Dominum nostrum, qui ex intemerato beatae Mariae Virginis alvo nasci, visitare ac renovare hunc dignatus est mundum, qui tecum vivit & gloriatur, Deus in unitat● Spiritus sancti per immortalia secula seculorum. Item benedictio ejusdem ante altare. Deus qui solus habes immortalitatem, lucemque habitas inaccessibilem, cujus providentia in sui dispositione non fallitur, qui fecisti quae ventura sunt, & vocas ea quae non sunt, tanquam ea quae sunt: qui superbos aequo moderamine de principatu dejicis, atque humiles dignanter in sublime provehis, ineffabilem misericordiam tuam supplices rogamus, ut sicut Hester reginam, Israelis causa salutis, de captivitatis suae compede solutam, ad regis Assueri thalamum, regnique sui consortium transire fecisti, ita hanc famulam tuam N. humilitatis nostrae benedictione Christianae plebis gratia salutis, ad dignam sublimemque regis nostri copulam, regnique sui participium misericorditer transire concedas: & ut in regalis foedere conjugii semper manens pudica, proximam virginitati palmam obtinerc queat, tibique Deo vivo & vero in omnibus & super omnia jugiter placere desideret, & te inspirante, quae placita sunt toto corde perficiat. Per. Sacri unctio olei. Spiritus sancti gratia, humilitatis nostrae off●cio, in re copiosa descendat, ut sicut manibus nostris indignis, oleo materiali oblita pinguescis exterius, ita ejus invisibili unguine delibuta, impinguari merearis interius: ejusque spirituali unctione perfectissime semper imbuta, & illicita declinare tota ment & spernere discas seu paleas, & utilia animae tuae jugiter cogitare, optare, atque operari queas, auxiliante Domino nostr● Jesu Christo, qui cum Deo patre, & eodem Spiritu sancto vivit & regnat Deus in secula seculorum. Coronae positio. Officio indignitatis nostrae seu congregationis, in Reginam benedicta, accipe coronam regalis excellentiae: quae licet ab indignis, Episcoporum tamen manibus capiti tuo imponitur, undè velut exterius auro & gemmis redimita enites, ita & interius auro sapientiae, virtutumque gemmis decorari contendas: quatenus post occasum hujus seculi cum prudentibus virginibus sponso perenni Deo nostro Jesu Christo digne & laudabiliter occurrens, Regiam coelestis aulae nerearis ingredi, qui cum Deo Patre, & Spiritu sancto vivit & regnat Deus, per infinita secula seculorum. Amen. To these I shall subjoin the Prayers for and Benedictions of Christian Kings and Queens at their Coronation, in Pontificale Romanum Clementis VIII. Pontif. Max. jussu Restitutum atque Editum, Antuerpiae 1627. fol. 163. etc. De Benedictione et Coronatione Regis. CVm Rex est coronandus, Episcopi Regni ad ●ivitatem, ubi coronatio fieri debet, convocantur. Rex triduanum jejunium devotè peragit, per hebdomadam praecedentem, videlicet quarta et sexta Feria, et Sabbato. Dominica verò proxima sequenti coronatur, qua ipse Rex se ad Communionem parat. Ecclesia verò ipsa Metropolitana, sive Cathedralis, ubi solemnitas celebrabitur, paretur et ornetur, quò melius fieri poterit. Ad altare majus parantur ea quae consueta sunt parari, Pontifice celebrante; et credentia juxta altare cum rebus opportunis. Super altare ponitur gladius, corona, et sceptrum Regi danda, et oleum Catochumenorum, bombyx ad ligandum et extorgendum brachium Regis, et inter scapulas post unctionem, fascia ad ligandum bombycem in brachio. Paratur in Ecclesia, in loco competenti, thalamus sive suggestum pro Rege, in quo sit Regalis sedes ornata, et thalamus ipse sit ornatus pannis sericeis, et aulaeis. Sed advertendum est, quòd altitudo thalami non sit major quam gradus supremus altaris. Paratur etiam in loco convenienti tentorium, sive papilio, sub quo Rex vestes Regales, pro Regni consuetu●ine, quae ibidem pro eo parantur, suo tempore recipit. Et st Regina etiam simul est coronanda, pariter pro ea illius thalamus, non longè à Regio, sed illo aliquantulùm humilior; et ita sunt situandi thalami, ut inde possiut videri altare et Pontifex celebrans. Parantur etiam ante altare hinc et inde sedes, pro numero Episcoporum coronationi interessentium. Die autem Dominica, qua Rex benedicendus et coronandus est, omnes Episcopi conveniunt manè in Ecclesia, in qua hoc fieri debet; et Metropolitanus, sive Pontifex, ad quem spectat, parat se solemniter cum Ministris, Missam celebraturus, paramentis tempori convenientibus. Episcopi verò induuntur supra rochetum (vel supra superpelliceum, si sint Religiosi) amictu, stola, pluviali albo, et mitra simplici. Quibus omnibus paratis, Metropolitanus in ●aldistorio ante medium altaris pos●to sedet cum mitra, et Episcopi parati hinc et inde super sedibus pro eis paratis, quasi in modum coronae sedentes, sibi assistunt. Interim Rex vestibus militaribus indutus, cum suis Praelatis domesticis non paratis, ac Baronibus, Nobilibus, et aliis, venit ad Ecclesiam; et cum fuerit prope Presbyterium, duo priores Episcopi ex paratis veniunt ei obviàm, et cum mitris capita illi aliquantulum inclinantes, ipsum inter se medium, birre●o deposito, usque ante Metropolitanum deducunt: cui Rex caput inclinans, humilem reverentiam exhibet; qua facta, prior Episcoporum deducentium stans, detecto capite, versus ad Metropolitanum, dicit intelligibili voce: REverendissime Pater, postulat sancta Mater Ecclesia Catholica, ut praesentem egregium Militem ad dignitatem Regiam sublevetis. Interrogat Metropolanus: Scitis illum esse dignum & utilem ad hanc dignitatem? Ille respondet: Et novimus, & credimus eum esse dignum, & utilem Ecclesiae Dei, et ad Regimen hujus Regni. Metropolitanus dicit: Deo gratias. Tunc sedet Rex medius inter duos Episcopos deducentes, congruenti spatio à Metropolitano, ita ut illi faciem vertat; ips● etiam deducentes Episcopi, senior ad dexteram, alius ad sinistram Regis se collocant, ut et ipsi ad alterutrum factes vertant. Quibus sic sedentibus, postquam aliquantulùm quieverint, Metropolitanus coronandum Regem admonet, dicens: CUm hodie per manus nostras, optime Princeps, qui Christi salvatoris nostri vice in hac re fungimur (quamvis indigni) sacram unctionem et Regni insignia sis suscepturus; benè est, ut te prius de onere, ad quod destinaris, moneamus. Regiam hodie suscipis dignitatem, et regendi fideles populos tibi commissos curam sumis. Praeclarum sanè inter mortales locum, sed discriminis, laboris, atque anxietatis plenum. Verùm, si consideraveris, quòd omnis potestas à Domino Deo est, per quem Reges regnant, et legum conditores justa decernunt, tu quoque de grege tibi commisso ipsi Deo rationem es redditurus. Primùm, pietatem servabis, dominum Deum tuum tota ment ac puro corde coles. Christianam religionem, ac fidem Catholicam, quam ab incunabulis professus es, ad finē usque inviolatam retinebis, eamque contra omnes adversantes pro viribus defendes. Ecclesiarum Praelatis, ac reliquis Sacerdotibus condignam reverentiam exhibebis. Ecclesiasticam libertatem non conculcabis. Justitiam, sine qua nulla societas diu consistere potest, erga omnes inconcussè administrabis, bonis praemia, noxiis debitas poenas retribuendo. Viduas, pupillos, pauperes, ac debiles ab omni oppressione defendes. Omnibus te adeuntibus benignum, mansuetum, atque affabilem, pro Regia tua dignitate te praebebis. Et ita te geres, ut non ad tuam, sed totius populi utilitatem regnare, praemiumque benè factorum tuorum, non in terris, sed in coelo expectare videaris. Quod ipse praestare dignetur, qui vivit et regnat Deus, in saecula saeculorum. Resp. Amen. Rex electus accedit ad Metropolitanum; et coram eo, detecto capite, genuflexus, facit hanc professionem, dicens: EGo N. deo annuente futurus Rex N. profiteor, et promitto coram Deo, et Angelis ejus, deinceps legem, justitiam & pacem Ecclesiae Dei, populoque mihi subjecto, pro posse & nosse, facere ac servare salvo condigno misericordiae Dei respectu, sicut in consilio fidelium meorum meliùs potero invenire. Pontisicibus quoque Ecclesiarum Dei condignum & canonicum honorem exhibere; atque ea, quae ab Imperatoribus & Regibus Ecclesiis collata & reddita sunt, inviolabiliter observare. Abbatibus, Comitibus, & vasallis meis congruum honorem, secundum consilium fidelium meorum, p●aestare. Deinde ambabus manibus tangit librum Evangeliorum, quem Metropolitanus ante se apertum tenet, dicens, Sic me Deus adjuvet, & haec sancta Dei Evangelia. Posteà Rex electus Metropolitani manum reverenter osculatur. His expeditis, illo genuflexo manente, Metropolitanus, deposita mitra, surgit, et stans versus ad ipsum coronandum, dicit competenti voce sequentem Orationem, quam etiam dicunt omnes Pontifices parati, similiter sine mitris stantes; dicunt etiam omnia alia benedictionem et coronationem ipsam concernentia, voce submissa, Metropolitanum tamen in omnibus observantes, et imitantes. Oremus. OMnipotens sempiterne Deus, creator omnium, Imperator Angelorum, Rex Regum, & Dominus dominantium, qui Abraham fidelem servum tuum de hostibus triumphare fecisti, Moysi & Josue populo tuo Praelatis multiplicem victoriam tribuisti, humilemque David puerum tuum Regni fastigio sublimasti, & Salomonem sapientiae pacisque ineffabili munere ditasti; respice, quaesumus Domine, ad preces humilitatis nostrae, & super hunc famulum tuum N. quem supplici devotione in Regem eligimus, benedictionum tuarum dona multiplica, eùmque dexterae tuae potentia semper & ubique circumda: quatenus praedicti Abrahae fidelitate firmatus, Moysi mansuetudine fretus, Josue fortitudine munitus, David humilitate exaltatus, Salomonis sapientia decoratus, tibi in omnibus complaceat, & per tramitem justitiae inoffenso gressu semper incedat; tuae quoque protectionis galea munitus, & scuto insuperabili jugiter protectus, armisque coelestibus circumdatus, optabilis de hostibus sanctae Crucis Christi victoriae triumphum feliciter capiat, terroremque suae potentiae illis inferat, & pacem tibi militantibus laetanter reportet. Per Christum Dominum nostrum, qui virtute sanctae Crucis tartara destruxit, regnoque diaboli superato, ad coelos victor ascendit, in quo potestas omnis, regnique consistit victoria, qui est gloria humilium, & vita salúsque populorum: qui tecum vivit & regnat in unitate Spiritus sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. Resp. Amen. Post haec Metropolitanus cum mitra procumbit supra faldistorium. Rex verò ad ejus sinistram in terram se prosternit, aliis Praelatis paratis ante sedes suas similiter procumbentibus. Tunc cantores incipiunt, et prosequuntur Litanias, choro respondente. Cum dictùm fuerit, Ut omnibus fidelibus, etc. Resp. Te rogamus audi nos. Metropolitanus surgit, et accepto baculo pastorali in sinistram manum, super electum Regem prostratum, dicit: Ut hunc electum in Regem coronandum benedicere digneris. R. Te rogamus audi nos. Secundò dicit. Ut hunc electum in Regem coronandum benedicere et consecrare digneris. R. Te rogamus audi nos. Producendo semper super eum signum Crucis. Idem dicunt et faciunt Episcopi parati, genuflexi tamen permanentes. Quo dicto, Metropolitanus redit ad accubitum, cantoribus resumentibus, et perficientibus Litanias. Quibus finitis, Metropolitanus, deposita mitra, surgit, illo prostrato, atque Episcopis, deposita mitra, genuflexis manentibus, versus ad coronandum, dicit: Pater noster. V. Et ne nos inducas in tentationem. R. Sed libera nos à malo. V. Salvum sac servum tuum Domine. R. Deus meus sperantem in te. V. Esto ei Domine turris fortitudinis. R. A facie inimici. V. Nihil proficiat inimicus in eo. R. Et filius iniquitatis non apponat nocere ei. V. Domine exaudi orationem meam. R. Et clamor meus ad te veniat. V. Dominus vobiscum. R. Et cum Spiritu tuo. Oremus. PRaetende Domine, huic famulo tuo dexteram coelestis auxilii: ut te toto corde perquirat; & quae dignè postulat, consequi mereatur. ACtiones nostras, quaesumus, Domine, aspirando praeveni, & adjuvando prosequere: ut cuncta nostra oratio & operatio à te semper incipiat, & per te coepta finiatur. Per Christum Dominum nostrum. R. Amen. Post haec Metropolitanus sedet, accipit mitram, et electus Rex coram eo genuflectit; et circumastantibus Praelatis paratis cum suis mitris in modum coronae, Metropolitanus intingit pollicem dexterae manus in oleum Catechumenorum, et inungit, in modum Crucis, illius brachium dexterum, inter juncturam manus, et juncturam cubiti, atque inter scapulas, dicens hanc Orationem. DEus, Dei Filius, Jesus Christus Dominus noster, qui à Pat●e oleo exultationis unctus est, prae participibus suis; ipse per prae●entem sanctae unctionis infusionem Spiritus Paracliti super caput tuum benedictionem infundat, eandemque usque ad interiora cordis tui penetrare faciat: quatenus hoc visibili & tractabili oleo, dona invisibilia percipere, & temporali Regno justis moderationibus executo, aeternaliter cum eo regnare merearis, qui solus sine peccato, Rex regum vivit & gloriatur cum Deo Patre in unitate Spiritus sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. R. Amen. Oremus. OMnipotens sempiterne Deus, qui Hazael super Syriam & Jehu super Israel per Eliam, David quoque & Saulem per Samuelem Prophetam in Reges inungi fecisti; tribue, quaesumus, manibus nostris opem tuae benedictionis, & huic famulo tuo N. quem hodie, licet indigni, in Regem sacra unctione delinimus, dignam delibutionis hujus efficaciam, & virtutem concede: constitue, Domine, Principatum super humerum ejus, ut sit fortis, justus, fidelis, providus, & indefessus Regni hujus & populi tui gubernator, infidelium expugnator, justitiae cultor, meritorum & demeritorum remunerator, Ecclesiae tuae sanctae & fidei Christianae defensor, ad decus & laudem tui nominis gloriosi, Per Dominum nostrum Jesum Christum filium tuum, qui tecum vivit & regnat in unitate Spiritus sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. R. Amen. Quo facto, Metropolitanus lavat et abstergit manus, surgit cum mitra, descendit ante altare; ubi deposita mitra, stans cum suis ministris facit Confessionem. Rex verò electus ad partein se ●etrahit, et genuflexus cum suis Praelatis domesticis idem facit. Similiter et Episcopi parati sine mitris stantes, bini et bini Confessionem dicunt. Finita Confessione, Metropolitanus ascendit ad altare, et procedit in Missa, more solito, usque ad Allelujah, sive ultimum versum Tractus, vel Sequentiae, exolusiuè, Prae●atis paratis juxta suas sedes stantibus, vel sedentibus, prout tempus requirit. Interim schola inchoat Introitum, et prosequitur in Missa; et Rex à suis ducitur in Sachristiam, vel sub papillione ad hoc parato, ubi inter scapulas et brachium inunctum bombyce benè abstergitur, et induitur Regalibus indumentis, ex more Regni Paratus itaque Rex, et ornatus, procedit cum suis Praelatis, Baronibus, et aliis ad eminentem et ornatum thalamum, in Ecclesia sibi praeparatum, et ibi super aliquo faldistorio ornato genuflexus incumbens, audit Missam, quam Praelati sui non parati circumstantes etiam genuflexi legunt usque ad Allelujah, sive ultimum versum Tractus, vel Sequentiae, exclusiuè. Missa dicitur de die; et cum Oratione diei, dicitur pro ipso electo Rege, sub uno per Dominum, haec Oratio. QUaesumus, omnipotens Deus, ut famulus tuus N. Rex noster, qui tua miseratione suscepit Regni gubernacula, virtutum etiam omnium percipiat incrementa; quibus decenter ornatus, et vitiorum monstra devitare, et ad te, qui via, veritas, & vita es, gloriosus valeat pervenire. Per Dominum nostrum Jesum Christum filium tuum, qui tecum vivit & regnat in unitate Spitus sancti Deus, per omnia saecula saeculor●m. R. Amen. Graduali cantato, Metropolitanus sedet ante altare cum mitra in faldistorio, et Rex à suis associatus medius inter priores Praelatos paratos ad Metropolitanum redueitur; cui facta reverentia, ut prius, genuflectit coram eo. Tunc Metropolitanus accipit gladium, quem unus Ministrorum sibi porrigit de altari, et illum evaginatum tradit in manus Regis, dicens: ACcipe gladium de altari sumptum per nostras manus, licet indignas, vice tamen & auctoritate sanctorum Apostolorum consecratas, tibi regaliter concessum, nostraeque benedictionis officio, in defensionem sanctae Dei Ecclesiae divinitus ordinatum; & memor esto ejus, de quo Psalmista prophetavit, dicens: Accingere gladio tuo super femur tuum potentissime; ut in hoc per eundem vim aequitatis exerceas, molem iniquitatis potenter destruas, et sanctam Dei Ecclesiam, ejusque fideles propugnes ac protegas; nec minùs sub fide falsos, quam Christiani nominis hostes execres, ac dispergas; viduas & pupillos clementer adjuves, ac defendas; desolata restaures, restautata conserves; ulciscaris injusta, confirmes benè di●posita: quatenus haec agendo, virtutum triumpho gloriosus, justitiaeque cultor egregius, cum mundi salvatore sine fine regnare merearis. Qui cum Deo Patre, & Spiritu sancto, vivit et regnat Deus, per omnia saecula saeculorum. R. Amen. His expeditis, Ensis à Ministris in vaginam reponitur; et Metropolitanus accingit ense Regem, dicens: ACcingere gladio tuo super femur tuum potentissime, & attende, quòd Sancti non in gladio, sed per fidem vicerunt regna. Et mox Rex accinctus surgit, et eximit ensem de vagina, illumque viriliter vibrat; deinde super brachium sinistrum tergit, et in vaginam reponit; atque i●erum coram Metropolitano genuflectit. Tunc ei corona imponitur, quam omnes Praelati parati, qui adsunt, de altari per Metropolitanum sumptam manibus tenent, ipse Metropolitano illam regen●e, capiti illius imponente, ac dicente: ACcipe Coronam Regni, quae, licet ab indignis, Episcoporum tamen, manibus capiti tuo imponitur. In nomine Patris, & Filii, & Spiritus sancti, quam sanctitatis gloriam, et honorem, & opus fortitudinis, significare intelligas; & per hanc te participem Ministerii nostri non ignores. Ita, ut sicut nos in interioribus pastores rectoresque animarum intelligimur, ita & tu in exterioribus verus Dei cultor, strenuusque contra omnes adversitates Ecclesiae Christi defensor assista●; regnique tibi à Deo dati, & per officium nostrae benedictionis in vice Apostolorum, omniumque Sanctorum, regimini tuo commissi utilis executor, proficuusque regnator semper appareas; ut inter gloriosos athletas, virtutum gemmis ornatus, & praemio sempiternae felicitati● coronatus, cum Redemptore ac Salvatore nostro Jesu Christo, cujus nomen vicemque gestare crederis, sine fine glorieris. Qui vivit et imperat Deus, cum Patre & Spiritu sancto, in saecula saeculorum R. Amen. Posteà Metropolitanus dat ei adhuc genuflexo Sc●ptrum, dicens: ACcipe virgam virtutis ac veritatis, qua intelligas te obnoxium mulcere pios, terrere reprobos, errantes viam docere, lapsis manum porrigere, disperde●e superbos, & relevare humiles: & ape●iat tibi ostium Jesus Christus Dominus noster, qui de semetipso ait, Ego sum ostium, per me si quis introierit, salvabitur: qui est clavis David, & sceptrum domus Israel; qui aperit, & nemo claudit; claudit, & nemo ape●it. Sitque tibi ductor, qui educit vinctum de domo carceris, sedentem in teneb●is & umbra mortis: & in omnibus sequi merearis eum, de quo David propheta cecinit, Sedes tua, Deus, in saeculum saeculi; virga directionis, virga Regni tui; & imitando ipsum, diligas justitiam, et odio habeas iniquitatem, quia proptereà unxit te Deus, Deus tuus, ad exemplum illius, quem ante saecula unxerat oleo exultationis, prae participibus suis, Jesum Christum Dominum nostrum, qui cum eo vivit & regnat Deus, per omnia saecula saeculorum. R. Amen Tunc Regi surgenti discingitur ensis, et in vagina datur alicui, qui eum ante Regem immediatè portat. Et Metropolitanns cum aliis Prae●atis paratis deducit Regem, sceptrum in manu et coronam in capite ferentem medium inter se à dexteris, et digniorem Praelatum paratum à sinistris Regis incedentem, ad solium supra thalamum; et adjuvante cum digniore Prae●ato praedict●, inthronizat Regem in solio, dicens: STa, & retine amodò locum tibi à Deo delegatum, per auctoritatem omnipotentis Dei, & per p●aesen em traditionem nostram, omnium scilicet Episcoporum, cae●erorumque Dei servorum; & quantò Clerum sac●is altaribus propinquiorem perspicis, tanto ei potiorem in locis congruis honorem impendere memineris; quatenus mediator Dei & hominum te mediatorem Cleri et plebis permanere faciat. Deinde Metropolitanus, deposita mitra, stans versus ad altare inchoat, Schola prosequente, Hymnum: Te Deum laudamus. Qui totus dicitur: quo incepto, Metropolitanus accedit ad dextram Regis: ibi continuò maneus, usque ad finem Hymni; et eo finito, Metropolitanus stans, ut prius, ad dexteram Regis sine mitra, dicit super illum versus. Firmetur manus tua, et exaltetur dextera tua. R. Justitia et judicium praeparatio sedis tuae. V. Domine exaudi orationem meam. R. Et clamor meus ad te veniat. V. Dominus vobiscum. R. Et cum Spiritu tu●. Oremus. DEus, qui victrices Moysi manus in oratione firmasti, qui quamvis aetate languesceret, infatigabili sanctitate pugnabat; ut dum Amalech iniquus vincitur, dum profanus nationum populus subjugatur, exterminatis alienigenis, hereditati tuae possessio copiosa serviret; opus manuum tuarum pia nostrae orationis exauditione confirma: habemus & nos apud te, sancte Pater, Dominuum salvatorem, qui pro nobis manus suas extendit in cruce; per quem etiam precamur, Altissime, ut, tua pctentia suffragante universorum bostium frangatur impietas; populusque tuus, cessante formidine, te solum timere condiscat. Per eundem Cbristum Dominum nostrum. R. Amen. Oremus. DEus inenarabilis auctor mundi, conditor generis humani, confirmator Regni, qui ex utero fidelis amici tui Patriarche nostri Abrahae praeelegisti Regem saeculis profuturum: tu praesentem insignem Regem hunc cum exercitu suo per intercessionem beatae Maria semper virginis, & omnium Sanctorum, uberi benedictione locupleta, & in solium Regni f●●ma stabil itate connecte: visita eum, sicut visitasti M●ysen in r●bo, Josue in praelio, Gedeonem in agro, Samuelem in templo; & illa eum siderea benedictione, ac sapientiae tuae rore persunde, quam beatus David in Psalterio, Solomon filius ejus, te remunerante, percepit de coelo. Sis ei contra acies inimicorum lorica, in adversis galea, in prosperis sapientia, in protectione clypeus sempiternus. Et praesta, ut gentes illi teneant fidem, Proceres sui habeant pacem, diligant charitatem, abstineant se à cupiditate, loquantur justitiam, custodiant veritatem: & ita populus iste sub ejus imperio pullulet, coalitus benedictione aeternit●tis; ut semper tripudiantes maneant in pace, ac victores. Quod ipse praestare dignetur, qui tecum vivit & regnat in unitate Spiritus sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. R. Amen. Quibus finitis, Metropolitanus cum Prae●atis paratis redit ad sedem suam, vel faldistorium propè altare, et (nisi sit coronanda Regina) dicitur Alleluia, sive ultimus versus Tractus, vel Sequentiae Evangelium, et alia usque ad Offertorium inclusiuè. Quo dicto, Metropolitanus residet in faldistorio suo ante medium altaris cum mitra; et Rex à su●s Praelatis, et Baronibus associatus, venit ante Metropolitanum, coram quo genuflexus, detecto capite, offert ei aurum, quantum sibi placet, et manum Metropolitani recipientis osculatur. Deinde ad solium suum revertitur. Metropolitanus lavat manus, surgensque accedit ad altare, et prosequitur Missam usque ad Communionem. Cum Secreta diei dicitur pro Rege, sub uno Per Dominum nostrum. Secreta. MUnera, quaesumus Domine, oblata sanctifica: ut et nobis Unigeniti tui Corpus et Sangu is fiant; et Regi nostro ad obtinendam animae corporisque salutem, et ad peragendum injunctum officium, te largiente, usquequaque proficiant, Per eundem Dominum nostrum Jesum Christum 〈◊〉 cuum, qui tecum vivit et ●egnat in unitate Spi●itus sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. R. Amen. Pax d●●ur Regi per primum ex P●ae●atis paratis, cum instrumento ad hoc ordinaro. Postquam Metropoli anus se de Corpo●e, et Sanguine, quem totum sum●re d●be●, communicaverit; Rex, de●ecto cap●te, de tha●●m●●●o accedit a● altare, cor●m quo, in supremo gradu genufl●cti●, et Metropoli●anus conversus a● Regem, ipsum communicat. Rex, priusquam Communionem suma●, osculatur manum dexteram Metropolitanis; et sump●a Communione, ex calice de manu Metropolitani se purificat, et purificatus ad thalamum suum revertitur. Metropolitanus verò▪ blutionem sumit; et accepta mitra, lavat manus, et perficit Missam. Cum Postcommunione diei, dicitur pro Rege, sub uno per Dominum, Postcommunio. HAec, Domine, oblatio salutaris famulum N. Regem nostrum ab omnibus tueatur adversi●; quatenus Ecclesiasticae pacis obtineat tranquillitatem, & post istius tempo●is decursum ad aeternam perveniat haereditatem. Per Dominum nostrum Jesum Christum filium tuum, qui tecum vivit & regnat in unitate Spiritus sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. R. Amen. In fine Metropolitanus dat benedictionem solemnem, ut suprà; qua data, singuli ad sua revertuntur. De Benedictione & Coronatione Reginae. SIverò tunc Regina benedicenda sit et coronanda, quam primùm, ipso Rege inthroniza●o, et Orationibus expletis, Metropolitanus cum Prae●atis paratis ad altare reversus in faldistorio sedet Rex de solio suo surgens, cum comitiva sua, coronam in capite et sceptrum in manu gestans, ante Altare ad Metropolitanum proficiscitur; et facta ei reverentia, stans, detecto capite, petit Reginam benedici, et coronari, sub his verbis: REverendissime Pater, postulamus, ut Consortem nostram nobis à Deo conjunctam benedicere, & co●ona ReginaIi deco●are dignemini, ad laudem & gloriam Salvatoris nostri Jesu Christi. Deinde ad solium suum revertitur. Tunc Regina, quae in aliquo loco ad partem in Ecclesia à principio steterat, à duobus Episcopis paratis, non his qui Regem deduxerunt, sed primis post eos, crine soluto, & capite velato, in vestibus suis communibus ad Metropolitanum ante altare deducitur; & facta Metropolitano reverentia, coram illo genuflectit, & ejus manum osculatur. Tunc surgit Metropolitanus cum mitra, & in faldistorio procumbit. Regina verò ad ejus sinistram in terram se prosternit; & inchoantur ac perfi●iuntur Litaniae, ut suprà: quibus finitis, M●tropolitanus, deposita mitra, surgit, & stans versus ad illam ante segenufl●xam, dicit sequentem Orationem intelligibili voce; quam etiam, & alia sequentia, astantes Praelati parati submissa voce dicunt. Oremus. OMnipotens sempiterne Deus, hanc famulam tuam N. coelesti benedictione sanctifica, quam in adjutorium Regni Reginam eligimus; tua ubique sapientia doceat, & comfortet, atque Ecclesia tua fidelem famulam semper agnoscat. Per eundem Dominum nostrum Jesum Christum filium tuum, qui tecum vivit & regnat in unitate Spiritus sancti Deus. Deinde, extensis manibus ante pectus, dicit: Per omnia saecula saeculorum. R. Amen. V. Dominus vobiscum. R. Et cum Spiritu tuo. V. Sursum corda. R. Habemus ad Dominum. V. Gratias agamus Domin● Deo nostro. R. Dignum & justum est. Verè 〈◊〉 & justum est, aequum & salutare, nos tibi ●emper & ubique gratias agere▪ Domine sancte, Pater omnipotens, aeterne Deus: Honorum cunctorum auctor ac distributor, benedictionumque omnium largus infusor, tribue super hanc famulam tuam Reginam benedictionis tuae copiam; & quam humana electio sibi praeesse gaudet, tua supernae electionis & benedictionis infusio accumulet. Concede ei, Domine, auctoritatem regiminis, consilii magnitudinem, sapientiae, prudentiae, & intellectus abundantiam religionis ac pietatis custodiam; quatenus mereatur benedici & augmentari in nomine, ut Sara; visitari & faecundari, ut Rebecca; cont●a omnium muni●i vitiorum monstra, ut Judith; in regimine Regni eligi, ut Esther. Ut, quam humana nititur fragilitas benedicere, c●lestis potius intimi roris repleat infusio. Et quae à nobis eligitur & benedicitur in Reginam, à te mereatur obtinere praemium aeternitatis perpetuae. Et sicut ab hominibus sublimatur in nomine, ita à te sublimetur side & operatione. Illo etiam sapientiae tuae ●am ro●e perfunde, quem beatus David in repromissine & filius ejus Salomon percepit in locupletatione. Sis ei, Domine, contra cunctorum ictus inimicorum lorica; in adversis galea; in prosperis sapientia; in protectione clypeus sempiternus. Sequatur pacem, diligat charitatem, abstineat se ab omni impietate; loquatur justitiam, custodiat veritatem; sit cultrix justitiae et pietatis, amatrix religionis. Vigeatque praesenti benedictione in hoc aevo annis plurimis, & in sempiterno sine fine aeternis. Quod sequitur, dicit planè legendo; ita tamen, quòd à circumstantibus audiatur. Per Dominum nostrum Jesum Christum filium tuum, qui tecum vivit & regnat in unitate Spiritus sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. R. Amen. Qua Praefatione expleta, sedet Metropolitanus; et accepta mitra, inungit in modum Crucis cum oleo Cate●huminorum illius brachium dexterum, inter juncturam m●nus, et juncturam cubiti, atque inter scapulas, dicens: DEus Pater aeternae gloriae sit tibi adjutor, & Omnipotens benedicat tibi, preces tuas exaudiat; vitam tuam longitudine dierum adimpleat; benedictionem tuam jugiter confirmet; te cum omni populo in aeternum conservet; inimicos tuos confusione induat; et super te Christi sanctificatio, atque hujus olei infusio floreat: ut, qui tibi in terris tribuit benedictionem, ipse in coelis conferat meritum Angelorum; ac benedicat te, et custodiat in vitam aeternam Jesus Christus Dominus noster, qui vivit & regnat Deus, in saecula saeculorum. R. Amen. Quo facto, surgit Regina, et à suis ducitur ad sacristiam, seu papilionem, ubi Rex Regales vestes indutus est; ibi et ipsa induitur vestibus Reginalibus, quibus induta reducitur ad Metropolitanum adhuc cum mitra in faldistorio sedentem, qui imponit illi ante genuflexae coronam, dicens: ACcipe Coronam gloriae, ut scias te esse consortem Regni, populoque Dei semper prospere consulas; et quantò plus exaltaris, tantò amplius humilitatem diligas, et custodias, in Christo Jesu Domino nostro. Et mox dat ei sceptrum, dicens: ACcipe virgam virtutis ac veritatis, et esto pauperibus misericors, et affabilis; viduis, pupillis, & orphanis, diligentissimam curam exhibeas; ut omnipotens Deus augeat tibi gratiam suam, qui vivit et regnat in saecula saeculorum. R. Amen. Quo facto, surgit Regina; & Episcopi parati, qui ipsam ad altare deduxerunt, eam associant usque ad suum thalamum, ubi sedet in solio suo, matronis ejus ipsam comitantibus: deinde dicitur Alleluia, sive ultimus versus Tractus, vel Sequentiae, Evangelium, & Offertorium. Quo dicto, Regina cum Rege à suis tantùm associati, vadunt ad offerendum Metropolitano in faldistorio ante medium altaris sedenti, de auro quantum volunt, & manum Metropolitani recipientis osculantur: deinde revertuutur ambo ad thalamum suum, et proceditur in Missa usque ad Communionem. Data pace Regi et Reginae per primum ex Praelatis paratis, cum instrumento ad hoc ordinato; Rex et Regina à suis tantùm associati descendunt de thalamis, et veniunt ad altare, ubi in supremo gradu genuflectunt: et percepta Communione, Metropolitanus ponit ambas hostias consecratas super patenam, et conversus ad Regem et Reginam, eos communicat. Rex, priusquam Communionem sumat, osculatur manum dexteram Metropolitanis; cum simili modo communicat Reginam, quae similiter ejus manum osculatur: et succ●ssivè ambos ex calice suo purificat; qui purificati ad thalamossuos revertuntur, eo ordine quo venerunt. Metropolitanus verò ablutionem sumit; et accepta mitra, lavat manus, perficitque Missam, et in fine dat Benedictionem solemnem. Qua data Rex et Regina vadunt ad palatium suum; et Metropolitanus atque alii Praelati omnes deponunt vestes sacras, et ad propria quisque revertitur. De Benedicione et Coronatione Reginae solius. SI Rege jam pridem coronato, Regina sola, ut Conjux illius, coronanda sit parantur duo thalami, et alius locus, in quo Regina à principio Officii usque ad tempus corona fonis expectat. Vocantur omnes Praelati Regni, atque omnia alia fiunt, quae supra pro coronatione Reg●s ordinata sunt. Die autem statuto, Metropolitano et Praelatis in Ecclesia constitutis, et se vestientibus, Rex vestibus Regalibus indutus cum corona in ca●ite, et sceptro in manu, ense praecedente, à suis associa●us venit ad Ecclesiam, et ascendit thalamum suum; et Metropolitano ac Praelatis omnibus paratis incipitur Missa, more solito, et continuatur usque ad Alleluia, sive ultimum versum Tractus, vel Sequentiae, exclusiuè. Tunc Rex coronam et sceptrum ferens descendit de thalamo suo; et Metropolitono in faldistorio ante altare tum mitra sedente, sta●s, detecto capi●e, petit ab eo Reginam benedici, et coronari, sub his verbis: REve●endissime Pater, postulamus ut consortem nostram nobis à Deo conjunctam benedice●e, et corona Reginali decora●e dignemini, ad laudem et glo●iam Salvato●i● nostri Jesu Christi. Deinde ad thalamum suum revertitur: et Regina, quae usque tunc in aliquo loco ad par●em in Ecclesia steterat, à duobus Prioribus Praelatis paratis, c●ine soluto, et capi●e ve ato ducitur ad Metropo●itanum an●e altarę sedontem; et facta ei reveren●ia coram eo genuflectit, et ejus manum osculatur. Tunc surgit Metropolitanus, et cum mitra procumbit supra faldistorium▪ Regina verò ad ejus simstram se in ●erram prosternit, et inchoantur Litan●ae et perfic●untur, atque omnia alia fiunt, quae suprà in coronatione Reginae dicta sunt, usque ad Offertorium; ad quod poterit Rex cum Regina procedere, vel Regina sola, prout Regi placebit. Facta Communione per Metropolitanum, communicatur Regina. Deinde perfici●ur Missa, et in fine Metropolitanus dat Benedictionem solemnem, etc. De Benedictione et Coronatione Regin● ut Regni Dominae. SI verò Regina coronanda est ut Regni Domina, et absque Rege, tunc paratur thalamus unus in Ecclesia; vocantur Praelati Regni, et omnia alia simili●er fiunt, quae suprà pro coronatione Regis ordinata sunt. Die sta●uto, conveniunt in Ecclesia, in qua corona●io fieri debet; ubi Metropolitanus, au. alius ad quem spectat, cum Episcopis aliis parat se, et sedent ante al are, ut suprà dictum est. Interim Regina consue●is vestibus induta, cum suis Praelatis, Baronibus, et Ma●ronis, a●que aliis domesticis v●nit ad Ecclesiam; et cum fuerit prope Presbyterium, duo priores Episcopi parati veniunt et obv●àm, et cum mitris capi●a illi aliquantulum inclinantes, ipsam inter se mediam usque ad Metropolitanum deducunt: cui Regina caput inclinans, humilem reverentiam exhibet; qua facta, prior ipsorum deducentium detecto capite, versus ad Metropoli●anum, dicit: REverendissime Pater, postulat sancta Mater Ecclesia Catholica, ut praesentem circumspectam mulierem ad dignitatem Reginalem sublevetis. Tunc interrogat Metropolanus: Scitis illam esse dignam & utilem ad hanc dignitatem? Ille respondet: Et novimus, & credimus eam esse dignam, & utilem Ecclesiae Dei, et ad Regimen hujus Regni. Metropolitanus dicit: Deo gratias. Tunc sedet Regina media inter ipsos Episcopos deducentes, congruenti spatio à Metropolitano, i●a ut illi faciem vertat; ipsi etiam deducentes Episcopi, senior ad dexteram, alius ad sinistram Reginae se collocant, ut et ipsi ad alteru●rum factes vertant. Ipsis sic sedentibus, pos●quam aliquantulùm quieverint, Metropolitanus coronandam Reginam admonet, dicens: CUm hodie per manus nostras, circumspecta mulier, qui Christi salvatoris nostri vice in hac re fungimur (quamvis indigni sacram unctionem et Regni insignia sis suscepturus; benè est, ut te prius de onere, ad quod destinaris, moneamus. Regiam hodie suscipis dignitatem, et regendi sideles populos tibi commissos curam sumis. Praeclarum sanè inter mortales locum, sed discriminis, laboris, atque anxietatis plenum. Verùm, si consideraveris, quòd omnis potestas à Domino Deo est, per quem Reges regnant, et legum conditores justa decernunt, tu quoque de grege tibi commisso ipsi Deo rationem es redditura. Primùm, pietatem servabis, Dominum Deum tuum tota ment ac puro corde coles. Christianam religionem, ac fidem catholicam, quam ab incunabulis professa es, ad sinem usque inviolatam retinebis, eamque contra omnes adversantes pro viribus defendes. Ecclesiarum Praelatis, ac reliquis Sacerdotibus condignam reverentiam exhibebi●. Ecclesiasticam libertatem non conculcabis; Justitiam, sine qua nulla societas diu consistere potest, erga omnes inconcussè administrabis, bonis praemia, noxiis debitas poenas retribuendo. Viduas, pupillos, pauperes, ac debiles ab omni oppressione defendes. Omnibus te adeuntibus benignam, mansuetam, atque affabilem, pro Regia tua dignitate te praebebis. Et ita te geres, ut non ad tuam, sed totius populi utilitatem regnare, praemiumque benè factorum tuorum, non in terris, sed in coelo expectare videaris. Quod ipse praestare dignetur, qui vivit et regnat Deus, in saecula saeculorum. Resp Amen. Regina electa accedit ad Metropolitanum; et genuflexa facit hanc professionem, dicens: EGo N. deo annuente futura Regina N. prositeor, et promitto coram Deo, et Angelis ejus, deinceps legem, justitiam & pacem Ecclesiae Dei, populoque mihi subjecto, pro posse & nosse, facere ac servare, salvo condigno misericordiae Dei respectu, sicut in consilio fidelium meorum meliùs potero invenire. Pontisicibus quoque Ecclesiarum Dei condignum & canonicum honorem exhibere; atque ea, quae ab Imperatoribus & Regibus Ecclesiis collata & reddita sunt, inviolabiliter observare. Abbatibus, Comitibus, & vasallis meis congruum honorem, secundum consilium fidelium meorum, praestare. Deinde ambabus manibus tangit librum Evangeliorum, (quem Metropolitanus coram ea super genibus apertum tenet, inferiori parte libri Reginae versa) dicens, Sic me Deus adjuvet, & haec sancta Dei Evangelia. Et post Regina electa Metropolitani manum reverenter osculatur. Quo facto, Metropolitanus surgit, et cum mitra procumbit in faldistorio. Regina verò ad ejus sinistram in terram se prosternit. Et cantores incipiunt, schola prosequente, Litanias; in quibus cum dictum fuerit, Ut omnibus fidelibus, etc. R. Te rogamus audi nos. Metropolitanus surgit, et accepto baculo pastorali in sinistra, super illam dicit: Ut hanc electam in Reginam coronandam benedicere digneris. R. Te rogamus audi nos. Secundo dicit. Ut hanc electam in Reginam coronandam benedicere, & consecrare digneris. R. Te rogamus audi nos. Producendo semper super Reginam signum Crucis. Idem dicunt et faciunt Episcopi parati, genuflexi tamen permanentes. Quo dicto, Metropolitanus redit ad aceubitum, cantoribus Litanias resumentibus, et perficientibus. Quibus finitis, Metropolitanus, deposita mitra, surgit, Regina prostrata manente, etdicit super eam intelligibili voce Orationem sequentem; quam astantes Episcopi, etiam sine mitris in locis suis stantes, submissa voce pronunciant. Oremus. OMnipotens sempiterne Deus, hanc famul●m tuam coelesti benedictone sanctisica, quam in gubernationem Regni Reginam eligimus, tua ubique sapientia doceat, et confortet, atque Ecclesia tua fidelem famulam semper agnoscat. Per eundem Dominum nostrum Jesum Christum filium tuum, qui tecum vivit & regnat in unitate Spiritus sancti Deus. Tunc surgit Regina et coram Pontifice genuflectit. Deindo Pontifex mediocri voce, extensis manibus ante pectus, dicit: Per omnia saecula saeculorum. R. Amen. V. Dominus vobiscum. R. Et cum Spiritu tuo. V. Sursum corda. R. Habemus ad Dominum. V. Gratias agamus Domino Deo nostro. R. Dignum & justum est. Verè dignum & justum est, aequum & salutare, nos tibi semper & ubique gratias agere, Domine sancte, Pater omnipotens, aeterne Deus: Honorum cunctorum auctor ac distributor, benedictionumque omnium largus infusor, tribue super hanc famulam tuam Reginam benedictionis tuae copiam; & quam humana electio sibi praeesse gaudet, tua supernae electionis & benedictionis infusio accumulet. Concede ei, Domine, auctoritatem regiminis, consilii magnitudinem, sapientiae, prudentiae, & intellectus abundantiam, religionis ac pietatis custodiam; quatenus mereatur benedici & augmentari in nomine, ut Sara; visitari & faecundari, ut Rebecca; contra omnium muniri vitiorum monstra, ut Judith; in regimine Regni eligi, ut Esther. Ut, quam humana nititur fragilitas benedicere, coelestis potius intimi roris repleat infusio. Et quae à nobis eligitur & benedicitur in Reginam, à te mereatur obtinere praemium aeternitatis perpetuae. Et sicut ab hominibus sublimatur in nomine, ita à te sublimetur fide & operatione. Illo etiam sapientiae tuae eam rore perfunde, quem beatus David in repromissine & filius ejus Salomon percepit in locupletatione. Sis ei, Domine, contra cunctorum ictus inimicorum lorica; in adversis galea; in prosperis sapientia; in protectione clypeus sempiternus. Sequatur pacem, diligat charitatem, abstineat se ab omni impietate; loquatur justitiam, custodiat veritatem; sit cultrix justitiae et pietatis, amatrix religionis. Vigeatque praesenti benedictione in hoc aevo annis plurimis, & in sempiterno sine fine aeternis. Deinde dicit planè legendo; ita tamen, quòd à circumstantibus audiatur. Per Dominum nostrum Jesum Christum filium tuum, qui tecum vivit & regnat in unitate Spiritus sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. R. Amen. Quibus dict●s, sedet Metropolitanus; et accepta mitra, intingi● pollic●m dexierae manus in oleum Ca●echumenorum; et inungit, in modum Cruc●s, brachium dexterum Reginae inter juncturam manus, et inter juncturam cubiti, atque inter scapulas, dicens DEus Pater aeternae gloriae fit tibi adjutor, & Omnipotens benedicat tibi, preces tuas exaudiat; vitam tuam longitudine dierum adimpleat; benedictionem tuam jugiter confirmet; te cum omni populo in aeternum conservet; inimicos tuos confusione induat; et super te Christi sanctificatio, atque hujus olei infusio sloreat: ut, qui tibi in terris tribuit benedictionem, ipse in coelis conferat meritum Angelorum; ac benedicat te, et custodiat in vitam aeternam Jesus Christus Dominus noster, qui vivit & regnat Deus, in saecula saeculorum. R. Amen. Quo facto, surgit Regina, et ad partem se retrahit ubi Praelati sui Domestici ei assistunt. Metropolitanus verò lavat et abstergit manus, deinde accedit an●e altare; et deposita mitra, cum suis ministris facit Confessionem. Idem faciunt Episcopi parati juxta sedes suas sine mitris stantes. Facta Confessione, Metropolitanus ascendit ad altare, osculatur, incensat, et procedit in Missa usque ad Allelujah exclusiuè, sive ultimum versum Tractus, vel Sequentiae, si dicitur, more consueto. Regina verò ducitur à suis ad sacristiam, vel papillionem, ubi accipit vestes Reginales. Deinde redit cum illis ad thalamum, ubi manet usque ad dictum Graduale; non tamen sedet in so●io, sed super aliquod scabellum sibi paratum genuflexa procumbit audiens Missam. Missa dicitur de die; et cum Oratione diei, dicitur pro ipsa electa Regina sub uno, Per Dominum. Oratio. QUaesumus, Omnipotens Deus, ut famula tua N. Regina nostra, qui tua miseratione suscepit Regni gubernacula, virtutum etiam omnium percipiat incrementa; quibus decenter ornata, et vitiorum m●nst a devitare, et ad te, qui via, veritas, & vita●e, g●a i 〈…〉 va●eat pervenire. Per Dominum nostrum Je●um Christum filium tuum, qui tec●m vivit & regnat in unitate Spitus sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. R. Amen. Graduali cantato, Metropolitanus sedet ante altare in faldistorio cum mitra, et Regina à suis associata media inter priores duos Praelatos paratos ad Metropolitanum reducitur; cui facta reverentia, ut prius, genuflectit coram co. Tunc imponitur ●i Corona, quamomnes Episcopi parati, qui adsunt, de altari per Metrolitanum sumptam manibus tenent, ipso Metropolitano illam regente, et capiti illius imponente, ac dicente: ACcipe Coronam Regni, quae, licet ab indignis, Episcoporum tamen manibus capiti tuo imponitur. In nomine Patris, & Filii, & Spiritus sancti, quam sanctitatis gloriam, et honorem, & opus fortitudinis, significare intelligas; & per hanc te participem Ministerii nostri non ignores. Ita, ut sicut nos in interioribus pastores rectoresque animarum intelligimur, ita & tu in exterioribus vera Dei cultrix, strenuaque contra omnes adversitates Ecclesiae Christi defensatrix assistas, regnique tibi à Deo dati, & per officium nostrae benedictionis in vice Apostolorum, omniumque Sanctorum, regimini tuo commissi utilis executrix, proficuaque regnatrix semper appareas; ut inter gloriosos athletas, virtutum gemmis ornata, & praemio sempiternae felicitatis coronata, cum Redemptore ac Salvatore nostro Jesu Christo, cujus nomen vicemque gestare crederis, sine fine glorieris. Qui vivit et imperat Deus, cum Patre & Spiritu sancto, in saecula saeculorum. R. Amen. Et mox dat ei Sceptrum in manum, dicens: ACcipe virgam virtutis ac veritatis, et esto pauperibus misericors, et affabilis: viduis, pupillis, et orphanis, diligentissimam curam exhibeas; ut Omnipotens Deus augeat tibi gratiam suam, qui vivit et regnat in saecula saeculorum. R. Amen. Tunc surgunt omnes, et Metropolitanus cum omnibus Episcopis paratis deducit Reginam, coronam in capite et sceptrum in manu ferentem, mediam inter se et digniorem Episcopum paratum, supra solium; ubi stans cum mitra, unà cum eodem digniore Episcopo, inthronizat eam in solio, dicens. STa, et retine amodò locum tibi à Deo delegatum, per auctoritatem omnipotentis Dei, et per praesentem traditionem nostram, omnium scilicet Episcoporum, caeterorumque Dei servorum; et quantò Clerum sacris altaribus propinquiorem perspicis, tanto ei potiorem in locis congruis honorem impendere memineris; quatenus mediator Dei & hominum te mediatricem Cleri et plebis permanere faciat. Deinde Metropolitanus, deposita mitra, inchoat, schola sequente, Hymnum: Te Deum laudamus. Qui totus dicitur: quo incepto, Metropolitanus accedit ad dextram Reginae: ibi continuò manens, usque ad finem Hymni; finit● hymno, Metropolitanus stans, ut prius, iuxta Reginam sine mitra, dicit super illam: V. Firmetur manus tua, et exaltetur dextera tua. R. Justitia et judicium praeparatio sedis tuae. V. Domine exaudi orationem meam. R. Et clamor meus ad te veniat. V. Dominus vobiscum. R. Et cum Spiritu tuo. Oremus. DEus, qui victrices Moysi manus in oratione firmasti, qui quamvis aetate languesceret, infatigabili sanctitate pugnabat; ut dum Amal●ch iniquus vincitur, dum profanus nationum populus subjugatur, exterminatis alienigenis, hereditati tuae possessio copiosa servi●et; opus manuum tuarum pia nestrae orationis exauditione confirma: habemus & nos apud te, sancte Pater, Dominum salvatorem, qui pro nobis manus suas extendit in cruce; per quem etiam precamur, Altissime, ut, tua potentia suffragante univer●orum hostium frangatur impietas; populusque tuus, c●ssante formidine, te solum tim●re condiscat. Per eundem Christum Dominum nostrum. R. Amen. Quibus finitis, Metropolitanus cum Episcopis paratis revertitur ad sedem suam, vel faldistorium propè altare, et dicitur Alleluia, sive ultimus versus Tractus, vel Sequentiae Evangelium, et alia usque ad Offertorium inclusiuè. Quo dicto, Metropolitanus residet in faldistorio ante medium altaris cum mitra; et Regina à suis Praelatis, Magnatibus, et aliis associata venit ante Metropolitanum, coram quo genuflexa, offert ei aurum, quantum sibi placet, et manum Metropolitani recipientis osculatur. Deinde ad solium suum revertitur. Metropolitanus lavat manus, surgit, et accedit ad altare, et prosequitur Missam usque ad Communionem. Cum Secreta diei dicitur pro Regina, sub uno Per Dominum. Secreta. MUnera, quaesumus Domine, oblata sanctifica: ut et nobis Unigeniti tui Corpus et Sanguis fiant; et Reginae nostrae ad obtinendam animae corporisque salutem, et ad peragendum injunctum officium, te largiente, usquequaque proficiant. Per eundem Dominum nostrum Jesum Christum silium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. R. Amen. Pax datur Reginae per primum ex Praelatis paratis, cum instrumento ad hoc ordinato. Postquam Metropolitanus se communicaverit de Corpore, et Sanguine; Regina sine corona, et sine sceptro, de thalamo suo, à suis duntaxat associata, accedit ad altare, genuflectit in supremo gradu altaris, et Metropolitanus conversus ad Reginam eam communicat. Regina, antequam sumat Sacramen●um, osculatur manum dexteram Metropolitanis; et sumpta Communione, ex calice de manu Metropolitani se purificat, et purificatus ad thalamum suum revertitur cum suis, ut venit. Metropolitanus verò ablutionem sumit; et accepta mitra, lavat manus, et perficit Missam. Cum Postcommunione diei, dicitur pro Reg●na sub uno Per Dominum. Postcommunio. HAec, Domine, oblatio salutaris famulam tuam N. Reginam nostram ab omnibus tueatur adversis; quatenus Ecclesiasticae pacis obtineat tranquillitatem, & post istius temporis decursum ad aeternam perveniat haereditatem. Per Dominum nostrum Jesum Christum filium tuum, qui tecum vivit & regnat in unitate Spiritus sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. R. Amen. In fine Metropolitanus dat Benedictionem solemnem, qua data, omnes vadunt in pace. De Benedictione & Coronatione Regis in Consortem electi. CVm autem Regina, jampridem, ut Regni Domina benedicta et coronata, deinde Consortem sibi elegerit, quem posteà statuerit coronari, ad diem ordinatam vocantur omnes Praelati Regni; parantur duo thalami, atque omnia alia ordinantur, prout suprà in coronatione Regis posita sunt, f 163. Die autem statuto, Metropolitano et Praelatis in Ecclesia constitutis, et se vestientibus, Regina Reginalibus vestibus induta, cum corona in capite et sceptro in manu, à suis associata venit ad Ecclesiam, et ascendit thalamum suum. Illis autem paratis, et suo ordine sedentibus, ut suprà in coronatione Regis ordinatum est; Regina de thalamo suo descendens cum corona in capite, et sceptro in manu, venit coram Metropolitano, à quo, facta ei reverentia, petit Regem consortem suum benedici et coronari, sub his verbis: REverendissime Pater, postulamus ut consortem nostram nobis à Deo conjunctam benedicere, et corona Reginali decorare dignemini, ad laudem et gloriam Salvatoris nostri Jesu Christi. Deinde ad thalamum suum revertitur. Interim Rex vestibus militaribus indutus veniat ad Ecclesiam, à suis Praelatis domesticis non paratis, et Comitibus, Magnatibus Regni, et aliis associatus. Qui cum venerit propè Presbyterium, duo Priores Episcopi ex paratis ei obviàm veniunt, et cum mitris capita illi aliquantulum inclinantes, ipsum, bireto deposito, usque ante Metropolitanum deducunt; coram quo Rex caput inclinans, humilem ei reverentiam exhibet. Oua facta, prior Episcoporum deducentium stans, detecto capite, versus ad Metropolitanum, voce intelligibili dicit: REvereudissime Pater, postulat sancta Mater Ecclesia Catholica, ut praesentem egregium militem ad dignitatem Regiam sublevetis. Et omnia alia suo ordine fiunt, prout habetur suprà sub prima rubrica de benedictione et coronatione Regis, fol. 163. usque ad aliam rubricam de coronatione Reginae, fol. 174. quae hîc omittitur, cum sit prius coronata. These forms of Prayers and Ceremonies are used in most foreign Kingdoms, as Spain, Hungary, Bohemia, Poland, etc. with some little variation relating only to their particular Kingdoms. M. Paulus Stranskie Reipub. Bohemiae, Lugd. Bat. 1634. c. 5. sect. 12, to 20. p. 572, etc. describing at large the manner of the Coronation of the Kings of Bohemia in later times, informs us, That after the Supreme Burgrave of Prague hath in the name of the most blessed and undivided Trinity pronounced such a one to be elected and accepted King of Bohemia, all the multitude hearing this, presently cry out, Vivat, vivat, vivat N. Bohemiae Rex: After which having taken his Oath, the Archbishop and Bishops use several set Prayers for him; and all the People, as well those who are present as absent at the Coronation feast, cry out with ingeminated joyful shouts, Vivat, vivat, vivat, Triumphatis Reipublicae Hostibus N. Bohemiae Rex. * Seldens Titles of Honour, p. 222. to 255. In France they have a particular Pontifical or form of Prayers, Benedictions and Ceremonies used at the Consecration of their Kings, written and used in the year 1365. the first year of Charles the 5th. King of France, by his special command, and thus subscribed. Ce liure du sacre des Roys de France est a nous Charles le v▪ de nostre nom Roy de France; & le fimes corriger, ordeiner, escrier & istorier l' an 1365. agreeing for the most part with that in Laurentius Bochellus, Decretorum Ecclesiae Gallieanae, lib. 5. Tit. 2. De Consecratione & Coronatione Regis Franciae, c. 1. p. 701, to 755. Ordo ad Inungendum, & Coronandum Regem. Primò paratur solium in modum Escha●audi aliquantulum eminens contigu●m exteriùs choro Ecclesiae inter utrumque chorum positum in medio, in quo per gradus The Ceremonial for Coronation of the French King This was most ordinarily at Rheims, but at the King's pleasure, also in any other Church. ascenditur. Et in quo possint Pares regni, & aliqui si necesse fuerit, cum eo consistere. Rex autem die quo ad coronandum venerit, debet processionalitèr recipi tam à Canonicis quam à caeteris Ecclesiis conventualibus Sabbato praecedente diem dominicam in qua Rex est consecrandus, & coronandus, Post Completorium expletum, committitur Ecclesiae custodia custodibus à Rege deputatis cum propriis custodibus Ecclesiae. Et debet Rex intempestae noctis silentio venire in Ecclesiam Orationem facturus, & * Ibidem is not in Bochellus. ibidem in Oratione aliquantulum, si voluerit, vigilaturus. Cum pulsatur autem ad matutinas debent esse parati Custodes Regis introitum Eccl. observantes, qui aliis hostijs Ecclesiae firmius obseratis & munitis, Canonicos & Clericos Ecclesiae debent honorificè intromittere ac diligentèr quotienscunque opus fuerit eis. Matutinae more solito decantentur Quibus expletis pulsatur ad Primam, Quae cantari debet in aurora diei. Post primam cantatam debet Rex cum Archiepiscopis, & Episcopis & Baronibus & aliis quos intromittere voluerit in Ecclesiam venire antequam siat aqua benedicta, & debent esse sedes dispositae circà altare, hinc & indè, ubi Archiepiscopi & Episcopi honorificè sedeant. Episcopis * Spiritual Peers, The Bishop of Beauvais, Laon, Langres, Chaalons sur Marne, Noyon. paribus, videlicet, primò Landunensi, postea Beluacensi, deinde Lingonensi, posteà Cathalanensi, ultimum, Novio mensi cum aliis Episcopis a Istius Arch. Bochell. Archiepiscopatus Remensis sedentibus seorsum inter altare & Regem ab oppositis altaris non longè à Rege, nec multis indecentèr interpositis. Et debent Canonici Ecclesiae Remensis procession alitèr cum duabus crucibus cereis, & thuribulo cum incenso ire ad palatium Archiepiscopale. Et Episcopi Landu●ensis & Beluacensis, qui sunt primi Pares de Episcopis, debent esse in praedicta processione habentes sanctorum reliquias colle pendentes. Et in Camera magna debent reperire Principem in Regem consecrandum sedentem, & quasi jacentem supra thalamum decenter ornatum. Et cum ad dicti Principis praesentiam applicaverint, Dicat Landunensis Episcopus hanc orationem. Omnipotens sempiterne Deus: qui famulum tuum N. fastigio dignatus es sublimare, tribue quaesumus ei, ut ita in hujus saeculi cursu multorum in communè salutem disponat, quatenus à veritatis tuae tramite non recedat. b That is, Per Dominum N. jesum Christ● Filium tuum qui tecum vivit & regnat in unitate S. S. Deus per omnia saecula saeculorum. For those words are ordinarily denoted by per Dominum only. Per Dominum. Qua oratione dicta, statim suscipiant eum duo praedicti Epistopi dextera laevaque honorificè, & ipsum reverentèr ducant ad Ecclesiam canentes hoc c Responsorium. Resp. cum Canonicis praedictis. Ecce mitto Angelum meum qui praecedat te & custodiat semper. Observa & audi vocem meam, & inimicus ero inimicis tuis, & affligentes te affligam, & praecedet te Angelus meus. Finito Resp. cantetur d Versus. Vers. Israel si me audieris, non erit in te Deus recens, neque adorabis Deum alienum, ego enim Dominus. Observa * Et audi vocem meam & inimicus ero inimicis, etc. Cunctoque eum populo sequente ad hostium Ecclesiae Clerus subsistat. Et alter Episcopus scilicet B●luacensis, si praesens fuerit, dicat hanc orationem quae sequitur. DEUS qui scis humanum genus nulla virtute posse subsistere, concede propitius ut famulus tuus N. quem Populo tuo voluisti praeferri, ità tuo fulciatur adjutorio e Quanto quibus Bochellus quatenus quibus potuit prae●sse, valeat & prod●sse. Per D●minum. Introeuntes autem Ecclesiam p●aecedentes Canonici dicant usque ad introitum chori hanc Antiphonam. Domine in virtute tua laetabiter Rex. Finita Antiphona Metropolitanus cui in Ecclesia expectanti ante Altare per praedictos Episcopos, Rex consecrandus praesentabitur, f Reve●enter dicat, Bochell. dicat hanc orationem sequentem. g Metropolitanus super Regem Orat ante Altare. Bochellus. h In the margin of this place of that Ritual subscribed by King Charles, is added this prayer, Deus humilium visi●ator qui nos S. S illustratione consolaris praetende super hunc samulum tuum N. Gratiam tuam ut per ●um, tuum Nobis adesse sentiamus Adventum. Omnipotens D●us, ●oelestium Moderator, qui famulum tuum N. ad regni fastigium dignatus es provehere, con●ede quaesumus, ut à cunctis adversitatibus liberatus, & Eccl●siasticae pacis dono muniatur, & ad aeternae pacis gaudia, te donante, pervenire mereatur. Per Dominum. Qua oratione dicta ducant praedicti Episcopi Regem consecrandum ad sedendum in Cathedra sibi praeparata in conspectu Cathedrae Archiepiscopi, & ibi sedebit donec Archiepiscopus veniat cum sancta ampulla, cui venienti assurget Rex reverentèr. Quando sacra i Sancta Bochellus. ampulla debeat v●nire. Inter primam & tertiam debent venire Monachi beati Remigii processionaliter cum crucibus & cereis cum sacrosancta ampulla quam debet Abbas reverentissimè deferre sub cortina serica quatuor particis à quatuor Monachis albis indutis sublevata. Rex autem debet mittere de Baronibus qui eam securè conducant, &c cum venerit ad Ecclesiam beati Dionysii vel usque ad majorem januam Ecclesiae propter turbam comprimentem, debet Archiepiscopus super pilitio stola & capa sollempni indutus cum mitra & baculo pastorali sua cruce praecedente, cum caeteris Archiepiscopis & Episcopis, Baronibus, necnon & Canonicis, si fieri potest, occurrere sanctae ampullae, & eam de manu Abbatis r●cipere, cum pollicitatione de reddendo bona side, k In B●chellus th●se words a●e inserted there in a different Character (Abb●s S. Dionysii st●t ad 〈…〉 se●vans Ampullam.) & sic ad altare cum magna populi reverentia deserre, Abbate & aliquibus de Monachis pariter l So in the MS. perhaps it should be concomitantibus or eum comitantibus. But in Bochell●s that place is Deserre Abbati & aliquibus de Monachis paritèr committendo. cum Comitantibu●. Caeteri verò Monachi debeat expectare in Ecclesia beati Dionysii vel in Capella beati Nicholai, donec omma peracta fuerint, & quousque saera ampulla fuerit reportata. Quid susc●pt â ampullâ agendum sit. m In Bechellus af●er that Quidsuscepta ampuila agendum sit, sollows In susceptione Ampullae sacrae ad portam Ecclesiae Majoris cantatu● Antiphona. O pretiosum Munus, O pretiosa gemma quae pro uncti●ne Francorum Regum ministerio Angelico coelitus est emissa. Versus. Inveni David servum meum. Resp. Oleo sancto meo unxi eum O●emus. Omnipotens sempiterne Deus qui pietatis tuae dono Genus Regum Francorum oleo perungi decrevisti, praesta quaesumus, ut samulus tu., Rex noster perunctus hac sacra & praesenti unctione sancto Pontifice (so it is printed) Remigio emissa divinitus & in tuo servitio semper dirigatur, et ab omni insirmitate misericorditer liberetur, Per Dominum nostrum Dum cantatur terria, facta aqua benedicta, Archiepisc. ad Mislam se praeparat cum Diacono & Subdiacono in Sacristia. This being as a Title, next follows, Archiepiscopus dum cancatur tertia facta aqua benedicta ad Missam, etc. as in this Copy. Archiepiscopus ad Missam se praeparat cum Diaconibus, & Subdiaconibus vestimentis insignioribus, & pallio n Et rationali ind. Bochellus. induendus, & in hunc modum indutus venit o E duobus suis suffraganeis associatus process. Bochellus. processionaliter ad altare more solito, Cui venienti, Rex debet assurgere reverenter. Cum autem venerit Archiepiscopus ad altare, debet pro omnibus Ecclesiis sibi subditis à rege haec petere. Ammonitio ad Regem dicendo ità. A vobis perdonari petimus ut unicuique de Nobis & Ecclesiis nobis commissis, Canonicum privilegium, ac debitam legem atque justitiam conservetis, & defensionem exhibeatis, si●nt Rex in regno suo debet unicuique Episcopo, & Ecclesiae sibi commissae. Responsio Regis ad Episcopos. Promitto vobis & perdono, p Quod. Bochellu. quia unicuique de vobis, et Ecclesiis vobis commissis, Canonicum privilegium, et debitam legem atque justitiam q Servabo. Bochellus. conservabo, et defensionem quantum potuero exhibebo Domino adjuvante, sicut Rex in suo regno unicuique Episcopo, et Ecclesiae sibi commissae per rectum exhibere debet. Item haec dicit Rex, & promittit & sirmat Juramento. Haec Populo Christiano et mihi subdito, in Christi nomine, The Oath of the French King. See Bodin. de Repub. l. 1. c. 8. promitto, In primis ut Ecclesiae Dei omnis populus Christianus veram pacem nostro arbitrio in omni tempore servet ( r The words between these () are not in Bochellus. et superioritatem, jura, et nobilitates Coronae Franciae inviolabiliter custodiam, et illa nec transportabo nec alienabo.) Item, ut omnes rapacitates et omnes iniquitates omnibus gradibus, interdicam. Item, ut in omnibus judiciis aequitatem et misericordiam praecipiam, ut mihi et vobis indulgeat per suam misericordiam clemens, et misericors Dominus. Item, de terra mea ac Iurisdictione mihi subdita universos haereticos ab Ecclesia denotatos pro viribus bona fide exterminare studebo. Haec omnia praedicta firmo juramento. Tunc manum apponat libro, & librum osculetur. His factis s Promissionibus. Bochellus. processionibus, statim incipiatur, Te Deum laudamus. Sed secundum usum Romanum, & aliquorum regnorum non dicitur, Te Deum, usque post intronizationem quae est post t See before. orationem. Sta, et retine, & videtur melius ibi dici quam hic. Et duo praedicti Episcopi ducunt Regem per manus ante altare, qui prosternit se ante altare usque in finem, Te Deum. u Here this Title is inserted in Bochellus. Praeparatio in signium & ornamento um Regalium. Postmodum surgit jam anteà praeparatis, & positis super altare, Corona Regia, Gladio in vagina incluso, Calcaribus aureis, Sceptro deaurato, & Virga ad mensuram unius cubiti vel amplius habente desuper manum eburneam. Item Caligis sericis & x Sacinthinis. Bochellus. jacinctinis per totum intextis Liliis aureis, & tunica ejusdem coloris & ope●is in modum tunicalis quo induuntur Subdiaconi ad Missam, necnon, & y Saeco Bochellus. socco prorsus ejusdem coloris & operis, qui est factus ferè in modum cappae sericae absque caperone, quae omnia Abbas beati Dionysii in Francia de Monasterio suo debet Remis asferre, & stans ad altare custodire▪ Tunc primo Rex stans ante altare deponit vestes suas praeter tunicam sericam & camisiam apertas profundius ante & retro in pectore videlicet & inter scapulas z Apturis Bochellus. aperturis, tunicae sibi invicem connexis ansulis argenteis, Et tunc in primis dicatur ab Archiepiscopo oratio sequens. Deus inenarrabilis Auctor mundi, Conditor generis humani, Gubernator Imperii, Confirmator regni, qui ex utero fidelis amici tui Patriarchae nostri Abrahae praeelegisti Regem saeculis profuturum, Tu praesentem Regem hunc N. cum exercitu suo per intercessionem omnium Sanctorum, uberi benedictione locupleta, et in solium regni firma stabilitate b Connecte Bochellus. connecta. Visita eum sicut Moysem in rubo, Jesum Nave in praelio, Gedeon in agro, Samuelem in templo. Et illa eum benedictione sid●rea ac sapientiae tuae rore perfunde, quam beatus David in Psalterio, Solomon filius ejus, te remunerante, percepit è coelo. Sis ei contra acies inimicorum lorica, in adversis galea, in prosperis patientia, in protectione clypeus sempiternus. Et praesta ut gentes illi teneant fidem, Proceres sui habeant pacem, diligant caritatem, a●stineant se à cupiditate, loquantur justitiam, custodiant veritatem. Et ità populus iste pullulet coalitus benedictione aeternitatis, ut semper maneant tripudiantes in pace victores. Quod ipse praestare, c Praestare dignetur, qui tecum & cum Spiritu Sanct● sine fine permanet in saecula saculorum. Amen. Bochell. etc. Qua oratione dicta statim ibi à magno Camerario Franciae, Regi dictae caligae calciantnr. Et postmodum à Duce Burgundiae Calcaria ejus pedibus astringuntur & statim tolluntur. Benedictio super Gladium. Exaudi Domine quaesumus preces nostras, & hunc Gladium quo famulus tuus N. se accingi desiderat, Majestatis tuae dextera d Benedicere. Bochellus. benedicere dignare, quatenus desensio atque protectio possit esse Ecclesiarum, viduarum, orphanorum, omniumque Deo servientium contra saevitiam Paganorum, aliisque insidiantibus sit pavor, terror, et formido f Per Christum Bochellus. The Sword given to the French King. Postmodum Rex, à solo Archiepiscopo, Gladio accingitur, quo accincto, statim idem Gladius discingitur et è vagina ab Archiepiscopo extrahitur, vaginâ super altare repositâ, & datur ei ab Archiepiscopo in manibus cum ista oratione g So in Bochellus dicendo quem Rex in manu sua teneat cuspide elevato donec h An●iph●n● Bochellus. A. Confortare, etc. fuerit cantata & oratio sequens dicta per Archiepiscopum. Accipe i As a Title to this in Bochellus, we read Trad●tio Gladii quem Rex tenet erectum & nudum usque ad sinem Orationis seque●tis Antiphon●m. hunc Gladium cum Dei k Benedictione Bochellus. benedictione tibi collatum in quo per virtutem Sancti Spiritus resistere et ejicere omnes inimicos tuos valeas, et cunctos sanctae Dei Ecclesiae adversarios, regnumque tibi commissum tutari atque protegere castra Dei per anxi●ium invietissimi Triumphatoris Domini nostri Jhesu Christi. Accipe inquam hunc Gladium per manus nostras vice et authoritate sanctorum Apostolorum consecratas tibi regalitèr impositum, nostraeque benedictionis officio in defensione sanctae Dei Ecclesiae ordinatum divinitus. Et esto memor de quo Psalmista prophetavit dicens, Accingere gladio tuo super femur tuum potentissime, u● in hoc per eundem vim aequitatis exerceas, l So in Bochell. but it should be Molem. that and some other passa ges are in that of the R●man Pontifi●ale. molam iniquitatis potenter destruas, et sanctam Dei Ecclesiam, ejusque fideles propugnes et protegas, nec minus sub fide falsos quam Christiani nominis hostes execreris ac destruas, viduas, et pupillos clementèr adjuves ac defendas, desolata restaures, restaurata conserves, ulciscaris injusta, confirmes bene disposita, quatenus haec in agendo, virtutum triumpho gloriosus, justitiaeque Cultor egregius cum Mundi Salvatore cujus t●pum geris in nomine, sine fine merearis regnare, qui cum Patre, etc. m Patre & S S. vivit & regnat Deus Per omnia saecula saeculorum. Amen. Bochellus. Hic cantatur ista Antiphona. Confortare, et esto vir, et observa custodias Domini DEI tui, ut ambules in viis ejus et custodias ceremonias ejus, et cepta ejus et testimonia et judicia n judicia & quocunque. Bochellus. quoeunque te verteris confirmet te Deus. Cantata ista Antiphona dicitur ista oratio post dationem Gladii. Deus qui providentia tua coelestia simul et terrena moderaris, propitiare Christianissimo Regi nostro, ut omnis hostium s●orum fortitudo virtute gladii spiritualis frangatur, à o Ac te pro illo. Idem. te pro illo pugnante penitus conteratur, Per Dominum. Gladium debet Rex humiliter recipere de manu Archiepiscopi, et devote flexis genibus offerre ad altare, et statim genibus Regis in terram positis resumere de manu Archiepiscopi, et p Statim dar●. Idem. incontinenti dare Seneschallo Franciae, si Seneschallum habue●it, Sin autem, cui voluerit de Baronibus ad portandum ante se & in Ecclesia usque in finem Missae, et post Missam usque ad Palatium Tradito per Regem Gladio, ut dictum est, dicat Archiepiscopus hanc Orationem. Prospice a To this, the Tale is in Bochellus super Regem genuflexum with Oremus. Omnipotens Deus serenis obtutibus hunc gloriosum Regem N. Et sicut benedixisti Abraham, Isaac & Jacob, b jacob, sic Bo●●ellus. & sic illum largis benedictionibus spiritualis graciae, cum omni plenitudine potentiae irrigare atque perfundere dignare. Tribue ei de rore coeli, & de pinguedine terrae, habundantiam frumenti, vini & olei, & omnium frugum opulentiam, ex largitate divini muneris longa per tempora, ut illo regnante sit sanitas corporum in patria, & pax inviolata sit in regno, et dignitas gloriosa regalis palatii maximo splendore regiae potestatis oculis omnium fulgeat, luce clarissima c Coruscante atque. Bochellus. choruscare atque splendere, quasi splendidissima fulgura maximo persusa lumine videatur. Tribue ei Omnipotens Deus ut sit fortissimus Protector Patriae, & Consolator Ecclesiarum atque Coenobiorum Sanctorum maxima cum pietate regalis munificentiae, atque ut sit fortissimus regum, Triumphator hostium ad opprimendas rebelles & d Paganorum, Idem. Paganas nationes. Sitque suis inimicis satis terribilis prae maxima fortitudine regalis potentiae, Optimatibus quoque atque praecelsis proceribus ac fidelibus sui regni sit munificus, & amabilis, & pius, ut ab omnibus t●meatur atque diligatur. Reges quoque de lumbis ejus per successiones temporum futurorum egrediantur, regnum hoc regere totum. Et post glor iosa tempora atque faelicia praesentis vitae, gaudia sempiterna in perpetua beatitudine habere mereatur. Quod ipse praestare e Digneris qui cum unigeni●o filio tuo, etc. Bochellus. dignetur, etc. Alia Benedictio. Benedic Domine quaesumus hunc Principem nostrum quem ad salutem populi Nobis à te credimus esse concessum, fac eum esse annis multiplicem, vigenti atque salubri corporis robore vigentem, & ad senectutem optatam, atque demùm ad finem pervenire saelicem. Sit nobis fiducia eam obtinere gratiam pro populo quam Aaron in tabernaculo, Helyseus in fluvio, Ezechias in lectulo, Zacharias vetulus impetravit in templo; sit illi regendi virtus atque auctoritas, qualem Josue suscepit in castris, Gedeon sumpsit in praeliis, Petrus accepit in clave, Paulus est usus in dogmate. Et ita Pastorum cura tuum proficiat in ovile, sicut Isaac profecit in fruge te, Jacob dilatatus est in grege. Quod ipse f Praesta●e, etc. ut supra. , etc. Oratio Deus Pater aeternae Gloriae sit Adjutor tuus et Protector, et Omnipotens benedicat tibi, preces tuas in cunctis exaudiat, & vitam tuam longitudine dierum adimpleat, thronum regni tui jugitèr firmet, & gentem populumque tuum in aeternum conservet, & inimicos tuos confusione induat, & super te sanctificatio Christi floreat, ut qui tibi tribuit in terris Imperium ipse in coelis conferat p●aemium, Qui vivit, etc. Hucusque de Gladio. Posthaec praeparatur Vnctio in hunc modum. Sed quamdiu ab Archiepiscopo paratur incipit Cantor. Resp. Gentem Francorum inclytam, Simul cum Rege nobili, Beatus Remigius sumpto, Caelitùs crismate, sacro, Santificavit gurgite, Atque Spiritus sancti, Plenè ditavit munere, Vers. Qui dono singularis gratiae in Columba apparuit & divinum crisma caelitus Pontifici ministravit. Vers. Ora pro Nobis beate Remigi. Resp. Vt digni efficiamur promissi●ni●us Christi. ORATIO. Oremus. DEUS, qui populo tuo aeternae salutis beatum Remigium Ministrum tribuisti, praesta, quaesumus, ut qu●m Doctorem vitae habuimus in terris, Intercessorem habere mereamur in coelis per Christum. g In that place in Bochellus, his Copy hath this note; Hic debe● fieri mistio de Crismate & oleo caelitùs misso. Crisma in Alta●i ponitur super patenam consecratam, & Archiepiscopus sacrosanctam ampullam, quam Abbas beati Remigii attulit super Altare, debet ape●ire, & inde cum acu aurea, aliquantulum de oleo caelitus misso attrahere, & crismati parato in patena diligentiùs cum digito immiscere ad immgendum Regem, qui solus inter universos Reges terrae hoc glorioso praesulg●t privilegio, h Privilegio, ut Crismate juxta cum oleo caelitùs misso, modo alio, quam cae●eri Reges, singulariter inungantur, Alii enim Reges inunguntur solùm in Humero; iste verò in Capite & in aliis membris sicut inseriùs distinguetur. Pa●a●a, &c So it is in Bochellus. But whoever drew in this Gloss, was ●ainly de●●i●ed. For the ●se in England as well as France, was ancient, and so also (by the Ord● Romanus) in other Kingdoms, wh●●e Ancinting was allowed, to anoint the Head, notwithstanding wh●t we find otherwise in the Pipes Canon's, which Princes obeyed at their pleasure. But for th●s matter, see before p 155. ut oleo caelitùs misso singularitèr inungatur. Paratá unctione qua Rex debet inungi ab Archiepiscopo, debent dissolvi ansulae aperturarum vestimentorum Regis ante et retrò, et genibus Regis in terram positis, prostrato super faldistorium; Archiepiscopo etiam consimiliter prostrato. Duo Archiepiscopi vel Episcopi incipiunt Letaniam. Tune Archiepiscopus ab accubitu surgens, et ad Regem consecrandum se volvens, baculum Pastoralem cum sinistra tenens dicat hos versus, choro post eum quem●ibet integrè repetente. Vt hunc praesentem famulum tuum N. in Regem Coronandum benedicere digneris. Te rogamus audi nos. Secundo dicit. Benedicere, & sublimare digneris, te rogamus. Tertio dicit. Benedicere, sublimare, & consecrare digneris, te rogamus. Quo dicto, et à choro responso, redit ad accubitum, Episcopis resumentibus et prosequentibus Letaniam. Vt Regibus, & Principibus Christianis pacem & concordiam donare digneris. Te rogamus audi nos. Vt cunctum populum Christianum precioso sanguine tuo redemp●um conservare digneris. Te rogamus audi nos. Vt cunctis fidelibus defunctis requiem aeternam donare digneris. Te rogamus audi nos. Vt nos exaudire digneris. Te rogamus audi nos. ●●li Dei. Te rogamus audi nos. Agnus Dei qui tollis peccata mundi, parce nobis Domine. Agnus Dei qui tollis peccata mundi, exaudi nos Domine. Agnus Dei qui tollis peccata mundi, miserere nobis. Christ audi nos. Kyrie eleyson. Christ eleyson. Kyrie eleyson. Letania finita, Metropolitanus surgens, Rege et Episcopis prostratis manentibus, annunciat. Pater noster. Et ne nos. Salvum fac servum tuum. Deus m●us, sperantem in te. Esto ei, Domine, turris fortitudinis. A facie inimici. Nihil pr●ficiat inimicus in eo. Et filius iniquitatis non opponat nocere ei. Domine exaudi. Et clamor. Dominus. vobiscum. Et cum Spiritu tuo. Oremus. Oratio. Praetende quaesumus Domine huic famulo tuo N. dexteram coelestis auxilii, ut te toto corde perquirat, & quae dignè postulat assequi mereatur. Per Dom. Resp. Amen. Alia Oratio. Actiones nostras, quaesumus, Domine aspirando praeveni, & adjuvando prosequere, ut cuncta nostra operatio & oratio, à te semper incipiat, & per te coepta finiatur. Per Dom. Item Archiepiscopus debet super Regem dicere has Oratiotiones, antequam eum inungat, et debet sedere sicut sedet quando consecrat Episcopos. Te invocamus Domine, sancte Pater omnipotens, aeternae Deus, ut hunc famulum tuum N. quem tuae divinae dispensationis providentia in primordio plasmatum usque in hunc praesentem diem, juvenili flore laetantem crescere concessisti: eum tuae pietatis dono ditatum, plenumque gratia veritatis de die in diem coram Deo & hominibus ad meliora semper proficere facias, ut summi regiminis solium, gratiae supernae largitate gaudens suscipiat, & misericordiae tuae muro ab hostium adversitate undique munitus, & plebem sibi commissam cum pace propitiationis, & virtute victoriae regere mereatur, Per Dominum. Alia Oratio. Deus qui populis tuis virtute consulis & amore dominaris, da huic famulo tuo Spiritum sapientiae tuae cum regimine disciplinae, ut tibi toto corde devotus, in regni regimine semper maneat idoneus, tuoque munere ipsius temporibus securitas Ecclesiae dirigatur, & in tranquillitate devotio Eccl●siastica permaneat, ut in bonis operibus perseverans, ad aeternum regnum te duce valeat pervenire. Per. Alia Oratio. In diebus ejus oriatur omnibus aeq●itas & justitia, amicis adjutorium, inimicis obstaculum, humi●ibus solatium, elatis corr●ctio, divitibus doctrina, pauperibus pietas, peregrinis pacificatio, propriis in patria pax & securitas, unumquemque secundum suam mensuram moderatè g●bernans, seipsum sedulus dis●at, ut tua irrigatus compunctione toto populo tibi placita praebere vitae possit ●xempla, & per viam veritatis cum grege gradiens sibi subdito ●pes frugales habundanter acquirat, simulque ad salutem non solum corporum sed etiam cordium à te conc●ssam, cuncta accipiat. Sicque in te cogitatum animi consiliumque omne componens, plebis gubernacula cum pace simul & sapientia semper invenire videatur. Teque auxiliante praesentis vitae prosperitatem et prolixitatem percipiat, & per tempora bona usque ad summam senectutem perveniat, hujusque fragilitatis finem perfectum ab omnibus vitiorum vinculis tuae pietatis largitate liberatus, & infinitae prosperitatis praemia perpetua Angelorumque aeter●a comm●rcia consequatur. Per Dom. Consecratio Regis. Omnipotens sempiterne Deus Creator ac Gubernator coeli, & terrae Conditor, & disp●sitor Angelorum et hominum, Rex regum, et Dominus dominorum, qui Abrabam fidelem fam●lum tuum de hostibus triumphare fecisti, Moysi et Josue populo tuo Praelatis multiplicem victoriam tribuisti, humilem quoque puerum tuum David regni fastigio s●blimasti, ●umqu● de ore Leonis, et de manu bestiae atque Goliae, sed et de gladio maligno Saul et omnium inimicorum ejus liberasti, et Solomonem sapientiae pacisque in●ffabili munere ditasti; respice propitius ad preces nostrae humilitatis, et super hunc famulum tuum N. quem supplici d●voti devotione in hujus regni Regem pariter eligimus, benedictionum tuar●m dona multiplica, ●umque dextera potentiae tuae ubique circunda, quatenus praedicti Abrahae fidelitate firmatus, Moysi mansuetudine fretus, Josue fortitudine munitus, David humilitate exaltatus, Solomonis sapientia decoratus, tibi in omnibus complaceat, et per tramitem Justitiae inoffenso gr●ssu semper incedat, et totius regni Ecclesiam deinceps cum plebibus sibi annexis ita enutriat ac doceat, muniat et instruat, contraque omnes visibiles et invisibiles hostes idem potenter regaliter que tuae virtutis regimen administret, ut regale solium videlicet a Plainly this Prayer was first made for the English Saxon Kings. For what had ever any of the French Kings to do with these people? but the wonder is m●st strange, that ●his place of the Prayer (which might have been sithed for any King) is thus left here. In Bochellus, Nordam, Cimbrorum, is for Nordanchimbrorum, which should have been doubtless Nordhanhumbrorum, for those beyond Humber, And it is plain, that the very Syllables of the Saxon Ceremonial are afterwards used in this of the French. Saxonum, Merciorum, Nordanchimbrorum sceptra non deserat, sed ad pristinae fidei pacisque concordiam eorum animos tè opitulante reformet, ut utrorumque horum populorum debita subjectione fultus, cum digno amore glorificatus per longum vitae spatium paternae apicem gloriae tua miseratione unitum stabilire et gubernare mereatur, tuae quoque protectionis galea munitus, et scuto insuperabili jugiter protectus, armisque coelestibus circundatu●, optabilis victoriae triumphum de hostibus faelicitèr capiat, terroremque suae potentiae infideli●us inferat, et pacem militantibus laetantèr reportet, virtutibus necnon quibus prae●atos fideles tuos decorasti, multiplici honoris benedictione condecora, et in regimine regni sublimiter colloca, et oleo gratiae Spiritus sancti perunge. Per Dominum nostrum qui virtute Crucis tartara destruxit, regnoque Diaboli superato, ad coelos victor ascendit. In quo potestas omnis regnumque consistit et victoria, qui est gloria humilium et vita salusque populorum, Qui tecum, etc. Hîc inungatur inunctione Crismatis et Ol●i de caelo missi prius ab Archiepiscopo confecti in patena sicut superius The Anointing the French King. dictum est. Inungat autem Archiepiscopus eum primò in summitate capitis de dicta unctione, Secundò in pectore, Tertiò inter scapulas, Quartò in compagine brachiorum et dicat cuilibet unctioni. Vngo te in Regem de oleo sanctificato in nomine Patris et Filii et Spiritus sancti. Dicant omnes. Amen. Dum haec unctio agitur cantent assistentes hanc Antiphonam. Vnx●runt Solomonem Sadoch Sacerdos, et Nathan Propheta Regem in Gyon, et accedentes laeti dixerunt, Vivat Rex in aeternum. Facta unctione et cantata Antiphona, dicat Archiepiscopus hanc Orationem. Christ perunge hunc Regem in regimen undè unxisti Sacerdotes, Reges, ac Prophetas, ac Martyres qui per fidem vicerunt regna, operati sunt justitiam, atque adepti sunt promissiones. Tua sacratissima unctio super caput ejus defluat, atque ad interiora descendat, et cordis illius intima penetret, et promissionibus quas adepti sunt victoriosissimi Reges, tua gratia dignus efficiatur quatenus et in praesenti saeculo faelicitèr regnet, et ad eorum consortium in coelesti regno perveniat. Per Dominum nostrum Jesum Christum Filium tuum, qui unctus est oleo laetitiae p●ae consortibus suis; et virtute Crucis potestates aerias debellavit, tartara destruxit, regnumque Diaboli superavit, et ad coelos victor ascendit, in cujus victoria * Manu, victoria omnis, gloria. Bochellus. manu omnis gloria et potestas consistunt; et tecum vivit et regnat in unitate Spiritus sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. Amen. Alia Oratio. Deus electorum fortitudo et humilium celsitudo, qui in primordio per effu●●onem dilu seven mundi crimina castigare voluisti, et per columbam ramum olivae portantem pacem terris redditam demonstrasti. Iterumque Sacerdotem Aaron famulum tuum per unctionem olei Sacerdotem sanxisti, et postea per hujus unguenti infusionem ad regendum populum Israeliticum Sacerdotes, Reges, ac Prophetas perfecisti, vultumque Ecclesiae in oleo exhilarandum per Propheticam famuli tui vocem David, esse praedixisti: ita quaesumus, omnipotens Deus pater, ut per hujus creaturae pinguedinem hunc servum tuum sanctificare benedictione digneris, eumque in similitudinem Columbae pacem simplicitatis populo sibi commisso praestare, et exempla Aaron in Dei servitio diligenter imitari, regnique fastigia in consiliis scientiae et aequitate Judicii semper assequi, vultumque hilaritatis per hunc olei unctionem, tuamque benedictionem te adjuvante toti plebi paratum habere faciat. Per Dominum. Alia Oratio. Deus Dei filius Dominus noster Jesus Christus, qui à Patre oleo exultationis unctus est prae particibus suis, ipse per praesentem sacri unguinis infusionem Spiritus Paracliti super caput tuum infundat benedictionem, eandemque usque ad interiora cordis tui penetr are faciat, quatenus hoc visibili et tractabili dono invisibilia percipero, et temporali regno justis moderaminibus executo, aeternalitèr cum eo regnare merearis. Qui solus sine peccato Rex Regum vivit, et gloriatur cum Deo Patre in unitate ejusdem Spiritus sancti Deus. Per, etc. * Connectunturansulae aperturarum vestiment●rum Regis per Diaconum. Bochellus. His dictis orationibus connectuntur Ansulae aperturarum vestimenti Regis ab Archiepiscopo vel Sacerdotibus vel Diaconibus propter unctionem. * This and the Prayer following is not in Bochellus. Benedictio cujuscunque regalis ornamenti. D●us Rex Regum, & Dominus Dominantium, per quem Reges reguant, & legum conditores jura decernunt, dignare propitius benedicere hoc regale ornamentum, & praesta ut famulus tuus Rex noster qui illud portaturus est ornamento bonorum morum & sanctarum actionum in conspectu tuo fulgeat, & post temporalem vitam aeternam quae tempus non habet sine fine possid●at, etc. Et tunc à Camerario Franciae induitur tunica * Hyacinthina. jacinctina, & desuper socco ita quod dexteram manum habet liberam in * Copertura Bochellus. apertura socci, & super soccum elevatum sicut elevatur casula Sacerdoti. Tunc ab Archiepiscopo ungantur sibi manus de praedicto oleo caelitiùs misso ut supra, & dicat Archiepiscopus. Vngantur manus istae de oleo sanctificato unde uncti fuerunt The anointing of the French Kings Hands. Reges, & Prophetae, & sicut unxit Samuel David in Regem ut sis benedictus, & co●stitutus Rex in regno isto quem Dominus Deus tuus dedit tibi ad regendum, & gubernandum. Quod ipse praestare, etc. Deinde dicat Arichiepiscopus hanc Orationem. Deus qui es Justorum gloria, & misericordia peccatorum, qui misisti filium tuum preciocissimo sanquine suo genus humanum redimere, qui conteris bella, pugnator es in te sperantium, & sub cujus arbitrio omnium regnorum continetur potestas, te humilitèr deprecamur ut praesentem famulum tuum N. in tua misericordia confidentem in praesenti sede regali benedicas, eique popitius ad●sse digneris; ut qui tua expetit protectione defendi, omnibus hostibus sit fortior. Fac eum Domine beatum esse, & victorem de inimicis suis. Corona eum corona justitiae & pietatis, ut ex toto corde, et tota ment in te credens tibi deserviat, sanctam Ecclesiam tuam defendat, & sublimet, populumque à te sibi commissum justè regat, et nullis insidiantibus malis eum injustitia convertat. Accende Domine cor ejus ad amorem gratiae tuae, per hoc unctionis oleum, unde unxisti Sacerdotes, Reges et Prophetas, quatenus justitiam diligens per tramitem similitèr incedens justitiae, post peracta à te deposita, in regali excellentia annorum curricula pervenire ad aeterna gaudia mereatur. Per eundem, etc. Facta autem manuum unctione, inungat Rex ante pectus. Poste● si voluerit Rex Cyrotecas subtiles induere sicut faciunt Episcopi dum consecrantur, ob reverentiam sanctae unctionis ne manibus nudis aliquid tangant; primò ab Archiepiscopo benedicentur cyrotecae in haec verba sequentia. ORATIO. Omnipotens Creator qui homini ad imaginem tuam The Benediction of his Gloves. creato manus digitis discretionis insignitas tanquam organum intelligentem ad rectè operandum dedisti, quas serva●i mundas praecepisti, ut in eis anima digna portaretur, & tua in eis dignè contractarentur myste●ia; benedicere, & sanctifica●e digne●is haec manuum tegumenta, ut quicunque Reges hiis cum humilitate manus suas velare voluerint, tam cordis quam operis munditiam tua misericordia subministret. Per Christum. Et aspergantur Cyro●ecae aqua benedicta, deinde imponantur The putting ●n his Gloves. manibus Regis per Archiepiscopum dicentem. Ci●cunda Domine manus hujus famuli tui N. munditia novi hominis qui de coelo descendit, ut quemadmodum Jacob dilectus tuus pelliculis * Haedorum. edorum opertis manibus paternam benedictionem oblato Patri cibo potuque gratistimo impetravit, sic & iste gratiae tuae benedictionem impetrare mereatur. Per eundem Dominum nostrum Jesum Christum qui in similitudinem carnis peccati tibi obtulit semetipsum. Amen. Vel si Rex maluerit Cyrotecas non habere, tunc facta manuum The wiping the French Kings hands being anointed if he will have no Gloves. unctione dictisque orationibus ad eam spectantibus Episcopi adsistentes cum cotone manus Regis abstergant, et mica panis vel cum sale fricent, deinde lavent sibi manus, quibus lotis et manibus etiam Archiepiscopi, benedicat Archiepiscopus Annulum sic dicens. Oremus. ORATIO. The Benediction of the Ring. Deus totius creaturae Principium & Finis, Creator & Conservator humani generis, Dator gratiae spiritualis, Largitor aeternae salutis in quo clausa sunt omnia, tu Domine tuam emitte benedictionem super hunc annulum, ipsumque benedicere, et sanctificare digneris, ut qui per eum famulo tuo honoris insignia concedis, virtutum praemia largiaris, quo diseretionis habitum semper retineat, & verae fidei fulgore praefulgeat, sanctae quoque T●initatis armatus munimine miles inexpugnabilis acies Diaboli constantèr evincat, & sibi veram salutem mentis & corporis proficiat. Per Christum. * This, with the two Prayers or Benedictions following is wanting in Bochellus, and is written in the Margin of the Copy of King Charles, and directed to come in here. Benedictio Annuli. Deus coelestium terrestriumque conditor creaturarum, atque humani generis benignissimus reparator, dator spiritualis gratiae, omniumque benedictionum largitor, qui justitiam tuae legis in cordibus credentium digito tuo, id est, unigenito tuo scribis. Tui magi in egipti resistere non valentes continuabant dicentes, Digitus Dei hic est, Immitte Spiritum sanctum tuum paraclitum de coelis super hunc Annulum arte fabrili decoratum, & sublimitatis tuae potentiae ità eum emundare digneris, ac omni nequitia lividi venenosique serpentis procul expulsa metallum à te bono Conditore creatum * l. immune. munimine à cunc●is sordibus inimici maneat. Amen. Alia Oratio. Benedic Domine & sanctifica Annulum istum, et mitte super eum septiformem Spiritum tuum quo famulus tuus eo fruens annulo fidei subarratus, virtute a●●issimi sine peccato custodiatur, & omnes benedictiones quae in Scripturis divinis reperiuntur super eum copiosè descendant, ut quaecunque sanctificaverit sanctificata permaneant, et quaecunque benedixerit, spirituali be●edictione benedicantur. Per, etc. Deindè datur ei ab Archiepiscopo Sceptrum in manu d●xtera, et virga in sinistra, et in datione S●eptriet Virgae dicentur istae orationes. Sed not andum, antequam dantur Sc●ptrum et Virga, datur Annulus, et in dation● Ann●li dici●ur haec Oratio. Hic detur Annulus, et dicatur. Accipe Annulum signaculum videlicet fidei sanctae, solidatem regni, augmentum potentiae per quae scias triumphali The giving him the Ring. potentia hostes repellere, haereses destruere, subdito● coadunare, & Catholicae fidei perseverabilitati connecit. Oratio post Annulum Deus cujus est omnis potestas & dignitas da famulo prosperum suae dignatatis effectum, in qua te remunerante permaneat, semperque timeat, tibique jugitèr placere contendat. Per Dominum. Dato Annulo, statim post detur Sceptrum in manu dextera, et dicatur haec Oratio. Accipe Sceptrum Regiae potestatis insigne, virgam scilicèt regni, rectam virgam virtutis, qua te ipsum bene regas, The giving him the Sceptre. sanctam Ecclesiam populumque videlicet Christianum tibi à. Deo commissum regia virtute ab improbis defendas, pravos corrigas, rectos pacifices, & ut viam rectam tenere possint tuo juvamine dirigas, quatenus de temporali regno ad aeternum regnum pervenias, ipso adjuvante cujus regnum, imperium, sine fine permanet in saecula saeculorum. Oratio post Sceptrum datum. Omnium Domine fons bonorum, cunctorum Deus institutor profe●tuum, tribue quaesumus famulo tuo N. adeptam bene regere dignitatem, & à te sibi praestitum honorem dignare corroborare, Honorifica eum prae cunctis Regibus terrae, uberi eum benedictione locupleta, & in solio regni firma stabilitate consolida, visita eum in sobole, praesta ei prolixitatem vitae, in diebus ejus oriatur justitia, ut cum jocunditate; & laetitia aeterno glorietur in regno. Per Dominum. Post statim datur ei Virga in manu sinistra, et dicitur. Accipe Virgam virtutis atque aequitatis, qua intelligas mulcere pios, et terrere reprobos, errantibus viam dare, The giving him the Rod o● Verge, which they now call, I think, La Maine de Justice. lapsisque manum porrigere, disperdasque superbos, & releves humiles, ut aperiat tibi hostium Jesus Christus Dominus noster, qui de ipso ait, Ego sum hostium, ●er me si quis introi●ri● salvabi●ur Et qui est clavis David, & Sceptrum domus Israel, qui aperit, & nemo claudit, claudit & nemo aperit. Sit tibi adjutor qui adduxit vinctum de domo carce●is sedentem in tenebris, & umbra mortis, ut in omnibus sequi merearis eum de quo Propheta David cecinit, Sedes tua Deus in saeculum saeculi, virga aequitatis; virga regni tui, & imiteris eum qui dixit, diligas justitiam, et odio habeas iniquitatem, proptereà unxit te Deus, Deus tuus oleo laetitiae ad exemplum illius, quem ante saecula unxerat prae particibus suis Jesum Christum Dom. nostrum. Benedictio Coronae. The Benediction of the Crown. Deus * This is in the Margin of th● Copy of King Cha●l●s, and directed in here, but not in Bochell. tuorum Corona fidelium, qui in capitibus eorum po●is Coronam de lapide precioso, benedic, et sanctifica Coronam istam, quatenus si●ut ipsa diversis preciosisque lapidibus adornatur, sic famula tua largiente gratia repleatur. Per D. Post istam orationem convocantur Pares a Ex n●mine à 〈◊〉 s●, etc. Bochell. nomine suo à Cancellario suo si praesens est. Sin autem, ab Archiepiscopo. Primò b Et vocantur primò L●ici posteà Clerici; & Clerici vocantur eo ordine quo dictam est superius, de sedendo quibus, etc. Bochellus. Laici, posteà Clerici, quibus vocatis & circumstantibus Archiepiscopus accipit de altari Coronam Regiam, & solus imponit eam capiti Regis. Qua posita, omnes Pares tam Clerici quam Laici manum apponunt c Coronae Bochell. Coronam, & eam undique sustentant, & soli Pares. Tunc Archiepiscopus dicit istam orationem antequam Coronam situet in capite, sed eam d tenet▪ Bochell● and after this presently follows these words, Teneat Metropolitanus Coronam altè primò duabus manibus, posteà sin●stra tantum quando benedicit. tenet satis altè ante caput Regis. ORATIO. Coronet te Deus Corona gloriae atque justitiae honore, et opere sortitudinis, ut per officium nostrae benedictionis cum fide recta et multiplici bonorum operum fructu ad Coronam pervenias regni perpetui, ipso largiente, cujus regnum et imperium permanet in saecula saeculorum. Qua oratione dicta ponendo Coronam in capite, * Quam semper tenet manu sinistrâ. Bochellus. dicat Archiepiscopus. Accipe Coronam regni in nomine Patris et Filii et Spiritussancti, ut spreto antiquo haste, spretisque contagiis vitiorum omnium, sic justitiam, misericordiam, et judici●m diligas, et ita justè et misericorditer et piè vivas, ut ab ipso Domino nostro Jesu Christo in consortio Sanctorum aeterni regni Coronam percipias. Accipe inquam Coronam quam sanctitatis gloriam et honorem, et opus fortitudinis intelligas signare, et per hanc te particip●m Ministerii nostri non ignores, ità ut sicut Nos in interioribus Pastores, Rectoresque animarum intelligimur, b Ita tu contra. Bochellus. itàut contrà omnes adversitates Ecclesiae Christi defensor assistas, regnique tibi à Deo dati, & per officium nostrae Bonedictionis. Bochellus. benedictionis in vice Apostolorum, omniumque Sanctorum regimini tuo commisst utilis executor, perspi●uusque Regnator semper appareas, ut inter gloriosos Athletas virtutum gemmis ornatus, et praemio sempiternae faelicitatis coronatus, cum Redemptore ac Salvatore nostro Christo cujus nomen vicemque gestare cred●ris, sine fine glorieris; Qui vivit, & imperat Deus cum Deo Patre in saecula saeculorum. Amen. Oratio post Coronam. Deus perpetuitatis, Dux virtutum, cunctorum hostium Victor, ben●dic hunc famulum tuum tibi caput suum inclinantem, & prolixa sanitate, & prosperafaelicitate eum conserva, et ubicunque pro quibus auxilium tuum invocaverit, citò assis, & protegas ac defendas, tribue ei quaesumus Domine divitias gloriae tuae, comple in bonis desiderium ejus, corona eum in mis●ratione, et misericordia, tibique Deo pia devotione jugitèr famuletur. Per D. Statim post istom Orationem dicatur ista Benedictio. Extendat omnipotens Deus dexteram suae benedionis, & circundet te muro faelicitatis ac custodia tua protectionis sanctae Mariae ac beati Petri Apostolorum Principis sanctique Dyonisii e Dyonisii atque Be●●i Remigii atque. Bechellus. atque omnium Sanctorum intercedentibus meritis. Amen. Alia Benedictio. Indulgeat tibi Dominus omnia peccata quae gessisti, & tribuat tibi gratiam & misericordiam quam humilitèr ab eo deposcis, & liberet te ab adversitatibus cunctis, & ab omnibus inimicorum omnium visibilium & invisibilium insidiis. Amen. Alia Benedictio. Angelos suos bonos qui te semper & ubique praecedant committentur, & subsequantur ad custodiam tui ponat, & à peccato, sive gladio, & ab omnium periculorum discrimine sua potentia liberet. Amen. Alia Benedictio. Inimicos tuos, ad pacis, caritatisque benignitatem covertat, & bonis omnibus te gratiosum, & amabilem faciat, pertinaces quoque in tui insectatione & odio infusione saluta●i induat, super te autem participatio & sanctificatio sempiterna floreat. Amen. Alia Benedictio. Victoriosum te atque triumphatorem de invisibilibus atque visilibus hostibus semper efficiat, & sancti nominis sui timorem, parit●r & amorem continuum cordi tuo infundat, et in fide recta ac bonis operibus perseverabilem reddat, & pace in diebus tuis concessâ cum palma victoriae, te ad perpetuum regnum perducat. Amen. Alia Benedictio. Et qui te voluit super populum suum constituere Regem, ut in praesenti saeculo foelicem aeternae foelicitatis tribuat esse Consortem. Amen. Quod ipse praestare, etc. Alia Benedictio dicenda super eum a Sta●im fiat ista secunda Benedictio▪ Boc●ellus. Benedic Domine hunc Regem nostrum qui regna omnium Regum à saeculo moderaris. Amen. Alia B●nedictio. Et tali eum benedictione glorisica, ut Davidica teneat sublimitate Sceptrum salutis, & sanctificae propitiationis munere reperiatur locupletatus. Amen. Alia Benedictio. Da ei tuo speramine cum mansuetudine ita regere populum, sicut Solomonem fecisti regnum obtinere pacificum. Amen. Alia Benedictio. Tibi cum timore sit subditus, tibique militet cum quiete, sit tuo clypeo protectus, cum Proceribus, & ubique gratia tua victor existat. Amen. Alia Benedictio. Honorifica eum prae cunctis Regibus gentium, foelix populis dominetur, & foelicitèr eum nationes adornent, vivat inter gentium nationes magnanimus. Amen. Alia Benedictio. Sit in judiciis aequitatis singularis, locupletet eum tua praedives dextera, frugiferam obtineat patriam, & ejus beris tribuas profutura. Amen. Alia Benedictio. P●aesta ei prolixitatem vitae per tempora, ut in diebus ejus oriatur justicia, à te robustum teneat regiminis solium, & cum jocunditate & judicio aeterno glorietur regno. Quod ipse praestare, etc. Alia Cratio. Omnipotens Deus det tibi de rore coeli, & de pinguedine terrae abundantiam frumenti, vini, & olei, & serviant tibi populi, & adorent Te tribus, esto Dominus fratrum tuorum, & incurventur ante te filii matris tuae, & qui benedixerit tibi benedictionibus repleatur, & qui maledixerit tibi maledictionibus repleatur, et Deus erit adjutor tuus. Alia Oratio. Omnipotens benedicat tibi benedictionibus coeli desuper in montibus, & collibus, benedictionibus abyssi jacentibus deorsum, benedictionibus uberum, et uvarum pomorumque, benedictiones Patrum antiquorum Abraham, Isaac, et Jacob, confortatae sint super te per Dominum. Alia Oratio. Benedic Domine fortitudinem Principis, opera manuum illius suscipe, et benedictione tua terra ejus de pomis repleatur de fructu coeli et roar, atque abyssi subjacentis, de fructu Solis et Lunae, et de vertice antiquorum montium, de pomis aeternorum collium, et de frugibus terrae, et de plenitudine ejus; benedictio illius qui apparuit in rubo veniat super caput ejus, et plena sit benedictio Domini in filiis ejus, et tingat in oleo pedem suum, cornua Rinoceruntis cornua illius, in ipsis ventilabit gentes usque ad terminos terrae, quia ascensor coeli auxiliator suus in sempiternum fiat. Per D. Deinde coronatus Rex, et ducatur per manum ab Archiepiscopo, concomitantibus Paribus, tam Praelatis quam Laicis, de altari per chorum usque ad solium jam anteà praeparatum. Et dum Rex ad solium venerit Archiepiscopus ipsum collocet in sede. Et hic Regis status designatur, et dicat Archiepiscopus. Sta, et retine amodo statum quem huc paterna successione tenuisti haereditario jure tibi delegatum per auctoritatem Dei omnipotentis, & per praesentem traditionem nostram, omnium scilicet Episcoporum caeterorumque Servorum Dei. Et quanto Clerum propinquiorem sacris altaribus prospicis; tanto ei potiorem in locis congruentibus honorem impendere memineris, quatenus mediator Dei & hominum, te mediatorem Cleri & Plebis constituat. Hic faciat cum sedere Archiepisc. tenendo eum per manum. In hoc regni solio confirmet & in regno aeterno secum regnare faciat, Jesus Christus Dominus noster Rex Regum, & Dominus Dominantium. Qui eum Deo Patre, etc. Secundum usum aliquorum, maximè secundum usum Romanorum post intronizationem & non ante, Metropolitanus inchoat, Canonicis prosequentibus. Te Deum laudamus. d Laudamus, non dicitur nisi post Coronationem sequentem. Quo, etc. Bochellus. Quo finito, dicit super Regem. Vers. Firmetur manus tua & exaltetur dextera tua. Resp. Justitia & Judicium praeparatio sedis tuae. Domine exaudi. Et clamor. Dominus vobiscum. Et cum Spiritu tuo. Oremus. ORATIO. Deus qui victrices Moysi manus in oratione firmasti, qui quamvis aetate * Lacesseret. Bochellus. latesceret insatigabili sanctitate pugnabat, ut dum Amalech iniquus vincitur, dum prophanus Nationum populus subjugatur, exterminatis alienigenis haereditati tuae posfessio copiosa serviret, opus manuum nostrarum pia mater orationis exauditione confirma. Habemus & Nos apud te, sancte Pater, Dominum salvatorem, qui pro nobis manus si as tetendit in cruce, per quem etiam precamur altissime, ut ejus potentia suffragante, universorum hostium frangatur impi●●as, popul●sque tuus cessante formidine te solum timere e Condiseat, Bochellus. consistat. Per eundem, etc. f There follows in Bochellus. in ordinar 〈…〉 etc. Dyn 〈…〉 th ●nizationem ●egis po●●tu● Professio ejus ante osculum Parium. Hiis expletis Archiepiscopus cum Paribus Coronam sustentantibus Regem taliter insignitum & deductum in solium sibi praeparatum sericis stratum, & ornatum, ubi collocavit eum in sede eminenti, unde ab omnibus possit videri. Quem in sede sua talitèr residenter●… mox Archiepiscopus mitrâ depositâ osculatur eum di●…. Vivat Rex in aeternum. Et post eum Episcopi & Laici Pares qui ejus Coronam sustentant, hoc idem dicentes. a In Bochellus there follows, Hic incipiet Achiepiscopus, Te Deum, quo incoepto recedat. His expletis manebit Rex sedens in suo solio, donec Regina fuerit consecrata, quâ consecratâ & ad suam sedem reducta, missa à Cantore primo & Succentore chorum servantibus inchoetur, & suo ordine decantetur. Oratio pro Rege. Quaesumus Omnipotens Deus, ut famulus tuus Rex noster N. qui tua miseratione Regni suscepit gubernacula, virtutum etiam omnium percipiat incrementa, quibus decentèr ornatus, & vitiorum monstra devitare, & hostes superare, & ad te qui via, veritas & vita es gratiosus valeat pervenire. Per Dominum. Secreta. Munera quaesumus Domine oblata sanctifica, & ut Nobis unigeniti tui corpus & sanguis fiant, & N. Regi nostro ad obtinendam animae corporisque salutem, & ad peragendum injunctum officium te largiente usquequaque proficiant. Per, etc. b Here the Copy of Bochellus h●tb this note, Notandum antequam pax Domini sit semper vobis cum dicatur, Archiepiscopus debet dicere hanc Benedictionem super Regem & super populum. And then follow b●th that Benediction, and Benedictio Vexilli, or of the Oriflamb, which are both at the end of this, anon added. Postcommunio. Haec Domine Oratio salutaris famulum tuum N. Regem nostrum ab omnibus tueatur adversis; quatenus & Ecclesiasticae pa●is obtineat tranquillitatem, post illius temporis decursum ad aeternam perveniat haereditatem. Per Dominum, etc. Quando legitur Evangelium, Rex, & Regina debent deponere Coronas suas. Notandum, quod lecto Evangelio, major inter Archiepiscopos & Episcopos accipit librum Evangelii, & defert Domino Regi ad deosculandum, & postea Reginae, & postea Domino Archiepiscopo Missam celebranti. Post offertorium Pares deducunt Regem ad altare, Coronam ejus sustinentes. Rex autem debet offerre panem unum. Vinum in urceo argenteo. Tresdecem Bisantos aureos, & Regina similiter. In eundo autem & redeundo Gladius nudus defertur coram eo. Finita Missa iterùm Pares adducunt Regem coram altari, & communicat corpus & sanguinem Domini, de manu Domini Archiepiscopi Missam celebrantis. Sed notandum est, quod ille qui dedit ei Evangelium ad deosculandum debet post Pax Domini, accipere pacem ab Archiepiscopo Missam celebrante & deferre Regi cum oris osculo, & Reginae a Cum libre. Bochellus. in libro. Et post eum omnes Archiepiscopi, & Episcopi, unus post alium, dant osculum pacis Regi in suo solio residenti. Missa finita deponit Archiepiscopus Coronam de capite Regis, & expoliato Rege de insignioribus vestimentis, & aliis indutis, ite●ùm imponit capiti suo Archiepiscopus aliam Coronam minorem, & sic vadit ad palatium nudo Gladio praecedente. Et sciendum, quod ejus Camisia propter Sanctam unctionem debet comburi. De Ampullae reductione. Sciendum, quod Rex debet recipere de Baronibus suis Nobilioribus & fortioribus in die Coronationis suae in aurora diei b Di●i & mittere▪ etc. Boch. mittere apud sanctum Remigium pro sancta Ampulla, & illi debent jurare Abbati & Ecclesiae, quod dictam sanctam Ampullam bona fide ducent & reducent ad sanctam Ecclesiam beati Remigii. Abbas autem hoc facto, debet sanctam Ampullam afferre sicut superius est notatum. Finita consecratione & missa, debent iterùm iidem Barones reducere sanctam Ampullam usque ad sanctum Remigium honorificè & securè, & eam restituere loco suo. c Thus far also that in Bochellus. And here it is concluded with Explicit consecratio & Coronatio Regis Franciae. But he hath not the Ceremonial for the Queen's Coronation Which here solloweth. Ordo ad Reginam benedicendam. Quae debet consecrari statim post factam consecrationem The Coronation of the French Queen. Regis, debet ei parari solium in modum solii Regis. Debet tamen aliquantulum minus esse. Debet autem Regina adduci à duobus Episcopis in Ecclesiam, & Rex in suo solio sedere, in omnibus ornamentis suis regiis sicut in solio residebat post Inunctionem, & Coronationem suam superiùs annotatam. Regina autem adducta in Ecclesiam debet prosterni ante altare, & prostrata debet orare, quâ elevatâ ab oratione ab Episcopis debet iterùm caput inclinare, & Archiepiscopus hanc Orationem dicere. ORATIO. Adesto Domine supplicationibus nostris, et quod huhumilitatis nostiae gerendum est mysterio tuae virtutis impleatur effectu. Per Dom. etc. Deinde dicat Archiepiscopus hanc Orationem. Omnipotens aeterne Deus fons & origo totius bonitatis, qui foeminei sexus fragilitatem nequaquam reprobando, potius adversaris, sed dignantèr comprobando, potius eligis. Et qui infirma mundi eligendo, fortia quaeque confundere decrevisti: quique etiam gloriae virtutisque tuae triumphum in manu Judith foeminae, olim Judaicae plebi de hoste saevissimo designare voluisti: respice quaesumus ad preces humilitatis nostrae. Et super hanc famulam tuam N. quam supplici devotione in Reginam eligimus, benedictionum tuarum dona multiplica. Eamque dextera tuae potentiae semper & ubique circunda, sitque bono muniminis tui undique firmitèr protecta, quatenus visibilis, seu invisibilis hostis nequitias triumphalitèr expugnare valeat. Et una cum Sara atque Rebecea, Lya et Rachel, beatis reverendisque foeminabus, fructu uteri sui faecundari seu gratulari mereatur, ad totius decorem regni, statùmque sanctae Dei Ecclesiae regendum, necnon protegendum. Per Christum Dominum nostrum, Qui ex intemerato beatae Mariae Virginis alvo nasci, visitare, ac renovare dignatus est mundum: Qui tecum vivit, etc. Alia Oratio. Deus qui solus habes immortalitatem, lucemque inhabitas inaccessibilem, cujus providentia in sui dispositione non fallitur, qui secisti quae futura sunt, et vocas ea quae non sunt, qui suberbos aequo mode●amine de principatu dejicis, atque humiles in sublime dignantèr provehis, Ineffabilem misericordiam tuam supplices exoramus, ut sicut H●ster Reginam, Israelis causa salutis de captivitatis suae compedesolutam ad Regis assueti thalamum, regnique sui consortium transire fecisti. Ità hanc famulam tuam N. humilitatis nostrae benedictione Christianae plebis gratia salutis ad dignam sublimemque copulam Regis 〈◊〉 mise●●corditèr transire concedas. Et ut in foed●re conjugii semper manens pudica proximam Virginitatis palmam continere queat; tibique Deo vivo & vero in omnibus & super omnia jugitèr placere desideret. Et te inspirante quae tibi placita sunt toto corde perficiat. Per Dominum nostrum, etc. Alia Oratio. Omnipotens sempiterne Deus hanc famulam tuam coelesti The anointing of the French Queen. benedictione sanctisica, et quam in adjutorio regni Reginam eligimus, tua ubique sapientia doceat atque confortet, et Ecclesia tua fidelem famulam semper agnoscat. Per Christum Dominum nostrum. Notandum, quod tunica Reginae, & camisia debent ●ss● apertè usque ad corrigiam, & Dominus Archiepiscopus debet inungere eam oleo sancto in capite, & in pectore, & dicere dum in●ngit in qualibet Vnctione. In nomine Patris, et Filii, et Spiritus sancti, prosit tibi haec Unctio olei in honorem et consirmationem aeternam in saecula saeculorum. Amen. Facta Vnctione, dicat Archiepiscopus, Oremus. Spiritus sancti gratia humilitatis nostrae officio in te copiosa descendat, ut sicut manibus nostris indignis oleo materiali oblita pinguescis exterius; ità ejus invisibili unguine delibuta impinguari mereare interius ejus spirituali unctione perfectissimè semper imbuta, et illicita declinare tota ment, et spernere discas seu valeas, et utilia animae tuae jugitèr cogitare, optare, atque operare queas. Alia Oratio. Deus Pater aeternae gloriae sit tibi adjutor. Et omnipotens benedicat tibi, preces tuas exaudiat, vitam tuam longitudine dierum adimpleat, benedictionem tuam jugitèr confirmet, te cum omni populo in aeternum conservet, inimicos tuos confusione induat, et super te Christi sanctificatio ac hujus olei infusio floreat. Ut qui tibi in terris tribuit benedictionem, ipse in coelis conferat meritum Angelorum. Benedicat te, et custodiat in vitam aeternam Dominus noster Jesus Christus, Qui vivit, etc. Tunc debet ab Archiepiscopo Annulus immitti digito, et dicere. Accipe Annulum fidei signaculum sanctae Trinitatis, quo The Ring given to the French Queen. possis omnes haereticas pravi●ates devitare, barbaras gentes, virtute tibi praestita ad agnitionem veritatis advocare. Sequitur Oratio, Dominus Vobiscum. Oremus. Deus cujus est omnis potestas & dignitas da famulae tuae signo trae fidei prosperum suae dignitatis eff●ctum in qua tibi semper firma maneat, tibique jugitèr placere contendat. Per Dominum, etc. Post istam Orationem datur ab Archiepiscopo Sceptrum The Sceptre given to the French Queen, and the Red or Ve●ge. modicum alterius modi quam Sceptrum Regium, et Virga consimilis Virgae Regiae. Et in tradendo dicat Archiepiscopus. Accipe Virgam virtutis & aequitatis, & esto pauperibus misericors, & assabilis, viduis, pupillis, & orphanis diligentissimam curam exhibeas, ut Omnipotens Deus augeat tibi gratiam suam. Qui vivit, & regnat. Sequitur post dationem Sceptriet Virgae haec Oratio. Omnipotens sempiterne Deus affluentem Spiritum tuae benedictionis super famulam tuam nobis orantibus propitiatus insunde, utque per manus nostrae impositionem hodiè Regina instituitur, sanctificatione tua digna, & electa permaneat, ut nunquam postmodum de tua gratia separetur indigna. Per Dominum. Tunc debet ei imponi à solo Archiepiscopo Corona in Capite ipsius, quam impositam sustentare debent undique Barones. The Crown put on the 〈◊〉 Queen. Archiepiscopus autem debet dicere in impositionem Orationem. Accipe Coronam gloriae et regalis excellentiae, honorem jocunditatis, ut splendida fulgeas, et aeternâ exultatione Coroneris. Ut scias te esse consortem regni, populoque Dei semper prosperè consulas, et quanto plus exaltaris, canto amplius humilitatem diligas atque custodias. Unde sicut exterius auro et gemmis redimita enites, ità et interius au●o sapientiae virtutumque gemmis decorari contendas, quatenus post occasum hujus saeculi cum prudentibus virginibus sponso perhenni Domino nostro Jesu Christo dignè et laudabilitèr occurens, regiam coelestis aulae merearis ingredi januam, Auxiliante Domino nostro Jesu Christo, Qui cum Patre, et Spiritu sancto vivit, et reguat per infinita saecula saeculorum. Amen. Post Impositam Coronam dicat Archiepiscopus. Omnium Domine fons bonorum, & cunctorum dator provectuum, tribue famulae tuae N. adeptam benè regere dignitatem, & à te sibi praestitam in ea bonis operibus corrobora gloriam. Per Dom. Domine sancte Pater omnipotens, aeterne Deus, honorum cunctorum auctor & distributor, benedictionumque omnium largus infusor, Tribue super hanc famulam tuam Reginam benedictionis gratiae tuae copiam, & quam humana sibi electio prae●sse gaudet, tuae supernae electionis ac benedictionis infusio accumulet. Concede ei Domine auctoritatem regiminis, consilii magnitudinem, sapientiae, prudentiae, & intellectus habundantiam, religionis ac pietatis custodiam quatenus mere●tur benedici, & augmentari in nomine ut Sara, visitari, & saecundari ut Rebecca, contra omnium muniri monstra vitio●●um ut Judith, In regni regimine eligi ut Hester. Vt quam humana nititur fragilitas benedicere, coelestis potius intimi roris & sacri olei repleat infusio. Et quae à Nobis coronatur & benedicitur in Reginam à te mereatur obtinere in praemio aeternitatis perpetuae. ●t sicut ab hominibus sublimatur in nomine ità à te sublimetur fide & operatione. Illo etiam sapientiae tuae * cum rore perfunde quem beatus David in repromissione, ●. Eam. & filius ejus Solomon percepit in locupletatione. Sis ei Domine contra cunctorum ictus inimicorum lorica, in adversis galea, in prosperis sapientia, in proteetione clypeus sempiternus. Sequatur pacem, diligat caritatem, abstinent se ab omni impietate, loquatur justitiam, custodiat veritatem. Sit cuitrix justitiae, & pietatis, amatrix religionis, vigentque praesenti benedictione in hoc aevo annis plurimis, & in sempiterno sine fine aeternis. Praestante Domino nostro J●su Christo, q●i cum Patre & Spiritu sancto vivit, & regnat Deus. Per omnia saecula saeculorum. Amen. Post istam Orationem Barones qui Coronam ejus sustentant deducunt eam ad solium, ubi in sede parata collocatur circumstantibus eam Baronibus et Matronis Nobilioribus in oblatione. In pace serenda, in communione penitùs est ordo Regis superius annotatus observandus. Notandum, quod antequam Archiepiscopus dicat, Pax Domini, etc. debet dice●e hanc benedictionem super Regem, et super populum. Sic. Benedicat tibi Dominus, custodiatque te, & sieut voluit te super populum suum constituere Regem, ita in praesenti saeculo faelic●m, & aeternae faelicitati tribuat esse consortem. Amen. Alia Benedictio. Clerum ac populum quem sua voluit opitulatione * Et tua, Bochellus. tua sanctione congregari, tua dispensatione & tua administratione, per diuturna tempora facias faeliciter gubernari. Amen. Alia Benedictio. Quatenus Divinis monitis parentes adversitatibus omnibus carentes, bonis omnibus ex●berantes, tuo ministerio fideli amore obs●quentes, & in praesenti saeculo pacis tranquillitate fruantur, & tecum aeternorum Civium consortio potiri mereantur. Amen. Quod ipse parare dignetur cujus regnum & imperium sine fine permanet in saeculit saeculorum. Amen. Et benedictio Dei Omnipotentis Patris et Filii et Spiritus sancti vos * Defendat. descendat et maneat semper. Amen. Explicit ordo et officium in Consecratione Regis et Regina. Having given you this Account of the Ceremonies and Prayers used at the Coronations of Foreign Christian Emperors and Kings; I shall next present you with the Order, Prayers, Ceremonies and Solemnities used at the Coronations of our ancient Saxon and English Kings; especially with those in later ages, since our Kings and Queens became Protestants, never formerly published in print. For the manner and ceremonies of the Unction, Benediction and Coronation of the Kings of England, the Oaths then taken by them, with the Oaths and Homages made by the Prelates & Nobles to them, mentioned in our Histories, (being not so pertinent to my Theme) I shall refer the Readers to peruse them at their leisure, in Mat. W●stm. Flores Hist. part 1. Anno 435, 445, 454, 465, 498, 516. Galfridus Monumetensis, Histor. Regum Brit. l. 9 c. 7, 8. etc. during the British Kings reigns. Willielmus Malmesburiensis, de Gestis Regum Angl: l. 2. c. 4. 6. 9 13. Mat. Westminster, Flores Hist. pars 1. Anno 855, 871, 924, 940, 946, 959, 973, 974, 975, 979, 1016, 1035, 1042. Leges Edwardi Confessoris, Lex 17. in Mr. Lam●ards Archaion, Fox Acts and Monuments, London 1641. Vol: 1. p. 214. for our Saxon and Danish Kings. Malmesburiensis, Hoveden, Brompton, Mat: Paris, Mat: Westminster, Tho. Walsingham, Speed, Holinshed, Grafton, Stow, in the Lives of King William 1, 2. Henry 1. King Stephen, Henry 2. Rich. 1. King John, H. 3. Edw. 1, 2, 3. R. 2. H. 4, 5, 6. Edward 4. Richard 3. H. 7, & 8. Edward 6, Queen Marry, Queen Elizabeth, and King James, whose respective Coronations, Oaths, and Solemnities they recite. To which I shall add Rot. Parl. anno 1 R. 2. n. 44. & 1 H. 4. n. 17 53. to 62. and Robertus H●lcot in lib: Sapientiae, Lectio 74. fol. 73. A. B. where he mentions both the Oath, Unction, Ceremonies, and some prayers used at our King's Coronations. I shall present you 1: With the ancient Form of our Saxon Kings Coronations, and the prayers used at them; recorded by Mr: Selden out of the old Saxon Ceremonial. 2ly: With the Ceremonies and prayers used at the Coronation of King Richard the 2. 3ly: With the usual Form of the Coronation of the Kings of England, and their Queens, and of the Prayers used thereat (never hitherto published, and omitted by M: 〈◊〉, in his Titles of Honour) extracted out of Liber Regulis, being the ●orm used at the Co●opations of Henry the 7, & 8. and their Queens, King James, and Queen Ann●, and our late King Charles. 4ly: With the Form of the Coronation of the Kings of Scotland, used at the Coronation o● our late King Charles, ann● 1633. For the 1: * 〈◊〉 of H●n●r, part 1. ch. 8. p 151, 152, 174, 175, ●7●, 178, 179, 180. A●r: Selder (our most learned Antiquary) informs us; That there remains in an old imperfect Pontisical of the Saxon times, a piece of a Ceremonial for the Coronation of the Kings and Queens of England, or of the English-Saxons, wherein after divers Prayers and Benedictions, this sollows for the Anointing. OMnipotens sempiterne Deus, Creator ac Gubernator Coeli & Terrae, conditor & dispositor Ang●lorum & H●minum, Rex Regum, & Dominus dominantium, qui Habraham fidelem famulum tuum de hostibus triumphare fecisti; Moysi & Josue populo tuo Praelatis, mi ltiplicem victoriam tribuisti; humilem quoque David puerum tuum Regni fastigio sublimasti, eumque de ore Leonis & de manu Bestiae atque Goliae, sed & de gladio maligno Saul, & omnium inimicorum ejus liberasti, & Salomonem supientiae pacisque ineffubili munere ditasti; respice, quaesumus ●omine, ad preces nostrae humilitatis, & super hunc famulum tuum, illum quem supplici devotione in Regem Anglorum vel Saxonum pariter eligimus, Benedictionum tuarum dona multiplica. Hunc dexterâ tuae potentiae semper ubique circunda, quatenus praedicti Abrahae sidelitate firmatus, Moysi mansuetudine fretus, Josuae fortitudine munitus, David humilitate exaltatus, Salomonis sapientia decoratus, tibi in omnibus complacent, & per tramitem justitiae inossenso gr●ssu semper incedat. Hic totius Regni Anglo-Saxonum Ecclesium deinceps cum plebibus sibi annexis ita enutriat ac doceat, muniat, & instruat, contraque omnes visibiles & invisibiles hostes idem potenter regaliterque tuae virtutis regimen amministret, ut regale solium, videlicet Anglorum vel Saxonum * Sceptrum. Sceptro, non deserat, sed ad pristinae fidei pacisque concordiam eorum animos, te opitulante, reformet, ut populorum debitâ subjectione fultus, condigno amore glorificatus per longum vitae spatium, paternae apicem gloriae, tuae miseratione unita, stabilire & gubernare mereatur. Tuae quoque protectionis galea munitus & scuto insuperabili jugitèr protectus, armisque coelestibus circundatus, optabilis victoriae triumphum de hostibus foeliciter capiat, terroremque suae potentiae infidelibus inferat, & pacem tibi militantibus laetantèr reportet. Virtutibus, Christ, hunc quibus praefatos fideles tuos decorasti, multiplici honoris benedictione condecora, & in regimine regni sublimitèr colloca, et oleo gratiae Spiritus Sancti perunge, per Dominum, in unitate ejusdem. The Rubrique to this Prayer, is thus; Consecratio Regis ab Episcopo qui arcem tenuerit super eum dicenda, which I understand for the Archbishop: And after the prayer follows this Rubrique. Hic unguatur oleo & haec cantetur Antiphona, the Anthem being thus, Vnxerunt Salomonem Sadoch Sacerdos & Nathan Propheta Regem in Gion, et accedentes dixerunt, Vivat Rex in aeternum. Quam sequatur Oratio. Christ perunge hunc Regem in regimen unde un●xisti Sacerdotes Reges & Prophetas ac Martyres qui per fidem vicerunt regna, & operatisunt Justitiam, atque adepti sunt repromissiones. Tua sacratissima unctio super caput ejus defluat, atque ad interiora descendat & cordis illius intima penetret, & promissionibus, quas adepti sunt victoriosissimi Reges, gratia tua dignus efficiatur, quatenus et in praesenti seculo felicitèr regnet, & ad eorum consortium in coelesti regno perveniat per Dominum. Alia. Deus electorum Fortitudo et humilium Celsitudo, qui in primordio per effusionem diluvii, crimina mundi castigare vol●isti, et per Columbam ramum olivae portantem pacem terris redditam demonstrasti, iterumque Aaron famulum 〈◊〉 per Vnctionem Olei Sacerdotem sancxisti, et poste● per 〈◊〉 unguenti infusionem ad regendum populum Israeliticum Sacerdotes ac Reges et Prophetas praefecisti vultumque Ecclesiae— There the Copy is defective; nor hath it more that concerns Anointing the King. But after the Ceremonies that belong to the whole Coronation of the King, follows the form of the crowning the Queens also of that age, who were likewise anointed. Sequitur consecratio Reginae quae propter honorificentiam (so are the words of the Rubrique) ab Epis opo●sacri unguinis oleo super verticem perfundenda est, et in Ecclesia coram Optimatibus cum condigno honore & Regia celsitudine, & in Regalis thori consortium benedicenda & consecranda est, quae etiam Aunulo pro integritate fidei & Corona pro aeternitatis gloria decoranda est. The words used at their anointing were, In Nomine Patris, & Filii, & Spiritus Sancti, prosit tibi haec Vnctio Olei in honorem et confirmationem aeternam in saecula saeculorum: Amen: —— & cunctos sanctae Dei Ecclesiae adversarios regnumque tibi commissum tutari atque protegere Castra Dei, per auxilium invictissimi Triumphatoris Domini nostri Jhesu Christi, qui cum Patre in Vnitate Spiritus Sancti vivit & regnat. Then it goes on thus, in the King's Coronation. Oratio post datum Gladium. Deus qui providentiâ tuâ coelestia simul & terrena moderaris, propitiare Christianissimo Reginostro, ut omnis hostium suorum fortitudo virtute Gladii spiritualis frangatur, ac te pro illo pugnante, penitùs conteratur per, etc. Hic Coronetur Rex, eique dicatur. Coronet te Deus Coronâ Gloriae atque Justitiae, honore & opere fortitudinis, ut per officium benedictionis cum fide recta & multiplici bonorum operum fructu, ad Coronam pervenias regni perpetui, ipso largiente cujus regnum permanet in secula seculenum. Amen. Oratio super Regem postquam Corona fuerit▪ imposita super caput ejus. Deus perpetuitat is, Dux virtutum, cunctorum hostium victor, benedic hunc famulum tuum N. tibi caput suum humilit●r inclinantem, & prolixâ sanitate & prosperâ felicitate cum conserva, ut ubicunque vel pro quibuscunque auxilium tuum invocaverit ci●ò adsis & protegas ac defendas. Tri●ue ei, quaesumus, Domine divitias gratiae tuae; comple in bonis d●siderium ejus; Corona eum in misericor dia tu●, ut tibi Domine pia devotione famuletur per, etc. Which are the same almost in a Syllable that in the latter Ceremonials of the English Coronation, are appointed for the particular time of the putting on the Crown. By the same old Ceremonial also, the Queen after her Unction and receiving the Ring, is to be Crowned with these words, which are also in the latter Forms. Accipe Coronam gloriae, et honorem jocunditatis, ut splendida fulgeas et aeterna exultatione Coroneris per, etc. Alia. Omnium Domine sons bonorum et cunctorum dator profectu●m, tribue samulae tuae N. adeptam bene regere dignitatem, et à te sibi p●estitam in ea bonis operil us corroborare gloriam, per Dominum nostrum, etc. Hic detur Regi Sceptrum eique dicatur. Accipe Sceptrum ●●giae potestatis insigne, Virgam scilicet regni rectam, virg am virtutis, qua teipsum bene rega●, et Sanctam Eccl●siam populumque videlicet Christianum tibi à Deo commissum Regia virtute ab improbis defendas. Pravos corrigas, rectos pacifices, et ut viam rectam tenere possint, tuo juvamine dirigas, quatenus de temporali regno ad aeternum regnum pervenias. Ipso adjuvante cujus regnum et imperium sine sine permanet in secula seculorum. Amen. Oratio super Regem postquam datum fuerit ei Sceptrum. Omnium Domine fons bonorum, cunetorumque Dominus I●stitutor profectuum, tribue quaeso famulo tuo Illi. adeptam bene regere dignitatem, et à te sibi concessum bonorem dignare corroborare Honorifica cum prae cunctis Regibus Britanniae, uberi ●um benedictione locupleta, et in solio regni firma stabilitate consolida, visita eum in sobole, et praesta ei prolixitatem vitae. In diebus ejus fuperoriatur Ju●●●tia, ut cum jocunditate et laeticia aeterno glorietur in regno per, etc. Hic Regi Virga * This was given into the left hand, as the Sceptre into the right. See Mat. Pa●is ●ag. 106. edit. L●ndin. detur eique dicatur. Accipe * This is in the old Ritual called Ordo Romanus Virgam virtutis atque aequitatis, qua intelligas mulcere pios & terrere reprobos. Errantes viam doce, lapsisque manum porrige, disperdasque superbos, & releves humiles, ut aperiat tibi ostium Ih●sus Cbristus Dominus noster, qui de s●ipsoait. Ego sum ostium, per me si quis introierit salvabitur, Et ipse qui est Clavis David & Sceptrum Domus Israhel qui aperit & nemo claudit, claudit et nemo aperit. Sit tibi adjutor qui educit vinctum de domo Carceris, sedentem in tenebris et umbra mortis, ut in omnibus sequi merearis eum de quo Propheta David cecinit. Dominus in saeculum saeculi, virga recta est virga Regni tui. Imitare ipsum qui dicit, diligas Justitiam & hodio habeas iniquitatem, propterea unxit te Dominus Deus tuus oleo laetitiae ad exemplum illius quem ante saecula unxerat prae participlbus suis, Jhesum Christum Dominum nostrum. Benedictio ad Regem. Extendat omnipotens Dominus dexteram suae benedictionis, et ●ffundat super te donum suae protectionis, Sanctae Mariae, ac Beati Petri Apostolorum Principis, Sanctique Gregorii Anglorum Apostolici, atque omnium sanctorum intercedentibus meritis. Amen. Indulgeat tibi Dominus omnia mala quae gessisti, et tribuat tibi gratiam et misericordiam quam humiliter ab eo deposcis, ut liberet te ab ad●ersitatibus ●unctis, et ab omnibus visibilium et invisibilium inimi●orum insidiis. Amen. Angelos suos bonos semper et ubique qui te praecedant, comitentur, et subsequantur, ad custodiam tui ponat, et à peccato seu gladio, et ab omnium periculorum discrimine sua te potentia liberet. Amen. Inimicos tuos ad pacis caritatisque benignitatem convertat, et bonis omnibus te gratiosum, et amabilem faciat, pertinaoes quoque in tui insectatione et odio, confusione salutari induat, super te autem sanctificatio sempiterna floreat. Victoriosum te atque triumphatorem de invisibilibus atque visibilibus hostibus semper efficiat, et sancti nominis sui tim●rem pariter et amorem continuum cordi tuo infundat, et in fide rect● ac bo●is operibus p●●soverabilem reddat, et pace in diebus tuis concessâ, cum palma victoriae te ad perpetuum regnum perducat. Amen. Ft q●i te voluit super populum suum constituere Regem, et in praesenti saeculo foelicem, et aeternae foelicitatis tribuat esse conf●rt●m. Quod ipse praestare, etc. Alia. Benedic. Domine hunc praeelectum Principem qui regna omnium Regum à ●aeculo moderaris. Amen. Et tali eum benedictione glorifica, ut ●aviti●a teneat sublimitate Sceptrum salutis, & sanctificae propitiationis munere reperiatur locupletatus. Amen. Da ei à tuo spiramine regere populum sicut Salomonem fecisti regnum optinere pacificum. Amen. Quod ipse praestare, etc. Designatio status Regis. Sta & retine amodo statum, quem hucusque paterna This is almost the same in the old Ritual call●d Ordo Romanus. suggestione tenuisti hae●editario jure tibi delegatum per autoritatem Dei Omnipotentis & per p●aesentem t●aditionem nostram, omnium scilicet Episcoporum, caeterorumque Dei servorum; & quantò clerum sacris Altaribus propinqui●rem prospicis, tantò ei potiorem in locis congruis honorem impendere memineris, quatenus mediaator Dei et hominum, Te mediatorem Cleri & Plebis in hoc Regni solio confirmet, & in Regno aeterno secum regnare faciat Jesus Christus Dominus noster, Rex Regum, et Dominus dominantium, qui cum Deo Patre & Spiritu Sancto, etc. Sequitur Oratio. Omnipotens Deus det tibi de rore coeli et de pinguedine terrae habundantiam frumenti et vini et olei, serviant tibi populi, et adorent te tribus. Esto Dominus fratrum tuorum, et incurventur ante te filii matris tuae, et qui benedixerit tibi benedictionibus repleatur, & Deus erit adjutor tuus. Omnipotens benedicat tibi benedictionibus coeli desuper et in montibus, et in collibus, benedictionibus Abyssi jacentis deorsum, benedictionibus uberum et vulvae, benedictionibus uvarum pomorumque; Benedictiones Patrum antiquorum, Abraham, Isaac, et Jacob confortatae sint super te, per, etc. Alia Oratio. Benedic Domine fortitudinem hujus Principis, et opera manuum illius suscipe, et benedictione tua terra ejus de pomis repleatur, de fructu coeli, et rore atque abyssi subjacentis, de fructu solis, et●unae, de vertice antiquorum montium, de pomis aeternorum collium, et de frugibus terrae et plenitudine ejus. Benedictio illius qui apparuit in rubo veniat super eaput Illius, et plena sit benedictio Domini in filiis ejus, et tingat in oleo pedem suum. Cornua Rinocerotis cornua illius; in ipsis ventilabit gentes usque ad terminos terrae, et ascensor coeli Auxiliator suus in sempiternum fiat, per Dominum, etc. Thus much for the Saxon Kings & Queen's coronations. I find this Note of the principal Officers used at the Coronation of our King Richard the first. Officiarii principales in die coronationis Regis. IMprimis, officium magni elemosinarii pertinet Domino Elemosin. magnus. Nicholas de Bello campo Bedford qui pannum sub pedibus Regis stratum in processione praedicta, de Aula ad Ecclesiam extendi faciet, et tum per extra ostium Ecclesiae Westmonasteriensis inter pauperes distribui faciet. Item Episcopus Dunelm. & Bathon. Episcop. Regem Episc. Dunelm. & Bathonien. supportabunt in coronatione sua preciostoribus induti. Item Cancellarius Angliae, (si Episcopus fuerit) Pontificalibus indutus coram Rege in processione Ecclesiae Portatio ●alicis Sancti Edwardi. Sancti Edwardi regale po●tabit. Item Thesaura●ius Angliae (si Episcopus fuerit) Dalmatica Port●tio patenae dicti Calilis. indutus et Pontificialibus, patenam dicti Calicis ante Regem portabit, & ante Cancellarium ibit. Item duo D●ces sive Comites excellentiores Regni qui Portatio Sceptri & virgae aureae. attinent Regi, propinquiores in sanguine, Sceptrum regni cum cruce, et virgam auream cum columba ante Regem in processione portabunt. Item Comes Cestriae portabit in processione coram Rege, gladium vocatum Curtana, ex cujus parte dextra Portatio Gladiorum. Comes H●ntingdon alium gladium portabit, & tertium ex sinistra parte portabit Comes Warwick. Item unus de Nobilioribus Dominis & Magnatibus Portatio Calcarium. regni, portabit magna Calcaria Deaurata in processione. Item Comes in regno superior ensem circa Regem in●inctum Por●●●io ensis redempti. in Coronatione oblatum super altare, redimet, & redemptum ante Regem in Palatium revertentem portabit. Item Comes Lycestriae serviet Regi die Coronationis Senescalleus. suae de officio Senescalliae. Item Dux Eboracensis, & Heredes sui portabunt Coronas Portatio Coronarum. Regis & Reginae in eorum Coronatione. Item Comes Norfolciae serviet de officio Marescallis. Marescallus. Item Comes Arundel serviet de Pincerna. Pincerna. Item Comes Hereford serviet de Constabulario. Constabularius. Item Comes Oxoniae serviet officio Camerarii. Camerarius. Item Dominus Nicolaus Hastings serviet Regi de mappis. Panetria. Item Dominus Nicolaus de Bello Campo de Duneley Salsariz. serviet de Salsario & Cultellis. Item Dominus Nicolaus Furnival sustentabit brachia Regis et Reginae in ipsorum Coronatione. Furnival. Item duo Episcopi, ad hoc per Regem assignati, sustentabunt Assistentes ●eginae. Reginam in coronatione sua. Item una de Nobilioribus dominatus Angliae semper Dom. assistens reginae. assistet Reginae in sua coronatione., & ei sedulè ministrabit. Stephanus de P●nchest. Constabularius Dover et Custos quinque Portuum, Anno 21 Ri. fil. Regis H. sic certificavit. For the 2d. it is thus related by Thomas of Walsingham, Hist. Angliae, p. 193, to 197. Die Jovis, id est 16 die Julii, videlicet 17 Calend. Ordo coronationis Richardi secun▪ di. Augusti, vigilia sancti Kenelmi Regis, convenientibus Archiepiscopo et Episcopis Regnique Proceribus ad Westmonast. summo mane, ordinata processione Monachorum in capis, Episcopi cum Monachis ad ostium Regii thalami pervenerunt, et paratum Regem reperientes ●●idem, per manus qui ejus lateribus astiterunt, perduxerunt in Ecclesiam Sancti Petri, cantantes Antiphonam in honorem Apostoli, cum oratione competenti adjuncta et hac oratione: Deus humilium visitator, qui nos tua misericordia consolaris, praetende super famulum tuum Regem nostrum misericordiam tuam, ut per eum tuum in nobis adesse sentiamus adventum. Rex verò mox ut altare pervenit, prostravit se folo tenùs ante altare, pavimentum autem stratum fuit palliis et tapetis. Prosecuta ut diximus oratione, Archiepiscopus cum Episcopis qui aderant, prostravit se super pavimentum circa Regem. Interim duo Episcopi Letaniam devote cantarunt. Qua expleta, erectus Rex, ductus est ad sedem▪ suam▪ Choro hanc▪ Antiphonam decantante, Firmetur manus tua. Tunc Episcopus sermonem fecit de materia Regis et Regni ad populum, qualiter Rex se haberet in populo, & in quibus populus sibi debuit obedire. Quo completo, juravit Rex coram Archiepiscopo et Proceribus qui ibi aderant, quoniam ipsi soli ejus juramentum audire potuerunt, quòd Ecclesiam suis permitteret gaudere libertatibus, et juramentum regis ante coronationem suam. eam ac Ministros ejus honoraret, et fidem rectam teneret, rapacitatem et omnes iniquitates in omnibus gradibus interdiceret. Secundò, ut leges terrae bonas ubique servari faceret, et praecipuè leges S. Edwardi Regis et Confessoris qui in eadem requiescit Ecclesia, et malas leges faceret abrogari. Tertiò, ut non esset personarum acceptor, sed judicium rectum inter virum et virum faceret, et praecipuè misericordiam observaret▪ sicut sibi suam indulgeat misericordiam clemens, et misericors Deus. Quibus expletis, Archiepiscopus praecedente eum Mareschallo Angliae Domino Henrico Percy, convertit se ad omnes plagas Ecclesiae, indicans populo Regium juramentum, et quaerens, si se tali Principi ac Rectori subjicere et ejus jussionibus obtemperare vellent? Et responsum est à plebe tisone clamore, quòd libenter sibi parere vellent. Archiepiscopus Regem his orationibus benedixit, videlicet, Omnipotens et sempiterne Deus, benedic Preces dicendae in coronatione. Domine hunc Regem nostrum, qui regna omnium moderaris à saeculo, tali eum benedictione glorifica, ut Davidicae teneat sublimitatis seept●um, et glorificatus in ejus propitius reperiatur merito; da ei tuo inspiramine, cum mansuetudine ita regere populum, sicut Solomon fecisti reg●um obtinere pacificum. Tibi cum timore semper sit subditus, tibique militet cum quiete; sit tuo clypeo protectus cum Proce●ibus, et ubique tua gratia victor existat. Honorifica eum prae cunctis regibus gentium. Felix populis dominetur, et faeliciter eum nationes adorent, vivat in gentium catervis magnanimus, sit in judiciis aequitatis singularis, locupletet eum tua praedives gratia, fru●tiferam habeat patriam, et ejus liberis tribuas profutura. Praesta ei prolixitatem vitae per tempora, ut in diebus ejus oriatur justicia, à te robustum teneat regiminis solium, et cum jucunditate et justicia aeterno gloriatur in regno. Ista praemissa benedictio post primam orationem ad modum praefationis ab Archiepiscopo cantabitur, qua cantata, dicta est & alia oratio super eum, scilicet; Deus ineffabilis, cum Antiphona, Comfortare & esto vir fortis, etc. Tunc Archiepiscopus accessit ad eum, & vestimenta sua discindens manibus suis à summo usque ad imum, ex●it eum praeter camisiam vestimentis suis. Custodes verò quinque portuum ex officio tam in processione quam in unctione & Missa, et post Missam dum iret ad palatium ab Ecclesia, semper tenuerunt umbraculum sericum magnum coloris aërii, 4. hastis per quatuor angulos colligatum. Sed non obstante umbraculo supradicto, mox antequam Archiepiscopus eum suis vestibus exuisset, allatus est pannus aureus à comitibus,. sub quo latuit dum unctionis perciperet Sac●amenta. Archiepiscopus (ut diximus) eo nudato, unxit manus ejus de oleo sanctificato, undè uncti fuerunt Reges & Prophetae, & sicut unxit Samuel Davidem in regem, ut sis benedictus & constitutus Rex in regno isto super populum istum, quem Dominus Deus tuus dedit tibi ad regendum & gube●nandum. Item dixit orationem, Propice omnipotens Deus. Post haec unxit Archiepiscopus caput ejus, & pectus, & scapulas, ambasque compages brachiorum, dicens: Unguantur caput istud, pectus, & scapulae, & compages brachiorum de oleo sanctificato, etc. ut supra. Et interim chorus cantavit Antiphonam, Unxerunt regem Salomonem in Gyan, Sadock Sacerdos, & Nathan Propheta, & ascendentes laeti dixerunt, vivat. Alleluia. Postquam subjunxit Metropolitanus, Deus dei filius Jesus Christus dominus noster, qui à Patre oleo exultationis unctus est prae participibu● suis, ipse per praesentem sacri unguinis infusionem spiritum paracleti super caput tuum infundat, benedictionemque eandem usque inte●iora cordis tui penetrare faciat, quatenus hoc visibili & tractabili dono invisibilia percipere & temporali regno justis moderaminibus executo aeternaliter cum ●o regnare merearis. Mox finita oratione, Archiepiscopus cum Episcopis, hymnum, Veni creator spiritus, rege interim prostrato in longa venia, & circa cum Metropolitano cum suffraganeis suis. Expleto hymno, erectus est Rex ab Archiepiscopo, & indutus est primò tunica S. Ed. & post ejusdem dalmatica, projecta circa collum ejus stola, Archiepiscopo orationes competentes interim prosequente. Post haec Archiepiscopus cum Episcopis tradidit ei gladium, ita dicens: Accipe gladium per manus Episcoporum, licèt indignas, vice tamen & autoritate sanctorum Apostolorum consecratas tibi regaliter impositum, nostraeque benedictionis officio defensionem sanctae Ecclesiae divinitus ordinatum, & esto memor de Psalmista qui prophetavit, dicens: Accingere gladio tuo super femur tuum potentissime, ut per eundem vim aequitatis exerceas, molem iniquitatis potenter destruas, & sanctam Dei Ecclesiam, ejusque fideles propugnando protegas, nec minus sub fide salsos quam Christiani nominis hostes execreris ac destruas; viduas & pupillos clementer adjuves ac defendas, desolata restaures, restaurata conserves, uleiscaris injusta, confirmes bene disposita, quatenus haec in agendo virtutum triumpho gloriosus justiciae cultor egregius, cum mundi salvatore, cujus typum geris in nomine, sine fine merea is regnare. Tunc duo Comites eum gladio accinxerunt: quo facto, A●chiepiscopus armil●as dedit ei, dicens: Accipe armilla sinceritatis & saprentiae, divinaeque circundationis indicium, quibus intelligas omnes operationes tuas contra hostes visibiles & invisibiles posse esse munitas. Posteà induit eum Archiepiscopus regali pallio, ita dicens: Accipe pallium quatuor nunciis formatum, per quod intelligas quatuor mundi partes divinae potestati esse subjectas, nec quenquam posse faeliciter regnare in terris, nisi cui potestas regnandi fuerit collata de coelis. Interim dum Archiepiscopus benedixit coronam regiam duo Comites calcaria verunt, ad quorum officium pertinebat. Benedicta corona Archiepiscopus imposuit super caput, dicens: Coronat te Deus corona gloriae atque justiciae, honore & opere fortitudinis, ut per officium nostrae benedictionis, cum fide recta, & multiplici bonorum operum fructu ad coronam pervenias regni perpetui. Tunc dedit ei Archiepiscopus anulum, cum his verbis: A●cipe anulum regiae dignitatis, & per hunc, vitae catholicae fidei signaculunr, quia ut hodie ordinaris caput & princeps regni ac populi, ita perseverabis author & stabilitor Christianitatis & christianae fidei, ut faelix in opere, locuples in fide, cum rege regum glorieris. Statim post haec accessit Dominus de Furneval, ex officio offerens ei rubeam chirothecam, quam Archiepiscopus benedixit & imposuit manui regiae, dans ei sceptrum his verbis, dicens: Accipe sceptrum regiae potestatis insigne, virgam scilicet regni rectam, virgam virtutis qua te ipsum bene regas, sanctam Ecclesiam, populum videlicet christianun tibi à Deo commissum, regia virtute ab improbis defendas, pravos corrigas, rectos pontifices, & ut viam rectam tenere possint tuo juvamine dirigas, quatenus de temporali regno ad aeternum regnum pervenias. Tunc dedit ei Archiepisc. virgam in alia manu, habentem in summitate columbam, nam sceptrum quod susceperat consurrexit de rotundo globo aureo quem tenebat in manu chirothecata, & habebat in summitate signum crucis, & accepit virgam praedict. cum verbis hi●: Accipe virgā virtutis & aequitatis qua intelligas te mulcere pios, et terrere rep●obos, errantes viam doce, lapsisque manum porrige, dispe●das●●e superbos, & releves humiles, ut apereat 〈…〉 Jesus Christus Dominus noster. Post haec benedictus est Rex ab Archiepiscopo ita dicente: Benedicat te Deus custodiatque te, sieut te voluit super populum suum esse regem, ita in prae enti saeculo felicem aeternae felicitatis t●ibuat esse consoîtem. His itaque peractis, osculatus est Rex Episcopos omnes & Abbates, à quibus statim ductus est postea ad regale solium, Episcopis inchoantibus hymnum Te Deum Laudamus. Finis to hymno, Archiepiscopus ita eum allocutus est: Sta & retine amodo locum quem hucusque paterna successione tenuisti haereditarie, indico tibi delegatum per authoritatem Dei omnipotentis, & praesentem ●raditionem nostram, scilicet omnium Episcoporum caeterorumque Dei servorum, & quantò clerum sacris altaribus propinquiorem, tantò ei potiorem in locis congruis honorem impendere memineris, quatenùs mediator Dei & hominum, te mediatorem plebis in hoc regni solio confirmet, & in regnum aeternum regnare faciat Jesus Christus Dominus noster. Solemnizatio missae in die cor●nationis. His itaque peractis, inchoata est missa congruens coronationi regiae, cujus officium fuit, Protector noster aspice Deus, etc. Epist. Subjecti estote omni humanae creaturae propter Deum, etc. Gradale. Dirigatur Domine oratio mea. Alleluiah. Domine in virtute. Evangelium. Abeuntes Pharisaei: quod legit Episcopus Eliensis, Epistolam Episcopus Wigorniens. Offertorium. Intende orationi meae Rex meus. Lecto Evangelio, Rex de regali solio ductus est ad offerendum. Primo igitur obtulit Archiepiscopo gladium suum quem susceperat, & postea quantum placuit, sed non minus marca propter consuetudinem: nam plus potest offerre Deo & sancto Petro si placuerit. Post oblationem pecuniae, obtulit Archiepiseopo panem & vinum ad modum Monachorum, undè posteà, tam Metropolitanus, quam ipse Rex, communicati fuerunt. Quo facto, Comes ad cujus officium pertinebat portare gladium coram Rege, gladium quem obtulerat dato precio redemit, & assumens eum, portabat coram illo. Percelebrata missa usque ac communionem reductus est Rex ad altare, & genuflexo coram Archiepiscopo, dixit, confiteor. Quo absoluto, communicatus est, & iterum reductus est ad sedem suam. Interea praeparavit se quidam miles Dominus Johannes cognomento Dimmock, qui clamabat se johannes Dymock athleta regis. habere jus ad defendendum jura Regis illo die, & etiam si opus esset duello confligendum, si aliquis praesumeret affirmare Regem non habere jus in regno Angliae, quanquam per ante Dominus Baldwinus Frevill idem officium calumniasset, sed minimè obtinuisset. Iste ergo Dominus Johannes memoratus circa sinem Missae incessit ad valvas Ecclesiae armatus decentissimè, insidens dextrarium pulcherimè phaleratum, caput etiam & pectus armatum, quem idem Dominus Johannes assumpsit de stabulo regio, utens videlicet avita consuetudine tam in aequo quam armis eligendis de thesauro Regis. Nam & optimum equum praeter unum, & praeter unam praecipuam armaturam facturus dictum officium elegit ad vota sua. Veniens igitur ad ostium Monasterii, praeequitantibus duobus, qui ejus lanceā & cly peum porta verunt, expecta vit ibidem sinem Missae. Mareschallus antem Dom. Henr: percy facturus viam coram Rege cum Seneschallo Angliae, scilicet Duce & Constabulario Dom. Tho. Woodstock atque fratre ejusdem Marescalli Domino Thoma Percy, qui omnes magnos inequitauêre dextrarios, venit ad dictum militem, dicens, non debere eum ea hora venire, sed quod usque ad prandium Regis differret adventum suum. Qua propter monuit ut rediret, et deposito tanto onere armorum, quiesceret ad illud tempus. Miles verò juxta consilium Marelchalli facturus abscessit. Illicò post decessum militis praeequitantibus Regem Dominis supradictis super dextrarios suos, necnon praecedente magno numero diversi generis histrionum, portatus est in humeris militum usque ad regale palatium, ductus quoque in cameram, paulisper quievit: debilis enim fuerat prae labore parum commedens. Postea veniens in aulam, creavit quatuor novos Comites antequam accessit ad mensam. Dominum namque Thomam Woodstock avunculum suum Comitem Buckingam, datis sibi milles marcis annuatim de thesauro regio donec sibi de terris tanti valoris providisset. Dominum etiam Gifardum de Angolismo quondam magistrum suum fecit comitem Huntingdon, datis insuper sibi mille ma●●is annuis usquequo providisset sibi de redditibus tanti valoris: Domino de Mowbray dedit comitatum Notyngamiae, et Domino Henrico Percy Northumbriae comitatum: Milites quoque fecit novem eodem die. Q●ibus expleti●, ascendit ad mensam, ubi epulabantur cum eo splendidè Episcopi, Comites & Barones, et innumera multitudo plebis confluxerat in illam aulam praegrandem, quòd nisi Dux Lancastriae, videlicet Senescallus Angliae, et Comes Buckinghamiae regni Constabularius, et Dominus Henricus Percy Mareschallus, cum multis aliis, viam super equos grandes servientibus in aula fecissent, ferentes fercula ad convivas minimè pernetrassent. Si numerare contenderem convivii apparatum, divitias utensilium, va●ietatem ferculorum, forsitan lector percussus tam tantarum rerum precio quam magnitudine credere formidaret. Unum solum quod ad magnificentiam Coronatio Regis. regiam ostendendam fuerat ordinatum, aliis omissis aestimo proferendum. In medio regalis palati, elevata fuerat quaedam columna marmorea, concava super certos gradus, cujus summitatem occupabat grandis aurata aquila, sub cujus pedibus in capitello columnae per quatuor partes vina diversi generis dec●rrebant per totum diem eoronationis regiae, nec erat qui aliquem vel panperem virum haurire vetaret: facta est coronatio haec anno 11. aetatis ipsius regis. In crastino facta est generalis processio pro Rege et pace Generalis proc●ssio. regni, cui revestiti interfuerunt omnes Praelati, videlicet Archiepiscopus cum Episcopis et Abbatibus qui coronationi interfuerant, necnon ipse Dux cum Magnatibus et Plebis multitudine copiosa. In progressu autem processionis concionatus est ad populum Episcopus Roffensis, hortans ut dissentiones et discordiae ortae, et diu continuatae, inter plebem et Dominos sopirentur, probans per multa argumenta hujuscemodi diflentiones Deo plurimum displicere: hortatus insuper Dominos, ne tantis de caetero sine causa taxationibus populum onerarent. Monuit etiam ut si causa subesset rationabilis qua oporteret eos omninò juvare Regem & Regnum, ut patienter Conc. Roff. Ep. & sine murmure atque seditionis scrupulo facerent quod oporteret Insuper exhortatur eos generaliter qui Regi puero & innocenti adhaererent, ut relictis vitiis quibus inserviebant, videlicet stupris in fornicationibus, & adulteriis, ejus puritati & innocentiae se conformare studerent, asserens hoc omninò patri patriae oportunum, perfacileque regi a recto deviare, regnum & populum periclitari, si tales essent qui ei sedulò & ejus consilio ministrarent. Sermone finito, Domini & universi Praelati ad sua secedunt. Forma Coronationis Regum & Reginarum Angliae, (written, as I conceive, in the reign of King RICHARD the II.) INprimis, Princeps noviter coronandus ante diem coronationis Rex equitabit. suae nobili & decentissimo cultu apparetur equitando a Turri London: usque ad palatium Regii Westmonasterii capite denudato, equitantibus cum eo Dominis temporalibus, & universitate Civitatis London, cum aliis Proceribus & populis. Item provideatur quod in die coronationis praedictae in Sedes Regalis. magna Aula Regis Westmonasterii sit sedes Regalis, eminens, pannis cericis, & inauratis cum quissimis & tapetis decenter ornata. Item provideatur quod in Ecclesia Westmonaster: sit unum Pulpitum. Pulpitum cum gradibus utraque parte ejusdem, et bene ornetur cum pannis ex omni parte, & in area ejus. Item provideatur quod in dicto Pulpito sit Thronus Thronus Regalis. Regalis et sedes, in quo Rex sedere debet decentissimè ornatus cum palliis sericis, & quissimis inauratis. Item notandum, quod Abbas Westmon. qui pro tempore fuerit, Abbas Westmonast. per biduum vel triduum ante coronationem Regis aut Reginae informabit eos de observantiis eorum faciendis in eorum coronatione, & ad mundandas eorum conscientias ante perceptionem sac●ae unctionis. Et si Abbas fue●it mortuus, infirmus, aut in partibus remotis, aut legitime impeditus, tunc debet eligi unus Monachus de gremio Ecclesiae per conventum Westmon. qui vices Abbati supplebit in hoc casu. Item dicto die Coronationis Princeps coronandus in praesata sede Regali elevabitur in dicta Aula, ipso tamen Tunica & Camisia. prius balneato. Et post balneum praeparentur sibi tunica, & camisia serica aperta usque ad pectus, & inter scapulas, & in compagibus brachiorum, ape●tu●is tunicae & camisiae praedictarum sibi invicem connexis ansulis argent. & super dictam tunicam induatur aliis vestimentis nobilibus, & tantummodo caligis sine sotularibus calcietur. Item ordinetur processio per Abbatem & Conventum Westmon. solemnis in capit. de Ecclesia Westmon. ad sedem Processio. Regalem praedictam in Aula praedicta in qua Princeps expectatur. In qua processione erunt Archiepiscopi Episcopi, & alii Praelati. Et tunc descendit P●inceps et sequitur processionem in Ecclesiam Westmon. & ibit super pannum st●agulatum positum in dicta sede super terram usque ad pulpitum in praedicta Ecclesia Westmon. ambulabunt & cantabunt in dicta processione quae in receptione Regum & Reginarum debent ex solito decantari Item Crux sceptrum & virga & virga Regia Crux & caetera. quae sint de Regalibus deserentur in processione per Abbatem, P●iorem, & seniores Monachos Westmon. in Palatium, & ibi tradentur diversis Magnatibus ad ea deferenda coram Principe ad Ecclesiam in processione assignatis. Item Barones quinque portuum portabunt hastas argent. Barones 5. portuum. per picturam cum c●mpanellis argent. & deaurat. Et hastis erit affixus pannus sericus protegens Regem & Reginam in processione supradicta ad dictam Ecclesiam Westmon. Item Abbas Westmon. aut Monachus supplens vices ejus, A●●as Westm, semper debet Regis & Reginae lateri adhaerere pro eorum informatione continua. Archiepiscopus inquiret voluntatem populi. Item postquam Princeps paulul●m quieve●it in Cathedra seu throno in dicto Pulpito ordinat. tunc Archiepiscopus Cantuarienfi● quatuor partes dicti Pulpiti alta voce inquiret à plebe voluntatem de dicti Principis Coronatione, ipso Principe interim stante in dicto throno seu Cathedra, atque ad quatuor partes dicti Pulpiti, dum Archiepiscopus populum alloquitur, se vertente. Et post dictam interrogationem cantetur Antiphona: Firmetur manus tua. Item finita Antiphona praedicta, descendat Rex de pulpito Oblatio Regis▪ praedicto usque ad magnum altare ducentibus eum super quod tenetur offere pallium unum, & unam libram auri, ejus complendo praeceptum qui dixit: Non apparebis vacuus in conspectu Domini Dei tui. Item post oblationem factam prosternat se Rex super Rex prosternitur. pavimentum ante altare prius per Regis Ministros pannis & quissimis decentibus sericis stratum, donec Archiepiscopus superdixerit orationem, Domine sanctum, etc. Et tunc fiat sermo ad populum. Item finito sermone accedat Rex ad altare ad fa●iendum Rex praestat juramenta. juramentum suum, quod debet confirmare cum sacramento Dominici corporis. Item tunc incipiatur hymnus, Veni creator Spiritus, & solenniter decantetur, quo inchoato, prosternat se Rex, ut prius coram magno altari super letania & Lectio ex toto decantetur, quibus decantatis surget Rex, & resideat in Cathedra sua paululum quiescens Item postea surgat Rex de Cathedra, & vadat ad altare Vnctio Regis. & deponat vestes suas praeter tunicam & camisiam praedictas, ut recipiat unctionem, choro canente Antiphona: Unxerunt Salomonem, cum oratione subsequenti. Et tunc ungatur in quinque locis, viz. in manibus internis, in pectore, inter scapulas, in compagibus brachiorum, & in capite, in modum crucis cum oleo sancto. Et postea in capite faciendo crucem cum chrismate, ansutis praedictarum tunicae & camisiae prius apertis. Item post unctionem praedictam & lineis panniculis detersis, qui postea debent comburi, connectantur ansutae aperturarum praedictae propter unctionem, ab Abbate Westmon▪ vel ejus vices supplente. Item post unctionem capitis Regis, idem caput cooperiatur Abbas Westmonast. deponet pileum Regi. pileo lineo propter unctionem sanctam: et sic permanebit usque ad octavum diem unctionis. Ad quem diem Abbas Westmon. aut ejus Vicemgerens veniet at Regem, & deponet dictum pileum, & caput Regium lavabit & mundabit. Item post dictam unctionem Abbas Westmon. aut ejus Vicem gerens induet Regem Regalibus indumentis, viz. Sindonis, colobio ad modum dalmaticae formato, caligis & sandaliis. Et tunc sequantur benedictiones ornamentorum Regalium ab Archiepiscopo, ut patet in libro. Item hiis expletis praefatus Rex ab Abbate Westmon. aut Rex induitur tunica longa per Abbatem. ejus Vices gerente tunica longa intexta magnis imaginibus aureis aute & retro induetur super praedictum Collobium, cum caligis, sandaliis & calcaribus tibiis ejus coaptatis. Item posthac benedicatur ensis Regius, & dictum ensem Benedictio ensis. idem Rex ab Episcopis accipiet, & se ipsum praecinget cum dicto ense, et armillas recipiet: & deinde pallio regali induatur. Quod quidem pallium quadrum est, & Aquilis aureis contextum. Item postquam hiis omnibus induatur dictus Rex, tum Impositio coronae capiti Regis. benedicatur corona, et imponatur capiti Regis per Archiepiscopum. Et postea benedicatur annulus, & Regi detur in manibus ab Episcopo. Item post haec offerat Rex ensem praedictum super Altari Deo, quam Comes dignior tunc praesens redimat per Oblatio ensis. centum solidos, & deferat nudum ante Regem, cujus ensis praedictus dicto Altari pertinet. Item post haec accipiat Rex chirothecas, & postea sceptrum Acceptio sceptri. cum cruce in dextera manu, et virgam in sinistra. Deinde benedictione data super eum, osculabitur Episcopos● a quibus etiam et aliis Proceribus ducetur honorifice ad Regale solium, Choro cantante: Te Deum laudamus. Item statim postea faciant Praelati et Magnates fidelitatem Praelati & alii facient homagium. suam & homagium ligeum Domino Regi: Et tunc incipiatur missa. Item dum cantatur Gloria in excelsis, Rex incensabitur à Diacono, & ad Credo osculabitur librum textus. Item dum cantatur Offertorium, procedat Rex ad altare, Oblatio panis & vini. & faciat oblationem panis et vini; Et postea offerat marcam auri, quo facto Rex caput suum inclinet paululum, dum Archiepiscopus sibi benedicat cum duabus orationibus, et benedictione finita, Rex reducatur ad thronum sive solium suum. Item oscnlo pacis, post Agnus Dei ab eo receptum, descendat Rex de solio, & accedat humiliter ad altare, percipiatque corpus Domini & sanguinem. Quo recepto, Abbas Westmon: ministrabit ei vinum de calice la pideo de Regalibus, & tunc immediatè redibit Rex ad solium suum. Item expleta missa, descendat Rex de solio suo, & procedat Corona S. Edwardi. ad magnum Altare: Et ibi Archiepiscopo, Episcopis & Magnatibus ipsum praecedentibus, usque ad fer●trum Sancti Edwardi est incessurus: ubi deponet Archiepiscopus coronam Sancti Edwardi de capite Regis, ponetque omnia super altare Sancti Edwardi. Item tunc magnus Camerarius, s●il. Comes Oxoni. exuet R●novatio Regalium. Regem Regalibus antedictis in loco clauso prope feretrum: quae Regalia sigillatim, sicut à Rege auferentur, tradentur Abbati Westmon. super dictum altare reponenda. Item hiis expletis, Rex aliis vestibus indutus honorificè Alia Corona. procedet ad altare feretri Sancti Edwardi praedicti, ubi Archiepiscopus imponat aliam coronam capiti Regis, reverenter, ●ege potins (●et revertentur.) Item postquam Rex sic coronatus, & sceptrum de Regalibus in manibus portans, à dicto feretro ad magnum Regis reversio in palatium. Altare, et sic usque ad pulpitum, deinde per medium chorum descendet eadem via, qua venerat in Ecclesiam, praenominatis Comitibus praedictos gladios coram Rege deferentibus, cum magna gloria sunt reversuri usque ad palatium Regium ad prandium. Item finito prandio, & Rege thalamum ingresso, dictum Liberatio Sceptri. sceptrum liberabitur Abbati Westm. vel ejus Vicegerenti per manus dicti Domini Regis in Ecclesia reponendum. Et nota, quod in coronatione Reginae fiet processio: & Coronatio Reginae. si ipsa coronata sit cum Rege, tunc debet ungi in vertice capitis, & in pectore. Si ipsa sola coronata fuerit, tunc debet ungi in vertice capitis tantum in medio crucis cum chrismate. Juramentum Domini Regis in die Coronationis suae. ARchiepiscopus Cantuar. Regem interrogat, dicens ei: Si leges & consuetudines ab antiquis, justis, & Deo devotis Regibus plebi Anglorum concessas, cum sacramenti sirmatione eidem plebi concedere, & servare voluit, & praesertim leges, consuetudines, & libertates à glorioso Regi Edwardo, clero, populoque concessas? dicto Principe se promittente omnia praemissa facturum & servaturum, tunc exponet sibi Archiepiscopus articulos, de quibus jurabit, sic dicens. 1. Servabis Ecclesiae Dei, cleroque & populo pacem ex integro & concordiam in Deo secundum vires tuas? Respondebit, Servabo. 2. Facies fieri in omnibus judiciis tuis aequam & rectam justiciam, & discretionem cum misericordia & ye●itate? Respondebit, Faciam. 3. Concedis justas leges & consuetudines esse tenendas, et permittes eas per te esse protegendas, et ad honorem Dei roborandas, quas vulgus eligerit, secundum vires tuas? Respondebit, Concedo et Promitto. Concordat. Garter Principal King of Arms. Sequitur monitio Episcoporum ad Regem, & legatur ab uno. DOmine Rex, à vobis perdonari petimus, ut unicuique de nobis, et Ecclesiis nobis commissis Canonicum privilegium ac debitam legem, atque justitiam conservetis, & defensionem exhibeatis: sicut Rex in suo Regno debet unicuique Episcopo et Abbatibus, et Ecclesiis sibi commissis. Respondebit sic Rex. Animo libenti et devoto, promitto vobis, et perdono unicuique de vobis et Ecclesiis vobis commissis Canonicum privilegium, et debitam legem, atque justitiam servabo et defensionem, quantum potero, adjuvante Deo, exhibebo: sicut Rex in suo Regno unicuique Episcopo, Abbatibus et Ecclesiis sibi commissis per rectum exhibere debet. Juramentum Domini Regis in Gallicis. 1. SYre, voulez vous granter & garder, & per vosire s●rment Juramentum Domini Regis. confirmer a peuple d' Angleterre lez leys & customs a eux grantez per les anciens Roys d' Angleterre droyturels, & devotez a Dieu? & nomement les loys & custums & franchises grantes a clergy & a peuple per le glorious Roy St. Edovard? Respondebit Rex, Je lez garderey. 2. Syre, garderez vous a Dieu & a saint Eglise & a clergy, & a peuple paix & accord ●n Dieu, entierement selon vostre pouvier? Respondebit Rex, Je lez garderey. 3. Syre, faires vous faire en toutz voz jugements & promettes vous a defendre les loyz & costum●s droictturels, lez quels la Communautè de vostre Royaume avera eslu, & les enforceres al honour de Dieu selon● vostre pouvier? Respondebit Rex, Je les grant & promise. 4. Syre, fairez vous faire en touts voz iugements ou le & droyct justice & discretion, & misericorde & veritè? Respondebit Rex, Je les feray. 5 Syre, grantez vous a tenir et accomptir, et promittez vous a defendre lez loyz et custumes droiturels, lez quels la Communautè de vostre Royaume avera eslu, et les enforcerez al honour de Dieu selon vostre pouvoir? Respondebit Rex, Je les grant et les promes. Juramentum homagii facti Regi. I Become your man league of life and limb, and trowthe, and eartlyche honour to you shall bear again all men that now life and die: So help me God and holy doom▪ Et memorandum, quod Archiepiscopus Cantuar. primo faciat fidelitatem, deinde Episcopi, & alii proceres Regni. Officiarii principales Domini Regis in die coronationis. INprimis, officium magni Eleemosinarii pertinet Domino Eleemozi●arius magnus. Nicholas de Bello campo Bedford. qui pannum sub pedibus Regis stratum in processione praedicta, de Aula ad Ecclesiam Westmon. extendi faciet, et totam partem extra ostium dictae Ecclesiae Westmonasteriensis inter pauperes distribui faciet. Item Episcopus Dunelmenfis, & Episcopus Bathoniensis Episc. Dunel. Episc. Bathon. Regem in sua coronatione sustentabunt Pontisicalibus induti. Item Cancellarius Angliae, (si Episcopus fuerit) Pontisicalibus Cancellarius Angliae. indutus coram Rege in processione Calicem Sancti Edwardi regalem portabit. Item Thesaurarius Angliae (si Episcopus fuerit) Dalmatica Thesaurarius Angliae. indutus patenam Dei Calicis ante Regem portabit, & ante Cancellarium praedictum ibit. Item duo Duces sive Comites excellentiores Regni qui attinent Regi, propinquiores in sanguine, Sceptrum regni cum cruce, et virgam auream cum columba ante Regem in processione portabunt. Item Comes Cestriae portabit in processione coram Comes Cestriae, & alii. Rege, gladium vocatum Curtana, ex cujus parte dextra Comes Huntingdon alium gladium portabit, & tertium ex sinistra parte portabit Comes Warwick. Item unus de nobilioribus Dominis & Magnatibus Regni portabit magna calcaria deaurata in processione. Item Comes in regno superior ensem circa Regem accinctum in coronatione oblatum super Altare redimet, & redemptum ante Regem in Palatium revertentem portabit. Item Dominus Nicholas Hastings serviet Regi de mappis, & post prandium mappas habebit. Item Comes Leycestriae serviet Regi die coronationis suae de officio Senescalli. Comes Leycestriae est Senescallus. Item Dominus Nicholaus de Bello Campo de Dunely serviet Regi de salsario & cultellis, cujus est ipsum officium. Item Dux Ebor. & haeredes sui portabunt coronam Dux Ebor. Regis & Reginae in coronatione ipsorum. Item Comes de Arundel. serviat de Pinternapio. Comes de Arundel. Item Comes Herford. serviet de Constabulario, cujus est ipsum officium. Comes Herford. Item Comes Oxon. serviet de Camera, cujus est ipsum officium. Item Comes Norfol. serviet de Marescalia, cujus est ipsum Comes Oxon! Comes Norfol. officium. Item Dominus Nicholaus Furnel. sustentabit brachia Furnel. Regis vel Reginae, in coronatione ipsorum. Item duo Episcopi ad hoc per Regem assignati sustentabunt Reginam in sua coronatione. Item una de nobilibus Dominabus Angliae semper assistet Reginae in sua coronatione & ei sedulo ministrabit. Item Memorandum, quod Archiepiscopus Cantuar. unget Regem & Reginam, & capitibus eorum coronas ponet & deponet: Ad quem pertinet jure Ecclesiae suae coronatio & unctio Regum & Reginarum Angliae: vel Episcopus suffraganeus Ecclesiae Cantuar. cui dictus Archiepiscopus, ipso absente, hujusmodi coronationis officium committet per literas suas patentes, vel ipse Episcopus, cui Capitulum, sede vacante, officium commiserit exequendum Et item Archiepiscopus in die coronationis, in Pulpito stans interrogabit publice a populo, si istum venerabilem Principem justum haeredem Regni acclamare, eligere, & ei subjicere, & ejus jussionibus obtemperare voluerit? Tunc à circumstantibus clero & populo elevatis brachiis, & manibus extensis, Respondebit, volumus & concedimus fiat, fiat, Amen. The Coronation of King Edward the sixth. THis day the Lord Protector and others his coexecutors, whose names be hereunto subscribed, upon mature and deep Deliberation had amongst them, did finally resolve, that forasmuch as divers of the old observances and ceremonies to foretimes used at the Coronation of the Kings of this Realm▪ were by them thought meet for sundry Respects to be corrected, and namely for the tedious length of the same, which should weary and be hurtsome peradventure to the King's Majesty, being yet of tender age, fully to endure and bide out. And also for that many points of the same, were such as by the Laws of this Realm, at this present, were not allowable. The King's Majesty's Coronation should be done and celebrated upon Shrovesunday next ensuing in the Cathedral Church at Westminster, after the form and order ensuing. First the Archbishop of Canterbury shall show the King to the people at 4. parts of a great Pulpit or Stage, to be made for the King, and shall say on this wise. Sirs, here I present King Edward, rightful and undoubted inheritor, by the Laws of God and Man, to the Royal Dignity and Crown Imperial of this Realm, whose Consecration, Enunction and Coronation is appointed by all the Nobles and Peers of this Land, to be this day. Will you serve at this time, and give your good wills and assents to the same Consecration, Fnunction and Coronation, as by your duty of Allegiance ye be bound to do? The people do answer, Yea, Yea, Yea, and cry, King Edward, King Edward, King Edward. This done, the Archbishop of Canterbury, being revested as he should go to Mass, with the Bishops of London and Winchester on both sides, with other Bishops, and the Dean of Westminster, in the Bishop's absence, to go in order before the King. The King shall be brought from his seat by them that assisted him to the Church, to the high Altar: where after his prayer made to God for his Grace, he shall offer a Pall, and a pound of Gold, 24. l. in Coin, which shallbe to him Delivered by the Lord great Chamberlain. Then shall the King fall grovelling before the Altar, and over him the Archbishop shall say this Collect, Deus humilium, etc. Then the King shall rise, and go to his chair to be prepared before the Altar, his face to the Altar, and standing one shall hold him a Book, And the Archbishop standing before the King, shall ask him with a loud and distinct voice, in manner and form following. Will ye grant to keep to the people of England, and other your Realms and Dominions, the Laws and Liberties of this Realm, and other your Realms and Dominions? I grant and promise. You shall keep to your strength and power, to the Church of God, and to all the people, holy peace and concord. I shall keep. You shall make to be 〈◊〉 after your strength and power, equal and rightful 〈◊〉 in all your Dooms and Judgements, with mercy and troth. I shall do. Do ye grant to make no new Laws, but such as shall be to the honour and glory of God, and to the good of the Commonwealth, and that the same shall be made by the consent of your people, as hath been accustomed? I grant and promise. Then shall the King rise out of his Chair, and by them that before assisted him, be led to the high Altàr, where he shall make a solemn oath upon the Sacrament laid upon the said Altar, in the sight of all the people, to observe the premises, and laying his hand again on the Book shall say. The things which I have before promised, I shall observe and keep, so God help me and these holy Evangelist●, by Me bodily touched upon this holy Altar. That done, the King shall fall again grovelling before the high Altar, and the said Archbishop kneeling before The Arch-lishop kneeleth. him, shall with a loud voice begin, Veni Creator, etc. Which done, the said Archbishop standing shall say over the King, Te invocamus, etc. and at the end shall kneel again: And then shall the King rise, and be set in the Chair again. And after a little pause, he shall rise, and assisted with those that did before that Office, go again to the high Altar, where he shall be unclothed by his great Chamberlain unto his coat of Crimson satin, which, and also his shirt, shall be opened before and behind on his shoulders, and the bought of his Arms by the said great Chamberlain, to the intent that on those places he be anointed, and whilst he is in the Anointing, Sir Anthony Denny, and Sir William Herbert must hold a pall over him. And first the said Archbishop shall anoint the King kneeling in the palms of his hands, saying these words▪ The Archbishop anointeth kneeling. Vnguautur manus, etc. With this Collect, Respice omnipotens Deus. After he shall anoint him in the breast, in the midst of his back, on his two boughts of his Arms, and on his head making a Cross. And after making another Cross on his head with holy Cream, saying as he anointeth the places aforesaid, Vngatur Caput, ungantur Scapulae, etc. During which time of unction, the Quire shall continually sing, ungorunt R●gem, and the psalm, Domine in virtute tua laetabitur Rex. And it is to be remembered, that the Bishop or Dean of Westminster, after the King's enunction, shall dry all the places of his body where he was anointed, with Cotten, or some Linen cloth, which is to be burnt. And forthwith the places opened for the same are to be clozed by the Lord Great Chamberlain. And on the King's hands shall be put by the said Archbishop of Canterbury, a pair of Linen gloves, which the Lord Great Chamberlain shall before see prepared. This done, the King shall rise, and the Archbishop of Canterbury shall put upon the King a Tabert of Tarteron white, shaped in manner of a Dalmatick. And he shall put upon the King's head a Coiff, the same to be brought by the Great Chamberlain. Then the King shall take the Sword he was girt withal, and offer it himself to God, laying it on the Altar, in token that his strength and power should first come from God. And the same Sword he shall take again from the Altar, and Deliver to some great Earl to be redeemed of Five pound to redeem the Sword. the Bishop or Dean of Westminster for one hundred shillings. Which Sword shall be borne naked afterwards before the King. Then the King being set in his Chair before the Altar, shall be crowned with King Edward's Crown, and there The King is Crowned with St. Edward's Crown. shall be brought by the Bishop or Dean of Westminster, the Regal Sandals and Spurs to be presently put on by the Lord Great Chamberlain, and the Spurs again immediately taken off, that they do not encumber him. Then the Archbishop with all the Peers and Nobles, shall convey the King sustained as before, again into the Pulpit, setting him in his Siege Royal, and then shall the Archbishop begin, Te Deum laudamus, etc. which done, the Archbishop shall say unto the King, Sta et retine amodo locum. And being the King thus set, all the Peers of the Realm and Bishops holding up their hands, shall make Homage. unto him Homage as followeth, First the Lord Protector alone, Then the Archbishop of Canterbury and the Lord Chancellor, So two and two as they be placed. I. N. become your Liege man of lieff and limb, and of earthly worship, and faith and troth I shall bear unto you, against all manner of Folks, as I am bound by any allegiance, and by the Laws and Statutes of this Realm, So help us God and All-Hallows. And then every one shall kiss the King's left cheek: which done, all there holding up their hands together, in token of their fidelicie, shall with one voice on their knees say, We offer to sustain and defend you and your Crown, Nota. with our Lives, Lands and Goods, against all the world. And with one voice to cry, God save King Edward, which the people shall cry accordingly Then shall the King be led to his Traverse to hear the high Mass, and so depart home Crowned, in order as he set forth accordingly. T. Cantuar. T. Wriothesly Cancellar. W. Saint-John. John Russel. J. Lisle. Cuthb. Duresme. Anth. Brown. Will. Paget. Anthony Denny. William Herbert. The Order of bringing the King and Queen into the Church, with other Ceremonies touching their Coronation. 2. Bishop's to support the King 2. Bishop's to support the Queen 2. Bishop's to sing the Lerany 1. Bishop to carry the Paten 1. Bishop to bear the Regal The Dean of Westminster to be in the whole Action 2. Bishop's to attend the Archbishop 1. Bishop to Preach 1. To demand the fourth Question of the King 1. Nobleman to carry the Spurs before the King. 3. Special Noblemen to carry the 3. Swords 2 To carry the 2. Sceptres 1. To carry the Rod with the Dove 1. Nobleman to carry the Crown before the Queen. 1. Nobleman to carry the S●epter 1. To carry the Ivory-rod The Marshal of England is to go before the Archbishop, to the 4. sides of the Stage, when he demandeth the Question of the people touching their willingness, etc. The Archbishop undoeth the Loops of the King's Apparel, and shirt, and openeth the Places to be anointed. The anointing ended, The Dean of Westminster closeth the Loops again which were opened. Then a shallow quoiff is put on his head, because of the anointing oil. Then the Collobium or Dalmatica is put on him by the Dean of Westminster. And after a Prayer ended. The said Dean arrayeth the King. First with the Supertunica or close Pall. Then with the Tynsin hose. Then with the Sandals. Then are the Sp●rs put on by a Nobleman appointed by his Majesty. After the Archbishop hath delivered the Sword unto the King, the same Sword is girded about him by a Peer thereto appointed by his Majesty. Then the Armil is put about his neck, and tied to the boughts of his Arms by the Dean of Westminster. So is likewise the mantle or open Pall put on him by the said Dean. Then the King putteth on the Linen gloves. Then the King offereth up his Sword, wherewith he was girt before. Then a Peer redeemeth the Sword, taketh it again from the Altar, draweth it out, and carrieth it before the King so drawn from that time during the whole solemnity. The Coronation, Inthoronization, and other Ceremonies ended, and Homage done by the Archbishop, Bishops, and Noblemen, the King delivereth the Sceptre and the Rod with the Dove, hiis qui stirpi Regali sunt proximiores, who ease the King of them, and carry them before him. Touching the Solemnity for the Queen. THe Solemnity of the King's Inthoronization and Coronation being performed, the Archbishop leaveth the King in his Throne, and goeth again down to the Altar. Then the Queen who hath all this while reposed herself in her Chair beneath, ariseth and cometh to the steps of the Altar, and kneeleth down, etc. And when the Queen ariseth from her prayer, the chiefest Lady present, taketh off her Coronet, and after that done, openeth her breast for the Anointing, etc. Then the Queen kneeleth down again, and the Archbishop anointeth her, etc. Then the chiefest Lady attendant, clozeth the Queen's Robe at her breast, and after putteth on her head a Linen quoiff, etc. Then the Archbishop putteth on her Ring, and then Crowneth her. And after that, putteth the Sceptre into her Right hand, and the Ivory Rod into her left hand. The Communion ended, and other Ceremonies performed, the King and Queen with all solemnity return to their Thrones above, from whence after a while they return down again in all solemn manner into St. Edward's Chapel, etc. Where the King in the Traverse is disrobed of St. Edward's Robes, by the Lord Great Chamberlain, which Robes are then delivered to the Dean of Westminster. Then the King is newly arrayed by the Lord Great Chamberlain, with his Robes royal, prepared for his Majesty's wearing that day. Then the Archbishop setteth the Crowns Imperial provided for the King and Queen to wear that day upon their heads. The King and Queen so Crowned, taking into their hands each of them their Sceptre and Rod, after the train is set in order before them, go from St. Edward's Altar, out to the great Altar, and so up to the Stage, and so through the midst of the Choir and Church, and return the same way they came. The Sceptres and Rods of St. Edward, which the King and Queen carried in their hands, are after Dinner to be re-delivered to the Church of Westminster, to be kept with the Residue of the Regalia. It hath pleased his Majesty to give order to me the Archbishop, for the appointing of these Bishops, 2. Bishop's to support the King. 2. Bishop's to support the Queen. 1. Bishop to carry the Regal. 1. Bishop to carry the Paten. Your Lordships are to understand the King his pleasure, which of the Noblemen it will like his Majesty to appoint 1. To carry the Spurs before the King. 3. To bear the 1, 2, and 3. Sword 2. To bear the 2. Sceptres 1. To bear the Rod with the Dove 1. To carry the Crown Imperial, which the King is to wear that day. 1. To bear the Crown before the Queen. 1. To bear the Sceptre 1. To bear the Ivory Rod 1. To put on the King's Spurs. 1. To gi●t on the Kings Sword. 1. To ●edeem the Sword after it is offered, and to bear it drawn before him. 2. To ease the King of the carriage of his Sceptre and Rod. The manner of the proceeding at the Coronation GEntlemen and Esquires, 2. and 2. Knights having no Liveries. Sewers of the Chamber. Aldermen o● London. Esquires of the body. Clerks of the Signet. Clerks of the privy Seal. Clerk's of the Counsel. Clerks of the Markets of England. Chaplin having Dignity. Secretary's of the 〈◊〉 ●nd French. Solicitor, Attorney, and the King's Sergeants. Masters of the Request. Lord c●ie● Ba●on of the Exchequer. Lord chief Justice of the common Pleas. Master of the Rolls. Lord chief Justice Popham. Nunc privati consilii. Knights of the Bath. Sergeant Porter. Sergeant of the vestry. The King's Chapel in Copes. The prebend's of W●stminster. Master of the Jewel-House. Master of the Ga●drobe. Counsellors being Knights. Bishops in thei● Robes. Ba●on● in their Robes. Secretary. Controller. Thresorer. Earls in their Robes. Their Coronets on their caps in their hands. C●arencieux. Lion. V●ster. Lord Keeper. Lord Archbishop alone. An Earl with the Spurs. An Earl with Saint Edward's Sceptre. An Earl with the pointed Sword. An Earl with the Sword called ●urtana. An Earl with the third Sword. The Mayor of London with his Mace. Ga●ter principal King at Arms. Gentleman usher of the Privy Chamber. The Lord Great Chamberlain of England. The Constable with his Mace. The Sword in the Scabbard. The Marshal with his Rod. An Earl bea●ing the Sceptre of the Dane. An Earl bea●ing the Crown. An Earl bea●ing the Orb. Barons of the Cinquepo●ts for the Canop●. His Majesty led by the Bishops of Dur●sm a●d Wells. The Chamberlain assisting the Train. Master of the Horse. Gentlemen of the Privy Chamber to the King. Grooms of the privy Chamber. Gentlemen-Ushers to the Queen. An Earl bearing the Queen's Sceptre. An Earl bearing the Queen's Crown. An Earl bearing the Queen's Ivory Rod. A Bishop. The Queen in a purple Robe, Her hair dependent, under a Canopy borne by the Barons of the Cinqueports. A Bishop. Train-bearer. The Queen's Chamberlain supporting the Train. Marquesses. Countesses. Baronesses. Ladies of the Privy Chamber. Gentlemen of the Queen's Privy Chamber. Captain of the Guard, with all the Guard following. For the third, I shall present you with the Ceremonies and Prayers used at King James, Queen 3. Annes, and our late King CHARLES their Coronations at Westminster, (of which I have two Authentic Copies) never formerly Printed. Processio ad Templum de Palatio. Ascentio ad Thronum. Oblatio. Interrogatio Populi. Concio. Descentio ad Altare. Juramentum Regis. Himnus, veni Creator. Colobii, etc. Tunica. Litaniae. Gladii. Unctio Regis. Investitura Regis. Armillae. Pallii. Benedictio Regis. Coronae. Ascentio ad Thronum. Annuli. Inthronizatio. Oblatio Gladii. Homagium. Sceptri. Virgae. Caeremoniae supportationis Coronae. Descentio ad Tumulum Edwardi Confessoris. Communio Sacra. Depositio Coronae sacrae & vestium. Descentio ad oblationem. Communicatio Regis. Indutio Coronae Novae & vestium. Ascentio ad Thronum. Finis Communionis. Discessio de Templo ad Palatium. A Brief out of the Book of the Rites of the Coronation, called, Liber Regalis. 1. THE person that is to Anoint and Crown the King, is the Lord Archbishop of Canterbury. 2. The place is the Church of Westminster, to which it is by divers Charters granted, to be Locus constitutionis & Coronationis Regiae & Repositorium Regalium. 3. The time (if it may well be) some Sunday or Holiday. The Preparation. 1. There is a Stage set up, square, close to the four high Pillars, between the Choir and the Altar, railed about, which Stage is to be spread with Tapestry, and the Rails of it to be richly covered. 2. It is also to have Stairs, out of the Choir up to it: and down from it to the Altar, other Stairs Eastward. 3. There is a Throne of Estate for the King to be erected on the said Stage, adorned in all points as is meet. 4. There is also another Chair of Estate for the King, to be set below by the Altar, on the right side of it, and a Fald-stool, with Cushions for the King to pray at. 5. There is a traverse also to be made in Sr. Edward's Chapel, for the King to disrobe himself in, after the Ceremonies of his Coronation ended. The Evening before the Coronation. 1. The Evening before the Coronation, the King is to be put in mind to give himself a certain space to contemplation and prayers. In what sort it is set down, in Libro Regali. It appertaineth by office to the * Since to the Dean thereof. Abbot of Westminster, to remember his Majesty of this and other observances. 2. There is then also to be delivered by his Majesty's appointment to such persons, as he shall like to assign to carry them; 1. The Regal. 2. The Paten. 3. The two Sceptres. 4. The Rod with the Dove. 5. The Spurs. 3. There is then also to be delivered to his Majesty, the Tuniea, or Shirt of red Silk, with the places for the anointing opened, and looped close, which he is to wear next over his Shirt. The morning of the Coronation. 1. It is to be provided, that all the Regalia (that is, King Edward the Confessors) Crown and other Ornaments, together with the Ampull wherein is the Oil, with which anciently the Kings and Queens have been anointed, be laid ready upon the Altar. 2. It is to be provided, that the Crown and other Robes Royal, which the King is to put on and wear after the Rites of the Coronation ended, be brought and laid ready in the Traverse within Saint Edward's Chapel. 3. There is cloth to be spread on the ground, from the Palace Hall door unto the Stage in the Church, for his Majesty to tread on all the way, by the Heir of the Lord Beauchamp of Bedford Almoner for the Coronation day. The receiving of the King into the Church. 1. The Archbishop and Bishops of the Realm then present, together with the Church and Choir of Westminster only, are to meet the King at the Palace gate, in procession wise. 2. Two Bishops assigned by the King, are to bear the one the Regal, the other the Paten. 3. After them, three Peers (by the King likewise to be appointed) are to bear, the one the Sceptre with the Cross, the other the long Sceptre, the third the Rod with the Dove. 4. After them the three Swords to be born, per Comitem. Cestriae. 2. Huntingdon & 3. Warwick. 5. After them a Peer by the King, appointed to bear the Spurs. 6. Then the King under a Canopy born by the Barons of the Cinque Ports. The King supported by the two Bishops of Durham and bath. 7. Abbas Westomonaster semper lateri Regis adhaerendo praesens debet esse pro dicti Regis informatione in hiis quae dictae Coronationis concernunt solennitatem. Ad ipsum vero hoc officium solummodo spectat. The King is to be received into the Church with an Anthem. Protector noster. Protector noster aspice Deus, & respice in faciem uncti tui, quia melior est dies una in Atriis tuis super Millia. Quam dilecta, etc. Gloria patri, etc. Behold O Lord, our Protector, and look upon the face of thine Anointed, because one day in thy Court, is better than a thousand. Psal. quam dilecta, etc. 84. 11. Gloria patri, etc. The King passing up the body of the Church, and so through the Choir goeth up the Stairs unto his Throne of Estate, and there reposeth himself. The King set in his Throne, the Archbishop going to every of the four sides of the Stage, viz. North, South, East and West, (the Marshal of England, going before him to all the said places) asketh the people if they be willing to accept of the King as their Sovereign, that he may be Anointed and Crowned? His verbis. The people demanded if they be willing. Sirs, here I present unto you King James, the rightful Inheritor of the Crown of this Realm, wherefore all you that be come this day to do your homage, service, and bounden duty, be ye willing to do the same? Or thus, Sirs, here present is James rightful and undoubted Nota. Inheritor by the Laws of God and Man, to the Crown and Royal dignity of England, with all things thereunto annexed and appertaining, elect, chosen and required by all three Estates of this same Land, to take upon him this said Crown and Royal dignity, whereupon you shall understand that this day is fixed and appointed by all the Peers of the Land, for the consecration, enunction and Coronation of the said most excellent Prince James. Will you serve him at this time, and give your wills and assents to the same Consecration, Enunction, and Coronation? Or thus, Will you take this worthy Prince James, right Heir of the Realm, and have him to your King, and become Subjects to him, and submit yourselves to his Commandments? This while, the King standing up, turneth himself to every of the four sides, as the Archbishop is at every of them speaking to the people. The people signifying their willingness, by answering all in one voice, Yea, Yea, God save King James. The Choir singeth the Anthem. Firmetur manus. Firmetur manus tua, & exaltetur dextra tua justitia & judicium preparatio sedis tuae, Misericordia & veritas precedent faciem tuam, Alleluiah. Firmetur manus tua. Let thy hand be strengthened, and thy right hand be exalted. Let Justice and Judgement be the preparation of thy Seat, and Mercy and Truth go before thy Face. Alleluia Ps. misericordias Dei. Glory be to the Father, etc. While the Choir singeth the Anthem, the Archbishop goeth down to the Altar, and revesteth himself there. The Archbishop being there ready, the King, supported by the two Bishops, (as before) and attended by the Abbot of Westminster, goeth down from his Throne to the Altar. The Kings Offering, and the Sermon. There he maketh his first Oblation, which is, Pallium unum, & una libra auri. After the King hath Offered, he kneeleth down at his Fald-stool. The Archbishop saith the Prayer. Deus humilium. Deus humilium visitator, qui nos Sancti Spiritus illustratione consolaris, pretend super hunc famulum tuum Jacobum gratiam tuam, nt per eum, tuum in nobis addesse sentiamus adventum per Dominum Christum nostrum, etc. Deus visitator humilium. O God which dost visit those that are humble, and dost comfort us, by the light of thy Holy Spirit, send down thy Grace upon this thy Servant James, that by him we may feel thy presence amongst us, through Jesus Christ. Then doth the Sermon begin, which the King heareth in his Chair of Estate by the Altar on the South fide of it. The Sermon being done, the Archbishop goeth to the King, and a●keth his Majesty concerning his willingness to take the Oath, usually taken by his Predecestors. The King (showing himself willing therewithal) ariseth and cometh to the Altar. The Archbishop ministereth the three first questions, and the King answereth them severally. Scilic●t. 1 Quaestio. Si leges & consuetudines ab antiquis justis & Deo devotis Regibus, Plebi Anglorum concessas, cum sacramen●i confirmatione eidem Plebi concedere & servare voluerit, & praesertim leges consuetudines & libertates à glorioso Rege Edward● Clero & populo concessas▪ etc. Dicto autem Principe se promittente omnia praemissa concessurum & servaturum. Tunc exponat ei Metropolitanus de quibus jurabit. Ita dicendo, etc. Prima quaestio. Servabis Ecclesiae Dei, cleroque & populo pacem ex integro & concordiam in Deo, secundum vires tuas? Respondebit, servabo. Secunda quaestio. Facie fieri in omnibus judiciis tuis equam & rectam justitiam & discretionem in miseri●ordia & veritate secundum vires tuas? Resp. Faciam. Tertia quaestio. Concedis instas leges & consuetudines esse tenendas, & promittis per te eas esse protegendas, & ad honorem Dei corroborandas, quas vulgus elegerit s●cundum vires tuas? Respondebit, Concedo, & promitto. Sequitur admonitio Episcoporum ad Regem, & legatur ab uno Episcopo coram omnibus Clara voce. Sic dicendo. Domine Rex à vobis perdonari petimus, ut unicuique de nobis, & Ecclesiis nobis commissis, Canonicum Privilegium ac debitam legem atque justitiam conservetis, & defensionem exhibeatis, si●ut Rex in suo regno debet, unicuique Episcopo & Ecclesiiis sibi commissis. Respondebit, Animo libenti & devoto, promitto vobis & perdono, quia unicuique de vobis & Ecclesiis vobis commissis Canonicum Privilegium & debitam legem atque justitiam Servabo, & defensionem quantum potuero, adjuvante Domino, Exhibebo, sicut Rex in suo Regno unicuique Episcopo & Ecclesiis sibi commissis quod rectum exhibere debet. Adjiciantur praedictis juterrogationibus quae justa fuerint. Pronunciatis omnibus supra dictis, dictus Princeps confirmet se omnia praedicta esse servaturum. Sacramento super altare coram cunctis protinus praestito. Juramentum Gallice. SIre, voulez vous granter & garder, & per vostre serment confirmer au peuple de Angleterre les leys & les custumes a eulx grantee par les Roies de Angleterre & voz predecesseurs droictereulx & devoutez a dieu, & nommement les leys, les custumes, & les Franchisez granter au Clergy, & au peuple par le gloriens Roy Saint Eduard vostre predecesseur? Responsio Regis. je les grant & promet. Episcopus. Sire, garderez vous a Dieu & au seinte Eglise, au Clergy & au peuples, paix & accord en dien entirement selonque vostre poer? Refp. Regis. je garderay. Episcopus. Sire ferez vouz fair en toutz voz jugements droit, justice, & discretion in misericorde & verity a vostre poer? Resp. Regis. je feray. Episcopus. Sire, granterez vouz a tenir & a garder les leys, & les custumes droicturelles les quelux la Communaute de vostre Reaume avera es leus, & lez defenderez & afforcerez all honour de dieu, a vostre poer? Resp. Regis. je les grant & promet. The King's Oath in English. SIR, Will you grant and keep, and by your Oath Confirm to the People of England, the Laws and Customs to them granted by the kings of England, your Lawful and Religious Predecessors; and namely the Laws, Customs, and Franchises granted to the Clergy and to the People, by the glorious King St. Edward your Predecessor? Rex Resp. I grant and promise to keep them. Episcopus. Sir, Will you keep Peace and Agreement entirely (according to your power) both to God, the holy Church, the Clergy and the People? Rex. I will keep it. Episcopus. Sir, Will you to your power, cause Law, justice, and Discretion in Mercy and Truth, to he executed in all your judgements? Rex. I will. Episcopus. Sir, Will you grant to hold and keep the Laws and rightful Customs, which the Commonalty of your Kingdom have, and to defend and uphold them to the honour of God, so much as in you lie? Responsio Regis. I grant and promise so to do. This done the King sweareth to the observation of what he hath promised then upon the Altar. After the Oath thus taken, the King returneth to his Chair of Estate again. The Archbishop beginneth the Hymn, Veni Creator spiritus, and the Choir sing it. The Hymn ended, the King knelt down at his Fald-stool, and the Archbishop saith the Prayer, Te invocamus, etc. Te invocamus Domine. Te invocamus Domine sanct●, Pater Omnipotens eterne Deus, ut hunc famulum tuum Jacobum, quem tuae divinae dispensa●ionis providentia in primordio Plasmatum usque hunc praesentem diem Juvenili slore letantem crescer● concessisti; eum tuae Pietatis dono ditatum, plenumque gratia veritatis de die in diem coram Deo & hominibus ad meliora semper prosicere facias, ut summi regiminis solium, gratiae supernae largitate gaudens suscipiat: Et misericordiae tuae muro ab hostium adversitate undique munitum. Plebem sibi commissam cum pace propitiationis & virtute victoriae feliciter regere mereatur, per Jesum Christum. We beseech thee, O Lord holy Father, almighty and everlasting God, for this thy servant James, hat as at the first thou broughtest him into the world by thy Divine Providence, and in the flower of his youth, hast preserved him until this present day, so thou wilt evermore enrich him with the gift of piety, fulfil him with the grace of truth, and increase him daily in all goodness in the sight of God and men, that he may joyfully receive the seat of supreme Government, by the gift of thy supernal Grace; and being defended from all his Enemies, by the wall of thy Mercy, he may happily govern the people committed to his charge. After the prayer done, beginneth the Litany to be sung by two Bishops. Vel duo Cantores. Infra Letaniam haec ad●ungantu●. Ut praesentem famulum tuum in tua pietate, Justicia & sanctitate confirmare & conservare digneris, te rogamus audi nos. Postea sequantur hae orationes. Omnipotens sempiterne Deus creator omnium Imperatorum, angelorum Rex regnantium, Dominusque Dominantium, qui Abraham fidelem famulum tuum de hostibus triumph●re ●ecisti; Moysi & Josuae populo Praelatis multiplicem vi●●oriam tribuisti; humilemque David puerum tuum Regni fastigio sublimasti. Salomonem Sapientiae, pacisque ineffabili munere ditasti. Respice nos ad preces humilitatis nostrae, & super hunc famutum tuum qu●m supplici devotione in Regem consecramus Benedictionum tuarum dona multiplica, eumque dextrae tuae potentia semper & ubique circunda, quatenu● praedicti Abrahae fide firmatus, Moysis mansuetudine fretus, Josuae fortitudine munitus. Davidi humilitate exaltatus. Salomonis sapientia decoratus, Tibi in omnibus placeat. Et per tramitem justitiae inoffenso gressu semper incedat. Ecclaesiamque tuam d●inceps cum Plebibus sibi annexis ut enutriat ac doceat, muniat & instruat. Contraque omnes visibiles & invisibiles hostes ●id●m potenter regaliter que virtutis regim●n administret, Et ad verae fidei pacisque Concordiam eorum a●imos (te opitulante) reformet, ut horum populorum debita subjectione fultus, cum digno amore glorificatus, ad paternum decenter solium tua miseratione concendere mereatur. Tuae quoque protectionis galea munitus, & scuto insuperabili jugiter protectus, armisque eoelestibus circundatus, optabilis victoriae triumphum feliciter ●apiat, terrorem que suae potentiae infidelibus inferat, Et pacem in militantibus letanter reportet per Dominum nostrum qui virtute Crucis Tartara destruxit, regnoque diaboli superacto, ad Coelos victor ascendit, in quo potestas omnis regum consistit & victoria, qui est gloria humilium & vita salusque Popnlorum, qui tecum vivit. Amen. O Almighty and everlasting God, Creator of all things, Ruler of Angels, King of Kings, and Lord of Lords, who didst cause thy faithful servant Abraham to triumph over his enemies; didst give many victories to Moses, and Joshua, the Governors of thy people, didst exalt thy lowly servant David, unto the height of a Kingdom; didst enrich Solomon with the unspeakable gift of Wisdom and Peace. Give ear we beseech thee unto our humble Prayers, and multiply thy blessing upon this thy Servant, whom in lowly devotion we do consecrate our King; that he being strengthened with the Faith of Abraham, endued with the Mildness of Moses, armed with the Fortitude of Joshua, exalted with the humility of David, beautified with the Wisdom of Solomon, he may please thee in all things, he may always walk uprightly in the way of Righteousness, he may nourish and teach, defend and instruct thy Church and people, and like a mighty King, minister unto them the government of thy Virtue against all enemies visible and invisible, and by thy help reform their minds to the concord of true Faith and peace, that being underpropped by the due Obedience, and honoured by the condign Love of these his people, he may, by thy mercy royally ascend up to the throne of his forefather, and being defended with the Helmet of thy protection, covered with thy invincible shield, and all clad with heavenly Armour, he may gloriously triumph, and by his power both terrify infidels, and bring joyful peace to those that fight for thee, through our Lord, who by the power of his Cross hath destroyed Hell, and having overthrown the Kingdom of the Devil, is with victory ascended into Heaven, in whom doth consist all Power, Kingdom and Victory, who is the glory of the humble, the life and salvation of his people, who lives with thee and the holy Ghost. Bonedio domine, etc. hunc Regem nostrum Jacobum, qui regna moderaris a seculo, & tali eum benedictione glorifica, ut Davidis teneat sublimitas sceptrum & glorisicatus in ejus te propitio reperiatur merito. Da ei tuo inspiramine cum mansuetudine ita regere Populum sicut Salomonem fecisti regnum obtinere pacificum. Tibi cum timore semper sit subditus, tibique militet cum quiet. Sit tuo Clipeo protectus cum Proceribus, & ubique tua gratia major existat. Honorifica eum prae cunctis regibus Gentium. Felix populis dominetur, & feliciter eum Nationes adorent. Vivat inter gentium Catervas magnanimus. Sat in judiciis aequitatis singularis. Locuplet eum tua praedives dextera frugiferam obtineat patriam. Et ejus libris tribuis profutura Praesta ei prolixitatem vitae per tempora, ut in diebus ejus oriatur justitia. A te robustum teneat regiminis solium, & eum Jocunditate & Justitia eterno glorietur in regno. Amen. O Lord, thou that governest all Kingdoms from everlasting, bless we beseech thee this our King, that he may rule like David, and by thy mercy obtain his reward. Grant that by thy inspiration he may govern with the mildness of Solomon, and enjoy a peaceable Kingdom. Grant that he may serve thee with fear, and fight for thee with constancy. Protect him and his Nobles with thy Shield, and always give him victory by thy Grace. Honour him before all the Kings of the earth; Let him rule over Countries, and let Nations adore him. Let him be singular in Judgement and Equity, and make him rich with thy rich right hand. Give him a fruitful Country, and give to his Children all good things. Give him a long life in this world, and in his days let Justice flourish. Strengthen thou the throne of his Government, and with gladness and righteousness, let him glory in thy eternal Kingdom, through Jesus Christ. Deus inesfabilis author mundi, Conditor generis humani, Gubernator imperii Confirmator, regni, qui utero fidelis amici tui Patriarchae nostrae Abrahae praeelegisti Regem seculis profuturum. Tuum presentem Regem hunc cum exercitu suo per int●rcessionem omnium Sanctorum uberi benedictione locupleta, & in solium Regni firma stabilitate connecte visita eum sicut Moysem in Rubro, Josuam in Praelio, Gedeon in agro Samuelem in templo. Et illa eum benedictione syderia, ac sapientiae tuae rorae perfunde, quantum beatus David in Psalterio, Solomon filius ejus, te remunerante precepit è coelo. Sis ei contra acies Inimicorum lorica, in adversis galea, in prosperis patientia, in protectione Clipeus sempeternus, & presta ut gentes illi teneant fidem. Proceres sui habeant pacem, diligant Caritatem, abstineant se à cupiditate, loquantur justitiam, custodiant veritatem. Et ita populus iste pullulet coalitus benedictione aeternitatis ut semper permanea●● tripudiantes in pace victores, per Christum Dominum nostrum, etc. God the unspeakable Author of the World, the Creator of Mankind, the Governor of Empires, the Establisher of Kingdoms, who out of the loins of thy faithful friend out Father Abraham, didst choose a King that should save all Nations. Bless we beseech thee this our present King, and his Army with a rich blessing. Establish him in the throne of this Kingdom. Visit him, as thou didst visit Moses in the Bush, Josua in the Battle, Gedeon in the Field, and Samuel in the Temple; besprinkle him with the dew of thy Wisdom, and give unto him the blessing of David and Solomon. Be thou unto him a coat Armour against his Enemies, and an Helmet in adversity. Give him patience in Prosperity, and protect him always with thy Shield. Grant that other Countries may keep Faith unto him, and that his Nobles may live in Peace, embrace Charity, abstain from Covetousness, speak Justice and maintain Truth; and so this people may grow up together with the blessing of Eternity, that having overcome, they may rejoice in everlasting peace, through Christ our Lord. Deus qui populus tuis virtute consulis, & amore dominaris, da huic famulo tuo Jacobo spiritum sapientiae, cum regimine disciplinae, ut tibi toto corde devotus in regni regimine maneat semper idoneus, tuoque munere ipsius temporibus securitas Ecclesiae dirigatur, & in tranquillitate devotio Christiana permaneat, ut bonis operibus perseverans ad aeternum regnum te duce valeat pervenire, per Dominum Jesum Christum, etc. God which providest for thy people by thy Power, and rulest over them in Love, grant unto this thy Servant James, the spirit of Wisdom and Government, that being devoted unto thee with all his heart, he may so wisely govern this Kingdom, that in his time the Church may be in safety, and Christian Devotion may continue in peace, that so persevering to the end in good works, he may by thy mercy come unto thine everlasting Kingdom, through thy Son our Lord Jesus Christ, who liveth and reigneth with thee world without end. Amen. The Litany being ended, the Archbishop beginneth to say aloud, Sursum Corda. Resp. Habemus ad Dominum. Lift up your Hearts, etc. Answ. We lift them up unto the Lord. Verè dignum & justum est aequum & salutare, os tibi semper & ubique gratias agere, domine sancte, pater omnipotens, eterne Deus, electorum fortitudo & humilium celsitudo, qui in primordio per effusionem diluvii Crimina mundi castigare voluisti, & per Columbam ramum olivae portantem pacem terris redditam demonstrasti. Iterumque Aaron famulum tuum per unctionem olei sacerdotem sanxisti, & posteà per hujus unguenti infusionem ad Regendum populum Israeliticum sacerdotes ac Reges & prophetas praefecisti, vultumque Ecclesiae in oleo exhilerandum per Prophaeticam famuli tui vocem Davidi esse praedixisti. Ita quaesumus omnipotens Pater ut per hujus creaturae pinguedinem hunc servum tuum Jacobum sanctisicare tua benedictione digneris, eumque in similitudine Columbae pacem simplicitatis populo sibi subdito praestare, & exemplo Aaronis in Dei servicio diligenter imitari, regnique fastigia in Consiliis scientiae & aequitate judicii semper assequi, vultumque hilaritatis per hunc olei unctionem tuamque benedictionem (te adjuvante) Toti Plebi paratum habere facias per Christum Dominum nostrum, etc. It is very meet, right, and our bounden duty, that we should at all times, and in all places, give thanks unto thee, O Lord, holy Father, Almighty and everlasting God, the strength of thy Chosen, and the exalter of the Humble, which in the beginning, by the pouring out of the Flood, didst chasten the sins of the world, and by a Dove conveying an Olive branch, didst give a token of reconcilement unto the earth, and again didst consecrate thy servant Aaron a Priest, by the anointing of Oil, and afterward by the effusion of this Oil, didst make Priests, and Kings, and Prophets, to govern thy people Israel, and by the voice of the Prophet David, didst foretell that the Countenance of thy Church should be made cheerful with Oil. We beseech thee almighty Father, that thou wilt vouchsafe to bless and sanctify this thy Servant James, that he may minister Peace unto his people, and imitate Aaron in the service of God. That he may attain the perfection of Government in Counsel and Judgement, and a countenance always cheerful, and amiable to the whole people, through Christ our Lord. This done, the King ariseth from his Devotion, and reposeth him a while in his chair of Estate. After a while, he goeth to the Altar, and there disrobeth himself of his upper garments (his under apparel being made open with loops only closed) at the places which are to be anointed. The Archbishop undoeth the loops, and openeth the places which he is to anoint. The Archbishop first anointeth his hands: saying, Unguantur manus, etc. istae de oleo sanctificato unde uncti fuerunt Reges & prophetae. Et sicut Samuel David in regem, ut sis benedictus & constitutus Rex in regno isto super populum istum quem Dominus Deus tuus dedit tibi ad regendum & gubernandum; Quod ipse prestare dignetur, qui cum Patre & Spiritu sancto, etc. Let these hands be anointed, as Kings and Prophets have been anointed, and as Samuel did anoint David to be King, that thou mayst be blessed, and established a King in this Kingdom over this people, whom the Lord thy God hath given thee to rule and govern, which he vouchsafe to grant, who with the Father and the holy Ghost, etc. The mean while the Choir singeth the Anthem, Sadoc. Sacerdo●. Sadock the Priest, and Nathan the Prophet, anointed Solomon King, and all the people rejoiced, and said, God save the King for ever. The Archbishop saith this prayer. Prospice omnipotens Deus serenibus obtutibus hunc gloriosum Regem, & sicut benedixisti Abraham, Isaac & Jacob, sic illum largis benedictionibus spiritualis gratiae cum omni plenitudine tua potentia irrigare atque perfundere dignare. Tribue ei de roar coeli & de pinguedine terrae habundantiam frumenti vini, & olei, & omnium frugum opulentiam ex largitate divini muneris long a per tempora, ut illo regnantè sit sanitas corporum in patria, & pax inviolata sit in regno, & dignitas gloriosa regalis Pallatii maximo splendore Regiae potestatis oculis omnium fulgeat, luce Clarissima choruscare atque splendescere qui splendidissima fulgura maximo profusa lumine videatur. Tribue ei Omnipotens Deus, ut sit sortissimus protector patriae, & Consolator ecclesiarum ac Coenobiorum sanctorum, maxima cum pietate regalis munificentiae, atque ut sit fortissimus regum triumphator, hostium ad opprimendas rebels, & paganas nationes. Sitque suis inimiciis satis terribilis pro maxima fortitudine regelis potentiae. Optimatibus quoque atque praecelsis proceribus ac sidelibus suiregni Munificus & amabilis, & pius; Ut ab omnibus timeatur atque deligatur. Reges quoque de lumbis ejus per succ●ssiones temporum futurorum egredi●n●ur, regnum hoc regere totum, & p●st gloriosa tempora atque faelicia praesentis vitae gaudia sempiterna in perpetua beatitudine habere mereatur. Per Christum, etc. Look down Almighty God with thy favourable countenance upon this glorious King, and as thou didst bless Abraham, Isaac and Jacob, so vouchsafe we beseech thee by thy power, to water him plentifully with the blessings of thy grace. Give unto him of the dew of Heaven, and of the fatness of the Earth, abundance of Corn, and Wine, and Oil, and plenty of all fruits of thy goodness long to continue, that in his time here may be health in our Country, and Peace in our Kingdom, and that the glorious dignity of his Royal Court, may brightly shine as a most clear lightning, far and wide in the eyes of all men. Grant Almighty God, that he may be a most mighty protector of his Country, a bountiful comforter of Churches and holy Societies, the most valiant of Kings, that he may triumph over his enemies, and subdue Rebels and Infidels; that he may be loving and amiable to the Lords and Nobles, and all the faithful Subjects of his Kingdom, that he may be feared, and loved of all men, that his Children may be Kings to rule this Kingdom by succession of all ages, and that after the glorious Nota. and happy days of this present life, he may obtain everlasting joy and happiness through Christ our Lord. The prayer ended, the Archbishop p●●ceedeth with his anointing. 1. Of the Breast. 2. Between the Shoulders. 3. Of both the Shoulders. 4. Of the boughs of both his arms. 5. Of his head in the Crown. The anointing being done, the Abbot of Westminster closeth the loops again which were opened. The Archbishop saith these prayers. Deus Dei filius. Deus Dei filius Jesus Christ dominus noster qui à Patre oleo exultationis unctus est, participibus suis, ipse per praesentem sacri u●guinis infusionem spiritus paracliti super c●put tuum insundat benedictionem, eandemque usque ad interiora 〈…〉 penetrare faciat, quatinus hoc visibili & tractabili dono invisibilia percipere, & temporali regn● justis moderaminibus ex●cuto aeternaliter cum eo regnare merearis, qui solus sine peccato rex regum cuivit, & gloriatur cum De● patre & spiritis sancto. God the Son of God, Christ Jesus our Lord, which was anointed by his Father with the oil of gladness above his fellows, he by his holy anointing, pour down upon thy head the blessing of the holy Ghost, and make it enter into the inward part of thy heart, so that thou mayst receive invisible grace, and having justly governed thy temporal Kingdom, thou mayst reign with him eternally, who only being without sin, doth live in glory with God, and the Father, and the holy Ghost. Deut qui es justorum gloria, & misericordia peccatorum, qui misisti filium tuum pretioso sanguine su● genus humanum redi●sere qui conteris bella, & propugnatores in te sperantium, 〈◊〉 arbitrio omnium regnorum continetur potestas. Te humiliter deprecamur, ut praesentem famulum tuum Jacobum in tua misericordia confidentem, in praesenti sede regali benedieas, ●ique propitius adesse digneris; ut qui tua expetit protectione defendi, omnibus fit hostibus fortior. Fac eum Domine beatum esse, & victorem de invictissimis. Corona eum cor●nae justitiae & pietatis, ut ex toto cord & tota ment in te credens tibi deserviat. Sanctum tuam Ecclesiam defendat & sublim●t, populumque sibi commissum, just regat, nullis insidiantibus malis eum in justitiam convertat. Accende domine Cor ejus ad amorem tuae gratiae, per hoc unctionis oleum, unde unxisti Sacerdotes, Reges & Prophetas, quatinus diligens justitiam per tramitem similiter justitiae populum ducens, post peracta à te disposita in regali excellentia ann●rum curricula, pervenire ad aeterna gaudia mereatur. Per Christum Jesum, etc. God which art the glory of the Righteous, and the mercy of Sinners, who hath sent thy Son to redeem mankind with his precious blood, who bringest Wars to an end, and defendest those that trust in thee, upon whose good will and pleasure doth depend the strength of all Kingdoms; we humbly pray in this Royal seat, to bless this thy servant, who putteth his confidence in thy mercy, vouchsafe in thy favour to be present with him, that he which desireth to be defended by thy protection, may be stronger than his Enemies: Crown him with the Crown of Justice and Piery, that with all his heart, and all his mind, he may trust in thee, serve thee, defend and advance thy holy Church, and govern the people committed to his charge in justice and equity. Kindle O Lord his heart with the love of thy grace by the inward anointing wherewith thou hast anointed Priests, Kings and Prophets, that he loving Justice, and leading his people by the ways of righteousness, after the glorious course of this life which thou hast appointed, he may come to eternal joy, through Christ. The prayers being ended. First a shallow Coif is put on the King's head (because of the anointing) If his Majesty's hair be not smooth after it; there is King Edward's Ivory comb for that end. Then the Colobium or Dalmatica is put on him. After the putting on whereof, the Archbishop saith the prayer. Deus Rex Regum, etc. The King putteth on the Linen gloves (part of the Regalia.) Then he taketh off his Sword, wherewith he was girt before. He goeth to the Altar, and there offereth it. The chief Peer then present offereth, and redeemeth the Sword. Which having done, he draweth the Sword out, and carrieth it naked before the King, from that time all the solemnity. The Archbishop taketh the Sceptre with the Cross, and delivereth it into the King's right hand, with these words; Accipe sceptrum regiae potestatis insigne, virgam scilicet regni rectam, virgam virtutis, qua teipsum benè regas, sanctans Ecclesiam populumque videlicet Christianum tibi à D●mino commissum regia virtute ab improbis defendas, pr●●os corrigas, rectos pascisices, & ut viam rectam tenere possint tuo juvamine dirigas, quatenus de temporali regno ad aeternum regnum perven●as, ipso adjuvante cujus regnum permanet in secula seculorum. Amen. Receive the Sceptre, the sign of Kingly power, the Rod of the Kingdom, the Rod of Virtue, that thou mayst govern thy self aright, and defend the holy Church and Christian people committed by God unto thy charge. Punish the wicked, and protect the just, and lead them in the way of righteousness, that from this Temporal kingdom, thou mayst be advanced to an Eternal kingdom, by his goodness whose kingdom is everlasting. After the Archbishop saith this prayer. Omnium Domine fons bonorum, cunctorumque Deus institutorum perfectuum, tribue quaesumus famulo tuo Jacobo adeptam benè regere dignitatem, & à te sibi▪ praestitum honorem dignare corroborare. Honorifica eum prae cunctis regibus, uberi eum benedictione locupleta, & in solio regni sirma stabilitate consolida; visita eum sobole, praesta eum prolixitatem vitae. In diebus ejus semper oriatur Justitia, ut cum Jocunditate & laetitia eterno glorietur in regno. O Lord the Fountain of all good things, and the author of all good proceedings, grant we beseech thee to this thy servant James, that he may order aright the dignity he hath obtained. Vouchsafe to confirm the honour which thou hast given him, honour him before all Kings, and enrich him with a rich benediction; establish him in the throne of this Realm; visit him with increase of Children, let justice spring up in his days, and with joy of gladness, let him reign in thine everlasting kingdom. Then the Archbishop delivereth the Rod with the Dove into the King's left hand, saying. Accipe virgam virtutis atque aequitatis, qua intelligas te mulcere pios, & terrere superbos, Errantes viam doce, Lapsisque manum porridge, disperdasque superbos, & releves humiles, ut aperiat tibi ostium Jesus Christus dominus noster, qui de se ipso ait; Ego sum ostium per me si quis introierit salvabitur. Et ipse qui est clavis David & Sceptrum domus Israel, qui aperit, & nemo claudit, claudit & nemo aperit, sit tibi adjutor, qui educit vinctum de domo Carceris, sedentem in tenebris & umbra mortis, ut in omnibus sequi merearis eum de quo Prophetae David cecinit, Sedes tua Deus in seculum seculi, virga recta est virga regni tui, & imitare ipsum qui dicit. Diligas justitiam & odio habeas iniquitatem, propterea unxit te Deus Deus tuuc oleo laetitiae ad exemplum illius, quem ante secula unxerat prae particibus suis, jesum Christum Dominum nostrum, etc. Receive the Rod of virtue and equity, Learn to make much of the godly, and to terrify the wicked, Show the way to those that go astray. Offer thy hand to those that fall. Repress the proud. Lift up the Lowly, that our Lord Jesus Christ may open to thee the door, who saith of himself, I am the door, by me if any man enter in he shall be safe; and let him be thy helper, who is the key of David and the Sceptre of the house of Israel, who openeth and no man shutteth, who shutteth and no m●n openeth, who bringeth forth the captive ou● of prison, where he sat in darkness and in the shadow of death, that in all things thou mayest follow him of whom the Prophet David saith, Thy seat O God endureth for ever▪ the Sceptre of thy Kingdom is ● right Sceptre; thou hast loved righteousness, and hated iniquity: Wherefore God even thy God hath anointed thee with the oil of gladness above thy Fellows, even Jesus Christ our Lord. After this he blesseth the King, saying. Benedicat tibi, etc. Dominus, custodiatque te, & sicut te voluit super Populum suum esse Regem, ita in presenti seculo faelicem, & aeternae faelicitatis tribuat esse consortem. Amen. The Lord bless and keep thee, and as he hath made thee King over his people, so he still prosper thee in this world, and make thee partaker of his eternal felicity in the world to come. Amen. Grant O Lord that the Clergy and People gathered together by thy Ordinance, for this service of the King, may by the gracious assistance of thy goodness, and the vigilant care of thy servant and King, be continually governed, and preserved in all happiness. Amen. Grant that they obeying thy holy will, may be freed from all adversities, and enjoying the riches of thy grace, may with fervent love walk in the ways of thy Commandments, that in this life being made partakers of thy peace, they may be Citizens of thy Kingdom in the life that is to come, through Jesus Christ our Lord. Amen. The King kisseth the Archbishop, and the Bishops than Assistant. After this, the King goeth up from the Altar to the Stage (all the Peers solemnly attending his Majesty in their places.) In the mean time the Choir sing; Te deum laudamus, etc. Which being ended, the Archbishop inthronizeth the King into his throne there: saying, Sta & retine à modo locum, quem huc usque paterna successione tenuisti hareditario judicio tibi delegatum per autoritatem Dei omnipotentis & praesentem traditionem nostram & omnium Episcoporum caeterorumque Dei servorum, & quanto Clerum sanctis altaribus propinquiorem prospices, tanto ei potiorem in locis congruis honorem impendere memineris, quatenus mediator Dei & hominum te mediatorem Cleri & Plebis in hoc regni Solio confirmet, & in regnum aeternum regnare faciat Jesus Christus Dominus noster, Rex Regum & Dominus Dominantium, qui cum patre & spiritu sancto vivit, & regnat in secula seculorum. Amen. Stand and hold fast from henceforth, that place whereof hitherto thou hast been heir by the succession of thy forefathers, being now delivered unto thee, by the authority of Almighty God, and by the hands of Us, and all the Bishops and Servants of God; and as thou seest the Clergy to come nearer unto the Altar, so remember that in places convenient thou give them greater honour, that the mediator of God and Man may establish thee in this Kingly throne, to be the mediator betwixt the Clergy and the Laity, and that thou mayst reign for ever with Jesus Christ, the King of Kings, and the Lord of Lords, who with the Father and the holy Ghost, liveth and reigneth for ever. Amen. Which done, all the Peers do their homage to the King. His verbis. I become your Leigeman of Life and 〈◊〉, and of Earthly Worship, and Faith and Troth shall bear unto you, to live and die with you against all manner of folk. So God m● help. And after, put their hands and touch the Crown (b● way of ceremony, as promising to support it with all their power.) Then the King to ease himself of the Sceptre and Rod in his hands, giveth them to carry to such as it please●●● his Majesty. The Archbishop kneeled down, and made his 〈◊〉 as followeth, Out of the Coronation of Edward the 6. J. A. Shall be faithful and true, and Faith and Troth bear unto you our Sovereign Lord, and to your Heirs Kings of England, and I shall do and truly knowledge the service due of the Lands I claim to hold of you, as in the right of your Church, as God shall help me. And so kissed the King's left cheek, etc. Or these words taken out of another book. I become your man Liege of life and Limb, and Troth and hearty Honour to you shall bear, against all men that now live and die. So help me God, etc. The Archbishop goeth down to the Altar, and begins the Communion. The Prayer. Quaesumus omnipotens, etc. Quaesumus omnipotens Deus, ut famulus tuus Jacobus Rex noster, qui tua miseration● suscepit Regni gubernacula, virtutum etiam omnium percipiat incrementa. Quibus decenter ornatus▪ & vitiorum voraginem devitare, & hosts superare, & ad te qui veritas & vita es gratiosus valeat pervenire, per Dominum jesum nostrum. Amen. O Almighty God, we beseech thee that this thy Servant James our King, who by thy mercy hath received the government of this Realm, may also receive an increase of all Virtues, whereby he may be acceptable to thee, and avoid the gulf of vice, and overcome all his enemies, and finally come to thee in glory, who art the Way the Truth, and the Life, through Christ our Lord. The Epistle, 1 Pet. 2. By two Bishops. The Gospel, Matth. 22. The Nicene Creed. The Offertory. The King cometh down from the Throne to offer. He offereth twice. 1. Bread and Wine. 2. A Mark of Gold. Then the Prayer, Omnipotens Deus, etc. Omnipotens Deus det tibi de roar coeli & de pinguedine terrae habundantiam frumenti, vini & ol●i, & serviant tibi populi, & adorent te tribus. Esto Domixus fratrum tuorum, & incurventur ante te filii matris tuae, & qui ben●dixerit tibi benedictionibus repleatur, & Deus erit adjutor tuus. Opus benedicat tibi benedictionibus coeli desuper in montibus, & in Collibus benedictionibus abyssi jacentibus deorsum, benedictionibus uberum, & uvarum Pomarumque, benedictiones Patrum antiquorum Abraham & Isaac & Jacob confortatae sint super te. Almighty God, give thee of the dew of Heaven, and of the fat of the Earth, abundance of Corn and Wine. Let the Nations serve thee, and the Tribes ado●e thee, and let him be blessed that blesseth thee, and God shall be thy helper. Almighty God, bless you with the blessing of Heaven above, in the Mountains and Hills, and with the blessings of the Earth beneath, with the blessings of Corn and Wine, and Fruit, and let the blessings of the old Fathers, Abraham, Isaac, and Jacob, be established upon thee, through Christ our Lord. Bless O Lord, the virtuous courage of this King, and accept the work of his hands, replenish his Realm with the increase of thy Blessings, with the fruit of the Heavens, and the dew of the Water, and the depths. Let the influence of the Sun and the Moon, drop down fatness upon the high Mountains, and the Clouds rain plenty upon the low Valleys, that the Earth may abound with store of all things. Let the blessings of him that appeared in the Bush, descend upon his head, and the fullness of his blessings fall upon his Children and posterity. Let his Feet be dipped in Oil, and his horn be exalted, as the horn of an Unicorn, by which he may scatter his enemies from on the face of the Earth; the Lord that sitteth in Heaven be his defender for ever and ever, through Jesus Christ our Lord. Amen. Bless we beseech thee, O Lord, these thy gifts, and sanctify them unto this holy use, that by them we may be made partakers of the Body and Blo●d of thy only begotten Son Jesus Christ. And thy servant our King James may be fed unto ●ve●lasting life of Soul and Body, and enabled to the discharge of his great place and office, whereunto thou hast called him of thy great goodness: grant this O Lord for Jesus Christ's sake our only mediator and advocate. Amen. Deus Rex Regum, & dominus dominantium, per quem Reges regnant, & legum eonditores Jura decernunt, dignare propitius benedicere hoc regale ornamentum, & presta ut famulus tuus Rex nost●r qui illud portaturus ornamento bonorum morum, & sanctarum actionum in conspectu tuo fulgeat, & post tempora alieni vitam aeternam & gloriam quod tempus non habet sine sine possideat, per Dominum nostrum, etc. O God the King of Kings, and Lord of Lords, by whom Kings do reign, and Lawgivers do make good Laws, vouchsafe in thy favour to bless this Kingly ornament, and grant that thy servant our King, who shall wear it, may shine in the spirit, with the ornament of good life, and holy actions, and after this life ended, he may forever enjoy that life, and glory which hath no end, through Christ our Lord. The prayer done, the Abbot of Westminster arrayeth the King. 1. With the supertunica, or close Pall. 2. Then with the Tynsin hose. 3. Then with his Sandals. The Spurs are put on by a Nobleman, thereto by the King appointed. Then the Archbishop taketh the Sword, and layeth it before him on the Altar, and saith the Prayer, Exaudi Domine, etc. Quaesumus, Domine preces nostras, & hunc ensem quo hic famulus tuus Jacobus se circumcingi desiderat, majestatis tuae dextera benedicere & sanctificare dignare, quatenus defensio atque protectio ecclesiarum esse, viduarum Orphanorum omniumque Deo Servientium contra savitiam paganorum, aliisque insidiantibus sit pavor, terror & formido, per Dominum nostrum etc. Hear our prayers, we beseech thee, and vouchsafe by thy right hand of majesty, to bless and sanctify this Sword, wherewith this thy servant James desireth to be girt, that it may be a defence, and protection of Churches, Widows, Orphans, and all the Servants of God, against the savage cruelty of Pagans and Infidels; and that it may be a fear and terror to all those that lie in wait to do mischief, through Christ our Lord. Then the Archbishop delivereth the Sword into the King's hands, saying, Accipe gladium. Which Sword is girt about him by a Peer thereto appointed. Accipe gladium per manus Episcop●rum licet indignas, vice cum & auth●ritate sanctorum Apostolorum consecratas, tibi regaliter impositum, nostraeque benedictionis ●fficio in defensionem, sanctae fidei Ecclesiae divinitus ordinatum. Et ●sto memor de quo Psalmista prophetavit dicens. Accingore gladio tuo super femur tuum potentissime, ut per eundem vim aequitatis exerceas molem iniquitatis poten●er destru●s, & sanctam Dei Ecclesiam ejusque fideles propugnando protegas. Non minus sub fide falsos quam Christiam nominis hostes execreris ac destruas, viduas & pupillos clementer adjuves ac defendas, desolata restaures, restaurata conserveses, ulciscaris injusta, Confirms been disposita, quatenus haec in agendo virtutum triumpho gloriosus▪ Justitiaeque cultor egregius cum mundi salvatora, cujus typum geris in nomine sine sine merearis regnare. Qui cum patre & Spiritu Sancto, etc. Receive this Kingly Sword (which is hallowed) for the defence of the Faith of Christ's holy Church, and delivered unto thee by the hands of Bishops, though unworthy, yet Consecrated, in the place of the holy Apostles; and remember of whom the Psalmist did prophesy, saying, Gird thyself with thy Sword upon thy Thigh, O thou most mighty; and with this Sword, exercise thou the force of Equity, and mightily destroy the growth of Iniquity; protect the holy Church of God, and his faithful people, and pursue Heretics, no less than Infidels, defend and help Widows, and Orphans. Restore the things that are gone to decay, and maintain those things that are restored, be revenged of injustice, and confirm things that are in good order, that doing these things thou mayst be glorious in the triumph of Virtue, and excellent in the ornament of Justice, and reign for ever with the Saviour of the world, whose image you bear, who with the Father and the Holy ghost. Then the Armill is put about his neck (in the manner of a Stole) and tied to the boughts of his two Arms. The Archbishop saying; Accipe armillas sinceritatis, & sapientiae divinaeque circumdationibus judicium, quibus intelligas omnes operationes tuas contra hostes visibiles, & invisibiles posse esse munitas, per Dominum nostrum, etc. Receive the Armill, as a token of Gods embracing, whereby all thy works may be defended against thy enemies, both bodily and ghostly, through Christ our Lord. Then the Mantle or open Pall is put on by the Abbot of Westminster. The Archbishop saying, Accipe pallium, quatuor initiis forma●um, per quod intelligas quatuor mundi partes Divinae potestati esse sub ectas. Nec quenquam posse feliciter regnare in terris, nisi cui potestas regnandi fuerit collocata de Coelis. Receive this Pall which is form with four Corners, to let thee understand, that the four quarters of the world, are subject to the power of God, and that no man can happily reign upon Earth, who hath not received his authority from Heaven; Then the Archbishop taketh the Crown into his hands, and saith this prayer. Deus perpetuatis, Dux virtutum cunctarum, hostium victor, benedic hunc famulum tuum Jacobum, tibi caput suum inclinantem, & prolixa sanitate, & prospera felicitate eum conserva, & ubicunque auxilium tuum invocaverit, cito adsis, & protegas ac defenda. Tribue ei quaesumus domine divitias gratiae tuae comple in bonis desiderium ejus, corona ●um in misericordia tua, tibique domino opia devotione jugi●er famuletur, per Dominum nostrum jesum Christum filium etc. O God of Eternity, the commander of all Powers, the vanquisher of all Enemies, bless this thy servant, who boweth his head unto thy Majesty, preserve him in long health, and prosperous felicity, be present with him, protect and defend him, whensoever he calleth upon thee. Give him, we beseech thee, the riches of thy Grace, fill his soul with goodness, and crown him with thy mercy, and let him always in godly devotion wait upon thee, through thy Son our Lord jesus Christ. The Archbishop Crowneth the King, saying: Coronet te Deus corona Galeaque justitiae, honore & opere fortitudinis, ut per officium nostrae benedictionis cum side recta, & multiplici bonorum operum fructu ad Coronam pervenias regni perpetui. Ipse lergiente, cujusregnum permane● in secula seculorum. God Crown thee with a Crown of Glory, and Righteousness, with the honour, and work of Fortitude, that thou by our Ministry, having a right Faith, and manifold fruit of good works, mayst obtain the Crown of an everlasting kingdom, by the gift of him whose kingdom induteth for ever. In the mean time the Choir singeth the Anthem. Confortare. Be strong and of a good courage, and observe the Commandments of the Lord, to walk in his ways and keep his Ceremonies, Precepts, Testimonies and judgements, and almighty God prosper and strengthen thee whithersoever thou goest. The Lord is my Ruler, therefore I shall want nothing. Deus in virtute. The King shall rejoice in thy strength, O Lord, exceeding glad shall he be of thy Salvation, for thou hast granted him his hearts desire, and hast not denied him the request of his lips: for thou hast prevented him with blessings of goodness, and hast set a Crown of pure gold upon his head. Then he putteth the Ring on his Wedding finger: saying, Accipe regiae dignitatis annulum, & per hunc in te Catholicaefidei signaculum, quatenus ut hodie ornaris caput, & Princeps regni ac Populi, ita perseveres auctor & stabilitor Christianitatis, & Christianae sidei, ut felix in opere, locuples in side cum rege Regum glorieris Cui est honour & gloria per aterna secula seculorum. Amen. Receive the Ring of Kingly dignity, and by it the seal of Christian Faith, that as this day thou art adorned the head and Prince of this Kingdom and People, so thou mayst persevere as the Author and establisher of Christianity, and the Christian Faith, that being rich in Faith and happy in Works, thou mayst reign with him who is King of Kings, to whom be glory and honour for ever and ever. After this the Archbishop saith this prayer: Deus cujus est, etc. omnis potestas, & dignitas, da f●mul●tuo, propriae suae dignitatis eff●ctum in quâ te remuner ante permaneat, semperque te timeat tibique jugiter placere contendat, per Dominum nostrum etc. O God, to whom belongeth all Power and Dignity, give unto thy Servant the Fruit of his Dignity, wherein grant he may long continue and fear thee always, and always labour to please thee, through Christ our Lord. The King cometh to the Step of the Altar, to receive the Sacrament. The Archbishop ministereth the Bread. The Abbot of Westminster the Cup. The King returneth to his Throne, and there stayeth the end of Service. The Communion being done, the King cometh down in Estate to the Altar. Thence into King Edward's Chapel. The King taketh off his Crown, and delivereth it to the Archbishop, who layeth it on the Altar there. The King withdraweth himself into the Traverse. There the great Chamberlain of England, disrobeth him of the Robes of King Edward the Confessor. These Robes he immediately delivereth to the Abbot of Westminster. The King is arrayed with his own Royal Robes provided for his Majesty to wear that day. The King being newly arrayed, cometh forth of the Traverse, and goeth to King Edward's Altar. There the Archbishop putteth on him the Crown which is provided for his Majesty to wear that day. The King taketh again his Sceptre with the Cross into his hand, and the Rod with the Dove. The King with his whole train, in most solemn manner, goeth back to his Palace, by the same way he came. Dinner being done, and the King withdrawing himself, the Sceptre which the King carried in his hand, with the Rod (being the Regalia) are to be re-delivered to the Abbot of Westminster again, to be kept as they have been. Consecratio Reginae. THE Queen must be supported by two Bishops, from the West door of the Church of Westminster, etc. The Queen must be anointed, etc. after the Homage done by the Lords, and the King's Coronation finished. The Queen following the King down to the Altar, going before the Lords, bearing her Crown, Sceptre and Rod, two Bishops sustianing her, and for her there shall be made on the left side of the Altar a Folding stool. She shall sit while the King be required for the keeping of the Customs, etc. and that done, while Veni Creator is singing, and all the while the King is anointing. Dicetur ab Episcopo ad ingressum Ecclesiae, at the West door of Westminster Church. This prayer. Omnipotens sempiterne, etc. O Almighty and everlasting God, the Fountain and Wellspring of all goodness, which dost not reject the frailty of the Woman, but rather dost vouchsafe to allow and choose it, and by choosing the weak things of the world, dost confound those things that are strong, which didst sometime cause thy People to triumph over a most cruel Enemy, by the hand of Judith a woman, give ear we beseech thee to our most humble prayers, and multiply thy blessing upon this thy servant, whom in all humble Devotion, we do consecrate our Queen. Defend her always with thy mighty right hand, and with the Buckler of thy favour, protect her on every side, that she may be able to overcome, and triumph over all her Enemies, both bodily and ghostly, and that with Sarah and Rebecca, Leah and Rachel, and other blessed and honourable Women, she may multiply and rejoice in the fruit of her Womb, to the honour of the whole Kingdom, and the good government of the holy Church of God, through Christ our Lord, who vouchsafed to be born of a most pure Virgin, that he might visit and redeem the world, who liveth and reigneth with thee, in unity of the holy Ghost, through all age's world without end. Another blessing of the Queen before the Nobles, to be said at the Altar before she be anointed. Deus qui solus, etc. God which only hast immortality, and dwellest in Light which cannot be approached, whose Providence is never deceived, which hast made all things that are to come, and callest those things that are not, as the things that are, which castest down the Proud from their Seat, and dost exalt the Humble and Meek, we humbly beseech thy unspeakable mercy, that as for the good of the people of the Jews, thou didst deliver Queen Hester from Captivity, and didst bring her to the bed of King Assuerus, and the society of his Kingdom; so for the good of thy Christian Flock, thou wilt of thy mercy by our Ministry, advance this thy Servant, to the most high and Royal company of our King, that she continuing always in the chastity of Princely Wedlock, she may obtain the Crown that is next unto Virginity, and may in all things, and above all things, study always to please thee the living God, and by thy holy inspiration to perform those things that are acceptable unto thee, through Christ our Lord, Amen. Here the Holy Oil shall be poured upon the Crown of her head in the manner of a Cross. The Queen is to be anointed two times, first in the forepart of her Head, the Bishop saying these words; In the name of the Father, the Son and the holy Ghost, let the anointing of this Oil increase thy honour, and establish thee for ever and ever. Secondly on her Breast, saying the same words; In the name of the Father, the Son, and the holy Ghost, let the anointing of this Oil increase thy honour, and establish thee for ever and ever. After the Anointing, this Prayer is to be said: Omnipotens sempiterne Deus. O Almighty and everlasting God, we beseech thee of thy Goodness, pour out the spirit of thine abundant blessing, upon this thy servant, that as by the Imposition of our Hands, she is this day Crowned Queen, so she may by thy sanctification, continue always thy chosen and worthy Servant, that she may never hereafter fall from thy Grace, through Christ our Lord. Here the Ring must be given her, and put on the Forefinger of her Right hand, the Bishop saying, Accipe annulum. Receive this Ring the Seal of a sincere Faith, that you may avoid all infection of Heresy, and by the power of God compel barbarous Nations, and bring them to the knowledge of the truth. This Prayer must follow. Deus cujus est. God, to whom belongeth all Power and Dignity, grant we beseech thee to this thy Servant, by the sign of Christian Faith, prosperous success in this her honour, and that she may continue firm in the same, and endeavour always to please thee, through Christ our Lord. Then the blessing of the Crown. Deus tuorum. O God, the Crown of the Faithful, which dost Crown their heads with precious Stones. Bless and sanctify this Crown, that as the same is adorned with many precious Stones, so thy Servant that weareth the same, may of thy grace be replenished with the manifold gifts of all precious virtues, through Christ our Lord. Amen. Then the Crown is set upon her Head, the Bishop saying; Accipe Coronam. Receive the Crown of Glory, and the honour of Joy, that you may shine in Righteousness, and be crowned with everlasting gladness. This also. Officio nostre. Seeing you are by our Ministry solemnly Consecrated for our Queen, receive the Crown of Royal excellency, which is placed upon your head by the Episcopal hands of us, though unworthy, and as you are Crowned without, with Gold and Pearl, so labour to be beautified within with the Gold of Wisdom, and the Pearl of Virtue, that after this life ended, you may with the just Virgins, decently meet the everlasting Bridegroom, our Lord Jesus Christ, and enter the Kingly gate of the Heavenly Court, by his help, who with the Father, and the Holy ghost, liveth and reigneth for ever and ever. Amen. Then the Archbishop purteth the Sceptre in her right hand, and a Rod of Gold in her left hand, saying, Omnium Domine. O Lord the fountain of all good things, and the giver of all perfection, grant unto thy servant, that she may order aright the high Dignity she hath obtained, and with good works establish the glory that thou hast given her, through Christ our Lord. Amen. Then is the Queen carried back into the Throne, by the two bishops. As she passes by the King she boweth to him. She is placed in her Throne, and thus continueth, until she come down with the King, to offer and receive the Communion. The Queen going with the King into Saint Edward's Chapel, putteth off her Crown there at the Altar, before which Altar she stayeth until the King hath made himself ready in the Traverse. After they both put on their Crowns Imperial, and so go to the Palace. For the fourth, I shall communicate to the World this Form of King Charles the I. his Coronation in Scotland, Anno 1633. Written with Mr. Dells own hand, Secretary to the late Archbishop of Canterbury Dr. Laud. The Form of Coronation, and Rites to be used therein; collected from other the like Solemnities known to have been used either in this Kingdom, or by other great Princes abroad. LEaving the choice of the Place and Church to his Majesties own appointment, wheresoever the Coronation shall be done. A Stage must be set up made square and fastened to four Pillars of the Church, railed about, and the Rails and Stage overspread and covered with Carpets and Tapestry. The Stage being made of some convenient height and breadth, must have some Steps for ascent on the West part, about the midst thereof, and as many for descent to the Altar or Table, which is to be placed on the East. Upon the Stage another little Scaffold must be erected of two foot high; which two steps to ascend, on which the Throne of State must be placed, and adorned as is meet. A Chair of State must also be set on the Stage, on the right hand of the little Scaffold, with a Fald-stoole and Cushions, for his Majesty to do his Devotion. A little Traverse is to be made on the South side of the Altar or Table, for the King to repose and disrobe himself. Round about on the right and left hand of the Stage, there must be Scaffolds for Noblemen, Barons, Knights, Gentlemen of the Chamber, and others to rest and behold. Within the compass of the Altar or Table a Pulpit must be set for Sermon. Over against it a Chair of State for his Majesty, with a Foldstool to kneel at. On the West side of the Pulpit a Foarm covered with Tapestry, for the Archbishop, and Bishops serving at the Coronation. The Evening before, the King would be at service in Chapel, besides his private Devotion, whereof the Bishop of Dunblane, now Dean of the Chapel, must have care to remember his Majesty. The Regal, Crown, Sceptre, and Sword, with the Great Seal of the Kingdom, and Spurs are to be delivered to such Persons as his Majesty will appoint for carrying the same. There is likewise to be provided a Red silken Coat, having the Places for the Anointing opened and looped, which his Majesty is to wear next to his Shirt. The Sacred Oil is to be provided also, and put in some Silver Vessel. Cloth of some colour, red or blue, must be prepared and spread on the Ground from the Palace Hall door, to the Stage in the Church, for his Majesty to walk upon all the way, which Way must be railed on every side. This must be done in the Morning of the Coronation by some Nobleman that his Majesty will make Almoner for that day. And this concerning the Preparation. The Morning of the Coronation. The Bishops, noblemans, and Commissioners of Burroughes to the number of six, are at that Morning to come unto the Presence. The Constable and Marshal (who are to carry their Buttones in their hands all that day) having brought the King from his Bed chamber to the Presence, and after he is placed in his Chair, they all making the Reverence that becomes; Some one of the Church, or Noblemen speaks to this purpose. Sir, the Estates of this your native and ancient Kingdom, calling to mind the great happiness they enjoyed under the Government of your Majesty's Father of blessed memory, and acknowledging your Highness to be the rightful Heir of this Crown, by a long and lawful descent, do beseech your Majesty to receive them into your Highness' protection, to govern them by the Laws of the Kingdom, and defend them their Rights and Liberties by your Royal power: Offering their Service in most humble manner to your Majesty, with their Vows to bestow Land, Life, and what else is in their power, for the safety of your Majesty's sacred Person, and maintenance of your Crown, which they entreat your Majesty to accept, and pray Almighty God that you may happily, and for many years enjoy the same. The King Answers. I do esteem your affections more than the Crowns of many Kingdoms, and will by God's assistance bestow my life for your defence, wishing to live no longer than I may see this Kingdom flourish in all happiness. Then kissing his Majesty's hands, they prepare all to go in their ranks as they are appointed, towards the Church. The Lion ●. of Arms having an open Crown upon his Head, carries in his hand the Vessel containing the sacred Oil. Two of his Brethren walk on either of his hands one. The srumpets' sound, and so they march. The Receiving of the King into the Church. THe Archbishop and Bishops, with the Musicians From the New door. of the Chapel are to meet the King at the Entry in Procession wise. The King is received under a Canopy, supported by four Barons. Two Bishops walk, one on his Majesties one hand, and another upon the other. The Dean of the Chapel is always by to inform the King of the Rites of the Solemnity, as need shall be. The King is received with an Anthem into the Church, Protector noster, etc. Behold oh Lord our Protector, and look upon the face of thine Anointed; because one day in Anthem 1. thy Court, is better than a thousand etc. Quam dilecta etc. The King passing up the Church, goeth to the Stage, and reposeth himself a little. The Regal Crown, Sceptre, Sword, Great Seal, and Spurs are laid down on a Taffel besides the Altar or Table. The sacred Oil is delivered by Lion K. of Arms to the Dean of the Chapel, who brings it ●o the Archbishop, and he sets the same on the Table. Then the King comes down from the Stage, and the Sermon begins. Sermon. Which ended, the King ascends again to the Stage, and sits down in the Chair of State. Then the Archbishop (the Marshal of Scotland going before him) goeth to all the Quarters of the Stage, and speaks to the People in these words; Sirs, I do present unto you King Charles, the rightful and undoubted Inheritor of the Crown and dignity of this Realm. This day is by the Peers of the kingdom, appointed for his Coronation. And are you not willing to have him for your King, and become subject unto him and his Commandments? The King stands up in this time, and as the Archbishop goes from one part of the Stage to another, turneth himself that he may be seen of the People. The People declare their willingness by their Acclamations, and Shouts, crying, God save King Charles; or Let the King live. Then is sung this Anthem, Firmetur manus tua, etc. Anthem 2. Let thine Hands be strengthened, and thy right Hand be exalted, let Judgement be the preparation of thy Seat, mercy and truth go before thy face. Hallelujah. Psal. 89. Misericordias Dei, etc. Glory be to the Father, etc. Whilst the Anthem is singing the Archbishop goeth down to the Altar or Table, and resteth there. Then is the King supported by two Bishops, brought to He offered twenty pieces. the Altar, and makes his Oblation; After which he knelt at his Fald-stool, and the Archbishop says this Prayer; Deus visitator humilium: O God who dost visit those that are humble, and dost comfort them by thine Holy Spirit, send down thy Grace upon this thy Servant King Charles, that by him we may feel thy presence amongst us, through Jesus Christ our Lord. Amen. The Prayer ended the King sits down in his The Oath. Chair, and the Archbishop goeth unto him, and asketh, if he be willing to take the Oath appointed to be given at the Coronation of Kings? His Majesty declaring his willingness, the Archbishop ministereth the Questions following. Archbishop. Sir, will you promise to serve Almighty God, and as every good King in his Kingdom ought to do, maintain the Gospel of jesus Christ in this your Kingdom, against all Atheism, Profaneness, Heresy, Schism, or Superstition whatsoever? Rex. I promise faithfully so to do. Archbishop. Sir, will you promise to rule this People subject to you, and committed to your Charge, according to the Laws, Constitutions and Customs of this your Kingdom, causing (as much as in you lieth) justice and Equity to be ministered without partiality? And to endeavour the Peace of the Church of Christ and all Christian People? Rex. I grant, and promise so to do. Archbishop. Sir, will you likewise promise to preserve the Rights and Privileges of the Crown of Scotland? Rex. I promise so to do. Archbishop. Sir, We do also beseech you to grant and preserve unto us of the Clergy, and to the Churches committed to our Charge all Canonical Privileges, and that you will defend and protect us, as every good King ought in his Kingdom to defend his Bishops, and the Churches that be under their Government? The King answers. With a willing heart I grant the same, and promise to maintain you and every one of you with all the Churches committed to your charge, in your whole Rights and Privileges, according to Law and Justice. Then the King rising from his Chair is led to the Altar, where in sight of all the people, laying his hands upon the Bible, he takes his Oath and says. All the things which before I have promised, I shall observe and keep. So God me help; and by the Contents of this Book. After the Oath, the King returns to his Chair of State, and then is sung the Hymn, Veni Creator, etc. Veni Creator. The Hymn finished, the King kneeleth at his Foldstool, and the Archbishop says this prayer. We beseech thee O Lord, holy Father, almighty and everlasting God, for this thy Servant King Charles, that as at the first, thou broughtest him into the world by thy Divine Providence, and in the flower of his youth hast preserved him until this present time; So thou wilt evermore enrich him with the gift of Piety, fill him with the grace of Truth, and daily increase in him all goodness, that he may happily enjoy the seat of supreme Government, by the gift of thy supernal grace. And being defended from all his Enemies, by the Wall of thy mercy, may prosperously govern the people committed to his Charge. After the Prayer, the Litany is sung, and at the close thereof this is to be added. Litany. That it may please thee to keep and strengthen in the true Worshipping of thee, in Righteousness and Holiness of life, this thy servant Charles, our King and Governor, and so to the end. Then is said this prayer by one of the Bishops that sings the Litany. O Almighty and everlasting God, Creator of all things, Ruler of Angels, King of Kings, and Lord of Lords, who madest thy Servant Abraham triumph over his Enemies; didst give many victories to Moses, and Joshuah, the Governors of the people; didst raise and exalt David thy Servant to be a King over them; didst enrich Solomon his Son with the gift of Wisdom and Understanding▪ and blessedst him with peace and great prosperity. Give ear we beseech thee unto our humble Prayets, and multiply thy blessings upon this thy Servant, who is now to be consecrated our King, that He being strengthened with the faith of Abraham, endued with the mildness of Moses, armed with the fortitude of Joshuah, exaited with the humility of David, and beautified with the Wisdom of Solomon, may please thee in all things, and ever walk uptightly in thy ways. Defend him by thy mighty arm, compass him with thy protection, and give him to overcome all his and thine Enemies. Honour him before all the Kings of the Earth. Let him rule over Countries, and let Nations adore him. Establish his Throne with Judgement and Equity, let Justice flourish in his days, and grant that He underpropped by the due obedience and hearty love of his People, may sit on the Throne of his Forefathers for many years, and after this life may reign with thee in thine everlasting kingdom, through Jesus Christ our Lord and Saviour. Amen. The Litany thus ended, the Archbishop beginneth to say aloud, Lift up your Hearts and give thanks unto the Lord. Answer: By the Bishops that sings the Litany. We lift them up unto the Lord and to give thanks unto him it is meet and right. Then the Archbishop says, It is very meet and right and our bounden duty so to do, and at all times, and in all Places to give thanks to thee O Lord, holy Father, almighty and everlasting God, the strength of thy Chosen, and the exalter of the humble, who in the beginning by sending the 'slud of Waters didst punish the sins of the World; and by a Dove bringing an Olive branch in her mouth, didst give a token of Reconcilement to the Earth; Who afterwards didst consecrate thy Servant Aaron a Priest, by the anointing of Oil, as also by the pouring out of the same didst make Kings, Priests, and Prophets to govern thy People Israel: And by the voice of the Prophet David didst foretell, that the Countenance of thy Church should be made joyful with Oil: We beseech thee to bless and sanctify this thy Servant King Charles, that he may minister Peace unto this People, that he may attain to the perfection of Government in Counsel and Judgement, and that his Countenance may be always cheerful and amiable to all his People, through Jesus Christ our Lord. Amen. This Prayer said the King rises from his devotion, and reposeth himself awhile in the Chair of State, in which he is to be Crowned. Afterwards he goeth to the Altar, and standeth with his Back close unto it, disrobes himself of his upper Garment, his under Coat having the loops opened in the Places where he is to be anointed. Then he comes to the Pulpit side, and sitting in a Chair, a Canopy is held over his Head all the time of his Anointing. The Archbishop first anoints his Hands in the Palms saying; In the name of the Father, and of the Son, and of the Holy Ghost (which words he repeats in all the several Anointings) let these hands be anointed with Oil, as Kings and Prophets have been anointed: And as Samuel did anoint David to be King, that thou mayest be blessed and established a King in this Kingdom over the People, whom the Lord thy God hath given thee to rule and govern: Which he vouchsafe to grant, who with the Father and the Holy Ghost is one, and reigns in glo●y everlasting. Amen. In this time the Singers do sing the Anthem, S●d●●ke the Priest and Nath●n the Prophet anointed Solomon King, and all the People rejoiced and said, God save the King for ever. Then the Archbishop says this Prayer. Look down Almighty God upon this thy Servant, our dread Sovereign King Charles, with thy favourable countenance, and as thou didst bless Abraham, Isaac, and Jacob, so vouchsafe we beseech thee to water him plentifully with the Blessing of thy Grace; give unto him of the dew of Heaven, and of the fatness of the Earth, abundance of Corn, Wine, and Oil, with all plenty of fruits, and other good things. Grant him long to continue, and that in his time there may be health and peace in this Kingdom. Grant O Almighty God that he may be a mighty Protector of this Country, a bountiful Comforter of Churches, and holy Societies, the most valiant of Kings, terrible to Rebels and Infidels, amiable to his Nobles, and to all his faithful Subjects. Make his Royal Court to shine in Princely dignity as a most clear Lightning, far and wide in the Eyes of all men. Finally let him be blessed with happy Children, that may reign as Kings, after him and rule this Kingdom by Nota. Succession of all Ages, and after the glorious and happy days of present life, give him of thy mercy an everlasting Kingdom with thee in the Heavens, through Jesus Christ our Lord. Amen. The Prayer ended, the Archbishop proceeds in the Anointing. 1. His Breast. 2. Betwixt the Shoulders. 3. Both the Points of the Shoulders. 5. Boughs of his Arms. 5. The Crown of his Majesty's head. The Anointing done: the Dean of the Chapel closeth the loops again, which were opened. Then the Archbishop reads this Benediction. God the Son of God, Christ Jesus our Lord, who was anointed of his Father with Oil of gladness above his fellows; pour down upon thy Head the Blessing of the Holy Ghost, and make it enter into the inward parts of thy Heart, so that thou mayest reign with him in the Heavens eternally. Amen. This pronounced, a shallow Coif is put upon the King's head, because of the Anointing. Then the King goeth to the Altar, and the Robe is put upon him, at which the Archbishop says this Prayer. By the Lord Chamb. O God the King of Kings and Lord of Lords, by whom Kings do reign, and Lawgivers make good Laws, vouchsafe in thy favour to bless this thy Servant Charles, in all his Government, that living godly, and leading his People by the way of righteousness, after a glorious course in this life he may attain that joy which hath no end, through our Lord. Amen. Then the Sword is brought to the Archbishop, who By the Earl of Bohun. laying it on the Altar, prays in this manner. Hear our prayers, we beseech thee O Lords and vouchsafe by thy right hand of Majesty to bless and sanctify this Sword, wherewith thy Servant Charles desires to be girt, by the same he may defend Churches, Widows, Orphans, and all the People of God, against the savage cruelty of Pagans and Infidels; and that it may be a terror, and fear to all those that lie in wait to do mischief; through Jesus Christ our Lord. Amen. Then the Archbishop takes up the Sword, and puts it in the King's hand saying. Receive this Kingly Sword for the defence of the faith of Christ, and protection of his Holy Church; and remember him of whom the psalmist did prophecy saying. Gird thyself with thy Sword upon thy Thigh, O thou most mighty; and with thy sword execute thou Equity and justice. Pursue all Heretics and Infidels, defend Widows and Orphans, restore the things that are gone to decay, maintain and confirm the things that are restored and in good order, destroy the growth of iniquity, and take punishment of all injustice, that you may be glorious in the triumph of virtue, and reign with him whose Image you bear, for ever and ever. Amen. The Sword is girt to the King's side by one of the Peers thereto oppointed. By the Earl of Bohun. Then the King returns to the Chair, wherein he was anointed, and hath the Spurs put on by the Lord Marshal. After which the Archbishop taking the Crown in his hand says this prayer. O God the Crown of all the faithful, who dost Crown their Heads with precious Stone that trust in thee, bless and sanctify this Crown, that as the same is adorned with many precious Stones, so this thy Servant that wears the same may be replenished of thy Grace with the manifold gifts of all precious Virtues, through Christ our Lord. Amen. Then the Archbishop crowneth the King saying. God Crown ●hee with a Crown of glory and righteousness, with the Honour and virtue of fortitude, that by a right faith, and manifold fruits of good works you may obtain the Crown of an everlasting kingdom, by the gift of him whose kingdom endureth for ever. Amen. Then the King goes to the Stage and sits in the Chair of State, which is placed by the Throne. Then the Lion by direction of the Marshal calls the Nobles, who set their hands to the Crown, and say every man these words. So God not help me, as I shall support thee. And when they have done, they all hold up their hands, and swear to be loyal and true Subjects. The Marshal having in his hand the obligatory Oath of the People, goeth to the four Corners of the Stage, and reads the same to the Lion, who cries it down to the people, and they all hold up their hands and say. Amen. The Oath of the People is this. We swear, and by the holding up of our hands do promise all subjection and loyalty to King Charles, our dread Sovereign, and as we wish God to be merciful unto us, shall be to his Majesty true and faithful, and be ever ready to bestow our Lives, Lands, and what else God hath given us, for the defence of his sacred Person and Crown. When the King is Crowned the Earls and Viscounts put on their Crowns, and the Lion his. The other Barons and Lords continue bare and uncovered. Then is this Anthem sung. Be strong and of good courage, and observe the Commandments of the Lord to walk in his ways, and keep his Ceremonies, Precepts, Testimonies and Judgements. And almighty God strengthen and prosper thee, wheresoever thou goest. The Lord is my ruler, therefore I shall want nothing. The King shall rejoice in thy strength oh Lord exceeding glad shall he be o● thy Salvation. For thou hast granted him his hearts desire, and hast not denied him the request of his lips, for thou hast prevented him with blessings of goodness, and hast set a Crown of pure Gold upon his Head. After this the King goes down again, loses his Sword wherewith he was gi●t, and offers it, laying the same upon the Altar, which one of the Chief Nobles redeems with an Offering, and then draws it forth, and carries the same naked before the King. Then the Archbishop takes the Sceptre, and delivers it in the King's right hand with these words. Receive the Sceptre the sign of royal power, the Rod of the kingdom, the Rod of virtue, th●t thou mayest govern thyself aright, defend the holy Church, and all the Christian people committed by God to thy charge, punishing the wicked, and protecting the just. And then he saith this Prayer. O Lord the fountain of all good things, and the Author of all good proceedings, grant we beseech thee, to this thy Servant that he may rightly use the Dignity which he hath by Inheritance; vouchsafe to confirm the Honour which thou hast given him before all Kings, and enrich him with all Benedictions. Establish his Throne, visit him with increase o● Children, ●et Justice spring up in his days and his Soul be filled with joy 〈◊〉 gladness, till he be translated to rhine everlasting 〈◊〉. Amen. After this the Archbishop blesseth the King saying. The Lord bless thee and keep thee, and as he hath made thee King over his people, so he still may prosper thee in this world, and in the World to come make Thee partake● of his eternal felicity. Amen. The King than kisseth the Archbishop and Bishop's assistant. After that the King ascendeth the Stage attended by the Nobles, and the Singers sing Te Deum laudamus, Te Deum. etc. Which ended, the Archbishop enthrones the King saying. Stand and hold fast from henceforth the place Nota. whereof you are the righteous and lawful Heir by a long and lineal succession of your Forefathers, which is now delivered unto you, by the authority of Almighty God, and by the hands of us the Bishops, and Servants of God; And as you see the Clergy come more near to the Altar than others, so where it is convenient you will remember to give them that honour and respect which is due to their places, that the Mediator of God and man, may establish you in this kingly Throne, and that with him you may reign and live for ever. Then goeth the Chancellor to the four Coruers of the Stage, and proclaims his Majesty's pardon, with offer of the same under the Great Seal of Scotland, to all who shall require it. Upon which the people make their Acclamations crying, God save the King. This done the Archbishop and Bishops kneel down, and make their Homage, their hands being betwixt the King's hands, and these words are read unto them. J. A. B. shall be faithful and true, and faith and truth bear, unto you our Sovereign Lord, and your Heirs Kings of Scotland, and I shall do, and truly acknowledge the Service of the Lanos, which I shall claim to hold of you in the right of the Church, as God help me. And they shall kiss the King's left cheek. After them the Temporal Lords in like manner kneeling and holding their hands betwixt the King's hands, have these words read unto them. J. A. B. become your Liege man and truth and faith I shall bear unto you, live and die against all manner of folks whomsover in your Service. So God me help. They kiss likewise the King's left cheek. The King giveth the Sceptre to such as it shall please his Majesty for carrying the same, and goeth down to the Chair of Estate over against the Pulpit. And the Archbishop going to the Altar or Table, beginneth the Communion. The Communion ended and blessing given, the King with the Crown on his Head, and Sceptre in his hand returns with the whole Train in most solemn manner to his Palace. The Trumpets sound, the Canon's shout, and other small Shot are discharged. Silver and Gold pieces coined for that purpose are cast among the People. And then the King goeth to his Feast, which is ordered as his Majesty shall give direction. God Save the KING. Having given You this large Account of the Ceremony, and Prayers used at the Coronations of our own and other Christian Kings and Emperors: I shall thereunto subjoin this memorial passage of * Bibliothecae Histor. lib. 1. sect. 70. p. 61. 62. Diodorus Siculus, touching the Form of Prayer and Solemnities used at the inauguration of the ancient Pagan Kings of Egypt. When the Egyptian King was to be enthroned, he had such a Copy of the Laws delivered to him, by which he was to conform himself in all things, and an exact Estate of the Realm presented to him by Letters written from all parts: Tum lotus, & regni insignibus splendidâque trabea ornatus, diis sacrificatum ibat. Adductis tum ad aram victimis, mos erat Principi sacerdotum regi astantum magna unce in conferta Aegyptiorum corona PRECES ENUNTIARE, UR DI● SANITATEM, CUM BONIS CAETERIS OMNIBUS REGI, JUS ET AEQUUM ERG A INFERIORES TUENTI LARGIANTUR, singulae etiam Regis virtutes d●praedicandae tum erant, quod videlicet piam ergà Deo●, & mitissimam erga homines affectionem gerat, ut qui sit continens, justus, magnanimus, âlienus à mendacio, benignus honorum communicator, & tandem omnis concupiscentiae victor, qui minores delictorum meritis paenas irroget, & ampliorem beneficio gratiam repend●t benemeritis. Haec & multa alia his affinia ubi peroravit Antistes, ignorantiae ad extremum peccata execratur, Regem quidem culpa eximens, sed & noxam & paenas in ministros & doctores malorum retorquens: Quod ideo peragebat, simul ut ad metum Numinis, & vitam Diis gratam Regem exhortaretur, simul ut non admonitionis acerbitate, sed laudum ille cebris virtuti maxime congruis, ad vitae modestiam illum adsuef●ceret, Post haec cum extis victimae in spectis, Rex perlitasset, à sacris libellis sacerdos consulta quaedam & facta clarissimorum virorum ad vitam conducentia▪ è commentariis sacris praelegebat, ut Princeps Reipublicae honestissimorum rationes consiliorum animo consideratas ad praescriptam singulorum administrationem simili modo accommodaret. Non enim agendi ad populum & indicia obeundi tantummodo, sed etiam de ambulandi & laudandi, & cum uxore dormiendi, omniumque adeo per vitam agendorum tempus definitum erat, simplici praeterea nutrimento uti, & vitulorum anserumque carnibus vesci, & certan● bibere vini mensuram, quae nec ad repletionem immodicam, nec ad ebrietatem faceret, in morem habebant. Breviter, tam moderata victus r●tio praescripta fuit ut non legislator, sed Medicorum optimus, ad sanam valetudinem omnia referens, ●am instituisse videatur. Whereupon their Kings strictly conforming themselves to their Laws in all things without the least 〈◊〉, he subjoins Hâc ergà subditos justitiâ cum Rege● uterentur, madore in se cives benevolentià quam amore cognatos, propensos habebant: Non enim sacerdotum du●●axat collegia, sed universa Aegyptiorum Natio adeòque ●●●guli, non tàm de uxoribus liberisque & bonis suis privatis, quam de Regis incolumitate solliciti erant. QUOC●●CA LONGISSIMO ETIAM TEMPORE SUB REGIBUS MEMORATIS INTEGRUM REIPUBL●C AESTATUM CONSERVARUNT, IN SUMMA VI●AM FELICITATE EXIGENTES, QUAMDIU HAEC LEGUM CONSTITUTIO V●GEBAT. Ad haec plurimae ab ●is gentes subactae, maxima vis opum collecta, provinciae inimitabili operum magnificentiâ illustratae, u●besque variis & sumptuosissimis donariis exornatae. Which God grant may be England's condition for the future as well as theirs and its too in times past, by a speedy happy cordial legal restitution & conjunction of K. and Subjects in the strictest bonds of mutual love and loyalty, without any adulation or selfseeking on either part. Then shall we sing with the elegant Poet: a Claudian. de 6. Consulatu Hono●ii. p. 156. Non quaerit pretium, vitam qui debet amori. O quantum populo secreti numinis addit Imperii praesens species? quantamque rependit Majestas alterna vicem, cum Regia Circi, Connixum gradibus veneratur purpura vallis, Plebis ad●ratae reboat fragor, Unaque ●otis Intonat Augustus Septenis Arcibus echo? b Claudian. de Laudibus Su●conis. l. 3. p. 196, 197. Fallitur egregio quisquis sub Principe credit Servitium: nunquam libertas gratior extat Quam sub Rege pio; quos praesicit ipse regendis Rebus ad arbitrium plebis Patrumque reducit, Concorditqus libens, meritis seu praemia poscant Seu punire velint, posito jam purpura fastu De se judicium non indignatur haberi. Sic docuit reguare Pater, sic casta juventae Froena dedit, teneros his moribus imbuit annos Verior Augusti genitor, fiducia belli, Pacis consilium; per quem squalore remoto Pristina Romuleis infloruit artibus aetas: Per quem fracta diu, translataque penè potestas In proprium reducta Lareni, victricia reddit Fata solo, fruiturque iterum, quibus haeserat olim Auspiciis, Capitique errantia Membra Reponit. I shall conclude this whole Treatise with the usual thanks and Prayer of the Prelates, Lords, and Commons assembled in Parliament in the name all of other Subjects of England (whom they represent) entered upon every general Pardon of the King passed in Parliament, wherein they pray God to give him a peaceable, good and long life, in these words. Les Prelates, Signior, & Commons en ceft parliament assembles, au nom de touts vous autres subjects, Remercient tres humblement vostre Majesty, & Prient deiu vous doner en sante, bone vie, & long. And with these Prayers and Collects for the King of England in the Book of Common Prayer. Priest. O LORD SAVE THE KING. Answer: (by all the people.) And mercifully hear us when we call upon thee. Almighty God, whose Kingdom is everlasting and power infinite, have mercy upon the whole congregation, and so rule the heart of thy chosen Servant, CHARLES' OUR KING AND GOVERNOR, that he (knowing whose minister he is) may above all things seek thy honour and glory, and that we his Subjects (duly considering whose authority he hath) may faithfully serve, honour and humbly obey him, in thee, and for thee, according to thy blessed word and ordinance, through Jesus Christ our Lord, who with Thee and the holy Ghost, liveth and reigneth one God, world without end. Amen. Almighty and everlasting God, we be taught by thy holy word, that the hearts of Kings are in thy rule and governance, and that thou dost dispose and turn them as it seemeth best to thy godly wisdom; we beseech thee, so to dispose and govern the heart of CHARLES, THY SERVANT OUR KING AND GOVERNOR, THAT IN ALL HIS THOUGHTS WORDS AND WORKS, HE MAY EVER SEEK THY HONOUR AND GLORY, AND STUDY TO PRESERVE THY PEOPLE COMMITTED TO HIS CHARGE, IN WEALTH, PEAGE, AND GODLINESS: Grant this, O merciful Father for thy son's sake Jesus Christ our Lord. Amen. 1 Sam. 2. 6, 7, 8, 9, 10. The Lord killeth and maketh alive, he bringeth down to the grave, and bringeth up again; The Lord maketh poor and maketh rich, he bringeth low and lifteth up: He raiseth up the poor out of the dust, and lifteth up the beggu● srom the dung hill, to set them among Princes and to make them inherit the Throne of glory, &c▪ The▪ Adversaries of the Lord shall be broken in pieces, out of heaven shall he thunder upon them, the Lord shall judge the ends of the earth, AND HE SHALL GIVE STRENGTH UNTO HIS KING, AND EXALT THE HORN OF HIS ANOINTED. GOD SAVE KING CHARLES' THE SECOND. AMEN. FINIS. ERRATA. Courtcous' Reader, Correct these mistakes at the Press. pag. 15. line 22. read finierunt. p. 16. l. 1. r. Catholicae. l. 38. r. seculi. p. 32. l. 8. r. stabilitate. p. 4. l. 23. r. liberatus. p. 45. l. 3. r. subventionis. p. 60. l. 14. r. processionale. p. 73. l. 26. sermons. l. 30. Charles. r. James. p. 82. l. 32. countenance. r. continuance. p. 129 l. 34. multip●cetur. p. 133. l. 22. firmet p. ●●7. l. 24. r. ci●●unda●us. p. 158. l. 8. perfunde. p. 234. ●risone. p. 239. l 37. ●ille. p. 240. l. 13. penetrassent. p. 275. l 34. r. liberis tribue. p. 2 77. l. 21. r. populis. p. 277. l. 11. r. nos. p. 282. l. 4. vivis. l. 22. corona. p. 284. l. 19 profectuum. p. 292. l. 13. r. salvatore. p 293. l. 28. pice. Margin. p. 25. l. 1. 298. ●. 292. p. 104. l. 5. fection. p. 13. l. 7. Ibidem.