^ /V . V. '/ . ••’. ^ ; i ; ; ' ‘ ' • ' • ' • (K r\d Decrees , ' V0<. <2, i Aen^6q^ ^.2 Roman Documents AND Decrees A COLLECTION OF Apostolic Letters and Encyclicals, etc., and Decrees of the various Roman Congregations ' Edited by Rev. DAVID DUNFORD Vol. II.—No. 8. APRIL, MAY, AND JUNE, 1908 Published Quarterly New York, Cincinnati, Chicago BENZIOER BROTHERS Printers to the Holy Apostolic See 1908 L • ASSERHO SEPTEM SACRAMENTORUM OR, DEFENCE OF THE SEVEN SACRAMENTS By HENRY VIII., King of England Re-edited with an Introduction by H«v. Louis 0’Donovan, S.T.L. Preceded by a Preface by HIS EMINENCE JAMES CARDINAL GIBBONS , Archbishop of Baltimore 8vOf cloth, . . . net, $2.00 Printed in Latin and English, giving the Original Text of King Henry with Translation on the opposite side Father O E^onovan here gives us a learned commentary on a rare and ex- treme^ interesting book. He shows us Henry VIII. in the days when he was a Catholic beau-ideal; in body, tall, straight, broad-shouldered, a master of every gentlemanly accomplishment; in mind naturally clever, an accomplished linguist, a learned theologian, a faithful son of the Church. As such he wrote his famous book, The Defence of the Seven Sacraments.” The learned author gives a SynopMS of the “Assertio,” discusses its Occasion, Origin and Motive, its Author- ship, the Various Editions and Versions, the Presentation of it to the Pope. He criticizes at length the “Assertio,” and examines the influence it exerted in its day. A bibliography of over a hundred works is added. The “Assertio” itself is printed in the original Latin text, with English translation, a document of the greatest 1 interest and value. • CARDINAL GIBBONS says: “Such a work as the present, giving the orig- inal texts of the authors who have a right to be admitted as rjeliable witnesses, IS a sign of the tirnes, for Fr. O’Donovan here brings before you King Henry and a .hundred critics and lets them speak for themselves in their own words. * *1-* matter of contention between Catholics and members of the Church of England, showing in Henry’s own words that he who •^ became the first head of the Protestant Church in . England was, together with all the people of England in those olden days, truly Catholic and violently opposed to Luther and his destructive and murderpus reform. “I hope, therefore, that the work may be widely and carefully read, especially in this country, but indeed also in England, the land of its birth.” THE EDUCATION OF OUR GIRLS By THOMAS EDWARD SHIELDS, Ph.D. Associate Professor of Psychology in the Catholic University of America 12mo, cloth, net, $1.00 With a Preface by HIS EMINENCE JAMES CARDINAL GIBBONS Let me congratulate you on the service you are rendering, by pen and by tongue, to the cause of thorough and sensible and Christian education. Few teachers have the gift of showing as clearly as you do the necessary synthesis of these three qualities in the right training of the young. May your writings become handbooks among all educators; and may you for years to come be able to add to the store of wisdom they so greatly need.”—MOST REV. JOHN J. KEANE, Archbishop of Dubuque. “It affords me great pleasure to acknowledge the receipt of your book, ‘The Education of Our Girls,' and to express my hearty approval both 'of its purpose and its content. As the subject is of practical importance, involving the most serious moral and religious interests, it deserves careful consideration by parent and teacher alike.”—RIGHT REV. D. J. O’CONNELL, D.D., Rector of the Cathohc University of America. ^ “Your book on ‘The Education of Our Girls’ seems to me to combine ih an admirable manner the useful and the pleasant. It ought to prove a valuable laid to all who are engaged in teaching in our Academies and Colleges.”—REV. WILLIAM TURNER, D.D., Catholic University of America. BENZIGER BROTHERS, New York, Cmcinnati, Chicago Roman Documents AND Decrees A Collection of Apostolic Letters and Encyclicals^ etc,, and Decrees of the various Roman Congregations Edited by Rev. DAVID DUNFORD Vol. IL—No. 8. APRIL, MAY, AND JUNE, 1908 Nihil obstat, RICARDUS CONWAY, Censor deputatus Imprimi potest, -V GULIELMUS Episcopus Arindelensis Vicarius Generalis Westmonasterii New York, Cincinnati, Chicago Benziger Brothers Printers to the Holy Apostolic See 1908 CONTENTS PAGE The Secretariate of State : i. Letter to Italian Bishops concerning the preservation of art treasures . 149 2. Faculty granted to French Bishops concerning alienation of Church goods 150 3. Letter congratulating Father Lemius for his Catechism on Modernism . 155 Briefs: i. Indulgence ** toties quoties” to all visiting churches of the Congregation of the Blessed Sacrament on Corpus Christi 157 2. Crozier Indulgences granted to priests of the “Propa- gation of the Faith ” 157 Decrees : Congregation of the Index — Certain books condemned 159 Congregation of the Council — 1. Indult for publishing the Banns in writing .... 160 2. Additional solutions to questions on Betrothals and Marriage 163 3. Substitution in choir service 164 4. Distributions “inter praesentes” are the same as extraordinary distributions 165 5. Parochial jurisdiction admitted from “ immemorial custom ” 166 Congregation of Bishops and Regulars — 1. Rules for Seminaries in Italy 167 2. Concerning a Parish Priest vacating his parish . . 189 3. Proprietary right as regards a public oratory . . . 190 Congregation of Rites — 1. Additions to the Martyrology 191 2. On the use of chairs instead of the scamnum at Mass and Vespers 191 3. Anew form of tabernacle approved ...... 192 4. Decree on the Vatican edition of the Gradual . . . 193 5. As to the order of precedence in translation of Feasts . 194 6. “ Libera me Domine ” after a private Mass .... 194 iv. CONTENTS. PAGE Decrees ; Congregation of Indulgences— 1. Indulgence for an ejaculatory prayer 195 2. Indulgence '* toties quoties ” for the Scala Sancta . . 195 3. Concerning Indulgences with Confession and Com- munion ..... 196 4. “ Sanatio ” for invalid receptions into Confraternity of Our Lady of Mount Carmel 197 5. Indulgence for prayer in honour of Our Lady of Lourdes 198 6. Faculty for blessing and affixing indulgences to “ Coronae Viae Crucis ” . 199 7. A new concession regarding ** Coronae Viae Crucis ” . 200 8. Indulgence for ejaculation (Holy Name) ..... 200 9. Faculty for Bishops to determine time for triduum of supplication to the Blessed Sacrament 201 10. Concession with regard to Confession necessary for gaining indulgences . 202 Congregation of the Propagation of the Faith — Rules of St. Joseph’s Missionary College finally approved 203 SECRETARIATE OF STATE Epistola ad Italiae Episcopos de conservandis tuendisque Ta- bulariis, aliisque bonarum artium monumentis. Ulme, ac Rme. Domine, Impellens necessitas tutam efficiendi moderandique conserva- tionem tabulariorum, ac bonarum artium monumentorum quae a clero custodiuntur, Sanctitati Suae suasit ut super hac gravissima re mentem, sollicitudinemque revocaret Rmorum. Italiae Epis- coporum. Munus itaque mihi a S. S. commissum perficio, Ampl. Tuae eas quae sequuntur pontificias dispositiones com- mendationesque significans. 1 . In quavis Dioecesi ab Ordinario permanens Coetus dioecesanus pvo documentis monumentisque a elevo custoditis instituatur, ea praeci- pua ratione ut tuta meliorque reddatur praefatarum rerum con- servatio, tum ne alienentur, tum ut rectius custodiantur. 2. Praecipua coetus cura esto simplicem ac diligentem in- dicem perficere sive documentorum in dioeceseos ecclesiasticis tabulariis asservatorum sive monumentorum aliorumque bo- narum artium objectorum, quae a clero dioeceseos custodiuntur. Uterque index a singulo coetu perficiatur pro singulo ente eccle- siastico (v. g. Capitulo, paroecia, etc.) et pro singulis publicis locis cultui destinatis. Eiusmodi indicis exemplar in tabulario loci conservetur (capitulari, paroeciali, ecc.), et alterum apud eiusdem dioeceseos ipsum coetum. 3. Quaelibet mutatio in statu rei iam indici adseriptae pera- genda, quam ob mutationem index eo loco cum haud praecisus esset, diligenter notificetur, antequam perficiatur a ius habente (Capitulo, Parocho, etc.) Coetui respective, qui eiusmodi muta- tionem adnotare tenetur, salvis observationibus peragendis, quae debita ratione extimandae sunt. 4. Continua Coetus cura esto invigilare ut praefata conservatio religiose tuta reddatur a clero ad quem pertinet. Si aliquem detegerit defectum, illico de eo doceat ens cuius interest, et si necessitas id suadeat, recursum offerat ad Ordinarium, qui de re doctus quamprimum consulat. Alia ex parte Ordinarius non abstineat in S. Visitatione a statu rerum comprobando, ad quas spectant praesentes litterae. Coetum certiorem reddens pro op- portunis dispositionibus. 150 SECRETARIATE OF STATE. 5. Coetus dioecesanus constituatur saltern a Commissario pro documentis, et ab altero pro monumentis. Diligens itaque esto cura Amp. Tuae hos seligere, et si id fieri possit, eis adiungere Commissionem Sacerdotum laicorumque harum rerum experto- rum, qui opus adiuvabunt. 6. Rnius. Ordinarius nullam negligat occasionem practicas suadendi demonstrationes, opportuneque commendandi clero uti supra custodi, ut meliori qua potest ratione munus absolvere queat. Sua ex parte Coetus curet diffusionem opportunarum instructionum, summariaque praeceptorum utilium. Praeterea attentis frequentibus ac saepe subdolis conatibus ademptionum, niutationum, etc. ex parte negotiantium. Ordinarius firmas servet vigentes canonicas dispositiones contra alienationes, mutationes, etc., nec non integro suo iure utatur ac officio recognitionis et consensus in singulis actibus extraordinariis eiusmodi adminis- trationis. Hae sunt dispositiones, quas S. Pontifex zelo Rmorum. Italiae Episcoporum committit, utpote praecepta praecipua ad consu- lendum, quo opportunius potest, gravi honorabilique muneri Cleri quoad tutelam historiae artisque thesaurorum. Sanctitas Sua certam fovet spem, fore ut haec praecepta non modo illico pleneque executioni demandentur, sed praestantiora etiam sug- gerant consilia ad honorem et inclementum traditionum Eccle- siae illustrium. Card. Merry Del Val. Facultates Ordinariis Galliae concessae circa bonorum eccle°> siasticorum alienationem. Monseigneuv, Le Saint-P^re, desireux, dans les penibles conditions actuelles de 1 Eglise de France, de faciliter aux Eveques 1’administration de leurs dioceses, et de pourvoir a la conscience des fideles en ce qui concerne Talienation des biens ecclesiastiques usurpes par le gouvernement, a juge opportun d’envoyer aux Ordinaires les instructions et les pouvoirs cijoints, visant certains cas plus pratiques et plus frequents. Relativement aux biens immeubles, Sa Saintete accorde aux Ordinaires le pouvoir soit d’admettre a une equitable composi- tion (nn. 1-7) et d’absoudre des censures ceux qui en auraient achetes, sans autorisation prealable de 1’Eglise (nn. 9-12), soit d’en permettre Tacquisition, sous la reserve que Tacquereur entre aussitot en composition avec Tautorite ecclesiastique (nn. 13.14). Une exception est faite quant a 1’achat des eglises, des eveches, SECRETARIATE OF STATE. 151 des seminaires et des presbyt^res ; les eveques auront d^s lors, pour chaque cas qui s’en presentera, a recourir au Saint-Si^ge, en lui exposant le fait avec toutes ses circonstances (n. 15). Les Ordinaires out aussi la faculte de pourvoir a la conscience de ceux, qui, sans permission legitime, auraient exerce pour leur utilite personnelle Taction en reprise, en revendication, en revo- cation ou en resolution des biens ecclesiastiques greves de fonda- tions pieuses (n. 8). Ils devront exhorter les fiddles a intenter ces actions dans le but d’assurer Texecution des obligations im- posees par les fondateurs (n. 16). Ils pourront en outre permettre a ceux, dont les biens seraient greves de charges de celebration de messes ou en favour d’oeuvres pies, de les liberer, moyennant le versement d’une somme suffi- sante pour remplir ces charges (n. 17). Enfin le Saint-Pere a daigne accorder aux Eveques d’autres pouvoirs relativement aux biens mobiliers et aux locations (nn. 18-22). Les Ordinaires devront avoir soin de faire instruire les fideles des lois de TEglise en cette matiere : que ceux-ci soient informes notamment des censures et des peines edictees par le saint Con- cile de Trente contre quiconque acheterait, sans autorisation de qui de droit, des biens ecclesiastiques usurpes par les gouver- nements ; que s’ils avaient commis pareille faute, ils n"en pourraient etre absolus, que moyennant une equitable composi- tion avec TEglise, par suite de laquelle ils resteraient dispenses de la restitution des biens. Agreez, Monseigneur, Texpression de mes sentiments devoues en N.-S. Rome, le 24 Septembre, 1907. R. Card. Merry del Val. Ex audientia SSmi., die 21 Septembris y 1907. SSmus. D. N. Pius divina providentia PP. X referente me infrascripto Cardinali a Secretis Status, attentis specialibus cir- cumstantiis in quibus nunc Ecclesia catholica in Gallia versatur, fidelium spirituali bono consulere cupiens in iis quae bonorum ecclesiasticorum alienationem respiciunt, facultates quae sequuntur illius nationis Ordinariis concedere dignatus est. A. — Facultates de bonis immobilibus. I. I. Admittendi ad aequam compositionem, iuxta normas quae sequuntur, christifideles qui bona immobilia Ecclesiae erepta sine eiusdem Ecclesiae venia acquisierunt ; vel acquisita alien- averunt : et praedictorum haeredes et quoscumque successores. 152 SECRETARIATE OF STATE. 2. Procedat Ordinarius, in compositione facienda, de intelli- gentia aliorum Ordinariorum si quorum intersit, et de consensu eorum qui respectivas causas pias canonice repraesentant, aliorumque canonice interesse habentium. 3. In quantitate aequae compositionis determinanda con- siderentur : a) fundorum valor realis eo tempore quo compositio initur ; b) pretium emptionis ; c) praesens oratorum status ; d) id in quo ipsi oratores cum damno Ecclesiae ditiores facti sunt ; e) onera pia, quorum, si adsint, praecipue ratio habenda est. Quoad vero eorumdem onerum redemptionem, condonationem vel reductionem, quatenus opus fuerit, provisum est in sequenti n. 17. 4. Benignior esse potest compositio si pretium solutum, citra culpam emptoris, superet praesentem valorem fundorum ; et pro haeredibus eorum, qui bona ecclesiastica ut supra iniuste posse- derunt, sed alias causas pias fundaverunt aut iuvarunt. 5. Ordinarius, quando agitur de fundis in quibus aliqua sita est ecclesia, vel agitur de rebus sacris mobilibus, oratores oretenus moneat de obligatione qua tenentur faciendi, sub directione Ordinarii pro tempore, quod poterunt pro sacrarum aedium et templorum conservatione, et res sacras nunquam in usus pro- fanos convertendi seu deputandi, idque debitis modis notifi- candi suis haeredibus et successoribus. 6. Pecuniae vero summas ex compositione acceptas, etiam tenues, ipse Ordinarius quamprimum et quam tutissime possit, favore causarum piarum ad quas de iure pertinent, in titulos liberos {valeuv au povteuv) quos viri competentes tutos agnoverint, investire et ad nutum S. Sedis conservare satagat ; neque alienet sine eiusdem venia, neque commutet, nisi urgeat necessitas et tempus non suppetat recurrendi ad S. Sedem. Quod si supradictae summae pertineant ad causam piam alterius dioecesis transmittendae erunt ad eiusdem Ordi- narium. Si eaedem pertineant ad Ordines vel Congregationes religiosas, requiritur ut eis tradi possint, venia S. Sedis in singulis casibus. Quod si summae spectarent ad causam piam iam extinctam, vel ad ecclesiam in qua divina officia amplius celebrari non valeant, Ordinarius ipsarum fructus impendat in bonum alterius causae piae, praesertim ecclesiarum, presbyterorum et cleri- corum pauperum, prout melius in Domino indicaverit, celebratis tamen missis et caeteris persolutis suffragiis, si quae praefinita fuerint. SECRETARIATE OF STATE. 153 7. Nullum documentum peractae compositionis cuipiam tradatur ; quod si illud omnino exigatur, Episcopus iis qui se composuerunt, poterit in scriptis id tantum declarare ; eos omm obligatione conscientiae evga Ecclesiam ratione fundorum^ etc., exemptos et solutos esse. 8. Ad compositionem Ordinarius admittere poterit etiam fideles qui iuxta leges civiles per actionem recuperationis {action en reprise, en revendication, revocation ou en resolution) in utilitatem propriam vindicarunt bona sive immobilia sive mobilia, Eccle- siae donata pro legatis piis adimplendis, quoties vindicata bona ex integro Ecclesiae restituere nequeant. II. 9. Absolvendi, Apostolica auctoritate, sive per se sive per aliam idoneam ecclesiasticam personum, ad hoc in singulis casibus subdelegandam, oratores in praemissis culpabiles, postquam ut supra se composuerint, a censuris et poenis ecclesiasticis in quas propterea quomodolibet inciderint, cum congrua poenitentia salutari et reparatione scandali, meliori quo fieri poterit modo, prudenti iudicio absolventis. 10. Qui ob paupertatem compositionem inire nequeunt, absolvi poterunt cum obligatione ut si ad meliorem conditionem devenerint, Ecclesiae satisfaciant, ac interim scandalum removeant. Item qui statim nequeunt statutam compositionem solvere, si obligationem emittant de ea opportuno tempore solvenda ; re- moto interim scandalo. 11. Ordinarius moneat confessarios ut si ad poenitentes in periculo mortis constitutos et in praemissis culpabiles vocentur, prudenter compositionem urgeant : quod si haec obtineri nequeat vel quia tempus non suppetit vel ob alias rationabiles causas, satis erit si aegrotus eam haeredibus imponat, vel serio promittat eam initurum si convaluerit, remoto scandalo. 12. Ordinarius confessariis sibi benevisis, tempore quadra- gesimae, vel sacrarum missionum, vel urgente paschali praecepto, facultatem concedere poterit absolvendi eos qui compositionem statim inire nequeunt, dummodo iidem serio promittant se intra duos menses ab accepta absolutione, recursum habituros ad Ordinarium pro obtinenda compositione, remoto interim scandalo. III. 13. Permittendi christifidelibus ut bona Ecclesiae acquirere V aleant, remoto scandalo et ea conditione ut statim ad composi- tionem, ut supra faciendam, deveniant. 14. Si agatur de bonis ad Ordinem vel Congregationem re- 154 SECRETARIATE OF STATE. ligiosam pertinentibus, requiritur consensus Superiorum eiusdem Congregationis. 1 5. Exceptas tamen voluit Sanctitas Sua ecclesias, seminaria nec non domus episcopales et parochiales, pro quibus emendis ad S. Sedem recurrendum erit in singulis casibus. 16. Ordinarius permittere poterit (imo suadeat) ut fideles qui iuxta leges civiles ius habent, actionem recuperationis {action en vepyisCy en vevendication^ en revocation ou en vesolution) exerceant ad hoc, ut pia onera iuxta mentem fundatorum adimpleri possint. Datur autem Ordinario facultas concedendi oratoribus partialem remissionem bonorum recuperatorum, quoties speciales circum- stantiae in aliquo casu occurrant, quae iuxta prudens eiusdem Ordinarii indicium et conscientiam, id exigant. IV. 17. Indulgendi iis qui super bonis quibuscumque habent im- posita legata pia vel missarum onera, ut ea redimere valeant data summa, cuius fructus quotannis redditus sufiicientes ac tutos praebeat pro integro eorumdem onerum adimplemento. Quod si aliqua condonatio ex toto vel ex parte, si eis satis- factum non fuerit, vel reductio pro futuro, sive ad tempus sive in perpetuum, concedenda videatur, id Ordinarius facere poterit, omnibus tamen circumstantiis et causis consideratis et perpensis. B.—Facultates de rebus mobilibus et conductionibus. Insuper eadem Sanctitas Sua praelaudatis Ordinariis infra- scriptas concedit facultates, quibus sive per se sive per vicarium in spiritualibus generalem, sive per alias idoneas ecclesiasticas personas ad hoc, etiam habitualiter, specialiter subdelegandas, uti licite et libere valeant. I. 18. Indulgendi christifidelibus ut res annonarias, fructus terrae, res mobiles, vel inter mobiles adnumerandas, ad ecclesias aut loca pia spectantes, et a Gubernio usurpatas, acquirere licite valeant, remoto prudenter scandalo, atque erogata aliqua eleemosyna favore praesertim ecclesiarum seu personarum, ad quas res ipsae spectabant, ab Ordinario sive a subdelegato tax- anda, quatenus emerint pretio quod iudicio Ordinarii aut sub- delegati fuerit minus iusto : ita tamen, ut si agatur de rebus quae non sint usu consumptibiles, sive quae servando servari possint, earum rerum elenchum Ordinario tradere emptores teneantur, et parati sint eas quandocumque ecclesiis, seu locis piis, recepto soluto pretio restituere ; et curando pro viribus, ut SECRETARIATE OF STATE. 155 supellectiles, vasa ac utensilia sacra in usum aliarum ecclesiarum transferantur, nec in usus profanos assumantur. II. 19. Providendi sub iisdem conditionibus ut supra, et praevia eorum absolutione cum congrua poenitentia salutari, iis qui easdem res iam emerint, III. 20. Indulgendi pariter christifidelibus, ut bona ecclesiastica a Gubernio occupata, vel ab iis qui a Gubernio illa acquisierunt sine licentia S. Sedis, conducere, seu iam conducta retinere valeant, imposita illis aliqua eleemosyna favore personarum seu ecclesiarum, ad quas eadem bona de iure pertinent, quatenus conduxerint pretio quod iudicio Ordinarii seu subdelegati fuerit minus iusto, et obligatione faciendi quantum poterunt sub directione Ordinarii pro conservatione praesertim sacrarum aedium ac templorum, quae eisdem bonis fuerint adnexa, ac praevia absolutione cum poenitentia salutari quatenus illicite conduxerint, nec non remoto ac reparato scandalo. 21. Quamvis autem optandum maxime sit, ut huiusmodi con- ductiones ad breve tempus fiant. Sanctitas Sua declarat non obstare quominus, sic iubente Gubernio seu locatore, conductio fiat ultra triennium, sed tamen infra decennium. 22. Vult autem SSmus. Pater ut locationes ecclesiarum semi- nariorum, domorumque episcopalium et parochialium permitti nequeant nisi in casibus necessitatis vel evidentis Ecclesiae utilitatis. Contrariis quibuscumque minime non obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Vaticanis die, mense et anno praedictis. R. Card. Merry Del Val. Litterae gratulatoriae ad P. Lemius ob opus **Catechisme sur le modernisme, etc.” Ulme. Seigneur, Une haute louange, en meme temps que 1’expression de la plus vive satisfaction, c’est ce que j’ai le plaisir d’adresser a V. S. Ulme, au nom du Souverain Pontife, apr^s la remise que je Lui ai faite du splendide opuscule de V. S. portant le titre : “ Catechisme sur le Modernisme, d’apr^s I’Encyclique Pascendi dominici gregis Le caract^re du document pontifical et la nature des erreurs qui y sont condamnees pouvaient rendre malaisee la prompte et SECRETARIATE OF STATE.156 complete intelligence, en toutes ses plus minimes parties, de la tr^s importante Encyclique ; je dis pour les classes moins culti- vees et etrangeres au mouvement des bonnes comme des mauvaises doctrines, pour celles-la aussi . qui, malheureusement trop faciles a donner acc^s aux erreurs, surtout quand elles se presentent sous de faux dehors scientifiques, ne sont point en- suite assez eveillees pour comprendre avec une egale prompti- tude la cause du mal. C’est pourquoi vous avez fait une oeuvre d’utilite insigne en decomposant le document en question, selon la methode simple et unie de votre Catechisme et en le mettant par la a la portee des intelligences les moins cultivees. Sa Saintete se complait au genial et fructueux travail de V. S., et vous louant a un autre titre encore, c’est a savoir que vous ne vous etes ecarte en rien de la lettre meme de 1 ’ Encyclique, Elle vous offre le vceu de voir le produit de votre si opportune etude obtenir une large diffusion et Elle vous accorde de coeur la bene- diction Apostolique. Apres vous avoir fait ces communications, je vous remercie a mon tour de I’exemplaire du dit opuscule que vous m’avez si aimablement offert, et je vous redis les sentiments de tres pro- fonde estime avec lesquels je suis, de V. S. Illme. le tr^s affec- tionne serviteur. Rome, le 13 Decembre, 1907. R. Card. Merry del Val. BRIEFS. Indulgentia toties quoties pro visitantibus ecclesias congre- gationis 5S. Sacramenti in festo Corporis Christi. PIUS PP. X AD FUTURAM REI MEMORIAM Neminem latet festum SSmi. Corporis Christi Domini inter alias Ecclesiae sollemnitates omni modo eminere, ideoque Nobis nihil est antiquius quam ut dies quo Mysterium illud recolitur etiam caelesti indulgentiarum thesauro per universum terrarum orbem eniteat. Hoc consilio votis hodierni superioris generalis Congregationis SSmi. Sacramenti ultro libenterque annuentes, de Omnipotentis Dei misericordia ac BB. Petri et Pauli Aposto- lorum eius auctoritate confisi, de speciali gratia, omnibus et singulis utriusque sexus christifidelibus vere poenitentibus et confessis ac S. Communione refectis, quoties a primis Vesperis ad occasum solis sollemnitatis Corporis Christi, ecclesiam quam- cumque ipsius Congregationis SSmi. Sacramenti ubique terra- rum existentem devote visitent, ibique pro Christianorum Princi- pum concordia, haeresum extirpatione, peccatorum conversione ac S. Matris Ecclesiae exaltatione pias ad Deum preces effun- dant, plenariam omnium peccatorum suorum indulgentiam et remissionem etiam animabus fidelium in purgatorio detentis per modum suffragii applicabilem misericorditer in Domino conce- dimus. Contrariis non obstantibus quibuscumque. Praesenti- bus perpetuo valituris. Datum Romae apud S. Petrum sub annulo Piscatoris, die XXX Iulii MCMvi, Pontificatus Nostri anno tertio Pro Dno. Card. Macchi. N. Marini. Breve SS. D. N. Pii div. prov. PP. X quo sacerdotibus qui operam suam Impendent pio Operi Propagationis Fidei facul^ tas benedicendi Rosaria eisque adnectendi indulgentias a Patribus Crucigeris appellatas conceditur. PIUS PP. X AD PERPETUAM REI MEMORIAM. Cum Nobis Apostolorum Principis Cathedram obtinentibus antiquius nihil sit magis, quam ut catholicum nomen latius per 158 BRIEFS. orbem propagetur et inter gentes longo terrarum marisque spatio disiunctas errorum umbram Evangelii lumen depellat, pias fide- lium societates, quae ad sacras expeditiones provehendas inten- dunt et divini verbi praecones stipe corrogata sustentant, pecu- liaribus privilegiis ac spiritualibus gratis cohonestare ac dictare satagimus. Hoc quidem consilio, cum Conciliorum centralium Praesules pii Operis Propagationis Fidei Nos enixis precibus flagitaverint, ut sacerdotibus, qui operam suam praedicto Operi impendent, veniam largiri dignaremur benedicendi Rosariis, sive Coronis precatoriis, eisque applicandi indulgentias, quae a Pat- ribus Crucigeris vulgo appellantur, Nos piis huiusmodi preci- bus annuendum libenter existimavimus. Quae cum ita sint, de Omnipotentis Dei misericordia ac BB. Petri et Pauli Aposto- lorum Eius auctoritate confisi, cuicumque sacerdoti, cui nunc et in posterum ubique terrarum munus demandatum fuerit in aliqua paroecia aut in aliqua Communitate colligendi eleemosynas pro pio Opere Propagationis Fidei, quantacumque sit pecuniae vis, quae ab ipso colligatur, atque etiam illi, qui de propria stipe in capsam eiusdem pii Operis inferat pecuniae summam illi parem, quam una Decuria solveret, et cuique pariter sacerdoti, qui ad quodcumque Concilium seu Comitatum ipsi pio Operi dirigendo vel promovendo pertinent, aut etiam qui ab Episcopo designatus rector dioecesanus omnibus fungitur muneribus, quae forent explenda per Concilium seu Comitatum eiusdem pii Operis, nec non sacerdoti qui in anno summam respondentem mille subscriptionibus in capsam pii Operis intulerit, unde- cumque eam acceperit, durante respective munere, facultatem concedimus benedicendi unico Crucis signo, de consensu Ordi- narii loci in quo dictam facultatem exerceat. Rosaria sive Coronas precatorias, eisque adnectendi indulgentias a Patribus Crucigeris appellatas, nempe indulgentiam quingentorum dum- taxat dierum, defunctis quoque applicabilem, a christifidelibus lucrandam, quoties aliquam ex eisdem Coronis manu gerentes Orationem Dominicam vel Salutationem Angelicam devote re- citaverint, dummodo tamen Coronae ita benedicendae iuxta typum Coronarum SSmi. Rosarii B. M. V. fuerint confectae. Tandem largimur, ut, si forte contingat pecuniae summam durante anni curriculo colligendam esse praestituta minorem, nihilominus sacerdoti, qui anno praecedente summam integram collegerit, fas esto dicta benedicendi Coronis facultate uti ad finem usque vertentis computationis. Et sacerdoti similiter, qui una vice ex aere proprio in capsam pii Operis summam intulerit, quae illam aequet, quam mille adscript! solverint, ut sua naturali durante vita praedicta facultate gaudere possit ac valeat prae- sentium tenore concedimus. Praesentibus perpetuo valituris. DECREES. 159 Datum Romae apud S. Petrum sub annulo Piscatoris, die I Februarii mdccccviii., Pontificatus Nostri anno quinto. R. Card. Merry del Val, a Secretis Status, DECREES. CONGREGATION OF THE INDEX. DECRETUM Quo damnantur ac prohibentur quidam libri. Feria ///., die 17 Martii, 1908. Sacra Congregatio Emorum. ac Revmorum. Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalium a Sanctissimo D. N. Pio P. X. Sanctaque Sede Apostolica Indici librorum pravae doctrinae, eorumdemque proscriptioni, expurgationi ac permissioni in universa Christiana republica praepositorum et delegatorum, habita in Palatio Apos- tolico Vaticano die 17 Martii, 1908, damnavit et damnat, pro- scripsit proscribitque, atque in Indicem librorum prohibitorum referri mandavit et mandat quae sequuntur opera : II Programma dei Risposta alV Enciclica di Pio X, Pascendi dominici gregis. Roma, 1908. Paul Bureau, La crise morale des temps nouveaux. Preface de M, Alfred Croiset. Paris, s. a. P. Saintyves, Larcforme intellectuelle du clerge etla liberte d'enseig- nement. Paris, 1904. —Les Saints successeurs des dieux. Ibid. 1907. —Le miracle et la critique historique. Ibid. 1907. —Le miracle et la critique scientifique. Ibid. 1907. Franc. Regis Planchet, EI absolutismo episcopal en la republica mexicana, Apuntes para la historia. Chihuahua, igoy. Itaque nemo cuiuscumque gradus et conditionis praedicta opera damnata atque proscripta, quocumque loco et quocumque idiomate, aut in posterum edere, aut edita legere vel retinere audeat, sub poenis in Indice librorum vetitorum indictis. Quibus Sanctissimo Domino Nostro Pio Papae X per me in- frascriptum Secretarium relatis, Sanctitas Sua decretum pro- bavit, et promulgari praecepit. In quorum fidem, etc. Datum Romae, die 18 Martii, 1908. Franciscus Card. Praefectus. Fr. Thomas Esser, Ord. Praed., a Secretis. i6o DECREES. CONGREGATION OF THE COUNCIL. Conceditur indultum pro denuntiationibus scriptis matrimoni- orum faciendis in dioecesi Parisiensi. Postulatum. Emus. Archiepiscopus nuper defunctus se- quentia sub die 4 Nov., 1907, huic S. C. exposuit : “ In iis civitatis dioecesisque Parisiensis parochiis, quae numerosissimos incolas habent, plurimae sunt, qualibet die dominica vel festiva de prae- cepto, futurorum matrimoniorum publicae denunciationes seu proclamationes in missa parochiali, ad normam Concilii Triden- tini cap. Tametsi ^ sess. 24 de reform, matr. Cum porro haec denunci- ationum recitatio, prae magno numero matrimoniorum, per nimium tempus protrahatur, fideles, qui sacro intersunt et pub- licata nomina saepissime ignorant, taedio afficiuntur, vix capiunt quid legatur; imo, quod gravius est, avertuntur ne huic missae parochiali intersint, et sacrum ipsum praedicationis officium valde praepeditur. Animadvertit autem praefatus Archiepiscopus orator finem legis Tridentinae multo melius, tutius et plenius attingi posse, si, in his parochiis numerosissi- mis, parochi, omissis illis oretenus factis matrimoniorum denun- tiationibus, in loco ecclesiae conspicuo scriptas schedulas affigi curent futura matrimonia continentes ; quae schedulae affixae remaneant tota die dominica. Tunc enim omnes fideles prae- fatas scripturas, et quidem commodissime, legere poterunt, et futura matrimonia cognoscere. Unde enixe rogat Archiepis- copus orator Sanctitatem Vestram, ut sibi indultum conce- dere dignetur, vi cuius deinceps liceat, in parochiis suae dioecesis quae continent decem millia parochianorum vel amplius, prae- fatae legi Tridentinae satisfacere, affigendo in loco ecclesiae con- spicuo, per tres dies dominicas vel festivas continuas, scriptas schedulas futura matrimonia exhibentes, quae schedulae per totam diem, a prima missa matutina, usque ad ultimum liturgi- cum officium vespertinum, affixae remaneant.’* Animadversiones ex officio. Ex duabus causis exposcitur ut publicatio oralis matrimoniorum contrahendorum subrogetur per denuntiationem scriptam affigendo ad valvas ecclesiae parochialis schedas scriptas nominum contrahentium ; quae causae sunt : i) magnus matrimoniorum numerus, unde fideles non facile recordantur audita nomina ; 2) nimium tempus pro hisce publicationibus faciendis, unde taedio affecti ab interventu missae paroeciali, et sacrae in ea concioni avertuntur. Profecto quoad formam denuntiationum matrimonii celebrationi prae- mittendarum a Cone. Trid. {loc. cit.) haec stricte praecipiuntur : “ Sancta Synodus sacri Lateranensis Concilii sub Innoc. III. DECREES. i6i celebrati vestigiis inhaerendo, praecipit ut in posterum, ante- quam matrimonium contrahatur a proprio parocho, tribus con- tinuis diebus festivis in ecclesia inter missarum solemnia, publice denuntietur inter quos matrimonium sit contrahendum." Uti ex recitato textu per se patet, forma taxative a Cone. Trid. praescripta pro denuntiationibus est, quod fiant viva voce intra missam. Atqui rationes adductae pro nova forma publicationis in scripto facienda non satis fundatae videntur. Nam si fideles fastidiunt audire longam nominum eorum inter quos erit matrimonium con- trahendum recitationem, facilius omittent perlegere vel percipere ea nomina indicata in schedis ad valvas ecclesiae affixis. Hinc finis a Concilio Trid. intentus nempe impedimentorum detectio potiori ratione frustrabitur. Insuper haec nova expostulata forma redoleret quamdam imitationem laicae potestatis in pub- licatione matrimoniorum ritu civili celebrandorum : et ex 4:e- sponso S. C. Inquisitionis ad Vicarium Apostolicum lamaicae sub die 12 Maii 1882 habetur, proclamationes a lure Tridentino praescriptas suppleri non posse per denuntiationes a magistratu civili ad celebrationem matrimonii civilis factas. Caeterum derogatio formae Tridentinae non videtur necessaria, sed melius expediret ut nomina iam oraliter publicata inter missarum solemnia, iterum denuntientur per schedarum affix- ionem. Porro tradit Wernz {de iuve matv.^ Ut. 3, not. 28) : Epis- copos non prohiberi quominus praeter consuetas proclamationes possint etiam affixionem scriptam ad valvas ecclesiae paroecialis praescribere : ita in concilio Prov. Neapolitano an. 1669 tit, 3, cap. 9 de saev. maty, habetur : “ Ab ipsis parochis matrimonium contrahendum proclametur et nomina denunciatorum in valvis ecclesiae affigentur": ita in Concil. Prov. Neogranatensi an 1868 tit. IV., cap. II edicitur : “ Si parochi duas vel plures par- oecias administrent, denuntiationes faciant in illa in qua die dominica vel festo missam celebrant, figant tamen denuntia- tiones ipsas in valvis paroecialis ecclesiae in qua contrahentes domicilium habent, per tres dies festos non interruptos." Cum itaque Episcopi iubere valeant ut factae a parochis oretenus denuntiationes inter missarum solemnia, renovari valeant affigendo ad valvas ecclesiae nomine iam denuntiatorum, petita in casu dispensatio non videtur necessaria et opportuna, cum per hoc duplex publicationum genus legis scopus tutius obtineatur. Neque magni ponderis videtur alia allata ratio, quod nempe per huiusmodi orales publicationes, fideles avertantur ab assist- entia missae paroeciali et concioni: siquidem huiusmodi publi- catio seu recitatio personarum matrimonium contrahere volen- i62 DECREES. tium non semper eadem erit, sed modo longa modo brevior iuxta diversa tempora et circumstantias. Aliunde etiam Romae, sicuti in aliis magnis civitatibus extant paroeciae valde nume- rosae ; et parochi vel Episcopi nunquam has querelas moverunt. Ex adverso preces Emi. Archiepiscopi videntur benigno favore esse excipiendae. Quamvis enim lex Tridentina taxative prae- scribat ut denuntiationes fiant diebus festis in ecclesia parochiali et inter missarum solemnia, tamen praecipuus huius legis finis est inspiciendus nempe detectio impedimentorum, nam, uti edicitur in can. Humanae auves^ caus. 24, quaest. 5 Decreti Gratiani, “ non debet aliquis verba considerare, sed voluntatem et intentionem, quia intentio non debet verbis deservire, sed verba intentioni.” Hinc in proclamationibus faciendis ea teneri debet forma, quae eorum fini respondeat. Ita, licet ex Trid. Cone, textu denuntiationes fieri debeant intra missam, tamen iuxta resolutionem huius S. C. in una Lunen.-Sarzanen. 16 Aug., 1828, declaratum fuit, eas fieri quoque posse in alio tempore, quo populi concursus esset frequentior, nempe tempore cantus vesperarum diebus festivis. Nam, uti advertitur in folio citatae causae § Canonici contendunt, “ saluber- rimae legis a Cone. Trid. praescriptae scopus ac finis non alius certe fuit (quemadmodum scribit haec S. C. in Bvunen. diei 17 lunii 1780 relata in Tudertina-Denunciationum- 19 Aprilis, 1823) nisi ut in populi frequentia ineunda matrimonia denuncientur, quo facilius, si quae fuerint impedimenta detegantur.” Item iuxta Tridentinam formam publicationes fieri debent in ecclesia parochiali : at S. Alphonsus {theol. mov,, lih. 6, n, g(^i) cum aliis doctoribus ait probabile esse quod fieri possint etiam extra ecclesiam occasione alicuius sacrae functionis in loco magni concursus, saltem sine mortali et, si adsit aliqua causa, sine ulla culpa. Idem tenet Sanchez (De sacr. matr., lib. 3 disput, 6, n. 9) : ** Quinto Tridentinum iubet denuntiationes diebus festivis et in ecclesia inter missarum solemnia faciendas esse : at idem credo esse, si extra ecclesiam in locis competentibus, uti in praedica- tionibus, magna populi copia confluente, fierent. . , . Nam finis decreti Tridentini dum petit in ecclesia et diebus festivis, inter missarum solemnia denuntiationes fieri, est ut ad multorum notitiam matrimonium perveniat, quo facilius impedimenta detegantur ; diebus enim festivis inter missarum solemnia ingens hominum copia solet confluere in ecclesiam. Cum ergo suffi- cientissime huic fini satisfiat, quando in locis publicis, ubi maior est populi concursus, fierent, satis erit.” Ex hucusque itaque enucleatis liquido apparet, quod forma a Tridentino inducta circa denuntiationes faciendas non debet materialiter seu literaliter accipi, sed subordinate ad finem in- DECREES. 163 tentum iuxta ea quae tradit lex. ih. ff. de legib. : “ Leges scire non est earum verba tenere, sed vim et potestatem.” Verum, ut exponit Emus. Archiepiscopus, forma publicationis oralis inter missarum solemnia matrimoniorum ineundorum in paroeciis Parisiensibus ultra 10 millia incolarum frequentioribus amplius suum finem non consequitur. Ergo congruum est ut de ea amplius ratio non habeatur, sed potius alia inducatur vel sub- stituatur. Cum autem nova forma proposita nempe forma pub- licationis per schedas affigendas ad valvas ecclesiae in diebus festivis, quibus magnus concursus fidelium ad ecclesiam paroecialem fieri consuescit, ex eiusdem Emi. Archiepiscopi testimonio sufficienter respondeat fini a Cone. Trid. intento in denuntiationibus matrimonialibus iubendis, hinc ea videtur approbanda. Decisio. Emi. Patres S. C. Concilii, in plenariis conventibus diei 28 Martii, 1908, respondendum duxerunt : Pro gratia iuxta petita^ facto verbo cum. SSmo. ROMANA ET ALIARUM DUBIORUM Circa decretum de sponsalibus et matrimonio. In plenariis comitiis ab hac S. C. habitis die i Februarii, 1908, proposita fuerunt, inter alia, dirimenda duodecim dubia decretum Ne temere respicientia. Resolutiones autem et declarationes ab Emis. Patribus editas, in audientia diei 4 eius- dem mensis Februarii Emo. Card. Praefecto concessa, SSmus. Dominus Noster ratas habere et confirmare benigne dignatus est easque vulgari mandavit, contrariis quibuscumque non obstantibus. Interim quum ad tertium propositum dubium, nempe : utrum validum sit matrimonium contractum a catholico ritus latini cum catholico ritus orientalis, non servata forma a decreto Ne temere statuta; responsum prodierit : Dilata et exquiratur votum duorum Consul- torum, qui prae oculis habeant leges hac de re vigentes apud Orientales ; huiusmodi votum a duobus Consultoribus expostulatum fuit, et tertium additum super aliis eadem in materia dubiis ad hanc S. C. oblatis. Dubia. I. Utrum validum sit matrimonium contractum a catholico ritus latini cum catholico ritus orientalis, non servata forma a decreto Ne temere statuta, II. An in art. XL, § 2 eiusdem decreti sub nomine acatholicorum comprehendantur etiam schismatici et haeretici rituum orientalium. DECREES.164 III. Num exceptio, per Const. Provida in Germania inducta, censenda sit uti mere localis, aut etiam personalis. IV. An Ordinarii et parochi nedum explicite sed etiam implicite “in- vitati ac rogati,” dummodo tamen “neque vi neque metu gravi constricti requirant excipiantque contrahentium consensum,” valide matrimoniis assistere possint. V. An ad licitam matrimonii celebrationem habenda sit ratio dum- taxat menstniae commorationis, aut etiam quasi-domicilii. VI. Utrum sponsalia praeterquam coram Ordinario aut parocho, cele- brari valeant etiam coram ab alterutro delegato. VII. Utrum sponsalia celebrari possint dumtaxat coram Ordinario vel parocho domicilii aut menstruae commorationis, an etiam coram quolibet Ordinario aut parocho. Resolutiones. Quibus dubiis in generali Congregatione diei 28 Martii, 1908, proposit Emi. Patres S. C. Concilii, omnibus sedulo perpensis, respondendum mandarunt. Ad I. Negative. Ad II. Affirmative. Ad III. Exceptionem valere tantummodopro natis in Germania ibidem matrimonium contrahentibus, facto verbo cum SSmo. Ad IV. Affirmative. Ad V. Affirmative ad primam partem, negative ad secundam. Ad VI. Negative. Ad VII. Posse celebrari coram quolibet Ordinario aut parocho, dum- modo intra limites territorii eiusdem Ordinarii vel parochi. Die autem 30 dicti mensis Martii SSmus. Dnus. Noster, audita relationae infrascripti Secretarii S. C. Concilii, supra relatas Emorum. Patrum resolutiones ratas habuit et approbavit, quibus- libet in contrarium minime obstantibus. t ViNCENTius Card. Ep. Praenest., Praefectus. B. Pompili, Secretarius. De facultate substituendi in servitio chori et altaris. Ut in Capitulo cathedralis Derthusensis evitaretur substitutio fere semper earumdem personarum et melius decori cultus et chorali servitio provideretur, die 17 Aprilis 1883 inter ipsos canonicos conventum fuit, et Episcopi decreto firmatum : 1°. ut, eveniente vacatione canonicatus aut dignitatis, pro his qui re- spectivum onus chori et servitii altaris turnatim ferrent, annua- tim essent assignatae libellae 300 ; 2°. ut impeditis a praestatione servitii choralis vel altaris ob chronicam infirmitatem vel aliam non temporaneam causam a Capitulo darentur substituti et reti- nerentur super eorum beneficio annuae libell. 200, distribuendae ratatim inter eos qui turnale servitium obiissent pro impeditis. DECREES. 165 Anno autem 1897 concinnata fuerunt statuta capitularia eaque Episcopi approbatione vallata manserunt, sed in iis, quae ordi- nationem choralis servitii concernunt, nihil immutatum fuit. Sub finem anni 1905 Capitulum censuit praefatam disposi- tionem an. 1883 esse etiam applicandam canonico doctoral! Raymundo 0’Callaghan necnon canonico poenitentiario et canonico Gomez, qui utpote chronica infirmitate impediti a chori servitio et altaris, illud adimplebant per substitutum a se desig- natum, parva vel nulla retributione concessa. Contra dictam Capituli decisionem canonicus O’Callaghan nunc querelas movet, et contendit etiam nomine aliorum duorum canonicorum liberum esse in substituto constituendo, quin ullimode subiici possit de- ductioni enunciatae summae mulctatitiae libell. 200 in singulos annos. Dubium. An et quomodo sit locus applicationi statuti capitularis diei 17 Aprilis 1883 quoad canonicum O'Callaghan et alios duos infirmos canonicos in casu. Emi. Patres S. C. Concillii, in generalibus comitiis diei i Februarii 1908 respondendum duxerunt : Negative^ et servetur ius commune. Distributiones ** inter praesentes’* idem sunt ac distributiones extraordinariae. Rescripto diei 17 Nov. 1905, quod die 14 Dec. 1906 proroga- tum fuit, Raymundus Hernando, beneficiatus Cathedralis lacensis, obtinuit ab hac S. C. indultum exemptionis a choro et residentia cum clausula “ amissis distributionibus inter prae- sentes tantum,” ut suam valetudinem curare valeret. Vi conventionis initae a. 1851 inter S. Sedem et Hispaniam distributiones chorales apud Capitula illius regionis abolitae extiterunt, sed earum loco suffectae sunt punctaturae, seu mulc- tatitia quaedam pecunia desumenda ab obventione cuiusque praebendati, quae accrescit tantum chori servitio interessentibus, exclusis ab eius participatione absentibus, salvis exceptionibus designatis in cap. Consuetudinem, de cler. non resid. in 6°, et pro iubilatis : harum autem distributionum taxatio varia est secun- dum diversa statuta Capitulorum in Hispania. Insuper, in Capitulo lacensi, duae statutae sunt extraordinariae distribu- tiones pro interessentia in festis Nativitatis Domini et Epi- phaniae. lam vero Capitulum lacense in applicando memoratum in^ dultum beneficiario Hernando ratum est, sibi ius esse retinere pecuniam mulctatitiam seu partem obventionis distribuendam inter i66 DECREES. beneficiarios choro interessentes. Huic retentioni primo anno acquievit beneficiarius Hernando, at postea recursum obtulit Capitulo, contendens vi supra relatae clausulae, retentioni non subiici, et insuper participem esse debere pro rata pecuniae mulctatitiae a praebendatis absentibus persolutae. Capitulum vero super hoc duxit, ut tuto procederet, rogare hanc S.C. Sacra Congr. Concilii, in plenario conventu diei 29 Februarii 1908, rescribere censuit : Vi induUi heneficiatum Hernando amittere dehere tantum distributiones extraordinarias in casu» Admittitur iurisdictio paroecialis in controverso territorio ex facto immemorialis possessionis. In archidioecesi lanuensi quoddam extat territorium Lonjagnolo nuncupatum, quod ad meridiem circumscribitur a paroecia loci Busalla per rivum Chioso, et ad septentrionem limitatur ab altera paroecia oppidi Borgofornari per rivum Suia, Quaestio autem agitatur inter utrumque rectorem, cuinam scilicet competat paroecialis iurisdictio in ductum territorium. lamvero in hoc territorio usque ad annum 1883 nonnisi una extructa fuit domus colonica vulgo cascina, in quam parochus Busallae suam exercuit iurisdictionem pluribus abhinc saeculis, a tempore nempe quo quaedam videtur intercessisse privata permutatio, vi cuius parochus Burgifurnariorum cessit praefatam domum parocho contermino Busallae, qui ex parte sua parocho Burgifurnariorum cessit aliam domum in territorio Angia sitam. Sed quidquid de asserta conventione sentiendum sit, certum tamen est, ab anno 1883 usque in hodiernam diem in eodem territorio Lonfagnolo et alias excitatas fuisse domus, quae occasionem praebuerunt modernae praesertim controversiae. Siquidem actualis parochus loci Busallae contendebat nedum primaevam domum colonicam sed et alia nupera aedificia terri- torii Lonfagnolo in vim citatae permutationis esse sibi subiecta : quod alter parochus oppidi Burgifurnariorum admittere renuebat. Hic proinde die 27 Oct. 1902 querelas movit apud Archiepisco- pum lanuensem, qui sub die 17 Martii 1903 utrique parocho rescribi mandavit, permutationem in casu restringendam esse ad duas veteres domus, nempe Lonfagnolo et Angia^ non autem quoad alias domus recenter extructas. Interim ad huius archi- episcopalis declarationis normam parochus Burgifurnariorum, Paschate eiusdem anni imminente, benedictionem controver- sarum domorum perfecit. Verum parochus oppidi Busallae tam contra datam declarationem sibi adversantem, quam contra spolium ab altero parocho per domorum benedictionem perpe- DECREES. 167 tratum, iudicialem actionem in possessorio et in petitorio simul instituit penes eamdem Curiam lanuensem, qua die 28 Maii 1904 emisit sententiam, qua iudicavit : 1° benedictionem domo- rum a parocho Burgifurnariorum peractam in loco Lonfagnolo esse iustam et legitimam : 2° paroeciam Busallae nunquam retinuisse legitimam possessionem territorii Lonfagnolo ^ ne quidem quoad veterem domum calonicam ibidem extantem ; 3° omne territorium Lonfagnolo usque ad rivum Chioso pertinere ad paroe- ciam Burgifurnariorum ; e contra territorium Angia spectare ad paroeciam Busallae. Ab hac tamen sententia, se in suo iure parochiali laesum censens, apud hanc S. C. provocavit parochus Busallae. Dubium. An sententia Avchiepiscopalis Cuviae lanuensis diei 28 Maii 1904 sit confirmanda vel infirmanda in casu. Resolutio. Emi. Patres S. Congr. Concilii in plenario coetu diei 29 Februarii 1908 respondendum censuerunt : Sententiam esse infirmandam, — CONGREGATION OF BISHOPS AND REGULARS. NORMAE pro regimine civili ac disciplinari Seminariorum Italiae, a SSmo. D. N. Pio Pp. X adprobatae. Ut in clero institutio promoveretur latior ac praesentibus necessitatibus aptior, S. C. Episc. et Regul. die 10 Maii 1907 publicavit, approbante SSmo. Dno. Nro. Pio Pp. X, generale studiorum programma pro omnibus Italiae Seminariis. Ad dig- nos tamen Domino Sacerdotes instituendos, praeter doctrinam diligentior requiritur clericalis institutio, qua deficiente, actio cleri populo vix profutura esset. “ Lux enim doctrinae a clero in Christiani populi ordines diffundenda vix dici potest quam magnam habeat utilitatem, si quasi e candelabro virtutis effulserit,'^ (Leo. XIII, Encycl. “ Officio Sanctissimo ” 22 Decemb. 1887). Hac de causa, Sanctitas Sua, quae quam maxime curat cleri institutionem, huic S. Congregationi commisit insuper, ut ea studerentur ac proponerentur praecepta quae aptiora existimarentur ad mode- randam uniformi efficacique ratione clericalem institutionem dis- ciplinamque in Seminariis. Has “ Normas," ab apposita Commissione conditas, ponderatas approbatasque ab eadem S. S., nunc ad Ordinarios, Moderatores et alumnos S. Cong. transmittit spem fovens, ipsis recte ad- hibitis, fore ut primis facilius reddant arduum sublimeque munus pios in vinea Domini instituendi operarios, alteris expeditior i68 decr^:es. securiorque via sternatur ut fiant, qui esse tenentur, sacerdotes doctrina virtuteque praediti. “ Oportet clerum doctrinae laude^ et quod caput est, summa laude virtutis excellere, ut animas hominum conciliet sihi atque in observantiam adducat.'" (Leo. XIII, Encycl. citata). Datum Romae, e Secretaria S. C. Episc. et Regul. in festo Cathedrae S. Petri, i8 lanuarii 1908. Quae in hoc libello, cui titulus : “ Norme per 1’Ordinamento edu- cative e disciplinare dei Seminari d’ltalia ” a Sacra Episcoporum et Regularium Congregatione praescripta sunt, ab omnibus, ad quos spectat, servari et executioni demandari iubemus. Ex Aedibus Vaticanis, Kalendis lanuarii Anno MCMVIII. PIUS PP. X. PARS PRIMA Seminariorum regimen. CAPUT I. DE SUPREMO REGIMINE. Art. I.—Supremum regimen iura et officia Episcoporum in Seminaria comprehendit vi plenitudinis potestatis iisdem a Cone. Trid, delatae: Episcopus.... omnia et singula, quae ad felicem huius Seminarii profectum necessaria et opportuna videbuntur, decernere ac providere valeat'' (Sess. xxiii. Cap. 18, De Reformat.). Art. 2.—Dioecesanorum Seminariorum supremum regimen per- tinet ergo ad Episcopos cuiusque dioeceseos ; seminariorum vero interdioecesanorum Episcoporum Collegio adseribitur qui eodem Seminario fruuntur. Art. 3.—Dispositiones Cone. Trid, (Sess. xxiii, Cap. 18, De Reformat.) officia Deputatorum Seminariorum respicientia in suo pleno robore permanent quoad Seminaria dioecesana. Se- minariis vero interdioecesanis rite consultum est Episcoporum Collegio. Art. 4.—Munus est Episcoporum gravissimum maxima cum diligentia Seminariis invigilare. “ Seminaria clericorum iure sibi vindicant plurimas et maximas animi consilii vigilantiae vestrae partes." (Leo XIII, Encyl, Etsi Nos" 25 Feb. 1882). Quod obtinebunt mandatis parentes Cone. Trid. “ Episcopi omnia opportuna et neces- saria {ut pueri in disciplina ecclesiastica instituantur) constituent, eaque ut semper observentur, saepius visitando, operam dabunt." (Sess. xxiii, Cap. 18, De Reformat.) Art. 5.—Episcopi, ad quos pertinet supremum Seminariorum interdioecesanorum regimen, saltem semel in anno conveniant ad examinandam relationem Rectoris de statu morali scientifico DECREES. 169 oeconomico atque hygienico Instituti, et ad consilia sumenda, de communi consensu, necessaria et utilia ; ea exequenda gene- raliter committant Episcopo dioeceseos in qua Seminarium adest. Ut vero sibi suadeant de recta Instituti agendi ratione, cum eo directe consuetudinem fovebunt, alumnos invisere et ipsis moderatoribusque quidem epistolas mittere poterunt. Art. 6.—Ad episcopum vel ad. Episcoporum Collegium per- tinet nominatio et dimissio illorum qui intimae Seminariorum directioni praeficiuntur, de Rectoris autem consensu, cum agatur de dependentibus ab eo. Art. 7.—Electio et permansio tum Superiorum tum profes- sorum Seminarii moderator iuxta dispositiones Sacrae Romanae Inquisitionis die 28 Augusti 1907 publicatas, Litteris Encyclicis Pascendi dominici gregis ” et Motu proprio regnantis Pontificis Pii PP. X ^^Praestantia" confirmatas. Praestat autem in men- tem revocare quae Leo XIII f. r. Episcopis Hungariae commen- dabat : “ In iis {Seminariis) maxime evigilent curae et cogitationes vestrae : efficite ut^ litteris disciffiinisque tradendis, lecti viri praeficiant tur, in quibus sanctitas cum innocentia morum coniuncta sit, ut in re tanti momenti confidere eis iure optimo possitis. Rectores disciplinae, magistros pietatis eligite prudentia consilio, rerum usu prae ceteris com- mendatos, communisque vitae ratio auctoritate vestra sic temperetur, ut non modo nihil unquam alumni offendant pietati contrarium, sed abun- dent adiumentis omnibus quibus alitur pietas : aptisque exercitationibus incitenUiv ad sacerdotalium virtutum quotidianus progressus." (Enc. “ Quod multum ” 22 Aug. 1886). Art. 8.—Nullimode Episcopi permittant alumnis suae dioe- ceseos studiis incumbere privatim aut extra Seminaria a se dependentia. Art. 9.—Episcopi omne studium adhibeant ut Seminarium domum habeat rusticationis in qua alumni animum relaxare queant feriis autunanalibus. “ Vitandi periculi ratio suadet ut com- paretur alumnis rusticatio ad feriandum, nec arbitrium relinquatur suae cuique ipsorum adeundae familiae. Multa enim pravitatis exempla manent incautos.... quo fit ut, in iuveniles cupiditates proni aut ab incoepto deterreantu , aut sacerdotes futuri sint offensioni populo." (Leo XIII, Encycl. Paternae providaeque nostrae." 18 Sept. 1899). Art. IO.—Inter gravissima Episcoporum officia illud recense- tur promovendi clericos ad Ordines sacros ; quare omni studio utantur ut illud adamussim persolvant. “ In admittendis iuvenibus ad SS. Ordines maxima utatur ponderatione, iuxta monitum gravissi- mum S. Pauli ad Timotheum : manus cito nemini imposueris. In his omnibus oportet ut posthabeatur quaevis alia ratio, quae semper in- ferior censenda est ea gravissima dignitatis S. Ministerii." (Leo XIII, Epistola ad Italiae Episcopos, 8 Dec. 1902). 170 DECREES. Art. II.—Ut recte iudicetur de qualitatibus moralibus Ordi- nandorum prae oculis habeatur Decreta S. Officii atque bina documenta Summi Pontificis Pii X sub num. 7 citata. Quod ad aetatem studiaque pertinet sequentia serventur : Art. 12.—Tonsura nonnisi alumnis conferatur Propedeuticae curriculo operam navantibus, et Ordines minores iis tantummodo qui primo vel secundo anno S. Theologiae studio incumbunt. Art. 13.—Nullus, licet aetatem a Cone. Trid. statutam atti- gerit ad subdiaconatum promoveatur nisi tertium annum S. Theologiae expleverit ; ad diaconatum ante Pascha quarti anni ; ad presbyteratum anti exitum quarti eiusdem anni. (Cf. Art. 113). Sciant tamen Episcopi, non singulos in ea aetate constitutos deheve ad hos ordines assumi sed dignos dumtaxat et quorum probata vita senectus sit'' (Cone. Trid. Sess. xxiii, Cap. 12). Art. 14.—Mense saltem ante statutam ordinationi diem ordi- nandi rectorem de sua voluntate certiorem reddant per syn- grapha. Si de alumnis dioecesanis agatur, Rectores petitiones Episcopo offerant, qui necessariis exquisitis investigationibus a parochis Moderatoribusque Institutorum, in quibus forte antea commorati sint, ad se advocet componentes Tridentinae Commissionis, Rectorem ac Seminarii Professores, ut ab eis sententiam petat : proinde iuxta conscientiam statuta. Rec- torique elenchum Ordinandorum mittat, qui de hoc interesse habentes moneat, vetito exclusis iure recurrendi. Si vero agatur de alumnis extradioecesanis, petitiones ad respectivos Episcopos mittat Rector una cum sua sententia. Episcopi, peractis neces- sariis inquisitionibus, prout iam dictum est, dimissoriales litteras tradant, vel suos alumnos in suam dioecesim vocent ad S. Ordi- nationem, prouti opportunius sibi videatur. Art. 15.—Statim antequam ad Ordinationem procedatur, ordi- nandi spiritualibus exercitiis vacent decem per dies promovendi ad maiores, quinque per dies ad minores ordines. Art. 16.—In reliquis praescripta SS. Canonum serventur. Art. 17.—Ut rectae oeconomicae agendi rationi consulatur Seminariorum, quae interdioecesana declarabuntur, instituetur aerarium commune ab Episcopis ordinarium Episcopale con- silium componentibus. Art. 18.—Hoc aerarium constituetur: a) ex mensarum Episcopalium ac dioecesanorum Seminariorum contributionibus iuxta rationem ab ipsis Consiliis determinandam ; h) ex fortuitis subsidiis a peculiaribus S. Sedis concessionibus promanantibus ; c) ex oblationibus cleri fideliumque. Art. 19.—Huius aerarii administratio Commissioni committa- tur trium saltem membrorum in Consilio Episcopali eligendorum. Art. 20.—Ad aequam fundorum praefati aerarii distributionem DECREES. 171 in Seminaria interdioecesana, Consilium Episcoporum oppor- tunas peculiaresque normas statuat. Art. 21.—Singulis annis Episcoporum Consilio offerat Com- missio summam rationum {hilancio) atque sumptuarias rationes {conti consuntivi) ut adprobentur. CAPUT II.—DE INTIMA DIRECTIONE. Art. 22.—Seminariorum intima directio ad Rectorem pertinet, qui quoad disciplinam adiuvabitur iuxta alumnorum frequentiam ab uno vel duobus Vice-rectoribus, et a contuberniorum prae- fectis ; quoad pietatem a pietatis magistro ; quoad studia a studiorum praefecto et a professoribus : quoad denique adminis- trationem ab oeconomo. Art. 23.—Singulis ab Episcopo vel Episcoporum Collegio ad praefata munera explenda vocatis omnia iura atque officia competent ab ipsa muneris natura vel a legitima consuetudine promanantia. Quae maioris momenti sunt, hic breviter at- tingimus. Art. 24.—Quisque Superior in nobile graveque munus sibi commissum animum intendat, et studeat totis viribus, ut fideli- tate, zelo, constantia atque caritate illud expleat. Omnes prae oculis habeat verba Summi Pontificis Leonis XIII f. r. in Epis- tola ad Italiae Episcopos diei 8 Decembris 1902: Maxime interest ut ad instituendos sanctuarii alumnos iuxta vivam imaginem D. N. I. C., quod tota complectitur ecclesiastica institutio , moderatores et professores cum diligentia peritiaque sui officii exemplum vitae omnino sacerdotalis coniungant. Integrae vitae ratio Superiorum vox est maxime iuvenihus eloquentior ac suadentior ut in eorum animis proprii muneris persuasio ac honi amor insperetur.^' § I. —De Rectore, Art. 25.—Rector est Seminarii praepositus proximus, omnium primuSy ut ait S. Carolus Borromeus, cuius etiam haec sunt : “ eique ceteri cuiuscumque ordinis, in functionibus munerum suorum ac in omnibus prorsus quae ad Seminarii referuntur utilitatem, obtemperare tenenturi' (Inst. p. 2 c. 2.) Rector itaque velut centrum est, a quo vita Seminarii promanat : ad eum pertinet intima directio cum omnibus officiis ac iuribus quoad moralem, scientificam, hygienicam et materialem Instituti agendi rationem. Art. 26.—Ei immediate subiiciantur omnes alii ministri. Ipse autem ab Episcopo dependeat, cui continuo referat cuncta quae ad Seminarium attinent, nihilque gravioris statuat absque eius- dem adprobatione. Art. 27.—Suam expleat actionem suos coadiutores dirigendo ac ducendo, cum quibus semel saltem in mense conferet ; ab 172 DECREES. ipsis de statu communitatis certior reddetur: eorum consilia curet ut futuris obsistat abusibus, ac pietatem scientiamque inter alumnos promoveat. Art. 28.—Eius praecipuum munus in alumnos esto eos insti- tuere ad vitam religiosam et sanctam. Ut pote pater eos dirigat, idest eos moderando cum aequa auctoritate atque suavitate : fortiter et suaviter. Ipse potius quam uti minis et punitionibus, in eis inspiret sensus officii, et obsequii erga auctoritatem ac desiderium boni libere potius ob suasionem ac conscientiae im- pulsum, quam observile metum iuxta monitum Pauli : Non solum propter iram, sed etiam propter conscientiam.... if') facientes voluntatem Dei ex animo (t). Art. 29.—Cum alumnis itaque saepe opportunos habeat ser- mones ut eos doceat aeque hortetur ad eorum munerum obser- vantiam, et usum praeceptorum humanitatis. Ut autem eos intime ac directe cognoscat, non tantum privatim singulos ad-^ moneat ac hortetur, sed pater studiosus saepius iis interest© absque tamen auctoritatis detrimento. Art. 30.—Iuxta munus suum Rector invigilet sinceritati ac progressibus sacerdotalis vocationis alumnorum, eorumdem pro- fectum animadvertens in pietatem, virtutem, studia, omniaque statum ecclesiasticum respicientia. Art. 31. — Quad ad disciplinam attinet, supremam ac gene- ralem exerceat vigilantiam in omnes et in omnia, quin tamen se nimis immisceat in rebus minimis ac secundariis suis coadi- utoribus commissis. In eos fidem ostendat eis congruam gerendi libertatem relinquens. Studeat ut auctoritatis principium in- tegre existimetur, et regulae religiosissime serventur. Reser- vata suis dependentibus minorum punitionum cura, gravioribus casibus adesto, ut debite admoneat et congruam, quatenus id necesse sit, punitionem infligat. Art. 32.—Quod vero ad studia attinet, invigilet, ut alumni veros in variis disciplinis progressus faciant. Opportune itaque perpendat acta in quibus Professores adnotant statum quotidiani progressus in studiis et disciplina singulorum alumnorum; ius habeat scholas visitandi, alumnos interrogandi, periculis ad- standi; et absoluto quovis bimestri adnotationes singulorum mittat Episcopo, vel Episcopis Consilium constituentibus. Art. 33.—Paternarum Rectoris sollicitudinum objectum quidem esto alumnorum valetudo, certiorem se faciens sive per se, sive per vice-rectorem de victus, integritate, et ut hygienica praecepta serventur ac infirmis apte consulatur illisque quidem quorum valetudo peculiares deposcat curas. S. Paul. Ad Rom. xiii, 5. t S. Paul. Ad Eph, vi, 6. DECREES. I7S Art. 34.—Quod autem ad Communitatis administrationem at- tinet, iure gaudeat, urgentes impensas ordinandi, quas neces- sarias vel utiles ad rectam Seminarii gerendi rationem existimet, consulto prius Episcopo cum de gravioribus agatur expensis, ne statui oeconomico Instituti ullum praeiudicium afferatur. Art. 35.—Tabulas generales habeat omnium alumnorum, in quibus inscriptis nomine cognomine cuiusque ipsorum eorumdem parentum, dioecesi, patria, ortus anno, mense, ac die, ac in- gressu in Seminarium, studiis expletis ac incoeptis, annuatim adnotentur contubernium, auditorium, fortuiti e Seminario egressus, periculorum annualium ac reparationis exitum, dies ss. ordinationum, praemia adepta, omnia denique quae ad pro- gressum vel regressum alumni in pietatem, disciplinam atque studia referantur. Art. 36.—Singulis annis expletis Episcopo Rector diligentem relationem subiiciat de Instituti statu morali, scientifico, hy- gienico, atque oeconomico. § 2 .—De Vice-vectove, Art. 37.—Munus est Vice-rectoris rectorem coadiuvendi, eius- que vices gerendi, cum absit vel detineatur. Vice-rector itaque peculiarem obsequium in rectorem ostendito, et abstineat a dis- sentionibus et ab imprudentis voluntatis iactantia ; semper sibi commissa tantum expleat, ac eundem prosequatur benevola apertaque sublectione. Art. 38.—Omnia ad Vice-rectorem pertinent quae disciplinam vel legum observantiam respiciunt. Eius esto assidue seduloque contubernii praefectis, vitae communi alumnorum, eorumdem munditiae atque usui praeceptorum civilis institutionis. Art. 39.—Praefectis frequenti congrediatur consuetudine, ut de agendi ratione contubernii ipsis commissi certior sit, et ita consulere possit necessitatibus sive per se, sive, in negotiis maioris momenti, de Rectoris consensu. Hunc nihil celato, et diebus horisque statutis eum doceat de omnibus, ut normas con- siliaque recipiat quae fideliter exequatur. Art. 40.—Curam habeat ut alumni sibi omnia comparent quae propriis sumptibus comparanda tenentur, uti v. g. libros, res scholasticas etc., studeat ut nihil in Seminarium importetur, nihil alumnis tradatur absque consensu suo. In libris compa- randis maxima utatur cautela, idque agat de Rectoris consensu. § 3 .—De Contubernii Praefectis, Art. 41.—In praefectos eligat Rector clericos pietate, studio, intelligentia ac amore erga disciplinam prae ceteris excellentes. 174 DECREES. Ipsi autem studeant ut omnibus exemplo sint aetatem cum prudentia compensando. Art. 42.—Eorum esto praecipue, tempore lectionum, excepto, continuo in alumnis interesse, eosque vigilantia prudenti modes- taque prosequi absque tamen vana iactantia, ut quibuslibet incommodis via praecludatur, ac indoles qualitatesque cuiusque intime cognoscatur. Art. 43.—Omnino curent ut ab alumnis mussitatio censuraque amoveantur, praesertim cum auctoritatem respiciant, nitentes ut ab ortu funesta deleantur initia cuiusvis haud rectae propen- sionis. Art. 44.—Impediant pariter manuum lusus, lites, pungentes facetias, quemlibet actum, quaecumque verba, ecclesiasticae gravitati non congruentia ; delinquentes cum caritate admonendo ut ad meliorem frugem se recipiant. Generatim semper invigi- lent, ne unquam alumni variis rerum adiunctis praeceptis defi- ciant perfectioris urbanitatis. Art. 45.—Omnem diligentiam adhibeant ut adamussim ser- ventur praecepta Seminarii atque dispositiones peculiares Moderatorum. Art. 46.—Cum prudentia ac sinceritate Rectorem et Vice- rectorem doceant de alumnorum agendi ratione, in quos nec praelationem nec peculiarem dilectionem exibeant. Art. 47.—Invigilent ut alumni, domi forisque, semper nitida munditie excellant. Art 48.—Si contigerit aliquem admonere, id agant fraterna cum caritate, cum observantia et moderatione, ratione habita diversae indolis iuvenum ut eos meliores reddant. Art. 49.^—^Singulariter sint sollicite de alumnorum sanitate, cautelas contra infirmitates adhibentes, atque statim Superiores doceant si quis infirma valetudine afficiatur. (Cfr. Praecepta hygienica^ n. 4). Eorum muneris fundamentum caritas esto. § 4 .—De pietatis Magistro, Art. 50.—Pietatis Magister committitur alumnorum spiritualis cura, ut instituantur ad perfectam vitam sacerdotalem. Itaque summopere studeatur, ut huic muneri praeficiatur sacerdos quem constet praeditum esse necessariis requisitis ; (Cfr. art. 7). Art. 51.—Nulli Seminario Magister desit pietatis idque utpote grave peculiareque praeceptum iniungitur omnibus Rmis. Ordi- nariis. Ipse habitualiter in Seminario commoretur, ut paratus sit quoties alumni eum exposcant, prouti mos est praestantiorum Institutorum. Art. 52.—Si ob peculiaria adiuncta per aliquod tempus quo- minus resideat impediatur. Seminarium quotidie petat horis et DECREES. 175 loco statutis sacerdos externus, cui munus, de quo agimus, com- missum est, ut alumnos eum petentes audiat. Art. 53. — Cuva praecipua pietatis Magistro esto in alumnos infundere ac colerCf maiori qua potest constantia^ pietatem illam^ quae omnibus sed praesertim clero uber est inestimabilis utilitatis. Quo magis pietas in clericos penetraverit, eo magis ipsi parati erunt ad sacrificii studium strenuum, cuius tanta est necessitas ad sollicite curandam Dei gloriam et animarum salutem. (Leo XIII, Epist. cit.) Art. 54.—Confessiones alumnorum audiat pietatis Magister, eisque monita, quae in Dno. expedire indicaverit, praebeat, quoad praesertim sacerdotalem vocationem. Eos dirigat ad meditationem peragendam, sive lectione sive expositione, sive quemdam librum aptum indicando, atque eiusdem diuturnitatem iuxta alumnorum aetatem moderatur. Art. 55.—In obsequium sui sublimis ac peculiaris muneris, summo studio caveat, ne sese immisceat in disciplinari agendi ratione Seminarii ; neque alumnos admonitos vel punitos protegat. Art. 56.—Ad alumnorum confessiones audiendas praeter pie- tatis Magistrum, alii quidem deputentur docti piique sacerdotes, qui ratione habita gravissimi muneris, atque ducibus probatis auctoribus, poenitentibus lumina, consiliaque praebeant in eorum dubiis, obligationem imponentes statum ecclesiasticum relin- quendi iis qui ostendant ad eum non vocatos esse. Art. 57.—Moderatores ac Professores Instituti prohibeatur a muneri Magistri pietatis vel Confessarii ordinarii simul gerendo. § 5. — De studiorum Praefecto. Art. 58.—Munus studiorum Praefecti descriptum est in Pro- grammate generali studiorum, cap. VI. Art. 59.—Peculiaribus in adiunctis ad huiusmodi munus idem Seminarii Rector vocari poterit. Art. 60.—Praefectus studiorum curare tenetur, ut religiose serventur studiorum normae atque media aptiora adhibeantur ad promovenda eadem studia in Instituto, semper tamen de Rectoris consensu. Art. 61.—Interdum auditoria tempore lectionum visitet, alum- nosque interroget ut in eis discendi ardor, in magistris studium docendi excitentur. Art. 62.—Invigilet ut diligenter habeantur acta scholastica, utque in fine singulorum bimestrum paratae sint schedulae notarum ab alumnis obtentarum. Art. 63.—Dirigat omnia quae pericula extrema ac reparationis respiciunt ; omne studium adhibeat ut pericula cum gravitate et absque favoribus expleantur, et meritum tantum singulorum 176 DECREES. pendatur in promotionibus decernendis ad scholas superiores; scholam novis quoque alumnis assignet eorum cognita idoneitate sive ex documentis, sive ex admissionis experimentis. Art. 64.—Curet ut solemniter celebretur anni scholastici in- auguratio ac praemiorum distributio, pro quorum adjudicatione opportunas statuat normas de consensu Rectoris, et Episcopo vel Episcoporum Collegio adprobante. Art. 65.—Singulis exeuntibus annis scholasticis, diligentem de statu scientifico relationem generatim scribat simul ac de pro- gressu in studiis ab alumnis habito, vota enuncians quae praestantiori studiorum conditioni utilia vel necessaria iudi- caverit. Eiusmodi relationem Rectori obferat qui de ea Epis- copum vel Episcoporum Collegium certiorem reddet. § 6 .—De Professoribus, Art. 66.—Cuiusvis professoris esto discipulos cum doctrina atque ex conscientiae officio dirigere ad rerum notionem, quas quis docere teneatur, illud prae oculis habens quod dicitur: primus discendi ardor ^ nobilitas est magistri. Art. 67.—Professores quoad munus sibi commissum immediate studiorum Praefecto subiiciantur. Art. 68.—Sedulo ac diligenter horis statutis in scholis intersint, in lectionibus explicandis sese parent, statutum programma absolvant, saepe alumnos interrogent, eorumque pensa corrigant, eos in studium excitent, adiuventque, disciplinam in scholis tueantur, quibus vero neglectis, frustra verus expectatur pro- gressus. Exempla per se potissimum praebeant omnium vir- tutum, quod eis debitum afferet obsequium. Si vero interdum quis alumnorum huic reverentiae defecerit, eum Professores ad Rectorem vel ad Vice-rectorem deferant ut apte admoneatur. Art. 69.—Ne negligant Professores eos qui in scholis haud nimium ostendant ingenii, imo antequam ad novas explicandas lectiones procedant, sibi suadeant omnes explicatam lectionem recte clareque intellexisse, quod quam maxime iuvabit, ut aemulatio excitetur et omnes alumni optimum consequantur progressum. Art. 70.—Quisque professor codicem habeat, in quo adnotentur quotidie notulae quas alumni in scholasticis periclitationibus et in sese gerendi ratione consecuti sint. Singulis vero bimestribus ipsarum notularum mediam computet, quam studiorum Praefecto afferat. § 7 .—De Oeconomo. Art. 71.—Ad Oeconomum pertinet, sub Rectoris auctoritate, interna Seminarii oeconomica ac materialis negotiorum gestio. Art. 72.—Peculiare habeat Tabularium in quo de more con- DECREES. 177 servet omnia necessaria documenta, praesertim rationes accepti et expensi, acta, etc., ita ut quoties postuletur, rationem diligen- ter reddere valeat. Initio cuiusque anni praeviam sumptuariam rationem {pnventivo) computet, et expleto anno Rectori ex- hibeat summam rationum. Art. 73.—Numquam abstineat ab iis peragendis impensis, quas Rector utiles vel necessarias existimaverit incremento morali, disciplinari atque scientifico Seminarii, iuxta art. 34. Art. 74.—Peculiari cum diligentia culinae invigilet, ut alumni congruenter deserviantur. Art. 75.—Saepe varias domus partes risitet, ut inspiciat an omnia ordinata reperiantur, an quid perierit aut corruptum fuerit ut cito consulatur. Art. 76.—Curet ut in Seminario regulae decentiae observentur et hygienica subsidia adhibeantur. (Cfr. Appendic. I, § I). Art. 77.—Omne studium adhibeat ut in Ecclesia vel in Sacello Seminarii omnia expedita reperiantur, nihilque desit cultui necessarium, ac debita cum decentia semper conserventur sacrae suppellectiles. Art. 78.—Oeconomus, in anno facultate fruatur non modum quoad ordinarias expensas, sed etiam quoad urgentiores, animadvertens tamen graviores expensas, ut instaurationes aedificiorum, suppellectilium etc. antea ad probandas esse ab Episcopo dioecesano vel Episcoporum Collegio. Art. 79.—Oeconomus, de Rectoris consensu, famulos seligat, qui ab eo immediate dependeant. Ipse autem eorum vitae rationi invigilet tum quoad pietatem tum quoad mores et disci- plinam iuxta opportunas leges, quas ipse quidem de Rectoris con- sensu statuet. PARS ALTERA. De iuvenum admissione in Seminarium. Ad quidnam sint Seminaria instituta aperto patet ex. verbis Cone. Trid. instituentis : “ Singulae Cathedvales certum puerorum numerum religiose educare et ecclesiasticis disciplinis instituere teneantur^ quorum indoles et voluntas spem afferat eos ecclesiasticis ministeriis per- petuo inservituros^ ita ut hoc Collegium Dei Ministrorum perpetuum Seminarium sit.'* Et Summus Pontifex Leo XIII s. m. in laudata Epistola ad Episcopos Italiae ait : “ Nos existimamus iterum ac ardentiori sollicitudine commendare^ ut Seminaria omni studio serventur in proprio peculiari spiritu sive quoad mentis, sive quoad cordis institu- tionem. Semper prae oculis habeatur ea omnino destinata esse ad in- stituendos iuvenes non ad humana munera, sint quidem legitima ac honorifica, sed ad officium sublime Christi administrorum et mysteriorum Dei distributorum** 178 DECREES. Admissio ergo iuvenum in Seminarium maximam exposcit prudentiam. “ Tantum admittantuv iuvenes^ prosequitur Leo XIII, qui solidas afferant spes sese perpetuo tradendi ecclesiastico ministerio'^ Ex hoc tamen praesumendum non est, praesertim si adhuc iuniores, certum propositum, sed oportet ut saltem quandam naturae ostendant propensionem in statum ecclesiasticum. In alumnorum admissione tum in scholas inferiores, tum in superiores prae oculis habeatur S. Congr. Concilii Decretum. ^^De Seminariorum alumnis,' diei 22 Decembris 1905, et sequentia. CAPUT I. DE ADMISSIONE IN SCHOLAS INFERIORES. Art. 80.—Ut iuvenis in Seminarium admittatur ad familiam vere Christianam et integrae existimationis pertinere debet. Art. 81.—Alumni, vel eorum vices gerentes documenta ex- hibeant. 1° Baptismatis et confirmationis si hoc iam susceperint sacramentum ; 2° legitimi parentum matrimonii ; 3° documentum bonae vitae rationis a Parocho vel a Mode- ratoribus Institutorum, in quibus forte commoratus sit, dimissum ; 40 bonae corporis constitutionis, et insiti vaccini virus. Art. 82.—In scholis adsignandis religiosissime serventur dis- positiones Cap. 11 a) studiorum generalis Programmatis. Art. 83.—Quoad aetatem regula a dispositionibus Tridentini Concilii praebetur. In hoc vero Collegio {Seminario) recipiantur qui ad minimum duodecim annos et ex legitimo matrimonio nati sint." (Sess. XXIII, Cap. 18, De Reformat.) CAPUT II. DE ADMISSIONE IN SCHOLAS SUPERIORES. Art. 84.—Nullus admittatur in scholas superiores nisi de more expleverit scholas inferiores atque pericula superaverit. Art. 85.—Alumni qui, absolutis inferioribus scholis in aliquo Seminario, aliud adeunt ad studia superiora aggredienda, docu- menta expletorum studiorum ac bonae vitae rationis a Rectore dimissa offerant. Art. 86.—In scholas superiores non admittantur nisi iuvenes qui indicia praebuerint vocationis ad statum clericalem. Art. 87.—Prudenti Rectoris arbitrio committitur alumnos retinere, qui in Seminario commorari cupiunt ad consequendum tantum gradum prolytae in Lyceo. PARS TERTIA. Leges ab alumnis servandae. CAPUT I. DE PIETATE. Dicitur pietas in Deum illa animi propensio, quae urget ad DECREES. 179 officiorum observantiam, quibus homo tenetur erga Creatorem, studiosam ac devotam venerationem eidem profitendo. Ipsa ergo totum qomplectitur hominem, eumque ad divinam metam dirigit, excelsitatem menti, characteri constantiam, cordi nobili- tatem, omnibus virtutibus fulcrum atque incitamentum largiens. Quibusvis institutionis rationibus necessaria, pietas omnino re- quiritur in clericali institutione, cuius finis est in alumnos effor- mare hominem Dei,^ Pietatis itaque adeptio primum ac maius esto alumnorum officium. D cet clevicos vel a pvima aetate iugo Domini assuescere j pietati vacare plurimum^ inservire sacris ministeriis, vitae sacerdotalis exemplo conformari."' (Leo XIII, Encycl. Paternae providaeque Nostrae" 18 Septem. 1899). Modus aptior ac simplicior pietatem acquirendi est exercitium eius operum, quae aperte intima consilia ac animi sensum signi- ficent. Opera pietatis itaque peragantur quotidiana hebdoma- daria, mensualia et annualia. § I. —Quotidiana opera. Art. 88.—In quovis Seminario quotidie sequentia pietatis opera peragantur : 1.0 Preces matutinae. 2. ° Meditatio. 3. ° Missa. 4. ° Lectio spiritualis. 5.0 SSmi. Sacramenti visitatio. 6. ° SSmi. Rosarii recitatio. 7. ° Preces vespertinae et de operibus suis cuiusque generalis inquisitio. 8. ° Mane, meridie et vespere Angelus Domini vel Regina Coeli iuxta tempora recitetur. § 2. — Opera hehdomadaria. Art. 89.—Diebus dominicis aliisque solemnibus Contubernia turnatim operam praebeant in Cathedralibus. Rector consulat, ut alumni, qui in Seminario remanent, iuxta opportunitatem aliud pietatis opus expleant. Omnes alumni Cathedralem petant, cum Episcopus ibi functionibus intersit. Art. 90.—Feriis V et diebus dominicis spirituali sermoni adsint quod munus committatur cuidam sacerdoti scientia pietatique idoneo. Singulis feriis VI iustis horis vespertinis, recitetur quinquies Pater, Ave et Gloria cum oratione Respice, quaesumus Domine, super hanc, etc. S. Paul. Ad Timoth, I, cap. vi, ii. i8o DECREES. Art. 91.—Singula hebdomada sua admissa peccata confitean- tur, ac saepe iuxta Confessarii consilium ad S. Synaxim accedant. § 3. — Opeva mensualia. Art. 92.—Prima cuiusque mensis feria VI pium exercitium celebretur in honorem SS. Cordis lesu ea ratione, quae oppor- tunior visa fuerit, inspecto quidem Missae votivae privilegio a Summo Pontifice Leo XIII f. r. concesso. Art. 93.—Recessus a bona morte nuncupato exequantur alumni iis sermonibus ac operibus quae induxerit consuetudo ea ratione ut quis diligentius se percontetur, et consilia capiat quibus melius defectus corrigere ac in virtutem progredi valeant. § 4. — Opeva annualia. Art. 94.—Religiose novendiales supplicationes, tridua, etc. celebrentur quae maioribus D. N. I. C. et Mariae V. solemnita- tibus praemitti solent ; item peculiari pietate praefatae solemni- tates celebrentur, nec non aliae quas Ecclesia christiano populo urget. Art. 95.—Filiali pietate pium opus expleatur mensis in honorem B. M. V. Art. 96.—Singulis annis semel spirituales peragantur exercita- tiones, saltem per quinque dies continuos, vel etiam bis per tres dies, iuxta locorum consuetudines. His diebus clerici iam in saevis horas canonicas collegialiter recitent. Art. 97.—Alumni attentas aures adhibebunt ad sacras con- ciones tempore spiritualium exercitiorum, et generatim ad meditationes, instructiones, spirituales sermones, ut ex eis utili- tatem consequantur ac de eis referre queant, quoties id petant superiores. CAPUT II.—DE STUDIO. Studium est unum ex praecipuis officiis iis qui instituuntur, ut simul fiant sal tevvae et lux mundi. “ Lumen doctvinae neque illud vulgave, in sacevdote vequivituv^ quia munevis eius est impleves apentia cetevos, evelleve evvoves, ducem esse multitudini pvo itineve vitae ancipitia et lubvica'' (Leo XIII, Encycl. ‘•^Exeunte iam anno'" 1 Dec. 1888). Alumni itaque omni cum diligentia operam dent studiis prae- scriptis. Ante omnia menti et cogitatione in Deum se con- vertant, ut eius auxilium implorent, studio autem impendant totum statutum tempus ab otiositate, animi corporisque veneno, abhorrentes. § I. —De scholis. Art. 98.—Omnes alumni semper ad lectiones, respectivaque scholastica exercitia parati sunto. DECREES. i8i Art. 99. — Scholarum divisio servetur, in quibus cuique locus statuetur, quem non mutent absque Professoris venia. Art. 100.—Ad scholam se conferentes vel eam relinquentes sive ad eam immutandum, sive ad proprium petendum contu- bernium, semper cum silentio et ordine procedant, quin maneant et conversentur cum alumnis externis, si forte sint, ac meminerint vetitam esse quancumque cum ipsis consuetudinem absque pecu- liari Rectoris licentia. Art. loi.—Nullus nisi legitima de causa et de expressa Pro- fessoris licentia e schola exeat. Art. 102.—Ad lectiones quisque debite animum intendat, ut ex eis progressum consequatur. Art. 103.—Silentium et modestia corporis, obsequium et mode- ratio in petendo et in respondendo dotes sunt bene instituti alumni. § 2. — De loco ac tempore sUidii, Art. 104.—Praecipue alumni sese in scholasticis praelectioni- bus aliisque affinibus disciplinis exerceant. Itaque prohibeantur secum retinere libros qui damnum inferre morale, vel a studiis principalibus distrahere valeant. Quoad lectiones attinet re- ligiosissime dispositiones regnantis Summi Pontificis Pii X in Encyclica ^^Pieni Vanimo'' diei 28 Iulii 1906, et praecitata S. Officii Instructio diei 28 Augusti 1907 serventur. Art. 105.—Tempore ad studium destinato perfectum servetur silentium ; nullus itaque ex aula exeat ne ad petendos quidem moderatores vel Confessarium, nisi ex urgente necessitate. Art. 106.—Praeter studium litterarum scientiarumque alumni gregorianum cantum iuxta praescripta Summi Pontificis Pii X discant, quare eiusmodi scholae, diebus statuendis, singula hebdomada intersunto. Art. 107.—Curetur ut quodvis Seminarium, cantus gregoriani praecipua habita ratione. Scholam cantorum habeat, in qua musica doceatur iuxta praescriptiones Motu Proprio Pii X regnantis Pon- tificiis (22 Nov. 1903) contentas, operibus poliphonis antehabitis, quae in aestimationem atque amorem retinent cantum gre- gorianum. Art. 108.—Diebus horisque statutis in sacris caeremoniis sese exerceant, ut diligentia, gravitate et pietate sacris inserviant functionibus tum in Sacello Ecclesiave Seminarii tum in Cathedrali. § 3. — Experimenta studiorum obligatoria. Art. 109.—Singulos alumnos experimenta, concursus etc., quae a studiorum Praefecto de Rectoris intelligentia statuentur, obligent. DECREES.182 Art. no. — Periculis, ut ad scholas superiores promoveantur, omnes subiiciantur, iuxta dispositiones Cap VI ^, /, studiorum Programmatis. Art. III.—Quicumque a manifesta infirmitate vel ub alia legitima causa, a Superioribus cognita, non impeditus periculis non se subiiciet, hoc ipso pandet ut Seminarium relinquat ani- mum suum esse. Art. II 2.—Si quis alumnorum legitima ex causa periculis non interfuerit, vel etiam iisque peractis non promotus sit, pericula reparationis substinere teneatur. Art. 113.—Si quis periculis reparationis non interfuerit, vel etiam iis peractis non promotus fuerit, si alumnus gymnasii vel Lycei scholam repetere poterit cum facultate duplicis experi- menti ; si vero theologiae alumnus sit, cum fieri non possit ut eadem schola repetatur (cum simul sint alumni ad duas vel tres scholas pertinentes pro nonnullis materiis), per alterum annum curriculo obligabitur, cuius rei ratio habebitur in eius admissione ad SS. Ordines. CAPUT III.—DE DISCIPLINA. Sub disciplinae nomine hic venit complexus expertorum praeceptorum, quae alumnorum vitam in Seminario moderan- tur. Ipsa disciplina, cum ordinem exteriorem foveat, intendit ad ordinem intimum voluntatis ut eam instituat ad officii et virtutis studium. luvat disciplina naturalem imbecillitatem cum in animo gig- nat habitum boni, qui non obtinetur nisi eorumdem actuum frequentia. Superiores nim eam inducant ac florere curent, alumni vero eam magni existiment sibi suadentes ipsam volun- tati vim non afiere, sed potius eam servare a pravis propen- sionibus. Ii Sacerdotes erunt singularis olim exempli qui alumni disciplinam dilexerint. “ Illi in sacerdotio integre sancteque versabuntur, qui sese in hoc genere ah adolescentia excoluerint, et tantum disciplina profecerhit, ut ad eas virtutes quae commemoraiae sunt, non tam instituti quam nati videantur^ (Leo XIII Encycl. “ Etsi Nos ’* 15 Feb. 1882.) § I.—Monita generalia. Art. 114.—^Omni diligentia curetur, ut alumni a frequentia iuvenum ad sacerdotium non spectantium separentur, si scholas petant alumni quidem externi. Art. 115.—In Contuberniis dividantur alumni iuxta aetatem, et scholam ad Rectoris iudicium. Art. 116.—Unicuique in schola, in triclinio, in sacello, etc. locus adscribatur, et interdum immutetur ad fovendam ac ser- vandam mutuam caritatem. DECREES. 183 Art. 1 1 7.—Ordo actuum communium singulis horis adscrip- torum statuatur tum pro diebus in quibus lectiones habentur, tum pro aliis in quibus scholae vacant ; quique ordo exponatur, ut de eo omnes notitiam habeant. Peculiaris ordo statuatur pro feriis autumnalibus, in quibus praeter pietatis exercitia, brevis saltem hora dicetur lectionibus et studio. Art. II 8.—Omnes alumni, nullo excepto, adstringantur dili- genter actibus communibus interesse, a quibus dispensari poterunt peculiaribus rationabilibusque de causis a Modera- toribus tantum. Art. II 9.—Si necessitas aliquem alumnorum brevi tempore sacellum, triclinium, scholam, recreationem relinquere urgeat, licentia petatur a Moderatore qui praesidet. Art. 120.—Opportuna gravitate silentium servetur, quod, si recte adhibeatur, quam maxime iuvat studium ac virtutem. Art. 12 1.—In Seminario designata loco habeantur ad animi relaxationem pro variis contuberniis. Art. 122.—Prae ceteris ludibus, occupationibus operam detur, quibus omnes participare valeant. Art. 123.—Tempore refectionum ordinarie lectio habeatur librorum qui exemplo sint ac instituant. Art. 124.—Caveatur ne studium, recreationes, ipsaeque pietatis functiones nimis protrahantur, ne alumni taedio afficiantur. Art. 125.—Curetur ut diaeta dormitoria, aliaque loca omnia, horis nocturnis frequentata, sufficienter illuminentur. § 2 .—In Moderatores. Art. 126.—Alumni in Rectore patrem agnoscant cui debetur amor filii et prompta oboediantia. Idem servata proportione in alios moderatores agant. Art. 127.—Quisquis, horis et ratione statuendis. Rectorem petere poterit ad suas necessitates ac desideria confitenda aperto ac fidenti cum animo. Ipsis cautelis, rationabilique de causa pietatis Magistrum quidem petere poterunt ac Vice-Rectorem. Contubernium tamen deserentes Praefectum moneant. Art. 128.—Animo placido demissoque denegationes, expro- bationes, reprehensiones punitionesque sumant sibi a Superiori- bus impositas, atque ex iisdem progressum agant quem ostendant ac comprobent sincera diuturnaque emendatione. Art. 129.—Coram Rectore, aliisque Superioribus vel viris illustribus semper detecto sistant capite, nisi expresse invitentur ad sedendum et ad tegendum caput. Art. 130.—Quisque alumnus aliquem conspiciens defectum ex quo oriri possint offensio in Deum, discriminaque in aliorum virtutem aut in Seminarii integram famam, de eo Moderatores 184 DECREES. certiores reddat, ut remedium afferant. Id agentes munus delatoris sciant se non exercere, sed studiose curare commune bonum ac caritatem in proximum. § 3 .—In seipsos. Art. 13 1.—Quisquis alumnus in seipso imaginem Dei, tem- plumque Divini Spiritus colat, maxima cum moderationis ac decentiae observantia tum cum aliis tum solus in proprio cubi- culo, prae oculis habens ubique Deum esse. Art. 132.—Omnes munditiem corporis, vestiumque curent, comam apte caesam dispositamque habeant, ab omni vanitate foeditateque at etiam ab omni singularitate afFectationeque ab- horrentes, sese in omnibus conformantes usibus seminarii. Art. 133.—Eorum esto hygienica praescripta curam corporis respicientia observare (Cfr. appendices I. § 2). Art. 134.—In modo, incessu, sermone decorem servent, ab omni levitate et a quovis cum clericali dignitate actu incongruo abstinentes. Art. 135.—Ordinem ac nitorem servent in cubiculo, in libris, in suppellectili, neque sua aliaque Seminarii dissipent. § 4 .—In sodales. Art. 136.—Alumni constanter divisiones inter varia contur- bemia servent, tum domi tum extra ita ut alumni diversorum contuberniorum nullam inter se ineant consuetudinem nisi de Superiorum licentia. Art. 137.—In sodalibus totidem inspiciant fratres in lesu Christo, ita ut inter se eam foveant mutuam caritatem tam expetendam inter clericos. Art. 138.—In invicem consuetudine semper adhibeant rationes ad Christianam caritatem institutas, quamobrem litigia, verba aspera devitent, praesertim abhorrentes a contumeliis in eos qui virtute praecellunt, vel aliquo naturae defectu laborant. Art. 139.—Solo nomine vel familiae cognomine inter se vocen- tur, vetitis omnino quibusvis aliis vocandi rationibus. Art. 140.—Peculiares amicitias, in alios manus iniicere etiam iocose, invicem epistolas mittere, dona inter se similiaque om- nino prohibita caveant. Transgressores apte puniantur. Art. 141.—Verba sermonesque indecentes nec non quancum- que actionem haud honestam horreant. Art. 142.—Recreationis vel deambulationis tempore nunquam permittatur sodales relinquere, atque a Praefecti vigilantia recedere. DECREES. 185 § 5. — In famulos. Art. 143.—In famulos alumni debitis caritatis ac urbanitatis rationibus utantur, quin tamen nullam cum ipsis consuetudinem ineant. Si de eorum famulatu conqueri debeant, querelas Prae- fecto referent. Art. 144.—Nulli liceat cum famulis morari, atque multo minus eis iussa vel negotia committere. Art. 145.—Praefecti tantum, de Vicerectoris licentia, cum famulis agant ad consulenda quae alumni propriis sumptibus sibi comparare tenentur, atque ad munera explenda. § 6. — In extraneos. Art. 146.—Generatim ulumnos invisere indulgeatur bis in hebdomada, diebus statuendis, horis ab actibus communibus non impeditis et ante Ave Maria vesperis. Ad extraordinarias visitationes semper exposcatur Superiorum licentia. Art. 147.—Generarim alumnos invisere poterunt parentes atque propinqui tantum. Si de aliis vero agatur, licentiam requiritur Rectoris vel Vicerectoris. Art. 148.—In aula visitationum in omnibus et cum omnibus se gerant alumni iuxta urbanitatis praescripta, idque agant non ad inaniter homines satisfaciendos, sed ad rusticitatem fugiendam. Art. 149.—Prohibentur alumni recipere cibos vel potus absque Vicerectoris licentia qui de eis disponet prout oppor- tunius iudicaverit. Art. 150.—Nullus recipiat vel mittat epistolas, quin a Rectore inspiciantur, qui in sua prudentia indicabit an tradenda vel expedienda sint. § 7. — De -Refectione. Art. 151.—Triclinium ingredientes, vel deserentes silentium servent alumni, et refectionis tempore lectionem audiant. Art. 152.—Quisquis in triclinio speciem castigatam adhibeat iuxta praecepta humanitatis, ab aviditate praecipitationeque in cibis sumendis praesertim abhorrens, sanitati non minus ac continentiae oppositis. Art. 153.—Communibus cibis assuescant alumni. Peculiari- bus in casibus iuxta necessitatem rationemque, quid expedire iudicaverit, consulat Moderator. § 8. — De Recreatione. Art. 1 54.—Libenti animo quisque communi recreationi parti- cipet, ut ex ea solatium habeant corpus et animus. Art. 155.—Nulli liceat, absque Praefecti peculiari licentia, a DECREES.186 sodalibus recreationis tempore seiungi^ nec in contubernium se conferre, ne ratione quidem studii vel alicuius libri lectionis. Art. 156.—Prohibeantur lusus qui cum caritati spiritu atque civili institutioni non ^conveniant, simul ac ii qui periculum sanitati inferre queant. (Cfr. Appendicem, I, § 2). § 9. — De deambulatione ac de aliis egressibus e Seminario, Art. 157.—Quisque curet ut omnino et congrua ratione paratus sit ad deambulandum, ordinem profectionis a Praefecto expectans. Art. 158.—Nulli liceat domi permanere tempore ambulationis nisi gravi de causa et de licentia identidem a superioribus obtenta. Art. 159.—Quodque contubernium iter aggrediatur, quod a Praefecto de superiorum consensu statuetur. Deambulantes omnino a quacunque refectione prohibeantur, nisi expressam obtinuerint Rectoris licentiam. Art. 160. — Semper in civitate deambulent servato ordine, honesto incessu, moderato passu, et, quisque cum suo sodali, dimissa loquentes voce. Extra civitatem Praefectus indulgere poterit ut ordines dissolvantur, tamen quin nullus nimis recedat. Art. 161.—Si deambulantes in Episcopum occurerint, detecto capite sistant alumni, ut ei debitum praebeant obsequium ;—si vero in Canonicos, Moderatores, Professores Seminarii aliosque sacerdotes vel alios viros a superioribus praecipue designatos, tunc salutent detecto capite, quin consistant. Art. 162.—Ne indulgeatur alumnis e seminario egredi ad prandendum vel visitandum in privatis domibus. Item non indulgeatur alumnis generatim cum parentibus e seminario egredi, cum hi seminarium petant ad eos invisendos. § IO. —De feriis. Art. 163.—Diebus, in quibus scholae vacant, firmo tamen ordine statuto ius esto Rectoris deambulationem ac recreationes protrahere, et etiam a studio penitus vel partim iusta de causa dispensare. Art. 164.—Occasione diuturnarum feriarum ne liceat alumnis eas apud parentes impendere; quisquis acquiescat solatiis quae in Seminario iis diebus parabuntur. Art. 165.—Feriae autumnales ab omnibus impendantur in loco ad rusticandum designato. Art. 166.—Prudenti Episcoporum arbitrio committitur alumnis, praesertim Lycei et Theologiae, indulgere ut per aliquod tem- pus (mensem ad maximum) apud parentes se conferant. Hoc in casu Rectoris esto eos committere respectivi Parochi vel alii DECREES. 187 pii sacerdotis diligentiae, a quibus privatas expostulet notitias de eorundem vitae ratione, antequam eos in seminarium denuo admittat. § II .—De expulsione. Art. 167.—E seminario expulsio remedium est extremum, sed interdum seminarii ipsius incolumitati necessarium. Discolos et incorvegihileSf ait. Cone. Trid. (Sess. XXIII, Cap. 18 De Re- format.), ac malovum movum seminatores acriter punient,, eos etiam, si opus fuerit, expellendo.” ^^Dimittantur, ait Leo XIII f. r. citata Epistola, q^wt tempore eorum institutionis propensiones ostendent cum vocatione sacerdotali incongruas.” Art. 168.—Dimittantur itaque incorrigibiles, illi scilicet, qui habitis studiosis monitis ac opportunis reprehensionibus, haud multam afferant spem sese ad meliorem frugem recipiendi ; et qui malo exemplo caeteris sint, qui alios inducant ad defectiones, praeceptorum transgressiones et arrogantiam. Art. 169.—Graves in mores transgressiones puniantur imme- diata e Seminario expulsione, iuxta rectam hac in re Sententiam S. Alphonsi “ Tutius consilium est eum statim e seminario expellere quia talis ovis inquinata contagione potens est totum seminarium cor- rumpere.” (Homo Apost. Reg. de Sem., i, 4). APPENDICES. I.—Praecepta Hygienica. § I. —De aedibus. Art. I.—Sacellum triclinium, loca ad studium designata eorundem adnexa etc. ampla, satis illuminata, aerique exposita sunto, et si fieri potest electrica illuminatione praedita. Art. 2.—Auditoria purgata serventur, commoda habeantur scamna iuxta typum hygienicum et aptum diversae alumnorum aetati. Art. 3.—Curetur ut ubique saepe quocumque anni tempore aer renovetur. Art. 4.—Cubicula conturberniaque ea sunto amplitudine ut quisque ex alumnis sibi saltem habeat 14 m®. Art. 5.—Aqua potabilis ab alia quae usibus communibus inservit separetur, Art. 6.—Foricae numero alumnorum accomodatae sunto aeri expositae et constructae iuxta hodierna hygienica praecepta. Art. 7.—Ubique vasa ad expuendum metallica malthaque obducta habeantur. Art. 8.—Quotidie cubicula, auditoria, triclinia cunctaque t88 DECREES. domus loca poliantur madida scobi, vel etiam scopis mappis involutis. Art. g.—Si auditoria extra seminarium sint, oportet ut prope ea vestibulum habeatur amplum ventoque commodum, in quo umbellae, pilea humidaque pallia deponantur. § 2. — De covpovis sollicitudine. Art. IO.—Quisque alumnus quam maxime curet corporis munditiem, faciem collumque quotidie, manus saepius praeser- tim ante refectiones abluat : horis opportunis os et dentes quidem colluat. Art. II.—Oportet ut interdum totum corpus balneis lavetur. Ad hoc destinentur dies in quibus scholae vacant. Balnea ingrediantur alumni turnatim, servato temporis spatio a refec- tionibus ; post balneum exercitia opportuna corpori quisque in aprico peragat. Art. 12.—Res lintearia tum corporis tum lecti saepius mutetur; vestis quotidie peniculo mundentur. Strophia gummis omnino prohibentur utpote sanitati perniciosa. Art. 13.—Deambulatum eant extra urbem per horam saltem quotidie, et diebus, in quibus scholae vacant, per binas horas. Art. 14.—Loca ad recreandum destinata, si fieri potest, aperta sunto et sub porticu si pluat. Alumni nec sedeant nec con- sistant ad conversandum, sed deambulent, ac partem habeant ludis collectivis in quibus corpus exerceatur. § 3. — De medico. Art. 15.—Medicus Seminario adsoriptus quemque iuvenum visitare severe tenetur qui admittendus sit, et inspicere an vac- cinum virus ei inoculatum fuerit. Ab illius prudenti arbitrio pendet acceptatio vel reiectio eorum, qui haud optima sanitate gaudeant, vel infirmitatibus faciles se praebeant, nec non eorum qui morbos contagiosos praeseferant. Art. 16.—Rotatim ipse ad Seminarium accedat diebus horisque determinatis, ita ut omnes alumni facile eum petere possint ad hygienica consilia consequenda. Art. 17.—Rectorem doceat quodcumque hygienicum incom- modum in Seminario detegat, mediaque proponat apta ad ea reparanda. Art. 18.—Declaret an quis a ieiunii lege dispensandus sit. Art. 19.—Summatim omnes visitet alumnos ante et post rusticationem, ac adnotet in peculiari codice valetudinis con- ditiones cuiusque. Art. 20.—Alumnis, omnibusque Seminario adscriptis medeatur in brevibus levibusque infirmitatibus in eodem Seminario ; sed DECREES. i8g si existimet aliquem morbum diu perdurare vel aliis transmitti posse Rectori proponat immediatam translationem infirmi in familiam, vel in aliquam valetudinariam domum. Art. 21.—Necessarias iubeat purificationes, et ne in valetudi- nario serventur venena aliaque sanitati infesta curet. Art. 22.—Medicus, de Oeconomi intelligentia, incoctilibus, lacti fervefacto et ut culina promptuariaque cella purgata ser- ventur invigilet. Cibum potumque quoad eorum qualitatem et corruptionum examinet. § 4 .—De Valetudinario. Art. 23.—Valetudinarium, si fieri potest, in meridiem versum, et aqua potabili, furnaculo et foricis distinctis praeditum esto. Cubiculorum parietes encausto pingantur. Valetudinarium materiis septicis et antisepticis primae curationi necessariis praeditum esto. Art. 24.—Cubiculum habeatur separatum ac distinctum pro iis qui contagiosis morbis laborent. Art. 25.—Quisquis alumnus, in infirmam incidens valetudinem, illico Praefectum doceat, hic autem Rectorem, ut infirmus omni cum diligentia in valetudinarium transferatur, et statim medicus de re doceatur. Art. 26. — Vicerector studebit ut infirmis cum diligentia ac caritate fida, idoneaque persona adsistat. Art. 27.—Infirmus medico, adsistentique in omnibus quae sibi ordinentur pareat. Art, 28.—Si morbus, iuxta medici sententiam, ingravescat, vel diuturnum sit. Rector alumni parentes vel propinquos de re doceat (Cfr. § 3, art. 20). Art. 29.—Nullus aegrotos invisere poterit absque peculiari Rectoris vel Vicerectoris licentia. Circa vacationem paroeciae. Beatissime Pater ^ X parochus S. Mariae X ab Archiepiscopo licentiam expetivit Religionem ingrediendi, qua obtenta, novitiatum incipit et per- fecit in Conventu Ordinis S. Mariae de Mercede de S. in dioec. Lucen. Peracta professione votorum simplicium consideravit se in possessione praedictae paroeciae allegans vacationem beneficii tantum habere locum postquam vota solemnia emiserit. Cum divisio votorum in simplicia et solemnia non mutet naturam ipsorum et aliunde Archiepiscopus X Concursum cele- braturus sit ad parochias vacantes in dioecesi, simul recogitans igo DECREES. residentiam parochialem esse de jure divina quam tamen servare non potest praedictus parochus X et votum paupertatis com- poni non posse cum quacumque proprietate etiam beneficii, ad pedes Sanctitatis Vestrae humiliter provolutus enixe petit ut declarare dignetur ; 1° An professio votorum facta a dicto parocho S. Mariae inducat ipso facto vacationem parochiae. 2° An Archiepiscopus posset illam includere in censu pa- rochiarum vacantium. Et Deus. Die 30 Martii, S. Cong. EE. et RR. praemissis dubiis respon- dendum mandavit. Ad I. Negative, Ad II. Provisum in De iure proprietatis quoad publicum oratorium. Anno 1903 sacerdos Leovigildus Villegas, archiodioecesis Angelorum in Mexico, a quodam Palacios emit, pro 12 millibus scutorum, amplam domum cum adnexo oratorio vulgo dicto dei Cirineo, quod Societati lesu iam pertinuit sed plus quam a dimidio saeculo in usus profanos est conversum. Pro alienatione praefati oratorii licentiam Ordinarii petiit et obtinuit ipse ces- sionarius. Postquam autem sacerdos Villegas oratorium in- stauraverit et benedici curaverit ab ipso Archiepiscopo, anno 1904 illud cultui publico aperuit. Verum quum sacerdos Ville- gas in animo haberet in comparata domo constituendi quamdam religiosam mulierum communitatem, quam Archiepiscopus ap- probare detrectabat, ab eodem petiit litteras excardinationis et incardinationis pro dioecesi De Linares, quas concedere paratum se exhibuit Archiepiscopus Angelorum, dummodo tamen ille favore Curiae dioecesanae nuntium mitteret proprietati dicti oratorii una simul cum icone B. M. V. inibi existente. Tunc sacerdos in casu recursum habuit ad Delegatum Aposto- licum in Mexicana Republica, qui sub die 4 Nov. 1905 decrevit, “ sacerdotem Villegas absque dubio teneri religiose observare conditiones ab Archiepiscopo impositas et ab eodem Villegas admissas, quod nempe praefata aedicula publico cultui semper pateret et ad Ecclesiam iure proprietatis pertineret. Quoad autem s. iconem publicae veneratoni expositam, servetur Con- cilium provinciale Mexicanum V, n. 432.” Contra hoc decretum praefatus sacerdos apud hanc S. C. EE. et RR. recursum inter- posuit. Interim Archiepiscopus Angelorum sacerdotem Villegas nomi- navit in coadiutorem extraurbanae paroeciae Flatanquitepec vocatae, sed hic renuit novum munus sibi commissum suscipere, DECREES. 191 nisi accederet auctoritas S. Sedis. Quum vero Archiepiscopus eum suspendisset a divinis^ etiam ex hoc capite sacerdos Villegas laesum se ostendit. Dubia. I. An sacerdos L. Villegas^ ad hoc ut oUinere valeat litteras excardinatorias e dioecesi Angelorum^ cedere teneatur suo Ordi- nario proprietatem oratorii vulgo dei Cirineo in casu. II. An sustineatur decretum suspensionis in sacerdotem Villegas latae sub die 22 Maii 1906. Responsa. Hisce dubiis in plenario conventu diei 7 lunii 1907 propositis, Emi. Patres S. Congr. EE. et RR. respondendum duxerunt : Negative ad utrumque. CONGREGATION OF RITES. Varianda et addenda in Martyrologio Romano. Tertio Idus Februarii (ii Februarii), Lapurdi in Gallia, Apparitio Beatae Mariae Virginis Immacu- latae. Pridie Idus Februarii (12 Februarii). In Etruria, apud montem Senarium, Sanctorum septem Fun- datorum Ordinis Servorum Beatae Mariae Virginis, qui post asperrimum vitae genus, meritis et prodigiis clari, pretiosam in Domino mortem obierunt. Quos autem in vita unus verae fraternitatis spiritus sociavit et indivisa post obitum populi veneratio prosecuta est. Leo decimus tertius una pariter Sanc- torum fastis accensuit. URBIS ET ORBIS. Suprascriptas variationes atque additiones Martyrologio Romano inserendas. Sanctissimus Dominus Noster Pius Papa X, referente infrascripto Cardinali Sacrorum Rituum Congregationi Praefecto, benigne approbare dignatus est. Contrariis quibus- cumque non obstantibus. Die II Martii, 1908. S. Card. Cretoni, Praefectus. f D. Panici, Archiep. Laodicen., Secretarius. NICOSIEN. De abusu sedium cameralium in Missis et Vesperis. Postulato Rmi. Episcopi Nicosiensis : an, attenta vetusta con- DECREES.192 suetudine, permitti aut tolerari possit sedes cameralis, instructa brachiis et fulcimento pro humeris, loco scamni oblongi, pro celebrante et ministris in Missis et Vesperis cum cantu ? Sacra Rituum Congregatio, ad relationem subscripti Secretarii, ex- quisito etiam Commissionis Liturgicae voto, respondendum cen- suit : Legatur Caeremoniale Episcorum lib. i, cap. xii., n. 22, et lib. II., cap. III., n. 4; et dentur decreta n. 2289 TemUn, 20 Augustii 1729 ad 3 et 4: n. 2621 Dubiorum 17 Septembris 1822 ad 6 ; n. 3104, S, lacobi de Cile 14 Martii 1861 ad 4, et n. 3804 Goana-Dubia varia 16 lunii 1893 Atque ita rescripsit, die 14 Martii, 1908. S. Card. Cretoni, Praefectus, f D. Panici, Archiep. Laodicen., Secretarius. De nova quadam custodia 5S. Sacramenti. Viro Eminentissimo Seraphino Cretoni S. Rit. Congr. Praefecto. Sacerdos Godefridus A. P. V. Winter Baumgarten, nonime Dominorum Ordinariorum provinciae ecclesiasticae Milwau- kiensis in America septentrionali, humiliter postulat, ut viso et inspecto novo tabernaculo, pro adservanda Ssma. Eucharistia, ex metallo solidissime extructo, a societate quam vocant. “ The Rauwald Ecclesiastical Art Mfg. Co.,” dignetur ipsum taber- naculum adprobare, utpote tali ratione constructum, ut in nihilo contrarium sit neque Rubricis Ritualis Romani neque istius S. R. C. Decretis. Nova huius tabernaculi constructionis ratio prae aliis videtur esse commendanda, non tantum pro materiae soliditate, sed potius pro ingenioso modo quo tabernaculum clauditur, ita ut nullimode aperiri possit, nisi in promptu habeatur clavis, neque ipsa pulvis penetrare queat. “ Ex Secretaria Sacrorum Rituum Congregationis, die I Aprilis 1908. “Communicetur Sacerdoti Oratori responsum Sacrae Rituum Congnis. in casu simili datum sub die 18 Martii 1898; nempe: ‘ Finem inventoris esse laudandum, negotium vero in casu ed ad effectum de quo agitur, spectare ad ipsos locorum Ordin- arios.’ ” L. S. f D. Panici, Archiep. Laodicen., Secretarius, DECREES. 193 Decretum seu Litterae Sacrorum Rituum Congregationis ad Archiepiscopus, Episcopos aiiosque Ordinarios de editione typica Vaticana ‘^Qradualis Romani.” Postquam Sanctissimus Dominus Noster Pius Papa X Motu Proprio diei 22 Novembris 1903 sacram musicen reformari man- davit ; ut coeptum opus, qua par est ratione, absolveretur, decrevit Motu Proprio diei 25 Aprilis 1904 ut typica Editio librorum cantum Gregorianum continentium in vulgus prodiret typis Vaticani : qua Editione antiquo usu recepti Ecclesiae con- centus pristinae integritati ac puritati redderentur, in eum potissimum finem, ut Romanae Ecclesiae ceterisque Romani ritus Ecclesiis communem liturgicorum concentuum probatum textum suppeditaret. Quare iuxta hanc Summi Pontificis voluntatem, typica editio Gradualis Romani^ numeris omnibus feliciter absoluta, modo in lucem prodit. Quoniam vero ad Rmos. locorum Ordinarios pertinet eiusmodi Gradualis usum ac diffusionem promovere ac regere apud Clerum et Populum sibi commissos ; Sacra Rituum Congregatio, de mandato Sanctissimi Domini Nostri, animadvertendas proponit iisdem Rmis. Ordinariis normas et mandata praecipua circa huiusce typicae Editionis introductionem, eiusque novas typo- graphicas impressiones, quae fiant ab Editoribus, facultate im- petrata ab Apostolica Sede, scilicet Decreta huius S. Congrega- tionis d. d. II et 14 Augusti 1905, 14 Februarii 1906, et 7 Augusti 1907. Porro e primo eiusmodi documentorum colligitur: 1° Vati- canam editionem Gradualis, vel quamlibet aliam quae legitime statisque sub conditionibus eamdem typicam referat, substitui debere editionibus, quae modo adhibeantur : itemque 2° ad Rmos. Ordinarios pertinere munus efficiendi ut suae cuiusque dioecesis Propria sic restaurentur, ut conformia reddantur Gregorianis concentibus typicae Vaticanae Editionis. Per novissimum decretum hic et nunc ita praescribitur usus huius Gradualis, ut quibuslibet editionibus (minime excepta, quae Medicea vocatur) hucusque adhibitis, quamprimum substi- tuenda sit Editio Vaticana, vel eius legitime peracta nova im- pressio ; ideoque ceterae Gradualis editiones a typica discre- pantes, rursus imprimi nequeunt, moltoque minus a Rmis. Ordinariis approbari. Quae vero, antequam integra typica Gradualis editio prodiret, benignae datae fuerint concessiones, nullimode prorsus contra memoratas universales praescriptiones debent praevalere. Denique ad cantus traditionalis instaurationem facilius exse- 194 DECREES. quendam, praeterquamquod iuverit (adiuvante Commissione uti vocant aioecesana) animos adiicere eorum quotquot Summi Pontificis menti ac beneplacito libenter cupiant respondere, nil procul dubio magis efficax erit, quam si vigilantissime intendant Rmi. Ordinarii, ut executio sacrorum concentuum in Cathedrali- bus et potioribus Ecclesiis adeo fiat plena ac perfecta, ut forma et exemplar ceteris habeatur. Oportet insuper, ut qui ad Cantoris officium eliguntur, congruis dotibus revera sint praediti et superato idoneitatis periculo pro- bati, quod multo magis dici debet de chori Magistro seu de Praefecto musicae uti aiunt, qui necessaria polleat auctoritate ad suum implendum officium iuxta Summi Pontificis praecepta de musica sacra et cantu Gregoriano instaurandis. Voluit autem Sanctitas Sua praesens Decretum a Sacra Rituum Congregatione expediri, et Rmis. Archiepiscopis, Epis- copis aliisque locorum Ordinariis notum fieri j contrariis non ^stantibus quibuscumque, etiam speciali mentione dignis Die 8 Aprilis 1908. Seraphinus Card. Cretoni, 5. R, C, Praefectus. L.^^S. D. PANICI, Archiep. Laodicen., Secretarius. Circa ordinem praeferentiae in translatione festorum. Rmus. P. Marianus Sabaleurki, procurator Ordinis Fratrum Minorum Conventualium, a Sacra Rituum Congregatione sequentis dubii solutionem humiliter expostulavit ; videlicet : Utrum ordo praeferentiae inter festa eodem die occurentia, in Rubricis generalibus Breviarii Romani tit. X. n. 6 statutus, integre servandus sit etiam in translatione Officiorum sive accidentali sive perpetua, prout ibidem Rubricae n. 7 innuere videntur ? . Sacra eadem Congregatio, ad relationem subscripti Secre- larii, audito Commissionis Liturgicae suffragio, omnibusque perpensis, propositae quaestioni ita respondendum censuit : Consule prohatos auctores. Atque ita rescripsit, die 14 Martii 1908. S. Card. Cretoni, Praefectus. f D. Panici, Archiep. Laodicen., Secretarius. De cantu ** Libera me Domine” post missam privatam. Postulato Sacrorum Rituum Congregationi exhibito : “An liceat sacerdoti canere post Missam privatam Responsorium Ribera me DECREES. 195 Domine, aut quid simile, pro defunctis, praesente vel absente cadavere, Sacra eadem Congregatio ad relationem subscripti becretarii, audito Commissionis Liturgicae suffragio, ita respon- dendum censuit : Si agatur de Missa lecta defunctorum a Rub- ricis et decretis permissa, Absolutio in cantu immediate post eam non prohibetur ; sin vero de Missa diei currentis aut votiva, servetur decretum n. 3780 Romano Resolutionis dubiorum 12 Iulii 1892 ad VIII.” Atque ita rescripsit ac declaravit, die 28 Martii 1908. S. Card. Cretoni, Praefectus. f D. Panici, Archiep. L»aodicen,, Secretarins, CONGREGATION OF INDULGENCES. Indulgentia pro iaculatoria “Signore conservateci la fede.” Beatissimo Padre, II sac. Cesare Pecorari, canonico in quest’ alma citta di Roma, prostrato al bacio del sacro piede, umilmente implora qualche ^ fedeli che reciteranno la seguente giaculatoria ; Signore conservateci la fede ! Che della grazia, ecc. Ex audientia SSmi., die 20 Martii, 1908. SSmus. Dnus. Noster Pius PP. X universis christifidelibus, qui^ corde saltem ^ contrito ac devote supra propositam precem recitaverint, quoties id egerint, indulgentiam centum dierum, defunctis quoque applicabilem, benigne concessit. Praesenti in perpetuum valituro, contrariis quibuscumque non obstantibus. Datum Romae e Secretaria S. C. Indulgentiis Sacrisque Reliquiis praepositae, die 20 Martii, 1908. S. Card. Cretoni, Praefectus. Pro R. P. D. D. Panici, Archiep. Laodicen., Secretario, los. Maria Can. Coselli, Substitutus, Indulgentia plenaria toties quoties lucranda pro pio exercitio Scalae Sanctae in Urbe. Beatissimo Padre, II padre Fausto del Nome di Maria, Passionista, superiore nel Santuario della Scala Santa, prostrato al bacio dei s. piede, espone quanto segue : Secondo la Raccolta auteutica delle SS. Indulgenze (Roma, ig6 DECREES. tipografia della S. C. di Prop. Fide, 1898), ^ stata accordata dai Sommi Pontefici I’indulgenza parziale di 9 anni per ciascun gradino della Scala Santa^ da lucrarsi da chi devotamente la saiga ginocchioni, pregando o meditando la Passione di N.S. G.C. Ora, ad animare vieppiu la pieta dei fedeli, I’umile oratore supplica la S. V. a volere inoltre accordare, come generalmente ^ concesso ad altri Santuari, che i fedeli i quali compiano il pre- detto pio esercizio confessati e communicati, e preghino second© la mente della S. V., possano conseguire Vindulgenza plenaria^ applicabile anche alle anime del purgatorio. Che ecc. luxta preces in Domino et in perpetuum ; quin imo indulgen- tiam plenariam toties quoties libenter in Domino concedimus. Die 26 Februarii, 1908. PIUS PP. X. Pro lucrandis Indulgentiis quibusdam solemnitatibus extraor» dinariis confessio tribus diebus immediate praecedentibus, si Indulgentia concessa est toties quoties duobus autem diebus, si semel in die, Communio vero die praecedenti anticipari pos- sunt, dummodo in adimplendis caeteris operibus praescriptis norma generalis servetur. URBIS ET ORBIS. Quo Christifideles Indulgentiarum thesauro facilius perrue- rentur, haec S. Congregatio Indulgentiis Sacrisque Reliquiis praeposita, Decreto diei 9 Decembris 1763 cunctis fidelibus, quibus laudabilis est consuetudo accedendi semel in hebdomada ad poenitentiae Sacramentum, iam indultum concessit, vi cuius omnes Indulgentias acquirerent per ipsam hebdomadam occur- rentes absque alia peccatorum confessione quae ceteroquin ad eas lucrandas foret necessaria. Huiusmodi vero indultum pro aliquibus regionibus, attenta confessariorum inopia etiam ad sacramentalem confessionem infra duas hebdomadas peractam extensum fuit. Insuper alio Decreto sub die 6 Octobris 1870 provisum est, ut ad confessionem et S. Synaxim quisque accedere posset die, qui illum immediate praecedit, pro quo aliqua Indul- gentia sive ratione festivitatis, sive alia quacumque ex causa fuerit concessa. Experientia tamen compertum est hisce induitis haud satis consultum, quando agitur de iis Indulgentiis lucrandis, quae aliquibus festivitatibus extraordinariis sunt adnexae, vel de iis, decrees. 197 quas toties quoties eadem die acquiri datum est. Tunc enim ingens fit fidelium concursus ad sacramenta suscipienda, ita ut eorum pio desiderio multis in locis vix satisfieri posset, nisi confessio praescripta paulo anticipetur ab iis, qui qualibet heb- domada confiteri non solent, neque possunt. Quapropter SSmo. Domino Nostro Pio Pp. X. preces sunt exhibitae, ut desuper his de apostolica benignitate providere dignaretur, indulgendo ut confessio peragerida ad lucrandam Indulgentiam, si haec pluries eadem die sit concessa tribus diebus immediate praecedentibus, sin vero semel in die sit con- cessa, duobus tantum integris diebus anticipari queat. ^ Et Beatissimus Pater, in audientia habita ab infrascripto Card. Praefecto, die ii Martii 1908, summopere exoptans maiori spirituali bono christifidelium prospicere, expositis precibus clementer annuere dignatus est, ita tamen ut ^ praeter com- munionem pridie diei, cui est adnexa Indulgentia, permissam, in adimplendis ceteris operibus iniunctis regula generalis, circa modum et tempus in concessionibus praescriptum, serve^r. Praesenti in perpetuum valituro. Contrariis non obstantibus quibuscumque. ^ ^ .- • j- Datum Romae, e Secretaria eiusdem S. Congregationis die II Martii 1908. L. ^ S. S. Card. Cretoni, Praefectus. i D. Panici, Archiep. Laodicen., Secretavius. Receptiones ad Confraternitatem B. M. V. de Monte Carmelo invalidae sanantur. Beatissime Pater, P. Praepositus Generalis Carmelitarum Discalceatorum, ad SS. pedum osculum provolus, S. V. humiliter exorat, ut recep- tiones ad Confraternitatem B. M. V. de Monte Carmelo, qua- cumque ex causa usque ad hanc diem invalide peractas, benigne sanare dignetur. Et Deus, etc. ^ S. Congregatio Indulgentiis Sacrisque Reliquus praeposita, utendo facultatibus a SS. D. N. Pio PP. X sibi tributis, petitam sanationem benigne concessit. Contrariis quibuscumque non obstantibus. Datum Romae, e Secretaria eiusdem S. C., die 4 r ebruarii 1908. L. ^ S. S. Card. Cretoni, Praefectus. D. Panici, Archiep. Laodicen., Secretarius. ig8 DECREES. Indulgentia 300 dierum conceditur recitantibus orationem aegrotantium, in honorem B. M. Virginis de Lourdes. O Marie, congue sans peche, 6 Notre-Dame de Lourdes, qui attirez de toute part vos enfants vers la Grotte de vos Appari- tions, vous n’avez eesse d’encourager, par d’innombrables bienfaits, la confiance filiale de ceux qui ont repondu a votre appel. Souffrant dans mon corps et dans mon ame, je viens, apr^s des milliers et des milliers de pauvres malades, me pros- terner a vos pieds et implorer la grace de ma guerison. M^re toute bonne et toute puissante aupr^s de Notre-Seigneur, faites que je sois delivre de mes infirmites et que je puisse con- sacrer mes forces retablies au service de Dieu et de mes fr^res. Combien il me serait doux de proclamer que je dois a votre intercession le retour d’une sante qui, en attestant votre miseri- corde envers moi, deviendrait peut-etre, pour beaucoup d’ames, un motif de conversion ! Mais je desire, par dessus tout, m’abandonner entre vos mains maternelles. Si c’est la volonte de Jesus-Christ, mon divin Sauveur, a laquelle votre volonte demeure unie, que le calice de ma passion ne s’eloigne pas quant a present, je souhaite de pouvoir dire, avec resignation et avec amour, que je le veux aussi moi-meme. Faites done penetrer, jusqu’au fond de mon coeur, I’adhesion pleine et entiere a cette consolante doctrine venue du ciel : que le Dieu de bonte nous aime infiniment, toujours et partout, mais plus specialement, sans doute, quand il nous associe aux douleurs de Jesus-Christ et nous attache a sa croix. O Vierge Immaculee, Notre-Dame de Lourdes, M6re d’un Dieu qui a ete I’Homme de douleurs, votre divin Fils a voulu que vous fussiez a cote de Lui sur le Calvaire, pendant qu’il soufifrait et mourait pour nous, il vous aimait, comme un Dieu seul peut aimer sa mere, et il a voulu toutefois que votre ame fdt transpercee d’un glaive de douleur, afin que votre amour pour Lui se r4velat et grandit dans la communaute d’inex- primables souffrances. Obtenez-moi cette grace 6 Notre Dame de Lourdes, consola- trice des affliges, salut des infirmes, que j’aime Dieu de plus en plus, a mesure que se prolongent et s’aggravent mes epreuves. Un tel miracle est plus grand que ne le serait la soudainete de ma parfaite guerison. Pour me rendre la sante, une parole suffirait, dite par vous au nom et avec le pouvoir de Celui qui est votre Fils comme il est votre Dieu ; tandis que la resigna- tion dans la souffrance, me fait accepter avec joie la maladie et son cortege de maux, je sens que c’est, d’une maniore eminente, DECREES. 199 I’oeuvre du Tr^s Haut. Oui, je vois qu’il est en quelque sorte plus facile a Dieu de guerir la douleur que de la faire aimer. Mais, si vous le voulez, ma faiblesse aura pour appui une force surnaturelle qui la rendra victorieuse et ainsi manifestera I’etendue de votre pouvoir. Puissent les angoisses de ma maladie, sanctifices par la soumission a la volonte divine, etre unies a I’agonie de mon divin Sauveur ; puissent mes larmes, meles a ses larmes et a son sang, achever, I’expiation de mes fautes passees et attirer des graces de resurrection sur les pauvres ames mourantes ou mortes par le peche. Que I’abondance de vos dons, 6 mon Dieu, je vous en supplie au nom de votre M^re, soit accordee, en par- ticuleir, aux personnes qui me sont unies par les liens du sang ou Tamitie. Faites que mes soufFrances, en attendant qu’il vous plaise d’y mettre un terme, ouvrent pour eux une source de benedictions. O Mere de douleur et Mere de misericordieuse bonte, qui avez ete debout au pied de la Croix, priez pour nous afin" que nous devenions dignes des promesses de Jesus-Christ. Ainsi soit-il. Ex Audientia SSmi. die 13 Nov, 1907. SS. D. N. Pius divina Providentia PP. X supra relatam precem devote recitantibus indulgentiam tercentorum dierum, defunctis quoque applicabilem, benigne concessit. Praesenti in perpetuum valituro. Contrariis non obstantibus. Datum Romae, e Secretaria S. C. Indulgentiis Sacrisque Reliquiis praeposita die 20 Nov. 1907 . L. ^ S. f D. Panici, Archiep. Laodicen., Secvetavius, Facultas benedicendi et indulgentiandi Coronas Viae Crucis. Beatissimo Padve, Giovanni Vincenzo Tasso, Assistente generale della Congre- gazione della Missione, Zelatore deirarciconfraternita della Santa Agonia di Gesu nell’Orto, stabilita nella Casa madre di Parigi e in molte Case de’ Missionarii e della Figlie della Carita, prostrato al bacio dei Sacro Piede, supplica umilissimamente la Santita Vostra di estendere a tutti i Preti della Missione e a tutti i Direttorie Zelatori della Santa Agonia la facolta di bene- dire e indulgenziare la Corona della Via Crucis^ della Serva di Dio Litigia Borgiotti, Confondatrice delle Suore Nazzarene, facolta gia concessa dal S. Padre Pio IX. al Card. De Angelis, e da Vostra 200 DECREES. Santita stessa al Card. Richelmy e al superiore della Missione di Torino nell’udienza privata accordata a Monsignor Parodi, Arcivescovo di Sassari, il 4 Aprile 1906. Che della grazia, ecc. luxtapfeces in Domino, Die 2 Novembris 1906. PIUS PP. X. Nova concessio quoad Coronas Viae Crucis. Beatissime Pater, Augustinus Veneziani, Procurator generalis Congregationis Missionis, ad pedes Sanctitatis Vestrae provolutus, enixe orat concedi, ut christifideles, a Stationibus Viae Crucis visitandis, canonice erectis, impediti, si una simul cum altero congregati, qui Coronam Viae Crucis possideat, indulgentia a S. V. ditatam sub die 2 Novembris 1906, recitent vigesies Pater, Ave et Gloria, omnes et singuli relativas indulgentias lucrari valeant, dictae Coronae adnexas, etsi unus tantum eamdem Coronam manu teneat. Ex audientia SSmi., die 1 Decembris 1907 . Sanctissimus Dominus Noster Pius Papa X benigne annuit pro gratia iuxta preces. Praesenti in perpetuum valituro absque ulla Brevis expeditione. Contrariis quibuscumque non obstantibus. Datum Romae, e Secretaria Sacrae Congregationis Indul- gentiis Sacrisque Reliquiis praepositae, die i Decembris 1907. S. Card. Cretoni, Praefectus. t D. Panici, Archiep. Laodicen., Secretarius. Indulgentia pro iaculatoria ad 55. Nomen lesu. Beatissimo] Padre, II. sac. Domenico Paoloni, direttore dello Zelatore dei SSmo. Nome di Gesu di Napoli, prostrato al bacio dei S. Piede, umil- mente supplica la S. V. a voler concedere trecento giorni d’in- dulgenza, applicabile anche alie anime purganti, ogni volt che i fedeli, in riparazione delle bestemmie che si proferiscono contro il SSmo. Nome di Gesu, con cuore contrito e divotamente reciterrano la giaculatoria : Eterno Padre, pel sangue preziosissimo di Gesu Cristo, glorificate il suo SSmo. Nome, secondo Vintenzione e i desiderii dei suo adorabile Cuore ; e Tindulgenza plenaria, applicabile DECREES. 201 come sopra, a quelli che in ciascun giorno di un mese avranno recitato la detta giaculatoria, da lucrarsi una volta in quel mese, in un giorno a loro scelta, nel quale confessati e comunicati pregheranno secondo I’intenzione della Santita Vostra. Che della grazia ecc. Ex audientia SSmi.f die 11 Decembris 1907 . SSmus. Dnus. Noster Pius PP. X benigne annuit pro gratia in omnibus iuxta preces. Praesenti in perpetuum valituro, absque ulla Brevis expeditione. Contrariis quibuscumque non obstantibus. Datum Romae, e Secretaria S. Congnis. Indulgentiis Sacrisque Reliquiis praepositae, die 27 lanuarii 1908. S. Card. Cretoni, Praefectus. f D. Panici, Archiep. Laodicen., Secretarius. URBIS ET ORBIS. Decretum quo Episcopis datur facultas statuendi tempus pro triduanis supplicationibus SS. Eucharistiae. Anno superiore. Sacra Congregatio Indulgentiis Sacrisque Reliquiis praeposita, litteris datis sub die 10 Aprilis, catholici Orbis Sacrorum Antistites vehementer hortabatur, ut quotannis quoad fieri posset, in singulis cathedralibus ecclesis et etiam in curialibus templis, infra Octavam solemnitatis Corporis Christi, vel alio anni tempore, prout Rmi. Episcopi iudicaverint, supplicationes in triduum instaurarentur, quibus Christianus populus ad frequentiorem, imo quotidianam, Eucharistiae sumptionem excitarentur. Quum vero in his litteris, iuxta methodum inibi praescriptam, iniunctum sit, ut supplicationes huiusmodi initium sumant a feria sexta et desinant die Dominica, et e contra, ob singularia quaedem adiuncta, in pluribus locis christifidelibus commodius evaderet, aliis diebus hisce supplica- tionibus interesse, eisque adnexas indulgentias lucrari, postu- latum est ab hac S. Congregatione, ut eaedem supplicationes, loco dierum in memoratis litteris statutorum, aliis infra hebdo- madam diebus, iudicio Rmorum. Episcoporum designandis, peragi queant. Porro has preces in audientia habita die 8 Aprilis 1908 ab Emo. Cardinali Praefecto relatas, SSmus. Dominus Noster Pius PP. X clementer excipiens, petitam gratiam benigne concessit, ceteris tamen servatis, praesertim quoad in- dulgentiarum acquisitionem, quae in litteris huius Sacrae Con- 202 DECREES. gregationis praescribuntur. Contrariis quibuscumque non obstantibus. Datum Romae e Secretaria eiusdem S. C., die 8 Apr. 1908. S. Card. Cretoni, Praefectus, f D. Panici, Archiep. Laodicen., Secretarius, URBIS ET ORBIS. Conceditur anticipatio confessionis pro indulgentiis lucrandis. Quo christifideles Indulgentiarum thesauro facilius fruerentur, haec S. Congregatio Indulgentiis Sacrisque Reliquiis praeposita, decreto diei g Decembris 1763 cunctis fidelibus, quibus lauda- bilis est consuetudo accedendi semel in hebdomada ad poeni- tentiae Sacramentum, iam indultum concessit, vi cuius omnes indulgentias acquirerent per ipsam hebdomadam occurentes absque alia peccatorum confessione quae ceteroquin ad eas lucrandas foret necessaria. Huiusmodi vero indultum pro aliquibus regionibus, attenta confessariorum inopia, etiam ad sacramentalem confessionem infra duas hebdomadas peractam extensum fuit. Insuper alio decreto sub die 6 Octobris 1870 provisum est, ut ad confessionem et S. Synaxim quisque acce- dere possit die, qui illum immediate praecedit, pro quo aliqua indulgentia sive ratione festivitatis, sive alia quacumque ex causa fuerit concessa. Experientia tamen compertum est hisce induitis haud satis consultum, quando agitur de iis indulgentiis lucrandis, quae aliquibus festivitatibus extraordinariis sunt adnexae, vel de iis, quas toties quoties eadem die acquiri datum est. Tunc enim ingens fit fidelium concursus ad sacramenta suscipienda, ita ut eorum pio desiderio multis in locis vix satisfieri posset, nisi confessio prae scripta paulo anticipetur ab iis, qui qualibet hebdomada confiteri non solent, neque possunt. Quapropter SSmo. Domino Nostro Pio PP. X preces sunt exhi- bitae, ut desuper his de Apostolica benignitate providere digna- retur, indulgendo ut confessio peragenda ad lucrandam indul- gentiam, si haec pluries eadem die sit concessa, tribus diebus immediate praecedentibus, sin vero semel in die sit concessa, duobus tantum integris diebus anticipari queat. Et Beatissimus Pater, in audientia habita ab infrascripto Card. Praefecto, die ii Martii 1908, summopere exoptans maiori spirituali bono christifidelium prospicere, expositis pre- cibus clementer annuere dignatus est, ita tamen ut praeter com- munionem pridie diei, cui est adnexa indulgentia, permissam, in DECREES. 203 adimplendis ceteris operibus iniunctis regula generalis, circa modum et tempus in concessionibus praescriptum, servetur. Praesenti in perpetuum valituro. Contrariis non obstantibus quibuscumque. Datum Romae, e Secretaria eiusdem S. Congregationis, die II Martii 1908. S. Card. Cretoni, Pmefectus, f D. Panici, Archiep. Laodicen., Secretavius, "» CONGREGATION OF THE PROPAGATION OF THE FAITH. Rules of 5t. Joseph’s Foreign Missionary College Approved. Quum Superior Generalis Societatis S. Josepho pro Mis- sionibus Exteris de Mill Hill prope Londinum in Anglia, ab hoc S. Consilio Christiano Nomini Propagando postulasset ut ejusdem Societatis Regulae, quae jam per Decretum diei 28 Janu- arii ann. 1897 decennium per modum experimenti adprobatae fuerant, definitiva nunc adprobatione firmarentur ; res, prouti de more, examinanda delata est peculiari ad id constitutae Com- missioni sub praesidentia Emi. Viri Card. Francisci Satolli. Eadem vero Commissio, attentis commendatiis Episcoporum litteris nec non uberrimis spiritualibus fructibus quos praefata apostolorum virorum Societas in salutem animarum et religionis incrementum protulit, censuit ejusdem Societatis regulas seu Con- stitutiones definitive adprobandas esse, nonnullis tamen adjectis modificationibus, quae in adnexo exemplari exhibentur. Heac vero ejusdem Commissionis sententiam SSmo. D. N. Pio div. prov. Pp. X ab infrascripto S. Congregationis Fidei Pro- pagandae Secretario relatam in Audientia diei 13 vertentis Aprilis, Sanctitas Sua benigne adprobare atque ratam habere dignata est, ac praesens ea super re Decretum confici jussit contrariis non obstantibus quibuscumque. Datum Romae ex Aedibus ejusdem S. Congreationis die XXV Aprilis anni 1908. Fr. H. M. Card. Gotti, Praefectus. L. S. Aloisius Veccia, Secretavius. ) ) ij i A INDEX Page Abstinence and Fasting. (Beligious in Italy.) See “ Fasting.” Abyssinian Envoy, Allocation to . . 90 Act of Consecration to Our Lady. Indulgence declared perpetual. See ” Indulgence.” Alienation of Church goods. Faculty to French Bishops concerning . . 150 All Souls (Plenary Indulgence ; Bene- dictine) not transferred with the Feast. See ” Indulgence.” Allocation — At Consistory, 16th Dec., 1907. See “Consistory.” To the Abyssinian Envoy. See “ Abyssinian.” To the Oriental Bishops. See “ Oriental.” Alphonsus (St.) Letter from the Pope approving new edition of his works 117 Altar— Concerning the Valid Consecration of 97 Wooden Crowns on. See “Crowns.” American College. Letter from the Pope congratulating Rector , . 1 Archsodality for watching the Blessed Sacrament at night. See “ Briefs.” Art Treasures. Letter to the Italian Bishops concerning the preserva- tion of 149 “ Associatio Sacerdotalis Repara- tionis ” commended and Indul- gences granted. See “ Indul- gence.” B. Banns of Marriage in Writing . . 160 Bells, Short form for Blessing . . 133 Benedictine Churches, Indulgences for. See “ Indulgence.” Betrothals and Marriage- Additional Solutions to Questions on 163 Decree on 68 Solutions to Questions on . . . . 128 Blessed Sacrament— (Incensation of) when Exposed all day 95 Indulgence for Visiting on Corpus Christi. See “ Indulgence.” Not to be Reserved under a Bed- room 136 Triduum of Supplication to be De- termined by Bishops. See “ Tri- duum.” Blessing New Harbour and the Sea. See “ Harbour.” Blessing of Bishop given to Canon Theologian before Scripture In- struction Books— Condemned. See “ Index.” Prohibited. See “ Index.” Breviary (Constitution on) Issued by P. Gregory XIII Briefs. Privileges granted to Archso- dality for Watching the Blessed Sacrament at night Page 185 104 48 c. Calendar to be used in secular churches in Regular parishes . . 63 Canon Theologian receives Bishop’s blessing before Scripture instruc- tion. See “ Blessing.” Chairs (The use of) instead of Scam- num 191 China (Emperor of) Letter from the Pope to 116 Choir Service. Substitution for , . 164 Cistercians (Abbot General of) Letter from the Pope to 109 Clerics attending State Universities, Letter concerning . . . . 124 Communion and Confession. Condi- tions for Indulgence. See “ In- dulgence.” Confession — And Communion. Conditions for Indulgence. See “ Indulgence.” Necessary for Indulgence. A Con- cession regarding 202 Within last five days of a Mission suffices for Plenary Indulgence. See “ Indulgence.” Consecration of an Altar. Concern- ing the validity of. See “Altar.” Consistory of 16th Dec., 1907 . . . . 118 Constitution on Breviary issued by P. Gregory XIII. See “ Bre- viary.” Cor Jesu’. (Prayer) Indulgence for. See “ Indulgence.” Coronae Viae Crucis— A New Concession Regarding . . 200 Faculty for Blessing and Affixing Indulgences 199 Corpus Christi. Indulgence for Visit- ing Blessed Sacrament on. See “ Indulgence,” Crowns (Wooden) on the Altar . . 136 Crozier — Indulgences granted to Association of Priest Adorers 141 Indulgences granted to Priests of “ Propagation of the Faith ” . . 157 Custom (Immemorial) gives Parochial Jurisdiction 166 iT. INDEX. Page D. Distributions “ Inter Praesentes ” are Equivalent to Extraordinary Dis- tributions 165 E. Edict ordering scrutiny of writings of P. Pius IX. See “ Pius IX.” Ejaculations indulgenced. See ” In- dulgence.” Electric light— Declaration concerning . . . . 98 The use of in church 131 Encyclical on Modernism. See “ Modernism.” Exorcism published by P. Leo XIII. . . 102 F. Faculty (Benedictine) for transferring a Monk. See ” Monk.” Fasting and abstinence. (Religious in Italy) Feast of the Apparition of N. D. de Lourdes made universal. See “ Our Lady.” Feast of Seven Founders made uni- versal. See “ Seven Founders.” Feast of St. Francis of Assisi may be transferred by Dominicans. See “ Francis (St.).” Francis (St.). Feast may be trans- ferred by Dominicans .. .. 135 G. Gasquet (Abbot), Letter from the Pope to 77 Gradual- Typical edition of 94 (Vatican edition) Decree on .. 193 Gregory XIII., Constitution on Bre- viary. See “ Breviary.” H. Harbour, Blessing a new . . . . 63 Holy Communion — At midnight Mass at Christmas . . 51 In private Oratories 65 During night adoration of the Blessed Sacrament 62 Index — Books placed on the 159 “II pro^amma dei Modernisti” proscribed 89 “El immaculado San Jose” con- demned . . . . . . 126 The Review “ Nova et Vetera ” condemned 147 Two Modernist papers condemned 127 Incensation of the Blessed Sacrament when exposed all day. See “ Blessed Sacrament.” Indulgence— (Crozier) granted to Association of Priest Adorers (Cumulative) for the Rosary Forprayer “ Requiem aeternam . For ejaculatory For Scala Sancta For Confession with Communion.. For prayer to Our Lady of Lourdes “Toties quoties” for Visiting Churches of Congregation of Blessed Sacrament on Corpus Christi For ejaculation (Holy Name) For two ejaculations For prayer when putting on sur- plice For prayer for dying sinners For offering Mass for dying sinners For ejaculatory prayer, “ CorJesu,” etc Granted for “ Pia opera di Maria Ausiliatrice ” Granted to “ Associatio sacerdotalis reparationis ” (Jubilee) granted to all visiting Lourdes crypt (Plenary) for the Confraternity of the Rosary (Plenary) “ toties quoties ” ex- tended to all Benedictine churches and public Oratories (Plenary) gained by Confession within last five days of a Mission (Plenary, Benedictine) not trans- ferred with Feast of All Souls . . (Plenary, Benedictine) extended to all semi-public Oratories . . (Plenary) for special Act of Conse- cration to Our Lady, declared perpetual Rosary decades need not be said consecutively Irregularity, Dispensation from J. Joseph’s (St.) Missionary College,Mill Hill. Rules finally approved . . Jurisdiction (Parochial). Admitted from Immemorial Custom. See “ Custom.” L. Lamp (Sanctuary). Use of oil and wax for Lecot (Card.), appointed Legate for the Lourdes celebrations . Lemmius (Fr.) Letter to, for Cate- chism on Modernism. See “ Mo- dernism.” Page 141 67 145 195 195 196 198 157 200 138 139 140 140 100 69 66 68 143 112 66 75 99 138 139 141 65 56 203 98 111 INDEX. V. Page Leo XIII. Exorcism published by. See “ Exorcism.” Letter — Appointing Buthenian Bishop to the United States. See *' Buth- enian.” From the Pope to Abbot Gasquet. See “ Gasquet.” From the Pope to the Abbot General of the Cistercians. See ” Cister- cians.” From the Pope appointing Card. Lecot Legate for the Lourdes celebrations. See “Lecot.” From the Pope to the Bishop of Limerick. See “ Limerick.” From the Pope to the Archbishop of Quebec. See “ Quebec.” From the Pope to the Emperor of China. See “ China.” Prom the Pope approving new edi- tion of the works of St. Alphonsus. See “Alphonsus (St.).” To the Italian Bishops concerning the preservation of Art Treasures. See “Art.” To Fr. Lemmius for Catechism on Modernism. See “ Modernism.” “ Libera me Domine ” after a private Mass 194 Light (Electric) — Declaration concerning. See “ Elec- tric.” In church. See “ Electric.” Limerick (Bishop of), Letter from the Pope to 113 Loisy (Abb6) declared “ excommuni- catus vitandus ” 126 Lourdes celebrations. Card. Lecot appointed Legate. See “ Lecot.” Lourdes crypt. Jubilee Indulgence granted to all visiting. See “ In- dulgence.” M. Marriage and Betrothals. Decree on. See “ Betrothals.” Marriage — Solutions to Questions on. See “ Betrothals.” Additional Solutions to Questions on. See “ Betrothals.” Martyrology. Additions to . . . . 191 Mass— (In Begular churches) at same time as parochial Mass 93 (Midnight) at Christmas . . . . 51 Stipendia for. See “ Stipendia.” Masses— Indulgence for offering for dying sinners. See “ Indulgence.” (Stipendia for) may be sent to Superiors in Eastern countries. See “ Stipendia.” Mission. Confession within last five days suffices for Plenary Indul- gence. See “ Indulgence.” Paos Missionaries— Of Sacred Hearts of Jesus and Mary. Statutes granted to 137 (Precedence of) changing from one Vicariate to another. See “ Pre- cedence.” Modernism — Encyclical on 2 (Professors infected with) to be re- moved 91 (Catechism on). Letter to Fr. Lem- mius for 165 Modernist papers condemned. See “ Index.” Monk (Benedictine) may be trans- ferred 130 N. “Ne temere.” The Decree. See “ Betrothals.” “ Ne temere.” Some questions con- cerning the Decree. See “ Betro- thals.” “ Nova et Vetera ” (TheBeview) con- demned. See “ Index.” o. Occurrentia of secondary feast with primary lesser doubles . . . . 136 Oil for sanctuary lamp. See “ Lamp.” Oratories — (Private) Holy Communion in. See “ Holy Communion.” (Public, Benedictine) Plenary In- dulgence for. See “ Indulgence.” (Semi-public Benedictine) Plenary Indulgence to all. See “ Indul- gence.” Oratory (Public). Proprietary rights regarding 190 Oriental Bishops, Allocution to the. . 120 Our Lady — Of Lourdes (Feast of the Apparition made universal) 96 Of Lourdes. Indulgence for Prayer to. See “ Indulgence. Of the Sacred Heart. Concerning the scapular of. See “ Scapular.” (Special Act of Consecration) Ple- nary Indulgence declared per- petual. See “ Indulgence.” P. Parish (The Vacating) by a Parish Priest 189 “ Pascendi Dominici Gregis.” The Encyclical. See “ Modernism.” Pius IX., Edict ordering scrutiny of writings of 99 Poland. Agreement regarding the language in Seminaries . . . . 44 Precedence of Missionaries changing from one Vicariate to another . . 100 VI. INDEX. Precedence in Transferring Feasts . . PriestAdorers (Association of),Crozier Indulgences granted to. See “In- dulgence.” Privileges of Tertiary Sisters of Re- gular Orders. See “ Tertiaries.” Processions, The presence of Regu- lars in Professors infected with Modernism to be removed from Seminaries. See “ Modernism.” Propositions (Proscribed), Syllabus of. See “ Syllabus.” Proscribed books. See “ Index.” Q* Quebec (Archbishop of), Letter from the Pope to R. Regulars— As to Mass at same time as paro- chial Mass. See “ Mass.” As to their place in processions. See “Processions.” Religious changing to a stricter life. . “ Requiem aeternam, etc.,” Indul- gence for. See “ Indulgence.” Right (Proprietary) as regards Public Oratories. See “Oratory.” Rosary- Confraternity, Plenary Indulgence for. See “Indulgence.” Cumulative Indulgences for. See “ Indulgence.” Decades need not be said consecu- tively to gain indulgence. See “ Indulgence.” Ruthenian Bishop, Appointment of Pag» Page 194 93 116 Secular Churches in Regular Parishes. The Calendar to be used in. See “ Calendar.” Seminaries— In Italy. Rules for 167 In Poland. Agreement regarding language. See “ Poland.” Seven Founders (Feast of) made universal 132 Sinners — (Dying). Indulgence for offering Masses for. See “ Indulgence.” Indulgence for prayer for. See “ Indulgence ” Statutes granted to Missionaries of Sacred Hearts of Jesus and Mary. See “ Missionaries.” Stipendia— For Masses 53 May be sent to Religious Superiors in Eastern Countries . . . . 127 Substitution for Choir Service. See “ Choir.” Surplice. Indulgence for prayer when putting on. See “ Indulg- ence.” Syllabus of Proscribed Propositions 46 92 79 T. Tabernacle. A new form approved. . 192 “ Tantum Ergo.” The two verses not to be separated 136 Tax (Church), Letter concerning French 123 Tertiaries of Regulars. The Privi- leges of 130 Transfer of Feasts. The Order of Precedence See “ Precedence.” Triduum of Supplication to Blessed Sacrament. Bishops may deter- mine Time of 201 s. u. Sanatio for Invalid Receptions into Confraternity of Our Lady of Mt. Carmel 197 Scala Sancta. Indulgence for. See “Indulgence.” Scamnum to be used instead of chairs. See “Chairs.” Scapular of Our Lady of the Sacred Heart, Concerning the . . . . 146 Sea, Blessing the. See “ Harbour ” Universities of the State. Letter concerning clerics attending. See ‘‘ Clerics.” w. Wax for Sanctuary Lamp. See “ Lamp.” Women singing in Church . . . . 131 BENZIGER BROTHERS' LATEST PUBLICATIONS FOR THE REV. CLERGY CONSECRANDA; or, Rites and Ceremonies observed at the Consecra- tion of Churches, Altars, Altar Stones, and Chalices and Patens. By Rev. A. J. Schulte. With numerous illustrations. 8vo, cloth, net, $1.50. This volume contains”the rites and ceremonies of the principal functions of con- secration. It is not.merely a Ceremonial, but also a Pontifical and Ritual, contain- ing complete directions, together with the prayers, psalms, and antiphons, in which the words are marked with the proper accents for chanting or reading. MEDULLA FUNDAriENTALIS THEOLOGIAE HORALIS. Auctore Gulielmo Stang, Episcopo Riveromensi, S. Theol. Doctore, et quondam in Alma Universitate Catholica Lovaniensi Professore. i2mo, cloth, net, $1.00. A simple, salient, practical book of first principles of Moral Theology for Priests and Seminarians. ANGLICAN ORDINATIONS. Theology of Rome and of Canterbury in a Nutshell. By Rev. H. C. Semple, S.J. i6mo, cloth, net, $0.35. This is a compact little volume in the form of question and answer on a sub- ject of vital importance and interest. The celebrated case has never been more briefly and at the same time fully explained. CHRISTIAN EDUCATION. By Very Rev. Dean C. J. O’Connell. i6mo, cloth, net, $0.60. An eloquent plea for the education of the heart as well as the head. A summing up of the arguments for the Catholic system of education, this book will be very useful for priests in preparing pleas and discourses on the subject of the parochial schools. ACROSS WIDEST AHERICA. Newfoundland to Alaska. With the Impressions of Two Years’ Sojourn on the Bering Coast. By Rev. E. J. Devine, S.J. Profusely illustrated. i2mo, cloth, $1.50. A fascinating account of missionary labors among gold miners and the eskimos. Reads like fiction. THE TRAINING OF SILAS. By Rev. E. J. Devine, S.J. i2mo, cloth, $1.25. A novel of special interest to priests. In the character of Father Sinclair the author has drawn an ideal pastor—^and a practical one, too. THEORY AND PRACTICE OF THE CONFESSIONAL. A Guide in the Administration of the Sacrament of Penance. By Prof. Caspar ScHiELER. Edited by Rev. H. J. Heuser, D.D. Introduction by the Most Rev. S. G. Messmer, D.D., D.C.L., Archbishop of Mil- waukee. 4to, cloth, net, $3.50. The first book of its kind in the vernacular. Every priest on the mission should have this volume in his library. It would solve many a doubt and puzzling case of conscience in the administration of the Sacrament of Penance. THOUGHTS AND AFFECTIONS ON THE PASSION OF JESUS CHRIST. For Every Day of the Year. Taken from the Holy Scriptures and the Writings of the Fathers of the Church. By Fra Gaetano M. da Bergamo, Capuchin. New English Translation prepared by the Passionist Fathers of the United States. 8vo, cloth, net, $2.00. Decidedly the best book of meditations ever written on the Passion. BENZIGER BROTHERS, . . New York, Cincinnati, Chicago. A STANDARD WORK Theory and Practice of the Confessional A GUIDE IN THE ADMINISTRATION OF THE SACRAMENT OF PENANGE BY PROF. C. SCHIELER Edited by REV. DR. H. J. HEUSER Introduction by MOST REV. jS. G. MESSMER, D.D.» Archbishop of Milwaukee 4to, cloth, - net, $3.50 “ I pray that every priest in America may read and study it,”—BISHOP KEANE. " We unhesitatingly commend it as the most useful handbook for all confessors in English-speaking countries.”—^BISHOP GABRIELS. ” At a Conference of young priests recently it was proposed to make the work a test for regular discussions with a view to increasing pastoral eflSciency by uniform methods in interpreting certain cases of conscience.*'—Bcclestasitca/ Review. “ We can only hope and pray that Catholic priests will read the beautiful and in- structive lessons that Dr. Schieler’s book offers, and ponder over them day and night.”—ARCHBISHOP MESSMER. ‘‘The book is worth the careful study of every confessor, who will find it of invalu- able assistance in the two-fold duty of safeguarding the sacrament and advancing the cause of Christ in the souls of men.”—The Messenger. ‘‘ It is a book that every zealous confessor should have and use.”—Catholic Book Hates (London). ‘‘I believe this work will effect much good.”—BISHOP TIERNEY. “ I am convinced that it is a most useful and valuable work.”—BISHOP McFAUL. SPECIAL OFFER : A Copy of diis Book sent Free to every Priest In order to make more of the Rev, Clergy acqucdnted with Benziger*s Magazine, and get them interested in it, we will send free a copy of this three dollar-and-a-half book for a two years* subscription at the regular subscription price of $4.00. That is, a two years* subscription to Benzi- ger*s Magitzine would cost you $4.00. Now, if you take advantage of this offer and subscribe for two years, you get the ** Theory and Practice of the Confessioncd** without any extra charge. In other words, you get a seven-and-a-half dollar vcdue for $4.00. Father Heuser, in the "Ecclesiastical Review,” says of Benziger’s Magagine: “There is no reason why any one interested in strengthening religious faith and purity of morals should not take an active interest in the sup- port of a high class, popular periodical such as this.” Will you not take this opportunity to spread good Catholic literature when you can do so with such advantage to yourself ? We hope you will embrace this offer, the most liberal ever made by any magazine. Those who are already subscribers to Benziger’s Magazine can make use of this offer by sending their renewal for two years. 6ENZIGER BROTHERS, NEW YORK, CINGINNA11, CHICAGO A COPY FREE TO EVERY PRIEST FREE