EX BiBLIOTHECA 
 FRANCES A. YATES 
 
Digitized by the Internet Archive 
 in 2014 
 
 https://archive.org/details/lyragrcaspecimenOOdona 
 
SPECIMENS 
 
 OF THE 
 
 GEEEK LYRIO POETS, 
 
 FROM 
 
 CALLINUS TO SOUTSOS, 
 
 EDITED, 
 
 WIWH CEITICAL NOTES, 
 AND A BIOGEAPHICAL INTKODUCTION, 
 
 BY 
 
 JAMES DONALDSON, M.A., 
 
 GBEEK TUTOR TO THE UNIVERSITY OF EDINBURGH. 
 
 EDINBURGH: SUTHERLAND AND KNOX. 
 LONDON: SIMPKIN, MARSHALL, AND CO. 
 M.DCCC.LIV. 
 
BALLANTYNE, PRINTER, EDINBURGH. 
 
PREFACE. 
 
 The purpose of the following work is to give speci- 
 mens of the Lyric Poets of Greece, from the earliest 
 down to the present times. In making the selection 
 of the pieces, I have been guided by various con- 
 siderations. In the case of the more ancient poets, 
 except Pindar, I have given almost all the larger 
 fragments which were intelligible, and which could 
 be read in a school or college without much expla- 
 nation ; but I have made no expurgations, and con- 
 sequently have omitted several pieces, which had 
 something objectionable in them, such as the best 
 of Tyrtseus's warlike addresses. Where there were 
 large materials to select from, I have sometimes 
 chosen a poem because of its beauty ; sometimes 
 because of its historical interest ; sometimes because 
 it is representative of a large class of poems ; and 
 sometimes because it is the best, or most conveni- 
 ent, specimen of the poet which could be obtained. 
 
 I have not confined myself to any definition of 
 the term lyric. In the present day those poems 
 are- called lyric which express the subjective mainly; 
 and as 1 think people may use any word they Hke, 
 
iv 
 
 PREFACE. 
 
 provided they clearly define its meaning, there 
 can be no objection to this definition. Another 
 idea of lyric poetry, which prevails very widely 
 amongst those who have not strictly defined the 
 term, is, that it is that kind of poetry which is set 
 to music. The contents of this work correspond 
 more nearly to such an idea, there being only a 
 few poems in it which were not sung ; but still I 
 do not profess to have kept to any definition, but 
 to have selected from those poets from which I 
 thought most people would have expected selections 
 in such a book. 
 
 In editing the lyrics of Ancient Greece, I have 
 been indebted principally to Gaisford, Schneidewin, 
 and Bergk. I have sometimes examined older 
 editions; but almost invariably found that all 
 readings of any consequence were contained in the 
 more recent. The Neo-Hellenic poems I have 
 taken from Miiller's edition of Fauriel's Ballads, 
 Firmenich, Kind, and the Νέος Παρνασσός of 
 Chantzeris. 
 
 Most of the principles which I have followed in 
 editing, it is unnecessary to mention, as they will 
 be seen by a glance at the text. In regard to 
 dialect, however, I have to state that I have 
 followed the manuscripts, even when my opinion 
 was adverse to them, except in a very few insigni- 
 ficant cases. I think it almost impossible now to 
 determine how much of Doric, ^Eohc, or other 
 dialects ought to be restored to Melie poems. The 
 general statements of Suidas or grammarians 
 afford no help here, as we may see by a modern 
 
PREFACE. 
 
 V 
 
 illustration. Every one has heard it asserted that 
 Burns wrote his poems in the Scottish language ; 
 yet, if an Ahrens of a far distant future age, find- 
 ing such statements, were to dress up all the poems 
 of Burns in the dialect of that age, he would fall 
 into a great mistake. Or again, if he were to meet 
 with such a sentence as, " Thou minds me o' de- 
 parted joys," were to infer that the second person 
 singular present indicative active in Scottish always 
 ended in s, and amend the corrupt passages accord- 
 ing to this inference, he would make a rare edition 
 of our national bard. Exactly in the same way 
 have editors frequently dealt with Greek poems, 
 introducing stiff unalterable laws, where there was 
 a beautiful diversity, and determining matters 
 which are now indeterminable. One example 
 of restoration, however, the reader will find. I 
 have attempted, with the help of Ahrens, Bergk, 
 several other scholars, and the grammarians, 
 to give Alcseus and Sappho in a genuine ^olic 
 dress. 
 
 In reference to the metrical arrangement of the 
 Meiic Poets, I have felt great difficulty. As part of 
 the duty of an editor, I have read over very care- 
 fully Gaisford's Hephsestion, Hermann on Metres, 
 Boeckh's celebrated Dissertation DeMetris Pindari, 
 and some ancient remarks on music ; but I confess 
 that, as yet, this region seems to me full of diffi- 
 culties and insoluble problems. Boeckh, I think, 
 has m.ost clearly proved that the lines ought never 
 to end in the middle of a word ; and where I have 
 divided words, it was because the verse would have 
 
Yl 
 
 PREFACE. 
 
 been too long at any rate for one printed line, and 
 so would have in some way to be extended to 
 another. But Boeckh has not distinctly brought 
 out the rhythm, and made it such that it is always 
 pleasing to the ear. I allow that there are many 
 passages which flow with grace or grandeur ; but 
 there are also many that come harshly and un- 
 harmoniously. Then the application suggested 
 by Boeckh of the Pindaric measures to all the 
 remains of the Melic Poets, is a point which may 
 be very safely doubted. And, moreover, we should 
 have to take into consideration the influence of 
 spoken accents on the musical ones. These no 
 doubt had an influence, as we may infer from the 
 fact of which Quinctilian informs us, that the Ro- 
 mans were fond of introducing Greek names into 
 their verse, because these frequently had the accent 
 on the last syllable. These and many other things 
 might be mentioned, which render this subject 
 perplexing to us. Boeckh too has, in my opinion, 
 been too rigid in demanding exact uniformity in 
 the strophes and antistrophes. Surely, in such a 
 poem, liberties must have been allowed and taken, 
 far greater than those which modern editors per- 
 mit in their editions ; and the MSS. seem to me to 
 bear me out in this supposition.* 
 
 As to accents, my impression is that it is really 
 unnecessary for us to trouble ourselves Avith them 
 
 The reader will find some excellent remarks on Englisli versifi- 
 cation, in Mr Dallas's Poetics, where, pp. 186, 187, there are a few 
 observations on the division of words and the arrangement of lines 
 in English poetry, Avhich are suggestive of what may have been the 
 practice in Greek. 
 
PREFACE. 
 
 Vll 
 
 in poetry. If we could read according to them, 
 of course they might be retained with some 
 show of reason ; but in poetry that is impossible. 
 I should make the same assertion of the Jilolic 
 accents, which are identical with the Latin ; for 
 even in Virgil the musical is different from the 
 spoken accent, as is demonstrated in Erasmus's 
 celebrated dialogue of The Lion and the Bear, and 
 in Professor Blackie's Rhythmical Declamation 
 of the Ancients. Accents should be retained only 
 where they mark a difference ; and in Melic poetry 
 they might be used to indicate where the Editor 
 thought the musical accent ought to be laid. Even 
 in prose I should be inclined to discard them, 
 unless from elementary books, because, to those 
 who do not pronounce according to them thej^ are 
 useless; and to those who do, they prevent self- 
 dependence, and thus render more difficult the 
 acquisition of an accurate pronunciation. 
 
 The Notes are principally occupied in defending 
 the changes made in the text, or in proposing new 
 readings or explanations. Perhaps I have been 
 too bold in departing from recent editions ; but un- 
 consciously one gets so fond of his own attempts 
 that he fails to see their weak side. At the same 
 time, I have often restored the reading of MSS. 
 which recent editors have changed; and endeav- 
 oured to bring out what I conceived to be their 
 true sense. 
 
 In the Biographical Notices, ί have been in- 
 debted principally to Bernhardy, and to Colonel 
 Mure and Mr Phihp Smith. Colonel Mure's work 
 
Vlll 
 
 PIIEFACE. 
 
 is masterly; and Philip Smith's articles in Dr 
 Smith's Dictionary, I deem the best on Greek sub- 
 jects in the ivhole publication. The plan I took 
 was, to read Bernhardy and examine all the sources 
 indicated by him, in the best editions of the works 
 I could get, to form my opinion, and then peruse 
 Mure, Smith, Bode, Miiller, and others. I was at 
 a loss how to condense sufficiently for my purpose ; 
 and, instead of giving all the different opinions 
 which have been formed on a subject, I have stated 
 the result of my own inquiries, with the principal 
 authorities both for and ao-ainst me. The student 
 should therefore be warned that throughout the 
 whole of the Biographical Notices, he is not to 
 accept any of my statements because they are in 
 print, nor is he to fancy because he sees an author 
 referred to at the end of a statement, that the 
 author is all on my side ; but he must go to the 
 source, and judge the evidence for himself. What 
 I aim at is, not to make converts to any particular 
 views, but to stir up manly, independent, and fear- 
 less research. 
 
 In conclusion, I have to return thanks to Pro- 
 fessor Blackie for his valuable assistance, and for 
 allowing me the free use of his collection of modern 
 Greek books; also to Mr Giallias, of Corfu, who 
 has suggested to me some of those translations in 
 which I differ from Kind and other Neo-Helienic 
 writers. 
 
 Univeksity op Edinburgh, 
 itli February 1854. 
 
BIOGRAPHICAL NOTICES 
 
 OF THE 
 
 LTEIC POETS. 
 
 1. Greek writers affirm that there existed a series 
 of Hellenic poets before the time of Homer. The 
 principal of these were Orpheus, Amphion, Pam- 
 phos, Musseus, Eumolpus, Philammon, Linus, Olen, 
 Olympus, and Phemonoe. Several of them are 
 said to have belonged to Thrace, others to Boeotia 
 or Attica, while Olen and Olympus were born on 
 the western coast of Asia Minor, — the former in 
 Lycia, the latter in Phrygia. 
 
 Orpheus, according to the common account, was a 
 son of the nymph CaUiope and of Oeagrus. It is 
 well known how he drew the woods after him ; how 
 he charmed the infernal Powers, and brought his 
 wife Eurydice up to the confines of earth ; how he 
 helped the Argonauts through the greatest diffi- 
 culties with his lyre; and how, ultimately, he 
 perished by a cruel death, when his head, severed 
 from his body, floated from the Hebrus, through 
 the ^gean Sea down to Lesbos. (The " Argonau- 
 tica" contains most of the stories related of him. 
 See also Pausan. ix. 30, 5.) 
 
 Amphion was a son of Zeus, and received his 
 
χ 
 
 BIOGRAPHICAL NOTICES 
 
 lyre from Hermes. Of him it is related that he 
 raised the walls of Thebes by his melodious strains. 
 (Apollod. lib. iii. 5, 5, and Horn. Odyss. xi. 260.) 
 
 Pamphos, Mus^eus, and Eumolpus had their resi- 
 dence in Attica, and were highly honoured as 
 priests. The LycomidaG and Eumolpidse were said 
 in after ages to have some of their genuine pro- 
 ductions in their possession. Eumolpus gave his 
 name to the celebrated family of the Eumolpidae, 
 who were respected and honoured as the directors 
 of the Eleusinian mysteries. (Paus. i. 38, 3, & 22, 
 7 ; Apollod. iii. 15, 4.) 
 
 Philammon is said to have instituted musical con- 
 tests at Delphi, or, according to another account, to 
 have been the second to engage in the contest, 
 Chrysothemis of Crete being the first. His son 
 Thamyris was also a competitor in these contests. 
 He is mentioned by Homer (Iliad, ii. 595), where a 
 story is told of him to which Milton alludes. 
 
 Linus was the inventor of many kinds of music ; 
 he was killed in early youth, and dirges were sung 
 over his grave. His name appears to be purely 
 mythical, signifying a dirge, and he himself is one 
 of a number of young men, such as Adonis, Bormus, 
 Maneros, whose premature deaths were celebrated 
 in many countries. (Apollod. i. 3, 2 ; see also Athen. 
 xiv. pp. 619, 620.) 
 
 The name of Bacis is also mythical, being de- 
 rived from βάζω, and all kinds of ancient oracles 
 are attributed to the poet. His oracular sayings in 
 hexameter are quoted by Herodotus and Pausanias. 
 (Herod, viii. 20 ; ix. 43 ; Paus. iv. 27, 2, &c.) 
 
 Phemonoe is the reputed inventor of the hex- 
 ameter verse, and several poems, ascribed to her, 
 are quoted by ancient writers. (Paus. x. 5, 4; 
 Procl. Chrest. Gaisf. p. 337.) 
 
 Olen and Olympus were both celebrated as 
 musicians who used the flute. The word Olen is 
 by some scholars supposed to mean flute, and the 
 
OF THE LYRIC POETS. 
 
 XI 
 
 invention of that instrument is attributed sometimes 
 to Olen and sometimes to Olympus. (Herod, iv. 
 33 ff. ; Paus. v. 7, 4 ; Suidas on Olympus ; Apol- 
 lod. i. 4, 2.) J 1 » 1 
 
 2. There can be no hesitation in affirming that by 
 far the greater part of what is told us with regard 
 to these poets is purely mythical. The later Greeks 
 explained the wonderful accounts which were cur- 
 rent according to their fashion of interpretino* 
 traditions. They removed the difficulty which the 
 marchmg of forests caused them, by supposing that, 
 as in the fulfilment of the witch's prophecy in 
 Macbeth, people holding branches in their hands, 
 went forth to meet the minstrel and listen to his 
 strams.* They explained the feat of Amphion by a 
 similar sort of juggle. But such explanations stand 
 on no foundation, and are contrary to the principles 
 of sound criticism. The question still remains 
 whether there is any truth in these traditions. 
 
 It IS not at all unlikely that Amphion and 
 Thamyris, and some other poets who are mentioned 
 by Homer, were real personages. It would be very 
 marvellous if a poet, in the age in which the 
 Homeric poems are generally believed to have been 
 written, should construct his ballads out of purely 
 fictitious matter, and it surely is not improbable 
 that he would mention the names of real bards who 
 preceded him or were his contemporaries. Of 
 Amphion, however, Homer does not assert that he 
 wrote hymns or poems of any kind. With reo-ard 
 to those not mentioned in Homer, it is scarcely 
 
 , * It is more probable that the Orphic story arose from a Orosaie 
 interpretation of poetic expressions/ similar ίο the ioZAfZt 
 which occur m Alexander Smith's Life-Drama ^^^"^^^g Ji^es 
 
 " Songs heard in heaven by the breathless stars."— P. 45 · 
 
 or, 
 
 " As nightingale embower'd in vernal leaves 
 Pants out her gladness, the hixurious night, 
 Ihe moon and stars all hanging on her song, 
 She pour d her soul in music When she ceased, 
 Λ -i^ woods and breezes silent stood 
 
 AS It all ear to catch her voice again."— Ρ 4β 
 
xii 
 
 BIOGRAPHICAL NOTICES 
 
 possible to come to even a probable conclusion. 
 The names of Linus, Bacis, Musseus, have a mythi- 
 cal appearance, while in respect to the rest, except 
 Orpheus, there is no evidence worth anything that 
 can substantiate their existence. But from the 
 narratives regarding these poets which were com- 
 mon in later times, it may be inferred with some 
 degree of probabihty, that there existed in Boeotia, 
 at a very early period, several poets who united in 
 them the functions of priest and poet, and who 
 composed hymns in honour of various gods, to be 
 usecl in the celebration of religious rites or mys- 
 teries. That they were not, however, long anterior 
 to the time of Homer, may be inferred from the 
 nature of the productions ascribed to them, and 
 from the circumstance that Homer makes no refer- 
 ence to the most celebrated of them. 
 
 3. A difficulty in dealing with the history of 
 these poets arises from the circumstance that many 
 of them are called Thracians. It is altogether im- 
 probable that the country, called Thrace in later 
 times, is meant ; for other traditions, and the subse- 
 quent character of the Thracians, forbid this sup- 
 position. 
 
 Some scholars have fixed on the country round 
 Olympus as the home of these bards, for most of 
 the occurrences narrated of Orpheus are connected 
 with Pieria or some town of Thessaly. On the 
 other hand, the idea that Thracians inhabited this 
 district, spoke the Greek language, and became 
 priests and bards to the Hellenes, is altogether un- 
 likely ; for they differed from the Greeks in lan- 
 guage, character, and intellectual capacity. 
 
 A district on the confines of Boeotia and Phocis 
 has likewise been regarded as the Thrace meant, 
 also with a good show of reason. Thucydides ex- 
 pressly mentions a Thrace in Phocis (ii. 29) ; 
 Thamyris, according to Pausanias (iv. 33, 4), was 
 born in the neighbourhood of Parnassus; Boeotia 
 
OF THE LYBIC POETS. 
 
 χϋί 
 
 is mentioned as the birthplace of Amphion, and his 
 name is connected with Thebes (ApoUod. iii. 5, 6) ; 
 these and hke circumstances identify Boeotia with 
 the country of these ante-Homeric poets. 
 
 The word Thrace is simply a form of the ad- 
 jective τραχύς, and indicated the character of the 
 region to which it was given as a name ; and it is 
 not altogether improbable that there may have 
 been two or three Thraces or rough regions : one 
 in Thessaly and one in Phocis — both of them haunts 
 of early poets,* 
 
 4. Of all these poets, the one that demands most 
 attention is Orpheus. His name occupied a very 
 prominent position in Greek literature. He is first 
 mentioned by Ibycus (fr. 9), who calls him "the 
 renowned ; " then by Pindar (Pyth. iv. 177) ; and 
 ^schylus (Agam. 1598 Hermann) ; and is frequently 
 referred to by Euripides. Plato quotes him oftener 
 than once without expressing a doubt in regard to 
 the genuineness of his works ; and it is evident that 
 the general opinion of the Greeks was in favour 
 of his existence, and of the genuineness of at least 
 some of his poems. Aristotle, however, accord- 
 ing to Cicero (De. Nat. Deor. i. 38), denied that 
 Orpheus ever existed ; but the mode in which 
 Cicero introduces the statement does not warrant 
 our laying too much stress on the assertion. 
 
 Frequently coupled with Orpheus is Mussbus 
 (see Plato, Polit. ii. 364), one of whose genuine 
 poems Pausanias believed to be extant in his time. 
 Herodotus (vii. 6) informs us that Onomacritus 
 was banished from Athens for interpolating the 
 poems of Musseus with verses of his own ; but, not- 
 withstanding this care, the general opinion of the 
 best critics among the Greeks was, that most of 
 the poems current under the names of Orpheus or 
 
 * It is almost needless to remark that poets are passionately fond 
 of rough or mountainous regions ; our Lake Poets being a notable 
 instance. 
 
 Β 
 
xiv 
 
 BIOGRAPHICAL NOTICES 
 
 Musseus, were the fabrications of Onomacritus, 
 Cercops, or some one else of the same age. And 
 certainly there are now no genuine remains of 
 them, except perhaps one or two lines quoted by 
 Plato, 
 
 5. The works attributed to Orpheus are Argo- 
 nautica, Lithica, and Hymns. The Argonautica, 
 as the name implies, has for its subject the Argo- 
 nautic expedition, and contains some good lines, 
 with plenty of doggrel. There is no reason for 
 regarding it as a forgery ; for the writer may have 
 put his ideas into the mouth of Orpheus, just as 
 Bunsen makes Hippolytus defend himself. The 
 Lithica gives an account of the virtues of stones, 
 and perhaps is superior to the Argonautica in 
 merit, though the subject is not very poetical. 
 The date of these poems has been much disputed, 
 (see Hermann's discussion of the matter in his 
 edition of the Orphica) ; but there can be little 
 doubt that the Orphic hymns, which alone properly 
 belong to our department, were of very late origin, 
 and are the productions of philosophers of the 
 Alexandrian or INeo-Platonic school. (Taylor's 
 Essay, Introductory to his Translation of the Or- 
 phic Hymns, is worth reading to those who think 
 that the Neo-Platonic Philosophy had elements of 
 depth and grandeur about it, or to those who wish 
 to tempt the abysses of Orphic theology.) 
 
 Some scholars used to attribute the " Hero and 
 Leander," which bears the name of Musseus, to the 
 ancient bard ; but critics are now agreed that the 
 poem is the work of a Musseus, a grammarian of 
 the fourth or fifth century of the Christian era. 
 It is decidedly the best poem of the period ; with 
 more natural touches in it than one would have 
 expected in such a hollow age, though not free 
 from rhetoric and grand words. Poems based on 
 it are numerous. The most notable in our own 
 language are by Leigh Hunt and Hood. In th^ 
 
OF THE LYRIC POETS. 
 
 XV 
 
 version of the latter we have a strong Saxon and 
 truly poetic mind treating an eastern story in a 
 genuine northern style. 
 
 6. The Homeric poems shew that the age, of 
 which they give a picture, had plenty of lyrics. 
 The only metre that was then known, if our evi- 
 dence allows us to pronounce an opinion at all, was 
 the hexameter, and consequently all poems and 
 songs were written in this measure. Mention is 
 made of the hnus (II. xviii. 570), p88ans (II. i. 473, 
 &c.), the hymenseus (II. xviii. 492-495), and the 
 threnus (II. xxiv. 720-722). In some cases we 
 have specimens of the songs, and that of Demodocus 
 (Odyss. viii. 266 ff.) is one of the richest and raci- 
 est of popular ballads, and most characteristic of 
 the Homeric age ; though fastidious critics, and men 
 enamoured of an ideal rather than the real Homer, 
 reject it. (See Miiller on the different kinds of 
 songs mentioned in Homer, ch. iii. p. 16 of his His- 
 tory of Greek Literature.) 
 
 7. The Homeric hymns belong to a much later 
 date than the Homeric poems. Perhaps one, viz., 
 that to Aphrodite, the best of the whole of them, 
 may have been as early as either the Ihad or 
 Odyssey, but all the rest have internal marks which 
 bring them down near to the age of Peisistratus, 
 some of them perhaps later than that. (See Mure on 
 the Hymns, in his History of Greek Literature.) 
 
 8. The lyric poets of Greece have been divided 
 into three classes, — the Elegiac, the Iambic, and 
 the Melic, according to the metres which they 
 used. The function of the elegy was to express 
 mournful sentiments ; * that of the iambic was 
 satire ; while mehc measures were adapted for all 
 the pubhc and private occasions on which songs 
 were sung. While there was thus a clear distinc- 
 
 * I have here expressed the general opinion in regard to the elegy. 
 My own view of the matter is opposed to the common theory. 
 
xvi BIOaRAPHICAL NOTICES 
 
 tion between the objects of the different kinds of 
 poetry, we find that the distinction was sometimes 
 forgotten ; the elegy was used for warhke exhor- 
 tations, the expression of convivial joys, or other 
 such purposes ; and the iambus, though far more 
 rarely, was employed in serious poetry. 
 
 The melic answers more exactly to the common 
 definition of lyric poetry, and was more especially 
 connected with music, though all kinds were sung 
 to musical accompaniments, with the exception of 
 portions of gnomic poetry. (Procl. Chrest. in Gaisf. 
 Heph. pp. 376, 379.) A knowledge of the history 
 of Greek music is thus necessary, in some measure, 
 to a comprehension of the history of Greek lyric 
 poetry. Of Greek music there were three styles — 
 the Dorian, Phrygian, and Lydian. (See Boeckh's 
 dissertation on the metres of Pindar in vol. i. of his 
 edition of that poet.) The principal of the early 
 musicians were Olympus (different from the mythi- 
 cal), Terpander, Thaletas, and Sacadas. The im- 
 provements came from Asia Minor, and in Greece 
 were fostered by the Spartans. 
 
 ELEGIAC POETS. 
 
 9. Callinus of Ephesus. Nothing is known of 
 his history. He was contemporary with Archilo- 
 chus. Some, on insufficient evidence, regard him 
 as older than that poet. Of the poem attributed 
 to him, probably only the first four lines are his. 
 About 700 B.C. 
 
 10. Tyrtseus, son of Archimbrotus. (Bernhardy 
 writes the name Archembrotus, according to the 
 analogy of such words.) The common version of 
 his history is, that he was a native of Aphidnae, that 
 he was a lame schoolmaster, and that, owing to an 
 oracle, he was sent by the Athenians to help the 
 Lacedaemonians in the second Messenian war. The 
 whole of this story has been rejected by many 
 
OP THE LYRIC POETS. XVU 
 
 modern scholars, and it has been maintained that 
 Tyrtseus was born and brought up a Spartan. But 
 we have the express evidence of Plato (LL. i. 629), 
 that he was an Athenian. The other parts of the 
 story are generally said to be much later, occur- 
 ring first in Pausanias (iv. 15, 3). This assertion 
 may be doubted, for the most probable inference, 
 from Strabo viii. p. 362, is, that they were related 
 by Callisthenes and Philochorus. Strabo rejected 
 the prevalent account, but on what seems to us in- 
 sufficient grounds. The external evidence in favour 
 of the tradition is good; there is nothing in the 
 poems opposed to it; and the inferences drawn 
 from the strangeness and unlikelihood of the events 
 are not worth a straw, as truth is often much 
 stranger than fiction. Tyrtseus wrote an elegiac 
 poem called Eunomia, various υττοθηκαι, and war- 
 songs. (Two articles in Suidas.) Date rather un- 
 certain; 680-660 B.C. See Grote's discussion of 
 the date in his History. 
 
 11. Mimnermus, (Mimermnus, Suid.), called 
 Ligystiades (see Bernhardy Grundr. ii. p. 349, 
 and AcyvaaraSy^ in Solon fr. 22), an elegiac poet 
 and flute-player, was probably a native of Colophon 
 (Strabo, xiv. p. 643 ; Procl. Chrest. in Gaisf. Heph. 
 p. 379). The only circumstance of his life that is 
 known is his love of a female flute-player, i^anno, 
 whose name he put as a title to a collection of his 
 elegies. In this affair he had some rivals ; but the 
 want of evidence permits us only to guess that he 
 was successful in his suit (Ath. xiii. p. 597 ; Her- 
 mesianax in Ath. xiii. p. 598). He was contem- 
 porary with Solon, and was in all probability an 
 acquaintance of the lawgiver (Solon, fr. 22). In 
 his poems we have the first instances of the plain- 
 tive turn of the elegy, though he also uses it in 
 describing scenes of war and warriors. About 
 630 B.C. 
 
 12. Solon, son of Euphorion or Execestides, 
 
 Β 2 
 
xviii 
 
 BIOGRAPHICAL NOTICES 
 
 (probably two names of the same person), whose 
 hfe belongs to the history of his country, was a 
 native of Athens. He wrote elegiac and iambic 
 poetry. Plato says that he commenced an epic called 
 the Atlantis; but this statement, as well as the 
 mythical world which was to be the subject of it, 
 are doubtless fictions of Plato's wondrous imagina- 
 tion (Plato, Timseus, p. 21 ; Critias, p. 108). He 
 lived to a good old age, always learning, as he says 
 himself, 
 
 γηράσκω δ' αΙά πολλά 8ώασκόα€νος. 
 
 (Lives in Plutarch and Diogenes Laertius ; Suidas ; 
 Herod, i., &c.) 634-554 b.c. 
 
 13. Most of those styled wise men also gave 
 their thoughts a poetical form, and verses are 
 attributed to Periander of Corinth (Suid.), Chilon 
 of Lacedsemon (Diog. i. 68), Bias of Priene (Diog. 
 i. 85), Pittacus of Mitylene (Diog. i. 79), and 
 Cleobulus of Lindus (Diog. i. 93). It may be 
 mentioned here, that Cleobulina, the daughter of 
 Cleobulus, was famous for her poetic riddles — a 
 kind of ^amusement of which the Greek ladies were 
 particularly fond, and into which true poetry may 
 sometimes be thrown, as any one may know who 
 will read the riddles of Mackworth Praed. 
 
 14. Phocylides of Miletus, a gnomic poet, of 
 whose history nothing is known. Suidas asserts 
 that he was a contemporary of Theognis (Suid. in 
 voc). A poem of two hundred and seventeen lines, 
 containing precepts on all points of morality, has 
 come down under his name ; but it has been uni- 
 versally rejected as spurious. It was most probably 
 the production of an Alexandrian Jew. Some have 
 incorrectly attributed the hues to one Naumachius, 
 who is the author of verses styled ^γαμικά wapay- 
 tyekfjuara, and who is also involved in complete 
 obscurity. Others, as Bode, have regarded them 
 as the production of a Christian of the third or 
 fourth century. 
 
OP THE LYRIC POETS. 
 
 XIX 
 
 15. Theognis. Both the date and birtlieplace of 
 this poet have been disputed ; but there seems no 
 good reason for doubting that he was born in 
 Megara, the capital of Megaris. Suidas indeed 
 asserts that the SiciHan Megara was his native 
 place, but this is a mistake (Harpocration in voc, 
 and V. 783 of Theognis's Poems), arising from the 
 circumstance that he was honoured with the citizen- 
 ship of that town (Plato, LL. p. 630 ; see also the 
 scholiast on this passage of Plato's, p. 511 in Tauch- 
 nitz's edit, of the Laws). He belonged to an aris- 
 tocratic family, and in the troubles which befell 
 the aristocratic party, was expelled along with 
 the rest, and travelled in Eubsea, Sicily, and else- 
 where. 
 
 All that we know of the history of Theognis is 
 contained in his own verses, most of which relating 
 to himself are given in the Extracts. In reading 
 these, it is necessary to remember that the terms 
 καΧοί, αηαθοί, and ίσθΧοί, are used to designate 
 the aristocrats ; κακοί and SeiXol, the democrats, or 
 people of low birth. 
 
 The poems of Theognis have come down to us in 
 a state of utter confusion, arranged according to no 
 principle, and mixed up with one another, and 
 with extracts from other poets. An attempt has 
 been made by Welcker to separate the genuine 
 from the spurious, and to arrange the epigrams ; 
 not without considerable success. 
 
 Some of the verses are addressed to Cyrnus, 
 others to Polypaides; and it has been supposed 
 that these are the same persons, Polypaides being 
 the patronymic, and meaning " Son of Polypais." 
 Welcker is of a contrary opinion. 548 or 544 b.c. 
 (For the pohtical history of Megara at this time, 
 with which it is necessary to be acquainted in order 
 to understand the historical notices in Theognis, 
 see Aristot. Pol. v. 4, 5 ; Plut. Qusest. Gr. 18 ; 
 Grote's History of Greece, voI. iii. p. 60, &c.) 
 
XX 
 
 BIOaRAPHICAL NOTICES 
 
 16. in the period usually styled the Attic, elegiac 
 writers were common; the elegiac measure being 
 now used in the epigram, which had been brought 
 into fashion by Simonides. Most of those, how- 
 ever, of whom we have any epigrammatic remains, 
 were more distinguished in other fields of literature, 
 or in the history of their country. Among such 
 may be named iEschylus, Sophocles, Euripides, Ion 
 of Chios, Critias the tyrant, Plato, Aristotle, and 
 TlmcydideSo Two elegiac lines are also attributed 
 to Socrates, and he is said to have turned the 
 fables of JEsop into verse, and written a hymn to 
 Apollo. (Plato, Pha^d. 60, D.) 
 
 17. Of the other elegiac poets of the Attic 
 period little is known. Dionysius the Brazen 
 {ΧαΧκονς), Evenus of Pares, and Crates the Theban, 
 are the principal of them. 
 
 Dionysius flourished about 449 B.C. (Plut. Nic. v.), 
 and was an orator as well as an elegiac poet. He 
 sometimes began his elegies with a pentameter. 
 (Athen. xiii. p. 602 ; see also Ath. xv. p. 669.) 
 
 There seem to have been two Parian poets of 
 the name of Evenus, but it was the younger one 
 who was most famous (Harpocr. in voc). He is 
 mentioned by Plato (Phsedr. pp. 60, 267; Apol. 
 Socr. p. 20). He seems to have been a philosopher 
 as well as a poet. 
 
 Crates was also a philosopher, a cynic, and is 
 more noted for his peculiar mode of life than for 
 his poetry. His smaller poems were called TraijvLa. 
 See, for a long account of him, Diogenes Laertius, 
 vi. 85-93, 96-98. About 328 b.c. 
 
 18. In the Alexandrine era the cultivators of the 
 epigram were exceedingly numerous, and many of 
 their compositions have been preserved to us in the 
 Greek Anthology. Callimachus and Eratosthenes 
 (Suid.) were among the most successful, and the 
 epigrams of Theocritus are also good. There were 
 also Philetas of Cos, who lived in the time of Alex- 
 
OF THE LYRIC POETS. 
 
 xxi 
 
 ander the Great and Ptolemy the First (Suidas : 
 see also ^lian, Var. Hist. ix. 14), Hermesianax of 
 Colophon, a friend of Philetas (Schol. Nic. Ther. 3) ; 
 Alexander the JEtolian, also a contemporary of 
 Philetas; and Parthenius of Bithynia, who was 
 among the last of the Alexandrine epigrammatists, 
 living in the time of the Roman Emperor Augustus. 
 There was also an elegiac poet of the name of 
 Phanocles, but his date is unknown ; the only hint 
 with regard to it being a statement of Clemens 
 Alexandrinus (Strom, vi. p. 750), that he imitated 
 a saying of Demosthenes. Most of these writers 
 were likewise grammarians. 
 
 19. Callimachus was the son of Battus and Mes- 
 atme, and belonged to the noble Cyrenean family 
 of the Battiadse. He taught for a time in Eleusis, 
 a suburb of Alexandria, whence he was called by 
 Ptolemy Philadelphus to the museum. He died in 
 the reign of Ptolemy Euergetes. The exact time 
 when he flourished is disputed ; perhaps it may he 
 stated at 260 B.C. 
 
 Callimachus was very celebrated in his day as a 
 writer both of prose and poetry. According to 
 Suidas he wrote about eight hundred books ; many 
 of his scholars are among the most illustrious of the 
 Alexandrians, and his poems were imitated by the 
 Latin poets, such as Catullus and Propertius. His 
 remains consist of six hymns, of which one is not 
 properly so called; a considerable number of epi- 
 grams; and numerous fragments. None of them 
 are worth much; the hymns are laboured, very 
 learned, rather heavy, and with very few gleams 
 of poetry. 
 
 20. In the Alexandrine age collections of epigrams 
 began to be formed ; and sometimes extracts from 
 the lyric poets were included in them. These col- 
 lections were generally called Anthologies (Ανθόλο- 
 ryiai), or Garlands {Χτεφανοι). Among the earliest 
 who devoted themselves to this kind of work were 
 
xxii 
 
 BIOGRAPHICAL NOTICES 
 
 Polemon (199 b.c), several of whose books have 
 been noticed by ancient writers (Athen. x. pp. 
 436, 442; xiii. p. 574, &c.), Alcetas (Athen. 
 xiii. p. 591), a,nd Philochorus (Suid. s. v.) But 
 these confined themselves to the collection of par- 
 ticular classes of epigrams. Meleager was the 
 first who made a general selection. He was fol- 
 lowed by Philip of Thessalonica, Diogenianus, and 
 one who does not deserve to be mentioned. Then 
 came the κύκλος of Agathias, which was made up 
 of the epigrams of his contemporaries and friends. 
 In the ninth or tenth century (the date is uncertain), 
 Constantinus Cephalas formed a new Anthology, 
 drawing his materials principally from Meleager, 
 Philip, and Agathias, but, at the same time, culling 
 from the works of the early poets. Of this collec- 
 tion there is but one manuscript, called the Vatican, 
 of which no notice was taken, until Salmasius saw 
 its value, and which has not been properly edited 
 until recent times. The Anthology known to our 
 early scholars was that of Maximus Planudes, who 
 was a monk of the fourteenth century. It was 
 formed from the work of Cephalas; but many 
 epigrams, especially those thtit the monk deemed 
 immoral, were suppressed ; and a few were added. 
 Of the Planudean Anthology there are several 
 manuscripts; and it has been frequently edited. 
 (See Jacobs's Prolegomena, vol. vi. of Anthologia 
 Grseca, or Philip Smith's Article on Planudes, in 
 Dr Smith's Diction, of Biogr. and Myth.) 
 
 21. The Greek Anthology contains very few 
 pieces of genuine poetry ; but it is interesting, as 
 giving us, in some measure, a picture of the customs 
 and morahty of polished society between the com- 
 mencement of the Christian era and the sixth cen- 
 tury. The serious part of the world at that time 
 was earnestly striving to work out for itself a phi- 
 losophy which should clear up the aims of Hfe, and 
 the destiny of man, and shew Christianity either to 
 
OF THE LYRIC POETS. 
 
 XXill 
 
 be true or false ; and, accordingly, the best minds 
 were in death struggles with Gnostic schemes and 
 Neo-Platonic philosophy, or were actively engaged 
 in spreading the Christian rehgion. Those who 
 betook themselves to poetry were, for the most 
 part, literary pedants (grammarians, γραμματικοί) 
 who practised verse-making much in the way that 
 it is practised in EngHsh schools, or dry lawyers 
 (σχρΧαστίκοί) who employed some of their leisure 
 hours in framing poetic trifles. There was no in- 
 spiration ; for inspiration is an impossibility in men 
 who, like most of the epigram writers, addicted 
 themselves to low vices, and gloried in debasing 
 passions. Many of the epigrams, however, are 
 certainly neat in expression, and bring out the one 
 idea which they are intended to convey with consider- 
 able cleverness, though sometimes with abundance 
 of conceits. We have also to remember that the 
 epigram, like our sonnet, aiforded room only for a 
 particular kind of poetry. This is especially the 
 case with epigrams on tombs, or epitaphs (see 
 Wordsworth's Essay on Epitaphs, at the end of 
 the " Excursion," or in the " Friend ") ; and some 
 of these, viewed in connexion with the purpose for 
 which they were written, particularly the Christian 
 ones, are touching and beautiful. 
 
 22. Of the collectors of epigrams, Meleager and 
 Agathias are especially worthy of notice, as having 
 also been themselves writers of good verses. 
 
 Meleager, the son of Eucrates, was born at Gadara 
 (Strabo, xvi. p. 1101; Meleager, Epigg. 126 and 
 127 in Brunck), and seems to have been a contem- 
 porary of Menippus, and a cynic. (See Strabo, as 
 above, and compare Ath. iv. p. 157, with Ath. xi. 
 p. 502.) He died in the island of Cos. (Scolion, 
 in Vat. Cod., quoted by Jacobs, Proll. p. xxxviii.) 
 His poetry has often been highly praised ; and cer- 
 tainly some of his verses are among the best in 
 the Anthology. Flourished about 60 b.c. 
 
XXIV 
 
 BIOGRAPHICAL NOTICES 
 
 23. Agathias was a native of Myrina, a town of 
 -iEolic Asia, and was the son of Memnonius, a 
 rhetorician, and Pericleia (Hist. Prooem, pp. 8, 9 ; 
 Anth. Pal. vii. 552). His mother died at Constan- 
 tinople when he was three years old. (Anth. Pal. 
 loc. cit.) He studied at Alexandria; and in 554 
 
 A. D. (Hist. ii. 16) returned to Constantinople, where 
 he followed the profession of a lawyer, and gained 
 the friendship of the celebrated men of his day, 
 such as Paulus Silentiarius, and Macedonius the 
 ex-consul. His poetical works were Daphniaca, or, 
 a collection of love-songs, written in youth ; and 
 his κύκλος. (Suidas, Life in Niebuhr's edition of 
 Agathias's Libri Quinque Historiarum in Corp. 
 Script. Byzant.) Born 537 a.d. The date of his 
 death is uncertain; but Niebuhr shews that it is 
 probable he died before 582 a.d. 
 
 24. The majority of the writers of the Antho- 
 logy are unknown individuals ; and with regard to 
 others, what is known is unimportant and scanty. 
 Mnasalcas of Sicyon, and Leonid as of Tarentum, 
 were among the earliest and best. Alcaeus, the 
 Messenian, is supposed to have flourished at 200 
 
 B. C. Antipater of Sidon (Cic. De Orat. iii. 50), and 
 Philodemus, were contemporaries of Cicero, the 
 former being rather older. Antipater of Thes- 
 salonica, and Crinagoras of Mitylene, hved in the 
 time of Augustus and Tiberius ; Lucillius under 
 Nero; and Marcus Argentarius probably under 
 Trajan. In the beginning of the fifth century lived 
 Palladas, who has furnished a good number of sen- 
 tentious epigrams. He was a grammarian, and 
 very poor. Then come Agathias and his friends, 
 who have been mentioned already. (Notices of all 
 the writers of the Anthology, at the end of vol. xiii. 
 of Jacobs's Greek Anthology.) 
 
OF THE LYRIC POETS. 
 
 XXV 
 
 BUCOLIC POETS. 
 
 25. If the name of Bucolic exactly described the 
 works of the Bucolic poets, these would have had 
 no connexion with lyric poetry. Bernhardy has 
 correctly placed the Idyls among the productions 
 of the comic poetry of the Dorians. But the re- 
 mains of Theocritus and Bion contain many poems 
 not bucolic ; and not one of the verses of Moschus 
 has any reference to pastoral life. 
 
 Theocritus was the son of Praxagoras and Phil- 
 inna, though some writers, drawing an unwar- 
 ranted inference from his first Idyl, made him the 
 son of Simichus. (Epig. in p. 52 of this volume; 
 Suidas ; and Θεόκριτου <γ6νος, generally placed at 
 the beginning of his poems.) He flourished about 
 280 B.C. The best of his poems is undoubtedly the 
 ΆΒωνίάζονσαο, in which he portrays the character 
 of women to the life. Of Bion almost nothing is 
 known but what Moschus has told us in his Έττί- 
 τάφίοζ Βίωνος. He was a native of Smyrna, wan- 
 dered to Sicily, and died a violent death. His date 
 is uncertain ; but it is inferred from Suidas (s. v. 
 Μόσχος) that he was a contemporary of Theocritus. 
 Moschus was a grammarian, and an acquaintance 
 of the great critic Aristarchus. He was an ardent 
 admirer and imitator of Bion. (Suidas.) 
 
 IAMBIC POETS. 
 
 26. Archilochus of Pares, son of Telesicles and 
 Enipo. His mother was a slave. He emigrated 
 from Pares to Thasos, and, according to some, was 
 the leader of the colony. After that, he seems to 
 have wandered about in various places, but ulti- 
 mately returned to Pares, where he was killed in a 
 battle with the Naxians. The Greeks regarded 
 him as next to Homer in point of merit, and some 
 c 
 
XXVI 
 
 BIOGRAPHICAL NOTICES 
 
 even thought him equal.* Plato, in referring to 
 one of the fables of the poet, speaks of the fox του 
 σοφωτάτου ^Αρ'χΟκ.ο'χου (Plat. Polit. ii. p. 365). 
 The invention of various forms of poetry is attri- 
 buted to him ; and he seems to have attempted all 
 kinds of subjects, though the bent of his genius was 
 decidedly satirical. His attacks on Lycambes and 
 his daughters were very severe. The story, how- 
 ever, that the daughters hanged themselves in con- 
 sequence of them, is mentioned by no writer earlier 
 than Horace, and in him it is implied, not stated. 
 (See Epp. i. 19, 25.) The life, character, and 
 poetry of Archilochus resemble, in very many 
 points, those of our own Byron. (^Han, Var. Hist, 
 x. 13. For his death, see Suidas, and for the 
 character of his poems, Quinct. x. 1, 59.) About 
 700 B.C. 
 
 27. Simonides, of Amorgos, or the lambographer, 
 was a native of Samos, and son of Crines. He led 
 a colony to Amorgos, where he founded three cities. 
 Till very lately he has been confounded with Sim- 
 onides of Ceos, and his poems mixed up with those 
 of his more celebrated namesake. He wrote princi- 
 pally in Iambics. (Suidas in voc. ; also the latter 
 part of the article under Simmias ought to be 
 transferred to this Simonides.) 693 B.C. ; or per- 
 haps 660 B.C. 
 
 28. Hipponax, of Ephesus, was the son of Pythes 
 and Protis. He was expelled from his native place 
 by the tyrants Athenagoras and Comas, and then 
 took up his abode in Clazomenge. Here he 
 acquired fame by his attacks on Bupalis and 
 Athenisjf two sculptors who offended the poet by 
 making busts of him ; for he was ugly and small, 
 though strong. He invented the choliambus and 
 the parody, and wrote other kinds of poetry also. 
 
 * In the Edinburgh Sculpture Gallery there is a cast of the bust 
 ia which the heads of Homer and Archilochus are placed together, 
 t Bernhardy calls this man Anthermus. 
 
OF THE LYRIC POETS. 
 
 XXVll 
 
 With him is frequently mentioned another Iambic 
 poet, Ananius, of whom almost nothing is known. 
 The date of Hipponax is variously given by ancient 
 writers ; but it may be placed at about the latter 
 half of the sixth century. (Suidas. For his appear- 
 ance, Ath. xii. p. 552, and iElian, Y. H. x. 6. For 
 date, Plin. xxxvi. 4, 2.) 
 
 29. There are several Iambic poets of whom 
 almost nothing is known, and of whose poems we 
 have only a few fragments. Among these, the 
 most note-worthy are : — 
 
 Diphilus (Schol. Find. 01. x. 83), who was older 
 than Eupolis, as is inferred from Schol. Aristoph. 
 Clouds, 96. 
 
 JEschrion, of Samos, who was an intimate friend 
 of Aristotle, if the notice in Suidas refers to the 
 Iambic poet from whom Athenseus quotes. Called 
 Samian in Ath. viii. 335. (Tzetz. Chil. viii. 406.) 
 
 Phoenix, of Colophon. This Iambic poet flourished 
 about 309 b.c. (Paus. i. 9, 8). Three interesting 
 Chohambic fragments of his have come down to us. 
 
 Parmenon, of Byzantium ; Hermias, of Curion ; 
 and Critias, of Chios, probably belonged to the 
 Alexandrine age ; as did Herodes, whom some have 
 maintained to be a contemporary of Hipponax, on 
 the authority of a verse of that poet. But the 
 reading was incorrect. (Plin. Epp. iv. 3.) 
 
 MELIO POETS. 
 
 30. The various parts of a melic poem are verse, 
 system, and strophe. Similar to the strophe were 
 the anti-strophe and epode. (Heph. Gaisf. pp. 
 129-132, and for the parts of the tragic choruses, 
 see an interpolated chapter (ch. xii.) in Aristotle's 
 Poetics.) 
 
 31. The principal varieties of melic poetry were : 
 the Paean, the Dithyramb, Hyporchem, Parthenia, 
 
χχνϋί 
 
 BIOGRAPHICAL NOTTOES 
 
 Encomia, Epinicia, Paroenia, Scolia, Erotica, Epi- 
 thalamia, Threnes, and Embateria. (Definitions of 
 them in Procl. Chrest. Gaisf. p. 381 ; in Bernhardy, 
 Grundriss, part second, p. 447 ; in Mure, vol. iii. 
 book iii. ch. ii ; in Bode, and others.) 
 
 32. Alcman was probably a native of Sardes (Anth. 
 Pal. vii. 19), though Suidas says he was a Laconian 
 from Messoa. His father's name was either Damas 
 or Titarus. He was at first a slave, but was eman- 
 cipated by his master. (Heraclit. Pont. Politt. ii.) 
 He was invited to Sparta (iElian, Var. Hist. xii. 50), 
 and there spent most of his days, jovial and singing 
 jovial songs, and in old age died of morbus pedicu- 
 laris (Arist. H. A. v. 31). Flourished between 670 
 and 630 b.c. 
 
 33. AlcaBus of Mitylene seems to have been born 
 of a noble family, and along with his brother Anti- 
 menidas, took a prominent part in the disputes 
 which disturbed his native state. He used his pen 
 and all his influence against Melanchrus, Myrsilus, 
 and others, who aimed at the tyranny ; but it is 
 probable he was actuated by a desire to acquire 
 chief power for himself (Strabo, xiii. p. 617). He 
 fought under Pittacus against Phrynon, an Athenian 
 general, and in one of the engagements he threw 
 η way his arms (Strabo, xiii. p. 600; Herodot. v. 
 95). When Pittacus was elected sesymnete by the 
 Mitylenean people, Alcaeus and his brother fled, and 
 the poet poured forth his wit and his sarcasm 
 against the new ruler (Strabo, i. 33 ; Aristot. Politt. 
 iii. 10 ; Alcas. fr. 37). They afterwards attempted 
 to deprive Pittacus of his power by force, but failed 
 (Arist. loc. cit.) Pittacus nevertheless pardoned 
 the poet (Diog. Laert. i. 7 6), and it is probable that 
 he spent the rest of his days in peace. The sub- 
 jects of Alcseus's muse are very varied; warlike, 
 erotic, symposiac ; but his most successful efforts 
 were his ^τασοωτίκά, poems that had reference to 
 the civil broils of his native place. Horace has 
 
OP THE LYRIC POETS. 
 
 XXIX 
 
 many imitations of the poems of Alcseus. For their 
 character, see Dionys. Hal. vett. script, cens. 2, 8 ; 
 Quinctil. Inst. Orr. x. 1, 63, and the subjects of 
 them in Hor. Carm. i. 32. About 611 b.c. 
 
 34. Sappho was the daughter of Scamandrony- 
 mus (Herodot. ii. 135) and Kleis (Suidas), and was 
 born in Mitylene or Eresus. She was of noble 
 family (inferred from Athen. x. 425). Her time 
 seems to have been occupied in the management of 
 an estabHshment for young ladies,* whom she 
 taught all polite accomphshments, and several of 
 whom are addressed in her poems. The writers of 
 the middle comedy,| who made Sappho a stock 
 character, gave rise to the story that she fell in love 
 with a young man called Phaon, and that the un- 
 fortunate damsel, being rejected, threw herself over 
 the Leucadian rock (Strabo, x. p. 425). Phaon is 
 doubtless a mythical character (see Jihan, xii. 18), 
 and the story of the Leucadian rock is, in Sappho's 
 case, a fabrication, though some did perhaps throw 
 themselves from it to cool their love, or drown it 
 and themselves (Strabo, x. 425). The same writers 
 found lovers for her in Archil ochus and Hipponax ; 
 and Hermesianax, an elegiac poet, also gave her 
 Anacreon for a suitor. A husband and a daughter 
 were also bestowed on her (Suidas). Her character 
 has been justly vindicated by modern scholars 
 (Welcker, especially) from the aspersions of the 
 comic writers. The ancients spoke in the highest 
 terms of her poetry, and Plato in an epigram (19 
 Bergk) calls her the tenth muse (see Strabo, xiii. 
 
 * The term " young lady " is rather an anachronism, the " lady " 
 being altogether unknown in ancient times, according to the preval- 
 ent opinion, but it very nearly conveys the idea intended. In an ar- 
 ticle in the Edinburgh or Quarterly Review (I think by the Bishop 
 of London), it was maintained that there was only one lady in anti- 
 quity, namely, Clytsemnestra ! 
 
 f In the play of " Masks and Faces," there is an apposite instance 
 of the mixture of historical and imaginary characters ; and those who 
 know it, will easily see how worthless is any argument resting on 
 dramatic evidence. 
 
 c 2 
 
XXX 
 
 BIOGRAPHICAL NOTICES 
 
 p. 617). The few remains of her that have reached 
 us are exquisite, reveahng a warm heart and glow- 
 ing imagination. She was acquainted with the 
 poet Alcseus, to whom she addressed the following 
 lines : — 
 
 at δ' ηχ^ς βσΧων 'ίμ^ρον η κάλων, 
 και. μη τι Ρ^ίπην γλωσσ βκύκα κάκυν, 
 αιδω? Κ€ νυν σ ουκ ηχ^ν όππάτ , 
 
 αλλ' eXeyes πβρί τώ δικαίως. 
 
 (I regard the epistle in the Heroides of Ovid as 
 evidence of no worth in the history of Sappho.) 
 About 600 B.C. 
 
 35. Before Sappho, there was a poetess of the 
 name of Megalostrata (Athen. xiii. p. 600) ; and 
 two of Sappho's own scholars are known to have 
 written poems ; Damophila (Philostr. Vit. Apoll. i. 
 30) and Erinna. Erinna was a native of Telos, 
 wrote a beautiful hexameter poem called " The 
 Spindle," and died at the age of nineteen (Suidas, 
 Anth. Pal. ix. 190). Eusebius brings Erinna down 
 to about 350 b.c, and hence some have supposed 
 the existence of two Erinnas; but Eusebius was 
 probably led by wrong evidence to alter the com- 
 mon date (Eustath. ad II. ii. 711 ; Euseb. ap. 
 Hieron. ad 01. 106). 
 
 36. Stesichorus was born either in Metaurus, to 
 which his parents belonged, or in Himera, whither 
 they removed. His original name was Tisias, and 
 his father's was most probably Euphemus, though 
 five names are given, and among them Hesiod 
 (Suid.). He hved to the age of eighty-five (Lu- 
 cian Macr. 26), died at Catana and was buried 
 there (Suid. ad ττάντα οκτώ). The story of his 
 blindness on account of his attacks on Helen, and 
 the recovery of his sight on recantation, is well 
 known (Pausan. iii. 19, 11, fr. 2, in this Selec- 
 tion; Plat. Phsedr. p. 243). He joined epic sub- 
 jects to lyric measures, as Southey has done in 
 
OF THE LYRIC POETS. XXXl 
 
 his Thalaba and Curse of Kehama, but in this style 
 of poetry he had been preceded by Xanthus, from 
 whom he borrowed (Athen. xii. p. 513). He was 
 the first, as far as we know, who related love tales 
 in verse. He introduced the epode. Born about 
 635 B.C., died about 554 b.c. 
 
 37. Ibycus was the son of Phytius, and was born 
 in Rhegium. He went to the court of Polycrates ; 
 but nothing is known of his history, except the 
 manner of his death. In some desert place near 
 Corinth he was attacked by robbers, and slain. 
 The poet had called on a flock of cranes which hap- 
 pened to fly over, to be his avengers, and the story 
 goes that they really were so ; for one of the mur- 
 derers, who had gone to Corinth, observing a flock 
 of cranes in the air, exclaimed, " Lo ! here are the 
 avengers of Ibycus." The exclamation was heard, 
 and the murderers were apprehended and punished. 
 The truth of this story has been disputed, because, 
 in an epigram (Anth. Pal. vii. 714) it is stated that 
 he was buried at Rhegium. Though this unknown 
 authority is insuflicient of itself to condemn the tale, 
 and though there is nothing absurd or unworthy of 
 credit in it, yet it cannot be said to rest on good 
 evidence, as the first mention made of it occurs in 
 Antipater Sidonius (Anth. Pal. vii. 745). The 
 poems of Ibycus were principally erotic. Some 
 have tried to shew that he also attempted heroic 
 subjects in lyric measures, like Stesichorus, but they 
 have not been successful (Suidas). Schiller has a 
 beautiful poem on the Cranes of Ibycus, in which, 
 according to one form of the tale, he supposes the 
 cranes to pass over the theatre. Flourished 540 
 B.C. His date is not altogether certain. Suidas 
 placed him a little earher than the date here given. 
 
 38. Anacreon was a native of Teos, from which 
 place, while yet young, he emigrated, in 540 B.C., 
 to Abdera (Strabo, xiv. p. 644.) The real name 
 of his father is generally thought to have been 
 
χχχϋ 
 
 BIOGRAPHICAL NOTICES 
 
 Scythiniis. It cannot have been long after his ar- 
 rival in Abdera when he was invited to the court 
 of Poly crates of Samos, where he remained for 
 some time. (Strabo, xiv. p. 638, and Herodot. 
 iii. 121.) From this place he removed to Athens, 
 in 522 B.C., at the entreaty of Hipparchus (Pseud.- 
 Plato, Hipparchus, p. 228 ; iElian, V. H. viii. 2), 
 and there met Simonides and most of the cele- 
 brated poets of the age. It is not certain where 
 he died ; but some have supposed, from an epi- 
 gram of Simonides (116, Bergk), that he was 
 buried in Teos. The sentence, however, admits 
 of another construction, though, if it did certainly 
 state that he was buried in Teos, the authority 
 would be good, since the objection urged by some, 
 that such epigrammatic inscriptions are not to 
 be depended on, cannot be sustained. He died 
 at the age of eighty-five (Luc. Macr. 26). After 
 his death, honours were paid to his memory by 
 the Athenians and Teians ; and the epigrams in 
 his praise are very numerous. Anacreon wrote 
 hymns, love-songs, drinking-songs, iambics, and 
 epigrams. 
 
 The poems which used to be published under the 
 name of Anacreon, now receive their proper title 
 of Anacreontics, and were undoubtedly written by 
 Λ^ersifiers of a late age. A few may have been writ- 
 ten before the Christian era, but the most may be 
 safely placed in the fourth or fifth century after 
 Christ, and some of them were probably much later 
 than that. Almost all of them contain some idea 
 taken from Anacreon, which is expanded according 
 to the taste of the writer. 
 
 39. Simonides, the son of Leoprepes, was born 
 in luhs, a town in the island of Ceos, in 556 B.C. 
 (This date is inferred from one of his epigrams — 
 148. Bergk.) He went to Athens at the invitation 
 of Hipparchus (Pseud. - Plato, Hipparch. p. 228; 
 ^lian, V. H. viii. 2), and was an especial favourite 
 
OF THE LYRIC POETS. 
 
 XXX iii 
 
 with the literary tyrant. Some time after the death 
 of Hippias, he left Athens for Thessaly, where he 
 made songs for the Thessalian princes, the Aleuads, 
 and the Scopads. (Theocritus, xvi. 34 and ff. ; Cic. 
 
 Orat. ii. 36.) He returned again to Athens, 
 and lived there for a long time, on intimate terms 
 with Themistocles and Pausanias (Pint. Them, v; 
 Cic. Fin. ii. 32 ; ^lian, V.^ H. ix.^ 41), and com- 
 posed epigrams on the heroic warriors who fought 
 in the many famous battles which then took place. 
 He was also successful in an epigrammatic contest 
 with ^schylus (Anon. Biog. of Jischylus in Schiitz, 
 vol. iii. p. 4). He gained no less than fifty-six 
 prizes (Epig. 147 Bergk). When he was more 
 than eighty years old, he removed to Syracuse, and 
 was highly honoured by Hiero. (See Xenophon's 
 Hiero ; Cic. De Nat. D. i. 22 ; Athen. xiv. 656 ; 
 and SchoL Pind. Olymp. ii. 29.) He died in Sy- 
 racuse, in 467 B.C. (Suid.) 
 
 Simonides was perhaps the most popular of all 
 the Greek lyric poets; and the stories which are 
 told of his wise sayings, and of the care vfhich the 
 gods exercised over him, are very numerous. He 
 is said, however, to have been somewhat fond of 
 money (Aristoph. Pax 698 ; Plat. Rep. ii, p. 489 ; 
 Arist. Ph. ii. 6) ; and for golden rewards he praised 
 princes, contrary to truth (Plato, Protag. p. 346). 
 Some, in recent times, have tried to defend him. 
 Of the various remains left, we have encomia, 
 epinicia, threni, hyporchems, elegies, and epigrams. 
 One of his fragments, that on Danae, is exquisitely 
 beautiful. John Sterling wrote an article on him 
 (Sterling's Remains^ by Hare). (Several articles 
 in Suidas, s. v.) 
 
 40. Pindar is the only lyric poet whose remains 
 embrace a considerable number of complete poems. 
 He is generally called a Theban, and may have been 
 born in Thebes, though it is more probable that 
 Cynoscephalse, in the Theban district, was-^his native 
 
 s 
 
xxxiv 
 
 BIOGRAPHICAL NOTICES 
 
 town. His father's name is variously given, bnt 
 Daiphantiis seems the correct one ; and his mother 
 was called Cleidice. His genius for poetry was 
 early discovered ; and he was sent to Athens, where 
 he received instructions from Lasus of Hermione. 
 On his return to Thebes, which took place before 
 he reached his twentieth year, he received valuable 
 help from the poetesses Mvrtis and Corinna, espe- 
 cially the latter (Plut. Glor. Ath. p. 348; fr. 1 of Pin- 
 dar's hymns). With these he also contended (Corinna 
 fr. given in Selection) ; but Corinna vanquished him 
 — a victory which Pausanias thought owing to her 
 using the iEolic dialect, and to the beauty of her 
 person (Pans. ix. 22, 3). He appears now to have 
 made Thebes his home, but to have visited the fes- 
 tivals frequently. He was highly honoured by 
 Alexander of Macedon, Arcesilas of Cyrene, and 
 Hiero of Syracuse. At the court of Hiero he lived 
 for a few years, but probably did not like the place, 
 owing to his contempt of the mean practices of 
 Simonides, and the calumnies raised against him by 
 his rival, Bacchylides. Various states of Greece, 
 among these Athens and Rhodes, paid him high 
 honours ; and statues were erected to him, and rich 
 rewards bestowed on him. He died a natural 
 death, at the age of eighty, probably in Argos. 
 Pindar was married, perhaps twice, and had a son, 
 Daiphantus, and two daughters, Protomache and 
 Eumetis. 
 
 His poems were anciently arranged into hymns, 
 pseans, dithyrambs, parthenia, hyporchems, en- 
 comia, thrones, scolia, and epinicia (see Hor. Carm. 
 lib. iv., c. ii. 10 seqq.) The Epinicia formed 
 four bocks, the whole of which we possess, except 
 a few leaves of the Isthmia. They shew a genuine 
 poet, of great fervour, truthful and sincere in all 
 his sayings, and deeply rehgious. Indeed, it is this 
 last feature of the poems that shines out above all 
 the rest; and accordingly his treatment of the 
 
OF THE LYRIC POETS. 
 
 XXXV 
 
 myths is peculiarly interesting to the student of 
 mythology. (See Ott. Miiller's Remarks in his 
 Prolegomena zu einer wissen. Mythol. p. 87.) Born 
 522 B.C., and died 442. 
 
 The authorities for the life of Pindar are some 
 prose and poetical lives, one by Thomas Magister, 
 and the others probably by late writers. They are 
 prefixed to Boeckh's edition of the Scolia, and may 
 be found in Donaldson's Pindar. Another life has 
 recently been edited, first by Tafel, and then in the 
 most recent editions of Pindar ; and also in Wester- 
 mann's Vit. Script. Grsec. Minores. 
 
 41. The poetesses Corinna and Myrtis have 
 been mentioned already in the account of Pindar. 
 Several fragments remain of the poems of Corinna. 
 She was the daughter of Achelodorus and Procra- 
 tia, and is said to have gained five victories in poetic 
 contests. She wrote epigrams and melic poetry in 
 the Boeotian dialect. (Suidas ; also iEUan, V. H. xiii. 
 24, whose story, however, is regarded as false.) 
 
 About 510 B.C. flourished Telesilla, of Argos, who 
 was as much celebrated for her valour as for her 
 poetry (Plut. De Virt. Mul. p. 245 ; Pausan. ii. 20, 
 8). The story, however, told by these writers of 
 her expelling the Spartans has been justly called 
 in question ; for the evidence in favour of it is late, 
 and the silence of Herodotus in a particular account 
 of the Spartan expedition is extraordinary, if he 
 had heard of Telesilla's exploits (Herod, vi. 76-83), 
 She wrote hymns to different gods, but little is 
 known of her poetry. (Art. in Suidas.) 
 
 About 450 B.C. flourished another poetess, Prax- 
 illa, of Sicyon, who was famed for her scolia. 
 Nothing is known of her history. In addition to 
 scolia, she wrote hymns and dithyrambs. (Prov. 
 Coisl. 248 ; Heph. p. 22.) 
 
 Here may be mentioned also another poetess, 
 Melinno, of whom likewise nothing is known. She 
 is the writer of the Ode to Rome, commonly attri- 
 
XXXVl 
 
 BIOGRAPHICAL NOTICES 
 
 buted to Erinna. Schneidewin conjectures that she 
 was a native of Locri Epizephyrii, and that the Ode 
 to Rome was written in the year of the city 469, 
 on the occasion of the Romans getting possession 
 of Locri, which was then held by the soldiers of 
 Pyrrhus. (Liv. ix. 16 ; see also Anth. Pal. vi. 353.) 
 This date is evidently too early, 
 
 42. Timocreon, of Rhodes, is called an epic, a 
 comic, and a melic poet. The last is the proper 
 designation. He was an athlete, and engaged in 
 the pentathlon, and was notorious as an extraor- 
 dinary eater. (Epigr. by Simonides, p. 84 of this 
 Selection ; Ath. x. pp. 415, 416.) He wrote poems 
 against Themistocles, and was a bitter antagonist of 
 Simonides, At one time of his life he is supposed 
 to have joined the Persians (Athen. loc. cit., and 
 fr. 3 of his poems.) Some have inferred from the 
 epigram of Simonides that Timocreon died before 
 that poet ; but the inference is unfair ; comp. Burns's 
 epigram on Captain Grose. The remark of Ath- 
 enseus that the epigram was on his tomb, must be 
 regarded as a careless mistake. He wrote iambics, 
 scoha, and epigrams. (Suidas ; Plut. Them, xxi ; 
 Schol. Aristoph. Acharn. 532.) 
 
 43. Bacchylides was the nephew of Simonides 
 (Strabo, x. p. 486), and a native of luhs. His 
 father's name is variously given as Medon (Suid.), 
 Meilon (Epigr. in Boeckh's Scholl. Pind. p. 8, or 
 Donaldson's Pind. p. xlix.), and Meidylus (Et. Mag. 
 p. 582, 20). He was at the court of Hiero along 
 with his uncle, and was there a rival of Pindar 
 (iElian, V. H. iv. 15 ; Scholl. to Pind. 01. ii. 87, 
 Pyth. ii, 53). He travelled also in Peloponnesus 
 (Plut. de. Exil. p. 606). Of his death we know 
 nothing. 
 
 He wrote epinicia, hymns, paeans, dithyrambs, 
 wine and love-songs, hyporchems, and epigrams. 
 Flourish'ed about 47 0 B.C. 
 
 44. Several poets, especially in the Attic age, 
 
OF THE LYBIC POETS. 
 
 xxxvii 
 
 devoted themselves to the dithyramb. Among the 
 earliest of them were Cydias, Lamprocles, and per- 
 haps Licymnius ; but of the history of these poets we 
 are almost entirely ignorant. Of Lasus of Her- 
 mione, and of Pratinas, two of the most distin- 
 guished dithyrambic poets, more is known. The 
 former was the instructor of Pindar, and founded 
 dithyrambic contests. The latter is celebrated as 
 the originator of satyr plays, and in his time stood 
 next to Jilschylus as a tragedian. 
 
 45. Diagoras, of Melos, son of Teleclydes or 
 Teleclytus, was a melic poet, but is more celebrated 
 as a philosopher. He was termed Atheist by the 
 Greeks, but this word as used by them meant 
 nothing more than that he was antagonistic to the 
 received religion — a sense in which it was also 
 applied to the Christians. He was condemned by 
 the Athenians for impiety, left Athens, and died in 
 Corinth. Some writers have tried to find political 
 causes for the persecution to which he was subjected; 
 without good reason, for there can be no doubt 
 that the Athenians were above all Greeks the most 
 bigoted, as they were the most superstitious or 
 religious, and that they would be most ready to 
 persecute one who, like Diagoras or Socrates, 
 sought to change the prevalent creed. (See Mure's 
 Hist, of Gr. Lit. vol. iv. p. 520.) His poems were 
 paeans, encomia, and perhaps dithyrambs. (Suidas ; 
 Scholl. on Arist. Frogs, 323, Birds, 1073). 411 
 B.C. is the date of his accusation. 
 
 46. Melanippides. Suidas mentions two of the 
 name of Melanippides, and there really may have 
 been two, though, owing to Suidas's careless prac- 
 tice of multiplying individuals of the same name, no 
 dependence can be placed on his statements. Mel- 
 anippides, called the younger by Suidas, lived for 
 a time at the court of Perdiccas, and there died. 
 He was among the first to introduce those changes 
 into the music of Greece which were lashed by 
 
xxxviii 
 
 BIOGRAPHICAL NOTICES 
 
 Aristophanes, and men of a severer scliool, as 
 worthless and licentious innovations. (Suidas; see 
 also Xen. Mem. i. 4, 3.) Flourished about 420 b.c, 
 or perhaps a little earlier. 
 
 47. Philoxenus, of Cythera, was the son of 
 Eulytides, and a disciple of Melanippides. He was 
 born in 435 B.C. His history is confounded with 
 that of another Philoxenus, a Leucadian, and a 
 parasite, who was contemporary. It may be 
 affirmed, however, with certainty, that he was in 
 his early days a slave ; that he left his native 
 place, and lived for some time in Sicily with Diony- 
 sius the tyrant ; and that, displeasing his patron, 
 he was thrown into prison, from which he was no 
 sooner released than he bade farewell to the island. 
 His death may have taken place in Ephesus, as 
 Suidas asserts ; but this point is disputed. He died 
 at the age of fifty-five (Mar. Par. Ep. 70). 
 
 He was one of the best of dithyrambic poets (see 
 Antiphanes in Ath. xiv. p. 643). The names of the 
 pieces of which we have fragments are, the Deipnon 
 and the Cyclops. He wrote epigrams also. (Suid. 
 s. V. and φίλοξένου γραμμάτων.) 
 
 48. Timotheus, of Miletus, the son of Thersander, 
 as a dithyrambic poet and composer of music, 
 attained a celebrity as great, if not greater, than 
 that of Philoxenus. Little is known of his life. He 
 was born in 446 B.C., and died in 357 b.c. (Mar. 
 Par. Ep. 77). He was an intimate friend of Euri- 
 pides. At som,e time of his life he visited Sparta 
 (Pausan. iii. 12, 8), and died in Macedonia, accord- 
 ing to Stephanus of Byzantium, y. Μίλητος. He 
 wrote dithyrambs, hymns, piBans, and various 
 other forms of lyric poetry. He also added an 
 eleventh string to the lyre. (Pans. 1. c. ; Suidas ; 
 Alex. Mtol in Macrob. Saturn, v. 22, or fr. 2 in 
 Schneidewin.) 
 
 49. Telestes and Polyidus were contemporaries 
 of Philoxenus and Timotheus, and were nearly 
 
OF THE LYRIC POETS. 
 
 xxxix 
 
 equally famous in ditliyrambic poetry (Diod. xiv. 
 46). Telestes belonged to Selinus. The name of 
 his poems are, Argo, Asclepius, and a hymenssus. 
 (Suidas.) Of the poetry of Polyidus no fragment 
 has come down to us. One of his scholars once 
 conquered Timotheus. (Athen. viii. p. 352.) 
 
 50. It may be remarked here that what is called 
 the tragedy of the Greeks had a strong lyric 
 element in it, and that some of the first lyrics of 
 the Greeks are to be found in their dramas. Those 
 of Euripides, especially, abound in exquisite songs, 
 which, like some in the "Duenna" of Sheridan, or the 
 " Beggar's Opera" of Gay, among us, became popu- 
 lar, and were sung on festive occasions. This remark 
 is equally true of the comic poets ; and some of the 
 lyrics of Aristophanes, who, like our own Hood, 
 had a vast depth of seriousness at the bottom of his 
 jokes, are exquisite, full of vivacity, and sometimes, 
 as in the choral ode on ancient manners in the Clouds, 
 rising to the grandest poetry. (On this subject see 
 Prof. Blackie's Essay on Greek Tragedy, in the 
 first vol. of his translation of ^schylus.) 
 
 51. After the Attic age, melic poetry was little 
 cultivated. Almost the only note- worthy melic 
 efforts are the hymns of Dionysius and Mesomedes, 
 given in this Selection. It is not certain which 
 of the numerous persons of the name of Dionysius 
 mentioned in ancient writers is the author of the 
 hymn. Jacobs supposes him to be of Hahcarnas- 
 sus, and that he lived in the reign of Hadrian ; 
 while Fabricius attributed it to a Dionysius of An- 
 tioch, who belonged to the fourth century after the 
 Christian era. Mesomedes was a Cretan, and a 
 freedman of the Emperor Hadrian (Suidas). 
 
 CHRISTIAN POETS. 
 
 52. St Paul makes mention not only of psalms, 
 but of hymns and odes (Eph. v. 19 ; Col. iii. 16) ; so 
 
xl 
 
 BIOGRAPHICAL NOTICES 
 
 that in his time the Christians had begun to pour 
 forth their feelings in songs of their own. Anti- 
 phonal singing is mentioned in the celebrated letter 
 of Pliny (Epp. x. 97) ; and writers after him that 
 refer to the service of the Church, allude to this 
 part of the worship. 
 
 The first specimen of a Greek Christian hymn, 
 as far as I know, is the psalm of the Naassenes or 
 Nahasenes, given in the recently found book of 
 Hippolytus, p. 122. It is written, as the editor 
 Emmanuel Miller remarks, in logaoedic anapsestics ; 
 but it is in such a corrupt state, and so httle is 
 known of the doctrines of the sect, that not much 
 sense can be made out of it. Perhaps there was 
 never much sense in it. 
 
 The next specimens we have, are attributed to 
 Clemens Alexandrinus, and are given in this Selec- 
 tion. Several Christian poems are also pubhshed 
 in the Anthology ; and a whole book is devoted to 
 the epigrams of the celebrated Gregory, of Nazi- 
 anzum, who was also the author of the Χρίστος 
 ττάσχων, a famous tragedy, mentioned by Milton in 
 his Preface to Samson Agonistes. 
 
 The principal hymn writers to the Christian 
 Church were Synesius and Cosmas. Synesius, of 
 Cyrene, flourished in the commencement of the fifth 
 century, and Cosmas in the eighth century. The 
 hymns of Cosmas, the whole of which have not yet 
 been published, are not written in metre ; and this 
 seems to have been the case with almost all the 
 hymns of the ancient Greek Church. In the ser- 
 vices of the present Greek Church, hymns are still 
 used, but they are not metrical. A kind of rhythm 
 is often distinguishable in them, sometimes very 
 clearly, as in the specimen headed οίκοζ, in this 
 Selection, 
 
OP THE LYRIC POETS. 
 
 xli 
 
 NEO-HBLLENIC POETS. 
 
 53. The first Neo-Hellenic poet of whom we 
 know anything, is Theodorus Prodromus. who, in 
 the twelfth century, wrote verses both in ancient 
 and modern Greek. One of his ancient Greek 
 odes is given in p. 98 of this Selection. Korais in 
 his "Ατακτα, has pubHshed a specimen of his Neo- 
 Hellenic poems ; but the opinion of him which we 
 form from this production, is not high. 
 
 In 1627, Nicolaos Drimiticos wrote his " Fair 
 Shepherdess ; " a poem of considerable power, with 
 passages here and there beautiful and touching. 
 
 In 1824, Fauriel made his celebrated collection 
 of the Modern Greek ballads. Like other popular 
 poems, most of them were written while the facts 
 which they narrate excited the interest of the 
 people, that is, immediately on their taking place. 
 They relate, for the most part, to the Klephts, who 
 lived in independence on their native hills, success- 
 fully resisting every effort of the infidel Turks to 
 subdue them, and ultimately coming forth to give 
 the most effective aid to the late Greek revolution. 
 
 In recent times, the lyric poetry of the Greeks 
 has flowed out in copious streams — perhaps far 
 too copious. At the head we must place the 
 patriot Khigas, a noble man, animated by an in- 
 tense love of freedom. Then there is Athanasios 
 Christopoulos, who, in Anacreontics, charmed the 
 ladies, and wrote pretty love and drinking songs. 
 In still more recent times, we have two poetic 
 brothers of the name of Soutsos, who have sung 
 many good songs. In Greece, I believe, these moF 
 are now not thought much of; partly on account 
 of their political opinions, and partly because their 
 self-conceit is intolerable. 
 
 Amongst Neo-Hellenic lyric poets, Professor 
 Bangavis deserves particular mention. He is a 
 D 2 
 
χΐίϊ BIO&RAPHICAL NOTICES, ETC. 
 
 man of thorougli scholarship ; but has frequently 
 chosen the popular dialect as the vehicle of his 
 poetic feehngs. There are also Calvos, and Salo- 
 mes, and a numerous host of young lyrists ; but 
 whether they are to produce poems worthy of a 
 place beside those of Pindar and Simonides, time 
 alone can tell. 
 
THE 
 
 GREEK LYRIC POETS. 
 
PAET L 
 
 ELEGIAC POETS. 
 
 KAAAINOr. 
 
 Μβ'χρίς T€V κατάκβισθε ; κότ' αΚκιμον e^ere θυμόν, 
 ω veoL ; ον^ αίΒεοσθ^ αμφίττβρίκτίονας, 
 
 ώδε Χίην μ€θί€ντ€ζ ; ev βίρηνη Se SoKeire 
 ησθαί' άταρ Ίτόλεμος yatav αττασαν e^et. 
 
 καί TCS αποθνήσκων νστατ άκοντισάτω. ^ 
 ημηεν re yap εστί καί djXaov dvSpl μά^βσθαι 
 
 yrjf; irepi, καί τταίΒων, κουρώίης τ' αΧόγρν, 
 Βνςμενεσιν θάνατος δε τοτ' βσσβταί όττττοτε κεν Βη 
 
 ΜοΙραί ετΓίκλωσωσ^· άΧλα τις Ιθνς ϊτω 
 ε^χος άνασχόμενοζ, καί ύττ' άσπίΒος αΧκιμον ητορ ϊ Ο 
 
 ελσας, το ττρωτον μι^νυμενου ττοΧεμου. 
 ου yap κως θάνατον yε φυyεlv είμαρμενον εστίν 
 
 ανΒρ, οι;δ' εΐ ^τpoy6vωv y yivo^ αθανάτων. 
 ττόλΧακί Βηΐοτητα φυyωv και Sovttov ακόντων 
 
 έρχεται, εν δ' οϊκφ μοίρα κίχεν θανάτου. 15 
 αλλ' ο μεν ουκ εμττας όημω φίΧος, ουΒε Ίτοθεινός' 
 
 τον δ' ολ/γο9 στενάχεί καί μεyaς, ην τι ττάθ^. 
 Χαω yap σύμτταντι πόθος κρατερόφρονος άνΒρός 
 
 θνησκοντος' ζωων δ' αξως ημίθεων, » 
 ωςττερ yάp μιν Trvpyov εν οφθαΧμοϊσιν ορωσιν 20 
 
 ερΒει yap ττοΧΧών άξια μοννος εων. 
 
4 
 
 ΤΥΡΤΑΙΟΣ. 
 
 ΤΤΡΤΛΙΟΤ. 
 
 Ευνομία. 
 1. 
 
 Αντο<ζ jap Κρονίων, καΧλίστβφάνον 7Γ0σι<ζ"Ηρης, 
 Ζευς ^ΗρακΧβίΒαί'ζ τψΕβ ΒβΒωκβ ttoXlv 
 
 οίσιν αμα ττρόλίττόντβς ^Epiveov ηνβμόβντα 
 evpeiav TleXoTro^ νησον άφίκόμβθα. 
 
 2. 
 
 Φοίβου άκούσαντ£<ζ Πυθωνόθεν οϊκαΒ' evetKav 
 
 μαντείας Τ€ θβου καί reXeevT eirea' 
 ώδε jap άρ^υρότοξος αναξ βκαβρ^γος ΑττοΚΚων 
 
 'χρυσοκόμης β'χρη ττίονος βξ άΒύτου' 
 αρχειν μεν βουλής θεοτιμητους βασιλήας, 5 
 
 οΐσί μέλει Χιτάρτης Ιμερόεσσα ττόλις, 
 ττρεσβυ'γενείς τε ^εροντας' εττειτα δε ^ημότας αν^ρας^ 
 
 ενθειαις ρητραις ανταττομειβομενους, 
 μυθεϊσθαί τε τα κοΧα και ερΒειν ττάντα δίκαια, 
 
 μηΒ' ετΓίβουλεύευν τ^δε ττολει τί κακόν 10 
 οημου τε ^τληθει νικην καΐ καρτος εττεσθαι- 
 
 Φοίβος yap ττερί των ώδ' άνε-φηνε ττόλει. 
 
 'ΤτΓοθηκαί. 
 
 3. 
 
 Άλλ\ Ήρακλήος jap ανίκητου Jεvoς εστί, 
 θαρσεΐτ, οΰττω Ζευς αυχένα λοξον βχεί. 
 
 μηΒ^ άνΒρών ττληθύν Βειμαίνετε, μηΒε φοβεΐσθε, 
 Ιθύς δ' εΙς Ίτρομάχρυς ασττ/δ' άνηρ εχετω, 
 
 εγθραν μεν ψυχην θεμενος, θανάτου δε μέλαινας 5 
 κήρας ομως aυJaΐς ηελίοιο φίλας. 
 
ΤΥΡΤΑΙΟΣ. 
 
 ϊστ£ yap Άρηος ΊΤοΧυΒακρύου epy α'βηΚα, 
 
 ev δ' ορηην €δατ;τ' apyaXeov 'ΤτόΧβμον, 
 καΐ Ίτρος φευ^οντων τβ Βίωκοντων τ' β^ένεσθε, 
 
 ώ veov, αμφοτέρων δ' eh κόρον ηΚάσατε. 
 οί μεν ryap τοΧμωσί, Ίταρ άΧΧηλοίσί μένοντες, 
 
 el? τ αντοσ'χεΒίην καΐ πτρομάγους Ιεναί, 
 τταχίρότεροο θνήσκονσί, σάουσι δέ \αον οττίσσω' , 
 
 τρεσσάντων δ' άνΒρων ιτάσ άπτολωΧ αρετή, 
 ού^είς αν ττοτε ταύτα Χε^ων άνύσειεν έκαστα, 
 
 οσσ, αν αίσ^χρα ιτάθΎ], η'υ^νεται avhpl κακά. 
 apyaXkov yap οτησθε μετάφρενον εστί Βαίζειν 
 
 άνΒρος φεύ^οντος Βη'ί'ω εν ττοΧεμω. 
 αίσχρος δ' eVr^ νέκνς κακκείμενος εν κονί^σί 
 
 νωτον οΊΤίσθ' αίγ^μχι Βονρος εληΧαμενος. 
 άΧΧά τις ευ Βίαβας μενέτω, ττοσίν άμφοτέροισίν 
 
 στηριχθείς εττΐ ^ής, χεΐΧος οΒοΰσο Βακών, 
 μ7)ρούς τε, κνήμας τε κάτω, και στέρνα, καΐ ώμους 
 
 άσττίΒος ευρείης ^αστρΧ καΧυψάμενος' 
 Βεξίτερτ} δ' εν χεφΙ τινασσετω ομβρυμον εγχος, 
 
 κίνείτω δε Χοφον Βεινον ύττερ κεφαΧης. 
 βρΒων δ' ομβρομα ερ^α, ΒίΒασκεσθω ΐΓοΧεμίζειν, 
 
 μηΒ^ έκτος βεΧεων εστάτω άσττίΒ^ '^Χ'^^· 
 άΧΧά τος εyyυς Ιων αυτοσχεΒον εyχεϊ μακρω 
 
 η ξίφεο ουτάζων Βψον ανΒρ εΧετω' 3 
 KCii ττόΒα Trap ττοΒΐ θείς και εττ' άσττίΒος ασττ/δ' ερείσας 
 
 εν Βε Χόφον τε Χόφω καΐ κυνεην κννετ) 
 καΐ στερνον στερνω πτειτΧημενος ανΒρΙ μαχεσθω, 
 
 η ξίφεος κωττην η Βόρυ μακρόν εΧων. 
 ύμεΐς δ', ω yυμvητες, υττ άσττίΒος αΧΧοθεν αΧΧος 3 
 
 ΤΓτωσσοντες, μεyaλoις σφαΧΧετε χερμαΒίΟίς, 
 Βούρασί τε ξεστοϊσιν άκοντίζοντες ες αυτούς, 
 
 τοΐσί ττανοττΧίταίς ττΧησίον Ιστάμενοι. 
 
6 
 
 TYPTAI02. 
 
 10 
 
 4. 
 
 Ουτ' αν μρησαίμην, οντ' ev λόγω ανΒρα Τίθ€ίμην, 
 
 ουτε τΓοΒών αρβτης, ovre τταλαίσμοσυνηζ, 
 ουδ' el Κ.υιίΚωπτων μ\ν e^ot με^εθόζ re βΐην re, 
 
 νίκωη δβ θεων Θρηί'κων Βορεηρ, 
 ουδ' el Τίθωνοίο φυην γαριίστερο'^ είη, 
 
 ΊτΚουτοίη δε Μ^δεω και Κινυρεω μαλών, 
 οι^δ' el Ταντα\ί^6ω ΠεΧοττος βασολευτερος εϊη, 
 
 ^Κωσσαν δ' '^Α'^ρτιστου μειΚιγοηηρνν 'εγου, 
 ουδ' €6 Ίτασαν β'χοί Βόξαν ττΧην θούρί8ο<ί αλκηζ, 
 
 — ου yap ανηρ αγαθός ylyverat ev ττολεμω — 
 €0 μη τετΧαίη μεν ορων φονον αίματόεντα 
 
 καΐ ^ηί'ων opiyoir eyyvQev ιστάμενος. 
 ηΒ^ άρετη, τόδ' αεθΧον εν άνθρωττοισιν άριστον 
 
 κάΧλιστον τε φερειν γίγνεται dvSpl νεω> 
 ξυνον δ' εσθΧον τοΰτο ττολψ τε τταντί τε Βημω, 15 
 
 οςτις άνηρ 8ιαβάς ev ιτρομάγοισι μενη 
 νωλεμεως, αισ'χ^ρας Βε φυγής εττί πτάγχυ Χάθηται, 
 
 ψνχνΡ K'Cii θυμον τΧτιμονα 7Γαρθ€μενος, 
 Θαρσύντί) δ' εττεσιν τον πλησίον dvSpa τταρεστώς' 
 
 ούτος ανηρ αγαθός γίγνεται εν ττολεμψ' 20 
 αΐ'^α δέ Βυςμενεων άνΒρών έτρεψε φάλαγγας 
 
 τρηχείας, σττουΒτ) τ' εσχεθε κΰμα μαχης' 
 αύτος δ' εν ττρομάχοισι ττεσων φίλον ωλεσε θυμόν 
 
 άστυ τε καΐ λαούς καΐ ττατερ' εύκλε'ί'σας, 
 ΤΓολλα Βία στερνοιο, καΐ άσττίΒος ομφαΧοεσσης, 25 
 
 ical Βια θώρηκος ττρόσθεν εληλαμενος' 
 τόνΒ' ολοφύρονται μεν όμως νέοι ηΒε γέροντες, 
 
 άργαΧέω τε ττόθω ττάσα κεκηΒε ττόλις' 
 καΐ τύμβος, και τταΐΒες εν άνθρώτΓΟίς άρίσημοι 
 
 και ΊταίΒων τταίΒες καΐ γένος εξοττίσω. 
 ούΒε ΐΓοτε κλέος εσθλον άττόλΧυται ουδ' ονομ' αυτού, 
 
 άΧΧ ύττο γης ττερ έών γίγνεται αθάνατος, 
 
 30 
 
MIMNEPMOS. 
 
 οντίν' άριστβύοντα, μένοντα re, μαρνάμβνόν re 
 
 7^9 ττέρί καΐ τταΙΒων, θοΰρος "Αρης okearj, 
 el Se φύγυ μεν κηρα ravyXeyeo^ θανάτοω, ' 
 
 νίκησας δ' αΙχμήζ ayXabv βνχοζ eky, 
 ττάντες μιν τιμωσιν ομως veoL rjSe ιταΧαιοί, 
 
 ΤΓοΧλά Se τερττνα ιταθων βργεται εΙς ΆίΒην 
 ^ηράσκων δ' άστοΐσί μεταιτρεττεί, ovSe rt? αυτόν 
 
 βλώπτειν οντ' αΙΒοΰζ οντβ ΒΙκης έθελβι,, 
 ττάντες δ' iv θώκοίσιν όμως veoi οϊ τε κατ' αυτόν 
 
 είκουσ iic χώρηζ, οι τε τταλαιότεροι. 
 ταύτης νυν τις άνηρ αρετής είς άκρον Ικεσθαι 
 
 ττείράσθω θυμω, μη μεθιείς ττόλεμον. 
 
 Έμβατηριον. 
 
 5. 
 
 "AyeT\ ω Χττάρτας εύάνΒρου 
 κούροι, ττατέρων πτοΧιηταί, 
 \αία μεν ϊτυν ττροβάλεσθε 
 Βόρυ δ' εύτόΧμως βάΧλοντες 
 μη φεώόμενοι τάς ζωάς' 
 ού yap ττάτριον τα Χττάρτα. 
 
 ΜΙΜΝΕΡΜΟΤ. 
 1. 
 
 Τις 8ε βίος, τί δε τερττνον άτερ χρυσής ΆφροΒίτης 
 τεθναίην, οτε μοι μηκετί ταύτα μελοι, 
 
 κρυτΓταΒίη φίλότης καΐ μείΧιχα 8ωρα καΐ εύνη' 
 άνθε' άεΐ ήβης ηίηνεται άρτταΧεα 
 
 ανίράσιν ή8ε ^υναιξίν εττεί δ' οΒυνηρον εττελθη 
 ^ήρας, δ τ' αίσχρον όμως καΐ κακόν άνΒρα τιθεϊ, 
 
8 , ΜΙΜΝΕΡΜΟΣ. 
 
 alel μεν φρβνα^ άμφΐ κακοί τβίρουσί μεριμναι, 
 
 ου^ αν^ας ττροςορων τερττβται, ήέλίον, 
 αλλ' 6'χ^θρος μεν τταισίν, ατίμαστος δε <γνναίξίν' 
 
 ούτως dpyaXeov ^ηρας βθηκε θεός. 3 Ο 
 
 2. 
 
 Ήμεΐς οία Τ6 φνΧλα φύει ττοΧυανθεος ωρη 
 
 €αρος, οτ αΐψ' avyrj^ αυξεται ήέλίον, 
 τοις ϊκβλοί ιττ^γυιον βττΐ 'χρόνον ανθβσιν ήβης 
 
 τβρτΓομβθα, ττρος θβων εΐΒοτες ουτβ κακόν 
 ουτ^ dyaOov Κηρβς δβ Ίταρεστ-ηκασι, μβλαιναι, 5 
 
 η μεν εγουσα τέλος ^ηραος άρ^άλεον, 
 Tj δ' ετερη θανάτοίο' μίνυνθα & ηί^νεται ηβης 
 
 καρττός, οσον τ' εττΐ <γην κί^ναταυ ήελως' 
 αυταρ εττην Βη τοΰτο τέλος παραμείψεταί ωρης, 
 
 αντίκα τεθναναο βέλτιον η βίοτος' 10 
 ΐΓοΧλα yap εν θνμω κακα ^ί^νεταν αΧλοτε οίκος 
 
 τρυγουταί, ττενίης δ' βργ' οΒυνηρα ττελεί' 
 άλλος δ' αυ τταίΒων επώευεται, ων τε μάλιστα 
 
 Ιμείρων κατα <γης ερ'χεται είς ^ΑιΒην 
 άλλος νοΰσον εγει θυμοφθόρον ονΒε τις εστίν 15 
 
 άνθρωττων, φ Ζευς μη κακα ττολλα δ^δοΓ. 
 
 Ού μεν Βη κείνου yε μένος και ayr\vopa θυμόν 
 
 τοίον εμεΰ ττροτερων Ίτεύθομαι, οί μιν ΪΒον 
 ΑυΒων Ιττ^Γομάγων ιτυκινας κλονεοντα φaλayyaς 
 
 'Έρμιον άμ ττεΒίον, φωτα φερεμμελίην 
 του μεν αρ οΰττοτε ιτάμιταν εμεμψατο Παλλάς Αθηνη δ 
 
 Βριμυ μένος κραΒίης, ευθ^ oy άνα ττρομα'χρυς ^ 
 σευαιθΐ αίματόεντος εν ύσμίντ} ττολεμοίο 
 
 ΐΓίκρα βιαζομενος Βυςμενεων τελεα. 
 
Σ0Λί2Ν. 
 
 ου yap Tt? κείνου ^ηί'ων er' άμείνότβρο^ φωζ 
 
 ea/cev Ιττοίγεσθαί φυλόττώος κρατερής 
 epyoVt οτ avyalacv φερετ ωκεος ηεΧωω. 
 
 4. 
 
 ^Ηελίος μεν jap ελαγεν ττόνον ηματα ττάντα, 
 
 ονΒε TTor' αμτταυσί'^ (γίνεται ουΒεμια 
 ίττττοίσίν τε και αντω, εττεί ροΒοΒακτϋλος Ηως 
 
 Ώκεανον ττροΧιττουσ ουρανον ειςαναβτ]- 
 τον μεν yap Bca κΰμα φέρει ττοΧυηρατος ευνη 
 
 κοίΧη, Ηφαίστου χερσιν εΧηλαμενη 
 χρυσού τιμ-ηεντος, ύττότττερος, άκρον εφ υΒωρ 
 
 ευΒον& άρτΓολεως, χώρου αή> Έσιτερώων 
 yalav e? Αίθιόττων, ϊνα οΐ θοον αρμα και Ιπττοι 
 
 εστασ, οφρ' 'Hm 'ηpιyεvειa μολγ 
 ενθ' εττεβη έτερων οχεων 'Τττερίονος υιο<;. 
 
 ^ΟΛΩΝΟ:^, 
 1. 
 
 ^άλαμίς. 
 
 Λυτός κήρυξ ηλθον αφ' Ιμερτης ^αΧαμΐνος, 
 κόσμον εττεων ωΒην άντ^ ayoprj^ θ ε μένος. 
 
 El7]V Βη τότ εγώ ΦoXεy(ίvBpίoς η ^ικινητης 
 αντί y Αθηναίου, ττατρί^ άμ.ειψαμενος· 
 
 αϊψα yap αν φάτις ηΒε μετ^ ανθρωττοισι yεvoιτo' 
 Αττικός ούτος άνηρ των ΧάΧαμιναφετων, 
 
 "Ιομεν είς 3αΧαμινα, μ.α.χησόμενοι ττερί νήσου 
 Ιμερτης, χαΧεττόν τ αίσχος αττωσομενοι. 
 
10 
 
 Σ0Λί2Ν. 
 
 2. 
 
 Αθηναίων Πόλίτβία. 
 
 Ημετέρα Be ττολκί κατα μεν Αώς οΰττοτ ολεΐται 
 
 αϊσαν καΐ μακάρων θεών φρίνας αθανάτων 
 τοίη yap με^γάθυμος βττίσκοττο^ ομβριμοττάτρη 
 
 ΠαΧλας Άθηναίη χείρας νττβρθεν βγει» 
 αυτοί δε φθβίρειν με^αΚην ττολιν άφραΖίτισίν 5 
 
 αστοί βούλονται, χρήμασι ιτβιθόμενοί, 
 Βήμου θ' ηγεμόνων αΒικοζ νόοζ, οΐσιν βτοιμον 
 
 νβροος εκ με^άΚη<ζ dXyea ττολλά τταθεΐν 
 ου yap ειτίστανται κατεγειν κόρον, ούΒε ιταρούσα^ 
 
 ευφρόσυνα^ κοσμείν Βαίτος εν ή(τυχί^' 10 
 
 ττΧουτονσίν Β' άΒΙκοίς ερ^μασυ Ίτειθόμενοι 
 
 οΰθ' ιερών κτεάνων ούτε τί Βημοσίων 
 φειΒόμενοί, κΧετΓτουσίν εφ' apirayfj αΚΚοθεν αΧλος, 
 
 ούΒε φυλάσσονται σεμνά Αίκης θεμεθΧα, 
 ή συηώσα συνοιΒε τα ηινομενα, ττρό τ' εοντα, 15 
 
 τω Βε χρόνω ττάντως ηλθ' άττοτισομενη. 
 τοΰτ' ηΒη ττάστ) ττόΧει έρχεται εΧκος άφνκτον, 
 
 ek Βε κακήν ταχέως ηλυθε ΒουΧοσύνην, 
 ή στάσιν εμφυΧον Ίτολεμόν θ'εΰΒοντ ειτε^είρεί^ 
 
 09 ΤΓοΧΧών ερατην ώΧεσεν ήΧίκίην 20 
 εκ yap Βυςμενεων ταχέως ττοΧνήρατον άστυ 
 τρύχεται εν συνόΒοις τοις άΒυκουσί φιλαυς. 
 ταύτα μεν εν Βήμω στρέφεται κακά- τών Βέ ιτενιχρών 
 
 ικνοϋνται ττοΧΧοΙ yalav ες άΧλοΒαττην 
 ττραθέντες Βεσμοΐσί τ' άεικεΧίοισι Βεθέντες, 25 
 
 και κακά ΒουΧοσννης ζυyά φέρουσι βία, 
 οΰτω Βημόσιον κακόν έρχεται οϊκαΒ' έκάστω, 
 
 αΰλειοι δ' έτ' εχειν cxjk έθέΧουσι θνραι, 
 
ΣΟΛΩΝ. 
 
 ύψηΧον δ' vTTep βρκος ύττβρθορβν, evpe 8e ττάντως, 
 
 el 76 Tt9 fj φεύγωζ/ eV μνχο) η θαΧάμφ. 
 ταΰτα Βώάξαι θυμός Αθηναίους μβ fceXevei, 
 
 ως κακα ττΧβΐστα irokei ^υςνομία ιταρίχει, 
 ευνομία δ' βΰκοσμα not άρτοα ττάντ' άττοφαίνει, 
 
 καΐ θαμα τοις άΖίκοίς άμφιτίθησί ιτέΒας- 
 τραχέα Xeiaivei, τταύβι κόρον, νβριν άμανροΐ, 
 
 αύαίνβι δ' ατης άνθεα φυόμενα, 
 €ύθύν€ί he Βίκας σκοΧίας νττερηφανά τ' epya 
 
 irpavvei, iravet δ' ep<ya Βιγρστασίης, 
 iravei δ' αρησΧίης ίριδος γρΧον έστί δ' ύττ' αύτης 
 
 Ίτάντα κατ άνθρώττους άρτια καΐ ττίνντά. 
 
 3. 
 
 Αήμω μεν ηαρ βΒωκα τόσον κράτος, οσσον έτταρκεΐ, 
 τιμής οΰτ' άφεΧων οΰτ ε·πορεξάμ€νος' 
 
 0% ο 6Ϊχον Βνναμιν καΙ χρημασιν ήσαν άηητοί, 
 και τοις εφρασάμην μηΒεν άεικες εχειν. 
 
 εστην δ' αμφίβολων κρατερον σάκος άμφοτέροισιν, 
 νικαν δ' ουκ εϊασ' ουδέτερους αδίκως. 
 
 4. 
 
 ΕΙ Βε Ίτεττόνθατε Χυ^ρα Βι' ύμετερην κακότητα, 
 μη τι θεοΐς τούτων μοΐραν ειταμφερετε' 
 
 αύτοί yap τούτους ηύξήσατε ρύσια δόντες, 
 και δια ταΰτα κακήν εσγετε δουΧοσύνην 
 
 είς jap γΧωσσαν οράτε και εις εττη αΙμύΧου ανδρός, 
 eh ερ^ον δ' ούδεν ηυ^νόμενον βΧεττετε' 
 
 υμών δ' εις μεν έκαστος άΧώττεκος ϊγνεσΐ βαίνει, 
 συμττασιν δ' υμιν γαΰνος ενεστι νόος. 
 
 ε2 
 
12 
 
 20Λί2Ν. 
 
 5. 
 
 Προς Φίλόκνττρον. 
 
 Νυν δε συ μβν ^όλίοίσί ττόλυν γ^ρόνον Ινθά^ άνάσσων 
 
 τηνΒε ttoXlv ναίοίς και jevo^ ύμετβρον 
 ανταρ €μ€ ξυν νηΐ' θοτ) κΧβίνη^ί άττο νΐ]σου 
 
 ασκηθη ΊτεμτΓΟί Κυττρί'ζ Ιοστεφανος' 
 οικυσμω δ' eirl τωδε χάριν και κΰΒο^ οττάζοι 
 
 βσθΧον και νόστον ττατρίό^ e? τιμετβρην. 
 
 6. 
 
 'Τποθηκαί βίς αυτόν. 
 
 Μνημοσύνης καί Ζηνος ^ΟΧυμ^ττίου aykaa τέκνα, 
 
 Μουσαί Πίβρώες, ίΰλυτε μοι βνχομενω. 
 οΚβον μοί Ίτρος θβων μακάρων δοτε καΐ ττρος άττ όντων 
 
 άνθρωττων alei Βόξαν e^eiv ά^αθην 
 eivai δε jXvkvv ώδε ψίΧοίς, εγβροίσι δε ττικρόν, 5 
 
 τοϊσι μεν αώοϊον, τοΐσι δε Setvov ΐΒεϊν. 
 χρήματα δ' Ιμβίρω μεν εχειν, αΕίκως δε ττεττασθαι 
 
 ουκ, εθεΧω- ττάντως ύστερον ηΧθε 8ί/ϋη. 
 ττΧουτος δ', ον μεν 8ωσί θεοί, 7ΓapayίyvετaL· άνΒρί 
 
 εμιτεΒος εκ νεάτου ιτυθ μένος εις κορυφην 1 0 
 
 ον δ' ανΒρες τομωσιν ύή) υβριος, ού κατα κόσμον 
 
 έρχεται, αλλ*, αΖίκοις €ρ<γμασί ιτειθόμενος, 
 ουκ εθεΧων, εττεταΐ' ταχέως δ' άναμίσ^εται ατη. 
 
 αρχή δ' εξ οΧΐΎου ηίηνεται ωςτε ττυρός, 
 φΧαυρη μεν το ττρωτον, ανιηρη δε τεΧευτα. ] 5 
 
 ού yap Βην θνητοις ύβριος ερ<γα ττεΧει. 
 άΧΧα Ζευς πάντων εφορα τεΧος, εξαττίνης δε 
 
 ωςτ άνεμος νεφεΧας αίψα ΕιεσκεΒασεν 
 ηρινός, ος ττόντου ττοΧυκύμονος άτρυ^ετοιο 
 
 •πυθμένα κινησας, yrjv κατά ττυροφόρον 20 
 
Σ0Λί2Ν. 13 
 
 hriwam καΚα epya, θεων βΒος αίττυν Ικάν€ί 
 
 ουρανόν, αίθρίψ δ' ανθί<; βθηκεν ώβΐν 
 χάμτΓβί δ' ηέλίοω μβνος κατα irtova ηαιαν 
 
 καλόν, άταρ νβφβων ovBev eV eartv iSelv 
 τοιαύτη Ζηνος ιτέΚεται τΙσίς, ουδ' εφ' ίκαστω, 25 
 
 ωςτΓβρ θνητοί ανηρ, jlyverat οξυχ^ολος. 
 alel δ' ου 6 Χβληθβ Βίαμττβρβ^, 09Tt9 αΧίτρόν 
 θνμον 6χ€ί, ττάντω^ δ' e? reXo? βξεφανη. 
 αλλ' ό μβν αυτίκ' βτισεν, ο δ' ύστερον ψ δε φύyωσL·V 
 
 αυτοί, μηΒΐ θεων μοψ Ιττίουσα κίχτ}, 30 
 ηλυθε ττάντως- αυτί<ζ αναίτιοι epya τινουσιν 
 
 η τταϊΒες τούτων η jevo^ εξοττισω, 
 θνητοί δ' ώδε νοευμεν ομω<; α<γαθ()<; τε κακός τε' 
 
 Βεινην εϊς αύτον Βόξαν έκαστος εγει, 
 ττρίν τι τταθεϊν τότε δ' αύτίκ οδύρεται- άχρι δε τούτου 35 
 
 γάσκοντες κούφαις ελττίσι τεριτομεθα. 
 γωςτις μεν νουσοισιν υττ αρ^αΚεΐί}σι ττιεσΟχι, 
 
 ως ύ^ιης εσται, τούτο κατεφρασατο. 
 αΧλος, Βειλος εων, άβαθος ΒοκεΙ εμμεναι ανηρ, 
 
 καΐ καλός, μορφην ου γαρίεσσαν εχων, 40 
 εΐ Βε τις άσχημων, ττενίης Βε μιν epya βιαται, 
 
 κτησασθαι πάντων χρημ,ατα ιτλεϊστα Εοκει. 
 σττευΒει δ' άΧλοθεν άΧλος· 6 μεν κατά ττόντον άΧαται 
 
 εν νηυσ\ν χρηζων οϊκαΒε κερΒος ayειv 
 Ιχθυόεντ, άνεμοισι φορεύ μένος άpya\εoισιv, 45 
 
 φεώωΧην ψυχής ούΒεμΙην θεμενος' 
 άΧλος yrjv τέμνων ττοΧυΒενΒρεον είς ενιαυτον 
 
 Χατρεύει, τοίσιν καμττυΧ άροτρα μεΧει. 
 αλΧος Άθηνα'ιης τε καΐ Ηφαίστου πτοΧυτεχνεω 
 
 ipya ΒαεΙς χειροΙν ξυXXεyετaι βωτον ^' 
 άΧΧος ΌΧυμίΓιάΒων Μουσεων πτάρα Βωρα Βώαχθείς, 
 
 Ιμερτης σοφίης μετρον εττισταμενος' 
 άΧΧον μάντιν εθηκεν άναξ εκάεpyoς ΑττοΧΧων, 
 έγι/ω δ' άνΒρΙ κακόν τηΧόθεν ερχόμενον, 
 
ΣΟΛΩΝ. 
 
 ω συνομαρτ^σωσι θεοί- τά μ^ρσιμα ττάντω^ 
 
 ουτ€ τος οίωνος ρύσεται, ουθ' lepd- 
 άλλοι, Παίωνος ττολυφαρμάκου epjov 'Ιχοντβς 
 
 Ιητροί' καΐ τοΐς ovSev eireari τέλος- 
 ιτολλάκϋ δ' e'f θλίψης 68ύρης ^έγα ylji;eTac cίλJoς, 
 
 ^ κοΰκ άν τις λύσαιτ' ήττια φάρμακα Βούς, 
 topS^ !οακαΐς νούσοισι κνκώμβνον άρ^αλέαις τε 
 
 άψάμενος χειροΐν αϊψα τίθησ' ϋ^ιή. 
 Μοίρα 8^ TOL θνητοΐσι κακ}>ν φίρβι '^Sk καΐ έσ&λόι^' 
 
 δωρα δ' άφνκτα θεων ^ίηνεται αθανάτων, 
 •πασι he τοι ι^ίνΐυνος βττ' βρ^μασιν, ovU τις οϊΒεν 
 ^ § μέλλει σχήσειν χρήματος αρχομένου, 
 αλλ'^ 6 μ^εΰ ^ρΒειν ττεφώμενος ου ττρονοήσας 
 
 εις με^άλην άτην καΐ χαλεττην εττεσεν, 
 τω U κακώς e'pSovTi θε^ς ττερί 'πάντα ^ίίωσιν 
 
 συντυχίην άηαθψ, εκλνσιν αφροσύνης, 
 'ττλούτον ovShj τέρμα ιτεφασμένον άν8ράσι κείται- 
 
 οι yap νυν ήμέων ττλεΐστον εχουσι βίον, 
 Βιττλασ-ίως σττεύΒουσι- τις αν κορέσειεν ατταντας ; 
 
 κέρ8εά τοι θνητοΐς ωττασαν αθάνατοι- 
 ατη δ' εξ αυτών αναφαίνεται, ην οπόταν Ζευς 
 ττέμψτ] τισομένην, άλλοτε άλλος εχει. 
 
 1. 
 
 Παις μεν ανηβος εων ετι νήττως ερκος οΒοντων 
 
 φύσας εκβάλλει πρώτον εν ειττ' ετεσιν 
 τους δ' ετέρους ore δτ) τελέσει θεος ^τττ ενιαυτονς, 
 
 ηβης εκφαίνει σήματα γινομένης. 
 Tfi τριτάττ) 8ε ^γένειον άεξο μένων ετι ηνίων 
 
 λαχνοϋται, χροιής άνθος αμειβομένης, 
 τη 8ε τετάρτη ττάς τις εν έβ8ομά8ι μέ^ άριστος 
 
 Ισχύν, οί τ' άν8ρες σήματ εχουσ' αρετής. 
 ττέμτΓτη δ' ώριον άν8ρα ηάμου μεμνημένον είναι, 
 
 και τταί8ων ζητεΐν είςοιτίσω ηενεήν. 
 
20ΛΩΝ. 
 
 15 
 
 ττ} δ* 6KTr) Trepl ττάντα καταρτύεται νόος άνΒρός, 
 
 ουδ' epSeiv W' όμως ep<y' άττάΧαμνα Θέλει, 
 ετττα δε νουν καΐ <γλώσσαν εν εβΒομάσον με^ άριστος, 
 
 οκτώ τ'· αμφοτέρων τέσσαρα καΐ Βέκ' ετη. 
 Trj δ' ενάτΎ) ετί μεν δύναται, μάλακώτερα δ' αύτοΰ 
 
 προς με'γάλην άρετην σώμά τε κα\ Βύναμις' 
 Trj ΒεκάτΎ) δ' οτε Βη τεΧέσει θεος έτττ' ενιαντούς 
 
 ουκ αν άωρος εών μοΐραν εγοί θανάτου, 
 
 8. 
 
 "Ιαμβοι. 
 
 ^υμμαρτυροίη ταΰτ αν εν Βίκτ] Κρόνου 
 
 μητηρ, μεγίστη δαιμόνων ΌΧυμΊτίων, 
 
 άριστα, Γη μέΧαινα, ης εγώ ττοτε 
 
 ορούς άνεΐλον ττοΧλαγΎ] ττεπτη'^/ότας' 
 
 ττρόσθεν δε ^ου\εύουσα, νυν ελευθέρα. 5 
 
 τΓοΧλούς δ' ^Αθήνας ΊτατρΙΒ' είς θεόκτιτον 
 
 avYfjOPjov ττραθέντας, άΧλον εκΒΙκως, 
 
 άΧλον Βίκαίως, τους δ' άνα^καίης ΰττο 
 
 'χρησμον Χέζοντας, ^^Χωσσαν ούκετ' Άττικην 
 
 Ιέντας, ώς αν ττοΧΧαχη ιτΧανω μένους- 10 
 
 τους δ' ενθά^^ αυτοί) ΒουΧείην άεικέα 
 
 ε'χρντας, ηΒη Βεσττότας τρομευμένους, 
 
 ελευθέρους εθηκα' ταύτα μεν κρατεί, 
 
 ομού βίην τε καΐ Βίκην συναρμοσας, 
 
 ερεξα καΐ Βίηλθον ώς ύττεσχόμην. 15 
 
 θεσμούς δ' ομοίους τω κακω τε κά<γαθω 
 
 ευθείαν είς εκαστον άρμόσας Βίκην 
 
 ε^ραψα' κέντρον δ' άΧΧος, ώς ε'γώ, λαβών, 
 
 κακοφραΒης τε καΐ φιΧοκτημων άνήρ 
 
 οϋτ' αν κατέσγε Βημον ούτ ειταύσατο, 20 
 
 ΊτρΙν αν ταράξας ττίαρ εξέΧτ] rydXa. 
 
16 ΦΩΚΥΛΙΔΗΣ. 
 
 el yap ηθέλον 
 a τοις evavTioLaLv rjvoavev rore, 
 αύθις δ' a τοίσιν άτεροίς, Βρασαί ^ίγα, 
 ΤΓοΧλων αν άντρων ηΒ^ €'χ7]ρωθη ττοΧίς. 25 
 των ουνβκ^ ^ΡΧ^ν ττάντοθβν κυκενμβνος 
 ως ev κυσΙν ττόΧλαΐσίν ίστράφην Χν/€ος. 
 
 ΦΩΚΤΛΙΑΟΤ, 
 1. 
 
 ΚαΙ τοδε ΦωκνΧίΒεω· τετόρων άττο τωνΒβ jevovro 
 φνλα ^νναικιείων η μεν κυνος, η Be μεΧίσσης, 
 η οε συος βΧοσυρης, η Β" ϊτητου 'χαιτηεσσης' 
 εύφορος η8ε, ταγεία, ττερώρομος, εΐ8ος αρίστη' 
 η Βε συος βλοσυρής οϋτ αρ κακη ουΒε μεν εσθλη' 
 η 8ε κυνός, 'χαΧεττΎΐ τε καΐ aypίoς' η Βε μεΧίσσης 
 οίκονόμος τ' ά^αθη καΐ εττίσταται ερ^άζεσθαί' 
 ης ευγον^ φΐχ' εταίρε, Χαγείν <γάμου Ιμερόεντος, 
 
 2. 
 
 Καί τόΒε ΦωκνΧίΒεω' Λέρων κακοί' ουγ^ 6 μεν, ος δ' ού' 
 ττάντες, ττΧην ΐΙροκΧεους' καΐ ΐΙροκΧεης Αέριος. 
 
 ηΕΝ0ΦΛΝ0Τ3. 
 1. 
 
 Νυν jap Βη ζάττεΒον καθαρον καί χείρες άττάντων 
 και κυΧίκες' ττΧεκτούς Β αμφίτιθεϊ στέφανους, 
 
 ζίΧΧος δ' εύωΒες μύρον εν φίάΧτ] τταρατείνεΐ' 
 ΐύρατηρ δ' ϊστηκεν μεστός εϋφροσύνης' 
 
ΕΕΝΟΦΑΝΗΣ. 
 
 αλλθ9 δ* οίνος βτοΐμος, 09 ovirore φησί TrpoSwaeiv, 
 
 μβίΧίχος ev κβράμοος, ανθβος οσΒομενος, 
 iv Se μεσοί'; dyvrjv ο^μην Χιβανωτο^; ιησιν, 
 
 ψυχρον δ' βστιν υΒωρ καί yXvfcv καΰ καθαρον 
 τταρκειντΜ δ' αρτοί ξανθοί yepaprj τ6 τράττζζα 
 
 τυροί) καί μβλίτο^ί 7Τίονο<^ αγθομενη' 
 βωμός δ' ανθεσυν αν το μέσον ττάντη ττεττυκασται 
 
 μόλττη δ' άμφίς βγει δώματα και θάΧίη. 
 χρη δε ιτρωτον μεν θεον υμνείν ενφρονας ανΒρας 
 
 ενφημοίς μύθοίς καΐ καθαροίσι λογοί-? 
 σιτείσαντάς τε καΐ ευξαμενονς τα SUaia Βυνασθαί 
 
 Ίτρησσείν-ταυτα jap ων εστί Ίτρογειροτερον, 
 ουχ νβρις-Ίτίνειν δ' οιτοσον κεν εγων άφίκοιο 
 οϊκαΒ^ ανευ ττροττολου, μη ττάνυ ^ηραΚεος' 
 άντρων δ' αΐνεϊν τούτον, o? εσ&λα ττιων αναφαινει, 
 
 ω? οι μνημοσύνη καί ττόνος άμφ^ αρετής- 
 οντι μάχας Ζιεττειν Τιτηνων ον^ε Τι^αντων^ 
 
 ουΒε τε Κενταύρων, ττλάσματα των ττροτερων 
 η στάσιας σφεΖανάς- τοις ούΒεν χρηστον ενεστιν 
 θεων δε ττρομηθείην αΐεν εγειν ayaOov. 
 
 2. 
 
 !4λλ' εΐ μεν ταχυτητι ττοΒων νίκην τις αροιτο 
 
 η ττενταθΧεύων, ενθα Αιος τέμενος 
 τταρ ΐΙίσαο ρο^ς εν ^ΟΧνμττίτ), είτε ιταΧαιων, 
 
 η καί ττυκτοσύνην αΚηινόεσσαν εγων, 
 είτε το ^εινον αεθλον, ο πα^κράτιον καΧεουσιν, 
 
 άστοϊσίν κ' εϊη κυ^ρότερος ττροςοραν, 
 καί κε ττροε^ρίην φανερην εν α<γωσιν αροιτο, 
 
 καί κεν σιτ^ εϊη δημοσίων κτεανων 
 εκ ττολεως καί ^ωρον, ο οι κειμηΧιον ειη' 
 
 είτε καί ϊτητοισιν, ταύτα χ' ατταντα Χαχοι 
 ουκ εων άξιος, ωςττερ εγω· ρώμης yap άμείνων 
 
 άντρων η^' ΐΊΤΊτων ημέτερη σοφιη. 
 
18 
 
 ΘΕΟΓΝΙΣ. 
 
 αλλ' βίκη μαλα τούτο νομίζβταΐ' ovSe hUatov 
 
 ΤΓροκρίνειν ρωμην τηζ άβαθης σοφίηζ. 
 οΰτε jap el ττύ/ΰτης ά^αθο^ Χαοΐσι μβτεΐη, 15 
 
 οΰτ el 7ΓevτaθXeΐv, οΰτ€ τταΧαισμοσυνην, 
 ovSe μ€ν el ταγυτητι ττοΕών, το ττέρ έστί ιτρότιμον 
 
 ρώμης δσσ' άντρων epy' ev ά^ωνι ireXei, 
 TovveKev αν 8η μάΧλον ev εννομίτ) ττολις e^' 
 
 σμικρόν δ' άν τι iroXei 'χάρμα η&νοιτ έττϊ τω, 20 
 €Ϊ τίζ aOXeuwv νικώ Τϊίσαο τταρ' ο^θας' 
 
 ού jap TTLaivei ταύτα μυχούς 7Γ0λ6ω?. 
 
 ΘΕΟΤΝΙΔΟ^. 
 
 /2 άνα, Λητούς vie, Αιος τίκος, οΰττοτ€ aeio 
 Χήσομαί αρχόμενος ούΒ' άττοτταυόμενος, 
 
 αλλ' alel ττρώτόν Τ6 fcal ΰστατον ev Τ6 μίσοισιν 
 άείσω' συ he μοί κλϋθί κα\ έσθΧα 8ί8ου. 
 
 Φοίβε άναξ, οτε μεν σε θεα τεκέ Ίτότνια Λητώ, ^ 
 
 φοίνικος ραΒίνής χερσιν εφαψαμένη, 
 αθανάτων κάΧλίστον, εττΐ τροχοεώεϊ Χίμντ], 
 
 ττασα μεν εττλήοθη Δήλος άττεφεσίη 
 οΒμής άμβροσίης, ε^έΧασσε δε jata ττεΧώρη, 
 
 ^ήθησεν δε βαθύς ττόντος άΧος ττοΧιής. 10 
 
 Κνρνε, σοφίζομενφ μεν εμοί σφρη<γΙς ετηκείσθω 
 
 τοΐς^' εττεσιν, Χήσει δ' οΰττοτε κΧετττόμενα. 20 
 
 ουδε τις αΚΧάζευ κάκιον τούσθΧοϋ ιταρεοντος. 
 ώδε δέ ιτας τις ερεΐ' " Θεύ^νι^ός εστίν εττη 
 
 του Με^αρέως, ττάντας δέ κατ' ανθρώπους ονομαστός."^ 
 άστοΊσιν δ' οΰ ττω ττάσιν ά8εΐν Βύναμαι. 
 
ΘΕΟΓΝΙΣ. 
 
 ούΒεν θαυμαστόν, ΠόΧνπαίΒη' ovSe yap 6 Ζευς 
 οΰθ' ΰων Ίτάντεσσ avBavei οιίτ' ανέγων. 
 
 Kvpve, Kvev ττολίζ ηΒβ' ΒέΒοίκα δε μη rifcr) dvBpa 
 
 βυθυντηρα κακή^; νβριος ήμ€Τ€ρη<ζ, 
 αστοί μεν yap e^' οΐΒε σαοφρονβς, η^εμονε^ he 
 
 τετράφαται ττοΧλην 6? κακότητα ireaetv. 
 ούΒεμίαν ττω, Κύρν\ αηαθοί ιτοΚιν ώΧεσαν dvSpe^;. 
 
 αλλ' οταν υβρίζειν τοΐσί κακοΐσιν aBrj, 
 Βήμόν τ€ φθείρωσί, Βίκας τ' άΒίκοισο ΒίΒώσίν 
 
 οικείων κερΒεων είνεκα καί κράτεος, 
 ελιτεο μη Βηρον κείνην ττολίν άτρεμεεσθαί, ^ 
 
 μηΒ' εΐ νυν κείται TroWfj εν ήσυχ^ίη, 
 εντ' αν τοΐσί κακοΐσί φίΧ' άνΒράσι ταϋτα ηενηται, 
 
 κερΒεα Βημοσίω συν κακω ερ'χρμενα. 
 εκ των yap στάσος εστί και εμφνΧοί φόνου άνΒρών 
 
 μούναρ'χρ<; Βε ττολει μηττοτε τ^Βε ciBoi. 
 
 Κνρνε, -πολίς μεν εθ' ηΒε ττόΧίς, ΧαοΙ Βε Βη αΧΧοι, 
 
 οί ττροσθ* ούτε Βίκας ηΒεσαν ούτε νόμους, 
 αλλ' άμφΐ ιτΧευργσί Βοράς alycjv κατετρφον, 
 
 εξω δ' ωςτ' εΧαφοί τηςΒ' ενέμοντο ττόΧεος' 
 καΐ νυν εϊσ' αγαθοί, ΠοΧυττα'ίΒη' οι Βε ττρίν εσθΧοί 
 
 νυν ΒειΧοί' τις κεν ταΰτ' ανεγριτ εςορων ; 
 άΧΧήΧους δ' άττατώσιν, εττ' αΧΧήΧοισι ^εΧώντες, 
 
 ούτε κακών ^νώμας ειΒότες ούτ' άβαθων. 
 μηΒένα τώνΒε φιΧον ττοιεΰ, ΤΙοΧυτταιΒη^ αστών 
 
 εκ θυμοϋ, χρείης είνεκα μηΒεμιης' 
 άΧΧα Βόκει μεν ιτασιν αττο ^γΧώσσης φίΧος είναι, 
 
 γ^ρημα Βε συμμίξ^ς μηΒενΙ μηΒ^ ότιονν 
 σττουΒαΙον. ηνώσττ) yap όϊζυρών φρενας άνΒρών, 
 
 ώς σφιν εττ' epyoισιv πτίστις εττ ούΒεμία, 
 
 άΧΧα ΒόΧους άττάτας τε ττοΧυττΧοκίας τ' εφίΧησαν 
 
 ούτως, ώς ανΒρες μηκέτι σωζόμενοι. 
 F 
 
20 
 
 ΘΕΟΓΝΙΣ. 
 
 Οΰ μοί TTLveraL dlvo<i, έττβΐτΓον τταώϊ repeivrj, 
 αλΧος άνηρ κατβχβν ττοΧΚον έμου κακίων. 
 
 ψυχρόν μοί' τταρα ryhe φίΧοι ττίνουσί τοκψ^, 
 αμα θ' vSpevet, και μ€ ηοωσα φέρει- 
 
 βνβα μεσην ττβρί τταώα βαΧων αηκων' έφίλησα 
 Βεφήν, ή Se repev φθέ^ψτ' αττο στόματος. 
 
 "ϊττίΓος iyo) κα\η καΐ άεθΧίη, dX\a κάκιστου 
 avSpa φίρω, και μοι τοΟτ' άνιηρότατον. 
 
 ΤΓοΧΚάκι δ' ημεΧΚησα Βιαρρήξασα χαΧινόν 
 
 φεύ^ειν, ωσαμίνη τον κακόν ηνίοχον. 260 
 
 Ouhek, Κύρν, ατης καί κίρΒεος αίτιος αυτός, 
 
 άΧΚα θβοί τούτων ^ώτορες αμφοτέρων. 
 ούΒέ τις ανθρώπων εργάζεται, εν φρεσΙν εΐ^ώς 
 
 ες τέλος εϊτ' αηαθον η'υ^νεται είτε κακόν. 
 πτοΧκάκι ηαρ Ιοκεων θήσειν κακόν εσθΧον^ εθηκεν 
 
 καί τε ^οκων θησειν εσθλον εθηκε κακόν 
 ού^ε τω άνθρώττων ιταρα^ί^νεται, οσσ εθελγσιν 
 
 ϊσχει r^ap χαΚεττης ττείρατ' άμηχανίης. ^ 
 άνθρωποι 8e μάταια νομίζομεν, εΙΒότες^ ovUv' 
 
 θεοί δε κατα σφετερον πάντα τεΧοΰσι νόον. 
 
 Κριούς μεν καί όνους Βιζημεθα, Κυρνε, καΙ 'ίητπους 
 
 εύ^ενεας, καί τις βούΧεται εξ άβαθων 
 βησεσθαι. ηημαι δε κακήν κακοί) ου μεΧεΒαίνει 
 
 εσθΧος άνηρ, ην οι χρήματα ποΧΧά δίδω. 
 ουδέ ^υνη κακοί) άν^ρος άναίνεται είναι άκοιτις ^ 
 
 πΧουσίου, άΧΧ άφνεον βούΧεται αντ' άβαθου, 
 χρήματα ryhp τιμωσί' καν εκ κάκου εσθΧος ε^ημεν 
 
 καΐ κακός εξ άβαθου- πΧουτος εμιξε ηενος. 
 οΰτω μη θαύμαζε ηενος, ΠοΧυπαβη, αστών 
 
 μαυρουσθαί' συν r/ap μίσψται εσθΧα κακοΐς. 
 
ΘΕΟΓΝΙΣ. 21 
 
 ϋοΐμεν ijQ} τττίρ βΒωκα, συν oh eV άττβίρονα ττόντον 
 
 ΐΓωτήσχι καί ^yrjv ιτασαν άβφόμβνος 
 ρηϊΒίως, θοίντ]ζ Be καί βίλαττίνρσί τταρέσστ} 
 
 ev ττάσαίς, ττόΧΚών κβίμβνος ev στόμασιν 240 
 και σβ συν ανΧίσκοισι \ιηυφθόηηοι<^ vkoi avBpe'i 
 
 βνκόσμωζ iparol καλά Τ6 καΙ Xtyea 
 ασονταυ- καΐ οταν Βνοφβροΐς νττο κβνθμασι '^αίη^ 
 
 β7}ζ ΤΓοΧνκωκντονς ek ΆΙΒαο Βόμονς, 
 ούΒί ΊΓοτ' ovBe θανών άττόλβ^ κΧέος, άΧλά μβλησβίς 245 
 
 άφθύτον άνθρώτΓΟίζ alev βχων όνομα, 
 Kvpv6y καθ' ΈΧλάΒα γτ^ζ/ στρωφώμ&νο^ ηΒ' άνα νήσους 
 
 Ιχθυόεντα ττβρών ττόντον έ'ττ' arpvyerov, 
 ούχ ϊττττων νώτοισυν βφήμβνο^ άΧΚά σε ττίμψβί 
 
 ayXaa Μουσάων Βώρα Ιοστεφάνων 250 
 ττάσο yap οϊσο μεμηλβ καΐ έσσομίνοίσιν άοιΒη, 
 
 €σσΎ) όμως, οφρ' άν yv re καΐ ήβλιος, 
 
 ΆΧλα Zev τέΧβσόν μοι ΌΧνμττίβ καίριον €νχην, 
 
 Βος Βέ μοί άντί κακών καί τί τταθεΐν αηαθόν. 
 τεθναίην Β% el μη re κακών άμττανμα μ€ρίμνίων 
 
 €νροίμην, Βοίην τ' άντ' ανιών aviar 
 αίσα yap οΰτω<ζ ίστί' τίσις Β' ου φαίν€ταί ήμΐν S45 
 
 άνΒρών, ο2 τάμα χρήματ' €χουσί βίτ} 
 συ\ησαντ€<;' eyco Be κύων έττίρησα χαράΒρην, 
 
 χ€ΐμάρρω ττοταμω ττάντ' ά'πoσeLσάμevo^. 
 τών €Ϊη μίΧαν αίμα Trcecv, eirL τ' €σ^λθ9 οροιτο 
 
 Βαίμων, o? κατ έμον νουν TeXeaeie ταδε. 350 
 
 Αστών Β' ου Βυναμαυ yvώvaι νόον, οντιν' €χουσιν· 
 
 ουτ6 yap ei) €ρΒων άνΒάνω οΰτ€ κακώς. 
 μωμ€υνται Be μe ττοΧλοί, όμως κακοί yBe καΐ ίσθΧοί' 
 
 μίμeϊσθaί δ' ούΒ€ΐς τών άσόφων Βύναται. 370 
 
 '!Λyye\oς αφ^ογγο9 'π■6\eμov ττοΧύΒακρυν eyelpet, 
 
 Κύρν, άττο τη\aυyeoς φaίvόμevoς σκοττιής. 550 
 
22 ΘΕΟΓΝΙΣ. 
 
 αλλ* ΐ'πτΓΟί'ζ βμβαΧλ,ε ταγυτττβρνοίσί 'χαλινούς' 
 
 ^Ύ)ων yap σή> άντρων αντίάσειν Βοκεω' 
 ου ΤΓοΧΚον το μ,βση^ύ' Βίαιτρηξονσι κβλζυθον, 
 
 el μη βμην <γνωμην βξαιτατωσί θβοί. 
 
 Εΐ μβν 'χρηματ^ βγοίμι, ^ιμωνίΒη, οία ττβρ yheiVj 
 
 ουκ αν ανυωμην τοίς ayauoiai συνων. 
 νυν δε μβ ηι^νωσκοντα τταρβρ'χβται, βΐμΐ δ' άφωνος 
 
 'χ^ρημοσυντ), ττοΧλων ^νους ττβρ αμβινον en, ΰΤΟ 
 ουνβκα νυν φepόμeσθa κ.αΘ^ Ιστία Χ€υκα βaXόvτe<; 
 
 Μηλίου €Κ "πόντου νύκτα Sta hvo^epriv 
 αντ\€Ϊν δ' ουκ eθe\oυσLV' ύττ€ρβ(ίΧλ€ί δε θάλασσα 
 
 aμφoτepωv τοίγων. η μαλα τις 'χaXe^τως 
 σωξεταί. οΓ €ρ^ουσι ! κυβepvΎ\τηv μ€ν €τταυσαν 67 δ 
 
 εσθλόν, ο TL<s φυΧακην €ΐγ€ν Ιιησταμάνως. 
 'χρηματα δ' άρττάζουσυ βίτ), κόσμος δ' αττολωλει^, 
 
 Βασμος δ' ουκίτ Ισος yiyveTai Ις το μόσον, 
 φορτη<γοΙ δ' αργουσι, κακοί δ' άβαθων Kae^TrepOev. 
 
 heLμaίvω, μτ] ττως ναΰν κατα κΰμα ττίτ). 680 
 
 ΉΧθον μ€ν yap eyωye καυ Ις XuKekriv iroTe yalav, 
 
 ηλθον δ' Ευβοίης αμ7Γ€Κο€ν TreBcov 
 "Χιτάρτην τ Ευρώτα Βονακοτρόφου dyXaov αστυ' 785 
 
 και μ ίφίλ€υν ττροφρόνως 'πάvτeς €7Γ€ρ'χόμ€νον. 
 αλλ' ουτις μοί τόρψίς ΙττΙ φρενας rfkOev eκeίvωv. 
 
 ούτως ουΖ\ν αρ ην φίΧτερον αλλο ττάτρης. 
 
 ΟΪ μοί άναΧκίης ! άττο μ€.ν Κηρινθος όXωXev, 891 
 ΔηΧάντου δ' aya6})V KelpeTat olv0weSov, 
 
 οΐ δ' dyaOol φeύyoυσL·, ttoXlv δε κακοί Βί67Γουσι,ν. 
 ώς Βη κυψeXLζov Zeύς ολεσείε yevoς. 
 
 ^Αυταρ εγω — μίτρον yap έχω μ€ΧίηΒόος οίνου — 475 
 νττνου Χυσίκάκου μνησομαυ οϊκαΒ' Ιών, 
 
ΘΕΟΓΝΙΣ. 23 
 
 ^βίξω δ' ως οίνος 'χαρίΐστατος dvSpl πτεττόσθαί' 
 
 ουτ6 τι jap νηφω ουτβ \ίην μεθυχύ. 
 ος δ' αν νττβρβάΧλη ττόσοος μβτρον, ονκβτί ^οβϊνος 
 
 της αυτού γλώσσης καρτερος ouSe νόου, 480 
 μνθεΐταί δ' άττοΧαμνα, τα νηφοσι ηίν&ται αισγρά' 
 
 αώβϊταί βρ^ων ovSev, οταν μβθυη, 
 το ττρίν Ιων σώφρων i τότβ νψηος. αΧΚα συ ταΰτα 
 
 ^ιηνωσκων μη ττΐν^ οίνον ύττβρβοΧάΒην, 
 αλλ' η ττρίν μεθυβίν υττανίστασο — μτ] σβ βιασθώ 485 
 
 ^αστηρ ωςτ6 κακόν Χάτριν εφήμερων — 
 η Ίταρβων μη ΊτΙνε. συ δ' " εγχββ" τούτο μάταιον 
 
 κωτΙΧλεις αΐεΐ' τουνεκα τοι μεθύεις. 
 η μεν jap φέρεται φϊλοτησιος, η δε Ίτρόκειται, 
 
 την δε θεοϊς σιτενΒεις, την δ' εττί χειρός έχεις. 490 
 άρνεΐσθαι δ' ουκ οϊΒας, ανίκητος ^ε τοι ούτος, 
 
 ος τΓοΧλας ττινων μη τι ματαιον ερεί. 
 
 "ΐΐβτι τεριτόμενος τταίζω' Βηρον <γαρ ενερθεν 
 γης ολεσας ψυχην κείσομαι ωςτε Χίθος 
 
 aφθoJyoς, ΧεΙψω δ' ερατον φάος ηε\ίοιο, 
 
 εμττης δ' εσθΧος εων οψομαι ουΒεν ετι. 570 
 
 Ζευς μεν της^ε ττοληος υττειρεχοι^, αίθερι ναίων, 
 
 αΐει Ζεξιτερην χ^ΐρ' εττ' άιτημοσύντ}, 
 αΧλοι τ' αθάνατοι μάκαρες θεοί- αυταρ ^ΑττόΧλων 
 
 ορθωσαι γλωσσαν καΐ νόον ημετερον. 760 
 φόρμιγ^^ αυ φθε^^οιθ^ ιερόν μεΧος η^ε και αυΚψ 
 
 ημείς & σττον^ας θεοΐσιν άρεσσόμενοι 
 ττίνωμεν, χαρίεντα μετ αΧληλοισι Χε'γοντες, 
 
 μ^ηΒεν των Μνβων Βεώιότες ττολεμον. 
 ωδ' είναι, και αμεινον ευφρονα θυμον έχοντας 765 
 
 νόσφι μεριμνάων ευφροσύνως Βιαγειν 
 τερτΓΟ μένους, τη\ου δε κακας αττο κηρας αμυναι, 
 
 γηράς τ' ουλόμενον και θανάτοιο τέλος. 
 
24 ΘΕΟΓΝΙΣ. 
 
 Φοίβε αναξ, αντος μβν Ιττύρ^ωσα^ ιτολον ακρην, 
 
 ^ΑΧκαθόω ΙΊβΧοττοζ τταώΐ 'χαριζόμενος' 
 αντος Se στρατον ύβριστην ΜηΒων άττερυκε 775 
 
 'Trj'^he ττόΧβνς, ϊνα σοι \αοΙ εν ευφροσύνη 
 ηρο<; εττεργομενον κλειτας ιτεμιτωσ^ εκατόμβας, 
 
 τερΊΤομενοι κίθαρη καί εραττ) θάΧίη 
 τταίανων τε γοροΐς ίαγαίσι τε σον ττερί βωμόν. 
 
 η <γαρ εyωyε SSottc^ αφρα^ίην εςορων 780 
 καί στάσυν ^Ε'λΧηνων Χαοφθόρον αλλά συ, Φοίβε, 
 
 ϊ\αος ημετερην την^ε φύλασσε ττολιν. 
 
 ΟύΒεΙς ανθρώπων, ον ττρωτ εττί yala καΧυ^^η 
 €69 τ "Ερεβος καταβτ] 8ωμα τε Περσεφόνης, 
 
 τέρπεται ουτε Χνρης ουτ αυλητή ρος άκουων, 975 
 ουτε Διωνυσου Βώρ^ εςαειρόμενος. 
 
 ταυτ εςορών κραΒίην ευ ττείσομαι, οφρα τ ελαφρά 
 ηοίνατα και κεφαλήν άτρεμεως ττροφερω. 
 
 Τημος δ' ηελιος μεν εν αίθερι μωνυχας ϊτΓττονς 
 αρτι Ίταρα^^ελΧοι μεσσατον ημαρ ε'χων, 
 
 δείπνου hrjT^ άλε^οιμεν, οσου τινά θυμός άνω^οι, 
 
 τταντοίων άβαθων ^γαστρί γαριζομενοι. 1000 
 
 'χερνιβα δ' αιψα θύραζε φεροι, στεφανωματα δ' είσω 
 ευειΒης ραΒιν^ς χερσί Αάκαινα κόρη. 
 
 Παύρους εύρησεις, ΠοΧυτταΐΒη, άνδρας εταίρους 
 
 7Γ ιστούς εν γαλειτοις ιτρη^γμασι yiyvo μένους, 80 
 οιτινες αν τοΧμωεν, ομοφρονα θυμον ε'χρντες, 
 
 Ισον των άβαθων των τ ε κακών μετε-χειν. 
 τους δ' ουχ ευρέσεις Βιζημενος ου δ' εττι ιταντας 
 
 ανθρώπους, ους ναυς μη μία ττάντας ayoi, 
 οΐσιν εττΙ ^Χωσση τε καΐ οφθαΧμοισιν εττεστιν 85 
 
 αώως, ου δ' αίσ'χ^ρον χρημ' εττι κερΒος άγβί. 
 
ΘΕΟΓΝΙΣ. 25 
 
 Αβίλους €v epSovrc ματαιότατη χόΐ'ρΐ'^ ίστίν 105 
 
 ίσον και aireipecv ιτόντον αλος Ίτόλιης. 
 ουτβ <γαρ αν ιτόντον σττείρων βαθύ Xrfiov αμω?, 
 
 οντ€ κακουζ €υ 8ρων ευ ιταΧιν αντϊκάβοι^. 
 αττΚηστον yap βγουσι κακοί νόον. ην δ' ev άμαρτΎ}<ζ, 
 
 των ιτρόσθβν ττάντων βκκίγυταί φίλότης. 110 
 οΐ δ' dyaOol το μβ^ίστον Ιτταυρίσκονσι τταθοντβς, 
 
 μνήμα δ' εγ^ουσ άβαθων και 'χάριν βξοττίσω. 
 
 Μη ΊΓοτ 67η σμικρά ττροφασβί φίΧον avSp άττοΧεσσαί, 
 
 τΓβίθόμενος χαλεττ^, Kvpve, ΒίαβοΧίτ). 
 el Tt? αμαρτώλησι φίΧων ίττΐ τταντί χολωτο, 32 δ 
 
 ουτΓοτ' αν άΧΚηλοίς αρθμιοι ovBe φίΧοι 
 elev. αμαρτωλαΙ yap ev ανθρωττοισιν βττονταί 
 
 θνητοΐς^ Kvpve, θεοί δ' ουκ ΙθέΚουσι φερειν. 
 
 Ζβυ φίλ€, θαυμάζω σβ* συ yap ττάντεσσιν avdaaet<;, 
 
 τιμήν αύτος ε'χων καί μeyaKηv Βύναμιν. 
 ανθρωττων δ' eZ οϊσθα νόον καί θυμον 6κάστου· 37δ 
 
 σον δε κράτος ττάντων 'όσθ' υττατον, βασιΚευ, 
 7Γω9 δ?] σευ, ΚρονίΒη, τοΧμα νόος άνδρας αλιτρους 
 
 ev ταυτΎ} μοίρτ) τόν τ€ Βίκαιον e^eiv, 
 ην τ 67τΙ σωφροσύνην τρεφθη νόος, ην Τ6 ττρος ΰβριν, 
 
 ανθρωττων ά^ίκοις epyμaσι ττειθομόνων ; 380 
 QvBe τι κεκριμόνον ττρος Βαίμονός Ιστι βροτοισιν, 
 
 ουο οοον ην τις ιων αυανατοισιν αοοι. 
 
 'Έμττης δ' οΧβον ε-χουσιν άττημονα. τοί δ' άττο Seikwv 
 
 epyωv Ισγονται θυμόν, όμως ττενίην 
 μητβρ' αμηγανίης εΧαβον, τά Βίκαια φϊΚεΰντες, 385 
 
 ητ ανΒρων ττapάyeι θυμον ες αμιτΧακιην, 
 βΧάτττουσ ev στηθεσσι φρόνας κρατερής υιτ άvάyκης' 
 
 τοΧμα δ' ουκ εθεΧων αίσγεα ττοΧΧά φερειν, ^ 
 
26 
 
 ΘΕ0ΓΝΙ2. 
 
 γ^ρημοσνντ) βίκων, η Βη κακα ττοΧλα Βώάσκβί 
 
 ψβνΒβά τ έξαττάτα^ τ' οΰλομένα<; τ βρώας S90 
 
 dvSpa και ουκ βθεΚοντα' κακόν δε οΐ ovSev βοίκ^ν 
 η yap καΐ χ^άλεττην τίκτει άμηχανίην. 
 
 Πάντων μβν μη φυναι ίτηγθονίοίσυν άριστον 425 
 
 μηΒ' έςιΒβΐν αυ^γας οξίος ήέλίου, 
 φΰντα δ' οττως ώκιστα 7Γν\α<ζ ΆΊΒαο ττβρήσαι 
 
 καΐ κβίσθαυ ΊτοΧλην ryrjv ετταμησάμβνον, 
 
 ΏΧηθει δ' άνθρώττων άρετη μία <yi<yv6Tat ηΒε, 
 
 Ίτλουτεΐν των δ' άΧλων ovBev άρ' ην οφελοζ, "^ΌΟ 
 ούΒ' el σωφροσύνην μεν εχρις ' ΡαΒαμάνθυος αυτοί), 
 
 Ίτλείονα δ' εΙΒείης Σίσυφου ΑΙοΧίΒεω, 
 οςτε καΐ εξ Ά'ίΒεω ττοΧυϊΒρίησίν άνηλθεν, 
 
 ττείσας ΐίερσεφόνην αΙμυΧίοισι λόγο69, 
 ήτε βροτοΐς ιταρεγει Χήθην, βλάτττουσα νόοίο — '^^^ 
 
 αλλθ9 δ' οΰττω τις τοΰτο y εττεφράσατο, 
 οντινα Βη θανάτοιο μελαν νέφος άμφίκαΧύψΐ], 
 
 εΧΘη δ' 69 σκιερον γωρον άττοφθιμένων, 
 /{τυανεας τε ΊτύΧα^; τταραμείψεται, αίτε θανόντων 
 
 ψύχρας εϊρ^ονσιν καίττερ άναι,νομενα<^' 
 αλλ' άρα καΐ κεΐθεν ττάΧιν ήΧυθε Σίσυφος ηρως 
 
 ε<; φάοζ ήεΧίου σφησι τΓοΧνφροσύναις' — 
 ουδ' εΐ ψενΒεα μεν ττοίοΐς ετύμοισιν ομοΐα, 
 
 (γΧώσσαν εχων ά<γαθην Νέστορος άντιθέον, 
 ώκύτερος δ' εϊησθα ττόΒας ταχειών 'Αρττυιών 
 
 καΐ ΊταΙΒων Β ο ρέω, των άφαρ είσι ττόΒες. 
 άΧΧά χρη ττάντας ^νώμην ταύτην καταθέσθαι, 
 
 ως ΊτΧοΰτος πτΧείστην ττασιν εχει Βύναμιν. 
 
 ΈΧΊΤις εν άνθρώττοισι μόνη θεος εσθΧη ενεστιν, Ι'ίδδ 
 άΧΧοι δ' ΟΰΧυμττόνΒ' εκττροΧιΊτόντες εβαν. 
 
ΕΥΗΝΟΣ.— ΚΡΙΤΙΑΣ. 
 
 27 
 
 ωχετο μεν Πίστίς, μ€<^άΧη θεόζ, φχετο δ' ανδρών 
 
 Χωφροσύνη' Χάριτές τ', ώ φίΧβ, ηην ελίττον. 
 ορκοί δ' ούκάτί ττίστοί iv άνθρώττοισι Βίκαιοί, 
 
 ovBe θβούς ούΒβΙς αζβταί αθανάτους. 1140 
 βνσββεων δ' άνΒρών ^ενος εφθΰτο, ovBe θέμοστας 
 
 ούκέτί <γίνώσκουσ ovSe μεν βύσββίας» 
 αλλ' οφρα Τις ζώβι καΐ ορα φάος ηβΧωω, 
 
 βνσββέων nrepl θεούς "ΈΧττβα ττροςμβνέτω, 
 εύχέσθω Be θεοισι κατ ayXaa μη ρ ία καίων, 1145 
 
 ΈΧτΓίΒο Τ6 ττρώτΎ] fcal ττυμάττ] θυέτω. 
 φραζεσθω δ' άΒίκων άνΒρών σκοΧών Xoyov αΙεί, 
 
 οί θεών άθανάτων μηΒεν οττίζόμενοι 
 αΙεν €7γ' άΧΧοτρίοίς κτεάνοις εττέγονσί νόημα, 
 
 αίσ'χρα κακοίς ερηοίς σύμβοΧα θηκάμενοι. 1150 
 
 ΕΎΗΝΟΤ. 
 
 ΠοΧΧοΐς άντιΧε^ειν μεν εθος ττερί παντός ομοίως, 
 
 ώς δ' άντίΧεηείν, ουκετί τοντ' εν εθει. 
 καΐ ττρος μεν τούτους άρκεΐ Xόyoς εϊς 6 τταΧαιός' 
 " Χο\ μεν ταύτα Βοκουντ' εστω, εμοί Βε τάΒε.^^ 
 τους ξυνετούς δ' άν τις ιτείσειε τά'χιστα Χε^ων εΰ, 
 οϊττερ καΐ ραστης είσΐ ΒίΒασκαΧίας. 
 
 ΚΡΙΤΙΟΤ. 
 
 ΚαΙ τοδ' εθος '^ττάρτη μεΧετημά τε κείμενόν εστίν, 
 
 ττίνειν την αύτην οίνοφόρον κύΧικ,α, 
 μηΒ^ άτΓοΒωρεΙσθαί πτροιτόσείς ονομαστί Χέ^οντα, 
 
 μηΒ' εττΐ Βεξίτεραν χείρα κυκΧω θιάσου 
 
28 
 
 ΠΛΑΤΩΝ. 
 
 5 
 
 καΙ TT/DOTToVet? opeyeiv ΙττίΒβξι,α, καί ττροκαΧβΐσθαι 
 
 βξονομακΧηΒην, φ ιτροττίβΐν ΙθέΚβί. 
 elr^ άτΓο τοιούτων ττόσβων <γλωσσας re Χύουσιν 
 
 et9 αισ'χρονς μύθους, σωμα τ αμαυροτερον 10 
 τεύγρυσίν ιτρος δ' ομματ^ ά'χλυ'ζ άμβΧωιτος ίφίζβί' 
 
 Χηστίζ βκτηκβί μνημοσύνην ττραττίΒων 
 νους δε τταρβσφαΧταί' Βμώες δ' άκολαστον εγρυσιν 
 
 ήθος- Ιττβίςπτίτττβυ δ' οίκοτρφης Βαττάνη. 
 οΐ ΛακβΒαίμονίων δε κόροί πτίνουσυ τοσούτον ]5 
 
 ωςτβ φρεν^ βίς ΐλαραν aairiha ττάντ ωπαηενν, 
 εις Τ6 φίλοφροσύνην ^Χωσσαν μβτρων Τ6 ^εΧωτα. 
 
 τοιαύτη be ττοσις σώματι τ ωφέλιμος 
 ^νωμτ) τε κτησει τε* κάλως δ' εις ερη ^ΑφροΒίτης, 
 
 ττρος υττνον ηρμοσται, τον κάματων Χιμενα, 20 
 ττρος την τερττνοτατην τε θεών θνητοίς '^ϋηιειαν 
 
 και την Ευσεβιης ^γείτονα ^ωφροσυνην. 
 
 αΐ yap ύπερ το μετρον κυΧΊκων ττροττόσεις τταραχρημα 
 τερψασαι Χυττοΰσ^ εις τον ατταντα 'χ^ρόνον. 
 
 η ΑακεΒαιμονιων δε Ειαιθ^ όμαΧώς διάκειται 25 
 εσθειν καί ττινειν σύμμετρα ττρος το φρονεΐν 
 
 καί το τΓονεΐν είναι Βυνατούς' ουκ εστ άττότακτος 
 ήμερα οΙνώσαι σώμ άμετροισι ττότοις. 
 
 ΠΑΑΤΩΝΟΖ 
 1. 
 
 Τον Νυμφών θεράττοντα, φιΧόμβριον, ijypov άοιΒόν^ 
 τον Χιβάσιν κούφαις τεριτόμενον βατραχον 
 
ΚΡΑΤΗΣ. 29 
 
 γαλκω μορφωσας τίζ οΒοίττόρος βνγρς βθηκβν, 
 καύματος βχ^θροτατην Βίψαν ακβσσάμβνος. 
 
 'ττλαζομβνω yap e^iei^ev νΒωρ, βνκαφον άβίσας 5 
 κοίλα8ος €κ Βροσβρης άμφίβίφ στόματί. 
 
 φωνην δ' η^ητβφαν οΒοίττόρος ουκ άττοΧβίττων 
 evpe ιτοσιν ^Κυκβρων ων βττόθβί υΒάτων. 
 
 % ' 
 
 Χι^άτω Χασιον ΒρναΕων Χεττας, οί τ αττο ιτίτρας 
 κρουνοί και βλ/ηγα ττουλυμι^γης τοκάΒων, 
 
 αυτός eVet συριηηι μβΚίσΒβται βυκέλαΒω Πάν, 
 υ^ρον ί6ίς ζβυκτων γ^εϊΧος ύττβρ κάλαμων. 
 
 αι δε τΓβρί^ θαΧβροΐσί χορον ττοσίν Ιστησαντο 5 
 'ΤΒριάΒες Ννμφαί, Νύμφαι, ΆμαΒρυάΒες. 
 
 5 
 
 ΚΡΑΤΗΤΟΧ, 
 1. 
 
 TlalyvLa. 
 
 Μνημοσύνης και Ζηνος ^ΟΧυμιτίου dyXaa τέκνα, 
 Μούσαι ΠιβρίΒες, κΧυτβ μοί ευγομενω. 
 
 γορτον εμτ) συνε'χως δοτε jaaTepi, ητβ μοί aiei 
 γωρίς ΒουΧοσύνης Χιτον βθηκβ βίον. 
 
 ωφβΧίμον δε φίΧοις, μη ^Χυκερον τίθβτβ. 5 
 γ^ρηματα ^ ουκ ίθεΧω συνά^ειν κΧυτά, κανθάρου οΧβον 
 
 μυρμηκος τ' αφενός, γ^ρηματα μαιομενος, 
 άΧΧά Βίκαιοσύνης μετεγειν και ττΧοΰτον dyi,vetv 
 
 εϋφορον, ευκτητον, τίμιον είς άρετην. 
 
30 
 
 ΜΗΤΡ0Δ£2Ρ0Σ. 
 
 τώνΒβ τυχών ^Ερμην καΙ Μούσας ιΚάσομ^ αηνά<ζ ^ 
 ου Ζαιτάναις τρυφ€ραΐ<;, άλλ' aperah οσιαις, 
 
 2. 
 
 ΠοΙψ Τις βώτοιο τάμχι τρίβον ; elv ayopfj μεν 
 
 veUea και χαΧβτταΙ ττρήξιβς' ev δε Βόμοις 
 φροντίδες- έν δ' aypoU καμάτων aXir iv δέ θαΧάσσΎ] 
 
 τάρβος- 67γΙ ξείνης δ', ήν μεν εχϊ]^ τι, Βεος- 
 ην δ' airopfj^, άνιαρον. έχεις ηάμον ; ουκ αμέριμνος 
 
 εσσεαί' ου ηαμεεις ; ζησχι ερημότερος, 
 τέκνα ττόνοΐ' ττήρωσις άτταις βίος. αί νεότητες 
 
 άφρονες- αι ττοΧιαΙ δ' εμτταΧιν άΒρανέες. 
 ην άρα των ιτάντων τόδε Χώϊον ηε r/ενέσθαι 
 
 μηΙετΓΟτ', η το θανεϊν αΰτίκα τικτόμενον. 
 
 ΜΗΤΡΟΑΩΡΟΤ. 
 
 Παντοίην βώτοιο τάμοις τρίβον. ειν ayopy μεν 
 
 κύΒεα και ττινυταΐ ττρηξιες' εν δε Βόμοις 
 άμιταυμ"- εν δ' άηροις Φύσιος χάρις- εν δέ θαΧάσσιι 
 
 κέρΒος. εΐΓΐ ξείνης, ην μεν εχΎ]ς τι, κΧεος- 
 ην δ' άτΓορΐις, μόνος οϊΒας. έχεις ηάμον ; οίκος άριστος 
 
 εσσεται- οΰ ^^αμεεις ; ξ^^ ετ' εΧαφρότερον. 
 τέκνα ττόθος- άφροντις άτταις βίος. αΐ νεότητες 
 
 ρωμαΧεαί' ιτοΧιαΙ δ' εμτταΧιν εύσεβεες. 
 ουκ άρα των Βισσων ενος αίρεσις, η το ψνεσθαι 
 
 μηΒεττοτ', ή το θανεϊν. ττάντα yap εσθλά βιω. 
 
2IMMIAS ΘΗΒΑΙ02.— ΦΑΝ0ΚΛΗ2. 31 
 
 SIMMIOT ΘΗΒΑΙΟΥ. 
 
 Ήρ€μ^ ύττερ τύμβοω ^οφοκΧεος, ήρεμα, κισσέ, 
 ερ7Γνζοί<;, γλοερούς εκιτρογεων Ίτ\οκ,άμου<;. 
 
 καΐ ττετάλον Ίτάντη θάΧΚοί poSov, η τε φιΧορρώξ 
 άμττεΧος, vypa πέριξ κλήματα χευαμένη, 
 
 είνεκεν ευμαθίη<; Ίτινυτόφρονος, ην 6 μεΧιχρος 
 ησκησεν Μουσών άμμιηα και Χαρίτων. 
 
 ΦΛΝΟΚΛΕΟΤ^. 
 
 ΊΆ Olaypoio τταίς Θρη'ί'κιος Όρφενς 
 
 εκ θυμού ΚαΚαϊν στέρξε ΒορηΐάΒην. 
 τΓοΧΚάκι Βε σκιεροισιν εν αλσεσιν εζετ άεβων 
 
 ον Ίτόθον ούδ' ην οί θυμός εν ήσυχίτ), 
 αλλ' αΐεΐ μιν αηρυπτνοι υττο ψυχτ] μεΧεΒωναι 5 
 
 ετρυγρν, θαλερον Βερκομενου Καλαϊν. 
 τον μεν ΒιστονίΒες κακομηχανοι άμφιγυθεισαι 
 
 εκτανον, ευήκη φάσ<^ανα θηξάμεναι, 
 οΰνεκα ττρώτος Βεΐξεν ενι ΘρΎ}κεσσιν έρωτας 
 
 άρρενας, ουδε ττόθους ψεσε θηΧυτέρων. 10 
 του δ' άτΓΟ μεν κεφαΧην γαΧκω τάμον, αυτίκα δ' αυτήν 
 
 εις άΧα Θρηΐκίην ρΐψαν ο μου γεΧυΐ, 
 ήΧω καρτύνασαι, ϊν' εμφορεοιντο θαΧάσστ} 
 
 άμφω άμα, ηΧαυκοις τε<^η6μεναί ροθΙοις. 
 τας δ' kpfj Λεσβω ττοΧιη εττέκεΧσε θάΧασσα' 15 
 
 ήχη δ' ώ9 Χΐ'^υρης ττόντον εττέσχε Χύρης, 
 νήσους τ' αΙ^ιαΧούς θ' αΚιμυρεας, ενθα Χί'^ειαν 
 
 άνέρες ΌρφεΙην εκτερισαν κεφαΧήν 
 εν δε χέΧυν τύμβω Χι^υρήν θεσαν, η και άναυδους 
 
 ττέτρας καΐ Φόρκου στυ^νον εττειθεν ύ^ωρ, 20 
 
32 
 
 ΑΔΕΗΑΝΔΡΟΣ ΑΙΤΩΛΟΣ. 
 
 eic κείνου μόλπτΎΐ re και Ιμβρτη κιθαρυστύ^; 
 
 νησον ep^6i, ττασεων δ' Εστίν αοοΒοτάτη. 
 Θράκες ώς βΒαησαν Αρηϊοι epya yvvacKcov 
 
 aypta και ττάντας Betvov βςηλθβν α'χο';, 
 ας αλόχονς βσηζον, ιν' ev 'χροϊ' σηματ^ βγουσαι 
 
 Kvavea arvjepov μη Χέλαθοιντο φόνου. 
 ΊΤ0ΐνα<ζ δ' ^Ορφηϊ κταμβνω στίζουσι γυναίκας 
 
 ehert ννν κ€Ϊνης elveKev άμττ\ακίη<ζ. 
 
 ΑΛΕΒΑΝΑΡΟΤ ΑΙΤΩΛΟΤ, 
 
 ITat? ΊτΓΊΤΟκΧηος ΦοβίΟζ ΝηΧηϊάΒαο 
 
 εσται Ιθαι^βνεων ^γνησως βκ ττατερων 
 τω δ' αΚογρ<ζ μνηστή Βόμον ιξεταί, η<ζ €τι νύμφης 
 
 ηλάκατ ev θαΧάμοΐζ καλόν βλίσσομενης 
 Άσσησοΰ βασιλήος βλεύσβταί eKyovo^ ^Ανθεύς, 
 
 ορκύ' ομηρείης πτιστ αττοΒωσόμενος^ 
 Ίτρωθηβης, βάρος θαΧερωτβρος· — ουΒβ Μέλισσω 
 
 Πβίρηνης τοωνΒ^ αΧφβσίβοων υΒωρ 
 θηΧησβί μΐ^αν υΙόν, άφ' ου μεηα 'χάρμα Κ,ορίνθω 
 
 βσταί καί βριαροϊς aXyea Βακ'χίάΒαίς — 
 ^Ανθβυς ^Ερμείτ) ταγ^ίνω φίΧος, φ €ττί νύμφη 
 
 μαίνας αφαρ σγτισβί τον ΧίθοΧβυστον βρων 
 καί € καθαψαμενη <γουνων άτελβστα κομίσσαι 
 
 7Γ€ίσεί' 6 Be Ζηνα ξβινιον αιΒομβνος 
 στΓονΒάς τ ev Φοβίου καΐ αλα ξυνβωνα, θαΧάσση, 
 
 κρηναίς καΐ ιτοταμοΐς νίψετ άεικες βττος' 
 η δ', οταν άρνηται μεΧβον ηάμον αηΚαός ^Λνθβυς, 
 
 Βη τοτβ οΐ τβυξεί μητιοεντα ΒόΧον, 
 μύθοίς εξατταφουσα' λογο9 Be οι βσσεταί ούτος' 
 
 ^αυΧός μου 'χρύσβος' φρείατος Ικ μυχάτου . 
 
ΕΡΑΤΟΣΘΕΝΗΣ.— ΚΑΛΛΙΜΑΧΟΣ. 33 
 
 νυν ο y ανβλκόμβνος Sea μβν καΧον ηρικβν ουσον, 
 
 αυτός δ' e? Νυμφας φχβτ βφυΒρίάΒαζ' 
 πτρος σ€ OeojVi αλλ' eu μοί, βττβΐ καί τταισίν ακούω 
 
 ρηΐ8ίην οΐμον τονδ' βμβναί στομίου, 
 ίθυσα^; ανβλοίο,.τότ αν μ€<γα φίΧτατος βϊηζ. 25 
 
 ώδε μεν η Φοβίου ΝηΧβί'Βαο Βάμαρ 
 φθeyξ€θ\ 6 δ' ου φρασθείς, άττο μβν Aekeyriiov βίμα 
 
 μητρο^; βης epyov θησεταύ ^ΕΧλαμβνη^;· 
 αυτός Be σττεύΒων κοΐΚον καταβησβται α^κος 
 
 φρειατος' η δ' ewl οΐ \φα νοευσα ^υντ] 30 
 αμφοτεροίς 'χενρεσσί μυ\ακρί8α Χααν ενησεΐ' 
 
 καί τοδ' ο μεν ξείνων ττοΧλον άττοτμότατος 
 ήρίον ο^κωσευ το μεμορμενον η ^ υττο Βείρην 
 
 αψαμενη, συν τω β-ησεται είς ^ΑιΒην. 
 
 ΕΡΛΤΟ^ΘΕΝΟΤ^. 
 
 ΟΙνός τοί ΊτυρΙ ίσον β'χει μένος, ευτ' αν ες ανΒρας 
 εΚΟτ}· κυμαίνει δ' οία Αίβυσσαν αΧα 
 
 Βορρης ηε Νότος, τα δε καΐ κεκρυμμενα φαίνει 
 βυσσοθεν, εκ δ' άνΒρών ττάντ^ ετίναξε νοον. 
 
 ΚΑΛΛΙΜΑΧΟΥ. 
 1. 
 
 Είς τον εαυτού ττατερα Βάττον. 
 
 Όςτις εμον πταρα σήμα φέρεις ττόΒα, ΚαΧλιμαγρυ με 
 ϊσθι Κυρηναίου τταΙΒά τε και ^ενετην. 
 
 είΒείης δ' αμφω κεν, 6 μεν ττοτε ττατρίΒος οττλων 
 ηρξεν, 6 δ' ηεισεν κρείσσονα βασκανιης. 
 
34 ' ΑΣΚΛΗΠΙΑΔΗΣ.— ΜΝΑΣΑΛΚΑΣ. 
 
 ού νεμεσίζ' Μοΰσαί yap όσους iSov ομματί iraiSa^ 5 
 μη Χοξω, ΤΓοΧίούς ουκ άττέθβντο φίΧουζ, 
 
 2. 
 
 Τέσσαρες αΐ Χάριτες* ττοτΐ <γαρ μία ταΙς τρισΐ κείναις 
 
 άρτι ΤΓΟτβττλάσθη, κητί μύροισι νοτβΐ, 
 βύαίων iv ττασιν άρίζηΚος BepevUa, 
 
 ας ατβρ ουδ' αύταΙ καΐ Χάριτες Χάριτες, 
 
 Α^ΚΑΗΠΙΑΑΟΤ. 
 
 Πΐν' ΑσκλητΓιάΒη* τί τα Βάκρυα ταύτα; τί ττάσγείς; 
 
 ου σε μόνον γαΚεττη Κύττρις εΧηί'σατο, 
 ουδ' €7γΙ σοΙ μούνω κατεθηκατο τόξα καϊ Ιούς 
 
 ΤΓίκρος "Ερως. τί ζών εν σίΓοΒιτ} τίθεσαι ; 
 Ίτίνωμεν Βάκγου ζωρον ττόμα. ΒάκτυΧος άώς, 
 
 ή ττάΧί κομισταν Χνγνον ΙΒεΐν μενομεν ; 
 ττίνομεν ουν <γαΧερώς. μετά τοι χρόνον ουκετυ ιτουΧύν 
 
 σ%€τλί€, την μακράν νύκτ' άνατταυσομεθα. 
 
 ΜΝΑ^ΑΑΚΟΤ, 
 
 "ΗΒη τηΒε μενω ττοΧεμου Βίγα, καΧον άνακτος 
 στερνον εμω νώτω ττοΧΧάκυ ρυσαμένα. 
 
 καίττερ τηΧεβόΧους Ιούς, καϊ γερμάΒύ αΐνα 
 μυρία, καΐ ΒοΧιχας Βεξαμενα κάμακας, 
 
 ούΒεττοτε ΚΧείτοω Χιιτεΐν ττεριμάκεα ττάχυν 
 φαμί κατα βΧοσυρον φΧοΐσβον ΈνυαΧίου, 
 
ΛΕΩΝΙΔΑΣ TAPENTINOS. 
 
 ΛΕΩΝΙΑΑ ΤΑΡΕΝΤΙΝΟΤ. 
 
 Θήριν τον TpLjepovra, τον βύά'γρων άττο κυρτών 
 
 ζωντα, τον αίθυίη^ ττλβίονα νηξάμβνον, 
 ΙχθυοΧηΐστήρα, σατ^ηνία, χηραμοΒντην, 
 
 ούγΐ τΓοΧνσκάλμου ττΚώτορα ναυτιλίης, 
 βμττης οντ Άρκτοΰροζ άττώλεσεν, οΰτ€ καταί^ί<ζ 
 
 ηΧασβ τα<ζ ττοΧλας των βτίων δ6Λ:αδα?· 
 αλλ' βθαν' iv καΚύβιτ) σγοίνίτώί, Χνχνος οττοΐα, 
 
 τώ μακρω σββσθβΐς έν χρόνω αυτόματος, 
 σημα he τοΰτ' ου τταΐΒες βφηρμοσαν, ούδ' ομόΧβκτρος, 
 
 άλλα συνβρ^ατίνης Ιγθυβολων Θίασος, 
 
 2. 
 
 Ό ιτΚόος ώραΐος' καΐ yap XaXayedaa γβλώών 
 
 η8η μβμβλωκβν, γω χαρίεις Ζύφυρος' 
 Χβίμώνβς δ' άνθβυσι, σεσίηηκεν he Θάλασσα 
 
 κυμασι κα\ τρηχβΐ ττνεύματι βρασσομένη. 
 άγκυρας άνέλοω, καΐ Ικλυσαιο ηύαια, 
 
 ναυτίλβ^ καΐ ττλωοίς ττασαν βφείς οθονην. 
 ταΰΘ' 6 ΤΙριηπος iycov έττιτέλλομαί, 6 Χιμβνίτας, 
 
 ώνΘρωφ\ ώς ιτλωοις ττασαν eV βμττορίην, 
 
 3 
 
 Ίχθύν 6 ιγρυτΓος ^ωσίπτοΧις ουκ ά^οράζβί, 
 ττροΐκα δ' βχβί 'πολλην έξ άλος βύβοσίην, 
 
 ου Χίνον, ου κάλαμον ττροςά^ων, τγι ptvl he ττροςΘείς 
 ά^κυστρον, σύρει ττάντα τα νηχόμενα. 
 
36 
 
 ΑΛΚΑΙ02.— -ΑΝΤΙΠΑΤΡΟΣ ΣΙΔί2ΝΙ0Σ. 
 
 AEflNIJA ΤΑΡΑΝΤΙΝΟΤ. οί Be 
 ΓΑΙΤΟΤΑΙΚΟΤ, 
 
 Α^ρονόμω τάδε Πανί, και βυαστηρι Αυαίω 
 
 ττρέσβυς, καΙ Νύμφαίς Αρκάς βθηκε Βίτων. 
 Πανί μεν άρτίτοκον γ^ίμαρον σνμτταίστορα ματρός, 
 
 Κισσού Se Βρομίω κΧώνα 'ττόλνττλανέοζ· 
 Νύμφαις Se σκιερής βύττοίκίλον άνθος οττώρης, 5 
 
 φνΧλα Τ6 7Γ€7Γταμίνων αιματόβντα ρόΒων» 
 άνθ' ων evvSpov, Νύμφαι, τόδε Βώμα γέροντος 
 
 αύξ€Τ€' Πάν, yXayepov Βάκχβ, ττοΧυστάφυΚον, 
 
 ΑΑΚΑΙΟΤ MESSHNIOT. 
 
 ΛοκρίΒος iv νβμβΐ σκιβρω νβκυν ΉσιόΒοω 
 Νύμφαι κρηνιάΒων Χοΰσαν άττο σφετέρων, 
 
 και τάφον ύψώσαντο' ηάΧακτι Be ττοιμένες αΐ^ων 
 eppavav, ξανθω μιξάμενοι μελιτι· 
 
 τοίην <yap καΐ >^ηρυν aTreirveev, evvea Μουσίων 
 6 ττράσβυς καθαρών ^ευσάμενος ΧιβάΒων. 
 
 ΑΝΤΙΠΑΤΡΟΤ SIAflNIOT. 
 1. 
 
 Την καΐ άμα χρνσω καΐ akovpylBi, και συν "Ερωτι 
 θρυτΓτομένην, άιταΧής ΚνττριΒος άβροτίραν 
 
 ^αΐ'δ' έχω, ττοΧιήτιν άΧιζώνοιο Κορίνθου, 
 Πειρήνης Χευκων φαιΒροτέραν ΧιβάΒων, 
 
ΑΝΤΙΠΑΤΡΟΣ ΣΙΔΩΝΙ02. 
 
 την Θνητην Kv9ep6Lav, έφ' § μνηστήρες ayavol 
 
 TTkelove^, ή νύμφης εϊνβκα ΤυνΕαρίΒος, 
 Βρ€7Γτόμ€νοί χάρίτάς τ€ καΐ ώνητην άφροΒίτην* 
 
 ης κα\ ύττ' βνώΒεί τύμβος οδωδε κρόκω, 
 ής €Τί κηώβντο μύρω το Βίάβρο'χον οστβνν, 
 
 καΐ ΧίτταραΙ θυόεν άσθμα ττνέουσί κόμαν 
 ης GTTL κάΧον άμυξβ κατα ρέθος 'ΛφροΎβνβία, 
 
 καΐ joepbv Χύζων ίστονάγτ^σεν "Ερως. 
 el δ' ού irwyKOLvov ΒούΧην θέτο κέρΒεος βύνην, 
 
 ΈΧΚας αν, ώς 'ΕΧένης, τήςΒ' ΰττβρ έσχε ττόνον. 
 
 2. 
 
 Ούκίτί θβλ^ομενας, "Όρφζυ, Βρνας, ονκέτί ττέτρας 
 
 αξει,ς, ού θηρών αυτόνομους αγελας· 
 ούκίτί κοιμάσβις άνεμων βρόμον, ούγϊ 'χαΧαζαν, 
 
 ού νίφετών συρμούς, ού ττατα^ευσαν αΚα, 
 ωΚεο jdp' σε Be ττολΧα κατωΒύραντο θύ^ατρες 
 
 Μναμοσύνας, μάτηρ δ' έξοχα ΚαΧλιόττα, 
 τι φθομενοις στοναχεΰμεν εφ' υΐάσιν, άνίκ' αΚάΧκεΙν 
 
 των τταΙΒων ΆίΒην ούΒε θεοΐς Βύναμις» 
 
 8. 
 
 Χτασίχορον, ζαιτληθες αμέτρητου στόμα Μούσης, 
 έκτέρισεν Κατάνας αΙθαΧόεν ΒάπεΒον, 
 
 ου, κατα ΤΙυθα^όρα φυσίκαν φάτιν, ά ιτρίν Όμηρου 
 ψυχα ενί στερνοις Βευτερον ωκισατο, 
 
 4. 
 
 "Ιβυκ6, Χηΐσταί σε κατεκτανον εκ ττοτε νησον 
 
 βάντ^ ες ερημαίην αστίβον η'ωνα, 
 ΤΓολλ' ετηβωσάμενον ^^εράνων νέφος, αϊ tol ΐκοντο 
 
 μάρτυρες αΚ^^ιστον οΧλυμενω θάνατον 
 Οϋδε μάτην ίάχησας, εττεί ττοινητίς Ερινυς 
 
 τώνΒε Bca «λαγγτ/ι; τίσατο σείο φονον 
 
38 ΦΙΛ0ΔΗΜ02.— ΜΕΛΕΑΓΡΟΣ. 
 
 Sto-νφίην κατα fyacav Ιω φίλο/cepSea φυλα 
 \η'ίστ£ων, τί Θβων ου ττεφόβησθβ γοΧον; 
 
 ovBe yap 6 τΓροττάροιθε κανών AlyLaOo^ άοώον 
 ομμα μέλαμττβιτλων 'άκφυ^βν ΕυμβνίΒων, 
 
 ΦΙΑΟΔΗΜΟΤ. 
 
 ^Ινους ω Μβλίκβρτα, συ re yXavfcrj μβ^Ιουσα 
 Λευκοθβη ττόντου, Βαΐμον αλβξίκακε, 
 
 ΝηριίΒων τ€ χοροί, καΐ κύματα, καΐ συ ΠόσβίΒον, 
 και θρηϊξ, άνεμων ττρηντατβ, Ζβφυρβ, 
 
 ίΧαοΙ μβ φβροίτε. Βία ττλατυ κνμα φν^όντα, 
 σώον 67Γί <γλνκ€ραν rjova Πβφαβως, 
 
 ΜΕΛΕΛΓΡΟΤ. 
 1. 
 
 ΧβΙματος ηνεμόεντος αττ' αίΘερος οΙχομενοω, 
 ΤΓορφυρβη μείΒησε φερανθεοζ είαρος ωρη. 
 jata Βε κυανεη γλοερην εστεψατο ιτοίην, 
 και φυτα θηΧησαντα νεοίς εκόμησε ττετηλοίς. 
 οΐ δ' άτταΧην ττίνοντες άεξίφύτου Βρόσον ^Ηοΰζ 
 Χειμώνες ^ε\όωσίν, άνοί^ομενοιο ρόΒοιο. 
 γαιρευ και συριη^ι νομευ<; εν ορεσσι Κι^αινων, 
 και ΊτοΧωϊς ερίφοίς ετητεριτεται αιττοΧος aiycov. 
 ηΒη Βε ττλωουσίν εττ' ευρέα κύματα νανταυ 
 ΊτνοΐΎ] άιτημάντω Ζέφυρου \ίνα κο\'πωσαντε<ζ. 
 ηΒη δ' ευάζουσι φερεσταφυΚω Διονυσω 
 ανθεί βοτρυόεντος ερεψάμενοο τρίχα κισσού. 
 
ΜΕΛΕΑΓΡΟΣ. 
 
 39 
 
 epya δε τ6γνΎ\6ντα βοη<γ€ν€€σσί μέλίσσαις 
 καΚα μέλβί, καΐ σίμβλω βφημεναι epycίζovτaί 
 Χβυκα ττοΧυτρητοίο νεόρρυτα καΚΧεα κηρου, 15 
 Ίταντη δ' ορνίθων jever] Χί^γύφωνον delSei' 
 όΧκυόνβ<ζ nrepi κνμα, 'χ^έλιΒονεζ άμφΐ μέΚαθρα, 
 κύκνο'ζ 67Γ^ ο'χθαίσίν ττοταμοΰ, καί νττ αλσο^ άη^ων. 
 el Se φυτών γαίρονσι κόμαί, καί jala τεθηλζν, 
 συρίζει Be νομεύς, καί repTrerai ενκομα μη\α, 20 
 καί νανται ττλωονσί, Αίωνυσος Be ^opevet, 
 και μελττεί irereeivd, καί ωΒίνουσι μελίσσαί, 
 ττώζ ου γ^ρη καί αοώον ev elapu καΚον άεΐσαι ; 
 
 2. 
 
 !^.^7]efc9 τεττίξ Βροσεραΐς σταηονεσσι μεθυσΘεί<ζ, 
 
 ά^ρονόμον μελττείς μουσαν ερημοΧαλοζ. 
 ακρα δ' Ιφεζόμενο^ ττεταλοοζ πτριονωΒεσί κωλοί<ζ 
 
 αίθίοτή Λίλαξε^ς %ρωτ^ μέΚισμα Χύρας. 
 αλΧά, φίλος, φθeyyoυ τί veov SevSpcoBeao Νύμφαί<ζ 5 
 
 TraiyvLov, αντωΒον Πανί κρεκων κεΧαΒον, 
 οφρα φυ^ων τον 'Έρωτα, μεσημβρινον υττνον dypevao) 
 
 ενθάΒ^ ύπο σκιεροί κεκλιμένος ττλατάνω. 
 
 3. 
 
 Κηρύσσω τον'Έρωτα, τον dyptov αρτι yap αρτί 
 
 ορυρίνος εκ κοιτάς ψχετ αττοττταμενος. 
 βστι δ' ό ΊταΙς y\υκύBaκpυς, άείλάλος, ωκυς, άθαμβης, 
 
 σιμα yε\ώv, τττεροεις νώτα, φαρετροφορος. 
 ττατρος Β' ουκετ εχ^ω φραζείν τινος' ουτε yap Αίθηρ, 5 
 
 ου Χθων φησι τεκείν τον θρασυν, ου UeXayo^, 
 Ίτάντη yap καΐ ττασιν άττε^χθεταί. αλλ' εςορατε 
 
 μ-η τΓου νυν ψυγ^αΐς αλλα τίθησί λίνα. 
 καίτοι κείνος, ΐΒού, ιτερί φωλεόν. ου με λεληθας, 
 
 Ίοξότα, Ζηνοψίλας ομμασι κρυπτό μένος* 10 
 
40 
 
 ΜΕΛΕΑΓΡΟΣ. 
 
 ΆΒυ μ.βλος, vol Πάνα τον ^ΑρκάΖα, ττηκτίΒί /^ελττβίς* 
 ΖηνοφίΧα, τ ι Xeyet^; άΒυ κρεκβις τί μίλος; 
 
 ΤΓοΐ σβ φνγω; ιτάντη μβ ττβριστβί'χ^ουσίν'^Ερωτβζ, 
 ου δ' οσον αμττνενσαι βαών βωσί γρόνον» 
 
 η yap μοι μορφα βαλΧβί 'πόθον, η τταΧί μούσα, 
 η χάρι^, η.,.τί\€^ω; ττάντα' Ίτνρι φΧβ^ομαί, 
 
 5. 
 
 JlXefft) XevKo'iov, ττλίξω δ' άττάλην αμα μύρτοι^ 
 νάρκίσσον, ττΧβξω καί τα yeXMvra κρίνα, 
 
 ττΧεξω καί κρόκον ηΒυν βττίττΧβξω δ' νάκίνθον 
 ΤΓορφυρεην, ττΧεξω καΐ φίΧβραστα poSa, 
 
 ώ? αν 67γΙ κροτάφοις μυροβοστρύγρυ ^Ή.ΧωΒωρα'ζ 
 βνττΧοκαμον 'χαύτην ανθοβοΧ^ στβφανος, 
 
 β. 
 
 ΙίνθοΒίαίτε μέλισσα, τί μου χροος ΉΧωΒωρας 
 ψαύεις, εκττροΧίττουσ βιαρινας κάλυκας ; 
 
 η συ γε μηνύεις οτι καί ^Χυκυ και Βυςύιτοιστον 
 ΤΓίκρον del κραΒία κεντρον "Ερωτος έχει ; 
 
 ναι Βοκεω, τοΰτ είττας' Ιω, φιΧεραστε, τταΧίμτΓους 
 στείγε' ιταλαι την σην οϊΒαμεν αγγεΧίην, 
 
 7. 
 
 Ου ^άμον, αλλ' ^ΑιΒαν εττινυμφίΒιον ΚΧεαρίστα 
 
 Βέξατο, τταρθενίας αμματα Χυομενα. 
 αρτι yap εσττεριοι νύμφας εττι ΒικΧίσιν αχευν 
 
 Χωτοί, καί θαΧάμων ε^ΓXaτayευvτo θύραΐ' 
 ηωοι δ' oXoXυyμov avmpayov, εκ ^ ^Τμέναιος 
 
 σtyaθείς yoεpov φθέyμa μεθαρμόσατο. 
 αι δ' αυτοί καί φεyyoς εΒαΒουχουν τταρα πταστω 
 
 Ίτευκαι, και φθιμένα νέρθεν εφαινον οΒόν, 
 
ΑΝΤΙΠΑΤΡΟΣ.— KPIN ΑΓΟΡΑΣ. 
 
 41 
 
 ΑΝΤΙΠΑΤΡΟΥ ΘΕ^^ ΑΑΟΝΙΚΕίΙ^. 
 
 ΤάςΒβ θβο'γλώσσους ^ΕΧίκών βθρβψβ γυναίκας 
 
 νμνοι,ς, και ΜακεΒών ΙΙί€ρία<ζ σκόττβΧος, 
 ΠρηξίΧλαν, Μυρώ, Άνντης στόμα, ΘηΚυν" Ο μηρον^ 
 
 ΑεσβίάΒων ^αττφω κοσμον ΙϋττΚοκάμων, 
 "Ηρινναν, ΤέλεσίΧλαρ αηακΧεα, κ,αί σε, Κόριννα, ^ 
 
 θουριν ΑθηναΙης άσττίΒα μέλ^^αμεναν, 
 ΝοσσίΒα θηΧύ^λωσσον, IBk ^λνκυα'χβα Μνρτιν, 
 
 ττάσας άενάων ipyaTLSa<; σέλίΒων. 
 evvea μεν Μούσας μέ<γα<; Ουρανό<ζ' ivvea δ' αύτάς 
 
 Γαία T6K6v, θνατοΐς άφΘυτον εύψροσύναν. 10 
 
 ΚΡΙΝΑΓΟΡΟΤ. 
 1, 
 
 ΕΙ καΐ το σημα ΧνγΒίνης άττο ττλακός, 
 
 fcal ξβστον opOfj \αοτ€ί€τονο<ζ στάθμη, 
 
 ουκ άνΒροζ έσθΧοϋ. μη Χίθω τεκμαίρβο, 
 
 ω Χωστ6, τον θανόντα, κωφον ή Χίθος, 
 
 τχι καΐ ζοφώΒης άμφίέννυταί νέκυς. 5 
 
 κείται δε TfjBe τoύXιyη7Γ€Xeς ράκο<ζ 
 
 Εύνικβαο, σήττεται δ' υττο σττοΒω, 
 
 2. 
 
 ΚαΙ κΧαΐε, καϊ στέναζε, συσφί^^ων χεροΐν 
 τένοντας, ώ 'ττίβονΧε' τοΐά τοι Ίτρειτει. 
 ουκ εσθ' 6 Χύσων μη 'Χεείν' ύττόβΧεττε, 
 αυτός jap άΧΧων εκ μεν ομμάτων 8άκρυ 
 εθΧιψας, εν δε ττικρα καρΒία βέΧη ^ 
 ττήξας, άφύκτων ίον εσταξας πόθων, 
 
42 
 
 Αντιφάνης.— Λ0ΥΚΙΛΛ10Σ. 
 
 "Ερω<;' τα Θνητών δ' έστί σοι, yekw^i α)(7). 
 ττεττονθα^ oV βρεξαζ. έσθΧον ή hiKi), 
 
 ΛΝΤΙΦΑΝΟΤ^. 
 
 Γραμματικών irepiepya ηίνη, ρίζώρυχα μούσης 
 άΧλοτρίης, ατυχείς σητβς ακανθοβάται, 
 
 των μεηαΚων κηΧίΒες, eV Ήρίνντ] δε κομώντβς, 
 ττικροι κα\ ξηροί ΚαΧλιμάγου ττροκυνεζ, 
 
 ΊΓΟίητών Χώβαί, iraial σκότος άρχομβνοίσίν, 
 eppoiT^ ενφώνων ΧαΘρο^άκναυ κόριες. 
 
 ΑΟΤΚΙΑΑΙΟΤ. 
 1. 
 
 Την κεφαΧην βαιττεις, το δε ^ήρας οΰττοτε βάψεις, 
 
 ούΒε τταρείάων εκτανύσεις ρντΙΒας. 
 μη τοίνυν το ιτρόςωττον άτταν ψίμνθω καταττλαττε, 
 
 ώςτε Ίτροςωττεων, κουχί ττρόςωττον εχειν. 
 ούΕέν yap irXeov εστί. τι μαίνεαι ; ούποτε φυκος 
 
 καν ψίμνθος τεύξει την Έκάβην ΈΧενην. 
 
 2. 
 
 Εϊ με φίΧεΐς, €pyω με φίΧει, καΐ μη μ' άΒίκήσης, 
 άρχην του βΧάτΓτειν την φιΧίαν θεμενος, 
 
 Ίτασυ yap άνΘρώττοίσιν εγώ πτοΧυ κρεσσονα φημι 
 την φανεραν εχθραν της ΕοΧερης φίΧίας, 
 
 φασί δε καΐ νηεσσιν άΧίττΧανέεσσί χερείους 
 τας ύφάΧους ττετρας των φανερών στηΧά^ων. 
 
ΜΑΡΚΟΣ ΑΡΓΕΝΤΑΡΙ02. 
 
 3. 
 
 Τλαυκω, καί Νηρηϊ, καΐ ΊνοΙ καΐ MeXuKeprTj, 
 και βυθίω ΚρονίΒτ), καΐ Χαμόθραξι θβοΐς, 
 
 σωθξΐ^ €κ TreXdjov^ ΛουκίΧλιος ώδε κβκαρμ,αι 
 τας τρίχας βκ κβφαλης- αλλο yap ovBev €χω. 
 
 L 
 
 Uph τον μαντιρ 'ΌΧυμττορ Όρτ^σιμος ηλθ' 6 τταΧαι 
 στης, 
 
 ^ fcal ΤΓβνταθλος "ΤΧας, και στα^ιβυς Μβρεκλής, 
 τις μβΧΧει ρικαρ αυτωρ top aywpa θελορτβς 
 
 ψωναΐ' κακάρος τοίς ΐ6ροΐς ipiScop, 
 τταρτες, βφη, νικατβ, μόρορ μ-η τις ae τταρΑθη, 
 και σε καταστρεψτ], και σε τταρατροχάση. 
 
 5. 
 
 ΠοΧΧας μνριάΒας ψηφίζωρ Αρτεμίδωρος, 
 
 και μηΒερ Βαττανωρ, ξτ/ βίορ ημιόνων, 
 ΤΓοΧΧακις αί χρυσού τιμαΧφεα φόρτορ εχονσαι 
 
 ΤΓοΧΧον νττερ ρωτον, χόρτορ εδονσι μόρορ. 
 
 6. 
 
 Κόσκιρορ η κεφαΧη σον, ΆττοΧΧόφαρες, ^ε^ερηταν, 
 η των σητοκόττωρ βυβΧαρίωρ τα κάτω- 
 
 ϋρτως μνρμηκων τρυττηματα Χοξα καΐ "ορθά, 
 γράμματα των Χυρικων Λύδια και Φρύδια. 
 
 ττΧηραφόβως ττυκτενε- καΐ ην τρωθτ}ς yap άνωθεν, 
 ταύθ' οσ' ^χεις, έξεις- ττΧείονα δ' ού Βννασαι. 
 
 ΜΑΡΚΟΤ ΑΡΓΕΝΤΑΡΙΟΤ. 
 
 Μηκετινυν μιννριζε τταρα δρνί, μηκετι φωρει 
 κΧωνος εττ' ακρότατου, κόσσυφε, κεκΧιμενος. 
 
 Η 
 
44 
 
 ΦΙΛΙΠΠ02. 
 
 ί'χθρόν σοο τοδβ SevBpov eireLjeo δ', αμττβλος βνθα 
 avreXkeL ^γλαυκών συσκως ifc ττεταλων 
 
 Κ€ίνης ταρσον epeiaov eiri κλάΒον, άμφΐ τ ίκβίνη 5 
 μ€\7Γ€, Xtjvp Ίτρογ^βων etc στομάτων iciXahov. 
 
 Spv^ yap eir ορνίθεσσυ φβρεί τον άνάρσιον Ιξόν 
 ά δε βότρνν aTepjev δ' ύμνοΊΤολονς Βρόμως. 
 
 ΦΙΛΙΠΠΟΥ. 
 1. 
 
 Ουρανός άστρα τά/χ^ίον άιτοσβεσει, η τά'χα νυκτός 
 
 ηβλίος φαώρην οψίν ά'πβρ^άσεταί^ 
 και 'γΧυκυ ναμα θάλασσα βροτοϊς αρυτησιμον et, 
 
 καΙ νβκυς eh ζωων 'χωρον άνα^ράμβταί, 
 η ττοτβ MatovlSao βαθυκλββς ουνομ * Ομηρου 5 
 
 Χηθη «γηραΧεων άρττάσΕται σβΧί^ων. 
 
 2. 
 
 ΤραμματίΚοΧ Μωμου στυ'γιου τέκνα, σήτες άττάντων, 
 
 τεΧγΐνες βίβΧων, Ζηνοδότου σκυΧακες, 
 ΚαΧΧιμάγου στρατιωταί, ον ως οττΧον ίκτανύσαντες, 
 
 ο^δ' αυτοί) κείνου ^Χωσσαν άττοστρεφετε, 
 συνδέσμων Χυτρών θηρητορες, οϊς το μίν η σφιν 5 
 
 ευα^ε, και ζητεΐν, εΐ κύνας είγε ΚύκΧωψ, 
 τρίβοίσθ' είς αιώνα κατατρύζοντες άΧίτροί 
 
 αΧΧων ες δ' ημας ων αττοσβεσατε. 
 
 3. 
 
 '/2 ξείνε, φεΰ'γε τον γοΧαζεττη ταφον, 
 
 τον φρίκτόν, ^ ΙτΓττωνακτος, ου τε γα τέφρα 
 
 Ιαμβίάζεί ΒουττάΧεων ες στύλος, 
 
 μΎ\ Ίτως ε^είρτις σφήκα τον κοιμωμενον, 
 
παλλάδας. 
 
 45 
 
 09 ούδ' έν "Αί^Ύ) νυν κεκοίμ^κβν χολον, 5 
 σκάζονσί μέτροί,^ ορΘα τοξ^ύσα^ €7Γη, 
 
 4. 
 
 Χαΐρβ Oea Παφίη' σην yap ael Βύναμίν, 
 
 κάΧλος τ' αθάνατου, κα\ σέβας Ιμεράβν 
 
 ττάντβζ τιμωσΰ θνατοί έφαμβρωι, 
 
 iv ττάσιν μύθοίς βρ^οίσίν re κάλοΐ<;. 
 
 Ίτάντη yap ττάσιν σην Βηλοΐς τιμήν, 5 
 
 ΠΑΛΛΑΔΑ, 
 1. 
 
 Χκ,ψη ττάς 6 βίος, καΐ iralyvLov. η μάθε ιταίζείν, 
 την στΓουΒήν μεταθβίς, ή φέρε τας οΒύνας, 
 
 2. 
 
 ^Ω, της μεγίστης του φθόνου ττονηρίας. 
 
 τον ευτυχή μισεί τις, ον θεος φιλεΐ. 
 
 οΰτως ανόητοι τω φθόνω ττΧανώμεθα, 
 
 οΰτως έτοίμως μωρία 8ου\εύομεν, 
 
 "ΕΧληνές έσμεν άνδρες εσττοΒωμένοι, 5 
 
 νεκρών έχοντες έΧττίΒας τεθαμμένας. 
 
 άνεστράφη yap πάντα νυν τα πτράτ^ματα, 
 
 3. 
 
 Πάντα μεν oiSa, \έyεις' άτέλης δ' εν ττάσιν υιτάρχεις. 
 yευόμεvoς ττάντων ούΒέν έχεις ϊΒιον. 
 
46 
 
 ΠΑΥΛΟΣ. 
 
 4. 
 
 Γης βτΓββην γυμνός, <γνμν6ς θ' υττο ηαίαν άττεψί* 
 καΙ τί μάτην μογθώ, <γνμνον όρων τό τέλος ; 
 
 5. 
 
 ■Ήί> ο φίλος Τί λάβτ/, "Α6μιν€ Φράτερ^' ευθύς 
 e'ypa'^ev' 
 
 ην δ' αυ μη τι λάβτ}, το "Φράτερ'* είττε μόνον, 
 ώνια <yap /cat ταύτα τα ρήματα, αύταρ έγωγε 
 ουκ έθέλω Δόμινε' ού <yap εχω Βόμεναι. 
 
 β. 
 
 '^12 της βραγείας ηΕονης της του βίου. 
 την οξύτητα του χρόνου ττενθησατε. 
 ημείς καθεζόμεσθα καΐ κοιμώμεθα, 
 μοχθοΰντες η τρυφωντες' ό δε γ^ρόνος τρί'χει^ 
 τρεγευ καθ' ημών των ταλαιττωρων βροτών, ^ 
 φέρων εκάστου τω βίω καταστροφήν. 
 
 ΠΑΤΛΟΤ ^ΙΛΕΝΤΙΑΡΙΟΤ. 
 
 Ού τό ζην γαρίεσσαν εχει φύσιν, ά\\α τό ρίψαι 
 
 φροντίδας εκ στέρνων τας ιτολίο κροτάφους, 
 ττλοΰτον ε'χευν εθέλω τον εττάρκιον η 8ε ττερισση 
 
 θυμόν άεϊ κατεΒεί 'χρυσομανης μελέτη, 
 ένθεν εν άνθρώττοίσιν άρείονα ττολΧάκί 8ηείς 
 
 καΐ ττενίην ιτλούτου, καΐ βίότου θάνατον^ 
 ταύτα σύ ^ί<^νωσκων κραΒίης ίθυνε κελεύθους^ 
 
 είς μίαν είςορόων ελίΓίΕα, την σοφίην. 
 
( 
 
 ΑΓΑΘΙΑΣ. 
 
 ΑΓΑΘΙΟΤ SXOAASTIKOT. 
 
 Κβΐτο^ μίν 'Α\κιμίνη<ί !€€ΐ<:ακωμίνο^ ifc ττνρβτοΐο, 
 
 καΐ Trepl Χαυκανίην βραηχ^ Χαρυ^ψοων, 
 νυσσ6μβν6, τβ rb ττλβνρ'ορ cire ξνφίεσσιν άμυχθίν 
 ^ fcai Θαμ^, 8υςκ€λά8οις άσθμασι ττρενστωωρ' 
 ή\θ6^8^ ΚαΧλί^νωτος 6 Κώϊος, 6 ΤΓλατυλέσχης, 
 
 της ΊταιωνιάΒος ττΧηθόμβνος σοψίης, 
 ττασαν 'έχων ιτρό^νωσιν iv dXyeacp, οΰ τι ττβριττόρ 
 
 αλλο ιτροα^^βΧΚων, η το ^ενησόμενον. 
 'Λλκιμίνου^ δ' ehofcevev ανάκΚισυν, 'iic τβ ιτροςώττον 
 
 φραζβτο, fcal τταλάμης favev βιησταμίνω^^ 
 fcal Th nrepl κρισίμων φαέωρ βΚο^ίζβτο ηράμμα, 
 ττάντ' άνατΓβμ'πάζων, ονχ ίκ^^ Ίτγτγο κράτους, 
 καν τότ6 Τ7)ν ιτρ6ηνωσιν h ΆΧκυμίνην άνεφώνβι 
 
 ^ σεμνοτΓροςωττησαζ καΐ σοβαρευόμβνο^ 
 eh/e φάρυ^ξ βομββΰσα, καΐ ciypta τύμματα irXevpov, 
 . ^ '^f^ ^υρβτω Χηξτ] ττνβνμα. 8ασυνόμ6νον, 
 ούκίτι τεθνφι irXevpiTih' τούτο r^hp ήμΐν 
 ^ σύμβοΧον έσσομίνη^ εστίν άττημοσύνης. 
 θάρσβί' τ6ν νομικ6ν 8k κάΧβι, καί χρήματα σαυτου 
 
 €ύ 8ίαθ€ΐζ, βιότον Xyjye μβρομνοτόκον, 
 καίμ6 τονΙητρόν, ττρορρησιοζ ehe/cev εσθΧης, 
 iv τριτάτ^ μοίρτ) κάΧΧι,ττε κΧηρονόμον. 
 
 2. 
 
 ΈΧΧανΙς τριμάκαιρα, καΐ ά χαρίεσσα Αάμαξι,ς 
 -^^ ηστην μεν ττάτρας φeyyea Α6σβιά8οζ. 
 6κκα8' Άθηναί?]σο συν οΧκάσιν ενθά86 κέΧσας 
 
 ^ ταν ΜίτνΧηναίαν ydv άΧάτταξε Πάχης, 
 ταν^ κουραν ά8ίκω<; ηράσσατο, τώ? 8k συνεύνω^ 
 βκτανεν, ώζ τηναζ τ^δβ βοησόμενος. 
 Η 2 
 
48 ΑΓΑΘΙΑΣ. 
 
 ταΐ Be κατ ΑΙ^αίοίο ροον ττΧατύ Χαΐτμα φβρύσθην, 
 
 fcal ΤΓοτί ταν κρανααν Μοψοττίαν Βραμβτην 
 οάμω δ' αΎ^βλέτην άΧίτημονο<; epja ΙΙάγ7]τος, 
 
 μέσφα μιν eh ολοην κηρα συνηλασάτην. '^^ 
 ΎοΙα μέν, ώ κούρα, τΓβτΓονήκατον άψ δ' έττΐ ιτάτραν 
 
 ηκ€'τον. 6V δ' αντα κβΐσθον άττοφθίμενα" 
 €υ δε "πόνων άττόνασθον, eirel ίτοτΙ σαμα συνεύνων 
 
 evheroVy e? κΧβίνάς μναμα σαοφροσύνας' 
 ύμ.Ρ€νσίΡ δ' 6Τί ττάντες 6μ6φρονα<ζ ήρω'ί'νας, 15 
 
 Ίτάτρας fcal ττοσίων ττηματα τισαμβνα^;. 
 
 3. 
 
 "ΑΧλορ ΑριστοτίΧην, Νικόστρατον, ΙσοττΧάτωνα, 
 
 σκίν^αΧαμοφράστην αΐΊτυτάτη<ζ σοφίη<;^ 
 τοΐα 7Γ€ρϊ ψυχ7]ς τίς ανβίρετο' " ttw? θέμι^ elirelv 
 
 την ψυχην, θνητην, η ττάΧίν άθάνατον ; 
 σώμα Be Bel KaXeeiv, η άσώματον ; ev Be νοητοί ^ 
 
 τακτέον, ή Χητττοΐς, ή το συναμφότερον ; " 
 αύταρ ο τας βίβΧου^ άνεΧεξατο των μετεώρων, 
 
 seal το Trepl ψυχτ^ζ epjov ΆρίστοτεΧονς, 
 καΐ τταρα τω ΦαίΒωνυ ΤΐΧατωνικον ΰψος i7rcyvov<i 
 
 ττάσαν ένησκήθη ττάντοθεν ατρεκίην. 1^ 
 eiTa ΊτερίστεΧΧων το τρφώνων, είτα yeveiov 
 
 άκρα καταψηγ^ων, την Χύσιν εξεφερεν 
 " είττερ οΧως εστί ψνχτϊς φύσις, ovBe yap οϊΒα, 
 
 η θνητή ττάντως εστίν ή αθάνατος, 
 στ6<γνοφυης η άνΧος' όταν δ' Αχέροντα •περησ^ς, 15 
 
 κείθί το νημερτες ηνώσεαί, ώς 6 ΙΊΧάτων, 
 el δ' εθεΧεις, τον τταΐΒα ΚΧεόμβροτον Άμβρακίώτην 
 
 μίμου, /cat τε^εων σον Βέμας εκχάΧασον. 
 και κεν εττν^νοίης ΒΙχα σώματος αντίκα σαυτόν, 
 
 μουνον οττερ ζητείς τονθ' υττοΧειττόμενος."" 20 
 
ΑΓΑΘΙΑΣ. 
 
 49 
 
 Λητόϊος καί ΙΙαΰλοζ άΒέλφβω αμφω eovre 
 
 ξννην μ€Ρ βίότον σνζυ^ίην βγίτην, 
 ξυνα δε και Μοίρης Χα'χετην \ίνα, καΐ τταρα ΘΙνα 
 
 ΒοςτΓορίην ξννην αμφεβαλοντο κόνιν. 
 ovSe yap άλΧηλοιν ζωβιν άιτάνβυθβ Βννάσθην, 
 
 αΧλα συνετρβ'χίτην και τταρα Φβρσβφόνην. 
 γαίρβτον ω ^Χυκ,βρω καί ομόφρονβ' σηματι υμεων 
 
 ώφέλ€ν ΐΒρνσθαί βωμοζ 'Όμοφροσύνη^, 
 
 ΕυΒια μβν πόντος ττορφυρεται· ού jap άητη<ζ 
 
 κύματα XeuKatvec φρικί γαρασσόμενα. 
 ουκ6Τΰ Be σίΓίλάΒβσσί ΤΓβρικΧασθεΐσα θάλασσα 
 
 βμτταλίν αντωττος ττροζ βάθος ehdyeTai, 
 οΐ ζβφυροί Ίτνβίουσίν, Ιττίτρνζβί Be γελιΒων 5 
 
 κάρφεσι κοΧλητον πτηξαμενη θαλαμον. 
 θάρσεί ναυτίΧίης ΙμΊτείραμε, καν τταρα Χνρτιν^ 
 
 καν Ίταρα ^ίκεΧίκην ττοντοττορυς κροκαλην. 
 μοννον βνορμίταο τταραΐ βωμοΊσι ΐΐρίψτου 
 
 η σκάρον, η βωχας φΧεξον ερευθομενους, . 10 
 
BUCOLIC POETS. 
 
 ΘΕΟΚΡΙΤΟΤ, 
 
 ^ΕΧενης ^ΕττιθοΧάμως. 
 
 "Εν τΓοκ αρα ^ττάρτα, ξανθότρυγ^ι τταρ Μενελάω 
 ιταρθενικαί θαΧλοντα κομαις νακινθον βχοισαι, 
 ττρόσθβ νβο^ράιττω θαΧάμω γορον εστάσαντο, 
 ΒωΒεκα ταί Ίτραται ττολιος, μεηα γ^ρημα Λακαινάν, 
 άνικ,α ΤυνΒαρεω κ:ατεκΧαξατο ταν αηαιταταν 
 μναστευσα'ζ ΈΧεναν 6 νεώτερος ^Ατρεος νΙών, 
 αεώον δ' αρα πτασαι ες εν μεΧος ε^κροτεοισαί 
 τΓοσσί ττερίττΧεχτοίς, ττερί δ' ϊα'χε δώ/χ.' νμεναίω. 
 
 Ουτω, 8η ΐΓρωίζε κατεΒραθες, c5 φίΧε γαμβρέ ; 
 η ρά τις εσσι Χίαν βαρυη/ουνατος ; η ρα φίΧυττνος ; 
 η ρα ττοΧυν τιν' ετηνες^ ofc^ είς ευναν κατεβάΚΧευ ; 
 ευ'Βειν μαν σιτευ^οντα κ,α& ωραν αυτόν εγ^ρην τυ, 
 '^αϊΒα δ' εαν συν τταισΐ φιΧοστόρ^^ω τταρα ματρί 
 Ίταίσ^είν ες βαθνν ορθρον. εττεί καί ενας καΐ ες άω 
 Η:ης ετος εξ ετεος, ΜενεΧαε, τεα ννος αΒε, 
 οΧβιε <γάμβρ\ άβαθος τις εττεττταρεν εργομενω τοι 
 ες Έ,Ίτάρταν, αττερ ωΧΧοί άριστεες, ως ανυσαιο. 
 μουνος εν ημιθεοις KpovlSav Αία ττενθερον εξεΙς- 
 Ζανός τοι θυγάτηρ ύττο ταν μίαν ΐκετο γΧαΐναν, 
 οία ^Ayadha νυν yalav ττατεϊ ου^εμι αΧΧα, 
 ή μέ<γα κ,εν τι τέκοίτ, εΐ ματερι τίατοι 6μοΙον> 
 άμμες δ' αΐ ττασαί συνομάΧίκες, αϊς Βρόμος CfJvτoς 
 
ΘΕΟΚΡΙΤΟΣ. 
 
 δ1 
 
 'χρίσαμβναις άνΖριστί τταρ Ενρωταο Χοετροΐς^ 
 
 τβτρακίς εξηκοντα κοραυ, θηΧυς νβόΚαια' 
 
 ταν ουδ' αν τις άμωμος, ίπτβί χ' 'EXeva τταρισωθ^. 25 
 
 Άως αντβΧλοίσα καΧον Βιεφαι,νβ ττρόςωιτον 
 
 ΤΓοτνιον, ΐξβ τ€ \€VKov eap γβιμωνος άν^ντος^ 
 
 ώδε και ά 'χρυσία ^EXeva Βίαφαίνετ ev άμΙν* 
 
 ΤΓίβίρα μεγα Χαον άνβΒραμβ κόσμος άρούρα 
 
 η καπω κυτταρίσσος, η αρματι ΘβσσαΧος Ιττιτος, 30 
 
 ώδε καΐ ά ροΒό-χρως ^EXeva ΛακεΒαίμονι κόσμος^ 
 
 ουτβ Τις 6Κ ταΧάρω ττανίσ^εται, epya τοιαύτα, 
 
 ουτ^ evi ΒαώαΧβω ττυκινωτβρον ατριον ιστω 
 
 Κ€ρκί8ι σνμιτΧέξασα μακρών βταμ' €Κ κέΧβόντων 
 
 ου μαν ούΒε Χνραν τις βττίσταται ώδε κροτησαι 35 
 
 Λρτβμιν άβίΒοισα καΙ βνρυστβρνον ^Αθάναν, 
 
 ως ^EXeva, τας ττάντβς εττ' ομμασιν ιμβροί ίντι, 
 
 ω καΧα ω 'χαρίεσσα κόρα, τυ μ\ν οίκβτις ηΒη, 
 
 αμμβς δ' €9 Βρόμον ηρι και βς Χβιμωνια φνΧΧα 
 
 €ρψοΰμ€ς, στεφάνως Βρεψενμεναι άΒυ ττνεοντας, 40 
 
 τΓοΧΧα τ€ονς, ^EXeva, μεμναμβναι, ως yaXaO^vai 
 
 αρνες ^βιναμίνας οίος μαστον ττοθβοισαι. 
 
 ττρατα τοι στβφανον Χωτω '^αμαΐ αύξομενοιο 
 
 ιτΧεξασαι, σκιεραν καταθησομβν ές ττΧατάνιστον 
 
 ττράτα δ' αρ^υρβας ίξ οΧττιΒος vypov άΧειφαρ 45 
 
 Χαζόμβναι σταξβυμβς ύττο σκίβραν ττΧατάνιστον 
 
 γράμματα δ' ev φΧοιω yeypd'yjreTai, ως τταριων τις 
 
 αννείμτ]· " Βωροις τι σέβου μ\ ^ΕΧβνας φυτόν είμι,'^ 
 
 γ^αίροις, ω νύμφα, γαίροις ευττβνθβρε yaμβpe, 
 Αατω μεν Βοίη, Λατω κωροτρόφος, υμμιν 
 ευτεκνίαν Κύττρις δε, θεα Κυττρις, ίσον ερασθαι 
 άΧΧαΧων Ζευς δε ΚρονίΒας, Ζευς αφθιτον οΧβον^ 
 ως εξ ευττατριΒαν εις ευττατρίΒας ττάΧιν evOrj, 
 ευδετ' ε9 άΧΧάΧων στερνον φιΧότητα πνέοντες, 
 και ττόθον eypεσθaι δε TTpo? άω μηττιΧάθησθε. 5^ 
 νεύμεθα καμμες ες ορθρον, εττεί κα ττρατος άοιΒός 
 
52 ΒΙΩΝ. 
 
 εξ εύνας κέλαΒηστ} ανασγων ευτριγα Σειράν. 
 'Τμαν ω 'Τμβραι,ε, ^άμφ βττί τωδε γαρείη^, 
 
 ^EiTLj ράμματα» 
 1. 
 
 !^λλθ9 ό Χΐος' eyo) δε Θεόκριτος, o? ταδ' έγραψα, 
 είς ατΓΟ των ττόλλων ειμί Έΐνρακοσίων, 
 
 νΓος ΊJpaξa'yόρao, ττερίκλείτης τε Φολίννης* 
 Μ,ούσαν δ' οθνείαν ουτιν εφελκυσάμην. 
 
 2. 
 
 *0 μουσοττοως ενθάΒ' '^Ιττττωναξ κείται, 
 εΐ μεν 'πονηρός, μη πτοτεργευ τω τνμβω' 
 ει δ' εσσι κρημνός τε και τταρα 'χρηστων, 
 Θαρσεων καθίζεν, κην θεληζ, άττόβρυξον. 
 
 ΒΙΩΝΟ^, 
 
 ^ΕτΓίτάφίος ^ΑΒωνώος. 
 
 Αίαζω τον 'ί4.^ωνίν' άττωλετο καλοζ "ΑΒωνις. 
 ωλετο καΧος "Α^ωνις, ετταιάζουσυν 'Έρωτες. 
 μηκετί ττορφυρεοίς ενο φαρεσΰ, Κυττρί, καθευΒε' 
 eypeo δειλαία κνανόστοΧε καί ιτΧατά^ησον 
 στάθεα καί λεγε ττασιν άττωλετο καΧος "ΑΒωνις. 
 
 Αίάζω τον'ΆΒωνίν ετταίάζουσίν "Ερωτες, 
 κείται καΧος "ΑΒωνίς εττ' ωρεσι μηρον ο^όντι 
 Χευκω Χευκον ο^όντι τυττείς, καί Κυττριν άνια 
 ΧετΓτον άττοψύχ^ων το 8ε οΐ μεΧαν εϊβεται αίμα 
 γ^ίονεας κατά σαρκός^ υττ^ οφρύσυ δ' όμματα ναρκτ), 
 
ΒΙί2Ν. 
 
 53 
 
 καΙ το poSov φεύγει τω χε/λεοί* άμφΐ Be τήνφ 
 θνάσκβί καΐ το φίΧαμα, το μηττοτε Kv7rpi<; άφησβί. 
 Κύττρώί μεν το φίΧαμα καΐ ού ζώοντο^ αρέσκει^ 
 αλλ' ουκ ο18εν "Α8ωνΰς 6 μιν θνάσκοντ' εφΙΧασβν. 
 
 ΑΙάζω τον "ΑΒωνυν ετταιάζουσίν "Ερωτες, 15 
 dypiov, aypiov ε\κο<; εγει κατα μηρον ΆΒωνις* 
 μείζον δ' ά Κυθερεια φέρει ττοτίκάρΕιον eX/co?. 
 Εείνον μεν ττερί τταΐΒα φίΧοί κ,ννε<ζ ωρύσαντο, 
 καΐ Νύμφαί κΚαίονσιν ορειάΒε^ζ' ά δ' ΑφροΒίτα, 
 Χνσαμένα ττΧοκαμΐΒας, άνα Βρνμώς αλάΧηταί 20 
 ττενθαΧεα, νηττΧεκτος, άσάνΒαΧος' αί Be βάτοι vlv 
 ερ'χρμέναν κείροντί καΐ ίερον αίμα Βρεττονταΐ' 
 οξύ Βε κωκνοισα Βι αηκ,εα μακρά φορεΐταί, 
 Ασσνρων βοόωσα ττόσιν και τταιΒα καΧενσα. 
 άμφι Βε μιν μέΧαν εϊμα ιταρ ομφαΧον αΙωρειτο, '^5 
 στάθεα δ' εκ γειρων φοινίσσετο, οΐ δ' υττο μαζοί 
 γιόνεοι το πτάροιβεν ΑΒώνιΒι ττορφυροντο. 
 
 ΑΙαϊ ταν Κνθέρειαν, ετταιάζουσίν "Ερωτε<ζ. 
 ώΧεσε τον καΧον dvBpa, συνώΧεσεν ιερόν ειΒο<;. 
 ΚύττριΒι μεν καΧον εϊΒος, οτε ζώεσκεν ΑΒωνι<;' 30 
 κάτθανε δ' ά μορφα συν ΑΒώνιΒι ΚύττριΒος. αίαι 
 ώρεα ττάντα Χέ^οντι και αΐ Βρύες, ΑΙ τον ΑΒωνιν. 
 και τΓοταμοΙ κΧαίοντι τα ττενθεα τά<; ΑφροΒίτα<ζ, 
 και Tray αϊ τον ΑΒωνιν εν ώρεσι Βακρνοντι, 
 άνθεα Β' εξ οΒύνας ερυθαίνεταΐ' ά Be Κύθηρα 35 
 ττάντας άνα κναμώς, άνα ττάν νάττος οίκτρον άεΙΒεΐ' 
 Αιαΐ τάν Κυθερειαν, άττώΧετο καΧ^ς ΑΒωνι<ζ' 
 Αχώ Β' άντεβοασεν, άττώΧετο καΧος ΆΒωνίζ. 
 
 ΚύττριΒο'ζ αΐνον έρωτα τις ουκ εκΧανσεν άι αιαΐ. 
 ώ? ϊΒεν, ώ? ενόησεν ΑΒώνιΒος άσχετον εΧκος 40 
 ώ? ϊΒε φοίνιον αίμα μαραινομενω ττερΙ μη ρω, 
 ττάχεας άμττετάσασα κινύρετο' μεΐνον ^ΑΒωνι, 
 ΒύςτΓοτμε μεΐνον ^ΑΒωνι, ττανύστατον ως σε κιχείω, 
 ως σε ττερηττύξω, καΐ ^LiXea χείΧεσι μίξω> 
 
54 
 
 ΒΙΩΝ. 
 
 έγρεο τυτθόν, ^ΆΒωνο, το δ' αν ττνματόν φίΧασον. 45 
 
 τοσσοντόν μ€ φίλασον, οσον ζώβί το φίΧαμα' 
 
 αχρ^9 άτΓο ψνχήζ €9 €μον στόμα κής βμον ητταρ 
 
 Ίτνβνμα τ€ον pevarj, το δε σβΰ jXvkv φίΧτρον άμελξω, 
 
 €κ he ΤΓΐω τον βρωτα' φίΧαμα δε τοΰτο φυλάξω 
 
 ώς αυτόν τον ^'ΑΒωνιν έττβΐ συ μβ, 8ύςμορ€, φεύ'γβίς. 50 
 
 φει;γεέ9 μακρόν, ^'ΑΒωνι, καΐ βρχ^εαί είς Ά'χβροντα 
 
 καΐ στυ'γνόν βασίΧηα καΐ αηριον α δε τόΧαινα 
 
 ζώω fcal θβός έμμί, καΐ ου ^ύναμαί σε 8ιώκ€ΐν. 
 
 Χάμβανβ, Περσεφόνα, τον βμον ττόσιν βσσί yap αύτάς 
 
 ΊΓοΧλον βμβυ κρέσσων το δε ττάν καΧον βς σε καταρρεΐ. 55 
 
 είμΐ δ' εγώ ΤΓανάττοτμος, €γω δ' άκόρεστον άνίαν, 
 
 καΐ κΧαίω τον "ΑΒωνιν, 6 μοι Θάνε, καΐ σεσόβημαι. 
 
 θνάσκείς, ω τριττόθατε' ττόθος δε μοί ώς οναρ ετττη' 
 
 χήρα δ' ά Κυθερεια, κενοί δ' άνα Βώματ^ "Έρωτες. 
 
 σοΙ δ' άμα κεστος οΧωΧε, τί yap, τολμηρέ, κυνα^εϊς ; 60 
 
 κάλος εών τοσσοΰτον εμήναο θηρσί Ίταλαίειν ; 
 
 ώδ' ολοφύρατο Κύττρις' ετταιάζουσιν "Ερωτες, 
 
 αίαΐ τάν Κυθέρειαν, άττώλετο κάλος "ΑΒωνις. 
 
 Βάκρυον ά Τίαφία τόσσον χεει, οσσον ΑΒωνις 
 
 αϊμα γεεν τά δε ιτακτά ττοτϊ γθονΧ ηίηνεται, άνθη, 65 
 
 αίμα poSov τίκτει, τά δε Βάκρυα τάν άνεμώναν. 
 
 ΑΙάζω τον ΑΒωνιν άττώλετο κάλος ΑΒωνις, 
 μηκέτ' ενί Βρυμοΐς τεον άνέρα μύρεο, Κύττρι. 
 ουκ άηαθά στιβάς εστίν ΑΒώνώι φυλΧάς ερημα' 
 λεκτρον εχοί, Κυθερεια, το σον τόδε νεκρός "ΛΕωνις, 70 
 καΐ νέκυς ων καλός εστί, κάλος νέκυς, οία καθεύΒων. 
 κάτθεό viv μαλακοΐς ενί φάρεσιν, οϊς ενίαυεν, 
 τοις μετά σεΰ ανά νύκτα τον Ιερον ϋττνον εμίχθη, 
 τταηχρύσψ κλιντηρν ττοθεΧ τοι στυηνός ΆΒωνιν. 
 βάλλε δ' ενϊ στεφάνοισι καΐ άνθεσι ττάντοσ', ιν' αΰτως, 75 
 ώ9 τηνος τέθνακε, καΐ άνθεα ττάντα μαρανθτ}. 
 ραίνε δε μιν ^υρίοισιν άλείφασι, ραίνε μύροισιν, 
 ολΧύσθω μύρα ιτάντα' το σον μύρον ώλετ' '^δωζ^^9. 
 
ΜΟΣΧΟΣ. 
 
 55 
 
 κΙκΧιται άβρο^ 'Ά^ωνις ev el^aau ττορφυρβοίσιν 
 
 αμφΐ Be μιν κλαίοντες άναστενάχουσίν'Ερωτβς, 80 
 
 κβφαμενοΰ 'χαίτα<; βττ ΑΒωνιΒί' γω μεν οΐστως, 
 
 09 δ' €7γΙ τόξον 6βαίν\ 0? δ' ΙτττερνίσΒβ φαρετραν, 
 
 γω μεν εΧυσβ irlhCkov ^ΑΒωνώος, ω, Be Χεβητί 
 
 'χρνσείω φορεοίσίν νΒωρ, ο δε μηρία Χονεί, 
 
 09 δ' οτΓίθεν ΊΓτερυηεσσιν άναψύχ^εί τον "ΑΒωνίν. 85 
 
 Αίαΐ ταν Κνθερει,αν, ετταιάζουσυν "Έρωτες, 
 εσβεσε ΧαμτταΒα ττασαν εττί φΧιαΙς ^Τμεναως, 
 καί στεφος εξεκεΒασσε ηαμ7]Κιον' ουκετι δ' '^Τμάν, 
 1 μαν ουκετ αεώε εον μεΧος, αοε οε αιαι. 
 αίαϊ και τον "ΑΒωνιν ετι ττΧεον η ^Τμεναως 90 
 αΐ Χάριτες κΧαίοντι τον νΙεα τω Ktvvpao, 
 ωΧετο καΧος 'ΑΒωνος, εν άλΧ-ηΧαίσι Xeyoiaat. 
 αίαι δ' οξυ Χε^γοντι ττοΧυ ττΧεον η τν Λιωνα. 
 καί Μοΐσαί τον "'ΑΒωνιν άνακΧαίουσιν "ΑΒωνιν, 
 και μιν ετταείΒουσιν, 6 Βε σφίσιν ουκ εττακούει. 95 
 ου μαν ουκ εθεΧει, Κωρα Βε μιν ουκ άιτοΧύει. 
 Χηγε ηόων Κυθερεια, τοσημερον ισχεο κομμών 
 ΒεΙ σε τταΧιν κΧαυσαι, ττάΧιν είς ετος αΧΧο Βακρυσαι. 
 
 Moxxor. 
 
 Α Κύττρις τον "Ερωτα τον υΙεα μακρόν εβωστρεί' 
 
 εΐ τις ενί τριοΒοισι ιτΧανωμενον εϊΒεν 'Έρωτα^ 
 
 ΒραττετίΒας εμός εστίν 6 μανυτας ^ερας εζεΐ. 
 
 μισθός τοι το φίΧαμα το ΚύττριΒος' ην δ' άJayr}ς νιν, 
 
 ου ^υμν})ν το φιΧαμα, τυ δ', ω ξενε, καί ττΧεον εξεΐς. 5 
 
 εστι δ' ο τταϊς ττερίσαμος, εν είκοσι ττασι μάθοις νιν. 
 
 'χρωτα μεν ου Χευκός, ττυρ), δ' εϊκεΧος- όμματα δ' αυτω 
 
 ΒριμύΧα καί φλο^γοεντα" κακοί φρένες, άΒυ ΧάΧημα' 
 
 ου yap Ίσον νοεει καί φθεyyeτaι' ως μεΧι φωνα' 
 I 
 
56 
 
 Μ02Χ0Σ. 
 
 ev δε χολα νόος εστίν άναμβρος, ηπτεροπευτας, iq 
 ovBev αΚαθευων, SoXtov βρεφο<ζ, ajpia τταίσ^ευ. 
 ενττΧόκαμον το κάρανον βγει δ' Ιταμον το Ίτρό^^ωττον. 
 μίκκύΧα μεν τηνω τα 'χερύ^ρια, μακρά δε βαΧλε// 
 βάΧλεί κήζ Άχ^εροντα καΐ ^Λί'^εω βασιληα. 
 ^νμνος μεν το^ε σωμα, νοος δε οΐ εμίΓεττύκασταΐ' 15 
 κα\ τττερόεί'ζ ως όρνις εφίττταταί άλλοτ' εττ' αΧλως 
 άνερας η^ε ηνναΐκας, εττΐ σττΧάγχνοίς δε κάθηταΰ' 
 τόξον εγεί μαλα βαιόν, νττερ τόξω δε βελεμνον 
 τυτθον Ιητί βεΧεμνον, ες αίθερα δ' αγ^ρι φορεΐταί. 
 καΐ 'χρυσεον ττερί νωτα φαρετρών ενΒοθύ δ' εντί 20 
 τοί ΤΓίκροΙ κάλαμοι, τοις ττοΧλακι κημε τιτρωσκει. 
 ττάντα μεν aypia, ττάντα' tto\v ττλείον δε οΐ αύτω 
 βαια Χαμττας εοΐσα, τα 'ΆΧιον αύτον άναίθει. 
 ην τυη εΧ^ς τηνον, Βησας αγε, μηΒ' ελέησες· 
 κην 7Γ0Τ ΪΒύ)^ κΧαίοντα, φυΧάσσεο μη σε ττΧανησΎ). 25 
 κην <γεΧάη, τυ νιν εΧκε' και ην εθεΧη σε φιΧασαι, 
 φευ^ε' κακόν το φίΧαμα' τα γε'ΐΧεα φάρμακόν εντι. 
 ην δε λεγτ;, Χαβε ταύτα, ^χαρίζομαι οσσα μοι οττΧα, 
 μ^η τυ 9iyr}^, ττΧανα Βωρα' τα jap ττυρί ττάντα βεβαττται. 
 
PAET Π. 
 
 IAMBIC POETS. 
 
 ΑΡΧΙΛΟΧΟΤ. 
 1. 
 
 'AairlSt μεν ΙΙαίων rt? aydXXerai, rjv τταρα θάμνω 
 βντος άμώμητον κάΧΧιττον ουκ βθάΧων, 
 
 αύτος δ' ίξεφυ^ον θανάτου τέΧο^ ααττίζ εκείνη 
 ερρετω- εξαΰτις κτήσομαο ού κακίω, 
 
 2. 
 
 ΚηΙεα μεν στονόεντα, ΠερίκΧεες' οΰτε τι<^ αστών 
 
 μεμφ6μενο<ζ θαΧίης τερψεταί ού8ε ΊτόΧΰς. 
 τοίους yap κατα κΰμα ττοΧυφΧοΙσβοιο θαΧάσσης 
 
 εκΧασεν, οΙΒαΧέους ϊσγρμεν άμή> οΒύνη 
 ττνεύμονας' άΧΧά θεοί yap άνηκεστοισι κακοισιν, 5 
 
 ώ φίΧ , εττΐ κρατερην τΧημοσύνην έθεσαν 
 φάρμακον. αΧΧοτε δ' άΧΧος βχει τόΒε- νυν μεν ες ήμέας 
 
 ετράττεθ', αίματόεν δ' εΧκος άναστενομεν, 
 εξαυτις δ' έτερους ετταμείψεταο- άΧΧα τάχιστα 
 
 τΧήτε yυvaκεcov ττενθος άττωσάμενοι. 10 
 
 3. 
 
 Οΰ μοί τα Γύyεω του ττοΧυχρύσου μεΧει, 
 ούδ' εΐΧέ ττώ με ξήΧος, ούδ' άyaίoμaί 
 θεών epya, μεyάXης δ' ουκ ερώ τυραννίΒος' 
 άττόττροθεν yάp εστίν οφθαΧμών εμών. 
 
58 
 
 ΑΡΧΙΛΟΧΟΣ. 
 
 4. 
 
 Τοις Θβοΐς τίθεί τα ττάντα' ττοΧΧάκίς μίν i/c κακών 
 άν8ρας ορθουσιν μέλαινα κβιμβνους εττΐ χθονί' 
 τΓοΧΧάκίς δ' άνατρειτουσι, καΐ μάΧ' ev β€βηκ6τα<ζ 
 ύτΓτίους κΧίνουσ'' βττβίτα ττοΧΧα jLyveraL κακά, 
 καΐ βίου χρήμΐί ττΧαναταί καΐ νόου τταρηορος. 
 
 5. 
 
 Χρη χάτων αεΧτττον ovBep εστίν, ovS' άττώμοτον, 
 ovhe θανμάσων, εττβώη Ζβνς ττατηρ ^ΟΧυμττίων 
 €Κ μεσημβρίας εθηκε νύκτ άιτοκρνψας φάος 
 ήΧίου ΧάμτΓοντος' vypov δ' -^λ^' eV ανθρώπους 8εος. 
 εκ δέ του ουκ άτηστα' πάντα κάττίεΧιττα yL·yvετaί 
 άνΒράσίν μη8εΙς εθ' υμών είςορών θαυμαζετω, 
 μη8' tV άν 8εΧφΐσί θήρες άνταμείψωνται νομον 
 ενάΧίον, και σφίν θαΧάσσης ηγ^εντα κύματα 
 φίΧτερ ηπείρου ^ενηται, τοισι δ' η Βύειν ορος. 
 
 Θυμε, θύμ' άμη^χάνοισι κη^εσιν κυκώμενε, 
 αΐνα δ' ευ μένων άΧεξευ, προςβαΧών εναντίον 
 στέρνον, ενΒόκοίσίν ε'χθρών πΧησίον κατασταθείς 
 άσφαΧέως' καΐ μήτε νικών άμφάΒην ά^άΧΧεο, 
 μηΒε νικηθείς εν οϊκω καταπεσών οΒύρεο. 
 άΧΧα 'χαρτοισίν τε χαίρε, καΐ κακοΐσιν άσχάΧα 
 μη Χίην ηίηνωσκε δ' οΧος ρυσμος ανθρώπους εχει. 
 
 7. 
 
 Ού φιΧεω με^αν στρατη^ον ούΒε ΒιαπεπΧΐΎμενον^ 
 ούΒε βοστρύχοισι yadpov, ούΒ' ύπεξυρημένον, 
 άΧΧά μοι μικρός τις εϊη, και περί κνήμας ιΒεΐν 
 ραιβός, άσφαΧεως βεβηκώς, κάπινώμασιν Βασύς. 
 
ΣΙΜί2ΝΙΔΗΣ. 
 
 8. 
 
 ^Ερεω TLV ύμΐν αΐνον, ω ΚηρυκίΒη, 
 
 αγνυμενη σκυτάλη. 
 'ΤΓίθηκος yet θηρίων αποκριθείς 
 
 μουνος άν Ισγατι-ψ' 
 τω δ' a/)' αλωττηξ κβρ^αΧβη συνψτετο 
 
 ττυκνον βγουσα νόον .... 
 
 9. 
 
 *ιβ Ζευ, ττάτερ Ζευ, σον μεν ουρανού κράτος^ 
 
 συ ο ερΎ εττ ανσρωττων ορας 
 \εωρ<γα καί θεμιστα' σοΙ 8ε θηρίων 
 
 ύβρις τε και Βίκη μέλει. 
 
 ΧΙΜίΙΝΙΔΟΤ ΑΜΟΡΓΙΝΟΤ. 
 
 1. 
 
 ΤΙερι Γυναικών. 
 
 Χωρίς (γυναικός θεος εττοίησεν νόον 
 τα ττρωτα. την μεν εξ ύος τανυτρί'χρς, 
 ΤΎ] ττάντ^ άν οίκον βορβόρω ττεφυρμενα 
 άκοσμα κείται, και κυλινΒεΐται 'χαμαί' 
 αυτη δ' αλουτος αττλυτοις εν ειμασιν 
 εν κοττρίτισιν ημενη ττιαίνεται. 
 
 Την δ' εξ αλιτρης θεος εθηκ άλωττεκος 
 γυναίκα, τταντων ιοριν ουοε μιν κακών 
 λεληθεν ουΒεν, ούΒε των άμεινόνων. 
 το μεν yap αυτών είττε ττοΧλάκις κακόν, 
 το δ' εσθλόν ορ<γην δ' αλλοτ' αλλοίην 'ε'χει. 
 
 Την δ' εκ κυνος λιτουρ^όν, αυτομητορα, 
 ι2 
 
ΣΙΜΩΝΙΔΗΣ. 
 
 η Ίτάντ άκουσαι, ιτάντα δ' elSevat Oekei, 
 
 τταντη δε ιταττταίνουσα και ΐΓλανωμζνη 
 
 \e\7]Kev, ην καΐ μη^εν άνθρωπτων ορα. 1 5 
 
 rjravaeLe δ' αν μιν οντ άττεϊΚησα^ άνψ, 
 
 ovh' el χόλωθβΙς Ιξαράξβιβν \ίθω 
 
 6Βόντας, ουδ' αν μειΚίχως μνθενμβνος, 
 
 ουδ' el irapa ξείνοισιν ημίνη τνχοί' 
 
 αλλ' 6/Α7Γ6δω9 αττρηκτον αυονην e^ei, 20 
 
 Την δε ττλάσαντες ^ηί'νην 'ΟΧύμτηοι 
 ehwKav άνΒρΙ ττηρόν ovre yap κακόν 
 οντ ίσθΧον ovBev οίδε τοιαύτη ηυνη' 
 epyov δε μουνον, eaOieiv, Ιιησταταΐ' 
 κουτ, αν κακόν χειμώνα ττοίηστ) θεός, 25 
 ρίγωσα, Βίφρον ασσον έλκεται ττυρός. ^ 
 
 Την δ' εκ ΘαΧάσσης, η δϋ εν φρεσΙν νοεί- 
 την μεν ye\a τε και ^ε^ηθεν ημερην, 
 επαινέσει μιν ξεινος εν Βομοις ώων 
 " Ουκ εστίν αλΧη της^ε Χωίων ηυνη 3( 
 εν Ίτασιν άνθρωττοισιν, ουδε καΧλιων.^^ 
 την δ', ουκ ανεκτός ουδ' εν οφθαΧμοΐς ΐΒειν 
 ουτ ασσον ελθειν, oXka μαίνεται τότε 
 αιτλητον, ωςττερ αμφΐ τεκνοισιν κυων. 
 άμείΧιχος δε ττάσι κάττοθυμιη 31 
 εχθροΐσιν Ισα και φίΧοισι γίνεται. ^ 
 ωςττερ θάΧασσα ποΧΧάκις μεν άτρεμης 
 εστηκ' άττημων, χάρμα ναύττ^σιν με^α, 
 θερεος εν ωρτ), ττόΧΧάκις δε μαίνεται 
 βαρυκτύττοισι κνμασιν φορευμενη' 4 
 ταύττ) μαΧιστ εοικε τοιαύτη yvvj' 
 opjfjv φυγην τε ττόντου αΧΧοιην εγει. 
 
 Την δ' εκ τε στΓο^εης καΐ τταΧιντριβεος ονου, 
 η σύν τ' dvayKj}, σύν τ ενιπτγσιν μόψς 
 εερξεν ων ατταντα, καΐ ττονησατο ^ ^ 
 άρεστώ τόφρα δ' εσθίει μεν εν μυχω 
 
ΣΙΜΩΝΙΔΗΣ. 
 
 61 
 
 ττρονύξ, ττροημαρ, Ισθίβυ δ' Ιττ Ισγ^άρη' 
 
 όμως Se καΐ ττρος epyov αφροδίσιου 
 
 β\θόνθ'' ίταίρον οντίνουν εΒεξατο. 
 
 Την δ' 6/C 'γαλης, δνστηνον οϊζυρον yevo^. 50 
 
 κείνη jap ου η καΧον ουδ' Ιττίμερον 
 
 Ίτρό'ζβστίν, ovBe repirvov, ovS βρασμών 
 
 βννη'ζ ο αοηνηζ εστίν αφροοίσιης, 
 
 τον δ' avSpa τον τταρόντα νανσίτ) ΒΰΒοΐ' 
 
 κλετττουσα δ' epSet ιτοΧλα yetTova^ κακά, 55 
 
 αθυστα δ' Ιρα ττοΧλάκίς κατβσθίει. 
 
 Την δ' ϊιπΓΟ^ άβρη γαίτηβσσ^ eyeivaTO, 
 η Εονλί epya καί 8νην irepLTpenreL' 
 κουτ αν μνΧηζ ψαύσβίβν, οντβ κόσκίνον 
 apetev, ουτβ κόττρον Ιξ οίκου βαλοι, 60 
 ουτ€ ττρος Ιττνόν, άσβόΧην αλευμενη, 
 ΐζοίτ, avdyKj] δ' avSpa ττοοεΐταί φίΧον. 
 Χονται Be ττάσης ημβρης αττο ρυττον 
 δ/?, αλ\οτ€ τρίς, καΐ μυροις αλείφεται· 
 άεΐ δε 'χαίτην εκτενισμενην φορεί, 65 
 βαθεϊαν, άνθεμοισιν εσκιασμενην. 
 καλόν μεν ων θεημα τοιαύτη yυvΎ] 
 αΧλοισί' τω δ' εχοντι yίvετaι κακόν, 
 ην μη τι^ η τύραννος, η σκητΐτουγος y, 
 οςτις τοιούτο ις Θυμον άy\dιζετaι, 70 
 
 Την δ' εκ τΓίβηκου' τούτο 8η Βιακρώόν 
 Ζευς άνΒράσιν μεyιστov ωιτασεν κακόν, 
 αισγιστα μεν ιτροςωττα" τοιαύτη yυvη 
 εϊσιν Βι αστεος ττάσιν άνθρωττοις yελως. 
 €7γ' avyiva βραγεια κινείται μόyις, 75 
 αττυγος, αύτόκώλος. α ταλας άνηρ 
 οςτις κακόν τοιούτον άyκdλιζετaι. 
 Βηνεα Βε τταντα και τρόττους εττίσταται, 
 ωςιτερ ττίθηκος, όυΒε οι yελως μέλει. 
 ουδ' αν τιν ευ ερξειεν, αΧλα τουθ^ ορα 80 
 
62 
 
 ΣΙΜΩΝΙΔΗΣ. 
 
 καϊ τούτο ιτασαν ημερην βουλεύεται, 
 δκως τί, γω^ μεηιστον, ερξείβν κακόν. 
 
 Την δ' €κ μέλίσση^' την τις εύτνχύ \αβών. 
 κείντ] yap oly μώμος ού ττροςίζάνεί· 
 ΘάΚΚει δ' υτΓ αυτής κάτταεξβται, βίος· 85 
 φίΧη δε συν φίλεΰντί γηράσκει ττόσει, 
 τεκοΰσα κάΧον κούνομάκΧυτον <γενος' 
 κάρίΤΓρεττης μεν εν γυναιξί ηίηνεται 
 ττάστισι, θείη δ' άμφώεΒρομεν χάρίς' 
 ο^'δ' εν <γυναίξΙν η^εται καθήμενη, 
 οκου Χε^γουσίν αφροδισίους \6<γους. 
 τοίας γυναίκας άνδράσιν 'χαρίζεται 
 Ζευς τ ας άρίστας, καϊ ττοΧυφραΒεστάτας. 
 
 Τα δ' αλΧα φΰΧα ταύτα μηγανη Α ιός 
 εστίν τε πάντα, καϊ τταρ άνΒράσιν μένει. 
 Ζευς yap μέyLστov τούτ ειτοίησεν κακόν, 
 yυvaϊκaς' ην τι καϊ δοκώσιν ώφεΧεΐν, 
 β'χρντί τω μάΧιστα yLyvετaί κακόν, 
 ού yap κοτ εΰφρων ημέρην διεργεται 
 άπασαν, οςτις συν yυvaLκl πτεΧεταΐ' 100 
 ο^δ' αΐ'ψα Χιμον οΙκίης α/πωσεται, 
 εγθρόν συνοικητήρα, Ζυςμενεα θεόν. 
 άνηρ δ' οταν μάΧιστα θυμηΒεΐν SoKrj 
 κατ οίκον η θεού μοΐραν η άνθρώττου 'χάριν, 
 ευ ρούσα μώμον ες μάγτ^ν κορύσσεται. 1^5 
 οκου yυvη yap εστίν, ούδ' ες οΙκίην 
 ξείνον μόΧόντα ιτροφρόνως δεγοίατο. 
 ήτις δε rot μάΧιστα σωφρονεΐν Βοκεΐ, 
 αύτη μεyίστa τυγχάνει Χωβωμενη. 
 κεχηνότος yap άνΒρός-οΙ δε yείτovες 
 χαίρουσ δρώντες και τόν, ώς άμαρτάνει. 
 την ην δ' έκαστος αΐνεσει μεμνημενος 
 γυναίκα, την δε τούτέρου μωμησεταΐ' 
 ϊσην δ' έχοντες μοΐραν ού yιyvώσκoμev. 
 
ΣΙΜί2ΝΙΔΗΣ. 
 
 63 
 
 Zeijg jctp με^ιστον τουτ^ ίττοίησβν κακόν, 
 καΐ ^6σμον άμφέθηκεν άρρηκτον TreBrj, 
 έξ οΰ Τ€ τους μεν Ι4.'ί'8η<; έΒέξατο 
 yvvacKO^ βίνβκ άμφίΒη ρ ίω μένους. 
 
 2. 
 
 τταΐ, τ€λθ9 μβν Zev<i βχβύ βαρύκτνττος 
 πάντων οσ βση, και τίθησ οττη Θελβί. 
 ν6ο<ί δ' ουκ 67Γ άνθρώτΓΟίσιν αλλ' έφημβροι, 
 ael βροτοί Βη ζώμβν, ovBev βΙΒότες 
 οττως εκαστον εκτέΚευτησει θεός, 5 
 ελττίς Βε ττάντας κάτηττει,Θείη τρέφει 
 άττρηκτον ορμαίνοντας. οΐ μεν ήμερην 
 μένουσιν εΧθεΐν, οΐ δ' ετέων ττεριτροττάς. 
 νέωτα δ' ούΒεΙς οςτος ού Βοκέεί βροτών 
 ττλούτω τε κα^αθοίσιν ΐξεσθαι φίλος* 10 
 φθάνει Βε τον μεν ^γήρας αζηλον Χαβόν, 
 ΊτρΙν τέρμ ίκηταί' τους Βε Βύστηνοί νόσοι 
 φθείρουσί θνητών τους δ' "Αρει ΒεΒ μη μένους 
 ττέμτΓεί μέλαινης "ΆιΒης ύττο 'χθονός' 
 οΐ δ' εν θάΧάσση, ΧαίΧαττο κλονεύμενοι 15 
 καΐ κύμασιν ττοΧλοΐσι πτορφυρέης αλός 
 θνήσκουσιν εΰτ αν μη Βυνησωνταί ζώειν, 
 ο2δ' άγχόνην ηψαντο Βυστηνω μόρω, 
 καύτάτ^ρετοί Χείττουσιν ηλίου φάος. 
 ούτω κακών αττ ούΒέν άΧΧα μυρίαι 20 
 βροτοΐσί κήρες, κάνειτίφραστοϋ Βύαι, 
 καϊ Ίτήματ εστίν εΐ δ' εμοϊ ττίθοίατο, 
 ουκ αν κακών ερφμεν, ουΚ εν άΧ'γεσί 
 κακοΐς έχοντες θυμον αΙκίζοίμεθα. 
 
inni2NAS. 
 
 ΙΠΠΩΝΑΚΤΟ^. 
 1, 
 
 ^Ερμη, φ/λ' ^Ερμή, MaLaBev, ΚυΧλην€ί€, 
 έττεύγομαί τοι, κάρτα yap κακώ<; ρι^ώ. 
 
 Βος 'χλαΐναν ΊτΓττώνακτί καΐ κνττασσίσκον 
 καΧ σαμβάΧισκα κάσκβρισκα κα\ γ^ρυσού 
 στατήρα<ζ βξήκοντα τούτερου τοίχου, 
 
 βμοί yap ουκ βΒωκας ούτε ταν γΧαΙναν 
 haaetav, iv γβιμώνι φάρμακον ρί^ευ^;, 
 οΰτ aaKeprjac τους ττόΒα'^ Saaeiyaiv 
 €κρυψα<;, ώς μη μοι χίμετΧα ρη^νυταυ, 
 
 2. 
 
 'Αυ ημεραι γυναικός εΙσίν η^ισται, 
 οταν ^αμγι tls κάκφβρτ} τβθνηκυΐαν» 
 
 3. 
 
 Ό μβν yap αύτων ησυγτ) Τ6 και ρύ^ην 
 θύνναν τ€ καΐ μυττωτον ημέρας ττάσας 
 Βαίνύμβνος, ώςττερ Λαμψακηνοζ εύνοΰχοζ, 
 κατέφατ^β Βη TOP κΧηρον ωςτε χρη σκάτττβίν 
 ττέτραζ τ ορείας, σϋκα μετριά τε τpώyεLV 
 καΐ κρίθινον κόΧΚικα, δούλων χόρτον. 
 
 4. 
 
 Τάμος κράτιστός εστίν avSpl σώφρονί, 
 τρότΓον yυvaικoς χρηστον ενΒον Χαμβάνειν. 
 αύτη yap ή πτροΐζ οΙκίην σώζει μόνη. 
 
ΑΝΑΝΙΟΣ.— ΦΟΙΝΙΞ. 
 
 65 
 
 5. 
 
 Μονσά μοί ΕύρνμεΒοντίάΒβα, την ττοντοχάρυβΒιν, 
 την έ^γιγαστριμάγ^αιραν, o? έσθίβο ού κατα κόσμον, 
 βννεή) οττω^ ψηφΐΒΰ κακτ} κακόν οΐτον οΧηταί, 
 Bovkfi Βημοσίτ] τταρα ΘΙν αλος άτρνγίτοίο. 
 
 ΑΝΑΝΙΟΤ. 
 
 Εϊ Τις καθείρξαι γ^ρυσον ev Βόμοίς iroWov 
 καΐ συκα βαια καί 8υ η τρβΐς άνθρώττους, 
 ^νοίη οσον τα συκα του 'χ^ρυσοϋ κρίσσω^ 
 
 ΦΟΙΝΙΚΟΣ, 
 1. 
 
 ^Εσθλοί, κορώντ] χείρα ττρόςΒοτβ κριθίων 
 
 TTj τταίΒΙ τάττόΧλωνος, η Χβκος ττυρων, 
 
 ή άρτον η ημαίθον ή 6 τί τος χργιζβΐ' 
 
 δοτ , ω^αΟοί, tl των βκαστος ev yepaiv 
 
 βχβί Kopoavrj' χαΚα ΧηΛ^τεταί xpvSpov. 5 
 
 φίλβΐ yap αύτη ττάηγυ ταύτα Βαίνυσθαι. 
 
 6 νυν αλας Βούς αυθϋ κηρίον Βώσβί. 
 
 ώ τταΐ, Θύρην άηκλινβ, ΠΧοΰτος ηκουσβ, 
 
 καΐ Tji κορώντ] τταρθενος φέρει συκα. 
 
 θεοί, yivoiTO ττάντ άμεμιττος η κούρη, 10 
 
 κάφνεών avSpa κώνομαστον εξεύροί' 
 
 καΐ τω ηεροντι ττατρί κοΰρον εΙς χείρας 
 
 καϊ μητρί κούρην είς τα ηουνα κατΘείη, 
 
 θάλος, τρέφειν γυναίκα τοΐς κασι^νήτας. 
 
66 
 
 ΦΟΙΝΙΞ. 
 
 εγώ δ' οττον iroSe^ φέρουσιν οφθαΧμούς ^5 
 άμβίβομαί Μούσαισι, 'ττρος θύρα^ αΒων 
 καΐ Βάρτί καί μη 8όντί ττλβίονα των y βώ. 
 
 άΧΧ\ ayyaOol, ^ττορέζαθ' ων μνχος ττΧουτβΐ 
 8όμου. δθ9 ώναξ teal σύ ττοΧλά μου νύμφη, 
 νόμος κορώντ) χείρα Βοΰν iiraLrovarj. 20 
 τοίαΰτα 86ς τι, και καταχρήσει. 
 
 2. 
 
 ^Ανηρ Νίνος Τις iyeveO^ ώς εγώ κλνω, 
 
 ^ίσσύρίος' οςτις είχε χρνσίου πτόντον 
 
 καί ταΧλα ττόΧλω ifkeova Κασττίης ψάμμον 
 
 ος ovfc '/δ' άστ€ρ\ ούδ' 18ων έΒίζητο, 
 
 ον Ίταρα μάηοισι Ίτΰρ lepov άνβστησβν, 5 
 
 ωςίΓβρ νόμος, ράβ^οισί του θβοΰ ψαύων 
 
 ου μυθίήτης, ου ΒίκασττόΧος κείνος, 
 
 ου \€ω\οΎ€Ϊν εμάνθαν, ουκ αμίθρησαΐ' 
 
 αΚλ! ην άριστος βσθίβίν τε καί iriveLv 
 
 κηραν, τα δ' άΧΚα ιτάντα κατα ττετρων ώθβί. 10 
 
 ώς δ' αιτεθαν ώνηρ, ττάσι κατίΧίττβν ρήσιν, 
 
 οκου Νίνος νυν έστί καΐ τό σημ aheu' 
 
 " "Ακουσον, είτ' Ασσύριος, βϊτβ καΐ ΜήΒος 
 
 βίς, η Κόραξος, ή 'ττό των άνω Χιμνών 
 
 ^ΙνΒός κομητής' ού jap aWa κηρύσσω" 1^ 
 
 εγώ Νίνος ιτάΧαι ιτοκ Ιηενόμην ττνβυμα, 
 
 νυν δ' ούκίτ ούΒβν, άΧλα <yrj ττβττοίημαϋ' 
 
 έχω δ' όκόσον βΒαισα γωκόσ ηεισα, 
 
 γωκόσ ηράσθην. 
 
 τα δ' οΧβί' ημίων Βήϊοο συνβΚθόντβς 20 
 φέρουσιν, ώςττβρ ώμον βρίφον αΙ Βάκχαι. 
 ε'γώ δ' ε'9 Άώην ούτε χρυσον οΰθ' Xirirov 
 σΰτ άρ^υρήν άμαξαν ωχόμην βΚκων 
 στΓοΒος δε ττοΧΧη χώ μιτρηφόρος κβΐμαι." 
 
ΠΑΡΜΕΝΩΝ.— ΕΡΜΕΙΑΣ— HPiiAHS, 
 
 ΠΑΡΜΕΝΩΝΟ^, 
 
 Ιάνηρ jap €\κων οίνον ώς ν^ωρ ίτητος 
 ^σκνθιστί φωνβΐ, ovBe κότΓττα ^υ^νώσκων 
 fcetrai δ' dvav8o<; ev ττίθω κολνμβήσα<;, 
 χάθνττνος, ώ<; μηκωνα φάρμακον ττίνων. 
 
 ΕΡΜΕΙΟΤ, 
 1. 
 
 ^Ακούσατ, ω στώακβς, βμττοροί Χήρου, 
 Χό^γων ύτΓΟκριτηρβς, οο μόνοι ττάντα 
 ταν τοί'ζ ιτίναξι, ττρίν τι τα. σοφω hovvait 
 αυτοί καταρροφείτβ, καθ αΧίσκεσθβ 
 έναντία ττράσσοντβζ oh τραγωδε^τβ. 
 
 ΗΡΩΑΟΤ. 
 1. 
 
 Μη Βή, κόρη, τύ την χοΧην €7γΙ ρΐνα<ζ 
 έχ' βύθύς, ην τι ρήμα μη σοφον ττεύθ^. 
 ηυναικό^ ίστι κρηηύη<^ φερειν ττάντα. 
 
 ^Εττην τον βξηκοστον ηΧίον κάμψτ]^, 
 ω ΤρύΧΧβ, ΓρύΧΧβ, Θνήσκβ καΐ τεφρή ytyvev' 
 ώς τυφΧος ούκεκβινα του βίου καμτττηρ^ 
 ηΒη yap αύ^η της ζωής ά'ττήμβΧυνταί. 
 
PART III. 
 
 MELIC POETS. 
 
 ΑΛΚΜΑΝΟΣ, 
 1. 
 
 Μώσ' aye, Μωσα Xiyeia, 
 ΤΓοΧυμβλβς άοώάς μέλος 
 νεωγ^μον αρ'χβ ιταρσίνοις aeuSev. 
 
 2. 
 
 Οΰ μ^ €Τί, τταρθενίκαΐ μβΚυ^άρνβς ιβρόφωνού, 
 ηυϊα φέρ€ίν Βύναταί' βαλβ 8η βάλ€ κηρνλος βίην, 
 6ς τ' έττΐ κύματος άνθος άμ' αΚκνόνεσσι ττοτηταο 
 νηΒεβς ητορ β'χων, αλιττόρφυρος βϊαρος όρνις. 
 
 3. 
 
 ΕΰΒονσίν δ' ορίων κορνφαί Τ6 καΐ φάρα^^ες, 
 ττρώονες Τ6 καΐ 'χαρά^ραι, 
 
 φύΧλα Τ6 epirera θ' οσσα τρεφβί μέλαινα ηαΐα, 
 
 θήρες τ' ορεσκαοί, 
 
 καΐ ^ενος μελισσών, 
 
 καΐ κνώΒαΧ εν βενθεσι ττορφνρεης αλός* 
 
 εΰΒονσιν δ' οιωνών 
 
 φύλα τανντΓτερύ^ων* 
 
ΑΛΚΑΙΟΣ. 
 
 69 
 
 4. 
 
 ΠόΧλάκί δ' iv κορυφαΐς ορίων, οκα 
 θεοίσιν aSr] ττόλυφανος βορτά, 
 'χρύσβον αγγο9 βχοισα μίηαν σκύφον, 
 οΐά τ€ 7τοι,μεν6<ζ αν^ρβς βγουσον, 
 χβρσί \e6vT6iov ηαΚα θβϋσα 
 τνρον βτνρησας ^iyav ατρυφον 
 άρ'^ύφβόν re. 
 
 5. 
 
 Και ΤΓΟκά τοί δώσω τρίττο^οζ κύτος, 
 
 ώ κ" evt Xe* ά<γ€ίρΎ)ς' 
 
 αλλ' €Τ(, νυν 7* αττνρος, τάχα δβ ττΧέος 
 €τν€ος, οϊον 6 τταμφατ/ος Ι4.\κμάν 
 ήράσθη γΚιβρον ireZa τας τροττάζ* 
 ούτΰ <yap ην TGTvy^evov βσθβι, 
 αλλά τα fcoLva <yap, ώςττερ 6 Βαμοζ, 
 ζατβύει» 
 
 β. 
 
 Τουθ' aBeav Μ ω σαν β^βιξβν 
 Βώρον μάκαφα τταρθβνων 
 ά ξανθά MejaXoaTpaTa* 
 
 ΑΛΚΑΙΟΥ. 
 1. 
 
 Μαρμαίρβι δέ μεηας Βόμοζ γαΧκω* τταίσα δ' Αρτ) 
 
 Κ6κ6σμηταί στεγα 
 ΧάμίΓραισιν κυνίαισί, κατταν XevKOC καθίτΓβρΘεν 
 
 ϊτητωι "λόφοι 
 
70 ΑΛΚΑΙΟΣ. 
 
 νβύοίσιν, κβφαλαίσιν άντρων ά^άΧματα' γαΚκιαι δε 
 
 κρύτΓτοισίν 'wepLiceip.evaL Χάμιτραί κνάμώβς, άρκος 
 
 Ισγυρω βελευς, 
 θώρακές Τ6 νέω Χίνω, κοιΚαί Τ6 καΐ αστηΒες βββλη- 
 
 μεναΐ' 5 
 TTttjO he XaXeclSiKai, σιτάθαι, τταρ he ζώματα ττόΧλα 
 
 καϊ KViraaaihe^, 
 των ουκ εστι ΧάθεσθΙ eTreihrj ττρώτίστ* νττα Fepyov 
 
 'έσταμεν rohe, 
 
 ^Ασι/νίτην καϊ των άνεμων στάσιν 
 το μεν ηαρ ένθεν κνμα κνλίνΒεταΰ, 
 το ένθεν άμ,μες δ' 6ν το μεσσον 
 
 ναι φορήμεθα συν μεΧαίνα, 
 'χειμωνι μό'χθεντες μεydλω μαλα' 5 
 ττερ μεν jap άντ\ο<; ΙστοττέΒαν εγει, 
 Χαΐφος δε τταν ξάΒηλον η^η, 
 καϊ ΧάκιΒες μέ^αΧαί κατ^ αΰτο» 
 γοΧαισί δ* ajicvpac — 
 
 το Βηΰτε κΰμα τω Ίτροτερω νεον 10 
 στοίγει, τταρέξεο δ' άμμι, ττόνον ττόΧνρ 
 άντΧην, εττεί κε νάος βμβτ], 
 
 3. 
 
 "Τεί, μεν 6 Ζευς, εκ δ' οράνω με^α<ξ 
 •χείμων, Ίτεττά^αισιν δ' ύΒάτων ρόαι 
 
 κάββαΧΧε τον ^χείμο^ν , εττΐ μεν τίθεος 
 'TTVpi εν 8ε κίρναις οίνον άφεώέως 
 μεΧογ^ρον, αυταρ άμφϊ κόρσα 
 
 μόΧθακον άμφί{τίθη) ^νόφαΧΧον* 
 
ΣΑΠΦΩ. 
 
 71 
 
 4. 
 
 Ου χρη κάκοίσί θνμον εττίτρεττην* 
 'ττροκόψομβν yap ovSev άσάμβνοί^ 
 ώ Βυκ'χι, φάρμακον δ' άριστον 
 οίνον ένβίκαμενοο^ μεθνσθην. 
 
 5. 
 
 Πίνωμβν τί τα Χνχν ομμένομβν Βάκτνλος άμέρα- 
 Kah δ' aeppe κυΚίγναι^ μεηοΧαι<ζ, αΐτα ττοϊκίλαι^;, 
 οίνον yap ^εμέλα^ καΐ Αίο<; υϊος ΧαθυκάΒεα 
 άνθρώττοίσιν εΒωκ. ey^eue κίρναις eva καΐ Svo 
 ττΧβαις κακ κεφάλας α δ' έτερα ταν έτεραν κύλίξ 
 ώθήτω' 
 
 1. 
 
 ΤΙοίκΐΚόθρον' άθάνατ' Άφρό8ίτα, 
 τταΐ Α ίος ΒόλόττΧοκε, Χίσσομαί σε, 
 μη μ' ασαισι μη^' ονίαισυ Βάμνα, 
 
 ττότνία, θυμον. 
 άΧλα τυίδ' εΧθ] αϊ ττοτα κάτέρωτα 5 
 τα<ζ εμαζ αΰΒως αιοισα ιτηΧνι 
 €κΧυες, ττάτρο<; δέ 8όμον Χίττοισα 
 
 γ^νσιον ηΧθες 
 άρμ* ντταζεύξαίσα· κάΧοί 8έ σ' ayov 
 ώκεες στροϋθοί ιτερί γα? μεΧαίνα^, 10 
 Ίτύκνα Βίνεντες τττερ' άττ ωράνω αϊθε- 
 
 ρο'ζ 8ία μεσσω· 
 αϊψα δ' εξίκοντο' τύ δ', ω μάκαφα, 
 μεΒίάσαισ' άθανάτφ ττρο^ωττω, 
 Κ 2 
 
ΣΑΠΦΩ. 
 
 Tjpe , OTTL Βηΰτβ Ίτβττονθα, κωτη 
 
 8ηΰτ€ κάΧημί, 
 κώττ βμω μάΚιστα θελω yeveaOai, 
 μαυνοΚα θύμψ' τίνα Βηΰτβ ττβίθω 
 μη ^σάΧην βίς σαν φιΧότατα ; τις σ' ώ 
 
 Ψάττφ^ ahiKYjei ; 
 κα\ yap αΐ φ6ύy6ί, ταγβως Βίώξβί, 
 αΐ he. Βώρα μη 8ίκ€τ\ άΧλα Βώσβί, 
 αΐ δε μη φίΧβί, τα'χεως φίλησβύ 
 
 κωύκ έθβλοίσα. 
 βλθβ μοί καΐ νυν, 'χαλβτταν δε Χυσον 
 Ικ μβριμναν, οσσα δε μοι TeXeaaau 
 θυμός Ιμίρρβί, τίΧεσον, συ δ' αύτα 
 
 σύμμαγος βσσο. 
 
 2. 
 
 Φαίνεται μοί κηνος ϊσος θεοίσιν 
 βμμβν ώνηρ, οττις βνάντών του 
 ΙσΒάνει καΐ ττΧάσιον α^υ φωνβί- 
 
 σας ύττακούεο 
 καΐ ηβΧαίσας Ιμβροεν το μοι μάν 
 καρΒΙαν iv στηθεσιν Ιΐΐτόασεν. 
 ώς σε jap Ρί^ω, βρο'χεως με φώνας 
 
 οΰΒεν ετ' εϊ/€€ί' 
 άΧΧα καμ μεν ^γΧώσσα Ι^εα^ε, Χετττον δ' 
 avTLfca χρών ττυρ υττα^εΒρόμακεν, 
 οτΓττάτεσσί δ' οΰ^εν ορημ\ εττιρρόμ- 
 
 βεισΰ δ' ακουαί, 
 α δε μ^ Ϊ8ρως κακχέεταί, τρόμ^ος δέ 
 Ίταΐσαν ά^ρει, γΧωροτέρα δε ττοίας 
 εμμί, τεθνάκην δ' 6Χί<γω 'τηΒενην 
 
 φαίνομαι αΧΧα. 
 
3. 
 
 Κατθάνοισα δε κβίσβαι, ούδ' ίτί τος μναμοσύνα aeOev 
 βσσετ ονΒίττοτ et9 ΰστβρον ού jap TreSe^et? βρόΒων 
 των 6κ Πίβρίας, αλλ' άφάνης κήν 'AtSa Βομοίς 
 φοίτάσβίζ ττεδ' αμανρων ν^κ,νων Ικττ&'ποταμίνα, 
 
 4. 
 
 "1-^01 hi) το μέλαθρον (Τμήναον) άβρρετβ τέκτννβ^ 
 
 ανΒρες, (Τμηναον). 
 ^άμβρος €ς€ρ'χ€ται, ισος "Αρηϊ . . » . . 
 
 άνΒρος μ6<γά\ω ττολλω μβίζων 
 ττέρρο'χοζ ώ? οτ' άοώο<; 6 Λίσβιοζ άΧλοΕάττοίσιν, 
 
 οίον το <γΚνκύμαΧον έρενθβται άκρω eV ΰσ8ω, 
 άκρον eV άκροτάτω, Χελάθοντο Be μαΧοΒρόιτηβ^ί, 
 ού μαν έκλβλάθοντ' αλλ' ουκ έΒύναντ έττίκεσθαί, 
 
 5. 
 
 "AaTepe^i μεν άμφΐ καλαν aekavav 
 αψ άττοκρυπτοισί φάεννον είδοί, 
 ΟΊΤΊΤΟτα ττληθοίσα μάλιστα λάμττη 
 fydv (έττΐ Ίταΐσαν), 
 
 1. 
 
 Αέξ' άτάλάν γβιρων ταδε ράμματα. Χωστέ ϋρομαθεΰ' 
 
 εντί καΐ ανθρωτΓΟί τίν ομαλοί σοφίαν 
 τανταν ηουν ετύμω^ ταν τταρθένον 6<ζτί^ ε^ρα'^εν, 
 
 αϊκ αύΒαν ττοτεθηκ', ης κ Ά^αθαρχΙς ολα. 
 
74 
 
 ΣΤΗΣΙΧΟΡΟΣ. 
 
 2. 
 
 Ννμφα^; ΒαυκίΕος βμμί' ττοΧυκΚανταν δε πταρβριτων 
 
 σταλαν, τω κατα 7«'9 τούτο \e<yoL9 Ά'ί'Βα' 
 " Βάσκανος €σσ\ Ά'ί'Εα'" τα Se tol κάΧα σάμαθ* ορωντι 
 
 ώμοτάταν Βαυκους ajyeXiovTL τν'χαν, 
 ώς ταν 7Γαΐ8\ 'Τμεναιος έφ' ah aelSeTO ΊΤ£ύκαί<ζ, 
 
 τα6?δ' €7γ\ καΒεντας έ'φλεγε Trvpfcaia' 
 teal συ μεν, ω 'Τμεναιβ, ηάμων μοΧτταΙαν άοώάν 
 
 6? Θρήνων <yo€pcov φθε^μα μεθηρμόσαο. 
 
 ^ΤΗ^ΊΧΟΡΟΤ, 
 1. 
 
 Άέλίος δ' 'ΤττερίονίΒας Βεττας εςκατεβαινεν 
 'χρύσεον, οφρα δ^' ^ιΩκεανοΐο Ίτεράσα<ζ 
 άφίκηθ' Ιερας ττοτΐ βένθεα ννίΰτοζ ερεμνα^ 
 ΤΓΟτΙ ματερα κουρώίαν τ αΧο'χον 
 'παΐΒάς τε φίΧους' 6 δ' ες άλσος εβα 
 Βάφναισί {ζατάσκιον ποσσί τταίς Διός, 
 
 2. 
 
 Ουκ εστ ετυμος Χό^ος ούτος* 
 ουδ' εβας εν νηυσΙν εύσσελμοίς 
 ουδ' ίκεο ττέρ^αμα Τροίας. 
 
 3. 
 
 Μούσα, συ μεν ιτοΧέμους, άττωσαμενη μετ εμου 
 του φίΧου γρρευσον 
 
 κΧείουσα θεών τε αγάμους άνΒρών τε Βαΐτας 
 
 κ,αΐ ΘαΧίας μακάρων σοΙ jap ταδ' εξ αρχής μέΧει. 
 
IBYK02.— ΑΝΑΚΡΕί2Ν. 
 
 75 
 
 ΙΒΤΚΟΤ. 
 1. 
 
 ^Ηρι μβν aire ΚυΒώνιαί μηΧίΒες άρΒόμβναο ροαν ^τρ. 
 βκ Ίτοταμών, ϊνα τταρθένων κήπος ακήρατος, 
 αϊ τ οΙνανθίΒες αύξόμβναι, σκίβροΐσίν υή) epveatv 
 οίναρέοίς θαΧέθοισιν, έμοί δ' "Ερος 
 
 ούΒβμίαν κατάκοιτος ωραν, αθ' ύττο στβροττας φΧβ^ων Άντ. 
 Θρη'ί'κίος Βορίας, άί'σσων τταρα ΚύττρίΒος, 
 άζαΧβαις μανίαισιν Ιρεμνος άθαμβέσι καρτβρώς 
 τταώόθβν βφλασβ ήμβτβρας φ ρίνας, 
 
 2. 
 
 "Ερος αΰτ6 με Kvaveoiaiv ύττο βλβφάροίς 
 
 τακερ ομμασί Βερκόμενος 
 
 κηλήμασυ τταντοΒαττοΙς ες α,ττεφα 
 
 Βίκτυα Κύιτρώος βάΧλεί' 
 
 η μαν τρομεω vlv εττεργρμενον» 
 
 ώςτε φερεζυ^γος ίττττος άεθΧοφόρος πτοτϊ <γηραι, 
 
 άεκων συν Ο'χεσφο θοοΐς ες αμιΚΧαν εβα. 
 
 ΑΝΑΚΡΕΟΝΤΟΣ, 
 1. 
 
 Τουνουμαί σ, ελαφηβολε, 
 ξανθή τταΐ Δώς, άηρίων 
 
 ΒεστΓΟίν Άρτεμη θηρών 
 
76 ΑΝΑΚΡΕί2Ν. 
 
 ϊκον νυν ΕΊτί Ληθαίου 
 
 BivrjaL, θρασυκαρΒίων δ' 5 
 άνΒρών iyfcaOSpa ττολίν 
 γαίρονσ' ού yap ανήμερους 
 ΤΓΟίμαίνεις ττόλιητας» 
 
 2. 
 
 "^Ω,ναξ, ω Βαμαλης "Ερως 
 καΐ Νύμφαΰ κυανώττώες 
 
 ΊΓορφυρέη τ ^Αφ ροδίτη 
 συμπαίζουσιν εττιστρίφεαν δ' 
 υψηλών κορυφας ορέων, 5 
 ηουνουμαί σβ' συ δ' ευμενής 
 εΧθ' ήμΐν, κε'χαρισμένης δ* 
 
 εύχωΧης εττακούειν. 
 ΚΧευβοΰλω δ' άβαθος ^ίνου 
 σύμβουΧος' τον εμον δ' ερωτ\ 
 
 ω Δεύνυσε, Βέ'χεσθαι. 
 
 3. 
 
 Έίφαίρτ) Βηυτε με ιτορφυρέτ) 
 βάΧλων 'χρυσοκόμης "Ερως 
 νήνι ΤΓΟίΚίΧοσαμβαλω 
 
 συμτταίξείν ττροκαΧεΐταί' 
 ή δ', εστίν yap ε'ττ' εύκτίτου 
 Λέσβου, την μεν εμην κομην, 
 "Κευκη yap, καταμέμφεται, 
 
 ττρος δ' αλΧον τινα -χάσκει. 
 
 4. 
 
 ΙΊοΧίοΙ μεν ήμΙν ηΕη κρόταφοι κάρη τε Χευκόν, 
 γαρίεσσα δ' ούκέθ' ηβη ττάρα, yηpaXεoί δ' οΒόντες, 
 yXυκεpoΰ δ' ούκέτί ιτοΧΧος βίότου χρόνος ΧέΧείττταί* 
 Βία ταΰτ άναστζϊΧύζω, θαμα Τάρταρον ΒεΒοικώς. 
 
ΑΝΑΚΡΕΩΝ. 
 
 ^tSect) γά/ο βστί Βεινοζ μνχρς, αργαλετ; δ' 6? αυτόν 
 κάθοΒος' καΙ yap €Τθίμον καταβάντί μη άναβηναι, 
 
 5. 
 
 Φφ' ΰ^ωρ, φέρ' οίνον, ω τταΐ, 
 φβρβ δ' άνθβμενντας ημίν 
 στ€φάνου<;, eveiKov, ώς Βή 
 7Γρ09 "Ερωτα ττυκταΧίζω» 
 
 β. 
 
 Φφ' ΰΒωρ, φέρ' οΙνον 
 μέθυσόν μβ καΐ καρωσον 
 το ΤΓΟτηρων Xeyei μοί, 
 ποΒαττόν μβ Bel yeveaOai, 
 
 "Aye Βή, φέρ* ήμίν, ω τταΐ, 
 Κ€λέβην, οκως άμυστιν 
 ττροττίω, τα μεν Be/c 6γχ€(Χ9 
 ϋΒατο<;, τα ττεντε δ' οϊνον 
 κνάθονς, άνυβριστί 
 ανα Βηυτβ βασσαρήσω. 
 
 "Aye Βηΰτ€ μηκέθ^ ούτω 
 ^Γaτάyω Τ6 καλαΧητα. 
 Χσκυθυκην πτόσιν τταρ οίνω 
 μεΧετώμεν, άλλα καΧοΐζ 
 ύτΓοττίνοντες iv ύμνους. 
 
 8. 
 
 "Ερωτα yap τον άβρόν 
 μέΧομαο βρύοντα μίτραις 
 ΤΓοΧνανθεμοίς aeiBeiv 
 
78 
 
 ΑΝΑΚΡΕΩΝ. 
 
 6 δε καΧ θεών Βννάστη^, 
 6 δε κα\ βροτούς Βαμάζβι. 
 
 9. 
 
 ΙΤώλε Θρτ)κίη, τί Βή με 
 Χοξον ομμασιν βΧεττουσα 
 νηλεώζ φεύγεις, Βοκέεις δε 
 
 μ ούΒερ εΙΒεναί σοφον ; 
 ϊσθί τοί, καλώς μεν αν tol 5 
 τον 'χαΚινον εμβαΚοιμι, 
 
 ήνίαζ δ' εχων στρεφοιμι \ 
 άμφΐ τέρματα Βρόμον. ' ] 
 
 νυν δέ \είμώνά<ζ τε βόσκεαι 
 
 κουφά τε σκίρτώσα τταίζεί^ζ' 10 
 
 Βεξών jap Ιτητοττείρην 
 
 ουκ έχεις εττεμβάτην. 
 
 10. 
 
 ^avOfj δε γ' Εύρυπύλγ) μελεί 
 
 6 Ίτεριφόρητος ^Αρτεμων 
 ττρίν μεν εχων βερβέρων, καΧύμματ εσφηκωμένα, 
 καΐ ξυΧίνους άστρα^άΧους εν ώσί καΐ ψιλον ιτερί 
 
 Ίτλευρ^σο {hkppLov) βοος, 5 
 νηττλυτον εϊΧυμα κακής άσττβος, άρτοττώλίσίν 
 κήθεΧοττόρνοίσον ομιλεων 6 ττονηρος Άρτεμων, 
 
 κίβΒηλον εύρίσκων βίον 
 τΓολλά μεν εν ΒουρΙ τίθείς αυχένα, ΊτόΧλα δ' εν τροχω, 
 ΊΓοΧλα δέ νώτον σκυτίντ] μάστι^ί θωμιχθείς, κόμην 10 
 
 ττώ^ωνά τ' εκτετίλμενος' 
 νυν δ' εττίβαίνει σατίνεων, χρύσεα φορέων καθερματα 
 ττάϊς Κύκης καΐ σκια^ίσκην ελεφαντίνψ φορέεο 
 
 ^υναιξίν αύτως. 
 
ΣΙΜΩΝΙΔΗΣ. 
 
 79 
 
 11. 
 
 ΜβηαΧω Βηΰτ€ "Ερως βκοψβν ωςτ€ γ^αλκενς 
 Ίτέλέκβί, -χειμβρί^ δ' eXovaev iv ^apaBprj. 
 
 12. 
 
 Ου φίλεω, οζ κρητηρι Ίταρα ιτλέω οίνοιτοτάζων 
 veUea καΙ ττολβμον Βακρυόεντα Xeyei, 
 
 αλλ' οςτις Μουσεων re καΐ ajXaa Βώρ' Αφροδίτης 
 συμμίσ^ων βρατής μνησκεται ευφροσύνης. 
 
 ΣΙΜΩΝΙΑΟΤ. 
 1. 
 
 ΕΙς τους εν θερμοττυΚαις Θανόντας. 
 
 Των εν ΘερμοττυΚαις θανόντων 
 εύκλεης μεν α τύγα, καΧος δ' ό ττότμος, 
 βωμός δ' ό τάφος, ττρο ηόνων δε 
 μναστις, 6 δ' οίτος ετταινος, 
 
 εντάφιον δε τοιούτον ουτ εύρώς 5 
 
 οΰθ^ 6 ττανΒαμάτωρ αμαυρώσει 'χρόνος. 
 
 ανδρών άβαθων δδε σάκος οίκεταν εύΒοξίαν 
 
 Έλλαδθ9 εΐΧετο' μαρτυρεί δε Αρωνβας 
 
 6 Χττάρτας βασιλεύς, άρετάς με^^αν ΧεΧοιττώς 
 
 κοσμον άεναόν τε κΧεος. 10 
 
 2. 
 
 Τις κεν αΐνησειε νόω ιτίσυνος 
 ΛίνΒου ναεταν ΚΧεόβουΧον, 
 άεναοις ττοταμοΐς 
 άνθεσί τ είαρινοΐς 
 
 L 
 
ΣΙΜΩΝΙΔΗΣ. 
 
 άέλίου Τ6 φ\oyl γ^ρυσεα^ τ6 σέλάνας 5 
 
 καΐ θάΧασσαίαισι Βίναις 
 
 άντιθέντα μένος σταΚας ; 
 
 άιταντα yap βστί θεων ησσω' Χίθον Be 
 
 καΐ βρ6τ€θΰ τταΧάμαί Θραύοντί' 
 
 μωρού φωτο9 clSe βοϋλά. 
 
 3. 
 
 "Αν^ρ αηαθον μ\ν αΧαθίως ηενίσθαι στρ. ά. 
 
 γαΧείΓον γβρσίν τε καΐ ττοσΐ και νόω 
 τετρά^ωνον, άνευ ^oyov τετυ^μενον 
 
 ΟύΒε μοί εμμεΧέως το Πίττάκειον άντ. ά. 
 
 νέμεται, καίτοι σοφού ιταρα φωτός ει- 5 
 
 ρημένον γαλεττον φάτ εσθΧον εμμεναι. 
 
 θεος αν μόνος τουτ εγοι ^έρας' ' 
 
 avhpa δ' ουκ εστι μη ου κακόν εμμεναι, 
 
 ον αν άμη'χανος συμφορά καθελ^. 
 
 ΊΤράξας yap ευ ττας άνηρ άyaθός, 10 
 
 κακός 8\ ει κακώς, και 
 
 τουιτιττλειστον άριστοι, τους κε θεοί φιΧώσιν. 
 
 "Eμoιy εξαρκεΐ irr. ά. 
 
 ος αν μη κακός y 
 
 μηΒ^ άyav αιτάΧαμνος, 15 
 
 είΙ>ως τ' ονησίττοΧιν Βίκαν, ύyιης άνηρ. 
 
 ου μιν eych μωμήσομαΐ' 
 
 ου yap φιλόμωμος' 
 
 των yap ήΧιθίων άττείρων yεvέθXa 
 
 ττάντα τοι καΧά, τοΐσί τ' αίσ^χ^ρά μη μέμικται. 20 
 
 Τοΰνεκεν οΰττοτ' iyvo το μη yεvέσθaι στρ. β' . 
 
 δυνατόν Βιζήμενος, κενεάν ες ά - 
 
ΣΙΜί2ΝΙΔΗ2. 
 
 ττρακτον iXirlSa μοΐραν αΙωνος βαΧβω, 
 ττανάμωμον ανθρωττον, βνρυέ - 
 Βους οσοί καριτον αΙννμβθα 'χθονός' 
 eVetr' νμΐν βύρών άτταγγέλεω. 
 ττάντα^ί δ' ετταίνημο καΐ φίλέω, 
 €κων οςτίς eporj 
 
 μηΒεν αίσχ^ρόν, ανάηκα δ' ουδέ θεοί μάγονται. 
 
 "Εστί τις λογο9, 
 
 ταν Άρβταν vaieiv Βνςαμβάτοίς iirl ττίτραις, 
 νυν Be μνν θοαν χ(ορον αηνον άμφβττβίν. 
 ovSe ττάντων βΧ€φάροί<; θνατών εςοτττος, 
 φ μη Βακβθυμος ΙΒρώς evBoOev μόΧ^, 
 Lfcrj τ' €9 άκρον άνΒρείας. 
 
 5. 
 
 Οΰτίζ άνευ θεών 
 άρεταν Χάβεν, ου itoXl^, ου βροτός. 
 θεο<ζ δ' 6 7Γάμμητί<;' άττήμαντον jap ούΒεν 
 earcv εν θνατοΐς. 
 
 6. 
 
 'ΆνθρωτΓο^; εων μηττοτε εϊττ^ς 6 τι γίνεται αΰριον, 
 μηΒ' άνΒρα ΙΒων οΚβίον, οσσον 'χρόνον εσσεταί. 
 ώκεΐα jap ούΒε τανυτττερύ^ου μυίαζ 
 ούτως ά μετάστασίς. 
 
 7. 
 
 'Ότε Χάρνακί εν ΒαιΒαΧεα άνεμος τ ε μνν στ 
 κινηθείσα τε Χίμνα 
 
 Βείματι ηρίττεν, ουκ άΒίάντουσί τταρείαΐς 
 άμφί τε Περσεΐ βάΧΧε φίΧαν χερα 
 είττέ τε' ώ τεκος, οίον εχω ττόνον 
 
2ΙΜΩΝΙΔΗΣ. 
 
 σύ δ' αδτ' ες ya Χάθην ωδ^ ίθείς 
 κνώσσβις έν arepirel Βώματΰ γ^αΧκβΟ'γόμφω, 
 ννκτίΧαμττβΐ κυανβω re 8ν6φω ταθβίς» 
 avaXeav virepOe τβάν 
 
 κόμαν βαθεΐαν τταριόντος 10 
 κύματος ουκ αλβ^βις, 
 ουδ' ανέμου φθό'yJωv, 
 κείμενος εν ττορφυρεα 'χλανίΒύ, 
 ττρόςωτΓον κάΧον ττρόςωττον» 
 
 ΕΙ Βε τοί Βεινον τ6 Βεινον ην, eV. 15 
 
 και κεν εμών ρημάτων Χετττον ύττεΐχες ουας. 
 Κελομαί, ευΒε βρέφος, 
 εύΒετω 8ε ττόντος, 
 εύΒετω δ' άμετρον κακόν* 
 
 μεταίβοΧία Βέ τις φανείη, Ζεΰ ττάτερ, 20 
 εκ σέο' οττΰ Be Θαρσάλεον εττος εύχομαι, 
 τεκνόφι Βίκαν σύηηνωθί μοι. 
 
 8·.. 
 
 ΟυΒε ηαρ οι ιτροτερόν ττοτ^ εττέΧοντο, 
 
 θεων δ' εξ άνάκτων εηενονθ^ υϊες, 
 
 ημίθεοι άτΓονον ούδ' αφθιτον 
 
 ούΒ' άκίνΒυνον βίον ες <γήρας 
 
 εξίκοντο τεΚεσαντες» 5 
 
 9. 
 
 ^Ανθρώπων 6\ί<γον μεν κάρτος^ 
 
 αττρακτοί Βε μεΧηΒόνες, 
 
 αΙωνι Βε τταύρω ττόνος άμφϊ ττόνω* 
 
 6 δ' άφυκτος ετηκρεματαί θάνατος* 
 
 κείνου yap Ισον Χάχον μέρος 5 
 
 οϊ τ' άτ/αθοί οςτυς τε κακός. 
 
ΣΙΜΩΝΙΔΗ2. 
 
 83 
 
 10. 
 
 OvSe καΧας σοφία<ζ χάρις, 
 el μη τις βχβί σβμνην vyieiav, 
 
 11. 
 
 Τί<ζ yap άΕονας άτβρ 
 
 Θνητών βίος ποΘβίνος ή ητοία τυραννίς; 
 
 τας δ' arep ovhe θβών ζηλωτος αιών, 
 
 12. 
 
 (OvSev iv άνθρώτΓΟίσί μβνβο χρήμ' εμττεΒον αΙβί') 
 
 €v he το κάΧΚίστον Χίος eenrev άνηρ· 
 
 οϊη Trep φνΧλων yeveif], τoL·ηSe καΐ άντρων " 
 
 iravpoL μιν Θνητών οΰασί Seξάμevot 
 στίρνοις ί^κατίΘ€ντο' 'Jτάpeστc yap έΧττΙς ίκάστω, 5 
 
 άνΒρών ή τe νέων στηΘeσLv eμφύeτaι. 
 Θνητών δ' οφρα τις άνΘος 'έγτ) ττοΧυηρατον ήβης, 
 
 κοΰφον έγων Θνμον ττόλλ' άτeλeστa voei. 
 ome yap ελττ/δ' e^ei yηpaσeμev oΰτe Θαν^σΘαί, 
 
 ουδ' vyιης οταν y, φροντβ' e%ei- καμάτου, 10 
 νήττιοί, οϊς ταύττ) Kebrai νόος, ovSe ϊσασι,ν, 
 
 ως χρόνος €σΘ' ηβης καΐ βίότου ολ/γο9 
 Θνητοΐς' άΧλα συ ταύτα μαΘών βίότου ττοτΐ τέρμα 
 
 ψνχΐί των ατ^αΘων τΧήΘι χαρίζόμ€νος. 
 
 13. 
 
 ^Ω, ^ecv', ayyeXKeiv ΛaκeBaίμovίocς, οτν ταδε 
 κeLμeΘa, τοις κeίvωv ρήμασί lΓeLΘόμevoί. 
 
 14. 
 
 "Aσβeστov κΧέος oiSe φιλΎ) irepl ττατρίΒί Θevτeς 
 fcυάveov Θανάτου άμφeβάλovτo νέφος- 
 L 2 
 
84 ΣΙΜΩΝΙΔΗΣ. 
 
 ovSe τβθνασν θανόντες, iirei σφ' άρβτη καθύττβρθξ 
 κυΒαίνονσ' avdjei δώματος έξ 'AtSew, 
 
 15. 
 
 ΠοΧλάκί φύλης 'Λκαμαντβος iv γρροίσιν '^Ωραί 
 
 άνωλοΚυξαν κισσοφόροις iirl Βίθνράμβοίς 
 αΐ ΑίοννσίάΒες, μίτραισι δε καΙ ρόΒων άώτοίς 
 
 σοφών αοιδών έσκιασαν Xiirapav Weipav. 
 οι Tovhe τρίτΓοΒα σφίσι μάρτυρα Βακχίων άίθΚων 5 
 
 Wev, Κίκυννβνς Άντο^ίνης βΒβασκβν άνΒρας, 
 ev δ' 6Τίθην€Ϊτο ηΧυκβραν οττα Δωρίοις Αρίστων 
 
 Άρσεως ή^ύ ττνβνμα γεων καθαροΐς ev ανΧοΐς* 
 των βγορη^ησεν κύκΧον μελύ^ηρυν 'Ιττιτόνίκος, 
 
 ^τρούθωνος υιός, άρμασιν ev Χαρίτων φορηθείς, 10 
 αϊ οι εττ' ανθρώπους όνομα κλυτον ayXadv τε νίκαν 
 
 εκατι Μοισαν θήκαν, Ιοστεφάνων θεάων. 
 
 16. 
 
 Tfi ρά ΤΓΟτ' ΟυλύμτΓοιο ττερί ττΚευρας εκαΚυψεν 
 
 ώκύς άτΓο Θράκης ορνύ μένος Βορεης, 
 άνΖρων δ' άχΚαίνων εΒακε φρενας, αύταρ εθάφθη 
 
 ζωή, Πιερίην yrjv ετηεσσαμενη, 
 ev τις εμοί καΐ της χεετω μέρος- ου yap εοικεν 
 
 θερμην βαστάζειν άνΒρΙ φίΧω ττροττοσιν. 
 
 17. 
 
 Μιξονομου τε πατήρ ερίφου καΙ σχετΧως Ιχθύς 
 ττλησίον ήρείσαντο καρήατα- nralha δε νυκτός 
 ^εξάμενοι βλεφάροισι, Διωνύσοιο άνακτος 
 βουφόνον ουκ εθελουσι τιθηνεΐσθαι θεράποντα. 
 
 18. 
 
 ΠοΧλα τΓΐών και TroXkh φα^ών και ττολλά κάκ' είττών 
 ανθρώπους κεΐμαι Τιμοκρέων 'Ρό^ος. 
 
ΠΙΝΔΑΡΟΣ. 85 
 19. 
 
 ^ωσος καΙ Χωσω ^ωτείρτ} tovS^ άνέθηκαν 
 ^ωσο9 μβν σωθβίς, ^ωσώ δ' oVt ^ώσος έσώθη» 
 
 20. 
 
 Α. Τις αΒε ; Β. Βάκγα. Α. Τις δε μίν ξβσβ ; Β. ^κόττας. 
 Α. Τις δ' έξέμΎ^νβ, Βάκγρς η ^κόττας ; Β. ^κόττας. 
 
 ΠΙΝΔΑΡΟΥ. 
 ΘΗΡΩΝΙ ΑΚΡΑΓΑΝΤΙΝΩί 
 ΑΡΜΑΤΙ. 
 
 Αναξίφ6ρμι>^^€ς ύμνοι, στρ. ά. 
 
 τίνα θεόν, τίν ηρωα, τίνα δ' dvSpa κέλαΒησομεν ; 
 ητοί υ ίσα μίν Δυος' ^ΟΧυμττίάΒα δ' βστασβν'ΗρακΧέης 
 άκροθινα τΓολίμον 
 
 Θήρωνα δε τετραορίας βνβκα νικαφόρου 5 
 ιγβ'γωνητέον, ottl Βίκαων ξένον, βρεισμ Ακρώ^αντος, 
 ευωνύμων τε ττατερων άωτον ορθόττοΧιν 
 
 καμόντες ot ττοΧΚα θνμω άντ. ά. 
 
 Ιερον εσγον οίκημα ττοταμον, ^ίκεΧίας τ εσαν 
 οφθαΧμός, αιών τ εφεττε μόρσιμος, ττΧουτόν τε και 10 
 
 χάριν ά^ων 
 ^γνησίαις εττ άρεταΐς. 
 
 αλλ' ώ Κρόνιε τταΐ ^Ρέας, ε8ος ^ΟΧύμττου νεμων 
 άεθΧων τε κορυφαν ιτόρον τ ΑΧφεον, ιανθείς άοιΒαΐς 
 ενφρων άρουραν ετι ττατρίαν σφίσιν κόμισον 
 
 ΧοιΊτω ηενει. των δε ττεττραη μένων eV. ά. 15 
 
 εν hiKci τε και τταρα Βίκαν άττοίητον ουδ' αν 
 χρόνος 6 ττάντων ιτατήρ Βύναιτο θεμεν ερηων τεΧος' 
 Χάθα δέ ττότμω συν εύΒαίμονι ^ένοιτ αν. 
 
86 ΠΙΝΔΑΡΟΣ. 
 
 εσΧών <yap υττο ^χαρμάτων ττήμα θνάσκβι 
 
 ΊταΧί^κοτον Βαμασθέν, 20 
 
 οταν θβοΐ) Μοίρα ιτίμιΤΎ} στρ. β^. 
 
 αν€κα^ οΚβον ίιψηλόν. eirerai δβ X6<yo<i βύθρόνοίς 
 ΚάΕμοίο κούραι^, ίτταθον αΐ με^άΧα, ττίνθο'ζ δ' €ΊΤίτν€ΰ 
 βαρύ 
 
 κρβσσόνων ττρος άβαθων. 
 
 ζώβί μβν iv ^ΟΧνμτΓίΟίς άττοθανοΐσα βρομώ 25 
 icepavvov ταννεθβφα ^βμέΧα, φίΧβΐ δε μιν ΠαΧΧας alel, 
 καΐ Ζβνς ττατηρ μάΧα, φίΧβΐ δέ τταΐς 6 κισσοφόροζ. 
 
 XeryovTi δ' iv καΐ θάΧάσσα άντ. β'. 
 
 μβτα κοραισι Νηρήοζ άΧίαίς βίοτον άφθίτον 
 
 ^Ινοΐ τβτάγθαί τον οΧον άμφΐ γ^ρόνον. ητοΰ βροτών 30 
 
 J6 κέκριταί 
 7Γ€Ϊρας οΰ τι θανάτου, 
 ουδ' ασύγιμον άμίραν οττοτε τταΓδ' άΧίον 
 άτβίρεΐ συν ά^αθω τεΧβυτάσομβν ροαΐ δ' άΧΧοτ αΧΧαι 
 εύθυμιαν re μετα καΐ ιτόνων ές άνΒρα<; ββαν. 
 
 οΰτω δβ Μοΐρ\ α τβ ττατρωίον iir. β'. 35 
 
 τώζ^δ' e^et τον βΰφρονα ττότμον, θεόρτω συν οΧβω 
 
 €7Γί τι καΐ ιτημ αηει ττάΧυντρώπβΧον άΧΧω χρόνφ* 
 
 έξ ουίΓβρ 6ΚΤ€ίν€ Ααον μόριμος υ Ιός 
 
 συναντά μβνος, iv δε Πυθώνο γ^ρησθεν 
 
 ΊταΧαίφατον τίΧεσσβν. 40 
 
 ΙΕοΐσα δ* ο^εΓ ^Ερινύς στρ. γ. 
 
 €7Γ€φνέ ο ι συν άΧΧαΧοφονία <y€VO<; άρηίον 
 
 Χβίφθη δε ΘβρσανΒροζ ipiirivTi ΠοΧυνείκβι, νβοις iv 
 
 άέθΧοις 
 iv μάχαις τε ττοΧάμου 
 
 Τιμώμενος, ^ΑΒραστίΒαν θάΧος άρω^ον Βόμοίς* 45 
 
ΠΙΝΔΑΡΟΣ. 87 
 
 60ev στΓβρματο^; e^ovn ρίζαν, irperreo τον ΛΙνησώάμου 
 έ^κωμίων τ6 μελέων \υραν re τυ^'χανεμβν. 
 
 "ΟΧνμτΓία μεν yap αυτός άντ. y'. 
 
 ryepa^ βΒεκτο, Πυθώνο δ' ομόκλαρον ες άΒεΧφεόν 
 ^Ισθμοί τε κοίναί Χάριτες άνθεα τεθρίττιτων δυω- 50 
 
 ^εκα^ρομων 
 αηα^ον. το δε τυχεΐν 
 
 ττεφώμενον αγωνίας τταράΧνει Βυςφροναν. 
 6 μαν ττλοντος άρεταΐς ΒεΒαώαλμένος φέρει των τε και 
 των 
 
 καιρόν, βαθεΐαν υττέγων μέριμναν ου^ροτεραν, 
 
 άστη ρ άρίζηλος, ετνμώτατον eV. γ. 55 
 
 άνΒρι φε<γγος' ευ 8έ μιν ε'χων τις οΙΒεν το μέΧλον, 
 
 ΟΤΙ θανόντων μεν ενθάΒ* αυτις άττάΧαμνοι φρένες 
 
 τΓοινάς ετισαν, τα δ' εν ταδε Αιος άρ'χα 
 
 άΧιτρά κατά ^άς Βικάζει τις εχ^θρα 
 
 Χό^ον φράσαις άνά<^κα. 60 
 
 ϊσον δε νύκτεσσιν αΙεί, στρ. δ'. 
 
 ϊσα δ' εν άμεραις αλιον ε-χρντες άττονεστερον 
 
 εσλοι ΒεΒόρκαντι βίον, ού γβόνα ταράσσοντες εν χερος 
 
 άκμα 
 ούΒε ττόντιον ϋΒωρ 
 
 κεινάν τταρά Βίαιταν άΧλά παρά μεν τιμίοις 65 
 θεων, οϊτινες εχαιρον ευορκίαις, άΒακρυν νέμονται 
 αΙωνα' τοί δ' άιτροςόρατον όκγεοντι ττόνον, 
 οσοι δ' ετόΧμασαν εςτρίς άντ. δ'. 
 
 εκατέρωθι μείναντες άττο ιτάμτταν άΒίκων εγειν 
 ψυχάν, ετειλαν Αιος οΒον τταρά Κρόνου τύρσιν ενθα 
 μακάρων 70 
 νάσος ώκεανίΒες 
 
 αυραι ιτεριιτνεοισιν, άνθεμα δε χρυσού φΧε^ει, 
 
88 ΠΙΝΔΑΡΟΣ. 
 
 τα μεν γβρσόθβν αττ' aykacov Ββν^ρίων, ΰΒωρ δ' άΧλα 
 φίρββί, 
 
 ορμοισί των %φα9 άναττΧβκοντί καΐ κβφαΧάς 
 
 βοϋλαΐς ev ορθαΐσι 'ΡαΒαμάνθυος, iir. δ', 75 
 
 ον ττατηρ εχβί Κρόνοζ βτοϊμον αύτω vrdpeSpov, 
 
 Ίτόσΐζ 6 ττάντων 'Pea^ ύττερτατον β'χοίσας θρόνον. 
 
 ΤΙηΧβύς Τ6 καΙ ΚάΒμο<ζ iv τοΐσιν aXeyovTaL* 
 
 !4%tXXeiX τ eveLic , έττβΐ Ζηνος ητορ 
 
 Χίταΐς eireiae, μάτηρ' 80 
 
 o'i^'E/crop' 6σφαΧ€, Τρώας στρ. e\ 
 
 αμαχον άστραβή κίονα, Κύκνον τβ θανάτω iropev, 
 !4οί}? re τταύδ' ΑΙΘίοττα. ττολλα μοί υττ α'^κωνο'^ ωκία 
 βέλη 
 
 evBov έντί φαρ6τρα<ζ 
 
 φωναντα σννβτοίσιν' e? δε το τταν βρμηνέων 85 
 
 'χατίζβί. σοφός 6 ττοΧΧα εΙΒώς φνα. μαθόντες δε Χαβροί 
 
 τταγγΧωσσία, κόρακες ως, ακραντα yapverov 
 
 Δώς ττρος ορνιγα Θείον. άντ. €. 
 
 εττεχε νυν σκοττω τόξον, αηε Θυμε, τίνα βάΧΧομεν 
 
 εκ μαΧθακας αυτε φρενός εύκΧεας όϊστούς Ιεντες; εττί 
 
 του 90 
 "Ακρώ^αντί τανύσαις' 
 αυΖάσομαι ενόρκιον Χοηον αΧαθεΙ νοω, 
 τεκείν μη τιν εκατόν γε ετεων ττόΧιν φίΧοις dvBpa 
 
 μαΧΧον 
 
 ενερΎεταν ττραττίσίν αφθονεστερόν τε χερα 
 
 Θήρωνος, αλλ* αΐνον εβα κόρος eV. e'. 95 
 
 ού Βίκα σνναντόμενος, άΧΧα μάργων υττ άνΒρών, 
 το ΧαΧα^ησαι θεΧων κρνφον τε θεμεν εσΧων καΧοΐς 
 ερ'γοίς. εττεί ψάμμος αριθμόν πτεριττεφεν^εν 
 εκείνος δσα χάρματ αΧΧοις εθηκεν, 
 τις αν φράσαι Βύναυτο; 
 
ΤΙΜΟΚΡΕΩΝ. 
 
 89 
 
 ΤΙΜΟΚΡΕΟΝΤΟ^, 
 1. 
 
 Μλλ' Tvye ΤΙαυσανίαν η καΐ rvye ^άνΘίττττον στρ. 
 αΐνβΐς ή Tvye ΛβντνχίΒαν, 
 εγώ δ' ΙάρίστβίΒαν βτταινεω 
 avSp' lepav air Άθανάν ekOeiv 
 
 €va Χωστον εττβΐ Θβμίστοίύλή ηχθαρβ Αατώ, 5 
 
 ψβνσταν, cihiKov, ττροΒόταν, άντ. 
 09 Τίμοκρέοντα ξβίνον Ιόντα 
 αρηνρίοι'ζ σκυβαΚισκίοισι ιτβίσθβί^; ου Karayev 
 ττατρβ' "ΙαΧυσον^β, 
 
 Χαβων Se τρί' αργυρίου 10 
 
 τάΧαντ ββα ττΧίων eh oXeOpov, 
 
 τους μεν κατάρων αδίκως, τους δ' εκ^ιώκων, τους δε 
 
 καινών, αργυρίων υττόιτΧεος, 
 
 Ισθμοί δε ττανΒοκβύς ^εΧοίως 
 
 Λίτυχρα Kpea πταρβ'χων, οΐ δ' ησθων 15 
 κβΰγοντο μη ώραν ΘβμιστοκΧεος yeveaOat. 
 
 2. 
 
 Ουκ άρα Τιμοκρεων μουνος ος ΜήΒοίσιν ορκίατομοί, 
 αλλ' ίντί κάΧΧοί Βη ττονηροί' ουκ ε'γώ μόνα κόΧουρις' 
 ivTi καΐ dXXat αΧώττβκβς. 
 
 3. 
 
 'ΏφεΧβν σ', ω τυφΧβ ΤΙΧούτβ, μητβ yfj μητ* 
 iv θαΧάσστ], μητ' iv ηιτείρω φανήναι, 
 άΧΧα Τάρταρόν Τ6 valeiv κατχίροντα' 
 Βία σε yap ττάντ' εστ' iv ανθρώττοις κακά» 
 
90 
 
 KOPIN Ν Α.— ΠΡΑΗΙΛΛΑ.— ΒΑΚΧΥΛΙΔΗΣ. 
 
 ΚΟΡΙΝΝΗ^, 
 
 Μβμφομη δε κη Xtyovpav Μονρτβ' Iwvya, 
 ore βανα φονσ^ ββα ΠίρΒάροω ίτοτ epiv. 
 
 ΠΡΑΒΙΛΛΗ^. 
 1. 
 
 ΚάΧλ,ίστον μβρ ijo) ΧβΙττω φάος ήβλίοιο, 
 Sevrepov άστρα φαβινα σέληναίης re ιτρόςωττον 
 rjBe καΐ ωραίους σίκύονς καΐ μηλα καί ογχνας. 
 
 2. 
 
 Άτμητου Xojov, ω 'ralpe, μαθών τους ά^γαθους φίΧβί' 
 των ΒβιΧών δ' άττέχον, ^νου<ζ otl Βείλών ok'uya γάρις. 
 
 BAKXTAIJOT. 
 1. 
 
 "ΟΧβίΟζ, ωτίνί θεός μοΐράν τ€ καΧων eiropev 
 συν τ έτΓίζήΧω τνγα άφνεών βίοταν Bcayeiv 
 ού jdp Τις βττί'χθονίων ττάντα γ' βνΕαίμων εφυ. 
 
 2. 
 
 Θνατοΐσί μη φυναί φεριστον, 
 μηΒ^ άέλίου ττροςώεΐν φέγγος* 
 ολβίος δ' ovSeh βροτων πάντα χρόνον. 
 
 3. 
 
 Τίκτει δε τε θνατοΐσιν Ειρήνη μεγάλα 
 ΊτΧουτον καΐ μελογλώσσων άοώών ανθεα, 
 
ΒΑΚΧΥΛΙΔΗΣ. 91 
 
 SaiSakeov τ βττΐ βωμον Θεοίσιν βθεσθε βοών 
 
 ξανθά φ\ο<γϊ μήρα τανυτρίχων τβ μηΧων, 
 
 γυμνασίων Τ6 νβοις αυλών re κα\ κώμων μελ€ί. 5 
 
 έν δέ σώαροΒετοίς ττόρτταξίν αΙθάν 
 
 άραγνάν ίστοΙ ιτέΧονταί' 
 
 eyxea τ€ λογ^^ωτα ξίφβά τ' άμφάκβα Βάμναται εύρώς' 
 
 'χαλκίων δ' ουκ βστι σαλιτίγγων κτύττο^ς· 
 
 ούΒε συΧαται μβΧίφρων ΰττνος άττο βΧεφάρων, 10 
 
 άμον δ? ΘάΧττει, κεαρ, 
 
 συμττοσίων δ' Ιρατών βρίθοντ α- 
 
 ηυιαι τταιΖικοί θ' νμνοι φΧέ^ονταί» 
 
 4. 
 
 Eh ορος, μία Be βροτοΐσιν εστίν εύτνχ^ίας 6Β6ς, στρ. 
 
 Θυμον εϊ rt? β'χων άττενθη Βύναται ΒιατεΧεΐν βίον 
 
 oh 8ε μερίμνα μεν άμφίττοΧεΐ φρενί, 
 
 το Be Trap' αμάρ re κα\ νύκτα μεΧΧ6ντο>ν χάριν 
 
 €ον ΙάτΓτεται κεαρ, άκαρττον εχεο ττόνον 
 
 τί yap ελαφρον €τ εστ αττρακτ οΒυρόμενον Βονεΐν άντ. 
 καρΒίαν ; 
 
 5. 
 
 ΑυΒΙα μεν yap Χίθος μανύεί χρυσόν, 
 άνΒρών δ' άρεταν σοφία τε 
 ττατ^κρατΎ\<^ τ εΧεηχει 
 άΧηθεια, 
 
 6. 
 
 ΤΧυκεΐ' avayKa στρ. α. 
 
 σευομενα κνΧίκων θάΧίΓησί θυμόν, 
 ΚύττρίΒοζ δ' eXirh Βίαιθύσσευ φρένας 
 
 άμμιηνυμενα Δωνυσίοισι Βώροίς. στρ. β', 
 
 άνΒράσι δ' νψοτάτω ττεμττεί μερίμνα<ζ' 5 
 Μ 
 
92 ΒΑΚΧΥΛΙΔΗΣ. 
 
 αυτίγ^ 6 μεν ττόΧβων κρήΒβμνα Xvet, 
 
 ττασΰ δ' άνθρώττοίς μοναργι^σβιν Βοκεΐ' 
 
 'χρυσω δ' έΧβφαντί Τ6 μαρμαίρουσιν οίκοί, στρ. γ, 
 
 ττυροφόροι 8e tear' aljXrjevTa [^καρττόν] 
 
 νηβς dyovaiv άττ' Alyvirrov, μέ^γιστον 10 
 
 ττΧοΰτον ως ττίνοντος ορμαίνβι κέαρ. 
 
 7. 
 
 "^ίΐ Τρώες ΆρψφίΧοι, Ζευς ύψίμέ- 
 
 8ωρ, ος άτταντα hepscerai, 
 
 ουκ αίτιος ΘνατοΙς μeJάXωv 
 
 ων αλλ' iv μέσω κείται κίγεΐν 
 
 ττασιν άνθρώττοισι Αίκαν οσίαν, αηνάν. 
 
 Ευνομίας άκοΧουθον καΐ τηνυτας Θεμώος" 
 
 οΧβίων τταΐΒές νιν ευρόντες σύνοίκον. 
 
 8. 
 
 ΐΐαύροισυ Βε θνητών τον άτταντα 'χρόνον δαίμων ε8ωκεν 
 ττράσσοντας εν καφω ιτοΧίοκρόταφον 
 γήρας Ικνεΐσθαί, ττρίν ε^κυρσαι Βύα. 
 
 9. 
 
 Θνητοΐσί δ' ουκ αυθαίρετοι 
 οΰτ' οΧβος οΰτ άκαμπτος "Αρης 
 ούτε ιτάμφθερσις στάσις, 
 άΧΧ^ ετΓΐ'χ^ρίμτΓτει νέφος αΧΧοτ' εττ άΧΧαν <ydv 
 α ΊτάνΒωρος αϊσα. 
 
 10. 
 
 ΕύΒημος τον νηον εττ' aypov τοζ^δ' άνέθηκεν 
 τω ττάντων ανέμων ττιοτάτω Ζεφύρω, 
 
 ευξαμένω ο οι ηΧθε βοαθόος, οφρα τάγιστα 
 Χικμήστ) ττεττόνων καρττόν άττ' άσταγνων. 
 
ΑΡΙΩΝ.— ΑΡΙΦΡί2Ν. 
 
 93 
 
 ΑΡΙΟΝΟ^ ΎΜΝΟΧ. 
 
 ''Τψίστ€ θεών, 
 ττόντίε 'χρυσοτρίαίνβ Πόσεώον, 
 ηαΐΎ]ογβ, κυμονάρχα· 
 βρα'γχ^ίοί'ζ irepl Be σε πτΚωτοί 
 
 θήρες γορεύουσο κ,νκΧω, 5 
 κονφοίσί ΤΓοΒών ρίμμασίν 
 εΚάφρ άνατταΚΚόμενοί, 
 σιμοί, φρίξαύχενες, ώκνΒρομοί 
 σκνλακες, φιλόμουσοι 
 
 Βέλφΐνβς, evaXa θρέμματα 10 
 
 κονράν Νηρε'ί'Βων θεάν, 
 
 ας εηείνατ Άμφίτρίτα' 
 
 0L μ' είς ΠελοτΓος jdv εττΐ Ταιναρίαν 
 
 άκταν εττορεύσατε ττλαζόμενον ^ίκελω ενϊ Ίτόντω, 
 
 κ,υρτοΐσί νώτοις φορευντες, 15 
 
 αΚοκα Νηρε'ίας ττΧακός 
 
 τέμνοντες, άστφή ττόρον, φώτες Βολωι 
 
 ώς μ άφ' αλίττΧόον ^γΧαφυρας νεώς 
 
 εις οΙΒμ' αΚίττόρφυρον Χίμνας ερίψαν. 
 
 ΑΡΙΦΡΟΝΟΧ, 
 
 'Τ^ίει,α, ττρεσβίστα μακάρων, μετα σευ ναί- 
 
 οιμί το Χειττόμενον 
 βίοτάς, συ δε μοι ττρόφρων σύνοικος εϊης' 
 εΐ ηάρ τις η ιτΧούτου χάρις ή τεκεων, 
 ή τας ΙσοΒαίμονος άνθρώττοις βασιΧψΒος αρχάς 
 η ττόθων, ους κρυφίοις "ΆφροΒίτας 5 
 αρκυσιν θηρεύοβεν. 
 
94 ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ. 
 
 η el Τις αλ\α θβόθβν άνθρώττοισί τερψίς 
 η ττόνων άμ,ττνοα ττεφανται, 
 μετα σβΐο μ,άκαιρ 'T'yieta 
 
 τίθάΧβ Ίτάντα καΙ Χάμττβί Χαρίτων eap^ 10 
 σίθεν δε χωρίς οΰτίς βύΒαίμων βφυ. 
 
 1. 
 
 EU Έρμβίαν τον Αταρνεα. 
 Αρβτά, τΓολνμογθε f^evei, βροτείω 
 θήραμα κάΚΧίστον βίω, 
 σας TrepL, nrapOeve, μορφας 
 καΐ θανεϊν ζηλωτος iv ΈΧλάΒί ττότμος 
 καΐ Ίτόνους τ\ηναι μάΧερους ακάμαντας' 5 
 τοίον €7γΙ φρίνα βάΧλείς 
 καρΊτόν τ αθάνατον 'χρυσου re κρβίσσω 
 καΐ γονέων μα\ακαυ<γητοώ θ' vttvov 
 σβΰ δ' ενβ'χ ουκ Αώς Ηρακλής 
 
 Λη^ας Τ6 κοίψοι ττόΧΚ' άνετΧασαν ερ^οις 10 
 σαν ά^ρεύοντες Βύναμιν. 
 
 σοΐς τε ττόθοις "Άγ^ιΧεύς Αϊας τ Α'ί'Βαο Βόμους 
 ηλθον σας δ' ένεκεν φίλιου 
 μορφας καϊ Αταρνεος εντροφος 
 
 άελίου γτίρωσεν ανηάς' 15 
 
 του^αρ αοιΒιμος ερ^οις αθάνατον τε μιν 
 
 αύξ^ίσονσί Μοΰσαί Μναμοσννας θύ^ατρες, 
 
 Αώς ξενίου σέβας αυξουσαι φιλίας τε 'γερας βέβαιου. 
 
 '2. 
 
 Τύχα, μερόττων αργά, 
 
 καϊ τέρμα· τύ καΐ σοφίας άκρον έχεις. 
 
ΜΕΛΙΝΝΩ. 
 
 και τψαν βροτεοίς εττεθηκαζ 6pyoi<;- 
 
 καΐ το καΧον ττΧβον ή κακόν Ικ σεθεν, 
 
 ά Τ6 χάρί<ζ ΧάμτΓβο irepl σαν ιττερνηα γρυσβαν 
 
 καΐ το τεα ττλαστίγγ^ 8o0ev μακαριστοτατον τβΚίθβί. 
 
 τυ δ' άμαχανία^ ττόρον βϊΒβς iv dXyeaiv, 
 
 και Χαμττρον φάοζ a<yaye'^ 
 
 iv σκοτω ττροφερβστάτα θεών. 
 
 ΜΕΛΙΝΝΟΤΧ AE^BIAS. 
 
 ΕΙς 'Ρώμην. 
 
 Χαίρε μοί 'Ρώμα, θν^άτηρ "Αρηος, 
 χρυσεόμιτρα, Βαί'φρων άνασσα, 
 σεμνον α ναίηζ εττΐ ^γάς "ΟΧυμιτον 
 
 αΙεν άθραυστον. 
 σοΙ μονα ττρεσβιστα ΒεΒωκε Μοίρα 
 Λ·0δθ9 αρρηκτω βασιΧηον αρχα^, 
 οφρα κοφανήον έχουσα κάρτος 
 
 ατ/εμονεύτ}(;' 
 σα δ' ύτΓο σδειίγλα κρατερών ΧεττάΒνων 
 στέρνα ηαία·^ και ιτοΧια^ θαΧάσσα<^ 
 σφ'ιηηεται^ συ δ' άσφαΧεως κυβερνάς 
 
 άστεα Χαών, 
 Ίτάντα δέ σφάΧΧων 6 με^/οστος αιών 
 καΐ μεταττΧάσσων βίον άΧΧοτ αΧΧως 
 σοι μονα ττΧησίστιϋν ονρον αρχάς 
 
 ου μεταβάΧΧει. 
 η ryap εκ ττάντων συ μόνα κρατίστους 
 ανΒρας αιχματας με^άΧους Χοχεύεις, 
 εΰσταχυν, Δάματρος 07Γω?, άνεΐσα 
 
 καρττον άττ ανδρών. 
 
 Μ 2 
 
96 
 
 ΜΕΣ0ΜΗΔΗ2. 
 
 ME^OMHAOTZ 
 
 ^'Τμνο'ζ €69 Νβμβσίν. 
 
 Νέμεσί τττερόβσσα, βίου ροττά, ο-τρ. 
 κυανώτΓί θεά, θν^ατβρ Αίκας, 
 α κουφά φρυά^ματα Θνατών 
 eVe^et? aha μανή 'χαΧινα,, 
 βχ^θουσά θ' ΰβριν ολοαν βροτων, 
 
 μέλανα φθόνον έκτος ελαύνεις, 
 
 'ΤτΓο σον τρογον άστατον άστιβή 
 
 'χαροΊτα μερόττων στρέφεται τύχα' 
 
 Χηθουσα Be τταρ ττόΒα βαίνεις, ίο 
 
 <γαυρούμενον αύγενα κλίνεις· 
 
 ύτΓΟ ιτηγυν άεΐ βίοτον μετρεΐς, 
 
 νεύεις δ' υττο κολπτον άε\ κάτω 
 
 ζυ^ίον μετα χείρα κρατούσα, 
 
 "ΤΚαΘι μάκαιρα Βικασττολε, eV. 15 
 
 Νεμεσι τττερόεσσα, βίου ροττά. 
 Νέμεσιν θεον αΒομεν άφθίταν 
 νημερτεα, κοΧ ττάρεΒρον Δίκαν, 
 σε Λίκαν τανυσίτττερον ομβρίμαν, 
 α τ αν μεΎαΧανορίαν βροτων 20 
 νεμεσώσα φέρεις κατα Ταρτάρου. 
 
 -2. 
 
 Ταν ϋεΧον εκόμιζε 
 
 κόψας ερ'γάτας άνηρ' 
 
 ες Βε ττΰρ εθηκε βωλον, 
 
 ώς σίΕηρον εύσθενη' 
 
 ά δ' ΰεΧος, οϊα κηρός, δ 
 
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ. 
 
 εξβ'χβίτο, ιταμφά^οισι 
 φΧοξΙν ΕΚΊτυρουμβρος. 
 θαύμα δ' ην Ihelv βροτοΐς 
 oXfchv ifc 'ΤΓνρος ρέοντα, 
 καΐ τον βριγάτην τρέμοντα, 
 μη ττεσων Stappajfj. 
 €9 δε ^ίτττύ'χων άκμά^ 
 γβϊλέων βθηκβ βωλον. 
 
 ΑΙΟΝΤ^ΙΟΤ. 
 
 '^Τμνος ek ^ΑττοΧΧωνα. 
 
 Εύφημβίτω 7rd<; αίθηρ' 
 ovpea τέμττβα σι^άτω, 
 
 κα\ ττόντος καΐ ττνοιαί 
 ηχοί φθ6<γγοί τ ορνίθων 
 μέΧλβί δε ττρος ημα<ζ βαίνβίν 
 Φοίβος άκ6ρσ€κ6μας αγέτα<^, 
 χίονοβΧβφάρου ττάτβρ 'Aom 
 pohoeaaav 09 άντνηα ττωΧων 
 7Γτανο2<; ύττ Ιγνεσσι 8ίώκ€ΐ<ζ, 
 χρυσέαίσίν ά^γαΧλόμβνος κόμαι^, 
 irepl νώτον άττείρίτον ουρανου' 
 ακτίνα ττοΧύστροφον αμττΧέκων, 
 αϊ<γλας ττολυΒερκέα irayav 
 Trepl ηαίαν αττασαν έΧίσσων. 
 ΤΓΟταμοΙ Se σέθβν ττνρος άμβροτου 
 τί/ϋτουσιν έττήρατον άμέραν. 
 σοΙ μ€ν χορο^ βΰΒιοζ αστέρων 
 κατ "ΟΧνμτΓον ανακτά χορβνβί, 
 dveTov μέΧο<; alkv αεβων, 
 Φοίβη'ί'Βι τβρττόμβνο'; Χνρα, 
 
ΘΕΟΔί2Ρ02. 
 
 yXav/ca Be ττάροίθβ "Xekava 
 χορον copLov αη^μοναύει 
 \€υκών υίΓΟ σύρμ,ασι μόσχων 
 yavvrac Se re οΐ νόοζ €νμ6νή<ζ 
 ττολυβίμορα κοσμον ίΧίσσων. 
 
 ΘΕΟΑΩΡΟΤ ΠΡΟΑΡΟΜΟΤ, 
 
 Θβάων άνασσα Κύττρί, 
 
 "Ιμερβ ί€ράτος χθονίων, 
 
 Γάμβ βώτοιο φύΧαξ, 
 
 ύμέας στίχοις κ,υΒαίνω, 
 
 'Ίμβρον, Τάμον, Παφίην. 
 Sepfceo την veaviv, Sep/ceo fcovpe. 
 ejpeo, μη ae φύγτ] 7rep8t/co<; djpa. 
 
 ΧτρατόκΚ€ί<ζ φίΧος Κυθήρη<ζ, 
 
 ^τρατόκΧ€ίς άνηρ ΜυρίΧΧα<ί, 
 
 tSe την φίΧην jvvaifca' 
 
 κομάβί, τέθηΧβ, Χάμττβί' 
 
 ροΒον ανθέων άνάσσβί' 
 
 poSov iv κοραΐ'ζ ΜύρίΧΧα. 
 ηίΧιο^ τα σίθεν Βεμνια φαίνβί' 
 κιυττάρίττοζ ττέφυκεν σω ivl κήττω. 
 
 ΑΝΑΚΡΕΟΝΤΕΙΑ. 
 1. 
 
 BA^IAIOr, 
 
 Α6τ6 μοί Χύρην ^Ομηρου 
 φονίης άνευθε χορΒψ, 
 
ΑΝΑΚΡΕΟΝΤΕΪΑ. 
 
 φέρβ μοί κύττέλλα θεσμών, 
 φίρε μου νόμους κεράσσω, 
 μεθνων οπτως γορεύσω, 
 υττο σώφρονος 8ε Χνσσης, 
 μετα βαρβίτων άεΙΒων, 
 το Ίταροίνων βοήσω. 
 δοτ6 μοί Χνρην Όμηρου 
 φονίης άνευθε γρρΒής, 
 
 2. 
 
 ΕΙς ΊΓοτήρων άρ^υροϋΡο 
 
 Τον αρ^υρον τορενων 
 '^Ηφαίστέ μοι ττοίησον 
 ττανοττΧίαν μεν ουχ/, 
 τί yap μά'χαισι κάμοί ; 
 ΊΓοτήρίον δε κοΐλον, 
 όσον Βύντ], βαθύνας. 
 ΊΓοίει δε μοί κατ αυτού 
 μήτ άστρα μήτ αμαξαν, 
 μή στυ^νον 'Ώ,ρίωνα' 
 τί ΠΧειάΒεσσι κάμοί ; 
 Τί δ' άστρασί Βοώτεω ; 
 ττοίησον άμττελους μοι, 
 καΐ βότρυας κατ' αυτών, 
 καΐ ΜαίνάΒας τρυ<γώσας. 
 ΐΓοίει δε Χηνον οίνου 
 Χηνοβάτας ττατοΰντας, 
 τους ϋατύρους ^εΧώντας, 
 καΐ γ^ρυσοΰς τους "Ερωτας, 
 καΐ Κυθήρην <γεΧώσαν, 
 6 μου καΧω Λυαίω 
 "Ερωτα κάφροΒίτην. 
 
ANAKPEONTEIA. 
 
 3. 
 
 ΕΙς ^Ερωτα, 
 
 ^τβφοζ Ίτλεκων ττοτ' evpov 
 €V τοις ρόΒοίς "Ερωτα· 
 καί των τττβρων κατασγων 
 έβάτττίσ' βίς τον οϊνον, 
 Χαβών δ' 67Γίον αυτόν 
 καί νυν €σω μέλων μου 
 τττβροΐσι, ^αρ^αΧίζξΐ, 
 
 4. 
 
 'Άχλο. 
 
 jrj μέλαινα Ίτίνβί, 
 TTLvei Se SevSpe' αυτήν, 
 TTLvet θάΚασσα δ' αύρας, 
 6 δ' ηΧιος Θάλασσαν, 
 τον δ' ήλων σελήνη, 
 τί μοι μάχεσθ' ίταΐροί 
 καύτοτ θέλοντι ττίνβιν ; 
 
 5. 
 
 "Οναρ, 
 
 Δία νυκτών έ^γκαθεύΒων 
 αλίΤΓορφύροίς τάιτησιν, 
 ηεηανυμς,νος Αυαίω, 
 βΒόκουν άκροίσι ταρσοΐς 
 Βρόμον ώκύν εκτανύβίν 
 μετα τταρθένων άθύρων. 
 εττβκερτόμουν Be τταΐΒες 
 άτταλώτβροί Λυαίου, 
 Βακίθυμά μοι λ€<γοντ€ς 
 
ANAKPEONTEIA. 
 
 Βία τας καΧας έκείνας. 
 έθβλοντί Se φιΧήσαι 
 φύ^ον ίξ ϋττνον μοί ττάντες. 
 μβμονωμβνος δ' 6 τΚημων 
 ττάΚιν ηθέλον KaOevheiv. 
 
 β. 
 
 Eh ^ΑττόΧλωνα. 
 
 Άνα βάρβίτον Βονησω' 
 άεθλοζ μβν ον ττρόκβίται, 
 μέλέτη δ' έττίστω 'πάντη. 
 σοφίηζ Χαγων άωτον, 
 εΚβφαντίνω δε πτΚηκτρω 
 Xtyvpov μάΧος κροαίνων, 
 Φρν^Ιω ρνθμω βοήσω, 
 άτ€ Τις κύκνος Καύστρου 
 ΐΓΟίκιΚον ΤΓΤβροΐσί μέΧττων 
 ανέμου σύναυΧος ηχεί, 
 συ δε Μοΰσα συγχόρευε, 
 {lepov jdp εστί Φοίβου 
 Κίθάρη Βάφνη τ ρίπους re,) 
 ΧαΧίων βρωτα Φοίβου, 
 άνεμώΧίον τον οίστρον 
 σαόφρων <ydp βστ άκοϋσαί» 
 "το μεν εκττεφευ^α κεντρον, 
 φύσεως δ' άμειψα μορφήν^^ 
 φυτον εύθαΧες δ' εττηχεΐ, 
 6 δε Φοίβος, §ε Φοΐβος, 
 κρατέείν κόρην νομίζων, 
 γΧοερον Βρεττων δε φύΧΧον, 
 εΒόκεο τεΧεΐν Κυθήρην. 
 άηε θυμε, ττη μεμηνας 
 μανίην μανείς άρίστην ; 
 
ANAKPEONTEIA. 
 
 TO βάΧοζ φερ€ κρατύνων, 
 σκοτΓον ώς βαΧων άττέΧθτ]^. 
 το Be τόξον ΙίφροΒίτης 
 άφες, ω θεού^ ενίκα. 
 τον ^Ανακρέοντα μιμοΰ, 
 τον άοΙΒίμον μεΧίστην. 
 φίάλην irpoTTLve Ίταισίν, 
 φιαΚην Χό^ων εραννήν, 
 αιτο νεκταρο^ ττοτοΐο 
 τταραμύθίον Χαβόντεζ, 
 φΧοΎβρον φυ^γόντε^; αστρον. 
 
DITHYEAMBIC POETS. 
 
 ΠΡΑΤΙΝΟΥ. 
 
 Τί^ 6 θόρυβος οδε ; τί τάΒε τα γορενματα ; 
 τις ΰβρις βμοΧβν ίττί 
 Α ίονυσίάΒα ττόΚυττάταηα θνμ&Καν ; 
 βμος €μος 6 Βρόμως' 
 
 6μ6 Set Kekahelv, βμβ Bel iraTayeiV 5 
 
 άν' opea σύμβνον μβτα Ναϊάδων 
 
 οΐά τ€ κύκνον άγοντα ΐΓοικίΚότττβρον μέλος. 
 
 ταν άοώαν κατίστασβ ΠιερΙς βασίΧειαν 
 
 6 δ' αυλός ύστερον γρρευέτω· 
 
 και fydp έσθ* ύττηρέτας. κώμω μόνον 10 
 θυραμάχρις Τ6 ττυ^μαχ^ίαισι νέων θέλει παροίνων 
 εμμεναι στρατηλάτας. 
 Ίταΐε, τταΐε τον Φρυναίου 
 ΐΓΟίκίλου 7Γ ροανεγρντα' 
 
 φλέγε τον ολεσισίάΧοκάλαμον, 15 
 
 λαΧοβαρυτταραμελορυθμοβάταν, 
 
 τον υτΓΟ τρυπάνω Βεμας ττεΊτλασμενον. 
 
 ην ΙΒού αδε σοί 8εξίά 
 
 κα\ ΤΓοΒος Βίαρριφά, θριαμβοΒίθύραμβε 
 
 κ,ισσόγαιτ άναξ άκουε ταν εμάν Δώριον γρρείαν. 20 
 
104 
 
 ΤΙΜΟΘΕΟΣ.— ΤΕΛΕ2ΤΗ2. 
 
 ΤΙΜΟΘΕΟΤ. 
 1. 
 
 Ουκ άεβω τα τταλαιά, 
 καινά yap μαλα κρβίσσω* 
 νέος 6 Ζβύς βασϊΚενει, 
 το τΓολαί δ' ην Κρόνος άρχων, 
 άττίτω Μούσα ττάλαίά. 
 
 2. 
 
 τ' ω τον ael ττόΧον ουράνιον 
 ακτίσι \αμ/πραΙ<^ "HXie βάΧΚων, 
 Ίτεμψον ίκαβολον €χθροΐ<ζ βέλος 
 σας αττο νβυρας, ΤΙαιάν. 
 
 ΤΕΛΕ^ΤΟΤ. 
 1. 
 
 "Ον σοφον σοφαν Χαβοϋσαν ουκ έττίΧττομαί νόω 
 Βρυμοΐς ορβίοις opyavov 
 hlav Άθάναν, 
 
 ξυςόφθαλμον αίσχος έκφοβηθβΐσαν, 
 
 αύθις €Κ χ€ρων βαΚβΙν, 
 
 νυμφαψνβΐ χειροκτύττω 
 
 φηρΙ Μαρσύα κΧεος. 
 
 τί ηάρ VLV βύηράτοίο καΧλβος 
 
 οξύς βρως heipev, α ηάρ 
 
 ηταρθενίαν α^αμον καΐ airaih" άιτενειμε Κλώθω; 
 
 "ΛΧλα μάταν άχόρβυτος 
 
 aSe ματαίοΧόηων φάμα ττροςετττατο 
 
ΤΕΛΕ2ΤΗ2. 
 
 105 
 
 Ελλάδα, μουσοττόΧου σο - 
 φας έττίφθονον τεχνας oVetSo?. 
 
 2. 
 
 "Η Φpύya καΧΚιιτνοων αυλών Ιβρών βασΐΚηα, 
 AvSov 09 ηρμοσβ ττρώτος 
 
 Αωρβος άντίιτάΚον μούσης νόμον αίοΚον ομφα, 
 ιτνεύματο'ζ βΰτττβρον ανραν άμφίττΧίκων καΚάμοις. 
 
 3. 
 
 Τίρωτοι ιταρα κρατήρας ΈΧΚψων ev ανλοις 
 συνοτταΒοΙ Πέλοττος ματρος ορβίας 
 Φρν^ίον άεισαν νόμον 
 
 τοί δ' οξυφώνοίς ττηκτβων ψαΧμοΐς κρέκον 
 AvBlov ΰμνον» 
 
PART IV. 
 
 SCOLIA AND POPULAE SONGS. 
 
 ΟΜΗΡΙΚΑ. 
 1. 
 
 κάμίνος ή κβραμίς» 
 
 El μβν δώσετε μισθόν, άείσω, ώ κεραμήες' 
 δεΟρ' ay Άθηναίη, καί υτΓβίρεγβ χ^ΐρα καμίνον 
 €v Be TTepavOeiev κότϋλοί καί ττάντα κάναστρα, 
 φρυγθηναί re ίΰα'λως καΐ τίμήζ ωνον άρέσθαι, 
 ΤΓολλά μβν elv ayopfj ιτωΚεύμενα, ττόλΧα δ' wyvial^, 5 
 ΤΓολΧα δε κβρΒηναί' ημΐν δε Βή, ώς σφίν αύσαι, 
 ην δ' ε'ττ' άναιΒείην τρεφθέντες ψβύΒβ' άρησθβ, 
 συ^κοΧίω Βη βττβίτα καμίνω ΒηΧητήραζ, 
 ^νντρφ' όμως Έΐμάρα^όν τε καΐ "Λσββτον ήΒε ^α- 
 βάκτην, 
 
 ΏμόΒαμόν θ\ ος ryBe re^vrj κακα ττόλλα ττορίζβί. ίο 
 ΤΓβρθβ μεν αϊθουσαν κα\ Βώματα' συν δε κάμίνος 
 Ίτασα κνκηθείη, κεραμέων μέ^α κωκνσάντων. 
 ώς yvd0o<; Ιτητείη βρύκει, βρύκοί Βε κάμίνος, 
 ττάντ εντοσθ' αυτής κεραμήϊα Χετττα τΓοωΰσα. 
 Βευρο καΐ ΉεΧίου θύ^ατερ, ττόΚυφάρμακε Κίρκη, 15 
 aypia φάρμακα βαλΧε, κάκου δ' αυτούς τε καΐ epya. 
 Βευρο καΐ Χειρών άyέτω ττοΧεας Κενταύρους, 
 οι ΉρακΧήος χείρας φύyov, οϊ τ άττόΧοντο' 
 
ΟΜΗΡΙΚΑ. 
 
 107 
 
 TVTTTOcev ταδε epya κακώς, ttltttol Be κάμονος, 
 
 αντοί δ' οΐμώζοντβς ορωατο epya ττονηρά' 20 
 
 ^γηθησω δ' ορόων αυτών κακοΒαίμονα τβγνην. 
 
 09 δε χ' νίΓβρκρνψεΰ, ττυρί τούτον ιτάν το ττρόςωττον 
 
 φλβχθβίη, ώζ ττάντβς έττίσταίντ' αϊσιμα ρβζβιν. 
 
 2. 
 
 ΕΙρβσιώνη, 
 
 Δώμα ττροςετραττόμεσθ' άνΒρος με^α Βνναμένοίο, 
 δ? μ6<γα μεν Βύναται, μετ^α δε Ίτρετιει οΧβως aiei 
 αύταΙ άνακλίνεσθε θύραν ττλοΰτος <yap εςεισιν 
 7Γθλλθ9, συν ιτλούτω δε καΐ ευφροσύνη τεθαΧυΐα, 
 εΙρηνη τ' apjaQr\' οσα δ' αηηεα, μεστά μεν εϊη, 5 
 ττνρ καίτ) δ' αΐεΐ κατα καρΒόττου ερκεα μάζαν 
 νυν μεν κρίθαίην εύώττώα σησαμόεσσαν. 
 
 τον ΊταίΒος δε fyvvrj κατα Βίφρακα βησεται ύττνεΐν, 
 
 ημίονοί δ' άξουσί κραταίττοΒες ες τοδε Βώμα' 
 
 αύτη δ' ίστον ύφαίνοί ε'ττ' ηλεκτρω βεβαυΐα. 10 
 
 νενμαί τοι, νενμαι ενιαύσιος, ωςτε γελώών 
 
 εστηκεν ττρο θύρης, ψιλή ττόΒας· άΧλα φερ' αϊψα, 
 
 [ττέρσαι τω ΆττόΧΚωνι ^υιάτιΒος. καϊ] 
 
 εΐ μεν τι Βώσεις' εΐ δε μη, ουχ ίστηξομεν 
 
 ου yap συνοικησοντες ενθάΒ' ηΚΘομεν· 15 
 
SCOLIA. 
 
 ^ΟΛΩΝΟ^. 
 
 ΤΙβφϋλα^ μ^ενο^ dvSpa βκαστον ορα, 
 μη κρυτΓτον €<γχος 6j(cov Kpahlrj 
 φαίΒρ(2 σβ ττροςβννίτΓΊΐ ττροςώττφ, 
 ^Χωσσα Be οΙ Βιγ^όμυθος 
 €Κ μέλαινης φρβνος γεγωζ^^. 
 
 ΒΙΑΝΤΟ^. 
 
 ^Αστοΐσιν άρβσκε πτασιν, iv ττολβο αίκβ μέντ^ς' 
 τΓλβίσταν <γαρ e^et χάριν αυθάδης he τρόττος 
 ΊτοΧΚάκί βλαββραν έξέΧαμψβν αταν. 
 
 ΠΙΤΤΑΚΟΎ. 
 
 "Εγοντα Set τόξον re καΐ Ιο Βόκον φαρίτραν 
 στβίγβυν eirl φωτα κακόν ττιστον yap oiBev 
 (γλώσσα Sia στόματος XaXeet, 
 Βίχόμνθον βγονσα κραΒίτ) νόημα. 
 
ΧΙΛΩΝ.— ΣΙΜΩΝΙΔΗΣ.— ΚΑΛΛΙΣΤΡΑΤΟΣ. 1 09 
 
 ΧΙΛΩΝΟ^. 
 
 Έν Χιθίναίς άκόναις 
 
 6 'χρνσο<; έξετάζβται ΒιΒούς βάσανον φανβράν 
 iv 'χρνσω δ' άνΒρών αβαθών re κακών re 
 νου<ζ 6οωκ €\€γχρν. 
 
 SiMnNIJOT. 
 
 ^Tyialvecv μβν άριστον άν8ρΙ θνατω, 
 Bevrepov δε καλόν φναν yeveaOai, 
 το τρίτον δε ττλοντβΐν άΒολως, 
 καΐ το τέταρτον ήβαν μβτα των φίΧων, 
 
 ΚΑΛΛΙΣΤΡΑΤΟΥ. 
 1. 
 
 Έν μύρτου κΧαΒΙ το ξίφος φορήσω, 
 ώςττβρ ΑρμόΒίος κ' Λρίστο<γ6ίτων, 
 6τ€ τον τύραννον κτανέτην 
 Ισόνομους τ' Αθήνας έττοοησάτην. 
 
 2. 
 
 ΦΙΧταθ' ΑρμόΒί, ου τί ττου τέθνηκας, 
 νησοίς δ' iv μακάρων σε φασιν etvac, 
 ϊνα irep ττοΒώκης Α'χίΧβύς, 
 ΤυΒβ'ίΒην τε φασιν ΑωμήΒβα» 
 
110 
 
 ΣΚΟΛΙΑ. 
 
 3. 
 
 Έν μύρτου κλα^Ι το ξίφος φορησω, 
 ωςτΓβρ '^Αρμό^ίος κ ^Αριστο^βίτων, 
 οτ' Ιάθηναίης ev Θυσίαίς 
 άνΒρα τνραννον "Ιττιταρχον έκαίνβτην. 
 
 Alel σφών κλέος βσσβταΰ κατ αίαν, 
 φίλταθ' Άρμό8ίος κ' Αριστοηβίτων, 
 OTL τον τνραννον κτανίτην, 
 Ισόνομους τ Αθήνας έττοιησάτην. 
 
 ΤΒΡΙΟΤ TOT ΚΡΗΎΟΧ. 
 
 "Εστί μοί ττλοΰτος μί^ας Βόρυ καΐ ξίφος, στρ. 
 
 καΐ το καΧον ΧαισηΙον ττρόβλημα γ^ρωτός' 
 
 τούτω fyap άρω, τούτω Θερίζω, 
 
 τούτω ττατεω τον άΕύν οϊνον αιτ αμττ&Κω' 
 
 τούτω Βεσττάτας μνωαις κέκΧημαί. 5 
 
 ΤοΙ Se μη τοΧμωντ βχ^ειν 86ρυ καΐ ξίφος άντ. 
 καΐ το κάΧον \αισηϊον, ττρόβΧημα 'χ^ρωτός, 
 ττάντες ηόνυ ιτετττηωτες άμον 
 
 κϋνεοντί μ€ Ββσττόταν 
 καΐ μίηαν βασιλέα φωνίοντί. 
 
 ΑΒέστΓοτα, 
 1. 
 
 ΑΙαΐ, ΑβίψύΒρίον ττροΒωσεταφον, 
 οίους άνΒρας άττώλεσας, μά'χ^σθαν 
 
ΣΚΟΛΙΑ. 
 
 αηαθον<ζ Τ6 και βύττατρίΒας, 
 
 Οί τ6τ eheL^av οϊων ιτατέρων eaav. 
 
 2. 
 
 ΠαΧΧας TpCToyivet, άνασσ ^Αθηνά, 
 ορθού TTjvhe ττολίν re καΐ ττοΧίτα^;, 
 are ρ αλιέων καΐ στάσβων 
 καΐ θανάτων άωρων σύ re και ττατηρ, 
 
 3. 
 
 ΠΧούτου μητ€ρ\ ΌΧνμττίαν άβίΒω 
 Αη μήτρα στβφανηφόροίς iv ώραίς, 
 σέ Τ6 τταΐ Αώς Πβρσβφόνη, 
 γαίρβτον, ev Be τάνΒ^ άμφέττβτον ττολίν. 
 
 4. 
 
 ^Εν Αηλω Ίτοτ ert/cre τέκνα Λατώ, 
 Φοΐβον 'χρνσοκόμαν, άνακτ ΙΑττοΚΚω, 
 έΧαφηβολον τ άΎροτβραν 
 "Αρτβμιν, α ηνναικων μέη e%6t κράτος, 
 
 5. 
 
 Πάν, ΑρκαΒίας μύΒων κΧββννάς, 
 ορχηστα βρομίαύς οτταΒβ Νύμφαις, 
 (γβΧάσβίας, ω Πάν, έττ έμαΐς 
 βνφροσύναίς άοιΒαΐς κβ'χαρημένος, 
 
 ' β. 
 
 ^Ενικήσαμβν, ώς ββουΧόμεσθα, 
 καϊ νίκην βΒοσαν θβοί φέροντες 
 τταρα ΠανΒρόσου ώς φίΧην Άθηναν. 
 
112 ΣΚΟΛΙΑ. 
 
 7. 
 
 Εϊθ* βξην οττοΐός Τις ην βκαστος 
 το στήθος Βίέλόντ, βπτβιτα τον νουν 
 έςώόντα, κλβίσαντα τταλίν, 
 avSpa φίλον νομίζβιν άΒολω φρβνί. 
 
 8. 
 
 Έκ · β γ^ρη κατίΒεΐν ττΧόον, 
 €L τις SvvacTO καΐ τταΧάμην 'έχου' 
 iwel Be λ:' iv ττόντω ηίνηται, 
 τω irapeovTb τρύχβίν ανάγκη. 
 
 9. 
 
 Ό καρκίνος ώδ' έ'φα, 
 
 χαΧα τον οφιν Χαβών 
 
 " εύθυν χρη τον ίταΐρον βμμβν 
 
 καΙ μη σκόλια φρονβΙνΓ 
 
 10. 
 
 ΤΙαΙ Τέλαμωνος Λίαν αίχμητά, Xeyovai σε 
 
 ές Τρο'ί'αν άριστον έΧθβΐν Δαναών μ6τ' ΆχιΧλέα. 
 
 11. 
 
 Τον Τβλαμώνα ττρώτον, Αϊαντα Be BevTepov 
 
 69 Τρο'ί'αν Χί^ουσιν eXOetv Δαναών μeτ' ΆχιΧΧέα. 
 
 12. 
 
 EiOe Χνρα καΧη <γ€νοίμην ίΧ€φαντίνη, 
 
 και fte καΧοΙ 7ΓaiBeς φ6ροΪ€ν Αίοννσιον €9 χορόν. 
 
 13. 
 
 Εϊθ' άττυρον καΧον ^€νοίμην μίηα χρυσίον, 
 και με καΧη ηυνη φοροίη καθαρον θεμενη νόον. 
 
ΣΚΟΛΙΑ. 
 
 113 
 
 14. 
 
 ^ύν μοί ττΐνε, συνήβα, συνερα, σνστβφανηφόρβί, 
 συν μοί μαινομενω μαίνβο, συν σώφρονι σωφρόνεο. 
 
 15. 
 
 'ΤτΓο τταντί Χίθω σκορττίος, ω Watp, ύττοΒύεταί' 
 φράζβυ, μη σε βαΧτ)· τω δ* άφανεΐ ττάζ εττεταί 86λος. 
 
 16. 
 
 "Οςτί<; άνΒρα φίΧον μη ΊτροΒίΒωσιν, με'^άλαν εγει 
 τιμαν εν τε βροτοΐς εν τε θεοΐσιν κατ εμον νόον. 
 
 17. 
 
 'Έγχεί- κοΧ ΚήΒωνΰ, Βίά/ΰονε, μηΒ^ εττίληθου, 
 ει γ^ρη τοΐ'ς ά^αθοΐζ άνΒράσιν οίνογοεΐν. 
 
 18. 
 
 Ου 'χρη τΓολλ' εχειν θνητον ανθρωττον, άλλ' εραν, 
 καΐ κατεσθίειν συ Βε κάρτα φείΒτ]. 
 
POPULAR SONGS. 
 
 1. 
 
 ΤΓΚβΐστον οΰλον ovkov X&i, ϊοϋΚον Γβί. 
 2. 
 
 Alve ττάσί θεοΐσίν 
 τβτιμένε, σοι <yap έδωκαν 
 ττρώτφ μέλος ανθρωττοισιν 
 φωναίς Χί'γυραΐζ αείσαν 
 Φοίβος δέ κότω σ αναιρεί, 
 Μονσαι δε σε θρηνέουσιν. 
 
 3. 
 
 ΈΧθεΐν, ηρως Διόνυσε» 
 'Άλιον ες ναον ayvov 
 συν Χαρίτεσσιν ες ναον 
 τω βοεω ττοδί θύων, 
 
 άξιε ταύρε, 
 
 άξιε ταύρε. 
 
 4. 
 
 Ιάνά'γετε κωμον, ανάηετ , ευρυγωρίαν 
 τώ Θεώ ΤΓΟιεΐτε' 
 
 C C 
 
 εθελει yap 6 θεος ορθός εσφυρωμενος 
 Βια μέσου βα^ίζειν. 
 
ΑΙΣΜΑΤΑ. 
 
 115 
 
 5. 
 
 !^οί, Ήάκγβ, TavBe μοΰσαν ά^\αίζομ€ν 
 άττΚουν ρυθμον γ^εοντβς αίολω μίΧει, 
 καιν αν άτταρθέρβυτον, οΰτύ ταϊς ττάρος 
 κβγ^ρημέναν ωΒαΐσιν, αλλ' άκήρατον 
 κατάρ'χρμβν τον νμνον. 
 
 6. 
 
 Πόρρω τταΐ^ες iroSa μβτάβατε καΐ κωμάξατβ βελτιον. 
 
 7. 
 
 Που μοί τα ρό8α, που μοί τα Ια, ττου μοι τα κα\α aeXiva. ; 
 ΤαΒΙ τα ρόΒα, ταΒΙ τα ϊα, Tahl τα κάλΛ aeKvva. 
 
 8. 
 
 Α. Xekei γέλώνη, τί ιτοιεΐς iv τω μέσω ; 
 Β. "Ερία μαρύομαί και κρόκην ΜιΧησίαν. 
 Α. Ό δ' 6K<yov0<i σου τί ττοιών άττώλβτο ; 
 Β. Αβυκαν άή> ϊττττων eh θάλασσαν αλατο. 
 
 9. 
 
 Αμμ€ζ τΓοκ ημ£<ζ αΧκιμοί veaviat. 
 Άμμες Be j εΙμές' at Be Xi}?, αύ<γάσΒεο, 
 Αμμες Be y έσσόμεσθα ττοΧλω κάρρονε<;, 
 
 10. 
 
 Δίξαι ταν αηαθαν τύγαν, Βίξαι ταν υηίειαν, 
 αν φέρομεν τταρα τάς θεώ, αν έκαΧέσσατο τήνα. 
 
 11. 
 
 A\eL μύΧα aXec, 
 
 καΐ yap Πιττακος aXeij 
 
 με^άΧα^ ΜίτυΧάνα<ζ βασίΧενων. 
 ο 
 
116 
 
 ΑΙΣΜΑΤΔ. 
 
 12. 
 
 "^ί} 7ΓαΐΒ€<;, ot Χαρίτων re καΐ ττατίρων λάχετ' ίσ&λΑαν, 
 μη φΘονΕΐθ" ώρας α^αθοισιν ομιΧβΐν 
 σύν yap άνΒρβία καϊ ο Χνσίμέλης βρως 
 €7γΙ ΧαλκίΒέων 6aKkei Ίτολβαιν, 
 
 13. 
 
 Μηττοτ €υ epBeiv yipovra, μηΒβ τταιΖα βάσκανον, 
 
 nySe Βαψιλή ^νναΐκα, μηΒε yeirovo^ κύνα, 
 
 μη κυββρνήτην φίΧυττνον, μη Χαλον κωττηΧάτην, 
 
 14. 
 
 ΧβλιΒόνισμα. 
 
 '^ΗΧθ', ηλθβ γβλώών, 
 καΧας ωρα<ζ άγουσα 
 καϊ κάλους ένίαυτούς, 
 67γΙ γαστέρα λβνκά 
 
 κ 67γΙ νωτα μίΧαινα. 5 
 ΊτάΧάθαν ου ΤΓροκυκλβΐς 
 etc ττίονος οϊκου, 
 οίνου re Βετταστρον 
 τυρών τ€ κάνιστρον 
 
 καϊ ττυρών ; ά γέλίΒών ^ 10 
 
 καϊ τον ΧβκίθΙταν 
 ουκ άτΓωθβΙταί. ττότερ άττίωμβς ή Χαβώμεθα ; 
 el μίν τι Βώσβίς· €1 Se μη, ουκ έάσομεν, 
 η ταν Θύραν φέρωμβς ή θύττέρθυρον, 
 η ταν γυναίκα ταν έσω καθημίναν 15 
 μικρά μέν έστι, ραΒίως μιν οϊσομβν 
 
Α1ΣΜΑΤΑ. 
 
 αν Βη φ^ρΎ)<ξ τι, με<γα τι καΧ φβροίς, 
 άνοι/γ\ avotye ταν θύραν γβΧιΒονο' 
 ου (yap yepovTe<; έσμ^ν, άλλα τταιΖία» 
 
 15. 
 
 'i29 οΐ μί^ιστοι των Θεων καΐ φίΧτατοι 
 
 τχι TToXet ττάρβίσιν. 
 έντανθα yap Δήμητρα καΐ Δημήτριον 
 
 αμα τταρη^ 6 καφός, 
 γτΐ μβν τα σβμνα της Κόρης μυστήρια 
 
 €ρχ€θ* ϊνα ΤΓΟίήση, 
 
 6 δ' ιλαρός, ώςττερ τον θών Bei, καΧ κάΧός 
 
 καΐ ^ελων ττάρβστι. 
 σβμνόν, οθι φαίν€θ\ οι φίλοι ττάντες κύκλω, 
 
 iv μέσοισι δ' αυτός, 
 όμοιος, ωςττβρ οι φίλοι μ^ν αστέρες, 
 
 ήλιος δ' €Κ€Ϊνος, 
 ώ του κρατίστου τταΐ ΤΙοσεώώνος θβου 
 
 χαίρε καφροοίτης. 
 άλλοι μεν ή μακράν yap αττεχουσιν θεοί, 
 
 η ουκ εχουσιν ωτα, 
 ή ουκ εΙσίν, η ου ττροςεχουσιν ήμΐν ούΒε εν 
 
 σε δε ιταρόνθ^ όρώμεν, 
 ου ζύλινον ουδέ Χίθινον, άλλ' αληθινόν 
 
 ευχόμεσθα δ?; σοι' 
 ττρωτον μεν, εΙρήνην ττοίησον, φίλτατε, 
 
 κύριος yap ει σύ. 
 την δ' ούχι Θηβών, αλλ' ολης της ^ΕλλάΒος 
 
 ^φίyya ττερικρατοΰσαν, 
 ΑΙτώλόν, οςτις, εττι ττετρας καθήμενος, 
 
 ωςττερ ή παλαιά, 
 τα σώμαθ^ ημών ττάντ^ άναρττάσας φέρει, 
 
 κούκ εχω μάχεσθαι, 
 
ΑΙΣΜΑΤΑ, 
 
 {Αΐτωλικον jap άρττάσαύ τα των ττάΧας, 
 
 VVP δε καΐ τα ττόρρω') 
 μάλιστα μεν 8η κόΧασον αυτός· el Be μη, 
 
 Olhiirovv TLv evpe, 
 την Έ!ψί<γγα ταύτην 09Tt? ή κατακρημνίβΐ, 
 
 ή σττίνον ΊΓθίήσ€ί, 
 
ρ AET V. 
 
 HYMNS AND CHEISTIAN POEMS. 
 
 OMHPOT, 
 Ek Πάνα. 
 
 ^Αμφί μοί Έρμ€ίαο φίλον yovov evvewe, Movcra, 
 
 αΙ^ίττοΒην, Βίκέρωτα, φιλόκροτον, 09 τ ανα ιτίση 
 
 ΒενΒρήεντ άμνΒι,^; φούτα γοροήθβσί νυμφαία, 
 
 αϊ τ€ κατ' alyLXc7ro<i 'πέτρης στείβουσί κάρηνα 
 
 Hdv' άνακ€κ\6μβναί, νόμων θεόν, ά^λαίθβφον, 5 
 
 αύ'χμη6νθ\ 09 ττάντα Χόφον νιφόεντα Χβλογχ^εν 
 
 καΐ κορνφα<ζ ορέων καΧ ττβτρήεντα κέΧβνθα' 
 
 φοίτα δ' evOa καΐ ενθα 8ία ρωττηΐα ττνκνά, 
 
 αλΧοτ6 μεν ρείθροισιν εφεΧκ6μενο<ζ μαΧακοΐσίν, 
 
 αλΧοτε δ' αΰ ττετρτισίν εν ήΧιβάτοισύ Βίοίγνεΐ 10 
 
 άκροτάτην κορνφην μηΧόσκοττον είςαναβαίνων 
 
 'ποΧΧάκ,ι δ' αρ^ινοεντα ΒιεΒραμεν ονρεα μακρά, 
 
 ΊΤοΧΧάκϋ δ' εν κνημοΐσι ΒίήΧασε θήρας εναίρων, 
 
 οξεα Βερκομενοζ' τότε δ' εσιτερος εκΚαηεν οϊος, 
 
 ατ/ρης εξανιών, Βονάκων ϋττο μουσαν άθύρων 15 
 
 νηΒυμον ουκ αν τόνηε τταραΒράμοΰ εν μεΧεεσσιν 
 
 6ρνί<ζ, ή τ έαρος ττοΧυανθεος εν ΊτετάΧοισιν 
 
 θρήνον έτηΊτρο'χεουσα γεει, μεΧί<γηρυν άοώήν. 
 ο 2 
 
120 
 
 ΟΜΗΡΟΣ. 
 
 συν Be σφιν τότβ νύμφαι ορεστιάΒεζ Χι^νμόλττοί 
 φοίτωσαί ττύκα ττοσσίν έττΐ κρήντ] μβΧανύΒρω 20 
 μέλτΓονταί' κορνψηρ Be ττβρίστένβι, οΰρεος ηγώ' 
 Βαίμων δ' βνθα και evOa χορών, τοτβ δ' 69 μέσον βρττων 
 ττυκνα ττοσίν Βίίιτεί, Χαίφο^ δ' iirl νώτα Βαφοινόν 
 XvjKo^ e^ei, Χί^νρ^σιν ά^^αΧΚόμενο'^ φρένα μοΧτταΐς· 
 iv μαΚακψ Χειμώνι, τοθο κρόκος ηΒ' υάκινθος 25 
 εύώΒης θαΧέθων καταμίσ'^εταΰ άκριτα iroirj. 
 νμνβΰσιν Be θεούς μάκαρας καΐ μακρόν "ΟΧυμιτον 
 οίον Θ' Έρμείαν εριούνιον εξο-χον άΧΧων 
 hvveiTQV, ως ογ' άιτασι θεοΐς θοος ά^'^εΧός βστιν, 
 καί ρ oy ές 'ΆρκαΒίην ττοΧυττίΒακα, μητέρα μφ^ων, 
 βξίκβτ , ενθα τέ οΐ τέμενος ΚυΧΧηνίου εστίν 
 
 oje καΐ θεος ων ψαφαρότριχα μήΧ^ ενόμενεν 
 άνΒρΙ ττάρα θνητω' θάΧε yap ττόθος ύ^ρος εττεΧθών 
 νύμφτ) εύττΧοκάμω Δρύοττος φιΧότητι μι^ηναι. 
 6ί€ δ' ετέΧεσσε ηάμον θαΚερόν τεκε δ' εν μεηάροισιν 35 
 Ερμεία φίΧον υίόν, άφαρ τερατωττον ΙΒεσθαι, 
 αΙ^ΐΊτόΒην, Βικερωτα, ττοΧύκροτον, ηΒυ^εΧωτα' 
 φεϋ^ε δ' άναιξασα, Χίττεν δ' άρα ιταΐΒα τιθηνη' 
 Βεΐσε jap, ώς ϊΒεν οψιν άμείΧιχον, ηϋ^ενειον. 
 τον δ' αΐψ^ Ερμείας εριούνιος ες χέρα θηκεν 40 
 Βεξάμενος' χαΐρεν Βε νόφ 'περιώσια Βαίμων. 
 ρίμφα δ' ες αθανάτων εΒρας κίε πταίΒα καΧύψας 
 Βέρμασιν εν ττυκινοΐσιν ορεσκφοιο Χα^ωου' 
 Trap Βε ΖηνΙ κάθιζε και άΧΧοις άθανάτοισιν, 
 Βεϊξε Be κουρον εάν ττάντες δ' άρα θυμον ετερφθεν 45 
 αθάνατοι, ττερίαΧΧα δ' 6 Βάκχειος Διόνυσος* 
 Τίανα Βέ μιν καΧέεσκον, οτι φρένα πτασιν ετερψεν. 
 
 Και σύ μεν οΰτω χαίρε, άναζ· Χίτομαι Βέ σ aoiBfj- 
 αύταρ ijm και σεΐο και άΧΧης μνήσομ άοιΒής. 
 
ΚΛΕΑΝΘΗΣ. 
 
 121 
 
 ΚΛΕΑΝΘΟΤ^, 
 
 "Τμνο<^ είς Αία» 
 
 ΚνΒίστ αθανάτων, ττολνώνυμβ, ττα^κρατβς alet 
 
 Ζβΰ, φνσβως apyjq^k, νόμου μίτα ττάντα κυβερνών, 
 
 χαΐρβ' σε yap ττάντεσσι θέμις θνητοΐσι ττροςαυΒάν, 
 
 έκ σου yap jevo^ βσμέν, Ιης μίμημα Χαγρντβς 
 
 μοϋνοί/, οσα ζώβί Τ6 καΐ epirec θνητ έττΐ <yaiav, 5 
 
 τω σ€ καθυμνήσω, καΐ σον κράτος alev άείσω. 
 
 σοΙ Srj Ίτας ohe κόσμος βΚισσόμβνος irepl jaiav 
 
 Ίτβίθεταί, fj K6V αγϊ]ς, καΐ βκων ύττο σείο κρατείται. 
 
 τοΐον εγβίς inroepyov άνίκήτοις ivl γερσίν 
 
 άμφηκη, Ίτυρόεντα, άειζώοντα κεραυνόν, 10 
 
 του yap υττο ΤΓΚη^τις φύσεως ττάντ ερρί^ασυν, 
 
 ω συ κατευθύνεις κοινον \0yov, ος Sia ττάντων 
 
 φοίτα, μι^νύμενος με^άΧοις μικροις τε φάεσσιν. 
 
 ος τόσσος ^ε^αως ΰττατος βασιΧεύς Βια τταντός 
 
 ούΒέ τι ηίηνεται ερηον εττΐ χθονί σου Βίγα, Βαΐμον, 15 
 ούτε κατ αίθεριον θεΐον ιτόΧον, ούτ' ενϊ ττόντω, 
 ττλην όττόσα ρέξουσι κακοί σφετερΎ)σιν άνοίαις' 
 άΧλα σύ καΐ τα ττερισσα εττίστασαι άρτια θεΐναι^ 
 καΐ κοσμείς τα άκοσμα, καΐ ού φίΧα σοΙ φίΧα εστίν. 
 ώδε <yap είς εν άτταντα συνήρμοκας εσθΧα κακοΐσιν, 20 
 ώςθ^ ενα ^ί^νεσθαι ττάντων \0<yov αΙεν εόντα, 
 ον φεύ<^οντες εωσιν, οσοι θνητών κακοί είσιν, 
 Βύςμοροι, οϊτ άβαθων μεν άεΐ κτήσιν ττοθεοντες, 
 ούτ' εςορώσι θεου κοινον νόμον, ούτε κΚύουσιν, 
 ω κεν πτειθόμενοι συν νω βίον εσθΧον εχοιεν. 25 
 αύτοί δ' αύ όρμώσιν άνευ καΧου αΧλος εττ' άΧλα, 
 οΐ μεν ύττερ Βόξης σττουΒην Βυςέριστον έχοντες, 
 οι δ' εττΐ κερΒοσύνας τετραμμενοι ούΒενΙ κόσμω, 
 
 t 
 
ΚΑΛΛΙΜΑΧΟΣ. 
 
 αλλοί βίς aveaLv καΐ σώματος ήΒέα epya, 
 σ7Γ€ν8οντ€9 μάλα ττάμτταν βναντία τώνΒβ jevea0aL 
 αλλά, Zed ττάνΒωρβ, κβΧαινεφ^, άρχυκβραννε, 
 άνθρωτΓους ρύοω άττεφοσύνης άττο Χυ^ρψ, 
 ην σύ, ττάτερ, σκέΒασον ψυχής άττο, δθ9 Sk κυρήσαο 
 γνώμης, ττίσυνος σύ 8ίκης μέτα ττάντα κυβερνάς, 
 οφρ αν τιμηθέντες άμβφώμεσθά ae ημτ}, 
 υμνουντβς τα σα epja ^ηνβκίς, ως εττεοικβ 
 θνητον βόντ^ iirel οΰτ€ βροτοΐς ^ίρας ά\\ο τι μάζον, 
 ούτ€ θβοΐς, ή Kocvbv ael νόμον ev BUrj ύμνβΐν. 
 
 30 
 
 35 
 
 ΚΛΑΛΙΜΑΧΟΤ, 
 
 "Τμνος ek ΆττόΧλωνα. 
 ΟΙον ο ταττόΧΚωνος ίσείσατο δάφνινος ορπηξ, 
 ok Ολον το μέλαθρον, βκάς, βκάς, 6ςτις αλιτρός, 
 καΐ Βη τΓου τα θύρετρα καλω ττοΒΙ Φοίβος άράσσει. 
 ουκ οράας; εττενευσεν 6 Αήλως η8ύ τι φοίνιξ 
 έξαπτίνης, 6 Be κύκνος iv ηερι καλόν aeiBei, 
 αύτοί νυν κατοχψς ανακλίνεσθε ττυλάων, 
 αύται Be κληΐΒες- 6 yhp θεος ούκετι μακράν, 
 οι Be νεοι μολττην τε και ες χορον εντύνεσθε. 
 ώττάλλων ού τταντί φαείνεται, αλλ" οτις εσθλός, 
 ος μιν ϊΒχι,μεηας ούτος- ος ούκ ΪΒε, λιτός εκείνος. 
 6ψόμ€θ\ ω Έκάερ^ε, και εσσόμε& ουιτοτε λιτοί 
 μήτε σιωττηλην κύθαριν, μήτ άψοφον ϊχνος 
 του Φοίβου τους τταΐΒας εχειν εττιΒημήσαντος, 
 el τελεειν μελλουσι ^^άμον, ττολιήν τε κερεΐσθαι, 
 εστήξειν Β'ε το τείχος εττ άρχαίοισι θεμεθλοις. 
 ή^ασάμην τους τταΐΒας, εττει χέλυς ούκετ άερ^^ός. 
 εύφημεΐτ άιοντες εττ ΑττόΧλωνος aoiBfj. 
 εύφημει και ιτοντος, οτε κλείουσιν άοιΒοί 
 
ΚΑΛΛΙΜΑΧΟΣ. 
 
 123 
 
 η κνΘαρίν, ή τόξα, Λυκωρ€ο<; evrea Φοίβου. 
 
 ovBe Θετις ^ί'χιΧήα κινυρεται αιΧινα μήτηρ, 20 
 
 οττΊτότ Ιη τταίηον, Ιη ιταίηον, afcovay. 
 
 καΐ μεν 6 Βακρυόβι^; άναβάΧΚεταί akyea ττετρος, 
 
 09Tt9 ivl Φρνγίτ} Βίβρο^ Χίθος βστηρικται, 
 
 μάρμαρον άντί γυναικός οίζυρόν τί γανονσης, 
 
 Ιη, Ιη φθε^^βσθε' κακόν μακάρβσσυν ίρίζειν. 25 
 
 δ? μάγβται μακάρεσσιν, έμω βασίλήί μάγοίτο, 
 
 τον γορον ωιτοΚΚων, οτι οι κατα θυμον aelSet, 
 
 τομησβί' Εύναται yap, iwel Αά Βεξώς ησταί. 
 
 ονδ' ό χορο<ζ τον ΦοΙβον έφ' ev μόνον ημαρ άβίσεί' 
 
 'έστι yap βΰνμνος' Tt9 αν ου pea Φοΐβον aelBoL ; 30 
 
 γρνσεα τωττόΧλωνί, τό τ ένΒυτόν, ή τ ετηιτορττί'^^ 
 
 ή Τ6 \ύρη, το τ άεμμα το Λνκτιον, η τβ φαρέτρη' 
 
 γρύσβα καΐ τα ττίΒιΧα' ττοΧνχρυσος yap ^ΑΊτόΧλων» 
 
 και τ€ τΓοΧυκτίανοζ' ΐΐυθωνί Κ6 τβκμηραιο. 
 
 καΐ μεν άεϊ κάλος καΐ ael νίος' ούττοτε Φοίβου 35 
 
 θηλβίαΐζ ούδ' οσσον εττΐ γνόος ηλθε τταρειαΐς, 
 
 αί Βε κόμαί θυόεντα ττεΒω Χείβονσιν ekaia, 
 
 ου ΧίτΓΟζ ΆττόΧΧωνος άττοστάζουσιν εθειραι, 
 
 αΧΧ αντην ττανάκειαν εν άστεί δ', ω κεν εκεΐναο 
 
 Ίτρωκες εραζε ττεσωσιν, άκηρια ττάντ eyevovTO, 40 
 
 τεγνΎ) δ' άμφίΧαφης οντις τόσον οσσον ΛττόΧΧων, 
 
 κείνος οίστευτην βλαχ' άνερα, κείνος άοίΒόν 
 
 Φοίβω yap καΐ τόξον εττίτρεττεταί καΐ άοώή. 
 
 κείνου Βε θριαί, καΐ μάντιες' εκ Βε νυ Φοίβου 
 
 ΙητροΙ ΒεΒάασιν άνάβΧησίν θάνατο to. 45 
 
 Φοΐβον καΐ Νόμων κικΧησκομεν, εξέτι κείνου, 
 
 εξότ ετΓ Άμφρυσω ζευyητίBaς ετρεφεν ΐττττους, 
 
 ηϊθέου ύτΓ ερωτι κεκαυμενος ΙάΒμήτοω. 
 
 ρεΐά κε βουβόσιον τεΧεθοι ΊτΧεον, ούΒέ κεν aίyeς 
 
 Βεύοίντο βρεφεων ετι μηκάΒες, ^σιν ΆττόΧΧων 50 
 
 βοσκομένρς όφΘαΧμον ετΓΎ\yayεv' ούΒ' α/^αΧακτες 
 
 οϊίες, ουδ' άκυθοί, ττασαί Βε κεν εΙεν ϋτταρνοί. 
 
124 
 
 ΚΑΛΛΙΜΑΧΟΣ. 
 
 η Be κ€ μοννοτόκος Βώνμητόκοζ αίψα yevotro. 
 Φοίβω δ' βσττόμβνοί πόλίας Βιβμβτρησαντο 
 ανθρωτΓΟί' Φοΐβος jap del ττόλίβσσί φιΧηΒβΐ 
 κτίζομέρ7}ς· αντος δε θβμβίΧία Φοΐβοζ υφαίνει 
 τετραβτη^ τα ττρώτα θβμβιλία Φοΐβοζ βττηξεν 
 KaXfj ev 'OpTVjlrjy ττβρίη^βος iyjvOt Χίμνης. 
 Αρτ€μίς ά^ρώσσουσα καρήατα σννεχβς alycov 
 ΚννθίάΒων φορ€€σκ€ν, 6 δ' eirXe/ce βωμον ΆττόΧΧων 
 Ββίματο μεν κεράεσσιν βΒέθΧία, ιτηξβ he βωμον 
 iic κεράων, κεραούς Be ττεριξ νττεβάΧΧετο τοίχους. 
 ώδ' εμαθεν τα ττρωτα θεμείΧια Φοΐβος ε^είρειν. 
 Φοίβος καΐ βαθνηειον ε μην iroXw εφρασε Βάττω* 
 καΐ Αιβύην εςώντί κόραξ ηγησατο Χαω 
 Βεξώς οΐιαστηρ, καΐ ώμοσε τείχεα Βώσειν 
 ήμετεροις βασιΧευσιν άεΐ δ' ένορκος ΙάττόΧΧων. 
 ωτΓοΧΧον, τΓοΧΧοί σε ΒοηΒρόμίον καΧεουσιν, 
 ΤΓοΧΧοΙ Βε ΚΧάρίον {ττάντη Be τοι οΰνομα ττονΧύ') 
 αύτάρ eyot) Καρνεΐον εμοί ττατρώΐον οΰτω 
 ^ττάρτη· σοι, Καρνεΐε, τόΒε ιτρώτιστον εΒεθΧον, 
 Βεντερον αν θηρη, τρίτατόν ^ε μεν αστυ Κυρήνης, 
 εκ μεν σε Σπάρτης έκτον ^ενος ΟΙΒιττόΒαο 
 η^α^ε Θηραίην ες άττόκτίσιν εκ Βε σε Θηρης 
 ονΧος Αριστοτέλης ΑσβυστίΒί ττάρθετο yairj, 
 Βεΐμε Βε τοι μάΧα καΧον άνάκτορον εν Βε ττόΧηϊ 
 θήκε τεΧεσφορίην εττετήσων, rj evt ττοΧΧοί 
 ύστατων ττίτΓΤονσιν εττ ίσχίον, ώ άνα, ταύροι, 
 Ιη, ιή, Καρνεΐε ττοΧύΧΧιτε, σεΐο Βε βωμοί 
 άνθεα μεν φορεουσιν εν εϊαρι, τόσσα ττερ ωραι 
 ttoik'OC αηινευσι, ζέφυρου ττνείοντος εερσην, 
 γείματι Βε κρόκον ηΒύν άεΐ Βε τοι άεναον ττΰρ, 
 ούΒέ ΐΓοτε χθιξον ττεριβόσκεται άνθρακα τεφρή, 
 η ρ' εχάρη μεηα Φοίβος, οτε ζωστήρες Ένυοΰς 
 άνερες ώρχησαντο μετα ξανθτισι Λιβύσσ7]ς, 
 τεθμιαι ευτε σφιν ΚαρνειάΒες ήΧυθον ωραι. 
 
ΠΡ0ΚΛ02. 
 
 125 
 
 οί δ' ουττω 77^77)9 Κυρη<ί έΒύναντο ττέΚάσσαί 
 
 Δωρίίβ<ζ, ττνκίνην Be νάτταίς "ΑζΐΚιν evaiov. 
 
 τους μβν άναξ tSev αυτός, ifj δ' έπβΒείξατο νύμφτ), 
 
 στας βττΐ Μυρτούσης κβρατώΒβος' ζχί Χέοντα 90 
 
 Ύψψς κατ€7Γ€φν€, βοων σίνιν Εύρυττύλοιο. 
 
 ου κείνου χορον elBe θεώτβρον αΧλον ΆττοΧΚων, 
 
 oijSe iroKeL τόσ' eveL^ev οφέΧσιμα, τόσσα Κυρψτ) 
 
 μνωόμενος ττροτερης άρττακτύος. ουδε μβν αυτοί 
 
 ΒαττίάΒαί Φοίβοίο ifKeov Oeov aXkov βτισαν, 95 
 
 Ιη, Ιη Παίήον άκούομβν, οΰνβκα τοΰτο 
 
 Αέλφός τοί ττρωτίστον βφύμνων βΰρετο Χαος, 
 
 ημος ίκηβοΧίην χρυσέων έττεΒείκνυσο τόξων. 
 
 Πυθώ τοί κατώντί συνψτετο δαιμόνιος θήρ, 
 
 αίνος οφίς' τον μεν συ κατήναρες, άΧΚον έττ αλλω 100 
 
 βάΧΚων ωκυν οίστόν έττηύτησε δε Χαος, 
 
 Ιη, Ιη τταίηον, tet βέλος ευθύ- σε μητηρ 
 
 ηείνατ' άοσσητήρα· το δ' εξετί κεΐθεν άεΙΒτ), 
 
 6 φθόνος ΆπτοΧΚωνος ες οΰατα Χάθριος είττεν, 
 
 ουκ άηαμαι τον άουΒόν, ος ουχ, οσα ττόντος, aeihei. 105 
 
 τον φθόνον ώττόΧΧων ττοΒί τ ηλασεν, ώδε τ' εε^ττεν 
 
 'Άσσυρίου ττοταμοΐο με<^ας ρόος, άΧΚα τα ττολλά 
 
 Χύματα ^ης καΐ ποΧΧον εφ' ϋΒατι συρφετον εΧκει. 
 
 ΔηοΙ δ' ουκ άττό ιταντος ΰΒωρ φορεουσι ΜεΧισσαι, 
 
 άΧΧ' ητίς καθαρή τ ε καΐ άχράαντος άνέρττεί 110 
 
 ττΙΒακος εξ Ιερής οΧί^η Χίβάς, άκρον άωτον. 
 
 χαίρε άναξ, 6 δε Μώμος, tV ό φθόρος, ενθα νεοι>το. 
 
 ΠΡΟΚΛΟΥ. 
 
 "Ύμνος είς ΛφροΒίτην. 
 
 *Τμνεομεν Αυκίων βασίΧη'έΒα ΚουραφροΒίτην, 
 ης τΓοτ άΧεξίκάκοίο ττεριττΧήθοντες αρωγής 
 
126 ΟΡΦΕΥΣ. 1 
 
 irarpiSo^ ημ6τέρη<ζ θβοφράΒμονβς Ύ^εμονηες j 
 
 lepop ΙΒρύσαντο κατα ιττόλίζθρον αηάΧμα, 
 
 σύμβοΧ e'xpv voepoto ^άμον, νοερών υμεναίων 5 
 
 Ηφαίστου Ίτυρόεντος ύδ' ονρανίη<; ^ΑφροΒίτης' 
 
 και ε θεην ονόμηναν ΌΧνμττων, ης Sia κάρτος 
 
 ττοΧλάκί μεν Θανάτοίο βροτοφθόρον εκφνγον ιόν, 
 
 €ζ δ' άρετην εγον ομμα' τεΧεσσι^όνων δ' αττό Χεκτρων 
 
 εμττεΒος ά<γλαόμητι<; άνασταγυεσκε ^γενεθλη, 10 
 
 ττάντη δ' ηττίόΒωρος εην βωτοίο ^^αΧηνη, 
 
 άΧΚα καΐ ημέτερης νττο^εγνυσο, ττότνα, θυηΧήν 
 
 ενεττίης" Λνκίων yap αφ' αίματος είμΐ icai αυτός. 
 
 ψ'υχτ)ν δ' άνάειρον air αίσγεος ες ιτο\υ καΧλος, 
 
 ^η^ενεος ττροφυ^ουσαν ολοίΐον οίστρον ερωής. 15 
 
 ΟΡΦΕΩ^ ΤΜΝΟΙ. 
 1. 
 
 ΕΙς "Τττνον, 
 
 ^'Ύττνε, άναξ μακάρων πάντων, Θνητών τ ανθρώπων, 
 seal πάντων ζώων, οπόσα τρέφει ευρεία 'χθών. 
 πάντων yap κρατεεις μουνος, καΐ πασι προςεργτ), 
 σώματα Πεσμένων εν άγαΚκεντοισι πεόΎ]σίν, 
 Χυσιμεριμνε, κόπων ηΕεΐαν εγων άνάπαυσυν, 5 
 καΐ πάσης Χύπης ίερον παραμύθίον ερΒων 
 fcal θανάτου μεΧετην επάγεις, ψύχρας Βιασώζων 
 αύτοκασί^νητος yap εφυς Λήθης Θανάτου τε. 
 αλλά, μάκαρ, Χίτομαί σε κεκραμενον ηΒύν Ικάνειν, 
 σώζοντ εύμενεως μύστας θείοισιν eV epyoLς, 10 
 
0ΡΦΕΥ2. 
 
 127 
 
 2. 
 
 Εΐζ Ούρανόν. 
 
 Ovpave ιτα'^^βνετωρ, κόσμιου μίροζ alev aretpk, 
 7Γρ€σβν^ίν€θλ\ άρχη ττάντων, ττάντων Τ6 τβλευτή' 
 κοσμόττατερ, σφαφη^ον €λίσσ6μ€νο<; ττερί ηαίαν, 
 οΐκ€ θεών μακάρων, ρόμβου Ζίναισιν οΒεύων, 
 ουράνιος χθόνιος re φύΧαξ ττάντων ττβριβληθείς- 
 6V στερνοισιν εχων φύσεως αττλητον ανάγκην, 
 κυανόχρως, άΜμαστε, τταναίοΧος, αΙόλομορφε, 
 τταν^ερκες, Κρονότεκνε, μάκαρ, ττανυττερτατε 8αΐμον, 
 κλϋθ' εττάηων ζωην οσίην μύστΎ) νεοφάντχ). 
 
 3. 
 
 Ε 69 ΙίττόΧλωνα. 
 
 "ΕΧθε, μάκαρ Παιαν Τιτυοκτόνε, Φοίβε Αυκωρευ, 
 ΜεμφΙτ\ άφ^αότιμος, Ιηΐος, ολβίο^ώτα. 
 χρυσόλύρη, σττερμεΐος, άρότριε, Πύθιε, Τιταν, 
 Γρύνειε, ^μινθεΰ, Πυθοκτόνε, ΑεΧφικε, μάντι, 
 ά^ριε, φωςφόρε Ζαιμον, εράσμιε, κύΒιμε κοΰρε' 
 Μουσω^ετη, χοροττοιός, εκηβόΧε, τοξοβελεμνε, 
 Βρά^χιε και ΑιΒυμεΰ, εκάερ^ος. Λοξία, αηνε' 
 Δύ]ΚΙ άναξ ττανΒερκες εχων φαεσίμβροτον ομμα, 
 χρυσοκόμη, καθαρας φημας χρησμούς τ άναφαίνων 
 κΧΰθί μευ ευχόμενου Χαών ύττερ εΰφρονι θυμω. 
 τόνΒε σύ <yap Χεύσσεις τον άττείριτον αιθέρα τταντα, 
 yaiav τ οΧβιόμοιρον ϋττερθεν καΐ Βι άμοΧ^οΰ 
 νυκτός εν ήσυχίαισιν υττ άστεροομμάτου ορφνης 
 ρίζας νερθε ΒεΒορκας, έχεις Βέ τε ττείρατα κόσμου 
 τταντός· σοΙ δ' αρχή τε τεΧευτή τ εστί μεΧουσα, 
 τταντοθαΧής' σύ Βε ττάντα ττόΧον κιθάρτ] ττοΧυκρέκτω 
 αρμόζεις, ore μεν νεάτης εττι τέρματα βαίνων. 
 
128 
 
 ΟΡΦΕΥΣ. 
 
 άλλοτε δ' αυβ* νττάτην, irore Αώρων eh Βίάκοσμον 
 ττάντα τΓολον κιρνάζ, κρίνβίς βωθρίμμονα φνΧα, 
 άρμονίτ] κεράσας ττα^κόσμων άν^ράσι μοίραν 20 
 μίξας 'χβιμώνο^ θ€ρ€0<; τ ϊσον άμφοτέροίσίν, 
 eh υπτάτα^ζ γιείμώνα, θέρος vedrao^ Βι,ακρίνας, 
 Αώρων eh eapo^ ττοΧνηράτου ω ρ ων άνθος. 
 €νθ€ν έττωννμίην σε βροτοϊ κΚφζουσιν ανακτά 
 Πάνα, θ€ον Βίκβρωτ, ανέμων σvpίyμaθ* levra' 25 
 ovveica τταντος εχε^ς κόσμου σφρη^ΐΒα τνττώτιν. 
 κΧνθι μάκαρ, σώζων μύστας 1/€€τηρβί φωντ}. 
 
CHRISTIAN POEMS. 
 
 ΚΛΗΜΕΝΤΟ^ ΑΛΕΒΑΝΑΡΕΩ:^. 
 1. 
 
 ^'Τμνος βίς Χριστόν, 
 
 Έΐτόμίον ττωλων ά^αών, 
 τττβρον ορνίθων άττΧανων, 
 οίαξ νηών άτρβκής, 
 ΊΓΟίμην άρνών βασιΧίκών 
 τους σους άφβλεΐς 
 ιταί^ας djetpov, 
 alvelv ά^ίως, 
 ϋμνεΐν άΒολως 
 άκάκοίς στομασυν 
 τταίΒων ηγήτορα Χριστοί/, 
 βασίΚεν άγιων, 
 λόγε ττανΒαμάτωρ 
 Ίτατρος υψίστου, 
 σοφίας ιτρύτανι, 
 στήριγμα ττονων 
 αΐωνοχαρες, 
 βροτέας γβνβάς 
 ^ώτερ ^Ιησοΰ, 
 ττοιμην, άροτηρ. 
 
130 
 
 ΚΛΗΜΗΣ. 
 
 οίαξ, στόμων 
 Ίττβρον ουράνιον 
 τταναηον'ζ ττοίμνη^' 
 akiev μβρόττων 
 των σωζόμενων, 
 7Γ€λά<γονς κακίας 
 Ιγθυς wyvov^ 
 κύματος έ'χθρου 
 ryXvK€py ζωτ} Εέλβάζων 
 Tjjov, ττροβάτων 
 Χολικών πτοίμην 
 opjie η JO ν 
 
 βασίλβϋ τταβων άνεττάφων 
 
 Ιγνια Χρίστου, 
 
 68ος ουράνια, 
 
 Χό^ος οΑναος, 
 
 αΙων άττΧετος, 
 
 φως athiov, 
 
 έλέους ττη^η, 
 
 ρβκτηρ αρετής" 
 
 σεμνή βίοτη 
 
 Θεον υμνούντων, Χρίστε Ιησού, 
 
 ydXa ουρανών 
 
 μαστών ^Χυκερων 
 
 Νύμφης 'χαρίτων 
 
 σοφίας της σης εκθΧίβόμενον 
 
 οΐ νηττίαγοί 
 
 άταΧοΐς στόμασιν 
 
 άτίταΧΧόμενοί, 
 
 θηΧης Χολικής 
 
 ιτνεύματί 1)ροσερω 
 
 εμττίττΧάμενοί, 
 
 αϊνους άφεΧεΐς, 
 
 ύμνους άτρεκεΐς 
 
ΚΛΗΜΗΣ. 
 
 βασιλεΐ Χριστώ, 
 μισθούς οσίους 
 ζωής ΒίΒαχής, 
 μελττωμβν ομον, 
 μβΧπτωμβν άττΧως, 
 τταίΒα κρατβρόν. 
 χορός βίρηνης 
 ο ι Χριστό^ονοί, 
 Χαος σώφρων, 
 
 ψάΧλωμβν ομον Θβον βίρηνης, 
 2. 
 
 ΕΙς τον ΤΙαίΒα^ω^^όν. 
 
 ΧοΙ TovSe καηώ, ΐΙαιΒαηωη^, ττροςφίρω 
 
 λογοίσί ττλέξας στβφανον, άίΰηράτον 
 
 Χβιμώνος, ήμΐν ου τταρεσχου τας νομάς, 
 
 ώς ερ^άτυς μίΧίττα χωρίων άττο 
 
 βΧάστην τρύπωσα, χρηστον Ικ σίμβΧων ττονον 
 
 κηρον ΒΙΒωσι τον yXvKVV τώ ητροστάττι. 
 
 el και βραχύς δ' εγώ τις οΙκίτης ye σός' 
 
 Bei yap σε τοις σοΐς evXoyeiv θεσιτίσμασιν 
 
 άναξ βροτών μeyιστe, των καΧών Βοτηρ, 
 
 εσθΧών χopηye καΐ το ιτάν κτίσας Ίτάτερ, 
 
 ος ούρανόν τε και του ουρανού μόνος 
 
 κόσμον τέθεικας, άρμόσας θείω λόγω* 
 
 6 Βείξας αυτός ήμέραν τε και φάος, 
 
 και τον ΤΓοΧουσιν άστροις νημερτή Βρόμον 
 
 ei τω δ' οττοι yrj και ΘάΧασσα ττροςμβνει, 
 
 τρόττων τε καιρόν εύστόχως Βησας κύκΧω 
 
 eap τε και χειμώνα και θέρος ττάΧιν 
 
 του τε μετοττώρου τάξιν εξηρτισμενην 
 
 οΧον τε κόσμον εζ ακοσμίας κτίσας 
 
 ΰΧης άμόρφου, το Be ιτάν καταρτίσας' 
 
132 ΣΥΝΕΣΙΟΣ. 
 
 αύτο ζωην Τ6 και κα\ω<; ael βιουν 
 χάριν Τ6 την σην άσφαΧω^ παράσχβ μοι, 
 TTOielv re και τας σα? Xeyeiv θβία^ ^ραφάς, 
 αΐνείν aei σβ καΐ τον €κ σου ττάνσοφον 
 τον σοι συνόντα καΐ παρόντα σοι Aojov. 
 μη μοι και ττβνίαν μη^β μην ττλοϋτον ΒίΒον 
 τάξιν δε του Βεοντος αύταρκβστάτην 
 ττάτβρ, τταράσχου και καΚον βίου τέλος. 
 
 STNESIOT. 
 "Ύμνοι. 
 1. 
 
 Πρώτος νόμον βνρόμαν 
 έττί σοι, μάκαρ, άμβροτ€, 
 fyove κύΒιμε τταρθβνου, 
 ^Ιησοϋ Έΐολυμήΐ€, 
 νεοττη^έσιν άρμο'γαΐς 
 κρίξαι κιθάρας μίτους. 
 αλλ' εύμενεοις, άναξ, 
 και Βέγνυσο μουσικάν 
 βξ βύα^εων μελών, 
 υμνησόμεν άφθιτον 
 6eov υΐα θεοΰ μί'^αν, 
 αΙωνοτόκου πατρός 
 τον κοσμοηόνον κόρον 
 ταν τταντομι^ή φύσιν, 
 σοφίαν άτΓβιρίσιον, 
 τον έτΓουρανίοις θβον, 
 τον ϋτΓοχθονίοις νίκυν. 
 εγυθης οτ eVl χθονί 
 
2ΥΝΕΣΙ0Σ. 
 
 βροτβας άτΓο νηΒνος, 
 μάJOζ α τΓολύφρων τέ'χνα 
 βξ αστέρος άντόλας 
 θάμβησβν άμηγανο^ 
 τι το τίκτόμβνον βρέφος, 
 τις 6 κρντττόμβνος θβός, 
 Θβός, η ν€κυς, ή βασιλεύς, 
 dye, Βώρα κομίζβτβ, 
 σμύρνης Ιναηίσματα, 
 yjpvaov τ αναθήματα, 
 Χίβάνου Τ6 θύη κάΧά. 
 θβος el, Χίβανον δεχου* 
 'χ^ρυσον βασιΧοι φέρω. 
 σμνρνη τάφω αρμόσει, 
 και ydv έκάθτρρας, 
 και Ίτοντια κύματα, 
 καΐ δαιμόνιας 68ούς, 
 ραΒιναν γύσιν αέρος, 
 και νερτερίους μυγούς 
 φθιμενοισι βοηθοος 
 θεος είς α8ην σταλείς» 
 άΧλ' εύμενεοις, αναξ, 
 καΐ Βέγνυσο μουσικάν 
 έξ εύαηεων μελών. 
 
 2. 
 
 Μνώεο Χριστέ, 
 νιε θεοΐο 
 νΛίτιμεΒοντος, 
 οΙκέτεω σεο, 
 κήρ' αλιτροίο, 
 ^ράψαντος τάΒε. 
 και μοι οττασσον 
 Χύσιν τταθίων 
 
134 
 
 ΣΥΜΕΩΝ. 
 
 κηρίτρεφίων, 
 τά μοί έμφυή 
 ψνχ^α, ρυτταρα. 
 Εος 8e Ι^εσθαι 
 σωτβρ ^ Ιησού 
 ζαθβαν aiyXav 
 σάν βνθα φανβίς 
 μίΧψω άοώάν 
 ψυγαν ιταίονι, 
 Ίταίονι ηνίων, 
 ΊτατρΙ συν μβηαΧω, 
 ιτνεύματί θ* άηνω. 
 
 ^ΤΜΕΩΝ TOT ΝΕΟΤ ΘΕΟΛΟΓΟΤ. 
 
 ΆτΓΟ ρυτταρων γειΚέων, 
 
 άτΓΟ βΒεΧνρας καρΒίας, 
 
 άτΓΟ ακαθάρτου ηλώττης^ 
 
 ifc ψυχΎ}ς βρρνττωμβνης, 
 
 Βέξαΰ Βύησίν, Χριστέ μου' 
 
 fcal μη τταρωσάμβνός μου, 
 
 μη τους Χόηους, μη τους τρόττους, 
 
 μη^ε την άναίσγυντίαν, 
 
 δθ9 μοί τταρρησία Xiyeiv, 
 
 α βεβούΧευμαι, Χριστβ μου' 
 
 μαΧΧον Se και ΒΙΕαξόν μ€, 
 
 τί με Βεϊ Ίτοιεΐν καΐ Xeyetv. 
 
 'Ήμαρτον υττερ την Πόρνην, 
 
 ή, μαθοΰσα ττου κατάηείς, 
 
 μύρον βξωνησαμενη, 
 
 ηΧθε τοΧμηρως άΧεΐ'ψαί 
 
 σου τους ττόΒας του Χριστού μου, 
 
ΣΥΜΕΩΝ. 
 
 του AeairoTOV καΐ Θβου μου. 
 
 έκβίνην ουκ άττώσω, 
 ητροςβλθουσαν 6κ καρΒίαζ, 
 μη^ ifie βΒέλύξτ], Aoye' 
 σους Se ττάρασγ^ε μοί ττόΒας, 
 καΐ κρατησαι, καΐ φϊλησαί, 
 καΐ τω ρείθρω των δακρύων, 
 ώς ΤΓοΧυτίμήτω μύρω, 
 τούτους τοΧμηρώς αλβΐψαί. 
 ΤΓΚυνόν μβ τοις Βάκρυσί μου, 
 κάθαρον αυτοις μ€, Aoye' 
 αφβς καΐ τα ττταίσματά μου, 
 και συ^^νώμην ττάρασ^χέ μοί. 
 Οϊ8ας των κακών το ττλήθος, 
 οΐ8ας καΐ τα τραύματα μου, 
 καΐ τους μώλωττας ορας μου' 
 άλλα καΐ την ττίστιν ο18ας, 
 καϊ την ττροθυμίαν βΧίττεις, 
 καΐ τους στεναγμούς άκούεις. 
 Ού \ανθάν€ί σ€, Gee μου, 
 ΊΓΟίητά μου, Χυτρωτά μου, 
 ούδε σιαΧα^μος δακρύων, 
 ούΒε σταΧα^μοΰ το μέρος. 
 Το μεν άκατερ^αστον μου 
 έγνωσαν οΐ οφΘαΧμοί σου' 
 έττΐ το βίβΧίον Se σου 
 καϊ τα μήττω ττεττρα^μενα 
 ηε^ραμμενα σοι τυγχάνει. 
 "Ι8ε την'ταττείνωσίν μου, 
 Ι'δε μου τον κοττον, οσος ! 
 καϊ τας αμαρτίας ττάσας 
 άφες μοι, Θεε των οΧων* 
 ϊνα καθαρά καρδία, 
 ττεριτρόμω hiavoia. 
 
ΣΥΜΕΩΝ. 
 
 icaX ψνχτ} σνντετρίμμεντ}, 
 των ά'χράντων σου μβτάσγω, 
 καΐ Ίτανάηνων Μυστηρίων, 
 oh ζωουται και θβοΰταί 
 7Γα9 ο τρώγων σε καΐ πτίνων 
 βξ ειλικρινούς καρ^ίαζ. 
 
 <yap βιττας, Αίσιτοτά μον 
 ΤΙάς 6 τρώ'^ων μου την SdpKa, 
 ττίνων δε μου και το Αίμα, 
 ev έμοι μεν οΰτος μένει, 
 εν αύτω δ' εγώ τυγχάνω. 
 ΑΧηθης 6 λόγο9 ττάντως 
 του Αεσιτότου και θεοΰ μου' 
 των yap θείων 6 μετέχων 
 καΐ θεοτΓοιων χαρίτων 
 ούμενοΰν ουκ εστί μόνος, 
 άΧλα μετα σου, Χριστέ μου, 
 του φωτός του τριςηΧίου, 
 του φωτίζοντος τον κόσμον. 
 "Ινα yodv μη μόνος μένω 
 Βίχα σου του ζωοΒότου, 
 της ττνοης μου, της ζωής μου, 
 τοϋ άγαΧλιάματός μου, 
 της του κόσμου σωτηρίας, 
 Βια τοϋτό σοι ιτροςηλθον, 
 ώς δρας, μετα 8ακρύων, 
 και ψυχής συντετριμμένης, 
 Χύτρον των εμων ττταισμάτων, 
 Ικετεύων του Χαβεΐν με, 
 και των σων ζωοτταρόχων, 
 καΐ άμέμτΓτων Μυστηρίων, 
 μετασχειν άκατακρίτως· 
 ϊνα μένης, καθώς ειττας, 
 μετ εμου του τριςαθΧίου· 
 
ΣΥΜΕΩΝ. 
 
 Lva μη χωρίς ενρών μ€ 
 της σης χάριτος 6 ττλάνος 
 άφαρττάστ] με Βολίως, 
 καΐ ττλανήσας aTraydyr} 
 των θβοτΓΟίων σου λόγωζ^. 
 Αία τοΰτό σοι ττροςττίτττω, 
 και θερμώς άναβοώ σοΐ' 
 ^Ω,ς τον "Ασωτον έΒεξω 
 καΐ την Πόρνην ττροςεΧθονσαν, 
 οΰτω Βέξαί με τον ττόρνον 
 καΐ τον άσωτον, οίκτίρμον, 
 iv ψνχη συντετριμμεντ) 
 νυν με ττροςερχόμενόν σοι. 
 ΟΙΒα, ^ώτερ, οτο αλΧος, 
 ώς 6γώ, ουκ εττταισε σοι, 
 ούΒε εττραξε τάς ττράξεος, 
 ας εγω κατείρ^/ασάμην. 
 ^ΑλΧα τούτο ττάΧιν otSa, 
 ώς ου μέγεθος ττταισμάτων, 
 ούχ αμαρτημάτων ττΧηθος, 
 υπερβαίνει του θεοΰ μου 
 την ΤΓοΧΧην μακροθυμίαν 
 και φιΧανθρωττίαν ακραν 
 αλλ' εΧαίω συμτταθείας 
 τους θερμώς μετανοοΰντας 
 και καθαιρείς και Χαμττρύνείς 
 καΐ φωτός ττοιεΐς μετόχους, 
 κοινωνούς Θεότητας σου 
 εργαζόμενος άφθόνως' 
 και, το ξένον και !4γγ€λθί9 
 και άνθρώττων 8ιανοίαις, 
 ομιΧεΐς αντοις ττοΧΧάκις, 
 ωςττερ φίΧοις σου <γνησίοις. 
 Ταϋτα τοΧμηρον ποιεί με, 
 
138 
 
 K02MA2. 
 
 ταυτά μβ irrepoi, Χριστέ μου. 120 
 
 ΚαΙ θαρρών ταΐζ σαΐς πλουσίαί^ 
 
 Ίτρος ημάς €V€p<yea[aL<;, 
 
 γαίρων re καΐ τρέμων άμα, 
 
 του ττυρος μβτάλαμβάνω, 
 
 χόρτος ών, και, ξένον θαύμα ! 125 
 
 Βροσοζόμενος άφράστως, 
 
 ώζπεροΰν ή βάτος ττάλαι, 
 
 ή άφλέκτως καωμένη. 
 
 Τοίνυν βύγαρίστφ <yvώμr]y 
 
 ενγαρίστω he καρδία, 130 
 
 εύχαρίστοίς μέΧβσί μου 
 
 της 'ψνχ7]ς καΐ της σαρκός μου. 
 
 Ίτροςκυνώ καΐ μβηαΚύνω 
 
 καΐ δοξάζω σε, Θβέ μου, 
 
 ώς βύΧο^ημένον οντα 136 
 νυν Τ6 καΐ βίς τους αιώνας. 
 
 ΚΟ^ΜΟΤ. 
 
 1. 
 
 Tfj μβ^^άλτ) τρίτΎ), 
 ή άκροστιγίς, 
 
 ΤρίτΎ) Τ€. 
 
 1. Τω Βό^ματι τω τυραννικω οΐ οσιοί τρεΐς τταΐΒες μη 
 ΐΓβισθέντβς, ev tj} καμίνω βΧηθέντες, Θεον ώμοΧό-^ 
 ^ουν ψάΧΧοντ6ς° eiXoyeiTe ττάντα τα epya κυρίου 
 τον κύρίον. 
 
ΚΟΣΜΑΣ. 139 
 
 2. 'Ραθνμίαν αττοθβν ημων βαΧώμβθα, καΐ φαώραΐ<ί 
 
 rah Χαμιτάσί τω άθανάτω ννμφίω Χριστώ ϋμνοΐζ 
 συναντησωμεν evXoyeiTe ητάντα τα epya κυρών 
 τον κύριον. 
 
 3. Ίκανούσθω το κοινωνικ,ον ψυχτΐς ημΐν βΧαων ev αγ- 
 
 <Y€LQL<;, OTTft)? έττάθΧων μη θεντ€<ζ καιρόν βμττοριαζ, 
 ψάΧλωμβν €νλο^€Ϊτ€ ττάντα τα epya κυρίου τον 
 κύριον. 
 
 4. Το ταΚαντον όσοι ττρος Θβον β^εξασθβ, ΙσοΒύναμον 
 
 'χιά.ρίρ ίττίκουρία του Βόντος Χρίστου αύξησωμβν, 
 ^άΧΧοντες' evkojetTe ιτάντα τα epja κυρίου τον 
 κνρίον. 
 
 5. τον άγωρητον Seov ev ^γαστρί 'χωρησασα καΐ 
 χαραν τω κόσμω κυήσασα, σε ύμνοΰμεν, Θεοτόκε 
 Ύταρθενε. 
 
 6. Τοί9 μαθηταΐς 6 αγα^ό? 'γρη'γορεΐτε εφησας, y jap 
 
 ωρα ηξω 6 κύριος αηνοείτε άιτοΒουναι εκάστω. 
 
 7. ^Εν ττ) Βευτερα σου φρικτή τταρουσία, Βέσττοτα, 8εξί- 
 
 οΐς ττροβάτοις με σύνταξαν, των Ίτταισμάτων ττα- 
 ρώών μου τα ιτΚηθη. 
 
 "ίΙιΒψ 
 2. 
 
 Κατακοσμησον τον νυμφωνά σου ^ίών, καΐ υττόΒεξαί 
 τον βασιλέα Χριστόν. άσττασαι την Μαρίαν την ύττου- 
 ράνιον ττύΧην αΰτη 'yap θρόνος γερουβικος ανεδείχθη, 
 αΰτη βαστάζει τον βασιλέα της Βόξης' νεφέλη φωτός 
 υττάργει η τταρθένος, φέρουσα εν σαρκΙ υΙον ττρο εο)ς- 
 φόρου. ον λαβών Έΐυμεών εν άyκaλaις αύτου εκήρυξε 
 λαοΐς, ^εσττότην αύτον είναι ζωής και θανάτου και σω- 
 τήρα του κόσμου, 
 
 Q 
 
140 
 
 ειρμός.— ΟΙΚΟΣ. 
 
 ΕΙΡΜΟΙ. 
 
 Άνάρ'χου ^εννητορος 
 Τίος Θβος καΐ Κνρως 
 σαρκωθβϊς ifc Παρθένου ημΐν έττέφανβ, 
 τα βσκοτισμενα φωτίσαί, 
 
 σνναηαηάν τα βσκορττίσμένα· 5 
 Sio την τταννμνητον 
 θβοτόκον μ&^αΚννομεν. 
 
 ΤροΊτάρίον ττρώτον. 
 
 ^ΙΒβΐν έψίέμενος 
 
 την Βόξαν του Θεου ημών 
 
 αρετών βύμορφία σαυτον εκάλλυνα'ζ, ι ο 
 
 καΙ ΧαμτταΒηφόρος είςηλθβζ 
 
 669 φωτβίνούζ νυμφώνας '-^γγελωζ^, 
 
 συνων τω Αβσττότη σου 
 
 άποΧαύων της θεώσεωζ. 
 
 Τροττάριον δεύτερον. 
 
 '/2? όρθρος ώς ηΧίος 15 
 
 άνετβίλεν η μνήμη σου 
 
 τας iv ζοφω καρδίας καταφωτίζουσα' 
 
 συ jap και φωτός καΐ ημέρας 
 
 ώς αληθώς Τίος έ^νωρίσθης, 
 
 θβόφρον €ύ86κίμ6. 20 
 
 Βια τοΰτό σε ^εραίρομεν. 
 
 oiKo:s. 
 
 Τνώσιν α^νωστον ηνώναι η Παρθένος ζητούσα, εβό- 
 ησε ττρος τον Χειτουρ^οΰντα' "Έκ \αηονων αηνών Τΐον 
 
ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ. 141 
 
 7Γω? eVrt τβγθηναί δυνατόν ; Χάξον μοι. Προς ην iicei- 
 νος βφησβν ev φόβω, πτΧην κρανγαζων οΰτω' 
 
 Χαίρε, βουλής άττορρήτου μνστίς' χαΐρβ, σί'γής Seo- 
 μίνων ττίστίς. 
 
 Χαίρε, των θαυμάτων Χρίστου το ιτροοίμιον Χαίρε, 
 των Βο^γμάτων αυτού το κεφάΧαων. 
 
 Χαίρε, κλίμαξ εττουράνιε, hi ης κατεβη 6 Θεός' 'χαΐρε, 
 (γέφυρα μετά^ουσα τους εκ ^γης ττρος ούρανόν. 
 
 Χαίρε, το των Αγγέλων ττοΧυθρύΧλητον θαύμα· γαί- 
 ρε, το των δαιμόνων ττοΧυθρηνητον τραύμα. 
 
 Χαίρε, το φως άρρήτως <γεννησασα' χαίρε, το Πως 
 μηΒένα ΒίΒάξασα. 
 
 Χαίρε, σοφών ύττερβαίνουσα γνώσιν χαίρε, τηστών 
 καταυ^άζουσα φρένας. 
 
 ΓΡΗΓΟΡΙΟΤ TOT ΘΕΟΛΟΓΟΤ. 
 1. 
 
 ΕΙς εαυτόν. 
 
 Πρώτα μεν εύξαμεντ] με θεος ττόρε μητρί φαειντ)- 
 
 δεύτερον εκ μητρός Βώρον εΒεκτο φίλον 
 Το τρίτον αυ θνήσκοντα μ' οηνη εσάωσε τράττεζα· 
 
 τετρατον άμφήκη μύθον ε^ωκε Χό^γος· 
 ττεμτΓτον τταρθενίη με φίΧοίς ττροςτΓτύξατ ονείροις' 5 
 
 έκτον ΒασίΧίω σύμττνοα ίρα φέρον. 
 εβΒομον εκ βυθών με φερεσβως ήρττασε κοΧιτων 
 
 oySoov αυ νουσοις εξεκάθηρα χερας' 
 εϊνατον οττΧοτερτ) Tpidh' ηηαηον, ώ άνα, 'Ρώμτ}· 
 
 βέβΧημαο Βεκατον Χάεσιν η^ε φίΧοις. 10 
 
142 
 
 ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ. 
 
 2. 
 
 Ek την μητέρα, 
 
 17ώ? έΧνθη Ν6ννη<ζ καΧα ηοννατα ; ττωζ Be μβμνκεν 
 
 γβίλεα ; ττώς οσσων ου Ίτρογ&€ί<; ΧίβάΒας ; 
 αλΧοΰ δ' αν βοόωσι τταρ ηρίον, η he τρά'ΤΓ€ζα 
 
 ουκίτ e'^ei καρττούς της μeyάXη<ί ηταΧάμης' 
 χώρος δ' έστίν έρημος αηνου ττοΒός, οΐ δ' ιερήες 5 
 
 ονκβτ έττΐ τρομερην κρατί βαΧουσι χέρα. 
 χήραί δ' ορφανίκοί τε τί ρέξετε ; τταρθενίη δε 
 
 καΐ ^άμος ευζυ^έων κέρσατ άττο ττΧοκάμονς, 
 τοίσιν ά^αΧΧομίνη κάρτος φέρε ττάντα χαμαζε, 
 
 τημος οτ εκ νηου ρυκνον άφτικε Βέμας. 10 
 
 3. 
 
 ΕΙς την αυτήν. 
 
 Ου μόσχων θνσίην σκωείΒέα, ούΒε χιμάρρων, 
 ούΒε "πρωτοτόκων Νόνν άνέθηκε Θεω' 
 
 ταύτα νόμος ττροτέροισιν, οτ εΙκόνες' η δ' αρ εαυτην 
 Βώκεν οΧηνβώτω, μάνθανε, και θανάτω. 
 
 4. 
 
 Είς τους τυμβωρύχους. 
 
 Τους ζώντας κατόρυσσε' τί jap νεκρούς κατορύσσεις 
 άξίοί είσί τάφων, οΐ σε ζην εϊασαν οΰτω, 
 τον τών οΙχομένων υβριστην καΐ φϊΧόχρυσον. 
 
 5. 
 
 ΕΙς τους αυτούς. 
 
 Τύμβος εηώ, τύμβων Ίτανυττέρτατος' άΧΧά μ* εωξεν 
 ώς Τίνα τών ττοΧΧών, άνΒροφόνος τταΧάμη, 
 
ΚΛΑΥΔΙΑΝΟΣ. 
 
 143 
 
 άνΒροφόνο^ί τταΧάμη με δίώλεσε* Χηξατβ τύμβων, 
 θνητοί, καΐ κτβρέων Bevr' έττΐ ve/cpd, Kvver 
 
 δεΟτ' 67γΙ νεκρά, κύνβ^' γ^ρυσοΰ Βίφητορβ^; avSpe^ 5 
 ηΒη καΐ νεκύων 'χ^ρυσόΧο^ουσι κόνιν. 
 
 Eh τους αυτούς. 
 
 ΤίτΓΤβ μ άνογΧίζβίς ; νβκύων άμβνηνα κάρηνα 
 μουνα φερω· τύμβων οστεα ττλοΰτος άπτας. 
 
 ΚΑΑΤΑΙΑΝΟΤ. 
 
 Eh τόν Σωτήρα. 
 
 "^Ω, ττυρος άενάοίο σοφην ώΕΐνα φϋλάσσων, 
 εμβεβαως κόσμοίο τταΧίνΒίνητον ανάγκην. 
 Χρίστε, θεορρήτοω βίου φνσίζοε ττηγή, 
 ττατρος άσημάντοίο θεον ττρωτοσττορε φωνή, 
 09, μετα μητρώων τοκετών εηκύμονα φόρτον, 5 
 καΐ jovov αύτοκέΧευστον ανύμφευτων υμεναίων, 
 στησας Ασσυρίης ^ενεης ετερόφρονα Χύσσαν, 
 opyca δ' ε18ώλων κενεών Λΐ^ευΒώνυμα Χύσας, 
 αίθερος άμφίβεβηκας εφ' ετττάζωνον οχ^α, 
 ajydXLfcah ιττερύ^^εσσιν εν άρρητουσι θαάσσων 10 
 "ΙΧαθΰ, Ίτα^-^ηενεταο θεοΰ ττρεσβηΐον ομμα, 
 φρουρέ βίου, σώτερ μερόττων, αιώνος άνάσσων. 
 
 q2 
 
144 
 
 ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ.— ΙΓΝΑΤΙΟΣ. 
 
 ANAHTAHIOT TOT ΤΡΛΤΛΟΤ. 
 
 Eh την σταύρωσιν. 
 
 Χρίστος €7γΙ σταυροΐο πετταρμενο^ζ ην ττοτε γυμνός, 
 
 μεσσόθί, \ηΐστηρα<ς έχωι/ βκάτβρθβ ira^yevTas' 
 
 και μιν άκηγβμένη Χί^ίως ολοφύρβτο μήτηρ 
 
 Χύ^8ην Ιστάμενη, καΐ τταρθενος άΧλοζ €ταΙρο<ζ' 
 
 και μιν καγχαΧόωντβς eveUeov dvSp€<; οΒΐταί, 5 
 
 κάμμορον, ούτώανον καΐ άνάλ,χώα φώτα κάλβυντβς' 
 
 και οι 8ίψα\εω στυ^βρην ώρβξβ ττοτήτα 
 
 Χαοζ ΊουΒαίων άθεμίστίος, αίματοχ^άρμης, 
 
 οξεϊ κίρνάμβνοζ Ίτικρον Βίττας, elSap ολέθρου. 
 
 αλλ' ακίων τετάννστο καΐ ουκ άτταμύνετο Χριστός, 10 
 
 Χριστός, 6 καΐ Μαρίης και αθανάτου ττατρος υιός. 
 
 ταύτα τις ανθρώπων ά^ερωγος νήττοος βσται 
 
 κηρί Χο<γίζόμενος καΐ δρώμενος εν τηνάκεσσιν ; 
 
 άνΒρος jap θεός εστίν 6 Βε βροτος ούΒεν άρείων. 
 
 ΙΓΝΑΤΙΟ Τ. 
 
 ΕΙς εαυτόν, 
 
 Ί<γνάτως ττόΧλησιν εν άμιτΧακί^σι βι,ώσας, 
 
 εΧΧίΤίον ήΒυφαοϋς ηεΧίοιο σέΧας' 
 καΐ νυν ες Βνοφερον κατακεύθομαι ενθάΒε τύμβον 
 
 οϊμοί ψυχ^ μου μακρά κοΧαζόμενος· 
 άΧΧά, κρίτά, βροτός εΙμι, συ δ' άφθίτος ηΒ' ελεήμων, 5 
 
 ΪΧαθι, ΪΧαθί μοί ομματυ εύμενεϊ. 
 
ΑΔΕΣΠΟΤΑ. 
 
 145 
 
 ΑΛΕΧΠΟΤΑ, 
 
 ι. 
 
 Eh τον ναον των αηίων αιτοστοΚων Πέτρου καΐ 
 ΠανΧου. 
 
 Χριστον τταμβασιΧήα φίΧοί^ καμάτοί,σι ^βραίρων, 
 
 τούτον ^Ιουστινιανός aja/ckea Ββίματο νηόν 
 
 Πέτρω καΐ ΤΙαύΚω' θεράττουσο jap βΰχος οττάζων, 
 
 αύτω 8ή τις άνακτο φψβο ττοΧυκυΒέα τιμήν 
 
 evOahe καΐ ψυχ^ καΐ ομμασι κέρΒος βτοΐμον 5 
 
 βύγαΐσίν μβν βκαστος 6 τι χρέος έστίν βλέσθω, 
 
 τζρτΓβσΘω δέ ορών κάΧλος καΐ δώματος αϊ^λην. 
 
 2. 
 
 Εύκτικά. 
 
 "Hyeipev ημίν των κακών τρικυμίαν 
 
 έχθρος κάκιστος, ιτνευματώσας τον σαλον, 
 
 oOev ταράσσ€ΐ καΐ βυθίζβι και βρεχβι 
 
 τον φόρτον ημών ψυχικής της 6Χκά8ος' 
 
 αλλ', ώ ^αΧηνη και στορεστα της ζάΧης, 5 
 
 σύ, Χριστέ, Ββίξαις άβρόχους αμαρτίας, 
 
 τω σω ττρος ορμω ττροςφόρων ττροςορμίσας, 
 
 έχθρον Be τούτον συμφοραΐς βεβρε^μένον. 
 
PART π. 
 
 ΝΕΟ -HELLENIC LYEICS. 
 
 ΕΘΝΙΚΑ ΤΡΑΓΟΤΑΙΛ. 
 1. 
 
 ^ΑΧωσίς της ΚωνσταντινουττοΚεως. 
 
 Ufjpav την ΐΓολιν, irypav την ! irypav την '^αΧονύίην ! 
 Tlfjpav fcal την αηιαν ^οφιαν, το ^e'ya μοναστήρι, 
 ΤΓ βϊχβ τριακόσια σήμαντρα κ ίξηντα Βνο καμττάναις· 
 Κάθε καμττάνα καΐ τταττΊτας, κάθβ τταττΊτάς καΐ Βίάκος. 
 Χιμα να ^β'γονν τα ajia, fc 6 βασιλέας τον κόσμου, 5 
 Φωνη τους ηρθ" ουρανού, άγγελωζ^ αττ το στόμα' 
 " Αφητ αυτήν την ψαΧμωΒιάν ! να 'χαμηΧώσουν τ 
 ayia I 
 
 ΚαΙ στεί\τ€ \6jov \ την Φρα^κιαν, να βρθουν, να τα 
 •πιάσουν, 
 
 Να ττάρουν τον 'χρυσον σταυρόν καΐ τ' ajiov eiayjiX- 
 ιον, 
 
 ΚαΙ την άηίαν τράττβζαν, να μη την άμοΧύνουν.'^ 10 
 ^άν τ ακουσβν η Δίσιτοινα, δακρύζουν η βΙκόνβς' 
 " ^ώττα, κυρία Αίσττοίνα ! μη κΧαίης, μη Βακρύζ^ς ! 
 ΙΊάΧβ με "χρόνους, με καιρούς ττάΧε 8ικά σου είναι, " 
 
ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ. 147 
 
 2. 
 
 Ό θάνατος του Διάκου. 
 
 ΠοΧλη μαυρίΧΧα ττλάκωσε, μαύρη σαν καΧίακοΰΒα' 
 Καν 6 ΚαΧύβας βργβταί, καν 6 Λεββντοϊάννης ; 
 OvS' 6 ΚαΧνβαζ βργεταί, ουδ' ό Λεββντοΐάννης, 
 "Ομβρ Βρί6νη<; ττλάκωσβ μβ Βεκοχτω ^tXtaSe?. 
 Ό Διάκος σαν τ' ά^ροίκησβ, ττοΧύ του κακοφάνη· 5 
 'ΨηΧην φωνην έσηκωσε, τον ιτρωτόν του φωνάζβΐ' 
 " Το στράτβυμά μου σύναξβ, μάσβ τα τταΧΧηκάρία, 
 Δός τους μτταρούτην ττβρίσσην καΐ βόΧία μβ ταΙς φούχ^ 
 ταίς' 
 
 ΤΧί'γωρα ! καΐ να ττίάσωμεν κάτω 'ς την ΆΧαμάναν, 
 "Οττου ταμπούρια δυνατά ί'χει καϊ μετερίζια!^ 10 
 ΈτΓ^ραν τά ^Χαφρα στταθια καϊ τα βαρβά τουφέκια, 
 
 την ΑΧαμάναν έφθασαν κ εττιασαν τά ταμπούρια. 
 " ΚαρΒιά, παώιά μου" φώναξε, " τταιΒιά, μη φοβη- 
 θήτε ! 
 
 ^ίν8ρεΐα, ώςαν "ΕΧΧηνες, ωςάν ΤραικοΙ, σταθητε ! 
 ^Εκείνοι εφοβήθηκαν, κ εσκόρττισαν '9 τους λόγγους, 15 
 "Εμειν 6 Διάκος \ την φωτιάν με Βεκογτω Χεβένταις. 
 Τρεις ώρας εττοΧεμαε με ^εκογτω νομάτους' 
 ^γ^ίσθηκε το τουφέκι του κ έ'^ίνηκε κομμΑτια, 
 Καϊ το σπαθί του έσυρε, καϊ \ την φωτιάν εμβήκεν. 
 "Εκοψε Τούρκους άπειρους κ εφτά μπουΧουκμπα- 20 
 σά^ες. 
 
 ΤΙΧην το σπαθί του εσπασεν επάν άπο την γούφταν, 
 Κ' έ'ττεσ' ό Διάκος ζωντανός είς των έγθρων τά χέρια. 
 ΧίΧιοι τον πήραν άπ εμπρός και Βυο χιΧιάΒες ^πίσω. 
 Κ' Ό με ρ Βριόνης μυστικά \ τον ^ρόμον τον ερώτα' 
 " Γένεσαι Τούρκος, Διάκο μου, την πίστιν σου ν 25 
 άΧΧάξης ; 
 
 Να προσκυνάς είς το τζάμι, την εκκΧησιάν ν άφησες 
 
148 
 
 ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ. 
 
 Κ! €Κ€Ϊνος τ άτΓβ/ϋρίθηκβ καΐ με θυμον του Xeyer 
 " Πατ€ κ eVet? fc ή ττίστις σας, μουρτάται, να γαθήτε ! 
 Έγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θέλ' άττοθάνω. 
 jiv OeXere 'χιΚια ψλωριά καΐ γ^ίΧιους μαγ^μουπί^αις, 30 
 Μόνον ΤΓβντ βξη ημερών ζωην να μου χαρίστβ, 
 "Οσον να φθάσ 6 ^ΟΒυσσεύς καΐ 6 Θανάσης Βαίας^ 
 ^αν τ άκουσ 6 Χάλιλμττεης, με 8άκρυα φωνάζεΐ' 
 " ΧΙΧια TTbvyjia σας Βίνω ^^ω, κ ακόμα ^πεντακόσια, 
 Τον Αιάκον να γαΧάσετε, τον φοβερον τον κλεφτην, 35 
 "Οτι θα σβύση την Τονρκιαν και ολον το ντεβΧετιΓ 
 Τον Αιάκον τότ εττ^ρανε, και 'ς το σουβΧΐ τον βαλαν 
 ^ΟΧόρθον τον εστήσανε, αύτος γαμο'^/εΧουσε, 
 Την ττίστιν τους τους ύβριζε, τους έ'λεγε μουρτάταις' 
 " Έμεν αν εσουβΧίσατε, ίνας Γραικός εγάθη' 40 
 ^Ας ην καΧα 6 ^ Οδυσσεύς κ 6 καττεταν Νικήτας' 
 ΛύτοΙ θα κάψουν την Τουρκιαν κ ολον σας το ντεβ- 
 ΧετιΓ 
 
 3. 
 
 Ή βοη του μνήματος. 
 
 ^άββατον ^μεραν ττίναμεν, την κυριάκ ολην ^μεραν, 
 ΚαΙ την Βευτέραν το ταχυ εσώθη το κρασί μας, 
 Κ! 6 καττετάνος μ έστειλε, κρασί να τταγ' να ττάρω. 
 Έγώ 'μουν ξένος κ άτζαμης, τους Βρόμους 3εν τους 
 ξεύρω, 
 
 Πήρα στρατούλας ερημας κ έρημα μονοττάτια. 5 
 
 Το μονοττάτι μ εκβαλε \ ενα ^ρημοκκΧησάκΐ' 
 
 Κ" ητον τα μνήματα ττοΧλα, αδέλφια κ εξαδέλφια. 
 
 Κ' ενα μνήμ ητο ξεγωρα, ξεχωριστ άττο τ άλΧα, 
 
 Α εν τ εΙΒα καΐ το ττάτησα εττάνω \ το κεφάλι, 
 
 Κ ακούω το μνήμα καΐ φθoJya, βαρύ αναστενάζει. 10 
 
 " Τι εγεις, μνήμα, και φθο^^ας, βαρύ αναστενάζεις ; 
 
 Μήνα το χώμα σε βαρεί κ η πέτρα σου μεγάλη ; " 
 
ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ. 
 
 149 
 
 " ΜηΒβ TO χοομα μβ βαρβΐ κ ή ττέτρα μου μ€<γά\η. 
 
 Α εν ηνρες τόπτον να Βιαβ^ς, καΐ στράταν να Trepaarj'; ; 
 
 Μον ηλθβς καΐ με ττάτησβ^; επάνω '? το κεφάλι ; 1 5 
 
 Τάχα 8εν ήμουν λ:' εγώ νεο<ζ, 8εν ήμουν πταΧΚηκάρν ; 
 
 Τάχα 8εν εττερττάτησα την νύκτα με φεJ<yάpι,, 
 
 Με 8εκα σττίθαμα<ί στταΘΙ, με μιαν 6ρ<γυίάν τουφέκι ; 
 
 Τάχα 8εν εττολεμησα σαν άξιον τταΧληκάρι ; 
 
 Τριάντ εχθρούς άττέσφαξα εις εν ημερονύκτι, 20 
 
 Κ' άΧλους σαράντα Χάβωσα \ τον ττοΚεμον έττάνω. 
 
 Και το στταθϊ τζακίσθηκεν, ε^ινε 8υο κομμάτια, 
 
 Κ' ενας εχθρός εχθρόσκυΧος με τ άτι με ττροφθάνει, 
 
 Το ^ιατα'^άνι εκβαΧε, κ^ εττάνω μου το σύρει. 
 
 Το ηιαταηάνι εττιασα με το Βεξιόν μου χέρι, 25 
 
 Κ' εκβαΧε την ττιστόΧαν του, κ εττάνω μου αδειάζει, 
 
 το χω μα με εξάττΧωσεν εΒώ, ττου με κυττό.ζεις. 
 ΚΧαΰσέ με, φίΧε, κΧαύσε με I " 
 
 4. 
 
 Του ΌΧύμτΓου. 
 
 Ό "ΟΧυμτΓος κ 6 Κίσσαβος τά Βυο βουνά μαΧόνουν, 
 Το τΓοιο νά ρίξτ) την βροχην, το Ίτοιο νά ρίξτ) χιόνι. 
 Ό Κίσσαβος ρίτττει βροχην, κ 6 "ΟΧυμιτος το χιόνι. 
 Γυρίζει τότ ο Κίσσαβος, και λεγβί του 'ΟΧύμττου' 
 " Μη με μαΧόνϊ]ς, "ΟΧυμττε, βρε κΧεφτοττατημενε ! 5 
 Έγώ "μαι ενας Κίσσαβος 'ς την Αάρσσαν ξακουσμένος 
 Με χαίρεται η Koviapjia κ οι ΛαρσσινοΙ άγάδ€9." 
 Τυρίζει τότ' ό "ΟΧυμττος, και Xεyει του Κισσάβου' 
 "Βρε, Κίσσαβε, βρε άσχημε, Κονιαροττατημενε I 
 Που σε Ίτατεΐ ή Koviapyia κ' οι ΛαρσσινοΙ ά^ά^ες. ίο 
 
 ^ μαι 6 ΤερόΧυμιτος, \ τον κόσμον ξακουσμένος' 
 'Εχω εξήντα δυο κορφαΐς, σαράντα μοναστήρια, 
 Πάσα ραχοΰΧα κ εκκλησιά, Ίτάσα κορφή καΐ βρύσι. 
 'Εχω ^ιατάκια κΧεφτικά, ιτου ξεχειμάζουν κΧεφταις, 
 
Ϊ50 ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ. 
 
 Κ.αί οταν irepva η άνοίζί^ κ ανοίγουν τα κλαδάκια, 15 
 Τβμίζουν τα βουνά κΧβφτία καΐ τα Χιμίρια σκλάβοι. 
 ^Έγω fcal τον γ^ρυσον άετον, τον γ^ρνσοττλονμισμένον' 
 ^Εττάν 'ς την ττβτραν κάθβται, καΐ μβ τον ηΧιον Xeyef 
 "ΗΧί6 μ, 8ev κρούεις το ταχν, μον κρονς το μεσημέρι, 
 Να ζεσταθούν τα νύχτια μον, τα νυγοττοΒαρά μον 20 
 Θέλω να ιτιάσω ΊτέρΒι,κες καΐ aypia ττερίστερυαΓ 
 
 5. 
 
 Χάρος καΐ 6 τζοΊτάνης, 
 
 Το βΧίτΓβίς κείνο το βουνό, ττου ^ναι ^ψηΧο καΐ μέ<ya, 
 ΤΙο-χ^ άνταρουΧαν \ την κορφην καΐ καταγνιαν '? την 
 ριζαν ; 
 
 Ύζοττάνης ερροβολαΎε άττο τα κορφοβούνια, 
 Φέρνει το φέσι του στραβά καϊ τον ^ιαμττά στριμμένον. 
 Κ! 6 Χάρος τον εβί^Χισεν άττο ^ψηΧην ρα'χουΧαν, 5 
 ΕΙς το στενό κατέβηκε κ εκεί τον καρτερούσε. 
 ΚαΧημερά σου, Χάρε μουΓ — " ΚαΧώς τον, τον Χε- 
 βέντην. 
 
 Λεβέντη, ττοΰθεν εργεσαι ; Χεβέντη, ττου ιτα^αίνεις 
 " 'Ρώ ; άΐΓ τα ττρόβατ' έρχομαι, 'ς το σττίτι μου ττα- 
 <γαίνω, 
 
 Τίά^ω, νά ττάρω το ψωμί, οττίσω να γυρ/σω." 10 
 " Λεβέντη, μ εστειΧ! 6 θεος, να ττάρω την ψυχι^ν 
 σου. 
 
 " Χωρίς άσθένειαν κ άρρωστιαν 'ψυ'χην Βέν ιταραΒίΕω, 
 Τιά I εβ^α να ιταΧέψομε σε μαρμαρένι' άΧώνι' 
 Κ αν με νικησης, Χάρε μου, να ττάρης την ψυχτ^ν μου, 
 Κ' άν σε νικήσω, Χάρε μου, νά ττάρω την ψυχτ^ν 
 
 σου. 15 
 Ιϊιασθήκαν καϊ τταΧέψανε Βυο νύκτες, τρεις ημέρας, 
 Κ αυτού την τρίτην την avjrjv, κοντά \ το <γίωμα, 
 
 <γιώμα, 
 
 4 
 
ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ. 151 
 
 Φίρν* ο Χββέντης μια βολα, του Χάρου κακοφάνη' 
 ^ΑτΓ τα μαΧλια τον άΒραξβν, 'ς την yrjv τον άβροντάει. 
 Ακούν τον νέον, καΐ βόγγίζβ καΐ βαρυαναστβνάζβί. 20 
 " "Λφσβ μ€, Χάρ6, άφσε μβ ακόμη τρβΐς ήμ€ρα<ζ' 
 Τα^ Βυο να φά^ω καΐ να τηω, την μιαν να σ€pyL·aVLσω, 
 Να ττάω ν' ΙΒώ τους φίΧους μου, ν Ιοώ τους ΙΒίκούς 
 μου, 
 
 Ποχω γυναίκα irapaveav, καΐ χήρα Bev της irpeTret, 
 Πο^ω καΐ Βυο μικρούτζικα, κ ορφάνια Bev τους ττρύ- 
 
 7Γ€ί, 25 
 
 Ποχω τα ττρόβατ ακουρα, καΐ το τυρί 'ς το κάΒυΓ 
 
 β. 
 
 Το βλάφί καΐ 6 "ΉΧίος, 
 
 ''0\ην την μαύρην κ dyptav νύχτα μβ το φβ^^άρι, 
 αν την αυ^ην με την οροσΰαν, οσον να ριξ ο ηΚιος, 
 Τρέχουν τ άΧάφία \ τα βουνά, τρέχουν τ αΧαφομόσ- 
 
 Μια αΚαφίνα ταττβινη Bev Trdyei με τα άΧλα' 
 Μόνον τ άιτόσκια ιτεριτατεΐ, καΐ τα ζερβά κοιμάται, 5 
 Κ' δ^' εΰρΎ) yapyapov νερον, θοΧόνει καΐ το ττίνει» 
 Ό ηλως την άτΓοντησε, στέκει και την ρωτάει' 
 " Τί έχεις αλαφίνα μου ; Βεν ττας και συ με τ αΧΚα; 
 Μόνον τ άττόσκια Ίτερττατεΐς, και τα ζερβά, κοιμάσαι;^ 
 ""ΉΧιε μου, σαν μ ερώτησες, να σου τ όμοΧογησω' 10 
 ΔώΒεκα χρόνους έκαμα, στείρα Βίχως μοσχάρι· 
 Κ' άτΓΟ τους ΒώΒεκα κ εμιτρος άττόχτησα μοσχάρι. 
 Το έθρεψα, τ ανάθρεψα, τό ^καμα Βύο χρόνων. 
 Και κυvηybς τ άττάντησε, ρίχνει και το σκοτόνει. 
 ΙΑνάθεμά σε, κυvηyε, και σε και τα καλά σου' 15 
 μ έκαμες κ ώρφάνεψα άττό τταιΒΙ κ άττ άνΒρα ! " 
 
 R 
 
152 
 
 ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ. 
 
 7. 
 
 Ό Χάρος καΙ ή κόρη. 
 
 Μία κόρη €κανχηθηκ€, τον Χόρον Sev φοβάται, 
 "Οτ 6%' evvea αδερφούς, τον Κωνσταντΐνον dvSpa, 
 Ποχβι τα σιτίτια τα ττοΧλα, τα τέσσερα ιταΧατια. 
 Κ ό Χάρος ejLve ιτούλΐ, σαν μανρον γελώόνί' 
 'Εττέταξβ, καΐ \ την καρΒίαν σαιτβψε την κόρην 5 
 Κ η μάννα της την βκΧαιε, κ ή μάννα της την κλαίει- 
 " Χάρε, κακόν ττου μ έκαμες \ την μιάν μου θυγατέρα, 
 "Χ την μιάν μου, καΐ την μοναχην, καΐ την καΚην μου 
 κορην I — 
 
 Να ! καΐ 6 Κώστας ιτρόβαΧεν άττο 'ψηΧην 'Χαηκάόα, 
 Με τετρακόσιους νοματούς, μ εξήντα 8υο TraiyviSia, 10 
 " ζώνετε τώρα την χαράν, σώνετε τα TraiyvlSia! 
 Κ ενας σταυρός εττρόβαΧε \ της ττεθερας την ιτόρταν 
 *Η ττεθερά μ άττέθανεν, η καΐ 6 -πεθερός μου, 
 "Η ατΓΟ τους κουνιάτους μου κανείς είν Χαβω μένος. — 
 Κλωτσιά βαρεί του μαύρου του, \ την έκκλησιάν 
 ητη^αίνει. 1^ 
 Βρίσκει τον ττρωτομάστορην Ίτου κάμνει το μνημουρί' 
 " Πέ μου, να ζήσης, μάστορα, τίνος είν το μνημούρι Γ 
 " Είναι της κόρης της ξανθής, ξανθής και μαυρομάτας, 
 Που ειχ εννέα αδερφούς, τον Κωνσταντΐνον avSpa, 
 Ποχει τά σπτίτια τα ττοΧλά, τα τέσσερα τταΧάτιαΓ 20 
 " Παρακαλώ σε, μάστορα, νά φθιάσης το μνημούρι 
 Άί^ον μακρύ, 'λί^ον Ίτλατυ, οσον ηιά Βυο νομάτους. — 
 Χρυσον μαχαΐρ εττέταξε, καΐ σφάζει την καρΒιάν του- 
 Τους δυο μαζι τους έθαψαν, τους Βυό \ ενα μνη- 
 μούρι. 
 
ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ. 
 8. 
 
 153 
 
 Ό Χάρος καΐ αΐ ψυχαί, 
 
 Τί elvai μαύρα τα βουνά, κα\ στέκουν βουρκωμένα ; 
 Μην άνεμος τα ττοΧβμα ; μήνα βροχή τα Βέρνβι ; 
 Κ' ούδ' άνεμος τα ττοΧεμα, κ ούΒε βροχτ) τα Βέρνβί' 
 Μόνε Βίαβαίν 6 Χάροντας με τους άτταιθαμμένους' 
 "γέρνει τους νέους άττ εμττροστα, τους γέροντας κα- 
 
 τότΓί, 5 
 Τα τρυφερά ΊταώόττουΧα *9 τήν σέΧλ! αραδιασμένα. 
 ΠαρακαΧοϋν οΐ γέροντες, κ οΐ νέοι γονατίζουν 
 
 Χάρε μου, κόνεψ' εΙς γωρών, κόνεψ' είς κρύαν βρύσίν, 
 Νά ΤΓίουν οί γέροντες νερον, κ οΐ νεοϊ νά Χίθαρίσουν, 
 ΚαΙ τα μικρά τταώόιτουΧα νά μάσουν ΧουΧουΒάκια." — 10 
 " Κ ούΒ' είς χωρών κονεύω 'γώ, κ ούΒε εΙς κρύαν βρύ- 
 σίν 
 
 "Ερχοντ Τ) μάνναις ηιά νερον, γνωρίζουν τα τταώιά των 
 Γνωρίζονται τ ανδρόγυνα, και χωρισμον Βεν εχουν'^ 
 
 9. 
 
 Ό Βέβρος και 6 μαύρος του. 
 
 το ΒαρΒάρι, '9 το ΒαρΒάρι, 
 ΚαΙ \ του ΒαρΒαριοΰ τον κάμττον, 
 Βέβρος ήτον ξαιτΧω μένος* 
 Και 6 μαΰρός του τον λεγβΓ 
 " Χήκ', αφέντη μου, νά ττάμε, 5 
 'Ότι τταγ' η συντροφιά μαςΓ — 
 "Δεν ^μτΓορώ, μαύρε, νά ιτάηω, 
 "Οτι Θέλω ν* άτταιθάνω. 
 Χύρε, σκάψε με τά νύχια, 
 Με τ άρ'^υροττέταΧά σου, 10 
 Κ' ετταρέ με με τά Βόντια, 
 
ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ. 
 
 'Ρίξε μ€ μάσα \ το 'χωμα. 
 "Eirape καΐ τ άρματα μου. 
 Να τα 7Γαγ?;9 των Βι,κών μου· 
 "Ετταρβ καΐ το μαντύΧι, 
 Να το Trdyy^ τή<; καλής μου. 
 Να μβ κΚαί\ οταν το βλάττ^, 
 
 10. 
 
 Του Δήμου. 
 
 Αύτα τα μάτια, Δήμο, τά άμορφα, 
 
 Τα φρύΒια τα <γραμμένα, 
 Αύτα μβ κάμνουν, Δήμο, a:' αρρωστώ. 
 
 Me κάμνουν κ άτταιθαίνω. 
 "Εβ'γάλβ, Δήμο, το στταθάκί σου. 
 
 Και κόψβ τον Χαιμόν μου' 
 ΚαΙ μάσβ, Δήμο, καΐ το αϊμά μου, 
 
 '^' €va γ^ρυσον μαντύλί' 
 ^ύρ6 το, Δήμο, '9 τα ivvea γωρια, 
 
 τά Βίκα βιΧαίτια. 
 Κ! άν σ e ρωτήσουν, Δήμο, τ elv αυτό 
 
 Το αίμα τής ά'^άττης. 
 
 11. 
 
 01 ΚΧεφται. 
 1. 
 
 'ΒΎήκαν κΧίφταις τά βουνά, 
 Γίά νά κΧεψουν aXoya, 
 Κ' aXoya Sev ηΰρανε. 
 Πήραν τά αρνάκια μου, 
 ΚαΙ τά κατζικάκια μου, 
 ΚαΙ ττάνβ, irave, ττάν ! ι 
 
ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ. 
 
 ' Ωχ καύμίνος, ώχ^ καύμενοζ, καϋμίνος ! 
 Προβατάκία μ ! 
 Κατζίκάκία μ ! 
 Βάϊ ! 
 
 2. 
 
 Πήραν την καρΒάρα μου. 
 Που ^ττηζα το ηάΧα μου. 
 Πήραν την ψλο^βρα μου, 
 Μβσ άτΓΟ τα xepta μου, 
 ΚαΙ irave, irdve, τταν I 
 '^ίΐχ καϋ μένος, κ. τ. λ. 
 
 ΦΧο^βρίτζα μ' ! 
 ΚαρΒαρίτζα μ ! 
 Βάϊ! 
 
 0. 
 
 Μου Ίτήραν το XajLapvl, * 
 Που '%€ το χρυσό μαΧλΙ, 
 Τ' άσημβνίο κέρατο, 
 ΚαΙ irave, ττανε, τταν ! 
 '^ίΐχ κανμένος, κ. τ. λ. 
 
 Προβατάκί μ ! 
 Αα^ιαρνάκί μ ! 
 Βάϊ! 
 
 4. 
 
 Αϊ! καΐ να τους ττλάκωναν, 
 ΚαΙ νά τους "ξαρμάτωναν. 
 Μέσα \ τα Χίμέρια τους, 
 
 Κβίνους καΐ τά ταίρια τους, 
 r2 
 
156 
 
 ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ. 
 
 Να 'βΧβττα το Xayiapvl 
 Μέσα ttoKlv '9 το μαντρί. 
 ''/2χ καϋμένοζ, κ. τ. λ. 
 
 Προβατά/αα μ ! 
 Κατζίκάκία μ ! 
 Βάϊ! 
 
 5. 
 
 ^jiv το δωσ' η Παναγία 
 ΚαΙ Ίταώεψ'Υ} την κΧεψία, 
 Θε να ψήσω βν άρνί, 
 Που να ττέφτ άττ το σουβΧΐ, 
 ΚαΙ μέσ \ τ άνθη τ Άττρίλωΰ 
 Την ήμεραν τ ajLopytov 
 Θα γιορτάσω τρώγοντας 
 Κ ο\ο ξεφαντώνοντας. 
 '^Ωχ καϋμένος, ώχ κανμενος, ωχ καύμενος ! 
 
 Προβατάκί μ ! 
 
 Λα^ίαρνάκί μ^ ! 
 Βάϊ ι 
 
 12. 
 
 ΧεΧίΒόνισμα. 
 
 ΧεΧώόνί έρχεται άττ την μαύρην θάλασσαν, 
 Θάλασσαν άττερασε, irvpyov εθεμελιωσε, 
 Κάθησε κ ελάΧησε- Μάρτη, Μάρτη χωνερε, 
 
 ΚαΙ Φλεβάρη βροχερέ. 
 Ό ^Αιτρίλης 6 y\vKV<; έφθασε, Βεν 'ναι μα/φυά- 
 Τα ΐΓουλάκια κεΧα^ουν, τα ΒενΒράκια φυΧΧανθουν, 
 Τα ορνίθια να γεννούν άρχισαν καΐ να κΧωσσονν, 
 Τα κοττά^ία αρχινούν ν αναβαίνουν \ τά βουνά, 
 Τά κατζίκια νά ττηΒοΰν καΐ να τρώγουν τά κΧα^ια. 
 Ζωα, άνθρωίΓοι, ττουΧιά χαίρονται άττο κάργιας- 
 
ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ. 
 
 \ 
 
 157 
 
 "Ετταυσαν y ττα^ωταΐς καί τα γιονια κ 6 βορβας. 
 Μάρτη, Μάρτη γιονβρβ καΐ ΦΧββάρη Χασττηρέ ! 
 ^Ηρθ' ^Λ7Γρί\η<; 6 κάλοζ, Μάρτη, ττρίτζ ! ΦΧεβάρη, 
 ττρίτζ! 
 
 13. 
 
 Tpwyovht του ^γάμον. 
 
 ^Εβιγατ, aydopia, '9 τον χορον. 
 
 Κοράσια, τα TpajovSta, 
 Να 18ήτ6 καΐ να μάθητ€, 
 
 ΙΤώ? ΤΓΐάνετ ή ά^άιτη· 
 ^Αττο τα μάτια ττίάνεταυ, 5 
 
 τα γβιΚια καταιβαίνει, 
 Κ άτΓΟ τα χβίΧία γννεται, 
 
 ΚαΙ \ την καρΒίαν ριζώνει. 
 
 14. 
 
 ΠερτΓβροννας ασμα. 
 
 Περττεροΰνα ττερττατεΐ, 
 
 Τια βρογτ) τταρακαΧεΐ' 
 
 Κύριε, βρέξε μια βροχή, 
 
 Μια βροχή καματερή. 
 
 Μττάραις, μττάραι^ τα νερα, ζ 
 
 Λίμναις, Χίμναΐζ τα κρασιά· 
 
 Κάθε κούτσουρο κα\άθ\ 
 
 Κάθε στάχυ καΐ ταηάρ\ 
 
 Τια νά σκάζ' 6 άλευρα^. 
 
 Για τι Sev ττώΧεΐ 'κριβά, ίο 
 
 Και να χαίρητ 6 τττωχοζ, 
 
 Μ' δλτ; του τη φαμιλιά. 
 
158 
 
 ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΔΙΑΦΟΡΩΝ. 
 
 15. 
 
 Ναννάρισμα. 
 
 Να μον το 7rdpr)<;, ΰττνβ μου· τρβΐς βί^λαί<; θα του 
 βαλω' 
 
 Τρ6Ϊς βίΎΧαις, Tpet<; βί'γλάτοραίς κ οι Tpeh άνΒρβιω- 
 μενοί' 
 
 ΒάΧΚω τον ηΧων τα βουνά, τον άβτον '? τους κάμ- 
 •πους. 
 
 Τον κυρ Β ο pea, τον ^ροσβρον, ανάμεσα ιτεΚά^ου. 
 Ό τ[\ιο<; έβασίΧεψβν, άβτοζ άττβκοιμήθη, 5 
 Κ' 6 κυρ Βορβας, 6 Βροσβρος, \ της μάννας του ύττά^εί. 
 " Τίέ μον, Ίτοΰ ήσουν χθες, ιτρογθίς ; πτου ήσουν την 
 
 αλΧην νύχτα ; 
 Μήνα με τ' άστρη μάλωνες ; μήνα με το φε^^άρι ; 
 Μήνα με τον αύ^ερινον, πτου εϊμεστ απαιτημένοι ; " — 
 " Μήτε με τ άστρη μάλωνα, μήτε με το φεγγάρο, 10 
 Μήτε με τον αύ^ερινον, ττου είσθ* ά^απτημενοΐ' 
 Χρνσον υΐον εβύ^Κιζα \ την αργυρή του κουνιαΓ 
 
 ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΑΙΑΦΟΡΩΝ, 
 
 Θούριος, 
 1. 
 
 Δεΰτε, τταΐΒες των ΈΧλήνων, 
 Ό καιρός της Βόξης ηΚθεν, 
 Ας φανωμεν άξιοι εκείνων 
 
 Που μας Βώσαν την αρχήν. 
 Άς ττατήσωμεν ανδρείως 5 
 Τον ζυ^ον της τυραννικός. 
 
ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΔΙΑΦΟΡΩΝ. 
 
 ^ΕκΒίκησωμβν ττατρίΒοζ 
 Κάθε 6ν6ΐ8ος αίσ'χρόν. 
 
 Τα οττΚα α<; Χάβωμβν, 
 
 ΊΊοταμηζον εγθρών το αίμα 
 'Άς τρεξγ) ύτΓΟ τΓοΒών. 
 
 2. 
 
 "Οθεν elaOe των ΈΧλήνων 
 ΚόκκαΧα άνΒρβιωμίνα, 
 Πνβνματα έσκορττισμένα, 
 
 Τώρα \άβ€Τ€ ττνοην 
 την φωνην τή<ζ σαΧτη^ΐίό<; μου 
 ^υναγθητβ ολα ομοΰ' 
 Την ίτΓτάλοψον ζητείτε, 
 
 ΚαΙ νικάτε ττρο τταντον. 
 
 Τα οττΚα άς Χάβωμεν, 
 ΠαΐΒες ΈΧΧήνων, ά^ωμεν 
 ΤΙοταμη^ον ε'χθρών το αίμα 
 '^Α<ζ τρεξτ) υπο ττοΒών. 
 
 3. 
 
 ^Ίτάρτα, Χττάρτα, τί κοιμάσθε 
 "Τττνον Χηθαρηον βαθύν ; 
 Ένττνησον, κράξε ^Αθήνας, 
 
 Χύμμαχον τταντοτείνήν. 
 Ένθνμηθήτε ΛεωνίΒου 
 "Ηρωο(; τον "ξακουστού, 
 Του άνΒρος ετταινεμενου. 
 
 Φοβερού καΐ τρομερού. 
 
 Τα οττΧα Χάβωμεν, 
 Παίδες ΈΧΧηνων, ά^ωμεν 
 
160 
 
 ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΔΙΑΦΟΡΩΝ. 
 
 ΠοταμηΒον β'χθρων το αίμα 35 
 '^9 τρίξτ) υττο ττοΒων. 
 
 4. 
 
 "ΟτΓου 6t9 τας ΘερμοττύΧας 
 ΤΙολβμον αντο<; κροτεΐ, 
 ΚαΙ τού<; Πέρσας αφανίζει 
 
 ΚαΙ αυτών κατακρατεί· 40 
 Με τριακόσιους άνδρας 
 ΕΙς το κεντρον ττροχωρεΐ, 
 ΚαΙ ώς \εων θυμωμένος 
 
 ΕΙς το αϊμά των βουτεΐ. 
 
 Τα δττλα ας Χάβωμεν, 
 ΠαΐΒες ΈΧΧήνων, ά^γωμεν 
 Ποταμη^ον εγθρών το αίμα 
 ']άς τρεξτ) υττο ττοΒών. 
 
 (Ρη^ας.) 
 
 Θούριος. 
 
 Ώς ττότε, ηταΧληκάρια, να ζουμεν \ τα στενά, 
 Μονάχοι, σαν Χεοντάρια, 'ς ταΐς ράχαις, 'ς τα βουνά ; 
 ΧιτηΧναΙς νά κατοίκουμεν, να βΧέττωμεν κΧα^ίά ; 
 Νά φεύ^ωμεν τον κόσμον ^ιά την ττικρην σκΧαβίά ; 
 Ν' άφίνωμεν αδέλφια, ττατρίΒα καΐ γονείς, 5 
 Τους φΙΧους, τά τταιΖίά μας κ οΧους τους συ^ψνείς ; 
 
 ΚαΧήτερα μίας ωρας ελεύθερη ζωη. 
 Παρά σαράντα χρόνων σκλαβιά καΐ φυΧακή. 
 Τί σ ωφεΧεϊ, αν ζήσης καΐ ησαι 'ς την σκλαβιά ; 
 Χτοχάζου ιτώς σε ψενουν καθ' ώραν \ την φωτιά' 10 
 Βεζίρης, Δρα'^ουμάνος, αύθέντης κ άν ψν^ς, 
 Ό τύραννος άΒίκως σε κάμνει νά χαθξΐς. 
 Δουλεύεις δλ' ημέρα είς 6 τι κ άν σ είττη, 
 Κ' αύτος κυττάζει ττάΧιν το αϊμά σου νά ιτφ. 
 
ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΔΙΑΦΟΡΩΝ. 
 
 161 
 
 Ο Σούτσος, 6 Μουρούζης, Πετράκης, Χκαναβης, 15 
 Τκίκας καΙ Μανρο^ένη<ζ καθρετττης elv να 
 "AvBpeiOL καττβτάνοί, τταττάΒβς, ΧαϊκοΙ 
 Έσφάγθηκαν κ ayaBe<g air οΖικ,ον στταθί' 
 Κ! άμετρητ αΧλοί τόσοι καΐ Τούρκου καΐ 'ΡωμηοΙ 
 Ζωην καΐ ττΚοϋτον 'χάνονν χωρίς ην αφορμή. 20 
 
 ^EXare μ eva ζηΚον βίς τούτον τον καιρόν 
 Να κάμωμεν τον ορκον έττάνω '? τον σταυρόν 
 Συμβούλους ττροκομμένους με ττατριωτισμον 
 Να βάλωμεν είς ολα να ΒίΒουν όρισμόν 
 Ό νόμος νά 'mt ττρώτος καΐ μόνος 68η<yoς, 25 
 ΚαΙ της ττατρίΒος ενας να yivy άρχη^ός' 
 ^'Otl κ ή αναρχία ομοιάζει την σκλαβιά, 
 Να τρώγ' ενας τον αΧλον, σαν τ dypia θηριά, 
 Και τότε με τα χέρια ^ψηΧα τον ούρανον 
 Να ^τΓοΰμ άττο καρΒίας τούτα ττρος τον Θεόν 30 
 
 "^/2 βασιλεΰ του κόσμου, ορκίζομαι είς σε, 
 'Σ την ^γνώμην των τυράννων νά μην ελθώ ττοτέ' 
 Μήτε νά τους Βοϋλεύσω, μήτε νά ττλανεθώ, 
 Είς τά ταξί ματ ά των νά μή τταραΒοθώ, 
 ^Ενόσω ζω 'ς τον κόσμον, 6 μόνος μου σκοττος 35 
 Του νά τους αφανίσω νά ήναι σταθερός' 
 Πιστός είς την ττατρίΒα συντρίβω τον ζυ^ον, 
 Κ! αχώριστος νά ζήσω άττο τον στpaτη<yόv. 
 Κ' άν τταραβώ τον ορκον, ν άστράψ' 6 ουρανός, 
 ΚαΙ νά με κατακαύση, νά <γεν ώςάν καιτνόςΓ 40 
 
 άνατοΧήν, και Βύσιν, και νότον και βορεάν 
 Τιά την ττατρίΒα ολοι νά ^ χω μεν μιάν καρΒιάν 
 ΒουΧ'γάροι κ' Άρβανΐται και ζερβοί και 'Ρωμηοι, 
 Νησιωται κ ήττειρώται, με μιάν κοινήν ορμή, 
 Τιά την εΧευθερίαν νά ζώσω μεν στταθί' 45 
 Πώς εϊμεθα άνΒρεΐοι, τταντοΰ νά ξακουσθτ}. 
 Και οσοι του ττοΧέμου την τεχνην aypoiKodv, 
 Έδω άς τρέξουν ολοι τυράννους νά νικούν 
 
162 
 
 ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΔΙΑΦ0Ρί2Ν. 
 
 ^ΕΒώ "ΕΧΧάς τούζ κράζει μ! ay/caka^ άνοίκτάς, 
 
 ■Τους SlSei βίον, τόττον, άξία<ζ καί τιμάς. 50 
 
 'ίΐζ Ίτότ οφικιάΧος €ΐς ^ivoij^ βασιλείς ; 
 
 *ΈΧα νά yevrj^ στύλος της ϊΒιας σου φυλής. 
 
 Κάλλια ηιά την ττατρβα κανένας νά χαθ^, 
 
 '^Η νά κρεμάση φούνταν yia ξένον \ το στταθί. 
 
 ^ουΧιώται και Μανιώται, λεοντάρια ξακουστά, 55 
 Ω,ς ττότε '<? ταΐς σττηλιαΐς σας κοιμάσθε σφαλιστά ; 
 Μαυροβουνίου καπλάνια, 'Ολνμττου σταυραετοί, 
 Κ' ^Α^ράφων τά ξεφτέρια, ^ενήτε μια ψυχή. 
 Tod ^άβα και Αουνάβου άΒελφια χριστιανοί, 
 Με τ άρματα \ τά χέρια καθείς σας άς φαντ}* 6 ο 
 Το αϊμά σας άς βράστ) με Βίκαιον θυμόν 
 Μικροί, με^άλ! , ομωστε τυράννων τον χαμόν. 
 Ανδρείοι Μακεδόνες, ορμησατ ως θηριά, 
 Το αίμα των τυράννων ροφησατε με μιά. 
 Δελφίνια της θαλάσσης, άσΒερια των νησιών, 65 
 'Ω,ς άστραττη χυθήτε, κτυττατε τον εχθρόν. 
 Θαλασσινά της "ΤΒρας καΐ των Ψαρών ττουλιά. 
 Καιρός είν της ττατρίΒος ν ακουστέ την λαλιά. 
 Κ' δσ' εϊσθε '9 την άρμάΒα, σαν άξια τταώιά, 
 Ό νόμος σας ιτροςτάζει, νά βάλετε φωτιά. 70 
 Με μιά καρδία ολοι, μιά ^νώμη, μιά ψυχη 
 Κτυπάτε, του τυράννου ή ρίζα νά χαθτ}. 
 iV' άνάψωμεν μιαν φλόγα είς ολην την Τουρκιάν, 
 Νά τρεξ" άπο την Βόσναν εως την Αραπιάν. 
 "Ψηλά εις τάς σημαίας σηκωστε τον σταυρόν, 75 
 
 άίςάν αστροπελέκια κτυπάτε τον εχθρόν. 
 Ποτέ μη στοχασθήτε, οτ ερναι Βυνατός' 
 ΚαρΒιοκτυπα και τρέμει σαν τον λαηον κ αυτός. 
 Τριακόσιοι ΚιρζαλήΒες τον έκαμαν νά Ihfj, 
 Πως 8εν "μπορεί με τόπια εμπρός τους νά σταθτ}. 80 
 
 Λοιπόν ryiaTi άρ^εΐτε ; τί στεκεσθε νεκροί ; 
 ξυπνήσετε, μην ησθε ενάντιοι, εχθροί. 
 
ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΔΙΑΦΟΡίΙΝ. 
 
 163 
 
 *ί2ς οΐ ΤΓροττάτορζζ μας ώρμονσαν σαν θηρία. 
 
 Τ να την iXevOeplav ττηΕοϋσαν \ την φωτιά, 
 
 Οΰτω IC ημείς, ά^ολφια, ν άρττάξωμεν με μια 85 
 
 Τα δττλα, να έβ^οΰμεν άττο ττίκρην σκΧαβιά. 
 
 Να σφάξωμεν τους Χνκους, ττοΰ τον ζνγον βαστούν, 
 
 ΚαΙ "ΕΧΚηνας τόλμώσί σ/ΰληρά νά τυραννούν. 
 
 Στέρεας καΐ \ τα ττεΧά^η νά Χάμψτ) 6 σταυρός, 
 
 Νά \0r) δικαιοσύνη, νά Χείψη 6 εγθρος' 90 
 
 *0 κόσμος νά ^γΧυτώση άττο φρικτην ττΧη^ην, 
 
 Κ" ελεύθεροι νά ζώμεν, άΒέΧφια^ είς την ηην, 
 
 (ό αυτός.) 
 
 ΕΙς τον "Ερω' α. 
 
 '^ίΐ "Ερωτ ανθηρότατε. 
 ΓΧυκε καΐ ΙΧαρώτατε, 
 
 Του κόσμου κυβερνήτη* 
 ^Εσεν' 6 νους, το σώμά μου, 
 Το στήθος, καΐ το στόμα μου, 5 
 
 Λατρεύει καΐ κηρύττει. 
 ^Εσύ θεούς, αιθέρια, 
 Ουράνια κ αέρια, 
 
 Κρατείς καΐ βασιΧεύεις' 
 ΚαΙ εως τα αΙώνια 10 
 Της γης μας καταχθόνια 
 
 Τα βέΧη σου τοξεύεις. 
 Το βΧέμμα σου το ήμερον, 
 ΜτΓΟ τον κόσμον σήμερον, 
 
 Χτιημη σχεδόν άν Χείψτ}, 15 
 φύσις οΧη σβύνεται, 
 ΚαΙ καταντά καΐ ηίνεται 
 
 Κατηφεια καΐ ΘΧίψη, 
 S 
 
164 
 
 ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΔΙΑΦΟΡΩΝ. 
 
 "Αμίμητα τα κάΚλη σον, 
 
 Ή δύναμη μ6<γαλη σου, 20 
 
 Μβ^αλη σου ή Βόξα· 
 Αατρ^νω την αΐώνιαν 
 ΚαΙ θαυμαστην σου ττρόνοίαν, 
 
 ΚαΙ τ άφθαρτα σου τόξα. 
 
 (Αθανάσω^ ΧριστόττουΧο^;.) 
 
 Βαρ6\\οθηκη. 
 
 "Εξω €ξω Th βιβλία, 
 
 τη φωτιά η φΧναρία. 
 Λάξαίζ ! λόγοό / ολα κάτω. 
 τι τουκάκου τα φϋλάττω ; 
 Τον ΑτΓοΚΚωνά τους ρίξε, 5 
 ΚαΙ ταϊς Μούσαις ολαις πνίξε. 
 Την ΤΓίκρην τους ^άφνην καυσβ, 
 Κ άτΓ τους κοιτους ττλίον τταΰσε. 
 Bake Βάκχον καΐ Μαινά^ις, 
 ΚαΙ βαράΧΚια μυριάΖαις, 10 
 ISa ryevfj βαρέΚλοθηκη 
 Ή χρυσή βιβλιοθήκη. 
 Ό κισσός άς ττρασινίστ}, 
 Και το κΧημα άς άνθίστ], 
 Να ^γλυκάντ) το σταφύλι 15 
 Τα πικρά μου τοντα χείλη. 
 Μη μη μη το καλαμάρι, 
 Μον κανάτα καΐ πιθάρι, 
 Μη κονδύλι, μον κροντήρι, 
 Και ηαβάθα και ποτήρι. 20 
 Κ €τσι πλέον θα καθησω, 
 Νά χαρώ να εύθυμησω 
 Με τον βάκχον μου τον φίλον 
 '5* τής βαρέλλας μου τον τύλον. 
 
 (ο αυτός.) 
 
IIOIHMATA ΔΙΑΦΟΡΩΝ. 
 
 Ή Avva^Lf; του οϊνου, 
 1. 
 
 Κρασάκ ήΕονίκώτατον, 
 Ποτον ΤΓΟίητικώτατον, 
 
 ^Ηρωικέ μου olve ! 
 'Τμόθβσις του ττνέοντος 
 Ά^άττην ^ίνακρέοντος ! 
 'Τττόθβσίς μου jive ! 
 
 2. 
 
 Κρασάκι μ οταν γυνβσαί 
 ΚαΙ αφρισμένο ττίνβσαι, 
 
 ΚαΙ μέσα μου χογλ,άζ^ς, 
 Κ' αχνούς άττο το σώμά μου 
 ΚαΙ φλ6ya<ζ άττο τ ομμα μου 
 
 ΚαΙ άστραττας εβ^άζ^ς, 
 
 3. 
 
 Ό Στωικός βύφραίνομαί, 
 Ό γνωστικός τρβΧΧαίνομαι, 
 
 Ό άφωνο<ζ φωνάζω, 
 Ό άηΒη<ζ ήΒύνομαί, 
 Ό θνήσκων άναστηνομαι, 
 
 Ό 7Γρωτινο<^ άΧλάζω. 
 
 4. 
 
 Κληρονομώ βασίλεια. 
 Παλάτια κτίζω χίλια, 
 
 Τρέφω στρατού<; μύριους, 
 ΚαΙ μβ καρΒίαν λέοντος 
 Και τύχην Ναπολέοντος 
 
 Νικώ τους έναντίους^ ! 
 
166 
 
 ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΔΙΑΦΟΡΩΝ. 
 
 5. 
 
 Φυσω, κ νψόνω κύματα. 
 Πατώ, καΐ κάμνω θρύμματα 
 
 Τούζ ττνρ'γους καΐ τα κάστρα. 
 ^ΙτΓΤΓβνω την νφηΧίον, 
 
 ΚαΙ κυνηγώ τον ηλιον, 5 
 ΚαΙ φοβερίζω τ άστρα. 
 
 (ΗΧίας ΤανταΧίΒης.) 
 
 ΕΙς το κιθαρωΒοΰν κοράσων. 
 1. 
 
 Κοράσων άθωον» βύττρόςωτΓον, άηγίνουν, 
 ^Οπόταν την κίθάραν eh γ^εΐράς σου Χαμβάντις, 
 Κ! άρ'χίζουν αΐ γρρ^αί τη^ τους ήχους των να χύνουν 
 'ΤτΓΟ τους ροΒοχρόους ΒακτύΧους σου, νβανις, 
 
 2. 
 
 ΚαΙ μ€ την μβΧψΒίαν του μουσικού οργάνου 
 ΓΧυκα την Χί^υράν σου φωνην άναμί^νύγ]ς, 
 'ίΐς eh καττνον εύώΒη το κόμμι του Χιβάνου, 
 Eh τέρψεις την ψυχήν μου ττώς τότε άναΧνεις ; 
 
 3. 
 
 Κα\ οταν με άθωας καρΒιακας εκφράσεις 
 'Τψόνεις 7Γ ρος τά άνω το εύ'γενες σου βΧεμμα, 
 Πώς μεν τον νουν μου φέρεις εh υψηΧάς εκστάσεις. 
 Πώς 8ε το τών φΧεβών μου άναφΧο^ίζεις αϊμα ; 
 
 4. 
 
 Το όνομα του ΠΧάστου τα χεΙΧη σου ττροφερουν 
 Ό ΠΧάστης σε ακούει, με χείΧη μειΒιώντα· 
 
ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΔΙΑΦ0Ρί2Ν. 167 
 
 ΚαΙ μβ τα<; τττέρνγάς των σνμτταίζουν καΐ συγχαίρουν 
 Τριγύρω σου ώραΐα τον ΤΙαρα^βίσου οντα. 
 
 5. 
 
 Ή γλωσσά σου Ινόσω ην εΰστροφοζ, KeXdBer 
 Μΰμοΰ την άηΒόνα, ητοΰ fceXaBet 'ς τά Βάση. 
 Κ! έκείνη ττότβ τταυει να κέλαΒη καΐ ν ahrj, 
 ΤΙαρ οταν της ζωής της ή άνοιξις ττβράστ) ; 
 
 6. 
 
 ΚαΙ τότβ ομως οταν βκβίνη σιωτταίνη, 
 Ή μβλωΒη άρχίζβύ ευθύς των νεοσσών της. 
 Της γηραιάς μητρός των την άκοην εύφραίνβί, 
 ΚαΙ συνιστά τον ϋμνον τον έττικήΒβίάν της. 
 
 (Ιωάννης Δ, Καρατσούτσας.) 
 
 Το Πένθος του ττατρίώτου "ΕΧληνος. 
 
 ΠουΧάκί ξένο 
 Κ' ερημωμένο, 
 Που ττας καΐ τρέχεις ; 
 Που φώΧίάν έχεις ; — 
 
 ΦωΧίάν Βέν εχω, 5 
 Πηγαίνω, τρέχω 
 
 Έδώ κ εκεί, 
 Χωρίς νά ζεύρω 
 Την ησυχίαν, 
 
 Χωρίς νά εΰρω 10 
 Την ευτυχίαν 
 
 Που κατοικεί. 
 
 Μικρό σαν ήμουν, είχα ττατρίΒα' 
 
 Μέσ 'ς ταΐς μυρσίναις ε^λυκοζοϋσα' 
 
 Ειχα ελττίΒα· 15 
 
 Πουρνο και βράΒυ εκεΧαΒοΰσα' 
 S 2 
 
168 
 
 ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΔΙΑΦΟΡΩΝ. 
 
 Είχα καΐ νέαν ά^αττημ^ίνην, 
 Την Ίταί^ίόθβν μου βρωμένην. 
 Σκληρό yepaict βξαψν έμττρός μου 
 Των οφθαΧμων μου το <γΧυκύ φως μου 
 
 ΝβκροαρΊτάζβί, 20 
 ΚαΙ την φωΧίάν μου καταρημάζβί. 
 "Εκτοτες τρεγω τα ξβνα μέρη 
 Χωρίς ττατρί^α καΐ γωρίς ταίρί' 
 Me κουρασμένα τττερα καΐ μέλη 25 
 ΤΙΧανωμαί, οττως η τύγτι θέλη, 
 Κ' οτΓου με φερτ) άνεμοττλάνη, 
 ^Όσον να φθάσω εκεΐ, ττου φθάνει 
 
 Το κάθε 7Γρά<γμα, 
 Και του τταντός μου αΰτο το θαύμα, 30 
 "Οττου Ίτη^αίνει καΐ το γεράκι 
 Καϊ το άθωον μικρό ττουΧάκι. 
 
 (^Α\εξ. ΎψηΧάντης.) 
 
 Εις τον θεόν, 
 
 θεέ ! υμνεί την 86ξαν σου ή νύξ καϊ ή ήμέρα' 
 Με άνθη εστρωσας την jrjv, με άστρα τον αιθέρα. 
 ^Ασύμφωνοι τόσοι ΧαοΙ σε ττροςκυνοΰν συμφώνως' 
 ΊΊοικίΧαι 'γλώσσαι 'χίΧιαι σε συνυμνοϋν συ<γχ^ρόνως. 
 Το ττάν αμέτρητος μετράς, αόριστος ορίζεις, 5 
 Το ττάν αόρατος όρας, ά'γνώριστος γνωρίζεις. 
 Το φως υττάργει σώμά σου, 
 ήΧιος Βε ομμα σου, 
 Ό κεραυνός φωνή σου. 
 Το άττειρον διάστημα 10 
 Το μεηα σου ανάστημα, 
 
 Καϊ 6 αΙων στιγμή σου. 
 Δύναται 6 ΒάκτυΧός σου 
 Ής μο'χλος την yrjv να σείστ). 
 
ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΔΙΑΦΟΡΏΝ. 
 
 169 
 
 ΚαΙ το κοΤΚον της χ^φός σου 15 
 Τους ^Ωκεανούς να Kkeiarj' 
 Me ττνοην σου μίαν σβύνβις 
 
 Των αστέρων τους φανούς, 
 ΚαΙ μ" €V μόνον νεύμα κλίνεις 
 
 Προς την yrjv τους ουρανούς. ' 20 
 
 {ΐΐαναρ^ιωτης Σούτσος.) 
 
 (Ασπασία) έκρουε την κίθάραν της καΐ με ^γοεραν φω- 
 νην εμεΧφΒεο το ττένθος καΐ την ταραχήν της. 
 
 1. 
 
 'S τα βουνά είναι οΐ ττάηοι 
 Κ' οι αέρες \ τα ττεΧά^η, 
 Καϊ τα ΒενΒρα ολοένα 
 
 την ηην σκύιττουν λυττημένα, 
 Κ' εν ω ηύρω μου την φύσιν 5 
 Να θρηνγι παρατηρώ, 
 Των Βακρύων μου την βρνσιν 
 Νά κρατήσω Βεν Ημπορώ. . . . 
 
 2. 
 
 Αντηχεί βροντή πόλεμου 
 βοη σφοΒροΰ άνεμου ; 
 Ή ψυχτ) μου ολη μένει 
 Απ τον φόβον νεκρωμένη . . . 
 "ΕλΧην Ελληνα φονεύει, δ 
 ΑΒελφος τον άΒελφόν, 
 X' η πτωχτ) Έλλας χηρεύει . . . 
 Αυςτυχίας κολοφών ! 
 
ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΔΙΑΦΟΡίΙΝ. 
 
 3. 
 
 Zy, airWavev 6 μ6νο<ί 
 Της ψυγ7}ς μου θησαυρός ; 
 Της καρΒίας μου 6 ττόνος 
 Λύτο elv 6 φ\ο^£ρ6ς . . . 
 ^ΑΚΚα hev τταραττονουμαι, 
 "Άν 6 €ρως μβ iredavrj' 
 AC βμίνα Bev Χυποΰμαί' 
 ^Α'^αττήθηκα ; Me φθάνει. 
 
 (Αλεξ. Σούτσος. 
 
 Ο εΧεύθβρος κλίτττης ττόλεμών τους "Οθωμανούς. 
 1. 
 
 Μαϋρ elv η νύκτα '? τα βουνά, 
 
 '-S* τους βράχους ττέφτει χωνί, 
 
 *^ τα ajpta 'ς τα σκοτεινά, 
 
 '-5* ταΐς τραχαΙς ττετραις 'ς τα στενά, 
 
 Ό κλέφτης ξεσιταθόνει. 
 
 2. 
 
 το ΒεξΙ χέρι το ^υμνο 
 Βαστά άστροττεΧεκι. 
 ΠαΧάτι €χ€ί το βουνό, 
 ΚαΙ σκέπασμα τον ουρανό, 
 Κ ελπ-βα το τουφέκι. 
 
 3. 
 
 Τον κόσμ' 6 Βόλος Βιοίκεΐ, 
 
 Κ' ή άΒίκ ειμαρμένη. 
 
 Τά ττλούτη έχουν οι κακοί 
 
 £' εΒω "ς τους βράχους κατοικεί 
 
 Ή άρετη κρυμμένη. 
 
ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΔΙΑΦ0Ρί2Ν. 
 
 171 
 
 4. 
 
 BapLCL, βάρια βοΐζ' η ηΎ\, 
 "Ένα τουφέκι ΊΓέψτβί. 
 Παντού τρομάρα κα\ σφα^η 
 ΈΒώ φν^η, €/€€Ϊ Ίτληγή. 
 Έσκότωσαν τον κλέφτη. 
 
 5. 
 
 Σύντροφοι άσκ€7Γ0ί, ττβζοί 
 Τον φέρνουν Χυττημένοι, 
 ΚαΙ τρα^γουΒοΰν ολοι μαζη' 
 
 " ^ΕΧβύθβροζ 6 κΧέφτηζ ζγ, 
 
 Κ' έΧεύθερος ττεθαίνεί." 
 
 {Ά\έξ, 'Ρίζος 'Ρατγκαβής.) 
 
 Ό άνΘρω7Γ0<ζ έτΓίΧησμων του θανάτου^ 
 
 Καθώς 669 ev ΧβιβάΒο, ττου βόσκουν να τραφούν 
 
 ΤΙοΧΧών ορνίθων ττΧήθη, καΐ ήσυχα τρυφοΰν» 
 
 Τ' άρττακτίκον Ιβράκί έττάνω των ττβτα, 
 
 Κ αρπάζει, οττοιαν φθάσει μ ονυχι άηκυΧωτα, 
 
 Ευθύς αύται φωνάζουν, έΒώ κ εκεί ορμούν, 5 
 
 Τίοϊ) να κρυφθούν, να φύyoυv, ζητούν κ εττιθυμουν, 
 
 ΆχΧ ωρ άφοϋ ττεράστ), εύθύς το Χησμονοϋν, 
 
 Γυρίζουν, ττάΧιν βόσκουν και γαίροντ αν γεννούν. 
 
 01 άνθρωποι ομοίως, άφοϋ εις την σκηνην 
 
 ^ΕΧθοΰν αύτοΰ του κόσμου, σκηνην ττροςωρινην, 10 
 
 Αιώνιοι νομίζουν ττώς μέΧΧουν να σταθούν, 
 
 Κ' άΧΧηΧους ττώς να φά^^ουν να σχίσουν ττροςτΓαθοΰν, 
 
 !ί4λλ' οταν αΙφνιΒίως 6 θάνατος ττετα, 
 
 Κ' άρττάζΎ] οτΓοιον φθάστ), μ' ονύχια δυνατά, 
 
 Εύθύς αύτοι θρηνοΰσι, Χυττουνται, Βυςφοροΰν, 15 
 
 X' αύτην την ώραν Χέζουν ττώς οΧοι καρτερούν. 
 
172 
 
 ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΔΙΑΦΟΡΩΝ. 
 
 ^λλ' ωρ άφοΰ Trepaarj, βύθύς τα Χησμονονν, 
 ΚαΙ ΊτάΧίν τρώγουν, ττίνουν, τα ττάθη ττρο^ϊκννοΰν. 
 
 (^ΜίγαηΧ ΙΙβρ^ίκάρηζ.) 
 
 Ή ηρβμία της νυκτός, 
 
 "Οταν τα ττάντα σιωττοϋν, 6 κόσμος ησυ-χάστ) 
 ΚαΙ της νυκτός αΐ τττερυ^βς το σκότος έξαττΧώνουν, 
 Ποία φωνη ανθρώττυνος δύναται να έκφράστ] 
 Τα ίΧαρα αίσθήματα ττοΰ μβ περικυκλόνουν I 
 
 Τότ η ψυγτ) έττίθυμβΐ '? τα ΰψη να ττετάξτ)· 5 
 "ΕτΓίθυμβΐ να μεταβτ) βίς αΧλην κατοικίαν 
 Των ουρανών την σιωττην, την θβίαν ηρ&μίατ> 
 ^ΑτΓο σιμά να αίσθανθη, την υτταρξιν ν άΧλάξτ]. 
 
 του ύψηΧοΰ ηΧιακου το ιταηωμβνον τεΐ'χος 
 ΈΐυΧΧο<γίσμ€νη έθεσα τας χεΐρας μου έττάνω, 10 
 ΤΙροςεγρυσα ακίνητος, μην άκουσθη 6 ηχος 
 Της αρμονίας των σφαιρών να ττίτττη άττο τ' ανω. 
 
 Τα κύματα έκύτταζα ττου στεΧΧεί eva τ άΧΧο, 
 
 Θ 6 να περάσουν, έ'λεγα, ωκεανό μεyάXo, 
 
 ΚαΙ 6^ άσττασθουν την άνθηραν ώραίαν τταραΧίαν 15 
 
 Της ΙταΧίας, οττοϋ ζη είς μα^ευμενας χώρας 
 
 Εκείνος οςτις μ έδειξε του βίου την ττορείαν, 
 
 ΚαΙ άττεράσαμεν όμου τας τταώίκάς μας ώρας. 
 
 ^Εκστατική υττέΧαβα, άττο την ήρεμίαν. 
 Της σοφωτάτης μηχανής μην εφθασεν ή τταυσις. 20 
 ΤΙΧην του ττεΧω^ους τακτική καΐ σι^αΧέα θραυσις 
 Του κόσμου μ άνεκάΧεσε ττάΧιν την άρμονίαν. 
 
 {ΈΧενη Ποιήτρια Ιωνίας.) 
 
ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΔΙΑΦ0Ρί2Ν. 
 
 173 
 
 Ό ύτΓβρ ττατρβος μα'χόμενος στρατιώτης. 
 1. 
 
 Ααμιτρός 7Γ0Τ6 φωςφόρος των νυκτών 
 ^Εφώτίζβ σκηνας τας ^ΕΧληνίΒας, 
 ^Εκ6Ϊ ττλησίον την Χό^^γΎΐν του κρατών, 
 
 Έτρα^ωΒοϋσβν 6 νέος ΠβΧοττίΒας, 
 " ^Ω, Ζέφυροι τβρττνοί ! ττβτατ βύθύς, 5 
 Μηνύσατ' eh την φίΧην μου ^EXkdha, 
 
 Δια την Βόξαν σου, Πατρίς, 
 Φρουρώ εδώ βίς την κοιλάΒα." 
 
 2. 
 
 Τηρβΐ την Χάμψίν του ίγθρίκοΰ Ίτυρος, 
 ΚαΙ σίωττα '? τον τόττον του θεμένος, 
 
 Ή νύκτα 'χρόνος 6 "ΕΧΚην ζωηρός, 
 ΚαΙ Tpa^cphel \ την \6<γχ7}ν στη ρ lj μένος, 
 
 ^Ω, Ζέφυροι τερττνοί ! ιτετατ €ύθύς, 
 Μηνύσατ βίς την φίΧην μου Έλλαδα, 
 
 Αία την Βόξαν σου. Πατρίς, 
 Φρουρώ ε'δω βίς την κοίλάΒα. 
 
 3. 
 
 "Ό ηλίος τον ΤΓολβμον Κίνα, 
 Αΰρίον 6LV ημέρα της άνΒρβίας' 
 
 Άν άίΓοθάνω \ της Xoyyrjv μου σίμα, 
 
 'ΤτΓβρ ττατρΙΒος καΐ της βλβυθβρίας, 
 Πβτατβ Ίτάλίν, ώ Ζέφυροι τβρττνοί, 
 ΕΙττέτ βίς την φίΧην μου ^ΕΧΧάΒα, 
 
 Αία την Βόξαν σου Πατρίς, 
 
 Απέθανα βίς την κοίΧάΒα''' 
 
 (Κοκκίνάκης.) 
 
NOTES. 
 
 Callinos, p. 3. 
 
 8. oKKore, Bach. 
 
 13. Brunck put ή'ν instead of d, because he thought et 
 with the conjunctive a solecism, but recent editors have 
 followed the readings of the codd, : and el with the conj. 
 occurs frequently, not only in the Elegiac but in other 
 poets, and sometimes in prose. Jelf, 854, 1. Later writ- 
 ers, on the other hand, join ην with the indicat., as in 
 Agathias, Hist. p. 217, 12, and with the opt. Hist. p. 32. 2., 
 Niebuhr's edit. Comp. also the use of eVei and €πψ in 
 Mimnermus, fr. 1, v. 5 ; fr. 2, v. 9 ; and see "Winer. Gram- 
 matik d. K. Sprachidioms, Funf. Aufl. p. 340, where all re- 
 ferences required will be found. 
 
 17. " But him" (that is, the person who does not avoid 
 the fight) " both great and small lament." This use of ολίγος 
 is rare. It occurs in Homer. It is the only meaning of 
 the comparative όλίζων which is common in Alexandrine 
 writers, and of νπόΚίζωρ, which is Homeric. 
 
 TYRTiEUS, p. 4. 
 
 I. The πόλις here is Sparta. From this passage it has 
 been wrongly inferred that Tyrtseus was a Spartan. 
 
 II. 7. For the ας in Βημότας, see Jelf, 82, 5. Another in- 
 stance of as short in the acc. plur. of first declension occurs 
 in fr. 5. of Tyrt,, — δέσποτας οΙμώζοντ€ς, at the beginning of 
 a hexameter. 
 
 8. The sense of this line has been much disputed. Per- 
 T 
 
176 
 
 NOTES. 
 
 haps the best interpretation is that of Miiller (in his Dori- 
 ans) and Schneidewin, who take it to mean, — answering 
 with straight-forward rhetrae ; that is, saying yes or no, 
 either approving or disapproving of the decrees of the kings 
 or senate. But in this way the meaning of evOvs is strange, 
 and, if it occurs at all, very unusual. I have therefore al- 
 tered the common pointing, and join πρεσ. yep. with αρχειν, 
 and 8ημότας άν. with μνθβϊσθαι, and make the sense, — that 
 the common people, who are now opposing just decrees, 
 should, &c. The άντί in άνταπομβίβομ^νους has, according 
 to this plan, its usual force, as in avTiXeyeiv. The only ob- 
 jection to this is, that Plutarch stops at άνταττομ^φομίνονς. 
 Plutarch, however, quoted as much as he required for his 
 purpose ; and he either may not have cared to insert the 
 rest, or he may have forgotten. See Plut. Lyc. vi. 
 
 II. For re Schneidewin has δε. I should hke rfi, "in 
 this way." 
 
 III. 4. Bergk and some others write is regularly in 
 Tyrtseus, even where the codd. have ei?, and γίνομαι for 
 γίγνομαι. 
 
 9 & 10. These verses have been amended in various 
 ways ; but not successfully. As they stand, they have a 
 sense, but certainly not a good one. 
 
 16. For av Walckenaer v^rote ή'ν, which has been generally 
 adopted. But au is nearly as common as ήν, as the reader 
 will see from my text which represents the MSS. in this 
 point. 
 
 17. Bergk and others think that there is something 
 corrupt, and have proposed various emendations. But a 
 change is unnecessary here. " The piercing of the back of 
 a man fleeing is a grievous thing, a great calamity" — is 
 good sense ; and also good Greek, for the τό is frequently 
 omitted. See Jelf, 678, 3, d., obs. 1. 
 
 25. I have written ομβριμος here and elsewhere, because 
 it is found in some MSS. ; and, being the strangest form, is 
 most likely correct. So in MS. of Babrius we have άμβλη- 
 χρός, Fab. 36, 7 ; and άμβληχρώ8ης in Fab. 93, 5. In the 
 latter fable it seems wrong. Liddel and Scott assert that 
 ομβριμος is a mistake of transcribers. This is not without 
 probability, since modern Greek has no such letter as our 
 b, so that if the person dictating were to pronounce β 
 in οβριμο9 like our h, the copyist would very probably 
 write it μβ, or μπ. But that μβ or μπ was at an early 
 period representative of one sound, I infer from a pas- 
 sage in an apocryphal gospel (Thomas's, ch. vi. in Jones's 
 Canon, vol. ii. p. 190,) where the Hebrew letter beth is 
 written μη^θ ; and it is just possible that even άμβληχρώ- 
 
NOTES. 
 
 177 
 
 8ης in the fable is correct, and the α to be taken short, 
 though there are apparently three consonants after it, there 
 being in reality only two, equivalent to our bl. 
 
 IV. 6. μάλων, G. M. Schmidt, for μaλ\ou. μάλων μάλλον, 
 Hesychius. In a note in Alberti's edition, Heinsius doubts 
 whether μάλλον is not a mistake for μαλλόν, and refers to 
 Theocritus xi, 10, without good reason. See also the pas- 
 sage from Choeroboscus in Lobeck. Path. Gr. Serm. Ele- 
 ment, p. 469. Jelf has omitted μάλλον and μάλλον, acc. 
 sing, of μαλλός, in his list of words distinguisbed by 
 accent. 
 
 10. This line is written in the text as in other editions ; 
 but I am very much inclined to change the pointing, to 
 place a colon after άλκψ, and remove the dashes, making 
 the sense, " I should not praise a man for any excellence 
 but that of impetuous courage : for a man does not be- 
 come either useful or celebrated in a time of war, unless," 
 &c. This will seem the more probable, if it is remembered 
 that these words were intended to rouse the Spartans to 
 fight. There is thus a kind of anacoluthon in the con- 
 struction, but none in the sense, as πλην θ. ά. expresses the 
 el μη that would be expected. 
 
 19. δ' eneaiv, Hermann, for 8e πεσύν.' 
 
 27. I have written τόι^δ' for τον δ'. 
 
 39. Thiersch suggested that the four following lines 
 should be read in this order, — 41, 42, 39, 40. 
 
 V. 3. Perhaps λαίας=λαίβας=άσπίδο9. See Hesychius, 
 λαίβα, and Ahrens de Dial. Doric, p. 49. 
 
 4. πάλλοντες, Thiersch, for βάλλοντες. 
 
 MiMNERMUS, p. 7. 
 
 I. 1. Eecent editors, χρυσετ^ϊ, pronounced as two syllables^ 
 as in Homer. 
 
 4. ανθε' άβί, Schneider, for ανβεα el. 
 
 6. κακόν, Hermann, for καλόν. Comp. fr. 5. v. 3. & v. 7. 
 
 II. 2. Brunck wrote αψ instead of an//>' ; and Schnei- 
 dewin and Bergk have followed him. I have restored the 
 reading of the codd. The word expresses only one part of 
 the simile intended ; the other part, that the leaves as 
 speedily fade as they bloom, is rightly left to the reader's 
 own conception. See Foster's article on Coleridge's Friend 
 in his Contributions to the Eclectic. 
 
178 
 
 NOTES. 
 
 lb. avy^s, Schneidew., for ανγη. φύλλα is the nom. under- 
 stood to av^eTai. 
 
 9. παραμ€ίΛΐτεαι, Bergk, for τταραμζί-^ζται. 
 
 10. reOvavai, 0. Schneider, δη reOvdvaiy codd. 
 16. One cod. διδοΐ· the rest δίδω. 
 
 III. 8. I have wiitten reXea for ββλ^α. Schneider pro- 
 posed ββλ^σιν, and πυκνά for πικρά. πυκνά would suit 
 TeXea, "companies," admirably. 
 
 IV. 1. πόνον ελλαχ^ν. was proposed by Hermann. 
 
 7. νπόπτ^ρος, Heyne, for υπόπτ^ρον. See ^schylus Prom, 
 135 (Hermann's edit.) 
 
 9. iV άληθοον in codd. ol θοόν commonly, δη θοόν^ Bergk 
 and Meineke. 
 
 11. ίτ^ρων. Various emendations have been proposed of 
 this passage : perhaps it should be ίπιβησ^ται hv — then he 
 will mount his own chariot. 
 
 Solon, p. 9. 
 
 I. These first eight lines were part of the celebrated 
 poem called Salamis, which Solon recited in the Agora, in 
 order to rouse up his fellow-citizens to take possession of 
 Salamis. See Plut, Solon. 
 
 II. 14. τα θβμβθλα δίκης. Bergk. 
 
 18. η. Most codd. have η ; and perhaps we should so read 
 the passage, changing ήλυθ€ in the previous line to ηλασε, 
 
 22. φίλαις, Bergk, for φίλοις or φίλους. 
 
 26. στυγνά, Bergk, for ζυγά. There is no need of a change, 
 however, as the first syllable of ζυγά may be long, by arsis. 
 
 28. Schaefer thinks that in this fine έθέλουσιν is an in- 
 stance of personification. It seems to me that it is a very 
 clear case of the auxiliary use of θίλω. See instances in 
 Liddel and Scott on ίθίλω. Perhaps we should read ίπέχζιν 
 instead of eV 'ixeiv ; though there are undoubted instances 
 of the eVi before the ουκ. 
 
 30. Most codd. d ye τις φ. ; one has ei ye τις fj. The text 
 is due to H. Wolf. Perhaps the correct reading is that of 
 Bergk,— 
 
 ei και τις φ^ύγων iv μυχω fj θαλάμου. 
 
 III. 1. Korais conjectured άπαρκύ, which perhaps is the 
 right reading ; or απαρκύ is to lae taken in the sense of 
 άπαρκύ. 
 
NOTES. 
 
 179 
 
 / ΙΥ. Solon addressed these words to the Athenians on 
 hearing that Peisistratus had become tyrant. 
 
 VI. 11. For Τ4/Αώσ6ί/ Ahrens proposed /Μετίωσιζ/. Perhaps 
 it should be y άμώσιν. The proper meaning of άμάω is, to 
 cut down, as Donaldson (Cratyl. p. 294) has shewn ; but 
 without doubt it frequently implies a collecting together 
 the results of the cutting down. Here both ideas seem to 
 be combined. 
 
 15. aV, δ. τ., "but ends in being very grievous." 
 
 31. I have adopted the common reading instead of that of 
 the codd., αντίκ ά., only I have placed the comma at πάντως 
 and not at avris. Probably the right reading is αντοί άνάρ- 
 σια ; and then αυτοί in v. 30 would be changed into αντίκα. 
 
 35. αντίκ, Bergk, for avns. 
 
 42. The common reading is πάντως and πολλά, πάντως 
 is an emendation of Gesner's for the πάντων of all the codd. 
 πλείστα occurs in two codd. The superlative as well as the 
 comparative is sometimes followed by the genitive ; J elf, 
 502, 3. Bergk proposed κεκτησθαι instead of κτησασθαι ; 
 but there is no need of a change. 
 
 48. Bergk unnecessarily puts a colon at \aTpevei, the 
 change from the singular of the noun to the plural of the 
 relative being quite common. 
 
 52. Μονσβων, Brunck, for Μονσάων. I take πάρα to be for 
 πάρ€στι. The poet grows lively in his account of the dif- 
 ferent modes of gaining a livelihood ; and accordingly says, 
 "here comes another who has been taught the gifts." 
 Schneidewin proposes apa, Bergk πβρι. 
 
 60 ft*. This is now a standard passage with the advocates 
 of animal magnetism. 
 
 69. Most codd. have καλώς ; two have κακώς. The con- 
 trast requires κακώς. 
 
 70. ζκλυσιν αφροσύνης, " good fortune, which releases him 
 from his folly." The idea that a man becomes, or at least 
 that he is to be reckoned, σοφός, when he gets plenty of 
 money, and is successful, was common in ancient times, 
 and has not yet completely disappeared. Pindar expresses 
 the idea exactly in Pyth. ii. 56, which I construe with 
 Boeckh and Bergk. Boeckh paraphrases it thus : — Sum- 
 mum arbitror sapientiee ut opibus preeditus felix perdures, 
 neque acerbas fortunse vicissitudines experiare ; " Not. Grit, 
 in 1. See also Pyth. viii. 74, and Simonides of Ceos, fr. 8. 
 V. 7. Solon, however, does not give his own opinion here 
 (see Solon, fr. 16), but merely states a fact. It is curious 
 to notice the different meanings of wise and foolish, good 
 and had, in different states of society, and at different pe- 
 riods. See the Prolegomena to Welcker's Theognis ; and 
 
180 
 
 NOTES. 
 
 the discussions of the point in Grote's History of Greece, 
 and Donaldson's Cratylus ; and add to these the curious 
 circumstance, that in some parts of Scotland, by a wise 
 man is meant a stout, well-made, healthy man ; and by a 
 silly person, a weak, unhealthy creature. 
 
 VII. Person and Francke have expressed doubts as to 
 this being a poem of Solon. 
 
 3. TiKearj., Schaefer. 
 5. ert, Bergk, for eVt. 
 
 5. " To τριτάτΎ] supply ββδο/χάδι," Schaefer. 
 9. ώριοι/, nom. sing, neut., supply eVrt. 
 
 16. The reading which we find in Philo and Ambrosius 
 is worthy of notice. Instead of σωμά re και δνναμις, they 
 have γλωσσά re κα\ σοφίη. μαλακώτ€ρα would then be taken 
 in a good sense ; and the meaning would be, — " he still 
 possesses power ; but his language and his wisdom are 
 milder than one would have expected from a man of so 
 great reputation and virtue ; " πρός, in comparison with. 
 
 17. reXeVi/., Schaefer. 
 
 VIII. 4. The opoi were tablets stuck up on the lands in- 
 timating that they were mortgaged. Harpocr. 139. 20, Bek- 
 ker ; quoted by Schneidewin. See Plut. Solon, ch. xv. 
 
 11. Brunck changed ^ουλβίην into δονλίην, and he has 
 been followed by aU editors. But there is no reason to 
 doubt the law laid down by Hephaestion (pp. 5, 7.) that a 
 long vowel or a diphthong may become short, if followed 
 by another vowel. Indeed, if the latter vowel be long, it 
 is generally difficult in pronunciation to give the full time 
 to the preceding long vowel or diphthong. But, in spite of 
 Hephaestion, both Hermann and Person (Hecuba, 1090) 
 have maintained that the long vowel cannot become short ; 
 and Porson actually changed the ζωης, quoted by Hephaes- 
 tion as an instance of the shortening of a long vowel, into 
 ζόης. Neither Hermann nor Porson give a reason for their 
 opinion, both deeming it unnecessary. Their error, for error 
 it certainly is, arises from the idea that there was an indis- 
 soluble connexion between the sign ω and a long sound o, 
 and that the letters of the Greeks answered as regularly for 
 one, and only one sound, as the signs of Pitman's Phono- 
 graphy. But the idea is false. The Greeks were, in some 
 respects, the most lawless of speakers — likely enough, were 
 very inexact in their principles of pronunciation, — and in 
 this especial point, we have express and incontrovertible 
 evidence that they were no phonotypists, but, as the mo- 
 dern Greeks say anthropos, though they write it άνθρωπος, 
 so the ancient Greeks could say zoes, though they wrote it 
 
NOTES. 
 
 181 
 
 ζωης. The instances of the shortening of the diphthong 
 and long vowel in the Greek poets are numerous ; so numer- 
 ous indeed, that even Hermann and Porson were forced to 
 allow the shortening of the diphthong in some cases, though 
 the latter was inclined to carry out his phonographic prin- 
 ciples, and write noe7s for jrote'is. Hephaestion quotes as in- 
 stances, παλαιών in a verse of Sotades. ληθαωυ in Anacreon 
 (v. 4 of fr. I. of this Selection), Άρχ€λάώος in Parthenius, Πτ^- 
 veXaoLo in Homer, θε'ίη in Rhintho, άΒοΐάστως in Anacreon, 
 &c. This same bovkeios occurs with the second syllable short 
 in ^schyl. Pers. 51., and Sept. Theb. 304, where the editors 
 have changed the reading of the MSS. We have τοκψς in 
 Pers. 582, iinreios in Pind. Olymp. i. 101, Pyth. vi. 50, Nem. 
 ix. 9, πατρώος in Pind. Nem. ix. 14, and Eur. Hec. v. 80, and 
 μάτρώζς in Pind. Isth. v. 62, though here Boeckh seems right 
 in changing it into μάτρως. These instances could be mul- 
 tiplied indefinitely. In all cases then, in which I have the 
 authority of MSS. on my side, I have introduced into my 
 text the diphthong or long vowel which previous editors 
 had shortened. For Boeckh's opinion, comp. Not. Grit, on 
 Pind. Olymp. xiii. 81, p. 424, and on Nem. ix. 14, p. 549. 
 
 12. Bergk changed ήδη deanoras into ήβη δεσποτών, the lat- 
 ter word being supported by one codex ; quite unnecessarily. 
 The idea is, — " Such was the terror which the masters of 
 the slaves used to inspire into them, that even after their 
 freedom, they trembled at the sight of them." The truth 
 of this fact is attested by those who have witnessed in 
 Jamaica what Solon saw in Athens. In his second edi- 
 tion, Bergk proposes eiXiy. elXea- δεσμοί. Hesychius. 
 
 13. Bergk changed κράτει into κράτη, which is supported 
 by one cod. ; unnecessarily, — " These things I did by virtue 
 of the authority which was given me {κράτεΐ) ; uniting har- 
 moniously both violence and justice." 
 
 21. Korais takes ττΐαρ as an adjective — "fat milk," — as it 
 is often taken in the Odyss. εξαφεομαι governs two accu- 
 satives, and this is evidently the construction here, — " be- 
 fore he take the cream ofi' the milk." 
 
 26. For ovveK Bergk reads εΐνεκ . So Donaldson (New 
 Cratylus, p. 452, second edition) thinks that wherever 
 etVe/ca occurs as a conjunction, οϋνεκα ought to be read ; 
 and where οϋνεκα occurs as a preposition, it should be 
 changed to είνεκα. Bat the passages which would have to 
 be changed, are far too numerous to admit alteration in 
 this way. The authority of MSS. must be submitted to in 
 such a matter, since language is exceedingly arbitrary. We 
 have, in our own language, some analogous cases, though 
 perhaps the analogy is not perfectly complete. Our word 
 because is for bi/ cause ; and the right construction of the 
 
182 
 
 NOTES. 
 
 word is,~by cause of his having done, in which form it 
 occurs even in Greek : αΙτία τον τον Ζαράταν άρηκύναι, κ. τ. λ., 
 " because Zaratas (Zoroaster) had said " (Hippolytus (Cai- 
 ns X) against Heresies, p. 8 in Miller's). But we now com- 
 monly say, hy cause he did it, — a sentence as ungrammatical 
 or unphilosophical as eiVe/ca with an indicative after it. 
 
 Ih. For άρχην and κυκ€νμ€νος Lobeck proposed opyfj and 
 κνκλ€νμ€νος. Perhaps άρχψ should be merely changed into 
 αρ8ην, as Ahrens proposes ; and ev in the next line into avj 
 though this is not absolutely necessary. 
 
 Phocylides, p. 16. 
 
 I. Comp. the poem of Simonides of Amorgos^, nepl γυναι- 
 κών. 
 
 II. These lines have been imitated in Anth. Pal. xii. 27, 
 
 and parodied by Porson, whose verses are given in Bur- 
 gess's Greek Anthology, p. vii. Pref. I'he motto of Wilson's 
 Noctes Ambrosianse is suggested by some lines of Phocy- 
 lides. 
 
 Xenophanes, p. 16. 
 
 I. 2. άμφιτιθζΐ, Dindorf, for άμφιτιθ^ίς. If the reading be 
 not as Bergk suggests, στ€φάνονς oXkos, 6 δ', aXkos μίν has 
 to be supplied to the άμφιτιθ^Ι. Schneidewin quotes as a 
 similar instance, Pind. Nem. viii. 37. aWore in the same 
 way is sometimes to be supplied, as in Eurip. Hec. 28, in 
 his reference to which Porson quotes Soph. Trach. v. 11. 
 
 5. This verse is given in various ways in the codd., and 
 numerous emendations have been proposed. Three codd.. 
 read aXXos δ' οίνος earlv έτοιμος, and three omit φησί ττρο- 
 δώσ^ίν. Hermann, Schneidewin, and Bergk (1st. edit.), 
 omit the aXkos, and read ohos δ', Schneidewin translating 
 προδώσβίν, defecturum esse. But Bergk, in his second ed.i- 
 tion, has oXXos δ' οίνος έτοιμος, perceiving that there is an 
 allusion to another kind of wine besides that in the κρατηρ. 
 I am certain that the sense of Bergk's last is correct, though 
 I am not sure of the exact reading. Athenseus, xi. p. 464, 
 quotes a passage from Aristotle, in which he mentions jugs, 
 'PobiaKat χντρίδζς, which were thought to make the wine 
 less intoxicating (προδώσειι/) ; and these were made of earth 
 (μζίλ. iv κ^ράμοις), mixed with myrrh, crocus, and other 
 sweet-smelling flowers {ανθβος οσδ.). Xenophanes plainly 
 alludes to this ; but the reading may either be, άλλος 
 δ' eanv eV οίνος, or as in text, or cOO\.os δ' eariv έτοιμος. In 
 
NOTES. 
 
 183 
 
 this latter case, κρατηρ would be supplied, and then we 
 might suppose an inscription on it to the effect that it 
 would not betray. On the other hand, /xetX. eV. κ. would 
 not be so appropriate to κρατηρ as to ohos. It is curious 
 to notice that similar earthenware jugs are just now com- 
 ing into fashion ; but whether for the same useful proper- 
 ties that made the χυτρίΒες so much valued, I do not know. 
 
 11. av TO, Karsten, for αυτό. άν=άνά. 
 
 16. I have adopted Bergk's punctuation ; still the sense 
 of ταυτ. — νβρις is not plain. 
 
 20. Hermann and Donaldson deny that the verb etjut, in 
 the sense of to exist, can be omitted. This is true as a 
 general rule, and it is what philosophy would lead us to 
 expect ; yet as all those who use language are not philoso- 
 phers, it occasionally happens that language goes against 
 philosophy : and so we do certainly find in Greek writers 
 the omission of the €ΐμί as a substantive verb. This is one 
 instance ; there is another in Theognis, 252, in a note on 
 which Schneidewin refers also to Theogn. 859, 864 ; Ho- 
 mer, II. 0. 376. In the present verse codd. have ώ σημνη- 
 μοσννη. The text is from Schneidewin. 
 
 II. 10. I take the clause ταντα χ. with Schneidewin as 
 the apodosis on which depend all the protases beginning 
 with el, — " he would receive all these honours, not being 
 so worthy of them, as I with my wisdom am.' 
 
 Theognis, p. 18. 
 
 6. Most codd. read βα^ινψ, which was commonly changed 
 into padiv^s. The φοίνιξ is sometimes fem. ; and accord- 
 ingly Bergk restored the reading of codd. See Herodot. 1, 
 193, cited by Bergk. 
 
 8. Bergk takes άττ^ιρ^σίη in the sense of κυκλοτ^ρψ, as in 
 8aKTvkios απείρων. Perhaps, however, the adjective is used 
 adverbially. 
 
 25. τίολνπαΐδη, Elmsley, for ΤΙολυπαί^η. 
 
 66, Only one cod. reads Trjsd'-noKeos, the rest, τψ d'-noKiVj 
 and one codex has βίσω in the margin instead of εξω. Per- 
 haps the correct reading is, ωδ' &st ελαφοι τηνδ' e. π. — 
 " but other people have thus portioned out among them- 
 selves this city, like stags, and are now the good." The 
 only difficulty is the &st ελαφοί, which would have to be 
 taken in the sense of coward-like : comp. the sentence in 
 Arnold's Fourth Lecture (Introductory Lectures on Mo- 
 dern History, p. 160), concluding with, — " cowardly because 
 
184 
 
 NOTES. 
 
 they are undisciplined, and cruel because they are cow- 
 ardly." See also ApoUonius, Homeric Lexicon, under ay po- 
 re pas. In favour of the reading of the cod. opt. may be 
 cited, Aristot. Polit. v. 4, 5, where is mentioned the cir- 
 cumstance of the people (^ημος) living in the country, owing 
 to the smallness of cities. 
 
 261. I have changed eVet τταρα into ^πύπον. Various 
 emendations have been proposed. The lines seem to state 
 that Theognis had been in love with a girl whom her pa- 
 rents betrothed to another person. On Theognis going to 
 see her, he finds her sitting with her parents ; but refuses 
 to drink wine, proposing water as the proper drink for him. 
 She goes to fetch it, when Theognis takes the opportimity 
 of embracing her. The next four lines may well enough 
 be supposed to be the words spoken by the girl. Comp., 
 for a similar instance of a lover's refusal to drink wine, 
 Drimytikos's Fair Shepherdess, v. 124, — " κρασί πίνω,'" 
 he says. 
 
 184. "And every one wishes that those which are of 
 noble breed," &c., as v. 189, — eK κακόν and άγαθον ; " the 
 noble one marries one of the lower orders," &c. 
 
 344. The codd. read δοίην δ', δοίην τ δοίη τ. Turnebus 
 |)roposed δοίης, which has been adopted by Bergk, Schnei- 
 aewin, and others. I think that Theognis expresses a very 
 determined resolution in these verses, — "May I die" (al- 
 most equivalent to an oath, and somewhat like .our slang 
 phrase—" hang me") " if I dont find for myself ; and give 
 woes for woes ; for this is but just." 
 
 349, This sentence is ambiguous, but the meaning un- 
 doubtedly is, — " May it be mine to drink their black blood." 
 Not certainly a very pleasant draught, but one peculiarly 
 agreeable to the tastes of the inhabitants of the regions 
 below. See Eurip. Hecub. 536. And perhaps here Theog- 
 nis means to hint that he is now almost a shade, but that, 
 in whatever state he be, he will be heartily glad to see his 
 enemies utterly ruined. It is the earth generally that 
 drinks up the black blood. Mschyl. Suppl. 961. Spenser 
 (Faery Queen, Book i. Canto iii.),— " The thirsty land 
 dronke up his life." The passages quoted by Welcker, II. 
 xxii. 346, iv. 35, xxiv. 212, may be examined ; but I take it 
 that they are more pecuharly characteristic of the Homeric 
 age and Homeric tastes. 
 
 669. Perhaps γιν. is to be taken as the nom. plur. neut. 
 — " Those that know me," — with sarcastic effect ; just as 
 we frequently use the word creature to express a man who 
 has scarcely a soul in him. For something like this, see 
 Je]f, 382, 1. 
 
 675 οΓ, Bekker, for oi δ', who placed a comma after 
 
NOTES. 
 
 185 
 
 σωζίται, and a period at epdovaiv. I have altered the point- 
 ing, and taking ola as expressive of astonishment, a mode 
 in which it is frequently used. 
 
 487. But you are always chattering that foolish word, 
 
 Pour out, pour out." 
 
 489. φίλοτ., Jelf, 497. πρόκ€ΐται, I take here to mean, — 
 "is pledged comp. προπιι/βΐϊ/. 
 
 761. Brunck changed this line into φόρμιγξ δ' αν — ■ 
 
 αυλός. But the ι of the dative is often elided, as seems to 
 be now almost universally allowed. The sense is, — "Let 
 the sacred song sound out by the help of the phormynx 
 and flute." 
 
 765. δδ' elvai. Inf. for imp.—" Thus let it be." See Jelf, 
 671, b., and Boeckh, Not. Crit. Olymp. xiii. 110. Bergk 
 proposes ωδ' ζ'ίη κ€Ρ αμ€ΐνον ; and Schneidewin, with the 
 common reading, put a colon at αμ^ινον instead of at ehai. 
 
 99. I have adopted the reading of an unknown scholar, 
 instead of ληγοιμεν. This use of the optative for the im- 
 perative does occur, though rather uncommon. 
 
 327, The sense, according to Welcker is, — "Men bear 
 with sins, because they accompany human nature ; but 
 the gods are sure to punish them." Bergk changes δ' ουκ 
 into δ' ovv. Perhaps the correct reading is, — θρητοϊσιν, Κύρν, 
 ol δ'. 
 
 382. οδόν. Some codd. read όδό$·. See Jelf, 824, i. 1. 
 
 894. Κυψ^λώών, Hermann. Perhaps κυψβΧίσαν. 
 
 425. A very common sentiment with the Greeks ; see 
 Bacchyl. fr. 2. in this Selection, QEdip. Col. 1225, Ecclesias- 
 tes iv. 3, Crates, fr. 2. in this S. 
 
 715. ταχ€ων or ταχειών, Codd. ; ταχέων, vulgo. 
 
 Critias, p. 27. 
 
 9. Perhaps the reading should be, eira ττόται τούτων. 
 12. Most codd. λησις. 
 
 16. Perhaps ασμ^να πάντας ayeiv. Bergk proposed πάν- 
 ras ayeiv. 
 
 Plato, p. 28. 
 
 I. These lines were addressed to a brass frog dedicated 
 to the nymphs. For similar instances of the useful ser- 
 vices of frogs, see Park's Travels, vol. i., ch. xiv., pp. 270 and 
 276 in the edition of London, 1816. 
 
186 
 
 NOTES. 
 
 Crates, p. 29. 
 
 I, Comp. Solon, fr. 12. 
 
 II. This epigram occurs in Stobaeus, and is there attribu- 
 ted to Crates, where, however, one cod. gives it to Poseidip- 
 pus. It occurs also in the Anthology with the inscription, 
 ΙΙοσζώίππον, ol 8e Τίλάτωνος του κωμικού. The text in the 
 Anth. corresponds exactly to the verses of Metrodorus ; 
 that of Stob. which I have followed, is slightly difierent. 
 
 Metrodorus, p. 30. 
 
 Metrodorus was much later than either Crates or Posei- 
 dippus, 
 
 SiMMIAS, p. 31. 
 
 3. All codd. but one read podov. Brunck adopted podov 
 as the more rare construction, ^άλλω sometimes taking a 
 cognate accusative. Hesych., θάλλονσα, αυξάνουσα. 
 
 Alex, ^tolus, p. 32. 
 
 5, Some take Assesus to be a city in the Milesian terri- 
 tory ; some, to be a king. 
 
 11. ω eVi, Legrande, for ω evi ; perhaps it should be, ωτινι 
 since osns in Alexandrine writers, as in Neo-HeUenic, is 
 used for the relative. 
 
 12. λίθόλευστον %ρων. — A love that merits stoning to 
 death. ΧιθοΚ^υστος is used in the sense of deserving to be 
 stoned, in Callimach. Epig. 42, 5, where, however, it is ap- 
 plied to a person. For the use of such a word with a noun, 
 not expressive of a person, comp. Pind. Pyth. xi. 58, εύωνυ- 
 μον χάριν — honour consisting in a good name,"— and Jelf, 
 435, a. obs. 
 
 ερων is a heteroclite accus. of €ρω?, and occurs not un- 
 frequently in the later poets. This attic form of the word 
 €ρως, and of similar words, such as γελως, is used in Neo- 
 Hellenic. 
 
 15. iv Φοβίον — " in sedibus Phoebii" — Schneidewin. See 
 Jelf, 436, a. δ. b. 
 
 Mnasalcas, p. 34. 
 Supposed to be inscribed on the shield of Cleitus. 
 
NOTES. 
 
 187 
 
 Leonidas, p. 35. 
 
 III. In Cod. Vat. the author is simply called Leonidas. 
 Brunck was, in all probabilitjj quite right in assigning it 
 to Leonidas of Alexandria. 
 
 Antipater, of Sidon, p. 36. 
 
 I. Jacobs calls this an " elegans carmen." Such as it is, 
 it is a specimen of the love-poems which are the staple of 
 the Anthology. 
 
 III. 1. άμ€τρητου intimates, as Jacobs remarks, the im- 
 mense number of Stesichorus's poems. Suidas reads, άμβτ- 
 ρητον. 
 
 3, Πυθαγόρου or Τίνθαγόρεω in MSS. 
 
 Philodemus, p. 38. 
 
 5. φνγόντα — "proficiscentem ; nihil amplius ;" Jacobs ; 
 who, however, quotes no instances of a hke use of φεΰγω. 
 There may have been some propriety in the expression, 
 though unknown to us ; or φβνγω may imply merely a 
 rapid motion, as in Find. Pyth. ix. 121. 
 
 Meleager, p. 38. 
 
 III. Meleager at first gives a description of Eros, as if 
 he were a slave who had run off from him ; and then finds 
 him in Zenophila's eyes. Comp. the extract from Moschus. 
 
 9. The idea is, that Eros places his nets at the entrance 
 of the den in which he hides ; so that they who attempt 
 to catch him, will be sure to be entrapped. 
 
 IV. 2. Brunck's text has here, rt Xiyet and KpeKeis tl 
 which I have altered, supposing that Meleager wishes to 
 give an idea of the confusion into which he is thrown ; and, 
 accordingly, as is usual, puts two or three interrogatories. 
 Perhaps the emendation of Schneider, who converts the 
 reading of the Vat. Cod. Xiyiav (the rt is there omitted) into 
 λίαν, is correct. 
 
 V. Professor Wilson compares this with Burns's " 0 love 
 will venture in," and justly gives the preference to the Scot- 
 tish poem. 
 
 U 
 
188 
 
 NOTES. 
 
 ΥΠ. 5. Various conjectures have been hazarded on this 
 and the following verse. The reading of the text, which 
 very nearly agrees with the Vat. Cod., seems the most pro- 
 bable ; only €κ has to be taken adverbially, in the sense of 
 " after this." ev is quite common as an adverb. Might it 
 not be better to read thus : — 
 
 ηωος δ' ολολνγμος aveKpaye- ννκθ" 
 σίγαν τ els yoepbv, κ. τ. λ. — 
 
 " changed night and silence." The passage would then be 
 an instance of the strange usage by which a thing is placed 
 for the absence of it. See Soph. Ajax, v. 674, where a blast 
 of wind lulls the ocean to sleep ; and Schaefer's note on the 
 verse ; also Pind. Isth. ii. 40, and commentators, Meleager 
 here imitates Erinna, p. 74. 
 
 Antipater, of Thessalonica, p, 41. 
 
 Of the poetesses mentioned here, Anyte and Nossis have 
 had many of their epigrams preserved in the Anthology. 
 For an enumeration of the poetesses, and a good account of 
 some of them, see the Scottish Educational Journal for 
 December 1853. 
 
 3. Μοφω is the reading of the Cod. Vat., and probably is 
 correct. 
 
 Crinagoras, p. 41. 
 
 II. The common title of this is, — To an Eros pound. 
 
 1. σνσφίγγων. Something wrong in this word. Huet 
 thought the idea was, — squeezing the tendons of the hands 
 in efforts to get free ; pressing them against the chains. 
 But this interpretation seems forced. Jacobs proposed, 
 στ€ναζ€ vvv σφιγχθβ^ς χ^ροϊν. Perhaps the right reading is, 
 σ. συ σφιγκτών χ. τ., — "Do you also groan over the ten- 
 dons of your squeezed hands." 
 
 LuciLLius, p. 4%, 
 
 I. Attributed to Lucian in Cod. Vat. 
 
 III. Attributed to Lucian in Cod. Vat., but believed to 
 be LuciUius's by Walckenaer and others. 
 
NOTES. 
 
 189 
 
 IV. 4. Jacobs says that the τα Upa mean the sacred 
 books of astrology. 
 
 V. In Vat, Cod. attributed to Lucian. Brunck assigns 
 it to Nicarchus. 
 
 Philip, p. 44. 
 
 I. Jacobs adduces parallels from the Latin poets. Comp. 
 also the following verses, which are sometimes, though 
 wrongly, given as part of the song, " Waly, waly : " — 
 
 " When cockle shells turn siller bells, 
 And mussels grow on ilka tree. 
 When frost and snaw shall warm us a', 
 Then will my love turn true to me." 
 
 IV. Brunck changed the last two verses to make them 
 pentameter ; but there is no good reason for doing so. 
 
 Agathias, p. 47. 
 
 IL The truth of this story has been doubted by many 
 modern scholars. For Paches, see Thucyd. iii. 28. 
 
 Theocritus, p. 50. 
 
 A scholiast remarks on this Idyl, that some things in it 
 are taken from Stesichorus's first Epithalamium of Helen. 
 
 3. μeya χρήμα. Comp. Idyl XV. 83, 145. 
 
 8. πβριπλ€κτω. Reading doubtful. Banks compares Gray's 
 Progress of Poetry, — " Glance their many-twinkling feet," 
 — and Byron's " Muse of the many-twinkling feet." 
 
 24. The word νεολαία, which occurs also in ^schylus, 
 and seems to be a Doric word, is now very common in 
 Greece for " young people." The Tract Society Modern Greek 
 Hymn Book is styled, " Ή veapa λνρα dia τήν veoka'iav''' 
 
 27. The reading of MSS. here is πότνια νύξ are. Words- 
 worth proposes ποτ tlv νυξ, — prss te, 0 Nox. The a being 
 pronounced weakly, the emendation I propose would sound 
 exactly as the reading of the MSS. ; and the term πότνιορ 
 is applicable both to the morning and Helen. The ως, 
 which one would expect to introduce the comparison, is 
 omitted, as in v. 29. Wordsworth quotes as instances of 
 this, Theocr. Id. xv. 88, Aristoph. Plut. v. 295, and refers to 
 Koen. ad. Greg. Cor. cxliii., and Schaefer on Bos. EUips. v. 
 
190 
 
 NOTES. 
 
 ως. The omission is not uncommon in our popular poetry, 
 as in the valentine verses : — 
 
 " The rose is red, the violet's blue, 
 The honey's sweet, and so are you," 
 
 For the sentiment, compare the song in Meyerbeer's Opera 
 of the Huguenots : — 
 
 " Plus blanche que la blanche hermine, 
 Plus pure qu'un jour de printemps, 
 Un ange, une vierge divine," 
 
 29. I have adopted an emendation which I find in Ah- 
 rens's edition. The common reading is, πιεφα //εγάλ' ατ'. 
 See Ahr. de Dial. Doric, p. 142, note. 
 
 Epig. 1. This epigr. is generally supposed not to belong 
 to Theocritus. 
 
 BiON, p. 52. 
 
 4. In transcribing this poem of Bion from Gaisford for 
 the printer, I wrote κνανόστολβ in obedience to the laws of 
 accentuation. I find Ahrens accents in the same way ; but 
 most editions have κυανοστόλβ. The law is, that when an 
 adjective and noun are joined together, the accent is pro- 
 paroxytone ; when an adjective or noun and verb, if the 
 verb is passive, it is proparoxytone ; if active, paroxytone. 
 Here the word is evidently a compound of an adjective and 
 substantive ; and μβλανοστολος is proparoxytone. At the 
 same time I doubt whether I am correct ; for, on asking 
 Mr Gialhas how he pronounced the words κνανοστολος 
 (which means, in Mod. Greek, blue-robed) and μζλανοστολος, 
 he at once gave me κυανοστόλος and μβλανόστολος. I should 
 at once yield to the authority of tradition, if I were sure 
 that it was tradition ; but educated Greeks have become 
 so fond of bringing back the old, that κυανοαττόλος, accent 
 and all, may have been taken from the editions of Bion. 
 
 69. " Bare leafage is not a good couch for Adonis." I 
 have adopted an emendation in Ahrens, but changed the 
 pointing, Ahrens putting a comma at Άδώνώι. 
 
 Archilochus, p. 57. 
 
 I. 2. €VT09, weapon. This word has to be addea to J elf's 
 list of words, differing only in accent. It was Brunck that 
 gave this reading instead of ivros. 
 
 II. 2. 01/ Se was formerly changed into ovre, unnecessarily. 
 
NOTES. 
 
 191 
 
 See Boeckh, Not. Grit, in Find. Pyth. v. 54, and Jelf, 775, 
 2,d. 
 
 4. eKkvaev ol8. one cod. Most of them have etcXaaev 
 vdaXeovs. Gaisford read, eKkaaev μν3ολέονς. I should be 
 incHned to restore the whole passage thus, if the changes 
 were not too bold : — 
 
 οϋτ€ TLv άστων 
 αεμφομαΐ' ονθ* άλίη τ. ο. π : 
 τοίχον9 γαρ. κ. κ. ττ. θ. 
 eKkaaev ούδ' άλαονς. κ. τ. λ. 
 
 άλίη to be pronounced a dissyllable. Bergk changed μ^μ- 
 φόμβνοί into μελπόμενος. 
 
 III. It is Gharon that the poet makes utter these lines. 
 
 IV. 5. χρημτ], Abresch, for χρη μη. χρημη- xpeia, σπάνις ; 
 Suidas. 
 
 v. 1. For άπωμοτον see Find'. Olymp. xiii. 83, in a note on 
 which, Donaldson quotes this passage. 
 
 4. υγρόν, Walckenaer, for λνγρόν. Hermann, De Metris, 
 p. 118. brings forward two or three instances of a spondee 
 in the third foot ; but they have been easily corrected. 
 
 5. I have retained the reading of the codd., but placed a 
 colon after άπιστα, understanding the substantive verb 
 eariv, according to a previous note. I take the meaning to 
 be, — Henceforth there is nothing that we may not believe, 
 whether it be a report of gods or men ; of mundane or 
 supra-mundane things ; nay, even men may expect to see 
 the most extraordinary wonders with their own eyes. 
 
 We might change the words into €κ τον τα πιστά, as in Find. 
 Olym. xiv. 5, though thus it, as well as other passages that 
 might be quoted, would be at variance with a law authori- 
 tatively laid down by Donaldson (Cratylus, p. 484, second 
 ed.), and adopted by the reviewer of Kerchever Arnold's 
 books in Fraser's Magazine. 
 
 Thiersch, Miiller, and Bergk changed the passage into — 
 
 €K του καπιστα πίστα κάπ. 
 
 8. ηχ€€ντα, Meineke. 
 
 9, - The reading of codd. is, δ' ή8ν ην ορος, which I have 
 changed into text. Hermann changed rjv into Bergk 
 reads δ' ηλύγων ορος ; and multitudes of other emendations 
 have been proposed. 
 
 u2 
 
192 
 
 NOTES. 
 
 VL 2. Two codd. άνα δε ey ; iva^ev, Gesner. The text is 
 exactly what the reading of Gesner would suggest to a 
 modern Greek, e being frequently pronounced as at. 
 
 3. Commonly ev doKotcnv. IValckenaer proposed eVSoK. 
 evdoKOL' evedpai, Hesych. 
 
 7. Some codd. have ρυθμός, of which ρνσμός is an old 
 form. 
 
 VII. 4. ροικός occurs instead of ραιβός, in one of the au- 
 thors who quote these lines. 2b. €πινώμασιν, Bergk, Ionic 
 for εττινοημασιν. 
 
 SiMONIDES, OF AMORGOS, p. 59. 
 
 2. Schneidewin has ταπρώτα in one word. Wolf distin- 
 guished ταπρώτα, imprimis, and τα πρώτα, res primse : and 
 Boeckh, following him, in his edition of Pindar wrote rd- 
 παν, τόλοιπόν, &c ; Boeckh, Pref. to Pind. p. xxxvii. This 
 mode of writing, however, is incorrect. See Lobeck, Path. 
 Grsec. Serm. Elem., Part i. p. 579. 
 
 12. λιτ. The codd. have λιτοργόν, which Gesner changed 
 into λιτονργόν=κακοΰρΎον, Hesych. Perhaps λίταργον is the 
 right reading. 
 
 20. avovf). I take this word to mean, a peculiar sharp 
 chatter or shrill screech, and, consequently, very expres- 
 sive here. It occurs also in ^Eschyl. Eumen. 331, where 
 Hermann translates it, tales mortalihus. There I should 
 take αύονη, as here, — a shriek so wild and unearthly that no 
 mortal could accompany it with the phormynx. 
 
 22. π7]ρόν, one codd. ; the others, ττονηρόν. The sense in 
 which πηρός must be taken here is unusual. Babrius, when 
 he gives the same idea, has πηρός φρίνας ; Fab. 10, v. 14. 
 Perhaps the right reading is πηλόν. 
 
 25, κωυ8\ ην, Bergk. 
 
 28. την μεν, — " the one day." την δ', in v. 32, the other 
 day. 
 
 42. I have changed δε into re, and πόντος into πόντου. I 
 think the allusion is to the swell of the sea when it rushes 
 up and rages against the land ; and to its subsequent retreat 
 and calmness. Perhaps αΚλοίην should be changed into 
 αΙόλην, as O. Schneider suggests. The emendations pro- 
 posed of this verse are numerous ; and some, as Schneide- 
 win, suspect it, and inclose it in brackets. 
 
 45. Two codd. have eaTep^ev. There seems to be some- 
 thing wrong in these lines. Perhaps a colon should be 
 placed at πονησατο, and the next line be read thus 
 
NOTES. 
 
 193 
 
 αρεστά τρωκτα θ'. 
 
 For τρωκτά, see Philoxenus, fr. 3, v. 21, Bergk. 
 
 56. For this form, αθυστα, comp. άτίμαστος in Mimner- 
 mus, i. 10 ; and see Boeckh, Not. Crit. in Find. 01. vi. 54. 
 
 57. xaLTeeaa, Meineke. 
 
 58. nepLT. Various attempts at emendation ; such as, 
 vrapeKvpenei, περιτρζμζί. 
 
 62. It is difficult to see the connexion of this verse with 
 the preceding ; and, accordingly. Mure omits it in a trans- 
 lation of these hnes. My first attempt at emendation gave 
 me — 
 
 ΐζοιτ αν, ayyea δ' av^pa Ttoul τημελΕίν, 
 
 which would make better sense ; hut besides that the 
 changes are great, we should have to presume Simonides 
 ignorant of the Porsonian pause. I now propose, — · 
 
 ιζοιτ civ, ayyea δ' avrparreiv €ίη φίλον. 
 
 The only change I have made in the sound is inserting an 
 η between two ee sounds, and expelling a i. A knowledge 
 of the investigations into the pronunciation of the ancient 
 Greeks is essentially necessary to an understanding of the 
 errors of transcribers. The most useful manual, giving a 
 view of the main results, is Prof. Blackie's Essay on the 
 Pronunciation of Greek, where the literature of the sub- 
 ject is also noticed ; and of the books mentioned, I think 
 Liscov decidedly the best and most useful, Seyfiarth being 
 too prolix and ponderous. 
 
 76. αυτόκωλος, Bergk changed into ανόκωλος. 
 
 98. τω, form of τινί. 
 
 100. πελβται, codd. correctly. Some would change it into 
 πάλλεται (phonographically), and others into ττίλναται. 
 
 110. Schneidewin thinks that κ€χ. γ. a. is an instance of 
 aposiopesis, and supposes that λωβάται, or some such word, 
 is to be supplied by the mind, translating the words, nam 
 
 oscitante marito . Perhaps eVrt is understood , comp. 
 
 Theocr. Id. xv. 5, 90 ; and then the sentence would mean, 
 — " Whoever of them seems to be most temperate, she is 
 just the woman who is most outrageous ; for she belongs 
 to a gaping husband." The last clause would be para- 
 phrased in our slang thus, — "for the man who would be 
 caught by such outward appearances is sure to be a goose, 
 and, consequently, his wife will have her own way." Com- 
 pare χην and κεχηνώζ. 
 
 117. The poem is evidently incomplete, there being no- 
 thing to correspond to the tovs μ^ν. 
 
194 
 
 NOTES. 
 
 II. 17. I have placed a colon at θνησκονσιρ instead of a 
 comma, and a comma at ζώ€ΐν instead of a colon ; and I 
 have changed oi δ' into οί'δ'. Bergk changed eur av into 
 oi δε, and in the next line read eV ay. 
 
 24. Bmnck remarks that exovres here is used for oWes, 
 Meineke proposed eSovre?. 
 
 HiPPONAX, p. 64. 
 
 I. 1. ΚνΚλψίξ. codd., which Welcker changed into text. 
 There are several instances of the iambus at the end of 
 the choliambic in MSS. 
 
 5. rovT. T. The sense of these words is not known. 
 
 6. rau χλαΐναν, codd. The editors are all inclined to ex- 
 pel the rav ; but it is not unlikely that Hipponax varied 
 his dialect by a mixture of Doric, for comic purposes, just 
 as Alex. Soutsos introduces the vulgar into his Neo-Hel- 
 lenic ; or Punch, all kinds of cockneyisms and provincial- 
 isms into his English poems. There are other traces of 
 Doric in Hipponax, — φώδε$·, e. g. in fr. 56. 
 
 7. ρηγρνται is the conjunctive ; Jelf, 273, 3, obs. 3. 
 
 III. 1. ρυδ. _ ρύβ^ην, Bergk. 
 
 6. χόρτος^ signifying the food of a man, is evidently a 
 slang word, as may be inferred from the authors who use 
 it in this sense. Besides this passage, it occurs in the 
 τταίγνια of Crates, fr. i. v. 3., and in the Cyclops of Euripi- 
 des, V. 507. So γιορτάζω may have come to signify, to sati- 
 ate (of men)," in the common dialect, and thus found its way 
 into the New Test. (Mark viii. 8, &c.) and modern Greek. 
 In the N. T. it is applied not only to men but also to birds 
 (Eev. xix. 21). In Attic writers, χορτάζω is sometimes ap- 
 plied to men, but with a sarcastic efiect, as in Plato, Re- 
 public, ii. 586. 
 
 V. This is a parody. Perhaps the proper reading is, — 
 Ένρυμβ^οντι δί' ατηι/ π., which would make the order of con- 
 struction rather involved ; but all the better for the parody. 
 — " Tell me the wide-ruler, I beseech you, on account of a 
 plague that is like to swallow the sea, how," &c. The verses 
 seem to be a prayer of Poseidon that some glutton who 
 was eating too many fishes, and thus swallowing the ocean, 
 should meet his just fate beside the unpastured sea. The 
 glutton is evidently a poet, and, consequently, under the 
 guardianship of the Muse ; hence Poseidon prays to her. 
 Bergk proposed παντοχάρυβ8ίρ. 
 
NOTES. 
 
 195 
 
 Ph(ENIx, p. 65. 
 
 I. Welcker, in his Prolegomena to Theognis, p. xxiii., re- 
 marks that iaffKoL and αγαθοί are to be taken here in the 
 sense of nobihty — jjeople of wealth and influence. The 
 passage is an imitation of the Crow-Song, or κορωνισμα. 
 
 3. ημαιθον, — " a half obolus ; with the people of Cyzicus, 
 a double obolus. Hesych. ; also in Phoenix of Colophon." 
 Jacobitz and Seller's Lexicon, omitted in Liddel and Scott. 
 
 4. Give something of those things which, των for ων, 
 and in gen. by attraction. 
 
 17. των γεω. Something wrong. 
 
 20. hovv, Naeke, from δ' ουν. μ^τα^ουν, in Theognis, 104. 
 
 II. 7. μυθίητης, Lobeck, for ov μη θυητψ or ov μυθηητης. 
 
 Lob. takes it in the sense of an orator or leader of the 
 people. 
 
 8. " άμίθ. inteUige λαόν ex progresso λεωλογεΐι/ ; " Schnei- 
 dewin. 
 
 1 2. " Ninus urbs intelligenda, non rex : " Schneidewin. 
 Perhaps, however, the clause οκον Ν. is in apposition with 
 ρησις. He left behind him the proverbial saying, — " where 
 Ninus now is." The comma could then be placed after 
 eVrt. To κα\ might be given the signification of as — a 
 force which it has both in ancient and modern Greek. 
 
 15. άλλα, Meineke, for αλλα. 
 
 Herodes, p. 67. 
 II. 3. 6υκ€Κ.=ό ineKeLva. 
 
 Alcman, p. 68. 
 
 II. The story supposed to be alluded to here is, that the 
 male of the halcyon, when it grows old and weak, is carried 
 along on the wings of the females. 
 
 1. ίμ€ρόφωνοι has been proposed for ίξρόφωνοί, but the 
 latter is more appropriate ; and Upos sometimes has the i 
 long, as in Bion, Id. i. 22, 29, 73 ; Rhianus in Pal. Anth. 
 xii. 142, &c. Perhaps it should be ίαρόφωνοι. 
 
 3. avBos, perhaps apBeU. 
 
 III. This fragment has been greatly praised by critics, 
 
196 
 
 NOTES. 
 
 such as Mure in his Hist, of Greek Lit. ; and Euskin in his 
 Modern Painters. The idea of hills, &c., sleeping, must be 
 very readily suggested in Greece ; for the poets, both an- 
 cient and modern, often have the figure. Leon. Tar. 3 ; 
 Theocr. Id. ii. 38 ; Dionys. Hymn, p. 97 of this Selection ; 
 Call, in Apoll. 18 ; Panagiotis Soutsos in Kind's Neu-Grie- 
 chische Anthologie, p. 102 ; Eangaves, ib. p. 108. Comp. 
 Wordsworth's sonnet composed on Westminster Bridge. 
 
 IV. πολνφανο£=πολύφωνος. Bergk proposes πόλύφοινος= 
 ΤΓολύθοινος. 
 
 Algous, p. 69. 
 
 1. 1. 7Γαίσα=τΓασα. "Aprj — " in Martis honorem," — Schnei- 
 dewin. 
 
 2. κατταν=κατα ταν=καθ' ων. Ib. κατ[π€ρθ€ν=καθύ7Γερ6€ν. 
 
 3. naaaakoLs is the acc. plur. governed by κρίηττοισιν^ 
 κρνπτονσιν. 
 
 6. στταθΊ is, in Neo-Hellenic, the common word for a 
 sword. 
 
 ^ 7. νπα. I have followed the law laid down by gramma- 
 rians, that no J5olic word had the aspirate. Ahrens thinks 
 that there were exceptions, and arranges these exceptions 
 under a law, I have also placed the tenuis, instead of the 
 aspirate, in words compounded or elided, though the law 
 stated by the grammarians does not oblige me to do so, 
 and I may be wrong in it. Modern Greek agrees with 
 yEolic in rejecting the aspirate in pronunciation, yet it has 
 such words as άφησαν, — " having left," — and it still retains 
 the aspirate in wanting. 
 
 II. This description of a storm was meant for an allego- 
 rical description of the troubles of the Mitylensean state. 
 
 1, άσννίτψ is the infin, of άσυνβτημι. Ahrens translates 
 the passage, — " (Vides) etiam ventorum seditionem insa- 
 nire." 
 
 3. 6ν=άνά ; and so in fr. v., όμμβνομβν for άναμίνομ^ν. 
 6. 7rep=wepL. 
 
 9. γό\αΐ(Τί—χαΚωσι. 
 
 10. " Nova unda priorem deinceps sequitur." Ahrens. 
 III. 
 
 IV. Βυκχι, VOC. of Ένκχις='Βάκχος. βπιτρβπην and μζθνσ- 
 θην, infinitives for €πιτρ€π£ΐν and μζθυσθψαι. 
 
NOTES. 
 
 197 
 
 V. 1. ^άκτ. αμ. Mr W. R Hamilton, in Mure's Hist, of 
 Gr. Lit. vol. iii. p. 268, suggests that this passage means, 
 — " The finger will serve for daylight." This, however, can- 
 not be the idea, for both Alcaeus and the writer of the 
 epigram in Anth. Pal. xii, 50, where the words δάκτυλος 
 άώε occur, wish to begin drinking, not in the dusk but in 
 the daytime. The usual interpretation, " a day soon pas- 
 ses away" — literally, " is only a finger's breadth" — makes 
 good enough sense. For the application of measures of 
 length to time, comp. Matth. vi. 27, and Mimnermus, fr. 2., 
 both quoted by Jacobs on the epigram of Asclepiades. 
 
 2. In the ποϊκίλαις of this verse, and in the κόϊλαι of fr. i., 
 one of the divided syllables must be lengthened. I should 
 be inclined to make the second syllable long ; the foot here 
 being the usual double iambus ; and in the other case the 
 antispast. Editors have different kinds of phonographical 
 contrivances in such cases ; the attempts being made on 
 the first syllable. Perhaps here the right reading is Troiei 
 κάλαις, — " then make them beautiful," or, written phono- 
 graphically, πόβι. 
 
 Sappho, p. 71. 
 
 I. 3. άνίαισι is the reading of codd., which Blomfield 
 changed into 6v., its ^olic form. 
 
 6. αυδωρ, gen. of αύ8ώ=ανδη. Comp. ηχη and ηχώ, Ψάπφα 
 and Ψαπφώ, and even εβλθωρ and ββλδώ, as Schneidewin has 
 amended the passage in Ibycus, fr. 16, Bergk. lb. πηλυι= 
 τηλόσβ. Bergk gave it for πόλν or πόλλυ. 
 
 7. λίποισα, Aldus, for λιποΰσα. 
 
 8. ^νθε, Blomf., for ^λθβ. 
 
 9. υτταδ. Blomfield resolves all double consonants, and 
 so writes this word νποσδίύκσασα. 
 
 10. Trepi has to be taken in the sense of υπ€ρ ; so, ireppo- 
 χος=υπ€ροχος, fr. 93. 
 
 II. 8ίν€ντ€ς, pres. part, of δίνημί=διν€ω, proposed by Ah- 
 rens in his De Dial. ^ol. In the supplement to his Oe 
 Dial. Doric, he would now read blwovres^ which is not so 
 good. Here it may be mentioned once for all, that verbs 
 in αω end in αιμι in ^olic, and have their present participle 
 in ais ; verbs in end in ημι, and have their present par- 
 ticiple in fis ; and verbs in οω end in ωμι (sometimes in 
 οιμι), and have the present participle in ois ; as γελάω, ye- 
 \αιμι, yeXais ; φωνέω, φώνημι, φών€ΐ9 ; ελευ^βρόω, ζΧ^νθύρωμί^ 
 iXevOepois. 
 
 10. 11. 12. This passage is corrupt, and the emendations 
 of it are innumerable. 
 
198 
 
 NOTES. 
 
 18. 19. These lines have»been amended in various ways. 
 I have adopted in the text an emendation proposed by Ah- 
 rens, — ^σάΚην is for άσάΧην, the inf. of άσάλημι~~ϊο be care- 
 less of, to disregard, — and Ahrens compares the construc- 
 tion here with νβρίζ^ιν e'is τινα. The codd. vary in their 
 readings, but the best nearly agree in δ' ηντ€ π€ΐθωμαι (some 
 have και or βαι instead of μαι) σαγην€σσαν, from which I 
 should be inclined to read, — 
 
 τίνα Βηυτ€ πΰθω ; 
 τταίσα y alvet σαν φίλότατα. tls σ δ.— 
 
 " Whom then am I to persuade ? for every one of the young 
 maidens speaks highly of your friendship." Of course the 
 object of Sappho's affection will then be a woman — a cir- 
 cumstance which the whole tenor of Sappho's poetry, as well 
 as other parts of this ode would lead us to infer. Bergk 
 thinks that a woman is meant. I find no trace in Sappho 
 of an affection for men ; there being some doubtful pas- 
 sages in which τΐαΐς occurs, but whenever there is an adj. 
 aiSxed to the παΙς, it is fem. ; and therefore it is likely to 
 be the same in the other cases. She seems to me to have 
 got up her establishment of young ladies in order to rival 
 the male sex in their lawful or Dorian paiderastianism. 
 Indeed, Sappho probably played a part similar to Tenny- 
 son's Princess, only that she remained constant to her 
 purpose, though her scholars did not. 
 
 20. Ψάττφα or Ψάπφω was the Lesbian and proper name 
 of the poetess. lb. αδ. is the 3d pers. sing. pres. indicat. 
 act. The insertion of the η is still retained in the language 
 of the common people of Greece, who say, for instance, 
 ςπάτψ for inaret. 
 
 24. βθελοίς, codd. ; iOeXoiaav, Blomfield ; iOeXoiaa, Bergk* 
 
 II. 5. Old editions read yeXa'is, which Greek grammars 
 (even Jelf) give as an infinitive. But Neue has conclusively 
 shewn that there is no such form of the infinitive, the pas- 
 sage on which the belief was founded being corrupt and 
 easily amended. See Ahr. de Dial. Mo\. p. 143, note. 
 
 7. βροχεως, Mol., for βραχεως. 
 
 8. €'ίκ€ί=ίκω=ηκω. 
 
 9. καμ=κατά, SO in 13, κακχ, for καταχ., or in Alcseus, καδ 
 de, for Kara δε. 
 
 13. 'ίδρως was fem. in jEolic. See Cramer. Anecd. i. 208, 
 13, quoted by Bergk, whom I follow in this reading. 
 
 III. 2. weBex^is, iEohc for μ^τεχ^ις \ πώά being ^oHc 
 for μετά ; βρόμων, MoUg for ρόδων. 
 
NOTES. 
 
 199 
 
 IV. Compare Catullus Ixii., the most beautiful of all his 
 poems, probably a translation from Sappho ; also Ixi., and 
 the very fine Epithalamion of Spenser. 
 
 1. 'ί-^οι^ΰψοί. The first two lines, omitting the Ύμψαιον, 
 make a hexameter. 
 
 6. ϋσ8ω=οζω. 
 
 Erinna, p. 73. 
 Π. 3. Perhaps rciSe rot, — " they who see, will announce." 
 
 Stesichorus, p. 74. 
 I. 3. άφίκοιθ', Blomfield. 
 
 Anacreon, p. 75. 
 
 I. Boeckh brings this forward as an example of the Ly- 
 di^n style. 
 
 VI. 2. μζθνσον is fut. part, of μ^θύσκω, — *' The cup that 
 is to intoxicate and stupify me tells me what I must be- 
 come." In the text the accent is placed as in MiUer, but it 
 should be as it is given here. Miller evidently regards it 
 as the adjective. I have taken these lines from Hippolytus, 
 but doubt their genuineness. Perhaps there is an allusion 
 to the idea of a future state propounded by Musseus. See 
 Plato, Poht. ii. p. 363. 
 
 IX. I have followed Gaisford in the arrangement of these 
 lines : Hephaestion, p. 261 ; the remarks of Hephaestion 
 himself on the metre in p. 33. Bergk and Schneidewin put 
 two of his lines into one. If that arrangement were adopted, 
 I should foUow Bergk in introducing a σ' before άμψί in 
 V. 8. 
 
 X. 2. πepιφ. See Plutarch, Life of Pericles, ch. 27. 
 
 3. καλ. is an apposition with ββρβίμιον. In the days of 
 Anacreon it was the poor people who tight-laced themselves 
 and assumed the waspish form. See Bergk, in his Anac- 
 reon, p. 115. 
 
 SiMONIDES, p. 79. 
 
 I. 3. προ -γόνων. Ilgen conjectured προ γόωϊ/ ; and in 4, 
 oiicroy, Hermann, for otros. 
 
 X 
 
200 
 
 NOTES. 
 
 6. Comp. Soph. Ajax, 714 ; and on the co;nnexion be- 
 tween άμαυρόω and μαραίνω, see Donaldson's Cratylus, first 
 ed. p. 293. The sentiment is common in Neo-Hellenic 
 poets. 
 
 7. Commonly a period is placed at άγαθων. Bergk al- 
 tered the punctuation and inserted δ' after άντρων. 
 
 II. These lines refer to the following riddle of Cleobu- 
 lus : — 
 
 Χα\κ4η παρββνος dpi, Μιδου δ' eVt σηματι κα,μαΐ' 
 fST αν νδωρ re perj καΐ devdpea μακρά τίθηλτ], 
 ψΧιός τ άνιων λάμπτ] λαμπρά re σίΚηνη, 
 κώ. ποταμοί ye ρεωσιν, άνακλνζτ] δε θάλασσα, 
 αντον TTjde μενονσα πολνκλαντω eVl τνμβω 
 άyyeλeω παριονσι, Μίδας οτι Trjde τεθαπται. 
 
 III. See Plato, Protag. 339. In this poem, as well as in 
 most of the fragments, the dialect of the MSS. is changed 
 by the editors. The text contains the MSS. readings ; the 
 following being the changes in this piece :— 6. eVXoV. 9. 
 άμάχανος. 10. πράξαις. 16. ονασίπολιν. 17. μωμάσομαι. 
 19. άλιθίων. 26. νμμιν. 
 
 19. Α period is generally placed at yeveθλa, and άπ(ίρων 
 is by enallage apphed to it. For somewhat similar cases, 
 see Pind. Olymp. xi. 6 ; Pyth. vi. 5 ; also Jelf, 440. I have 
 removed the period ; but perhaps instead of τοι should be 
 written μοι, though this is not absolutely necessary. The 
 sense is, — The births of the countless follies (or fools) that 
 are in this world are all good to me, provided no baseness 
 be mixed with them. The sentiment is nearly the same as 
 in vv. 26, 27. ηλίθιος is what misses or wanders from the 
 mark ; then what is not aimed at a mark (comp. ^schyl. 
 Agam. 351) ; pointless, objectless, aimless ; a thing that 
 has no aim, ^. e., absurd ; a man that has no aim, i. e., a 
 fool. 
 
 21. TO μη. y. δ, — ^that which cannot take place. The πα- 
 νάμωμον άνδρα, also governed by the διζημ€νος, — is the im- 
 possibility. 
 
 IV. 3. The commencement of this line is evidently cor- 
 rupt. Schneidewin conjectured dyvav δε μίν θεάν. 
 
 VII. This fragment refers to Danae who was sent in a 
 chest over the sea. 
 
 1. It is worthy of notice that the word which Lucian 
 uses, in describing the flood of Deucalion, for the vessel in 
 which that hero sailed on the water, is λάρναξ. The word 
 
NOTES. 
 
 201 
 
 seems to be equivalent to the arl· of Genesis, from wliich 
 book Lucian in all probability borrowed his description. 
 Luc. de Dea Syria. 12. 
 
 6. Commonly this passage is found thus, — ou δ' avrais 
 ('γαλαθηνωδζ'ι θ^ίκνοωσσης. Athenseus gives it, σύ δ' avre 
 els γαλαθηνω δ' ητορι κνωσσβις, which I have followed, only 
 separating the letters differently, and adopting a hint from 
 the common text at ητορι. Instead of iOeis, re6ds or ra- 
 6eis may be given. I would not change Χάθην into λάθαν, 
 the diversity having rather a pleasant effect. The sense is, 
 — " And thou my child, again sent into forgetfulness by my 
 song, sleepest." The ya has its proper force here, — into 
 forgetfulness at least ; perhaps into pleasant dreams. The 
 emendations have been numerous ; and among them may 
 be noticed Professor Wilson's (Christopher North) γαλη- 
 ναίω for γαλαθηνω. This would be the only place in which 
 the dative of ητορ occurs, and there is no gen. of it at all. 
 
 8. ταθζίς, Schneidewin, for τάι/δ' els or τάδβ ds. I am in- 
 clined with a few former editors to omit it altogether. 
 
 10. βαθ. Perseus was three or four years old when he 
 went on this strange voyage ; Schol. Apoll. Eh. iv. 1094, 
 cited by Schneidewin in his edition of Simonides. 
 
 16. νπ€χω ovas is a compound verbal expression, and 
 governs the gen, like any other verb of hearing. Comp. 
 Soph. (Edip. Col. 223, 584 ; and see also, v. 277. See Jelf, 
 360. 
 
 22. diKav. Mehlhorn, for BUas' with the sense, — "for the 
 sake of my child." 
 
 IX. 2. Schneidewin changed άπρακτοι into απρηκτοι, in 
 accordance with a hint of Boeckh's, who suggested (Not. 
 Crit. in Pind. Isth. vii. 7) that απρηκτον might mean inutile, 
 and απρακτον, quod perfici non potest, just as πονησαι sig- 
 nified to labour, i. e., to be sorely distressed, and ττονάσαι, to 
 perform a thing hy labour. Ahrens has justly rejected the 
 distinction between πονησαι and πονασαι (De Dial. Doric, 
 p. 148) as too fine ; and in the case of άπρακτος, the usage 
 of the word is most distinctly against Boeckh. In Pindar, 
 απρηκτος occurs only once, and in the sense of useless ; in 
 Simonides of Amorgos, fr. 1, v. 7, it means, what cannot he 
 accomplished ; in fr. 7, v. 20, it means, unmanageable. In 
 Theognis, 461, 1031, it has also the sense of, ivhat cannot 
 he accomplished, άπρακτος, on the other hand, signifies 
 useless, in Simonides of Ceos. fr. 8 ; and here the sense is 
 plainly, unmanageable. These instances shew that the dis- 
 tinction is not only too fine but unsound. 
 
 XII. 4, μιν, Bergk, Hermann, and Meineke, changed into 
 
202 
 
 NOTES. 
 
 μην. μιν, liowever, is used for the neut. as well as mascu- 
 line and fern., and is quite good here. 
 
 XIII. On the Spartans who fell at Thermopylae. 
 
 XIV. On the same. 
 
 XV. 1. The ωραι ίΒ the Dionysiac season ; or the period 
 at which the Dionysiac festival alluded to was held. This 
 use of ωραι occurs sometimes in Pindar ; Olymp. iv. 1 ; 
 Isth. ii. 23. 
 
 6. The cod. has '4θηκαν· kclvovs, which Bergk changed into 
 θηκαν KiKvppevs. I have changed the θήκαν into eOev for 
 '4θζσαν, just as in ep. 133 and 135, Simonides has avedev for 
 aveOeaau. Perhaps e^ez/ro, kclvovs may be the correct read- 
 ing. 
 
 This epigram is rather difficult in some points. Schnei- 
 dewin and Bergk have a comma at eOeipav, and a colon at 
 θηκαν. Schneidewin takes the meaning to be, that though 
 the Acamantid tribe had often rejoiced at the Dionysiac 
 festivals, yet it was only now that for the first time their 
 dancers (so he translated aoidoi- Choreutee Bacchici) were 
 successful in the contests ; and he thinks that Simonides 
 is very happy in the dehcate way in which he alludes to 
 the previous unsuccessfulness of the Acamantid tribe. 
 Such a meaning seems to me altogether forced. I have, 
 therefore, made the first four hues a general introduction 
 in which the liberahty of the Acamantid tribe is praised. 
 χορ. φ. Άκα/Λ., perhaps it might be better to take as cho- 
 ruses appointed at the expense of the tribe which con- 
 tended with each other ; and άοώών as poets. We should 
 thus have the statement here, that there were contests of 
 choregies among some of the tribes separately, as weU as 
 the contests between the different tribes. As we know so 
 little of these matters, 1 see nothing to hinder the suppo- 
 sition, and perhaps in the inscription on the monument of 
 Lysicrates (called also the Lantern of Demosthenes), of 
 which there is a drawing in Dr Smith's Dictionary of Gr. 
 and Eom. Geogr. p. 291, we have the supposition confirmed. 
 This, as it is now generally read, goes thus, — Ανσικρατης 
 Αν(ηθ€ΐ8ον KiKvvvevs €χορηΎ€ΐ Ακαμαντίς παώων euiKa, which 
 is translated, — " Lysicrates of Cicynna, son of Lysitheides, 
 led the chorus, when the boys of the tribe of Acamas con- 
 quered." In the first part of M. le Eoy's " Les Ruines des 
 plus beaux Monuments de la Grece," the inscription is given 
 nearly as above, with a translation in which Lysitheides, 
 instead of his son, is made to belong to the deme Cicynna. 
 In the second part of the same work (Plate xxv), there is a 
 
NOTES. 
 
 203 
 
 drawing of the monument, which I take to be as near an 
 imitation of the original as the artist could make it, and 
 there the reading suggested is h χορηγαις, though the let- 
 ters are partly indistinct — the effects of fire, as I learn from 
 Vamvas. The translation then would be, — "Lysicrates, 
 in the choregies of the sons of Acamas, conquered," — ex- 
 actly similar to this passage. At the same time I know 
 there are serious objections to this view. Stuart again and 
 again accuses Le Roy of inaccuracy. The gen. ττα/δωι/ joined 
 with νικώ, which suggested to me the new translation, is 
 common in the agonistic inscriptions given in the first 
 volume of Boeckh, the more easily explained dative occur- 
 ring only in a few ; and the inscription, as commonly given, 
 agrees in form with many other inscriptions of a similar 
 nature. Besides, there seems to be no mention of a doubt 
 about its correctness, though Stuart in one place has €χο- 
 ρηγηι, and in another, ^χορηγεί. The value of the emenda- 
 tion which I propose, does not depend upon the correct- 
 ness of this guess. The monument also gives support to 
 Bergk's conjecture of KiKiwevs. There is an interesting 
 monograph referred to above on this Lysicratean monu- 
 ment by N. Vamvas, Professor in the Othonian University 
 of Athens. 
 
 XVI. This is an extempore effusion, on snow being mixed 
 with the wine of others, and not with the poet's. 
 
 1. Codd. have την, which perhaps should be retained. It 
 refers to the snow. 
 
 2. Walckenaer changed this ώκύς into 6^vs — a change 
 which appears to me similar to Bentley's emendation of 
 secret into sacred in Parad. Lost, i. ; on which see De Quin- 
 cey's Autobiogr. vol. i. p. 80. No doubt 6^vs appears more 
 appropriate at the first blush than ώκνς, but ώκνς may have 
 been more appropriate to the particular snow-storm referred 
 to. Besides, as a general epithet, ώκνς is true of Boreas ; see 
 Tyrtaeus, viii. v. 4. ώκνς may also have had the meaning of 
 sharp, for, though there are no clear instances of such a 
 usage of it, the ideas of swiftness and sharpness are so 
 nearly related to each other, that the word signifying the 
 one generally comes to signify the other. So όξΰς in Greek : 
 and ταχνς I find in the grammarians occasionally instead 
 of o^vs, for the acute accent. We have a similar instance 
 iu our own language. The Scotch word snell signifies keen, 
 piercing ; but the German form of the same word, schnell, 
 means quick. The Scotch word snell is applied to winter 
 by Captain Charles Gray (Wood's Songs of Scotland, vol. 
 ii. p. Ill), whose verses have often been very foolishly sub- 
 stituted, in the Wood edition, for our genuine national songs. 
 
204 NOTES. 
 
 3. €θάφθη, Porson, for ξκάμφθη. Perhaps Εκάρφθη. 
 
 XVII. For an explauation of tliis enigmatic epigram, see 
 Athen. x. 456. 
 
 XVIIL XIX. These two epigrams are placed among the 
 dubious remains of Simonides, and are omitted by Schnei- 
 dewin. 
 
 Pindar, p. 85. 
 
 6. Most MSS. have οττί. One has oVt, and by another 
 hand is added to this, as if it were a gloss, οττω^, καθώς. 
 Boeckh proposed οττιν. 
 
 15. π. — "things done justly and contrary to justice." 
 
 32. « The day, the child of the sun." 
 
 43. Thero was descended from Thersander ; hence the 
 reference to him. 
 
 56. suggested by Boeckh for ei. Donaldson seems to 
 have made the same conjecture, and adopts it into his text. 
 
 68. Pythagorean doctrine developed in the Phsedrus of 
 Plato. 
 
 71. νάσο£, acc. plur. 
 
 87. γαρ., dual for plur., the allusion to Bacchylides and 
 Simonides being far-fetched. 
 
 TiMOCREON, p. 89. 
 
 I. 6. I have adopted Ahrens's conjecture of σκυβ. for dp- 
 yvplotac σκυβαΧικοΊσι. σκυβαΧισκίοισι is from σκνβαΚίσκιον^ 
 a diminutive from σκνβαλον. These diminutives have a 
 sarcastic force, in which way they are used frequently by 
 Hipponax. Diminutives also occur frequently in Epictetus 
 and M. Antoninus, such as bo^apiov, Λΐ^νχάριον, evidently 
 with a sarcastic force. In modern Greek, these diminu- 
 tives have become very common with the same meaning as 
 the words from which they are formed, as τταώίον (παίδι) 
 and παώάρων {τναώάρι) for τταίί, ομμάτιον {ομμάτι, μάτι) for 
 ομμα, an eye. 
 
 apyvpLOis is the dat. of the adj. apyvpios, a Doric and also 
 an ^olic form. 
 
 III. A scolion. 
 
NOTES. 
 
 205 
 
 CORINNA, p. 90. 
 μίμφομη=μίμφομαι κη=καί. φονσ=φνσ·α. 
 
 Praxilla, p. 90. 
 
 I. From a hymn. Adonis speaks. There was a proverb 
 appUed to fools, — ^Η\ίθιώτ€ροί τον ΙΙραξίΧλης Άδώι^ίδοί. 
 
 II. A scohon. 
 
 Bacchylides, p. 90. 
 
 I. κάλων, as Schneidewin remarks, refers to the glory 
 gained in the games. This sense it has frequently in 
 Pindar. 
 
 III. aWeaOai, Schneidewin, for Wea6e ; unnecessarily, as 
 it was not uncommon to address princes in the middle of 
 an ode. See Simonides of Ceos, fr. 8, v. 18, where that 
 poet addresses the Scopads. 
 
 Arion, p. 93. 
 
 I do not think this hymn the production of Arion, but 
 of a much later poet. See Miiller's Hist, of Gr. Lit. p. 205, 
 note. A beautiful rifacimento of the story of Arion is 
 given in Novalis's Henry of Ofterdingen. 
 
 15. I have written φορ^υντ^ς for xopevovres. Keiske wrote 
 6χ€νοντ€5, Brunck oxeovres, Bergk oxevvres, 
 
 Ariphron, p. 93. 
 
 10. χ. 6. And all things bloom like the spring of the 
 Graces. 
 
 Aristotle, p. 94. 
 
 I. 8. μαΚακ. Jacobs translates this word, soft-eyed. Per- 
 haps the right reading is μαλακ€υνητοιο, — soft-couched sleep. 
 Various emendations have been proposed. 
 
206 
 
 NOTES. 
 
 II. Attributed hj some to ^schylus. 
 
 Melinno, p. 95. 
 
 3. ναίης. Ahrens rejects this form of the second person 
 sing., but there seems to be no good reason for doing so. 
 
 6. I have changed the common reading βασΐλ^ον into 
 text, according to the statements of grammarians, though 
 in opposition to Ahrens ; but even Ahrens allows that later 
 ^olic omitted the subscript iota ; De Dial. ^Eol. p. 100. 
 
 9. a8evyXa=(evykrj. 
 
 1 9. " Like that of Demeter.'* 
 
 Mesomedes, p. 96. 
 
 I. 12. Synesius and Suidas read /cpareTs ; and perhaps 
 this is the correct reading ; κρατούσα in the 14 v. would then 
 be changed into μ€τρουσα. 
 
 13. After κάτω the MSS. have οφρυζ/, which must be ex- 
 cluded both for sense and metre. 
 
 19. ae is supplied by Mehlhorn. 
 
 21. The reading of the MSS. here is Νε/χεσεω^ άφαφζΐς 
 κα\ Ύαρτάρον, which I have altered into text. 
 
 DiONYSius, p. 97. 
 
 13. I have preferred the reading of one cod. ττολυδ^ρκ/α 
 to the common one noXvKepdea. The idea seems to be, that 
 he rolls round a fountain of light to many eyes. For such 
 a use of noXvdepKea, see note on Alexander JEtolus. 
 
 17. Mehlhorn proposes ανακτι ; but σοι may either have 
 arisen from carelessness of grammatical forms, or it may be 
 Joined with αειδωτ/, as Elmsley and Hermann have taken it. 
 Perhaps the right reading is av ακρα. The idea of climb- 
 ing is frequently applied to the sun, and consequently may 
 be applied to stars ; though, as the stars were really re- 
 garded as a heavenly chorus, moving up and down was quite 
 natural to them. " Phωbus' fiery carre In hast was climbing 
 up the easterne MU; " — Spenser's Faery Queen, I. Canto 2, 
 V. 1 ; and hence the πρώοντβς άκροι ν^ηΚων ορέων were fa- 
 vourites with Apollo ; Hom. Hym?a to the Delian Apollo, 
 144, 145. 
 
 22. oipLovj nocturnum. Meineke. 
 
NOTES. 
 
 207 
 
 Anacreontics, p. 98. 
 
 II. 10. I have adopted the reading in GelUus, in prefer- 
 ence to the common one, — 
 
 Ti Πλειάδωι/ fteXet μοι ; 
 Tc yap καΧον Βοώτεω ; 
 
 III. Attributed in the Planudean Anth. to Julian of 
 Egypt. Comp. Smith's Life Drama, p. 186, where Walter 
 says of Violet, — 
 
 "In cup of sin 
 I did dissolve fhee, fhou most precious pearl, 
 Then drank thee up." 
 
 IV. Contrast Shelley's " The mountains mingle with the 
 rivers" with this frigid affair. 
 
 VI. 3. €π€στι παντί, Stephanus, and so later editors. Per- 
 haps τΐαντΊ is correct. I have retained the reading of cod., 
 but placed a period at πάντη instead of at άωτον, as is usu- 
 ally done. 
 
 4. λαχών, cod. ; \αχ6ντ, Steph. μίν of course is to be sup- 
 plied here — a not unusual omission ; and the idea seems to 
 be, — ^uniting an ardent pursuit of wisdom with skill in 
 music, I will, &c. 
 
 10. άνψω, Bergk. 
 
 10. In cod. ηχθη with ηχη above it ; the latter of which 
 I have adopted and changed into the text. 
 
 14. λαλεων, cod. ; λαλε'ω δ', vulgo. The usual point is a 
 period at τρίττονς re. I have retained the reading of the 
 cod., altered the pointing, and make λαλεωι/ agree with 
 μονσα. See, for such cases, Jelf, 379. 
 
 16. %στι κούρα, Steph. ; cod. ear ακονςς ; and in margin 
 €VT άκουσας, which I have changed into text, βρως is the 
 substantive to σαόφρων. 
 
 17. ίκττύφζνγς and αμβιψ^, Steph. The reading of cod. in 
 text ; but marks of quotation and pointing my own. 
 
 19. Instead of eV ηχύ of cod. perhaps eV ηχβΐ should be 
 read. 
 
 36. Sentence ungrammatical. " Homines docti φυ-^ωμ^ν,^"* 
 which is the sense. I suppose the writer of this as the 
 writers of most of the Anacreontics, not to be very careful 
 of grammar or metre. I have accordingly retained λάλέων 
 in V. 14, and φνγόντ€ς in v. 36 ; and also have retained in the 
 preceding Anacreontic, v. 11, idekovTL and μοΊ, instead of 
 the emendations commonly adopted, iOeXovra and μ€. I 
 believe these writers would make the oi of μοι short. In- 
 
208 
 
 NOTES. 
 
 deed, the examples adduced by Casaubon and Salmasius, 
 shew that oi was sometimes short ; Bentley, I think, fail- 
 ing to do away with their force. See note by Bentley on 
 Callim. in J ovem, v. 87, in Blomfield's Callimachus. Several 
 additions could be made to the list. 
 
 Pratinas, p. 103. 
 
 I have followed Bergk in the restoration of these dithy- 
 rambic fragments. 
 
 13. Φρνναίον. I have retained here the common reading, 
 thinking that φρνν. might perhaps mean a peculiar grace, 
 which Phrynis had introduced into his music. From all 
 that I can ascertain, I see no reason to prevent us believ- 
 ing Pratinas to have lived till the time of Phrynis. Bergk 
 has Φρύγ* aoidov ποικίλου προαχ€οντα. 
 
 Homeric, p. 100. 
 
 I. 10. Perhaps Ώμό8αμόν & o? should be written Ώ/^οδά- 
 μανθυς in one word ; the name Omodamanthus being simi- 
 lar in formation to Rhadamanthus, who, according to Paus. 
 viii. 53, 2, was a son of Hephaestos. The nominative 
 would then be instead of the vocat. : Jelf, 479, L πόριζζ 
 also would be read instead of text. 
 
 II. Some have π€ΐθ€ πυραιθουσαν, one aelXai πνραιθονσαν. 
 Various conjectures. The reading in text suggested by 
 Ilgen's conjecture TrepBepev, inf. for imperative, πυρ is 
 regarded as an interpolation of some idle hand. 
 
 11. 3. ανταί. See note on Call. Hymn to Apoll. 6. 
 
 6. I have adopted the emendation of Boissonade. In 
 MSS. the line stands, κυρκαίη δ' alel κατα bopivov epnot {epneo, 
 one cod.) μάζα. 
 
 12. This line is incorrigibly corrupt. Boissonade omitted 
 it, with evident advantage to the sense. 
 
 SCOLIA, p. 108. 
 
 Solon. — This is generally attributed to Solon ; but pro- 
 bably it merely contains a sentiment uttered by Solon. For 
 this and the next three scolia, see Miiller, History of Greek 
 Literature, p. 189. 
 
 SiMONiDES. — By some attributed to Epicharmus. 
 
NOTES. 
 
 209 
 
 Callistratus. — Perhaps the order of the verses should 
 be, 2. 1. 4. 3. Hermann pointed out the metre. 
 
 Anonymous. — Most of these scoHa are given by Athen- 
 seus ; and as they are there arranged on a principle which 
 Mure has pointed out, they should be read in the order of 
 Athenaeus. In this selection the sequence of the scolia 
 could not be shewn, as several of them had to be omitted. 
 
 1. Leipsydrium is the name of a place, νπο την Ώάρνηθον, 
 at which there was a fight. See Herodot, v. 62. 
 
 7. Would that it were possible dividing the breast and 
 looking into mind to see what sort each one is. 
 
 8. The meaning of this scolion I take to be, — that one 
 should consider weU before engaging on a long business ; 
 because, when he comes to the actual performance of the 
 work, he will have quite enough to do with the business 
 pressing on him. 
 
 12. The various transformations which the fancy of lovers 
 would lead them to, are worth looking at. Comp. Plato, 
 Epigr. 1 ; Anacreontic 22 (20) ; Suhote song in Leake's 
 Eesearches, vol. i., which I have seen attributed to Christo- 
 poulos ; Shakspere, Eomeo and JuUet, Act ii. sc. ii. ; 
 Coleridge, Lines on an Autumnal Evening ; Tennyson, song 
 in the Miller's Daughter, p. 89 of Poems ; 'song of Burns, 
 " 0 were my love yon lilac fair ; " and Scottish ballad in 
 Buchan, given also in Hogg's and Motherwell's edition of 
 Burns, in a note on the above song of his. Many others 
 might be added to these. 
 
 Popular Songs, p. 114. 
 
 HI. Song of Elean women to Dionysius the bull-footed. 
 "Αλιον, Elean, as in Pindar. 
 
 IV. An Ithyphallic song. 
 
 V. A song sung by the Phallus-bearers. 
 VL A song of the Laconians in dancing. 
 
 VII. See Athen., xiv., p. 629. 
 
 VIII. A game of girls. χίΚ^ι is a mere sound from 
 χ€λώνη. PoUux, ix. 125. 
 
 IX. Game of Spartans. See Plut. Lycurg., c. 21. 
 
210 
 
 NOTES. 
 
 Χ. Song of Sicilian slieplierds. 
 
 XI. Attributed sometimes to Alcseus. Sung by women 
 working with the millstone. 
 
 XrV. Sung by Rhodian boys. There is no reason to ex- 
 pect that the quantities would be strictly attended to in 
 such a poem ; and, accordingly, with Ahrens, I admit what 
 is seldom or never found elsewhere. 
 
 The as of κάλάς and &pas is short, as in Doric, κ is a 
 contraction for και, as in Odyss., γ. 255, the scolion of Cal- 
 listratus, and in Neo-Hellenic poetry. 
 
 Comp. Chelidonisma of modern Greeks: the κορώνισμα 
 in Phoenix of Colophon, and the Eiresione in p. 107. 
 
 11. τόν inserted by Hermann. Ahrens inserts drj. 
 
 13. Perhaps άμίν for el μίν, and then a mark of interro- 
 gation would be placed after δώσβί$·. If taken as in text, 
 Kokays e^ei is to be understood. See Francke. Horn. Carm. 
 Minor, p. 199, where references are given. 
 
 17. av Βη perhaps should be αλλ' el; ΑΝΔ being easily 
 taken for ΑΛΛ. αλλά was frequently changed into ανά in 
 this way ; Boeckh, Not. Grit, in Olymp. xiii. 109. The και 
 of this line has been inserted by Dindorf. Perhaps the 
 correct reading is 
 
 αλλ' el φ€ρτ]σθά τι, μβγ άδύ rt φβροις. 
 
 As for the τί being long, see Popular Song, 8. vv. 1. 3. 
 
 19. yepovres 1 take here, and in the previous song, to be 
 old men who are beggars, and the import of this last verse 
 to be identical with a song sung by Scottish boys on the 
 evening before New Year's Day : — 
 
 Rise up goodwife and shak' your feathers, 
 Dinna think that we are beggars ; 
 We're but bairns come to play, 
 Rise up and gie's our hogmanay. 
 
 There is an English version of this song at the end of 
 Mary Hewitt's Pictorial Calendar of the Seasons ; but the 
 Hnes are different. 
 
 XV. Ithyphallic in honour of Demetrius Poliorcetes ; 
 01. cxviii. 2. 
 
 9. Perhaps σeμvόv τι φαίνεθ" is the right reading, as Mehl- 
 horn proposes. 
 
 11. For this use of ω^πβρ here, comp. Simonid. Amorg. 
 fr. 6, V. 37, and Soph. Electr. 532. 
 
 19. The Athenians would probably pronounce Χίθινον 
 and the άληθινον of άληθινον in the same way ; and would 
 
NOTES. 
 
 211 
 
 thus make a hit. The pronunciation which Dionysius of 
 HaUcarnassus gives in his book, nepi σννθ€σ€ως ονομάτων, 
 I take to be the rhetorical pronunciation, and not that of 
 the people ; just as, now-a-days, some elocutionists, and 
 those trained by them, pronounce nature, creature, in a 
 way quite dififerent from the common mode. See Prof. 
 Blackie on the Pronunciation of Greek, pp. 24, 30, and the 
 evidence in Liscov. 
 
 25. Αιτωλοί/ is in apposition to σφίγγα, viz., "the iEtohan, 
 who, like the ancient sphinx, sits on a rock and bears off." 
 
 Cleanthes, p. 121. 
 
 He was leader of the Stoics after Zeno, and flourished 
 263 B.C. An excellent translation of this hymn is given 
 in Newman's Soul, fourth edition, p. 73. 
 
 4. See Acts xvii. 28. 
 
 13. The codd. have here, μ€γά\ων μικροισι ; and perhaps 
 this is correct : " Mixing with the small lights of the great 
 beings, viz., the stars." The awkwardness of the expres- 
 sion might be allowed in a philosophical poem. As it 
 stands in the text, the larger lights are the sun and moon ; 
 the smaller, the stars. 
 
 30. " Hastening things exactly the opposite to take 
 place." Sturz quotes several instances of this use of 
 σπεύδω. Merzdorf points differently, and makes the infini- 
 tive to depend upon όρμωσι. 
 
 Callimachus, p. 122. 
 
 6. αυτοί is generally taken here in the meaning of αυτό- 
 ματοι. 
 
 8. is has to be supplied to μολπψ. 
 
 12. I have chosen κυθαριν, the reading of the MSS., in 
 preference to κίθαριν, because it is likely that Calhmachus 
 would prefer old, or old looking forms of words. 
 
 13. €χ€ΐν is inf. for imperative. 
 
 14. Blomfield proposed reXeaeiv, to make it correspond 
 with the other futures ; but TeXeeiv itself is an Ionic future. 
 Jelf, 203, 1. 
 
 16. τ6Ϊχο? is nom. and /xeXXet is to be supplied ; Blomf. 
 Perhaps the line should be changed into πόλιν ου KepeeaBai, 
 or πόλιν οϋτβ KepelaOai. 
 
 36. Blomf. translates : " Not so much as a httle down 
 has ever grown upon his cheeks," 
 Τ 
 
212 
 
 NOTES. 
 
 47, ζ^υγίτώας, Blomf., wlio brings forward similar words, 
 such as χωρίης, άσττώίτης, όττλίτης, όρίτης, ττοιμνίτης. 
 
 50. €7ημη\ά8€ς, codd., which has been variously amended. 
 Blomf. writes em μηκάδβς, making em part of the verb 
 devoLVTo, and quoting instances of the preposition thus 
 placed after the verb. 
 
 52. οϊ€ς, some codd. Perhaps this should be retained. 
 We have awexes as a dactyl in 59. 
 
 65, This sentence, as it stands, must be translated : "And 
 Phoebus, as a crow (in the shape of a crow), guided the 
 people." I can find no authority for this story. Bentley 
 proposed οίκιστηρι, which is liable to serious objections. 
 
 70. I have adopted the pointing of Blomfield in this 
 passage. The sense is, " I wiU call him Carneios ; for this, 
 is the custom of my country — this is the name that Sparta 
 gives him ; Sparta is," &c. 
 
 103, I have placed the colon after evQv, instead of after 
 βελοί, as is usually done, and suppose the next clause also 
 to be part of the people's cry. Perhaps the last clause 
 should likewise be included in the cry, when aeibrj (which 
 Bentley takes as second person singular pres. ind. pass, 
 celebraris, comp. Hymn in Del, v, 275), would have to be 
 changed into aeiSe, and to δ' into τοδ'. The following verses 
 would then refer to this advice of the people. Comp. 
 Homeric Hymn to the Pythian ApoUo, v. 359, (517,) 
 
 105. ονχ, 6σα, Dawes, for ούδ' δσα. Perhaps it should be 
 ov τόσα. So in v. 36, probably ov τόσσον for ούδ' οσσον. 
 
 109. For the μέλισσαι see Pind. Pyth. iv. 60 ; Porphyry 
 De Antr. Nymph, as quoted in Blomfield, in loc, where 
 the μελισσαι are expressly called priestesses of Demeter. 
 
 Clemens Alexandrinus, p. 12&. 
 
 I. A translation of this hymn is appended to Dr Ben- 
 nett's Congregational Lecture. 
 
 3. νηπίων, some codd. 
 
 4. Perhaps μαλακών instead of βασιλικών. 
 
 31. I have altered the common pointing here, which puts 
 a period at άveπάφωv, and translate, " Guide, Ο holy king, 
 children safely along the footsteps of Christ." The third 
 syllable of άν€πάφων is to be regarded long, probably be- 
 cause the accent is there. Several instances of this force 
 of the accent occur in the Anacreontics and later Greek 
 poets. 
 
 II. 15. el τω β\ two MSS. Perhaps ev ω τόποι γη or yrjs, 
 " while places'of the earth." 
 
NOTES. 
 
 213 
 
 22. I have altered the accent given to τταρασχβ {πάρασ-χβ 
 μοι) according to the law which forbids the placing of the 
 accent beyond the accented syllable of the preposition. I 
 suspect, however, that this is an exception. See the ac- 
 centual verses, p. 135, vv. 22, 30, where either παρασχύ or 
 πάρασχβ must be the reading. 
 
 Synesius, p. 132. 
 
 These hymns are taken from the edition of Petavius. 
 Paris, 1633. 
 
 1. I have changed σμνρνη of the edition of Petavius, into 
 σμνρνη and τάφος into τάφω. 
 
 Symeon, p. 130. 
 
 This hjTun has been extracted from a Horologion of the 
 Greek Church, published at Venice 1841 ; brought over by 
 Professor Blackie for the library of the Edinburgh Univer- 
 sity. See a list of these books in Prof. Blackie's Lecture 
 on the Living Language of the Greeks, and its utility to 
 the classical scholar : Sutherland and Knox, 1853. 
 
 A note by the editor in the Horologion states, that this 
 hymn was attributed to J ohn of Damascus, in some of the 
 earlier editions, and that it was placed among his works in 
 the edition of them published in Paris, 1712, Vol. i. 691. 
 He maintains that John of Damascus did not write in the 
 measure of this hymn, and that the author is, without 
 doubt, Symeon, who flourished about 1030, a.d., and was 
 president of the monastery of St Mamas, in Constantinople. 
 See Melet. Eccl. Hist. Book i. ch. 8, 3, which is in the 
 Edinburgh University library. 
 
 The rhythm is accentual. The capitals are placed here, 
 where they are found in the Horologion. 
 
 96. οίκτίρμον, ^'0 thou merciful one." This word is 
 omitted in Jelf 's list of words similar in spelling, but dif- 
 ferent in accent. 
 
 COSMAS. 
 
 Taken from Galland's Bibliotheca Patrum, Vol. xiii. 
 μζγάλτ} τρίττ], " For the third great feast day." 
 
 3. οπως en. κ. τ. λ. The Latin translation in Galland has 
 here, " ut ne premiorum tempus emtioniimpendentes." Per- 
 haps the reading should be, eV αθλων^ μη μ€θ€ντ€$, " In order 
 
214 
 
 NOTES. 
 
 that, not having let go the proper time for trading, on ac- 
 count of our prizes we may sing." 
 
 6. The order of the Greek here is strange, but the mean- 
 ing plain. " To thy disciples, thou, the good one, didst say, 
 Watch ; for at the hour which ye know not, I the Lord 
 will come." 
 
 Είρμός. This is merely a name given to a Greek hymn, 
 and τροττάριον is a part. So oIkos is a part of a large ode. 
 These oIkol are generally made such as that the first com- 
 mences with the first letter of the alphabet, and the second 
 with the second ; and sometimes they are so numerous as 
 to go over all the letters. The ode from which this οίκος is 
 taken contains six of them, of which this is the third ; 
 hence it begins with y. 
 
 Neo-Hellenic Lyrics, p. 146. 
 
 I have thought it unnecessary to notice here the various 
 Neo-Hellenic grammatical forms, as I have already given 
 them in a Modern Greek Grammar, published by Adam and 
 Charles Black, Edinburgh. 
 
 1. One of the oldest ballads. 
 
 2. irfipav, they have taken ; from Ιπαίρω^ in N"eo-H. παίρνω, 
 to take, to take away, from which comes also πάρουν in v. 
 9. την πάλιν is Constantinople ; Sophia, a church in it. 
 
 3. σημαντρον, a small bell used in churches ; καμπάνα, a 
 large bell used in steeples. 
 
 4. παππάς, a priest ; the force of the κα\ is, that there 
 was a priest to each bell. ^ι-άκος=8ιάκονοζ. 
 
 5. σιμά. να, as soon as. ^βγονν from ζκβαίνω. ayia, the 
 holy things— sacraments. In the next clause, there is an 
 allusion to the actual presence of Christ in the bread and 
 wine. 
 
 10. άμο\ννω=μοΧύνω. 
 
 11. Αίσποινα, the Virgin Mary. 
 
 12. σώπα, Doric form of σιώπα. 
 
 13. χρόνος, a year. In reading, it is sometimes necessary 
 to contract two vowels into one, as in ancient Greek. Thus 
 σοφιάν in second Hne is to be pronounced sophyan, two 
 syllables, καΐ also, when the at is elided, is pronounced κι. 
 
 II. Diakos, formerly a Klepht, took part in the v^rar of 
 Independence, and in April 1821, fell near Thermopyl^. 
 See Perraevos's Άπομνημον€νματα, vol. i. p. 53, and Tricou- 
 pis's Greek Revolution, vol. i. p. 264. 
 
NOTES. 
 
 215 
 
 1. μαυρΙλΧα^ a black spot, a black cloud, from [xavpos, 
 black, μαύρος is also used to signify a horse, whatever its 
 colour, as in Ballad 9, p. 153. πλακώΐ'ω {ττλάξ), to press 
 down, to surprise, fall upon suddenly. καλιακουΒα, a 
 raven. 
 
 2. Αφ. is John the Χφεντης ; \φ€ντης signifies a young 
 naan, tall, well-formed, and bold — a Klepht or Palikar. It 
 seems also to have signified a volunteer in the Turkish 
 marine. 
 
 5. άγροικβω, to hear, to know, to understand, πολύ r. κ., 
 he was greatly troubled. 
 
 6. 'ψηΧην for υψηλην. σηκώνω, to hft up, to raise, τον 
 ττρωτον is the first of the Palikars, and next to the captain. 
 
 7. μάσ€, collect, imper. from μαζωνω=μάζ(ύ=άμάζω, from, 
 αμα, to bring together ; and I think the verb μαζώνω, and 
 the adv. μαζι (or μαζτ]), are connected with the same word, 
 and not with the Italian amassare, as Korais supposed. 
 
 8. μπαρούτη, powder. βόλων, ball. φούχτα, a hand. 
 χούφτα is another form of the word, μβ ταΙς φ., in hand- 
 fuls, in large quantities. 
 
 9. γλίγωρα (I suppose from ολίγος and ωρα), quickly. 
 
 10. ταμπούρια, piles of stones behind which the Greeks 
 were wont to fight. An account of their mode of fighting 
 is given in Cochrane's " Wanderings in Greece." μ€τ€ρίζιον, 
 an intrenchment. 
 
 11. σπαθί, a sword, τουφέκια, guns ; touphaiks, in Byron. 
 
 12. φθάνω, in Neo-Hellenic, as in N. T., and in later Greek 
 writers, has the signification of, to arrive at, to come. 
 
 15. λόγγοί, a forest ; hence Mesalonghi, — " in the midst of 
 the forest." 
 
 16. φωτιά, a fire ; but used as we do the word fire in mar- 
 tial language, — " under the enemy's fire." ' 
 
 17. νομάτους for ονομάτονς, individuals, persons, ονόματα 
 is used in the same way in N. T., Acts, i. 15 ; Eev. iii. 4 ; 
 xi. 13. 
 
 18. κομμάτων, a fragment. 
 
 20. /χτΓουλ., higher officers among the Turks. 
 
 21. σπάζω, to fly in pieces. 
 24. δρόμος, way, a street. 
 
 26. τσαμί, a mosque ; from which άτζαμης, one that does 
 not go to mosque, an ignorant person. 
 
 28. μονρτάται, infidel dogs, term of reproach, χάνω (from 
 χαόω, according to Scarlatos), to destroy, to lose ; χάνομαι, 
 to perish or be lost. 
 
 30. μαχμ., a Turkish coin. 
 
 32. οσον να, until. 
 
 34. πονγγιόν, a purse=500 piastres, δίνω or δίθω=δίδω/χ{. 
 
 35. χαλάω, to destroy, kiU. 
 
 Y 2 
 
216 
 
 NOTES. 
 
 36. σβύνω=σβ€νρυμι, as in Ν. Τ. χύνω=χ€ω. ντεβλίτι ; king- 
 dom. 
 
 37. σουβλί, stake, spit ; hence σουβλίζω, to impale. I 
 think Tricoupis is right in deriving it from οβελός. 
 
 38. ολόρθος, straight up, upright. χα/Αογβλάω, to smile 
 at. 
 
 41. καπετάν or καπετάνος, captain. 
 
 42. Ka-\pOvv from καίω, for καυσουν. 
 
 ΠΙ. 1. σάββατον, Saturday, κυριακη, Sunday. Βευτερα, 
 Monday. 
 
 2. TO ταχύ, in the morning, σώνω (σώζω), to save, to 
 cease, to be done, κρασί or κρασίον (literally, mixture), wine ; 
 so κράμα is used for wine in Justin's Apology, quoted in p. 
 12 of Daniel's Codex Liturg. Vol. iv. 
 
 3. πάγω, to go, ^υπά-γω. Another form of the verb is 
 πηγαίνω. 
 
 4. ξεύρω, I know. 
 
 5. στρατουλα, dim. from στράτα (via strata), a small 
 street, a bye-path, μονοπάτι, a solitary path, a bye-path. 
 
 6. ρημοκκλησάκι, from έρημος and εκκλησία, a soHtary small 
 chapel. 
 
 7. εξαδέλφια, belonging to cousins. 
 
 8. ξέχωρα, separated from others, apart, μηνα, like μη in 
 New Testament, asks a question. 
 
 15. μόν, μόνε=μόνον, Only, but. 
 
 17. περπατέω, ^Eolic form ; for περιπατεω. φεγγάρι, the 
 moon. 
 
 20. ημερονύκτι, a day and a night. 
 
 21. λαβώνω, to wound. 
 
 22. τζακίζω, to break. 
 
 23. εχθρόσκυλος, a hateful dog ; from σκυ\ίον (dim. σκυλά- 
 KLov), a dog. ατι, a swift horse. 
 
 24. γιαταγάνι. Yataghan is now an English word. 
 
 26. αδειάζω, to be free, to let free, to discharge, to fire. 
 
 27. εξαπλώνω, to unfold, to stretch down, κυττάζω, to 
 see, to survey curiously ; from κύπτω ; comp. παρακύπτω in 
 1 Pet. i. 12. 
 
 IV. μαλόνω {άμϊλλάω), to contend. 
 
 2. ρίχνω (ρίπτω), to cast down, to send down. 
 
 4. γυρίζω (γύρος), to turn round, also to return. 
 
 5. /3pe, a familiar mode of accosting, with somewhat of 
 contempt in it. Korais derives it from μωρε. 
 
 6. ξακουσμένος=εξ., heard of, renowned. 
 
 7. με χ., enjoy me. Κονιαργιά. The inhabitants of 
 Iconium originally, but employed to signify wicked and 
 cruel Turks in general ; so κονιάροι, &c. 
 
NOTES. 
 
 217 
 
 11. Ύ^ρολυμπος, old Olympus. 
 
 13. ραχούλα, elevated ground, a small hill, a rock ; dim. 
 
 from ράχη=ράχις. βρύσι {βρνω), a fountain. 
 
 14. yiardKLov (from διατάσσω), a rendezvous. 
 
 15. πβρνώ (ττεράω), to pass away. Kind lias nepv, which 
 he translates, " to return ;" but neither παίρνω nor π€ρνώ 
 has this meaning, " While the spring is passing away." 
 
 16. This line is ungrammatical, the verb γβμίζω actually 
 governing the nominative, " The mountains are filled with 
 klephts, and the quarters (Xi^epia) of the klephts with 
 slaves." This construction of γ€μίζω still prevails in the 
 vulgar dialect. 
 
 17. xp., golden-feathered, with golden, plumage. 
 
 19. κρούω, to beat ; (of the sun) to shine, κρους^κρού€ΐς. 
 
 20. ζζσταίνω, ζ€στάνω, ζ^στάζω, to make warm. νυχο- 
 TTobapov, nails of the toes, from ννχίθΡ=ονυξ, claw. 
 
 V. Τσοπάνης or τζομπάνης, a shepherd. The Charos is a 
 form of old Charon, who has kept his place firmly in the 
 superstitions of the Greeks. 
 
 2. ποχ is for όπου e^et ; so in v. 25, ποχω is for όπον €χω. 
 αντάρα, a storm, dim. άνταρονΧα, 
 
 3. ροβολάω, to go down, ίρροβολαγε is the imperf. Kind 
 says the γ is the ^olic digamma, without good reason, 
 though it is certainly similar. 
 
 4. φεσι, the red cap with blue tassels, worn by Albanians, 
 Turks, and other nations, γιαμπά, from άμπάς, a cloak. 
 στριμμβνον, from στρίφω or στρηφω=στρ€φω. The meaning 
 of the expression here is, that the shepherd throws his 
 cloak upon his shoulders, perhaps with the sleeves hanging 
 over in front, the rest behind, in a careless manner. 
 
 5. βιγλίζω (vigilo) to watch. 
 
 6. καρτ€ρω, to wait for. 
 
 7. κολωζ τον, well to him, welcome. 
 
 9. σπίτι (hospitium) a house. 
 
 10. ^\rωμί (ψωμάς) bread. 
 
 13. yia, merely an interjection here, παλβψομε from 
 πολώνω. σ€=€ΐς, in. 
 
 16. πιασθ, with middle force, they took hold of each other. 
 avyi], morning, κοντά, near. This word, as far as I know, 
 d oes not occur in ancient Greek ; but I find it in the name 
 of a place, Κοντοπορία, or. Short-cut ; Dr Smith's Diet, of 
 Geog., p. 201. γίώμα=γ€νμα, dinner, dinner-time, mid-day. 
 
 19. αδρανεί/, from δράσσω, a for e being quite common in 
 augment. Indeed, the Neo-H. is fond of α ; hence such 
 forms as προςκυνας for προςκυνεϊς, μήτρας for μζτρύς, &C. 
 
 20. βο-γψζω and βογγάω, to moan. 
 
 21. αφσζ=αφησε, leave me. 
 
218 
 
 NOTES. 
 
 22. σεργιανίζω, to go out a walk. 
 24, και χ, and it does not become her to be a widow. 
 26. ακονρος, unchpped. κά8ι (cadus) the vessel in which 
 the cheese is made. 
 
 VI. ίΚάφι, αΚάφιον^ and άΧαφίνα are all the same as eXa- 
 φος. It is almost needless to remark, that this poem is 
 aliegoricaL 
 
 5. ζερβά, on its left side. 
 
 6. γάργαρος, clear, limpid, pepov, water. This word 
 must have been a very old one, as we find it in the name 
 'Νηρεύζ. 
 
 11. κάμνω, to make (as in Homer), to do. " I have passed 
 twelve years." 
 
 12. απόχτησα, I obtained; from από and κτάομαι. This 
 neglect of the force of από is rather strange. It is very un- 
 usual in Hellenic, but occurs not unfrequently in Hellenis- 
 tic, as άφυπνόω, to fall asleep, Luke viii. 23 ; άφομοιώ, Heb. 
 vii. 3, also in Plutarch ; άπεχω, to have, to obtain, in Matt, 
 vi. 5, 16, Philem. 15. 
 
 14. ρίχνω, used absolutely, to fire, σκοτόνω or σκοτώνω, 
 to MU, a meaning which reminds one of the Homeric, " κατα 
 δ' οφθαλμών κεχυτ αχλυ'ί," and similar expressions. 
 
 VII. 5. σα'ίτενω (sagitta) to shoot an arrow, to throw a 
 dart. 
 
 6. μάννα, mother. 
 
 9. Κώστας, contraction for Constantinus. προβάΧΧω, to 
 propose ; here, neut., to advance. ΧαγκάΒι, a meadow, a 
 valley. 
 
 10. παιγνίΒίον, a plaything, a musical instrument. 
 12. πεθ€ρά=π€νθ€ρά. 
 
 14. κοννιάτος, brother-in-law. 
 
 1 5. κΧωτζιά, a kick. 
 
 16. βρίσκ€ί=€υρίσκ€ί. 7Γρωτο/ίάσΓορ?;?, master ; here, of the 
 builders of the tomb, μνημούρι, a tomb. 
 
 17. va ζήσης, by your life ; Tre is for etTre. 
 
 21. φθιάζω and φθιάνω, to make ready, to prepare, same 
 as φτιάζω. Korais derives the words from ευθύς ; ευθειάζω. 
 
 VIII. Goethe thought the description of Charon in this 
 song would be a capital subject for a painting. 
 
 1. βουρκώνω, to cover with dust or filth. Miiller trans- 
 lates here, — ^,"Why do the mountains stand in mourn- 
 
 times used as the ancients used αγε. άττ' εμπροστά, in 
 front. 
 
 mg I 
 
 »e IS some- 
 
NOTES. 
 
 219 
 
 6. ηαώότΓονλον (dim.), a child, σέλλα (sella), a saddle, 
 άραδιάω, to arrange. 
 
 8. κον€νω, to halt at a pla.ce for the night, χωρίον, a village. 
 
 9. λιθαρίζω, to throw stones. 
 
 10. λουλούδι, dim. λουλουδάκι, a flower. 
 13. ανδρόγυνα, husbands and wives. 
 
 IX. 5. σηκ, rise, from σηκω=σηκωνω. άφύντψ (hence 
 %&&Ώ.βΛ)^αυθ€ντψ, master ; an ancient meaning. 
 
 6. συντρ., our company ; a Hellenic word. 
 
 7. βμπορώ, I am able. 
 
 10. άργυροπβταλον, silver shoe of a horse. 
 
 13. άρματα, arms. 
 
 14. The gen. is strangely used here, — "that you may 
 bring them to my own people ;" and so in 16. 
 
 15. μαντνλι (mantile), a handkerchief, or such like. 
 
 X. The song of Demus ; not by Demus, but about him. 
 
 1. μάτια^ομμάτια, eyes, άμορφα, for εϋμορφα. 
 
 2. Ύραμμενα, Miiller translates, painted ; but the true 
 meaning seems to be, black, as though covered over with 
 ink. φρύδια is for 6φρύδια=6φρύς. 
 
 10. βιλαβτιον, a district or province. 
 
 XI. 1. ^βΎηκαν=€κβηκαν=€^€βησαν. αλογοί', a horse, Comp. 
 Constit. Apostol. Lib. ii, c. 57 ; and in Daniel, Cod. Lit. vol. 
 iv. p. 16. κλ€φταις is nom. pi. κατζίκι, a goat ; κατζικάκιον, 
 a kid. πάν€, they go. καϋμίνοζ-, oh, wretched mortal that 
 I am ! lit. burnt, but now used as an interjection expres- 
 sive of misery. So βάί is an interjection of misery. 
 
 2. καρδάρα, a vessel in which the milk is put ; a quarter 
 measure, probably connected with quartus. πηζω or πηγω^ 
 πη-γνυμι. φλογέρα, a flute. Hesychius gives the meaning 
 of φώτιγξ· φλόγιος αυλός. Scarlatos has a note on this word, 
 remarking that the ancients were ignorant of the various 
 kinds of wind instruments now used in Greece ; or if they 
 were not, they did not distinguish them. " We," he says, 
 " are forced to name them, not only φλαούτης (flute), and 
 κλαρινεττα (clarionet), which come from Europeans, but 
 ζουρνάς, μησκάλι, &c., which are peculiar to Asiatics." φλ. 
 is an Asiatic instrument. 
 
 3. λαγιαρνί, bell-wether, ασημένιο, silver (adj.) 
 
 4. κα\ νά, κ. τ. λ., — " Would that some one would." e^ap- 
 ματώνω, to disarm. 
 
 5. παναγία, the all-holy, ^, e., the virgin, παιδεύω, to chas- 
 tise, to punish, as in New T. va ψ.. Kind translates, — 
 " I will roast a lamb until it falls from the spit ;' " but I be- 
 lieve the right translation is, " I will roast a lamb [so large] 
 
220 
 
 NOTES. 
 
 that it shall fall from the spit." ayiopylov, of St George. 
 χορτάσω, I will sate myself. ξεφαντώνω, to feast, nom. 
 sing. pres. part. 
 
 XII. πνρ.^ ζθ. Kind says he does not understand the 
 exact meaning of these words, and gives a rather strange 
 translation. The words evidently mean, " laid the founda- 
 tion of its tower." The nest of the swallow is very like a 
 tower ; comp. Arist. H. A. ix. 7, who speaks of the σκψο- 
 πηγία της χίλιδόνος. 
 
 4. φλζβάρης, February. 
 
 6. τνουλίον, dim. πουλάκων, a bird, 
 
 7. κλωσσω, to brood, to hatch. 
 
 8. κοπάΒίον, a herd. 
 
 11. παγωτη, frost. 
 
 12. λάσπη pos, muddy. 
 
 13. πρίτζ, an interjection, march forward! 
 
 XIII. 1. άγώριον, an unmarried young man ; probably 
 connected with κόρος, dialectic forms of which are κούρος 
 and κώρος. 
 
 XIV. In Macedonia and Thessaly, when the country is 
 much in need of rain, children form processions and go 
 through the villages, headed by one of their number with a 
 garland όη its head. This child is called nepnepovva. 
 
 4. καματ€ρη, good for work. 
 
 5. μπάρα, a pool. 
 
 7. κούτσουρο, a vine-stock. καλάθ'*=κάλαθος. The mean- 
 ing is : May each vine-stock produce a basket- fuU of grapes ! 
 
 8. τα-γάριον, a sack or bag. 
 
 9. ytb. νά, in order that, σκάζω, to burst (with anger or 
 vexation), αλευράς, the miller, from akevpov, like λίταρας 
 from ψάρι. 
 
 10. ακριβά, dear, because he does not sell dearly ; be- 
 cause his prices are not high. 
 
 XV. Ναννάρισμα, luUaby ; said to be derived from a con- 
 traction of Ιωάννης, expressive of affection, like the Scotch 
 Johnikie, Jockie. 
 
 1. " Do take it (the child) from me. I will place three 
 watching places for him : three watching places will there ' 
 be, and three watchers in them." βίγλαι = vigilse. 
 
 3. βάλλω is simply, I put, as it is often used in the New 
 Testament. 
 
 4. Kvp for κύριος, and equivalent to our Mr. 
 
 5. βασίλζύω signifies, when apphed to the sun, to set, 
 7. The mother of Boreas speaks to him. 
 
 9. αυγερινός, the morning star. 
 12. κούζ/ί α cunse. 
 
NOTES. 
 
 221 
 
 Neo-Hellenic Poems. 
 
 Khigas. — I. βονρνο9, a Homeric word, means now a war- 
 song. This song was translated by Byron. 
 
 2. κόκκαλον, a bone. ίπταΚοφον is Constantinople. 
 
 3. ξύπνησαν, awake, from ^ξυπνω, to awake. 
 
 4. TravToreivos, an adjective formed from πάντοτ€, and per- 
 haps should be written παντοτινός, unceasing, everlasting. 
 ξξακονστός, celebrated ; occurs in Hellenic, but not exactly 
 in the same sense. 
 
 4. βουτώ, to dip, plunge, dive, 
 
 Π. 3. σπηλίά=σπηλαιον, ' 
 
 4. σκλαβιά, slavery. 
 
 5. άφίνω=άφίημι, 
 
 10. στοχάζομαι (in a sense slightly different froni the 
 ancient), to think, to consider. ψένω, fr-om £\//'€ω=€·ψ·ω, 
 to boil, to roast. 
 
 16. καθρέπτης, a mirror. 
 
 21. eXa (imperative of ίλαννω), and eXare=eX^e, eX^ere. 
 
 23. προκομμένος, instructed. 
 
 24. ορισμός, a command. ^πονμ=εΙπονμεν=€ΐπώμ€ν. 
 
 33. πλανβθώ, for πλανηθώ, from πλανάω. 
 
 34. τάξιμον, VOW, solemn promise. 
 51. οφικιάλος (official), an officer. 
 54 φούντα, tassel. 
 
 56. σφαλιστά, secured ; from ασφαλίζω. 
 
 57. καπλάνιον, a tiger. 
 
 58. ξεφτεριον, a vulture ; seems to come from εκ and 
 πτερόν, the bird that plucks the wing off others. 
 
 62. χαμός, destruction ; from χάνω. 
 
 65. άσδεριον, dragon, drake, kite. 
 
 69. άρμά8α, army, or navy. 
 
 76. αστροπελέκι, thunder, or hghtning. 
 
 80. τόπιον, cannon. 
 
 91. γλυτώνω (from εκλΰω), to free. 
 
 Christopoulos. — I. 10, "And even into the eternal re- 
 gions below the earth thou," &c. 
 
 17. καταντώ, to happen, to become ; nearly the same as 
 
 γίγνομαι. 
 
 18. θλί\ΐΑη=θλί\Ιλΐς ; so in next, λεξαις=λεζ€ΐς. 
 
 11. j3apeXXa,barrel. 
 4. τουκάκου, in vain. 
 
 13. πρασινίζω (from the ancient πράσινος)^ to become 
 green. 
 
 17. καλαμάρι, ink-bottle. 
 
222 
 
 NOTES. 
 
 18. κανάτα, cup, brimmer. κονΒυλι, pen. κροντήρι, a 
 large vessel, a wine cooler. Scarlatos gives this as an English 
 word; but it evidently comes from e/c and ρβω, just as 
 κρουνός. 
 
 20. γαβάθα, a goblet. Scarlatos again calls this an English 
 word, as if every drinking name belonged to them, κανάτα 
 is a two-pint measure, γαβάθα, a large vessel from which 
 the seller draws his wine. 
 
 24 τύλος is the bung-hole of the cask. 
 
 Tantalides. 
 
 2. €βΎάζτ)ς=€βγάνω=€κβάΧλω. 
 
 3. τρ^Κλαίνομαι. I become mad. πρωτεινός or πρωτι- 
 νός, belonging to the former times, an ancient, old-fashioned. 
 άλ\άζω=άλ\άσσω, to change. 
 
 4. βασιΚΐΐα, kingdoms. 
 
 Ypsilanti. — 4. φωλιά, a nest, φωλεός, in New Testa- 
 ment, is used for a fox's burrow. 
 
 13. βγλυκοζονσα, (from γλυκύς and ^άω), I lived happily. 
 16. τΐουρνο κα\ βρά8υ, early and late. 
 
 19. γ^ράκι^ίβραξ. 
 
 22. καταρημάζω (βρημος), to make desolate. 
 
 24. ταίρι, friends ; from έταΊρος. 
 
 25, κουρασμένος, wearied. 
 
 A translation of this very touching poem will be found 
 in the North British Review for November 1853. 
 
 Alex. Soutsos. — This song is taken from his "Εξόριστος, 
 a novel. 
 
 1. ολοΐνα, continually, always. K' iv ω γύρω, "and while 
 around me I observe nature mourning." 
 
 2. The first two lines seem to be suggested by Byron, 
 Childe Harold, Canto iii. 22. 
 
 3. τΓβθάνι), from άποθάνω^άποθνήσκω. Last line ; " Was I 
 loved 1 That is enough for me." Comp. Schiller's "Ich habe 
 gelebt und geliebet." 
 
 Eangavis. — 1. βράχος, a rock, precipice. π€φτω=πίπτω. 
 ξεσπαθόνω, to draw the sword. 
 
 4. βοΐζω, to buzz, whizz, τρομάρα, fear. 
 
 5. τραγουΒβω or τραγωδεω, to sing; hence τραγούδι, a 
 song. 
 
 Perdicaris.— λβιβάδί, a meadow. 
 
 7. λησμονάω, to forget. 
 
 12. ττροςπαΘβω, to endeavour, attempt. 
 
 Helena. — ηρεμία is sometimes written ερημιά. 
 9. ηλιακόν, a balcony. 
 
NOTES. 
 
 223 
 
 GENERAL EEMARK. 
 
 Throughout the whole of these notes, I have been much 
 indebted to two works by Enghsh scholars, — the Lexicon 
 of Liddel and Scott, and the Grammar of Jelf. The Lexi- 
 con the student will find contains all the pecuhar words 
 and forms not mentioned in my notes ; for the writers 
 have thoroughly studied the Lyric poets. This can be said 
 of no other English Greek Lexicon that I know ; and, in- 
 deed, Liddel and Scott have produced a work honourable 
 to Enghsh scholarship, and accurate to a wonderful degree ; 
 so much so, that, while it would be easy to point out hun- 
 dreds of mistakes in other books of a similar nature, I 
 know only of one or two in this (on άπαρενθυμητως, Μ. 
 Anton, and οΙκόσιτος in Babrius), and these very pardon- 
 able. I have referred to Jelf s first-rate Grammar rather 
 than to the Persons or Walckenaers who originally discussed 
 the points of syntax alluded to. This saves space, and is 
 really as profitable. 
 
 Bergk's edition of the Lyric poets is the one to which 
 my references are made. 
 
 EREATA IN NOTES. 
 
 In p. 180, in vii. 3 and 17, destroy the period after reXearj, 
 
 In p. 185, in v. 425, the passage from Ecclesiastes should be sepa- 
 rated from the Grreek verses. 
 
 In p. 186, in v. 15 of Alexander, read Phobii. 
 
 In the note on Grinagoras, p. 188, χ^ρων must be written, or the 
 adjective placed in the dual. 
 
 In note on v. 58 of Simonides, p. 193, correct the accent on Trepi- 
 Tpep,eL. 
 
 In the scolion 7, p. 209, insert " the" before mind," 
 
 FINIS. 
 
 BALLANTYNE, PRINTER, EDINBURGH. 
 
GETTY RESEARCH INSTITUTE 
 
 iliiill 
 
 3 3125 01421 3165