iiiiiiii 
 

 
 ■ν 
 
 οί• - « » "ft 
 
 
 5 ^> 
 
 ο ; 
 
 & ΌΉΌ 9 -ς, 
 
 Λ ν "Λ 
 
 
 •a -is- *<W^> * 
 
 
 V<V 
 
 ^CV 
 
 ^ 
 
 *bv* 
 
 
 Γ «. "•• ^ 
 
 -> 
 
 ν ν 
 
 ν•;' 
 
 
 4•°^ 
 
 "'V V'••- 
 
 ^ 
 
 ^o< 
 
 ^ ^ 
 
 Λ ν * 
 
 
 *" . 
 
 ^^ 
 
 

 
 £τ. 
 
 "> 
 
 
 % *•'■■• *° ^ ° w0 <* 
 
 .6* & * we * *o. 
 
 Λ 
 
 ^X^J 
 
 Ν Ο 
 
 
 
 
 Sim*?' *# 
 
 ϊτ>* 
 
NEW AND COMPLETE 
 
 GREEK GRADITS, 
 
 POETICAL LEXICON OF THE GREEK 
 LANGUAGE : 
 
 WITH 
 
 A LATIN AND ENGLISH TRANSLATION; 
 
 AN ENGLISH-GKREEK VOCABULARY; 
 
 AND 
 
 A TEEATISE 
 
 ON SOME OF THE PRINCIPAL RULES FOR ASCERTAINING 
 
 THE QUANTITY OF SYLLABLES, 
 
 AND ON THE MOST POPULAR GREEK METRES. 
 
 \ BY 
 
 EDWARD MALTBY, D.D. F.R.S. RS.A. 
 
 NOW BISHOP OF DURHAM. 
 
 THIRD EDITION. 
 
 LONDON: 
 
 LONGMAN, BROWN, AND CO.; F. AND J. RIVINGTON ; E. WILLIAMS; HAMILTON, ADAMS, 
 AND CO.; SIMPKIN, MARSHALL, AND CO.; WHITTAKER AND CO.; E. HODGSON; 
 T. AND W. BOONE; BIGG AND SON; HOULSTON AND STONEMAN ; H. G. BOHN; 
 C. DOLMAN.— CAMBRIDGE: J. DEIGHTON. 
 
 1850. 
 
^ 
 
 Ϋ^ 
 
 \ 
 
 φ° 
 
 LONDON : 
 
 gilbert & rivington, printers, 
 st. John's square. 
 
 
TO HIS ROYAL HIGHNESS 
 
 WILLIAM FREDERICK, DUKE OF GLOUCESTER, 
 
 CHANCELLOR OF THE UNIVERSITY OF CAMBRIDGE, 
 
 ESPECIALLY DESIGNED FOR THE BENEFIT OF CLASSICAL SCHOOLS, 
 
 AND OF THE YOUNGER STUDENTS IN OUR UNIVERSITIES; 
 
 IN RESPECTFUL ACKNOWLEDGMENT OF THE ZEALOUS ATTACHMENT, 
 
 which HIS ROYAL HIGHNESS has ever manifested 
 
 TOWARDS THAT SEAT OF RELIGION AND SCIENCE, 
 
 MORE PECULIARLY UNDER HIS CARE ; 
 
 WITH A GRATEFUL SENSE OF THE PERSONAL KINDNESS, 
 
 WHICH HE HAS EXPERIENCED 
 
 SINCE THE DAY, 
 
 ON WHICH HE RECITED HIS FIRST PRIZE COMPOSITIONS, 
 
 and on which HIS ROYAL HIGHNESS took HIS first degree ; 
 
 IS inscribed 
 
 by his royal highness' much obliged, 
 
 most faithful and devoted servant, 
 
 EDWARD MALTBY. 
 
 1830. 
 
PREFACE. 
 
 The G-reek Poetical Lexicon, now presented to the public, is founded 
 upon the last improved edition of Morell's Thesaurus ; but with so 
 much alteration of arrangement and addition of matter, as to have occa- 
 sioned the labour, if it may not claim the merit, of a Work entirely new. 
 
 It was thought desirable by the Proprietors to diminish the extent 
 and expense of the Thesaurus, so as to render it accessible to the less 
 wealthy ; and to add an English, as well as Latin, translation, for the 
 benefit of the young and less informed. I was requested to undertake 
 the work ; and, I own, engaged in it with some reluctance ; because, in 
 addition to the pressure of professional engagements and studies, it 
 threatened a very serious amount of labour. However, I have now spared 
 no pains to accomplish the ends in view ; and, while the size of the book 
 has been greatly diminished, the utmost care has been taken to condense 
 into a small compass as much real information as possible. Above all, 
 it has been my aim, so far as the limits of my design would permit, to 
 make the quotations complete in metre or in meaning. 
 
 In the English part, I have found valuable assistance from the 
 Lexicon of Dr. Donnegan ; and I am bound to express my opinion that 
 his publication will be found an important acquisition to such of our 
 countrymen, as are desirous of gaining a knowledge of the Greek lan- 
 guage. 
 
 If more full information be desired upon any matter contained in 
 the following Work, it will generally be found in the last edition of 
 Morell ; a copy of which, I presume, is possessed by every Head of a 
 Classical School. 
 
 Ε. M. 
 
ADVERTISEMENT TO THE SECOND EDITION. 
 
 Another impression of this Work having been called for, I could not 
 superintend the press with that regularity which was required. The 
 Public, however, will have no reason for regret on that account, as the 
 Proprietors have found a Corrector in Mr. Grabham, of the British 
 Museum, who appears to have executed his task with very creditable 
 skill and diligence. Some errors of the former Edition have been care- 
 fully removed ; and it is hoped that the Work may continue to prove 
 an useful auxiliary to Students and Composers of Greek verse. 
 
 E. DUNELM. 
 
 Auckland Castle, Sept. ljth, 1840. 
 
 ADVERTISEMENT TO THE THIPvD EDITION. 
 
 In this Edition the Vocabulary has been considerably increased, and a 
 
 List of Proper Names added. 
 
 J. G. 
 
 August 1, 1350. 
 
A TREATISE 
 
 ON SOME OF THE 
 
 PRINCIPAL RULES FOR ASCERTAINING THE QUANTITY OF SYLLABLES 
 AND ON THE MOST POPULAR GREEK METRES. 
 
 CHAPTER I. 
 
 RULES FOE DETERMINING THE QUANTITY OF GREEK SYLLABLES, 
 
 Geeater facility, in determining the quantity of syllables and in scanning, appears to 
 be afforded to the reader of Greek than of Latin verse, by the use of long as well as 
 short vowels, ε, η, ο, ω, — by the existence of three double letters, ζ, ξ, φ, which are 
 respectively equivalent to δσ, κσ, πσ, — and by the rejection of supernumerary vowels 
 by the Apostrophus. 
 
 These advantages however are counterbalanced by the manner, in which the practice 
 of different countries, different ages, and even different styles of writing in the same 
 country and age, has affected the pronunciation of the same syllable. Thus, the quan- 
 tity of syllables in an Ionic writer varies materially from that of the Attic, and the 
 Doric from both. The later writers of Greek Poetry, the writers of the Anthology 
 more particularly, exhibit a very different and less correct method of pronouncing syl• 
 lables than those of earlier ages ; and a writer of the Old Comedy at Athens was bound 
 by severer laws in the quantity of syllables j while he was less restrained in the choice of 
 his feet ; than his brother Poet who wrote Tragedy. For example ; 
 
 The verbs τίνω, φθάνω, φθίνω, with the adjective, καλός, have the first syllable in- 
 variably long in Homer ; short in the Attic writers 1 . On the contrary; the penultimate 
 of all comparatives in ίων is short in the Ionic as well as Doric dialect ; but long in Attic. 
 The second syllable in φαρμακός 2 , and the first in 6ψις and κλίω appear to have been 
 used long by some Ionic writers, in contradiction to the practice of other dialects. 
 The Dorians also have some laws peculiar to themselves. With them, accusative cases 
 plural from nominatives in τ/ς, η, and ος, end in the short terminations άς 3 and oc, instead 
 of ας and ονς, according to the more usual practice of the language. Again, other dia- 
 lects shorten the final α in the accusat. sing, from nominatives in ενς, the Attics almost in- 
 variably make it long. 
 
 Moreover, the gravity of Heroic verse in early and purer ages, seldom permitted a 
 vowel to be short, in cases where the law of the old Attic Comedy strictly required, and 
 
 1 See Clarke on II. B. 43. 3 They shortened also the termination of 
 
 2 See Gaisford's Hephsestion, not. p. 254. the 1 aor. part. act. νοήσας, ττρά'ίας, accord- 
 In pp. 253, 256. we observe the following ing to Greg, de dialect. Dor. § cxlix. The 
 Scazon Iambics : ancient reading- therefore of Hes. Θαη 321. 
 
 ην αυτόν όφις {Ι. όπφις) άντικνημιον caicy referred to by Draco Stratonic. may have 
 (/. SaKvy.J been the correct one, οησας άλνκτοττίε^σι — 
 
 άνήρ Νίνος ης έγενεθ\ ως εγώ κλϊω. instead of the present text, c~: n 
 
νίϋ TREATISE ON SOME RULES FOR ASCERTAINING [cH. I. 
 
 the severity even of Tragedy alloioed, that it should be short. I allude to the shortening 
 of vowels in certain positions by the Attic Dramatic writers ; a subject to which Her- 
 mann has referred, and which he has treated with great learning and skill in his Disser- 
 tation upon the Age of the Writer of the Argonaulica, ascribed to Orpheus. (See pagg. 
 755— 7G4.) 
 
 These cases, however, with others in which vowels become long, will be best under- 
 stood, if we proceed to state the canons, or rules, which the learned Mr. Dawes laid 
 down for the more accurate understanding of this part of Greek Poetry. 
 
 CANON I. 
 
 Vocalis brevis ante vel tenues quas vocant consonantes π, κ, τ, vel adspiratas φ, χ, θ, 
 sequente quavis liquida, uti et ante medias β, γ, δ, sequente ρ, syllabam brevem perpetuo 
 claudit. 
 
 " A short vowel, before the smooth consonants π, κ, τ, or the aspirates φ, χ, θ, followed 
 by any of the liquids λ, μ, ν, ρ, — also, before the middle letters, β, γ, δ, but followed, by 
 ρ only, — remains necessarily short." 
 
 It. must be carefully observed that this rule applies to the Comic writers only ; and, 
 among them, more especially to those of the Old Comedy ; by whom it is observed 
 with scrupulous exactness 1 . The Tragic writers do not adhere to it rigidly; nor, per- 
 haps, those of the Middle Comedy; but the writers of the New appear to neglect it 
 altogether. 
 
 CANON II. 
 
 Vocalis brevis, ante consonantes medias β, γ, δ, sequente quavis liquida prceter unicam 
 p, syllabam brevem nunquam terminal, sed sequentium consonarum ope longam semper 
 constituit. 
 
 " A short vowel, placed before any of the middle letters, /3, γ, δ, and followed, by any 
 other liquid, excepting p, is thereby rendered invariably long." 
 
 This rule is intended to apply to every species of Poetry ; and certainly is correct in 
 a great majority of instances. Still it is not universally true. It is violated, as Porson 2 
 has observed, by iEschylus, Sophocles, Aristophanes ; seldom, if ever, by Euripides. For 
 some exceptions which have been noticed ; and for the quantities of penultimate syllables 
 in genitives from κέρας, κρέας, φρέαρ, of verbs in νω, and of the final syllables of substantives 
 in ua and ια, and also in oia, I must refer my Readers to the concluding chapters of the 
 Metrical Treatise in my last edition of Morell. 
 
 1 Some exceptions indeed there are, but a rule, which, if he had been content with 
 so few, or so satisfactorily accounted for ; calling it general instead of universal, is 
 as occurring in Proper Names, or in an ex- perfectly right, that a syllable is long, in 
 pression adopted from Homer or some which the middle consonants, β, γ, δ, and 
 Tragic Poet ; that it may be looked upon as liquids except ρ meet. But several pas- 
 an invariable law of the Ancient Comic sages as well as the following, contradict 
 Drama. See Porson's Preface to Hecuba, this rule. GEd. T. 717. παιδος δϊ βλαστάς 
 pag. lvi. and the Treatise, prefixed to the — Elect. 440. πασών ϊβλαστε. These pas- 
 last edition of Morell's Thesaurus, pp. xxx. sages may be reduced to Dawes' Canon by 
 lviii. transposition. But they will lose all their 
 
 2 See his note on Hecub. 302. Also his energy by the reduction. See Brunck's 
 letter to Mr. Dalzel, Mus. Crit. V. I. p. note on Philoct. 222. 
 
 330. in which he says, " Dawes lays down 
 
CH. II.] 
 
 THE QUANTITY OF GREEK SYLLABLES. ETC. 
 
 CHAPTER II. 
 
 NAMES OF FEET. REQUISITES IN SCANNING GREEK VERSE. 
 
 Pyrrhichius 
 Spondeus 
 Iambus 
 Trochaeus 
 
 Tribrachys 
 
 Molossus 
 
 Dactylus 
 
 Anapaestus 
 
 Bacchius 
 
 Antibacchius v. 
 
 Palirabacchius 
 
 Amphibrachys 
 
 Amphimacer v. 
 
 Creticus 
 
 θεός. 
 
 Proceleusmaticus 
 
 ψυχή. 
 
 Dispondeus 
 
 θεα. 
 
 Diiambus 
 
 σώμα. 
 
 Ditrochaeus 
 
 
 Choriambus 
 
 πόλεμος. 
 
 Antispastus 
 
 ευχωλη. 
 
 Ionicus a majore 
 
 σώματα. 
 
 Ionicus a minore 
 
 βασιλεύς. 
 
 Paeon primus 
 
 ανασσει. 
 
 secundus 
 
 μαντενμα. 
 
 tertius 
 
 quartus 
 
 θάλασσα. 
 
 Epitritus primus 
 
 δεσπότης. 
 
 tertius 
 
 
 quartus 
 
 πολέμιος. 
 
 συνδουλευσω. 
 
 επιστάτης. 
 
 δυστύχημα 
 
 σωφροσύνη. 
 
 αμάρτημα. 
 
 κοσμήτορα. 
 
 αγορεύεις. 
 
 αστρολόγος. 
 
 ανάξιος. 
 
 αναδημα. 
 
 θεογενης. 
 
 νπουργησας. 
 
 ανδροφοντης. 
 
 ευρυσθενης. 
 
 λωβητηρα. 
 
 Note. — A combination of two feet of the same kind is called a Syzygia. Three simple 
 feet, or the half of a Trimeter, scanned by the dipodia, is Hemiolius, from ήμισυς and 
 •όλος. 
 
 Three things are to be considered in the scansion of Greek verse ; 
 
 1st. The name of the measure. 
 
 2dly. The dimension of a verse, according to the greater or less number of Metres. 
 
 3dly. The exact state of a verse in reference to the completeness of its Metres. 
 
 1st. The name of any measure is usually taken from the prevailing• foot ; as Dactylic, 
 Iambic, Trochaic ; — sometimes from the Winter, who invented or frequently used it ; 
 as Alcaic, Sapphic, Pherecratean ; - sometimes from the occasions on which it was em- 
 ployed ; as Ithyphallic, used in processions of Bacchanals ; Adonic, in such as were in 
 honour of Adonis ; Prosodiac, because sung in a πρόσοδος, or approach to the altar of 
 any divinity with religious rites ; or lastly, Elegiac, from its supposed adaptation to 
 compositions of a plaintive kind. 
 
 2dly. A verse is measured by the Monopodia or Dipodia. When one foot only is 
 taken at a time, as in Dactylic verse, and in compounded feet, as Ionics, Choriambics, 
 &c. it is scanned by the Monopodia, and one foot constitutes a Metre. When two feet 
 at a time are taken; as in Iambic, Trochaic, and Anapcestic ; the verse is scanned by 
 the Dipodia, and two feet constitute a Metre. Thus the Heroic verse, which consists 
 of six feet, is called Hexameter ; but the Iambic verse of Dialogue, though equally com- 
 posed of six feet, is called only Trimeter. We have then the names, Monometer, Di- 
 
χ HEROIC VERSE. [ell. HI. 
 
 meter, Trimeter, Tetrameter, Pentameter, &c. according as the verse consists of 1, 2, 
 3, 4, 5, Metres. 
 
 3dly. A verse with its Metres complete is called Acatalectic, άκατάληκτος, i. e. not 
 having an abrupt termination. 
 
 If it wants one syllable, it is Catalectic, καταληκτικός. 
 
 If it wants two to complete a Metre, it is Β rachy catalectic, βραχνκατάληκτος. 
 
 If it has a syllable beyond a complete Metre, it is Hyper catalectic, νπερκατ άληκτος, 
 or, as some say it should be called, υπερακατάληκτος, i. e. going beyond Acatalectic. 
 
 CHAPTER III. 
 
 HEROIC VERSE. DIGAMMA. ICTUS METRICUS. 
 
 The verse called Heroic, because it is used by Epic poets who celebrate the exploits 
 of Heroes, is Dactylic Hexameter; admitting• in the first four feet, or places, dactyls 
 and spondees indifferently ; but requiring•, as a general law, that the fifth foot should be 
 a dactyl ; and, as an invariable one, that the sixth should be a spondee, or trochee, which 
 is in that case equivalent to a spondee, because the last syllable of all verses, except 
 Dimeters, is considered common. 
 
 αλλά κακώς άφίει, κρατερον d' επί μνθον ετελλε' 
 
 μη σε, γερον, κο'ΐλησιν εγώ παρά νηνσι κιχε'ιω. II. Α. 25. 
 
 - w τ Ί -„ τ « .,- „ .,- 
 
 In the first of these verses, a syllable is cut off from the rest of the word, at the end 
 of two feet and a half, or the fifth half foot : άλλα κα\κώς άφί\ει. The syllable so cut 
 off, (in Latin ca?sa,) is said to form a Ccesura ; and, being at the end of the fifth half of 
 a foot, is called πενθημψερής, from πέντε, five, and ήμισυς, half Hence the Penthemimer 
 Ccesura. In the next verse, the csesura falls in a different place : μή σε, γε\ρον, κοί\λησιν 
 *|γώ. The syllable γω forms the seventh half of a foot, and the Ccesura is εφθημιμερής, 
 Hephthemimer, from επτά, seven. The Penthemimer Ccesura prevails in other species 
 of verse, as well as the Heroic; for instance, in the Elegiac (which indeed consists of 
 two Dactylic Penthemimers) and in the Trochaic. Both Caesuras occur in Iambic 
 verse ; but the Hephthemimer rarely in the Trochaic Tetrameter Catalectic, on ac- 
 count of the peculiar construction of that verse in Tragedy. 
 
 As a general rule, the fifth foot of Heroic verse should be a dactyl. The spondee is 
 however found occasionally in Greek ; in Latin too, but more rarely. 
 
 οννεκα τον Χρνσην ήτ'ιμησ ήρητήρα. 11. Α. 11. 
 
 ". 7 r , Ί " Τ Ί Υ)' "" 
 
 οι ίέ πανημ'εριοι μολπφ θεον ιλάσκοντο. ib. 472. 
 
 ■ ν Τ W T " Ι" ~ι- " r - 
 
 εκ μεν Κρηταων γένος εύχομαι ενρειαων. Od. ξ. 199. 
 
 • " Γ Τ " ι- - -ρ τ 
 
 Saxa per et scopulos et depressas convalles. Geo. 3. 276. 
 
 " v Ί" " Τ " Γ Ί" "I" ■ 
 
 Cornua velatarum obvertimus antennarum. ^In. 3. 549. 
 
CH. III.] THE DIGAMMA. 
 
 XI 
 
 The last of these verses, Greek as well as Latin, resembles in structure that jingling 
 measure which was affected by the Monks of old time, and was therefore called Monk- 
 ish, or Leonine, from Leo, a writer of the 12th Century Κ Its peculiarity consists in 
 the rhyme formed between the middle and end of the verse ; and, when used sparingly, 
 and with due attention to the harmony of the component syllables, adds grace to the 
 versification. But when a series consists wholly of such jingling lines, as a Cloister 
 produced in the darker ages, they are monotonous, uncouth, and tiresome. 
 
 It is unnecessary perhaps to mention any other species of Dactylic Hexameter verse, 
 except it be the Bucolic, or Pastoral. The peculiar grace of it consists in having a 
 dactyl to conclude a word at the end of the fourth foot. If a sentence be completed, 
 and a pause ensues, the charm is heightened. 
 
 και δη μάν άπίοιο πεπαίτερος' αϊ δε γυναίκες. Theoc. 7. 120. 
 - -J- „ „ r Ί -„ Ί . - . τ . 
 
 Namque erit ille mihi semper deus : illius aram. Virg. Eel. 1. 7. 
 
 - Τ M Τ " 1 " ww h~ "Ί" 
 
 Valckenaer appears to have been the first to mark this peculiar structure. He in- 
 ? forms us, that the first vii Idylls of Theocritus with x, xi. contain 927 lines, of which 
 ; :not less than 711 correspond to the rule. Virgil's Eclogues consist of 830 lines ; but 
 S of these only 232 conform to the Bucolic model. 
 
 I must not, however, conclude the subject of Heroic verse, without adverting to some 
 peculiarities in the quantity of syllables, which appear in the writings of Homer, and 
 which are to be explained by two principles. Of the one partial traces are to be found 
 in some Lyric and Heroic Greek writers : the other operates in Latin as well as Greek. 
 The first is the Digamma ; the other, Ictus Metricus or Arsis 2 , the stress or elevation 
 of voice, in pronouncing certain syllables in a verse. 
 
 1. The Digamma. Every reader of Homer must have perceived numerous instances 
 in which short vowels and short syllables are used as long. So many of these anomalies 
 
 1 are to be explained by the aid of the two principles alluded to, that we may now con- 
 sider the great problem, which so long perplexed Scholars about these deviations from 
 
 <] ordinary practice, as in a great degree, if not completely, solved. And, first, we will 
 
 • consider the use of the Digamma ; for the discovery of which we are indebted to the 
 sagacity of Dr. Bentley. This great Scholar observed that certain words, as άναξ, 
 
 ' άνάσσω, άστυ, έπος, είπον, Ισος, ε'ίκελος, είκώς, έκαστος, εκητι, εκών, εσθής, etc. with the 
 pronouns οϊ, ε, ον, allowed a preceding short syllable, ending in a vowel, not to be cut 
 off; or, ending in a consonant, to become long. He concluded that the words, before 
 which this deviation from the usual rules of quantity took place, although beginning 
 with a vowel, must have been pronounced at least, if not written, as if beginning with 
 a consonant. He recollected that some ancient Grammarians mentioned a letter, as 
 more particularly used by the iEolians, or most ancient Greeks ; and that its existence 
 
 1 See Harris' Philological Enquiries, pag. utility, whether by arsis be meant the rais- 
 
 462. A humorous application of this spe- ing of the voice, or of the foot, in measuring 
 
 cies of verse was made by Parnell ; who the cadence of a verse. Either way, it ap- 
 
 translated into it a portion of Pope's Rape plies to the syllable, or part of the foot, 
 
 of the Lock, before it was published, and upon which stress is laid. The opposite to 
 
 pretended it was a plagiarism. See his arsis is thesis, the depression of voice or 
 
 Works, and Life by Goldsmith. foot ; or that part, upon which stress is 
 
 2 It is a question of more curiosity than not laid. 
 
 a2 
 
xii ICTUS metricus. [ CH • ΙΠ • 
 
 might be traced in the changes which some Latin words, derived from the iEolic Greek, 
 had undergone; as οίνος, vinum, ϊς, vis, οίκος, vicus, ήρ, ver. The letter alluded to; 
 which from its form has the name of digamma, or double gamma, F Ρ ; is yet to be seen 
 in some ancient coins and inscriptions ; and it supplies the data, for resolving the cases 
 of metrical difficulty, where the lengthening of a short syllable uniformly takes place 
 before particular words. Let us examine some of the instances, which are found at the 
 very opening of the Iliad. Άτρείδης τε, άναξ ανδρών — Α. 7. — Άγαμέμνονι ηνδανε θυμψ. 
 24. Άπόλλωνι άνακτι — 36. — 6 δ' ή'ίε νυκτι εοικώς. 47. θαρσήσας μάλα, είπε — 85. πίμ- 
 πλαντ', οσσε δέ οι πνρι λαμπετόωντι είκτην. 104. In all these cases, according to the 
 practice of the language in days of Attic purity, the short vowel ought to have been 
 elided before aval•,, $c. But write Ραναζ, $c. or fancy the words pronounced \ναναζ, 
 λνηνδανε, νεποικως, νειπε, wot, and all the difficulty will vanish. 
 
 For fuller information upon this subject, and for a list of digammated words, consult 
 
 Heyne's Excursus ii. iii. iv. on Iliad T. Tom. vii. pp. 708, sqq. and The Imperial Review, 
 
 Vol. 2. p. 533. 
 
 2. Ictus Metricus. There are, however, cases of syllables, not merely at the end, but 
 in the beginning and middle of words, where the digamma cannot operate, and which 
 must be accounted for in a different manner ; e. g. at the end : 
 
 οντε θεοϊς, ε'ίπερ τις έτι νυν δαίννται ενφρων. II. Ο. 99. 
 ο'ί τε κυβερνάται, και έχον οίήϊα νηών. Τ. 43. 
 εγχει ερειδομενώ. ετι γαρ έχον έλκεα Χνγρά. ib. 49. 
 
 at the beginning and end ; φΊλε κασιγνητέ, κόμισαί τε με — Ε. 359. 
 
 in the middle; και τα μεν εττταχα πάντα διεμοιράτο δαίζων. Od. ξ. 434. 
 
 Upon what principle are we to explain such violations of quantity as these ? 
 
 We should be prepared to expect in the writings of Homer, reaching so far beyond 
 all 1 other Greek poets, many anomalies from succeeding practice. And it should 
 rather be matter of congratulation that we can account for so many of these seeming 
 irregularities, than of complaint that we cannot account for all. In scanning any 
 verse, the voice naturally rests longer upon the place where a long syllable is necessary, 
 than where it may be dispensed with. In the Heroic verse, we lay greater stress upon 
 the long syllable of the dactyl, and pause more deliberately, than upon either of the 
 short ones. The same preference is naturally given to the first syllable of the spondee, 
 which is equally long as in a dactyl ; and we pause upon it longer than we do upon 
 the second, which corresponds to the short syllables. We cannot pretend to know 
 any thing about the way in which the contemporaries of Homer pronounced poetry. 
 But, where so much was left to recitation, it is probable the difference between long 
 and short syllables, or those which occupied respectively the places of long and short, 
 would be more marked than at a subsequent age, when refinement might moderate the 
 vehemence of intonation, and the readier access to writing superseded the necessity 
 of reciting. Certain, however, it is, that when we perceive short syllables lengthened, 
 and cannot have recourse to the aid of a digamma, we find that they occupy the long 
 place of the dactyl. We therefore account for the temporary elongation by consider- 
 ing the place which they occupy in the verse ; and we call it the effect of Ictus Metri- 
 cus, or Arsis. Upon this simple principle, then, the greater part of those metrical 
 
 1 The age of Hesiod is uncertain ; but it surely cannot reach that of Homer. 
 
CH. IV.] IAMBIC VERSE. XlU 
 
 phenomena, which have so much perplexed the Commentators of Homer, will be 
 found to receive a satisfactory explanation. 
 
 αύτάρ επειτ αύτοϊσι βέλος εχεπευκες εφιε'ις. II. Α. 51. 
 
 The syllable λος is here made long, although short in itself, because it occupies the 
 'first, or long, place of the dactyl. For the very same reason, the first syllable of δια 
 becomes long in the first of the following verses, although it be short, as elsewhere, in 
 the second. 
 
 δΤά μεν άσπίδος ήλθε φαεινής δβριμον εγχος, 
 
 καΐ δΐά θώρηκος πολυδαιδάλου ήρήρειστο. II. Γ. 357. 
 
 Thus, in the same verse, the first syllable of "Αρες appears both long and short. Άρες, 
 "Αρες, βροτολοιγε — Ε. 31. In both these cases, the long and unusual pronunciation is 
 in Arsis, or on the long syllable of the dactyl ; while the short and usual accent is in 
 Thesis, or is laid on one of the short syllables of the dactyl. 
 
 Having thus shown where the ictus metricus rests in Heroic verse, it will be useful to 
 state in what manner it falls in other metres. According to Dawes' accurate rule, it is 
 placed in Iambic verse upon the last syllable of the iambus, spondee, and anapaest ; but 
 upon the middle of the tribrach and dactyl : — in Trochaic verse, upon the first syllable of 
 every foot : — and in Anapcestic, upon the last of anapaest and spondee, but penultimate 
 of dactyl and proceleusmatic. 
 
 Now this accent must not fall upon the final short syllable of any hyper dissyllable. So 
 that a verse like the following must be corrupt : ^έρε νυν εγώ των ενδοθϊ καλέσω τινά. 
 Plut. 965. Read, ενδοθεν. An exception to this rule is in αύτικά μάλα, which perhaps 
 were pronounced as one word. 
 
 The effect of ictus metricus in Iambic verse is usually confined to final short syllables, 
 when the word following begins with p. 
 
 διαρταμήσει σώματος μεγά ράκος. Prom. 1059. 
 
 τουτ εστίν ήδη τοϋργον εις εμε ρ'επον. (Ed. Τ. 847. Β. 
 
 When, however, the final syllable is in Thesis, it remains short in spite of the follow- 
 ing p. χρίμπτουσά ραχίαισιν — Prom. 738. See Monk on Hippol. 461. 
 
 A learned writer in the British Critic, May, 1816, page 464, is of opinion that the 
 same principle will account for the following anomalies in Iambic verse. 
 
 Ίττπδμέδοντος σχήμα — Sept. Th. 488. P. Παρθενοπαϊος Αρκάς — ib. 547. — τονδ' οφΊν 
 εθρεψάμην. Choeph. 927. όρώ κονϊν αναυδον — Supp. 179. Also, in Anapaestic verse j — 
 στρομβοί δε κονϊν Ε'ιλίσσουσι — Prom. 1085. 
 
 CHAPTER IV. 
 
 IAMBIC 
 
 The Iambic verse of the Dialogue is composed of six feet ; and is therefore Iambicus 
 Trimeter Acatalectus. The Latins appear to have scanned verses by the Monopodia 
 only; they therefore call it Senarius. 
 
 These six feet are arranged into pure and impure places : the even places in the 
 
XIV 
 
 IAMBIC VERSE. 
 
 [CH. IV. 
 
 Iambic being pure, the odd places, impure. These admit their respective feet according 
 
 to the following scale : 
 
 1 
 
 2 
 
 3 
 
 4 
 
 5 
 
 6 
 
 The tribrach, v w w , is admitted into the first five places, being ισόχρονος, or having 
 the same number of times with the Iambus ; two short being equivalent to one long. 
 
 For the admission of the Spondee (this verse being originally composed of Iambi 
 only) Horace thus accounts ; Art. Poet, ν v. 251 — 8. 
 
 Syllaba longa brevi subjecta vocatur Iambus, 
 Pes citus ; unde etiam trimetris accrescere jussit 
 Nomen Iambeis, cum senos redderet ictus, 
 Primus ad extremum similis sibi : non ita pridem, 
 Tardior ut paulb graviorque veniret ad aures, 
 Spondeos stabiles in jura paterna recepit 
 Commodus et patiens ; non ut de sede secunda 
 Cederet aut quarta, socialiter : — ■ 
 
 The Anapaest, but more frequently the Dactyl, was admitted ; being each of them re- 
 solutions of the Spondee. It must, however, be observed, that the Anapaest, even in the 
 first place, is scarcely ever admitted, but where it is contained in the same word ; or, 
 where a preposition has its case immediately following ; so as to be considered almost 
 as forming a single w r ord. 
 
 But in proper names the Anapaest is admitted in all the first five places ; care being 
 still taken that the Anapaest shall be contained in one word. Verum istam legem (says 
 Porson) sibi servandam putabant, ut Anapcestus in eadem voce totus contineretur. Pre- 
 face to Hecuba, p. xxi. 
 
 Of the Penthemimer Ccesura, the same pre-eminent Scholar enumerates four forms, 
 p. xxiv. and of the Hephthemimer, eight; p. xxv. 
 
 There is still another division of this verse, w r hich he calls, quasi-ccesura : i. e. when 
 elision takes place at the end of the 3d foot, either in the same word, or in the mono- 
 syllables, γε, δε, με, σε, τε, immediately subjoined to it. 
 
 κεντείτε μη φείδεσθ'' εγώ 'τ'εκον Υίαρ'ιν. 
 γυναιξί τταρθενοις τ άπόβλεπτος μετά. 
 
 It very rarely happens that the third foot is a single word, while the fourth is in- 
 cluded in another word ; or, that the fourth foot consists of a single word, while the 
 third is comprehended in one other : 
 
 Μενέλαε μή γνώμας νποστήσας σοφάς. 
 Βρψζην περάσαντεζ μόγις πολλψ πόνψ. 
 
 But it never happens, that the 3d and 4th feet are united in the same word; as 
 thus, 
 
 σέ τον βόλοις \ νιφοκτύποις j δυσχείμερον. 
 
 Another sort of Caesura, where the fifth foot is contained in different words, is by 
 Porson called the pausa, p. xxx. His rule respecting it is this : If a verse ends in a 
 
CH. V.] TROCHAIC VERSE. XV 
 
 word which forms a Cretic foot, (or, on account of the common syllable at the end, 
 a dactyl'""') and the preceding word consists of more than one syllable, the fifth foot 
 must either be an Iambus or Tribrachys. 
 
 A Spondee is inadmissible. The following verse therefore, at the beginning of Euri- 
 pides' Ion, is not constructed according to the rules of Tragic rhythm : 
 
 Άτλας 6 χαλκέοισι νω\τοις | οϋρανον. 
 
 It should be read by transposition thus : 
 
 "Ατλας 6 νώτοις χαλκεοι\σϊν ov\pavov. 
 
 Moreover, no Tragic senarius has a spondee in the 5th foot, so that the conjunction 
 και forms the second half of it. Such a line as the following, iEsch. Supp. 274. must 
 be corrupt : 
 
 χρανθεΊσ άνηκε, γαία μήνη και δάκη. 
 
 See the Preface, pp. xxxi, xxxii. and the note on Phcen. 1464. 
 
 The Comic Writers admit an Anapaest into everyplace of their Senarius, except the 
 last ; they neglect also the ccesuras, and pause ; and they admit a Dactyl into the fifth 
 foot. Moreover, they use a form of Iambic verse, which is almost conBned to them- 
 selves ; 
 
 lambicum Tetrametrum Catalecticum. 
 
 This verse differs in two respects from the Comic Senarius. The 4th foot must 
 always be an iambus or tribrachys ; and the 6th admits an anapcest. The foot preceding 
 the catalectic syllable must be an iambus ; except in a Proper Name, where the anapaest 
 is allowed. 
 
 ονχ ήττον η νυν οι λαλονντες. ηλίθιος yap ησθα. 
 
 - "Γ - Γ ' Γ ' ί " Τ - Γ \Γ 
 
 εγενετο, Μελανίττπας ποιων, Φαίδρας τε, ΐΐηνελόττην δέ. 
 
 w ? Τ "Ί" "I -J - " Γ Τ" " Γ 
 
 As an invariable rule in these Metres, observe, that an Anapaest must not come next to 
 a Dactyl. 
 
 This account of Iambic verse must not terminate without noticing one peculiar 
 species, called the Scazon, halting, or Choliambus, the lame iambic, from σκάζω, to limp, 
 χωλός, lame. Its peculiarity consists in substituting a spondee for an iambus in the 
 last place of a Senarius ; and some Greeks have not scrupled to put another spondee 
 before it. But Latin writers have invariably an iambus before the final spondee ; a 
 practice which is, however, neglected by modern writers of Latin Scazons. 
 
 θννναν τε και μυττωτον ημέρας πασάς 
 
 δαιννμενος, ωσ~ερ Λαμψακηνος ευνούχος. Hipponax, ap. Ath. p. 304. 
 
 δ μονσοποώς Ινθάδ' Ίππώναξ κείται. Theocr. 
 
 CHAPTER V. 
 
 TROCHAIC 
 
 The Trochaic measure, used in Dramatic Dialogue, is Tetrameter Catalectic. The 
 ■ pure places are 1st, 3d, 5th, &c. and admit only the Tribrach, besides the Trochee. 
 
XVI 
 
 TROCHAIC VERSE. 
 
 [CH. V. 
 
 This verse avoids the Dactyl even more scrupulously than the Iambic does the Ana- 
 paest ; for it does not admit it into any foot ; except in proper names, where it enjoys 
 the same license as the Anapaest does in the Senarius. 
 
 It is an invariable law in a Tragic Trochaic, that the end of the fourth foot should 
 also be the end of a word. This appears entitled to the name of Pause, more properly 
 than that of Ccesura. 
 
 It has been usual of late to adopt Dr. Bentley's suggestion, and to consider Iambic 
 verse as having the same rhythm as Trochaic ; that is to say, setting aside the first long 
 or two first short syllables of the Iambic ; (which in such a case Hermann would call an 
 Anacrusis, pp. 19, 20.) Also ; a regular trimeter Iambic will be formed from the Tro- 
 chaic Tetrameter, if you take away a Cretic,~"~, 1st Pceon,'""", or 4th Pceon,*"""', from 
 the beginning of the Trochaic. 
 
 θάσσδν | ή μ' ε\χρην πρδ\βαινειν, \ ~ικδ\μην δι \ άστϊ\ος. 
 
 Take away a Cretic from the beginning, we have a complete Senarius ; which, for 
 distinction sake, we may call Senarius Trochaicus. 
 
 θάσσδν ή μ' | Έχρην προβαινειν, Ίκομην δι αστεος. 
 
 So, if Paeon l mus be taken away, 
 
 ονχϊ | Μ.ϊνϊλε\ώ τρδ\πο~ισϊ j χρώμϊθ' | οϊστε\δν τα\δε. 
 ονχί Μ.ενε\λεω τροποισι χρωμεθ' οιστεον τάδε. 
 
 Again, let a Paeon 4 tus be taken away ; 
 
 ϊδίον | ή κ6ι\νδν πο\λϊταΊς \ επίφε\ρών (γ\κ\ή μα\τΐ. 
 ϊδΐδν, η | Κοινον ττοΧιταις επιφερων έγκλημα τι. 
 
 Hence the laws of the Iambic may be ascertained from a perfect knowledge of the 
 Trochaic ; and vice versa. Only it must be remembered, that this Trochaic Senarius 
 must always in Tragedy have a penthemimer Ccesura, in order that the proper pause 
 may take place at the end of the 4th Trochaic foot. 
 
 In the construction of their Trochaic Tetrameter, Comic writers neglect the pause 
 at the end of the fourth foot ; and they also permit a spondee to come before the tri- 
 brach and catalectic syllable ; or, as Porson expresses it, they admit a dactyl before the 
 final iambus of the Senarius Trochaicus. The difference in the construction of the 
 Tragic and Comic verse will appear by the following examples. 
 
 1 . Tragic, with the regular pause, and with iambus in the 6th place before a tri- 
 brach in the 7th. 
 
 επι σε, avyyovov τε την σην, \ ώς κτενουντας αντίκα, 
 ανόσιος πεφνκας. αλλ' ον \ πατρίδος, ώς σν, πδ\εμϊ\ος. 
 
 2. Comic, without a pause, and with a spondee before the tribrach. 
 
 ών ετ ευθννας εμοι δω\σονσιν, ην θεός 0ελ#. 
 ολλα μα Δι ον ραδιως ου\τως αν αντοϋς δϊεφν\γες. 
 
 1 When a tribrach is thus admitted be- 
 fore the catalectic syllable in Tragedy, 
 
 the preceding foot cannot be a spondee. 
 In Comedy it sometimes happens otherwise. 
 
Η. VI.] ANAP^STIC. Χν ϋ 
 
 But this last license is used very sparingly, and Comie as well as Tragic Trochaics 
 iqually reject the dactyl, except in Proper Names. Pors. Pref. p. xliv. xlv. 
 
 CHAPTER VI. 
 
 ANAPJESTIC. 
 
 A.napjEStic verse admits its proper foot v w ~, with the Dactyl, which is said to be ad- 
 mitted κατ άντιπάθειαν. It admits also the Spondee ; and sometimes also, but very 
 rarely, the Proceleusmaticus, vvw ". Rarely too do they admit an anapaest immediately 
 after a dactyl. 
 
 Systems of Anapaestic verse are scanned by the Dipodia. They are generally Dime- 
 ter Acatal., and, like other Dimeter verses, have not the last syllable common. Α συνά- 
 φεια, or principle of connexion, prevails throughout them, so that they run on from be- 
 ginning to end, as if one continuous verse. 
 
 The last line but one of a regular system is Monomet. Acatal. and called Basis Ana- 
 pcestica. The last of all, Dimet. Catal. is called Versus Parcemiacus ; because of old it 
 expressed some παροιμία, or moral sentiment. 
 
 Close of an Anapaestic system. Hec. 140. 
 
 Aavaoi J Ααναοϊς, \ τοις οι\χομενοις | Dim. Acat. 
 
 ύπερ Έλ\ληνων | (Basis Anapaest.) 
 
 Τροίας | πεδίων | άπεβη\σαν. (Parcemiac.) 
 
 Antig. 127—133 is a regular System. So, 155—161. Also, Med. 1077—1085. 
 1094—1112. 
 
 The chorus at the beginning of the Hecuba is not regular. 
 
 The rhythm of Anapaests is considered to be purest, when each foot is a separate 
 word. 
 
 Anapctsticus Aristophanicus ; sive, Tetrameter Catalecticus. 
 
 This verse is constructed like the Comic Iambic ; since it consists of two Dimeters, 
 one of which is catalectic to the other. But the Anapaest preserves a pause at the 
 end of the 2d dimeter as strictly as the Tragic Trochaic l ; while the Iambic neglects 
 it. In the first three places, as well as the fifth, the Anapcest. Aristoph. admits a dactyl 
 besides anapaest and spondee. But no dactyl is admitted into the fourth or sixth. 
 
 ετερόν' τι πονηρότερου δηπου βοΰλευμ' επεπνσμεθ' αν υμών. 
 
 --- 1> ν τ- ι - ίγ " r w "i; / "1" 
 
 εΧτ ήρόμεθ' αν' Πώς ταΰτ', ω 'νερ, διεπραττεσθ' ώδ 1 ανοητως ; 
 
 - τ ν - Ι - - ί" -'il " '■-)-. Ί "/Τ 
 
 μετά ταϋθ' ήμΊν ευθύς εδοξεν σώσαι την 'Ελλάδα KOivy 
 
 -- ■ ί" -ι -'; τ; ιγ ί " ■ V" Τ 
 
 τάΐσι γυναιξί ζνλλεχθε'ισαις. ποϊ γαρ και χρην άναμείναι ; 
 
 - - -ΓΙ" Ί " "II " " Ι" Τ ""Γ 
 
 1 In both cases too the pause, or ending to Ccesura,) cannot take place either in an 
 of a word with the end of the fourth foot, article or preposition. Pors. Pref. to 
 (for which reason I prefer the term pause Hecuba, p. xlviii. 
 
XVili CIIORIAMBIC. PHONIC. — ionics. [en. VII, 
 
 ην ovv ημών χρηστά Χεγονσών εθελησητ άντακροασθαι, 
 
 \ ~ 1 ' " Ι" ν , v . r /, rv ~ ! " " ' V" L" 
 
 κάνΓίσιω7Γ^ί^, ωσπερ χ ημείς, εττανορθώσαιμεν αν νμας, 
 
 ' ν Τ ■ Γ " Ι ' " ΙΙ ν ν "Ι - "1 ν ν "Γ 
 
 In all the preceding instances the foot 'preceding the catalectic syllable is an anapcest 
 and this, we may add, is an invariable rule; except perhaps in the case of a Proper 
 Name. 
 
 CHAPTER VII. 
 
 CHORIAMBIC.— PiEONIC OR CRETIC IONICS. 
 
 These different species of verse are here classed together, not because they have any 
 connexion with one another ; but because the structure of each, with its principal va- 
 rieties, may be explained in few words. Hitherto I have endeavoured to make the de- 
 tails minutely accurate ; in what follows, I propose to give merely general views. 
 
 The Choriambic verse consists chiefly of its own peculiar foot. A diiambus, which 
 gains admittance in other parts also, is often placed at the end, either whole or incom- 
 plete. 
 
 The species of Choriambic, most generally known, is the Adonic verse, with which a 
 Sapphic stanza concludes. But in this, as in other cases, where the Latin Lyric adopts 
 Greek measure, it adheres as much as possible to the Dactylic rhythm. Therefore 
 what in Greek is Choriamb. Monom. Hypercat. in Latin consists of a Dactyl and 
 Spondee. 
 
 χρΰσεον ήν\θες. Nomen i|mago. 
 Dim, Cat. καν μακαρών | δϊκάζεΤν 
 
 αντος εδόζ\ά νήσόΐς. Vesp. 637. 
 
 Dim. Acat. δε'ινα μεν ovv, \ δείνα, ταράσ- 
 σει σοφός οϊ\ώνοθετάς. CEd. Τ. 483. 
 
 Trim. Acat. μϋρϊ' άπ αϊσ\χρών άνατε\\λονθ' οσ εφ' ή. Philoct. 1138. 
 
 Tetram. Cat. called by Servius, Sapphicus. See Gaisf. Hephsest. pp. 291, sqq. 
 
 ά νεοτάς \ μοϊ φϊλον άχ\θος, το δϊ γή\ράς άέί. 
 
 Horace has employed this measure, adopting, however, in the 1st place a 2d Epitrite, 
 instead of a Choriambus. 
 
 Te Deos o|ro, Sybarlm j cur properas [ amando. 
 
 Some rank among Choriambics two other sorts of verse used by Horace ; and which, 
 if you take a Spondee from the beginning and Iambus from the end, forming together 
 the 3d Epitrite, certainly consist of pure Choriambi. But no doubt they are Tetrameter 
 Antispast. They may, however, be scanned both ways. 
 
 1st. Choriamb. Nullam, | Vare, sacra J vlte prius j sevens ar|borem. 
 
 2d. Antispast. JSTullam, Vare, | sacra vlte j prius seve|ris arborem. 
 
 So, Spem lon|gam reseces, | dum loquimur, | ffigent In|vida. 
 
 and, "O crudelis j adhuc, et Vejneris mune|ribus potens. 
 
Ή, VII.] IONIC VERSE. XIX 
 
 As the ΡΰΒοη coincides in its number of times with the Cretic, and these feet are 
 •qually admissible, the verse is called indifferently by either name. And it may con- 
 ist either wholly of Cretics, or a mixture of Paeons with Cretics, The 1st Paeon is 
 nost in use. Thus, Acharn. 2 1 1 . 97 1 . 
 
 ε'ιδΐς, ώ Ι εϊδες ώ | Cretic. Dim. 
 πάσα πολΧ, | τον φρονΧμόν \ άνδρα, τον ϋ\περσοφον. Paeon. Tetram. 
 ουκ άν επ ε\μής γε νϊο- Paeon. Dim, 
 
 τητος, οτ ε\γώ φερών 
 ανθράκων φόρτων 1 
 ήκολον\θονν Φάϋ\\λω τριχών. Cretic. Trim. 
 
 For an elegant specimen of Pceon. Tetram. besides Acharn. 971. quoted above, see 
 V T esp. 1275, etc. 
 
 The Bacchius, which consists of the same number of times as Paeon and Cretic, gives 
 lame to another species of this verse. 
 
 Tetram. τΧς άχώ, \ τΧς οδμά \ προσεπτά | μ άφεγγής; 
 . The Cretic and Bacchiac measures are adopted by Terence : 
 
 Tanta ve|cordia In|nata cul|quam Qt siet, 
 Γ w Adhuc"Ar|chylis quae adjsolent quae|que oportet. See Bentley's Schediasma. 
 
 In Greek Pa?onic verse, the fourth foot of that name is seldom employed. Yet there 
 an instance, Prom. 617. Bl. and Gaisford produces the following ; Hephcest. p. 331. 
 
 μετά δε γάν \ νδάτά τ' ω | κϊάνον ή | φάνϊσε νϋξ. 
 ϊί( ττάρά σοφοϋ \ μάθε κλνών \ οσά τϊς άν \ κάτάμάθοι. 
 
 The rhythm of these lines so much resembles that of the Ionicus a minore, that we 
 ire brouo-ht to it by a very easy transition. This verse is most agreeable when it con- 
 sists only of its own feet complete. In the chorus of Tragedy we have various in- 
 stances of Dimeter Acatalectic ; Horace has joined Dimeter and Tetrameter in the only 
 specimen he has given us: 
 
 "Eques ipso | melior Bel|lerophonte, | neque pugno 
 Neque segnl | pede vlctiis. 
 
 , 
 
 The Ionic a majore, on the contrary, never consists entirely of its own foot complete ; 
 but ends either with a portion of it, or with a Ditrochaeus, complete or catalectic. The 
 first syllable of this Ionic may be either long or short ; or is sometimes resolved into 
 two short. 
 
 Dimet. Br achy cat. Ιρρει δε τά \ θεΤά. (Ed. Τ. 910. 
 ΓΪ £εΐ με χό\ρενεϊν. ib. 896. 
 
 1 Gaisford, however, considers these four verses be looked upon as constituting 
 three Dimeters as forming one Hexameter, three Trimeters, Paeonic or Cretic ? 
 because the final syllable of φορτίον in a ουκ άν επ ε\μής γ! νεο\τήτδς οτ' ε\ 
 
 Dimeter verse could not be considered as -γώ φερών \ ανθράκων \ φορτϊον 
 
 common. Hephaest. p. 331. May not the ήκολον \ θοϋν Φάϋλ\λώ τρέχων. 
 
 c 2 
 
XX 
 
 ANTISPASTIC VERSE. [cH. VIII 
 
 Dim. Cat. ννν'ι δε τρϊ\ώβολον 
 
 ζήτονσΧ λά\βεϊν, όταν 
 πράττώσϊ τϊ\κοίνον, ώσ- 
 
 Dim. Brack, περ πήλο<ρο\ρονντες. Eccles. 308. 
 
 Dim. A cat. κοϊτάς ερος, | ώ ματαία. Med. 153. 
 
 Trim. Brachycat. άλλοΊς επε\νώμά στνφε\λϊζών. Antig. 139. 
 
 Trim. Acat. ταν οϋθ' νπνος | αΊρεΙ ποθ' ο \ πάντογήρως. 
 
 For these instances, and for much other valuable illustration, I gladly acknowledg» 
 that I am indebted to Prof. Gaisford. See his Hephaest. ch. ix. xi. xiii. 
 
 CHAPTER VIII. 
 
 ANTISPASTIC VERSE. 
 
 Of all the species of verse which abound most frequently in the Tragic chorus, whicl 
 have their appropriate names, and which are also adopted most frequently by the grea 
 Lyric writer of the Romans, that which is derived from the use of the pes Antispastus 
 v , holds the first place, and is most entitled to our consideration. 
 
 From the resolutions of the long syllables which belong to this foot into two short 
 and of these again into long, arises such a variety of forms, that it is impracticable, an< 
 perhaps useless in a Treatise of this kind, to enter into a very minute description ο 
 them. Those who wish to consider the subject more fully must have recourse to th« 
 labours of Burnev, Gaisford, and Seidler ; or to the account, which I have drawn fron 
 them, in the prefatory matter to Morell's Thesaurus. I must content myself with no 
 ticing the forms most in use. 
 
 Of the Dochmius, it has been doubted whether it is an independent foot j or s 
 species only of Antispastic verse. In either case it may be described as Antispasticu 
 Monometer Hypercatalectus. άνάζ Χίσσο\μαΤ, GEd. Τ. 650. is a pure dochmius ; bu 
 this will admit such varieties as the following, which are extracted from Prof. Gaisford' 
 edit, of Hephsestion, p. 300. 
 
 τϊ yap tdu μ' o\pq,v. ΈΧΧάνων α\νάζ. Ιχθροτάτον βρο\τών. 
 
 μϊάς δε πνϊοΐμεν. ποτνϊά, ποτνΐά \ ννξ. 
 
 Two of these feet, or verses, are continually united together ; in such a manner, an» 
 with such various combination of feet, that almost any two Penthemimers put toge 
 ther may claim the name of 
 
 Dockmiacum duplex. 
 
 βοά χρϊμπτϊΊταϊ (j ποτάταϊ βρε\μεϊ. Sept. Th. 84. 
 κνκλοννταΐ φ6\βδς \\ δ' άρείών ο\π\ών. ib. 114. 
 
 Each a pure double Dochmiac, which is somewhat rare. Forms of this are varied almos 
 ad infinitum, 
 
 μεθείταϊ στρά\τος \\ στράτοπεδον λϊ|7τώ^, 
 ρεϊ πολνς ώδε λε\ως \\ πρόδρομος ϊππο\τάς. 
 
CH. IX.] PCLYSCHEMATISTUS. XXI 
 
 αιθέρια κο|^7ς || μϊ πεΊθεϊ φα\νεισ. ibid. 79. 
 άμάχετοϋ δϊ\κάν || νδάτος ορδτν\ποϋ. 
 Χω θεοϊ θε\αϊ τ || ορομενδν κά\κδν. 
 αλενσάτε' βο\αί δ' (| νττερ τε~ιχε\ώ~ν. ib. 85. 
 See CEd. C. 834. 842. 877. 884. Br. 
 
 Pherecrateus. 
 
 The Sept. c. Theb. will furnish instances of this verse, which is Antispast. Dim. Ca- 
 talect. and derives its name from Pherecrates, the comic poet, of whom so many fragments 
 are preserved by Athenceus. 
 
 ϊάπτοϋσϊ | ποΧίταΊς. Sept. Th. 286. pure. 
 θεοί τοϊσϊ | μεν εζώ. 
 πΰργών άνδρδ\\ετεΊράν 
 καϊ τάν ρΊψο\πλον άτάν 
 εμβάλδντες, \ άροϊσθε 
 κϋδδς τοΐσδε 1 \ πδλΊταΊς. ib. 301. 
 This metre is much used by Horace, who is, however, more uniform in the construction 
 of his verse, while he appears to adopt a different rhythm. According to his practice, 
 the Pherecratean is divided into a Spondee, Dactyl, and Spondee. 
 Grato, | Pyrrha, siib | antro. 
 Sperat, | nescius j aurie. 
 Quamvls j Pontica | pinus. 
 Tandem [ desine | matrem. 
 The following are more according to the Greek model. 
 Suspendlsse | potent!. 
 "Interfusa | nitentes. 
 Dimovere [ lacertae. 
 
 Versus Glt/coneus, sive Glyconicus. 
 This verse is Antispast. Dim. Acatal., and consists in the first portion of an Antispastus, 
 Epitritus 4, or Ditrochaeus, because these feet resemble the Antisp. in its close. The 
 latter portion of the verse must be a diiambus. 
 
 Αϊδς σκήπτρον \ ανάσσεταϊ. 
 δονΧεΊάν •φα\φάρα σπυδψ. 
 τάν εμάν με\\εΌν τροφάν. 
 Horace uses only the second of these forms, which admits also a Choriambic and 
 Dactylic measurement. 
 
 Sic te Diva | potens Cyprl. 
 Sic te | Diva potens | Cyprl. 
 Sic te J Diva po[tens Cyprl. 
 Reddas Incolumem precor. 
 Per nostrum patimur scelus. 
 
 CHAPTER IX. 
 
 POLYSCHEMATISTUS. 
 
 When a verse admits into its composition an irregular mixture of feet ; or unites such 
 as are not usually admitted together, it receives the name Polyschematistus ; i. e. multi- 
 form, or diversified. 
 
XX11 
 
 ASYNARTETUS. 
 
 [CH. X. 
 
 The verse, most usually known by this appellation, is the Glyconeus ; when, instead 
 of a Diiambus, in the latter half of the verse, it receives a Choriambus,' " v ". In the 
 Glyconeus Poly schematises, the first portion of the verse remains the same as in the 
 common Glyconeus ; or perhaps, admits even more variety. 
 
 "Αλϊζάνδρδς j εΊλάτΐνάν. Hec. 636. 
 
 κακόν τα ΣΧ\μοϋντϊδϊ γα. ib. 644. These are pare. 
 
 τεκνών θάνδν\τών τϊθεταΤ. ib. 655. 
 
 ο'ινά θ', α κάθ\άμερϊδν. Phcen. 236. 
 
 τΧ yap; φθΧμενδν J τοϊ προλέγω. Sept. Th. 327. 
 
 μάτερ ώ χρν\σδστεφάνών. Pind. 01. 8. 1. 
 
 A species of this verse, used by Aristophanes, but called Eupolideus, might as well 
 be ranked among the Asynarteti, of which more in the next chapter. It consists in the 
 first part of a Glyconeus Polyschematistus, and in the second of an impure Trochaic Dim. 
 Cat. This is the scheme as drawn up by that excellent Metrician, Gaisford. 
 
 1 
 
 2 
 
 3 
 
 4 
 
 5 
 
 6 
 
 ώ θε\ώμε\νο~ι, κατερω J προς ν\μάς ε\λεΰθερώς 
 
 τάλή\θή, νή | τδν Αίδνϋ\σδν, τον \ ϊκθρ'εψίάντά με. Nub. 518, sqq. 
 
 CHAPTER Χ. 
 
 ASYNARTETUS. 
 
 This word signifies unconnected, and is applied to such verses as consist of distinct 
 portions of the same or different metres. The most familiar of these is the Elegiac, 
 which consists of two Dactylic Penthemimers, and is too well known to require further 
 notice. 
 
 One of the most elegant of this species of verse is the Iambelegus, consisting of an 
 Iambic and Dactylic Penthemimer. 
 
 κλί7ΓΓθϋ|σι μν\θονς \\ όϊ μ~εγά\\ο~ι βάσϊ\\ής. Aj. 189. 
 According to this model, Porson framed his excellent emendation in Orest. 1259. 
 
 εκεϊ\θεν εν\θαδ' \\ ε'ιτά 7Γα|λΐ^σκο7Γΐ|αν. 
 We may here observe that the final syllable of any portion of the Asynartetus may be 
 considered common, as if at the end of a verse. 
 
 The reverse of the Iambelegus, is called Encomiologicus ; the Dactylic Penthemimer 
 being placed before the Iambic. 
 
 κδσμδν επϊ στεφάνφ \\ χρνσεάς ελαΊας. Olymp. 11. 13. 
 
 αμφΧάλοϊσί ΠδσεΙ|| δάνδς τεθμοΊσΤν. ib. 13. 57. 
 
 καϊ Ήύγάρ', ΑΊάκίδάν τ || εϋερκες άλσος. ib. 156. 
 
 ελθ' επϊκονρδν εμοϊς \\ φϊλοϊσϊ πάντως. Orest. 1292. pure *. 
 
 1 This verse may also be Logacedic. 
 
:η. χ.] 
 
 ASYNARTETUS. 
 
 I shall now mention a system of Asynartetes, to which my attention was first drawn 
 oy my lamented friend, Porson. It occurs Lysist. 1014 — 1035. and, if purified from 
 the errors of transcribers, appears to differ in no respect from the Comic Trochaic 
 Tetrameter Catal. except that in the 6th place it has invariably a pyrrhic. On this 
 account it might be considered merely a Polyschematistus. It may, however, be classed 
 as an Asynartele, composed of a Troch. Dim. Acat. + Paeon. Dim. Acat., the final 
 Cretic being equivalent to a Paeon. According to the first notion, it may be thus 
 scanned : 
 
 οϋδϊν | εστί \ θήρϊ\δν •γν\να~ικδς | άμα\χώτί\ρδν. 
 
 According to the second, or Asynartete, thus : 
 
 ονδε | πυρ, οϋδ' | ώδ' ά\νάίδής \\ οϋδ'εμΐα | πδρδάλΤς. 
 
 The following lines in this system were restored, the second by Hermann, the two 
 others by Porson. 
 
 ταντα μεντοϊ συ ζννΊέϊς || είτα. πδΧεμεΊς εμοΊ, 
 εζδν, ώ ττδνηρί, σοϊ βε\\βα.Ίον ίμ' εχύν φΐΚην ; — 
 αλλ' άπδψήσώ σ' εγώ, καΊ\\τοί πάνυ πονηρός ε~ι. 
 
 Other forms of verse thus associated by Aristophanes are mentioned by Gaisford, to 
 whose valuable comment upon Hephsestion I must once more refer my readers j and I 
 shall conclude with pointing out shortly those which occur in Horace. 
 
 Maecenas atavls || edite regibiis. 
 
 Dactyl. Penthem. 
 
 Solvitiir acris hyems grata vice 
 Dactyl. Tetram. 
 
 Truduntque slccas 
 Iamb. Penthem. 
 
 Vides, Gt alta 
 Iamb. Penthem. 
 
 Dactyl. Syzygia. 
 
 veris et Favoni^. 
 Trochaic. Hemiolius, or Ithyphallic. 
 
 machinai carinas. 
 Ithyphall. 
 
 stet nive candidum. 
 Dactyl. Syzyg. 
 
 Flumina constite||nnt aciito. 
 Dactyl. Syzyg. Trochaic. Syzyg. 
 
 This union of Dactyls and Trochees give a verse the name of Logacedicus. 
 
 Scnbere versiciilos, 
 Dactyl. Penthem. 
 
 Nivesque deducunt Jovem ; 
 Iamb. Dim. Acat. 
 
 amore percussum gravl. 
 Iamb. Dim. Acat. 
 
 nunc mare, nunc siltiae. 
 Dactyl. Penthem. 
 
ABBREVIATIONS IN THIS WORK. 
 
 ahstr. for concr. abstract for concrete ; 
 
 i. e. the thing for the person, 
 adj. adjective. 
 adv. adverb. 
 
 antiq. ancient, or anciently. 
 comp. compound. 
 comp. or compar. comparative. 
 contr. contracted. 
 dim. dimin. diminutive. 
 fig. figuratively. 
 fl. fluvius, a river. 
 gen. gener. generally. 
 gen. genit. genitive. 
 ict. metr. ictus metricus. 
 
 intens. intensive. 
 
 inus. not in use. 
 
 /. c. loco citato, in the passage quoted. 
 
 lit. literally. 
 
 metaph. metaphorically. 
 
 nom. nomen, a name. 
 
 N. P. Proper Name. 
 
 ohs. obsol. obsolete. 
 
 part, participle. 
 
 part, partic. particularly. 
 
 prop, properly. 
 
 qs. quasi, as much as to say. 
 
 s. as, same as. — s. s. same signification. 
 
 superl. superlative. 
 
NEW AND COMPLETE 
 
 GREEK GRADUS, 
 
 ABA 
 
 A. interject, ah ! alas ! α δεϊΧ', η μαΧα δη σε 
 κχχανεται αιπνς οΧεθρος. Α. 441. 
 Α<. .Dor. for ?), βο.μεριδι, used adverbially, qua, 
 quo, where, whither. — g. ττοδες άγον, εχωρει. 
 Theoc. 13. 70. 
 
 Αάατος. 6 ή. act. non laedens. harmless, μνη- 
 στηρεσσιν αεθΧον ααατον' ου yap όΐω. 0. 91. 
 Αάάτος. pass Jor ααΡαστος. (Dawes. <§• Knight.} 
 non violandus. inviolable, αγρει, νυν μοι 
 ομοσσον ααατον Στυγος ύδωρ. &. 271. 
 Αάγης. Άάγης. 6 ή. non fractus. unbroken, 
 difficult to break. — ροπαΧον παγχαΧκεον, 
 αιεν αάγες.Χ. 574. άάγες κρατερ?^σιν ενεσκΧη- 
 κει παΧαμησιν. Apoll. 3. 1251. Syn. Αρρα- 
 γής, άρρηκτος, ατεραμνος, βέβαιος. 
 Ααπτος,δ //.nontangendus. nottobetouched, 
 or disturbed, πάντως, οίον εμόν γε μένος και 
 χεΊρες ααπτοι. θ. 450. Syn. Α πΧητος, αδάμα- 
 στος, άθικτος. 
 
 Αασκω, or rather \Ααζω.~ Αω," Ατω, ο^Αατω 1 . 
 in errorem et damnum induco. to hurt ; to 
 infatuate. So, the middle and pass, which 
 also sign. 2. pecco, in fraudem incido. tij 
 δ' ary αασας — θ. 237. άασεν εν μεγαρφ — ί 
 φ. 296. άάσάν μ έταοοι — κ. 68. See Τ. 91 — 
 5. — 2.άασαμην,ονδ' αντοςαναινομαι' — 1. 116. Ι 
 — και μεγ' αασθη. Π. 6S5. 
 
 Άασπ"ετος, Ion. for ασπετος. ineffabilis. inex- 
 pressible, immense. ΑργεΊοι' μαΧα γαρ μοι 
 αασττετα π η ματ εάσι. Call. 13. 272. 
 Αασχετος for Ασχ. non cohibendus. insup- 
 portable. — παντας yap αασχςτον Ικετο πέν- 
 θος. Ω. 703. Syn. Ακατάσχετος, δυσανασχε- [ 
 τος. ατΧητος, αδάμαστος. 
 
 ' Αατος, contr. ~ Ατός. insatiabilis. eager for. 
 Κοττος τε, Βριάρεως τε, Τυγης τ αατος πο- 
 Χεμοιο. Hes. θεογ. 714. Syn. Ακόρεστος, 
 απΧηστος. 
 
 ' Αατος. noxius. hurtful, τερπνώς εψιοωνται, 
 ότ' αατος ύβρις απειη. Apoll. 1. 459. Syn. 
 
 Άτηρος,βΧαβερος,επιβΧαβης, δεινός, χαΧεπος. 
 
 Άβαι, ών. αϊ. Abae, Abantia. a city of Phocis, 
 having an oracle of Apollo, οϋδ" ~ες τον 
 "ΑβαΊσί νάον. (Ion. a Maj. Dim.) (Ed. T. 
 
 J«S9. Br. 
 
 Αβακεω.' Αβακιζομαι. sileo. to stand amazed ; 
 to remain silent. Hence" Αβακής," Αβακημων. 
 adj. Αβακεως.αάν. — οι δ' αβακησαν Ώ,αντες. 
 
 1 From άτω comes αατω, aor. 1. ηασα or 
 άασά. From άω (fut. άσω, aor. 1. ησα or 
 ασα) comes αάω. See Steph. ν. Αασκω. 
 Hey η. Exc. on II. Τ. 116. Damm. c. 168. 
 
 ABA 
 
 δ. 249. 
 
 Αβακχεντος, ου. δ ή. I. non particeps Bacchi 
 sacrorum ; vel, 2. Isetitise ea comitantis. 
 uninitiated in the rites of Bacchus. 2. not 
 partaking of their festivity. (Orest. 313.) 
 1. αρρητ αβακχευτοισιν ειδεναι βροτών. 
 Bacch. 472. 
 
 ΆβαΧε, or rather, T A βάΧε. ah! aufer abhinc ! 
 alas ! oh that ! αβαΧε, μηδ' εγενοντο γάμοι, 
 μη νυμφια Χεκτρα. Agath. 78. 
 
 " Άβαντες, ων. ο'ι. Eubceae incolse. the ancient 
 inhabitants of Euboea. τφ δ' άμ Αβαντες 
 έποντο θοοί, οπιθεν κομοωντες. Β. 542. 
 
 " Αβαπτιστος, ου. δ η. qui mergi non potest, 
 not to be immersed. — αβαπ-τιστος ειμί, 
 φεΧΧος ως. Pyth. 2. 145. 
 
 "Αβαρβαρ'εα, ας. r). nomen Nymphee. mother 
 of iEsepus and Pedasus. ΎΙυμφη, — Ύίήίς 
 
 u Αβαρβαρεη. Ζ. 22. 
 
 L Άβαρβαρος. δ. ή. non barbarus. not foreign, 
 or, uncouth, στενην δ' εδυμεν ψαΧιδα, κούκ 
 αβαρβαρον. Soph./r. Lacsen. 
 
 υ ' ΑβαρνΧς, Χδδς. η. Abarnis. a town, or pro- 
 montory, of Lampsacus. Apoll. 1. 932. 
 
 "Αβασκαντως. adv. citra invidiam, without 
 grudging, και γαρ αβασκαντως ρϊνα τριπηχνν 
 έχεις. Ερ. inc. 9J. 
 
 "Αβατος, ου. δ ή. invius. difficult of access. 
 τειχεσι χριμπτομενα φερεν αιθέρος εις αβα- 
 τον φως. Phcen. 822. Syn. Απροσβατος, 
 δύσβατος, δυσεζοδος, ανέφικτος, απρόσιτος, 
 αφοιτητος, αστιβος, αστειπτος. 
 
 ΑβδίΧνκτος, ό ή. non exsecrabilis. not held 
 in abomination, και μην, φιΧώ γαρ, αβδε- 
 Χνκτ' εμοι τάδε. iEsch. Myrm. fr. Syn. 
 ΑβεβηΧος, αμοΧυντος, αμίαντος. 
 
 ΆβεΧτερός, ου. δ ή. insipiens. silly ; stupid. 
 αβεΧτεροι δ' δσοι γε την σωτηριαν. Eur. Jr. 
 inc. 136. Syn. Ανόητος, ασύνετος. 
 
 Άβίδς, ου. δ η. non multo victu abundans. 
 poor. γΧακτοφαγων , άβιων τε, δικαιοτάτων 
 ανθρώπων. Ν. 6. 
 
 Άβΐότδς," Αβίωτος, δ η. non vitalis. insupport- 
 able, as life, τοϋτον δνσζωον κάβιοτον βιο- 
 τον. Ep.inc. 653. αβιωτον είναι μοι πεποηκε 
 τον βιον. Plut. 969. Syn. Αηδής, Χΰπηρος, 
 δυσχερής, ταΧας, ταΧαιπωρος. 
 
 ΑβΧαβης, ίδς. δή. 1. innoxius. 2. illaesus. 
 harmless. 2. unharmed. ((Ed. Τ. 228.) 
 Hence, ΑβΧάβ"εως. adv. (Horn. Merc. 83.) 
 and, ΑβΧαβϊά, άς. ή. subst. (ibid. 393.) 1. 
 ικέτης προσήΧθες καθαρός αβΧαβής δομοις. 
 Eumen. 471. Syn. 1. (Act.) Ακακος, αμομ- 
 
 γ- 
 
2 Α Β Ρ 
 
 φος, αναίτιος. 2. (Pass.) αβλητος, α\ωβΐ]τος, 
 ασκεθης. (Act. et Pass.) αβλαπτος, ανάτος, 
 απειροκακος, απημων, αναπταιστος, ασϊνης. 
 
 Αβλ"εμης, εος. υ η. imbellis. feeble, αβλεμες 
 ϊ] yap εκείνο πελει βάρος. — Nic. ΑΙ. 82. 
 
 Αβλης, ητος. υ ή. (II. Δ. 117.) nondum jac- 
 tus. not shot, or hurled. Αβλητος. the same. 
 Also, 2. non ictus, not hit. 2.όσπςετ' αβλητος 
 και ανουτατος οζε'ί χαλκφ. Δ. 540. Syn. 2. 
 Αβλαβης, απληκτος, απημαντος, ασκεθης. 
 
 Α.βληχής. ό η. adj. balatus expers, not echo- 
 ing• to bleatings. μισησας δ' αβληχες επαυ- 
 λιον, — Antip. Sid. An. ii. 33. Syn. Αμϋκητος. 
 
 Αβληχρος, ου. ό η. debilis, lenis. weak ; gentle. 
 — θάνατος δε τοι εξ αλός αυτψ Αβληχρος 
 μαλα τοίος ελενσεται — λ. 133. Syn. Βλη- 
 χρος, απαλός, ασθενής. 
 
 ν Αβοητος. 6 ή. (Norm.) clamore carens. noise- 
 less. Hence" Αβοητϊ. adv. sine clamore ; ul- 
 tro. readily, αβοατι yap ηρώων αωτοι. Nem. 
 
 "Α,βολεω. occurro. to meet. — ως τ αβολησαν 
 
 Αητο'Ίδη κατά νησον, — Apoll. 2. 770. Syn. 
 
 Αντιβολεω, συνέρχομαι, συντυγχανω, ανταω. 
 
 ν Άβονκολητος, ου. ό ?'/. repudiandus. rejected. 
 
 αβουκολητον τοϋτ εμφ φρονηματι. iEsch. 
 
 ^ Supp. 937. SYN. Αηδής. 
 
 "Αβουλϊά, άς. η. consilii inopia. want of sense. 
 
 ταυτ εννοηθεΧσ , ησθομην αβουλιαν. Med. 
 
 878. Syn. Ανοια, αφροσύνη, αεσιφροσυνη, 
 
 χαλιφροσυνη, αφραδια, μωρία, αγνωμοσυνη. 
 
 "Αβουλος, ου. δ ή. consilii expers. inconsi- 
 derate. Hence," Αβουλως. adv. (Rhes. 761.) 
 τας τώνδ' άβουλους ζυμφορας κατοικτισειν. 
 Heracl. 153. Syn. Κακόβουλος, ay νώμων, 
 ανους, ανοημων, ανόητος, αττρονοητος, απρο- 
 σκεπτος, άμαθης, ασύνετος, αβελτερος, αφρα- 
 δης, αφραδμων, άφρων, αεσιφρων, μωρός, ηλί- 
 θιος, ιταμός, θρασυς, προπετης, ταχυβουλος. 
 Phr. Ένδεης φρενών, νη'ΐς ενι φρεσι. 
 
 "Αβουτης, ου. ό. bobus carens ; eg*ens. without 
 cattle ; poor. — κραδιην δ' εδακ ανδρός αβου- 
 τεω. Hes. ε. 451. 
 
 "Αβρά, άς. ή. herse ancilla honoratior. Lady's 
 maid, αυτάς, άβρα της μητρός αυτών γενο- 
 μένη. Menand. ρ. 182. 
 
 Αβραάμ. Nom. pr. Hebr. ημειων γενετής 
 πελεται προποσπορος Αβραμ. Νοηη. Εριτη. 
 Αγλαοτεκνος, αρχέγονος, θεουδης, θεοπειθης, 
 'ζεινοδοκος, πολυπιστος, σαοφρων. 
 
 "Άβρεκτος. illotus. unwashed, αβρεκτοις πα- 
 λαμγσι μάτην ηψαντο κυπέλλων. Νοηη. 
 
 ΑβρΊθης, "εός.αά]. sine pondere. light, βάρος μεν 
 ουκ αβριθες, αλγεων ϋπερ. Eur. Supp. 1125. 
 
 Άβρόβάτης. qui delicate incedit. effeminate 
 
 ^ in gait. See Blomf. Gloss. Pers. 1073. 
 
 Άβρυβϊός. delicate vivens. living delicately. 
 
 i iDionys. 968. So /Αβροδιαιτος. Pers. 41. 
 
 Άβρόκομης,Άβροκομός,^ Αβρόχαιτης. mol liter 
 comatus. with soft and delicate hair. (Orph. 
 Ή.55.2.) φοινΊκα θ' άβροκομάν.1])\).Ύ. 1099. 
 
 Αβρομϊος, ου. ό ή. abstinens a vino, without 
 wine, αβρομιος και αοινος. — Antip. Sid. 
 An. ii. 22. 
 
 ΑΓΑ 
 
 Αβρομος, ου. ό η. tumultuosus. noisy. Τρώες 
 — εποντο, — Αβρομοι, αυιαχοι. Ν. 39. Syn. 
 Κελαδεινος, ταραχώδης. 
 
 "Αβροπηνός,ου.ό ή. subtili stamine contextus. 
 of a fine texture, μηθ' άβροπηνονς αμφι-, 
 βαλλεσθαι πέπλους. Lye. 863. 
 
 Άβροπλουτός, ep. comse, gemmis, &c. ornatae. 
 rich and elegant, χαιτας αβροπλουτοιο. Iph. 
 Τ. 1148. 
 
 "Αβρός, ά, όν. delicatus, lautus. splendid ; 
 delicate. Άβρώς. adv. (Med. 825.) στεγας, 
 αβρον βαίνουσα παλλευκω πόδι. ib. 1161. 
 Syn. "Απαλός, μαλθακός, μαλακός, τρυφερός. 
 
 ^Αβρόσυνη, ης. ^Αβροτης, ητός. η. (Iph. Α. 
 1343.) 1. mollities. 2. splendor, delicacy 
 magnificence. Μει-'ελαος αναζ, πολύ δ' άβρο- 
 συνη — Δήλος όράσθαι. Orest. 342. Syn. 1. 
 *Αβροτης, τρυφη, μαλάκια, μαλθακια. 2. καλ- 
 λώπισμα, χλΧδη, φαιδροτης, ώραωτης. 
 
 "Άβρόταζω. noctu vagor, aberro. to miss a 
 person by night, άνθι μενειν, μη πως αβρό- 
 ταξομεν αλληλοιίν. Κ. 65. Syn. Αβροτεω, 
 αφαμαρτανω, αποπλαναομαι. 
 
 "Άβρότός. ό η. gen. αμβρότος in the sense of, 
 immortal. (Antig. 1 134.) 2. hominibus ca- 
 rens. desert, without men. Hence, άβρότη 
 an epith. of night. (II. is?. 78.) Σκυθην ες 
 οΐμον, αβροτον εις ερημιαν. Prom. 2. 
 
 Άβρόχϊτων, ωνός. ό ή. mollibus stragulis con- 
 tectus. with soft coverlid, λεκτρων τ εννάς 
 άβροχιτωνας. Pers. 543. 
 
 Αβροχος, ου. ό ή. non madefactus. unmoist- 
 ened. — επ δ' αβροχος ηεν άπασα-Αρκαδιη. 
 Call. Ι. 19. Syn. Αβρεκτος, ανομβρος. ανος, 
 ζηρος. 
 
 Άβρννω. delicatum reddo. to adorn ; to treat 
 like a woman. — μη γυναικός εν τροποις εμε 
 — Άβρυνε. Agam. 928. Syn. Κοσμεω, καλ- 
 λωπίζω, περιστέλλω• — κολακεύω. 
 
 Άβρϋνόμαι. glorior, insolesco. to demean 
 one's self proudly, αβρυνεται γαρ πάς τις 
 εν πρασσων πλέον. Agam. 1214. Syn. 
 Ήδνπαθεω, χλιδαω, ώρα'ίζομαι, τρνφαω, θρυπ- 
 τομαι, καυχαομαι, μέγα φρονεω. 
 
 "Άβρώς, ώτός. (Paul. Sil. An. iii. 92.)""Α/3ρω- 
 τός, ου. ό ή. non exesus. not eaten, άβρωτος 
 κείνη, πλην κραατος' ειμί δ' εγωγε Τρωκτος 
 άπας, μουνα δ' εντερ' άβρωτα φέρω. Anal. iii. 
 
 u 323. 
 
 "Αβνδός. η. Abydus. και Έηστον, και Αβυδον 
 έχον, και δϊαν Αρισ/3ί?ν. Β. 836. Εριτη. Αρ- 
 χαία, βαθυκρηπις, στεινη. 
 
 "Αβυρτακη. genus edulii. a sort of salad. The 
 maker of such a dish is," Αβυρτακόποιός. (De- 
 metr. ap. Ath. p. 405. f.) επι ταϊς αβυρτα- 
 καισι δ' εκβακχευομεν. Alexis, ibid. 124. a. 
 
 "Αβυσσος, ου. ό η. fundo carens. bottomless. 
 ατ?7ς δ' αβνσσον πέλαγος ου μαλ' ενπορον. 
 iEsch. Supp. 466. P. Syn. Βαθύς, αττεφος, 
 απλάτος, άπλετος, ακατάληπτος. Phr. Ταρ- 
 ταρου αβυσσα χάσματα. Eur. 
 
 " Αγάγω" Αγαγόμαι. by Poet, reduplication for 
 Αγω, fyc. 
 
 "Αγαζόμαι. cum stupore, vel etiam invidia, 
 
ΑΓΑ 
 
 miror, to admire ; envy ; hate, ου τότε γ' \ 
 ώδ' Οδυσήος αγασσαμεθ' εΊδος ιδοντες. Γ. 
 22-1. Syn. Αιδεομαι, αγαμαι, σέβομαι, αγα- 
 νακτεω, φθονεω. 
 
 Αγάθεος. Ion. Ηγαθεός. admodum divinus. 
 quite divine, και γαρ εν ay άθεα, — Ιίυθωνι 
 
 "κρατησεν. — Nem. 6. 59. 
 
 «Αγαθοκλής, tyrannus Syracusarum. chieftain 
 of Syracuse, ώς Αγαθοκλήος λασιαι φρένες 
 ΐ]λασαν εξω. Alexand. ap. Ath. p. 699. c. 
 
 Αγαθός, bonus ; fortis, &c. good ; brave. 
 αιγιβοτος δ' αγαθή, και βουβοτος' — ν. 246. 
 
 ' Syn. Ανδρείος, κρατερός, αίσιος. — αμνμων, 
 χρήσιμος. Item, Άγνος, φρόνιμος, συνετός, 
 εσθλος, σώφρων. 
 
 Αγάθυρσοι, ων. oi. Agathyrsi. a tribe in the 
 north of Europe. Dionys. 310, 319. See 
 Virg. iEn.iv. 146. 
 
 Αγαθών, ωνος. δ. Agatho. a son of Priam. 
 //. Ω. 249. a tragic poet, Thesmoph. 29. 
 
 Αγαιομαι. succenseo, indignor. to be indig- 
 nant at. τφ δη τοι Ζενς αυτός αγαιεται, ες 
 δε τελευτήν. Hes. ε. 331. Syn. Αγανακτεω. 
 μέμφομαι, χαλεπαινω. 
 
 Αγακλεης, -κλής. {II. Π. 738. Ιέ is a prop, 
 name, 571.) "Αγακλει-ος, (ib. 463.) °Αγα- 
 κλυτδς, ?), δν. perceleber. very renowned. 
 αμφ' Αιαντε δυω, και αγακλυτον Ιδομενηα. \ 
 Ζ. 436. Syn. ΚΧντος, κλεινός, περικλϋτος, 
 τηλεκλΰτος, μεγακληεις, ενκΧε?]ς, ευκΧειης, 
 αριδεικετος, αριδηΧος, αριπρεπης, μεγαλώ- 
 νυμος, ερικϋδης, ένδοξος, περιπυστος. 
 
 Άγακτΐμενδς, JEo\. for άγαν κεκ-ισμέϊ-Ός. bene 
 
 conditus. handsomely built. Pyth. 5. 107. 
 ΆγάΧαζ, κτδς. δ ή. (See Blomf. 1. c.) lacte 
 carens. without milk. — ουδ' αγαΧακτεςΟΐιες. 
 ι — Call. Apoll. 51. The old reading was, 
 •. άγάΧακτοι. 
 
 "ΑγάΧΧω. orno. to ornament ; to revere. In 
 \ mid. voice, to glory in. (I/. P. 474.) δε- 
 ι σποτ, αγαΧοϋμεν αει. Arist. Pac. 396. Syn. 
 '' Κοσμεω, αγΧα'ίζω. σέβομαι, τέρπω, ευφραίνω. 
 ' κΧφ'ίζω, νμνεω. med. γηθω, κνδιοω. 
 "Αγαλμα, ornamentum, statua. an ornament ; 
 statue of a deity, ασκησας, Ίν αγαΧμα θεά 
 κεχαροιτο ιδονσα. γ. 43S. Syn. Κόσμος, 
 ι κόσμημα, κϋδος. — ειδωΧον, βρετας, ανδρεικε- 
 Χον, ανδριάς, εικασμα, εικων, δαιδαΧμα, ζοα- 
 νον. Εριτη. Άγνόν, ενγραφες, θείον, ίοόν, 
 μαρμαρινον, φαεινόν, χειροποιητον, χρυσεο- 
 τευκτον. 
 "ΑγαΧμάτδω. in simulacrum verto. to change 
 into a statue. αγαΧματώσας αμφεΧντρωσει 
 πετρών. Lye. 845. 
 "Αγάμαι. admiror, magni facio. to praise, 
 wonder at. ώς σε, γυναι, αγαμαι τε, τεθηπά 
 τε, δειδιά τ' αινώς. ζ. 168. Syn. Αγαζομαι, 
 θαυμάζω, πεοιβλεπω, ζηΧοω, σεβαζω. 
 
 Αγαμέμνων, δνδς. δ. Agamemnon. Hence, 
 
 " ΑγάμεμνδνΧδς. adj. (Iph. Τ, 1115.) and 
 
 " Αγάμεμνδνίδης. patronym. Soph. El. 182.) 
 νηϊ παρά πρύμνη Αγαμέμνονος. — Η. 383. 
 Εριτη. Ατρε'ϊδης, Ατρειων, αμϋμων, διο- 
 γενής, δϊος, ευρνκρειων, ευπατρίδης, κϋδισ- 
 
 Α Γ Α 
 
 8 
 
 τος, οΧβιοδαιμων. Phr. Αναζ ανδρών, ποι- 
 μην Χαών. Δα ικεΧος. βασιλεύς Τροίας πο- 
 Χιπορθος. Ατρεος υιε δα'ίφρονος ιπποδα- 
 μοιο. Αργειων σκηπτοΰχε μεγα-κρατεων. 
 Ατρεως γενεθΧον. 
 
 J Αγαμη δης,εος. δ. Norn. Pr. Horn. Apoll. 296. 
 
 J Αγάμδς, ου. δ ή. innuptus. unmarried, αιθ' 
 οφεΧες άγονος τ εμεναι, αγαμός τ' απολε- 
 σθαι. Γ. 40. Syn. Ανυμφος, ανύμφευτος, 
 ηίθεος, αΧεκτωρ, απειροΧεχης, άνανδρος, 
 ανέκδοτος. Phr. Αεχους άπειρος. — εννής 
 αζυγες γαμήλιου. Med. 670, 1. 
 
 'Αγαν. adv. nimis. too much, εζω διατρϊ- 
 βειν πόΧυν άγαν εστίν χρονον. Nub. 199. 
 Syn. Αιαν. 
 
 'Αγανακτεω. aegre fero. to be indignant. 
 και μηδέν αγανακτεί γ', εγώ γάρ σ, ώ 
 πάτερ. Vesp. 1003. Syn. ΜηνΊω, μηνιαω, 
 απομηνιζω, ασχαΧΧω, ασχαΧαω, αχθομαι, 
 δυσχεραίνω, θϋμαινω, θυμοομαι, οργίζομαι, 
 εγκοτεω, χαΧεπαινω. 
 
 ΆγαννΙφδς, ου. δ ή. valde nivosus. covered 
 with snow. ε\μ' αυτή πρδς ΟΧυμπον αγαν- 
 νιφον. — Α. 420. Syn. Τϊιφοεις, νιφετωδής, 
 χιονεος, χιονοεις, χιονωδής, δυσχειμερος. 
 Phr. ΊΧιφοεσσ' Αίτνα, πανετες χιόνος, 
 
 ^ οξείας τιθηνα. Pyth. 1. 38. 
 
 J ΑγάνοβΧεφάρδς. δ ή. habens puichras pal- 
 pebras. with handsome eye-lids. — εν γε 
 το γαΰρον Τεϋζε, τό θ' ώραϊον της αγανο- 
 βΧεφαρον. Nossis, An. i. 195. 
 
 Άγάνδς, ή, ον. (whence, " Αγάνώς, adv. Iph. 
 Α. 601.) " Αγάνοφρων, δνδς. δ ή. mitis 
 mansuetus, placidus. mild, gentle, affable. 
 σοϊς δ' αγανοΊς επεεσσιν ερητυε φώτα 
 εκαστον. Β. 164. τό τε της αγανοφρονος 
 ησυχίας. Αν. 1321. Syn. Επιεικής, ευμενής, 
 πρευμενής, ευγνώμων, γλυκύς, πράος, μειλι- 
 χος, ήπιος, προσηνής, φαιδρδς, γΧυκυθνμος, 
 ηπιοθϋμος, πρηϋνοος, ήσυχος. 
 
 ' Άγάνοφρδσΰνη, ης, ή. comitas, jucunditas. 
 mildness ; courtesy, σή τ' αγανοφροσυνη 
 μεΧιηδεα θνμδν απηυρα. Χ. 202. Syn. 
 Έυμενεια, ευγνωμοσύνη, πραοτης, πραϋ* 
 παθεια, μειλίχια, φιΧοψροσυνη, χρηστοτης. 
 
 Άγάπαζω. amo, to love ; cherish. (Od. η. 
 33. π. 17.) "Αγαπάω has s. s. Also, 2. con- 
 tentus sum. to be contented, or satisfied. 
 2. σο* δ' ήν τις γε διδφ τρεϊς οβοΧονς, 
 αγαπάς. — Vesp. 684. Syn. Εραω, εραμαι, 
 στοργεω, Ίμειρω, Ίμειρομαι, φιΧεω, υπερφιλεω. 
 2. στεργω, αρκούμαι, αρέσκομαι. 
 
 ' Άγάπηνωρ. virtutis amans. a lover of manly 
 courage. It is a prop, name, II. B. 609. 
 oi δ' ες ΤΙανθοΊδην αγαπηνορα Πουλυδαμαντα. 
 Ν. 756. Syn. Αγαθός, ανδρείος, κρατερός, 
 φιλάνθρωπος. 
 
 Άγάπησμδς, ου. δ. dilectio. affection, γενομε- 
 νον αλλήλων αγαπησμδν, οίος ήν. Menand. 
 ρ. 157. Syn. Αγαπησις, φιλοφροσυνη. 
 
 Αγαπητός, ή, δν. dilectus, amabilis. beloved. 
 Έκτοριδην αγαπητδν, αλιγκιον αστέρι καλψ. 
 Ζ. 401. Syn. Φίλος, φίλιος, φιλητδς, προσ- 
 φιλής, πεφιλημενος, ηγαπημενος, εράσμιος, 
 Β2 
 
Α Γ Γ 
 
 Α Γ Ε 
 
 εραστδς, ερατδς, Ί/ιεροεις, ποΚνηρατος, μονός. 
 
 "Αγάρηνοι. nom. gentis. a tribe of Arabia 
 Felix, και πΐδια ζειοντα πολνσπερεων Άγα- 
 ρηνών. Arabius, An. iii. 109. 
 
 "Αγαρρδδς, contr. άγαρρονς, ον. δη. celeri- 
 ter fluens. that flows rapidly. λεία δ' 
 εποιησε παρ' αγαρροον'Έλλησποντον. Μ. 30. 
 
 "Ay ασθενής, εδς. δ. Nom. Pr. II. Β. 624. 
 
 "Αγαστ -oVoc, ου. δ ή. multum gemens, luctuo- 
 sus. uttering sighs ; noisy, κήτος, ά μυρία 
 βοσκεί αγαστονος Αμφιτρίτη, μ. 97. Syn. 
 Θρηνωδης, πολυπενθης, πολνστονος. — άθλιος. 
 
 "Αγαστός, η, δν. admirationem ferens. excit- 
 ing wonder, τήνο Αυκαον'ιδαο, τδ και μακα- 
 ρεσσιν αγαστόν. Theoc. 1. 126. Syn. θανμα- 
 σιδς, θανμαστδς, θεσκελος, σεβαστδς, παρά- 
 δοξος, αγαυός. 
 
 "Αγαστρδφδς, ου. δ. Nom. Pr. II. Α. 338. 
 
 "Αγαστωρ, δρδς. o.frater uterinus. brother by 
 the same mother, τον φιΧτατδν σον των 
 αγαστορων, τροφιν. Lye. 265. Syn. Όμο- 
 γαστωρ, δμαιμος. 
 
 "Αγαύη, a Nereid. (II. Σ. 42.) 2." Αγανη . Agave, 
 mother of Pentheus. 2. Ώενθεως Άγανήν 
 μητ'ερ' εκ βακχευμάτων. Bacch. 719. Εριτη. 
 Απειθλ/ς, παιδοκτόνος, ωΧεσιτεκνος. Καδμήίς. 
 Phr. Μαινάς ονρεσιφοιτις. 
 
 "Αγαυός, ή, δν. nobilis. superbus. admirable ; 
 famous, τα φρονεων, Ίνα μη τις αγανών Ουρα- 
 νιωνων. Hes. θ. 461. Syn. Αγακλυτος. γεν- 
 ναίος, ένδοξος, ευδόκιμος, αγΧαδς, φαιδιμδς, 
 τηΧεκΧυτος, κλεινός, περιφαντος, Χαμπρός. 
 
 "Αγουρος, pa, ρον. ferox. proud, ταύρου ερι- 
 βρύχεω μένος ασχετον οσσαν αγανρον. Hes. 
 θ. 832. 
 
 "Αγαφθεγκτος,ου. δ η. valde sonans. loud sound- 
 ing, κρητήρ αγαφθεγκτων αοιδάν. 01. 6. 155. 
 
 Αγγαρος. ap. Persas tabellarius. prop, a Per- 
 sian courier, thence applied to beacons, 
 which transmit tidings in succession, φρυκτδς 
 δε φρυκτδν δενρ' απ' αγγαρου πνρδς Έπεμ- 
 πεν. Agam. 273. 
 
 Αγγαρευω. adigo ad ministerium αγγάρων 
 praestandum. to force into*service of any 
 kind, εάν εχυ τι μαλακδν, αγγαρενεται. Me- 
 nand.p. \55.Mein. Syn. Αναγκάζω, βιάζομαι. 
 
 Αγγεων, ου. το. vas liquoris capax. a vessel. 
 Acharn. 940. ποΧνς γαρ εις εν μικρδν αγγεΧον 
 χυθείς ΎποσκεΧιζει ρφστα τους πεπωκότας. 
 Sent. Syn. Αγγος. 
 
 Αγγελία, ας. η. nuntiatio. rumor, a message ; 
 report, ηϊ',επειδ?) Ζηνδς επεκλνεν αγγεΧιαων. 
 ε. 150. Syn. Αγγελμα. — φήμη, φατις. — 
 εντολή, επιταγμα. Εριτη. Αυγρη, κλυτη, πο- 
 Χνκοινος, γλυκεία. 
 
 Αγγ\λΧώτΧς, ϊδος. ή. Αγγελος, ου. δ ή. nuntius 
 v. nuntia. a messenger. Α γγελος also sign. 
 2. a message. — μεγ' νπειροχον αγγελιωτην. 
 Call. Jov. 68. — τοιη σε προσεδραμεν αγγε- 
 λιώτις. lb. Del. 216. νυν δ' εμ'εθεν ξυνες ώκα. 
 Διός δε τοι άγγελος ειμί. Β. 26. Syn. Αγ- 
 γελιαφόρος, απαγγελτήρ, μεταγγελος. — 2. 
 αγγελία, πυστις, φήμη. Εριτη. Ετυμος, 
 ετητυμος, αφθογγος, ανανδδς, ερίηχής, εμπε- 
 
 δομνθος, σαφής, τηλεσκοπος, θοδς, ωκνς, 
 ταχυδρόμος. Phr. Κήρυξ, νεοχμων μύθων 
 ταμίας. Troad. 
 
 Αγγελλω. nuncio, to announce, έρχεται αγ- 
 γελλων φαος ηονς τ/ριγενει^ς. ν. 94. Syn. 
 Απαγγέλλω, όΊαγγελλα», μηνύω, πιφανσκω, 
 σημαίνω, φράζω. 
 
 Αγγελμα, ατός. το. res, quae nuntiatur. a mes- 
 sage. Δαναών τε κοινά ΤΙελοπιδών τ αγγέλ- 
 ματα. Troad. 705. Syn. Αγγελία. 
 
 Αγγος, εος. το. vas quodlibet. a vessel, δπλισ- 
 σον τ η'ία, και αγγεσιν αρσον άπαντα, β. 289. 
 Syn. Αγγεΐον, σκεύος, τεύχος, λεβης, κάλπη, 
 δοχεϊον. Εριτη. Οινοδόκον, χαλκεον, αφειδες. 
 
 "Αγειρω, congrego. 2. mendicando corrogo. 
 to collect together, to collect a crowd, to 
 beg. δυσεο τευχεα θάσσον, εγώ δε κε λαον 
 αγειρω. Π. 129. Syn. Αμφαγειρω, συν- 
 αγειρω, αγερεθω, (Poet.) αθροίζω, συναθροίζω, 
 συνάγω, συλλέγω, επισυλλεγω, συγκομίζω, 
 συνειρω, άλιζω, — 2. αγυρταζω, ερανίζομαι, 
 συνερανιζω. 
 
 "Αγειτων, όνος. δ ή. vicinum non habens. 
 wanting neighbours, ούτως αγειτων οίκος 
 'ίδρυται φίλων. Eur. ΕΙ. 1130. 
 
 "ΑγελαΤος, α, δν. armentalis. belonging to a 
 herd, οι ό" εφεβοντο κατά μεγαρον, βοές ως 
 αγελαϊαι. χ. 299. Syn. Αγελητης, βουκολικός. 
 
 " Αγε'λάος, ου. δ. Nom. Pr. Od. χ. 131. 
 
 "Αγέλαστος, ου. δ ή. risus expers. morose, se- 
 rious, αγέλαστα πρόσωπα βιαζομενοι. Agam. 
 803. Syn. Χαλεπός, σκληρός. — σεμνός. 
 
 "Αγε'λη, ης. ή. armentum. 2. coetus. a herd, 
 a troop, εν δε συών αγελαι χλουνων εσαν, ηδε 
 λεοντών. Hes. α. 168. Syn. Αιπολιον, βον- 
 πολιον, βοτον. 2. άγημα, σνναθροισις, πλήθος, 
 τάγμα, λόχος, Ίλη. Εριτη. Αγρονόμος, βοεη, 
 κεραή, ξανθή, ευφορβος, ευειδής. 
 
 "Αγένειος, ου. δ ή. imberbis. beardless. ονδ' 
 αγοράσει γ' αγένειος ονδεϊς εν αγορά, Equit. 
 1370. Syn. Απωγων, ανυπηνος. Phr. Ουπω 
 γενυς φαϊνεν τερειναν — Ματερ' οινανθας, 
 οπωραν. Nem. 5. 
 
 Αγενής," Αγεννης, (Pac. 747.) εος. δ ή. igno- 
 bilis. ignoble, δταν οι τ αγαθοί προς των 
 αγενών κατανικώνται. Eur.yK Syn. Ακλε^ς, 
 δυσγενης, φαύλος, δουλοπρεπης, ευτελής. 
 
 " Αγενητος, ου. δ ή. infectus. unperformed ; 
 undone, μόνον γαρ αυτόν και θεός στερισκε- 
 ται, Αγενητα ποιείν, άσσ αν y πεπραγμένα. 
 Agathon ap. Aristot. 
 
 " Αγεννητος, ου. δ ή. non natus. 2. ignobilis. 
 (Trach. 61.) unborn, ignoble, δς ου π βλα- 
 στας πω γενέθλιους πατρδς, Ου μητρδς εϊχον, 
 αλλ' αγεννητος τοτ ην. CEd. C. 972. Β. 
 Εχρ. Αγονος. — αποιητος. 
 
 "Αγέραστος, ον. δ ή. praemio carens. unrecom- 
 pensed. — οφρα μή οίος Άργειων αγέραστος 
 εω. Α. 119. Syn. Αδωρητος. ατϊμος. αγερατος. 
 
 "Αγέρωχος, ον. δ ή. superbus, ferox. haughty ; 
 superb. 7τρός θνμβρης δ' ελαχον Ανκιοι, 
 Μυσοί τ' αγέρωχοι. Κ. 430. Syn. Αγανδς, 
 αγηνωρ, ανθάδής, υπερήφανος, εντϊμος. 
 
 "Αγεσϊλάς, ον, or Dor, α. δ. "Αγεσΐλαος. 
 
ΑΠ 
 
 ΑΓΚ 
 
 (Nic. ap. Ath. p. 684. d.) nom. Plutonis. 
 
 , a surname of Pluto, φοιτασεϊ, μεγαλω τί- 
 μιος Αγεσιλα. Call. Lav. Pall. 130. See 
 Bentl. & Bl'omf. 
 Αγεστρατος. ep. Palladis. leading armies. 
 
 n δεινήν, εγρεκυδοιμον, αγεστρατον, ατρυτωνην. 
 Hes. θ. 925. 
 
 Αγετϊς, ή. hera, domina. the mistress of a 
 family, τόξα μεν α\)δασει ταν εντονον αγετιν 
 οικον. Antip. Sid. 88. An. ii. 31. Syn. Δεσ- 
 ποτις, δέσποινα. 
 
 Άγενστδς, ου. 6 η. qui gustari non potest. 
 2. qui non gustavit. untasted, or untried. 
 act. not tasting, ενδαιμονες, οισι κακών — 
 ΑγευσΓος αιών. — Antig. 582. 
 
 Άγη, ης. η. admiratio cum stupore. astonish- 
 ment ; admiration, λιην γαρ μέγα είπες' αγη 
 μ' έχει. — γ. 227. Syn. θανμα, εκστασις. 
 Also, ζήλος, θάμβος, ζηλωσις. 
 
 Άγή, ής. η. fractura. 2. littus. a breaking ; 
 the sea-shore. — πολιη δ' επι κύματος ayy — 
 Τεγγε πόδας — Apoll. 1. 554. Syn. Αγμος, 
 αγμα, κλασις. τραύμα. 2. θϊν, ακτή. 
 
 Άγ?]λάτεω, abigo, ut piaculum. to drive away, 
 as pollution, κλαίων δοκείς μοι και σν, χώ 
 
 1 συνθεις τάδε, Αγηλατησειν' — CEd. Τ. 401. 
 3 Syn. Διώκω, φνγαδενω. 
 
 "Αγ7]λάτδς, ον. δ ή. valida manu impulsus. 
 hurled. αγηλατω μαστιγι σννθρανσας κάρα. 
 Lye. 436. 
 ■Άγηνδρϊά, άς. t). strenuitas, audacia. valour; 
 impetuosity, ταρβεΧ, ονδε φοβείται, αγη- 
 νοριη δε μιν έκτα. Μ. 46. Syn. Ανδρεία, 
 αλκή, ανθαδια, ευσθενεια, ενφνχια, ηνορεη, 
 • ρηξηνορια, δρηστοσννη, αλαζονεία. 
 
 Άγηνωρ, δρδς. δ. Nom. Pr. the son of An- 
 tenor. II. {Si. 425. 2. ό η. admodum viri- 
 lis ; superbus. valiant ; haughty, impetuous. 
 2. Νεστορ, εμ' οτρννει κραδιη, και θυμδς 
 αγηνωρ. Κ. 220. Syn. Ανδρείος, αντιθεος, 
 αλκηεις, αλκιμος, κρατερός, καρτερος, καρτερο- 
 θνμος, κραταιός, κρατεροφρων, γενναίος, φαι- 
 διμος, εντολμος, αγέρωχος, μεγάθυμος, δο- 
 ρυσσοος, ρηξηνωρ, ύπερηνωρ, υπερήφανος. 
 
 " Αγηραντδς? Άγηράδς? Άγηρατδς, ΆηάΆγηρως. 
 
 δ ή. senii expers ; immortalis. not impaired 
 by age ; imperishable, κειμεθ' αγηραντω χρω- 
 μενοι ευλογιη. Simon, xxix. 4. Gaisf. See 
 II. Β. 447. Hes. θεογ. 305. η μεν γαρ βροτός 
 εστί, συ δ* αθάνατος και αγηρως. ε. 218. Syn. 
 Ακηρασιος. — άφθαρτος. 
 
 Άγης. εος. δ η. scelestus. guilty of a crime, 
 which requires expiation, ως oi μεν 'άγεϊ 
 Βουπάλφ κατηρώντο. Hipponax. Syn. Μυ- 
 σαρός, άσεβης. 
 
 Άγησίχδρδς, ον. δ η. choros ducens. leading 
 the choir, or dance, άγησίχορων οπόταν τών 
 φροιμιων. Pyth. 1. 7. 
 
 Άγητδς, η, δν. admirabilis. admirable, οϊ και 
 θηησαντο φνήν και είδος αγητόν. Χ. 370. 
 Syn. Αγαστός, περίβλεπτος. 
 
 ' Άγιζω. consec.ro. 2. adoleo. to consecrate. 
 βουθντον εστιαν άγιζων, Ίκον. CEd. C. 1495. 
 Β. Syn. Άγιαζω, θνμιαω, άγιοω, άγιστενω. 
 
 ΆγΤνεω, Αγ'ινεσκω. Ion. for άγω. τών αιε'ι 
 σφιν έκαστος επ' ηματι μήλον αγϊνεΐ. ξ. 105. 
 
 . u See p. 294. 
 
 "Αγϊος, α, δν. sanctus. holy ; pure, τψ και 
 νησαων άγιωτατη εζετι κεινον. Callim. Del. 
 275. Syn. Όσιος, παναγής, σεμνός, σεβάσ- 
 μιος, ευσεβής, άγνδς, καθαρός. 
 
 Άγιστενω. sanctifico. to keep holy, ει^ως, 
 βιοταν άγιστευει. Bacch. 74. Syn. Άγ- 
 νιζω, άγιζω. 
 
 Αγκαζδμαι. ulnis amplector. to lift in the 
 arms. — oi δ' apa νεκρδν απο χθονδς αγκα- 
 ζοντο. Ρ. 722. Syn. Αγκαλιζομαι, ασπά- 
 ζομαι. Phr. Αγκας εχειν, ελεϊν, μαρπτειν, 
 λαβεΊν. — μετ αγκαλιΰεσσιν αειρειν. εν αγ- 
 καλιδεσσι φέροντες. 
 
 Αγκάθεν. adv. desuper. from above, στεγαις 
 Ατρειδών αγκαθεν, κυνδς δικην. Agam. 3. 
 Εχρ. Ανέκαθεν, άνωθεν' εζ αρχής. 
 
 Αγκάθεν, Αγκάς. adv. (τάΐς αγκαλαις.) in ulnis. 
 in the arms. Ίζου παλαιδν αγκαθεν λαβών 
 βρετας. Eumen. 80. See Theoc. 8. 55. 
 
 Αγκάλεω. /ο^Ανάκάλεω. to invoke, επτακι δε 
 Βριμω κονροτροφον αγκαλεσασα. Apoll. 3. 
 861. 
 
 Αγκάλη, more frequ. in plur. Also, ΑγκάΧίς, 
 Χδδς. η. ulna, the bosom ; the arm. Strato 
 has αγκας, άδδς. η. Anal. ii. 369. το σον, 
 πετραιά δ' αγκάλη σε βαστασει. Prom. 1027. 
 See Androm. 722. 27. Χ. 503. Syn. Αγ- 
 κοινη, πήχνς, ωλενη. 
 
 Αγκάλιζδμαι. ulnis amplector. to embrace, 
 όσης κακδν τοιοντον αγκαλιζεται. Simon. 
 230. 77. Gaisf. Syn. Αγκαζομαι. παραγ- 
 καλιζομαι' αναβασταζω. 
 
 Αγκάλδς, ον. δ. fasciculus, an armful ; a 
 bundle, τών τότε σννδησας νεοθηλεος αγκα- 
 λον νλης. Horn. Merc. 82. Syn. Δεσμις, 
 δέσμη, φάκελος. 
 
 Αγκιστρδν, ον. το. hamus. a fish-hook. 
 γναμπτόϊς αγκιστροισιν. — δ. 370. Syn. 
 Αγκνρομηλη. Ερ. Τϋρον, δαφοινον, εκθριξ, 
 κρατερον, ολοον, ενκαμπες. 
 
 Αγκλίνω . for^ Άνακλ. — προτι γαιη Αγκλινας. 
 Δ. 113. 
 
 Αγκοιναι, ών. αι. s. s. as Αγκαι and Αγκάλαι. 
 the arms. Ζηνος γαρ του άριστου εν αγκοι- 
 νησιν ιανεις. Ε. 213. 
 
 Αγκος, εος. το. convallis. a valley, ορσας εξ 
 εννής, δια τ αγκεα, και δια βησσας. Χ. 190. 
 Syn. Αγκιον, ανλων, βησσα, γναλον, κοιλας, 
 κλιτυς, μεταγκεια, ναπη. Εριτη. Βαθύ, βησ- 
 σήεν, αιπεινον, δενδρήεν, ζεφυρηϊον, μακρόν, 
 ποιήεν, ριπήεν, τρηχυ, θηροτοκον. 
 
 Αγκρεμάω. /or "Ανακρ. to hang up. πασσαλψ 
 αγκρεμασασα, πάρα τρητοίσι λεχεσσι. α. 440. 
 
 Αγκρϊσϊς, εως. ή. for άνακρ. inquisitio. in- 
 quiry; examination, μηδ' ες αγκρϊσιν ελ- 
 θεϊν. Eum. 360. 
 
 Αγκρουδμαι, for άνακρούδμαι. κηυ μεν τα 
 Γλαύκας αγκρουομαι, εϋ δε τα Ώνρρω. The. 
 4.31. 
 
 Αγκύλη, ης. η. curvatura cubiti. amentum, 
 the fold of the elbow, a thong ; a javelin. 
 
6 
 
 Λ ΓΛ 
 
 ό μεν πετρους, 6 δ' αγκυλας. Or. 1483. 
 Syn. Αιχ]ΐυ/. μεσαγκυλον, ακόντων. 
 
 Αγκυλδδους, οντδς. adj. curvos denies ha- 
 bens. having• its extremities bent, αρπη 
 υπ' αγκνλοδοντι — Opp. 
 
 Αγκΰλοομαι. incurvor. to be bent, χωρεί δε 
 πας τις όνυχας ηγκνλωμενος. Αν. 1 180. 
 Syn. Κάμπτω, κατακαμπτω, κυρτοω. 
 
 Αγκύλος, η, υν. curvus. crooked ; bent, ασ- 
 πίδα και θο>ρηκα, και αγκύλα τοζ' άφοωντα. 
 Ζ. 322. Syn. Καμπύλος, καμψος, επικαμπης, 
 κυρτός, επικνρτος. 
 
 Αγκΰλομΐ]της, ου. δ. complicata habens con- 
 silia. subtle ; sharp-witted, και με πρεσβυ- 
 τατην τεκετο Κρόνος αγκυλομητης. Δ. 59. 
 Syn. ΙΙοικϊλομητης, ποικιλοβουλος, δολιο- 
 φρων, κερδαλεοφρων, πολύτροπος, κοβάλος. 
 
 Αγκνλοτοξδς, ου. δ η. curvo arcu utens. an 
 archer, προς μεν αλός Κάρες, και ΐίαιονες 
 αγκυλοτοζοι. Κ. 428. 
 
 Αγκυλυχειλης, ου. δ. curvo rostro prseditus. 
 with crooked beak, ελθών δ' εξ ορεος μέγας 
 αιετος αγκυλοχειλης. τ. 538. Syn. Σκολιο- 
 χειλος. 
 
 Αγκϋλδχηλης, ου. δ. habens aduncas chelas. 
 with bent claws, ήλθον δ' εξαίφνης νωτ- 
 ακμονες, αγκυλοχήλαι (sc. καρκίνοι, cancri.) 
 Batrachom. 2S5. 
 
 Αγκϊιλωτδς, ου. adj. amentatus. armed with 
 a javelin, ουκ αγκυλωτοις Θεσσαλών στο- 
 χασμασιν. Bacch. 1203. 
 
 Αγκυρα, ας. η. anchora. an anchor, ουδ' ες 
 γάίαν εριψαν ενγναμπτους άγκυρας. Orph. 
 Arg. 495. αγκϋρά δη μου τας τυχας ψχει 
 μονή. Hel. 284. Syn. Έυνη, ισχας. Phr. 
 ΤΧεών στιβαρή χειρ. — νεών πλαζομενων πα- 
 γις. — θοας Αργούς χαλΊνον. Pyth. 4. 44. 
 κωπαν σχασον' ταχύ δ' αγκυ-ραν ερεισον 
 χθονι ΤΙρωράθε, χοιραδος αλκαρ πέτρας. Pyth. 
 10. '79. αγκυραν νηων εδρανον ασταθεων. 
 Ερ. 1. 6. 
 
 Αγκϋριζω. supplanto. to trip up, to supplant. 
 καταγαγων εκ Χερρονησου, διαλαβών ηγκυρι- 
 σας. Equit. 262. Exp. 'Υποσκελίζω. 
 
 Αγκϋρουχϊά, ας. ή. anchorae retentio. lying 
 at anchor. — ουδ' εν αγκνρουχιαις θαρσοϋσι 
 ναών ποιμένες παραυτικα. JBsch. Sup. 779. 
 
 Αγκών, ώνδς. δ. curvatura brachii ; deinde, 
 omne prominens et anguli formam ex- 
 teriorem habens. the elbow, the angle or 
 bend of any thing ; a promontory. Hence, 
 the city Ancona. See Damm. c. 1333. 
 Steph. Byz. v. Αγκώι/. χερμαδιψ αγκώνα τυ- 
 χών μέσον' — Ε. 582. τρις μεν επ' αγκώνος 
 βή τειχεος ν^ηλοίο. Π. 702. Syn. ΤΙηχυς, 
 ωλενη, αγκύλη. — στροφή, καμπή — άκρα, τοΰ 
 τείχους εζοχη. Εριτη. Πολύπτυχος. — στυ- 
 φελος. 
 
 Αγλάεθειρδς, ου. δ η. nitidam comam habens. 
 with beautiful hair. Πάν ανακεκλομεναι, 
 νομών θεον, αγλαεθειρον. Hymn, in Pana, 
 5. Syn. Έυκομος. 
 
 Αγλαία, άς. η. mater Nirei. 2. Gratiarum 
 una. the mother of Nireus. II. B. 672. 
 
 ΑΓΛ 
 
 one of the Graces, ποτνί Αγλαΐα, φίλησι- 
 μολπε Τ' Ευφρόσυνα, θεών κρατιστου παίδες. 
 Olymp. 14. 
 
 ΑγλαΤα, ας. ή. splendor. 2. pulcritudo. 3. 
 lautitia. brilliancy, beauty, joy. ααφοτερον, 
 κϋδός τε και αγλα'ϊη, και ονειαρ. ο. 78. See τ. 
 83. Syn. Αγλάισμα, αίγλη, αμαρϋγη, αμα- 
 ρυγμα, αυγή. γανος, λαμπροτης. 2. ευπρέπεια, 
 κόσμος, κάλλος. — 3. τρυφη, χάρμα. Εριτη. 
 ι Ιμεροεσσα, ερατεινή, ευχροος, σοφρων, ειαρινη, 
 τηλεφανης. 
 
 Αγλάίζω, illustro, decoro. to adorn ; em- 
 bellish, delight. Δελ^ις επει πέτρα τουτό 
 τοι αγλάίσε. Theocr. Ερ. 1. Syn. Αγαλλω, 
 ασκεο), διακοσμεω, κάλλυνω, ώραϊζω. 
 
 Αγλάισμα, άτος. το. ornamentum. an orna- 
 ment, delight, το μητρός αγλαϊσμ', δτ ην 
 βρέφος. Helen. 11. Syn. Αγλαϊσμος, 
 αγλάϊα. — τερ-φις. 
 
 Αγλάδγυιδς, δ η. pulchra membra habens. 
 having beauteous limbs, τεαν αδελφεαν 
 ελαχομεν Αγλαογυιον 'Κβαν. Nem. 7. 5. 
 
 Αγλαόόεχ^ρδς, ου. δ η. abundans pulcris ar- 
 boribus. adorned with noble trees. Pind. 
 01. 9. 32. 
 
 Αγλάοθρδνδς, Αγλάδθωκος, (Pind. Nem. 10. 
 1.) ου. δ ή. splendida seie residens. placed 
 on a magnificent throne. Μοισαις γαρ 
 αγλαοθρονοις έκων. ΟΙ. 13. 136. 
 
 Αγλαδκαρπος, ου. δ η. pulcros ferens fructus. 
 producing fine fruit, ογχναι, και ροιαι, και 
 μηλεαι αγλαοκαρπυι. η. 115. 
 
 Αγλάδκουρδς, ου. δ ή. Αγλάδπαις. (Afararc.) 
 praestantes filios habens. renowned in 
 children, προθυρον ΤΙοσειδάνος, αγλαοκου- 
 pov. Olymp. 13. 5. 
 
 Αγλάοκωμδς, ου. δ η. splendidam festivitatem 
 faciens. enlivening a feast, ibid. 3. 9. 
 
 Αγλάομητης. δ. consilio clarus. distinguished 
 by wise counsels, fern. Αγλάδμητίς, ϊδς. ή. 
 εμπεδος αγλαομητις ανασταχυεσκε γενεθλη. 
 Procl. Η. in Ven. 1. 
 
 Αγλάδμορφδς, ου. δ η. insignis forma, beau- 
 teous in shape, άβροκομην,αγροίκον, αοιδιμον, 
 αγλαομορφον. Analect. ii. p. 517. 
 
 Αγλάοπ-επλος, ό η. veste splendidus. splen- 
 didly attired. Epith. of Thetis. Q. Cal. 
 1. 11. 
 
 Αγλαδς, ου. splendidus ; clarus ; insignis. 
 brilliant ; limpid ; renowned. καλ# νπδ 
 πλατανιστψ, δθεν ρεεν αγλαδν ύδωρ. Β. 307. 
 Syn. Αγαυος, αιγλ^εις, αργινοεις, διαυγής, 
 φαεινός, λάμπρος, διάφανης, επιφανής. 
 
 ΑγλάδτΊμδς. valde honoratus. highly ho- 
 noured. Orph. Η. 59. 
 
 Αγλάδτρίαιν, -ας, or -ης. ου. δ. tridente incli- 
 tus. renowned for his trident, a name of 
 Neptune, tot αγλαοτριαιναν άρπασαι. ΟΙ. 
 1. 64. 
 
 Αγλάδφημδς. multum celebratus. far-famed. 
 Orph. H. 75. 
 
 Αγλαωψ, ώπδς. δ η. adspectu splendidus. 
 
 brilliant, blazing. φλεγοντ" 1 Αγλαώπι 
 
 πεύκα. (Ed. Τ. 213. 
 
Α Γ Ν 
 
 ,,γλευκης, Α γλεύκος, adj. minime dulcis. not 
 sweet, και τε σΰ γ' αγλευκην βαψαις ιοεντχ 
 θαλονσαν. Nic. ΑΙ. 171. Syn. Ατερπης, 
 αχνμος, δυσχνμος. 
 
 ίγληνός, ου. 6 ή. pupillas non habens. 
 blind. Konn. Syn. Τυώλος, όμηρος, — πώρος. 
 
 Λγλϊθες, ων. αι. alliorum capita, cloves of 
 
 garlick. πασσάκι τας αγλϊθας εξορύσσετε. 
 
 L : 1 Acharn. 763. Syn. Σκοροδων κεφαλαι, 
 
 ,1 ράγες. 
 
 Α,γλωσσΓα, ας. r). inscitia loquendi. want of 
 eloquence. See Αιαβολη. 
 
 (Αγλωσσος, ov. 6 ή. elinguis. 2. dicendi im- 
 peritus. without a tongue, deficient in elo- 
 quence, ονθ' Έλλας, ουτ' άγλωσσος — (sub. 
 . γαία) Trach. 1077. Syn. Αφράδης, άφωνος. 
 — ξένος, βάρβαρος, αλλόγλωσσος. 
 
 Αγμος, οΰ.δ. locus praeruptus. a steep place. 
 i — δια δε χείμαρρου ναπης, Αγμων τ επηδων, 
 — Bacch. 1091. Syn. Απορρωξ, πέτρα. — ■ 
 τραχών, όχθος. 
 
 Αγναμτττος, ου. 6 ή. qui flecti nequit. inflexi- 
 ble, θεμενος αγναμπτον νοον. Prom. 163. 
 Syn. Ακαμπης, σκληρός, αμειλιχος. — άκαμ- 
 πτος. 
 
 1 Αγνεια, ας. η. (CEd. Τ. 863.) Άγνευμά, ατός. 
 J το. expiatio. 2. puritas. purification ; pu- 
 rity ; chastity, οίαις ελνσας συμφοραΊς άγ- 
 νευμα σον; Troad. 501. Syn. *Αγνοτης, 
 καθαροτης, σωφροσύνη, αιδώς, ακηρασια. 
 
 Αγνευω. Άγνιζω. purifico. to render pure. 
 Άγνευω has also a neut. sign, to be pure, 
 or free from defilement. Eur. El. 654. 
 ει τις η ναών πυλωρός χεΊρας άγνευει θεοΊς. 
 Iph. Τ. 1227. άγνΐσον πυρσψ μέλαθρον. — 
 ibid. 1216. Syn. Όσιοω, αφοσιοομαι, καθ- 
 | αγνιζω, καθαιρώ, καθαρίζω. Ρηε. 'ΡυΓοΐς 
 
 νασμοΊσιν εξομορξομαι. Eurip. 
 | Άγνισμά, ατός. το. Αγνισμος, ου. lustratio. 
 purification. — ματρωον άγ-νισμα κυριον φό- 
 νου. Eum. 327. Syn. Αφαγνισμος, απο- 
 τροπιασμα. — αφοσιωσις, λυτηριον, καθαρσις, 
 καθαρσιον. 
 . Άγνιστεος. verb, purificandus. must be hal- 
 lowed, άγνιστεον μοι και το της θεοϋ βρετας. 
 . Iph. Τ. 1199. 
 
 , ΆγνΊτης, ου. δ. purus, purificus. purifying. 
 Lycoph. 133. 
 
 Αγνοεω. poet. Αγνοιεω. (II. Α. 537.) ignoro. 
 to be ignorant of. ου θαϋμά σ ημάς α- 
 γνοεΧν, ους μη παρος — Κατειοες. Iph. Α. 823. 
 
 Αγνοια, ας. ή. inscitia. ignorance, μορφήν 
 δολωσας, ως αν άγνοια 1 προστ}. Philoct. 129. 
 Syn. Αγνοημα, αγνωσια. 
 
 Άγνδπόλός, ου. δ ή. purus. pure, άγνοπόλον 
 τε καθαρμον, επιχθονιοις μεγ' ονειαο. Orph. 
 38. 
 
 '-ΑγνδρύΥος, Άγνοορ. ου. δ η. pure fluens. 
 flowing clearly, παγαί θ' άγνορυτων ποτα- 
 μών. Prom. 433. 
 
 1 Polysyllables in οια have the final vowel 
 much more frequently short than long. See 
 Thesaur. Prosod. Pt. 2. p. lxvi. 
 
 Α Γ Ο 7 
 
 Άγνδς, ή, ον. Άγνοτΐλης, ες. (Orph. 547.) 
 castus, sanctus. chaste, pure, holy, νυν μεν 
 γαρ κατά δημον εορτή τοΐο θεοΊο-Αγνη. φ. 
 258. Syn. Άγναϊος, παναγνος, αναφροδϊ- 
 τος, άκρατος, ακέραιος, Ιερός, καθαρός, σώ- 
 φρων, σαοφρων. σεβάσμιος. 
 
 Αγνϊψϊ. f. αξω. a. 1. εαξά. a. 2. ρ. εάγην. 
 frango. to break, δοχμω τ' ά'ισσοντε περί σφι- 
 σιν αγνυτον νλην. Μ. 148. Syn. 'Ρηγνυμι. 
 
 Αγνωμονεω. imperite ago ; impatienter fero. 
 to be unjust, or ungrateful ; to act incon- 
 siderately, μη νυν τα θνητά θνητός ων αγνω- 
 μονει. Eur./)•, inc. 150. Syn. Αυσφορεω, 
 δυσχεραίνω, βαρέως, δυσκολως εχω, η φέρω.— 
 αχαριστεω. 
 
 Αγνωμοσννη, ης. ή. mens consilii expers. 
 want of judgment ; injustice ; ingratitude. 
 ουδ' αγνωμοσυνης, Κυρν', ανιηοοτερον. 
 Theog. S92. See Bacch. 8S3. Trach. 1268. 
 Syn. Αβουλία, αγνωσια, αχαριστία. 
 
 Αγνωμων, όνος. δ ή. consilio carens. 2. ma- 
 lignus. 3. inclemens. 4. ingratus. destitute 
 of understanding ; imprudent ; dishonest ; 
 cruel. 3. Φοιβφ τε κάμοι μη γενησθ' αγνώ- 
 μονες, (sc. Furiae.) CEd. C. 86. Syn. 1. 
 Αβουλος, ανόητος, άμαθης. 2. κακοθϋμος. 
 3. νηλεης. 4. αχάριστος. 
 
 Αγνώς, ώτος. δ ή. act. ignarus. 2. pass, in- 
 cognitus. 3. incertus. ignorant ; unknown ; 
 ignoble ; doubtful. 3. δόκησις αγνώς λόγων 
 —Ηλθε,— CEd. Τ. 681. See 1133. and 
 Philoct. 1008. Syn. 1. Αμαθης. 2. άγνω- 
 στος, ακλεης. 3. αδΐ]λος. 
 
 ' Αγνώς. adv. pure, caste, with purity, a- 
 γνώς ες τέμενος καθαρού, ξένε, δαίμονος ερχου. 
 Ερ. inc. 240. Jacobs. 
 
 ΑγνωσΊά, άς. ή. ignorantia. 2. ignobilitas. 
 ignorance, obscurity, νοσοϋντα' κέρδος δ' 
 εν κακοϊς αγνωσια. Eur. fr. Antiop. 24. 
 Syn. Αγνωμοσυνη, άγνοια, αμαθια — 2. αδοξια. 
 
 Αγνωσσω. Αγνόω, whence Ion. άγνώσσασκε. 
 Od. ψ. 95. (Damm. c. 1596.) s. s. as Α- 
 γνοεω, not to know, αγνωσσεις. ότι Κυ- 
 πρις αποσπορος εστί θαλάσσης ; Musae. 249. 
 
 Αγνωστος, ου. δ η. incognitus ; inglorius. 
 not recognized ; not known, αλλ' αγε, σ' 
 αγνωστον τευξω παντεσσι βροτοΊσι. ν. 397. 
 Syn. Αγνως, αγνώριστος, άσημος. 
 
 "Αγονος, ου. δ ι), non natus. 2. prolem non 
 habens. unborn, without children, αιθ' 
 οφελες άγονος τ εμεναι, άγαμος τ απολε- 
 σθαι. Γ. 40. Syn. 1. Αγεννητος. — 2. ατεκ- 
 νος. — άκαρπος. Phr. ΤΧηδυς ο' ακϋμων διά 
 σε μοι διολλνται. Andr. 
 
 "Αγδος, ου. δ η. indefletus. unlamented. συ 
 γε μήν πολλών πενθητηρων Ύευξει' κείνος δ', 
 δ ταλάς, αγοος. Sept. Th. 1065. Bl. Syn. 
 ΑκλαυσΓος, αδακρϋτος. 
 
 "Αγορά, άς. ?}. forum, a forum ; a market 
 place. 2. concio populi. an assembly, in 
 which sense άγορος is used, Iph. Taur. 1096. 
 άγοράν, αγοραν, Μυκηναίοι — στειχετε. Eur. 
 El. 708. τοίσιν δ' ουτ' αγοραι βουληφοροι, 
 ούτε θεμιστες. ι. 1 12. Syn. 2. Αγυρ«ς, 
 
8 
 
 Α Γ Ρ 
 
 Α Γ Ρ 
 
 πανηγυρις, ομιλία, συνοδός, άθροισμα, συν- 
 αγωγή, εκκλησία. Εριτη. Βαρυδουπος, κν- 
 διανειρα, δεινή, τετραχυΐα, πολυθροος. 
 
 "Αγοράζω, in foro versor. 2. emo. to frequent 
 the place of assembly, or, the market-place, 
 to buy. πάντα, νΊτρον και φϋκος απο σκανάς 
 αγορασδων. Theoc. Ιο. 16. Syn. Αγο- 
 ραομαι. — εν αγορςί, διατρ'ιβίΐν. — 2. πριαμαι, 
 ωνεομαι. 
 
 "Αγοραώς, ά, δν. forensis. 2. circumforaneus ; 
 sordidus. presiding- over ; or pertaining• to 
 the forum. 2. low, trivial. (Ran. 1015. Br.) 
 των τ ουράνιων, των τ αγοραίων, (θεών sc.) 
 Agam. 90. Syn. Δικαστικός. — κοινός, πάν- 
 δημος. 
 
 "Αγδράνδμεω. sum iEdilis. to serve the office 
 of Agoranomus. αγορανομησεις, αν θεοί 
 θελωσι, συ, Alex. ap. Ath. p. 340. b. 
 
 "Αγδράνδμδς. qui foro praeest. one, who re- 
 gulates the market, αγορανομους δε της 
 αγοράς καθισταμαι. Acharn. 723. 
 
 Άγδραομαι. "Αγορεύω. (II. Α. 109.) concio- 
 nor. dico. to harangue, to speak. — παισι 
 Ρεοικοτες άγοραασθε Νηπιαχοις, — Β. 337. 
 ός σφιν εϋφρονεων άγορησατο, — Α. 73. Syn. 
 Αημηγορεω, εκκλησιαζω. ενεπω, λέγω. 
 
 "Αγδρασμά, ατός. το. res venalis. goods ; 
 commodities. αγορασματ, ου συμποσιον 
 ειρηκας, γυναι. Alex. ap. Ath. 242. d. 
 
 "Αγδραστής, ου. δ. servus opsonator. a market 
 man. φειδωλός ην και μέτριος αγοραστής — 
 Menand. Φαν. 
 
 "Αγόρητης, ου. 6. concionator. a public 
 speaker. — λιγυς Πυλιων αγορητης. Α. 248. 
 Syn. Αημηγορος, μύθων ρητηρ. Εριτη. 
 Έσθλος, ήδυεπης, ευβουλος, φρόνιμος. 
 
 "Αγδοητϋς, ϋος. ή. concionandi facultas. elo- 
 quence, ούτως ου παντεσσι θεοί χαριεντα 
 διδοΰσιν Ανδρασιν, ούτε φυην, ουτ' αρ φρενας, 
 ουτ αγορητυν. θ. 168. 
 
 "-Αγος. ου. δ ή. dux. a leader, τον δ' αΰ Έαρ- 
 πηδο>ν, Αυκιων άγος, αντιον ηυδα. Ε. 647. 
 Syn. Αγετης, αγεσίλας, ήγεμων, άρχος, 
 στρατηγός. — κοσμήτωρ. 
 
 ""Αγος, or ""Αγος, εδς. το. veneratio. 2. res sa- 
 cra. 3. piaculum. an object of veneration ; 
 a crime to be expiated, λεπτή δ\ άγος φευ- 
 γοντος ώς, επήν κονις. Antig. 262. Syn. 
 Άγνισμα, σεβασμα. 3. κάθαρμα, βδελυγμα. 
 
 "Αγοστος, ου. δ. interior pars manuum. 2. cu- 
 bitus, ulna, the palm of the hand ; the 
 arm, or elbow. (Theoc. 17. 129.) νυξεν 
 δ δ' εν κονιησι πεσων ελε γάίαν αγοστφ, 
 Α. 425. Syn. θεναρ, γυαλον. 2. αγκων, 
 αγκαλαι. 
 
 Άγρα, άς. y). captura. sporting ; prey cap- 
 tured. ΤΙενθεϋ, παρεσμεν τηνδ' άγράν ηγρευ- 
 κοτες. Bacch. 434. και δη άγρην λ εφεπεσ- 
 
 1 The ancient Epic Poets carefully avoid 
 the shortening of any vowel before a mute 
 and liquid, according to Attic usage ; ex- 
 cept in such words as Αφροδίτη, προκείμενα, 
 which could not otherwise be admitted into 
 
 kov — μ. 330. — χαιρουσι δε τ ανερες άγΡ#• χ. 
 305. Syn. Αγρεσια, αγρευμα, αγρενσις, λεία, 
 λεηλασία, ληϊδος αΐσα. Εριτη. Αφνειη, εφϊ- 
 μερος, ευθηρος, ερατεινή, ενκερως, εναντητος. 
 — πόντιος, δολιη, ιχθυοεσσα, κερδαλεη, δυσ- 
 κερδης, εύστοχος, ευκαματος, θανατηφόρος, 
 θηροφονος, δολορραφης, ευπτερος, δαφοινος, 
 ελαφηβολος, κεμαδοσσοος, ταχυγουνος. 
 
 ^Αγράμματος, δ ή. illiteratus. unlettered. 
 διοπερ μαγειρον δταν ιδ^/ς αγραμματον. Da- 
 mox. ap. Ath. p. 102. b. 
 
 "Άγραπτδς, ου. δ ή. non scriptus. unwritten. 
 — αγραπτα κάσφαλη θεών Νόμιμα — Antig. 
 459. Syn. Αγραφος. 
 
 ^Αγραύλης, εδς. (Nic. Ther. 78.) Άγραυλδς, 
 ου. δ η. in agris pernoctans. sleeping in 
 the fields, or open air. ποιμένες αγραυλοι — 
 Σ. 162. — ptvov βοος αγραυλοιο. Κ. 155. Syn. 
 Αγρομενης, αγρονόμος, ύπαιθρος. 
 
 Αγρεϊδς, α, δν. rusticus. rude ; clownish. 
 αγρειον οντά και δασυν. — Thesm. 160. Syn. 
 Αγριος, αγροικος. 
 
 Αγρειδσυνη, ης. ή. feritas. wildness ; savage 
 
 manners, γηραλεον πρότερης πανσον α- 
 
 γρειοσυνης. Ερ. inc. 174. Jac. Syn. Α- 
 
 γριοτης, θηριοτης, απηνεια, ωμ.οτης, σκαιοτης. 
 
 Αγρεΐφνά, ης. ή. rastellum. a rake. Phanias, 
 
 Anal. ii. 53. 
 Αγρεσϊά, ας. ή. venatio. hunting, εκ δ' αϋτ 
 αγρεσιης πολλακι πολλά καμών. Call. Ερ. 
 
 Αγρευμα, άτδς, το. Αγρεμίδν. (Diodorid. 
 Anal. ii. 41.) quod venatu captum est. 2. 
 res omnis labore parta. game, or fish taken, 
 any thing obtained with difficulty, γαυρου- 
 μενος δε τοϊς εμοΧς αγρευμασι. Bacch. 1239. 
 Syn. Αγρα, θηρά, θηρευμα, θηρευσις, θη- 
 ροσυνη, κυνηγεσια, ελαφηβολια. 2. εύρεμα — 
 κτήματα, σκϋλα. 
 
 Αγρευς, εως. Αγρευτήρ, ηρδς. (Theoc. 21. 6.) 
 venator, captator. a sportsman. Αγρευς is 
 an epith. of Apollo, (iEsch. fr. inc. 122.) and 
 of Aristseus, (Apoll. 2. 506.) τοσσακις ην α- 
 γρευς ηερος η ξυλοχου. Paull. Sil. An. iii. 85. 
 Syn. Αγρευτης, θηρητηρ, θηρητωρ, θηρευτής, 
 αγρεμων, κυνηγετης, ελαφηβολος, φιλοκυνη- 
 γος. Phr. Αιθων επακτηρ καγχαλών α- 
 γρευματι. Lye. 
 
 "Άγρευω. venatu capio feras, pisces, aves, 
 &c. to hunt ; to pursue. — η τι πελωρον — 
 θηριον αγρευσω. Call. 3. 83. Syn. Αγρεω, 
 αγρωσσω, θηραω, εκθηραομαι, εκθηρευω, κυνη 
 γεω, κυνηγετεω. 
 
 ^Αγρηθεν. adv. e venatione. from huntin 
 Αητωίς, αγρηθεν δτ ουρανδν εισαναβαινε 
 Apoll. 2. 938. 
 
 ~"Αγρϊάς, άδδς. η. agrestis. wild, φηγοί δ' 
 αγριάδες κείνης ετι σήματα μολπής. Apoll. 
 
 ι • ψ- ; ; ' 'L 
 
 ΑγρΤελαιά, ας. η. Αγρϊελαιδς, ου. ο η. oleaster. 
 
 Heroic verse. This passage therefore, and 
 some few others, are noticed by Hermann 
 in his very excellent treatise De JEtate 
 Scriptoris Argonaut, p. 755, 6. 
 
 >η- 
 
 m. 
 
Α Γ Ρ 
 
 the wild olive, χλωρή τ αγριελαιος, Απόλ- 
 λωνος Νομιοιο Ιερόν ερνος, — Theoc. 25. 21. 
 . Syn. Κότινος, αγριππος. Suid. 
 Χγρϊκος. rusticus. a rustic ; a clown, ά τερ- 
 
 Ι.πει φοφεοισα τον αγρικον, ονχι ταράσσει. 
 
 I Mosch. 5. 13. 
 
 4 ίγρϊοθνμος, ου. δ ή. fero animo praeditus. 
 
 J of a savage disposition, αρρητ , αγριοθνμε, 
 πολυλλιτε, παντοδυναστα. Orph. Η. 11. 
 Syn. Αγριοφρων, θηριώδης, άγριος. 
 
 ; ^γρίομορφός, ου. 6 ή. qui adspectu ferus est. 
 
 J having a savage appearance. — μέση δ' όφις 
 
 j αγριομορφος. Or. Arg. 977. 
 
 i ΙγρΊοποιός. feros fingens mores, drawing 
 
 j savage characters, ανθρωπον αγριοποών, 
 
 Ι αυθαδοστομον. (sc. iEschylum.) Ran. 837. 
 
 | Αγρίοϋμαι. exasperor. pass, of Αγριοω, to 
 
 | irritate, γλώσσα μεν yap ηγριωται. Ran. 
 
 I 898. ή ry τεκoυσ^J σ ηγριωσ, εις ους αει. 
 
 I Orest. 608. Syn. Αγριαινομαι, — τραχυνο- 
 
 [ μαι. 
 Αγριος, ά, όν. agrestis, ferus. wild ; fierce. 
 σκνζομενη Αιϊ πατρι, χόλος δε μιν άγριος 
 
 j (ίρβι. Δ. 23. Syn. Αγρεΐος, αγριοεις, αγριοφρων, 
 αγριωδης, αμικτος, αρχαίος. — απήνης, χαλε- 
 
 , πος, σκ\ΐ]ρος, ανήμερος, ωμός. 
 
 \ Αγρϊόφωνος. ό ή. fera loquens, talking sa- 
 vagely, οιχεται ες Αημνον, μετά Σιντιας 
 
 Ι αγριοφωνονς. θ. 294. 
 
 'Αγρίωπός, ου. ό ή. qui vultu fero est. of a 
 
 ,', fierce countenance, αγριωπον τέρας, ου 
 φώτα βροτειον. Bacch. 542. Syn. Πελώ- 
 ριος, — αυθάδης. 
 
 ■ Αγρϊως. adv. immaniter, aspere. in a savage 
 manner, δεσμοις άλυτοις αγρϊως πελάσας. 
 Prom. 155. Syn. Απηνως, αφειδώς, ανη- 
 
 I μερως, χαλεπως, ωμως. 
 
 Αγρκοτης. ό. ΑγοΤώτίς. ή. — τις δ' αγριώτις 
 θέλγει νοον ; Sapph. See Αγροιωτης, etc. 
 
 Αγρόβότης, ου. ό. qui in agris paseit. a 
 herdsman. Κυκλωπος αγροβοτα. Cycl. 54. 
 
 Αγρόδότης, ου. ό. agrorum dator. a be- 
 stower of lands, δαιμοσιν αγροδοτησι θα- 
 λασσοπόρος πόρε Έαιτων. Thesetet. Schol. 
 An. ii.p. 214. 
 
 Αγρόθε, Αγρόθεν. adv. ex agro. from the 
 country, αγροθε γαρ κατιόντα Πολυξενον 
 εκ ποτέ δαιτος. Ant. Sid. ib. p. 36. 
 
 ^Αγροικός, ου. ό ή. rusticus, inurbanus. rural, 
 rustic, εμοι γαρ ην αγροικος ήδιστος βίος. 
 Nub. 43. Syn. Αγροδιαιτος, αγροικικος. — 
 ορεινός, ϋλαϊος. — αγρομενης, αγρωνευς. He- 
 sych. 
 
 ^Αγροιωτης. ό. ruricola, rusticus, inurbanus. a 
 rustic; a c\own.fem. ΑγροιώτΊς. ή. {Oioscor. 
 An. i. 497.) τις άγροιωτας πελαθει θρι- 
 γκοϊς ; Thesm. 64. See II. Α. 548. Syn. 
 Αγρικος, αγροδιαιτος, αγροϊκος, αγρομενης, 
 αγρωστης. 
 
 Αγρονόμος, ου. ό ή. agris habitans. dwelling, 
 or situate in the country, τω (sc. Apolli- 
 ni) πλάκες αγρονόμοι πάσαι φιλαι. CEd. Τ. 
 
 ί 1103. See Blomf. on Agam. 139. 
 
 ^Αγρδς, cv. 6. ager, rus. a field ; the coun- 
 
 A Γ Υ 
 
 9 
 
 try. — 7rar//p δε σος αυτόθι μιμνει Αγρψ, ουδέ 
 πολινδε κατέρχεται, λ. 187. Syn. Αρουρα, 
 χωρά, χώρος, χωρίον. Εριτη. Έυανθης, 
 θαλερός, κάλος, καρποτοκος, πΐων, πολυδεν- 
 δρεος, πϋροφορος, τηλεθαων. Phr. Αλλ' 
 εστίν αρετής και βίου διδάσκαλος Ελευθέρου 
 τοϊς πάσιν ανθρωποις άγρος. Menand. 156. 
 See Theoc. 7. 138. Orph. Lap. 68. 
 ΑγρδΥερδς, ρά, ρόι>. Αγροτήρ, ήρός. ό. agres- 
 tis, ferus. wild ; savage. — θήρας εναιρειν 
 Αγροτερας τ ελαφους — Φ. 486. τφ Μαίας 
 αγρότη ρι κουρω. Eur. ΕΙ. 463. Syn. Α- 
 j γριος. 
 
 'Αγρότης, ου. ό. rusticus. a countryman, a 
 
 hunter, fern. Αγρότίς. ή. (Apoll. 2. 508.) 
 
 — οισί τε τέκνα Αγροται εξειλοντο, — π. 217. 
 
 ! Αγρόφυλαξ, άκος. ό. agri custos. guardian 
 
 j of the land, αγροφνλαζ εστηκα πολυκτεανοις 
 
 εν αρουραις. Antist. An. ii. p. 284. 
 ΓΑγρυξΐά. silentium. taciturnitas. profound 
 j stillness. νικο>μενοι γαρ άνδρες αγρυζια δε- 
 ι δενται. {Asynart. e duobus Iamb. Heph- 
 ' them.) Vma.fr. inc. xxvi. 
 Ι Αγρνπνεω. noctem insomnem duco. to be 
 unable to sleep, ουδαμα νυν σννεβα τοι α- 
 γρυπνήσαι δι έρωτα ; Theoc. 10. 10. Syn. 
 Διαγρυπνεω, γρηγορεω. Phr. Ουδέ οι ήμαρ, 
 Ου κνεφας, ήδυμος ύπνος αναιδεε δαμναται 
 οσσε. Apoll. 2. 407. 
 
 'Αγρυπνία, ας. ή. insomnia, wakefulness. 
 ποΧλαΐσιν αγρυπνιαισιν ερριπτασμενοί'. Lys. 
 27. Syn. Γρ^γορσις, γρηγορησις, εγρησις. 
 'Αγρυπνος, ου. 6 ή. insomnis. sleepless ; vigi- 
 lant, η δ' ετι, δηθυνοντος επ' αγρϋπνοισιν 
 οπωπαϊς. Mus. 331. Syn. Αϋπνος, ακοί- 
 μητος, ακάματος, απαυστος. 
 Αγρως, ώτος. ό ή. or rather, Αγρώτης, ου. ό. 
 agrestis. wild, συναγεν θήρας αγρωτας. (Ιθ?ι. 
 a min. Dim.) Bacch. 564. This word seems 
 to be found only here and in Anthol. Epig. 
 incert. 125. and 289. Jac. 
 ^Αγρωσσω. in venatu capio. to hunt ; to fish. 
 ιχθϋς αγρωσσων, πυκινα πτερά δευεται άλμη. 
 ε. 53. Syn. Αγρευω. 
 Άγρωστης, ου. ό. venator. (Apoll. 4. 176.) 
 2. genus phalangii. (Nicand. Th. 735.) 
 a hunter. 2. a sort of venomous spider. 
 συλητειραν αγρωστάν. Here. F. 377. Syn. 
 1. Κυνηγός, κυνηγετης, αγρωστωρ, θηρευτηρ, 
 θηρευτής. 
 
 Άγρωστίς, ϊος. ή. genus herbse. couch-grass ; 
 dog-grass, τρωγειν αγρωστιν μελιηδεα' ται 
 δ' απ' απήνης, ζ. 90. Syn. Βοτανη, ποη, 
 χόρτος, γραστις. 
 
 Αγρωστωρ, ορός. ό. venator. a hunter, a 
 fisherman. — δολοεντα μαθοϋσ αγρωστορος 
 δρμήν. Nic. Alex. 473. 
 
 Αγυιά, ας. ή. via urbis. a street ; a neigh- 
 bourhood. Hence come "Αγυιαϊός, belong- 
 ing to an "Αγυιά, Soph.fr. Ηβπτηίοη.'Άγυια- 
 τΊς. ή. belonging to Apollo Αγυιάτης, (Eur. 
 Ion. 186.) neighbouring, (Find. Pyth. 11. 
 1.) νεικευσ αλΧηΧησι μεσην ες αγνιάν ιοΐισαι. 
 Υ. 254. Syn. Ατραπός, αμφοδον, αμφοδος, 
 
 c 
 
10 
 
 Α Γ Χ 
 
 Α Γ Χ 
 
 αμαξιτός. Επτη. Κοίλη, πολυσχιδής, ενρν- 
 χορος, ενκτιμενη, ε'ύδμητος. Phr. Όδος 
 δημοσία, βασιλική, Ίππηλατος, λεωφόρος, 
 λαοφορος. οΊμης βασιληίος, πάτος — σχιστός 
 πόρος, αμαξηρης τριβος. 
 ' \ γυΐί δ ς, εως. 6. 1 . ara vel columna ante fores 
 Athenis, Apollini viarum preesidi sacra. 2. 
 cpitli. Apollinis. an altar or statue of 
 Apollo standing• before the doors of houses 
 at. Athens. 2. epith. of Apollo, as guar- 
 dian deity of streets. See Phoen. 640. — 1. 
 tiv έχων φημην αγαθήν ηκεις, εφ' δτω κνισ- 
 σώμεν ay νιας ; Equit. 1320. 
 "ΑγυιοπλασΓεω. platearum more fingo. to 
 build nests like streets, αγνιοπλαστησαντες 
 εμπεδοις τομαις. Lycoph. 60!. 
 u Αγνμνάσίά, άς. ή. exercitationis omissio. want 
 of exercise, ΰπ' αγνμνασιας ετι νυνί. Ran. 
 1087. Br. Syn. Αμελετησια, ραθυμία. 
 "Αγυμναστδς, ου. δ ή. inexercitatus. unprac- 
 tised, νέος, πονοισι (Γ ουκ αγυμναστος φρε- 
 νας. Eur. fr. Diet. 16. Syn. Ανασκητος, 
 αμελετητος, ατριφ. 
 "Αγυρίς, εως. ή. coetus. an assembly, ιξον δ' 
 ες ΤΙυλκον ανδρών αγυριν τε και έδρας. γ. 31. 
 Syn. Αγνρμος, δμηγυρις, συνουσία, συν- 
 αθροισις, δμΊλος, πλήθος, οχλβς, άγων. 
 "Αγυρταζω. stipem colligo. to beg in a crowd. 
 χρηματ' αγνρταζειν πολλην επι γαϊαν ιοντι. 
 τ. 284. Syn. Αγειρω. αφυσσω. συλλέγω. 
 
 "Αγυρτήρ, ήρδς. (Maneth. 4. 222.) "Αγύρτης, 
 ου. δ. circulator, one who collects a crowd. 
 
 fern. "Αγνρτρϊά, άς. -η. (Agam. 1281.) ηδη δ' 
 αγύρτης, πτωχικην έχων στολην. Rhes. 503. 
 Syn. Οχλαγωγος, επαίτης, απατεων, γόης, 
 τερατοποιος. See CEd. Τ. 387. 
 
 Αγ χαλάω, for" Ανάχάλάω. relaxo. to relieve 
 from tension, αγχαλασας' το δε πολλδν υπδ 
 τροπιν εξεκυλισθη. Apoll. 2. 584. 
 
 Αγχαυρος, ου. δ. crepusculum. break of day. 
 αγχαυρον κνωσσονσιν, αλευομενοι φαος ηους. 
 Apoll 4.110. Syn. Αυκοφως. 
 
 Αγχέμαχος, (II. Ν. 5.) Αγχίμάχητης. (Β. 604.) 
 cominus pugnans. one who fights in close 
 combat. 
 
 Αγχΐ. adv. juxta. near, closely. Used with 
 genit. and dat. //. E. 570. I. 43. Syn. Εγ- 
 γύς, εγγυθι, εγγνθεν, αγχοϋ, πελας, πλησίον, 
 πάρα. 
 
 Αγχίαλος, mari vicinus. near the sea. Χαλ- 
 κίδα τ' αγχιαλον, Καλυδώνα τε πετρηεσσαν. 
 Β. 640. Syn. Άλιγειτων, παράλιος, αγχι• 
 θαλαττος, παραθαλάσσιος. 
 
 Αγχίβάθης, ευς. δ ή. profundus, near the 
 bottom ; deep, αγχιβαθης δε θάλασσα, και 
 ονπως εστί ποδεσσι Στημεναι αμφοτεροισι. 
 — ε. 413 
 
 Αγχίγειτων. Αγχϊγυος. (Αροίί. 1. 1223.) Αγ- 
 χϊτερμων. vicinus. contiguous. Ανδρος αγ- 
 χίγειτων. Pers. 887. αλλ' αγχιτερμων γαία 
 μοι, Σκυθης λεως. Rhes. 426. Syn. Πλη- 
 σιοχιορυς, παραπλήσιος, άγχιθυρος, αγχι- 
 φανης. 
 
 Αγχϊθεος, ου. δ ή. propinquus, vel similis, 
 
 Deo. approaching the gods. Φαιηκων ες 
 γαϊαν, οι αγχιθεοι γεγαασιν. ε. 35. 
 
 Αγχϊθυρος, ου. δ η. propinquus foribus. near 
 the door, λατρισι και δμωσιν, γειτοσί τ αγ- 
 χιθυροις. Theog. 302. 
 
 Αγχίκελευθδς, ου. δ η. qui prope viam est. 
 near the road. — και αγχικελενθον δδιτην. 
 Nonn. 
 
 Αγχϊμδλδν. adv. (Hes. ασπ. 325.) Αγχϊμο- 
 λδς, adj. e propinquo veniens. close by. 
 τον δ' εξ αγχιμολοιο ιδών εφρασσατο κήρυξ. 
 Ω. 352. 
 
 Αγχϊνεφης, ϊος. δ η. nubibus propinquus. 2. 
 altus. cloud-capt. αχεί δ' υλαεις αγχινεφης 
 σκόπελος. Antip. Sid. An. ii. p. 13. 
 
 Αγχϊνδδς, αγχίνους. δ r). perspicax. shrewd. 
 ουνεκ επητης τ εσσι, και αγχινοος, και 
 εχεφρων. ν. 332. Syn. Έυμηχανος, ευφνης, 
 επιδέξιος, συνετός. 
 
 ΑγχΤπλδος, αγχιπλους. δ η. prope navigans, 
 brevis. near the shore. — ου γαρ αγχιπλουν 
 πορον (a short voyage) Φευγουσιν, — Iph. Τ. 
 1325. 
 
 Αγχϊπδρδς, ου. δ ή. prope accedens. passing 
 near. πηγής αγχιποροιο ρέει πάνδημων 
 ύδωρ. Νοηη. 
 
 Αγχϊπους, ποδός, δ η. propinquus. standing 
 near, λευσσουσαν ατην αγχιπουν στεναγμά- 
 των. Lycoph. 318. 
 
 Αγχιπτδλϊς, εως. δ ή. urbi propinquus. near 
 the city. πρώτον μεν Ογκα Παλλάς »}£' 
 αγχιπτ-ολις. Sept. Th. 507. 
 
 Αγχιρρδος, αγχιρρονς• δ ή. cujus fluenta 
 vicina sunt, flowing near. — μετά τον δ' αγ- 
 χιρροος ϊρις. Apoll. 2. 367. 
 
 Αγχϊσης, ου. δ. Nom. Pr. Anchises. της 
 γενεής εκλεγέν αναξ ανδρών Αγχισης. Ε. 
 168. Ε PITH. Αμϋμων, δα'ίφρων, Δαρδανιδης, 
 βουκολεων, ϊπποδαμος, μεγαλητωρ, κνδιστος, 
 ροδοειδης. 
 
 Αγχιστά. adv. (superl. ab αγχι.*) proxime. 
 most nearly. II. Β. 58. 
 
 ΑγχισΓεια, άς. η. (Aristoph. Αν. 1660.) Αγ- 
 χιστεΐδν. το. consanguinitas. right of in- 
 heritance as nearest relation, γένους κατ 
 αγχιστεία τών ολωλοτων. Ant. 1 74. Syn. 
 "Συγγένεια, κήδος — εγγυτης, οικειοτης. 
 
 Αγχιστενς, εως. Αγχιστήρ, ήρδς. δ. pro- 
 pinquus ; cognatus. a near relation ; a 
 proximate cause, η μην τδν αγχιστήρα 
 τοϋδε του πάθους. Trach. 260. Syn. Συγ- 
 γενής, πλησιος. αίτιος, μεταιτιος. 
 
 Αγχιστευω. propinquus sum. to be related 
 to, or, the neighbour of. τάν τ αγχιστευον- 
 σαν γάν. Troad. 224. 
 
 ΑγχιστΤνδς, or Αγχιστήνδς. prope stans ; 
 confertus. close-pressed, al μεν τ' αγχιστί- 
 ναι επ' αλληλ-^σι κεχυνται. Ε. 141. Syn. 
 Αδινος, πυκνός, επασσυτερος. 
 
 Αγχιστδς, ου. δ r). proximus, maxime pro- 
 pinquus. nearest, προς σ, ώ Αυκεί Απολλον, 
 αγχιστος γαρ ει. CEd. Tyr. 819. 
 
 Αγχιτερμων, δνδς. δ ή. See Αγχίγειτων. 
 
 Αγχίτδκδς. ή. partui vicina. near the birth. 
 
ΑΓΩ 
 
 Α Δ A 
 
 11 
 
 Pind.fr. ap. Pors. Hecub. 788. 
 
 Αγχίφάνης. Nonn. ex propinquo apparens. 
 near. 
 
 Αγχοθϊ. prep., Αγχοϋ. prep. Sp adv. — s. s. as 
 Αγχι. αγχοθιδ' αυτής, αντρον — v. 103. — Σκά- 
 μανδρου χενμασιν Αγγλου. — Nem. ix. 95. 
 
 Αγχόνη, ?]q. η. suffocatio ; laqueus. stran- 
 gulation ; a halter, οι δ' αγχονην άψαντο 
 δυστηνφ μορω, Simon. 18. 18. Syn. Αγ- 
 χος, αρτανη, αποπνιξις — πλεκτάνη, βρόχος, 
 σχοινιον. Phr. Άμμα δερης. Eur. επι- 
 σπαστος βρόχος, ib. αγχόνης βρόχος κρεμασ- 
 τός, ib. αγχονειος βρόχος. Helen. 692. 
 
 Αγχδτάτος. adj. (Soph. fr. inc. 3.) Αγχδτάτω. 
 adv. very near. {Horn. Apoll. 18.) 
 
 Αγχουρος. 6 ή. s. s. as Αγχϊγειτων. Crinag. 
 An. ii. 145. 
 
 Αγχουσά, ης. r/. Anchusa tinctoria. the herb 
 Alkanet. Nic. Ther. 838. 
 
 Αγχω. strdngulo. to choke, αγχε δε μιν 
 πολυκεστος ιμας άπαλην υπό δειρην. Γ. 371 
 Syn. Πνίγω, αποπνιγω, διαγχω. Phr. t A^£ 
 δ* εναυχενιον δειράί βροχον. Anal. ii. 29. 
 
 a μορσιμου βρόχου τυχεϊν. iEsch. 
 
 "Αγω. duco. to lead; bring, &c. "Αγονοι, to 
 receive, marry. II. Ψ. 262. φαινετ ων 
 
 ; κατά ποντον, άγει δε τε λαίλαπα πολλην. Δ. 
 278. Syn. Εισάγω, απάγω. — επιδέχομαι, 
 φέρομαι. — πέμπω. 
 
 "Άγω. (for which Αγνϋμϊ is used) fid . a^.aor. 
 1.ηζά& εαζά. aor. 2. pass, ηγην & εάγην. fran- 
 gO. to break, ανδρών ολλυμενων, νηών θ' άμα 
 αγνυμενάων. κ*. 123. νυν δε μοι εν χειρεσσ 
 εαγη ξίφος — Γ. 367. (or, εν χειρεσσιν αγη — 
 as, Π. 801. where Heyne would read, εν 
 χερσιν Ραγή.) — πάλιν αγεν οξ'εες όγκοι. (Ion. 
 for ηγησαν or εάγησαν) Α. 214. Syn. Κατ- 
 άγω, ρησσω, αναρρηγνυω, κλαω. 
 
 *Άγωγ?}, ης. η. adductio, abductio. bringing; 
 carrying away, εμής αγωγής αντιτισασθαι 
 φονον. Again. 1272. 
 
 "Αγώγιμος, duci aut vehi facilis. easily con- 
 veyed, τρισσών αμαξών ώς αγωγιμον βαροο. 
 
 \ Cycl. 384. 
 
 "Αγωγός, ου. 6 η. dux vise. 2. valens ad ducen- 
 dum. conducting, δακρύων αγωγός, ηνικ 
 εξωρμα χθονος. Troad. 1130. Syn. Αγω- 
 
 I γευς, ήγεμων, υφηγητής, προηγητης, οδηγός, 
 ήγετης. αιτιά, αγχιστηρ. 
 
 "Αγων, ώνος. δ. ccetus. 2. certamen. a place 
 of assembly, or contest, λύτοδ' άγων, — Ω. 1. 
 αταρ τις άγων, — (for δ άγων, whence a be- 
 
 \ comes long.) Orest. 851. Syn. Αγυρις, 
 πλήθος, άθροισμα. 2. αγώνισμα, άθλος, άθλη- 
 μα, άμιλλα, παλαισμα, ερις. Εριτη. Ευ- 
 ρύς, κλυτος, Ιερός, απειρεσιος, τυμβιδιος, 
 θοος, ωκυπους, καλλινΊκος, φονιος, ενγηρυς, 
 γυμνικός, φυλλοφορος, λάοσσοος, πολυφα- 
 
 ι τος. — αεθλητηρ, αεθλοφορος, πολυκυκλος, 
 
 ' αιματοεις. See Pind. 01. 3. 64. Jsthm. 1. 
 26. Sfc. 
 
 "Αγωναρχης, ου δ. presses certaminis. an 
 
 I umpire, και τάμα τεύχη μητ αγωναρχαι τί- 
 νες. Aj.574. Syn. Αγωνοθετης, αθλοθέτης, 
 
 βραβευς. 
 
 "Αγωνίζομαι, fnt. Ίσομαι. dimico. to struggle ; 
 to fight, πρώτον δ' αγώνα μεγαν άγωνιουμε- 
 θα. Hel. 849. Syn. Αγωνιαω, άμιλλαομαι, 
 αθλεω. 
 
 "Αγωνιά, ας. ή. "Αγώνισμα, άτδς. το. certamen. 
 combat ; contention, αγωνιαι, δοζαι, φιλο- 
 τίμιαι, νομοί. Menand. Mein. p. 192. αράς 
 τ άγων ισ μ Οιδιπου ; — Phcen. 1365. Syn. 
 Αγων, αγωνισις, άθλος, αθλησις. — σπουδή, 
 ερις. 
 
 Αγωνϊος, a, ον. ad certamen pertinens. re- 
 lating to combat. (Aj. 195.) άγώνιοι θεοί, 
 Agam. 496. " the gods who preside over 
 contests ; " though some say, u the gods 
 honoured in a public place," or, " forum." 
 See Blomf. Gloss. Syn. Εναγώνιος, αλ- 
 γεινός. 
 
 "Αγωνιστής, ου. δ. certator. a combatant. 
 — και μην οιδ' άγωνισται πικροί Δευρ' επείγον- 
 ται ξιφηρεις — Ion. 1257. Syn. Αμυντωρ. — 
 ανταγωνιστής, άμιλλητηρ, αθλητής. 
 
 "Αγωνοθετης. certaminum arbiter, a judge 
 presiding over public games. Whence," Αγω•* 
 νδθετεω, to exercise such an office. Lucill. 
 An. ii. 319. στεψαμενοι σταδιοις, είσαν 
 αγωνοθετην. Anthol. p. 541. Syn. Αγω- 
 νοδικης, αγωναρχης. 
 
 "Αδάημων. δ ι), imperitus. unskilled, unac- 
 quainted with. (Whence" ΑδάημδνΧά, s. s. as 
 άμαθ'ια, απειρία. Od. ω. 243.) πτωσσειν εν- 
 θαδ', εοντι μάχης αδαημονι φωτι. Ε. 634. 
 Syn. Αδαής, άμαθης, άπειρος, αϊδρις, αν- 
 επιστημων, απαίδευτος. — νηΐς, αγνως. — ουκ 
 ειδως. 
 
 "Αδάης, εδς. δ ή. s. s. as" Αδάημων. Ύπν οδυ- 
 νας αδαής, Ύπνε δ" αλγεων (Dact. Tetram.) 
 Philoct. 827. 
 
 "Αδάητδς. ου. δ η. incognitus. unknown, δαι- 
 μονι, ουκ αδαητα πιφασκεαι' — Hes. θ. 654. 
 Syn. Αγνωστος. 
 
 "Αδαιετδς, δ η. ^Αδαιτρευτδς. Nonn.) indivi- 
 sus. undivided ; entire, αρνειον σφαζειν, 
 και αδαιετον ωμοθετήσαι. Apoll. 3. 1033. 
 Syn. Αδα'ίκτος, αδιαμεριστος, αδαστος. 
 
 "Αδαιτδς. δ ή. non epulandus. not to be 
 eaten, σπευδομενα θυσιαν — ετεραν, ανομον 
 τ ιν ', αδαιτον. Ag. 155. 
 
 "Αδάκρϋς, υδς. " Αδάκρϋτος, ου. δ η. non lacry- 
 mans. not weeping, οψιγονον, γαλαθηνον, 
 υπο τροφψ αιεν αδάκρυν. Theoc. 24. 31. 
 ουδ' αρα Νέστορος νιος αδακρντω εχεν οσσε. 
 δ. 186. Syn. Αλϋπος. 
 
 "Αδάμάς, ντος. δ. adamas. steel. Ίδρυται, 
 στερεοΐο τετυγμενα εξ αδάμαντος. Theoc. 
 17.21. Εριτη. Αδάμαστος, άρρηκτος, οκρυ- 
 οεις, μαρμαιρων, παμφανοων, στιβαρός. 
 
 "Αδαμάντινος, η, δν. adamantinus. hard as 
 iron, αδαμάντινων δεσμών εν αρρηκτοις πε- 
 δαις. Prom. 6. Syn. Σκληρός, χαλεπός, 
 (Afetaph.) ισχυρός, σιδηρεος. 
 
 "Αδάμαντδδετος, ου. δ ή. compact US clavis 
 ferreis. bound in adamantine chains. ταΧσδ' 
 
 ανάμα ν 
 
 τοδετοισι λυμαις. Ib. 148. 
 c 2 
 
12 
 
 Α Δ Ε 
 
 ΑΔΗ 
 
 "ΑδΰμαντοπεδΊλδς. υ ή. basi adamantinEe in- 
 nixus. resting on a base of adamant, αδα- 
 μαντοπεδιλοι κίονες, — Pind. fr. Prosod. ii. 
 Pars, on Hec. 788. 
 
 "Αδάμαστος, ου. b ή. qui domari nequit. 
 not to be subdued, δμηθητω' Α'ίδης τοι 
 αμειλιχος, ηδ' αδάμαστος. Ι. 158. Syn. Α- 
 γναμπτος,απορθητος, ααπτος,αχβιρωτος, ανί- 
 κητος, ανυπέρβλητος, ατεραμων, ατεραμνος, 
 άμαχος, αμαιμακετος, απροσμαχος, αήττητος, 
 ατειρης, ατρντος, ανάλωτος, απαλαιστος — 
 αδμης, αδμητος. 
 
 "Αδάπάνυς. ό ή. sumtum non faciens. not 
 causing• expense. (Aristoph. Pac. 594.) 
 Hence, "Αδάπανως. adv. without expense ; 
 freely, πτηνοισι μνθοις αδαπανως τερψαι 
 φρένα. Orest. 1174. 
 
 "Αδαστδς, ου. 6 ή. non divisus. not divided, 
 or shared, λείας, αδαστα βουκολων φρουρη- 
 ματα. Aj. 54. Syn. Αδιαίρετος, αμέριστος. 
 
 "Αδεης,"Αδειης,εδς. δ ή. impavidus. fearless; 
 bold. Αδδεης. inverecundus. shameless, adv. 
 "Αδεώς. without fear; safely. (Vesp. 359.) 
 ειπερ αδειης τ εστί, και ει μοθου εστ ακορη- 
 τος. Η. 117. άλλα συ γ', αινοτατη, κυον 
 αδδεες — θ. 4'23. Syn. Αθαμβης, απτόητος, 
 αταρβης, αταρβητος, άτρομος, ατρεστος, αφο- 
 βητος.^ 
 
 "Αδεια, immunitas a timore. fearlessness ; se- 
 curity, και -γης άδειαν, και γένους επαρκεσιν. 
 (Ed. C. 439. Syn. Ασφάλεια, θαρσος. Phr. 
 Καθαρά φρην. Eurip. 
 
 "Αδείμαντος, intrepidus. dauntless. "Αδειμαν- 
 τως. adv. (Choeph. 769.) όστις δι ορφνας 
 ήλθ' αδειμαντω ποδί. Rhes. 699. 
 
 "Αδειπνος, ov.oi^inccenatus. supperless. — απ- 
 ελυσ αδειττνον. Acharn. ] 154. Syn. Απο- 
 δειπνος. 
 
 "Αδεκάτευτδς, ου. δ ή. a decimis solvendis 
 liber, untithed. Equit. 301. 
 
 "Αδελφή, ης. ή. soror. a sister. "Αδελφειη. (Ep. 
 incert. 727. Jac.) — βαρύ δ' εστενον αϊ δυ' 
 αδελφα'ι. Call. 6. 93. Syn. Αδελφεα, κασις, 
 κασιγνητη, αυτοκασιγνητις, δμαιμων, σνν- 
 ομαιμων, δμοσπορος. Phr. Ω κοινον αυτ- 
 αδελφον — κάρα. 
 
 "Αδελφϊδεος, ου. contract. "Αδελφίδοϋς. a ne- 
 phew. "Αδελφϊδή, ης. ή. a niece. Nub. 47. 
 
 " ΑδελφϊδΙΰν. dimin. of "Αδελφός. ποΤδς τις, ώ 
 'δελφιδιον; — Ran. 60. 
 
 "Αοελ^ος, ου. ό."Αδελφεος, "Αδελφειος, (II. Ε. 
 21.) frater. a brother ; cousin. Adj. αδελ- 
 φός, r), ov, means " similar, conformable." 
 ((Ed. C. 1261. Br.) ποτερον αδελφω ματρος 
 εστον εκ μιας ; Iph. Τ. 497. δμοκλαρον ες 
 αδελφεόν. Olymp. 2. 89. Syn. Αυταδελ- 
 φος, κασις, κασιγνητος, αυτοκασιγνητος, δμαι- 
 μος, δμαιμων, δμογνιος, — συγγονος, γνωτος. 
 
 " Αδενδρεδς," Αδενδρος, ου. δ ή. arboribus carens. 
 destitute of trees. — ψαφαρη και αδενδρεος 
 αϊα. Ορρ. 
 
 "Αδερκης, εδς. δ ή. non videns. 2. invisibilis. 
 not seeing ; not seen. 2. σώμα φέρων 
 σκιοίΐδίς, αδερκεϊ σνμπνοον avp?j. Agath, 75. 
 
 An. iii. 61. 
 
 "Αδερκτως. adv. aversis oculis. turning the 
 eyes away, και παραμειβομεσθ' — άδερκτως. 
 (Ed. Col. 129. 
 
 "Αδεσμδς. (Eur. Supp. 32.) "Αδετος, non li- 
 gatus. not fastened. — χαίτης — Έισοπισω 
 σφιγζας αδετον πλοκον' - Christodor. An. 
 ii. 459. 
 
 "Αδευκής, εδς. δ η. amarus. bitter ; unplea- 
 sant, ηε τις ωλετ ολεθρψ αδευκεϊ ής επι 
 νηος. δ. 89. Syn. Έχεπευκης, πενκεδανος, 
 πικρός, πολυπικρος. — αηδής, χαλεπός. 
 
 "Αδεψητος, ου. δ ή. non subactus a coriario. 
 not curried, καμμεν αδεψητον βοεην στο- 
 ρεσ — υ. 2. Syn. Απεπτος, ανεργαστος, ωμός. 
 
 Άδεω. tsedio adficior. to be sated ; or wea- 
 ried out. See Αηδεω. 
 
 "Αδεω. placeo. to please, ως οφελεν θάνατος 
 μοι άδεϊν κακός, — Γ. 173. Syn. Άδω, άν- 
 δανω, αρέσκω, ευαρεστεω. — ευεργετεω, χα- 
 ρίζομαι. 
 
 "Αδηΐδς, ά, ov.fr. δαιω, to burn, 1. unravaged. 
 fr. δαιω, to learn, 2. unknown. 1. χοντως 
 αδ^ον τηνδ' ενοικησεις πολιν. (Ed. C. 1533. 
 Br. Syn. 1. Απόρθητος, απολεμητος. 2. 
 άγνωστος, αζήτητος. See Apoll. 4. 647. 
 
 Άδηκτδς. δ ή. non morsus. not worm eaten. 
 τήμος αδηκτοτατη πελεται τμηθεϊσα σιδηρω. 
 Hes. ε. 418. Syn. Ακιος. 
 
 Άδηλητδς, ου. δή. illsesus. uninjured; sound. 
 See Apoll. 2. 712. & Αβλαβης. 
 
 Άδηλϊά, άς. ή. 1. incertitudo. uncertainty. 
 μισώ τα πάντα, της αδηλιας χάριν. Pallad. 
 121. An. ii. 432. 1. Απορία, αφάνεια, κρυ- 
 φιοτης. αδηλοτης. 
 
 Άδηλος, ου. δ ή. imperspicuus ; incertus. ob- 
 scure ; uncertain. ουνεκεν ουκετ άδηλος 
 επέπλεες, — Call. 4. 53. Syn. Αγνωστος, 
 ασαφής, αδοζος, αμαυρος. — αειδης, αφανής, 
 αδερκτος, αναυγητος, ατεκμαρτος, δυσοπτος. 
 
 Άδηλδω. 1. obscuro. 2. ignoro. to conceal, 
 to be ignorant of. σκοπός προσηκεις των 
 αδηλοϋμεν φρασαι. (Ed. Col. 35. Syn. 
 1. Αμαυροω. 2. αγνοεω. 
 
 Άδημδνεω. gravissime angor. terreor. to be 
 troubled ; dejected, αδημονοϋντα συμφοραις, 
 ελοιδορουν. Eur. fr. inc. 81. Syn. Αλυω, 
 αχθομαι, καταπληττομαι, δειμαινω. 
 
 Άδην, it. αδδην. adv. abunde. sufficiently. 
 ov λήξω, πριν Τρώας αδην ελασαι πολεμοιο. 
 Τ. 423. Syn. Αιπαρώς. αφθονως, εζαρ- 
 κουντως, χύδην. άλις. αυταρκως, Ίκανως, απο 
 χρωντως. 
 
 Αδηνης,εδς. δη. ignarus. guileless; inex- 
 perienced, ευνης δ 1 αδηνης εστίν αφροδϊσιης. 
 Simon, fr. 230. Gaisf. Syn. Απειρος, άδο- 
 λος, άμαθης. 
 
 Αδηρϊς."ΑδηρΊτδς. certaminis expers, invictus. 
 without a contest ; not to be contended 
 against. Leon. Tarent. 85. Anal. i. 243. ' 
 ουδέ τ αδήριτος, η αλκής, ηδε φοβοιο. Ρ. 42. 
 Syn. Αφιλονεικος, άμαχος, αδάμαστος. 
 
 Αβης. See Α'ϊδης. 
 
 Αδηφάγιά, άς. ή. voracitas. gluttony, πανσατ 
 
Α Δ Ο 
 
 αδηφαγιης,— Call. 3. 161. Syn. Απληστία, 
 λαιμαργία, λαφυγμος, λιχνεια. 
 Αδηφάγος, ου. 6 ή. gulosus. a glutton, πώς 
 γαρ δη Αιος νιος αδηφαγον άνδρα καθεΐλεν ; 
 Theoc. 22. 115. Syn. Φαγος, πολυφαγος, 
 βουφαγος, μαργος, γαστριμαργος, γαστρο- 
 φιλος, λιχνος, άσωτος, λάβρος. 
 Αδιάκριτος, ου. υ ή. qui discerni non potest, 
 indistinct, ψυχή νπερφρονεουσα λόγων αδια- 
 ■ κριτψ ορμή- Orph. Η. 60. 
 Αδίαντον, ου. το. herbae nomen. true maiden- 
 hair, κυανεόν τε χελιδόνων χλοερόν τ αδί- 
 αντον. Theoc. 13. 41. 
 
 Αδϊαντδς, ου. 6 ή. non madefactus. dry ; vi- 
 gorous. — ουδ" αδιανταισι ΐίαρειαϊς, — Simon. 
 7. 3. Syn. Αβροχος. 
 
 Αδϊαστροφδς, ου. δ η. non perversus, incon- 
 cussus. not bent ; constant, γνωμαις ορθο- 
 τατησι συνων, αδιαστροφος αιει. Orph. Η. 
 63. Syn. Α στροφός. 
 Άδϊδακτδς, ου. 6 ή. indoctus. untaught. — γά- 
 μων δ' αδιδακτυς εοϋσα. Musse. 31. Syn. 
 
 Ι Απειρος, άμαθης, δυσμαθης, αδαημων. 
 
 ■Άδϊκϊω. injusteago. to injure, ά ματηρ αδικεί 
 
 ί με μονά, και μέμφομαι αυτψ. Theoc. 11. 
 67. Syn. Αι/αζω, αταω. — αεικιζω, υβρίζω, 
 
 ! ανομεω. 
 
 "Αδίκημα, άτος. το. injusta actio, an act of 
 injustice, αδίκημα του γυναικός εγενομην 
 ίσως. Ion. 325. 
 
 ΐΑδΐκίά, ας. η. injustitia. iniquity, ουκ: εστίν' 
 ανδρός αδικιαν αισχυνεται. ib. 341. Syn. 
 Ανομία, παρανομία, ανομημα, κακουργια, 
 ύβρις. — αίσχος. 
 
 "ΑδΊκος, ου. δ ή. iniquus. unjust; iniquitous. 
 γηρυετ ανθρώπων αδικον νοον οφρ' απότιση. 
 Hes. ε. 258. Syn. Ανομος, παράνομος, 
 
 . αγνωμων, αλιτρος, ατασθαλος, αναρσιος, αθε- 
 μιστος, αθεμιστιος, ανόσιος, υβριστής. Phr. 
 Οί βΐφ ειν αγόρι] σκόλιας κρινωσι θεμιστας, 
 Εκ δε δικην ελασωσι, θεών οπιν ουκ αλεγον- 
 τες. Π. 388. 
 
 "Αδΐνδς, η, ον. densus. thick ; incessant, ηϋτε 
 εθνεα εισι μελισσαων αδιναων. Β. 87. Syn. 
 Συχνός, αθρόος. — αδιάλειπτος. 
 
 "Αδιστακτως. adv. haud dubie. undoubtedly. 
 εΊδες, αδιστακτως είδες Απολλοδοτον. Ερ. 
 inc. 29. Jac. 
 
 "Αδιψδς, ου. δ ή. non sitiens. not thirsty. 
 τεγξας αδνίιον νηδυν, εις νπνον βαλεΐς. Cycl. 
 571. 
 
 Αδμης, ητδς. δ ή. Αδμητδς, η, δν. indoniitllS. 
 untamed, unyoked, ως ήγ' αμφιπολοισι μετ- 
 επρεπε παρθένος αδμης. ζ. 109. αδμητην, 
 7/ν ουπω ύπο ζυγον ηγαγεν ανηρ. Κ. 293. 
 Syn. Αδάμαστος, αζνξ. 
 
 Αδμητδς. Admetus. king of Thessaly. ουδέ 
 Φεραϊς Αδμητος εύρρηνεσσιν ανασσων. Apoll. 
 1.49. 
 
 "Αδδκητδς. "Αδόξαστος (Soph./r.) inopinatus. 
 unexpected, των δ 1 αδόκητων πορον εύρε 
 θεός. Ale. 1172. Syn. Απροσδόκητος, άσκο- 
 πος, απροσφατος, αελπτος, παράδοξος. 
 
 "Αδδκϊμδς, ον. δ ή. non probatus. disrepu- 
 
 Α Δ Ρ 
 
 13 
 
 table, πέπλων λακισματ, αδοκψ ολβιοις 
 εχειν. Troad. 496. Syn. Αεικης — από- 
 βλητος, αθετος. 
 
 " Αδδκως," Αδδκητως. adv. ex improviso. unex- 
 pectedly, συλωμεθα σην ψνχην αδοκωο. 
 Troad. 786. 
 
 ~ Αδδλεσχης,' Αδδλεσχδς. garrulus. a babbler. 
 των άδολεσχών. δενρο, δεϋρ', ώ Εανθια. Nub. 
 1487. Syn. Ααλος, ενλαλος, αμεριλαλητος, 
 ματαιολογος, σπερμολογος, απεραντολογος, 
 αμετροεπής, αρτιεπης, πολνμνθος, ακριτομυ- 
 θος, άσϊγητος, αθυρογλωσσος, ανθροστομος, 
 στωμνλος, κωτϊλος, φλύαρος, -φιθνρος. 
 
 Άδολεσχϊά, ας. ή. intempestiva loquacitas. 
 prate ; chattering. εμού παρανοησαντος 
 άδολεσχια. Nub. 1480. Syn. Ααλια, αειλο- 
 για, απεραντολογια, πολυμϋθια, στωμνλμα, 
 λαβροστομια. 
 
 "Αδδλδς, ον. δ ή. doli expers. guileless, αλλ' 
 δστις αδολον γνησιαν τ έχων φνσιν. Philem. 
 fr. inc. 10. Syn. 'Απλούς, αφελής, ευγνώ- 
 μων, επιεικής, ακηρασιος, ακραιφνής, αληθής. 
 
 "Αδδλως. adv. sine dolo. honestly, το τρίτον 
 δε πλουτεϊν αδολως. Simon, fr. 12. Gaisf. 
 
 "Αδδνητδς, ου. δ r/. inconcussus. unshaken. 
 και σθένος ην αδονητον ακοίμητων παλαμαων. 
 Musae. 326. Syn. Ακίνητος, ακλόνητος, 
 αστυφελικτος, ασειστος, ασάλευτος. 
 
 "Αδοξεω, ώ. f. ησω. inglorius sum. to be ob- 
 scure. — λόγος γαρ εκ τ αδοξουντων ιων. 
 Hec. 293. Sytsi. Αδοξος, ακλεης — ειμί. 
 
 "Αδοξϊά, άς. ή. mala existimatio. want of 
 fame, εν τψ πενεσθαι δ' εστίν, η τ' αδοξια. 
 Eur.fr. Erechth. 11. 16. Syn. Ακλεια, δυσ- 
 κλεια, ατ'ιμια, δυσφημια, αισχύνη, ανωνυμία. 
 
 "Αδδς, εδς. το, and ον. δ. satietas. lassitude. 
 ταμνων δενδρεα μακρά, αδος τε μιν ικετο 
 θνμόν. Α. 88. Syn. Κόρος, κάματος, εκ- 
 κακησις, καταφρονησις, πληρωσις, πλησμονή. 
 
 "Αδδτδς, ον. δ ή. cui nihil datum est. not 
 gifted, ος τ αδοτος περ εων δώσει γέρας ονκ 
 ελάχιστον. Horn. Merc. 570. Syn. Α<5ωρος. 
 αδωρητος, αεδνος. 
 
 "Αδουλδς. δ η. absque servis. without slaves. 
 ακληστ' αδουλα δωμαθ' εστίας λιπών. Αη- 
 drom. 594. 
 
 "Αδουλωτδς, ου. δ ή. non redactus in servi- 
 tutem. unsubdued, άβρον αδούλωτου φέγ- 
 γος ελευθέριας. Ερ. inc. 238. 
 
 " Αδουπητδς, δ η. expers strepitus. noiseless. 
 χερσιν αδουπητοις βαιον αειραμενος. Agath. 
 8. An. iii. p. 36. 
 
 Αδράνϊά, άς. ή. imbecillitas. infirmity. — τρέ- 
 με δ' άψεα νισσομενοιο Αδρανιη γηρα τε — 
 Apoll. 2. 200. Syn. Αναλκια, ασθένεια, αρ- 
 ρώστια, εκλυσις, κόπος, ραθυμία, μικροφρο- 
 σννη, δείλια. 
 
 ' Αδρανής, εδς. δ η. Αδράνεδς (Pallad. An. ii. 
 437.) infirmus. feeble, άφρονες, αϊπολιαι δ' 
 εμπαλιν αδρανεες. Posidipp. 16. An. ii. p. 
 49. Syn. Αργός, άνεργης, ράθυμος, οκνηρός, 
 ασθενής, ανενρος, αναλκις, αδννατος, ακΊκνς, 
 άκρατης, αβληχρος, άτονος. 
 
 Αδράστεια, άς. ή. urbs ad Propontidem. an 
 
14 
 
 ΑΔΩ 
 
 Α Ε I 
 
 ancient city, whose founder, Adrastus, first 
 
 built a temple to Nemesis. (77. B. 828.) 
 
 Hence, 2. Αδράστεια is a name of Nemesis. 
 
 οι προσκυνουντες την Αδραστειαν σοφοί. 
 
 Prom. 934. See Rhes. 342. 
 "Αδράστειας, α, δν. Patronym. Nem. 10. 52. 
 ΆδραστΧδης,ου. δ. Patron, masc. Olymp. 2. 80. 
 "Αδραστϊνη. Patron, fem. (II. E. 412.) Also, 
 
 Αδραστϊς. ■>). See Damm. P. R. 
 Άδραστος. Ion. Αδρηστδς. Norn. Pr. King of 
 
 Argos, or Sicyon, son of Talaus. Phoen. 
 
 420.— 2. a Trojan general. (II. B. 830.) 
 "Αδρβπτος, ov. δ ή. non carptus. ungathered. 
 
 ηβας δ' άνθος αδρεπτον Έστω. JE&ch. Supp. 
 
 671. 
 ΆδρΧηνδς, η, ov. Adriaticus. fem. Αδριάς, 
 
 άδδς. ή. (Dionys. 92.) κϋμα τας Αδριηνάς. 
 
 (Pherecrat.) Hipp. 735. 
 ' Αδρός, ρά, ρδν. multus, vehemens. large ; 
 
 vigorous, μέγα το πράγμα, ποΧυ το νεΧκος, 
 
 αδρός δ πόλεμος έρχεται. Ran. 1099. Syn. 
 
 Μέγας, ποΧυς, — ακμαίος, ωραίος, παχύς, ευ- 
 τραφής. 
 Άδρδσυνη, ης. ή. abundantia. fulness of 
 
 growth. Άδρδτης, II. Π. 857. ωδε κεν άδρο- 
 
 σννη σταχυες νευοιεν εραζε. Hes. e. 473. 
 
 Syn. Ένπορια, ευετηρια, μέγεθος, πάχος, 
 
 αφθονία. 
 Άδρϋνω. ad justam magnitudinem perduco. 
 
 to bring to maturity, την μεν, δθ' άδρυνηται, 
 
 οροιτνποι, οία βατήρα. Nic. Ther. 377. 
 ΆδυμΧγης. Oor.for Ήδνμ. 
 'Αδύνατος, ου. δ ή. impotens. unable, αδύνατοι 
 
 γεγώτες αυτοί διαφυΧαζασθαι πολιν. Iph. Α. 
 
 360. Syn. Ασθενής, ανισχυς, αμήχανος, 
 
 αδρανής, άκρατης. 
 Άδυτος, δ η. non intrandus. not to be en- 
 tered. (Andromach. 1034.) Hence/ Αδυτδν. 
 
 το. a sanctuary, εν μεγαΧψ αδντψ ακεοντο 
 
 τε, κυδαινον τε. Ε. 448. Syn. Ναός, άγιασ- 
 
 τηριον. 
 Ά^ω. 86βΆειδω. cano. to sing, άδε lav' τεττι- 
 
 γοςεπει τυ γα φερτερον άδεις. Theoc. 1. 148. 
 Άδω. satio. to glut, ασειν εν Τροιη ταχεας 
 
 κυνας αργετι δεμψ. Λ. 817. Syn. Κορεω, 
 
 πληροω, εμπληθω, εμπιπλημι. 
 Άδωμητδς, ου. δ ή. qui structus non est. not 
 
 built. See Τύμβος. 
 "Αδων, for Άηδων. luscinia. a nightingale. 
 
 αδονες αϊ πνκινοϊσιν οδνρομεναι ποτι φυΧ- 
 
 λοις. Mosch. 3. 9. 
 ΆδωνΧά, ων. τα. the festival in honour of 
 
 Adonis. (Arist. Pac. 4\9.)ΆδωνΧασμδς. the 
 
 celebration of such festival, υ τ Αδωνιασμος 
 
 ούτος δΰπι των τεγών. Lys. 390. 
 ΆδωνΧς, Χοός. δ. Adonis. See Theocr. 3. 46. 
 
 αιαζω τον Αδωνιν, απωΧετο καΧος Αδωνις. 
 
 Bion. 1. ΕρίΤΗ. Αγαπητός, τριφιλητος, 
 
 ιμεροεις, τερπνός, χαρίεις, ωραίος, ροδοπηχυς, 
 
 δυσποτμος, άβρος, αμβροτος, ννμφιος, ορει- 
 
 δρομος. 
 Άδωρητδς, ου. δ η. indonatus. unrewarded. 
 
 νωί μετ αθανατοισιν αδωρητοι και απυστοι. 
 
 Η. Merc. 168. 
 
 Άδωρδδδκδς. qui munera non accepit. un• 
 bribed. (Anthol.) Άδωρδς. s. s. Also, un- 
 lucky as a gift, εχθρών αδωρα δώρα κουκ 
 ονησιμα. Aj. 674. Syn. Αδοτος, αδωρο- 
 δοκητος, άμισθος, κακοδωρος. 
 
 Άδωτης, ου. δ. qui nihil dat. avaricious. 
 δωτη μεν τις εδωκεν, αδωτη δ' ουτις εδωκεν. 
 Hes. ε. 353. 
 
 Άεδνωτδς, ου. δ η. indotatus. undowried. 
 χρηζοντες, αΧφής της αεδνωτου δικην. Lye. 
 549. Syn. Απροικος, αφερνος, αδωρητος. 
 
 ΆΈΘΧευω. certo. to contend, αλλ' ό/ αε- 
 ΘΧευειν προκαλιζετο' πάντα δ" ενίκα. Δ. 389. 
 Syn. Αθλεω, αθΧευω. αγωνίζομαι, δηριαω, 
 καταδηριαομαι, μαρναμαι, μάχομαι, παΧαιω. 
 
 Ά^εθΧητήρ, ΆεθΧευτήρ, ήρδς. ΆεθΧητής, ου. δ. 
 (Pind. Nem. 10. 94.) certator. a prize- 
 fighter, ιππήες, κιθαρισται, αεθΧητήρες, αοιδοί. 
 Theocr. 22. 24. 
 
 ΆΊΘΧΧδν,ΆεθΧδν,ΆΘΧδν. το. certaminis prae- 
 mium. the prize, or reward of combat. aXX' 
 αγε δη oi δώμεν αεθΧιον, ώς επιεικές, ψ. 537. 
 ΤαΧθυβιψ κηρυκι διδου περικαΧΧες αεθΧον. 
 Ψ. 897. Syn. ΈπαθΧον' βραβείον, γέρας. 
 Εριτη. ΑγακΧυτον, αγΧαον, αρηϊον. 
 
 ΆεθΧδνΤκΧά, ΑθΧδνϊκΧά, ας. ή. victoria, quae 
 ex certamine reportatur. victory obtained 
 by combat. Nem. 3. 11. 
 
 ΆΙΘΧος.ΆεθΧδσΰνη. (Ep. 1. 5.) certamen. 2. 
 labor, a combat, a struggle, ούτος μεν δη 
 αεθΧος αάατος εκτετεΧεσται. χ. 5. Syn. 
 Αγων, αθΧησις. 2. πόνος. Εριτη. Αταρβης, 
 ακΧιτος, αγωνιος. αΧκηεις, αεζιγνιος, ατεκ- 
 μαρτος, βαρύς, δεινός, κρατερός, κϋδιμος, 
 κΧεινος, ευδοζος, ενπαΧης, Χνγρος, στυγερός, 
 χαΧεπος, ποΧυκμητος, ποΧυ'ίστωρ, ερατος, 
 νικηφόρος, ιερός, υ^/ηΧος, χρυσοστεφανος. 
 
 ΆεθΧδφδρδς, ου. δ ή. qui palmam ex certa- 
 mine reportat. one who bears away the 
 prize, σευαμενος, ώσθ' Ίππος αεθΧοφορος — 
 Χ. 22. 
 
 ^Αει. Αιει. Αιε^. adv. semper, always ; for the 
 time being, ώς μευ αει μεμνησαι ενηεος' — 
 Ψ. 648. τοιονδ'' δ δ' άει ζυντυχων επισταται. 
 Hec. 1172. Pors. Syn. Εσαεί, πάντοτε, 
 διηνεκώς, ενδεΧεχώς. — πάντα τον χρονον. 
 
 Άειβρυης, εδς. δ ή. semper germinans. ever 
 blooming. See Σμυρνειον. 
 
 Αιειγενετης,ου.όϊΆειγνητδς,η,δν. (Orph. 13.) 
 sempiternus. eternal, εκχεον, ηδ' ευχοντο θε- 
 οϊς αιειγενετιριν. Γ. 296. 
 
 ΆειδεΧδς, ου. inconspicuus. dark, unsightly. 
 πάντα γαρ δσσα λα/3 σκεν, αειδεΧα πάντα 
 τιθεσκε. Hes.fr. 6i. Gaisf. Syn. ΑδηΧος, 
 αόρατος, κρυφαϊος, άμορφος. 
 
 Άειδϊνητδς, ου. δ η. semper in gyrum actus, 
 ever on the whirl, α μεν τον μιτοεργον 
 αειδινητον ατρακτον. Leon. Tar. 9. An. i. 222. 
 
 "Άειδω 1 . f. εισω. cano, carmine celebro. to 
 sing ; to celebrate in song, πεφνης, ος τε 
 θεοϊσι και αθανατοισιν αειδω. χ. 346. Syn. 
 
 1 The α is sometimes long ; but moke 
 often among the later poets. 
 
Α Ε I 
 
 Α Ε Ν 
 
 15 
 
 Αιδώ, ύμνεω, μέλπω, αναμελπω, μολπαζο» 
 
 κιγαινω, λιγυρριζω, λέγω, φωνεω. Phr. 
 
 Πνλας ύμνων αναπιτναμεν. Piud. αεισομαι 
 
 [ρμοζων χαιταν στεφανοισι. ib. See Horn. 
 
 Pan. 15. 
 
 .ειζωδς, ov. 6 η. semper vivens. everlasting. 
 
 ■πλεκ αειζωον ΙΙιεριδων στεφανον. Antip. 
 
 Sid. An. ii. 25. Syn. Αειχρονως, αθάνατος. 
 
 αιθάλης, εδς. 6 ή. semper florens. ever 
 
 blooming. Ώραι αειθαλεες, περικνκλαδες, 
 
 ήδυπροσωποι. Orph. Η. 42. 
 
 ίειθερής, εος. ο ή. semper calidus. always 
 ,'hot. Anal. i. 477. 
 
 ίεικειά, ας. ?}. contumelia. outrage. See 
 
 Alicia, πάσαν αεικειην άπεχε χρο'ί' — Ω. 19. 
 
 Syn. Αωβη, όνειδος, ύβρις, απρεπεια. 
 
 ίεικελως, (Od. ν. 402.) "Αεκηλϊος, (II. Σ. 77.) 
 
 'Αεικής, εδς. indecorus : turpis. unseemly ; 
 
 ignominious. See Αϊκης. χρειω εμεϊο γε- 
 ,νηται αεικεα λοιγον αμϋναι. Α. 341. Syn. 
 
 Απείκως, άπρεπης, αισχρός, ανάξιος, απεοικως, 
 ■ανάρμοστος, αναρμόδιος, άσχημων, ατΊμος, — 
 
 ου πρέπων, — καθηκων, — προσήκων, 
 ^εικιζω. contumelia adficio. to treat with 
 
 indignity, κωφην γαρ δη γαϊαν αεικιζει μενεαι- 
 
 νων. Ω. 54. Syn. Αικιζω, αδικεω, λωβευω, 
 
 υβρίζω, καταισχύνω. 
 
 Αεικλδνδς. 6 ή. semper agitatus. in continual 
 
 agitation, epith. of a ship. Ep. inc. 434. 
 Αεικωμος. 6 η. semper comissans. always 
 
 revelling. Maneth. 4. 301. 
 Αειλάλδς, ov. 6 ή. loquax. incessantly talk- 
 ing, εστί δ 1 6 παις γλνκυδακρυς, αειλαλος, 
 
 ωκυς, αθαμβης. Meleag. 91. An. i. 26. 
 Αειμαργος, ov. 6 η. semper insanus. ever 
 
 craving, γαστρος αειμαργοιο ΟρΡ• 
 
 Αείμνηστος, cv. 6 ή. semper memorandus. 
 
 ever memorable, κλέος αειμνηστον αμφι- 
 
 θεϊναι. Iph. Α. 1530. 
 Αεινάης, εος. 6 ή. (JSiicand. fr. 9.) "Αε/ρροος, 
 
 contr. "Αειρρους. "Αειρντος. semper fluens. 
 
 ever flowing. — Ίερ}ς εξ αειρντον χοάς Κρ?;- 
 
 νης ενεγκου, — CEd. C. 469. Syn. Αέναος. 
 Αεινηστίς. ο η. semper famelicus. always 
 
 hungry, ούτος εμοι τεθνηκεν' αεινηστιν δε 
 
 παρερπω. Antiph. Maced. An. ii. 204. 
 Αειπλάνής, εος. " Αειπλάνος, ov. δ η. semper 
 
 vagus, always in motion. — αειπλανα χειλεα 
 
 γρηός. Call. fr. 485. Syn. Φλύαρος. 
 Αειρω. tollo. to lift ; to reach. — ανταρ εγω 
 
 ποτι yaiy χείρας αειρων. λ. 422. Syn. 
 
 Αναειρω, ανεχω, αννφοω. — κονφιζω, βασ- 
 τάζω. 
 Αεισμα, άτος. το. cantio. a song. 'Ησίοδου τό 
 
 τ αεισμα και δ τρόπος' ον τον αοιδών. Call. 
 
 Ερ. 28. Syn. Α,,σμα, μέλος, ωδη. 
 Αειφάνης, εος. δ η. semper apparens. always 
 
 visible, ημαθ' δμοϋ και ννκτας αειφανες εκκε- 
 
 χυται πυρ. Dion. 583. 
 Αειφυλλδς, ου. δ η. semper frondens. ever 
 
 green. Nic. Th. 649. 
 Αειφρονρος, vel Αιειφ. δ r). semper custodi- 
 
 tus. always guarded, οικησις αειφρονρος, o\ 
 
 πορινομαι. Antig. 892. 
 
 "Αειχρονϊος. semper durans. everlasting, ίζειν 
 το φθονερον κάλλος αειχρονιον. Strat. 71. 
 An. ii. 375. 
 
 w Αεκαζδμαι. nolo, to be unwilling, και τα 
 φέρει αεκαζομενος τετληοτι θυμψ. σ. 134. 
 Syn. Αναγκάζομαι, βιάζομαι. — ον θέλω, — 
 βυνλομαι. ουκ εθελω. 
 
 "Αΐκητΐ. adv. invito, against the will, ov πάν- 
 των άεκητι θεών, οι Ολυμπον εχουσι. ζ. 240. 
 Syn. Ακουσίως. — πάρα γνωμην. — αθελητως. 
 Αεκων,Άκων, ούσα, ον.^Αεκουσίδς, "Ακούσιος, 
 α, ον. (Soph. Trach. 1265.) invitus. unwill- 
 ing ; constrained, των ουκ αν τι φεροις αν 
 έλων αεκοντος εμεϊο. Α. 301. Syn. Ουχ 
 εκών, μη βουλομενος. 
 
 Άελϊος. Dor. Sf Poet, for Ήλιος. Sol. the 
 Sun. αμφι μεν αελιου κνεφαιαν Ίπποστα- 
 σιν, — i. e. versus Occidentem. Ale. 595. 
 
 "Αελλα, ης. ή. turbo, a storm, εν δ 1 επεσ 
 υσμιν? ι ], υπεραε'Ί Ισος αελλη. Λ. 297. Syn. 
 θύελλα, αητης, ζάλη, καταιγις, λοιλαψ. 
 Εριτη Αντιπορος, αδευκης, άλιπλανης, θοη, 
 ωκνδρομος, δνσκελαδος, φρϊκαλεη, λνγρα, 
 ολοη, χειμέρια. See Od. ί. 291. 
 
 "Αελλ^ς, εδς. δ η. procellosus. rolling like a 
 whirlwind, ως apa των ύπο ποσσι κονισσα- 
 λος ωρνντ αελλης. Γ. 13. Syn. Αελληεις, 
 θυελλώδης. 
 
 w Αελλαϊδς." Αελλδπδς. (II. θ. 409.) "Αελλδπονς. 
 "Αελλδπδδης. δ ή. "Αελλάς, άδδς. η. (CEd. Τ. 
 467.) velox, tanquam procella. fleet as the 
 wind, ειθ' αελλαια ταχνρρωστος πελειας. 
 CEd. Col. 1081. γηθοσννος δ' Ίπποισιν αελ- 
 λοποδεσσιν οχεϊτο. Η. in Ven. 218. Syn. 
 Αερσιπους, ωκνπους, ωκνδρομος, θοος, ανε- 
 μωκης, ποδηνεμος, ταχύς, οζυς. 
 
 "Αελλδμάχος. ου. δ η. pugnans cum procella. 
 struggling against tempests, αλλοισιν με- 
 λετώ κέρδος αελλομαχον. Jul. iEg. 49. An. 
 ii. 504. 
 
 "Αελλώ, δδς, ονς. η. nom. Harpyise. one of 
 the Harpies, ηϋκομους θ' Άρπυϊας, Αελλώ 
 τ', Ωκυπετην τε. Hes. θ. 267. 
 
 ν Αελπ?)ς, εδς. "Αελπδς, "Αελπτδς, ον. δ η. in- 
 speratus. unexpected. "Αελπής in Nic. 
 (Alexiph. 125.) sign, hopeless. — γαϊαν αελ- 
 πεα δώκεν ιδεσθαι. ε. 408. χρημάτων αελ- 
 πτον ουδέν εστίν, οντ απωμοτον. Archil, fr. 
 16. Syn. Ανέλπιστος, αδόκητος, ανωίστος. 
 
 "Αελπτϊά, ας. η. desperatio. despair, σήμα 
 χειμώνος' κιχανει δ' εξ αελπτιης φόβος. 
 Archil, fr. 13. Syn. Απορία, δνσελπια, 
 απογνοΐα, αμηχανία. 
 
 "Αελπτως. adv. preeter spem. against hope. 
 εχω σ αελπτως. — Eur. El. 579. 
 
 "Αελπω. or rather, "Αελπτεω. despero. to be 
 without hope. άελπτέο*τες, the old read- 
 ing in II. H. 310. is pronounced άελπτευν- 
 τες. Syn. Απελπίζω, απογινωσκω, αθϋμεω. 
 
 "Αεμμά, τδς. το. chorda, qua tenditur arcus. 
 2. vestimentum. a bow-string, a dress, η τε 
 λυρη, το τ αεμμα το Αυκτιον, η τε φαρετρη. 
 Call. 2. 33. Syn. Ύοξον. 2. εσθημα. 
 
 ' Αέναος, Hes. ε. 595. Άεννάδς, Ion. 118. 
 
[6 
 
 ΛΕΡ 
 
 "Αενναος, Anthol. * Άεννάΰς, ου. 6 r). semper 
 fluens. flowing continually. Also,' Αέναων, 
 ούσα, δν. εχιρον αεννάον κραναν υπδ λισσαδι 
 πετρη. Theoc. 22. 37. εν δ' νδατ' αεναον- 
 τα' — v. 109. Syn. Αειρροος, αειρυτος. — απαυ- 
 στος, πολυχρόνιος. 
 
 "Αεξιγυιος, ου. 6 ή. membra roborans. invi- 
 gorating. Nem. 4. 118. 
 
 "Αεξίφΰτδς, ου. 6 ή. plantas augens. causing 
 plants to grow, οι δ' άπαλην πινοντες αεζι- 
 φυτου δροσον ηους. Meleag. 110. Anal. 1. 
 81. 
 
 "Αεξω. augeo. to augment in strength or 
 growth, ανδρι δε κεκμηώτι μένος μέγα οίνος 
 αεζει. Ζ. 261. Syn. Αυξάνω. — ευφραίνω. — 
 επαιρω. 
 
 "Αεξομαι. cresco. to increase ; to grow, ώς 
 και εμοι τοδε έργον αεζεται, φ επι μιμνω. ξ. 66. 
 
 "Αεργηλδς, Apoll. 4. 1186. "Αεργης, Anthol. 
 "Αεργος, contr. Αργός, nullum opus agens ; 
 deses. unemployed ; idle, τψ δε θεοί νεμε- 
 σώσι και ανερες, ος κεν άεργος Ζωφ — Hes. ε. 
 303. Syn. Βλακικος,νωθης, σχολαίος, απραγ- 
 μων. 
 
 "Αεργία, sive" Αεργειά, ας. r/. desidia. inaction ; 
 idleness, ου μεν αεργίης γε, ανα%, ενεκ ου σε 
 κομίζει, ω. 250. Syn. Αργία, ραδιουργία, νω- 
 θρεια, οκνηρία, απονια, αδρανια. 
 
 "ΑερΓην. adv. sustollendo. lifting, in order to 
 carry, παντι θυμφ προνωπή λαβείν αερδην. 
 Again. 226. Bl. 
 
 "Αερίδες. pi. of άερίς. apis, a bee. Syn. Με- 
 λισσαι. 
 
 "ΑερΤος. qui est in aere. 2. caliginosus. 
 (Phoen. 1560.) aerial, dark, χθονίων τ αέ- 
 ριων τε. Eur. iEol. fir. 9. Syn. Ουράνιος, 
 ηλιβατος. 2. ηεροεις, ηεροειδης. 
 
 ~ Αεροβάτίω. incedo per aerem. to travel in 
 the air. αεροβατώ, και περιφρονώ τον ήλιον. 
 Nub. 225. 
 
 Άερδδδνητδς. ΆεροδΊνης. Ion. Ηερ. (ep. aqui- 
 lse, Bian. An. ii. 156.) aere concussus. 
 tossed in the air. αεροδονητους και νεφο- 
 βολους αναβολάς. Αν. 1385. 
 
 "Αεροει^ης. aerius. like air. aerial. Orph. Η. 
 37. 22. Άερομορφος. the same. ib. 13. 11. 
 
 ~ Αερδνηχης. per aerem natans. floating in the 
 air. "Αερο^οίΓος. frequenting the air. (Ran. 
 1292.) είτ αέριους, διερονς, γαμ-φους οιωνούς, 
 αερονηχεΊς. Nub. 336. 
 
 "Αεροζ&εγγης, εος. ύ ή. lucidus. bright as the 
 sky. Orph. H. 19. 
 
 "Αερσΐλδζδος, ου. ο r). conum habens subli- 
 mem. lofty, ανθεμενοι κεφαλησιν αερσιλοφους 
 τρνφαλειας. Αρ. 2. 1061. 
 
 "ΑερσΐπόΥης, ου. (lies. ασπ. 316.^)" Αερσίποτη- 
 τος, ου. altivolans. flying upwards, ry γαρ 
 τοι νεϊ νηματ αερσιποτητος αράχνης, ib. ε. 
 777. 
 
 "Αερσίπονς, 7το<5δς. ό ή. pedes in altum tollens. 
 raisin»• up the feet ; swift, ίπποι αερσιποδες, 
 και ποίκιλα τευχε' εκείτο. Γ. 327. Syn. θνελ- 
 λοπονς, ποδωκης. 
 
 "Αερταζω. attollo. to raise ; to carry, πέτρας 
 
 Α Η Δ 
 
 αμφιρώγας αερταζοντες εβαλλον. Apoll. 1. 
 995. Syn. Αεφω, βαστάζω. 
 
 " Άεσιφροσυνη, ης. ή. stultitia. levity ; folly. 
 εκφερεν ανταρ εγων επομην αεσιφροσυνησι. 
 ο. 469. Syn. Φαυλοτης. — αφροσύνη, αβουλία. 
 
 "Αεσΐφρων, όνος. 6 η. levis. fickle, εισιν γάρ 
 οι παίδες' δ δ' εμπεδος, ουδ' αεσιφρων. Υ. 183. 
 Syn. Αβουλος, ματαιοφρων, αβέβαιος, αστα- 
 θής, κουφός. 
 
 ~ Αετός. See Αιετος. 
 
 "Αεω. inns, spiro. dormio. to breathe, sleep, 
 a. Ι.αεσα. (Od^. 151.) άσά. See Αημι. ου- 
 ποτ' εν ηπειρψ νυκτ ασαμεν, — π. 367. Syn. 
 Αναπαύομαι, κοιμαομαι. 
 
 Αζα, ης. ή. Ion. Αζη. fuligo. 2. sordes. soot, 
 dirt, mouldiness. 2. — σάκος — πεπαλαγμενον 
 αζη. χ. 184. Syn. 1. Ασβολη,λιγνυς. 2. πϊ- 
 νος, ρύπος, σαπροτης, πυθεδων. 
 
 Αζαινω. (Nic. Th. 339.) Αζάνω. arefacio. to 
 dry up. αζανεται μεν πρώτον επι χθονι δεν- 
 δρεα καλά. Horn. Ven. 271. Syn. Αζω, 
 αφαυω, αυαινω, εζικμαζω, ζηραινω. 
 
 Αζάλεος, εα, εδν. aridus. dry ; parched. πολ- 
 λας δε δρυς αζαλεας, πολλας δε τε πευκας. 
 Α. 494. Syn. Αυος, αυαλεος, καρφαλεος, 
 ξηρός, εξικμασμενος, τραφερος. — άνυδρος. — 
 σκληρός. 
 
 Αζηλος, ου. δ ή. non invidendus. unsought 
 for. αζηλα γ', ώ νεάνι, κούκ ευδαιμονα. Iph. 
 Τ. 619. Syn. Κακοδαιμων, άθλιος. 
 
 Αζημϊος, ου. δ η. impunitus. uninjured, εχ- 
 θρούς μεθεϊσα τους εμους αζημιους. Med. 
 1050. Syn. Ατ'ιμωρητος, ατιτος, ανεκτιτος, 
 ανεκδικητος. — άβλαβης. 
 
 Αζημίως, adv. impune, with impunity, εχειν 
 δυνάμενος και κρατείν αζημίως. Eur.yh 
 
 Αζηχης. δ ή.ηοη intermissus. long continued. 
 Hence Αζηχες. adv. (II. Δ. 435.) continually. 
 Some say it means, with loud noise. See 
 Damm.& Donneg. αζηχης οδύνη (sc. ένεκα) 
 Ηρακλή ος θειοϊο. Ο. 24. Syn. Αεινος, ενδε- 
 λεχής. — αζαλεος. 
 
 Αζυζ, νγος. Αζνγδς, ου. (Anthol.) δ η. qui non 
 estsubjugo. not yoked, δώσω' κοραι γαρ 
 αζυγες, γάμων παρος. Hipp. 1425. Syn. 
 Αζυγης, αζενκτος, άγαμος. 
 
 Αζω. sicco. to dry up. pass, αζομαι. II. Δ. 487. 
 — κεφαλήν και γουνατα Σείριος αζει. Hes. 
 ε. 585. See Αζαινω. 
 
 Άζω, άζομαι. veneror. to reverence, τυψον 
 δε σχεδιην, μηδ' άζεο θουρον Αρηα. Ε. 830. 
 Syn. Σέβομαι, αιδεομαι, εκτρέπομαι, θερα- 
 πεύω, λατρεύω. 
 
 Αζωστος, ου. δ ή. discinctus. ungirded. γεί- 
 τονες αζωστοι εκιον, ζωσαντο δε πηοι. Hes. 
 ε. 345. 
 
 "Αη£εω. contract. Άδεω. tsedio afficior ; fas- 
 tidio. to be fatigued ; displeased, μή τοι μεν 
 καματψ αδηκοτες ηδε και υπνω. Κ. 98. Syn. ; 
 Κάμνω, κοπιάζω, αχθομαι, δυσχεραίνω. 
 
 "Αηδής, δ ή. insuavis. disagreeable, μάγειρα 
 αηδής μοι δοκεϊς είναι σφοδρά. Menand. 
 Hence," Αηδώς. adv. ibid.jfr. inc. 61. 
 
 "Αηδία, ας. η. insuavitas, importunitas. dis- 
 
Α Η Σ 
 
 Α θ Ε 
 
 17 
 
 gust ; annoyance, δειπνοις. αηδία γαρ εστίν : 
 
 | Αττική. — Lynceus ap. Ath. lib. 4. Syn. 
 Αδημονία, ανία, κόρος. 
 
 Αηδόνϊδευς, εως, & ήος. δ. (Theoc. 15. 121.) Ι 
 lusclniola. a young nightingale. "Αηδδν'ϊς, 
 ϊδος. ή. See Rhes. 548. 
 
 ΙΑηδδνϊδς, ά, δν, orb ή. lugubris. 2. lusciniis 
 
 ^Celebris, mournful, like the nightingale's 
 song. (Ran. 683. £.) 2. abounding in night- 
 ingales, παρ' αηδονιον πετραν Φοιβω. Ion. 
 1482. 
 Αηδώ,δυς. contr. ους. (Soph. Aj. 628.) "Αηδών, 
 
 Ι δνδς. η. the nightingale, είσω κατ αντον ενστο- 
 μονσ αηδονες. (Ed. C. 17. Εριτη. Αιολοφω- 
 
 I νος, αιολοδειρος, λιγεια, λιγυφωνος, πανοδυρ- 
 τος, παιδολετωρ, δακρυοεσσα, οζυφωνος, πυκ- 
 νοπτερος, μίλψδος, λάλος, ευγλωσσος, ειαρινη, 
 ορθριος, ηεροφοιτος. τεκνολετειρα. Soph. 
 Phr. Συμπάντων αοιδοτατη πετεηνων. — ΐίαν- 
 
 ; διονος καμμορος κονρη. — Ξουθαι αηδονιδες μι- 
 νυρισμασιν ανταχενσιν, ~Μελπουσαι στομασιν 
 ταν μελιγηρνν οπα. Ερ. 1. 1. See Od. r. 520. 
 iEsch. Agam. 1152. Supp. 61. Eur. Hel. 
 
 : 1113. 
 
 [Αηθεσσω. insuetus sum. to be unaccustomed 
 
 - to. νεκροΊς αμβαινοντες' αηθεσσον γαρ ετ 
 αυτών. ^ Κ. 493. Syn. Αηθεω, αηθιζομαι. 
 
 'Αηθης, εος. δ η. insolitus. unusual, τηνδ', ως 
 αηθης και ξυνωφρυωμενη. Trach. 870. 
 
 Άΐ]θϊά,~Αηθειά, άς. ή. insueta novitas. want of 
 habit. — εν δε ο'ι η -op — Ώαλλετ' αηθειη — Batr. 
 
 171. See Eur. Hel. 426. 
 
 Άημά, άτδς. το. flatus, a breath. — εττει μέγα 
 πουλυ τ' αημα — Φυσαων, — Call. 3. 55. Syn. 
 Ανεμος, πνεύμα, πνοή, πνοος, φύσημα, αύτμ.η, 
 αητης, αησις. Εριτη. Ακαμας, ήσυχος, αχει- 
 
 i μων, αελληεις, αρκτώος, αμειλιχος, μειλίχιος, 
 λιγυπνειων, βαρύγδουπος, δνοφερος, ευοδμος, 
 ηεριος, θοος, λαιψηρος, λάβρος, λιαρος, κε- 
 λαδων, κραιπνος, επι-φϋχων, οξέα — σνοιζων, 
 πτεροεις, χειμέριος. Phr. Έννυχιαις πτερυ- 
 γεσσι μέλος συριζον αηται. 
 
 "Αημϊ, βί^Αημαι. spiro ; flo. to breathe ; to 
 blow. — διχα δε σφιν ενι φρεσι θυμός αητο. 
 Φ. 386. Syn. Αω, αελλομαι, πνέω, πνειω, φυ- 
 σάω. 
 
 ~Αηρ, άερδς. δ. aer. the air. άπας μεν άηρ άετψ 
 περάσιμος. Eur. fr. inc. 37. Syn. Αιθηρ, 
 αιθρη. Εριτη. Απλητος, απειρεσιος, ανεφε- 
 λος, περινεφελος, αναστερος, αμέτρητος, βιο- 
 θρεμμων, θεσπέσιος, πνευστός, πνοιοδοτηρ, 
 εμπνοος, λεπταλεος, ευρύς, νηδυμος, κυανεος, 
 υγροπορευτος, δΓιος, ιερός, αέναος, ήσυχος. 
 
 ~Αήρ, ηερος. ή \ caligo. a fog ; cloudy air ; 
 obscurity, ο'ιη & εκ νεφεων ερεβεννη φαίνε- 
 ται αηρ. Ε. 864. Syn. Αχλυς, ορφνη, δνο- 
 φος. Εριτη. ΒαθεΤα, αλαμπετος, θεσφατος, 
 δια, γλαυκή, κυανεη. 
 
 *Άησίς, εως. ή. (Rhes. 417.) " Αητης, ου. δ & 
 
 1 II. Ε. 776. ή'ερα πουλΰν. Damm says που- 
 λυν here is in the common gender, c. 192, 
 Άήρ, δ, signifying merely "the air," appears 
 to be used only once by Homer, II. &. 288. 
 
 Άητη, ης. ή. (See Heyn. II. Ο. 626.) flatus ; 
 ventus. a blowing ; a gale ; a blast, αλλ' aul 
 Ζεφυροιο λιγυπνειοντας αητας. δ. 567. See 
 Αημα. 
 
 Άησσητδς, "Αήττητος, ου. δ ή. invictus. un- 
 conquered. εμμι δ' αησσάτος παμπαν αφ' ου 
 γενομαν. Mnasalc. An. i. 190. Syn. Αδά- 
 μαστος, ανίκητος. 
 
 Άησϋλδς, η, δν. molestus, iniquus. mischiev- 
 ous, ουλομενην, y τ αιεν αησυλα έργα με- 
 μηλεν. Ε. 876. Syn. Αισυλος, άδικος, κα- 
 κός, άτακτος. 
 
 "Αησϋρδς. levis ; sublimis. light ; floating in 
 the air. τυτθον επ' ακροτατοισιν αησυρος 
 ακρεμονεσσι. Apoll. 2. 1101. Syn. Κου- 
 λός, ελαφρός, λεπτός, ευκίνητος. — ελαφρώς 
 πνέων, ασθενής. See Blomf. Prom. 461. 
 
 "Αητδς, ου. δ ή. ventosus. impetuosus. insa- 
 tiabilis. exposed to the wind, immense, θαρ- 
 σος αητον έχουσα, μηγας δε σε θυμός ανηκεν ; 
 Φ. 395. 
 
 "Αθάλαττωτος, ου. δ ή. maris inexpertus. hav- 
 ing no experience of the sea. άπειρος, αθα- 
 λαττωτος, ασαλαμινιος. Ran. 206. 
 
 u Άθαμας, ντδς. δ. iEoli fil. rex Thebarum. 
 Athamas married 1st Nephele, by whom 
 he had Helle and Phryxus ; 2dly Ino, d. of 
 Cadmus, by whom he had Learchus and 
 Melicerta. See Ο v. Met. 4. 515, &c. Fast. 
 6. 489. Hence Helle is called "Αθάμαντϊς, 
 ΐδδς. ή. Dionys. 515. Κρηθευςγάρ ρ' Αθαμας 
 τε κασιγνητοι γεγαασι. Apoll. 2. 1164. 
 Εριτη. Ασεβης, αινομανης, τλημων. 
 
 "Αθαμβης, ίος. δ ή. intrepidus. fearless, πλη- 
 γην αθαμβης κρΊος εγκορυψεται. Lye. 558. 
 Syn. Αδεης, ατρόμητος, θρασυμεμνων, αυ- 
 θάδης. 
 
 "Αθάνά, άς. ή. for* Άθηνη, in the Dram. Poets. 
 Aj. 14. Nub. 602. 
 
 "Αθανασία, άς. ή. immortalitas. αθανασιαν 
 ηυρηκα. τους ηδη νεκρούς. Philem. Ath. 289. 
 
 'Αθάνατος ι . δ ή. $ η, δν. immortalis. 'Αθάνα- 
 τοι, the immortal Gods. (II. Ψ. 788.) αιγιδ' 
 εχονσ, εριτ'ιμον, αγηραον, άθανατην τε. Β. 
 447. αλλ' αθάνατος, δ γαρ Αμφιθεος Αημη- 
 τρος ην. Ach. 47. Syn. Αφθαρτος, ανωλε- 
 θρος, ακηρασιος, αγηρατος. — α'ϊδιος. αμβρο- 
 τος, γηρως αλϋπος. Soph. 
 
 "Αθαπτδς, ου.δ ή. insepultus. unburied. κεϊ- 
 ται παρ νηεσσι νεκυς, ακλαυστος, αθαπτος. 
 Χ. 386. Syn. Αταφος, ακηδεστος, ακτερισ- 
 τος, ακτερεϊστος. 
 
 "Αθάρά, MoV Άθηρά, άς. ή. farina cocta. bar- 
 ley-meal ; gruel, κάγώ τοτ ηδη της αθαρης 
 πολλήν εφλων. Plut. 694. Syn. Σεμιδαλις. 
 
 "Αθεάτδς. δ ή. non videndus. not to be seen. 
 Phocyl. 95. 
 
 "Αθεει. adv. "sine numine Divum." without 
 assistance from the Gods, ουκ αθεει δδ' ανηρ 
 Οδυση'ίον ες δομον ικει. σ. 352. 
 
 "Αθελητως. adv. invito, reluctantly. Aspas. 
 
 1 On the quantity of the 1st sy 11 . see Pors. 
 Med. 139, 140. 
 
18 
 
 Α ΘΗ 
 
 ap. Ath. p. 219. Syn. Αεκητι. 
 
 "Αθελκτδς. immitis. unmerciful, ποινας αθελ- 
 κτονς αρπαγής διζημεναι. Lye. 1335. Syn. 
 Αμειλιχος, ακη\7]τος, νηλεης. 
 
 "Αθεμϊς, Ίτος. ο ή. (ion. 1093.) " Αθψιστϊδς. 
 (Οί/. σ. 140.) "Αθϊμιστος. fas et jus negli- 
 gens. unlawful ; violating laws, αφρητωρ, 
 αθεμιστος, ανέστιος εστίν εκείνος. Ι. 63. Syn. 
 Ανομος, ανόσιος, αθεσμιος. 
 
 "Αθεος, ου. δ ή. qui sine Deo est. impious. 
 τους δε πονηρούς, και τους άθεους, τούτων 
 τάναντια δηπου. Plut. 491. Syn. θεοβλα- 
 βης, θ'εομΊσης, θεομυσης, αισυλος, ανόσιος, 
 άσεβης, ασεπτος, ατασθαλος, ηλιτηριος. 
 
 "Αθίοιζω. rejicio, velut spicas degeneres. to 
 undervalue ; to despise, των δ' άλλων ου 
 περ τιν αναινομαι, ουδ' αθεριζω. θ. 212. 
 Syn. Ατιζω, ατϊμαω, αναινομαι, αμελεω, ακη- 
 δεω, καταφρονεω, καταπτνω. νπερφρονεω, 
 ύπεροραω, αφροντιστεω, ολιγωρεω. 
 
 "Αθερμαντος. non calefactus. not warmed, τιων 
 δ' αθερμαντον εστιαν δομών. Choeph. 625. 
 
 "Αθεσμδλεκτρδς. incestus. incestuous. Ly- 
 coph. 1143. 
 
 "Αθεσμος. s. s. as" Αθεμϊς. Phoc. 178. 
 
 Άθεσφατος, ου. δ ή. ineffabilis, ingens. inef- 
 fable ; wondrous. — πίνε τε οϊνον Ήμενος. 
 αιδε δε νύκτες αθεσφατυι' — inexpressibly 
 long. — ο. 390. Syn. Αρρητος, απελεθρος, 
 μέγας, ανηριθμος. 
 
 Άθετως, adv. sine lege, lawlessly. Ζευς αθετως 
 κρατυνει, τά. Prom. 156. Bl. 
 
 Άθ'εως. adv. impie. in contempt of all divine 
 laws, ώ σώμ' ατΊμως κάθεως εφθαρμενον. 
 Soph. El. 1181. Syn. Ασεβώς, δυσσεβώς, 
 ανοσιως, μυσαρως. 
 
 Άθηλος, ου. δ ή. q^i lac non suxit. not 
 suckled. αλοντον ov, κάθηλον εκτην ήμεραν; 
 Lysist. 881. 
 
 'Αθηνά, ας." Αθηνη, ης." Αθηναία" Αθηναιη. Mi- 
 nerva, Pallas. Vid. Αθανα, et Παλλάς. — αυ- 
 τικα δ'εγνω - ΐίαλλαδ' Αθηναιην. Α. 200. τι 
 δ' ουκ Αθηναιάν εώμεν ΤΙολιαδα; Αν. 828. 
 Εριτη. Ατρυτωνη, αλαλκομενηϊς, Αργειη, αι- 
 δοιη, αγελειη, αΧκηεσσα, αγαύη, αγηνωρ, αγεσ- 
 τρατος, αταρβητος, αλκιμαχη, αδάμαστος, Ατ- 
 θις, Ανεμώτις, αμάτωρ, ανύμφευτος, βλοσυρώ- 
 πις, Τοργώπις, δεινή, δαϊφρων, δορυθαρσης, 
 διογενης, εγρεκυδοιμος, ενρυστερνος, ευπηληξ, 
 θρασεΊα, θοϋρις, ιστοπονος, ιπποσοος, λάοσ- 
 σοος, μεγάθυμος, καθαρή, καλΧιδιφρος, ξανθή, 
 οβριμοπατρη, ποτνια, ποΧυμητις, πτοΧιπορ- 
 θος, περσεπτοΧις, ποΧιοϋχος, σοφή, σακεσ- 
 παΧος, τρϊτογενεια, ταΧαεργος, τοΧμηεσσα, 
 φθισιμβροτος, φερασπις, χρϋσολογχος. Phr. 
 Αιος τεκος — θυγατηρ — κουρη. πόθων, — γάμων 
 αδιδακτος. — δΊα θεαων. — κυαναιγις παρθένος. 
 
 "Αθηναζε. adv. Athenas. to Athens. — τ'ι φής ; 
 τις γλαϋκ Αθηναζ' ηγαγε ; Αν. 301. 
 
 "Αθήναι," Αθηνη. Athense. Athens, αιδε μεν 
 Αθήναι. — Nub. 207. ικετο δ' ες Μαραθώνα, 
 και ευρυαγυιαν Αθηνην. η. 80. Εριτη. Αρισ- 
 τωδϊνες, αρχαΊαι, αριζηΧωται, Ίεραι, ευώνυμοι, 
 κρανααι, κλειναι, όλβιοι, Χιπαραι, ιοστεφανοι, 
 
 Α θ Ρ 
 
 καΧΧιχοροι, καλαι, ποΧυυμνοι, θαυμασται. 
 Phr. Πασών τίμιωτατη ποΧις. Αθήνας εύκτι- 
 μενον πτοΧιεθρον. 'Ελλάδος εΰχος. σεμνής 
 Παλλάδος κΧεινον πεδον. Κεκροπιδών αστν 
 παΧαιογονων. χθων θ η ση ϊς. 'ΈΧΧανιας φανε- 
 ρωτατος αστήρ. Eur. 
 
 Άθηναΐοι.οι. Athenienses. the men of Athens. 
 στήσε δ' άγων, iv Αθηναίων ισταντο φάλαγ- 
 γες. Β. 558. Εριτη. Κεκροπιδαι, Έρεχθεϊδαι, 
 ταχυβονλοι. Phr. Κούροι Αθηναίων. Αλκμαιο- 
 νιδων ευρυσθενης γενεά. Έρεχθεϊδαι το πα- 
 Χαιον όλβιοι, κ. λ. Med. 820. Ερεχθεος αστοί. 
 
 "Αθήρ, ερος. δ. spica. an ear, or spike, of corn, 
 αλλ' επι πυραμινων αθερων δρομαεσκε πο- 
 δεσσι. Hesiod./r. 2. 
 
 Άθηρηλοιγος. οϋ.δ. ventilabrum. awinnowing 
 fan. φηη αθηρηλοιγον εχειν ανάφαιδιμω ωμω. 
 Χ. 127. Syn. ΐίτυον, Χικμος, λικμητηριον. 
 
 "Αθικτος, ου. δ ή. non tactus, non tangendus. 
 untouched. Χεκτρων άθικτων ήλθες εις συν- 
 αλλαγας. Hipp. 652. Syn. Ααπτος, αθιγης, 
 αμίαντος, άχραντος, αψηλαφητος, αψαυστος, 
 ακέραιος, αφθορος. — ακάθαρτος, άνανδρος. 
 
 ΆΘΧευω. Άθλεω. contr. from "Αεθλ. certo ; 
 malis exerceor. to combat ; to struggle with 
 any evil, χρονον αθΧευσω. Prom. 95. — και 
 πολλά περ αθλησαντα. Ο. 30. Syn. Αιαθ- 
 Χεω. — κακοπαθεω, κοπιάζω, άθλιος είναι. 
 
 Άθλημα, id quod exercet. work, κεΐτο τα ταϊν 
 χειρυΧν αθλήματα, τοι καλαθισκοι. Theoc. 
 21. 9. 
 
 Άθλητήρ, ήρδς. {Od. θ. 164.) 'Αθλητής, ου. δ. 
 a prize-fighter, ουδέν κακϊον εστίν αθλητών 
 γένους. Eur. Aut.fr. 3. Syn. ' ΑμιΧΧητηρ, 
 παγκρατιαστής, πυγμάχος, πυκτης, αγωνισ- 
 τής. 
 
 Άθλιος, α, δν. airumnosus. wretched, άνθρω- 
 πος ούτος εστίν άθλιος φύσει. Plut. 118. 
 Syn. Ταλας, ταλαπειριος, ταλαίπωρος, δυσ- 
 τυχής, δνσμορος, δυστηνος, δυσδαιμων, κακο- 
 δαιμων, άτυχης, αίνος, αινοπαθης, ανολβος, 
 ανολβιος, αποτμος, δυσποτμος, δείλαιος, βα- 
 ρυπημων, βαρυψϋχος, πολυπονος, σχετλιος, 
 τλημων, δίζυρος. Phr. ~Η ρά σε δαίμων Ωμος 
 έχει, χαλεπή δ' ηντεο θευμοριη. Call. Ερ. 31. 
 
 Άθλον, ου. το. certaminis prsemium. the prize 
 of combat, το δ' όνομα τούμον, αθΧον Έλ- 
 Χησιν δορος. Hel. 43. 
 
 "Αθλος, ου. δ. certamen. labor, combat ; 
 struggle, πριν μεν γαρ άθλους εκτελευτήσαι 
 πικρούς. Here. F. 827. Syn. Αεθλος, άγων. 
 
 'Αθλοφόρος, ου. δ ή. victor certaminis. bear- 
 ing off the prize. Ίππους αθλοφόρους, οι 
 αεθλια ποσσιν αροντο. Γ. 124. Syn. ΝΊκητης. 
 
 "Αθδλωτος, ου. δ ή. non turbatus. not turbid ; 
 limpid, κρήνης τ αέναου και απορρυτου, ή 
 τ' αθολωτος. Hes. ε. 593. Syn. Αθολος. — δι- 
 αυγής, διάφανης. 
 
 "Αθορύβως, adv. sine tumultu. quietly, στεϊχ', 
 ως αθορύβως ουπιων ήμϊν λόγος. Orest. 622. 
 Syn. 'ΤΙσυχως, ευκηλως. 
 
 Άθραυστος, ου. δ ή. infractus. unconquered ; 
 entire, πύργοι τ άθραυστοι Τρωικής ήσαν 
 χθονος. Hec. 17. Syn. Αρρηκτος, ακλαστος, 
 
Α θ Ω 
 
 19 
 
 αλώβητος. — ισχυρός. 
 
 Αθρεω. cerno. ουδέ πη αθρήσαι δυναμην. — μ. 
 Ι 232. Syn. Βλέπω, δραω. to see ; to look. 
 y Αθρητεον. verbal, that must be seen, πολλοϊ- 
 I σιν, άλλα τήδ' αθρητεον τάδε. Hipp. 379. 
 ! Αθριξ, ϊχδς. ό η. capillis, sive pilis, carens. 
 
 I bald, ατριχας, οιετεας, λαγανοις κατά νωτον 
 ι εϊσας. Matro, Ath. 656. 
 
 i Αθροίζω."' Αθροίζομαι, congrego. to assemble. 
 
 Ι πληρωμ' αθροισας, βονθντφ συν ήδονι). Ion. 
 
 Ι 663. λεξον, τις οχΧον τονδ' αθροίζεται τύχη; 
 
 \ Heracl. 122. Syn. Α γ εφω, 'άλιζω. — νηεω, 
 
 ι συνάγω. 
 Αθροισίς, εως. η. ^Αθροισμα, το. conventus. 
 the assembling of. στρατού τ αθροισις, πο- 
 
 . Χεμιων τ αγωνία. Hec. 313. αστών δε δη τιν 
 ηρομην, αθροισμ' ιδων. Or. 872. Syn. Αγυ- 
 
 \ ρις, αγορά, συναθροισμος, συλλογή, αγερσις. 
 Αθρόος, ά, δν. contr. αθροϋς. confertus. as- 
 
 . sembled ; crowded together, ημείς δ' αθρόοι 
 ώδε κατά στρατον ενρυν Αχαιών. Β. 439. εσ- 
 
 | τώτας ώσπερ τους ορεωκομους άθρους. Aris- 
 
 | toph. Syn. Αδινος, δμηγερης, θαμινος, ακρι- 
 
 ι τοφυρτος, αολλης. 
 
 νΑθρυπτος, ου. υ η. non fractus deliciis. not 
 
 ι luxurious, ειθιζου δε διαιταν εχειν καθαρειον, 
 
 ι αθρντττον. Pyth. 35. Syn. Ατρυφερος. — αν- 
 δρείος. 
 
 Άθϋμεω. animum despondeo. to be discou- 
 
 j raged, τι χρήμ' αθυμεις ; — ώ ξεν\ ορρωδώ 
 
 ■ τίνα. Eur. ΕΙ. 831. Syn. Αυσθϋμεω, βα- 
 ρυθυμεω, αελπω, αλϋω, εκλύομαι, απογΊνωσ- 
 
 J κω. — δυσχεραίνω, ολιγοψνχεω. 
 
 Άθϋμϊά, άς. η. animi dejectio. despondency. 
 
 ,•. εις άθϋμϊάν αφικεσθ', ηνικ εισεπεμπομην. 
 Bacch. 610. πάσα δ' αθυμ'ιη, και κακοτης επε- 
 
 3 ται. Tyrt. 1. 10. Syn. Αδημονια,λϋπη, αελ- 
 πτια, άλγος, ανιη. 
 
 ■Άθϋμος, ου. δ ή. qui animo est dejecto. 
 heartless. — νυν δ 1 ασκελεες και αθνμοι. κ. 
 463. Syn. Αυσθϋμος, περίλυπος, κατηφής. 
 
 Άθυρμα, τος. το. ludus. crepundia. a play- 
 thing, παΐδα δε ως ατιταλλε, διδον δ' αρ' 
 αθύρματα θυμψ. σ. 322. Syn. Αθυρμάτων, 
 παϊγμα, παιγνιον, παίγνια, παίδια, εφια. — 
 άγαλμα. ΕρίΤΗ. Περικαλλες, τερπνόν. 
 
 Άθΰρογλωσσος. (Orest. 901.) Αθυρόστομος, 
 
 | ου. δ t). qui lingua est effraeni. unrestrained 
 in language, ά δ' αθυρόστομος- Αχώ τηλεφα- 
 vr /ς — Philoct. 188. $ΥΝ.~Αδολεσχος, λάλος. 
 Phr. ΑχαλΊν εχουσι στόματα. Eur. 
 
 Αθυροστομία, ας. η. oris incontinentia, want 
 of restraint in tongue, της αθυροστομιης ο'ι 
 Μιδεω κάλαμοι. Sosip. An. i. 504. 
 
 Άθϋρω. ludo. to amuse one's self, αψ' αΰτις 
 συνεχευε ποσιν και χερσιν, αθυρων. Ο. 364. 
 Syn. ΤΙαιζω, εμπαίζω. 
 
 Άθντος. non sacrificatus. not sacrificed, or, 
 not duly sacrificed. See Monkon Hipp. 147. 
 
 'Αθώος, ου. δ ή. damni expers. unpunished. 
 τψ μεν γαρ ενι κίνδυνος, δ δ' αθώος μένει. 
 Eur.fr. inc. 16. Syn. Αζημιος. — άβλα- 
 βης. — αναίτιος. 
 
 Άθωπευτδς, ου. δ η. haud delinitus. not flat- 
 
 tered. — ώς αθωπευτόν γ'ε σε Γλώσσης αφήσω 
 της εμής, — Andr. 460. Syn. Αθελκτος, α- 
 σπλαγχνος, αμειλιχος, ακολακευτος.-καθαρος. 
 Άθως. "Αθδως, ω. δ. Athos. a mountain of 
 Macedonia. Αθως σκιάζει νώτα Αημνιας 
 βοος. Soph, εξ Αθοω δ* επι ποντον εβησατο 
 κνμαινοντα. ίΞ|• 229. 
 ΑΤα, άς. ή. terra, regio. the earth, a country. 
 τους αμφω ζωους κατέχει φυσιζοος αϊα. λ. 
 300. Syn. Τη, γαία, χθων, πεδον. Εριτη. 
 Ασπετος, ερατη, ευσταχυς, εριβωλαξ, ερισπο- 
 ρος, ξένη, πολυσπορος, ευβοτος, πολνληίος, 
 πολυπϋρος, πιειρα, ποιητροφος, κελαινη, τρη- 
 %£t«, σιδηρομητωρ. 
 Αιαγμά, άτδς. το. luctus. wailing*, συν αλα- 
 λαϊσι δ' αιαγματων. Phcen. 347. Syn. Γόος, 
 θρήνος, οδυρμος, ολοφυρμος, οιμωγή, οίκτος, 
 οικτιρμος, πένθος, κλαυθμος, κωκϋτος, στε- 
 ναγμός. 
 Αιαζω. f. αξω. lamentor. to bewail, ως εγώ 
 αινοτοκεια φιλον τεκος αιαζουσα. Mosch. 4. 
 27. Syn. Οιμωζω, οδύρομαι, ολοφϋρομαι, 
 κλαίω, κωκυω, θρηνεω, δακρϋω. 
 Αιάκδς, οϋ. ό. iEacus. s. of Jove ; k. of Mgi- 
 na ; one of the three judges in Hades. 
 Hence, Αιάκειδς, a, 6v. adj. (Lycoph. 53.) 
 Πηλευς Αιακιδης' δ δ' αρ' Αιακός εκ Αιος ηεν. 
 Φ. 189. 
 Αιακτος, οϋ. δ ή. deflendus. sorrowful. Sept. 
 
 Th. 840. 
 Αιαι^ς, εος. ό ή. luctuosus. tenebricosus. la- 
 mentable ; dark ; everlasting, πολιντε πάσαν 
 εις τδν αιανη χρονον. Eumen. 569. Hence, 
 Αιάνώς. adv, — και ταδ' αιανώς μενοι. ib. 669. 
 Αίας, ντδς. δ. Ajax. 1. son of Oi'leus. (II. Β. 
 527. Mn. 1. 41.) 2. son of Telamon. (Z. 5. 
 & Soph. A.], passim.) 
 ΑιγαΊδς, a, ov. ep. maris, the iEgean sea. νή- 
 σων, Αιγαιη δσαι ειν άλι ναιεταουσιν. Apoll. 
 1. 831. Phr. Πέλαγος — Αιγαίου πόρου, — Αι- 
 γαίας αλός. Αιγαίοι οϊδμα. Iph. Α. 1600. 
 Αιγαίου πελάγους εναλον πορον. — Archest. 
 ap. Ath. 278. 
 Αιγαίων, ωνος. δ. iEgaeon. one of the Titans. 
 ov Βριαρεων καλεουσι θεοί, άνδρες δε τε πάν- 
 τες Αιγαίων'— Α. 404. 
 Αιγάνεά, άς. ή. jaculum, tragula. a long light 
 javelin ; a pike, αυτικα καμπύλα τόξα, και 
 αιγανεας δολιχαυλους. ι. 156. Syn. Αγκύλη, 
 ακόντων. — βέλος, δόρυ, ήμα, ξυστον, παλτον, 
 ο'Ίστος. — αιχμή. Εριτη. Αολιχηρης, θοα, 
 κοίπηεις, νεοθηγης, ταναος. 
 Άϊγδην. adv. impetuose. violently. α'Ίγδην 
 
 πάσας δε συν οστεψ ίνας εκερσε. Et. Ma. 
 Αιγειδς. Αιγεδς,{Οά.ι. 196.) caprinus. goaten. 
 
 αιγειην κυνεην κεφαλή εχε, — ω. 230. 
 Αίγειρος, ου. η. populus. the black poplar 
 tree, ήλθεν' δ δ' εν κονιησι χαμαι πεσεν, αί- 
 γειρος ώς. Δ. 482. Εριτη. Αειη, μακεδνη, 
 μάκρη, υδατοτροφης, ταναη, τανυφλοως. See 
 Apoll. 3. 927. 
 Αιγελάτης. ου. δ. caprarius. a goat-herd. Πάνα 
 Φιλοξενιδης, δ κλυτος αιγελατης. Philipp. 
 An. ii.213. Syn. Αιγινομευς, αιπολος^ιι. vid. 
 d 2 
 
•20 
 
 A Ι Γ 
 
 A Ι Δ 
 
 Αιγιαλεία, άς. η. Norn. Pr. d. of Adrastus, and 
 wife of Diomede. μη δην Αιγιαλεία περιφρων 
 Αδραστινη. Ε. 412. 
 ΑίγΤ«λ7Γ?/ς, ον. δ. littoreus. pertaining to the 
 sea-shore, fern. Αιγΐαλΐτ-ϊς. η. accus. ΛτΧδά 
 & ϊτϊν. {Anal. ii. pp. 82. 96.) αιγιαΧίτα Πρι- 
 ηπε, σαγηνεντηρες εθηκαν. Qu. Msec. 7. An. 
 ii. 238. 
 Αιγίάλδς, ον. ό. littus. sea-shore ; beach, ως 
 δ* or εν αιγιαλψ πολνηχεϊ κνμα θαλάσσης, 
 Δ. 422. Syn. θιν, ακτή, κροκαλη. Εριτη. 
 Ευρ^ς, κοίλος•, ερημαϊος, πολιός, δνσηνεμος, 
 πολυηχης, ημαθοεις, ενορμος. 
 Αιγίβδσϊς, εως. η. caprarum pascua. goat- 
 pasture. 'Έρμη, καιταυταν, α φίλος, αιγιβοσιν. 
 Leon. Tarent. 56. An. i. 234, 5. 
 ΑιγΧβδτης, ον. 6. (ibid. 35.) capras pascens. a 
 goat-herd. 2. capris pascendis aptus. fit for 
 the pasturage of goats : which is the sense 
 of ΑιγΧβοτδς, ον. δ η. — οντε τι λειμων Αιγι- 
 βοτος, — δ. 605. 
 
 Αιγϊθαλλος, ον.δ. parus, avis quaedam. a bird 
 which preys upon bees, και αιγιθαλλω — 
 Αν. 880. 
 ΑιγϊκόρεΊς, ίων. ol. a tribe of Ionians. See 
 
 Αργαδεΐς. 
 ΑιγΧλι-φ, Ϊ7τδς•. ό η. praealtus. steep, inacces- 
 sible, η τε κατ αιγιλιπος πετρης δνοφερον 
 χεει νδωρ. Ι. 15. Syn. Αιψηρος, υψηλός, 
 προβλης. 
 ΑιγΊνα, ης. ή. 1. fil. Asopi. (Nem. 8. 10.) 2. 
 ins. olim celeberrima. 1. the daughter of 
 Asopus : some say, the mother; others, the 
 wife, of iEacus. 2. the island iEgina, so 
 called from her. See Nem. 6. 75. 2. νήσος 
 τ Αιγινη, ναυσικλειτη τ Έυβοια. Horn. Αρ. 
 31. Εριτη. Αικαιοπυλις, Δωρις, ενανδρος, φι- 
 λομολπος, μητρόπολις, νάσος Οινοπια. Pind. 
 ΑιγΧνδμενς, εως & ηος. δ. caprarius. a goat- 
 herd. (Anal. i. 235.) Syn. Αιγελατης, αιγι- 
 βοτης. 
 
 ΑιγΧδν. το. Ν. P. a town in Achaia. II. B. 574. 
 ΑιγΤς, ϊδδς. η. JEgis. 2. procella. (Choeph. 
 584.) the ^Egis, or shield of Jove, Pallas, 
 &c. 2. a storm ; for καταιγις. 1. κεκρασπε- 
 δωταί τ οφεσιν, αιγίδος τρόπον. Ion. 1422. 
 Εριτη. Αμφιδασεια, άρρηκτος, βλοσνρώπις, 
 δεινή, θονρις, θνσσανοεσσα, σμερδαλεα, ερεμ- 
 νη, φθισιμβροτος, παμφανοωσα, χρνσεια. See 
 II. Ε. 738. 
 Αιγϊδχος. ον.δ ή. aegida gestans. aegis-bearing. 
 τιπτ αντ, αιγιοχοω Αιος τεκος, ειληλονθας ; 
 Α. 202. 
 Αίγισθος, ου. ό. mcechus Clytemnestrse. ^Egis- 
 thus. Αιγισθον δολομητιν, ος οι πάτερα κλν- 
 τον έκτα. α. 300. Εριτη. θνεστιαδης, αναλ- 
 κις, κοινολεχης. 
 Αίγλη, ης. η. fulgor. splendour ; light, αίγλη 
 παμφανοωσα δι αιθέρος ονρανον ικε. Β. 458. 
 Syn. Ανγη, αιγλαια, ανγασμα, αμαρνγη, αμα- 
 ρνγμα, λαμπροτης, μαρμαρυγή, σέλας, στιλ- 
 βηδων. Εριτη. Αμβροτος, ανεφελος, αιθοψ, 
 διοσδοτος, ηελιωτις, θηητη, αντανγης, φαεινή, 
 παμφαης, πανδερκης, φαεσιμβροτος, λενκη, 
 
 σεληναια, Φαεθοντιας, λαμπονσα, ονρανοδει- 
 κτος, φωσφωρος, ζείδωρος, ζαθεης, άστατος, 
 αργνφος, αντωπιος, παλιναγρετος, θεοσσντος, 
 βιυτησιος, δμοφεγγης, πολυδαίδαλος, εκηβο- 
 λος, νεοφεγγης. 
 
 Αιγληεις, ηεσσα, ηεν. coruscus. brilliant, εις 
 άλα άλτο βαθεΊαν απ' αιγληεντος Ολι^ττου. 
 Α. 532. Syn. Αγλαος, λάμπρος. 
 
 Αιγδκίρευς, εως & ηος. Αιγόκερως, ωτδς. δ. 
 Capricornus. Capricorn. Τοζευτής τε και 
 Αιγόκερως' επι δ' Αιγοκερηί. Arat. φ. 547. 
 
 Αιγδμελης, εδς. ό ή. cui curse sunt capras. one 
 who tends goats. Orph. H. 10. 
 
 Αιγδνομενς. Αιγονδμος. quicapraspascit. feed- 
 ing goats, τον πηλας αιγονομον, κλνζομενον 
 Μνκαλας. Eryc. 15. Anal. ii. 299. 
 
 ΑιγνπΧδς, ου. δ. vultur. a vulture. See Γυψ. 
 Μηριονης δ' εζαντις, επαλμενος, αιγνπιος ώο. 
 Ν. 531. 
 
 Αιγνπτίαζω. de ^Egypto garrio, et, vafre me 
 gero, ut iEgyptii. to talk of, or, imitate the 
 Egyptians, ηγυπτιαζετ . αλλ' δδε μεν δώσει 
 δικην. Thesm. 920. Syn. ΤΙανονργεω, κακο- 
 τροπενομαι. 
 
 ΑιγνπτΧοι, ων. οι. iEgyptii. the Egyptians. 
 Κνπρον, ΦοινΊκην τε και Αιγνπτιονς 1 επαλη- 
 θεις. δ. 83. 
 
 Αιγ υ π το γεν η ς, εδς-ον ς. δη. in iEgypto natus. 
 an Egyptian born, ΐΐηγαστάγων Αιγνπτο- 
 γενης. Pers. 33. 
 
 Αίγυπτος, ου. ή. iEgyptus. Egypt, πεμπταϊοι 
 ο" Αιγνπτον ενρρειτην ικομεσθα. ξ. 257. 
 Εριτη. Ενβοτος, ενσπορος, ενλειμων, λι- 
 παρή, πολνλη'ίος, πολνφϋλος, πϋροφορος, 
 χθαμαλη. See iEsch. Supp. 552. 
 
 Αιγωννξ, Αιγοννξ, (Ερ. inc. 263.) νχδς. δ. 
 ungulas caprinas habens. having hoofs like 
 a goat. — Ύελεσων αιγωννχι Uavi. Leon. 
 Tar. An. i. 229. 
 
 Αιδεδμαι, (II. A. 23.) Αιδδμαι. revereor. to 
 respect ; to dread, τω μεν ταρβησαντε και 
 αιδομενω βασιληα. ibid. 33. Syn. Άζω, άζο- 
 μαι, αγαζομαι, γεραιρω. ευλαβεομαι, καταιδεο- 
 μαι, σεβιζω. — φοβεομαι. — αισχννομαι. Phr. 
 Σεπτώς εχω. — δια τιμής, εν τιμ^, δι αιδονς 
 αγω. 
 
 "Αϊ δήλος, ον. δ ή. 1. obscurus. 2. exitialis. 
 dark, pernicious. Hence," Αίδηλως. adv. II. 
 Φ. 220. ηντε πϋρ άίδηλον επιφλεγει ασπετον 
 νλην. Β. 455. Syn. Αοπλος. — ολέθριος, στυ- 
 γνός. 
 
 "Αϊδης. δ η. inspectabilis ; tenebrosus. invi- 
 sible ; obscure, τον δε ταφον και σημ' αϊδες 
 ποιησεν Αναυρος. Hes. α. 477. Syn. Α'ίδνος. 
 αειδελος. — αϊστος, απυστος. 
 
 "ΑΧδης. (trisyll.in Horn.) 'Ά^ης.'ΑΧς,Χδδς.ΆΧ- 
 δδνευς. "ΑΧδωνενς. Pluto. — Αϊδης τοι αμει- 
 λιχος. — Τ. 158. — δομον ~Α'ϊδος εισω. Γ. 322. 
 μέχρις επ' ~Α "ιδονηος — Calab. — aval•, ενερων 
 Α'ίδωνενς. Υ. 61. Syn. Ήλοντενς, Ώλοντων. 
 Εριτη. Αμειδητος, δνσπειθης, κλντωπολος, 
 
 1 This must be considered a trisyllable ; 
 as a vowel cannot be short before πτ. 
 
Α Ι Ε 
 
 A Ι θ 
 
 21 
 
 ϊεκροδεγμων, φονιος, πανδαματωρ, νηλειης, 
 τικρος, -ψυχοφθόρος. Phr. Ένεροισιν ανασ- 
 των. — δαίμονα, Ός ούτε τούπιεικες ούτε την 
 •ζαριν Ήιδη' μονην δ' εστεργε την απλώς δικην. 
 Soph. Frag. 
 
 ,.ϊδης,Άϊδης,'Αβης,ου. δ. Orcus, Inferi. εΰτ'ε 
 ιιν εις άΐδαο πυλαρταο προυπεμψεν. θ. 367. 
 
 I wk' αλλ' ετ εμπνουν άϊδης μ' εδεζατο. Eur. 
 
 ' ιρ. Lucian. Syn. Έρεβος, ζόφος. Εριτη. 
 Α,νοστητος, αχλυοεις, δακρυοεις, πολυοακρϋ- 
 
 I τος, π'ολυκλαυτος, εννυχος, ηεροεις, μέλας, 
 ζοφερός, λυγρος, στυγερός. Phr. Μελαν- 
 τειχης δόμος ΐίερσεφονης. — ενρωεις δόμος 
 Άιδον — κοινός πάσι λιμην. — άρρηκτοι τ Αΐ- 
 δαο πυλαι, και δήμος ονείρων. — -δομον κρυερον 
 Α'Ίδαο. — αμφ' ολο?^σι πυλ^σι πολυκλαυτου 
 αϊδαο. 
 
 Μδϊδς,ου. δ η. perpetuus, eternal, εδρην α'ίδιον 
 έλαχες, πρεσβηϊδα τιμήν. Horn. Vest. Syn. 
 
 ^Αιώνιος, αμηρντος, ανεκλειπτος, συνεχής. 
 
 Α'ίδνής/Αϊδνδς,ή,δν. tenebricosus. dark, ου- 
 ρεος εν βησσησιν αϊδν^ς παιπαλοεσσης. Hes. 
 
 • θ. 860. Syn. Αει^ς, σκότιος, σκοτεινός, δνο- 
 φερος, αφανής. 
 
 ιιδοϊδς, ά, δν. venerabilis. worthy of respect. 
 
 • αιδοίο ς τε μοι. εσσι, φίλε εκυρε, δεινός τε. 
 Γ. 172. Syn. Αιδοϊΐος, αιδεσιμος, αιδεστος, 
 αποβλεπτος, ευσεπτος, ποτνιος, σεμνός, σε- 
 βαστός. — αιδοφρων, αιδημων, αισχυντηλος. 
 Αΐδδφοιτης, ου. δ. qui ad inferos ventitat. 
 one who visits the shades below. — a. εισι 
 
 | γαρ τίνες Ανδρες παρ' υμϊν αιδοφοιται ; b. νη 
 
 ■ Αια. Aristoph. fir. 
 
 αιδοφρων, ονδς. δ η. verecundus. respectful. 
 γήρας, θανεΧν προυδωκας. δστις αιδοφρων. 
 Alcest. 663. Syn. ΑιδοΤος, αιδημων, ευλαβής. 
 
 Α'ίδρειά, ν. "ΑϊδρΊη, {Horn.) " Αΐδρϊά, (recen- 
 tiores,) ας. η. inscitia. ignorance, ουδέ τ αϊ- 
 δρειη' — Η. 198. όσης άίδρΊη πελαση, — μ. 
 41. Syn. Απειρία, αμαθια, αδαημονια, ά'ιδρο- 
 συνη. 
 
 ΆϊδρΊς, εως. δ ή. imperitus. unskilful, αλλ' 
 αστεμφες εχεσκεν, άίδρει φωτι εοικως. Γ. 219. 
 Syn. Απειρος, αγνωμων, αδαημων, άμαθης. 
 
 Άϊδρδδϊκης. justitise nescius. cruel, δσσους δε 
 ποντψ θήρας αϊδροδικας. (Iambeleg.) Nem. 
 1.96. 
 
 Ά'ίδρυτδς, ου. δ r). instabilis. fickle ; morose. 
 See Ανιδρυτος & Lysist. 809. 
 
 Αι^ως, οος. contr. ους. η. verecundia. mo- 
 desty ; respect. — νοος δ' απολωλε και αιδώς ; 
 Ο. 128. Syn. Αϊδος, αιδεσις, αισχυντια, — 
 εντροπη, ευλάβεια. — παρθένια, αγνευμα, — 
 σέβας, τιμή, φόβος — αισχύνη, όνειδος. Εριτη. 
 Ακήρατος, αφελής, ποτνια, μειλιχιη, παρθενική, 
 ερατη, σοφή, σαοφρων. Phr. Αλλά οι αιδώς 
 Ομμασι κυανεοισιν εφιζανε, και δι υπερ- 
 θεν Καλάς αμφεουθηνε παοη'ϊδας. Cal. — See 
 Apoll. 3. 648. 
 
 Αιελουρδς, more Attic than Αίλουρος, ου. δ η. 
 felis. 2. piscis quidam. a cat. 2. the name of 
 a fish, σκαλοπας, εχΐνως, αιελουρως, πυκτιδας. 
 Acharn. 879. Syn. Γαλή. 
 
 Αιετδς, Att. Άετδς, ου. δ. aquila. an eagle. 
 
 ακτος υψιπέτης επ' αριστερά λαον εεργών. 
 Μ. 201. Εριτη. Αιθων, αλκηεις, γαμψωνυξ, 
 αγκυλοχειλης, δαφοινος, αερσιποτητος, ύψι- 
 πετηεις, ωκυπετης, τανυπτερος, ωκυς, εϋπτε- 
 ρος, μορφνος, πτηνος, πτεροεις, ηεροφοιτης, 
 ωμηστης. Phr. Αιος αίσιος όρνις, τελειότατος 
 πετεηνών. Διός πτηνος κυων. άρχος οιωνών. 
 Κρονιδαο διακτορος. οιωνός μεγ' υπειροχος, 
 αγγελιωτης τοϋ Ζηνος τεραων. — οιωνών μοϋ- 
 νος ενουρανιος. 
 
 Αιζηϊδς, (II. Ρ. 520.) Αιζηδς, ου. subst. & adj. 
 juvenis ; juvenilis, a youth ; young, vigor- 
 ous. Also, Αιζηεις, Theopomp. ap. Ath. ov τ 
 αιζηός αφηκεν ανηρ, — Ψ. 432. — θαλεροί τ αι- 
 ζηοι. Γ. 26. Syn. subst. Νέος, νεανίσκος, νεά- 
 νιας, ακρηβος, κούρος, ηίθεος. adj. Αρηϊθοος, 
 ανθηρός, ευσθενης, διοτρεφης, ακμάζων. 
 
 Αιητης. iEetes. King• of Colchis ; brother of 
 Circe ; father of Medea ; who is therefore 
 ΑιητΊνη, /em. patronym. Dionys. 490. αυτο- 
 κασιγνητη ολοοφρονος Αιηταο. κ. 137. Εριτη. 
 Ολοος, απήνης, βαρυφρων, ύπερηνωρ, υπερ- 
 θϋμος. Phr. Κολχων κρειων, σημαντωρ. υιός 
 φαεσιμβροτου ηελιοιο. 
 
 Αιητδς, ου. δ ή. s. s. as "Αητδς. See Damm. 
 C. 175. ή, και απ' ακμοθετοιο πελωρ αιητον 
 ανέστη. Σ. 410. 
 
 Αιθάλϊων. ardens. glowing with heat. (Theoc. 
 7. 138.) Αιθάλδεις. the same. Also, black with 
 smoke. (II, Σ. 23.) Syn. Αιθων — αιθαλωδης. 
 
 Αιθαλδς, ου. δ. fuligo. soot ; smoke, πύργων, 
 κατά δ' αιθαλου. (Ion. a maj. Dim. Cat.) Hec. 
 904. Syn. Αιθάλη, λιγνυς. 
 
 Αιθάλδω. fuliginosum facio. to burn ; to 
 blacken, μη σ αιθαλωση πολυκαπνον στεγος 
 πέπλους. Eur. ΕΙ. 1139. Syn. Αιθω, αναί' 
 θυσσω, φλέγω, εμπρηθω, καίω, εκκαιω, δαιω, 
 πυροω, πυρπολεω. 
 
 Αιθάλωτδς, ου. δ ή. combustus. scorched, ωνη- 
 τος αιθαλωτον ες πετραν μόλων. Lye. 338. 
 Syn. Αιθαλωδης. κεκαυσμενος. 
 
 Αιβερεμβατεω, Αιθρδπδλευω. (Maneth.2. 389.) 
 per sethera incedo. to travel in the sky. τον 
 νουν διδασκο)ν αιθερεμβατεϊν Τίλατων. Ep. 
 inc. 546. 
 
 Αιθέριος, δ η, & δς, a, ov. Eetherius. ethereal, 
 of γαρ δγ' αιθεριοιο φυην εχεν οιωνοιο. Αρ. 
 2. 1254. Syn. Αιθεριωο^ς — αεροπόρος. 
 
 Αιθεροδρδμδς. Αιθερδπλαγκτδς. (Orph.) ό ή. 
 aerem permeans. traversing the air. είδωλα 
 πετεινών αιθεροδρομων. Αν. 1393. 
 
 Αιθήρ, ερδς. δ. sometimes ή. aether, the upper 
 region of the air ; the cloudless sky ; opposed 
 to αήρ, the atmosphere. — ουρανοθεν δ' ap' 
 υπερραγη ασπετος αιθήρ. θ. 554. αιθέρος εκ 
 δ'ιης, — Π. 365. Εριτη. Ατερμοιν, αστερωπος, 
 αστροχιτων, αιπεινος, απειριτος, αφθιτος, άβα- 
 τος, ανεμβατος, αγλαος, αυγαλεος, αιγληεις, 
 ανεφελος, λάμπρος, τηλεφανης, φαεινός, ύψι- 
 φανης, νηνεμος, μάκρος, πυρωδης. ταναος. 
 Eur. ψυχρά. ΟΙ. 13. 125. 
 
 Αιθΐοπϊος, α, δν. Eur. Erechth./r. Αιθϊοψ, 
 (Pind. ΟΙ. 2. 148.) Αιθιοττευς. ό. — Αιθιοττϊς, 
 Χδδς, (iEsch. fr. inc. 34.) Αιθωπισσά. ή. — 
 
22 A I Κ 
 
 Αιθΐοπϊς, Αιθίοπας, οΐ. iEthiopes. inhabit- 
 ants of Ethiopia, which was Upper Egypt, 
 or perhaps Abyssinia, αλλ' ό μεν Αιθίοπας 
 μετεκιαθε τηλοθ' εοντας. α. 22. Εγ-ΙΤΗ. Αμν- 
 μονες, θεονδεες, εσπεριοι, πνματοι, κελαινοι, 
 μέλανες, μελανοχροες, κνανεοι, εγχεσφοροι. 
 Phr. Ηπειροιο πανυστατοι. 
 
 Αιθδς, ι), δν. niger. blackened by fire. — αιθας 
 Αλκμάν' επ' ασπιδος — Pyth. 8. 64. 
 
 ΑΊΘΖς,ευς. το. aestus. warmth. — τον δ' αμφί 
 τε δη'ίον αΊθος-Έαλλεν άτε στεροπη. Αρ. 3. 
 1303. Syn. Πϋο, φλοζ, πνίγος. — καύμα. 
 
 Αιθονσά, ης. ή. porticus. a poroh ; vestibule. 
 εκ δ' ελασε προθνροιο, και αιθούσης εριδου- 
 που. ο. 146. Syn. Στοά, περιστωον, παρα- 
 στας. Εριτη. Ααιδαλεη, ζέστη. 
 
 Αιθοψ, οπός. δ η. ardens, rutilus. glowing ; 
 of a shining black. — επι δ' αιθοπα οΊνον 
 Αεϊβε. — Α. 462. Syn. Κνανεος, μέλας, κε- 
 λαινοφαης, φαιός, πυρρός, θερμός, αιθων, 
 λάμπρος. 
 
 Αίθρα, άς. Ion. Αιθρί?. aer serenus et sudus. 
 the pure air. pure, or, clear frosty air. — ου- 
 δέ ποτ' αιθρη Κείνου έχει κορυφην, — μ. 75. 
 
 Αιθρηγενετης, ον. (Od. ε. 296.) Αιθρηγενής, 
 ϊδς. Αιθρηεις, εσσά, εν. (Oppian.) frigus et 
 serenitatem efficieus. producing a clear, 
 pure, or frosty air. ψυχρή νπο ριπής αιθρη- 
 γενίος Βοοεαο. Ο. 171. 
 
 Αιθρία, {Nub. 371.) Αίθρια - , (Plut. 1129.) άς. 
 η. sudum. fair weather ; the open air. ov- 
 pavov, αιθρΊην δ' αύθις εθηκεν ιδεϊν. Sol. 5. 
 22. Syn. Διαιθρια, ευδία, νηνεμια, γαλήνη. 
 Εριτη. Ανεφελος, νηνεμος. 
 
 Αιθρϊοκοιτεω. sub dio cubo. to sleep in the 
 open air. άδυ δε τω θερεος παρ' ύδωρ ρεον 
 αιθριοκοιτεΊν. Thecc. 8. 78. 
 
 Αίθριος, serenus, frigidus. cool, ήλθ' άνεμος 
 Ζέφυρος μέγας, αίθριος, εκ Αιος αισης. Horn. 
 Αρ. 433. Syn. Έυδιος, διαιθριος, προσήλιος, 
 γαληνός. 
 
 Αιθρος,ου. δ. pruina, frigus matutinum. hoar 
 frost, αιθρψ και καματψ δεδμημενον ηγεν ες 
 οικον. ξ. 318. Syn. Πάγος, δροσοπαχνη. 
 
 Αιθνιά, άς. η. fulica. the coot, a sea-fowl. 
 αιθνι% δ' εικνΧα ποττ] ανεδνσατο λίμνης, ε. 
 337. Syn. Κεπ^ος, λαρος. Εριτη. Πτωκας. 
 
 ΑιθυκΓ?)ο, ήρδς. δ. violentus. impetuous, και 
 συας αιθυκτήρας — Ορρ. Ξο'Α'ίκτήρ. ibid. 
 
 Αιθυσσω. splendeo. to shine ; to burn ; to 
 excite, και φλόγες αιθυσσωσι μαραινομενοιο 
 λνχνοιο. Arat. 1034. Syn. Αναιθυσσω, αυ- 
 γαζω. ανακαιω, παραθαλπω, παραθερμαινω. — 
 ανασειω. 
 
 Αιθω. cremo. 2. splendeo. to burn; to shine. 
 — εγω δ' επι Αελφιδι αδφναν — Αιθω. Theoc. 
 2. 24. Syn. Αιθαλοω, δαιω, πρηθω. 2. 
 σελαγίζω, φλέγομαι. Phr. Δεινον αποπνέ- 
 ουσα πυρός μένος αιθομενοιο. Ζ. 182. 
 
 Αιθων, ωνυς.ό. ardens. burning, fiery. — Ιπποι 
 Αιθωνες, — Β. 839. Syn. Αιθοψ, αιθαλοεις, εμ- 
 πνρος, ίίαπνρος. — δεινός. — αρειος, ανδρείος. 
 
 Αικαλλω. blandiendo decipio. to fawn ; to 
 flatter. tjkoXX', εθωπευ', εκολακευ', εζηπατα. 
 
 A I Μ 
 
 Equit. 48. Syn. Ύπαικαλλω, σαινω, θωπτι . 
 
 Αικε. for ει κε. si forte, etsi. if perchance. A 
 208. αικεν πως εθελ?Jσιv επι Τρωεσσιν αρηξα.. 
 ib. 408. Syn. Ει αν, ανπερ, εαν, εανπερ, et. 
 περ, ην. 
 
 Ά'ίκη, ης. ή. motus violentus quivis. impe- 
 tuous motion, τοζων άΐκας αμφις μενον, ον 
 δε τ ακόντων. Ο. 709. Syn. Αϊξ, αιθνγμα, 
 επιφορα, οιμημα, δρμη, δρμημα. — κΊνησις. 
 
 Αικης. from "Αεικης. Hence" Αϊκώς. adv. (It 
 Χ. 336.) πεπονθσς αικες πήμ , αποσφαλει 
 φρένων. Prom. 476. Ρ. 
 
 Αικΐα, ας. η. verberatio, injuria, ill treatment 
 contracted from Αε'ικεια. της αικίας l οι τυ~ 
 τοντες πόθεν εκτισουσιν, επειδαν. Eccles 
 663. Syn. Αικισμος, πληγή, ύβρις. 
 
 Αικιζω. med. Αικιζομαι. indigne adficio. tc \ 
 treat ignominiously. Aj. 401. και νυν κατ 
 οίκους ξυνδετους αικιζεται. ib. 65. Syn. Ύνπ- 
 τω, καταπαιω, μαστίζω, μαστιζι ζαινω. 
 
 Αικισμά. το. damnum, vulnus. blows, ούλο- 
 μεν αικισματα δισσών ; Phcen. 1554. Syn. 
 Αικια. — πΧηγμα, πληγή — κολασις. 
 
 ΑιΧίνδς. δ. nsenia. a dirge, or mournful strain. 
 (Again. 159.) Syn. θρήνος, ιαλεμος. — Αι- 
 ΧΧνδς. δ ή. lugubris. melancholy. — ουκ εμα• 
 λάζε τεον θράσος αιλινος αυδη. Suid. Syn. ι 
 Αθλιος, γοερός. Hence, ΑιΧΐνά. adv. ουδί 
 θετις Αχίλήα κιννρεται αΐλινα μητηρ. Call. 
 2. 20. 
 
 Αίλουρος, (Damoch. An. iii. 69.) See Αιελου- 
 ρος. 
 
 Αίμα. sanguis, blood. Αίμάς,άδδς.ή. (Pkiloct. 
 696.) εθλασεν' αντίκα δ' ήλθεν ανα στόμα φοι- 
 νιον αίμα. σ. 96. Syn. Βροτος, ιχωρ, λν- 
 θρον. Εριτη. Αμβροτον, αγανον, ασταγες, 
 ακραιφνές, αγαθόν, ευγενές, εμφΰλιον, κελαι- 
 νον, κελαινεφες, μελαν, πορφυρεον, θερμον, 
 νηχντον, ολοον, κνανεον. Phr. Φονιά δρό- 
 σος, νασμος μελαναυγης. 
 
 Α'ιμάλεος, α, δν. Α'ιμάτηρδς, ρά, ρδν, and δ ή. 
 Αιμάτηφδρδς. δ η. Α'ιμάτδεις• Αιμάτδλοιχδς. 
 Αιμάτδπωτης, fy Αιμδπ. δ. Αϊμάτδπώτ'ΐς. η. 
 Αιμάτορρδφδς. δ ή. Α'ιμάτορρΰτδς, Αιμδρν- 
 τδς. δ ή. Α'ιμάτοστάγης, fy Αίμοστ. Α'ιμάτο- 
 σφάγης. Αιμάτδφνρτος, fy Α'ιμδφ. δ ή. Αιμάτω- 
 πδς, 4" Αιμωττ. Αϊμδβάφης. Αιμορράγης. Αι- Ι 
 μορραντδς. δ η. Αιμορρδος, contr. Αιμορρους. 
 Αιμορδδς. Αιμδφδρυκτδς 2 . sanguineus, bloody; 
 blood-stained, αιματηρον αταν. (Ithyphall.) 
 Orest. 950. Syn. Αιμακτος, αιμων, α'ιματω- 
 δης, διαιμος, μιαιφονος, βροτοεις, φονιος, αι- 
 μόφυρτος. 
 
 Αιμάσϊά, άς. ή. sepes. a quickset hedge, τάν 
 ολίγος tic κώρος εφ' αιμασιαΧσι φυλάσσει 
 Theoc. 1. 47. 
 
 Αίμασσω. (Theoc. Ερ. 1.) Αιμάτιζω. {JEsch. 
 Supp. 657.) Αιμάτδω. Αιμάτονμαι. cruento. 
 
 1 δ'ικην, or τίμημα, is understood. 
 
 2 For authorities in the use of these ad- 
 jectives ; which, differing in derivation, have 
 nearly the same meaning ; consult the larger 
 and improved edition of Morel). 
 
Α Ι Ν 
 
 -to stain with blood, σφαζ, αψατου θεάς 
 (monosyll.) βωμόν, ή μετεισι σε. Androm. 
 259. Syn. Ανθροω, φοινισσω. 
 .Ι/ιός, ου. δ. Haemus. a mountain in Thrace. 
 ημενος υψηλής κορυφής επι θρηίκος Αίμου. 
 Call. 4. 63. Εριτη. Αυσχειμων, χιονωδης, 
 μάκρος. 
 
 Λμνλϊος (Od. α. 56.) Αί/.ιί;λος. blandus ; 
 blanditiis decipiens. mild ; caressing ; ca- 
 joling', ουκ άρ Οδυσσεύς εστίν αιμύλος μο- 
 νός. Eur. fr. Teleph. 19. Syn. Μειλιχος, 
 ήπιος, επαγωγός, προσηνής, θελκτηριος, ασ- 
 τείος, χαρίεις, μαλακός, ευτράπελος, στωμυ- 
 λος, κομψός, καλλιεπης. 
 ύμυλομητης, ου. b. vafer. shrewd, και τοτ 
 εγεινατο παϊδα, πολυτροπον, αίμυλομητην. 
 Horn. Merc. 13. 
 Αίμωδϊάω. dentes prurio. to have the teeth 
 set on edge. θυννεια, ναρκας, κάραβους, 
 $μωδια. Tiniocl. ap. Ath. p. 241. 
 ίίμων./θ7 , δάημων. peritus. clever. (II. E.49.) 
 With the aspirate, Αίμων, cruentus. bloody. 
 
 — λύκου αιμονι χαλά. Hec. 90. 
 Αινάρετης. in malum fortis. making an ill use 
 ' of valour, αιναρετη, τι σευ άλλος ονησεται — 
 ,τγ. 31. 
 
 Λ,ινειάς. Αινεας. ^Eneas. Αινεία, Τρωών βουλη- 
 φορε χαλκοχιτωνων. Τ. 463. νυν δ' εν πυ- 
 λαισιν Αινεας δ της θεοΰ. Soph. Laoc. 
 Εριτη. Αγχισιαδης, αμϋμων, δαίφρων, μεγά- 
 θυμος, κρατεροφρων, εϋς, ερικϋδης. 
 
 Ιινεω. Αινιζδμαι. laudo. assentior. to praise ; 
 approve ; recommend, ώ δεινον άϊνον, αινε- 
 σας, τι φης ποτέ; Phil. 1380. Β. Οθρυονεϋ, 
 περί δη σε βροτών αινιζομ' απάντων. Ν. 374. 
 Syn. Αινημι,επαινεω, καταινεω, κλειώ, κλη'ίζω, 
 επικλειω, ευλογεω, εγκωμιάζω, αγαμαι, ύμνεω. 
 
 — επαγγέλλομαι. — συγκατατιθημι. 
 Δ.ινιγμά, άτδς. το. (Phcen. 48.) Αινιγμδς,οϋ. δ. 
 
 sermo obscurus. an enigma, δμως γε μεντοι 
 σοι δι αινιγμών ερώ. Ran. 61. Phr. Αοζον 
 έπος. Hence, Αινιγμάτωδης, (JEsch. Supp. 
 460.) # Αινικτδς. {(Ed. Τ. 439.) enigma- 
 tical. Αινικτήρ, ήρδς. δ. one who speaks in 
 enigmas. (Soph. fr. inc. 49.) and, Αινικτη- 
 ρΐως. adv. καιταύτα μεντοι μηδέν αινικτηριως. 
 Prom. 947. Syn. Αινιγματωδώς. 
 ^ινισσδμαι. Αινιττδμαι. obscure significo. to 
 be obscure, enigmatical, και ποικιλως πως 
 και σοφώς πνιγμένος. Equit. 196. 
 ίινδγάμδς 1 . δ ή. infelici matrimonio junctus. 
 unhappily married; an adulterer. Πάρις 
 αινογαμος. Helen. 1130. 
 \1νδς, ον. δ. narratio, laus. an apologue ,• 
 proverb ; speech ; praise, ώ γερον, αίνος μεν 
 τοι αμυμων δν καταλεζας. ξ. 508. Syn. 
 Αΐί^εσις, έπαινος, εγκωμιον, ευλογία. — λόγος. 
 Εριτη. Αμυμων, αγακληεις, αγηρως, αοιδιμος, 
 
 1 For various other adjectives, compound- 
 id with αίνος, and of which the sense is 
 iasily known by any one at all conversant 
 vith the Greek language, as αίνδμδρδς, αίνδ- 
 τάθης, &c. see the improved edit, of Morel! . 
 
 Α Τ Π 
 
 23 
 
 πυλυκληεις, χαρίεις. 
 
 Αινο χ ς, ή, δν. gravis, dire ; grievous. Hence, 
 Αινα. adv. (Od. π. 255.) # Α«/ώς. (ι. 352.) 
 νοσφιν αποκρυψαι, δτε μιν μορος αινδς Ικανοί. 
 Σ. 465. Syn. Βαρύς, δεινός, φοβερός, έπαι- 
 νος, βριθυς, χαλεπός, βίαιος, άθλιος. 
 
 Αινϋμαι. capio. to seize ; carry away, αλλά μ 
 Οδυσσήος πόθος αινυται οιχομενοιο. ξ. 144. 
 Syn. Αιρεω, αφαιρώ, απαιννμαι, λαμβάνω, 
 δέχομαι. 
 
 Αϊξ, αϊκδς. ή. same as AYktj. Αιολον ωκειας άνε- 
 μων άίκας ερυζειν. Apoll. 4. 820. 
 
 Αιξ, αϊγδς. ή, vel δ. capra, caper, a goat. 
 εύρων η ελαφον κεραον, η αγριον αίγα. Γ. 24. 
 Syn. Τράγος, αιγιδιον, χιμαρος. Εριτη. 
 Αγροτερη, δασυθριζ, διδυμάτοκος, ευθηλος, 
 ιϊ,αλος, εϋτρεφης, μηκας, πιων, ορεσκώος, ορεσ- 
 σινομος, λευκή, κερουχις, πουλυγαλακτος. 
 
 Αιδλϊά, ας. ή. nom. ins. the island of iEolus. 
 See Αίολος. 
 
 Αιόλιζω. iEolas imitor. 2. versute ago. to 
 imitate the iEolians. 2. to use tricks. 
 αρουραν, αιολιζε τψ μέλει. — Pratin. ap. Ath. 
 
 Αιδλϊκδς, ή,ον. iEolicus. (Anal. ii. 103.) Αιό- 
 λϊς. ή. belonging to iEolia. Hes. εργ. 634. 
 
 Αιολλω. varie versor. to diversify ; to turn ; to 
 stir. — ένθα και ένθα Αιολλει — υ. 27. See 
 Pyth. 4. 414. Syn. Αιολεω, αλλοιοω, ποι- 
 κίλλω, παραλλαττω. 
 
 ίίιδλοβροντης. ου. δ. qui velocia tonitruaex- 
 citat. who launches the swift thunderbolt. 
 — αιολο-βροντα Διός αισα. Olymp, 9. 64. 
 
 Αιδλδμΐτρης. mitram varie ornatam habens. 
 wearing a head-dress of various colours. 
 II. E. 707. 
 
 Αιολόπ-ωλος 1 . velocem equum habens, vel 
 maculosum. having swift horses, or of va- 
 rious colours. 11. Γ. 185. 
 
 Αίολος, ου. δ. iEolus. Αιολιην δ' ες νησον αφ- 
 ικομεθ', ένθα δ' εναιεν Αίολος Ίπποταδης, 
 φίλος αθανατοισι θεοισι. κ. 1. Εριτη. Αθελ- 
 γης, δεινός, θρασυς — μεγαλητωρ. PhPw Τα- 
 μιης άνεμων, δς τ' ανεμοις αιθρηγενεεσσιν 
 ανασσει. 
 
 Αιο'λος, η, δν. varius. 2. velox. variegated, 
 nimble. Ε. 295. οι δ', ώς τε σφήκες μέσον 
 αιόλοι, — Μ. 167. — πόδας αιόλος ίππος. Τ. 
 404. Syn. Βαλιος, δαιδαλεος, ποικίλος, παμ- 
 ποικιλος, στικτός, κατάστικτος. 2. θοος, ταχύς. 
 
 Αιδλοστδμδς, ου. δ ή. vario ore loquens. one 
 who speaks in ambiguous terms, χρησμούς 
 αναγγελλοντες αιολοστομους. Prom. 662. 
 Syn. Ποικίλος, δυσνόητος. 
 
 Αιπεινδς, (II. Ο. 257.) Αιπηεις, (II. Φ. 87.) 
 Αιπός, rj,ov.same as Α,ιπύς. — ος τε ποτ υμμι 
 διαφθερσει πολιν αιπήν. Ν. 625. 
 
 Αιπολεω, ώ. sum pastor caprarum. to herd 
 
 goats, αι δε τι λ-βς με και αυτόν αμ αιπο- 
 
 λεοντα διδαζαι. Theoc. 8. 85. Syn. Αιγιζω. 
 
 Αΐ7τόλϊκός, ή, δν. pastoritius. pastoral. Orph. 
 Η. 50. 
 
 1 For other compounds of αίόλος see 
 Morell. 
 
•24 
 
 A Ι Σ 
 
 ΑιποΧϊον, ον. το. grex caprarum. a herd of 
 
 goats, τους δ',ώστ' αιπολια πλατε' αιγών αι- 
 
 πολοι άνδρες. Β. 474. Syn. Αιγών, τραγισ- 
 
 Κων αγελα. 
 Αιπολυς, ον. υ. caprarius. a goat-herd, τον δ' 
 
 άντε προσεειπε Μελανθιος, αιπολος αιγών. ρ. 
 
 247. Syn. Αιγονομος, αιγιβοτης, αιγιβοσκος. 
 ΑΊπυς, ϊδς. το. altitude a summit, αϊ Αιβνην 
 
 ενεμοντο παραι Μνρτωσιον αϊπος. Apoll. 2. 
 
 507. Syn. Ύψος, ύψωμα. — άκρον, κορυφή. 
 Αιπνμητης. consilia alta capiens. forming 
 
 sublime projects, της ορθοβουλου θέμιδος 
 
 αιπνμήτα παϊ. Prom. 18. 
 Αιπϋνωτος. or), celsa habens juga. having a 
 
 lofty ridge, την αιπννωτόν τ' αμφι Αωδωνην, 
 
 Ίνα. Prom. 855. Bl. 
 Αιπνς, εΐα, v. altus. high ; great ; difficult. 
 
 Κηρινθον τ εφαλον, Δίου τ αιπυ πτολιεθρον. 
 
 Β. 538. Syn. Ύψηλος, άκρος, ήλιβατος, ηνε- 
 
 μοεις, νψηρεφης, περισκεπτος. μέγας— χαλε- 
 πός. 
 Αιπύτδς. Nom. Pr. a king of Arcadia. (Olymp. 
 
 6. 59.) Whence τύμβος Αιπντιος, II. Β. 605. 
 
 though some make Αιπντιος synon. with 
 
 αίπΰς. 
 Aipdy ας. ή. malleus, a hammer, εστρεφον, 
 
 αιραων έργα διδασκόμενοι. Call. fr. 129. 
 
 Syn. Κεστρα, σφύρα. 
 Α'ιρεσϊς,εως. η. optio. choice ; option, ποιοιν ; 
 
 προδειξον, αιρεσιν τ' εμοι διδου. Prom. 778. 
 
 Syn. Εκλογή, προαιρεσις, θέλημα. — See Αη- 
 
 drom. 385. 
 Αιρετός, ή, ον. eligendus prse aliis. eligible. 
 
 δ Θεμιστοκλέους γαρ θάνατος α'ιρετωτερος. 
 
 Equit. 84. Syn. Εξαίρετος, εκλεκτός, εκ- 
 
 κριτος, πρόκριτος, ασπασιος, ευκταίος, επενκ- 
 
 τος, επιθυμητός. 
 Αίρεω, /. ησω. prcet. ηκά. α. 2. εϊλον. prehendo. 
 
 2. convinco. 3. interficio. to take; convict; 
 
 destroy. 2. ην Κλέωνα τον λαρον δώρων ελον- 
 
 τες και κλοπής. Nub. 591. Syn. Αιννμαι, 
 
 άλωμι, λαμβάνω, επιλαμβανω, δέχομαι, λαζν- 
 
 μαι, κομίζω, μαρπτω. 2. κατακρίνω. 3. αίρω, 
 
 καταβαλλω. 
 Αιρεομαι. pass. pr. ?}ρημαι. a. 1. η'ρεθην. ω γν- 
 
 ναικειαις τεχναισιν αιρεθεις εγώ ταλας. Hel. 
 
 1637. 
 "ΑΊρος. Irus sic vocatur. a play upon the 
 
 name " Irus." η τάχα Ιρος άίρος επισπαστον 
 
 κακόν εξει. σ. 72. 
 Αίρω. f. άρω. 1. aor. ηρά, άρον, άραιμϊ, άρω, 
 
 άραι, άρας. tollo ; aufero. s. as άείρω. to 
 
 lift up ; to take away, κομιζ'' απο σμικρού 
 
 δ' αν άρειας μεγαν. Choeph. 260. Syn. Έπ- 
 
 αιρω, αναφέρω, αίρεω. αναερταζω. — ανισχω, 
 
 αναβιβάζω, αναιρεω. 
 "Αΐς, αί δος,βίάϊδυς. δ. Orcus. See" Αϊδης. πολ- 
 
 λας δ' ιφθιμους ψνχας άϊδι πρόίαψεν. Α. 3. 
 ΑΧσά, ης. η. fatum. 2. sors. fate ; destiny. 
 
 ήσθαι' επει νυ τοι αϊσα μινυνθα περ, οντι μαλα 
 
 δην. Α. 416. Syn. Μοΐρα, μορος, ειμαρμένη. 
 
 πεπρωμένη. 2. τνχη, κηρ. Εριτη. Κακή, αρ- 
 
 γαλεη, λυγρη, αναγκαιη, ατασθαλος, αμειλι• 
 
 χος, λοιγιος, πολνστονος, κρατερή, θανατη- 
 
 Α Ι Σ 
 
 φόρος, φασγανονργος. — αγακλεης, κλυτη. 
 
 Αισάρδς. JEs&r, aris. (Ου. Metam. 15. 23.) 
 a river flowing through Crotona ; also, in 
 Sicily, ον δάν. αλλοκα μεν μιν επ' Αισαροιο 
 νομενω. Theoc. 4. 17. 
 
 Αισ^ττος. Nom. Pr. l.ariverin Lycia. 2. a Tro- 
 jan warrior. 27. Z. 21. 1. — πινοντες ϋδωρ 
 μελαν Αισηποιο. Β. 825. Ερ. Βαθνρροος. 
 
 Αισθάνομαι,/, αισθησδμαι. α. 2. ησθδμην. sen- 
 tio, &c. to feel ; to perceive, αισθάνεται το 
 βρέφος, — Theoc. 15. 14. Syn. Νοεω, εννοεω, 
 σννιημι, επαιω, γινωσκω, μανθανω, καταμαν- 
 θανω,σννοραω. — αναλαμβάνω, καταλαμβάνω, 
 υποδέχομαι, φράζομαι. — ενθϋμεομαι. — πνν- 
 θανομαι. 
 
 Αίσθημα, το. Αισθησϊς. η. (Eur. ΕΙ. 290.) 
 sentiendi actus ; sensus. sensation ; per- 
 ception. — αίσθημα τι-Κάν νηπιοις γε των 
 κακών εγγιγνεται. Iph. Α. 1243. Syn. Νο- 
 ησις, συνεσις, έννοια. 
 
 Αισθητήρων, ον. το. sensorium. the organ of 
 sense, επειτ επάν y καθαρά ταίσθητηρια. 
 Macho ap. Ath. p. 346. 
 
 Αϊσθω. audio. 2. exspiro. to hear ; to breathe 
 out. εγχεϊ δεζιον ώμον' δ δ' εβραχε θνμον 
 α'ίσθων. Π. 468. Syn. 1. Αϊω, ακούω. 2. 
 εκπνέω, αποπνέω, εκλείπω, αποψύχω. 
 
 Αισίμδς, ον. δ η. fatalis. 2. decens. fated ; 
 befitting. 1. — ρέπε δ' *Έκτορος αισιμον ήμαρ. 
 Χ. 212. Syn. Έναισιμος, μοιριδιος, ειμαρμε* 
 νος, πεπρωμένος. 2. επιεικής, ενπρεπης. 
 
 Αισίδς, ον. δ η. faustus. auspicious. — δδοιπο- 
 ρον αντιβολήσαι Αισιον, — Ω. 375. Syn. Ευ- 
 σημος, εντνχης, δεξιός. 
 "Άίσσω. 1 πιο. to rush forward, καπνον δ' οίον 
 δρώμεν απο χθονος άίσσοντα. κ. 99. Syn. 
 Έπαϊσσω, επείγομαι, εφορμάω. — σπενδομαι. 
 
 "Αϊστδς, ον. δ ή. qui de medio sublatus est. 
 unheard of. οι κείνον μεν α'ίστον εποίησαν 
 περί πάντων, α. 235. Syn. Αδοξος, αφανής, 
 άγνωστος, αμανρος. 
 
 "Αϊστδω. memoriam alicujus aboleo. to cause 
 to remain unknown ; to destroy, oi δ' αμ 
 άιστωθησαν. αολλεες, — κ. 259. Syn. Δια- 
 φθείρω, αφανίζω, αμαλδννω. 
 
 "Αϊστωρ, ορός. δ ή. imperitus. unknowing. 
 δπλων γαρ οντες και μάχης αϊστορες. Andr. 
 682. Syn. Αγνωμων, αδαημων, αιδρις. 
 
 Αισνητης. priscus Trojanus princeps. the fa- 
 ther of Alcathous. τνμβψ επ' ακροτατω Αι- 
 συηταο γέροντος. Β. 793. 
 
 Αισυλος, adj. flagitiosus. criminal, σχετλιος, 
 οβριμοεργος, δς ουκ οθετ αισνλα ρεζων. Ε. 
 403. Syn. Αδικος, παράνομος. 
 
 Αισϋμη, ης. ή. urbs Thracise. a city of Thrace. 
 τον ρ' εξ Αισνμηθεν οπνιομενη τεκέ μητηρ. 
 θ. 304. 
 
 Αισνμνάω. regno, to rule over, γημας Κρέον- 
 τος παΐδ',δς αισνμνα χθονος. Med. 19. Syn. 
 Αρχω, βασιλενω. 
 
 Αισνμνητης. certaminis curator, rex. one 
 
 1 This verb is generally, hut not always, a 
 dissyllable in Attic. See Pors. Hecub. 31. 
 
AIT 
 
 A Ι Ψ 
 
 Λ -ho presides over games, a ruler, αισνμνη- 
 ται δε κριτοι εννέα πάντες ανεσταν. θ. 258. 
 Syn. Αγωναρχης. βραβεντης, επιστάτης, βασι- 
 Κευς. 
 
 ισχίνης, ου. 6. Nom. Pr. iEschines. εισιν, 
 3εωρος, Αισχίνης, Φανός, Κλέων. Vesp. 1219. 
 ϊσχος, εδς. το. probrum. shame, σοι δ' άΐ- 
 7χος λωβή τε μετ ανθρωποισι πελοιτο. σ. 
 224. Syn. Αισχύνη, ατιμία. — αισχροτης, 
 όνειδος, ψόγος. 
 
 ισχοοεπεω. fceda loquor. to talk immo- 
 destly, ως σκαιος εΐ, και αγροικος, αισχρο- 
 επών, — Ephipp. ap. Ath. 571. b. 
 ισχρδκερδειά, ας. r). turpis qusestiis studium. 
 sordid gain, το δ* εκ τυράννων αισχροκερδειαν 
 ■φιλεϊ. Antig. 1056. 
 
 ισχροκερδής, εος. 6 t). turpi lucro deditus. 
 meanly avaricious, ο'ι δ', άτ οντες αισχρο- 
 κερδής και διειρωνοξενοι. Pac. 623. 
 .ισχρομητίς. male-suada. suggesting evil 
 counsel, θρασυνει yap αισχρομητις. Agam. 
 s 224. 
 ισχρδποιδς, ου. δ ή. turpia perpetrans. 
 shameful in conduct, ερρ' αισχροποιε, και 
 τέκνων μιαιφονε. Med. 1346. 
 -ιτχρδς, α, ον. fcedus. hideous ; disgraceful. 
 Αισχρώς, adv. (Orest. 99.) αισχρόν γαρ τοδε 
 γ' εστί, και εσσομενοισι πνθεσθαι. Β. 119. 
 Syn. Αισχρημων, αισχροποιος, δνσειδης, μυ- 
 σαρός, ατΊμος. — αναιδής, άσεμνος, αισχρο- 
 επης, αναίσχυντος. 
 
 ,ισχρουργϊά, ας. η. improbitas. base proceed- 
 ing, ιδυιμ' αν ορθώς Μαιναδο>ν αισχρουργιαν. 
 Bacch. 1060. Syn» Κακουργια, αισχροτης. 
 ασχϋλδς. iEschylus. Ή ΓΑΩΣΣ'ΟΜΩΜΟΚ', 
 Άισχυλον δ' α'ιρησομαι. Ran. 1471. Β. See 
 this play throughout, and Antip. Thess. 
 Anal. ii. p. 124. Epith. Έριβρεμετης, αγριο- 
 ' ποιος, αυθάδοστομος, απεριλαλητος, πολυτί- 
 μητος, γνωμοτυπος, σοφός, 
 νισχυντήρ, ηρδς. ό. qui dedecore afficit. stu- 
 prator. a defiler. έχει yap αισχνντηρος, ώς 
 νομού, δικϊ]ν. Choeph. 990. 
 ίισχϋνω. dedecore adficio. to treat with 
 ignominy, ονδε μιν αισχυνει. — Ω. 418. Syn. 
 Ανμαινομαι, καθυβρίζω. — αισχεω, ατιμάζω. 
 \ισχϋνομαι. med. pudefio, revereor. to be 
 ashamed of; to respect, αλλ' αισχννομενοι 
 φατιν ανδρών ηδε γυναικών, φ. 323. Syn. 
 Αιδεομαι, εντρεπομαι. 
 
 ίισων. Ν. P. ( Apoll. 3. 357.) father of Jason, 
 hence called Αισονιδας, Theoc. 13. 17. 
 ίισο^πδς. Ν. P. iEsop. a. καλώς* b. δρα νυν, 
 ώς εν Αίσωπου λογοις. Αν. 651. Hence, Αι- 
 σωπειδς. adj. & ΑισωπΊκος. (Vesp. 1259.) 
 iirtoj. peto. to ask ; wish for. αιτεί δ' οιωνον 
 ταχυν αγγελον,ος τε οι αυτψ. Ω. 292. Syn. 
 Αιτιζω, επαιτεω, αιτούμαι, επιζητεω, δέομαι, 
 αξιοω, λϊπαρεω. 
 
 Una, ας. η. 1. occasio. 2. culpa. 3. accusatio. 
 cause ; offence; blame, or criminal charge. 
 το αίτιον is used in the 1st sense ; (Hec. 960.) 
 αΐτϊάμά, άτδς. το. in the 3d. (Prom. 194.) 
 αρκούσαν εΧπας αίτιας αποστροφήν. Hippol. 
 
 1039. Syn. Αφορμή, πράγμα. 2. πταίσμα, 
 αμάρτημα. 3. αιτιάσις, διαβολή, λαβή, κατη- 
 γορία, έγκλημα. 
 
 Αιτϊάδμαι. incuso. to throw blame upon ; to 
 accuse. 'Έκτορ, επεί τοι θυμός αναιτιον αι- 
 τιαασθαι. IS . 775. Syn. Α ιτιαζομαι, διαβαλλω, 
 εγκαλεω, καλεω, κατηγορεω, μέμφομαι, κατά» 
 μέμφομαι, διώκω. 
 
 ^ΑΊτης, ον. δ. amasius. a lover, στεργετε δ" 
 υμμες αϊται' δ γαρ θεός οίδε δικαζειν. Theoc. 
 23. ult. 
 
 Αιτιζω. mendico. to ask ; to beg. βουλεται 
 αιτιζων βοσκειν ην γαστερ' αναλτον. ρ. 228. 
 Syn. Αιτεω, πτωσσω, πτωχεύω. 
 Αιτίδς, ά, ον. in quo caussa rei est. furnish- 
 ing the occasion of; culpable, ου τι lki 
 αιτιη εσσι, θεοί νν μοι αίτιοι εισιν. Γ. 164. 
 Syn. Έπιμεμφης, επϊψογος, μεμπτος. — υπαί- 
 τιος, υπεύθυνος. 
 
 Αιτνη, ης. r). iEtna. adj. Αιτνάιος. Prom. 373, 
 SfC. εντί φυχρόν ύδωρ, τό μοι ά πολυδενδρεος 
 Αίτνα. Theoc. 11.47. Epith. Έικελη, ηνεμο- 
 εσσα, υψτιλοφος, νιφοεσσα, πολυνϊφης, χιο- 
 νοθρεμμων. Phr. ΤΙυριστακτος πέτρα. κΊων 
 ουράνια. Pind. Ιπον ηνεμοεσσαν εκατογκεφα- 
 λα Ύυφώνος οβριμου. ibid. Αιτναιος πάγος, — 
 λόφος. Eur. See Pyth. i. 38. Call. Del. 141. 
 
 Αιτωλοί, ών. o\. (II. I. 525.) gens Grseca. 
 Hence, Αιτωλϊδς. (Δ. 399.) Αιτωλός, (Phcen. 
 134.) & ΑιτωλΊς. ή. ΑιτωλΊσιν λογχαισιν εις 
 άκρον στόμα. ibid. 1182. 
 
 Αίφνης. adv. repente. all at once. — θαύμα δ' 
 ην αίφνης όραν. Iph. Α. 1581. Syn. Εξαίφ- 
 νης, αφνω, αιφνιδίως. 
 
 Αιφνϊδϊός. subitaneus. sudden. — μη ci τι και 
 αιφνιδιον έπος ειπυ. Call. Del. 237. Syn. 
 Έξαιφνιδιος, μεταιφνιος, εξαπιναΐος, αδοκ7)τος. 
 
 ΑιχμαΙω. Αιχμασσω. vibro. to throw a spear ; 
 to brandish, η και προς Ατρειδαισιν υχμασας 
 χέρα ; Aj. 97. Syn. Α κοντιζω, αγκυλιζομαι, 
 βάλλω, ακροβολίζομαι, ρίπτω, απορρίπτω, 
 πάλλω, κραδαίνω, τινάσσω. 
 
 Αιχμάλωτος, δ ή. bello captus. Αιχμάλωτϊς. ή. 
 captive. (Androm. 1059.) So, Αιχμάλο)τ1- 
 κδς, ή, όν. (Troad. 871.) τας αιχμάλωτους 
 εϊπας. — Hec. 875. Ρ. εστ εν δομοισιν ένδον 
 αιχμαλωθ' δπλα. Heracl. 695. Syn. Αορι- 
 ληπτος, δορυαλωτος, δοριθηράτος, δορικτητος. 
 
 Αιχ/ζ/), ής. ή. cuspis. the point of a spear, etc. 
 αιχμή δ' εξεχυθη παρά νειατον ανθερεώνα. Ε. 
 293. Syn. Ακωκη, ακίς, ακη, ακμή, αιχμιον. 
 — λογχϊ^ αιγανεα. — πόλεμος. Εριτη. Αλε- 
 γεινη, οξεία, δνοφερα, χαλκειη, χαλκηλατος, 
 ευηκης, οβριμος, πολυωδυνος, πολυστονος, τρι- 
 γλωχΊν, αστραπτουσα, τριστομος, ουλιά, δα- 
 μασιμβροτος. — ολετειρα, θανατηφόρος, χαλ- 
 κοβαρης, λοιγιος. 
 
 Αιχμηεις, εντός. Αιχμητηρϊός, Dor. Αιχμάτ. 
 (Lycoph.454.) bellicosus. warlike, τον αιχ- 
 μαεντα θούρον— Pers. 137. See Blomf. Syn. 
 Αρη'Ίος. δη'Ίος. 
 
 Αιχμητής, ού.δ. bellator. a warrior, ει δε μιν 
 αιχμητήν έθεσαν θεοί αιεν εοντες. Α. 290. 
 
 ΑΤψα. an Homeric adverb, not used by Bra- 
 
26 
 
 Α Κ A 
 
 Α Κ A 
 
 viatic writers, statim, cito. quickly ; sudden- 
 ly, alxpa μαλ' αμπεπαλών προ'Ίει δολιχοσκιον 
 ΐγχος. ω. 521. Syn. Αίφνης, ώκα, αντίκα, 
 παραυτικα, πάραυτα. 
 
 Αιψηρδς, ρά,ρδν. celer. prompt, quick, παύο- 
 μαι' αιφηρδς δε κόρος κρυίροίΐο γοοιο. δ. 103. 
 Syn. Βαιος, βραχύς, λαψηρος, ταχύς. 
 
 "~ΑΊω. audio, intelligo. to hear; to perceive. 
 ουκ αϊεις ώς Τρώες επι θρο)σμψ πεδιοιο. Κ. 
 160. φιλεϊ πλανάσθαι' των εκείνος άϊων. CEd. 
 C. 308. Syn. Αϊσθω, ακούω. 
 
 Αιώι/, ώνδς. δ, etiam ή. sevum. eternity ; a 
 length of time ; life-time. — κατειβετο δε γλυ- 
 κύς αιών. ε. 152 —αυτός δε φίλης αιώνος 
 αμερθι^ς. Χ. 58. ΕρίΤΗ. Αμβροτος, ατέρμων, 
 αλωφητος, ακάματος, αδακρνς, μινυνθαδιος, 
 γλυκνς, πολυηρατος, μειλιχος, βαρύς, λευγα- 
 λεος, ασφαλής, ευθυπομπος, μακροβιοτος, 
 απαυστος, πολιός, ακίνδυνος. 
 
 Αιώνιος, sempiternus. everlasting, κοινά μελα- 
 θρα δομών αιωνία, και πατρίς άδης. Phocyl. 
 107. Syn. Αϊδιος, ενδελεχής, απαυστος, ατέρ- 
 μων, ατερμαντος. 
 
 Αιωρεω. attollo. to raise into the air. νγρδν 
 νώτον αιωρεϊ, τεαϊς. Pyth. 1.16. Syn. Αίρω, 
 αιωριζω, αναπτεροω, επαιρω. 
 
 Αιώρημα, το. res suspensa. any thing hung up, 
 or swung. Lycoph. 1080. 
 
 "Ακαδημία 1 , or Ακαδημειά, ας. η. locus Athenis, 
 philosophicis disputationibus insignis. the 
 Academy, αλλ' εις ΑκαδημΊαν κατιών, υπο 
 ταΐς μοριαις αποθρεζεις. Nub. 1005. 
 
 "Ακαζω. acuo. to sharpen. Hence, ακαχμενος, 
 for ηκαχμ. part. pra?t. pass, ε'ιλετο δ' αλκιμον 
 εγχος ακαχμενον οξεϊ χαλκψ. Κ. 135. 
 
 "Ακάθαρτος, δ ή. inexpiatus. unexpiated. (Ed. 
 Τ. 256. Br. 
 
 "Ακάθεκτος, qui non potest retineri. not to be 
 restrained. Phocyl. 181. Syn. Αυσκαθεκτος, 
 άσχετος, ακατάσχετος, δυσηνιος, δνσπειθης, 
 αχαλϊνος. 
 
 "Ακαινά,ης.η. spina. 2. stimulus. 3.decempeda. 
 a thorn, a goad, a ten-feet measure. — Πε- 
 λασγιδι νυσσεν ακαινυ. Apoll. 3. 1323. Syn. 
 Ακανθα. 2. κεντρον, βουπληξ. 3. ραβδις. 
 
 "Ακαιρος, ου. δ ϊ). non opportunus. unseason- 
 able, εις καιρόν ήλθε' τότε δ' ακαιρ' απωλ- 
 λυτο. Hel. 1087. Syn. Αωρος, παρακαιριος, 
 αποκαωιος, προμοιρος. — άμετρος. 
 
 "Ακάκησΐδς. (Call. ΌϊΆΐι. 143.) "Ακάκητης, ΜοΙ. 
 "Ακάκητά. (II. Π. 185.) epith. of Mercury; 
 having s. s. as 
 
 "Ακακος, δ η. (Anthol.) "Ακακης, ου. δ. nihil 
 mali faciens. harmless, πανταρκης, ακακας. 
 Pers. 855. Syn. Ακακουργος, ανυπαιτιος. 
 
 "Ακάλανθίς, ϊδδς. ή. carduelis. 2. nom. canis. 
 a goldfinch. 2. a greyhound. 2. %' η κωδων 
 ακαλανθις επειγομενη τυφλά τίκτει. Pac. 1 078. 
 Syn. 1. Ακανθις, ποικιλις. 
 
 "Ακάλαρρειτης. "Ακάλαρροδς, ου. δ. (Orph. 
 
 1 The penult, is undoubtedly long, both in 
 Latin and Greek. Atqne Academla? celebra- 
 tam nomine villam. Cic. Divinat. 
 
 1192.) placide fluens. flowing softly, εξ 
 ακαλαρρειταο βαθυρροου Ωκεανοιο. Η. 422. 
 
 Άκάληφη, ης. ή. urtica. 2. concha marina, a 
 nettle. 2. a sort of sea-fish, ώσπερ άκάληφας 
 εσθιων, προ χελιδόνων έκλεπτες. Equit. 422. 
 Syn. 1. Ίίνιδη. 2. κογχυλών. 
 
 'Ακάλυπτος, ου. "Ακάλϋφης,εδς. δ η. (Philoct. 
 1321.) non tectus. not covered ; not roofed. 
 — τοιονδ' άγος Α καλύπτον ούτω δεικνυναι — 
 CEd. Τ. 1426. Syn. Ασκεπαστος, άσκεπος, 
 άστεγης. 
 
 ' Ακάμαντδλογχης, (Isthm. 7. 13.) "Ακάμαντο- 
 μάχης. ου. δ. indefessus hasta, proelio. an in- 
 defatigable warrior. Ζηνδς υιοί τρεϊς ακα- 
 μαντομάχαι. (lambel.) Pyth. 4. 304. 
 
 Άκάμαντοπους. δ η. pedibus indefessus. a 
 fleet runner, ύμνον ορθωσαις, ακαμαντοπο- 
 δων Ίππων άωτον. ΟΙ. 3. 5. 
 
 Άκάμάς, ντδς. δ. Ν. Ρ. (//. Ζ. 8.) " Άκάμάς. 
 (Horn. 30. 7.) ~ Ακάματος, δ η. adj. indefessus. 
 unwearied. — το δε φλέγει ακαματον πυρ Ορ- 
 μενον εξαίφνης, — Φ. 13. Syn. Ακμής, ακμή- 
 τος, άκοπος, ακαταπόνητος, ακοπιαστος, αμο- 
 γητος, αμοχθος άοκνος, ατειρης, ατρϋτος. 
 
 ' Άκαμπής, εδς. ( Orph. 171.) "Ακαμπτος, ου. δ η. 
 qui flecti nequit. not to be bent, αλλ' άρρηκ- 
 τος, άκαμπτος εδυσατο νειόθι γαιης. Apoll. 1. 
 63. Syn. Σκληρός, άτεγκτος, ατεραμων. 
 
 'Ακανθα, ης. ή. spina, etc. a thorn. 2. the spine. 
 3. a difficulty. 2. διπλήν ακανθαν και παλιρρο- 
 πον γονυ. Eur. ΕΙ. 489. Syn. Ακάνθων, σκύ- 
 λος. — 2. νώτον. 3. απορία. Εριτη. Ατριπτος, 
 πυκινη, στυγερή, οζεϊα, οζυτομος. 
 
 Άκανθϊδς. Acanthius. of Acanthus, a town iri 
 Macedonia, τηδε Σαων δ Αικωνος Ακανθιος 
 ιερόν υπνον Κοιμάται. — Call. Ερ. 14. 
 
 "Ακανθϊς, ϊδδς. ι), carduelis. goldfinch, or\ in- 
 net, αειδον κορυδοι και ακανθίδες, εστενε τρύ- 
 γων. Theoc. 7. 141. Syn. θραυπις, ποικιλις. 
 
 Άκανθδβάτ-ης, ου. δ. (Anal. ii. 205.) -ΐς, ϊδδς. 
 ή. per spinas gradiens. moving among 
 thorns, ακρίδα, την ευσαν το πριν ακανθο- 
 βατιν. Leon. Tar. 65. 
 
 * Άκανθδβδλδς, ου. δ ή. spinas emittens. pro- 
 ducing thorns. Nic. Ther. 869. 
 
 Άκανθδλδγδς, ου. δ ή. spinas colligens. ga- 
 thering thorns, ο'ί τ απ' Αρισταρχου σήτες 
 ακανθολόγοι. Philipp. An. ii. 223. 
 
 Άκανθος, ον. δ ή. acanthus, the plant bear's 
 foot, παντά δ' αμφί δεπας περιπεπταται υγρδς 
 άκανθος. The. 1.55. Εριτη. Αλθηεις, μαλακός. 
 
 Άκανθδφδρδς, ου. δ η. spinas ferens. bearing 
 thorns. Na?. 
 
 Άκαπνος, ου. δ ή. liber a fumo. free from 
 smoke. Καλλιόπης, γαρ ακαπνον αεί θυος. — 
 Leon. Alex. An. ii. 193. 
 
 Άκάρηνδς,ον. caput non habens. without a 
 head. Ίππος εην ακαρηνος, ανηρ δ' ατελεστος 
 εκείτο. Euod. in Hippocentaurum, An. ii. 288. 
 
 Άκάρης, εδς. δ η. brevis, individuus. very 
 short ; not to be divided, γυμνός θνραζ' 
 εξεπεσον εν άκάρεϊ χρονφ. Plut. 245. Syn. 
 Βραχύς, άτμητος, ολιγοχρονιος. 
 
 Άκαρπϊά,άς. ή. sterilitas. barrenness, σκηψησ- 
 
Α Κ Ε 
 
 Α Κ I 
 
 27 
 
 θε, μη θνμονσθε, μηδ' ακαρπιαν. Eumen. 805. 
 Syn. Αγονια, ατεκνια. ' 
 
 ίκαρπιστδς, {Ρ keen. 217.) "Ακαρπος, (Lye. 
 1157.) "Ακαοπωτος. ex quo nullus fructus 
 percipitur. unfruitful, ταρβεϊν κελεύω, κονκ 
 ακαρπωτονς κτισαι. Eumen. 713. Syn. Αφο- 
 ρος, ατρυγετος — ανηνντος. 
 Ακαρπως. adv. sine fructu. γης, ώδ' ακαρπως 
 κάθεως εφθαρμενης. (Ed. Τ. 254. 
 \κασκαΐδς, δν. placidus. soft, pleasing', ακασ- 
 καϊον δ' άγαλμα πλούτου. Agani. 749. 
 Ακατάβλητος, ου. δ η. qui dejici non potest. 
 
 t not to be struck down. Φειδιππίδης μοι τον 
 ακαταβλητον λογον. Nub. 1229. Syn. Αήτ- 
 τητος. — ακαταπαλαιστος. 
 Ακατάσχετος, s. s. as~ Ακάθεκτος. Phocyl. 91. 
 Ακατος, ον. δή. genus navigii actuarii. a swift 
 sailing vessel, εσσνμενως ακατοισιν εϋσσελ- 
 μοις εττιβαντες. Ορρ. Halieut.5. 154. Εριτη. 
 θοη, ενάλια, ποντοπόρος. 
 
 , Ακάχεω,~Ακάχημϊ,~Ακάκιζω, "Ακάχο). tristitia 
 adficio. to afflict, ννμφιον, ος τε θανών δει- 
 
 ! λονς ακαχησε τοκήας. ψ. 223. See Ζ. 486. π. 
 342. Syn. Αλγϋνω, ανιαω, λνπεω. 
 Ακειδμαι. Poet, for "Ακεδμαι. έλκε' ακειομενοι 
 
 Ι —Π. 30. 
 Ακελευστδς, ον. δ ή. injussus. not bidden ; act- 
 ing spontaneously, δαΐτ' ακελενστος ετενξεν. 
 Agam. 740. Syn. Αντοκελενστος. ανθορμητος. 
 
 ,Ακεντητδς, ον. δ η. stimulo non ictus, not 
 goaded. — δέμας Ακεντητον εν δρομοισι παρ- 
 έχων. Olymp. 1. 32. 
 
 Ακεδμαι, ονμαι. fut. εσδμαι Sf ησδμαι. Poet. Ι 
 "Ακειδμ. acu reparo, sarcio. metaph. sano. me- j 
 
 ϋ deor. to mend with a needle ; to repair ; to | 
 heal. — αλλ' ακεσασθε, φίλοι' δνναμις γαρ εν Ι 
 
 Ι νμϊν. κ. 69. Syn. Εξακεω, αλθω, επαλθεω, αλ- | 
 θαινω, ιαομαι, ιατρενω, κατάρτι, θεραπεύω. Ι 
 
 "Ακέραιος, ον. δ ή. sincerus, innocens. unmix- 
 ed ; pure ; innocent, ακέραιος, ανεπιληπτον 
 ησκηκως βιον. Orest. 920. Syn. ' Αγνός, κα- 
 θαρός, ακήρατος, άκρατος, αμιγής, αμικτος. 
 — απλοος, αννπονλος. δλοκληρος, νγιης. 
 
 ''Ακερδειά, άς. η. detrimentum. damage, αφισ- 
 ταμαι. ακερδεια λελογχεν. 01.1.84. 
 
 Άκερδης, εος. ό ή. non lucrosus. unprofitable. 
 ονδε λιπερνητης κενεψ και ακερδε'ί μόχθος. 
 Macedon. 31. An. iii. 120. 
 
 "Ακερσεκδμης. intonsus. unshorn. Φοίβος ακερ- 
 σεκομης, ηδ ί Αρτεμις ιοχεαιρα. Υ. 39. Syn. 
 Ακειρεκομης, ακονρος. 
 
 'Ακεσμά.~Ακενμά.(Οψ/ί.379.)"Ακημά.ΐηβά6\&. 
 a remedy ; a cure, φαρμακ, ακηματ επασσε 
 μελαιναων οδυναων. Ο. 394. Syn. Ακεσις, 
 ακεσμος, ιάσις, ιάμα, αλθος, ακος, φαρμακον. 
 
 ΆκεσσΧπδνδς, ου. δ. dolorem mitigans. curing 
 pain. Nonn. 
 
 Άκεστήρ, ηρδς. {(Ed. C. 714.) "Ακεστής, ου. 
 (Lye. 1 052. ΥΑκεστωρ, ορδς. δ. medicus. one 
 who applies a remedy, ώ ΦοΤ/3' ακεστωρ, πη- 
 ματων δοιης λυσιν. Andr. 900. Syn. Ιατρός, 
 ιητηρ, θεραπευτής. 
 
 Άκεστδρίά, άς. η. ars medendi. the healing 
 art. fpya δ' ακεστοριης εφεπων, σοφιην τε 
 
 διδάσκων. Leont. An. iii. 106. Syn. Ιατρική. 
 
 "Ακεστος, ή, δν. sanabilis. curable, αλλ' ακεωμε- 
 θα θάσσον' ακεσταί τοι φρένες εσθλών. Ν. 115. 
 
 "Ακεσφδρδς, ον. δ ή. remedium adferens. heal- 
 ing, τον μεν θανασιμον, τον δ' ακεσφορον νό- 
 σων. Ion. 1005. Syn. Ακεσιμβροτος, ιατικος, 
 αλθηεις, υγιεινός, σωτήριος. 
 
 "Ακεω. prse stupore sileo. to be silent from 
 amazement, κεινονς κ εισοροων ακεοις, — 
 Apoll. 1. 765. Syn. Αβακεω. 
 
 "Ακεων, ονσά. part, tacitus. still, silent, αλλ' 
 ακεονσα καθησο, εμψ δ' επιπειθεο μνθψ. Α. 
 565. Syn. Σιωπών, ήσνχαζων, εχέμυθος. 
 
 "Ακεων. adv. tacite. silently, quietly, αλλ' 
 ακεων δαιννσθε, καθήμενοι — φ. 89. Syn. Ακην. 
 
 "Ακή, Dor. άκά. adv. s. as ηκα. quiete. slowly, 
 softly, ώς ap εειπεν. ακά. Pyth. 4. 277. Syn. 
 Ήσυχως. 
 
 "Ακηδειά, άς. η. incuria. recklessness, εςχλοον, 
 αλλοτ' ερευθος, ακηδειησι νοοιο. Apoll. 3. 
 298. Syn. Αχθηδων, λνπη,αμελησις, αμέλεια. 
 — ακηδια, ραθνμια. 
 
 "Ακηδεστδς, ον. δ ή. non curatus. 2. insepul- 
 tus. neglected, unburied. Ιλιονεζαπολοιατ, 
 ακηδεστοι και άφαντοι. Ζ. 60. Syn. 1. Ατη- 
 μέλητος, αμεληθείς. 2. ακηδεντος, αθαπτος. 
 
 "Ακηδεστως. adv. incogitanter. unthinkingly. 
 τις ποτ ακηδεστως οινοτροφον ομφακα ~Βακ- 
 χον. Ερ. inc. 386. 
 
 "Ακηδεω. negligo. to take no care of. σαντου 
 δ' ακηδει δνστνχονντος. — Prom. 507. Syn. 
 Αμελεω. 
 
 "Ακηδης, εδς. δ ή. nullam curam gerens. 2. 
 tristitia vacuus, negligent, free from care, 
 or anxiety, s. s. as ακηδεστος. ωλετο. τον δε 
 γυναίκες ακηδεες ου κομεονσι. ρ. 3 1 9. Syn. 1 . 
 Αμελής, ανηλεγης, αφροντιστος. 2. αμέριμνος, 
 αλνπος, ακίνδυνος. 
 
 Άκηλητδς, ον. δ ή. qui deliniri nequit. merci- 
 less, σοι δε τις εν στηθεσσιν ακηλητος νοος 
 εστίν. κ. 329. Syn. Απήνης. — απαραίτητος, 
 αμείλικτος, αθελκτος, σκληρός, χαλεπός. 
 
 Άκην. adv. s. s. as ακεων. adv. ώς εφαθ'' οι δ' 
 αρα πάντες ακην εγενοντο σιωπή. Γ. 95. 
 Syn. Σιγ#, σίγα, ησνχη, σιωπή. 
 
 Άκηράσϊδς, "Ακήρατος, sine admistione. un- 
 mixed; pure; entire; untroubled. καιοΊκος, 
 και κλήρος ακήρατος' — Ο. 498. — ακήρατος ηεν 
 ακοιτις-Ωδινων. — Apoll. 1. 974. Syn. Ακέ- 
 ραιος. — καθαρός. 
 
 Άκηρϊδς. ον. δ ή. exanimis. 2. leto non ob- 
 noxius. heartless. 2. not subject to the 
 laws of destiny ; not mortal, ημενοι άνθι έκασ- 
 τοι ακηριοι, ακλεες α'ΰτως. Η. 100. Syn. Α- 
 σθενής, — άψυχος, αθνμος, οκνηρός. — άβλα- 
 βης, αθάνατος. 
 
 Ακηρνκτδς, ον. δ ή. non denuntiatus, incele- 
 bris. unknown. Ιολάου* ον γαρ σώμ' ακηρνκ- 
 τον τοδε. Heracl. 91. Syn. Ακλεης. 
 
 Ακιδνδς, ή, δν. vilis, non speciosus. mean ; 
 unsightly, άλλος μεν γαρ τ είδος ακιδνοτερος 
 
 πελει ανηρ. θ. 169. Syn. Αδρανής, εκμελης, 
 
 λεπτός, ευτελής. 
 
 ΑκΊκϋϋ, νδς. δ ή. imbecillus. feeble ; weak, ννν 
 
 ε 2 
 
28 
 
 Α Κ Μ 
 
 δε μ', εων ολίγος τε, και ουτιδανος, και ακικνς. 
 
 ι. 515. Syn. Ασθενής, αβληχρος, αδύνατος. 
 "Ακίνδυνος, ου. υ ή. liber a periculo. secure 
 
 from all danger, ζηλώ δ' ανδρών, δς ακινδΰ- 
 
 νον. (Anap. Dim.) Iph. Α. 17. Syn. Ασφα- 
 λής, ακηδης. 
 "Ακινδύνως, adv. sine periculo. ζητών δυνησει 
 
 τουσδ' ακινδύνως κτανεϊν ; Rhes. 587. Syn. 
 
 Ανάτει. 
 "Ακίνητος, immotus. immoveable, βενθος ακι- 
 
 νητον μέλανε? — Apoll. 4. 1573. Syn. Αδο- 
 
 νητος, ατρεπτος, αμεταστατος, ατινακτος. 
 — αμετάθετος, ισχυρογνώμων. 
 "Ακίς,Τοος.ό. Acis. ariverin Sicily, ονδ' Αίτνας 
 
 σκοπιάν,ουδ' Ακίδος ϊε ρδννδωρ. Theoc. 1.69. 
 "ΑκΧς, ϊδος. η. cuspis. the point of an arrow, 
 
 or dart, και Σκι;θικών τόξων ακροβολέϊς ακίδες. 
 Leon. Tar. An. i. 234. Syn. Αιχμή, ακωκη, 
 
 βέλος, ακοντιον. 
 "ΑκΧχητδς. υ ή. quern adsequi nequeas. not to 
 be reached ; figur. by entreaty, Prom. 192. 
 Bl. It is used adverbially, and literally, 27. 
 P. 75. Έκτορ, vvv σν μεν ώδε θεεις ακιχητα — 
 i. e. without being able to overtake. 
 
 Ακκισμος, ου. δ. simulata recusatio. an affect- 
 ed refusal, ακκισμος, ουδέ Χήρος, ονδ' -υφαρ- 
 παγή. Philem. 
 
 Ακλαστος,ον.δή. non fractus. unbroken, α σ- 
 πιδες, ακλαστοι δ? α'ι κλαδαραι καμακες. Leon. 
 Tar. An. i. 232. 
 
 ΑκΧανστος, ov. δ η. indefletus. unlamented. 
 αχΧανστον και αθαπτον' έχει πόνος αΧΧος επει- 
 γε. λ. 54. Syn. Ανοιμωκτος, αδακρντος, αγοος. 
 "ΆκλαντΊ. adv. sinefietu. without weeping• ; 
 with impunity. See Blomf. Prom. 216. a- 
 κλαντι μεροπεσσιν ο'ίζνροΧσιν εδωκεν. Call. 
 
 frag. 418. 
 
 ΑκΧεης, ακΧειης. inglorius. dishonoured, ov 
 μαν ακϊειεϊς Ανκιην κατακοιρανεουσιν. Μ. 
 318. Syn. Αδοξος, άτιμος, νωννμος, δυσγε- 
 νης, δνσκΧεης, ακηρνκτος, ψεφηνος. 
 
 Ακλεϊα, ας. η. ignobilitas, infamia. dishonour. 
 See Αδοζια. τΧημονας, ονδ' ιδιην ειδοτας α- 
 κΧε'ίην. Leon. Alex. An. ii. 190. 
 
 Ακλεώς, et Poet. ακΧειως. adv. sine gloria, 
 dishonourably. Ο. ιτεον, ώς ανανδρον ακΧεώς 
 κατθανεΐν. II. αινώ τάδε. Orest. 776. Ρ. 
 
 ΑκΧηρδς, ΑκΧηρωτος. exsors, pauper, desti- 
 tute ; poor, ανδρι παρ' ακληρψ, φ μη βιοτος 
 ποΧνς ειη. Χ. 489. Syn. Απόκληρος, ακτεανος, 
 ακτημων, ανοΧβος, άπορος, πτώχος, πένης, 
 άμοιρος, ακοινωνητος. 
 
 ΑκΧηστος, δν. s. as ακΧειστδς. non clausus. 
 
 not closed. Kat θνρας έχων ακΧι ι ιστονς τφ 
 
 θεΧοντι δημοτών. Iph. Α. 340. 
 
 "Άκλητδς,ον.δή. non vocatus. uninvited. ακλη- 
 
 τος έρπων δαιταΧενς πανημερος. Prom. 1023. 
 
 "Άκλυστδς. undis non agitatus. unagitated. 
 
 Αυλιι/ ακΧνσταν' — Iph. Α. 120. Syn. AkXv- 
 
 δωνιστος, γαλήνιος. 
 
 "Ακμαζο). setate sum firma. to be in the vigour 
 
 of life. "Ακμάζει is used impersonally, Sept. 
 
 Th. 98. for ακμάζει τα πράγματα, " matters 
 
 are ripe for," or ακμή εστί, "it is the point 
 
 A KO 
 
 of time." ανή ρ ακμάζων. — Rhes. 793. Syn. 
 θαλλω, ευθαΧεω, ήβαω, νεαζω. ισχΰω. 
 
 Ακμαίος, a, ον. vigens. 2. tempestivus. in full 
 season, at the suitable moment. 2. ποΰ 
 Τεύκρος; ως ακμαίος, ει βαιη, μοΧοι. Aj.921. Β. 
 Syn. ΈυθαΧης, ανδρωθείς, ανδρείος, γενναίος, 
 ισχυρός, άδρος, τεΧειος, ακμάζων. — ηιθεος. — 
 7τε7τειρος, ώραϊος. — ευκαιριος, εν ώρο: άκρα. 
 
 Άκμηνδς. full-grown, s. as ακμαίος. (Od. ψ. 
 192.) Also, fasting. ακμηνον ποσιος και 
 εδητνος, — Τ. 320. Syn. ΑσΪΓος, νήστις. 
 
 "Ακ/χί), ής. η. acies, fyc. 1 . a point, an edge. 2. 
 vigour of age. 3. a favourable time, moment, 
 opportunity. — ονχεδράςακμή. Aj. 822. See 
 Valck. Phoen. 591. Syn. 1. Αιχ//?/, ακίς, η. 
 
 2. ώραιοτης, ήβη, μένος. 3. καιρός, ενκαιρια. 
 "AK/z^,AK/z?7ro^.indefessus.unfatigued; fresh. 
 
 See Orph. 363. φαιής κ ακμητας και ατειρεας 
 αΧΧηΧοισιν. Ο. 697. Syn. Ακάματος, άπονος. 
 
 Ακμοθετδν. το. incudis basis, the block, on 
 which (Ακμών, δνδς. δ. i. e.) the anvil stands. 
 See Od. γ. 434. θήκεν εν ακμοθετιρ μεγαν άκ- 
 μονα' γεντο δε χειρι. Σ. 476. Εριτη. of ακ- 
 μών. ΧαΧκεος,βαρνγδονπος, δνσκεΧαδος, Αημ- 
 νιος, σφνρηΧατος, αριστοπονος, ραιστοτνπος. 
 
 ν Άκναμπτδς. δ ή. inflexibilis. not to be bent, or 
 resisted, χειρεσσιν η βονΧαις ακναμπτοις. 
 Pyth. 4. 128. Syn. Σκληρός, ακαταμάχητος. 
 
 Ακνηστϊς, Χδς, βίεως. ή. spina dorsi. the spine. 
 τον δ' (s. ελαφον) εγω εκβαινοντα κατ ακνη- 
 στ ιν μέσα νώτα ΐίλήξα' — κ. 161. Syn. 'Ρα- 
 χις, κΧονις, αντιστερνον. άκανθα. 
 
 Άκδή,ής. ή. Poet /Ακονή. auditus. 2. auris. 
 
 3. fama. the hearing, the ear. {Orph. 83.) 
 report. — ορνμαγδος ορωρεν Ονρεοςεν Βησσυς, 
 εκαθεν δε τε γιγνετ ακονή. Π. 633. Syn. 
 Ακροασις. 2. ονς, ωτα. 3. φήμη, Χογος, αγγε- 
 λία, ακονσμα, ακρόαμα. 
 
 "Ακοίμητος, ον. δ ή. pervigil. wakeful, ννμφαι 
 ακοίμητοι, δειναι θεαΐ αγροιωταις. Theoc. 13. 
 44. Syn. Αγρνπνος, ανπνος, ακατενναστος. 
 
 "Ακοινωνητος, ον. δ ή. non communicatus. not 
 participated, ακοινωνητον ενναν ανδρός. Αη- 
 drom. 471. Syn. Αθικτος, ασνγκριτος, σώ- 
 φρων. 
 
 "Ακοιτης, ον. δ. commune cubile habens. an 
 husband, αμφαδιην, η τις τε φιλον ποιησετ 
 ακοιτην. ε. 120. Syn. Τίαρακοιτις, γαμέτης, 
 γαμήλιος, ζννάορος, ανηρ, ποσις, σύζυγος, 
 ευνετης, ευναστηρ. 
 
 "Ακοιτϊς, Χδδς. ή. uxor, a wife, ήρα, καιήρχε λε- 
 χοσδε κιών, άμα δ' ειπετ ακοιτις. Γ. 447. Syn. 
 Παρακοιπς, σνγκοιτις, αλοχυς, γννη, γαμετις, 
 εννετις, εννατειρα, δαμαρ, συλλεκτρος, συγ- 
 γαμος, δμολεκτρος γννη. Εριτη. Αμνμων, 
 αιδοιη, θαλερά, φίλη, δμοφρων, θνμηρης. 
 
 " Άκδλασταινω. intemperanter ago. to act with- 
 out restraint, ακολασταινει νονς μειρακιων 
 Mnesimach. See Αν. 1227. 8γΝ.Ακολαστεω, 
 εξυβρίζω, ατακτεω, ασελγαινω, ασχημονεω. 
 
 "Ακόλαστος, ον. δ ή. intemperans. licentious. 
 ακόλαστος όχλος, ναντικη τ' αναρχία. Hec. 
 605. Syn. Ακρατης, ακράτητος, ασωφρονισ- 
 τος, άσωτος, μοχθηρός, — φιλήδονος, κωμαστης, 
 
Α Κ Ο 
 
 Α Κ Ρ 
 
 29 
 
 ερωτομανής. — αζημιος,προπετης. — τολμηρός, 
 θρασνς, υβριστικός, ανυπότακτος, αναρκτος. 
 Ακδλός, ου. δ. frustum panis. a morsel of 
 bread, αιτιζων ακολους, ουκ άορας, ουδέ λέ- 
 βητας, ρ. 222. Syn. Αρτος, βλωμος. — βρώμα, 
 εδωδη. 
 
 Ακολουθεω. sequor. to follow, όςτις ακολου- 
 θεί κατόπιν άνθρωπου τυφλού. Plut. 13. Syn. 
 ΐίαρακολουθεω, έπομαι, έσπομαι, οπηδεω, οπη- 
 δευω. — μΊμεομαι, ζηλοω, διώκω. — συνακο- 
 λουθεω, συνομαρτώ, υπακούω, πείθομαι. 
 Ακόλουθος, ου. δ. τ/, pedissequus. a follower. 
 cpvTv, lv ακολουθον διάκονον τ εχη. Αν. 73. 
 Syn. Αμφιπόλος, οπαδός, συνοπάδος, ομιλη- 
 τής, συνοδοιπόρος, συνακόλουθος, συνεμπορος. 
 
 Άκολυμβδς, ου. δ η. natandi inscius. unable 
 to swim, ούτω yap πνιζαντες εν υδασι τους 
 | ακολυμβους. Batr. 157. 
 
 ' ΑκδμιστΊη. neglectus. η ηδη μοι ολεσσεν αλη 
 τ , ακομιστιη τε. φ. 284. Syn. Ακηδεια. 
 
 Άκομπαστδς, {Sept. Th. 544.) Ά,κομπδς, ου. 
 δ ή. alienus a jactantia. not boastful ; un- 
 ostentatious, ανηρ άκομπος, χειρ δ' δρα το 
 δρασιμον. Sept. Th. 560. 
 
 Άκομψος, ου. δ η. inelegans. εγω δ' άκομψος, 
 j εις οχλον δούναι λογον. Hipp. 986. Syn. 
 L Έυηθης, ευτελής, άπλοος, απειροκαλος. 
 
 Άκονη, ης. ή. COS. a whetstone, χαλκοδαμαν 
 
 Ι ακοναν' πίσω σφε Διρκας. (Elegiamb.) Isth. 
 6. 106. Syn. θηγανη. 
 
 "ΑκδνΊτόν. cicuta. wolfsbane, πνυθειης ακο- 
 νιτον, δ δη ρ Άχερωίδες οχθαιΦϋουσιν. — Nic. 
 ' ΑΙ. 12. Εριτη. Χολοεν, δυσαλθες. 
 
 Άκοντϊάς, ου. δ. serpentis genus, a serpent, 
 which darts on its prey from trees, φράζον- 
 ται, συν θ' δσσοι ακοντιαι ηδε μολουροι. Nic. 
 Ther. 491. 
 
 Ακοντίζω, jaculor. to hurl a javelin, fyc. δουρι 
 δ' ακοντίζω, δσον ουκ άλλος τις οϊστψ. θ. 229. 
 Syn. Έζακοντιζω, αιχμαζω, ακροβολεω, το- 
 ξεύω, επιρρίπτω. 
 ,ΆκοντΊδν, ου. το. jaculum. a dart, javelin, ως 
 ταχιστ , άνευ δορατιου, και Ειφους, κάκοντιου. 
 (Troch. Tetram. Cat.) Pac. 553. Syn. Ακων, 
 ακίς, βέλος, ζυστον, τα εκηβολα. 
 
 Άκοντιστηρ. (Phcen. 14•2.)Άκοντιστής. jacu- 
 lator. one who flings javelins. ΑΙδο,Άκοντδ- 
 βδλδς, (Apoll.2. 1002.) η μεν ακοντιστάς, — 
 σ. 261. Syn. Ακρυβολος, ημών, αιχμητης. 
 
 Άκοντιστυς, νδς. τ), jaculatio. a contest with 
 javelins, ουδέ τ' ακοντιστνν εσδυσεαι, — ψ. 
 622. Syn. Ακοντισις, ακοντισμα, εκηβολια, 
 ημα, ήμοσυνη. 
 
 Ακόρεστος, ου. δ η. insatiabilis. unsatisfied. 
 Also, Άκδρητδς. (II. Η. 117.) ψυχα τ ακό- 
 ρεστος ειη. Heracl. 926. Syn. Ακορος, άπλη- 
 στος, απληροπος, δυσπληρωτος. 
 
 Άκος, εδς. το. medela. a cure, οϊσε θεειον, 
 γρηϋ, κακών ακος, οϊσε δε μοι πυρ. χ. 481. 
 Syn. Ακεσμα — αλε'ίημα, αλκτηρι>ν — ιάσις, 
 θεραπεία, φαρμακον, ιάμα. 
 
 Άκοσμϊά, άς. η. indecentia. disorder, εά' (mo- 
 nosyll.) τις εν πυλαισι θόρυβος, και λόγων α- 
 κοσμια ; Iph. Α. 317. 
 
 Άκοσμος, ου. δ >/. indecorus. disorderly ; in- 
 decorous. Hence ϊ Ακοσμως. adv. (Pers. 374.) 
 δς ρ' επεα φρεσιν $σιν άκοσμα τε πολλά τε 
 ιρδη. Β. 213. Syn. Ακοσμητος, ακοσμηεις, 
 άπρεπης, άχαρις, α&ικης, άσχημων, άρρυθμος, 
 ασυνθετος, άτακτος, άμετρος, ακόλαστος. 
 
 "Ακοστεω. pascor hordeo. to fatten ; to be 
 pampered with barley, ώς δ' δτε τις στατος 
 Ίππος, ακοστησας επι φατνΐ}. Ο. 263. 
 
 Ά^κοστη, ης. η. hordeum. barley. Nic. ΑΙ. 106. 
 
 Ά,κουαζω, (Horn. Merc. 422.) Άκουαζδμαι. 
 audio, to hear ; to be invited, πρωτω yap 
 και δαιτδς ακουαζεσθον εμείο. Δ. 343. Syn. 
 Ακούω. — επικαλεομαι. 
 
 Ά,κουη. Anal. iii. p. 63. See^AKorj. 
 
 Ά,κουρδς. δ ή. prole carens. 2. intonsus. child- 
 less. 2. unshorn. 1. τον μεν, ακουρον εοντα, 
 βαλ' αργυροτοξος Απόλλων, η. 64. Syn. Ατεκ- 
 νος, απαις. 2. ακουρευτος, ακερσεκομης. 
 
 Ά.κουσ'ίθεδς, ου. δ η. qui a Deo auditur. heard 
 by the Gods, ενξηται, λάμψω φέγγος ακου- 
 σιθεον. Antip. Thess. An. ii. 112. 
 
 "Ακουσίως, adv. praeter voluntatem. against 
 one's will, πύργων καθιεϊσ',ώς μενουσ ακου- 
 σίως. Troad. 1010. Syn. Αεκητι. 
 
 Ά,κουσμά, άτος. το. fama. a report, χρήζω, ξεν, 
 ορθόν ακουσμ' ακοΰσαι. CEd. C. 518. Β. 
 
 Ά,κουστεος. adj. verbal, one must listen to, or 
 obey, τι τούτ ελεζας ; ώς ακουστεον γε σου. 
 Iph. Α. 1010. 
 
 Ακουστός, η, δν. sub auditum cadens. audible. 
 συριγγών ενοπην ποιησατο τηλοθ' ακουστην, 
 Η. Mer. 509. Syn. ΈΕακουστος. 
 
 Άκουω. audio, to hear; obey. etc. αχννμαι εν 
 θυμψ, δθ' υπέρ σεθεν αισχε' ακούω. Ζ. 524. 
 Syn. Ακουαζω, διακουω, επακουω, ακροώ, 
 ακροαομαι, κατηχεομαι, πευθομαι, πυνθανομαι, 
 κλυω, κλύμι. — πείθομαι, εννοεω. — καλεομαι. 
 Phr. Οζεϊαν ακοην τοϊς λογοις δούναι. Soph. 
 εν φρεσι θεϊναι, γραφειν. 
 
 Ακρα, άς. ή. summitas, promontorium. So Α- 
 κρϊς, ϊδς. r). an height ; the top. (Od. ι. 400.) 
 — αμφι δε τ άκρας -Κυρτον εον κορνφούται — 
 Δ. 425. Syn. Ακρον, ακρωρειη, ακρωτηριον, 
 εριπνη, πρων, υπέροχη, Ερ. Αστυφίλης, πο- 
 λυπΊδαΕ, άθραυστος, ατεραμνος, λιμενηοχος, 
 κυρτή, περιηγης, ψαμαθωδης. 
 
 Ακράγης, εδς. δ ή. mutus. not uttering sound. 
 οζυστομους γαρ Ζηνδς ακραγεΊς κυνας. Prom. 
 828. Syn. Αφωνος. 
 
 ^Ακράης, εδς. δ ή. pure spirans. blowing fa- 
 vourably, ακραή ζεφυρον, κελαδοντ' επι οίνο• 
 πα ποντον. β. 421. 
 
 Ακραίος, ου. δ. summus. 2. qui in arce colitur. 
 elevated. 2. worshipped on " high hills." φε- 
 ρονσ ες' ΐίρας τέμενος ακραίας θεού Med. 1376. 
 
 ^Ακραιφνής, εδς. δη. purus, verus. pure, κόρης 
 ακραιφνές αίμα. — Hec. 535. Syn. Ακέραιος, 
 αμιγής, τέλειος, καθαρός. 
 
 ^Άκραντδς. in Homer, Ακράαντδς, ου. δ ή. irri- 
 tus. unfinished ; interminable, τους δ' ακραν- 
 τος έχει νυζ. Choeph. 59. Bl. See II. Β. 138. 
 Syn. Ατελές, ατελεστος, ατελεύτητος, αρρεκ- 
 τος, απλήρωτος, ελλιπής. 
 
30 
 
 Α Κ Ρ 
 
 A ΚΡ 
 
 ^Ακρατης, εδς. 6 η. incontinens. intemperate ; 
 unable to restrain, πνευματι μαργψ, γλώσσης 
 άκρατης. Prom. 883. Syn. Αδύνατος, ακόλασ- 
 τος. 
 Ακράτιζω, Ακράτιζδμαι. jento. 2. merum bibo. 
 to drink, pure wine (to breakfast), επεσθ', απ- 
 εφωλημενοι τράγοι δ' ακρατι&σθε. Plut. 295. 
 
 ^Ακράτον, ον. το. vinum merum. pure wine. 
 ηδη δε προϊόντος, εδοζ' επιχεΐσθαι ακρατον. 
 The. 14. 18. Syn. Χαλικρατον. ζωροςοϊνος, 
 ζωρον μεθν. 
 
 ^Ακρατος, ου. δ ή. merus. pure, unmixed, ι. 297. 
 μα Δι', αλλ' ακρατον οϊνον Αγαθόν Ααιμονος. 
 Equit. 85. Syn. Ακέραιος, ακραιφνής, ισχυρός. 
 Ακράτωρ. impotens prae morbo. feeble, ακρα- 
 τωρ, δ τλημων, χωλός, αλλά μη μ' αφτ[/ς. 
 Phil. 492. Syn. Ακρατης, ασθενής. 
 
 '"Ακράχδλδς.ου.δή. ad iram proclivis. irascible. 
 αγροικοςοργην, κυαμδτρωζ, ακράχολος. Equit. 
 41. Syn. Οξυχολος, ζαμενης,θϋμωδης, οργι- 
 λος, δυσοργος, παλιγκυτος. 
 
 ^Ακρεμων,δνδς. δ. ramus major, astrong branch. 
 άκρεμων ελαιας εστίν εν δομοισιτις. Cycl. 454. 
 Syn. Έρνος, κλάδος, βλαστός. Εριτη. Δροσε- 
 ρός, ενπεταλος, καλλιπετηλος, ιερός, ευφυλ- 
 λος, — μελισταγης. 
 
 "Ακρεσττερδν,αάν. primo vespere. early in the 
 evening 1 , χειρι κατατριφοντ ακρεσπερον αει- 
 δοισαι. The. 24. 75. 
 
 "Ακριβός, ου. δή. valde juvenis. very youthful, 
 και νυμψαν, ακρηβος εων ετι, Ναϊοα γάμεν. 
 The. 8. 93. Syn. Ακρηβης, νεανίσκος, μειρα• 
 κιον, μειρακισκος. 
 
 ^Ακρηδεμνδς, ου. δ ή. redimiculum capitis non 
 habens. without head-dress, βοστρυχον ακρη- 
 δεμνον εής συνεγειρεν εθειρης. Christod. An. 
 ii. p. 458. 
 
 ^ΑκρΊβειά, ας, Ion. ης. η. accurata diligentia. 
 exactness, χαλκον, ακριβειης ουκ απολειπο- 
 μενον. Philet. An. i. 121. 
 
 "ΑκρΊβης, εδς. δ η. accuratus, exact, ουκ εις ά- 
 κρΊβες ήλθες, αλλ' άπας στρατός. Troad.901. 
 Syn. Ύημελης, επιμελής, εντρϊβης, πυκιμηδης. 
 σπουδαίος, σκεθρος. — ατρεκης. 
 
 ΑκρΊβοω. diligenter exploro, — summa cura 
 aliquid facio. to examine minutely ; to per- 
 form accurately, καλώς ακριβωσειαν. εις δε 
 την τεχνην. Hippol. 468. — ει μη τουτ ακρι- 
 βωθησεται. Eccles. 161. Syn. Εξετάζω, δο- 
 κιμάζω. — διακρϊβοω, ακριβώς μελεταο). 
 
 ^ΑκρΙβώς. accurate, perfecte. exactly, αλλ'ουκ 
 άκρΊβώς αυτά θησομαι λίαν. Med. 532. 
 
 Ακρϊδδθηρά, άς. η. decipula ad capiendas lo- 
 custas. a locust-trap, αυταρ δγ' ανθερικεσσι 
 καλαν πλέκει ακριδοθηραν. The. 1. 52. 
 
 ^ΑκρΤς, ιδδς. η. locusta. the locust ; perhaps 
 also the grasshopper. — και ακρίδες ώδε λα- 
 
 ^λε -uj/n. Theoc. 5.34. See Meleag. 112. 
 Ακρίς, ϊος. ή. S.S. as Ακρον, Ακρωρεια. ΤΙηλιου 
 αιπεινάς ιδεν άκριας, — Apoll. 1. 520. 
 
 ΑκρΊσίά, άς. ύ). judiciiinopiaet temeritas. want 
 of judgment. Σωκρατες, Ελλήνων μέμφεται 
 ακριαιην. Antip. Thess. An. ii. 124. Syn. 
 Προπετεια, — σνγχυσις. 
 
 '"Ακρϊτδς. δ η. indiscretus ; immensus. not 
 judged, or separated ; indistinct; abundant. 
 Hence ^ Ακρίτα, adv. abundantly. Horn. Pan, 
 26. — ακριτον εκβαλείς με γης ; Hipp. 1056. 
 τους εΤμ' οφομενη, και σφ' άκριτα νεικεα λύ- 
 σω. S. 304. Syn. Ακατακριτος, ακαταγνωστος. 
 — αμφίβολος, άμετρος, απειρεσιος, πολύς. 
 
 ΑκρΧτομϋθδς. ου. δ ή. 1 qui loquitur incon- 
 siderate, a prater ; difficult of explanation. 
 θερσίτ' ακριτομνθε, λιγυς περ εων αγορητης. 
 Β. 246. Syn. Μακρολογος, άδολεσχης. 
 
 ' Άκροάδμαι. audio, to listen ; to hear, εγωγε, 
 τι γαρ αν χείρον ακροωμην αρα ; Eccles. 91. 
 Syn. Ακοϋω, κλυω, — προσισχομαι, πείθομαι, 
 προσέχω. 
 
 ^ Ακρδάτεδς. verbal adj. apra?c. must be listen- 
 ed to, or obeyed, άκροάτεον ϋμΊν εν μέρει των 
 κρειττόνων. Αν. 1228. 
 
 Ακρδβάτεω. pedibus suspensis incedo. to walk 
 on tiptoe, ατραπον οθΐ'ειοις ομμασιν ηκροβα- 
 τει. Plato jun. An. i. 175. 
 
 Ακρδβελης, Ακρδβδλης, εδς. δ ή. acutam cus- 
 pidem habens. sharp-pointed, και σμιλαν δο- 
 νακωνακροβελών γλυφίδα. Philipp. An. ii. 216. 
 
 Ακρδβολεω. e longinquo jaculor. to dart from 
 on high. So Ακροβολιζω. πολλακι ρομβηταν 
 εκ, χερος ηκροβολει. Zonas.zo. ρ. 81. όργανον, 
 φ πτηνας ηκροβολιζε χενας. Ερ. inc. 667. 
 
 Ακροδρΰδν, ου. το. fructus qui putamen lig- 
 nosum habet. a fruit with shell, όψει, και 
 παντός καρπιμον ακροδρυου. Crinag. An. ii. 
 146. 
 
 Ακρδθϊγης,ϊδς.δη. superficiemtangens. touch- 
 ing gently, δοιη, και τι φιλημ' άρπασαι άκρο- 
 θιγες. Meleag. 14. 
 
 Ακροθϊνΐαζδμαι. med. mihi deligo quod opti- 
 mum, to select the first fruits, εγώ δε νυμφας 
 ηκροθινιαζομην. Here. Fur. 476. 
 
 ΑκρδθΊνϊδν, ου. το. gen. plur. primitiae. the first 
 portion ; booty. Φοιβψ μ' έπεμψαν ενθαδ' α- 
 κροθινιον. Phoen. 291. ακροθϊνα πολέμου. 
 Olymp. 2. 7. Syn. Ύαπρωτολεια,απαργματα, 
 λάφυρα, σκϋλα. ή λεία, απαρχή. 
 
 Ακρδθωραξ, άκδς. δ η. leviterebrius. tipsy, ηδη 
 τ ακροθωρακ οντά, και θυμουμενον; Diph. ap. 
 Ath. p. 421. e. Exp. Ακρομεθνσος, ακροχα- 
 λιξ. 
 
 Ακρδκελαινϊδων. in summa parte nigricans, 
 black at the top. ακροκελαινιοων, ινα μιν παυ- 
 σειε πονοιο. Φ. 249. 
 
 Ακροκνεφαώς, ου. δ η. vespertinus. at twilight. 
 πρώτον παμφαινων επιτελλεται ακρορνεφαιος. 
 Hes. ε. 565. 
 
 Ακρδκδμδς, ου. δ η. in vertice comatus. with 
 hair, or leaves at the top. SeeFhcen. 1531. 
 θρη'ΐκες ακροκομοι, δολιχ' εγχεα χερσϊν έχον- 
 τες. Δ. 533. Syn. Ύανυθριζ, βαθυπλοκαμος. 
 
 Ακροκόρινθος, ον. δ. arx Corinthi. the citadel 
 of Corinth, τδν μεγαν Ακροκορινθον, Αχαϋκον, 
 Ελλάδος αστρον. Polystrat. An. ii. 1. 
 
 Ακροκωλΐον. pes bubulus coctus. feet of ani- 
 
 1 For other compounds of άκριτος, see 
 Thesaur. 
 
Α Κ Ρ 
 
 mals cooked ; giblets, βολβούς, κοχλίας, κή- 
 ρυκας, ω', ακροκωλια. Alex. Ath. p. 63. 
 '.κρδλΊθδς, ου. δ ή. in summo lapide positus. 
 at the top of a stone, or pillar, όντως ακρο- 
 λιθον κάμε τρόπον ξόανου. Ερ. inc. 20. 
 
 ΐκρολογεω. summa lego, to glean. Νικώ 
 σύν κουραις ηκρολογει σταχυας. Philipp. 80. 
 An. ii. 234. 
 
 ΙκρόλόφΊτης, ου. δ, qui in summitatibus col- 
 lium versatur. dwelling on summits, ευ δε 
 παθόντες άγαλμα τοδ' ευπρεπές ακρολοφΧται. 
 Ερ. 1. 1. 
 
 Ακρόλόφός, ου. 6 ή. altum cacumen habens. 
 lofty. — πρωνεσσιν εοικοτες ακρολοφοισι. Ορρ. 
 
 ^κρολυτεω. solvere gestio. to try to unloose. 
 και ζωνην παλαμαις οίά περ ακρολυτεϊς ; 
 Irense. An. iii. 10. 
 Ακρον, ου. το. apex, promontorium. a height. 
 
 i ακτή τις αμφικλυστος Ευβοίας άκρον. Trach. 
 754. Syn. Ακρα, κορυφή. 
 
 Δκρδνΰχδς. δ η. prima nocte. at the beginning 
 of night. Hence, ΑκρδνΰχΊ. adv. Meleag. 25. 
 σφαζων ακρονυχος ravrrj θεψ ιερδν ιχθΰν. 
 'lheoc.fr . Beren. An. i. 333. 
 
 Ακρδπενθης. impense tristis. excessively 
 afflicted. Περσίδες δ' ακροπενθεϊς. Pers. 135. 
 
 Ακρόπολις, Ακροπτδλϊς, εως. ή. arx. a citadel. 
 γήν Αελφιδ' ελθών, Φωκεων ακροπτολιν. Orest. 
 I(i90. Syn. Ακρα, ερυμα. 
 
 Ακρδπδλδς, ου. δ η. altissimum habens ver- 
 ticem. having a lofty summit, νηνεμιης,εστη- 
 σεν επ' ακροπολοισιν ορεσσιν. Ε. 522. Syn. 
 Έρημος, ΰψηλος. 
 
 Ακρδπδρδς. ου. δ ή. summa parte acutus. sharp 
 
 at the point, ωπτων δ', ακροπορους οβελους 
 
 εν χερσιν έχοντες, γ. 463. 
 
 ι^Ακροπτερδν, ου. το. plumae acumen, a quill. 
 
 αιετοΰ αγκυλοχειλος ακροπτερον οζυ, σιδηρω. 
 
 ί Crinag. An. ii. 141. 
 
 ^Ακρδς, α, δν. summus, extremus. at its high- 
 est point, άκρον υπό λοφον αυτόν. — Ν. 614. 
 ι Syn. Ακραίος, κορυφαίος, ύψιστος, έσχατος, 
 
 τελευταίος. 
 : ΑκρδσΧδηρδς, ου. δ ή. ferro in summitate mu- 
 nitus. pointed with iron, βουστροφον άκρο- 
 σιδαρον, απειλητήρα μύωπα. Antiphil. An. ii. 
 Ι 170. 
 
 ι Ακροσο^ος, ου. δ η. impense sapiens, eminent- 
 ly wise, ακροσοφον δε και αιχμηταν, — 01. 1 1 . 
 
 ΑκροσφάΧης, εδς. δ η. proclivis ad lapsum. 
 [ slippery, ημασιν εν πολεεσσιν ακροσφαλες 
 Ι ίχνος ιήλαι. Nic. Alex. 241. 
 
 Ακρδτδμεω. summas partes amputo. to chisel. 
 Maneth. 4. 261. 
 
 Ακρδφάνης, εδς. δ ή. summo diluculo apparens. 
 appearing on summits, an epith. of the 
 Morning. 
 
 Ακροχαλις. ό ή. supra modum ebrius. intox- 
 icated, ακροχαλιξ oivoj και νεκταρι — Apoll. 
 4. 433. 
 
 Ακρδχάνης, εδς. δ η. immani vastus hiatu. 
 widely ν awning, ακροχανίς — δέρμα λέοντος 
 — PauLSil. An. iii. 86. 
 
 Ακουπτος, ου. δ η. non occultus. not conceal- 
 
 Α κ τ 
 
 3L 
 
 ed. ακρυπτα δεδρακαμεν ποσιν. Androm. 
 835. Syn. Ακάλυπτος. — δήλος. 
 
 Ακρωρειά. summitas montis. the summit of a 
 mountain, μέχρι προς εσχατιάς πολυπιδακος 
 ακρωρειης. The. 25. 31. Syn. Ακρον, ακρις, 
 καρηνον, στεφάνη, έξοχη, κορυφή. 
 
 Ακρωτηρϊδν. extremitas. 2. promontorium. 
 the summit, top, SfC. — επ' ακρωτήρια βαντες- 
 Ήρυμνης, — Horn. 32. 10. Syn. Ακρα. 2. θιν, 
 ακτή, λεπας. Εριτη. Αευκοκϋμον. 
 
 Ακταινω, attollo. to raise, ως μήτε σωκέιν, μήτε 
 μ' ακταινειν βασιν. Eum. 36. Syn. Έπαιρω, 
 κουφιζω, μετεωρίζομαι. 
 
 Ακταϊδς, (ΟρΑ. 343.) Ακτϊδς, ά,δν. littoralis. 
 They are applied t) Deities worshipped on, 
 («'protecting shores, ου μάν,οϋ,τδν Τίάνα τον 
 ακτιον, — Theoc.5. 14. 8ΥΝ.ΕπακΓΐος,7Γαρακ- 
 τιος, αιγιαλωδης, παραθαλάσσιος, αγχιαλος. 
 
 Ακταιων, ωνός,δζ δνδς. δ. Actaeon. son of Aris- 
 tseus, devoured by his own dogs. Hence, Ακ- 
 ταιονίδες σκυλακες Anthol. παΐδα τδν άβάτάν 
 Ακταίονα, — Call. Lav. Pall. 109. δραςτδν Ακ- 
 ταιωνος αθλιον μορον ; Bacch. 337. Εριτη. 
 Κυνοσπας, θρασυς, λαγωβολος, φιλοσκοπελος, 
 λεοντοφονος — θηράτης, επακτης. 
 
 Ακτεάνυς,ου. δ -ή. nihil possessionum habens. 
 poor, μύρεται, ου τεκεων ακτεανω πατερι. Αη- 
 tip. Sid. 90. An. ii. 31. Syn. Ακτημων, πένης, 
 ενδεής, ακληρος. 
 
 Ακτενιστδς, ου. δ η. impexus. uncombed, κόμη 
 δι αύρας ακτενιστος αισσεται. CEd. C. 1326. 
 Syn. Απεκτητος, νηπεκτης. 
 
 Ακτεριστος, ου. δ η. cui justa facta non sunt, 
 unhonoured by funeral rites, και Κασταναιαν 
 ακτεριστον εν πετραις. Lye. 907. Syn. Ακτε- 
 ρεϊστος, αθαπτος, ακηδευτος. 
 
 Ακτή, ής. ή. fruges, farina, ground corn, δς 
 θνητός τ' ειη, και εδοι Αημητερος ακτήν. Ν. 
 332. Syn. Καρπός, λη'ίον, αλευρον. — σΧτος, άρ- 
 τος, τροφή. Εριτη. Μενοεικης, φυσιζοος, ευ- 
 φορβος. 
 
 Ακη), r /ς. ή. littus. a beach ; a shore, ro^pa δε 
 μιν μέγα κύμα φερεν τρηχεϊαν επ' ακτην. ε. 
 425. Syn. Αιγιαλός, κροκαλον, ράχιά, θϊν, 
 ρηγμΊν, χεΊλος, κϋματωγη, κροκαι. Εριτη. Ερι- 
 δουπος, αξεινος, άλιμνρης, ακϋμων, άλιρροθος, 
 υπήνεμος, νηνεμος, απορρωξ, προβλης, υψηλή, 
 ερημαιη, ψαμαθωδης, στυφελη, περιηγης, πο- 
 λυρραθαγος, βαθυκϋμων, κυματοπληξ, ναυπο- 
 ρος, κϋμοδεγμων. 
 
 Ακτημων, δνδς. δ ή. s. s. as Ακτεανος. ονδε κεν 
 ακτημων ερϊτΊμοΊό χρϋσοΊο. Ι. 126. 
 
 ΑκτΊν, ΑκτΊς,ϊνός.ή. radius sous, a ray of light; 
 a sunbeam, αινώς ακτίνεσσιν εοικοτες ηελιοιο. 
 Κ. 547. ουδέ ποτ ηελιος φαεθων ακτΤσιν 
 εβαλλεν. ε. 479. Εριτη. Ααμπρα, παμφαης, 
 θοη, ουρανιη, σελασφορος, παμπορφυρος, πορ- 
 φυρεα, λαμπραυγης, χρυσή. 
 
 Ακτϊτδς, ου. δ η. non eedificatus. not built 
 upon, πολλην δ' ακληρον τε και ακτιτον, ήν 
 δια θήρες. Horn. Ven. 123. 
 
 Ακπορ. Nom. Pr. See II. Β. 523. — ductor, 
 princeps. a leader. Σουσιδος φίλος ακτωρ. 
 Pers. 557. Syn. Ήγ//Γωρ, άρχος, άγος. 
 
32 
 
 ΑΛΑ 
 
 "Ακυθος, ον. ή. quae 11011 concipit. barren. 
 — ονδ' αγαλακτοι Οιϊες, ουδ' ακνθοι. — Call. 
 2. 53. ' Syn. Αγονος, απειροτοκος, απειρωδΊν. 
 
 Άκυλιστός. ον. δ ή. immotus. immoveable. 
 δειπνομανες, νεκρού ομματ έχων, κραδιην δ' 
 ακυλιστον. Tim. Ath. p. 163. 
 
 "Ακνλος, ον. η. glans ilicis. acorn, παρ ρ ακνλον, 
 βαλανον τ' εβαλεν, καρπον τε κρανειης. κ. 24*2. j 
 
 "Ακύμαντος. "Ακϋμος. ( Here. F. 698.) fluctibus 
 non adspersus. calm ; dry ; smooth. — νυν δ' 
 αν -φαμαθοις Έπ' ακυμαντοις πωλών ερασαι. 
 Hipp. 235. 
 
 "Ακνμων. 1. tranquility. 2. sterilis. calm. 2. 
 barren. 2. νηδνς δ' ακνμων δια σε μοι διολ- 
 λνται. Androm. 158. Syn. 1. Ακλνστος, \ 
 ήσυχος. — ακλόνητος, ακΧυδωνιστος, -γαλήνιος. \ 
 2. ακνθος. 
 
 "Ακϋρωτός, 6ν. non firmatus. unconfirmed. 
 οϊσθ', η σιωπ$ τοντ ακϋρωτον μένει; Ion. 801. j 
 
 "Ακωκή, ης. η. cuspis. the point, or, edge, αν- 
 τίκρυ δε διεσχε φαεινού δουρος ακωκή. Λ. 25ο. 
 Syn. Ακτ/, αιχμή, στομωμα. Εριτη. Οξεία, \ 
 τριοδους, στονοεσσα, κρνοεσσα, παλιγναμ- Ι 
 πτος, χαλκοβαρης. 
 
 "Ακωδωνιστός,ον. 6 η. non exploratus. not put 
 to the proof, ως αισχρον ακωδωνιστον εάν 
 τοιούτον πράγμα μεθεντας. Lysist. 485. Syn. 
 Απειραστος, αβασάνιστος. 
 
 "Ακων,οντός.ό. spiculum. ajavelin. χειρός απο 
 στιβαρής άλιον πηδησαι άκοντα. £?• 455. Syn. 
 Ακόντων, βέλος, ο'ίστος. Εριτη. Οξύς, ενξεσ- 
 τος, αλγινοεις, στονοεις, θοος, δεινός, τανν- 
 γλωχιν, χαλκοπαρηος. 
 
 ~Ακων, pro άεκων. invitus. unwilling, πώς δ' 
 αν -γάμων ακονσαν άκοντος πάρα ; yEsch. 
 Supp. 235. 
 
 "Ακωπος. remo carens. without oars, πιστο- 
 τατψ δ' ερετη πορθμενομενη, τον ακωπον. 
 Philipp. An. ii. 221. 
 
 " Αλάβαστός, Attic for αλάβαστρος, alabastrum. 
 alabaster, ον γαρ εμνριζετ εξ αλαβαστον, 
 πράγμα τι. Alex. ap. Ath. p. 691. e. See 
 Lysist. 947. 
 
 "Αλάβαστρον. genus vasis unguentarii. a vase 
 of alabaster, for perfumes, &c. αργνρεοις, 
 Σνριω δε μνρω χρυσει' αλάβαστρα. Theoc. 
 15. 114. Syn. Μνροθηκη. 
 
 "Αλαδρομος,ον. in mari vagans. wandering over 
 the sea. — τον άλαδρομον άλαμενος Άμ' άνε- 
 μων πνοιαίσι βαι?)ν. Αν. 1395. Syn. Άλι- 
 πλαγκτος, άλιπλανης, άλιπλοος. 
 
 "Αλαζονεία, ας. ή. "Αλαζονενμά, τός. το. jactan- 
 tia, insolentia. — mendacium. boasting ; ly- 
 ing, υπ' αλαζονείας, ιν δ θεατής προσδοκών 
 καθοίτο. Ran. 919. See Ach. 62. Syn. Av- 
 χημα, μεγαληγορια, γαυριάμα, κόμπος, κομ- 
 -ψευμα, ματαιολογια, όγκος, νψηλοφροσννη, 
 τνφος, νπερηφανια, νβρις. 
 
 "Αλαζόνευομαι. me ostento. to brag ; to boast 
 falsely, ηλαζονευεθ', iva φοβηθειην εγω. Ran. 
 282. Syn. Μεγαλαυχεω, μεγαλοφρονεω, με- 
 γαλννομαι, κομψενομαι, υιδαινω, επανχεω, 
 νπερηνορεω, γανριαω, φρναττομαι, σεμνννο- 
 μαι, νπερηφανεω, νπεροπλιζομαι, ψεύδομαι. 
 
 ΑΛΑ 
 
 Άλαζων, όνος. δ ή. inanis jactator. a braggart; 
 a liar, ως ην αλαζων και Φεναξ, οιοις τε τους 
 θεάτας Έζηπατά, — Ran. 909. Br. Syn. Κομ- 
 παστης, φιλοκομπος, νπερκομπος, μεγαλαν- 
 χος, αγέρωχος, μεγαληγορος, υπερήφανος, 
 νπερβιος, νπεροπλος, νπερφρων, υπερόπτης, 
 ■φενστης, πλάνος, -υβριστικός. 
 
 Άλαινω," Αλαλη μαι,"Αλάομαι. vagor.to wander 
 about ; to be undecided, or perplexed, ovap 
 ημεροφαντον αλαινει. Agam.82. αλλ' αντως 
 αλαλημαι 1 — Ψ. 74. — καππεδιον το Αλήών οίος 
 αλάτο. Ζ. 201. Syn. Αλημι, αλητενω, ηλασκω, 
 πλαζομαι, πλαναομαι. θορυβούμαι, απορώ. 
 
 "Αλάλάγή,ης. ή." Αλάλαγμά,άτός. το." Αλαλαγ- 
 μός, ον. δ. aery, or sound, of joy. εφεστιοις 
 αλαλαγαΐς. Trach. 206. ον τνμπανων αλαλα- 
 γμοί. Cycl. 65. Ερ. Ευκρεκτ-ος, αινομανης. 
 
 "Αλαλάζω, clamorem laetum ; ve/tristem ; edo. 
 to utter shouts of triumph; or cries of pain. 
 ai ο" ηλαλαζον.— Bacch. 1122. Syn. Βρεμω, 
 ολολνζω. ανοδνρομαι. 
 
 "Αλάλή, ης. η. Dor. "Αλαλα, clamor militaris. 
 a war-cry. Pind Nem. 3. 104. It is used also 
 in the sense of αλαλαγη. λνπ αν αλλαζαιτ' ά- 
 λαλα. Helen. 1364. Έέ. Αορικτνπος, καρτερά. 
 
 " Αλά>κητός, ον. δ. clamor militum dicentium, 
 άλαλη, a tumultuous outcry, ως Τρωών αλα- 
 λητος ανα στρατονενρνν ορωρει. Δ. 436. Syn. 
 Βοη, θορνβος. Εριτη. Αλιρροιζος, δμογλωσ- 
 σος. 
 
 "Αλάλητός, ον. δ η. inefFabilis. inexpressible. 
 — βοη ο' αλαλητος ορωρει. Cal. 
 
 "Αλάλητνς, νός.η. the Ionic form of άλάλητός. 
 See Ruhnk. Ep. Crit. p. 132.— βαρυφθογ- 
 γων αλαλητνν Ανλων, — Br. Anal. iii. 184. 
 
 "Αλαλκεω/Αλαλκω. depello, arceo. to avert ; 
 repulse ; assist, ερχευ, ό κεν τοι κράτος αλαλ- 
 κησει κακόν ημαρ. κ. 288. Syn. Αλκω, απ- 
 αλαλκω, απειργω, ερνκω, απερνκω. — αρηγω, 
 απαρηγω, αμννω, αλεξεω, βοηθεω. 
 
 "Αλαλκόμενηϊς,ϊδός.ή. Ερ. Minervae. Minerva, 
 so called from Alalcomenus, a village of 
 Boeotia. See Heyn. II. Δ. 8. 
 
 "Αλάλνγζ, γγός. ή. error, a wandering, or per- 
 plexity, of mind. — κακή αλαλνγγι βαρύνον. 
 Nic. ΑΙ. 18. See Thesaur. Syn. Αλη, πλάνη, 
 πλανημα. 
 
 " Αλάλνκτημαι. anxiussum. animo concido, vel 
 erro. to be in anxiety, or consternation ; 
 to have the faculties deranged. — ονδέ μοι 
 ijrop -Έμπεδον, αλλ' αλάλνκτημαι' — Κ. 94. 
 Syn. ΑλυκΓεω, αλνσσω, θορνβεομαι, απορεο- 
 μαι — μαίνομαι. 
 
 " Αλαμπετός," Αλαμπης. splendoris expers. not 
 luminous ; not. shone upon. — γ^ς αλαμπετον 
 βαθρον. (Ed. C. 1661. Β. κάθηκα σνμπτνζασ 
 αλαμπες ηλιον. Trach. 704. Syn. Σκοτεινός, 
 δνοφερος, άδηλος. 
 
 "Αλάνοι, ων. οι. Alani. a people of Sarmatia. 
 
 1 Eurip. uses this neuter verb with an ac- 
 cus. Androm. 306. Thus we have Cyclopa 
 movetur, Horat. Bacchanalia vivnnt, Juv. 
 sapimus patruos, Pers. 
 
 
Α Α Γ 
 
 Α Α Ε 
 
 33 
 
 oilcan, viii. 223. Αακων τ' ασπετος αϊα, και αλ- 
 
 •ηεντες Αλανοι. Dionys.305. Ερ. ΐίολυϊπποι. 
 
 λάδμαι. vagor. to wanderabout. See Αλαινω. 
 
 Χάος, &in Horn, αλαος, οΰ.ό ή. caecus. blind; 
 
 lull, και κ'άλάος τοι, ξεϊνε, διακρινειε το σήμα, 
 
 h 195. μαντιος άλάοϋ, — κ. 493. [See word 
 
 ΐειρησιάς.] 
 
 λάοσκδπϊά,άς. ή. negligensspeculatio. neg- 
 
 igent watching, ουδ' αλαοσκοπιην εϊχ ap- 
 
 /υροτοξος Απόλλων. Κ. 515. 
 
 .λάδω. caeco. to deprive of sight. Κυκλωπος 
 
 ;εχολωται, ον οφθαλμοί) αλαωσεν. a. 69. Syn. 
 
 ΐυφλοω, εξομματοω. 
 
 ,λάπαδνδς, η, δν. vastatu facilis, parum viri- 
 
 is. unwarlike. αλλ' αλαπαδνος εην, παϋρος δε 
 
 .Λ ειπετο λαός. Β. 675. Syn. Απτολεμος, α- 
 7θενης, απαλαμνος. 
 
 ιλάπαζω, f. αξω. vasto, diripio. to empty ; 
 [)lunder ; destroy, γνωσεαι l δ' ει και θεσπεση 
 πολιν ουκ αλαπαξεις. Β. 367. Syn. Κενοω, 
 ιξαλαπαζω, περθω, πορθεω, δη'ιζω, δ^οω ,διαρ- 
 παζω, λεηλατεω, κεραϊζω, αναλίσκω, απολλυω. 
 ίλαστεω. indignor. to be deeply grieved, ε- 
 κρεμω, ηλαστεον 2 δε θεοί κατά μακρόν Ολυμπον. 
 Ο. 20. Syn. Αλασταινω, επαλαστεω, αλγεω, 
 
 ,αλγυνομαι,δεινοπαθεω,αγανακτεω,χαλεπαινω. 
 
 λλαστος, ον. δ r). non obliviscendus, intole- 
 rabilis. never to be forgotten, πένθος αλασ- 
 τον έχουσα μετά φρεσιν' — Ω. 105. Syn. Αν- 
 οιστος, ατλητος, αίνος, χαλεπός, ανεπΐλησ- 
 τος, δεινός. 
 
 Δλαστωρ, ορός. ό. qui perpetravit non obli- 
 viscenda; exsecrandus; daemon erudelis. a 
 perpetrator of deeds not to be forgotten, 
 an evil genius ; an avenging fury. — διά δε 
 τους αλαστορας Τους σους, δεδοικώς — Phoen. 
 1609. Syn. Έριννυς, παναλαστωρ, δαιμόνων. 
 Ερ. Τιμωρός, κακοποιός, βαρύς, πανωλεθρος. 
 
 Αλάωπος. caecus, obscurus. blind, dark.— ός 
 περιφοιτος εην αλαωπος δδιτης. Nonn. Syn. 
 Αλάΐος, αδερκης, αδερκτος, αφωτιστος, τυφλός. 
 
 Αλάωτϋς, ϋδς. ή. caecitas. the act of blinding. 
 οφθαλμού ειρηται αεικελιην αλαωτυν. ι. 503. 
 Syn. Αβλεψία, τυφλωσις, στερησις. 
 
 Αλβανοί, ων. οι. gens ad mare Caspium. a 
 warlike tribe on the Caspian sea. Αλβανοί 
 r επι τοΐσιν αρη'Ίοι — Dionys. 731. 
 
 Αλγεινός, η, ον. same αδ^Αλεγείνος. έχεις μεν 
 αλγειν, οΊδα' συμφέρον δε σοι. Helen. 260. 
 
 Αλγεινως. adv. moleste, cum dolore. painfully. 
 αλλ' 7]δεως ε /iot γε κάλγεινως άμα. Antig. 436. 
 
 Αλγεσϊοωρος, ου. δ ή. dolores praebens. caus- 
 ing pain, αλγεσιδωρος ερις πολέμων — Ορρ. 
 
 Αλγεσϊθϋμδς. δ ι), mentem contristans. afflict- 
 ing the mma. -ανες πονον αλγεσιθυμον. Orph. 
 Η. 64. 6. 
 
 Αλγεω. doleo. to feel mental, or bodily pain. 
 generally the former, κείνοις αν ηλγουν τοϊσ- 
 δε δ' ουκ αλγυνομαι. Antig. 74. Syn. Av- 
 ιαομαι, αχεω, αχευω, αχθομαι, λυπεομαι, οδυ- 
 νώμαι, πονεω, αθυμεω. 
 
 1 Pronounced as a spondee. 
 
 2 Pronounced ήλάστευν. 
 
 Αλγηδών, δνδς. ή. dolor, aegritudo. pain ; 
 grief, κείται δ' ασιτος, σώμ' υφείσ αλγηδονι. 
 Med. 24. vid. et v. 55. 
 
 Αλγημά, Αλγησίς, et Αλγος, εος. το. sorrow; 
 grief; vexation. Eur./r. Melan. ηκουσα,τηνδ' 
 αλγησιν ου παρεσχομην. Thesm. 147. Syn. 
 Ανία, αχός, αχθηδων, λύπη, κήδος, κηδοσυνη, 
 οδύνη, περιωδυνια, πόνος, πάθος, πένθος. 
 Εριτη. Αεικελιον, ασπετον, αλεγεινον, αλασ- 
 τον, ατλητον, αμειλικτον, αγριον, αινον, ανη- 
 κεστον, λυγρον, λευγαλεον, δακρυοεν, βαρυ- 
 στονον, στυγερον, οικτρον, πανδεινον, πικρον, 
 θυμοβορον. PhR. Αήγμαλυπης. ^Esch. — αχε- 
 ος νεφαλη μέλαινα. Horn. — γόων πικρον νέ- 
 φος. 
 
 Αλγηρδς, Αλγϊνδεις. same as "Αλεγεινδς. δεύ- 
 τερον αΰ Μώμον, και Οϊζυν αλγινοεσσαν. Hes. 
 θ. 214. 
 
 ΑλγΊων. molestior. Αλγιστδς. molestissimus. 
 more and most painful, comparat. et superl. 
 ab Αλγος, των τήσδε, και σοι μάλλον αλγΊων 
 κλυειν. Hipp. 484. 
 
 Αλγϋνω. ϊ. υνώ. dolore adficio. to afflict, χαί- 
 ρων τις αυτών τουμον αλγυνεϊ κεαρ. Med. 
 397. Syn. Ανιαω, βαρύνω, ενοχλεω. 
 
 Αλδαινω. augeo. to make to grow; to increase. 
 αγχι παριστάμενη μελε' ηλδανε ποιμενι λαών. 
 σ. 69. Syn. Αυξω, επαυξάνω, ατιταλλω. 
 
 Αλδησκω. augeor, cresco. to grow, λη'ϊου αλ- 
 δησκοντος, δτε φρισσουσιν αρουραι. ψ. 599. 
 Syn. Αυξομαι, αυξάνομαι, αλδαινομαι, άδρυ- 
 νομαι. 
 
 "Άλεα, ας. ή. calor. 2. effugium. 1. heat. 2. 
 shelter, refuge. 1. αυτικ επει κε πυρός θερεω, 
 άλεη τε γενηται. ρ. 23. 2. ουδ' αλεη' — Χ. 301. 
 Syn. 1. Αιθος, καύμα, θάλπος, θέρμη, θερ/χο- 
 της. 2. αλυξις, εξυπαλυξις, αποφυγή, εκφυγη, 
 αλεωρη, εκκλισις. 
 
 "Αλϊαινω. calefio. neut. to be warm. act. to 
 warm, επειθ', iv αλεαινοιμι, τοΰτ ημπισχο- 
 μην. Eccles. 540. Syn. θάλπομαι, θερμαίνο- 
 μαι, χλιαινομαι. 
 
 "Αλεγεινδς, η, δν. curse plenus, difficilis. sad, 
 distressing, difficult, γινετ Αρης αλεγεινος 
 οίζυροΐσι βροτοίσι. Ν. 569. Syn. Αλγεινός, 
 αχθηρης, επαχθής, αλγινοεις, λυπηρός, οδυ- 
 νηρός, ανιαρός, επίπονος, λυγρος, 7τεριαλγ?;ς, 
 οχληρος, δακεθυμος, θυμοδακης, δηξιθυμος, 
 πολυμεριμνος, λευγαλεος, δυσφορος, δυσχε- 
 ρής, δεινός, χαλεπός, αργαλεος, αηδής. 
 
 " ΑΧεγηνδρΧδης. Patron, son of Alegenor. ουδέ 
 γαρ ή προμαχοιο δαμαρ Αλεγηνοριδαο. ίΞ|. 503. 
 
 ν Αλ γιζω, "Αλεγω. euro, rationem habeo. to 
 take care of; pay attention to. Μυρμιδο- 
 νεσσιν ανασσε, σεθεν δ' εγω ουκ αλεγιζω. Α. 
 180. Syn. Φροντίζω, επιμελούμαι, κηδομαι, 
 περικηδομαι. 
 
 "Αλεγϋνω. apparo. to prepare, εξιεναι μεγά- 
 ρων' αλλάς δ αλεγυνετε δαϊτας. α. 374. Syn. 
 Έυτρεπιζω, εξαρτυω. 
 
 "Αλεεινος, η, δν. 1 . tepidus. 2. vitandus ; per- 
 niciosus. 1. warm. 2. to be avoided ; per- 
 nicious. See Thes. — 2. — υ^ερβασιαι δ' αλεει- 
 ναι. Phocyl. 33. Syn. \. Αλεηνος, χλιαρός. 
 
 F 
 
34 
 
 ΑΛΕ 
 
 ΑΛΕ 
 
 — 2. κακός. 
 
 "Αλίεινω. effugio, declino. to avoid, τών αλε- 
 εινω φήμιν αδευκέα, — ζ. 273. Syn. Αλευω,εκ- 
 φευγω. 
 
 "Αλειάρ. farina, wheaten flour, as αλφιτον is 
 from barley, αλφιτα τενχονσαι και αλειατα, 
 μυελον ανδρών, υ. 108. 
 
 "Αλας. fluv. in insula Co. a river in the isl. 
 Cos. ης χρόνος, άνικ εγω τε και Έυκριτος εις 
 τον Άλεντα. Theoc. 7. 1. 
 
 "ΑλεισΊδν, ου. το. a city of Elis, famous for a 
 great fair, which was held there. II. B. 616. 
 
 "Αλεισυν, ov. το. poculum caelatum. an em- 
 bossed vase; a drinking cup. — εχε δε χρυ~ 
 σειον αλεισον. Λ. 773. Syn. Έκπωμα, ποτη- 
 ριον, δεπας, δεπαστρον,κυλιξ. Εριτη. Αμφω- 
 τον, καλόν, περικαλλες. 
 
 "Αλειτης, ου. 6. peccator. an offender, οφθάλ- 
 μοισιν ιδών' φατο yap τισασθαι αλειτην. Γ. 
 28. Syn. Αλιτημων, άδικος. — εχθρός. 
 
 "ΑΧειτω. f. 2. άΧΐτώ.&οτ. 2. ηΧϊτον. aor. 2. med. 
 ηΧϊτομην. pecco graviter. to sin; commit a 
 crime, εκ yap δη μ' απάτησε και ηΧιτεν, — Ι. 
 375. Syn. ΑΧιτημαι. Vid. ΑΧιτραινω. 
 
 "ΑΧειφάρ, το. unguentum, oleum, oil, or po- 
 made, for anointing the body, νδατι τε Χιαρφ 
 και αλειφατι' — ω. 45. Syn. ΑΧοιφη, μνρωμα, 
 μυρον. — εΧαιον. 
 
 "Αλείφω, αλείφομαι, ungo. to anoint ; rub over. 
 εξειης δ' εταροισιν επ ονατα πάσιν άλειψα. 
 μ. 177. Syn. ΑιαΧειφω, επαλείφω, χρίω. 
 
 "Αλεκτόρίς, ϊδός." Αλεκτρυαινά, ης. η. gallina. a 
 hen. (Aristoph. Nub. 668.) ωεα χάνος κάΧεκ- 
 τοριδων πετεηνων. Epichar. ap. Ath. p. 57. 
 
 "Αλεκτρδς, ου. δη. coelebs. unmarried, δωκεν, 
 αλεκτρον ζωαν. Troad. 254. Syn. Αγαμος. 
 
 "Αλεκτρυων, δνος. δ ή. gallus, gallina. acock ; a 
 hen. (See Opp. κνν. 3. 118.) 2. a Proper 
 name in Homer. £<?<? note. 1. και μην πάλαι 
 y αΧεκτρυονος ηκουσ εγω. Nub. 4. — 2. υ'ιόν 
 ΑΧεκτρυονος μεγάθυμου, — Ρ. 601. 
 
 "Αλέκτωρ, δρδς.δ. gallus. a cock. Itisa Proper 
 name, Odyss. δ. 10. κομπασον θαρρών, αλέκ- 
 τωρ ι ώστε θηΧειας πελας. Agam. 1676. Ρ. 
 Syn. ΟρταΧιχος, ορθροβοας, όρνις. Ερ. Ορ- 
 θριος, ηώος, ενδομαχης. 
 
 1 This bird is mentioned once more by 
 JEsch. Eumen. 859. not once by Homer, So- 
 phocles, or Euripides ; once by Pind. 01. 12. 
 20. twenty-three times by Aristoph. as αλέκ- 
 τωρ, άΧεκτρΰων, etc. once as δρτάΧιχος, which 
 was the Boeotian name ; (Acharn. 871.) and 
 sometimes as δρνις. ΆΧεκτρΰων appears twice 
 in the fragments of Menander, (pp. 62. 78. 
 Meineke) also in a frag, of Cratinus ap. Athen. 
 Αλέκτωρ, Theoc. vii. 123. & ΌρταΧιχος, a 
 chicken, xiii. 12. ΆΧεκτρΰων, Theog. 862. 
 αλέκτωρ, Simon, fr. cxxx. with the epith. 
 Ίμερόφωνος. I may just observe that αλέκτωρ 
 is mentioned in v. 197. of the Batrachom., 
 which may furnish another reason, if wanted, 
 for not allowing that poem to be even of 
 Homer's age. 
 
 "Αλίκω. averto. depello. to avert, repel. Set 
 Αλεζεω. Αιογενης' αλεκοις δ' ανερι και πενιην 
 Diodor. An. ii. 185. 
 
 "Αλέξανδρος, the name by which Paris is more 
 frequently spoken of in the Iliad ; neithei 
 name occurring in the Odyssey. 2. the here 
 of Macedon, surnamed The Great. 1. προ- 
 μαχιζεν Αλέξανδρος θεοειδης. Γ. 16. — 2. — 
 παρά δ* αυτόν Αλέξανδρος φίλα ειδως Έδρια- 
 ει, — Theoc. 17. 18. Ερ. Phr. 1. Αΐος, Πρια- 
 μοιο παϊς, 'Έλενης ποσις ηϋκομοιο. 2. καρτε- 
 ροθϋμος μένος άσχετος, όλετηρ υπερφίαλοι 
 Βαβυλωνος. ΐίελλης πολιητωρ. 
 
 "Αλεξάνεμδς, ου. ό ή. ventum, frigus, arcens. 
 sheltering from the wind, αμφι δε χλαϊναν 
 έεσσατ αλεξανεμον μαλα πυκνην. ξ. 529, 
 Syn. Ανεμοσκεπης. 
 
 " Αλεζεω," Αλεξω. depello. 2.opitulor. to repel. 
 assist. 2. εν θυμω μεμαωτες αλεξεμεν αλληλοι- 
 σιν. Γ. 9. Syn. Ι . Αποτρέπω, αλαλκεω, αλε- 
 κω. 2. αμννω, επιβοηθεω. 
 
 "Αλεξημά, άτδς. το. id quod arcet ; remedium, 
 a defence ; remedy, ουκ ην αλεξημ* ουδέν, — 
 Prom. 479. Syn. Αρηξις, — ιαμα. 
 
 "Αλεξητειρά — δε τέχνη. Paul. Silent. An. iii. 
 92. Feminine, from "Αλεξητήρ, ηρός. δ. de- 
 pulsor. 2. auxiliator. one who repels — whe 
 assists, εσθλόν αλεξητηρα μάχης, — Υ. 39G. 
 Syn. 1. Αποτροπος,αποπομπαϊος. 2. αλκτηρ 
 αλεκτηρ, αρηγων, αοσσητηρ, πάρεδρος, αντί• 
 ληπτωρ, επαρωγος, αμυντωρ, επίκουρος, επι- 
 ταρροθος, συναιχμος, βοηθός, βοηδρομος. 
 
 "Αλεξητηρϊδς. (See Here. Fur. 468.) Άλεζίμος, 
 depulsorius ; salutaris. adapted for averting ; 
 affording succour. — το δέ τοι μεγ' αλεξιμοι 
 ειη. Nic. Th. 702. Syn. Αμυντικός. 
 
 "Αλεξητωρ. averruncus. one who averts. Ztt 
 αλεξητορ, τις ποθ' ό πρεσβυς ; CEd. C. 141. 
 
 "Αλεξϊάρη, ης. ή. dirarum expultrix. one whe 
 protects against maledictions, νειος αλεξι- 
 αρη, — Hes. ε. 462. 
 
 "Αλεξϊβϊλεμνδς, ου. δ η. arcens sagittas. ward- 
 ing off darts, και τον αλεξιβελεμνον απο στερ- 
 νοιο χιτώνα. Paull. Sil. 46. An. iii. 86. 
 
 " Αλεζίκάκος, ου. δ ή. malum arcens. tutelary ; 
 delivering from evils, εσθλον, αλεξικακοι• 
 πάσης συνοπηδον αοιδης. Suid. 
 
 "Αλεξιμβρδτδς. depulsans ab hominibus mala, 
 averting evil from mortals. Pyth. 5. 121. 
 
 "Αλεξψδρδς, ου. δ ή. arcens mortem, warding 
 off death, τρισσοι αλεξιμοροι προφανητε μοι 
 CEd. Τ. 163. 
 
 "Αλεζίδν, ου. το. depulsorium. a remedy ; an 
 antidote. όΐδά γε μην φρασσασθαι αλεξια 
 τοϊσι βολαων. Nic. Ther. 805. 
 
 ΆΧετρευω. molo. to grind ; to pound, αϊ μεν 
 αλετρευουσι μύλης επιμηλοπακαρπον. η. 105. 
 Syn. Αλίω, αληθω. 
 
 ΆΧίτρΊβάνδς, and (when it coalesces with the 
 article δ, as in Arist. Pac. 269. 282.) '"Αλϊ- 
 τρΊβ. pistillus. the pestle for bruising salt. 
 — ήξει τον αλετριβανον φέρων. Pac. 265. See 
 Thesaur. Syn. Αοιδυξ, άλοτριψ. 
 
 Άλίτρ'ίς,'ϊδός. ή. molitrix. φημην εξοικοιο γυνή 
 
Α Λ Η 
 
 A A I 
 
 35 
 
 προεηκεν αλετρις. υ. I0r>. Syn. Αλητρις, μυ- 
 Κωτρις. 
 
 ιλεόμαι, &"Αλευόμαι. vito, facio me evitare. 
 to avoid, guard against. — vvv αντ εμον εγχος 
 αλεναι. Χ. 285. Syn. Αιαφενγω, εκφενγω, εκ- 
 κλινω, εζαλυσσω, φυλαττομαι, αλεεινω. 
 ίλευρδν, ου. το. farinatriticea, polenta, flour ; 
 meal, ηρατο μαν και τηνος {εμιν δοκεί) οπτώ 
 αλευρω. Theoc. 14. 7. Syn. Αλφιτον. 
 ίλευω. averto. to ward off. ορομενον κακόν 
 αλευσατε. Sept. Th. 87. 
 Ι,λεω.^Αλώ. congrego, contraho. aor.2.pass. 
 7)λην, wide εαλην, (II. Υ. 278.) et Ion. cum 
 spiritu leni, ήλην, ejiisque infin. άλήναι, (pro 
 quo άλημεναι) et part, άλεις. to collect to- 
 gether, παντας επι πρνμν^σιν άλημεναι νιας 
 Αχαιών. Σ. 76. Syn. Αθροίζω, άλιζω, συν- 
 άγω. — σννειλεω, σνστρεφω, συστέλλω, 
 ίλεω. molo. to grind ; bruise, αδειν τε πι- 
 νονθ'. ώσπερει καχρνς γυναίκ αλοΰσαν. Nub. 
 1361. Syn. Αλετρευω. 
 \Χίωρη. evitatio. 2. munimentum. the act 
 of avoiding; refuge, πυκνούς και μεγάλους, 
 δη'ίων ανδρών άλεωρην. Μ. 57. Syn. Έκκλι- 
 σις, ευλάβεια. — ασφαλισμα, προβολή, είλαρ, 
 ρϋμα, ερνμα, φυλακή. 
 
 Αλη, ής. ή. erratio. a wandering, ανερες, 6ν 
 κεν Ίκηται αλη και πήμα και άλγος. ο. 344. 
 Syn. Αλημα, αλησις, αλητεία, πλάνη. 
 Αλήθεια, άς. ή. Veritas, truth. (Used plurally 
 by Menand. Meineke, p. 32.) Also, "Αληθδ- 
 σϋνη. εΊς, αγε δη μοι πάσαν αληθειην κατα- 
 λεζον. Ω. 407. μάρτυς εγώ, σν δε μου γιγνον 
 αληθοσυνης. Theog, 1224. Syn. Αληθοτης, 
 ετητνμιη,ατρεκιη,ατρεκεια,αψενδια. Έϊ.Έρατη, 
 θεοτερπης, ευπειθης, περιλαμπης, χαριεσσα. 
 Αληθές, το. verum. the truth. ""Αληθές, ad- 
 verbial, truly, indeed ? ώ Νεστορ Ιϊηληιαδη, 
 συ δ 1 αληθές ενισπε. γ. 247. αληθές ; ου yap 
 μείζον νμεΊς οι θεοί. Αν. 1606. 
 Αληθεύω, vera loquor. to speak truth, θεών 
 διδόντων, ταδ' αν αληθενσαιμ εγω. Sept. Τ. 
 558. Β1. 
 
 Αλί^ς. verus, sequitati studens. true ; just. 
 αλλ' έχον, ώστε τάλαντα γυνή χερνητις αλη- 
 θής. Μ. 433. 
 
 Αληθινός, verax. true ; real, ούτος εμδς λό- 
 γος υμμιν αληθινός' — Call. Ερ. 19. Syn. 
 Ακριβής, αληθοεπης, ατρεκης, αψενδης, α- 
 πλαστος, δίκαιος, ετεος, ετυμος, ετητυμος, νη- 
 μερτης, νητρεκης. 
 
 Δ.ληθομαντϊς, εως. δ η. vates verus. a true 
 prophet, άγαν γ' άληθομαντιν οικτειρας ερεΊς. 
 Agam. 1243. 
 
 Αληθώς, adv. re vera, truly, πάτερα δ' αληθώς 
 χάσμα σον κρύπτει χθονός. Ion. 281. Syn. 
 Οντως, ατεχνώς. 
 
 Αληως. arvis carens ; sine prseda. poor ; not 
 affording booty, ου κεν αλη'ίος ειη ανηρ, φ 
 τοσσα γένοιτο. Ι. 125. Syn. Ένδεης, α'ϊρος, 
 πτωχός, αλητικος. 
 
 Αληκτος, or Αλληκτος, ον. δ ?/. continuus. in- 
 cessant, μήνα δε π αντ αλληκτος αη νότος — 
 μ. 3*25. — λιπών πατρι πένθος άληκτον. Ερ. 
 
 inc. 562. Syn. Αδιάλειπτος, νωλεμης, συν- 
 
 εχνς- 
 
 "Αλημα. vagatio, fraus. 2. homo fraudulentus. 
 wandering, a rogue, a vagrant. 2. κακοπι- 
 νεστατον τ αλημα στρατού. Aj. 381. Syn. 
 Αλ^. — 2. ό πανούργος, περιτριμμα. 
 
 "Αλημων, αλήτης, erro, vagus, a vagrant, a 
 mendicant. — δοκεεις δε μοι είναι αλήτης, 
 Ώσπερ εγων' — σ. 18. See ρ. 376. Syn. 
 Αλαζων, πλαγκτης, πλάνος. 
 
 "Αλησίς, εως, Ion. ϊος. ή. "Αλητεία, ας. ή. same 
 as "Αλη. βορεω και αλησιος ηελιοιο (the Ec- 
 liptic) Μεσσηγυς κεχυται' ■ — Arat. φ. 319. 
 αλλ' εκλιπών θεον δαπεδ', αληταάν τε σην. 
 Ion. 576. 
 
 "Αλητεύω, vagor. to wander about, ζεϊνος τις 
 δυστηνος αλητεύει κατά δώμα. ρ'. 501. Syn. 
 Αλαομαι. — αιτΓ.ω. 
 
 "Αλητϊάδαι,ων.οΊ. Corinthii. The Corinthians, 
 so called from Aletes their founder. See 
 Callim. fr. ciii. 
 
 " Αλητϊς,ϊδος. η. erratrix. a wandering woman ; 
 a stroller, ιχνια μαστευοντες αλητιδος Αιη- 
 τινης. Dionys. 490. 
 
 Αλθαινω. Αλθεω. medeor. to heal; cure, κακόν 
 μιασμ' εμφυλον αλθαινων κακψ. Lye. 1122. 
 
 ΑλθεστηρΊόν, $ Αλθος, εος. το. medela. a cure, 
 a remedy, τών μεν εγώ θρονα πάντα και αλ- 
 θεστηρια νουσων. Nic. Th. 493. 
 
 Αλθηεις,εσσά,ήεν. saluber. healing; salutary. 
 ηε σύ γ' ηρυγγοιο και αλθηεντος ακάνθου. 
 Nic. Th. 645. 
 
 Αλθω. sano. to heal, αλθετο χειρ, οδυναι δε 
 κατηπιοωντο βαρεΤαι. Ε, 417. Syn. Ακεομαι, 
 ιαομαι. 
 
 "ΑλΊάδαι, ών. οι. piscatores. fishermen. — τις- 
 Φιλοπονων άλιαδάν. (PcEon. Dim.) Aj. 880. 
 
 "ΑλΊάης. per mare flans, blowing from the 
 sea. — ουδέ ποτ' οϋροι-ΊΙνειοντες φαινονθ' άλι- 
 αεες, — δ. 361. 
 
 "Αλϊαιε-ος, 0Γ"ΑΧίάετδς, ου. δ. aquila marina, 
 the osprey, or sea eagle, άλιαιετους και γύ- 
 πας ; ουχ δρας, δτι. Αν. 892. 
 
 "ΑλΊανθης, εδς. δ ή. epith. muricis. blooming 
 from the sea. ες τι δε κοσμήσεις άλιανθεϊ 
 φαρεα κοχλφ ; Paul. Sil. An. iii. 78. Syn. 
 Άλιπορφνρος. 
 
 "Αλίαρτος, ου. δ. urbs BceotiiE. Haliartus. οι τε 
 Κορωνειαν, και ποιηενθ' Άλιαρτον. Β. 503. 
 
 "Αλϊαστος, ον. δ ή. vehemens, non desinens. 
 not to be restrained ; violent. — πόλεμος δ' 
 άλιαστος ορωρεν. Β. 797. Syn. Αληκτος, 
 ανεκκλιτος, πολνς, δεινός, χαλεπός. 
 
 ΆλϊβίΊς, ντδς. δ. mortuus. a dead person. 
 εβηζαν, οϊνον αλιβαντα πινοντες. Call. fr. 88. 
 οίνος άλίβας, vinum mortuum^wdd periphra- 
 sis est aceti. Bent. 
 
 "Αλϊβάτδς. Eur. Supp. 79. (91.) some derive 
 from άλς, and interpr. marigradus, standing 
 in the sea. Herman, considers it put Dorice 
 for ήλιβατος, from ήλιος — excelsus. lofty, 
 elevated. In the former case, the first syll. 
 is short ; in the latter, long. 
 
 "Αλιβ(εω,ο)'"Αλιοδΰω. submerge occulto. to 
 
 f2 
 
36 
 
 Α Λ 
 
 plunge into the sea. — αϊ νήας άΧιβδυουσι. ! 
 Call. Jr. 269. Schol. in Lye. 351. Syn. 'Αλι- 
 εύω, καταποντίζω, αποκρύπτω, αφανίζω. 
 
 "ΑΧΐβρεκτΰς, ον. 6 ή. mari madefactus. dipped 
 in the sea. πετρον άΧιβρεκτφ κΰσαι νπδ προ- 
 ποδι. Perses, An. ii. 5. 
 
 "Αλϊβρος, οκ^ΑΧΐβρως. "ΑΧιβρωτδς, ον. 6 η. a 
 mari exesus. worn away by the sea. αιπνς 
 δ' άΧιβρως οχμος εν μεταιχμιφ. Lye. 443. 
 
 "Αλΐβροχδς, ου. δ η. qui mari abluitur. washed 
 by the sea. — πετραι Αισσαδες ερριζωνται 
 άλιβροχοι— Apoll. 2. 733. 
 
 "Αλιγδονπος. δ η. maristrepus. causing the sea 
 to roar. Ζηνδς άΧιγδονποιο. — Opp. 
 
 "Αλϊγειτων. mari vicinus. near the sea. Αιο- 
 λικά Σμνρνην άΧιγειτονα, ποντοτινακτον. 
 Horn. 37. 6. Syn. Αγχίαλος. 
 
 "Αλιγκΐος. similis. similar; like. Έκτοριδην αγα- 
 πητον. αΧιγκιον αστέρι καλψ. Ζ. 401. Syn. 
 Έναλιγκιος, δμοιος, προσομοιος, εοικως, εικε- 
 Χος, προσεικεΧος, ικελος, ειδομενος, εμφερης, 
 παρεμφερής. 
 
 "ΑλϊδΊνης. qui per mare circumagitur. tossed 
 about on the sea. πρώτοι δ' εμποριης άΧι~ 
 δινεος 1 εμνησαντο. Dion. 905. Syn. Άλι- 
 πΧαγκτος, άΧιπΧανης, άΧιπΧοος. 
 
 "Αλϊδδνος. δ ή. mari agitatus. tossed in the 
 sea. — άλιδονα Σώματα ποΧνβαφή. Pers. 279. 
 
 "Αλϊεργης. in mari laborans. employed on the 
 sea. — άλιεργεα τέχνης Αηνεα — Opp. 
 
 "Αλϊερκης. mari cinctus. sea-girt, και τανδ' 
 άλιερκεα χωράν. 01. 8. 34. 
 
 "Αλϊενς, εος. δ. item, "ΑΧϊητωρ. piscator. a 
 fisherman, ώς δ' δτ επι προβοΧψ άλιενς 
 περψηκέί ραβδω. μ. 25 1 . άνδρες απ' Αρκαδιης 
 άΧιητορες, η ρ' εχετ ιχθύς ; Ερ. An. iii. 148. 
 Syn. ΆΧιεντης, ασπαΧιενς, ασπαλιευτης, 
 γρΊπενς, δικτνβολος, δρμεντηρ, ορμιηβοΧος. 
 Εριτη. ΆΧιτρεφης, Χινορραφης, δεινός, μο~ 
 γέρος, νγροβιος, θαΧασσοπορος, ποΧνκμητος, 
 άΧιεργης. See Theoc. 1. 39. 
 
 "ΑΧιζω 2 . sale condio. to salt. — οπτηθ$ και 
 άλισθ$. Epig. 
 
 ΆΧιζω 2 . congrego. to gather together ; to 
 assemble, χρησμών δ' αοιδούς παντας εις εν 
 'άΧισας. Heracl. 404. Syn. Συνάγω, συν- 
 αγειρω. αγορηνδε καΧεϊν, ν. καΧεϊσθαι, med. 
 
 "ΑΧιζωνος. mari succinctus, bimaris. sea-girt. 
 Ααϊδ' εχω, ποΧιητιν άΧιζωνοιο Κορίνθου. Αη- 
 tip; Sidon. An. ii. 29. 
 
 "ΑΧιζωος. δ η. qui victum ex undis quserit. 
 one who lives by the sea. ας τε βοάς πορκήες 
 άΧιζωοι καλεουσιν. Pancrates ap. Ath. p. 
 322. f. 
 ν ΑΧϊη, ης. y. salinum. a salt-cellar, την άλιην 
 Έυδημος, αφ' ης άΧα Χειτον επεσθων. Call. 
 Ερ. 50. 
 
 "ΑΧΐηρης. per mare remigans. άΧιηρης κωπη, 
 
 an oar that cuts the water. Hec. 454. 
 "ΑΧϊηχης. marisonus. resounding with the 
 
 1 Some MSS. have, άΧψηδεος. 
 
 2 On the quantity of these two words, and 
 of άΧΊω, to roll in the dust, see Thesaur. 
 
 A A I 
 
 noise of waves. — άΧιηχεα πορθμον Αβύδου. 
 Musae. Syn. ΆΧικτυπος. 
 
 "ΑΧΤκΧυστδς. qui mari alluitur. sea-beaten. 
 προβΧημ' άΧικΧνστον, ακραν. Aj. 1218. 
 
 "ΑΧΐκρηπΊς, ϊδδς. maritimus. bordering on the 
 sea. yalav άΧικρηπϊδα διαστειχων ΤαΧίΧαιης. 
 Nonn. 
 
 "Αλικροκαλδς, ον. calculis e mari in littus 
 ejectis obsitus. shingly, pebbly. — ακτας Ναι- 
 εθ' άΧικροκαΧους — Orph. Arg. 335. 
 
 "ΑΧικτΰπδς, ον. δ ή. same as "ΑΧϊηχης. κνμ 
 άΧικτυπον άΧμας. Hipp. 751. ες άΧικτυπονς 1 
 αί?Γας. Anac. 39. 1. 
 
 "ΑΧΐκνμων, δνδς. epith. insulae. washed by the 
 sea-waves, τον σκοπον Ένβοιης άΧικνμονος 
 ησεν Αριστω. Crinag. An. ii. 127. 
 
 "ΑΧΐμεδων. mari imperans. lord of the sea. — 
 ΙΙοσειδον ΆΧιμεδον — Thesmoph. 322. Syn. 
 ΆΧικρειων, ποντομεδων. 
 
 "ΑΧϊμϊνδς, ον. δ ή. importuosus. without har- 
 bour, or shelter. αΧιμενον τις ώς ες αντΧον Ι 
 πεσων. (Doch.dupl.) Hec. 1010. Syn. Αυσ~ 
 όρμος, δυσορμητος, ανορμος. 
 
 "ΑΧίμονς, ονντδς. pagus tribus Leontidis. the 
 name of an Attic borough, κάγώ νομισας 
 ορθρον, εχωρονν ΑΧιμουντάδε, — Αν. 496. 
 
 "ΑΧϊμϋρηεις, εσσα, ηεν. in mare cum sonitu 
 fluens. flowing into the sea. τψ κρεισσων 
 μεν Ζευς ποταμών άΧιμυρηεντων. Φ. 190. 
 
 "ΑΧϊμϋρης.βρ. rupis w/littoris. washed by the 
 sea. — βοών δ' άΧιμυρεες ακται. Apoll. 2. 556. 
 
 "ΑΧινδεω. voluto. to roll ; wallow. πηΧψ, αλιν- 
 δηθεις oXiyov δέμας, εισοκε Χαχνην. Nic. Th. 
 204. Syn. Αλεω, ανεΧιττω, κυΧϊω. 
 
 "ΑΧινδηθρά, άς. η. volutabrum. a place for roll- 
 ing; a winding, συσκεδοΊ,ν πόΧΧας αΧινδηθρας 
 επών. Ran. 904. Syn. Στροφή. 
 
 "ΑΧϊνηχης. δ η. mari natans. floating in the 
 sea. Gaetul. An.u. 166. — και την άΧινηχεα κω- 
 πην. Philipp. Thes. An. ii. 217. 
 
 "ΑΧιζαντδς, ου. δ η. fluctibus maris allisus. 
 sea-beaten. — Ύροιζηνος, άΧιξαντοιο ποΧιχνης. 
 Call. 4. 41. See Ruhnk. Ερ. Crit.2. p. 151. 
 
 u Ed. 2. 
 
 ""Άλΐος, α, 6v. marinus. 2. frustraneus. marine. 
 2. fruitless. See Damm. c. 93. — 2. πώς εθεΧεις 
 άΧιον θεϊναι πονον ; — Δ. 26. Syn. 1 . Ενάλιος, 
 θαλάσσιος, πεΧα-γιος, πόντιος. 2. Μάταιος, ανε- 
 μωΧιος, κενός, εικάίος, μεταμωνιος, μαψιδιος. 
 
 "ΑΧϊοτρεφης, εος. δ ή. in mari nutritus. sea- 
 bred. Φωκαων άΧιοτρεφεων οΧοωτατος οδμη. 
 δ. 442. 
 
 "ΑΧϊδω. irritum reddo. to render void, ουδ' 
 άΧιωσε βεΧος, — Π. 737. Syn. Ακυροω. 
 
 "ΑΧϊπαστος,ον.δ η. sale conspersus. sprinkled 
 with salt. — την θ' άΧιπαστον δρυπεπα — Ερ. 
 1. 6. Archestr. ap. Ath. p. 311. b. 
 
 ~ΑΧΐπΧαγκτος."ΑΧ~ΐπΧάνης. ponti vagus, wan- 
 dering upon the seas. 2. Some derive the for- 
 mer from πΧησσω, as well as πΧαζω, fy interpr. 
 mari percussus. sea-beaten. See Aj. 596. 
 1. κεκΧυτ\ άΧιπΧαγκτοι, — Apoll. 2. 1 1 . χαι- 
 ρεθ' άΧιπΧανεες, — Joan. Barb. An. iii. 13. 
 Syn. Άλιστρεπτος. 2. άΧικΧυστος, άΧιπΧηζ, 
 
 : 
 
Α Λ I 
 
 άλιτυπος. 
 
 ΑΧΐπλάνϊά, άς. η. vagatio in mari. a wandering 
 upon the sea. θηκατ, επει μογερής παυσαθ' 
 άλιπλανιης. Philipp. Thess. An. ii. 218. 
 Αλΐπληξ. mari percussus. sea-beaten, κείνη δ' 
 ηνεμοεσσα και ατροπος, οία θ' άλιπλ?]ξ. Call. 
 4. 11. 
 
 Αλϊπλδδς. contr. άλιπλους. per mare navigans. 
 floating on the sea. συνεχές, οφρα κε θασσον 
 άλιπλοα τειχεα θειη. Μ. 26. 
 ΑΧΐπνδος. odorem maris habens. smelling of 
 the sea. — και άλιπνοον εσβεσαν οδμην. Mus. 
 265. 
 
 Αλϊπορφνρος. marinse purpuras colorem ha- 
 bens. purple, ηλακατα στρωφώσ άλιπορφνρα' 
 — ζ. 53. S ΥΝ. Τίορφυρεος, άλουργος, άλιανθης. 
 Αλιρράγης, "Αλιρρηκτδς. δ ή. in quo fluctus 
 franguntur. against which the sea is dashed. 
 σπαρτον, άλιρραγεων εκχνμενον σκοπέλων. 
 Phil. Thess. An. ii. 230. 
 
 Άλιρραιστης, exitiabilis in mari. destructive 
 in the sea. — άλιρραιστην τε δράκοντα. Nic. 
 Th. 828. 
 
 "Αλφραντδς. δ η. act. qui fluctibus adspergit. 
 
 2. pass, fluctibus adspersus. that wets, or is 
 
 wetted, by the waves, στώμεν άλιρραντοιο 
 
 Ι πάρα χθαμαλαν χθονα πόντου. Mnasalc. An. 
 
 i. 191. 
 
 "ΑλιρρδθΧδς,ά,δν. " Αλιρρδθδς. δ η. marinus ; 
 
 | fluens ad mare, flowing into, or washed by, 
 
 the sea. — άλιρροθιος, ζεϊνε, κεκευθε κονις. Αη- 
 
 tip. Sid. An. ii. 24. ω πόροι άλψοοθοι. Aj. 412. 
 
 "Αλιροντδς. quod mari alluitur. washed by the 
 sea. δι άλιρρυτον άλσος. iEsch. Supp. 865. 
 
 "Αλίς. adv. abunde. sufficiently. — άλις εχω του 
 δυστυχεϊν, Orest.234. Syn. Αδην, αρκούντως, 
 ικανώς. 
 
 "Αλισκω,^Αλδω. perf. ηλωκα, seu εάλωκά. capio, 
 convinco ; unde " Αλισκδμαι, "Αλδδμαι, fut. 
 άλωσδμαι ; et w Αλωμί, unde aor. 2. ήλων, vel 
 εάλων,άλώναι,άλους 1 . capior. to take; catch, 
 convict, χερσιν υφ' ήμετερησιν άλοΰσά τε, περ- 
 θομενη τε. Β. 374. SvN. Καταλαμβάνω, αιρεω. 
 
 "Αλιστεφάνδς, " Αλιστεφης. δ ή. mari cinctus. 
 sea-girt. — άλιστεφες εκτισεν άστυ. Orph. 
 Arg. 145. 
 
 "Α λιστδς, η, ον. sale condltus. salted, χεννια, και 
 τυρους,χηνος άλισταλιπη .VdW&a. Anal.\\A\ 1. 
 
 "Αλιστρεπτδς. "Αλιστρεφης. δ ή. mari jactatus. 
 tossed by the waves, νηοςάλιστρεπτουπλαγκ- 
 τον κύτος εϊδεν απ' ακτής. Antiph. An.ii. 205. 
 δσσοι ναιεταεσκον άλιστρεφεων σφύρα νή- 
 σων. Musae. 45. 
 
 Άλϊτάνευτδς, or Άλλϊτ. δ ή. inexorabilis. in- 
 exorable. Α'ίδη αλιτανευτε και ατροπε, — 
 Anal. Hi. 291. 
 
 "Αλϊτεω," Αλΐτημαι" Αλϊτδμαι. pecco, delinquo. 
 to go astray ; to sin. See" Αλιτραινω. σος παις' 
 
 1 In the preterp. and both aorists the sig- 
 nif. is passive. Also, though the a in άλίσκω, 
 άλόω is short, yet in αναλίσκω, άνάλοω, it is 
 long ; from the concurrence of two vowels j 
 in the prepos. ανά and the verb. 
 
 Α Λ Κ 
 
 37 
 
 ου μεν γαρ τι θεοίς αλιτημενος εστίν. δ. 807. 
 
 w ΆλΧτημδσυνη, ης. ή. peccatum. an offence ; sin. 
 πατρι θ' εφ τισεσθε δικην αλιτημοσυναων. 
 Orph. 1315. 
 
 "Αλϊτημων, "Αλΐτρδς. peccator. sceleratus. an 
 offender; sinner. Ω. 157. — και δαιμοσιν είναι 
 αλιτρος. Ψ. 595. Syn. 'Αμαρτωλός, αλιτηριος, 
 άδικος, ατασθαλος, καταράτος, εξώλης, δηλη- 
 τηριος, κακότροπος. 
 
 "ΑλΧτηρΧος,ου.δή. sceleratus. guilty, impious. 
 νυν δ" εκ θεών του κάλιτηριον φρενός. (Ed. C. 
 371. Br. Syn. Αμαρτωλός, μιαρος. 
 
 "Αλϊτοξενδς,ον. in hospitem peccans. offend- 
 ing against hospitality or friendship, ενϊπαν 
 αλιτοζενον. — Pind. 01. 10. 7. 
 
 " ΆΧίτοφρδσυνη,ης.ή. mensimproba. depravity. 
 — ηχθαιρεν την αλιτοφροσννην. Leon. Ta- 
 rent. An. i. 237. 
 
 "Αλιτραινω. same α8^ΑλΧτεω. δστις αλιτραινει, 
 και ατασθαλα μηχανααται. Hes. ε . 239. Syn. 
 Αλαομαι, αβροταζω. — αλιταινω, άμαρτανω, 
 αμπλακεω, πταίω, πλημμελεω, αδικεω, ασεβεο). 
 
 "ΑλΊτρεφης, εδς. δ ή. qui e mari nutritur. it. 
 "Αλΐτροφός. bred in the sea. — άλιτροφα 
 φυλά. Opp. 
 
 "Αλπ-ρϊα, άς. ή. "ΑλΤτρδσϋνη. improbitas. 
 wickedness. $περ πιθακον, αλιτριας πολλάς 
 πλέον. Acharn. 907. Syn. Αλιτημα, αμπλα- 
 κια, αμπλακημα, πλημμέλεια, παράπτωμα, 
 πρόσκομμα. Εριτη. Αναγνιστος. 
 
 " Αλΐτρϋτδς," Αλϊτϋπδς, ου. δ ή. mari attritus, v. 
 jactatus. worn, or buffeted by the sea. a 
 fisherman, τυτθον δ' δσσον απωθεν άλιτρυ- 
 τοιο γέροντος. Theoc. 1. 45. ως ευτυχοϋντας, 
 εκλυον άλιτυπων τινός. Orest. 367. 
 
 "ΑλΧτϋρδς. ου. δ. caseus sale aspersus. salted 
 cheese, και μαινη λαλαγεϋσα, και αρτιπαγης 
 άλιτυρος. Philodem. An. ii. 91. 
 
 "ΑλιφθδρΧά, άς. ή. pestis in mari. shipwreck. 
 και πικρή ναυτεων επλεθ' άλιφθοριη. Theoc. 
 Anal. ii. 405. 
 
 "Αλιφθδρδς. prsedo marinus. a pirate. — άλι- 
 φθοροι, ουδέ δίκαιοι. Leon. Tar. An. i. 242. 
 
 Αλκάθδδς, ου. δ. Megarorum conditor. the 
 founder of Megara. Αλκαθοω Ώελοπος παίδι 
 χαριζομενος. Theog. 751. 
 
 Αλκαίος, Αλκηεις. robustus,fortis. stout, brave. 
 — δορος αλκαιου Αογχαισι, — Hel. 1166. αλ- 
 κηεσσαν occurs'm Horn. Η. Pall, and άλκάν- 
 τας for άλκήεντας, Pind. 01. 9. 110. Syn. 
 Αγηνωρ, αλκιμος, κρατερός. 
 
 Αλκαίος, ου. δ. Poeta Lesbius. the Poet of 
 Lesbos, κάλκαϊος, οϊπερ άρμονιαν εχϋμισαν. 
 Thesmoph. 161. 
 
 Αλκάρ. το. robustum et promtum presidium, 
 relief ; aid ; help, ουδέ τε σε Ίρωεσσιν ο'ίομαι 
 αλκαρ εσεσθαι. Ε. 644. Syn. Αμυνα, αρηξις, 
 αρκεσις, βοήθεια, βοήθημα, ωφέλεια, αλκή, δυ~ 
 ναμις, σωτήρια. Εριτη. Έμφυτον, ευσταθές, 
 αλεξικακον, σωτηριον. 
 
 Αλκειδης. Alcides. See Ηρακλής. Αλκειδην, δς 
 πάσι μεγ* έξοχος ήεν εταιροις. Orph. 293. 
 
 Αλκή, ης. Αλξ, λκδς. ή. robur, strenuitas, 
 strength ; force ; courage, αμφι δ' ap' αυτοί 
 
38 
 
 ΑΛΛ 
 
 βαίνε, Χεων ως, αλκι πεποιθως. Ε. 299. Syn. 
 Ανναμις, αλκαρ, αγηνοριη, ισχνς, κράτος, καρ- 
 τος, ρώμη, σθένος. Εριτη. Ασπετος, απειρεσιη, 
 άσχετος, εμπεδος, σθεναρή, δαιφρων, θοη, tpi- 
 κυδης, οβριμος, φοινιος, βλοσυροφρων, ερι- 
 σθενης, υπέρμαχος, μενεδηίος, τλαθνμος, κρα- 
 τερά, απειριτος. 
 
 ΑλκηστΧς,Χδός.η. Alcestis. the wife of Adme- 
 tus. Αλκηστις, ΙΙελιαο θυγατρων είδος άριστη. 
 Β. 714. 
 
 ΑλκΧβΐάδης,ου.δ. Nom. Pr. Alcibiades. ουκ ων 
 ανηρ γαρ Αλκιβιάδης, ως δοκεϊ. Ath. ρ. 535. b. 
 
 ΑλκΧβΧός. nom. herbse. an herb, used for the 
 bite of serpents, εσθλην δ' αλκιβιου εχιος 
 περιφραζεο ριζαν. Nic. Th. 541. 
 
 Αλκϊμάχος, η, ον. strenuus in pugna. brave in 
 fight, ναφ υπωροφιας ΙΙαλλαδος αλκιμαχας. 
 Hegesipp. An. i. p. 254. 
 
 ΑλκΧμϊδων. Alcimedon. πέμπτης δ' Αλκιμε δων 
 Ααερκεος υιός αμυμων. Π. 197. 
 
 Αλκψος. Nom. Pr. II. Ω. 474. — 2. fortis ; 
 strenuus. strong*, brave. 2. καίχ ειςπαντας 
 ερυκοι ανηρ ος τ' αλκιμος ειη. χ. 138. Syn. 
 Κρατερός, ισχυρός, αλκηεις. Phr. Αλκ# τ ηνο- 
 ρει ι ) τε κεκασμεθα πάσαν επ' αϊαν. ω. 508. 
 γεύεται αλκάς απειραντου. Pyth. 9. 
 
 Αλκίνοος, ου. δ. Alcinous. King of Phseacia. 
 Od. ζ. 12. η. 231. 
 
 ΑλκΤφρων, όνος. δ ή. magnanimus. stout-heart- 
 ed, στρατός, αΧκιφρο)ν τε Χαός. Pers. 95, Ι 
 am not aware that this adject, is to be found 
 in any other place of any other poet. Syn. 
 Καρτεροθυμος, αΧκιμος, αγηνωρ. 
 
 ΑΧκμάν, άνδς. δ. Alcman. The Lyric poet. 
 ειδήσεις ΑΧκμάνα Χυρης εΧατήρα Αακαινης. 
 Antip. Thess. Anal. ii. 123. Ep. Αυδος, 
 γΧνκυς, χαρίεις. 
 
 ΑΧκμηνη^^ης.η. Alcmene. mother of Hercules. 
 την δε μετ Αλκμηνην ιδον Αμφιτρυωνος ακοι- 
 τιν. Χ. 265. Ερ. Έλικοβλεφαρος, καλλισφνρος, 
 δάΐώρων. See Theoc. xxiv. Pyth. ix. 148. 
 
 ΑΧκτήρ. ήοδς, δ. propulsator. a defender; 
 one who averts, δώσω δ' ο%υν άκοντα, κυνών 
 αΧκτήρα και ανδρών, φ. 340. Syn. ΑΧεζητηρ. 
 
 ΑλκτηρΧόν. auxilium, remedium. a remedy, 
 preservative. Callim./r. 490. — νόσων αλκ- 
 τηρια λέξω. Nic. Th. 528. 
 
 ΑΧκϋονη,ης.η. Alcyone, wife of Meleager, 
 called also Cleopatra. II. T. 557. 
 
 'ΑλκυόνΧς, Χδός. ΆΧκΰων 1 , όνος. ή. halcedo. the 
 Halcyon, πωτάτ" Άλκυονις, — Apoll. 1. 1084. 
 πόντου δειράδας άλκυων. (Glycon.) Iph. Τ. 
 1091. See Ran. 1309. Β. Theoc. 7. 57. 
 
 ΆΧκύόνϊδες, & ' ΑΧκΰόνϊτίδ'ες. sc. ημεραι. dies 
 sereni et tranquilli. Halcyon days, αλκυονί- 
 δας τ αν ηγεθ' ημέρας αεί. Αν. 1594. Syn. 
 Αλκυονειος, ευδιος. 
 
 Αλλά. adv. sed, ast, quin. but ; yet ; however. 
 αλλά κακώς αφιει, κρατερον δ' επί μυθον ετελ- 
 Χε. Α. 25. Syn. Αταρ,δε, μεντοι, αυταρ. 
 
 Αλλαγή, ης. r). vicissitudo. a change, ξυνοικος 
 
 1 In Attic and Doric these words are aspi- 
 rated ; not in Ionic. 
 
 ΑΛΛ 
 
 αλλαγή βίου; CEd. Τ. 1205. Syn. Μεταβολή, 
 
 αλλαγμα, αμειψις. 
 
 ΑΧλαντόπωλεω. vendo farcimina. to sell sau- 
 sages, ηλλαντοπωλεις ετεον, η 'πι ταΧς πυ• 
 
 Χαις ; Equit. 1245. 
 ΑλΧαντόπωλης, ου. δ. qui vendit farcimina. a 
 
 sausage-seller, αλλαντοπωλης ; ώ ΪΙοσειδον, 
 
 της τέχνης, ib. 143. Syn. Έντεροπωλης. 
 Αλλάς, άντός. δ. lucanica, farcimen. a sausage. 
 
 πωλεΧν τε τους αΧΧάντας, αλλά καταγελάς; 
 
 ib. 161. 
 Αλλασσω. f. αξω. a. 2. ηλλάγόν. permuto, com- 
 
 mutando accipio. to change ; exchange. — 
 
 είδος θνητόν αλλαξας εχω. Bacch. 53. Syn. 
 
 Ανταλλαττομαι, εναλλαττω, μεταλλαττω, α- 
 μείβω, αμείβομαι, μεταβάλλω, μεταβάλλομαι, 
 
 μετασκευάζω, τρέπω. 
 Αλληκτόν. adv. indesinenter. incessantly, καρ- 
 
 διη, αλληκτόν πολεμιζειν, ηδε μαχεσθαι. Λ. 
 
 12. Syn. Απαυστι, συνεχώς, αληκτως. 
 ΑΧληΧόφάγΧά, άς. ή. mutua devoratio. the 
 
 devouring of one another, αλληλοφαγιας, 
 
 ηγαγ' εις ταζιν τίνα. Ath. p. 660. f. 
 Αλλ7]λόφονΧά, άς. ή. ceedes mutua. mutual 
 
 destruction, πεφνεν εοΧ (CEdipo) συν αλλα- 
 
 λοφονια γένος αρη'ίον. Pind. ΟΙ. 2. 74. 
 Αλληλόφόνοι, ων. οι ai. mutuo se interficientes. 
 
 destroying one another. See Sept. Th. 931. 
 Αλλήλων, dat. αλληλοις, αις, οις. ace. αλλήλους, 
 
 λάς, ά. invicem, alius alium. one another ; 
 
 each in his turn, ως δ' Ένρος τε Νότος τ 
 
 εριδαινετον αλληλοάν. Π. 765. 
 Αλλογνωτός, ου. δ ή. aliis cognitus. pere- 
 
 grinus ; unknown; hostile. — αλλογνωτω ενι 
 
 δημψ. β. 366. 
 Αλλοδαπός, /}, όν. externus. strange, γαιη εν 
 
 αλλοδαπΐ^ ναιει απανευθε τοκηων. ι. 36. 
 Αλλόειδης, εός. δ ή. aliam formam habens. 
 
 altered in appearance, τουνεκ ap' αλλοειδεα 2 
 
 φαινεσκετο πάντα ανακτι. v. 194. Syn. Αλ- 
 
 λοιος, ανόμοιος. 
 Αλλόθεν. adv. aliunde, from some other place, 
 
 or way. — χρήν ap αλλοθεν πόθεν βροτονς 
 
 ΠαΙδας τεκνονσθαι — Med. 573. 
 Αλλοθι, adv. alibi, in another place, αλλ' ειμί 
 
 πάρα σοι νυν άπας, κούκ άλλοθι. Iph. Α. 647. 
 Αλλοθροος, ου. δ ή. alia voce utens. speaking 
 
 another tongue, πλέων (monosyll.) επι οινο- 
 
 πα ποντον επ' αλλοθροους ανθρώπους, α. 183. 
 
 Syn. Βενος, τηλεδαπος. 
 Αλλοιοϋμαι. pass, mutor. to become different; 
 
 to alter, ολοιντ' ιδονσαι τουσδ' αν ηλλοιωμε- 
 
 νους. Eur. Supp. 944. 
 Αλλοΐος, ά, όν. diversus. different, αλλοιος 
 
 μοι, ζεΧνε, φανης νέον ηε παροιθεν. π. 181. 
 Αλλοιωμά, ατός. το. mutatio. change, altera- 
 tion, ηλιβατον ανθρωποισιν, αλλοιωμά τε. 
 
 Damox. ap. Ath. p. 102. c. 
 
 2 This word must be pronounced άλλοιδη. 
 But the Harleian MS. has φαίνετο. The 
 verse, according to Porson, might then be 
 scanned, with the digamma, thus : άλλοΡειδε' 
 ϊφαινετο. 
 
Α Λ Μ 
 
 Α Λ Ο 
 
 39 
 
 ^λλδκά. Dor. for αλλυτε, as οκά for ore, ποκά 
 for πδτε. interdum, modo. sometimes, one 
 while, χω Ζευς αλλοκα μεν πελει αίθριος, 
 
 \ Ιί αλλοκα δ' ΰει. Theoc. 4. 43. 
 αλλόκοτος, monstrosus, inusitatus. unnatu- 
 ral ; strange, νοσον γαρ δ πατήρ αλλοκοτον 
 αυτού νοσεΧ. Vesp. 71. vid. et v. 47. Syn. 
 Αλογος, έκτοπος, ξένος, θαυμάσιος, τερατώδης. 
 Δ,λλδμαι. f. άλουμαι. a. 1. ήλάμην. salio. to 
 spring• ; to leap, εις oka άλτο βαθεΧαν απ' 
 αιγληεντος Ολύμπου. Α. 532. Syn. Καθαλ- 
 λομαι, θορω, πηδάω. 
 
 ίλλοπρδσαλλδς. ab alio ad alium accedens. 
 changing from one to another. — τυκτον κα- 
 κόν, αλλοπροσαλλον. Ε. 831. Syn. Αλλοω- 
 τροπος, ευμετάβλητος, δολιοφρων. 
 ϊλλδς, η, ο. alius, reliquus. another; the rest 
 of. άλλη προς άλλο γαία χρησιμωτερα. Eur. 
 fr. Temen. 
 
 \λλδσε. adv. aliorsum. another way. σειουσα 
 
 . χαιτην κρατά τ αλλοτ' αλλοσε. Med. 1188. 
 
 Αλλοτε, adv. alio tempore, at one time. — at 
 another time. See Αλλοκα. 
 \.λλοτρϊδς,ά,δν. alienus. foreign; different ; 
 inimical, αυτ'ικ επειτ' απ' εμεϊο καρη ταμοι 
 αλλότριος φως. Ε. 214. Syn. Εχθρός, πολέ- 
 μιος, δυσνοος, αλλογνωτος. 
 
 ϋλλοτρϊδφάγος. parasitus. one who lives at 
 the expense of another. See Κέντρων. 
 
 Α.λλοφρδνεω. aliud mente volvo ; insanio. to 
 
 . think of something different from what is 
 passing, to be deranged, αλλ' ήμην αλλο- 
 φρονεων, — κ. 374. Syn. ϊίαρακοπτω, παρα- 
 φρονεω. 
 
 Αλλόφυλος, ου. δ η. qui diversse est gentis. of 
 a different tribe, or nature. υμεΧς δ' ες αλλο- 
 φυλον ελθοΰσαι χθονα. Eum. 854. Syn. Αλ- 
 λογενές, αλλοδαπός, αλλοφωνος, αλλοθροος, 
 αλλοφυης, αλλότριος, ξένος, ετεροθροος, ετερό- 
 φυλος, εκτοπιος, τηλεδαπος, επηλυς, οθνεϊος. 
 
 Αλλόχρόδς, contr. ους, ου. δ ή. in quo color 
 subinde mutatur. changing colour, δέμας αλ- 
 λοχροον βασιλείας ; Hipp. 175. 
 
 Αλλοχρως, ωτδς. δ η. aliam corporis speciem 
 gerens. appearing foreign, και μην δδ αλλο- 
 χρως τις εκδημος ξένος. Androm. 880. See 
 Αλλόφυλος. 
 
 Χλλϋδϊς. adv. alibi, alio, towards another 
 place. — Τρώες δε διετρεσαν αλλυδις άλλος. 
 Α. 486. 
 
 Αλλως. adv. alio modo. 2. frustra. differently, 
 uselessly. 2. άλλως ap' α.ντον αιχμαλωτον 
 αλομεν. Heracl. 962. 
 
 Αλμά,άτος.το. saltus. a jump ; leaping, πυξ 
 τε, παλαισμοσννη τε, και άλμασιν, ηδε ποδεσ- 
 σιν. θ. 103. Syn. 1. Αιαλμα, πηδησις, ορου- 
 μα, σκίρτημα. Εριτη. Αψοφον, θοον, κοϋφον, 
 τρομερον, σακεσπαλον. 
 
 Αλμη, ης. η. salsugo, mare, sea-water, salt. 
 — πολλή δε περί χροϊ τετροφεν άλμη. ψ. 236. ι 
 Syn. Άλμνρις, άλνκοτης, άλς. Εριτη. ΤΙικρη, | 
 ασπετος, αμαιμακετος, γλαυκή, ευκροκαλος, ιχ- | 
 θυβοτος, πολυστειος, χειμεριη, κελαιι>η, ιοει- 
 δης, νηχυτος, βαθεϊα, πόντιας. 
 
 Αλμ^εις, εσσά, εν. 'Αλμυρός, ρά, ρδν. salsus. 
 saline ; salt, άλμηεντα πορον. iEsch. Supp. 
 840. — επεί πιεν άλμυρδν 'ύδωρ. δ. 511. Syn. 
 Άλμωδης, άλμυρωδης, άλυκος, άλικωδης. 
 Αλδάω,~Αλοιάω. trituro, percutio. to thresh, 
 bruise, strike, απολεΧ μ' αλοών άνθρωπος εξ 
 εωθινον. Thesm. 2. σίτον αλοιώντες — Theoc. 
 10. 47. Syn. Κλαω, πλησσω, αποπληττω, 
 κόπτω, πατάσσω, — συντρίβω, λεπτυνω, συν- 
 θραυω. 
 
 Αλογεω. non euro, to disregard, ει δε μοι ουκ 
 επεεσσ επιπεισεται, αλλ' αλογησει. Ο. 162. 
 Syn. Ολιγωρεω, καταφρονεω, αθεριζω. 
 Αλόγιστος, ου. δη. inconsideratus. unreflect- 
 ing ; worthless, αλόγιστος εστί της αλήθειας 
 κριτής. Eur. fr. inc. 
 
 Αλογος, ου. δ y). rationis expers. irrational, 
 πολλ' ελπίδες -φενδουσι κάλογοι βροτους. Eur. 
 Protes. fr. vi. Syn. Αναριθμος, ουτιδανος, 
 ασκεπτος, απερίσκεπτος, άσκοπος, αβελτερος, 
 απρονοητος, αφροντιστος. 
 "Αλδη. herba sic dicta, the aloe. Ινδοιης αλόης 
 
 δονακοτρεφες ερνος αρουρης. Νοηη. 
 "Αλοθεν. adv. e mari. from the sea. — εξ άλοθεν 
 
 χαλεπην ορσουσα θυελλαν. Φ. 334. 
 "Αλοιδορδς. non utens conviciis. not reproach- 
 ing, άτιμος, αλοιδορος. Agam. 421. 
 "Αλοιητηρ. percussor. one who bruises, or 
 smites. — διετεμνεν αλοιητήρι σιδηρω. Νοηη. 
 Syn. ΤΙληκτης, πληκτικός. 
 "Αλοιμδς,οϋ.δ. tectorium parietum. a plaster- 
 ing ; stucco. Μαριευς αλοιμός. Soph. See 
 Brunck. Lex. Sophocl. in v. 
 "Αλοιτδς,οΰ. peccator. an offender; a wicked 
 person, ετληςθεωναλοιτδςεκβήναιδικην. Lye. 
 136. Syn. Αλιτημων, αλειτης, αμαρτωλός. 
 "Αλοιφαϊδς. unctioni serviens. used for anoint- 
 ing, ερπιν τε ρεξειν, ηδ' αλοιφαΧον λίπος. 
 Lycoph. 579. Syn. Αλειττηκος. 
 "Αλοιφή, ης. η. pinguedo, unctio. oil ; grease; 
 fat. — συες θαλεθοντες αλοιφή. I. 463. Syn. 
 Αλειφαρ. — λίπος, λιπαροτης, πιμελη, πΧαρ. 
 Ερ. θαλερά, θυωδης, νεκταρεη, τεθαλυΧα. 
 "Αλδκιζω. sulco. to plough; to trace a furrow. 
 εγω δ' αλοκιζων εδεομην το χωρίον. Vesp. 
 846. Syn. Αυλακιζω, αροτριαω. 
 "Αλοξ, δκδς. ή. sulcus, a furrow, πληγής βα- 
 θεϊαν αλοκα τραύματος λαβών. Rhes. 796. 
 Syn. Ανλαξ, τμήγος, ωλξ. 
 "Αλδπηγδς. qui in salinis salem concrescere 
 facit. one, who crystallizes salt. — αχνην-την 
 τ αιεν ανηρ άλοπηγος εγείρει. Nic. ΑΙ. 519. 
 "Αλοπδς, ου. δ η. non decorticatus. not cover- 
 ed with bark, επι την αμοργιν την αλοπον 
 εξέρχεται. Lysist. 737. Syn. Αλεπιστος, ακά- 
 θαρτος. 
 "Αλδσυδνη. an epith. of Amphitrite ; Od. δ. 
 404. Also of the Nereides ; Apoll. 4. 1599. 
 παρά το εν άλι σύεσθαι, i. e. δρμαν. 
 "Αλοτριψ, ϊβδς. δ. pistillus, quo sal teritur. a 
 pestle, και τούτον δικαρανον άλοτριβα, — ■ 
 Aristo, An. ii. 258. Syn. Αλετριβανος, δοιδυ'ί. 
 "Αλουργϊς, Χδδς. η. vestis purpurea, a purple 
 garment, or carpet. — ώς άλουργίδα Έχων 
 
40 
 
 Λ Λ Υ 
 
 καταπαστον, — Equit. 963. 
 
 "ΑΧουσίά, ας. ι), illuvies. uncleanliness. ώς 
 ηγριωσαι δια μακράς αΧουσιας. Orest. 226. 
 
 "ΑΧοντος, ου. δ ή. illotus. unwashed, εγώ δ' 
 αλοντος τημερον γενησομαι. Equit. 1058. 
 Syn. Ανιπτος, αναπονιπτος. 
 
 "ΑΧδφδς. ου. 6 ή. or ΑΧΧδφος. cristam non ha- 
 bens. without a crest, τανρειην, αφαλον τε, 
 και αΧοφον' — Κ. 257. 
 
 ^ΑΧοχος, ου. ή. conjux. a wife, ιφθιμη αΧοχος 
 Αιομηδεος Ίπποδαμοιο. Ε. 415. Syn. Ακοι- 
 τις. — adj. άγονος. Εριτη. Αιδοιη, ειδυϊα, κα- 
 Χη, ενειδης, εχεφρων, ερατη, θνμηρης, ποΧυ- 
 δωρος, κεδνη, κουριδιη, ηϋκομος. 
 
 Αλπϊς, ίος. ή. unde Αλπεις, montes ita appel- 
 lati. the Alps. δειεΧον αν κρνπτονσιφαοςτα- 
 ναηκεες ΑΧπεις. Orph. 1131. Εριτη. Νι^ο- 
 βΧήτες, βαθυαγκεες. — αει κρυμωδεες. — δύσ- 
 βατοι. 
 
 ΑΧπνδς, η, δν. q. θάΧπνός. calefaciens. warm- 
 ing, whence αΧπνιστος, sc. ήδιστος. very de- 
 lightful. Pind. Isth. 5. 14. 
 
 Άλς, άΧδς. δ. sal. αΧες. sales, salt; wit. — σψ 
 επιστάτη ονδ' άΧα δοιης. ρ. 455. 
 
 Άλς. r). mare, the sea. οι δ' απεΧνμαινοντο, 
 και εις άΧα Χυματ εβαΧΧον. Α. 314. Syn. 
 ' ΑΧμη, θάλασσα, πόντος. Εριτη. Ατρνγετος, 
 άπιστος, απειρε.σιη, αμέτρητος, αδενκης, άΧ- 
 μνρα, βαθεΊα, δινιμσσα, δεινή, δοΧιχη, μαρ' 
 μαρεη, ηνεμοεσσα, ενπΧοος, ενρνπορος, ηχη- 
 εσσα, πΧωτη, πορφνροειδης, ποΧνβενθης, εριγ- 
 δονπος, χειμεριη, στυγερή, χυτή, κρυοεσσα, 
 πΧωτη, δυσπεμφεΧος. πεΧαγια. iEsch. Ρηκ. 
 'Αλός οβριμον οϊδμα. — vypa, ιχθυοεντα κεΧευ- 
 θα. — ευρέα νώτα θαΧασσης. — κϋμ' αΧικτυπον 
 άΧμας. — ποΧιής αλός ασπετον νδωρ. 
 
 ΑΧσηΊδες, ων. αι. nemorenses. the wood 
 nymphs, νυμφαι αποφθιμενην αΧσιμδες ωδν- 
 ραντο. Apoll. 1. 1066. Syn. ΑΧσωδης, ύΧο- 
 νομος. 
 
 Αλσος, εος. το. nemus, saltus. a sacred grove; 
 a forest glade. — καί τοι κΧυτδν αΧσος Ίκοντο. 
 ζ. 321. Syn. Αίμος, νεμος, τέμενος, δρϋμος, 
 τα δρνμα, νΧη, κνηιιος, ναπη, ναπος, οργάς, 
 Χοχμη. Εριτη. ΑγΧαον, ασπετον, ανθοπορον, 
 δενδρήεν, ευδενδρον, σκιερον, εϋσκιον, βαθν- 
 σκιον, πνκινον, ανεμοσκεπες, ευερκες, νΧηεν, ιε- 
 ρόν, πανδοκον, τηΧεθαον, παμβοτον, ζαθεον, 
 ποΧυθυτον, τανυπρεμνον. See Thesaur. 
 
 Αλτϊς. nom. luci, αρ. Pind. 01. 10. 55. a grove 
 sacred to Jupiter Olympius. See Koen. ad 
 Greg. p. 98. 
 
 "ΑΧϋβάς, αντος. ή. ΑΙεο,^ΑΧνβη. urbs Italiae. a 
 city, called in after times Metapontum. Od. 
 ω. 303. ΑΧύβη was also the metropolis of the 
 ΆΧιζωνοι, II. Β. 856. 
 
 "Αλικος, η,δν. salsus. salt, briny, νη τον Ποσει- 
 δώ τον άΧυκον δίκαια γε. Lysist. 404. Syn. 
 ' Αλιος, άΧμνρος. 
 
 "ΑΧνκτοπεδη, οτ^ΑΧηκτ. indissolubilis pedica. 
 shackles not to be removed, δήσε δ' α,Χνκτο- 
 πεδησι Προμηθέα ποικιΧοβουΧον. Hes. θ. 521 . 
 Syn. Ώεδη, — γυιοπεδαι. Ερ. Στιβαρή, σιδη- 
 ρειη, αΧεγεινη, κεΧαινη, Χα'Ίνεη, 'Ήφαιστειη. 
 
 Α Λ Φ 
 
 Άλυζις, εως. η. evitatio. escape, ουκ εστ αΧνξις 
 ου, ξένοι, — Agam. 1308. Syn. Αποφυγή, δια- 
 φυγή, εκφυγη, εκκΧισις, εζυπαΧυζις. 
 
 "ΑΧνπητος. " ΑΧΰπος. δ ή. tristitise expers. ex- 
 empt from trouble, or sorrow, το Χοιπον ηδη 
 ζττ/ν αΧνπητψ βιψ. Trach. 168. οίνου τέρψιν 
 αΧυπον. (Pherecrat.) Bacch. 421. Syn. 
 ΑναΧγης, ανώδυνος, ασπαστος, ανενοχΧητος, 
 τερπνός. 
 
 "ΑΧνρος. ου. δ η. sine lyra cantatus. without a 
 lyre ; inharmonious, ομαδόν εκΧυον αλυρον, 
 εΧεγον. Hel. 185. 
 
 "Αλΰς, ΰδς. δ. fluvius in Tauri montis radicibus 
 nascens. the river Halys. ακτή επι προβΧητι 
 ροαι ΆΧνος ποταμόίο. Apoll. 2. 366. 
 
 " ΆΧνσθαινω. viribus destituor. to be feeble, 
 είπε δ' αΧυσθαινουσα' τι μητέρα, κούρε, βαρύ- 
 νεις ; Call. Del. 212. Syn. Αλυσσω, ασθενεω, 
 αδημονεω, τρέμω. 
 
 "ΑΧΰσΐς, εως. ή. catena, a chain. Hence, "ΑΧν- 
 σϊδν. dimin. (Menand.) άΧνσεσι χρυσεαις 
 φερομεναν. Orest. 974. Syn. Αεσμος. 
 
 "ΑΧϋσϊτεΧης, εος. δ ή. inutilis, noxius. unpro- 
 fitable. αΧυσιτεΧής ει Ty ποΧει, πίνων νδωρ. 
 Bato. ap. Ath. p. 163. c. Syn. Ασύμφορος. 
 
 "ΑΧυσκαζω, "ΑΧυσκω^ιιί. άΧυξω. evito. to fly, 
 to avoid. αικε, κακός ώς, νοσφιν αΧυσκαζω 
 ποΧεμοιο. Ζ. 443. — αΧνσκων κηρα μεΧαιναν. 
 χ. 361. Syn. Αλευω, εκφενγω. 
 
 "ΑΧυσσω. f. ζω. anxius sum ; rabie efferor, &c. 
 to be perplexed ; to feel indignation. — αλυσ- 
 σοντες περί θνμψ. Χ. 70. Syn. Ακηδιαω, 
 δυσφορεω. — αγανακτεω. 
 
 "ΑΧΰτος, ου. δ η. indissolubilis. indissoluble. 
 — κόπτε δε δεσμούς, Αρρηκτους, αΧντονς, — 
 θ. 275. Syn. ΑνσΧντος,αδιαΧυτος. — άπορος, 
 ανέξοδος, ανεξιτητος. 
 
 "ΑΧνχνός. face destitutus. without a torch, or 
 light. κοιΧοις εν αντροις αΧυχνος, ώστε θηρ, 
 μονός. Eur. fr. Inus ap. Polluc. 
 
 "Αλυω 1 . vagor ; hinc, animo sum inquieto ; 
 item, exulto. to wander ; be greatly per- 
 plexed. Also, to exult, η αΧϋεις, — σ. 332. et 
 392. — χερσιν αΧνων. ι. 398. Syn. ΑΧυσσω, 
 αΧαομαι, αδημονεω, καταθυμεω, αποπΧαναο- 
 μαι, αθυμεω, δυσφορεω, απορεω, Χνπεομαι. 
 
 ΑΧφα. neut. indecl. Alpha. Υαργαρεων παισιν 
 
 Βήτα και ΑΧφα λέγων. Arab. An. i. 253. 
 ΑΧφάνω, ΑΧφω. invenio. to obtain ; find out. 
 φθονον προς αστών αΧφανονσι δυσμενή. Med. 
 297. Syn. ΑΧφαινω, ευρίσκω. 
 ΑΧφειδς. item ΑΧφϊδς. flumen Peloponnesi. 
 the riv. Alpheus. τιμών τ' ΑΧφεον. ΟΙ. 5.41. 
 ΑΧφειου, δς τ' ευρν ρέει ΐίυΧιων δια γαιης. Ε. 
 545. Εριτη. Βαθυδινης, οξύς, αΧητης, θεσ- 
 πέσιος. Phr. Βαθυν, ιερόν ροον, θειοιο ροον 
 ΑΧφειοιο. 
 
 ΑΧφεσ'ΐβοιαι, ων. αϊ. epith. virginum, quae ob 
 pulcritudinem multa sibi conciliant dona. 
 literally, to whom oxen will be offered as 
 
 1 The penult, is four times short in Homer ; 
 once long, as it is always in the Dramatic 
 writers. 
 
Α Α Ω 
 
 Α Μ A 
 
 41 
 
 oresents. t νθα μεν ηϊθεοι, και παρθένοι αλφε- 
 τιβοιαι. Σ. 593. Syn. ΈνειδεΊς, καλαί. 
 λφεσϊβοιός, ου. 6 ή. pinguefaciens. fattening. 
 ιλφεσιβοιον ύδωρ. ^Esch. Supp. 862. Syn. 
 Υίολυθρεμμων. 
 
 λφη. raptus. what is obtained, or seized. 
 — αλφής της αεδνωτου δικην. Lye. 549. 
 λφηστής, cv. ό. inventor. 2. vir honoratus. 
 Used by Homer, as an epith.for men in ge- 
 neral. Damm. c. 2481. Also, a fish, so called. 
 αν'ερας αλφηστάς viKq, — v. 261. Syn. 1. Έν- 
 θετης, εύρητωρ. 2. τίμιος, 
 .λφϊτάμοιβος, ου. ό. pistor. a flour-merchant. 
 υπ' αλφιταμοιβού παρεκοπην διχοιιικψ. Nub. 
 640. Syn. Αλφιτοπωλης. 
 ,λφΊτδν, ου. το. farina hordeacea. barley- 
 meal. — πάρα δ' αλφιτου ιερού ακτην. Α. 630. 
 Syn. Αλευρον,αλφι. Ερ. Αευκον, μυληφατον. 
 ιλφϊτοπωΧίς, Χδδς. r/. quae farinam vendit ; 
 etiam, ubi farina venditur. a female seller of 
 flour ; where flour is sold. Eccl. 682. 
 \λφος, ov. adj. albus. white. 2. subst. albas vi- 
 tiliginis quaedam species, a disease of the 
 skin.— επιστιζονσι μεν αλφοί. Nic. Th. 332. 
 
 Αλωά, ας. ή. area ad triturandum. 2. vinea, 
 
 , hortus. a threshing-floor. 2. an orchard, field, 
 
 ■etc. See II. E. 499. Σ. 561, sqq. Οά.η. 122. 
 πνρναιαις σταφνλαίσι καλόν βεβρΊθεν άλωά. 
 Theoc. 1. 46. Syn. Ι.'Αλως, πεδον. 2.αμπε- \ 
 λων, οινας, αμπεΧίτις. — αρονρα, κήπος, άλσος. 
 Εριτη. Έριθηλης, εϋκτιμενη, ενρνπεδος. εϋ- 
 σπορος, τεθαλνϊα, θαλερή, παγκαρπος, οινο- 
 φντος, δενδρηεσσα, αμπελοεσσα, γουνη, φιλαν- 
 θεμος. 
 
 ΑλωαΙδς, "Αλωίδς, a, ov. Also/ Άλωεινδς,ή,δν, Ι 
 4""Αλωάς, άδος. η. arealis. of, or, pertaining 
 to threshing-floors, βωμω παρ Ααματρος j 
 άλωαδος ; — Theoc. 7. 155. See Orph. H. ! 
 39. 5. Secund. Anal. iii. 5. 
 
 Αλωενς, εως. 6. vinitor. a vine-dresser ; a : 
 husbandman, και σταχυν αμησει στεφανηφο- 
 ρος άλλος άλωενς. Nonn. Syn. Αμπελουργός, 
 αμπελοφϋτο>ρ. Epig. Εριτη. Φυτοεργος. 
 
 Αλων, ωνος. "Αλως, ω, et ωδς. η. area ad tritu- 
 randum. 2. quivis circulus. a threshing- 
 floor ; and, because such were round; 2. any ' 
 circle, δινομενην νπο βουσιν εμήν εφυλασσεν ■ 
 άλωα. Call. fr. 51. αυτοΰ σοι παρ' άλωνι, — 
 Antip. Sidon. An. ii. 38. Jacobs. 
 
 Αλωπεκϊδευς, εως. ό."Αλωπ εκΧς. ϊδδς. η. catulus 
 vulpis. a young fox. και κεπφοι τρηρωνες 
 αλωπεκιδεύσι πεπεισθε. Pac. 1067. 
 
 Αλωπεκιζω. astute ago. to play the fox. ουκ j 
 εστίν αλωπεκιζειν. Vesp. 1233. Syn. Αολοω, 
 πανουργεω, κολακεύω. 
 
 Αλωπεκϊδν, ου. το. vulpecula. a young, or 
 small fox. αλωπεκιοισι τους στρατιωτας 7jKa- 
 σεν. Equit. 1076. 
 
 ΑλωπηΙ, εκδς. ή. vulpes. a fox ; a cunning 
 person, μισεω τας δασυκερκος αλωπεκας, — 
 Theoc. 5. 112. Syn. Κερδω, κινάδος. — 
 Εριτη. Αιθων, αγκνλομητις, αιμνλη, αιολο- 
 βουλος, δολερά. 
 
 ΑλωσΊμος, ου. δ ή. qui expugnari potest, easy 
 
 to be taken; relating to capture, άλωσιμον 
 Haiav' επεξιακχασας. S. Theb. 641. 
 
 " Αλωσες, εως. j). captura. capture, μονην έχον- 
 τες τηνδ' άλωσιν Ιλίου. Phil. 62. Syn. Αΐρε- 
 σις, καταπολεμησις, νίκη. — λε7)λασια, άγρα. 
 
 "Αλωτδς, η, δν. qui facile capi potest, easy 
 to be taken. — το δε ζητουμενον Άλωτον' 
 εκφευγει δε τάμελουμενον. (Ed. Τ. 111. Syn. 
 Ευάλωτος, ευσυλληπτος, ευχειρωτος. 
 
 "Αλωφητδς. non desinens. endless, ες βιοτην 
 αιώνος αλωφητοω φυλάσσει. Νοηη. 
 
 "Αμα. simul. with, as soon as ; at once, toge- 
 ther, αλλ' ουπως άμα πάντα θεοί δοσαν αν- 
 θρωποισι. Δ. 320. 
 
 "Αμαδρΰάδες, ων. αϊ. Hamadryades. ~$υμφαι 
 Άμαίρναδεο, ποταμού κοραι, — Myro, An. i. 
 202. See Horn. Ven. 258. 
 
 "Αμαζόνες, "Αμαζονϊδες, ων. ai. mulieres quae- 
 dam Scythicse. the Amazons. — Αμαζόνες 
 αντιανειραι. Γ. 189. οι» γαρ Αμαζονιδες μαλ' 
 επητεες — Apoll. 2. 987. Εριτη. Οβριμοθυμοι, 
 άνανδροι, άστοργοι, δαμνιπποι, θουριδες, αν- 
 δροφονοι, οπλοφόροι, κλυτοτοζοι, σθεναραι. 
 ευθωρηκες, στυγάνορες. 
 
 "Αμαζόνιος. Amazonian. Apoll. 2. 977. "Αμα- 
 ζων.η. an Amazon, τοζοις εκηβολοισιν, ώστ 
 Αμαζονος. Eumen. 624. 
 
 "Αμάθεια. Amathea. the name of a Nereid. 
 — εϋπλοκαμός τ' Αμάθεια. Σ. 48. 
 
 "Αμάθης,εδς. δ ή. indoctus. unlearned ; stupid. 
 θορνβψ τε πισυνος κάμαθεϊ παρρησιφ.. Orest. 
 903. Syn. Ανόητος, άπειρος, απειροκαλος, 
 αναίσθητος, άγριος, απαίδευτος, ανεπιστημων, 
 αδαημων, ασοφος, αδιδακτος, αγνωμων, δνσ- 
 μαθης, μωρός, σκαιος. 
 
 "Αμάθϊά, άς. ή. ignorantia. ignorance, ως δυσπε- 
 λαστον εστίν αμαθιά κακόν. Soph.fr. inc. 10. 
 Syn. Αβουλία, άγνοια, αγριοτης, αφροσύνη, 
 αμουσια, α'ίδρεια, αδαημονιη, άνοια, απειρία, 
 απειροσυνη. 
 
 "Αμαθος, ου. η. arena. 2. campi pulvis. sand; 
 dust. — ή δ' αμαθοις εχριμφατο ποντοπόρος 
 νήυς. Horn. Apoll, 439. Syn. Αμμος, ψαμ- 
 μος, φαμαθος, κρόκη, κροκαι. 
 
 "Αμάθώς. adv. inscite. ignorantly. ημαρτον 
 αμαθώς' — Phoen. 888. 
 
 "Αμάθΰνω. destruo. to reduce to dust ; to 
 destroy. — πολιν δε τε πϋρ αμαθννει. Ι. 589. 
 Syn. Ανατρέπω, αφανίζω, αμαλδννω, α'Ίστοω, 
 περθω, ολοθρενω, απολλυμι, διαφθείρω, καθαι- 
 ρεω, καταστρέφω, καταβαλλω, στυφελιζω. 
 Phr. Αναστατον ποιώ. κρηδεμνα ποτι χθονα 
 βαλεσθαι. 
 
 "Αμαιμάκετδς. inexpugnabilis ; immensus. in- 
 vincible ; very large. — ■ Χιμαιραν θρεφεν 
 αμαιμακετην,—Π.328. &<?Od.£.311. Syn. 
 Αδάμαστος,^ -ασπετος. 
 
 "Αμάλαπτω Sf "Αμαλδννω have nearly s. s. as 
 
 "Αμάθϋνω. See II. H. 463. M. 18, 32. Αμαλ- 
 δϋνω is also, to hide, ισκεν, αμαλδυνονσα 
 φόνου τέλος, — Apoll. 1. 834. 
 
 "Αμάλητδμδς. qui manipulos secat. a reaper. 
 — αμαλητομοςή τις αροτρεΰς. Opp. κ. 1. 502. 
 
 " Αμαλθακτδς. δ ή. qui molliri nequit. stern, 
 
 G 
 
42 
 
 Α Μ A 
 
 hard, ό πριν αμαλθακτοισιν ενι φρεσιν — Paul. 
 Silent. Λ?ι.ϊύ. 81. Syn. Αμαλακτος, απαραί- 
 τητος, νηλης, σκληρός. 
 
 "Αμάλθεια, άς. ή. capra ccelcstis, quae Jovem lac- 
 tasse dicitur. the goat Amalthea. Call. 1. 50. 
 
 "Αμαλλά, ης. τ), manipulorum fasciculus, a 
 sheaf. — σταχυών βφρΊθος αμαλλαις. Dionys. 
 358. Syn. Αραγμα, δραξ, δέσμη. 
 
 "Αμαλλδδετ7]ρ, "Αμαλλδδετης. colligator mani- 
 pulorum. one, who binds up sheaves, άλλα 
 δ' αμαλλοδετήρες εν ελλεδανοϊσι δεοντο. — Σ. 
 553. σφιγγετ, αμαλλοδεται, τα δραγματα, — 
 Theoc. 10. 44. 
 
 "Αμάλδς, η, δν. mollis, weak ; soft ; tender. 
 αρπάζων η αρν άμαλήν, — Χ. 310. Syn. 
 * Αβρός, άπαλοχρονς, άπαλος, αταλος, αταλο- 
 φρων, τερην. 
 
 *Αμαμη\ϊς,ϊ$ος• η. item," Ο μδ μ. fructus Ioniae, 
 piri similis. a fruit, like a pear, ό Χίος ουκ 
 οΊσθ' ως αμαμηλιδας ποιεί ; Aristom. ap. Ath. 
 p. 650. d. 
 
 V A μά νϊτης, ου. δ. Amanita, any esculent species 
 of mushroom, from \ Άμάνδς, a mountain 
 where they grew abundantly. — και κε μύκη- 
 τας αμανιτας τοτ αφευσαις. Νίο./τΓ'θ. 
 
 "ΑμαντΊνη, pro" Αμαντίά, quae urbs est Ulyrica 
 prope Oricum. a city of lllyria. οίκαιΑμαν- 
 τινηνωκισανΩρικιην. CdM.fr. 251. Vid.Pors. 
 Advers. p. 309. 
 
 "Αμαζά, " Αμαζαιη," Αμαξίς Κ plaustrum, plos- 
 tellum. 2. septentriones. a car, waggon. 2.« 
 constellation. Αρκτον θ', ην και αμαξαν επικλη- 
 σιν καλεουσιν. Σ. 487. άμαξίδας δε σκΰτϊνάς 
 ειργαζετο. Nub. 878. Syn. Άρμα, άμαζιον, 
 απήνη, καπανη, δίφρος, οχος, ζεύγος. Εριτη. 
 1 . Αχθοφόρος, εύτροχος, εϋτροχαλος, ημιονειη, 
 καλή, τετ^ακυκλος, πρωτοπαγης. 2. Αυκαο- 
 νιη — άλιβρεκτος. 
 
 "Αμαξηρης, εδς. δ η. "Αμαξιτής. JEpig. plaustra- 
 lis. belonging to a carriage, πειθον, λιπονσα 
 τονδ' άμαξηρη θρονον. Agam. 1063. Syn. 
 Αμαζιαϊος, άμαζικος, άρματειος. 
 
 "ΑμαξϊαΧδς — λίθος. Athen. 1. 4. See Αμαξο- 
 πληθης. 
 
 "Αμαξιτός, ον. ή. via publica. a carriage-road. 
 τειχβος αιεν υπ' εκ κατ αμαξιτον εσσευοντο. 
 Χ. 146. Syn. Αγυιά. Phr. Αμαζηλατον όδον. 
 άμαζηρης τριβος. Orest. 
 
 "Αμαζοπληθης. plaustrum implens. big enough 
 to fill a waggon. — λάαν εμβολών κάρο: 
 Άμαζοπληθή, — Phcen. 1175. 
 
 "Αμαζουργδς. plaustrorum fabricator, a cart- 
 wright, οιμοι, συ δ' ουδέν εξ άμαζουργοΰ λέ- 
 γεις ; Equit. 464. Syn. Αμαζοπηγος. 
 
 "Αμάρα, άς. ή. sulcus in prato, per quem aqua 
 ducitur. 2. fons. a trench, a conduit, ηϋτε 
 κρηναϊαιαμαραιπληθοντο ροησι. Αρ. 3. 1391. 
 Syn. Αλοξ, νδραγωγιαι, απωρυγες, οχετός. 
 
 "ΑμάράκΧνος, η, ον. "Αμάράκδεις, εσσά, εν. qui 
 
 1 "Αμαζις was also the name of α cake, and 
 a toy. See Nub. 863. and Brunck's not. Ob- 
 serve; άλωά, άμα'ία, etc. are not aspirated in 
 Homer. 
 
 ΑΜΑ 
 
 est ex amaraco. made of, or seasoned with 
 marjoram, της μεν αμαρακοεσσα χυτή 7Τ£ρι- 
 δεδρομε χαίτη. Nic. Th. 503. 
 
 Άμάράκος. δ."Αμάράκδν. το. the herb marjoram. 
 — μαλα δ' αν και αμαρακος ειη. ib. 575. 
 
 ΆμάραντΧδς.βτονι "Αμάραντοι, a tribe of Col- 
 chis. Apoll.2. 399. Φασιδος ε'ιαμενην Αμαραν 
 τιου ειλισσονται. ib. 3. 1220. 
 
 Άμαρτάνω.βιί. αμαρτήσω, (from the obsolete 
 άμαρτεω.) a. 2. ήμαρτδν. Poet, ημβρδτδν. ab- 
 erro, prop, a scopo ; excido ex bono ali- 
 quo ; fallor ; delinquo. to miss a mark; to 
 fail ; to err ; to sin. γυναικός ήμαρτηκας.—Α\- ί 
 cest. 613. Syn. Αποτυγχάνω, αστοχεω. σφαλ- 
 λομαι. — αλαινω, πλαζομαι, πλαναομαι, — ασε- \ 
 βεω, παρανομεω, πλημμελεω, αδικεω. 
 
 Άμαρτάς, άδδς. ή. (Ionic form.) "Αμάρτημα, 
 άτδς. το." Αμαρτϊά, άς. ή." Αμαρτοσννη." Αμαρ- 
 τωλή, erratum, peccatum. error; failure; 
 fault ; sin. — άμαρταδος εινεκα μικρής. Pythag. 
 7. αμαρτήματα στέρεα. Antig. 1261. δεινόνγε 
 φωνεϊς' ή δ' αμαρτία τις ην; Philoct. 1225. 
 ούνεκα μη στυγερής ληζαν άμαρτοσυνης. Epig. 
 — άμαρτωλ^σινοοιο. Rhian. An. i. 479. See 
 Αλιτροσυνη. 
 
 "ΑμαρτΧνοδς, ου. δ ή. amens. wandering in 
 mind ; inclined to error, φεύγει άμαρτινοος. 
 iEsch. Supp. 539. P. Syn. Αφρων, άμαρ- 
 τηρος, αλιτημων. 
 
 Άμαρτδεπής, εδς. δ r). stulte loquens. talking 
 idly. Alav άμαρτοεπες, βονγα'ίε, ποίον εειπες ; 
 Ν. 824. 
 
 "Αμαρτΰρητδς. "Αμάρτυρος, carens testibus. 
 unsupported by testimony. Here. Fur. 290. 
 — αμαρτυρον ουδέν αειδω. C&M.fr. 442. 
 
 " Άμάρϋγή, ης. ή."Αμάρυγμά, άτδς. το. splendor 
 emicans. lustre ; a ray ; a glance. — ουκ αμα- 
 ρυγμα Χειλεος, ουκ οσσων λιπαρόν σέλας, — 
 Theoc. 23. Syn. Αυγή, αγλαϊά,λαμπροτης, 
 λαμπηδων, καλλώπισμα, όφις. — αιθυγμα. 
 
 " Αμάρννθϊάς, άδδς.η. Amarynthius./rom Ama- 
 rynthus, in Eubcea. κουροσννον κουραις θηκ' 
 Αμαρννθιασι. Anthol. p. 573. 
 
 "Αμάρνσσω. fulgeo. to shine ; sparkle. — υπ'. 
 οφρύσι πνρ αμαρυσσε. Hes. θ. 827. Syn. Α- 
 γλα'ΐζω, αυγαζω, διαυγαζω, λάμπω, μαρμαιρω, 
 στιλβω, σελαγίζω, αστραπτω. 
 
 "Αματρδχάω. una cursito. to drive a chariot 
 abreast with another, κερδαλεον δη τοιον, 
 άματροχοωντα θυραζε. ο. 450. 
 
 "Αματρδχϊά, άς. ή. rotarum concursus. the 
 locking of two chariots. ttj ρ εϊχε Μενέλαος, 
 άματροχιας αλεεινων. Ψ. 422. 
 
 "Αμανροβϊδς, ου. δ ή. in tenebris vitam degeus. 
 of obscure, or feeble, life, αγε δη φυσιν 
 άνδρες αμαυροβιοι, φύλλων γενεά προσομοιοι. 
 Αν. 685. 
 
 "Αμαυρδς, ρά, ρον. obscurus. dark ; pale ; dim. 
 την δ' απαμειβομενον προσεφη ειδωλον αμάν- 
 ρόν. δ. 824. Syn. Αδηλος. — ακλεης. — αλαμ- 
 πης. — ασθενής. 
 
 "Αμαυρδω. obscuro. to darken ; to extinguish. 
 Φορκοι αμανρωσεν γένος. Pyth. 12.23. Syn. 
 Απαμανροω 9 αφανίζω, σκοτίζω, αμαλδννο), 
 
Α Μ Β 
 
 ΑΜΕ 
 
 43 
 
 απαλείφω, επισκιάζω, γνοφοω, ζοφοω. 
 φανρώς. adv. obscure, obscurely. Ερ. incert. 
 696. Jacobs. 
 
 \.μάχετος^ Αμάχητος" Αμαχος, qui non pugnat. 
 2. invictus. not fighting; uncontested, more 
 generally passive ; invincible. See Sept. Th. 
 85. Pind. 01. 2. 145. τείναι τα θεών αμάχητα 
 βέλη. Philoct. 188. Syn. Α πτολεμος, άναν- 
 δρος. — 2. δνσμαχητος, απροσμαχος, αν- 
 άλωτος, απόρθητος, άρρηκτος, δνσπολεμητος, 
 αδάμαστος. 
 
 Αμαχητί, adv. absque pugna. without a strug- 
 gle. — το μεν αισχιον, αικ αμαχητί. Φ. 438. 
 Syn. Αμαχει } ακονϊτϊ. 
 
 {μάω 1 . fut. ησω. meto. to mow; to reap. 
 — λειμωνοθεν άμησαντες. Ω. 451. κφτ α\νήρ 
 ε\δοζεν\ εΐναι, \\ τάλλο\τρΧδν ά\μών θε\ρος. 
 Equit. 392. Syn. Απαμαω, διαμώ, θερίζω, 
 αποθεριζω. εκθεριζω, δρέπω. — αποτεμνω, απο- 
 κόπτω. See II. Σ. 550. 
 
 Ιμβαινω, Μο\. for αναβαίνω**, adscendo. to 
 go up. — εχελενσα δ' εταίρους Αυτούς τ' αμβαι- 
 νειν, — ι. 178. 
 
 αμβληδην. adv.hr" Α ναβλ. interrupts, velutal- 
 ternis. autcumsingultu. by starts ; with sobs. 
 αμβληδην γοοωσα — Χ. 475. See Αμβολαδην. 
 
 Αμβλύνω, hebeto. to blunt; weaken the effect 
 of. θεσφατ ουκ αμβλύνεται. Sept. Th. 844. 
 Syn. Απαμβλυνω, αμβλοω,εξαμβλοω, αμαυ- 
 ροω. 
 
 Αμβλύς, εϊα, v. hebes, torpidus. blunted, 
 weakened, νυν δ' αμβλύς ειμί, και κατηρτύ- 
 κως κακών. Eur.^r. inc. 167. 
 
 Αμβλωπδς, ον. Αμβλώψ, ώπος. δ η. caecutiens, 
 caliginosus. having dim sight, βιον αμβλω- 
 πον παρεχουσιν. Eumen. 952. See Rhes. 736. 
 Syn. Αμβλυωπης, ασθενής, αμανρος, αμυδρός, 
 αβληχρος, — σκοτεινός. 
 
 Αμβολαδην. Αμβολάδΐς./οι" Ανάβ. nearly s.s.as 
 Αμβληδην. adv. de iis quas in altum se ejici- 
 unt. 2. per intervalla. bubbling up; at inter- 
 vals; dilatorily. II. Φ. 362. Pind. Nem. 10. 
 61. αμβολαδις τετυποντες' — Call. 3. 61. 
 
 Αμβδλή, ής. -η./οι^άναβ. cunctatio. 2. proce- 
 mium cantus. dilatoriness. 2. the flourish 
 before a song, κλαίων ap άψει τώνδε, κούκ ες 
 αμβολάς. Heracl. 271. — 2. αμβολάς τενχ\)ς 
 ελελιζομενα. Pyth. 1. Syn. Αναβλησις, 
 μελλημα, μελλησις, ανοχή, — οκνος. 2. ανά- 
 
 1 The first vowel in άμαω, άμητηρ & άμητος 
 is long in Homer and Hesiod. It is short in 
 άμάδμαι, and its compounds, also in δίάμησε. 
 In later writers, Apollonius, Theocritus, 
 etc. the a is long or short: in the Dramatic 
 writers, I believe, invariably short. 
 
 2 Αμ is continually put for ava in compound 
 words; as άμβαλλυμαι,βΐΓ άνάβαλλ. II. Β. 436. 
 άμβάσϊς, (Ed. C. 1068. άμβατης, Bacch. 1 105. 
 άμβάτδς, 11. Ζ. 434. άμπεδίον, Ε. 87. άμπδνον, 
 Ν. 239. άμβωμοΊσί, θ. 441. άμπελαγδς, Hes. 
 θεογ. 190. άμπεδϊηρεις, iEsch. Pers. 564. So 
 άμβδλή for ανάβ. Heraclid. 271. άμπρεπή 
 for άναπρεπϊΊ, ^Esch. Supp. 120. 
 
 κρονσις, προοιμιον. 
 
 Αμβολϊεργος, οϋ. ΰ. dilator operis. aprocrasti- 
 nator. αιεν δ'αμβολιεργος αν ήρ ary σι παλαίει. 
 Hes. ε. 411. $Υ~8.'Ραθύμος,οκνηρος.μελλητης. 
 
 Αμβ6λΊη,β)7^Ανάβόλίη. dilatio. delay, hesita- 
 uon. -μηδε τις έστω Αμβολιη•-Α\)θ\\. 3. 144. 
 Syn. Βραδυτης, τριβή, διατριβή, μελλησμος. 
 
 Αμβροσία, ας. η. ambrosia, the food of the gods. 
 τοΧσιν δ' αμβροσιην Σιμοεις ανέτειλε νεμεσθαι. 
 Ε. 777. Εριτη. Ερατεινή, διοτρεφης, ενοδμος. 
 
 Αμβροσίοδμδς, ου.ό ή. ambrosiam spirans. ex- 
 haling an ambrosian odour. — χριματα τ Αμ- 
 βροσιοδμα, — Philox. ap. Ath. p. 409. e. 
 
 Αμβρόσιος, a, ov. immortalis. 2. dulcis. im- 
 mortal, sweet as ambrosia. — περ> ο αμβρο- 
 σιος κεχυθ' ύπνος. Β. 19. Syn. 1. θειος, αθά- 
 νατος, θαυμαστός. 2. ήδνς. 
 
 Αμβρδτεω, for Αβρδτεω. Αμβρδτω. aberro. to 
 miss ; to fail, ημβροτες, ουδ' έτυχες' — Ε. 287. 
 Άμαρτανω, αποτυγχάνω. 
 
 Αμβρδτδπωλδς. η. eoalestis virgo. the immor- 
 tal maid, i. e. Minerva, χάριν αζνγος αμβρυ- 
 τοπωλον. Troad. 539. 
 
 Αμβρδτος, ου. 6 ή. immortalis. 2. purus. im- 
 mortal, incorruptible, πριν yap κεν και ννξ 
 φθειτ αμβροτος — λ. 329. Syn. 2. Αφθιτος, 
 άφθαρτος, ακήρατος. 
 
 Αμβων, ωνδς. δ. umbo clypei. the boss of a 
 shield; thence, any eminence or projection. 
 
 — επ' ονρεος αμβωνεσσι. Et. Ma. 
 Άμεγαρτδς, ov. δ ή. cui non invidetur. unen- 
 
 | vied ; great, ορσας αργαλεων άνεμων αμεγαρ- 
 τον αύτμην. λ. 399. Syn. Μέγας, άμετρος, 
 άφθονος, ασπετος, πολνς, αφθονητος. 
 
 ■ "Αμέθυστος, ον. ή. nom. gemmae, an amethyst. 
 
 \ so called from its supposed power of resist- 
 ing intoxication. — διανγεος εξ αμέθυστου 
 Γλυπτή, — Ερ. inc. 1 13. 
 "Αμείβομαι, med. remuneror ; 2. respondeo ; 3. 
 transeo. to give in return ; to reply ; to pass. 
 2. σφριγώντ αμειψτ] μύθον' -Eur. Supp. 480. 
 
 | 3. εισήλθε, κάτολμησ αμειψασθαι πυλας. 
 
 ι Alcest. 768. Syn. Αντιδωρεομαι, αντισηκοω. 
 
 \ 2.αντιφωνεω, αντανδαω, αντιφθεγγομαι, απο- 
 
 • κρίνομαι. 
 
 "Αμειβα», muto. 2. alterno. 3. praetereo. to ex- 
 change ; do things in succession, or alter- 
 nately ; to pass. 2. — ολίγον γονυ γοννδς αμεί- 
 βων. Α. 546. 3. — αμειφον δωματ', Ηλεκτρα, — 
 Eur. Elec. 755. Syn. 1 . Αλλασσω, εζαλλατ- 
 τω, υποδέχομαι, αμείβομαι. 3. διέρχομαι, 
 μεταβαίνω. 
 " Αμειδητδς,ον." Αμειδης.δ ή. nonridens; tristis. 
 not laughing; cheerless; gloomy. — αμειδη- 
 τονς άγιας ηυλιζετο νύκτας. Apoll. 2. 908. 
 
 — οι αμειδεα 3 θνσθλα φερουσι. Orph. 1079. 
 Syn. Αγέλαστος, άχαρις, λυπηρός, φοβερός, 
 σκυθρος, σκυθρωπός. 
 
 "Αμείλικτος, "Α με ιλϊχδς, ον. υ ι), implacabilis. 
 not to be soothed ; harsh. — αμειλικτον δ' οπ' 
 
 3 I have not found this adjective in any 
 other place in the whole compass of Greek 
 poetry. 
 
 g 2 
 
41 
 
 ΑΜΕ 
 
 άκουσαν. Λ. 136. δμηθητω' Α'ίδης τοι αμειλι- 
 χος, ηδ' αδάμαστος. Ι. 158. Syn. Αυσμειλικ- 
 τος, ανήλεης, ανήμερος, αμαλθακτος, ανυπεικ- 
 τος, ανεπιεικής, αηδής, ανεπιστρεφης, αστρεπ- 
 τος,αθελκτος, ακηλητος, απήνης, απαραίτητος, 
 δυσπαραιτητος, απαραμνθητος, αγνωμων, α- 
 συμπαθης,άλιτανευτος, ατεραμων, ατραπελος, 
 ακαμιτης, σκληρός, χαλεπός, απάνθρωπος. 
 
 Άμεινων,όνος. melior, fortior. better, braver. 
 Compar. irreg. ab αγαθός. — δ γαρ άντε βιη ον 
 πατρός αμε ινών. Α. 404. Sec Eur. Supp. 196. 
 Syn. Αρειο)ν, βελτΊων, βελτερος, κρειττων, 
 φερτερος, προφερεστερος. 
 
 Άμειρω. privo aliquem portione. to deprive. 
 very rarely used. — τιμάς Αμειρειν γονέων βιον 
 πεπρωμ'ενον. Pyth. 6. 26. Syn. Αμερδω, 
 απαμειρω, απανραω, τηταω, στερεω. 
 
 Άμελγω. mulgeo. to milk. — αμελγομεναι γάλα 
 λευκον. Δ. 434. Syn. Αθελγω, βδελλω. 
 
 "Αμϊλειά,^Αμελ'ϊά. incuria. carelessness; negli- 
 gence, ονδ' ύγιειης της περί σώμ' αμελειαν 
 εχειν χρη. Pythag. 32. αλλ' αμελια δος αυτά, 
 και φαυλως φέρε. Iph. Α. 850. Syn. Ατημε- 
 λεια, αλογια, καταφρονησις, ολιγωρία, — ραθυ- 
 μία, αργία. 
 
 Άμελεω. curae non habeo. to neglect. Αίας δ' 
 ουκ αμέλησε κασιγνητοιο πεσόντος, θ. 330. 
 Syn. Αθεριζω, αφροντιζω, αθετεω. — αμελια 
 δούναι τι. 
 
 'Αμίλητος, ου. 6 ή." Αμελητέος, non curandus. 
 that is, or is to be, neglected. — και σφιν 
 πολλ' αμελητα μέλει. Theog. 422. 
 
 "Αμελζϊς, εως. ή. mulctus. a milking. Σκυριας 
 δ' εις αμελξιν γάλακτος Αίγας εζοχωτατας. 
 Fmd.fr. Epin. ϋ. 
 
 Άμεμπτδς, "Αμεμφης. inculpatus. innocuus. 
 blameless ; harmless, συμμαρτυρησεις ώς α- 
 μεμπτοςην γυνή. Iph. Α. 1158. — αμεμφεί Ιψ 
 μελισσαν, καδομενοι. 01. 6. 78. Syn. Αμωμος, 
 αμωμητος, αμυμων, ανεπΐληπτος, αναίτιος, αν- 
 εξέλεγκτος, αναμαρτητος. απονηρος. άβλαβης, 
 άκακος, ανεπιφθονος, αψεγης, καθαρός. 
 
 "Αμεμπτως. adv. (Ξο^Αμεμφώς, Orph. Η. 42. 
 11.) secure, giving no cause of complaint. 
 κάμ' ευπλοιφ πεμψον αμεμπτως. Philoct. 
 1465. Syn. Αψεγεως, ανεγκλητως, ακακως. 
 
 "Αμεμφϊά, άς. ή. de eo, quod reprehensione 
 caret, exemption from blame, τοωνδ' εμυν 
 Πλούτων' αμεμφιας χάριν. Soph.^r. Inach. vi. 
 Syn. Αβλαβια. 
 
 Άμενηνος, η, ον. ~ Αμενής, ες. sine robore et 
 viribus. feeble ; light ; unsubstantial, ηκενζώς 
 αμενηνος εα χαλκοΐο τυπ^σι. Ε. 887 — λαβετ, 
 αμφιπολοι, Τραιάς α μεν ου ς' -Eur. Supp. 1 1 16. 
 Syn. Ασθενής, αμαυρος, έκλυτος, νωχελης, 
 ολιγοδρανης, φρούδος, λεπτός, μάταιος. 
 
 ' Άμενηνδω. imbecillem reddo. to enfeeble. 
 — αμενηνωσεν δε οι αιχμην. Ν. 562. Syn. 
 Ασθενοω, εκλύω, γυιοω, ηπεδανοω. — ελασσοω, 
 κατασμικρυνω. 
 
 Άμευγω. f ξω. exsugo, decerpo. to press 
 olives; to suck; to pluck, χέρι καρπον 
 αμερζων. Here. F. 396. 
 
 ' Αμερδω. f. σω. privo, e. g. facilitate videndi ; 
 
 Α Μ Η 
 
 obscuro. to bereave ; to darken, οφθαλμών 
 
 μεν αμερσε, διδου δ' ήδεϊαν αοιδην. θ. 64. Syn. 
 
 Αμειρω, απαμερδω,αμαυροω, αμβλύνω, στερεω. 
 "Αμέριμνος, ου. δ η. curis vacuus, free from 
 
 care ; unattended to. — έχεις γαμον ; ουκ αμέ- 
 ριμνος• Posid. An. ii. 50. κεϊμαι ο' αμέριμνος 
 
 ούτως. Aj. 1207. Syn. Αφροντιστος, αδεης, 
 
 ακίνδυνος, ασφαλής. 
 Άμϊτατρδπδς. immutabilis. unchangeable. 
 
 Orph. See Mctpai. 
 "Αμέτρητος, ~ Αμετρος, ου. δ η. immensus. im- 
 
 modicus. unbounded, αυτάρ εμοι και πένθος 
 
 αμετρητον πόρε δαίμων, τ. 512. See Pallad. 
 
 An. iii. 133. Jac. Syn. Αμεγαρτος, άπληστος, 
 
 μνριος. 
 "Αμετρδβαθης.δη. valde profundus, immense- 
 ly deep, epith. of the sea. Oppian. 
 "Αμετροεπής, εδς. δ ή. sine modo loquax. an 
 
 immoderate talker, θερσιτης δ' ετι μοΰνος 
 
 αμετροεπής εκολφα. Β. 212. Syn. Αδολεσχος, 
 
 φλύαρος. 
 "Αμετρδπδτης — (λαιμός. Ερ. 4.) immodice 
 
 bibens. drinking immoderately. 
 "Αμευδμαι. transitu supero. to pass by. s. s.as 
 
 αμείβομαι, μακρά δε ριψαις αμευσεσθ' αντι- 
 
 ους. Pyth. 1. 86. 
 * Άμευσϊπδρδς, ου. δ r). alternans gressus. lead- 
 ing in a contrary direction. See Pind. Pyth. 
 
 11. 58. & Damm. cc. 881, 1983. 
 "Αμη, ης. η. falx, ligo. a rake, hoe ; bucket, oi 
 
 χήνες υποτυπτοντες, ώσπερ ταΐς αμαις. Αν. 
 
 1145. Syn. Αρπη. — σκάφη. 
 "Αμηγεπη,"Αμωσγεπως. adv. quodammodo. 
 
 quoquo modo. in some way; in every way. 
 
 ύμας μεν ηδη μισθοφορεϊν αμηγεπ -y. Acharn. 
 
 608. See Thesm. 429. Exp. ivi γε τρόπω, 
 
 δπωσοϋν, δθεν δηποτε. Fid. Damm. ν. Αμος. 
 
 c. 15. 
 "ΑμηνΊτδς, ου. δ ή. ira et simultate vacuus, not 
 
 in anger, συν τ' ευκλεια και αμηνΊτψ- Βάζει. 
 
 (Anap.) iEsch. Supp. 972. Syn. Αχολος, 
 
 ακοτος, ευμενής, ήμερος. 
 "Αμηρΰτδς. colo non deductus. not completely 
 
 spun. — και γήρας αμηρυτον ες τέλος έλκω. 
 
 Apoll. 2. 221. Fid. Brunck. in I. Syn. Ατε- 
 
 λεστος, διηνεκής, ενδελεχής. 
 Άμης,ητοςότ ου. δ. genus placentae lacteae. a 
 
 sort of cheese-cake, αμητα προσαπεπεμψεν 
 
 ήμΧν τοντονί. Plut. 999. 
 Άμητηρ. messor. a reaper. See note on Αμαω. 
 
 οι. δ' ώς τ' αμητήρες αναντιοι αλληλοισιν. Λ. 
 
 67. Syn. θεριστής, ερϊθος, αμαλητομος, αμαλ- 
 
 λοδετηρ, καλαμευτης. See Anthol. p. 553. 
 Άμητισκδς, ου. δ. dimin.from "Αμης. οπται δε 
 
 κιχλαι μετ αμητισκων. Teleclid. ap. Ath. p. 
 
 64. f. 
 
 Αμητδς, ου. υ. messis. the harvest, άμητος δ' 
 
 ολιγιστος, επην κλινησι τάλαντα Ζευς. — Τ. 
 
 223. Syn. θερισμος, θέρος, καλαμητομια. 
 Άμητωρ, δρδς. δ ή. cui mater nulla est. 
 
 motherless. 2. ή. mater saava. an unnatural 
 
 mother. 1. ώς γαρ αμΐ)τωρ, απατωρ τι 
 
 γεγώς. Ion. 102. 2. μητηρ αμητωρ, — Soph. 
 
 ΕΙ. 1160. SYN. 2. Κακομητωρ. 
 
AMI 
 
 Α Μ Ν 
 
 45 
 
 μηχανϊω. sum inops consilii. to be in utter 
 >erplexity. ή ye θρονοις έζε σθαι, αμηχανεουσα 
 ■ιόντων, (sub. ένεκα, or περί.) Αρ. 4. 692. 
 5ΥΝ. Μεριμνάω, λυπεομαι, εκκαμνω, ατονεώ. 
 μηχάνΧά. consilii inopia. embarrassment. 
 τχετλια εργ' δροωντες' αμηχανιη δ' εχε θνμόν. 
 . 295. Syn. Αθυμια, δυσελπια, απορία, απο- 
 )ημα. ΕΡΙΤΗ. Αυγρη, χαλεπή, 
 μηχάνόεργός. operis infelix. mischievous ; 
 itupid. — ουτιδανων Σάτυρων, και αμηχανοερ- 
 :/ων. Hes.fr. 13. 
 
 .μηχάνος, ου. 6 ή. cui nullum commentum 
 suppetit, etc. destitute of expedients ; irre- 
 solute ; insurmountable. — συ δ' αμήχανος 
 ■σσι, γεραιε. Κ. 167. &ΥΝ.Κακομηχανος,αβου• 
 Κος, αδύνατος, άπορος, αδάμαστος, αστάθμη- 
 τος, ατεχνος. 
 
 Λμηχανως. adv. nullo modo. by no means. 
 — δροΊν δ' αμηχανως έχει. Eurip. CEnom. fr. 3. 
 ϊμϊαντος, ου. ο ή. impollutus. undefined, pure. 
 — κεφαλής αμιαντον απ' άκρης Αιει λευκον 
 ύδωρ ρευσεται ημέτερης. Theog. 447. Syn. 
 Αθικτος, άχραντος, καθαρός, ακήρατος. 
 Αμΐγης, "Αμισγης. non mixtus, sincerus. un- 
 mixed. — η αμισγεος οινης. Nic. ΑΙ. 195. 
 πολλάκι δ' η οινης αμιγή ποσιν, — ib. 198. 
 ΑμΤθρεω is used for Άριθμεω. numero. to 
 count. — η εν Οθρνϊ ποιμνι αμιθρεϊ. Call. Cer. 
 86. S\mon\des has αμιθρός for αριθμός. Frag. 
 210. See Thesaur. 
 
 Α μικτός, ου. ό τ), respuens consortium, unmix- 
 ed ; incompatible, φιλοις τ' αμικτός εστί, και 
 πα.σ% πολει. Eur. Ixion.Jr. 2. Syn. Απλάτος. 
 αμΐγης. 
 
 Αμιλλα, ης. ή. certamen. contest for a prize. 
 ωκυδϊνάτοις tv άμιλ-λαισι. — Isth. 5. 7. Syn. 
 Αγων. ερις. — σπονδή. EpiTH. Φιλοπλοντος, 
 ριμφαρματος. 
 
 Αμιλλάδμαι. certo. to contend ; to struggle. 
 χ ως τις άμιλλάται περί Έσχατων αεθλων κο- 
 ρυφαΐς. Nem. 10.58. Syn. Αγωνίζομαι, αε- 
 θλευω, ισχυρίζομαι, εριδαινω, εριδμαινω, ερίζω, 
 συνεριζο). 
 
 Αμιλλημά. certatio. combat or contention. 
 See Soph. El. 493. 
 
 Αμιλλητηρ. certator. a combatant, vying with 
 another ; and so, successive, τροχούς άμιλ- 
 λητήρας ήλιου τελών. Antig. 1065. 
 Α^ιππος, ου. δ ή. par equis celeritate. swift 
 as a horse, βορεάς άμιππος ορθοποδος υπέρ 
 πάγου. ib. 985. Syn. Ταχύς, ωκνς. 
 Αμϊς, ϊδός. ή. l.matula. 2. navigium. pot de 
 chambre. any small vessel, αμις γαρ, ην ου- 
 ρητιάσ-ρς, αυτηΧ. Vesp. 807. See v. 935. Ran. 
 544. Syn. 1. Ουρητρις, ουρανη, ουροδόχη. 
 2. σκαφιον. 
 
 Αμισθι ι . adv. gratis, impune. gratuitously. 
 See Eur. Troad. 409. fr. inc. 132. 
 Αμισθος, mercedis expers. gratuitous. λύπη ft 
 άμισθος εστί σοι ζυνεμπορος. Choeph. 731. 
 
 1 I do not find a passage, where the quan- 
 tity of the last syll. is determined. But, by 
 analogy, it is long. See Blomf. Prometh.216. 
 
 "Αμίσωδάρος. Norn. Pr. a prince of Caria, who 
 reared the Chimsera ; and whose daughter 
 Bellerophon married. II. Π. 328. 
 "Αμετρος, zonam non habens. not having yet 
 a zone, πάσας εινετεας, πάσας ετι παιδας αμι- 
 τρονς. Call. 3. 14. 
 "Αμΐτροχϊτων. cujus tunica cincta non est. one 
 | having his tunic loose, or unbelted. Σαρπη- 
 j δων δ' ώς ovv ιδ* αμιτροχιτωνας εταίρους. Π. 
 ι 419. Syn. Αζωστος. 
 
 ; Άμιχθάλοεις, εσσά, εν. inaccessus ; importu- 
 i osus. inaccessible ; wanting harbours. //. Ω. 
 I 753. 
 
 Αμμά, ατός. το. nexus, vinculum, a ligature; a 
 i bond, σιδηρον, φ τοδ^ άμμα λνσομεν δερης. 
 | Hippol. 781. See ν. 671. SynT Καθαμμα, 
 j συναμμα, δεσμός, σννδεσις, πλοκή, συμπλοκή, 
 \ τελαμων. Ερ. Έ'ύστρεφες, αφυκτον, δειραχθες, 
 Ι στερεον. 
 
 ' Αμμϊγά. Αμμιγδην. adv. simul ; commixtim. 
 j together; mingled together. — δ δε βωκολος 
 i αμμιγα θελζει Ααφνις, — Theoc. Ερ. 5. See 
 ] Nic. Th. 912. Syn. Άμα, δμοΰ. αναμιγδα. 
 Αμμόρίά, ας. ή. infortunium, misfortune. μοΊ- 
 ράν τ αμμοριην τε καταθνητων ανθρώπων, 
 υ. 76. Syn. Αμμοιρια, ατύχημα, δυσπετημα, 
 — περιστασις, πήμα. 
 Αμμόρός,ου. "Αμόρός. (Med. 1392.) δ ή. ex- 
 pers. 2. infelix. not participating ; unfortu- 
 nate. 2. τψ σε θ' άμα κλαίω και εμ' αμμορον 
 αχνυμενη κήρ. Ω. 773. Syn. Αμοιρος. — άτυ- 
 χης, δυστυχής. 
 Αμμος, ου. ή. arena, sabulum. sea-sand, κρη- 
 ναίον εξ αμμοιο ροιβδηση γανος. Lye. 247. 
 Syn. Αμαθος, ψαμμος. Ερ. Αι-φάς. 
 Αμμων, ωνός. ό. Jupiter Ammon. the name 
 of Jove in Libya. See Damm. P. R. Διός εν 
 Αμμωνος θεμεθλοις. Pyth. 4. 28. 
 Αμμωνίας, seu Αμμωνίς. ή. ad Ammonem per- 
 tinens. belonging to Ammon. ξηραίτ Αμμω- 
 νιδες εδραι. Eur. Elect. 734. See Alcest. 113. 
 Αμνάμός, ου. δ. nepos, proles, a grandson; a 
 descendant, ov Κρηθεως αμναμος, δρμισας 
 σκάφος. Lye. 872. Syn. Απόγονος, εκγονος. 
 ϊνις. 
 Αμνειός, ά, όν. agninus. of, or pertaining to, a 
 lamb. Αμφιτρυων δε τον άλλον υπ' αμνειαν 
 θετό χλαΧναν. Theoc. 24. 61. Syn. Αρνειος. 
 Αμνη, ης. Αμνίς, ϊδός. ή. agna. a lamb, δωρεϊ- 
 ται Μορσων ταν αμνιδα' — Theoc. 5. 139. See 
 Orph. 351. Ερ. Μαλακή, βληχας. 
 Αμνημόνευτος, immemoratus. not made men- 
 tion of. See Iph. T. 1419. 
 Αμνημόνεω. immemorsum. to forget. ο"ι μοι• 
 κακώνγαρ των τοτ ουκ αμνημονώ. Iph. Τ. 361 . 
 Αμνημόσυνη. ή. oblivio. forgetfulness. παίδων 
 αμνημοσυναν. Ion. 1 1 00. Syn. Αμνηστια,επι- 
 λησμοσυνη, λήθη, ληθοσννη, λάθος, λήστις. 
 Αμνημων.δ ή. immemor. unmindful. Ατθίδος 
 ου Βορεην αμνήμονα καλλιπε νύμφης. Mus. 
 322. ■ Syn. Αγνωμων, λησμων, επΐλησμων, 
 λαθιφρων. 
 Αμνηστεντός — γυνή. pellex. a mistress. Eur. 
 Phrenic, fr. 1 1 . 
 
40 
 
 Α Μ Ο 
 
 Λ Μ Ο 
 
 Αμνηστεω. immemor sum. to forget, ου γάρ 
 ποτ' αμναστεί γ' δ φυσάς. Soph. El. 484. 
 Syn. Αμνημονεω, εκλανθανομαι. 
 
 Αμνηστος,ου.ό ή. oblivione deletus. forgotten. 
 αμναστοι δε,τά πολλά και ολβία τήνα Χιπόν- 
 τες. Theoc. 16. 42. Syn. Αδοξος. 
 
 Αμνών, vas ad excipiendum sanguinem. a 
 vessel for receiving the blood of victims. 
 Περσεΰς δ' αμνών είχε' — γ. 444. 
 
 ΑμνΊσος, or Αμνισσδς, ου. ή, Amnisus. the 
 dock-yard of Minos in Crete, στήσε δ' εν 
 Αμνισφ, όθι τε σπεος Έιλειθυιης. τ. 188. 
 
 ΑμνΊται, ων. οι. Amnltse. a tribe in ancient 
 Gaul, or perhaps, Britain, ανδρών αντιπερη- 
 θεν αγανών Αμνιταων. Dionys. 571. 
 
 Αμνοκών, οϋντδς. δ. fatuus. a simpleton, και 
 σκοπείς γε, των πολιτών όστις εστίν αμνοκών. 
 Equit. 264. Syn. Αμήχανος, μωρός, ενηθης. 
 
 Αμνός, ου. δ. agnus. a lamb. — αλλ' ays, και τυ 
 τον ευβοτον αμνδν ερειδε. Theoc. 5. 24. Syn. 
 Αρην, the obsol. nominat. ο/άρνός. Ep. 'Απα- 
 λός, νεοθηλης, κεραστής, ισομητωρ, υπομα- 
 ζιος, σηκϊτης. 
 
 "Αμδγητϊ. adv. sine labore. without difficulty. 
 μητηρ, αλλ' αμογητι φίλων απεθηκατο κόλπων. 
 Call. Dian. 25. Syn. Αμοχθι. See Blomf. 
 on Prom. 216. 
 
 "Αμδγητδς. δ ή. indefessus. indefatigable, καρ- 
 τεροχειρ, αμογητε, δορυσθενες, ερκος Ολνμπον. 
 Horn, in Mart. 3. Syn. Ακμής, ακάματος. 
 
 "Αμδθεν. adv. ex aliqua parte, in some degree. 
 τών αμόθεν γε, θεά, θνγατερ Διός, ειπέ και 
 ήμϊν. α. 10. 
 
 "Αμοιβάδϊδς, "Αμοιβαίος, δ ή. reciprocus, mu- 
 tuus. alternate. 8ο,"Αμοιβάς.ή. — αμοιβαδιοισι 
 κυπελλοις. Ορρ. — και αμοιβαδι φωνή. Νοηη. 
 ηπεδαναί' και μη τις αμοιβαιη χάρις έστω. 
 Apoll. 3. 83. 
 
 "Αμοιβάδας. Αμοιβάδδν. Ion. "Αμοιβηδΐς. " Αμοι- 
 βηδην. adv. vicissim. alternatim. alternately. 
 — αμοιβαδις αλλοθεν αΧΧος. Theoc. 1.35. 
 τοϊσιν επειτ' η'ίσσον' αμοιβηδις δ' εδικαζον. Σ. 
 506. See Apoll. 2. 1072, 1228. Syn. Αμοι- 
 βαίως, εναλλάξ, επαλληΧως. 
 
 "Αμοιβή, ή. permutatio. 2. vicissitudo. 3. com- 
 pensate, exchange, recompense, αυτάρ επειτ 
 αλλοισι διδον χαριεσσαν αμοιβήν. γ. 58. Syn. 
 Αμειφις, ανταμειψις, αντάλλαγμα, επαΧΧαγη, 
 μεταλλαζις. 2. τροπή, μεταβοΧη. 3. αντισηκω- 
 σις, αντιμετρησις, αντιδοσις, αντεκτισις. Phr. 
 Τον ενεργεταν αγαναϊς αμοιβαϊς — τινεσθαι. 
 Pyth. 2. 
 
 "Αμοιβδς. mutuus. one, who does anything in 
 his turn, οι ρ εξ Ασκανιης εριβωλακος ήλθον 
 αμοιβο'ι. Ν. 793. Syn. Αμοιβαίος, διάδοχος. 
 
 "Αμοιρος, δ ή. S. as Αμμορος. ου σε θέλω τώμώ 
 φαντάσματος ήμεν αμοιρον. Theoc. 21. 30. 
 
 "Αμολγαϊδς, a, ov. lacteus. milky, μάζα τ' αμολ- 
 γαιη, -γάλα τ αιγών σβενννμεναων. Hes. ε. 
 588. Syn. Γαλακτωο^ς, γαλακτικός, γλαγερος, 
 γλαγοεις. 
 
 "Αμολγευς, εως. δ. "Αμόλγϊδν. το. mulctra. a 
 milk-pail, άτις υπέρ κεφάλας αιει τον αμολ- 
 γ'εα πληροί. Theoc. 8. 87. άλλος αμολγιον 
 
 εϊχ, — ib. 25. 106. Syn. Γαυλος, πελλη. 
 
 Άμολγδς. tempus quomulgetur. milking-time, 
 morning and evening, ας τε Χεων εφοβησε, 
 μολών εν νυκτός αμολγψ. Α. 173. 
 
 "Αμομφδς. inculpatus. unblamed. blameless. 
 όμως δ' αμομφον οντά σ αιρονμαι πολει. 
 Eum. 478. Syn. Αμεμπτος, αμεμφης. 
 
 "Αμδπάων. Norn. Pr. 11. θ. 276. 
 
 " Άμορβαΐδς, ου. δ ή. tenebricosus, obscurus. 
 obscure; gloomy, δρυμούς και Χασιώνας, 
 αμορβαιονς τε χαράδρας. Nic. Th. 28. 
 
 "Αμορβάς,άδδς.ή. pedissequa. a young female 
 companion, ry δ' άμα ννμφαι έπονται αμορ- 
 βαδες— Apoll. 3. 880. 
 
 "Αμορβευω. adsector. to accompany, συν ο* 
 ήμϊν δ Πελαργός αμορβευεσκεν αλήτης. Callim. 
 fr. 475. Blomf. Syn. Ακολουθεω, όμαρτεω. 
 συνοδοιπορεω. 
 
 "Αμορβδς, ου. δ. adsecla. 2. pastor, bubulcus. 
 an attendant ; shepherd, or herdsman, ούνεκα 
 θυγατέρας Αητώίδι πεμπεν αμορβούς. Call. 
 3. 45. Syn. Ακόλουθος, αμφιπολος. 2. βονκο- 
 Χος, ποιμην, αμορβεύς, (Ορρ. κυν. 3. 295. He 
 also uses άμορβός, ib. 1. 132.) 
 
 "Αμοργίνος, η, όν. purpureus. from" Α μόργη, an 
 herb yielding a scarlet dye. καν τοϊς χιτωνιοισι 
 τοϊς αμοργινοις, Lysist. 150. 
 
 "Αμοργϊς, ϊδδς.ή. vestis purpurea, sen pot. byssi 
 species, a species of fine flax. Dmneg. τα- 
 λαιν' εγώ, τάλαινα της αμοργιδος. ibid. 736. 
 
 "Αμοργμδς. a very rare word, probably sign, a 
 collection. — ηθροισμενον εις εν αμοργμον. 
 Meleag. Anal. i. 39. 
 
 "Αμδρδς. s. as Αμμ. Syn. Αμέτοχος, εστερημε- 
 νος, νη'ΐς, τητωμενος. 2. άθλιος, δυσμορος, 
 καμμορος, κακόμοιρος. 
 
 "Αμορφϊά, ας. ή. deformitas. hideousness. ώ 
 παραλογον μοι ση φανεϊσ αμορφία. Orest. 
 385. Syn. Ανσμορφια, αειδια. 
 
 "Αμορφος, ου. δ ή. deformis. misshapen, dis- 
 figured, ατάρ το μεν σώμ' ουκ άμορφος ει, ξένε. 
 Bacch. 445. Syn. Αυσμορφος, άσχημων, 
 αισχρός, αεικελιος, αειδης, δυσπροσωπος. 
 
 "Αμόρφωτος, non formatus. shapeless. Soph. 
 Thyest. Hesych. 
 
 'Άμδς, or "Αμδς, for εμός, mine ; and ημέτε- 
 ρος, ours. ΠαΓροκλ', ή που εφησθα πολιν κε- 
 ραϊζψεν αμήν. Π. 830. — τα δ' ου μένος άμόν 
 ερνξει. θ. 178. 
 
 ~ y Αμδς, or~ r Αμδς. adv. for ημδς. quando. when. 
 άμος δε στρέφεται μεσονυκτιον ες δυσιν 
 άρκτος. Theoc. 24. 11. 
 
 "Αμοτδς. adv. inexplebilis. insatiable. "Αμδτδν. 
 adv. insatiably, θήρ αμοτος' — Theoc. 25. 241. 
 — και Έρις αμοτον μεμαυϊα. Δ. 440. Syn. 
 Ακόρεστος, άπληστος. 
 
 "ΑμουσΧά, ας. ή. imperitia. ignorance ; barba- 
 rism, αμουσιά τοι μηδ' επ' οικτροίσιν δάκρυ 
 Σταζειν' — Eur.fr. Antiop 40. Syn. Αμαθιά. 
 
 "Αμονσδς. ό ή. alienus a Musis, illiterate ; 
 rude, discordant. — αμουσοταταισι συν ωδαΐς. 
 Phoen. 819. Syn. Απομουσος, κακομουσος > 
 άμαθης, άκομψος, αηδής, απαίδευτος. Phr. Ου 
 γαρ πεδεχεις ροδών — τών εκ Πιερίας. — Sapph. 
 
Α Μ Η 
 
 AMY 
 
 47 
 
 μοχθεί, rather Άμοχθΐ. adv. nullo labore. 
 without fatigue. 6 θεδς αμοχθει κεισε νφν 
 ϊγησεται. Bacch. 194. Syn. Αμογητι. 
 μόχθος, ον. δ ή. labore carens, iners. unfa- 
 igued. μοχθεϊν δίκαιον' τις δ' αμοχθος ευ- 
 :λεής; Eur.fr. Archel. 12. Syn. Ακάματος, 
 ιταλαιπωρος, αργός, οκνηρός, 
 μπΐδΐηρης, for ανά πεδ. Αμπελάγδς, for ανά 
 τι\. See not. on Αμβαινω. 
 μπελεών, ώνος. δ. vinetum. a vineyard. ?) 
 >α δι αμπελεώνος απο σταθμών τεταννστο. 
 Dieoc 25. 157. Syn. Αλωη, οινοπεδον. Ερ. 
 ΪΙολνβοτρνς, σνσκιος. 
 
 μπελϊδν, ον. το. viticula. a small vine, κάμοι 
 yap εστίν αμπέλια κεκομμενα. Acharn. 511. 
 μπελίς, ΐδδς. ή. vinea. a vineyard. 2. a Bohe- 
 mian chatterer (a bird). Av. 304. πρώταμεν 
 αν, αμπελ'ιδος ορχον ελάσαι μακρόν. Acharn. 
 995. Br. 
 
 μπελδεις. adj. vitifer. planted with vines. 
 ηδη και Φρνγιην εισηλνθον αμπελοεσσαν. Γ. 
 184. Syn. Αμπελοφορος, πολναμπελος. 
 μπελδεργδς, contr. Αμπελονργδς, ον. δ ή. vi- 
 sitor, a vine-dresser. Ύρνγάΐος " Αθμονενς, 
 αμπελονργός δεξιός. Pac. 189. Syn. Αλωευς, 
 κλαδεντηρ. 
 
 .μπελδς,ον.η. vitis. a vine, ονφντον,ον σνκή, 
 ονκ άμπελος, ον μεν ελαιη. ω. 245. Syn. 
 Οινη. Ερ. Αγριας, αναλεη, ανθεμοεσσα, άβρο- 
 κομης, γλνκνκαρπος, ενπεταλος, ενβοτρνος, 
 βοτρνοπαις, δασεία, ήδεϊα, ήδνποτος, εφιμε- 
 ρος, οινοδοτειρα, επηρατος, Ίμεροεσσα, φιλορ- 
 ρωζ, Βακχειη, πανσίλνπος. Eurip. Ρηε. Οι- 
 νανθας γανος αμπελον, Βοτρνος έλικα πανσι- 
 πονον. Ran. 1320. — την άκεσφορον Ανπης 
 εφυνεν, οινομητορ' αμπελον. Astyd. 
 \μπελδφντωρ, δρδς. δ. vitium sator. planter 
 of the vine, γλε νκοποταις Σατνροισι και αμ- 
 πελοφντορι Βακχψ. Anth. ρ. 553. 
 ^.μπετραις,^ ανά πετραις. iEsch. Supp. 355. 
 Κμπεχδνη. Αμπεχονδν. (Theoc. 15.21.) indu- 
 mentum exterius. a gown, αλλην αμπεχονην 
 της σης τοι μείζονα δώσω. Theoc. 27. 59. Syn. 
 Αμφιον, αμφιεσμα, είμα, εσθημα, εσθησις, εσ- 
 θης, εσθος, ενδνμα, επιβλημα, περίβλημα, ιμα- 
 τιον, ιματισμός, στολή, στολμος, στόλισμα, 
 πεπλον, εφαμμα, εφεστρις, σκέπασμα, χλανις. 
 ^μπεχω, f. αμφεξω. med. αμπισχδμαι. circum- 
 do. 2. induo. to envelope, clothe, λαβονσα 
 πεπλονς ποικιλονς ημπεσχετο. Med. 1156. 
 Syn. Έπαμπεχω, επαμπισχω, ενδνω,αμφιαζω, 
 αμφιενννω, αμφιεμαι, περιβάλλω, περιτιθημι, 
 περιζίονννω. 
 
 Δμπλάκεω, Αμπλάκω, (rather Απλ. without μ.) 
 aberro; tmde, privor. 2.pecco. to fail; to miss; 
 to err. οιμοι ταλαινα, κάπλακω τον σον μορον; 
 Antig. 568. Syn. Αμβροτεω, αποτνγχανω, 
 άμαρτανω, αποστερεομαι. 2. αλιτεω. 
 Α μπλάκΐά, Αμ πλακών, Α μ πλακημά. peccatum. 
 a fault ; a failure. Call. 4. 244. προς αντο- 
 φωρων αμπλακηματων δίπλας. Antig. 5 1 . Syn. 
 Αλιτροσννη, ήττημα. Εριτη. έ^εινη, ολοη, 
 στνγερη, βαρνπημων. 
 Α,μπνειω, Αμπνεω, Αμπνΰω, Α μπν ν μϊ^οΐ Ανα- 
 
 πνέω, respiro. to take breath. — ουδέ πη εΊχεν 
 Αμπνενσαι' — Π. 111. αλλά σν μεν ννν στήθι 
 και αμπννε' — Χ. 223. ή δ' επει ονν αμπνντο, 
 και ες φρένα θνμδς αγερθη. ib. 475. 
 
 Αμπνενμά, Αμπνδά^οΓ Ανάπνενμά, Αναπνοή. 
 respiratio. act of taking breath ; repose. 
 Nem. 1. 1. των δε μόχθων αμπνοάν. 01.8. 9. 
 
 Αμπρενω. traho more bourn, to draw ; to drag. 
 See Callim.fr. 234. Syn. Βαστάζω, έλκω. 
 
 ΑμπτδλΧεθρδν,^ ανά πτολ. Apoll. 1. 811. 
 
 Αμπνκαζω. comas religo. to bind the hair with 
 a fillet, or riband, κισσψ και στεφανοισιν αμ- 
 πνκασθεν. Phalaec. Anal. i. 421. 
 
 Αμπνκτηρϊά — φαλαρα. ((Ed. C. 1068. B.)/or 
 Αμπνκτηρες, or Α^πι/κες. funiculi aurati, qui- 
 bus comae per equorum frontes sparsae col- 
 ligantur. chains of gold, to tie the forelock 
 of a horse, bridle ornaments. 
 
 Αμπνξ,νκδς.δ. 1 . id.qu. Αμπνκτηρ. 2. reticulum 
 muliebre. 3. rota. Philoct. 679. a band for 
 the hair, a fillet, or riband, a girdle, αμπνκα, 
 κεκρνφαλον τ', ηδεπλεκτην αναδεσμην. Χ. 469. 
 Syn. 2. Κεφαλόδεσμων, κρηδεμνον, κεκρυφα- 
 λος, ταινία. 3. τροχός. Phr. Ανδεμα μιτρας. 
 
 Αμπωτϊς, εως, or ϊδος. ή. reciprocatio sestus 
 marini. the ebb of the tide, διψαλεην αμπω- 
 τιν έχων, αιώνων ερρειν. Call. 4. 130. Syn. 
 ΐίλημμϋρα, ζάλη, σάλος, — λήξις, ξηρασία. 
 
 Άμνγδάλη,Άμνγδάλον,ΆμνγδάλΧς. amygdala, 
 fructus. an almond. Αμνγδάλδεις, εσσά, εν. 
 adj. Nic. Th. 891. αμνγδάλη της βηχδς αγα- 
 θόν φαρμακον. Phrynich. αρ. Ath. 
 
 Άμνγμά. το. Άμνγμδς. δ. laceratio. a scratch ; 
 a tearing, δονποι,και πολιάς αμνγματα χαι- 
 τας. Aj. 640. Syn. Αμνξις. 
 
 Άμνδϊς. adv. simul. at the same time, ευδειν, 
 αλλ' αμυδις κικλησκετο παντας αριστονς. Κ. 
 300. SYN. Άμα, δμον. 
 
 Άμνδρος, ά, ον. obscurus. dark ; obscure. 
 τδ πριν δ' αμνδρδν ονομ άίστωσας σκοτψ. 
 Lye. 339. Syn. Αμανρος, άγνωστος, αφανής, 
 αλαμπης, σκοτεινός. 
 
 Άμνδων. urbs Paeonum, a city of Paeonia. II. 
 B. 849. Π. 288. 
 
 Άμνθάων. Nom. Pr. the son of Cretheusand 
 Tyro. Αισονά τ, ηδε Φερητ', Αμνθαονά θ' 
 ιππωχαρμην. λ. 258. 
 
 "Αμνκητος,ον.δή. vacuus bubus. not resound- 
 ing with lowing, οικτρός αμνκητφ κατθανε 
 πάρ κάλνβη. An tip. Sid. An. ii. 33. 
 
 "Αμνκλαι, ων. αι. urbs Laconica. Β. 584. 2. 
 genus calceamenti. Amyclae. a city of La- 
 conia. 2. a sort of sandals. 2. σχήμα δ' εγώ 
 και καινάς ι επ' αμφοτεροισιν αμνκλας. Theoc. 
 10. 35. Syn. 2. Υποδήματα. 
 
 Άμνκλάϊζω. Amyclaea lingua loquor. to speak 
 like a Lacedaemonian, φώθ'' δ μεν ην εισπλη- 
 νος, φαιή χω 'μνκλαϊζων. Theoc. 12. 12. 
 
 "Αμνκδς. Amycus. King of the Bebrycians. ενθ" 
 Αμνκος Βεβρνκεσσιν νπερφιαλοισιν ανασσεν. 
 Orph. 657. 
 
 1 The final ας, accus. plur. from nouns of 
 the 2d declension, is shortened Donee, 
 
48 
 
 Α Μ Φ 
 
 "ΑμϋΧδν. το. sc. άΧευρδν. (farina) molam non 
 experta. flour made without a mill. "ΑμΰΧος. 
 ?). sc. μάζα. a cake made of such flour, επειτ 
 επεισφερε τας αμυλονς και τας κιχΧας. Pac. 
 1195. 
 
 "Αμϋμωνη. Norn. Pr. a fountain near Argos, 
 whence "Αμνμωνϊος, ά,δν. Phcen. 195. η ες 
 Αμνμωνην οισετε ταν Ααναώ. Call. 5. 48. 
 Ε PIT Η. Ααναϊς, ροδοδακτυΧος. 
 
 "Αμνμων. inculpatus. egregius. blameless, ex- 
 cellent, και τότε δη θαρσησε, και ηνδα μαντις 
 αμυμων. Α. 92. SyN. Αμεμπτος, αινετος. — 
 ενκλεης. — ανδρείος, εντνχης, αίσιος, άμωμος. 
 Phr. Οντ' είδος, οντε θνμόν,ονθ' δπΧων σχεσιν 
 Μωμητός. Sept. Th. 503. 
 
 "Αμυνα," Αμϋνη. injuriae propulsatio. defence ; 
 aid. το ζιφος αμφιβαΧοΰ μη προς φονον, αΧΧ' 
 εςαμνναν. Phoc. 29. Syn. ΑΧεζησις, τιμωρία, 
 εκδικησις, αρκεσις. 
 
 "Αμϋνϊάς, ου. δ. vindictae cupidus. eager for 
 revenge, ηριθμησεν' αΧΧ' δ θνμδς ευθύς ην 
 αμυνιας. Equit. 569. 
 
 "Αμυντεδς, εά, εδν. verbal, propulsandus. to be 
 resisted. αΧΧ' αμυντευν το πραγμ', — Lysist. 
 661. 
 
 "Αμυντδρϊδαι, ων. oi. patronym. descendants of 
 Amyntor. Pind. 01. 7. 42. 
 
 "Αμυντωρ, δρδς. δ. Norn. Pr. son of Ormenus, 
 and father of Phoenix. II. I. 448. See Damm. 
 2. auxiliator. a defender, oravenger. — η'ε τιν 
 aXXov αμυντορα μερμηριζω. π. 261. Syn. 
 ΑΧεζητηρ, επαμυντωρ, βοηθός, επιταρροθος. 
 — τιμωρός. 
 
 w Άμϋνω." Άμϋνάθω. auxilior. ulciscor. to suc- 
 cour; toavenge. med." Αμύνομαι, dimicopro 
 me. par pari refero. to defend one's self; to re- 
 quite. — καιαμϋνει οίσι τεκεσσι. Π. 265. η μη, 
 ζιφος Χαβονσ, αμνναθοιτό σε. Androm. 722. 
 Syn. Έπαμϋνω, προσαμϋνω, αΧεζεω, βοηθώ, 
 χραισμεω, αοσσεω, επικουρεω, αρηγω, προασ- 
 πίζω, υπερασπίζω, προϊσταμαι, προστατεω, 
 υπερισταμαι, ρυομαΐ. — απειργω, αρκεω, αΧαΧ- 
 κεω. — εκδικεω, τιω, τιμωρεω, μετέρχομαι. — 
 ανθίσταμαι, αντιΧυπεω, αμίΐβομαι. 
 
 " Αμυζΐς," Α μϋχη. ή." Αμυχμδς. δ. s.s.as Αμυγμά. 
 ■ — ζιφεων τ ανεχεσθαι αμυχμόν. Theoc. 24. 
 124. See Orph. 24. Syn. Αμυζ, εΧκηθμος, 
 σπάραγμα, σπαραγμός. 
 
 "Αμνσσω,/ηί. ζω. rado unguibus. to scratch. 
 — χερσιδ' αμυσσε Στηθεα, — Τ. 284. Syn. Δια- 
 μυσσω, καταμυσσω, ζαινω, διαζαινω, δια- 
 σπαω, σπαραττω, διακνιζω, καταζεω, Χαφυσσω, 
 αποδρυπτομαι, πΧησσω, Χυπεω. 
 
 " Αμυστϊ.αάυ. integrisamystidibus. drinking by 
 large draughts. Βρόμιου πιειν αμυστι. Anac. 
 
 "Αμυστιζω. large et avide bibo. to drink deep. 
 Κυ. ά, α, τ'ι δράσεις; ΣιΧ. ήδεωςημυστισα. Cy- 
 clop. 562. Syn. Οινοποτεω, χανδον πίνω. 
 
 "Αμυστϊς, ϊδδς, vel ϊδς. η. largus haustus ; 2. 
 poculi genus, a large draught ; a bumper. 
 1. πυκνήν αμυστιν, ως συ, δεζιονμενοι. Rhes. 
 421. 
 
 Αμφάγάπαζω, Αμφάγαπάω. caritate amplector. 
 to love tenderly. ηΧυθ' εμδν πρδς σταθμον. 
 
 Α Μ Φ 
 
 εγώ δε μιν αμφαγαπαζον. ξ. 381. Syn. Αγα- 
 πάω, φιΧοφρονεω. 
 
 Αμφαγειρδμαι. coeo ad, vel circa aliquem. to 
 gather round. — θεαι δε μιν αμφαγεροντο. Σ. 
 37. Syn. Αγειρομαι, αθροίζομαι. 
 
 Αμφαδην, Αμφάδϊην, Αμφάδον.αάυ. palam. vi- 
 sibly, openly. See Archil. /r. 14. ηε και αμφα- 
 διην, επει ουτινα δειδιμεν εμπης. Η. 196. 
 Syn. Αμφαδα, αναφανδα, διαρρήδην, φανερώς, 
 δϊ]Χως. 
 
 Αμφαδϊδς, Αμφάδδς. manifestus. visible ; evi- 
 dent. — πριν γ' αμφαδιον γαμον εΧθεΙν. ζ. 288. 
 Apoll. 3. 615. Syn. Ακουστός, δηΧος. 
 
 Αμφαινω. See "Ανάφαινω. 
 
 Άμφαναιά, sc. χωρά. from Αμφάναι, a district of 
 Thessaly. Here. Fur. 391. 
 
 Αμφάράβεω, Αμφάράβιζω. circum strepo. to 
 resound on all sides, τευχεα τ αμφαραβησε' 
 γεΧασσε δε Παλλάς Αθηνη. Φ. 408. Syn. 
 Αμφιαχω, περιηχεω, περικτυπεω, αμφάϋτεω. 
 
 Αμφάριστερδς. qui dextra ut sinistra utitur. 
 left-handed. Aristoph. in Tagen. 
 
 Αμφασίη. loquendi impotentia. inability to 
 speak, δήν δε μιν αμφασιη επεων Χαβε' — Ρ. 
 695. Syn. Αφασία, αφωνία, εκπΧηζις. 
 
 Αμφάϋτεω. s. s. as Αμφάράβεω. — κορυθες δ' 
 αμφ' αυον άϋτευν, — Μ. 160. 
 
 Αμφάφάω. contrecto. to feel all over, τρις δε 
 περιστειζας κοϊΧον Χοχον αμφαφοωσα. δ. 277. 
 Syn. ΨηΧαφαω, επαφαομαι, άπτομαι, εφάπτο- 
 μαι, ψαύω. 
 
 ΑμφεΧικτδς. convolutus. twined around, δς 
 απΧατον αμφεΧικτος έλικ' εφρουρει. (lamb. 
 Trim. Cat.) Here. F. 399. 
 
 ΑμφεΧυτροω. involvo. to wrap in any thing. 
 ασκ<ι> μονήρης αμφεΧντρωσας δέμας. Lye. 75. 
 Syn. ΤΙερισκεπαζω, κατακαΧυπτω. 
 
 ΑμφεΧυτρωσίς, εως. ή. involutio. infolding, 
 ibid. 845. 
 
 Αμφεπω, Αμφϊεπω. circa quidpiam versor ; 
 euro, to be occupied with ; to tend closely, 
 or carefully, γαστρην μεν τρίποδος πυρ αμφ- 
 επε, θερμετο δ' ύδωρ. Σ. 348. Syn. Περιεπω, 
 αμπεχω, περιβαΧΧω, θεραπεύω, διάκονεω, αμφι- 
 χεομαι. 
 
 Αμφερδμαι, /or Αναφέρομαι, to be borne aloft. 
 — κύμα — Αμφερεται προπαοοιθεν — Apoll. 2. 
 169. 
 
 Αμφετητύμδς. S. s. as Έτητυμος. ευχας αρουραις 
 αμφετητυμονς βαΧεϊ. Lye. 620. 
 
 Αμφευγω, pro" Ανάφευγω. to escape by flight, 
 πάρα ο" οΧιγον αμπεφυγες-ΟΧεθρον ανοσιον — 
 Iph. Τ. 871. Syn. Αποφεύγω, εκκΧινω, υπο- 
 στεΧΧω, αποδιδρασκω. 
 
 Αμφηκης. utrimque acutus. two-edged, φασ- 
 γανον αμφηκες' — Κ. 256. Syn. Αμφίστομος, 
 αμφιθηκτος, διστομος. 
 
 Αμφηρεφής. undique tectus. covered on all 
 sides, τοζ' ωμοισιν έχων, αμφηρεφεά τε φα- 
 ρετρην. Α. 45. Syn. ΑμφικαΧυπτος. 
 
 Αμφηρης. utrimque remis impulsus. two- 
 oared, αυτδς Χαβών ευθυνον αμφήρες δόρυ. 
 (fiavem.) Cycl. 15. 
 
 Αμφηριστδς. controversus. contested, και νν 
 
 : 
 
 
Α Μ Φ 
 
 Α Μ Φ 
 
 49 
 
 •εν η παρελασσ, η αμφηριστον εθηκε. ψ. 382. 
 3ΥΝ. Αμφιδηρΐτος, αμφίβολος, αμφιδοξος, αμ- 
 ηρρεπης, αμφισβάτος. 
 
 μφϊ. prcep. circa, propter, round about, con- 
 cerning. 2. sometimes used as adv. 2. αμφι δ' 
 ιρα χλάιναν περονησατο φοινΊκοεσσαν (pw- 
 lounced φοινικοΰσσαν). Κ. 133. Syn. ΤΙερι, 
 προς, icara. 
 
 μφΧάλδς. subst. Nom. Pr. son of Polyneus. 
 Od. 0. 128. — 2. adj. b ή. utrimque mare ha- 
 Dens. surrounded by sea. όστις εν αμφιαλψ 
 iQatcy βασιλεύσει Αχαιών, a. 401. Syn. 
 Δμφιρρυτος. 
 
 μφΧάράός, ΑμφΧαρεως, et ΑμφΧαρενς. Amphi- 
 araus. the famous soothsayer of Argos, be- 
 trayed by his wife Eriphyle. 2En. vi. 445. 
 αυτιιρ Οϊκλειης λάοσσοον Αμφιαρηον. ο. 244. 
 Phr. Μέγας προφήτης. iEsch. Μαντις Ο'ίκλει- 
 δης σοφός, θρασυμηδης, πολεμοιο νέφος. Pind. 
 Ίοκλεον γενναίος τόκος. Eur. See Pind. Nern. 
 9. 57. 
 
 .μφΧάχω, seu ΑμφΧαχεω. circumsono. to fill 
 the air with cries, την δ' ελελιξαμενος πτερυ- 
 'yof λαβεν αμφιαχνϊαν. Β. 316. Syn. Αμφ- 
 αραβεω, αμφιβοαω. 
 
 ιμφϊβαινω. circumeo. 2. tueor. to walk round 
 about ; to protect. 2. κλνθι μεν, Αργυροτοξ', 
 υς Χρυσην αμφιβεβηκας. Α. 37. Syn. ΙΙερι- 
 πολεω — ρνομαι. 
 
 ΧμφΧβαλλω. f. βλησω. ρ. βεβληκα. circumjicio. 
 nied. induo. to throw around ; to put on, as 
 clothing, αμφι δε με χλαΧναν καλήν βαλεν, ηδε 
 χιτώνα, κ. 365. — παρά θϊνα Βοσποριην ξυνην 
 αμφεβαλοντο κονιν. Agath.^rc. Hi. 66. Syn. 
 Αμπεχω, περιτιθημι, ασπάζομαι, med. αμφιεν- 
 ννμαι. 
 
 ΙμώΧβάσΧά. Αμφϊβασΐς. circumventio. sc. ab 
 hostibus. 2. protectio. 3. altercatio. the act 
 of surrounding ; defence; debate. 1. δεϊσεδ' 
 δγ' αμφιβασιν κρατερήν Τρωών αγέρωχων. Έ. 
 623. Syn. 2. Αρωγή, νπερμαχησις. 3. αμφισ- 
 βητησις, ερις, διχοστασία. 
 \.μφϊβϊος, ον. 6 ή. in terra et in aqua vivens. 
 amphibious. αμφιβιον γαρ έδωκε νομην 
 βατοαχοισι Κρονιων. Batrom. 59. 
 ϊμφιβλημα, άτδς. το. indumentum. 2. munitio. 
 something that surrounds; clothing, βασί- 
 λεια τ αμφιβληματ , ευθριγκοι θ' εδραι. Hel. 
 70. Syn. Αμπεχονη — περιστωον. 
 Κμφιβληστρυν, s. s. as the preceding. Also, 3. 
 rete. a net. τι δρώμεν ; αμφιβληστρα γαρ 
 τοιχοιν δρας. Iph. Τ. 96. Syn. 3. Αικτυον. 
 \μφϊβοητδς. valde celeber. celebrated, έσπερος 
 αλλ' αιε'ι σε καταβλεπει αμφιβοητον. Call. 4. 
 303. Syn. ΤΙολυφάτος, ενκλεης, επικλυτος, 
 περιβόητος. 
 
 αμφίβολος, circumjectus. thrown around ; 
 surrounded, ambiguous, σπαργαν αμφίβολα 
 σοι τάδε. Ion. 1490. 
 
 \μφϊβυλως. adv. ambigue. doubtfully, θρήνον 
 αδελφοΊν' ουκ αμφιβολως. Sept. Th. 861. 
 Syn. Αμφιλεκτως. 
 
 Δμφϊβονλος. incertus animi. doubtful, ώς 
 αμφιβουλος ούσα θυμοϋσθαι πολει. Eum. 736. 
 
 Αμφϊβρότός. hominem undique tegens. de- 
 fending on all sides, ασπίδος αμφιβροτης, — 
 Β. 388. 
 
 ΑμφΤβροχος. undequaque madidus, temulen- 
 tus. wet through ; full of wine, ηδύ μεθν βλυ- 
 ζων, αμφιβροχος ειματα ϋακχφ. Antip. Sid. 
 An. ii. 26. 
 
 Αμφϊγενειά, ας. r/. Amphigenia. a city of 
 Messenia. II. B. 593. 
 
 Αμφϊγηθεω. impense lsetor. to be overjoyed. 
 — σν δε φρενας αμφιγεγηθώς. Horn. Αρ. 273. 
 
 Αμφΐγδητδς. lamentabilis. mournful. — Κω /cw- 
 τον τ αμφιγοητον ύδωρ. Diodor. An. ii. 187. 
 Syn. Αμφικλαυστος, πολνδακρντος. 
 
 Αμφϊγυηεις. δ. claudus utroque crurc. limping 
 vvith both legs, καλή, την ωπνιε περικλντδς 
 Αμφιγυηεις. Σ. 383. Syn. Αμφιγυως, χωλός. 
 
 Αμφϊγνος. δ ή. robustus. two-edged ; strong. 
 αμφιγυοικατεβαν προ γάμων τίνες. Trach.503. 
 
 Αμφίδαιω. circum accendo. to blaze around. 
 — σεο δ' ε'ινεκ αυτή τε πτολεμός τε-Αστυ τοδ' 
 αμφιδεδ^/ε' — Ζ. 329. 
 
 Αμφ'ίδακρντος. s. s. as ΑμφΧγδητδς. ποθον 
 αμφιδακρντον αεί κατέχων. Phoen. 340. 
 
 Αμφϊδάμάς, ντδς. δ. Nom. Pr. II. Κ. 269. 
 
 ΑμφΧδασνς. valde hirsutus. hairy, ο?* woolly on 
 both sides, δεινήν, αμφιδασειαν, αριπρεπε, ην 
 αρα χαλκεΰς. Ο. 309. Syn. Αμφιμαλλος. 
 
 Αμφίδεες. οι. Αμφϊδεαι. αι. Αμφϊδΐα. τα. redi- 
 micula. chains ; bracelets, χρνσειαις πλεζας 
 μεΐλιον αμφιδεαις. Paul. Silent. An. iii. 85. 
 
 Αμφϊδεζϊος. ambidexter, geminus. dexterous ; 
 with both hands, λεχη, κομην σπώσ αμφι- 
 δεζιοις ακμαΧς. CEd. Τ. 1260. 
 
 Αμφϊδεζΐως.αάν. admodum dextre. 2. tantum- 
 dem. using both hands, just the same. 2. 
 — αμφιδεξιως έχει. iEsch./r. Phryg. 
 
 Αμφίδετδς, ου. δ ή. circumligatus. bound on 
 both sides, two-handled, σφυραν, καιγυράς 
 αμφιδετους αρίδας. Philipp. An. ii. 2 J 5. 
 
 ΑμφΧδεω. circumligo. to fasten round. — ώκα 
 δ ιμάντας Αμφεδεον, — Apoll. 2. 63. Syn. 
 Αναδεω, περιδεω. 
 
 ΑμφΧδηρίάδμαι. contendo. to dispute. δειναΧσιν 
 αρχάϊς αμφιδηριωμενων. Lye. 1437. 
 
 ΑμφΧδΧαινω. penitus madefacio. to moisten 
 thoroughly, ιδρώτι πλαδαρήν αμφεδη/να κο- 
 μην. Agath. An. iii. 50. Syn. Καταβρέχω. 
 
 ΑμφΧδΊνεο). circumvolvo. to roll around. — 
 κολεον δε νεοπριστου ελεφαντος - Αμφιδεδινη- 
 ται' — θ. 405. Syn. Αμφιελισσω, αμφικυλΊυ}, 
 περιχνομαι. 
 
 ΑμφΧδδκευω. speculor. 2. insidior. to watch. 
 τά και τα τον Έρωτα μεταλμενον αμφεδοκενεν. 
 Bion. 2. 6. Syn. Κατασκοπεω. 
 
 ΑμφΧδδνεω. in omnes partes agito. to ruffle 
 on all sides. — πρηυς επιπνειων αμφιδονεϊ 
 Ζέφυρος. Marian. An. ii. 511. 
 
 ΑμφΧδοζος. δ ή. dubius animi. undecided. 
 Eur. Dan. 52. 
 
 ΑμφΊδρδμΧά, ων. τα. dies quintus a natis in- 
 fantibus. a festival upon the fifth day after 
 the birth of a child, on which they gave him 
 his name ; called so, because the nurse ran 
 
 Η 
 
50 
 
 Α Μ Φ 
 
 Α Μ Φ 
 
 round the fire with the infant in her arms. 
 οντ' αμφιδρομια της κυνης αυτοϋ μενείς ; Ly- 
 sist. 758. 
 
 Αμφίδρομος, ον. υ η. circum currens. running- 
 round, or, pass, round which one runs. 
 αμφιδρομον κνκλεΐται. Aj. 351. 
 ΑμφΤδρνπτδς, Αμφϊδρΐίφος. undique laceratus. 
 torn, disfigured by scratches, του δε, -γυναικός 
 μεν τ' αμφϊδρνφοι ασι παρεια'ι. Λ. 393. 
 Αμφΐδρΰφής,ϊος.δή. faciem unguibus lacerans. 
 tearing - the face with the nails, του δε και αμ- 
 φΊδρυφής αλοχος Φυλακή ελελειπτο. Β. 700. 
 Αμφϊδυμος. qui undique potest subiri. having 
 many entrances. — εν δε οι ακται — ΑμΦιδνμοι 
 — Apoll. 1. 940. 
 Αμφϊδΰω. induo. to clothe; to put on. κείνου 
 
 παροιθεν αμφιδϋσεται χρο'ϊ. Trach. 604. 
 Αμφιελισσος. qui utrimque impellitur. rowed 
 by oars on both sides, αυτάρ επεί Ααναών 
 νέες ηλυθον αμφιελισσαι. Ν. 174. Syn. 
 Αμφηρης. 
 Αμφϊελισσω, vel Αμφελιττω. circumplico. to 
 roll round, λαβεσθε μοι τήσδ', αμφελιξαντες 
 χέρας. Androm. 426. Syn. Έγκυκλεω, περι- 
 πλέκω, αμφικυλιω. 
 Αμφϊεννϋμϊ, vel Αμφϊεννΰω./ιιΙ. αμφίεσω. s. s. as 
 Αμφιδνω. ε'ιματα τ αμφιεσαιμι, ποσιν θ' υπο- 
 δήματα δοιην. σ. 360. 
 Αμφϊεπω. See Αμφεπω. οργιά τοσσατιων αμ- 
 φιεπουσα (sc. βίβλος) πόθων. Agath. An. iii. 45. 
 Αμφϊετης, Αμφίετηρος. annuus. yearly ; every 
 year, αμφιετή καλεω Βακχον — Orph. Η. 52. 
 Syn s Ενιαύσιος, ετήσιος, επέτειος, επετησιος. 
 Αμφιζανω. adhsereo. to settle upon, νεκταρεω 
 δε χιτώνι μελαιν αμφιζανε τεφρή. Σ. 25. Syn. 
 
 ΤΙερικαθημαι, προσανεχω, συνάπτομαι. 
 Αμφιζευκτος.δη. utrimque junctus. fastened 
 to both sides, τον αμφιζενκτον εζαμειψας 
 — Πρώνα — Pers. 135. Bl. qu. vid. 
 ΑμφΧθαλασσδς. 6 η. utrimque mare habens. 
 
 having the sea on both sides. — ναών πλοον 
 
 Στελλεν ες αμφιθαλασσον-1$ομον — ΟΙ. 7. 59. 
 Αμφιθαλής, undique florens ; hinc, beatissi- 
 
 mus. 2. qui utrumque parentem habet su- 
 
 perstitem. blooming ; having both parents 
 
 alive. &?e Ruhnk. ad Tirnse. p. 28. 2. τον δε 
 
 και αμφιθαλής εκ δαιτύος εστυφελιξε. Χ. 496. 
 
 Syn. 1. Ευδαίμων, αταλαιπωρος. 
 Αμφίθαλλω. valde floreo. to flourish. — οθνειη 
 
 δ αμφιτεθηλα κομ -g. Ant. Sid.Jft. ii. 16. 
 Αμφϊθετος. δ ή. ep. phialse. See Daiiim. c. 1042. 
 
 two-handled; or that may be placed on 
 
 either end. πέμπτος δ' αμφιθετον φιαλην 
 
 απυρωτον εθηκε. Ψ. 270. 
 Αμφϊθεω. ϊ. θευσδμαι. ΑμφΧθοαζω. circum- 
 
 curro. to run round, — αλλ' αδινον μϋκωμεναι 
 
 αμφιθεουσι-Μητερας. κ. 413. Syn. Ώεριτρεχω. 
 
 See Maneth. 4. 84. 
 ΑμφΧθηγής, εδς. ΑμφΧθηκτδς, ου. 6 ή. utrimque 
 
 acutus. two-edged, επαισ'ε τις αμφιθηκτψ 
 
 Ιιφει; Antig. 1308. 
 Αμφίθορεω. undique assulto. to spring from 
 
 all sides. — οί δ', ώστε θοοι κυνες, αμφιθοροντες. 
 
 Apoll. 3. 1372. 
 
 ΑμφΤθρεπτος. undique concretus. entirely 
 coagulated, εάν yap αμφιθρεπτον αίμα των 
 εμών. Trach. 572. Syn. Πεπηγως. 
 Αμφϊθϋρος. υ ή. ' binas fores habens. having 
 two entrances, οίκον μεν δρας τονδ' αμφι- j 
 θυρον. Philoct. 159. 
 ΑμφΧκάλυπτω. circumtego. to cover entirely. 
 yviiU, δ' εριπ' οιμωξας, θάνατος δέ μιν αμφ- 
 εκαλυφε. Ε. 68. Syn. Αμφικευθω, στεγάζω, 
 καταστεγαζω. 
 Αμφϊκάρηνδς, ου. Αμφϊκάρής, εος. δ ή. biceps, 
 two-headed, δηεις αμφικαρηνον, αεί γληναι- 
 σιν αμυδρήν. Nic. Th. 372. See v. 812. 
 Αμφϊκεαζω. circumscindo. to cleave; to split. 
 πυκνούς και θαμεας, το μελαν δρνος αμφι- 
 κεασσας. ξ. 12. Syn. Διαιρεω, περισχιζω. 
 ΑμφΧκειμαι. jaceo. to be situated, γυναικεϊον 
 
 αμφικεϊσθαι μορον ; Antig. 1291. 
 Αμφϊκειρω. circumtondeo. to cut all round. 
 κρυμφ τους απαλούς αυχένας αμφεκαρη. Phil. 
 An. ii. 231. 
 Αμφϊκϊονες, ων. oi. circumcirca columnis fulti. 
 supported by pillars, εκρυπτον αυτόν, δστις 
 αμφικιονας. Antig. 285. 
 Αμφΐκλαστδς, ου. υ y. ex omni parte fractus. 
 broken in pieces, λειψανον αμφικλαστον 
 άλιπλαν'εος σκολοπενδρας. Ant. Sid. An. ii. 9. 
 ΑμφΤκλυστδς. δ ή. qui utrimque alluitur. 
 w r ashed around, ριπτεϊ προς αμφικλυστον εκ 
 πόντου πετραν. Trach. 782. 
 ΑμφΧκολλος, ου. δ ή. utrimque glutinatus. 
 well fastened, έπειτα κλινην αμφικολλον 
 πυζινην. Plato αρ. Poll. 1. χ. § 34. 
 Αμφϊκομΐω. euro. orno. to tend carefully. 
 σάμα δε τοι πτελεησι συνηρεφες αμφικομεϋσι. 
 Antip. An. ii. 179. 
 Αμφϊκδμος. δ ή. bene frondosus. thick in fo- 
 liage, θαμνω υπ' αμφικομψ κατακειμενος' αλλά 
 τ επ' αυτψ. Ρ. 677. Syn. Έυκομος, χαιτοεις. 
 ΑμφΤκράνδς. δ ή. utrimque habens capita, 
 double, or many-headed, την τ αμφικρανον, 
 και παλψβλαστή κυνα. Here. Fur. 1274. 
 Αμφικρεμαμαι. fut. άσω. circumpendeo. to 
 hang around, θνατών φρενας αμφικρεμανται 
 ελπίδες. Isth. 2. 63. 
 ΑμφΤκρεμης, εος. δ r). utrimque pendens, hang- 
 ing around. συλήσω δί ωμών αμφικρεμη 
 φαρετρην. Alphe. An. ii. 128. 
 ΑμφΤκρημνδς. δ ή. utrimque praecipitium 
 habens. steep on all sides, ην δ' αγκος αμφι- 
 κρημνον υδασι διαβροχον. Bacch. 1049. 
 Αμφΐκρηνδς, Ion. for Αμφικράν. caput circum- 
 dans. covering the head, και πϊλον αμφικρη- 
 νον ΰδασισταγή. Philipp. An. ii. p. 212. 
 Αμφϊκϋλϊω. circumvolvo. to roll about, δαψεν 
 υ'ιδν, φασγανψ αμφικυλισσαις. Nem. 8. 40. 
 Syn. Αμφικυλινδεω, αμφϊελισσω. 
 ΑμφΧκυπελλος. s. s. as Αμφϊθετος. Some call it 
 a subst. Damm. c. 1268. ως ap' εφη' και 
 αναϊξας, δεπας αμφικυπελλον. Α. 584. 
 Αμφϊλαλδς. δ η. loquax. chattering, δή χειλεσιν 
 αμφιλαλοις. (Epion. a Maj. Dim.) Ran. 
 679. Β. 
 ΑμφΧλαφης. late diffusus ; capax. wide-spread- 
 
Α Μ Φ 
 
 ng; ample; capable. See Ruhn. ad Timse. 
 ). 26. αμφιλαφεϊς πλατανιστοι — Apoll. 2. 
 ?33. Syn. Ανθηρός, αμφιδυμος, κατασκιος, 
 ιμφιστρεφης. — μέγας, περίοπτος. — δεινός, 
 ιγχινβυς. 
 
 μφΧλάχαινω. circumcirca fodio. to dig• all 
 Ound. ήτοι 6 μεν κατ' έχων κεφαλήν φντον 
 ιμφελαχαινε. ω. 241. Syn. ΙΙερισκαπτω, 
 τεριορυττω, περιταφρευω. 
 
 ι μφϊλεκτός. Αμφϊλόγός. (Med. 367.) ό ή. du- 
 jius. controverted ; contentious, ουκ ήν αν 
 ιμφιλεκτος ανθρωποιςερις. Phcen. 509. Syn. 
 άδηλος, άκριτος, αμφηριστος, αμφίβολος, 
 μφϊλεκτως, adv. ambigue. with doubt, ουκ 
 :ιμφιλεκτως μην κατεσποδημ'ενοι. Sept. Th. 
 
 ;. 309. Syn. Αδήλως, ασαφώς, αμφιδοξως, 
 αμφιβολως. 
 
 μφϊλογ~ϊά, άς. ή. disceptatio. contradiction. 
 νεικεα τε, ψενδεας τε λογούς, αμφιλλογιας τε. 
 
 fries, θ. 229. Syn. Αμφιβολία, αμφιβασις, 
 αμφισβητησις. 
 
 ι .μφϊλογως. adv. ambigue. doubtfully. Pers. 
 905. Bl. has άμφιβόλως. 
 ψφΧλοφος. 6 r). circumdans cervicem. en- 
 circling the neck, λασιανχενά θ' Ίππον υπ- 
 άγεται αμ-φιλοφον ζνγόν, ονρεών τ Αδμήτα 
 
 \ ταϋρον. Antig. 351. 
 
 .'ίμφϊλνκη,ννζ. sublustris nox. the grey of the 
 morning; twilight. II. H. 433. φέγγος, ότ' 
 αμφιλυκην μιν ανεγρομενοι καλεονσι. Apoll. 
 2. 671. Syn. Αυκοφως, περιορθρον. Phr. 
 Νυκτός όταν τριτατον λαχος ισταται, εγγυθι 
 ο ηως. Mosch. 
 
 Λ,μφϊμασσω.ροΙ. ΑμφΧμαομαι. Damm. c. 1460. 
 abstergeo. to rub; to wipe. — αϊ δε σπογ- 
 γοισι τραπεζας-ΤΙασας αμφιμασασθε — ν. 1 52. 
 Syn. Μασσω, απομασσω, αποσμαω. 
 Α.μφϊμασχάλός, sc. χίτων. vestis humeralis. a 
 coat with two short sleeves, reaching to the 
 arm-pits, ου πωποτ αμφιμασχαλον τον δή- 
 μον ηξιωσας. Equit. 878. See Mcer. in v. 
 
 ίΑμφϊμαχομαι. pro aliquo, vel, circa aliquod, 
 
 ' pugno. to fight about. Ύρωων ιπποδαμων, 
 
 ! δτε Ιλιον αμφεμαχοντο. Ζ. 461. 
 Αμφϊμεδων. Nom. Pr. Od. ω. 103. 
 
 ϊ,Αμφϊμελαινά. epith. vel altae vel iracundse 
 
 1 1 mentis, black; deep. — μενεος δε μέγα 
 
 \\ φρένες αμφιμελαιναι Τίιμπλαντ , — δ. 661. 
 
 !' Αμφίμητωρ. Dor. Αμφϊμάτωρ. apud JEsch. 
 
 , frater ex patre eodem, alia vero matre. 2. 
 plur. ap. Eurip. qui habent diversas matres. 
 
 J brothers by different mothers. 2. ουδ' αμφι- 
 
 1 ματορας κόρους. Androm. 465. 
 Αμφϊμνκαω. circummugio. to resound on all 
 sides, κάλον αοιδιαει, δαπεδον δ' άπαν αμφι- 
 μεμυκεν. κ. 227. Syn. Αμφιαχώ. 
 Αμφίνεικης, ΑμφΧνεικητος. de quo, vel qua, 
 
 I contenditur. contended for. ταν αμφινεική 
 
 ι Δηϊανειραν αει. Trach. 105. See v. 527. 
 Αμφΐνεμομαι. circum habito. to dwell around. 
 αθάνατων, ο'ι Ολυμπον αγαννιφον αμφινεμον- 
 
 1 rat. Σ. 186. Syn. Κατοικεω. 
 
 f ΑμφΊνοεω. cum dubitatione animadverto. to 
 be in doubt, ες δαιμόνων τέρας αμφινοώ 
 
 Α Μ Φ 
 
 51 
 
 Ύοδε — Antig. 382. Syn. Απορεω, αμφισ- 
 βητεω, διστάζω. 
 Αμφϊνοος, ου. δ η subtilis, vafer. shrewd. See 
 
 Αημοκριτος. 
 Αμφι.ξεω. circumrado. to polish thoroughly. 
 κορμον δ' εκ ριζης ττροταμών αμφεζεσα χαλκψ 
 ψ. 196. Syn. Αμφιλειαινω, περιζνω. 
 Αμφιξους, contr. Αμφιζους. δ η. bene poliens. 
 used for polishing, αμφιζουν τε σκεπαρνον' 
 άδή χαριεργψ Αθανα. Leon. Tar. An.\. 221. 
 ΑμφΊονως. adj. Amphionius. belonging to 
 Amphion. τάς Αμφιονιας τε λύρας 'ύπο 
 πύργος ανεστα. Phcen. 838. 
 Αμφ'ιος. Nom. Pr. των ήρχ Αδρηστος τε και 
 
 ΑμφΊος λινοθωρηξ. Β. 830. 
 Αμφίττάλϋνω. undique conspergo. to sprinkle 
 well, φάρμακα μυδηνας, ημεν σάκος αμφε- 
 παλννεν. Apoll. 3. 1247. 
 Αμφϊπάτασσω. crebro percutio. to strike 
 
 often. See 'Ράπισμα. 
 Αμφϊπεδδς. δ η. campis cinctus. encompassed 
 by plains, νασιωταν οχθον ες αμ-φιπεδον. — 
 Pyth. 9. 94. 
 Αμφϊπελομαι. existo. to be ; to happen, ήτις 
 ακουοντεσσι νεωτατη αμφιπεληται. a. 352. 
 Syn. Ύπαρχω, εισειμι, παρειμι. 
 ΑμφΧπενδμαι, Αμφϊπδνεομαι. in aliqua re ela- 
 boro. to be occupied about, και κε τοι αντί 
 γαμοιο πατήρ ταφον αμφεπονεϊτο. υ. 307. See 
 Τ. 278. Syn. Αμφεπω, αμφιπολενω. 
 Αμφϊπ'ερικτωνες, ων. οι. circum habitantes. 
 dwelling around. — ουδ' αιδείσθ' αμφιπερι- 
 κτιονας. Tyrtse. Syn. Τειτονες. 
 Αμφϊπερΐπλαζω. oberro. to wander about. — 
 νεφέλη πραπιδεσσι κελαινή — Αμφιπεριπλασ- 
 θεϊσα — Orph. Lap. 79. 
 Αμφίπεριστεινομαι. circumquaque gemo ; sive, 
 ut Steph. mavult, circumarctor. to groan 
 heavily ; or, to be much straitened. Callim. 
 Del. 179. 
 Αμφϊπεριστρωφαω. undequaque verto. to turn 
 in all directions. Έκτωρ δ αμφιπεριστρωψα 
 καλλιτριχας ίππους, θ. 348. Syn. Αμφι- 
 περιστρεφω, περιελαυνω. 
 ΑμφϊπφΎτρυζω. undequaque pipio. to mur- 
 mur, or, twitter, around, αμφιπεριτρυζουσι 
 χελιδόνες, ες δ' εμε δάκρυ. Agath. An. iii. 38. 
 Αμφϊπεριφθΐνϋθω* circumcirca pereo. to de- 
 cay all round, φλοιός δ' αμφιπεριφθινυθίΐ, 
 πιπτουσι δ' απ' όζοι. Horn. Ven. 272. 
 ΑμφΊπΙαζω. Dor. for Αμφϊπϊεζω, corripio. to 
 seize, τραχύς γαρ χαλαϊς αμφεπιαξε λύκος. 
 Theoc. Ερ. 6. 
 Αμφϊπιπτω. collum alicujus amplector. to 
 fall upon the neck, ως δε γυνή κλαιησι φιλον 
 ποσιν αμφιπεσοϋσα. θ. 523. 
 ΑμφΊπΐτνώ. ad genua procumbo. to fall down 
 at the knees, αντομαι, αμφιπϊτνοϋσα το σον 
 γονυ και χέρα, δειλαϊαν. (Oacti/l. Hexam.} 
 Eur. Supp. 289. 
 ΑμφΤπλεκής,εός. ΑμφΤπλεκτός. δ ή. implicitus, 
 convolutus. entwined ; entangled, ην δ' αμ- 
 φιπλεκτοι κλίμακες. Trach. 520. See Orph. 
 605. 
 
 η 2 
 
52 
 
 Λ Μ Φ 
 
 Αμφϊπλεκω. circumnecto. to twine around. 
 κεισθω δόρυ μοι μιτον αμφιπλεκειν Αραχναις 
 — Eur.fr. Erechth. 6. 1. Syn. Περιπλέκω. 
 
 ΑμφΤπληκτος. undique feriens. Usedalsopass. 
 dashing•, or, dashed, πώς ποτέ, πώς ποτ 
 αμφιπληκτων. Philoct. 6S8. 
 
 Λμψϊπληζ, ηγος.δ ή. utrimque feriens. wound- 
 ing• on both sides. See Αεινοπονς. 
 
 Αμφϊπολευω, Αμφϊπολεω. versor circum. to 
 accompan}'• ; to tend ; to watch over, ει κεϊνός 
 γ' ελθών τον εμόν βιον αμφιπολευοι. σ. 253. 
 See Pyth. 4. 280. Syn. Αμφιπενομαι,ακολου- 
 θεω, διάκονεω, περιπολεω, αμφεπω, θεραπεύω. 
 
 Αμφίπολϊτης, ου. δ. Amphipolitanus. belong- 
 ing to Amphipolis. ήρως Ήετιωνος επιστάθ- 
 μος Αμφιπολιτεω Call. Ερ. 25. 
 
 Αμφϊπολος. famula. a female attendant. See 
 Monk, Hippol. 200. Damm. c. 1933. ουκ 
 o«7, άμα τήγε και αμφιπολοι δυ' εποντο. Γ. 
 143. Syn. Αατρις, προπολος, παιδισκη, θερα- 
 παινα, θεραπαινις, οικετις, επετις, υπηρετις, 
 νποδρηστειρα, δουλις. Ερ. ΈυπεπΧος, ευπλο- 
 καμος, κεδνη, πυΧαωρος, ΧευκωΧενος. 
 
 ΑμφϊποΧος. adj. toto circuitu pervius. acces- 
 sible on all sides, τνμβον αμφιποΧον — Έχων 
 — 01. 1. 149. 
 
 Αμφϊποταομαι. circumvolito. to fly, or flutter, 
 round, μητηρ δ' αμφεποτάτο οδνρομενη φιΧα 
 τέκνα. Β. 315. 
 
 ΑμφιπτοΧις. urbi circumdatus. affecting the 
 city, εμοι δ', αναγκαν γάρ αμφιπτοΧιν. See 
 Blomf. Choeph. 73. 
 
 Αμφιπτνχή, ής. ή. amplexus. an embrace, δδς 
 χερδς φιλημά μοι σης σώματος τ αμφιπτυχάς 1 . 
 Ion. 519. (31.) Syn. ΐίεριπτυχή. 
 
 Αμφϊπνλος. 6 ή. utrimque portas habens. hav- 
 inggates at both sides. λεξον' επ αμφιπνΧου 
 yap εσοι ΜεΧαθρον βοάν εκΧυον. Med. 134. 
 
 ΑμφΊπΰρος. ου. 6 η. undique ardens. blazing. 
 Αρτεμιν — Έλαφηβολον, αμφιπυρον. Trach. 
 214. See Aj. 1404. 
 
 Αμφφρντος. Αμφίρντος. Od. a. 50. circum - 
 fluus. washed by sea on all sides. — αμφιρρν- 
 τω ειν Έρνθειη. Hes. θ. 983. Syn. Αμφίαλος, 
 περιρροος, περιρρυτος. 
 
 Αμφιρρωξ, ωγος. δ ή. undiejuaque abruptus. 
 broken away on all sides, πέτρας αμφψρώγας 
 αερταζοντες εβαΧΧον. Apoll. 1. 995. 
 
 Αμφϊς. adv. utrimque : circa. 2. in medio. 
 3. seorsum, extra, on both sides; between; 
 apart. 2. πΧησιον αΧΧ}]Χων' οΧιγη δ' ην 
 αμφϊς αρουρα. Γ. 115. 
 
 ΑμφΧσάΧευω. undique agito. to shake on all 
 sides. — ηντε πνενματι φυΧΧα, ΑμφισαΧευο- 
 μενης, έτρεμε πορφνρεα. Sosip. An. i. 504. 
 
 Αμφισβαινά. η. serpentis genus, a sort of ser- 
 pent, τνχοιμ' αν; αμφισβαιναν, η ΈκυΧΧαν 
 
 τίνα ; Agam. 1234. Ρ. 
 
 Αμφισταμαι. undique circumsto. to stand 
 
 about. — κΧαιων δ' αμφισταθ' όμιΧος. Ω. 712. 
 
 Syn. ΧΙερίΊσταμαι. 
 
 1 Valcken. and Reiske read thus, instead 
 of άμφι 7ΤΓ. 
 
 Α Μ Φ 
 
 ΑμφιστεΧΧω, s. pot. -ομαι. amicio ; induo ; to 
 dress ; put on. αμφιστεϊΧαμενα ταν ξνστιδα 
 ταν ΚΧεαριστας. Theoc. 2.74. Syn. Αμπεχω, 
 περιστεΧΧω. 
 
 Αμφίστομος, δ ή. utrimque acutus, duplex, 
 double-edged ; double, ων κράτ' ερεψον και 
 Χαβάς αμφίστομους. CEd. C. 473. 
 
 Αμφιστράτάομαι. circumsideo hostiliter. to 
 besiege. την αμφεστρατοωντο διαρραϊσαι 
 μεμαώτες. Λ. 712. Syn. Αιαμαχομαι, αγω- 
 νίζομαι, περιμαχομαι. 
 
 Αμφιστρεφης. in diversa versus, turning 
 different ways. See Heyn. — κεφαΧαί δε ίί 
 ήσαν Ύρεϊς αμφιστρεφ'εες, — Λ. 40. 
 
 Αμφιστροφος. δ η. utrimque remis impulsus. 
 rowed on both sides, βαινειν κεΧευω βαριν 
 εις αμφιστροφον. Msch. Supp. 879. Pors. 
 Syn. ΑμφιεΧισσος, αμφηρης. 
 
 ΑμφΧταρβης. exterritus. Blomf. reads αντιτάρ- 
 βει, and construes it actively, alarming, η δ' 
 αμφιταρβης τψδ' επψμωζεν πάθει. Choeph. 
 543. 
 
 Αμφϊτεινω. circumextendo. to spread all 
 round. — κάτω δ' ενρννετο πωγων — Αμφι- 
 ταθεις, — Christod. Ecphr. An. ii. 468. 
 
 ΑμφΊτειχης. mcenia circumdans. surrounding 
 the walls, τον αμφιτειχήΧεων. Sept. Th. 290. 
 
 Αμφϊτΐθημϊ. circumpono. in med. circum me 
 pono. to put around. — ό δ' αμφεθετο ξίφος 
 οξυ-ΎηΧημαχος. φ. 431. Syn. ΑμφιβαΧΧω, 
 προσπεριβαΧΧω. 
 
 Αμφϊτϊνασσω. utrimque quatio. δικλίδας αμ- 
 φετιναζεν εμοϊς Γαλάτεια προσωποις (shut 
 the door in my face). Paul. Silent. An. iii. 79. 
 
 Αμφΐτιττυβιζω. cacabo. to cry, or call, like a 
 partridge. Av. 234. 
 
 Αμφϊτομος.δ ή. utrimque scindens. two-edged. 
 — αμφιτομου λογχας — Hipp. 1375. See 
 Apoll. 1. 168. and Brunck's note. Syn. 
 Αμφηκης, δϊπαλτος. 
 
 Αμφϊτορνος. δ η. ΑμφΧτορνωτος, η, ον. (Ly- 
 coph. 704.) bene tornatus. well turned, or 
 polished, θεσθ 1 αμφιτορνον ασπιδ' 'Έκτορος 
 πεδφ. Troad. 1156. 
 
 Αμφϊτρψω, Αμφιτρομεω. tremo ab omni parte, 
 to tremble exceedingly, του δ' αμφιτρομεω, 
 και δειδια, μη τι παθησι. δ. 820. 
 
 Αμφΐτρεχω. circumcurro. to run round. — 
 σέλας δ' αμφεδραμε Ααβρδν Ίίφαιστου, — 
 Pyth. 3. 71. Syn. Περιτρέχω, περιέρχομαι. 
 
 ΑμφΤτρής, ήτος. ΑμφΤτρητος, ου. (Anthol.) 
 δ η. ab utraque parte perfbratus. pierced, 
 
 or open, both ways, δι αμφιτρήτος αυλιου 
 πέμπει πνοή. Philoct. 18. 
 Αμφιτρίτη, ης. ή. conj. Neptuni, v. Oceani. 2. 
 
 mare. Goddess of the sea ; used also for, the 
 
 sea. — οιά τε πολλά τρέφει κλντδς Αμφιτρίτη. 
 
 ε. 422. See γ. 91. Iph. Τ. 427. Syn. 2. Άλς. 
 
 θάλασσα. Ερ. 1 . Κνανωπις, εϋσφϋρος, γλαυκή, 
 
 κυαναυγης. 2. αγαστονος, βαρυβρομος, βόρειας, 
 
 εριδονπος, ιχθυοεσσα, απειριτος. 
 ΑμφΤτρΰων. maritus Alcmenes. Amphitryon. 
 
 τλη δ' Ήρη, δτε μιν κρατερός παις Αμφιτρνω- 
 
 νος. Ε. 392. Ερ. Αρηίος, ΑργεΊος, λαοσσοος, 
 
Α Μ Φ 
 
 ΑΝΑ 
 
 53 
 
 δορυσσοος, διφρηλατης, μενεχαρμης. 
 ιμφΊφάεινω, circumcirca luceo. to shine a- 
 round. — αίγλη δε μιν (sc. Apollinem) αμφι- 
 φαεινει. Η. in Apoll. 202. Syn. Αμφιφαω. 
 ίμφϊφάλδς. ή. ornata undique cristis. having 
 crests on all sides, κρατι δ' επ' αμφιφαλον 
 κυν'εην θετό, τετραφαληρον. Ε. 743. Syn. 
 Ίετραφαλος. See Damm. c. 2468. 
 ϊμφϊφάνης. omnibus notus. very apparent. 
 δήλα και αμφιφανή, και Ακρυπτα δεδρακαμεν 
 ποσιν. Androm. 834. 
 
 \μφϊφδρευς, Αμφδρευς, εως. δ. vas utrimque 
 auriculas habens. a vase with two handles. 
 χρυσεος αμφιφορενς, τόν τοι πόρε ποτνια μη- 
 τηρ. Ψ. 92. επεκπιων γάλακτος αμφορέα 1 , πε- 
 πλον. Cycl.326. Ερ.θυωδης,εγκνμων,ευοδμος. 
 Αμφϊχαινω. circum hio, devoro. to gape wide; 
 to devour. — αλλ' εμε μεν κήρ Αμφεχανε στυ- 
 γερή, — Ψ. 79. S ΥΝ. Έγχαινω, επεγχαινω, ανα- 
 ' χάσκω, περιχασκω, περιχαινω, καταπίνω. 
 Αμφϊχεω. circumfundo. την δ' αχός αμφεχνθη 
 θνμοφθορον,—δ. 716. Syn. Αμφιχυω, περιχυω. 
 : Αμφϊχδρενω. circum choreas ago. to dance 
 ι around. — άκριτος τ άστρων Οχλος ενδελεχώς 
 
 αμφιχορευει. Eur. fr. Pirith. 
 b ΑμφΤχρνσδς. inauratus. gilded, εϊτ αμφιχρυ- 
 I σον φασγανον κωττης λαβών. Hec. 547. Ρ. 
 if Αμφίων, δνδς. ό. son of Jupiter and Antiope, 
 j brother of Zethus, aud founder of Thebes. 
 j 2. a leader of the Epeians. II. N. 692.— 
 3. the maternal grandfather of Nestor. Od. 
 \ λ. 282. Κάδμου πάροικοι, και δομών Αμφιονος. 
 Antig. 1155. Β. Ερ. 1. Αιογενης, κλυτοφη- 
 μος, λυροκτνπος. 
 Αμφδρεάφορεω. amphoram, seu, velut ampho- 
 ram,gesto.to carry water-casks, κάπειτα μισ- 
 θού σαυτον αμφορεαφορεϊν. Arist. fr. Έρω. 
 ΑμφδρΊδΐον, or ΑμφδρειδΧδν. (See Dawes. JMisc. 
 C. p. 214.) vasculum testaceum vinarium. 
 a small wine-cask, χυτριδια, και σανίδια, 
 κάμφορειδια. Pac. 202. 
 Αμφρϋσίδς. Amphrysius. See Steph. By ζ. & 
 
 Virg. iEn. vi. 398. from 
 
 Αμφρΰσος. ή. Amphrysus. a city of Phocis 
 
 near Delphi. 2. ό. a river of Thessaly, near 
 
 which Apollo fed the cattle of Admetus. 
 
 Callim. Apoll. 46. Virg. Geo. 3. 2. Lucan. 
 
 vi. 368. — 2. Αμφρυσου πάρα χεΰμα Φερητιας 
 
 Αντιανειρα. Orph. 190. 
 
 Αμφωβδλδς. missile, a weapon hurled by both 
 
 hands, οιστοι, μεσαγκυλ', έκλυτοι τ' αμφοιβο- 
 
 λοι. Andr. 1133. Syn. Ακων, ακοντιον, βέλος. 
 
 Αμφω ? ων, οντδς. utrimque denies habens. 
 
 furnished with incisive teeth in both jaws. 
 
 See Donneg. and Schol. on Lycoph. 1401. 
 
 Αμφωτος. υ ή. binas aures habens. having two 
 
 ears, or handles. — αλεισον — Χρυσεον, αμφ- 
 
 1 The final a in accus. sing, from nouns in 
 ευς, is almost always long in Attic. See Pors. 
 Hec. 870. Therefore the vowels εα are, by 
 synaeresis, only one long syllable ; as in Ari- 
 stoph. Σοφοκλεα, Ran. 76. ΐίηλεα, 863. Ήρα- 
 κλεα, Thesm. 26. i. e. Σοφοκλά, Ώηλά, fyc. 
 
 ωτον, — χ. 10. Syn. Αμφικυπελλος. 
 
 " Άμωμητδς. II. Μ. 109. "Αμωμος, inculpatus ; 
 hinc, egregius. blameless; faultless, ταν ουδ' 
 άν τις άμωμος, επειχ' Έλενιχπαρισωθη. Theoc. 
 18. 25. Syn. Αμεμπτος, αμεμφης, αμϋμων. 
 
 "Ανά. prep, per, cum. on, upon, at. ""Ανά, υο- 
 cat. of "Αναζ. rex. Ο king. Od. p. 352. Also, 
 for άνάστηθι. surge, up ! rise ! //. Σ. 358. 
 μνηστήρες δ' ανά δωματ ισαν θειου Οδυσήος. 
 β. 259. Ιέ is sometimes put absolutely. — 
 μέλανες δ" ανά βοτρυες ήσαν. Σ. 562. 
 
 "Αναβαίνω, conscendo, pervenio. to mount ; 
 embark ; go amongst, εκ γαρ τοι τούτων φα- 
 τις ανθρώπους αναβαίνει, ζ. 29. Syn. Έμβαινω, 
 εισβαινω, επιβαίνω, ανέρχομαι, ανήκω. 
 
 "Ανάβακχευω. bacchor. to be wild as a Bac- 
 chanalian, ποδ' αναβακχευονσα. Bacch. 862. 
 Syn. Βακχευομαι, εκβαχκευομαι. 
 
 "Αναβακχϊδω. ad insaniam adigo. to excite to 
 phrensy ; to haunt, ματερος αίμα σας, δ σ 
 αναβακχιοΊ. Orest. 332. P. Syn. Αιωκω, οισ- 
 τρηλατεω. 
 
 "Αναβάλλω, differo, protraho. to fling upward; 
 defer ; put off. med. s. s. Also, to prelude, or 
 begin a song, μηκετι νυν ανάβαλλε δομοις 
 ενι τούτον αεθλον. τ. 584. ήτοι δ φορμιζων 
 ανεβαλλετο καλόν αειδειν. α. 155. Syn. Προ- 
 βάλλω, ρίπτω, απορρίπτω — κατέχω, κατερυκω 
 — διαμελλω, επέχω, υπερτιθεμαι, αναφέρω. 2. 
 ανακρούομαι, προοιμιαζομαι. 
 
 ' Άνάβάσίς. κ. λ. See not. on Αμβαινω. 
 
 Άνάβϊδω. Αμβίδω. revivisco. to revive, b. λα/3' 
 εννε οβολους. a. αναβιωην νυν πάλιν. Ran. 
 176. Syn. Αναπνέω, αναζαω. Phr. Εξ α'ίδος 
 νοστησε φυγάς νεκυς, οφιμον αλλην Αθρησας 
 μετά τέρμα βίου παλιναγρετον αρχήν. Νοηη. 
 
 Άνάβλαστ -άω, υ. -εω. regermino. to bloom, 
 ο?' shoot, again, act. to produce. — ακονϊτον 
 ανεβλαστησεν ορογκοις. Nic. ΑΙ. 42. Syn. 
 Αναθαλλω, αναφύομαι. 
 
 Άνάβλεπω. oculos attollo. 2. visum recipio. 
 to look up ; to see again, a. ου βουλομαι 
 γαρ πάλιν αναβλεφαι. b. τι φής ; Plut. 117. 
 Syn. Αναδερκομαι, καθοραω. 
 
 Άνάβλησίς, εως. ή. dilatio. delay ; putting off. 
 Ύρώσιν αναβλησις κάκου εσσεται, ουδ' ήβαιον. 
 Β. 380. Syn. Αναβολή, υπερθεσις,ΰπερημερια. 
 
 Αναβλύζω. Αμβλυζω. ebullio. to boil over; 
 overflow. Νείλος αναβλύζων διεραν δτε βω- 
 λακα θρυπτει. Theoc. 17. 80. See Orph. 
 1128. Syn. Βλυζω, αναζεομαι — ανομβρεω. 
 
 Ανάβδάω. exclamo. to cry aloud, βαρύ δ' αμ- 
 βοάσον. Pers. 571. Syn. Βοαω, κράζω, αν- 
 ιαχω, ανυμνεω. 
 
 Ανάβδημά. exclamatio. a loud cry. πνέων, αω- 
 ρονυκτον αμβοαμα. {Iamb. Tr. Cat?) Choeph. 
 32. Syn. Αναβοησις, καταβοησις, κελαδος. 
 
 Αναβολή. See Αμβ. εν ταΤς αναβολάϊς των 
 κακών ενεστ ακη. Here. Fur. 93. 
 
 Ανάβορβδρυζω. reclamo. to cry, or murmur, 
 against. — οι δ' εκ των αγρών Ανεβορβορυ- 
 %αν. — Eccles.433. Syn. Αναβοαω,ανακραζω, 
 
 Α ναβραζω," Αν αβρασσω, \'β\Άι>αβραττω. bul- 
 lire facio. Ιο boil. a. που, που ΎρνγαΊός εστίν; 
 
54 
 
 Α Ν A 
 
 b. αναβραττω κιχλας. Pac. 1 197. Syn. Ζεν- 
 νυω, ζενννμι, αναζεω, καχλαζω. — αναδιδωμι. 
 
 "Αναβραστος, ου. υ ή. elixus. boiled, και κρεα γε 
 προς τοντοισιν αναβραστ εικοσιν. Ran. 553. 
 
 "Ανάβράχω. graviter resono. to rattle ; to bel- 
 low. — ανεβραχε-τευχεα. Τ. 13. — τα δ' ανεβρα- 
 \ει•, ηύτε ταύρος Βοσκομενος λειμώνι' τοσ 
 εβραχε καλά θυρετρα. φ. 48. Syn. Αουπεω, 
 αραβεω. 
 
 "Ανάβρόχω. absorbeo. to swallow up, or again, 
 αλλ' or' αναβροζειε θαλάσσης άλμυρον νδωρ. 
 μ. 240. Syn. Αναρροφεω, αναρροιβδεω, κατα- 
 πίνω. 
 
 "Ava/^pua^w.vociferor. to shout, εμβαλοντες av- 
 εβρναζαν'Ίππαπαι,τις εμβαλεϊ; Equit. 602. 
 
 " Αναβρϋχω. perh." Αναβρυζω. (See Thesaur.) 
 scaturio. to gush out ; to spring forth, χωρψ 
 εν οιοπολψ, όθ' άλις αναβεβρυχεν νδωρ. Ρ. 54. 
 Syn. Αναβρυω, αναβλύζω, αναπηδάω, ανα- 
 βάλλομαι, αναφλυζω, αναπιδυω. 
 
 "Αναβρωσκω, or " Ανάβιβρο)σκω. corrodo. to 
 gnaw. — γαστερ' αναβρωσαντες, — Nic. Ther. 
 134. 
 
 "Αναγγέλλω, renuncio. to bring back word ; to 
 report. See Αιολοστομος. Syn. Αηλοω, αν- 
 αγορεύω. 
 
 "Ανάγευω. gustandum prsebeo. to give to taste. 
 πρώτους ηζιωσ' αναγενσ υμάς, ή παρέσχε 
 μοι. (Tetram. Choriamb, polyschem. JEupo- 
 lid.) Nub. 523. Syn. Γεύομαι. 
 
 " ΑνάγΊνωσκω. f. άναγνωσόμαι. pr&t. άνεγνωκά. 
 aor. 2. άνεγνων. recognosco. 2. lego, to 
 recognize, to read. 2. αγε νυν, όπως αυτούς 
 ανάγνωσεσθ'ε μοι. Equit. 1011. See Ran. 52. 
 Syn. Αναγνωρίζω, εννοεω, αισθάνομαι. 2. 
 αναλεγομαι, ανανεμω. 
 
 "Αναγκάζω, cogo. to compel, αναγκασαι δίκαιον 
 εστί, νή Αια. Plut. 1025. Syn. Επαναγκαζω, 
 καταναγκάζω, βιαομαι, βιάζομαι, παραβιάζω, 
 παραβιάζομαι, επειγω, κατεπειγω, κατειργω. 
 Αν αγκαιη." Ανάγκη. Ύό άναγκάΐόν. necessitas. 
 necessity ; fatality, πτωχεύω δ' ανά δήμον; 
 αναγκαιη γαρ επείγει, τ. 73. ως ε-ψομαί γε, 
 τοϋ τ αναγκαίου χάριν. Hec. 350. Syn. Βια, 
 δυναμις, κράτος, περιστασις, χρειά. Ερ. Αλε- 
 γεινη, ανιηρη, αμεγαρτος, ατλητος, αχαλίνω- 
 τος, ατερπης, δαιμονιη, δορικτητος, δουλειος, 
 έχθρα, κακή, κρατερή, μοιριδιη, ολοη, πικρή, 
 παντολμος, πολνπονος — πανδαματωρ. — γλυ- 
 κερη, γαμιη. Phr. Δεινή γαρ ανάγκη πάντα 
 κρατυνει. Orph. κρατερή δ' επικεισετ' ανάγκη, 
 επει δ' αναγκας εδυ λεπαδνον. — iEsch. — της 
 αναγκαίας τύχης Ουκ εστίν ουδέν μείζον 
 ανθρωποις κακόν. Soph. 
 
 "Αναγκαίος, a, όν. necessarius, necessitudine 
 conjunctus. coerced ; necessary; united by 
 blood, or relationship, τοιαύτα λασκεις τους 
 αναγκαίους φίλους ; Androm. 670. 
 
 "Α ί/αγκαιως. «i/u.necessario. necessarily. — αλλ' 
 αναγκαιως έχει. Helen. 519. 
 
 " Ανάγναμπτω. reflecto. dissolvo. to unbend ; 
 untie, αυτάρ ε /ioi δεσμόν μεν ανεγναμψαν θεοί 
 αυτοί. ξ. 348. Syn, Αναλύω, αναζευγνυμι. 
 
 "Αναγνιστός. cxpiatus. not purified ; unholy. 
 
 ANA 
 
 Orph. 1229. Syn. Ακάθαρτος, εναγής, βεβη• \ 
 
 λος, εζαγιστος, δυσαγης. 
 Άναγνός. Ό ή. impurus, scelestus. impure ; 
 
 defiled, ήλιος, αν αγνά μητρός έργα της εμης. 
 
 Choeph. 984. Syn. Ανόσιος, ανίερος, μιαρος, 
 
 μοχθηρός, ρυπαρος. 
 ' Αναγράφω." Αναγράφομαι, perscribo. to write 
 
 down, δπποιας τον Όμηρον αναγραψωμεϋα 
 
 πατρης. Ερ. inc. 409. Jac. Syn. Συγγράφω, 
 
 διαγράφω. 
 "Ανάγρνζω. grunnio. to grumble, τοτελευταϊον 
 
 δ', ην αναγρυζγ. Nub. 942. 
 Άναγχω./. γξω. faucesconstringo. to throttle; 
 
 to choke. — μη δη σε καταπλεζη και αναγχν. 
 
 Nic. Th. 475. Syn. Αγχω, πνίγω. 
 "Ανάγω, tollo, educo, retrocedo,&c. to lift up; 
 
 to carry away, κινεί γαρ 'άνηρ όμμα κάναγει 
 
 κάρα. Philoct. 887. Syn. Επαναγω, κατάγω, 
 
 εξάγω, ΰπεζαγω, αίρω, νφαιρεω, αναχαζω, 
 
 υποστρέφω, παιδεύω, εκτρέφω. 
 "Ανάγωγος, ου. 6 ή. qui recte institutus non 
 
 est ; hinc, illiberalis, contumax. ill-brought 
 
 up ; rude. Hence, "Ανάγωγως. adv. untract- 
 
 ably. See Macho ap. Ath. 580. f. 581. d. 
 "Ανάδαιω. incendo. to burn, πεμπουσι b' 
 
 ανδαιοντες αφθονώ μένει. Agam. 306. 
 " Ανάδεικνϋμί. demonstro, pando. to shew ; to 
 
 open, σιγφν ανωγα, κάναδεικνυναι πυλας. 
 
 Soph. El. 1473. Syn. Αναφαινω. — ανοίγω. 
 "Ανάδελφος, fratre carens. without brother. 
 
 ανάδελφος, άπάτωρ, άφίλος' ει δε σοι δοκεϊ. 
 
 Orest. 310. 
 " Ανάδενδράς, άδός. ή. 1. vitis arbori applicata. 
 
 2. locus vitibus consitus. a vine supported 
 
 by trees, prop, the wild vine. Qu. Maec. An. 
 
 ii. 239. Syn. 1. Αγριας, αγριαμπελος. 2. αμ- 
 
 πελεων. 
 "Ανάδερκω. rursum video, suspicio. to see again, 
 
 to look up. χεϋαν' 6 δ' αμπνυνθη, και αν- 
 
 εδρακεν οφθαλμοισιν. J5J• 436. Syn. Αναβλε- 
 
 πω, ανακύπτω. 
 "Ανάδεσμη. ornamentum capitis, a hair-band. 
 
 II. Χ. 469. — χρυσεων αναδεσμών — αταν. 
 
 Med. 974. Ρ. 
 "Ανάδετος. religatus. tied back, εγώ δε πλοκαμον 
 
 αναδετοις Μιτραισιν ερρυθμιζομαν. Hec. 917. 
 "Ανάδεχόμαι. recipio. 2. polliceor me preesti- 
 
 turum. 3. sustineo. to receive ; to be surety 
 
 for ; to bear, οξέα, παμφανοωντα' σάκος δ' 
 
 ανεδεζατο πολλά. Ε. 619. Syn. Δέχομαι, 
 
 εκδεχομαι, αναλαμβάνω. 2. ϋπισχομαι, ανεγ- 
 
 γυαω. 3. υπομένω. 
 "Ανάδεο). religo. 2. corono. to bind round the 
 
 head, νη την Εκατην, κάγωγ' αναδήσαι βου- 
 
 λομαι. Plut. 764. See ib. 589. Syn. 1. Ava- 
 
 δεσμεω, αποδεσμεύω, εζαρταω, καταδεω. 2. 
 
 επιστέφω, στεφανοω, ταινιοω. 
 "Ανάδημά, Ανδ. άτος.το."Ανάδεμά. (Ant. Sid. 
 
 An. ii. 31.) fascia, a fillet; a wreath, αναδημα 
 
 δεζαι, χειρός ευσεβούς άπο. Hipp. 82. Syn. 
 
 Ταινία, κεφαλόδεσμων. 
 "Ανάδϊδασκω. diligenter doceo. to teach anew. 
 
 τον χρησμόν αναδιδαξον αυτόν ως έχει. Equit. 
 
 153. Syn. Εκδιδασκω, εκπαιδεύω. 
 
ANA 
 
 ANA 
 
 55 
 
 νάδϊδωμϊ. reddo, profero. to distribute ; to 
 )l'oduce. ω μήτερ, ανάδος δεύρο την ετνηρυ- 
 7iv. Acharn. 245. See Eur. Jr. Melan. 22. 
 3yN. Έκδιδωμι, ανταποδιδωμι, αμείβομαι. — 
 τναπεμπω. 
 
 .νάδοχη. receptio. remissio. 2. sponsio. re- 
 ception, remission, bail, δωδέκατος αροτος, 
 τναδοχαν τεΧεϊν πόνων. Trach. 838. Syn. 
 ΑναπαυΧα. — 2. εγγνησις. 
 .νάδοχδς. receptor ; fidejussor, a receiver; a 
 surety, προς την αδεΧφήν ανάδοχον των χρη- 
 •ιατων. Men. Χηρ. Syn. Εγγυητής. 
 ίνάδϋνω,"Ανάδϋω,"Ανάδνμ'ί. emergo. 2. re- 
 trocedo, &c. to rise out of. to shrink back. 
 9αρσννον, μη τις μοι ύποδδεισας αναδυη. ι. 
 377. Syn. Έζαναδυομαι, ανάγω, αναβαίνω, 
 επανιημι, ανισχω, ανέρχομαι. 2. αναχαζω, 
 υποστρέφω. — ανανενω, αρνεομαι. 
 ίνάεδνος, ου. η. dote carens accepta a sponso. 
 without a dowry, or bridal presents, ταων, 
 ην κ εθεΧ? ι /σι, φιΧην αναεδνον αγεσθω. Ι. 146. 
 Syn. Αεδνωτος, αναποινος. 
 \.νάειρω. attollo. to lift up. ή μ' αναειρ', η εγώ 
 σε' τα δ' αν Διΐ πάντα μεΧησει. ψ. 724. Syn. 
 Αίρω, εζανισταμαι, ανάγω. 
 ±νάε\πτος.'ιη5ρβνΆί\ΐ8. unexpected, ηΧυθαμε ν, 
 Κρόνου νιε avat, αναελπτα παθόντες. Hes. θ. 
 660. Syn. Αελπτος. 
 
 Ανάερταζω. tollo in altum ; suspendo. to lift, 
 or hang, up. Ύρωάδι ΏεΧΧαναως ανηερτησεν 
 Αθανα. Archias, An. ii. 92. 
 Αναζεω. ebullio. to boil up. In Anthol." Ava- 
 ζειω. act. to send up. — αναζεουσι θρομβωδεις 
 αφροί. Trach. 704. ένθεν αει ροδοεσσαν ανα- | 
 ζεωυσιν αϋτμην. Marian. An. ii. 513. Syn. 
 Αναβραττω, ανακαχΧαζω, εκζεω. 
 Αναζωγρεω. in vitam revoco. to recall to life. 
 See Julian. JEg. ibid. 508. 
 Αναζωω. revivisco. to revive, θερμόΐς δ' ικμαν- 
 θεΤσαι αναζωονσ νδατεσσι. Nicand. ap. Ath. 
 133. d. 
 
 ΑνάθαΧπω. (Anac. 3. 24.)" Αναθερμαίνω, refo- 
 veo. to warm again, άψ αναθερμαινων ψυ- 
 χομενην κραδιην. Pallad. An. ii. 412. Syn. 
 θαΧπω, αναφνχω. 
 
 ΑνάθηΧεω. reviresco. to bloom anew, ονδ' 
 αναθηΧησει' περί γαρ ρά ε χαΧκός εΧεψε. 
 Α. 236. Syn. ΑναθαΧΧω, αναβΧαστεω. 
 Ανάθημα,^ Ανάθεμα, (Ανθεμά. Αηί1ιθΙ.)άτος. το. 
 donarium Deo. 2. ornamentum quodlibet. 
 a votive offering, an ornament. μοΧπη τ', 
 ορχηστυς τε, τα γάρ τ αναθήματα δαιτός. α. 
 152. Syn. Αναθεσις. — 2. αγαΧμα, κόσμημα. 
 ΑνάθΧΊβω. exprimo. to press out. πηγαϊ δ' 
 αργινοεντος αναθΧιβοιντο γαΧακτος. Antip. 
 Sidon. An. ii. 25. Syn. ΈκθΧιβω, εκπιεζω. 
 Ανάθορεω. prosilio. to spring up suddenly. 
 See Αναθρωσκω. — μοννος δ' Αφαρηϊος ανθο- 
 ρεν Ιδας. Apoll. 3. 55ο. 
 Αναθρεμμά. omne quod nutritur. a nursling. 
 αγρίε παΐκαι στυγνέ, κακάς αναθρεμμά Χεαινας. 
 Theoc. 23. 19. Syn. Τρόφιμος, αναθρεπτος. 
 Αναθρεω. attente considero. to examine at- 
 tentively, ιδον με, κάναθρησον oV εχω κακά. 
 
 Hec. 807. Syn. Αναθεωρεω, ανασκοπεω. 
 
 "Αναθρωσκω. exsilio. to bound ; to spring up. 
 Epig. άδεσποτ. 305. vrpi τ αναθρωσκων 
 πετεται, κτυπεει δε θ' νπ' αντον ΎΧη' — Ν. 
 143. Syn. Αναπηδάω, εκπηδαω. — εκθορεω, 
 αναΧΧομαι, αναφέρομαι, ανακηκιω, αναπαΧΧω, 
 ανασκιρταω, α'ίσσω. 
 
 "Ανάθνω. rursus impetum capio. toburst forth. 
 — το δ\ ώστ αΧεκτρινον νδωρ - Εξ αμαράν 
 ανεθυε. — Call. 6. 27. Syn. Αναδύομαι. 
 
 "Αναίδεια, ας. η. impudentia. shamelessness. 
 πασών, αναιδει' εΰ δ' εποιησας μοΧών. Med. 
 472. Syn. Αναισχυντια, ιταμοτης, προπετεια. 
 Ερ. ΑχαΧινος. 
 
 "Αναιδενομαι. impudenter me gero. to act with 
 impudence, ως δε προς πάν αναιδενεται. (Cre- 
 tic. Tr. Acat.) Eq. 396. Syn. Αναισχνντεω. 
 
 "Αναιδής, εος. "Αναιδητΰς, (Apoll. 3. 92.) 6 r). 
 impudens, improbus. shameless, metaph. 
 large, enormous, αμφοτερω δε τενοντε και 
 οστ'εαΧάας αναιδής. Δ. 521. Syn. Αναιδημων, 
 ανεπαισχνντος, ανεντροπος, ασεΧγαινων, 
 βίαιος, παράτολμος, κυνωπης, πονηρός, σκΧη- 
 ρος, αυθάδης. 
 
 "Αναιδώς. adv. impudenter. shamelessly, όντως 
 αναιδώς εζεκινησας τοδε. (Ed. Tyr. 354. 
 Syn. Αναισχυντως, ιταμως. 
 
 "Αναιθυσσω. quatiendo excito. to warm ; to 
 excite, ατάρ πικράν γε τηνδ' αναιθυσσεις 
 φΧογα. Troad. 343. Syn. act. Αιθνσσω, 
 αναιθω, κίνεω. — neut. εκλαμπω, αποστιΧβω, 
 αγΧα'ίζομαι. 
 
 "Αναιθω. accendo. to light ; to inflame. See 
 Ανακαιω. και πνρ αναιθων, χιόνος ονδ'εν μοι 
 μεΧει. Cycl. 332. 
 
 " Αναίμακτος," Αναιμάτος" Αναιμων. exsanguis. 
 bloodless. Χαβόντες, ον μεθώσ αναιμακτον 
 χροα. Phcen. 273. See Eumen. 302. II. Ε. 
 342. Syn. Αναιμος, αναιμωτος, αδιαιμος, 
 άτρωτος. — εζαιμος. 
 
 " Άναιμοσαρκος. cuj us caro sanguinis est expers. 
 having flesh without blood, απαθής, αναιμο- 
 σαρκε. Anac. 43. 
 
 "Αναιμωτϊ. adv. sine cruore. without effusion 
 of blood, νσμινην, και δ' ον κεν αναιμωτϊ γ' 
 εριδηναν. Apoll. 2. 988. 
 
 " Αναινομαι. recuse 2. infitior. to reject ; 
 deny. — σε δ' αναινεται ηδε σά δώρα. Ι. 675. 
 See Υ. ]\6. Syn. Απαναινομαι, ανανενω, 
 παραιτούμαι. — αθεριζω, αθετεω, αποπέμπομαι, 
 απωθεω. 2. απαρνούμαι. 
 
 "ΑναιρεσΊς. ablatio. 2. eversio. 3. abrogatio. 
 4. csedes. the act of carrying away ; and 
 other signij. of the verb άναιρεω. νυκτός 
 φνΧασσων οστεων αναιρεσιν. Or. 404. Syn. 
 1. Αφαιρεσις. 2. αιρεσις, ανατροπή. 3. αθε- 
 τησις. 4. καθαιρεσις, φόνος. 
 
 "Αναιρεω. sursum sumo; everto ; interficio, 
 &c. to lift up ; to carry away ; overturn ; 
 annul ; deliver an oracle, συ δ', εκ βάθρων 
 γάρ πάς ανηρησαι φιλοις. Eur. ΕΙ. 609. Κάλ- 
 χας δ' ό μαντις, απορία κεχρημ'ενος, ΑνίϊΧεν, 
 {oraculum edidit) ϊφιγενειαν, κ. Χ. Iph. Α. 89. 
 Syn. Αναφω, επαιρω, αφαιρούμαι — καθαιρεί•), 
 
56 
 
 ANA 
 
 ANA 
 
 λυ ω, καταλύω. — αμαλδυνω,α'ίστοω,αποκτεινιο, 
 αφανίζω. — χραω. 
 
 "Αναίσθητος, ό ή. sensu carens. senseless, τα 
 δάκρυ' αναισθητφ γεγονότι και νεκρψ. Me- 
 nand./r. inc. clvii. 
 
 "Αναϊσσω. Att." Αναισσω, (trisyll.) surgo, pro- 
 silio. to spring up. ορθός δ' αναισσω χεφι 
 συν Ksvy δορός. Rhes. 79*2. Syn. Εγείρομαι, 
 εζανισταμαι, ανισταμαι, αναθορεω, ανορμαω. 
 
 "Αναισχυντεω. impudenter ago. to speak, or 
 act, with effrontery, τοιαύτα ποών δδ' 
 αναισχνντεΧ ; Thesm. 708. Syn. Αναιδευ- 
 ομαι, απερυθριαω. 
 
 "Αναίσχυντος, ου. όϊ /.inverecundus. impudent; 
 indecent, πού δε κάλαβες νιν ; ώ θεοί, σης αν- 
 αίσχυντου φρενός. Iph. Α. 327. Syn. Αναιδής. 
 
 " Αναισχυντίά. impudenlia. absence of shame. 
 ως άπαν yap εστί τόλμης έργα κάναισχυντιας. 
 Thesm. 702. Syn. Αναίδεια. 
 
 "Αναίτιος. 6 ή. qui in caussa non est, cur ali- 
 quid fiat, innocent of; not the cause of. 
 αλλά τιη νυν ούτος αναίτιος αλγεα πάσχει; 
 Υ. 297. Syn. Ανυπαιτιος, ανεύθυνος, αθφος, 
 αμεμφης, ανεγκλητος. 
 
 "Ανάκαινουργεω. novo modo facio. to re- 
 fashion, ύλη μεν μ' ετεκεν, ανεκαινονργει δε 
 σίδηρος. iEnigm. 21. An. iii. 323. 
 
 "Ανάκαιω. accendo. to light up. η οι πύρ av- 
 εκαιε, και εισω δορπον εκοσμει. η. 13. Syn. 
 Αναιθω, αναπτω, δαιω, διακαίω, εκκαιω, εκττυ- 
 ροω, εμπυριζω, εμπρηθω, ύποπρηθω, φλέγω, 
 αναφλέγω. Phr. ΈκτρΊβω φλόγα, ύφαπτωπύρ. 
 
 "Ανάκάλίω. alta voce appello. to call aloud on. 
 βοα μεν όρκους, ανακαλεί δε δεζιάς. Med. 21. 
 Syn. Καλεο).— εκκαλεω, παρακαλεω, παρορμάω. 
 
 "Ανακαλύπτω, retego. to uncover, τί δήτά μου 
 κρατ ανεκαλυψαςήλιψ; Here. F. 1231. Syn. 
 Αναφαινω, ανοιγνυω, ανασκεπω, διαφο)τιζω. 
 
 "Ανακάμπτω, fut. ψω. reflecto. 2. revertor. to 
 bend back ; to turn back, των ανακαμπτον- 
 των ύστατων προτερον. Pallad. An. ii. 417. 
 
 "Ανακαπτω. devoro. to snap up ; to devour. 
 και σπερμολογων, εκ των αγρών το σπερμ 
 αυτών ανακαφαι. Αν. 580. 
 
 "Ανάκειμαι. Αγκειμαι. {Pind. 01. xi. 8.) accum- 
 bo, erigor, dedicor. to be placed upright ; 
 to be dedicated, to lean, or depend upon. 
 — επ'ισοι τάδε παντ ανακειται. Αν. 638. Syn. 
 Α ναπιπτω, ανακαθιζομαι, προσπΤτνώ ,κατακλϊ- 
 νω, ανακλινομαι — κατακειμαι, προσκειμαι — 
 προσάπτομαι. — καθιερούμαι. 
 
 "Ανάκεραννϋμϊ, ν. "Ανάκεραννύω. ν. "Ανάκεράω. 
 Also, "Ανάκιρνάμαι. (Hippol. 254.) commis- 
 ceo. to mix together, εφρϋγε, κφνον ανεκε- 
 ραννυ γλυκυτατον. Ran. 511 . Β. Syn. Συγ- 
 κεραννυω, συμβάλλω, συμμιγνυμι, αναμίγνυα), 
 καταμιγνυω, συμφϋρω, συγκυκαω, συγκιρναω. 
 
 "Ανακηκιω ι . scaturio, erumpo. to start forth. 
 
 1 The more antient form of this word was 
 άνακίκύω. See Pind. fr. inc. exxxiii. — Hence 
 may appear a reason, why the penult, is short 
 in Homer, long in Attic ; that difference 
 being observable in many verbs in υω. 
 
 πρυμνοϊσιν κεραεσσι πολύς ανακηκϊει Ίδρώς, 
 Ν. 705. Syn. Αναφέρομαι, αναβλύζω, ανα* 
 βρυω, αναθορεω, αναπηδάω. 
 
 "Ανακηρύττω, voce prgeconis renuntio. to pro- 
 claim by a herald, ανεκηρυττεν τών αθλητών 
 τους νικώντας, στεφανωσας. Plut. 585. Syn. 
 Αναγγέλλω, αναβοαω. 
 
 "ΑνάκΊνεω. resuscito. to rouse again. — πριν 
 τηνδ' ανακινησαι - Νοσον — Trach. 1275. 
 Syn. Ανεγείρω, ανασειω, αναυριπιζω. 
 
 "Ανακίνησες, perturbatio. excitement, ψυχής 
 πλανημα, κάνακινησις φρενών. GEd. Τ. 727. 
 Syn. Κ,ινησις, εγερσις. 
 
 "Ανακλαζω. exclamo. to cry aloud, μέγα, δ' 
 ανεκλαγον,ώΊ^ηρηίκορα. Iph. Α. 1063. Syn. 
 Κλαγγω, ανιαχω, ανακραζω, κελαδεω. 
 
 "Ανακλαιω. vehementer ploro. to deplore, και 
 ΜοΊσαι τον Αο'ωι/ιν ανακλαιουσιν, ΑοΌινιν. 
 Bion. 1. 94. Syn. Ανακωκϋω, αποιμωζω, 
 μετακλαιω. 
 
 Άνακλάω.βιί.ασω. refringo, reflecto. to bend 
 backwards. ωμοις αριστεροϊσιν ανάκλασας 
 δερην. Orest. 1476. 
 
 "Ανακλϊνω. reclino, retro pono ; hinc, aperio. 
 to recline, act. to bend backwards ; to open. 
 η, και ανακλινθεις πεσεν ύπτιος' — ι. 371. 
 Syn. ~Κατακλινω, αναπιπτω. — αναστέλλω, 
 ανατιθημι, ανοίγω, αναπεταννυμι, αναπτύσσω. 
 
 Άνακλυζω. abluo. to wash ; to dash upon. 
 δινηας δ' ύπενερθεν ανακλυζεσκεν ιουσαν. 
 Apoll. 2. 551. Syn. Κλυζω, απονιπτω. 
 
 Άνάκογχϋλϊαζω. 1. propr. gargarizo. 2. αρ. 
 Aristoph. prohibeo. to gargle. 2. to hinder. 
 της δ' επικληρου την διαθηκην αδικείς ανα- 
 κογχύλιαζων. Vesp. 587. 
 
 ' Ανακογχύλϊασμος, ού. δ. gargarizatio. a gargle. 
 Athen. 1. 5. 
 
 Άνάκογχύλϊαστος, y), ov. quod gargarizatur. 
 gargled, ανακογχυλιαστον εχθοδοπον τι σκευ- 
 άσω. Plato ap. Pol. 1. 6. c. 3. 
 
 Άνακοινοω. communico. " Ακάκοινόομαι. con- 
 sulo aliquem. Vid. Nub. 470. to impart; to 
 consult with, τοίς ζυμμαχοις ελθοντες ανα- 
 κοινώσατε. Lysist. 1179. Syn. Κοινοω, κοι- 
 νοομαι, κοινωνεω, μεταδιδωμι, μετέχω. 
 
 Άνάκολπιζω. succingo. to gather one's clothes 
 into the bosom, πρώτον μεν ούν διελθε, 
 κάνακολπισον. Thesm. 1174. 
 
 ' Ανάκομιζομαι. recipio. 2.redeo. to bring back, 
 to return, προσωθεν δε πόθεν ανακομιζομαι. 
 Hipp. 831. Syn. 1. Ανακομιζω, επανακομιζω, 
 αναφέρω, αποφέρω. 2. ανειμι, επανειμι. 
 
 Άνακοντιζω. erumpo. to dart forth, αίμα δ' 
 ανηκοντιζε δια στρεπτοϊο χιτώνος. Ε. 113. 
 Syn. Αναφέρομαι, αναθρωσκω, αναθϋω. 
 
 'Ανακόπτω, pulso. 2. impedio. to stop; to 
 push backward, ev δε κληϊδ' ήκε, θυρεών δ' 
 απεκοπτεν οχηας. φ. 47. Syn. 1. Ανακρούω, 
 απωθεομαι. 2. αποκόπτω, αποτεμνω. 
 
 Ανακουφίζω, sublevo. to raise ; to lift up. βου- 
 λει θίγω σου,κάνακουφισω δέμας. Orest. 212. 
 P. Syn. Έπικονφιζω, ελαφρύνω, αιωριζω, 
 ύπαιρω, ορθοω, ανορθοω, εγείρω, ανιστημι. 
 
 Ανακουφ\σίς. allevatio. relief, αλκηνλαβοιςαν, 
 
 \ 
 
ANA 
 
 ANA 
 
 ζνακουφισιν κακών. CEd. Τ. 218. Syn. 
 ουφισμα, κουφισις, αναπαυμα. 
 ν νάκονω. ausculto. to listen to. μεινωμεν 
 
 ντον, κάνακονσωμεν γόων. Soph. ΕΙ. 81. 
 ' . ΥΝ. Ακροαομαι, υπακούω. 
 Ι νακραζω. exclamo. to utter cries ; avow 
 
 penly. αλλ' εττει οϋν το πρώτον ανεκραγον, 
 
 υκ επικευσω. ζ. 467. Syn. Αναβοαω, εκ- 
 
 οαω, εμβοαω, συμβοαω, αναφωνεω, εγκραζω, 
 
 ττιφθεγγομαι. 
 ' νακρεκομαι. sono. celebro. to utter sounds; 
 ■0 sing, νυν ακελευστος άπας όρνις ανακρε- 
 
 εται. Crinag. An. ii. l-t7. 
 ' νακρεμιάω. suspendo. to hang up. τοξον 
 
 νεκρεμασεν προς κίονα πατρός εοϊο. Horn. 
 
 Π Αρ. 8. Syn. Κρεμάω, αποκρεμαω, απαρ- 
 
 αω, αναρταομαι, εξαρταω, αιωρεω. 
 
 νάκρεων,οντος. Anacreon. \Ίά.Αεσβιας.είης 
 
 ν μακαρεσσιν, Ανακρεον, εϋχος Ιώνων. Ερ. 1. 
 
 ». See Ath. p. 600. Ερ. Αφθιτος, μαλακός, 
 
 ινοποτης, Χυροκτυπης, φιλακρητος, φιλοκω- 
 
 ιος, υμνοπολος, Τη'ίος. 
 
 νακρΊνω. inquiro, exquiro. to ask; examine. 
 
 υσθροου φωνάς ανακρινομενον. Pyth. 4. 112. 
 ,νακροτεω. complodo. to clap the hands, εγώ 
 ft τω χειρ' ανεκροτησ ΰφ' ηδονής. Plut. 739. 
 5ΥΝ. Κατακροτεω, συνεπικροτεω. — επιρρυθεω, 
 
 παινεω. 
 
 νακρουω. navem reprimo. to hold back, ην 
 ,τως πρυμναν ανακρονσηται, πΧ?]γείς ταΐς 
 
 ιρεσιωναις. Vesp. 399. Syn. Κρούω, ανα- 
 τέλλω, επεχιο, ανειργω, ανακόπτω, 
 .νακτάομαι. recupero. to recover. αλκι)πε- 
 τοιθως δώμ' ανακτήσει πατρός. Choeph. 235. 
 3ΥΝ. Ανακομιζομαι, αναΧαμβανω, ανορθοω, 
 ινασωζω. 
 
 νακ-ϊτης. gemma, the name of a precious 
 ;tone. τον pa παΧαιγενεες μεν ανακτιτην 
 ιδαμαντα. Orph. Lith. 192. 
 
 νακτορίά. imperium. sovereignty, κειν οχεα 
 ζροτεουσιν, ανακτοριην αφιεντες. Η. in Apoll. 
 234. Syn. Αρχή, βασίλεια, κοιρανιη. Ερ. 
 ΐεραρη. 
 
 .νακτορον. regium palatium. 2. templum. a 
 )alace ; a shrine, δομών παροικον Θέτιδος εις 
 ινακτορον. Andr. 43. Syn. Βασίλειοι/. 2. ναός, 
 ερον, τέμενος, άλσος. Ερ. Καλόν, ολβιοδαΊμον. 
 νακτωρ, ορ^ς. 6. rex. sovereign, πόντου δ' 
 ινακτωρ Ιλιον τ' επισκοπεί. Iph. Τ. 1414. 
 5ΥΝ. Αναξ, κύριος, δεσπότης, 
 νάκΰκάω. commisceo. to mingle ; to com- 
 )OUnd. εγω δε την Κιρκην γε, την τα φαρμακ 
 ινακυκώσαν. Plut. 302. 
 νάκυκλεω. circumcingo. to turn round ; to 
 mcircle. αϋθίς μ' ες ορθόν στησον, ανακυκλει 
 <εμας. Orest. 225. Syn. Κυκλοω, ανακυλιω, 
 ινακυλινδεω, αναδινεω, αναστρέφω, — αμφεπω, 
 ινορθοω. 
 
 νάκνμβάλϊαζω. cum sonitu evertor. to be 
 >verturned with a crash, πρηνίες εξ οχεων, 
 ιφροι δ' ανεκυμβαλιαζον. Π. 379. Syn. 
 ίνακροτεω, ανατρέπομαι. 
 
 νάκϋπόω" Ανάκυπτυω. (Lvcoph. 137.) ever- 
 0. to turn upside down, τηνδ' ανακυπωσας. 
 
 κεφαλής από θυμόν αραζαι. Nic. Th. 705. 
 
 (Schol. υπτ'ιαν ποιησας και άνατρεψας επι 
 
 νώτον, sc. χελώνην.) 
 "Ανακύπτω, oculos et caput erigo. to lift up 
 
 the eyes, to resume courage, ιδού, προς 
 
 αυτόν τον Δι ανακεκϋφαμεν. Cycl. 211. 
 
 Syn. Αναβλεπω. αναδύομαι. 
 * Άνακωδωνιζω. concutio. to shake about. 
 
 ιθι δη, λαβών τον ρομβον, ανακωδωνισον. 
 
 Aristoph. Ήρωσιν. 
 "Ανάκωκϋω. ejulo. to bemoan, ρηξας δε πέπ- 
 λους, κάνακωκυσας λιγυ. Pers. 468. Syn. 
 
 θρηνεω, γοαω, ανακλαιω, δακρυρροεω, επο- 
 
 δυρομαι, κατολοφυρομαι. 
 "Ανακωχευω. propr. navem stare facio, sub- 
 
 ductis velis ; metaph, retraho et inhibeo, 
 
 e. g. currum. to back the sails, to stop, εξω 
 
 παρασπα, κάνακωχευει, πάρεις. Soph. El. 
 
 732. Exp. Ανασειραζει, κατέχει. 
 "Ανάλάλαζω. ululo, exclamo. to shout, στρατός 
 
 δ' ανηλαλαξε Δαναίδων άπας. Phoen. 1417. 
 
 Syn. Ανακραζω. 
 "Αναλαμβάνω, reop'io, etc. to resume; recover; 
 
 repair, ει μητ εκείνος αναλαβεΧν έμελλε φώς. 
 
 Or. 286. Syn. Αντΐλαμβανω,αναδεχομαι, — 
 
 επανορθοω, διορθοω, ανακταομαι. 
 "Ανάλαμπω. resplendeo. to shine forth, πυρ 
 
 αμοτον δ' ανελαμ-φεν υπέρ καπετοιο βαθειης. 
 
 Mosch. 4. 103. Syn. Έκλαμπω, αποστιλβω, 
 
 καταστιλβω, εκφαινομαι. 
 "Αναλγής, εός. "Ανάλγητος, ου. ό ή. expers 
 
 doloris. 2. immisericors. not feeling pain ; 
 
 insensible to pain ; cruel, τοϋδ' ανάλγητου 
 
 πάθους ; Hipp. 1386. Syn. 1. Αλύπητος, 
 
 ανώδυνος, άπονος. — 2. σκληρός, απήνης, 
 
 ανήλεης, αναίσθητος, ασυμπαθης. 
 "Αναλγητως. adv. inhumane, unfeelingly, μή 
 
 τλης αθαπτον ώδ' αναλγητως βαλεϊν . Aj. 1333. 
 
 Syn. Ανηλεώς, ανοικτως, απανθρωπως. 
 "Αναλδης. incrementum non capiens. not 
 
 thriving, άς υπό του μη γνώναι καθαρώς 
 
 υμεϊς εποησατ αναλδεϊς. Vesp. 1040. Syn. 
 
 Ασθενής, ταπεινός. 
 "Αναλδησκω. succresco. to grow, thrive. — 
 
 ως apa το'ι γε- Ααμπον αναλδησκοντες ΰπερ 
 
 χθονός. — Apoll. 3. 1362. Syn. Αναδιδωμι, 
 
 αυξάνομαι. 
 "Ανάλεγω. colligo. to pick up, collect toge- 
 ther, κτεινοντες τ' αυτούς, ανά τ' εντεα καλά 
 
 λέγοντες. Α. 754. Syn. Συλλέγω, συνάγω. 
 "Ανάλΐ]ψϊς, εως. η. resumptio, recuperatio. 
 
 recovery, αναληψιν εποησ , εισενεγκας καπ- 
 
 παριν. Demetr. ap. Ath. p. 405. f. 
 Ά ναλθής, εός, ους. ό η. insanabilis. (Nic. ΑΙ. 
 
 246.) 2. vim sanandi non habens. incurable. 
 
 not able to heal. 2. ωτειλάν' Μοιραισι δ' αναλ- 
 
 θ'εα φάρμακα πάντα. Bion. 7. Syn. Δυσαλθης. 
 
 δυσαλθητος, νηκεστος, ανήκεστος, απαλεζι- 
 
 κακος. — μάταιος. 
 'Αναλίσκω, absumo, destruo. to expend; to de- 
 stroy. See Αναλοω. — κάν αναλισκης ξένους. 
 
 Iph. Τ. 337. Syn. Αναισιμοω, εκδαπανπω, 
 αποτρΰω, καθαιρεω, κατατρΊβω, πορθώ. 
 Άναλκειά, {Ion. άναλκίη.) impotentia. 2. timi- 
 
 ι 
 
58 
 
 ANA 
 
 ditas. weakness; cowardice, οι μοι αναλκίης' 
 απο μεν Κηρυνθος ολωλε. Theog. 887. Syn. 
 Ασθένεια, αμηχανία. 2. ανανδρια. 
 
 "Αναλκϊς, Χδος. υ η. accas. άναλκϊδά & άναλκΧν. 
 (II. θ. 153. Od. γ. 375.) impotens. 2. im- 
 bellis. feeble, dastardly. 6 παντ αναλκις 
 ούτος, η πάσα ι βλάβη. Soph. ΕΙ. 301. Syn. 
 1. Ασθενής, ακΊκυς. 2. δειλός, απειρομαχης. 
 
 " Άνάλλακτος. immutabilis. unchangeable. 
 τάξις, αναλλακτοισιν εφημοσυναισι τρέχουσα. 
 Orph./r. 3. Syn. Αμεταβολος, αμετάβλητος, 
 ατρεπτος, αμετατρεπτος. 
 
 "Αναλλομαι. exsulto. to leap up. ώς μεν ο παις 
 εχαρη, και αναλατο και πλαταγησεν. Theoc. 
 8. 88. 
 
 "Ανάλοω. s. s. as Αναλίσκω, αντος δ' ανάλοΐ 
 δήτα δνσποτμον γένος. Sept. Th. 813. 
 
 "Αναλτος. qui expleri nequit. insatiable, βον- 
 λεται αιτιζων βοσκειν ην γαστερ' αναλτον. ρ. 
 228. Syn. Ακόρεστος, απλήρωτος, αχρείος. 
 
 " ΑνάλύσΧς, εως. ή. resolutio, — remissio. solu- 
 tion ; release, εν οις αναλυσις εστίν ουδεμία 
 κακών. Soph. ΕΙ. 142. Syn. Αναπτυζις, 
 αναπτυχη. — λυσις, εκλνσις, εκτισις. 
 
 "Ανάλύτηρ. liberator, a deliverer. Choeph. 
 158. Syn. Αυτρωτης, ελευθερωτής. 
 
 "Αναλύω, resolvo ; redeo. to loose ; to relieve 
 from the effect of magic 2 ; to depart, med. in 
 melius restituo. to restore, ουπω θεσφατον ην 
 Ειρήνης δεσμ' αναλύσαι. Pac. 1073. Syn. 
 Έπαναλυω, καταλύω, αναπτύσσω. — αναχαζω, 
 απέρχομαι. 
 
 "Αναλφάβητος, ου. δ ή. plane illitteratus. not 
 knowing the alphabet, αναλφάβητος οϋτοσι 
 στιχογράφος. Ep. αδ. 553. 
 
 "Ανάλωμά, άτος. το." ΑνάλωσΧς, εως, η. (Theog. 
 899.) impensa, conbumptio. expense, expen- 
 diture, σκαιόν γετάναλωμα της γλώσσης τοδε. 
 Eur. Supp. 547. Syn. Καταναλωμα, εξανα- 
 Χωσις, δαπάνη. — βλάβη, ζημία, φθισις. 
 
 "Ανάμαιμάω. furibundo impetu feror. to rush 
 furiously, ώς δ' αναμαιμαει βαθε' αγκεα 
 θεσπιδαες πυρ. Υ. 490. Syn. Μαίνομαι, 
 αναφέρομαι. 
 
 "Ανάμάσάομαι. rumino. 2. iterum iterumque 
 cogito. to ruminate, μόλις rb πράγμ έγνωσαν 
 αναμασωμενοι. Vesp. 783. 
 
 " Ανάματτω," Ανάματτομαι. pinso. 2. abstergO, 
 &c. to knead ; to expunge, αλλ' εν θυειφ 
 στρογγυλή γ' αναματτετο. Nub. 676. Syn. 
 Μασσω, αναφυραω. 2. αποκαθαιρω. 
 
 "Ανάμελπω. cantu celebro. to chant. Ίκετ επι- 
 σταμένος, λιγυραν αναμελψαι αοιδαν. Theoc. 
 17. 113. Syn. Ανυμνεω, κηρύττω, καταδω, 
 περιαδω. 
 
 " Αναμένω," Ανάμιμνω. exspecto. to wait for. 
 αεσα, και τ ανεμεινα εύθρονον ηώ δΧαν. τ. 342. 
 Syn. Καταμενω, περιμένω, εκδεχομαι, προσδε- 
 χομαι, κα.ράδοκεω, αποκαραδοκεω, προσδοκάω. 
 
 "Ανάμεστοω. repleo. to fill up. ύπο γραμματέων 
 ανεμεστωθη. Ran. 1083. Br. Syn. Μεστοω, 
 
 1 Final α made long before βλ. 
 
 2 See Meineke, Fragm. of Menandcr, p. 73. 
 
 ANA 
 
 πληροω, αναπληροω, αναπληθω. 
 
 Άνάμετρεω, "Αναμετρούμαι, remetior. (Od. μ. 
 428.) 2. repeto. tore-measure; to repeat, 
 θεσθαι' τι τάρρητ αναμετρησασθαι με δεϊ ; 
 Orest. 14. Syn. Μετρεω, διαμετρεω. 2. 
 διηγεομαι, διέρχομαι. 
 
 Άνάμιγδά. ( Trach. 5 1 9.)" Α νάμίζ. adv. commis- 
 tim. mingled indiscriminately, συν δ' αναμΊξ 
 πλεϊ,ας μυροπνουν ευανθεμον Χριν. Meleag. 1. 
 9. Syn. Αναμιγδην, αμμιγδην, αμμιγα. 
 
 "ΑνάμιγνύμΧ." Ανάμισγω. immisceo. to inter 
 mix. med. & pass." Ανάμιγνύμαι. Eur. Supp. 
 591. ομού δε Κάδμου παισίν αναμεμιγμένοι 
 Bacch. 37 — ύδωρ δ' αναμισγεται υδει. Theog. 
 953. Syn. Ανακεραννυμι, ανάμισγω, εμμιγ 
 νυω, καταμιγνυω, προσμιγνυω. 
 
 " Ανάμιμνησκω," Αναμνάω. commonefacio. (Od. 
 γ. 211.) 2. recordor. to remind ; to call to 
 mind. 2. — άρτι γ' αναμιμνησκομαι. Eccles. 
 552. Syn. Ύπομιμνησκω, μνημονεύω, ava- 
 μνημι,ύποβαλλω, νουθετεω. 2. μναομαι,παρα^• 
 μεμνημαι, εκμανθανω, εξεπισταμαι. 
 
 "Ανάμορμύρω. cum murmure ebullio. to mur- 
 mur, as in boiling. See Φύσα. πάσ ανεμορ- 
 μνρεσκε κνκωμενη' ΰψόσε #* άχνη. μ. 238. 
 Syn. Μορμϋρω, μορμυριζω, ύποφιθυριζω. 
 
 "Αναμοχλεύω, vectibus submoveo. to lift from 
 the hinges, τι τασδε κινεΧς κάναμοχλευεις 
 πυλας; Med. 1317. Syn. Ανακινεω, απωθεω. 
 
 "Αναμπυζ, ϋκος. ο ή. vittam non habens. 
 without a fillet, or girdle, ώς δ' απεδϊλωτοι 
 και αναμπυκες άστυ πατεύμες. Call. 6. 125. 
 
 "Ανάμυχθιζομαι. ingemiseo. to sigh ; to groan. 
 συ δ' αύ κεκράγας κάναμυχθιζει' τ'ι που ; Prom. 
 743. Syn. Μυχθιζω, αχθομαι, αναστενω. 
 
 " ΑνανδρΧά. ignavia. want of manhood, ό δ' ηδνς 
 αιών η κακή τ ανανδρια. Eur./r. Archel. 5. 
 Syn. Άβροσυνη, κακία, αναλκεια. 
 
 "Ανανδρος, b r). parum virilis. unmanly. 2. η. 
 carens marito. without a husband, which is 
 also the sense of Ανανδρωτος. See Trach. 109. 
 ανανδρ' ap' έϊπας, Ιλίου τ ουκ άξια. Hel. 814. 
 Syn. Αμαχος, αναλκις,θηλύνους. — 2. άγαμος, 
 
 " Ανάνεαζω. (Ran. 592.)" Ανάνεοομαι. renovo 
 renew, νύν ανανεούμαι τον σον ύμεναιον πά- 
 λιν. Hel. 728. Syn. Νεοω, ανανεοω, καινιζω,} 
 ανακαινίζω, ανακαινοω, καινοποιεω. 
 
 "Ανάνενω. abnuo. to refuse, ώς εφατ ευχόμενη' 
 ανανευε δε Παλλάς Αθηνη. Ζ. 311. Syn. 
 Αναινομαι, απογινωσκω, απειπω, αποφημι. 
 
 " Αναντης,νβΙάναντος,ηηάβ "Αναντά.τα. accli-; 
 via. steep, πολλά δ' αναντα, καταντά, παραντά 
 τε δοχμιάτ ήλθον. ψ. 116. Syn. ΐΐροσαντης, 
 λισσος, περικλινης, κατατροπος, ανωφερης. 
 
 "Aval•,, gen. άνακτος (olim άνάκύς. Et. Ma. 96. 
 40.) dominus, rex. a king; lord; master. αυ• 
 τάρ εγών οικοιο aval•, εσομ' ημετεροιο. α. 397,, 
 Syn. Βασιλεύς, τύραννος, ανακτωρ, αισυμνη- 
 τηρ, άρχος, κραντωρ, μεδων, δεσπότης, κοιρα- 
 νος. Ερ. Αμειλιχος, αντιθεος, δϊος, κεδνος, 
 μεγακληεις, μενεχαρμος, σκηπτούχος, σκηπτο- 
 φόρος. 
 
 " Αν αζη ραίνω, sicco. to dry up ; to exhaust, αλλ' 
 οκα τον βαθύν οίκον ανεζηραναν οδόντες. Call. 
 
 »14. 
 •χος. 
 >.to - 
 
ANA 
 
 6. IIS. SyN. & η ραίνω, αυω, αυαινω, ερημοω• 
 
 Αναζϊμενης, εδς, ους. δ. Anaximenes. 1. a 
 • philosopher, disciple of Anaximander. 2. a 
 : disciple of Diogenes, preceptor to Alex- 
 , ander the Great, ρυομ' αρειτολμου θυμδν 
 j Αναζιμενους. Zosim. An. ii. 453. 
 
 Αναζϊδς. indignus. 2.inhonoratus. unworthy. 
 | ψευδής γενομένη, και παθονσ ανάξια. Iph. Α. 
 
 852. Syn. Απαζιος. — άδοξος. 
 | Α,ναΟδω. indignum judico ; indigne tracto. 
 
 to judge unworthy ; to dishonour, άγνευμ' j 
 J- έχων τ'ι θείον, ή σ ανάξιων ; Eur. El. 256. 
 Ι Αναξϊφορμιγζ. in cithara regnans. ruling the 
 J' lyre, αναζιφορμιγγες ύμνοι. ΟΙ. 2. 1. 
 ' Αναξίως. adv. indigne ; immerito. unworthily; 
 
 Undeservedly, δονλειον ήμαρ εισπεσοϋσ' av- 
 ι αζιως. Andr. 99. 
 j Ανάπαιδευω. rursus, aliter, instituo. to instruct 
 
 anew, γερονταγωγεΐν, κάναπαιδευειν πάλιν. 
 \ Equit. 1096. Syn. Παινεύω, συνετίζω. 
 \ Ανάπαιστος, ου. δ. anapaestus. an anapaest. See j 
 
 Ερ. άδεσπ. 454. c. αυτόν επηνει προς το θε- 
 
 ατρον παραβάς εν τοϊς αναπαιστοις. Pac. 735. ! 
 ' Ανάπαλλδμαι. exsilio. to spring upward, ως 
 "" ο δθ' υπό φρικδς Έορεω αναπαλλεται ιχθύς. '■ 
 
 Ψ. 692. Syn. Αναθορεω, αναπηδάω. 
 ] Αναπα\λω. vibro. to shake, brandish, to ex- 
 '' cite, η pa, και αμπεπαλών προ'Ίει δολιχοσκιον 
 
 εγχος. Γ. 355. Syn. Πάλλω, ανακραδαινω, 
 π ανασειω, ανατινάσσω. — ανεγείρω. 
 1 Ανάπάλος, ου. δ. poet. Αμπ. resortitio. the 
 
 casting of lots anew. See Ol. 7. 110. Syn. i 
 
 Αναδασμός, ανακληρωσις. 
 Ανάπάς, άσά, αν. universus. the whole j 
 
 complete. See Epig. άδεσπ. 690. Jacobs. 
 
 Syn. Συμπάς, άπας. 
 ^Ανάπασσω. adspergo. to besprinkle, άναπάσ- I 
 
 σειν χάριν, to bestow honour, or celebrate 
 
 the praise. Pind. 01. 10. 113. 
 Ανάπαυλα, ης. ή. quies. 2. locus quietis. ! 
 ' rest ; a resting-place. See Hippol. 1137. 
 
 1. των δε κακών αναπαυλαν, δπο>ς θεδς αυτδς 
 
 ενισπη. Orph. Η. 85. 
 Ανάπαυμά,άτδς.το. Orph. H.~~ Άνάπαυσίς,ίως. 
 
 ή. requies. (Hippol. 189.) cessation, λησμο- ι 
 
 συνην τε κακών, αμπαυμα τε μερμηραων. Hes. 
 ι θ. 55. Syn. Παύλα, παΰσις, παυσωλη, κατα- 
 
 παυσις, καταπαυμα, αναψυχή. — απολΰσις, \ 
 
 λωφησις, ησυχία. 
 Αναπαύω, sedo. to putastop to." Αναπαύομαι. 
 
 quiesco. to rest. — και ουκ ανεπαυσε διωκτΰν. 
 
 Call. 3. 193. ή ρ' υπό σοιΧαριλας αναπαύεται; 
 
 —lb. Ερ. 18. (53. Br.) Syn. Καταπαύω — 
 
 ηρεμεω, λήγω. Phr. Αγειν σχολην. — αμ- 
 
 πανσον μογεροϋ μαλθακά γυ~ια μοθου. 
 Άνάπειθω. persuadeo. to persuade, τουτ ει- 
 πών, ανεπεισε καθοπλιζεσθαι απαντάς. Horn. 
 
 Batr. 121. Syn. ΤΙειθω, εισάγω, επάγω, 
 J παρορμάω, παροτρύνω, παρακΊνεω. 
 Άνάπηρω. f. ερώ. transfigo. to pierce through; 
 
 to spit, φέρε τους οβελίσκους, ιν' αναπειρω 
 
 τας κιχλας. Acharn. 1006. Syn. Αιαπειρω, 
 
 διελαυνω. 
 ΆνάπειστηρΙδς. persuasoriiis. persuasive, η 
 
 Α Ν Α 
 
 59 
 
 κλησιν, η χαυνωσιν αναπειστηριαν. Nub. 873. 
 u Αν άπ ε μπάζω, iterum numero. 2.praeteritare- 
 
 peto. to count over again ; to re-consider. 
 
 παντ αναπεμπαζων, ουχ εκάς 'Ιπποκράτους. 
 
 Agath. An. iii. 58. Syn. ΙΙε μπάζω, αναπολεω. 
 "Αναπέμπω, emitto. to send forth, εκ στόματος 
 
 μελιγηρυν ιεις ανεπεμπον αοιδήν. Orph. 418. 
 
 επι δε τοϊσδε τοδ 1 ανεπεμψεν- Ίερον •. — Thesm. 
 
 1054. Syn. Αφιημι, αναστέλλω, αναδιδωμι. 
 "Ανάπετάω,'Ανάπεταζω!ΆνάπεταννϋμΊ.βχ\)&η- 
 
 do. to unfold ; to open wide, βοστρυχον αμπε- 
 
 τασας, λωτοϋ κατά πνεύματα μέλπει. PhcEn. 
 
 804. Syn. Αναπιτνημι, αναπτύσσω, ανοίγω. 
 "Ανάπετομαι. f. άνιπτησδμαι. in altum evolo. 
 
 to fly upwards, αναπετομαι δη προς Ολυμπον. 
 
 Aves, 1372. Syn. Ανιπταμαι, αναποταομαι. 
 "Ανάπηγννμϊ. aifigo. to fasten on ; to spit. 
 
 λαγω αναπηγνυασι, ποπαναπεττεται. Eccles. 
 
 838. Syn. Εμπηγνυω, αναπειρω, προσηλοω, 
 
 προσερειδω — ανακρεμαω. 
 "Αναπηδάω, sursum salio. to jump up. εκ λόχου 
 
 αμπηδησε, — Α. 379. See Ran. 574. Syn. 
 
 Αναθορεω, ανασκιρταω, αποθρωσκω. 
 "Ανάπηρος, ου. δ r). mutilus. maimed, δούλος 
 
 Επίκτητος γενομην, και σωμ' ανάπηρος. Ερ. 
 
 άδ. 576. Jac. 
 "Ανάπηρδω, ώ. mutilum reddo. to maim, γυΐ 
 
 αναπηρωθεις Αυσιζενος αυλάκι πολλ -y. Phi- 
 
 lipp. An. ii. 215. 
 "Ανάπιπτω. accumbo ; animo concido. to fall 
 
 back ; recline at table, metaph. to fall into 
 
 despondency, ανεπεσε, φαρυγος αιθ'ερ' εξΤείς 
 
 βαρΰν. Cycl. 408. Syn. Ανακειμαι, κλίνομαι 
 
 (pass.) — αθυμεω. 
 "Αναπιτνημι. S. s. as" Αν άπ ετάζω. Pind. 01. 6. 
 
 45. But Isth. 4. 80. s. s. as Ανάπιπτω. άναπιτ- 
 
 ναμ'ενα, i. e. νπτ'ια. falling back, as if dead. 
 " Ανάπλάκητδς. non errans, inevitabilis. fault- 
 less ; not to be deceived. Κήρες αναπλακητοι. 
 
 CEd. Τ. 480. Syn. Αφενκτος, αναπόδραστος. 
 
 See Αμπλακεω. 
 "Ανάπλεκω. innecto, redimio. to entwine. 
 
 Pind. Ol. 2. 135. αμμιγα βακχευτήν ρυθμδν 
 
 ανεπλεκομεν. Agath. An. iii. 42. 
 "Ανάπλεω, "Αναπλεδμαι. e portu solvo. to set 
 
 sail, ες Ύροιην νηεσσιν αναπλευσεσθαι εμελ- 
 
 λον. Α. 22. Syn. Αναπλώω, εμπλεω, διαπλεω, 
 
 ναυστολεω. 
 "Ανάπληθω. "Α να πληρδω. impleo. to fill up ; to 
 
 accomplish, at κεθανης, και μόιραν αναπλησης 
 
 βιοτοιο. Δ. 1 70. ά δαίμων ενκριθον ανεπλω- 
 
 ρησεν αλωάν. Theoc. 7. 34. Syn. Έμπληθω, 
 
 αναπιμπλημι, εμπιμπλημι, καταπληθω, εκπλη- 
 
 ροω, συμπληροω. 
 Άνάπνενσϊς,εως. "Αναπνοή, ης. ή. respiratio. 
 
 2. tempus quiescendi. the act of taking 
 
 breath, rest. — ολιγη δε τ' ανάπνευσις πολε- 
 μοιο. Σ. 199. μα την ανάπνοήν, μά το χάος, 
 μά τον Αέρα. Nub. 627. Syn. 1. Αναπνευμα. 
 2. ανεσις, αναληψις. 
 Άνάπνευστδς. qui respirare non potest, un- 
 able to take breath, βρωσιος, αλλά τε κείται 
 ανάπνευστος και άναυδος. Hes. θ. 797. Syn. 
 
 ΑψυχοΓ, έκπληκτος, απνοος. 
 
 ι2 
 
CO 
 
 ANA 
 
 "Αναπνέω, respiro. rccreor. to take, or recover, 
 breath, metapk. to rest, πιπτουσι' ποτέ κ'εν 
 τις ανάπνενσειε πονοιο; Τ. 227. Syn. Αναφϋ- 
 χιο. — αναπαύομαι. — αναλαμβάνω εμαντον. 
 Ρηιι. Ή δ' επεί ούν αμπνντο, και ες φρένα 
 θυμός αγερθη. Χ. 475. — συλλεζαι σθένος και 
 ττνενμ' άθροισον. Phoen. 864. 
 
 " Ανάπνιν"ς, ου. 6 ή. non redemptus pretio. 
 without ransom, απριατην, αναποινον' — 
 Α. 99. Syn. Αδωρητος. 
 
 "Αναπολεί*), instauro, revoco in animum. to 
 roll over again ; to repeat, δις ταύτα βουλει 
 και τρις αναπολεϊν μ' επη; Phil. 1267. (38 
 Br.) See Nem. 7. 153. 
 
 "Ανάπολιζω. rursus verto. metaph. de novo 
 eelebro. Damm. c. 1931. to turn over the 
 ground, to renew a subject, ακουσατ' ή γαρ 
 ελικωπιδος Αφροδιτας Αρουραν, η Χαρίτων 
 αναπολιζομεν. Pyth. 6. Syn. Αναλαμβάνω, 
 αναμιμνησκω. — αναλεγομαι, ανυμνεω. 
 
 * Ανάπομπός. sursum mittens, conveyingto re- 
 gions above. Α'ίδωνευςδ'αναπομπος. Pers.648. 
 
 " Α νάπόνιπτδς, ου. δ ή. illotus. unwashed, κατα- 
 βροχθισας,κφτ εκπιων τον ζωμον αναπονιπτος. 
 Equit. 356. Syn. Αλουτος, ακάθαρτος. 
 
 Ανάπότάόμαι,ν" Αναπτάδμαι. See" Ανάπετδμαι. 
 ην δε διαστώσιν, και αναπτώνται πτερνγεσσιν. 
 Lysist. 774. 
 
 "Αναπρηθω. accendo ; efflo. to inflame ; to 
 fill sails with wind, or eyes with tears. See 
 Damm. c. 2597. δάκρυ' αναπρησας, περί yap 
 διε νηυσίν Αχαιών. Ι. 433. Syn. Πρηθω, 
 αναπτω. απολειβω. 
 
 "Αναπτερδω. avolare facio ; elevo ; agito. to 
 raise the wings ; to elevate ; to agitate. See 
 Av. 1439, etc. αγγελμ' ανεπτερωκε Ααναϊδών 
 πολιν. Orest. 866. 
 
 "Αναπτύσσω, explico. to unfold, προς τον πα- 
 ρόντα ποσιν αναπτύξω φρένα. Troad. 657. 
 Syn. Ανακαλύπτω, εκπετανννμι, διαπτυσσω, 
 διασαφηνίζω, εκδιηγεομαι, δηλοω, διανοίγω. 
 
 "Αναπτύχη. expansio ; apertio. expanse; ex- 
 planation, ιω,ιω' λαμπρας αιθέρος αναπτυχαι. 
 Enr. Ion. 1445. αμπτυχαί. ib. Elec. 868. 
 Syn. Αναπτυζις, διαπτυξις, εκθεσις, εξηγησις, 
 διασαφησις, ερμηνεία. 
 
 u Αναπτω. incendo. metaph. suscito. to light 
 up ; excite, εγω δ' ούτε σοι πυρός ανήφα φως. 
 Phosn. 356. Syn. Ανακαιω. — ανεγείρω. 
 
 "Αναπτω. religo ; adnecto. to fasten upon. 
 ημ'εας αισχυνών ; εθελεις δε κε μώμον αν αφ αι. 
 β. 86. Syn. Εκδ^ω, εζαπτω, προσάπτω. — 
 περιτιθημι, ανατιθημι. 
 
 "Ανάπυστδς. passim auditus. publicly known. 
 γημεν' αφαρ δ' αναπυστα θεοί θεσαν ανθρω- 
 ποισι. λ. 273. Syn. Διαπυστος, εκπυστος, 
 πολυθρυλλητος, πολύφημος. 
 
 "Αναπωσϊς, εως. η. Olymp. 9. 75. generally, 
 Αμπωτις, qu. vid. 
 
 "Αναρβϋλδς. discalceatus. bare-footed, παίδες 
 το λαιον ίχνος αναρβυλοι ποδός. Eur. Meleag, 
 fr. Syn. Ανυπόδητος, ζαγρος. (Suid.) 
 
 "Ανάργυρος, δ ι), pecunia carens. 2. gratuitus. 
 moneyless ; gratuitous, αναργυρον δώρημα. 
 
 ANA 
 
 Paul. Silent. Anal. iii. 94. 
 
 "Αναρθρος, debilis. wanting strength in the 
 joints. — άναρθρος ειρ κάσθενώ μέλη. Orest. 
 228. Syn. Αναλκις, ασθενής, αδύναμος. 
 
 " Αναρίθμητος," Αν αριθμό ς. Also, "Ανηριθ. qu. ν. 
 innumerus. 2. qui non numerat, v. nullo in 
 numero est. countless. 2. act. one who does 
 not reckon, pass, who is not esteemed, or 
 noticed. See Theoc. 16. 90. Bacch. 1333. 
 των δ' αναρίθμητων μάλλον εισιν οι πόνοι. 
 Helen. 1694. Syn. 1. Αμεγαρτος, άπλετος, 
 άπειρος, αμύθητος. 2. ατϊμος. 
 
 "Ανάριστητος, " Αν άριστο ς, ου. δ ή. impransus. 
 one who has not dined, πάντως ανάριστητος 
 ου δυνησομαι. Alex. αρ. Suid. ώρα όμως κής 
 οίκον' ανάριστος Αιοκλειδας. Theoc. 15. 147. 
 
 "Ανάρϊτης, ου. δ. piscis e genere cochlearum. 
 a sort of shell fish, προσφυς όκως τις χοιρα- 
 δων αναριτης. Choliamb. Herondse, Ath. p. 86. 
 
 "Αναρκτδς. δ ή. nullius imperio subjectus. not 
 subjected to rule, μητ αναρκτον βιον, Μή- 
 τε δεσποτονμενον Αινεστ^ς — Eumen. 525. 
 
 "Αναρμενός, ου. δ η. absque instrumento. with- 
 out tackle, πολλ' επί σοι γελασουσιν, αναρ- 
 μενος αν παράβαλλα ΐίλωειν, την κωπην μη- 
 κ'ετ έχων ερετου. Autom. An. iii. 331. 
 
 "Ανάρμοστος, ου. ό η. incompositus, ineptus. 
 discordant ; uncouth, τυφογερων ει, κάναρ- 
 μοστος. Nub. 908. Syn. Αμουσος, αεικης, 
 ανεπιτηδειος, αναρμόδιος. 
 
 "Αναρπαγδην. adv. cum impetu. violently. 
 αντικρύ, ταΐς αύτις αναρπαγδην φορεοντο. 
 Αρ. 4. 578. 
 
 "Αναρπαζω. abripio. to snatch up. σκυμνον λε- 
 αινης, δυσμενών αναρπασφ. Aj. 1006. Syn.E£- 
 αρπαζω, καθαρπαζω, καταλη'ίζομαι, εκπερθω. 
 
 "Αναρπαξανδρός, ου. δ ή. homines devorans. 
 carrying men away. Sept. Theb. 776. 
 
 "Ανάρπαστος, δ ή. abreptus. snatched away. 
 εισοφει χειρός αναρπασταν. Hec. 205. Syn. 
 Αναρπασθεις, άρπακτος. 
 
 "Αναρρηγνΰμϊ. abrumpo. to tear asunder; to 
 burst forth, δ δ' ap ένδον ελασιβροντ avab- 
 ρηγνύς επη. Equit. 623. Syn. Διαρρηγνύω, 
 διασχίζω, αποκόπτω. 
 
 "Αναρρϊπιζω. ignem exstinctumflatu resuscito. 
 to blow up again into flame, ούτως ανερρι- 
 πιζον — Ath. 6. Syn. Ανεγείρω, ανακαιω, 
 αναφλογιζω. 
 
 "Αναρριπτεω, "Αναρριπτω. sursum jacio. 2. in 
 aleam do ϊ , &c. to toss up. to run a risk. 
 νήες εμαΐ και κούροι αναρριπτείν άλα πηδψ. η. 
 328. Syn. Ανασοβεω, εκβαλλω. — ανακοντιζω. 
 
 " Αναρρϊχάομαι. manibus et pedibus in altum 
 enitor. toclimb up,usinghandsandfeet. προς 
 ταύτ ανερριχάτ αν ες τον ουρανον. Pac. 69. 
 
 "Αναρροιβδεω. absorbeo cum stridore. to in- 
 gulf anew, τψ δ' νπο δϊα Χαρυβδις αναρροι- 
 
 1 The use of ριπτειν, and αναρριπτείν with 
 κινδυνον, for κινδύνου κΰβον, is illustr. by 
 Valcken. Phoen. 1235. Herod, vii. § 50. p. 
 534. ηαραρρίφει, (Ed. T. 1493. is similarly 
 used. 
 
ANA 
 
 ANA 
 
 01 
 
 βδεϊ μελαν ύδωρ. μ. 104. Syn. 'Ροιβδεω, 
 
 ψ'ροφεω, αναρροφεω, αναβροχω, αναπινω. 
 ίναρροχθεω. cum strepitu retro ruo. to 
 retire with a noise, κϋμα δ' ανερροχθησε' 
 βυθός δ' ύποεικαθε νήί. Orph. 704. 
 \.ναρρνσίς, εως.ή. secundus Apaiuriorum dies, 
 the second day of the feast Apaturia. ταντης 
 μετέωρα καταγαγεΊν αναρρυσιν. Pac. 890. 
 Syn. Αυτρωσις, θυσία, θνσιασμα. 
 Δναρσϊος. implacabilis. disagreeing; hostile. 
 ,ο'ί τοι δυσμεν'εες και αναρσιοι εγγύς εασι. Ω. 
 365. Syn. Απεχθής, δυσμενής, εχθρός. 
 Αναρτάω. appendo. to hang upon, δημφ δε 
 μήτε παν ανάρτησης κράτος. Eur. Plisth./r. 
 Syn. Ανατιθημι, προσάγομαι. — αναπηγνυμι. 
 ~ Αναρχία, soluta licentia. want of govern- 
 ment ; anarchy, ακόλαστος όχλος, ναυτική 
 τ' αναρχία. Hec. 605. See Antig. 672. 
 
 .Αναρχος, duce carens. 2. sine principio. with- 
 out a leader; or, a beginning, ουδέ μεν ονδ' 
 
 ' οι άναρχοι εσαν, ποθεόν γε μεν αρχόν. Β. 703. 
 
 ι Ανασειραζω. retraho, proprie, catena, to drag 
 back, άφ ανασειραζοντες έχον προτερωσε 
 
 i κιοϋσαν. Apoll. 1. 391. Syn. Ανερυω, ανελκω, I 
 αναχαλΤνώ. 
 
 [ Άνάσειω. concutio. to brandish. Αιγιό^ j 
 
 ! ανασσεισασα' περιστοναχιζε δε γαία. Hes. α. 
 
 344. Syn. "Σείω, αναιθυσσω, εκτινάσσω, 
 
 ανακινεω, αναπαλλω. 
 
 Άνάσελγαινω. petulanter traduco. to deride ; 
 
 revile, ουδ' αΰθις ανασελγαινομενος Έυρϊ- 
 
 ■ πϊδης. Vesp. 6 1 . Syn. 'Υβρίζω, κατακωμφδεω. 
 
 ΆνάσΊμος. repandus. chub-nosed. ανασΊμον, 
 
 η πρεσβντερον' ου γαρ ανασχετον. Eccl. 935. 
 
 [3 Syn. Ανακυρτος, άμορφος. 
 " Ανασκευάζω, vasa colligo ; transfero ; diruo. 
 to pack up, or carry away, to demolish, η 
 παντ' ανεσκευασμεθ', ώσπερ αι τυχαι ; Eur. 
 ΕΙ. 602. Syn. Ανατρέπω, ασθενοω. 
 "Ανασκοπεω. considero. to examine, και τα 
 τ%δε και τα δεϋρο παντ' ανασκοπεί καλώς. 
 
 : Thesm. 673. Syn. Σκοπεω, διασκοπεω, 
 εννοεω, κατανοεω, διοπτευω, περισκεπτομαι, 
 ενθυμούμαι. 
 "Ανασπάρασσω. eruo. to pull up. ρίζας 
 ανεσπαρασσον ασιδηροις μοχλοΊς. Bacch. 
 1102. Syn. Αναστρέφω, εζερυω, εζαιρεω. 
 
 \" Ανασπαστος. retractus. torn away, κάνα- 
 σπαστον ποιεΊν εισω, τ'ι ποιήσετε ; φράζετε νυν'ι. 
 Vesp. 381. Syn. Έπισπαστος, εξελαθεις. 
 "Ανασπάω. "Ανσπάω. etmed. -ομαι. revello. to 
 pluck ; to tear up. οφρα ο'ι εκ χροός εγχος 
 ανεσπασατ εγγΰθεν ελθών. Ν. 574. Syn. 
 Κατασπαω, ανασύρω, ανερυω, επανελκυω, 
 μεθελκω, εκκοπτω, αποτιλλω. 
 "Ανασσά,ης. ή. domina, regina. queen; prin- 
 cess; lady, γουνουμαι σε, ανασσα' θεός νΰ 
 τις, η βροτος εσσ'ι ; ζ. 149. Syn. Βασιλις, 
 βασίλισσα, δέσποινα, αισυμνήτις, ήγεμονις. 
 "Ανασσω. dominor. to rule ; to possess. Κιλλαν 
 τε ζαθεην, Τενεδοιό τε Ίφι ανασσεις. Α. 38. 
 Syn. Αρχω, αρχευω, αισυμναω, κραινω, κοι- 
 ρανεω, μεδεω, ήγεομαι, επισκηπτω. Phr. 
 "Σκήπτρων κρατεΐν. εις θρόνους τυραννικούς 
 
 ϊζεσθαι, vel, Ίδρνεσθαι. 
 
 "Αναστάδδν. adv. consurgendo, stando. stand- 
 ing up. αλλοθεν άλλος ανασταδον — Et. Ma. 
 
 "Αναστάσεις, εως. ή-, surrectio. (Philoct. 276.) 
 2. eversio. the act of rising,/™?» sleep, etc. 
 overthrow. In Scripture, the resurrection. 
 2. θησουσιν, οίκων τ' Ατρεως αναστασιν. 
 Troad. 363. Syn. 1. Έγερσις. 2. ο^ωσις, 
 ερημωσις, κατασκαφη, πορθησις. 
 
 "Αναστάτηρ, ήρδς. w Ανάστατης, ου. (Agam. 
 1229.) ό. eversor, vastator. a destroyer, ώς 
 οντ ανάστατη pa Καδμείας χθονός. Sept. Th. 
 1023. Syn. Ανατροπευς, καθαιρετης. 
 
 "Ανάστατος, eversus. ravaged ; subverted. 
 μέλαθρον άρδην εκ βάθρων αναστατον. Lye. 
 770. Syn. Κατασκάβεις. 
 
 "Αναστάχυω. surgo, ut seges. to grow up. οι 
 δ' ηδη κατά πάσαν ανασταχνεσκον αρουραν 
 Γηγενεες• — Apoll. 3. 1354. 
 
 "Αναστειβω. supergredior ; obeo. to go over, 
 or upon, ώς δρυμόν Μαλεαϊον αναστειβων 
 ποτ ερημον. Epig. άδ. 644. 
 
 "Αναστέλλω, inhibeo. to send back ; to stop. 
 αλλ' έΐργον ημάς . . . ώστ αναστεϊλαι 7τροσω. 
 Iph. Τ. 1377. Syn. Ανεχω, ανακρούω, 
 ανακωχευω. 
 
 " Αναστενάζω." Αναστενάχω, (II. Ψ. 211.) ν Ανα- 
 στοναχιζω, (Κ. 9.)"ΑνασΓελ'ω. ν ΑνασΓοναχεω. 
 alte ingemisco. to utter loud groans, προ- 
 ποθείς αναστενάζω. Anac. 21. 4. τι ποτ 
 αναστενεις; Hec. 184. δεινά δ' ανεστοναχη- 
 σαν, — Orph. 1284. Syn. Στενω, στενάζω, 
 ανακλαιω, ανακωκυω, αναμνχθιζομαι. 
 
 "Αναστεφω. redimio. to crown wkh a wreath, 
 or garland, α'ι, αι. τ'ι δήτα τοϊσδ' ανεστεμμαι 
 κάρα ; Hipp. 806. Syn. Αναδεω, στέφω. 
 
 " Αναστηλοω. erigo, (v. g. cippum.) to erect a 
 pillar. — τυμβειαν θ' υπέρ - ΚρηπΤδ' ανέστη- 
 λωσαν — Lye. 883. 
 
 "Αναστηριζω. suffulcio. to prop ; support. 
 και γαρ αεί πρεμνον σοι ανεστηριζεν ελαιης. 
 Ερ. άδεσπ. 650. 
 
 "Αναστομοω. aperio. to open wide, αναστομου 
 το χείλος, ώς ετοιμά σοι. Cycl. 356. Syn. 
 Ανοίγω, αναπεταννυμι. 
 
 "Αναστρέφω, converto. neut. redeo. to turn 
 back, or round, to return, vied, versor in. 
 to frequent ; to be conversant in. αλλ' ει, 
 επ' αλλ' αναστρεφ' ευρνθμψ πόδι. Thesm. 
 985. — άλλα τιν αλλην ΓαΤαν αναστρέφο- 
 μαι — ν. 326. Syn. Αντιστρέφω, διαστρέφω, 
 επιστρέφω — ανέρχομαι, αναχαζω, ανακομιζο- 
 μαι. — περίίσταμαι, ενδιατρίβω. 
 
 "Αναστροφή, ής. ή. conversio retrorsum, &c. 
 inversion, habitual intercourse, δρας δ' 
 αελπτων μυρίων ανάστροφος. Eur. Beller.^/K 
 21. Syn. Αντίστροφη, διαστροφή, υποστροφή, 
 — επάνοδος, απονοστησις — διατριβή. 
 
 "Αναστρωφάω. Poet, for "Αναστρέφω, παντη 
 αναστρωφψν και αρηγεμεν, ως κε δυνηαι. 
 Hes. α. 121. Syn. Στρω^αω, αναστρέφομαι, 
 περιστρέφομαι, επιδινεω. 
 
 " Ανασύρω," Ανασύρομαι, sursum traho. to lift 
 up. ώς ειπούσα πέπλους ανεσυρατο. — Orph. 
 
62 
 
 Α Ν Λ 
 
 See Bos Ellips. Scheef. v. Έσθης. 
 
 "Ανασχεθω. "Ανασχεω, " Ανασχω, (Soph. El. 
 636.) Poet, pro Ανεχω. attollo. to hold up. 
 υφόσ ανασχεθε χειρί, — Κ. 461. — τις δ' ανα- 
 σχησει φλόγα ; Iph. Α. 732. 
 
 "Ανασχετος, ή, όν. poet. Ανσχ. (Od. β. 63.) 
 tolerabilis. to be endured, το δ' ουκ αρ ην 
 ακουστόν, ονδ' ανασχετόν. Eur. Dict.yr. 13. 
 Syn. Ανεκτός, τλητος, νποιστος, φορητός, 
 ενφορητος. 
 
 "Ανασχιζω. discindo. to tear asunder. αυτοΊς 
 δέρμα λέοντος ανασχιζειν οννχεσσι. Theoc. 
 25. 277. Syn. Διασχίζω, ανατέμνω, διατέμνω. 
 
 "Ανάσωζω. salvum prsesto. med." Ανάσωζόμαι. 
 to restore ; preserve, to recover, κλεφασα 
 ταΊνδε, κάνασωσασθαι φόνου. Soph. El. 1139. 
 Syn. Σώζω, διασώζω, σαωζω, εκσαωζω, ερνω. 
 
 "Αναταράσσω, perturbo. to throw into confu- 
 sion, ιδού μ' αναταράσσει - Έυοϊ — Trach. 222. 
 Syn. Αιαταραττω, εκταραττω, σννταραττω, 
 ανατνρβαζω, πτοιεω. — συγχέω, αναθολοω. 
 
 "Ανάτει, 8ΐνβ"Ανάτί. adv. sine damno. unin- 
 jured. Κρέων, ανατειτησδε μ' εκβαλεϊν χθονός. 
 Med. 1357. Syn. Ατιμωρητί, νηποινα, 
 νηποινι, αζημίως. 
 
 "Ανατέλλω, produco. 2. orior. to cause to rise, 
 to arise, τόίσιν δ' αμβροσιην Σιμοεις ανέτειλε 
 νεμεσθαι. Ε. 777. Syn. Ανεχω, αναδιδωμι, 
 εζανατελλω, επιτελλομαι, εκφνω, φύομαι, 
 αναφαινω. 
 
 "Ανάτεμνω. /ut. εμώ. disseco, excido. to cut up. 
 ληφθείς δ' εκ μεσάτης ανετεμνετο κλεμματα 
 γαστρός. Antiph. An. ii. 176. 
 
 "ΑνάτΧθημϊ. impono, &c. to lay upon, to hang- 
 up. ΤΙονλνδαμας μοι πρώτος ελεγχειην ανα- 
 θέσει. Χ. 100. Syn. Επιβάλλω, επανατιθημι, 
 επιτρέπω, προστιθημι. — επαιρω. — καθιεροω. 
 See Eur. Ion. 1383. 
 
 " Ανατινάσσω." Άνατ ρίαινοω. concutio. to shake 
 violently, ανά θνρσον τε τινασσων. Bacch. 
 80. 6τι πάντα πραγματ' ανατριαινοϋσιν 
 κροτοις. Amphis ap. Ath. p. 175. Syn. 
 Τινάσσω, ανασειω, διαταράσσω. 
 
 "Ανατλημϊ. sustineo. to bear ; endure, ειπυς, 
 δππόθεν εσσί, και δππόσα κηδε' ανετλης. ξ. 
 47. Syn. Τλαω, τλημι, διατλαω, οτλεω, φέρω, 
 υποφέρω, ανέχομαι, υπομένω, πάσχω. — καρ- 
 τερεω, διακαρτερεω. 
 
 "Ανατολή. See Αντόλη. 
 
 "Ανάτος, ον. δ ή. absque damno. unharmed, 
 without injury, ειη δ' ανατον πράγμα τουτ 
 αστοξενων. iEsch. Supp. 360. Syn. Αατος, 
 άβλαβης. 
 
 "Ανατρέπω, subverto, everto. to overthrow. 
 μοχλόϊς τριαινον κάνάτρεφον εμπαλιν. Bacch. 
 348. αντετροφας δ, τι και μυστ ι ). (i. e. you have 
 overturned the little which might have winked ; 
 or, disturbed the little sleep I might have had.) 
 Trach. 1010. B. Syn. Αναστρέφω, αναχαι- 
 τίζω, καθαιρεω. Phr. Αονοϋσα και τρεπουσα 
 τυρβ' ανω κάτω. Msch.fr. 
 
 "Ανατρέφω, nutrio, educo. to support by nou- 
 rishment ; educate. JEsch. Eumen. 522. P. 
 — αν έθρεφαν το δε μα'ζο'ι. Anal. iii. 145. 
 
 ANA 
 
 'Ανατρέχω, recurro ; sursum curro. to run 
 back, or up. Έκτωρ δ' ώκ απελεθρον ανεδραμε, 
 μικτό δ' όμιλψ. Α. 354. See Theoc. 13. 
 11. Syn. Επαναστρεφω, παλινδρομεω, υπο- 
 τροπιάζω. 
 
 "Ararpo7r?7.subversio. overthrow, ανάτροπάς, 
 όταν Αρί/ς. (Pceon. Dim.) Eumen. 356. Syn. 
 Απωσις, αναστασις, καθαιρεσις. 
 
 'Ανατνρβαζω. conturbo. to throw again into 
 confusion, την πολιν άπασαν η-μών ανατετυρ- 
 βακώς. (Pceon. Dim.) Equit. 310. Syn. Ανα- 
 ταραττω, ανασοβεω. 
 
 "Αναυγητδς, δ η. obscurus. rayless ; dark. 
 φανβ, θελησυ τ εις αναυγητον μολείν Άιδην, 
 — Prom. 1026. Syn. Σκοτεινός. 
 
 "Ανανδητδς, ου. δ η. enarrabilis. inexpressible. 
 — "Αναυδος has 1 . s. s. Aj. 957. Also, 2. mu- 
 tus. dumb, αφάτον, αφατον,αναυδητον. Ion. 
 7b3. 2. αν στόμα τε, ρίνας τε' δ δ' απνευστος 
 και άναυδος, ε. 456. Syn. Αμύθητος, άρρητος, 
 αλεκτος. 2. άναυδης, ανεως, άφωνος, αφθογγος. 
 
 "Αναυλός. tibiarum expers ; lugubris. without 
 music ; melancholy, αιματι Θήβας, κώμον 
 αναυλοτατον προχορευεις. Phcen. 802. Syn. 
 Αμουσος, εκμελης. 
 
 " Αναυρδς. δ. fl. Thessalise. a river in Thessaly. 
 Apoll. 1.9. Callim. 4. 103. Lucan. vi. 369—2. 
 a winter torrent. Dionys. 1 1 18. — Κρητηθεν 
 ο δι) ρ' εκομισσαν αναυροι. Nic. ΑΙ. 235. Syn. 
 2. Χείμαρρος, χαράδρα. Εριτη. Χειμέριος, 
 πληθών, μελαμφηφις. 
 
 "Αναφαινω. manifesto, to exhibit; explain.//. 
 Α. 87. Qpiojva κατ' αντδν, δ δ' αμφαινει μεγαν 
 ώμον. Theoc. 24. 12. Syn. Φαίνω, φα- 
 νεροω, εκφαινω, εμφανίζω, αναδεικνυμι, δηλοω, 
 προσημαινω, προσφέρω, αποκαλύπτω, δια- 
 γνωριζω. 
 
 "Αναφαίνομαι, conspicuus fio. to become 
 visible ; to appear, οίος δ' εκ νεφεων ava^ 
 φαίνεται ουλιος αστήρ. Α. 62. Syn. Προσ- 
 φαινομαι, παραφαινομαι, εξέχω. 
 
 " Αναφανδόν," Ανάφανδά. adv. palam, publice. 
 openly. //. Π. 178. ως κεινω ανάφανδά 
 παρίστατο Παλλάς Αθηνη. γ. 222. Syn. 
 Φανερώς, εμφανώς, διαφανώς, καταφανώς, 
 επιδηλως, τρανώς, σαφώς, ενωπη, ενώπιον, 
 ενωπιδιως, ατεχνώς. 
 
 "Αναφέρω, subveho, transfero, &c. to bring 
 up ; to impute, τον μεν εγών ανενεικα, καΐ 
 ηγαγον εξ α'ίδαο. λ. 624. ειςΦοϊβον αναφερουσα 
 την άμαρτιαν. Orest. 76. Syn. Ανατιθημι, 
 αναπέμπω, ανάγω, ανακομιζω, αναβιβάζω. 
 
 ' Ανάφευγω. See Αμφ. 
 
 "Ανάφη. nom. ins. one of the Sporad islands. 
 See Apoll. 4. 1717. Orph. 1355. 
 
 " Αναφλέγω." Αναφλόγιζω. rursum incendo. to 
 light up. αναφλέγω πυρός φως. Troad. 321. 
 τον καλόν Ίμειρων λυχνον αναφλογισαι. Ερ. 
 άδ. 46. Jac. Syn. Αιαφλεγω, ανακαιω. — 
 αναρρι πιζω. 
 
 Ά ναφλυω. "Αναφλυζω. rursum ferveo. to bub- 
 ble up. φη πυρι καιομενος' ανα δ' εφλυε καλά 
 ρεεθρα. Φ. 361. Syn. Αναζεω. 
 
 "Ανάφόβεω. terreo. to affrighten. από τών πο- 
 
ANA 
 
 Α Ν Δ 
 
 63 
 
 \εων' επαπειΧοϋντες τοιαυτι, κάναφοβοΰντες. 
 
 Vesp. 668. 
 
 \νάφοιτάω. rursum eo, redeo. to come, or go, 
 
 back, άψ αναφοιτηση νεαρι] κεχαρημενος ιφη. 
 
 Nic. Th. 138. Syn. Ανέρχομαι. 
 
 ίνάφόρά, άς. ή. elatio sursum versus; relatio 
 
 criminis in alium. the throwing up; 2. the 
 
 transferring of a charge from an accused 
 
 person to another. 2. αλλ' εστίν ημΧν ανα- 
 φορά της ζυμφοράς. Orest. 408. Syn. Ανα- 
 ■ κομιδη. 2. μεταθεσις, αναφυγη, καταφυγή. 
 Ι \.ναφ6ρ6ν, ου. το. lignum utrinque cavum, 
 j. quo onera gestantur. a contrivance for 
 
 carrying burthens ; a porter's knot, ουκ οϊδ' 
 <. 6, τι Χηρε~ς' φέρε συ τά'ναφορον, 6 παϊς. 
 lEccles. 833. 
 
 Δνάφροντιζω. animo volvo. to think over; 
 ; to consider. ετοΧμον ανεφροντισεν γαμον. 
 
 Olymp. 1. 111. 
 
 Ανάφϋγή, ης. η. effugium. escape, αναφυγας 
 
 κακών, και κτεανων τριβάς. Choeph. 943. 
 
 Ανάφϋρω. permisceo ; inquino. to mix; soil; 
 
 defile, εσταζ' υπ' εΧαταις αναπεφυρμεν α'ιμα- 
 
 τι. Bacch. 738. 
 
 Ανάφϋσϊάω. efflo, anhelo. to blow, or puff, 
 , out ; to pant. — δοιοι δ' αναφυσιοωντες Ap- 
 , γυρεοι δεΧφΧνες — Hes. α. 211. Syn. Ανα- 
 " πνέω, ασθμαίνω. 
 
 ,Ανάχαζομαι. retrocedo. to go back ; retreat. 
 Π τούνεκα νυν αυτός τ αναχαζομαι, — Ε. 822. 
 
 Syn. Αναχωρεω, αναστρέφω, ανάγομαι. 
 Άνάχαινω. hisco. to gape ; yawn. — κά'ναχα- 
 
 νων μέγα Ανεκραγον — Equit. 641. Syn. 
 
 Χάσκω, αναχασκω. 
 
 'Αναχαιτίζω, jubarn concutio ; ferocio ; ex- 
 ' cutio. to raise, or shake the mane ; to shake 
 
 off (a rider), άτρεμα, φυλασσων μη 'ναχαι- 
 
 τισει'ε νιν. Bacch. 1061. 
 Άναχεω. infundo. to pour in, or upon, ανε- 
 
 χευε κϋμα δισκω. Anac. 51. 
 Άναχνοαινομαι. lanuginem primam emitto. 
 
 to have down growing on the cheek, at δ' 
 
 αν παχυνθ -rj κανάχνοανθη τψ τριχι. Acharn. 
 
 791. Syn. Αασυνομαι. 
 Άνάχόρευω. salto ; celebro choreis. to dance ; 
 
 to celebrate the orgies of Bacchus ; to drive 
 
 mad. ουκ αν με μισών ανεχορευ Έ,ριννυσιν ; 
 ! Orest. 575. 
 
 "Αναχωρεω. recedo ; refero pedem. to with- 
 draw ; retire, αψ αναχωρησειν,-ρ. 461. Syn. 
 Αναχαζομαι, υπαγο), ΰπονοστεω, μεθισταμαι. 
 "ΑναψάΧασσω. pertundo. to break through ; 
 1 break open. αναψαΧαζιρ, γαστρός έΧκυσας 
 ί ζυγά. Lycoph. 343. 
 
 "Αναψυκτήρ, ήρος. δ. recreator. a refresher. 
 — σκυφος, ΤΙονων αναφυκτήρα, — Eur. Αη- 
 dromed. fr. 27. 
 
 "Αναψυχή, from 2d. aor. of ανα-φϋχω. refrige- 
 ratio, recreatio, quies. a cooling, or re- 
 freshing ; respite, rest. 
 
 "Ανα-φϋχω, ζω. refrigero, recreo. to cool; re- 
 fresh ; relieve. Ήρα, δυ' οικτρω φώτ αναψυ- 
 Εον πόνων. Helen. 1099. Syn. Ψύχω, διαψυ- 
 χω, αναθαΧπω, αναζωπυοεω, αναπαύω. 
 
 Ανδάνω. sum cordi ; placeo. to please, gra- 
 tify. aXX' ουκ ΑτρέΊδη Αγαμεμνονι ήνδανε 
 θυμφ. Α. 24. Syn. Άδω, αρεπκω. 
 
 Ανδημά, ατός. το. for Αναδ. fascia, corolla, a 
 fillet ; crown ; chaplet. ποικιΧον ανδημα. 
 Pind. fr. 9. 
 
 Ανδηρον. το. summitas ripse, sen fossa;, the 
 edge of a bank, or ditch. Ανδηρά. τα. plur. 
 flores, florum areola?. Item, ripae amnium, 
 et hinc ap. Lycoph. 629. undae, fluctus. 
 flowers, beds of flowers ; banks of rivers. 
 προς ρόδα, τών ανδηρα προς α'ιμασιαϊσι πε- 
 φυκη. Theoc.5.93. Syn. Αλοξ, άκρον, τάφρος. 
 ρΐ. Ανθεα, πρασιαι.• — αναχώματα, κύματα. 
 
 Ανδικτης, ου. ό. εϊδος παγιδος. laquei, vel mus- 
 cipulae genus, a sort of snare or trap, εϊπόν 
 τ ανδικτην τε και ειδοτα μακρόν αΧεσθαι. 
 Call. fr. 233. 
 
 Ανδϊχά. adv. divisim. apart, in two ways, χερ- 
 μαδιω κεφαΧήν' η δ' ανδιχα πάσα κεασθη. Π. 
 578. Syn. Δίχως, επιδιχα. 
 
 ΑνδράγάθΊά,άς.ή. strenuitas. braver}'. Ά.τιμής. 
 b. πΧακουντων. a. ανδραγαθιας. b. ισχαδων. 
 Plut. 191. Syn. Ανδραγάθημα, καΧοκάγαθια, 
 αγηνοριη, ανδρεία, αΧκη, χρηστοτης. 
 
 Ανδραγρϊά. τα. spolia hosti detracta, exuviae, 
 spoils taken from an enemy, όστις δή πρώ- 
 τος, βροτοεντ' ανδραγρι, Αχαιών. Έ. 509. Ερ. 
 Ανδρών αγρευματα, σκυΧα, εναρα. 
 
 Ανδράκάς. adv. viritim. man by man. ανδρα- 
 κάς' ημείς δ' αυτέ αγειρομενοι κατά δημον. ν. 14. 
 
 Ανδράκάς, άδός. ή. pars, a portion or part. 
 τών μεν απ' ανδρακάδα προτομών ισηρεα 
 χραισμεϊν. Nic. Th. 643. 
 
 Ανδράπόδιστης,οϋ.ό. plagiarius. aman-stealer, 
 a slave-dealer, έμπορος ηκων εκ θεσσαΧιας, 
 παρά πΧειστων ανδραποδιστών. Plut. 521. 
 
 Ανδράπόδόν, ου. το. it. Ανδράπους, ποδός. ό. 
 mancipium. a slave, servant. αΧΧοι δ' ανδρα- 
 ποδεσσι' τιθεντο δε δαΧτα θαΧειαν. Η. 475. 
 νυν δ' ανδραποδ' , ηΧιθιους, Μανάς. Αν. 522. 
 Syn. ΑοϋΧος, αιχμάλωτος. Ερ. Αργυρωνητον, 
 υποχειριον. 
 
 Ανδράπόδωνης. mango, a dealer in slaves. 
 Aristoph. in Έρωσιν. 
 
 Ανδράρίόν, item Ανδρίόν. homuncio. a little 
 man ; paltry fellow, αλλ' ανδραρια μοχθηρά, 
 παρακεκομμ'ενα. Acharn. 516. μεμναμ', ώ 
 φθονερόν τν και άπρεπες ανδρίον αΰτως ; 
 Theoc. 5. 40. Syn. Ανθρωπαριον, ανθρώπων, 
 ανθρωπισκος, ανδρισκος. 
 
 ί Ανδραχθής, εός. ό ή. sufficiens ad oneran- 
 dum virum valentem. enough to load, or 
 burthen, a man. οί ρ" απο πετραων ανδραχ- 
 θ'εσι χερμαδιοισι. κ. 121. Syn. Βαρύς, ϋπερ- 
 βρΊθης. 
 
 Ανδρεία, vel ΑνδρΧα, άς. η. fortitudo. item, Αν- 
 δρεΧόν.το. manliness, fortitude, ζυνεσει, γένει, 
 πΧουτψ τε, κάνδρεκι μεγαν. Troad. 669. πα- 
 τήρ επυργον, μέγα φρονών επ' ανδρια. Here. 
 F. 475. Syn. Ανδραγαθια, ηνορεη, αγηνοριη, 
 άδροτης, κράτος, μένος, αΧκη, ευσθενεια, ευψυ- 
 χια. Ερ. Ατρομος, άσβεστος, αδάμαστος, πο- 
 Χυθαρσης. Phr. Kparfp»; δε οι εζεεν αΧκη. 
 
64 
 
 Α Ν Δ 
 
 Α Ν Δ 
 
 Cal. σιδηροφρων γαρ θυμός ανδρεία, φλέγων 
 Βπνει. Sept. Th. 52. 
 
 Ανδρεικελόν. Ανδρίάς, ντός. δ. simulacrum ; 
 statua; the likeness of a man; a statue, κυ- 
 παρισσιού μέλαθρον αμφ' - Ανδριάντι σχεδόν. 
 Pyth. 5. 52. Μηδος εποντοπορευσεν, δπως 
 ανδρείκελα τευζ -g. Theset. Schol. An. ii. 515. 
 Syn. Αγαλμα. 
 
 Ανδρείος, virilis, strenuus. manly, brave, μορ- 
 φή μεν ουκ ευωπος, ανδρείος δ' ανηρ. Or. 916. 
 συν τόί πολλά μεν εργ' εκτελέσεις ανδρεϊοις 
 πεπλοις 1 . Theoc. 28. 10. Syn. Αγηνωρ, άφο- 
 βος, αγαθός, ανδραγαθητης, θρασυκαρδιος, 
 ευφνχος, μεγαλόψυχος, μεγαλοφρων, μεγα- 
 λητωρ, οβριμοθϋμος, μεγάθυμος, υπερθυμος. 
 
 — Ανδρικός, ανδρομεος, αρρην, αρρενωπός, 
 αρρενωδης. 
 
 Ανδρειφοντης, ου. δ. homicida. a man-slayer. 
 
 Μηριον7]ς τ' ατάλαντος Ένυαλιω 'νδρειφοντφ. 
 
 Β. 651. 
 Ανδρείως, adv. viriliter, strenue. manfully, 
 
 stoutly, της ειρήνης, σπάτ' ανδρείως. Pax, 497. 
 Ανδρεραστρϊά, ας. η. virorum amatrix. fond 
 
 of men. τας μυχοτροπους, τας ανδρεραστριας 
 
 καλών. Thesmoph. 392. 
 Ανδρηλάτεω. in exsilium pello. to drive into 
 
 banishment, ανδρηλατοϋντας, η φονψ φονον 
 
 πάλιν. (Ed. Τ. 100. Syn. Έξελαννω. Phr. 
 
 Φυγάδα, απολιν ποιείν. 
 Ανδρηλάτηςλη exsilium hominesejiciens. driv- 
 ing 1 men into banishment. See Ατιμαστηρ. 
 Ανδρΐαντόποιος. statuarius. a statuary, ουκ 
 
 ανδριαντοποιός ειμ'. Nem. 5. 1. Syn. AyaX- 
 
 ματοποιος, ερμογλυφευς. γλυπτής. 
 Ανδρΐκώς. adv. the same as Ανδρείως. — -συ δ' 
 
 δπως ανδρικώς — Όταν λυθής, τάχιστα φευξει, 
 
 — Thesm. 1204. 
 
 Ανδριστϊ. adv. virorum more, after the man- 
 ner of men. See Ευρώτας. 
 
 Ανδρόβόρός. δ ή. homines vorans. devouring 
 men. ανδροβορων ομότεχνε κυνών, αίλουρε 
 κάκιστη. Damoch. An. iii. 69. Syn. Ανδρο- 
 βρως, ανθρωποφάγος. 
 
 Ανδρδβουλδς. δ ή. virilis consilii, sen viro in- 
 sidians. manly in counsel, or plotting against 
 husband, γυναικός ανδροβουλον ελπίζω κεαρ. 
 Agam. 10. 
 
 Ανδροβρώς, ωτδς. δ η. The same as ΑνΙρόβόρός. 
 τηνδ' ανδροβρώτα δυστυχώς αφιγμενοι. Cycl. 
 93. See Here. Fur. 381. 
 
 Ανδρδγϊγάς, αντυς. δ. gigas. a giant, παντας 
 δ' ανδρογιγαντας, δλαν πολιν αρκιος αραι. 
 Call, in Cer. 32. 
 
 Ανδρογόνος, δ η. marem gignens. bearing 
 males, ανδρογόνος δ' αγαθή. — Hes. ε. 782. 
 
 Ανδρόγυνος, adj. semimas; effeminatus. effe- 
 minate, την μαλακην ΤΙαφιης, "Στατυλλιον 
 ανδρογυνον, δρυν. Myrin. An. ii. 107. 
 
 1 This metre is precisely the same as the 
 18th and 11th first book of Horace's Odes. 
 Nullam, Vare, sacra vite prius sevens arbo- 
 rem. It may be scanned either as antispast. 
 or choriamb. Tetram. 
 
 Ανδρδδαϊκτός. homines perimens. killing men. 
 ώ Φθιώτ' Αχιλίΰ, τ'ι ποτ ανδροδάίκτον ακουων. 
 Ran. 1295. (66. Β.) 
 
 Ανδρόδαμάς, αντός. δ ή. sec. Damm. But 
 
 Ανδροδάμάς, ου. δ. & Ανδροδάμός, η, όν. sec. 
 Heyn. virum, seu maritum, domans. sub- 
 duing men; killing an husband, φόβος 
 ανδροδαμας. Nem. 3. 67. ανδροδαμαν τ 
 Έριφυλαν. 9. 37. 
 
 Ανδροθεν. adv. ex viro. from a man. ανδρόθεν 
 εκκεχυθ' Ίππος' ανεδραμε δ' ιππόθεν ανηρ. {In 
 Hippocentaurum.) Epig. άδεσπ. 276. Jacobs. 
 
 Ανδροκλής. δ. Norn. Pr. Androcles. ώς ξυνε- 
 θεωρεις Ανδρόκλεϊκαι Κλεισθενει. Vesp. 1187. 
 
 Ανδρο~κμης. viros interficiens. wearing out, 
 killing men. ουδ' ανδροκμήτας προσφερων 
 αγωνίας. Eur. Supp. 525. 
 
 Ανδροκμητός. ab homine laboratus ; vel, in 
 honorem καμόντος, i. e. θανόντος, wrought 
 by man ; or, for the slain, στήλη κεκλιμένος, 
 ανδροκμητω επι τυμβω. Α. 371. 
 
 Ανδροκτασίά. csedes virorum. slaughter, car- 
 nage, αιεί τοι περί άστυ μαχαι τ ανδροκτασιαι 
 τε. Ω. 548. Syn. Μιαιφονια, φόνος. Εριτη. 
 Αυγρη, αλεγεινη, πειροκακος, πικροκαρπος. 
 
 Ανδροκτονεω. maritum interficio. to slay an 
 husband, ανδροκτονοϋσα πάτερ' εμδν κατεκ- 
 τανε. Eum. 599. 
 
 Ανδροκτδνός. homicida. a man-slayer. Κύκλω- 
 πες οικοΰσ αντρ' ερημ ανδροκτονοι. Cycl. 22. 
 
 Ανδρολετειρα,άς.ή. viros perdens. destructive 
 to men. — ανδρολετειραν - Και ταν ριψοπλον 
 αταν. — S. Theb. 314. 
 
 Ανδρομάχη. Andromache; the wifeof Hector. 
 Ανδρομάχη δε οι αγχι παρίστατο δακρυχεουσα. 
 Ζ. 405. Syn. Βετιωνη. Ερ. Βαρνδεσμος, εν- 
 σφϋρος, ροδοσφυρος, λευκωλενος. Phr. Εϋ- 
 ζωνος παρακοιτις Εκτορος. θυγατηρ μεγάλη• 
 τορος Ήετιωνος. 
 
 Ανδρδμάχός. cum viris, vel viro, pugnans. 
 fighting with men, or with an husband, av- 
 δρομαχοις χερσιν. — Ερ. 1. 3. ου δυναμαι δ' 
 αλοχου της ανδρομαχης αποχωρεϊν. Pallad. 
 An. ii. 410. 
 
 Ανδρομεός, εά, Ιόν. 1. virilis. 2. humanus. 
 manly ; human, ητε, και ειργομενη μαλα περ 
 χροδς ανδρομεοιο. Ρ. 571. Syn. Ανθρώπειος, 
 ανθρωπινός, ανδρείος, βροτεος, θνητός. 
 
 Ανδρόνικος. Nom. Pr. μετά ταΰτ άκουσας 
 Ανδρόνικος το γεγονός. Ath. 13. 
 
 Ανδρόόμαι, οΰμαι. ad setatem virilempervenio. 
 to arrive at man's estate. — μη ποθ' οιδ' ην- 
 δρωμενοι. Here. F. 42. 
 
 Ανδρόπαις. puor virili animo. a manly youth. 
 βλάστη μα καλλιπρωρον, ανδροπαις ανηρ. 
 Sept. Th. 539. 
 Ανδροπληθειά. virorum multitude an host of 
 men. ώδε τις παρεστιν αυτοϊς ανδροπληθειά 
 στρατού ; Pers. 235. 
 Ανδρότϋχης. maritum nactus. getting an hus- 
 band, ανδροτυχεις βιοτους-Αοτε κυρί έχοντας. 
 Eum. 962. Syn. Γαμήλιος, γαμικος, συζευκ- 
 τικός. 
 Ανδροφθόρός. exitiosus homini. deadly; shed 
 
Α Ν Ε 
 
 y violence, ανδροφθορου βεβρώτες αίματος 
 
 Ηπος Κ Antig. 1022. Β. 
 
 'δροψονος. homicida. destroyer of men. 
 
 ραισμεΐν, εύτ αν πολλοί ύφ' Έκτορος αν- 
 
 οοφονοιο. Α. 242. 
 
 'δρδφοντης. the same, τον ανδροφοντην, τον 
 
 όλεως ταρακτορα. Sept. Th. 578. Syn. Av- 
 
 ρωποκτονος, ανεριφοντης, φονεντης, βροτο- 
 
 οιγος, μιαιφονος, φθισηνωρ, φθισιμβροτος. 
 
 'δροφρων. virilia sentiens. masculine ; think- 
 
 ig like a man. κατ' ορφανον yap οίκον av- 
 
 ϊοφρων γυνή. Soph. fr. inc. 25. 
 
 •δρών. pars domus, in qua viri a mulieribus 
 
 3orsim agunt. the men's apartments, ay αν- ι 
 
 ov εις ανδρώνας ευζενους δομών. Choeph. 710. ! 
 
 •δύδμαι, for" Α νάδύδμαι. detrecto. to decline. ; 
 
 irink from. — οντε τις οκνψ-Έικων, ανδϋεται 
 
 ολεμον κακόν'— •Ν. 225. 
 ■νεγγύδς. sine sponsione actus, in I. c. expo- j 
 
 itur incerta. without bail, or credit ; not to I 
 
 e depended upon, ώρη yap σε πεδησεν ανεγ- 
 'νος' νγρα δε την σην Κνματ' αφ' Ίμερτην , 
 
 •Χνσεν ήλικιην. Anac. 
 
 νϊγειρω. excito. to awaken ; cheer up. — και 
 
 ; ύπνου μ' ανεγείρεις — 'Ή,δεος — ψ. 16. Syn. j 
 Ίγειρω, διεγείρω, εζεγειρω, αφυπνίζω, ανιστη- ' 
 
 ι, εξανιστημι. — αναζωπυρώ, αναζωγρεω. 
 νεγερμων, όνος. expergefactus. rising up, | 
 "om bed, or sleep, μεσφα κυνες κοιτάς ανε- 
 ■ερμονες επτοιάσαν. Erycius, An. ii. 297. 
 -νεδην. adv. effuse, licenter, impune. pro- 
 jsely ; remissly ; at full speed, αλλ' ανεδην 
 
 ε χώρος ερνκεται. Philoct. 1150. Syn. 
 ,αψιλώς, κατακόρως — ακωλϋτως. 
 νειλισσω. revolvo, voluto. to roll about. 
 
 ίνευματ ανειλισσοντα κατ ομφαΧιον βρομε -g- 
 ν. Nic. ΑΙ. 609. 
 
 νειμενος. remissus. 2. αρ. Sophocl. denotat, 
 icustoditus, extra παρθενώνας evagans. let 
 )OSe, devoted, γυναίκας είναι τασδε, μηδ' 
 νειμενας. Antig. 579. con/, ejusd. Elect. 516. 
 )YN. Ανετος, διαλυτός, εκμελης. 
 νειμΧ. redeo ; adscendo ad. to return ; go up. 
 ακρυοεις δε τ ανεισι παις ες μητέρα χηρην. 
 ί. 499. Syn. Έπανειμι,ανακομιζομαι, αναλύω, 
 νειμων. non, seu, male, vestitus. ill-clothed ; 
 rithout clothing, ώστε τευ η πάρα παμπαν 
 ■νειμονος, ηε πενιχρού, γ. 348. Syn. Ανει- 
 ',ατος, δνσειμων, δυσειματος, κατοειμων, ανεν- 
 υτος, γυμνός, απεπλος. 
 
 νειργω. inhibeo. to check ; restrain, και ρ' ες 
 ιεσσον ιών, Τρωών ανεεργε φάλαγγας. Γ. 77. 
 5ΥΝ. Έπεχω, συνέχω, συνειργω, συνισχω, 
 ωλυω, αποκωλυω, ερητυω. 
 νεκάθεν. adv. desuper. 2. ab origine generis, 
 rom above ; originally, άνωθεν ανέκαθεν 
 
 Α Ν Ε 
 
 65 
 
 1 I think this and the preceding line 
 lOuld change places ; and I would point 
 1001. etc. thus : 
 
 αγνώτ ακούω φθόγγον ορνίθων' κακφ 
 κλάζοντας οΊστρω και βεβαρβαρωμενψ, 
 και σπώντας εν χηλαϊσιν αλλήλους φοναϊς, 
 ' εγνων. πτερών γαρ ροΧβδος ουκ άσημος ην. 
 
 κτυπώ δ' επιόροθεϊ. Choeph. 425. 
 Ανεκβάτδς. 6 r). unde non est egress us ; invius. 
 not to be gone from, or to. δσων δε φλοίσ- 
 βων ράχίάς ανεκβατου. Lye. 379. Syn. 
 Αβατος, ακελευθος, ανεισοδος. 
 ; "Ανεκδρδμδς. δ ή. the same, και τάς μεν συνοχη- 
 ! δον ανεκδρομος ωχμασε θωμιγζ. Arch. Α η. ϋ . 98. 
 "Ανεκτός, tolerandus. to be endured. Vid. 
 j Ανασχετός. ή δη λοιγια έργα ταδ* εσσεται, 
 ! ουδ' ετ ανεκτά. Α. 573. 
 "Ανεκτώς. adv. tolerabiliter. in a manner to 
 be endured, ει δε βι -y τον καλόν αποισεαι, 
 ουκ'ετ' ανεκτώς. Ερ. άδ. 5. 
 "Ανϊλεγχω. arguo. to discover; convict, ώ τεκ- 
 νον, τι φής ; οίον ο'ιον ανελεγχομαι. Ion. 1470. 
 "Ανελεύθερος, illiberalis. sordidus. illiberal ; 
 mean, ει, πλούσιος ών, ανελεύθερος εσθ' ού- 
 τωσι και φιλοκερδής. Plut. 591. Syn. Δου- 
 λοπρεπης, μικρολογος, αισχρός, αεικης, άκοσ- 
 μος, πιναρος, φιλοκερδής. 
 " Ανελευθερως. adv. illiberaliter. meanly, shab- 
 bily, ανελευθερως τε ζώντας, επι καιρού τίνος. 
 Alex. ap. Ath. p. 40. f. 
 "Ανελιγμά, άτδς. το. convolutio, cincinnus. a 
 curl, και περιδινησασθε μακρής ανελιγματα 
 χαίτης. Dioscor. An. i. 254. 
 "Ανελισσο),"Ανελιττω. evolvo. torollout, utter. 
 γλώσσ' ανελισσομενη φθονερούς κινούσα χα- 
 λινούς. Ran. 827. Br. Syn. Έλιττω, ολισ- 
 θαίνω, δινεω, κυλινδεω. — ανατυλιττω. 
 "Ανελκύω. "Ανελκω. attollo attrahendo. to 
 draw up, or back, εις το μέρος δε καθειλκετ 
 ανελκυσθεν το ταλαντον. Epig. άδ. 75. ή τε 
 σταθμον έχουσα και ειριον, αμφις ανελκει. Μ. 
 434. Syn. Έλκω, εξελκω, εζελκυω, ανασπαω, 
 εζαιρω, ανάγω, ύπεζαγω, ανερυω. 
 Άνελλην. δ ή. alienus a moribus Graecorum. 
 unlike a Greek ; foreign, ποδάπον δμΤλον 
 τονδ' ανελληνα στολον. iEsch. Supp. 233. 
 'Ανελλιπής, εος. δ ή. non deficiens. complete. 
 παντ αν τά γ' αυτού σκύλ' αφήκ ανελλιπή. 
 Ερ. άδ. Her. An. iii. 143. 
 Άνελπϊς, ϊδος. δ ή. spe destitutus. hopeless. 
 σωτήριας ανελπις" ώς δυ' εξ ενός. Iph. Τ. 487. 
 'Ανέλπιστος, pass, insperatus. 2. act. nullam 
 spem habens. unhoped for ; without hope. 
 γυναίκες, νμϊν θαυμ' ανελπιστον μαθείν. 
 Trach. 686. 2. ελπίδες εν ζωοϊσιν' ανέλπιστοι 
 δε θανόντες. Theoc. 4. 42. 
 Άνεμβάτός. inaccessus. inacessible. γυιοβο- 
 ροις βελεεσσιν ανεμβατος δ πριν ερωτών. Paul. 
 Sil. An. iii. 81. Syn. Ανεκβατος. — δυσπειθης. 
 Άνεμος, ventus. the wind, εν δ' άνεμος πρήσεν 
 μέσον ϊστιον, — Α. 481. Syn. Αητης, πνεύμα. 
 Ερ. Αργαλεος, ακράης, αδρανής, αιθρηγενης, 
 άρπαξ, άπαλος, αντιπορος, άλιάης, δυσαης, 
 δεινός, δυσηχης, επειγομενος, ζαχρειης, ζάης, 
 ζαθεος, ευθυπνοος, εριπνευστος, ομβροφορος, 
 ζηρος, ευοδμος, λιγυς, κλονεων, ολοος, λι- 
 γυπνοος, λευγαλεος, κελαδεινος, θοος, λιγυρος, 
 κραιπνος, παντοίος, πολυπλανης, πολυηχης, 
 χαλεπός, χειμέριος, φυλλοχοος, υβριστής, βα- 
 ρύγδουπος. Phr. Ανεμου πνοιη, — ις. άνεμων 
 λαιψηρα κελενθα. — ανεμοδρομος αλκή. — λαι- 
 
 κ 
 
06 
 
 Α Ν Ε 
 
 Α Ν Ε 
 
 ψηρών άνεμων ιερόν μένος. Cal. ενννχιαις 
 πτερυγεσσι μέλος συριζον αηται. Νοηη. — χει- 
 μέρια πνειοντες αηται, βαρνπνειοντες. θαλασ- 
 σιαι άνεμων ρΊπαι. Pind. βληχρων άνεμων 
 άχειμαντοι πνοαι. Ale. 
 
 ~Α?;ε/ιοεις. Poet. Ηνεμόεις (See Thesaur.) ven- 
 tosus. vehemens. windy, exposed to the 
 wind, ειθ' άνεμοεσσα τις. Trach. 964. Syn. 
 Ανεμιος, ανεμωδης, ύπηνεμιος, πνευματώδης. 
 
 "Ανεμοσκεπης. a vento tegens. sheltering from 
 the wind, χλαιναων τ ανεμοσκεπεων, ουλών 
 τε ταπήτων. Π. 224. Syn. Αλεξανεμος. 
 
 ν Άνεμοσφάράγός, ου. 6 η. ventis perstrepens. 
 roaring with wind. Vid. IlijXio^. 
 
 "Ανεμοτρεφης. a vento auctus. nourished by, 
 or exposed to, the wind. αλλ' επορονσε 
 Κοωνι, έχων ανεμοτρεφες εγχος. Α. 256. i. e. 
 made of wood, hardened by exposure to 
 the wind. See Damra. 
 
 "Ανεμοτρόπός. epith. procellce. tempestuous. 
 ανεμοτροπψ θυελλ'^. Anac. 41. 14. 
 
 "Ανεμοω. ventis agito. to blow upon, βρομοςτε 
 δεινός ηνεμωμενης αλός. Hegesipp. An. i. 255. 
 
 "Ανεμώνης, venti celeritatem habens. swift as 
 wind, ανεμωκεος είθε δρομον νεφελας. Phcen. 
 167. Syn. Ωκνς, ταχνς, ύποπτερος. 
 
 "Ανεμωλϊός. ventosus, vanus. light, or empty, 
 as the wind. Ύρωων Ίπποδαμων' συ δε ταϋτ 
 ανεμωλια βάζεις. Δ. 355. Syn. Μεταμωλιος, 
 ανεμοφθορος, μάταιος, φλύαρος. 
 
 "Ανεμώνη, anemone flos. the anemone, αλλ' 
 ου συμβλητ εντι κυνοσβάτος, ουδ' ανεμωνα. 
 Theoc. 5. 92. Epith. Έιαρινη, μινννθαδιη. 
 
 "Ανενδεής,εός. ό ή. cui nihil deest. in want of 
 nothing, ζήσον λογισμψ, και μένεις ανενδεής. 
 Ερ. άδεσπ. 459. Jac. 
 
 "Ανεξέταστος, non exploratus. not examined ; 
 untried, ανεξεταστον μη κόλαζε μηδενα. Sent. 
 Syn. Αδιεζεταστος, ανεξερεύνητος, αβασάνι- 
 στος, αγυμναστος, αόοκιμαστος, ανεξέλεγκτος. 
 
 "Ανέξοδος, ου. ό η. unde exiri non potest, from 
 whence is no retreat, αγγειλειεν εμοί τις 
 ανεξοδον εις Αχέροντα. Theoc. 12. 19. S\"N t 
 Ανεκβατος, άνοστος, ανοστητος, ανοστιμος. 
 
 "Ανεορτός. expers festorum. — 2. profestus. not 
 sharing a festival, ανεορτος ιερών, και χορών 
 τητωμενη. Eur. El. 310. Syn. Ατελεστος, 
 ανοργιαστος, ασχολος. Phr. Ποιας yap αστών 
 •ϊ\ξετ εις ομιλίας ; Ποιας ό" εορτας, ένθεν ου 
 κεκλαυμεναι Προς οίκον Ίξεσθ' αντί της θεω- 
 ρίας ; (Ed. Τ. 1489. 
 
 "Ανέπαφος, intactus, liber, purus. untouched, 
 pure, τα δ' αλλ' ανέπαφα σωματ — Menand. 
 Perinth. Syn. Ανεύθυνος, καθαρός, αθιγης, 
 αψηλαφητος. 
 
 "Ανεπϊκουρητός. ό η. cui non providetur, vel 
 subvenitur. not taken care of, unassisted. 
 ανεπικουρητον σεαυτοϋ τον βιον λησει ποιών. 
 Philem. fr. inc. 1. 
 
 "ΑνεπΧληπτος. reprehensioni non obnoxius. 
 blameless, ακέραιος, ανεπιληπτον ησκηκως 
 βιον. Orest. 920. Syn. Αναμαρτητος, αδιά- 
 φθορος, άβλαβης, ανεπιτιμητος. αμεμπτος. 
 
 "Ανεπιξεστός. impolitus. 2. imperfectus. un- 
 
 polished ; unfinished, μηδέ δομον ποιών, 
 ανεπιξεστον καταλειπειν. Hes. ε. 746. Syn. 
 Αξεστος, αξοος, ασκεπαρνος. — άκομψος, άκοσ- 
 μος. 2. ατελής, ακατέργαστος. 
 
 "Ανεπιρρεκτός. nondum confectus, vel libatus. 
 not completed, μηδ' από χυτροποδων av- 
 επιρρεκτων ανελόντα. Hes. ε. 748. 
 
 "Ανεπιφθόνός, ου. ό ή. ab invidia alienus ; item, 
 non invidendus. not envying, or grudging; 
 not enviable, ανεπιφθονον ειρνσον εγχος. 
 Trach. 1051. Syn. Ανεμεσητος, ανέραστος. 
 
 "Ανεπΐφραστός. qui excogitari, vel exprimi, 
 non potest, inconceivable ; inexpressible. — 
 κάνεπιφραστοι δυαι. Simonid. Syn. Αφατος, 
 άρρητος. 
 
 "Ανέραστος, ου. ό η. inamabilis, molestus. un- 
 lovely, grievous, ναι, φίλε, τών παρά σου 
 τοΰτ ανεραστοτατον. Call. Ερ. 33. ΒΙ. 
 
 "Ανεγρός. infectus. not done ; what ought 
 not to be done, δι εργ' άνεργα y' ολλυσαι, 
 μελεα τ' ετλας. Hel. 366. Syn. Απρακτος, 
 ανεπιρρεκτος. 
 
 "Ανερειπτόμαι. sursum aufero. to snatch up. 
 τον και ανηρειψαντο θεοί, Διϊ οινοχοευειν. Υ. 
 234. Syn. Αναρπαζω, συναρπάζω, άλισκω. 
 
 " Ανερευγω," Αϊ^ρευγόμαι. emitt -ο, vel -or, cum 
 sonitu. to belch ; discharge with noise, όστε 
 δι εξ άκρης ανερευγεται εις άλα βάλλων. 
 Apoll. 2. 744. Syn. Έρευγομαι, απερευγομαι. 
 καταρρέω, εξειμι. 
 
 "Ανερευνητός. investigabilis. not to be scruti- 
 nized, τιχρήμαγ' ανερευνητα όυσθυμή,γυναι; 
 Ion. 255. Εχροη. Ααθραιως, κρυβδα, κρυβδην. 
 
 "Ανερομαι, poet." Ανειρόμαι. percontor. to ask, 
 inquire, είλε πατήρ Κρονιδης, και ανηρετο, 
 ήδυ γελασσας. Φ. 509. Syn. Ανερωταω. 
 
 "Ανερπυζω. sursum, vel retro, serpo. 2. redeo. 
 to creep up ; return. 2. δαίμονα βουλομενοι- 
 Έις aypov ανερπυσαχ. Pac. 585. 
 
 "Ανερύω, &\"Ανειρυω. sursum traho,retraho. to 
 draw up, or back, ιστούς στησαμενοι, ανά θ' 
 ιστία λευκ ερυσαντες. ι. 77. — ανειρϋσασα δε 
 πεπλως-Έξω απωχετο θάσσον' — Theoc, 14. 
 35. Syn. Ανελκω, αι>αγω, αναιρεω, — υπάγω, 
 αναστέλλω. 
 
 "Ανέρχομαι, adscendo. 2. redeo. to go up; re- 
 turn, εστην δε, σκοπιήν ες παιπαλοεσσαν ανελ- 
 θών. κ. 97. Syn. Ανειμι, επανειμι, αναβαίνω, 
 επιβαίνω. 2. επανέρχομαι, ανήκω, επανηκω, 
 αναχωρεω, ανακάμπτω, αναστρέφω, υποστρέ- 
 φω, απονεομαι, νοστεω, εκνοστεω, παλινοστεω. 
 
 "Ανερωταω. interrogo. to question; ask. και 
 μιν ανηρωτων' ό δε κεpδoσυvy αλεεινεν. ο". 251. 
 Syn. Ανερομαι, πυνθανομαι, επερωτάω, ερεω, 
 ερομαι, ερεομαι, ερεεινω, εξερεεινω, επερομαι, 
 συνερομαι, εξερομαι, διειρομαι, αιτεω. 
 
 "Ανεστίός, ου. ο ή. domo et sede propria ca- 
 rens. without fixed habitation, αφρητωρ, αθε- 
 μιστος, ανέστιος εστίν εκείνος. Ι. 63. Syn. 
 Ανοικος, άστεγης, άστεγος, φυγάς. 
 
 "Ανέτοιμος, ό ή. imparatus, invitus. not ready. 
 νηπιος ός τά γ' έτοιμα λ'ιπων, ανέτοιμα διώκει. 
 Hes. fr. 62. 
 
 "Ανευ,ρ^ρ. absque. Bceot" Αν"ις. without, εκ- 
 
Α Ν Η 
 
 Α Ν Η 
 
 67 
 
 περσειν πτολιεθρον άνευ εθεν, ουδέ συν αυτφ. 
 Ρ. 407. ορθοποδες βαίνοντες ανις μογεροϊο 
 τιθηνης. Nic. ΑΙ. 419. SyN. Διχα, εζω, 
 χωρίς, ατερ, έκτος. 
 
 "Ανευαζω. ovando celebro. to celebrate with 
 shouts. Βακχον — σφαλτην ανευαζοντες — 
 Lye. 207. Syn. Ανευφημεω. 
 
 "Ανευκτος, ου. ό ή. pass, non optandus. 2. act. 
 non optans. not to be wished for. 2. not J 
 wishing• for. Ζεΰ βασιλεΰ, τα μεν εσθλά και 
 ευχομενοις και ανευκτοις Αμμι διδου' τα δε λυ- 
 γρά και ευχόμενων απερνκοις. Ερ. άδ. 466. 
 
 ^ΑνευρεσΧς. inventio. the rindingout. ώ τεκνον, 
 εις μεν σην ανευρεσιν θεός. Ion. 569. Syn. 
 Έύρεσις, εύρεμα, είψημα, εξευρεσις, επιτεχνη- 
 σις, αναληψις. 
 
 "Ανευρίσκω, reperio. to find ; discover, στυγ- 
 νον τον vv ανευρον. Tbeoc.30. 9. Syn. Εξευ- 
 ρίσκω, παρευρισκω, εξευρίσκω, προσευρισκω. 
 
 "Ανευφημεω. celebro, faustis ominibus prose- 
 quens. 2. per enphemismum, edo clamorem 
 cum ejulatu. to bewail deeply, or solemnly. 
 επ' αίιοισ'ι γ' άρ' ανευφημεί δόμος. Orest. 1328. 
 P. Syn. Κατευφημεω, αναθρηνεω, ανηχεω. 
 
 'Ανώφελος ι . non nubilus. 2. haud obscurus. 
 cloudless, clear. — αλλά μαλ' αιθρη-ΊΙε πταται Ι 
 αννεφελος, — ζ. 45. Syn. Έυδιος. 2. διαδηλος, | 
 ασκιαστος. 
 
 " Ανεχω," Ανεχημ"ι. sustineo, contineo. to hold 
 up, support, restrain. Αντιλοχ, αφραδεως 
 Ίππαζεαι' αλλ' ανεχ ίππους, ψ. 426. Syn. 
 Έπεχω, επισχω, αντέχω, συνέχω, κατέχω, | 
 ανειργω, τιμάω, ανυφοω. 
 
 "Ανέχομαι, tolero, sustineo. 2. cohaereo. to 
 endure ; cling to. εψιά τε ξαινειν, και 
 δουλοσυνης ανεχεσθαι. χ. 423. Syn. Υπο- 
 δέχομαι, διαμένω, ανατλημι. 
 
 "ΑνεψΙάδοΰς, ου. 6. sobrinus. a cousin's son. 
 αυτάρ ανεψιαδοϊ δυο και δέκα δεχθε τάλαντα. 
 Probl. Arithm. An. ii. 482. 
 
 "■Άνεψΐος. consobrinus. a cousin, ή μεν πολλά 
 εται και ανεψιοί αμφις εόντες. Ι. 460. Syn. 
 Εορ, κηδεστης, συγγενής, — αγχιστευς. 
 
 "Ανεως, ω. δ. mutus. dumb, silent, δην δ' ανεψ 
 ήσαν τετιηοτες υιες Αχαιών. Ι. 30. Syn. 
 Ακλ/ν, άφωνος, άλαλος, ήσυχος, αναίσθητος, 
 εμπληκτος. 
 
 "Ανη,ης. ή. effectio, absolutio. the completion 
 of any thing, αυτός ανην εκολουσας, ενεκλασ- 
 σας δε μενοινήν. Call. Jov. 89. Syn. Ανυσις, 
 πραζις, τελειωσις. 
 
 w Av?;/3aw.repubesco.togrowyoung again. — ου 
 γαρ ανηβάν Αις πελεταιπρος θεών. — Theog. 
 1003. Syn. 'Ή,βαω, ανηβασκω. 
 
 "Ανηβητηρως. repubescens. growing young; 
 vigorous. — αλλ' ανηβητηριαν'Ρωμην επαινώ 
 λαμβάνειν, — Androm. 552. Syn. Ακμαστι- 
 κος, νεωτερικος, αναζεων. 
 "Ανηβός, ου. δ ή. impuber. not grown to 
 maturity, αμφω τω γ' ητην πυρροτριχω, αμφω 
 
 1 The α in this, and some other polysyl- 
 lables, as αθάνατος, is made long, at least in 
 Heroic verse, from necessity. 
 
 ανάβω. Theoc. 8. 3. Syn. Ανιουλος, απο- 
 
 θριξ, αφηλιζ, αχνοος, ανήλικος. 
 "Ανηθόν, ου. το. anethum. anise, dill, χλωραι 
 
 δε σκιάδες, μαλακψ βριθουσαι ανηθω. Theoc. 
 
 15. 119. Ερ. Έυθαλες, οΰλον. 
 "Ανηθϊνός. ex anethoconfectus. made of anise. 
 
 κήγών, τήνο κατ' άμαρ, ανηθινον, η ροδοεντα. 
 
 lb. 7. 63. 
 "Ανήκεστος, ου. δ ή. insanabilis. incurable, βε- 
 
 βληκει' τότε και μιν ανηκεστον λαβεν άλγος. 
 
 Ε. 394. Syn. Ανίατος, αθεράπευτος, αναλθης, 
 
 δυσαλθης, δυσαλθητος, νηκεστος. 
 "Ανηκδδς. qui non audit, regardless, δπποτε 
 
 πρώτα θανωμες, ανακοοι εν χθονι κοίλα. 
 
 Mosch. 3. 110. Syn. Ανυπηκοος, απειθης. 
 "Ανηκουστεω. non audio; non obtempero. not 
 
 to hear ; to disobey, ως εφατ' ουδ' apa πα- 
 τρός ανηκουστησεν Απόλλων. Ο. 236. Syn. 
 
 ~Νηκουστεω, απειθεω, παρακονω. 
 "Ανήκουστος, non auscultandus. unheard of. 
 
 ανήκουστα τάς τυραννου-ΐΐαθεα — Hipp. 362. 
 
 Syn. Αρρητος, απυστος. 
 "Ανήκω, pervenio. to arrive; reach. — τοϋργον 
 
 τ οδ ε μείζον ανηκει-Ή. κατ' εμάν ρωμαν. Trach. 
 
 1035. Syn. 'Ορμάω, αναβαίνω, εντυγχανω. 
 " Ανηλάκάτδς. ό ή. colurn non tractans. not 
 
 handling the distaff, σκινδα-φος τετραχορδος 
 
 ανηλακατοιο γυναικός. Athen. 1. 5. 
 "Ανήλεης, immisericors. pitiless. 'Άρη, σοι δ' 
 
 ετι τήμος ανήλεες ήτορ εκείτο. Call. 4. 106. 
 
 Syn. Αμειλιχος, ανοικτός, απήνης, σιδηρο- 
 
 φρων, ωμός. 
 "Ανήλιος, ου. ό ή. opacus, sine sole, without 
 
 sun, cheerless, λιβάς αμηλιος, α ταλαινα. 
 
 Androm. 535. Syn. Αειλος, περισκεφης, 
 
 συνηρεφης. 
 "Ανηλϊπδς,ου. ό ή. discalceatus. without shoes 
 
 or sandals, εις ορός όκχ' ερπ^ς, μή αναλιπος 
 
 ερχεο, Βαττε. Theoc. 4. 56. Syn. Ανυπό- 
 δητος, απεδϊλος. 
 "Ανημελκτός, ου. ό ή. non mulctus. unmilked 
 
 θηλειαι δ' εμεμηκον ανημελκτοι περί σηκοΰς 
 
 ι. 439. 
 "Ανήμερος, ου. όή. intimitis, wild, savage, δαϊτ 
 
 ανημερον, ορειαν τ' εκβολάν. Hec. 1081. Syn 
 
 Απήνης, απάνθρωπος, αμειλιχος. 
 "Ανηνεμϊά, ας. ή. ventorum vacuitas, tranquil 
 
 litas. a calm, και μαστούς, τοϊσιν θέλγω 
 
 ανηνεμιην. Addae. An. ii. 242. 
 "Ανηνεμός, ου. δ ή. sine ventis. without, or 
 
 sheltered from, wind, ανηνεμον τε παντων- 
 
 Χειμωνων — (Ed. C. 670. 
 "Ανηνυστδς, and "Ανηνυτός, ου. ό ή. cujus finis 
 
 nullus apparet. unfinished ; endless ; imprac- 
 ticable, μάψ, αυτως, ατελεστον, ανηνυστω επι 
 
 έργω. π. 1 1 1. ως αρ εφη' παντεσσι δ' ανηνυτος 
 εισατ αεθλος. Apoll. 3. 502. Syn. Αυσκατορ- 
 
 θωτος, ακατέργαστος. 2. ατελειο)Τος, απλή- 
 ρωτος, άπρακτος, άχρηστος. 
 "Ανηνωρ. non virilis. unmanly, μή σ απογυμ- 
 νωθεντα κακόν και ανηνορα θειη. κ. 301. Syn. 
 Ανανδρος, θηλυφρων, άμαχος, δειλός. 
 "Ανηπυω. persono, canto, to chant. Ίμεροενθ' 
 υμεναιον ανηπνον' — Αρ. 4. 1197. 
 
 κ2 
 
68 
 
 Α Ν θ 
 
 Ανηρ ι. vir, homo, maritus, &c. a man ; hus- 
 band, ου γάρ τι γλυκυθυμος ανηρ ην, ουδ' 
 αγανοφρων. Υ. 467. τφ δ' ουπω τις δμοϊος 
 επιχθονιων γενετ άνηρ. Β. 553. τοιαύτ ανηρ 
 δυσοργος, ε ν γηρα βαρύς. Aj. 1017. Β. Syn. 
 Ανθρωπος, βρυτος, φως. — ακοιτης. Εριτη. {in 
 bonam partem) Αλκιμος, αρηϊος, αλφηστης, 
 βιοθαλμιος, βουληφορος, δεινός, δίκαιος, ερι- 
 κΰδης, ευσεβής, εσθλος, εχεφρων, θαρσαλεος, 
 Ίθνδικης, καρτερος, κρατερός, κνδαλιμος, καρ- 
 τεροθνμος, μενεχαρμος, πολυπάμων, πολυπο- 
 νος, πυλυτλητος, σοφός, ταλακαρδιος, φιλόξε- 
 νος, φραδμων. (inmalam.) Αγριος, αϊδρις, απα- 
 λαμνος, άπιστος, άεργος, αθεμιστιος, ακηλητος, 
 ανέστιος, βιάτης, δειλός, δυσμενής, κενεοφρων, 
 μαργος, οιζυρος, σιδηροχαρμης, ύπεροπλος, 
 ωμηστης. Εριτη. generalia. Βροτησιος, θνη- 
 τός, ναυσιφορητος, πολνπονος, σακεσπαλος, 
 σιδηροφορος, σ'ιτοφαγος, φερεσσακης, χαλ- 
 κεοθωρηζ, ωκυμορος. 
 
 "Ανηρεφης. tecto carens. 2.altetectus. without 
 roof. — εσχαρη-ή τ εκτός ανηρεφεος πελε νηού. 
 Apoll. 2. 1175. Syn. Αστεγης, αστεγαστος, 
 ασκεπαστος. — 2. επηρεφης. 
 
 "Ανηρΐθμος, ου. δ ή. poet, for Αναρ. innumerus, 
 infinitus. 2. abjeotus, vilis. unnumbered. 2. 
 not reckoned, despised, ανηρίθμον γελασμα, 
 παμμητόρτε γή. Prom. 90. 2. See Aj. 603. Β. 
 
 "Ανηρδτδς, ου. δ η. inaratus. not ploughed, un- 
 cultivated, αλλά ταγ' ασπαρτα και ανηροτα 
 πάντα φύονται, ι. 109. Syn. Αγεωργητος. 
 
 "Ανησσητος. invictus. unconquered. νίκη μάν 
 ουδ' άλλος, ανασσατοι δε γενοντο. Theoc. 6. 
 46. Syn. Αήττητος, αχειρωτος, ανίκητος. 
 
 w Ανηφαιστός. non Vulcanius. not such as 
 Vulcan causes, εως ύφήψε δώμ' ανηφαιστω 
 πυρί. Orest. 620. 
 
 Ανθαιρεομαι. praeripio. 2. prsefero. to take 
 away from ; to prefer. — ουδείς στεφανον 
 ανθαιρησεται. Hec. 659. 2. — το δ' ευσεβές - 
 Της δυσσεβειας ανθελού' — Cycl. 310. Syn. 
 Αποφέρω. 2. προκρίνω, προτιμάω. 
 
 Ανθαμιλλος. semulus. a competitor ; rival, 
 τοις ανθαμιλλοις εισι πολεμιωτατοι. Ion. 606. 
 Syn. Αντίζηλος, αντιτεχνος, φιλονεικος. 
 
 Av0a7rrojuai.tangovicissim.2.attingo. to touch 
 in return, ανθαπτομαί σου τώνδε των αυτών 
 εγώ. Hec. 274. Syn. Καθαπτομαι,διαπραττω. 
 
 Ανθεια, ας. ή. a city of Messenia. Φηρας τε 
 ζαθεας,ηδ' Ανθειαν βαθυλειμον. 1.151. Εριτη. 
 Ώοιηεσσα. 
 
 Ανθεμα. τα.—άγνας ανθεμα 2 Χρυσογονας. The- 
 oc. Ερ. 13. Syn. Χαρίσματα, αναθήματα. 
 
 Ανθεμιζδμαι. pro eo quod Livius deflorari dicit. 
 to gather, crop, deflower, γοεδνα δ' ανθεμι- 
 ζομαι. JEsch. Supp. 76. 
 
 1 The a is common in Heroic verse ; but 
 invariably short in Dramatic dialogue. Where 
 it appears long, a crasis is formed with the 
 article, δ ανήρ, 'ανηρ. So, ό άγων, 'άγων. 
 
 2 "Ανθεμα in the plur. from "Ανθεμον, a 
 flower, is used by Pindar, 01. 2. 131. but here 
 
 it is put for 'Ανάθεμα, an offering, or dedication. 
 
 Α Ν θ 
 
 Ανθεμϊδν. flos. 2. rosa. a flower, νεκταρος, ε ις 
 δ' ελεγους ευσπορον ανθεμιον. Meleag. 1.36. 
 
 Ανθεμϊς, ϊδδς. η. chamomilla ; argemona. ca- 
 momile, ειη επ' ανθεμιδων σαμβαλα κούφα 
 βαλεϊν. Diotim. An. i. 250. 
 
 Ανθεμον. the same as Ανθος, ώσπερ δ γεγραμ- 
 μενος, έχων στεφανον ανθεμων. (Phcen.) 
 Acharn. 992. 
 
 Ανθεμοειδής, ες. Ανθεμοεις, δεσσα,δεν. floridus. 
 flowery, παντοχροοι, πολυοδμοι εν ανθεμοει- 
 δεσι πνοιαις. Orph. Η. 42. εσταν δ' εν λει/ιώνι 
 Καμανδριψ ανθεμοεντι. Β. 467. 
 
 Ανθεμορρύτδς. a floribus defluens. dropping 
 from flowers, ξουθης μελισσης ανθεμορρυτον 
 γανος. Iph. Τ. 633. 
 
 Ανθίμουργδς. ex floribus opussuum conficiens. 
 working among flowers, της τ ανθεμουργού 
 στραγμα, παμφαες μέλι. Pers. 614. 
 
 Ανθεμωδης, ίδς. δ ή. floridus, florens. flowerv. 
 λειμώνας ανθεμωδεις. Ran. 448. 
 
 Ανθ'ερεών. δ. mentum. the chin, σκαιψ δεζιτερι) 
 δ' αρ' ύπ' ανθερεώνος έλουσα. Α. 501. Syn. 
 Υενειον. — στόμα. Εριτη. Ααχνηεις, δασυθριζ, 
 περίπλοκος, λάσιος. 
 
 Ανθερικ^, ης. ή. stramentum cum arista sua. 
 stalk and ear of corn, έρπεις αυηλήν, άφιλος, 
 ανθερικαν. Rhian. An. i. 481. 
 
 Ανθεριξ, ίκος. Ανθερϊκος, ου. δ. arista, ear of 
 corn, άλλα παλιρροιη επινηχεται, ανθερικος 
 ως. Call. 4. 193. Syn. Σταχυς, αθεριξ,αθηρ. 
 
 Ανθεσϊπδτητδς. Antiph. Ath. p. 644. 
 
 Ανθεσΐχρως. Matron, ib. p. 135. 
 
 Ανθεσφδρδς, ου. δ η. florea serta gerens. bear- 
 ing flowers, στέφανους, δρυός τε, μιλακος τ 
 ανθεσφορου. Bacch. 701. 
 
 Ανθίω. floreo, cresco, scateo. to blow as a 
 flower, to flourish, ανθήσαι, πυκασαι τε γενυν 
 ευανθίϊ λαχν -g. λ. 3 1 8. Syn. Αιανθεω, ακμάζω, 
 βρυαζω, θαλλω. 
 
 Ανθηλϊδς. δη. soli obversus. turned to the sun. 
 ανθηλιον πρόσωπον εκφαινει θεών, Ion. 1550. 
 Syn. ΤΙροσηλιος. 
 
 Ανθημων. δ η. florescens ; floralis. flourishing; 
 flowery, πρωτογονον κοτινοιο ποροις ανθη- 
 μονα καρπόν. Nic. ΑΙ. 623. 
 
 Ανθηρός, ά, όν. floridus; et, metaph. varie or- 
 natus. flowery, florid. Αακεδαιμον , ανθηρός 
 μεν ειματων στολή. Iph. Α. 73. 
 
 Ανθηφδρδς. δ η. floriger ; item Ανθοφόρος, same 
 as Ανθεσφ. Αρτέμιδος άλσος, λειμακας τ αν 
 θΐίφορους. Iph. Α. 1544. ανθοφορον αν αλσος- 
 ΐίαιζοντες — Ran. 441. 
 
 Ανθίζω, florere facio ; venustate et gratia ho- 
 nesto. to cause to flower ; to grace, νέον ερνος 
 ηνθισε χθων. Anac. 53. 36. Syn. Διανθίζω. 
 
 Ανθψδς. Orph. Lith. 729. Ανθϊνός,η,δν. 1. e 
 floribus, vel herbis, factus ; 2. de veste, varus 
 coloribus picta. made of flowers ; variegated. 
 γαιης Αωτοφαγων, ο'ί τ ανθινον είδαρ εδουσιν. 
 ι. 84. Syn. Ανθεινος, ευανθεμος, ευανθης, αν- 
 θημων, ανθωδης, ανθοφυης, ευθαλης, τηλεθαος. 
 — ποικίλος, λάμπρος. 
 
 Ανθδβαφδς. tinctor. a dyer, δς δε και ανθοβα- 
 φους άλιων απεθηκατο κοχλων. Man. 2. 326. 
 
Α Κ θ 
 
 ΑΝΘ 
 
 69 
 
 Ανθοβδλεω. 1. floresjacio. 2.redoleo. to throw 
 out, or bear, flowers, ως αν επι κροταφοις μυ- 
 ροβοστρυχου Ήλιοδ^ωρας Έυπλοκαμον χαιτην 
 ανθοβολη στέφανος. Meleag. Ερ. 10ό. 
 
 Ανθοβολος. 6 ή. flores jaciens. Ανθό βόλος, flo- 
 ribus conspersus. fragrant, στε-φας δ' ανθο- 
 βολον κράτος τρίχα, την κελαδεινήν. Marc. 
 Arg. An. ii. 271. 
 
 Ανθοδϊαιτος. δ η. flores depascens. feeding on 
 flowers, ανθοδιαιτε μέλισσα, τι μοι χροός 
 Ήλωδωρας. Meleag. 108. Syn. Ανθονομος. 
 
 Ανθδκδμεω. flores edo. to bear flowers, κεϊσο, 
 και ειαρινας ανθοκομει βοτανας. Epig. incert. 
 650. Jacobs. 
 
 Ανθοκόμος, ου. δ ι), floriger. bearing flowers. 
 ήρεμα λειμώνας πιτνεϊ επ' ανθοκόμους. Satyr. 
 Thyill. An. ii. 277. 
 
 Ανθοκροκος. δ η. subtemen habens, quod flores 
 varii coloris exprimit. with a woof, forming 
 various flowers, εν δαιδαλεαισι ποικιλ-λουσ 
 ανθοκροκοισι πηναις. Hec. 474. 
 
 Ανθολόγος, ό ή. flores decerpens. gathering- 
 flowers. ΤΙειθω, και καλλευς ανθολόγοι Χάρι- 
 τες. Meleag. 5. 
 
 Ανθδνδμεω. flores comedo, to feed on flowers, 
 or herbs, ανθονομονσας προγονού Βοος — 
 iEsch. Suppl. 43. 
 
 Ανθοττλιζω. contra armo. to arm against. 
 Ίππενσι θ' ιππείς ήσαν ανθωπλισμενοι. Eur. 
 Suppl. 666. 
 
 ΑνθοπλΊτης. adversarius. an adverse com- 
 batant, προς ανθοπλιτον, ζννον ογχησει 
 μορον. Lye. 64. Syn. Ύοξοτης, ανθαμιλλος. 
 
 Ανθος, εδς. το. flos. a flower, και ό" έχει ήβης 
 ανθος,'δ, τε κράτος εστί μεγιστον.Τ$. 484. Syn. 
 Ανθεμον, ιανθος, ιον, θρονον, λειριον, άνθη, 
 ανθοσυνη, άωτον. — καλλώπισμα. Ερ. Αγλαον, 
 αγλαομορφον, ευώδες, ποικιλον, πολυποικιλον, 
 ειαρινον, ιμερτον, καλόν, μαλακον, δροσερον, 
 αφροδ'ισιον, λεπτον, λευκον, λειμώνων, τερ- 
 πνόν, ευτερπες, μελισταγες,πορφυρεον, ποιήεν, 
 ροδοεν, ΰακινθινον, χλοερον. Phr. ΤΙαμφορον 
 γαίας τέκνα. iEsch. λειμώνων εαροτροφεων 
 πετηλα. Theoc. 
 
 Ανθοσμίάς, ου. δ. habens odorem suavem. 
 sweet-smelling, οι δ' αμφορείς, οίνου μέλανος 
 ανθοσμιου. Plut. 807. Syn. Εύοσμος, περιοσ- 
 μος, ήδυς, ανθηρός. 
 Ι Ανθοσυνη, ης. ή. flos. aflowering.uijc^rij/uXai- 
 ην τεζεταιανθοσυνην. Agath.7 Ί . Jacobs. Ίν .29. 
 
 Ανθδφδρεω. flores fero. to bear flowers, λϊμον 
 εκ ροδεων ανθοφορεί καλύκων. Theaetet. Ja- 
 cobs, iii. 214. 
 
 Ανθοφόρος, ου. ό ή. floriger. flowery. Vid. Αν- 
 θηφ. άλσος έχει παίδων Κυπριδος ανθοφορον. 
 Meleag. 2. 
 
 Ανθόφϋης, εδς. δ ή. florulentus. florid ; coloured 
 like flowers, ηλυθεν εις δρυμούς ανθοφυέΐ 
 πτερυγι. Crinag. An. ii. p. 147. 
 
 Ανθράκευω. Ανθράκιζω. Ανθράκδω. in carbones 
 redigo. to reduce to a cinder, ως πυρι χρη 
 τας μυσαρας γυναίκας ανθρακευειν. Lysist. 
 340. See Pac. 1136. ηδη δαλδς ηνθρακω- 
 μίνος. Cycl. 607. Syn. Έμπυρευω, φρΰγοι. 
 
 Αι/θράκία, ας. ή. carbonum congeries, cinders. 
 ανθρακιην στορεσας, οβελους εφυπερθε τα~ 
 νύσσε. Ι. 213. 
 
 Ανθραξ, άκος. δ. carbo. a live coal ; a carbun- 
 cle, ουδέ ποτέ χθιζον περιβοσκεται άνθρακα 
 τεφρή. Call. 2. 84. Syn. θϋμαλωψ. Εριτη. 
 Αιθομενος, φλογοεις, ζωών. 
 
 Ανθρ^ντ;. crabro. a hornet, κεντουμενος, ώσπερ 
 υπ' ανθρηνων. (Anapccst.) Nub. 944. 
 
 Ανθρηνϊδν. favus crabronis. a hornet's nest. 
 εζελέϊν ημών μενοινών προς βιαν τάνθρηνια. 
 Vesp. 1075. Syn. Κηριον, μελιδεων, μελικη- 
 ρις, υριον, σμήνος. 
 
 Ανθρυσκδς. nomen floris vel herbae. a flower 
 so called, κάνθρυσκου μαλακών τ ιων. Ath. 
 p. 685. a. 
 
 Ανθρωπάρίδν. ου. το. homulus, homuncio. a 
 contemptible fellow, τολμωντε δρ^ν ανθρω- 
 παριω κακοδαιμονε. Plut. 415. 
 
 Ανθρώπειος, α, δν. Ανθρωπινός, ad humanum 
 genus pertinens. human, γιγνωσκε τάνθρω- 
 πεια' μηδ' υπέρμετρος. Eur./r. Iniis. 21. μη 
 'μοιγε μύθους, αλλά τών ανθρωπίνων. Vesp. 
 1179. Syn. Ανθρωποφυης, ανδρομεος. — φιλ- 
 ανθρο)πος, επιεικής, ευγνώμων, χρηστός. 
 
 Ανθρωπίνως, adv. humanitus, homini conve- 
 nienter. ανθρωπίνως λαλεΐν τε — Athen. 1. 9. 
 
 Ανθρωπϊδν, ου. το. homunculus. a little man. 
 So Ανθρωπισκος. εξεπτοηθη, (sc. Helena,) Mt- 
 νελεων ανθρώπων. Cycl. 184. ό πλούτος, av- 
 θρωπ'ισκε, τοΧς σοφόις θεός. Syn. Ανδραριον. 
 
 Ανθρωπδδαιμων. divus ex homine factus. a 
 demi-god. ανθρωποδαιμων κεισεται βλέπων 
 φαος. Rhes. 971. Syn. θεανδρος. 
 
 Ανθρωποκτδνδς. δ ή. homicida. a man-killer, τί 
 φής; βορά χαιρουσιν ανθρωποκτονω ; Cyc. 
 127. Syn. Ανδροφονος, ανδροφθορος, ανδρο- 
 φοντης. 
 
 Ανθρωπος, δ ή. homo, άνθρωπος, ικανή 7τρο- 
 φασις εις το δυστυχεϊν. Menand. fr. inc. 263. 
 Syn. Ανηρ, θνητός, αρρην. 
 
 Ανθρωποι, ων. οι. homines. — μέγα κεν οι υπου- 
 ρανιον κλέος ειη Παντας επ' ανθρώπους' — Κ. 
 213. Syn. Μεροπες, βροτοι, θνητοί. Ερ. Έπι- 
 χθονιοι, εφημέριοι, αμαθείς, αφραδεις, αργαλεοι, 
 αλημονες, αινομοροι, αλφησται, άβιοι, αμαυρο- 
 βιοι, δυστλημονες, δειλοί, δίκαιοι, θυμοβοροι, 
 ελεεινοί, εικελονειροι, εφημέριοι, εριθυμοι, 
 μογεροι, κακοθϋμοι, κακοδαιμονες, καταθνητοι, 
 οψιγονοι, οϊζυροι, ολιγοσθενεϊς, πολνπλαγκτοι, 
 πολυτλ7]τοι, πολύμοχθοι, χαμαιγενεΊς, χαμαι 
 οιχομενοι, χαμαιφρονες, ταλαεργοι, φιλοκοσμοι, 
 ωκυμοροι. Vid. βροτοι. Phr. Φύλλων γενεά 
 προσομοωι. πλάσματα πηλού, σκιοειδεα φΰλ 
 αμενηνα. Aristoph. δυσμορα φϋλ' ανθρώπων, 
 ήμεριος γέννα. Eur. φυτον ουρανών. — σκιάς 
 οναρ — ήμεροφαντον. Vid. σ. 129. 
 
 Ανθρωποσφάγεω. hominem pro hostiamacto. 
 to sacrifice a human victim, ποτέρα το χρήν 
 σφ' επηγαγ' άνθρωπο σφαγεΊν; Hec. 259. Syn. 
 Ανθρωποκτονεω. 
 
 Ανθρωποφάγος, ου. δ ή. hominum vorator. a 
 devourer of men ; a cannibal, ανθρωποφάγους; 
 πώς οϋν αν άνθρωπος φαγοι ; Antiphan. ap. 
 
70 
 
 Α Ν I 
 
 Α Ν I 
 
 Athen.p. 313. b. Syn. Ωμηστης, qu. vid. 
 
 Ανθρωσκω, pro" Αναθρωσκω. q. v. to leap up. 
 τον λιθον' ανθρωσκει δ' ώς βρομιαζομενα. 
 Ghuc. An. ii. 347. 
 
 Ανθυβριζυμαι. injuria vicissim adficior. to be 
 insulted in one's turn. a. όδε γαρ εις ημάς 
 υβρίζει, b. καιγαρ ανθνβριζομαι. Phcen. 629. 
 
 Ανθύπατος, proconsul, και κλέος ανθυπάτων 
 — Ερ. 1. 3. 
 
 Ανθνπονργεω. subministro. to assist in return. 
 μητ ανθυπονργεΧν αισχρά τοϊσι χρωμενοις. 
 Hipp. 999. Syn. Αμείβω, αντιδωρεω. 
 
 "Ανιά, νε\"Ανιη, {plerumque penullimam pro- 
 ducit, aliquando corripit). moeror. grief, 
 sorrow, πριν ώρη, καταλεχθαι' ανΊη και πολύς 
 ύπνος. 0.393. μη ποτ' ανηκεστον,Κυρνε, λαβφς 
 αιηην. Theog". 76. Syn. Αχθηδων, απορία, 
 ατερ-φια, βαρυθνμια, δυσθυμία, αλυς, αλυσμος, 
 άλγος, αχνυς, λύπη, πένθος, αδημονία, δυσπα- 
 θεια. Ερ. Αργαλεα,απειρος, ατλητος, άγρυπνος, 
 ακόρεστος, ακήρατος, βαρεία, βαρυμηνις,πικρη, 
 λνγρη, μέλαινα, γοερή, ολοη, στυγερή, δυσαλ- 
 θης, κρατερή, θυμοβορος, οξεία, πολυδακρυς, 
 πολυωδυνος, πολυκλαυτος, πενθας. Phr. 
 — Αευγαλεησι πεπαρμενος ήτορ ανιαις. Cal. 
 
 "Ανιαζω Κ molestiam sentio; item, active, mo- 
 leste tracto alium. to afflict, annoy ; but 
 more generally, to be afflicted, annoyed. — 
 ος κεν εκείνων Ύοΰτον αν'ιαζη θυμοφθορος, — 
 γ. 322. Τρωών δ' ος κτεατεσσιν ύπερφιαλως 
 ανίαζει. Σ. 300. Syn. Αυπεομαι, παρα- 
 λυπούμαι, ακαχεομαι. 
 
 "Ανιαρός 1 . Ion. "Ανιηρος. mcerorem adferens. 
 troublesome, grievous, ανίάρδν όντό κτήμ', 
 αναγκαΤον δ' όμως. Orest. 224. και σφιν ανϊ- 
 ηρον μεν ερεϊς έπος, έμπα δε λεζον. Call. Ερ. 
 17. Syn. Στυγερός, αχθεινος, λυπηρός, 
 άχαρης, γοερός, αλεγεινος, βαρυθυμος, αθυμος, 
 πολυκηδης. 
 
 "Α^ίάρως. acfo.moleste.agrumnose. grievously, 
 distressingly, ουκ οϊσθα και νυν, ώς ανιαρως 
 λέγεις ; Antig. 316. Syn. Βαρέως, δυσφορως, 
 δυσχερώς, χαλεπως, λυπηρως. 
 
 * Ανίάχω. clamo. — οι δ' εσιδόντες Ήρωες μεσ- 
 σηγυς ανΊαχον' — Apoll. 2. 270. Syn. Ανα- 
 βοαω, ανακραζω, αντιφθεγγομαι. — αντηχεω, 
 καναχεο), κελαδεω. 
 
 "Ανιαω ι . molestia afficio. to annoy; afflict, υπό 
 του πλήθους, ai βομβούσαι περί την κεφαλήν ! 
 ανΐωσιν. Plut. 538. Syn. Οχλεω, κακοω, 
 θλίβω, λϋπεω, πιέζω. 
 
 "ΑνΤάδμαι. moerore afficior. αλλά μεν' ουγάρ τις 
 τοι ανιάται παρεόντι. ο. 334. Syn. Ακαχημαι, 
 
 1 " Verbum άνιάω, vel άνιάζω apud Epicos 
 Poetas secundam plerumque producit, ut et 
 in Soph. Antig. 319. Verbum άνιώ apud Ari- j 
 stophanem penultimam ter corripit, semel 
 producit, Eq. 348. Corripitur etiam ab Anti- 
 phane ap. Stobaeum . . . Semper, nisi fallor, 
 secunda in ανιαρός ab Euripide et Aristo- 
 phane corripitur : producitur a Sophocle 
 Antig. 316. Sed ubiquetertia syllaba longa 
 est, — ." Porson. ad Phcen. 1334. 
 
 αλυκτεω, ασχαλλω, αχνυμαι, αδημονεω, μοχ- 
 θεω, ταλαιπωρεω, αχθομαι, συναλγεω. 
 
 Άνΐδρϋτδς. nonfixus; irrequietus. unsettled; 
 restless, δρομοις άνΊδρυτοισιν ηλαστρουν μ' 
 αεί. Iph. Τ. 971. Syn. Ασταθής, άστατος, 
 ακατάστατος, αβέβαιος, αστήρικτος. 
 
 ΆνΤδρωτΊ. 2 adv. sine sudore, vel, labore. without 
 difficulty, χείρας εμάς' επει ου κεν ανιδρωτί γ' 
 ετελεσθη. Ο. 228. Syn. Αμοχθι, απονητι. 
 
 Άν\ερυς. profanus. unholy, περιφρονες δ άγαν 
 ανιερω μένει. iEsch. Suppl. 753. Syn. Ανό- 
 σιος, ακάθαρτος, δυσκαθαρτος, βέβηλος, αμύ- 
 ητος, αθυτος, εζαγιστος. 
 
 Άνΐημϊ. fut. άνησω et άνεσω. α. Ι. άνηκα, from 
 the old word," Ανϊω, vel" Ανϊεω. sursum mitto, 
 emitto, remitto. to send up, or, forth ; to 
 relax. Also, to urge on. αλλ' ανΊεις, επει αυ- 
 τός εγειναο παϊδ' άίδηλον. Ε. 880. — εμε δ' ουδ' 
 ώς θυμός ανΊει — Αζηχής — Ο. 24. η μαλα δη 
 τίνα Κυπρις Αχαΐίαδων ανιεΐσα. Ε. 422. Syn. 
 Αφιημι, αναπειθω, αναπέμπω, παρορμάω, 
 καταλείπω, ενδιδωμι, αναχαλαω. 
 
 Άνϊκϊτευτός. υ ή. cuisupplicatum non est. 2. 
 qui supplex non est. not supplicating, ειτ 
 ανικετευτος ης. — Iph. Aul. 1002. 
 
 ' Ανίκητος, invictus, unconquered ; invincible. 
 αντί λίθου hoc υιός ανίκητος και ακηδης. Hes. 
 θ. 489. Syn. Αδάμαστος, αδμης. 
 
 ΆνΊμασσω. sursum traho, haurio, quasi fune, 
 to draw up. εφθακ ανιμα.σσων λαοτινακτον 
 ■ύδωρ. Bianor, An. ii. J 55. 
 
 Άνίουλός. impubes. beardless. Ήρακλε^ς δ' 
 ανιουλον εδεικννε κνκλον υπηνης. Christod. 
 Ecphr. 136. Α?ι. ii. 461. 
 
 ' Άνιππενω. equito. to ride, κυρεϊ δ' ανιππευον- 
 τος ήλιου κύκλω. Ion. 41. 
 
 J Αν ίππο ς, ου. ό ή. qui sine equo est ; pedes, 
 without a horse ; a foot-soldier, ανιππον 
 ιπποτην τε θυμάτων άπο. (Ed. C. 952. (Br. 
 899.) Syn. Πεζός. 
 
 "Ανιπτημϊ, νβΓ Άνιπτάμαι. sursum volo. to fly 
 aloft ; to mount, ό δ' ανεπτατ ανεπτατ ες 
 αιθέρα Κ,ονφοταταις πτερύγων ακμαϊς. Ran. 
 1351. Syn. Α ναπετομαι,ανω φέρομαι. Phr. 
 Αιθερ' αμπταμενος ουρανών. Eurip. αμπτα- 
 μενα πάντα φρούδα κείται, ib. 
 
 "Ανιπτός,ον. ό ή. illotus. unwashed, χερσι δ' 
 ανιπτοισιν Διΐ λειβειν αιθοπα οϊνον. Ζ. 266. 
 Syn. Αλουτος, ανιπτοπους. Vid. Σελλοί. 
 
 " Av~^ov,seu" ΑννΙσον.2Λϊ\$,ητ[\.συνδεκαιαννισοιο 
 το διπλούν άχθος, αειρας. Nic. Tb. 650. 
 
 "Ανιστημϊ. surgere facio, &c. to cause one to 
 rise ; to overthrow, or, be overthrown, αντ'ικ 
 από θρόνου ώρτο, γέροντα δε χειρός ανιστη. Ω. 
 515. και νυν πολις μεν πάσ ανεστηκεν δορ'ι. 
 Hec. 492. Syn. Ανεγείρω, α νορθοω. μετοικίζω. 
 
 " Άνιστόρεω. sciscitor. to inquire again, or, ear- 
 nestly, ουκ οϊδα' του δε και μ' ανιστορείς περί ; 
 Hipp. 92. Syn. Ανερομαι. — διαλαμβάνω. 
 
 2 I am not aware that this word occurs 
 any where among the Greek poets, except in 
 the line of Homer here quoted, and the 1st 
 book of Quintus Calaber. 
 
Α Ν Ο 
 
 ^νισχω. attollo. to raise, or hold, up. — πάσι ' 
 θεοΊσι - Χείρας ανισχοντες, — θ. 847. Syn. 
 Ανεχω, ανατεινω, ανιημι, ανατέλλω, 
 ανιχνεύω, iiidago, persequor. to trace out, to 
 follow, άλλα τ ανιχνευων θεει εμπεδον, οφρα 
 κεν eipy. Χ. 192. Syn. Έξιχνευω, ιχνευω, 
 εξιχνιάζω, διώκω, αναζητεω. 
 
 Ανοδος, ου. η. adscensus. an ascent ; re-mount- 
 ing, a. ω Χαριδα, τι τα νερθε ; b. ττολυ σκότος. 
 a. αί δ' άνοδοι τι ; Call. Ερ. 18. Syn. Ανα- 
 βασις, επιβασις, ανηλυσις. 
 
 Ανοδος, ου. δ η. inaccessus. pathless ; inac- 
 cessible, και δι οδονς ανόδους στειχων. Iph. 
 Τ. 888. Syn. Αβατος, αστειπτος, ανάντης. 
 
 Ανδημων. insipiens. unwise, foolish. Ύηλεμαχ , 
 ονδ' οπιθεν κακός εσσεαι, ουδ' ανοημων. β. 270. 
 
 Ανόητος, idem. 2. qui intelligi nequit. foolish ; 
 unintelligible, αφραστ' 7]δ' ανόητα διεπλεκε 
 θαύματα έργα. Η. in Merc. 80. Syn. Ασύνε- 
 τος, άφρων, παραφρων, εκφρων, αγνωμων, 
 αναίσθητος, ευηθης, ηλίθιος, μωρός. 
 
 Άνοια, amentia, folly, πειρώ Ύυχης ανοιάν αν- 
 δρείως φερειν. Menand./r. 267. Syn. Αβουλία, 
 εκφοοσυνη, παράνοια, παραφροσύνη, μωρία. 
 
 "Ανοιγννμϊ. aperio, resero : ab "Ανοίγω, she 
 "Ανοιγνυω. to open, οιμοι, μέγας θησαυρός ως 
 ανοιγνυται. Ion. 923. ώστε σ άλγΰναιγ' , ανοι- 
 %,ας, ά συ κακ ειργασω λάθρα. Iph. Α. 326. — 
 ουγαροΐδ' ανειργμενας 1 πυλας'Α^ου, — Hipp. 
 56. Syn. Αναπεταζω, αναμοχλεύω, ανα- 
 πτύσσω, οιγω, διοιγω, διοιγνυω, διανοίγω, 
 νπανοιγω. See φ. 47. 
 
 "Ανοιδαινομαι."Ανοιδεω. and Ιοη.^Ανοιδειω. tu- 
 meo. turgeo. to swell out; to be distended. 
 μυιώνες μελεεσσιν ανοιδαινοντο ταθεντες. 
 Christod. Ecphr. 235. κάπειτ ανοιδήσάν τε 
 (sc. κνμα), και πέριξ αφρόν. Hipp. 1210. 
 γογγυλοι εκφαινουσιν ανοιδειοντες οπωρης. 
 Nic. Th. 855. Syn. Έπανοιδεω, διοιδεω. 
 
 "Ανοικιζω. instauro, re-sedifico. to rebuild. In • 
 vied. & pass, migro, habitationem transfero. ί 
 to migrate ; change one's abode, δια ταύτα 
 μεν τοι δεΰρ' ανοικισθεις εγώ. Αν. 1351. Syn. 
 1 . Ανακαινίζω, ανορθοω. 2. απέρχομαι, μεθισ- 
 ταμαι, μετοικεω. 
 
 "Ανοικδδδμεω. instauro sedificium. to rebuild ; 
 repair, καιναϊς πλινθοισιν ανοικοδομέίν. Pac. 
 90. Syn. Αναδεμω, ανακτιζω, ανασκευάζω. 
 
 "Ανοικτεος. verbal, ab Ανοιγοκ ανοικτ'εον ταδ' \ 
 εστί, και τολμητεον. Ion. 1387. 
 
 "Ai^otKnpjuwVj&'AvotK-oc.immisericors.merci- ! 
 less ; without pity. ΙνοΊ, ανοικτιρμων τις εφυς 
 θεός, ή Μελικέρτεω. Antip. Sid. An. ii. 35. 
 ανοικτός, ος μ εδησε, τον (Iamb. Dim.) πολυ- 
 πονωτατον βροτών. (Troch. Hephth.) Thesm. 
 1022. Β. Syn. Αυσοικτος, αφϊλοικτιρμων, 
 σκληρός, σκληροφρων, ανελεημων, άγριος, 
 αγριυθϋμος, νηλεοθνμος, ωμοθΰμος, απήνης, 
 χαλεπός. 
 
 "Ανοικτρδς. non miserandus. not to be pitied. 
 
 1 The 2d and 3d syllables, by synseresis, 
 form one ονλγ. Otherwise there would be 
 an anapaest in the 4th place of a senarius. 
 
 Α Ν Ο 
 
 71 
 
 ουδ' ανοικτρον τ' εκβαλλοντων δακρυον. Iph. 
 
 Τ. 227. 
 "Ανοικτως. adv. sinemisericordia. without pity. 
 
 κείται ανοικτως' — QEd. Τ. 182. Syn. Ανηλεώς, 
 
 νΐ]λειως, ανοικτει. 
 "ΑνοιμωκτΊ. adv. impune. without groans, or 
 
 complaint; with impunity, τλήναι καθ' ημών 
 
 ώδ' ανοιμωκτι χανεΐν. Aj. 1227. 
 "Ανοιμωκτδς. indefletus. unlamented. ετλης 
 
 ανοιμωκτον ανδραθαψαι. Choeph.431. Syn. 
 
 Ακλαυστος. 
 "Ανοιστεδς, verb, referendus. to be referred ; 
 
 carried back. — εκεϊσ' ανοιστεον, Ότ' εξεσω- 
 
 σας μ' ες φαος, — Here. F. 1221. — αλλ' ανοι- 
 
 στ'εος λόγος. Eur.jfr. inc. 125. 
 "Ανοιστρεω. cestro exstimulo ; ad furorem 
 
 adigo. to transport with fur)-, ιτε, θοαι 
 
 λυσσης κυνες' — ανοιστρησατε νιν. Bacch. 
 
 975. Syn. Οιστρεω, παροξύνω. 
 "ΑνολβΊά, sive potius," ΆνολβΊη. infelicitas. un- 
 
 happiness. αιδώς τοι προς ανολβιη, θαρσος 
 
 δε προς ολβψ. Hes. ε. 319. Syn. Δυστυχία, 
 
 αθλιοτης, αεθλοσυνη. 
 "Ανολβϊδς, &"Ανολβδς. infelix, unfortunate; 
 
 miserable, τον δαιμον', ούτος ήσσον εστ 
 
 ανολβιος. Eur. Antig.//\ 15. άβουλος, ουδ' 
 
 ανολβος,δστις ες κακόν. Soph. Antig. 1026. Β. 
 
 Syn. Αθλιος, ανωφελητος, ανόητος. 
 "ΑνδΧεθρδς. ab exitio immunis. exempt from 
 
 death, τους δ' εύρ' ουκετι παμπαν απημονας, 
 
 ουδ' ανολεθρους. Ν. 761. Syn. Αβλητος, σώος. 
 ν Ανδλδλυζω. exclamo, ν el terroris, vel re- 
 
 pentini gaudii caussa. to shout for joy, or 
 
 shriek from fear, στρατός δ', — ανωλολυξε 
 
 τον νεανιαν. Soph. Elect. 750. Fid. et 
 
 Trach. 205. Br. Syn. Ολολύζω, εζολολνζω, 
 
 αιαζω, ολοφνρομαι, οιμωζω. 
 Ανδμαι{ρήνια ancipiti) 2 . perficior. Vid. Ανυω. 
 
 αλλ' ιομεν' μαλα γαρ νυζ άνεται, εγγνθι δ' ηως. 
 
 Κ. 251. δππως 'Ήφαιστος τ' εθελοι, και έργον 
 
 άνοιτο. Σ. 473. Syn. Ανυομαι, τελεομαι. 
 "Ανομβρηεις. pluviosus. bringing rain, πολλάκι 
 
 δε βροντι^σιν ανομβρηεντος Ολύμπου. Alex- 
 
 iph. 288. 
 "Ανομβρος, ου. δ ή. imbribus carens. not wa- 
 tered by the rain. — άν ροαι-Καρπιζουσιν 
 
 ανομβροι, Bacch. 406. 
 w ίνομϊά,άς. η. iniquitas, impietas. lawlessness ; 
 
 iniquity, άλλος δε τις μάταιος, ανομία θρασνς. 
 
 Iph. Τ. 275. Syn. Αδικία, δυσνομια, παρα- 
 
 νομημα, κακουργια, κακούργημα, αθεσμοσυνη. 
 " Άνομμάτδς. oculorum expers. deprived of 
 
 eyes. — ανηρδδ' ανομματος. Phil. 877. Syn. 
 
 Αφωτιστος, αλαος. 
 "Ανομος, improbus. lawless ; criminal, άθεος 
 
 γ' άνομος, άχαρις δ φθόνος. Andr. 491. Syn. 
 
 Έκνομος, παράνομος, άδικος, αγνωμων, εκ- 
 
 θεσμος. Phr. Αθεμιστια ειδως. — υπερφίαλος 
 
 και άπιστος. Horn. 
 "Ανδμως. contra fas et jura, illegally ; unjustly. 
 
 λεχεων, α σοι προλιπών άνομος. Med. 1000. 
 
 2 Vid. Heyn. Obss. ad 11. citt. et Exc. 1. 
 ad P. p. 403. 
 
72 
 
 Α Ν Ο 
 
 ANT 
 
 "Ανόμοιος, dissimilis. unlike ; dissimilar, εξ 
 ισοτητος αΧηθειφ σνναγουσ' ανόμοια. Orph. 
 Η. 61. Syn. Ανισος, αεικεΧιος, έτεροϊος, 
 αΧΧοϊος, απεοικώς. 
 "Ανδνητδς, ον. 6 ή. inutilis, calamitosus. use- 
 less ; mischievous, ανονητον απο Τροίας 
 — γαμον. Orest. 151ο. Syn. ΑνωφεΧης, 
 μάταιος, ασύμφορος, άχρηστος. 
 " Ανδδς. contr. iisitatius, "Α νους. insipiens, ve- 
 cors. senseless; foolish, νηπυτι, ώς άνοον 
 κραδιην εχες ; ουδέ νυ τών περ. Φ. 441. Syn. 
 Αφρων, Χαθιφροίν, ανοημων. 
 "Ανδπαιά. according to some, an eagle or swal- 
 low. Others adverbially, out of sight instant- 
 ly, όρνις δ' ώς ανοπαια διεπτατο' — α. 320. 
 "Ανοργ'ϊαστδς, ον. δ }}. non initiatus. uniniti- 
 ated in the sacred mysteries, τα της Αφρο- 
 δίτης Up' ανοργιαστά σοι. Lysist. 894. Syn. 
 Ατελεστος, αμνητος. 
 "Ανορθοω. sursum erigo. 2. dirigo. to erect 
 anew ; raise up. rectify, correct. — τον δ' 
 Αφροδιτα - Κθελ' ανορθώσαι — Theoc. 1.139. 
 Syn. Ανιστημι. — απευθύνω. 
 "Ανορμος. δ η. importuosus ; et fig. improspe- 
 rus. wanting a haven, or anchorage for ships. 
 ανορμον εισεπΧευσας, ενπλοιας τνχών ; CEd. 
 Τ. 422. Β. Syn. Ανσορμος. 
 "Ανορουω. exsurgo. 2. prosilio. to start up ; 
 arise suddenly. — τοίσι δε Νέστωρ -Ήδυεπης 
 ανορονσε—Α. 248. Syn. 1. Ανιστημι, εγείρο- 
 μαι. 2. εκθορεω, αναπηδάω, ανάϊσσω, ανορμαω. 
 * Άνοροφος, ου. 6 -η. tecto carens ; altus. roof- 
 less. χΧωραΧς υπ' εΧαταΧς ανοροφοις εϊνται 
 πετραις. Bacch. 38. 
 "ΑνορταΧιζω. incipio in altum ferri. to exult; 
 to be proud, a. ανωρταΧιζες, κάκεροντιας. b. 
 εγώ; Equit. 1344. Syn. Μετεωρίζομαι, επαί- 
 ρομαι, μέγα φρονεω. — ορχεομαι (κουφως). 
 " Ανορύσσω," Ανορυττω. effodio. 2. subverto. to 
 dig up ; to overthrow. πωΧώ γαυΧδν, κτώμαι 
 σμιννην, και τας ΰδριας ανορυττω. Αν. 603. 
 Syn. Έξορνττω. 2. ανατρέπω, ανασκάπτω. 
 * Άνορχεομαι. exsilio. to leap up ; to dance. 
 εγώ δ' ανηΧαΧαξα, κανωρχησαμην. Eur. 
 Supp. 719. Syn. ΑναΧΧομαι, αναπηδάω. 
 "Ανόσιος, profanus; sceleratus. impious; wick- 
 ed, ε^ώ δ' ανόσιος ειμί μητέρα κτανων. Orest. 
 540. Syn. Ανοσιονργος, καταράτος, μιαρος, 
 ανίερος, αναγνος, άθεος, άδικος, αΧιτημων. 
 "Ανοσίως. adv. impie, scelerate. wickedly, 
 αλλ' οι μεν εκβαΧόντες ανοσιως εμε. Philoct. 
 257. Syn. Ασεβώς, μιαρως. 
 "Ανοσος, ον. δ ή. Poet. "Ανουσδς. immunis a 
 morbis ; innoxius. exempt from illness ; not 
 unwholesome, και ταϊς μεν αΧΧαις άνοσος 
 ήν Χοιβη θεον. Ion. 1201. Syn. Ανοσητος, 
 αβΧαβης. 
 Άνοστητος. unde rediri non potest, from 
 whence there is no return, ες τον ανοστητον 
 χώρον εβης ενερων. Antip. Sid. An. ii. 37. 
 ΆνοστΙμός." Ανοστος, ου. δή. reditus expers. 
 whose return is not to be looked for. ός κεϊ- 
 νον δνστηνον, ανοστιμον οίον εθηκεν. δ. 182. 
 και νν κε δή παντας τ' οΧεσαν και εθηκαν ανοσ- 
 
 \ τους. ω. 527. Syn. Ανοστητος. — ανεζοδος. 
 
 Ι — ανυποστρεπτος. 
 "Ανδτδτυζω. lamentor. to cry ororoi; to 
 
 I lament loudly, τί ταΰτ ανωτοτυξας αμφι 
 
 Ι Αοξιου ; Agam. 1083. 
 "ΑνουάΥος. sine auribus. without ears. — 
 
 ! ζοανον - Τρισκελές, αντοφΧοιον, ανονατον' — 
 
 Ι Theoc. Ep. 4. 
 
 " Ανονθϊτητδς. repudians admonitionem. not 
 to be admonished, ανονθετητον εστίν ή πο- 
 νηρία. Sent. Syn. Ανήκεστος, απειθης. 
 "Ανοντάτος. and Ion." Ανοντητδς. non vulnera- 
 tus. unwounded. όστις ετ αβΧητος και ανου- 
 τατος οξεϊ χαλκψ. Α. 540. Syn. Ατρωτος, 
 αβΧητος, άθραυστος, ασχεθης. 
 
 "ΑνοντητΊ. adv. sine vulnere. without a wound. 
 'Έκτορος' ονδ' apa οϊ τις ανοντητί γε παρέσ- 
 τη. Χ. 371. 
 
 "ΑνοχΧιζω. vecte submoveo. to raise with a 
 lever ; to lift up. δη tot ανοχΧιζων τετρη- 
 χοτος οιδματος δΧκους. Apoll. 1. 1167. Syn. 
 Ανακινεω, ανακόπτω. 
 
 "Ανοχμαζω. gesto tollens in altum. to carry, 
 or hold up. μη με τον Αιαντειον ανοχμασ- 
 σειας, ΰδϊτα, Πετρον, — Agath. An. iii. 62. 
 Syn. Αναιρώ. 
 
 Αντά, item Αντην. adv. et prcsp. coram ; ex 
 adverso; palam. inpresenceof; over against; 
 before. αΧΧοτε φοινισσονσα, τοτ ειδεται αν- 
 τα πεΧιδνή. Nic. Th. 238. μη συ γε θαρσα- 
 Χέος περ εών θελε βημεναι αντην Μαινόμενου, 
 — ibid. 474. 
 
 Αντάγορενω. adversarium me gero. to con- 
 tradict, ανταγορενειν τοϊς αρχονσιν. — Kan. 
 1104. (Br. 1072.) Syn. ΑντιΧαλεω, προσΧα- 
 Χεω, καταΧαΧεω. — κακοΧογεω, βΧασφημεω. 
 
 Ανταγωνιστής, adversarius, rivalis. an oppo- 
 nent ; competitor, έχων Ερωτος ανταγωνισ- 
 την μεγαν. Troad. 1006. Syn. Αντίδικος, 
 εχθρός — αντεραστης. 
 
 Ανταιά. Nom. Pr. η 'Ρεα. Ανταια, βασιΧεια, 
 θεά, ποΧνωννμε μήτερ Αθάνατων τε θεών, ηδε 
 θνητών ανθρώπων κ. Χ. Orph. Hvmn. 
 
 Ανταίος, ά, ον. adversus. placed opposite to. 
 αποδος, ϊν ανταιαν - Έρεισω πΧαγαν. Andr. 
 844. Syn. Αιανταιος, ενάντιος, αντίπαλος, 
 ανταγωνιστής. 
 
 Ανταιρω. contra attollo. to rise up against. 
 τις τόσον ανταραι και προς Ερωτα μαχην ; 
 Meleag. An. i.' 28. 
 
 Αντακονω, Αντακρδαομαι. vicissim audio, to 
 listen in turn, or again, ει ό" οικτρά πασχειν 
 φ$ς, ταδ' αντακουέ μον. Hec. 320. 
 
 ΑντάΧάΧαζω, Αντανω. vicissim, vel contra, 
 clamorem attollo. to reply by a shout to 
 another ; to resound. αντηΧαΧαζε νησιωτιδος 
 πετρας-Κχω' — Pers. 388. See Pind. Pyth. 4. 
 350. Syn. Αντιβοαω, αντιαχεω, αντανδαω. 
 
 ΑνταΧΧαγμά.το. commutatio. an exchange, το 
 πΧηθος, ανταΧΧαγμα γενναιον φίΧον. Orest. 
 1 1 62. Syn. ΑΧΧαγη, ανταΧΧαγη, αμοιβή, 
 διαμειφις. — Χντηριον, αποινον. 
 
 ΑνταΧΧασσομαι. permuto ; vel, permutatione 
 
 accipio. to change; or receive in exchange. 
 
ANT 
 
 η yy καλύπτων, θάνατον ανταλλάζεται. Phoen. 
 
 1648. 
 Ανταμείβομαι, gratiam rependo ; respondeo. 
 
 to requite ; reply, τως ελεγεν βασίλεια. 6 
 
 δ' ανταμειβετο τοιως. Theoc. 24. 71. Syn. 
 
 Αμείβομαι, ανταλλαττομαι, αντισηκοω, αντί- 
 
 δέχομαι — αποκρίνομαι. 
 Αντάμοιβος. Ion. Αντημ. remuneratorius. in 
 
 return, or exchange, τοντο rot αντημοιβον 
 
 άλιπλοοι ουνο/χ' εθεντο. Call. 4. 52. 
 Ανταμννομαι. vicissim auxilior, ?;<?/, ulciscor. to 
 
 defend, or avenge one's self, ως και τον 
 
 εχθρον ανταμυνωνται κακοΊς. Ant. 654. 
 Αντάνάγ -ω, et -όμαι. apud pure Gra?cos, ob- 
 
 viani hosti prodeo, vel solvo ; de classe. 
 
 Sed in I. c. vicissim, sive, e contrario fero ; 
 
 de elephante. to sail against ; to bring in an 
 
 opposite direction. Αρεος, έννομες, ανταν- 
 
 αγει πατέρα. Philipp. Thess. An. ii. 220. 
 Αντάνάδτδωμί. remitto. ut in reciprocatione 
 
 seme, to give back, or in return, εσπουδα- 
 
 κατον' κφθ\ ως ποιων, 6 μεν έλκει, δ δ' αντ- 
 
 ανεδωκε. Vesp. 694. 
 Αντάνάλισκω. vicissim perdo. to consume, or 
 
 destroy in return, iv ανταν αλώσω μεν, οί με 
 
 προυδοσαν. Orest.1163. Syn. Ανταναιρεομαι. 
 Αντάναπλεκω. vicissim innecto. to entwine in 
 
 return, και σελίδος νεαρής θερισας σταχνρ, 
 
 αντανεπλεζα. Phil. Thess. An. ii. 211. 
 Αντάνιστάμαι. resisto. to stand against ; re- 
 sist. Έρωτι μεν νννδστις αντανισταται. Trach. 
 
 448. Syn. Ανθίσταμαι, αντιστατεω, αντέχω, 
 
 αντιβαίνω, εναντιοϋμαι, αντιτάσσομαι. 
 Αντάνϋω,ρ™" Άνάταννω. extendo. to extend. 
 
 εΐττε, και αντανυσασα θεά μεγαν ύψοθι πήχνν. 
 
 Call. 1. 30. Syn. Ανατεινω, αναφέρω. 
 Ανταξίυς. existimatione par. equivalent to. 
 
 ιητρος γαρ ανήρ πολλών αντάξιος άλλων. Α. 
 
 514. Syn. Αξιος, ισότιμος. 
 Ανταποδϊδωμϊ. rependo. to give back ; repay. 
 
 χρησαμενη γαρ ύφηνα, και ουκ εχω ανταπο- 
 
 δονναι. Batr. 185. Syn. Αντιδιδωμι, αναδι- 
 
 δωμι, αντισταθμώ, ανταμείβομαι. 
 Αντάποκτεινω. vicissim occido. to kill through 
 
 reprisal, ανταποκτενώ γαρ υμών των φίλων 
 
 τους φιλτατους. Acharn. 327. Syn. Αντι- 
 
 φονενω. 
 Αντάπόλλύμαι. vicissim pereo. to perish in 
 
 one's turn, ύβριζ' , υβρίζων τ' αΰτις αντ- 
 
 απωλετο. Eur. Supp. 743. 
 \Αντάποτϊω. to repay, ανδρι, τα δ' ευστοχιης 
 
 ανταπετισε βέλη. Bian. An. ii. 156. 
 Ανταρκεω. par sum adresistendum. to hold 
 
 out against ; to resist, χ' ούτος μεντοι μονός 
 
 αντηρκει, τότε μεν πιπτων, τότε δΌυχί.Έ^. 540. 
 Ανταυγεω. splendorem remitto. to reflect 
 
 light, άπεχε φασγανον' πελας γαρ δεινόν 
 
 ανταυγέί φονον. Orest. 1533. Syn. Αντί- 
 
 λάμπω, προφαινω. 
 Αντανγης. splendorem remittens. shining ; 
 
 radiant, γυναι, τι εϊπας ; στρεψον αντανγεϊς 
 
 κόρας. Thesm. 902. Β. 
 \Αντανδάω. respondeo. to answer ; to speak 
 
 in turn, ζώντας θανονσιν ούνεκ αντανδας 
 
 ANT 
 
 73 
 
 ισα. Soph. El. 1507. Syn. Ανταμείβομαι. 
 ΑντάφΊημϊ. vicissim emitto. to send back in 
 
 return, ωκτειοα, καυτός ανταφήκα σοι πάλιν. 
 
 Iph. Α. 478. > 
 Αντάχεω. Dor. pro Αντηχεω. resono. tore- 
 echo, ζονθαι αηδονίδες μινυρισμασιν αντ- 
 
 αχεϋσι. Theoc. Ερ. 4. 11. 
 Αντάω. occurro. 2. cumgenit. consequor. to 
 
 meet, or meet with, αντησω γαρ εγώ τονδ' 
 
 ανέρος, οφρα δαειω. Π. 423. Syn. Αντομαι, 
 
 σνναντομαι, νπαντομαι, απαντάω, συναντάω, 
 
 αντιμολεω, αντεπεξέρχομαι. 2. επιτυγχάνω, 
 
 προστυγχανω. 
 Αντεια. ab aliis dicta Σθενοβαια. name of 
 
 Prcetus' wife, τψ δε γυνή ΐίροιτου επεμ -gvarc, 
 
 δι Αντεια. Ζ. 160. 
 Αντεικαζω. vicissim adsimilo. to liken one in 
 
 turn, ό δ' ανακραγών, αντηκασ αυτόν παρ- 
 
 νοπι. Vesp. 1311. Syn. ΐίαρεικαζω, αντι- 
 
 παοαβαλλω, — ανασκωπτω. 
 Αντεινω. for Ανατ. to hold forth, βριθννυπερ 
 
 κεφάλας αντετακε χάλυβα. Ερ. άδ. 297. Jac. 
 ΑντειπεΧν. contra dicere. to address in return, 
 
 or in opposition ; to contradict, ov βουλομαι 
 
 τον μαντιν αντειπεϊν κακώς. Ant. 1065. Syn. 
 
 ΚατειπεΊν, αντερεϊν. Vid. Αντιλέγω. 
 Αντεισφερω. vicissim confero. to contribute 
 
 in one's turn, itr' αναλωσαντες, ουκ αντεισ- 
 
 φερετε τάς εισφοράς. Lysist. 653. 
 ΑνΓ£κ•κλε7ττω. vicissim furor, to steal by way 
 
 of reprisal, αντεξεκλεψαν Ασπασίας πορνα 
 
 δυο. Ach. 526. 
 Α ντελλω. for "Ανατέλλω, extrudo. to put forth. 
 
 — ετιχνοαοντας ιονλονς - Αντελλων. Apoll. 
 
 2. 44. 
 Αντ ερανίζομαι, rependor. to be requited. Vid. 
 
 Έρανιζω. ομμασιν αλλοτριοις αντερανιζομενος. 
 
 Leon. Alex. An. ii. 197. 
 Αντεραστής. aemulus alicujus in amore. a 
 
 rival, b. σύ ό" ίΐ τις ετεόν. C. αντεραστής 
 
 τουτουϊ. Equit. 732. Syn. Ανταγωνιστής. 
 Αντεοάω. vicissim amo. to rival another in 
 
 love, και μην ερώντι γ' αντερφς Ίππων εμοι. 
 
 Rhes. 184. 
 Αντεργολάβεω. contendo cum aliquo in re- 
 
 demtura operis faciendi. to compete with 
 
 another in undertaking a work. Posidipp. 
 
 ap. Ath. p. 662. a. 
 Αντερειδω. innitor. to hold firm against. 
 
 αντερειδε νυν βασιν σην. — Phil. 1403. Syn. 
 
 Αντέχω, ανθίσταμαι. 
 Αντερειο. contradico. to contradict, εσθλής 
 
 γαρ, ουδείς αντερεΧ, και σώφρονος. Alcest. 
 
 618. Syn. Αντιλέγω. 
 Αντΐρΰομαι. pro aliquo redimo. to ransom. 
 
 πιστός ανήρ χρυσού τε και αργυρού αντερν- 
 
 σασθαι - Αξιος— Theog. 77. 
 Αντέχω, detineo, duro. to restrain ; φ neut. 
 
 to hold out, continue, αλλ' εστ' αν αιών 
 
 ούμος αντεχή, γυναι. Alc.338. Syn. Διαμένω, 
 
 διαρκεω, διαχρονιζω. 
 Αντέχομαι, inhaereo. to hold firmly ; to attach 
 
 one's self to. — εγω δ' Ή-ρακλεος αντέχομαι 
 
 προφρονως. Nem. 1. Syn. Αντέχω, ασπαζο- 
 
 L 
 
74 
 
 ANT 
 
 ANT 
 
 μαι, περιποιεομαι. 
 
 AvDfXiog. usitalius, Ανθηλϊός. Orientem spec- 
 tans, eastern, οι δ' έσπερους αγκώνας, οι δ* αν- 
 τήλιους. Aj. 816. αντήλιοι θεοί. Eur. Mel./r. 
 
 Avrqpcrgc• adversarius. an opponent, αντηρε- 
 ταςεχθρυϊσι τον μεγαν τρόπον. Sept. Th. 289. 
 Syn. Αντίπαλος, αντιστατης, ανταγωνιστής. 
 
 A vrgpi&.oppositus. contending with; opposed 
 to. και μοι γενοιτ' αδελφον αντηρη λαβείν. 
 Phoen. 761. Syn. ΑνταΊος. — ισοκτνπος, 
 αντιτνπος. 
 
 Αντηρϊδες, ων. ai. Exp. columella frenorum. 
 a pillar, or buttress. — αϊ δ' ερεγκον εξ αντηρι- 
 δων-θυμόν πνεουσαι. Rhes. 785. See Musgr. 
 
 Αντηχεω. resono. to re-echo. — αντίκα δ' αιθήρ 
 Τίαλκεος αντήχησε διαπρνσιην ολολνγην. Call. 
 4. 258. Syn. Ανιαχω. 
 
 Αντϊαζω, easdem prorsus significationes cum 
 Ανταω,εί Αντιαω obtinet, nisi quod, Ί.ΑντιαΙω 
 opud scriptores Homero seriores obtestandi 
 vim acquisiverit. to meet, to beseech. Ι. εν 
 παντεσσι δολοισι, και ει θεός αντιασειε. ν. 291. 
 2. και σ αντιαζω προς τ' εφεστιον Διός. Aj. 
 492. Syn. Ανθιστημι, εναντιοομαι, αντομαι. 
 2. ικετεύω, παρακαλεω. 
 
 Αντϊάνειοά. viragO. epithet of the Amazons. 
 ηματι τψ, ότε ήλθον Αμαζόνες αντιανειραι. 
 Γ. 189. 
 
 Αντϊάχεω, Αντϊαχω. clamo versus aliquem. to 
 shout in reply, or opposition, αθρόοι αντι- 
 αχησαν.— Apoll. R. 2. 827. Syn. Αντιβοαω. 
 — αντιλέγω. 
 
 Αντιαω. occurro ; obsisto ; consequor. to meet ; 
 encounter as a foe ; meet with, obtain or 
 partake of. δνστηνων δε τε παίδες εμφ μένει 
 αντιοωσιν. Ζ. 127. Syn. Απαντάω. — ανθιστα- 
 μαι. — μεταλαμβάνω, εφάπτομαι, επιτυγχάνω. 
 
 Αντιβαίνω, obnitor. to march against ; resist. 
 — αλλ' αντιβας, - Ελςιο προθνμως. — Ran. 
 204. Syn. Αντεπιβαινω, αντιτείνω, ανθ- 
 ίσταμαι, αντικειμαι, εναντιοομαι, αντιπραττω. 
 
 ΑντΊβαλλω. me oppono. to resist ; confront ; 
 compare, ει δε σε μισώ, και μη περί σον 
 μάχομαι μονός αντιβεβληκώς. Eq. 764. Syn. 
 Παραβάλλω, αντιτιθημι. ανθίσταμαι. 
 
 Αντΐβιαζομαι. reluctor. to struggle against. 
 χειλεσιν, ου φιλεεις αντιβιαζομενος. Strato, 
 An. ii. 365. 
 
 ΑντΊβΧην, ΑντίβΧον.αάυ. ex adverse 2. in con- 
 spectu. front to front ; in presence of. αντι- 
 βιην ελθόντε, συν εντεσι πειρηθήναι. Ε. 220. 
 αντιβιον μαχεσασθαι εν aivy δηΐοτήτι. Γ. 20. 
 Syn. Αντιβια, αντα, αντην, αντίκρυ. 
 
 Αντίβϊος. contrarius. contending against ; op- 
 posite, ως ο'ί γ' αντιβιοκτι μαχεσσαμενω επεεσ- 
 σιν. Α. 304. Syn. Αντιος, ανταϊος, αντίθετος, 
 αντίξοος, εναντιβιος, αντίμαχος, αντιστατης. 
 
 ΑντΧβοάω. contra clamo. to cry out against ; 
 re-echo. Αχώ δ' αντιβοασεν, απωλετο καλός 
 Αδωνις. Bion. 1. 38. Syn. Ανταδω, αντι- 
 γεγωνεω, αντιμυκαομαι, αντικλαγγω. 
 
 Αντϊβολίω. occurro. 2. supplico. to meet, to 
 supplicate earnestly. Ιδομενεύς δ' apa οι δου- 
 ρικλυτος αντεβολησεν. Ν. 210, στήθ', αντιβο- 
 
 λώ σε, στήθι. — Plut. 444. Syn. Αντιαω, 
 συντνγχανω. 2. αντιαζω. 
 
 Αντιγραφή, accusatio ejus a quo ante reus 
 factus sis, &c. a plea, in law. πράγματα κάν- 
 τιγραφας. Nub. 472. 
 
 Αντϊδερκόμαι. fixis oculis video, to look stead- 
 \\y upon, αλλ' ός μένων βλέπει τε κάντιδερκε- 
 ται. Here. F. 163. 
 
 Αντϊδεχόμαι. vicissim accipio. to receive in 
 one's turn, φιλάς χαριτας έδωκα, κάντεόεζα- 
 μην. Iph. Τ. 1222. Syn. Αντιλαμβανω. 
 
 Αντϊδϊδασκω. contraria doceo. to teach in op- 
 position. Αάσος ποτ' αντεδιδασκε, και Σιμω- 
 νίδης. Vesp. 1410. 
 
 Αντϊδϊδωμϊ. rependo. to give back ; repay. 
 ά δ' αντιδονναι δεϊ σ\ απαιτούσης εμού, 
 Ακουσον, — Hec. 271. Syn. Αναδιδωμι, αντ- 
 αποδιδωμι, αντιδράω, αμείβομαι. 
 
 Αντίδικος, adversarius in lite, the opposite 
 party in a law-suit ; an opponent, όπως απο- 
 στρεφαις αν αντίδικων δικην. Nub. 774. Syn. 
 Αντιβιος, αντίπαλος, εχθρός. 
 
 Αντίδορόν. cuticula. the cuticle, και καρυον 
 χλωρής αντιδορον λεπίδος. Zonas, An. ii. 80. 
 
 ΑντΙδότόν, ου. το, sc. πώμα. ΑντΊδοτός. η. sc. 
 ποσις. medicamentum, quod adversus ma- 
 lum aliquod datur. given as a remedy ; an 
 antidote, τοντογάρ εστί κακών φαρμακον αν- 
 τιδοτον. Έρ.άδ. 80. Jacobs. Syn. Αντιλυτρον, 
 ακος. 
 
 Αντίδουλενω. vicissim inservio. to serve in re- 
 turn, δνστηνος, όστις μη 'ντιδονλευει, τέκνων' 
 Eur. Supp. 362. 
 
 Αντϊδουλός. qui loco servi est. one, who acts 
 as a slave, κάγώ μεν αντιδουλος' — Choeph. 
 133. Syn. Ισοδουλος. 
 
 Αντίδου-ός. ό ή. contra sonans. re-echoing. 
 αντιδονπον εσσεται. Pers. 120. 
 
 Αντιδράω, vicissim facio. to return good for 
 good, or evil for evil, και τοϊςγε Ύροιψ,τονς 
 παθόντας αντιδραν. Andr. 438. Syn. Αντϊ- 
 δϊδωμϊ, ανταποδιδωμι, αντεκτιω. 
 
 ΑντΧδωροΰμαι. remuneror. to recompense. 
 εσθλψν αμοιβάς αντιδωρησαιατο. Hel. 158. 
 
 Αντϊθαπτω. sepelio ex adverso. to bury op- 
 posite, δεζια δ' αντεταφη γηραός Ίππομεδων. 
 Ερ. άδ. 707. 
 
 Αντϊθεος. eequiparandus Deo. god-like. Περ- 
 σεύς τ', Αρητος τε και αντιθεος θρασυμηδης. 
 γ. 414. Syn. θεοεικελος, θεοειδιις, θείος, δαι- 
 μόνιος, ενθεος, ζαθεος, ηγαθεος, ηθεϊος, θεο- 
 σεπτος, θεοτιμητος. 
 
 Αντϊθεσϊς, εως. η. oppositio. opposition. 
 φωνας, και σθεναρήν εκ χερός αντίθεσιν. 
 Strato, An. ii. 369. 
 
 Αντίθεω. adversum curro. to run against an- 
 other, απλαν'εες δ' εκατερθε, και αντιθεοντες 
 αληται. Ερ. άδ. 377. 
 
 Αντΐθρόός. ό η. vicissim, vel contra, sonans. 
 resounding, re-echoing, αντϊθρονν πτανοϊς 
 νστεροφωνον οπα. Satyr. Thy. An. ii. 276. 
 
 Αντϊθΰρετρός. ό ή. vicem januee praestans. 
 serving as a door.— λιθον αντιθυρετρον. Nonn. 
 
 Αντϊθυρόν, ου. το. januee oppositum. opposite 
 
Α Ν Τ 
 
 ANT 
 
 75 
 
 the door, στη δε κατ αντιθυρον κλισιης 
 
 Όδυσηϊ φανεΊσα. π. 159. 
 Αντίκάθευδω. iterum dorraio. to fall asleep 
 
 again, εζ ύπνου πενιην, αντεκαθευδε πάλιν. 
 
 Macedon. An. iii. 121. 
 ΑντΧκάταθνησκω. vicissim morior. to die in 
 
 return, και τους κτανόντας αντικατθανεϊν 
 
 δικην. Choeph. 142. 
 ΑντΧκελευθος. obvius. moving in an opposite 
 
 direction, η διαμετρηση φαεσιν φαος αντικε- 
 
 λενθον. Man. 4. 74. Syn. Αντιος, ενάντιος. 
 Αντϊκεντρον. stimuli vim habens. acting as a 
 
 stimulus. τοΊς σωφροσιν γαρ αντικεντρα 
 
 γιγνεται. Eumen. 130. 
 Αντϊκηδευω. colo vice alicujus. to regard 
 
 equally with, or instead of. δεσποιν όμως 
 
 ουσ, αντικηδενω -πατρός. Ion. 733. 
 Αντϊκηρνσσω. edico contra, to issue an edict 
 
 against, κουδεν Κρέων τοϊσδ' αντεκηρυξεν 
 
 λογοις. Eur. Supp. 673. 
 ΑντΤκλαζω. reboo. tore-echoloudly. πετραισιν 
 
 αντεκλαγξεν' — Andr. 1145. Syn. Αντιβοαω, 
 
 ανακλαζω, αντιαχεω, αντικτυπεω. 
 ΑντΤκλειά. Nom. Pr. the mother of Ulysses. 
 
 Αντολνκον θυγατήρ μεγαλητορος Αντικλεια. 
 
 λ. 85. 
 ΑντΤκλΊνω. ex adverso adnuo. to make a 
 
 signal in return ; to exchange nods, και 
 
 πάλιν αντεκλινεν' υ δ' ενδοθι θυμον ιανθη. 
 
 Musae. 107. 
 ΑντΤκνημϊον. pars cruris anterior ; tibia, the 
 
 shin, νυν δ' επειδή τονμόν ηδ?] στερρον αντι- 
 
 κνημιον. Acharn. 219. 
 ΑντίκΤρυσσομαι. obluctor. to arm against. 
 
 κιμδυνους, ανεμοις αντικορνσσομενος. Leon. 
 
 ΑΙ. An. ii. 196. 
 Αντΐκράτεω. contra fas habeo. to hold against. 
 
 μήτερ, μητρυιης χαλεπόν τρόπον αντικρατοϋ- 
 
 σα. Ερ. άδ. 98. 
 Αντίκρυ, et vi Csesurse, Αντίκρυ, adv. e re- 
 
 gione. 2. omnino. 3. contra, over against ; 
 
 directly ; plainly. 2. £εξιόν, αντίκρυ διά θω- 
 
 ρηκος γυαλοιο. Ε. 189. 3. μη τι συ γ' αθανα- 
 
 τοισι θεοϊς αντίκρυ μαχεσθαι. ib. 130. 
 ' ΑντΤκρυς. nunquam αρ. Homer, rariss. αρ. 
 
 Tragicos. aperte. 2. prorsus. openly ; with a 
 
 negat. not at all. εγώ δ' όπως μεν αντϊκρυς 
 
 ταδ' αινεσω. Choeph. 190. 2.—κού διοισοντ 
 J αντικρνς. Plut. 384. 
 
 ΪΑντικτονος. vicissim interficiens. slaying in 
 1 turn, αντικτονοις ποιναίσι φιλτατου πατρός. 
 
 Eum. 467. 
 Ι Αντικτύπεω. edo fragorem contra, to thunder 
 
 against, ώς δε δα'ίζομενοις Μαραθών άντε- 
 
 κτύπε Περσαις. Thesetet. An. ii. 515. 
 Ι Αντίκυρα, ας. ή. Anticyra, {the penult, short 
 ' in Latin, long in Greek.) a town or island 
 
 in the Malian bay, famous for hellebore. 
 
 Also, the name of a courtesan. Χρυσιδα, Ko- 
 
 ρωνην, Αντικϋραν, Ισχάδα. Menand. Καλ. 
 
 Αντΐκϋρω. occurro. to light on ; to meet, μήτε 
 
 ι πόντος αντεκυρσεν. CEd. C. 1680. Br. Syn. 
 
 Επιτυγχάνω, επέρχομαι. 
 ΑντΐΚαζόμαι, Αντϊλαζϋμαι. prehendo. to lay 
 
 hold of; to take a part in. αλλ* αντΐλαζου 
 
 και πόνων εν τψ μέρει. Orest. 446. Syn. 
 
 Άπτομαι. — αντιλαμβάνομαι, επιχειρεω. 
 Αντΐλακτιζω. recalcitro. to kick against, και 
 
 πίθος πληγείς υπ' οργής αντελακτισεν πιθψ. 
 
 Pac. 612. 
 Αντϊλαμβάνω. recipio, vicissim, seu, permu- 
 
 tatione. to take in exchange. 
 Αντιλαμβάνομαι, prehendo ; vindico mihi ; 
 
 percipio. to seize ; perceive, κάπειτ επαρ- 
 
 θείς αντελαβετο του θρόνου. Ran. 777. Syn. 
 
 Αντιλαζομαι, προσλαμβάνω. — διαδέχομαι, 
 
 κταομαι, τυγχάνω. 
 Αντϊλαμπω. vicissim splendeo. to reflect light. 
 
 oi δ' αντελαμ,ψαν, και παρήγγειλαν πρόσω. 
 
 Agam. 302. Syn. Αναλαμπω, εκλαμπω. 
 Αντϊλεγω. contra aliquem dico. to reply ; 
 
 contradict, ισ αντϊλεξάϊ — CEd. Τ. 409. 
 Αντΐλεκτεόν. verbal, a pranced, to be gain- 
 saved, or denied, φιλώ πολιν τηνδ'' ουδέν 
 
 αντιλεκτέον. Heracl. 975. 
 Αντϊλεων. Nom. Pr. the name of a fellow in 
 
 Aristophanes, a. εγώ γαρ αντί του λέοντος 
 
 ειμί σοι. b. Και πώς μ' ελεληθης Αντϊλεων 
 
 γεγενημενος; Eq. 1044. 
 Αντιλόγεω. contradico. to contradict. — πώς 
 
 ειδώς αντιλογησω ; Antig. 383. Syn. Avt- 
 
 ειπεϊν, αντιφάσκω, αντιφημι, αντιφωνεω, 
 
 αντικειμαι, αντιτείνω. 
 Αντϊλογϊκδς. clisputandi peritus. disputatious. 
 
 κάντϊλογικος, και τούτο τονπιχωριον. Nub. 
 
 1 1 73. Syn. Αιαλεκτικος, ελεγκτικός, αγχινοος, 
 
 κομψός, λεπτολογος. 
 Αντίλογος, contrarius. opposing', contrary, και 
 
 πάλιν αντϊλογοις-ΊΙηδώντ ανελπ ιστοιςτυχαις. 
 
 Hel. 1156. Syn. Αντίθετος, αντιβιος. 
 ΑντΙλοχος. Nom. Pr. one of Nestor's sons. 
 
 πρώτος δ' Αντιλοχος Ύρωων ελεν άνδρα κο- 
 
 ρυστι\ν. Δ. 457. Ερ. Αμυμων, μενεχαρμης, 
 
 κρατερός, μαχητής, διοτρεφης, θεοειδης, ευφρων, 
 
 Νεστοριδης, Νηληϊος, πεπνυμενος. 
 Αντΐλύρος. lyrae consonans. responsive to the 
 
 lyre, άλλα θειας αντΐλυρον Μούσας. Trach. 
 
 653. Syn. Αντιμιμος, αντψδος, ισολυρος. 
 Αντϊλυτρόν. redemptionis pretium ; antido- 
 
 tum. ransom, antidote, πάντων αντιλυτρον 
 
 δηεις κρατερι»)τατον είναι. Orph. L. 587. 
 ΑντΊμαινομαι. per furorem alicui adversor. to 
 
 rage against. Σαλμωνενς, βρονταϊς δς Αιδς 
 
 αντεμανην. Tull. Gem. An. ii. 279. 
 ΑντΙμανθάνω. contraria disco, to learn in one's 
 
 turn, or, contrary things, έτερα δε νυν αντι- 
 μαθων. Vesp. 1444. 
 Αντϊμεθελκω. in contrariam partem traho. to 
 
 pull in an opposite direction, ζαλφ και τέκ- 
 νοις αντιμεθελκομεναν. Antiphil. An. ii. 174. 
 ΑντΊμεθιστημί. in contrariam partem trans- 
 fero ; muto. to transport to an opposite 
 
 place ; to alter, ζητοΐκτ' αντιμεθισταναι. 
 
 Thesm.370. Syn. Αντιμεταβαλλομαι, μετα- 
 
 τιθημι. μετακινεω. 
 Αντϊμελιζω. occino. to sing against another. 
 κουρη, Τερψιχόρης αντεμελιζε μιτοις. Agath. 
 
 An. iii. 37. 
 
 l 2 
 
76 
 
 ANT 
 
 Αντϊ μερίζομαι, vicissim impertio. to bestow in 
 
 return, αλλά συ ry μικκφ μεγαλην χάριν 
 
 αντιμεριζου. Ant. Sidon. An. ii. 12. 
 Αντίμηχάνάομαι. machinis machinas oppono. 
 
 to oppose contrivance to contrivance. Ztvg 
 
 δ' αντεμηχανησαθ', οία δη θεός. Bacch. 291. 
 Αντϊμϊμος. aemulus,similis. vying with; rival- 
 ling, οφθαλμον αντιμιμον ήλιου τροχψ. Thesm. 
 
 17. Syn. ϊσομοιος, όμοιος, παραπλήσιος. 
 Αντϊμϊσεω. odi vicissim. to hate in turn. 
 
 κείνος υμών αντεμισει. Lysist. 819. 
 Αντϊμισθος. 6 ή. remuneratorius. by way, or 
 
 instead, of recompense, μνήμην ποτ αντι- 
 
 μισθον εΰρετ εν λιταϊς. iEsch. Supp. 270. 
 ΑντΊμολπος. 6 ή. diversi cantiis. in a different 
 
 strain, ειτ αντιμολπον ήκεν ολολυγης μεγαν 
 
 Κωκυτον' — Med. 1173. Syn. Αντιφθογγος. 
 ΑντΧνΊκάω. vicissim vinco victorem. to con- 
 quer in one's turn, ειπερ κρατηθείς y αντί- 
 νικήσαι θέλεις. Choeph. 497. 
 
 Αντιζοεω. contrarius sum. to be opposed to; 
 to contradict, φανεντα. Νεμέα τ ουκ αντιξοεϊ. 
 ΟΙ. 13. 47. 
 
 Αντίξοος. 6 ή. oppositus, adversus. opposed ; 
 contrary, ως δ' δτε νη'ία δοϋρα θοοϊς αντίξοα 
 γομφοις. Apoll. 2. 79. 
 
 Αντϊοπη. Nom. Pr. the mother of Zethus & 
 Amphion. Αντιόπη δ' ετεκε Ζηθον κ Αμφιονα 
 δΊον. Fr. Asii Samii. 
 
 Αντϊος. adversus. opposite; hostile, ει μη τις 
 Δαναών νυν Έκτορος αντιος έίσιν. Η. 98. 
 Syn. Ανταίος, αντιβιος, αντίπαλος, ενάντιος, 
 πολέμιος. 
 
 Αντίοστάτεω. contra tendo. to be contrary ; 
 as the wind, τότε στελοϋμεν' νυν yap αντίο - 
 στατεΊ. Phil. 649. 
 
 Αντιόχεια, ας. ή. urbs Syrise celeberrima. the 
 city Antioch. ?}χί περ Αντιοχοιο επώνυμος 
 Αντιόχεια. Dionys. 917. 
 
 Αντίοχευομαι. donor civitate Antiochise ; se- 
 quor partes Antiochi. to become a citizen of 
 Antioch ; or, partizan of Antiochus. Χαλκίδος 
 εκ γαιης αντιοχενομενος. Pallad. An. ii. 418. 
 
 Αντίδω, -ω, et Αντϊοομαι, -οΰμαι. adversor, re- 
 pugno. to make head against ; resist, θηρί' a- 
 ποσσευει τε και αντιοωντα διώκει. Nic. Th. 77. 
 
 Αντιπαθής, contrariam affectionem habens. 
 of contrary feelingsor properties. — αντιπαθή 
 ΜεθεΧσα καρδίας σταλαγμον. Eum. 785. 
 
 Αντϊπαις, παιδος. δ ή. pubes, adolescens. 2. 
 puero, vel puellas, similis. one who has at- 
 tained the age of puberty. 2. like a child. 
 δεισασα yap γραϋς, ουδέν, αντιπαις μεν οϋν. ib. 
 38. Syn. 1. Βουπαις, προσηβος. 2. παίδι ίσος. 
 
 Αντίπαλος, δ ή. adversarius in lucta; sequas 
 vires habens. wrestling with ; opposed to ; 
 equal in strength ; equal, νυν δ' νμεναιων 
 γόος αντίπαλος. Ale. 925. Syn. Ανταίος, 
 αντίδικος, ενάντιος, ισόπαλος. 
 
 Αντϊπαρασχομαι. med. invicem tribuo. to 
 supply mutually, τουλλιπες αλληλοις αντί- 
 παρασχομενοι. Leon. Alex. An. ii. 197. 
 
 Αντϊπάρερχομαι. ex adverso prsetereo. to pass 
 by on the other side, αντιπαρερχομενος τα 
 
 ANT 
 
 στεφανηπλοκια. Strato, An. ii. 860. 
 Αντίπασχω. vicissim beneficio adficior, vel 
 maleficio. to receive like for like, δρών αν- 
 τίπασχω χρηστά y , όι ανηρ πένης. Phil. 591. 
 Αντίπεμπω. remitto. to send back, πεμ-φασιν 
 
 ήμΐν αντεπεμψεν, εκλυσιν. CEd. Τ. 314. 
 Αντίπερα et ΑντΧπ\ρας, Αντϊπερ -αν, Ion. -ην. 
 Hem, Αντ1πε"ρηθεν. adv. ex adverso, trans. 
 
 over against ; on the opposite side, ναιων, 
 
 τρηχειης αντιπερην Ιθάκης. Antip. Thes. An. 
 
 ii. 113. 
 Αντϊπεραινδμαι. vicissim perficio. to effect in 
 
 turn. Strato, ibid. ii. 377. 
 ΑντΊπεραως, aid, αϊον. ex adverso situs, situ- 
 ated opposite, της δε προς αντιπεραιαν, υπαι 
 
 ριπήν ζεφυροιο. Dionys. 962. 
 Αντϊπετρδς. durus, ut saxum. answering the 
 
 purpose of stone. — μηκετι τοΰδ' αντιπετρου 
 
 Βήματος — CEd. Col. 188. Syn. Ισοπετρος. 
 Αντϊπηζ. arcalignea. a wooden chest, κοίλης 
 
 εν avτιπηyoς ευτροχω κύκλω. Ion. 19. Syn. 
 
 Κιστη, κιβωτός. 
 Αντΐπλενρος. qui adverso est latere, on the 
 
 opposite side, τον αντιπλευρον κήπον Ευβοίας 
 
 νεμων. Soph. fr. 
 ΑντΤπληξ. ictibus crebris obnoxius. dashed 
 
 against, στονψ βρεμουσι δ' αντιπλήγες ακται. 
 
 Ant. 599. 
 ΑντΤπνδος. spirans adversus. blowing against ; 
 
 contrary, μή τινας αντιπνοους Ααναοϊς χρο- 
 νιάς εχενηδας. Ag. 152. 
 Αντίποδες, ων. oi. qui pedes habent oppositos. 
 
 the Antipodes. — εν δε μιν άνδρες- Αντίποδες 
 
 ναιουσι. — Eratosth. Cyr. An. i. 478. 
 Αντϊποινδς, ου. δ ή. pcenas rependens. atoning 
 
 by punishment. Eumen.268. Αντίποινον. το. 
 
 the punishment equalling the offence, λνμας 
 
 αντιποιν' εμάς. — Hec. 1065. Syn. Avti- 
 
 δικησις, αντεκτισις. 
 Αντϊπορεω. obviam venio. to go to meet. 
 
 Ιφικλος αΰ Φυλακου δϊον γένος αντεπορησε-. 
 
 Orph. 137. 
 Αντϊπορθεω. vasto vicissim. to lay waste by 
 
 way of reprisal, κτενώ γαρ αυτόν, κάντιπορ- 
 
 θησω δόμους. Troad. 359. 
 Αντϊπορθμός. oppositus ultra mare, on the 
 
 opposite side of a river, strait, or sea. εν 
 
 αντιπορθμοις πεδι εχουσ ευδαιμονα. Eur. 
 
 Meleag. fr. 
 Αντϊπορός. oppositus. on the opposite side. 
 
 Έλλαδ ες αντιπορον. Med. 210. 
 ΑντΤπρδσωπος, ου. ό ή. faciem oppositam ha- 
 bens. placed face to face. 7τροσθε μεν αντί- 
 
 πρόσωπα φιλήματα, — Strato, An. ii. 379. 
 Αντΐπρωρδς. qui est ante oculos. presenting 
 
 the prow, wietaph. directly before any one. 
 
 γυναι, ταδ' αντιπρωρα δητά σοιβλεπειν. Trach. 
 
 227. Syn. Ενάντιος, αντιπρόσωπος. 
 Αντϊπυργός, ου. ό ή. instar, seu, vice, turris. 
 
 lofty, like a tower, ερριπτον, αντιπυργον 
 
 επιβάσαι πετραν. Bacch. 1095. 
 Αντϊπυργοω. contra munio. to fortify against. 
 
 τηνδ' ΰψιπνργον αντεπυργωσαν τότε. Eum. 
 
 691. 
 
ANT 
 
 Ιντφρεπω. contra pondero. to counterba- 
 lance. νικοΖτο κέρδος, πήμα δ' ουκ αντιρρεπει. 
 Ag. 583. 
 
 αντίρροπος, sequipollens. equivalent. λνπης 
 αντιρροπον άχθος. Soph. ΕΙ. 1 1 9. Syn. Ισόρ- 
 ροπος, αντισταθμος. 
 
 ^ντίσηκοω. quasi ad sequilibrium rependo. to 
 counterpoise. — αντισηκωσας δε σε Φθείρα 
 θεών τις — Hec. 57. Syn. Αντισταθμεω, αντ- 
 αποδιδωμι, εξισαζω, αντιμετρεω, αμείβομαι, 
 αντιταλαντενω. Epig. 
 
 Δντισπασμος. convulsio. a convulsion, ω Ζεΰ, 
 δεινών αντισπασμών. Lysist. 966. Syn. Av- 
 τισπασμα, αντισπασις. 
 
 Αντισπαστος.όή. artus convellens. convulsing 
 the limbs. — ήλθε δ' οστεων-Αδαγμος αντι- 
 σπαστος. Trach. 783. 
 
 Αντισπάω. in contrariam partem traho. to 
 pull in a contrary direction, και τοτ Αθηναιη 
 στιβαρής αντεσπασε πετρης. Apoll. 2. 600. 
 Syn. Αντιλαμβάνομαι, αναλαμβάνω, κατέχω, 
 κωλνω. 
 
 Αντισταθμος. sequale pondus habens. of equal 
 weight, or value, κατεϊχ Αχαιούς, ως πατήρ 
 αντισταθμον. Soph. El. 573. 
 
 Αντιστατης. qui contra stat. an opponent, an- 
 tagonist, εικός δε πραζειν άνδρας ωδ' αντιστα- 
 τας. S. Theb.523. Syn. Πολέμιος, αντίπαλος. 
 
 Αντίστοιχος, sequalis, similis. corresponding 
 with; resembling, σκιά γαρ αντίστοιχος ως, 
 φωνην έχεις. Andr. 746. 
 
 ιΑντιστρεφω. perverto, everto. to turn in a 
 
 ! contrary direction ; overturn, αντεστροφεν 
 σον τονβιον τα βιβλία. Theognet. ap. Ath. p. 
 104. c. Syn. Ανατρέπω, αναστατον ποιεω. 
 
 Αντϊσυναντάω. obvius no. to meet directly, ην 
 τίνα και παριδέΐν εθελω καλόν αντισυναντών. 
 Strato, An. ii. 375. 
 
 Αντισχω. oppono. med. Αντισχομαι. to hold 
 out, as a shield -και αντισχεσθε τραπεζας-Ιων 
 ωκνμορων — χ. 74. ΒΥΝ.Αντιτιθημι, προτείνω. 
 
 Αντιταλαντενω. rependo. to pay the value 
 weight for weight, αντιταλαντενω τας ελπι- 
 ; δας• — Theset. Schol. An. ii. 515. 
 
 Αντιτάσσω, ex adverso instruo. med. Αντιτάσ- 
 σομαι, to draw up against in battle array ; to 
 oppose, κατά στομ εκτεινοντες αντεταζαμεν. 
 Heracl. 801. Syn. Έναντιονμαι, αντικειμαι, 
 ανθιστημι, αντιτιθημι, αντιτείνω. 
 j Αντιτείνω, in contrariam partem tendo. to 
 stretch, or bend, in an opposite direction. 
 ονδ' αντιτεινειν.νηπι αντί νήπιων. Med. 891. 
 ί Syn. Αντιβαίνω, αντιβιαζομαι, αντιπορενομαι, 
 
 αντιπιπτω, αντισπευδω. 
 \ Αντϊτεμνω. remedium praebeo. (Vid. Jacobs. 
 Animadv. in Eurip. p. 36.) to administer a 
 medicine. — φάρμακα, πολνπονοις-Αντιτεμων 
 βροτοΐσι. Ale. 982. 
 
 Αντϊτενχομαι. similisflo. to become like, νννδε 
 σ ατιμησονσι' γυναικός ap αντετετνζο. θ. 163. 
 
 Αντϊτεχνός. adversarius in arte quapiam. a 
 rival, or opponent, ήνικ' αν οξνλαλον περ ιδ% 
 θηγοντος οδόντας Αντιτεχνον' — Ran. 815. 
 Syn. Ανθαμιλλος, αντιστατης. 
 
 Α Ν Τ 
 
 77 
 
 ΑντΐτΊμωρονμαι. vicissim ulciscor. to punish 
 in return, ω εκκνλινδων, κάντιτιμωρον μένος. 
 Pac. 134. 
 
 ΑντϊτΧνω, ΑντϊτΊω. vicissim luo. to pay a 
 penalty for. med. ΑντΧτίομαι. to avenge one's 
 self, μητιν νπερβασιην αντιτινειν πάτερων. 
 Theog. 738. ποσιν δίκη τώνδ' αντιτισασθαι 
 κακών. Med. 261. Syn. Ανταποδιδωμι, απο- 
 τιω, τινω. 
 
 Αντϊτολμος. adversarius. bold in opposing, τον 
 αντιτολμον δε φαμι παραιβαδαν. Eum. 556. 
 
 Αντίτομός, ον. ό ή. vim sanandi habens. re- 
 medial, αντιτομα στερεάν οδννάν. Pyth. 4. 
 394. See Αντϊτεμνω, Έντεμνω. 
 
 Αντϊτονός, ον. δ ή. in contrarium tendens, vel, 
 tentus. stretched, or bent, adversely, εκ κε- 
 ραος ψάλλων αντιτονοιο βέλος. Statyl. Flacc. 
 An. ii. 263. 
 
 Α ντίτορεω. transfodio. to pierce ; to perforate. 
 αβληχρήν' έιθαρ δε δορν χροος αντετορησεν. 
 Ε. 337. Syn. Αιερχομαι, διαπεραω. 
 
 Αντίτος.ρο'έΙ. for Αντϊτϊτος. repensus. avenged; 
 expiated. — τοτ αντιτα έργα γένοιτο -Παιδός 
 εμον. — Ω. 213. 
 
 Αντϊτνγχάνω . fut. τενξομαι. vicissim adipiscor. 
 to obtain as a recompense, θαψεν ο με κτει- 
 νας κρνπτόν φονον' ει cT ε^έ τνμβφ Αωρεϊται, 
 τοιης αντιτνχοι χάριτος. Ερ. άδ. 475. Jac. 
 
 Αντϊτνπος. ictum, sc. mallei, repellens ; kinc 
 durus ; contrarius ; similis. struck against; 
 reverberated; hostile, στονον αντιτνπον χει- 
 μαζομενω. Philoct. 1456. Syn. Αντίπαλος. 
 — αννπεικτος, ανένδοτος, σκληρός. 
 
 Αντίτνπτω. vicissim percutio. to beat in one's 
 turn, θεϊναι νομον τοϊς υιέσ»', τους πατέρας 
 αντιτνπτειν ; Nub. 1426. Syn. Αντιπαιω, 
 αντανακοπτω. 
 
 Αντϊφάτ -ης, ον, et ~ενς, εως. δ. the name of 
 different persons in Horn. e.g. the chief of 
 the Lsestrygons. θνγατρι ιφθιμ% Ααιστρυ- 
 γονος Αντιφαταο. κ. 105. 
 
 Αντϊφαω. loco alterius occido. to slay instead, 
 or in revenge of. τρείς ενός αντιπεφασθαι, 
 επει σν περ ανχεαι όντως ; Κ. 447. (al. divisim 
 αντί π.) Syn. Αντιφονενω. 
 
 Αντϊφερνος, ον. δ ή. vice dotis datus. s. Αντϊ- 
 φερνον. subst. given in lieu of dowry, άγουσα 
 τ αντιφερν ον - Ίλιφ φθοραν. — Ag\ 414. 
 
 Αντϊφεριζω. sequiparo. to oppose; aim at an 
 equality with, ενχομ' εγών εμεναι, ότι μοι μέ- 
 νος αντιφεριζεις; Φ. 411. Syn. Αντιψερομαι, 
 αντιβαίνω, — εζισοομαι. 
 
 Αντϊφερομαι. sensu act. occurro, resisto. 2. 
 pass, resistor, to oppose, or be opposed. 
 φράσσομαι, ει κεν νωϊ δννησομεθ' αντιφερεσ- 
 θαι. π. 238. Syn. Ανθίσταμαι, αντιπραττο- 
 μαι, εναντιοομαι. 
 
 Αντϊφενγω. alterius loco in exsilium eo. to be 
 banished for another, κοντ αντιφενγει, παι- 
 δός αντί σου, ποσις. Eur. ΕΙ. 1091. Syn. 
 Μετοικεω. 
 
 Αντϊφθεγγομαι. resono ; respondeo. contra- 
 dico. to send back a sound ; to reply ; con- 
 tradict. — χθων φθεγματος πληρονμενη Φρι- 
 
7^ 
 
 ANT 
 
 ANY 
 
 κώδές αντεφθεγγετ' — Hipp. 1210. Syn. 
 Αμείβομαι. 
 
 Αντιφθογγος, ου. δ ή. resonabilis; resonus. re- 
 sponsive; uttering sound for sound, ά παρος 
 αντιφθογγον αποκλαγζασα νομεΰσι. Archias, 
 An. ii. 99. 
 
 Αντΐφϊλεω. vicissim amo. to love in return. 
 χρνσεωι πάλαι άνδρες, υκ αντεφϊλησ δ φιλη- 
 θείς. Theoc. 12. 16. Syn. Αντεραω. 
 
 ΑντΤφλεγω. illustro. to light up ; illumine. 
 εσπέρας οφθαλμον αντεφλεζε μήνα. 01.3. 36. 
 
 Αντϊφονος. 6 ή. caedem compensans. expiating 
 murder, αι, αι δ' αντιφονων - θανάτων αραι. 
 Sept. Theb. 898. δωσονσιν αντιφονονς δικας. 
 Soph. El. 250. 
 
 ΑντΧφντευω. vicissim gigno. to produce in 
 turn, πείθω μεν γαρ ονειαρ, ερις δ' εριν αντι- 
 φντευει. Phocyl. 74. 
 
 ΑντΧφωνεω. contra sono. to answer a sound 
 by a similar or by a different one. — λνρη δε- 
 Έρωτας αντεφωνει. Anac. i. 9. Syn. Ανταδω, 
 διαφωνεω, αντιψαλλω. — αποκρίνομαι, αμεί- 
 βομαι, αντιλέγω. — εγγνώμαι. 
 
 Αντϊφωνος. respondens. returning a sound. 
 2. discordant. — αντιφων εμών-Έ,τεναγματων 
 κλυουσαι. Eur. Supp. 800. Syn. Αντωδος, 
 αντιφαλμος. 2. απωδος, διαφωνος. 
 
 Αΐ'τϊχάρείς. invicem gratificans, w/gratulans. 
 conferring a favour upon. τξ. πολυαρματω 
 αντιχαρεϊσα Θήβα. Antig. 149. 
 
 ΑντΧχάριζομαι. mutuam gratiam refero. to 
 be complaisant in return, κνδεα δ' αλληλοις 
 αντιχαριζομεθα. Thaeet. Sch. An. ii. 516. 
 
 Α ^ηχειροΓονίω. refragor. to vote against, προσ- 
 εθηκιν, ουδείς αντεχειροτονησεν αν. Eccl. 
 423. Syn. Ανθιστημι, αντιβαίνω, αντιψηφιζω. 
 
 Αντιφαλλω. alteri in psallendo respondeo. to 
 play, or sing, in alternate response to an- 
 other. — τοϊς σοϊς ελεγοις Αντιψαλλων, — 
 Αν. 288. Syn. Αντιφωνεω, αντικρούω. 
 
 Αντιψαλμος. qui vicissim canitur. responsive. 
 αντι-^αλμους ωδας. Iph. Τ. 178. Syn. Αντι- 
 φωνος. 
 
 Αντλεω. haurio. 2. exantlo. to draw up; to 
 drain out. εκ πιθω αντλείς δηλον' εγώ δ' εχω 
 ουδ' άλιςοζος. Theoc. 10. 13. Syn. Απα.ντλεω, 
 εζαντλεω, αρυω, εζαρυω, αφυω, αφνσσω. — 
 καρτερεω, διέρχομαι. 
 
 Αντλητηρ, Αντλητης. haustor. one who draws 
 up. ληνών αντλητήρες, εν νδατι γηρασκοντες. 
 Man. 4. 257. 
 
 Αντλία, ας. η. ministerium exhauriendae sen- 
 tinas. 2. sentina ipsa, the act of drawing 
 up water from the sink of a ship, the sink 
 itself, ες αντλιαν, εις πρωραν, εις πρυμνάν, 
 οποί. Philoct. 488. 
 
 Αντλος,ου. ο. sentina. 2. mare, forsan puteus, 
 Hecub. 1010. aqua, in genere, Pind. 01. ix. 
 79. 3. acervus manipulorum. Epig. a ship's 
 sink ; bilge-water ; water, the sea. αντλώ 
 δ' ενδονπητε πεσοϋσ, ώς ειναλιη κηξ. ο. 47,8- 
 
 Αντοικτειρω. vicissim miseror. to compassion- 
 ate in return, ημείς σ ap' αύθις, ω ξεν', αντ- 
 οικτειρομεν. Ion. 312. 
 
 Αντολή, pro "Ανατολή, orlus, oriens. the 
 rising of the Sun ; the east, οικία και χοροί 
 εισι, και αντολαΐ ηελιοιο. μ. 5. Phr. Ήλων 
 βολαι. Eur. ήλιου αναπτϋχαι. ib. 
 
 Αντολϊηθε. adv. ab oriente. from the East. 
 εκθορες αντολϊηθε, φαεσφορος ήλιος άλλος. 
 Anal. iii. 134. 
 
 Αντομαι. obvius fio. to meet ; accost ; entreat. 
 αντομεναι θαμυριν τον θρη'ικα πανσαν αοιδής. 
 Β. 595. Syn. Απαντάω. 
 
 Αντραϊος. cavernosus. full of caverns. Eur.fr. 
 
 fortassis iEgei. Syn. Αντρωδης. 
 
 Αντρεπω,2)ΐ'ο" Ανατρέπω, everto. to overturn. 
 οι μοιλαζπατητον αντρεπων χαραν. Ant. 1287. 
 
 Αντρΐάς, άδος. ή. quae in antris versatur. a 
 frequenter of caverns, παιγνων αντριάσιν 
 Αιοννσιος ανθετο Ήνμφαις. Theodorid. An. 
 ii. 41. 
 
 Αντρον. antrum, a cave ; den ; cavern, καρπα- 
 λιμως δ' εις αντρον αφικομεθ', ουδέ μιν ένδον. 
 ι. 2 1 6. Syn. Κοίλωμα, κοιλας, γναλον, σηραγξ, 
 σπεος, σπεϊος, σπηλνγζ, σπηλάΊον, μυχός, 
 οπη, φωλεα, χηραμος. Ερ. Ύφηρεφες, στενον, 
 πολνχανδες, κοίλον, ηχήεν, πολυβενθες, πε- 
 τρηρεφες, λαϊνον, σεμνον, ευρύ, ενσκιον, πα- 
 λισκιον, δυσβατον, ευλιθον, — δαφνησι κα- 
 τηρεφες, ανηλιον. Phr. Μυχός άντρου, κοιλας 
 πέτρας γυαλον. αντρψ εν ηλιβατφ ζαθεης νπο 
 κευθεσι γαιης. 
 
 Αντροχάρης. pleased with caverns. Vid. Tlav. 
 
 Αντυξ, νγος. ή. ambitus quilibet ; ora exterior. 
 a round projecting part on the side of a 
 charioteer's seat, to which he fastens the 
 reins ; the circumference of a wheel or 
 shield, αντυζ, ή πνματη θεεν ασπιδος ομφα- 
 λοεσσης. Ζ. 118. αυτόν ερυκακεειν, εξ αντυγος 
 ηνία τεινας. Ε. 262. Ερ. Μαρμαρεη, περιδρο- 
 μος, πωλικη, φαεινή. 
 
 Αντωδος. qui cantu mutuo respondet. an- 
 swering one who sings. Ηχώ, λόγων αντωδος 
 επικοκκυστρια. Thesm. 1060. 
 
 Αντωμοσίά. jusjurandum de calumnia a parte 
 rei. the oath taken in a court of justice by 
 an accused person, at Athens, θαλλοφοροι κα- 
 λοιμεθ' αν-τωμοσιών κελνφη. Vesp. 544. 
 Syn. Αντομοσια, δίκη. 
 
 ΑντωπΧος, Αντωπος, ου. δ ή. exadversum in- 
 tuens. direct in the face, οίον τε χρυσεην 
 αντωπιον ϊεσαν αιγλην. Apoll. 4. 729. See 
 Iph. Aul. 583. Syn. Ανταυγης. 
 "Ανϋδάτος. "Ανυδρος, sine aqua, siticulosus. 
 w r anting water ; arid, και ποταμοί ξηροί μεν 
 ανυδατοι — Man. i. 144. αθαπτος, άνυδρος. 
 Tro. 1084. Syn. Αζαλεος, αβροχος, δνψαλεος. 
 — ανιπτος. 
 " Άνυμαι. ab" Ανΰμί,αηίΐς. pro" Ανΰω. efficior. to 
 be effected, or produced, ου μεν τψ γ' ουρών 
 ανυται ρνσις' — Nic. ΑΙ. 612. 
 Άννμεναιος. nuptiarum expers. without the 
 bridal song; unmarried, αννμφος,ανυμεναιος, 
 ών μ' εχρήν τνχεϊν. Hec. 414. 
 Ανύμφευτος," Ανυμφος. qui sponsum,?;^/ spon- 
 
 sam, non habet. unmarried, ταλαιν, ανύμ- 
 φευτος αιεν οιχνψ. Soph. El. 187. φεϋ, της 
 
ΑΝΩ 
 
 A jSS I 
 
 79 
 
 ανυμφον δυσμορου τε σης τροφής, ibid. 1189. 
 Syn. Αγαμος. — κακονυμφος. 
 
 Ανυμνεω. celebro. 2. carmine, h. e. vaiicinio, 
 proclamo. to hymn, or chant, ιω, Φοιβ', 
 αννμνησας δικαν. — Eur. El. 1190. Syn. 
 Ύμνεω, αναμελπω. 
 
 'Ανυπέρβλητος, ου. 6 ή. inexsuperabilis. not to 
 be surmounted. — ανυπέρβλητος δε πεπηγεν- 
 Οϋρος — Parrhas. An. ii. 60. Syn. Ανίκητος, 
 ατεραμνος. 
 
 'Ανυπόδητος, ου. δ η. non calceatus. bare- 
 footed, κάνυποδητος κακά πολλ' ανεχει, καφ' 
 ήμΊν σεμνοπροσωπείς. Nub. 363. Syn. Ανη- 
 λιπος, νηλιπους. 
 
 'Ανύποπτος, ου. δ η. non suspectus. unsuspect- 
 ed, ούτε το δυσμορφον πάντως ανυποπτον 
 υπάρχει. Pallad. An. ii. 407. 
 
 Άνύποστρόφός, ου. δ ή. irremeabilis. not to be 
 passed in return. Κωκυτου ναιων ανυποστρο- 
 φον οΐμον ανάγκης. Orph. Η. 56. 
 
 Άννσίς, εως. η. perductio ad finem. end, 
 accomplishment, πειρατα ναυτιλιης ενεπων, 
 ανυσίν τε κελευθου. Apoll. 2. 310. Syn. 
 Πλί^οωσις, τελειωσις, απαρτισις, τέλος. 
 
 Άνυστός. practicable, easy to be performed. 
 ουκ εστ ανυστον, τονδε σοι κατακτανείν. 
 Heraclid. 961. sc. οϋκ εξεστι. 
 
 Άνΰτω,"Αννω (Att. άνϋτω et άνϋω) Poet." Ανω. 
 perficio, expedio, festino. to expedite, speed, 
 linish ; perfect ; accomplish. βραδείς δε μϋθοι 
 πλείστον άνυτουσιν σοφόν. Phcen.463. Pors. 
 ουκ ανυω φθονίουσ' — Δ. 56. ηνον δδόν. — γ. 
 496. Si' Ν. Έξανυω, καταρτίζω, εκτελεω, τε- 
 λέσω, κραινω, περαίνω, τελεσφορώ. — σπεύδω, 
 ωφελώ. — εκτείνω, καταβαλλω. 
 
 Άνυψοω. elevo. to raise, or erect. Vid. Αεφω. 
 η ποίοι χθονός υϊες ανυψωσαντο Υιγαντες. 
 Antip. Sid. An. ii. 20. 
 
 Άνω. adv. Used also as prep, with gen. case. 
 supra, u<?/sursum. 2. apud vivos, we/superos. 
 above, on high, over. 2. among the living, 
 as opposed to the dead below. — ξυν σοι 
 κάτω Ναιω το λοιπόν, και γάρ ηνικ ήσθ' ανω. 
 Soph. ΕΙ. 1166. 
 
 Άνωγή, ής. η. jussum, hortatus. an exhort- 
 ation, or bidding. — αμυδις δε νέοι Ορφήος 
 ανώγι]. Apoll. 1. 1134. Syn. Έπιταγμα, 
 κέλευσμα, ανωξις. 
 
 Άνωγω. jubeo. to exhort ; counsel ; command. 
 ειδομενη κηρυκι, σιωπόΐνλαον ανωγει. Β. 280. 
 Syn. Κελεύω, πείθω, παραινεω, επισκηπτω, 
 επιταττω, προσταττω, κελομαι, κεκλομαι, 
 παρακελευομαι. 
 
 Άνωδΰνϊά. doloris absentia, freedom from 
 pain, τεκτον ανωδυνιας. Pyth. 3. 11. 
 
 'Ανώδυνος, ου. δ ή. doloris expers. free from 
 pain, ανωδυνον βλέποντα κάμπνεοντ ετι. Phi- 
 loct.883. Syn. Αλϋπος, άπονος, ανάλγητος. 
 
 Άνωθεν, adv. superne. 2. ccelitus. 3. usurpatur 
 et pro ανω, oppositum habens κάτω. above ; 
 from above ; down from, άκουσον δταν άνω- 
 θεν ομβρον εκχεη. Cycl. 320. 
 
 Άνωθεω. sursum impello. to push forward, or 
 upwards, oi μεν ανωσαντες πλέον ες πολιν, 
 
 ώς εκελενσε. ο. 552. 
 
 Άνωϊστδς, ου. δ ή. improvisus ; unthought of; 
 unexpected, τφδ' ap' ανω'ίστον κακδν ηλυθε 
 δΊος Αχιλλευς. Φ. 39. Syn. Απροσδόκητος, 
 αδόκητος. 
 
 Άνωϊστως. adv. a prsec. ώς οι μεν πνκινοίσιν 
 ανωίστως δονακεσσι. Apoll. 3. 7. 
 
 Άνωμάλϊά, ας. ή. asperitas. 2. inaequalitas. 
 3. inconstantia. unevenness ; irregularity ; 
 inconsistency. Φίλλις. ιδ' ακληρου παιδός 
 ανωμάλιην. Parmenion, An. ii. 201. 
 
 "Ανώμαλος, ineequalis, incertus. unequal ; irre- 
 gular, φευ, τών βροτιιων ως ανώμαλοι τυχαι. 
 Eur./r. Scyr. Syn. Ανώμαλης, άνισος. 
 
 "Ανωμότός. injuratus. not making oath ; not 
 sworn, η γλώσσ' ομωμοχ', r) δε φρήν ανωμο- 
 τος. Hipp. 612. 
 
 "Ανωνόμαστός. nefandus. not to be named. 
 αρρητ, ανωνομαστα, θαυμάτων πέρα. Hec. 
 713. Syn. Αρρητος. 
 
 "Ανώνυμος, non nominatus ; ignobilis. without 
 a name ; obscure, πολλή μεν εν βροτοισι, 
 κούκ ανώνυμος. Hippol. 3. 
 
 "Ανωρόφδς, ου. δ ή. tectum non habens. roof- 
 less, ανις τεραμνων, εις ανωοοφον στεγην. 
 Lyc. 350. 
 
 "Ανωρϋόμαι. graviter ejulo. to howl, πένθος δ\ 
 ουχ υμεναιον, ανωρυσαντο γυναίκες. Ερ. 1.3. 
 Syn. Ωρυομαι, ανοδυρομαι, ανολολυζω. 
 
 "Ανωφελής, "Ανωφελητυς. inutilis, damnosus. 
 unprofitable ; disadvantageous, όστις δ' ανω- 
 φελητα φιτνει τέκνα. Antig. 645. Syn. Ανη- 
 νυτος, άχρηστος, ασύμφορος, μάταιος. 
 
 Αξενος, Αξεινός. inhospitalis. inhospitable ; 
 barbarian, πεζός δ' ες Κολχως τε και αξενον 
 ικετοΦασιν. Theoc. 13. 75. μηδέ πολυξεινον, 
 μηδ' αξεινον καλεεσθαι. Hes. ε. 713. Syn. 
 Αποξενος, μισοξενος, κακοξενος, δνσχειμερος. 
 
 Αξεστος, radendo non politus. unpolished. 
 ου κώλα καμψον τοϋδ' επ' άξεστου πετρου. 
 CEd. C. 19. Syn. Ασκεπαρνος. 
 
 Αξία, ας, ή. dignitas, meritum. desert ; dig- 
 nity ; worth, τής αίιας εκαστον' — Hippol. 
 623. Syn. Αζιοτης, αξιωσις, αξίωμα, τίμημα. 
 
 Αξίνη, ης. ή. securis. an axe, or hatchet. 
 αξινην, εύχαλκον, ελα'ίνψ αμφι πελεκκω. Ν. 
 614. See Call. 6.34. Syn. ΙΙελεκυς. — σκε- 
 παρνον,κοπις, γενη'ις. q. ν. Ερ. θοα, οξεία. 
 
 Αξίοθρηνδς. lamentatione dignus. worthy of 
 lamentation, φ κόρος αξιοθρηνος. Ale. 914. 
 
 ΑξίόμΊσός, et Αξίόμϊσης. odio dignus. detest- 
 able, αξιομισον έθνος τοδελεσχας. Eum. 367. 
 
 Αξίόπενθης. luctu dignus. deplorable, των γαρ 
 μεγάλων αξιοπενθείς. Hipp.j£?2. 
 
 Αξίόπιστός, ου. ό ή. fide dignus. worthy of 
 credit. οφθαλμοί γλώσσης αξιοπιστοτεροι. 
 Qu. Msec. An. ii. 237. 
 
 Αξίός. dignus. 2. pretium et aestimationem 
 habens. worthy of. worth in value. 2. αμφι- 
 δεδινηται' πολεος δε οι άξιος εσται. ψ. 562. 
 Syn. Επάξιος, καταξιος. 2. τιμητος, ευωνος. 
 
 Αξιος. Nom. Pr. a river in Thrace. Αξιου, otf 
 καλλιστον ύδωρ επικιδναται aiy. Β. 850. 
 
 Αξϊοχρεως. qui est solvendo. 2. idoneus ad 
 
80 
 
 Α Ο I 
 
 aliquid. solvent, fit for, equal to. η ουκ 
 αξιοχρεως 6 θεός, αναφεροντ'ι μοι 1 . Orest. 
 596. Syn. Ίκανος, αξιόπιστος, εχέγγυος. 
 
 Αξΐδω. di^num censeo, &c. to think worthy; 
 to demand, as just and reasonable, ουκ ηξιω- 
 σαν τών Αχίλλειων οπλών. Phil. 62. Syn. 
 Καταξιοω, τιμαομαι. — κρίνω, αποφαίνομαι. 
 — νομίζω, νπολαμβανω,λιπαρεω, παρακαλεω. 
 
 Αζίφος, ον. qui sine ense peragitur. without 
 using a sword, εξηναριξεν bv ποτ αξιφω 
 δολψ. Lyc. 50. Syn. Ανοπλος. 
 
 Αξϊφυλλδς, Pors. Ανξϊφ. Blomf. frondosus. 
 leafy. — επ' αξιφυλλους δι spiv. Agam. 697. 
 Syn. Ιϊολυφυλλος, φυλλώδης. 
 
 Αξίωμα, dignitas. 2. postulatio. esteem, dig- 
 nity, wish, desire. Orest. 9. το δ' αξίωμα, 
 καν κακώς λεγ^ς, το σόν-Ώεισει' — Hec. 292. 
 Syn. Αξια, κϋρος, τιμή. — βουλημα. — ϊκετεια. 
 
 Αξονηλάτδς. axe agitatus. driven by the axle, 
 σύριγγες ου σιγώσιν αξονηλατοι. iEsch. Supp. 
 189. 
 
 Αξονϊος, a, ov. ad axim pertinens. belonging to 
 the axle-tree, προσθε μεν αξονιοις φθιτόν ειρυ- 
 σας'Έκτορα δεσμοϊς. Stat. Flacc. An. ii. 264. 
 
 Αξΰλός. a intens. lignis plenus. 2. a priv. ligno 
 carens. abounding in wood ; or destitute of 
 wood ; according as the a is intensive or pri- 
 vative, ως δ' δτε πυρ αϊδηλον εν αξνλψ εμ- 
 πεσζ) υλν. Α. 155. 2. νήσαν πυρκάίήν αξυλον 
 εκ σταχυών. Philipp. An. ii. 234. 
 
 Αξϋλος. Nom. Pr. Αξυλον δ' αρ' επεφνε βοην 
 αγαθός Αιομηδης. Ζ. 12. 
 
 Αξϋνετος, ου. δ ή. pro K Άσυν. insipiens. sense- 
 less, φέγγος μεν ξυνετοίς, αξυνετοις δ* έρεβος. 
 Alcse. Mess. An. i. 492. 
 
 Αξων, όνος. ό. axis, an axle-tree ; an axis. 
 — μέγα δ' εβραχε φηγινος αξων-Βριθοσυνη' — 
 Ε. 838. Ερ. Χαλκεος. — μεσσοπαγης. 
 
 "Αοζοί, ων. οι. ministri, speciatim coqui. serv- 
 ants, φρασεν δ' αοζοις πατήρ μετ ευχάν. 
 Agam. 231. Syn. Ύπηρεται, μάγειροι. 
 
 "Αοιδη. cantus. song; poetry. See Ύμνος, του- 
 τοισιν μεν ταύτα μέλει, κιθαρις καιαοιδή. α. 1 59. 
 8γΝ.~Αίσμα, μέλος, μολπη, μούσα, οιμη, ψδη, 
 αοιδοσυνη, έπος, μετρον. Εριτη. Αριπρεπης, 
 γλυκεία, κλυτη, ιμερτη, βουκολική, μελιφθογ- 
 γος, μελιγηρυς, θεσπις, θεσπέσια, στονοεσσα, 
 λυγρά, στυγερά, μαλθακή, ιμεροφωνος, λιγυ- 
 ρα, λιγυφθογγος, ιμεροεσσα, ήδέϊα, χαριεσσα, 
 γλυκερά, καλή, ήδυθροος,τερπνη,ήρώίς, κλεινή, 
 θελκτις, ευκελαδος, εϋκρεκτος, εριτίμος, επι- 
 νΊκιος, φιλομολπος, φοβέρα, φρενοθελγης, 
 αυτοδίδακτος, θευμορος. Phr. Αοιδάν φιλεΊ, 
 στέφανων αρεταν τε δεξιωταταν οπαδον. Pind. 
 μελιφρονος άνθος αοιδής. See Pind. Isthm. 
 vii. 23. viii. 124. 
 
 "Αοιδϊάω. cano. to sing; to celebrate. See Αει- 
 δω. καλόν αοιδιαει, δαπεδον δ' άπαν αμφιμε- 
 μυκεν. κ. 227. 
 
 "Αοιδίμος. decantatus. celebrated ; famous, 
 
 1 The two first syllables coalesce by Crasis, 
 and the verse is scanned thus : η ουκ άξ\ϊοχρε\ 
 ώς 6 θϊ\ός άνά\φερϋν\τϊ μοϊ\. 
 
 Α Ο Ρ 
 
 either for good, or bad. ανθρωποισι πελωμεθ" 
 αοιδιμοι εσσομενοισι. Ζ. 358. Syn. Αμφιβο- 
 ητος, ΰμνητος, κλυτος, επικλυτος, ευκλεης, 
 εξακουστος, ένδοξος, κλεινός, πολυκληίστος, 
 ευδόκιμος, περιπνστος. See Thesaur. 
 
 Άοιδδθετης, ου. δ. qui componit cantilenas, a 
 poet, δυσβατον ανθρωποις οΊμον, αοιδοθετα. 
 Archim. Brunch, ii. 64. Syn. Αοιδοπολος, 
 μουσοπολος. 
 
 Άοιδδμάχδς, ου. δ ή. qui cantando certat. one 
 who contends for a prize in song. — αοιδο- 
 μαχοις λογολεσχαις. Lucill. ib. p. 323. 
 
 "Αοιδδπολος. δ ή. qui versatur circa carmina. 
 one conversant with songs, or poems, ταν 
 Μιτυληναιαν εννεπ' αοιδοπολον. {i.e. Sappho.) 
 Tull. Laur. ibid. 103. 
 
 "Αοιδός, cantor, having the faculty of singing ; 
 a minstrel, ησθιε δ', ώς δτ αοιδός ενι μεγαροί' 
 σιν αειδεν. ρ. 358. Syn. Αυλψδος, μελωδός, 
 μουσουργός, αοιδοθετης, ποιητής, μελικτης. 
 Ερ. θείος, θεομορος, σοφός, μελιγλωσσος, με- 
 λιγηρυς, λιγυφωνος, ήδυεπης. Phr. Μουσαων 
 θεραπων,ιερευς, όρνις, θρήνων εξαρχοι. μελιγη- 
 ρυων τεκτονες κωμών. Pind. qu. vid. Isth. ii. 1„ 
 
 "Αοιδοτοκος. δ ή. qui parit cantus. Epith. He- 
 liconis. parent of song, δσσοις γαρ προχεου- 
 σιν αοιδοτοκοι πομα πηγαι. Nestor, Anal. ii. 
 p. 344. 
 
 Άοικός. domo carens ; pauper, houseless ; 
 wretched. — προσκυσαντε τήν εσω Αοικον 
 εισοικησιν. Philoct. 541. Syn. Ανεσηος, 
 δυσοικος, άστεγος. 
 
 Άοινος. vino carens. abstaining from wine. 
 Vid. Νηφάλιος, χοάς τ αοινους, νηφάλια 
 μεϊλιγματα. Eumen. 108. 
 
 "Αοΐος. Dor. for ΗοΤος, ΈΙφός, or "Έωος, ά, δν. 
 matutinus. of, or pertaining to, the morning. 
 Αοϊον αυτόν πάντες εκαλουν αστέρα. Pac. 837. 
 
 "Αοκνος, ου. δ ή. impiger. not sluggish; active, 
 intrepid, ισχανει' ένθα κ άοκνος ανήρ μέγα 
 οίκον οφελλοι. Hes. ε. 495. Syn. Οτρηρος, 
 σπουδαίος, ακάματος. 
 
 Άολλεω.ροίϊιΐ8,~Αολλιζω. congrego. to gather 
 together ; assemble, ερχεο συν θυεεσσιν, 
 αολλισσασα γεραιας. Ζ. 270. ubi vid. Heyn. 
 Syn. Αγειρω, συναγειρω, αθροίζω, συνάγω. 
 
 "Αολλης. confertus. assembled ; crowded. 
 Αργειοι δ' υπεμειναν αολλεες, ουδ' εφοβηθεν. 
 Ε. 498. Syn. Αθρόος, αδϊνος, πυκνός. 
 
 Άδνες. ex incolis Boaotiae ante adventum 
 Cadmi. antient inhabitants of Boeotia. 
 χρήσε πϋροφορ' Αονων. Phcen. 652. 
 
 Άόνϊδες, ων. ai. the Muses, so called, because 
 Mount Helicon was in Boeotia. ειμ' ένατη 
 λυρικών, Αονίδων δέκατη. Auson. Ερ. 31. 
 
 Άδνως. ad Aonas pertinens. Aonian. και ρ' δ 
 μεν Αονιοισιν ενισπειρας πεδιοισι. Αρ. Rh. 3. 
 1184. 
 
 A op, s. αορ , όρος 
 
 . το. ensis. a sword, δεινόν 
 
 2 I am disposed to think that the double 
 quantity in aop, and in many words that occur 
 in Homer, as αντίκρυ, αντικρύ, άνομαι, άνομαι, 
 is to be attributed, not to any natural un- 
 
ΑΠΑ 
 
 ΑΠΑ 
 
 8 J 
 
 άορ τανυηκες έχων εν χειρι παχειη. ££. 385. 
 ωμοισιν δε μιν αμφι μελανδετον άορ εκείτο. 
 Hes. α. 221. Syn. Ξίφος, εγχος, μάχαιρα, 
 φασγανον, χαλκός. Ερ. Αμφηκες, αλεγεινον, 
 οζυ, θοον, λευγαλεον, Χνγρον, μιαιφονον, κω- 
 πήεν, ενθηκτον, παγχαλκεον, φαεινον. 
 "Αυράτδς, ου. δ ή. qui conspici non potest, in- j 
 
 visible, πτανον ψυχάς πυρ, τραΰμ' αορατον, 
 
 Έρως. Qu. Maec. Anal. ii. 238. Syn. Ανοπτος. \ 
 "Αόριστος, ου. δ η. indefinitus. undetermined ; 
 
 uncertain, ω ζωής αόριστος εν ανθρωποισιτε- Ι 
 
 λευτη. Ερ. inc. 440. Syn. Αμηρντος, άπειρα- ! 
 
 τος, απειριδιος, — αδηΧος. 
 Άορνδς, ου. δ ή. avibus carens. shunned by 
 
 birds. 2. subst. Avernus. 2. Χιμνην τ Αορνον 
 
 αμφιτορνωτην βροχω. Lye. 704. 
 Άορτεω. suspendo. to hang• up. τΧάμον, αορ- . 
 
 τηθείς εκ Χασιας πιτυος. Archias, Anal. ii. 97. i 
 Άορτη, νεΓΑορται. a clothes' press. See Καν- J 
 
 δυταλις. 
 Άορτηρ. δ. lorum, quo ensis appenditur. a ' 
 
 sword-belt. σμερδαΧεος δε οι αμφι περί στη- ; 
 
 θεσσιν αορτήρ. λ. 608. Syn. Ζωστηρ. 
 "Αοσσεω. auxilior. to help ; succour, τψ μεν 
 
 αοσσήσαι ΧεΧιημενος,ώς μοι εϊκτο. Mosch. 4. 
 
 110. Syn. Αλεξεω, αμυνω. 
 Άοσσητήρ. auxiiiator. one that gives aid. J 
 
 υπνον, αοσσητήρα θεών υπατον καΧεουσα. j 
 
 Apoll. 4. 146. Syn. Αλέξιο, βοηθός. 
 Άουτδς, ου. δ η. carens auribus. wanting• ears. 
 
 2. non vulneratus. not wounded. aXXov 
 
 ϊ,οίδν έχουσα νεουτατον, aXXov αουτον. Σ. 537. 
 
 Syn. Ανουατος. 2• ανουτατος, άτρωτος. 
 "Απαγγελης,"Απαγγελτήρ. index, nuncius. a 
 
 messenger ; one who announces. αΧΧοι δ' 
 
 αυτέ πελονται απαγγελίες βασϊΧηων. Man. 
 
 2. 263. — ατταγ-γεΧτήρά τε κυρτού -ΦεΧΧδν — 
 
 Philipp. An. ii. 218. 
 "Απαγγέλλω, annuncio. to give information, or 
 
 intelligence, to announce. — απαγγεϊΧαι δε 
 
 τάχιστα Χοή μϋθον Ααναοϊσι. — Ι. 622. Syn. 
 
 Καταγγέλλω, αποφαίνομαι, λέγω, εκφωνεω, 
 
 επιταττω. 
 "Απαγκάλιζδμαι. in ulnis foveo. to nurse in 
 
 one's arms, εσωθε ναον τοΰδ' απηγκαλισμενη. 
 
 Heracl. 43. 
 "Ατταγλαϊζω. deturbo; ornatuprivo. to deprive 
 
 of ornament, τήν ραδινήν κουρην παμπαν 
 
 απαγλαϊσαι. Agath. iii. 39. Syn. Καταισχύνω. 
 Τ Απαγορεύω, interdico. to refuse ; forbid, to 
 
 become weary. aXX' απαγορεύω μη ποιεΧν 
 
 εκκΧησιαν. Acharn. 168. Syn. Αποκηρύττω, 
 
 απανδαω, αρνεομαι, — αποκαμνω, εκκακεω. 
 "Απαγρίδω. etfero, exaspero. to render wild, ο?' 
 
 ferocious, δεισαντες εκπΧαγητ' απηγριωμενον. 
 ! Philoct. 229. Syn. Εξαγριοω. 
 
 certainty in particular words, but to their 
 position in Heroic verse. When the vowel 
 is in Arsis, it is long ; when in Thesis, short. 
 See two very sensible notes upon the law, or 
 rather, lawlessness of Homer's verse, in the 
 Gr. Grammar of his namesake, the Rev. P. 
 Homer, pp. 22. 196. 
 
 "Απαγχω, -δμαι. strangulo, me suspendo. to 
 throttle, choke, or hang•, εκ τώνδ' δπως τα- 
 χιστ απαγζασθαι θεών. iEsch. Supp. 476. 
 Syn. Αγχω, αγχοναω, αποπνιγω. ΡΗΒ..Ε/«:£ρυος 
 αΧΧοτριας αυτδ ν απηγχονισεν.Υίά.Έρ.άδ. 109. 
 
 "Απάγω, abduco, &c. ; item, reduco. to carry 
 away ; to bring back, αυτοί τοί γ' απαγουσι 
 βοάς, και ιφια μήΧα. σ. 277. Syn. Αφιστημι, 
 απωθεω, απεΧαυνω, αποφέρω. — κατακομιζω. 
 
 ~Απάδ~ις, αι, pro Απαδιες. the understanding. 
 αιάνης ταχείας άπάδις. Pyth. 1. 160. Syn. 
 Πραπιδες. but Schn&id. thinks ελπίδας should 
 be in the text ; Heyn. άπίδας, prsecordia. 
 
 "Απάειρδμαι. discedo. to depart. 8ββΑπαιρω. 
 μή μ' απαειρομενον πόλεως πεδιονδε νόηση. Φ. 
 563. 
 
 'Απαθής, εδς. adj. non obnoxius affectibus. free 
 from passion. 2. nullis malis obnoxius. un- 
 harmed. — απαθής Α' αυτδς πρδς αστών. — 
 Pyth. 4. ad fin. Syn. Ασυμπαθης. 2. αλϊπος, 
 άβλαβης. 
 
 Άπάθώς. adv. sine ullo adfectu. without feel- 
 ing. 2. sine damno. without suffering, πόνους 
 θνατών απαθώς. Helen. 1 169. Syn.2. Α^-ατει. 
 
 Άπαί. Poet, for" Άπδ. ιψ απαι νευρης βεβλημε- 
 νον — Δ. 663. 
 
 'Απαίδευτος, ineruditus. uninstructed, igno- 
 rant. — παιδευσωμεν Τον απαιδευτον. Cycl. 
 491. Syn. Αμαθης, αγράμματος, αμουσος, 
 αναλφάβητος, ανεπιστημων, αδιδακτος. 
 
 Άπαιδευτως. adv. imperite, indocte. ignorant- 
 ly ; like an uneducated person, ώ ζενε, το μεν 
 σον, ουκ απαιδευτως έχει. Ion. 247. 
 
 Άπαιδϊά. orbitas liberorum. the beingwithout 
 children, ή γαρ πριν αντδν εζεπεισ απαιδια. 
 CEd. Τ. 1043. Syn. Ατεκνια, αγονια. 
 
 Άπαιθρΐαζω. serenum reddo. to bring back a 
 serene state of sky. απαιθριαζει τας νεφελας, 
 η ζυννεφεΐ. Αν. 1502. Syn. Αιθριαζω,γαλη- 
 νοω, διαγαληνιζω, ευδιαν αγειν. 
 
 Άπαινϋμαι. aufero. to take away. — θέλγε δε 
 θυμδν Αργειων, και κυδος απαινυτο' — 0.595. 
 Syn. Αινυμαι, εζαιννμαι. 
 
 Άπαιδλη," Απαώλημα. fraus,impostura. knave- 
 ry; a trick; a fraud. Choeph. 1000. Ά.μεμαθη- 
 κεν. b. ευ γ', ώ παμβασιλει Απαιολη. Nub. 
 1 149. — νους αποστερητικδς, — Κάπαιολημα.- 
 ib. 727. Syn. Αδικία, άπατη, απατημα, αλημα. 
 
 Άπαιδλάω, et -εω. decipio ; incertum animi 
 facio. to deceive; render intricate; perplex. 
 a. δια μακράς ελθών κελευθον ; b. τούτο κάμ' 
 απαιολεϊ. Ion. 548. 
 
 Άπαιρω. /ut. apio.perf. άπήοκά. aufero. to carry 
 away. 2. neut. abeo. to go away, ήμεΐς μεν 
 εκ γήςτήσδ' απαιρομεν φυγή. Med. 938. Syn. 
 Απάγω, απαινυμαι. 2. αποχωρεω, απαειρομαι. 
 
 Άπαις, αιδδς. δ ή. liberis carens. childless. 
 ευπαις μεν οϋσα, νυν δε γραϋς, απαις θ' άμα. 
 Hec. 809. Syn. Ατεκνος, ατεκνωθεις. 
 
 Άπαισσι». prosilio cum impetu. to hurry away 
 rapidly. — ενθορε μεσσω (sc. ποταμό^) - Κρημ- 
 νού απαϊζας' — Φ. 234. 
 
 "Άπαι-εω/Απαιπζω. repeto, postulo. to de- 
 mand, or claim, back, χρηματ απαιτιζοντες, 
 
 Μ 
 
82 
 
 ΑΠΑ 
 
 ΑΠΑ 
 
 έως κ απο πάντα δοθειη. β. 78. Syn. Αντ- 
 επαιτεω, ορέγομαι, αναζητεω. 
 
 "Απαιων, export, αιώνα ουκ έχων. ί. Θ. αϊδιος. 
 everlasting, φ τας απαιωνας τε και μελαμβα- 
 θεΐς. Soph. Polyx. fr. 
 
 "Απαιωρεω. dependeo. to hang down. — επι δε 
 ζων>)σι δρακοντε-Αοιω απηωρεΰντο, — Hes. a. 
 234. Syn. Έπαρταομαι, επικρεμαμαι. 
 
 "Απακρίβόω. accurate elaboro. to finish with 
 exactness, αυτόν που ταν Κυπριν απηκριβω- 
 σατο Παλλάς. Alex. iEtol. An. i. 418. 
 
 "Απάλαιστδς. lucta invictus. not to be van- 
 quished in pugilistic combats. — απαλαι-στος 
 εν λόγω έλκει. Nem. 4. 153. Syn. Ανίκητος. 
 
 "Απάλαιστρός,ου. δ η. palaestrae imperitus. not 
 practised in athletic exercises, ριψαις, ουκ 
 οισω ταν απαλαιστρον νβριν. Meleag. 97. 
 
 "Απαλαλκω. arceo. to repel; avert, ώς ουκ 
 εσθ', ός σης γε κυνας κεφαλής απαλαλκοι. Χ. 
 348. Syn. Αλαλκω, απελαννω, αποδιώκω. 
 
 "ΑπάλαμνυςΓ Απάλάμός. industriacarens ;con- 
 silii inops. inactive ; lazy, ώς δ' or ανηρ απα- 
 λαμνος, ιών πολ'εος πεδιοιο. Ε. 597. ήτε και 
 απαλαμον περ όμως επι έργον εγείρει. Hes. ε. 
 20. Syn. Απειρος, ασθενής, άπορος, δειλός. 
 
 "Απαλαομαι. aberro. to go astray. — αυτός δ' 
 απαλησεται αλλ# , -Χώρου αιδρις εων. — Hes. α. 
 409. Syn. Αλαομαι, αποπλανάω. 
 
 "Απαλείψω, deleo. to wipe off; efface, μη μίμου 
 κακοτητα,δικη δ' απαλειψον αμυναν. Phoc. 73. 
 Syn. Εξαλείφω, αφανίζω, αμανροω, περιγράφω. 
 
 "Απαλεζεω, "Απάλεζ -ω, -ομαι. propulso, aux- 
 ilior. to avert ; ward off. αλλ' ονδ' ώς τιν 
 εμελλ' απαλεζησειν κακοτητος. ρ. 364. Syn. 
 Αλεξεω, απαμννω, αποστρέφω, αντιτάσσομαι. 
 
 "Απαλθεόμαι. euro, to heal up. έλκε' απαλθη- 
 σεσθον, α κεν μαρπτησι κεραυνός, θ. 405. 
 Syn. Αλθω, ιάομαι. 
 
 "Απαλλαγή, discessus, divortium. deliverance, 
 release. — ου γαρ ευκλεεϊς απαλλαγαι Τυναι- 
 ζιν, — Med. 236. Syn. Απολειψίς, ελευθερω- 
 σις, απολυσις, αποχωρησις.• — απελευσις. 
 
 " Απαλλάσσω," Απαλλαττω. dimitto, libero. to 
 deliver ; dismiss, ενός μεν οΰν μόχθου σ απαλ- 
 λαζας εχω. Troad. 1 150. Syn. Αλλασσω, 
 εζαλλαττω, αφιημι, διαπεμπω, απολύω. 
 
 "Απαλλάσσομαι, vied. etj)ctss. liberor. to be de- 
 livered. 2. discedo. to depart, τις προς πυ- 
 λαισιν ; ουκ απαλλάξει δομών ; Helen. 444. 
 
 "Απάλοιαω. perfringo pulsu. to thresh out ; 
 bruise into small pieces. — οστεα λάας αναι- 
 δής Αχρις απηλοιησεν' — Δ. 522. Syn. Απο- 
 κόπτω, διαθραυω, συντρίβω. 
 
 "Απάλοθριζ, τρ"ιχος. δ ?/. mollem comam ha- 
 bens. having soft hair, υπο κορυθ' άπαλοτρι- 
 χα. Bacch. 1184. 
 
 " Απαλός, η, όν. tener, mollis, tender; soft; 
 delicate, αγχε δε μιν πολυκεστος Ίμας άπαλην 
 ύπο δειρην. Γ. 371. Syn. 'Αβρός, μαλακός, 
 νέος, τρυφερός. 
 
 "Απάλοτρεφης. delicate nut.ritus ; saginatus. 
 brought up delicately ; well-fattened, κνισσ -g 
 μελδομενος άπαλοτρεφεος σιαλοιο. Φ. 363. 
 Syn. Ζατρεφης, ευτραφής, πιων, σιτευτός. 
 
 " Απαλοφρην," Απαλοψϋχός. molli animo prae- 
 ditus. tender-hearted, οντος ό θηρευων άπα- 
 λοφρονας ενθάδε κείται. Marc. Argent. An. 
 ii. 274. ταΐς άπαλοψυχαις εχραε θηλυτεραις. 
 Agath. ib. iii. 41. 
 
 "Άπαλοχρως, ν Απαλοχροος, "Α πάλοχρους. mol- 
 lem cutem habens. having a delicate skin. 
 ■η δε τε παρθενικας άπαλοχροαςεν μεγαροισιν. 
 Horn, in Ven. 14. 
 
 "Απαλύνω, emoilio. to soften, απαλύνεται γα- 
 λην\). Anac. 37. 5. Syn. θρυπτω, μαλάσσω. 
 
 "Axaju^c)uV(«j.perdo,demolior. toruin utterly. 
 υμνοπολους ο αγεληδόν απημαλδυνεν' Ομηρος. 
 Leon.Tar.^4w.i.233. $Υ~8.Αμαλδυνω,αφανιζω. 
 
 "Απαμαυρόω. tenebras excutio. to clear up. 
 οσσων ός σκοτοεσσαν απημαυρωσας όμιχλην. 
 Orph. Η. 5. 
 
 "Απάμάω. abscindo. to mow down. See not. on 
 Αμαω. — απ' ουατα νηλεϊ χαλκω-ΡΊνάς τ αμη- 
 σαντες — φ. 301. Syn. Ανακαρω, αποτμησσω, 
 απαρασσω, θερίζω, δρυπτω. 
 
 " Απ αμβλύνω, -όμαι. hebeto,obtundo. to blunt; 
 to enfeeble, τεθηγμενον τοι μ ουκ απαμβλυ- 
 νεϊς λόγω. Sept. Th. 721. Syn. Αμβλύνω. — 
 εζασθενεω. 
 
 "Απαμβρότεω, vel "Απαμβρότω. not in use. 
 deerro ; aberro. to miss; to stray. — και του 
 μεναπημβροτεν' — 0.521. Syn. Αποτυγχάνω, 
 αφαμαρτανω, παρεκτρέπομαι. 
 
 "Απάμειά,άς. η. urbs Syriae mediterranea. Apa- 
 mea. αυτάρ ενι μεσσησιν, Απαμειης πτολι- 
 εθρον. Dionys. 918. 
 
 " Απ αμείβομαι, respondeo. to answer; to reply. 
 τον δ' αΰτ Αλκίνοος απαμειβετο, φωνησεν τε. 
 η. 298. 
 
 "Απαμελεω. prorsus negligo. to neglect totally. 
 ει μοι τι τόξων τώνδ' απ η μέλη μεν ον. Phil. 652. 
 
 " Απάμεργόμαι. StringO. to pluck off. η και αλε- 
 ζιαρης πτορθους απαμεργεο ραμνου. Nic. Th. 
 861. 
 
 "Απαμπλάκεω. aberro. to miss a mark ; to miss 
 one's way. απημπλαχ', ώς προσεϊδε τους έν- 
 δον γάμους. Trach. 1 ] 4 1 . Β. See Απαμβρότεω. 
 
 " Απάμϋνω." Απαμϋνόμαι. propello. toward off 
 from. med. to ward off from one's self, βου- 
 λεται αντιασαςημίν απολοιγον αμυναι. Α. 67. 
 δερτρον εοω δυνοντες' όδ' ουκ απαμυνετο χερσι. 
 λ. 578. Syn. Αμυνω, απειργω, αποστρέφω. 
 
 "Αμαμφϊαζω. &" Απαμφϊεννϋμϊ. fut. φϊεσω. ves- 
 timenta detraho ; spolio ; retego. to strip ; 
 despoil ; uncover, τάφρος την ολιγην βώλον 
 απημφιασεν. Dioscor. An. i. 498. απαμφιεϊ 
 γαρ το καταπλαστον τουτό μου. Menand. Syn. 
 Έκδυω, αποκαλύπτω, αφιματοω, απογυμνοω. 
 
 Άπάναινόμαι. respuo. to deny, or reject. 
 ένθα συ μηκετ επειτ απανηνασθαι θεοΰ ευνην. 
 κ. 297. Syn. Αναινομαι, αρνούμαι. 
 
 Άπανδρόω. virilem reddo. to render manly. 
 "Απανδρουμαι. virilesannosconsequor. to be- 
 come manly, ηλάτ αθϋρων' ώς δ' απηνδρωθη 
 δέμας. Ion. 53. 
 
 Άπανευθε,"Απάνευθεν. procul, seorsim. apart; 
 at a distance, εζετ' επειτ' απανευθε νεών,μετα 
 δ' ιον εηκε. Α. 48. Syn. Απωθεν, χωρίς, νοσφι. 
 
ΑΠΑ 
 
 ΑΠΑ 
 
 83 
 
 Α,πανθεω. defloreo, emarcesco. to shed its 
 blossoms ; to decay, τα δ' αλλ' απανθησαντα 
 παντ απεπτατο. Eccles. 1121. Syn. Εξ- 
 ανθεω, παρακμάζω, εκτηκομαι, ξηραίνομαι. 
 Δ,πανθιζω. defloro, decerpo. to pluck off, or 
 destroy, flowers, to gather flowers, άλλα 
 τονσδε μοι ματαιαν γλώσσαν ώδ' απανθισαι. 
 Ag. 1671. Syn. Διανθίζω, περιανθιζω, ανα- 
 λεγομαι. 
 
 Απανθράκιζω. torreo, asso. to boil, or fry. 
 ετνονς δν' η τρεις' βουν απηνθρακιζ' όλον. 
 Ran. 506. Β. Syn. Οπταω, φρυγω. 
 απάνθρωπος, hominum frequentia carens. 
 uninhabited, προσπασσαλευσω τφδ' άπαν- \ 
 θρωπφ πάγω. Prom. 20. Syn. Έρημος, Ι 
 αφιλανθρωπος, αβροτος. 
 
 Απάνοιγω. aperio. to open, βη ρ" ιμεν ες | 
 κλισιην χηλον δ' απο πώμ' ανεφγε. Π. 221. \ 
 Απ αν τάχη, more general" Απ αν τ άχον. ubique. j 
 passim, quoquo, versum. every where ; all 
 over, φεν,φεν' το δονλον ως άπανταχη γένος, j 
 Eur.yK Antiop. 16. φευ τόισι γενναιοισιν ως 
 ■απανταχού. Fr. Dan. 2. Syn. ΙΙαντη, παν- 
 ταχη, άπανταχοθι. 
 Απαντάω, obviam procedo. to meet, ειρημενον 
 
 • δ' αντάις απανταν ενθάδε. Lysist. 13. Syn. 
 II Ανταω, αντιαω, αντιμολεω, παραγίνομαι. 
 Απαντημά. occursus. meeting, εις ομμάτων 
 
 ι μεν όψιν ουκ ειων περούν Ονδ' εις απαντημ', 
 
 • όστις αϊμ' έχων κυρεΊ. Orest. 506. Syn. 
 j• Αντησις, συναντησις, συναντημα, νπαντησις. 
 j Απαντλεω. exhaurio. to draw out. of ; to 
 
 empty. — ως απαντλοΤεν χθονδς -*Υβρισμα 
 θνητών, — ib. 1657. Syn. Αντλεω, καταντλεω, 
 απαρυομαι, διαφνσσω, εκκενοω. 
 Απαξ. adv. semel. 2. prorsus. 3. statim. once ; 
 . once for all. δισθανεες, δτε τ' άλλοι άπαξ 
 - θνησκονσ άνθρωποι, μ. 22. Syn. Έισαπαξ, 
 . εφάπαξ, καθαπαξ. 
 
 Απαξάπαντες. universi. all together. — a. εισι 
 '■- δ" ου πάντες κακοί. b. Μα Δι αλλ' άπαξαπαν- 
 
 ■ τες. — Plut. 110. 
 
 . Απαξάπάσϊν, used adverbial, in universum, 
 I omnino. universally ; entirely, άπαξαπασιν 
 
 ■ οξνβαφψ ποτηριφ. Antiph. Syn. Άπαξαπλώς. 
 
 ■ Απαξι-οω. etmed. -ονμαι. dedignor. to under- 
 
 value; to disdain, άς απηξιωσατο. (Troch. 
 
 Dim. Cat.) Eumen. 368. 
 •ίΑπαππδς. alienus. not related to; foreign, φαος 
 ;| τοδ' ουκ απαππον Ιδαίον πυρός. Agam.319. 
 'Απάράμνθος. qui exorari nequit. inexorable. 
 [ — κεαρ- Απαραμνθον έχει Κρόνου παις. Prom. 
 i 185. Syn. Α παραμνθητος, αμειλιχος, απαρα- 
 > κλητος. 
 
 ,'Απάρασσω. abscindo. to cut off. αντίκρυ δ' 
 ! απαραξε — π. 115. Syn. Απαμαω, αποκόπτω, 
 
 αποσπάω, αποχωρίζω, αφαιρεομαι. 
 "Απάράτιλτος. qui vulsus non est ; hirsutus. 
 
 from whom the hair has not been plucked. 
 
 πίνων, ρΰπών, απαρατιλτος. Lysist. 279. 
 
 Syn. Αασιος, δασνθριξ, τραχύς. 
 ΪΑπαργμάτά. τα. primitiae. first-fruits ; first- 
 lings, αγε νυν απαρχον, κοίτα δοςτάπαργματα. 
 
 Pac. 1056. Syn. Απαρχαι. — ακροθινι&ν. 
 
 "Απαρέσκομαι, or rather," Απάρεδμαι. placo. to 
 endeavour to win back the friendship of. 
 Some think it means, to be displeased with. 
 ανδρ' απαρεσσασθαι, δτε τις πρότερος χαλη- 
 πην? ι ], Τ. 184. 
 
 "Απαρηγόρητος, δ ή. insolabilis ; qui ratione 
 tractari non vult. Hor. Sat. ii. 3. 266. incon- 
 solable; not to be reasoned with, μόνον εστ 
 απαρηγορητον ανθρωποις έρως. Men. Αφροδ. 
 
 " Άπαρθενεντος. non decens virginem. unbe- 
 coming a virgin, απαρθενεντ άλωμενα. (ad- 
 verbial.) Phcen. 1753. 
 
 "Απαρθενος. non amplius virgo ; infelix virgo. 
 no longer a virgin ; an hapless one. — παρ- 
 θ'ενον τ απαρθενον. Hec. 610. 
 
 "ΑπάρΊθμίω. percenseo ; enumero. to count, 
 number, ει δ' ολίγον πηλδν τον σώματος ονκ 
 απαριθμείς. Pallad. An. ii. 426. 
 
 "ΑπάρΊνη. ή. herba, dicta Galium Aparine. the 
 herb, cleavers. — μηδ' απαρινη, Μηδ' ετι κολ- 
 λνβατεια. — Nic. Th. 850. 
 
 "ΑπάρΊνης, εος. δ η, a priced, of, or from, the 
 herb Aparine. alxpa δ' επ' αυαλεοισι χεας 
 απαρινία χνλόν. ib. 953. 
 
 "Απαρκεω. sufficio. to suffice; to be content. 
 Vid. Αρκεω. ων ονκ απαρκεϊ πλησμονή' τρνφή 
 γε τοι. Eur.yh incert. 14. 
 
 "Απαρνεδμαι. abnego. to deny, και φημι δράσαι, 
 κονκ απαρνούμαι το μη. Antig. 443. Syn. 
 Αποφημι, αρνεομαι, εκνευω. 
 
 "Απαρνδς, ον. δ ή. qui pernegat. one who 
 denies, or refuses. πράξεις' απαρνος δ' 
 ονδενδς καθίστατο. Antig. 435. 
 
 "Απαρτάω. suspendo. to hang up. σφαζειν, φο- 
 νενειν,δεϊν,απαρτησαιδερην. Andr. 412. Syn. 
 Έξαρταω, ανακρεμαω, απαιωρεω. — προσάπτω. 
 
 "Απαρτϊ. adv. Tp\ene,omnmo .perfectly .fromthis 
 time, απάρτι πλοντήσαι ποιήσω. — Plut. 388. 
 
 "Απαρτίζω, perficio. to bring to perfection ; to 
 adjust, σπονδή δε και τονδ' ουκ απαρτιζίΐ πόδα. 
 Sept. Theb. 380. Syn. Διατελεω. — απενθννω, 
 εφαρμόζω. 
 
 "Απάρνστεδς. verbal, detrahendus. must be 
 drawn out, or diminished from. — απαρυστ'εον 
 Τε των απειλών ταντηί. Equit. 921. 
 
 "Απαρχή, ης. ή. morefrequ. in plur. "Απαρχαι, 
 ων. ai. primitise. first-fruits, or firstlings. 
 metaph. any first production, αλλά τοι αμφι- 
 ετεις δεκατηφοροι αιεν απαρχαι. Call. 4. 278. 
 Syn. Απαργματα, πρωτόλεια, τα. 
 
 "Απαρχομαι."Απαρχω, more rarely, primitias 
 offero ; auspicor et inchoo. to make an of- 
 fering of first-fruits ; or perform any cere- 
 mony at the commencement of a sacrifice, 
 to begin the performance of any thing. ■ — 
 πολλά δ' Αθηνγ Ένχετ' απαρχομενος — γ. 445. 
 — νμμι δ' απαρζει Σαπφώ — Ερ. αδ. 521. Syn. 
 Καταρχομαι, αποσπενδω, λειβω. 
 
 "Απαρχος, ον. δ. dux. a chieftain. Κιλικων 
 απαρχος, είς ανήρ πλείστον πονον. Pers. 327. 
 Syn. Αρχος, μεδων, κοιρανος. 
 
 "Απας, άπάσά,άπάν. omnis, totus. all together ; 
 the whole. — καρη δ' άπαν εν κονη^σι- Κεϊτο 
 παρος χαριεν' — Χ. 402. Syn. Πας, σνμπας, 
 
84 
 
 ΑΠΑ 
 
 ΑΠΕ 
 
 όλος, ολόκληρος. 
 
 "Απασκάριζω. "Αποσκάριζω. exulto. to leap ex- 
 ultingly, or, nimbly. In Epig. it lias the sense 
 of Απασπαιρω. απασκαριζειν ώσπερει περκην 
 χαμαί. Aristoph. Ύαγ. — αυτός απεσκαρισεν. 
 Lucill. Anal. ii. 325. Br. 
 
 "Αττασπαιρω. palpito. to pant; gasp, θνησκει 
 δ', απασπαιρουσα, φοιιηκοσκελεϊς. Ion. 1207. 
 Syn. Ασπαιρω, περισπαιρω. πάλλομαι. 
 
 "Απαστίά, ας. ή. jejunium. abstinence from 
 food ; a fast, πολλάκις δ' ημών αγόντων των 
 θεών απαστιαν. Nub. 621. Syn. Αγευστια, 
 ασιτία, ατροφία, νηστεία. 
 
 "Απαστδς, ου. δ η. qui non gustavit. abstaining 
 from food, κεϊτ ap' ασ'ιτος, άπαστος εδητυος 
 ηδε ποτητος. δ. 788. Syn. Αγευστος, ακμηνος, 
 πειναλέος. 
 
 "Απαστράπτω, fulguro, corusco. to flash ; to 
 lighten, μαρμαρυγην χαριεντος απαστράπ- 
 τουσα προσώπου. Musse. 56. Syn. Αστραπτω, \ 
 απαυγαζω, αποστιλβω, απολαμπο). 
 
 "Απατάω, decipio. to lead astray; deceive; 
 cheat, νυν δ' επεί εκ χειρών -γέρας ε'ιλετο, και \ 
 μ' απάτησε. 1.344. Syn. Εξαπατάω, αικαλλω, 
 απαφισκω, επισφαλλω, διασφαλλω, αποπλα- 
 νάω, δολιευομαι, δολοω, δελεάζω, καταγοητεύω, 
 φηλοω, φενάκιζω, ηπεροπευω, λαικαζω, παρα- 
 κρουομαι, παραλογιζομαι, παράγω, φενδω. — 
 μεθοδεύω. Phr. Αολοις πεδαω. Pind. 
 
 "Απάτερθε, &" Απάτερθ"εν. procul, seorsum. se- 
 parately ; apart, εζηκοντα νεών' απατερθε δε 
 θωρησσοντο. Β. 587. Syn. Απανευθε, αμφις, 
 απονοσφι, χωρίς. 
 
 "Απάτη, fraus. deceit; a trick, νυν δε κακήν 
 απατην βουλευσατο, και με κελεύει. 1.21. Syn. 
 Έζαπατη, απατημα, δόλος, παραλογισμα, 
 σόφισμα, στροφή, αλημα, πλάνη, πανουργία, 
 πανουργημα,φενάκισμος,γοητεια,ηπεροπευσις. 
 Ερ. Αολοφρων, δολομητις, ερωμανης, κενεα, 
 σκολια,δολοεσσα,πυκινη.δεε Pind. Nem.8.54. 
 
 " Απάτηλίδς, ου. δ ή." Απατηλός, ή,δν. fallax. de- 
 ceitful. — απατηλια βάζει. ζ. 127. — ουδ' απα- 
 τηλόν. Α. 526. Syn. Απατημων, δολερός, ηπε- 
 ροπευς, ηπεροπευτης, σοφιστής, επικλοπος, 
 σφαλερος, κερδαλεος, κερδιστος, κερδαλεοφρων, 
 φεναζ, πανούργος, ψευδής, φενδημων, πολυ- 
 μητις. 
 
 "Απάτημά, ατός. το. fallacia. 2. oblectamentum. 
 
 that which deceives, or, beguiles. 2. ακρις, 
 
 εμών απατημα πόθων, παραμυθιον ύπνου. 
 
 Meleag. 112. 
 " Άπάτηνωρ. δ ή. viros decipiens. deceiving 
 
 men. Τρώες αταρβητοιο θεής απατηνορα 
 
 τεχνην. Tryph. 137. 
 'Απάτητος, ου. δ ή. non calcatus. untrodden. 
 
 Δινδυμον, ώ μυσταις ουκ απατητον ορός. Ερ. 
 
 άδεσπ. 174. Jac. 
 ΆπάτΊμάω. dedecore adficio. to dishonour. 
 
 οΰνεκ' απητιμησε ποδωκεα ΐΐηλειωνα. Ν. 113. 
 
 Syn. Ατιμαω, αικιζω. 
 Άπάτουρϊά,ων.τα. festum apud Athenienses. 
 
 a festival at Athens, which lasted 3 days, ως 
 
 τ αν τα κρε' εξ Απατουριων — Thesmoph. 558. 
 Άπάτο>ρ, όρος. δ ή. patre carens. fatherless. 
 
 ανάδελφος, απατωρ, αφιλος' ει δε σοι δοκεΊ. 
 Orest. 304. 
 
 Απανγαζδμαι. conspicio. to see in the dis- 
 tance. — απαυγασαι οίος έφεδρος θυρεός εξ 
 υπάτου σκοπιην έχει, — Call. 4. 126. Syn. 
 θεαομαι, αυγαζω. 
 
 Απαυδάω. renuncio. veto, to interdict, to 
 grow weary, κεϊτ' αλλοφρονεων, και ανεσχεθε, 
 νεικος απαυδών, Αμφυτερας άμα χεϊρας, επει 
 θάνατον σχεδόν ηεν. Theoc. 22. 129. Syn. 
 Απαγγέλλω, απαγορεύω, αποκαμνω. 
 Απαυλδσύνδς, ου. δ ή. a stabulis discedens. 
 quitting the stable, ούτε βοτών βλαψας, ψχετ 
 απαυλοσυνος. Leon. Alexandr.Jacoo^.ii. 176. 
 Απανράω. aufero. to take away ; deprive. 
 — αλλ' αμφω θυμον απηυρα. Ζ. 17. Syn. 
 Αφαιρεομαι, στερεω, αποσνλαω, αμειρω. 
 Απαυστδς. indesinens. incessant. — αλλοτ 
 απαυστος, - Αλλοτε δ' ιστάμενος, — Apoll. Ι. 
 1267. Syn. "Ακάματος, άληκτος, νωλεμης. 
 
 " Απάφάω," Απάφω. aor.2. ηπάφδν. item," Απ ά- 
 φισκω. Vid. Απατάω, οντι σε Ώερσεφονεια, 
 Διός θυγατήρ, απαφισκει. λ. 216. 
 
 " ΑπεδΊλδς," ΑπΙδϊλωτος. calceis carens. unshod. 
 ώς δ' απεδιλωτοι και αναμπυκες άστυ πατεύ- 
 μες. Call. 6. 123. Syn. Ανηλϊπος, ασανδάλος. 
 
 "Απεδδμαι. med. abedo. to gnaw, βρυκουσ απ- 
 εδεσθαι φησί μου τους δάκτυλους. Αν. 26. 
 Syn. Έδω, βρωσκω. 
 
 "Απεζδς. pedem non habens. without feet. 
 ανδηρ' απεζοις ιχνεσιν δατουμεναι. Lye. 629. 
 
 "Απειθεω," Απϊθϊω. non pareo. to be disobe- 
 dient. — ονδ' απιθησε Μυθψ Αθηναιης' — Α. 
 220. Syn. Απιστεω, αντιστατεω. 
 
 " Απειθης," ΑπΧθης. inobediens. disobedient; in- 
 credulous, ηρώων παλαμησιν νπο στιβαρησιν 
 απειθης. Orph. 245. Syn. Αυσπειθης, άπισ- 
 τος, δύσπιστος, δυσαρκτος. 
 
 " Απεικαζω. adsimulo, comparo. 2. conjicio. to 
 draw to the life ; to conjecture, πεπυσμενη 
 μεν, ώς απεικασαι, πάρει. Trach. 144. Syn. 
 1. Αφομοιοϋμαι, εκτυποω, εϊσκω, εικάζω. 2. 
 τεκμαίρομαι. 
 
 " Απεικονίζω, fut. ϊσω. effingo ad \mdLg'mem,seu 
 exemplar, to draw the image of. αυτόν απει- 
 κονισας, έπλασε Πραζιτελην. Meleag. 12. 
 
 "Απειλεω. minitor. to threaten ; to boast, και 
 δή μοι γέρας αυτός αφαιρησεσθαι απειλείς. 
 Α. 161. Syn. Έπαπειλεω, δμοκλεω. υπισ• 
 χνεομαι, καυχαομαι, κομπαζω. 
 
 "Απειλή," Απειλή μά. comminatio, minse. 2.glo- 
 riatio. a menace ; a boast, πολλάς δ' απειλάς, 
 πολλά δή μάτην επη. CEd. Col. 658. Br. Syn. 
 Όμοκλη. 2. καύχημα. Ερ. Βαρυμηνις, δεινή, 
 θηλεια, εγρεκυδοιμος, πληζιππος, στέρεα, 
 ύπεροπλος. 
 
 "Απειλητήρ. minax. one who makes vaunting 
 menaces, ω μοι, απειλητήρες, Αχαίίδες, ουκετ 
 Αχαιοί. Η. 96. Syn. Καυχητης, όμοκλητηρ. 
 
 "ΑπειμΧ. /ut. εσδμαι. imperf. άπεην. absum. to 
 be absent, far removed from, ύπνος δ' απεσ- 
 τω - Γλυκυθυμος ομμάτων. Nub. 705. Syn. 
 Αποδεω, δεω, απολείπομαι, ελλείπω, αφιστα- 
 μαι, δϋσταμαι. 
 
ΑΠΕ 
 
 Απειμϊ. abeo. seu potius, abibo. to go away. 
 ώ φιλ', εγώ μεν απειμι, συας και κείνα φυ- 
 λαζων. ρ. 593. Syn. Απέρχομαι, απαλλατ- 
 τομαι. 
 
 Άπειπεϊν, βί"Απδειπεΐν. interdicere. renun- 
 tiare. 2. fatiscere ; despondere anhnum. 3. 
 fari. to prohibit, give up; desist from ; be 
 totally fatigued, to declare openly. 3. χρ?) 
 μεν δη τον μνθον απηλεγεως αποειπεϊν. Ι. 
 309. Vid. et Ψ. 361. Syn. Αναινομαι, απο- 
 φημι, απαυδαω, απενεπω. 2. απειρηκα. 
 
 Άπεφαιδς, and αάν."Απβιρηθεν. to what juace 
 they refer, is uncertain. Damm. connects them 
 with Ή.πειρος, the continent; but the quan- 
 tity of the first syllable makes this notion ques- 
 tionable, γρήύς Απεφαιη θαλαμηπόλος Έυ- 
 ρυμεδουσα, Ύην ποτ' Απειρηθεν νέες ηγαγον 
 αμφιελισσαι. η. 8. 
 
 "Απειργάθω. the Attic form of" Απειργω. exclu- 
 dojprohibeo.tokeepoffjwithholdjavert. των 
 νομών ήμάςαπειργεις,ώνεθηκενήπολις-. Vesp. 
 485. ην μη μ' 6 κραινων τήσδε -γης απειργαθ^}. 
 (Ed. Col. 862. Syn. Είργω, εεργω, εζειργω. 
 απωθεω, ερνκω, ερυκανω, επέχω, κωλύω, απο- 
 κωλυω, απελαυνω, αποτρέπω, αποδιώκω. 
 
 ~ Απειραντος,ζϊΆπεραντος.\ϊ&η\ί\λ$. unlimited, 
 endless, -γένεται δ' αλκάςαπειραντου.ΐγ. 9. 61. 
 
 Άπειρεσΐος, et "Απερεισίδς. interminatus. in- 
 finite ; immense, yaiav απειρεσιην, ορέων τ' 
 αιπεινα καρηνα. Υ. 58. 
 
 Άπειρηκά. part. "Απειρηκως. defessus sum ; 
 
 -ι animo concido. I am weary of; despond. 
 
 ούτως έχει ταδ', ωστ απειρηκεν κακοις. Orest. 
 
 91. σχες, απειρηκδς σώμ' αναπαύσω. Hippol. 
 
 1354. See Απειπεϊν. Syn. part. Κεκμηκως, 
 
 καματηρος, εκκοπος, πεπονηκως. 
 
 Απειρητος, ου. δ ή. Dor. "Απειράτος. Also, 
 
 "Απειραστδς. qui non tentat ; vel qui non 
 
 tentatur. that has not as yet made a trial ; 
 
 or, passively, not yet been tried, ου ρά τ' 
 
 απειρητος μεμονε σταθμοϊο διεσθαι. Μ. 304. 
 
 Απειρία, ας. η. very rarely ," Απειρϊη . imperitia, 
 
 inscientia. inexperience, εμπειρία τε της 
 
 απειρίας κρατεί. Eur. Pel.fr. 5. ην πολλοί 
 
 και προσθεν απειρΊησι νοοιο. Ερ. άδ. 401. 
 
 Jac. Syn. Αμαθια, αδαημονια, απειροσννη. 
 
 Απειρϊτδς, ου. δη. Also, "Απειράτδς. (Pind. 
 
 01. 6. 90.) infinitus. immensus. infinite ; 
 
 boundless, νήσον, την πέρι πόντος απειριτος 
 
 εστεφανωται. κ. 195. 
 
 Απειρογάμος, ου. δ η. nuptiarum expers. one 
 who has never been married ; pure. Αμφι- 
 τρυων δ' ηστραπτεν, απειρογαμω τρίχα δαφνν. 
 Christod. Ecphr. 367. Anal. ii. 470. 
 Απειροδακρϋς, υ. sine fine et modo plorans. 
 weeping immoderately, απεφοδάκρυν τε 
 καρδιαν. iEsch. Supp. 75. 
 Απειρδκάκδς, ου. δ ή. malorum inexpertus. 
 untried in misfortune, ήλθεν απειροκακω 
 τοδ' άλγος. Ale. 937. 
 
 Άπειρολεχί/ς. expers tori ; coelebs. unmarried ; 
 chaste. Αρτεμιν απειρολεχή. Thesm. 119. 
 Syn. Απειρογαμος, αδμητος, άνανδρος. 
 Άπειρδμάχης. imperitus prcelii. a novice in 
 
 ΑΠΕ 
 
 85 
 
 fighting. — απειρομαχας-Εών κε φανειη. Nem. 
 
 4. 49. Syn. Απτολεμος, απειροπτολεμος, 
 ^ άμαχος. 
 
 "Απειρος, ου, et" Απειρων, όνος. 6 η. intermi- 
 natus. unbounded ; endless, ή ποσιν απειρφ 
 
 περιβαλοϋσ' υφασματι. Orest. 25. δρας τον 
 
 υψοϋ τονδ' άπειρον αιθέρα. Eur.^/h inc. 1. 
 "Απειρος, qui periculum non fecit ; ignarus. 
 
 inexperienced ; unacquainted with, πώςοϋν 
 
 δυνησει ; μών άπειρος εϊ ξένου; Alcest. 487. 
 
 Syn. Αδαημων, ά'ιστωρ. 
 "Απειρδσννη, ης. η. the same as" Απειρϊά. Vid. 
 
 Hippol. 195. οι μεν γ' ατεκνοι, δι απειροσυ- 
 
 ναν. Med. 1090. 
 "Απειρδτδκδς. quae non peperit. without 
 
 childbirth. Παλλάς, απειροτοκου δεσπότι 
 
 παρθενιης. Antip. Sid. An. ii. 8. 
 "Απεκγδνος. δ η. genere ortus, v. orta. a great 
 
 grand-child. Εανθιππην Περίανδρου απεκγο- 
 
 νον,ος ποθ' ύψιπυργου. Simon. 87.(91.) Gatsf. 
 " Απεκλανθάνδμαι. prorsus obliviscor. to forget 
 
 entirely, ώ -γερον, ιζ' επί δεϊπνον' απεκλελα- 
 
 θεσθε δε θαμβευς. ω. 393. Syn. Αμνηστεω, 
 
 αμνημονεω. 
 "Απεκρδφεω. exsorbeo. to swallow up. κάπεκ- 
 
 ροφησας αυτδς επιδιαρραγώ. Equit. 701. 
 " Απεκτητδς. "Απεκτδς. impexus. uncombed. 
 
 χρυσός απεκτητου σης τριχδς αγλαϊην. Paul. 
 
 Sil. An. iii. 76. Syn. Ακτενιστος, νηπεκτης. 
 " Απελαυνω. fut. ελάσω.ίίοη," Απελάω. abigo.to 
 
 drive away, απηλαον τώς άνδρας από των 
 
 υσσακων. Lys. 1001. Syn. Απειργω, εζωθεω, 
 
 εκδιώκω, εκκρουω. 
 "Απελίθρδς, ου. δ ή. immensus. immeasurable ; 
 
 immense, ήκ επιδινησας, επερεισε δε ϊν 
 
 απελεθρον. Η. 269. Syn. Απλετος, ασπετος, 
 
 αθεσφατος, αμέτρητος, υπέρμετρος. 
 " Απελεύθερος, ου. δ ή. libertus. a freed man, or, 
 
 woman, απελεύθερων οψαρια θηρευουσι μοι. 
 
 Alex. ap. Ath. 303. a. 
 "Απελλής, οϋ. δ. Nora. Pr. Apelles. ως κήπον 
 
 τεθυκώς, δεϊπνον παρεθηκεν Απελλής. Am- 
 
 mian. An. ii. 388. 
 "Απελπίζω, despero. to lose all hope, to have 
 
 hopes from, μηδεποτε σαυτον δυστυχοΰντ' 
 
 απελπισυς. Sent. Syn. Αθυμεω, απογινωσκω. 
 "Απεμεω. evomo. to vomit, εζομενος δ' επι 
 
 yovva, κελαινεφές αϊμ' απεμεσσεν. Η. 437. 
 
 Syn. Έξεμεω. 
 "Απεμπδλάω," Απεμπδλεω. vendo ; 2. ut emtum 
 
 abduco. to sell off. τίνος, τ'ις ων συ, τηνδ' 
 
 απεμπολάς χθονός ; Iph. Τ. 1360. Syn. 
 
 Έζεμπολαω, απαργυριζω, πωλεω, ωνεω, πι- 
 
 πρασκω. 2. προσκληροω, αποκηρύττω. 
 "Απεμπδλητής. venditor, a vender; a betrayer. 
 
 απεμπολητής τήςφυταλμιαςχθονός. Lyc.341. 
 
 Syn. ΤΙωλητης, προδότης. 
 " ΑπεναριΖ,ω. fut. ιξω. spolia exuo occisis hos- 
 
 tibus. to despoil, οφρ' oi τους εναριζον απ' 
 
 εντεα μαρμαιροντα. Μ. 195. Syn. Έναριζω, 
 
 εναιρω, αποσυλαω. 
 "Απενεπω. s /Απεννεπω. interdico. to prohibit. 
 
 απεννεπω σε μη κατακτεινειν εμε. Ion. 1282. 
 
 Syn. Απαγορεύω, απεύχομαι. 
 
86 
 
 ΑΠΕ 
 
 ΑΠΕ 
 
 "Απενθης. luctu carens. exempt from grief, or, 
 affliction, θνμον ει τις έχων απενθη δύναται 
 διατεΧεϊν βιον. Bacehyl. Syn. ΑΧνπος. 
 
 "Απενθητος. quern luctu nemo prosequitur, 
 unlamented. 2. act. not grieving, το των 
 δίκαιων τώνδ' απενθητον -γένος. Eum. 915. 
 Syn. Αδακοντος. 2. απενθης. 
 
 "Απεπαντδς, "Απεπειρος, ου. υ ή. ad maturi- 
 talem nonperductus. not mellowed; unripe. 
 ή τους ομφακοράγας εγειναο, τους απεπαν- 
 τους. Philipp. 68. An. ii. 231. μη μεμψφ μ' 
 απεπειρον αεί θαλλουσαν οπωρην. Leon. 44. 
 ib. i. 231. 
 
 "Απεπλδς. peplo carens. without a robe, or, 
 veil, απεπΧος φαρεων Χενκο)ν, τεκνον. Phoen. 
 336. Syn. Ανειμων. 
 
 "Απεραντος."Απε ιραντος. interminatus. bound- 
 less, -πόντου κλφδ' απεραντον. Med. 215. 
 
 "Α πέρατος. See" Απειρϊτος. 
 
 "Απεργάζομαι, conficio, elaboro. to work out ; 
 bring to perfection. — τα ξύλινα του τείχους 
 τίνες Απειργασαντ ; Αν. 1154. Syn. Εξερ- 
 γαζομαι, τελεω, αποτεΧεω, συντεΧεω, περαίνω, 
 εζακριβοω, διαπράττω. 
 
 "Άπερει. adv. tanquam. just as 1 , αλλ', άπερε'ι 
 τις έποικος ανάξια. Soph. ΕΙ. 189. Syn. 
 Άτε, ώσπερ, δπωσπερ, qu. vid. 
 
 "Απερειό^ω. firmiter figo. to fix steadily. 
 "Απερειδδμαι. innitor. to rest, or, lean upon. 
 πεισμασιν άγκυρας απερειδεται, — Archimel. 
 An. ii. 64. 
 
 "Απερεισϊδς. See" Απειρεσϊος, & II. A. 13. Syn. 
 Αμηρυτος, απειριτος, απειριδιος, μυριος, μέγας, 
 ατέρμων, παναπειριτος. 
 
 "Άπερεω. inus. See Άπείρηκα, prcst. act. Hence 
 too άπείρηται, pr. pass, interdictum est. it is 
 forbidden ; and" Απερώ," Απερούμαι. negabo, 
 renuam. I will deny or refuse. — ουδ' απε- 
 ρούμαι θνητός εών' — Posidipp. An. ii. 46. 
 
 "Απερητνω. inhibeo. to withhold; hinder, την 
 δδόν' αλλά γαρ αυτός εκών απερητνε κουρην. 
 Apoll. 1. 772. Syn. Ερ^τυω, ανειργω, ισχω. 
 
 "Απερϊλαλητος. garrulus. an incessant chat- 
 terer. απεριΧαΧητον. κομποφακεΧορρημονα. 
 {Verba sunt IZurip. de JEscky. apud Ranas) 
 Arist. 842. Syn. ΏοΧνμνθος, άδοΧεσχος. 
 
 "ΑπερΊμεριμνως. adv. inconsiderate, inconsi- 
 derately. απεριμεριμνο)ς την θνραν ΧεΧακτι- 
 κας. Nub. 136. Syn. Α^ρα^εως, αφραδμονως, 
 αφραστως. 
 
 "Απερΐτροπδς. non revertens. not turning 
 round, or, returning, παις Αγαμεμνονιδας 
 απεριτροπος. Soph. El. 184. Syn. Ανεπί- 
 στροφος, απεριτρεπτος. 
 
 "Απερρω, abeo; facesso in malam rem. to go 
 away; to begone. — απερρων δ', ένθεν ηΧθες 
 ενθάδε^Υβριζ'•— Here. F. 260. 
 
 "Απερυθρϊάω. pudorem depono. to lose all 
 sense of shame, απερνθριάσαι μάλλον, η σχεϊν 
 πράγματα. Nub. 1219. Syn. Αναισχυντεω, 
 
 1 Donnegan, with Constantine, writes 
 άπερεί, and translates it "indefesso tenore," 
 " incessantly." 
 
 ανθαδιζομαι. 
 
 "Απερϋκω. arceo. to pull back ; drive away. 
 αγριαι' ου μεν γαρ πάτος ανθρώπων απερυκει. 
 ι. 120. Syn. Απειργω, απερητυω,αποκωΧνω. 
 
 "Απερυω. abstraho. to drag from, ρινον απ' 
 οστεόφιν ερνσαι' — ξ. 135. Syn. Εξερυω, 
 αφεΧκω, αφεΧκνω, απαρνττω, αποσύρω, απο- 
 σπάω, απάγω, αποχωρίζω. 
 
 "Απέρχομαι, discedo. 2. morior. to depart. — 
 μητήρ στυγεράς αρησετ Έριννύς- Οίκον απερ- 
 χόμενη. — β. 136. Syn. Απειμι, αποχωρεω, 
 αποιχομαι, αποβαδιζω, απονεομαι, αποστειχω, 
 αποφοιτάω, απαΧΧαττομαι, αφερπω, αφισ- 
 ταμαι. 2. διαΧνομαι, θνησκω. 
 
 "Απερωενς. qui impetum alicujus cohibet. 
 one who stops, or, hinders. σχετΧιος, αιεν 
 αλιτρός, εμών μενεων απερωενς. θ. 361. 
 
 "Απερωεω. retrocedo. Donneg. to restrain ; 
 and neut. desist from, τψ κε τάχα στνγερώς 
 ποΧεμον απερωησειας. Π. 723. 
 
 "Απερωτος. non amandus. unlovely ; odious, θη* 
 Χνκρατης απερωτος έρως 2 παρανικφ. Choeph. 
 598. Syn. Έ,τνγνος, υπερήφανος. 
 
 "Απεσθΐω. comedo. 2. a comedendo abstineo. 
 to eat. to leave off eating. 2. τα πετραϊα των 
 ιχθυδιων απεσθιε. Theopomp. Ath. 649. c. 
 
 "ΑπετηΧος, ου. δ η. foliis carens. leafless. 
 Vid. ad v. % ΑΧινηκτειρα. 
 
 "Απευθής,εός. δ ή. 1. act. qui nihil audivit. 2. 
 pass, de quo nihil auditum est. uninformed, 
 ignorant, uninquired into, unknown. 2. κεί- 
 νου δ' αυ και οΧεθρον απευθία θηκε Κρονιων. 
 γ. 88. Syn. 1 . Απειρος, απαιδεντος. 2. αφημος. 
 
 "Απευθϋνο>. adaequo. 2. dirigo. 3. corrigo. to 
 straighten; rectify; chastise. — πριν σε τηνδ' 
 απενθννειν ποΧιν. (Ed. Τ. 104. Syn. Ι.'Ομα- 
 Χιζω, ορθοω. 2. διέπω, διορθοω, κυβερνάω. 3. 
 κοΧαζω, τιμωρεω. 
 
 "Απενκτος, & " Απενχετος, η, ον. abominandus. 
 execrable. γαμηΧευμ' ,απευχετον δομοις. Cho- 
 eph. 623. Syn. Απαίσιος, απενκταϊος, επά- 
 ρατος, εναγής, εξαγιστος, βδεΧνκτος, μϊσητος, 
 δνσωννμος, απεχθής, μνσαρος, μνσαχθης. 
 
 "Απευναζω. sopio. to lull to sleep, σν γάρ μ' 
 απευνασθεντος εκκινείς κακόν. Trach. 1258. 
 Syn. Κατακοιμαω, κατακοιμιζω, καταπραύνω. 
 
 "Απενχομαι. deprecor. to pray against, τούτο 
 μεντοιμή γένοιτο μηδαμώς,απενχομαι. Thesm. 
 714. Syn. Κατενχομαι, παραιτούμαι, απο- 
 στρέφομαι, καταραομαι. 
 
 "Απεφθος. ad puritatem decoctus. purified in 
 a crucible ; refined, χρνσός απεφθος εων, 
 καΧός άπασιν εση. Theog. 1102. 
 
 "Απεχθαιρω. odioprosequor. 2.invisum reddo. 
 to hate; to render odious. 1. τως δε σ 
 απεχθηρω, ως νύν εκπαγΧ' εφιΧησα. Γ. 415. 
 Syn. Εχθαιρω, εχθραινω, στνγεω, αποστνγω, 
 αποστέργω, μισεω, δυσμεναινω, εχθοδοπεω. 
 
 "Απεχθάνομαι. &" Απεχθομαι. odio habeor. to 
 be odious, μυθεαι ακρααντον, απεχθανεαι δ' 
 
 2 Βρ. Blomfield most properly compares 
 this expression with γάμος άγαμος, χάρις 
 
 άχαρις, and the like, in Greek Trag. 
 
Α Π Η 
 
 Α Π I 
 
 87 
 
 ετι μάλλον, β. 202. Ισον γάρ σφιν πάσιν απηχ- 
 θετο κηρι μελαινυ. Γ. 454. Syn. Έχθαιρομαι, 
 εχθομαι, λυπούμαι. 
 
 Απέχθεια, άς. ή. inimicitise. hatred ; enmity. 
 δι απέχθειας ελθόνθ', — Prom. 122. Syn. 
 Εχθος, έχθρα, δυσμένεια, δυσνοια, κακονοια, 
 στυγος. 
 
 Απεχθημά. res invisa. the object of hatred. 
 κι~ϊρϋ\κες εν ; απ\εχθή\μά πάγ\κοΊνδν \ βρδτοις. 
 Troad. 426. Syn. Έχθημα, μισημα, στυγημα. 
 
 "Απεχθής, invisus. hateful; odious ; hostile. 
 Ααματερ, μη τήνος εμιν φίλος, ος τοι απεχθής. 
 Call. 6. 117. Syn. Εχθρός, εχθοδοπος, δυσ- 
 μενής, δυσφορος, κακονους, κακοποιός, κατα- 
 πτυστος, αποπτυστος, απευκτος, μισητός, 
 στυγνός, στυγητος, στυγερός, οχληρος. 
 Απέχω./, άφεξω. aor. 2.άπεϊχδν. absum ; aver- 
 to. to be distant from ; keep off. Also, absti- 
 neo. to abstain from, which sign, more prop, 
 belongs to Απεχομαι. med. πάσαν αεικειην 
 άπεχε χροϊ, φώτ' ελεαιρων. Ω. 19. του δ' ήτοι 
 ευνής μεν απειχετο ποτνια Ηώς. Horn, in Ven. 
 231. Syn. Απειμι, αποσχεω, απισχω, απαλ- 
 λαττομαι, αφισταμαι. — αρκεω, απειργω. 
 
 "Απηθεω. percolo. to strain off. χυλόν διδονς 
 στωμυλματων, από βιβλίων απηθών. Ran. 
 974. (43. Br.) Syn. Διηθεω. εκχεω. 
 ΑπηκρΊβωμενως. adv. absolute, ad unguem. 
 exactly, ουκ Αττικηρως ουδ' απηκριβωμενως. 
 
 [ Ath. 1. 4. 
 
 "Απ^λεγεω. non euro, to neglect, ει δ' αναπηλε- 
 ι γεοντες εμάς πατεοιτε θεμιστας. Apoll. 2. 17. 
 
 "Απηλεγεως. adv. aperte, audacter. openly, 
 fearlessly; savagely, ως φατ απηλεγεως' — 
 Apoll. R. 2.25. πάντα διαμπερεως καιαπηλε- 
 γες, — (neut. ab adject, άπηλεγης.) Nic. Th. 
 495. Syn. Αληθώς, απλώς, σαφώς, λαμπρώς, 
 διαρρήδην, αναφανδόν, — σκληρώς, ανοικτι. 
 
 "Απηλίαστης. alienus a judiciis et litibus. 
 a. μών "Ηλιαστα; (dual.) b. μα Αια, θατερου 
 τρόπου' Απηλιαστα. — Αν. 109. Syn. Αφη- 
 λιαστης, μισοδικος. 
 
 "Απηλϊωτης. ventus subsolanus. απηλιωτης 
 άνεμος, εμπνευσας δορι. Cycl. 19. 
 
 "Απημαντδς. "Απημων. illaesus. 2. innoxius. 
 unhurt, harmless. 1. οικαδ' απημαντον' — τ. 
 282. — αδακρυτος και απημων. Α. 415. 2. — 
 υπνον απημονά τε λιαρδν τε. S. 164. — τυ- 
 φλώπες απημαντοι φορεονται. Nic. Th. 492. 
 Syn. Αβλαβης, άτρωτος, αδηλητος. 
 
 " ΆπημδνΧη." Άπημδσϋνη. immunitas a calami- 
 tate. the condition of being safe from harm, 
 or, injury, δώτορ απημονιης' — Call. Jov. 92. 
 aul δεξιτερήν χεΊρ' επ απημοσυν -ij. Theog. 
 756. Syn. Αβλαβεια, ενθενια, υγιεια. 
 
 "Απήνη, rheda, prcssertim, muliebre vehicu- 
 lum. a car; a chariot. — ατάρ τοι δμώες εφο- 
 πλισσουσιν απηνην. ζ. 69. Syn. Αμαξα. Ερ. 
 Αργυροκυκλος, θοά, εϋξεστος, εϋτροχαλος, 
 τροχήλατος, τετρακυκλος, τεθριππος. 
 
 "Απηνειά, άς. ή. ssevitia. cruelty, αλλ' αινώς 
 ολοι)σιν απηνειησιν αρηρεν. Apoll. 2. 1202. 
 (Br.) Syn. Αγριοτης, ωμοτης. 
 
 "Απήνης, immitis. harsh; inhuman, οίος εκεί- 
 
 νου θυμός υπερφίαλος και απηνής. Ο. 94. Syn. 
 
 Ανήλεης, ανεπιεικής, ανήμερος, αθελγης, ασυγ- 
 
 γνωμων, σκληρός, χαλεπός, αγριοθυμος. 
 "Απΐ]ορϊος."Απΐ]ορος.δ ή."Απηωρδς. Od.jii.435. 
 
 desuper impendens ; altus. 2. sejunctus. hung 
 
 aloft ; elevated. Also, out of reach, remote. 
 
 κλώνες απηοριοι ταναής δρϋος, — Antiphil. An. 
 
 ii. 172. 2. εχθρών απαοροι πτωσσοντι, — Pyth. 
 
 8. 124. Syn. Μετέωρος, υψηλός. 2. διεστως. 
 "Απηρης, εος. δ ή. nullo membro captus, aut 
 
 mutilus. unhurt, νισσεο, και σε θεοί συν 
 
 απηρεσιν αϋτις εταιροις. Apoll. 1. 888. Syn. 
 
 Απηρος, άβλαβης, υγιής. 
 ~Απϊ δάνδς. Nom. flu. a river of Thessaly. 
 
 ένθα μεν Απιδανός τε μέγας, και δΊος Ένιπεύς. 
 
 Apoll. 1. 38. Phr. — Αινηεντος εφ' υδασιν 
 
 — ιερόν ροον — Απιδανοιο. 
 
 v A7r^iw.5eeA^t9 £ w,Philoct.l443.&Orest.3l. 
 
 " Απίθι)ς,εδς. δ y).pro" Α πειθης. incredulous; un- 
 yielding, φλέξατε την απιθή, μέχρις ερεϊ, 
 Φλέγομαι. Rutin. An. ii. 395. 
 
 "Απίθϋνω. same as" Απευθύνω, θυμον απιθυνει 
 κρεισσονι φαντασιφ. Agath. An. iii. 49. 
 
 "Απίνυσσω. desipio. to act foolishly. Vid. 
 Damm. c. 2068. αλλά μαλ' ώδ' ερδειν, δοκεεις 
 δε μοι ουκ απινυσσειν. ζ. 258. Syn. Έκπνεω. 
 
 — αλογεω. αφραινω, παραφρονεω. 
 ΑπΧος 1 , α, δν. remotus. distant. Απια γαία. the 
 
 Peloponnesus, called also Άπίς. ελθόντ εξ 
 άπιης γαιης δεκατω ενιαυτψ. π. 18. 2. τηλοθεν 
 εξ" Απιης γαιης. Α. 271. Syn. Αλλοδαπός. 
 
 "Απίδς,ου.ή. pirusarbor/ATrio^. ό. fructusejus, 
 pirum. a pear, και δη μαν απιοιο πεπαιτερος' 
 α'ι δε γυναίκες. Theoc. 7. 120. 
 
 ~Α7τ?ς. ή. sc. γή. the same as Απια γαία above, 
 ου μεν γάρ κε τοσονδε κατ' Απιδα κνωδαλον 
 εύροις. Theoc. 25. 182. 
 
 ~Απίς, ϊδδς. δ. rex Argivorum. K.ofArgos, dei- 
 fied in Egypt, πραξας αμεμπτως Απις Αργειςι 
 χθονί. iEsch. Supp. 268. P. See Orph. 46. 
 
 "Απιστεω. fidem non habeo. 2. non pareo. to 
 want belief, or, confidence, to disobey, χρήν 
 δ' αυτδν, οϊμαι, τήδ' απιστησαι χθονί ; Heracl. 
 968. Syn. Απιστως εχω. 2. ανηκουστεω. 
 
 "Απιστία, άς. ή. incredulitas. 2. perfidia. want 
 of belief, or, confidence ; faithlessness ; per- 
 fidy, (in which latter sense" Απιστδσννη is used, 
 Med. 423.) — σώφρονος δ' απιστίας Ουκ εστίν 
 ουδέν χρησιμωτερον βροτοΧς. Helen. 1634. 
 
 "Απιστος, incredibilis. 2. infidus. 3. diffidens. 
 incredible ; faithless ; mistrustful ; incredu- 
 lous. 2. ωμηστής και άπιστος ανήρ δδε, ού σ 
 ελεήσει. Ω. 207. Syn. 1. Απίθανος, δύσπιστος. 
 2. άσπονδος, υπερφίαλος. 3. απειθης. 
 
 "Απισχω. s. s. as" Απέχω, &" Αποσχεω. αλλ' απο- 
 χαζεο βόθρου, απισχε δε φασγανον οξΰ. λ. 94. 
 
 "Απιχθΰς, ϋδς. δ ή. & piscibus edendis abhor- 
 
 1 Morell derives this from άπδ, because a 
 is short. But in ;Esch. Supp. 268. is χώρα 
 Άπία, the first long, ΪΓοη\~Απις, the person 
 who seems to have occasioned its name. So- 
 phocles uses Απια in both senses (CEd. C. 
 1303. 1685. Br.) with the first also long. 
 
88 Α Π Λ 
 
 Tens, averse to fish, τούνθενδ' απιχθνς βάρ- 
 βαρους οικεϊν δοκώ. Aristoph. 
 ΛττλίΠνίω. more correct than Αμπλακεω. όστις 
 άριστης απλακών αλοχου. Ale. 241. 
 
 "Απλανής, εδς. 6 ή. non erraticus. not wander- 
 ing• ; fixed, άπλα vk ας τ αμφω και αλημονας 
 — Antip. Sidon. An. ii. 20. 
 
 "Απλαστος. ου. δ η. non fictus. 2. simplex, 
 unfashioned, unfeigned, απλαστοι χειρών, 
 αυτοπαγεΊς θαλαμαι. Antipbil. An. ii. 177. 
 
 "Απλαστδς, for "Απελαστδς 1 . "Άπλάτδς, Att. 
 ^Απλετος. Ion. inaccessus. not to be ap- 
 proached ; terrible. Also, 2. immeasurable, 
 immense. See Apoll. 1. 574. & Damm. c. 
 1961. ισχύς δ' απλητος, κρατερή, μεγαλω 
 επι ειδει. Hes. θ. 153. Syn. Αβατος, απροσ- 
 πέλαστος, ακιχητος. 2. παμμεγεθης, πελώριος, 
 νπερφυης, άπειρος. 
 
 "ΑπληγΊδς, ου. δ. s. s. as 'Απλούς, ου γαρ 
 πολυπραγμων εστίν, αλλ' απληγιος. Eupol. 
 
 ΆπληγΊς, ίδος. ή. sc. χλαίνα, non admodum 
 ampla, ita ut duplicari nequeat. a small light 
 cloak, not worn double. So 1 Απλοϊς, II. Ω. 
 230. εκ δε της εμής χλανιδος τρεις άπληγιδας 
 ποιών 2 . Aristoph. Jr. 
 
 Άπληκτδς, ου. δ ή. non percussus. not wound- 
 ed, φρούδοι δ* απληκτοι, τ?] Φρνγών κακαν- 
 δρια. Rhes. 816. 
 
 J Απλήρωτος. ^Απληστος, δ η. inexpletus. un- 
 sated. απληρωτ Αϊδα, τ'ι με νηπιον ΐ/ρπασας 
 αφνω ; Ερ. άδ. 713. Jac. και της άπληστου 
 τήσδε συν χαρά βοής. Soph. ΕΙ. 1350. Syn. 
 Απλημων, ατός, ακόρεστος. 
 
 Απληστία, insatiabilitas. insatiableness. — εϊτ 
 απληστιαν λεχονς. Andr. 217. 
 
 "Απλοιά. navigationis impossibilitas. impedi- 
 ment to sailing, ήμεσθ , απλοια χρωμενοι, 
 κατ Αυλίδα. Iph. Α. 88. Ερ. Αεινη,αντΤπνοος, 
 εχενη'ίς, κεναγγης, χρονιά. 
 
 Απλδκάμδς, ον. calvus. bald. Christod. Ecphr. 
 331 . An. ii. 468. Syn. Ακομος, αποθριξ. 
 
 "Απλδος/ Απλούς, simplex, ingenuus. 2. stul- 
 tus. ingenuous ; simple. Χιιρωνος, εμαθον 
 τους τρόπους απλούς εχειν. Iph. Α. 927. Syn. 
 Ακακος, ακέραιος, ευηθης, ευγνώμων , απλοϊκός, 
 αφελής. 2. μωρός, κούφος. 
 
 "Απλδος, 'Απλούς, navigatione carens. un- 
 navigable. ει πυρι παφλαζοιτο, και άπλοον 
 εσσεται ύδωρ. Musse. 204. 
 
 Γ Απλδω. ex})lico. to unfold ; explain, τον 
 εμδν νοον άπλωσας, Anac. 39. 22. Syn. 
 Αναπτύσσω, αναπεταζω. 
 
 "ΑπλύσΤά, ας. ή. illuvies. filth, φλέγματα, και 
 μυσαρών απλυσιην ελεγων. Eryc. An. ii. 298. 
 Syn. Αλουσια, ευρως. 
 
 1 The best Scholars appear to agree in sub- 
 stituting άπλάτος for άπλαστος, in the sense 
 of απρόσιτος. See Piers, ad Mcerin, p. 25. 
 and Gaisford. Hes. εργ. 147. θεογ. 151. 
 
 2 The metre here is Eupolideum Polysche- 
 matistum. Brunck, not being aware of this, 
 pronounced the passage corrupt : and I was 
 at first seduced into the same error. 
 
 ΑΠΟ 
 
 ~" Απλυτος, ου. δ η. illotus. unwashed, αυτή δ' 
 αλοντος άπλυτος τ' εν ε'ιμασιν. Simon. Syn. 
 Ανιπτος, ρυπαρος. 
 
 ^Απνεης. a intens. vehementer spirans. blow- 
 ing violently, μηδ' ολιγφ πανσειν ύδατι πύρ 
 απνε'ες. Antip. Sid. An. ii. 7. 
 
 ^ Απνευστδς. δ ή. qui respirare non potest, not 
 able to breathe. Hence? Απνευστί, adv. with- 
 out taking breath. (Mele. 94.) — δ δ απνευ- 
 στος και αναυδος-Κ,εΤτ' ολιγηπελεων' — ε. 456. 
 
 ^Απνδος, et contr. Απνους. sine spiritu. 2. in- 
 odorus. not windy ; not breathing, without 
 fragrance. 2. απνοα παντ εγενοντο παραχρημ' 
 (i. e. the perfumes) — Callim. Ep. 9. 
 
 "Απδ, prcep. a. ab. from, απδ τών θεών αρχήν 
 δε ποιεϊσθαι πρέπον. Theodect. 
 
 "Απδαινύμαι. aufero. to take away; remove. 
 So* Απόαιρε -ω, and -δμαι, Ion.yb;• Αφαιρεω. 
 κυμασιν εμφορεοντο, θεός δ' αποαινυτο νοστον. 
 μ. 419. δώρ' αποαιρεϊσθαι, δστις σεθεν αντια 
 ειποι. Α. 230. Syn. Αινυμαι, απαινυμαι. 
 
 "Απδβάδιζω. revertor. to go away ; to go back. 
 μεστην βοάκων, απεβαδιζον οικαδε. Aristoph. 
 ap. Ath. p. 287. a. Syn. Αναστρέφω, επ- 
 ανέρχομαι. 
 
 * Αποβαίνω, " Απδβαινδμαι. descendo, abeo. to 
 go down ; to go away, εξ ίππων δ' απεβαινεν 
 επι χθονι, φωνησεν τε. Ω. 459. Syn. Έκβαινω, 
 καταβαίνω, κατέρχομαι, απέρχομαι.— συμβαίνω. 
 
 "Αποβάλλω, abjicio, rejicio. to throw off. βή 
 δε θεειν, απδ δε χλαΧναν βαλε' την δ' εκομισσε. 
 Β. 183. Syn. Καταβαλλω, αποστέλλω, απο- 
 τρέπομαι, παρωθώ, προϊημι. 
 
 "Αποβαπτω. immergo. to dip. — δτ εν ζεστψ 
 αποβαπτων Ύδατι, — Nicand. Syn. Έμβαπ- 
 τω, εγχρωζω. 
 
 "Αποβιβάζω, mitto in terram. to disembark, 
 ες την πολεμιαν αποβιβαζων τον πόδα. Vesp. 
 1164. 
 
 "Α πδβλαπτω. laedo, privo. to hurt ; deprive. 
 τοιούδ' αποβλαφθεϊσαν αρτιως φίλου. Aj. 
 954. Svn. Αποστερεω, αμειρω. 
 
 "Απδβλαστανω. germino. to shoot up. — ματρος 
 κοινάς-Απεβλαστονωδϊνος. CEd. C.533. Br. 
 
 "Απδβλεπτδς. conspicuus. distinguished, γυ- 
 ναιξί, παρθενοις τ' αποβλεπτος μετά. Hec. 354. 
 Syn. Περίβλεπτος, περίοπτος, περιφανής. 
 
 "Αποβλέπω, respicio ; rationem habeo. to 
 look at, or, towards, αποβλέπων εις τον αγρον, 
 ειρήνης ερών. Acharn. 32. Syn. Έμβλεπω, 
 προσβλέπω, αφοράω, προσοραω, εισοραω, 
 κατοπτευω, προσλευσσω, ποτιοσσομαι, επι- 
 σκεπτω, θεαομαι, παπταινω. 
 
 "Απόβλητος, abjiciendus. to be thrown away. 
 ούτοι αποβλητον έπος εσσεται, δ,ττι κεν ειπώ. 
 Β. 361. Syn. Αδόκιμος, άτιμος, αβελτερος, 
 αποπεμπτος, ανηριθμος,επιρρητος,αποθεστος, 
 εκκηρυκτος, προβλητος, εκβολιμος, εκβολι- 
 μαίος, αποβολιμαΧος, καταπτυστος, φαύλος. 
 
 "Αποβλιττω. fut. ΐσω. exprimendo aufero : 
 more eorum qui mel aut lac e favis aut uberi- 
 bus pressis auferunt. to pillage, κάγώ πίπτω, 
 μέλλω τε βοαν' δ δ' απεβΧίσε θοιματιον μου. 
 Αν. 499. Syn. Αποπιεζω, αποθλιβω, αφαιρεο- 
 
ΑΠΟ 
 
 μαι. 
 
 Αποβλυζω,"Α7Γο/3/\ΰω.(θΓρίι.1()71.) scaturio, 
 
 evomo. to bubble up ; to spurt out. oivov, 
 
 αποβλυζων εν νηπιεη αλεγεινι]. I. 488. Syn. 
 
 Έκβαλλω, απεμεω. 
 
 Αποβλωσκω. digredior. to go away, ώρη απο- 
 
 βλωσκειν,μηπρινφαος ηελιοιο. Apoll.iii. 1143. 
 
 Syn. Αποχωρεω, απαλλαττομαι, αφισταμαι. 
 ΑποβοΧΐμαϊος. rejectaneus. one who throws 
 
 away. αποβολιμαϊος τών όπλων εγιγνετο. 
 
 Pac. 677. 
 Απόβοσκόμαι. depasco. to feed upon, δενδρεσι 
 
 τ εφεζομενά, καρπον αποβοσκεται. (Pee on. 
 
 Tetram.) Αν. 1066. Syn. Καταβοσκομαι, 
 
 καταβρωσκω, νέμομαι, εκκαρπιζομαι. 
 Απυβραζω, ν." Άποβραττω. sestuando exspuo. 
 
 to throw up, or, out. εικαιην, της ουδέν 
 
 απεβρασε φαϋλον αλετρ'ις. Call. fr. 232. Bl. 
 
 Syn. Αποζεω, εκζεω. 
 Αποβρεχω. perfundo, madefacio. to moisten, 
 
 to besprinkle, α'ιματι συγγενεων πρώτον απο- 
 
 βρεχομαι. Anal. iii. 326. 
 Αποβριζω. crapulam edormio ; dormio. to 
 
 slumber after a meal, ένθα δ' αποβριζαντες 
 
 εμειναμεν ηώ δϊαν. ι. 151. Syn. Βρίζω, καθ- 
 
 ενδω, αφνπνοω. 
 Αποβροχιζω. illaqueo. to catch by a noose. 
 
 έλκομενη θηρός λαιμόν απεβροχισε. Tull. 
 
 Gem. An. ii. 281. 
 Αποβρϋκω. demordeo. to bite off. ήλθεν, 
 
 ■ απεβρνζεν δ* αχρις επ' ομφαλών. Leon. Tar. 
 ι An. i. 245. 
 
 Άποβρωσκω. comedendo consumo. to eat 
 
 I up. χείρας αποβρωθ'εντα — Ep. lib. 3. 
 
 Αποβωμϊος, "Απόβωμος. ab altaribus abi- 
 
 gendus. impious, αποβωμιος άν-Έχει θυσιαν 
 
 Κυκλωφ. Cyc. 364. Syn. Αθεος, ανόσιος. 
 
 Άπόγάλακτιζω. alacte depello. to wean.wa^p 
 
 τα παιδί', αυτόν απογαλακτίίί. Ath. p. 247. d. 
 
 Άπογηρασκω. f. ασω. consenesco. to grow 
 
 old. οι δ' απογηρασκοντας ατψαζουσιτοκήας. 
 
 Theog. 819. 
 
 'Απόγονος, ό ή. ortus. oriundus. offspring, σαι 
 
 . Τ ap' εισ απόγονοι τε και Κοιναί γε πατρός 
 
 ■ αδελφεαί. (Ed. C. 534. Br. Syn. Έκγονος, 
 > επισπορος. 
 
 'Απογραφή, descriptio. In I. c.sign. professio. 
 
 | entry on a roll ; articles of indenture, ουκ 
 
 J εξ απογραφής, ουδέ δι υπομνημάτων. Sotad. 
 
 1 ap. Ath. 293. e. 
 
 'Απογράφομαι, nomen do. to enrol one's self. 
 
 - ει-' απογραφαμενος πυκτης απολωλεκε πάντα. 
 
 | Lucill. An. ii. 320. 
 
 ■Άπογυιόω. enervo. to enfeeble, μη μ απογυιω- 
 
 σης, μενεος δ' αλκής τε λαθωμαι. Ζ. 265. Syn. 
 ! Καταγυωω, εξασθενίζω, εζαρθροω, εκνευρίζω, 
 
 εκλνω, εκθΐ]λϋνω. 
 Απόγυμναζω. exerceo. to exercise, θεούς ατι- 
 
 ζων, κάπογνμναζων στόμα. Sept. Th. 447. 
 "Απογυμνόω. denudo. to strip naked, μη σ απο- 
 j γυμνωθ'εντα κακόν και ανηνορα θειη. κ. 301. 
 ι 8γΐΧ.Τυμνοω,παραγυμι•οω, αποφΊλοω, αποδϋο). 
 "Απόδαζομαι. tribuo ut partem, to give a share 
 
 of. ήμισυ τών εναρων αποδασσομαι, ήμισυ δ' 
 
 ΑΠΟ 
 
 89 
 
 αυτός. Ρ. 231. Syn. Αα'ίω, δα'ίζω, διαιρεω, 
 απομεριζω. 
 
 "Απόδακνω. fut. δηζω. demordeo. to take a 
 bite of. άρτου δις η τρις αποδάκων. Ath. 1. 1. 
 
 "Απόδακρϋω. illacrymo. to shed tears, εγώ γαρ 
 απεδακρυσα νυν. γνωμην εμήν. Vesp. 983. 
 
 "Απόδειδισσόμαι. absterreo. to terrify. — από 
 γαρ δειδισσετο τάφρος - Ευρει, — Μ. 52. Syn. 
 Απειργω, αποτρέπω, καταπληττω. 
 
 "Αποδεικνϋμϊ. ostendo. to shew; to prove, ου- 
 δέν γε τρανώς απεδειζας. Rhes. 40. Syn. Ev- 
 δεικννμι, δηλοω, εκδΐ]λοω, διασαφεω, διασαφη- 
 νίζω, αναφαινω, μηνύω, διασημαινω. 
 
 "Απόδειξίς. demonstratio. exhibition of proofs. 
 κοΰκ αποδειίιν τών υπόγαιας. Hipp. 196. Syn. 
 Ένδειξις, αποφανσις, δηλωσις, επιδειγμα, επι- 
 ση μασιά. 
 
 "Απόδειπνϊδϊός,όν. e ccena reliquus. remain- 
 ing after supper, ουδ' αποδειπνιδιου γευσο- 
 μενος σκυβαλου. Leon. Alex. An. ii. 196. 
 
 "Άπόδειρότομεω. cervicem abscindo. to cut 
 the throat, δώδεκα δε προπαροιθε πυρής 
 αποδειροτομησω. Σ. 336. Syn. Δειροτομεω, 
 αποτραχηλιζω, καρατομεω, αυχενιζω. 
 
 "Απόδερω. excorio. to flay, τοϊσι (sc. ονυχεσσή 
 θοώς απεδειρα, και αμφεθεμην μελεεσσι. The. 
 25. 278. Syn. Αποδερματοω, εκδερματιζω, εκ- 
 λεπιζω. ϊΊΐΚ,Ερυεινλασιαυχεναβυρσαν. The. 
 
 "Απόδεσμόν. το. fascia pectoralis. a tucker, και 
 τών αποδεσμων, οϊς ενήν τα τιτθια. Aristoph. 
 
 Αποδέχομαι, excipio. to receive, ουδ' απέλυσε 
 θυγατρα,καιουκαπεδεζατ' αποινα. Α. 95. Syn. 
 Αεχομαι, προσδεχομαι, ενδεχομαι, αναλαμ- 
 βάνω. 
 
 "Απόδημεω. peregre proficiscor. to go abroad, 
 or, to a foreign country. — ει ο' ούτως apa σοι 
 δοκεί, ώστ' αποδαμεΊν. Theoc. 14. 58. Syn. 
 Έκδημεω, αποζενοϋμαι. 
 
 "Αποδημία, peregrinatio. travel ; residence 
 abroad, αποδημίας δε τυγχανειν ημάς αεί. 
 Alex. ap. Ath. 463. d. 
 
 "Απόδημος, peregre agens. absent from home. 
 ουκ αποδαμου Απολ-λωνος τυχόντος, Ίερεα. 
 Pyth. 4. 8. Syn. Έκδημος, αποδημητής, άποι- 
 κος, αποφϋλιος, απών, θνραϊος. 
 
 "Αποδΐδρασκω. clam aufugio. to steal away. 
 oia τ από τών ανδρών' αποδιδρασκουσι γάρ. 
 Lysist. 720. 
 
 "Αποδϊδωμϊ. reddo ; exhibeo, &c. to restore ; 
 represent, ήσθαι δευομενον ; κελεαι δε με 
 τηνδ' αποδοϋναι; Α. 134. Syn. Έκδιδωμι, 
 προσνεμω, προστιθημι. 
 
 "Αποδϊκω. rejicio. to throw away ; put aside. 
 πεπλον' αποδικε' ρεθος αελιω δεϊζον. Here. 
 F. 1204. SYN. Αποβάλλω. 
 
 Άποδίωκω. abigo. to drive away, ουκ αποδιώ- 
 ξεις σαυτόν εκ της οικίας ; Nub. 1299. Syn. 
 Απελαυνω, αλαλκεω. 
 
 "Απόδοχμόω. obliquo. to bend. κεΊτ' αποδοχ- 
 μωσας παχνν αυχένα' καδδε μιν ύπνος. 1.372. 
 Syn. Αοχμοω, πλαγιάζω, επικαμπτω. 
 
 "Αποδράω. "Αποδρημϊ. a. 2. άπεδρην, s. S. as 
 "Απόδιδρασκω. κλητήρί τ' εις αχυρώνας απο- 
 δεδράκότι. Vesp. 1311. SeeOd.ir.65. Syn. 
 
 Ν 
 
90 
 
 Α ΓΙ Ο 
 
 Αποφεύγω, δραπετεύω. 
 "Απυδρεπτόμαι. poet, for" Άποδρεπω. decerpo. 
 to pluck off, to gather, των μεν yap σοφιην 
 αποδρεπτεο' — Marc. Argentar. Jacobs. T. 
 xiii. p. 6S5. ώ ΙΙερση, τότε παντας αποδρεπε 
 οικαδε βοτρυς. Hes. ί. 609. Syn. Εκτρέπο- 
 μαι, απολεγω, αποτρνγαω. 
 "Αποδρυπτω. dilacero; to tear; to mangle, ή 
 ποδός, η και χειρός, αποδρνφωσι δε πάντα. ρ. 
 480. Syn. Αποδρυφω, αποσύρω, διασπαω. 
 "Απόδνρόμαι. deploro. to bewail, ζνν τήδε 
 κλαυσω κάποδυρωμαι σποδιρ. Soph. ΕΙ. 1128. 
 Syn. Αποιμωζω, δνρομαι. 
 "Αποδνω. exuo. to strip, άνθος επεί γυιων πάν 
 απεδνσε χρόνος. Philipp. An. ii. 216. Syn. 
 Αποδϊψι, αποσϋλαω, απογυμνοω, αποστερεω, 
 αφαιρεομαι. 
 "Αποδωρεόμαι. s. s. as Αωρ. μηδ' αποδωρεισθαι 
 
 προπόσεις ονομαστι λέγοντα. Ath. 1. 10. 
 ^Απόειπω. See* Απ ειπείν. 
 "Αποεργάθω, (Od. φ. 221.) "Αποεργω. separo, 
 prohibeo. to keep off; withhold. — μικρός δε 
 λίθος μέγα κϋμ' αποεργει. γ. 296. Syn. Δι- 
 ορίζω, αποχωρίζω, διαιρεω, διακρίνω, δϊίστημι, 
 νοσφιζω. 
 "Απόερρω. corrumpo abreptum. to force away. 
 μή μιν αποερσειε μέγας ποταμός βαθυδινης. 
 Φ. 329. Syn. Αναρπαζω, διαφθείρω. 
 "Αποζευγνϋμϊ. disjungo. to disunite, μητρός 
 στερηθείς, ορφανός τ αποζυγείς. Phoen. 1 005. 
 Syn. Διαζευγννμι, αποεργω, αποχωρίζω, δι- 
 ϊστημι. 
 "Αποζω. redoleo. to smell, τα'ίς μεν χρώςαπο- 
 δωδε μνρου, σοβαρόν τε φρυαγμα. Rufin. An. 
 ii. 390. 
 "Αποθαυμαζω. demiror. to wonder at. ~Ναυσι- 
 κααν εϋπεπλον' αφαρ δ' απεθαυμασ ονειρον. 
 ζ. 49. 
 * Αποθειοω. inter Divos refero. to deify, πώς 
 αποθειωθεις πλαζομ' επιχθονιος ; Strato, An. 
 ii. 363. 
 *Από6εριζω. a. 1 . απεθερϊσα. per Sync, απ εθ pi - 
 σα. demeto. to mow, or cut down, κομας σι- 
 δηρον εμβαλοϋσ, απεθρισας. Hel. 1204. Vid. 
 Orest. 128. Syn. Αποκειρω. 
 "Απόθεστυς. contemtus. set aside; disregard- 
 ed, δη τότε κεϊτ αποθεστος, αποιχομενοιο 
 ανακτος. ρ. 296. Syn. Απόβλητος, αποθητος. 
 "ΑποθλΊβω. exprimo. to squeeze out. to dis- 
 tress. See Barnes on Eur. Cycl. 236. οι δ' 
 άπαλόν σκιρτώντες αποθλιβονσιν αοιδήν. Ju- 
 lian Imp. An. ii. 403. Syn. Εκθλίβω, απο- 
 κναιω. — ταλαιπωρεω, κακοω. 
 "Αποθνήσκω, a. 2. απίθανο v. fut. 2. med. άπό- 
 θάνονμαι. emorior. to die. καλλιπ' αποθνή- 
 σκων εν δωμασιν υ-φηλοϊσιν. φ. 33. Syn. 
 Αποιχομαι, κατοιχομαι, αποβιοω, απαλλαττο- 
 μαι, τελευταω. 
 "Απυθρανο). confringo. to break off. — μη — της 
 ευκλειας αποθραυσθης. Nub. 993. Syn. Δια- 
 θρανω, σννθρανω, καταγνυμι, καταθλαω, συν- 
 αραττω, συγκρούω, συγκλαω, συνεπικλαω, 
 συντρίβω, διαρρηγνυμι. 
 " Αποθριζω, f. ϊσω, et ιξω. See Αποθεριζίο. 
 
 Α II Ο 
 
 "Αποθρισμα. frustum, a piece broken off. ορεψ- 
 ατο γαρ παλαμησιλυγρών αποθρισματα ριζών. 
 Orph. 998. Syn. Αγμα. 
 
 "Αποθρωσκω. exsilio. to leap from, νηός απο- 
 θρωσκων, ει και δυσπεμφελος ειη. Π . 748. Syn. 
 Αποπηδαω, αφαλλομαι, καθαλλομαι, εκθορεω. 
 
 "Απόθϋμϊός. ingratus animo. disagreeable, άζε- 
 το γαρ, μή Νυ /cri θοή αποθυμια ερο"οι. £?. 261. 
 Syn. Αηΰης, αχάριστος, δυσάρεστος, εχθρός, 
 δυσχερής, λυπηρός. 
 
 "Αποΐητος,ου.ό ή. infectus. undone; unfinish- 
 ed, αποϊητα παμπολλ' εστίν ήμϊν — Menand. 
 ρ. 45. Syn. Απρακτος, αγενητος. 
 
 "Αποικεω. procul habito. to dwell at a dis- 
 tance, α δ' όδος ατρϋτος' τυ δ' εκαστοτερω 
 εμ' αποικείς. Theoc. 15. 7. Syn. Αποναιω, 
 μεθισταμαι. 
 
 "Αποικία, colonia. a colony, άρ' ένδον ανδρών 
 κεστρεων αποικία ; Aristoph. Υηρυτ. Syn. 
 Αποικισμός, μετοικησις, κληρουχια, μεταστα- 
 σις, αποκτισις, q. υ. 
 
 "Αποικίζω, amando. to send into emigration. 
 θρινακιην ες νήσον απψκισε τηλόθι ναιειν. μ. 
 135. Syn. Αποζενοω, αποπέμπω, εξορίζω, 
 φυγαδεύω, αποκηρύττω. 
 
 "Αποικος, domo absens; colonus, &c. remote 
 from the mother country ; a colonist. Μού- 
 σας φρεσιν άποικους. Anac. 172. 48. Syn. 
 Εενος, απόδημος. — έποικος, οικητωρ. 
 
 "Αποιμαντός, ου. ό ή. carens pastore. not shep- 
 herded, δώρον αποιμαντουτηλοπετευςαγελης. 
 Apollonid. An. ii. 133. 
 
 "Αποιμωζω. lamentor. to deplore, αυτή προς 
 αυτήν πάτερ' αποιμωξη φιλον. Med. 31. Syn. 
 Οιμωζω, ανοδυρομαι, ανακλαιω, ανακωκϋω, 
 γοαω. 
 
 Άποινασθαι. praemium reportare et assequi. 
 to receive as a present, τιν ουν Αχαιών 
 ζώντ άποινασθαι θέλεις; Rhes. 177. 
 
 Άποινητός,όν. impunitus. unpunished, δάρον 
 ουκ αποινητοι. Soph. ΕΙ. 1065. Syn. Αθώος. 
 
 Άποινόδΐκός. ό ή. ultor, vel, ultrix. avenging. 
 λυσσά δε τ' ωμοβρωτος, αποινοδικοι τε Αικαι, 
 κακοισιν εκπατασσουσιν' —Werc. F. 887. Syn. 
 Έκδικος, εκδικητής, αμυντωρ, τιμωρός. 
 
 Άποινον, etpl. "Αποινά. pretium. a ransom ; 
 a fine of atonement, λυσομενος τε θυγατρα, 
 φέρων τ' απερεισι αποινα. Α. 13. Syn. Αώ- 
 ρον, λυτρον— ποινή. Ερ. Αγλαόν, άξιον, αεικες. 
 
 Άποινόω. prsemio condigno adficio ; hinc ul- 
 ciscor. to requite, δαίμων αποινωσαις ελασεν. 
 στασομαι. Nem. 5. 29. Syn. Ανταδικεω, 
 αμϋνω, τιμωρεω. 
 
 Άπόϊστευω. sagittis perimo. to destrojr with 
 arrows, ου γαρ απωϊστευσεν εμονς υ'ιήας Α- 
 πόλλων. Antip. Thess. An. ii. 125. 
 
 Αποιχομαι. f. οιχησόμαι. abeo. to depart ; to 
 die. οϊδα γαρ, ό, ττι κακοί μεν αποιχονται 
 πολεμοιο. Α. 408. Syn. Απέρχομαι, απειμι. — 
 αποθ^^σκω. 
 
 Αποκάθαιρω. abstergo. to wipe, ϊν αποκαθαιρω 
 την τραπεζαν τουτω'Ί. Pac. 1217. Syn. Εκ> 
 καθαιρω, απομασσω. 
 
 Απόκαινυμαι. supero. to overcome, οίος δή με 
 
ΑΠΟ 
 
 Φιλοκτήτης απεκαινυτο τοζω. θ. 219. Syn. 
 
 Έπικρατεω, νΊκαω, ϋπερβαλλομαι, υπερβαίνω, 
 Ι υπερέχω, προέχω, περιειμι, περιγινομαι. 
 \ ΆπδκαιρΧδς. intempestivus. unseasonable. 
 
 μαθεϊν ουκ αποκαιριον. (Cr/z/cott.)Philoct. 156. 
 
 Syn. Ακαιρος, άτοπος. 
 Υ'Αποκαιω. aduro. to burn up. ή κεν από 
 
 Τρωών κεφάλας και τευχεα Kijai. Φ. 336. Syn. 
 
 Καίω, κατακαίω, αιθαλοω, αναφλέγω. 
 "Απδκάλεω. per opprobrium appellito. 2. 
 
 sevoco. to call, ξνναιμον απο καλούντες, — 
 
 Aj. 728. Β. Syn. Ανακαλεω, εκκαλεω, επι- 
 καλούμαι. 2. αποσπευδω, μεταπεμπομαι. — 
 
 απάγω, αφιστημι. 
 Άποκαμνω. fatisco. to become weary. — ου 
 
 γαρ δεϊ μ' αποκαμνειν. (Ed. C. adfin. Syn. 
 
 Κάμνω, εκκαμνω, ταλαιπιοροϋμαι. εκλύομαι. 
 Άπδκαμπτω. deflecto. to turn aside from ; 
 
 to decline, ευφαμοις πονοις μοχθείν - Ουκ 
 ■ αποκαμ-φω. Ion. 135. Syn. Αναινομαι, παρ- 
 εκτρέπομαι, φεύγω. 
 "Απδκάπϋω. efflo. to blow off ; breathe out. 
 
 ηριπε δ' εζοπισω, απο δε ψυχήν εκαπνσσε. 
 
 Χ. 467. Syn. Αποπνέω, αποψύχω. 
 "ΑποκατάτΙθημΐ. depono. to put down, ορθόν 
 
 επ' ουριαχφ, κυνεην δ' αποκατθετ' ερεισας. 
 
 Apoll. 3. 1288. 
 "Απόκαυλιζω. truncos demeto. to lop the 
 
 stalk, κυνεας θεριζων, κάποκαυλιζων ζυλψ. 
 i Eur. Supp. 717. 
 '" Αποκειρω. f. ερώ, et ερσω. vied. "Απδκειρδμαι. 
 
 disseco. to cut off. στάς απανευθε πυρής 
 
 ξανθήν απεκειρατο χαιτην. Ψ. 141. Syn. 
 
 Αποτεμνω, αποστερεω. 
 "Απδκερδαινω. lucrifacio. to obtain by a trick. 
 
 αλλ', ασθενής γαρ, κάποκερδαινων ποτοΰ. 
 
 Cycl. 431. 
 "Απδκερμάτιζω. bona decoquo. to dissipate a 
 
 fortune, ήλατο δ' εις α'ίδην, ώς απεκερματισε. 
 
 PaUad. An. ii. 438. 
 "Αποκηδεω. negligo ; luctum finio. to be neg- 
 ligent ; to cease grieving, αϊ κ αποκηδησαντε 
 
 φερωμεθα χείρον αεθλον. Ψ. 413. Syn. 
 
 Αμελεω, αφρυντιζω. 
 "Απδκιδνημϊ. dispergo. to scatter from, ος τ' 
 
 αποκιδναμενος, πόταμου κελαδοντος Αρα'ζεω. 
 
 Apoll. 4. 133. Syn. ΤΙαρακλινω, εκτρέπομαι. 
 ^"Απδκινδϋνευω. periculum facio. to attempt. 
 
 κάποκινδυνευετον λεπτόν τι και σοφόν λέγειν. 
 
 Ran. 1108. Β. Syn. Τίειρανλαμβανω,ποιεομαι. 
 "ΑπδκΙνεω. amoveo. to displace, μή μ' αποκι- 
 
 νησωσι θυραων μοϋνον εόντα. χ. 1U7. Syn. 
 
 Έκκινεω, ωθώ, απωθεω, εκτρέπω, αποσείω, 
 
 απελαυνω, αφιστημι. 
 "ΑπόκΊνος, ου. δ. recessus. a retreat, αλλ' 
 
 εύρε τιν αποκινον απο του δεσποτου. Equit. 
 
 20. Syn. Φυγή, αποχωρησις, αφοδος. 
 "Απδκίω. discedo. to go away. — ονδ' ap' 
 
 Αθηνην - Αηθεν απο σταθμοΧο κιων — π. 156. 
 
 Syn. Αποχωρεω, απέρχομαι. 
 "Αποκλαζω, or" Αποκλαγγω. cano, veluti cum 
 
 clangore. to utter a shrill sound, τοιάδε 
 
 Κάλχας ζνν μεγαλοις αγαθοΧς απεκλαγζε. 
 
 Agam. 157. 
 
 ΑΠΟ 
 
 91 
 
 "Αποκλαιω, " Αποκλαιομαι. Att. -άω, -άδμαι. de- 
 
 ploro. to bemoan, οι μεν γ' αποκλαονται 
 
 πενιαν αυτών, και προστιθεάσι. Vesp. 564. 
 
 Syn. Κατακλαιω, αποδακρϋω, αποδϋρομαι, 
 
 ολοφϋρομαι, καταθρηνεω. 
 "Αποκλάω. defringo. to break off. ηοη νήα 
 
 μέλαιναν απεκλασε διχθάδιχερσψ. Musas.298. 
 
 Syn. Κλαω, απορρηγνυω, αποσπάω, κατα- 
 
 κοπτω, διασχίζω. 
 "Αποκλείω, excludo, includo. to shut out; to 
 
 confine, το μή 'ποκλεϊσαι τούμον αθλιον δέ- 
 μας. (Ed. Τ. 1388. Br. Syn. Κλειώ, εγκλείω, 
 
 συγκλειω, κατακλειω, καθειργω, εγκαθειργνυω, 
 
 αποθυροω. 
 "Αποκλεπτω. surripio. to purloin, μηποτ απο- 
 
 κλεφειν, δσ Έκηβολος εκτεατισται. Η. Merc. 
 
 522. Syn. Κλέπτω, εκκλεπτω, ύφαιρεω, 
 
 υφαρπάζω. 
 "Απόκληρος, ου. δ ή. exsors. not having a share ; 
 
 exempt, πόνων δ' ουτις αποκλαρος εστίν. 
 
 Pyth. 5. 71. Syn. Αμοιρος. 
 "Αποκλίνω, declino, inclino. to bend towards. 
 
 ήμος δ' αψ εις αυλιν αποκλινουσι νομήες. 
 
 Horn. Ven. 169. Syn. Εγκλινω, μετακλινω, 
 
 μεταβαίνω, απονευω. 
 "Αποκλαζω. eluo, abluo. to wash out. κυμασι. 
 
 χειμεριη δε πάλαι αποεκλΰσεν άλμη. Apoll. 
 
 1. 366. Syn. Έκνιπτω, εκλουω, απολουω. 
 "Αποκναιω. adfligo, obtundo. to molest; an- 
 noy, αλλ' αυτήν μοι την δουλειαν ουκ απο- 
 
 φαινων αποκναιεις. Vesp. 681. Syn. Αϋπεω, 
 
 οδυναω, αποθλίβω, ενοχλεω. 
 "Αποκνιζω. avello. to tear off. ιχθϋδια' τούτων 
 
 απδκνισαςτα κρανία. Sotad.ap. Ath.p.293.d. 
 u Άποκνισμά, id quod abrasum. (Pac. 790. B.) 
 
 "Απόκομμα, άτδς. το. id quod abscissum. a 
 
 small piece, or fragment ; a chip. — πέτρας 
 
 αποκομμ ατεραμνω. Theoc. 10. 7. Syn. 
 
 Αγμα, κλάσμα, τεμαχος, τρυφος. 
 "Απδκοιμαομαι. seorsum, vel foris, dormio. 
 
 to sleep separately, or from home, τι ουκ 
 
 απεκοιμηθημεν όσον όσον στιλην ; Vesp. 213. 
 
 Syn. Αποκαθευδω. 
 "Απόκομπαζω. gloriabundus profero. to vaunt. 
 
 ό ό" ηλαλαξε, κάπεκομπασεν τάδε. Here. Fur. 
 
 981. 
 "Αποκοπή, abscissio. cutting off; abolition. 
 
 αποκοπά κρατάς. iEsch. Supp. 848. Syn. 
 
 Κατατομή, διακοφις, εκ/οοψις. 
 "Αποκόπτω, abscindo. to cut off. τοϊο δ' επ' 
 
 Ιφιδαμαντι καρη απεκοφε παραστάς. Α. 261. 
 
 Syn. Έκκοπτω, αποτεμνω, αποσχίζω, απαμαω. 
 "Απδκοσμεω. ordine collocata aufero. to lay 
 
 things aside, ήσθην' αμφιπολοι δ' απεκοσμεον 
 
 εντεα δαιτός. η. 232. Syn. Α^αφεω. 
 "Απόκουφιζω. sublevo. to alleviate, ουδέν 
 
 παθεων αποκουφιζουσ'. Hec. 105. Syn. Κου- 
 
 φιζω, ελαφρύνω. 
 "Αποκραδιζω. e ramo ficulneo aufero. to lop 
 
 offfig-tree branches. Hence," Αποκράδϊδς. adj. 
 
 lopped off. Leon. Tar. An. i. 223. — ή οποεν- 
 
 τας αποκραδισειας ερινοΰς. Nic. ΑΙ. 319. 
 "Αποκράνιζω. a capite avello. to tearfrom the 
 
 skull, γϋρον απεκρανιζε βοος κέρας' — Eryc. 
 
 Ν 2 
 
92 
 
 ΑΠΟ 
 
 ΑΠΟ 
 
 An. ii. 295. 
 
 "Αποκρεμάω. suspendo. to let hang down 
 from. αυχεν απεκρεμασεν, συν δε πτερά 
 πυκνά λιασθεν. Ψ. 879. 
 
 "Α πο κρίνω, Γ. ϊνω. secerno. to separate. "Απο- 
 κρίνομαι, vied. 2. respondeo. to reply, τω oi, 
 αποκρινθ'εντε,εναντιωδρμηθητην. Ε. 12. Syn. 
 Αφορίζω, αποχωρίζω, εκλέγω, απωθεω. 2. 
 απαμειβομαι. 
 
 "ΑποκρΊσΊς,εως.η. actio excernendi;responsio. 
 separation ; reply, των αγαθών εσθλή μεν 
 αποκρισις, εσθλά δε έργα. Theog. 1169. 
 Syn. Έκκρισις, εκλογή. 
 
 "Αποκρούω, propulso, contundo. tobeatback, 
 or, down. κοτυλισκιον, το χείλος αποκεκρουσ- 
 μ'ενον. Ach. 459. Syn. Εκκρουω, αποκλαω, 
 αποσείω. 
 
 "Αποκρύπτω," Αποκρύπτομαι, occulto. to hide. 
 εια θωρησσεσθαι, απεκρνφεν δε μοι Ιππους. 
 Α. 717. Syn. Κρύπτω, καλύπτω, κευθανω. 
 
 "Απόκρυφος, ου. 6 ή, occultus. concealed. 
 φερ', αποκρυφον δέμας. Here. Fur. 1069. 
 Syn. Κρύφιος, λαθριος. 
 
 "Αποκτεινω. interficio. to slay. " Αποκτεννω, 
 Nicarch. An. ii. 354. ή μιν αποκτεινω, αί κεν 
 κρεισσων γε γενωμαι ; χ. 167. Syn. Κτιννυω, 
 αφανίζω, καινω, διαχραομαι, πεφνω, καταπεφ- 
 νω, θανατοω, οΧεκω, αποσφαττω, διαχειριζω, 
 κατεργάζομαι, εναιρω, εναριζω, διαφθείρω, 
 φονεύω. 
 
 "Αποκτϊσϊς, εως. η. colonia. emigration ; a 
 colony, ηγαγε θηραιην ες αποκτισιν. — Call. 
 2. 76. Syn. Κπσις, κτίσμα, αποικία. 
 
 "Αποκωκϋω. lugeo. to bewail, αποκωκυσαι 
 ■φυχήν, αχαριν Χάριν, — Agam. 1546. Syn. 
 Αποδϋρομαι, αποιμωζω. 
 
 "Αποκωλϋω. prohibeo, to prevent, τεκν απο- 
 κτεινασ \ αποκωλυεις. Med. 1408. 
 
 "Απολαγχάνω. obtineo. 2. spe excido. to ob- 
 tain by lot; to fail obtaining. (Ion. 610.) 1. 
 ώς αλλά ταϋτά γ' απολαχωσ οίκων πατρός. 
 Her. F. 331. 
 
 "ΑποΧαζϋμαι. recipio. to receive from, τψδ'• 
 υς παρεστι, κάπολαζυσθαι θέλει. Hel. 917. 
 Syn. Απολαμβάνω, αποδέχομαι. 
 
 "Απολακτίζω, calce ferio ; sperno. to spurn. 
 — συ δ', ώ παΧ, μη 'πολακτισυς Χεχος - Τό 
 Ζηνός, — Prom. 652. 
 
 " Απολακτισμος. calcitratio. the act of kicking. 
 πεσηματ' ανδρών, κάπολακτισμοι βίου. {vio- 
 lent deaths.) vEsch. Supp. 949. Syn. Βλάβη, 
 εκβοΧη. 
 
 "Απδλαμπω. effulgeo. to shine. — ή δ", αστήρ 
 ώς, απελαμπεν - Ίππουρις — Τ. 381. Syn. 
 Έκλαμπω, αποστιλβω, εζαϊσσω. 
 
 "Απδλαπτω. lambendo absorbeo. to lap up. 
 γνονς απολαύεις, δτι πλείστον δυνασαι. {Cho- 
 riamb. Trim.) Nub, 809. Syn. Καταπίνω, 
 
 £fC7TtVW. 
 
 " Απολαυσίς. fructus, quem exaliquare perci- 
 pimus. enjoyment, ευκλειαν υμΐν πατρός, 
 απολαυσιν καλην. Here. F. 1370. Syn. 
 Απολαυσμα, τερψις, καρπός. 
 
 "Απολαύω, fruor. 2. damnum capio. to enjoy 
 
 as good. 2. to receive as bad. αγαθόν γαρ 
 απελαυσ ουδεναυτοΰ πωποτε. Plut.236. Syn. 
 Οναμαι, επαυρεω, επαυρισκω, επιτυγχάνω, 
 καρπίζω, κταομαι, μετέχω, χραομαι. 
 
 " Απολειβω,άπολειβόμαι. destillo. to pour down. 
 καιροσεων δ' οθονεων, απολειβεται ύγρον ελαι- 
 ον.η. 107. Syn. Αειβω,αποσταζω,αποσταλαζω. 
 
 "Απολείπω, relinquo. to leavebehind. ουδ' απο- 
 λειπουσιν κοίλον δομον, αλλά μένοντες. Μ. 
 169. Syn. Ελλειττω, εγκαταλείπω, προλειπω, 
 καταλιμπανω, αφΊημι, παρϊημι. 
 
 "Απολεμος, ου. δ ή. imbellis. unwarlike. απο~ 
 Χεμω δε χειρί λείψεις βιον. Hec. 1033. Syn. 
 Απτολεμος, άμαχος, ασθενής, ατάραχος. 
 
 "Απολεπω. decortico. to strip off the rind, or 
 husk. aXX', ώσπερ ωον, νη Δι', απολεφαντα 
 χρη. Αν. 674. Syn. Λεπω, εκλεπιζω, απολε- 
 πίζω, πτισσω, αποδερω. 
 
 "Απόλεω. f. 1. απολέσω. Altice, άπολώ. α. 1. 
 απώλεσα, per/', άπολωλεκά. perdo. to lose"; 
 destroy. See Απολλυμι. μη μ' απολεσης 
 αωρον' ήδυ γαρ το φως. Iph. Α. 1218. 
 
 "Απολήγω, desino. to cease ; leave off. ώς 
 ανδρώνγενεη, η μεν φύει, η δ' απολήγει. Ζ. 149. 
 Syn. Αηγω, αφισταμαι, παύομαι, αναπαύομαι, 
 διαλείπω. 
 
 "Απολ'ίβαζο). recetlo. to drop off; or, steal 
 away, ουκ απολιβαζεις, ώ κακιστ απολονμε- 
 νος; Αν. 1467. Syn. Αναχωρεω, — απολίΓαρ- 
 γιζω, qu. vid. 
 
 "Απολίγαινω. strepitum facio. to make a shrill 
 noise, ην δ' απολιγαινη, τους αγορανομους 
 καλώ. Ach. 967. 
 
 "Απολις, ϊδος. δ ή. extorris. an outcast, απολις, 
 έρημος, αθλιωτατη βροτών. Hec. 810. Syn. 
 Αποπτολις, λιποπατρις, εκδημος, μετανάστης, 
 φυγάς, φυζηλις. 
 
 "Απδλισθάνω, "Απολισθεω. delabor. to slip 
 down from, εβλαφ' Ωριωνος• απωλισθον δε 
 βιοιο. Leon. Tar. An. i. 244. 
 
 "Αττδλπ-αργίζω. celeriter aufugio. to scamper 
 off. ουκουν ανΰσας τι θάττον απολιταργιεΧς ; 
 Nub. 1255. Syn. Αποτρεχω, αποσκιρταω. 
 
 " ΑποΧΐχμάδμαι. delambo. to lick up. — οι 
 σ ωτειλης-Αιμ απολιχμησονται, — Φ. 123. 
 Syn. Απολειχω, εκλειγω, λιχμαζω. 
 
 "Απολλϋμαι. med. intereo. to be ruined ; to 
 perish, a. 2. άπωλδμην. pret. άπολωλα. ταων 
 ουποτε καρπός απολλυται, ουδ' επιλειπει. η. 
 117. Syn. Ολλυμαι, διολλυμαι, ολεκομαι, 
 παραπολλυμαι, απολεσκομαι, αποφθιομαι, 
 καταφθινομαι, φθίνω, φθινυθω, απ'οφθινυθω, 
 διαφθείρομαι, ερρω, οιχομαι, αποθνήσκω, συν- 
 τήκομαι. 
 
 "ΑπολλϋμΧ. to destroy, λογοις απωλλυς, εργ' 
 έχων ήδιστ εμοί. Soph. ΕΙ. 1359. Br. Syn. 
 Ολεω, απολεω, ολεκω, ολλυω, ολλνμι, φθείρω, 
 αποκτεινω. 
 
 " Απόλλων, ωνος. δ. Apollo. Hence^ Απολλωΐ'ϊδς, 
 α, ον. adj. (Orest. 1396.) ου μεν φορμιγγος 
 περικαλλεος, ην εχ u Απόλλων. Α. 603. ε /c δ' 
 εκατομβην βησαν έκηβολψ" Απολλωνι. ib. 438. 
 Syn. φοϊβος, Αγυιευς, Αοξιας. Ερ. Αργυρο- 
 τοζος, κλυτοτοζος, χρΰσοτοίος, άγνομαντις, 
 
ΑΠΟ 
 
 ακεσιμβροτος, αληθής, αγανος, αφητωρ, αοσ- 
 σητηρ, ακεστωρ, δαφνηφορος, δαφναϊος, Δελ- 
 φΊνιος, Δελφικός, εκατος, ίκατηβελετης, εν- 
 σκοπός, ενχαιτης, ενλνρας, ευφορμιγζ, ευρυφα- 
 ρετρας, ηίος, ηυς, κουροτροφος, λυκηγενης, 
 Αητοίδης, λάοσσοος, λυροκτυπος, λιγυμυθος, 
 μαντιπολος, μαντηίος, μηλονομας, νομιος, 
 Παταρευς, Ώαιηων, πολυλλιτος, σεμνός. 
 Phr. Ωθεώνχοροποιε αναξ. — αγητωρ μελί ων. 
 
 — Δηλον ανασσων. — μαντοσννης Κορυφαίος. 
 
 — Δαλον θεοδμητας σκοπός. — θεών άριστος, 
 δν ηϋκομος τεκέ Αητω. — ακειρεκομης κοιρανος 
 αοιδής. — χρυσεων ρυτωρ τυξων. — Αητοϋς χρν- 
 σωπιδος ερνος. Vid. Apoll. 2. 674. Orph. 
 Hymn. 33. Pind. Pyth. 5. 86. 
 
 "Απολογΐομαι. defendo me verbis, to justify 
 one's self, δακνων σεαυτον, και τον απολογου- 
 μενον. Vesp. 778. Syn. 'Ύπεραπολογοϋμαι, 
 παραιτούμαι, προφασιζομαι, συνηγορώ. 
 
 "Απολονω. abluo. to wash off. — οφρ εγώ αυτός 
 
 — Άλμην ωμο'ίιν απολουσομαι. ζ. 219. Syn. 
 Διανιπτω, απονιπτω, εκπλννω, αποπλυνω, 
 κλυζω, αποκαθαιρω. 
 
 "ATrSX^aivojuat.purgor. 2.corrumpo. to purify 
 by lustrations, to hurt, λαούς δ' Ατρείδης 
 απολυμαινεσθαι ανωγεν. Α. 313. Syn. 1. 
 Καθαγνιζω, καθαιρώ, διακαθαιρω, άγνευω. 2. 
 λυμαινω. 
 
 "Απόλϋμαντηρ,ηρος.ο.ρβΥΐΐΐάβΖ.&Βρο'ύβΤ.πτω- 
 χοίανιηροι,δαιτώναπολυμαντήρες.ρ.377.8γ^. 
 Αϋμεων, λωβητωρ, υβριστής, φθορευς, όλεθρος. 
 
 "Απολύω, solvo, dimitto, &c. to set at liberty. 
 ουδ' απελνσε Ουγατρα, και ουκ απεδεξατ' αποι- 
 να. Α. 95. Syn. Εκλύω, απολυτροω, αφιημι, 
 ελενθεροω, απαλλαττω. 
 
 "Απδλωβαω. contumelia lacesso. to affront ; 
 insult, νυκτερος Αίας απελωβηθη. Aj. 218. 
 
 "Απολωτιζω. avello. to tear off. τολμάς αφαιρι], 
 κάπολωτιζη νέους; Eur. Supp. 449. Syn. 
 Απαμαο), αποσπάω, αποτιλλω. 
 
 "Απομαγδάλϊά, άς. ή. pulpa mollior e pane, 
 crumb of bread for wiping the hands at 
 meals. Equit. 415. 
 
 "Απομα -σσω, -ττω. abstergo. 2. exprimo. to 
 wipe off; to imprint, vied, imitor. vescor. to 
 cony after, to feed upon. (Equit. 819.) δθεν r) 
 'μή φρήν απομαξαμενη πολλάς αρετάς εποιησε. 
 Ran. 1040. Br. Syn. 1. Αποσπάω, αποσμη- 
 χω, εκκαθαιρω, ομοργνυμι, αποτριβομαι, ψη- 
 χω,απο-φαομαι, τερσαινω. 2. απ εικάζω, μετέχω. 
 
 "Απδμειρδμαι, distribuo, sortior. to share, or 
 dispense, ηως yap τ εργοιο τριτην απομειρε- 
 ται αΤσαν. Hes. ε. 578. Syn. Ααγχανω, νέμω, 
 διαμερίζω, διαμοιραομαι, κληροω, αποκληροω, 
 αναδιδωμι. 
 
 " Άπομεμφομαι. reprehendo. to rebuke, απο- 
 μεμ-φαμενας εμον, πορευθείς. Rhes. 900. Syn. 
 Μέμφομαι, αιτιαομαι, επισκηπτομαι, ψεγω. 
 
 "Απόμερμηριζω. depositis curis dormio. to 
 doze, οϊδ'' αλλ' επιθυμώ σμικρόν απομερμηρι- 
 σαι. Vesp. 5. Syn. Έυδω, νπνωσσω, ΰπνοω. 
 
 "ΑπδμηνΊω. irascor. to be angry at. κεΤτ, απο- 
 μηνισας Αγαμεμνονι, ποιμενι λαών. Β. 772. 
 Syn. Οργίζομαι, σκυδμαινω, ασχαλαω, θυμαι- 
 
 Α Π Ο 
 
 93 
 
 νω, κοτεω, χαλεπαινω, χολαω, χολοΰμχι. Phr. 
 
 'ΐίβα δήμος εις οργην πεσών. Eur. οζυθυμον 
 
 μη κρατών φρονήματος, ib. λήμ' έχων τεθηγ- 
 
 μενον. ib. opy7j συντεθηγμενος φρενας. ib. 
 
 ' Απομνάόμαι. recordor. to call to mind, τφ οϊ 
 
 απεμνησαντο και εν θανατοιό περ αιση. Ω. 
 
 428. Syn. Απομιμνησκομαι, διαμνημονενω, 
 
 αναλογίζομαι, αναπολεω. 
 
 "ΑπομνΰμΊ. jurejurando vel affirmo vel nego. 
 
 to affirm, or deny, with an oath, ώς φατο, 
 
 και ρ' επιορκον απωμοσε' τον δ' οροθυνεν. Κ. 
 
 332. Syn. Διομνυω, εζομνυμι, επιορκιζω. 
 
 "Α πο μοιρών, το. pars, portio. a share. ΥΙιγρης 
 
 ορνίθων, άλιων απομοιρια Κλειτωρ. Alphe. 
 
 An. ii. 128. 
 
 Άπομοργνυμϊ. S. S. as" Α πδμασσω. σπογγφ δ* αμ- 
 
 φιπροσωπα και αμφωχεϊρ απομοργνυ. Σ. 414. 
 
 " Απομουσος. a Musis alienus. averse to letters. 
 
 Hence," Άπδμουσως. adv. Agam. 810. κονκ 
 
 απομονσον το γυναικών. Med. 1085. Syn. 
 
 Αμονσος, άμαθης. 
 
 "Απδμΰθεδμαι. dissuadeo. to dissuade. — μαλα 
 
 γάρ τοι. εγωγε-ΤΙολλ' απεμυθεομην. — Ι. 109. 
 
 Syn. Απαγορεύω, αποτρέπω, μεταπειθω,κωλυω. 
 
 " Απδμϋκάδμαι. mugio. to roar, ώς πολλάκις 
 
 με κάπομυκάσθαι θελειν. Ερ. Ι. 4. 
 "Απομυ-σσω, -ττω. (vied. Equit. 910.) emungo. 
 2. decipio. to blow the nose, to cheat. Verbal. 
 "Απομυκτεος, Cycl. 558. ου δύναται Ty χειρι 
 Προ/όλος την piv απομυσσειν. Arnmian. An. 
 ii. 387. 
 " Άπονημϊ," Άπονάμαι. ΐΐύ.ονησυμαι. utilitatem 
 exaliqnare capio. to derive advantage from. 
 — σι) δε τώνδ' αποναιο, και ελθοις-Σήν ες 
 πατρίδα γαϊαν, — Ω. 556. Syn. Απολαύω. 
 "Αποναω. migrarefacio. (//.Π. 87.) to remove; 
 to cause to depart, med. to migrate ; to de- 
 part, ός ττοτε Δουλιχιο^ίΓ απενασσατο πατρϊ 
 χολωθείς. Β. 629. Syn. Αποκαθιστημι, αποι- 
 κίζω. — -αποικεω. 
 "Απονέμομαι, "Απονέμω, tribuo. assigno. to 
 distribute, εϊτ' απενεμοντ ενταύθα τα ψη- 
 φίσματα. Αν. 1289. 
 "Αποι-εομαι. abeo. revertor. to go away, τώ 
 μεν ap' αψορροι προτι Ιλιον απονεοντο. Γ. 
 313. Syn. Ύποχωρεω, απαλλαττομαι, απε- 
 λαυνω, απονοστεω. 
 "Απδνησασθαι. deponere. to disemburthen. See 
 Valck. Diatr. c. 16. απονησαμενη ρα,ων εσομαι. 
 Ion. 875. Syn. Απ-οσωρεΰσαι, αποβαλεϊν. 
 " Απδνητϊ." Απδνως. (Lucill. An. ii. 337.) adv. 
 I absque labore. without toil, βήναι δ'απονητι 
 Δις στεφθεντ' ελαιψ. Eurip. Beck. Τ. 2. p. 
 I 495. Syn. ΑκονΊτι. 
 
 ! "Απδνιζω. (//. Η. 425.) "Απονιπτω. abstergo. 
 to wash, αλλά μιν, αμφιπολοι, απεννψατε, 
 κατθετε δ' ευνήν. τ. 317. Syn. Απομασσω. 
 απολουω, αποπλυνω. 
 
 Απδνιπτρδν,ου. το. malluvium. a washing ba- 
 son, ώσπερ απονιπτρον εκχεοντες εσπέρας. 
 Acharn. 616. Syn. Απονιμμα, χερνιψ. 
 Απονος, ου. ό ή. expers laboris, aid, molestice. 
 without toil, νόστοι δ' εκ πολέμων, άπονους, 
 απαθεΊς. Pers.864. Syn. Απονητος,αμοχθος, 
 
91 
 
 ΑΠΟ 
 
 ΑΠΟ 
 
 — αταλαιπωρος. 
 Άπονοστεω. revertor. to return, αψ απονοσ- ι 
 
 τησειν ποτι Ιλιον ηνεμοεσσαν. θ. 499. Syn. 
 
 Απονεομαι, επανέρχομαι, ανειμι. Phr. Οικαδε ' 
 
 ελθεμεναι και νοστιμον ήμαρ ιδεσθαι. Hon). 
 "Απονοσφϊ,αάυ. scorsum. apartfron). αθάνατων 
 
 απονοσφιθεων, θαλαμον δε κιοϋσαι. Αρ. 3. 10. ι 
 "Απονοσφιζω. separo, privo. to put asunder; ! 
 
 to deprive of. ην δ' απονοσφισθώσι θεών ήδεϊ- 
 
 ανεδωδην. Horn. Mer. 559. Syn. Αποεργω, 
 
 αποχωρίζω. — αποστερεω. 
 "Απονΰχιζω. praecido, quasi ungues, to pare the 
 
 nails, to curtail, αποννχιώ σον τάν ΤΙρυτανειψ 
 
 σιτια. Equit. 706. 
 "Αποζενοομαι. extra patriam dego. to reside in 
 
 a foreign country. — φυγάς Απεζενοντο' — 
 
 Soph. El. 777. Syn. Αποδημεω, αποικίζω. 
 "Αποζενος. inhospitus. inhospitable, sir' ες τον 
 
 αποζενον δρμον. GEd. Τ. 196. Β. Syn. 
 
 Αζενος, δνσχειμερος. απόδημος. 
 "Αποζεω"Αποζϋω. (Η. Ven.225.) abrado. to 
 
 scrape off. — απο δ' έζεσε χείρα βαρεϊαν. Ε. 
 
 81. Syn. Αποσμιλενω, αποκναιω. αποκόπτω. 
 "Αποζϋνω. esacuo. to sharpen, πείσματα, και 
 
 σπείρα, και αποζννονσιν ερετμά. ζ. 269. Syn. 
 
 ΐίαραθηγω, παρακοναω, αναστομοω. 
 "Αποζνρεω. novacula rado. to shave, δς εμ' 
 
 απεζνρησε πρώτον. (Troch. Dim. Acat.) 
 
 Thesm. 1052. Syn. Ευραω, αποτιλλω. 
 " Αποπαπταινω. Poet. " Αποπαπτανεω. fugam 
 
 circumspicio. to look round for some mode 
 
 of escaping, αλλ' αποπαπτανεουσιν, — iaj. 101 . 
 
 Syn. Παπταινω, περιβλεπω. 
 "Άπδπάτεω, med. ονμαι. a via recedo ; ventrem 
 
 exonero. to turn out of the way to ease one's 
 
 self. Hence," Αποπάτος.δ. a necessary. (Achar. 
 
 81. ΥΑποπάτημά. το. excrement. (Eupol.ap. 
 
 Suid.) πλην αποπατησομενοι γε πλεϊν η μύριοι. 
 
 Plut. 1185. Syn. Αφοδεύω, κακαω, χέζω. 
 "Αποπαυω. sisto. to put an end to. med. to 
 
 desist. (II. A. 422.) μηδέ πριν αποπαυετεον 
 
 μένος, αλλ' οπόταν δη. φ. 340. Syn. Επέχω, 
 
 ανειργω, καταστέλλω. 
 * Άποπανστωρ. requiem afferens. one who puts 
 
 a stop to. — φόβων αποπανστορα δεινών, 
 
 Orph. Η. 38. 
 * Άποπειραω, " Άποπειραομαι. periculum facio. 
 
 to make trial, ουκ οϊδα' τονδι δ' αϋθις απο- 
 
 πειράσομαι. Ran. 648. Β. Syn. Έκπειραζω, 
 
 καταπειραζω, πειρητιζω, δοκιμάζω. 
 "Αποπελεκάω. securi dolo et complano. to 
 
 square with an adze, απεπελεκησαν τας πν- 
 
 λας. — Αν. 1157. Syn. Πελεκάω. 
 "Αποπέμπω, dimitto. to send away. Ααομεδων 
 
 εκπαγλος, απειλησας δ' απεπεμπε. Φ. 452. 
 Syn. Εκπέμπω, αποστέλλω, απολύω, αφΊημι, 
 εζανιημι, εζελαννω. 
 "Αποπετομαι. avolo.tofly away, ώκανθαρ',οικαδ', 
 
 οικαδ' αποπ ετωμεθα. Pac.719. Syn .Αφιπταμαι. 
 "Αποπηγνΰμϊ. concrescere facio. to congeal. 
 ευθύς γαρ αποπηγννσι τάντικνημια. Ran. 
 126. Syn. Καταπηγννμι, καταψύχω. 
 "Αποπιπτω. decido. to fall down, or, from. 
 — στιλπνοί δ' απεπιπτον εερσαι. %. 351. Syn. 
 
 Εκπίπτω, καταφέρομαι. 
 "Αποπλαζω. aberrare facio. to lead astray. W A- 
 ποπλαζομαι. aberro. to lose one's way. τήλε 
 δ' απεπλαγχθη σακεος δορν' χωσατο δ'Έκτωρ. 
 Χ. 291. Syn. Αποπλανάω, παρεκβαίνω. 
 "Αποπλάνίης, ου. υ. erro. a wanderer, κοϋρον 
 αποπλανιην επιμαζωνΈρμωνακτα. Bian. An. 
 ii. 158. 
 "Αποπλασσομαι. effingo, exprimo. to model 
 after; to represent. Hence/ Αποπλαστωρ. a 
 modeller. (Maneth. 4. 343.) ζωσαμενη, Φοι- 
 βης είδος απεπλασατο. Paul. Sil. An.m. 73. 
 "Αποπλέω, navi discedo. to set sail. So /Απο- 
 πλωω. (Orph. 506.) — εϋσσελμων επι νηων- 
 Βαντες απεπλειον, — θ. 501. Syn. Έκπλεω, 
 αφορμεω, ναυτιλλομαι. 
 "Αποπληκτος. attonitus. amens. thunder- 
 struck, αποπληκτος εζαιφνης εγενετο τας 
 γνάθους. Vesp. 984. Β. Syn. Παραπληζ, 
 παραπληκτος,παραφρων, άφρων, φρενοβλαβής, 
 εμβρόντητος, τάφων. 
 "Αποπλησσω. percutio, perterrefacio. tostrike 
 with amazement, δεισασα προς δμωαισι, κά~ 
 ποπλησσομαι. Antig. 1189. Br. Syn. Εκ- 
 πλήττω, αντιπληττω, καταπληττω. 
 "Αποπλισσομαι. saltu me proripio. to spring 
 forward, ουδ' αν ελαφρώς αν απεπλιζατο. 
 (Pceon trim.) Acharn. 21 7. Syn. Αποσειομαι, 
 αποπηδαομαι, αποφεύγω. 
 "Αποπλϋνω. abluo. to wash. See Απολουω. λα- 
 "ιγγαςποτιχερσον αποπλυνεσκεθαλασσα. ζ. 95. 
 "Αποπνέω. lonice, -ειω. fut. -ευσω. exhalo. to 
 breathe out. θυμόν αποπνειων' δ δ' επεδραμεν, 
 ος ρ' εβαλεν περ. Δ. 524. Syn. Εκπνέω. — • 
 αποθνήσκω. 
 "ΑποπνΊγω. suffoco, vexo. to choke, ενλιμνη 
 [ δ' απεπνιζε, κρατησας χειρι τένοντα. Batrom. 
 230. Syn. Έμπνιγω, αγχοναω. — ανιαζω. 
 Άποπονεω. finem laborandi facio. to finish a 
 work. — τα πλείστα γαρ Αποπεπονηκας. — 
 Thesm. 245. 
 Άποπριω. serra abscindo. to saw off. ην ουδείς 
 μεν ύφηνεν, απεπρϊσε ι δ', η πελεκησας. Am- 
 mian. An. ii. 388. 
 ' Άποπροαιρεω, or "Αποπ ροελω. (Damm. 609. 
 618.) sumo de re aliquantum. to take a part 
 of any thing.- — ου τι μοιετλης- Σίτου αποπρο- 
 ελων δομεναί' — ρ. 457. Syn. Προσλαμβάνω. 
 "Αποπροβαλλω. procul abjicio. to throw far 
 from, ευρύ δ' αποπροβαλων χαμαδις σάκος, 
 ένθα και ένθα. Apoll. 3. 1310. 
 "Αποπροθεν, "Αποπροθϊ. (ΑροΙί. 1. 39.) adv. 
 procul; e longinquo. far from, αΰθι μενειν 
 παρά νηνσιν αποπροθεν, — Κ. 209. Syn. 
 ΐίορρωθεν, αποσταδον, εκας. 
 "Αποπροθϊω. longe fugio. to run far away from. 
 μηκ'ετι φεύγετε πάντες αποπροθεοντες δδϊται. 
 Ερ. άδεσπ. 366. 
 "Αποπροϊημϊ. emitto. to throw; let go. οιτρεΊς• 
 
 1 This is the licence of a late and less pure 
 age of Greek literature. The penult, of πρίω, 
 as of many other verbs in ιω, is long in the 
 old Poets. 
 
ΑΠΟ 
 
 A II Ο 
 
 9ο 
 
 τον δε τέταρτον αποπροεηκε πολινδε. ξ. 26. 
 Syn. Α— οσ-ελλω, αφιημι, αποπέμπω. 
 
 "Αποπροτεμνω. abscindo. to cut off from, νώτου ι 
 αποπροταμών, επι δε πλέων ελελειπτο. θ. 475. 
 
 "Αποπρόφευγω. procul aufugio. to flee far j 
 away from, είπα tot' αυχμηράν Stij/av απο- 
 προφυγών. Meleag. 10. 
 
 "Αποπτος. qui conspicitur eminus, vel, ex alto. 
 2. qui non conspicitur. seen afar off. 2. in- 
 visible, ως ενμαθες σον, καν αποπτος yg, όμως. 
 Aj. 15. Syn. 2. Αόρατο?, αποψιος, ανοπτος, 
 αθεώρητος. 
 
 "ΑποπτοΧίς. s. s. as" ΑπόΧίς. ω ξένοι, αποπτολις 
 αλλά μη. (Ed. C. 205. 
 
 "Αποπτυστός, ου. 6 ή. aversandus. detestable. 
 ισασι δήτα σην γ' αποπτνστον φρένα. Med. 
 1370. Syn. Έκπτυστος, απευκτος. 
 
 " Άποπτϋω./. πτύσω, exspuo. 2.aversor. to spit 
 out. to despise, κυρτόν εόν κορνφοϋται, απο- 
 πτυει δ' άλόςαχνην. Δ. 426. Syn. Έκπτυω, δια- 
 πτνω. 2. απορρίπτω, αποστρέφομαι, μισεω. 
 
 "Απόπϋδάριζω. salto, nates calce feriendo. to 
 dance kicking, απεπυδαρισα μοθωνα, περι- 
 εκοκκνσα. Equit. 694. 
 
 "Αποπϋτιζω. pytisso. to spit up. ενχρων γε 
 θα'ιμα, κάποπυτιζει καλώς. Lysist.205. 
 
 "Απ6ρεω,"Απ6ρεόμαι. consilii inops sum. to be 
 at a loss, ως ηπορημαι προς θεών τα νυν τάδε. 
 Iph. Α. 537. Syn. Αμφισβητεω, αμφιγνοεω, 
 ενδοιαζω, αμφιβάλλω, αμφιδο'ζεω, διστάζω. — 
 ενδεομ,αι, σπανίζω. 
 
 "Απόρθητος, inexpugnabilis. secure from de- 
 vastation, και ΐίριαμοιο ανακτος απόρθητος 
 πολις επλε. Μ . 1 1. Syn. Ανάλωτος, άθραυστος. 
 
 "Απορία, ας. ή. consilii inopia, &c. a state of 
 perplexity, κάματος βροτοΊσιν απορία τε γιγ- 
 νεται. Orest. 315. Syn. Απορημα, αδημονία, 
 αβουλία, αμηχανία, θλιάις. — χητεια, σπανις, 
 πενία. 
 
 "Απορνΰμαι. abeoceleriter.torush forth, ώρσεν 
 αναζ, Αιός υιός, απορνυμενον Αυκιηθεν. Ε. 
 105. Syn. Απέρχομαι, αόορμαω. 
 
 "Απορος, ου. 6 ή. non pervius. 2. difEcultatibus 
 impeditus, &c. impassable, perplexing, σω- 
 θώμεν' απορον χρήμα δυστυχών δόμος. Orest. ' 
 70. Syn. 1 . Απορευτος, δυσεύρετος. 2. παν- 
 απορος, ενδεής, ακτημων, αμήχανος, αμφίβο- 
 λος, αμφιδηρϊτος, αμόιρρεπης. 
 
 "Απόρουω. prosilio. to leap from. Πηλείδης ο 
 απορουσεν, όσον τ' επι δουρός ερωη. Φ. 251. , 
 Syn. Έκπηδαω, απορννμαι. 
 
 "Απορραιω. destruo. to waste. — όστις σ 
 αεκοντα βι^φι - Κτηματ απορραισει — α. 
 404. Syn. 'Ραιω, αποσνλαω. 
 
 "A7rop|oavrjip(oj/.-lavacrum,lustratio. the place 
 for purification with lustral water, προχοοι- 
 σιν, ελθών εις απορραντηρια. Ion. 435. 
 
 "Απορρέω, effluo. to pass away, αι αι φαντι, 
 Φιλϊνε, το τοι καλόν άνθος απορρει. Theoc. 
 7. 121. Syn. Καταρρέω, αποφερομαι, κατα- 
 πίπτω, κατειβομαι. 
 "Απορρηγνϊψί"Απορρηγννω./. £w.abrumpo. to 
 burst asunder. 7)κε δ' απορρηζας κορνφην ορεος 
 μεγαλοιο. ι. 481 . Syn. Απορ^σσω. αποκόπτω. 
 
 'Απόρρητος, non divulgandus, &c. forbidden ; 
 not to be told. — ως απόρρητον φλογα-θυου- 
 σα, — Iph. Τ. 1331. Sy~N. Αδιηγητος, άρρητος, 
 δνσφατος, δυσρητος, απόκρυφος, κρυφαιος, 
 μυστικός. 
 
 ΆπορρΊγεω. exhorreo. to shudder, οί πατρός 
 μεν ες οΊκον απορριγασι νεεσθαι. /3.52. Syn. 
 Έκφοβεομαι, αποδειλιαω, φριττω. 
 
 'Απορρίπτω, abjicio. to cast away, μηνιθμόν 
 μεν απορριφαι, φιλοτητα δ' ελεσθαι. Π. 282. 
 Syn. 'Ριπταζω καταρριπτεω, αποβάλλω, πα- 
 ραβάλλω, προβάλλω, εκβαλλω. 
 
 Άπορροιβδεω. cum sonitu emitto. to utter 
 with noise, ουδ' όρνις ευσημονς απορρυΐΐδίΐ 
 βοάς. Antig. 1033. 
 
 ' Απορροή, eftiuxus. discharge, ασυλον εκ -γης. 
 αίματος δ' απορροαί. Hel. 1603. Sy'N. Διάρ- 
 ροια, καταρροη, ρυσις, ροη, ρεΰμα, απόσταγμα. 
 
 "Απορρντος, ου. ό ή. effluens. flowing out. κρή- 
 νης τ αέναου και απορρντου, — Hes. ε. 595. 
 
 Άπορρωξ, ώγδς. ό η. preeruptus. abrupt, steep. 
 Od. v. 98. 2. subst. fragmentum avulsum, 
 portio. a steep rock ; a fragment, or portion. 
 2. όρκου γαρ δεινού Στνγος ύδατος εστίν 
 απορρωζ. Β. 755. Syn. 1 . Κατερρωγως, απο- 
 τμηξ, απότομος. — 2. απορρωγας, αποκλασμα. 
 
 — απορροή. 
 
 Άπορφάνιζω. orbo. to deprive of his parents. 
 
 — τους δ' απωρφανισμενους 'Νήστις πιέζει 
 λιμός' — Choeph. 247. Syn. Ορφανιζω, απο- 
 στερεω. 
 
 Άπός. το. ex itinere contracta lassitude fa- 
 tigue from travelling, και πνενμ' αθροισον, 
 απος εκβαλων όδοΰ. Phceniss. 865. Syn. 
 Κάματος. 
 
 ΆποσβεννϋμΧ," Αποσβεννυω. f. σβεσω. ρ. εσβη- 
 κά. a. 2. εσβην Κ exstinguo. to extinguish. 
 — τους λύχνους αποσβεσας. Plut. 668. Syn. 
 Σβενννω, εξαλείφω. 
 
 'Αποσείω, excutio. to shake off. αποσειονται δε 
 λυπας. Ran. 349. Syn. Αποβάλλω, αποδυο- 
 μαι, εκκρουω, εκτινάσσω, σοβεω, απαρασσω. 
 
 ' Απόσεμνΰνόμαι. jacto me. to vaunt, to give 
 one's self airs, ει ί^ε τοντ ογκωσομεσθα, κάπο- 
 σεμνννουμεθα.'ύ). 715. (703. Br.) Syn. Αλα- 
 ζονενομαι, μεγαλαυχεομαι, νπερφρονεω. 
 
 ' Απδσηπόμαι. putris fio. to mortify, ουδ' 6 
 Φιλοκτητου πους αποσηπομενος. Lucill. An. 
 ii. 336. 
 
 "Αττοσκαοιζω. palpitans pedes in adversum jac- 
 to. 2. palpitans animam efflo. 3. risu exsul- 
 tare facio. to fall, the limbs shaking con- 
 vulsively. 3. αποσκαριώσ εγώ γελωτι τημε- 
 ρον. Menand. 
 
 "Αττοσκεοαζω. dissipo. to disperse, αυταρ επει 
 ■φυχας μεν απεσκεδασ αλλνδις αλλ^. λ. 384. 
 Syn. Αποσκεδαννυμι. σκεδαω, σκεδάζω, δια- 
 σπείρω, διαφορεω, διίστημι, διασκιδνημι, 
 διασπαω. 
 
 "Αποσκιμπτω. infigo ad firmandum id a quo 
 pendeo. to make fast, εκ ναός απε-σκιμφθαι, 
 
 1 These two tenses have commonly a 
 pass, signif. 
 
96 
 
 Α Π Ο 
 
 ΑΠΟ 
 
 δυ' αγκνραι. — 01. 6. 172. 
 "Αποσκλημί. exaresco. 2. morior. to grow 
 
 thin ; to waste away, δταν τις εκφνγ\ι μ' 
 
 αποσκλήναι ποτέ. Vesp. 160. SyN. Αποξη- 
 ραίνομαι. 2. αποθΐ'ησκω. 
 "Αποσκληρϋνω. induro. to harden, πηρην, 
 
 κάδεψητον απεσκληρυμμενον αιγός. Leon. 
 
 Tar. An. i. 223. 
 "Αποσκδπεω. intueor, considero. to consider 
 
 attentively, άλλος δε, κέρδους ούνεκ, ουκ απο- 
 
 σκοπών. Eur. Supp. 236. Syn. Αποθεαομαι, 
 
 καταβλεπω, καθοραω, διασκέπτομαι. 
 "Αποσκοπϊος, adj. a meta aberrans. missing 
 
 the mark, βιβλοις εγκατεθεντο' αποσκοπιοι 
 
 δ' εφαμαρτον. Ptolem. R. An. ii. 66. 
 "Αποσκυδμαινω. succenseo. to be enraged. 
 
 Ήρη, μη δη παμπαν αποσκυδμαινε θεοίσιν. Ω. 
 
 65. Syn. Απομηνιω, οργίζομαι, επιμεμφομαι, 
 
 νεμεσαω, αγανακτεω. 
 "Αποσκΰθιζομαι. Scythico more tondeor. to 
 
 shave the head closely as the Scythians. 
 
 (ppiKy τρεμουσαν, κράτ απεσκυθισμενην. 
 
 Troad. 1026. 
 "Αποσκϋλευω. spolio. to spoil ; to seize as 
 
 spoil. Αμφιτρυων καλόν όπλον απεσκυλευσε 
 
 πεσόντος. Theoc. 24. 5. 
 "Αποσκωπτω. scommate incesso. to jeer, γη- 
 
 ραλεον με -γυναίκες αποσκωπτουσι — Ερ. 1. 2. 
 "Αποσμηχω. detergo. torub off. φΰκος αποσμη- 
 
 ξασα και ανθεα πικρά θαλάσσης. Anal. iii. 147. 
 "Απδσδβεω. abigo. to drive away. (Equit. 60.) 
 
 In the verse cited, and in v. 1 258. it is in- 
 
 trans. and sign, to go or get away quickly. 
 
 ουκ αποσοβήσεις; ουκ αποισεις τω καδω ; Αν. 
 
 1033. Syn. Αποσείω, απελαυνω, αποδιώκω. 
 "Αποσπάδΐόν,^Αποσπάραγμά. το. {Theodorid. 
 
 An. ii. 43.) ramulus decerptus. a broken 
 
 branch. *SO "Αποσπάς, άδος. η. Leon. Tar. 
 
 An. i. 223. και ροδεας σταφυλής ωμόν απο- 
 
 σπαδιον. Philipp. An. ii. 217. 
 Άποσπάρασσω. lacerando avello. to pull off; 
 
 to tear asunder, απεσπαραζεν ώμον ονχ υπό 
 
 σθένους. Bacch. 1125. 
 'Αποσπάω, avello. to drag away, μη μου το 
 
 τεκνον εκ χερών απόσπασες. Hec. 281. Syn. 
 
 Αποσύρω, εξ,ορμαζω, διατέμνω, καθελκω, απο- 
 
 χο)ριζω. 
 "Αποσπενδω. ϊ.σπεισω. libo. to make libations. 
 
 ωμοσε δε προς εμ' αυτόν, αποσπενδων ενι οικιρ. 
 
 ξ. 331. Syn. Αειβω, απαρχομαι, εκχεω. 
 Άποσπδδεω. detergo. propr. cinerem ; de- 
 
 cutio. to shake off ashes ; to beat out the 
 
 dust ; to wear out. αποσποδήσαι τους όνυχας 
 
 των δάκτυλων. Αν. 8. Syn. ΏροστρΊβω, 
 
 αποκρούω, αφανίζω. 
 Άποσπορος, ου. δ ή. satus ab aliquo. sprung 
 
 from, αγνωσσεις δτι Κυπρις αποσπορος εστί 
 
 θαλάσσης ; Musse. 249. Syn. Απόγονος, 
 
 εκγονος, εκγενετης. 
 Άποσσευω. excutio ; fugo. to shake off; get 
 
 rid of. — ov τε και οδμή-θηρι αποσσευει — 
 
 Nic. Th. 77. Syn. Αποσειομαι. 
 Άποστάδά," Αποστάδον. adv. eminus. at a dis- 
 tance, λισσεσθαι επεεσσιν αποσταδα μειλι- 
 
 χιοισι. ζ. 146. Syn. Έκας, διασταδον, πορ- 
 ρωθεν. 
 
 "Αποστάζω, destillo. act. to let fall drop by 
 drop. neut. to trickle down. In which sense 
 " Άποστάλαζω and "Αποστάλάω are used, 
 Philipp. An. ii. 226. αιδοΰς νγρυν ερευθος 
 αποσταζουσα προσώπου. Musse. 173. Syn. 
 Απολειβω. 
 
 "Αποστάσϊς. abscessio. desertion ; separation; 
 departure, θανείν' ασιτεϊ δ' εις αποστασιν 
 βίου. Hipp. 277. Syn. Απολειψις, ελλειφις, 
 αποχωρησις, απαλλαζις, διαλυσις, διαχωρισ- 
 μός, απόστημα. 
 
 "Αποστάτεω. desero. to stand aloof from, ού- 
 τοσϊ πάλαι παρειμι, κούκ αποστατώ φίλων. 
 Αν. 314. Syn. Απολαύω, διαλείπω, απο- 
 χωρεω, αποχωρίζω, αφισταμαι. 
 
 "Αποστειχω, "Αποστϊχω. abeo. to go away, άλ- 
 λα συ μεν νυν αϋτις αποστιχε, μη σε νόηση. 
 Α. 522. Syn. Απέρχομαι, αποβαίνω, απο- 
 λείπομαι, αναχωρεω. 
 
 'Αποστέλλω, amando. to send, or fetch, ήκω 
 δ' αποστελών σε, τάκειθεν γαρ εν. Hec. 730. , 
 Syn. Μετακαλεω, προσκαλεω, αποπέμπω, 
 μεταπεμπομαι, εσπεμπομαι, μεθιστημι, μετα- 
 στελλομαι. 
 
 'Αποστέργω, ej'icio ex animoamorem. to cease 
 loving, κει μεν αποστερζαιμι, τα πάντα μεν 
 εις δέον ερποι. Theoc. 14. 50. Syn. Απο- 
 στνγώ, καταφρονεω, απεχθαιρω. 
 
 Άποστερεω, "Αποστεριζω, et -ισκω. privo. to 
 bereave ; defraud, αλλ' ουδέ μην απεστερη- 
 κας ονδενα. Plut.373. — Τίολυνεικην θρονων- 
 Αποστερισκει. (Ed. C. 389. Syn. Στερεω, 
 στερισκω, απονοσφιζω, εξαπατάω, αφαιρούμαι, 
 αμειρω. — σϋλαω. 
 
 Άποστερητής, ου. δ. fraudator. a cheat, fern. 
 "Αποστερητϊς,ΟΓ,ο,οο,. to Brunck. " Άποστερη- 
 τρΊς,ίδδς. ή. Hence both adj. & subst. "Απο- 
 στερητϊκος, ι), δν. fraudulentus. — νους απο- 
 στερητικδς, — γνωμην αποστερητιδα. Nub. 
 728, sq. Syn. Απατηλός, συλητης, παρα- 
 λογιστης. 
 
 Άποστηριζω. sustento. to fix ; to support, q. 
 δε σεσηρώς βακτρον αποστηριζεται ες γάν. 
 Ερ. ά&272. 
 
 Άποστιλβω. splendeo. to shine, or sparkle. 
 
 "Αποστιλβδω. splendere facio. to cause to 
 sparkle, as wine in a cup. (Ερ. άδ. 79.) λευ- 
 κοί, αποστιλβοντες αλειφατος" — γ. 408. Syn. 
 Απολαμπω, λαμπρύνομαι, αμαρυσσω. 
 
 Άποστλεγγιζω. abrado strigile. to rub with a 
 flesh-brush, or currycomb, μη φθονεϊθ' ήμϊν 
 κομώσι, μηδ' απεστλεγγισμενοις. Eq. 580. 
 Syn. Αποσμαω, αποσμηχω. 
 
 'Αποστολή, dimissio. the act of sending forth. 
 αποστολαι γαρ μακαριαι μεν, αλλ' δμως. Iph. 
 Α. 688. Syn. Αποπομπή, αποπεμψις, απο- 
 λυσις, αφεσις. 
 
 'Αποστρέφω, averto. to turn aside, or back. 
 ιχνι αποστρεφας' δολιης δ' ου ληθετο τέχνης. 
 Η. in Mer. 76. Syn. Καταστρέφω, αποτρέ- 
 πω, αποχωρεω, αποπέμπομαι, αποδιαστελλω. 
 
 Αποστρέφομαι, aversor. to turn away from ; to 
 
ΑΠΟ 
 
 hold in aversion. Αγαμέμνονος γεγώσα, μη μ' 
 αποστρεφου. Iph. Τ. 801. Syn. Αποστυγεω, 
 καταφρονεω, αποτρέπομαι. 
 "Αποστροφή, conversio. the act of turning 
 away ; a mode of escaping, ονδ' εστίν αυτψ 
 τησδ' αποστροφή τνχης ; Prom. 768. Syn. 
 Αποτροπή, καταφυγή, αλυζις, αναχωρησις. 
 
 — ανακαμψις, επάνοδος, κάθοδος. 
 "Απόστροφος, aversus. turned away from. 
 
 — εγώ γαρ ομμάτων αποστρόφους - Αυγας 
 απειρζω. Aj. 69. Syn. Αιαστροφος — απο- 
 τροπος. 
 
 "Αποστυγεω." Αποστνγω. (Ερ. άδ. 116 b .) odi. 
 to hate, δη γαρ κουριδιας μεν απεστυγον, εκ 
 δε μελαθρων. Apoll. 1. 804. Syn. Αποστέργω, 
 αποστρέφομαι, μυσαττομαι. αποφριττω. 
 
 Άποστϋφελιζω. depello. to drive away by 
 force, νεκρού απεστνφελιζαν' — Σ. 159. Syn. 
 Απελαυνω, αποσείω, αποκϊνεω, απειργω, απο- 
 διώκω, αποσοβεω. 
 
 "Αποστϋφω. adstringo, to astringe, or be 
 astringent, και πνιγοεσσαν αχερδον, απο- 
 στυφουσαν δδιτών Χειλεα — Alcae. Mess. An. 
 i. 491. Syn. Στύφω, προσπιεζω. 
 
 Άποσνκαζω. exploro, more eorum, qui ficus 
 carpunt. metaph. to examine with malicious 
 intention, κάποσυκαζεις πιεζων τους υπευθύ- 
 νους, σκοπών. Equit. 259. Syn. Σϋκοφαντεω, 
 αποθλΊβω. 
 
 "Αποσϋλάω. spoliando aufero. to plunder. 
 τοϊον όμηρον μ' αποσυλησας. Alcest. 880. 
 Syn. Σϋλαγωγεω, αφαρπαζω, αποστερεω, απο- 
 δνω, κλέπτω. 
 
 ' Άποσΰομαι. exsilio. to rush forth, η pa γυνή 
 ταμιη• 6 δ' απεσσυτο δώματος 'Έκτωρ. Ζ. 390. 
 Syn. Αποσευομαι, ανορουω, αναπηδάω, απέρ- 
 χομαι. 
 
 ' Αποσϋριζω. sibilo. to whistle, or hiss, μακρ* 
 αποσυριζων, άλιον τον μυθον ακουων. Η. Merc. 
 280. Syn. Συριζω, κατασυριττω, σιφλωζω. 
 
 Άποσϋρω. abstraho. to tear off. παν δ' απέσυρε 
 μετωπον ες οστεον. αυτάρ ό πλαγείς. Theoc. 
 22. 105. Syn. Απερυω, αποτιλλω, αφαιρεω. 
 
 Άποσφαζω," Άποσφαττω. jugulo. to slaughter, 
 ως εχω γ' υμών όμηρους, οΰς αποσφα\ω λαβών. 
 Ach. 326. Syn. Αναιρεω, κτεινω, τραχηλιζω. 
 
 Άποσφαλλω. a via aberrare facio. to lead out 
 of the right course, pass, to be deceived. 
 (Iph. A. 742.) — bv τίνα πρώτον αποσφηλωσιν 
 αελλαι. γ. 320. Syn. ΑπεΧαυνω, παρατρεπω, 
 απάγω, πΧαναω, εζαπαταω. 
 
 Άποσφαζ, άγος. ή. prsecipitium in rupibus 
 a se divulsis. an abrupt precipice. Used 
 adjectively by Nicand. — αποσφαγι βησση. 
 Ther. 521. Syn. Απότομος, ρώγας. 
 
 Άποσφιγγω. adstringo, comprimo. to com- 
 press. Αϋλος, αποσφιγζας μηΧινα Χωματια. 
 Lucill. An. ii. 341. 
 
 'Αποσφραγίζομαι, obsigno. to seal up. μάλιστα' 
 και δη παντ αποσφραγίζεται. Orest. 1106. 
 
 Άποσφραινω. odoror, olfacio. to scent, αυτόν 
 αποσφραινει, ΘΧιβομενου στομάχου. Lucill. 
 An. ii. 338. Syn. Οσφραινομαι, οσφρομαι. 
 
 Ά ποσχεω. s. s. as "Α πεχω &"A πισχω.—τοτ' ανου- 
 
 A Π Ο 
 
 97 
 
 τοιαποσχεσθαι (abstinere) φιλον ηεν.ι.211. 
 
 "Αποσχίζω, abscindo, separo. to disjoin ; to 
 split. ηΧασε Γνραιην πετρην, απο δ' εσχισεν 
 αυτήν. δ. 507. Syn. Διασχίζω, αποκόπτω. 
 
 "Απόσωζω. sanitati restituo. to save; to reco- 
 ver, παυσοντας αΧγους, κάποσωσοντας νόσου. 
 Phil. 1379. Br. Syn. Σώζω, διασώζω, ακεομαι. 
 
 "Α ποταγηνιζω. in sartagine frigo. to fry . καρϊδας 
 εΧαβον πρώτον' απεταγηνισα. Sotad.ap. Ath. 
 p. 293. 
 
 * Άπότακτος. exquisitus. set apart. Gallice, 
 recherche, ev τοϋτ αποτακτον αυτό τους 
 τυρούς ποιεΊν. Philem. ap. Ath. p. 658. b. 
 
 "Απόταυροϋμαι. tauri in modum efferor. to 
 rage furiously, απόταυροϋμαι δμωσιν, όταν 
 τις. Med. 191. 
 
 " Άπότειχιζω. muro intersepio. to wall out. 
 όστις ποτ' εσθ' ό τους θεούς αποτειχισας ; Αν. 
 1575. Syn. Απειργω, αποφράσσω. 
 
 "Απότεκμαιρομαι. colligo argumentando. to 
 conjecture. — πόρους τ' απετεκμηραντο. 
 Apoll. 4. 1538. 
 
 "Απότεμνω. abscindo. to cut off. όφρ'ό γέρων 
 ιπποιο παρηοριας απετεμνε. θ. 87. Syn. Απο- 
 κόπτω, αποσχίζω, διαχωρίζω, απαμαω, απο- 
 θεριζω, αποζεω. 
 
 "Απότηλε, (Antip. Sid. An. ii. 33.)" ΑποτηΧοθί , 
 "Απότηλοϋ.αάν. longe, remote, far off. γαιης 
 Κυκλώπων, ούτε σχεδόν, ουτ αποτηλού. ι. 
 1 1 8. Syn. Τηλε, τηλοϋ, τηλοθι, εκας. 
 
 " Απότίβατός, ου. ό ή. qui adiri nequit. unap- 
 proachable, αποτιβατος άγρια -Τ$οσος« Trach. 
 1047. Syn. Απροσπέλαστος, απροσβατος. 
 
 "ΑπότΊθημϊ. depono. to put down, τευχεακαλ' 
 αποθεσθαι επι χθονί πονλυβοτειρ? ι ). Γ. 89. 
 
 "Αποτιλλω. aor. 1. άπετΐλά. avello. to pluck off 
 the hair. Hence, "Απότιλμά, άτος. το. what is 
 so plucked off. (Theoc. 15. 19.) επι ταϊς ap- 
 χαϊσι διαξήναι, και τάς κεφάλας αποτϊλαι. 
 Lysist. 578. Syn. Κατατιλλω, αποκνιζω. 
 
 "ΑποτΊμος, ου. ό ή. honore carens. unhonour- 
 ed. επι τον αποτιμον εν θεοΊς θεόν. OEd. Τ. 
 225. Syn. Ατιμος. 
 
 "Αποτινάσσω, excutio, abjicio. to shake out. 
 ουκ αποτινάζεις κισσόν ; — Bacch. 253. 
 
 "Απότινυμϊ,"Αποτινω ι ,"ΑποτΊω. solvodebitum. 
 to pay a debt ; to pay the penalty of a fault. 
 — κακόν δε με πολλ αποτίνειν - Ικαριω, — β. 
 132. Syn. Ύιω, εκτινω, αποδιδωμι, απολύω, 
 εκλύω, καταβαλλω. Phr. Αικην εκτελεω, εκ- 
 τιννυω. δικας διδαψι. τιμωριαν υποσχειν. 
 
 "Αποτϊνΰμαϊ. solvi mihi mulctam euro, to 
 exact payment, κτεΐνε μετα'ίσσων, πόλεων δ' 
 απετινυτο ποινήν. Π. 398. Syn. Αποτιομαι, 
 τιμωρούμαι, ποιναω, κολάζω, μετέρχομαι. 
 Phr. Δικ^ν λαμβανο). 
 
 "Αποτμηγω. abscindo. to cut off. See Αποτεμ- 
 νω. πολλάς δε κλιτϋς τοτ αποτμηγουσι χα- 
 ραδραι. Π. 390. 
 
 "Αποτμήζ, ήγός.όή. prseruptus. steep. — κύμα 
 
 1 Ύίνω, φθάνω, et φθίνω, with their com- 
 pounds, have the penult, long, Ionice, but 
 short, Attice. 
 
 Q 
 
98 
 
 ΑΠΟ 
 
 ΑΠΟ 
 
 παροιθε Κυρτον, αποτμήγι σκοπιφ ίσον' — 
 Apoll. 2. 580. Syn. Απότομος, απορρωζ, 
 αποσφαξ. 
 
 Άποτμδς, ου. ο ή. infelix. unfortunate, αυτάρ 
 δγ', ως τις παμπαν ο'ιζυρός και αποτμος. ν. 
 140. Syn. Βαρυποτμος, άθλιος, κακοδαιμων. 
 
 "Αποτολμάω, confidenter audeo. boldly to 
 enterprize. sit' αποτόλμησα ς ηλυθον εσπεριος. 
 Philodem. An. ii. 87. 
 
 "Απότομος, ov. or). 1 . prsefractus. precipitous, 
 rugged. (Alcest. 992.) 2. ή. subst. fastigium 
 abruptum. a steep rock. 2. ακροταταν εισ- 
 αναβάσ αποτομον. (Ed. Τ. 876. Br. Syn. 1. 
 Αποτμηξ. — σκληρός. 2. ακρωρεια, απορρωζ. 
 
 "Αποτδς,ου.δή. qui est sine potu. not having 
 drunk, ασιτος ά 'νηρ, (i. e. 6 ανηρ,) αποτος, 
 — Aj. 324. Syn. Αυαλεος, ζηρος. 
 
 " Αποτρέπω.* 1 Αποτρδπεω ," Αποτρωπάω. (Od. π. 
 405.) averto. to turn aside, κεκληται' όθεν 
 αντις απετραπε λαόν Αθηνη. Α. 757. Syn. 
 Αποστρέφω, κατακαμπτω, αποκλίνω, εκκλινω. 
 
 "Αποτρεχω. currendo abeo. to run away, or 
 up and down, αλλ' εις Ακαδημϊαν κατιών, υπό 
 ταΊς μοριαις αποθρεξεις. Nub. 1005. Syn. 
 Ανατρέχω, αναχωρεω. 
 
 "ΑποτρΊβω. attero. to rub off. πλευραι αποτρι• 
 ψουσι δομον κάτα βαλλομενοιο. ρ. 232. Syn. 
 ΤΙαρατριβω, αποτρυω, αποσμυχω. 
 
 "Αποτρόπαιος, ου. ό η. malorum depulsor. tu- 
 telary. Απολλον αποτρόπαιε' μα Αι, εγώ μεν 
 ου. Plut. 359. 
 
 "Αποτροπή." Αποτρδπϊη. (Apoll. 4. 1504.) de- 
 pulsio. the act, or means, of escaping, αλλόσ 
 αποτροπά κακών γένοιτο' το δε σον, ευτυχές. 
 Helen. 364. Syn. Εκτροπή, αποπομπή, — 
 εκκλισις, υπαλυζις. 
 
 "Αποτρδπϊος, ov. avertendi vim habens. avert- 
 ing misfortune, ει μη αποτροπιοις ενοπαΐς 
 θελξιφρονί θ' υμνψ. Orph. 483. 
 Αποτροπδς. 6 ή. aversandus, semotus. to be 
 held in aversion ; removed to a distance. (Aj. 
 612. Od. ξ. 372.) 2. Ιέ is used act. like Απο- 
 τρόπαιος, αποτροπος γενοιό μοι τών πηματων. 
 Here. F. 821. Syn. Απευκτος, απωμοτος, 
 φευκτος. — 2. αλεζητηρ, αποπομπαίος. 
 
 " Αποτρΰω," Απότρϋδμαι. 1 . attero. 2. defatigO. 
 to break down ; to exhaust, φαμι γαρ ουκ 
 αποτρυειν Έλπιζα τάν αγαθάν -Χρήναι σ. — 
 Trach. 126. — γάν- Αποτρυεται ιλλομενων 
 άροτρων. Ant.ig. 346. Syn. 1. Κατατρύχω, 
 αποτριβω. 2. καταπονεω, καταδαπαναω. 
 
 "Αποτρωγω. avcWo, propr. morsu. to tear with 
 the teeth, ος νυν αρχόμενος τας αύλακος ουκ 
 αποτρωγεις ; Theoc. 10. 7. Syn. Κατατρώγω, 
 κατεσθιω, αποτιλλω, ύποκναιω. 
 
 "Αποτυγχάνω, aberro; excidospe. to miss the 
 attainment of an object, αποτυγχανουσι πολ- 
 λάκις νικωμενυι. Men. Mcin. p. 208. Syn. 
 Αιαμαρτανω, αποπλαναομαι. — διαπιπτω, 
 αποσφαλλομαι, παρεκτρέπομαι, αποβάλλω. 
 
 "Απονριζω, Ion. for" Αφορίζω, α. 1 . άπουρΧσάς, 
 Sync, άπουράς. distermino. to dispossess. — 
 άλλοι γαρ ο\ απουρισσουσιν αρουρας. Χ. 490. 
 
 "Απουρδς. 6 ή. longinquus. far from home. -πα- 
 
 τρας Απουρον, — (Ed. Τ. 193. Β. See Elmsl. 
 
 Απους, δδδς. ο ή. pedibus, vel, usu pedum, de- 
 stitutus. without feet ; lame, κλυοιμ εχιδνης, 
 ή μ' εθηκεν ώδ' απουν. Phil. 632. Β. Syn. 
 Χωλός. 
 
 'Απουσία, ας. ή. absentia. 2. detrimentum. ab- 
 sence, deficiency, μακρά γαρ 7)μϊν ή 'πιουσ 
 απουσία. Iph. Α. 651. Syn. Απεστώ, απο- 
 γνωσις. 2. ζημιά, βλάβη. 
 
 Άπδφάγω. comedo, to devour, χώπως τα 
 καλλαι αποφαγών ήξεις πάλιν. Eq. 497. 
 
 Άπδφαιδρϋνω. nitidum reddo. to render 
 bright, or gay. οίσι γαρ ουδέ πέριξ δρυτομοι 
 απεφαιδρυναντο. Crinag.Jn.ii. 146. 
 
 " Αποφαινω. ostendo. to make appear, ου δη τα, 
 πριν γ' αν τούτον αποφηνω σαφώς. Ran. 845. 
 Br. Syn. Έκφαινω, εκφανιζω, αποσημαινω, 
 αναπτύσσω, δεικνύω, εξελέγχω, αγορεύω, 
 καταμηνϋω. 
 
 "Αποφέρω, aufero. to carry, or take, away. 
 αποφερ', απόφερε τα κρεα, και μη μοι διδου. 
 Ach. 1054. Syn. Αφαιρεω, απάγω, αποκομί- 
 ζομαι, — αφορίζομαι. 
 
 "Αποφεύγω, effugio. to escape, ουδέ ποτ εκ 
 πολεμοιο κακήν απεφευγον αυτήν. Batrom. 
 42. Syn. Αιαφευγω, διεκφευγω, αναχαζομαι, 
 αλευω, εζαλυσσω, εκδιδρασκω, εκκλινω. 
 
 "ΑπδφευζΧς,"ΑποφυξΧς. efFugium. 2, absolutio 
 rei. escape, acquittal, αλλ' ακροώμαι πάσας 
 φωνας ιεντων εις αποφευζιν. Vesp. 562. Syn. 
 Αλυξις, αποφυγή. 
 
 "Απδφημϊ. contra dico. to deny ; or declare on 
 the contrary, αντικρύ δ' αποφημι, γυναίκα 
 μεν ουκ αποδώσω. Η. 362. Syn. Αποφασκω, 
 απειπω, αντιλέγω. — εξαγορευω, εκφαινω. 
 
 "Αποφθεγκτος. indignus, quem alloquamur. 
 not spoken of, or to. σιγή δ' ετεκτηναντ' 
 αποφθεγκτόν μ', δπως. Iph. Τ. 951. Syn. 
 Αποτροπος, απροσφθεγκτος. 
 
 "Αποφθειρω. perdo. to spoil ; destroy, δέμας 
 γεραιονσυντάκειςαποφθερώ. Eur. Supp. 1106. 
 Syn. Αποφθιω, διαφθείρω, απολλυμι. 
 
 "Αποφθΐνυθω. perdo. to destroy. Z.nenl. pereo. 
 to perish. In which sense are \ι&βά"ΑποφθΧ- 
 θω, (Od. ε. 110.) "ΑποφθΧνω,(ΡΜΙοοέ.457.) 
 αηά"ΑποφθΧομαι, pass. (II. θ. 429.) θυμόν 
 αποφθινυθουσι' — Π. 540. 2. — αποφθινυθουσι 
 δε λαοί. Ε. 643. 
 
 "Αποφθδρά, άς. ή. abortus, an abortion. -σπέρ- 
 ματος τ' αποφθοραι - ΤΙαιδων, — Eum. 187. 
 Syn. Αμβλωσις, εξαμβλωμα, έκτρωμα. 
 
 "Απδφλαυριζω flocci facio. to undervalue. 
 αποφλαυριξαισά μιν. Pyth. 3. 23. Syn. E/c- 
 φαυλιζω, εξευτελίζω. 
 
 "Αποφλοιοω. decortico. to strip off bark, or 
 hide, πυρσού τοϋτο λέοντος απεφλοιωσατο 
 δέρμα. Leon. Tar. An. i. 233. 
 
 "Αποφλυζω. bulliendo emitto. to send forth, 
 as gushing water ; to discharge, υβριν απο- 
 φλυξωσιν υπερβια μηχανοωντες. Αρ. 3. 583. 
 
 "Απδφδνΰς . . . . φδνδς. Orest. 165. "Αποφδνον 
 αίμα. ib. 189. like άχαρις χάρις. Iph. Τ. 
 566. αδωρα δώρα. Aj. 665. άγαμος γάμος. 
 (Ed. Τ. 1214. Br. "Αποφ. may be έταηείαέεά, 
 
ΑΠΟ 
 
 inauspicatus, abominandus. abominable, un- 
 natural. Exp. Ατοπος, μισητός. 
 
 "Απδφδρά,άς. ή. merces heris a servis praestari 
 solita. profit; payment; tribute, εϊτ' αμφο- 
 ρεαφόρος τις αποφοράν έχων. Menand. ρ. 
 153. Meineke. 
 
 " Αποφραγνύμαι. med. communio velut septo. 
 to hedge off. εν γε στοχαζη, κάποφραγννσαι 
 κύκλω. Antig. 247. Syn. Αποφράσσω. 
 
 "Αποφράδες ήμεραι. nefasti dies, unlucky days. 
 Etym. άνθρωπος αποφράς, και βλέπων απισ- 
 τιαν. 
 
 "Απδφϋσάω. efflo. to blow away, κάπειτ ανε- 
 λών μ' αποφνσησας. Vesp. 330. Syn. Εκ- | 
 φυσάω, εκπνέω, αποφλυζω. 
 
 "ΑπδφωλΊδς. irritus. 2. indoctus. ineffectual, 
 frivolous. — νοον δ' αποφωλιος εσσί. θ. 178. Ι 
 Syn. 1. Μάταιος. 2. άπειρος, απαίδευτος. 
 
 " Απδχαζω," Απδχαζδμαι. abscedo. to withdraw. I 
 retire. (Od. λ. 94.) αλλά τάχος γραφίδων \ 
 αποχαζεο,- Jul. JEgypt. Anal. ii. 500. Syn. 
 Αναχωρεω, απέρχομαι. 
 
 "Απόχαλάω. relaxo. to slacken, let go. αλλ' 
 αποχαλα τ?]ν φροντίδ' ες τον αέρα. Nub. 762. 
 Syn. Ανιημι, αναλύω. 
 
 "Απδχαλκιζω. sere privo. to rob of money. — 
 απεχαλκισε την πολιν ημών. Pall. An. ii. 417. 
 
 " Άποχειροομαι, -οϋμαι. destituor. to let slip 
 out of one's hands, ολομαν, ολομαν, απο- 
 χειρωθεις. Pac. 1013. Syn. Αποτυγχάνω, 
 αποστερεομαι. 
 
 "Αποχειρότονεω. suffragio meo abrogo. to vote 
 against, αποχειροτονηθήναι τρις εν Ty 'κκλη- \ 
 σια. Pac. 666. Syn. Α ποψηφιζομαι, καταλύω. \ 
 
 "Αποχεω. f. ενσω. " Απδχευομαι. (Ion. 147.) ef- 
 fundo ; abjicio. to pour out ; fling away, τηλε 
 ο απο κράτος χεε δεσματα σιγαλοεντα. Χ. 
 468. Syn. Εκχεω, εκβλυζω, απορρίπτω. 
 
 "Αποχή, distantia. 2. acceptilatio, apocha. 
 distance, discharge ; receipt. See Jacobs. 
 2. Φαιδρός έγραψε λαβών εικονικήν αποχήν. 
 Lucill. An. ii. 339. 
 
 "Αποχράομαι. abutor. 2.interficio, &c. to mis- 
 use ; to slay, τους άνδρας απεχρησαντο τους 
 παιδοσπορους. Aristoph. Αημν. Syn. Ι.Κα- 
 ταχραομαι. 2. αποκτεινω, διαχραομαι. 
 
 "Αποχράω. sufficio. to suffice." Απ ο χρη. sufficit. 
 it is enough, ταύτη γε' νψν δε δυ' αποχρη- 
 σουσιν μονω. Plut. 484. εμοι μεν αποχρη ταύ- 
 τα, και ψηφίζομαι. Αν. 1603. Syn. Εξαρκεω, 
 επαρκεω. — επαρκεί. 
 
 "Α7τοχωρ£ω. abscedo. to withdraw, βουφορβος 
 ημών, κάπεχωρησεν πάλιν. Iph. Τ.265. Syn. 
 Απέρχομαι, απαλλαττομαι, εζι/κω. 
 
 "Αποψαλλω. perstringendo revello. to pluck 
 out. Σαλπιγξ,αποψαλλουσαΜαιωτην πλοκον. 
 Lyc. 915. 
 
 "Αποψάω," Άποψάδμαι. abstergo. to wipe, απο- 
 μυζαμενος, ώ Αήμ', εμοΰ προς την κεφαλήν 
 αποψω. Equit. 910. Β. &ΥΝ.Αποματτω,απο- 
 μοργνυμι. 
 
 "Αποψηφιζδμαι. suffragio absolvo ; vel amoveo. 
 to acquit ; or exclude ; by vote, ειτ ου δι- 
 καίως εστ απεψηφισμ'ενος (ccelo exclusus). 
 
 Α Π Ρ 
 
 99 
 
 Aristophon, ap. Ath. p. 563. 
 
 " ΆποψΤλδω. denudo. to make bare. See Blomf. 
 Gloss, φίλων αποψιλοΐς με την παναθλιαν. 
 Choeph. 693. Syn. Αποτιλλω, αποθεριζω. 
 απογυμνοω, αποστερεω. 
 
 "Αποψίς,εως. ή. conspectus, view ; sight, ημείς 
 δ' ουτ ακτής επιβαινομεν, ουτ' εν αποψει. 
 Philod. An. ii. 91. 
 
 "Αποψύχω, "Αποψύχομαι, exspiro. 2. exsiCCO, 
 &c to faint, to expire, to cool, to dry. — οι 
 δ' Ίδρώ απεψυχοντο χιτώνων. Α. 620. Syn. 
 Εκλείπω, αποθνήσκω, αυαινομαι, αποξηραίνω. 
 
 "Αποψωλεω. circumcido. tocircumcise. τί μ' ουκ 
 απεψωλησας; ένοπλος γάρ ει. Acharn. 592. 
 
 ^Απραγμδσννη, ης. ή. otium. 2. negligentia. 
 leisure ; tranquillity, σμιλακος οζών, και 
 απραγμοσυνης, και λευκής φυλλοβόλου σης. 
 Nub. 1007. Syn. 1. Απραξία, ανεσις, απονια, 
 σχολή. 2. αμέλεια. 
 
 "Άπραγμων, δνδς. δ ή. negotiis vacuus ; quietus, 
 free from business; without care, or trouble. 
 Hence,"' Άπραγμδνως. adv. (Eur. Ρϊύ\.β\)κήν 
 τιν αυτών γνψς απραγμον οντά και κεχηνότα. 
 Equit. 26 1 . Syn. Απονος, αμελετητος, αργός, 
 άεργος, ήσυχος, μ'ισοπραγμων, αμελής. 
 
 ^ Απρακτος, Ion. "Άπρηκτδς. infectus. irritus; 
 item, intentatus. not performed, not prac- 
 tised upon. (Antig. 1048.) απρηκτον πολεμον 
 πολεμιζειν,ηδεμαχεσθαι. Β. 121. Itis also used 
 actively. Syn. Ανεργαστος, ανηνυτος, απόν- 
 τος. — ατελεστος, μάταιος. — άπραγμων. 
 
 "Απραξία, cessatio a rebus agendis. inaction. 
 ουπω' το μέλλον δ' ίσον απραξιψ λέγω. Orest. 
 420. 
 
 "Άπρεπης, indecens. indecorous, μεμναμ' ώ 
 φθονερον τυ, και άπρεπες ανδριον αύτως. 
 Theoc. 5. 40. Syn. Απεικως, απεοικως, αεικε- 
 λίος, άτοπος, αισχρός. 
 
 "Απρεπίη, ης. ή. indecentia, deformitas. un- 
 seemliness, ύβρις, ελεγχομένης ειδεος απρε- 
 ■πιης. Ερ. άδεσπ. 104. 
 
 ~"Απρηϋντδς, ου. δ ή. immitis. ungentle, και νε- 
 κυν απρευντος ανιησει με θάλασσα. Antip. 
 Thess. An. ii. 127. Syn. Αμειλιχος, 
 
 "Απρϊάτην. adv. nullo soluto pretio. without 
 ransom. — εκομισσατο Φειδων Έρως απρια- 
 την' — ξ. 316. Syn. Αμισθι, προίκα, δωρεάν. 
 
 "Άπριζ. adv. arete, compressis manibus. hold- 
 ing firmly, κομην άπριξ ονυζι συλλαβών χέρι. 
 Aj. 310. 
 
 "Άπρδίδης. improvisus. 2. non prospiciens. un- 
 foreseen, act. not foreseeing. (Anthol.) Αίδος 
 απρο'ίδης αμφεκαλυψε μυχός. En. 1.6. Syn. 
 Απροοράτος, απρόοπτος, απροσδόκητος. 
 
 ~Άπροικδς. dotis expers. without dowry, γυ- 
 νάΐκ απροικον, η κακώς μετά χρημάτων. Sent. 
 Syn. Αεδνωτος, αφερνος. 
 
 "Άπροζενδς. non habens προζενον. Ί. e. one, 
 who shewed hospitality to ambassadors and 
 strangers, απροζενοι τε, νοσφιν ήγητών, μο- 
 λεΧν. ^Esch. Supp. 247. 
 
 "Απρόοπτος, improvisus. unforeseen, ως Ζευς 
 υμάς εις απροοπτον-Ώήμ' εισεβαλεν' — Prom. 
 1073. Syn. Ασκοπος, απρόίδης. 
 ο 2 
 
100 
 
 Α Π Τ 
 
 ΑΠΩ 
 
 ^Απροσδεικτδς. nemini notus. undescribed. 
 JEsch. Supp. 791. Syn. Αδιηγητος. 
 
 ^Απροσδόκητος, inexspectatus. unexpected. 
 απροσδόκητα δε βροτοΊς τα των θεών. Tph. Α. 
 1610. Syn. Αδόκητος, ανέλπιστος, αδευκης. 
 
 ~"Απρδσηγδρδς. non dictu afFabilis. morose ; 
 unsociable, το δνσπροσοιστον κάπροσ7]γορον 
 στόμα. (Ed. C. 1342. Syn. Απροσομϊλος, 
 απροσμικτος. 
 
 ^Απροσικτδς. inaccessus ; non adsequendus. 
 not to be pursued, απροσικτων δ' ερωτών 
 οξντεραι μανιαι. Nem. 11. 63. Syn. Απρόσ- 
 ιτος, απροσπέλαστος, απροσβατος, άβατος. 
 — αμήχανος. 
 
 "Άπροσκεπτως. adv. temere. inconsiderately. 
 τυχν. τις ειπών, ταντ απροσκεπτως ποιεϊν. 
 Antiph. ap. Ath. p. 238. 
 
 "Άπροσμάχος, ον. δ ι), inexpugnabilis. invinci- 
 ble. Αιδου τρικράνον σκυλακ, απροσμαχον 
 τέρας. Trach. 1100. Syn. Αμαχος, αήττητος. 
 
 " Άπροσοιστδς. non ferendus. not to be sup- 
 ported, or withstood, απροσοιστος yap δ 
 ΤΙερσών Στράτος, αλκιφρων τε λαός. Pers. 91. 
 Syn. Ανοιστος, αφόρητος, δυσφορος, ανυπο- 
 μονητος. 
 
 ' ΆπρδσδμΊλδς, ον. δ ?/. 5. S. as^ Απροσηγδρδς. 
 άκρατες, απροσομιλον-Τηρας, — (Ed. C. 1236. 
 
 '"Απρδσδράτδς. adspectu horrendus. frightful 
 to behold, δειναιθαμβητειραι,απηνεες,απροσ- 
 ορατοι. Orph. 971. Syn. Απροσοπτος, φο- 
 βερός. 
 
 '''Απρόσφορος, incommodus. incommodious. 
 νήσους, νανβαταις απρόσφορους. Iph. Α. 287. 
 Syn. Βλαβερός, ανεπιτηδειος, απροσικτος. 
 
 ^ ΑπρδτΧελπτος, ον. S. s. as^ Απροσδόκητος. — κα- 
 κόν απροτιελπτον. Ορρ. 
 
 "Άπρδτϊμαστδς. incontaminatus. undefiled. 
 αλλ' εμεν απροτιμαστος ενι κλισιησιν εμ^σιν. 
 Τ. 263. 3ΥΝ.Αννβριστος,αμιαντος,αλωβητος. 
 
 ^ΑπρδτΊοπτδς. s. s. as^ Απρόοπτος, &~^Απρδσ- 
 δράτδς. αλλ' αρα και ταχ όνειδος επεσσυται 
 απροτιοπτον. Call. 13. 249. 
 
 ^Απρδφάνες. adv. ex improviso. suddenly. 
 απροφανες, στυγερδν δε περί φρενας ίκετο δεϊ- 
 μα. Orph. 790. 
 
 Άπροφάσιστος,^ Άπροφάτδς. promtus; ex im- 
 proviso accidens. prompt] sudden. — θάνα- 
 τος απροφασιστος. Bacch. 1000. See Apoll. 
 2. 268. Syn. Απρομνθητος, αναπολόγητος, 
 απροορατος, αδόκητος. 
 
 ^Απρδφάτως. adv. subita vi. suddenly, και 
 σφισιν απροφατως ανεδυ μέγα κϋμα παροιθε. 
 Apoll. 2. 580. Syn. Αιφνιδίως, εζαπινης. — 
 απροοράτως. 
 Απτερδς, ου. δ η. non alatus. not winged. 
 Hence, Απτερεως, Απτερως. adv. a intens. 
 cito. swiftly. {Lye. 627.) θρήνους, απτερος 
 όρνις. Iph.'T. 1096. See Od. p. 57. 
 
 Απτην, ήνδς. δ rj. implumis. unfledged, ώς δ' 
 όρνις απτησι νεοσσοίσι προφερυσι. Ι. 323. 
 
 Απτδεπης, εος. ό ή. mordax in verbis, severe 
 in language. 'Ή.ρη απτοεπες, ποίον τον μϋθον 
 εειπες ; θ. 209. Syn. Α πτοητος, θαρσνς,νβρισ- 
 της, λοιδορος, θρασνλογος. 
 
 Απτολεμιστδς. {Ath. 1. 12.) Απτδλεμδς, ον. δ ή. 
 imbellis. unwarlike. ο'ί σεο φερτεροί εισι• συ 
 δ' απτολεμος, και αναλκις. Β. 201. Syn. 
 Αμαχος, απολεμος, δειλός, θηλυφρων. 
 
 Άπτομαι, tango, hsereo, &c. to feel, to handle. 
 μη των άριστων άπτεται βουλευμάτων. Antig. 
 185. Syn. Καθαπτομαι, λαμβάνομαι, θίγω, 
 θιγγανω, αφαω, ψαλασσω, ψαύω, προστυγ- 
 χανω, καθικνεομαι. 
 
 'Απτω. f. άψω. ρ. ηφα. p. p. part, r /μμϊνδς. 1. 
 necto. to fasten. (Helen. 135.) 2. accendo. 
 to set onfire. απτέ κεραυνιον αιθοπα λαμπάδα. 
 Bacch. 594. Syn. 1. Πλέκω. 2. ανακαιω, αιθω, 
 καταιθω. 
 
 Απτως, ώτδς. δ η. qui non cadit; stabilis. not 
 tottering; or erring, φώτας — δολω-Απτωτι 
 δαμασσαις. ΟΙ. 9. 138. Syn. Αδιάπτωτος, 
 αμεταστατος, βέβαιος. 
 
 Άπΰλωτδς. qui obstrui nequit ; patens. 2. me- 
 taph. effrenis. not closed by doors ; unguard- 
 ed, εχοντ αχαλινον, άκρατες, απνλωτον στό- 
 μα. Ran. 481. Syn. 2. Αδολεσχος, αθυρό- 
 στομος. 
 
 "Απυνδάκωτδς, ον. δ ή. fundo carens. bottom- 
 less, απυνδακωτος ον τραπεζοΰται κυλιζ. 
 Soph. Syn. Απύθμενος. 
 
 "Απνργδς. (Eurip. in Temen.) ν Απνργωτδς, 
 ον.δή. turribus non munitus. unfortified. — 
 £7τεΐ ον μεν απνργωτδν γ' εδνναντο. λ. 263. 
 
 "Απϋρος. "Απΰρωτδς. δη. 1. ignis expers. 2. 
 ignem non expertus. hinc, novus. without 
 fire, not exposed to the fire ; i. e. a vessel, 
 opposed to εμπυριβητης. new, not spoiled 
 by fire. 1. οίστρου ό" αρδις χρίει μ απνρος. 
 Prom. 880. 2. πέμπτος δ' αμφιθετον φιαλην 
 απνρωτον εθηκε. Ψ. 273. 
 
 "Απνστός. fando inauditus. not heard of. ψχετ 
 αϊστος, απυστος, εμοί δ' οδυνας τε γόους τε. 
 α. 242. 
 
 " Άπυω. /.ϋσω. sono-clamo-dico. to cry aloud ; 
 to tell. Aj.887. Pers. 123. ώϋάν,φερβομεναις 
 ιεράν φατιν απυε ποιμναις. Ερ. άό\ 230. Syn. 
 Ήχεω, κραυγάζω, προσκαλεω, λέγω, φασκω. 
 Phr. Αϋδιοις άπνων εν αυλοϊς. Pind. 
 
 Απφνς, υδς. δ. pater, papa, θαρσει, Ζωπυριων, 
 γλυκερδν τεκος' ουλεγω απφνν. Theoc. 15.13. 
 
 Άπψδος, ον. δ ή. dissonus. discordant, σκαιδς 
 απψδός, και κλαυσομενος. Cycl. 488. 
 
 Άπωθεν, adv. poet, for^ Αποθ\ν. procul. afar 
 off. ποσόν τ'ι δ' εστ' απωθεν Αργεϊον δορν ; 
 Heracl. 674. Syn. 'Έκας, πορρωθεν, απο- 
 προθεν. 
 
 Άπωθεω. fut. -ωσω, vel, -ωθήσω, detrudo. to 
 drive away, φυγάδα δ' απωθεί τήσδε Πολυ- 
 νεικην χθονός. Phcen. 74. και Βορεης απεω- 
 σε — ι. 8 1 . Syn. Έζωθεω, παρωθεω, απελαννω, 
 αποσοβεω. 
 
 "Απωμδτδς. abjurandus. not to be denied on 
 oath, αναζ, βροτοισιν ονδεν εστ απωμοτον. 
 Antig. 394. 
 
 * Άπωσϊκϋμάτδς, ον. δ η. fluctus abigens. wave- 
 repelling. κωπας τε δισσας τας απωσικυμα- 
 τους. Philipp. An. ii. 212. 
 
 "Απωστεος,ά,δν. repellendus. to be rejected. 
 
 ! 
 
ΑΡΑ 
 
 εμο'ι τε μιμημ ανδρός ουκ απωστ'εον. Η. Fur. 
 
 294. 
 Άπωστός, η, όν. expulsus. driven away, τέλος 
 
 & απωστος -γης απορριφθησομαι. Aj. 1038. 
 
 Syn. Απωθητος, αποτροπος, εκκηρνκτος. 
 Άπωτερω. adv. remotius. at a greater distance. 
 
 — καρδίας Απωτερω, Κλεωνυμος. Αν. 1475. 
 "Αρά, Poet. Αρ. utique, tandem, igitur. then ; 
 
 truly, ημος δ' οντ' ap πω ηώς, ουτ' αμφιλυκη 
 νύζ. Η. 433. ως αρά φωνησασ απεβησατο' 
 τον δ' ελιπ' αυτόν. Α. 428. Syn. Δη, γουν, 
 δητα, ρα. 
 
 'Αρά. adv. utrura? an? is it that? whether? 
 ω φιλτατ, αρά, κάμ' επισφαζαι ταφφ; Hec. 
 509. Syn. Άρα γε, αρα ονν, αρα μη, μών. 
 
 ^Αρά, ας, η. Ιοτι.Άρη,ής. preces. 2.imprecatio. 
 3. infortunium quod abominamur 1 . prayer, 
 curse, misfortune. 1. άραων αιών Ύ^ηληιαδαο 
 ■γέροντος. Ο. 378. 3. εφθιτ' εμεΧο δε δήσεν 
 άρής αλκτήρα γενέσθαι. Σ. 100. Syn. 1 . Ένχη. 
 2. επαρα, κατάρα, κατενγμα. 3. ατη, βλάβη. 
 Ερ. 2. Δνσφημος, κρνερος, πικρογλωσσος, 
 πολνστονος, δεινοπονς. 
 
 Άράβεω. fragorem edo. to rattle ; to resound. 
 δονπησεν δε πεσών, αραβησε δε τενχε' επ' 
 αντφ. Δ. 504. Syn. Ήχεω, βομβεω, φοφεω. 
 
 Άραβες, ων. οι. Αίδο,Άράβϊοι. Arabes. The 
 Arabians. κεΊθεν δ' ολβιστων Αράβων παρα- 
 κεκλιται αΧα. Dion. 927. Ερ. Αβροβιοι, πο- 
 λνσπερεΧς, υπερφίαλοι, τοξοφοροι. 
 
 Άράβϊά. (Αρράβϊη. Oionys. 925. 29.) Arabia. 
 Μ ηδωνεπελθών, Αραβιαν τ'ευδαιμονα. Bac. 16. 
 
 Άράβος, ον. δ. strepitus. noise, βαμβαινων, 
 αραβος 2 δε διά στόμα γινετ οδόντων. Κ. 375. 
 Syn. 'Ροιζημα, ροΧβδος, ήχος. 
 
 Άραγμά,Άραγμος. collisio, strepitus. noise 
 from collision. See Phoen. 1160. GEd. C. 
 1609. Br. ου κρόταλα χαλκού, τύμπανων τ 
 αράγματα. Cycl. 204. Syn. Αραβος, κροϋσις. 
 — δοϋπος, καναχη, κτύπος, κοναβος, παταγη- 
 μα, πάταγος, ψόφος. 
 
 Άράδος. 1. nom. insula?, an island of Phoeni- 
 cia. (Dionys. 510.) 2. cordis pulsus, palpi- 
 tation of the heart after exercise. — αραδον 
 κακόν ωπασε τνψας (scorpio. «?.). Nic. Th. 
 775. 
 
 Άραιθός. Arsethus. a river of Epirus. όσην 
 Αραιθος εντός, — Lye. 409. 
 
 Άραιθΰρεά, ας. ή. urbs Argivorum. the city 
 Phlius. Ορνειάς ενεμοντό τ', Αραιθυρεην τ' 
 ερατεινην. Β. 571. 
 
 Άράϊος,ά,ον. diris devotus. accursed, act. im- 
 precating curses, μη νυν οναιμην, αλλ' αραΓιος, 
 ει σε τι. CEd. Τ. 644. Β. Syn. Απευκτος. 
 
 — ευκταίος. 
 
 Άραιος,ά,όν. rarus ; tenuis. 2.imbecillis. thin; 
 
 1 Homer uses this word in all three senses. 
 But in the 1st. the a is long ; in the 2d. ge- 
 nerally so; in the 3d. short. Tragic writers 
 use the 2d. signif. with the a short. 
 
 2 This is the only place, where the word 
 occurs in Horn. It is used also once by 
 Callim. Del. 147. 
 
 Α Ρ Β 
 
 101 
 
 feeble. 1. — άραΤά δ' ϊκετο φωνά. Theoc. 13. 
 59. 2. — υπό δε κνήμαιρωοντο αραια'ι. Σ. 411. 
 Syn. 1. Αφελής, ισχνός, λεπτός, λιτός, ραδι- 
 νος,λεπταλεος.2.ασθενης,αβληχρος,αδυνατος. 
 Άράκυνθός. Aracynthus. ( Virg. Eel. 2.24.) a 
 mountain of iEtolia and Bosotia. τής δ' 
 υπέρ, ες νοτον εΧσιν υπό σκοπιήν Αρακυνθον. 
 Dionys. 431. 
 Άραζης, ον. ό. flu. Armenian, the Chaboras 3 . 
 ενθαδ' Αραζον ρεύμα μεγαβρεμετου ποταμοΧο. 
 Orph. 747. Ερ. Κελαδων, Αρμένιος, Σκυθικός. 
 Άραζοχειρος. ό η. manibus pulsatus. beaten 
 by the hand, αραξοχειρα ταύτα σοι τα τύμπα- 
 να. Philipp. An. ii. 212. 
 Αράόμαι, ώμαι. (\st. syll. long in Horn. II. I. 
 240. Od. β. 135. short in Oram.) precor. 2. 
 imprecor. to pray for. to curse, part, αρη- 
 I μένος, afflicted; dejected. II. Σ. 435. Od. ζ. 
 2. θεοΧς άρώμαι πημονής άτερ λαβεΧν. Trach. 
 Ι 48. Syn. Εύχομαι, αντιβολενω, ϊκετενω. 2. 
 Ι καταραομαι, κατενχομαι, επιθειαζω. 
 Άράροτως. adv. apte. tenaciter. firmly. — ώς 
 μενειν αραροτως. iEsch.Supp. 942. See Med. 
 Pors. 1189. Syn. Βεβαίως, στερεως. 
 Άράρω, Ροεί./οτΆρω, ιν/ιεηοβΆράρισκον. im- 
 perf. Ion. (Od. ξ. 23.) adapto. tofit; adjust, 
 ώς δ' ότε τοΧχον ανήρ apapy πυκινοΧσι λιθοισι. 
 Π. 212. Syn. 'Αρμόζω, αρταω, προσάπτω, 
 επιτηδενω. 
 Άρασσω. pulso. to strike, or knock against. 
 — τάν αϊδαο πυλαν, ναι Μοίρας, αραξεΧ. Theoc. 
 2. 159. Syn. Κρούω, προσκρούω, παιω, πα- 
 τάσσω, κόπτω, κροτεω. 
 Ι Άράτος, ή, όν. adj. exsecrabilis. accursed. ( Αη- 
 tig. 973. Β.) subst. Aratus. the Astronomical 
 poet, friend of Theocritus, μηκέτι τοι φρον- 
 ρεωμες επι προθνροισιν, Αρατε 4 . The. 7. 122. 
 ΆραχναΧός, Άράχνηεις, (See Thesaur.) & "Α- 
 ραχνϊκος, ή, όν. ad araneam pertinens. of or 
 pertaining to spiders, or spiders' webs, έργον 
 αραχναιοις νημασιν ισομορον. Antip. Sid. 
 An. ii. p. 11. 
 'Αράχνης, Άραχνός, ον. ό. araneus. the male 
 spider. Hes. ε. 775. JEsch. Supp. 900.) Α- 
 ράχνη, ης. ή. aranea. 1. the female spider. 
 2. the spider's web ; which is more properly, 
 Άραχνϊόν, πάντα δ' ερΊθων αράχνάν βρίθει. 
 (Anap.) Soph. Inach. fr. χητει ενευναιων κακ 
 αράχνια κεΧται έχουσα, π. 35. 
 Άραχνϊόω. araneis squaleo. to be full of cob- 
 webs. — έ'ζαετηρος αραχνιοωσα βοειη. Nonn. 
 Dionys. 38. 
 Αρβηλός, ον. ό. culter sutorius. a shoemaker's 
 knife, γναπτομενοι μνδοωσιν νπ' αρβηλοισι 
 λαθαργοι. Nic. Th. 423. 
 
 3 " The name Araxes appears to be an ap- 
 pellative term, as we find it applied to many 
 other rivers in antiquity." D'Anville's Com- 
 pend. of Ant. Geogr. Vol. I. p. 438. 
 
 4 Antipater of Sidon, (Analect. ii. p. 11.) 
 lengthens the 1st. syll. But the writers of 
 Greek Epigrams now and then use strange 
 license. 
 
102 
 
 Α Ρ Γ 
 
 Αρβυλα, ΑρβύλΧς. genus calceamenti. a large 
 shoe, or, buskin, πάσα λίθος πταιοισα ποτ' 
 αρβυλιδεσσιν αειδει. Theoc. 7. 26. Syn. 
 Κρηπις, εμβας, υπόδημα. 
 
 Αρβυλοπτϊρδς. alas adfixas habens calceis. 
 having winged buskins, τον ι)πατουργον, 
 αρσεν , αρβυλοπτερον. Lye. 839. 
 
 Αργαλεος, εά, εδν. molestus, difficilis. vexa- 
 tious, difficult, χραισμύν' αρ-γαλεος γαρ Ολύμ- 
 πιος αντιφερεσθαι. Α. 589. Syn. Χαλεπός, 
 σκληρός, αμειλιχος, δύσκολος, δυσάρεστος, 
 δυσπετης, πικρός, λευγαλεος, λυπηρός. 
 
 Αργεινδς, Αργεννδς. (II. Γ. 141.) Αργέστης. 
 (II. Φ. 334.) Αργής, ητος and έτος. Horn. Also 
 Αργης,ηντδς,β'οηι Αργηεις. Dor. Αργάς, άντος, 
 
 1. albus. 2. celer. white; brilliant; quick. 
 — αφηκ άργητα κεραννόν. θ. 133. ιχθύς, ως 
 κε φαγησι Αυκαονος αργ'ετα δημόν. Φ. 127. 
 Syn. 1. Αργινοεις, αργυφης, αργυφεος, νι- 
 φοεις. λευκός, διαλευκος, — αγλαος, λάμπρος. 
 
 2. θοος, ωκυς, ταχύς. 
 
 Αργεϊος, a, ον. Argivus. belonging to Argos. 
 Also, a Grecian. But that rather is plural, 
 like Αχαιοί. (II. Ε. 498.) — Αργεια συν αιχμφ. 
 Olymp. 7. 34. 
 
 Αργειφοντης. occisor Argi. an epilh. of Mer- 
 cury, ως apa φωνησας, πόρε φαρμακον Ap- 
 γειφοντης. κ. 302. 
 
 Αργελοφοι, ων. οί 1 . extremse et inutiles rei 
 partes, the refuse, συ δε της αρχής αγαπάς 
 της σης, τους αργελοφονς περιτρωγων. Vesp. 
 670. 
 
 Αργετϊς. ή. Candida, white, an epith. of Au- 
 rora, ωμοσα μιμναζειν σεο τηλόθεν, αργετι 
 κουρη. Paul. Sil. An. iii. 78. 
 
 Αργής, ου. δ. Arges. one of the Cyclops. Bpov- 
 την τε, Στεροπην τε, και Αργην οβριμοθυμον. 
 Hes. θ. 140. 
 
 Αργηστης, ου. δ. same as Αργέστης, μη και λα- 
 βούσα πτηνδν αργηστήν οφιν. (i. e. an arrow.) 
 Eumen. 181. 
 
 Αργία, contr. from "Αεργία, as Αργός, iners. 
 idle, /row "Α έργο ς, the Homeric word, ουκεκ- 
 πονούμεν δ', οι μεν αργίας ϋπο. Hipp. 381. 
 Syn. 'Ραθυμία, απραγμοσυνη, ατολμία, ακη- 
 δια, οκνος, οκνηρία, νωθροτης, νωχελια. 
 
 Αργϊκεραυνος. albicans, s. velox fulmen mit- 
 tens, hurling vivid lightning. Ζεϋ πάτερ, ap- 
 γικεραννε, έπος τι τοι εν φρεσι θησω. Τ. 121. 
 
 Αργιλλος, Αργιλος, ου. ή. argilla. white clay. 
 αργίλλος δολιχάν αμφι κελενθον έχει. Mna- 
 salc. An. i. 193. Exp. Αργιλλωό^ς γη, η 
 λευκή και καθαρά. 
 
 Αργϊνοεις, οεσσά, δεν. albicans ; splendidus. 
 white ; brilliant. Αυκτον, Μιλητόν τε, και 
 αργινοεντα 2 Αυκαστον. Β. 647. 
 
 Αργϊδδους. albos dentes habens. white-tooth- 
 
 1 Properly, feet of a sheep-skin. Hence, any 
 thing thrown away as worthless. We should 
 say, cheese-parings and candles' ends. 
 
 2 This word occurs once more in Homer, 
 vs. 656, and I have found it only five times 
 in other poets. 
 
 Α Ρ Γ 
 
 ed ; sharp-toothed, ώρσεν επί χλουνην συν 
 αγριον αργιοδοντα. Ι. 535. 
 
 Αργϊπους. 1. albis pediltas. 2. velox. white- 
 footed ; swift-footed, αργιποδας κυνας άσαι, 
 εών απανευθε τοκηων. 12. 21 1. Syn. 2. Ύαχυ- 
 πους, αελλοπους. 
 
 Αργμάτά. τα. primitise. parts of a victim first 
 cut off, and offered in sacrifice, tj pa, και 
 αργματα θΰσε θεοΤς αιειγενετ^/σι. ξ. 446. Syn. 
 Ακροθινια, απαρχή. 
 
 Αργολάς, ά. δ. Argivus. a man of Argos. — 
 ίγώ δε Σαρδιανος, ου γαρ ουκετ Αργολας. 
 Eur. Plisth./r. Vid. Rhes. 41. 
 
 ΑργδλΊς. ή. fern. adj. corresponding to Ap- 
 γειά. — ου γάρ Αργολις-Έσθής γυναικών. — 
 iEsch. Supp. 235. It also denotes (γη or 
 πάτρα being understood or expressed, as 
 Here. F. 1016.) the territory of Argos. 
 
 Αργοναυται, ων. οι. sociiJasonis, dicti Μϊνύαι. 
 the Argonauts. See Pyth. 4. 304. Orph. 1 16. 
 Apoll. lib. 1. in init. 
 
 Αργός, εδς. το, which, with Mycenae, was the 
 ancient seat of power in Peloponnesus. See 
 Horn, passim. Soph. Elec. 4, &c. Pind. 
 Nem. 10. Hence, Αργδθεν,αάυ. and oldgenit. 
 τον λευκασπιν εξ Αργοθεν. Antig. 106. 
 
 Αργός, ου. δ. Ν. Ρ. 1. the guardian of Ιο. 2. 
 son ofPhrixus. {Orph. 859.) 3. the builder 
 of the ship Argo. {Apollon. 1. 1 10.) 4. the 
 faithful dog of Ulysses. (Od. p. 291 —327.) 
 1. Αργός ακοιμητοισι πολυσπερεεσσιν οπω- 
 παις. Nonn. D. 1. 8. Ερ. Έοοσκοπυς, νομευς, 
 πανοπτης. Phr. Αγρυπνοισιν δλον δέμας ομ- 
 μασι λαμπών — πολυγληνος Βουκολοςίναχιης. 
 — προμος Ήρης — μυριωπος βουτάς. JEsch. 
 See his Supp. 301, &c. P. 
 
 Αργός,?), ov. albus. 2. a intens. strenuus. 3. a 
 priv. iners. white, active, inactive. 2. πολ- 
 λοί μεν βοές αργοί ορεχθεον αμφι σιδηρψ. 
 Ψ. 30. — 3. γλωσσαν μεν αργδν, χείρα δ' εϊ- 
 χον εργάτιν. Phil. 98. Syn. 1. Αργιπους, 
 αργεννος. 3. άεργος, απραγμων, ράθυμος, 
 οκνηρός, — αμέτοχος. 
 
 Αργϋράμοιβος. argentarius. a money-changer. 
 πευθονται μη φαυλον, ετητυμον, αργυραμοι- 
 βοί. Theoc. 12. 37. Syn. Τραπεζίτης, χρυ- 
 σαμοιβος. 
 
 Αργϋρεδν γένος, eetas argentea. the silver age. 
 See Hes. ε. 126. Arat. φ. 117. 
 
 Αργυρεος, εά, εδν. contr. Αργυρούς, ά, οϋν. ar- 
 genteus. of silver, καλή, δαιδαλε-η, επί δ' 
 αργυρεος ζυγός ηεν. Ι. 187. 
 
 Αργΰρ^λαΓος, ου. δ η. ex argento factus. 
 wrought in silver. — αργυρηλατους 1 -Χρυσεας 
 τε φιαλας. — Ion. 1181. 
 
 Αργϋρϊον, dimin.from Αργυρος (Plut. 131. 154.) 
 ΑργϋρΊδΐδν, dimin. from Αργύρων, qs. Αργύ- 
 ρϊϊδιδν. So, hy contraction, the antepenult. 
 in Αργυρϊδιον becomes long, εγωγε τοι δια 
 μικρόν αργυρϊδιον. ibid. 147. 
 
 ΑργύρδδΊνης. limpidos habens vortices, rolling 
 
 1 These silver vessels are called άργυρίδες, 
 Pind Ol. 9. 137. 
 
Α Ρ Δ 
 
 ΑΡΗ 
 
 103 
 
 silvery waves, ες ποταμον ειΧενντο βαθυρ- 
 ροον, αργυροδινην. Φ. 8. Syn. Αργυρορρυτ-ης, 
 Dor. -ας, Here. F. 386. 
 Αργνροειδης. argenti speciem habens. bright 
 as silver, δινας αργυροειδεϊς. Iph. A. 753. 
 Syn. Αργνροφεγγης, Lucill. An. ii. 322. 
 Αρ-γνροηλος. argenteis clavis distinctus. stud- 
 ded with silver nails, αμφι δ' ap' ωμοισιν 
 βαΧετο ξίφος αργυροηΧον. Β. 45. 
 ΑργνροΧογος. qui pecuniam exigit. collecting 
 money, αιτεί ταχείας (sc. νανς) αργνροΧογους 
 ουτοσί. Equit. 1068. 
 Αργΰροπεζά, ης. ή. Αργΰρδπεζδς. δ ή. (JRufin. 
 An.'u. 391.) candidos habens pedes, one that 
 has beautiful feet, αργυροπε ζαθετις, — A. 538. 
 Αργυροποιός, ov. argentifex. silversmith, το 
 τρίτον, αργυροποιε, προσεμβαΧε και το τέταρ- 
 τον. An. ii. 478. 
 Αργυρος, ου. δ. argentum. 2. pecunia. silver, 
 silver coin. ποΧΧδς δε χρυσός τε και άργυρος 
 ένδον εκείτο. Η. Mer. 249. Syn. Apyvpiov. 
 Ερ. ΑιγΧηεις, αργοχρως, καθαρός. 
 Αργΰροστερης. argento privans. thieving.-feap- 
 
 γνροστερή-Βιον νομιζων. — Choeph. 1002. 
 Αργϋροτοιχδς, ου. δ ή. parietes argento ornatos 
 habens. having walls ornamented with sil- 
 ver. αργυροτοιχου-Δροιτας κατέχοντα χαμευ- 
 vov. Agam. 1541. 
 Αργϋρδτοξδς. argenteo arcu decorus. bearer 
 of the silver bow. τας εν Hupuj θρεψ' αργν- 
 ροτοξος ΑποΧΧων. Β. 766. 
 Αργϋροφεγγης. argento splendens. silvery. 
 οχθησας δ' αρ' εειπον εν αργνροφεγγέί Χιμώ. 
 Lucill. An. ii. 322. 
 Αργυρώνητος, argento emtus ; servus. pur- 
 chased with money. κακοΊς (i. e. opprobriis) 
 εΧαννειν αργυρωνητον σεθεν. Ale. 686. 
 Αργυφεδς, (II. Σ. 50.) Αργυφδς. albus propter 
 texturam. of white texture. — ο'ίν αργυψον 
 , ωκνς ΑχιΧΧεν ς -Σφαξ'' — Ω. 621. Syn. Αργυ- 
 
 φης, αργεννος, Χευκος. 
 Αργώ, δδς. η. Argo. Jason's ship. Αργώ πασι- 
 μεΧουσα, παρ' Αιηταο πΧεουσα. μ. 7 1 . Ερ. Ίη- 
 σονις, Παλιάς, εϋζυγος, ευπΧοος, θοά, ΰποδρο- 
 μος, γΧαφυρά, κοιΧη, ποΧυτειρης, τριακοντα- 
 ζυγος. 1?ΐΙΚ..Ιησονιηναϋς.Ύ[ΐ&ΟΟ.καΧΧιπρο}ρον 
 Αργούς σκάφος. Αργψον δόρυ. Androm. 794. 
 ΑρδάΧοω. inquino. to soil, or daub. Αιγυπ- 
 I τιος θοίματιονηρδαλωσε μου. Philem. p. 374. 
 ' Mein. Syn. Μολϋ^ω. 
 Αρ^ΐς, ϊος. η. spiculum, aculeus. the point 
 ! of a dart. Prom. 879. αυτή γαρ ακραν αρδιν 
 ευθννεΤ χεροΧν. Lye 914. Syn. Αιχμή, ακίς, 
 Ι βέλος. — plur. φαρετραι. 
 
 ' Αρδηθμδς, Αρδμος. irrigatio. watering, γυας 
 τιθαιβωσσοντος αροηθμφ Αιος. ib. 622. εν πο- 
 ταμφ, δθι τ' αρδμδς εην παντεσσι βοτοϊσιν. 
 Σ. 521. Syn. Αρδεια, καταρδευσις, διάβροχη, 
 ποτισμος. Ερ. Επηετανος. 
 Αρδεύω, Αρ^εω, Apcw. rigo, adaquo. to water. 
 See Theoc. 15/30. Horn. Ap. 264. δσην 
 πΧατνρρονς~ϊ$εϊ\ος αρδεύει χθονα. Prom. 851. 
 Syn. Αιαινω, καταρδευω, βρέχω, νποβρεχω. 
 ■ καταβρέχω, οχετευω, ραίνω, ποτίζω. 
 
 Αρέθουσα, ης. η. Arethusa. the name of a 
 fountain in Ithaca, (Od. v. 408.) in Smyr- 
 na, in Chalcis of Eubcea ; and at Syracuse, 
 connected with the fable of Alpheus. Virg. 
 Eel. x. 4. JEn. iii. 694. — τοΊς πάσι μεΧοι 
 ΈικεΧην Αρεθοισαν-Ύ μνε~ιν . — Theoc. 16. 102. 
 Ερ. Σνρηκοσιη, ευειδης, καΧης, Ίμερτη. 
 
 Αρειά, άς. ή Ion. "Αρειή. minae. menace. ποΧΧα 
 δε μειΧιχιοισι προσηνδα, ποΧΧα δ' άρει?). Ρ. 431 . 
 
 Αρειμανης. Marte furens. warlike. (Dionys. 
 3\.Υ ΑρειτοΧμδς. bold mw&T . See" Αναξϊ μϊνης, 
 Phr. Αρεος εν δεδαως. — παντοίου ποΧεμοιο 
 δαημων. 
 
 Άρειδς, poet. " ΑρηΧδς. martialis. of Mars: mar- 
 tial, παυροτερον Χαόν αγαγόνθ' υπδ τείχος 
 Αρειον. Δ. 407. ήρως ΤΙροτεσιΧαος αρη'ίος' — 
 Β. 708. 
 
 Άρεως. ου. δ. Ha?reseos, ab ipso nominates, 
 conditor. head of the sect of Arians. πημα 
 τμηζιθεου οΧοοφρονος ανδρός Αρείου. Cyr. Th. 
 
 Αρειος πάγος. plur. "Αρειοι πάγοι. (Orest. 
 1665.) Martis collis. the Areopagus, or high 
 Court of Justice at Athens, ΐΐαγον δ' Αρειον 
 τ ov δ' Αμαζόνων εδ ρ αν. Eumen. 682,^0. Phr. 
 Αρεως όχθος, Iph. Τ. 961. See also 1470. 
 
 Άρειφάτδς, ~ ΑρήΊφάτδς. in bello interfectus. 
 fallen in battle. — οΊδ' αρειφατοι-Φονοι. Eur. 
 Supp. 603. SeeOd.X.41. 
 
 Άρειων,δνδς.δη. fortior,melior. braver ; bet- 
 ter. "Άρειδ-ερος occurs in Anthol. οιοί περ πα- 
 ρος ήτε μετ ανδράσιν, ή και αρειους. Π. 557. 
 
 Άρεκτδς, ου. δ ή. infectus. undone. — το γαρ 
 γεγενημενον ουκ ετ αρεκτον-Εσται, — Simon. 
 
 Jr. — //. Τ. 150. Syn. Αρρεκτος, ατεΧειωτος. 
 
 Άρεσκοντως, adv. grate. acceptablj\ ει πάσι 
 ταυτδ πράγμ' αρεσκοντως έχει. Iph. Τ. 581. 
 Vid. et 463. Syn. Ή^εως, φϊΧως. 
 
 'Αρέσκω, from obsol. ~Αρεω. aor. 1. ηρεσά. 
 placeo. to please. Generally used ivith dat. 
 sometimes accus. τα μεν aXXa μ' ηρεσας Χεγων' 
 εν δ' ου προσιεται με. Eq. 359. ου γαρ μ' (με, 
 non μοι,) αρέσκει γλωσσά σου τεθηγμενη. 
 Aj. 584. Syn. Άδω, άνδανω. 
 
 'Αρεστός, ή, δν. gratus. pleasing. — ως εμοι των 
 σων Χογων-Αρεστδν ουδέν — Antig. 506. Syn. 
 Ευαρεστος, ήδνς. — επαινετός. 
 
 Άρετάω. virt utis felicitatem adsequor. to 
 prosper, ουκ αρετακακά έργα' κιχανει τοι βρα- 
 δύς ωκύν. θ. 329. Syn. Αρεταινω, ευτυχεω. 
 
 "Αρετή, virtus bellica ; virtus, valour; excel- 
 lence, in general, των περ και μείζων αρετή, 
 τιμή τε, βιτ] τε. Ι. 498. Syn. Ανδρεία, αρισ- 
 τεία, ευδοξία, το καΧον. Ερ. θεια, ζαθεα, θεο- 
 τεοπης, ευστεφανος, ευτερπης, δαιμόνια, πο- 
 Χυμοχθος, γνήσια, φιΧοφρων, ακίνδυνος, κα- 
 θίίρα, φαεννη, ΰψηΧη, σαφής, αναφαίρετος, 
 έξοχος, κΧεινη. See Pind. Nem.8.59. Aristot. 
 Anal. i. 177. 
 
 Άρεω. f. αρέσω, vied/ Αρεδμαι. placo ; concilio 
 mihi. to appease ; conciliate, φραζωμεσθ', 
 ως κ'εν μιν αρεσσαμενοι πεπιΟοιμεν. Ι. 112. 
 Syn. Αρέσκομαι, ΪΧαομαι, ϊΧασκω, ευμενιζω, 
 πραϋνω. 
 
 "Αρηγω. opem fero. to help; succour. Hence, 
 
104 
 
 ΑΡΗ 
 
 Α Ρ I 
 
 "Αμηγων, όνος. 6 ή. one who defends. (72. Δ. 
 
 7.) "ΑρηξΊς, εως. (CEd. C. 828. Β.) &"Αρηγδ- 
 σΰνη. 7/. (Ερ. άδεσπ. 428.) aid ; succour, ή 
 μεν μοι προφρων εττεσιν και χερσιν αρηξειν. 
 Α. 77. Syn. Αλεξεω,επαρηγω,βοηθεω,αμΰνω, 
 παρισταμαι, βοηδρομεω, συμμαχομαι, επικού- 
 ρεω. — συμφερω. See "Αληξητηρ, Αλκαρ. 
 
 "ΑρηΧθοος. agilis in proelio. flying to battle. 
 (Ι/. Δ. 280.) "Αρηϊφϊλδς. Marti carus. loving 
 battle. (Γ. 136.) Syn. Ανδρείος, αριστομαχος, 
 ασπιδιωτης, ασπιστης, εγχεσιμωρος, δάϊφρων, 
 δορυθαρσης, πολεμιστής, μενεπτολεμος, μάχι- 
 μος, εναρηφορος, σακεσπαλος. 
 
 "ΑρημΧ."Αρημαι. 1. s. S. as Αίρω. Pind. Isth. 1. 
 71. — 2. s.s. as Αραομαι, q. v. πολλά/α που 
 μέλλεις αρημεναι εν μεγαροισι. χ. 322. See 
 Damm. c. 155. 
 
 "Αρηροτως. better" Αρίιρδτως, q. ν. 
 
 "Άρης, εος et ηος. 1. Mars. 2.figur. prceliura. 
 caedes. 1. the god of war. 2. war; battle; 
 carnage; courage 1 . "Ape ς,"Άρες 2 , βροτολοιγε, 
 μιαιφόνε, τειχεσιπλητα. Ε. 31. επνει,λεοντων 
 ως "Αρην δεδορκοτων. Sept. Th. 53. τοντψ 
 γαρ Αρης βοσκεται φοβω βροτών. ib. 250. 
 Syn. 1. Ένναλιος. 2. πόλεμος, μάχη. φόνος, 
 σίδηρος, αλκή. Ερ. Ανδροφονος, ανδρειφοντης, 
 ανίκητος, αλλοπρόσαλλος, αλεγεινος, ατερπης, 
 ακάματος, αταρβητος, αμειλιχος, άγριος, βαρύς, 
 βλοσυρός, βιάτης, εγχεσπαλος, εναρηφορος, 
 ενθωρηξ, εγρεκυδοιμος, διωξιππος, θοϋρος, 
 θοος, κορυθαιολος, κρατερός, λάοσσοος, λάο- 
 δαμας, μενεχαρμος, οβριμος, στυγερός, ταμε- 
 σιχρος, φοινιος, φιλαιματος, φθΊσιμβροτος, 
 παγκρατης,χαλκασπις, ωμοφρων. VnR. —Αρηα 
 ταλαυρινον πολεμιστην . ατός πολεμοιο. ακο- 
 ρητος αΰτης. Horn, το δυσεριστον αιμαφυσών. 
 Soph, χρυσοπηληξ δαίμων. JEsch. κυβερνη- 
 τηρ σίδηρου. Lye. χαλκαρματος ποσις Αφρο- 
 διτας. Pyth. 4. 155. 
 
 " Άρητη. Nom. Pr. the wife of Alcinous. 
 Αρητη, θνγατερ 'Ρηζηνορος αντιθεοιο. η. 146. 
 
 ~Αρητήρ, ήρός. δ.'Αρητειρά. r). (dpoll. 1.512.) 
 sacerdos. a priest, ο?- priestess, αρητήρ ετε- 
 τυκτο, θεός δ' ως τιετο δήμω. Ε. 78. Syn. 
 Ίερευς, ιεροφαντης, θεοπροπος, θυτηρ, θύτης. 
 Jem. ιέρεια, ϊεριά. 
 
 " Α ρητός, votis expetitus. 2. averruncandus. 
 desired ; prayed for. 2. that ought to be 
 averted by prayer. 2. αρητόν δε τοκεΰσι γοον, 
 
 1 In this figurative sense of "Αρης, the first 
 syllable seems to be short. See II. B. 401. N. 
 569. JSsch. Supp. 757. Soph. Aj. 1196. B. 
 But as an appellative, it is common both in 
 Homer and Dramatic writers. I must how- 
 ever observe, that I do not recollect any in- 
 stance in the latter, where the a is long in 
 an oblique case. 
 
 2 The variation in quantity in this word, 
 and in many others in Homer, ^"Απόλλων, 
 Αχΐλευς, &c. arises from its position in the 
 verse. When the doubtful vowel occupies 
 the place of the long syllable in the dactyl, 
 it is long ; when otherwise, short. 
 
 και πένθος εθηκας. P. 37. Syn. 2. Βλαβερός, 
 απευκτος, επάρατος. 
 
 Αρθμεω. amicitise vinculo jungor. to agree ; 
 to be united, ηδ' αϋτ εν φιλοτητι διετμαγεν 
 αρθμησαντε. Η. 302. Syn. Όμοφρονεω, συμ- 
 φωνεω. 
 Αρθμϊος, ου. 6. amicus, intimate, ηκαχε θεσ- 
 πρωτούς' οι δ* ημϊν αρθμιοι ήσαν. π. 427. 
 Syn. Φίλος, φίλιος. 
 Αρθμος, οϋ. δ. amicitia. union. Αητοϊδης κατε- 
 νευσεν επ' αρθμψ και φιλοτητι. Horn. Merc. 
 521. Syn. Αρθμια, φίλια, φιλοτης, ομόνοια, 
 δμοφροσυνη. 
 
 Αρθροκ7]δης, ες. membra conficiens. afflicting 
 the joints, τυϊς σοϊς προσαπτειν αρθροκηδ'ε- 
 σιν πονοις. Lucian. Tragopod. 15. 
 
 Αρθρον, ου. το. artus. a limb ; ajoint. μαρ-φας 
 ποδός νιν, άρθρον y λυγίζεται. Trach. 792. 
 Syn. Μέλος, δεσμός των νεύρων. — άρμος. 
 
 Αρθροω. apto. to adjust, κνημϊς δε περί σφυ- 
 ρον αρθροϋται. Hermipp. ap. Ath. p. 688. 
 
 "Αρϊαδνη. Ariadne, daughter of Minos, who 
 fled with Theseus, and died, or as later fa- 
 bulists tell, was deserted in the isl. Δία, or 
 Νάξος. See II. Σ. 592. Od. λ. 320. Ον. Me- 
 tam. 8. 155, &c. παρθενική Μινωϊς, εϋφρο- 
 νεουσ Αριάδνη. Apoll. 3. 1004. 
 
 w Άριγνως,αριγνωτος. valdenotus. much known. 
 Ένδάίδος αριγνωτες νιοι. Nem.5.SeeOd^.207. 
 
 "Αρϊδακρΰς. multum lacrimans. complaining 
 lamentably, κλαγξο) δ' αϋ γοον αριδακρυν. 
 Pers. 953. Syn. Αριδακρυος, πολυστονος. 
 
 "Αρϊδεικετδς. valde inclytus. very distin- 
 guished. 8θ,"ΑρΤπρεπής, Ζ. 477. τον δ' ως οϋν 
 ενοησεΚοων,αριδεικετος ανδρών. Α. 248. Syn. 
 Ένδοξος, εκπρεπης, επίσημος, περικλυτος. 
 
 "Αρϊδηλυς. valde clarus. most evident, εσπο- 
 μενης, αριδηλα και αμφαδά έργα γένοιτο. 
 Apoll. 3. 615. 
 
 "Αριζηλδς, "Αριζηλωτος. multum semulandus. 
 much to be envied, τον μεν αριζηλον θηκεν 
 θεός, δσπερ εφυνε. Β. 318. See Equit. 1329. 
 
 "Αρϊηκοδς. dicto audiens. listening with atten- 
 tion, ριμφα ΜελαντΊους αριηκοος, — Αρ. 4. 
 1708. Syn. Ε7Γ^κοος. ευπειθης, πειθημων. 
 
 "Αρίηνοι. Asiasgens. an Asiatic tribe. Καυκά- 
 σιας κνημϊδας Έρυθραιων τ Αριηνών. Dion. 
 714. V. et 1098. 
 
 "Αρ~ΐθμεω. numero. to count, φωκας μεν τοι 
 πρώτον αριθμήσει, και επεισιν. δ. 411. Syn. 
 Έκλογιζομαι, καταλέγω. 
 
 "Αριθμητός, ή, 6ν. numerabilis, that may be 
 counted, opposed ίο "Αναρίθμητος. Suidas 
 quotes Αριθμιος, but that sign, numerandus. 
 reckoned amongst. — αρϊθμάτους από πολλών. 
 Theoc. 16. 87. — ουδ' αρϊθμάτοί. ib. 14.48. 
 
 "Αρΐθμος, οΰ. δ. numerus. number. 8ο,"ΑρΤθμη- 
 μα. το. Eumen. 756. και μην αρϊθμδν, ( Arith- 
 metic) έξοχου σοφισμάτων. Prom. 468. 
 φθειρών τ' αρϊθμδν και κωνώπων, — Plut. 537. 
 
 "Α ρίμα, ων. τα. locus Cilicise.igne subterraneo 
 famosus. a volcano in Cilicia. ειν Αριμοις, 
 δθι φασι Τυφωεος εμμεναι ευνάς. Β. 783. 
 
 "ΑρΊμασπδς, {Prom. 830.) ρΙ."Αρϊμασποί. gens 
 
API 
 
 qusedam Scythise. a part of Muscovy. — 
 από ξανθών Αριμασπών. Call. Del. 291. 
 
 Άρϊς, ϊδος. ή. terebra. a file ; gimlet, or auger. 
 σφυραν, καιγνρας αμφιδετονς αρίδας. Philipp. 
 An. ii. 215. 
 
 Άρισθαρμάτος,ον. victor certaminecuruli. one 
 who excels in the chariot-race. Pyth. 5. 39. 
 
 Άρισκϋδης. iracundus. indignant. τοΊςμεναρισ- 
 κυδης εΰνις ανήκε Awe. Call./)". 108. Bent. 
 
 Άρισταθλος. in certando summus. renowned 
 in combat, ή γαρ υφ' Ήρακλήος αρισταθλοιο 
 δεδουπεν. Arch. An. ii. 99. 
 
 Άρισταϊος. Nom. Pr. Fid. Apoll. Bh. ii. 506. 
 Virg.Geo.'iv. 3Π.Αυτονοην θ',ηνγήμεν Αρισ- 
 ταίος βαθυχαιτης. Hes. θ. 977. Ετ.Μελιφρων, 
 περισσονοος. Phr. Ανδρασι χάρμα φιλοις 
 αγχίστον, οπάονα μήλων. Pind. 
 
 Άριστάφνλδς. abundans uvis. famous for 
 grapes. Ep. I. 1. 
 
 Αριστάω 1 . Αριστημί, (Ath. 1. 10.) prandeo. 
 to dine, και προς τούτοις άριστωση τον 
 Πειραιά προσεμαζεν. Equit. 812. 
 
 'Αριστεία, ας. ή. fortitude eminent valour. Ι 
 κρινειν έμελλε κράτος αριστειας τινι. Aj. 443. ! 
 Syn. Ανδραγαθια, αλκή, ανδρεία. 
 
 'Αριστεία, τα. praemia ob fortitudinem data, 
 prize of valour, πέμψεις, αριστεϊ' εκλαβών [ 
 στρατεύματος. Phil. 1475. Syn. Γέρας, λαφϋ- \ 
 pa, πρωτόλεια. Phr. t Qv αυτός εσχε στεφανον 
 ευκλειας μεγαν. Aj. 465. Β. 
 
 "Αριστείδης, ου. δ. Aristldes. οίος περ Αριστείδη 
 προτερον, και Μιλτιάδη ζυνεσιτει. Eq. 1325. 
 
 Άριστερεων, ώνδς. δ. verbena, the herb ver- 
 vain, και θρυον ηδε κνπειρον, αριστερών τ , 
 ανεμώνη. Orph. 914. 
 
 'Αριστερός, ρά, ρδν. sinister, the left. 2. inaus- 
 picious, λαβών Ορέστης ώμον εις αριστερόν. 
 Iph.T.1381. Syn Λ .Έυωνυμος,λαιος.2.σκαιος. 
 
 Άριστενς. princeps. 2. omnium fortissimus. a 
 brave chieftain, pi. Αριστεϊς, Αριστήες,ΐ8 ap- 
 plied to the Argonauts. See Pors. Med. 5. 
 κικλησκεν δε γερονταςαριστήαςπαναχαιών. Β. 
 404. Syn. Ό άριστος, άρχων, άρχος, κραντωρ. 
 Phr. Αρετή τε πρώτος εκκριθείς στρατεύ- 
 ματος. Philoct. τα πρώτα καλλιστει' αριστεύ- 
 σας στρατού. Aj. 436. 
 
 'Αριστεύω, optime me gero. to be of surpassing 
 bravery, or excellence, δς δε. κ αριστενησι 
 μάχη ενι, — Λ. 409. S ΥΝ. Κρατεω, υπερέχω. 
 
 Άριστιζω. prandio excipio. to entertain at 
 dinner, δς απο σμικράς δαπαν?]ς υμάς αριστι- 
 ζων απεπεμπεν. Eq. 535. 
 
 'Αρίστιππος, auctor Sectae Cyrenaicse. a cele- 
 brated Philosopher, όίά τ' Αρίστιππου τρυ- 
 φερή φύσις αμφαφοωντος. Timon ap. Laert. 
 
 1 The 1st. vowel of this verb is made short 
 by Palladas, a writer of epigrams, more than 
 400 years after Christ. — Perhaps Homer uses 
 , the a in άριστον short ; (Od. π. 2.) but it is 
 most usually long. As to the meaning of άρισ- 
 τον, it should seem to imply breakfast, rather 
 . than dinner : i. e. the single meal, which 
 I came before the δεϊπνον, or evening meal. 
 
 A Ρ I 
 
 105 
 
 "Αριστογείτων. Harmodii in occidendo Ty- 
 ranno socius. the associate of Harmodius. 
 αγοράσω τ εν τοίϊς δπλοις εζής Αριστογεηονι. 
 Lys. 633. 
 
 "Αριστδγενεθλδς. quioptimos generat. produc- 
 ing excellent men, or. plants. Έυνομιης ποτΐ 
 χώρον αριστογενεθλον δδευεις. Ερ. άδεσπ.361. 
 
 "Αριστδγονος, "Αριστοτδκος. parens optimse 
 prolis. 2. proles optima, parent of excellent 
 children. Pyth. 11. 5. — 2. excellent off- 
 spring. 2. δς μ' απαιδα γέννας - Έθηκεν 
 αριστοτοκοιο. Rhes. 909. 
 
 Άριστδδειπνδν. prandium ad ccenam perduc- 
 tum. a repast which includes dinner and 
 supper. Alex. ap. Ath. p. 47. e. 
 
 "Αριστοκράτεδμαι. ab optimatibus gubernor. 
 to be governed by an aristocracy, αρισ- 
 τοκρατεϊσθαι δήλος ει ζητών, εγώ ; Αν. 125. 
 Syn. Ολιγαρχεομαι. 
 
 "Αριστδλδχειά,ας. ή. herbapuerperisopitulans. 
 the herb birth-wort, ήτοι αριστολοχεια παλι- 
 σκιος ενδατεοιτο. Nic. Th. 509. 
 
 "Αριστομαντϊς. optimus vates. an excellent 
 soothsaver. Έλενος αριστομαντις, δς λέγει 
 σαφώς. Phil. 1338. Β. 
 
 " Αριστο μάχδς. unusex Heraclidis. one of the 
 descendants of Hercules. BytJi. 10.4. "Αρ*σ- 
 τομάχη. nom. feminae. a female, mentioned 
 by Aristoph. Thesm. 806. 
 
 Αριστον, ου. το. See not. on Αρισταω. εντννον- 
 το 2 άριστον αμ' ηόι,κειαμενω πυρ. π. 2.6 πι τοϊσ- 
 δε τους πρέσβεις επ' άριστον καλώ. Αν. 1602. 
 
 "Αριστδνδδς. benevolus. generous, και θεσμών 
 επεβησαν αριστονοον Κυθερειης. Mus. 273. 
 Syn. Έυνοος, ευμενής, προφρων. 
 
 "Αριστδπδνδς.δ ή. * Άριστδπονευς. (Maneth. 4. 
 512.) optime laborans. whose work is ex- 
 cellent. Τλαυκωπις αριστοπονοις χ«ρσι κρα- 
 τεΧν. ΟΙ. 7. 94. Syn. ΐίολυπονος, φιλόπονος, 
 πολυκμητος. 
 
 "Αριστδπδσειά. optimum virum habens. well- 
 married, νύμφη αριστοποσεια — Ορρ. 
 
 "Αριστος, optimus ; proprie, in re bellica. best, 
 bravest, σκυτοτομών οχ' άριστος, 'Ύλη ενι οικία 
 ναιων. Η. 221. Syn. Κρατιστος, λωστος. 
 
 "Αριστοτέλη ς, ευ ς, ους. δ. Aristoteles. Aristotle. 
 εις κρίσιν ήμετερην πικρός Αριστοτέλης. Ma- 
 cedon. An. iii. 122. Syn. Σταγειριτης. Phk. 
 Ό σοφός δ παις τον 'Νικόμαχου. — σοφιης προ- 
 μος, και μύστης, ούτος Αριστοτέλης μετρών 
 χθονα και πολον άστρων. Ερ. 1. 4. 
 
 " Άριστδτεχνης, ου. δ. optimus artifex. an ex- 
 cellent artist. Δωδωναίε μεγασθενες, αριστο- 
 τεχνα πάτερ. F'md.fr. inc. 19. 
 
 "Αριστοφάνης, εδς, ους. Aristophanes. 1. The 
 Comic poet. 2. the Grammarian of Byzan- 
 tium, scholar of Callimachus. (Ερ. άδ. 563.) 
 2. βίβλοι Αριστοφανευς, θεϊος πόνος, αΐσιν 
 Αχαρνενς Κισσός επί χλοερήν πουλνς έσεισε 
 κομην. Ant. Thess. An. ii. 115. 
 
 2 This is the reading of the Grenville Ho- 
 mer; and there is no variation in the Harl. 
 MS. But see II. Ω. 124. and Clarke on Δ. 42. 
 
 ρ 
 
106 
 
 Α Ρ Κ 
 
 "Αριστοχειρ. manibus strenuus. αριστοχειρ 
 άγων, Aj. 948. a combat among' warriors re- 
 nowned for manual strength. Syn. Αγηνωρ, 
 aptiog. 
 
 "Αριστωδϊν. S. s. as" Αριστογονος. έζεσαν Αδρη- 
 στειαν αριστωδΧνες Αθήναι. Theset. Sch. An. 
 ii.515. 
 
 "Αρισφάλης. valde lubricus. veryslippery. σκη- 
 ριπτεσθ', επειή φατ αρισφαλε εμμεναι ονδόν. 
 ρ. 196. Syn. Σφαλερος, γλισχρος. 
 
 "ΑρΤφράδης, εδς. δ ή. valde manifestus. very 
 clear. Hence, "Αριφράδεως, or "Αριφράδως. 
 adv. (Od. ψ. 225.) Αριφράδης is also a prop, 
 name, Equit. 1281. σήμα δε τοι ερεω μαλ' 
 αριφραδες, ονδε σε λησει. Ψ. 326. 
 
 "Αρίων. Arion. 1. the Musician of Methymna. 
 
 2. the name of a swift' horse. (CaW.fr. 82.) 
 1. εστησεν Ιίεριανδρος Αριονοςίΐκονα ταντην. 
 Bian. An. ii. 154. Hence," Αρϊονϊδς, ά,δν. adj. 
 ibid. 221. 
 
 Αρκάδϊά. Ion. ApKa&^.regioPeloponnesi. Ar- 
 cadia, οι δ' έχον Αρκαδίην, υπό Κυλλήνης ορός 
 αιπν. Β. 603. Ερ. Ένηνωρ, ένυδρος, πολυμη- 
 λος. Phr. Πολνπιδακα μητέρα μήλων. Horn. 
 
 Αρκάς, άδος. δ ή. Arcadicus. an Arcadian, pi. 
 Αρκάδες. II. Β. 61 1 . ο δ' Αρκάς, ονκ Αργειος, 
 Αταλάντης γόνος. Phcen. 1160. 
 
 Αρκεσϊγνώς. membra roborans. supplying 
 strength to the limbs, αρκεσιγνιος οίνος. 
 Eur./r. inc. 225. 
 
 Αρκεσΐς, εως. ή. auxilium. help, assistance, και 
 τις προς ανδρός μη βλέποντος αρκεσις ; CEd. 
 C. 74. Syn. Βοήθεια, ωφέλεια, αρωγή, αλκαρ, 
 αρηζις. 
 
 Αρκευθος,ον.η. juniperus. the juniper bush. 
 Αοκευθΐς, ϊδος. ή. the juniper berry, ά δε 
 καλά νάρκισσος επ' αρκενθοισι κομασαι. Theoc. 
 
 1. 133. 
 
 Αρκεω. propulso. 2. opitulor. 3. sufficio, &c. 
 to ward off. to succour, to suffice. — ει και 
 νώ'Ίν Αθηνη, συν Διΐ πατρι, - Αρκέσει, — π. 
 261. Syn. 1. Αμϋνω, απαρκεω. 2. βοηθεω. 
 
 3. επαρκεω, αρκούντως εχω. 
 
 ΑρκΧος, ον. Ό η. sufficiens. capable of affording 
 succour; sufficient. So, Αρκετός, ή, ov.(CE?iom. 
 An. ii. 402.) δωρψ επι μεγαλφ' μισθός δε 
 τοι αρκιος εσται. Κ. 304. See Β. 393. Syn. 
 Επαρκής, δυνατός, ικανός, ωφέλιμος. 
 
 Αρκονντως. adv. sufficienter. enough, κει 
 σμικρ' εχοιμι, παντ αν αρκονντως εχοι. Hec. 
 322. Syn. Ίκανώς, άλις. 
 
 Αρκτεοι/. ueroa/.incipiendum. it must be begun. 
 (Aj.853.) imperandum. it must be ruled, 
 (i. e. by me.) — άρκτ'εον γ' όμως. CEd. Τ. 628. 
 
 Αρκτος, ον. δη. ursus, ursa. a bear. 2. the Great 
 Bear. (Od. ε. 273.) 3. the North. (Eur. El. 
 733.) άρκτοι τ, αγροτερο'ι τε σνες, χαροποί τε 
 λέοντες, λ. 610. Syn. 2. ΆμαΙα, κυνοσουρις, 
 Έλικης άρκτος. (Αρο11.3. 1195.) δίδυμοι Αρκ - 
 rot, Eur. Pirith./r. 3.— 3.Βορεας. Ερ. 1. Αλε- 
 γεινη, αγριά, αμαιμακετος,αταρβης, θαρσαλεά, 
 βλοσυρά, δασνθρά,, μαινας, ορειας, ορεστιας, 
 λασιαυχην, φρϊκαλεα, χαιτηεσσα, ωμοβορος. 
 
 2. Αρκάς, κυκλας, βόρειας, ξηρά, ενφεγγης, 
 
 Α Ρ Μ 
 
 ομβροτοκος, παλιννοστος. — Ανκαονια. 
 
 Αρκτονρος, ον. δ. stella, post Ursse Majoris 
 caudam, qui et Αρκτυφνλαξ dicitur, et Βοω- 
 της. the constellation Arcturus. Αρκτονρος, 
 προλιπών ιερόν ροον Ωκεανοϊο. Hes. εργ. 
 564. Ερ. Ανσάης. νετιος. 
 
 Αρκτψος. septentrionalis. northern. — 6i pa 
 νεμοντο- Αρκτφοις εν ορεσσι — Orph. 513. 
 Syn. Αρκτικός, βόρειος. 
 
 Αρκνς,νδς. τ), rete. hunting toils and snares. 
 Hence, Αρκνστάτδς, η,ον. ακρνστατη μηχανή, 
 a contrivance to serve the purpose of a net. 
 Orest. 1 4 1 9. τα αρκυστατα. a place where nets 
 are spread. Soph. El. 1504. αλλ' αρκϋςήξνν- 
 ευνος, ή ξυναιτια. Again. 1 1 1 8. P. See Iph. Τ. 
 77. Syn. Αμφιβληστρον, δικτυον. — σαγήνη, 
 λινον, πλέγμα, πλεκτάνη. — τααρκυα, αρκνες. 
 Ερ. Κρύφιος, ενπλεκτος. 
 
 Άρμα. currus, quadrigae, a car ; the horses and 
 chariot. Also a place near Thebes, so called 
 from the chariot of Amphiaraus being 
 swallowed up there. (II. B. 499.) άρμα δε οι 
 χρνσψ τε και αργυρψ εϋ ησκηται. Κ. 438. Syn. 
 Αμαξα, όχημα, απήνη, δίφρος. Ερ. Αγκύλοι/, 
 δαιδαλεον, ενζυγον, εντροχον, εϋ πεπνκασμε- 
 νον, μαλθακον, πλεκτον, πτερωτον, χρνσεο- 
 τενκτον, γλαφνρον,καμπυλον,κολλητον, θοον, 
 ταχυδρομον, τετρωρον, τεθριππον, χρνσοζν• 
 γον. — δουροπαγες, ϊθυπορον. Phr. Αρμάτων 
 οχος — τετρωρος οχος. Eur. άρματα, ποίκιλα 
 χαλκψ, — εν ποιητά. 
 
 Άρμάλϊά. demensumfrumenti. subsistence. 
 άρμαλιάν εμμηνον εμετρησαντο πενεσται. 
 Theoc. 16.35. $ΥΝ.Βοσκημα,τροφη,εδωδη, 
 σϊτιον, σίτον. 
 
 Άρμάμαζά, ης. ή. plaustrum tectum, a covered 
 chariot, ε^' άρμαμαξών μαλθακώς κατακειμε- 
 νοι. Acharn. 70. 
 
 Άρμάτειος. adj. ad currum pertinens. pertain- 
 ing to chariots. (Iph. A. 230.) άρματειον 
 μέλος, a plaintive strain ; sung over Hector, 
 when dragged by a chariot. Orest. 1379. 
 
 Άρμάτενω. aurigo. to drive a chariot, yooiv 
 άρματενσας. ib. 987. Syn. Άρματηλατεω, τρο- 
 χηλατεω, ηνιοχενω, διφρηλατεω. Phr. Πτανον 
 διωγμα πωλών τεθριπποβαμονι στολω δι- 
 φρενειν. Eur. 
 
 Άρμάτηλάτης. auriga. a charioteer, άρματηλα- 
 τας σοφός. Pyth. 5. 155. Syn. Αιφρηλατης, 
 ηνίοχος, ηνιοχενς, διφρεντης. 
 
 Άρμάτοκτνπδς, ον. motu curruum strepens, 
 caused by the rattle of chariots. Sept.Th.204. 
 
 Άρμάτοπηγος,ου.ο ή. curruum fabricator, a 
 Coach-maker, την μεν θ' άρματοπηγος ανηρ 
 αιθωνι σιδηρψ. Δ. 485. Syn. Ύεκτων. 
 
 ΆρματρδχΧά. orbita. track of the wheels ; a ,' 
 rut. γινετ επισσωτρων άρματροχιη κατοπισ- 
 θεν. Ψ. 506. 
 
 Άρμάτωλϊά, άς r). aurigatio. immoderate love 
 of driving, και τον κύκλου παρετρωγον υφ' 
 άρματωλιας. Pac. 414. 
 Αρμεϊ/ϊά. Armenia. -και Αρμενιην κλυτοτοξον. 
 
 Ορρ. Ερ. Ύοξεντιιρα. 
 Αρμ'ενος,η,ον. qs.pro" Αρόμενος. aptus, COngru- 
 
Α Ρ Ν 
 
 Α Ρ Ο 
 
 107 
 
 ens. 2. commodus. fitting; well adapted for. 
 Hence Αρμενόν. το, or, plur. Αρμενα, subst. 
 a ship's sail ; a workman's tool. (T/ieoc. 22. 
 13.) ρεία μαλ', ώς ότε τις τροχόν αομενον εν 
 παλαμησιν. Σ. 600. 
 
 Άρμή,'Αρμόγη. compages. joining ; structure. 
 ταυτην εγώ 'ζητούν πάλαι την άρμογην. Eu- 
 pol. Syn. Συνάφεια, συμπηζις, συνοχή, τεύ- 
 χος, αρμονία. — ευταζια. — σύστημα, άρμος, 
 άρμοσμα. 
 
 'Αρμοδϊος. Harmodius. the associate of Aris- 
 togeiton in delivering Athens from the Pi- 
 sistratidae. 2. a song in honour of Harmodius. 
 (Acharn. 980.) άνθρωπε, τις ει ; μών εκγονος 
 ει των 'Αρμοδίου τις εκείνων ; Equit. 786. 
 
 'Αρμόδιος. adj. aptus. fitting; proper. — συν δ' 
 ι)βη γιγνεται αρμόδιος. Theogn. 723. Syn. 
 Έναρμονιος, ευαρμοστος, εύθετος, ευφωνος, 
 αρεστός, ευμελης, προσήκων, επιτήδειος, όμαυ- 
 λος. — ικανός, πρόσφορος, συνψδος. 
 
 'Αρμόζω, 'Αρμόζομαι, adapto, &C. to adjust ; 
 adapt. — άρμοζεο χαλκφ-Έυρειην σχεδιην. — ε. 
 162. Syn. Εφαρμόζω, συναρμοττω, άπτω, 
 συνάπτω, αρω, αρτϋνω, εγκαταζευγνυμι, δια- 
 πηγννμι, συντιθημι, συμβιβάζω, ρυθμίζω. 
 
 Αρμοί. adv. nuper. just now. — a yap άκανθα 
 Αρμοί μ' ώδ' επαταζ' υπό το σφυρον. — Theoc. 
 4. 51. Syn. Αρτιο)ς, νεωστι, προσφάτως. 
 
 Άρμολόγεω. coagmento. to join together. 
 χερσίν οίζυραϊς ηρμολογησε ταφον. Philipp. 
 An. ii. 234. 
 
 Άρμονϊά.ή. 1. mater Musarum, sec. Eur. Med. 
 830. — 2. filia Martiset Veneris, uxor Cadmi. 
 Bacch. 1322. — 3. compages ; concentus. the 
 wife of Cadmus, &c. 3. agreement; arrange- 
 ment; harmony. — also, temper. (Hippol. 
 160.) Hence, 'Αρμονικός, adj. Anal, iii.p. 140. 
 3. μαρτυροι εσσονται και επίσκοποι αρμονιαων. 
 Χ. 255. Syn. ' Αρμός, άρμογη. — συνθήκη, 
 σύνθημα, συνθεσια, ζυμβασις, συνημοσυνη, 
 συνφδια, συστασις. — άρμος, άρμοσις. Ερ. 
 Ένθεος, ερατη, θεοτερπης, φιλακρητος, σοφή, 
 εύρυθμος, ομόφωνος. 
 
 'Αρμός. — Άρμοσμα. compages ; junctura. fas- 
 tening; joint, εκλϋεθ' άρμους, ώς ιδω πικραν 
 θεαν. Hipp. 825, et 809. See Hel. 418. 
 
 Άρμοστωρ. gubernator. a ruler. Αγαμεμνον 
 ανδρών ναυβατών άρμοστορα. Eum.459. Syn. 
 Άρμοστηρ, αρμοστής, άρχων, κυβερνήτης. 
 
 Αρνάκίς. ή. pellis ovina cum lana. a sheep's 
 skin, η μαν αρνακιδας τε και ειρια τάδε πατή- 
 σεις. Theoc. 5. 50. 
 
 Αρνειός. agnus adultus. a lamb more than a 
 year old. αρνειός γαρ εην, μήλων οχ' άριστος 
 απάντων, ι. 432. Syn. Κριός, κτιλος, αμνός. 
 Ερ. ΤΙηγεσιμαλλος, λασιοθριζ, μελανοχροος. 
 
 Αρνεοθοινης, ου. δ. qui vescitur agnis. eating 
 lamb's flesh. Apollonid. An. ii. 134. 
 
 Αρνεόμαι,ονμαι. recuso,nego. to refuse; deny. 
 r) δ' οντ αρνείται στυγερόν γαμον, ούτε τελεν- 
 την. α. 249. Syn. Απαρνεομαι, απαναινομαι, 
 απαγορεύω, αποφασκω, εζαρνος ειμί. 
 
 Αρνευτηρ. urinator. a diver. — ό δ' α ρ 1 αρνευτή- 
 ρι εοικώς. Μ. 385. Syn. Κυβιστηρ, κυβιστης, 
 
 δυτηρ, δυπτης, κολυμβητής. 
 
 Αρνευω. submergome; subeo. to dive, θερμην 
 δ'ΰπαιλουτρώνος,αρνενωνστεγην. Lye. 1103. 
 
 Αρνησϊμός, η,ον. infitiandus. to be denied, εμοι 
 δε τούτων ουδέν εστ αρνησιμον. Phil. 74. 
 
 Αρνησίς,εως. η. negatio. a denial, εκτειν α' τού- 
 του δ' ουτις αρνησις πελει. Eum. 591. 
 
 Αρνόφάγός. agnos vorans. lamb-devouring. 
 Maneth. 4. 255. 
 
 Αρνΰμαι in me suscipio. to obtain, to under- 
 take, αρνυμενος πατρός τε μέγα κλέος, ?/cT 
 εμόν αυτοϋ. Ζ. 446. Syn. Απαιτεω, λαμβάνω, 
 δέχομαι. 
 
 "ΑρόσΊς. aratio. tillage, εν δ' αροσις λειη' μαλα 
 κεν βαθυλη'ίον αιεν. ι. 134. Syn. Αροτριωσις, 
 γεωπονία, αροτος. Ερ. ΤΙολνλη'ίος, λιπαρά. 
 
 " Αρότηρ," Αρότης. arator. a husbandman, ποι- 
 μήν, ουδ' αροτήρ, εϊσ' ες πολιν, αλλά παρεξει. 
 Ψ. 835. Πιεριδων αροταις. Nem. 6. — πολυερ- 
 γος αροτρευς. Nic. Ther.4. Syn. Αροτρευτηρ, 
 αρουροπονος, γειαροτης. Ερ. Ακάματος, κρα- 
 τερός, οιζυρος, ταλαεργος. 
 
 "Αρότησΐμός,"Αροτραϊός, (Antip. Sid. An. ii. 
 37.) Άρότός. adj. μητ αροτόν αντοΊς γην 
 ανιεναι τίνα. QEd. Τ. 278. Syn. Αρωσιμος. 
 
 Άρότησίός, ου. υ ή. ad arationem pertinens. 
 relating to tillage. — αροτησιον ώρην-Ύριπλοα 
 μειρονται — Arat. 1053. 
 
 "Αρότός, ου. υ. aratio. messis. annus, tillage ; 
 the crop, sowing time ; the year, τον μεν 
 παρελθόντ' αροτον, εν μηκει χρόνου. Trach. 
 69. Syn. Αροσις. — ενιαυτος. 
 
 "Αροτρευς," Αροτρευτηρ, (Philipp. An. ii.219.) 
 "Αροτρητης, (Agath. ib. iii. 44.) "Αροτρόπόνός. 
 (ib. ii. 228.) arator, rusticus. a ploughman; 
 a countryman, τον δ' ό γέρων εζαϋτις αμειβε- 
 το, δΧος αροτρευς. Theoc. 25. 51. 
 
 "Αροτρευω, (Litk. 239.) "Αροτρϊάω, (Call. 3. 
 161.) "Αροω. aro. to plough ; to till, ούτε 
 φυτευουσι χερσιν φυτόν, ουτ αροωσιν. ι. 108. 
 Syn. Αροτριαζω, αφαροω,πολεω. ΡΗΚ.~Ωλκ•α 
 διατμησσει, σύρων ευκαμπες αροτρον. της γης 
 αροτροις ρήζαι δαπεδον. Arist. αλκα χερών 
 χθονα ταρασσειν. Pind. 
 
 "Αροτρον. aratrum. a plough. See'Yv^. τετρα- 
 γυον δ' ειη, εικοι δ' υπο βώλος αροτρφ. σ. 373. 
 Ερ. Αυτογυον, αδαμαντινον, γειομοροι>, γϋρον, 
 μογερον, πηκτον, ευκαμπες, αύλακα — τέμνον. 
 
 "Αροτρόφόρεω. aratrum traho. to draw the 
 plough, δέλφινας γαιη ζεϋζον αροτροφορείν. 
 Leon. Alex. An. ii. p. 197. 
 
 "Αρουρά, άς. ή. arvum. 2. terra, tilled ground, 
 the earth, πλησίον αλλήλων, ολιγη δ' ην αμ- 
 φις αρουρα. Γ. 115. Syn. 1. Αη'Ίον, αγρός. 2. 
 α~ία, γαία, γη, χθων. Ερ. Αεζιφντος, ανθοφόρος, 
 αβρεκτος, αυχμηρά, αφνειος , βαθυληϊος, βαθεϊα, 
 βαθυκληρος, δίψας, εριβωλος, ευφορβος, εν- 
 λειμων, ζείδωρος, καρποφόρος, θαλεθουσα, καρ- 
 φαλεα, μελαμβωλος, πϋροφορος, πολυπνρος, 
 πιειρα, πιαλεα, πολυκτεανος, τρηχαλεα,φερεσ- 
 βιος. See Pind. Nem. 6. 16. 
 
 " Αρουραίος, ruralis. rustic, αληθές, ώ παϊ της 
 αρουραιας θεοϋ ; Ran. 840. Syn. Αγροικος. 
 
 "Αρουοϊόν. το. Vid. Έπομβρεω. 
 
 ρ 2 
 
108 
 
 Α Ρ Π 
 
 Άρονροπονος, ον. δ ή. agricola. a labourer. 
 Δηοϊ, Έωσικλεης θήκεν αρουροπόνος. Philipp. 
 An. ii. 217. 
 
 Άρπαγδην. adv. raptim. vehemently, αντίαι 
 άρπαγδην οπίσω φερον, — Apoll. 1. 1017. 
 
 'Αρπαγή, (Iph. A. 1266.) Άρπαγμά, το. (Ly- 
 coph. 86.) Άρπακτϋς, νος. ή. raptus. the act 
 of carrying• off by force, μνωομενος πρότερης 
 άρπακτΰος. — Call. Αρ. 94. Syn. Άρπαγμος, 
 διαρπαγη, απαγωγή. 
 
 Άρπάγϊμος. rapto qusesitus. carried away by 
 force, άρπαγιμας δκ απυστα μετεστιχεν ιχνια 
 Κωρας. Call. 6. 9. Syn. ' Αρπακτος, άρπαλεος. 
 
 'Αρπάζω 1 , rapio, prasdor. to carry away for- 
 cibly, αρπάζων η αρν' άμαλην,η πτώκαλαγωον. 
 Χ. 310. Syn. Αγρευω, κλέπτω, λη'ίζω, βια 
 παραιρονμαι. 
 
 Άρπακτήρ, ηρος. δ. raptor, a plunderer, fern. 
 Άρπακτειρά. (Antip. Sid. An. ii. 36.) αρνών 
 ηδ' εριφων επιδημιοι άρπακτήρες. Ω. 262. 
 Syn. Άρπαζ, μαρπτης. 
 
 Άρπακτηρϊος.(Σΐ/οΛ57 '.)' Αρπακτικός.' Άρπαζ 2 . 
 rapax. seizing greedily. Άρπάλεως. adv. ea- 
 gerly. (Od. ζ. 110.) άρπαγος ικτινου χείρα 
 κραταιοτερην. Autom. An. ii. 209. 
 
 Άρπαλεος. rapto qusesitus. sought by violence, 
 or, with eagerness. See Damm. c. 2119. 
 κερδεων θ' άρπάλεων' — θ. 164. 
 
 ΆρπαλΙως. adv. avide. greedily ; eagerly, άρπα- 
 λεως, δηρδν γαρ εδητνος ηεν απαστος. ζ. 250. 
 
 Άρπάλιζω. avide recipio. to receive ; to seize. 
 See Blomf. Sept. Th. 229. αντιφονους ατας 
 Άρπαλισαι πόλεως. Eumen. 980. P. 
 
 Άρπαζϊβϊος, ον. δ ή. rapto vivens. living by 
 rapine, μισθοφόρων άρπαζιβιων, σκηνή στρα- 
 τιωτών. Ath. p. 4. e. 
 
 Άρπεδής, εος. solo sequatus. even ; level. — 
 καρη γε μεν άρπεδες αύτως. Nic. Th. 420. 
 
 Άρπΐδονη. (Posidipp. An. ii. 47.) Άρπεδών, 
 όνος. funis ; laqueus. a string, or cord ; a net, 
 or snare, τευχθεν, αραχναιης εικελον άρπε- 
 δόσιν. Arch. ib. 93. Syn. Σχοινιον. — παγις, 
 βρόχος, αρτανη. 
 
 Αρπεζά. pes,«;e/imum, montis. a wall of stones 
 without mortar; a fence, or hedge, αλλ' 
 ν,γ' αρπεζαις τε και εν νεμεεσσι πεσονσα. 
 Nic. Th. 393. 
 
 Άρπη. falx. 2. avis quasdam rapax. 1. a sickle. 
 (Hes. θεογ. 1 78.) 2. a bird of prey, so called, 
 jy δ' αρπφ εικνϊα ταννπτερνγι, λιγνφωνψ. Τ. 
 350. Syn. 1 . Αρεπανον, ζαγκλη. Ερ. Αγκυλο- 
 δους, ενηκης, καλαμητομος, μακρά, νεοθηγης, 
 οζυτομος, χαλκηλατος. 
 
 Άρπϊς, άρπϊδος. (So Bentl. in I. c.) calcei ge- 
 nus, a shoe, or slipper, θηκε συν άρπΊδεσσι — 
 Call.yr. 66. Syn. Κρηπις, υπόδημα, αρβνλη. 
 
 Άρπνια, ας. ή. monstrum rapax fictitium. a 
 
 1 "Αρπαμαι, from" Αρπη μ ι, is found in this 
 sense, Macedon. An. iii. 116. 
 
 2 This is used as a suhst. " rapina, plun- 
 der," by Hesiod. spy. 354. Άρπάγίστάτος is 
 cited as a superlative by Etym. Ma. from 
 Aristoph. Ύαγ. 
 
 A Ρ 2 
 
 Harpy, a violent hurricane. See II. Π. 150. 
 
 Apoll. 2. 268. νυν δε μιν ακλειώς Άρπνιαι 
 
 ανηρειψαντο. α. 241. Ερ. Αελλοποι, ταχειαι 
 
 ■ — πόδας, θοαι, ωκυπετεϊς. 
 Άρπϋς, νος. ό. amor, an JEol. word for love. 
 
 αμφοτεροις επιβας άρπυς εληϊσατο. Par- 
 
 thenius. 
 Αοράβίκος./ο^ Αραβικός. Arabian. Αρραβικον 
 
 κόλπου μνχατον πορον, κ. λ. Dionys. 924. 
 Αρράβων, ωνος. b. pignus. earnest-money. 
 
 αντοϊσιν ολεθρον, κούχ εταίρας αρραβων. Ath. 
 
 ρ. 586. 
 Αρραγής 3 . (Antip. Sid. An. ii. 14.) Αρρηκτος. 
 
 non fractus. unbroken. Hence Αρρηκτως. 
 
 adv. inviolably. (Lysist. 181.) ττορπάκος. 
 
 επταβοιον αρρηκτον σάκος. Aj. 576. Syn. 
 
 Αρρωξ, στέρεος, ισχνρος, αναρραγης. 
 Αρραντος. δ η. non madefactus. unmoistened ; 
 
 dry, αρραντοι γιγνονται επ' ηματι κεινψ αρου- 
 
 ραι. Arat. 868. 
 Αρράφης. inconsutus. unsewn; without a 
 
 suture, πολλαι δ? αρραφεες κεφαλαι παγεν 
 
 ανθρωποισι. Arat. 
 Αρρην. Att. Αρσην. mas, virilis. male ; manly; 
 
 strong, ώς δ' δτε ποιμήν ρεϊα φέρει ποκον 
 
 αρσενος οιός. Μ. 451. Syn. Αρσενικός. — 
 
 μέγας, κρατερός. 
 Αρρηνής,εος. agrestis, ferus. wild, ferocious. 
 
 — ζακοτόν τε και αρρηνες γενεθ'ούτως. Theoc. 
 
 25. 83. 
 Αρρητος, ου. 6 η. non dictus ; infandus. not 
 
 said, not fit to be spoken, και τι έπος προεη- 
 
 κεν, όπερ τ άρρητον αμεινον. ξ. 466. Syn. 
 
 Αμύθητος, άφατος, αφραστος, ανεκδιήγητος, 
 
 αθέμιτος. 
 ΑρρΊγητος, ον. δ η. impavidus. fearless, τψ 
 
 δε τοι αρριγητος επενθορε τανροφόνος θηρ. 
 
 Antip. Sid. An. ii. 13. 
 Αρρίχος, ον. δ and ή. cophinus. a basket, αλλ' 
 
 ώς τάχιστα σν μεν ιών τας αρριχονς. Αν. 
 
 1309. Syn. Σπνρις, κοφινος. 
 Αορνθμοποτης, ον. ύ. qui bibit extra modum. 
 
 an immoderate drinker, δς pa Αιωννσον αρ- 
 
 ρνθμοποτας επεκοπτε. Athen. 1. 10. 
 Αρρυθμος, immoderatus. out of proportion. 
 
 discordant, μηδ' αρρνθμος ελθοις. Hipp. 529. 
 
 Syn. Αμετρος, ανάρμοστος, ασυναρμοστος. 
 Αρρϋσϊαστος, ον. δ ή. qui pignoris loco captus 
 
 non est. that cannot be pawned, κάρρνσι- 
 
 αστονς, ξνν τ ασνλια βροτών. iEsch. Supp. 
 
 607. 
 Αρρωξ, ωγος. δ ή. s. s. as Αρρηκτος. — στνφλος 
 
 δε γη -Και χέρσος αρρωξ. — Antig. 257. 
 Αρς, αρνος. δ ή. agnus. a lamb, ουδέ λύκοι τε 
 
 και αρνες δμοφρονα θνμδν εχονσιν. Χ. 263. 
 
 Syn. Αρνειος, αμνός. Ερ. '■ Απαλοχρως. See 
 
 Eur. El. 700, &c. 
 ΑρσενογΈνης. JEsch. Supp. 814. Αρσενοπαις. 
 
 Meleag. 117. applied to a male race, or child. 
 Αρσενοπληθης. plenus maribus. crowded with 
 
 males. iEsch. Supp. 30. 
 
 3 Used as the epithet of an eye that does 
 not weep. See Brunck. Lex. Sophocl. 
 
APT 
 
 Αρσινόη, duas hujus nominis erant Ptolemeeo 
 
 Philadelpho uxores. name of two wives of 
 
 Ptol. Phil, ά Βερενικεια θυγατηρ, 'Έλενα 
 
 εικυΧα,- Αρσινοα. — Theoc. 15. 111. 
 Αρσιπους. s. s. as" Αερσ. ώς 6 γέρων Αευκιπ- 
 
 πος επ' αρσιποδεσσι λαγωοϊς. Ερ. άδ. 647. 
 Αρτάμεω. disseco. to cut in pieces, είναι rod', 
 
 όστις τανρον αρταμεϊ καλώς. Eur. El. 815. 
 
 Syn. Αιαρταμεω, κατασχιζω, καταμερίζω. 
 Αρταμος. lanius. 2.coquus. a butcher; a cook. 
 
 φ δη πιθησας στυγνός αρταμος τέκνων. Lye. 
 
 236. Syn. Κρεουργος, κρεωδαιτης, κρεωπω- 
 
 λης. — 2. μάγειρος. 
 Αρτάνη. laqueus, suspendium. a rope, or cord. 
 
 χαλςί κρεμαστην αρτανην' επει δε γ' ή. QEd. Τ. 
 
 1289. Syn. Αγχόνη, εωρα. Soph, πλεκτάνη. 
 Αρτάω. suspendo. to hang up. μόλις δε νιν, 
 
 θελουσαν αρτησαι δερην. Androm. 81 1. Syn. 
 
 Απαρταω, επικρεμαμαι. 
 Αρτεμης, εος. δ η. integer, sanus. sound ; in 
 
 good health, ώς εϊδον ζωόν τε και αρτεμία 
 
 προσιόντα. Ε. 515. Syn. Αρτιος, ολόκληρος, 
 
 σώος, υγιής. 
 ΑρτεμΧά, ας. η. incolumitas. safety ; health. 
 
 οίς πλέον αρτεμιης εναδεν ειλαπινη. Agath. 
 • 55. Syn. Ύγιεια, ασφάλεια. 
 ΑρτεμΧς, Χδος. ή. Ώοτ. ΑρτάμΧς. ace. Αρτέμιδα, 
 
 ΑρτεμΧν. Diana, εσθλον θηρητηρα' διδαζε γαρ 
 . Αρτεμις αντη. Ε. 51. Ερ. Αγροτερα, αγνή, 
 
 ατειρης,αιεν — αδμητος, αγρωσσονσα, βαρυμη- 
 \ νις, ενττλοκαμος, ευσκοπος, ευώπις, ευπαρθε- 
 - νος, έλκεχιτων, ελαφοκτονος, ερημας, θηρο- 
 
 σκοπος, θηροφονος, καθαρά, Αητωη, Αητωϊας, 
 
 λαγωβολος, Ήαζιας, ζανθη, ορειας, ορεστιας, 
 
 ονρεσιφοιτος, Ορτυγία, ουράνια, πρωτόθρονος, 
 
 τοξοφορος, τοζοδαμνος, σαοφρων, χρϋσηνιος, 
 
 φιλοπαρθενος. See the Hymns of Horn, and 
 
 Callim. and for" Αρτεμις Αοχεία, See Iph. T. 
 
 1097. 
 Αρτηρία, vena vitalis. the windpipe, an artery. 
 
 — πλευμονος τ' αρτηρίας -'ΡοφεΙ ζυνοικοϋν. 
 
 Trach. 1071. Syn. Φλεψ. Phr. Αίματος δι- 
 J αρροα'ι. Eur. 
 
 , Αρτϊ. adv. modo, nuper. just now, lately. 
 . - — αρτ απαλλαζαι βίου. Helen. 310. 
 Αρτϊαζω. ludo par impar. to play at odd or 
 
 even. 2. to reckon, στατήρσι δ' οι θεράποντες 
 : αρτιαζομεν Χρυσοΐς. — Plut. 817. Phr. 2. 
 
 ~Ισον επι ψαφαρην αντλεϊν άλα, καπό Λι/3υσ- 
 
 σης Ψαμμου αριθμητήν αρτιάσαι ψεκάδα. Ερ. 
 ι incert. 34. An. iii. 158. 
 
 Αρτΐβρίφης an Αρτιτραφης legend. Sept. Theb. 
 ( 342. dubitat Prsesul vere eruditus. See 
 i Blomfield's note. 
 
 Αρτΐβρεχης l , εος. nuper irrigatus. recently 
 
 moistened, αρτιβρεχης δε σίδηρος εφ' α'ιματι. 
 
 φεϋγε πανώλη. Philipp. An. ii. 226. 
 
 APT 
 
 109 
 
 1 The beauty, as well as variety, of the 
 i Greek language very much arises from the 
 ' facility with which words are joined in com- 
 position. It becomes also from this cause 
 1 more easy to be understood ; for, when once 
 / the meaning of the leading word in any set of 
 
 Αρτίγαμος. η. Ερ. άδεσπ^αο. — ΑρτΧγενεθλος, 
 Orph. 387. Αρτϊγενης, Ερ. 1. 1 . Αρτϊλοχευτός, 
 Ερ. ά<5. 310. Αρτίφϋης, ibid. 176. Άρτϊφϋτος, 
 Philipp. An. ii. 211. — Αρτϊγενειος, Diodor. 
 Sard. An. ii. 186. Αρτϊχνόός, Zonas, ibid. 80. 
 — Αρτιγλυφής, (antepenult, brevi) 2 Theoc. 
 Ep. 4. — Αρτϊδάης, Crinag. An. ii. 141. Αρτϊ- 
 μάθης, Hecub. 685. — ΑρτΧδακρϋς. Med. 903. 
 — ΑρτιζϋγΧά, ας. η. Pers. 541. — ΑρτΧθαλης, 
 Meleag. 55. ΑρτΧκομης. ib. 26. — ΑρτΧθανης. 
 Alcest. 603. — ΑρτΧκολλος, Sept. Th. 309. 
 ΑρτΧπάγης, Philodem. i4n.ii.91. — ΑρτΤπλου- 
 τος. Eur. Supp. 742. — Αρτισκαπτος. Hera- 
 clid. An. ii. 261. — ΑρτΧτό'κός, act. Jul. Po- 
 lysen. An.\\.2&T. ΑρτΧ'τοκός,ραζχ. Leon. Tar. 
 ib. 1.228. — ΑρτΧτομός. Apoll.4.1515. — ΑρτΧ- 
 χανης. Zonas. An. ii. 80. — ΑρτΧχαρακτος. 
 Archimel. ibid. 64. — ΑρτΧχορευτος. Nonn. 
 — ΑρτΤχριστος, Trach. 700. 
 
 ΑρτΧεπής, fern. ΑρτΧεπεια. apta ad fraudem lo- 
 quens. (//. X. 281.) — 2. rectiloquus. Used 
 by Horn, in a bad sense ; but by Hes. and 
 Find, speaking straight-forward, truly. 
 (Isthm. 5. 58.) 2. ώςεφασαν κουραι μεγάλου 
 Διός, αρτιεπειαι. Hes. θ. 29. 
 
 Αρτιζω, Αρτιζομαι. compono, paro. to adjust. 
 υδατι δ' εν μεσσψ νυμφαι χορον αρτιζοντο. 
 Theoc. 13. 43. Syn. Απαρτίζω, καταρτίζω, 
 αρτυω, αρμόζω, διατιθημι, ετοιμάζω, ευτρεπι- 
 ζω, συνταττω. 
 
 ΑρτΧος. par, integer, &c. entire ; accordant. 
 τΐεν όμηλικιης, ότι οι φρεσιν άρτια ηδη. Ε. 
 326. Syn. Αρτεμης, ακέραιος, υγιής, τέλειος, 
 αρμόδιος, σύμφωνος. 
 
 ΑρτΧπος, ΑρτΧπους. pedibus integer ac valens. 
 sound in the feet, η δ' Ατη σθεναρή τε και 
 αρτιπος' — Ι. 501. See Trach. 58. 
 
 Αρτΐτρόπος. puerilem setatem vix egressus. 
 just turned of ripe age. See Blomf. Gloss. 
 Sept. Th. 323. 
 
 Αρτΐφρων. mente integra preeditus. of sound 
 mind, ούτι μαλ' αρτΐφρων' επει ου τολμησεν 
 έκαστα, ω. 260. Syn. Σοφός, ειδήμων, ύγιης, 
 ευκαρδιος. 
 
 ΑρτΧως. adv. integre, perfecte. 2. nuper. per- 
 fectly. 2. s. s. as Αρτι. εθαλψεν ατής σπασμός 
 αρτιως' — Trach. 1099. εμολετ αρτιως. (tan- 
 dem.) Soph. El. 1247. Syn. 1. Τίλίίως, 
 υγειώς. 2. νεωστι, τέλος, αντίκα, νυν. 
 
 Αρτόλάγϋνος. panemetlagenam habens. a wal- 
 
 compounds is known, a clue is afforded to the 
 sense of the whole. On this account ; being 
 desirous of consulting brevity wherever it can 
 be done without affecting the utility of my 
 labours ; in the case of άρτι, and occasionally 
 in other compounded words, I merely give a 
 list, with references to the Authors by whom 
 such words are used ; and 1 have no appre- 
 hension that any reader, if moderately con- 
 versant with the Greek language, will find 
 any difficulty as to signification or quantity. 
 2 If the reading, άρτιφυες, be adopted, it 
 will get rid of the vowel shortened before γλ. 
 
110 
 
 Α Ρ Χ 
 
 Λ Ρ Χ 
 
 lot in which bread and wine are conveyed. 
 
 ή πτωχών χάρασσα πανοπλιη, αρτολαγννος. 
 Polemio Rex, An. ii. 184. 
 
 Αρτοπωλϊΐς. υ. (Anac. 62. 10.) qui panem ven- 
 dit. a baker. fern. Αρτδπωλϊς, Χδος. ή. (Ran. 
 858.) Hence, Αρτδπωλίδν. το. a baker's shop. 
 ήκω, θεαριωίΌς αρτοπωλων Λιπών, Ίν εστί 
 κριβανων εδώλια 1 . Aristoph. ap. Ath. 112. f. 
 
 Αρτος, panis. 2. qui vis cibus. wheaten bread; 
 a loaf, αρτον δ' ονλον ελών περικαλλεος εκ κα- 
 νεοιο. ρ. 343. Ερ. Αιπνρος, γλυκύς, ζοχχρκης, 
 μενοεικης, — αντοπϋρος, θρεψηνωρ. Phr. Αη- 
 μητρος ακτή. Eur. βιαν Αημητριον. (vim Ce- 
 realem.') iEsch. αλφιτον ιερόν ακτή. Horn. 
 
 Αρτνμά. condimentum. seasoning, κοσμουντες 
 χύτρας αρτνμασι παντοδαποισιν. Batrom. 41. 
 Syn. Ήδυσμος, οψον, παροψημα, προσφαγιον. 
 
 Αρτϋνω, Αρτϋω. apto ; apparo. to arrange ; 
 prepare. — γαμον αμμι πολνμνηστη βασιλεια- 
 Αρτνει' ουδέ. — δ. 771. Syn. Έζαρτνω, αρτιζω, 
 εντνω, εντϋνω, εντρεπιζω, πορσννω, τευχω. 
 
 "Αρϋβαλλος. marsupium, crumena. a purse, εί- 
 τα κατασπενδειν κατά της κεφαλής αρνβαλλω. 
 Eq. 1092. Syn. Μαρσυπος, μάρσιπων. 
 
 "Αρνστήρ, ήρδς. δ, (Simon, fr. 'ίΟΘ.^ΑρυσΓΪς, 
 εως. ή, (Soph. fr. inc. 45.) "Αρυστρϊς, ίδδς. ή, 
 (Aristo, An.u. 258. Υ Α ρυ στίχος, ( Vesp. 855.) 
 
 "Αρνταινά,ης.ή. mensurae genus, haustrum. a 
 certain liquid measure, a ladle, τον δήμου κα- 
 ταχεΧν αρυταινη πλονθνγιειαν. Equit. 1091. 
 
 "Αρν-ησϊμος. 6 ή. hauriendus. to be drawn up, 
 or drank, και γλυκύ νάμα θάλασσα βροτοΊς 
 αρυτησιμον εζει. Philipp. An. ii. 218. 
 
 ^Αρντω/Αρνω. haurio, e profundo traho. to 
 draw up, or take out liquids, σιγησας αρυσαι' 
 τίνος ούνεκα; μηκετ' αρνου. Anthol. ρ. 129. 
 Syn. Α^τλεω, απαντλαω, εκκενοω, Ίμαω. 
 
 Αρχάγγελος, princeps angelorum. an arch- 
 angel, ίλαθι μορφωθείς, αρχάγγελε' — Agath. 
 
 Αρχαϊκός, η, ον. antiquatn rusticitatem prati se 
 ferens. antiquated, όπ παίδαρων ει, και φρο- 
 νείς τάρχάίκα. Nub. 821. 
 
 Αρχαώγονος. priscus. primitive ; ancient. So, 
 Αρχέγονος. (Damox. ap. Ath. p. 102.) — ap- 
 χαωγονων — Αντασ Έρεχθειδάν. Ant. 992. 
 Syn. ΤΙαλαωγονος. 
 
 Αρχαωπλοντος. jam inde a majoribus dives, 
 rich in hereditary wealth, αρχαωπλοντων 
 δεσποτών πολλ?) χάρις. Agam. 1052. 
 
 Αρχαιοπρεπές, antiquitatem referens. respect- 
 able from its antiquity. Prometh. 416. Bl. 
 
 Αρχαίος, ά,ον. priscus. 2. delirus. ancient; ob- 
 solete ; silly. Αρχαία, τα. the former state. 
 (Equit. 1387.) the principal of money lent. 
 (Nub. 1 156.) 2. αρχαΤ ίσως σοι φαίνομαι λέ- 
 γειν τάδε. Prom. 318. Syn. 1. ΐίαλαως, χρό- 
 νιος, γηραιός, ωγνγιος, πρεσβνγενης, παλαιγε- 
 νης. 2. έωλος, ευηθης, απλούς, μωρός. 
 
 Αρχεδϊκης, ον. δ. jure aequo imperans. a just 
 and lawful ruler. Pyth. 4. 196. 
 
 1 This is one of those parodies on a tragic 
 poet, of which the Attic comedies are full. 
 See Pors. Hecub. 1. 
 
 Αρχεκάκος, ον. δ η. auctor malorum. the cause 
 of any evil. — τεκτηνατο νήας ε'ίσας — Αρχεκα- 
 κονς. Ε. 63. 
 
 Αρχελειος, (Pers. 298.) Αρχέλαος, Αρχελας. 
 ον. δ. populi rector, a prince ; governor. So, 
 Αρχεπολΐς. (Pyth. 9. 92.) ΑρχεΥ -ης, Dor. 
 -ας. (Heraclid. 753.) τοντων απάντων αντος 
 αρχελας εσει. Equit. 164. Syn. Αρχων, άρ- 
 χος, βασιλενς. 
 
 Αρχεπλοντδς. avitas opes possidens. the pos- 
 sessor of wealth, αλλ' αρχεπλοντον 2 και κα- 
 ταστατην δομών. Soph. El. 72. 
 
 Αρχεσίμολπος. inceptor cantus. beginning 
 the song. Ath. 1. 4. 
 
 Αρχετυπον. το. exemplar primigenium. an ar- 
 chetype, εξ ιδιης ελκών αρχετνπον κραδιης. 
 Ath. 591. a. 
 
 Αρχευω. impero. to take the lead ; govern, ap- 
 χεν' Αργειοισι κατά κρατερας υσμινας. Β. 345. 
 
 Αρχεχδρος. qui chorum ducit. leading the 
 dance, ποδός αρχεχορον πληγαις Φρυγίαις. 
 Troad. 151. Syn. Αγί/σιχορος, χοροστατης. 
 
 Αρχή,νς- ν• initium. 2.imperium. a beginning. 
 2. command ; authority. The dimin. of which 
 is Αρχίδΐον. Αν. 1111. — 1. — κακόν δ' αρά οι 
 πελεν αρχή. Α. 603. χειρός υπ' Αισονιδεω κα- 
 θελη βασιληϊον αρχήν. Orph. Arg. 56. Syn. 
 Ώροοιμων, είσοδος. — 2. ηγεμονία, δυναστεία, 
 δεσποσύνη, ε'ζονσια, κνρος, κράτος, τνραννις. 
 Ερ. Βασιλη'ίς, πολυκνδης, σκηπτροφορος, ύψι- 
 θρονος, ωγυγια. 
 
 Αρχηγενης, εος. δ ή. auctor. giving occasion 
 to. και ταντα τάπη κλανματων αρχηγενή. 
 Agam. 1632. 
 
 Αρχηγετεω. auspicor, incipio. to commence; 
 undertake, πειρωμεθ' ερδειν, κάπο τώνδ' αρ- 
 χηγετεΤν. Soph. El. 84. 
 
 Αρχηγετης, Αρχηγός, princeps, dux, auctor. 
 — οι' αν η ρ αρχηγετης. CEd. Τ. 751. Β. ανχε- 
 νος αρχαγδς Βεβρνκων' — Theoc. 22. 110. 
 Syn. Αρχος, άρχων, αριστενς, δνναστης, προσ- 
 τάτης, επιστάτης, άγητωρ, ήγεμων. — αιπος, 
 εζαρχος, επίσκοπος. 
 
 Αρχηγετϊς.ή. princeps. a leader; an occasion. 
 Lyc.l350.^4/,so,anepith.ofDiana,Lysist.644. 
 
 Αρχηθεν. adv. primitus. anciently. Isthm. 4. 
 11. Syn. Παλα«, αρχαιως, άνωθεν. 
 
 Αρχίδϊκαστης. praefectus judicum. a chief 
 judge. Ηελιος δ' ύπατον, Μήνη δε τοι αρχιδι- 
 κασταν. Man. 1. 104. 
 
 Αρχϊερεύς. summus pontifex. an high priest, 
 εις αγορην αγεροντο πολυθροον αρχιερήες. 
 Νοηη. 
 
 Αρχϊθάλασσος. mari dominans. epith. of Nep- 
 tune. Philipp. Anal. ii. 218. 
 
 Αρχϊκεραυνδς. moderator fulminis. master of 
 the thunder. — Ζευς ύστατος αρχικεραννος. 
 Orph. fr. 6. 
 
 Αρχικός, ή, 6v. aptus ad regendum. capable of 
 ruling ; belonging to rule, our' αρχικός σοι 
 πάς δδ' ανανθεις πνθμήν. Choeph. 257. 
 
 2 For the construction of this passage, see 
 Lex. Graeco-Pros. 
 
ΑΣΑ 
 
 Α Σ Η 
 
 111 
 
 Αρχίλοχος. Poeta Parius. the inventor of 
 Iambic verses. See Pind. Pyth. 2. 98. Horat. 
 Epod. 6. Ep. 1. 19. Αρχίλοχου τάδε μίτρα, 
 και ηχηεντες ίαμβοι. Ερ. άό\ 503. 
 
 Αρχίτεκτδνεω. fabricor. to build; to contrive. 
 7τρος ταδ' ήμϊν, ει τι χρή δραν, φράζε, κάρχι- 
 τεκτονει. Pac. 304. 
 
 Αρχιτεκτονική, ης. ή. (sc. τέχνη.) architectura. 
 architecture, πάλιν το περί της αρχιτεκτονι- 
 κής ίσως. Sosipat. ap. Ath. p. 378. d. 
 
 Αρχιτέκτων, architectus, fabricator, an archi- 
 tect. — τοϊσιν αρχιτεκτοσιν — ΐίειθεσθ' ; — 
 Cycl. 475. Syn. Δημιουργός, οικοδόμος. 
 
 Αρχος, princeps, dux. a chief, βησομεν είς δέ 
 τις άρχος ανήρ βυυληφόρος έστω. Α. 144. Syn. 
 Αγος, αρχηγός, ναύαρχος, στρατηγός, βασι- 
 λεύς. Ερ. Ώολνλψος, αρη'ϊφιλος. Phr. Ετγι 
 σκηπτουχια ταχθείς. iEsch. 
 
 Αρχω. ί.ξω. incipio 1 . 2.principatum obtineo. 
 to begin, to govern, ει δε κ Αρης αρχψσι μά- 
 χης, — Υ. 138. τοϊσιν έκαστος ανήρ σημαινετω, 
 οϊσ'ι περ άρχει. Β. 805. Syn. 1. Αρχομαι, εζαρ- 
 χομαι, καταρχομαι, ανακρούομαι, προοιμαζω. 
 2. αρχευω, βασιλεύω, ήγεομαι, αισυμναω, 
 ανασσω, δεσπόζω, δυναστεω, κρατεω, κυριεύω. 
 
 "Αρω. adapto. to fit, adapt, νη αρσας ερετ^σιν 
 εεικοσιν, ήτις άριστη, α. 280. Syn. ΐΐροσαρω, 
 αρτϋνω, διαπηγνυμι, αρμόζω. 
 
 "Αρωγή, auxilium. succour, πειθομενοι τεραεσ- 
 σι θεών και Ζηνος αρωγ /j. Δ. 408. Syn. 
 Αρηζις, βοήθεια. 
 
 "Αρωγδναυται — δαίμονες — (ι. e. Castor and 
 Pollux.) Philipp. Anal. ii. 215. 
 
 "Αρωγός, auxiliator. a defender, or, avenger. 
 ου γάρ επι ψευδεσσι πατήρ Ζευς εσσετ αρω- 
 γός. Δ. 235. Syn. Αμυντηρ, αλεζητηο, ωφέλιμος. 
 
 "Αρωμα, ατός 2 . το. odoramentum. a perfume ; 
 a spice, εζαυτις ρεζοντας, αρώματα ποίκιλα 
 καιειν. Orph. Lith.737. Syn. θυωμα, θυμίαμα. 
 
 "ΑρωσΊμος, ου. δ ή. arabilis. tilled; prepared 
 for seed, άρωσιμοι γαρ χάτερων εισιν γυαι. 
 Antig. 575. Syn. Αροτος, αροτησιμ,ος. 
 
 " Αρωστδς, Αρρωστος, infirmus, aegrotus. want- 
 ing strength ; sick, ει μή λεπτυν ιδών με, δο- 
 κεϊς κατακεϊσθαι αρωστον. Lucill. An. ii. 322. 
 
 "ΑσάλαμΊνϊυς. rei nauticse imperitus. igno- 
 rant of naval affairs, άπειρος, αθαλαττωτος, 
 ασαλαμινιος. Ran. 206. 
 
 "Ασάλευτος, ου. ό ή. inconcussus. unshaken ; 
 steady; quiet. ( Bacch.3§8>.~)So,Aac^ie.JEsch. 
 
 "Ασαμβάλδς, (Nonn. Dionys. 2. 56.) JEol. for 
 "Ασανδάλος. sandaliis carens. bare-footed. 
 πενθαλεά, νηπλεκτος, ασανδαλος. — Bion, 1. 
 22. Syn. ΑπεδΊλος. 
 
 "Ασάμινθος. labrum,in quoveteresselavabant. 
 a bathing-tub. εκ ρ' ασαμινθου βαντες επι 
 κλισμοϊσι καθιζον. ρ. 90. Syn. Αουτρον, βα- 
 λανεϊον, πύελος, σκάφη. Ερ. Αργυρεα, £ υρυτε- 
 
 1 Αρχομαι, med. has this first sense, pass. 
 to be governed by, or, obedient to. 
 
 2 By Aristoph. {Pac. 1158.) this word is 
 once used for άροσις, aratio, ploughing, or, 
 ploughed land. 
 
 j νης, ευξεστη. 
 "Ασαντος. non blandiens. harsh. — ασαντος 
 
 εκ Ματρός εστί θυμός. Choeph. 420. Syn. 
 
 Αμειλιχος. 
 "Ασάδμαι. nauseo. 2. irascor. to be disgusted 
 
 at. πϊν , οπόταν πινωσιν' όταν τοι θυμδν αση- 
 
 θης. Theog. 983. Syn. 1. Ασαινω, εμπληθο- 
 
 μαι. 2. λυπεομαι. 
 "Ασαφής, incertus. obscure ; uncertain, ώς 
 
 παντ αγάν αινικτα κάσαφή λέγεις. CEd. Τ. 
 
 447. Syn. Αδηλος. 
 Ασβεστος, η, δν. et ου. 6 ή. qui exstingui 
 
 nequit. unextinguishable. άσβεστος δ' ap' 
 
 ενωρτο γελως μακαρεσσι θίοίσιν. Α. 599. 
 
 Syn. Απαυστος, πολύς, ασπετος. 
 Ασβδλη, Ασβόλδς. r). fuligo, favilla. soot. (Si- 
 mon. '230. 6\.) — φευ, ιου της ασβολου. Thesm. 
 
 245.Ί$.8γ'Ν.Αζα,καπνια,λιγνυς,τεφρά- σποδός. 
 Ασβνστης. δ. civis Asbustae. an inhabitant of 
 
 Asbusta, a city of Libya. (Callim. fr. 13.) 
 
 Ασβνστϊς. η. — Ασβυστ'ιδι παρθετο γαιγ. ib. 
 
 Apoll. 75. 
 "Ασέβεια, impietas. irreligion. ασεβειάν ασ- 
 
 κοΰντ' οργι εχθαιρει θεοϋ. Bacch. 476. Elms. 
 
 Syn. Ανσσεβίΐα, ασεβημα. 
 "Ασεβεω. (Bacch. 490. Elms.)" Ασεπτεω. impius 
 
 sum. to act irreligiously. -χοή δε ταγ' εις θεούς 
 
 ~Μηδενασεπτεϊν. Antig. 1350. βΥΝ.Δυσσεβεω. 
 "Ασεβης. (CEd. Τ. 1395. )"Ασεπτδς. impius. ir- 
 
 re'igious. θηρώσιν τον ασεπτον. ου. (Glj/con.') 
 
 Bacch. 888. Elms. Syn. Αθεος, άδικος, 
 
 ασεπτος, άγης. 
 "Ασειρωτδς. hdbena carens. fig. intractabilis. 
 
 unbridled. — Νυξ ασειρωτον ζυγοις - Οχημ' 
 
 επαλλεν — Ion. 1150. Syn. Ασπρος, ασφιγκτος. 
 "Ασελγής. 1. petulans ; violentus. dissolute; 
 
 violent, ασελγή ανεμον 3 . Eupol. Hence, 2. 
 "Ασελγώς, adv. immoderately. Plut.560. Syn. 
 
 1. Αναγνος, ακάθαρτος, ανόσιος, άσεμνος, αισ- 
 χρός, μοχθηρός, βδελυρός, υβριστής, πονηρός. 
 
 2. ακολαστως, ιταμώς, προπετώς, αναιδώς. — 
 ακρατώς, μεγαλώς. 
 
 "Aσελ/J^'o^'.nom.montisapudLocros.'Pι;-αίor, 
 Κόρακος τε παγον, πολιόν τ' Ασεληνον. Nic. 
 Th. 215. Ερ. Αυσχειμερον. 
 
 "Ασεληνδς. illunis. not enlightened by the 
 moon, βρέχομαι δε κάσεληνον - Κατά νύκτα 
 πεπλανημαι. Anac. 3. 12. Syn. Σκοτεινός. 
 
 "Αση. fastidium. 2. molestia animi. nausea, 
 melancholy, μη μ' ασαισι, μηδ 1 ανιαισι δαμνα. 
 Sapph. Syn. Αηδία, ατη, λύπη. 
 
 "Ασήμαντος, non signatus. 2. incustoditus. 
 not marked, without a leader, or keeper, ώς 
 δε λέων μηλοισιν ασημαντυισιν επελθών. Κ. 
 485. Syn. 1. Ασφράγιστος, άσημος. 2. αφύ- 
 λακτος, αφρουρος, αφρουρητος. 
 
 " Ασημος," Ασημων, non signatus. not marked; 
 not significant. — σωφρονως (έχων) ασημ 
 όπλα. Phaen. 1129. — γοωϊ/γαρουκ ασημονες 
 Φθόγγοι. CEd. C. 1668. Br. Syn. Ασήμαντος, 
 
 3 This fragment, preserved by Pollux, is 
 the only place in which I have found this 
 word used by a poet. 
 
112 
 
 Α Σ I 
 
 Α Σ Κ 
 
 άδηλος. 
 "Ασημως. adv. obscure, indistinctly, χρησμούς 
 ασημως δνσκρίτως τ ειρημενους. Prom. 643. 
 Syn. Αγνωστως, σκοτεινως. 
 
 Ασθένεια. Ασθενημά. infirmitas. debility, εν I' 
 ασθένεια τον ποτμον διωλεσας. Here. F. 269. 
 Sy S . Αδρανια , αρρώστια, νόσημα, ταλαιπωρία. 
 
 Ασθϊνεω. imbecillis sum. to be weak ; or poor. 
 τους πένητας ασθενονντας,κάπορονντας αλφι- 
 των. Pac. 635. Syn. Απορεω, δυστνχεω, αρ~ 
 οωστεω, μαλακιζομαι, νοσεω, ολιγηπελεω. 
 
 Ασθενής, invalidus; tenuis, feeble ; sick; poor. 
 ασθενεί μεν χρωτι βαίνων. Pyth. 1. 107. Syn. 
 Αβληχρος, αδρανής, ανίσχυρος, αλαπαδνος, 
 ηπεδανος, ολιγοδρανης, άναρθρος, νωχελης. 
 See Od. λ. 392. 
 
 Ασθμα, anhelitus. agasp ; a panting for breath. 
 — αταρ άσθμα και'ιδρως- Πανετ', επει — κ. λ. 
 Ο. 241 . Syn. Αυσπνοια, πνοή, πνεύμα, άπος. 
 Ερ. Αργαλεον, δεινον, δνσκελαδον, θερμον, 
 αδρανές, ολιγοδρανες, διψαλεον, παλιμπνοον. 
 
 Ασθμαίνω, anhelo. to breathe short, ανταρ 
 by' ασθμαίνων ενεργεος έκπεσε δίφρου. Ε. 585. 
 Syn. Ασθμαζω, πνενστιαω. See Nem. 10. 
 142. Phcen. 1451. 
 
 ^Ασϊά,άς 1 .7).~Ασϊς ) ίδος.η. sc.yrj. Asia, εποικον 
 άγνάς Ασίας. Prom .419. τοι ο ανά yav Ασιαν 
 δην. Pers.590. Ασιά δε χθων. — ib. 926. ώ γης 
 άπασης~Ασιδοςπολισματα.'^.254:. Ερ.Μ^λο- 
 τροφος. παμφορος, πολνανδρος, πολυσπορος. 
 
 ^ Ασ\άτδγενης.(Ρ6)^Λ ! 1.γ Ασΐηγενης.^Όΐοη^ε.) 
 593.) ~ΑσΪ7]τάς. δ. Asiaticus. "Ασίάτϊς. (Αη- 
 drom Λ .)" Ασϊη~ϊς,\δδςζ ΑσΧάς,άδος .η . Asiatica. 
 born in.urbelonging to, Asia. υμνοντ Ασιηταν 
 σοι. Iph. Τ. 179. Ασιητιδα γαΊαν. ibid. 397. 
 
 "ΑσΊγητδς. perstrepens. never silent, γηλεχεες 
 θεράποντες ασιγητοιο λεβητος 2 . Call. 4.286. 
 Syn. Αδολεσχος, λαληθρος. 
 
 "Ασίδηρδς, ου. δ ή. non armatus ferro. unarmed. 
 μοσχοις επήλθον χειρός ασιδηρον μετά. Bacch. 
 735. Syn. Ανοπλος. 
 
 "Ασιλλά. jugum, quo onera facilius portantur. 
 a piece of wood resting on the shoulders, 
 used by porters for carrying loads, hanging 
 from both ends, προσθε μεν αμφ' ωμοισιν 
 έχων τρηχεϊαν ασιλλαν. Simon./?-. 109. (113.) 
 
 "Ασίνης, illaesus. unharmed, ουτις μεροπων 
 ασινή βιοτον. Choeph. 1018. Syn. Αβλαβης, 
 αζημιος, άκακος. 
 
 Άσως. Ν. Ρ. 1. an ally of the Trojans. (II. B. 
 837.) 2. adj. name of a marshy tract near 
 the Cayster. See Virg. Geo. 1. 383. Ασιψ εν 
 λειμωνι — Β. 461. Some read Ασιω, for Ασιεω, 
 
 1 'Ασία was also the name of a town in 
 Lydia, near Mount Tmolus, where the three- 
 stringed lute was invented. Hence, Άσίάς 
 κιθάρα, Cycl. 442. and Άσιάδος κρούσματα, 
 Erechth./r. 19. 
 
 2 This ever-sounding brazen vessel of 
 Dodona is mentioned by Clemens Alex, and 
 other Fathers ; but they are mistaken in 
 supposing it different from that of Thes- 
 protia. See Spanheim's learned note. 
 
 gen. of ~ Ασίας. δ. Damm. in v. 
 "Ασ'ΐς,εως. η. limus. slime ; mud. αλλεξαι' τοσ- 
 σην οϊ ασιν καθυπερθε καλύψω. Φ. 321. Syn. 
 Αση, βορβορος, αφυσγετος, πηλός, ϊλνς, συρ- 
 φετός. 
 "Ασϊτεω. abstineo a cibo. to fast, θανεϊν ασιτεϊ 
 δ' εις αποστασιν βιον. Hipp. 277. Syn. 'Νησ- 
 τεύω. Phr. Ουδέ σϊτα δια δερης εδεζατο. Eur. 
 
 "Ασιτία, inedia. abstinence; inanition. — ασι- 
 τιαις εμον Αεμας γεραιον συντακεΐς αποφθερώ. 
 Eur. Supp. 1105. Syn. Νηστεία, πεινη, σι- 
 τοδεια. 
 
 "Ασίτδς. impastus. not taking food, κείτ ap' 
 ασιτος, απαστος εδητυος ηδε πυτητος. δ. 788. 
 Syn. Ακ μηνός, ακρατιστος. 
 
 Ασκάλάβδς. (Nic. Th. 483.) Ασκάλάβωτης. δ. 
 species lacertae. a small lizard, υπ' ασκαλα- 
 βωτον. — Nub. 170. 
 
 Ασκάλεντος. Ασκαλτδς. Ασκάλος. sarculo haud 
 purgatus. unweeded. — απο σπορω ασκαλα 
 πάντα. Theoc. 10. 14. 
 
 Ασκάνϊος. (II. Β. 862.) a Phrygian chief. Ασ- 
 κάνϊά. a district in Phrygia. oi ρ εξ Ασκανιης 
 εριβωλακος ήλθον αμοιβοι. Ν. 793. 
 
 Ασκαντης. vilis lectus. a pallet bed. πονΣτρε- 
 ■φιαδης; εξει, τον ασκαντην λαβών. Nub. 633. 
 
 Ασκαρδάμυκτδς. non nictans. looking stead- 
 fastly, βλεψον εις μ' ασκαρδαμυκτος. Equit. 
 292. Syn. Ατενης. 
 
 Ασκεθης, Ασκηθης. incolumis. safe; unharmed. 
 — ασκεθεες και ανουσοι — Είμεθα, — ξ. 255. See 
 II. Κ. 21 2. Syn. Ανοσος, ευρωστος,ύγιης,σαος. 
 
 Ασκελης. imbellis ; item, praedurus. wanting 
 legs; weak. Also, dried up; hardened; harsh; 
 incessant. — νυν δ" ασκελεες και αθυμοι. κ. 463. 
 Syn. Απηλεγης, ατεραμνος, — σκληρός, σπου- 
 δαίος, — συνεχής, επιμελής. 
 
 Ασκεπαρνδς. non exasciatus. not planed, βα- 
 θρον too" ασκεπαρνον — CEd. C. 102. Syn. 
 Αγλυφος, αζνστος, απελέκητος. 
 
 Ασκεπης, operimento carens. uncovered, άσ- 
 κεπες εστί καρηνον ; — Paul. Silent. An. iii. 8 1 . 
 Syn. Ασκεπος, ασκεπαστος, άστεγης. 
 
 Ασκεπτδς. noncircumspectus. not considered. 
 εκείνο μόνον ασκεπτον, ην σε τοϊ,οται. Eccles. 
 258. Syn. Ασκοπος, απερίσκεπτος, άβουλος. 
 
 Ασκερά. calceamenti genus, furred sandals. 
 και τας δαμαρτος ασκερας ευμαριδας. Lye. 855. 
 Syn. Ασκαρος, πίλος, υπόδημα, εμβαται οι, 
 πελυτρα τα. 
 
 Ασκευδς. non instructus. unprovided, ασκευον 
 αυτόν ασπίδων τε και στρατού. Soph. ΕΙ. 36. 
 Syn. Απαρασκευαστος, — ανοπλος, ατευχης. 
 
 Ασκεω. exerceo. to work skilfully, to practise, 
 και τα μεν ασκησας κεραοζοος ηραρε τεκτων. 
 Δ. 110. Syn. Έπασκεω, εργάζομαι, μελετάω, 
 επιτηδευω, γυμνάζω. Phr. Ασκεϊν . . . μη8ίν 
 υγιές. Plut* 50. . . λαλιαν, (pro αδολεσχεϊν.) 
 Nub. 931. 
 
 Ασκητής, οϋ. δ. cultor. one who practises any 
 art ; an ascetic, ασκητής σοφιης, ψχετ ες αθά- 
 νατους. Ερ. άδεσπ. 722. 
 
 Ασκητικός, ad exercitationem comparatus. re- 
 quiring exercise, ασκητικον το χρήμα τον νο- 
 
Α Σ Π 
 
 σήματος. Lysist. 1087. 
 Ασκητδς. elaboratus arte, skilfully wrought. 
 
 νήματος ασκητοΧο βεβυσμενον.—(3θ. ταλαρον.) 
 
 δ. 134. Syn. Ίυκτος, ευτυκτος, πολυκμητος, 
 
 εξησκη μένος. 
 Ασκϊδς. 1. (aintens.) umbrosus. shady. 2. (α 
 
 priv.) umbra carens. destitute of shade. 1. — 
 
 ασκιοις — ύπ' ορεσιν — Nem. 6. 73. Syn. 
 
 Βαθνσκιος, δασκιος, νποσκιος, σκιερός. 2. 
 
 φανερός, ευήλιος. 
 ΑσκΊπων, ωνδς. 6 η. baculo non nixus. one 
 
 who walks without the assistance of a staff. 
 
 ασκιπων δ' εις άστυ κατεστιχον, opyia Αηοϋς. 
 
 Antiphil. An. ii. 178. 
 ΑσκληπΧος. ^Esculapius. — φώτ, Ασκληπιού 
 
 νίδν αμυμονος ιητηρος. Δ. 194. Ερ. Βπιος, 
 
 ηπιοδωτης, πολυμαθης. See Pyth. 3. 11. 
 Ασκοδετης. utris ligamen. the string of a 
 
 leathern bottle. — ασκοδεταις δε πέριξ /3ου- 
 
 βώνας ελίξεις. Nic. Th. 928. 
 Ασκοπος, inconsideratus. 2. ignotus.3.impro- 
 
 visus,&c. unreflecting; unobserved, ούτε yap 
 
 εστ άφρων, &ντ' άσκοπος, — Ω. 157. 2. (Ed. 
 
 C. 1680. Br. 3. Aj.21. Trach.246. Syn. 1. 
 
 Ασκεπτος. 2. αδιαγνωτος. 3. απροοράτος, 
 
 απροσδόκητος. 
 Ασκός, οϋ. 6. uter. a skin ; a hide, dimin. Ασκϊ- 
 
 δΐδν. (Eccles. 306.) — oXvov εϋφρονα, καρπον 
 
 αρουρης-Ασκψ εν αιγειω' — Γ. 247. Syn. Ασ- 
 ( κώμα, δέρμα. Ερ. Οιδαλεος,ευωδης. Phr. Φορ- 
 , βάδος αιγός ενιπλειον δερος οινης. Nic.Th. 925. 
 Ασκρη. Boeotice vicus. the birth-place of He- 
 
 siod, who is called Ασκραΐδς. (Nic. Th. 11.) 
 
 Ασκρη, χεϊμα κακή, θερει αργαλεφ, ουδέ ποτ 
 
 εσθλ$. Hes. ε. 640. 
 Ασκωλϊαζω. super utrem salio. to jump on 
 
 oiled bladders, in the festival of Άσκώλϊά. 
 
 (Virg. Geo. 2. 384.) ασκωλιαζ ενταύθα προς 
 
 την αιθριαν. Plut. 1130. Syn. Άλλομαι. 
 Ασκωμα. pellis muniens remos. 2. lorum, quo 
 
 remus scalmo illigatur. (Ran. 364.) a lea- 
 thern covering, or strap, for an oar. ασκώ μ' 
 
 έχεις που περί τον οφθαλμον κάτω. Ach. 97. 
 Α^σμά,άτδς.το. cantilena, a song, τοιαυτ απ 
 
 αυτών εστίν ακολαστ άσματα. Lysist. 398. 
 
 Syn. Αεισμα, αοιδη. Ερ. Αμβροτον, ήδυθροον, 
 ι θίϊον, μελιηδες, μειλιχον. 
 Α,σμάτοκαμπτης. cantuum tortor. one who 
 ι spoils the simplicity of a song by flourishes. 
 
 κνκλιο)ν τε χορών ασματοκαμπτας. Nub. 333. 
 Ασμενδς. (prop. part. pr. pass. from ήδω, ησ- 
 l μαι.) gaudens, libens. It is often used adverb- 
 \ially. readily, willingly. (Though ασμένως 
 I occurs, Helen. 405.) — δς και νυν φυγεν ασ- 
 
 μενος εκ θανατοιο. Υ. 350. Syn. 'Έκων, 
 
 εθελων, πρόθυμος, χαίρων. — ηδύς. 
 Ασδφδς. insipiens. deficient in wisdom. — σο- 
 
 φοΧς αβατον Κάσοφοις — ΟΙ. 3. 80 *. Syn. 
 
 Αφρων, αδαημων. άμαθης. 
 Ασπάζομαι, amplector. to embrace ; greet, 
 
 welcome, νυν πάσι χαίρω, νυν με πάς ασπα- 
 
 1 * I have not found this word in any other 
 >Poet, but Eur. Elec. 1300. 
 
 Α Σ Π 
 
 113 
 
 ζεται. (Ed. Τ. 604. Syn. Αγαμαι, αγαπάω, 
 εναγκαλίζομαι, προσπτυσσομαι, δεξιοομαι, φι- 
 λοφρονεομαι. 
 Ασπαιρω. palpito. to palpitate, και τους μεν 
 κατεθηκεν επί χθονός ασπαιροντας. Γ. 293. 
 Syn. Σκαριζω, φυχορραγεω. 
 Ασπάλαθος, frutex spinis horrens. the white 
 thorn, εν γαρ ορει ραμνοι τε και ασπάλαθοι 
 κομοωντι. Theoc. 4. 57. 
 Ασπάλαξ. talpa. a mole. — ουδ 1 ασπαλακων 
 αυτόχθονα φϋλα,-ΐίοιοφαγων, αλαων — Ορρ. 
 Cyneg. β. Syn. Σκαλοφ, σιφνευς. 
 ΑσπάλΧευς, εως. δ. piscator. an angler, αιγια- 
 λών ερυσωσιν επι ξερδν ασπαλιήες, Nic. Th. 
 704. Syn. Ασπαλιευτης, άλιευς. 
 Ασπάράγδς, et Att. Ασφ. ου. δ. asparagus. 
 
 Ammian. An. ii. 388. 
 Ασπαρτδς. non seminatus. not sown, or cul- 
 tivated, αλλ' ήγ' ασπαρτος και ανηροτος ημα- 
 τα πανΤα. ι. 123. Syn. Ασπορος, αγεωργητος, 
 ανεργαστος. 
 Ασπάσϊδς, (II. Κ. 35.) Ασπαστδς. desideratus. 
 welcome. Hence, ΑσπάσΧως. adv. (Hes. ασπ. 
 45.) ως αρα Ty ασπαστος εην ποσις εισοροω- 
 ση. φ. 239. Syn. 'Ε,δυς, ευκταίος, χαρίεις, 
 ασμενος. 
 Ασπασμά. το. Ασπασμός, δ. (Theog. 858.) 
 amplexus. an embrace, η των εν ευν -g φιλτα- 
 των ασπασματων. Hec.823. Syn. Περιπλοκή, 
 προσπτυξις. 
 Ασπερμδς. δ η. sine prole, without seed, child- 
 less, οφρα μη ασπερμος γενεη και άφαντος 
 οληται. Υ. 303. Syn. Ατεκνος, άγονος. 
 Ασπερχες. adv. sine cessatione. unintermit- 
 tingly ; eagerly, τοσσα κακά ρεζουσιν, δτ 
 ασπερχες μενεαινεις. Δ. 32. Syn. Αδιαλείπ- 
 τως, σπουδαιως, συνεχώς, ταχέως. 
 Ασπετδς. immensus. inexpressible; vast, και 
 ναπαι' ουρανόθεν δ' αρ' υπερραγη ασπετος αι- 
 θήρ. θ. 558. Syn. Αμέτρητος, αθεσφατος, 
 απειρεσιος. 
 Ασπίδης. See Σπϊδης. 
 
 Ασπϊδδεις. in formam clypei factus. shield- 
 like. — ασπιδοεσσα χελωνη. Ορρ. 
 Ασπϊλδς, ου. δ η. immaculatus. spotless, μή- 
 λον — Ασπιλον, αρρντιδωτον — Antiphil. An. 
 ii. 171. 
 ΑσπΧς, ϊδδς. ή. serpentis genus, an asp. ασπίδα 
 φοινηεσσαν, αμυδροτατον δάκος άλλων. Nic. 
 Th. 158. Ερ. Ανδροφονος, ε'ιλικοεσσα, κε- 
 λαινη, πυριπνους, ποικιλονωτος. 
 ΑσπΧς,Χδδς.η. clypeus. a round or oval shield, 
 a buckler, dimin. ΑσπΧδΧον, ΑσπΧδισκΧδν.(Ερ. 
 άδεσπ. 606.) Hence, ΑσπΧδηστρδφδς, ( Agam. 
 834.) ΑσπΧδηφδρος, (Eur. Supp. 390.) Ασ- 
 πΧδίτης, (Soph./r. Naupl.) ΑσπΧδΧωτης, (II. 
 Β. 554.) ΑσπΧδοδουπδς, (Pi?id. Isthm. 1.32.) 
 ΑσπΧδονχδς, (Eur. Supp. 1143.) all denoting 
 a bearer of a shield ; a warrior, ασπίς, και 
 δυο δοϋρε, φαεινή τε τρυφαλεια. Κ. 76. Syn. 
 θυρεός, σάκος, ιτεα. Ερ. Αμφιβροτος, αμφι- 
 τορνος, ακάματος, δοριπονος, ευκυκλος, εν- 
 τυκτος, κρατερά, πολυδαίδαλος, πολύπτυχος, 
 πουλυβοεια, παναιολος, ομφαλοεσσα, ταυρεια, 
 
 Q 
 
114 
 
 Α Σ Τ 
 
 υπέρμαχος, φαεινή, χάλκονωτος, χρυσεια. See 
 Μ. 294. 
 
 Ασπίδάπδβλης. relicta non bene parmula. one 
 who runs away from battle. — χώ μέγας οντος 
 κολακωνυμος, ασπιδαποβλης. Vesp. 590. 
 Syn. 'Ριφασπις, ριψοπλος. 
 
 Ασπίδδφερμων. quibello se alit. one who lives 
 by his shield ; by the profession of a soldier. 
 ασπιδοφερμονα θϊασον ευοπλον. Phoen. 809. 
 
 Ασπιστήρ, Ασττιστής, (II. Δ. 90.) Ασπιστωρ, 
 (AgamAOS.) clypeatus miles, a heavy-armed 
 soldier, αλλ' άνδρες ασπιστήρες, ενάλιος 
 λεώς. Aj. 566. Syn. Ύπασπιδιος, φερασπις, 
 σακεσφορος, φερεσσακης, οπλίτης. 
 
 Ασπλαγχνδς. non habens cor. wanting cou- 
 rage, μη τοι φνσιν γ' ασπλαγχνος εκ κεινον γε- 
 γως. Aj. 472. Syn. Ασθενής, άτολμος, δειλός. 
 
 Ασπονδος, induciarum expers ; implacabilis. 
 not making, or not observing, treaties ; im- 
 placable, παιάνα τψ κάτωθεν ασπονδω θεψ. 
 Alcest. 429. Syn. Αμειλιχος, παρασπονδος, 
 απαραίτητος, υπερφίαλος. 
 
 Ασπουδαστος. qui curari non debet ; indignus. 
 not desirable. — σπεύδει- Α' ασπουδαστ επι 
 σοι δαίμων. Iph. Τ. 202. 
 
 Ασπουδει. adv. sine serio labore ; ignave. 
 without exertion, μή μάν ασπονδί γε νεών 
 επιβαϊεν εκηλοι. θ. 512. Syn. Αμογητι, ατερ 
 σπονδής. 
 
 "Ασσα, (II. Α. 544.) &"Arra. (Nub. 251.) for 
 άτινα. 
 
 "Ασσα. "Αττα. for τίνα. όστις σκαλαθυρματι 
 αττα μικρά μανθανων. Nub. 630. 
 
 ^Ασσον. adv. prope. near, next to. Hence, Ασ- 
 σοτερος, and adv. Ασσδτερω. (Od. p. 572.) 
 Ασσοτάτος, and adv. Ασσοτάτω. (Orinag. An. 
 ii. 146.) Also, Ασσιστά, (Msch.) for εγγισ- 
 τα. τειχεος άσσον ισαν, — Χ. 4. Syn. Εγγύς, 
 εγγυθεν. 
 
 Ασσϋρϊος. Assyrius. Assyrian, αντίκα δ' Α σ- 
 σνριης επεβαν χθονδς, — Apoll. 2. 948. 
 
 Αστάγής. Αστακτος. (Iph. Τ. 1241.) copiose 
 destillans. not falling drop by drop. — τα δ' 
 ερρεεν ασταγες αυτως. Apoll. 3. 804. Syn. 
 Ασταλακτος. 
 
 Ασταθής, instabilis. unsteady, αγκνραν νηων 
 εδρανον ασταθεων. Ερ.1. 6. Syn. Αβέβαιος. 
 
 Αστάθμητος, instabilis. unstable. So, Αστατος. 
 (Phocyl. 25.) βροτών δ' δ πάς αστάθμητος 
 αιών. Orest. 979. Syn. Αβέβαιος, ασυστατος, 
 ενμετατρεπτος, ανιδρντος, απρονοητος, α- 
 σκεπτος. 
 
 ΑστακτΤ. adv. non stillatim ; kinc ubertim. 
 not drop by drop ; but abundantly, αστακτϊ 
 λειβων δάκρνον — GEd. C. 1252. Br. — αστακ- 
 τϊ δε συν ταϊς παρθενοις. ibid. 1647. 
 
 Αστάσϊά. instabilitas. inconstancy. Maneth. 
 6. 128. 
 
 Αστάσίαστος. tranquillus. undisturbed by se- 
 dition. Orph. H. 62. 
 
 Αστάτεω. instabilis sum. to be unsteady, και 
 βαρις αστατεονσα, και άστατος άσθματος 
 ορμή. Rufin. An. ii. 395. 
 
 Αστάφϊς, or Στάφ~ϊς,ϊδος. ή. uva passa. a grape 
 
 Α Σ Τ 
 
 dried in the sun ; a raisin. Hence, Αστάφϊ- 
 
 δϊτίς. adj. (Zonas, An. ii. 81.) ειη μητ ομφα%, 
 
 μητ ασταφις' — Onest. ib. 289. 
 Αστάχνς, or Στάχϋς. δ. spica, arista, an ear of 
 
 corn, or spike in any plant. — επί τ ημνει 
 
 ασταχνεσσιν. Β. 148. 
 Αστεγος, tecto destitutus. houseless. Phocyl. 
 
 22. Syn. Ανέστιος, ανοικος. 
 Αστείος, urbanus. polite; witty. — αστεΧον λέ- 
 γεις. Nub. 204. Syn. Ευτράπελος, χαρίεις, 
 
 επιεικής, δεζιος, κομψός. 
 Αστειπτος. non tritus. untrodden, ακτή — 
 
 βροτοίς αστειπτος, ονδ' οικουμένη. Phil. 2. 
 
 Syn. Αστιβης, αδιοδεντος, απάτητος. 
 Αστεμβής, Αστεμφής. immotus. unmoved. 
 
 Hence, Αστεμφεως. adv. (Hes. θεογ. 748. 
 
 used as a trisyll.) — έχων αστεμφεα βονλην. 
 
 Β. 344. Syn. Ασφαλής, αδεης, ακίνητος, α- 
 
 σειστος, βέβαιος, αδιατρεπτος. 
 Αστενακτος. δ ή. expers suspiriorum. without 
 
 groaning. Hence, Αστενακτϊ. adv. (Eccles. 
 
 464.) οι;ο"ε7ΓθΓ' α^ακρϋΥος, αστενακτος. Hec. 
 
 691. 
 Α^τεος. verbal, cantandus. to be sung, or 
 
 chanted, επ' εντνχιαισιν αστεον μούγκωμιον. 
 
 Nub. 1205. 
 Αστεπτος, ον. non ornatus coronis. not having 
 
 crowns, or chaplets. ποϊ τρεψομεσθα; τις γαρ 
 
 αστεπτοςθεών ; Heracl.441. Syn. Αστεφανος. 
 Αστεργηνωρ. virosnonamans. disliking males. 
 
 — ταρβώ γαρ αστεργανορα παρθενιαν. — 
 Prom. 897. 
 
 Αστεργής. inamabilis. unkind, implacable. 
 
 — αστεργή θεάς Έκτησατ οργην — Aj. 787. 
 Syn. Αμαλακτος, ανέραστος, αφΐλος, αμει- 
 λιχος, δύστροπος. 
 
 Αστερϊη. nomen priscum Deli ins. Delos was 
 anciently so called, τοφρα δ' ετ Αστεριη συ, 
 και ονδεπω εκλεο Δήλος. Call. 4. 40. 
 
 ΑστερΧδς. Αστερίων, names of Argonauts. 
 Orph. 164. 214. Αστερΐος is also the name 
 of a gem, (Dionys. 328.) and an adj. as Ασ- 
 τερειος and Αστεροεις. ουρανιην αψίδα, και 
 αστεριην περιωπήν. Ερ. άό\ 575. 
 
 Αστ-ερις. ή. Insula Ionio in magna, an island 
 near Ithaca. Od, δ. 846. 
 
 Αστεροειδής. (Eurip. ap. Aristoph. Thesm. 
 1067.) Αστεροεις (//. Δ. 44.) Αστϊροομμά- 
 τος. (Orph. Η. 33.) Αστερδφεγγης. (ibid. 2.) 
 ΑσΓερωπος, (Ion. 1079.) & Αστρωπδς. stel- 
 latus. starry ; radiant, αστρωπούς τε κατ~ 
 εσχεν οικονς. Here. F. 406. Syn. Καταστερος, 
 αστροφαης, λάμπρος. Phr. 'Qs δ' δτ εν ουρά• 
 νφ άστρα φαεινήν αμφι σεληνην Φαινετ αρι- 
 πρεπεα—θ. 555. 
 
 Αστεροπαϊος. Norn. Pr. II. Μ. 102. 
 
 Αστεροπή. poet, for Αστραπή, fulgur. light- 
 ning. Whence Αστερδπητής, The Thunderer, 
 is an appellation of Jupiter, //. A. 580. λαμφ' 
 ώς αστεροπή πατρός Αιος' — Κ. 154. 
 
 Αστεφάνδς. Αστεφης. (Maneth. 6. 517.) s 
 as Αστεπτος. αστεφανοι δε κόρας αναπανλαι* 
 Hipp. 1133. Monk. 
 
 Αστηλός. δ ή. cippum non habens. without a 
 
Α Σ Τ 
 
 tomb-stone, αγγελλω δε βροτοισι, και αστη- 
 λός περ εοΰσα. Theodorid. An. ii. 45. 
 
 Αστήρ, stella. a star. See Αστρον. αστήρ & ως 
 απελαμπεν, εκείτο δε νειατος άλλων. Ζ. 205. 
 Ερ. Αγανος, απλανής, εωσφόρος, αρΊζηλος, δΐ- 
 ναΐος, δροσοεις, λάμπρος, νυκτιφανης, οπωρϊ- 
 νος, ουλιος, ολύμπιος, πυροεις, πνριλαμπης, 
 παμφαινων, περικαλλης, σελασφορος, φοινιος, 
 λαμπροφαης. Phr. Έν δε τα τειρεα πάντα, 
 τά τ ουρανός εστεφανωται. Σ. 485. άκριτος 
 άστρων όχλος. Eur. αστέρες ευκηλοιο κατ' αν- 
 τυγα νυκτός οπαδοί. Theoc. See Orph. Η. 6. 
 
 Αστήρικτος, ηοη fultus ; baculo ηοη nitens. 
 not firm ; not supported, as ΑσκΊπων. Phi- 
 lipp. T/ies. An. ii. 214. 
 
 Αστϊβης. Αστϊβητός. (Lycoph. 121.) Αστίβός. 
 (Antip. Sid. An. ii. 27.) 1. non calcatus. 2. 
 impervius. unfrequented, inaccessible, τάν 
 αστιβη 'πολλωνι, τάν. Sept. Th. 857. Bl. 
 Syn. 1. Αστειπτος, απάτητος. 2. άβατος. 
 
 ΑστΊτης. Αστός. (Od.v. 192.) f em. Αστή. civis. 
 a citizen, inhabitant of a town, ου yap τι 
 θεσμα τοΊσιν αστιταις πρέπει. Soph. Alex. αρ. 
 Steph. ν. Αστυ. παρρησίας, κάζον λέγειν όσαι 
 παρεσμεν ασταί. Thesm. 541. Syn. Ένδημος, 
 πολίτης, εγχώριος. 
 
 Αστλεγγιστος. 6 ή. sordidus. untidy. See 
 Κυνοϋχος. 
 
 Αστομος. durioris oris, hard-mouthed. — 
 αστομοι Πώλοι — Soph. El. 726. Syn. 
 Σκληροστομος. 
 
 Αστονάχητος. indefletus. unlamented. Ερ. άδ. 
 696. 
 
 Αστοζενος. peregrinus civitate donatus. a fo- 
 reigner, who, from his ancestors or by his 
 own merit, enjoys the privileges of a citizen. 
 ειη δ' ανάτον πράγμα τουτ αστοξενων. iEsch. 
 Supp. 361. 
 
 Αστοργία, inhumanitas. unkindness. raorose- 
 ness. αστοργιαν έχει τιν 6 σκληρός βίος. 
 Menand.jo. 183. 
 
 Αστοργος, naturalis amoris expers. devoid of 
 natural affection, άστοργου δε γυναικός επ' 
 αλλοτριψ νοος αιεν. Theoc. 17. 43. Syn. 
 Αφιλος, απήνης. 
 
 Αστοχος, ό ή. qui ηοη bene conjicit. taking 
 bad aim ; making a bad guess. Tiber. An. iii. 
 7. Hence, Αστόχως, adv. apa γε διδάσκω, 
 "Νανσινικ, ουκ αστοχως. Athen. 1. 6. 
 
 Αστράβη. clitella. 2. mula clitellaria. a pack- 
 saddle. 2. a mule, carrying such saddle. 
 Hence, Αστράβηλάτης. a muleteer, {Plato 
 Com. ap. Poll.) Αστράβευω, ibid. & Αστρά- 
 βιζω. (JEsch. Supp. 294.) συν τοις οναριοις, 
 
 φησι, και ταϊς αστοαβαις. Macho ap. Ath. p. 
 582. 
 
 Αστράβής, ϊος. s. s. as Αστρεπτος. See Pind. 
 Ol. 2. 146. 
 
 Αστράγαλος, vertebra, spondylus. 2. talus 
 lusorius. the ankle bone ; which in animals 
 is used for dice. 1. νειατον αστραγαλον' — 
 ££. 466. Syn. 1. Στροφιγζ, σφονδυλος. 2. 
 αστριας, κύβος, πεσσός. 
 
 Αστραιη. Astreea. (Nonn. 1. 41. See Arat. φ. 
 
 Α Σ Τ 
 
 115 
 
 97. 133.) ΑσΓραιδς. astrorum pater. Αστραιφ 
 δ' Κως άνεμους τεκέ καρτεροθϋμους. Hes. θ. 
 378. 
 
 Αστραπή. See Αστερόπη. Hence, Ζενς Αστρά- 
 πενς, Orph. Η. 19. From αστραπή comes Α σ- 
 τράπηφορεω. (Eurip. αρ. Aristoph. Pac. 721 .) 
 and Αστράπηφόρος. ό ή. (Bacch. 3.) κάποιοϋ- 
 μεν δεινά' βροντή δ' ερραγη δι αστραπής. 
 Nub. 583. Syn. Έτεροπη, σέλας. See iEsch. 
 Supp. 34. Aristoph. Αν. 1748. 
 
 Αστραπτω. fulguro. (//. I. 238.) 2. fulgeo. to 
 lighten; to shine, πεδίον αστραπτει. Phoen. 
 111. Syn. Αιαστραπτω. 2. στιλβω, λάμπω. 
 
 Αστραρχης, ου. ό ^.astrorum dux. leading the 
 stars, αστραρχη,τανυπεπλ', ελικοδρομε,παν- 
 σοφε κουρη. (i.e. "Σελήνη.) Orph. Η. 9. 
 
 Αστράτειά. desertio militise. desertion, συ δ' 
 αστρατειας γ' εικοσιν (sc. φενζει γραφας). 
 Equit. 443. Syn. Αειποταξια. 
 
 Αστράτευτός. immunis a militia, exempt from 
 military service. Also, a deserter, ταύτα δ' 
 εστ αλγιστον, υμών ήν τις αστρατευτος ων. 
 Vesp. 1122. 
 
 Αστρεπτος. qui nonflectitur, aid vertitur. not 
 turning back. pass, not to be turned; in- 
 flexible. — αψ δε νεεσθαι ΑσΓρεττ-ος. -Theoc. 
 24.94. Syn. Αστραβης — αναλλακτος, ατρεπ- 
 τος, αμειλιχος. 
 
 Αστρΐαι,β'οιη αστρίάς. ΑστρΧες, /rom αστρίς. 
 Αστρϊχοι, ων. οι. (Aristoph.) astragali, dice. 
 
 — δέκα δ' αστριας [ab αστριες) αινυτο λυτρον. 
 Call. ap. Etym. 
 
 ΑσΓρογίίτων. astris vicinus. near the stars. 
 
 — αστρογειτονας δε χρη - Κορυφας υπερβαλ- 
 λουσαν — Prom. 720. Syn. Αιπεινος. 
 
 Αστρόθετης. astra regens. regulating the stars. 
 (Orph. H. 63.) 
 
 Αστρόθετος. ad astra pertinens. relating to 
 the position of stars, βουληθεντα μαθεϊν 
 αστροθετους κανόνας. Pallad. An. ii. 420. 
 
 Αστρολόγος, qui ex astris futura praedicit. an 
 astrologer. Hence, Αστρολογική, sc. τέχνη. 
 astrology. (Ath. 1. 7.) τψ πατρι μου τον αδελ- 
 φον οι αστρολόγοι μακρογηρων. Anthol. Brod. 
 p. 189. Syn. Αστρομαντις, μετεωρολόγος, 
 μετεωρολεσχης. 
 
 Αστρον. sidus. 2. stella. a constellation ; a 
 star, άστρα δε δη προβεβηκε' παρωχηκεν δε 
 πλέων νυ%. Κ. 252. Ερ. Αρ(7τρε7Γες, αγλαον, 
 ανεφελον, λαμπεταον, λαμπρον, ευφαες, τηλε- 
 σιφαντον, ονρανοπηκτον, φλογερον, φαεινον. 
 
 Αστρονομεω. Astronomiam tracto. to be an 
 astronomer, αυτός καθ' αυτόν αστρονομεΧν 
 διδάσκεται. Nub. 194. Syn. Αστεροσκοττεω, 
 μετεωρο7τολεω, μετεωρολεσχώ. See Sosipat. ap. 
 Ath. 378. 
 
 Αστρονομία, astrorum scientia. astronomy, a. 
 Αστρονομία μεν αντηί. b. τουτι δε, τι; Nub. 20 1 . 
 
 Αστρόφάης. ep. Bacchi. (Diod. Sic. 1. 1.) Ασ- 
 τρόχίτων. ep. poll. (Orph. Arg. 515.) Αστρους, 
 ά, όν. sidereus. starry, αστρψην εδιδαξα 
 παλινδΊνητον ανάγκην. Analect. ii. p. 521. 
 
 Αστρόφός. irretortus. not turning back, επίΐτ' 
 αφεοπειν αστοοφος' — CEd. C. 503. Syn. 
 
 Q2 
 
116 
 
 Α ΣΥ 
 
 Αστρεπτος. 
 Αστρωτος, instratus. 
 
 without bedding ; un- 
 αστρωτω πεδω. 
 
 ευΰουσ εν 
 
 littered ; bare. 
 Eur./r. Erechth. 13. 
 
 Αστυ. το. urbs. a town, city. 2. Athens, by 
 way of excellence, αυτού, εισοκεν άστυ μέγα 
 ΤΙριαμοιο έλωμεν. Β. 332. Syn. Πολις, πτο- 
 Χις, πτολιβθρον. Ερ. Αγλαον, αιπεινον, άλι- 
 στρεφες, ευπαρθενον, ενρνχορον, ευρυθεμεθλον, 
 θέων, ζενιον, επηρατον, ευδμητον, ιερον,ιππο- 
 τροφον, κϋδιμον, καλλιπυργον, μεγαπυργον, 
 περικλυτον. 
 
 Α.στνάναζ. urbis praeses. guardian of a city. 
 2. Astyanax. s. of Hector. (II. X. 506.) 1. 
 ιτε μαν, αστνανακτας. (Ion. a min. Dim.) 
 iEsch. Supp. 1025. Syn. Αρχος, αρχηγός, 
 αρχεπολις. 
 
 Αστύβοωτης. per urbem clamitans. a public 
 crier. — ■ κηρυκά τε αστνβοωτην. Ω. 701. 
 
 Αστνγειτων, όνος. δ ή. urbi conterminus. bor- 
 dering on a city. Hence, Αστύγειτονεω. 
 (Msch. Supp. 295.) Πίσσας κατειληφ' αστυ- 
 γειτονας πόλεις. Hipp. 1156. 
 
 Αστυδρδμίεω. per urbem discurro. to run in 
 disorder through a city, αστυδρομουμεναν 
 πολιν, και στρατενμ'. (Dochm. dupl.) Sept. 
 Th. 207. Bl. 
 
 Αστύκος. oppidanus. belonging to a city, χαι- 
 ρετ αστνκος λεώς. Eumen. 1000. See Supp. 
 497. 613. 
 
 Αστϋλος, ου. 6 η. columnis carens. destitute 
 of pillars, or, props. — κακόν δ' αστνλος ιδεσ- 
 θαι — Οΐκος. — Leon. Tar. An. i. 237. 
 
 Αστυνίκος. epith. victricis civitatis. victori- 
 ous, τηνδ' αστννικον εν βροτοίς τιμφν πολιν. 
 Msch. Eumen. 918. 
 
 Αστυνόμος, urbem administrans. regulating 
 a city. Pind. Nem. 9. 74. Αστϋοχος. urbem 
 tuens. tutelary, ουδέν αφαυροτερη τειχεος 
 αστνοχον. Paul. Sil. An. iii. 92. 
 
 Αστυοχεια. mother of Tlepolemus. II. B. 659. 
 Αστϋοχη. m. of Ascalaphus and Ialmenus. 
 ib. 513. Αστύπάλ -ειά, v. -αια. Apoll. 2. 868. 
 
 Αστύρον. oppidulum. a small town, λευκανιην 
 εβρεζεν αν' αστνρον 1 πποθοωντος. Nic. ΑΙ . 1 3 1 . 
 
 Αστϋτος. nervo carens. powerless. — ΤίεΧοπι- 
 δών Αστυτος οϊκος. — Xenarch. ap. Ath. 63. f. 
 
 Αστύφελικτδς. inconcussus. unshaken ; im- 
 moveable. — θεός δ* αεί αστυφελικτος. Call. 
 4. 26. Syn. Ακίνητος, ασειστος, αστεμφης, 
 ατινακτος, αταρβητος, ατάραχος. 
 
 Αστΰφελος. δ ή. Isevis. not rugged, or, rocky. 
 — ομαλή πάσα και αστυφελος. Antiphil. An. 
 ii. 177. 
 
 "Ασυγκεραστος. (Pallad. An. ii. 422.) Ασύγκρι- 
 τος, ό r). qui cum alio non coalescit. inca- 
 pable of mixture ; incompatible, ούτως 
 αμφοτερ' εστίν ασύγκριτα. — Ερ. άδ. 4. 
 
 "Ασύλητος. (Helen. 456.) "Ασϋλος. ό ή. ηοη 
 spoliatus ; ηοη violandus. safe, or, exempt 
 from plunder, or, harm. — ασυλος ην γά- 
 μων' — ib. 61. Syn. Αβίαστος, αλώβητος, 
 άβλαβης, Ίερος 
 
 "Ασϋλΐα. sanctitas loci, exemption from arrest. 
 
 ΑΣΦ 
 
 κάρρϋσιαστους, ζυν τ ασυλία βροτών. iEsch. 
 Supp. 618. 
 
 "Ασυλλογιστος. ηοη probe conclusus. incon- 
 clusive ; inexplicable, ούτως ασυλλογιστον ή 
 Τύχη ποιεί. Men. Syn. Αλογος, αλόγιστος. 
 
 "Ασυμβλητος. ηοη comparandus ; ηοη adse- 
 quendus. not to be compared ; inexplicable. 
 αφραστον, αζυμβλητον ανθρωπω μαθεϊν. 
 Trach. 717. 
 
 "Ασυμβδλος, ου. δ r). qui symbolam ηοη con- 
 fert.not contributing one's share. Athen.1.1. 
 
 "Ασύμφορος, inutilis, damnosus. useless ; nox- 
 ious, έκτη δ' ή μεσση μαλ' ασύμφορος εστί 
 φυτοϊσιν. Hes. ε. 780. Syn. Αχρηστος, βλα- 
 βερός, άπρεπης, ασύμμετρος, άτοπος. 
 
 "Ασύνεσϊά. inscitia. folly, ουδ' αμείβεται βροτών 
 ασυνεσιας. Phcen. 1756. Syn. Ανοια, αμαθια, 
 αβουλία. 
 
 w Ασύνετος," Άσΰνημων. insipiens. wanting per- 
 ception, or, intellect, ου γαρ τοσούτον ασύ- 
 νετος πεφυκ εγω. Phoen. 1640. ει δ' αζυνημων 
 ούσα μη δεχει λογον. Agam. 1069. Syn. 
 Αφρων, ανόητος, άβουλος. 
 
 "Ασυντάτος. enervis. relaxed ; disordered. 
 ασυντατοισι τυχαις. Xenarch. Ath. p. 63. 
 
 "Ασυστατος. Attice, Αξ. parum sibi constans. 
 wanting consistency, ψόφου πλέων, αξυστα- 
 τον, στομφάκα, κρημνοποιον ; Nub. 1370. 
 Syn. Ατακτος, άρρυθμος, δυσανασχετος. 
 
 "Ασύφηλος. vilis, abjectus. dishonoured, μνη- 
 σομαι, ος μ' ασνφηλον εν Αργειοισιν ερείεν. 
 Ι. 647. Syn. Ατιμος, αναριθμος, απόβλητος. 
 
 Ασφάδαστος. propr. qui ηοη jactat pedes, un- 
 attended with convulsions, συν ασφαδαστω 
 και ταχεϊ πηδηματι. Aj. 844. Syn. Ασκαρισ- 
 τος, σύντομος. 
 
 Ασφακτος. ηοη mactatus. not sacrificed. (Ion. 
 228.) Syn. Αθυτος. 
 
 Ασφάλεια, securitas. surety ; safety. (Ασφά- 
 λειος. adj. an epith. of Neptune. Acliarn. 
 682.) ό θυμός αλγών ασφαλειαν ουχεχει. Eur. 
 fr. inc. 25. Syn. Ασφαλισμα, αβλαβια, άδεια, 
 βεβαιοτης, εδραιοτης, στηριζις. 
 
 Ασφαλής, minime lubricus; stabilis. unshaken; 
 secure. Hence, Ασφαλώς, adv. (Heracl. 730.) 
 Ουλυμπονδ,' δθι φασι θεών εδος ασφαλές αιε'ι. 
 ζ. 42. Syn. Ακιι^ουνος, αστυφελικτος, ευστα- 
 θής, εχνρος, ερυμνος. 
 
 Ασφάλϊων. Nom. Pr. Od. δ. 216. 
 
 Ασφαλτος, ου. ή. bitumen, ασφαλτψ δησασα 
 "Σεμίραμις εμβασιλευεν. Theoc. 16. 100. 
 
 Ασφάράγεω. s. as Σφάράγεω. See Theoc. 17. 
 95. but the reading is disputed. 
 
 Ασφάράγος,ου. δ. guttur. the gullet; the wind- 
 pipe, ουδ' ap' απ' ασφαραγον μελιη ταμε 
 χαλκοβαρεια. Χ. 328. Syn. Έφαραγος, λαιμός, 
 Χαρνγζ, λευκανια, τράχηλος. 
 
 Ασφοδελος, ου. δ. asphodelus. king's-spear, 
 day-lily. Theoc. 26. 4. Ασφοδελος, ού. δ ή. as- 
 phodel umferens. producingasphodel. η'ίσαν. 
 αιφα δ' Ίκοντο κατ ασφοδελδν λειμώνα, ω. 13. 
 
 Ασφυκτος, ου. δ ?/. pulsu carens. without pul- 
 sation, ασφυκτος και χλωρδς δ θούριος εξε- 
 ταννσθη. Lucill. An. ii. 341. 
 
ΑΤΑ 
 
 ΑσχάΧαω. Ασχαλλω. tristor, indignor. to be 
 melancholy, afflicted, or, indignant, ασχα- 
 Xaa πάρα νηϊ ποΧυζυγφ. — Β. 293. τίνων ασ- 
 XaXXyg. — β. 193. Syn. Αυσφορεω, αΧαστεω, 
 ανιαομαι, αδημονεω,Χϋποΰμαι, δυσχεραίνομαι, 
 χαΧεπαινω. 
 
 Ασχεδωρδς, vox Sicula. aper. a wild boar, εδν 
 δ' ες αντρον ασχεδωρος ώς — iEsch. ap. Ath. 
 p. 402. Syn. Συς άγριος, σναγρος. 
 
 Ασχετος, intolerabilis. insupportable. — πέν- 
 θος- Ασχετον, ονκ επιεικτον, — Π. 549. Syn. 
 Δυσανασχετος, δυσφορος, ατΧητος, επαχθής, 
 άμετρος. 
 
 Ασχημονεω,ίηάβοοΥβ ago,vel, tractor, to have 
 an unseemly appearance, ασχημονήσαι τ εκ 
 νέου βραχωνος. Hec. 406. 
 
 Ασχημων, inhonestus. unseemly, ασχημονες 
 μεν αγχοναι μεταρσιοι. Hel. 306. Syn. Αεικε- 
 Χιος, αισχρός, άκοσμος. 
 
 ΑσχοΧϊά. occupatio, molestia. employment. 
 πράγμα και ασχοΧιας νπερτερον. Isth. 1. Syn. 
 Πραγματεία, έργον, πράγος. 
 
 ΑσχυΧος. cui otium non est. employed, ώς 
 ασχοΧος γε συγγονου προσεδρια. Orest. 93. 
 
 Άσωδης. palustris. marshy, muddy, πριν πόδα 
 χερσω ryo' εν ασωδει. JEsch. Supp. 32. Exp. 
 Π?]Χωδης, αμμώδης. 
 
 Άσωμά-ος, ου. δ ή", incorporeus. incorporeal. 
 σώμα δε δει καλεειν, η ασωματον ; (sc. -φυχήν.~) 
 Agath. An. iii. 60. 
 
 ' Ασωπός, pater χχ filiarum, inter quas ^Egina. 
 (Iph.A.697.) fiuv. Boeotiee. ar. of Boeotia. 
 rising at M. Cithseron. Hence,' Ασωπϊδς, a, 
 ov. (Eur. Supp. 571.) Άσωπίς, ϊδος. ή. (Here. 
 J?. 784.) — πηγησιν εφεστιος Ασωποϊο. Apoll. 
 1. 117. Ερ. 'Αονιος, βαθυσχοινος, Χεχεποιης, 
 κΧυτος. 
 
 Άσωτος, δ η. perditus. utterly abandoned. 
 Used act. Agam. 1587. salutem perdens. de- 
 structive. Hence y v Ασωτία, η. debauchery. 
 Άσωτϊδν. το. a place of debauch. (Strattis 
 ap. Ath. p. 169.) η τάς άσωτου Σισυφιδάν γε- 
 νεάς. (Iambeleg.) Aj. 190. Syn. Ακόλαστος, 
 δαπανηρός, επιτριπτος, κακούργος, κακότροπος, 
 μιαρος, γαστριμαργος, Χαιμαργος, μαχΧος. 
 
 Άτακτος, inordinatus. disorderly, ην χρόνος, 
 δτ ην άτακτος ανθρώπων βίος. Eur. fr. 
 Sisyph. Syn. Ανομος, ακοσμητος, ανήσυχος, 
 
 1 ασεΧγης, άμετρος, ασύμμετρος, αθέμιτος. 
 
 ΆτάΧαιπωρως. adv. negligenter. carelessly. 
 ούτως αυτοΊς αταΧαιπωρως η ποιησις διάκειται. 
 Aristoph. ap. Et. Ma. Syn. 'Ραθϋμως, απο- 
 νως, οΧιγωρως. 
 
 ΑτάΧαντη. Atalanta. Some maintain there were 
 two of this name ; one, daughter of Iasius, 
 mother of Parthenopseus ; the other, d. of 
 Schceneus, K. of Sciros, and wife of Hippo- 
 menes. See Pind. Pyth. 9. 33. Callim. Dian. 
 
 ' 215. δδ' εστί Ώαρθενοπαϊος, ΑταΧαντης γόνος. 
 Phcen. 150. Ερ. Ύοξοτις, καΧΧιτοζος. 
 
 ΆτάΧαντδς. paris ponderis ; asqualis. equal. 
 ενρεν επειτ Οδυσηα Αιί μητιν αταΧαντον. Β. 
 1 69. Syn. ΑΧιγκιος, επιεικεΧος, ίσος, ισηρης, 
 ■ ισοσταθμος, ισόρροπος. 
 
 ΑΤΕ 
 
 117 
 
 ΆταΧΧω. prse gaudio exsulto. 2. delicate nu- 
 trio. to sport ; to gambol. 2. to bring up 
 tenderly. 2. ψυχην αταΧΧων, μητρι τ^δε χαρ- 
 μονην. Aj. 560. Syn. Σκιρτάω, εκπηδαω, 
 χαίρω, νηπιαζω. 2. τρέφω. 
 
 ΆτάΧος,ον. tener. tender. Hence, ΆτάΧαφρων. 
 whose mind is not yet matured. (II. Z. 400.) 
 
 ΆτάΧοφϋχδς. as yet attending to trifles only. 
 (Agath. An. iii. 41.) παρθενικαί τε και η'ίθεοι, 
 αταΧά φρονεοντες. Σ. 567. Syn. Άβρος, άπα- 
 Χος, νηπιος. 
 
 ΆτάΧυμνδν. το. prunum. a plum-tree, αί τε 
 συ γ' η καρυης απο δακρυον η αταΧυμνου. 
 Nic. ΑΙ. 108. Syn. Κοκκνμ^Χον. 
 
 Άτάρ. conjunc. sed, verum. but; yet. — ατάρ 
 ην ποτέ δασμός Ίκηται. Α. 166. Syn. Αλλα, 
 αυταρ, δε, μεντοι. 
 
 Άταρβης,ίδς.Άταρβητος,ου. intrepidus. fear- 
 less. 8ο,Άταρμνκτδς. prop, not winking the 
 eyes. (Nic. Alex. 161.) ώς ret ενι στηθεσσιν 
 αταρβητος νοος εστί. Γ. 63. See Ν. 299. Pyth. 
 9. 53. Syn. Αδεης, άφοβος, ακΧονητος. 
 
 Άταρνευς,εως.δ. sc. χωρδς. a district in Mysia. 
 See Valck. ad Herod, i. 160. και Αταρνεως 
 εντροφος ΑεΧιου χηρωσεν αυγάς. Aristot. ap. 
 Ath. p. 696. 
 
 Άταρπϊτος, Άταρπος. See^ Ατραπός. 
 
 Άταρτηρος. contumeliosus. insulting. Π^λειέ^ς 
 δ' εξαϋτις αταρτηροΤς επεεσσιν. Α. 223. Syn. 
 Ατηρος, υβριστικός, κακηγορος, επιΧωβητος, 
 χαλεπός. 
 
 Άταρχϋτδς,ου. δ η. insepultus. unburied. τύμ- 
 βος αταρχντων μεροπων ποΧις, — Joan. Bar- 
 bucal. An. iii. 13. 
 
 ΆτασθάΧΧά. improbitas, vesania. petulance ; 
 folly, κείνοι δε σφετερφσιν ατασθαΧιφσιν οΧον- 
 το. Δ. 409. Syn. Ανοια, αφροσύνη, παραφρο- 
 σύνη, κακία, μοχθηρία, κακουργια. Ερ. Αλε- 
 γεινη, Χυγρα, κακομηχανος, ονΧομενη. 
 
 ΆτασθάΧΧω, proterve me gero. to act fiercely, 
 or, insolently. πΧηζη ατασθαΧΧων — σ. 56. 
 
 ΆτασθάΧδς. injuriosus. overbearing; mischiev- 
 ous, ημεας υβρίζοντες, ατασθαΧα μηχανοωντο. 
 Α. 694. Syn. Αδικος, αταρτηρος,αβεΧτερος, κα- 
 κούργος, αισυΧος, μοχθηρός, πονηρός, άνομος. 
 
 Άταυρωτδς. expers conjugii ; castus. unwed- 
 ded ; a virgin, οίκοι δ' αταυρωτη διαξω τον 
 βιον. Lysist. 217. Syn. Αδμητος, αζυγος,α- 
 ζευκτος, αγνός. — παρθενική, αγευστος γάμου. 
 
 Άταφος, s. s. α8Άθαπτος,Άταρχϋτδς. ακΧαυ~ 
 στος, άταφος' νυν δ 7 ΰπερ μητρός φιΧης. 
 Hec. 30. Pint. Αμοιρον, ακτεριστον, ανοσιον 
 νεκυν. Antig. 
 
 Άταω. damnum infero. to injure, ούτοι δυναιτ 
 αν, οίκοθεν γ' ατωμενος. Eur. Supp. 182. 
 Syn. Αατω, βΧαπτω. 
 
 Άτεγκτος, δ ή. qui tingi, vel, 2. molliri nequit. 
 not moistened ; not to be mollified, αλλ' 
 ώδ' άτεγκτος κάτεΧευτητος φανεί ; (Ed. Τ. 
 344. Syn. Αβροχος, αδακρϋτος. 2. σκΧηρος, 
 αμειΧιχος, ατεραμνος. 
 
 Άτειρης. indomitus. untameable. αιει τοι κρα- 
 διη, πεΧεκνς ώς, εστίν ατειρης. Γ. 60. χαΧκον δ' 
 εν πυρι βαΧΧεν ατειρεα, κασσιτερον τι. Σ. 474. 
 
118 
 
 ΑΤΗ 
 
 Α Τ I 
 
 Syn. Αδάμαστος, σκληρός. 
 
 "Ατεκμαρτος. de quo nulla certa conjectura 
 fieri potest, affording no clear indication ; 
 unsteady, ατίκμαρτος, ονδεν ονδεποτ εν ταύ- 
 τψ μένων. Αν. 169. Syn. Αδηλος, αλόγιστος, 
 άσημος. 
 
 "Ατεκνδς. prole carens. childless. — και ατεκνον 
 εριθον-Αιζεσθαι κελομαι. Hes. ε. 600. Syn. 
 Απαις, άγονος. 
 
 "Ατέλεια, immunitas. exemption, prop, from 
 taxes, θέων δ' ατελειαν εμαΧσι λιταΧς επικραι- 
 νειν. Eum. 364. 
 
 "Ατελεστος. infectus. 2.ηοη initiatus. unfinish- 
 ed. (77. Δ. 27.) 2. uninitiated, ατελεστον οϋ- 
 σαν των εμών βακχευματων. Bacch. 40. Syn. 
 
 1. Απλήρωτος, αθετος, ακραντος, απειραντος. 
 
 2. αμύητος, ανοργιαστος. 
 "Ατελεύτητος, s. s. α$"Ατελεντος. Also, inex- 
 orable. See Ατεγκτος. 
 
 "Ατελευτδς. carens fine, endless. ΜοΧρ' ατελεν- 
 τον ύπνον, δαμεντος. Agam. 1460. Syn. 
 Απλήρωτος, ατέρμων, α'ίδιος, αιώνιος. 
 
 "Ατελής, imperfectus. incomplete, τφ κε και 
 ουκ ατελής θάνατος μνηστήρσι γένοιτο, ρ. 546. 
 Syn. Ατέλειωτος, ατελεστος. 
 
 "Ατεμβω. privo. 2. contristo. to bereave, to 
 afflict. — αμφω γαρ ατεμβονται νεοτητος. Ψ. 
 445. Syn. Εξαπατάω, αποστερεω, στεριζω. 
 2. ανιαω. λνπεω. 
 
 "Ατενης. intentus. intent, obstinate, μηδ'ατενης 
 άγαν, ατεραμων τ ανηρ. Vesp. 730. Syn. 
 Έντονος, προσεχής, ατεραμνος. — εϊλίτενης. 
 
 "Ατενίζω, intentis oculis adspicio. to view in- 
 tently, ουκ ετ ο'ίστενων, αλλ' ατενιζομενος. 
 Ath. p. 591. Syn. Ατενες ορώ. — εμβλεπω. 
 
 "Ατερ, "Ατερθε. sine, absque, extra, without ; 
 except. ονδ' αρετής ατερ όλβος επισταται 
 άνδρας αεξειν. Call. 1. 95. See Olymp. 9. 
 118. Syn. Ανευ. — έκτος, χωρίς. 
 
 "Ατεραμνος. "Ατεραμων. (Acharn. 181.) prse- 
 fractus. harsh, κήρ ατεραμνον εθηκαν ολύμπια 
 δωματ έχοντες, ψ. 167. Syn. Ακαμπτος, ατε- 
 νης, αυθάδης. — αθελκτος, απηλεγης, δυσπα- 
 λης, στερρός, χαλεπός. 
 
 "Ατέρμων, interminatus. boundless, λευσσουσ 
 ατερμονας εις αυγας. Hec. 925. Syn. Ατελεύ- 
 τητος, ατερματιστος. 
 
 '"Ατερος, pro δ έτερος, alter, et θάτερος. βάλ- 
 λων, αρασσων. άτερος δε τοΧν ζενοιν. Iph. Τ. 
 310. et 281. 
 
 "Ατερπης, "Ατερπος. insuavis. painful. — λιμός 
 ατερπης. Τ. 354. — ατερπου οϊζυος — Ζ. 285. 
 Syn. Αηδής, αγλευκης, άχαρις, αποθϋμιος. 
 
 "Ατευχής. " Ατευχητδς. (Pkilipp. An. ii. 229.) 
 inermis. unarmed, κεντουσ άτευχη παιδ' 
 Αχιλλεως λάθρα. Androm. 1118. Syn. Ασ- 
 κευης, ανοπλος, γυμνός. 
 
 "Ατεχνως. acfc.certe.plane.really; completely. 
 ατεχνώςΰπερβαλλουσιτφ μοχθηρία. Pint. 107. 
 
 Άτεω. desipio. Αινεία, τις σ ώδε θεών ατεον- 
 τα ι κελεύει. Υ. 332. 
 
 Άτη,ης.ή. l.vecordia; calamitas. 2. Ate dea. 
 
 1 Pronouncedasatrisy]l.Hejm.T.viii.p.83. 
 
 (II. Τ. 91.) I. improvidence ; misfortune. 
 2. a divinity, visiting men with misfortune. 
 rye)' ατη αασας, και μιν μέγα κυδος απηυρας. 
 θ. 237. Syn. 1 . Βλάβη, ζημία, ζημιωμα, αικΧα, 
 λωβη,ακερδεια, πημα, πημονη. Ερ. 1. Ανιηρα, 
 αδευκης, αμήχανος, βαρεία, βλαψΤφρων, δρϊ- 
 μεΐα, δακεθνμος, δυσφορος, δόλιος, επώδυνος, 
 λευγαλεα, λυγρα, πολυκηριος, πολυπημων, 
 κρυερά, ολεσσιπολις, θϋμοφθορος, φθϊσηνωρ, 
 ριψοπλος. 2. αρτιπους, ανδρολετειρα, πολε- 
 μοφθορος, κακοφρων, θανατηφόρος. 
 
 "Ατημελής. negligens. neglectful. 2. It is used 
 pass, as" Ατημέλητος, Agam. 901. μητέρες αμ- 
 πτολιεθρον ατημελεες αλαληντο. Apoll. 1.812. 
 
 "Ατημελϊά. negligentia. carelessness. α'ίοΊατη- 
 μελιυ καταειμεναι ηερεθοντο. Apoll. 3. 830. 
 Syn. Ατημελεια, αμέλεια, ολιγωρία. 
 
 Άτηρϊος, Άτηρδς. (Hipp. 630.) damnosus. 
 hurtful, κατά γης συμεναι, το μεν ατηριον. 
 (Anap. Dim.) Eum. 1010. Syn. Αταρτηρος, 
 βλαβερός, πολυπονος, σκληρός. 
 
 ΑτθΧς. ή. fern, adject, of Attica. — Ύελαμων 
 μεν εν Ατθιδι νασσατο νήσω. Apoll. 1. 93. 
 (i. e. ΣαλαμΧνι.) 
 
 "ΑτΧετος. inultus. unhonoured, unrevenged. 
 βροτοΧς, ατιμ' ατιετα διομεναι λαχη. Eum. 
 389. Syn. Ατιτος, ατιμώρητος, ανεκδικητος. 
 
 "Ατιζω."ΑτΧω. (Suid.) vilipendo. to treat with 
 contempt. — δ δε πρώτον μεν ατιζων. Υ. 166. 
 Syn. Αθεριζω, εξευτελίζω, αποφαυλιζω, απ- 
 αξιοω, αφροντιστεο), ΰπεροραω. 
 
 "ΑτΊμαζω. (Od. ζ. 283.) "ΑτΤμάω. contumelia 
 adficio. to dishonour, ηδ' δτις ουκ αλεγει, σε 
 δ' ατιμφ τοΧον εοντα. π. 307. Syn. Καταισ- 
 χύνω, υβρίζω, αισχεω, κερτομεω. 
 
 "ΑτΊμάγελεω. gregem sperno. 2.seorsim pascor 
 a grege. to despise the flock. 2. to wander 
 from, or, graze apart from, the flock. Hence, 
 "Ατϊμάγελης, ου. δ. Theoc. 25. 132. μηδέν 
 ατιμαγελεΰντες' — ib. 9. 4. 
 
 "Ατϊμαστηρ," ΑτΧμαστης. contemptor. one who 
 dishonours, ή ζωντ ατιμαστηρα τως σ αν- 
 δρηλατην. Sept. Th. 643. 
 
 "Ατϊμαστος, "Ατίμητος, "Ατιμος, inhonoratus. 
 unhonoured. αλλ' εχθρός μεν παισιν, αντι- 
 μαστος δε γυναιξιν. Mimnerm. An. i. 60. See 
 II. Α. 170. I. 644. Syn. Αποτϊμος, εκτϊμος, 
 άδοξος, αναριθμος, ατημέλητος, ατιτος, αγέ- 
 ραστος, αδόκιμος, απόβλητος, αποθετος, επαισ- 
 χης, ουτιδανος, ταπεινός, φαύλος. 
 
 "Ατϊμϊά. (Soph.E\. 1042.)"Ατϊμϊη."Ατ1μωσϊς. 
 (Choeph. 433.) πρεσβυτατον και άριστον ατι- 
 μϊ^/σιν ιαλλειν. ν. 143. Syn. Αδοξια, αισχύνη, 
 αικϊα, ΰβρις. 
 
 "ΑτΊμδπενθης. inhonore lugens. mourning dis- 
 grace. Eumen. 826. 
 
 "Ατϊμως. adv. ignominiose. disgracefully, τις σ 
 ώδ' ατιμως δαιμόνων απώλεσε ; Med. 1205. 
 
 "ΑτΤνακτδς. inconcussus. immoveable. — ατι- 
 νακτος ανάγκη. Ορρ. 
 
 "ΑτΧτάλλω. delicate nutrio. to nurse with care. 
 τους μεν τεσσάρας αυτός έχων ατιταλλ' επι 
 φάτνη. Ε. 271. Syn. Αταλλω, παιδοτροφεω, 
 τιθηνεω, εκτρέφω. 
 
ΑΤΟ 
 
 ATP 
 
 119 
 
 ΑτΧτος.β. s. as^Arierog. ου μάν αντ ατιτος κεΧτ 
 Ασιος' αλλά ε φημ'ι. Ν. 414. Syn. Ανεκτιτος, 
 ατΊμος, ανεκδικητος. 
 
 Ατλας, ντός. 6. Atlas. 1. one of the Titans. 
 (Prom. 345.) 2. a mountain in Mauritania. 
 pi. ^ Ατλαντες. (Dionys. 66.) Hence, "~ Ατλαν- 
 τειός, adj. (Eur. Pirith.) & Ατλαντικός, (ibid. 
 fr.inc. 114.) Ατλαντος θυγατηρ ολοοφρονος, 
 κ. λ. a. 52. 
 
 Ατλητβω. tolerare non possum, to be unable 
 to endure, παρειμ' ατλητών. — QEd. Τ. 513. 
 Syn. Αυσανασχετεω, χαλεπαινω. 
 Ατλητος. intolerabilis. insupportable. — εν 8ε 
 οι ήτορ-Αΰν αχός ατλητον. — Τ. 367. Syn. 
 Αφόρητος, αφερτος, απροσοιστος, αβάστακ- 
 τος, ακαρτερητος, άσχετος, δυσφορος. 
 Ατμή. (Hes. θ. 862.) ΑτμΊς, Ατμός, vapor, 
 steam ; vapour ; smoke, όμοιος ατμός, ώσπερ 
 εκ τάφου, ιτρεττει. Agam. 1320. Syn. Αασμος, 
 αποπνοη, καπνός, ατμισμος. Ερ. Αιθαλοεσσα, 
 αερσιττοτητος, βαρεία, θέρμη, πυραυγης, πολυ- 
 θαλπης, σελασφορος, φλογεα, νουσαλεα. 
 
 Ι Ατμην, ενός. ό. Ατμενός, ου. ό. Ατμενίς, Χδός. η. 
 famulus, famula. a male, or, female, slave. 
 Hence, ΑτμενΧά, ας. η. servitude. (Paul. Sil. 
 
 , An.iii. 92.) ΑτμενΧός, ά, όν. laborious. (Nic. 
 Alex. 17S.) and Ατμενευω, or, Ατμευω. ser- 
 vio. to serve ; to toil, ήν τε και ατμευειν 
 ανεμοις πορεν Έννοσιγαιος. ib. 172. 
 Ατμητος, non sectus. uncut ; unshorn. ίλ»7- 
 κοις' αιε'ι τοι, αναζ, άτμητοι εθειραι. Apoll. 2. 
 710. Syn. Ακερσεκομης, ατομος, αμέριστος. 
 Ατοιχος. parietem non habens. not walled. 
 σεμνως ατοιχους περιβολας σκηνωμάτων. Ion. 
 1133. 
 
 ! Ατολμητος. non audendus. unattempted. 
 
 ατολματον 'Έλλαδι μοχθον. — Isth.8. 23. 
 Άτολμος, nihil audens. not daring; timid. 
 χειρός έλκων οπισσω, θυμός άτολμος εων. 
 Nem. 11. 42. Syn. Αμαχος, ασπλαγχνος, 
 αψϋχος, μΊκροψϋχος, δειλός, δείλαιος, δειλη- 
 μων, δειμαλεος, δειματοεις, επίφοβος, κακός, 
 οκνηρός, πτωζ, ταρβαλεος. 
 
 Άτόμος. qui sectus non est. unmown; indivi- 
 sible, ω Ζεϋ, τον Οίτης ατομονόςλειμών έχεις. 
 Trach. 203. Syn. Αγεωργητος, άτμητος. 
 
 "Ατόμός. η. corpusculum minutissimum. an 
 atom, εξ ατόμων Επίκουρος όλον τον κοσμον 
 
 | εγραψεν. Lucill. An. ii. 329. 
 
 "Ατόνεω. deficio ; langueo. to be relaxed. 
 
 j — όδοιποριης τ' ατονησας. Ερ. άδεσπ. 752. 
 Syn. Κάμνω, απειρηκα, μαλθακιζομαι. 
 
 ΓΑ ro7na.insolitanovitas. strangeness, νεοχμον, 
 
 \ ατοπιας πλέων. Ran. 1372. Br. Syn. Αηθεια, 
 ακοσμια, φλυαρία, αλογια. φορτικόν το. 
 
 "Ατοπος, insolens, novus. 2. importunus, ab- 
 surdus. uncommon ; out of place ; unseason- 
 able, άτοπον ήδοναν ελαβον, ώφιλαι. Iph. Τ. 
 842. Syn. Αηθης, ασυνήθης, παραδοξος,ζενος. 
 
 ι 2. ασύμμετρος, άκαιρος, ανόητος, ανάρμοστος, 
 απειροκαλος, αφυης, άπρεπης. 
 
 'Ατός. β'οηι^Αάτός. nunquam satiatus. insa- 
 tiable, σχετλιε, ποικιλομητα, δόλων άτ , — ν. 
 
 ' 293. Vid. ad ν. Αατος, s. Ί Άτος. Syn. Ακό- 
 
 ρεστος, απλήρωτος. 
 
 '"Ατρακτος, fusus. 2. sagitta. a distaff, an arrow. 
 2. — ο μοι βαλοι Ήευροσπαδης άτρακτος, — 
 Philoct. 289. Syn. Κλακατη,κλωστηρ, ατρακ- 
 τυλις. — 2. ακοντιον, βελεμνον, 7ος, ο'ίστος. 
 
 ΑτρακτνλΧς, ΑτρακτυλλΧς. ή. Carthamus coma- 
 tus. Linn, the distaff thistle, (its stalk tuas 
 used for distaffs.) ται 'τρακτυλλιδες εντι' κα- 
 κώς ά πορτις ολοιτο. Theoc. 4. 52. 
 
 ''Ατραπός. (Ran. 123.) "Αταρπος. (II. Ρ. 743.) 
 ΑτραπΧτος. Αταρπϊτος. (II. Σ. 565.) ή. via 
 trita. a straight, direct road, α-ραπιτοι τε 
 διηνεκεες, λιμένες τε πανορμοι. ν. 195. Syn. 
 Αγυιά, όδος, όδοιπορια, οιμη, κελευθος, πάτος. 
 
 Άτρειδης. (in Horn, always, Άτρε'Ιδης, a qua- 
 drisyll.y Ατρειων. Patronymics from^ Ατρευς. 
 Ατρειωνα δ' έπειτα χόλος λαβεν' αΧψα δ' 
 αναστάς. Α. 387. 
 
 "Ατρεκής, εός. υ ή. certus, verus. exact; sure; 
 true. Ατρεκειά,οι- ΑτρεκΧά. truth. (Eur. Alcm. 
 fr.) Ατρεκεως, Ατρεκώς. adv. (Creates, An. ii. 
 3.) ατρεκες αϊμ' εσσευα βολών' — Ε. 207. Syn. 
 Αληθής, ακρΊβης, δήλος, προϋπτος. 
 
 "Ατρεμαϊός. Ατρεμης. (Here. F. 1053.) immo- 
 tus; tacitus. not moving, quiet, calm, subst. 
 Ατρεμΐά. quies ; audacia. tranquillity; intre- 
 pidity. (Pind. Nem. 11. 15.) ως ατρεμαΧα 
 κέντρα. Phcen. 183. Syn. Αθόρυβος, λεπτός, 
 ηρεμαως, ήσυχος, εκηλος. 
 
 "Ατρεμά, "Άτρεμάς. adv. sine aliquo motu et 
 tremore. without tremor; quietly, οφραμεν 
 αιγίδα χερσιν εχ' ατρ'εμα Φοίβος Απόλλων. Ο. 
 318. See Αν. 1200. Syn. Έκηλα, ηκα, ήρεμα, 
 ηρεμαιως, ήσνχως, ατρεστως. 
 
 Ατρϊμίω, Ατρόμεω. non tremo ; immotus ma- 
 neo. to remain tranquil, γουνατα και κεφα- 
 λήν ατρομεων προφέρω. Theog. 972. Syn. 
 ' Ησυχάζω. 
 
 Γ Ατρεμιζω. s. s. as Ατρεμεω. 2. act. stabilio. to 
 maintain in a state of tranquillity. 2. ου χρη 
 κιγκλιζειν αγαθόν βιον, αλλ' ατρεμιζειν. Theog. 
 303. Syn. Ασφαλίζω, βεβαιοω, εμπεδοω. 
 
 ''Ατρεπτός. immotus. not to be turned ; un- 
 alterable. — ατρεπτοιο λυτηριον ή γε φονοιο. 
 Apoll. 4. 704. Syn. Ατροπος, ακίνητος, 
 αστεμφης, ορθός. 
 
 Γ Ατρεστος. intrepidus. not terrified. Hence, 
 ^ Ατρεστως. adj. iEsch. Supp. 239. παρθένοι, 
 μαχας ατρεστοι. Prom. 416. Syn. Ατρομος, 
 αδειμαντος, άφοβος, ευθαρσής. 
 
 Ό Ατρευς, εως. ό. Atreus. αυτάρ ό αϋτε Πίλοψ 
 δώκ' Ατρεί, ποιμενι λαών. Β. 105. Ερ. Δαϊ- 
 φρων, ϊπποδαμος. 
 
 ''Ατρϊακτός. invictus. insurmountable, ουκ 
 ατριακτος Ατα. Choeph. 337. Syn. Ανί- 
 κητος, αδάμαστος. 
 
 "ΑτρΧβων. ό ή. non tritus in re aliqua. unprac- 
 tised, σοφιαν, λέσχης ατριβων a. Eur. Licymn. 
 
 "Ατριπτός. non calcatus. 2. s.s. as Ατριβων. 3. 
 indomitus. untrodden, unexercised, un- 
 bruised. 2. — χείρας ανελκων Ατριπτους, — φ. 
 151. Syn. 2. Ατριψ, αγυμναστος, αηθης. 3. 
 αδάμαστος. 
 
 ^ΑτρΧχος. capillis carens. wanting hair. — το δ' 
 
•20 
 
 ATT 
 
 ατριχον' εισέτι και ννν. Call. 8. 77. Syn. 
 Αθριξ, αποθριζ, ακομος. 
 
 "Ατρόμητος. (Antip. Sid. An. ii. 17.) Ατρομος. 
 intrepidus. undaunted. — εν δε τε θυμός- Στη- 
 θεσιν άτρομος εστί — Π. 163. Syn. Ατρεστος, 
 αδεης, αθαμβης. 
 
 "Ατροττϊά. male morata natura. inflexibility. 
 νωμησειν χαλεπφσιν όμοκλεον ατροπι^σιν. 
 Αρ. 4. 1006. Syn. Κακοτροπια, αβουλία, 
 κακία, κακοήθεια. 
 
 \Α-ρο~ος. immutabilis. perversus. unbending; 
 harsh. ζαΧωτος μεν εμιν 6 τον ατροπον ύπνον 
 ιαυων. Theoc. 3. 49. Syn. Αμετακίνητος, 
 αιώνιος, ατρεπτος. 
 
 ^Ατροφία, ας. ή. media, atrophy. — ηδ' ατροφιης 
 αλεγεινης. Man. 6. 8. Syn. Ύίηστεια, φθισις, 
 τιικεοων. 
 
 '"Ατρδφδς. ό ή. act. non alens. not nutritive. 
 κείνη δ 1 ηνεμοεσσα και ατροφος, — Call. Del. 
 11. (So reads Blomf. for άτροπος.) 
 
 ^Ατρΰγετδς. infruetuosus. immeasurable ; 
 (Schneid.) unfruitful. — -κάρα θϊν άλος ατρυ- 
 γετοιο. Α. 316. Syn. Ακαρπος, στείρος, ακα- 
 ταπόνητος. 
 
 ""Ατρΰγής, εος. δ η. qui vindemiari non potest. 
 not to be gathered. — το δ' ατρυγες ανδράσιν 
 άλλοις — Κείνο μέλι, — Antiphil. An. ii. 177. 
 
 "Ατρνμων,^Ατρΰτδς. indomitus. molestus. un- 
 broken, oppressive. (Mosch. 4. 69.) φίλων 
 α— ιστοί, και κακών ατρυμονες. Sept. Th. 881 . 
 Syn. Ασπετος, ακάματος, αδάμαστος. 
 
 Ατρϋτωνη. ep. Minervae. the indefatigable, ώ 
 7Γ07Γ01, αιγιοχοιο Αιος τεκος, Ατρϋτωνη. Β. 157. 
 
 ""Arpwc, ώτδς. and Ατρωτος, ου. invulneratus. 
 invulnerable, προς τίνος ; τις ώδ' άτρομος, 
 όστις εις ημάς ζιφος. Phoen. 603. Syn. 
 Αβλητος, ανουτατος, ασινης, αδάμαστος. 
 
 "Αττά. an old νο cat. sir! father! αττα, πόθεν 
 τοι ζεϊνος όδ" ϊκετο ; — π. 57. 
 
 "Αττα. See" Ασσά. 
 
 Αττάγάς,αηά Αττάγήν. ό. avis picto dorso. a 
 bird, admired for its flavour ; "perhaps, the 
 moor cock, or grouse." Donneg. ουτοσϊ περ- 
 διζ' εκεινοσί ye, νη Αι, ατταγάς. Αν. 297. 
 — κονδεν ην τούτων όλως Προς ατταγηνα 
 σνμβαλεΐν των βρωματων. Phoenic. ap. Ath. 
 p. 653. 
 
 Αττάνδν. s. s. as Ίηγάνδν. sartago. a frying 
 pan. Hence, Αττάνϊτης. a pancake, ονδ" ατ- 
 τανιτας κηριοισιν εμβαπτων. (Scaz.) Hippo- 
 nax, ib. p. 645. 
 
 Arrapayog, or Ατάραχος, pusula, sew fragmen- 
 tum, quod pani cocto deraditur. the rasp- 
 ings of bread, a thing of no value, ουο όσον 
 ατταραγόν τυ δεδοικομες' — Call. Ep. 48. Bl. 
 
 Αττάται. interjectio gementis. a cry of grief. 
 
 Philoct. 743. 
 Αττελάβος,οΓ Αττελεβ. ό. locusta. a species of 
 grasshopper, ει μεν επ' αττελαβους άγεται 
 στρατός, η κυνομυιας. Lucill. An. ii. 331. 
 Αττΐκιστϊ. adv. Attice. after the manner of 
 Athens, εχειν μετ'Αττικιστι δυναμενουλαλεΐν. 
 Alex. ap. Ath. p. 287. 
 Αττικδς,ή,δν. Atticus. Attic; peculiar to the 
 
 Α Υ Δ 
 
 Athenians, dimin. Αττίκίων, ΑττίκωνΧκδς. 
 (Pac. 214, etc.) επί του προσώπου τ εστίν 
 Αττικόν βλεπος. (an Attic front ; effrontery?) 
 
 Αττίς, ίος. ό. famulus Matris Deorum. the 
 favourite of Cybele, called also, "Ατΰς. Orph. 
 Έυχ. 40. Ovid. Metam. x. 104. 
 
 v Aτυζ?1λδςΛerήfic\lsΛerήϊyΊng.τηλoϋ,aτυζηλφ 
 υπό δειματι κεκληγυϊαι. Apoll. 2. 1060. Syn. 
 Εκπληκτικός, βλοσυρός, δειματωδης, δεινός, 
 επίφοβος, σμερδαλεος, ταρβαλεος, φοβερός, 
 φρΊκωδης. 
 
 "Ατνζω. metupercello. to terrify, ταρβος επι- 
 πλομενον, το, τ' αναλκιδας άνδρας ατνζει. Αρ. 
 Ι. 465. Syn. Αειματοω, εκπλήσσω, ταράσσω, 
 εκφοβεω. 
 
 "Ατνκτος. infectus. unfinished ; undone, ουκετι 
 yap δύναται το τετυγμενον είναι ατυκτον. 
 Phoc. 51. Syn. ΑπρακΓος, αγενητος, qu.vid. 
 
 "Ατυμβευτος, ου. ό η. carens sepultura. un- 
 buried. — ατυμβευτου θανατοιο- Αενφανον, — 
 Crinag. An. ii. 1 50. Syn. Ατυμβος, άταφος. 
 
 "Ατϋς, νος, and Αττης, ου. ό. Atys. See Αττις. 
 άγνος Ατνς,Κνβελης θαλαμηπόλος.— Oioscor. 
 ΑηΛ. 495. — οργαστηριον Αττεω. Nic. ΑΙ. 10. 
 
 "Ατϋχεω. miser sum; frustror. to be in adver- 
 sity ; to be disappointed, λέγε νυν ήμ'ιν, ό, τι 
 σοι δρώμεν, θαρρών' ώς ουκ ατυχήσεις. Nub. 
 427. Syn. Ανστυχεω, δυσπραγεω,ταλαιπωρεω. 
 
 " Ατύχημα," Ατυχία, miseria, infortunium, mis- 
 fortune, ατυχηματ άλλοις γεγονοτ εννοού- 
 μενος. Sent. Syn. Αυστυχια, δυστύχημα, 
 δυσπραγία, δυη, συμφορά. 
 
 "Ατυχης, infelix. unfortunate, και συ Ίυχη 
 δέσποινα, τυχην άτυχη πόθεν εσχες ; Pallad. 
 An. ii. 422. 
 
 ~Ατω. laedo. to hurt; injure, άσε με δαίμονος 
 αϊσα κακή, και αθεσφατος οίνος. λ. 61. Syn. 
 Αταω, ααζω, βλάπτω. 
 Αΰ,Αυτε, Αϋθε, Αϋτίς, Αΰθϊς. adv. rursus,retro, 
 contra, again ; on the contrary, αΰθις αυτέ 
 — Αν. 896. — μαλ' ανθις — ib. 141 5. ί 
 
 Αυαινω. exsicco. act. & neut. to dry up ; to 
 wither, αυαινει δ' ατής ανθεα φυομενα. So- 
 lon. 2. 36. Syn. Αυω, ζηραινω, καταμαραινω. 
 
 Αυάλεδς. aridus. dry ; parched, αναλεος δε 
 τε χρως ϋπο καύματος. — Hes. ε. 586. Syn. 
 Αϋος, αζαλεος, καγκανος, καταξηρος. 
 Auya^w.illustro. 2. neut. fulgeo. Αυγαζομαι. 3. 
 video, to enlighten, to shine, to behold. 
 οίος εγών Ίππους αυγαζομαι, ηε και υμέίς ; Ψ. 
 458. Syn. Έλλαμπρυνω, διαφωτίζω. 2. επι- 
 λαμπω. 3. βλέπω, θεωρώ. 
 Αυγείας, and Αυγεάς. (Pind. ΟΙ. 10.34.) Au- 
 geas. a prince of Elis, whose stables were 
 cleansed by Hercules. — τους δ' αϋθι αναξ 
 ανδρών Αυγείας- Κασχεθε' — Α. 700. 
 
 Αυγή, ής. ή. splendor. 2. pi. oculi. brilliancy; a 
 beam of light. ΑυγαΙ, the eyes, — εκαθεν δε τε 
 φαίνεται αυγή. Β. 456. Syn. Αίγλη, φως, 
 φέγγος. 2. οσσε, όμματα. Hence, Auy^etc, 
 clear-sighted. (Nic. Th. 33.) and Αυγητειρά. 
 epith. of Σελήνη. Ep. 1. Αιθαλοεσσα, αριζη- 
 λος, λευκή, πυρφόρος, φαεσιμβροτος. 
 
 Αυδάω. Αυδαζω, (Lye. 361.) loquor. 2. alio- 
 
Α Υ Λ 
 
 Α Υ A 
 
 121 
 
 quor. to speak ; to accost, αυδα δ, τι φρο- 
 νεεις' τελεσαι δε με θυμός ανωγεν. 3. 195. 
 Syn. Αγορεύω, λαλεω, φωνεω, όθεγγομαι, 
 λέγω, φράζω. 2. προσαυδαω. 
 Αυδη. vox. speech; discourse, της εν μεν νοος 
 εστί μετά φρεσίν, εν δε και αυδη. Σ. 419. 
 Syn. Αύτη, γήρυς, λόγος, ομφη, φθεγμα, 
 φθόγγος, φωνή. Ερ. Αριηκοος, άκριτος, βα- 
 ρυηχης, γλυκερά, θεια, θεσκελος, ετνμηγορος, 
 δμοθροος, πολνστονος. 
 Αυδηεις. voce praeditus. endowed with the 
 faculty of speech, αυδηεντα δ' εθηκε θεα 
 λευκωλενος Ήρη. Τ. 407. Syn. Εμφωνος, 
 φωνηεις, εύηχης. 
 Αυθάδης. Αυθάδϊκος. (Lysist. 1118.) sibi pla- 
 cens ; pervicax. self-opinionated ; obstinate. 
 Hence, Αυθάδοστόμός. holding arrogant 
 language. (Ran. 861.) and Αυθάδώς. adv. 
 (ibid. 1020.) αυθαδες ό θεός' προς δε τους 
 θεονς εγώ. Here. F. 1243. Syn. Αναιδής, 
 ανηκοος, ακρατοστομος, ατεραμνος, θρασυς, 
 θνμωδης, προπετης, υπερόπτης, ανένδοτος, 
 αυταρεστος. 
 ΑυθάδΧά, Αυθάδειά, Ανθάδισμά. arrogantia. 
 obstinacy, αυθαδια τοι σκαιοτητ οφλισκανει. 
 Antig. 1040. τοιοϊσδε μεντοι και πριν αυθα- 
 δισμασιν. Prom. 953. Syn. Αβουλία, δυσ- 
 
 I τροπια, κακοήθεια, προπετεια, υπερηφανια, 
 υπεροψία, μωρία. 
 
 < Ανθαιμδς, Αυθαιμων. qui est ejusd. sanguinis ; 
 frater. of the same blood; brother. Tlavt 
 ταδ' αυθαιμοι τρισσοι θεσαν άρμενα τεχνας. 
 Antip. Sid. An. ii. 9. ώ Αιος αυθαιμων -Ω 
 γλυκύς Αΐδας. Trach. 1057. 
 Αυθαίρετος, voluntarius. voluntary, γνώση δ' 
 ανθρώπους αυθαίρετα π η ματ έχοντας. Py thag. 
 54. Syn. Αυτόματος, εθελημων, εθελούσιος, 
 εκών, εκούσιος, αυτεπάγγελτος. 
 
 Αυθεκαστδς. severus. 2. simplex, giving to 
 each person his due. honest, ουκ εστ αλω- 
 πηζ,ή μεν ειρων τη φύσει, 'Ή. δ' αυθεκαστος' — 
 Jr. Eur. or Philem. Syn. Αυστηρός, σεμνός, 
 δίκαιος. 
 
 Α υθεντης, ab Αυτδεντης. qui suamanu perimit ; 
 2. qui ipse sibi manus infert. one who kills 
 with his own hand. 2. a suicide, αύθεντης 
 φόνος, (Eianen. 206.) a murder, perpetrated 
 
 | by a person with his own hand. 1. αυθενται 
 Αμυκοιο, κατά κλέος, 6 πριν ακουον. Apoll. 2. 
 
 \ 754. Syn. Φονενς, φονευτης. 2. αυτοφονος, 
 
 ί αυτοφοντης, αυτοδαικτος, αυτοχειρ, αυτοκτο- 
 νος, αυτοσφαγης. Phr. 2. Αυταγρετοι λει- 
 πουσιν ήλιου φαος. Simon. 
 
 Αυθημερόν, eo, ν el hoc ipso die. on the same 
 day. τουτι καταθέϊσαν εκπιεϊν αυθημερόν. 
 Lysist. 114. See Αντημαρ. 
 
 Αϋθϊ. adv. for Αυτόθϊ. hie, illic. here ; there, a 
 ivord purely Homeric, κηδεμόνες δε οι ενθαο 
 
 j αολλεες άνθι μενόντων. Ψ. 674. 
 
 Αυθϊγενης. indigena. native, ιαλεμω ανθιγενει. 
 Rhes. 895. Syn. Εγγενής, συγγενής, ιθαγε- 
 νής, αυτόχθων, εγχώριος, επιχωριος, ενδαπιος. 
 
 .ΑΰθΊς. See Αΰ. 
 
 Ανλάκεργάτης, ου. δ. sulcos efficiens. forming 
 
 the furrows, λεπαδνα, και σιδάρον αυλακεο- 
 γαταν. Philipp. An. ii. 225. 
 
 Αυλαξ, άκός. ή. sulcus, a furrow, δς κ έργου 
 μελετών ιθεϊαν αυλακ ελαννοι. Hes. ε. 441. 
 Syn. Αλοξ, άροτρου τρϊβος. Ερ. Ορθη,αρου- 
 ραια, ασπορος, αμαλλοφορος, γνρητομος, ευ- 
 καρπός, εϋσπορος, πϋροφορος, σταχνηφορος, 
 φερεσβιος. 
 
 Αυλειός, Αυλϊός, (El. Μα.) ά, όν. ad aulam 
 pertinens. of, or pertaining to, a porch, hall, 
 or court-yard. Ανλειά is sometimes used for 
 the door, or entrance to a hall, &c. θνρα 
 being understood. (Pac. 983.) ώς vvv Ιρος 
 εκείνος επ' αυλεη^σι θυρςσιν. σ. 238. Syn. 
 Αυλικός. 
 
 Αυλειτης. villicus. a farmer, ανλειτης, δ σ 
 εών μήλων περι-κατεπεφνε — Apoll. 4. 1487. 
 Syn. Αγροικος. 
 
 Αυλεω. tibia cano. to play on the flute, ανλει 
 Ααμοιτας, συρισδε δε Δαψνις δ βωτας. Theoc. 
 6. 44. 
 
 Αυλή, ης. η. areasubdialis addomum. 2. regia. 
 an open portico, in front of a dwelling 
 house ; where, in ancient times, a shed for 
 cattle stood. 2. a royal palace. Ζηνός που 
 τοιηδε γ' Ολυμπίου ενδοθεν αυλή. δ. 74. Syn. 
 Προαυλιον, προθυρον, προπυλαιον, πυλών. 
 — σηκος, αϋλις, επαυλιον. Ερ. Βασιληϊος, 
 βασιλη'Ίς, ευρντενης, πουλνμίλαθρος, περι- 
 καλλης, πανδοκος, ολβία, θυωοης, θεοδεγμων, 
 λαμπρά, υψηλή, χαλκόδετος, χρνσΐ]λατος, 
 ευκϊων, ευερκης, δενδροκομος. 
 
 Αυλημά. cantus tibiarum. a tune played on 
 the flute. — Καρικων αυληματων. Ran. 1302. 
 Br. See Dobree. 
 
 Ανλητήρ. Αυλητής, tibicen. a flute-player. 
 
 Jem. Αυλητρϊς, (Theoc. 2. 146.) νμες δ' 
 δσοι θειβάθίν αυλή τ at πάρα. Ach. 862. Syn. 
 Αυλφδος, σνρικτης, μουσουργός. 
 
 Αυλιζόμαι. stabulor. pernocto. to be in a 
 stall, or cow-lodge. 2. to pass the night in 
 any place, κλαγγη δ' ασπετος ωρτο συων αυ- 
 λιζομεναων. ξ, 412. Syn. Σταθμεύω, σηκαζο- 
 μαι. — 2. παννυχιζω, κοιμαομαι. 
 
 Αυλϊον. stabulum. a stall, fold, or hut. ΤΧυμφαι 
 Ανλίάδες. guardian Nymphs of the ανλια, or 
 the country generally, (Anyte, An. i. 197.) 
 και τας μεν συνελασσεν ες ανλιον αθρο' ιουσας. 
 Η. Merc. 106. 
 
 Αϋλϊς. aula, cubile, &c. a stable; a dwelling ; 
 a tent or camp, χηραι μεν μανδραι, κενεαι δ' 
 εμιν αυλιες ηδη. Call. 6. 106. 
 
 Αΰλΐς. Aulis. a port in Boeotia. //. Β. 496. 
 
 Ανλδς, ου. δ. fistula. 2. foramen. 3. sanguinis 
 torrens. (Od. χ. 18.) aflute or pipe, a hollow 
 passage. Hence, Αυλόδόκη. a case for flutes. 
 (Leon. Tar. An. i. 220.) Αυλόθϊτεω. to make 
 flutes, (ib. 236.) Αυλοτρϋπης. δ. one who 
 bores flutes. (Strait, ap. Ath. p. 592.) dimin. 
 Αυλισκδς. (Theog. 241.) 2. εγκέφαλος δε παρ' 
 αυλδν ανεδραμεν εζ ωτειλης. Ρ. 297. Syn. Συ- 
 ριγζ, δοναζ. Ερ. Αιολομολπος, βαρνψθογγος, 
 βαρυβρομος, δμοθροος, Ανδιος, Αφνς, Μνγ- 
 δονιος, γλυκύς, μαλακός, καλλιβοας, ενκελαδος, 
 
122 
 
 Α Υ Σ 
 
 Α Υ Τ 
 
 εγρεκυδοιμος,νηδυμος. Phr. Καιλιγυρών αυ- 
 λών ηδυμελεϊς χάριτες. — αυλών φθεγγομενων 
 Ίμεροεσσαν οπα. — Ερ. — ιμεροεις βρομος αυ- 
 λών. Horn. See Pyth. 12. 
 
 Αυλών, ώνος. 6. vallis. a long narrow pass be- 
 tween mountains. Hence, Αυλωνϊάδες,ερώ/ι. 
 ο/Ί$υμφαι. (Orph. Η.) πολλά δ' ορη σκιοεντα 
 και αυλώνας κελαδεινους. Η. Merc. 95. Syn. 
 Α-γκος, φαραγξ. Ερ. Ύηλεφανης. 
 
 Αυλώπίς, ϊδος. ή. a helmet with a visor. See 
 Damm. ασπιδι γιγνωσκων, αυλωπιδι τε τρυ- 
 φαλειττ). Ε. 182. Syn. Προμήκης, στενή. 
 
 Αυζεω./. ζήσω. Αυξω. Αυξάνω. (Ear. Supp. 
 244.) augeOjincrementum do. to augment; 
 to cause increase. 2. Αυξδμαι. Αυξάνομαι, 
 vied, cresco. to grow, to gain strength. 1. 
 μηδ' αυξε καιρυϋ μάλλον' — Eur. Plisth.^r. 
 2. ηυξανομην ακουων. Vesp. 636. Syn. 2. 
 Αλδαινω, αναλδησκω, τρέφομαι. 
 
 Αυξη. Αυξησίς.η. (JEnigm. An. iii.321.) auc- 
 tus. growth, increase. Αυξητής, οϋ. δ. qui 
 auctum dat. one who causes increase, ep. of 
 Pan, Orph. H. 
 
 Αυξϊθάλης, εός. δ η. viriditatem largiens. pro- 
 moting bloom, ibid. Αυξΐτροφδς. ep. of Φύ- 
 σις, ib. ΑυξΧφάης. increasing brightness. 
 (Maneth. 5. 109.) Αυξϊφυλλος. abounding 
 in leaves. {Agam. 678.) Αυξδσεληνδν. spring- 
 tide. (Macedon. An. iii. 112.) 
 
 Αυδνη. ariditas. 2. clamor, dryness. 2. speech. 
 2. αλλ' εμπεδως απρηκτον αυονην έχει. Sim. 
 20. Syn. 1. Αυχμος, ξηροτης. 2. βοη, αύτη, 
 κραυγή. 
 
 Ανδς. siccus, aridus. dry; thirsty, εστηκε ξυλον 
 ανον, δσον τ οργυι, υπέρ αιης. ψ. 327. Syn. 
 Αζαλεος, ξηρός. 
 
 "Αυπνδς, ου. δ ή. insomnis. sleepless, ένθα κ 
 αϋπνος ανηρ δοιους εξηρατο μισθούς, κ. 84. 
 Syn. Αγρυπνος, παννυχιος. 
 
 Αυρά, ας. Ion. Αυρη,ης. aer leniter motus. a 
 light breeze, avpa τις εισεπνευσε μυστικω- 
 τατη. Ran. 317. Syn. Πνοή. See Ζέφυρος. 
 Ep. Ασταθής, άστατος, ακύμαντος, αντιπνοος, 
 εννοτια, ευκράης, ευώδης, επικηπιος, ετήσιας, 
 Ζεφυρηϊος, Ζεφυρητις, ήδυπνοος, θοα, κραιπ- 
 νοφορος, καρποτοκος, λεπτή, μεσημβρίας, νη- 
 δυμος, πολυάης, πόντιας, τερψιμβροτος, φϋσι- 
 ζοος, υπήνεμος. 
 
 Αυρϊον. adv. eras, to-morrow. Hence, by El- 
 lipsis, ό, r/, το, αυρϊον. adj. δεϊ γαρ θανην με' 
 και τοδ' ουκ εις αυριον. Alcest. 321. την αύ- 
 ρων μελλουσαν ει βιωσεται. ib. 786. 
 
 Αυροσχάς, άδδς. ή. vitis, sen, palmes. a vine. 
 -αυροσχαδα βοτρυν. Parthen. Syn. Αμπελος. 
 
 Αυσδνες, Αυσονϊοι, Ανσδνϊηες. antiqui Italise 
 incolse. old inhabitants of Italy, εκ Διός Av- 
 σονιήες, — Dionys. 78. Πλούταρχε, κρατερών 
 νΐεες Αυσδνϊων. Agath. An. iii. 47. Hence, 
 Αυσονϊς, (Dionys. 210.) and ΑυσδνΙτίς. η. 
 (Lye. 593.) 
 
 "Αυστάλεος. aridus. 2. squalidus. parched, 
 squalid, ει κεν αϋσταλεος, κακά εί/χενος, εν με- 
 γαροισι. τ. 327. Syn. 1. Αυος, αυχμωδης. 2. 
 ενρωτιών, πιναρος, πινωδης. 
 
 Αυταγγΐλος. qui sua ipse, vel ultro, nunciat. 
 a voluntary messenger. Κυπριδιωνοαρων av~ 
 ταγγελοι εισιν απειλαι. Mus. 132. 
 
 Αυταγρετδς. voluntarius. making one's own 
 free choice, or, pass, freely chosen. Hence, 
 Αυταγρεσϊά, άς. ή. a word restored by Bentley 
 to Callim./r. 120. Bl. ει γάρ πως ειη αυτα- 
 γρετα πάντα βροτοϊσι. π. 148. 
 
 Αυτάδελφος.ό η. eodem patre et matre natus. 
 own brother or sister, ώ κοινον αυταδελφον 
 Ισμήνης κάρα. Antig. 1. 
 
 Αυτανδρδς. cum ipsis hominibus. with the 
 men. αυτανδρον φλεξειν δόρυ νη'ιον, — Apoll. 
 3. 582. 
 
 Αυτάνεφϊδς. consobrinus. a cousin-german. 
 αϋθις δ' εναιχμασουσιν αυτανεψιοι. Lye. 546. 
 
 Αυτάρκης, sufficiens ; satis viriumhabens. self- 
 contented; having strength enough, αυταρ- 
 κει ταχ' εμμιξειν βοα. CEd. C. 1057. Br. 
 
 Αυτερετης,ον. δ. qui ipsemet sibi remigat. one 
 who rows himself, αυτερετης ίδια νη'Ί κομιζο- 
 μενος. Ερ. 1. 3. 
 
 ν Αϋ>εω. clamo. to call aloud, τοιαυτ αυτών — 
 Sept. Th.390. Syn. Auoj, επικαλεω, κηρύσσω. 
 
 "Αϋτη. clamor, shouting; a war cry. ονρονςτ 
 εξεκαθαιρον' αύτη δ' ουρανον ικεν. Β. 153. 
 Syn. Βοη, ενοπη, ιαχή, κελαδος, — μάχη, δαίς, 
 δηίοτης. Ερ. Αστυφελικτος, δεινή, οξεία σμερ- 
 δαλεα, στονοεσσα, στυγερά. 
 
 Αυτημάρ. adv. eodem die. on the same day. 
 ειπερ γαρ τε χολον γε και αυτήμαρ καταπεφ? ί }. 
 Α. 81. Syn. Αυθημερόν. 
 
 Αυτϊκά. adv. mox, statim. 2. exempli caussa. 
 soon, as soon as. 2. as for example. — αντίκα 
 δ' εγνω-Πάλλαδ' Αθηναιην. Α. 199. Syn. Αΐ- 
 ψα, αφαρ, επαυτικα, παραυτικα, εξαπινα, πα- 
 ραχρήμα, συντόμως, μετ ου πολύ, αυτοδιον. 
 
 "Αϋτμη, ης. η. item," Αυ τ μην, ενδς.δ. spiritus, 
 vapour, breath ; exhalation. — εισοκ αΰτμη-Έν 
 στηθεσσι μένη, — Ι. 605. καδδ' αρα οι κεφα~ 
 λης χε' αϋτμενα δΐος Οδυσσεύς. Ψ. 765. Syn. 
 Ατμη, αναπνοή, άσθμα, πνεύμα — καπνός. 
 
 Αυτόβουλος. (Sept. Th. 1061.) Αυτογνωτδς. 
 pervicax. self- willed, σε δ' αυτογνωτος ωλεσ 
 opya.Antig.875. Syn. Αυθαιρετος,ιδιογνωμων. 
 
 Αυτδγενεθλος. {Ναζ.) Αυτογενής. (Christodor. 
 An. ii= 469.) Αυτδγενητδς, or Αυτδγενν. e se- 
 ipso ortum ducens. self-created. — κοιμηματ 
 αυτογεννητα — (incestuous commerce.) Antig. 
 864. Br. 
 
 Αυτδδάης. Αυτοδίδακτος, a seipso doctus. self- 
 taught. Νυσια Κνωσι ορχηματ αυτοδαή. Aj. 
 709. αυτοδίδακτος δ' ει/χι — χ. 347. 
 
 Αντδδαΐκτδς. a seipso occisus. self-slain, επει- 
 δαν αντοκτονως αυτοδα'ίκτοι θανωσι. Sept. 
 Th. 741. 
 
 Αυτδδαιτδς. conviva. a guest, χερσαίος αυτο- 
 δαιτος εκγονων δρυός. Lye. 480. 
 
 Αυτδδαξ. adv. rnordicus. holding with his very 
 teeth, τας φύσεις υμών δεδοικως, και τον 
 αυτοδαξ τρόπον. Pac. 607. 
 
 Αυτοδηλδς,ου. δ ή. perse manifestus. self-evi- 
 dent, ταδ' αυτοδηλα, προνπτος αγγέλου λό- 
 γος•. Sept. Th. 848. 
 
Α Υ Τ 
 
 Α Υ Τ 
 
 123 
 
 Αυτδδϊον. adv. statim, e vestigio. on the very 
 spot ; instantly, αντοδϊον δ' apa μιν ταμιη 
 λουσασθαι ανωγεν. θ. 449. 
 
 Αυτδελικτός. qui per se contorquetur. that 
 curls naturally, βοστρνχον αυτοελικτον' — 
 Christod. Ecphr. 269. An. ii. 466. 
 
 Αυτοεντης. See Ανθεντης. τους αυτοεντας χειρί 
 τιμωρείν τινας. (Ed. Τ. 101. 
 
 Αυτοίτες. adv. annuo spatio. in the same year. 
 αυτοετες οιχνίύσιν, — γ. 323. 
 
 Αντοθϊλει. adv. ultro. of his own free will. 
 αυτοθελει, κείνων γευσαμενος κυλίκων. Me- 
 leag". 123. Syn. Αυτοματην, εκοντι. 
 
 Αυτδθελής. voluntarius. spontaneous, αυτο- 
 θελής καρπούς αποτεμνομαι, άλλα πεπειρους. 
 Leonid. 46. Anal. i. 232. 
 
 Αυτοθε, Αυτοθεν. adv. inde, ex eo loco, from 
 that place ; from this moment, ουκ εσθ' όπως 
 ουκ εισιν ενθενδ' αυτοθεν. Acharn. 116. Syn. 
 Εκείθεν, ένθεν, εντεύθεν. — ενδοθεν. — αυτικα. 
 
 ΑυτοθΊ. adv. ibi, hie. there. — συ δ' αυτόθι λεζεο 
 μιμνων-Ένν7 ί ] ενι μα\ακυ' — Ι. 116. Syn. Αυ- 
 τού, εκεϊ, τ^/δε, τήδ' αυτού, εντανθοί^ αυτοσε. 
 
 Αυτδκάνη. Ν. P. a mountain of iEolis. Σκύ- 
 ρος, και Φώκαια, και Αυτοκανης ορός αιπυ. 
 Horn. Apoll. 35. 
 
 Αυτοκάσιγνητός. frater germanus. a brother 
 by both parents, II. B. 706. Syn. Όμοπα- 
 τριος, δμοπατωρ. 
 
 1 Αυτόκίλευθός, ου. δ ή. per se iter faciens. 
 making his own w r ay. νυμφίος αντοκελενθος, 
 εών οχετηγός ερωτών, (de Alpheo.) Analect. 
 iii. 46. 
 
 Αυτδκελευστός. injussus. voluntary, εις Χινον 
 αυτοκελευστον αελπεος ήγεν οΧεθρον. Chris- 
 
 : tod. An. ii. 463. 
 
 ΑυτοκΧητδς. a seipso vocatus. of his own free 
 will. aXX' αυτόκλητος εκ δομών πορεύεται. 
 Trach.396. Syn. ΑυτοκεΧευστος, αυτοσΰτος, 
 ν. αυτοσσ. Soph.fr. 
 
 Αυτδκδμδς. sua sponte comatus. with his own 
 natural hair, φριζας δ' αυτοκομου λοφιάς 
 
 ; Χασιανχενα χαιταν. Ran. 822. Br. 
 
 Αυτοκράτωρ, qui plenam potestatem habet. 
 ruling by his own free will. fern. Αυτοκρά- 
 
 ' τειρά. φράζε' σε yap αυτοκρατορ'. Pac. 359. 
 Syn. Α υτοκρατης, αυτεξούσιος. — άρχος. 
 Αυτοκράης. Ion. Αυτοκρηης. ipse per se mix- 
 
 ■ tus. sufficiently tempered ; not too strong. 
 Πραμνιον αυτοκρηες, δπως νπετνφατο 1 ληνού. 
 
 1 Nic. ΑΙ. 163. Syn. Αυτοκεραστος, αμιγής, 
 
 ι άκρατος. 
 
 | Αυτοκτίνών. mutuo interficiens. putting each 
 
 other to death, αυτοκτενούντε τω ταλαιπωρώ, 
 
 μορον. Antig. 56. 
 ΑυτοκτΧτδς. non strucius arte humana. natu- 
 
 ■ ral ; not the work of men. αυτοκτιτ άντρα, 
 την σιδηρομητορα. Prom. 309. Bl. 
 
 Αυτοκτδνος. See Αυθεντης. adv. Αντοκτονως. 
 (Sept. Th. 741.) τέκνοις προσβαλείν χερ' 
 αυτοκτονον. Med. 1250. 
 
 ■ Αυτδκϋλιστος. δ ή. per se volutus. rolling of 
 
 / 
 
 1 See Not. on Ύποτΰπτω. 
 
 itself, εξέπεσε ρινοϊο παραι πόδας αυτοκυλισ- 
 τα. Ορρ. κυν. 2. 289. 
 Αυτολϋκδς. Autolycus. Grandfather of 
 
 Ulysses, a dextrous thief. Od. λ. 85. 
 Αυτδμάθης. qui a se ipse didicit. self-taught. 
 αλλ' από ποιμενικής αυτομαθυύς ξοίδος. Ερ. 
 άδ. 232. Syn. Αντοδαης. 
 Αυτδμαρτύς. ipse testis, his own witness. 
 
 νοστον, αυτομαρτυς ων. Agam. 998. 
 Αυτόματος, a se ipso aliquid faciens. of his 
 own free will, or, movement. Hence, Αυτο- 
 μάτως, adv. (Agath. An. iii. 49.) αυτόματος 
 δε οι ήλθε βοην αγαθός Μενέλαος. Β. 408. 
 Syn. Αυθαίρετος. — τυχηρος. 
 Αυτδμίδων. Achillis auriga. Automedon. 
 charioteer of Achilles. J7. Ω. 474. 
 Αυτδμητωρ. ipsissima mater, the very mother ; 
 i. e. resembling the mother, την δ* εκ κυνος 
 Χιτουργον, αυτομητορα. Simon. 230. 12. 
 Αυτομδλ^εω. ad hostes deficio. to desert to the 
 enemy. Hence, Αυτόμολος, δ ή. going un- 
 bidden. (Rufin. An. ii. 398.) and subst. a 
 deserter, τ'ι δε γ' ; αυτομολεϊν αστεϊον εϊναί 
 σοι δοκεΐ; Plut. 1 152. 
 Αυτόνομος 2 , qui suis legibusvivit. independent. 
 
 αλλ' αυτόνομος, ζώσα, μονή δη. Antig. 821. 
 
 Αυτδνϋχϊ. adv. ea ipsa nocte. the self-same 
 
 night. αυτονυχι κουρυ θαλαμη'ίον εντυον 
 
 ευνήν. Apoll. 4. 1130. 
 
 Αυτοξϋλδς. ex ligno rudi confectus. of rough 
 
 unwrought wood, αυτοζυλον γ' εκπωμα, 
 
 φλαυρουργου τίνος. Phil. 35. 
 
 Αυτδπαις. filius genuinus. the very son. τψ 
 
 Διός αυτοπαιδι, και ταδ' ορθώς. Trach. 839. 
 Αυτοπάγης, Αυτδπδνητδς. (Antiphil. An. ii. 
 177.) Αυτδπδνδς. Αυτουργητδς. (Qw. Mcec. 
 ib. 238.) Αυτουργδτευκτδς. {Lye. 747.) per 
 se elaboratus. self-formed ; natural, ηε και 
 αυτοπονοιο χαμευνάδος,ήμος αν αγρούς. Nic. 
 ΑΙ. 23. 
 Αυτδποιος. CEd. C. 698. Αυτοφυής. Αυτδφύ• 
 τδς, Pyth. 3. 83. sponte enatus. growing 
 naturally. — κορυναν, τάν μοι πατρός ετρεφεν 
 αγρός- Αυτοφυά — Theoc. 9. 24. 
 Αυτοπρεμνος. ep. arboris radicitus eversse. 
 with the very roots. I.figur. stubborn. {Ran. 
 902.) τα δ' αντιτεινοντ' , αυτοπρεμν απολλυ- 
 ται. Antig. 714. Syn. 1. Αυτορριζος,προρρι- 
 ζος. 2. δύσκολος. 
 
 Αυτόπτης, ου. δ. oculatus testis, an eye-wit- 
 ness. Σέργιος αυτόπτης μυστιπόλος τριάδος. 
 Anal. iii. 140. 
 Αυτδπϋρδς. ΑυτδπϋρΊτης. ep. panis. coarse 
 wheaten bread, τον δ' αυτοπυρον αρτον 
 αρτιως φαγων. Alex. Ath. 110. e. See Phry- 
 nich. ib. 
 Αυτδρδφδς, Αυτοστϊγδς. (Dionys. Rex, Ath. 
 p. 401.) tectum ex se ipso habens. having 
 
 2 Other compounds of αυτός are Αυτδκν- 
 βερνητΊ, Philipp. An. ii. 232. Αύτυκωλδς, Si- 
 wow. 230. 76. Αύτόκωπδς, Choeph. 161. Αύτο- 
 σϊδηρός, Helen. 360. Αυτδχόλωτός, Pallad* 
 An. η. 421. 
 
124 
 
 Α Υ Τ 
 
 Α Φ A 
 
 a natural roof. — άντρα τε πετρης-Αυτορο- 
 φου — Opp. 
 
 ΑυτορρΊζος, ου. b η. radices habens a se. hav- 
 ing its foundations formed naturally, οικον- 
 μεν αντορριζον εστιαν χθονος. Rhes.288. 
 
 Αυτόρντός, ν. Αντορρ. ου. 6 ή. sponte proflu- 
 ens. flowing spontaneously, χρνσοΰ φαμεν 
 αντορντου — Pyth. 12. 30. χώρον, όπου πλά- 
 τανων αυτορρυτον ες μέσον ύδωρ. Marian. 
 An. ii. 512. 
 
 Αντόσε,αάυ. illuc, hue. here ; in this very spot, 
 a. καταβηθι δευρο. b. μα Αι, εγώ μεν αυτόσ 
 ουκ. Lysist.873. Syn.Ekh, εκεϊσε, κεΐσε, ένθα. 
 
 ΑυτόσΊτός, ου. 6 η. cibum sibi conficiens. pro- 
 curing his own meals, παρασϊτον αυτοσιτον 
 αυτόν γουν τρεφων. Ath. 1. 6. Syn. Οικόσι- 
 τος, αντοδειπνος. 
 
 Αυτοσττορος. sponte satus. self-sown. — αλλ' 
 αυτοσποροι Γυαι φερονσι βιοτον αφθονον 
 βροτοΊς. Msch.fr. Prom. Solut. 
 
 Αυτοσσϋτος,ου. ό η. ν. Αυτόσ. sponte excitus. 
 going, or, coming, of his own free will. 
 Eumen. 170. Syn. Αυτόκλητος. 
 
 Αυτοστάδϊά. pugna st ataxia, aclosefight. εν 
 γ' αυτοσταδι -g' — Ν. 325. Phr. Σταδιη ύσμινη. 
 Horn. 
 
 Αυτοστολος. i. e. αυτός σταλείς, ipse navi ad- 
 vectus. sailing one's self, αυτοστολον πεμψ- 
 αντά μ' εκσώσαι δομοις. Philoct. 503. 
 
 Αυτοστόνυς. proprio dolore gemens. mourn- 
 ing on his own account. — αυτοστονος, αυτο- 
 πημων. Sept. Th. 924. 
 
 Αυτοσφαγης. ase jugulatus. 2. occisus. slain; 
 prop, self-slain. 1. αυτοσφαγή πιπτοντα. 2. 
 τώς αυτοσφαγέΐς. Aj. 841. 
 
 Αυτοσχεδά. Αυτοσχεδον, Αυτοσχεδίην. adv. CO- 
 minus, proxime. near ; instantly. — Μαρις δ* 
 αυτοσχεδα δουρι - Αντιλοχω επορουσε, — Π. 
 319. See Η. 273. Μ. 192. Syn. Σύνεγγυς, 
 εγγυθεν. — ετοιμως, παραχρήμα. 
 
 Αυτότοκος, ου. 6 ή. cum ipso partu. together 
 with the offspring, αυτοτοκον προ λόχου 
 μογεραν πτακα θνομενοισι. Ag. 138. Syn. 
 Αυτοσχέδιος, αυτοσχεδιαστος, αυτοφυής, αμε- 
 λετητος. 
 
 Αυτουργία, quicquid sua quis manu facit. work 
 done by one's self; suicide. — αυτουργιαι — 
 — μάταιοι. Eum. 337. Syn. Αυτοφονια. 
 
 Αυτουργός, qui per se facit. one who works 
 for himself. αυτουργός, οιπερ και μονοί 
 σωζουσιγην. Orest. 918. Syn. Αυτοχειρ. — 
 αυτοτεχνος, χειρουργός. 
 
 Αντοφλοιος. ipsum corticem adhuc habens. 
 with the bark on. — βακτρον - Ένπαγες, 
 αυτοφλοιον — Theoc. 25. 208. 
 
 Αυτοφονος. (Leo?it. An. iii. 107.) Αυτυφοντης. 
 qui se, w/alium, perimit. suicidal, murder- 
 ous, adv. Αντοφόνως. (JEsch. Supp. 66.) επί 
 γαΧαν αυτοφονταισι — δομοις — Med. 1266. 
 Syn. Αυθεντης. 
 
 Αυτοφορτος. cum ipso onere. with the cargo. 
 στειχοντα δ' αυτοφορτον οικεία, σαγη. Choeph. 
 673. 
 
 Αυτόφωρος, deprehensus. discovered by one's 
 
 self. (Antig. 51.) caught in the fact, επ' αυ- 
 τοφώρω, δεινά δρώντ ειλημμενω ; Plut. 455. 
 
 Αυτοχειρ. qui sua manu aliquid facit. work- 
 ing, or slaying, with one's own hands, adv, 
 ΑυτοχερΤ. (Callim. Ep. 21.) δισσονς Ατρειδας 
 αυτοχειρ κτεινειν έχων. Aj. 57. 
 
 Αυτόχθων, not Αυτόχθονος, Blomf. on Agam. 
 519. indigena. aboriginal, ώ συγγον, ελθών 
 λαόν εις αυτόχθονα. Ion. 29. 
 
 Αυτόχόωνός. per se fusus. badly cast ; or solid. 
 αυταρ ΤΙηλειδης θηκεν σολον αυτοχοωνον. Ψ. 
 826. Syn. Αυτοχωνευτος. 
 
 Αυτόχρημα, adv. re ipsa, in fact ; altogether, 
 ό πρωκτός εστίν αυτοχρημ' εν Χαόσι. Equit. 
 78. Syn. Αληθώς, αφευδώς, παντελώς. 
 
 Αυχενιζω. capite trunco. to behead, και τους 
 μεν ηυχενιζε' τους δ' ανω τρεπων. Aj. 298. 
 Syn. Ααιμοτομεω, δειροτομεω. 
 
 Αυχεω. glorior. to vaunt one's self, ζέϊνε, λιην 
 αυχέϊς επι γαστερι' — Batrachom. 57. Syn. 
 Αυχεομαι, μεγαλαυχεω, αλαζονευομαι, γαιω, 
 γανριαω, γαυροω, καυχαομαι, εκλαμπρυνομαι, 
 κομπαζω, κνδαω, ογκοϋμαι, επαίρομαι, φυσαο- 
 μαι. 
 
 Αυχη, Αυχημα. gloriatio. aboast. adj. Αυχηεις. 
 boasting. (Samius, An. i. 485.) τον μεν κε- 
 νεοφρονες αΰχαι Εξ αγαθών εβαλον. Nem. 11. 
 38. αυχημα μεγιστον. (Ed. C. 710. Br. Syn. 
 Καύχημα, καυχησις, εϋγμα, μεγαλοφροσύνη, 
 σεμνόλογια, σεμνολογημα, ύψωμα, αλαζονεία. 
 
 Αυχήν, ενός. ό. cervix, the neck. Hence, Αυ- 
 χενϊός, ά, όν. belonging to the neck. (Od. γ. 
 451.) Αυχενιστηρ. ό. breaking the neck. (Lye. 
 1100.)— εκ δε οι αυχη ν- Αστράγαλων εαγη.—κ. 
 559. Syn. Τράχηλος, δερη,δειρη, λοφία. Ερ. 
 ' Απαλός, άλκηεις, αγέρωχος, ευχροος,ευγναμπ- 
 τος, θεσπέσιος, λευκός, καμπύλος, μαλακός, 
 παχύς, ροδοχροος, ιτφιτενης, άπαλοχροος. 
 
 Αυχμϊω. areo prse sestu. 2. squaleo. to be 
 dried up. to have a squalid appearance. 
 
 — αυχμεϊς τε κακώς, και αεικ'εα εσσαι. ω. 249. 
 Syn. 1. ξηραίνομαι, σκελλομαι. 2. ρυποομαι. 
 
 Αυχμηεις, Αυχμηρός, Αυχμωδης. (Orest. 223. 
 Horn. Pan. 6.) squalidus. dusty; soiled. — 
 
 — αμφι δε χαιτας- Αυχμηρας πεπαλακτο φονω 
 
 — Theoc. 25. 225. Syn. ΐίιναρος, αϋος, 
 αυαλεος, ζηρος. — στυγνός, φρικώδης. 
 
 Αυχμος. siecitas. 2. squalor, drought; a dirty 
 look, δενδρεσι μεν χειμών φοβερον' κακόν 
 υδασιν αυχμος. Theoc. 8. 57. Syn. 1 . Αυοτης, 
 αυονη, ανομβρία, ζηρανσις, ζηροτης. 2. πΧνος, 
 ρύπος. 
 
 Αυω. Att. Αυω. sicco. 2. accendo. to dry up ; 
 to kindle, σπέρμα πυρός σώζων, iva μη 
 πόθεν αλλοθεν ανοι. ε. 490. Syn. 1. Αυαινω, 
 ξηραίνω. 2. ανακαιω, αφευω. 
 
 Αυω, βΐ\Α.ύω. f. άϋσω. clamo magna voce, to 
 cry aloud, πριν τίνα τών δειλών εταρων τρις 
 Ικαστον άϋσαι. ι. 65. Syn. Βοαω, ανακραζω, 
 καλεω, φωνεω, αϋτεω. 
 
 Ανως. JEol.for Ήως. Aurora, έσπερε, πάντα 
 φέρων όσα φαινολις εσκεδασ Αυως. Et. Ma. 
 
 Άφάγιστευω,'Άφαγνιζω. expio. 2. consecro. 
 to purify, to consecrate, κονιν παλυνας, κά- 
 
 
Α Φ A 
 
 ΑΦΗ 
 
 125 
 
 φαγιστενσας ά χρήν. Antig. 253. See Aleest. 
 1156. Syn. Αγιστενω, άγνευω, καθαγνιζω, 
 καθαιρώ. 2. ιερενω, καθιεροω. 
 Αφαιρεω," Αφαιρεόμαι. aufero. to take away, 
 ώσ εμ αφαιρείται Χρνσηιδα Φοίβος Απόλλων. 
 Α. 182. Syn. Απαινυμαι, αποφέρω, απολαμ- 
 βάνω. 
 
 Αφαλλόμαι. desilio. to leap down, επι την 
 κεφαλήν του Σωκράτους αφηλατο. Nub. 147. 
 Syn. Αποθρωσκω. 
 
 Αφαλός, ου. δ ή. sine crista, wanting a crest. 
 — κννεην-'Τανρειην, αφαλον τε και αλοφον' — 
 Κ. 258. 
 Αφαμαρτάνω. aberro. 2. privor. to miss one's 
 
 | way, or expectation, και βαλεν, ουδ 1 αφα- 
 
 j μαρτε τιτυσκομενος κεφαληφιν. Α. 350. Syn. 
 
 ι 2. Αποτυγχάνω, καταλειπομαι. 
 
 Ι Αφαμαρτοεπης. gerro. wandering from the 
 
 ; subject. ουδ' αφαμαρτοεπης, ει και -γένει 
 
 Ι ύστερος ηεν. Γ. 215. 
 
 Αφανδάνω. displiceo. to displease, ει δ' ΰμΐν 
 δδε μΰθος αφανδανει, άλλα βολεσθε. π. 387. 
 Syn. Απαρέσκω, δυσαρεσκω, δυσαρεστούμαι, 
 απαδω. 
 
 Αφάνεια, obscuritas. obscurity ; uncertainty. 
 εστίν b^ αφάνεια τυχας. Isth. 4. 52. Syn. Α- 
 σάφεια, αμαυροτης, αγνωσια, ζόφος. 
 
 Αφανής, (Eccles. 602.) "Αφαντος, ab adspectu 
 remotus; obscurus. unapparent; unknown. 
 εφην αφαντον φως, ο και σώζει μ' αεί. Phi- 
 loct. 300. Syn. Αδηλος, απόκρυφος, κρυφαϊ- 
 ος, σκοτεινός. — ακλεης, ανώνυμος. 
 
 Αφανίζω, e conspectu aufero. to put out of 
 the way. — ό θεός δ' ευθέως - Ή,φανϊσεν αυ- 
 τόν, — Plut. 741. Syn. Αφαιρεω, απολλυμι, 
 
 - διαφθείρω, καταλύω, εξαλείφω, εζελαυνω, 
 εξουθενιζω, — αμαυροω, αμαλδυνω. 
 
 ΆφάνΧσίς, εως. ή. abolitio. suppression, ενρηκ' 
 αφανισιν της δίκης σοφωτατην. Nub. 764. 
 
 Άφάρ. adv. statim. presently. Comparat." Ά- 
 φαρτερός. δακρυσας, εταρων αφαρ εζετο νοσ- 
 φι λιασθείς. Α. 349. των δ' Ιπποι μεν εασιν 
 αφαρτεροι, ουδέ μεν αυτοί. Ψ. 311. Syn. Ευ- 
 θέως, ταχέως. — ταχύτερος. 
 
 Άφαρμακτος, ου. δ ή. non medicatus. unpro- 
 vided with antidote, ει δε που εν δακεεσσιν 
 αφαρμακτψ χροϊ κυρσης. Nic. Ther. 115. 
 
 Άφάρος. "Αφάρωτός. inaratus. uncultivated. 
 Callim. fr. 183. 421. 
 
 ,Άφαρπαζω. abripio. to snatch away from. — κο- 
 ρυθα κροταφοις αραρυϊαν -Κράτος αφαρπαζαι. 
 Ν. 189. &Υ 1 ϋ.Αναρπαζω,καθαρπαζω,αποσπαω. 
 
 'Αφασία, stupor, silence from amazement. 
 τουτι τι εστίν ; αφασία τις τοι μ' έχει. Thesm. 
 911. Syn. Α φωνια, σιγή. 
 
 Άφασσω," Αφάω. contrecto. to handle. Αητω 
 Κοιογενεια φιλαις ενι χερσιι/ αφασσει. Apoll. 
 2. 710. ασπίδα, και θωρηκα, και αγκύλα τοξ' 
 άφοωντα. Ζ. 322. Syn. Ψηλαφαω, άπτομαι, 
 εγχειρίζομαι. — λαμπρύνω. 
 
 "Αφατος, non dicendus. not to be expressed ; 
 not renowned, δν τε δια βροτοι άνδρες δμως 
 άφατοι τε φατοι τε. Hes. ε. 3. Syn. Αρρητος, 
 μέγας. — ?αδοζος. 
 
 "Αφαυαινω," Άφαυω. arefacio, uro. to dry up. 
 διψει γαρ, ώς εοικεν, αφαυανθησομαι. Eccl. 
 146. See Pac. 1144. Syn. Ήηραινω, φρυγω, 
 καίω. 
 
 "Αφαυρός. imbecillis. puny. Hence," Αφαυρώς. 
 adv. (Diotim. An. i. 250.) μητι μευ, ηύτε παι- 
 δος αφαυροϋ, πειρητιζε. Η. 235. Syn. Ασθε- 
 νής, αβληχρος. 
 
 "Αφεγγής. lumine carens. without light, νυκτός 
 τ αφεγγες βλεφαρον, -ήλιου τε φως. Phcen. 
 556. Syn. Σκοτεινός, άδηλος, αόρατος, λι- 
 παυγης. 
 
 "Αφειδεω. non parco. 2. contemno. to disre- 
 gard, ονδ' apa Βεβρΰκες ανΰρες αφειδησαν 
 βασιληος. Apoll. 2. 98. Syn. Αθεριζω, αμε- 
 λεω, αφροντιστεω. 
 
 "Αφειδής. profusus, largus. unsparing; abund- 
 ant. Hence, "Αφειδειως. adv. for "Αφειδώς. 
 (Apoll. 3. 897.) ως αμμες τον χρυσδν αφειδ'εα 
 πασαιμεσθα. Call. Cer. Calath. 126. Syn. Δα- 
 φιλης, δαπανηρός, ευδαπανος. 
 
 "Αφέλεια, ας. ή. simplicitas. plainness ; sim- 
 plicity, σαρζ υποδεικνυμενην την αφελειαν 
 έχει. Damoch. An. iii. 70. 
 
 "Αφελής, simplex, tenuis, artless, μισώ την αφε- 
 λή, μισώ την σώφρονα λίαν. Ερ. 1. 7. Syn. 
 Ευτελής, άπλους, άκομψος. 
 
 "Αφελκω. detraho. to drag away, πώλον αφελ- 
 ζων σών απο μαζών. Hec. 141. Syn. Αφελ- 
 κυω, αφαιρεω. 
 
 "Αφενός, ου. δ, et εός. το. Ako,^ Αφνός. (Pind. 
 fr. inc. 122.) divitiae. wealth. — αφενός και 
 πλοΰτον αφυξειν. Α. 171. Syn. Κέρδος, ευ- 
 ποριά, τα χρήματα. 
 
 "Αφερκτός. exclusus. shut out. μυχού δ' αφερκ- 
 τος πολυσινους κυνος δικαν. Choeph. 445. 
 
 "Αφερπω. abeo. to steal away, παρθένος ένθα 
 βεβηκα, γυνή δ' εις οίκον αφερ-φω. Theoc. 27. 
 64. Syn. Αφερπυζω, εζερπω, απέρχομαι. 
 
 "Αφερτός. non ferendus. intolerable, αφερτον 
 αιώνι σφ μωμενα. (Dock, dupl.) Choeph. 
 440. Syn. Ατλητος, αφόρητος. 
 
 "Αφεσϊς, εως. ή. dimissio, v. c. uxoris, equorum 
 in Circensibus. 2. carceres, &c. the act of 
 setting at liberty. 2. a starting post. (See 
 Musgr. Soph. Elect. 686.) Hence," Αφετη- 
 ρϊυς, ά, όν. Ίληπολεμος δ Μυρενς Έρμάν αφε- 
 τηριον έρμα. Philox. An. ii. 58. 
 
 "Αφετδς. dimissus, liber. 2. dedicatus. set at 
 liberty. 2. consecrated, like sacred animals, 
 suffered to go at large. (Ion. 822.) 1. αλλ* 
 αφετος πελαγεσσιν επέπλεες' — Call. 4.36. 
 Syn. Αφειμενος, παρειμενος. 
 
 "Αφευω. accendo. to scorch, τα κάτω δ' αφευ- 
 ειν. a. άλλα πραττ, ει σοι δοκεί. Thesmoph. 
 216. Β. Syn. Ά πτω, καίω, εμ πυροω, φλογίζω. 
 
 "Αφεφεω. decoquo. to boil, τον Αήμον αφεψ?]- 
 σαςυμϊν, καλόν εζαισχρού πεποιηκα. Eq. 1321. 
 Syn. Καθεψω, πεπτω, καταπεπτω. 
 
 "Αφητωρ. jaculator. ep. Apollinis. vid. Damm. 
 c. 934. he that shoots arrows; or, 2. delivers 
 oracles, ονδ' όσα λα'ίνος ουδός αφΐ]τορος εντός 
 εεργει. Ι. 404. Syn. 1. Ακοντιστής. 2. υπο- 
 φητωρ . 
 
126 
 
 Α Φ I 
 
 Α Φ Ο 
 
 Αφθαρτος, incorruptus ; immortalis. incor- 
 ruptible, εικών αφθαρτοις εγγράφεται σελίσι. 
 Ερ. άδ. 470. 
 
 Αφθεγκτδς. non dicendus. unutterable, εφανη 
 κακόν, αφθεγκτοισιν ίσον. Bacch}d. 
 
 Αφθίτδς. qui non corrumpitur, aut mutatur. 
 imperishable, ε'ιλετο δε σκήπτρον πατρωίον 
 αφθιτον ait ι. Β. 46. Syn. Αφθαρτος, αδια- 
 φθαρτος, αδιάφθορος, αγηρατος, αμόλυντος, 
 άσηπτος, θειος, αθάνατος. 
 
 Αφθογγος. non vocalis ; mutus. speechless. 
 νενμασιν αφθογγοισι παραπλαζων φρένα κου- 
 ρης. Mus. 102. 
 
 Αφθονητδς. invidiae non obnoxius. unenvied. 
 6 δ' αφθονητος γ' ουκ επιζηλος πελει. Agam. 
 948. 
 
 Αφθονία, abundantia. opulence, τάς αφθονιαν 
 οπαζε. Nem. 3. 14. Syn. Έυπορια, ενθηνια, 
 "περιουσία, πλήθος, περισσοτης. 
 
 Αφθονος, nulliinvidens ; copiosus. not grudg- 
 ing ; abundant, σφαζειν αιει μηλα,ταδ' άφθο- 
 να πάντα παρεσται. Η. in Apoll. 336. Syn. 
 Ανεπιφθονος, αβασκανος. — δαψιλης, εύπορος. 
 
 Αφθονως. adv. copiose. abundantly, πελανψ 
 μελισσης αφθονως δεδευμενα. Eur. Cress, fir. 
 
 Αφθορος, ον. δ η. incorruptus ; purus. unde- 
 filed. αφθορος, ως κουρη προς ποσιν ερχόμενη. 
 Marc. Argent. An.u.ZlQ. Sys. 'Ay νος,αθιγης. 
 
 "Αφιδρϋνω. statuo, dedico. to dedicate a statue, 
 or temple, αιάχρόν. αφιδρυνθην δ* ισθ' ότι 
 τονδε χάριν. Ερ. άδεσπ. 231. 
 
 "Αφιδρνδμαι. med. colloco procul a. to fix in 
 another place, έπειτα πατρίδος θεοί μ αφι- 
 δρνσαντο γης. Hel. 2S0. Syn. Εγκαθιδρύω, 
 καθιδρύω. 
 
 "Αφϊεροω. consecro. to purify; to consecrate. 
 πάλαι προς αΧλοις ταντ αφΊερωμεθα. Eum. 
 454. Syn. Καθοσιοω, αφαγνιζω. 
 
 "Αφιημϊ ι . imperf. άφϊίδν, άφϊοϋν. aor. 1. άφήκά. 
 άφεηκά. Horn. part. άφΊεις.— dimitto. to Jet 
 go; permit. — αφϊετε δονρατα μακρά. χ. 251. 
 άλλα κακώς αφίει, — Α. 25. — άνθος αφΊεϊσαι — 
 η. 126. ον δητ' αφ'ιημ ομμάτων ελεύθερον. 
 Hec. 371. Syn. Αποπέμπω, εκβαλλω,απαλ- 
 λαττω, μεθιημι, εαω. 
 
 "Αφϊεμαι. med. fut. 1. άφησδμαι. pass, prcet. 
 άφεΊμαι, άφεισαι, άφεϊνται. aor. 1. άφειθην et 
 άφεβην. δειρης δ* ουπω παμπαν αφΊετο πηχεε 
 λευκώ . ψ. 240. 
 
 "Αφϊκάνω,"Αφϊκνεδμαι. advenio. to arrive at ; 
 to come to. ΊστΊη τ Οδυσηος αμυμονος, r)v 
 αφικανω. ξ. 159. Syn. Προσέρχομαι, ανήκω, 
 προσηκω, προσελαυνω, προσπορευομαι, προσ- 
 βαινω, προσμολώ, παρειμι, εζικνεομαι, μολεω, 
 παρατυγχανω. 
 
 "Αφικτωρ, δρδς. δ. Εχρ. Ικετών έφορος, the 
 guardian of suppliants. Ζευς μεν αφικτωρ επι- 
 
 1 In Horn, the antepenult. οΠ?7μι and its 
 compounds is almost always short ; in Attic, 
 long ; except that in συνίημι it is found short 
 in about four instances, and in μεθίημι once ; 
 viz. Helen. 1256. if there be not some error 
 in the reading. 
 
 δοι προφρονως. JEsch. Supp. 1. 
 
 "Αφίλητος, inamatus. not beloved, ουδέ γερωι 
 αφίλητος εμοι ποτέ. (Ed. C. 1702. Br. Syn. 
 Ανέραστος. 
 
 "Αφίλδς. amicis carens. 2. ab amicitia alienus. 
 friendless, unfriendly. Hence," Αφϊλως. adv 
 (Agam. 806.) ανάδελφος, απατωρ, αφιλος' ε. 
 δε σοι δοκεϊ. Orest. 310. 
 
 "Αφιζϊς. adventus. arrival ; supplication, θες 
 ως ιδωσι τήσδ' αφιξεως τεκμαρ. iEsch. Supp. 
 492. Syn. Ίξις, ηλυσις, επηλυσια, προσελεν- 
 σις, επιφοιτησις, έφοδος, πρόσοδος, είσοδος. 
 
 "Αφιπτάμαι. avolo. to fly away, θωρηκος,γυα- 
 λον, απο δ' επτατο πικρός οϊστός. Ν. 587. 
 Syn. Καθιπταμαι, εξιπταμαι. 
 
 "Αφιστημϊ. sejungo. act. to put aside, neut. ίο 
 stand aloof, τιπτε καταπτωσσοντες αφεστατε 
 μιμνετε δ' άλλους ; Δ. 340. Syn. Αφισταμαι. 
 αφιστανω, αποστατεω, απέρχομαι, υποχωρεω. 
 
 ^Αφλαστδν. aplustre. the bent part of the 
 poop of a vessel, αφλαστον μετά χερσίν έχων. 
 Ύρωσιν δ' εκελευεν. Ο. 717. Syn. Ακροστο• 
 Χιον, πρυμνησιον. 
 
 ^Αφλεκτος, non ustus. not prepared by fire. 
 αλλ' αυτως άφλεκτα διεζωεσκον εδοντες. Αρ. 
 1. 1Ό74. Syn. Ανεψητος. 
 
 ^Αφλδγός, όν. igni carens. without fire, rivviu 
 λεβητος αφλογοις επ' εσχαραις. Lye. 36. 
 
 ^Αφλοισμδς. spuma. froth, αφλοισμός δε περ'ι 
 στόμα γιγνετο, τω δε οι οσσε. Ο. 607. Syn. 
 Αφρός. 
 
 ^Αφνεδς. Αφνειός, Αφνημων. opulentus. rich, 
 τοσσον επ' άμαρ έκαστον ες αφνεον έρχεται οί- 
 κον. Theoc. 17.96. — αφνημονας άνδρας. Et. 
 Ma. Syn. Ένκτημων, πλούσιος, εύπορος, πο- 
 λυκτημων, πολυπάμων, πολυλη'ίος, πολυχρη- 
 ματος, ευχρηματος, πολυμηλος, πολυπορος. 
 
 ^Αφνω. Αφνως. (Έρ. άδ. 710.) adv. repente. 
 on a sudden, επισταμαι γε, κούκ άφνω, κακοί 
 τοδε. Alcest. 420. 
 
 "Αφδβητδς. (CEd. Τ. 885. Β.) "Αφοβος. (Αν 
 1376.) "Αφδβοσπλαγχνδς. metu carens 
 undaunted, και την λεοντήν, ειπερ άφοβο- 
 σπλαγχνος εϊ. Ran. 495. Syn. Αδεης, άτρο- 
 μος, τολμηρός. 
 
 "Αφδβως. adv. impavide. fearlessly. 7τλ?μ 
 αφοβως πυκτευε' και ην τρωθ^ς γαρ άνωθεν 
 Lucill. An. ii. 321. 
 
 "Αφοδδς. secessio ad exonerandam alvum. s 
 retiring-place. Hence, some think, is derived 
 "Αφορδϊα. τα. excrementa. (Nic. Alex. 140/ 
 ιθι νυν εάσον εις αφοδον πρώτιστα με. Eccles 
 1059. 
 
 "Αφοιβαντδς. immundus. not purified, ουπροσ• 
 τροπαιον, ουδ' αφοιβαντον χέρα. Eum. 237 
 Syn. Ακάθαρτος, αναγνος. 
 
 * Άφοιτητος. inaccessus. epith. rupis. Ορρ. Syn 
 Αβατος. 
 
 "Αφοπλίζω, armis spolio. to disarm ; or, strip ο 
 his arms, med." Αφοπλίζομαι, to lay aside one'i 
 arms, εν κονιησ' οι δ' εντε' αφωπλιζοντο έκασ- 
 τος, ψ. 26. Syn. Έζοπλιζω, εζεναριζω, αποδϋω 
 
 "Αφορίζω, separo. to divide, med. to cut off, 
 — τιμάς ενερων-Αφοριζομενος. — Ale. 31. Syn. 
 
Α Φ Ρ 
 
 Αιοριζω, αποκρΊνω, απονέμω, χωρίζω, διαχω- 
 ρίζω, διαιρεω, διαστελλιο. 
 Ι Αφορμάω. proficiscor. to set out, or depart. 
 δεγμενος δππότε ναϋφιν αφορμηθειεν Αχαιοί. 
 J|B. 794. Syn. Αποχωρεω, αναλύω. 
 ft Αφορμιζω. enavigo. to quit a harbour. Αγα- 
 
 ,μεμνον, ου μη ναϋς αφορμισει χθονός. Iph. Τ. 
 18. Syn. Έκπλεω. 
 
 Αφορμή, impetus; oceasio, &c. attack; occa- ! 
 
 ,'sion for. σμικράς δ' αφορμάς, ην λαβωσι των ' 
 
 {λόγων. Phoen. 209. Syn. ΙΙροφασις, λαβή, \ 
 καιρός, ευκαιρία, ΰποθεσις, έλεγχος, αίτια, 
 π pay μα. 
 
 Χφορμικτος. qui cithara caret, unmusical ; 
 harsh. Eumen. 333. 
 | \φορμος. profugus. going forth. — αϋτις αφορ- 
 
 ιμος εμάς-Χθονός εκθορε, — CEd. C. 238. Syn. 
 Αφορμηθεις. 
 
 \.φδρυκτός. impollutus. unsoiled. — τις δ' αφο- 
 ρυκτα-Αουρατα — Antip. Sid. An. ii. 14. 
 ίφράδεω, Αφραινω. (II. Η. 109.) inconsulte 
 ago; desipio. to act inconsiderately, ερζεμεν ι 
 αιεί yap τε νεώτεροι αφραδεουσιν. ^.294. Syn. 
 
 ^Αλλοφρονεω, παραφρονεω, αλογεω, παρανοεω, 
 παραπαίω, μωραινω, εμμαινομαι, ληρεω. 
 \.φράδεως. (11. Μ. 62.) Αφραδμονως, or Α- 
 φρασμ. (Agam. 299.) «ofo.inconsiderate. with- 
 out reflection. 'Έλληνικαι τε νήεςουκ αφραδ- 
 μονως. Pers. 417. Syn. Αβουλως, αλογως, 
 
 Ιαπερισκεπτως, ανοητως. 
 
 Χφράδής, Αφρασμων. sensu destitutus. with- 
 out sense, or feeling, unreflecting. — νεκροί 
 Αφραδεες — λ. 475. πειράσθε μου, γυναικός ως 
 ΐΐ,αώρασ μονός. Agam. 1410. 
 
 άφρακτος, nou septus, aut munitus. unguard- 
 ed, οίος ap' α'ιμαχθης- Αφρακτος φίλων. Aj. 
 
 ;911. Syn. Αφύλακτος, ατείχιστος. 
 
 ■Αφραστδς. ineffabilis ; non perceptus. not 
 
 , spoken of; unknown, αφραστος γενετ' ώκα 
 βοών στίβος, ηδε και αυτού. Η. Mer. 353. 
 
 . Syn. Αδηλος, αδόκητος, ανώίστος. 
 
 Δφραστϋς,ϋος.ή. imprudentia. folly, σχετλιαι 
 J ανθρώπων αφραστυες. Suid. Syn. Ασυνεσια. 
 
 Δφρεω, Αφρίζω. (Soph. ΕΙ. 719.) spumo. to 
 
 froth, or foam. Hence,^ Άφρηστής, οΰ. δ. a 
 
 Xdolpkin, that throws up foam. (Archicis, An. 
 
 1 |ii. 100.)^Αφρηλδγδς. δ ?/. collecting the scum. 
 
 (See Ζωμηρυσις.) Αφρϊδεις. foaming. (Antip. 
 
 Thess. An. ii. 115.) αφρεον δε στηθεα, ραι- 
 
 (ί^νοντο δε νερθε KOviy. Α. 282. Syn. Ιδροω. 
 
 Αφρητωρ. qui est extra tribum. an outlaw. 
 
 ΐαφρητωρ, αθεμιστος, ανέστιος εστίν εκείνος, Ός 
 
 \πολεμου εραται επιδημιου, οκρυοεντος. Ι. 63. 
 
 ^Syn. Αποφϋλιος, απολις, αφιλος. 
 
 Αφρικτϊ. adv. sine horrore. without shudder- 
 ing, ουδεποτ αφρικτι μακαρων δροωσι θυγα- 
 τρες. Call. 3. 65.' 
 
 Αφροδίτη. Venus. Hence, Αφρδδ'ισίαζω. (Phi- 
 
 \letcer. ap. Ath. p. 633.) and Αφροδίσιος, a, 
 
 *ov. (Simon, fr. 230. 91. Gaisf.) ει μη ap' οζύ 
 
 νόησε Διός θυγατηρ Αφροδίτη. Γ. 374. Syn. 
 
 ί>\Κυπρις, Κυθερειη, Παφιη. Ερ. Αιδοία, Αδω- 
 
 ηναιη, αφρογενεια,αριστονοος,άπαλη, αναλκις, 
 
 αδακρϋτος, αργυροπεζα, απτολεμος, απειροπο- 
 
 Α Φ Υ 
 
 127 
 
 νος, ανίκητος, βαρεία, βαθυπλοκαμος, γλυκυ- 
 μειλιχος, γαληναια, γλυκεία, δια, Αιωναια, δο- 
 λομητις, δολοφρονεουσα, δολοώραδμων, ελι- 
 κοβλεφαρος, ελικώπις, εροεσσα, εϋπλοκαμος, 
 ενθρονος, ερωτοτροφος, ερωτοτοκος, ειναλια, 
 εύχαρις, ηδεία, ζύγια, καλή, θαλασσιγονος, θα- 
 λάσσια, θαλαμηπόλος, ιοστεφανος, Κυπρογε- 
 νης, μειλίχια, μαλακή, νυμφοκομος, ουλομενη, 
 οζνφρων, Ολυμπία, ολοη, παίζουσα, πολυώνυ- 
 μος, πολυφραδμων, ποντογενεια, πόντια, ποτ- 
 νια, περιφρων, πολύχρυσος, ποικιλοθρονος, 
 ροδεα, ρυδοχρως, ροδοδακτυλος, τ'ιμηεσσα, τερ- 
 ■φιμβροτος, στεφανηφορος, χαλεπή, φιλοστε- 
 φανος, φιλορχηστειρα, φιλονυμψιος, χρυσή, 
 χρϋσοστεφανος, χρϋσηνιος, φιλομοχθος. See 
 Horn. Orph. Hym. 
 
 ^Αφροδίτη, cupido vehemens. eager desire. 
 μεμηνε δ' αφροδιτη τις'Ελληνων στρατιρ. Iph. 
 Α. 1264. Syn. Επιθυμία, Ίμερος. 
 Αφρδνεω. See Αφράίεω. νηπιοι, οι Ζηνι μενεαι- 
 νομεν αφρονεοντες. Ο. 104. 
 
 "~ ΑφροντΧς. curse expers. exempt from care ; 
 regardless, τις δ' εστί δοΰλος, του θανεΧν 
 αφροντιςων; Eur. fr. inc. 116. Syn. Αφρον- 
 τιστος, αμέριμνος. 
 
 "Άφροντιστος, ου. δ ή. incogitatus. not con- 
 sidered, εμοι δ' άγων δδ' ουκ αφροντιστος πά- 
 λαι. Agam. 1379. 
 
 ^ Αφροντιστως. acfo.sinecura; negligenter. care- 
 lessly .—δόμους- Ες τουσδε πέμπων, ουκ αφρον- 
 τιστως, — Trach.370. Syn. Αμελώς, αμελητι, 
 ατημελώς, ατημελητως, ακηδεστως, ολιγωρως. 
 Αφρδνως. adv. insipienter. foolishly, όδ'ύψι- 
 κομπως κάφρονως ημειφατο. Aj. 773. Syn. 
 Έκφρονως, αβουλως, ανοητως, ασυνετως. 
 
 "Άφρος,οϋ.ό. spuma. foam, froth. Hence, Αώ- 
 ρδγενης, Αφρδγενειά. epith. ο/" Venus, as born 
 from the sea. Αφρδκόμός. δ r). of hair drip- 
 ping with the sea. (Mus. 262.) Αφρδφυης. 
 epith. of lettuce-leaves. (Pkiiodem. 30). — 
 περιτ αφρός οδοντας-Τιγνεται. — Y.161. Syn. 
 Αφλοισμος, άχνη. Ερ. Άλιμϋρης, αιματοεις, 
 θρομβωδης, θερμός, λευκός, οιδαινων. Phr. 
 — Ύπερ μέγα λαϊτμά τε πόντου Αφρός επιζειων 
 χαροπην λευκαινε θάλασσαν. 
 
 ^ Αφροσύνη, amentia, stultitia. silliness, και 
 τούνομ' ορθώς αφροσύνης άρχει θέας. Troad. 
 990. Syn. Ανοια, αβουλία, ευηθεια, αμαθια, 
 μανία, παραφροσύνη. Ερ. ΑχαλΊνος, άνομος. 
 See Od. π. 280. 
 
 ^Αφρώδης, spumosus. frothy, s. as Αφρϊοεις. 
 — εκ δ' ομορξον άθλιου - 'Στόματος αφρώδη 
 πελανον —Orest. 220. 
 
 ^ Αφρων, expers intelligentiae. wanting sense. 
 ουκ αλεγω, ώσεί με γυνή βαλοι, η παις άφρων. 
 Α. 389. Syn. Αβουλος, αφραδης, εκφρων, 
 παραφρων, φρενομωρος, τηϋσιος. αφροσυν?^ 
 εμπληγης. Nic. 
 
 "Αφυδραινω. abluo. to wash. — καθαραΊς δε δρο- 
 σοιςΆφυδραναμενοι, στειχετε ναούς. Ion. 97. 
 Syn. Ύδραινω, νιζω. 
 
 "Αφΰη, or Αφουη. (εϊδος ιχθνος.) sprat, or an- 
 chovy, ου πωποτ' αφυας εΐδον αζιωτερας. Eq. 
 642. Ερ. Αυκοστομος, εγκρασιχολος. 
 
128 
 
 A Χ Λ 
 
 ΑΧΕ 
 
 "Αφνης. natura minime aptus ad aliquid. un- 
 fitted by nature. He?ice,~ Αφνώς. adv. (LucWl. 
 An. ii. 333.) φυχη νιν αφυή τ οντά, κού 
 θελονθ', όμως. Philoct. 1043. Syn. Απειρος, 
 άχρηστος, ανεπιτηδειος. 
 
 "Αφυκτος. non evitandus. not to be avoided; 
 or evaded. Hence, "Αφυκτως. adv. (Lye. 493.) 
 και λημα θονριον φορείν, και λογούς αφνκτους. 
 Equit. 754. 
 
 "Αφύλακτος, incustoditus. unguarded, αφυλακ- 
 τον εύδησουσι πάσαν ευφρονην. Agam. 345. 
 Syn. Απροσφυλακτος, ασκεπαστος, ανευλα- 
 βής, ασήμαντος. 
 
 "Αφύλιζω. defseco. to clear from lees, or dregs. 
 σπονδην θ', ην ασαλευτον αφνλισα, και τα 
 μελιχρά Σϋκα' — Corn. Longin. An. ii. 200. 
 
 "Αφυλλος. foliis carens. stripped of leaves, και 
 τα μεν ap σχιζ\)σιν αφυλλοισιν κατεκαιον. Β. 
 425. Syn. Εηρος. 
 
 "Αφυπνίζω, ex somno excito. to awaken any 
 one. οτρυν εγχος αειρειν αφυπνισον. Rhes. 
 25. Syn. Αϊ/εγειρω, ανιστημι. εξ ύπνου βάλ- 
 λω. Eur. 
 
 "Αφυπνόω. expergiscor. to awake. — αφυπνω^ 
 σαι κεν ακουων Αυτός ΐΐασιθεης Ύπνος εν 
 αγκαλίσι. Antip. Thess. An. ii. 116. 
 
 "Αφυσγετος. ccenurn. mud, gravel, &c. brought 
 down by a torrent. — πολλόν δε τ αφυσγε- 
 τον εις άλα βάλλει. Α. 495. Εχροη. Συρφετός 
 ιλνωδης. 
 
 "Αφυσσω. "Αφνω. aor. 1. ηφύσά. (Od. ι. 165.) 
 haurio ; hauriendo promo, to draw out of; 
 to acquire. Hence," Αφυζιμος. adj. drawn out. 
 (Ntc. Th. 603.) όΐνον εν αμφιφορεΰσι δυωδε- 
 κα πάσιν αφυσσας. ι. 204. Syn. Απαντλαω, 
 αρυομαι. προσκταομαι. 
 
 " Αφωνητός." Αφωνος. (Aj. 171.) voce destitu- 
 te, wanting voice. Hence," Αφωνως. adv. 
 (CEd. C. 131.) παρέσχε φωνή ν τοΊς αφωνητοις 
 τίνα. (Ed. C. 1283. Br. Syn. Αγλωσσος, 
 αβακης, άλαλος, αβοητος, κωφός, σιωπηλός, 
 ακεων, εχέμυθος. 
 
 "Αφωτιστός. lucis expers. unenlightened, ού- 
 τος αφωτιστοισι φαος μεροπεσσιν οπασσει. 
 Νοηη. 
 
 "Αχαιά, άς. η. nomen Cereris. a name, given to 
 Ceres, ουδ' αν αυτήν την Αχαιαν ραδιως 
 ηνεσχετο. Ach. 709. 
 
 * Άχαις," Άχαϊϊς, (II. Γ.75.)" Αχαΐας "Αχαιά.ςο. 
 γή. Achaia. 1 . Greece" Αχαιαί"Αχαιϊδϊς, Αχαιϊ- 
 άδες, (Apoll. 1.284.) females of the country. 
 
 "Αχαιοί. Achaeans. Greeks. Αργειων κρατεει, 
 και οι πείθονται Αχαιοί. Α. 79. Syn. Έλληνες, 
 Ώανελληνες. (II. Β. 684. 530.) Παναχαιοι. — 
 Ερ. Αρη'ίοι, αρηϊφιλοι, αγχέμαχοι, ακμητες, 
 θοοι, αλκηεντες, εϋκνημϊδες, ιπποδαμοι, καρη- 
 κομοωντες, κλυτοπωλοι, μεγάθυμοι, φιλοπτο- 
 λεμοι, χαλκοχιτωνες, χαλκό κνη μι δ ες. Phr. Με- 
 νεα — πνειοντες. μαχης'ακορητοι.μενος άσχετοι. 
 "Αχαϊκός," Αχαιός. Achivus, Achaicus.pertain- 
 
 1 How much of Greece was comprehended 
 under this name by Homer, is not precisely 
 known. See Heyn. on II. B. 684. 
 
 ing to Achaia. ει δε κεν Αργός Ίκοιμεθ' Αχάί• 
 κον, ουθαρ αρουρης. Ι. 141. 
 
 "ΑχαϊΊνη, " Αχάίϊνεη. η. " ΑχαιΤνης. ό. cervus 
 binus. a stag of two years old. See Phalsec, 
 An. i. 421. τοιαύτα κωτιλλουσα την αχαι'ίνην 
 (Scaz.) Babr. 
 
 "Αχαλϊνός. "Αχαλίνωτος. (Orph.) effrenatus. 
 unbridled, ungovernable, αχαλιν εχουσι 
 στόματα, — Eur.fr. Melan. 21. Syn. Ακά- 
 θεκτος, ακατάσχετος. 
 
 " Αχαλκευτος." Αχαλκης. {Tryph. 86.) "Άχαλκος. 
 ό ή. non fabricatus ex sere, not made of cop- 
 per, πεδαις αχαλκευτοισιν εζευκται πόδας. 
 Eur. fr. Pirith. — αχαλκος ασπιδο)ν. i.e. with- 
 out a brazen shield. (Ed. T. 199. 
 
 "Αχαλκεω. egeo pecunia. to lack money. — ει 
 τις αχαλκεϊ. Lucill. An. ii. 327. "Αχαλκεδς. 
 adj. wanting money. — πενιης τον αχάλκεον 
 ουδόν. Lucian. ibid. 313. 
 
 "Αχάνη. genus mensuraefrumentarise. a Persian 
 corn-measure, ουκ, αλλ' αχανας οδϊ γε χρνσι- 
 ον λέγει. Ach. 108. Syn. Κιστη, μεδιμνος. 
 
 "Αχανής, (apriv.) non hians ; mutus. not speak- 
 ing. 2. (a intern.) valde hians ; immensus. 
 gaping wide. 2.ες βυθόνεξαχανοΰς χάσματος 
 ηριπετε. Bian. An. ii. 157. Syn. 1. Αφωνος, 
 εννεος. 2. άμετρος, υπερμεγέθης, άπειρος. 
 
 "Αχαρακτος. nullis notatus signis. not marked. 
 νυκτιφανης αχαρακτος, εωϊοςηίεν αστήρ. Νοηη. 
 
 "Αχαρις," Αχάριστος, ingratus. unamiable. άθεος 
 γ' άνομος, άχαρις ό φθόνος. Andr. 491. ζεΐν', 
 επει ουκ αχάριστα μεθ' ήμΐν ταϋτ αγορεύεις, θ. 
 236. Syn. Αποθυμιος, αηδής, αμουσος, κακός, 
 λυπηρός, χαλεπός, αστεργης. Lye. 
 
 "Αχαρνευς, εως. ό. Acharnensis. belonging to 
 the parish of "Αχαρναί, αυλησεϋντι δ' εμιν δυο 
 ποιμένες' εις μεν Αχαρνευς. Theoc. 7. 71. 
 
 "Αχαρναϊός, "Αχαρνηϊδης, "Αχαρνϊκος, "Αχαρ- 
 νίτης. the same. a. ουδ' ακουσεσθ', ουδ' ακον- 
 σεσθ' ετεον, ω 'χαρνηίδαι; Ach. 322-4. 
 
 "Αχάτης, gemma, the agate, του δ' αν επί πλευ* 
 ρησιν ιδοις ευωπον Αχατην. Dionys. 1075. 
 Syn. Αιματοεις, αμνμων, μιλτοπαρηος, πολυ- 
 ειδης, ωχρός. See Orph. Lith. 613. 
 
 " Αχειμάτός. nullis tempestatibus agitatus. un- 
 ruffled, αχειματον μ' έπεμπε συν πνοαϊς. 
 JEsch. Supp. 142. Syn. Αχείμαστος, ακύ- 
 μαντος. 
 
 "Αχειρης. manibus carens. without hands, οκ- 
 ταποδες, δικαρηνοι, αχειρεες, (sc. καρκίνοι.) 
 Batr. 289. Syn. Αχεφ. 
 
 "Αχεφωτος. insuperabilis ; manu non factus. 
 not made, or planted, by the hands of men. 
 φυτευμ' αχειρωτον, αυτοποιον. (Ed. C.698. 
 
 "Αχελωΐος/Αχελφος. Achelous. a river, divid- 
 ing Acarnania from iEtolia : sometimes, any 
 river, or water. Έυμφαων, αϊ τ αμφ' Αχε- 
 λωίον ερρωσαντο. Ω. 616. Ερ. ΑργυροδΊνης, 
 Ήαυπακτιος, Καλυδώνιος. Phr. Αιτωλός πο- 
 ταμός, ποταμού σθένος υψικερω. τετραορου 
 
 φάσμα ταύρου. See Trach. 9. 
 "Αχερδος, ου. ή. pirus sylvestris. the black 
 thorn. Donneg. ρυτοισιν λάεσσι, και εθριγ- 
 κωσεν αχερδψ. ζ. 10. 
 
A Χ Λ 
 
 A Χ Ρ 
 
 L-29 
 
 [Αχίρον-ϊος. ^Αχερουσϊδς. (Here. F. 838.) ό. 
 Αχεροντϊάς, άδος.'(ΡαιιΙ. SMent. '39. )~Α\ερον- 
 τίς, ϊδυς. >'/. Acherusius, a. of, or pertaining 
 to, Acheron. Αχεροντιος γε σκόπελος α'ιμα- 
 
 ι τοσταγης. Ran. 474. ry ρ' οϊγ' αντίκα νηί 
 διεξ Αχερονσίδος ακρ7]ς. Apoll. 2. 750. 
 
 -Αχερω'ίς. ή. populus alba, the white poplar 
 
 - tree, ηριπε c', ώς δτε τις δρνς ηριπεν, η 
 αχερωϊς. Ν. 389. 
 
 Αχερων, οντδς. δ. fl. Thesprotiae in Epiro. 2. 
 fl. Orci. 3. Orcus. Acheron. Od. κ. 513. 
 Orph. 1136. Εέ.]. Αέναος, ανέξοδος, βαθύς, 
 δΊνηεις. 2. πολύκλαυστος, πολνστονος, στυγ- 
 νός, στυγερός. 
 
 Αχετάς. δ. Dor. for Ηχετης. sonorus, cantor, 
 musical, αλλά σε γαρνοντα κατηναρεν, αχετα 
 τεττιξ. Pamph. An. i. 258. 
 Αχΐυω,^Αχεω. doleo. to be troubled, or af- 
 flicted, τοισι δε και Μενέλαος ανιστατο, θυμον 
 
 Ι αχευων. ψ. 566. See Β. 694. Syn. Αυποϋμαι, 
 αλγεω, αχνυμαι, αγανακτεω. 
 
 Αχην, ενδς.~Αχης,εδς. δ ή. pauper, mendicus. 
 indigent, αχην εκ πάτερων πενιαν ακτήμονα 
 κλαίων. Theoc. 16. 34. Syn. Πένης, αχρη- 
 
 ι ματος, πτωχός. 
 
 Αχηνϊά. egestas, vacuitas. want, και προσπιεζει 
 χρημάτων αχηνια. Choeph. 299. Syn. Αχρ?7- 
 
 Ίμοσυνί], απορία, χρεία, ένδεια, σπάνια, σπανις. 
 
 Χχθεινος. molestus. grievous, ορθώς γε* τις 
 
 ■ δ' ου σεμνός αχθεινος βροτών ; Hipp. 94. 
 Syn. Αχθηρης, βαρνς, μοχθηρός, αλεγεινος. 
 
 Αχθηδων, ονδς. ή. tristitia. vexation, αει δε 
 
 'τον παρόντος αχθηδων κακόν. Prom. 26. 
 
 ίχθομαι./. θϊσομαι, vel, θησδμαι. gravor. 2. 
 
 cgravatefero. to be afflicted. 2. to be indig- 
 nant, λιην αχθομαι έλκος, ο με βροτδς οντασεν 
 ανήρ. Ε. 361. Syn. Αχευω, δυσφορεω, αγα- 
 
 ι νακτώ, αδημονεω, λυπούμαι. 
 
 ίχθδς,εος. το. onus. 2. molestia. a load, afflic- 
 tion, χειρί λαβών έτερτρ, ολίγον δε μιν άχθος 
 επείγει. Μ. 452. Syn. 1. Βάρος, φόρτων, 
 μόχθος. 2. δνσφροσυνη, λύπη, ανία, στυγ- 
 νοτης, κατηφεια. Ερ. Ατλητον, αλιαστον, 
 στυγερον, ουκ ευαγκαλον. 
 
 Αχθοφόρϊω. onera sustineo. to bear burdens. 
 Hence, Αχθοφόρος. 6. (Maneth. 4. 444.) είπε' 
 Τί και σε μάτην, οστρακον, ηχθοφορουν ; Αη- 
 tiphil. Anal. ii. p. 173. 
 
 4χΐλευς,"Αχιλλει.'ς, εως, et ηος. Achilles, θάμ- 
 βη σ εν £' ΑχιΧενς — Α. 199. — ταφών δ' ανορον- 
 σεν Αχιλλενς. Ι. 193. Syn. Αιακιδης, Πη- 
 λειων, Πηλείδης, Πηληϊαδης. Ερ. Αμϋμων, 
 αγαυος, αρη'ϊος, αταρβης, ατασθαλος, ακάμα- 
 τος, αμείλικτος, βαρυμηνις, δϊος, διογενης, διο- 
 τρεφης, δά'ιφρων, δονρικλυτος, εκπαγλος, εϋ- 
 μελιης, εριθνμος, καρτεροθϋμος, κρατερός, λαι- 
 φηροδρομος, μεγαλητωρ, μεγαλοφρων, μινυν- 
 
 , θαδιος, οβριμοεργος, οβριμος, κνδαλιμος, 
 
 ^ολοος, ρηζηνωρ, πόδας ωκυς, ποδωκης, πτολι- 
 πορθος, πελώριος, φιλοπτολεμος, ΦθΊωτης, 
 ωκυμορος. 
 
 Αχιλλειδης. Patronym. epith. Pyrrhi, ap. 
 Christodor. An. ii. 458. 
 
 Αχλαινίά. defectus vestium. want of a cloak. 
 
 — αντί της αχλαινιας-Έσθητα λη -^y. — He!. 
 1298. 
 
 Αχλαινος. "Αχϊτων. {Maneth. 4. 284.) qui est 
 sine veste. without a cloak, ανδρών δ' αχλαι- 
 νων εδακε φρενας' αυτάρ εθαφθη. Simon. 101. 
 Gaisf. Syn. Ανασών, απεπλος, γυμνός. 
 
 ν Αχλοος, αχλονς. δ r). virore destitutus. want- 
 ing verdure. Helen. 1343. 
 
 Αχλνοεις. caliginosus. dismal, καιγαμον αχλν- 
 οεντα, τον ονκ ιδεν αφθιτος ηως. Mus. 3. Syn. 
 Α'ίδνος, σκοτεινός, αχλυωδης,ερεμνος, ζοφερός. 
 
 "Αχλϋς, νδς. ι), caligo. a cloud, mist ; melan- 
 choly. Hence, Αχλνοπεζά* ή. dark-fooied. 
 {Tryph. 205.) τον δ' ελιπε φοχη' κατά δ' 
 οφθαλμών κεχυτ αχλύς. Ε. 696. Syn. Ζόφος, 
 σκοτία, δνοφος, αηρ ί), έρεβος, ομίχλη. Ερ. 
 Αινη, αθηητος, άσκοπος, αυσταλεα, δνοφερα, 
 ερεμνη, επισμυγερα, θεσπεσιη, κελαινη, κακή, 
 ολεσιμβροτος. 
 
 "Αχλνω. obtenebror. 2. obtenebro. tobecome 
 cloudy, act. to darken. — ηχλϋσε δε πόντος 
 υπ' αυτής. μ. 406. Sy*N. 1. Ηλνγιζομαι, σκο- 
 τοΰμαι. — 2. σκοτίζω, σνσκιαζω, 
 
 "Αχνη. palea. 2. spuma. chaff; any light sub- 
 stance brushed from the surface of bodies, 
 as, down ; foam. 1. ώς δ' άνεμος άχνας φορεει 
 ιεράς κατ' αλωάς. Ε. 499. Syn. Αχυρον. 2. 
 αφρός. 
 
 " Άχνδος, Αχνούς, lanugine carens. without 
 down, ο?" beard, τις τον άχνουν 'Έρμήν σε 
 παρ' νσπληγγεσσιν εθηκεν ; Philipp. An. ii. 
 217. Syn. Αγένειος. 
 
 Αχννμαι. f. νσομαι. ϋενι^Αχδμαι. doleo. to be 
 sad. — θυμδν ενι στηθεσσιν εμοϊσιν-Αχνυμαι— 
 ξ. 170. νϋν δ' αχομαι' — σ. 255. Syn. Αχευω, 
 αγωνιαω, δυσανασχετεω, λυπούμαι. Phr. 
 — Ύ Πστο βαοει -q νειόθεν aTy -θνμδν εδων' — 
 Apoll. Ι. 1288. 
 
 ^Αχνΰς, νδς. ή. mceror. distress, της δ' ολοφν- 
 ρομενης αμφ' αχνν'Ί ειβεται αιών. Et. Ma. 
 Syn. Ανία, λΰπη, άλγος. 
 
 "Άχδλος. carensfelle. free from bile, νηπενθες 
 τ', αχολον τε, κακών επιληθον άπαντων.δ.2'21 . 
 
 "Αχδρευτδς, ~ Αχδρδς. carens choreis. 2. illseta- 
 bilis. not joyous, ην γάμος, αλλ' αχορεντος' 
 εην λεχος, αλλ' ατερ ύμνων. Mus. 274. See 
 Androm. 1037. & CEd. C. 1222. Br. 
 
 "Αχός, εδς. το. mceror. trouble ; grief. άττΓε-', 
 εττεί μ,ιν αχός κραδιην καιθνμδν ϊκανεν. Β. 171. 
 Syn. Ανία, άλγος, αθνμια, λύπη, θλνφις. Ερ. 
 Αινον, ατλητον, δριμύ, αλεγεινον, θνμοφθο- 
 ρον, θνμαλγες, πνκινον, οζν, πολνστοναχον. 
 ~"Αχράαντδς.(Ο&\\.'2.\[0.Υ' Αχραντος.^ Αχράης. 
 (Anyte, An.i. 199.) impollutus. not soiled. 
 ονδ' apa παρθενικην μιτρην αχραντον ερνσθαι. 
 Mosch.2. 73. Syn. 'Αγνός, αμίαντος, ακή- 
 ρατος, απροτιμαστος. 
 ^ Αχράς,άδδς. ι), pirussylvestris. the wild pear. 
 αχρας τις εγκλεισασ' έχει τα σιτια. Eccl. 355. 
 
 Αγρειδγέλως. temere ridens. one who laughs 
 
 without cause. χ«φ' ώ μεγ' αχρειογελως 
 
 δμιλε ταΊς επιβδαις. Cratin. 
 
 ~"Αχρεϊδν.^Αχρειως.(Ερ. άδ. 232.) adv. inutili- 
 
 ter. needlessly ; without an object, αλγησας 
 
130 
 
 Α Ψ H 
 
 δ', αχρείου ιδων, απομορξατο δάκρυ. Β. 269. 
 looking silly. αχρεϊον κλαζοντε. barking in 
 play. Theoc. 25. 72. αχρεΐον δ' εγελασσεν. 
 " with a transient smile." Pope. Od. σ. 162. 
 Syn. Απρεπάς, απεικοΓως, ακοσμως, ασχημο- 
 νως, φαυλως. 
 Άχρεϊδς, ά, δν. Αχρηεις. (Maneth. 4. 76.) \Α- 
 χρί]ϊστος. (714ms. 328.) Αχρηστος. (Batrach. 
 69.) inutilis. incommodus. unprofitable. 
 Hence, ^ Αχρηστία, ι). (Comet. An.iii. 16.) την 
 σήν αχρααν δυναμιν αντ Έυρυσθεως. Heracl. 
 58. Syn. Αχρη'ΐος, ανωφελής, δύσχρηστος, 
 αλυσιτελής, ασύμφορος, ασνντελης. 
 "Αχρημάτος. (Pers. 167.) ^Αχρημων. inops. 
 without property. Hence^ Άχρημδσΰνη. indi- 
 gence. (Od. p. 502.) ει δε τις αχρημων, πενιης 
 δε μιν έργα βιάται. Solon. Syn. Αχρηματος, 
 αχρϋσος, αναργυρος, άπορος, ακληρος. 
 "Αχρί^Αχρίς.αάν. usque ad,tenus. 2. penitus. 
 as far as, until. 2. entirely, νηστιες άχρι μάλα 
 κνεφαος, — σ. 669. — οστεα λαας αναιδής - 
 Αχρις απηλοιησεν. — Δ. 522. SYN /Εως, νυν, 
 μέχρι, εισοκεν. 2. καθόλου. 
 "Αχροος, Αχρους. (Nic. Th. 298.) JEol. Αχρης. 
 Αχρωστδς. expers coloris. colourless, ως ουκ 
 αχρο)στα γονατ εμών εξει χερών. Hel. 838. 
 "Αχϋνετος. longe lateque fusus. much spread 
 out. πυρ μεν αειζωον και αχυνετον ετρεσεν 
 νδωρ. Nic. ΑΙ. 174. 
 "Αχυρμϊά, ας. η. "Αχυρων, ωνος. δ. acervus pa- 
 learum. a heap of chaff, κλητηρι τ' εις αχυ- 
 ρώνας αποδεδρακοτι. Vesp. 1310. See II. Ε. 
 502. 
 "Αχΰρον. το. palea. stramen. chaff, straw. 
 Hence," ΆχΰρΊτίς. ή. adj. (Anal.i\.2S2.y Αχυρ- 
 τϊδες.αι. little straps. "Αχΰρδτριψ,ίβος.δ ή. 
 bruising out corn from the hulls, (ibid. 
 215.) τους yap μέτοικους άχυρα των αστών 
 λέγω. Ach. 507. Syn. Αθήρ, καρφη, κυρηβια, 
 τα. — άχνη. 
 
 Αψάλακτος. qui tactus non est. unmoved. 
 απηλθεν αφαλακτος. αλλ'. (Iamb. Dim.) 
 Lys. 275. Syn. Ακίνητος. 
 Αψαυστδς. intactus. untouched, not to be 
 meddled with. act. not touching, νηδυϊων 
 αφαυστος νπο ζωνην θορε χαλκός. Apoll. 2. 
 113. Syn. Απαθές, άθικτος, αμίαντος, αψη- 
 λαφητος. 
 Αψΐγής. Αψεκτος. (Theog. 797.) irreprehen- 
 sus. unblamed. Hence, Αψεγεως. adv. (Apoll. 
 2.1023.) αψεγες πελ$ν τέρας. Soph. El. 499. 
 Syn. Αμωμος, αμυμων. 
 Αψευδϊω. non mentior. to speak truth. — προς 
 
 δ' εμ αψευδεϊν αεί. Trach. 475. 
 Αψευδης. Α-φευστδς. (Crinag. An. ii. 151.) 
 mentiri nescius. free from falsehood. ~Νη- 
 ρεα τ' αφευδεα (trisyll.) και αληθεα γεινατο 
 Πόντος. Hes. θ. 233. Syn. Αληθινός, αλη- 
 θευτικος, απλαστος. 
 Αφηκτος. non rasus, durus. not dressed, as 
 leather, τψδε y αψηκτψ πατάξω τψ κοθορνψ 
 την γναθον. Lysist. 658. Syn. Αμαλακτος, 
 άξεστος, ακτενιστος. 
 Αφηφιστος. qui non tulit suffragium. that has 
 
 5. 
 
 Α Ω Τ 
 
 not voted. \v 6 κήρυξ φησι' τις αψηφιστος ; 
 ανιστασθω. Vesp. 751. 
 Αφινθϊον. το. Α-φινθος. ή. absinthium, worm- 
 wood, αφινθιψ κατεπασας Αττικόν μέλι. 
 Grot. Excerpt, p. 917. 
 Άψϊς, εως.ή. contrectatio. the act of touch- 
 ing, αψις φρενών, mental derangement. 
 Syn. Ψηλαφημα, επαφή, συνάφεια. 
 Άψις, or ΆψΓς, ί^δς. η. vinculum. 2. arcus. a 
 knot, or mesh of a net. anarch, circumfer- 
 ence, μήπως, ως άψίσι λίνου περ άλοντε 
 παναγρου. Ε. 487. Syn. 1. *Αμμα, δεσμός, 
 συμπλοκή. 2. καμπή, κνφων, κάμαρα, ψαλις 
 χελωνη. 
 Αφορρδδς, ρους. δ ή. refluus. ebbing. Ευρυνόμη 
 θυ^ατηρ αψορροου Ωκεανοιο. Σ. 399. Syn. 
 Παλιρροος, παλιρροθιος. 
 Αψορρδς. retrogradus. going back, τω μεν αρ' 
 αφορροι προτιίλιον απονεοντο. Γ. 313. Syn. 
 Παλίνδρομος, οπισθορμητος, οπισθοπορος. 
 Άφυς, εδς. το. junctura membrorum; artus. a 
 joint, ενδε δ' ανακλινθείσα' λυθεν δε ol άψεα 
 πάντα. δ. 794. Syn. Ζεΰγμα, μέλος, γυϊον. 
 Αψδφητδς, Αψοφος. (Call. 2. 12.) nullum 
 edens sonum. without noise, αλλ' αφοφητος 
 οξέων κωκυματων. Aj. 321. Syn. Αθόρυβος. 
 Αφυρτος. Absyrtus. brother of Medea, from 
 whom the Islands, Αψυρτίδες, and Αψυρτενς. 
 δ. (Apoll. 4. 481.) Αψυρτου νήσων αναφαίνε- 
 ται ασπετος δλκος. Dionys. 488. 
 ΑψϋχΤα. animi deliquium. 2. timiditas. state 
 of fainting, pusillanimity. 3. σημεία γ', ώ 
 κάκιστε, ταΰτ αφυχιας. Ale. 727. Syn. l.J 
 Αειποθϋμια, λειποψυχια. 2. δείλια. 
 Αψυχος, anima carens. 2. timidus. lifeless. 2. 
 wanting soul, or courage. 1 . οίον δ' α-φυχοισιν 
 εοικότες ειδωλοισιν. Apoll. 4. 1280. See Ran. 
 1334. Br. Syn. Απνοος, νεκρός. 2. Ατολμος, 
 δειλός, εκφοβος. 
 "Αω.ΟΥ'Ατω. lsedo. to injure, άσε με δαίμονος 
 
 αίσα κακή, — λ. 61. See Αασκω. 
 "Αω. flo ; spiro. to blow. See'Aau &"Αημϊ. 
 τοίσιν δ' αυτήμαρ μϊν αεν και επί κνεφας 
 οϋρος. Apoll. 1. 605. 
 "Αωρϊα. intempestivitas. an unfit time, αωριάν 
 
 'ϊίκοντες, — Acbarn. 23. 
 "Αωρΐδς. (Aral. 1076.) ν Αωρδς 1 . intempestivus. 
 untimely; unseasonable. Hence," Αωρί. adv. 
 ( Theoc. 1 1 . 40.) Also, " Αωρδνυκτδς. δ η. oc- 
 curring at midnight. (Choeph. 32.) ώ της 
 άωρου θυγατερ αθλιά τύχης. Hec. 423. Syn. 
 Εξωρος, πρόωρος, άπρεπης, άχαρις. 
 ~Αως, Dor. for Ηως. Aurora, λευκον τε πρόσω- 
 πον αοϋς. (Ion. a Maj.Dim.*) Eur. Elec. 730. 
 "Αωτεω. carpo, ut somnum. to enjoy the sweets 
 
 1 This adj. comes from a priv. and ώρα, 
 time or beauty. The word however occurs, 
 Od. μ. 89. where Damm conceives it must 
 be derived from a priv. &δρω, to put in mo- 
 tion. He supposes it to mean, incapable of mo- 
 tion; while others adhere to the more regu- 
 lar etymology, and translate it, ill-formed, 
 deformed. 
 
Β Α θ 
 
 Β Α θ 
 
 131 
 
 of sleep, εγρεο, Τνδεος νιε, τι πανννχον νπνον 
 αωτεϊς ; Κ. 159. Syn. ΑωΓευω, καθενδω, απο- 
 κοιμαομαι. 
 Άωτον," Αωτδς. flos. 2.prsestantissimum cujus- 
 
 que rei. a flower, the choice of any thing•. 
 — ενστροφψ οίος αωτω. Ν. 599. υψηλάν αρε- 
 τάν και — Στέφανων άωτον γΧνκνν. Olymp. 
 5. 1. Syn. Ανθος. 2. κόσμος. 
 
 Β. 
 
 ϊΑΒΑΓ. Βάβαιαξ. (Acharn. 64.) papse ! Bah! 
 Oh ! βαβαί' ως ποΧΧψ κρειττονς ούτοι τον 
 Διός ήμϊν βασιλενειν. Αν. 610. 
 ϊάβακτης. Βάβαξ. (Lye. 47 1 .) loquax. a talker. 
 2. Βάβακτης had also the sign, saltator. a 
 dancer, χαίρε, χρυσοκερω βαβακτα — Ylav. Et. 
 Ma. Syn. Ααλος, αδοΧεσχος, φΧνάρος, ρη- 
 τωρ. 2. ορχηστης. 
 
 ϊάβυΧων,ωνος. η. Babylon. προςδενοτονΒα- 
 βνΧων, Ίερη ποΧις' — Dion. 1006. Ερ. Ασσν- 
 ρι?;, παμποΧις, νπερφιαΧος, μεγαΧη, ποΧνχρν- 
 
 ii] σος, χρυσοπεδϊΧος. See Theoc. 16. 100. 
 
 ^Ηαγμά, άτος. το. sermo, rumor, speech. — 
 δνσθροα βαγματα. Pers. 636. Syn. Ανδη, 
 θροος, φώνημα. 
 
 βάδην, adv. pedetentim. step by step; slowly. 
 τον δε βάδην απιοντος ακόντισε δονρι φαεινψ. 
 Ν. 516. Syn. Εμβαδόν, ήρεμα, ήσνχψ πόδι. 
 
 βαδίζω, gradior. to walk ; to go. Verbal, Βά- 
 
 £ ϊ ' διστεος. Ran. 656. εσσνμενως δη έπειτα δια 
 ψαμαθοιο βάδιζε. Η. Merc. 320. Syn. Ατρα- 
 
 t( | j πιζω, βαίνω, βιβαω, κιω, πορενω, πορενομαι, 
 ' περιπατεω, όδοιπορεομαι, δδενω. 
 ϊάδΊσϊς, εως. ή. Βάδισμα, το. (Bion, 15. 19.) 
 ingressus. the act of going ; the gait. μαΧιστ 
 ■ εοικα την βαδισιν των πΧονσιων. Vesp. 1168. 
 1 Syn. ΤΙεριπατος, ηΧνσις, πορεία. 
 Σαδιστής, cursor, a goer ; walking or running. 
 -ταχνς βαδιστης τερμονων αν ήπτετο. Med. 
 1179. Pors. 
 
 Ιάδιστϊκος. qui veloces pedes habet. quick in 
 going, νη τον Δι, ως οντος γε μη βαδιστικοί). 
 '■ Ran. 128. Syn. Ύαχνπονς, οζνπονς. 
 Ηάδδς. gressus, iter, a road, ή δε βαδος νιφε- 
 τών yalav και δένδρα καΧνπτει. Ερ. 1. 6. 
 ! 3αζω. f. ασω, et αξω. loquor. to say, or talk. 
 οϊτ εν μεν βαζονσι, κακώς δ' οπιθεν φρονεον- 
 W. σ. 167. 
 
 ϊαθμος, οΰ. ό. Βαθμϊς, ΐδδς. ή. (Pyth. 5. 8.) 
 gradus. limen. a step ; a threshold. — είπετο 
 
 >ψδ' αντος-Βαθμον επι στιβαρψ πιεσας πόδι' — 
 
 "J Apoll. 3. 1334. Syn. Βήμα, βασις, βαθρον, 
 αναβαθμός, κΧιμαζ. 
 
 ^άθός,εος.το. profunditas. depth, δν δε βάθος 
 Χιμνης, και αΧενατο κηρα μεΧαιναν. Batr. 85. 
 'Syn. Βαθντης, βενθος, βνθος. Ερ. ΆΧμνρον, 
 ννχιον, ποντιον. 
 
 Ιαθρδν. το. Βαθρδς. δ. subsellium ; fundamen- 
 Itum; solum, a step; a seat; foundation; the 
 'ground. -ώ πατρυ)ον εστίας βαθρον. Aj.860. Β. 
 Syn. ΈδεθΧιον, θεμεΧιον, — βασις, νποβαθρον. 
 ϊάθνα^κής, εος. δ η. altas valles habens. hav- 
 ing deep valleys, ονοεα ΤΙνρηνάΙα, και αϊ βα- 
 θυαγκεες ΑΧπεις. Crinag. An. ii. 148. 
 ΖάθνβονΧδς. (Pers. 142.) Βάθΰμητ-ης, iEol. -α 
 
 « 
 
 (Nem. 3. 92.) Βάθυνονς. (Aristot. An.i. 179.) 
 Βάθνφρων. profundi consilii. having deep 
 penetration. ΈΧειθνια, πάρεδρος Μοιράν βα- 
 θνφρονων. Nem. 7. 1. Syn. Βαθνγνωμων, 
 κρνψινονς, σοφός. 
 
 Βάθϋγεως(Οα11.2.65.) ΒάθδΧειμδς. (//.1.151.) 
 ΒάθϋΧειμων. (Pyth. 10. 23.) ΒάθΰΧήΐδς. (II. 
 Σ. 550.) Βάθνχθων. fertilis. having a deep 
 soil ; or, rich pasture, ταν βαθνχθον α~ιαν. 
 Sept. Th. 304. Syn. Ένγειος, σϊτοφορος. 
 
 Βάθϋγηρως, ω. δ ή. provectam senectutem 
 agens. of a very advanced age. σοι, φιΧερϊθε 
 κόρη ΤίαΧΧαντιας, r) βαθνγηρως. Philipp. An. 
 ii. 217. 
 
 Βάθνδϊνης. (Od. κ. 511.) Βάθνδϊνηεις. (II. Φ. 
 603.) Βάθνκνμων. (Orph. Η. 74.) Βάθνρρει- 
 της. (ΙΙ.Φ. 195.) Βάθν(>ρειων. (Apoll.2.661.) 
 Βάθνορδδς. profundus vortices habens. epi- 
 thets of a deep and rapid river, ες ποταμδν 
 ειΧενντο βαθνρροον, αργνροδινην. Φ. 8. 
 
 Βάθνδοξδς. (Pyth. 1. 127.) ΒάθνκΧΙής. illus- 
 tris. far-famed. — βαθνκΧεες ουνομ' Όμηρον. 
 Philipp. An. ii. 218. 
 
 Βάθνζωνδς. latum et pulcrum cingulum ge- 
 rens. wearing a broad or rich girdle, τέκνα 
 δε τ αΧΧοι αγονσι, βαθνζωνονς τε -γννοΛκας. 
 Ι. 590. Syn. Ένζωνος, καΧΧιζωνος. 
 
 Βάθνθριζ, τρϊχδς. (Horn. Apoll. 412.) Βάθν- 
 μαΧΧδς. bene lanatus, villosus. having thick 
 hair, or wool, δέρμα τε κριον βαθνμαΧΧον 
 αγειν. Pyth. 4. 286. 
 
 Βάθυκαμπης. valde curvus. much bent. — και 
 Βαθνκαμπή ΚΧεΧδα σνών — Aristo, An. ii.258. 
 
 ΒάθυκΧηρος. ΒάθνκτΙάνδς. (Paul. Sil. An. iii. 
 93.) ΒάθνπΧοντδς. (Eur. fr. Cresph.) Βάθυ- 
 χρημων. (Maneth. 4. 66.) praedives. possess- 
 ing vast wealth, οντε βαθυκΧηρων, οντ ασπε- 
 ταμήΧανεμοντων. Horn. 49. 3. Syn. Αφνειος, 
 ποΧνπάμων. 
 
 ΒάθνκοΧπδς. profundum sinum habens. hav- 
 ing a beautiful bosom, αμφι δε σε Ίρωαι και 
 Ααρδανίδες βαθνκοΧποι. Σ. 339. See Pyth. 9. 
 177. 
 
 Βάθ ν κρημνός, profunda praecipitia habens. 
 having steep banks, βαθυκρημνοισι δ' αμφ'- 
 Ακταις ΈΧωρον. Nem. 9. 95. 
 
 Βάθνκρηπϊς. profundum fundamentum ha- 
 bens. having deep foundations, πΧώε βαθν- 
 κρηπϊδος επ' ενρεα δημον Αβνδον. Mus. 229. 
 
 Βχθϋνω./. ννώ. ρ. νγκά. excavo. to excavate. 
 εζερρηξεν δδόΐο, βαθννε δε χώρον άπαντα. 
 Ψ. 421. Syn. ΈκκοιΧοω, κοιΧαινω. 
 
 ΒάθυξνΧδς. densus arboribus. thickly wooded. 
 πετραις, το δ' ύΧης εν βαθνξνΧψ φοβ^. Bacch. 
 1136. 
 
 R 9. 
 
13-2 
 
 Β A I 
 
 Β Α Κ 
 
 Βάθϊ>-ε?ϊδς, ον. 6 ή. ct Id. lav. latam planiti- 
 em habens. having extensive plains, ίαθν- 
 
 πεδ 
 
 Ιψ >iUf<I. 
 
 Nem. 3. 33. 
 
 Γ" ίττειτλος, ου. 6 >/. promisso peplo amietus. 
 
 clad in a long robe. ΉΧεκτρην βαθικτετλον — 
 
 Cal. Syn. Tavmrca-Xoc. 
 Γ -" -\?;ξ, 5γος. ό 7/. altnm vulnus infligens. 
 
 wounding deeplv. epith. of a scorpion. Xic. 
 
 fr. 20. 
 
 I τΊτοΧεμος. raultum in bellis versatus. deep 
 
 in war. — βαθν~ολεμον-Ύεμενος Aofoc,-Pyth. 
 
 2. 2. Syn. Atr'an•, cmec, ιτοΧεμιμος. 
 
 \ηνος, ου. ο ?}. ex ovium lanu confectus. 
 
 woolly, άλλα δεχευ μνιαροΊο βαθνοοΐ]νοιο 
 
 τα-ητος. Antiphil. An. ϋ. 170. 
 Βαθυρμιζος, re/, Ba0rp. altas radices habens. 
 
 having deep roots. — —scot εν ce, βαθνειζόν 
 
 -ι εοΰσαν. Apoll. 1. 1199. 
 Βάθνόόωχμδς, ον. ό >;. profundas fissuras ha- 
 bens. having: deep clefts. — βαθνόρωχμοι τε 
 αδροί. Cal. 
 Βαθύς, εΊα.ν. profundus, &c. deep; vast, τερ- 
 
 —οντ, git ανεμοισι' βαθύς δε τε Ίαοταοος 
 
 αμοίς. θ. 484\ Syn. Έμβυθως, ποΧυβενθης, 
 
 άβυσσος, — υπερμεγέθης. 
 Βαθυσκαφής, alte effossus. dug deep, αλλ' q 
 
 -; :.. r rtj•, 77 βαθνσκαόεΧ κονει. Soph. El. 437. 
 Βαθυσκϊος. umbrosus. thickly shaded, ττετρης 
 
 εις κενθμώνα βαθνσκιον, ένθα τε ~5νμοη. Η. 
 
 in Mer. 229.' 
 Βαθνσκό-ελδς. altas rupes habens. rocky. 0ι•- 
 
 ΧυμττοΌ ce βαθυσκοττεΧου —οηώνας ερνμνονς. 
 
 Orph. 462. Syn. Αι -uro'c. 
 Βαθυσττορος. qui alte seritur. deeply sown ; 
 
 fruitful, εις βαθυσττορουςγυας. Phoen. 679. 
 Βαθι ττερνδς, ΰ ή. cuialtum est pectus, deep- 
 breasted. — λέοντος βαθυστερνου —Jsth. 3. 19. 
 Ε ίθι ττομος, ον. altas fauces habens. wide- 
 mouthed. — βουττΧήι ι βαθυστομψ — Cal. 
 Βαθι ττρωτος. molliter stratus, thickly strewn 
 
 with coverings, ειτετι c ασθμαίνοντα βαθν- 
 
 στρωτεις ενι Χεκτροις. Mus. 266. 
 Ι ' h - . οίνος, juncis obsitus. thickly set with 
 
 reeds. Ασω— ον c ικοντο βαθυσχοινον, Χεχε- 
 
 ττοιην. Λ. 383. 
 Βάθνν-νδς. alte dormiens. sleeping soundly. 
 
 οωλειει βαθι 
 
 Xic. Th. 394. 
 
 Β "- " . υΧΧος. frondosus. having thick foliage. 
 αντάρ εμοι γΧυκυς ί—νος ύττα πΧατανψ βαθν- 
 ονλλω. Mosch. Id. 5. Syn. ΕριφυΧΧος, ει- 
 νοσιόνλλος, όν\λω:ης, βλωθρος, ενθαλης, 
 εν—εταλες. 
 
 Bui ω. gradior. to walk; to go. ovpavo) εστη- 
 (ΛΪε καοη, καιε -i χθονί βαίνει. Α. 443. Sr.v. 
 Ώεριττ ατεω, εττι3αινω, προβαίνω, βαδίζω, βι- 
 βαω, στειχω, όοενομαι, avvuj.sc. 6cov. 
 
 Βαώς. parvus, modicus. small; slender; few. 
 ττοτερον εχωρει βαώς (i. e. porno comitatu,) 
 
 1 II. Π. 766. is the old form βαθέην, for 
 βαθίΐαν. In the passage next quoted from 
 Soph. E'ec. the construction is the same as 
 in Aj. 1034. Apoll. 1. 168 — in both which 
 places see Brunck. 
 
 η πολλοίς έχων, CEd. Τ. 750. Β. SyM. Sfitt- 
 
 οος, τντθϊς, 3οαχνς, ελαχνς. 
 
 Βαιτά. 7]ς. η. laena consuta ex corio. a shep- 
 herd's cloak, made of hides, ταν βαιταν a- 
 TTocrc ες κύματα τηνα άλενμαι. Theoc. 3. 25. 
 Syn. Διφθέρα, μη\ωτη. 
 
 Βαιτϊς,Ίος. 6. Baetis, fl. Hispaniae; unde Basti- 
 ca. Yid. ad v. Ταΐειροθεν. 
 
 Βάκελάς. ΒακηΧος. Nora. Pr. the name of a 
 large, stupid man, 2. an eunuch, ετρεόομαν, 
 χερνας in• tic αν, ?; 3ακελαο. Alex. iEtol. An. 
 i. 41 8~ 
 
 Βακτηρία. Βαχτ?]θϊον. {Acharn. 447.) Β ακτ ρεύ- 
 μα. {Phaen. 1555.) Βακτρδν. baculus. scipio. 
 a walking staff; prop; support. — κατά ταΐς 
 βακτηριαις Έττερειΐομεναι βαοιζετ', — Eccles. 
 276. δώσω και μέγα βακτρον, ο οι ττοίας ες 
 Βεον αϊΗ. Call. 5. 127. Syn. Έκηνανιαν, σκ?;- 
 ττων, ραβίος,ρο-α\ον. Ερ. Αμ-ελοεν, αυτο- 
 φλοιον, γηροκομον, κισσινον, εντταγες. 
 
 Βακτρά.τα. urbs. s. regio, Asias. hod. Balkh. 
 Βακτρει. cl. incolte ejus. (Diony$.~2>Q.) Hence. 
 ΒακτρΙδς, a, ov. adj. Βακτριάτε τει\7], την τε 
 cvay -ειμον χθονα M?]cwi> εττελθών,— Bacch. 15. 
 
 Βακτρο—ι οδσαιτης. ep. Cynici, baculum gestan- 
 tis et mendicantis. a beggar with his staff. 
 τον ττωγωνοτοοόον Κυνικού, τον βακτρο—ροσ- 
 αιτον. Lucian, An. ii. 310. 
 
 Βακχαι,Βακχϊδες. Bacchas. female Bacchanals 
 frantic women, χέρα καλλικτνττον ενασμασ 
 Βακ\αν. Bacch. 129. στειχονσι Βακχίδες, — 
 Antig. 1 129. Br. Syn. ^laivahc. See Theoc. 
 Id. 26. Nic. Al. 158. Ef. Ασιαας, ΚαομεΊαι 
 θνρσοοοροι, εκζρονες, τταρα—Χήγες, ννκτι— ό- 
 λοι, οίλο-αι- μονές, κιττοόοροι. — Βρομιαι, Ισ 
 μ7]ναες, λνσσαοες, ορεσσιβατοι, θεοσσντοι, 
 μανιωέεες, οιλανθεμοι, ψιλοκροταλοι, ψι\ο 
 σκαρθμα, χοοο—λεκεϊς. 
 
 Βακχαω. (Sept. Τ/ι. 494.) Βακχευω. (Antig. 
 140.) ΒακχΧαζω. orgia celebro ; insanio ; to 
 keep the feast of Bacchus ; to revel; to be 
 transported with fury, και βακχιαίων.εζ icpac 
 μεθωρμισα. Bacch. 929. Syn. Έκβακχενω, εν- 
 θεαζω, ενθουσιάζω — —αροινεομαι, εττικωμα'ίω 
 — μαπ'ομαι. 
 
 Βακχεβακχος. acclamatio qua8 fiebat Baccho 
 a shout in honour of Bacchus, ήσθεντ' ιη- 
 τταιωνιται. και βακχεβακχαν ασαι. Equit. 408 
 
 Βακχειά,άς.ή. furor Bacchantium. exultation 
 phrensy ; prop, of Bacchanals. — ή-ερ ει co 
 μοισΐ βάκχειας καλτ)ς Ιατρός ελ—ιςην — Ch.0 
 eph. 686. — ΒΙ. Syn. Ενοοοσννη, βακχενσις 
 
 Βάκχειος, δ. {Horn. Pan. 45.) Βακχειωτης. {CEd 
 C. 678. Br.) Βακχευς. (Ion. 218. ) Βακχεντης, 
 {Orph. Η. \0.)Βακχεντωρ. (Anal.T.M. p. 51 7. 
 Βακχΐχορος. (Orph. Η. 56.) Βακχϊδς. name; 
 or. epithets of Bacchus, toj Βακχιψ yap tl 
 Ιώς δουΧευσομεν. Bacch. 336. 
 
 Βάκχειος 2 , ά,δν. (Bacch. 1049.) Βακχΐδς. Βαχ 
 χηίος, Βακχΐάχδς. (Orph. Η. 52. 78.) Βακχϊ 
 
 - This adj. is used in the sense of wine 
 Phoen.21. olvoc being understood. See Valck 
 enaer. 
 
 
Β Α Λ 
 
 κος. (ib. Lith. 742.)Bacchicus. Bacchic; Bac- 
 chanalian. Hence, Βακχίάς, άδδς.ή. epith. of 
 a flaggon. {Marc. Argent. An. ii. 271.) Βακ- 
 i χιον χορενμα. (Ithyphall.) Phcen. 664. P. 
 ^Βακχευμά,αηά Βακχευσΐμδν. το. (Bacch. 60S. 
 298.) Βακχευσϊς. ή. bacchatio. Bacchanalia, 
 i Bacchanalian rejoicing, or, phrensy ; the 
 feast of Bacchus. θανν, πικράν βακχευσιν εν 
 θηβαις ιδών.'ύ). 357. Syn. Βακχια, Βάκχεια, 
 θεοινια, Αιονυσια. 
 Βακχϊάδαι, ων. οι. Corinthii, a Bacchia Dio- 
 nysi filia oriundi. a tribe of Corinth, who 
 settled in Sicily. (See Ov. Metam. 5. 407. 
 Stat. Sil. 2. 2.) εισοτε Βακχιαδαι, γενεην Εφυ- 
 1 ρηθέν εοντες. Apoll. 4. 1212. 
 Βάκχος. Bacchus. See Βάκχειος, υ. and Dam m. 
 ν. Διόνυσος. 2. Βάκχος denotes a Bacchana- 
 lian ; a branch, carried by the initiated ; &c. 
 See Suidas. συν δ' ετάραζε ποσιν μανιωδεος 
 οργιά Βακχον. Theoc. 26. 13. Syn. Βρομιος, 
 Ι Ιακχος, ΑυαΊος. Ερ. Ακροκαλιζ, άπαλος, αμπε- 
 ! λοφϋτωρ, αγλαοδωρος, αεζιφυτος, ακορητος, 
 ι αναΧκις, ακεσσιπονος, ακερσεκομης, απειλη- 
 I τηρ, αρχεκακος, αμητωρ, βοτρνοεις, γαληναϊος, 
 ι γυναιμανης, δορυσσοος, δολοεις, δισσοφνης, 
 [1 δισσοτοκος, δνσερως, εγερσιχορος, εγερσιγε- 
 
 ■ λως, ευώδης, ευϋμνος, ευθυρσος, ευθωρηζ, ζα- 
 θεος, ήδυς, θυωναίος, θεσμοφορος, θεοινος, 
 
 5 θρασνς, θηλυμορφος, θνρσομανης, θηβαιγενης, 
 
 ■ ιμεροεις, κάλος, κισσοκομος, κισσοχιτων, κισ- 
 
 - σοχαιτης, κισσοφορος, καλεσσιχορος, καρηβα- 
 5 ρέων, κορυμβοφορος, λυσιφρων, λυσιπονος, 
 
 ι Λύδιος, Μυγδονιος, μεΐ'επτολεμος, μεθυσφα- 
 : Χης, νηπενθης,νυκτιπολος, νεβροχιτων, οινοψ, 
 οινοδοτης, οινοφντος, οιστρηεις, ορχηστηρ, 
 οριπλανης, ορεσσινομος, πυρογενης, πολυστα- 
 φνΧος, πολυγηθης, πολυϋμνος, ποικιλοβοτρυς, 
 ποθεινυς, σταφυληκομος, τανυπλοκαμος, τε- 
 Χεσσιγαμος, υπνωεις, νπναλεος, φιλοπαιγμων, 
 φιΧακρητος, φιΧοκισσοφορος, φιΧοσκαρθμος, 
 φιΧοβοτρυς, φιλαγρυπνος, φυτηκομος, φρενο- 
 θελγης, χρυσοκομης, χορευτής, χοροτερπης, 
 
 | χοροιτυπος. χοροπλεκης. 
 Βακχυλίδης, ον. δ. Bacchylides, the lyric poet. 
 Χαρά δ' από στομάτων φθεγζατο ΒακχνΧιδης. 
 
 ν Ερ. inc. Anal. iii. 260. 
 
 \BaXavaypa, ας. ή. clavis, qua immissa in βά- 
 
 I Xavov, ipse extrahitur. a key. εφθός Ό καλ- 
 Χιχθνς. νυν εμβαΧε την βαΧαναγραν. Hedyl. 
 
 ! An. ii. 526. 
 
 ^Βάλάνηόν. το. balneum, a bath. ΒάΧάνεΰς. δ. 
 
 i balneator. the keeper of a bath. fern. ΒάΧά- 
 
 i νισσά,{Ερ.άδ. 64.) and Βάλάνϊς. τόνποταμδν, 
 βαλανεϋ, τις ετειχισε ; τις βαΧανεΧον Ύην 
 
 Ι κρηνην -ψευδώς τηνδε μετωνομασεν ; ib. 84. 
 
 , Syn. (to βαλανεΧον.) Αουτρον, Χοε τρον, πλυ- 
 
 ■ νος, ασαμινθος. Ερ. Τ,ωογονον, καθαρον, λν- 
 \ σιΐϊονον. 
 
 \ΒάΧάνευω. ministro, propr. aquam in balneo. 
 
 to tend persons who bathe. aXX', ει ταντα 
 
 J δοκεΧ, κάγω ' μαυτψ βαΧανευσω. Pac. 1103. 
 
 - Syn. Αιάκονεω, υπουργεω. 
 
 'Βαλά^ιζω. glandes excutio. to shake down 
 acorns. αΧΧην δρϋν βαλανιζε, Μενεσθιον' — 
 
 Β Α Π 
 
 133 
 
 Ερ. inc. 60. Jac. 
 
 Βάλανος, ου. η. glans, fructus quercus. 2.fruc- 
 tussimilisquivis.2.obex,pessulus. the acorn. 
 2. any glandiform fruit of trees. 3. a pin for 
 fastening a bolt. dimin.BaXaviov. (AthA. 1.) 
 Hence, Βάλάνηφάγδς. feeding on acorns, 
 mast, or similar tree-fruits, (Pausan.) 1 . παρ 
 ρ' ακυλον, βαλανον τ εβαλεν, καρπον τε κρα- 
 νειης. κ. 242. 
 
 Βάλάνδω. obice immisso obsero. to fasten with 
 a peg. νυν μεν yap ούτος βεβαλανωκε την 
 θυραν. Eccles. 361. Syn. Επικλειω, κλειδοω, 
 κατέχω, πακτοϋμαι. 
 
 Βάλαντϊητδμδς,ου. δ. sector crumenarum. a 
 cut-purse, τοις λωποδυταις, και τοϊσι βαλαν- 
 τιητομοις. Ran. 772. 
 
 Βάλαντων. crumena. a purse, dimin. ΒάλαντΊ- 
 δϊδν. (Eupol. ap. Poll.) ου πρώτα μεν δεΧ ζτ}ν 
 άνευ βαλαντίου. Αν. 157• 
 
 Βαλβίς. ή. pi. Βαλβίδες, ai. carceres, unde cur- 
 sores emittuntur. the starting-post ; where 
 a race begins, and, 2. ends. — Hence, 3. be- 
 ginning. 4. end, of any thing. Βαλβίδες is used 
 
 for the parapet, or top, of a wall. (Antig. 
 131.) 1. αφες απο βαλβίδων εμε τε και του- 
 τονι. Equit. 1159. Syn. 1. Αφεσις, αφετηρία, 
 γραμμή, ϋσπληγξ. 2. καμπτηρ, νύσσα. 3. κρη- 
 πις. 4. τέρμα. 
 
 Βα.λως,ά,υν. maculosus. 2. velox. (Et. Μα.') 
 spotted. 1 . { Ίδον yap βαλιαν ελαφον λυκον α'ι- 
 μονι χαλά. Hec. 90. Syn. 1. Κατάστικτος, 
 αιολος. — 2. ταχύς. 
 
 ΒαΧλιζω. tripudio, jacto crura, to dance with 
 a brisk motion of the feet. Hence, Βαλλισ- 
 μδς, οϋ. δ. a sort of pantomimic dance ; a 
 Ball. Alex. ap. Ath. p. 362. 
 
 Βάλλω, f βάλω, also, βλησω and βαλλησω. p. 
 βεβληκά. jacio. ferio, etc. to throw ; to hit. 
 med. to lay up, as thoughts in the mind, ov 
 βάλεις ; ου βάλεις ; Acharn. 282. ηδη ποτ 
 αυτούς τοΧς λιθοις βαλλησομεν. Vesp. 222. 
 Syn. Αικω, ακοντίζω, παιω, καταπαιω. 
 
 Βαμβαινω. tremo (labiis). to gnash the teeth 
 from cold, or, fear. — ό δ' ap' εστη, ταρβησεν 
 τε- Βαμβαινων — Κ. 375. 
 
 Βαμμά, άτδς. το. tinctura. a paint ;; a dye. Ίνα 
 μη σε βάψω βάμμα Σαρδιανικον. Ach. 112. 
 Syn. Αλοιφή. 
 
 Βάναυσος, subst. and adj. mechanicus ; illibe- 
 ralis. a smith ; a mechanic; mean ; degrad- 
 ing ; as a trade, ου yap βαναυσον την τεχνην 
 εκτησαμην. Aj. 1140. Syn. Αουλο πρεπης, 
 ανελεύθερος. 
 
 Βαζϊς. fama. 2.oraculum. a report, οξεία γαρ 
 σου βαζις, ως θεοΰ τίνος. Aj. 1017. Syn.Ako^, 
 θροος, πυστις, φήμη. 2. φατις, μαντειον. 
 
 Βαπτίζω, immergo. to plunge ; to immerse. 
 Hence, Βάπτισμα, το. baptism. Nonn. αλλ' δτ' 
 ες ωκεανοιο ροον βαπτιζετο Ύιτην. Orph. 510. 
 Syn. Βαπτω, εμβαπτω, εμβαπτίζω, απονιπτω, 
 εναποκλυζω. 
 
 Βαπτδς. tinctus. dyed, ουθ' ιματίων βαπτών 
 δαπαναις κοσμησαι ποικιλόμορφων. Plut. 530. 
 Syn. Ανθοβαφης. 
 
134 
 
 BAP 
 
 BAP 
 
 Βα7ττω. mergo. 2. tingo. to dip ; to dye. ειν 
 νδατι ψυχρψ βαπτφ μεγάλα ιαχοντα. ι. 392. 
 Syn. Βαπτίζω, πλύνω. 2. φαρμασσω, χρωμα- 
 τίζω, διαχρωννυω. 
 
 Βαράθρων, [Pint. 1109.) See Βερεθρον. 
 
 Βαρβάριζω. barbarice loquor. to imitate fo- 
 reigners; to speak, or, write, incorrectly, και 
 μέλλων χαινειν, ευθύς εβαρβαρισε. Lucill. An. 
 ii. 335. 
 
 Βάρβαρος, η on Grsecus; barbarus. 2. ineru- 
 ditus ; agrestis. foreign ; not Greek, uncivi- 
 lized. So, Βαρβαρικός. (Callim. 4. 174.) Βάρ- 
 βαρων δ' Έλληνας αρχειν εικός, — Iph. Α. 
 J 400. Syn. 1. Καρβάνος, ζενος. 2. άμαθης, 
 άγριος. See Isthm. 6. 33. 
 
 Βαρβάροφωνός. barbaram vocem edens. speak- 
 ing a foreign tongue. Ήαστης αν Κάρων 
 ηγησατο βαρβαροφωνων. Β. 867. 
 
 Βαρβάροω. barbarum reddo. to make barba- 
 rous, βεβαρβαρωσαι χρόνιος ων εν βαρβαροις. 
 Orest. 485. 
 
 Βαρβϊτον. το. Βαρβΐτος. 6 η. instrumentum 
 musicum, multis chordis intentum. a lyre. 
 ου γαρ ποτ ουτ αν βαρβιτου θιγοιμ' ετι. Α1- 
 cest. 347. See Theoc.' 16. 45. Syn. Κιθάρα. 
 Ε p. Μελιχρών. 
 
 ΒαρΙιστος , for Βραδιστδς. superlat. of Βραδύς. 
 tardissimus. most slow, exceedingly slow. 
 βαοδιστοι θειειν, τφ τ οιω λοιγι' εσεσθαι. ψ. 
 310. 
 
 Βαρεω. gravo. to burden ; to oppress, ol δ' 
 ηλθον οινω βεβαρηοτες νιες Αχαιών, γ. 139. 
 Syn. Καταβαρεω, βαρύνω, επιβρΊθω, πιέζω, 
 εκπιεΖω, καταπιέζω, επιχραω, αχθεω. 
 
 ΒάρΊς,ΐδός.ή. navigium. an Egyptian vessel, 
 or, canoe. Αιγυπτιαν γαρ βάριν ουχ υπερθο- 
 ρεΐ. iEsch. Supp. 870. 
 
 Βαρκαϊδς. a Barce, Africa? regione. Barcaean. 
 μέτωπα συμπαιουσι Βαρκαιοις οχοις. Soph. 
 El. 729. Syn. Αιβυκος. 
 
 Βάρος, εδς. το. pondus. weight ; load. — αλλ' 
 δμως βαρος-ψυχής απαντλοιην αν' — Alcest. 
 355. Syn. Βριθος, βριθοσννη. — ανία, άχθος. 
 
 Βαρϋάης. graviter spirans. breathing heavily. 
 {Opp.) Also, graveolens. having a strong 
 smell. In which sense Βάρνοδμδς, Βάρνπνδδς, 
 are used by Nicand. Ther. 64. Alexiph. 339. 
 και τε μελανθειου βαρνάεος, άλλοτε θειου. ib. 
 Th. 43. So, Βάρνωδης. ib. 895. 
 
 Βαρΰαλγ^ς. dolorem inferens, (Orph. H. 68.) 
 2. graviter dolens. grievous, distressing. So, 
 Βαρναλγητδς. πάντων καγχαζόντων γλωσσαις 
 Βαρναλγητ'' — Aj.200. Syn. Βαρύς, αλγεινός, 
 χαλεπός. 
 
 Βάρυβρεμετης. (Antig. 1130. fern. Βαρυ/3ρερ.ε- 
 τειρά. Orph. Η. 9. 25.) Βάρυβρδμδς. (Phoen. 
 190.)Βάρνβρδμητης.(ΡΙιιίΪ2ψ.ΑΏ.'ύ.<233.)Βά- 
 ρυγδουπδς. (i!fk?.270.) Βάρνδουπδς. (Mosch. 
 2. 116.) Βάρυ^ς. (Orph. 1350.) Βαρυκτΰ- 
 πδς. (Hes. ε. 79.) Βαρυδπ^ς. Βαρυσ^αραγδς. 
 (Isthm. 8. 48.) Βάρυψθογγδς. (Horn. Ven. 
 160.) graviter sonans. deep resounding, or, 
 thundering, βαρνοπαν στεροπάν κεραυνών τε 
 πρυτανιν. Pyth. 6. 23. Syn. Έυρυοπης, ερι- 
 
 βρομος, εριγδουπος. 
 
 Βάρνβρως. graviter mordens. eating deeply. 
 βαρνβρώτ αιματηρον νοσον. Phil. 704. 
 
 Βάρύγουνατος. (Theoc. 18. 10.) Βάρϋγουνδς. 
 tardus, having heavy knees. Ασωπός βαρυ- 
 γοννος, επει πεπαλακτο κεραυνφ. Call. 4. 78. 
 
 Βαρΰγυιος. membra gravans. disabling the 
 limbs, ει ό", ώς μευ βαρυγυιον απωσαο νουσον, 
 ελασσεις. Gaetul. An. ii. 167. 
 
 Βάρύδαιμων. (Alcest. 868.) Βαρυδαιμδνεων. 
 {Equit. 555.) Βάρϋποτμδς. infelix. oppressed 
 by hard fate, οιμοι ζνμφοράς βαρνποτμωτα- 
 τας. Phcen. 1367. και βαρυδαιμονουντων. 
 Equit. 555. Syn. Βαρυποτρος, βαρυπημων, 
 βαρυσυμφορος, άτυχης, άθλιος. 
 
 Βάρΰδακρύς, ϋδς. Βάρνδακρϋδς. (Christod. An. 
 ii. 463.) Βάρΰπενθής, εος. (Meleag. 1 1 7.) Βα- 
 ρΰπενθδς. (Philipp. An. ii. 229.) graviter do- 
 lens. very sorrowful, αιει δ' η βαρυδακρυς 
 επι στηλαις μεν αηδών. ibid. 230. See Βαρυ- 
 στεναχων. 
 
 Βάρΰδϊκδς. δ ή. Βαρνδδτειρα. η. (Sept. Th. 975.) 
 graviter ulciscens, v. affligens. punishing se- 
 verely, βαρυδικος ποινα. Choeph. 933. So, 
 ΒαρυτΊμος. JEsch. Supp. 25. 
 
 BapuZ^Xo^.o^.aemulus; infestus. veryjealous. 
 τα πάντα προς φώς ή βαρνζηλος δαμαρ. Lye. 
 57. 
 
 Βαρυθϋρος. Βάρυφρων.(ΑροΙΐΛ.731 .) graviter 
 animo adfectus. troubled in mind; incensed. 
 ταν δε γυνά βαρυθυμος αμειβετο δακρυχεοισα. 
 Call. 6. 81. Syn. Αμειλιχος, δυσθϋμος, βαρν- 
 φϋχος, βαρυκαρδιος. 
 
 Βάρϋθω. gravor. to be heavy ; to be op- 
 pressed. — βαρυθει δε μοι ωμός υπ' αυτοϋ. Π. 
 519. Syn. Βαρύνομαι, βριθομαι. 
 
 Βαρΰκομπδς. gravem strepitum edens. loudly 
 roaring. — βαρυκομποι Αεοντες περί δειματι 
 — φυγον, — Pyth. 5. 76. 
 
 Βαρνκδτος. Βαρϋμηνως. (Theoc. 15. 138.) Βα- 
 ρΰμην'ΐς. (Orph. Η. 10.) Βάρυοργ^τος. (Phi- 
 lodem. An. ii. 88.) gravem simultatem gerens. 
 implacable in wrath, εγώ δ' ατΊμος, ή ταλαινα 
 βαρνκοτος. Eumen. 783. 
 
 Βαρϋλαιλαψ. valde fremens. stormy. So, Βά- 
 ρνφλοισβδς. (Prod.) ευθαλεα πλατανόν με 
 Norou βαρυλαιλαπες ανραι. Philipp. An. ii. 
 229. Syn. Ανσμηνις, οργιλος. 
 
 Βάρϋλδγδς. maledicus. produced by offensive 
 language. — βαρυλογοις εχθεσιν πιαινομενον. 
 — Pyth. ii. 100. 
 
 Βαρϋμισθδς. δ η. qui pretio impenso constat, 
 very costly, την καταφλεξιπολιν Σθενελαϊδα, 
 την βαρυμισθον. Ερ. άδ. 56. 
 
 Βάρΰμοχθδς, ου. δ ή. laboriosus. enduring 
 much toil. Ερ. αδεσπ. 288. 
 
 Βάρννω. gravo. 2. molestia adficio. to distress. 
 ε"ίπε δ' αλνσθαινουσα' τ'ι μητέρα, κούρε, βαρύ- 
 νεις ; Call. 4. 212. Syn. Βαρεω, επιβαρύνω, 
 φορτίζω, — αχθεω, πιέζω. 2. λϋπεω. 
 
 Βάρϋπάλάμδς. graves et fortes habens pugnos. 
 heavy-handed, βαρυπαλαμον ορσαι χολον. ■ 
 Pyth. 11.37. 
 
 Βάρϋπενθητος, ου. δ ή. graviter ploratus. much 
 
Β Α Σ 
 
 amented. ου βαρυπενθητονς Αρτεμις ειλε κό- 
 ρας. Antip. Thess. An. ii. 125. 
 άρΰπεσης, εδς. δ η. graviter cadens. falling 
 leavily. αγκαθεν βαρυπεσή-Καταφερω ποδδς 
 χκμάν. Eum. 375. 
 
 -άρυπνειω. graviter flo. to blow hard, αλλα,φι- 
 ){η, πεφυλαζο βαρυπνειοντας αητας. Mus. 2 1 6. 
 άρϋπονς, -ποδός. δ ή. cujus inferior pars gra- 
 nor. heavy at the end. ιός•, και βαρυπους 
 )ζος δ θηρολετης. Philipp. An. ii. 226. 
 )άρυς. gravis, molestus. heavy ; strong ; dis- 
 ;ressing. αλθετο χειρ, οδυναι δε κατηπιοωντο 
 3αρεΊαι. Ε. 417. Syn. Αίνος, αλγεινός, δνσλο- 
 δος, δυσβάστακτος, επαχθής, χαλεπός, φορ- 
 ■ικος. 
 
 άρυσκΤπων, ωνδς, δ ή. clava, gravis, wielding 
 Χ heavy club, χαίρε βαρυσκιπων, επιτακτα μεν 
 ,^άκιδοιά. Call. Jr. 120. 
 ■μρνσταθμος. ponderosus. weighing heavy. 
 αλλ' έτερον αν ζητεί τι τών βαρνσταθμων. 
 Ran. 1397. Br. 
 
 αρυστενάχων. graviter gemens. groaning 
 ..leavily. So, Βαρνστδνος, which also sign, la- 
 mentable. (GEd. T. 1233.) Hence, Βάρνστο- 
 νως. adv. sorrowfully. (Enmen. 797.) την δε 
 3αρυστεναχων προσεφη πόδας ωκύς Αχιλλενς. 
 |k. 364. 
 
 αρΰ-αρβης. terribilis. frightful, βροντής, φε~ 
 Ιρεται βαρνταρβης. iEsch. Jr. Edon. 
 \[άρυτλητος. intolerabilis. intolerable, μήτε 
 βαρυτλητων λαγάνων περί φορτον αγουσαν. 
 JjNaum. 3. 
 αρυφορτος. η. gravida, pregnant, δττι -γυνή 
 ,3αρνφορτος αχός περί θνμον ελίσσει. Νοηη. 
 ιάρνφυλλος. epith. arboris. Ερ. 1. 4. 
 άρνχειλος. epith. Oratoris. ρήτορα Μαΰρον 
 ,,-.δών απεθανμασα, τον βαρυχειλον. Ammian. 
 An. ii. 385. 
 
 αρνχορδδς, ου. δ r). cui sonus est gravissimus. 
 :deep-toned. εκ νητης μετέβης ούτω ταχύς εις 
 βαρνχορδον. Strato, An. ii. 366. 
 ■,άρυψϋχδς. qui abjecto,w?/, graviter sauciato 
 est animo. depressed in mind; mean-spirited. 
 προς yap κακοΰ τε και βαρνφνχον γόους. Aj. 
 •31 9. Syn. Μικρόψυχος, δειλός, 
 ,ιάρνωδης. See Βαρναης. 
 \ασάνιζω. explore 2. torqueo ad eruendam 
 Veritatem. to try, by rubbing on a touch- 
 stone, metaph. to examine carefully ; to 
 torture, βασάνιζε yap τον πά'ιδα τοντονί λα- 
 βών. Ran. 629. Syn. Αοκιμαζω, διακωδωνιζω, 
 .ελέγχω, εζεταζω. βασανον διδωμι. Thesm. 
 J80 1 . — ανακρίνω, λνγιζω, στρεβλοω. 
 ασάνιστρΧά. exploratrix, tortrix. ένθεν δη 
 στοματονργος έπων βασανιστρια,λισπη. Ran. 
 826. Br. 
 
 άσάνδς, ου. ή. lapis Lydius, quo aurum pro- 
 jbatur; deinde, 2. argumentum, quo aliquid 
 Iprobatur. 3. qutestio per tormenta. atouch- 
 l[ stone to try metals. 2. trial, inquiry, or ex- 
 lamination. 3. torture. Hence, Βασανιστής, 
 tov. δ. Βάσανιστρϊα, ας. ή. one who tortures. 
 tyAnd, Βάσανηδδν. adv. (Maneth. 4.) 1. χρυ- 
 ! σον, ερυθρον ιδεϊν, τριβομενον βασανω. Theog. 
 
 Β Α Σ 
 
 135 
 
 450. Syn. Ι.Χρνσϊπς. Αϋδιά λίθος, q. vid. 
 2. κρισις, δοκιμασία, κατασκοπη. 3. βασανισμός. 
 
 Βασίλεια 1 , Βασϊλΐς,Βασιλισσα. (Theoc. 15. 25.) 
 regina. a queen; a princess, δούλη κεκλήσθαι, 
 βασιλις ονσ, αισχννομαι. Hec. 556. Syn. 
 Ανασσα. Ερ. AicWi, αγακλειτη, ιφθΊμη, περι- 
 φρων, ττολνμνηστη. 
 
 Βασίλειος. (Orest. 1360.) Βασίλειος. (Od. π. 
 401.) Βασιλικός. Jem. Βασιλείς, ϊδδς. {lb. ζ. 
 193.) kingly, royal, γαμοις Ιάσων βασιλικούς 
 ευναζεται. Med. 18. 
 
 Βασιλεύς, rex, dominus. a king ; a ruler, ονκ 
 αγαθδν πολνκοιρανιη' εις κοιρανος έστω, Είς 
 βασιλεύς, — Β. 204. Syn. Αναζ, βασιλευτωρ, 
 (Antimach. ap. Et. Ma.) θεμισκρεων. Pind. 
 σημαντωρ. Apoll. τύραννος. Έν. (bona) Αγα- 
 θός, αιδοϊος, αμΰμων, αριπρεπης, αγακλειτος, 
 αντιθεος, αγηνωρ, αριστοπονος, βαθύπλουτος, 
 δημοφελης, διοτρεφης, ερισθενης, ευγενής, εν- 
 κτεανος, ενολβος, εχεφρων, ήπιος, θειος, θεον- 
 δης, θεμιστονχος, κρατερός, κλειτος, κϋδαλι- 
 μος, λάοσσοος, μεγάθυμος, πεισψβροτος, πο- 
 λισσουχος. προφρων, πολνολβος, τιμηεις. (ma- 
 la) αναγνος, δημοβορος, κοσμοφθορος, υπερ- 
 φίαλος, υβριστής, χαλεπός. Phr. — Έκήπτρον 
 έχων, φρεσίν αισιμα ειδως. — κάλος τε και αλ- 
 κιμος, εζοχος άλλων Σκηπτονχος βασιλεύς, 
 και εν πολεμοισι μαχητής. Horn. διοσδοτοις 
 σκηπτροισι τιμαλφου μένος. iEsch. Supp. See 
 Od. τ. 109. 
 
 Βασΐλευτερος. compar. a pra?c. augustior. (II. 
 
 1. 160.) & ΒασιλευΓαΥος. superl. regno dig- 
 nissimus. more, and most, royal. Ατρε'ίδη, 
 σύ μεν άρχε' σύ γαρ βασιλευτατός εσσι. ib. 
 69. 
 
 Βασιλεύω, regno, to rule as a sovereign. Ισον 
 εμοι βασίλευε, και ήμισυ μειρεο τιμής. Ι. 6\6. 
 Syn. Ε/.ι/3ασιλενω, ανασσω, άρχω, αισνμναω. 
 Phr. θρονψ εγκαθιζειν. ευθυνειν λαοΊς δικας. 
 Pind. κυμάτων ατερ πολιν Σην ναυστολησεις. 
 
 Βασίς. gressus. 2. pes. S.fundamentum. astep. 
 the foot, the bottom, or, foundation, τάς 
 ακούει μεν βασις, αγλάϊας αρχα. Pyth.l. Syn. 
 
 2. Πους. 3. βαθμός, θεμελιον, έρεισμα, πνθμην. 
 Βασκαίνω, fascino. (Theoc. 6. 39.) 3. invideo. 
 
 3. criminor. to cast a spell upon 2 . to envy, 
 to slander. Hence, Βασκάνδς.δ y). an envious 
 person; a detractor. (Plut. 571.) Βασκάνια, 
 ας. τ/, detraction. (Call. Ερ. 26.) — τύ δ', ώ 
 κακέ, και τοκ ετακευ -Βασκαινων , — Theoc. 5. 
 13. Syn. Καταγοητεύω, φαρμακενω. 2.φθονεω. 
 
 1 The final α in this word is short. See 
 Agam. 85. Apoll. 4. 1015. But in βασιλεία,α 
 kingdom, the same vowel is long ; because 
 derived from a verb in ευω. 
 
 2 Blacksmiths in the olden time used to 
 hang up puppets in their shops, called βασ- 
 κάνια, from βασκάνιον, to avert the effects of 
 witchcraft ; as, in later times, horse-shoes, 
 with other ingenious devices, have been re- 
 sorted to with equal sagacity and equal effect. 
 See a frag, of Aristophanes in Jul. Pollux. 
 L. vii. 108. 
 
136 
 
 BAT 
 
 3. αιτιαομαι, μέμφομαι, σνκοφαντεω. 
 Βασκάς, ου. δ. querquedula. a teal, και ελε$, 
 
 και βασκα. Αν. 885. 
 Βασκω. an old verb for Βάω, Βημϊ. eo. to go. 
 
 βασκετ ', επειγετε πάσας καθ' οδούς. Thesm. 
 
 783. βασκ ιθι — (go! haste!) Β. 8. occurs 
 
 also in five other places of the Iliad, once in 
 
 Apollonius, 3. 486. 
 Βασσάρά. Βασσάρϊς. Baccha. 2. Baccharum 
 
 tunica. 3. vulpes. 4. meretrix. — a female 
 
 votary of Bacchus. 2. a tunic worn by such. 
 
 3. a she-fox. 4. a courtezan, τηςπαντομορφου 
 
 βασσαρας λαμπονριδος. Lye. 1393. Syn. 1. 
 
 Βακχη. 3. αλωπηζ. 4. εμπελατειρα, κασαλβη, 
 
 κασωρις, λαικαστρια, μαχλας, πόρνη, εταίρα. 
 Βασσάρευς. Bassareus. a surname of Bacchus. 
 
 See Horat. Od. I. 18. 1 1. Hence, ΒασσάρΧκδς, 
 
 pertaining to Bacchus, or, his orgies, στρεπ- 
 
 τδν Βασσαρικού ρομβον θιασοιο μυώπα. Pha- 
 
 laec. An. i. 421. 
 Βασσων, for ΒαθΊων, or Βαθύτερος, compar. of 
 
 Βαθύς, βάσσον χωρίον. Et. Ma. 
 Βασταγμα. gestamen. any thing borne, or 
 
 carried, δεινον μεν ην βασταγμα, καίσχυνην 
 
 έχον. Eur. Supp. 767. 
 Βαστάζω, gesto. 2. Att. exploro. to bear, or 
 
 poise in the hand. 2. to weigh in the mind, 
 
 to examine. 2. ός πρώτος εν γνωμα τοδ' εβασ- 
 
 τασε. Prom. 887. P. Syn. 1. Φέρω, εκφορεω, 
 
 ανακουφίζω, φορτηγεω, αίρω, κομίζω, αερταζω. 
 
 2. βασανίζω, δοκιμάζω. 
 Βαστακτος, ή, δν. portatus, sublatus. borne, 
 
 lifted, ειθ' ειην δεΧφις, ιν εμοΊς βαστακτος 
 
 επ' ωμοις. Meleag. 7. 
 Βάτάνίδν. το. patella, a small dish, εν βατανιοι- 
 
 σιν εφθός — Antiphan. ap. Ath. p. 170. 
 Βάτειά, s. Βάτίεια. tumulus in agro Trojano. 
 
 sepulchre of Myrinna, so called, την ήτοι 
 
 άνδρες Βατιειαν κικλησκονσιν. Β. 813. 
 Βάτεω. ineo. to mount, etc. Hence, Βατήρων 
 
 λεχος. (Phocyl. 176.) ώττολος, δκκ εσορ -y τας 
 
 μηκάδας, οία βατεύνται. Theoc. 1. 87. 
 Βάτήρ, ήρος. δ. qui incedit. 2. limen. one who 
 goes forward, or mounts. 2. the threshold. 
 
 fern, βατηρις κλιμαξ. a ship's ladder. (Zon. 
 An. ii. 81.) 
 
 Βατίς, ϊδος. ή. piscis quidam. a species of skate, 
 in request with Athenian epicures, who were 
 therefore called Βάτϊδοσκδποι. (Pac. 812.) ου- 
 δέ χαίρω βατισιν, ουδ' εγχελυσιν' — Vesp. 510. 
 
 Βάτος, ή, δν. pervius. accessible. — τψ θάλασσα 
 μεν βατή-ΐίεζψ ποτ εσται. — LyC. 1414. Syn. 
 Διάβατος, αμενσιμος, ευδιοδος, εύπορος, πο- 
 ρευσιμος. 
 
 Βάτος. Βάτίά. {Find. 01. 6. 90.) rubus. the 
 bramble. Hence, Βάτδδρδπδς. one whoplucks 
 bramble-berries. (Horn. Merc. 190.) νυν ια 
 μεν φορεοιτε βάτοι, φορεοιτε δ' ακανθαι. The- 
 oc. 1. 132. 
 
 Βατράχειον. Βατράχίον. ranunculus. 2.herba, 
 cujus succo inficiebant faciem. the herb, 
 crovfsfoot ; with which the face was stained 
 before the invention of masks. Hence, a dark 
 green robe was called Βατράχίς. (Equit. 
 
 Β Ε Β 
 
 1406.) και Χυδιζων, και -^ηνιζων, και βαπτο- 
 μένος βατραχειοις. Eq. 520. 
 Βάτραχος, ου. 6. rana. the frog, ταϊς ννμφαισι 
 δ' εδοζεν αει τον βατραχον αδειν. Mosch. 3. 
 111. Ερ. Ύδατοτρεφης. See Plato, An. i. 1 70. 
 Arist. Ran. 240. 
 Βαττδς, ου. δ. conditor Cyrenes. a stammerer, 
 king of Cyrene in Libya. Patron. Βαττϊδης. 
 pi. Βαττϊδαι. (Pyth. 5. 37.) τον ΤΙλοντον αυ- 
 τόν, και το Βαττου σιλφιον. (επί των σπανίας 
 τιμάς λαβόντων. Schol. in I. et Suid.) Plut. 
 925. See Pyth. 4. 10, 93. 
 Βαυβάω. cubitum eo. to fall asleep, βανβώμεν 
 εισελθοντες' — -fr. Eur. Sylei. Valck. Diatrib. 
 p. 204. Syn. Καθευδω, κοιμαομαι. 
 Βαυβω, 6ος, ους. ι), nutrix Cereris. the nurse 
 of Ceres, χε ιρ'ι τε μιν ριπτασκε γελών Βαυβοϋς 
 ύπο κολποις. Orph. Fr. 16. 
 Βάνζω. latro. to bark, ά τοιτάν οίων έπεται 
 σκοπός' ά δε βαύσδει. Theoc. 6. 11. Syn. 
 Ύλα/ΟΓίω, ΰλαω, ληκεω, ωρυομαι. 
 Βαυκάλάν. sopire ; curare nutricis modo. to 
 sooth to sleep. Syn. Κατακοιμιζειν, τιθηνεϊν, 
 παίδια μετ ωδής κοιμιζειν. Hesych. 
 ΒαυκάΧίδν. vas angusti oris : a sono quern edit 
 
 dum aqua ei infunditur. Unde 
 Βαυκάλϊς, ϊδδς. ή. vas ad refrigerandum. a 
 cooler, εις το θέρος χαλκην βαυκαλιν ηγορα- 
 σας. Nicarch. Anal. ii. 357. 
 Βάφευς, εως. δ. tinctor. a dyer, τοΰτο βαφενς 
 εποησε, το μηκετ ι κουρέα τεμνειν. Nicias, An. 
 i. 249. Syn. Ανθοβαφος, χρωστηρ. 
 Βαφή, ής. η. immersio. 2. tinctura. 3. color, 
 immersion, dye. βαφή σίδηρος ως, εθηΧυνθην 
 στόμα. Soph. Aj.660. Syn. 1. Βάπτισμα. 2. 
 βάμμα. 3. χρώμα. 
 Βάφϋράς. ό. fluv. Pieria3. Baphyrus. Liv. I. 
 xliv. c. 6. Βάφϋρά. και εν Αμβρακία παμπλη- 
 θεας όψει. Archestr. ap. Ath. p. 326. 
 Βδαλλω, fut. άλω. sugo. mulgeo. to suck, to 
 milk, ηε συ γε βδηλαιο νέον γλαγος ενδοθι 
 πελλης. NlC. ΑΙ. 262. 
 Βδελλά, ης. ή. hirudo. a leech, εμφνς, ως λιμ- 
 νάτις άπαν εκ βδελλα πεπωκας ; Theoc. 2. 57. 
 Βο"ελϊ;κΓρο7Γος. abominabilis. horrible. — μελαι- 
 
 ναι (Γ ες το πάν βΰελυκτροποι. Eum. 52. 
 Βδελυρός, flagitiosus, impurus. abominable ; 
 depraved, αλλ' ουχί νυν'ι y' δ βδελυρός τον 
 νουν έχει. Plut. 993. Syn. Απευκτος, αποτρο* 
 πος, ακόλαστος, ασελγής, ανόσιος, άκρατης* 
 αισχρουργος, αισχοποιος, μιαρος, μοχθηρός. 
 Βδελυττδμαι, Βδελυσσομαι. detestor; proprie, 
 ob fcetorem. to feel disgust and loathing.; 
 ηπου σε δια τουτ ευθύς εβδελυττετο. Plut 
 700. Syn. Απεύχομαι, μ'ισεω, αποστρέφομαι 
 αποτρωπαομαι, αποτροπιαζομαι, μυσαττομαι 
 Βδεω. pedo. to break wind. (Pac. 150.) *SO 
 Βδυλλω, which also sign. 2. timeo. to be 
 afraid of. δεδιασιν αυτόν, δ τε πένης βδνλλιι 1 
 λεώς. Equit. 2*25. Syn. ΐίερδω, καταπερδω. 
 — 2. φοβεομαι, βδελνττομαι. 
 Βϊβαιος, α, δν. and δ ι), firrnus, stabilis. firm; 
 secure, certain, adv. Βεβαιως^Ηεκ. F. 1 121.; 
 and Βέβαιον. (Track. 620. Β.) ή γαρ φύσις, 
 
BEN 
 
 Β Η Τ 
 
 [37 
 
 βέβαιος, ου τα χρήματα. Eur. ΕΙ. 946. Syn. 
 
 Αρρηκτος, ακατασειστος, ασφαλής, εδραως, 
 
 εμπεδος, μόνιμος, ευσταθής. 
 ΪΒεβηλδς. profanus ; non initiatus. profane. 
 1; φθεγζομαι οίς θέμις εστί' θνρας δ' επιθεσθε 
 \ βεβηλοις. Orph. fr. Syn. Αμύητος, μιαρος. 
 Υ&εβρνκες, ων. ot. nom. vetus gentis Asiaticae. 
 
 old inhabitants of the Troad ; then of Bi- 
 
 ithynia. ονδ' apa Βεβρΰκες άνδρες αφειδησαν 
 βασιλήος. Apoll. 2. 98. — Βεβρΰκϊη. ibid. 136. 
 
 \' αλλά με νυν Βεβρΰκες, ύπερβασιη τ' Αμυκοιο. 
 ib. 792. 
 
 ίεβρωθω. s. s. as Βροω, et Βρωσκω. ωμον βε- 
 βρωθοις Πριαμον, Πριαμοιο τε παιδας. Δ. 35. 
 Ιεκκϊσεληνδς. delirus, stupidus. superannu- 
 ated, και πως, ω μώρε συ, και, ILpoviojv οζών, 
 
 , και βεκκεσεληνε. Nub. 398. 
 ϊελεμνον, ου.το. telum, sagitta. a dart, αι- 
 γανεης εσσυντο θοωτερον ηε βελεμνου. Lith. 
 114. 
 
 Ιελλερδφοντης, item, Βελλεροφδων, Βελλερδφών. 
 ita dictus ab occiso Corinthi tyranno 
 
 ι Bellero. See Damm. in v. Sf Find. 01. xiii. 
 118. sqq. παντας γαρ κατεπεφνεν αμυμων 
 Βελλεροφοντης. Ζ. 190. 
 Ιελονη, ης. η. acus. 2. piscis quidam. a needle, 
 
 β or bodkin, a fish with sharp snout. Hence, 
 
 •'Βέλδνδπωλης. Nom. Pr. (Pint. 175.) ευμηκης 
 βελόνη, παγχαλκεον έργον Αρηος. Batrach. 
 
 i' 129. Syn. Ή,πητρων, ακεστρα, ραφις, περόνη. 
 
 Ηελος. telum, jaculum. an arrow, ο?- any mis- 
 sile weapon, αλλ' αγε, τψδ' αφες ανδρι βέλος, 
 Δίί χείρας ανασχων. Ε. 174. Syn. Ακόντων, 
 
 ί άτρακτος, ως, ο'ίστος. Ερ. Άλιον, αλεγεινον, 
 
 ■ ανΊηρον,αργαλεον,αινον,α'ιματοφυρτον,βρΊθυ, 
 γυωβορον, δαφοινον, διοβλητον, έκηβολον, ηε- 
 ροφοιτον, ηνεμοεν, θοον,θηροκτονον, ιθυκελευ- 
 
 \ϋον, κονφον, κραιπνον, μιαιφονον, λαι^ηρυν, 
 όϊζϋρον, οκρυοεν, ολοον, οζυκομον, περιπευκες, 
 
 'πτεροεν, στυγερον, υπήνεμων, φλογοεν, φο~ 
 βερον, χαλκοβαρες, ωκυ. Phr. Συνδρομον 
 αυραις. Νοηη. πτανον δπλον. Soph. 
 
 Ζελτερδς. ΒελτΤων. (penult, short Ion. long 
 Attic.') irreg. compar. of "Αγαθός, βελτερον, 
 δς φευγων προφυγ-α κακόν, ηπερ aXaty. Κ• 81. 
 ιττωχψ βελτϊον εστί — ρ. 18. — τονς τρόπους 
 
 •βελτΊονα. Plut. 104. — 2. Superlat. Βελτάτδς. 
 (Eumen. 486. Ρ.) Βελτιστδς. ( Agam. 379.) 
 Syn. Α^εινων. 2. άριστος. 
 
 ψεμβηκιζω, or Βεμβϊκ. act. (Vesp. 1517.) Βεμ- 
 βΊκ,Τάω. neut. in gyrum ago, seu agor. to turn 
 
 '• round like a top. οίσί σε ποησω τημερον 
 
 ■'βεμβικιαν. Αν. 1466. 
 
 3εμβηζ, ηκδς. Βεμβιζ, Ίκδς. ι), turbo, a top. ct 
 
 ■ δ' ap' υπό πληγτ)σι θοάς βεμβΊκας έχοντες. 
 Call. Ερ. 1. 9. Syn. Στρομβος, τροχός. 
 
 Ιψβϊναωι, ων. ο'ι. gens Argolidis. an Argolic 
 tribe. λ7ς αμοτον κεράϊζε' μάλιστα δε Βεμβι- 
 ναωυς. Theoc. 25. 202. 
 
 3ενετοι. Veneti. — Βένετων άλος αρχψίδοντων. 
 
 ί Μ. Musur. ολβιη η Βενετο>ν πανελευθεοός 
 
 ίεστι γενεθλη. Ερ. 1.5. An. iii. 18. 
 
 3ενθος. profunditas. depth, πάσαι, δσαι κατά 
 βίνθος αλός Νηρηίδες ήσαν. Σ. 38. Ερ. 'Αλ- 
 
 μυροί, άλιμϋρες,ακΊνητον, ευρύ, πολυκλυστον, 
 πολυρροθιον. Syn. Βάθος. 
 
 Βερ~εθρδν. Ion. for Βάραθρδν. hiatus profun- 
 dior. a gulf; an abyss. Criminals at Athens 
 were precipitated down the Βαραθρον. τήλε 
 μαλ' yxi βαθιστον υπό χθονός εστί βερεθρον. 
 θ. 14. Syn. Καταχασμα (γης), βάθος, όλεθρος. 
 Ερ. Αχλυοεν, αινον, αφεγγες, αχανές, κοίλον, 
 γλαφυροί', ευρώεν, σκοτών, καταχθόνιοι•, 
 ανοστητον, στυγνον, νερτεριον. 
 
 Βερενίκη, seu Βερονίκη, hoc nomine fuere 
 plures. inpr. Ptolemsei Lagi uxor, et mater 
 Philadelphi. Berenice. Bernice. {Acts, xxv. 
 23.) ανθρώπων ώς μΰθος, εποιησας Βερενικαν. 
 Theoc. 15. 108. Ερ. Περικλειτη, οφιζηλος, 
 ευειδης. 
 
 Βερεσχϊθοι. Dii presides stultitise. the guar- 
 dian Gods of folly. Equit. 635. Br. 
 
 Βερδη, quae et Βέροια. Beroe, Bercea. nom. ur- 
 bis in Macedonia ; (Actt. 17. 10.) Thracia ; 
 Syria, the most famous of these cities was 
 that in Syria, founded by Seleucus Nicanor ; 
 supposed to be Aleppo, ρίζα βίου, Βεροη, πτο- 
 λιων τροφός, εΰχος ανακτων. Νοηη. 1. 41. 
 Ερ. Ποντοπαγης, ευηνωρ, ευνησος, ευχροος. 
 
 ΒερδνΊκϊδες. genus calceamenti muliebris.^/ro?» 
 Βερονίκη, or Βερενίκη, quod etiam Macedo- 
 nice pro ΦερενΊκη. 
 
 ΒερδνΊκϊδν. genus herbas. Vid. Hesych. 
 
 Βεΰδδς. vestis muliebris. a garment worn by 
 women, εν δε ΤΙαρφ καλαί τε και αιόλα βευδε' 
 εχουσαι. Callim. fr. 155. 
 
 Βεχειρες, ων. οι. gens Pontica. a nation of 
 Pontus. See Apoll. Rh. 2. 394. 1244. et 
 Dionys. 765. 
 
 Βήλδς. δ. Assyrias rex. 2. rex iEgypti. (JEsch. 
 Supp= 314.) 1. the father of Ninus ; 2. of 
 Danaus and yEgyptus. 
 
 Βηλο^ς,οΰ.δ. limen. a threshold, ριπτασκον 
 τεταγων από βηλοϋ, — Ο. 23. Syn. Βαθμός, 
 βατηρ, ουδός. Ερ. Αιθεος. 
 
 Βί)μα. gressus•, vestigium. 2. suggestus. apace; 
 afoot-step. 2. a rostrum, or, pulpit. Hence, 
 Βημά-ιζδμαι. to measure, as by pacing. (Ath. 
 p. 688. f.) βήματα δ' ουτ ανδρός τάδε γιγνε- 
 ται, ουδέ γυναικός. Η. in Mer. 222. Syn. 
 Βάδισμα, διάβημα, βασις, αναβαθρον. 
 
 Βήζ, βηχος. η. Att. δ. tussis. a cough, hic- 
 cough. See Αμυγδαλή. 
 
 Βήρυλλος, ου. δ et ή. beryllus, gemma, a stone, 
 of a sea-green colour, υγρής βηρυλλου γλαυ- 
 κηνλιθον, — Dionys. 1012. 
 
 Βηρϋτδς. ή. urbs Phoeniciae. a town of Pales- 
 tine, famous in the time of Justinian for the 
 study of the civil law. και Ύυρον ωγνγιην, 
 Βηρυτού τ' αϊαν εραννην. Dionys. 911. 
 
 Βησσά, ης. ή. saltus, convallis. a thicket; pass 
 in a mountain. Hence, Βησσηεις. adj. (Hes. 
 ε. 389.) πετρη επικρέμαται, κοίλη δ' νποδε- 
 δρομε βησσα. Η. in Apoll. 284. 8ΥΝ.Αγκος, 
 αλσνς. Ερ. Ακανθοφορος, α'ίδνη, βαθυσκοπε- 
 λος, δασυζυλος, ευθαλης, παιπαλοεσσα, πολν- 
 κνημος, σκιερά, ερημαια, ϋψιλοφος, χλοερά. 
 
 Βήτα. Γαγγαρεων παισιν Βήτα και ΑλΦα 
 
138 
 
 Β Ι Β 
 
 Β ΙΟ 
 
 λέγων. Arat. An. i. 253. 
 Βηταρμδς, οΰ. υ. apta et concinna saltatio. Βη- 
 ταρμδς ενόπλως, the Pyrrhic dance. (Apoll. 
 1. 1136.) Βηταρμων. one who dances it. αλλ' 
 αγε Φαιηκων βηταρμονες, δσσοι άριστοι, θ. 
 250. Syn. Ορχηστης, χορευτής. 
 Βηττω. Βησσω. tussio. to cough. — ό γαρ ανήρ 
 
 την νυχθ' δλην-Έβηττε. — Eccles. 56. 
 Βϊά,άς.ή. vis, robur. strength; might; vio- 
 lence, ούτε βίας Τρωών ύπεδειδισαν,ουτε ιω- 
 κας. Ε. 521 . Syn. Ις, ισχύς, δυναμις, αλκή — 
 βιαιοτης, ύβρις. Ερ. Ασχετος-, ατρεστος, απροσ- 
 μαχος, αδονητος, αστεμφης, άρρηκτος, μεγάλη, 
 θεσπέσιος, νικηφόρος, νπερθνμος. 
 ΒΧα'Ιδμαι. vied, et pass. Βϊάδμαι. med. (Apoll. 
 4. 1236. Orph. 1264.) to force ; to compel. 
 ηθίϊ', ή μαλα δι) σε βιάζεται ωκνς Αχιλλενς. 
 Χ. 229. Syn. Επειγω, καταπιέζω, προσάγω, 
 εκνικαω. — παρανομεω, υβρίζω, λωβαομαι. 
 ΒΊαιοκλω-φ, ωπος. δ. vi extortus. gained by 
 force. Lye. 548. 
 Βϊαιδμάχης, ου. δ. ΒΧημαγδς, ον. δ η. violent US 
 pugnator. one who fights with all his might. 
 Anthol. 
 Βίαιος, a, 6v. and δ η. violentus. acting for- 
 cibly. 2. Βϊαιως. adv. ερέ"ειν έργα βίαια, — κα- 
 τεδονσι βιαίως, β. 236, 7. Syn. adj. Βιαστι- 
 κός, οβριμος, δεινός, σφοδρός, ιταμός, υβρισ- 
 τικός, adv. βια, σφοδρώς, ύπερβιως. 
 Βϊαρκής, εδς. δ η. ad vitam suificiens. afford- 
 ing the necessaries of life. Archias, An.\\. 93. 
 Βϊάς, ντος. δ. Ν. P. the name of a warrior at 
 Troy. (//. Δ. 296.) Patronym. ΒΧαντΧάδης. 
 {Apoll. 2. 111.) 2. Bias of Priene, one of 
 the Seven Sages. (JBjjp. άδεσπ. 509.) 
 ΒΧαστεδς. verbal, violandus. violence must be 
 offered to. — ήμΐν ου βιαστεον τυχην. Khes. 
 584. 
 Βίάτάς. Dor .for ΒΧάτης.α Pindaric word, fortis, 
 vehemens. strong; brave; violent, αργυρεαισι 
 δε νωμα-τω φιαλαισι βιαταν Αμπέλου παϊδ'' — 
 Nem. 9. 1 2 1 . i. e. let him pour out the stout 
 son of the vine (strong wine) in silver gob- 
 lets. SeePyth. 1. 18. 
 ΒΧβασθω. Β\βάω. (Pind. Ol. 14. 24.) ΒΧβημΧ. 
 part, βϊβας. (II. Η. 213.) s. s. as Βάω, Βήμϊ, 
 Βαίνω. Αίας δε πρώτος προκαλεσσατο, μακρά 
 βιβασΟων. Ν. 809. 
 Βιβλϊνος, ΒιμβλΧνδς^π, Βυβλϊνδς.€ρ.\\η\. wi?ie 
 so called from Βιβλϊς, a mountain, or ΒίβλΤ^/?, 
 a district, of Thrace. See Et. Ma. — Steph. 
 Byz. and Blomf. Prom. 836. — ανωζα δε 
 Βιβλϊνδν αυτνϊς. Theoc. 14. 15. — βιβλινου 
 τε πώματος. Ion. ] 195. 
 ΒιβλΧδν. Βιβλάρϊον. (Lucill. An. ii. 320.) di- 
 min. οΐβιβλδς. Hence, ΒιβλΧδπωλης. a book- 
 seller. (Nicoj)h.n\). Ath.p. 126.) ΒφΧίακδς. 
 adj. ( Anal. ii. p. 508.) βιβλιον τ' έχων έκασ- 
 τος μανθανει τα δεξιά. Ran. 1114. Syn. 
 Αελτος, λόγος, τεύχος, σύγγραμμα, σελίδες. 
 Βιβλδς, ον. 7j. liber arboris. 2. volumen. the 
 bark of a tree. 2. a roll, or, book, ταντ ov 
 πιναί'ιν εστίν εγγεγραμμένα Ουδ' εν πτυχαϊς 
 βίβλων κατεσ;! ραγισμένα. /Esch. Slipp. 943. 
 
 P. Syn. Φλοιός, λεπις•. 2. βιβλιον. Ερ. Εγερ- 
 σινοος, ζαθεος, θεία, θεσπις, θεοπνευστος, 
 πολυελικτος, πολυ'ίστωρ, εμφρων, σοφή. 
 
 ΒΊθννοί. gens Asiae ad Pontum sita, Thracise 
 ad versa, Troadi proxima. (Orph. 666.) Bt- 
 θννις γη. Bithynia. αντιπερην γαιη Βιθυ^ίοι 
 πεισματ ανήψαν. Apoll. 2. 177. 
 
 ΒΊκδς. δ. dolium. an earthen vase, τμηθεν, δ 
 τ' εν βΊκοισι ταριχευεσθαι εμελλεν. Archest, 
 ap. Ath. p. 116. f. 
 
 Βιλλαϊδς. fiuv. a river of Paphlagonia. δσσους 
 Βιλλαιοιο μελαν περιαγνυται ύδωρ. Apoll. 2. 
 791. 
 
 ΒΊνεω. s. s. as Βατεω. (Han. 752.) ΒΊνητϊάω. 
 cupio Βίλ-εϊν. Lysist. 717. Syn. Ασελγαινω, 
 ασελγεω. 
 
 ΒΧδδωρδς. Βϊοδωτης. (Anthol.) ΒΧδδωτΧς. η. 
 {Orph. Η. 54.) Βίδδωτωρ. (ib. 72.) Βιοθρεμ- 
 μων. (ib. 33.) Βιοθρεπτειρά. η. (ib. 26.) vic- 
 tum largiens ; vitam alens. supporting life. 
 δσα πέμπει γα βιαδωρος. Philoct. 1162. Β. 
 
 ΒΧδθαλμΧδς. longsevus. one that maintains life. 
 — επεί ου βιοθαλμιος ανηρ. Horn. Ven. 190. 
 
 ΒΧδς. arcus. 2. nervus arcus. a bow, or, bow- 
 string. Μηριονης δ' Οδνσή'ί διδου βιδ%', ηδε 
 φαρετρην. Κ. 260. Syn. Τοξον. 2. νεϋρον. 
 Ερ. Γναμπτος, κρατερός. 
 
 Βίος. vita. 2. victus, &c. life. 2. a livelihood. 
 2. τοις ζώσιν ειη παισι μη σπανις βιον. Hec. 
 12. Syn. Βιοτη, βιοτος, βιοτης, ζωη. 2. τροφή, 
 διατροφή, εμβιιυσις. Ερ. in bonam partem. 
 Α σινης,αμεμπτος, άβλαβης, ασπασιος, άπονος, 
 αλϋπητος,αλΰπος , αυτάρκης, αγηραος, ακηδης, 
 αστυφελικτος, αψοφητος, αφροντις, βαθυχρη- 
 μων, γλυκύς, γλυκεροξ, τ)δυς, ευολβος, ευπρε- 
 πής, ευκοσμος, ευαιων, ήσυχος, θυμηρης, ιμε- 
 ροεις, κλεινός, μελιφρων, νηπενθης, πολυχρό- 
 νιος, παναπημων, πολυολβος, τερπνός, in \pe- 
 jorem partem. Αβιος, άθλιος, αναγκαίος, αρ- 
 γαλεος, αλγινοεις, άπιστος, ασταθής, βροτευς, 
 βαρνς, δυσδαιμων, δορυκτητος, εφημέριος, εφή- 
 μερος, εργάσιμος, θνητός, θηλυμανης, κακοερ- 
 γος, λυπηρός, λευγαλεος, λιποπτολις, λνγρος, 
 μογερος, μεριμνοτοκος, ο'ίζυρος, πολυτειρης, 
 πολνστενακτος, πολυτλητος, πολυπλανης, 
 παλιννοστος, παμποικιλος, στονοεις, χθόνιος, 
 ταλαίπωρος, εμπεδομοχθος. Pind. 
 
 ΒΊοστϊρης. cui victus non suppetit. without 
 the means of subsistence, βιοστερη χωροϋν- 
 ra.-CEd. C. 747. Br. Syn. Ενδεής. 
 ΒΧοφθδρδς.δ ή. vitam corrumpens. destroying 
 life. (PhocylAO.) ΒΧοφθδρΧά,άς.η. vitas per- 
 nicies. perdition. {Orph. H. 72.) 
 
 Βιοω. ΒΧοϋμαι. {Alcest. 800.) ΒΧωμϊ. Βϊοτενω. 
 (ibid. 249.) Βειδμαι. {See Heyn. II. X. 431.) 
 vivo, to live, ουκ εστίν, δστις ι)δεως ζητών 
 βιονν. Eur. fr. Archel. 30. η μαλα λυγρδς 
 όλεθρος ΑχαιοΊς, ηε βιώναι. Κ. 175. 
 
 ΒΧδτη. (Od.c. 565.) ΒΧδτης. (Horn. Mart. 10.) 
 ΒΙδτδς, s. s. as Βίος. dimin. ΒίδτΧδν. (Pint. 
 1165.) adj. ΒΧδτϊΐσΧδς. (Apoll. 2. 1008.) av- 
 δρι παρ' ακληρψ, ψ μη βιυτος πολύς ειη. λ. 489. 
 ΡΗΕ.Ύοντον δνσζωον κάβιοτονβιοτον. Ερ.1.1. 
 
 ΒΧδφειδης, εδς. δ ή. qui suis bonis parcit. par- 
 
Β Λ A 
 
 Β Λ Ι 
 
 139 
 
 simonious. και βραχνφεγγιτου Χυχνου σέλας 
 εκ βιοφειδονς ΟΧπης — Philipp. An. ii. 214. 
 ίφγίλιός. Virgilius. Virgil, πνειων ευεπιηςΒιρ- 
 γιΧΧιος. — Christod. Ecphr. 415. An. ii. p. 
 471. Phr. ΥΙιεριδες, τι μοι αινον εφωπΧισ- 
 σασθε Μαρωνα ; Ep. inc. 307. Jacobs. 
 Ιιστδνες. οι. Thracise gens, a Thracian tribe. 
 εΧθω,τυραννον Βιστονων κατακτανων. Alcest. 
 1043. 
 
 ϊίων. Bion. the poet Bion. καιποταμοι κΧαιοιτε 
 τον Ίμεροεντα Βίωνα. Mosch. 3. 2. Phr. 
 Αωριος Ορφευς. αγεΧαισιν εράσμιος, ib. 
 ϋωσϊμος, Βϊωτδς. (CEd. C. 1692. Β.) vitalis. 
 worth living for. τι yap μονή μοι τήσδ' ατερ 
 βιωσιμον ; Antig. 572. 
 
 Άάβερδς. ΒΧάβδεις. (Nic. ΑΙ. 186.) noxius. 
 hurtful, οίκοι βεΧτερον είναι, επει βΧαβερον 
 το θυρ^φιν. Η. Merc. 36. Syn. Βλαπτικός, 
 ποΧυπημων, επισφαΧης, επικίνδυνος, ακερδης, 
 δηλημων. 
 
 \Χάβη. ΒΧάβδς, εος. το. noxa. harm, ονκ ονν 
 εμοι τοδ 1 αισχρον, αΧΧά σοι βΧαβος. Heracl. 
 256. Syn. Ατη, ζημιά, ζημιωμα, Χωβη. 
 >Χαισος. distorta habens crura, hinc, 2. de 
 arbor e patulis ramis diffusa, bent outwards ; 
 spread out. 2. βΧαισός Αχαρνιτης κισσός — 
 Simmias. 
 
 ίλαζ, άκος. ignavus, fatuus. indolent ; silly. 
 adv. ΒλακΓκως. socorditer. lazily, ώς βλάκικώς 
 διακονείς. Αν. 1323. Syn. Αργός, ευηθης, 
 ανόητος. 
 
 \Χαπτω. from the more ancient word, ΒΧάβω. 
 impedio. laedo. to stop, or, hinder; to harm. 
 υμάς τ' ονησω, τουσδε τε βΧαψω θανών. He- 
 racl. 1044. — βΧαβεται δε τε γουνατ ιόντι. Τ. 
 167. Syn. ΕπιβΧαπτω, ααζω, Χϋμαινομαι, 
 ζημιοω. 
 
 ■>Χαστάνω, ΒΧαστεω. germino. to shoot forth, 
 θι^σκίΐ δε πιστις, βΧαστανει δ' απιστία. CEd. 
 C. 638. ειαρι πάντα κνεΧ, παντ ειαρος άδεα 
 'βΧαστή. Bion. 6. 17. Syn. Έκβλαστανω, επι- 
 ,βΧαστεω, εζαΧδαινω, εκφΰω, θαΧΧω, θαΧεθω, 
 θηΧαινω, θαμνιζω, βρυω, ανατεΧΧω, φνω. 
 ΐΧαστεϊόν.(Νΐο.Α\.609.)ΒΧαστη.(Α>^.833.) 
 (ΒΧαστημά. ΒΧαστημδς. ( Sept. Τ/ι. 12.) Βλασ- 
 τός. {Orph. Η. 28.) ΒΧαστημων. (Mc. ΑΙ. 
 561.)germen, propago. bud; shoot ; growth; 
 production, εχθρών Χεοντος δυσμενή βΧαστη- 
 ψατα. Heracl. 1006. Syn. Ακρεμων,γεννημα, 
 θαΧος, φΊτνμα, φυτον, αυζησις. 
 \Χασφημϊά, ας. η. maledicentia. convicium. 
 ■Jcalumny ; words of ill omen. βΧασφημιαν τις 
 οικετών εφθεγζατο. Ion. 1208. Syn. Βλασ- 
 ψημοσυνη, κακηγορια. Phr. Ό Χοιδορών τον 
 'πάτερα δυσφημίι) Χογψ, Ύήν εις το θείον εκ- 
 μεΧετα βΧασφημιαν. Menand. 237. 
 ίΧαντη. ή. solea. a slipper, dimin. Βλαυτϊον. 
 \(Equit. 885.) βΧαντης δ' ουδείς ετ' έρως Χευ~ 
 \κής. Hermipp. Ath. 688. Syn. 'Υπόδημα, 
 αρβυΧη. 
 
 ■ίΧα-φΤφρων. cui mens est lsesa. deranged in 
 fthe intellects, κατάρας βΧαψιφρονος Οιδί- 
 ποδα. Sept. Th. 731. Syn. Φρενοβλαβής, 
 φρενοπΧηζ. 
 
 ΒΧεμϊαινω. trucibus oculis circumspici ). to 
 look sternly *. καπριος ηε Χεων στρέφεται, 
 σθενεϊ βΧεμεαινων. Μ. 42. 
 
 ΒΧεμμά. (Msch.fr. Toxot.) Βλεπδς. {Nub. 
 1 178.) adspectus. a look ; the face. aXX' ουδέ 
 το βΧεμμ' αυτό κατά χωράν έχει. Plut. 367. 
 Syn. ΑποβΧεψις, βΧεψις, δεργμα, οψ, όφις. 
 πρόσωπον. 
 
 ΒΧεμϋς. iEthiopiee rex. (Nonn.) a king of 
 ^Ethiopia; ivhence the people, ΒΧεμΰες, who 
 are said to be the same as the ΎρωγΧοδυται. 
 πέτρα ΰπο ΒΧεμυων, όθεν ουκετι Νίΐλος ορα- 
 τός. Theoc. 7. 114. 
 
 Βλί7ττίκος. act.(Ep. άό\445.) Βλεπτυς. pass. 
 videndus. to be seen, τί δη ποτ' εμοι βΧεπτον, 
 η. CEd. Τ. 1338. Β. Syn. 'Ορατός. 
 
 Βλέπω, video, to behold ; look to. to live. 
 ουδέν βΧεπουσιν aXXo, πΧην ψηφψ δακεΐν. 
 Acharn.375. Syn. ΑποβΧεπω,δερκομαι,δραω, 
 οπτομαι, ειδω, θηεομαι, Χευσσω, οπιπτευω — 
 ζαω. 
 
 ΒΧεφάρϊς, ϊδος. η. cilium ; pili palpebrarum, 
 the eye-lash, ός αυτός αυτφ βΧεφαριδ' ουκ 
 εσωσατο. Eccles. 402. 
 
 Βλε^αρδν. palpebra. the eye-lid. — ΰπνον- 
 Ήδεος, ός μ επεδησε φίλα βΧεφαρ' αμφικα- 
 Χυψας. -φ. 17. Ερ. Αραιον, ακοιμητον, γΧαυ- 
 κον, ευκυκΧον, κυανεον. PHR.' -Αόυ βλέφαρων 
 κΧα'ϊστρον. Pind. 
 
 ΒΧημά. jactus. 2. vulnus. a throw, a wound, 
 ετ' αυτόν aXXa βΧηματ εν κυβοις βαΧεΧν. Eur. 
 Supp. 330. Syn. ΒοΧη. πΧηγη. 
 
 ΒΧητειρά, ας. ή. jaculatrix. one who shoots. 
 — ταχέων Ωπιν βΧητειραν οϊστών. Alex. JEt. 
 An. i. 419. Syn. Ήμων. 
 
 ΒΧητδς. ictus, attonitus. hit; stunned, η βΧη- 
 ταϊ θνησκουσι Χεχώιδες, — Call. 3. 128. Syn. 
 ΒεβΧημενος, βΧημενος. 
 
 ΒΧήτρδν. annulus ferreus. an iron hoop. κοΧ- 
 Χητον βΧητροισι, — θ. 679. 
 
 Βληχαόμαι. {Plut. 293, 7.) Dor. ΒΧηχεδμαι. 
 (Schaef.) balo. 2. vagio. to bleat as a sheep ; 
 or, cry as an infant, αμπεδίον βΧηχοϊντο — 
 Theoc. 16. 92. Syn. Βηζω. μηκαω. 
 
 ΒΧηχή,ης.ή.ΒΧήχμά. το. balat us. bleating, cry- 
 ing, οίων τε βΧηχην' — μ• 267. βΧαχαί δ' αι- 
 ματοεσσαι. Sept. Th. 340. Syn. ΒΧηχημα, 
 μηκασμος. 
 
 ΒΧηχρδς. 1 . imbecillus. weak. (Et. Μα.) 2. 
 strenuus. vehement. Apoll.4. 152. βΧηχροί 
 δνοφερας νυκτός ποταμοί. Pind. Jr. Thren. 2. 
 Syn. 1. Ασθενής. 2. ισχυρός. 
 
 ΒΧηχώ, οος, ους. (Li/sist. 89.) ΒΧηχων, ωνδς, 
 ή. Βληχωνων.το. Mentha pulegium. the herb 
 penny-royal ; supposed to make sheep bleat. 
 Hence, Βληχωνϊάς, ου. ουκ, ε'ί γε κυκεών επι- 
 πιοις ΒΧηχωνϊαν. Pac. 711. 
 
 ΒλΊμαζω, ΒΧΊματτω. contrecto. to feel, or, 
 
 1 Donneg. — " to have a consciousness of 
 strength, beauty, &c." But Damm, (p. 315.) 
 who traces the origin to βρ'εμω, contends it 
 cannot have any sign, derived from βΧ'επω, 
 because this latter is not an Homeric word. 
 
 τ 2 
 
140 
 
 ΒΟΗ 
 
 handle, οϊ δ' ωνούνται βλιμαζοντες. Αν. 530. 
 Syn. ψηλαφαω. 
 
 Βλϊτον. olus insipidum. a tasteless pot-herb. 
 the garden orache. Hence, Βλϊτομάμάς. a 
 stupid fellow. (Nub. 1001.) παύσαι κνβευων, 
 μειρακιον,και τοις βλιτοιςΑιαχρώ το λοιπόν. — 
 Theopomp. Ath. p. 649. 
 
 Βλιττω. exprimendo aufero. to squeeze honey 
 from the comb. Hence, χειρ βλιστηρίς, Zon. 
 An. ii. 81. ην μη τις ώσπερ σφηκιαν βλιττη 
 με κάρεθιζ-%. Lysist. 47G. 
 
 Βλοσυρός, ρά, ροι>. truculentus. terrible of as- 
 pect. So, Βλδσϋρωπος, ?), ov. (Agath. An. iii. 
 41.) Βλοσυρώπΐς, ϊδδς. ή. (11. Α. 36.) μει- 
 διοων βλοσνροϊσι προσωπασι'• — Η. 212. Syn. 
 Καταπληκτικός, αγριωπος, ατϋζηλος, γοργω- 
 ττης, δεινός, δνσδερκης. 
 
 Βλοσύρ'οφρων. saevus. savage, βλοσνροφρονα 
 χλιδρ. iEsch. Supp. 840. Syn. Αγριοθνμος, 
 απήνης. 
 
 Βλυζω. neut. & act. Β\ΰω. (Nonn.) scaturio. 
 to spout out. to cause to flow, βλυζουσ 
 αργνροειδες νδωρ κρήνης απο μεσσης. Orph. 
 597. Syn. Αναβλύζω. 
 
 Βλώθρος. procerus. 2. viridis. growing up- 
 ward, or, vigorously, ηε πιτυς βλωθρή, την 
 τ ουρεσι τεκτονες άνδρες. Ν. 390. Syn. Ευ- 
 μηκης, ευμεγέθης, μάκρος, αιπεινος. — εγχλω- 
 ρος. απαλός. 
 
 Βλωμος. panis portio. a mouthful of bread. 
 — υσον βλωμοΰ πιονος ηρασατο. Call. fr. 240. 
 Syn. Ψ ωμός, ακολος. — εγκαφος. 
 
 Βλωσκω. advenio. cresco. to go, or, come ; 
 to grow. — βλωσκοντα καθ' ΰλην. Nic. Th. 
 450. Syn. Αναβαίνω. — αυξάνομαι. 
 
 Βδαγρίον. scutum indutum corio bubulo. a 
 shield, made of a wild ox's hide. See Βοειά. 
 και Σιμοεις, όθι πολλά βοαγρια, και τρυφα- 
 λειαι. Μ. 22. 
 
 Βδάμά. το. clamor. (Agam. 928.) Βδατϊς. η. 
 clamosa. clamourous. (Pers. 576.) 
 
 Βδαξ, ακδς.ό. Βώξ. (Agath. An. iii. 53.) genus 
 piseis. a kind of fish. — αλλ' έχουσα -γαστέρα 
 Μεστήν βοάκων, — Aristoph. αρ. Ath. 287. 
 
 Βδαυλδν. Βδαυλϊδν. (Orph. 436.) Βδαυλδς. 
 bublle. an ox-stall, or stable. Αυγειης δ' επί 
 παντας ιών θηεϊτο βοαυλονς. Theoc. 25. 108. 
 κευθμώνος χθονίου, Ίνα τε σφισιν εσκε βο- 
 αυλα. Αρο11.3. 1290. Syn. Β ο υ στα σις,βουσ- 
 τασιον, βουσταθμον. 
 
 Βδάω. vociferor ; inclamo. to cry aloud ; to 
 call upon. a. Εττοποΐ. b. τίνες ούτοι; τις ό 
 βοών τον δεσποτην; Αν. 60. Syn. Αναβοαω, 
 εμβοαο), ιαχω, αϋτεω. 
 
 Βόειος, α, ον. Βδεδς. (II. Χ. 397.) bubulus. 
 made of ox's hide. Hence, Βοειά. (Σ. 582.) 
 Βοεη. (Od. υ. 2.) the hide ; or, shield made 
 of the hide, (δορά understood.} s. asBoaypwv. 
 έλκε δ' ομού γλυφίδας τε λαβών και νεύρα 
 βοεία. Δ. 122. 
 
 Βδεύς. lorum e corio bubulo. a thong of ox's 
 hide, ελκον δ' ιστία λευκά εϋστρεπτοισι βοεύ- 
 σι. ο. 291. Syn. Αεσμος, Ίμας. 
 
 Βοή, ής. η. sonus, clamor; 2.inpr. pugnae. 3. 
 
 Β Ο Λ 
 
 auxilium. aery, a war-cry. help, aid. 2.δμως 
 αμεινον, ει βραδυνοιμεν βοφ. JEsch. Supp. 
 725. Syn. 1 . Ηχος, ενοπη, βοημα, βοητυς. 2. 
 αλαλαγμός, μάχη. 3. αλκή, βοήθεια. Ερ. Α- 
 σβεστος, ασπετος, αλαλητος, ασϊγητος, εύφη- 
 μος, λυσιπονος, πολυδακρυς, όμοκλητειρα. 
 
 Βοηδρομεω. (Orcst. 1541.) Βοηθεω. currens 
 vociferor. 2. auxilior. to run to assist, τον 
 μή βοηθησαντα ' τώνδε γαμορων. iEsch. Supp. 
 608. P. Syn. Αρηγω, αμύνω. 
 
 Βοηδρΰμίος. epith. Apollinis. {Callim. 2. 69.) 
 Βοηδρομος. Dor. Βοαδρομος. Βδηθοδς. (II. P. 
 481.) δ ή. auxiliaris. affording ready aid. 
 πόδι βοηδρομφ. Orest. 1282. 
 
 Βοήθεια, άς. η. auxilium. assistance; succour. 
 αύτφ προσηκειν τον βοήθειας τίνος. Menand. 
 ρ. 4. 
 
 Βδ^θδς,οΰ. ό. auxiliator. one, who affords suc- 
 cour, βάλλε κακούς επί θήρας, Ίνα θνητοί σε 
 βοηθόν. Call. 3. 1 54. Syn. Αρωγός, αλεζητηρ, 
 προστάτης, συλληπτωρ. 
 
 Βοηλάσϊά. bourn abactio. 2. praeda. the act of 
 driving away oxen, as booty, αμφί βοηλασιη, 
 δτ εγώ κτανον Ίτυμονηα. Α. 671. Syn. 
 Α γ ρεύμα, άγρα. 
 
 Βδηλάτεω. boves ago ; pasco. to drive cattle; 
 to tend them. Lye. 8)6. 
 
 Βδ?/λατ?/ς. ό. bubulcus. 2. bourn abactor, oner 
 who drives cattle. Βοηλατις ράβδος, a goad. 
 (Mosch. An. i. 411.) βοηλατην μύωπα, κινη- 
 τήρων. iEsch. Supp. 304. Syn. Βουττελατ^ς, 
 βοτηρ. 
 
 Βοηνομος. bourn pastor, a herdsman, ώ Κρο- 
 άτα, δια πάϊδα βοηνόμον όρνις επλαγχθης; 
 Theoc. 20. 41. 
 
 Βδ^τΰς. clamor. See Βδάμά, Βοη. νύν μεν δαι- 
 ννμενοι τερπωμεθα, μηδέ βοητύς Εστω* — α. 
 369. 
 
 Βόθρος, Βδθϋνος, ου. 6. fovea, scrobs. a ditch, 
 a trench, βοθρον ορυζ', δσσον τε πυγουσιον, 
 ένθα και ένθα. λ. 26. Syn. Καπετος, τάφρος, 
 σκάμμα. Έ*Ρ. Γλαφυρός, ευρύς, ουδαΊος, πηχν'ί- 
 ος, περιηγης. 
 
 Βοιδάρϊυν, Βοιδϊδν. bucula. a young bullock, 
 or heifer. ( Av. 586.) οιμοι κακοδαιμων, τοίνι 
 γεωργο'ιν βοιδιοιν. Acharn. 1035. 
 
 Βοιωτία, ας. ή. Boeotia. (Acharn. 159.) Βοιω- 
 τοί. οι. (II. Ε. 710.) Βοιωτΐδς. Βοιωτΐαν ύν. 
 Olymp. 6. 152. dimin. ΒοιωτΊδϊον. ω χαίρε 
 κολλικοφαγε Βοιωτιδιον. Acharn. 872. 
 
 Βολβός, ού. δ. bulbus. any bulbous root ; an 
 onion. Some say, the ύδνον, or truffle, dimin. 
 ΒολβΊνη. (Matron, Ath. p. 64.) Βολβισκδς. 
 (Philodem. An. ii 89.) a. ζητούσιν ούτοι raj 
 κατά γης. b. βολβούς αρα. Nub. 188. 
 
 Βδλεω. antiq. for Βάλλω, πενθεί δ' ατλητψ βε- 
 βοληατο πάντες άριστοι. Ι. 3. — βεβολημενος 
 ητορ. ib. 9. 
 
 Βδλη. Βδλδς. jactus. the act of throwing, or 
 
 1 This verb appears only in one other place 
 of the three Tragic poets; namely, Iph. A. 1 
 79. but it occurs fifteen times in Aristo- 
 phanes. 
 
BOP 
 
 Β Ο Τ 
 
 141 
 
 casting, οφθαλμών τε βολαι-(Ιοο^^, glances.} 
 δ. 150. — μέγα δικτυον ες βολον έλκει. Theoc. 
 1. 40. 
 
 • ',ολίς, ϊδδς. η. jaculum. 2. funis cum alligato 
 
 -plumbo. 3. jactus tesscrarum. a missile wea- 
 pon, a plumb-line, a throw of the dice. 3. 
 
 ΐμητε δε νικησας μεγαλιζεο, μητ απολειφθεις 
 Αχνυσο, την ολιγην μεμφομενος βολίδα. Paul. 
 Sil. An. iii. 92. 
 
 <δλϊτδν, Βόλϊτδς. stercus. dung. adj. ΒολϊτΊνος. 
 (Ran. 297.) κάγωγ', δτε δη 'γνων τοις βόλι- Ι 
 
 ,'τοις ηττημένος. Equit .655. SyN. Βολβιτον, ! 
 σπελεθος. 
 
 ',δλοκτυπϊά. jactus tesserarum. the rattling of 
 dice, παίγνια κινήσεις τερπνά βολοκτυπιης. 
 P. Sil. An. iii. 92. 
 
 ΐολομαι. antiq. for Βονλομαι. Hence, Theo- 
 critus has εβολλομαν, (28. 15.) and the La- 
 tins, volo. Τρωσΐ^ δ τ) βολεται δονναι κράτος, 
 ηεπερ ύμϊν. Λ. 319. See Od. a. 234. εβολοντο. 
 π. 387. βολεσθε. 
 
 '>ομβαινω. Βομβϊω. bombum edo. to hum as 
 pees ; to ring as metal, ωδε καλόν βομβενντι 
 
 ,.ποτι σμανεσσι μελισσαι. Theoc. 1. 107. See 
 Ι!. Ν. 530. Syn. Ή,χεω, βομβυλιαζω. 
 ΐομβός, ου. ό. sonus quern edunt apes, the 
 hum of bees ; a buz, or murmuring sound. 
 (Muses. 242.) Hence, Βομβηδον. adv. Βομ- 
 βηεις, ηεσσά, ηεν. (Ερ. άδ. 467.) and Βομ- 
 βητής, ου. ό. (Philipp. An. ii. 220.)— φ ενι 
 σιμβλω Βομβηδον κλονεονται.-Αρο\\. "2. 132. 
 Ίομβϋλη. Βομβΰλδς. Βομβΰλϊος. genus apis 
 
 I streperas. the humble-bee. ώσπερ μελιττ' δ 
 βομβυλιος εισέρχεται. Vesp. 107. In allusion 
 to βομβυλιος, Arist. calls a set of droning 
 Musicians, βομβαύλιοι. Acharn. 866. 
 Ιοοδμη-ηρ. boum domitor. a vanquisher of 
 oxen. Cal. 
 
 \οοκλδπδς. boum fur. a stealer of oxen. 
 Orph. 1055. 
 Ιδοκράνδς. (Callhn. fr. 203.) Βουκράνδς Κ tau- 
 
 .riformis. with a bull's head. 
 Ιοοκτάσϊά, (Apoll. 4. 1724.) Βδοσφάγΐά, ας. ή. 
 boum mactatio. the slaughter of oxen. Ep. 
 Ιοορραιστης. (Tryph.oQl.) Βοοσσοδς. (Cal.) 
 boves vexans, agitans. epith. of a gad fly ; 
 
 .which is called Βονσσόος by Callim. βονσ- 
 
 ισόον, ov τε μύωπα βοών καλεονσιν αμορβοί. 
 
 Jr. 46. 
 
 Ιδοστάσϊς. ΒουστάσΧς. y). boum stabulum. a 
 cow-yard. Bovpa τε, Αείαμενοΐο βοοστασις 
 
 {Οικιαδαο. Call. 4. 102. Syn. Βουστάθμον, 
 βοανλιον. 
 
 iopa. esca, cibus. food, fodder, θανεϊν τ'ι δ> 
 άλλα γ' ; ονδε-Ταρ ποθον έχει βοράς. Orest. 
 
 ;185. Syn. Εδαρ, βρώμα, βρώσις, σιτιον. — 
 
 \νομη, φορβή, χιλος, χόρτος. 
 
 ίορβδρδθϊψδς. stercus olens. muddy-minded; 
 
 1 This was the old reading, Trach. 13. for 
 /hich Brunck has properly substituted βού- 
 -ρωοος, on the authority of Strabo. Almost 
 '11 compounds from βονς, have indifferently 
 ho or βου. 
 
 stinking, διαβας βυρσών οσμας δεινας κάπει- 
 λας βορβοροθυμους. Pac. 752. 
 
 Βορβδρδς. coenum. mud; filth. Hence, Βορ- 
 βορώδης, adj. (Cyr.^ Βορβυρδτάραξΐς. a comic 
 compound. (Equit. 309.) τι] παντ αν οίκον 
 βορβορψ πεφυρμενα. Simon. Syn. Ασίς. 
 
 Βυρϊης, ου. δ. Ion. Βορεας, ά. Dor. Βορράς. 
 (Eratosth. An. i. 477.) aquilo. 2. rex ven- 
 torum, ap. Pind. Pyth. 4. 323. the north- 
 wind. 2. Boreas, king of the winds ; but not 
 in Homer, ε'ιλει yao Βορεης άνεμος μεyac, — 
 τ. 200. 
 
 Βδρειαιδς, (Leon. Tar. An. i. 230.) Βόρειος. 
 Βοοόαιδς. (Sept. Th. 533.) Βδρηως. (Apoll. 
 1.211.) masc. Βοριάς, Βόρειας, (Orph. 736.) 
 άδός. Βδρεητ'ίς, Βορϊ-ωτϊς, ( Dionys. 243. 585.) 
 ιδος. fern, adjectives from Βορεας. παντοθεν 
 Βδρειδς ως τιςακτα. CEd. C. 1240. Β. Βοριάς 
 (patronyin.) άμιππος ορθό— οδός ΰπερ πάγου. 
 Antig. 9S5. Syn. Αρκτικός, Αρκτφος. 
 
 Βορος, ρά, ρδν. vorax. gluttonous, μιαρον το 
 χρήμα, και κακοσμον, και βορον. Pac. 38. 
 Syn. Αδηφάγος. 
 
 Βδρυσθενης, ϊος, ους. υ. Nom. fluvii. The 
 Dnieper, y -χι Βορυσθενευς ποταμού τετανυσ~ 
 μ'ενον ύδωρ. Dionys. 311. 
 
 Βοσκάδίδς, ά, δν. Βοσκάς, άδδς. y (JVJ'c. ΑΙ. 
 293.) altilis. fed; brought up like domestic 
 animals, ηε συ βοσκαδιης χηνος νέον ορτα- 
 λιχήα. ibid. 228. 
 
 Βοσκή. Βδσϊς. (Paul. Sil. An. iii. 84) Βοσκημά. 
 which also sign, cattle, Alcest. 579.) cibus; 
 pastus. food ; fodder, βοσκάν φεροιμαν πώ- 
 ματος δυσποτου. Eumen. 266. See Βορά. 
 
 Βοσκώ, to graze ; to feed. Hence, Βοσκδς. a 
 herdsman. (Myrin. An. ii. 107.) βουλεται 
 αιτιζων βοσκειν ήν γαστερ' ανάλτον. ρ. 228. 
 Syn. Επιβοσκω, τρέφω, νομενω, σϊτεω, βου- 
 κολεω, ποιμαινω, χορταζω. 
 
 Βοσπδρδς. Βδοσ -cpoc. Ορρ. Bosporus, the 
 Thracianand Cimmerian Bosphorus. Hence, 
 Βοσπδρϊδς, ά, δν. adj. (Antig. 968.) φαινετο 
 δ' ηεροεν στόμα Βοσπόρου, — Apoll. 1. 1 114. 
 Ερ. Αινηεις, ιχθυοεις, θρη'ίκιος, Κιμμέριος. 
 — πόρος κυ ματιάς. ^Esch. 
 
 Βοστρηνυς. fluv. Sidonis. a river of Sidon. 
 ναιομενην χαριεντος εφ' νδασι Βοστρηνοϊο. 
 Dionys. 912. 
 
 Βοστρϋχδς. Βοσ-ρυξ. Βοστρΰχΐδν. (Anthol.) 
 cincinnus. a lock of hair ; a curl. Hence, 
 Βοστρΰχωδης. adj. adorned with curls. 
 (Phoen. 1507.) πάρα βοστρυχον avpav, avpav. 
 Or. 1438. Syn. Κόμη, κικιννος, πλόκαμος, 
 πλοχμος, στροφός, εθειρα. 
 
 Βδτάνη. herba, gramen. a vegetable ; grass. 
 (Βδτάνηφάγδς. Ορρ. eating vegetables.) πιο- 
 μεν εκ βοτανης' γανυται δ' αρα τε φρένα ποι- 
 μήν. Ν. 494. Syn. Αγρωσ-ίς, ποα, ποια, χόρ- 
 τος. Ερ. Έιαρινη, ζωαρκης, χλωρά, ποιηρα. 
 
 Βογ?}ο, ήρδς. Βδτής, ου. δ. pastor, a herdsman. 
 Hence, Βδτηρϊκδς. pastoral. (Thall. Mil. An. 
 ii. 164.) αυτάρ εγών αγρονδ' επελευσομαι, ηδε 
 βατήρας. 0.503. Syn. Βονβοτης, βουφορβος, 
 βουκολος, βοηλατης, βοντης, βουτηρ, βωτωρ, 
 
142 
 
 BOY 
 
 BOY 
 
 επιβωτωρ, αμορβευς, νομενς, ποιμην. Ερ. 
 Αγρονόμος, αγεληκομος, ιππονομος, ορεσσινο- 
 μος. 
 
 Βυτδν. pecus. cattle ; a herd, αλλ' ωυτδς, τοι- 
 ούτος εών, βοτά χίλια βοσκώ. Theoc. 11.34. 
 Syn. θρέμμα, μήλον, βοσκημα. 
 
 Βοτρϋδδν. adv. more uvae ; dense, in clusters. 
 βοτρυδον δε πετονται επ' ανθεσιν ειαρινοισιν. 
 Β. 89. Syn. Αθρόως, δμηγερεες. 
 
 Βοτρνηφδρδς. δ ή. racemos ferens. bearing 
 clusters. Eustath. in Odyss. 
 
 Βοτρΰδδωρδς. racemos largiens. bestowing 
 grapes, ώ ποτνια βοτρυοδωρε, τι προσειπω 
 σ έπος ; Pac. 519. 
 
 Βοτρνδκοσμδς, Βοτρϋδτρ^φδς. (Orph. Η. 51. 
 29.) Βοτρΰοστάγης. {Archestr. Ath. p. 29.) 
 Βοτρϋδχαιτης. (Sapph. AntholJ) 
 
 Βοτρνδπαις. uvas, ut liberos, gignens. pro- 
 ducing clusters, ένθα περιζ κεχυται βοτρυο- 
 παις ελικι Αμπελος — Theoc. Ερ. 4. 
 
 Βοτρνς, ϋδς. δ. uva. racemus. the grape ; a 
 cluster of grapes. Hence, the adjectives, Bo- 
 τρυϊνδς. (Paul. Sit. An. iii. 85.) Βοτρϋδεις. 
 (Apoll.2.677.) Βοτρϋωδης. (Bacch. 13.)-με- 
 λανες δ" ανά βοτρνες ήσαν. Σ. 562. Syn. Στα- 
 φυλή. Ερ. Αγλαοκαρπος, απεπαντος, αμπε- 
 λοιις, Βακχιας, γλυκερός, θερειγενης, ερίνθψις, 
 μελανοχρως, οινωπος, οινοχυτος, πυρναιος, 
 πορφυρεος. μελιηδης, πολύκαρπος. Phr. Αμ- 
 πέλου βοτρυωδης χλόη. πολυδαιδαλον άνθος 
 οπωρης. οινοτροφος ομφαζ Βάκχου. 
 
 ΒουβαλΧς. vacca sylvestris. a kind of African 
 deer, or antelope, λεοντοχορταν βουβαλιν 
 νεαιτερον. JEsch.fr. inc. 52. 
 
 ΒονβδσΧδν. locus, ubi pascuntur boves. a cow- 
 pasture. ρεΧά κε βουβοσιον τελεθοι πλέον, 
 ουδέ κεν αΧγες. Call. 2. 50. 
 
 Βουβδτης. δ. bubulcus. a herdsman. (Isthm. 
 6. 47.) See Βότήρ. —adj. (Nem. 4. 84.) s. as 
 Βουβδτδς. feeding cattle, αιγιβοτος δ' αγαθή 
 και βουβυτος' εστί μεν ΰλη. ν. 246. 
 
 Βυνβρωστϊς. magna fames. 2. acerbus dolor, 
 severe hunger. 2. bitter anguish. (Agath. 
 An. iii. 61.) και ε κακή βουβρωστις επι χθονα 
 δϊαν ελαυνει. Ω. 532. Syn. Βουλιμία, /3ου- 
 πεινα, μέγας λιμός. 2. ανία, λνπη. 
 
 Boy/3wv,wi/og.o.inguen.thegroin. Βουβωνϊάω. 
 to have a swelling in the groin. {Ran. 1280. 
 Br.) βεβληκει βονβώνα, — Δ. 492. 
 
 Βουγαίδς. gloriosus. a braggart. Αιαν άμαρτοε- 
 πες, βουγαϊε, ποΧον εειπες ; Ν. 824. Syn. 
 Αλαζονικός. 
 
 Βονγϊνεες. αι. bees, so called. (See Georg. 4. 
 300.) Bianor, An. ii. 158. So, Βουπαιδες, 
 (Eryc. ib. 298.) Βουποιητε μέλισσα, (Strato, 
 ib. 379.) 
 
 Βοι^δρδς. boves excorians. flayingoxen. μήνα 
 δε Αηναιώνα, κακ ηματα, βουδορα πάντα. 
 Hes. ε. 504. 
 
 Βονθερης. qui a bobus depascitur. affording 
 summer pasturage, εν βουθερεί λειμώνι προσ- 
 ττολος θροεΧ. Trach. 191. 
 
 Βουθοινης. valde edax. gluttonous, ματονβου- 
 θοιναν'Ε.ρακλ'εα,παΧδες αγρώται. Ερ. άδ. 289. 
 
 Βουθδρος, epith. tauri. JEsch. Supp. 306. I 
 
 Βουθίτεω. boves macto. to immolate oxen I 
 adj. Βουθϋτδς. δ ή. ((Ed. C. 1495. Br.) subst \ 
 Βουθυσϊά. ή. (Olymp. 5. 14.) προς τύμβοι 
 ένθα βονθΰτεΧν μάλλον 7τρε7τει. Hec. 260. 
 
 ΒονκαΧος. bubulcus. a cow-herd. See Βοτήρ 
 εργατινα βονκαΧε, τι νυν, ψ'ζνοε, πεπονθης 
 Theoc. 10. 1. 
 
 Βουκίρας. foenum Grsecum. the herb Fenu- 
 greek, άλλοτε βουκεραος χιληγονου, — Nic 
 ΑΙ. 424. 
 
 Βουκερως. δ. Βουκεράδς. ου. bubulis prauditu; 
 cornibus. having horns like an ox. Βουκερα 
 παρθένου. Prom. 608. BL 
 
 Βουκδλεω. boves pasco. (7/.Φ.448. Od. κ. 85.^ 
 to pasture cattle, metaph. to encourage 
 feed with hope, και μή ττροκαμνε τονδε βου- 
 κολουμενος Πονον — (roaming about undo 
 the weight of this affliction.') Eumen. 78. 
 
 Βουκδλϊά, ας. ή. armentum. a herd of oxen 
 βουκολιας τ επετελλεν' εδεκτο δε Μαιαδος 
 νιος. Η. Merc. 498. Syn. Βουκολιον, αγέλη 
 
 ΒουκδλΧαζ -ω, -δμαι. pastoritium carmen cano 
 to sing, or compose, pastoral songs. Hence 
 ΒουκδΧίαστής, ov. δ. (Theoc. 5. 68.) — κα> 
 αυτόθι βωκολιασδευ. ibid. 60. 
 
 Βουκδλϊων. Ν. P. son of Κ. Laomedon. 
 shepherd, accord, to the simplicity of anciem 
 manners, II. Z. 22. 
 
 Βουκολδς. armentarius. one whograzes cattle 
 Hence, ΒουκδλΧκδς, ή, ov. pertaining to shep- 
 herds, or pastoral song. (Theoc. J. 70.) 
 
 Βουλαΐος. (Lye. 435.) Βουλαρχδς. auctor con- 
 silii. the chief adviser. Ααναος δε πατήρ, kc 
 βουλαρχος. iEscn. Supp. 12. Syn. Σνμφραδ- 
 μων, προβονλος, αρχιβονλος. 
 
 Βουλειά. munus senatorium. the office of se- 
 nator, παραδους ετερω την βουλειάν ; ουδ 
 αυτδς τοϋτό γε φησεις. Thesm. 809. Br. 
 
 Βούλευμα, consilium, a resolve; deliberation 
 dimin. Βουλευμάτϊδν. (Equit. 100.) ταδ' ου- 
 δέν' άλλως φροντίδων βουλεύματα. Hec. 630. 
 Ερ. ΐίοικιλον, χρηστον, σοφον, νεάνικον. 
 
 Βουλεντηρϊδν. curia, a senate-house. 2. sign 
 a senator, in Eur. Androm. 447. 1. ου δε- 
 δοιχ νμας, έως αν ζι] το βονλευτηυιον. Equit. 
 394. Syn. Βουλέΐον, συνέδρων, δμηγνρις. 
 
 Βουλευτής, οϋ. δ. consiliarius. a senator. Βον- 
 λευτϊς, ϊδδς. ή. (JEsch.fr. Xantr.) Hence] 
 Βουλευτϊκον. το. the senators' place in the] 
 Theatre. (Av. 794.) ειπώ βονλεντυσι, κα\ 
 ήμετερι^ς αλοχοισι. Ζ. 114. See Thesmoph ] 
 808. 
 
 Βουλεντδς. decretus. determined upon, vi 
 ττοτε βουλευτον γνους επι οι θάνατον. Call 
 5. 38. 
 
 Βουλευω. senator sum ; delibero. to counsel! 
 or advise, βουλάς βουλευει θειου παρά σημα-\ 
 τι ϊλου. Κ. 415. Syn. Συμβουλεύω, σνσκεπ-\ 
 τομαι, αγοράζω, σνμφραζομαι, εισηγούμαι* 
 μητιζομαι. 
 
 Βυυλη. voluntas, consilium, will; counsel, ου* 
 τε ποτ εν πολεμώ εναριθμιος, ουτ ενι βου\ι]Λ 
 Β. 202. Syn. Συμβουλή, συμβούλια, σ.«εψ<ς>1 
 
BOY 
 
 νωμη, δήνος. Έν.Αστεμφης,ακναμπτος,βρα' 
 
 [[ υπους, δυσπειθης, δόλια, εχεφρο>ν, ευφρων, 
 
 <\τθλη, κρυπταδια, νημερτης, πυκινοφρων, πο- 
 
 ι \υμτ]χανος, σώφρων, ωκυνοος. 
 υλησϊς. voluntas, will, purpose, ft τολμά 
 ροσγενοιτο, βΰυλησίς θ' άμα. Andr. 703. 
 ΥΝ. Γνώμη, εελδωρ, θέλημα, θελησις, προ- 
 εσις, προαιρεσις, σκοπός, 
 νληφορυς. ό. S. s. as Βουλευτής. (II. Ω. 652.) 
 
 i'Uso, υ ή, adj. affording• counsel, κάγοραι βου- 
 άφόροι' — 01. 12. 6. 
 
 υλίμϊάω. fameingenti prernor. to suffer from 
 xcessive hunger, ό συκοφάντης' δήλον ότι 
 ουλιμια. Plut. 874. Syn. Πεινάω. 
 νλΊμϊά. ΒουλΊμδς. mera fames, insatiable 
 unger. βουλΊμος εστ άνθρωπος' ότι βουλει, 
 εγε. Alexis, Ath. 164. 
 υλΧος. ad consilium pertinens. requiring de- 
 beration. ει δ' άλλο πραζαι δεϊ τι βουλιωτε- 
 Cov. Choeph. 660. Bl. Syn. Βουλευτικός. 
 νλδμαι. volo, cupio. to will ; to prefer, βου- 
 ομ' εγώ λαοί• σοον εμμεναι, η απολεσθαι. Α. 
 
 Κ'. 17. Syn. Βολομαι, θέλω, προθϋμεομαι, προ- 
 
 % ρινω, μενεαινω, χρτ^ζω. 
 αυλομαχος. pugnandi cupidus. eager for 
 ghting. ανδρός βουλομαχου και κλαυσιμαχου 
 ινος υιός. Pac. 1292. 
 
 &υλϋτος, οϋ. ό. vespera. the time at which 
 xen are unyoked, ημος δ' ηελιος μετενεισ- 
 <ϋετο βουλυτονδε. Π. 779. Syn. Βουλϋσιος 
 ,ρη, Arat. 1119. See Apoll. 3. 1340. 
 υμολγος, οϋ. ό. qui vaccas mulget. a milker. 
 ίουμολγός ταύρου κλασσεν ατιμαγελου. Eryc. 
 in. ii. 295. 
 
 νν'ιτης.ό. ΒουνΊτ'ίς, Βουνίς, Χδδς. η. (JEsch. 
 •upp. 782. 123.) from Bow' ς. αλλάτν, Πάν 
 ουνϊτα, τά μη πολυολβά τε δεζαι. Zonas, An. 
 ί 81. 
 υνομος,ου. ό η. a bobus depastus. grazed by 
 
 Di tattle, βουνομον έχων ακταν. Elec. 181. 
 ιυνος, οϋ. ό. collis, tumulus, a hill, an emi- 
 nence. Hence, Βοννοβάτεω, or Βουνόπάτ. to 
 •equent hills. (Alcce. Mess. An. i. 488.) τις 
 τθ' ό βουνός; Ίνα σαφώς σου μανθανω. Phl- 
 ■ϊπ\. fr. Νοθ. 
 
 νυπαις,αιδδς. υ η. qui jam grandi est pueritia. 
 great boy; a lout. Vesp. 1206. See also, 
 • ουγεν'εες. Syn. Νέος, εφηλιζ. 
 :υπάλ\ς. ή. multam luctam habens. Used of 
 ard wrestling, ειμί δε βουπάλεως δώρον 
 εθλοσυνης. Ερ. άδ. 216. 
 Μπαλός. Bupalus. a painter of Clazomense; 
 illed by the satire of Hipponax. Horat. 
 Ipod. 6. Hence, Βουπαλειον στυγος. (Philipp. 
 k.n. ii. 235.) Βουπάλος also sign. 2. a hard 
 Testier. 3. an ass. 2. εκοφεν, ώσπερ Βουπα- 
 ■ov, φων?)ν αν ουκ αν είχον. Lysist. 361. 
 υπάμων, δνδς. ό ι), pecoris dives, rich in 
 -erds. βουπαμων, ό πριν πλούσιος αιπολιοις. 
 -eon. Tar. An. i. 239. Syn. Πολυπάμων, 
 ολυκτεανος. 
 
 υπεινά. S. S. as Βουλιμία, θηκατο βουπεινα 
 ριοπεω γονον οικτρον ιδεσθαι. Call. 6. 24. 
 υπελάτης. Βουποιμην. (Aiitiph. Αη.ϋ. 177.) 
 
 BOY 
 
 143 
 
 )ΐκάσι-Βονπε• 
 
 8. s. as Βοτηρ. — βοές μέγα πεη 
 λαται τε βυών. Αρ. 4. 1342. 
 
 Βουπλαστης. boum fictor. one who makes 
 casts of oxen, αλλά σ ό βουπλαστας εξαπά- 
 τησε Μύρων. Dioscor. An. i. 497. 
 
 Βουπληκτρδς . . . ακαινα. (Agath. An. iii. 44.) 
 ΒουπληΙ, ηγδς. ή. bovis stimulus, a goad, υπ' 
 ανδροφονοιο Αυκουργου -θεινομεναι βουπλή- 
 γι — Ζ. 135. Ερ. Αμψιτυπος, ευχαλκος, θηγα- 
 Χεος, θοος, στιβαρός. 
 
 Βουπορυς. ep. veru magni. spitting oxen, σφα- 
 γείς τ' εχωρουν βονποροι ποδών παρος. Andr. 
 1135. 
 
 Βουπράσίδν,ου.το. urbs Elidis. atownofElis. 
 οφρ' επι Βουπρασιου πολυπϊρου βησαμεν Ίπ- 
 πους. Α. 755. 
 
 Βουπρηστϊς,ϊδδς. ή. insectum, scarabseo simile, 
 the burn-cow. 2. the name of an herb. 2. μη 
 μεν επαλγυνουσα ποσις βουπρηστιδος εχθρης. 
 Nic. ΑΙ. 335. 
 
 Βουπρωρδς. ό ή. See not. on Βδοκράνδς. φοιτών 
 εναργής ταύρος, αλλοτ' αωλος Αρακων ελικτος, 
 αλλοτ' ανδρειω κυτει Βουπρωρος — Trach. 13. 
 
 Βους,βοδς.ό η. taurus et vacca. 2.bovina pellis. 
 3. flagellum e corio bubulo ; item, scutum. 4. 
 piscis quidam. 5. numisma Atticum, bovis 
 imagine signatum. a bull, cow, or ox, etc. 5. 
 τα δ' άλλα σιγώ' βοϋς επί γλωσσ-α μέγας. Α- 
 gam. 35. See Blomf. Ερ. Αγρονόμος, αγελαια, 
 αγραυλος, ευκεραος, ευθΐ]λος, ευρυκερο^ς, ευρυ- 
 μετωπος, εριμΰκος, εργατινης, πΐων, κρατερός, 
 κεραελκης, κερασφορος, ορθοκραιρος, ζατρε- 
 ώης, υποβρύχιος, ύλονομος, ταναιμϊκος, φορ- 
 βας, χαμευνας, ϋλοφορβος. 
 
 Βουσκάφεω. subruo. to overthrow, στερρή δι- 
 fCfXXy βουσκαφησαντος γονον. Lye. 434. 
 
 Βουσταθμον, Βουσταθμδς, Βουστάσϊς. (Prom. 
 653. P.) bubile. a stable for cows or oxen. 
 — Χιπών δε βουσταθμ' ΙδαΊος Παρις'Σπαρτην 
 αφικεθ'• — Hel. 29. Syn. Βουσταδιον, βοαυ- 
 λιον. 
 
 Βούστρδφδς. aratus. ploughed. {Lye. 1438.) 
 Βουστρδ'φδς. boves flectens. guiding oxen. 
 — και βουστρόφα δεσμά τενόντων. Philipp. 
 An. ii. 215. 
 Βουσφάγεω. Βουσφδνεω. (77. Η. 466.) boves 
 macto. to slaughter oxen, ουκ οΐδα πλην εν' 
 βουσφαγεϊν ώπλιζετο. Eur. El. 627. 
 Βουτης. Nom. Pr. Apoll. 1. 95. Βουτ -ης, Dor. 
 -άς. bubulcus. a herdsman ; applied to Paris, 
 Hec. 649. 939. Als ), used adject, βουταν φο- 
 νον Έλλος αεξει δη. Hippol. 537. 
 Βουτδμδς. Βουτδμδν. nom. herbse palustris. a 
 species of rush, having a triangular stalk, 
 with sharp edges, ένθεν βουτυμον οζυ, βαθυν 
 τ εταμοντο κυπειρον. Theoc. 13. 35. 
 Βουτϋπδς. Βουφδνδς. (Η. Merc. 436.) qui bo- 
 ves mactat. one who smites oxen, τον δ' 
 όγε, βουτυπος ώστε μεγαν κερεαλκ'εα ταϋρον. 
 Apoll. 4. 468. Syn. Βουθυτης. 
 Βουτϋρδν. το. butyrum. cow-cheese ; i. e. but- 
 ter, in opposi to cheese of goaf s milk, δειπιεϊν 
 δ'ανδρας βοντυρυνφασ'. Anaxand. Ath. 131. b. 
 Βουφάγδς. ep. Heroiim, inpr. Herculis. a great 
 
144 
 
 Β Ρ A 
 
 ΒΡΕ 
 
 eater, ανταρ Αλεκτοριδης, και βονφαγος ήλθε 
 Κόρακος. Orp. Arg. 139. 
 
 Βουφθαλμδν. το. buphthalmum. the Ox-eye 
 daisy, καλλεα, βονφθαλμον τε, και ευώδες 
 Διός άνθος. Nic./r. 
 
 Βουφόνϊά, ων. τα. festa Athenis. festivals, at 
 which oxen were sacrificed. Nub. 985. 
 
 Βονφορβϊω. boves pasco. to graze oxen. Bov- 
 φορβδς. 6. a herdsman. (Iph. T. 265.) Bov- 
 φορβίά. τα. herds. (Alcest. 1034.) ελθών δε 
 γαϊαν τηνδ', εβονφορβονν ζενψ. ibid. 8. 
 
 Βονφορτδς. magnum onus gestans. carrying a 
 large freight. (Theodorid. An. ii 41.) Bov- 
 χανδης. valde capax. very capacious. (Anyte, 
 ib. i. 197.) 
 
 Βουχετως, α, ov. nora. gentile, from Βουχετα. 
 a town of Epirus. εξ αλός, ονδ' ύκην ανερα 
 Βουχετιον. CaW.fr. 156. 
 
 ΒουχΊλδς. herbosus. abounding in grass, λει- 
 μώνα βονχιλον, ένθεν Ιώ. ^Esch. Supp. 536. 
 
 ΒοώπΧς. magnos oculos habens. having large, 
 fine eyes. — βοώπις ποτνια Ήρη. Α. 551. 
 
 Βοωτεω. exp. βδηλατεω. sc. arando. to plough. 
 — γυμνον σπειρειν, γυμνον δε βοωτεϊν. Hes. 
 ε. 389. 
 
 Βυωτης. nom. astri. prop, the same as Βοντης. 
 an herdsman. But usually denotes a northern 
 constellation. — και οψε δυοντα Βοωτην. ε. 
 272. 
 
 Βραβεΰς. Βραβευτείς. {Orph.Yi. 17.) Βράβης,ου. 
 δ. (Ερ. άδ. 627.) judex certaminis. one who 
 regulates and superintends public games ; 
 an umpire. Hence, Βραβεία, arbitration. 
 (Phaen.4.63.) αηάΒραβεΙον. the prize adjudg- 
 ed. ΪΙυλαδη, συ δ' ήμ~ιν του φόνου γενοΰ βρα- 
 βεΰς. Or. 1070. Syn. Επιστάτης, διοικητής, 
 αγωναρχης, αισυμνητης. Horn, ραβδούχος. 
 
 Βραβεύω, certaminis sum arbiter, dijudico ; 
 tribuo. to act as βραβεύς. to regulate, εν σοι 
 βραβευειν,ώ νεάνι,τονςλογους. Helen. 1002. 
 Syn. Αγωι^οθετεω, διανέμω, ιθύνω. 
 
 Βράβϋλος. (Pallad. An. ii. 411.) Βράβύλδν. 
 prunum Damascenum. a damson, δρπακες 
 βραβυλοισι καταβριθοντες ερασδε. Theoc. 7. 
 146. 
 
 Βραγχησως, a, ov. Milesius, a Brancho. Mi- 
 lesian ; from Branchus, who founded the 
 temple near Miletus, where oracles were de- 
 livered, την τευχοπλαστινπαρθ'ενονΒραγχη- 
 σιαν. Lycoph. 1379. 
 
 Βρα-γχίά. τα. branchiae, quibus pisces spirant, 
 the gills of fish, ω μοι, δτ ουκ ετεκεν μ ά μα- 
 τηρ βραγχϊ έχοντα. Theoc. 11. 54. 
 
 Βραγχως. sub hoc nomine, ut et Διδυμήος, 
 Apollo Mileti colebatur. The temple of the 
 Branchidce was afterwards known by the 
 name of Apollo Didymceus ; so called from 
 the double light of Sun and Moon, (Macrob. 
 Saturn. 1. I.e. 17.) or from Didyma ; near 
 which, on the promontory of Posideium, 
 and in the territory of Miletus, the temple 
 was built. See Larcher on Fferodot. 1. v. 
 § 36. & vi. $19. Βραγχιε (vulgo Βακχιε), και 
 Διδνμεΰ,εκαεργος, λοξία, άγνε. Orph. Η. 33. 7. 
 
 Βραγχο'ς, ή, ov. raucus hoarse, βραγχόν τε- 
 τριγυϊα λύρας απεκομπασε χορδά. Paul. Sil. 
 An. iii. 86. και περί λευκανιην βραγχά λαρυγ- 
 γιοων. Agath. ib. 57. 
 
 Βράγχδς, ου. δ. νείεδς. το. raucitas. Etym. exp. 
 λαιμός η φάρυγζ, et idem fuisse dicit quod 
 βρόγχος. Αρ. Hipponaetem, βαραγχος. Vid. 
 Et. Ma. 188,211,215. 
 
 Βράγχος, ου. δ. juvenis Apollini dilectus ; aut, 
 ut aliqui volunt, Apollinis lilius. Vid. Stat. 
 Theb. iii. 479. viii. 198. ηλυθε δ' Έργϊνος, 
 Βραγχου πολυπυρον αρουραν Έκπρολιπών, και 
 τυρσιν ερυμνής Μιλητοιο. Orph. Arg. 150. 
 
 Βραγχω.αηϋς. (Et. Ma.) Βραχώ, sonitum edo. 
 to rattle, κρήνης, αμφι δε οι βράχε τευχεα 
 ποίκιλα χαλκψ. Μ. 396. Syn. Δουπεω, βρεμω. 
 
 Βραδύνω, cunctor. 2. moror. to loiter, act. to 
 retard. — ην δε βραδυνη,-ΐΐάσα χάρις κενεή — 
 Ερ. άδ. 409. Syn. Αηθϋνω, μέλλω, διατρΊβω, 
 ανατιθεμαι, αναβάλλομαι, οκνεω, ελιννυω. 
 
 Βράδνς, εϊά, υ. compar. βράδΊων (βράδϊδν. Di~ 
 onys. 34.) βρασσων. (II. Κ. 226.) superl. 
 βραδιστδς, βαρδιστδς. tardus, segnis. slow ; 
 sluggish. Hence, Βράδύπειθης. δ ή. slow of 
 persuasion. (Agath. An. iii. 41.) βράδνπους. 
 slow of foot. (Hec. 66.) Βραδυσκελης. lame, 
 an epith. of Vulcan. (Philipp. An. ii. 215.) 
 — καν βραδύς τις y λέγειν. Here. F. 236. 
 Syn. Μελλητης, νωθρός, νωχελης, σχολαιος. 
 
 Βράδντης. tarditas. slowness, ονδε yap ήμε- 
 τερφ βραδυτητιτε, νωχελϊφτε. Τ. 411. Syn. 
 Αργία, αναβολή, σχολαιοτης, νωχελιη. Phr. 
 Το τοΰ ποδός μεν βραδν, — Ion. 742. 
 
 Βράζω. Βρασσω. Βρασσδμαι. (Apoll. 2. 324.) 
 ferveo. bullio. to boil, or bubble up, with 
 noise. Hence, Βρασμός, οϋ. δ. violent agita- 
 tion. (Orph. H. 46.) ποντοςίαπϋγων εβρασ 
 επι σκοπέλους. Theodor. An. ii. 41. Syn. 
 Αναβραζω, ζεω, παφλαζω, βρεμω, κϋματιζομαι. 
 
 Βρακαι. αι. bracchae. & kind of breeches worn 
 by Gauls. Βρακεα, -η. thin trowsers, worn by 
 females. Theoc. 28. 11. 
 
 Βρασσων. compar. of Βραδύς. 
 
 Β^άχϊων. brachiurn, lacertus. the arm. y ρ icV 
 γυμνωθεντα βραχίονα' παυσε δε χαρμης. Μ. 
 389. Syn. Ωλενη. Ερ. Ανίκητος, ατειρης, 
 σθεναρός, μενεπτολεμος, καλλιπηχυς. 
 
 Βραχύς 1 , εϊά, ϋ. brevis. short ; little, νυν δ' εις 
 αναιδές, ημέρας μέρος βραχύ. Phil. 83. Syn. 
 Βαιος, βραχυτελης, ολίγος, σύντομος. 
 
 Βρεγμά, Βρεχμος. sinciput, part of the head, 
 above the forehead, χερμαδιψ πληξας κατά 
 
 βρεγματος' — Batrach. 225. κυμβαχος εν κο~\ 
 νιι/σιν επι βρεχμον τε και ωμούς. Ε. 586. 
 
 Βρεμω, Βρεμομαι. fremo, murmuro. to make 
 
 a roaring noise, αιγιαλφ μεγαλορ βρεμεται, 
 
 1 From this adjective are derived the fol-j f 
 lowing compounds: Βραχυ/3ωλος, Antip. Sid.< | 
 An. ii. 25. Βράχυπτδλϊς, Lye. 911. Βραχυσι- 
 δηρδς, Find. Nem. 3. 79. Βράχύσυλλάβίη, 
 Callim. Ep. 13. Βράχνσνμβδλδς, Marc. Ar- 
 gent. An. ii. 270. ΒράχϋφεγγΊτης, Philipp. ib. 
 214. Βράχνφνλλδς, Ερ. άδεσπ. 332. 
 
Β Ρ Ο 
 
 σμαραγεϊ δε τε πόντος. Β. 210. Syn. Έμβρε- 
 
 μομαι, επιβρεμω, ηχεω, κτυπεω, βραχώ. 
 Βρενθϋδμαι. superbio. to assume haughty airs. 
 
 ότε βρενθυει τ εν τάΐσιν όδυΐς, και τω 'φθαλ- 
 3 μω παραβάλλει. Nub. 361. Syn. Κανχαομαι, 
 
 επαίρομαι. 
 Βρετανοί. Βρεταννοι. Britanni. Britons. {Ορρ. 
 
 κνν. 1. 470.) Βρϊτάνϊς, ϊδδς. ή. Britannica. 
 
 British, δισσαι νήσοι εασι Βρετανίδες, αντια 
 
 'Ρήνου. Dionys. 566. 
 
 Βρετας, ϊδς. το. simulacrum rude, the wooden 
 
 image of a deity, ποτέρα δήτ εγώ ποτιπεσω 
 
 ' >ετη. Sept. Th. 93. 
 Βρέφος, το. infans. a child ; a young animal. 
 
 dimin. Βρεφυλλων. (Aristoph.) Hence, Βρε- 
 
 φοκτδνδς. δ ή. (Lye. 229.) — βρέφος ήμιονον 
 
 κνεονσαν. Ψ. 266. Syn. Παιδιον, νηπιος, 
 - - νηπιαχος. Ερ. Αρτιτοκον, άπαλον, νεογνον, 
 
 επιμαστιδιον. 
 Βρέχω, madefacio, pluo. to moisten ; to rain 
 
 upon, βρέχε θεών βασιλεύς δ μέγας. 01. 7. 
 
 63. Syn. Έμβρεχω, αρδω, καθυγραινω, διαινω, 
 
 διατεγγω, ομβρεω. 
 ο ιΆρϊάρενς, Βριάρεως. See Αιγαίων, et Damm. 
 3 Part. Real. Ερ. Έκατογχειρος, μεγάθυμος. 
 Ζρϊάρδς. validus. stout. — ή δ' ανδιχα πάσα 
 
 κεασθη-Έν κορυθι βριαργ. — Π. 413. Syn. 
 ί Ισχυρός, αγηνωρ, κρατερός, ενσθενης. 
 3ρϊάω. robustum reddo. to strengthen, ρ'εα 
 
 (monosyll.) μεν γαρ βριαει, ρεα δε βριαοντα 
 '■ χαλεπτει. Hes. θ. 5. 
 5ριζω. post cibum dormio. to become drowsy. 
 
 ενθ ουκ αν βριζοντα ιδοις Αγαμέμνονα δϊον. 
 
 Δ. 223. Syn. Νυστάζω, υπνωττω. 
 ψβίηπΰος. vehementer damans, one that 
 
 shouts in a loud voice, ουδ' apa πω τι πε- 
 
 πνστο βριηπυος οβριμος Αρης. Ν. 521. 
 ΙρΊθδς. ΒρΊθδσΰνη. (II. Μ. 460.) pondus, gra- 
 
 vitas. weight, τι δ' εστί; μείζον βρϊθος, η 
 ι παρος γ' έχει; Troad. 10.50. Syn. Βάρος, 
 It ; βαρυτης, όγκος. 
 ΙρΊθΰς. gravis, weighty. Hence, ΒρΤθΰκερως. 
 
 (Ορρ.) Βρϊθΰνδδς. (Anthol.) — λαζετο δ' εγ- 
 
 χος-Βριθύ, μέγα, στιβαρον — Ε. 746. Syn. 
 r Βαρύς, εμβρΊθης. 
 ϊρϊθω. sum gravis, to be heavy. Hence, ΒρΊσ- 
 
 αρμάτδς. loading a chariot, epith. of Mars. 
 & {Horn. vii. 1.) ώδε γαρ εβρ'ισαν Αυκιων αγοι, — 
 
 Μ. 346. — βριθησι δε δενδρεα καρπψ. τ. 112. 
 
 Syn. ΕπιβρΊθω, βαρυθω, βαρύνω, επιβάρεω, 
 [βαρύνομαι. 
 
 ϊρΊλησσδς. ^Egialeus dictus. a mountain 
 
 in Attica. Βριλησσου λαγονεσσιν υμουριον 
 
 εκτισσαντο. Call. fr. 185. 
 
 ίρ'ψάδμαι. fremo. irascor. to roar furiously. 
 
 ΒρΊμηδδν. adv. (Nonn.) ώστ ει συ βριμησαιο, 
 
 και βλεψειας οστρακινδα. Equit. 851. Syn. 
 
 βρεμω, απειλεω, οργίζομαι, επιβριμαομαι, βρι- 
 ί μαινω, θυμεομαι. 
 
 | >ο1μη. robur. force; menace. 'Μεδειηςβριμη πο- 
 \.λυφαρμακον•- Αρ. 4. 1 677. Syn. Αλκή, ισχύς. 
 Βπρϊμώ, δδς, ους. τ/. Hecate. Βριμώ νυκτιπολον, 
 Ι χθονιην, ενεροισιν ανασσαν. Apoll. 3. 862. 
 \ Ιρογχδς. (Theog. 1095.) Βροχθδς. guttur. 
 
 Β Ρ Υ 
 
 145 
 
 fauces, the throat, ώς μέλι τοι γλυκύ τοΰτο 
 κατά βροχθοιο γένοιτο. Theoc. 3. 54. Syn. 
 Ασφαραγος, τράχηλος. 
 
 Βρδμεω. fremo. to roar ; to buzz. — ώς ore 
 μυϊαι-Σταθμψ ενι βρομεωσι — Π. 642. Syn. 
 Βρεμω, βρΊμαω. — ηχεω. 
 
 Βρδμϊά, άς. ή. epith. Dianae. Ύιτηνις, βρομιη, 
 μεγαλώνυμε, τοζότι, σεμνή. Orpb. Η. 35. 
 
 Βρομϊος. cogn. Bacchi. 2. vinum. (Orph. Lith. 
 604.) a surname of Bacchus. Hence, Βρδμία- 
 ζδμαι. bacchor. to be riotous, as a Bacchana- 
 lian. Βρδμϊδς, Βρδμϊωδης. adjectt. (Simmias, 
 An. i. 138. Jac — Macedon. An. iii. 120.) 
 Βρομιε, και Σεμελας παϊ. Thesm. 991. 
 
 Βρδμδς. fragor. noise, or sound ; generally, 
 harsh and vehement, ούτε πυρός τοσσος γε 
 ποτι βρομος αιθομενοιο. Ε. 396. και ιμεροεις 
 βρομος αυλών. Η. Merc. 452. Syn. Βρυχη, 
 ήχος, φριμαγμος, ορυμαγδός. 
 
 Βροντάω, tono. to thunder, subst. Βροντή, 
 Βροντημά. adject. ΒρονταΧδς. (Orph. Η. 20.) 
 Βροντησΐκεραυνδς . {Nub. 264.) Βροντησας δ' 
 αρα δεινδν, αφηκ άργητα κεραυνόν. θ. 133. 
 Syn. Έκβρονταω. Phr. Αισιον δ' επί οι Κρο- 
 νιων-Ζεύς πατήρ εκλαγζε βροντάν. Pyth.4.40. 
 ib. 350. βρυχια δ' ηχώ παραμυκάται Βροντής, 
 κ. λ. Prom. 1118. 
 
 Βρδτοκτδνεω. hominem interficio. to slay a 
 man. βροτοκτονοΰντας εκ δομών ελαυνομεν, 
 Eumen. 424. Syn. Ανδροφονεω. 
 
 Βρδτδ'ς ι , οϋ. δ. mortalis. a mortal ; a man. ad- 
 jectt. Βρδτειδς. {(Ed. T. 728.) ΒροΓεδς. (Od. τ. 
 545.) ΒροΥησΐος. (Orest. 265.) — Βρδτοι, ών. 
 οι. mortals ; mankind. — νεκροί- Αφραδεες 
 ναιουσι,βροτών είδωλα καμοντων. λ. 475. Ερ. 
 Ασθενείς, αλαοι, δολοφρονες, δειλοί, δυσμενείς, 
 εφήμεροι, ουτιδανοι, ο'Ίζυροι, μογεροι, πολυ- 
 πονοι, πόλυκλαυτοι, πολνσπερεϊς, παντλη- 
 μονες, ταλαίπωροι, ΰψιφρονες, φιλοπτολεμοι, 
 επιχθονιοι, ρεϊα φθινυθοντες. 
 
 Βρδ'τδς, ου. δ. sanies, gore ; clotted blood. 
 Hence, Βρδτδεις, (II. Ζ. 480.) s. s. as Αιμα- 
 λεος : and Βρδτδω, {Od. λ. 41.) s. s. as Αϊ' 
 μασσω. αλλ' υδατι νιζοντες απο βροτον αϊ- 
 ματοεντα. Η. 425. 
 
 Βροχίς. ή. Βρόχος. Also, ΒρδχεΥδς 2 . laqueus. a 
 mesh in a net ; a halter. Hence, Βρδχϊδς. 
 adj. Nonn. αναμένη βροχδν αιπνν αφ' υ^η- 
 λοϊο μελαθρου. λ. 278. Syn. Αγχόνη. Ερ. 
 Αργαλεος, δυσλυτος, ευστρεπτος, εναυχενως, 
 κρύφιος, λνγρος, κρεμαστός. 
 
 Βρϋαζω. floreo. exsulto. to bloom ; to be gay, 
 or frolicksome. τεχνας άνεκα σεΐο και ά λίθος 
 οΊδε βρυαζειν, — Πραξιτελες* — iEmil. Anal. 
 iii. p. 275. Syn. Βλαστανω, ακμάζω, ανθεω, 
 
 1 From βρδτδς are derived, ΒρόΥδγηρυς, 
 Crinag. An.ii. 147. Βρδτοκτδνδς, Orph. Η. 64. 
 ΒροΥολοιγδς, //. Ε. 518. Βρδτοσκοπος, Eumen. 
 503. Βρδτοσσδδς, Orph. Lith. 750. Βροτοστυ- 
 γης, Prom. 798. Βρδτδφεγγης, Ερ. άδεσπ. 
 597. Βρδτοφθδρδς, Eur. jr. 
 
 2 This word in Epig. άδεσπ. 176. is used 
 in the sense of βροχή, rain. 
 
 ν 
 
146 
 
 ΒΡΩ 
 
 Β Υ Σ 
 
 θαλλω. — αγαλλομαι. 
 
 Βρνκω. mordeo. to bite. Βρυγδην. adv. (An- 
 thol.) ov yap αν ποθ' ώδ' οδαζ εβρνκε τας λη- 
 μας εμοϋ. Lysist.301. &ΥΝ.Αακνω,αποτρωγω. 
 
 Βρυλλω. Βρυζω. (Archil. Ath.jo.485.) sorbillo, 
 potito. to tipple. βρυΧλων to καθ' ήμεραν. 
 Eq. 1123. Syn.'Y7T07tIv<«>, μεθυω, φιλοποτεω. 
 
 Βρϋδν. το. muscus. tree-moss. Bpvov θαλασσί- 
 ov. alga, sea-weed. Βρΰδεις, εσσά, εν. (Nic. 
 ΑΙ. 371. Th. 208.) στρωσαμενοι βρνον ανον 
 υπο πλεκταΧς καλνβαισι. Theoc. 21. 7. Ερ. 
 Έλαφρον, λευκον. 
 
 Βρϋτδν,ον. το. vinum hordeaceum. a kind of 
 beer, κάκ τώνδ' έπινες βρυτον ισχναινων χρο- 
 νψ. /Esch.AthA47. Syn. Ζνθος,οΐνος κρίθινος. 
 
 Βρϋχάνάδ μ .αι. (Nic. ΑΙ. 221 .)Βρνχάδμαι.Υ\Λ%\θ, 
 ejulo. to bellow, to lament aloud, ελκομενη 
 πλοκάμους yotpy βρνχησατ aviy. Apoll. 4. 
 19. Syn. Βρυχω, βριμαζω, μυκαομαι, ωρυομαι. 
 κλανθ μυρίζω. 
 
 Βρϋχή. Βρϋχημά. rugitus; gemitus. the gnash- 
 ing of teeth, the act of bellowing. Hence, 
 Βρϋχηδδν. adv. (Ερ. άδ. 417.) Βρϋχητής θήρ. 
 (Paul. Sil. An. iii. 86.) και yεvυες κτνπεον' 
 βρυχή δ' νπετελλετ οδόντων. Αρ. 2.83. Syn. 
 Βρυχηθμος, βρυγμος, βρομος, ωρνγη,ωρνθμος, 
 ωρυωμα, φριμαγμος, (ppvayμa. 
 
 Βρϋχω. frendo ; fremo. to gnash the teeth, to 
 roar like the waves in a storm. Hence, Bpv- 
 χιος άλμη. the roaring sea. (Pers. 397.) /3ε- 
 βρνχεν μέγα κνμα ποτι ροον, — Ρ. 265. Syn. 
 Έπιβρϋχω, βρυχαομαι, βρεμω, ροιβδεω, σμα- 
 ραγεω. 
 
 Βρνω. scateo. to bubble over; to bloom ; to 
 abound. — και τε /3ρυει ανθεί λευκψ. P. 56. 
 Syn. Αποβρυω, αναβλύζω, εκρεω, απορρέω, 
 βρυαζω, ανθεω. γεμω. 
 
 Βρυώνη. (Nic. Th. 939.) ΒρνωνΧς, Χδδς. η. 
 Brionia alba, wild-vine, δανκειον, ρίζας τε 
 βρνωνιδος, — ib. 858. 
 
 Βρωμαυμαι. rudio. to bray ; to call for food 
 by braying, βρωμησαμενος του σου δινου — 
 Vesp. 618. Syn. Ογκοομαι. 
 
 Βρώμη. Βρωμδς. (Aral. 1021.) cibus. food; 
 victuals, αλλ' αγετ', εσθιετε βρωμην, — κ. 460. 
 See Βρωσις. 
 
 Βρωμηεις, εσσά, εν. rudens. braying. (Nic. ΑΙ. 
 486.) 
 
 Βρωμητής, ου. (ib. Ath. p. 683.) Βρωμητωρ, 
 ορός. υ. ruditor. one that brays ; an ass. νοϋ- 
 σον δ' αργαλεην βρομητορος — ib. Th. 357. 
 Syn. Ονος, ογκηστης. 
 
 ΒρωμΧ. Βρωσκω. comedo, to eat up. Hence, 
 Βρωσειω. to be hungry. (Callim. fr. 435. Bl.) 
 Also, Βρωσίμδς. (Prom. 478.) ΒρωΓος. (Nic. 
 Al. 286.) to be eaten ; nutritious. — επι δε 
 γλυκύ κηρίον εβρως. Call. 1. 49. βεβρωκώς 
 κακά φαρμακ, — Χ. 94. Syn. Βεβρωθω, εσθιω, 
 εδομαι, δαινυμαι, τρώγω, φάγω. 
 
 Βρωσϊς, Βρωτυς. cibus. the act of eating; food. 
 — βρώσιν τε ποσιν τε Παρτιθεϊ, — α. 191 . υμεις 
 δ' ες βρωτυν οτρυνετον' — Τ. 205. Syn. Βρώμα, 
 έδεσμα, τρωζιμον, το. σίτος. Ερ. θυμηδης. 
 
 Βρωτηρ. qui comedit. a devourer. βρωτηρας 
 
 αιχμας σπερμάτων ανήμερους. Eumen. 800. 
 
 ΒυβΧίς, Χδδς. δ. Nom. Pr. a mountain near 
 Miletus. See Ύετις. 
 
 Βυβλδς. urbs Phosnic. item iEgypti. (δρη Βΰ- 
 βλΧνά. Prometh. 808. P.) 2. papyrus, a town 
 of Phoenicia; also, of Egypt ; near which grows, 
 2. the papyrus, so much used for ivriting. 
 Hence, Βυβλάρϊδν. a small leaf of paper. (Lu- 
 cill. An. ii. 320.) From the fibres of the pa- 
 pyrus was also made canvass for sails. Hence, 
 Βυβλινον δπλον. (Od. φ. 390.) — βυβλου δε 
 καρπός ου κρατεί σταχυν. iEsch. Supp. 768. 
 
 Βϋζαντϊδν. Byzantium. Constantinople, adj. 
 Βυζαντϊος.δ. Βνζαντΐας,ΒυζαντΧς. ή. (Anthol.) 
 αν (Γ εφικφ κλεινοΰ Βυζάντιου εις πολιν άγνην. 
 Archest, ap. Ath. p. 117. a. 
 
 ΒυζηρΙς, ων. οι. Ponli pop. a tribe in Pontus. 
 Βυζηρες δ' επι τοισιν δμωλακες, — Apoll. 2. 
 •396. 
 
 Βυζω. also Βϋνεω 1 . refercio. to fill up; to stuff. 
 %ρυσκ^» τών ταϋτα ποιουντων εβυνουν το στό- 
 μα. Pac. 646. e Cod. Raven. Syn. Βυω, 
 αναπληθω, επιθραττω, αποφραγνοω, φΊμοω. 
 
 Βυθδς,οϋ.δ. gurges ; profundum. depth ; the 
 deep. Hence, ΒΰθΧδς, a, ov. (Paul. Sil. An. iii. 
 82.) ΒΰθΤτΧς. η. (Philipp. ib. ii. 215.) Also, 
 Βϋθδω. to be deep. (Nic. Th. 504.) τούτον 
 απεπνιζεν Φνσιγναθος ες βνθον αξας. Batrach. 
 117. Syn. Βάθος. — δίνη. Ερ. Βαθνκϋμων, 
 αργαλεος. See Βυσσός. 
 
 Βυκτης. sonans. blustering, ένθα δε βνκταων 
 άνεμων κατεδησε κελευθα. κ. 20. Syn. Αελλ^ς, 
 ηχηεις. — αθρόως πνειων. 
 
 Βύρσα, ης. ή. corium. the raw hide of an ani- 
 mal. Hence, ΒυρσΧνδς. leathern. (Equit.59.) 
 Also, Βυρσδδεψεω. to dress raw hides. (Plut. 
 167.) Βυρσοδεψίας, -a currier. (Nub. 581.) 
 Βυρσοπωλ^ς. a leather-seller. (Equit. 136.) 
 Hence too, Βυρσαιετδς. a word coined for 
 Cleon, to mark his rapacity as well as his 
 trade, (ibid. 197.) θάσσον δε βυρσαν εξεδει- 
 ρεν, η δρομεΰς. Eur. ΕΙ. 829. Syn. Βυρσις? 
 βουδεψιον, καττϋμα, σκντος, δέρμα, δερας. 
 Ερ. Λασιαυχην, βριαρα. 
 
 Βυρσδτενης, ες. Βυρσδτονδς, ov. corio obduc 
 tus. covered withstretched leather, τύμπανα 
 τε λάβετε βυρσοτενη. Hel. 1363. See Bacch 
 123. 
 
 Βυσσδδδμευω. animo volvo. to think deeply. 
 or secretly, βη ρ' ιμεν ες χαλκεώνα, κατά φρεσ* 
 βυσσοδομενων. θ. 273. Syn. Μηχαναομαι., 
 επιβουλενω, καλχαινω. 
 
 Βυσσο χ ς, ου. δ. Βυσσωμά. (Qu. Mac. An. ii 
 238.) profunditas. depth. Hence, Βυσσδθεν 
 adv. ex imo. from the bottom. (Antig. 597.^, 
 Βνσσδμετρης. δ. (Stat. Flacc. An. ii. 262.] 
 Βοσσοφρων. δ ή. of deep, or crafty mind 
 (Cho'eph. 650.) ή δε, μολνβδαιν -g ικελη, ε{ 
 βνσσδν ορονσεν. Ω. 80. Syn. Βάθος. 
 
 Βύσσος, ου. ή. byssus. fine flax ; cotton. Βυσ• 
 σΧνδς, η, δν. made of byssus ; elegant. (Sept 
 xh. 1047.) ώμαρτευν, βυσσοιο καλδν συροισί 
 
 1 See not. on Βυω, in the new Thesaurus ί 
 
ΓΑΙ 
 
 Ι χιτώνα. Theoc. 2. 73. 
 Ι,Βωθίω. Dor. for Βοηθεω. (Meleag. 19.) 
 r Βώκος. Dor. for Βουκος. s. s. as Βοτήρ, Βοντης. 
 Ι η καλας αμμε -ποιών ελεληθη βώκος αοιδας. 
 , Theoc. 10. 38. 
 
 Βωλαξ, άκός. Βώλός, ου. η. (Od. σ. 373.)gleba. 
 
 a clod, or lump of earth. Hence, Βωλοτό'μός. 
 
 I 6 i). epith. ο/άώ ant. (Phi/ipp. Thess. An. ii. 
 
 232.) δαιμονιη βωλαξ επιμαστιος. — Αρ. 4. 
 
 , 1735. Ερ. Αιερα, βαθεια, δίψας, ελαφρη, 
 
 χλοαουσα. 
 
 Βωμιστρϊά. quae ad aram sacra peragit. a 
 |Ι: priestess. See Ζακορος. Syn. Αρητειρα. 
 | Βωμολοχος. adsiduus arae, et quasi insidians. 
 I 2. parasitus; scurra. one who frequents altars, 
 |i in order to steal. 2. a mean parasite, who 
 submits to be the butt of jests. Hence, Βω- 
 μολόχευόμαι. (Nub. 989.) and Βωμόλοχευμά. 
 a dirty trick; scurvy jest. (Equit. 902.) b. 
 ιροδα μ' ειρηκας. a. και βωμολόχος. Nub. 910. 
 Syn. Ασεβης, ιερόσυλος, -γελωτοποιός, κα- 
 κούργος. 
 Ιώμος. basis. 2. ara. au altar. Hence, Βωμίός. 
 
 Γ Α Λ 
 
 147 
 
 adj. Orph. 990. ov yap μοι ποτέ βώμος εδευ- 
 ετο δαιτος ε'ισης. Δ. 48. Syn. Κρηπις. 2. θυ- 
 μελη. τέμενος, θνσιαστηριον. Ερ. Αναίμακτος, 
 αιθωφ, ΑελφεΙος, ευοδμος, εναργής, ευκεραος, 
 ενδμητος, Έρκειος, ερευθομενος, εμπνρος, θε- 
 οδμητος, θεοτερπης, θνωδης, ιερός, κνισσηεις, 
 περικαλλης, πολυκνισσος, πολυξενος, φλογε- 
 ρός. Phr. ΤΧεοκτιστον λίθων βωμοιο θεναρ. 
 Pyth. 4. 367. θεών δεξιμηλ' αγάλματα. Phoen. 
 641. 
 
 Βωνϊτης. rusticus. a cow-herd, οίους βωνιτησιν 
 ενικρνπτονσι γυναίκες. CalWm.fr. 157. Bentl. 
 qu. vid. 
 
 Βωστρϊω. clamo, VOCO. to call, αλλά μαλα 
 σφοδρως ελααν, βωστρεΤν δε Κραται'ίν. μ. 124. 
 Syn. Έπικαλεω, βοαω, καλιστρεω. 
 
 Βωτης, ου. Βωτωρ, όρΰς. 6. {II. Μ. 302.) S. s. as 
 Βοτηρ. ηνθον τοι βώται,τοι ποιμένες, ψπολοι 
 ηνθον. Theoc. 1. 80. 
 
 Βωτίάνειρος. alens viros. producing• brave 
 men. ουδέ -ποτ εν Φθι% εριβωλακι βωτιανειρ -g. 
 Α. 155. Syn. θρεψηνωρ. 
 
 Γ, 
 
 :4 ί 
 
 ?ΑΓΑΤΗΣ, ου. ο. lapis ita dictus. jet. φεύγει 
 και κνισσησιγαγατην ορνυμεν^σιν. Lith. 468. 
 Λ αγγαι. urbs Lyciae. a city of Lycia. — δαιων 
 ΥαγγΊτιδα πετρην. Nic. Th. 37. 
 Λ αγγάμον. rete piscatorium. a round fishing 
 net. γαγγαμον, ατής παναλωτου. Agam.369. 
 Syn. Γαγγαμη, σαγήνη, αμφιβληστρον, γαγ- 
 γαμων, δικτυον. 
 
 ^αγγης, ου. δ. the Ganges, ου τοίον Υαγγάο 
 ροος προσθ' ηελιοιο. Ορρ. κυν. 4. Ερ. Έ,ύρ- 
 ρειτης, μελανδίνης, χρυσαυγής, 
 'άδάρά, ων. τα. {Meleag. 127.) Γάζα, ας. ή. 
 (Dionys. 910.) urbes Palaestinae. See Mark, 
 jvi. 1 . Acts, viii. 26. 
 
 "*άδειρά. τα. Gades. Cadiz, where the Pillars 
 of Hercules were fancifully placed. Hence, 
 , Ί ΓάδειρΊκός. adj. (Eupolis.) Γάδειρόθεν. adv. 
 ,j(An. ii. 481.) Ταδειρων το προς ζοφον ov 
 
 [ πε-ρατον. — Nem. 4. 112. Syn. Πυλαι Γαδει- 
 ριδες. 
 
 faXa. terra. 2.regio. 3. patria. the earth, a 
 land, native land, αλλ' ΰμεΐς μεν παντεςνδωρ 
 ,και γαία γενοισθε. Η. 99. Syn. Αια, γη. 2. πε- 
 \δον, χθων. 3. πατρίς. Ερ. Απειρων, απειρεσια, 
 επειριτος, ανθεμοεσσα, αιπεινη, ακίνητος, άνυ- 
 δρος, άλιερκης, ακανθοφορος, βαθυκολπος, βι- 
 αρκης, βωτιανειρα, δίψας, εριβωλος, επηρατος, 
 ευρυστερνος, ευρυχορος, ευκαρπος, ευοιδιν, ην- 
 
 ΐ' θ εμεθλος, κλεινή, καρ-ποδοτειρα, ζαθεη, μηλαμ- 
 \φνλλος, μέλαινα, μελανοχροος ,οινοφντος, οπω- 
 ροφόρος, ζηρά, ζεινη, ολβιομοιροι, πολυπτο- 
 λις, πολυφορβος, πολυθρεμμων, πολυδενδρεος, 
 παμμητειρα, π'ιων, ουθατοεσσα, πνροφορος, 
 *1'στυφελη, σιδηροφορος, τελεσσιγονος, τραφερα, 
 φερεσβιος, χλοηφορος. 
 aiqio^.terrenus. of, orpertainingto,theearth. 
 
 φε { 
 
 ι 
 
 ήγον,εποψομενονΤιτυον, γαιη'ίον υιον. η. 324. 
 
 Syn. Γεώδης, γήινος, γεωμιγης, επίγειος, επι- 
 
 χθονιος, ουδαϊος, χθονοστιβης. 
 Γαιηοχος. Γαιοϋχός. terram cingens. inclosing 
 
 the earth, άλλα ΪΙοσειδαων γαιηοχος, εννοσι- 
 
 γαιος. Ν. 49. 
 Υαιω. glorior. to rejoice ; to be proud, ός pa 
 
 πάρα Κρονιωνι καθεζετο κυδεί γαιών. Α. 405. 
 
 Syn. Αυχεω, γηθο), γαυριαω. άβρϋνομαι. 
 Γάλα, κτος Κ το. lac. milk, ανδρομεα κρε' εδων, 
 
 και επ' ακρητον γάλα πίνων. ι. 297. Syn. Γλα- 
 
 γος. Ερ. Αμελγομενον, αργινοεν, γλυκερον > 
 
 λευκον, ευποτον, επηετανον, θεσπεσιον, καλόν, 
 
 νεοβδαλτον, παιδοκομον, πϊον, φερεσβιον. 
 Γάλάθηνος. lacteus, tener. sucking, νεβρους 
 
 κοσμησασα νεηγενεας γαλαθηνους. δ. 336. 
 
 Syn. Γαλακπκος, γαλακτωδης, επιμαζιος, 
 
 ύποτιτθιος. 
 Γάλακτοποτης, ου. ό. qui lac bibit. a drinker 
 
 of milk, εμολε τις, εμολε γαλακτοποτας ανηρ. 
 
 Eur. Elec. 169. 
 Γαλάτεια. Galatea, a sea-nymph, κλαίει και 
 
 Γαλάτεια το σον μέλος, — Mosch. 3. 59. 
 Γαλάτης, ό. Gallus. (Ερ. άδ. 133.) Γάλάται, 
 
 ων. oi. Gauls ; Galatians. Πυρρός από θρα- 
 
 σεων εκρεμασεν Γαλατάν. Leon. Tar. An. i. 
 
 226. 
 Γαλέα, contr. Γάλη, ης. ι), mustela. a weasel ; 
 
 1 From γάλα are derived the adjectt. γά- 
 λακτϊνος, Dioscor. An. i. 494. γάλακτόπάγής, 
 Strato, ib. ii. 369. γαλακτοφόρος, Ορρ. γάλακ- 
 τόχρως, Philyll. ap. Ath. p. 510. Also, Γαλακ- 
 τϊς. η. and ΓάλακτΊτης. ό. a stone, so called, 
 because, when rubbed, it was said to produce 
 milk. Orph. Lith. 199. 
 
 u 2 
 
148 
 
 Γ Α Μ 
 
 a pole-cat ; a cat. την δ" εκ γαλής δνστηνον 
 οιζυρον yevog. Sim. Syn. Ικτις, αίλουρος, 
 Ερ. Μνοκτονος, παμφάγος. 
 Γαλερώς. adv. hilariter. gaily, πινωμεν γαλε- 
 ρώς. Asclepiad. An. i. 213. 
 Γάλϊωτης. stellio. a kind of'lizard. απο της ορο- 
 φής νυκτωρ γαλεωτης κατεχεσεν. Nub. 173. 
 Ταληνη. (Od. μ. 168.) Γαληναιη. serenitas. a 
 calm. Ηβηοε,ΤάΧηνίάω. to be calm. (Orph. 
 H. 21.) ol δε γαληναιη πισυνοι ελαασκον ε- 
 πιπρό. Apoll. 1. 1156. $ΥΝ.Ταληνοτης, αιθρη. 
 Ερ. Ακύμαντος, ανηνεμος, αχάλ'ινος, γελοωσα, 
 ενκ7]\ος, εχενη'ΐς, μαλακή, μειλίχια, ηπιοδωρος, 
 σιγαλεα, φαιδρά, φιλοζεφυρος. 
 Γάληναϊδς. (Philodem. An. ii. 89.) Ταληνος. 
 tranquility, calm ; quiet. — πριν μεν εις ξε- 
 νονς-Ταληνος ησθα. Iph. Τ. 345. Syn. Αίθρι- 
 ος, αχείμαστος, ενδιος, ευδιεινος. 
 Γάλλος, ου. δ. Gallus ; i. e. minister Cybeles. 
 an emasculated priest of Cybele. ΤαλλαΧος, 
 a, ov. adj. (Rhian. An. i. 482.) Γάλλος ό 
 χαιτάεις, δ νεητομος, δ πρδ Ύνμωλον. Eryc. 
 An. ii. 295. 
 Γαλοως, Γαλως, ω. Γαλωδς, ου. η. soror mariti. 
 2. uxor fratris. a sister in law. αμφι δε μιν 
 γαλοψ τε και εινατερες άλις εσταν. Χ. 473. 
 Γαμβρός, ου. δ. gener. 2. frater uxoris. a son, 
 or brother, in law. η πρώτα μεν σε γαμβρδν 
 οιηθεΐσ εχειν. Iph. Α. 986. 
 Γαμέτη, ης. η. uxor, a wife, κτητην ου γάμε- 
 τήν, ήτις και βουσιν εποιτο. Hes. ε. 404. Syn. 
 Ταμετις, ακοιτις, δαμαρ, συνευνος, σύζυγος. 
 γυνή. 
 Γαμέτης, ου. δ. maritus. a husband, δ σος δ' 
 ευναϊος γαμετας. Eur. Supp. 1038. Μ. Syn. 
 Avjjp, ακοιτης. 
 Γάμεω. uxorem duco. to take a wife. Γάμοΰ- 
 μαι. nubo. to take a husband, κουρην δ' ου 
 γαμεω Αγαμέμνονος Ατρειδαο. Ι. 388. Syn. 
 Έπιγαμεω, νυμφεύομαι, γαμηΧιαω. Phr. Αεκ- 
 τρον θεσμον Ίκεσθαι. Horn, λεκτρων εις 
 ξυναλλαγας ελθείν. — γαμήλια λεκτρα διωκειν. 
 Ερ. γαμον δαιειν. 
 Γάμοκλδπδς,ου.δη. nuptiarum fur. an adul- 
 terer, μη πάλιν άλλος ελ -g με γαμοκλόπος, 
 αίσχος Αχαιοϊς. An. iii. 142. 
 Τάμδρδς. Dor. pro Υημ. agricola. a land- 
 holder, τον μη βοηθησαντα τώνδε γαμορων. 
 ^Esch. Supp. 621. 
 Τάμδς, andpl. Γάμοι, nuptise. marriage ; mar- 
 riage feasts. Also, Γάμηλενμά. (Choeph. 623.) 
 adjectt. Γάμηλϊδς. (ib. 480. Bl.) Γάμϊδς, 
 (Mosck. 2. 120.) Γάμίκδς. (Αν. 1692.) ννξ 
 δ' εσται, δτε δη στυγερός γάμος αντιβολησει. 
 σ. 271. Syn. Ήυμφεϊα, τα. συζυγία, δμοζυ- 
 για. Ερ. Ασύλητος, αθεσμος, άφοβος, άγνος, 
 βιοσσοος, γλυκερός, εροεις, θαλερός, θϋμηδης, 
 Ίμεροεις, κρύφιος, κεδνος, ολοος, όλβιος, δμα- 
 λος, πολνηρατος, πολυολβος, πολυγηθης, τι- 
 μηεις, νυμφοκομος, ωραίος. 
 Γάμοστο'λδς. δ η. nuptias parans. preparing 
 for marriage festivities. Hence, Γάμοστδλϊη. 
 (Sapph.) Έρους νυκτιγαμοιο γαμοστολον 
 αγγελιωτην. Mus. 7. 
 
 Γ Α Σ 
 
 Γαμφαι, (Lye. 358.) Γαμφηλαί 1 , ών. αϊ. max- 
 illae, the jaw-bones ; the cheeks, ωλετό τε 
 
 στεναχων νπδ γαμφηλήσι λέοντος. Π. 489. 
 
 Syn. Γνάθος, γναθμος, σιάγων, παρειά, κορρη. 
 
 Γαμψδς, ή, δν. aduncus. crooked ; bent. (Nub. 
 
 336.) Γαμψωνυξ. Γαμ-φωνΰχος. (Lith. 547.) 
 curvis unguibus. with crooked claws, οι δ' 
 ώστ' αιγυπιοι, γαμψωνυχες, αγκνλοχεϊλαι. 
 Π. 428. Syn. Αγκύλος, επικαμπης. 
 
 Γάνδς. lsetitia; splendor, brilliancy; delight, 
 whatever produces delight in any object. 
 οινανθας γανος αμπέλου, (the cheering pro- 
 duce of the vine. ) Ran. 1320. Br. κρηνάϊον 
 γανος. (delightful fountain draught.) Pers. 
 489. Bl. Syn. Γηθοσυνη, -ηδονή, τερψις, 
 χάρμα, φιληδια. — αγλαια. 
 
 Γάνάω. niteo; laetus appareo. to be bright; Ι 
 or cheerful, και κορυθες, και θωρηκες λαμ-\ 
 πρδν γανοωντες. Ν. 256. Syn. Ααμπρυνομαι,ί 
 στιλβω, αγλάίζομαι. 
 
 Γάνυδμαι, Γάνυσκδμαι. Γανυμαι, Γαννυμαι. lae- 
 tor. to be delighted, ανδρι φιλψ ελθόντι 
 γανυσσεται 2 , — iSj. 504. — ουδέ γανυνται. μ. 41. 
 ευστοχία γαννυται. Iph. Τ. 1240. Syn. Χαί- 
 ρω, γηθεω, ηδομαι, ευφραίνομαι, φαιδρννομαι. 
 
 Γάνυμηδης. Ganymedes, the cup-bearer οί 
 Jove. — και αντιθεος Γανυμηδης. Ψ. 232. Ερ. 
 Εανθος,ήβητηρ,ιμεροεις,οινοχοοζ,Ααρδανιδης, 
 
 ΓαποΓος, /or Γηπ. a terra absorptus. imbibed 
 by the earth, πατήρ, ταδ' εκχεουσα, γαποτοι 
 χνσιν. Choeph. 95. 
 
 Γάράμαντϊς. gens Libyse. a people of Africa 
 ναιουσιν Γαραμαντες απειριτοι. — Dion. 217. 
 
 Γαργαφω. scateo ; exubero. to swarm ; to 
 abound, ανδρών άριστων πάσα γαργαιρε 
 πολις. Cratin. Hence, Γαργάρα, τα. heaps 
 See Macr. 1. 5. c. 20. 
 
 Γαργαλίζω, titillo. to tickle, (Anacr. fr. 60/ 
 Hence, ΓαργάΚισμος,(Ηε§β8Ϊρρ. Ath.p. 290. 
 and Γαργάλος. υπο την έδραν αυτήν ΰπήλθ, 
 γαργαλος. Thesm. 140. 
 
 Γαργάρδν. το. and pi. Γαργάρα. Idae monti; 
 cacumen. 2. Γάργαρος.//, ορρ. sub eo posi 
 turn, top of Ida; and, a town under it 
 Hence, Γαργάρεύς. δ. an inhabitant of tin 
 town. (Arat.) 1. ώς ό μεν ατρεμας εΰδε πατη,\\ 
 ανα Γαργαρψ ακρω. JuJ. 352. See Γαργαιρω. 
 
 Γαργηττοθεν. adv. a pago Attico, unde e 
 Epicurus Gargettius. from Gargettus. εφ 
 Κριτυλλα γ' Αντιθεου Γαργηττοθεν. Thesrr 
 898. 
 
 Γάρδν. το. garum. a pickle, like anchovy sauce 
 δ ταλαρος ημών διαπλεως εσται γαρον. Athei: 
 
 Γαστηρ. ή. venter, the stomach, dimin. Γαό Λ 
 τρϊδϊυν. (Nub. 391.) — περιστενεται δε τε γαα 
 τηρ. Π. 163. Syn. Κοιλιά, λαπ αρά, νηδυς. Εϊ; 
 Αναλτος, απλήρωτος, αναιδής, αργή, μαργτ 
 πολυχανδης, πληθουσα, σίτοδοκος. 
 
 Γαστρά, Γαστρη. fundus vasis, navis. the bot 
 torn of a vessel, fyc. γαστρην μεν τρίποδο 
 
 1 Γαμφηλή in the sing, is used by Myn 
 An. i. 202. 
 
 2 For γαννσεται. See Damm. c. 368. 
 
Γ Ε I 
 
 πυρ αμφεπε, θερμετο δ' ύδωρ. Σ. 348. 
 Ταστριζω. yentrem expleo. to fill the belly. 
 
 Hence, Γαστρισμδς. gluttony. (Sophil. Ath. 
 
 p. 100.) και γαστρισον σεαυτον. Vesp. 1529. 
 
 Syn. Έυωχεω. 
 Γαστρίμαργδς. 6 ή. (Olymp. 1. 82.) Γαστρίς, 
 
 ΐος. δ. helluo. gluttonous. — ηλίθιος και γασ- 
 
 τρις εΊ. Αν. 1604. 
 Γαστρδβάρης. η. gravida, pregnant. (Sosip. 
 , An. i. 504.) Γαστρδφδρεω. in ventre fero. to 
 I be pregnant. {Philipp. ib. ii. 228.) 
 Γαστρωδης.δ ή. (Plut. 560.) Γαστρών, δ. ven- 
 
 trosus. big-bellied, a. ονκονν καθεδεϊ δητ εν- 
 ! θαδι, -γαστρών; b. ιδον. Ran. 200. Syn. 
 
 Ταστροειδης, γαστροπΊων, πλατυγαστωρ, 
 
 προγαστωρ, φυσκων. 
 Γάτδμεω. terram scindo. to dig; plough. άλλα 
 
 σιδηροφορον στυφελην χθονα γατομεοντες. 
 - Apoll. 2. 1005. 
 
 Ταυλδς. mulctra. a bucket ; a milk-pail, yav- 
 l λοί τε σκαφιδες τε τετυγμενα, τοΊς εναμελγεν. 
 : ι. 223. Syn. Αμολγευς. — κάλπη. 
 [Γανλδς. navicula. a trading vessel, γαϋλον 
 
 κτώμαι, και ναυκληρώ, κονκ αν μειναιμι παρ' 
 
 υμίν. Αν. 598. 
 Ταϋρδς. superbus,ferox. proud ; high-spirited. 
 I ■ — ό £' επ' αυχενι γαύρος αερθεις-Έσπεται. — ■ 
 
 Αρ. 4. 1606. Syn. Αυθάδης, αγέρωχος, ΰπερ- 
 1 ηφανος, ανήμερος, στερρός. 
 ■Τανρδω. superbum reddo. Τανροϋμαι. super- 
 bus fio. to be proud. Hence, Τανρωμά. an 
 
 arrogant boast. (Troad. 1250.) μιαιφονοισι 
 ; χερσι γανρονται λαβών. Eur. El. 322. Syn. 
 
 Ταυριαω, αγαλλομαι, αγηνορεω, αλαζονενομαι, 
 J θρασϋνομαι, κομαω. 
 Τεγειδς. antiquus. of old date, ή ρ' δτι τως δ 
 
 γεγειος έχει λόγος — CaW.fr. 252. Syn. Πα- 
 λαιός, ωγνγιος. 
 Τεγωνώ. (II. Μ. 337.) Γεγωνισκω. vociferor. 
 , to cry aloud; to tell. Hence, Γεγωνδς. adj. 
 
 (Antip. Thess. An. ii. 116.) τι δήτα μέλλεις 
 Ι μη ου γεγωνισκειν το πάν, Prom. 628. Syn. 
 
 Βοαω, αυδαω. 
 Γειάρδτης ι , ου. δ. agricola. a husbandman. 
 π γειαροτης Αρχιππος, — Antip. Thess. An. ii. 
 •| 121. Syn. Τειοπονος, γεωργός. 
 Γεινδμαι. wed. aor. 1. εγεινάμην. procreo. to 
 
 give birth to. a δε συ καρτεράς εσσι, θεά δε 
 ■j σε γεινατο μητηρ. Α. 280. Syn. Γεννάω, 
 
 λοχευω, φϊτυω, τίκτω. 
 ΓεΙσδν, ου. Γέϊσδς, εδς. το. suggrunda. the 
 , coping of a wall, ρηζας πάλαια γείσα τεκτο- 
 
 νων πονον. Orest. 1586. 
 Γειτνϊαζω. Γειτνϊάω. Γειτδνεω. (Leon. Tar. An. 
 
 i. 246.) vicinus sum. to be a neighbour, τις 
 
 5 εστίν ; ου δηπου Βλεπυρος δ γειτνιών ; Eccles. 
 327. 
 
 ΓΕΝ 
 
 149 
 
 1 Crinagoras, An. ii. 146. has preserved 
 the old form γεά, which was contracted into 
 r γη. Γεία is another form of γεα, whence come 
 f γειάρδτης, γειδμδρδς, Apoll. 4. 1453. γεωπό- 
 νος, Agath. An. iii. 44. γειδτδμδς, Apoll. 1. 
 687. and γεώφδρδς, Phan. An. ii. 53. 
 
 Γειτδνδεις. Γειτοσΰνος, (Anthol.) Γειτων. vici- 
 nus. neighbouring ; a neighbour, γείτονες, 
 ηδε εται Μενέλαου κυδαλιμοιο. δ. 16. Syn. 
 Αστυγειτων, αγχιγυος, δμορος, αμφιπερικτιων, 
 πλησιοχωρος, περιναιετης, προσοικος, προσ- 
 χωρος, δ εγγύς, δ πλησίον. 
 
 Γελάνης, εδς. δ ή. hilaris. cheerful ; gay. καρ- 
 διψ γελανει. Olymp. 5. 5. 
 
 Γε λάσϊνοι (sc. γραμμαί.) linese, quae ex risu in 
 ore fiunt. dimples, και ρ' η μεν τροχαλοις 
 σφραγιζομενη γελασινοις. Rufin. An. ii. 390. 
 
 Γελασκω. (Ερ. άδ. 643.) Γελάω 2 . Γελοιάω. 
 (Horn. Ven. 49.) δακρυοεν γελασασα' ποσις 
 δ' ελέησε νοησας. Ζ. 484. Phr. Γέλωτα αγω, 
 πέμπω Ήεκταρεον μειδησ, εχυθη δε οι ενδοθι 
 θυμός. Ίμεροεν φαιδρησιν επ' οφρυσι μει- 
 διοωντες. Apoll. 
 
 Γελγΐς, ϊ^δς-, et Τθός. η. allii caput, a clove of 
 garlic, και ποτιμοι γελγιδες, ιδ' υαλοχρωδεες 
 ογχναι. Crinag. An. ii. 141. Syn. Σκοροδου 
 κεφαλή, αγλίθες, αι. 
 
 ΓελοΊδς. Poet. Γελοιίός. {II. Β. 215.) ridiculus. 
 laughable. Hence, ΓελοιδμελεΧν. to write jo- 
 cular verses. (Leon. Tar. An. i. 240.) μετά 
 τούτο δ' ηδη και γελοΧον δήτά τι. Plut. 697. 
 Syn. Γελαστός. — αστείος. 
 
 Γελως, ωτδς, vel ω. δ. risus. a smile; laughter. 
 άσβεστος δ' αρ' ενώρτο γελως μακαρεσσι θεοι- 
 σιν. Α. 599. Syn. Γελαστυς, με ιδ η μα, μειδία- 
 μα, γελασμα, καταγελως. Ερ. Ακαιρος, αφρο- 
 δίσιος, γλυκύς. 
 
 Γεμίζω./, ίσω. impleo. 2. onero, inpr. navem. 
 to fill up; to load, ορνεον εκπέμπει τών άνε- 
 μων γεμισας. Pallad. An. ii. 410. 
 
 Γεμδς, εδς. το. impletio, ferculum. a dish, or, 
 mess, ζυν εντεροις τε σπλαγχν , εποικτιστον 
 γεμος. Agam. 1223. 
 
 Γεμω. onustus sum. to be full ; or, loaded, πο- 
 λις δ' δμοϋ μεν θυμιαμάτων γεμει. CEd. Τ. 4. 
 Syn. Γεμίζομαι, πληθυω, πληθω, εμπιμπλα- 
 μαι, επιβρυω, ευπορεω. 
 
 Γΐνϊά. Γένη. ( Call. fr. 241.) Γέννα. (Pyth.4. 
 178.) natales. 2. stirps, etc. generation; 
 birth ; race. Hence, Γενΐήθεν. adv. (Pers. An. 
 ii. 5.) δπλοτερος γενεψ — Β. 707. Ερ. Κοινή, 
 παλαιφατος. 
 
 Γενεά — Χρυσή. (vel -Χρυσοϋν Γένος.) the Golden 
 Age,#c. Hesiod. Εργ.109. Arat.Phsen. 100. 
 
 Γενεθλη. progenies, generation, or, origin ; a 
 race ; posterity, τηλοθεν εξ Αλυβης, δθεν αρ- 
 γυρού εστί γενεθλη Β. 857. Syn. Γένος, γε- 
 νεσις, γέννημα, φυτλη. Ερ. Αγλαοπαις,αγλαο- 
 καρπος, άληκτος, ατερμαντος, αλλοφυης, αρ- 
 σενοπαις, ερικνδης εμπεδος, ευπαις, ευωδιν, 
 κλειτη, μεροπη'ΐς, νωνυμος, οφιγονος, δμοφϋ- 
 λος, πολύτεκνος, πολυσπερης, ταχυποτμος, 
 χαμαιγενης. 
 
 Γενεθλϊάκδς. (Leon. Alex. An. ii. 191.) Γενεθ- 
 λϊδϊός. (Diodor. ib. 185.) Γενέθλιος, natalis. 
 
 2 From γελάω come γΐλασμά, a smile, Prom. 
 90. γελαστής, a scoffer, CEd. T. 1435. γελασ- 
 τός, laughable, Od. Θ. 307. and γελαστϋς, s. s. 
 as γελασμά or γελως, Callim. 4. 324. 
 
150 
 
 ΓΕΝ 
 
 pertaining to nativity, εξ ονπερ αίμα γενεθ- 
 λιον κατηννσεν. Orest. 89. 
 
 ΤενΊθλον. filius v. filia. a child; descendant, 
 εγω μεν, ώ γενεθλον Οιταιον πατρός. Philoct. 
 458. Syn. Γενεά, γένος, παΐς. 
 
 ΤϊνειαΚω. (Theoc. 11.9.) Γενειαω. pubesco. to 
 begin to have beard, νη τον Αι, ή μοι μη 
 γενειξ,ν κριίττον ην. Eccl. 145. Syn. Ήβαω. 
 
 Γενειάς, άδδς. ή. lanugo, genae. down on the 
 chin; the chin. — γενειάδος ήθελε πατρός Άψ- 
 ασθαι' — Call. 3. 26. Syn. Γενυς, ανθερεων, 
 πωγων, λάχνη, νπηνη, ιονλος. 
 
 Γενειητης. barbatus. bearded, τινδ'δγενειητης 
 δυο μεν κννας, ήμισυ πηγους. Call. 3. 90. Syn. 
 Ευγένειας, ευπωγων, ηνγενειος. 
 
 Τενειδν. barba ; mentum. the beard ; the chin. 
 κυανεαι δ' εγενοντο εθειραδες αμφι γενεών, 
 π. 176. Ερ. Άπαλον, αγλαον, αμφιταθεν, 
 βλοσυρον, ευανθες, ευρύ, λασιον, μαλακον, 
 σεμνον, πολιον. 
 
 Γενεσίς. ortus, origo. origin. Ωκεανον τε Θεών 
 γενεσιν, και μητέρα Ύηθυν. S. 201. Syn. 
 Τεννησις, αρχή, αίτια, γενεά, γονή. 
 
 Γενετή, nativitas. birth, εκ γενετής. — Ω. 534. 
 Syn. Τενεα, γενεσις, γενεσια τα. 
 
 Γενετήρ, ήρδς. (Agath. An. iii. 63.) Γενετής 1 . 
 (Orph. 149.) Γεννητής, ου. Γενετωρ, δρδς. δ. 
 genitor, pa.ter.fem. Γενέτειρα, ας. ή. (Eur. 
 Jr. inc. 174.) a progenitor; parent, πώς δ' 
 ουχί, παΧς γ' ει τώνδε γεννητών εφνν ; CEd. 
 Τ. 1015. Β. Syn. Τεννητωρ, γονευς. Ερ. 
 Αρχέγονος, αμνμων, φιλοτεκνος. 
 
 ΓενετυλλΧς. generations antistes Dea. one that 
 protects birth. plur. (Thesm. 130.) δαπάνης, 
 λαφυγμου, Κωλιαδος, Γενετνλλιδος. Nub. 52. 
 
 Γενηϊς, ηϊδος, ι^δος. ή. Γενϋς, υδς. ή. (Philoct. 
 1205.) gena. 2. securis. the cheek, edge of 
 an axe ; an axe. ουκ οϊδ'' εκεί γαρ ούτε του 
 γενφδοςήν. Ant. 255. Syn. 2. Αζϊνη, πελεκυς. 
 Ερ. Χαλκοπληκτος, αμφηκης, φονιά, διστομος. 
 
 Γεννάδάς, ου. δ. generosus. nobly born ; nobly 
 minded, a. εγώ βαδωϋμαι. b. χρηστός έί και 
 γενναδας. Ran. 179. 
 
 Γενναίος, nobilis. of noble extraction, or, dis- 
 position. Hence, Γενναίως, (Eur.fr. Ale- 
 men. 9.) Γενναίοπρεπως. (Pac. 988.) advv. ου. 
 γάρ μοι γενναίον αλνσκαζοντι μαχεσθαι. Ε. 
 253. Syn. Ευγενής, αριστογονος, διογενης, 
 γνήσιος, ελευθέριος, ευδόκιμος, κρατερός. 
 
 ^vvafori/e.generositas. nobleness, γενναιοτης 
 σοι, μωρία δ' ενεστ'ι τις. Phcen. 1694. P. Syn. 
 Ευγένεια, το ευγενές, το γενναίον. 
 
 Γεννάω. gigno,pario. to beget ; to bring forth. 
 Hence, Τεννητωρ. δ. (Hipp. 683.) an ances- 
 tor ; a father. Τεννητειρά. ή. a mother. Γέν- 
 νημα, το. (Antig. 477.) an offspring, τεκεα 
 γεννάται. — Here. F. 903. Syn. Τεινομαι. 
 
 Τίνος, genus, birth ; race, ανδρός δ' εξ αγαθού 
 γένος εύχεται εμμεναι υ'ιος. 0.335. Syn. Γε- 
 νεά, γενεθλον, έθνος, φυλον. Ερ. Αμφηριστον, 
 αμφιβοητον, αυτοπρεμνον, εμφυτον, ευγενές, 
 ερατον, λαμπρον, πολνκλίΐτον. 
 
 1 Γενετής sign, a son, Ion. 915. 
 
 Γ Ε Ρ 
 
 Γεντα, ων. τα. viscera, entrails, γεντα βοος 
 μελδοντες— CaW.fr. 309. 
 
 Γεννς,νος. ή. See ΓενηΧς.επειδε τέκνων γενυς 
 εμών σκιάζεται. Phoen. 63. Syn. 1. Τενειον, 
 γαμφαι, παρη'ίς. 
 
 Τεραιδς, οϋ. δ. 1. senex. (77. Α. 35.) 2. fern. 
 Τεραιά, ας. ή. by contr. Γραία, anus. (77. Ζ. 
 296.) 3. Τεραϊδς 2 , α, δν. grandasvus, venera- 
 bilis. old; venerable, compar. Γεραιτερδς. 
 (Bacch. 203.) super/. Γεραιτάτδς. (Cycl. 101.) 
 καιγεραιάδεμνι αμφι βακτροις. Here. F. 108. 
 Syn. 1 . Γέρων, πρεσβυς, πρεσβϋτης. 2. γραυς, 
 πρεσβϋτις. 3. γεροντικός, γεραρος. 
 
 Γεραιρω. muneror honoris caussa. to honour, 
 ως εμοι, δττι με τοΖον ευντ αγαθοϊσι γεραι- 
 ρεις. ζ. 441. Syn. Κοσμεω, τίμαω, δοξάζω, 
 αγλα'ίζω. 
 
 Γεραιστδς. ή. urbs et portus Eubceae. a town 
 and port of'Eubcea. (Od. γ. 1 77.) Hence Γε- 
 ραιστίδς, α, δν. (Orest. 986.) 
 
 Τερανδρυον. stipes vetustus. an old oak. προχ- 
 νυ γερανδρϋον 3 ' το μεν εκταμον,-Αρ. 1.1119. 
 
 Τεράνδς,ον.δ or ή. grus. acrane. χηνων,ηγερα- 
 νων, η κύκνων δονλιχοδειρων. 0.692. Ερ. Ηε- 
 ρο^ωνος, κραιπνη, ταννφθογγος, υψιπέτης. 
 
 Γεράδς, οΰ. s. s. as Γεραιδς. Phan. An. ii. 53. 
 
 Τεράρδς. (II. Γ. 170.) Γερασμΐδς. honorandus. 
 honorificus. venerable ; honourable, ώ προς 
 σε γονάτων και γερασμιου τριχος. Phcen. 940. 
 Syn. Αιδεσιμος, εντΊμος, ποτνιος, αξιότιμος. 
 
 Τεράς, άτδς. το. praemium. 2. honor, a prize 
 for valour ; honour. Hence, Γερασφδρυς is 
 used by Pind. in the sense of γερασμϊδς. (Pyth. 
 2. 81.) λευσσετε γαρ το γε πάντες, ο μοι γέ- 
 ρας έρχεται άλλη. Α. 120. Syn. Αθλον,τΊμη, 
 μισθός. Ερ. Αγακλειτον, αφθιτον, βασιλήίον, 
 θεοσδοτον, επιηρον, εναθλον, καλόν, λαμπρον, 
 περικαλλες, τΊμήεν. 
 
 Γεργερψδς. ή. oliva matura. a ripe olive, γερ- 
 γεριμον, πιτυριν τε, — Callim. Ath. 56. Syn. 
 Ισχας, δρυπεπης. 
 
 Γερηνϊδς. Nestor ; so called from Gerena, a 
 town of Messene. 77. B. 336. 
 
 Γερμανοί, ων. οι. Germani. Hence, Γερμάνϊκδς. 
 Germanicus. (Ciinag. An. ii. 148.) λευκά τε 
 φϋλα νέμονται αρειμανεων Γερμανών. Dionys. 
 285. Ερ. Δορυθαρσεϊς, ευπηληκες, οβριμοθϋ- 
 μοι. 
 
 Γεροντάγωγεω. senem circumduco. to lead 
 an old man with care ; or, for instruction. 
 (Equit. 1099.) γερονταγωγεΧ, πολλά μεν κατ 
 αγριαν. CEd. C. 348. Β. 
 
 Γερουσία, ας. ή. (Rhes. 402.) senatus. a coun- 
 cil of elders ; a senate, πα τάν Ασανάν εστίν 
 ά γερωσια ; (Laconice.) Lysist. 980. Syn. 
 Βονλη, αγορά, εκκλησία, συνοδός, σύγκλητος 
 λέσχη. 
 
 Γερουσιος. ad senes pertinens. belonging to, 
 or, performed by, old men. Τρωσίν δ' αϋ 
 μετοπισθε γερουσιον δρκον ελωμαι. Χ. 119. 
 
 2 The penult, is sometimes short. See 
 Pors. Hec. 64. 
 
 3 The penult, is short in Anthol. 
 
ΓΗ 
 
 Γερΰνυς, Γυρίνος, ranunculus, frog-spawn. 
 Nic. Th. 620. 
 
 Γϊοων, οντος. 6. senex. an old man; an elder. 
 From dat. sing, yepovrl, comes Γεροντικός, 
 (Call. Ep. 1 .)from dat. pi. γερουσϊ, ΤερονσΊυς. 
 (See above.) dimin. Γερόντων, vetulus. a little 
 old man. 2. Γέρων. adject. (Od. χ. 184. Theoc. 
 I 7. 17•) ώς εφατ' εδδεισεν δ' ό γέρων, και επει- 
 ί, θετο μυθφ. Α. 33. Syn. Ώρεσβυς, νωδογερων. 
 2. βαθνγηρως, γεραος, γεραιος, γηραΧεος, πο- 
 Χυετης, μακροχρόνιος. Ερ. Αιποσθενης, πο- 
 Χυπειρος, ποΧιος, ποΧωκροταφος, εντΊμος. 
 
 [Υ<;ω. gustare facio. to give to taste. Γένομαι, 
 med. gusto, to taste, med. fy pass, experior. 
 to make trial of. Hence, Γενμα. το. a taste, 
 or, thing tasted. Ο. βουΧει σε γενσω πρώτον 
 ακράτον μεθν. Σ. δίκαιον' ή γάρ -γενμα την 
 ωνήν καΧεΐ. Cycl. 149. της σης δε τοΧμης, ει- 
 σομαι γεγενμενος. Hipp. 659. ον μη διατριψ- 
 εις, αΧλά γενσαι της θνρας. Ran. 462. 
 
 ^ενθμδς, ον. 6. gust us. taste, γενθμδς δ' ιχ- 
 θνοεις νεποδων άτε σαπρννθεντων. Nic. ΑΙ. 
 468. 
 
 ^εφνρά. η. agger, moles. 2. pons. 3. spatium 
 inter ordines in acie stantes. (II. Θ. 378.) 
 a dam, or, mound, abridge, space between 
 the ranks. Hence, Γεφνρδω. to make a dam, 
 
 ■ or, bridge. (II. Ω. 357.) 1. χειμαρρω, ος τ ώκα 
 ρέων εκεδασσε γεφνρας. Ε. 88. Syn. Γεφύρω- 
 μα, δδισμα. ζενγμα (ποταμον.) Ερ. Πόντιας. 
 
 ^εωΧοφϊά. (Zonas. An. ii. 80.) Γ'ίωΧοφδν. tu- 
 mulus, collis. a hillock, ως το καταντες τοντο 
 γεωΧοφον, α τε μνρΧκαι. Theoc. 5. 101. Syn. 
 
 'Λόφος, κοΧωνη, βοννος, πρών. 
 εωμετρεω. terram metior. 2. Geometriam 
 exerceo. to measure land ; to be a geome- 
 trician. Hence, Γεωμετρία, ας. ή. (Nub. 202.) 
 and Γεωμετρϊκη, or Γεδμ. (sc. τέχνη. Ath. 1. 7.) 
 
 " Geometry, γεωμετρήσαι βονλομαι τον ά'ερα. 
 Αν. 995. 
 
 ^εωμυρίά. agri portio. land partitioned out 
 
 • for cultivation, πιοτατην εδασαντο γεωμοριην 
 ηπειρον. Nic. ΑΙ. 10. 
 
 \?εωμορος. agricola. prop, one who receives 
 a portion of land, then, adj. employed on 
 land. νηΧειως, βοος αμφι γεωμορον αντιοωντα. 
 )ί ' Αρ. 1. 1214. 
 
 εωπονϊά. (Phocyl. 150.) Γεωργία. (Cyr.) 
 i \ agriculture. 
 
 'Τεωπδνδς. (Ερ. άδ. 450.) Γειοττονος. (Agalh. 
 
 1 An. iii. 44.) Γηπδνδς. Γεωτδμδς. δ ή. (Ερ. 
 άδ. 229 \) agricola. a farmer; husbandman. 
 See Γεωργός. 
 
 ?εωργεω. terram colo. to cultivate land, μηδέ 
 γεωργεϊν τον μεν ποΧΧήν, τψ δ' εΤναι μηδέ τα- 
 
 ; φήναι. Eccl. 588. Syn. Γητομεω, γεωπονεω. 
 
 Γεωργός, ον. δ. agricola. a farmer ; an hus- 
 
 'bandman. Hence, ΓεωργΧκδς, ή, δν. agricul- 
 tural. Γιωργϊκά, ων. τα. Georgics. writings 
 upon agriculture, ακονετε Χεο/ τονς γεο>ρ- 
 
 ' γονς απιεναι, Τα γεωργικά σκενη Χαβόντας, εις 
 αγρον. Pac. 551. Syn. Αγρονόμος, γεωπόνος, 
 γητης, αρονροπονος, επαρονρος, ερ'ιθος. 
 
 Γη. s. s. as Γαΐα. Hence the adjectt. Γηγενετης, 
 
 Γ Η Ρ 
 
 151 
 
 (Phcen. 130.) Γηγενής. (Batrach. 7.) earth- 
 born. Also, Γηίνδς. earthy. (Shnon. 21.) Γη- 
 Χεχης. lying on the ground. (Call. 4. 286. 
 Γηπετης. fallen on the ground. (Phoen. 682. 
 Γηποτος. poured on the ground. Seera-rr. 
 adv. Γηθεν, Dor. Γάθεν. ((Ed. C. 1591. B. 
 Troad. 1095.) γη φνσϊζοος, ήτε κατάκρατε- 
 ρόν περ ερνκει. Φ. 63. 
 
 Γΐ)θειδν. pot. Γητειδν, qu. vid. 
 
 Γηθεω. gaudeo. to be glad. Hence, 2. Γηθο- 
 σννδς. glad. (7/. Ν. 82.) 3. Γηθδσΰνη. glad- 
 ness, (ib. 29.) — ΑχιλΧηος ολοον κήρ-Γηθει 
 ενί στηθεσσι — S. 140. Syn. Γηθω, γηθομαι, 
 γαννμαι, άβρννομαι. 2. χαρά, χάρμα. 3.ΊΧαρος, 
 φαιδρός, περίχαρης, περιγηΟης. 
 
 ΓηθυΧλΧς, ϊδδς. ή. Γηθΰδν. το. (Eubul. Ath. 
 p. 371.) porri genus, a species of pot-herb. 
 
 Γηπδνεω. agrum colo. to till. Φρνγών αρονρας 
 εκμαθωσι γηπονεϊν. Rhes. 75. 
 
 Γηραινω. Γηράσκω. (II. Ρ. 326.) Γηράω. (Η. 
 148.) senesco. to grow old. τοιούτον, οίον 
 κάμε, γεράναι ποτέ. (Ed. C. 870. Β. Syn. 
 Καταγηρασκω, παρακμάζω, παρηβαω. Phr. 
 Αλλ' ηδη με γηραι-δν μέρος άΧικιας αμφιποΧέΐ. 
 Pyth. 4. 279. 
 
 Γηραιός. (lies. ε. 378.) Γιιράδς. (Ερ. άδ. 708.) 
 Γηράλεδς. grandaevus. old. ηδη γηραΧεον κοσ- 
 μήτορα παιδος ιαΧΧεν. Apoll. 1. 194. Syn. 
 Γέρων, αρχαίος. See Theoc. 14. 68. 
 
 Γήρας, άτδς, contr. άδς, dat. γηράί, γηρα. se- 
 nectus. old age. ση δε βιη ΧεΧνται, χαΧεπδν 
 δε σε γήρας οπαζει. θ. 103. Syn. Πολιά*, πα- 
 Χαιοτης. Ερ. Αμορφον, αμειΧιχον, ατερπες, 
 αργαΧεον,αινον, απεχθομενον, βαρν,δυσκοΧον, 
 δυσπαΧαιστον, δειΧον, ενθνμον, καταμεμπτον, 
 Χΰπηρυν, νονσοφορον, οδννηρον, ορφανών, 
 οΧοον, καματηρον, ποΧων, πολντΧητον,προπε- 
 τες, ρικνήεν, σκνθρωπον, σοφον, τρομερον. 
 Phr. Αενκανθες κάρα. γήρας αμετρητω πΧη- 
 θομενον ρντίδι. και ρυτίδες, και θριξ ποΧιη, 
 και σώμα ρακώδες, Και στόμα τας προτερας 
 ονκ ετ' έχον χαριτας. 
 
 ΓηρεΙδν. senium, Sec the state of growing old. 
 2. the feathery substance on certain seeds, as 
 dandelions, thistles, &c. σκιδναται, ώς γηρεια 
 κατα-φνχθεντος ακανθης. Nic. Th. 329. 
 
 Γηροβοσκεω. (Med. 1029.) Γηρδκδμ^ω. Γηρο- 
 τροφεω. (Ερ. άδ. 572.) in senectute alo. to 
 support parents, or others, in their old age. 
 Μικκος και ζωήν οϋσαν εγηροκομει, Και φθιμε- 
 νην ανεθηκεν, — Call. Ερ. 53. ΒΙ. 
 
 Γηρδβοσκδς. Γηρδκδμυς. ( Hes. θ. 606.) Γηρο- 
 τρδφδς. (Alcest. 671.) ό ή. qui aliquem in 
 senectute alit. one who maintains his pa- 
 rents, or others, in old age. ώς σφιν γενηται 
 γηροβοσκος εισαε'ι. Aj. 571. 
 
 Γηρυδνευς. (Hes. θ. 287.) Γηρυόνης. (Acharn. 
 1081.) Γηρνων. Geryon. k. of three islands; 
 whence they fabled him with three heads. καΧ- 
 Χιπε και τριΧοφοω καρηατα Γηρνωνος. (αϊ. 
 Γηρΰονήος.) Νοηη. 25. 238. 
 
 Γηρνς, νδς. ή. Γηρϋμά. (Eumen. 572.) vox ; 
 sonus. voice, sound. Κρεον, τ'ι σιγάς, γήρυν 
 αφθογγον σχασας ; Phcen. 974. ου γαρ παν- 
 
152 
 
 Γ Λ A 
 
 Γ Α Υ 
 
 των ήεν δμος θροος, ουδ' ια γήρυς. Δ. 437. 
 
 Syn. Αυδη, φωνή. 
 Τηρνω 1 , Dor. Γαρ. fut. ϋσω. Γηρΰδμαι. (Η. 
 
 Merc. 426.) sono, loquor. to utter a sound ; 
 
 speak ; sing, μήτιν τε γαρυων παλαιγονων. 
 Olymp. 13. Syn. Ηχεω. αυδαω — αειδω. 
 Γητειδν. s. s. αβΓηθνΧΧίς. άπαντα, τα τεγητει, 
 όσ' ην εν ry 'yopq. Equit. 674. 
 
 Γητης,ου.δ. rusticus. a husbandman. (^Γεωρ- 
 γός, γητης δπως, apovpav εκτοπον λαβών. 
 Trach. 32. 
 
 Γητδμεω. Vid. Γατομεο), et Γεωργεω. 
 
 Γϊγαντδλετης. ep. Bacchi. (Anthol.) Γϊγαντδ- 
 ραιστος. {Lye. 63.) Γϊγαντδφδνδς. qui gigan- 
 tes interficit. slaying giants, δόρυ γιγαντοφό- 
 vov. Here. F. 1192. 
 
 Tiyaprov. acinus, a grape, or, plum stone, αλλ' 
 άτ ων άνευ yiy άρτων, και ψιλών τας ισχαδας. 
 Pac. 633. 
 
 Γίγας. (Bacch. 543.) pl. Γίγαντες, οι. ώσπερ 
 Κύκλωπες τε, και aypia φύλα γιγάντων, η. 206. 
 See Apoll. 1. 942. 
 
 Γιγγράς, ντδς. 6. species tibiae, a short Phoe- 
 nician flute, of a melancholy sound. Hence, 
 Γιγγραντδς, ή, ov. played on the yiyypag. 
 (Axionic. Ath. 175.) b. τις δ' εσθ' δ γιγγρας ; 
 a. καινδν εζευρημά τι. Amphis, ib. 
 
 Γιγνδμαι, Γίνομαι, nascor. fio. to be born ; to 
 be ; to happen, μύριοι, δσσά τε φύλλα και 
 ανθεα γιγνεται ώρ%. Β. 468. Syn. Γενναομαι, 
 επιγεινομαι, τίκτομαι, φύομαι. — τυγχάνω. — 
 εϊμι, καθισταμαι. 
 
 Γιγνωσκω, ΓΤνωσκω. f. γνωσδμαι. ρ. εγνωκά. 
 nosco. to know, γιγνωσκω, φρονεω, τα γε δη 
 νοεοντι κελεύεις, π. 136. Syn. Αιαγινωσκω, 
 επιγνωμι, κρίνω, αισθάνομαι, συνιημι, οϊδα. 
 
 Γλαγο;,εδς, το. poet for Γάλα. Hence, Γλάγάω. 
 (An. ii. 5 1 9.) to be full of milk. Γλαγερος, 
 Γλάγδεις. (ib. i. 228. 504.) milky. Γλάγδπήξ, 
 ηγος. (ib. 229.) coagulating milk. Γλάγοτρδ- 
 φος. (Lye. 1260.) fed upon milk, ώρηενεια- 
 pivy, δτε τε γλαγος αγγεα δευει. Β. 471. 
 
 Γλακτοφάγος.^Γάλακτ. living onmilk.//.N.6. 
 
 Γλάμνρδς. Γλάμων. lippus. blear-eyed, κακιστ 
 απολοιμη ν, κάρχεδημοςδ γλαμων. Ran. 586. Β. 
 
 Γλαρίς. instrumentum fabrorum. a chisel, και 
 γλαριδες, σταφυλή τε, καθιεμενη τε μολυβδις. 
 CaW.fr. 
 
 Γλαυκϊάω, ώ. terribiliter intueor. to scowl. 
 γλαυκιοων δ' ιθυς φέρεται μένει, ην τίνα πεφνη. 
 Υ. 172. 
 
 Γλαυκϊδϊον, ου. το. Γλαυκισκος, ου. δ. piscis 
 quidam. a fish, so called. Athen. 
 
 Γλαυκός, ου. δ. Nom. Pr. 1. a sea-god. 2. col- 
 league of Sarpedon, in command of the Ly- 
 cian auxiliaries at Troy. (II. B.876.) l.N^- 
 ρεως προφήτης Γλαυκός, αψευδήςθεός. Orest. 
 365. Phr. Ήηρήος θειοιο πολυφραδμων ύπο- 
 φητης. Apoll. 
 
 Γλαύκος, ή,δν. color ex cseruleo et albo com- 
 mixtus. sky-blue ; sea-green. Hence, Γλαυ- 
 κομμάτδς. (Ep. άδ. 608.) Γλαυκωπδς, (Orph. 
 
 1 In Anthol. the penult, is long. 
 
 H. 14.) δ ή. Γλαυκώπίς. η. (II. Α. 206.) 
 Also, Γλαυκοχρως. δ ή. (Olymp. 3. 23.) — γλαυ- 
 κή δε σε τίκτε θάλασσα. Π. 34. Sed color maris 
 respiat simul τδ φοβερόν. Hinc γλαυκοί δρά- 
 κοντες, Olymp. 8. 48. sunt οι φοβεροί. Damm. 
 c. 1360. 
 Γλαυζ. ulula, noctua. the owl ; the screech- 
 owl, φοβονμεθ'. αν γλαύξ ανακραγν, δεδοικα- 
 μεν. Menand. fr. inc. 161. 
 Γλάφυ. το. spelunca. a grotto; a cavern, και | 
 γλαφυ πετρήεν; — Hes. ε. 530. Syn. Αντρον, I 
 σ7ΓεΤος. 
 Γλαφυρός, cavus. 2. scitus. elegans, &c. hoi- I 
 lowed ; polished, πετρης εκ γλαφυρής αιει 
 νέον ερχομεναων. Β. 88. Syn. Κοίλος, ευειδης, 
 ακριβής, εκπρεπης. Α 
 
 Γλάφω. cavo. 2. sCulpo. to hollow; to scoop Ι 
 out. ουρ -g μαστιοων, ποσσι γλαφει' ουδέ τις 
 αυτόν. Hes. α. 431. Syn. Γλύφω, βαθϋνω, | 
 ορυσσω, σκάπτω. 
 Γληνη. oculi pupilla. the pupil of the eye. 2. 
 a maiden. From γληνη comes γλήνος. το, or j 
 rather γληνεα. pi. the eyes; ornaments; as I 
 lumina is used in a double sense by the Latins 
 (Nic. Th. 228. //. Ω. 192.) εξ $ ώσε γληνην'— 
 Κ. 494. 2εροε,κακή γληνη, — θ. 164. i. e. go,\ 
 cowardly girl — as κόρη. Syn. Οφθαλμός, 
 βλέμμα, κοριον. 
 Γληχων, ωνδς, and Γληχώ, δος. (whence the 
 accus. γληχώ, Nic. ΑΙ. 128.) ή. Mentha pu-l 
 legium. Penny-royal, και γλαχων ανθευσανί 
 — Theoc. 5. 57. Syn. Βληχονιον. 
 Γλισχρος, ρά, ρδν. lentus ; sordidus. viscous 
 slippery; parsimonious; destitute. HenceA 
 Γλισχρω^, ωνδς. δ. (Pac. 193.) πολλών δεο-ί 
 μένος σκεναριων' νυν δη γενοϋ Γλισχρος, προσ-ί 
 αιτών, λϊπαρών τ'. — Ach. 451 . Syn. Αε7ΓΓος,| 
 ευτελής, — ιζωδης, γλοιδς, — σφαλερος. — φειΛ 
 δωλος, ακμηνος. άτυχης. 
 Γλϊχδμαι. cupio, adfecto. to desire earnestly. 
 τι δήτα τούτων τών κακών, ώ πάί, γλιχει ; 
 Arist. fr. Γεωργ. Syn. Έπιθϋμεω. 
 Γλοιδς. 1. subst. sordes. clammy sweat of the 
 body. Hence, γλοιυπότις χλαμυς. (Theodor, 
 An. ii. 41.) 2. adject, visco sordidus. malig- 
 nus. filthy ; slippery ; knavish, malicious 
 Hence, Γλοιώδης. (Paul. Sil. ib. iii. 98.) μασί 
 θλης, ειρων, γλοιος, αλαζων. Nub.448. Syn 
 2.'Ρυ7ταρος,γλίσχρος. — κακότροπος, μοχθηρός 
 Γλουτός, nates, the buttock, βεβληκει γλουτοί 
 κατά δεζιον' ή δε δια προ. Ε. 66. Syn. Κοτύλη 
 πϋγη. 
 Γλυκερός. (J/.K.4.) Γλυκύς 1 . ΰοηιραΓ.Γλΰκΐων 
 (Mosch. 2. 3.) or Γλυσσων. (Etym.) Γλυκύ' 
 
 1 Adjectives, compounded of γλυκύς, art 
 found chiefly in the Anthol. Γλΰκίρδχρως 
 Meleag. 120. γλύκυρροδς, Cyr. γλύκύδάκρύς 
 Meleag. 45. γλύκύδερκής, Sibyll. γλύκύδωρος: 
 Rufin. An. ii. 398. γλύκύηχης, Antip. Thess J 
 ibid. 114. γλνκύθϋμος, II. Υ. 467. γλύκύκαρπδς I 
 Theoc. ii. 46. γλύκύμειλΧχος, Horn. Ven. 191 
 γλυκύ μϋθδς, Meleag. 89. γλύκύπαις, ib. 7. γλν• 1 
 κύπαρθίνος. ib. 54. γλύκύπϊκρδς, Musa?. 166 I 
 
Γ Ν A 
 
 τερδς, or Γλνκειοτερδς. (Ερ. inc. 727.) Hence, 
 
 Γλυκαίνω, to sweeten. (Paul. Sil. An.iii. 96.) 
 
 οινοχόη, γλυκύ νέκταρ από κρητήρος αφυσ- 
 
 σων. Α. 598. Syn. Ήδυς, μελιηδης, ηδυμος. 
 
 'λύκδς,εδς. το. mel. honey. Hence, Γλύκδεις, 
 
 εσσά,εν. sweetish. Nic. ΑΙ. 444. ηε συ γ' αμ~ 
 
 πελοεντα γλυκει ενι καυλεα κοφαις. ib. 142. 
 
 ''λΰκϋμηλδν. malum praedulce. a species of 
 
 apple, εν δε καλά γλυκυμαλα' — Call. 6. 29. 
 
 ^λϋκύμϋθεω. (Meleag. 23.) Γλνκύφωνεω. sua- 
 
 vem vocem edo. to speak, or sing, sweetly. 
 
 j — πανολβια ώς γλυκυφωνέΐ. Theoc. 15. 146. 
 
 \*λύκύσΊδη. peeonia, flos. the peony, συν δετέ 
 
 \ριζια χαϋνα νεωρνχεος γλυκυσιδης. Nic. Th. 
 
 1940. 
 
 ! λύκων, fatuus. a simpleton, a term of derision, 
 j as ηδύς and γλυκύς. See Ruhnk. Timas. p. 
 
 ! 1^132. επι της προτερον αρχής γε ταύτ ην, ω 
 γλυκών. Eccles. 985. 
 λυτττω. old form of Γλύφω. Hence, Γλυπτήρ, 
 
 f*}p5c> (Jul. 2Eg. An. ii. 496.) αηάΓλυπτης, ου. 
 culptor. a statuary, a ca.r\er.(Ep. inc. 302.) 
 
 ϊΚΰφω. scalpo, sculpo. to notch ; to scrape ; 
 
 ?to carve ; to engrave. Hence, Γλνφανδν. a 
 graver's tool; a gimlet. (Horn. Merc. 41. 
 
 (Theoc. 1. 28.) Also, Γλϋφϊς, ϊδδς. η. the notch 
 
 nt the end of an arrow. (11. Δ. 122.) και τοδ' 
 bt7r' ευώδους γλυφατ άγαλμα κέδρου. Theoc. 
 Ερ. 7. Syn. Αναγλύφω, διαγλαπτω, ξεω, ζυω, 
 ί^αραττω, εγκοπτω. 
 
 Κώζ,ωχος. ή. pi. Γλώχες. αϊ. aristae, bending 
 jars of corn. Hence, Γλωχίς. ήμος δή κεγ- 
 
 ι\χροισι περί γλώχες τελεθουσι. Hes. α. 398. 
 
 | \ώσσά. Att. Γλώττα, ης. η. lingua, the tongue; 
 language. Ηεηοβ,ΓλωττδποιεΙν. to coin new 
 ixpressions. {Vesp. 1275.) ΓλωττοστρδφεΊν. 
 ,ο use the tongue flippantly. (Nub. 790.) 
 [λλά γλώσσα μεμικτο, πολνκΚητοι δ' εσαν αν- 
 ρες. Δ. 439. Syn. Ααλια, διάλεκτος. Ερ. Ακό- 
 λαστος, αραιά, αυδηεσσα, δολοεσσα, δολιο- 
 >ρων, ευτροχος, εύφημος, ευκελαδος, κελαδή- 
 ις, ελευθερόστομος, θοά, κενηγορος, λάλος, 
 -ΐγεΐα, μαψιδιος, μάταια, μειλιχογηρυς, πο- 
 νηχΆζι κερτομος. 
 
 Ιωσσαλγϊά. linguas prurigo, excessive lo- 
 quacity, ην δ' οζυθυμ?]ς, σοι μεν ή γλωσσαλ- 
 ια. Andr. 690. 
 
 .ωσσοκδμδν. theca. a case for keeping mouth- 
 pieces of flutes ; a small coffer ; a coffin. Ep. 
 ίδεσπ. 448. 
 
 {■ \\ωττιζω. to bill like pigeons. (Automed. An. 
 I. 208.) Hence, Γλωττισμδς,ού. b. (Philodem. 
 p. 88.) 
 
 ωχίν, or ΓλωχΊς,ϊνδς. τ), cuspisteli. the point 
 fan arrow; extremity of a thong, έξειης 
 ατεδησαν, ύπο γλωχίνα δ' έκαμψαν. Ω. 274. 
 ΙΥΝ. Ακωκη. 
 
 βαθμός, ού. δ. Γνάθος, ου. η. (Alcest. 508.) 
 iala, maxilla, the jaw ; the cheek, γναθμόν 
 
 ^εζιτερον. — Π. 405. Syn. Γενυς, σιάγων, 
 
 ■^αμφαι. 
 
 \& αμπτω. old form, more used in compos, curvo. 
 
 ΜΏ bend. Hence, Γναμπτδς, ί), ov. that which 
 
 mk bent, or flexible. (II. Ω. 42.) γναμψει γαρ ου- 
 
 Γ Ο Γ 
 
 153 
 
 δεν τώνδ'ε μ', ώστε και φρασαι. Prom. 1031. 
 Bl. Syn. Τίαμπτω, επικαμπτω, κυρτοω. 
 
 Γναφευς. fullo. a dresser of cloth, απεδωκ οφει- 
 λών T<jj γναφεϊ τριωβολον. Vesp. 1 123. Syn. 
 Κναφευς, πληνευς. 
 
 Γνησίδς. legitim us. native ;legitimate;genuine. 
 Hence, Γνησίως, adv. (Alcest. 681.) υ\ε δυω 
 ΤΙριαμοιο νοθον και γνησιον, αμφω. Α. 102. 
 Syn. Νόμιμος, ομογενής, αληθής. Phr. 
 Ακραιφνής γοναις. 
 
 Γνδφωδης. caliginosus. dusky, πέμψει, γνο- 
 φωδη τ αιθέρος φυσήματα. Troad, 79. 
 
 Γνυ%. adv. flexo genu, on the knees, γνύξ δ' 
 εριπ' οιμωξας, θάνατος δε μιν αμφεκαλυφε. Ε. 
 68. Syn. Οκλαξ, — επι γονυ. 
 
 Γνώμά,ατος.το. animi decretum. determina- 
 tion ; proof, κάγώ, τοιούτου γνωματος κοινω- 
 νός ων. Agam. 1323. Bl. 
 
 Γνώμη, ratio ; mens ; sententia. reason ; opinion ; 
 purpose, dimin. Γνωμϊδϊδν. (Nub. 320.) δι- 
 δασκ' ανεν γνώμης γαρ ού με χρή λέγειν. QEd. 
 C. 594. Β. Syn. Βουλή, διάνοια, νους, νόημα, 
 νοησις, δόγμα, προαιρεσις, φρόνημα. Ερ. 
 Αταρβητος, ευσεβής, εμπεδος, ιθεΧα. 
 
 Γνωμδσννη. acumen judicii. knowledge; dis- 
 cernment, γνωμοσυνης δ' αφάνες χαλεπωτα- 
 τον εστί νοήσαι. Solon, 8. 
 
 Γνωμδτϋπεω. sententias fingo. to coin maxims; 
 speak sententiously. Hence, Γνωμδτϋπδς, 
 (Nub. 950.) and ΓνωμδτνπΧκδς. (Equit. 1376.) 
 και γνωμοτυπεϊ, κάντονομαζει. Thesm. 60. 
 
 Γνωμών, δνδς. υ η. peritus. a knowing person. 
 2. the index of a sun-dial. (Ερ.άδ.24\.) ου 
 κομπασαιμ' άν θεσφάτων γνωμών άκρος. Agam. 
 1099. Bl. 
 
 Γνωρίζω, noscito. to make known ; to recog- 
 nize, η τονργον ως ου γνωρισοιμί σου τοδε. 
 (Ed. Τ. 538. Β. 
 
 Γνώριμος, Γνωστός, notus. well-known, subst. 
 an intimate acquaintance. (Od. π. 9.) ουχ 
 ώστε γ' ειπείν γνωστόν' αλλ' αύθις φρασον. 
 CEd. Τ. 369. Syn. Οικείος, ΌμΊλητης, φίλος. 
 
 Γνωτδς. notus. 2. frater. known, subst. a bro- 
 ther ; as Γνωτή, a sister. (7/. O. 350.) Hence, 
 ΓνωτδφοντΧς. η. (Eye. 1318.) 1. — γνωτόν δε, 
 και δς μαλα νηπιός εστίν. Η. 401. Syn. 1. 
 Έυγνωστος, γνώριμος, καταληπτός, φανερός. 
 — 2. συγγενής, δμαιμος, αδελφός. 
 
 Γνωσίμάχεω. fluctuo animo. to alter one's 
 opinion, καν μεν μη φψ, μηδ' εθελησφ, μηδ' 
 ευθύς γνωσιμαχηση. Αν. 556. 
 
 Γνώσΐς, εως. η. cognitio. knowledge. — αλλο- 
 δαπή χθων Γνωσιας — Jul. iEgypt. An.\\.503. 
 
 Γδάω, Γδάομαι. (II. Φ. 124.) Γδαινω. (whence 
 γοημεναι,Ε.502.) lugeo. to wail ; to bemoan. 
 παννυχιοι Πατροκλον ανεστεναχοντο γοώντες* 
 Σ. 315. Syn. θρηνεω, οδύρομαι, πενθεω, ανα- 
 κωκυω, αποκλαιο), μύρομαι, κατοιμωζω. See 
 Οά.δ. 100. 
 
 Γογγρδς, ου. δ. congrus, piscis. the conger-eel. 
 2. an excrescence on trees. Hedyl. An.ii.527. 
 
 Γογγύλος, ή, ov. rotundus. round. Hence, Γογ- 
 γνλη, ης, (Pac. 28.) and Γογγύλϊς, ϊδδς. (Cle- 
 arch. Ath. 648.) »7. a turnip; a round cake. 
 
154 
 
 Γ Ο Ρ 
 
 Γ Ρ Α 
 
 Also, Γογγυλλω. (Thesm. 56.) κιιται, καραν 
 μαστιγι γογγνλυ τυπείς. Lye. 981. Syn. Γογ- 
 γυλιος, τροχοειδης. 
 
 Γοεδνυς. Γοερός. (Phcen. 1583. Ρ.) Γυημων. 
 (Ερ. άδ. 287.) lugubris. lamentable; plain- 
 tive, διαινομαι γοεδνος ων. Pcrs. 1049. Syn. 
 Επικλαντος, λυπηρός, αλεγεινος, αζιοθρηνος, 
 πένθιμος, πενθηρης, βαρυπενθης, πολυστονος, 
 ανιαρός, οικτρός, ολοφυδνος. 
 
 Γόης, ητος. 6. praestigiator. 2. impostor, an en- 
 
 . chanter ; a juggler, fern. Γδητίς,Χδδς. (Strato, 
 An. ii. 367.) Hence, Γοητεία, ας. ή. enchant- 
 ment ; imposture. (Pallad. ib. 430.) άρ' ονκ 
 επψδοςκαι γόης πεφυχ δδε; Hipp. 1038. Syn. 
 Αγύρτης, φαρμακευς, τερθρευς, πλάνος. 
 
 Γδμδς, ον. δ. onusnavis. the cargo of a vessel. 
 ατής γε μειζω,και μεγ' εμπλησας γομον. iEsch. 
 Supp. 440. 
 
 Γομφίος, dens molaris. Hence, Γομφϊοδονπος. 
 6 ή. rattling against the back teeth. {An. ii. 
 237.) αποτισον' ενα γαρ γομφιον μόνον φορεϊ. 
 Plut. 1060. Syn. Μύλος, μνλακρος. — οδόντες 
 οψιγονοι, κραντήρες, σωφρονιστήρες. 
 
 Γόμφος, cv. 6. clavus, cuneus. a wooden peg, 
 wedge, or nail. Hence Γομφδδετος, (JEsch. 
 Supp. 853.) Γομφοπαγής. (Ran. 823. Br.) 
 fastened by pegs; tacked together. Hence too, 
 Γομφοω. to fasten by nails. (Orph. 257.) and 
 Γομφωτήρ. a ship-carpenter. (Zelot. An. ii. 
 400.) γομφοισιν δ' apa την γε και αρμονινσιν 
 αρηρεν. ε. 248. Syn. "Ηλος. σφην. δεσμά, δεσ- 
 μός, άρθρον. Ερ. Κρατερός, εχετληεις. 
 
 Γδνευς, εως. δ. pater, a father. ΓονεΊς. parents. 
 τικτουσιν δε γυναίκες εοικοτα τέκνα γονεϋσι. 
 Hes. ε. 235. Syn. Γεννητωρ, γενετωρ. 
 
 Γονή. (II. Ω. 539.) Γόνος, genitura; soboles. 
 seed ; offspring. Hence, Γόνιμος, Γδνΐμωδης. 
 adj. (Orph.) οφρα ιό^/ς, οίος Ζηνός γόνος εν- 
 θάδ' Ίκανω. Ν. 449. Syn. Σπόρος, εκφνσις, βλα- 
 στησις. γένος, γε νεα,γε ννημα, παΙς.Έρ. Αχραν- 
 τος, τελεσσιγαμος. θαλερός, ηύς, τηλνγετος. 
 
 Γδνϋ. genu. plur. Γούνα, Γουνατα, Γόνατα, the 
 knees. Hence, Γοννκροτος. feeble. (Anac. fr.) 
 Γοννπετης. suppliant. (Phcen. 302.) Γουνοπα- 
 χής. with thick, or swollen, knees. (Hes. 
 ,ασπ. 366.) ριμφα ε γοϋνα φέρει μετά τ ηθεα 
 και νομδν Ίππων. Ζ. 51 1 . — εφεσσαμενου γονα- 
 τεσσι. Call. 3. 75. Ερ. (pi.) Ακαμπή, ελαφρά, 
 ικετησια, λαι-φηρα, κραιπνοφορα, σφαλερα. 
 
 Γδυς. lamentatio. mourning. — ον νυ και ύμϊν- 
 Οικοι ενεστι γόος, — Ω. 240. Syn. θρήνος, κο- 
 πετός, κωκντος, πένθος, οδνρμος, ολοφνρμος. 
 Ερ. Ατλ^τος, αδινος, αλιαστος, άσχετος, άληκ- 
 τος, δακρνοεις, κρυερος, οξνβοας, πολυδακρϋ- 
 τος, λευγαλεος. Phr. Γόων πικρον νέφος, οζυ- 
 τονων ψδων θρήνοι, χάρις γόων πολυπονος. 
 
 Γοργας, άδος. ή. a name of Juno, or rather, 
 Minerva. Lye. 1349. 
 
 Γοργειος. (II. Ε. 741.) Γοργονειδς. adj. from 
 Γοργώ and Γοργών. 7τρός Γοργονεια πεδία 
 Κισθηνης, — Prom. 818. Bl. 
 
 Γοργός, ή, 6ν. vividus. 2. torvus. quick, im- 
 petuous ; terrific, και πυκνδν, και γοργον, 
 — Pac. 565. 
 
 Γοργώ, ooς,or Γοργών, όνος. ή. Gorgon, one 
 of the three daughters of Phorcus. Medusa, 
 the most celebrated, was slain by Perseus, as- 
 sisted by Minerva, who is therefore Γοργδ- 
 φονά. (Ion. 1478.) Medusa's head was placed 
 in the JEg\s. (II. E. 741 .) Hence, γοργονωτος 
 ασπιδος κύκλος — a shield, terrific as the ! 
 iEgis — Acharn. 1 124. Minerva is also Γορ- 
 γολοφά. (Equit. 1181.) and Γοργώπις αδά- 
 μαστος θεά. Aj. 450. Γοργωπος and Γοργώψ 
 are also used for any one of terrific aspect. 
 (Prom. 356. Orest. 255.) ου γαρ το λαψοτ- 
 μητον εισορας καρα-Γοργους — Phcen. 465. 
 
 Γορτνν, ννος. τ). Ν. P. a famous city of Crete. 
 — Γορτυνά τε τειχιοεσσαν. Β. 646. 
 
 Γουναζδμαι. Γοννονμαι.(ΙΙ. Φ. 74.)genua com• 
 plectens oro. to embrace the knees as a 
 suppliant. Hence, Γουνασμα. το. supplica- 
 tion. (Lye. 1243.) νυν δε σε των οπιθεν γου- 
 ναζομαι, ου παρεοντων. λ. 66. Syn. Γονυττε 
 τεω, προσπίπτω, προσπΤτνεω, λιτανευω, ϊκε-<\] 
 τευω, — γουνατων άπνομαι. 
 
 Γοννος, ου. δ. uber, solum fertile, a fertile 
 soil, or field, εκ Κρήτης ες γουνδν Αθηναων 
 ΐεραων.λ.322. Syn. Γαΐα,πεο'ον. Ερ. Ένκαρπος. 
 
 Γοΰρδς. placentae genus, a sort of cake. Solon. 
 Ath. p. 645. 
 
 Γοω. old form of Γοαω. αϊ μεν ετι ζωδν γοον 
 'Έκτορα ψ ενι οικφ. Ζ. 500. 
 
 Γραΐα, ΓράΧδϊον, Γραϊς, Γρ^Τς, Γραΰς, Γρ^ΰς, 
 anus, vetula. an old woman, ολίγον απωθη 1 
 τής κεφαλής του γραδιου. Plut. 674. γρη'ί περί• 
 πλεχθη,—ψ. 33. See α. 438. τ. 353. Syn 
 Γεραια, πρεσβϋτις. Ερ. Παλαιγεν^ς, δυσκω• 
 φος, ειροκομας. See A poll. 1. 669. 
 
 Γραικός. (Call. fr. 104 ) pi. Γραικοί. (Lye 
 891.) Graecus. Hence, ΓραικΊτης. Grecian 
 — εν δε Γραιιαταις πεπλοις. ib. 605. Syn 
 Έλλτ^ν, Ελληνικός. 
 
 Γραϊδς, α, ον. contr.from Γεραιός. νέος δ. 
 γραίας δαίμονας καθιππασω. Eumen. 150. 
 
 Γραιοϋμαι. anus fio. to grow an old woman 
 Epigon. An. ii. 306. 
 
 Γράμμα, άτδς.το. littera. writing ; a letter 
 the alphabet, γραψον και τοδε γράμμα, r 
 σοι τοιχοισι χαράζω. Theoc. 23. 46. Syn 
 Σύγγραμμα, γραφή, — χαρακτηρ. 
 
 Γραμμάτεϊδν. tabella, libellus. a tablet. κάκ• 
 φέρε το γραμματέων, ιν αναγνώ λαβών 
 Nub. 19. Syn. Δελταριον, βίβλος, πινακιον, 
 πινα'ζ, — διπλώματα, σανίδες. 
 
 Γραμματεύς, scriba. a public writer, a secre- 
 tary. Γραμμάτενω. to be a Γραμματεύς 
 (Thesm. 374.) δποτε γραφοιτο την δικην ', 
 γραμματεύς. Nub. 768. 
 
 Γραμματικός, ή,δν. grammaticus. grammatical 
 subst. a grammarian. (Antiph. An. ii. 205.) 
 Γραμματική, sc. τέχνη, grammar. Γραμμάτϊί- 
 κευδμαι. to be a grammarian ; to teac ι 
 grammar. (Pallad. ib. 415.) ϊλαθι Γραμμα- 
 τική φυσιζοε, — Lucian. ib. 310. 
 
 Γραμμή, linea. 2.carceres. aline ; astartin 
 post, και τον από γραμμάς κινεί λιθον'— 
 Theoc. 6. 18. Syn. Βαλβις, πέρας, στταρττ^ 
 
 in 
 
 
Γ Υ Λ 
 
 ^ράοσόβης. qui vetulas abigit. one who drives 
 away old women, γραοσοβαι, μιαροι, — Pac. 
 812. 
 
 'ραπτός. scriptus. marked; written, και το ων 
 μελαν evn, και α γραπτά υάκινθος. Theoc. 10. 
 28. Syn. Έ,γγραπτος, αναγραπτος, έγγραφος. 
 'ραπτνς. laniatio cutis, a scratch, κνημϊδας 
 ραπτας δεδετο, γραπτϋς αλεεινων. ω. 228. 
 'ράφενς. scriptor. 2. pictor. a writer ; a 
 painter, οικτειρον ημάς, ως γραφεΰς τ' απο- 
 σταθείς. Hec. 801. P. Syn. Αναγραφενς, 
 ζωγράφος. 
 
 ραφή 1 , scriptura. 2. pictura. writing ; paint- 
 ing, an indictment, η πλήθος αυτόν πολεος, η 
 νομών γραφαί. Hec. 860. P. Syn. Συγγραφή, 
 καταγραφή, γράμμα, ζωγραφιά. — έγκλημα. 
 Ερ. Αείμνηστος, θεοπνευστος, Ίερα. 
 ράφω. insculpo. 2. scribo. to scratch ; to 
 mark — to write ; to paint. — γραφεν δε οι 
 οστεον αχρις. Ρ. 599. See Ζ. 169. Syn. Ανα- 
 γράφω, επιγράφω, ζωογραφεω, εγγλυφω, εγ- 
 κολαπτω, επεγκολαπτω, εγχαραττω, διασκαπ- 
 τω, διαταττομαι. — κατηγορεω. Phr. Ύαϋτ ου 
 ,πιναζιν εστίν εγγεγραμμένα, Ονδ' εν πτυχαϊς 
 βίβλων κατεσφραγισμίνα. JEsch. Supp. 
 φηγορεω. vigilo. to watch ; to be awake, τ ούτι 
 το πΐψ εγρηγορεν θεών έκατι ται £y. Lysist. 
 306. Syn. Έγρηγορεω. αγρυπνεω, ζαω. 
 ρηνίκός. Granicus.jtfwy. Γρηνικυς τε και Αι- 
 σηπος, δΊός τε Καμανδρος. Μ. 21. 
 ιρΊπενς,εως. Γρίπων, ωνος. {Leon. Tar. An. i. 
 245.) 6. piscator. a fisherman, fern. Γρϊπηΐς, 
 ΐδος. {ibid. ii. 9.) τοΊς δε μετά γριπεΰς τε γε- 
 $ων, πετρά τε τετυκται. Theoc. 1. 39. 
 ρΊφος, ου. 6. rete. 2. aenigma. a fisherman's 
 net. a riddle, ουδέν apa γρίφου διαφέρει 
 ϊΚλεωνυμος. Vesp. 20. Syn. Γρίπος, αρκυς, 
 γαγγαμη, δικτυον. 2. αίνιγμα, 
 ρουνος. gryps. {Lye. 86.) 2. stipes, a dried 
 stump of a tree, γρουνόν μεν δαιοντο, μέγας 
 $ Ήφαιστος ανέστη. Horn. αρ. Schol. Lye. 
 1. c. Syn. Ααλος, κορμός. 
 ρΰ,οτΤρΰ. indecl. minimum. — ουδέ γρύ. (not 
 a little.) Plut. 17. Also, tne grunt of swine. 
 Whence, Υρυζω Υρυζόμαι. {Alcce. Ath. p. 
 ,396.) Γρυλλιζω. {Plut. 307.) grunnio, musso. 
 to grunt, to mutter, verbal. Τρυκτδς. {Lysist. 
 657.) αλλά φθειρον, και μη γρυζ? ι )ς-Ετι, μηδ' 
 Ιρτιοΰν. Plut. 598. 
 
 Ερϊπαιϊτος. {Ban. 928. Br.) Γρυψ. avis mon- 
 strosa. a griffon. Hence, Γρυπός, οΰ. with 
 crooked beak ; or aquiline nose. {Nicarch. 
 An.ii.355.) Γρύπας φυλαζαι -Prom. 829. Bl. 
 ρωνη. {Nic. Th. 794.) Γρώνδς. saxum exca- 
 vatum. a grotto; a hollow rock. Γρωνδς. adj. 
 : S. S. as Κοίλος, γρωνω βερεθρω συγκατηρεφες 
 \τηγης. Lye. 1280. 
 
 'υα, Ion. Γυη. Γυια, ας. η. arvum. a field. 
 πυροφοροι τε γυαι, και αλωαι δενδρηεσσαι. 
 Theoc. 25. 30. Syn. Αυουρα, πλεθρον. Ερ. 
 
 Γ Υ Μ 
 
 155 
 
 1 Other derivatives of γράφω are, γραπτήρ, 
 Maneth. 1. 133. γράφΧκός, Ερ. άδ. 95. γράφΊς, 
 style, or pencil, Antip. Sidon. An. ii. 15. 
 
 Βαθυσπορος, ευκαρπος, πιων, ανηροτος. 
 
 Γύαιά, ων. τα. funes. cables, by which vessels 
 are fastened to land, άγκυρας ανελοιο, και 
 εκλυσαιο γυαια. Leon. Tar. An. i. 235. 
 
 Γΰάλον. cavitas. 2. vola, vallis, &c. a hollow. 
 θωρηκος γυαλον — Ε. 99. Syn. ΚοιλοΓ^ς, 
 κοίλωμα. 2. αγκος, πτυχή, κενεων, θεναρ. 
 
 Γΰης, ου. δ. pars aratri, cui vomer inseritur. 
 the beam of a plough. {Hes. ε. 425.) 2. s. s. as 
 γύα. — ώ τον Αγρειων γνην Σπείροντες — 
 Heracl. 839. 
 
 Γυιαλθής. (iWc. Th. 529.) Γυιαλκης. (Ορρ.) 
 Γυιαρκης. {Pyth.S. 11.) membra sanans, ro- 
 borans. healing, strengthening the limbs. 
 Derivatives a of 
 
 Γυϊδν.το. membrum. a limb, ουρεοςεν βησσ^ς, 
 υπό τε τρόμος ελλαβε γυΧα. Γ. 34. Syn. Ά- 
 ψος. — {plur.) μέλη, γόνατα. Ερ. Αμαιμακετα, 
 ελαφρά, ευηρεα, εμπεδα, θοα, φαιδιμα, ωκεα. 
 
 Γυιοπεδη. pedica. a fetter. — εν δ' αφυκ-τοισι 
 γυιοπεδαις πεσών. Pyth. 2. 75. 
 
 Γυιδω. membra frango. to lame ; to maim. 
 γυιωσω μεν σφώ'ίν ΰφ' άρμασιν ωκεας ίππους. 
 θ. 402. Syn. Καταγυιοω, απονευροω, χωλοω, 
 βλάπτω. 
 
 Γΰλϊνς. vasculum militare. along wicker knap- 
 sack, in which soldiers carried provisions. 
 Hence, ΓΰλΧαυχην. long-necked. {Pac. 789.) 
 παΐ, παΧ, φερ' εξω δεϋρο τον γυΧιον εμοί. 
 Acharn. 1096. 
 
 Γυμνάζω, nudum me in palaestra exerceo. to 
 exercise naked ; to discipline ; to harass. 
 μών κρνμός αυτής πλευρά γυμνάζει χολής ; 
 Enr.fr. Scyr. 1. Syn. Απογυμναζω, ασκεω. 
 
 Γυμνάς, άδδς. δ ή. nudus. 2. exercitatus. {ibid. 
 Alop.) naked, trained. — γυμναδ' εκβεβλημε- 
 νην. Troad. 450. 
 
 ΓυμνάσΧά, άς. ή. {nit used in poetry.) exerci- 
 tatio. exercise. 2. Γυμνάσϊδν. palaestra, a 
 place of exercise, αστών, και ζενων γνμνα- 
 σιω δέχομαι. Anac. 198. Syn. Γύμνασμα, 
 ασκησις, διατριβή, επιτήδευμα, μελέτη, σχο- 
 λή. — 2. παλαίστρα. 
 
 Γυμναστής, οϋ. δ. lanista. a teacher of gym- 
 nastic exercises. Hence, Γυμναστικός, ή, όν. 
 and adv. ΓυμναστΧκώς. {Vesp. 12\2.)-βαΐνε 
 δ' ες αθλως Γυμναστών — Theoc. 23. 56. 
 
 Γυμνής, ήτός. Γυμνητης, ου. δ. {Antip. Sid. An. 
 ii. 28.) egenus. 2. miles levis anr.aturae. 
 poorly clad, light armed, γυμνητες, ιππείς, 
 αρμάτων τ επισταται ; Phoen. 1164. Syn. 
 2. Σφενδονητης, τοζοτης. 
 
 Γυμνησϊαι, ων. αϊ. sc. Ν^σοι ττίρι την Ύυρση- 
 νιαν. the Balearic isles, οι δ' αμφικλυστους 
 χοιραδας Γυμνησιας. Lye. 633. 
 
 Γυμνικός, ad exercitationem pertinens. gym- 
 
 2 Other adjectives derived from γυϊόν, are 
 γυιόβάρής, Agam. 63. γυιόβόρός, Paul. Sil. An. 
 iii. 81. γνιόδάμάς,ΜΙιιη.δ.Ί '5. γυιόκoλλός.Lyc. 
 1202. γυιοκορος, Hes. ε. 166. γυιόπάγής, An- 
 tip. Sid. An. ii. 13. γνιότάκής, Paul. Sil. ib. 
 iii. 84. γυιότόρος, ibid. ii. 464. γνιόχαλκός, 
 Dosiad. ib. i. 413. 
 
 χ 2 
 
156 
 
 Δ Α Δ 
 
 Δ Α Ε 
 
 ! 
 
 nastic. ποιεϊν αγώνας μουσικούς, και γυμνι- 
 κούς. Plut. 1164. 
 
 Τυμνος. nudus. naked; unarmed, ον yap πως 
 αν γυμνός εών Ύρωεσσι μαχοιτο. Ρ. 71 1. Syn. 
 Αχιτων, απεπλος, ανειμων. 
 
 Γυμνοω. nudo. to strip naked, γυμνοϋσθαι 
 κουρησιν εύπλοκαμοισι μετελθων. ζ. 223. Syn. 
 Αφιματοω, εκδυω. — ανασυλαω, αποκαλύπτω, 
 ■ψϊλοω. 
 
 Γυναικείος. Γΰναιδς. (Orph. 671.) muliebris. 
 female ; womanish, εκπαγλως ηχθηρε, γυναι- 
 κείας δια βούλας, λ. 436. 
 
 ru);atKi£w.feminamsimulo. to act the woman. 
 Hence, Γυναικϊσίς, εως. ή. imitation of wo- 
 men. (Thesm. 863. Br.) γυναικιεις ευ και 
 πιθανώς — ibid. 275. 
 
 Τΰναικοκράτοϋμαι. feminae, item uxoris, im- 
 perio regor. to be ruled over by women ; 
 to be hen-pecked, πασχομεν, η πάντες, και 
 συ γυναικοκραττ}. Pallad. An. ii. p. 412. 
 
 Τΰναικομάνεω. amore mulierum insanio. to 
 have an inordinate passion for women. 
 γυναικομανώ γαρ, προξενώ θ' υμών άμα. 
 Thesm. 583. 
 
 Γυναικδνδμοι, ων. oi. magistratus modestiae 
 matronali prsefecti. officers, appointed to 
 regulate the conduct of women, παρά τοΊς 
 γυναικονομοις δε τους εν τοις γαμοις. Ath. 
 
 Γϋναικόφϊλης. mulierum amator. one addicted 
 to women, ου μονός ηρασθην' καΐ τύ γυναικο- 
 φιλας. Theoc. 8. 61. Syn. θηλυμανης, φι- 
 Χογυνης. 
 
 Γυναικωνίτες, conclave, 2. ccetus, mulierum. 
 the apartment, or an assembly, of women, 
 fira διά τούτον ταϊς γυναικωνιτισιν. Thesm. 
 420. Syn. Τυναικων. 
 
 Τΰνη ι . mulier. 2. uxor, a woman ; a wife. 1 . ή 
 δ' αεκουσ άμα τοϊσι γυνή κιεν' αυτάρ Αχιλ- 
 λεύς. Α. 348. Syn. 1 . θήλυς, θηλεια, το θήλυ. 
 2. ακοιτις, δαμαρ. — pi. αορες. Ερ. Αναλκις, 
 
 1 From γυναικός, genit. of γυνή, are formed 
 the following adjectives ; Γΰναικδβουλός, 
 Choeph. 624. γϋναικόκηρυκτδς, Agam. 486. γΰ- 
 ναικομάνής, Meleag. 3. γΰναικομίμδς, Prom. 
 1041. Bl. γυναικδμορφδς, Bacch. 853. γΰναι- 
 κοπληθης, Alcest. 953. γυναικδποινδς, Agam. 
 234. γυναικυφωνός, Thesm. 199. γΰναικοφρων > 
 Eur. fr. Erechth. 2. 34. γύναιμάνής, II. Γ. 39. 
 
 άγριας, αιδοία, ακριτομυθος, απειλητειρα, ά- 
 βροχίτων, αριστωδιν, βαθυζωνος, βαθυκολπος, 
 βαρυθϋμος, δϊα, δολοεσσα, δολοφρονεουσα, 
 ευζωνος, ευειδης, ευκομος, ευπλοκαμις, εγερ- 
 σιμοθος, ζύγια, ζηλημων, κακόγλωσσος, καλ- 
 λιπλοκαμος, καλλικομος, καλλιζωνος, ννμφο• 
 κομος, ολοη, οργϊλη, δμολεκτρος, οικωφελης, 
 περικαλλης, πολυστονος, πολυμνηστη, πανα~ 
 ποτμος, φιλοθρηνος, φϊλοικτιστος, φιλοτεκνος, 
 φιλοκροταλος, φιλόξενος, χοροπλεχης. Phr. 
 Τερπνόν κακόν. Menand. σύμφωνος aKoiry. 
 See Υ. 252. Antig. 650. 
 
 Υυννϊς, ίδός.ό. effeminatus. an effeminate man. 
 ποδαπός ό γυννις ; τις πάτρα ; τις ή στολή. 
 Thesm. 136. 
 
 Τϋραιη πετρη. petrosa ins. in iEgseo. a rock, 
 near Myconus. Od. δ. 500—507. 
 
 Τυργάθδς, ου. υ. canistrum e vimine. a wicker 
 basket, ει μη δικών τε γυργαθος, ψηφισμάτων 
 τε θωμος. Aristoph. /;*. 
 
 Γυρίνοι, ων. οι. (Arat. διοσ. 215.) See Γϊρυνος. 
 
 Γϋρδς, pa, ρον. rotundus. 2. curvus. rounded ; 
 carved. Hence, Γϋρδω. to dig round a vine 
 plant. (Arat. φαιν. 9.) γυρός εν ωμοισιν, — 
 round-shouldered, — τ. 246. Syn. 1. Στρογ- 
 γυλός. 2. αγκύλος, κυρτός, υβος. 
 
 Γυρτών, Γυρτωνη. (II. Β. 737.) urbs Thessaliae. 
 a town in Thessaly. — Γυρτώνος άλιστεφες 
 άστυ. Orph. 143. 
 
 Γύφ, γϋπδς. ό. vultur. Hence, ΓϋπάρΧδν. the 
 hole in a rock, where vultures, or other birds 
 of prey, nestle. (Equit.790.) τών ήτοι αυτών 
 τερενα χροα γύπες εδονται. Δ. 237. 
 
 Γύψος, ου. ή. gypsum, chalk ; lime. Rufin. 
 An. ii. 393. 
 
 Γωλεα, Γωλεΐα, (Lye. 376.) ων. τα. speluncse. 
 grottoes; lurking places of wild beasts, φω- 
 λειοΰ λοχαδην ύπο γωλεα δίψας ιαυει. Nic. 
 Ther. 125. 
 
 Γωνία, angulus. an angle ; a corner. Hence, 
 Γωνϊασμος, ον. 6. a rounding, or twisting. 
 (Ran. 956. Br.) αποδράς γάρ εις την γωνιαν, 
 τυρόν πολύν. Vesp. 910. Β. Syn. Γωνιδιον. 
 — κευθμων. 
 
 Γωρϋτδς. pharetra. 2. theca arcus. a quiver ; 
 case for a bow. αυτψ γορυτφ, ος oi περικειτο 
 φαεινός, φ. 54. Syn. Βελοθηκη, ιοδοκη, φα- 
 ρέτρα — τοζοθηκη. 
 
 Δ. 
 
 ΔΑΓΥΣ, ϋδδς. ή. pupa cerea. a waxen image, 
 used in incantations, αλλ' επαγην δαγϋδι, 
 καλόν χροα παντοθεν, Ισα. Theoc. 2. 110. 
 
 Αφδίδν. dimin. of δάϊς or δάς. φέρε δη, το δά- 
 δων τοδ' εμβαψω λαβών. Pac. 959. Syn. 
 Ααμπαδιον. 
 
 Αψδουχεω. facem praefero. to hold a torch. 
 (Δφδοΰχος. Orph. H.8.) 'Κφαιστε, δαδουχεϊς 
 μεν εν γαμοις βροτών. Troad. 343. Syn. 
 Ααμπαδηφορεω. — φρυκτωρεω, φωτίζω. 
 
 Ααειω, Αάεω. disco, to learn, ευδουσ*, η απα- 
 νευθε ; διειπέ μοι οφρα δαειω 1 . Κ. 425. Syn. 
 Ααιομαι, δασκω, δαίσκω, διδάσκομαι, διαειδο- 
 μαι, μανθανω. 
 
 1 Damm makes it the 2d. aor. pass. subj. 
 for δάώ, from δα'ιω, δάεω, δάημΧ, fut. δάήσω, 
 pr. δεδάηκά (Od. θ. 134.) pr. m. δεδάά, a. '2- 
 pass, εδάην (part, δάεις, Pind. 01. 7. 98.) in- 
 Jin. δάήναι, δάημεναι, II. Ζ. 150. 
 
Δ A 1 
 
 άαζδμαι. divido. to share, κτήματα γάρ κεν 
 πάντα δασαιμεθα, οιιαα δ' αΰτε. β. 335. 
 
 Αάημδσϋνη. peritia. skill, ναυτΐλιης σφετερησι 
 δαημοσννησι κεκασθαι. Orph. 726. Syn. 
 Τνώσις, εμπειρία, ειδησις, επιστήμη, ιδμοσυ- 
 
 l νη, ιδρεια, φραδμοσννη, μαθησις. 
 
 Δαημων. doctus. instructed ; skilful, εν παν- 
 τεσσ εργοισι δαημονα φωτά -γενέσθαι. Ψ. 671. 
 Syn. Έμπεραμος, έμπειρος, επάδμων, ιδμων, 
 
 : ειδως, ειδημο>ν, ιστωρ, ιδρις, συνετός, φραδ- 
 μων, εν δεδαως. 
 
 Δάηρ. mariti frater. a brother-in-law. αυτοκα- 
 
 . σιγν?)τον και δαερα, — £ί. 156. 
 
 Δαιδαλλω. Ααιδάλδω. (Olymp. 1. 169.) arti- 
 ficiose facio. to work skilfully ; to beautify. 
 δαιδαλλων χρυσψ τε και αργνρψ, ηδ' ελεφαντι. 
 ψ. 200. Syn. Αιολλω, ποικίλλω, κοσμεω. 
 
 Λαιδαλεδς. (II. θ. 195.) Ααιδάλειδς. (Eur. fr. 
 Eurysth. 9.) Ααιδάλοεις. (Nossis, An. i. 194.) 
 Ααιδάλος. artificiose factus. 2. varius. curi- 
 ously wrought, variegated. Hence, Ααιδάλδ- 
 
 ι χειρ. (Leon. Tar. An. i. 227.) εζυσ' ασκη- 
 
 l σασα,τιθει δ' ενιδαιδαλα πάντα. Ε. 179. Syn. 
 
 - Έντεχνος, πολύτεχνος, ενεργής. — αιολος, ποι- 
 κίλος. 
 
 Ιαιδάλος. Daedalus. Ααιδαλος ησκησεν καλλι- 
 πλοκαμψ Αριάδνη. Έ. 592. 
 
 Λαίζω. divido. 2. discerpo. to divide ; to cut 
 in pieces, δάίζων ιππονς τε και ανερας' — Α. 
 497. δάϊζων. Σ. 27. Syn. Ααιομαι, δα'ΐω, δια- 
 
 j μερίζω, διακόπτω, διαμοιραομαι, διατμησσω, 
 διανέμω, διαιρεω, δατεομαι. — φθείρω, διασπαω, 
 σχίζω, πορθεω. 
 
 Λά'ίκτήρ, Ααίκτο>ρ. (JEsch. Supp. 796. P.) in- 
 festus. distressing; heart-rending προπεμ- 
 
 I πει δαϊκτήρ γόος. Sept. Th. 916. P. 
 
 Λαιμδνάω. furore corripior. to act like one 
 
 I possessed, ώς δαιμονώντας κάνατρεψοντας 
 πολιν. Phoen. 895. Syn. Ααιμονητιαω, κακο- 
 δαιμονώ, αφραινω. 
 
 ΛαιμονΊδς. divinus ; admiratione dignus, &c. 
 divine ; highly endowed. In Horn, used in 
 accosting, sometimes in respect, sometimes re- 
 proach. ΑαιμδνΧδν. το. the Divinity ; a tute- 
 
 - lary genius; fate, &c. (Bacch. 892. Phcen. 
 363.) Ααιμδνϊως. adv. divinely; admirably. 
 (Olymp. 9. 164.) δαιμόνιοι, μύθους μεν υπερ- 
 φίαλους αλεασθε. δ. 774. Syn. θεϊος, αντι- 
 
 \ θεός, θαυμαστός, αγαστός, αξιοπρεπής, εν- 
 
 : δαίμων. 
 
 \~\αψων. Deus. 2. heros. 3. genius; animus 
 humanus. 4. sors. the Divinity, ademi-god. 
 fortune, fate, αζεις εν νηεσσι' παρος τοι δαί- 
 μονα δώσω. θ. 166. Syn. θεός. — τύχη. — μοί- 
 ρα, μορος. Ερ. Αγανος, αφθιτος, δεζιος, σαω- 
 τηρ, επιρροθος. ηγαθεος, κακός, στνγερος, 
 
 ι σκληρός, χαλεπός, πολισσονχος. — For Ααι- 
 
 \\ μονές. See Hes. ε. 121. 
 \αιννμΧ. epulas do. to give a feast. 2. Ααινΰ- 
 μαι. med. epulor. to feast one's self (//. E. 
 
 : 805.) δαινυ δαϊτα γερουσιν' εοικε τοι, ούτοι 
 
 1 αίικες. Ι. 70. Syn. 1. Έστιαω, ευωχεω, δαιω, 
 δειπνιζω. 2. δαιταλοω, θοιναω, εορτάζω, εσθιω, 
 ίΐλαπιναζω. 
 
 Δ Α Κ 
 
 157 
 
 Αάϊδς. hostilis. 2. miser, hostile, wretched, 
 ώ δα'ία Ύεκμησσα, δυσμορον γένος. Soph. Aj. 
 795. Syn. Αυσμενης. — άτυχης. 
 
 Ααιρα, Ααειρα, ας. ή. Norn. Proserpinas. Ααι- 
 ραν μουνογενειαν, — Apoll. 3. 847. 
 
 Ααις. (II. Α. 468.) Ααιτη, Ααιτΰς. (II. Χ. 496.) 
 epulum. a feast. Hence, Ααιτάλευς. one who 
 feasts. {Prom. 1023.) Ααιτϋμων. one who 
 prepares, or partakes of, an entertainment. 
 (Od. δ. 621.) Ααιτυμονενς. (NOnn.) Also, 
 ΑαιτάλουργΧά. the art of cooking. (Lye. 199.) 
 του γαρ και δαιτης ηντησατε δεϋοο μολοντες. 
 γ. 44. — αμφι ανακτά κυνες δαιτηθ^ν ιόντα, κ, 
 216. Syn. Έυωχια, έστιάσις, ειλαπινη, συν- 
 δειπνον, συνεστια, συμποσιον, πότος, θοινη, 
 πανθοινια. Ερ. Αμβροτος, ερατη, επηρατος, 
 ερατεινή, έτοιμη, ενδειπνος, γαμήλιος, γενέθ- 
 λιος, θυμάρης, θρεψηνωρ, μενοεικης, πολυζει- 
 νος, πολυκωμος, καταθϋμιος. — ατερπης, δυσ- 
 τερπηο, στυγερά, ταχυφθιμενη. See Pyth. 4. 
 226. 
 
 Ααίς, ϊδος. η. taeda. 2. praelium. a torch, a 
 fight, τψ δ' ap' άμ' αιθομενας δαίδας φέρε 
 κεδν' ειδυΊα. α. 428. 2. εν δαϊ λευγαλετ/ — ξ. 
 388. Syn. 1. Αας, δελετρον. 2. δαη, μάχη. 
 
 Ααιταλδω. convivor. to partake of a feast. 
 πλαγχθεντας, ωμοσιτα δαιταλωμενους. Lye. 
 654. Syn. Ααιννμαι, τρώγω. 
 
 Ααιτρευω. divido cultro. to distribute into 
 portions; to carve. — τα δ" αλλ* ες δήμον 
 έδωκε — Ααιτρενειν. Α. 704. Syn. Ααϊζω, μα- 
 γειρεύω. 
 
 Ααιτρδς 1 , ου. δ. qui carnes dividit. a carver. 
 Hence, Ααιτρδσϋνη. the art of carving. (Od. 
 7Γ. 253.) δαιτρός δε κρειών πίνακας παρεθηκεν 
 αειρας. α. 141. Syn. Αρταμος, μάγειρος, με- 
 ριστης. 
 
 Ααίφρων. bellicosus. 2. prudens. loving war. 
 prudent. — χρυσον δ' Αχιλεύς εκομισσε δάί- 
 φρων. Β. 875. Syn. 1. Αιθων, δαϊος, πολεμι- 
 κός. 2. αγχινοος, εμφρων, εχεφρων, συνετός. 
 
 Ααιω. divido. 2. epulum preebeo. med. epulor. 
 3.fut. δαυσω. uro. to divide. 2. to entertain 
 at a feast. 3. to burn. 2. ενταϋθ' εδαισαν Τίη- 
 λεως γάμους θεοί. Iph. Α. 707. 3. — υπό δε 
 ξύλα δαϊον ελόντες. Σ. 347. Syn. 1. Ααϊζω. 
 2. δαιννμι. 3. καίω, εζαπτω. 
 
 Αακεθϋμδς. mordens animum. heart-rending. 
 πάρων, άνικ εζανιη δακεθυμος ατα. Phil. 715. 
 Syn. ΑνΊαρος, αίνος, δηζιθϋμος, θϋμοδακης. 
 
 Αάκετον, Αάκδς. (Troad.285.) animal vene- 
 natum. an animal whose bite is venomous. 
 ζεΧνος εχιδναΧον νερθεν άγων δακετον. Call. 
 
 fr. 161. Bl, Syn. Έχιδνα, θηρών. Ε ρ. Ιοβό- 
 λοι/, α'ιμαρροον, αινοπελωρον, βλαβερον, φοι- 
 νον, ολοον. 
 
 Αακναζω. (pass. Pers. 577.) Αακνω. mordeo. 
 to bite; to wound, ώς φατο Σαρπηδων, δακε 
 δε φρενας Έκτορι μϋθος. Ε. 493. Syn. Kara- 
 
 1 In II. Δ. 262. δαιτρον πίνωσιν, Damm. 
 considers δαιτρον as a neut. adj. " ex aequo 
 divisum;" others make it adv. It may be 
 the accus. of δαιτρός, κατά understood. 
 
 . 
 
158 
 
 Δ Α Λ 
 
 δακνω, κεντεω,—ενοχλεω, καθαπτομαι. λϋπεω. 
 
 Δάκρυ, Δακρύμά, Δάκρυο ν. (Od. π. 219.) la- 
 cryma. tears ; weeping•, θρηνοισι και γοοισι, 
 και δακρυμασι. Andr. 92. Ερ. Αινον, αλεγει- 
 νον, αυτοχυτον, αφθογγον, γλυκύ, θαλερον, 
 θερμον, γοερον, δειλαιον, λαθριδιον, ϊκετησιον, 
 πενθιμον, πολυστονον, κρυερον, περιτυμβιον. 
 See Troad. 604. 
 
 Δακρυόγόνός. lacrymas ciens. exciting tears. 
 αχορον, ακιθαριν, δακρυογονον Αρη. JEsch. 
 Supp. 690. Syn. Δακρυοποιος. 
 
 Δακρϋόεις. lacrymosus. sorrowful, δακρυοεις 
 δε τ ανεισι παις ες μητέρα χηρην. Χ. 499. 
 Syn. Δακρυωδης,αριδακρυς,πολυδακρνς. Phr. 
 Αακρνσι μνδαλεος. Soph, όμμα δακρυοις πε- 
 φυρμενος. 
 
 Αακρυοπετης. lacrymabilis. lamentable. — πα- 
 θεα- Αιγέα βαρέα δακρυοπετή. iEsch. Supp. 
 118. 
 
 ΑακρϋοτΊμος. honoratus lacrymis. honoured 
 by tears. Orph. H. 55. 
 
 Δάκρυ πλωω. Αακρυρροϊω. (Track. 329.) la- 
 crymis exundo. to shed floods of tears. <py 
 δε δακρυπλωειν βεβαρηοτα με φρενας οινω. 
 τ. 122. See Prom. 399. Alcest. 183. 
 
 Δακρυρρόός. Δάκρυ σιστακτος. (Prom, ibid.) 
 lacrymas fundens. shedding tears. Α'ιδον τε 
 μολπάς εκχεω δακρυρροους. Eur. Supp. 783. 
 
 Δακρϋτός. deflendus. deplored, δακρντός ελ- 
 πις σπέρματος σωτήριου. Choeph. 234. Syn. 
 Αιακτος, αζιοθρηνος, δυσδακρϋτος. 
 
 Δακρυχάρής, εός. 6 η. lacrymis gaudens. en- 
 joying tears ; pitiless, δακρνχαρης Πλούτων, 
 ου πνεύματα πάντα βροτεια Σοι νέμεται; — 
 Ερ. Jacobs. An. Τ. rii. 288. 
 
 Δτκρυχϊω. (II. Α. 357.) Δακρϋω 1 . lacrymas 
 fundo ; lacrymor. to shed tears ; to weep. 
 ορθώς μεν ηδε συμφορά δακρϋεται ; Helen. 
 1225. Syn. Καταδακρυω, αποκλαιω, θρηνεω, 
 οδύρομαι. 
 
 ΔακτυλΊδίόν. dimin. of δάκτυλος, digitulus. a 
 little toe. ώ σκυτοτομε, το δακτυλιδιον του 
 ποδός. Lysist. 417. See Dawes by Kidd, p. 
 214. Pors. Aristoph. by Dobree, p. 230. 
 
 Δακτυλϊός. annulus. a ring, δια δακτυλίου μεν 
 οΰν εμε γ' αν διελκυσαις. Plut. 1037. Syn. 
 Έφραγις. 
 
 Δακτΰλόδεικτος. qui digito monstratur. point- 
 ed out to notice. A gam. 1341. 
 
 Δάκτυλος, digitus. 2. dactylus. a finger, a toe. 
 pi. δάκτυλοι and δάκτυλα. 2. a dactyl. Hence, 
 Αακτΰλϊκδς, ή, όν. (Pallad. An.ii. 425.) Δακ- 
 τΰλοτριπτος. (Pkilipp. ib. 216.) Δακτϋλωτός. 
 (Ion, Ath. p. 468.) δάκτυλους δικών Ορεστας. 
 Orest. 1474. ήρεμα μεν θλιβων, ροδοειδεα 
 δάκτυλα κουρης. Mus. 114. Ερ. * Απαλά, άπα- 
 λοχροα, εκηβολα, πολύτροπα. Phr. Χερών 
 άκρους κτένας. iEsch. 
 
 Ααλμάτΐά. Dalmatia. Ααλματιη δ' εφυπερθεν, 
 
 1 This verb is not used by Homer, unless 
 he wrote the Batrach. JEsch. has it five 
 times; Eurip. eighteen; Soph, fifteen; Aris- 
 toph. twice. 
 
 Δ Α Π 
 
 ενυάλιων πεδον ανδρών. Dion. 97. 
 
 Δάλός. titio, torris. a fire-brand, δουπησεν δε 
 πεσών, δαλδς δε οι έκπεσε χειρός. Ο. 421. 
 Syn. Δαλιον, δαυλός, δαος, θυμ,αλω-φ, λάμ- 
 πας. Ερ. Αιθομενος, αειφλεγης, αιθωψ, επε- 
 σχαριος, λυχνιοεις, φεραυγης, τηλαυγης, σε- 
 λασφορος. 
 
 Αάμαζω. Αάμάλιζω. (Pytk. 5. 162.) Δάμάω. 
 (II. Α. 61.) Ααμνάω. (Horn. Ven. 252.) Δαμ- 
 νημί. domo ; subigo. to tame ; subdue, Hence, 
 Αάμάσιμβροτος. δ η. (Olymp. 9.115.) Δα- 
 μάτειρά. r). (Lucian, An. ii. 313.) Ήρ^ς* την 
 μεν εγω σπουδ -g δαμνημ' επεεσσιν. Ε. 893. 
 Syn. Αποτρυζω, κατατρύχω, κατακρατεω, τι- 
 θασσευω, υποτάσσω, — νΊκαω. αναιρεω, απο- 
 κτεινω. 
 
 Δάμάλη. Δάμαλϊς. (JEsck. Supp. 355.) juven- 
 ca, vitula. a heifer. Hence, Δάμάλήβότός. 
 fed by heifers. (Leon. Tar. An. i.230.) Δα- 
 μάληφαγος. a devourer of heifers or calves, !| 
 {Eryc. ib. ii. 296.) πολλαι δ' αϋ δαμαλαι και 
 πορτιες ωδυραντο. Theoc. Id. 1. 75. Syn. 
 ΐίορτις. Ερ. Αευκη, ενκραιρος, μυκωμενη. 
 
 Αάμαρ, άρτος. ή. uxor, a wife, ουδέ yap η Προ- 
 μαχοιο δαμαρ Αλεγηνοριδαο. &. 503. Syn. 
 Ακοιτις, γυνή. Ερ. Κυινολεκτρος. 
 
 Ααμνιππός. bene equitans. expert in training 
 horses, αγχι δ" Αμαζονιδων δαμνιππων αστεα 
 κείται. Orph. 738. 
 
 Αάνάη. Danae. ουδ' δτε περ Ααναης καλλι- 
 σφυρου Ακρισιωνης. %. 319. Ερ. Κΰκομος, 
 καλή. 
 
 Αάνάός. Danaiis. Son of Belus, brother of 
 ^Egyptus. He ruled in Libya, then in Argos ; 
 whence his subjects first, then Greeks, were 
 called Αάνάοί, (II. Ε. 37.) and Δάναίδαι. 
 (Orest. 931.) The 50 daughters of Danaiis 
 were Δαναΐδες, αι. (Phcen. 1689.) Ααναος, 
 αδελφός δ' εστί πεντηκοστοπαις. iEsch. Supp. 
 325. See Eurip. Archel./r. 2. 
 
 Δανείζω, mutuum do. to lend at interest, med. 
 Δανείζομαι, mutuum peto. to borrow. (Nub. 
 754.) Hence, Δανεισμός, ου. δ. (Eur. El. 
 858.) Also, Δανεισμό., το. Δανειστής, δ. (Μα- 
 neth.) ες χοιριδιον μοι νυν δανεισον τρεις 
 δραχμας. Pac. 374. Syn. Ίοκιζω, τοκογλυ- 
 φεω, οβολοστατεω, μεταδιδωμι. 
 
 Δανός, ή, όν. aridus. dried up. πυρ τ εΰ νηη- 
 σαι, δια τε ξύλα δανά κεασσαι. ο. 321. Syn. 
 Αυαλεος. — ευκαυστος, ξηρός. 
 
 Δανός, εός. το. donum. 2. foBnus. a gift, a 
 loan. 1. — το ρά οι δανός ωπασεν ΈκΓωρ. 
 Euphor. Et. Ma. 
 
 Δάός. lumen. 2. lampas. a light; a torch, ai 
 δ' ισαν εκ μεγαροιο, δαος μετά χερσιν εχου- 
 σαι. Ω. 647. Syn. Φαος, φλοζ, φέγγος, αυγή. 
 2. λάμπας, δαλος, φανός, δετίμ 
 
 Δαπανάω, impendo. to expend ; to lavish. 
 φειδομενος γαρ και βουλομενος τούτου μηδίν 
 δαπανάσθαι. Plut. 588. Syn. Αναλίσκω, κατ- 
 εδω, καταφθειρω, διαλαφυσσω, αναισιμοω. 
 
 Δαπάνη, impendium. expenditure. — πλείστη 
 δε χάρις, δαπάνη τ ολιγιστη. Hes. ε. 722. 
 Syn. Δαπανημα, ανάλωμα. Ερ. Ακρατης, οι- 
 
Δ Α Σ 
 
 κοτριβης. 
 
 Αάπάνηρδς. Αάπάνδς. (Dioscorid. An. i. 493.) 
 sumtuosus. extravagant, -γυνή το σύνολον 
 εστί δαπανηρον φύσει. Sent. Syn. Ααπανη- 
 
 ' τικος, ανάλωτης, πολυτελής. 
 
 Αάπεδδν. pavimentum. a floor, or, pavement. 
 χρυσεω εν δαπεδψ, μετά δε σφισι ποτνια 
 Ήβη. Α. 2. Syn. Οϋδας, έδαφος, πεδίον, γη. 
 
 Αάπϊς, Χδος. η. tapes, a carpet, dimin. Αάπϊ- 
 δίδν. (Ath.) κλϊναί τε σισνρων και δαπιδων 
 
 • νενασμεναι. Eccles. 840. 
 
 Δαπτω, Ααρδαπτω. dilaniando voro. to tear 
 in pieces and devour. Hence, Ααπτης, ου. o. 
 a fly. {Lye. 1403.) σιντην' 6ώες μεν τε 
 διετρεσαν, αυτάρ 6 δαπτει. Λ. 481. Syn. 
 Βρωσκω, εσθιω, κατεσθιω, λαφυσσω, καταπΊνω. 
 διασπαραττο), εγκαπτω. 
 
 Ααρδάνδς. fil. Jovis, conditor Dardaniae. in- 
 habitants of the mountainous part of Ilium, 
 were called Ααρδάνοι, Ααρδάνϊοι, & Ααρδά- 
 
 ι νΐώνες, (II. Γ. 456. Β. 819. Η. 414.) from 
 Ααρδάνδς, their founder. Ααρδάνδς is per- 
 haps adject. (Β. 701.) Ααρδάνϊδς and Ααρδά- 
 
 ■ νϊκδς are also adjectt. (Ε. 789. Antijj. Sid. 
 An. ii. 25.) Patronym. ΑαρδάνΧδης. δ. Δαρ- 
 δάνΐς. ή. (II. Γ. 303. Σ. 339.) Ααρδανον αϋ 
 
 | πρώτον τεκετο νεφεληγερετα Ζίύς. Υ. 215. 
 Δαρείος, r. Persiae. Darius, father of Xerxes ; 
 
 who is therefore called, Αάρειδγενής, Pers. 6. 
 
 From Ααρεϊος is named the gold coin, Αάρει- 
 3 κος, (Eccles. 602.) a double sovereign, και 
 
 το Aapciov τε κάμόν kcivov ενναστηρων. ibid. 
 
 165. 
 Ααρθάνω. f. δαρθησδμαι. σ. 2. εδαρθυν, εδρά- 
 « θδν. dormio. to sleep, εδραβεν εν προδομψ' 
 
 χλαΊναν δ' επιεσσαμεν ήμεΐς. ν. 143. Syn. 
 » Αποδαρθανω, καταδαρθανω, καθενδω. 
 Αάρδς. Ion. Δηρδς. diuturnus. (Htracl. 69.) 
 
 Hence, Ααροβιοισι θεοϊσιν. long-lived, im- 
 mortal. Sept. Th. 524. 
 Αας, δαδδς. ή. taeda. a torch, στεφανον γε τοι 
 
 ■ και δοΐδ' έχων πορεύεται. Plut. 1042. Syn. 
 Αα'ίς, λάμπας, πυρσός, φανός. Ερ. Αιθαλοεσ- 
 σα, φλογερά, πνριθαλπης. 
 
 Αασκϊδς. umbrosus. deeply shaded, τον μεν τ 
 
 ι ηλιβατος πετρη και δασκιος υλη. Ο. 273. 
 
 Αασμος. divisio. 2.tributum. division, tribute. 
 Hence, Αασμδφδρεω. to pay tribute. (Pers. 
 589.) Αασμδφδρδς. tributary. (Sibyl. 1. 3.) 
 — ατάρ ην ποτέ δασμός ίκηται,-Σδν το γέρας 
 πολν μείζον — Α. 166. Syn. Αναδασμός, δα- 
 
 < τησις, διαιρεσις, διαμερισμός. 2. τέλος, φόρος. 
 
 Αασπλης. δ ή. (Callim. Del. 125.) ΑασπλήτΊς. 
 ι/, accessu difficilis. 2. saevus. harsh, terrible. 
 — θεα δασπλήτις ΕρΊνυς. 0.234. — χαϊρ'Έκα- 
 τα δασπλήτι — Theoc. 2. 14. Syn. Αυσπροσ- 
 
 | πελαστος. 2. αίνος, χαλεπός. 
 
 Άάσΰς 1 , εϊά, ϋ. densus. 2. hirsutus. thick; 
 
 1 Of δασνς are formed these adjectives. 
 Αάσυθριξ, τρϊχδς. δ τ). Theoc. 7. 15. δάσνκερ- 
 ίδς,ώ.ο. 115. δάσυκνημδς, δάσυκνημων, epith. 
 of Pan, Anthol. δάσϋμαλλος, Cycl. 359. δάσύ- 
 ξυλος, δάσϋφνλλδς, Cyr. δάσυπωγων, Thes- 
 
 Α Ε Ι 
 
 159 
 
 hairy. Hence, Αάσννω. to thicken, or make 
 hairy. (Eccles. 66.) εϊσεν δ' εισαγαγών, ρω- 
 τάς δ' νπεχενε δασείας, ξ. 49. Syn. Πυκνός, 
 δαυλός, — λάσιος. 
 
 Αάτεδμαι. divido. to divide, εν μεσφ αμφότε- 
 ροι μένος Αρηος δατεονται. Σ. 264. Syn. Έν- 
 δατεομαι, δά'ιζω, δαζομαι. μερίζομαι. 
 
 ΑάτηρΧδς, α, δν. (Sept. Th. 717.) Αάτητης, 
 ον. δ. divisor, a distributor, δατητας Αρης. 
 (Dochm.)'\b. 942. &γπ.Αισιρετ7)ς, διανεμητής. 
 
 Ααΰκδν, Αανκειδν. το. (Ale. Th. 858.) Ααΰκνς. 
 δ. rubia. a species of wild ca'-rot ; from an 
 infusion of which was a spirit, called Ααΰκειδς 
 and Ααυκ'ιτης οίνος, εν δε χεροπληθη καρπδν 
 νεοθηλεα δαυκον. ibid. 94. 
 
 Ααυλϊά. Ααυλειά. ΑαυλΧς. urbs Phocidis. a 
 town of Phocis, whence the nightingale, Aav- 
 λιάς όρνις, ες ταντο Αελφών κάπο Αανλιας 
 άγει. (Ed. Τ. 734. Β. 
 
 Ααφνη,ης. y). Daphne, d.of Peneiis, loved by 
 Apollo. (Antip. Thess. An. ii. 1 1 9.) 2. laurus. 
 the bay-tree ; into which fables transformed 
 Daphne. Ov. Metam. 1 .-Ι.-σπεος-Χ^ηλον, 
 δαφνι^σι κατηρεφες. — ί. 183. Ερ. Έριθηλης, 
 ιερά, ενθαλης, ευώδης, ευπεταλος, ευερνης, με- 
 λαμφυλλος, χρυσεα, Αελφις, Τίϋθικη. Phr. 
 Ώ,αρνασσια ποια. Pind. ερνος Απολλωνιον. 
 δάφνης εριθηλεος όζος. "iies. —Ααφνιονφυλλον. 
 
 Ααφνηφάγδς, Lye. 6. Ααφνηφδρδς. Ααφνϊάκδς, 
 An. iii.45. ΑαφνΊνος, Callim. 2. 1. Ααφνωδης, 
 Ion. 76. Ααφνδγηθης, Jw.ii.518. Ααφνδκομδς, 
 ibid. 520. Ααφνοσκιδς, Diog. ap. Ath. 636. 
 derivatives of δάφνη, δαφνηφοροισι βουβυ- 
 τοισι τιμαϊς. vEsch. Supp. 701. P. 
 
 Αάφοινεδς. Αάφοινος, οϋ. (II Β. 308.) valde 
 cruentus. bloody ; spotted with blood ; 
 blood-thirsty, ειμα δ' εχ' αμφ' ωμοισι δα- 
 φοινεον αιματι φωτών. Σ. 538. Syn. Α'ιμα- 
 λεος. — φονικός, ερυθρός. 
 
 ΑαφΙλης. largus, multus. abundant, δπον συν- 
 οικεί δα-φιλής ερημιά. Lye. 957. Syn. Αδινος, 
 τρυφερός, άφθονος, πολυτελής, εύπορος, ευ- 
 ρύς, μέγας. 
 
 Αϊδισκδμαι' 2 . (Od. ο. 150.) Αειδισκδμαι. data 
 manu excipio. to welcome, και δεπαϊ χρυσειρ 
 δειδισκετο, — σ. 120. Syn. Αεικαναομαι. 
 
 Αεελυς, for δήλδς. — δεελον δ' επί σημά τ' εθηκε. 
 Κ. 466. Syn. Ένγνωστος. 
 
 Αεημά. precatio. an entreaty, το δεημα της 
 νύμφης, δ δε'ιται μου σφοδρά. Αν. 1058. 
 Syn. Αίτημα, αίτησις, αζιωσις, δεησις, προσ- 
 ευχή, ευχωλη, ικεσία. 
 
 ΑεΊγμά. documentum. a proof, λαβών δ' 
 Αδραστον δεΊγμα τών εμώνλογων. Eur. Supp. 
 354. Syn. Ένδειγμα, υπόδειγμα, δειξις, απο- 
 δειζις. 
 
 Αειδημων. meticulosus. timorous, αλλά μαλα 
 Τρώες δειδημονες' η τε κεν ηδη. Γ. 56. Syn. 
 
 moph, 33. δάσυστερνϋς, Hes. εργ. 512. δάσυ- 
 τρωγλδς, Meleag. 49. δάσυχα'ιτης, Agath. An. 
 iii. 44. 
 
 2 This verb appears to have also the sense 
 of δειδ'ισσομαι,Ηοηι. Merc. 163. Lysist. 564. 
 
160 
 
 Δ Ε Ι 
 
 Δ Ε Κ 
 
 Αειμαλεος, δεϊλακρος, δειματοεις, δειλός, δεί- 
 λαιος, δειλοψνχος, περιφοβος. 
 
 Δειδισσδμαι. terreo. 2. metuo. to frighten. (//. 
 Σ. 161.) 2. to fear, θέσφατα yap ΐίελιας δει- 
 δισσετο, — Orph. 55. Syn. 1. Αποτρέπω, 
 διώκω, καταφοβεω. 2. δειδω, περιφριττω. 
 
 Δειο^ω. (Δεδοικω. Callim. Ερ. 48.) α. 1. εδεισά, 
 εδδεισά. pr. m. δεδϊά, δειδϊά, — δεδοικά, δειδοι- 
 κά. Old form, ΑειδΐμΧ, whence δειδΊΘΙ, ίΕ?. 342. 
 and δειδϊμϊν, κ. 382. timeo. to fear ; to dread. 
 τιπτε συ δειδοικας πολεμον και δηϊοτητα ; Μ. 
 244. Syn. Αειμαινω, φοβεομαι, δειλιαω, 
 οκνεω, ορρωδεω, ταρβεω, τρέμω. 
 
 Αειελϊάω. moror usque ad vesperam. to make 
 an afternoon repast, εσσεται όντως, αττα' συ 
 δ' ερχεο δειελιησας. Ρ. 599. 
 
 Δειελδς, ου. δ. vespera. afternoon, or evening. 
 It is also adject. (Od. p. ult.) So Αειελίνος. 
 (Apoll. 1. 454.) Hence, Αειελδν. το. the af- 
 ternoon's meal. (Call. fr. 190.) — εισόκεν ελ- 
 Θη-Αειελος οψέ δυων — Ψ. 232. See Theoc. 
 25. 85. and ΑειΚη. 
 
 Δεικάνάομαι. benigne excipio. to take by the 
 hand ; to salute, πάντες ανηϊζαν, και δεικα- 
 ναωντο δεπασσιν. Ο. 86. Syn. Αεξιοομαι, 
 γεραιρω. 
 
 Δεικελόν. (Anthol.) Αεικηλδν. simulacrum, an 
 image ; a representation, δεικηλα πρόίαλλεν, 
 επιζαφελδν κοτεονσα. Apoll. 4. 1672. Syn. 
 Αγαλμα, μΤμημα, εικασμα. 
 
 Δεικνύω. Αεικνϋμϊ. (med. Αεικνυμαι. s. s. as δει- 
 κάνάομαι, Od. δ. 59.) α. 1. εδειζά. ostendo. to 
 shew ; to point out. δεικνύς σήμα βροτοϊ- 
 ulv' — Ν. 244. <5εικν?;ε δε δμωεσσι, — Hes. ε. 
 500. Syn. Ένδεικνυμι, αναφαινω, φανεροω, 
 σημαίνω. 
 
 ΔειλαΤος. Δειλακρδς. (Plut. 973.) Αεϊλακρϊων. 
 (Αν. 143.) timidus. fearful ; wretched, οιμοι 
 κακοδαιμων, ως απολωλα δειλαΊος. Plut. 850. 
 (See Pors. Phcen. 1319.) τοΰτο το δειλα'ιον γε- 
 νετο βρέφος. — Call. 6. 101. Syn. Αειδημων, 
 αναλκης, δειλός. — άθλιος, ταλαίπωρος, ταλας. 
 
 Δείλη, from δειελη, s. as δειελος, subst. εσσεται, 
 η ηώς, η δείλης, η μέσον ήμαρ. Φ. 111. Syn. 
 Βονλϋτος, εσπέρα, κνεφας. 
 
 Δειλία, άς. η. timiditas. cowardice, τον δειλιοι 
 προδοντα και κακανδρια. Aj. 1033. Syn. Δει- 
 Χοτης, φόβος, κακανδρια. 
 
 Αειλδμαι. ad occasum vergo. to decline, δει- 
 λετο τ ηελιος, και με -γλυκύς ύπνος ανηκεν. η. 
 289. 
 
 Δειλός, s. s. as δείλαιος, ή yap κεν δειλός τε και 
 ουτιδανδς καλεοιμην. Α. 293. 
 
 ΔεΧμά,άτος. το. metus. terror; fright. Hence, 
 Αειμαινω. to be afraid. (H. Apoll. 404.) Δει- 
 μάτδω. to terrify. (Androm. 42.) Also, Δει- 
 μάλεδς. terrific. (Batrach. 278.) Αειμάτοεις. 
 fearful. (An. ii. 135.) δείμα φέρων Ααναοϊσι' — 
 Ε. 682. Syn. Φόβος, δέος, δείλια. — δεϊμος. Ερ. 
 Αλεγεινον, ατυζηλον, Χενγαλεον, δνσδερκες, 
 νυκτΤπλαγκτον, πελωρον, ρΊγηΧον, τρομερον, 
 χλωρον. 
 
 Αεΐμός, ου. δ. terror, personified by Horn. Δεϊ- 
 μός τ' ηδε Φόβος — Δ. 440. 
 
 Δεινός, ι), δν. dirus. 2.validus. 3. sollers. ter- 
 rible ; awful ; forcible ; skilful. Hence, Δει- 
 νώς εχειν — to bear impatiently — δεινώς έχει 
 — it is difficult. — Iph. A. 1257. έρπ' ες το 
 δεινόν. νυν αγών ευτυχίας. Med. 404. Syn. 
 Φοβερός, βίαιος, αίνος, ατασθαλος. 2. ισχυρός. 
 3. δαημων, σοφός, έμπειρος. 
 
 Αεινδβϊης, Orph. 64. Αεινδθϊτης, Mosch. Ερ. 
 8. Αεινολεχης, Orph. 909, Αεινοπονς, (Ed. Τ. 
 418. Αεινωπδς, Hes. α. 250. Δεινώψ, ώπδς. 
 δ ή. (Ed. C. 85. compounds of δεινός. 
 
 ΑεΊνδς, or Αίνος, ου. δ. Αεινιάς, άδος. ή. vas ρο- 
 torium. a drinking vessel, so called, δεϊνόν 
 ποτ' ήρεν αργυροϋν εν τψσκοτω. Arched. Ath, 
 p. 467. 
 
 Δειπνεω. Αειπνημι. cceno. to sup. s. as Aaivv- 
 μαι. (Od. ε. 95.) Δειπνιζω. s. as Ααινϋμϊ. 
 Hence, Αειπνηστδς, ου. ό. supper-time. (p. 
 179.) ΑειπνητΧκώς, adv. sumptuously. (A- 
 charn. 1016.) δειπνισσας, ως τις τε κατεκτανε 
 βοΰν επί φάτνη. δ. 535. 
 
 ΑεΧπνδν. ccena. convivium. cibus, supper; an 
 entertainment ; food, dimin. Αειπνάρϊδν. 
 (Lucill. An. ii. 323.) Hence, Δειπνολοχδς. a 
 parasite. (Hes. ε. 702.) Δειπνδμάνης. (Tim. 
 Ath. p. 163.) νυν δ' ερχεσθ' επι δεΧπνον, Ίνα 
 ζυναγωμεν αρηα. Β. 381. S ΥΝ. Αορπος, θοινη. 
 — δαις. — βρώσις. Έρ.Άρμοδιον, ασυμβολον, 
 άβρον, αμβροσιον, αμοιβαΐον, -γαμηλιον, ευ- 
 τρεπες, Χαμπρον, ποικιλον, ποΧυοψον. 
 
 Δειράς, (Δερας, Philoct. 491.) άδδς. τ/, jugum 
 montis. the summit of a hill, or crag, iv υπο 
 δειράσι νιφοβολοις - ΙΙαρνάσοΰ κατενασθην. 
 Phcen. 213. Hence, Αειραιδς, adj. Lye. 994. 
 Syn. ΚοΧωνη, κορυφή, Χοφος, εΈ,οχη. 
 
 Αειρι). Αερη. collum. the neck, chiefly the fore- 
 part. Hence, Αειραγχης. choking. (Aristod. 
 An. ii. 260.) Αειρδτδμεω. to cut the throat. 
 (Od. χ. 349.) αγχε δε μιν ποΧυκεστος ιμάς 
 άπαλήν υπδ δειρην. Γ. 371. Syn. Αυχ^ν, τρά- 
 χηλος. Ερ. Ευθριζ, δολιχη, επικνρτος, Χεπ- 
 ταλεα, καλλιπαρθενος, περικαλΧης. 
 
 Αεισηνωρ. virum metuens. fearing man, or 
 husband. -θυσιαν-ου δεισηνορα. -Agam. 158. 
 
 Αεκά.οϊ,αΊ,τά. indec I. decern, ten. (//. B. 372.) 
 Δεκάς, άδος. r). the number ten ; a tenth part. 
 Δέκατος, ?), δν. tenth : whence, Δεκάτη, ης. ή. 
 (Αν. 922.) Αεκάτευμά,άτδς.το. (ΟαΙΙ.Έρ. 14.) 
 Αεκατηφόροι απαρχαι, (ibid. 4. 278.) tenths : 
 and Δεκάτευω. to tithe, μνηστήρων δ' ουτ αρ 
 δεκάς ατρεκες, ουδέ δν οΧαι. π. 244. From 
 Δέκα are formed 
 
 Δεκάδωρδς, ten palms long, Hes. ε. 424. Αε"κα- 
 μνους, Αεκαμναϊδς, worth ten minse, Pad 223. 
 Δεκαμφδρδς, Cycl. 387. Αεκάπους, Eccles. 648. 
 Αεκασπδρδς, Troad. 20. Δεκάτοσπδρδς, Ερ. 
 άδεσπ. 210. Δεκάφνιδς, tenfold, Call. fr. 162. 
 (Syn. Δεκαπλάσιος.) Αεκάχϊλοι, for δεκάκισ- 
 χϊλϊοι, II. Ε. 860. Αεκετηρος, An. iii. 144. Δε- 
 κίτη ς. δ η, Androm. 306. Αϊκετϊς.η. Lysist.643. 
 
 Δέκτης, ου. Αεκτηρ, ήρδς. (fern. Αεκτρϊά, Ar- 
 chil. Ath. 594.) Αεκτωρ, δρδς. δ. (Eum. 204.) 
 susceptor. one who accepts; a beggar, δεκτυ, 
 ος ονδεν τόΐος εην επι νηυσιν Αχαιών, δ. 248. 
 
ΔΕΝ 
 
 Αελϊαζω. esca capio. to bait ; to decoy, allure. 
 — δελεασας τε γεννικ§. Antiph. Ath. p. 485. 
 
 Δέλεαρ, ατός, Αελητϊδν. το. (Sophron.) Αειλα- 
 τά, (Et. Μα.) Αελευρά. τα. (Numen. Ath. 
 287.) esea; illecebrse. a bait ; a lure. Hence, 
 Δελεαρπαξ. adj. seizing the bait. {Leon. Tar. 
 An. i. 245.) τοιονδ' εχω σον δέλεαρ' άλλα τους 
 λογούς- Κρύψω. — Andr. 263. 8γΝ.Δ£λεασ/ζα, 
 θελκτρον, θελγητρον, θελκτηριον, άπατη. 
 
 \ελτος, ου. ή. pugillares. tablet for writing. 
 Hence, Δελτοω. to consign to writing. 
 (JEsch. Supp. 178.) Αελτογράφος. δ ή. one 
 who writes. (Eumen. 275.) ην έγγραφου συ 
 μνημοσιν δελτοις φρενών. Prom. 788. Syn. 
 Αελταριον, πιναξ. 
 
 \ελφάκϊόν. Αελφαξ. δ. (Soph, fr.) porcellus 
 lactens. a sucking-pig. Hence, Αελφάκοϋμαι. 
 (Acharn. 786.) ο'ί μοι κακοδαιμων, δελφακιον 
 γενησομαι. Thesm. 244. Syn. Χοιριδιον. 
 
 ΧελφΊν, ΑελφΊς, ϊνδς. δ. delphin. a dolphin. 
 Hence, Αελφϊνδσημδς, (Lye. 658.) ΑελφΊνο- 
 φορον πεδίον — the sea — JEsch. Ner. ως δ' 
 ΰπό δελφϊνος μεγακητεος ιχθνες άλλοι. Φ. 22. 
 Ερ. Άλιτρεφης, άλιδρομος, άλως, ελαχυπτε- 
 ρυξ, θαλάσσιος, θαλασσαΊος, διερος, ποντο- 
 πόρος, χορευτής. 
 
 ιελφοι, ών. οι. Delphi, a city in Phocis ; seat 
 of the Delphic oracle, and of the Pythian 
 games, adj. Αελφος, Δελφϊκός, ή, ov. Αελφϊς. 
 ?/. (Androm. 1153. Orest. 1672, 1092.) δοξαν 
 
 Χμερτάν αγαγόντ' από Δελφών. Pyth. 9. 132. 
 Phr. Ομφαλός εριβρομον χθονός. Pind. α. 
 θεσπιεπεια Αελφις πέτρα. — τα μεσομφαλα 
 γάς μαντεία. Soph. 
 
 ιεμάς. corpus. 2. instar. a living body ; op- 
 posed to σώμα. 2. like, as. ov δέμας, ουδέ 
 φυην, — Α. 116. — δέμας πυρός αιθομενοιο. Λ. 
 595. Syn. Χρως, μορφή, ιδέα. Ερ. Άπαλον, 
 αμβροτον, αμόλυντου, άβρον, θεητον, ευρνκα- 
 οηνον, ευσαρκον, καρτερον, τερεν, περικαλλες, 
 φαιδρωπον. 
 
 Ι εμνϊδν. lectus. a couch. Hence, Αεμνϊδτηρης. 
 watching, or keeping, the bed. (Agam. 52. 
 1424. Bl.) δεμνια δε στορεσαν' εκ δε ξεινους 
 
 \ αγε κήρυξ. δ. 301. See Ω. 647. Syn. Σηοω- 
 
 I ννη, στρώμα, λεκτρον, κοίτη. 
 
 ϊεμω. (inus.) aedifico. to build; construct, και 
 :η τείχος εδειμε, — Ι. 349. — και εδειματο οι- 
 
 \κονς. ζ. 9. Syn. Κατασκευάζω, οικοδομεω, 
 
 1<τιζω, δωμαομαι. 
 
 Ι.ενδάλϊς, Χδδς. r). placentas genus, cake, or 
 
 ' oiscuit. πτισανην, πλακούντας, δενδαλιδας, 
 
 Ιχαγηνιας. Nicoch. Ath. 645. 
 
 Ι ενδιλλω. oculos hue illuc verto. 2. oculis 
 
 \ -iuo. to look about. (Apoll. 3. 281.) to wink 
 
 I it one. δενδιλλων ες έκαστον, Οδυσσηϊ δε 
 
 t ιαλιστα. Ι. 180. Syn. Περιβλεπω, διανευω. 
 
 ί ενδρεδν 1 , Αενδρειδν. (Nic. Th. 832.) Δενδρον. 
 
 j 1 This is the more ancient as well as poetic 
 ord. I believe that neither Homer, Hesiod, 
 'heognis, Pindar, nor any of the three Tra- 
 ic writers, have δενδρον. And in Aristopha- 
 cs I see it onlv thrice. The text of Theocri- 
 
 Δ Ε 
 
 161 
 
 Αενδρος, εδς.το. (Αν. 1066.) αλλ', ώστε στη- 
 λην η δενδρεον νφιπετηλον. Ν. 437. ορθήν κε- 
 λεύεις, y το δενδρον φαίνεται ; Αν. 1. Ερ. Ay- 
 λαον, αγλαοκαρπον, ανθεμοεν, αυτοπρεμνον, 
 ευκαρπον, ευπεταλον, μακρόν, αριτρεφες, ηϋ- 
 κομον, λιποσκιον, σκιερον, ταννπτορθον, τανυ- 
 φνλλον, τηλεθαον, υφιτενες, νψικαρηνον. 
 
 Αενδρηεις, Od. α. 51. Αενδρδκομης, Rufin. An. 
 ii. 393. Αενδρόκομδς, Helen. 1113. Δενδρόφυ- 
 τος, Orph. Lith. 230. Αενδρωδης, Orph. 467. 
 adjectt? arboribus ornatus ; nemorosus. a- 
 boundingin trees; woody. ΑΙευ,Αενδρώτϊς.ή. 
 Πυθίου δενδρώτι πέτρα. Here. F. 790. Syn. 
 Έυδενδρος, πολυδενδρος, αλσωδης, νληεις. 
 
 Αενδρδβάτεω. arborem scando. to climb trees. 
 δενδροβατ^ίς, ασπίς δεϊμ' υπέρ ακρεμονων. 
 Antiphan. An. iii. 331. 
 
 Αενδρδτδμεω. arbores exscindo. to cut down 
 trees, ες τάς πλευράς πολλή στρατιά", κάδεν- 
 δροτομησε τα νώτα ; Pac. 746. 
 
 Αεννδς, ου. υ. (Lye. 777.) probrum. affront ; 
 abuse. Hence, Αενναζω. to revile ; to utter 
 reproachfully. See Theog. 1211. & Valck. 
 Phoen. 84. κακά δενναζων ρημαθ', ά δαίμων. 
 Aj. 243. Syn. Ονειδιζω, λϋπεω, υβρίζω, λοι- 
 δορεω. 
 
 Αεξάμενή, ής. ή. cisterna. a reservoir ; a cis- 
 tern. Probl. Arith. An. ii. 484. 
 
 Δεξιά, Δεξϊτερά, (II. Α. 501.) άς. ή. sc. χειρ. 
 dextra. the right hand, πικρόν φίλημα δονσα, 
 δεξιάν τ' εμο'ι. Iph. Α. 679. 
 
 Δεξίος. Δεξϊτερδς. (II. Ε. 393.) dexter, on the 
 right hand. Δεξϊδς also sign. 2. dextrous ; 
 lucky. Hence, Αεξϊδτης, ητος. ή. dexterity. 
 (Ran. 1009. Br.) and adj. Αεξϊδγυιδς. active. 
 (Olymp. 9. 164.) Αεξϊοσειρδς. driving the 
 shaft horse on the off-side. (Antig. 144.) 
 Δεξϊωννμος. auspicious. (JEsch. Supp. 602. 
 P.) ως apa οι ειπόντι επεπτατο δεξιός όρνις. 
 Ν. 821. Syn. Επιδέξιος, αίσιος, αγαθός, — 
 αγχινοος, επιτήδειος, συνετός. 
 
 Δεζϊς, ίως. ή. modus alicujus excipiendi. re- 
 ception, δεξομεθα δεξιν, ην σε δεξασθαι χρε- 
 ών. Iph. Α. 1182. Syn. Εισδοχή, υποδοχή. 
 
 Αεξϊάόμαι, Δεξϊόδμαι. dextra prehendo. 2. hu- 
 maniter excipio. to take by the hand, to 
 welcome. — οι δ' ησπαζοντο ιδόντες -Χερσί τ' 
 εδεξιοωντο — Horn. Ven. 16. Syn. Αεικαναο- 
 μαι, ασπάζομαι, φιλοφρονεω, προσάγομαι. 
 Phr. Χειρί οί χεΊρ' αντερεισαις. Pyth. 4. 65. 
 εν τ' αρα οι φϋ χειρι. 
 
 Δεζϊμηλδς, (Phoen. 645.) Δεξϊπΰρδς. oves . . 
 ignem . . suscipiens. epithets of temples, 
 where altars blazed, and victims were con- 
 
 tus has δένδρων thrice, where δενδρεων, made 
 a Spondee by Synizesis, would do as well. 
 But δενδρεψ appears, 29. 12. where a Cretic 
 or Dactyl is indispensable. Moschus has δ'εν- 
 δρεα twice, δένδρα not once. See the Thesaur. 
 2 Other adjectives formed from δ'ενδρευν 
 and δενδρον are, Αενδρεοθρεπτδς, Diog. 8. Δεν- 
 δρίάκδς, Zonas, An. ii. 80. Αενδρδπημων, Lu- 
 men. 941. and ΑενδρΊτίς. ή, Agath. An. iii. 49. 
 
 γ 
 
162 
 
 Δ Ε Ρ 
 
 Slimed, εμοΧον δεζιπνρονς θεών-θνμεΧας. — 
 Eur. Supp. 63. 
 
 Αεζΐωμά. quod comiter accipimus. that which 
 is received with pleasure, ώ χρυσέ, δείιωμα 
 καΧΧιστον βοοτοΐς. Eur. Jr. Belleroph. 15. 
 
 Αΐδμαι. J. δεησδμαι. mihi opus est. 2. precor. 
 to stand in need ; to solicit, ώ δεσποιναι, 
 δέομαι τοιννν υμών τουτι πάνυ μικρόν. Nub. 
 428. Syn. 1 . Αττορεω, ενδεομαι, χρειαν εχω. 
 2. αντιβολεω, εύχομαι, Χϊπαρεω, αιτεω, γου- 
 ναζομαι, Χισσομαι. 
 
 Αεδν. το. decens. 2. necessarium. that which 
 is fitting, or necessary to be done, ώσπερ 
 ΏερικΧεης, εις το δέον απωΧεσα. Nub. 859. Β• 
 Syn. Το πρέπον, πρεπώίες, ευπρεπές, καθή- 
 κον, προσήκον, επιεικές. 
 
 Δεδς, ονς. το. metus. fear. — επει οΰ τοι επι δε- 
 ος — Α. 515. χΧωρός ύπαι δειονς. Κ. 376. Syn. 
 Δείλια, δεΧμα, φόβος, ορρωδια. Ερ. Ανιηρον, 
 ακηριον, αινον, αργαλεον, στν/ερον, οκνηρον, 
 χΧωρον. 
 
 Αίπάς, άος. το. poculum. a cup; a bowl. Hence, 
 Αϊπαστρδν. το. (Antimach. Ath. 468.) Αεπασ- 
 τραίδς,ά, δν. (Lye. 489.) ποΧΧά δε και σατεν- 
 Ιων χρϋσεω ίεπά'ιΧιτανενεν. Ψ. 196. ως ειπών 
 εν χερσι τιθει Ζεπας ί,οεος οινον. γ. 51. Syn. 
 ΑΧεισον, ποτηριον, εκπωμα. Ερ. ΑμφικυπεΧ- 
 Χον, ενκράες, ενποιητον, ευοδμον, περικαΧΧες. 
 ποΧυχανδες, χρνσεον, Ίμεροεν, χρϋσοκοΧΧητον. 
 
 Αεράς, άτδς. Δερος, εδς. (Apoll. 2. 120.) το. 
 corium, pellis. a skin, or hide, αμφ' ιερής 
 φη-γοιο δερας χρνσειον εΧωμεν. Orph. 888. 
 Syn. Βύρσα. 
 
 Αϊράς, άίδς. t). s. s. as Αειρας. 
 
 Αεργμά, άτδς. το. adspectus. the look. — δεργ- 
 ματων κοοαισι - ΤΙοΧνπΧανοις επισκοπών. 
 Phcen. 675. Syn. Αεργμός. — οφθαΧμος, 
 βΧεμμα, οψις. 
 
 Αϊρη. s. as Αειρή. the neck. Hence, Αίραιδν. το. 
 a necklace, or collar. {Ion. 1431.) Αεραγχη, 
 Αίοαιδπεοη. a snare for game. [Antip. Sid. 
 An. ii. 10, 9.) Αεραγχης. s. as Αειρ. (Philipp. 
 ib. 213.) αχραντον αίμα καΧΧιπαρθενον οερης. 
 Iph. Α. 1574. 
 
 Αερκευνης. inter dormiendum videns. that 
 sleeps with its eyes open. ποΧΧακι δη σκινα- 
 κος δερκευνεος. η απο νεβροϋ. Nic. ΑΙ. 67. 
 
 Αερκίάδμαι, Αερκω. (α. 2. εδράκδν, Apoll. 2. 
 911. J Αερκομαι. video, to look, or see. — κα- 
 λόν δε θ' υπ' οφρνσι δερκιαωνται. Hes. θ. 
 911. Syn. Βλέπω, boa*». 
 
 Αερμά, Αερρΐς. (Meleag. 22.) pellis, vellus. 
 skin, hide, or leather. Hence, Αερμά-ίνδς. 
 adj. (Od. c. 782. J έξειης c εννησε, βαΧεν ο 
 επι δέρμα έκαστος, ib. 440. Syn. Βύρσα, οερας. 
 Ερ. Αοε-ψητον, δαφοινον, βοειον, Χεοντειον, 
 Χασών, βαθνμαΧΧον, ποδηνεκες, νεοοαρτον, 
 ωμον, Χαχνήεν. — Χαχνη κατασκιον. 
 
 Αερτρδν. το. omentum intestinis incumbens. 
 the caul, an integument inclosing the bowels. 
 Not the beak oj a bird. See Damm. p. 434, 
 and Clarke, ίεατοον εσω δυνοντες' — λ. 579. 
 Syn. Δορά, ήτρον, Χαπαρα, επιπΧοον. 
 
 Δερω. pellem detraho. to flay; to skin, τον 
 
 Δ Ε Υ 
 
 δερον, αμφί θ' επον, καί μιν διεχευαν άπαντα. 
 Η. 316. Syn. Α,ποΰερω, εκδερω, δεφω. 
 
 Αεσμά, Αεσμωμά, {Pers. 747.) άτδς. το. Δεσ- 
 μδς, οϋ. pi. ΑεσμοΙ, {Od. θ. 274.) and Αεσμά. 
 vinculum, a bond, or chain, αμφι δ' ap' ερμΧ- 
 σιν χεε δεσματα κυκΧψ άπαντα, θ. 278. δεσμά 
 7Γεριξ νωταΧα — Nic.Th. 317. Syn. Δέμα, σύν- 
 δεσμος, άλυσις, πεδαι, σειρά. Ερ. Αγριον, αει- 
 κες, αρρηκτον, αΧντον, αμηχανον, αργαλεον, 
 avayKalov, αφνκτον, αχΧνοεν, αγχονιον, γλυκύ, 
 δνσηΧεγες, ζνγιον, θΰμαΧγες, κρατερον, Χινο- 
 ζευκτον, μαΧακον, νηΧες, Κνπριδιον, δμοζευκ- 
 tgv, ποΧνπΧεκτον, ποΧνστονον, σϊγαΧοεν, σι- 
 δηρεον, φιΧιον, φρενοθεΧγες, αεικεΧιον. 
 
 Αεσμενω. Αεσμεω. (Philipp. An.ii.224.) vincio. 
 to bind ; to imprison.— on με δεσμενειν δοκών. 
 Bacch. 606. σώματα δεσμενων εν αχαΧκευτοι• 
 σι πεδησι. Orph. Η. 84. 4. Syn. Αιαδεσμοω, 
 δεω. Ρ HR. ΑεσμοΧς κρατεροϊσι πίεζε ιν. Horn. 
 
 ΑεσμΧδς. (Philoct. 617.) Αεσμωτης, ου. δ. ϊ, 
 vinctus ; captivus. bound ; fettered. Also, I 
 ΑεσμώτΧς. t). (Aj. 234.) ήδιστος,ώ δέσποινα, If 
 δεσμώτης εσω. ib. 105. Syn. Αετός, δεθείς. 
 
 Αεσποζω, Αεσπδτεω. (Eumen. 530.) dominor. . 
 to rule with absolute authority, τον Ευρύ- 1 
 τον τονδ' εϊπε δεσποζειν θρόνων. Trach. 367. : 
 Syn. Αεσποτευω, διακοιρανεω, κατακυριεύω. < 
 άρχω, κρατεω. Ι 
 
 Αεσπδτης, ου. ό. herus. dominus. rex. a master j 
 of slaves; a ruler with uncontrolled power .• 
 Hence the modern term, Hospodar. Jem. Αεσ- fc 
 ποινά, ης. Αεσπυτΐς, Χδδς. (Od. γ. 403. Soph • 
 ΕΙ. 599.) dimin. Αεσπδτισκδς. {Cycl. 266. • 
 adjectt. ΑεσπδσΧδς, ΑεσπδτΧκυς, Αεσπδσϋνδς φ* 
 Αεσπδτειδς. {3£sch. Supp. 852. Call. 6. 63 || 
 Hec. 98. Lye. 1183.) μετεστι τοΧς δουΧοισ ,3 
 δεσποτών νόσου ι . Eur. Alcm. Jr. 4. Syn • 
 Κοιρανος, κΰριος, αναζ. 
 
 Αετη. faces in fasciculum colligatae. a flam 
 beau, καιομεναι τε δεται, τας τε τρεΧ, εσσυμε• 
 νος περ. Α. 553. Syn. Ααμπας, δας. 
 
 Αευκάλίων. Nom. Pr. Μινως δ' αϋ τεκεθ' υιό' 
 αμυμονα ΑευκαΧιωνα. Ν. 451. 
 
 Αευδμαι, Αευω. madefacio. to water; to mois« 
 ten. ώρ -q εν ειαρινφ, δτε τε -γΧα-γος ay /ει 
 δευει. Β. 471. Syn. Βρέχω, αρθώ. 
 
 Δεϋρδ. (//. Α. 154.) Alt. Δευρϊ. adv. loci et^i 
 temporis. hue; hue usque, hither. 2. up t 
 this time. βΧεπε νϋν δευρϊ προς τι/νΤΙαρνηθ'. 
 Nub. 323. 2. εά τά Χοιπά, δεΰρ' αεί yap ευπ•* 
 χεΧς. Phcen. 1224. 
 
 Δευ -aroc. ultimus. the last, αυτάρ δ δευτατί: 
 ηλθεν αναξ ανδρών Αγαμέμνων. Τ. 51. Sy-*• 
 θεατός, νειατος, οπιστατος, πυματος, τεΧεί -fir 
 ταΧος, ΰστατος, παννστατος. 
 
 ;γ 
 
 Αεντε. an old imperat. hue adeste ! here 
 
 come hither, δεϋτε, φΐΧοι, καί μ' οιω αμι 
 
 νετε' Ιειίια ύ αινώς. Ν. 481. 
 Αευτερδν. Ίο δευτερδν. adv. secunda vice. 
 
 second time; again. Hec. 977. Androm. 108ί ; 
 Δεύτερος, secundus. second in number, plar 
 
 rank, or merit. Hence ΑευτίοεΧά.τά. secoi. 
 
 See Horat. Epist. 1. 2. 14. 
 
Δ Η Κ 
 
 honours. Δευτεροΰχός. 6 ι), one who holds 
 the second place. (Lycoph. 1011,204.) Also, 
 Δευ-ερΧαζω. to play a secondary part. (Ec- 
 
 ■ cles. 630.) — ο'ί κεν εμεΐο-Δευτεροι — ψ. 248. 
 
 ■ Syn. Οπιστερος — ήσσων. 
 
 πευω, Δευόμαι. {Od. ι. 483. ζ. 192.) Αεω./. δε- 
 ήσω, opus habeo ; indigeo. to need ; to be in 
 want. Hence Δη. impers. with a gen. εφθιτ'• 
 εμεΧο δε δήσεν (for εδέησεν) αρής αλκτήρα 
 γενεσϋαι. Σ. 100. εξέρχομαι γαρ αυτόματη' τι 
 δεϊ μοχλών; Lysist. 431. Syn. Ένδεομαι, 
 χρήζω. — χρε'α, έργον εστί. 
 εφω. (Eccl. 704.) Δεψεω. mollio coriariorum 
 more, to soften by working, as leather, κη- 
 pov δεψησας μελιηδεα, μητις ακουσυ. μ. 48. 
 Syn. Έψεω, αναματτω, μαλαττω, απαλύνω, 
 εχννμαι, (Orph. 561.) Δέχομαι, accipio. to 
 receive ; admit, τοϋτό δ' εγώ προφρων δέχο- 
 μαι, χαίρει δε μοι ήτορ. ψ. 647. Syn. Έκδεχο- 
 uai, προσδεχομαι, λαμβάνω, δμολογεω. 
 >εω. /. δέσω, δησω. ligo. to bind ; to tie to- 
 gether, δήσε χρυσειον καλόν ζνγόν, εν δε λε- 
 παδνα. Ε. 730. Syn. Αναδεω, δεσμεύω, συν- 
 
 ΜΗΓΓΟΛ 
 
 'ήγμά. το. Δηγμός. δ. (Nic. ΑΙ. 119.) morsus. 
 η bite ; a gnawing. (Agam. 800.) αλλ' ουκ 
 y -νεστι συκοφαντου δήγματος. Plut. 886. 
 \ηθά. Δηθάκϊ, ΔηθάκΧς. (Nic. ΑΙ. 215. 318.) 
 
 iiu. a long time, θάσσον' επειδή δηθά φίλων 
 ,Λπο πηματα πάσχω. η. 152. $Υΐ<:.Δην,δάρον. 
 
 ήθε. Δήθεν. {Ion. 655.) adv. scilicet, assured- 
 ! y ; forsooth, ώς δήθε παϊδας μη τεκοι ποινα- 
 • -οράς. Eur. ΕΙ. 268. 
 
 ηθϋνω. tardo, moror. to delay, μηδέ συ δη- 
 (Ιυνειν, μητις σ εκτοσθε νοησας. ρ. 278. Syn. 
 
 Βραδύνω, διαμελλω, εγχρονιζω, χρονιζομαι, 
 
 τεριμενω. 
 
 ηΧάλωτος. bello captus. taken in war. See 
 Αιχμάλωτος, εκθαμνισητε δναλωτον, — Sept. 
 
 Γη. 73. 
 Ι ηΧανειρά. uxor Herculis. Deianira, την αμφι- 
 
 ;εική Δη'ίανειραν αεί. (Iambeleg.) Trach. 105. 
 
 ηΧάω, Δηϊοω. igne ferroque vasto. to lay waste, 
 ι ζαλκψ δη'ίοων' το") γαρ Ζευς κΰδος οπαζει. Ρ. 
 ιϊ67. Syn. Αιχμαζω, εκπολεμεω, διακόπτω, 
 1 Κονεύω. — εκπερθω. 
 
 μδάμεια. mother of Neoptolemus. υιός Αχιλ- 
 ! ^ήος καιεπαινης Δηϊδαμειης. Tryph. 51. Ερ. 
 ' Ζπΐ]ρατος, ευφρων. 
 
 ϊ.ηΧός. hostilis. 2. subst. hostis. hostile, a foe 
 I //. I. 76.) αιθαλοεν, πρήσαι δε πυρός δηίοιο 
 
 Ιυρετρα. Β. 415. Syn. Έχθοδοπος, εχθρός, 
 
 Γολεμιος, δυσμενής. 
 ψ&δτης. pugna. 2. bellum. battle, war. αντι- 
 
 1ων μαχεσασθαι εν aivy δη'ίοτητι. Γ. 20. Syn. 
 
 \ηϊς, μάχη, βοη, φϋλοπις, χαρμη, Αρης, αϋτη, 
 ^λονος. Κν.Ανηλης,λευγαλεα,κελαδεινη,ολοη, 
 ί Ϋιφόβός. De'iphobus. son of Priam. Δη'ίφο- 
 
 lov γαρ εγών εφαμην ήρωα παρεϊναι. Χ. 298. 
 
 2ρ. θεοειδης, οβριμος, τολμηεις, μενεπτολεμος. 
 ^ίκτηρϊός. ΔηκτΧκός. mordax. biting, sarcastic. 
 Πηκτής, ου. ό. a biter. {Ερ. άδ. 273.) μη λυ- 
 
 τοά, μηδέ καρδίας δηκτηρια — Έζιστορήσαι — 
 
 Hec.234. Syn. Δακνωδης, κερτομος, κερτομιος. 
 
 Δ Η Μ 
 
 163 
 
 Δηλαδή, adv. videlicet, profecto. to wit ; cer- 
 taini}\ δηλαδή σιγόΐν αμεινον. — Orest. 787. 
 
 Δ?]λεω. more frequently , ΔηλεΙμαι. vied, lsedo. 
 to plunder ; to injure. Hence, Δηληεις, Δη- 
 λημων. noxius. pernicious. (Orph. 921 . Od. 
 σ. 84.) Δηλητήρ, ηρος. ό. a destroyer. (Ερ. 
 άδ. 416.) Δηλημά. το. detriment. (Od -μ. 286.) 
 ένθα κε σή βουλή δηλησεται, ορχαμελαών. Ε. 
 102. Syn. Ααζω, βλάπτω. 
 
 Δηλόμαι. Dor. for Βουλομαι. — κακάν κυνα δη- 
 λετ αμελγειν; Theoc. 5. 27. See Brunck. on 
 Lysist. 136. 
 
 ΔηλονδτΧ. adv. nempe, nimirum. as is clear; 
 surely. See Dobree, Plut. Porson. 48. 
 
 Δήλος. Delos ins. ΔηλΧός,ά, όν. ΔηλΧάς, άδός. 
 η. (Troad. 89. Η. Apoll. 157.) Δηλω δη ποτέ 
 τοίον Απόλλωνος πάρα βωμψ. ζ. 162. Ερ. 
 Άλιπληξ, αμφιρυτος, ατροπος, ηγαθεη, θεο- 
 δμητος, θυοεσσα, Upa, κραναη, περικλυστη, 
 πολυλλιτος, πλαγκτη, φιλομολπος. 
 
 Δήλος, clarus, manifestus. visible ; evident. 
 νυν δ 1 ηδη τοδε δήλον, ότ ουκετι νόστιμος εσ- 
 τίν, υ. 333. Syn. Αριδηλος, ενδηλος, εμφανής, 
 φανερός, εναργής, ενοπτος, ευσύνοπτος, σαφής, 
 τρανής, ορατός. 
 
 Δηλόω. indico. to manifest ; explain, τιςοντος; 
 ηκατοΧσθα δηλώσαιλογψ;(Έά.Ύ. 1060. Syn. 
 Αποδεικνϋμι, εμφαίνω, φανεροω. 
 
 Δημάγωγϊω. populigratiam capto. to play the 
 demagogue. Hence ΔημάγωγΧά, ας. rj. ma- 
 nagement of the people. ΔημάγωγΧκός, ή, όν. 
 managing the people, or, adapted for ma- 
 naging. (Equit. 191. 217.) νυνι δε δημαγωγεΧ. 
 Ran. 422. 
 
 ΔημάκΧδΧόν. dimin. of Δήμος. Equit. 823. 
 
 Δήμαρχος, tribunus pi. an Athenian magis- 
 trate, δακνει με δήμαρχος τις εκ τών στρωμά- 
 των. Nub. 37. 
 
 Δημεύω, penes populum sisto. to vest in the 
 people. In prose, to confiscate, τίνος κλυον- 
 τες ; ή δεδημευται κράτος; Cycl. 119. 
 
 Δημηγορϊω. Δημόλόγεω.{ΙαβΟΏ. Tar. An. i.242.) 
 concionor. to address the people, δημηγορη- 
 σων, κάπεχειρησεν λέγειν. Eccles. 429. 
 
 Δημηγόρός. concionatorius. making popular 
 harangues, δημηγορονς δ' ηκουσεν ευπειθεΐς 
 στροφας. iEsch. Supp. 631. Syn. Αγορη- 
 της, ρητηρ, κοπις. 
 
 ΔημηλάσΧος, et Δημηλατός. populiscito in ex- 
 silium actus, banished by vote of the people. 
 — δημηλασια-Ψηφψ πόλεως γνωσθείσαι. ib. 8. 
 See 609. Syn. Δημόσιος, δήμιος. 
 
 Δημητηρ, τερός, τρός. η. Δήμητρα, ας. Ceres, ός 
 θνητός τ ειη, και εδοι Δημητεροςακτην. Ν. 322. 
 Syn. Δηω. Ερ. ' Αγνοπολος, αιδοία, αγλαοπαις, 
 αγλαοκαρπος, αλωίος, δρεπανηφορος, ευρυα- 
 λως, εϋστεφανος, ευκτεανος, ευχλοος, εστιοϋ- 
 χος, ξανθή, καρποφόρος, πολύκαρπος, πολυ- 
 τίμητος, πολυτροφος, ποτνια, σταχυοστεφα- 
 νος, σταχυηκομος, φερεσταχυς, φοινικοπεζα, 
 παμμητωρ, φιλοπϋρος, παμμητειρα. 
 
 ΔημΧδΧόν. dimin. popellus, plebecula. ώ Δημι- 
 διον, όρόίς τα λαγψ, α σοι φέρω ; Equit. 1196. 
 
 Δημιζω. populo sum addictus. to court the 
 
 υ 2 
 
164 
 
 Δ Η Μ 
 
 Δ Η Ο 
 
 people, ΰπο των αιει δημιζοντων, ουκ οϊδ' δποι 
 εγκεκυκλησαι. Vesp. 697. 
 
 Δημίδεργδς. (Od. ρ. 383.) Δημιουργός. opifex. 
 one who follows a public calling, an artisan; 
 a maker. Also, a chief magistrate in Doric 
 republics. ΔημίονργΧκώς. adv. in a workman- 
 like manner. (Pac. 429.) κάκεϊνον 'Αδης δη- 
 μιουργός άγριος. Aj. 1054. SyN. Εργάτης, 
 τεχνίτης, κτίστης, χειροτέχνης, χειρωναξ. 
 
 Δημΐοπληθης. quo populus abundat. abound- 
 ing among the people, κτήνη προσθε τα δη- 
 μιοπληθή. Agam. 132. 
 
 Δημΐυπράτά. τα. quae publicantur. confiscated. 
 πρυτανεία, μεταλλ' , αγοράς, λιμένας, μισθούς, 
 και δημιοπρατα. Vesp. 657. 
 
 Δήμιος, publicus. 2. subst. carnifex. public ; 
 common. 2. an executioner, πρήξις δ' ήδ' ιδιη, 
 ου δήμιος, ην αγορεύσω, γ. 82. Syn. Δημόσιος, 
 ενδημος, επιδημίας, πανδημιος, πυλΊτικος, 
 κοινός. — 2. δημοκοινος, υπηρέτης, ραβδούχος. 
 
 Δημοβδρος. Δημδφαγδς. (Theog. 1183.) qui 
 bona populi devorat. a devourer of the 
 people, δημοβόρος βασιλεύς, επει οντιδανοϊ- 
 σιν ανασσεις. Α. 231. 
 
 Δημογϊρων. senator, an elder ; a senator. 
 ειατο δημογέροντες επι Σκαινσι πυλφσι. Γ. 
 149. Syn. Βουλευτής, προβουλος. 
 
 Δημόδοκος. Nom. Pr. Od. v. 28. 
 
 Δημοθϊν.αάυ. e plebe ; ex urbe. 2.epago. from 
 the city. {Leon. Tar. An. i. 227.) 2. from 
 such a δήμος, or district, πατρδςτούνομ έχων, 
 δημόθεν Έυπυριδης. Ερ. άδ. 170. 
 
 Δημοθροδς, contr. ους. δ. vulgatus, popularis. 
 of the populace, και μίσος αστών, δημοθρους 
 τ εχειν αράς. Agam. 1415. Ρ. 
 
 Δημοκοινος. publicorum tormentorum minis- 
 ter, an executioner, οίος γαρ ημών δημοκοινος 
 οιχεται. Soph. 
 
 Δημοκρατία, άς. η. imperium populare. a re- 
 publican government. Δημοκρατικός, ή, δν. 
 (Ran. 952.) democratical. Δημοκράτονμαι. 
 pass. (Eccles. 940.) to be governed by a de- 
 mocracy, την Δημοκρατιαν, ούτε την Βονλην 
 πιθών. Plut. 950. 
 
 Δημόκριτος. Democritus. the parent of expe- 
 rimental philosophy, χαίρε μοι, Αβδήρων, 
 Δημόκριτε, κϋδος αρουρης. Christod. Ecphr. 
 131. 
 
 Δημοκραντος. (Agajn. 443. Bl.) Δημοπρακτδς. 
 δ ή. a populo ratus. ratified, or decreed, by 
 the people, τοιάδε δημοπρακτος εκ πόλεως μια 
 — Ψήφος κεκρανται, — JEsch. Supp. 939. P. 
 
 Δημόλενστδς. a populo lapidibus obrutus. pub- 
 lickly stoned, φονον προκεΐσθαι δημολευστον 
 εν πολει. Antig. 36. 
 
 Δημοπϊθηκδς. qui simiam se exhibet erga po- 
 pulum. using tricks to deceive the people. 
 και βωμολοχων δημοπιθηκων. Ran. 1085. Br. 
 Syn. Δημαγωγός, δημοκηδης, δημοτικός. 
 
 Δημορρΐφης. a populojactatus. hurled by the 
 populace, δημορριφεϊς, σαφ' ισθι, λευσιμους 
 αράς. Agam. 1625. 
 
 Δήμος, ου. δ. populus; (//. Β. 547. Υ. 166.) 
 -plebs. 2. pagus Atticus. the population, or 
 
 people ; the democracy. 2. a subdivision of 
 an Athenian tribe ; a district, or parish, στυ- 
 γών μεν άστυ, τον δ' εμδν δήμον ποθών. 
 Acharn. 33. Syn. λαός, λεως, όχλος, πλήθος, 
 οι πολλοί. 2. κώμη, χώρος. Ερ. Χυδαίος, 
 ετεραλκης, κενεοφρων, μνριοφωνος, φιλοδεσ- 
 ποτος. 
 
 Δήμος, οϋ. δ. pinguedo. fat. αλλ' επι πάσι βοών 
 δημδν, και μηρι εκνα. θ. 240. Syn. Αλοιφή, 
 πιμελη, λίπος. Ερ. Αργής, επινιφριδιος, π~ιων. 
 
 Δημοσθένης. Demosthenes, afamous Athenian 
 General ; and, 2. Orator, το ρήμα τοΐιτο πα- 
 ραλαβών Δημοσθένης. Antiph. Ath. p. 223. 
 
 Δημοσιεύω, publica negotia tracto. 2. publico, 
 to act in a public capacity. 2. to confiscate. 
 1. αλλ', ώ πονηρ', ου δημοσιευων τυγχάνω. 
 Acharn. 1030. Syn. 2. Ανακηρύττω, δημεύω, 
 δημοσιοω. 
 
 Δημόσιος, α, δν. publicus. belonging to the 
 state. Δημδσΐφ is used adverb, βουλ -y or γνω- 
 μν being understood. — τάν οι πολις άρητειραν- 
 Δάμοσιαν εστάσαν — Call. 6.44. δημοσία, γαρ 
 Ίνα ταφώμεν. Αν. 396. 
 
 Δημδτερος. Δημώδης. (Antiphil. An. ii. 169. 
 JEschrio, ib. i. 189.) vulgaris, common. 2. 
 Δημδτεροι, ων. οι. pi. cives. the people, και 
 ρ' δ μεν άσχετα έργα πιφαυσκετο δημοτεροισι. 
 Apoll. 3. 606. 
 
 Δημότης, ου. δ. plebeius. (Aj. 1072.) 2. eidem 
 Δήμω adscriptus. one of the people ; a citi- 
 zen. 2. belonging to the same Δήμος, or dis- 
 trict. Also, Δημδτϊς, ϊδδς. ή. (Tkeoc. 28. 22. 
 Lysist. 333.) ειπ' ε μοι, τί τοϋτ απειλεί τοΰπος, 
 άνδρες δημόται ; Acharn. 328. Syn. Ιδιώτης, 
 ό τυχών, δημώδης, πολίτης. 2. δμοδημος. 
 
 ΔημδτΧκος, η, δν. popularis ; popularis status 
 amans. popular ; patriotic, νη τον Απολλω' 
 και δημοτική γ' ή γνώμη. — Eccles. 631. 
 
 Δημοΰχδς, ου. δ. Ν. Ρ. (ΙΙ.Υ. 457.) 2. princeps. 
 a chief. (CEd. C. 1348. Br.) 3. populo prae- 
 sidens. protecting the people. 3. ξυν ταϊσδε 
 ταϊς σεμναισι δημουχοις θεαϊς. ib. 458. 
 
 Δημδχαριστης. qui populo gratificatur. one 
 who courts the people, κοπις, ήδυλογος, 
 δημοχαριστης. Hec. 132. Syn. Δημεραστης, 
 δημοκοπος. 
 
 Δημωμάτά. Dor. Δάμ. quae publice cantantur. 
 ballads ; patriotic songs, rotate χρη Χαρίτων 
 Δάμωματα καλλικομων. Pac. 797. from Ste- 
 sichorus. 
 
 Δην. adv. s. s. as Δάρδν, Δηθα. II. I. 30. 
 
 Δηναιδς. diuturnus. lasting long, δττιμαλ'ου 
 δηναιος, δς αθανατοισι μαχοιτο. Ε. 407. Syn. 
 Μακρόβιος, μακραιων, ευγηρως, πολυετής, πο- 
 λυχρόνιος, χρονιαίος, παμμηνος. 
 
 Δήνδς. το. consilium, ars. design ;artifice. πάντα 
 δε τοι ερεω ολοφωϊα δηνεα Κίρκης, κ. 289. Syn. 
 Βουλή, μηχάνημα, βούλευμα. Ερ. Κπιον, ολέ- 
 θρων, πολνμηχανον, πολυτροπον, σχετλιον. 
 
 Δηζίθϋμδς. s. as Δακεθϋμδς. δηζιθυμον έρωτος 
 αν-θος. Agam. 752. 
 
 Δυοω, contr. from Δηϊδω. δτροντε χωράν, ής ϋπ' 
 ευ πεπονθατε ; Lysist. 1 148. Syn. Αναιρεω? 
 δαιω, κακοω, τέμνω. 
 
Δ I A 
 
 ΛήρΧς, ϊος. τ/, contentio, pugna. strife ; battle. 
 Hence, ΑηρΧαδμαι, Αηριζομαι. Αηρ'ινδμαι. Αη- 
 ρϊω. (II. Ρ. 734. Π. 766. Od. θ. 76. Theoc. 25. 
 82.) contendo. to quarrel ; to fight, ανΐράσι 
 δυσμενεεσσι πονον και δήριν εθεντο. Ρ. 158. 
 Syn. Αα'ίς, άγων, μάχη, ερις, νεΧκος. Ερ. Απει- 
 ρεσια, α'ιματοεσσα, αμειλιχος, απεχθής, έχθρα, 
 'κρατερά, ουλομενη } πολεμοκλονος, υπερβιος, 
 φιλονεικος. 
 
 ,ηρδς,ιη Horn. (7/.S.206.) Δαρος, in Traged. 
 {Here. F. 702.) diuturnus. long. Adpbv is 
 used adverbially. Hence, Αάρδβίδς. s. as δη- 
 ναιος. (Sept. Th. 524.) όπως θέλει' δαρδν yap 
 ουκ αρ'ζ,ει θεοϊς. Prom. 938. 
 \\ήω. invenio : vel pot. in signif.futuri, inve- 
 niam. I shall find. — δηεις δ' εν πηματα οίκω, 
 -Ανδρας υπερφίαλους, — λ. 114. Syn. Ανευ- 
 ρίσκω, οπτομαι. μανθανω. 
 
 \ηώ> ους. r). Ceres. See Αημητηρ. σεμναίσι 
 Αηοΰς εσχαραις παρημενη. Eur. Supp. 290. 
 f&. (r/ Νάξος.) Nom. Ins. the old name of 
 oNaxus. Aiy εν αμφιρυτ -y, Αιονυσου μαρτυ- 
 ριησι. λ. 324. 
 
 &&. pra?p. 1. with gen. sign. per. through. 
 ji2. with, accus. propter, on account of. — δια 
 φιλημάτων ιών. Androm. 416. — αά -γυναι- 
 κειάν εριν. ib. 362. 
 
 αάβαινω. trajicio. to pass through, or, over. 
 ταφρον εποτρυνων διαβαιν'εμεν. — Μ. 50• 
 ! Syn. Αιαπεραω, διαπεραιοω, διάγω, διηκω, 
 διέρχομαι, διαστειχω, διακομίζομαι, υπερβαί- 
 νω, μεταχωρεω. 
 
 \Χαβαλλω. (Philoct. 589.) med. ΑΧαβαλλδμαι. 
 
 rcalumnior. to traduce; slander, διαβαλλεταί 
 
 σ δ θείος, ώ πονηρέ σν. Αν. 1647. Syn. Αια- 
 
 , σϋρω, αιτιαομαι, εισαγγελλω, βλασφημεί», σϋ- 
 
 κοφαντεω. 
 
 ΐίάβασκω. circumeo. to strut, δια ταύτ αρ' 
 : έχων και νυν, ώσπερ Βασιλεύς δ Μέγας, δια- 
 
 βασκει. Αν. 487. 
 
 ϊΧάβητης. circinus. a pair of compasses, καμ- 
 
 ψας οβελισκυν, είτα διαβητην λαβών. Nub. 
 
 178. 
 ΛΧάβίαζδμαι. per vim compello. to constrain. 
 
 και προς σ επεσθαι διεβιαζομεσθά νιν. Iph. 
 
 Τ. 1365. 
 ΑΧάβϊδω. vitam transigo. to pass through life. 
 
 το διαβιώναι μόνον αεί θηρωμενη. Eur.^r. inc. 
 3 51. Syn. Βιοτευω, διατελώ τον βιον. 
 ΑΧάβδάω. divulgo. to cry aloud ; to spread 
 
 abroad, πανταλαν αχη διαβοάσω. Pers. 640. 
 d Syn. Διαθρυλλεω, καταφημιζω, κληϊζω. 
 ΆΧάβδλή, Αϊάβδλϊά. (Pyth. 2. 140.) crimina- 
 
 tio, obtrectatio. calumny, avat, διαβολαι 
 
 δεινδν ανθρωποις κακόν. Eur. Alexand./r. 3. 
 - Syn. Αεσχηνεια, λοιδορια, συκοφαντία. — 
 
 αμφιβολία, διαλογισμός. — αιτιαμα, ΰποληψις. 
 ΑΧάβδρδς, ου. δ η. act. peredens. devouring, 
 ι νοσώ κατασταζοντα διαβορψ πόδα. Philoct. 7. 
 Διάβροχος, madidus. thoroughly wetted, τίδ', 
 
 ώ γεραιε, διαβροχον τοδ' ομμ' έχεις ; Eur. ΕΙ. 
 
 503. Syn. Διϋγρος, καθυγρος, ύγρος, νοτερος. 
 (Αϊάγάληνιζω. sereno. to calm. See Ταληνιαω. 
 
 των δ' ευθέως τα πρόσωπα διεγαληνισεν. 
 
 Α Ι Α 
 
 165 
 
 Equit. 643. 
 Δϊαγγελλω. annuncio. to announce publicly. 
 — Ααναΐδαι δ' αφιεναι-ΤΧαϋςδιηγγελλον — Iph. 
 Α. 353. Syn. Εξαγγέλλω, διαγορενω, διαβοαω. 
 ΑΧάγελάω. derideo. to laugh at. ούτος δ' δ δαί- 
 μων δ νέος, ον συ διαγελίϊς. Bacch. 272. 
 ΑΧάγιγνωσκω. (II. Ψ. 47 1 .) Αϊαγνωμϊ. pernosco. 
 to discern ; distinguish ; determine upon. 
 Hence, ΑϊαγνωσΧς. ή. distinct knowledge. 
 (Hipp. 927.) και φήφον αιρειν, και διαγνώναι 
 δικην. Eumen. 712. Syn. Αοκιμαζω, διακρίνω, 
 διορίζω. 
 Αϊάγλαπτω. inus. excavo. to dig ; to hollow 
 out ; to engrave. From ΑΧάγλνφω, same in 
 sign, comes ΑΧάγλυπτδς. δ ή. (Crinag. An. ii. 
 141.) ευνας δ' εν ψαμαθοισι διαγλαφασ akiy- 
 σιν. δ. 438. Syn. Τλυφω, διαχαραττω, δια- 
 σκαλευω. 
 ΑΧάγλαυσσω. lucco. to shine, εκ περάτης ανιού- 
 σα, διαγλαυσσουσι δ' αταρποι. Apoll. 1 . 1281. 
 Syn. Αιαλαμπω, φωτίζω. 
 ΑΧαγραφω. describe to delineate ; represent. 
 Hence, ΑΧαγράφη. a description. (Dvphil. 
 Ath. p. 292.) — διαγραφ' ως οϋσαν κακήν. 
 Eur. El. 1073. Syn. Καταγράφω, διατυποω. 
 ΑΧαγρυπνεω. insomnem noctem transigo. to 
 pass a sleepless night, ηδη ποτ' εν μακρψ χρο- 
 νω νυκτός διηγρυπνησα. Ran. 931. Br. Syn. 
 Αγρυπνεω, διαγρηγορεω. 
 ΑΧάγω. trajicio. 2. vitam duco. tolead through. 
 2. to pass a period of time. Hence, ΑΧαγωγη. 
 mode of life. (Pallad. An. ii. 434.) ευκηλοι 
 διαγουσιν ενι σφετεροισι δομοισι. Horn, in 
 
 Vulcan. 7. Syn. Αιαβαινω, διεζαγω. 2. δια- 
 
 τρίβω, διαβιοω. 
 ΑΧάγωνιζδμαι. certo. to fight perseveringly. 
 
 διαγωνιεϊσθ' εφασκε προς γ' Έυριπιδην. Ran. 
 
 795. Br. Syn. Αγωνίζομαι, άμιλλαομαι. 
 ΑΧαδαζδμαι. distribuo. to apportion. — ό δε 
 
 τοισιν ευ διεδασσατο τιμάς' Hes. θ. 885. 
 
 Syn. Αιαμεριζω, διαμοιραομαι. 
 ΑΧαδαπτω. See Ααπτω. τηρά μιν οϋτα τυχών, 
 
 δια δε χροα καλδν εδαφεν. Ε. 858. Syn. 
 
 Αιακοπτω, αποσπαραττω, τεμνο>. 
 ΑΧάδάτϊδμαι dispertior. to divide for one's 
 
 self, δεζατο' χηρωσται δε δια κτήσιν δατεοντο. 
 
 Ε. 158. 
 ΑΧάδεκτωρ. hereditate acceptus. hereditary. 
 
 διαδεκτορα πλουτον. Ion. 478. Syn. Πα- 
 τρώος, εγκληρος. 
 Δια<5ερκω. et med. perspicio. to perceive, χρυ- 
 
 σεον' ουδ' αν νώ'Ί διαδρακοι Ηελιός περ. £3.344. 
 
 Syn. Διαβλέπω, διαειδω, διοπτευω, θεαομαι. 
 ΑΧάδετδς. vinctus. fastened. Sept. Th. 124. 
 
 Syn. Αετός, δέσμιος. 
 ΑΧάδεχδμαι. excipio. 2. succcdo. to receive. 
 
 to succeed to. και νυζ απωθεί διαδεδεγμενη 
 
 πονον. Trach. 31. Syn. Εκ^εχομαι, παρα- 
 δέχομαι, επιλαμβανω. 
 ΑΧάδηλεδμαι. valde lsedo. to injure grievously. 
 
 ώ γερον, ή ολίγου σε κυνες διεδηλησαντο. ζ. 
 
 37. See Αηλεω. 
 ΑΧάδΤδρασκω. inus. aufugio. to run away, νεα- 
 
 νιας δ', οίους συ, διαδεδρακοτας. Acharn. 601. 
 
166 
 
 Δ I A 
 
 ΔΙΑ 
 
 Syn. Διαφεύγω, αποφεύγω. 
 
 ΑΧαδΧδωμΧ. trado per manus ; doceo, &c. 
 to transmit ; disseminate ; spread, και δια- 
 δοϋναινώτον, ακανθαν τ. Troad. 117. Syn. 
 Αιανεμω, απομειρομαι, διασπείρω. 
 
 ΑΧάδίκαζω. dijudico. to decide a cause, διαδι- 
 κασαι πάν έπος. Choeph. 786. Syn. Αιακρινω. 
 
 ΑΧάδΐφρευω. e curru excutio. to hurl from a 
 chariot, διεδιφρενσε Μνρτίλου φονον. Orest. 
 993. Syn. Εκδιφρευω. 
 
 Αϊάδόχή. quicquid fit per vices, succession. 
 δήμος δ' ανασσει διαδοχαϊσιν εν μέρει. Eur. 
 Supp. 406. 
 
 Αϊάδοχυς. successor. 2. vicarius. succeeding; 
 successive, ω φέγγος ύπνου διαδοχον, — Phi- 
 loct. 888. 
 
 ΑΧαδράσΧπολΊται. qui reip. munia subterfugi- 
 unt. citizens, who shrink from public duties, 
 ει γενναίους, και τετραπηχεις, και μη διαδρα- 
 σιπολιτας. Ran. 1014. Br. 
 
 ΑΧαδρομή. discursus. running to and fro. ap- 
 παγαι δε διαδρομαν ομαιμονες. Sept. Th. 358. 
 
 ΑΧαδρδμδς. 6 ή. 1. ab invicem recedens. 2. 
 desultorius. parting from each other ; pass- 
 ing from one to another. 1 . — έμβολα — Δια- 
 δρομα τάδε. Bacch. 592. — 2. διάδρομου λε- 
 χους μελεαν' α ποσιν. (Dochm. dupl.~) Eur. 
 El. 1164. 
 
 Αϊάδϋμϊ, ΑΧάδϋδμαι. subeo per medium, to slip 
 through, τον κισσον διαδυς, και ταν πτεριν, 
 q τυ πυκασδφ. Theoc. 3. 14. Syn. Αιαδυνω, 
 αποφεύγω, αναπεραω. 
 
 ΑΧάειδω. ΑΧάειδδμαι. vied, perspicio, cognosco. 
 to distinguish clearly, αυριον ην αρετηνδια- 
 εισεται 1 , — θ. 535. Syn. Αιαγνωριζω, δια- 
 γνωμαι, αισθάνομαι. — φαίνω. 
 
 ΑΧαζάω, ΑΧαζωω. (Apoll. 1. 1074.) omnem vi- 
 tam transigo. to pass the entire of life, ορ- 
 θώς διαζήν τον βιον γνώμης μετά. Iph. Α. 
 924. Syn. Βιοω, διάγω. 
 
 ΑΧαζευγνϋμΧ. disjungo. to separate. Hence, 
 ΑΧαζϋγΧά,άς.ή. separation; divorce. (Rufin. 
 An. ii. 396.) αλλ' ουδέ πώλος, ήτις αν διαζυγ -tj. 
 Troad. 670. 
 
 ΑΧαζητεω. excogito. to examine thoroughly. 
 ποικίλους λογούς ανεΰρεν εΰ διεζητη μένους. 
 Thesm. 438. Β. Syn. Ανακρίνω, εξετάζω. 
 
 ΑΧάημΧ. perflo. to blow through, και δια παρ- 
 θενικής άπαλοχροος ου διαησιν. Hes. ε. 517. 
 Syn. Αιεκπνεω, καταπνεω, διέρχομαι. 
 
 ΑΧάθειδω. sulphure expio. to fumigate with 
 sulphur, εν διεθειωσεν μεγαρον, και δώμα, και 
 αυλήν. χ. 494. Syn. θειοω, θυμιαω, περι- 
 αγνιζω, καθαγιζω. 
 
 Δϊαθ??κ://. [Vesp. 584.) testamentum. 2. fcedus. 
 a will, a testament. 2. a compact, a cove- 
 nant, ην μη διαθωνταί γ' οϊδε διαθηκην εμο'ι. 
 
 1 This verb is used pass. II. Ν. 277. Here 
 it is the midd. voice, sign, "he will prove;" 
 the theme being εϊδω: and it must be care- 
 fully distinguished from διαείσομαι, Theoc. 5. 
 22, which sign. " I will contend in singing ;" 
 from άείδω. 
 
 Αν. 439. Syn. Αιαθεσις. 2. σπονδή, σννθε- 
 
 σια, συνθήκη. 
 ΑΧαθλΊβω. fut. ψω. premo. to oppress, κου- 
 
 φοτερως τότε φώτα διαθλιβουσιν ανιαι. Call. 
 
 Ερ. 10. Syn. Έπιθλιβω, πιέζω. 
 ΑΙαθρεω. despicio. to observe narrowly, φρόν- 
 τιζε δη και διαθρει. Nub. 700. 
 ΑΧαθρυπτω. diffringo. 2. deliciis frango. to 
 
 break in pieces, fig. to enervate by luxury. 
 
 med. ΑΧαθρυπτδμαι. to be luxurious, proud, 
 
 Sfc. {Prom. 889.) Hence, ΑΧαθρυμμάτΧδες, ων. 
 
 al. dainties. (Antiph. Ath. 661.) τριχθά τε 
 
 και τετραχθά διατρυφεν έκπεσε χειρός. Γ. 363. 
 
 Syn. Καταρρηγννμι, αλοιαω, διαλύω, συγ- 
 
 κοπτω. 
 ΑΧαιθυσσω. irruo. to rush, αλλοτ αλλοιαιδιαι- 
 
 θυσσουσιν αΰραι. Pind. ΟΙ. 7. ult. Syn. Αι- 
 
 θυσσω, επικειμαι, επιβάλλω, επισκηπτω. 
 ΑΧαιμος. sanguinolentus. bloody. See Α'ιμαλεος. 
 
 διαιμον όνυχα τιθέμενα σπαραγμοΊς. Hec. 654. 
 ΑΧαινω. humecto. to moisten, κειμενον εν ψα- 
 
 μαθοισι, διαινε δε μιν μελαν ύδωρ. Φ. 202. 
 
 Syn. Αιαβρεχω, βρέχω, υγραίνω, πλύνω. — δι- 
 
 αινομαι, δακρυω. 
 ΑΧαιρεω. α. 2. ^Γειλον. ΑΧαιρονμαι. med. divido, 
 
 etc. to take asunder; separate; distinguish; 
 
 determine. Hence, ΑίαιρεσΧς. ή. {Eumen. 747.) 
 
 division, distribution. ΑΧαιρετδς,η,δν. {Track. 
 
 166.) divided, apportioned, φόνου διαιρεϊν 
 
 οζυμηνϊτον δικας. Eumen. 41 \. See 487. P. 
 
 and Bacch. 206. Syn. Αιακοπτω, διατέμνω, 
 
 διαμερίζω. — δοκιμάζω. — διακρίνω. 
 ΑΧάϊσσω. cum impetu transeo. to pass through 
 
 hastily, αιγλας, ζυν αις Αυκει ορεα — Αιαισ- 
 
 σει (sc. Diana). (Ed. Τ. 207. Br. Syn. Αια- 
 
 τρέχω, διηκω. 
 ΑΧάϊστδω. memoriam alicujus aboleo. to ob- | 
 
 literate ; destroy, αυτήν διη'ίστωσε. Trach. 
 
 896. Syn. Α'ίστοω, αφανίζω. 
 ΑΧαιτά. vita? ratio. 2. victus. mode of life ; 
 
 diet, της πριν διαίτης τλημονες μεμνημενοι. 
 
 Lye. 609. Syn. Βίος, διαγωγή — διατροφή. 
 
 θεσμός. Ερ. Φιλοτησιος. 
 ΑΧαιτάω. 1. arbiter sum. (Theoc. 12. 34.) to 
 
 prescribe a regimen ; to act as umpire. 2. j 
 
 ΑΧαιτώμαι. med. vitam dego. to use a certain [ 
 
 diet ; to pass one's life, και τούν δομοισιν ήν 
 
 διαιτάσθαι γλυκύ. (Ed. C. 769. Br. Syn. 1. 
 
 Βραβεύω, διαδικαζω, διακρίνω. 2. τρέφομαι. 
 
 διαζαω, διάγω. 
 ΑΧάκάνασσειν. cum murmure perfundere. μών 
 
 τον λάρυγγα διεκαναζε σου καλώς ; Cycl. 157. 
 
 did it tickle your throat finely ? 
 ΑΧάκαυνΧαζω. sortior. to cast lots for any 
 
 thing, η διακαυνιασαι, πότεροι κλαυσουμεθα 
 
 μειζω. PaC. 1081. 
 
 Διάκεαζω. diffindo. to cleave asunder. See \ 
 
 Αανος. Syn. Αιασχιζω. 
 ΑΧάκειμαι. dispositus sum. to be ordained, or, 
 
 disposed, ώ^ γάρ οι διεκειτο' θεοί δ' επιμαρ- 
 
 τυροιησαν. Hes. α. 20. Syn. Ύαττομαι. δια- 
 
 τιθεμαι, πάσχω, εχω. 
 ΑΧάκειρω. detondeo. to shear off. to infringe. 
 
 πειράτω διακερσαι εμόν έπος. — θ. 9. Syn. 
 
Δ Ι Λ 
 
 Αποξνραω, αναιρεω, διακόπτω, ανατρέπω. 
 Χάκενής. adv. frustra. vainly, ώ χρωτός ήδυ 
 
 πνεύμα' διακενής αρα. Troad. 753. 
 άάκερμάτιζω. in minutas partes seco. to cut 
 
 into small pieces, to get change for larger 
 ,coin. ελθών διεκερματιζεν εν τοΧς ιχθυσι. 
 
 Vesp. 789. Β. 
 
 ΧάκΊνϊω. permoveo. to stir up. και διακινεί 
 
 τον νουν αυτόν, και της -γνώμης αποπειρώ. 
 
 Nub. 477. 
 
 Χακλάω. frango. to break, χερσι διακλασσας' 
 ■ανεμωλια yap μοι οπηδει. Ε. 216. SyN. Δια- 
 
 θρνπτω, αποθρανω, καταθρανω. 
 
 Χακληρδω. sorte distribuo. to assign by lot. 
 
 ως εφ' έκαστη διεκληρωσεν. iEsch. Supp. 975. 
 
 P. Syn. Αποκληροω, απομειρομαι. 
 
 Χακλυζω. alluo. to wash, κατ' αντρ',ά πόντος 
 
 νοτιδι διακλυζει μέλας. Iph. Τ. 107. 
 
 Λακλωπαω. furtim aliquid rapio. to steal. 
 ιαΊρε δε σημεΧον, μεθυων δτι και διακλωπών. 
 
 Posidipp. An. ii. 47. Syn. Αιακλεπτω. 
 
 Χακναιω. corrumpo. to cut piecemeal ; to 
 
 distress, δς με διακναισας έχει. Eccles. 953. 
 
 Syn. Διαφθείρω, κακϋνω, λωβαομαι, καταισ- 
 ,χννω, μιαινω. 
 
 Χακνιζω. vellicatim rumpo. to tear in pieces. 
 [βαιά διακνιζων ανθεα Παρθενίδος, Meleag. 
 II. 32. 
 
 μάκοιράνεω. imperans obeo copias. to go 
 ^through the troops as commander. γυΧα 
 
 ,λαβη κάματος πολέας διακοιρανεοντα. Δ. 230. 
 
 Syn. Διατάσσω, διέπω, επέρχομαι. 
 
 Χάκδνεω. act. & med. ministrum ago. to run 
 -through the dust, performing the office of 
 
 messenger, or footman ; to wait upon any 
 
 one. Hence, ΔΧάκόνδς. δ. one who waits upon 
 
 ( another. {Cycl. 31.) ΑϊάκονΊκος, ή,δν. ready 
 
 in attendance. (Plut. 1171.) ΔΧάκδνΧκώς. adv. 
 
 (Menand. p. 45.) ΔΧάκδνΧον. a sort of cake. 
 
 {Pherecr. Ath. 645.) διακονούσα κρυπτά, και 
 
 προβϊ) λόγος. Ion. 399. See Philoct. 291. 
 [hSyn. Αμφιπολευω, θεραπεύω, ΰπουργεω, υπη- 
 ρετώ, δουλεύω. 
 
 [■Χάκοπτω. discindo. to cut down, or in pieces. 
 .διακόπτε, μήτε μισγε. Anac. 28. 14. Syn. 
 
 Κόπτω, ανασχιζω, διαλύω, διατέμνω. 
 ,Χάκόρευω. Thesm. 487. Αίακρότεω. Cycl. 179. 
 
 ΔΧάμηριζω. Αν. 1254. 
 
 Χάκορκδρν-γεω. strepitum edere cogo. to cause 
 I to rumble, την γαστέρα, και κλονος εξαίφνης 
 'αυτήν διεκορκορνγησε ; Nub, 386. 
 {Χάκοσμίω. act. & med. ordino. {II. Β. 126. 
 
 476. Od. χ. 457.) compono, orno. to ar- 
 range; set in order; adorn, διζυγες Αντιγονον 
 
 διεκοσμεον — Agath. An. iii. 60. 
 
 Χακραζω. clamo. to bawl, οία πιππιζουσι, 
 L και τρεχουσι διακεκραγότες. Αν. 308. Syn. 
 
 Αιαβοαω, κράζω. 
 
 Χακρϊκω. pulso, citharam sc. to play on the 
 
 harp, μελισδεται δε ταν χελυν διακρεκων. 
 Leon. Tar. An. i. 230. 
 
 Χακρηνδω. e fonte refundo. to pour out. οίον 
 > Ί δη τόκα πώμα διεκρανωσατε, Ήνμφαι. Theoc. 
 7. 154. 
 
 Δ Ι Α 
 
 167 
 
 ΑϊακρΊβυω. accurate elaboro. to represent 
 exactly. Πραξιτέλης, ov έπασχε, διηκριβωσεν 
 Ερωτα. Simonid. An. i. 143. 
 
 ΑϊακρΊνω. discerno. to separate ; to sift ; 
 to decide. Hence, ΔΧακυΧσΧς. ή. decision. 
 (Apo/l. 4. 1169.) Αΐακρϊδον. adv. distinct!}' ; 
 eminently. (//. M. 103.) — μαχησομεθ', εισοκε 
 δαίμων- Αμμε διάκρινα, — Η. 292. Syn. Διο- 
 ρίζω, διαιρεω, διειργω, διαχωρίζω. — διαδικαζω, 
 διαγΊνωσκω. 
 
 ΔΧακτδρδς. nuncius. ep. Mercurii. (//. Β. 103.) 
 minister, a messenger. 2. a servant. βο,Δΐακ- 
 τωρ. {Ant /ιοί.) Hence, ΔΧακτδρΧά, ας. ή. {Μιι- 
 scb. 6.) αλλά θεής, ήτις με διακτορον ελλαχε 
 Παλλάς. Call. fr. Syn. Αγγελος, διαγγελος, 
 2. διάκονος. 
 
 ΔΧάκωλνω. impedio. to hinder, διακωλυσωμεν 
 ιόντα φονον. (Ed. C. 1770. Β. 8ΥΝ.Κωλνω, 
 απειρυω, εμποδίζω. 
 
 ΔΧάλαγχάνω. sortito divido. to partition by 
 lots. θηκτφ σιδηρψ δώμα διαλαχεΧν τοδε. 
 Phoen. 66. Syn. Αιακληροω, διαμερίζομαι. 
 
 ΔΧάλάκεω. cum sonitu dissilio. to explode, ή 
 δ' ανεφνσάτ εΧτ εξαίφνης διαλακησασα προς 
 αυτώ. Nub. 410. Syn. Διαρρησσομαι. 
 
 ΔΧάλάλεω. colloquor. to discourse. ακον\ 
 Οδυσσεϋ, διαλαλησομεν τι σοι. Cycl. 174. 
 Syn. Διέπω, σννομίλεω. 
 
 ΔΧάλαμβάνω. divisim accipio. discerno. to 
 take a share of any thing ; to separate ; dis- 
 tinguish, πώς ovv τις αυτά διαλαβών ορθώς 
 κρινεΧ ; Eur. El. 373. 
 
 ΔΧάλαμπω. illucesco. to shine out. εγρηγορε- 
 σαν, έως διελαμψεν ήμερα. Plut. 744. Syn. 
 Έκλαμπω, επϊλαμπω, διανγαζω, διαφαίνομαι. 
 
 ΔΧαλγής. aerumnosus. grievous. Cfweph. 62. 
 Syn. Γοερός, βαρυπενθης. 
 
 Δϊάλεγω. deligo. to separate, to set apart. 
 In Aristoph. to break through. 2. med. to 
 converse with any one. (//. Δ.407.) Hence, 
 ΔΧάλεκτδς. s. as ΔΧάλεξΧς, and ΔΧάλεκτΧκδς. a 
 logician. {Sopat. Ath. p. 160.) την μεν γε 
 πρωτην διαλεγουσαν τήν οπήν. Lysist. 720. 
 Syn. 1. Διακρίνω. — διορυττω. 2. διαγορευω, 
 συλλογιζω, συζητεω. 
 
 ΔΧάλειχω. perlingo. to lick clean, αγαθός γ' 
 ΰλακτεΧν και διαλειχειν τας χύτρας. Vesp. 899. 
 
 ΔΧάλεξΧς. sermocinatio. discourse. αΧπερ γνω- 
 μην. και διαλεξιν, και νουν ήμΧν παρεχονσιν. 
 Nub. 317. Syn. Διάλογος, διαλογισμός, δια- 
 τριβή, ομιλία, ρήσις, λέσχη, οαριστυς. 
 
 ΔΧάλεπτδς. pertenuis. subtilis. very slender. 
 {ibid. 161.) Hence, ΔΧάλεπτδλογονμαι. to 
 maintain a quibbling discussion, {ib. 1496.) 
 
 ΔΧάλλάγη. ΔΧαλλαγμά. {Helen. 592.) permu- 
 tatio. 2. reconciliatio. change ; alteration, 
 reconciliation, ξυντροφε Διάλλαγή. Acharn. 
 983. Syn. Αμοιβή, μεταβολή. 2. συμβιβασις. 
 φίλια, ειρήνη. 
 
 ΔΧαλλακτήρ, ήρδς. δ. {Sept. Τ/ι. 909. Ρ.) Δΐαλ- 
 λακ-ής, ου. δ. reconciliator. a reconciler. 
 θεών γένοιτο και διαλλακτής κακών. Phoen. 
 478. Syn. 'Αρμοστής, διαιτητής, μεσίτης, 
 ειρηνοποιός. 
 
168 
 
 Δ Ι Λ 
 
 ΔΙΑ 
 
 Δϊαλλασσω. permuto. 2. reconcilio. (Phoen. 
 455.) to give, ο?•, receive, in exchange. 2. to 
 terminate a difference. 1. άλλον διαλλαζαντα 
 τοΊς κάτω νεκρόν. Alcest. 14. Syn. Αμείβω, 
 αλλαττομαι. 2. συνδιαλλαττω, διαλύω, σνν- 
 ιστημι, πραύνω. 
 
 Αίαλνμαινομαι. noceo. 2. dilanio. to hurt 
 grievously, ου yap, ήτις Έλλαό" αυτόϊς Φρυξι 
 διελνμηνατο; Orest. 1546. Syn. Αταω, βλάπ- 
 τω, δαπτω, διασπαω. 
 
 ΑΧαλύσΧς. dissolutio. the act of putting an 
 end to. αλλ' εις σε τείνει τώνδε διαλνσις 
 κακών. Phcen. 448. Syn. Ανεσις, εκλνσις. — 
 διαλλαγη. 
 
 Αίάλϋω. dissolvo. to loosen ; put an end to. 
 Hence, ΑΧαλύσΧφΧλοι. i. e. wrinkles. (Rufin. 
 An. ii. 397.) αψ δε πάλιν διελνον, επεί μο- 
 γεοιεν άκανθας. Theoc. 24. 32. Syn. Ανω, 
 εκλνω, απολύω — δϊαλλασσω. 
 
 ΑΧαλφΧτοω. farina conspergo. to sprinkle over 
 with flour, διαλφιτωσω σου κύκλω την καρ- 
 δοπον. Nub. 669. 
 
 Αϊάμάθϋνο). vasto. to lay waste, πολιν διημα- 
 θννεν Αργεϊον δάκος. Agam. 833. 
 
 Αϊαματτω. subigo, pinso. to knead thorough- 
 \y. ov διαματτειν ov κωλύει. — Αν. 463. Syn. 
 Αναματτω, κατεργάζομαι. 
 
 ΑΧαμάχομαι, depugno. to fight against, συ y 
 ovv αναιδώς διεμαχου το μη θανεϊν. Alcest. 
 697. Syn. Αντιμάχομαι, διαμιλλώμαι, διαπα- 
 Χαιω, αντιπραττω, ανθίσταμαι, αντέχω, δια- 
 γωνίζομαι, εναντιοομαι. — διατείνομαι, ισχυ- 
 ρίζομαι, 
 
 Αϊάμάω. demeto. to mow down, to scratch. 
 See Bacch. 708. αντικρύ δε παραι λαπαρην 
 διαμησε χιτώνα. Η. 253. Syn. Απαμαω, εζα- 
 μαω, καταμαω, αποτεμνω, διασχίζω, διασκαπ- 
 τω, διακόπτω, διορνττω, αποθεριζω, εκθεριζω, 
 διαθεριζω, παραθερίζω, διατεΧεω. 
 
 ΑΧαμειβω. act. (Iph. Τ. 399.) & med. muto.to 
 exchange a commodity, or, place, αλλ' ημείς 
 τούτοις ου διαμειψομεθα-Τής αρετής τον πλού- 
 τον. — Theog. 316. Syn. Έπαμειβομαι, με- 
 ταβάλλω, διαλλαττω. 
 
 Αϊάμϊθϊημϊ. dimitto e manibus. to dismiss ; 
 throw aside, διαμεθεις δε τονδε μοχθον, ως 
 εμού πεφευγοτος. Bacch. 627. 
 
 ΑΧάμΊτρϊω. dimetior. to measure. Hence ΑΧά- 
 μίτρητος. measured. (II. Γ. 344.) χώρον μεν 
 πρώτον διεμετρεον, αυτάρ έπειτα. Γ. 315. 
 Syn. Αναμετρεω. — διανέμω, διαταττω. 
 
 ΑΧάμετρος, ου. ή. sc. γραμμή, diametrus. a 
 diameter, και διαμέτρους, καισφήνας' ό γαρ 
 ΈυρΊπιδης. Ran. 801. Br. 
 
 ΑΧάμΧννρομαι. exili voce cantillo. to sing in 
 a small shrill voice, μυρμηκος ατραπούς, η τι 
 διαμι νυρεται ; Thesm. 100. Β. Syn. Μαυ- 
 ρίζω, αναμινυριζω, θρηνεω. 
 
 ΑΧαμοιράω. act. & med. (Od. ζ. 434.) discerpo, 
 dispertior. to tear in pieces ; to distribute in 
 portions. Βακχαις Ά^ου διαμοιράσαι. Hec. 
 1067. Syn. Αιαδατεομαι, διαιρεω, μερίζω. 
 
 ΑΧαμπάζ. ΑΧαμπερες, ΑΧαμπερεως. (Pkiloct. 791 . 
 Br. Nic. Th. 495.) adv. penitus. 2.perpetuo. 
 
 entirely ; quite through, perpetually, στέρ- 
 νων διαμπάζ πασσαλευ' ερρωμενως. Prom. 65. 
 Syn. Διόλου, πάντως, παντελώς, επιπαγχυ. 
 2. διαπαντος, διηνεκώς. 
 ΑΧάμϋθολογϊω. dissero. to converse, to re- 
 cord. — γλωσσά διεμυθολογησεν. Prom. 915. 
 Bl. 
 ΑΧάμνλλαινω. labra torqueo. to make wry 
 mouths at one. ούτος δε διεμυλλαινεν, ώς δι) 
 δεζιος. Vesp. 1315. Br. Exp. Τα χείλη δια- 
 στρέφω, ώς χλευαζων. 
 ΑΧαμφΧδϊος. seorsum positus. set apart ; dif- 
 ferent, το διαμφιδιον δε μοι μέλος προσεπτα. 
 Prom. 557. Syn. Αιαφορος, ανάρμοστος. 
 • — δισσος. 
 ΑΧανδΧχα. adv. bifariam. in two ways. Here. 
 I\ 1023. οφρα σοι εισοροωντι διανδιχα θυ- 
 μον iaivy. Adrian. Imp. An. ii. 285. 
 ΑΧανεμοω. ventilo. to expose to the wind; to 
 winnow. — διηνεμωμενας-Κορυφής εθειρας — 
 Philipp. An. ii. 225. 
 ΑΧάνεμω. divide to share ; allot, ει γαρ 6 
 ΤΙλούτος βλε-ψειε πάλιν, διανειμειεν τ ίσον 
 αυτόν. Plut. 510. Syn. Απομειρομαι, δια- 
 στέλλω, διαιρώ, διέπω, διαδιδωμι. 
 ΑΧάνευμά, ατός. το. rather, ΑΊν. movement in a 
 dance, πόδι παραρυθμ' εύρυθμα Φρυγιων δια- 
 νευματα Χαρίτων. Thesm. 122. 
 ΔΧάνευω. nutu jubeo. to bid with a nod. 
 — ναρδον τινά Διενευσ' ενεγκεϊν ευχερή — 
 
 Macho, ap. Ath. p. 577. f. 
 ΑΧανθης. duplicem florem habens. double- 
 flowered. — ασφοδελοιο διανθεος — Nic. Th. 
 533. Fid. Gesn. Ind. Orph. in v. 
 ΑΧανιπτω. eluo. to rinse ; to wash, διενιψα ff 
 ουδέν σκεύος ουδεπωποτε. Eubul. Ath. p. 
 471. d. 
 Αϊανισσομαι. transeo. to pass through. Pyth. 
 
 12. 44. 
 ΑΧάνοούμαι. mente agito. to have in the mind ; 
 to purpose, a. σύ δ' ου καταθεϊναι διανοεϊ ; 
 b. φυλαξομαι. Eccles. 769. Br. 
 ΑΧάνοιά, ας. η. mens, thought ; understand- 
 ing; determination, αγαθή διάνοια πολιταις. 
 Eumen. 1011. Syn. ~Νοημα, έννοια, γνώμη, 
 λογισμός, θύμος, φρην, σκοπός, νοος, νοησις, 
 πραπιδες. 
 ΑΧανταϊος. ex adverso penetrans, passing di- 
 rectly through, διανταϊος ετυπεν οδυνα με. 
 Ion. 766. 
 ΑΧαντλϊω. exhaurio, velut sentinam. to drain ; 
 to exhaust, νούσον διαντλησας — Pyth.4.522. 
 SyN. Απαντλεω, διαρυω. — ανατλαω, αναμένω. 
 ΑΧάνύω. ΑΧάνύτω. (Od. ρ. 517.) ΑΧάπεραινω. 
 perficio. to bring to an end. Μενέλαε, φέρε 
 δη, διαπεράνωμεν λογούς. Androm. 333. Syn. 
 Ανυω, τελειοω, κατεργάζομαι. 
 ΑΧαζαινω. carmino. to card wool ; to tear 
 asunder, επί τάϊς αρχαϊσι διαζήναι, και τάς 
 κεφάλας αποτϊλαι. Lysist.578. Syn. Αιακειρω, 
 θλίβω, αναιρεω. 
 ΑίαξΧφιζομαι. digladior. to fight with a sword. 
 σε γαρ, ος Μηδοισι διεξιφισω 7τερι της χωράς 
 Μαραθώνι. Equit. 781. Β. Syn. Ιίολεμεω, 
 
ΔΙΑ 
 
 Δ Ι Α 
 
 169 
 
 διαμαχομαι. 
 Δϊάπάλαιω. colluctor. to struggle against. 
 
 αλλά διεπαλαιον αϋθις — Eq. 573. Β. Syn. 
 
 Αναπαλαιω, εκπαλαιω, συμπαλαιω, προσπα- 
 
 λαιω, διακλιμακιζω, αναμαχομαι, εκνικαω. 
 Δϊάπαλλω. quasso. to divide by casting lots. 
 
 χθονα ναιειν διαπηλας. Sept. Th. 738. Syn. 
 
 Διακληροω. 
 ΔΧάπάλϋνω. in partes minutas disseco. to 
 
 dash in pieces, ξανθον St κράτα διεπαλυνε, 
 
 και ραφάς. Phcen. 1 1 76. Syn. Διαλεπτννω, 
 
 διακερματιζω. 
 ΔΧάπαττάλευω. distendoclavis. to stake down; 
 
 to stretch out at length, διαπατταλευθησει 
 
 χαμαί. Equit. 371. Syn. Εκτείνω. 
 ΔΙάπεινάω. valde esurio. to be very hungry. 
 
 a. πώς έχετε ; b. διαπεινάμες aid ποττό πυρ. 
 
 Acharn. 751. 
 Δϊάπειρά, άς. ή. experientia. experiment. 
 
 — διαπειρά τοι-Βροτών έλεγχος. 01. 4.29. 
 
 Syn. Εμπειρία, πείρα, απόπειρα, βάσανος. 
 Δίάπειρω. transadigo. to drive through, γναθ- 
 
 μον δεξιτερόν, δια δ' αντον πεΐρεν οδόντων. 
 
 Π. 405. Syn. Τίειρω, αναπειρω. 
 ΔΧάπεραιοω. trajicio. to convey across. 2. to 
 
 draw forth. 2. κολεών ερυστά διαπεραιωθη 
 
 ξίφη. Aj. 730. Br. Syn. Διαπορθμενω, δι'ίημι. 
 
 • — διελκνω. 
 [ΔΧάπεράω. transigo. to pass over, or through. 
 
 άλλον δι άλλον διαπερφν Μολοσσιαν. Andr. 
 
 1248. Syn. Διαβαίνω, διάγω, διέρχομαι, εκ- 
 
 περαω, διεξάγω, δι'ΐθννω. 
 ΔΧάπερθω. ΔΧάπορθεω. (II. Β. 691.) devasto. 
 
 to lay waste ; to destroy, νμϊν αθανατησι, 
 
 διαπραθεειν τοδε άστυ. Η. 32. Syn. Αϊστοω, 
 
 ανατρέπω, δηϊοω, ερημοω. 
 ΔΧάπεταζω, ΔΧάπεταννϋμΧ. aperio, pando. to 
 
 spread out. a. όσον διαπετασασ επι της κλί- 
 νης μόνον. b. Μη διαπεταννυ, μηδ' απελθφς 
 
 μηδαμη. Lysist. 732. 
 ΔΧάπευθομαι. inquiro. to inquire, examine. 
 
 γνώσει δε χρονω διαπενθομενος. Agam. 808. 
 
 Syn. Αναζητεω, ανακρίνω, διαπννθανομαι. 
 ΔΧάπΊαινω. pinguefacio. to fatten thorough- 
 ly, μήλων χιλιάδες βοταναις διαπιανθεΐσαι. 
 
 Theoc. 16. 91. Syn. Ώϊαινω, λΧπαινω. 
 
 ίΧάπϊνω. act. & med. potu contendo. to drink 
 up ; to vie in drinking, η διαπινομενη Κάλ- 
 λιστων ανδράσι, — Hedyl. An. i. 483. 
 
 ΔΧάπιπτω. f. πεσοϋμαι. elabor. to slip through ; 
 to miscarry, ψευδών ενειη, διαπεσοιμι παν- 
 τάχη. Equit. 693. Syn. Διεκπιπτω, διολισ- 
 θαίνω, υπεκφεύγω. — αποτυγχάνω. 
 
 ΔΧάπλασσω. fingo, formo. to fashion, θαρσει, 
 και τεσσαρσι διαπλασθεντα προσωποις. Cri- 
 nag. Anal. Lectt. 164. 
 
 ΔΧάπλεκω. intertexo. to weave, or twist to- 
 gether, αφραστ ηδ' ανόητα διεπλεκε θαύματα 
 
 | έργα. Η. in Merc. 80. Syn. Εμπλέκω, συμ- 
 
 ι πλέκω. — συνυφαίνω, διαποικιλλω. 
 
 ΔΧάπλησσω. ictu perfringo. to cut into pieces. 
 πιπτον' τας μεν έπειτα διαπλησσοντες Αχαιοί. 
 Ψ. 120. Syn. Διακόπτω, αποσκεδαννϋμι, δια- 
 
 f νχιζω, διελκω. 
 
 ΔΧαπλοος. adj. navigando intentus. employed 
 in sailing. 2. subst. trajectus. a passage 
 across. (Antip. Thess. An. ii. 123.) καιπαν- 
 νυχοι δη διαπλοον καθιστασαν. Pers. 388. BL 
 
 ΔΧαπλωω. navigationem conficio. to sail over. 
 — κεϊθεν δε διαπλωουσιν Αβαντων. Call. 4. 
 288. Syn. Διαπλεω, διαβαίνω, διέρχομαι. 
 
 ΔΧάποντΧος. qui per mare fertur. passing over 
 the sea. πλευσοϋμαι κήγών διαποντιος' ούτε 
 κάκιστος. Theoc. 14. 55. 
 
 Δϊαττραττω. conficio. 2. negotia perago. to 
 put an end to. 2. to settle business, πλου- 
 τοΰσι, διαπραττουσι, νικώσιν δικας. Equit. 
 93. Syn. Κατεργάζομαι, συμπράττω. 
 
 ΔΧαπρεπης. eximius. distinguished, πόθεν ποθ' 
 ο'ιδε διαπρεπείς ευτυχία; Eur. Supp. 841. 
 Syn. Έξοχος, υπέροχος, εξαίρετος, παναιρε- 
 τος, εκκριτος, πρόκριτος, απολεκτος, εκλεκτός, 
 επίλεκτος, διάφορος, έκδηλος, επίσημος, υπερ- 
 φυης. 
 
 ΔΧαπρϊπω. excello. to be apparent, or distin- 
 guished. ρεΧα μαλ' ιχνια πάντα διεπρεπεν εν 
 κονιησιν. Η. Merc. 351. Syn. Διαφαίνομαι, 
 μεταπρεπω, διαφέρω, προέχω, υπερέχω, υπερ- 
 βάλλω. 
 
 ΔΧαπρΤω. serra disseco. to saw asunder, απο- 
 λοιμην, και διαπρισθειην, διατμηθειην τε λε- 
 παδνα. Equit. 768.Br. §γ-$.ΈμπρΧω, διατέμνω. 
 
 ΔΧάπρϋσΧος, ου. δ η. et Χα, Χον. penetrabilis. 
 2. clarus, de voce, going through ; piercing. 
 2. loud. See Horn. Ven. 20. ηυσεν δε δια- 
 πρυσιον (adverb.) ΔαναοΧσι γεγωνως. θ. 227. 
 Svn. 2. Αυδηεις, εξακουστος, διατορος. 
 
 ΔΧαπτοεω. Poet, -πτοιεω. perterrefacio. to 
 strike with terror, ως ειπών, επεεσσι διε- 
 πτοιησε γυναίκας, σ. 339. Syn. Έκδειματοω, 
 εκπλήσσω, καταπληττω. 
 
 ΔΧαπτυσσω. evolvo. to unfold. Hence, ΔΧα- 
 πτυχη. Yolumen. arollo/aooo#.(Iph.T. 727.) 
 εΐ τις διαπτυξειεν, ου καλυν τοδε. Hipp. 985. 
 Syn. Αναπτύσσω, διοιγω, διασαφεω, φανε- 
 ροω, εξαπλοω. 
 
 ΔΧάπϋρδς. igne excandefactus. heated. — δια- 
 πυρος δ' εστίν καλώς. Cycl. 627. Syn. Efi- 
 πυρος, διαθερμος, φλεγυρος. 
 
 ΔΧάπΰρον), -ουμαι. accendo. to set on fire. 
 κακώς γαρ αν Ύροιαν γε διεπυρωσαμην. Cycl. 
 690. Syn. Διαπυριζω, διαφλεγω, διακαίω, 
 καταιθω. 
 
 ΔΧάραινδμαι, vel ΔΧαρρ. scateo. to flow down. 
 κρουνοί διερραινοντο κρηναιου ποτού. Trach. 
 14. Syn. Απορρέω^ καταρρέω, κατειβομαι. 
 
 ΔΧάρηγνΰμΧ, vel ΔΧαρρ. diffringo. to burst a- 
 sunder. τεΧχος επαϊξαι, δια τε ρηξασθαι επάλξ- 
 εις. Μ. 308. Syn. Αναρρηγνυμι, διαρασσω, 
 συντρίβω. 
 
 ΔΧάρΐθμεω. dinumero. to count distinctly. 
 — ισας δέ μοι-ψηφους διηριθμησε ΙΙαλλάς, — 
 Iph. Τ. 966. Syn. Έξαριθμεω, καταλέγω. 
 
 ΔΧαρκεω. sufficientes vires habeo. to be suffi- 
 cient, to prevail. Hence, ΔΧαρκης, εδς. δ ή. 
 (Alex. Ath.441.) τρία επεα διαρκέσει. Nem. 
 7. 73. Syn. Αρκεω, εξαρκεω. 
 
 ΔΧαρμοζω. disjungo. to disjoin, to separate. 
 
 ζ 
 
170 
 
 Δ I A 
 
 διαρμοσας αποπρο δέσποινας. Orest. 1452. 
 P. Syn. Αποζευγνυμι, αποσπάω, χωρίζω. 
 
 ΑΧαρπαζω. diripio. to tear in pieces ; to plun- 
 der. Hence, ΔΧαρπάγή. {Lye. 70.) αΐψα cV 
 αρπαζονσιν αναλκιδα θυμον έχουσας. Π. 355. 
 Syn. Αφαρπαζω, διασπαρασσω, καταληϊζομαι. 
 
 Αΐαρραιω. vasto, destruo. to destroy utterly. 
 νηα διαρραιουσι, θεών αεκητι ανακτων ; μ. 290. 
 Syn. Διαπερθω, διάίστοω, διαφθείρω. 
 
 Αίαρρίω. peril u ο. to flow through ; to pass 
 away rapidly. Hence, Δϊαρροή. a passage 
 through; a channel (Rhes. 919.) χάρις δι- 
 αρρεϊ, και προδοϋσ άλισκεται. Aj. 1267. Br. 
 Syn. Έκρεω, διαλύομαι, διαφθείρομαι. 
 
 Δϊαρριπτεω, et -πτω./. ψω. disjicio. to fling 
 asunder ; to toss about, τι δ' αν, ει ταδί τά- 
 γαλματ αντί των πλατών Γράφων διαρριπ- 
 τοιμι; βελτιον πολύ. Thesm. 773. Syn. Διαρ- 
 ριπιζω, καταρριπιζω, διασκεδάζω, καταβαλλω, 
 εκτινάσσω, διασφαιριζω, διακοντιζω. 
 
 Αΐαρρικνοϋσθαι. Etymol. est το την όσφνν 
 φορτικώς περιάγειν. ζιφιζε και σποδιζε, και 
 διαρρικνου. Crates. Vid. Et. Μα. 
 
 Αίαρροθεω. per clamores injicio. to produce 
 by shrieking, θεϊσαι, διερροθησατ αψυχον κα- 
 κήν. Sept. Th. 198. Syn. ΑιακΊνεω, εμβάλλω. 
 
 Αϊαρροιζεω. cum stridore subeo. to pierce 
 with a whizzing noise. — ες δε πλευμονας- 
 Στερνων διερροιζησεν. Trach. 577. Syn. 
 Αιαπεραω. 
 
 Αϊαρρνεω. diffluo. to dissolve, ϊν εζελης με, 
 πριν διερρυηκ'εναι. Vesp. 1156. 
 
 Αϊαρρώξ, ώ•γος. δ ή. disruptus. rent asunder. 
 ην τις διαρρώζ κυμάτων πολλψ σαλω-Κοιλω- 
 πος αγμός,— Iph. Τ. 262. 
 
 Αϊαρτάμεω. concido in frusta, to cut in pieces. 
 διαρταμησει σώματος μέγα ράκος. Prom. 
 1022. Syn. Αιασπαω, διακόπτω, διαιρεω. 
 
 Αίάσάλάκωνιζω. mollitie diffluo. to move wan- 
 tonly, ώδι πρόβας, τρυφερόν τι διασαλακωνι- 
 σον. Vesp. 1 169. Br. Syn. ' Αβρυνομαι, δια- 
 θρνπτομαι. 
 
 Αϊάσάφεω. manifestum reddo. to declare ex- 
 plicitly, ταϋθ' αϊ διαθηκαι διασαφοϋσιν.-Μ&- 
 cho, Ath. p. 341. Syn. Διασαφηνίζω, φανε- 
 ροω, δηλοω. 
 
 Διάσημος, ου. δ η. illustris. (Ερ. άδ. 401.) 2. 
 clarus. distinguished, distinct. 2. διασημαγαρ 
 θροεΊ. Philoct. 212. Syn. Επίσημος, λάμ- 
 προς, φανερός. 
 
 ΑΤάσϊα.τα. festum Jovis Athenis. a festival of 
 Jupiter, νή Δι,εγωγ'οϋν ατεχνώς επαθον του- 
 τι ποτέ Αϊασιοισιν. Nub. 408. Syn. Δίίπολια. 
 
 Αϊάσϊγάδμαι. act. (Olymp. 13. 130.) 2. Δΐα- 
 σίωπάω. neut. sileo. to pass over in silence. 
 2. to be silent. — διεσιωπώμεν δ' δμως. Hel. 
 1567. 
 
 Δϊασκαιρω. persulto. to bound along, άπλετοι, 
 υγρά κελευθρα διασκαιροντες εποντο. Αρ. 1. 
 574. Syn. Διανηχομαι. 
 
 ΔϊασκανδΊκιζω. Euripidem imitor. a term of 
 ridicule, applied to Euripides, whose mother 
 sold the σκάνδιζ, or shepherd's needle, μη 
 μοι γε, μη μοι, μη διασκανδικισνς. Equit. 19. 
 
 Δ Ι Α 
 
 Διασκεδάζω. ΔΧασκεδάω. (Od. ε. 369. (Ed. C. 
 1341. Br.) Δίασκιδνημϊ. Δϊασπειρω. (Soph. 
 ΕΙ. 1291. Br.) Δϊασκηνιπτω. (Nic. Th. 194.) 
 dissipo. to disperse, or scatter, πνοιησιν λι- 
 γυρήσι διασκιδνάσιν α'εντες. Ε. 528. Syn. 
 Διασκορπίζω, διαχέω, διαφορώ. 
 
 Διασκέπτομαι. ΔΙασκοπεω. (Pac. 1161.) dispi- 
 cio. to look into ; to consider, πώς οϋν κε- 
 κράται, φέρε διασκεψωμεθα. Cycl. 559. Syn. 
 Διαβλέπω, θεωρεω, διαλογίζομαι, φροντίζω. 
 
 Δϊασκοπϊάομαι. circumspicio, speculor. to look j 
 around; to examine as a spy. ή σ Έκτωρ 
 προεηκε διασκοπιάσθαι έκαστα; Κ. 388. Syn. 
 "Σκοπεύω, σκοπιαζω. 
 
 Δϊασκηριπτω. Δίαστηριζω. suffulcio. to sup- 
 port. Phil. Thess. An. ii. 213. 
 
 ΔΊασμηχω. extergendo perpurgo. to wipe 
 clean, άλσιν διασμηχθεις οναιτ αν ουτοσ'ι. 
 Nub. 1237. Syn. Σμηχω, διαβρέχω. 
 
 ΔΧασμΊλευω. accurate expolio. to polish tho- 
 roughly, λεπτοί, δ ιεσμιλευ μεν αι τε φροντίδες. 
 Alexis, Ath. 161. Syn. Διαξεω, διακρΊβοω, 
 εζεργαζομαι. 
 
 Δϊάσδφιζομαι. sophistice ago. to be sophisti- 
 cal, ευξαμενοο, είτα διασοφιζηται λέγων. Αν. 
 1619. 
 
 ΔΧασπάρασσω. (Pers. 195.) Δϊασπάω. dilacero. 
 to tear asunder, or in pieces. Hence, Δΐα- 
 σπάρακτδς. torn in pieces. (Bacch. 1218.) 
 διασπασωμαι,καικαθαιμαξωχροα. Hec. 1133. 
 Syn. Αποσπαραττω, αποσπάω, δαπτω, συν- 
 τρίβω, διαιρεω, διαμερίζω, κρεουργώ. 
 
 ΔΧαστάδδν. adv. interjecto spatio. at a dis- 
 tance from, ρωοντ ένθα και ένθα διασταδδν 
 αλληλ ν σι. Apoll. 4. 942. 
 
 Δϊασταθμάδμαι. libro. dispono. to measure ; 
 to adjust, και θηριώδους θεών διεσταθμησατο. 
 Eur. Supp. 203. Syn. Διαταττω, διαμετρεω. 
 
 ΔΧαστάσϊς. Αίαστημά. (Nicom. Ath. 291.) in- 
 tervallum. 2. dissidium. distance, separation. 
 σήν γαρ εγώ δασπλητα διαστασιν, — Paul. 
 Sil. An. iii. 83. Syn. Αποστασις, διάλειμμα. 
 2. διαχωρημα. 
 
 Αίαστειχω. discedo. to go away, χα μεν ανε- : 
 γρομενα γε διεστιχε μαλα νομευειν. Theoc. 
 27. 68. Syn. Βαδίζω, διαπορευομαι, διαχωρεω. 
 
 Αίαστιλβω. mico. to glitter, αί τε θρϊνακες 
 διαστιλβουσι προς τον ηλιον. (Troch.) Pac. 
 566. Syn. Διαφαίνομαι, διαλαμπω, διαυγαζω. 
 
 Δίαστοιχιζδμαι. ordine colloco. ίο set in order. 
 — και διεστοιχιζετο - Αρχήν. — Prom. 230. 
 Syn. Διαμερίζω, διατάσσω. 
 
 Δϊαστρεφω. distorqueo. to wrench ; to per- 
 vert. Hence, Δϊαστρδφδς. adj. distorted. 
 (Bacch. 1121.) τον μεν γαρ ουδείς αν δια- 
 στρεψαι ποτέ. Eur. Fmth.fr. 7. Syn. Συ- 1 
 στρέφω, παράγω, παρασύρω, παρατρεπω, δια- 
 φθείρω, λωβαομαι, στρεβλοω. 
 
 ΔΧάσϋρεω. Δϊάσϋρω. (Pallad. An. ii. 417.) ob- 
 trecto. to traduce, a. διασεσυρηκε τηντεχνην.: 
 b. ουκ οΊδ' όπως. Diph. Ath. 247. 
 
 ΔΧασφαιριζω. in pilae morem disjicio. to toss 
 about ; to scatter, χείρας, διεσφαιριζε σάρκα 
 Πενθεως. Bacch. 1135. 
 
ΔΙΑ 
 
 Δ Ι Α 
 
 171 
 
 ΑΧασφακτήρ, ήοος. ο. jugulans. murderous. 
 εκτανε γαρ ματηρ με διασφακτήρι σιδαρψ. 
 Antip. Sidon. An. ii. 29. 
 ΑΧασφαζ, άγος. ή. montis hiatus, a chasm, or 
 cleft in a rock, κρνφουσι κοιλοίς εν μνχοις 
 διασφαγος. Lye. 1062. Syn. Καταχασμα, 
 
 - αγκος, διατομή ορονς. 
 
 ' ΑΧασφηκδω. in vespam converto. to transform 
 into a wasp, είτα θαυμάζει μ' ορών μέσον 
 διεσφηκωμ'ενον. Vesp. 1072. Β. 
 
 ■ Αίασχιζω. discindo. to tear asunder, τριχθα 
 τε και τετραχθα διεσχίσεν ις ανεμοιο. ι. 72. 
 Syn. Αποσχίζω, διατέμνω. 
 
 ί Αϊάσωζω. conservo. to preserve, προσευζο- 
 μεσθα, τηνδε διασώσαι πολιν. Phcen. 800. 
 Syn. Ανασωζω, συντηρεω, διαφυλάττω. 
 
 \ΑΧάταττω. dispono. to appoint; to settle, τον- 
 
 . δε γαρ ανθρωποισι νομον διέταζε Κρονιων. 
 
 \ Hes. ε. 276. Syn. Αιατιθημι, διενθετεω, ευθε- 
 
 \• τιζω, καταρτυω, διαστοιχιζομαι. 
 
 \ΑΧάτεγγω. humecto. to moisten, άΐαν, ένθα 
 κούρα - Αιατεγγει βωμούς. Iph. Τ. 404. Syn. 
 Τεγγω, βρεχω,- 
 ΑΧάτειχιζω. distermino muro. to wall out. 
 διατειχιζων, και χρησμωδών, δ θεμιστοκλεϊ 
 αντιφεριζων. Equit. 815. 
 ΑΧάτίκμαιρομαι. certis notis ostendo. 2. con- 
 jicio. to distinguish by marks; to conjecture. 
 έργα, τά τ ανθρωποισι θεοί διετεκμηραντο. 
 I Hes. ε. 396. Syn. Αναδεικνϋμι, σημειοομαι, 
 διαστοχαζομαι. 
 
 Αίάτελευτάω. (II. Τ. 90.) Διατελεω. act. ad fi- 
 nem perduco. to accomplish; to complete. 
 2. Δΐάτελεω. neut. to continue ; to persevere. 
 ελπις tot, ου μέλλουσα διατελεϊν χάριν. He- 
 racl. 435. Syn. Ανυω, απεργάζομαι, τελειοω. 
 2. διαμένω. 
 
 Αϊάτϊλης. perpetuus, continual ; incessant, αϊ 
 πολλά βρονταί διατελείς, τά πολλά τε. CEd. 
 C. 1527. Br. Syn. Συνεχής, 
 διατέμνω, α. 2. δΧετάμδν. ΑΧατμηγω. (Od. θ. 
 507.) disseco. to cut in pieces ; to sever. 
 Hence, ΑΧάτόμή, ης. ή. (Sept. Th. 941 .) απο- 
 λοιμην, και διαπρισθειην, διάτμηθειην τε λε- 
 παδνα. Equit. 768. Syn. Αίασχιζω, κατακοπ- 
 τω, διαμερίζω, λεπτϋνω. 
 
 \Χάτετραινω. perterebro. to bore, or pierce 
 through. ακο?)ν δε χοάνης ώτα διατετρηνατο. 
 Thesm. 18. Syn. Ίιτρημι, διαπειρω, διαρ- 
 ρηγνύω. 
 
 ίϊάτηκω. liquo. 2. mollio. to melt down, κη- 
 ρόν διατηζας, εϊτα την φυλλαν λαβών. Nub. 
 149. Syn. Έκτηκω, μαλαττω. 
 ύάτηρϊω. custodio. to maintain, guard ; or 
 observe, ουδ', ος γε πάντα ταϋτα διατηρεί μό- 
 νον. Eur. ft*, inc. 28. Barnes. 8γ}ΐ.Έπιτηρεω, 
 συντηρεω, διαφυλάττω. 
 
 αάτΧθημΐ. compono, &c. to dispose ; to regu- 
 late, ως ειπών, διίθηκε θεμειλια Φοίβος Απόλ- 
 λων. Η. in Apoll. 254. Syn. Αιαταττω, συν- 
 ταττω, αρμόζω, αρτιζω, επανορθοω, επευθννω, 
 καθιστημι. 
 
 Ματιλμά. evulsio. the plucking, σοι τά λιπο- 
 ^στεφανων διατιλματα μύρια φύλλων. Paul. 
 
 Sil. An. iii. 84. 
 
 ΑΧάτΧνασσω. quassatione labefacto. to shake 
 violently εστη, καρά τε διετιναζ' ανω κάτω. 
 Iph. Τ. 282. Syn. Αιαστροφεω, διασειω. 
 
 ΑΧάτινθάλϊδς. ignitus, candens. burning hot. 
 διατινθαλεψ σποδισον ταχέως' Vesp. 329. 
 Syn. Αιαπυρος, θερμός. 
 
 ΑΧάτΰρος. δή. 1. act. penetrans, piercing, as 
 sound, &c. 2. pass, perforatus. pierced 
 through, λυω σ έχοντα διατορους ποδών ακ- 
 μας. CEd. Τ. 1034. Br. Syn. 1. Οζυτονος,σα- 
 φης, τρανός, εζακουστος. 2. τρητος, διάτρητος. 
 
 ΑΧατρεφω. /. θρέφω, enutrio. to nourish, εν 
 κολποις στεργουσα διετρεφεν ά γλνκεροχρως. 
 Meleag. 120. 
 
 ΑΧάτρεχω. percurro. to run along. — αϊ δε μαλ' 
 ώκα-Ιχθυοεντα κελευθα διεδραμον' — γ. 177. 
 Syn. Αΐίκνεομαι, διαττω, διαφεύγω, διαθεω. 
 
 ΑΧάτρεω. perterrefactus diffugio. 2. perforo. 
 to run away terrified. 2. to bore through, 
 αψ τ' ανεχωρησαν, διά τ ετρεσαν αλλυδις 
 άλλος. Ρ. 729. Syn. Ύποτρομεω, αποδραω. 
 2. διατΤτραινω. 
 
 ΑΧάτρΧβή. mora. 2. studium, quod rei alicui 
 impenditur, &c. loss of time. 2. pastime ; 
 application to any subject, όνομα δ' έκαστου 
 διατριβή πολλή λέγειν. Phcen. 768. SeeFiut. 
 924. Syn. 1. Αναβολή, μονή, παραμονή. 2. 
 επιτήδευμα, ασχολΐ]μα, ενδιαίτημα, διαγωγή. 
 
 ΑΧατρΊβω. attero. to lose time ; to delay ; re- 
 tard. Hence, ΑΧάτριπτΧκδς, ή, ov. (Lysist. 
 943.) μητι διατριβειν τον εμον χολον, άλλα μ' 
 εασαι. Α. 42. Syn. Ενδιατρίβω, βραδϋνω, εγ- 
 χρονιζω, δηθϋνω. — αναλίσκω, αναβάλλομαι, 
 κωλύω, — εμποδίζω. 
 
 ΑΧάτροπδς. perversus. capricious, διατροποι δε 
 τροποις' δ δ' ορθός. Iph. Α. 560. Syn. Αια- 
 φορος, διαστροφος, αλλοπρόσαλλος. 
 
 ΑΧάτρϋγΧδς. frumento consitus inter vitium 
 ordines. with barley sown between the rows 
 of vines. -^ιαΓρυγιος δε έκαστος, ω. 341. Syn. 
 Εύφορος, σΤτοφορος, τρυγησιμος. 
 
 ΑΧατρωγω. perrodo. to gnaw quite through. 
 διατραγεΊν τοινυν κρατιστον εστί μοι το δικ- 
 τυον. Vesp. 366. Syn. Κατεσθιο), αποτρωγω. 
 
 ΑΧαυγης. pellucidus. bright. ονδ"Ή.ρα' Κυπρις 
 δε διαυγεα χαλκδν ελοΊσα. Call. Lav. Pall. 21. 
 Syn. Ααμπρος, φωτεινός. 
 
 ΑΧαυλδς. mensura duorum stadiorum. the 
 double course at a foot race. fig. it is applied 
 to the ebb and flow of waves. (Hecub. 29.) 
 Hence, ΑΧαυλοδρόμδς and -ης. (Pyth. 10. 14.) 
 ά δε, δις εζηκοντα διαθρεζασα διαυλως. Call. 
 5. 23. 
 
 ΑΧάφαινδμαι. conspicuus sum. to appear, εν 
 καθαρψ' δθι δη νεκυων διεφαινετο χώρος. θ. 
 491. Syn. Αιαειδομαι, παρισταμαι. 
 
 ΑΧάφάνης. pellucidus; clarus. transparent; evi- 
 dent, άί, αϊ' ταδ' ηδη διάφανη' — CEd. Τ. 
 754. Br. Syn. Αιαυγης, λάμπρος, εμφανής, 
 καταφανής, επίσημος, δήλος. 
 
 ΑΧάφερω. f. δΧοισω. α. 1. δΧηνεγκά. differo ; dis- 
 crepo ; praecello. l.to carry different ways. 
 2. to defer. 3. to differ. 4. to surpass. Hence, 
 
 z2 
 
172 
 
 Δ ϊ Α 
 
 Δ Ι Ε 
 
 ΑΧάφδρά, άς. η. a difference : and, ΑΧάφδρδς. 
 adj. different. (Med. 74. 579.) αρ' oi τεκόν- 
 τες διαφερουσιν, η τροφα'ι ; Hec. 597. Syn. 
 1. Αύστημι, εκφέρω, διασπαρασσω. 2. ανα- 
 βάλλομαι, ανατιθεμαι. 3. διαφωνεω. 4. προέχω, 
 νπερεχω, υπερβαίνω, πρωτεύω. 
 Αϊάφευγω. /. ευζδμαι. effugio. to escape by 
 flight, φευγουσιν, ώστε διαφυγεϊν τούμον δόρυ. 
 Iph. Τ. 1326. Syn. Αποφεύγω. 
 Αϊάφημιζομαι. nomen indo. to publish abroad; 
 to call. y)v τε και Ύρκανιην έτεροι διαφημι- 
 ξαντο. Dion. 50. 
 Αϊαφθειρω. corrumpo, perdo. to spoil ; de- 
 stroy. Εεινιου' όστε ποτ νμμι διαφθερσει 
 πολιν αιπην. Ν. 624. Syn. λυμαίνομαι, 
 διαπορθεω, απολλυμι, αναιρεω. 
 Αϊαφθορά. pernicies. corruption ; ruin, εφηκεν 
 ελλοϊς ιχθυσιν διαφθοραν. Aj. 1314. Syn. 
 Φθορά, απώλεια, δηλημα, λϋμη, φθαρμα. 
 Αϊάφοιβαζομαι. furore, propr. divino, corri- 
 pior. to be frantic. ήμΧν, τον άνδρα διαπεφοι- 
 βασθαι κακοΐς. Aj. 332. Syn. Έκμαινομαι. 
 — ενθουσιάζω. 
 Αϊάφορά, άς. ή. a difference. Syn. Αιαφορον, 
 διαστασις, διχοστασία, αλλοιοτης, διαλλαγη. — 
 Διάφορος, adj. different. Syn. Αιαφωνος, 
 ανοίκειος, αλλοϊος. See Αιαφερω. 
 ΑΧάφορεω. differo, distraho. to carry up and 
 down; to disperse; pull in pieces, διαφορη- 
 σω σ, ει τι γρυξεις. Equit. 294. Syn. Ανα- 
 φέρω, διαρριπτω, διασπαω, διασχίζω. 
 Αϊαφραζω. indico clare. to tell plainly, ως 
 ποτ'ε /wot μητηρ διεπεφραδε, και μοι εειπε. Σ. 
 9. Syn. Φράζω, — διασημαινω. 
 ΑΧάφρώ. transmitto. to let pass, των μηριων 
 την κνισσαν ου διαφρησετε. Αν. 193. Syn. 
 Αιαπεμπω, διαφέρω, διακομίζω. 
 ΑΧάφυλασσω. custodio. to preserve, ο'ί τ αυ 
 το Κάδμου διεφνλασσον Ιππικόν. Eur. Supp. 
 682. Syn. Αιασωζω, διατηρεω. 
 ΑΧάφυσσω, ΑΧάφΰω. aor. 1. δΧηφΰσά. (II. Ν. 
 508.) exhaurio. to pour out. — δια δ' έντερα 
 χαλκός αφυσσε. ££• 517. Syn. Αιακοπτω, 
 απαντλεω. 
 ΑΧάχάλάω. laxo. to slacken ; to loose, διαχα- 
 λάτε μοι μελαθρα, δμώίς, ώς κρύψω δέμας. 
 Iph. Α. 1340. Syn. Αναμοχλεύω, διοιγω, 
 διαλύω. 
 ΑΧάχασκω. hisco. to gape, των θ' αρμονίων 
 
 διαχασκουσών' — Equit. 530. 
 Διαχέω, diffundo. 2. disseco. to pour through. 
 2. to cut up. αΐφα δε μιν διεχευαν' 6 δ' ωμο- 
 θετεϊτο συβωτης. ξ. 427. Syn. Ααζομαι, 
 διαμερίζω, διακόπτω. 
 ΑΧαχράομαι. utor. 2. interficio. 3. mutuo su- 
 mo, to make use of; to dispatch, or kill; to 
 borrow. 2. Ευιοα, ου φευξή; διαχρησεΧται τον 
 άγοντα. Theoc. 15. 54. Syn. Χραομαι. 2. 
 αναιρεω, διαφθείρω. 
 ΑΧα-ψαιρω. perpurgo. 2. perflo. to sweep, or 
 blow through, αΰραι διαψαιρουσι πλεκτανην 
 καπνού. Αν. 1714. Syn. Αιακαθαιρω. 2. 
 διαημι, διαπνέω. 
 Δΐαω. ΑΧάημΧ. perflo. to blow through, τους 
 
 μεν αρ' ουτ άνεμων διαει μένος ϋγρόν αεντων. 
 ε. 478. 
 ΑΧβάμδς. bipes. two-footed, διβαμος ειμί' τψδε 
 
 σύγκειται δόλος. Rhes. 215. Syn. Αιπους. 
 
 ΑΧβόλός. dupliciter infectus. twice dyed. (An. 
 
 ii. 41.) 2. anceps. two-edged. 2. διβολον τ 
 
 άκοντα πάλλων. Rhes. 374. Syn. Αιστομος. 
 
 Αιγληνός. epith. oculorum. δακρυσι διγληνους 
 
 ώπας οδυρομενος. Theoc. Ερ. 6. 
 ΑΧγδνδς. geminus. twofold ; two. διγονα 
 σωματ* εν χθονϊ κείμενα πλαγ^. Eur. ΕΙ. 
 1179. Syn. Αιδυμος, δοιος. 
 ΑΧδαγμά. (Mosch. 6. 7.) ΑΧδαζίς. ΑΧδάχη. ΑΧ- 
 δασκάλϊά. (Phocyl. 84. Pyth. 4. 180.) docu- 
 mentum. doctrina. a lesson ; teaching ; in- 
 struction, διδαζιν εσθλοϋ' — Hec. 605. P. 
 Syn. ΑεΧζις, επιδειγμα, υποθήκη, μάθημα, πα- 
 ραινεσις, νουθετημα. 
 ΑΧδακτος. qui docere, vel disci, potest, to be 
 taught, -ποίον ; διδαξον, μήτερ, ει διδακτά μοι. 
 Trach. 64. 
 ΑΧδασκάλεϊον, ου. το. schola. a place where 
 instruction is given. Sosipat. Ath. 378. b. 
 Syn. Τνμνασιον, παιδευτηριον. 
 Αϊδασκάλδς. magister litterarum, aut morum. 
 a teacher, γυναίκας, αύται γάρ διδάσκαλοι 
 κακών. Androm. 938. Syn. Επιστάτης, καθη- 
 γητής, παιδευτης. — προστατις, ή. 
 ΑΧδασκω. doceo. to teach, εσθλόν θηρητήρα' 
 δίδαξε γαρ Αρτεμις αυτή. Ε. 51. Syn. Μαθη- 
 τεύω, παιδεύω, εισηγούμαι, φρενοω. 
 ΑΧδημΧ. the old Homeric form of Αεω. to bind. 
 ϊδης εν κνημοισι διδη μοσχοισι λυγοισι. Λ. 105. 
 ΑΧδΰμδς. adj. geminus. double ; two-fold. 
 Hence, ΑΧδύμάων, όνος. 6 r). a twin brother, 
 or sister. (//. Π. 671.) Also, ΑΧδυμάτοκδς. ή. 
 (Call. 2. 54.) Αϊδϋμόγενης. 6 η. (Helen. 207.) 
 ΑΧδϋμοθροος. ep. of Echo. (ΝΌ?ιη.) ΑΧδΰ- 
 μοχροος. (Musce. 59.) αυλοΧσιν διδυμοισι' — 
 τ. 228. Syn. Αιδυμος, δοιος. 
 ΑΊδω, δδς, ους. ή. Dido, αρχετνπον Δι^οΰς ερι- 
 
 κυδεος, ω ζενε, λευσσεις. Ερ. inc. 307. a. 
 Αίδω. old form of Αδω. ΑΧδωμΧ. (II. Ψ. 620.) 
 dono. to give ; to bestow, κικλησκον, και 
 πολλά διδον περικαλλεα δώρα. Horn. Cer. 
 327. Syn. Αωρεομαι, χαρίζομαι, επιτρέπω, 
 οπαζω, προσφέρω. 
 Διεγείρω, /. ερώ. excito. to arouse ; awaken, 
 ψηφίζων δ' ανεκειτο ποσόν δώσει διεγερθείς, 
 Lucill. An. ii. 338. 
 Δΐει<5ω. ΑΧειδημΧ. (infin. δϊειδεναι, Med. 518.) 
 perspicio. to see through. Hence, ΑΧειδής,, 
 εδς. transparent. (Cal.) ατραπός ως χλοεροϊί 
 διειδομενη πεδιοιο. Αρ. 1. 546. 
 Αϊειλϋω. clam evolvo. to wind through, pass: 
 clam abeo. to steal away, οιη δ' αφνειοΐί 
 διειλυσθεϊσα δομοιο. ib. 4. 35. Syn. Αποδραω 
 αφερπω, εξερπω, φεύγω. 
 ΑϊειμΧ. permeo. to pass through, άπαντα γα£- 
 διειμ'ι σοι τον αέρα. Αν. 1392. Syn. Αιεπω^ 
 • — διεξειμι, διέρχομαι. 
 ΑΧειπεΐν. colloqui. to discourse ; to inform, 
 Ύηλεμαχψ και εμοι, διαειπεμεν αλληλοισι. δ,' 
 215. See II. Κ. 425. Syn. Αποφαινω } &df 
 
Δ Ι Ε 
 
 Δ Ι θ 
 
 173 
 
 γορευω, διασαφεο). 
 ΑΧειργω. distineo. to separate ; to restrain. 
 ώς apa τους οΊεεργον επαλξιες. οί. δ' ύπερ αυ- 
 τιών. Μ. 424. Syn. Αιαφραττω, — αποεργω, 
 διαχωρίζω, δίίστημι, διαμερίζω. 
 ΑΧειρομαι. inquiro. to make close inquiries. 
 μητι συ ταύτα έκαστα διειρεο, μηδέ μέταλλα. 
 Α. 550. Syn. Ανερωταω, διερευνάω, διεξε- 
 ρευναω. 
 ΑΧειρωνοξενος. simulato hospitio fallens, im- 
 posing upon strangers by pretended kind- 
 ness, ot δ , άτ οντες αισχροκερδείς, και διειρω- 
 ■ νοξενοι. Pac. 623. 
 
 - ΑΧεκπεράω. (Plut. 283.) ΑΧεξειμΧ. (II. Ζ. 393.) 
 Αϊεζερχομαι. transeo. subeo. to pass, or go, 
 through, fig. to undergo, όσους πονησας και 
 • διεξελθών πόνους. Philoct. 1419. Br. Syn. 
 ΤΙαρατρεχω, διαβαίνω — ανατλαω. 
 ΑΧελαυνω. trajicio. to drive, or pierce, through. 
 ωμών μεσσηγνς, δια δη στηθεσφιν ελασσε. 
 Α. 448. Syn. Αναπειρω, διαβαίνω, διωθεω. 
 ΑΧελκΰω. ΑΧελκω. (Od. σ. 100.) traho per. to 
 drag through, δια δακτυλίου μεν οΰν εμε γ' 
 αν διελκυσαις. Plut. 1036. Syn. Αιαγω, 
 εφελκω. 
 ΑΧεμπολάω. coemo. to sell ; to betray. See 
 Γ Philoct. 579. κακών συνεργούς f/ διεμπολη- 
 σομεν. Bacch. 512. Syn. Απεμπολαω, δια- 
 πράττω. 
 ΑΧεντερευμά. quaesita de intestino. a solution 
 about an intestine, ώ τρισμακαριος του διεν- 
 τερευματος. Nub. 166. 
 ΑΧεξερεδμαι. percontor. to make strict en- 
 quiries, αλλά τιη εμε ταύτα διεξερεεσθε έκασ- 
 τα ; Κ. 432. Syn. Αιειρομαι, ανερομαι, ανα- 
 κρίνω. 
 ΑΧεξδδος, ου. t). transitus ; exitus. a passage; 
 digression, &c. τρεΊς μεν φαεννας ήλιου διεξό- 
 δους. Androm. 1075. ληθουσι γάρ τοι κάνε- 
 μων διέξοδοι. Soph. (Enom.yh 5. Syn. Δι- 
 εξελευσις, εκβααις. 
 ΑΧεπομαι. /rom "Επομαι, persequor. to pursue; 
 indulge. ο 7 ις αεί το κατ ήμαρ-Αιεπομαι' — 
 Eur. ΕΙ. 145. 
 ΑΧεπω. ab "Επω. administro. to govern; to di- 
 rect, ώς όγε κοιρανεων διεπε στρατόν' οι δ' 
 αγορήνδε. Β. 207. Syn. Αιατασσο>, κατευθύνω, 
 αμφεπω, διατιθημι, διανέμω, διοικεω, διακοσ- 
 μεω, αμφιπολεω, κυβερνάω, επιστατεω. 
 ΑΧεργαζομαι. conficio. to execute ; to dispatch. 
 ay ούν, Οδυσσεύ, καιδιεργασαί μ' άγων. Hec. 
 373. Syn. Έξεργαζομαι,— διαχραομαι, αναιρεω. 
 ΑΧερειδομαι. innitor. to lean upon, κάγώ σκο- 
 λιφ σκιπωνι χερδς-Αιερειδομενα — Hec. 65. 
 Syn. Ερείδομαι, στηρίζομαι. 
 ΑΧερεσσω, ΑΧερεττω./. σω. remigo per. to row 
 through, εζομενος δ' επί τοίσι διηρεσα χερσίν 
 εμ^σι. μ. 444. Syn. Αιαπορθμευω, διακομί- 
 ζομαι, διαπεραω. 
 ΑΧερδς. humidus. moist; fresh ; quick ; alive, 
 ουκ εσθ' ούτος avr)p διερδς βροτός, ουδέ γενη- 
 ται. ζ. 201. See ι. 43. Syn. Ι κμαλεος, δια- 
 . βρόχος, διυγρος, ΰδρηλος, — νεοχμος, — χλωρυς. 
 r - ΑΧερπνζω. ΑΧερπω. penetroreptando. to creep, 
 
 or pass, through, και πύρ διερπειν, — to pass 
 the ordeal. Antig. 265. 
 
 ΑΧερχομαι. transeo. to pass through. (II. Γ. 
 198.) αντίκρυ δε διήλθε βέλος•— Ψ. 876. Syn. 
 Αιεξερχομαι, διειμι, διαβαδιζω, δϊίκνεομαι, δια- 
 βαίνω. 
 ΑΧευθυντηρ, ΑΧΊθυντηρ. gubernator. a direc- 
 tor. Maneth. 4. 40, 106. 
 ΑΧευναζω. consopio. to lull to sleep, διά τ 
 ευνάσαι τον εμδν βιοτον. Hipp. 1377. Syn. 
 Ευναζω, κατευναω. 
 ΑΧεχω, or ΑΧασχεω. (II. Υ. 416.) Poet. Αΐίσ- 
 χάνω. perrumpo. to break through, or out. 
 —ουκ άστρα δί'ισχανεν, ουτ αμαρϋγαϊ-Μη- 
 νες' — Apoll. 4. 1696. Syn. Διαπεραω, διαμ- 
 περές ελθεΧν. 
 Αιζημαι. (II. Ε. 168.) Αιζομαι. Αιζω. quaero, 
 to seek ; to search. Hence, Αιζημων. δ ή. 
 (Nonn.^) δϊζε γάρ, ηε μαχοιτο κατά κλονον 
 αύθις ελασσας. Π. 713. Syn. Ζητεω, αναζη- 
 τεω, εξερευνάω. 
 Αιζύγος. (Konn.) Αιζυξ, ύγος. δ r/. bijugis. 2. 
 duplex, harnessed two abreast. 2. double. 1. 
 — πάρα δε σφιν εκαστω διζυγες ίπποι. Ε. 
 195. Syn. 2. Αιπτυχος, διττός. 
 ΑΧηγεομαι. narro ; edissero. to relate ; ex- 
 plain, a. τις άν ούν το πράγμ' αυτυΧς διηγη- 
 σαιτο ; b. συ. Αν. 198. Syn. Εξηγεομαι, ύφη- 
 γεομαι, εξιστορεω, διαμνημονευω, μηνύω, 
 φράζω. 
 ΑΧηϊρΧος. adj. per aerem. traversing the air. 
 
 ή κεινας' ώδ' αϊψα διηεριαι ποτεονται. Apoll. 
 
 2. 226. 
 ΑΧηκω }. permeo. to traverse, or extend 
 
 through, μέσον πορον ο^κε, θερμαινων φλογ'ι. 
 
 Pers. 505. Syn. Αιασχεω or διεχω, διειμι, 
 
 διαστειχω. 
 ΑΧηλύσΧς. transitus. passage through, κείνη μεν 
 
 ποντοιο διηλυσις, ένθα μάλιστα. Apoll. 4. 
 
 1573. Syn. Διεξελευσις, διέξοδος, εκδρομή. 
 ΑΧεμαι./τοηι ΑΧημΧ. s. s. as ΑΧω. ΑΧωκω. Ίπποι 
 
 αερσιποδες πολέος πεδιοιο διενται. Ψ. 475. 
 ΑΧηνεκης. Att. ΑΧάνεκης. continuus. uninter- 
 rupted, adv. ΑΧηνεκεως, ΑΧηνεκες, (Οά.μ.όβ. 
 
 Horn. Apoll. 255.) and ΑΧάνεκώς. (Agam. 
 
 310. See Blomf.) ατραπιτο'ι τε διηνεκεες, 
 
 λιμένες τε πανορμοι. ν. 195. Syn. Συνεχής, 
 
 ενδελεχής, αδιάλειπτος. 
 ΑΧηνεμδς. vento expositus. airy ; lofty. — εξ 
 
 δτου πατραν - Αιηνεμον λελοιπεν' — Trach. 
 
 326. Br. 
 Δ7/;νος. adj. from Αϊδν, a town in Syria, 
 
 where the waters are unwholesome. Steph. 
 
 Byz. v. Alov. 
 ΑΧηπειρδω. in continentem redigo. to unite 
 
 to the continent. — διηπειρωσε θάλασσαν. 
 
 Philipp. An. ii. 232. 
 ΑΧηρες. summa pars aadium. the upper story. 
 
 μεθήκε, μελαθρων ες δίωρες εσχατον. Phoen. 89. 
 ΑΧθάλασσος. bimaris. with a double sea. εκ 
 
 1 Some would refer to this verb, Prow. 133. 
 Iph. Aul. 426. but the true reading in both 
 places is διψ,,ε from διαίσσω. 
 
174 
 
 Δ Ι Κ 
 
 Δ Ι Κ 
 
 του δ' αν και Ώοντον ιδοις διθαλασσον εοντα. 
 Dionys. 156. 
 
 Αϊθηκτδς, ου. 6 ή. utrinque acutus. two-edged. 
 διθηκτον εν σφαγαίσι βαψασα ζιφος. Prom. 
 861. 
 
 " Αΐθρδνος και Αισκηπτρος τιμή, dicitur de 
 Atridis, quorum uterque rex erat." Blomf. 
 on Agam. 42. applied to Agamemnon and 
 Menelaus, who are also called ΑΤκρατεΧς 
 "ΆτρεΊδαι, Aj. 251. 
 
 ΑΊθύραμβος. nom. Bacchi. (Bacch. 526. 
 Elmsl.) 2. carmen Baccho sacrum, a surname 
 of Bacchus. 2. a dithyrambic song. Hence, 
 ΑΊΘνραμβδδϊδασκάλος. a dithyrambic poet. 
 (Pac. 829.) 2. ουκ εντι διθύραμβος, δκχ ύδωρ 
 πιγς. Epicharm. Ath. 628. See Αν. 1388. 
 
 Αϊϊαυω. bene dormio. to repose, τον εϋ δαανον- 
 τα. Here. F. 1048. Syn. ϊαυω, καθευδω. 
 
 Αίϊημϊ. transadigo. to drive through, part. 
 per/, p. δίάειμενδς. (Apoll. 2. 372.) — στέρνα 
 Πολυνείκους βια-Αιήκε λογχ^-Ρηοεη. 1412. P. 
 
 ΑΓιθϋνω. dirigo. to guide through, ναυσΐ δι'ίθυ- 
 νειν ατρομον ενπλόίην. Leon. Tar. An. i. 232. 
 
 Αϊίκνεομαι. pervenio. 2. oratione percurro. to 
 go through, to relate, εζειπω και πάντα δι- 
 ϊζομαι' — Ι. 61. Syn. Αιεζειμι, διέρχομαι, 
 διηγεομαι. 
 
 Αϊϊπετης. a Jovedelapsus. falling from heaven. 
 compar. Αϊϊπετεστερδς. (Bacch. 1266.) ως δ' 
 δτ επί προχοφσι διϊπετεος ποταμοίο. Ρ. 263. 
 Syn. Αιοπετής. 
 
 Αίϊπδλϊά. Αϊϊπολειά. τα. festum Jovis. a festi- 
 val of Jupiter Πδλϊενς, protector of Athens. 
 Hence, Αίϊπδλίωδης, ΰοηίΐ'.ΑΪπδλΧωδης. (Nub. 
 984.) old as that festival ; antiquated. Μυσ- 
 τηρι Έρμη, ΑιΪ7τολει, Αδωνια. Pac. 419. 
 
 Αίϊπτάμαι./. δάπτησδμαι,α. 2. δϊεπτάμην. Αία- 
 πϊτομαι. α. 2. δϊε,πτδμην. pervolo. to pass 
 through quickly, ειθ' ωφελ' Αργούς μή δια- 
 πτασθαι σκάφος. Med. 1 . See Porson ; also, 
 Brunck. on Vesp. 1086. 
 
 Αίϊστάνω. Αϊίστημϊ. (II. Α. 6.) disjungo. to 
 separate ; to cause division, τον δήμον ημών 
 βουλεται διϊστανειν. Vesp. 41. 
 
 Αϊκαζω. judico. to adjudge ; to determine. 
 κρυπταδια φρονεοντα δικαζεμεν' — Α. 543. 
 Syn. Κρίνω, διαγιγνωσκο^, θεμιστευω. 
 
 Δίκαιος. Justus; ajquus. just; equitable. Hence, 
 Αϊκαιόπδλΐς. δ ή. (Pyth. 8. 31.) Αϊκαιως. adv. 
 (Heracl. 188. 773.) Also, Αίκαιδσΰνη. used 
 by Orph. (H. 7. 18. & 62. 3.) but not by 
 good Poets, αφραδεων, επει οΰ τι νοήμονες, 
 ονδε δίκαιοι, β. 282. Syn. Ειδικός, ευσεβής, 
 επιεικής, ίσος. Phr. Εργάτης δίκης, ύβριος 
 εχθράν δδον ευθυπορεϊ. Pind. ομμασιν ενδι- 
 κοις δρα. iEsch. 
 
 Αίκαώω ι . eequum censeo. 2. punio. 3. αρ. 
 
 1 This verb affords a remarkable instance 
 of the different significations which the same 
 word bears in pure and Hellenistic Greek. 
 This difference is marked above. See Valcken. 
 Scholl. in Nov. Test.VoL I. p. 502. Schleusn. 
 in hi3 Lexicon gives the sense of condemno 
 
 Sciiptt. Sacros, justum pronuncio. to think 
 right, or fitting. 2. to adjudge ; condemn, or 
 punish. 3. in the Ν Τ. to account righteous. 
 — η τον Ελλήνων δρον-Φευγειν δικαιοΰτ', όσ- 
 τις άν ταργος φυγή ; Heracl. 190. Syn. 1. 
 Αξιοω. 2. δικάζομαι, νουθετεω, καταδικάζω, 
 κατακρίνω. 3. απολύω. 
 
 ΑΧκαρηνδς. biceps, double-headed, οκταποδες, 
 δικαρηνοι, αχειρεες' — Batr. 289. Syn. Δίκρά- 
 νος, δικέφαλος, διμέτωπος. 
 
 Αίκασπδλδς. qui jus tractat. one who admi- 
 nisters justice. Hence, Αίκασπδλϊά, άς. ή. 
 (Orph. 379.) εν παλάμης φορεουσι δικασπο- 
 λοι,— Α. 238. 
 
 Αϊκαστής, οϋ. δ. judex, a judge. Hence, Αί- 
 καστηρίδν. a tribunal ; or, court of justice : 
 (Equit. 307.) and, dimin. ΑίκαστηρΊδϊον. 
 (Vesp. 803.) oyroi δικαστην σ ειλομην εμών 
 κακών. Eur. Supp. 252. Syn. Κριτής, διαι*• 
 τητης, δίκης βραβευς. 
 
 Δΐκελλα, ης. ή. ligo, bidens. a mattock. — ούτε 
 του γενήδος ην-Τίληγμ', ου δικελλης εκβολή' — 
 Antig. 256. Syn. ΛισΓρον, αμη, σκαφείον, 
 σκαπάνη. Ερ. Σκαπτειρα. 
 
 Αϊκεραιος. Αϊκερως. bicornis. havingtwo points, 
 or, horns. ΤΙάνα, θεόν δικερωτ, — Orph. Η. 
 33. 25. See Antip. Sid. An. ii. 10. 
 
 Αίκη. jus ; fas ; lis. right; justice ; law-suit; 
 a penalty. Αίκη is also the Goddess of jus- 
 tice. (Hes. ε. 254. Bacch. 1012.) αυτή τοι 
 δίκη εστί θεών, οϊ Ολυμπον εχονσιν. τ. 43. 
 Syn. Αικαιοσννη, κρισις. — ποινή, τιμωρία. 
 Ερ. Ιθεϊα, σκόλια. 
 
 Αΐκην.αάν. instar. after the manner. — αι δε, πο- 
 λέμιων δικην-Έυναρπασασαι, — Hec. 1152. P. 
 
 Αΐκηφδρος. vindex. an avenger, ποτέρα δικασ- 
 την, η δικηφορον λέγεις ; Choeph. 118. Syn. 
 Τιμωρός. 
 
 Αικϊδϊδν. dimin. of Αίκη. a petty suit.• — επι μεν 
 Θατερα-Οϊαν δικιδιοις. — Nub. 1108. 
 
 ΑΤκλεϊδες, Αίκλίδες, ων. αι. fores geminse. fold- 
 ing doors ; doors secured by a double bolt. 
 δικλίδας, υψηλας' — Μ. 456. 
 
 Αίκολεκτης. caussidicus. a pleader, μητεδικην 
 δικασειεν ανήρ γεγονώς δικολεκτης. Pallad. 
 An. ii. 436. 
 
 Αίκορράφεω. caussas consuo. to be fond of 
 litigation. Hence, Αίκορραφδς. δ ή. and Αϊ- 
 κορράφίη. (Man. 2. 29 6.) ορθώς παραινείς, ουκ 
 εών δικορραφεϊν. Nub. 1485. Syn. Φιλονεικώ. 
 
 Αίκδρΰφδς. qui duplicem verticem habet. 
 having two summits, δικορυφον σέλας υπέρ 
 
 to the passage in the Heracl. It has the sense 
 of punio, Thuc. iii. 40. Polyb. iii. 31. So Ai- 
 καιοΰμαι, Herod. Clio, 100. In the old Scot- 
 tish, to justify bears the same sense. In Lind- 
 say's Chronicles we are told, that " the people 
 justified the captain of the house," meaning 
 that they put him to death, p. 165. Again, 
 " James III. was advised to make use of this 
 justification against certain evil counsellors." 
 See Brit. Crit. Jan. 1816. p. 82. and Jamie- 
 son's Dictionary. 
 
Δ Ι Ν 
 
 άκρων. Phoen. 237. Syn. Αικορνμβος, δι- 
 κορσος. 
 
 Δΐκοτυλος. duas cotylas capiens. holding about 
 1 1 pint, καν y δικοτυΧος λήκυθος, καταστρέ- 
 ψω. Sotad. Ath. 293. e. 
 
 ,ΑΤκράτης. See Αΐθρδνδς. 
 
 Αΐκροδς, ΑΤκρονς. ό ή. ΑΤκρδς, η, δν. (Brunch, 
 on Apoll. 4. 1613.) biceps, bifidus, having 
 two heads, or points, τηνδε μεν δικροϊς εω- 
 θουν τήν θεον κεκραγμασι. Pac. 686. Syn. 
 Αικράνος, δικαρηνος, — δικράής. 
 
 Αϊκροτος. act. utrimque pulsans. 2. pass, dua- 
 
 ■ bus orbitis sectus. (Eur. El. 775.) striking 
 on each side. 2. marked by two wheels. 1. 
 δικροτοισι κωπαις. Iph. Τ. 408. 
 
 Αικτνον. rete. a fishing, ο?-, hunting, net. Hence, 
 ΑικτνβδΧδς, for Αικτϋόβ. (Ερ. 1. 6.) Αικτυο- 
 κλωστος.δή. woven in net work. (Antig.353.) 
 Hence too, Diana is called Αίκτυννά, as pa- 
 troness of hunting with nets. (Hipp. 146. 
 
 : 1136.) Αίκτνννα is the name of a nymph, 
 Callim. 3. ] 98. δικτνω εζερυσαν ποΧυωπφ. — 
 
 j χ. 387. Syn. Αρκυς, γαγγαμον. σαγήνη. Ορρ. 
 Ερ. ΈυπΧοκον, ποΧυπΧοκον, ενερκες, εκηβο- 
 
 i Χον, δνσιθαΧασσον. 
 
 Αίκω Κ jacio. to throw ; to cast, δικετε πεδόσε 
 τρομερά σώματα. Bacch. 600. Syn. Βάλλω, 
 
 ; καταβαλλω, ρίπτω. 
 
 Δϊκω-ός 2 . duos remos habens. two-oared, ορώ 
 
 ϊ δικωπον, ορώ σκάφος• Alcest. 253. 
 
 Αινδΰμϊη. a name of Cybele. Apoll. 1. 1125. 
 
 ΑΊνευω. (II. Α. 541. Ω. 12.) ΑΊνεω, act. Sine ut. 
 gyro verso, v. versor. to turn, or, move 
 round, ώς τον εν οφθαλμψ πυριηκεα μοχΧον 
 εΧοντες - Αινεομεν, — ι. 388. Syn. ΚνκΧεω, 
 ανακυκΧοω, στρέφω, αναστρέφομαι, περιάγω, 
 στροφαΧιζω, γυροω, ορχεομαι, ε'ιΧεω. 
 
 ΑΊνη. vortex, a whirlpool, or, whirlwind ; a 
 circular movement. Hence, ΑΊνηεις. (It. Φ. 
 126.) AJvaiogand ΑΊνητος. {Anal.'u. 19.233.) 
 αμφιποΧον μεν άμαρτε, βαθειφ δ' εμπεσε, διvy. 
 ζ. 116. Syn. Αϊνος, αεΧΧα, αμπωτις, στρομ- 
 βος. Ερ. *ΑΧιμΰρης, ανεμωκης, εγκυκΧιος, θοα. 
 
 ΑΊνδς, ον. 6. id. qu. Αϊνη. it. vortex setherius, 
 &c. 1. a circular motion, or, dance. 2. a 
 
 ΔΙΟ 
 
 175 
 
 ) l This verb is used nine times by Eurip., 
 once by ./Esch., not once by Soph, or Aris- 
 coph. 
 
 2 Other adjectives compounded of δις, 
 wice, are δΊκωΧδς, Eye. 636. δϊΧογχδς, Agam. 
 ,345. δϊΧοφος, Antig. 1139. δΐμήτυιρ, Orph. 
 P. 49. δΐμοιρδς, JEsch. Supp. 1078. δϊμορφδς, 
 αμόρφωτος, (Orph. Η. 29. Man. 4.452.) δί- 
 ινζδς, Plato Com. δϊπαις, JEsch. Supp. 323. 
 Choeph. 332. δϊπαΧτδς, Aj. 408. Troad. 1 102. 
 ϊΐπΧεθρδν, Strato, An. ii. 381. δΤπΧηθης, Nic. 
 Al. 153. δϊπδρδς, Troad. 1097. δΐποταμδς, 
 Eur. Supp. 621. διπτερδς, διπτερυξ, Anthol. 
 ΙιπνΧος, Philoct. 975. δϊπΰρδς, biscuit. Athen. 
 D. 110. διρρϋμδς, Pers. 47. δίσωμάτδς, Orph. 
 H. 70. δϊτδκδς, Anac. fr. 159. δίφδρδς, Eccles. 
 708. δϊχαΧκδν, Lucill. An. ii. 338. οΊ-χοινΐκον, 
 jNub. 640. δΐχδλωτδς, Pallad. An. ii. 408. 
 
 threshing floor. 2. a turner's lathe. Hence, 
 
 1. ΑΊνωεις, Cycl. 47. — 2. ΑΊνδμαι, Call. fr. 
 51. — 3. ΑΊνωτδς, Od. τ. 56. a. ηκιστ' aXX' 
 αιθέριος δΤνος. b. Αίνος ; τοντί μ' εΧεΧηθη. 
 Nub. 380. Syn. Αινη, κινησις, γύρος, γυρωμα. 
 
 ΑΧυβυΧδς, (Ed. C. 1463. Br. Αϊοκτυπδς. a Jove 
 missus, v. ictus, hurled by Jove ; struck with 
 lightning, η Αιοκτνπον γένος. iEsch. Supp. 
 161. Syn. ΑιοβΧητος. 
 
 ΑΊδγενετωρ, Bacch. 122. Αϊδγενης, II. Α. 489. 
 (Also, the name of the Cynic of Sinope, 
 Antip. Sid. An. ii. 28.) Αΐογνητδς, Hes. ασπ. 
 430. Α\δγονδς. a Jove genitus. sprung from 
 Jove ; high-born, τάν διογονοιο Βάκχου. Hipp. 
 560. $ΥΝ.Αριστογονος, ευγενής, δϊος, γενναίος. 
 
 Αϊδδδς, ον. ή. transitus, compitum. a passage ; 
 a public way. Hence, ΑΙοδευω. to travel 
 through. (Philipp. An. ii. 233.) al δε γυναί- 
 κες κατά τας διόδους. Eccl. 693. Β. Syn. 
 Αμφοδιον, πάροδος, δΐίζοδος, δδος, διεκπΧοος. 
 
 ΑΧδθϊν. adv. a Jove, from Jupiter, πέμποντες 
 Αιόθεν πνοάς. Helen. 1521. Syn. Ονρανοθεν. 
 
 Αϊοιγνϋμί, Αίοιγω. (CEd. Τ. 1287. Br.) pando. 
 to open, έστηκεν' αΧΧά τάς γνάθους διοιγνυτε. 
 Eccl. 489. Syn. Ανοίγω, διανοίγω, διαπεταν- 
 νυμι, διαπτυσσω. 
 
 ΑΊοιδης. turgidus. full ; swelling. Nic. ΑΙ. 90. 
 
 Αωιστεδς. verbal, of Αϊάφϊρω. to be carried 
 about, ών ουνεκ όμμα πανταχή διοιστεον. 
 Pheen. 272. 
 
 ΑΊδ'ίστευω. sagitta trajicio. to pierce through 
 with arrows, ft δε κεν εκτανυσω, διο'Ίστευσω 
 τε σίδηρου, φ. 114. Syn. Αιακοντιζω. 
 
 Αϊοιχνεω. permeo. to pass through, ασινής δ' 
 αιώνα διοιχνεϊ. Eumen. 316. Syn. Αιαβαινω, 
 διάγω. 
 
 Αϊοιχδμαι. f οιχησομαι. pereo. to be undone. 
 διοιχομεθ', οιχομεθα. Orest. 182. Syn. Ολω- 
 λα, αποΧωΧα. 
 
 ΑϊδΧισθαινω. (Anac. 44. 9.) ΑωΧισθεω. elabor 
 e manibus. to slip through; to escape. aXX' 
 δσ εμαυτφ στρεψοδικήσαι, και τους χρηστας 
 διοΧισθεϊν. Nub. 434. Syn. ΟΧισθαινω, εκ- 
 φευγω. 
 
 ΑϊοΧΧΰω. ΑϊοΧΧϋμΐ. f. δίυΧεσω. α. 1. δΧωΧεσα. 
 from obsol. ΑϊδΧεω. (Trach. 472. 1030. Br.) 
 funditus perdo. to destroy utterly, pass. 
 ΔΐΌλλυ/^αι. 5. as Αιοιχομαι. (ibid. 1069.) εζομ- 
 ματουμεν και διοΧΧυμεν κόρας. Eur. CEd. fr. 
 3. Syn. Αιαφθειρω, εζοΧοθρευω. 
 
 Αϊδμηδης. Diomedes, fil. Tydei. II. passim. 
 Ερ. Αγαυος, δίος, δονρικΧυτος, εγχεσπαΧος, 
 Χάοφονος, μενεπτοΧεμος, ερικϋδης, ιπποδαμος, 
 σθεναρός, ιφθΊμος. Ύνδειδης, ΚαΧυδωνιος. Ρη. 
 Ύυδεος αΧκιμος, οβριμος, αρη'ϊος νιος. 
 
 ΑΊομννμΐ. dejero. 2.juro. to affirm, or deny, 
 with an oath, σαφώς διομνυσθ' ειδεναι τα 
 δαιμόνων. Eur. Philoct. fr. 6. Syn. Ομνυμι, 
 
 2. απομνυμι. 
 
 ΑΊδν. urbs Eubcese. a tow T n of Eubcea, near 
 which was ΑΊαδες Αθήναι, (fr. JEsth. Bothe, 
 p. 567.) Κηρινθόν τ' εφαΧον, Αιου τ' αιπν 
 πτοΧιεθρον. Β. 538. 
 
 Αϊδνϋσδς,Ι$1/ιηι. 7. 6. (Whence, Αΐδνϋσϊάς, άδδς. 
 
176 
 
 Δ Ι Π 
 
 Δ Ι Φ 
 
 ?/. Here. F. 891.) Also, Δϊωνϋσος. Bacchus, 
 οία Αιωννσος δώκ' ανδρασι χάρμα και άχθος. 
 Hes. α. 400. 
 
 Δωπίτης. s. as ΔΤιπετης. Φοίβος μ' έπεμψε 
 δεϋρο, διοπετεςλαβεϊν-Αγαλμ', — Iph. Τ. 977. 
 
 Δωπός. inspector, curator, a prefect ; over- 
 seer. — βασιλείς διοποι. Pers. 44. Syn. Επί- 
 σκοπος, θεωρός, έφορος, κηδεμων, ηγεμων, ιθυν- 
 της, οικονόμος, διοικητής, επιμελητής. 
 
 Αίοπτενω. inspicio. 2. speculor. to observe 
 narrowly, to spy. ηε διοπτευσων, η εναντι- 
 βιον πολεμιζων. Κ. 451. Syn. Διασκοπεω, 
 εισορώ, διοπτομαι, εποπτεύω, εφοραω. — 2. 
 κατασκοπεω. 
 
 Αΐοπτήρ. ΔΊοπτης. (Rhes. 234.) speculator, a 
 scout; a spy. τον pa διοπτήρα στρατού εμμε- 
 ναι ημετεροιο. Κ. 562. Syn. Κατοπτης, κατά- 
 σκοπος. 
 
 Αΐορθενω. ad normam veritatis exigo. to ex- 
 amine duly, άλλως re, πως αν μη διορθενων 
 λογούς. Eur. Supp. 417. Syn. Διευθύνω, δια- 
 ταττω. 
 
 ΑΤορθοω. corrigo. to rectify ; to set right, εξόν 
 διορθώσαιλογοις-Σαν εριν, — Hel. 1174. Svn. 
 Έπιδιορθοω, επανορθοω. — ανατιθημι, μετα- 
 ποιεω. 
 
 Διορίζω, Διορίζομαι, distermino. 2. dermic to 
 separate by, or carry beyond, boundaries, 
 to define, determine, στράτευμα κωπη διορι- 
 σαι Ύροιαν επι. ib. 401. Syn. Αφορίζω, διάγω, 
 διαστέλλω, διαχωρίζω, διακρίνω. 
 
 Δϊορυττω. perfodio. to dig, or break, through. 
 πάνυ γοΰν κλεπτειν κοσμιον εστίν, και τους 
 τοίχους διορυττειν. Plut. 565. Syn. Δια- 
 σκαπτω, διαρρηγνυμι. διαπειρω. 
 
 Δϊορχεδμαι. persulto. to dance for a prize. 
 τους νυν, διορχησομενος ολίγον ύστερον. 
 Vesp. 1481. 
 
 ΔΊδς, α, ον. id. qu. Διογένης, it. divinus ; egre- 
 gius. Jove-born ; noble ; excellent. Έυμηλος, 
 τον υπ' Αδμητι>) τεκέ δια γυναικών. Β. 714. 
 Syn. Αντιθεος. θαυμαστός. 
 
 Δωσδδτδς. υ ή. a Jove datus. bestowed by 
 Jove; heaven-descended. — αλλ' όταν αιγλα- 
 Διοσδοτος ελθη. Pyth. 8. 136. Syn. Διοπεμ- 
 πτος, διοπετής. 
 
 Δϊδσημίά, άς. ή. signum a Jove datum, a por- 
 tentous sign in the sky. διοσημία 'στι, και 
 ρανις βεβληκε με. Ach. 171. Syn. Τέρας. 
 το εναισιμον. 
 
 Δϊοσκοροι. Διόσκουροι. {Iph. Α. 769.) Jovis 
 filii. twin sons of Jove ; Castor and Pollux. 
 ως την Αακαιναν ξυγγονον Διοσκοροιν. Hec. 
 444. 
 
 Δωτρεφης. Jovis alumnus, reared by Jove ; 
 illustrious, πεφραδεμεν, δηεις δε διοτρεφεας 
 βασιλήας. η. 49. 
 
 Δΐπλαζω. neut- geminussum. to be double. — 
 2. act. duplico. to double. *SO, ΔΤπλοιζω, Agam. 
 837. Hence, Διπλάσιος, adj. {Eur.fr. Polyid. 
 9.) ΔΤπλάσϊως. adv. (Av. 1578.) το τοι δι- 
 πλαζον, ώ γυναι, μείζον κακόν. Aj. 268. Syn. 
 Αναδιπλαζω, αναδιπλασιαζω, επιδιπλοω. 
 
 Δϊπλαξ, ακδς. η. laena duplicata. a double 
 
 mantle. 2. a coarse garment. Hence, Έσθος 
 
 διπλαδιον, Antip. Sid. An. ii. 22. 1. — και δι- 
 
 πλακα δώκα-Καλήν, πορφυρεην — τ. 241. 
 Αΐπλαζ, άκδς. δ η. Δ~ΐπλοδς, ους, δη, ή, οον, οϋν. 
 
 (II. Δ. 132.) Διπτ-υξ. Δίπτυχος. (Od. ν. 224.) 
 
 duplex, double; ample, καίτά μεν εν χρϋσε -g 
 
 φιαλτ^ και διπλακι δημψ. ψ. 243. Syn. 1. Δισ- 
 
 σος, δίδυμος, διχθαδιος, διπλάσιος. 2. αμφι- 
 
 λαφης. 
 Δϊπους, δδδς. (Ath. 1. 10.) Hence, Δϊποδϊαζω. 
 
 salto δϊποδϊάν — to dance the διποδιά, like 
 
 Lacedcemonians. ϊν εγώ διποδιαζω γε, κάεισω 
 
 καλόν. Lys. 1243. Br. 
 ΔΊπδλϊωδης. See Διίπολιωδης. 
 Διρκά. Dor. for Δίρκη. Diree. anymph;/rom 
 
 whom a river and fountain near Thebes were 
 
 so called. Hence, Διρκαϊδς. adj. (Antig. 105.) 
 
 η ρεύματα σεμνά Διρκας. (Ion. a maj. Oim.) 
 
 Iph. T. 401. Ep. Καλλιρεεθρος, καλλιροος. 
 
 Phr. Διρκας άγνον ύδωρ. 
 Διρφη, ης. ή. Διρφΰς, (Simon, fr. 49.) Dirphe. 
 
 a mountain of Eubcea. Διρφην τ' ερωτών, η 
 
 σ εθρεψ', Αβαντιδα. Here. F. 185. 
 ΔΤς. adv. bis. twice. Hence, Αίσαρπαγος Κ epith. 
 
 of Helen, Lye. 513. Also, ΔΧσευνδς, Δίσηβος. 
 
 (Dosiad. An. i. 413.) and Δισθάνης. (Od. μ. 
 
 22.) νέους δις είναι, και γέροντας αϋ πάλιν. 
 
 Eur. Supp. 1082. Syn. Δισσακι, δισσακις, 
 
 Anthol. 
 Δίσκος, ου. δ. discus, a quoit. Δισκϊω, Δισκευω. 
 
 (Isthm. 2. 51. Orph. 1286.) to throw a quoit. 
 
 Δισκημά. το. thrown as a quoit. (Troad. 1 121.) 
 
 Έν.Ύροχοειδης, λίθινος. Phr. Και σολον ευδι- 
 
 νητον ελών νωμητορι καρπφ'Βρϊθν βέλος προ- 
 
 εηκε• — Νοηη. 
 Δισσαρχης. s. s. as Δικρατης. Aj. 390. 
 Δισσδς. geminus. double. Δισσοί. two. (So, 
 
 Διστδλδς, Διστδλοι. (Ed. C. 1055. JSr.) Δισ- 
 
 σώς. adv. doubly; a second time. (Phcen. 
 
 1347.) ώ δισσά πατρός και κασιγνητης εμοί. 
 
 (Ed. C. 330. Syn. Διττλοος. 
 Διστάζω, dubito. to be uncertain, δισταζειν 
 
 γαρ εφη ποτερ' εν κριψ γεγενηται. Philodem. 
 
 An. ii. 90. 
 Διστΐχος, (Leon. ΑΙ. An. ii. 193.) Διστοιχος, 
 
 ον. δ ή. duos ordines habens. arranged in two 
 
 rows, or rows of two. το διστιχον. a distich. 
 
 μανυει διστοιχος ολέθριος ογμος οδόντων. Ερ. 
 
 άδ. 272. 
 Διστδμός. geminum os habens. two edged ; 
 
 two fold, δίπτυχα, διστομα φασγαν. Orest. 
 
 1308. Syn. Αμφίστομος. 
 Δϊϋγρός. madidus. moistened, διϋγρα τριπαλ- 
 
 των πηματων 2 . Sept. Th. 993. Syn. Διερός, 
 
 αϊματοσταγης. 
 Δϊυπνιζω. expergefacio. to awaken, δς δε δ"ιυπ- 
 
 νισθεις μετέβη. — Pallad. Anal. ii. 436. 
 ΔΊφαω. quaero. to search, πολλούς αν κορεσειεν 
 
 1 Adjectives, compounded of δις, but re- 
 jecting the σ, are collected in a note to Δι- i 
 κωττος. 
 
 2 Blomf. with excellent taste suggests αι- 
 μάτων. 
 
Δ I Χ 
 
 Δ Ι Ω 
 
 177 
 
 3 ανηρ όδε, τηθεα διφών. Π. 747. Syn. Ζητεω, 
 [ ερευνάω, μαστενω. 
 
 Δϊφθερά. pellis. 2. vestis coriacea, etc. a skin, 
 
 or hide. 2. a garment made of skins. Hence, 
 
 ΑιφθϊρΧς. ή. a sail-cloth. (Antiph. Anal. Z,ec#. 
 
 J 172.) ΑιφθερΧάς, ου. 6. one who wears a di0- 
 
 L θ'ερα. (Posidipp. An, ii. 50.) ώσπερ 6 πατήρ 
 
 σου, διφθεραν ενημμενος. Nub. 72. 
 ΛϊφΧλός. Diphilus. the comic Poet. παράΤνα- 
 Oaivy Αιφιλος πίνων ποτέ. Macho, Ath. 579. 
 Χιφροντϊς. Αϊχομητίς. Nbnn. animi dubius. ir- 
 resolute, όπως διφροντις ούσα μη 'κιννσσομην. 
 Choeph. 194. Syn. Αιχογνωμων. 
 \Τφρος. pi. Αίφροι αηάΑιφρά. {Call. Dian. 135.) 
 locus in curru, ubi parabates et auriga se- 
 debant; qs. δίφορος, duos vehens. a car, or 
 chariot, with a seat for two persons. 2. a seat, 
 or chair, dimin. ΑΤφρισκός. 6. Αιφράς, άδός, 
 I »}. (Nub. 31. Horn. 48. 7.) Hence, Αΐφρευω, 
 Αιφρηλάτεω. to drive. (Androm. 108. Aj. 
 845.) Αιφρουλκώ. to drag a chariot. (Philipp. 
 ι An. ii. 120.) ΑΤφροφυρώ. to carry a litter, or 
 I sedan. (Av. 1552.) /fence αΔο, ΑΤφρευτης, 
 j, Αιφρηλάτης. δ. Αιφρελάτειρα. r). auriga. a 
 |. charioteer. (Aj. 868. Soph. El. 755. Λ»α/. 
 iii. 24.) Αιφρδφορος. b ή. (Eccles. 734. Br.) 
 land ΑιφρηλάσΧά, ας. ή. (Olymp. 3. 67.) ει δ' 
 ,-εθελεις πεζός, πάρα τοι δίφρος τε και Ιπποι. γ. 
 324. Syn. Άρμα, ζεύγος, αμαζα, συνωρις, οχη- 
 \.μα. 2. έδρα. Ερ. Αλεξιμορος, αεθλοφορος, αελ- 
 Ιλοπους, αξονιος, διδυμοζυξ, ευζεστος, ενεργής, 
 \ ευζοος, ευτνκτος, ευκυκλος,ϊππειος, καμπύλος, 
 χρνσοκολλητος, νυμφοκομος, περικαλλης, πτε- 
 ροεις, πτηνος, παμφανοων, πολυδαίδαλος, τε- 
 τραζυξ, τροχήλατος. See Pyth. 2. 20. 
 ϊίφύης. qui duas naturas habet. of two na- 
 tures ; two-fold. Πρωτογονον καλεω διφυή, 
 νμεγαν, αιθεροπλαγκτον. Orph. Η. 5. 
 ίϊχά. adv. bifariam. in two ways. (II. Σ. 510.) 
 ι prcep. seorsum, (Agam. 1378.) absque, apart 
 from, without. {Hence, ΑΧχάς, άδός. ή. a half. 
 Δΐχάω, ΑΧχαζω. to divide in two parts. (Arat. 
 512. 737.) ζωειν yap διχα παντός ονειδεος 
 εΊΧεθ' έκαστη. Antip. Sid. An. ii. 11. Syn. 
 adv. Αιχή, διχθα, διχώς, ανδιχα, διχοσταδον, 
 διττώς, δίπτυχα. prcep. χοιρις. άνευ. 
 Χχηλος. ungulam habens bisulcam. cloven- 
 footed, εϊδες δ' αν η πλεΰρ', η διχηλον εμβασιν. 
 Bacch. 739. Syn. Αισχιδης, διχροος. 
 ΐχηρης. sector ; medius. dividing, μηνός δι- 
 χηρης, — Ion. 1156. Syn. Μεριστης. 
 ιχθάδΧος. duplex, double, διχθαδιας κήρας 
 φερεμεν θανατοιο τελοσδε. 1.411. Syn. Διχ- 
 θάς, δοιος, διπλοος. 
 
 Χχοβουλος. discors. dissentient, μοίρα Νεμε- 
 σιν διχοβουλον μη θεμεν. ΟΙ. 8. 114. Syn. 
 Αιχογνο>μων, διχοφρων, διχοθϋμος. 
 Χχδθϊν. adv. a duabus partibus. on both sides, 
 και ταύτα διχοθεν μισθοφορούντες αλφιτα. 
 Pac. 477. 
 
 Χχομηνδς. ό ή. (Aral. διοσ. 5.) ΑΧχόμηνΧς. ή. 
 luna plena, the moon at the full, προς yap 
 οι διχομηνις απ' αιθέρος αυγαζουσα-Βαλλη σε- 
 ληναιη— Apoll. ]. 1231. Syn. Πανσέληνος. 
 
 ΑΧχομϋθδς. ambiguus. having two meanings. 
 
 διχομυθα, πάτερα μεν σον εκπαγλου μένος. 
 
 Orest. 889. Syn. Αιχογνωμος, αμφιρρεπης, 
 
 δίγλωσσος, διφωνος. 
 ΑΧχορράγης. dupliciter ruptus. split in two. 
 
 διχορραγης εκείτο κρηπιδων επι. Here. F.100S. 
 ΑΧχορρδπως. adv. ancipitem inclinationem 
 
 habens. in a doubtful, fluctuating state, το δ' 
 
 εϋ κρατοιη, μη διχορροπως ιδεϊν. Agam. 357. 
 ΑΧχοστάσΧά. dissensio. division ; sedition, ευ- 
 
 νιδες, αργαλετ^σι διχοστασίας κεδοωνται. Αρ. 
 
 4. 501 . Syn. ΑκαΓαστασια, διχόνοια, διαφορά, 
 
 στασις. 
 ΑΧχοστάτεω. dissideo. to be at variance, όταν 
 
 γυνή προς άνδρα μη διχοστατψ^ΙβάΛβ. Syn. 
 
 Αιχονοεω, στασιάζω, διαφερομαι, δασταμαι, 
 
 ερίζω. 
 ΑΧχυφρων. discors. divided in mind, αραιφ τ' 
 
 εκ πατρός διχοφρονι ποτμω. Sept. Th. 906. 
 
 Syn. Διχο,βονλος, διθνμος. 
 Αι-ψά, ης. ή. Διψος, εος. το. (Theoc. 22. 63.) 
 
 sitis. thirst ; drought. Hence, adj. Αιφάλϊός, 
 
 ΑιφΧος, ά, όν. (Bairach. 9. Antig. 252.) and 
 
 Δίψας, άδδς. ή. (Apoll. 1. 1 147.) dry; thirsty. 
 
 And, Δ(ψαω. lit. & figur. to thirst. (Nem. 3. 
 
 10.) τω δ' επεί ovv πινοντ αφετην πολυκαγκεα 
 
 διφαν. Λ. 641. Ερ. Αζαλεα, αυαλεα, ζηρα, 
 
 καρχαλεα, θνμοφθορος, κελαινη, λυσιμελης, 
 
 μαλερα. 
 ΑΧω, intransit. fugio, timeo. to be afraid. (72. 
 
 1. 433.) ΑΧδμαι. med. transit, fugo. to put to 
 flight; to chase. — εκών αεκοντα διηται. Η. 
 197. Syn. 1. Δει£ω, δειμαινω. 2. εκφοβεω, 
 απελαννω, διώκω. 
 
 ΑΧωδΰνδς. gravem dolorem adferens. piercing, 
 as pain, κάκεΐνος,ώς ηκουσε, και διωδννος Σπα- 
 ραγμός αυτού πλευμονων ανθηψατο. Trach. 
 779. Β. 
 
 Διώκω. Alt. ΑΧωκάθω. (Nub. 1482.) abigo, per- 
 sequor. to drive away, or forward ; to pursue. 
 verbal. ΑΧωκτεδς. {Acharn. 221.) Hence, AX- 
 ωγμά, ατός. το. (Helen. 1622.) ΑΧωγμός, ού. 
 ό. (Orest. 412.) ΑΧωκτύς, ΰός. ή. (Callim. 3. 
 194.) Hence too, ΑΧωξϊκΐλευθός, ΑΧωζιππος. 
 ό ή. (PMlodem. An. ii. 90. Pyth. 9. 4.) όπ- 
 πότε θυμός ανωγε' διώκω δ' ουτιν εγωγε. σ. 
 408. Syn. Καταδιώκω, απελαυνω, εξορίζω, 
 φυγαδεύω. 
 
 ΑΧωλϊνΧός, ά, όν. qui brachia sublata gerit. 
 with arms extended, αλλ' εμπης κάκέΐθι 
 διωλενιη τετανυσται. Arat. φ. 202. 
 
 ΑΧωλύγΧός. magnus. 2. vehemens. far-extend- 
 ing, loud-sounding, πεζά διωλυγιης αναπεπ- 
 ταται ηπειροιο. Apoll. 4. 1258. Syn. Μάκρος, 
 ενρντενης. 2. έντονος, εζακουστος. 
 
 ΑΧωμότος. juratus. 2. perjurus. bound by an 
 oath. 2. forsworn. 1. διωμοτοι πλεουσιν, η μήν 
 η λόγω. Philoct. 602. Syn. Ένωμοτος, επω- 
 μοτος, ένορκος, όρκιος. 
 
 ΑΧωνη. mater Veneris, mother of Venus, adj. 
 ΑΧωναΧός. Dionauus. (Dion. 509. Horat. Od. 
 
 2. 1. 39.) την δ' ημειβετ' έπειτα Αιωνη, δϊα 
 θεαων. Ε. 381. Ερ. Ερατη, ευπλοκαμος, καλή, 
 ζανθη, σεμνή. 
 
 Α Α 
 
178 
 
 Δ Ο I 
 
 Ανώνυμος, binominis. having two names, re- 
 nowned. Hence, Αϊωνυμίά, ας. ή. (Man. 4. 
 376.) ςϊ διωνυμοι θεαί. Phoen. 699. Pors. Syn. 
 Πολυώνυμος. — διαβόητος, ονομαστός, περί- 
 φημος. 
 
 ΔΊωννσδς. Poet, for Αϊδν. II. Ε. 325. 
 
 Αμητήρ, ήρδς. δ. domitor. {Horn. Nept. 5.) 
 Δμηταρά, άς. ή. domitrix. one who tames, or 
 subdues, ειμή νυζ δμητεφα θεών εσαωσε,και 
 ανδρών. S. 259. 
 
 Αμω?}, ης. (Od. τ. 60.) Δμωϊς, ϊδδς. η. serva, 
 ancilla. a female slave, δμωϊς, επ' αλλότριας 
 πόλεως. Androm. 138. Syn. Αονλη, δρασ- 
 τειρα, θεραπαινα, θεραπαινις, παιδισκη, αμφι- 
 πολος, οικετις, θήσσα. Ερ. Έυπλοκαμος, μο- 
 yspa. 
 
 Αμωος, Αμώς. δ. servus. one reduced to sub- 
 jection; a slave, δμωός, έχων μακελην — Hes. 
 ε. 468. τευ δμώς εις ανδρών; — ω. 256. Syn. 
 Αοϋλος, θης, θεράπων, ατμην, οπηδος, προπο- 
 λος. Ερ. Ανγρος, ταλασιφρων. 
 
 Ανδπάλιζω. agito et percutio. to shake vio- 
 lently. — ανήρ δ' ανδρ' εδνοπαλιζεν. Α. 473. 
 Syn. Σείω, δονεω, περιτινασσω, περιστεφω. 
 
 Ανοφερος. caliginosus. dusky, dark, ητε κατ 
 αιγιλιπος πετρης δνοφερδν χεει ύδωρ. Ι. 15. 
 Syn. Μέλας, κελαινος, γνοφωδης, ζοφοεις, 
 ορφναϊος, αλαμπετος, άδηλος, σκοτεινός. 
 
 Ανδφδς, ου. δ. tenebrse. darkness, δνοφοι κα- 
 λυπτουσιν δόμους. Choeph.51. Syn. Αχλνς, 
 σκότος. 
 
 Αογμάτιζω. (β*ο?ηΑογμά. Manelh. 5. 28.) cen- 
 seo ; pronuncio. to establish, or declare, an 
 opinion, ώς Πάρις ου σε καλήν, αλλ' εμ' 
 εδογματισεν. Nicarch. An. ii. 352. 
 
 ΑοθΧην. furunculus. a sore called a felon, δτψ; 
 δοθιήνι σκοροδον ημφιεσμενω. Vesp. 1172. Β. 
 
 Αοιαζο). Αοιαζδμαι. Αδαζω. Αδαζδμαι. 1 . dubito. 
 2. cogito. 3. videor raihi. to doubt; conjec- 
 ture ; be of opinion. 1 . ονδ' ετι βούλας- Αλλ% 
 δοιαζεσκεν' — Apoll. 3. 818. εζομενη δ' ηπειτα 
 δοασσατο, — ib. 770. — 2. — τα δ? ηεροειδεα 
 λευσσειν - 0?φεα δοιαζοντο κεραννια. — ib. 4. 
 575. — 3. ώς αν τοι πλήμνη γε δοασσεται άκρον 
 Ίκεσθαι. ψ. 339. προσθεν μεν yap δη μοι αεικε- 
 λιος δοατ ι είναι. ζ. 242. — δππότε δονπον *Η 
 ποδδς, η ανεμοιο παραθρεζαντα δοασσαι — au- 
 dire videbatur — Apoll. 3. 954. Phr. 1. — Τοΐο 
 δε θνμος Αιχθαδιην πορφϋρεν επι στηθεσσι 
 μενοινην. Apoll. ib. 396. διπλής μερίμνης 
 δίπτυχους ιών οδούς. Eur. 
 Αοιδυζ, ϋκδς. δ. pistillum mortarii. a pestle ; 
 a ladle, παρεθηκε, και δοιδυκα, και κιβωτών. 
 Plut. 711. Syn. Αλετριβανος. 
 Αοιή, ής. ή. dubitatio. doubt. — εν δοιή δε, σαω- 
 σεμεν,η απολεσθαι. 1.230. Syn. Δισταγμός, 
 ενδοιασμός, αμηχανία, απορία. 
 
 1 By syncope for δοασσατο. I have brought 
 various instances of the manner in which δο- 
 άζω and δοιάζω are used; because some Lexi- 
 cographers think them totally different ; and 
 Damm identifies the former with δοκάζω, c. 
 424. I cannot subscribe to either opinion. 
 
 Δ Ο A 
 
 Δοιοί, al, a. and Αοιώ. (Γ. 236.) duaP. duo, 
 duee, duo. two. δοιοι yap τε πίθοι κατακειαται 
 εν Διός ουδει. Ω. 527. 
 
 Δδκευω. observe 2.insidior. toobserve,watch, 
 or spy. όσης αγοι Πυθοϊο'ε, βιτρ συλασκε δο• 
 κευων. Hes. α. ult. Syn. Έπιτηρεω, παρατη- 
 ρεω, προσδεχομαι, εκδεχομαι. 
 
 Δδκεω. videor. 2.censeo,&c. to seem, to think; 
 to be of opinion. Δοκεΐ, εδοζε, δεδοκται, δοξαι, 
 are used impersonally : videtur, decretum 
 est. it seems; it has been determined, &c. 
 (II. I. 103. 314. Orest. 46. Iph. A. 1375. Hec. 
 1 10.) Also, Αδκοΰν, δδκήσαν, δόξαν, absolute- 
 ly. (Hec. 121. Heracl. 187. Eur./r. Diet. 9.) 
 θυμψ' επει δοκεω νικησ'εμεν Έ /cropa δίον. Η. 
 193. Syn. Έιδομαι, εοικα, καταφαίνομαι. 2. δο- 
 κιμάζω, κρίνω, οιομαι, ύπολαμβανω, νομίζω. 
 
 Δδκημά. Αοκησΐς. {Troad. 411. (Ed. Τ. 681. 
 Br.) Δδκώ, δος, ους. ή. opinio, thought ; ima- 
 gination ; suspicion. — ή δοκώ κενή-Ύπηλθε 
 μ, — Eur. ΕΙ. 747. Syn. Επινοια, γνώμη, 
 δόξα. οιησις, ύπολη-φις, υποψία, υπόνοια. 
 
 Αδκησιδεί'ίδς. {Pherecr. Ath. 122.) Αοκησϊσδ- 
 φδς. qui sibi videtur sollers, sapiens, con- 
 ceited, νεανιας δοκησισοώος' τοδε πράγμα τι; 
 Pac. 44. 
 
 Δοκιμάζω 3 , exploro. to examine; to approve, 
 ουοέ δοκιμάζω τους Κορίνθιους κάδους. Diph. 
 Ath. 236. b. Syn. Ανακρίνω, διαγιγνωσκω, 
 εξετάζω, βαστάζω, πειραω. κατασκεπτομαι, 
 συναινεω. 
 
 Δόκιμος, probatus. tried ; approved, νασω Ύρι- 
 νακοιας μνελον, ανδρών δοκίμων πολιν. Theoc. 
 28. 18. Syn. Ευδόκιμος, αγαθός. 
 
 ΔοκΤμως. adv. strenue. in earnest. See Blomf. 
 on Pers. 553. 
 
 Δδκδς.τ). trabs. (lancea. Archil./r.l4.) abeam, 
 or rafter, ειλατινα'ι τε δοκοί, και κίονες ύφόσ' 
 έχοντες, τ. 38. 
 
 Δολε>5ς. Δολϊδς, Od. ι. 282. Αολδεις, θ. 281. 
 Αδλϊοφρων, Choeph. 946. Αδλοφρων, Αολο- 
 μητϊς, JEsch. Supp. 746. Αδλοπλοκδς, Orph. 
 Η. 54. Δδλδττοιδς, Track. 834. Br. Αδλοφρά- 
 δης, Horn. Merc. 282. Αδλοφρδνεων, σ. 51. 
 dolosus, fraudulentus. crafty, treacherous. 
 δολερον μεν αει κατά πάντα δη τροπον-ΐίεφυ- 
 κεν άνθρωπος' — Αν. 451. Β. 
 
 Αδλωνΐς, ων. οί. gens Propontidis. Apoll. 1 . 947. 
 
 Δδλιοπους. furtivo pede. one who conceals 
 his Steps. δολιοπους αρωγός εισω στεγας. 
 Soph. El. 1392. Br. 
 
 Δδλϊχευω. dolichum curro. to run the long 
 course, πέντε μετ άλλων Χαρμος εν Αρκαδία 
 
 2 This adj. is used in dual or plural, or 
 both, by Homer, Hesiod, Apollonius R., The- 
 ocritus, Moschus ; never in the singular; nor 
 does it appear to be used at all by the Dra- 
 matic writers. Callimachus has it once plur. 
 fr. 120, and once singular, Epig. 1. Simmias 
 has it once sing. An. i. 204; and Tullius Ge- 
 minus, An. ii. 279. 
 
 3 This is a prosaic word : and δόκιμος is 
 rarely used by Poets. 
 
ΔΟΝ 
 
 Δ Ο Ρ 
 
 179 
 
 δολιχευων. Nicarch. An. ii. 352. 
 
 Δολϊχογρα^ϊα, ας. η. scriptorum prolixitas. 
 tedious writing, ου γαρ ετι στεργω την δοΧι• 
 χογραφιην. Leon. ΑΙ. An. ii. 194. 
 
 ΑόΧϊχοεις. Poet. ΔουΧΧχοεις. s. as ΔδΧΧχδς, 
 
 ' Leon. Tar. An. i. 226. 
 
 ΔδΧΧχδς,ή,ον. longus.long. protracted. Hence, 
 
 ' ΔδΧΧχάδρδς, δδΧΧχαυΧυς, δδΧΧχαυχην, δδΧΧ- 
 χεγχηζ, δδΧΧχηπους, δδΧΧχηρετμδς, having a 
 long sword, tube, neck, spear, foot, oars. 
 (fr. Philet. Schol. on II. Φ. 179. Od. t. 156. 
 Iph. A. 794. Φ. 155. Ath. 1. 7. Od. Θ. 191.) 
 
 . Also, Δδλϊχοσκϊδς. projecting a long shadow. 
 (Γ. 346.) οιχομενοω σεθεν δοΧιχήν δδόν αρ- 
 γαΧεην τε. δ. 393. Syn. Διηνεκής, μάκρος, 
 
 ; μηκεδανος, επιμήκης. 
 
 f \δλοκτάσΧά. csedes per insidias facta, a treach- 
 
 I erous murder. y θέμις αυθεντ^σι δολοκτασιας 
 ιλαεσθαι. Apoll. 4. 480. 
 
 Ι \δλδμϋθδς. dolose loquens. , speaking perfi- 
 
 I diously. Νέσσου φονιά δολομυθα κέντρα. 
 
 \ Trach. 841. Β. 
 
 \\δΧοπΧδκΧά, ΔδΧορραφΧά. (Theog. 226. Paid. 
 
 Ι Sil. An. iii. 80.) ΔδΧδφρδσΰνη. doli medita- 
 
 \ tio.cunningdevice; treacherous contrivance. 
 ώς εφατο' Ζευς δ* ούτι δοΧοφροσυνην ενοη- 
 σεν. Τ. 112. 
 
 ίοΧδς. ΔδΧωμα. dolus ; fraus. deceit, treach- 
 ery, βιον νομιζων' τφδε τ αν δοΧωματι. 
 iChoeph. 990. Bl. — σος δοΧος,Ήρη-Έκτορα 
 δϊον έπαυσε μάχης — Ο. 14. Syn. Απατη, δο- 
 Χωσις, πανουργία. Ερ. Αμήχανος, αναπυστος, 
 αίνος, ατΧητος, αθεμις, αγκυΧος, δυσμηχανος, 
 κΧε-φινοος, Χοξος, ηπεροπενς, κρύφιος, κρυπ- 
 ταδιος, κακότεχνος, θανατηφόρος, ορφναως. 
 οΧδφδνδς. sicarius. murderous. Agam. 1128. 
 οΧδω. dolose ago. to deceive ; ensnare. Γαιης 
 εννεσιησι πολυφραδεεσσι δοΧωθείς. Hes. θ. 
 494. Syn. Απατάω, ηπεροπευω. 
 'oXwv.nomenTrojani speculators, a spy from 
 Troy, ήν δε τις εν Ύρωεσσι ΔοΧων, Έυμηδεος 
 .'Λός. Κ. 314. Ερ. Ααιψηρος, ποΧυχαΧκος, 
 ποΧυχρυσος. 
 
 δΧώπΧς, ϊδος. η. callida. deceitful, οίον τοδ 1 
 7 δοΧώπις Οινεως κόρη. Trach. 1067. Syn. 
 \οΧομηχανος, δοΧορραφης, δοΧομηδης. — απα- 
 ■{ρ'Χος. 
 
 ομή. structura. a building. Δδμεδμαι. to build. 
 [Lye. 592.) Δδμητωρ, Δωμ. a builder. (Man. 
 y. 415.) ΔδμαΊδς. adj. (Ερ. άδ. 204.) και 
 τΧευροις, κητεσσι δομην αταΧαντοι ιδεσθαι. 
 Αρ. 3. 1394. Syn. Οίκημα, οικητηριον, οικο- 
 ''ομημα. 
 
 ψδς. domus. a house, δυσμενεων ανδρών 
 τλεϊος δόμος, ο'ί τε μοι αιεί. έ\ 319. Syn. Δω, 
 'ώμα, οΊκος, εστία, θαΧαμη, οροφή, στενός. 
 ίρ. Αιπυς, αιπυδμητος, αφνειος, ευδμητος, 
 υσταθης, ευτειχης, βασιΧη'ίος, γΧυκερος, κου- 
 Ότροφος, ποΧυζεινος, πανδοκος, θηητος, ΰψη- 
 .ος, υπωροφιος, υψοροφος. 
 ψοσφάΧης. domum labefactans. ruinous to 
 ι . house, or family, δεδοικα δ' ομβρου κτυπον 
 ομοσφαΧη. Agam. 1542. 
 'ίι/αξ, άκδς. ό, arundo. a reed ; a shepherd's 
 
 pipe ; an angler's rod ; a reed for writing. 
 Hence, ΔδνάκΊτΧς. ή. ΔδνάκογΧυφδς. υ ή. 
 (Phanias, An. ii. 52, 3.) Δδνάκδτρεφης. 
 (NOnn.~) συμμαρψας δονακας, μυρικης τ 
 εριθηΧεας όζους. Κ. 467. Syn. Κάλαμος, αυ- 
 Χος. Ερ. ΑκροβεΧης, αγκιστροδετος, ευκεΧαδος, 
 ευτρητος, εμπνοος, Χεπτος, Χιγυρος, Χιμνο- 
 φυης, μεΧιγραφος, δμοφθογγος, ποΧυτρητος, 
 τερφινοος, υμνοπολος, ποιμενιος. Phr. Ύπο 
 δε κηροπΧαστος οτοβεϊ δοναξ' Αχετάς υπνο- 
 δοταν νομον. Prom. 591. 
 
 Δονάκευς, εως 8,- ηδς. δ. arundinetum. a place 
 where reeds grow, παρ ποταμόν κελαδοντα, 
 παράροδανονδονακήα.Έ.576^ΥΝ.ΔονακεΊον. 
 
 Δδνάκδεις, Δδνάκοτρδφδς. (Helen. 209. Theog. 
 783.) ΔδνάκοχΧους, gen. δδς. Δδνάκωδης. 
 (Orph. 798.) arundinosus. abounding in 
 reeds, και δονακοχΧοα Χιποντες Έυρωταν. 
 Iph. Τ. 400. Syn. ΚαΧαμωδης, καΧαμοεις. 
 
 Δδνεω. agito. to put in commotion ; to dis- 
 turb, καλόν, τηΧεθάον, το δε τε πνοιαι δονε- 
 ουσι. Ρ. 55. Syn. Κϊνεω, κϊνυμαι, διασειω, 
 ανασαΧευω, ταράσσω. 
 
 Δοζά. ή. Δοξασμα. το. {Eur. ΕΙ. 383.) opinio. 
 2. rumor. 3. gloria. 4. exspectatio. opinion, 
 fame ; expectation, σοι δ' εγώ ουκ άΧιος 
 σκοπός εσσαμαι, ουδ' απο δόξης. Κ. 324. 
 δοξαν ιμερταν αγαγοντ απο ΔεΧφών. Pyth. 9. 
 132. Syn. Δοκησις, εικασμος, δοξασία. — 
 φήμη.— τιμή, κΧεος, έπαινος, αξιοτης, πανδοξια. 
 Pind. — ΰποΧηψις. Ερ. Αθάνατος, άπειρων, 
 αείμνηστος, αμεμπτος, απΧετος, ατρεκης, έν- 
 δοξος, ερικϋδης, ευαγγεΧος, επηρατος. 
 
 Δοξάζω, existimo. 2. exspecto. 3. laudo. to 
 be of opinion; to imagine; to extol, επειπερ 
 αντεκυρσα, δοξαζων μεν ου. Philoct. 545. Br. 
 Syn. Οιομαι, δοκεω, ΰπονοεω. — κνδαινω. 
 
 Δορά, άς. η. pellis detracta. a skin, or hide. 
 θυρσονς αναπτειν, και νεβρών δοράς εχειν. 
 Bacch. 176. Syn. Διφθέρα, δέρμα. Ερ. 
 Κατάστικτος. 
 
 Δδράτϊδν. hastile. dimin. of Δδρυ. a javelin, ώς 
 ταχιστ, άνευ δορατιου, και ξίφους, κάκοντιου. 
 Pac. 552. 
 
 ΔορΧθηράτδς. Δορικτητδς, Δουρικτητδς, An- 
 drew. 155. II. Ι. 343. ΔδρίΧηπτος, ΔουρΧ- 
 Χηπτδς, Aj. 146. 894. Δουριαλωτος, ibid. 211. 
 hasta, i. e. bello captus. taken in war; cap- 
 tive, δοοιθηράτος προς Αχαιών. (Parcemiac.^) 
 Hec. 105. 
 
 ΔορΤκμης. ΔδρΧΧϋμαντδς, 2Esch. fr. ΔδρΧπετης, 
 Δδρΰπετης, Troad. 1003. Cycl. 304. Δορι- 
 πτοιητος, Polystrat. An. ii. 1. ΔδρΤτμητδς, 
 Choeph. 345. Δδρΰκάνης 1 , JEsch. Supp. 984. 
 bello interfectus. slain in war, or by vio- 
 lence. — μετ αλλω δορικμήτι λαω-Παρά Σκά- 
 μανδρου ροον τεθαψαι. Choeph. 364. 
 
 ΔδρΧμάνης. ΔουρΧμάνης, Antip. Thess. An. ii. 
 1 17. Δορϊμαργος, Sept. Th. 693. ΔδρΧμηστωρ, 
 Androm. 1015. ΔδρΧπδνδς, Iph. A. 771. Δο- 
 ρΧτοΧμδς, Δδρϋθαρσης, Anthol. Δδρικτϋπδς. 
 
 1 This word is restored by the conjecture 
 of our lamented Porson, 
 
 Λ A 2 
 
180 
 
 ΔΟ Ρ 
 
 Δ Ο Χ 
 
 Nem. 3. 103. Αδρυσθενης, Choeph. 154. Δο- 
 ρυσσδδς, Αδρυσσους, Hes. ασπ. 54. CEd. C. 
 1313. Br. Αδρυστεφάνδς, Ερ. άδ. 507. Δοι/- 
 ptfcXvroe, 7/. Β. 645. bellandi cupidus ; bel- 
 licosus. eager for war ; warlike, ουκ αν ποθ' 
 Έλλας δοριμανης απωΧετο. Eur. Supp. 485. 
 
 ΑορκαΧΧς, {Call. Ερ. 4.) Αορκας. Αορκη. (Here. 
 F.ST7.) dama. the roe-buck, wild goat, or 
 antelope, ai δ' αγκαΧαισι δορκαδ', η σκύμνους 
 λύκων. Bacch. 698. Syn. Αορξ. Ερ. Ύανυ- 
 κραιρος, ωκυπους. 
 
 Αδρδς. uter. a leathern bottle. See Ασκός, εν 
 δε μοι αΧφιτα χευσον εϋρραφεεσσι δοροϊσιν. 
 β. 354. 
 
 Αορπδς. δ. Αορπδν. το. coena. supper; a meal. 
 Δορπεω. to sup. (Od. η. 215.) Αορπηστος, ου. 
 δ. supper-time. (Vesp. 103.) τευξε σθαι με γα 
 δορπον, επήν τισαιμεθα λωβην. Τ. 208. Syn. 
 Αέιπνον, βορά, επιδορπις. Phr. — Έιτον δ' 
 ειδεναι διωρισα, Αριστα, δείπνα, δορπα θ' αϊ- 
 ρεϊσθαι τρία. iEsch./h 
 
 Αδρυ. gen. δόρατος, δουρος. dat. δουρϊ, δδρΧ. 
 hasta. orig. 1. wood ; a pole. Hence, 2. a 
 lance, spear, or sceptre. 3. battle, war. 2. 
 ευ μεν τις δόρυ θηξασθω, ευ δ' ασπίδα θεσθω. 
 Β. 382. $Υα.ΕυΧον. 2. Χογχη, ακοντιον, εγ- 
 χος, αιχμή, βέλος. — σκηπτρον. Ερ. ΑΧκιμον, 
 αρρηκτον, αμειΧιχον, αφειδες, αϊματοεν, γναμ- 
 πτον, βριαρον, αγχεμαχον, δοΧιχον, εϋξοον, 
 κοϋφον, κραταιον, καΧΧινϊκον, Χαοφονον, θοον, 
 μειΧινον, θοϋρον, οβριμον, οζυ, παμφαναον, 
 περιμηκες, τηΧεπορον, φαεινον, χαΧκηρες, χαΧ- 
 κοβαρες, κεκορυθμενον χαΧκψ. 
 
 Αορϊγαμβρ'ός. ep. Helense, quam multo repetit 
 GrcEcia milite. sought as a spouse by war. 
 τάν δοριγαμβρον αμφινεική θ'. Agam. 669. 
 See Blomf. 
 
 Αορυδρεπάνδν. falx prseacuta infixa longurio. 
 a scythe fixed in a pole. εΧκει προς τα κάτω 
 τούτο δορυδρεπανον. Ερ. 1. 2. 
 
 Αορυκνϊον. a plant, with the juice of which 
 weapons were poisoned. Nic. Al. 376. 
 
 Αορυκράνδς, δν. cuspidatus. spear-headed; 
 pointed. Pers. 147. 
 
 Αδρυζενδς. qui ex belli congressu fit hospes. 
 one who, from the chances of Avar, has be- 
 come a guest, or friend, τρέφει yap αυτόν 
 ευμενής δορυξ,ενος. Agam. 853. 
 
 Αδρυξδδς. contr. Αορυζους. hastarum artifex. 
 one who makes spears, κει τις δορυζοος, η 
 καπηΧος ασπιδο)ν. Pac. 446, 
 
 Αδρυπάγης. e ligno compactus. made of wood. 
 δορυπαγεϊς δ' έχοντες κυανωπιδας-~Νήας. 
 ^sch. Supp. 751. 
 
 ΑδρυπαΧτδς. hastam quatiens. brandishing a 
 lance. — χερδς εκ δορυπαΧτου. Agam. 1 15. 
 
 Αορυσσω. f. δορΰσω. hasta pugno. to fight ; 
 to arm. δορυσσοντων μοχθων-Αταν επαγων. 
 Aj. 1188. Β. qu. v. 
 
 Αδρϋτϊνακτδς, δν. hastis concussus. shaken by 
 the motion of spears, δορυτινακτος αιθήρ 
 επιμαινεται. Sept. Th. 155. 
 
 Δορυφόρος, Αουρυφδρδς. hastatus, satelles. an 
 armed attendant, αγειν κεΧευει δορυφόρους 
 
 οπαονας. Choeph. 767. Syn. ΌπΧοφορος, 
 
 υπασπιστής, αιχμητης, φυΧαζ, Χογχοφορος. 
 ΑδσΧς. donatio, a gift, παντας επ' ανθρώπους, 
 
 και οι δοσις εσσεται εσθΧη. Κ. 212. Syn. Δώ- 
 
 ρον, δωρεά. 
 Αδτήρ, ήρδς. Αδτής, οΰ. δ. dator. a giver, fern. 
 
 Αδτειρα. (Horn. 41.) και ταμιαι παρά νηυσιν 
 
 εσαν, σιτοιο δοτήρες. Τ. 44, $>Υίί.Αωτηρ,δωτωρ. 
 ΑουΧειά, ΑουΧϊά, (Aj. 957. Pyth. 1. 147.) Ion. 
 
 ΑουΧηϊά, (Anac. 192.) ΑουΧευμα. ΑουΧδσυνη, 
 
 (Theog. 1214.) servitus. slavery; bondage. 
 
 γυναικός ων δουΧευμα, μη κωτιΧΧε με. Antig. 
 
 767. Syn. ΑουΧωσις, θητεία, θεραπεία, υπη- 
 ρεσία, Χατρεια. Ερ. ΑειΧαια, βαρεία, εμπεδος. 
 ΑουΧευο). servio. to be a slave, or subject to. 
 
 τοΊς πατρός, είτα τοϊσδε δουΧευο) βια. Soph. 
 
 ΕΙ. 1 198. Syn. θεραπεύω, νπηρετεω, νπουρ- 
 
 γεω, ατμευω, διάκονεω, Χατρευω. 
 Αοϋλδς. δ. servus. a slave, fern. ΑουΧη. ΑονΧΧς, 
 
 ϊδδς. (II. Γ. 409. Rufin. An. ii. 390.) dimin. Ι 
 
 ΑουΧάρϊδν. (Thesm. 537.) adj. ΑουΧειος,ϊ 
 
 ΑουΧϊδς, Αουλΐκδς, ΑουΧδσυνος. (Od. ω. 251. 
 
 //. Ζ. 463. Ran. 743. Br. Hec. 446.) η χρη. 
 
 ματων γαρ δοϋΧος εστίν, η τύχης. Hec. 864. 
 
 Syn. Αμώς, θεραφ, οικετης, Χατρευς, ττροσ- 
 
 ποΧος. See Αμωή, & Troad. 489. 
 ΑουΧδω. in servitutem redigo. to enslave. 
 
 κοινού πασασθαι, τους δε δουΧωσας αγειν. 
 
 Antig. 208. 
 Αουπεω. cado sub armis sonitum edena. to 
 
 make a heavy noise, in falling, η αυτδς δου- 
 
 πησαι, αμυνών Χοιγον Αχαιοϊς. Ν. 426. Syn. 
 
 Κτυπεω, κοναβιζω, οτοβεω, ψοφεω. — ενδου- 
 
 πεω, πίπτω. 
 Αουπημά, Αουπδς. sonitus. an uproar, των δε 
 
 ταχ αμφι πυΧας δμαδος και δοϋπος ορωρει. 
 
 Ι. 569. Syn. Βρομος, ηχη, πάταγος, καναχη. 
 Αονρά. τα. (II. Π. 139.) Αουράτά. plur. οϊ 
 
 Αορυ.—καναχιζε δε δουραταπυργων-ΒαΧΧομεν' 
 
 —Μ. 36. 
 Αοΰράς, άτδς. το. s. as Δόρυ. (Antiphil. An. ii. 
 
 171.) dimin. ΑουράτΧδν, ibid. 141. 
 Αουρατεδς. Αουρειδς. Αουρϊδς. (Troad. 14. 
 
 Lucill. An. ii. 337.) ligneus. wooden, epith. 
 
 of the Trojan horse, δουρατεον μεγαν ϊππον. 
 
 υθ' ειατο πάντες άριστοι, θ. 512. 
 ΑουράτογΧυφδς. s. s. as Αδρύπάγης. Lt/c.S6l. 
 Αουρηνεκες. qui intra hastse ictum est. within: 
 
 the cast of a spear. aXX' δτε δή ρ' απεσαι 
 
 δουρηνεκες, η και εΧασσον. Κ. 357. 
 Αουρδδδκη. receptaculum hastarum. a place 
 
 where spears are kept, δουροδοκης εντοσθει 
 
 εύξοου, — α. 128. 
 Αουρδτδμδς. qui arbores caedit. cutting wood 
 
 μανυταΐ τεχνας, δουροτομοι πεΧεκεις. Perses 
 
 An. ii. 5. Syn. ΕυΧοτομος, δρντομος. 
 Αοχαϊδς. capax. capacious, πάντα δε Χιγδ^ 
 
 θρυπτε, και εν σκαφιδεσσι δοχαιαις. Nic | 
 
 Ther. 618. 
 Αοχείδν. (Damoch. An. iii.69.) Ιοη.ΑδχηΧδν\ 
 
 receptaculum. areservoir. και μεΧανος στα- \ 
 
 θεροΐο δοχηίον-αηιιώ^αηά.-ΫϋΛχΧ. Sil. ib. 88 ι 
 Αοχμη. palmus. a palm, or hand's breadth ; 
 
 και πριν ήμεραν φορήσαι, μείζον ην δυοϊν δοχ- } 
 
ΔΡΑ 
 
 ' μάιν. Equit. 318. Syn. Παλαιστή, σπιθαμή. 
 ΐΛοχμϊος, (II. Ψ. 116.) Δοχμος. transversus. 
 i . oblique, δοχμός από προβολής κλινθεις' — 
 
 Theoc. 22. 120. Syn. Πλάγιος, λοξός, εττι- 
 
 καρσιος, παραντης. 
 \Λοχμολόφος. obliquam habens cristam. with 
 
 a sloping crest, δοχμολοφων ανδρών. Sept. 
 Re Th. 117. 
 Αοχμόω. curvo, inflecto. to bend, δοχμωθεις 
 
 μεγαροιο δια κληϊθρον εδυνεν. Horn, in Merc. 
 
 146. 
 Αραγμα, ατός. το. (II. Σ. 552.) manipulus. a 
 I handful, a sheaf. Hence, Αραγματενω. Αραγ- 
 . μευο). to gather in handfuls, or sheaves, παί- 
 δες δραγμενοντες, εν αγκαλιδεσσι φέροντες. 
 ι ibid. 555. Syn. Αμαλλα, σωρός. 
 Αραγμός, ον. δ. prehensio. a grasping, μαστού 
 
 τε δραγμός, και παρεσκενασμενον. Cycl. 169. 
 Αράθεϊν 1 . dormire. to sleep, εδραθεν εν προ- 
 
 δομω' χλαΊναν δ' επιεσσαμεν ημείς, ν. 143. 
 \Δραινω. Αράσειω. (Aj. 326.) facere cupio. to 
 I meditate the doing of any thing, αλλ' e'i τι 
 [ δραινεις, επει ουδέ σε γ' ύπνος ικανει. Κ. 96. 
 \ Syn. Επινοεω. 
 χΑράκάνός. Sami promontorium et urbs. the 
 
 birth-place of Bacchus, χαιροι μεν Αιοννοος, 
 3 δν εν Αρακανψ νιφοεντι. Theoc. 26. 33. 
 Αράκεϊν. from Αερκω. videre. to see. Hence, 
 
 Αράκός, εος. το. an eye. (Nic. ΑΙ. 481.) — τι 
 
 γάρ-Τνναικι τούτον φέγγος ήδϊον δρακεϊν ; 
 i Agam. 584. Bl. 
 Αράκης. Αράκοντίδης. Αρακνλλός. Ν. P. names 
 
 of persons in Aristoph. Eccles. 298. Vesp. 
 
 157. Acharn. 612. 
 Αράκων, οντδς. δ. draco, a dragon, or serpent. 
 i {fern. Δράκαινα, Horn. Apoll. 300.) patronym. 
 
 ΑράκοντΊάδης, Matron, Ath. 136. b. adjj? 
 ' Δράκο ντειος,Αρακοντωδης, Phcen. 1337. Orest. 
 . 256. ενθ' εφανη μέγα σήμα' δράκων επι νώτα 
 
 δαφοινος. Β. 308. Syn. Οφις. Ερ. Αιμοβόρος, 
 
 αίματοπωτης, άγριος, αίνος, βλοσυρός, βλο- 
 
 σνρωπος, βροτολοιγος, γλανκωψ, δηλημων, 
 
 ερπνστης, ειλικοεις, ενσπειρης, ιοβορος, κα- 
 \ κοεργος, κρυερος, κνανεος, πελώριος, πνρσο- 
 
 νωτος, ποικιλονωτος, πεδοτρεφης, σμερδαλεος, 
 
 φοινΊκολοφος, ωμηστης, ωμοφρων. See Apoll. 
 ίι 4. 1541. 
 
 ϊΑράμά. actus. 2. fabula. an action. 2. a thea- 
 \ trical representation, εζευχε ται το δράμα τον 
 
 πάθους πλέον. Agam. 516. BL Syn. Έργμα. 
 lj 2. ποίημα. 
 Αράμημά. festinatio. speed, τοϋδε γαρ δράμη- 
 
 μα φωτός Περσικόν πρέπει μαθειν. Pers. 247. 
 
 Syn. Βάδισμα, δρόμος, δρομημα. 
 Αραζ, άκός. δ. pugillus. a handful. Πηλοβατης 
 
 Δ Ρ Ο 
 
 181 
 
 1 This is an άπαξ λεγόμενον, or word oc- 
 curring in no other passage. 
 
 2 Adjectives compounded of δράκων are, 
 ιΑράκοντόεθειρά. ή. Tilth. 536. δράκοντόλετης, 
 δράκοντόφόνός, Ερ. 1. 1. Lath. 156. δράκοντο- 
 μαλλός, Prom. 798. δράκοντόμΊμός, Sopat. 
 Ath. 230. e. δράκοντόμορφός, Lye. 1043. £ρά- 
 
 ^κοντοφρουρος, ibid. 1311. 
 
 ό" εσιδων, πηλον δράκα όιψεν επ' αντον. 
 Batr. 234. Syn. Αραγμα. 
 Αράπετης. (Aj. 1285. Br.) Αράπετίδης. fugi- 
 
 tivus. a runaway, fern. ΑράπετΊς, Αρήστ~ίς. 
 (Meleag. 55. Callim. Ep. 43.) δράπετιδάς 
 
 εμός εστίν, δ μάνντάς γέρας ίξει. Mosch. 1. 3. 
 ΑράσΊμδς. Αραστηρως. (Orest. 1570. P.) stre- 
 nuus, efficax. prompt in action ; vigorous. 
 ανηρ ακομπος. χειρ δ' δρα το δρασιμον. Sept. 
 Th. 550. Bl. Syn. Αννστικος, ενεργής, δεινός, 
 σπουδαΊος, πρόθυμος. 
 
 Αρασμός. fuga. flight, δρασμψ κρυφαιψ βιοτον 
 εκσωσαιατο. Pers. 360. 
 
 Αρασσομαι. f. ζόμαι. prehendo. to take hold 
 of. τ'ι μου δεδραζαι χερσι κάντεχει πέπλων; 
 Troad. 751. Syn. Αντιλαμβάνομαι, λαζυμαι. 
 
 Αραστηρ, Αραστής. Ion. Αρηστ. famulus, mi- 
 nister, an active servant, fern. Αρηστειρά. 
 (Od. τ. 345.) κούροι κεκριμενοι, εξ δε δρηστή- 
 ρες έπονται, π. 248. Syn. Αμως, θεράπων. 
 
 Αράτδς. excoriatus. for Ααρτός, from Αερω. 
 flayed, ες πόδας εκ κεφαλής, περί δε δρατά 
 σώματα νηει. Ψ. 169. 
 
 Αραχμη. drachma, an Athenian coin, value 6 
 oboli: about 4 pence. Hence, ΑραχμαΙός, α, όν. 
 (Nic. Th. 519.) — πριαμενος-Ίόν δακτυλιον 
 τονδι παρ' Έυδάμου δραχμής. Plut. 883. Br. 
 
 Αράω, Αρώ. α. 1. ίο^ράσά. p. act. δ^εδράκά. ρ. 
 
 pass, δεδράμαι and δεδρασμαι. (Whence, Αρασ- 
 τεός. verbal. Trach. 1206. Br.) facio ; ago. 
 2. ministro. to do ; to perform ; to perform 
 work, as a servant. Hence, Apt}στήp,SfC. Αρησ- 
 τόσϋνη. activity in service. (Od. o.316. 320.) 
 a. καϊ δή βαδίζω, b. σπεύδε νυν. Sl. τούτ αυτό 
 δρώ. Plut. 414. εχθρός, τϊνων τε τών δεδρά- 
 μενων δικην. Here. F. 733. Syn. Πράττω, 
 ρεζω, ανυω. 2. αμφιπολευω, υπηρετώ. 
 
 Αρεπω, Αρεπόμαι. (Od. μ. 357.) Αρεπτόμαι. 
 (Leon. Tar. An. i. 241.)meto; decerpo. to 
 cut, or mow, down; to reap; to gather. 
 Hence, Αρεπάνη, Αρεπάνόν, a scythe, or sickle. 
 II. Σ. 551. Od. σ. 367. Hence too, Αρεπά- 
 νονργός. a maker of sickles. Pac. 547. — δρε- 
 πι»νμεν—Κορνφάςαρεταναπόπασαν.Ο\. 1.20. 
 Syn. Αποτρνγαω, θερίζω, απανθιζω, αναλεγω. 
 
 ΑρΊλων. fl. Illyrici, hod. the Drino. Ίρίνθ',-ήν 
 έθρεψε Αριλων, — Nic. Th. 607. 
 
 ΑρΊμΰς, εΤά, v. (dimin. ΑρΊμϋλός, Mosch. 1 . 9.) 
 qui acri gustu est. pungent ; acrid, violent ; 
 fierce. Hence, ΑρΊμύτης, ητός. ή. (Arched. 
 Ath. 292. e.) ει πόθεν εζενροι' μαλα γαρ δρι- 
 μύς χόλος αιρεΧ. Σ. 322. Syn. Οξύς, δεινός, 
 χαλεπός, ταχύς, ωμός. 
 
 Αρϊον. (Track. 1029.) Αρϊός. locus arboribus 
 consitus. a wood, or, thicket, ενθ' αναβάς, 
 δθι τε δριος ήν πολνανθεος ΰλης. ξ. 353. Syn. 
 Αλσος, δρυμός, ύλη. Ερ. Έ,ρσήεν. 
 
 Αροιτη. alveus balneatorius. 2. area funebris. 
 a bathing tub. a coflin. αργυροτοιχου - Αροι- 
 τας κατέχοντα χαμευναν. Agam. 1549. Syn. 
 Πύελος. 2. σορός, φερετρον. 
 
 Αρόμαϊός. celeriter currens. running with 
 speed. Αρομάς. ή. running like one frantic, 
 or, inspired. — δρομάδα Κασανδραν — Troad. 
 
182 
 
 ΔΡΥ 
 
 Δ Υ Σ 
 
 42. πηδφ δρομάίος, πώλος ώς απο ζυγον. 
 Orest. 45. Syn. Αελλοπος, θοος, ωκυδρομος. 
 
 Δρόμος, cursus. speed ; a race-course. Hence, 
 Δρδμευς, Δρομημά. {Vesp. 1206. Orest. 1008.) 
 φαινετ ', a<pap δ' Ίπποισι ταθη δρόμος' — Ψ. 
 375. Ερ. Αμφηριστος, βαρυγουνος, ευσκιος, 
 ηνιοστροφος, Ίθντενης, Ίθυκελευθος, ενρνς, 
 λοζος, λαμπαδυΰχος, παλιμπλαγκτος, πολν- 
 πλαγκτος, δόλιχος. 
 
 Δρόσος, ου. η. ros. dew ; moisture. Hence, 
 Δροσίζομαι, to bedew. Ran. 1312. Br. Δρο- 
 σερός, Δροσοεις, Δρδσωδης, dewy. Nub. 276, 
 338. Apoll. 1. 1282. Bacch. 704. Also, Δρο- 
 σοειμων, dew-clad. Orph. H. 20. μα Δι, αλλ' 
 δμϊχλην και δροσον αυτάςηγουμην και καπνδν 
 είναι. Nub. 330. Syn. Έρση, εερση, φεκας. 
 Ερ. ' Απαλή, χλοερά, ποταμιά, ύδρηλος. 
 
 Δρΰάς, ντος. δ. Ν. P. a chief of the Lapithse, 
 II. A. 263. a monarch of Thrace. Z. 130. 
 
 Δρΰάς, άδος. rj.pl. Δρϋάδες. Dryades. nymphs 
 of the groves, σιγατω λασιον δρυαδων λεπας, 
 οι τ απο πέτρας. Plato, An. i. 171. 
 
 Δρνηκοπος, {Lye. 1378.) Δρΰτομος. qui quer- 
 cus, velexhoYQs, caedit. a wood-cutter, μητι 1 
 τοι δρυτομος μεγ' αμεινων, ηε βιηφι. Ψ. 315. 
 Syn. Ενλοτομος, ξυλουργός. 
 
 Δρΰκολαπτης. picus arborarius. a wood-peck- 
 er, ώς ου ταχέως αποδώσει Ζευς το σκήπτρον 
 τφ δρυκολαπτη. Αν. 480. 
 
 Δρΰμδν. Δρϋμος. Δρϋον, Δρνοχον, Hes. ε. 530. 
 Eur. ΕΙ. 1163. quercetum. 2. nemus quod- 
 libet. a forest of oaks. 2. any forest, or, 
 thicket. — δια δρυμα πυκνά και ΰλην. Λ. 118. 
 — και εν δρυμοϊσιν εκλαυσεν. Theoc. 20. 36. 
 Syn. Δρυμών, ύλη. Ερ. Αασιον, οιοπολον. 
 
 Δρϋοχδς. δ. fulcrum, super quo nova navis 
 aedificatur. (Od. τ. 573.) the keel of a ves- 
 sel. 2.fig. the commencement of any thing•. 
 δρυοχους τιθεναι, δράματος αρχάς. Thesm.52. 
 
 Δρΰπεπης. fructus maturus. fruit, figs, ripened 
 on the tree, εδεδισκετο την ισχαδοπωλιν, και 
 τους δρυπεπεις κατεπινε. Lysist. 564. Br. 
 
 Δρΰπετεϊς, {confus. plerumque cum Δρΰπεπεις.) 
 dicuntur fructus, qui immaturi in terram ce- 
 ciderunt. fruits, which fall before they are 
 ripe ; for instance , olives. Cratinus has, μάζαι 
 δρυπετεϊς, cakes so plentiful, as to fall from 
 the trees of their own accord. Athen. p. 267. 
 e. See Piers, ad Moer. p. 121. 
 
 Δρϋπεψ, πος. δη. s. s. as Δρΰπεπης. Cornel. 
 Long. An. ii. 200. 
 
 Δρυπτω. lacero. to tear. — δρυπτε κάρα. Eur. 
 El. 150, Syn. Αποδρυπτομαι, σπαράσσω, 
 αμυσσω. 
 
 Δρυς, ΰος. η. ace. δρϋν. quercus. an oak-tree. 
 adj. Δρΰϊνος 2 , Apoll. 1. 1123. ηριπε δ',ώς δτε 
 τις δρυς ηριπεν, η αχερώις. Ν. 389. Ερ. Αζα- 
 λεα, αγρονόμος, βαθυρριζος, ιερά, ερημαια, ευ- 
 
 1 Dative, or rather ablat. from μητις, μη- 
 τ ιο ς, μητϊί, μητϊ. 
 
 2 Δρΰϊνης. δ. is a kind of snake ; so called 
 from having its abode in oaks, or other trees. 
 Ma. Th.411. 
 
 πεταλος, ευπρεμνος, καλή, λάσιος, καλλικομος, 
 παλαιφατος, τηλεθαουσα, ΰψικομος, υψικαρη- 
 νος. 
 Δρΰφακτος. Δρυφρ. janua fori judicialis. pi. 
 cancelli. a wooden palisade; or railing; the 
 bar, in a court of justice. Hence, Δρΰφασ- 
 σομαι. to guard ; protect. {Lye. 758.) sW 
 ΰπερεπηδων τους δρυφακτους πανταχού. 
 Equit. 672. Syn. Σανιδωμα, κιγκλις. 
 Δΰάς, άδος. ?/. numerus binarius. the number 
 two. δσσα περ ηπείρων δνάς ηγαγεν, δσσα 
 περ αιών. Christod. Ecphr. 379. 
 Δΰάω. in calamitates conjicio. to afflict, αλλά 
 θεοί δυοωσι πολυπλαγκτους ανθρώπους, ν. 
 195. Syn. Ανιαω, πιέζω. 
 Δΰη. Δΰηπάθϊά. {Apoll. 4. 1396.) calamitas. 
 misery. Hence, Δΰηπάθης, Δΰηπάθδς, endur- 
 ing misery, ibid. 1165. Horn. Merc. 486. γι- 
 νωσκειν. η γάρ μεδυη έχει ηλιθ α πολλή. ξ. 215. 
 Syn. Ατύχημα, αποτυχία, πταίσμα, λϋμη, 
 δυσπραζια, άλγος, ανία, πόνος. Ερ. Αινη, λν- 
 γρα, θϋμοβορος. βαρεία, πΤκρά. 
 Δΰ'μϊ. Δϋνω. (II. Ο. 219. Γ. 332.) subeo. to 
 go into, or, under. 2. to put on. τννη δ' 
 ωμοιϊν μεν εμά κλυτά τενχεα δΰθι. Π. 64. 
 Syn. Ενδύομαι, εισδύω, δυνω. 2. αμπεχω, 
 περιβάλλομαι, υποδύομαι. 
 Δΰνάμαι. med. imp. εδΰνάμην, Att. ηδΰνάμην. 
 Jut. δΰνησομαι. qs. a Δΰ νάω. aor. 1. εδΰνησά- 
 μην. pass. perf. δεδΰνημαι. aor. 1. εδΰνηθην, 
 Att. ηδΰνηθην. it. εδΰνασθην, qs. a Δΰναζω. 
 possum; valeo. to be able ; to avail. Hence, 
 Δΰνάμίς, Δΰνάσίς. η. power ; faculty. (//. Ν. 
 785. Here. F. 776.) Δΰναστειά.η. sway, rule. 
 (QEd. T. 593. Br.) Δυνάστης, Δΰναστωρ. δ. a 
 ruler. (Antig. 608. Iph. A. 280.) and Δυνα- 
 τός, ή, ov. able ; powerful. (Soph. El. 220.) 
 ούτε τον ογμον αγειν ορθδν δυνφ, (Dor. for 
 δυνασαι) ώς τοπριν άγες. Theoc. 10. 2. Syn. 
 Ισχϋω, εχω, σθενω. — επεστι μοι. 
 Δυνάμενη. Nom. Pr. one of the Nereids. 
 Δωτώ τε, ΤΙρωτώ τε, Φέρουσα τε, -Δυνάμενη 
 τε. Σ. 43. 
 Δυο, Δΰω. (Poet.) gen. δΰοϊν and δνεϊν. duo, 
 duse, duo. two. τουσδε δ' εα φθινυθειν, ένα 
 και δυο, — Β. 346. πετρη τε, ζυνεσις τε δυω 
 ποταμών ερι^ουττωχ/. κ. 515. 
 Δνδκαιδεκά. indecl. duodecim. twelve. Hence, 
 Δυοκαιδεκαμηνος χρόνος — a twelvemonth.— 
 Trach. 659. αυτάρ εγώ κρΊνάς έταρων δυοκαι- 
 δεκ' άριστους, ι. 1 95. Syn. Δυωδεκα, δώδεκα. 
 Δυπτω. act. & neut. aquas subeo. to plunge, 
 or, dive. {Δνπτής, ου. δ. a diver. Call. fr. 167.) 
 δυπτοντες κεφάλας και στηθεα — Αρ. 1. 1009. 
 Syn. Βυθίζω, βαπτίζω, καταποντίζω. — δΰμι. 
 Δΰράς, ά. δ. Trachiniae fluv. Lye. 916. 
 Δϋρομαι. s.s. as" Οδύρομαι. Porsonus ad Hec. 
 734. ατάρ τι ταΰτα δυρομαι, τά δ' εν ποσ'ιν ; 
 Androm.404.W. Syn. Αλγεω,θρηνεω,πενθεω. 
 Δΰς prefixed to a proper name, indicates dis- 
 praise, or, unhappiness. Δΰσϊλενη, the ac- 
 cursed Helen. Orest. 1383. Δυσπάρίς, ill- 
 starred Paris. 7/. Γ. 39. So, Δυσπαρθενος, 
 epith. o/"Polyxena, Christod. Ecphr. 197. 
 
Δ Υ Σ 
 
 Δ Υ Σ 
 
 183 
 
 Δΰσαγκδμιστδς. non tollendus. difficult to 
 remove. — αίμα ματρψον χαμαι-Δνσαγκομισ- 
 
 \ τον. Eumen. 263. Syn. Αυστλητος. — δνσ- 
 ιατος. 
 
 ΛΰσαγκρΧτός, ου. 6 ή. judicatu difficilis. inex- 
 plicable, ιώ, δυσαγκριτοι πόνοι. iEsch. Supp. 
 126. P. Syn. Αυσδιαγνωτος. 
 \ΰσαγρης. infelix capturae. unlucky in sport- 
 ing - , οικτειρει θηρης σε δυσαγρεος — Opp. 
 Δυσάδελφδς. infelix in fratribus. unfortunate 
 in brothers, ιώ, δυσαδελφοταται πασών, — 
 Sept. Th. 876. 
 
 Δΰσάής. graviter spirans. blowing hard, συν 
 δ' Έϋρός τε Νότος τ έπεσε, Ζέφυρος τε δυσ- 
 
 I αης. ε. 295. Syn. Αυσπνοος, δυσπνευστος. 
 
 ΛυσαθλΧδς. Αυσυιων, CEd. C. 149. Αϋσαλγης, 
 
 I Agam. 174. Αύσαμμδρδς, II. Χ. 428. Αυσαν- 
 
 X όλβος, Emped. Αυσδαιμων, CEd. Τ. 1312. 
 Br. Αυσμδρδς. II. Κ. 482. Αυσποτμος, CEd. 
 Τ. 1181. Αυστάλάς, Αυστηνός, Αυστλημων, 
 Soph. ΕΙ. 286. II. Χ. 477. Horn. Αρ. 532. 
 infelix; miser, having a hard fate ; leading 
 a wretched life. a. ώ σπερμ δμαψον. b. ώ 
 δυσαθλιαι τροφαί. CEd. C. 336. See Αθλιος, 
 
 ; Δυστυχής. 
 \υσαιάνης. Αυσβάύκτδς. Pers. 575. Δυσδακ- 
 
 | ρϋτος, Aga?n. 451. Αυσθρηνητδς, Ιρ/ι. Τ. 143. 
 Δυσθροός, Pers. 639. Αυσπενθης, Pyih. 11. 
 26. lugubris. mournful, lamenting, ιύζ' αποτ- 
 
 I μον βοαν-Αυσαιανή ΤΙερσαις δα'ΐοις. Pers. 281. 
 
 \\υσαινητδς. infamis. reproachful, αινογαμος 
 
 \ Μήδεια δυσαινητοις υμεναιοις. Orph. 1337. 
 
 i Syn. Αυσοιωνιστος, απαίσιος. 
 \ϋσαλγητδς. qui dolore alterius vix adficitur. 
 insensible ; unfeeling. — δυσαλγητος yap av 
 3 Έιην, τοιανδε μη ου κατοικτειρων εδραν. CEd. 
 
 Τ. 12. Syn. "Σκληρός, απαθής, ανήλεης, 
 \νσαλθης, Αϋσαλθητδς, Polycen. An. ii. 287. 
 Konn. Αυσθεράπευτδς, Aj. 614. ΑυσΊάτός. 
 segre sanabilis. difficult to heal, κακόν αφερ- 
 τον-Φιλοισι, δυσιάτον — Agam. 1112. Syn. 
 Ανήκεστος. 
 
 Λϋσάλυκτος. (A7c. ΑΙ. 251.) Αυσφυλακτδς. vix 
 evitabilis. difficult to guard against, τ'ι προσ- 
 \πιτνεϊς με; δυσφνλακτ αιτεί κακά. Phcen. 
 941. Syn. Αφυκτος. 
 
 ϋσάλωτδς. difficilis captu. difficult to be 
 caught, or, held, ληγετον τοϋδ' αχούς' κακών 
 ].yap - Ονδεις δυσαλωτος. CEd. C. 1722. Br. 
 ] Syn. Αυσληπτος, αμέτοχος. 
 \υσαμβάτδς. Αυσβάτδς, Leon. Tar. An. i. 236. 
 Αϋσεισβόλός, Eur. fr. Cresph. 12. Αυσεμ- 
 f βάτος, Try ph. 102. Ανσδδδπαιπάλδς, Eumen. 
 J 395. Αϋσοιμδς, Choeph. 945. ΑνσπρδσΊτος, 
 Iph. A. 345. Αυσπρδσοιστδς, CEd. C. 1277. 
 B. impervius. difficult of access ; impracti- 
 cable, εστί τις λόγος τάν Αρετάν ναιιιν-Αυσ- 
 ομβατοις επι πετραις, — Simon, fr. 15. Gaisf. 
 ! Syn. Αβατος, δυσχερής, τραχύς. 
 ^υσάμϊρΧδς. tristificus. grievous. Σφίγγα δυσ- 
 αμεριαν,πρυτανιν κυνα,πεμπει. Ran. 1287. Br. 
 \υσαντης. cujus occursus est sinister, dis- 
 agreeable; unfriendly, παντοθι δ' αγρό μεν ο ιο 
 j δυσαντεϊ κύματος όρμ?]. Μ us. 324. Syn. Δυσ- 
 
 πρόσιτος, χαλεπός, τραχύς. 
 
 Αΰσάνωρ. infelix propter maritum. unfortu- 
 nate in husband. — γαμον δυσανορα. iEsch. 
 Supp. 1061. P. Syn. Αυσγαμος. 
 
 Δυσάπαλλακτός. Ανσεκβάτδς, Sibyll. Αΰσεκ- 
 δρδμδς, Nic. ΑΙ. 14. Αϋσεκπϊράτός, Αυσεζη- 
 νυστδς, Hipp. 678, 1237. Αϋσεζυδδς, Lye. 
 1099. Αυσπερατδς, Med. 648. a quo vix ef- 
 fugitur. difficult to escape from, επε'ι εν δυσ- 
 απαλλακτοις οδυναις. Trach. 976. See Αυσ- 
 αλθης. 
 
 Αυσάρεστδς. Δύσκολος, Pind. fr. inc. 99. Δυσ- 
 οργδς, Aj. 1017. Br. Αυστράπελος. Aj. 925. 
 Δύστροπος, Hipp. 160. morosus. of a diffi- 
 cult, or, hasty, temper. — μεγαλας και δυσα- 
 ρεστους-Ααψονας — Eumen. 931. Syn. Δυσ- 
 χερές, δύσκολος, βαρυφρων, βαρυθνμος, οζυ- 
 χολος, δυσαρκτος. 
 
 Αϋσάριστδτδκειά. quae optimam prolem pe- 
 perit, sed malo fato. unhappy mother of 
 the bravest son. φ juot εγώ δειλή, ψ μοι δυσ- 
 αριστοτοκεια. Σ. 54. 
 
 ΔυσαρκΓος. contumax. unmanageable. — φε- 
 ρουσι γαρ νικωμενον-Φρενες δνσαρκτοι. Cho- 
 eph. 1024. Syn. Αυσπειθης, ανηκοος, δυσστο- 
 μος, δυσηνιος. 
 
 Ανσασχετδς. Αΰσαχθης, Eumen. 145. into- 
 lerabilis. grievous to be borne, τηλε παρίζ• 
 οδμή δε δυσασχετος αϋθι λελειπτο. Αρ. 2. 272. 
 Syn. Αυσφορητος, δνσκομιστος, q. ν. 
 
 Αυσαυλδς. ad diversandum incommodus. 
 hard to lodge under. Hence, ΔυσαυλΧά, άς. 
 ή. hard lodging in the open air. Agam. 558. 
 δυσαυλων πάγων αίθρια. Antig. 363. Syn. 
 Αυσαυλιστος, δυσχορτος. 
 
 Αυσανχης. jactator odiosus. vainly boasting. 
 ου τι εγών, ο'ιο'ι τε δυσαυχεες άλλοι εασιν. 
 Αρ. 3. 976. 
 
 Ανσβίδτδς, ου. δ ή. serumnosus. distressing, ει 
 και μιν δακνει δυσβιοτος πενιη. Leon. Tar. 
 An. i. 237. 
 
 ΑυσβουλΧά. stultitia consilii. unwise design. 
 αλλ' εα με, και την ε% εμοϋ δυσβουλιαν. An- 
 tig. 95. Syn. Αβουλία, κακοβουλια. 
 
 Αυσβωλδς. parum fertilis. barren. τοΊσι δε 
 δυσβωλος και τρηχεΐ ο\ς εχολωθης. Horn. 
 41. 3. Syn. Ακαρπος. 
 
 Αυσγάμδς. δ ή. infelix nuptiarum. unhappy in 
 marriage. Hence, ΑυσγάμΧά, η. Maneth. 1. 
 46. δυσγαμον αίσχος ελοϋσ Ελλάδι τα με- 
 γάλα. Troad. 1114. ματ pi γαρ γάμους δυσ- 
 γαμους ταλας ΚαλλινΊκος ων Α ινιγματων, Συν- 
 άπτει. Phcen. 1062. 
 
 Αυσγενής, εδς. ό η. ignobilis. low-born ; low- 
 minded. Hence, Αυσγενειά. ή. (CEd.T. 1098.) 
 διδούς γε μεν δη, δνσγενες μηδέν διδον. Hel. 
 1275. Syn. Αγενής, ανελεύθερος, δυσκλεης. 
 
 Αυσγνοιά, Αυσγνωσίά. {Eur. ΕΙ. 767.) igno- 
 rantia. ignorance, δυσγνοιαν όστις την εμήν 
 ιασεται. Here. F. 1107. Syn. Ανοια, αγνωσια. 
 
 ΑυσδαψδνΧά. infelicitas. unhappiness. μετα- 
 βάλλει δυσδαιμονια. Iph. Τ. 1120. Syn. Δυσ- 
 τυχία, δυσπραγία. 
 
 Δυσδάμάρ, ρτδς, rather than Αυσδάμαρτδς, ου. 
 
184 
 
 Δ Υ Σ 
 
 Δ ΥΣ 
 
 malam habens uxorem. unhappy in a wife. 
 ανηρ τε δυσδαμαρτος αντ ανδρός πεση. Agam. 
 1328. See Ανσγαμος, Αυσνυμφος. 
 
 Αυσδερκετδς. Ανσδερκης. seen, or, seeing, ill. 
 Opp. 
 
 Αυσδωρδς. s. s. as "Αδωρδς. ibid. 
 
 Αΰσΐδρδς. Αυσευνητωρ. malus vicinus, v. tori 
 socius. one who occupies a seat, bed, or 
 nest, for purposes of mischief, δυσίδρος και 
 δυσομΙΧος. (Ion. a min. Dim.) Agam. 723. — 
 δρακοντας-Χεχεων δνσεννάτορας — (vulg. δυ- 
 σευνητειρα) Sept. Th. 278. Blomf. 
 
 Αυσειματός. male vestitus. ill-clad, συ δ' ωδ' 
 αΧουτος και δυσειματος χροα. Eur. ΕΙ. 1107. 
 Syn. Ανσειμων, αχιτων. 
 
 ΑυσεκΧυτως. Αυσεκφυκτως. Qu. Mcec. An. ii. 
 238. adv. unde expediri nequeas. so as not 
 to be unfastened ; or, escaped from, αραρεν 
 ήδε γ' ωΧενη δυσεκΧντως. Prom. 60. 
 
 ΑΰσεΧπΧς,Χδδς. ό ή. qui est abjectse spei. hope- 
 less, και τότε μεν δυσεΧπις. Choeph. -110. 
 Syn. Ανίλ7ΓίσΓος, αθαρσης. 
 
 ΑυσεντίρΧκδς, Αϋσεντϊρδς. qui dysenteria la- 
 borat. attacked with dysentery, τηνεσμψώσεί 
 τε δνσεντερος αχθομενος φως. Nic. ΑΙ. 382. 
 
 Αυσεραστδς. ΑυσΊμερδς, ΑροΙΙ. 4. 4. Αυστερ- 
 πής, Choeph. 275. ΑυσφΧΧης, (Ed. C. 1258. 
 Br. inamabilis. undesirable ; odious, όρθρε, 
 τί μοι δυσεραστε, ταχνς περί κοΧτον επεστης ; 
 Meleag. 81. Syn. Απεχθής, αηδής. 
 
 Αυσεργδς. piger ad opus faciendum, incon- 
 venient for work, η και χεΧμα δυσεργον ; 
 επει και χειματι ποΧΧοί. Bion. 6. 5. 
 
 Αϋσερημδς. desertus. totally deserted, τις σε 
 πάγος δνσερημος, ανηΧιος, εξεθρεψεν ; Phi- 
 lipp. An. ii. 230. 
 
 Αυσεριστδς. in infelici contentione positus. 
 causing sad strife, το δνσεριστον αίμα φυσών 
 Αρης. Soph. El. 1385. Br. 
 
 Αΰσφως. perdite amans. desperate, or, un- 
 happy in love. μαΧοισιν, δνσερωτα τον αιπο- 
 Χον άνδρα καΧεΰσα. Theoc. 6. 7. SYN.Epw- 
 μανης. 
 
 Αυσευνητειρά. See Αυσεδρδς. 
 
 Δυσεύρετος, inventu difficilis. difficult to find. 
 Χνκου κεΧενθον, ποΧεμιοις δυσενρετην. Rhes. 
 212. Syn. Αυσερευνητος, ανιχνιαστος, δυσ- 
 θηράτος. 
 
 ΑυσζηΧδς. in malam partem semulator. easily 
 moved to anger. δυσζηΧοι yap τ ειμεν επι 
 χθονι φΰΧ' ανθρώπων, η. 307. Syn. Κακοζη- 
 Χος, αντιζηΧος, φθονερός, φιΧονεικος. 
 
 Ανσηκοδς, ου. 6 ή. qui graviter audit, hard of 
 hearing, ωτων καθαιρεί τους πόρους δυση- 
 κοοις. Ερ. άδ. 445. 
 
 ΑυσηΧεγης. male cubare faciens. vexatious ; 
 bitter, ουδέ τί τοι θάνατον γε δυσηΧεγε ούτε 
 Ύυφωεύς,- Αρκέσει, — Horn. Αρ. 367. Syn. 
 ΑυσαΧγης, αΧγεινος, δυσφορος, χαΧεπος. 
 
 ΑΰσηΧίδς. ad quern sol segre pervenit. cold, 
 
 dreary. δυσαΧιος εν πεΧαγει. Rhes. 247. 
 
 Syn. ΔνηΧιος. 
 
 Αϋσηνεμος. ventis vexatus. disturbed by the 
 
 winds, ακτην τ αιγιαλόν τε δυσηνεμον εισο' 
 
 ροωντες. Αρ. 1. 593. 
 
 Ανσηνϊδς. qui frenis contineri nequit. diffi- 
 cult to rein in, or, govern, φύσει γυνή δυσ- 
 ηνιόν τι και πικρόν. Menand. Μισογ. 
 
 Αϋσηρυτος. aratu difficilis. barren, αυτή εγώ 
 τοιηδε δυσηροτος' — Call. 4. 268. Syn. Ανη- 
 ροτος. 
 
 Αύσηχης. ΑυσκεΧάδδς, II. Π. 357. ingratum 
 sonum edens. causing great uproar. aXX' 
 οιγ' ου ποΧεμοιο δυσηχεος εμνωοντο. Β. 686. 
 Syn. ΑυσκεΧαδος, βαρυηχης, βαρυβρομος. 
 
 ΑυσθαΧπής. calefactu difficilis. cold, ή και 
 χειμώνος δυσθαΧπεος' — Ρ. 549. Syn. Αυσ- 
 θερμαντος, ψυχρός. 
 
 Αυσθάνατδς. difficilem mortem inferens. caus- 
 ing a painful death, δνσθανατων κρατήρων 
 πΧη-ρωματ, — Ion. 1051. Syn. θανατηφόρος. 
 — δυσθνησκων. 
 
 Αυσθεάτδς. infelix adspectu. painful to be- 
 hold, ώ δυσθεατον όμμα, και τοΧμης πίκρας. 
 Aj. 1023. Syn. Ανσπροσοπτος, φρϊκωδης, 
 φοβερός, δεινός. 
 
 Αυσθεδς. odiosus Deo. impious, ώ δυσθεον 
 μισημα, σοι μονή πατηρ-Ύεθνηκεν ; — Soph. 
 ΕΙ. 291. Syn. Ασεβης, άθεος. 
 
 Αυσθεραπευτδς. Αΰσϊάτδς. ΑυσκηΧδς, Eumen, 
 824. P. See ΑυσαΧθης. 
 
 Αυσθηρδς. Αυσκερδης. cui parum succedit 
 venatio. unsuccessful in hunting ; having 
 no sport. Oppian. 
 
 Αυσθνησκϊω l . difficulter morior. to die with 
 pain. Hence, Αυσθανής. adj. (Crinag. An J 
 ii. 149.) βαΧΧει με δυσθνησκοΰντος αιματοςϊ 
 νέου. Rhes. 792. See Eur. Elect. 842. 
 
 Αυσθνμαινω. (Horn. Cer. 362.) Αυσθϋμεω. ani I 
 mum despondeo. to be disturbed in mindjjj 
 to be depressed in spirits. Hence, Αυσθύμ 
 ας. ή. (Eur. Supp. 696.) και μη πεΧαζε μητμ 
 δυσθνμουμενη. Med. 90. Syn. Αθϋμεω, Χυ- 
 πεομαι, δυσκοΧαινω, δυσφρονεω. 
 
 Αυσθϋμυς. graviter animo adfectus. dejected 
 ill-disposed, σα δυσθυμψ τικτουσ αιει-Ψυχς 
 ποΧεμους — Soph. ΕΙ. 220. Syn. Αθϋμος 
 βαρυθυμος, δυσκηδης, σκΧηρος, δυσφρων. 
 
 ΑϋσϊθάΧασσος. δ ή. mare subiens. sinking ir 
 the sea. δικτυά σοι μοΧιβψ στεφανουμενα 
 δυσιθαΧασσα. Philipp. An. ii. 218. 
 
 ΑυσΧς. Ανσμη, Isthm. 4. 113. occasus. the 
 setting of the sun, or stars. — Ηελιοιο-Μεσ 
 σηγυς δυσιες τε και αντοΧαι — ΑροΙΙ. 1.85 
 Syn. Καταδυσις. Ερ. ΑχΧνοπεζα, κνανωπος 
 
 Αυσκάθαρτδς, Antig. 1284. Br. Αυσιάνητδς 
 Ερ. άδεσπ. 660. ΑυσμηνΧς, ΑυσμηνΙτδς, Farm 
 An. ii. 202. Antiphil. ib. 179. ΑυσπάράθεΧ 
 κτδς, Msch. Supp. 382. Αυσπαραιτητδς 
 Prom. 34. Αυσπαρηγδρδς, Eamen. 392 
 Αυσπειθής, Anyte, An. i. 200. 
 
 Δ?;σκα7Γ?;δς. fumo nigricans, smoky, δυσκαπ 
 νοις δωμασι. Agam. 783. Syn. Πενιχρός. 
 
 Αυσκαταπαυστδς. irrequietus. restless. μεγαΆ 
 ΧοσπΧαγχνος, δυσκαταπαυστος-Ψυχή, —M.ed 1 
 109. Syn. Απαυστος. 
 
 1 See Blomf. on Agam. 1264. Add. 
 
Δ Υ Σ 
 
 Ιυσκηδης. graves curas habens. sorely dis- 
 tressing, ft μεν κ εν ποταμψ δυσκηδεα νύκτα 
 φυλάξω, ε. 466. Syn. Πολυκηδης,^ πολυμε- 
 ριμνος, χαλεπός. 
 
 Δνσκλεής. inglorius. unhonoured ; infamous. 
 Δυσκλειά. ή. (Orest. 829.) Δυσκλεώς. adv. 
 (Soph. El. 1006.) δυσκλεα, Αργός ικεσθαι, 
 επει πολνν ωλεσα λαόν. Β. 1 15. Syn. Ακλεης, 
 ατΊμος, άδοξος, κακοδοξος. 
 
 \νσκολαινω. indigne fero. to be displeased, 
 or peevish, τ'ι δνσκολαινεις, και στρέφει την 
 
 | ννχθ' δλην ; Nub. 36. Br. Syn. Ανσφορεω. 
 
 Δύσκολος, difficilis. prop, one who has a bad 
 digestion, difficult, hard to please. See Δυσ- 
 άρεστος. Hence, Δυσκολοκαμπτός. of diffi- 
 cult modulation ; Δυσκδλοκοιτδς. disturbing 
 rest. (ibid. 971, 420.) μάλλον οζυθϋμόν εστίν, 
 ουδέ δυσκολωτερον. Vesp. 1105. Syn. Αργά- 
 λεος, δυσχερής, δυσφορος. — άγριος, δυστρα- 
 πελος, αηδής. 
 
 Δνσκδμιστος, Δΰσοιστος, Phil. 515. Δυστλη- 
 τος, Phoen. 1452. Δύσϋποιστος, Meleag. 81. 
 
 ι Δυσφορητος, Cycl. 343. Δυσφορος, CEd. Τ. 
 86. intolerabilis. difficult to be carried ; 
 hard to be endured, ποτμος δυσκομιστος 
 
 Ι εισηλατο. Antig. 1348. Syn. Αφόρητος, αφερ- 
 τος, ατλητος, αίνος, βαρύς, χαλεπός. See Δυσ- 
 
 ϊ άσχετος. 
 
 Ανσκρϊτος. judicatu difficilis. hard to deter- 
 mine. (Track. 951. Br.) Δυσκρίτως. adv. 
 
 ,δυσκριτως εχω, -Iam in doubt-Euv. Erechth. 
 
 L fr. 12. Syn. Δυσκαταληπτος, δυσγνωστος, 
 δυσνόητος. 
 \υσκϋμαντος. procellosus. tempestuous, εν 
 
 ; νυκτι δυσκνμαντα δ' ωρωρει κακά. Agam. 662. 
 
 j See Δυσχειμερος. 
 
 Λυσκωφϊω. obsurdesco. to be hard of hear- 
 ing. Δυσκωφδς. δ ή. deaf. (Nicarch. An. ii. 
 357.) δνσκωφει μη, Γοργέ* τ'ι τοι χαριεστερον, 
 ει τρείς. Leon. Tar. An. i. 241. 
 \υσλεκτος. Δυσφατος, Agam. 1161. nefandus. 
 difficult to express, λεξας δυσλεκτα φιλοισιν. 
 
 , Pers. 704. Syn. Αφατος, άρρητος, 
 ίνσλεπης. difficilis ad decorticandum. hard 
 
 i to shell, or, bark, δυσλεπεος καρυοιο, το Κασ- 
 
 [, τανις ετρεφεν ala. Nic. ΑΙ. 271. 
 
 Λυσλογιστος. Δυσζυμβλητος, Eur. Dan. 10. 
 
 ! ; Δυσζΰνετός, Phoen. 1521. Δυστεκμαρτος, CEd. 
 
 , Τ. 109. Δυστοπαστδς, Eur. Supp. 149. ra- 
 
 -tiocinatu difficilis. hard to account for. και 
 
 [ Α πρός τι δυσλογιστον ωδ' ηξεν χέρα ; Aj. 40. 
 Syn. Ασαφής, δυσκατανοητος. 
 
 Λυσλδφος. ό τ), qui cervici non convenit. dif- 
 ficult to carry, adv. Δυσλοφως. with diffi- 
 culty, or, impatience 1 . (Troad. 303.) οίεϊ, 
 και ζευγλην δυσλοφον αμφιτιθει. Theog. 846. 
 Syn. Δυσηνιος, αφόρητος, δυσβάστακτος. 
 
 \υσλΰτος, Δυσμηχανος, Eratosth. Cyr. An. i. 
 ,478. inextricabilis. difficult to solve, or, put 
 ι an end to. και δυσλυτους έχουσα τας διαλλα- 
 γας. Phcen. 388. Syn. Δυσεκλυτος, άλυτος. 
 
 Ρ ι Nondum subacta ferre jugum valet Cer- 
 /ice. Horat. Od. 2. 5. 1. 
 
 Δ Υ Σ 
 
 185 
 
 — αφνκτος. 
 
 Δυσμάθής. difficilis agnitu. scarcely to be re- 
 cognized. Hence, Δυσμάθεω. segre agnosco. 
 (Cho'eph. 219. Bl.) πλην τφ τεκόντι κάρτα 
 δυσμαθής ιδείν. Med. 1193. Ρ. 
 
 Δυσμάχεω. acriter resisto. to withstand vigor- 
 ously, θεοϊσι δυσμαχοϋντες. αλλ' εσω στέγης. 
 Trach. 499. Syn. Αντιστατεω, αντιτείνω. 
 
 Δυσμάχος. inexpugnabilis. difficult to with- 
 stand, δεινόν το πλήθος, ξυν δολω τε δυσ- 
 μαχον. Hec. 883. Syn. Δυσεριστος, δυσπα- 
 λαιστος, δνσπολεμος, δυσμεταχειριστος. 
 
 Δυσμεναινω. Δυσμενεω. Od. β. 73. sum hostis. 
 to be discontented, or, hostile, και δυσμε- 
 ναινω τοΐσι βουλευουσιν εϋ. Med. 870. Syn. 
 Αγανακτεω, απεχθώς διακειμαι, δυσμενώς εχω. 
 
 Δυσμενής. Δυσνους, Antig. 218. inimicus. ill- 
 intentioned ; hostile. Hence, Δυσμένεια. Δυσ- 
 νοιά. animosity. (Soph. El. 621 . 655.) δυσμε- 
 νεες δ' άνδρες σχεδόν εϊαται, ουδέ τι ιδμεν. 
 Κ. 100. Syn. Εχθρός, πολέμιος, απεχθής. 
 
 Δυσμητηρ. infesta mater, an unnatural mo- 
 ther, μήτερ εμή, δυσμητερ, απην'εα θυμον 
 έχουσα, ψ. 97. 
 
 Δυσμητωρ. improbam matrem habens. having 
 a cruel mother, δυσματορος κοτου τυχών. 
 JEsch. Supp. 68. 
 
 Δυσμηχάνώ. difficultate laboro. to be unable. 
 — επα δυσμηχάνώ. Agam. 1369. Syn. Ma- 
 ταιοπονεω, ου δυναμαι. 
 
 Δύσμοιρος. Δυσμορος. infelix. ill-fated. Hence, 
 Δυσμορϊά. ή. (Leon. ΑΙ. An. ii. 196.) — ώ πά- 
 τερ δνσμοιρ' δρςίν. CEd. C. 327. — δυσμορ' 
 Οιδιπου — ib. 557. Br. Syn. Δυσαθλιος, δυσ- 
 τυχής. ^ 
 
 Δυσμορφος. deformis. ugly, δυσμορφος ειην 
 μάλλον, η κάλος κακός. Eur. fr. Chrysipp. 
 
 Δυσμονσος. a musis alienus. inharmonious. 
 αλλ' αυλός δυσμουσος. — Onestes, An. ii. 290. 
 
 Δυσνιπτδς. Δϋσεκνιπτος, Stobse. 1. 4. qui aegre 
 deleri potest, difficult to expunge, χαλκής 
 δπώς δυσνιπτον εκ δελτου γραφην. Trach. 
 686. Br. Syn. Ανεξαλειπτος, δυσεξιτηλος. 
 
 Δυσνομος. abhorrens a legibus. lawless. Sibyl. 
 1. 7. Δυσνδμ7ά. bad legislation, ώς κακά πλεί- 
 στα πολει δυσνομια παρέχει. Solon. 
 
 Δυσνοστος — νόστος, an unprosperous return. 
 Troad. 75. 
 
 Δυσνυμφευτος. (Crinag. An. ii. 150.) Δυσνυμ- 
 φος. infelix sponsus. unhappy in marriage. 
 νυμφαιον,οιμοιδυσνυμφον. Iph. T.216. Syn. 
 Δυσγαμος, κακονυμφος, αινογαμος, αινολεκ- 
 τρος. . 
 
 Δύσοδμος. Δυσωδης, Philoct. 1031. Br. fcetidus. 
 stinking, ευνας, δνσοδμοις θηρσι συγκοιμω 
 μενοις. Lye. 849. Syn. Βαρυο^ιος. 
 
 Δϋσοιζω. suspicor. to be fearful, or, suspicious, 
 a. τι λάσκων; b. δυσοιζων. Rhes. 724. See 
 Agam. 1287. Syn. Δυσφορώ, δυσχεραίνω, 
 υποπτευω, φοβεομαι. 
 
 Δυσομβρός. pluviosus. showery, και δυσομβρα 
 φευγειν βέλη. Antig. 365. 
 
 ΔΰσδμΊλος. non adfabilis. unsociable. See 
 Δυσεδρος. Syn. ΔυσομΊλητος, αμίίλικτος, 
 
186 
 
 Δ Υ Σ 
 
 δυσπρόσιτος. 
 Ανσομματος. hebes, caecus. blind, δερκομε- 
 
 νοισι και δυσομματοις δμώς. Eumen. 387. 
 ΔύσορνΧς. mala avi. under evil auspices. — ή 
 δυσορνις, α -δε ζυνανλια δοράς. Sept. Th. 
 845. Syn. Απαίσιος. 
 Δυσορφναϊός. caliginosus. dusky, δυσορφναια 
 δ' αμφί τρνχη. Phoen. 337. Syn. Μελαγχρως, 
 
 μεΧας. 
 
 ΔϋσοσμΧά. malus odor, stench, εθου, βοής τε 
 και δυσοσμίας γεμων. Philoct. 876. Β. 
 
 Ανσονριστος, for Αΰσορ. qui detcrminari ne- 
 quit. interminable. — σκοτον νέφος . . δυσον- 
 ριστον. (Ed. Τ. 1313. Br. Syn. Ατελεύτητος. 
 
 Αυσπάθϊων. serumnas patiens. suffering• se- 
 verely, μητ'ερι δυσπαθεοντος' — Mosch. 4. 85. 
 Syn. Ανσποτμος, κακοπαθης. — δυστλητος. 
 
 Δυσπάλαιστδς. Αυσπάλάμδς. (Eumen. 877.) δ 
 ι). Αυσπδλεμητος. (JEsch. Supp. 657.) ine- 
 luctabilis. difficult to contend against, adv. 
 Αυσπάλάμως. without relief, (ibid. 864.) ώ 
 δυσπαλαιστον γήρας, ώς μισώ σ έχων. Eur. 
 Supp. 1108. Syn. Αυσμαχος, δυ αμεταχείρισ- 
 τος. 
 
 Αυσπάλης. s. as Αυσπάλαιστος. 2. difficult. 
 Pylh. 4. 486. Syn. Α ργαλεος, χαλεπός, δύσ- 
 κολος, δυσχερής, σκληρός. 
 
 Ανσπαράβουλός. male consulens. ill-judging. 
 δνσπαραβουλοισι φρεσίν. iEsch. Supp. 113. 
 Syn. Αυσβουλος, άβουλος. 
 
 Δυσπάρευνος. δ ή. epith. infelicis lecti. un- 
 happy, as a marriage bed. το δυσπαρευνον 
 λεκτρον ενδατουμενος. Trach. 793. Β. Syn. 
 Απαίσιος, δυσποτμος. 
 
 Αυσπεμπτος. qui segre submoveri potest, hard 
 to be removed, δυσπεμπτος εξω, ξυγγονων 
 Έριννυων. Agam. 1199. Syn. Αχώριστος. 
 
 Δυσπεμφελος. trajectu difficilis. dangerous to 
 pass. 2. morose, νηός αποθρωσκων, ει και δυσ- 
 πεμφελος ειη. Π. 748. Syn. 2. Δυσάρεστος, 
 μεμψίμοιρος. 
 
 Αυσπεπτος, ου. δ η. concoctu difficilis. diffi- 
 cult of digestion.-rwy yap βρωματων-Πνευ- 
 ματικά και δυσπεπτα, — Nicom. Ath. p. 291. 
 
 Αυσπεράτος. qui difficulter transitur. difficult 
 to pass, δυσπερατον αιών. — Med. 649. Syn. 
 Αυσοδος, δυσδιεζοδος, δυσπορευτος, δυσπα- 
 ριτος. See Αυσαμβατος. 
 
 Δυσπερίληπτος. δ η. qui difficulter prehendi 
 potest, hardly earned, μισώ δυσπερΐληπτα 
 φιλήματα, και μαχιμωδεις. Strato, An. ii. 369. 
 
 Αυσπετης. male cadens. 2. difficilis. vexatious, 
 difficult, adv. Αυσπετώς. (Prom. 750. Pors.) 
 δρώ' μαθεϊν γαρ, εγγύς ων, ου δυσπετης. Aj. 
 1065. See Αυσπάλης. 
 
 Δυσπεψία, άς. ή. difficultas concoctionis. dys- 
 pepsy ; indigestion, πλην της κεφαλής' ά- 
 λόντα δ' υπδ δυσπεψίας. Athen. ρ. 341. 
 Walpol. ρ. 30. 
 
 Αυσπϊνης. squalidus. filthy, καθεζετ'• εϊτ' έλυ- 
 σε δυσπινεϊς στολας. CEd. C. 1597. Β. Syn. 
 Αυχμηρός, όυπαρος. 
 
 Δύσπιστος, ου. δ ή. perfidus. faithless, τι] νυμ- 
 φ7} δυσπιστψ αθύρματα — Ath. 7. 12. 
 
 Δ Υ Σ 
 
 ΑνσπΧάνος. misere vagans. wandering miser- 
 ably, φράζε τόΐ δυσπλανω παρθενψ. Prom. 
 
 608. See vs. 898. Pors. Syn. Αλήτης, αλήτις. 
 
 Ανσπλοος. Αυσπλωτος, (Ερ. άδ. 396.) ό η. ma• 
 
 lefidus navibus. unsafe for vessels. Hence, 
 Αυσπλοιά, άς. η. (Antiphil. An. ii. 181.) a 
 ΐίελοπος νάσος, και δυσπλοος ωλεσε Κρητα. 
 Gaetul. An. ii. 1 67. 
 
 Αυσπνοος. (Antig. 588. Br.) Αυσπνους. vehe- 
 menter spirans. 2. male respirans. blowing 
 hard. 2. out of breath, δυσπνονς ϊκανω κου- 
 φον εξάρας πόδα. ib. 224. Syn. 1. Δυσάης. 
 2. δυσπνυ'ίκος, ύπερασθμος. 
 
 Αυσπδλεμος. infelix in bello. unwarlike ; un- 
 successful, δυσπολεμον δη γένος τών Περσών. 
 Pers. 1088. 
 
 Ανσπονης, Od. ε. ult. Δυσπονος, Antig. 1277. 
 Br. Αυσπονητος. laboriosus. toilsome ; pain- 
 ful, την δυσπονητον ε'ί,ετ αμφ' εμοι τροφην. 
 (Ed. Col. 1615. Br. Syn. Πολνπονος, πο• 
 λυκμητος, αλγεινός. 
 
 Ανσποτμος. See ΔϋσαθλΧος. adv. Ανσποτμως. 
 infeliciter. wretchedly, πληθουσινεκρών δυσ- 
 ποτμως εφθαρμενων. Pers. 277. 
 
 Αυσποτος. non potabilis. unfit to drink, βοσ- 
 καν φεροιμαν πώματος δυσποτου. Eum. 266. 
 
 Αυσπράγεω. adversa fortuna utor. to be un 
 fortunate, τψ δυσπραγοϋντι δ' επιστεναχειν 
 (Anapaest.) πάς τις έτοιμος' — iEsch. Agam 
 799. Syn. Αυστυχεω. 
 
 Δυσπραζϊά. infelicitas. want of success ; mis- 
 fortune, ol μοι κελευθον, της τ εμής δυσπραγ- 
 ίας. CEd. C. 1399. Β. Syn. Δυστυχία, δύση- 
 μεριά. 
 
 Αυσπρεπης. indecorus, foedus. unbecoming ; 
 disgraceful, καν τοΧσι δουλοις δυσπρεπες νο- 
 μίζεται. Helen. 307. Syn. Απρεπές, αισχρός 
 
 Δυσπροσοιστος. See Δΰσαμβάτος and Δυσά- 
 ρεστος. 
 
 Δνσπροσοπτος. qui adspectus infausti est 
 fearful to behold, πεμψαι ταδ' αυτή δυσπροσ- Ι 
 οπτ ονειρατα. Soph. ΕΙ. 462. Syn. Δυσ- 
 θεατός. 
 
 Αυσπροσωπος. adspectu tristis. of sad aspect 
 — μηδ' εμοϋ κάρα Το δυσπροσωπον εισορώι 
 ατίμασες. (Ed. C. 290. 
 
 Δυσσεβειά. Δυσσεβϊη. (Sibyl. 1. 1.) impietas 
 irreligion. — τδ δ' ευσεβες-Ίής δυσσεβειας αν• 
 θελον. Cycl. 310. Syn. Δυσσεβημα, ασέβεια 
 
 Ανσσεβεω. impius sum. to act, or speak, im 
 piously. αλΧ' εκδιδαχθω δήτα δυσσεβεϊν 
 πάτερ ; Trach. 1247. Br. Syn. θεοβλαβεω 
 ασεπτεω. 
 
 Αυσσεβης. impius. unholy. See v Αθεος, πώ 
 δήτ εκεινψ δνσσεβή τιμψς χάριν; Antig. 520^ 
 
 Ανσσοος. qui vix servari potest, wretched; 
 See Δυστυχής, ώ μοι εγώ, τ'ι πάθω ; τι δ δυσ 
 σοος ; ονχ ύπακουεις ; Theoc. 3. 24. 
 
 Αυσστδμεω. conviciis urgeo. to reproach.— 
 σέ μεν εκόντ' εμε-Κεινην τε ταΰτα δυσστομεϊι' 
 — (Ed. C. 985. Syn. Δυσφημεω, ονειδιζω. ; 
 
 Δυσστομος, ου. δ ή. qui ore est pervicaei; 
 hard-mouthed, δυσστομος ιππειη σοΐς απιθη 
 σε γενυς. An. iii. p. 25. 
 
Δ Υ Σ 
 
 Δ Ω Δ 
 
 187 
 
 Δυστεκνδς. Δυστδκευς, Δυσωδΐνδς, Ερ. άδεσπ. 
 
 ' 703. 114, infelix liberis. unfortunate in off- 
 spring. Ηοιοβ,Δυστεκνϊά,ας.η. (Maneth.S. 
 26.) τοΊς οϊσιν αυτού δυστεκνον παιδουργιαν. 
 CEd. Τ. 1248. Β. 
 
 Δυστερπης. insuavis. unlovely. V. Δυσεραστος. 
 
 Δυστηρητδς. qui aegrecustodiri potest, guard- 
 ed with difficulty, κάλλος δυστηρητον εφυ 
 
 • παίδων τοκεισσιν. Phoc. 205. Syn. Δυσφυ- 
 λακτος, αφρουρητος. 
 
 Δυστδκεω. difficulter pario. to have a painful 
 
 ! child-birth. Hence, Δυστοκον δάκος, Eur.fr. 
 inc. 172. and Δυστοκία, η. Call. 4. 242. ωδε 
 ε δυστοκεσασα κακάς ωδϊνας ανετλαν. Mosch. 
 4. 87. 
 
 \υστράπεζδς. nefandis cibis utens. using un- 
 natural food. — χαρ-μοναϊσιν ανδροβρώσι 
 δυστραπεζοι. Here. F. 385. 
 
 \υστράπελος. Δύστροπος. See Δυσάρεστος. 
 
 ' Syn. Δυσκίνητος, δυσμεταθετος, σκληρός. 
 
 \νστϋχεω. utor fortuna adversa. to be un- 
 
 ■ happy, or unlucky, η θατερον δεϊ δυστυχείν, 
 
 r η θατερον. Ion. 849. Syn. Ένδνστνχεω, δυσ- 
 πράγεω, κακώς πραττειν. See Έ\ΐν./ι\ 150. 
 
 "Antig. 1272. 
 
 Λυστϋχημά. το. Δυστυχία, η. (Bacch. 383. 
 
 π 1358.) infortunium, ill luck; misfortune, α- 
 
 1 νοια θνητοΊς δυστυχημ' αυθαιρετον. Menand. 
 
 *ρ, 231. Syn. Ατυχία, δυσπραζια, ανολβια, 
 κακοπαθεια, οϊζνς, θλιφις, κακωσις. 
 
 \υστΰχτ)ς, εδς. infelix. unlucky; unfortunate. 
 adv. Δυστυχώς (Androm. 577.) δεϊ τους μεν 
 είναι δυστυχείς, τους δ' ευτυχείς. Eur. Αη- 
 tiop./r. 23. Syn. Α τύχης, άθλιος, κακοδαι- 
 
 ?μων. See Δυσαθλιος. 
 
 Λυσφημεω. male ominor. 2. convicior. to 
 
 ι utter words of ill omen. Hence, Δνσφημϊα. 
 
 i ή. (Philoct. 10.) τι με δυσφημείς ; φροιμιά 
 μοι κακά. Hec. 183. Syn. 2. Αοιδορεω, σχετ~ 
 
 -Χιάζω, δνσστομεω, q.v. 
 
 Λυσφημδς. Dor. Δυσφάμ. mail ominis; infa- 
 
 ; mis. ill-boding; calumnious, παισΐ κλέος μή 
 το δνσφαμον προσάψω. Nem. 8. 62. Syn. 
 
 Ρ 'Αποφημος, απαίσιος. — κακηγορος, κακορρη- 
 μων, λοιδορος. 
 \υσφορεω. aegre fero. to bear impatiently. 
 
 > -πολλοϊσι θρηνοις δυσφορεϊν ύμϊν ayav. Soph. 
 iEl.258. Syn. Αλυκτεο>,αγανακτεω, βαρύνομαι. 
 
 Λυσφορος, See Δυσκδμιστδς. Δυσχερής. Syn. 
 Δυσαχθης, αβάστακτος. 
 
 Λυσφορμιγζ. flebilis. melancholy, αλλ' αιμορ- 
 
 ΐ ράντων δυσφορμιγ -ya ζεινων α'ιμασσουσ αταν. 
 Iph. Τ. 224. Syn. Γοερός, δυσθρηνητος. 
 
 Λυσφρδνεω ι . animum abjicio. to be distress- 
 
 - ed, or sad. 
 
 Λνσφρων. aeger animo. dejected in mind; 
 ill-disposed. Hence, Δυσφρδσυνη. disquie- 
 tude. (Hes. Θ. 528.) Δυσφρδνως. adv. with 
 
 ι * Authority is wanted for this verb, in 
 metry at least. In Hesiod, Θ. 102. δυσφρο- 
 >εων may be the Ion. gen. of δυσφρόνη, and 
 η Androm. 1223. δυσφορεϊν is the true read- 
 ing, although δυσφρονεϊν is in Beck's Index. 
 
 a troubled mind; imprudently. (Pers. 552.) 
 ώ μοι δυσφρονος ατας. CEd. Τ. 200. Syn. 
 Αλγεινός, δυσθυμος. 
 
 Δυσχειμερδς, II. Β. 750. Δυσχειμδς, Δυσχει- 
 μων. Apoll. 4. 635. procellis obnoxius. 
 stormy ; wintry. Βακτριά τε τείχη, την τε δνσ- 
 χειμον χθονα. Bacch. 15. See Supp. 962. 
 
 Δυσχειρο>μα. res aegre superabilis. a difficult' 
 conflict. — αντιπαλω- Δυσχειρωμα δρακοντι. 
 Antig. 128. 
 
 Δυσχεραίνω. 1. neut. & 2. act. gravor, SfC. I. 
 to be annoyed. 2. to cause annoyance. 
 Hence, Δυσχερής, εδς. δ η. (Aj. 1395. Br.) 
 Δυσχέρεια, ή. (Philoct. 479.) η δνσχεραναντ, 
 η κατοικτισαντα πως. (Ed. C. 1282. Β. Syn. 
 Διαποροϋμαι. — βαρύνομαι, — αγανακτεω, φθο- 
 νεω, δεινοπαθεω. μϊσεω. 2. ανιαω. 
 
 Δυσχλαινϊά. mala et detrita laena. coarse at- 
 tire, δυσχλαινια τ' άμορφος, ομμάτων τ' άπο, 
 Hec. 239. 
 
 Δνσχορτδς. non commode habitandus. in- 
 commodious, δυσχορτους οίκους ναιω. Iph. 
 Τ. 219. Syn. Δυσαυλος. 
 
 Δΰσωννμδς. cui infaustum est nomen. inau- 
 spicious, προσθεν γάρ μιν μοίρα δυσωνυμος 
 αμφεκαλυφεν. Μ. 116. Syn. Δυσποτμος, 
 αποφημος, χαλεπός. 
 
 Δΰσωρεω, Δΰσωρεδμαι. difficulter custodio. 
 to watch with painful attention, ώς δε κννες 
 περί μήλα δνσωρησονται εν αυλή. Κ. 183. 
 Syn. Δυσφυλακτεω. 
 
 Δϋω. Δϋδμάι. (II. Ε. 140.) subeo. to enter; to 
 go under, ει δε κ ατερ δώρων πολεμον φθιση- 
 νορα δυης. Ι. 600. αλλά κατά σταθμούς δυεται, 
 τα δ' ερήμα φοβείται. Ε. 140. Syn. Κατέρχο- 
 μαι, κρύπτομαι, επιδυνω, υποδυνω. 
 
 Δϋωδεκά. Δώδεκα, indecl. duodecim. twelve. 
 II. Β. 637. Λ. 25. 691 . Hence, Δυωδεκάς, άδδς. 
 ή. the number twelve. Ερ. 1. 6. 
 
 Δϋωδίκάβοιδς. duodecim bourn pretium 
 aequans. worth 12 oxen, τον δε δυωδεκαβοιον 
 ενι σφισι τίον Αχαιοί, ψ. 703. 
 
 Δΰωδεκαδρδμδς, ου. δ. qui duodecim curri- 
 cula absolvit. running 12 times round the 
 course. Olymp. 2. 90. Syn. Δωδεκάδρομος. 
 
 Δυωδεκάμηνδς, ου. δ η. qui duodecim mensium 
 est. 12 months old. μηδέ δυωδεκαμηνον' ίσον 
 και τοΰτο τετυκται. Hes. ε. 752. 
 
 Δνωδεκάμοιρος. in duodecim partes divisus. 
 divided into 12 parts, σήμα δυωδεκαμοιρον 
 αφεγγεος ηελιοιο. Antiphil. An. ii. 173. 
 
 Δΰωδεκάπαις. qui duodecim habet liberos. one 
 who has 12 children, ας. (sc. Niobes) επι 
 γας έστρωσε δυωδεκαπαιδα λοχειην. Theo- 
 dorid. 7. Anal. ii. 42. 
 
 ΔύωκαιεικδσΧπηχΰς, εδς. δ η. qui duorum et vi- 
 ginti cubitorum est. 22 cubits in length, κολ- 
 λητδν βλητροισι, δυωκαιεικοσιπηχυ. Ο. 678. 
 
 Δώδεκα, used by Attic writers, not Δυωδεκα, 
 q. v. Iph. A. 277. 293. Hence, Δωδεκαγναμπ- 
 τος, Olymp. 3. 59. Δωδεκαίθλδς, Ερ. 1. 4. Δω- 
 δεκακρουνδς,8ιιίά.Δωδ\'κάμηχάνδς, Eur. Hyp- 
 sip. Δωδεκάπους. — κληθείς ποτε-Έις εστιάσιν 
 δωδεκαποδος, — invited to a feast, when the 
 
 Β Β 2 
 
188 
 
 ΕΑΝ 
 
 ΕΑΡ 
 
 shadow on the dial should mark 12 degrees 
 — the dinner hour of the Greeks. — Menand. 
 Ath. p. 243. 
 
 ΔωδίκάκΧς. adv. duodecies. 12 times. Αωδεκά- 
 πάλαι. a ludicrous amplification of τρίπαλαι. 
 Equit. 1 154. και δωδεκάκις, και μνριάκις' ιού, 
 ων. Plut. 853. 
 
 Δωδέκατος, η, όν. duodecimus. twelfth, δωδέ- 
 κατος αροτος, — Trach. 827. Br. 
 
 Δωδεκετης. 6. qui xii annorum est. 12 years 
 old. Jem. ΔωδεκετΧς. δωδεκετη τον παΧδα πατήρ 
 ανέβηκε Φίλιππος. Callim. Ερ. 20. ΒΙ. 
 
 Δωδων. (Trach. 176. Call. fr. 306.) Δωδώνη. 
 Dodona. a town of Epirus, near which the 
 grove and oracle of Jupiter, adjj. Δωδωναίος, 
 ά, ον. ΔωδωνΧς, ή. (II. Π. 233. Apoll. 1. 526.) 
 αάν.Δωδωνηθε. {Call. Del. 284.) την αιπννω- 
 τόν τ αμφι Αωδωνην, Ίνα etc. Prom. 855. Bl. 
 
 Δώμα, by syncop. Δώ. domus. a house, man- 
 sion, or apartment. — θαλαμον, και δώμα, και 
 ανλην. Ζ. 316. — ικάνεις ημετερον δώ. Σ. 385. 
 See Δόμος, Μέλαθρον, Οίκος. Ερ. Αγλαον, 
 κλντον, ενκτιτον, πολνκτεανον, πολνχρϋσον, 
 ολβιον, περικαλλες, φιλον. 
 
 ΔωμάτΧδν. dimin. of Δώμα. a small house, or 
 chamber, αιθέρα Διός δωματιον, — Ran. 100. 
 
 Δωμάτϊτϊς — εστία, a periphrasis for Δώμα. 
 Agam. 941. See Blomf. 
 
 Δωμάτοφθορεω. rem familiarem perdo. to 
 waste one's substance. See Bl. ibid. 921. 
 
 Δωμάτοω. domum incolo. to occupy a house. 
 δεδωματωμαι δ' ονδ' εγώ σμικρή χερί. iEsch. 
 Supp. 955. P. 
 
 Δωμάω. (Lye. 719.) Δωμαομαι. struo. condo. 
 to build ; to construct, αν δ' apa τνμβον 
 εχεναν, εδωμησαντο δε σήμα. Orph. 568. 
 
 Δωναζ. Eor. for Δοναξ. κην ανλφ λαλεω, κην 
 δωνακι, κην πλαγιανλψ. Theoc. 20. 29. 
 
 Δωρεά. Δώρημα. Δώρον. το. (Med. 638. II. Ψ. 
 
 745.) donum ; munus. a gift ; apresent. ούτος 
 δ' εκείνον τηνδε δωρεάν έχων. Aj. 1032. Br. 
 Syn. Δοσις, δως, γέρας, χάρισμα. Ερ. Αχλαον, 
 αγλαοτϊμον, αρεστον, αγανον, γαμηλιον, ερα- 
 τον, ερικνδες, θνμήρες, μενοεικες, μειλιχον, 
 ζεινηϊον, καλλιμον, περικαλλες, ποθητον, πο- 
 λνλλιτον, φαιδρον, φιλιον, χαριεν. 
 
 Δωρεομαι. dono, largior. to bestow. Hence, 
 Δωρητος, ή, ον. given as a present ; appeased 
 by presents. ((Ed. T. 392. //. I. 522.)— τιν 
 δε, Κοματα,•ΔωρεΧται Μορσων ταν αμνιδα' — 
 Theoc. 5. 139. Syn. Δεξιοομαι, διδωμι, χα- 
 ρίζομαι. 
 
 Δωροδοκεω. donis inhio. to take bribes. Hence, 
 Δωροδδκος. δ. Equit. 403. Δωροδδκημά. το. 
 Athen. p. 230. and ΔωρόδδκηστΧ. adv. a play 
 upon the word Δωριστϊ. Equit. 996. αιτεί, 
 ταραττει, δωροδοκεΧ, λέγων ταδ'ι. ibid. 66. 
 
 Δώρδς. Dorus.jtf/. Xythi. founder of the city 
 Δωρΐδν in Peloponnesus. Hence, Δωριείς, δ 
 η. ΔωρΧκδς, ΔωρΧδς, ά, δν, and ΔωρΧς. η. Do- 
 rian. (Lye. 284. Orest. 1366. P. Mosch. 3. 
 1, 12.) Hence too, Δωρίζω, to speak like a 
 Dorian ; and ΔωριστΧ. adv. (Theoc. 15. 93. 
 18. 47.) Δώρος μεν, ένθεν Δωρις νμνηθησεται- 
 ΐίολις κατ' αΧαν ΐίελοπιαν γ'. — Ion. 1590. 
 
 Δωρδφάγδς. donorum appetens. eager for pre- 
 sents. — μέγα κνδαινων βασίλήας-Δωροφα- 
 γονς — Hes. ε. 39. Syn. Δωροληπτης. 
 
 Δωρδφδρδς. qui dona fert. bringing presents. 
 θνσιαισιν άνδρες -Ιχνεοντες σφε δωροφοροι. 
 Pyth. 5. 115. 
 
 Δώς. (indecl. Hes. ε. 356. whence Lat. dos.) 
 Δωτϊνη. η. munus. a present. δω%ς δωτινην, 
 η τε ξεινων θέμις εστίν. ι. 268. 
 
 ΔωΓ??ρ, Δωτης. (Od. θ. 325. Hes. ε. 355.) Δω- 
 τωρ. s. as Δδτηρ -fem. Δωτειρά. {Arat. φ. 1 13.) 
 Έρμεια, Διός νιε, διακτορε, δώτορ εαων. θ. 
 335. 
 
 
 
 Ε. 
 
 "ΕΑΓΑ 1 . prcet. med. εάγην. aor. 2. pass, from 
 "Αγω, ΑγνϋμΧ. frango. to break, νωθής, φ δή 
 πολλά περί ροπαλ' αμφις εάγε. Λ. 558. (See 
 Blomf. on the Fragments of Sapph. in Mus. 
 Crit.) εν καυλφ δ' εαγη δολιχόν δορν'— Ρ. 607. 
 
 ν Εάοα, ΜοΙ. Evaoa.for ηδά, perf. m. of αδω, 
 or ηδω. to please, ως φατο' τοΧσι δε πάσιν 
 εαδοτα μνθον εειπεν. Ι. 173. 
 
 "EaV, conj. si. subjunctivo jungitur. Steph. 
 Thes. torn. i. c. 1 103. αλλ' ενρεθειη μεν μα- 
 λιστ' εαν δε τοι Ληφθή τε και μη, τοντο γαρ 
 τνχη κρινεΧ, Ουκ εσθ' όπως όψει σν δενρ' ελ- 
 θδ'ντα με. Antig. 327. Br. 
 
 "Εάνηφορδς, apud Antimachum dicitur η ηώς, 
 Aurora, teste Hesychio: forsan quod ferat 
 tenuem et splendidam vestem. Steph. Thes. 
 Ind. in v. an epith. of Morning. 
 
 1 See notes on this and some followin; 
 -articles in the improved Thesaurus. 
 
 Έάνδς. adj. fluens, ductilis. flowing; delicate. 
 πεπλον μεν κατεχενεν εανόν πατρός επ' ονδει 
 Ε. 734. Syn. Τρυφερός, ευρύς, άβροχιτων 
 ποικίλος, λεπτός, λεπταλεος, άπαλος. 
 
 Έάνός. Poet. Ε'ιάνος. subst. peplum ; vestis. ΐ 
 veil ; a robe, χειρι δε νεκταρεον εανον ετιναξ. 
 λαβοΰσα. Γ. 385. είανον άπτομενη, — Π. 10 
 Syn. Πεπλον, αμπεχονη.-εσθος, Ίματιον. ειμα, 
 ενδνμα. Ερ. Αργής, φαεινός, βαθνκολπος 
 ενωδης, πολνκμητος. 
 
 Έάρ. contr. Ήρ. JRol. Ρηρ. Lat. ver. Poet, 
 Etap. (Theoc. 12. 30.) the spring, adjj. 2 Eiil 
 άρΧνδς. ΉρΧνδς. vernus. (II. Β. 89. Solon, μ 
 20. Gaisf) Also, "Εαρτερός. Nic. Th. 380 
 — έαρος δ' επιγιγνεται ώρ#. Ζ. 148. ηρος ε: 1 ! 
 
 2 Adjectives compounded of'Eap are, Εί 
 άρδμασθδς, Rufin. An. ii. 394. Είάρδτερπηί, 
 Orph. Η. 50. "Εάροδρεπτός. Pind. ΐτ/Εάροτρε ;| 
 φης, Mosch.2.66. v Eapoxpooe, Orph.h\th.2G4,\ 
 
Ε Γ Γ 
 
 Κ Γ Κ 
 
 189 
 
 ώρα χαίρων, — Nub. 1004. Ερ. Ανθεμοεν,ηδυ, 
 έρσηεν, γλυκερον, ευκράες, ευτροφον, πολυ- 
 δενδρεον, πολυανθες, στεφανηφορον, υγρον. 
 Phr. Φοινικανθεμου ήρος ακμα. Pind. πορ- 
 φνρεη μειδησε φερανθ'εος ειαρος ώρη. Meleag". 
 
 Εάρ. ΈΊάρ. 1. sanguis. 2.pinguedo. sap. blood, 
 fat. — το δ' εκ μελαν εϊαρ εΧαπτεν. Call. fr. 
 247. See Nic. Al. 87. Syn. Ι. Αίμα. 2. Χιττος. 
 
 Εαντυϋ, ής, ου. sui ipsius, &c. the reciprocal 
 pronoun of the 3rd person, wanting nominat. 
 in both numbers. But in the plur. used of all 
 three persons, κρυψάσ' εαυτήν ένθα μη τις 
 εισιδοι. Trach. 905. — καθ' αυτοΐν- ΑικρατεΊς 
 λογχας στησαντ — for αλληλοιν, according to 
 Attic usage — Antig. 145. See Br. and Mein. 
 on Menand. p. 276. 
 
 Έάω. f. εάσω. a. 1. εάσα, ειάσά. sino. to per- 
 mit ; pass over; let alone. Verbal. "Εάτϊδς. 
 (Helen. 911. Here. F. 173.) μη τι διατρίβειν 
 τον εμόν χολον, αλλά μ' εάσαι. Δ. 42. Syn. 
 Σνγχωρεω. — εφΊημι, επιτρέπω. — αναπαύομαι, 
 αποταττομαι. 
 
 'Εβδομος. Έβδδμάτδς. (II. Η. 248.) septimus. 
 seventh. Hence, Έβδδμάς. ή. the seventh 
 day ; a week, fyc. (Solon. An. i. 64.) 'Έβδδ- 
 μάγετης. δ. commander of the seventh gate. 
 (Sept. Th. 806.) adv. Έβδομάκϊς. septies. 
 seven times. (Call. 4. 251.) εξ δε οι υίες 
 εασιν, εγώ δε τοι έβδομος ειμί. Ω. 399. 
 
 r Εβενος, "Εβελος, ου. η. ebony, ώ έβενος, ώ χρυ- 
 σός, ω εκ λευκώ ελεφαντος- Αιετώ, — Theoc. 
 15. 123. 
 
 Έβρος. nom. fl. the Hebrus. Έβρον παρ πο- 
 ταμόν, τετραμμενος εγγΰθεν άρκτου. Theoc. 
 7. 112. Ερ. θρηϊκιος, αργυρορρυτης. 
 Εγγαιος. Εγγειος. (Suid.) indigena. 2. terres- 
 I tris. belonging to the country, upon the 
 earth, 1 . εγγαιος, οίκτον οικτρον αιών. iEsch. 
 Supp. 58. See Pers. 919. 
 Εγγεινομαι. neut. innascor. 2. act. ingenero. 
 to rise among. 2. to produce, ευλάς εγγει- 
 νωνται, αεικισσωσι δε νεκρόν. Τ. 26. 
 Έγγελαστης. irrisor. a scoffer. See Γελαστής, 
 ουκ εγγελαστής των ομιλούντων, πάτερ. Hipp. 
 1000. 
 Εγγελαω. irrideo. to scoff, αλλ', ώσπερ εγγε- 
 λώσα τοϊς ποιουμενοις. Soph. ΕΙ. 279. Syn. 
 Εττιγελαω, επεγγελαω, καταγελαω. 
 ιΕγγενετης, Ey -γενης. indigena. indigenous; 
 native, adv. Εγγενώς. s. s. as Γνησίως. (CEd. 
 f T. 1225. Br.) δαιμοσιν εγγενεταις νοστω επι 
 ■ μειλια θεσθαι. Αρ. 4. 1549. See Choeph. 464. 
 Syn. Αυθιγενης, εγγαιος, συγγενής, δμαιμος. 
 1 ,Έγγιζω. f.ϊσω. appropinquo. to approach. 
 δισκψ μεν τοι όλως ουδ' ηγγισα, τους δε πόδας 
 μου. Lucill. An. ii. 319. 
 
 ΕγγΧωττδγαστωρ. qui lingua victum quserit. 
 . one who gains his livelihood by his tongue ; 
 
 a parasite ; an informer. Av. 1694. 
 
 J Εγγλωττδτϋπεω. in ore semper habeo ; jacto. 
 
 to trumpet forth continually, και νικησας 
 
 ημΊν μεγαλως εγγλωττοτυπεΊν παρεδωκας. 
 
 - Equit. 779. Syn. Σεμνολογεω, μεγαληγορεω. 
 
 if Εγγδνδς. pi. nepotes, posteri. descended from. 
 
 επεμφ' εμοί τα φιλτατ' εγγονοιν εμοΊν. ib. 
 1474. Br. Syn. Επίγονος, αμνάμος. 
 
 Εγγράφω, Εγγράφομαι, inscribe to inscribe ; 
 record, ην έγγραφου συ μνημοσιν δελτοις 
 φρενών. Prom. 788. Syn. Παρεγγραφω. — εγ- 
 γλνφω. — επιχαραττω. 
 
 ΕγγυάΧιζω. in manus trado. to yield up, or 
 place in the hands. — τοΓε τοι κράτος εγγυα• 
 λιζει-Κτεινειν, — Λ. 207. Syn. Εγχειρίζω, δι- 
 δωμι, παρέχω. 
 
 Εγγΰάω. trado alteri, quod ei desponsum est. 
 to give up ; to pledge one's word. 2. med. 
 Εγγύάδμαι. to become security for another. 
 (Olymp. 11. 16.) αλλ' ειγε μεν τοι, νη Αι, 
 εγγυφς συ μοι. Plut. 1203. Syn. Ανεγγυαω, 
 εκδιδο>μι, μνηστευω. 2. αναδεχομαι, ασφαΧι- 
 ζομαι. 
 
 Εγγϋη. sponsio. surety ; bail, δεΐλα'ι τοι δειλών 
 γε και εγγυαι εγγυαασθαι. θ. 351. Syn. Εγ- 
 γνησις, ανάδοχη. 
 
 Εγγυητής, fidejussor, one who gives bail, or 
 security, αλλ' εγγυητάς σοι καταστήσω δυο. 
 Eccles. 1064. Br. ^Υϋ.Ύπεγγυος,αναδοχευς. 
 
 Εγγνθεν, ΕγγϋθΧ, Εγγϋς. adv. cominus, prope. 
 near, εκτοσθεν δε βαθεϊαν ορνζομεν εγγυθι 
 ταφρον. Η. 341. See Ε. 72. ώς εγγΰς ημών. 
 τοΰτο μέγα φροντίζετε. Nub. 215. Syn. Ilap- 
 £γγνς, πλησίον, παραπλησιον, δμου, πελας, 
 σχεδόν, αγχι, αγχοθι. 
 
 "Εγείρω, excito. to awaken ; to stir, or, raise 
 up ; to encourage, verbal. "Εγερτεος. (Rhes. 
 686.) αά]. Χ ~Εγερσϊμδς, epith. of sleep, from 
 which one may be awakened. (Theoc. 24.7.) 
 adv. Εγερτϊ. with eagerness. (Antig. 413.) ου 
 γαρ εα πόνος άλλος, δν Αργυροτοζος, εγειρεν. 
 Ε. 517. Syn. Ανεγείρω, ανιστημι, αφυπνίζω.— 
 διεγείρω, εποτρϋνω, παρορμάω, παρακελευο- 
 μαι, κίνεο), ορϊνω, ορνυμι. 
 
 Εγκάθαρμοζω. accommodo. to fit in. εγκαθαρ- 
 μοσαι λαβοντας τοντονί τον αυχένα. Lysist. 
 681. 
 
 Εγκάθεζδμαι. (Ran. 1525. Br.) Εγκάθημαι. 
 Εγκάθιζω. (Pyth. 4. 272.) Εγκάθιζδμαι. (Ec- 
 cles. 98.) insideo. to sit in, or, upon, λεληθεν 
 ημάς κρυπτός εγκαθημενος. Thesm. 600. Syn. 
 Επικάθημαι, εφεζομαι, εφημαι, ενθάκεω, ενι- 
 ζανω. 
 
 Εγκάθενδω. Έγκοιμώμαι, (Lye. 1050.) indor- 
 mio. to sleep, ουκ ετ έργον εγκαθευδειν, όσ- 
 ης εστ' ελεύθερος. Lysist. 614. Syn. Επικά- 
 θευδω, εγκοιμαομαι, ραδιουργώ, καταδαρθω, 
 ενικνωσσω. 
 
 Εγκάθηβάω. pubesco in. to pass one's youth 
 in. ώς εγκαθηβαν πολλ' έχεις ευδαιμονα. Hip- 
 pol. 1096. 
 
 Εγκαθιδρύω. (Iph. Τ. 978.) Εγκάθιστημϊ. col- 
 loco ; impono. to place in, or, upon, ακη βρο- 
 
 1 The Anthol. supplies the following ad- 
 jectt. compounded of εγείρω. "ΕγερσϊγεΧως, 
 Paul. Silent. An. Hi. 83. εγερσϊθεαΓρος, ib. 25. 
 εγερσΊμάχ -ης and -ος. Nicias, ib. i. 248. An- 
 tip. Sid. ii. 30. εγερσϊφάής, Philipp. ib. 218. 
 Proclus also has εγερσίνοος. 
 
190 
 
 Ε Γ Κ 
 
 Ε Γ Κ 
 
 τοΊς θεών εγκατάστησαν τίνα. Androm. 269. 
 κϊΥΝ.Αιατιθημι,καθιστημι, παρεντιθημι,ενειμι. 
 
 Έγκάθδραω. respicio ; to look upon ; to regard. 
 ανδρών εγκαθορα πολιν. Anac. 64. 
 
 Έγκάθυβριζω. insolcnssum. to insult, μελαθρα, 
 ταϊς σαϊς εγκαθυβριζειν τρυφάίς. Troad. 998. 
 Syn. Γαυροω, θρασϋνομαι, ύπερφρονεω. 
 
 Έγκάλϊω. posco. 2. increpo. to make a claim, 
 to reproach. — εγκαλών δε μοι-Φονους πατρώ- 
 ους, — Soph. El. 780. Syn. Κλητευω, προσ- 
 εγκαλεω, αιτιαομαι, κατηγορεω, ενιπτω. 
 
 Έγκάλυπτω. obtego. to cover up. ος εγκεκα- 
 λυφθαι φ? ι ίς; b. δια του τρφωνιου. Pint. 714. 
 Syn. Επικαλύπτω, κατακαλυπτω, εγκρυπτω, 
 εμπυκαζω. — εγκαλυπτομαι, διατρεπομαι, αισ- 
 χννομαι. 
 
 Έγκάνάχησασθαι. insonare. to sound; to blow, 
 on a wind instrument. — ο δ 1 εγκαναχησατο 
 κοχλφ. Theoc. 9. 29. Syn. Ένηχεω, κατηχεω. 
 
 Έγκάναζαι. cum sonitu infundere. to pour out 
 briskly. See Αιακανασσειν. ιθι νυν, ακράτον 
 εγκαναξόν μοι πολύν. Eq . 105. Syn. Εκχεω. 
 
 Έγκαπτω. devoro. to swallow down, δλην ενε- 
 καψε περικυλϊσας τοΧν ποδοιν. Pac. 7. Syn. 
 Δαρδαπτω, κατατρώγω. 
 
 Έγκάρ,αρδς.το. Έγκαρος, ου. δ. cerebrum, the 
 brain, πιομαι. ώς οφελόν γε και εγκαρον εχ- 
 θρού αραξας. Alcae. Mess. An. i. 490. 
 
 Έγκαρπος. fecundus. fruitful, βωμούς, τελεί 
 τ εγκαρπα Κηναιω Αι'ί. Trach. 242. 
 
 Έγκαρτερεω. forti animo fero. to endure firm- 
 ly; to persist obstinately, εγκαρτερεϊς δη θά- 
 νατον; αλλ' εγω σ έδρας. Andr. 261. Syn. 
 Αιακαρτερεω, καρτερεω, αναμένω. 
 
 Έγκατα, τα. intestina, entrails ; intestines, adj. 
 Εγκάτόεις. (Nic. Th. 580.) πρώτον, έπειτα δε 
 θ' αίμα και έγκατα πάντα λαφυσσει. Λ. 176. 
 See 438. Syn. Έντερα, εγκοιλια, σπλάγχνα, 
 νηδνϊα. 
 
 Έγκάταβαινο). Έγκαταδ -ϋω, 'ϋμΧ. {Isidor. An. 
 ii. 473.) descendo in. to go down into, ώς 
 τ ου λαθών χρϋσοθρονον -Ήραν κροκωτον 
 σπαργανον εγκατεβα. (Iambel.) Nem. 1. 57. 
 
 Έγκαταζευγνϋμί. adjungo. to adjust. — νεας- 
 Βουλας νεοισιν εγκαταζευξας τροποις. Aj. 747. 
 Syn. Συναρμόζω, συντιθημι. 
 
 Εγκατάκειμαι. incumbo. to lie upon, ονκ ερα- 
 μαι κλισμψ βασιλήίφ εγκατακεϊσθαι. Theog. 
 1 191. Sv Ν. Α νακειμαι, εγκαθημαι, προσιζανο). 
 
 Έγκατακλειστος. inclusus. shut up. μαθών πα- 
 τήρ νιν εγκατακλειστον δομοις. Eur. Dan. 39. 
 
 Έγκάτακλϊνω, -δμαι. reclino, accumbo. to re- 
 cline, ώσπερ σισυραν εγκατακλιθήναι μαλ• 
 θακην. Αν. 122. Syn. Κατακλινω, εγκλινω. 
 — ανακλινομαι. 
 
 Έγκατακρουω. infigo. 2. salto. to stamp, to 
 dance, θρασεΐ δ' εγκατακρουων - Πόδι κ. λ. 
 Ran. 334. 3ΥΝ.Κατακρουω,ανακρουω,εγκρουω. 
 
 Έγκάτακρυπτω. occulto. to conceal, κϋδος μα- 
 ρανθεν εγκατακρυφεις ζοφω. Lye. 1231. Syn. 
 Αποκρύπτω, εγκρυπτω. 
 
 Έγκάταλϊγω. recenseo inter alios, to reckon 
 among. Γαϊε, και συ φόβου μτ) και σε τις εγ- 
 καταλεξη. Lucill. An. ii. 331. Syn. Έγκατα- 
 
 λογίζομαι, εζαριθμεω, ανακρίνω, εξετάζω. 
 Εγκαταλείπω, derelinquo. to leave behind. 
 
 γηραιός δε θανοις έτερον παϊδ' εγκαταλειπων. 
 
 Hes. ε. 376. Syn. Απολείπω, εγκαταλιμπανω. 
 Έγκαταμιγνϋμϊ. immisceo. to intermix. See 
 
 Εκφρων. κει τις οφείλει τψ ^/χοσιφ, και τού- 
 τους εγκαταμιξαι. Lysist. 581. Syn. Ανα- 
 
 μιγνυμι, εγκεραννυμι. 
 Έγκάτάνάω. Έγκάτοικιζω. {Lye. 1262.) habi- 
 
 tatum deduco. to cause to dwell. 
 Έγκάτάπηγνυμί. infigo. to fix into. — ζιφος 
 
 αργυροηλον-Κουλεψ εγκατεπηζ'" — λ. 96. Syn. 
 
 Εμπηγνυμι, εντιθημι. 
 Έγ καταπίπτω, superincido. to fall upon, λεκ- 
 
 τροισι πρηνης ενικαππεσεν ειλιχθεισα. Apoll. 
 
 3, 655. 
 ΕγκαΥαραπτω. insuo in. to sew into; to in- 
 close. Orph. H. 47. 
 Έγκατασκηπτω. act. vi projicio. 2. neut. irruo. 
 
 to hurl. 2. to rush into. 1. ενσεισον, ώ 'ναξ, 
 
 εγκατασκηψον βέλος. Trach. 1089. Br. 
 Έγκατατϊθημΐ. depono. to put in. μειδησασα 
 
 δ' έπειτα εφ εγκατθετο κολπω. &. 223. Syn. 
 
 Εντιθημι, εγκρυπτω. 
 Έγκάτάχεω. /. ευσω. effundo. to pour upon. 
 
 και πολύν αντιπάλων εγκατεχενε φονον. Ερ. 
 
 ad. 607. 
 Έγκάτιλλωπτω. irrideo. to mock, or, deride. 
 
 ωρουσεν, ύμίν εγκατιλλωψας μέγα. Eumen. 
 
 113. Syn. Χλευάζω, εγκαταμυκτηριζω. 
 Έγκάτοικεω. s. as "Ένοικεω. εξ ων κενοισιν 
 
 εγκατοικησεις δομοις. Eur. fr. Antiop. 33. 
 Εγκα^ος. bucella. a small mouthful. See 
 
 Valcken. in Amnion, p. 20. ου γαρ λελειπται 
 
 τών εμών ουδ' εγκαφος. Suid. 
 Έγκειμαι. inhaereo. to lie on ; to pursue, ουδέν 
 
 σοι γ' όφελος, επει ουκ εγκεισεαι αυτοϊς. Χ. 
 
 513. Syn. ΕγκαΓακει/ίαι, ενισταμαι, ενέχομαι, 
 
 επέρχομαι. 
 Έγκειρω. rado. to shave, πηγάίον άχθος εγκε- 
 
 καρμενω κάρα. Eur. ΕΙ. 108. 
 Εγκελα^ος. Enceladus. Batr. 275. 
 Εγκελευω, Εγκελευδμαι. hortor. to urge on. 
 
 δ pq,v τ αντ ανάγκη, μηδέν εγκελευ άγαν. Prom. 
 
 73. Syn. Επεγκελευω. — εγείρω, παρακαλεω. 
 Έγκεντριζο). stimulo. 2.insero, velutsurculum 
 
 arbori. to goad. 2. to graft. Euod. An. ii.288. 
 Έγκεντρίς. aculeus. a sting, ώς εγωγ' αυτών 
 
 ορών δεδοικα τας εγκεντριδας. Vesp. 425. 
 
 Syn. Κεντρον. 
 Έγκερανν -ϋω -ΰμί. {II. θ. 189.) ΈγκιρνημΧ. 
 
 {Nem. 9. 119.) immisceo. to mix. τρεϊς γαρ 
 
 μονούς κρατήρας εγκεραννυω. Eubul. Ath. 36. 
 
 Syn. Έγκυκαω, εγχέω, έγκατα μιγννμι. 
 Έγκερτομεω. convicia ingero. to revile, ψευδή 
 
 λέγων δε και μάτην εγκερτομών. Iph. Α. 1006. 
 Εγκέφαλος, s. as Εγκαρ. αλγησας δ' ανεπαλτο, 
 
 βέλος δ' εις εγκεφαλον δϋ. θ. 85. Syn. EyKa- 
 
 ρος, ακαρυς, μυελός. 
 Έγκϊθάριζω. fidibus cano. to play on the lyre. 
 
 ηψος γεγονως, μεσψ ηματι εγκιθαριζεν. Η. in 
 
 Merc. 17. Syn. Φορμιζω. 
 Εγκΐλϊκι£ω. ingenio sum nequam. to play the 
 
 Cilician ; i. e. the rogue, αεί ποθ' ήμϊν εγκιλι- 
 
Ε Γ Κ 
 
 κιζουσ οι θεοί. Pherecr. Suid. Syn. Κακο- 
 ί' ποιώ, κακουργεω. 
 Εγκλείω, "ΕνΤκλειω. includo. to inclose; shut 
 
 ι lip. Χεγοιτ' αν, ει μη γλώσσαν εγκλεισοι φόβος. 
 
 , Antig.511. jSe-e Apoll. 2- 1031. Syn.E 7 ko:- 
 
 ,. τακλειω, εγκαθειργω. 
 
 My κλήμα, accusatio, querela, a charge ; or, 
 reproach, έγκλημα μικρόν αιτιαν θ' ετοιμασας. 
 
 . Trach. 365. Syn. Εγκλησις, επικλημα, κατη- 
 γορία, γραφή, αιτιάμα, καταμεμφις. 
 
 Εγκληρος. particeps. (Antig. 813. Br.) 2. he- 
 reditaria. (Lye. 1060.) sharing, prop, by- 
 lot. 2. inheriting, τοίσιν ισοθεοις εγκληρα λα- 
 χεϊν. Antig. 838. Syn. 1. Μέτοχος. — κοινός, 
 όμοιος. 2. διαδεκτωρ, επικληρος. 
 ΕγκλΤνω. inclino. to bend ; to lean, or, rest, 
 
 , upon. adv. Εγκλϊδον. (Horn. xxii. 3.) — επεί 
 πόνος νμμι μαλιστα-Ύρωων και Ανκιων εγκε- 
 κλιται, — Ζ. 78. Syn. Εγκατακλινω, επιρρεπω, 
 εγκειμαι, επικειμαι, επερειδομαι. 
 
 ,&γκοιμιζω. indormire facio. to hush to sleep. 
 
 L εξ ών πολλάκι παϊδας εμοϊς ενεκοιμισα κολ- 
 ποις. Carphyl. An. ii. 401. 
 Ιγκοισυρονμαι. Ccesyrae mores imitor. to re- 
 semble Coesyra ; a proud, luxurious lady at 
 
 [, Athens, σεμνην,τρυφώσαν, εγκεκοισυρωμενην. 
 
 I Nub. 48. Syn. l Αβρϋνομαι, περισσώς κοσ- 
 
 I, μεομαι. 
 
 \$γκοιτάς. ή. ep. loci, ubi dormitur. a resting 
 place. Ep. άδεσπ. 398. 
 
 ί^γκομβυομαι, -ονμαι. vestio : cingo me. to 
 wrap one's self up in. Apollodorus Carystius. 
 
 L See Gatak. Advers. Misc. I. 9. 
 
 ϊ^γκονεω. urgeo opus, to hasten ; to perform 
 laboriously. Hence, Έγκονητϊ. adv. (Nem. 3. 
 
 , 61.) αϊφα δ' ap' εστορεσαν δοιώ λεχε' εγκο- 
 νεουσαι. Ω. 648. Syn. Ένεργεω, σπεύδω, επει- 
 , γομαι, ταχϋνω. 
 
 Ι 3γκδπδς, ου. 6 ή. laboriosus. requiring labour ; 
 fatigued, ώς αν απ' ορχηθμών λελυγισμένον 
 
 ί εγκοπον ίχνος. Qu. Msec. An. ii. 238. 
 
 ί ϊγκορδΰλϊω. involvo. to wrap up. εν πέντε 
 
 ι σισνραις εγκεκορυυλημενος. Nub. 10. Syn. 
 
 Ι Εγκρυπτω, εντυλιττω, ενειλεω. 
 
 ϊΐγκόρυπτομαι. cornibus peto.to butt, πληγήν 
 
 ,r αθαμβής κριός εγκορνψεται. Lye. 558. 
 
 ,,Εγκοσμεω. ordine colloco. to arrange, εγκοσ- 
 
 l• μείτε τα τευχε', εταίροι, νηΧ μελαιν -g. ο. 218. 
 
 [ΕγκοΓίω. sestuo ira. to be enraged against. 
 
 I adj. Εγκοτος. (Cho'eph. 391.) τοίςκτανονσίτ 
 
 [;, εγκοτεΐν. ib. 39. Syn. Αγανακτεω. 
 
 \ ΰγκραζω. inclamo. to cry out against. See 
 
 a Ανακραζω. — ου γαρ αν (sub. αΧΧως. 11. Α. 232.) 
 τοσουτονι - Ένεκραγες ημΤν, ονδεν ηδικημενη. 
 ! Plut. 428. 
 
 εγκρατής, 1ος. 6 η. qui in potestate habet ali- 
 
 quid. holding firm ; having in one's power; 
 
 mastering one's appetites, or passions. 
 
 ι Hence, Εγκράτεια, continence ; temperance. 
 
 | (Philem. \\.)adv. Εγκράτεως. firmly. (Theoc. 
 
 '. 25. 266.) αυτως δε ναός όστις εγκρατής, πόδα. 
 
 Antig. 715. Br. Syn. Επικρατης, κραταιός, 
 
 1 επιτυχής, επηβολος. — σώφρων. 
 
 ^Εγκρϊς, Ίδός. ή. opus dulciarium,e simila, oleo, 
 
 Ε Γ Ρ 
 
 191 
 
 et melle. a dish seasoned with oil and honey. 
 ταΰτ έχων εν ταΐς όδοϊς άρπαζετω τας εγκρι- 
 δας. Pherecr. Ath. p. 645. 
 
 Εγκροτεω. Εγκρουω. (Ran. 377.) cum strepitu 
 pulso. 2. ad numeros incedo. to strike upon, 
 to beat time with the feet, αειδον δ' apa 
 πάσαι ες εν μεΧος εγκροτεοισι. Theoc. 18. 7. 
 
 Εγκρυπτω. occulo. to hide in any place ; to 
 cover. Hence, Έγκρνφ'ΐαζω. to remain con- 
 cealed. (Eqnit. 822.) Also, Εγκρϋφϊάς, ov. o. 
 bread baked in hot ashes. See Ath. p. 110. b. 
 ΕγκρύφΧος, a, ov. hidden. (Pkilodem. An. 
 ii. 86.) ώς δ' ότε τις δάλον σποδιι] ενεκρυ-φε 
 μεΧαινφ. ε. 488. Syn. ΕγκαΧυπτω, συγκαλύπ- 
 τω, επερεφω. 
 
 Εγκτερείζω. justa facio. to inter, τυμβψ ενεκ- 
 τερεϊζαν, — Apoll. 1. 1060. Syn. θάπτω. 
 
 Εγκύκαω. (Lye. 674.) Εγκύκώμαι. misceo ; 
 confundo. to mingle ; put in confusion, τα 
 πραγματ εγκνκάσθαι. Acharn. 939. 
 
 Εγκυκλϊω. circumvolvo. to roll round, αλλ' 
 εγκυκλοΰντ' οφθαλμόν ευ σκοπΓιν χρεών. Iph. 
 Τ. 76. See Vesp. 699. Syn. Αναστρέφω, 
 μεταβάλλω. 
 
 ΕγκυκλΧος. circularis. periodical, epiih. of a 
 chorus, moving in a circle, των Νηρηδων 
 χοροι-Μελπουσάν εγκυκλια. Iph. Τ. 427. 
 
 Έγκυκλός. ό ή. in orbem factus. round. (Epig. 
 άδ. 420.) Hence, Εγκνκλον. το. a lady's cloak, 
 or mantle, a. φερ' εγκνκλον. b. τουτι λαβ' απο 
 της κλινίδος. Thesm. 261. Br. 
 
 Εγκυκλοω. circumeo. to encircle ; surround, 
 a. ούτος, εγειρου. b. τι το πραγμ ; a. ώσπερ 
 φωνή με τις εγκεκνκλωται. Vesp. 395. Syn. 
 Κ,νκλοω, περικλείω. 
 
 Έγκνμων. Εγκυος. (Philipp. An. ii. 218.) prseg- 
 nans. pregnant. 2.j%. full of. εγκυμον Ίππον 
 τευχεων ζυναρμοσας. Troad. 12. Syn. Κυοϋ- 
 σα, εγκαρπος. 2. εμβρ'ιθης, αναμεστος. 
 
 Εγκυπτω. pronus incumbo. to stoop, εβλεψε 
 γοϋν ταυρηδόν εγκυψας κάτω. Ran. 804. Br. 
 
 Εγκΰρω, Εγκϋρεω. incido. to light upon, or 
 meet, κτεινων' αλλ' ότε δη πυκιντ}ς ενεκυρσε 
 φαλαγζι. Ν. 145. Syn. Εντυγχανω, προσ- 
 πίπτω, επιτρέχω. 
 
 Εγκυτΐ ι .αάυ. adcutem usque, to the very skin. 
 — το δ' εγκυτϊ, τεκνον, εκερσω. Call. Jr. 311. 
 Bl. Syn. Εγγνς, εν χρψ, εν χρωτι. 
 
 Εγκωμϊος. ό ή. cantu laudatorio et festivo ple- 
 nus. festive and laudatory. Hence, Εγκωμίον. 
 το. is used substantively, but not by Poets, 
 εγκωμίον ζεϋζαι μέλος. Nem. 1. 10. Syn. 
 Επικωμιος, επαινετικός. 
 
 Εγρεκυδοιμός. (Cat.) Έγρϊμαχης, Εγρεμάχος. 
 pugnam ciens. stirring to fight, ενθ' οΊμαι 
 τον εγρεμαχαν-θησεα. QEd. C. 1054. Br. 
 Syn. Αρη'ίος, μενεπτολεμος. 
 
 Έγρΐσίκωμός. excitans commissationem. jo- 
 vial. Anal. ii. 517. 
 
 ^Εγρηγορ -εω, -άω, ^Εγρησσω. vigilo. to be 
 awake ; or vigilant. Hence, Εγρηγορως. part. 
 
 1 The t is long, Archil./r. 97. See Blomf. 
 Gloss. Prom. 216. 
 
192 
 
 Ε Γ Χ 
 
 in throwing it. 
 
 per/, m. (Eumen. 709.) ΈγρηγορτΊ. adv. (II. 
 K. 182.) Kitr' εγρηγοροων' — υ. 6. τιπτ αϋτ 
 εγρησσεις, πάντων περί καμμορε φώτων; ib. 
 33. See Αγρνπνεω. 
 
 Έγρομοι. surgo. to arise from sleep, εγρετο δ' 
 εξ υπνον' — Β. 41. Syn. Έζεγρομαι, διεγείρο- 
 μαι, εζανισταμαι. 
 
 Έγχαινω, Έγχασκω. (Vesp. 721.) inhio. 2. de- 
 rideo. to gape; to mock. a. οιχεται. b. διωκ- 
 τ'εος δε' μη yap εγχανοι ποτέ. Ach. 220. 
 
 Εγχαλκος. 6 ή. cui est ses. brassy ; rich. Epig. 
 ad. 87. 
 
 Έγχανδης. capax. ample, τηζαμενος, κορεσαιο 
 ποτψ εγχανδεα νηδνν. Nic. ΑΙ. 63. 
 
 Έγχάριζομαι. gratificor. 2. dono. to bestow. 
 δις δε τεκνφ ζωην εγκεχαριστο ya\a. Par- 
 menio, An. ii. 202. 
 
 Εγχεζω. /ut. εσω. per/, εγκεχοδά. caco in. to 
 bedaub with filth, ποππνζονσιν, κάγκεχοδάσί 
 με. (Anap.) Vesp. 624. 
 
 Εγχεια. hasta. a spear ; ski 
 εγχειφ δ' εκεκαστο πανελληνας και Αχαιούς. Β. 
 530. Syn. Αορυ, εγχος. — ευτοξια. Ερ. Ενη- 
 κης, μακρά, ταμεσιχρους, χαλκηρης. 
 
 Έγχειβρομος. bellicosus. raging with the spear. 
 ep. of Pallas. Olymp. 7. 78. 
 
 Εγχεικ? ραννος. fulminajaciens. whose weapon 
 is the thunderbolt, εγχεικεραυνον Ζήνα, καΐ 
 ωκυπορους. (Iambeleg.) Pyth. 4. 345. 
 
 Εγχεφεω. adgredior. to put the hand to; to 
 undertake, or attempt. Hence, Εγχειρητής, 
 ου. 6. (Αν. 258.) αλλ' εγχειρεί τον πρεσβυτήν, 
 δ τιπερ μέλλεις, προδιδασκειν. Nub. 476. Syn. 
 Έπιχειρεω, επέρχομαι, μεταχειριζω, αντιλαμ- 
 βάνομαι, τολμάω. 
 
 Εγχείρημα, ατός. το. coeptum. an attempt, or 
 enterprise, άρ' ουχί μώρόν εστί τούγχειρημά 
 σον; CEd. Τ. 540. Syn. Επιχείρημα, επιβολή, 
 δρμημα, μηχάνημα, επιθεσις, επιχειρησις, επι- 
 τήδευμα, τόλμημα, πείρα. 
 
 Εγχειρϊδϊος. qui manu gestatur. carried in 
 the hand, συν τοϊσδ' ικετών εγχειριδιοις Εριο- 
 στεπτοισι κλαδοισιν. iEsch. Stipp. 22. 
 
 Εγχελϊς, Εγχελϋς. η. anguilla. an eel. Hence, 
 Εγχελειδς. adj. or Έγχελειον. το. dimin. 
 (Acharn. 1042.) τον μεν ap' εγχελνες τε και 
 ιχθνες αμφεπενοντο. Φ. 203. 
 
 Έγχ~εσϊμωρ6ς. (II. Η. 134.) Εγχεσπαλος. Εγ- 
 χεσψορος. (Nem. 3. 107.) epith. bellatoris 
 strenui. bravely wielding the spear, πολλεων 
 εκ πολιών εγχεσπαλοι άνδρες εασιν. Β. 131. 
 Syn. Αρη'ίος, δουρικλυτος, αγχέμαχος. 
 
 Εγχέω, infundo. to pour into ; to pour out. 
 εγχει δε σπονδήν, και των σπλάγχνων φέρε 
 δευρί. Pac. 1102. See Theoc. 10. 54. Syn. 
 Εμβάλλω. — κιρναω. 
 
 Εγχθονϊος, ά, ον. qui e terra est ; in ipso agro 
 natus. earthen; indigenous, ειμί, και εγχθονιον 
 γλευκοποτης κύλικος. Apollonid. An. ii. 134. 
 
 Έγχλαινοω. lsena induo. to cloak, εσθήτα 
 προστροπαιον εγχλαινου μένος. Lye 974. 
 
 Έγχλοάων. (Nic. Th. 154.) Εγχλδος. viridis. 
 greenish. — βλωθροΧο πυριτιδος εγχλοα φύλ- 
 λα, ib. 683. Syn. Εγχλωρος, χλωρός. 
 
 Ε Δ Ο 
 
 Έγχνοος, Εγχνους, ου. δ η. lanuginosus. downy. 
 στεγνά δε οι πτερά πάντα καιεγχνοα, — ib. 762. 
 
 Εγχος. hasta. 2. ensis. a spear, a sword; or 
 weapon, ειλετο δ' αλκιμον εγχος, ο οί παλαμφ- 
 φιν αρηρει. Γ. 338. Syn. Εγχεια,δορυ. 2. ξι- 
 φος. Ερ. Αγαστονον, αμφιγνον, αρη'ίον, ακαμ- 
 πες, βρϊθν, ο^ειι^ον, δεκαπηχυ, δολιχοσκιον, εκη- 
 βολον, θοον, θονριον, μακρόν, μειλινον, καλλι- 
 ν'ικον, οζυοεν, οβριμον, πελωριον, στιβαρον, 
 θερμον, τηλεβολον, κραιταιον. See II. θ. 494. 
 
 Εγχραυω. (Nic. Th. 277.) Εγχριμπτω. impin- 
 go. 2. accedo. to dash, or press against, to 
 draw near, τψ συ μαλ' εγχριμ-φας ελααν σχε- 
 δόν άρμα και Ιππους. Ψ. 334. See Η. 272. Hip- 
 pol. 218. Monk. Syn. ΠροστρΊβω, επερειδο- 
 μαι. 2. εμπίπτω, εμπελαζω, προσεγγίζω. 
 
 ΕγχρΤω. inungo. to infuse by anointing. Lye. 
 1455. Hence, Εγχριστος. δ η. unctuous. — 
 οντ' εγχριστον, εμιν δοκεϊ, οττ επιπαστον. 
 Theoc. 11. 3. Syn. Εγχωννυω, εναλειφω. 
 
 Ήγχρδνιζω. immoror. to tarry, ανθ' ων δ' εγ- 
 χρονισας επετησιον ουκ απεδωκε. Ερ. άδ. 169. 
 
 Εγχύλος. succum in se habens. juicy, εγχυλα 
 δ' ατρεμα και δροσωδη την σχεσιν. Alex. Ath. 
 
 Εγχυτος, ον. b. placentarum genus, a pan- 
 cake, or pudding, εν γαρ της Κίρκης εγχντον 
 ονκ εφαγεν. Pallad. An. ii. 412. 
 
 Εγχντριζω. in olla pono. 2. occido. to place 
 in an earthen vessel ; as those did who exposed 
 children; hence, to kill, ταπί Θράκης• δν όπως 
 αισχυνεϊς, εγχντριεϊς. Vesp. 288. Syn. 2. 
 Φονεύω, αποκτεινω. 
 
 Εγχώριος, Εγχωρος. indigena ; patrius. native ; 
 national, ει γάρ τοι και χρήμ' εγχωριον άλλο 
 γενηται. Hes. ε. 342. Syn. Επιχωριος, οικείος, 
 εντοπος. 
 
 Έδάνδς. jucundus. palatable. — άλειψατο δε 
 λιπ' ελαιψ-Αμβροσιψ, εδανώ, — ££. 172. Syn. 
 Ήδνς, Ίμεροεις, ενωδης, βρώσιμος. 
 
 "Εδάρ, Εϊδάρ. "Εδεσμα, "Εδητΰς. Batrach. 31. 
 Α. 469.) esca, edulium. food, αν'ερες, ουδέ θ' 
 άλεσσι μεμιγμενον εϊδαρ εδουσιν. λ. 122. Svn. 
 Βρώμα, βρώσις, βορά, τροφή. Ερ. Αμβροσιον, 
 γλνκερον, θϋμηρες, ήδυ, μενοηκες. 
 
 "Εδαφος, το. (Od. ε. 249.) "Εδίθλϊον. Έδίθλδν. 
 (Call. 2. 72.) solum ; fundamentum. the 
 ground, a foundation, or seat. r\, και ύπο 
 χρυσειον εδεθλιον Ιζε, κυων ως. Call. 4. 228. 
 Syn. Βαθρον, θεμεθλον, κρηπις, δαπεδον, 
 πύθμην, — 'ϊδρά. 
 
 "Εδεστος. absumtus. consumed, τών ένδον, 
 αλλ' εδεστδν εξ αντον φθίνει. Trach. 679. 
 
 Έδνον. pi. Έδνα,Έεδνά. (Od.\.U6. α. 277.) 
 munera sponsalia. bridal presents ; a dower. 
 Hence, Έδναδμαι. (Helen. 939.) Έεδνουμαι. 
 (Od. β. 53.) Έδνδω. (Theoc. 22. 147.) de-; 
 spondeo. to betroth, και τι μοι εδνον άγεις 
 γάμου άξιον, ην επ ιν ευ σω; Theoc. 27. 32. Ερ. 
 pi. Απειρεσια, μνρια, θεσπέσια. 
 
 Εδνωτης, "Εεδνωτης. qui filiam despondet. fa-• 
 ther of a bride, αμφϊ γαμώ" επεί ούτοι εεδνω- 
 ταΐ κακοί ειμεν. Ν. 382. Syn. Έκυρος, κη- 
 δεστης, πενθερος. 
 
 "Εδδς. το. (II. Α. 534.) Έδρα. Εδράνον^Εδρασ- 
 
 \ 
 
 1 
 
Ε θ Ο 
 
 Ε Ι Κ 
 
 193 
 
 μα. (Soph. Aj. 194. Elec. 1393.) sedes. a seat; 
 
 ■ a sitting', ησ , ώ ζεϊν' ημείς δε και άλλοθι δηο- 
 μεν εδρην. π. 44. χωρώμεν, εγκονώμεν, ονχ έ- 
 δρας ακμή. Aj.811.-Sr. Syn. Καθέδρα, ίδω- 
 λιον, θώκος, θρόνος, κλισμος, Eur. Ερ. Ασφα- 
 λής, αιπυς, ασειστος, ευπυργος, κλντος, ύψι• 
 
 ^πεδος, βωμιος — νεοπηγης, χρϋσηλατος. 
 
 Εδράζω, Εδράζομαι, colloco. to place, or fix. 
 
 ,πιστόν νπερ γαιης ιχνιον ηδρασαμην. Mace- 
 don. An. iii. 117. See Ερ. άδ. 220. 
 
 Εδραίος, sedentarius. 2. stabilis. sitting, firm- 
 ly fixed, εϊ τις εν τοποις εδραίος άλλος αν λε- 
 
 . ληθενών. Thesm.664. Br. See Androm.265. 
 
 Εδρϊάω. Έδρϊώμαι. (Οί/. γ. 35.) Έζδμαι. (The- 
 
 , oc. 6. 4.) sedeo. to sit. — πάρα δ' αντδν Αλέξ- 
 ανδρος φίλα ειδώς-Έδριαει, — Theoc. 17. 19. 
 Syn. Ύ Ήμαι, καθίζομαι, θάκεω. 
 Εδροστρόφος. ep. luctatoris. one who trips bis 
 antagonist by a cross-buttock, δσσα δ' απο 
 σκελεων εδροστροφοι Αργόθεν άνδρες. Theoc. 
 
 .24. 109. 
 
 Εδω. /ut. 2. vied, εδομαι, εδονμαι. per/, εδηδο- 
 
 [ κά. edo. to eat, or devour. Οϋτιν εγώ πνμα- 
 
 {τον εδομαι μετά ο'ις εταροισι. ι. 369. Syn. 
 
 . Έρωσκω, εσθιω, φαγομαι, σιτεομαι. 
 
 Ήδωδή. II. θ. 504. See^ap. 
 
 Εδώλϊά. τα. navium transtra. seat; dwelling. 
 
 3 benches, ακροισιν ηδη ναντικοϊς εδωλιοις. Aj. 
 
 u 1277. Br. Syn. Καταστρώματα, σέλματα, 
 . ζνγα. See Εδος. 
 
 'βεις, poet, for Etc. αιθε δε και ψυχάς χώρος 
 εείς λελαχοι. Procl. An. ii. 446. 
 
 Μθειρά,άς. (II. Τ. 382.)~Εθεφας, άδος.η. coma. 
 2.juba. hair of the head. mane. Hence ^Εθει- 
 
 [ ραζω. comam alo. to have long hair. (Theoc. 
 1. 34.) κνανεαι δ' εγενοντο εθειράδες αμφι γε- 
 νεών, π. 176. Syn. Κόμη, φοβη, βόστρυχος, 
 
 |; θριζ. Ερ. ' Απαλή, ακερσεκομος, ζανθη,πολν- 
 
 στρετίτος. 
 [Εθελημος. adj. used adverbially, pro lubitu. 
 readily, cheerfully. — ol δ' εθελημοί-'Ήσνχοι 
 
 L εργανεμοντο — Hes. ε. 118. Syn. Αυθαίρετος. 
 — πρόθυμος. 
 Έθελοντήρ.^Εθελοντης. (Aj. 24.) voluntarius. 
 
 Ι one who acts readily, of his own accord. 
 
 , alip' εθελοντή pa ς συλλέγομαι' — β. 292. 
 
 ί.Έθελω. volo. 2. possum, to be willing ; or able. 
 
 h 2. ουδ' εθελε προρεειν, αλλ' ισχετο' τεϊρε δ' 
 
 \ αντμη. Φ. 366. Syn. θέλω, βονλομαι. 2. δυ- 
 
 I ναμαι. 
 
 ['Εθημων. consuetus. accustomed, δη τότε Αει- 
 
 I ανδρός περ εθημονος ελπίδι νύμφης. Mus.312. 
 
 | Syn. Συνήθης, νόμιμος. — σύντροφος. 
 
 {'Εθίζομαι, pass, consuetus sum. to be accus- 
 
 [ tomed to. »SO, "Εθω, pr. med. ειωθά. (II. Ε. 
 
 I 766.) νϋν δ' ουκ εθισθείς τ αϋτ , επισταμαι μεν 
 
 Ι, ου. Eur. Beller.fr. 17. Syn. Νομίζω, φιλεω. 
 
 ) 'Έθνος. gens, a people; a race, δυσετ Αχαιών 
 
 \ έθνος, έγειρε δε φώτα εκαστον. Ρ. 552. See Ο. 
 
 1 690. Syn. Γενεά, γένος, φνλον, πλήθος, λαός. 
 Ερ. Αλλοδαπον, αφνειον, βαρβαροφωνον, ελα- 
 
 1 σιππον, μέγα, πολνσπερες, όμοσπορον. 
 
 \ Έθος, έος. το. ritus, mos. custom; use. δσσα 
 παρ' ανθρωποις, τριογειν εθος. — Batr. 34. 
 
 Syn. Εθημοσυνη, εθισμός. 
 
 Έϊά. interject, come on! courage! αλλ' εΐα, 
 
 τεκνον, πριν μαθεϊν πάσαν πολιν. Phcen. 977. 
 
 Ειάμενή, ης. η. locus irriguus. watery, or 
 
 marshy, ground, al ρά τ εν ειαμενή έλεος 
 
 μεγαλοιο νέμονται. Ο. 631. 
 
 Ειαρίνος, poet, for Εαρινός, φάνεις, εκπρολι- 
 
 ποΰσ ειαρινάς κάλυκας; Meleag. 108. 
 Ειβω. poet, for Αειβω. stillo. to shed, or drop. 
 αμφ' εμοί αυτάρ δ πικρόν νπ' οφρΰσι δακρυον 
 εΧβε. ο\ 153. Syn. Στάζω. 
 Έιδάλϊμος. speciosus. of lovely appearance. 
 τεσσάρας ειδαλιμας, — ω. 279. Syn. Ευειδης, 
 ενμορφος, ενπροσωπος, ευπρεπής, ωραίος — 
 κάλος. 
 Έϊδάρ. poet. for Εδαρ. Apollonid. An. ii. 138. 
 Ειδεά. inproseXSea. species, &c. an appearance; 
 form ; idea. — πάσας δ' ειδεας-Εζητασεν' — 
 Thesm. 436. 
 Ει^εω 1 . scio. to know. Hence, Ειδήμων, know- 
 ing. (Athena. An.ii. 257.) ειδήσεις δε και αυ- 
 τός ενί φρεσιν, δσσον αρισται. η. 327. Syn. 
 Μανθανω, γιγνωσκω, οίδα, ισημι, επισταμαι, 
 νπολαμβανω. 
 Έιδζινάμην. aor. 1. med. of ειδαινομαι. S.s.as Ει- 
 δομαι and Ινδαλλομαι. — νεην ειδ-ανατο χροιην. 
 Nie. ΑΙ. 76. See υ. 613. 
 ΈΊδδς. εος. το. species, mien ; aspect ; kind, η 
 σον το κλεινόν είδος Ηλέκτρας τοδε ; Soph. ΕΙ. 
 L 183. Syn. 1<5εα, σχήμα, μορφή, ώρα, τύπος. 
 — ειδησις — πρόσωπον, σώμα. — Ερ. Αριπρε- 
 πες, αγλαον, αγαυον, ακοσμον, επηρατον, θεσ- 
 κελον, καλόν, πολυηρατον, θηητον. 
 Ειό*ω 2 . video, to see. — Ινα ειδομεν αμφω. Α. 
 363. Ion. for ε'ίδωμεν. πάντα δε. τ' ειδεται άσ- 
 τρα' — θ. 555. Syn= Βλέπω. — θεαομαι. — φαί- 
 νομαι. 
 Έιδωλον. simulacrum, an image, ο?- represent- 
 ation, αυτάρ δ ειδωλον τεϋζ' αργυροτοζος 
 Απόλλων. Ε. 449. Syn. Αγαλμα, βρετας, 
 εικων, εικασμα, φάσμα. — φαντασία, σκιά. Ερ. 
 Αμανρον, αλαλον, αδρανές, πηλινον, λιθο- 
 %εστον, ορφναΊον. 
 Ειθαρ. adv. statim. instantly, αβληχρην' ειθαρ 
 δε δορν χροδς αντετορησεν. Ε. 337. Syn. 
 Ευθέως, αυτικα, παραχρήμα. 
 Είκαξω. adsimilo. to liken ; to conjecture. 
 Hence, Εικασμα. το. an image. (Sept. Th. 
 523.) Εικαστδς, ή,ον. to be likened to.(Trach. 
 702. Br.) αλωπεκιοισι τους στρατιωτας yica- 
 σεν. Equit. 1076. Br. Syn. Παρεικα£ω, συμ- 
 βαλλω, τεκμαίρομαι. — δμοιοω. 
 Έικάς,άδδς. η. {Hes. ε. 790.) numerus vicenus. 
 twenty ; the twentieth day of the month. 
 This is partic. the sign, of pi. Είκαζες, αϊ. 
 which also denotes, mysteries of Bacchus and 
 Ceres on the 20th of August. (Ion. 1076.) 
 
 1 Έιδεω and ιιδω were originally the same. 
 Then είδεω was applied to mental perception, 
 ε'ίδω to bodily. 
 
 2 Έ'ίδδμαι is generally passive ; ε'ιδδμην, ac- 
 tive, (II. Π. 278. P. 724.) είσάμην, εεισάμην, 
 generally passive; ϊδυμην and ο\δά, active. 
 
 c c . 
 
194 
 
 Ε Ι Κ 
 
 όρων αγονσαν την σεληνην εικάδας. Nub. 17. 
 
 Εινα-Τ. Dor. for Είκοσι. — και εικαπ τουτοθε 
 μαλα. Theoc. 4. 10. 
 
 Εικελός. similis. like ; resembling. Hence, Έι- 
 κελόνειρός. like a dream. ( Αν. 684.) Εικελδ- 
 φωνός. resembling in voice. (Philipp. An. 
 ii. 216.) r?jde γαρ αν jctot νυκτι παρεδραθεν ει- 
 κελος αυτφ. υ. 88. Syn. Ικελος, προσεικελος, 
 αλιγκιος, όμοιος. 
 
 Εική. adv. temere. confusedly; rashly; to no 
 purpose. Hence, Εικάίός,α'ιά,αϊόν. (Lye. 7 48.) 
 αηάΕικαιοσΰνη. (TSmoap. Diog. Laert. 1.5.) 
 εφί'ρον εική πάντα, κουτί πλινθυφεΐς. Prom. 
 449. Syn. Αφραδεως, άλλως, μάτην. 
 
 Εικόβόλεω. conjecto. to guess. — οίον ατειρής 
 γΧώσσ εικοβολεϊ. Eur. fr. inc. 158. Syn. 
 Φλυαρεω. ■ — εικάζω. 
 
 Εικός, ότός. το. verisimile ; aequum. that which 
 is probable, or reasonable. — του γαρ εικότος 
 7τερα, Απεστι πλειω του καθήκοντος χρόνου. 
 (Ed. Τ. 73. See Έικώς. Syn. πρέπον, καθή- 
 κον, ενΧογον. 
 
 Εικόσί/Εεικόσί. (II. Α. 25. 1. 123.) adj. indecl. 
 viginti. twenty. Hence ,^Εεικόσάβοιός, (Οά.χ. 
 57.) Έικοσετης. (Lucill. An. ii. 319.) Εικό- 
 σίμηνός. (Leonid. Al. ib. 198.) Έικοσϊνηρϊ- 
 τος. disputed by twenty persons; twenty- 
 fold. Έικοσϊπεντε. (Lucill. \b. 333.) Έικόσό• 
 ρός. having 20 benches of rowers. (Theodor. 
 ib. 41. Od. ι. 322.) ουδ' ει κεν δεκάκις τε και 
 εικοσινηριτ αποινα. Χ. 349. 
 
 Εικοστός. (II. Ω. 765.) "Εεικοστος. vicesimus. 
 twentieth. Hence, Εικοστόλόγός. a collector 
 of twentieths. (Ran. 362. Β.) ειπεμεν' ηδη 
 γάρ ο'ι εεικοστόν έτος εστίν. τ. 222. 
 
 Έικότως. adv. probabiliter; jure, according to 
 probability ; with reason, from Έικος. το. πο~ 
 Χις το δώρον εικοτως κατ\ινεσεν. CEd. C. 432. 
 Br. Ϊ5ΥΝ. Δικαίως, ενδικως, αξιως, κατ' αζιαν, 
 ευλόγως, πρεποντως. 
 
 Εικω. 1. similem facio. to liken, to suit. 2. 
 Έικόμαι. similis sum. to be like, likely, or 
 fitting, seldom used hut in prcet. and pluperf. 
 med. Yet Aristoph has ε'ίξεις, Nub. 1001. 
 and ε'ίξασι, /or εοίκάσι, 331. ώ τεκν', εοιγμεν 
 (for εοικαμεν) ναυτιλοισιν, ο'ιτινες. Heracl. 
 428. Syn. 1. ΈικαΖω, ομοιάζω, εϊσκω. 2. εξο- 
 μοιοϋμαι, ινδαλλομαι. 
 
 Εικω. Att. Έικάθω, Soph. ΕΙ. 398. cedo. to 
 yield, to give way. όππη τ' ιθυσει, τ /j τ ει- 
 κουσι στιχες ανδρών. Μ. 48. Syn. Ύπεικω, 
 υποχωρεω, εξίσταμαι, αναχαί,ω, ήτταομαι. 
 
 Έικων, όνος, Εικω, όός, ους. ή. simulacrum, an 
 image, or resemblance. Hence, Εικόνων, di- 
 min. and Εικόνισμα. (Lucill. An. ii. 320. 
 PhalcBC. ib. i.421.) adj. Εικονικό ς, ή, όν. (Lu- 
 cill. ib. ii. 339.) εικώ φέροντα πολέμιας επ' 
 ασπίδος. Sept. Th. 566. Syn. Εϊ<5ος, εϊγμα, 
 δεικεΧον, τύπος, εκτυπωμα, εικασμα. Ερ. Α- 
 πνοος, αρχέτυπος, αφθιτος, απατηλιος,μίμηλη, 
 μαρμαρεη, περικαΧΧης, χαΧκοτυπος, χρϋση- 
 Χατος. 
 
 Εικώς, via, ός. part. p. m. of Έικομαι. 1. masc 
 and fern, chiefly denoting personal resem- 
 
 E Ι Λ 
 
 blance. 2. neut. moral fitness. 1. τφ εικως 
 η'ίξεν' — Φ. 257. 2. σφών δ', ώ τεκν', ους μεν 
 εικός ήν πονεϊν τάδε. CEd. C. 342. Β. Syn. 
 1. Αλιγκιος, εοικως, εικεΧος. 2. πρέπον, καθή- 
 κον, ευλογον. 
 
 Έιλάπϊνη. convivium. a feast, or banquet. 
 Hence, ΈιΧάπίναζω. tofaresumptuously. (Od. 
 p. 536.) and Ειλάπίναστής, ου. 6. (Tryph. 
 608.) — αθρόοι ένδον -ΕιΧαπινην δαινυντο' — 
 Ψ. 201. 
 
 Εΐλαρ. propugnaculum. a rampart, κύματος 
 εϊλαρ εμεν. — ε. 258. Syn. Αλεζημα, προβολή, 
 επαΧζις. 
 
 Ειλειθυιά. "Εληθυια. (Theoc. 17. 58. Call. 6. 
 \30.)~Ελευθώ. (Paul Sil. An.iii. 102.) Lu- 
 cina. Juno, or Diana, who presided over 
 child-birth. Homer has, — μογοστοκοι ΕιΧει- 
 θνιαι, in the plur. and makes them daughters 
 of Juno, //. A. 270. Pindar also makes Ελει- 
 θυια d. of Juno, Nem. 7. είπαν Εληθυιης 
 Ίερον μεΧος' — Call. 4. 257. Ερ. Εινατιη, μη* 
 τροπολος. πρανμητις, αγανοφρων. Phr. Αρ- 
 τεμις Χοχεια. γενέτειρα τέκνων, ωδινων επα- 
 ρωγος. θηλειών σωτειρα. 
 
 Ειλεός, ου. υ. See Ιλεος. 
 
 Εΐλεω. Είλω. Ειλλω or Τλλω ι . in angustum 
 cogo. to roll together; to force into a nar- 
 row space. Hence, Ειλημά. (Anac.) and Εΐ- 
 Χηδόν. adv. (Antiphil. An. ii. 175.) ΛΧομενων 
 εϊλει δε θοψ ατάλαντος Αρη'ί. θ. 215. See Β. 
 294. Syn. ΣννειΧεω, συνάγω, συναθροίζω, 
 συνο^εω, συνελαυνω, στενοω, συγκλειω, σνν- 
 ειργω, συνέχω, συστρεφω. 
 
 "Ελη, or Είλη. calor ex sole prodiens. the heat 
 of the sun. Hence, Ειληθερεω. apricor. to 
 bask in the sun. (Xenarch.yr.) adj. Εϊληθε- 
 ρης. — ήν εζεχη-Ειλη κατ ορθρον, ηλιάσει 
 προς ηΧων. Vesp. 772. 
 
 Ειλιγγός. Ειλιγαος. (Orph. Η. 37. 12.) vor- 
 tex, gyrus, the act of turning round, νειόθεν 
 ειλιγγοισιν επηορος εζανιοϋσα. Αρ. 4. 142. 
 Syn. Σνστροφη, δίνη. 
 
 ΕΐλικΓος/ΕλικΓος, ή, όν. involutus. rolled in 
 a spiral form; round — αναπτυξας κύτος Εί- 
 Χικτόν αντιπηγος — Ion. 39. 
 
 ΕιλΤ7Γους. curvos pedes habens. trailing the 
 feet in walking, βουσίν επ' ειλιποδεσσι και 
 αργεννης ο'ίεσσι. Ζ. 424. 
 
 Είλισσω, Ε'ιΧϋμα, κ. Χ. See "Ελίσσω. "Ελϋμά. 
 
 Ειλ'ίτενης. tentus in lineae spiralis modum. 
 winding, και θαλλοντα σελινα, και ειλιτενης 
 αγρωσπς. Theoc. 13. 42. 
 
 ΈιΧυθμός, Ειλϋός, ου. 6. serpentis latibulum. 
 the den of any wild animal, θήρες δ' ειΧνονς 
 τε κατά ζνΧοχους τε λιπόντες. Αρ. 1. 1144. 
 See Ιλύος, and Nic. Th. 283. Syn. ΣπηΧαιον, 
 σπεος, κευθμων, φωΧεος, χεια, οχη. 
 
 ΈιΧύφαζω, Ειλϋφάω. verso, torqueo. to roll | 
 impetuously, παντη τε κλονεων άνεμος φΧο- 
 γα ειΧυφαζει. Υ. 492. See Α. 156. Syn. Ει-' 
 λεω, αναστρέφω, δΊνεω, τινάσσω. 
 
 1 See Brunck. Nub. 759. Ruhnken. Timse. 
 p. 69. 
 
 
Ε Ι Ρ 
 
 Ειλϋω. verso, volvo. to turn round ; wrap ; 
 envelop. Hence, Έίλϋμά. το. a covering. 
 (Od. ζ. 179.) εκ κεφαλής ειλυτο διαμπερές ες 
 πόδας άκρους. Π. 640. Syn. 'Ελίσσω, καλυπ- 
 
 [ τω, εγκρυπτομαι. 
 ΕΪμά, ατός. το. vestis. garments; clothing, είμα 
 δ' εχ αμφ' ωμοισι δαφοινεον α'ιματι φώτων. 
 
 \ Σ. 538. Syn. Αμπεχονη, \ματιον, ενδϋμα. Ερ. 
 Βασιλη'Ίον, διαλαμπες, θνώοες, επηρατον, κα- 
 θαρον, πολυδαιδαλον, σιγαλοεν, νεοπλντον, 
 τηλανγες, τΊμηεν, υφαντον. 
 
 \Εϊμαρμενος. fato decretus. fated, τοιαϋτ 
 έφραζε προς θεών ε'ιμαρμενα. Trach. 172. 
 ΕΊμϊνος. part. p. p. from'Ew. induo. clad; en- 
 veloped, ώ τον αεί κατά γάς σκοτον ειμενος. 
 (Ed. C. 1701. Br. Syn. Επηρεφης, ενδεδυ- 
 
 I μένος. 
 
 Ειμϊ. f εσόμαι. sum. to be. δσσον φερτερός 
 ειμί σεθεν, στυγεη δε και άλλος. Α. 186. Syn. 
 Ύπαρχω, γιγνομαι, πελω, τελεθω, — τυγχάνω. 
 
 — ε Χ ω • 
 
 Ειμί. eo. ibo. to go. generally, future, νυν δ' 
 
 έΐμι Φθιηνδ'' επειη πολύ φερτερον εστίν. ib. 
 
 169. Syn. Βαίνω, πορεύομαι, νεισομαι, μολεω. 
 
 Εινάκίς. adv. novies. nine times. (Od. ξ. 230.) 
 
 Έινάετες. for nine years. Hence, Εινάετιζο- 
 
 |. μαι. (Call. Dian. 178.) So, Εινάνϋχες. adv. 
 
 for nine nights. (//. I. 466.) τ?)σι παρ' ειναε- 
 
 \\ τες χαλκενον δαιδαλα πολλά. Σ. 400. 
 
 Εινάλϊος. Αϋ.^Ενάλ. maritimus. belonging to 
 
 the sea. ΕινάΧίφοιτδς. sea-faring. (Archias, 
 
 An. ii. 93.) αντλώ δ' ενδουπησε πεσοϋσ',ώστ' 
 
 ειναλιη κηζ. ο. 478. 
 
 Κίνας, άδδς. ή. the ninth day. (Hesiod.) Εινα- 
 τδς, η, δν. for~Ev. nonus, a, um. 7)μ~ιν δ' ει- 
 νατος εστί περιτροπεων ενιαυτος. Β. 295. 
 Εινάτηρ. uxor fratris. sister-in-law. ηε π -y ες 
 γαλοων, η εινατερων εύπεπλων. Ζ. 378. 
 Εινϊ for "Ενϊ ι , or "Εν. prcep. in, upon, εζετο 
 , δ' εινι θρονω' — Ο. 150. έσταν δ' εινι θυρησι 
 ■ θεάς— κ. 220. 
 
 Εινοδίος, ά, δν. prope viam. by the way. (//. 
 ! Π. 260.) Hence, Εινδδϊά. Trivia, guardian 
 of highways. Έινοδια θυγατερ Ααματρος, ά 
 \ των. Ion. 1048. 
 'Έινδσϊφνλλδς. frondosus. waving its leaves. 
 
 I I οϊ ρ' Ιθακην εϊχον και Ήηριτον εινοσιφυλλον. 
 ] Β. 632. Syn. Βαθυφυλλος, φυλλώδης. — κε- 
 j 1 κομημενος ΰλ%. 
 
 ! : Εφγω, contracted of "Εεργω, (Vesp. 334.) Ερ- 
 | γάθω. Ειργάθω. (Soph. ΕΙ. 371. Β.) arceo ; 
 
 prohibeo. to drive away ; to preclude. Verbal. 
 1 Ειρκτεδς. (Aj. 1250. Br.) παιδδς εεργει μυϊ- 
 uav. — Δ. 131. πάντα δ' από πλευρών χροα ερ- 
 
 γαθεν' — Λ. 437. Syn. Αποκλείω, απωθεω, 
 
 χωρίζω. 
 
 Ε Ι Σ 
 
 195 
 
 1 Many words in Horn, appear with the 
 diphthong ει, which elsewhere have only ε. 
 And this I consider more the effect of ictus 
 netricus, in accommodation to the metre, 
 han of mere dialect. We have just had Et- 
 ιάλιος for Έν. Ε'ίνατος for Εν. So we have 
 Ε'ίνεκα for 'Ev. 
 
 Είργω, Έργω,^Εεργω. (//. Β. 617.) includo. 
 to shut up; exclude. Hence, ΕΊρκτη. a place 
 of confinement: a prison. {Bacch. 549.) τας 
 μεν apa ερζαν κατά ηθεα κοιμηθηναι. ξ. 411. 
 Syn. Εγκλείω, καθειργω. 
 
 Ειρεα. ccetus. an assembly. — δεκατψ δ' επι- 
 μισγεται αΰτις-Ειρεας αθάνατων — Hes. θ. 
 802. Syn. Αγορά, δμϊλια. 
 
 Έιρερδς, ου. δ. servitus. captivity, ειρερον 
 εισαναγουσι, πονον τ' εχεμεν και οϊζύν. θ. 
 529. Syn. Αουλεια, αιχμαλωσία, ατμενια. 
 
 Ειρϊσΐά, ας. ή. remigatio. rowing ; movement 
 of, or, like, oars, τειρετο δ' ανδρών θυμός υπ' 
 ειρεσιης αλεγεινής. κ. 78. παρά δ' ειρεσια μασ- 
 τών έπεται. Troad. 569. Syn. Κωπηλασία. 
 
 Ειρϊσϊωνη. ramus oleae. a wreath of olive 
 entwined with fillets of wool, borne at the 
 
 festival ΙΙυανεψια. ώσπερ πάλαιαν ειρεσιωνην 
 καυσεται. Plut. 1054. 
 
 Ειρηναίος, pacificus. peaceable, ει δε ποτ 
 εις αγρόν ούτος απελθών ειρηναϊος διατριψει. 
 Equit. 802. Syn. Ειρηνικός, ήσνχιος.— φιλικός. 
 
 Ειρήνη, pax. quies. peace; tranquillity. Used 
 
 for the goddess Peace, Pac. 976. &c. Olymp. 
 13. 9. ώς ποτ επ' ειρήνης' πόλεμος δ* αλιασ- 
 τος ορωρεν. Β. 797. SvN. Ήσυχια, διαλλαγη, 
 δμοφροσυνη. Ερ. Αναίμακτος, αγλαοτ'ιμος, 
 ατινακτος, γαληνός, ερατη, σαοπτολις, χαριεσ- 
 σα,πολυολβος. SeeTheoc. 16. 89. & Brunck. 
 on Plut. 985. 
 
 EtpioV, Έρϊόν. (II. Μ. 434. Od. δ. 124.) Εΐρος, 
 εος. το. lana. wool, ηλακατη τετανυστο, ιοδ- 
 νεφες εΐρος έχουσα, δ. 134. Syn. Αηνος, πο- 
 κος, μαλλος. 
 
 Ειρδκδμος. lanas carpens. a wool-dresser. 
 γρηί δε μιν εικυια παλαιγενίϊ προσεειπεν-Ει- 
 ροκομψ — Γ. 387. Syn. Έριουργος, ερΊθος, 
 ειροχαρης, Archias. An. ii. 94. 
 
 Ειρδπόκος. laniger. fleecy, ov ρά τε ποιμήν a- 
 γρψ επ' ειροκοποις δίεσσι. Ε. 137. Syn. Εριω- 
 δης, δασυμαλλος. 
 
 Ειρω. necto. to entwine; connect, χρυσεον, 
 ηλεκτροισιν εερμενον, ηελιον ώς. σ. 295. Syn. 
 Πλέκω, εμπλέκω, συρραπτω, συνάπτω. 
 
 Ειρω. inus. — f. ερώ. poet. ερεω. prat, ειρηκά. 
 dico. to tell, or, say. τψ τοι προφρονεως 
 ερεω έπος, ουδ' επικευσω. Ε. 816. Syn. Λέγω, 
 ερομαι, αγγελλω. 
 
 Ειρωνεύομαι, dissimulate loquor. to dissemble 
 one's real meaning, from Ειρων, ωνδς. δ. 
 (Nub. 449.) adv. Έιρωνϊκώς. ironically ; in- 
 sincerely. (Vesp. 174.) ηκουσας αυτής οίον 
 ειρωνεύεται; Αν. 1211. Syn. Υποκρίνομαι, 
 χλευάζω, -φευδολογεω. 
 
 Έίς, (poet. ~Εεεις) μία, εν. unus. one. κυκλο- 
 τερής οφθαλμός έεις ενεκειτο μετωπφ. Hes. 
 θ. 145. 
 
 Εισαγγελλω. renuncio. 2. accuso. to an- 
 nounce. 2. to denounce, to πράγμα τουτί 
 δεινόν εισαγγελλεται. Thesm. 597. Br. Syn. 
 Ενδεικννω, μηνύω. 2. σϋκοφαντεω, αποφαινω. 
 
 Έισάγειρω. colligo. to assemble. 2. med. to 
 recover one's self. — νέον δ' εσαγειρατο θυ- 
 
 μόν. Ο. 240. Syn. Αθροίζομαι, συλλέγω, συν 
 
 cc2 
 
196 
 
 Ε Ι Σ 
 
 Ε Ι Σ 
 
 αγω. 
 
 ιομαι. 
 
 Εισάγω, intro duco. to bring in. to bring• for- 
 ward, as matter of complaint. Hence, Εισακ- 
 τέος. (Vesp. 840.) oi δ" επει εισαναγον κΧυτά 
 δώματα, τον μεν έπειτα. Ω. 719. Syn. Παρεισ- 
 αγω, εισαφιημι, εισοικιζω, εισδεχομαι. 
 
 Εισάθρεω. conspicio. to espy. ε'Ί που εσαθρη- 
 σειεν ΑΧεξανδρον θεοειδέα. Γ. 450. Syn. 
 Έαω, θεαομαι, αποβΧεπω. 
 
 Εισάεί. ΕισαΓεν,θ)',"Εσαιεν ι . (GEd. C. 704. Br.) 
 adv. in aeternum. for ever, χοΐ πάντες εΰ 
 ζυνεϊεν εισαει θεοί. (Ed. Τ. 283. See Αεί. 
 
 Εισαφω. appono. to bring in ; to lay for a 
 meat, ημελλ' αφαιρεΧν, χή τραπεζ' εισ^Jpετo. 
 Ran. 518. Syn. Εισφέρω, προστιθημι. 
 
 Εισά'ίσσω' 2 . irrumpo. to rush in. ονδ' εισ^ζε 
 δάδας εχουσ' ovff Ιου, Ιου, βοά. Nub. 543. 
 Syn. Επέρχομαι, εφορμάω, εισπαιω. 
 
 Έισάϊω. "Εσάκουω. (II. θ. 97.) audio, to hear. 
 — Ίνα Κρόνος ουασιν ηχήν-Ασπίδος εισαίοι. — 
 Call. 1. 53. Syn. Καταπονώ, εξακουω. 
 
 Έισάκοντιζω. jaculor in aliquem locum, to 
 fling darts. & neut. to dart, or, spurt, forth. 
 — αίματος δ' απορροαΙ-Εις ο~ιδμ' εσηκοντιζον — 
 Hel. 1603. Syn. Έπακοντιζω, εισαΧΧομαι. 
 
 ΕισαΧΧομαι. insilio. to leap into. aXX' εχεν,ι] 
 τα πρώτα πνΧας και τείχος εσάΧτο. Ν. 679. 
 Syn. Εισθορεω, επιθρωσκω, εισπηδαω, εμ- 
 πίπτω. 
 
 Έισάμειβω. ingredior. to pass into, ουδ' εισα- 
 μεϊφαι θηρός, εχθιστου δάκους. Sept. Th. 557. 
 Syn. Εισέρχομαι, εισαποβαινω. 
 
 Εισανάβαινω. conscendo. to ascend. ηεγυναίχ', 
 η κ'εν τοι όμόν Χεχος εισαναβαινοι. θ. 291. 
 
 Έισάναγκαζω. impello. to constrain, τό, τε 
 γάρ με, δοκώ, ζυγγενες οντως-Εσαναγκαζει, — 
 Prom. 289. 
 
 Εισάνειο'ω. suspicio. to look up to. — ΧεΤβε 
 δε οϊνον-Ουρανόν εισανιδών' — Ω. 307. Syn. 
 ΑναβΧεπω, ανακύπτω. 
 
 Εισάνειμΐ. redeo in. to ascend towards, ουρα- 
 vbv εισανιών' oi δ' ι^ντεον αΧΧηΧοισι. Η. 423. 
 Syn. Ανειμι, αναβαίνω. 
 
 Εισάνΐχω. exsurgo. to rise up ; to project. 
 — oi δε χθονος εισανεχουσαν Ακτή ν εκ κοΧποιο 
 μαΧ' ενρεϊάν γ' εσιδεσθαι. Αρ. 1. 1360. Syn. 
 Εξέχω, επαίρομαι. 
 
 Έισάπαζ. adv. semel. once for all. See' Απ αζ . 
 σαφ' ισθ', επειπερ εισαπαζ ξυνηνεσα. Philoct. 
 123. 
 
 Εισαποβαινω. e navi ingredior. to land upon. 
 ασπασιως ακτάς ΤΙαγασηιδας εισαπεβητε. 
 Apoll. 4. ult. 
 
 ΕισάναΧισκω. sumtum facio in. to expend 
 upon, εις εαυτόν ι)δεως τις εισαναΧισκειν 
 τυχοι. Ath. 1. 3. 
 
 Είσανθΐς/ΕσαϋτΊς. adv. in posterum. at an- 
 other time ; henceforth, εσαγομεν, aXX' 
 εσαΰτις αναβεβΧημεθα. Eccl. 983. Br. Syn. 
 Εισοπισω, εσυστερον, απ' άρτι. 
 
 1 By Homer, and other Poets, especially 
 Attic, ες is continually substituted for εις. 
 
 2 Attice, είσφττω. See Brunck. on Nub. 996. 
 
 ΕισάφΧκάνω. (II. isj. 230.) ΕισάφΤκνεόμαι. ac- 
 cedo. to arrive at. γαιαν οδάζ ειΧον, πριν 
 ΐΧιον εισαφικεσθαι. Χ. 17. 
 
 Εισβαινω. Εσκάτάβαινω. (Od. ω. 221.) ingre- 
 dior. to enter, οι δ' αΐψ' εισβαινον, και επι 
 κΧη'ίσι καθιζον. ι. 179. Sy*N. Εσω βαίνω, εισ- 
 ερχομαι. 
 
 ΕισβαΧΧω. injicio. to throw into; to invade. 
 ωτρυνον, εισεβαΧΧον εις ερκη κακά. Soph. Aj. 
 60. Syn. Εισέρχομαι, εισβιαζω, ενορουω, εισ- 
 εΧαυνο). 
 
 Εισβϊαζομαι. vi ingredior. to force an en- 
 trance, ό μεν yap ων ουκ αστός, εισβιαζεται. 
 Αν. 32. Syn. Εισωθεω. 
 
 ΈισβΧεπω. See Εισίερκω. ή γαρ πραν ες πον- 
 τον εσεβΧεπον' (ης δε γαΧάνά.) Theoc. 6. 35. 
 
 ΕισβόΧή, ΕσβόΧή. ingressus. entrance ; com- 
 mencement, πετράν αζενωταταν εισβοΧάν. 
 Med. 1261. See Ε an. 956. Br. Syn. 
 Εττελευσις, εισπομπη, εφορμησις, καταδρομή, 
 προσβοΧη. 
 
 Εισγράφομαι. tabellis consigno. to inscribe ; 
 to record. Σελλών εσεΧθών αΧσος, εισεγραψ- 
 αμην. Trach. 1170. Br. 
 
 Έισδερκω. old form. Εισειδω,^Εσ. (II. &. 153. 
 Theoc. 8. 12.) inspicio. to look at. νυν δ 1 , 
 αυτός γάρ άκουσα θεού, και εσεδρακον αντην. 
 Ω. 223. Syn. Επιδερκομαι, επισκοπεω, ει- 
 σοραω, εισβΧεπω, επιβΧεπω, διοπτενω, εποπ- 
 τεύω, εισΧευσσω. 
 
 Εισδεχομαι. recipio. to receive; or, admit, μητ 
 εισδεχεσθαι, μήτε προσφωνεϊν τίνα. (Ed. Τ. 
 246/ 
 
 Έισδόχϊ). receptio. admission, αινώ μεν οΰν 
 τοΰδ' ανδρός εισδοχάς δομών. Eur. ΕΙ. 396. 
 Syn. Υποδοχή, καταδοχη, εισαγωγή. 
 
 Εισδρυμη, ης. η. incursus. invasion. Χογχν 
 πΧατεϊαν εισδρομήν ποιουμενον. Khes. 604. 
 Syn. Επιδρομή. 
 
 Εισ^ϋ /it. subeo. to penetrate into, τοιχωρύχος 
 τις διεβαΧ'' εισδνς γάρ ποτέ. Plut. 204. Syn. 
 Εισδυνω, εισέρχομαι, διαδυομαι. 
 
 Εισειμϊ. with a future sign. II. Ω. 463. See 
 Εισέρχομαι. 
 
 ΕισεΧαυνω. invehor. to drive, or, rush, into. 
 
 ισεΧ 
 
 ασαν, πριν ειοοτες' η μεν έπειτα. 
 
 ν. 113. Syn. Εισφέρομαι, ενάγομαι, εισέρχο- 
 μαι, εισπιπτω. 
 
 Εισελκυω. traho aliquo. to drag. εισεΧκυσας 
 γάρ μ' εις το βονΧευτηοιον. Acharn. 379. 
 Syn. ΕφεΧκω, προσεΧκυω, εισερυω. 
 
 Έισεπειτά. "Εσ. adv. deinde. for the future. 
 τά τ εισεπειτα, oy κυβεονώμαι χερ'ι. Aj. 35. 
 Syn. Μετέπειτα, μετόπισθεν, εις τούπιον. 
 
 Εισερρεω,^ΕσερρΊω. cito, vel, cum vi, intro. to 
 burst in. ατάρ ουκ εσερρησεις γε ; που 'σθ ή 
 τηΧια ; Vesp. 147. Syn. Εισβαινω, εισέρχο- 
 μαι, εισπηδαω. 
 
 Εισ'ερνω. intus traho. to drag into, νήα μεν 
 ωρμισα'μεν, κοΐΧον σπεος εισερυσαντες. //.317. 
 Syn. ΕισεΧκνω, εισάγω. 
 
 Εισέρχομαι, "Εσ. α. 2. εσήΧθόν. ingredior. to 
 enter. aXX' εισερχεο τείχος, εμόν τεκος, οφρα 
 σαωσ^ς. Χ. 56. Syn. Εισβαινω, εισδυομαι, 
 
 
ΕΙΣ 
 
 r εισπορενομαι. 
 
 \&ισηγωμαι. dux viae sum, v. auctor consilii. 
 to guide ; bring in ; propose, a. ιωμεν' ειση- 
 
 ■ γοΰ συ λαβών ημάς. b. ιθι. Αν. 648. Syn. 
 Εισάγω, καθηγεομαι, υφηγεομαι, προέρχομαι, 
 
 - ενισταμαι, νουθετώ, παραινώ, συμβουλεύω. 
 Ιισθίω, Εισθορεω, Εσθ. (II. Μ. 462. Sept. Τ/ι. 
 454.) irrumpo, insilio. to rush in eagerly. 
 εσθεΊ προς ημάς δενρο, πυρριχην βλέπων. Αν. 
 1196. See Εισβιαζομαι. Εισερρεω. 
 Ιισιζομαι. Έσ. insideo. to be placed in, or, 
 •. among, ταρβεϊ, επειδάν πρώτον εσιζηται λοχον 
 ,• ανδρών. Ν. 285. 
 Ί,ισιπτάμαι. involo. to fly into, η ρά θ' υπ' 
 
 ■ ιρηκος κοιλην εισεπτατο πετρην. Φ. 494. Syn. 
 Εισπετομαι, εισπιπτω. 
 
 Ιισισθμη. Είσοδος. introi"tus. the entrance, 
 particularly of a port, λεπτή δ' εισισθμη' — 
 
 . ζ. 263. — αραιή δ' είσοδος εστίν. κ. 90. Syn. 
 
 ... Επεισοδος, επιβασις, πρόσοδος. 
 Ιισκάλεω. intro voco. to invite ; call in. ώ 
 
 : Ύυναι, εσκαλεσασα τεόν ποτι τοϋτο μέλαθρον. 
 
 ■ Theoc. 2. 132. 
 
 Ί,ισκελλω. appello. to arrive at in a voyage. 
 
 ψ ποιαν δι. χωράν εισεκελσαμεν σκαφει ; Thesm. 
 
 1 877. Β. Syn. Επέρχομαι, καθορμιζω, προσ- 
 
 ί εγγίζω. 
 
 βισκηρυττω. voce prseconis evoco. to sum- 
 
 1 mon, or, challenge, by a herald. — δσων yap 
 
 \εισεκηρυζαν βραβεϊς. Soph. El. 692. Syn. 
 
 -' Ανακηρύττω, προκηρυττω, προσκαλεω. 
 
 '.Ιισκδμιζδμαι. importo. to bring in. χορτον δ' 
 εσκομισαι, και συρφετον, οφρα τοι ειη. Hes. 
 ε. 605. Syn. Εισάγω, εισφέρω. 
 
 βισχ'υκλϊω. infero, quasi machina rotatili. to 
 roll in. εισω τις ως τάχιστα μ' εισκυκλησατω. 
 
 | Thesm. 272. 
 
 ΓΪισκίλίω.ίηιιηίίΙο aliquo. to send in. εκνεατων 
 ωχλισσε και εισεκυλισε θαλασσή. Call. 4. 33. 
 
 Έϊσκω. poet, adsimuo. to liken, αρνειψ μιν 
 
 ι εγωγε εϊσκω πηγεσιμαλλψ. Γ. 197. Syn. Ει- 
 κάζω, παρεικαζω, υμοιοω, ισκω. 
 
 \1ισκωμαζω. comissabundus irrumpo. to in- 
 trude, in a boisterous manner. Αγυλλαν Αυ- 
 
 { σονϊτιν εισεκωμασαν. Lye. 1355. 
 
 • ίισλευσσω. adspicio. to behold, το yap εσ- 
 
 '^λευσσειν οικεία πάθη. Aj. 262. See Εισδερκω. 
 Syn. Αποβλέπω, διασκέπτομαι, θεαομαι. 
 
 \]ίισμασσω. Εσμασσομαι. tracto. 2. ango. to 
 
 ί handle within, metaph. to affect deeply. 
 
 ! Πατροκλψ' μαλα yap με θανών εσεμασσατο 
 
 \θυμόν. Ρ. 564. Syn. Καθαπτω. 2. λϋπεω. 
 
 ^ιινοεω. animadverto. to perceive. ΤΙεργαμον 
 εισαναβάσα, φιλον πάτερ' εισενοησεν. Ω. 700. 
 τον δε μετ', Ωριωνα πελωριον εισενοησα. λ. 
 571. Syn. Αισθάνομαι, εισαθρεω. 
 
 είσοδος. See Εισισθμη. 
 
 Ί,ισοικεω. habitatum aliquo migro. to dwell 
 
 | j in. Hence, ΕισοικησΧς. η. a dwelling. (Phi- 
 
 \loct. 541.) Ύιμων μισανθρωπος εισοικεω' αλλά 
 παρίλθε. Call. Ερ. 3. Syn. Κατοικεω, ενναιω. 
 
 Εποικίζω, domum recipio. to settle as an in- 
 habitant. ου /c εστίν ημϊν. εχθές εισω/ασ/χεθα. 
 
 ί Pac. 260. Syn. Ενοικιζω, κατοικίζω, εισάγω. 
 
 Ε Ι Τ 
 
 197 
 
 Εισοι%^εω. S. s. as Εισέρχομαι, ουδί μιν εισοιχ- 
 
 νενσι κυνηγ'εται, οι τε καθ' υλην. ι. 120. 
 Εισοκε, (//. Γ. 409.) Εισοκεν. poet, donee. 
 
 until ; as long as. αυτοΰ, εισοκεν άστυ μέγα 
 
 ΤΙριαμοιο ελωμεν. Β. 332. Syn. Έως αν, εστ 
 
 αν,μεσφα, άχρι, αχρις αν, αχρις ου, μέχρις αν. 
 ΕισδπΧσω. adv. postea. afterwards, ποιεί δ? 
 
 εισοπισω θαλερόν γονον' αυτάρ εμ' αυτόν. Η. 
 
 in Ven. 104. Syn. Εισαΰθις, μετά τοϋτο, εισ- 
 
 επειτα, τον μεταπειτα χρονον. 
 Εισοπτομαι. Έισοράω. Εσ. (II. Ε. 183. Theoc. 
 
 5. 3.) intueor. to behold. — και εσοψομαι 
 
 οφθαλμοΊσι-ΤΙατρίδ' εμήν, ■ — Ε. 212. Syn. 
 
 Βλέπω, εισδερκω, θεαομαι, επισ<οπεω. 
 Εισορμάω. act. & med. (Trach. 91 5- JBr.) Εισ- 
 
 παιω. Είσπηδάω.^Εσ. (Equit. 599.545.) ir- 
 rumpo, insilio. to rush, or force a way, into. 
 
 βοών γάρ εισεπαισεν Οιδίπους, ΰφ' ον. CEd. 
 
 Τ. 1252. Syn. Εξορμάω, ενορουω, εσθεω, 
 
 εσθυρεω, εισπιπτω. 
 "Εΐσος, poet, for' ϊσδς. sequalis. equal ; shared 
 
 equally, δαινυντ' ουδέ τι θυμδς εδευετο δαι- 
 
 τός ε'ΐσης. Α. 468. 
 Εισπεμπω. immitto. tobring in. μαντιν μεν οϋν 
 
 κακοΰργον εισπεμχΐ/ας, επε'ι. CEd. Τ. 705. Β. 
 
 Syn. Αφιημι, εμβάλλω, ύποπεμπο), εισφέρω. 
 Εισπεράω. transeo. to pass over to. Χαλκίδα 
 
 τ εισεπερησα — Hes. ε. 654. Syn. Αιαπεραω, 
 
 περαιοω, διαβαίνω. 
 Εισπιπτω. incido ; irrumpo. to fall upon ; to 
 
 enter precipitately, ενθ' εισπεσών εκειρε 
 
 πολνκερων φονον. Aj. 55. Syn. Επεισπιπτω, 
 
 εμβάλλω. See Εισορμάω. 
 Εισπλέω, adnavigo. to sail into, ανορμον εισ- 
 
 επλευσας ευπλοιας τυχών. CEd. Τ. 432. 
 
 Syn. Προσττλεω, εισκελλω. 
 Εισπνηλης, Εισπνηλδς. Laconice, for Εραστής. 
 
 amasius. a lover, μεμβλετο δ' εισπληναις, 
 
 δπποτε κούρος ιοι. Call./r. Bent. 169. See 
 
 Valck. on Theoc. 12. 13. 
 Ειστρεχω. incurro. to run into, αλλά διεζαϊζε, 
 
 βαθύν δ' εισεδραμε Φάσιν, Theoc. 13. 23. 
 Εισφέρω, act. & med. Έσώορεω. (II. Α. 494. 
 
 Od. ζ. 91.) Έισφρεω. infero ; intromitto. to 
 
 bring in ; to introduce, ώς, ήνίκ αν λεγωσιν, 
 
 ουκ εισφρησομεν. Vesp. 892. Β. Syn. Επεισ- 
 
 αγω, εισκομιζω, εισπεμπω. 
 Εισφοιτάω. ingredior. to approach-; to visit 
 
 often. See Εισέρχομαι, προς την εν οικοις 
 
 αλοχον εισφοιταν εαν. Androm. 946. 
 Εισχεφιζω. in manus trado. to place in the 
 
 hands of any one. δωρητον, ουκ αιτητον, 
 
 εισεχειρισε. (Ed. Τ. 372. Syn. Εγχειρίζω, 
 
 ενδιδωμι. 
 Εισω \ "Εσω. adv. intra, intus. into, within. 
 
 Od. δ. 115. σ. 49. Syn. Ενδοθι, ενδοθεν, 
 
 ενδοΐ, εντός. 
 Έισωπος. in oculis habens. facing ; opposite. 
 
 εισωποί δ' εγενοντο νεών, περί δ' εσχεθον 
 
 ακραι. Ο. 653. 
 Είτα. adv. deinde. 2. itane vero ? afterwards ; 
 
 1 As a preposition, it is used with an accus. 
 in poetry, a genit. in prose. 
 
198 
 
 Ε Κ A 
 
 then, η παρδαλει, η Χνκφ, η τανρφ ; b. νή 
 Δι εγωγ'. είτα τ'ι τοϋτο ; Nub. 347. 
 Έιωθΰτως. adv. more solito. in the usual way. 
 ή πολλά χαιρειν μ' εΊπας, ουκ ειωθοτως. Soph. 
 
 ΕΙ. 1456. 
 
 "Εκάβη. Hecuba. τ?)σιν δ' αϋθ' Έκαβη αδινοΰ 
 εζηρχε γοοιο. Ω. 747. Ερ. Αιολοδακρυς, πο- 
 Χυτλημων, παναθλια, μογερα,Κισσηϊς. Phr. 
 Ανασσα των πολνχρνσοιν Φρυγών. ΐίριαμον 
 τον μεγ' ολβίου δαμαρ. Απαιδ', ανανδρον, 
 απολιν, εζεφθαρμενην. Eur. 
 "Εκαεργδς. procul feriens. far-shooting, τοίσιν 
 δ' ικμενον οΰρον'ιει έκαεργος Απόλλων. Α. 479. 
 SyN. Εκηβολος, μακροβολος, ευσκοπος, αφη- 
 τωρ. 
 "Εκάθϊν^Εκάς. adv. procul. far off. "Έ,καστερω, 
 "Εκαστάτω. (II. Ν. 592. Κ. 1 13.)— εκαθεν δε 
 τε φαίνεται αυγή. Β. 456. ειττερ και μαλα πολ- 
 Χόν εκαστερω εστ Ένβοιης. η. 321. Syn. 
 Αττωθεν, αποπροθεν, μακράν, μακρόθεν, ττορ- 
 ρωτερω, πορρωτατω, τηλε, τηλοτατω. 
 "Εκαστος, singuli ; quisque. each ; every one. 
 He nee ,"Εκαστδτϊ. adv. each time, continu- 
 ally. (Ran. 15.) οι μεν κακκειοντες εβαν 
 οικονδε έκαστος. Α. 606. 
 "Έκάτερθε, "Εκάτερθεν. adv. utrinque. on each 
 side ; apart, τω δ' ετερω εκάτερθεν ιτην, 
 σωοντες εταίρους, ι. 430. See Υ. 153. Syn. 
 Αμφοτερωθεν. 
 "Εκά-ερος. alteruter. either ; both together. 
 χι»ρις yap αυτοΊν εκατεοου ' στιν η φνσις. 
 Thesm. 11. 
 "Εκάτη. Hecate. Hence ,"Εκάτεων. το. a shrine, 
 or image, of Hecate. (Vesp. 804. Br.) τα 
 χθόνια θ' Έκατα, τάν και σκυλακες τρομεοντι, 
 Theoc. 2. 12. Syn. Αρτεμις, Σελήνη. Ερ.Δασ- 
 πλήτις, πολυώνυμος, νύχια, τριμορφος, φωσ- 
 φόρος. Phr. Βριμώ κικλησκων Έκατην επα- 
 ρωγόν αεθλων — Apoll. 3. 1211. See Hes. θ. 
 411. Orph. 973. 
 "Εκάτηβελετης, "Εκάτηβυλδς, "Εκάτδς. epith. 
 of Apollo. See Έκηβολος. μηνιν Απόλλωνος, 
 εκατηβελεταο ανακτος. Α. 75. 370. 385. 
 "Εκατϊ. Ιοιι."Εκητϊ. (Hes. ε. 4. Od. ο. 318.) 
 caussa. on account of; by consent of. εστί 
 juot θεών εκατι. Isthm. 4. 1. 
 "Εκατογχειρ, "Εκατογχειρος. centimanus. hun- 
 dred-handed, ώχ εκατογχειρον καλεσασ ες 
 μακρόν Ολυμπον. Α. 402. 
 "Εκάτογκεφάλδς, "Εκάτογκράνδς, "Εκάτογκάρη- 
 νδς. (Prom. 353.) centiceps. hundred-head- 
 ed. Εχιδνα θ' εκατογκεφαλος, ι) τα σπλάγχνα 
 σου. Ran. 473. Br. 
 "Εκατόμβη, sacrificium centum bourn, an heca- 
 tomb. — ες c εκατομβην-Βησε θεψ• — Α. 309. 
 EP. Άγια, αγακλυτος, κλειτη, πολνκνισσος, 
 τεληεσσα. 
 "Εκατόν \ ο/, αι. τα. centum, an hundred, των 
 εκατόν νηών ήρχε κρειων Αγαμέμνων. Β. 576. 
 
 1 Compounds of εκατόν are "Εκάτομβοιδς, 
 77. Β. 4Α9."Εκάτομπεδός"Εκάτομπους, Ψ. 164. 
 CEd. (7. 718. "Εκάτομπδλϊς, "Εκάτομπδλϊεθρδς, 
 Β. 649. Eur. 0>ν&\.οΐί5.^."Εκάτομπυλδς ) "Εκά• 
 
 Ε Κ Β 
 
 Εκβαζω. enuntio. to explain, αλλ' η το χαιρειν 
 
 μάλλον εκβαζει λέγων. Agam. 507. 
 Εκβαινω. egredior. to go forth, to happen, εκ 
 
 δε και αυτοί βαΐνον επι ρ//γ/ιΐνι θαλάσσης. Α. 
 
 437. Syn. Εξέρχομαι. 
 Εκβακχευω. in furorem bacchicum impello. 
 
 to inspire phrensy. ει μη σ Απόλλων εξε- 
 
 βακχευσε φρενας. Troad. 408. 
 Εκβαλλω. ejicio. to throw from, or out of. 
 
 Hence, Εκβλητυς, Έκβυλδς. cast out. (Hec. 
 
 697. Phcen. 817.) Εκβδλδν. το. that which 
 
 is cast out. (Ion. 555.) αρχόν Αλιζωνων'ΟόΊ- 
 
 ov μεγαν εκβαλε δίφρου. Ε. 39. Syn. Εκριπτω. 
 
 εζελαυνω, εκτινάσσω, αποστυφελιζω, απωθεω. 
 Εκβάσ'ίς. ή. egressus. the act of coming down 
 
 from, or out of. Hence, Έκβάσϊδς. epith. οι 
 
 Apollo. (Apoll. 1. 966.) εκβασις ονπη φαινεθ' 
 
 άλδς πολιοιο θυραζε. ε. 410. Syn. Καταβασις, 
 
 έξοδος, εζηλυσις. 
 Εκβάτάνά, ων. τα. Ecbatana. the capital of 
 
 Media, οι τε το Σουσων, ηδ' Εκβατανων. 
 
 (Anapaest.) Pers. 16. 
 Εκβϊαζω. vi exturbo. to force out. χειρών 
 
 εκβεβιασμενον. Philoct. 1128. Br. Syn. 
 
 Εξαιρεω, εξωθεω. 
 Εκβϊβαζω. educo. to bring out of. εκβιβασον 
 
 εκ του βουτομου τονρνιθιον. Αν. 663. Syn. 
 
 Εξάγω. 
 Έκβλαστεω. progermino. to shoot forth, κεί- 
 νου γαρ εζεβλαστον, ουδ' αν εις ανήρ. Eur.yh 
 
 incert. 58. Syn. Εκβλαστανω, εκφνομαι. 
 Εκβλυζω, Εκβλνω. emano, scaturio. to issue 
 
 forth, ιερόν εκβλυοντα, θεαι, ροον — Apoll. 4. 
 1416. Syn. Εκ/3ρασσομαι, εκζεω, αναβλύζω. 
 
 Εκβολβιζω. detraho. to strip off. α 'λαμβαν 
 αυτός εζαπατών, εκβολβιώ. Pac. 1123. 
 
 Εκβολι). ejectio. the act of throwing out ; that 
 which is thrown out, e. g. from a ship in 
 distress, παράκτιοι δραμεΊσθε, κάκβολάς νεώς 
 Έλληνίδος οέξεσθε ;-lph. Τ. 1424. Syn.E^- 
 Χασις, εζωθησις, εκπεμψις, εζαποστολη. 
 
 Εκβδλδς.όή. ejectus. cast forth ; abandoned. 
 αιτιζων ακολως τε και εκβολα λύματα δαιτός. 
 Call. 6. 1 16. Syn. Αποβλΐ]τος, εκβλητος, εκ- 
 πεσων. See Εκβαλλω. 
 
 Εκορασσω. aestus impetu ejicio. to throw up. 
 ΩκΊναρος γην, φοΊβον εκβρασσων νδωρ. Lye. 
 1009. Syn. Εκβαλλω, εκπτϋω, απορρίπτω. 
 
 Εκβροντάω. tonitru emitto. to drive out by 
 thunder, εφεφαλωθη κάζεβροντηθη σθένος. 
 Prom. 362. 
 
 Εκβρϋχάδμαι. vehementer vociferor. to bel- 
 low out ; to make a groaning noise, οΐ δε 
 στεναγμόν τ)δνν εκβρυχωμενοι. Iph. Τ. 1390. 
 
 Εκβρωμά. esca ; quod editur. that which is 
 gnawed off; saw-dust, εκβρωματ αν βλεψει- 
 
 τοντάπϋλδς,Ι. 383. Ερ.άεεσττ.501."Εκ:άΓθνζί- 
 γος, Υ. 247. "Εκάτοντάετηρος, Orph. 1107. 
 "Εκατονταετής, Pyth. 4. 503. "Εκάτοντάτάλαν- 
 τδς, Equit. 442. "Εκάτοντάς, άδδς, η. Theoc. 
 17.82. "Εκάτοντδρόγνιδς, Αν. \13\. "Εκατο- 
 στδμδς, Bacch. 404. "Εκατοστή, sc. δραχμή, 
 Vesp. 658. 
 
 Ε 
 
Ε Κ Δ 
 
 Ε Κ Η 
 
 199 
 
 ας εν τομ?] ζνλον. Trach. 701. Β. 
 Εκγανρόόμαι. insolesco. to be proud, act. to 
 admire, το τ αξίωμα τάνδρός εκγαυρουμενος. 
 Iph. Α. 101. 
 
 Εκγελαω. effuse rideo. to laugh heartily, εκ δ' 
 εγελασσε πατήρ τε φίλος, και ποτνια μητηρ. 
 Ζ. 471. 
 Έκγενετης. Εκγονυς. (7/. Ε. 813.) ortus. a de- 
 ? scendant. Ιλιας ονσα κόρα, Αακεδαιμονος εκ- 
 ' γενεταισι. Andr. 129. 
 
 ΙκγΊνόμαι. potius, Εκγιγν. enascor. to spring 
 from, οι Διός εξεγενοντο επί προτέρων ανθρώ- 
 πων. Ε. 637. Syn. Εκφυομαι, εκβλαστεω. 
 Ζκγράφυμαι. exscribo. to transcribe, η Ί\1ορσι- 
 μου τις ρήσιν εξεγρα-φατο. Ran. 151. 
 Ικγρηγνρεω. expergefaeio. to awaken, τουτι 
 το κακόν ον φαΰλον εξεγρηγορεν. Αν. 1413. 
 [ Syn. Εξεγείρομαι. 
 
 Ικδακρνω. illacrymor. to weep over; ποΐ εκ- 
 δακρνσαι ; ττοΐ' αποιμώξαι κακά; Philoct. 281. 
 Syn. Αποθρηνεω, ολοφνρομαι, δϋρομαι. 
 Ικδάπάνάω. expendo. to expend, τις πλέον 
 εκδαπανών, κλήρον άπαντα φαγοι. Pallad. 
 An. ii. 419. 
 
 ΙκδεικννμΊ. indico. to point out. οιμοι δν av 
 τώδ" εξεδειξας, o\v εγω. Philoct. 426. 
 Ικδερκόμαι. adspicio. to look at. ούτε τοι οξν- 
 τατον κεφαλής εκδερκεται οσσε. Ψ. 477. Syn. 
 Έκθεαομαι, επιβλέπω. 
 
 Ζκδϊρω. excorio. to strip off the skin, θάσσον 
 δε βυρσαν εξεδειρεν, η δρομενς. Eur. ΕΙ. 824. 
 §ΥΝ. Αποδερω. 
 
 Ικδίχομαι. excipio. to receive ; succeed to. 
 Hence, Εκδεκτωρ, ορός. ό. (JEsch. fr.) λαοί 
 έπονθ' εταροι, ο'ί οι σάκος εξεδεχοντο. Ν. 710. 
 Syn. Αναδεχομαι, αναλαμβάνω. — προσδοκαο), 
 παραμένω. 
 
 Zxcloj. religo. to bind ; to fasten. Hence, Εκ- 
 δετϋς. (Alphe. An. ii. 129.) εκδεον ήμιονων, 
 rat δε χθονα ποσσι δατενντο. Ψ. 121. Syn. 
 Έκδεσμευω, αναδεω, εξαρταω. 
 ϊκδηλος. manifestus. evident. — iv έκδηλος 
 μετά πασιν-Αργειοισι γένοιτο, — Ε. 2. Syn. 
 Αιαδΐ]λος, φανερός, αποβλεπτος. 
 Ζκδημϊω. peregre sum. to travel abroad. 
 Hence, Εκδημός. travelling ; foreign; strange. 
 (Hippol. 32.) θεωρός, ως εφασκεν, εκδημών, 
 πάλιν. (Ed. Τ. 114. Syn. Αποδημεω. 
 Ζκδίάβαινω. transgredior. to pass over, ταφρον 
 δ' εκδιαβαντες ορυκτήν, εδριοωντο. Κ. 198. 
 Ικίϊδασκω. edoceo. to instruct. Hence, Έκδϊ- 
 δαγμά. το. (Ion. 1419.) ταντά μιν εξεδιδασ- 
 κον' ο δ' ουκ εμπαζετο μνθων. Bion. 3. 9. 
 Syn. Εκπαιδεύω. 
 
 Ίκδΐδρασκω. aufugio. to run away. See Απο- 
 
 ; φεύγω, δ δ 1 εξεδιδρασκε διά τε των υδρορ- 
 
 ' ροών. Vesp. 126. 
 
 κδϊδωμϊ. edo, reddo. to give out, or, give up. 
 
 νμεΊς δ' Αργειην Έλενην και κτημαθ' άμ' 
 
 αυτψΈκδοτε — Γ. 459. 
 
 ΕκδΧκαζω. judicia exerceo. to judge ; to 
 avenge. Hence, Εκδίκαστης, ου. δ. (See Tyr- 
 whittjEurip.Supp. 1 152.) πάτερων θανόντων 
 εκδικαζοντες φονον. ibid. 1225. Mark}. Syn. 
 
 Επικρίνω, εκδικεω, τΊμωρεω. 
 
 ΈκδΊκυς. vindex. (Batr. 96.) 2. injustus. up- 
 holding justice ; or, avenging. 2. contrary to 
 justice. 2. ου γαρ φιλονσιν άνδρας εκδικους 
 τρεφειν. (Ed. C. 920. Β. 
 
 Έκδικως. adv. injuste. unjustly, όσοι παθόντες 
 εν, κακοϋσί μ' εκδικως. Prom. 975. Syn. Α- 
 δίκως, παρανόμως. 
 
 Έκδϊωκω. Έκδόνεω. emoveo. to chase away ; 
 to agitate, αεί το λυπούν εκδίωκε τον βίου. 
 Sent, πάντων δ' εκδεδονηντο θοαι φρένες, — ■ 
 Agath. An. iii. 42. 
 
 Έκδοτος, ου. ό ή. deditus. surrendered; given 
 in marriage, ην με λαβμς, μεθυοντ, απαγ' εκ- 
 δοτον — Posidipp. ib. ii. 46. 
 
 Έκδόχή, ής. ή. successio. succession ; expect- 
 ation, νεοχμον εκδοχαΐς επιφέρει κακόν. Hipp. 
 869. 
 
 Έκδόχϊόν, for Έκδόχεων. receptaculum. a re- 
 servoir, ειμί δε Μουσαων μυστικόν εκδοχιον. 
 Anal. iii. p. 223. 
 
 Έκδράκοντονμαι. in draconem converter, to 
 be transformed into a serpent. — εκδρακοντω- 
 θεις δ' εγώ-Κτενώ νιν, — Choeph. 548. 
 
 Εκδϋνω. (Od. a. 437.) Εκδυω, (Horn. Ven 167.) 
 ΈκδϋμΊ. exuo ; evito. to put off; to escape. 
 Also, Έκδύόμαι, Έκδϊδυσκω. (Vesp. 140. Dio- 
 phan. An. ii. 259.) Hence, Έκδϋμάτά. τα. 
 exuviae. (Hedyl. ib. i. 483.) χάριν τιθεσθαι, 
 καίιτόν εκδϋναι κακών. Iph. Τ. 602. Syn. 
 Αποδυω, διαφεύγω, εξειμι. 
 
 "Ε/οεΤ. "ΕκεΊθϊ. (Od. ρ. 10.) "ΕκεΊσε. adv. illic, 
 illuc. there, thither, όδοϋ καταρχειν της 
 εκεί, — QEd. C. 1019. Β. όμοι εκεΊσε δεΰρό τ' 
 ηγαγ ες πάλιν. Androm. 619. Syn. Αυτόθι, 
 αυτόν, τήδε, εκεινφ. 
 
 "Εκείθεν, adv. illinc. from thence ; from that 
 part of. τούκείθεν άλσους, ω ξένη, τοΰδ'' — 
 (Ed. C. 506. Β. Syn. Εκεινοθεν, ενθενδε. 
 
 "Εκείνος, -ε'ινη, -εινό. Alt. "Εκεινοσϊ. ille, iste. 
 he, she, it. ; that person, or thing, οΰτοσϊ 
 περδιξ' εκεινοσϊ γε, νη Δι', ατταγας. Αν. 297. 
 Syn. Αιτος, κείνος. 
 
 "Εκεχειρία, induciae. suspension of hostilities ; 
 a truce, αλλ' ενρον civ σ νπεχοντα την εκε- 
 χειριαν. Pac. 908. Syn. Ανοχή, ανοκωχη, 
 διαλυσις, σπονδή, συνθήκη. 
 
 Έκζεω. effervesco. to boil up. εξεζεσεν γαρ 
 Οιδιπου κατενγματα. Sept. Th. 715. Syn. 
 Αναζεω, εκβρασσομαι, αναφλνω. 
 
 Εκζωπνρ'εω. exsuscito sopitum ignem. to re- 
 kindle, τον πολεμον εκζωπυρησετ' ενδόθεν κε- 
 κραγότες. Pac. 309. Syn. Αναζωπνρεω,αναπ- 
 τω, εξεγείρω. 
 
 "Έκηβόλϊά. peritia jaculandi. skill in shooting 
 at a distance, ουδέ εκηβολιαι, yaw το πριν γ' 
 εκεκαστο. Ε. 54. S\*N. Ευστοχία. 
 
 "Έκηβόλυς. longe jaculans. shooting from 
 afar, εκηβολοις τοξοισιν Αταλάντης καπρον. 
 Phcen. 1115. Syn. Έκατηβελετης, εύστοχος, 
 μακροβολος. 
 
 "Εκηλός. quietus, tranquil. — εμοι δ' αχός' οι 
 δε έκηλοι-Ύερπονται — Ε. 759. Syn. Ευκηλος, 
 ήσυχος, ήσνχιος, ηρεμαιος, πρξ,ος. 
 
IT 
 
 200 
 
 Ε Κ G 
 
 "ΕκητΊ. adv. or prep. See^Etcari. ρητοί τ άρ- 
 ρητοι τε Διός μεγαλοιο εκητι. Hes. ε. 4. Syn. 
 Ένεκα, χάριν, αμφι, δια. 
 
 Έκθαμνιζω. exstirpo. to root up. μή μοι πολιν 
 γε πρυμνοθεν πανωλεθρον Εκθαμνισητε -Sept. 
 Th. 72. Syn. Εκριζοω, εκπορθεω. 
 
 Έκθεαομαι. See Εκδερκυμαι,^ Αποβλέπω, ουκ ην 
 το κείνης εκθεάσασθαι κακόν. CEd. Τ. 1253. 
 
 Έκθεριζω. demeto. to mow, or reap, των δε 
 φθίνει τε (sc. βίος) κάκθεριζεται πάλιν. Eur. 
 lnus.fr. Syn. Έζαμαω. 
 
 Έκθεσίς, εως. η. expositio. the exposing of an 
 infant, ουδέ. ζνννδει σοι τις εκθεσιν yovov ; 
 Ion, 956. 
 
 Έκθετος, υ r). expositus. exposed ; put away. 
 ■ — εκθετον yovov. Androm. 70. Exp. Εκτε- 
 θέντα, κρυπτόν. 
 
 Έκθεω. f. -θευσόμαι. excurro ; propero. to 
 hasten forth. — εκθεϊτ' ενδοθεν. Lys. 456. 
 
 Έκθηρϊυδμαι. fieri nam formam induo. to be me- 
 tamorphosed. See Εκδράκοντούμαι. εκθηριω- 
 θείσ, οφεος αλλάζει τύπον. Bacch. 1329. 
 
 Εκθλίβω, exprimo. to squeeze out. εκθλίβει 
 νοτερών αφρόν από πλοκάμων. Antip. Sid. 
 An. ii. 15. 
 
 Έκθνησκω. pro mortuo jaceo. to die. — χείρας 
 ανασχομενοι γελώ εκθανον' — σ. 100. 
 
 Έκθοινάόμαι. epulor. to feast upon, κελαινο- 
 βρωτυν δ' ήπαρ εκθοινησεται. Prom. 1024. 
 Syn. θοιναομαι, δαινυμαι. 
 
 Έκθορεω. (II. Π. 427.) Εκθρωσκω. exsilio. to 
 leap forth, or out of. to jump forth ; leap 
 Out of. — κραδιη δε μοι εξω "Στηθεων εκθρω- 
 σκει — Κ. 95. Syn. Έξαλλομαι, εκπηδαω, απο- 
 θρωσκω. 
 
 Εκθρδεω. enuntio. to announce. μαντευμαθ\ 
 δς σφφν θάνατον εξ αμφοϊν θροεϊ ; CEd. C. 
 1425. Br. Syn. Εξαγγέλλω, εκφαινω, απο- 
 φαινω, προσημαινω. 
 
 Έκθϋμίάω λ . adoleo. to burn incense. — κάξεθυ- 
 
 1 The following verbs, compounded of the 
 prep, εκ, retain nearly, if not entirely, the 
 meaning of the simple verb. It is therefore 
 unnecessary to give a regular translation of 
 each : Έκθνω, Soph. Elec. 575. εκκάθαίρω, II. 
 Β. 153. εκκαίο), Sibyll. 1. 4. εκκαρπίζόμαι, Sept. 
 Th. 607. εκκανχώμαι, Bacch. 32. εκκενδω, a. 
 1. εξεκενωσά, Theoc. 16. 40. εκκϊω, Od. ω. 
 491. εκκλ'επτω, II. Ε. 390. εκκνάω, Crinag. An. 
 ii. 141. εκκολάπτω, Paul. Sd. An. iii. 87. εκ- 
 κόπτω. Sibyll. 1. 5. εκκροΰω, Meleag. 6. εκκύ- 
 βιστάω, Eur. Supp. 692. εκκΰνηγετώ, Ion. 
 1422. εκκωμάζω, Androm. 604. εκλαγχάνω, 
 Thesmoph. 1070. Br. Soph. El. 762. εκλακτί- 
 ζω, Vesp. 1492. 1516. εκλάπάζω, Sept. Th. 
 456. εκλάχαίνω, Apoll. 1. 374. εκλείπω, εκλιμ- 
 πάνω, εκπρόλείπω, Theog. 937. Med. 800. Od. 
 θ. 515. εκλόγίζόμαι, Hec. 744. εκλωβάω, Phi- 
 loct. 334. εκμανθάνω, Pheen. 34. εκμάραίνω, 
 Theoc. 3. 30. εκμαρτΰρίω, Agam. 1205. εκ- 
 μαστεΰω, Eumen.2-i8. εκμ'εθΰω, Philodem. An. 
 ii. 87. εκμελετάω, Pythag. 45. εκμετροΰμαι, 
 CEd. T. 794. εκμίμονμαι, Lycoph. 7. εκνίπτο- 
 
 E Κ Κ 
 
 μια-Σμυρνης ιδρώτα, — Ion. 1 174. Syn. Απο- 
 
 θνμιαω, αναθνμιαω, εξατμίζομαι, διαπνέω. 
 Έκθνμος. animo promtus. eager ; hearty, το- 
 
 σαΰτ ελεζε καρθ' υπ' εκθυμου φρενός. Pers. 
 
 372. Syn. Ύπερθυμος, πρόθυμος, προφρων. 
 Έκκαιδεκάδωρδς. sedecim palmos sequans. xvi 
 
 palms long, του κέρα εκ κεφαλής εκκαιδεκα- 
 
 δωρα πεφυκει. Δ. 109. 
 Έκκαιδεκετης. feni /Έκκαιδεκετ'ϊς. qui sedecim 
 
 annorum est. xvi years old. αλλ' εκκαιδεκε- 
 
 τιν, φευ, κατέχει σε τάφος. Ερ. 1. 3. 
 Έκκαιρός, ου. ο ή. intempestivus. out of sea- 
 son ; antiquated, εκκαιρον μήλων προσδεχο- 
 
 μαι ρυτίδα. Ερ. άδ. 61. 
 Εκκάλάμάόμαι, -ώμαι. extraho. to pull out ; 
 
 prop, with a fishing rod. και παππαζουσ άμα 
 
 Tij γλωττυ το τριωβολον εκκαλαμάται. Vesp. 
 
 607. Syn. Εξάγω, εφελκω, υποσπαω. 
 Εκκάλεω, Έκκάλεόμαι. Εκπρόκάλοΰμαι. (Od. β. 
 
 400.) evoco. to call forth ; to summons. Έρ- 
 
 μής δε φυχάς Ίίυλληνιος εζεκαλέϊτο. ω. 1. See 
 
 Ω. 582. Syn. ΐΐροκαλεω,παρακαλεω,παρορμαω. 
 Έκκάλυπτω. detego. to uncover, ιθ', εκκαλυψ- 
 
 ον, ως ιδω το πάν κακόν. Aj. 1003. Br. Syn. 
 
 Αποκαλύπτω, αναφαινω. 
 Έκκάτειδω (inus.) despecto a. to look down 
 
 from. — νεμεσησε δ' Απολλων-ΐΙεργαμου εκ- 
 
 κατιδών. Δ. 508. Syn. Αποσκοπεω, αποβλέπω, 
 
 κατειδω. 
 Έκκάτεφαλλόμαι. exsilio. to leap down from. 
 
 ουρανού εκκατεπαλτο δι αιθέρος' — Τ. 352. 
 
 Syn. Καθαλλομαι, καταπηδαω, αποθρωσκω. 
 Εκκαυλιζω. caulem evello. to pull up by the 
 
 stalk, των ευθυνών εκκαυλιζων. Equit. 825. 
 
 Syn. Αποκανλιζω, ανασπαω. 
 Έκκαυμά. fomes. fuel, εκκανμα τόλμης ικανον 
 
 εστί και θράσους. Eur.fr. inc. 6. Syn. Ζωπν- 
 
 ρον, εκκαυσις, εκπυρωσις. — κινητήρων. 
 Έκκειμαι. expositus sum. to be exposed; lie 
 
 apart from, μηροί καλυπτής εξεκειντο πιμελής. 
 
 Antig. 1011. Br. Syn. Έ,κτιθεμαι, εκπίπτω. 
 Εκκερά'ίζω. diripio. to pillage, ποτνια Δαματηρ, 
 
 τάς ιερόν εκκερα'ίζεις. Call. 6. 50. Syn. Αναρ- 
 
 παζω, εκπορθώ. 
 Εκκηραινω. perimo. to injure; to destroy. 
 
 δεινής δρακαινης εξεκηραναν μένος. Eumen. 
 
 129. Syn. Βλάπτω, εκφθειρω. 
 Έκκϊνεω. exagito. to stir up; to rouse from. 
 
 ούτως αναιδώς εξεκινησας-τοδε-Ύο ρήμα; CEd. 
 
 Τ. 362. Syn. Εκφέρω, εκδιώκω, εκκαλεω, εξε- 
 γείρω, αναταραττω. 
 
 Ιι 
 
 μαι, Orph. 1230. εκπαιδεύω, Lye. 577. εκπά- 
 τάσσω, Od. σ. 326. εκπαυω, Ion. 144. εκπείθω, 
 CEd. Τ. 1024. εκπεραίνω, Here. F. 428. Cycl. 
 692. εκπερθω, εκπορθεω, II. Ζ. 415. Lye. 1339. 
 εκπ^ετάμαι, Ερ. άδ.395. εκπετάννϋμι', εκπϊτάζω; 
 Equit. 1347. Bion, 1 . 89. εκπίμπλημϊ, εκπληθιο ί 
 εκπληρόω, Phcen. 1 479. Orest. 463. Soph. EL 
 410. εκπόρίζω, Philoct. 302. εκπράϋνω, Paul. 
 Sil. An. iii. 99. εκπρϊάμαι, Anac. 10. 5. εκπρο- 
 θυμούμαι, Phcen. Γΐ!92. εκπρόΧημϊ, Ion. 109,| 
 εκπρότ'ιμάω, Antig. 913. εκπρόφαίνω, Orph. 
 H. 70. εκπτήσσω. Hec. 178. 
 
Ε Κ Κ 
 
 Ζκκλειω. exclude to shut out. δόμους ανοιζας' 
 Ι νυν γαρ εκκεκλεισμεθα. Here. Fur. 330. Syn. 
 
 Αποκλείω, αποθνροω. 
 
 Ικκλησϊά. concio ; coetus civium convocatus. 
 
 a public assembly. Οί εκκλητοι, and εκκλητος 
 : όχλος, Orest. 947, 611. have the s. s. εκκλη- 
 I σιά δ' ουχί δια τούτον γιγνεται; Plut. 171. 
 y See Αγορά. 
 
 > ',κκλησϊαζω. inconcioue delibero. to convoke; 
 . assist at, or harangue in, an assembly, εκ- 
 \ κλησιαζειν πρόβατα συγκαθημενα. Vesp. 32. 
 ' Syn. Etc κλησιαν συλλέγω, ποιώ. αγοραομαι, 
 t δημηγορεω. 
 
 \ \κκναισϊω. odiose strido. to make a harsh 
 noise, τρυγόνες' εκκναισενντι 1 πλατειασδοι- 
 
 ι σαι άπαντα. Theoc. Adon. 88. 
 
 ! \κκόβάλΐκενόμαι. astute furor, to wheedle. 
 ώσπερει γέροντας ημάς, κάκκοβαλικευεται. 
 Equit. 270. Syn. Απατάω, παραλογιζομαι. 
 
 < Ικκοκκιζο). granum eximo. to strip off the 
 husk, or pod. metaph. to rob. λησεις σεαυ- 
 
 I τον τας πόλεις εκκοκκισας. Pac. 62. Syn. Συν- 
 τρίβω, εκκλαω. — εκτιλλω, λ^Jστευω. 
 
 > Ικκόλυμβάω. enato. to swim out. ώστ εκκο- 
 ϊλυμβαν ναός' ηρημωσε δε. Hel. 1625. Syn. 
 
 Α πονηχομαι, εκνηχομαι. 
 Ικκόμιζω. act. & med. eveho. 2. effero. to con- 
 [ veyaway; to carry out to burial. Hence, 
 ΕκκόμΧδή, ης. r). burial. (Lucill. An. ii. 328.) 
 Ι ψιλέ κασιγνητ , εκκομισαί τε με, δός δε μοι 
 Ι'ιππους. Ε. 359. Syn. Εζελαυνω. 2. εκφέρω. 
 ι '.κκομψευομαι. argutus sum in sermone. to be 
 ; eloquent, εκκεκομψευσαι' πονηρον γλοισσ 
 επιφθονον σοφή. Iph. Α. 333. Syn. Έτωμυλλω. 
 '•κκορϊω. everro. to sweep ; clean out. κατα- 
 θου το κορημα' μη 'κκορει την 'Ελλάδα. Pac. 
 Ι 59. Syn. Αποματτω, εκσαροω. — αφανίζω, 
 φθείρω. 
 
 )κκορϋφΰω. summatim dico. to relate in a 
 summary way. ft δ' εθελεις, έτερον τοι εγώ 
 λογον εκκορυφωσω. Hes. ε. 106. Syn. Ει- 
 πεΧν συνελοντι, απλώς. — κεφαλαιοω. 
 \κκρεμάμαι, Εκκρημνάμαι. dependeo. to hang 
 from. Hence, Εκκρϊμης,εας. δ ή. suspended. 
 (Paul. S'll. An. iii. 83.) δεϋρ', ω τεκν, εκκρημ- 
 νασθε πατρώων πέπλων. Here. F. 520. Syn. 
 Εκκρεμαννυμαι, εζαρταομαι.. 
 ΙκκρΊνω. ΕκπροκρΊνω. (Phoen. 222.) excerno. 
 Hence, Έκκρϊτός. s. s. as Εκλεκτός. (Aj. 1302. 
 Br.) αρετ -g τε πρώτος εκκριθείς στρατεύματος. 
 Philoct. 1425. Syn. Αποκρινω, προκρίνω, 
 εκλέγω, εζαιρεω, αφορίζω, εκκινεω, χωρίζω, 
 εκχωριζω, εζαλειφω, εκριπτω. 
 Ικκρουστος. " crustatus et prominens. em- 
 bossed." Blomf. γομφοις, ενωμα, λαμπρόν 
 εκκρουστον δέμας. Sept. Th. 538. 
 Ικκυκλίω. conversione machinse, in scena 
 ostendo quod intus agitur. to roll forward 
 
 ι l There is much difficulty about this word, 
 -'aimer takes it for εκκναίσουσι, " will harass 
 ο death by prating ;" Valckenaer would 
 'ead, ίκκνυσδονντι, from εκκνυζόω, " radendo 
 porrumpo ;" " to spoil, disfigure." 
 
 Ε Κ Μ 
 
 201 
 
 with a machine, αλλ' εκκυκλησομαι' κατά- 
 βαινειν δ' ου σχολτ/. Acharn. 408. 
 
 Εκκϋλινδω, ΕκκϋλΊω. Εκκΰλιζω. evolvo. to roll 
 down ; to throw off. αυτός δ' εκ διφροιο παρά 
 τροχον εζεκυλισθη. Ζ. 42. See (Ed. Τ. 812. 
 Syn. Αποκυλ'ιω, αποκυλινδεω. 
 
 Εκκωφάω, Εκκωφόω. surdum facio ; hebeto. to 
 deafen ; to blunt, ap' εις το κάλλος εκκεκωφω- 
 ται ξίφη; Orest. 1292. Pors. See Equit. 312. 
 
 Εκλάλεω. eloquor. to prate, το δ' εκλαλοΰν (Jo~ 
 guacitas), ουθ' ηδονής μεν άπτεται. Eur. jr. 
 Antiop. 10. Syn. Εζαγορενω, εκθρυλλεω, 
 φλυάρεω. 
 
 Εκλαμπω. eluceo. to shine forth, ουθ' ήλιου 
 τηλαυγες ακτινών σέλας Τοιούτον εζελαμ- 
 ψεν.— Αν. 1708. 
 
 Έκλανθάνω. oblivisci facio. to cause oblivion. 
 2. med. to forget. — αοιδήν θεσπεσιην αφε- 
 λοντο, και εκλελαθον κιθαριστυν. Β. 599. — 
 ουδ' αρ Αχαιοι-Αλκής εζελαθοντο' — Π. 602. 
 Syn. 2. Αμνημονεω. 
 
 Εκλαπτω. (Acharn. 1229.) Εκλαπτόμαι. lam- 
 bendo ebibo. to lap up. τον ζωμον αυτής 
 προσπεσών εκλαφεται. Pac. 885. Syn. Ααπ- 
 τω, εκπ'ινω, εκροφεω. 
 
 Έκλησϊς. oblivio. forgetfulness. ήμεϊς δ' αν 
 παίδων τε κασιγνητων τε φονοιο Εκλησιν θεω- 
 μεν' (disyll.)— ω. 484. Syn. Αμνημοσυνη,ληθη. 
 
 Εκλϊπαινω. emollio. to make fat; to smooth. 
 το πλατύ λισσομενοις εκλιπανεϊ πέλαγος. 
 Posidipp. Ath. 318. 
 
 Εκλόχευω. partu edo. to bring forth, τεύχος 
 νεοσσών λευκόν εκλοχευεται. Helen. 266. See 
 Ion, 1458. Syn. Εκτικτω, ωδϊνω. 
 
 Έκλΰσίς. exsolutio. release, δεσμοϋ αναγκαίου 
 πειρωμενοι εκλυσιν ευρήν. Theoc. 24. 33. 
 Syn. Αιαλυσις, ανεσις, απαλλαγή. 
 
 Εκλϋω 2 . jut. εκλϋσω. (Od. κ. 286.) α.Ζ.εζϊλΰον, 
 Ion. εκλυόν. exsolvo. to untie ; release ; de- 
 liver ; relax. Hence, Εκλΰτηρϊός. (GEd. T. 
 392.) Εκλυτος. (Try ph. 82.) εκλυον Ίδρωον- 
 τας,επει πολέμου εκορεσθεν. Pac. 1283. Syn. 
 Απολύω, απαλλαττω, ελευθεροω. 
 
 Εκλωπιζω. veste exuo. to lay bare. — εκ δ' ελω- 
 πισε Ώλευράν άπασαν, — Trach. 927. Br. 
 Syn. Γυμνοω, εκδεω. 
 
 Εκμαγμά. massa subacta. 2. expressum rei ali- 
 cujus simulacrum, that which remains after 
 pressure. 2. an image, or likeness, λέων, λέων 
 σοι γεγονεν, αυτ εκμαγμα σον. Thesm. 514. 
 Br. Syn. 2. Εικων, απεικασμα, εκτυπωμα. 
 
 Έκμαινω. in furorem ago. to infuriate. Εκμαι- 
 νόμαι, Εκμαργόόμαι. valde furo. to be in- 
 furiated. (Anac. 13. 4. Troad. 992.) ταύρος 
 
 φοβφ τετρωρον εκμαινων οχον. Hippol.1224. 
 Syn. Εκβακχευω, αναβακχιοω, Eur. 
 Εκμάραινω. tabefacio. to reduce to decay. 
 
 2 I have shewn in P. 2. of the Prosody, pre- 
 fixed to the Thesaurus, that the penult, in 
 λελΰκα, as well as λελΰμαι,'^ short. There is 
 one exception to the quantity of the latter 
 in Posidipp. Athen.p. 377. where we find Ικ- 
 λελϋμενος at the end of a Senarius. 
 
 D D 
 
202 
 
 Ε Κ Π 
 
 Ε Κ Π 
 
 Τ 
 
 2. Έκμαραινομαι. tabesco. to be reduced to 
 decay; to pine, or waste away, αλλ' αυτως 
 άπαλφ ποτι παχε'ί εξεμαρανθη. Theoc. 3. 30. 
 Syn. Μαραίνω, εκτηκω. 2. εκσηπομαι, εκκα- 
 κεω, εκκαμνω. 
 
 Έκμασσω. abstergo. 2. exprimo. to wipe out ; 
 to press out ; to press. 2. to imprint ; to make 
 a likeness. This is the signif. of the middle, 
 or pass, voice : and hence, Έκμάγεΐόν and 
 Εκμακτρόν. (Statyll. Flacc. An. ii. 263. Eur. 
 Elec. 536. See Εκμαγμά.) στειβομενος καθυ- 
 περθε, ποδών εκμασσεται ίχνη. Theoc. 17. 
 122. Syn. Αποσμαω. 2. εκτυποω, εκμΊμεομαι. 
 
 Έκμειρδμαι. particeps fio. to share, νυν δ' αλός 
 εν πελαγεσσι θεών εξεμμορε τιμής. ε. 335. 
 
 Έκμολϊω. Εκπρδμδλϊω. (Apoll. 4. 1539.) prod- 
 eo. to go forth, εκμολεν Ισος Αρηϊ' κακού 
 δ' αρα οι πελεν αρχή. Α. 603. 
 
 Έκμονσοω. carmine doceo. to teach by song. 
 Διόνυσος ημάς εζεμουσωσεν τάδε. Bacch. 823. 
 Syn. Έκδιδασκω. 
 
 Εκμοχθϊω. labores exantlo. to perform, or 
 obtain, with toil, ώς τψ τυραννψ πλειον' εκ- 
 μοχθ$ βιον ; Eur. Supp. 461. See Iph. Τ. 
 1456. 
 
 Έκμοχλευω. vectibus evello. to pull from the 
 hinges, εντεύθεν εκμοχλευσετ', ενθενδί δ' εγώ. 
 Lysist. 429. Syn. Έκριζοω, πρεμνιζω. 
 
 Έκμυζάω, Εκμυζεω. exsugo. to suck out. αίμ' 
 εκμυζησας, επ αρ' ήπια φάρμακα ειδώς-Πασ- 
 σε, — Δ. 218. Syn. Έκπιεζω, εκθλίβω, εκθη- 
 λαζω. 
 
 Εκνεμομαι. depascor. 2. exeo pastum. to go 
 forth to graze, to go out. ουκ έκτος ; ουκ 
 αψορρον εκνεμεϊ πόδα; Aj. 369. Syn. Έκβοσ- 
 κομαι. — εκπορεύομαι. 
 
 Έκνευω. nutu significo ; (Iph. Τ. 1329.) aut, 2. 
 declino. to denote by a nod ; generally, dis- 
 sent. 2. ανήρ δδ" ουκεθ' άύτος' εκνευει πάλιν. 
 Phcen. 937. Syn. Νευω, επινευω. 2. απονευω, 
 μεταστρέφομαι, εζαρνος γιγνομαι. 
 
 Εκνεφϊάς, ου. δ. procella, sc. e nube prorum- 
 pens. a hurricane, επαν yap εκνεφιας καται- 
 γισας τυχ -Q. Alex. Ath. 338. Syn. Αελλα, 
 Χαιλαψ. 
 
 Έκνεω. f. ευσω. enatando evito. 2. effugio. to 
 escape ; prop, by swimming, τοσούτον, ώστε 
 μηποτ εκνεύσαι πάλιν. Hipp. 824. See 471. 
 Syn. Εκνηχομαι, εκκολυμβαω. 2. εκφευγω. 
 
 Έκνηφω. crapulam edormio. to become sober. 
 κού θελετ' εκνηψαι, και σώφρονα προς νοον 
 ελθεΊν. Sibyl. 1. 1. 
 
 Έκνυμϊος. (Nem. 1. 86.) Έκνομδς. δ ή. exlex. 2. 
 insolens. lawless, unusual, enormous. Hence, 
 Εκνδμϊως, Εκνδμως. adv. (Plut. 982, 993. 
 Agam. 1475. P.) — δ δ', ώς κλυεν εκνομον αυ- 
 δην. Orph. 60. Syn. 1. Α νομός, παράνομος. 
 2. αηθης, αυθάδης, πονηρός. 
 
 "Εκοντί. adv. ultro. freely, αυτός εκόντι γεγηθα 
 πλανωμενος, — Macedon. An. iii. 122. Syn. 
 Έθελοντι, αυτομάτως, εκουσίως. 
 
 "Εκούσιος, s. s. as Έκων. χρηξή, μεθησειν ζών 
 εκουσιφ τρόπω. Med. 751. 
 
 Εκτταγλα, (Ed. C 716. Β. Εκπαγλως. adv. stu- 
 
 pendum in modum; terribly; wonderfully. 
 φηρσιν ορεσκψοισι, και εκπαγλως απολεσ- 
 σαν. Α. 268. Syn. Μεγαλωσπ, θαυμαστώς, 
 θαυμασιως, εκπληκτικώς, εκπλαγώς, ανυπερ- 
 βλητως, ύπερφνως, φοβερώς, ισχυρώς, έξοχα, 
 περιττά. 
 
 Έκπαγλδς. terribilis, admirabilis. terrible ; 
 astonishing; admirable. — τότε νωϊ βιησατο 
 μισθον άπαντα- Ααομεδων εκπαγλος, — Φ. 452. 
 Syn. Ατυζηλος, έξοχος, φοβερός, θαυμαστός. 
 
 Εκπαγλεομαι. poet, for Εκπλήττομαι, admira- 
 tione percellor. to be struck with amaze- 
 ment ; to express admiration, διχομυθα, 
 πάτερα μεν σον εκπαγλουμενος. Orest. 888. 
 Syn. θαυμάζω, αιδεομαι. 
 
 Εκπαιδευμά. quod instituitur. that which is 
 reared ; offspring, συ τ, ώ μέλαινης νυκτός 
 εκπαιδευμ' ι ,Ύπνε. Cycl. 597. 
 
 Εκπαιφασσω. more insanorum excurro. to 
 rush forth furiously, ουδ' εκπαιφασσειν, ότε 
 τ ηλυθε νοσφιν Αχαιών. Ε. 803. Syn. Εν- 
 θουσιαω, εκμαινομαι. 
 
 Εκπϊλει. licet, it is permitted. — ου γαρ εκπελη 
 Φρονεϊν μεγ', όστις δούλος εστί τών πελας. 
 Antig. 485. Syn. Εξεστι — πρέπει. 
 
 Εκπέμπω, emitto. to send from one place to 
 another, ήσνχιον δ' αρα μιν πολέμου εκπέμπε 
 νεεσθαι. Φ. 598. Syn. Εζαποστελλω,εξελαυνω. 
 
 Έκπεράω. transeo. to go out from. Hence, Εκ- 
 περάμά. το. for ό εκπεράσων, Choe'ph. 653. 
 See not. in Thesaur. λαϊτμα μεγ' ικπεροωσιν, 
 επε'ι σφισι δώκ Ενοσιχθων. η. 35. Syn. Δια- 
 βαίνω, εξέρχομαι. 
 
 ΕκπερδΊκιζω. effugio more perdicis. to elude 
 by feints, like a partridge, ώς παρ' ήμϊν ονδεν 
 αισχρόν εστίν εκπερδικισαι. Αν. 768. 
 
 Εκπετησϊμδς. volucris. able to fly. επήν δ 
 πατήρ ό πελαργός εκπετησιμους. Αν. 1355. 
 
 Έκπηδάω. saltu exeo. to bound forth. Hence, 
 Έκπηδημά. το. (Agam. 1385.) ώσθ' ήδεως 
 ευδονσαν εκπηδψν εμε. Trach. 175. Syn. 
 Εξαλλοααι, εξορουω, εκθορεω. 
 
 Εκπηνιζω. extrico. to draw, or spin, out. εκπη- 
 νιέιται ταύτα προσκαλούμενος. Ran. 578. Br. 
 
 Έκπϊνω. Εκρδφεω* (Equit. 359.) ebibo. ex- 
 sorbeo. to swallow to the last drop, ληθουσά 
 μ' εξεπΊνες, ουδ' εμανθανον. Antig. 532. 
 
 Εκπίπτω, f. m. εκπεσούμαι. excido. to fall out 
 of ; to lose ; to fail, λόγων μάταιων ούνεκ 
 εκπέσει χθονός. Med. 450. Syn. ΕκπΤτνεω, 
 αποπιπτω, αποτυγχανομαι. 
 
 ΈκπΧεθρδς. sex plethra aequans. a stadium 
 long. See not. in Thesaur. ήκεις γαρ ουκ α- 
 χρεϊον έκπλεθρον δραμών Αγων' — Eur. ΕΙ. 
 883. 
 
 Έκπλεώς. (Horn. Merc. 248.) Εκπλεος, Alt. 
 Έκπλεως. expletus. quite full, ώς εκπλεως γε 
 δαιτος ειμ' ορεσκοου. Cycl. 246. See v. 415. 
 
 Εκπλεω. Εκπλοω, Εκπλωμΐ. α. 2. εξεπλων. (with 
 
 1 Έκπαίδευμα for το εκπαιδενθεν, putting 
 the abstract for the concrete. So δουλευμα for 
 δουλωθεις, or δούλος, Antig. 756. λάλημα for 
 λάλος, ibid. 320. 
 
Ε Κ Π 
 
 accus. Apoll. 2. 645.) enavigo. to set sail ; to 
 
 sail through, εκπλευσας, υγιής επανήλθ', εμός 
 
 άλικιωτας. Theoc. 14. 54. Syn. Αφορμεω, 
 
 εζαναγομαι — διαπλεω. 
 
 Εκπλήσσω. Εκπλήττω, percello. to stun by a 
 
 blow; to strike with terror, or amazement. 
 
 Hence, Εκπληζϊς, εως. ή. (Iph. Α. 604.) εκ 
 
 γαρ με πλησουσι, παρημενοι αλλοθεν άλλος. 
 
 ; σ. 230. Syn. Καταπλήσσω, εκπτοεω, εκδειμαι- 
 
 νω, εκδειματοω, ατυζω. εκφοβεω, διαταράσσω. 
 
 Εκπλήττομαι, terreor, stupeo. to be terrified, 
 
 or amazed. Hence Εκπλάγης, ϊος. 6 ή. (Anal. 
 
 Lectt. p. 155.) ταρβοΰσατλημων,κάκπεπληγ- 
 
 - μένη φοβφ. Iph. Α. 1535. See Troad. 183. 
 
 Phr. Φρενας εκπεπαταγμενος. σ. 326. 
 Εκπλισσω. perambulo. to pace, ζητών νιν εξ- 
 επλιζα, κονκ εχω λαβείν. Ion. 1107. 
 Εκπλϋνω. eluo. to wash out. Hence, Εκπλυτός, 
 /), 6v. (Eumen. 281.) οναιο μεντ αν, ε'ί τις εκ- 
 
 ■ πλυνειε σε. Plut. 1063. Syn. Εκνιπτω. 
 Εκπνέω, exspiro. to breathe out ; yield the last 
 
 breath, επει γάρ εξεπνευσεν Αγαμέμνων βιον. 
 
 , Orest. 490. 
 
 Εκποδών, adv. e conspeetu. out of the way. 
 άγετε μ εκποδών. Antig. 1324. Syn. Έκας, 
 
 ι πορρωθεν. 
 
 •Εκπδθεν. adv. undecunque. somewhere, or 
 
 ι Other, εκποθεν ηεροφοιτος επι στοματεσσιν 
 
 Ι αηδών. Christodor. Ecphr. 129. 
 Εκποκιζω. vellus adimo. to pluck out wool. 
 αλλ' εκποκιώ σουτας ποκαδας. Thesm. 567. Br. 
 
 .Εκπδνεω. elaboro. to work out; effect by la- 
 bour, κήμε μαλθακον εζεπονασε σιδαρεω. 
 {Dactyl. JEol. Pentam.) Theoc. 29. 24. See 
 ib. 7. 51. Syn. Εξεργαζομαι, εκπρασσω, σπου- 
 δάζω. 
 Εκπόρευω. exire facio. to send forth, ανοιγετ, 
 
 ; εκ7ΓορευίΓ' Ιοκαστην δομών. Phcen. 1075. 
 Εκπορθητωρ. vastator. a destroyer, σκύμνοι 
 > λεοντών, πολεος εκπορθητορες. Eur. Supp. 
 
 ι 1223. Syn. Πορθητής, λυμαντηρ. 
 Εκπορθμενομαι. nave aveho. to convey by sea. 
 Μενέλαος αυτήν εκπεπορθμευταιχθονός. He- 
 len. 1533. Syn. Εξάγω, εκφορεω, εκκομιζω. 
 
 :Εκπδτάόμαι, Έκποτεδμαι. evolo. to fly away. 
 
 ι δρμοις εκπεποτάμαι. (Pherecrat?) Eur. Elec. 
 177. See I1.T.357. Syn. Εζιπταμαι,εκπετομαι. 
 
 ι Εκπρασσω. perficio. 2. interficio. to effect; 
 kill; avenge, ικανός Απόλλων, ψ ταδ 1 εκ- 
 
 I πραΐαι μέλει. (Ed. Τ. 385. See Col. 1659. 
 
 '. Syn. Έκπονεω. 2. αναιρεω. 
 
 [ Εκπρεπης. eximius. distinguished. Hence, Εκ- 
 
 \ πρεπεως. adv. (Ερ. άδ. 170.) εκπρεπε εν πολ- 
 
 • λοϊσι και εζοχον ηρωεσσιν. Β. 483. Syn. 
 
 \ Διαπρεπής, διάσημος, εζαιρετος. 
 
 ■ Εκπρόπιπτω. decido. to fall from, ΰψόθεν ες 
 \ γάίαν τεταννσσεταιεκπροπεσοΰσα. Lith. 319. 
 < Syn. Εκπίπτω, αποπιπτω. 
 
 ΕκπτοΊω. consterno. to appall ; astonish. 
 
 ι εξεπτοηθη, Μενελεων ανθρώπων. Cycl. 183. 
 I Syn. Εκπλήσσω. 
 
 Εκπτύω. exspuo. to spit out. οψε δε δη ρ' ανε~ 
 Ι δυ, στόματος δ' εζεπτυσεν άλμην. ε. 322. 
 |/ Syn. Αποπτυω. 
 
 Ε Κ Σ 
 
 m 
 
 Εκπννθάνδμαι. f. m. εκπευσυμαι. α. 2. εξεττί;- 
 
 θδμην. p.p. εκπεπυσμαι. sciscitor. 2. audio. 
 
 to inquire ; to listen ; to be told, σκαιώς 
 
 γαρ αυτοϋ και χαλεπώς εκπυνθανει. Plut. 60. 
 
 Syn. Εζερεεινω, ερωτάω, ανιστορεω, ακούω. 
 Εκπνρυω. incendo. to set on fire. adj. Εκπΰ- 
 
 ρος. 6 ή. (Ερ. άδ. 64.) — αυτών τ εκπυρουσι 
 
 σωματα-θανεΐν θελουσαι; Troad. 301. Syn. 
 
 Εκκαιω, εκθερμαινω. 
 Εκπωμά. poculum. a cup, or, goblet, αντοξν- 
 
 λόν γ' εκπωμα, φλανρουργον τινός. Philoct. 
 
 35. Syn. Υίοτηριον, κυαθος, κισσνβιον. 
 Εκραβδιζω. virgis expello. to drive out with 
 
 a scourge, εκραβδιζειν τους μοχθηρούς — 
 Lys. 577. 
 Εκραινω. spargo. to scatter about, κράτος δ( 
 
 λενκον μυελόν εκραινει μέσου. Trach. 783. 
 Εκτρεω. Εκπρορεω. (Lith. 202.) effiuo. to flow 
 out. κεϊτο ταθείς' εκ δ' αίμα μελαν ρεε, δεΰε 
 δε γαΧαν. Ν. 655. Syn. Απορρέω, εκφέρομαι, 
 εκπίπτω. 
 Εκρηγνϋμϊ. erumpo. to burst, νευρην δ' εζερ- 
 ρηξε νεοστροφον, ην οι εδησα. Ο. 469. Syn. 
 Αναρρηγννμι, καταρρηγννμι, διορυσσω. 
 
 Εκριπτω. ejicio. to cast out. εκριφατ', ένθα 
 μηποτ' εισοψεσθ' ετι. CEd. Τ. 1412. 
 
 Εκσάλασσω. Εκσόβεω. (Macedon. An. iii. 1 12. 
 Paul. Sil. ib. 81.) Εκσειω. Εκτϊνασσω. (II. 
 Π. 348.) excutio. to shake off, or, out ; to 
 drive away, εκσεσεισται χαμαζ'' ουχ ορφς 
 σειομενον (Cretic. v. Pcson. Tetram.) Acharn. 
 344. Syn. Εκκινεω, εξ,ωθεω, εκβαλλω, εκτρι- 
 βω, αποστνφελιζω, εζελαννω. 
 
 Εκσαωζω, Εκσωζω. servo, to save from dan- 
 ger, πετρησιν μεγαλυσι, και εζεσαωσε θαλάσ- 
 σης, δ. 501. — δσα άενδρεων (disyll.) ύπεικει, 
 κλώνας ως εκσωζεται. Antig. 712. Syn. Δια- 
 σώζω. 
 
 Εκσημαινω. declaro. to mark out ; explain. 
 τοις του ; πόθεν τοϋτ εζεσημηνας κακόν ; 
 Soph. ΕΙ. 1191. Br. 
 
 Εκσκάλευω 1 . effodio, eruo. to dig up; root 
 out. εκσκαλενσον 'αυτό' κατά δεΧζον αφελοϋσα 
 μοι 2 . Lys. 1028. 
 
 Εκσπάω. Εκσϋρω.(ΡΜΙΐρρ. An. Η. 231.) evel- 
 
 '*■ To the former list of verbs, compounded 
 of έκ, and retaining their primitive significa- 
 tion, may be added, Εκσκεδάζω, εκσκεδάννϋμϊ, 
 Equit. 795. εκσπενδω, Ion. 1193. εκσπεΰδω, 
 Thesm. 277. εκσΓελλω, (Ed. Τ. 1269. ϊκ- 
 στεφω, ib. 3. εκσεΰόμαι, v. εκσνόμαι, ΤΙ. Η. 1. 
 εκσωρεΰω, Phcen. 1212. εκτεκνοϋμαι, Ion. 438. 
 εκτ'ιμάω, Soph. El. 64. εκτόρίω, Horn. Merc. 
 42. εκτρϊχω, II. Σ. 29. Philipp. An. ii. 225. 
 εκτρώγόμαι, εκφάγεϊν, Vesp. 156. Antip. Sid. 
 An. ii. 20. εκτυφλδω, Batrach. 235. εκφαιδρυ- 
 νω, Bacch. 767. εκφθϊω, εκφθϊδμαι, Od. ι. 163. 
 εκφλεγω, Pac. 608. εκφοινίσσω, Phcen. 42. 
 εκφοιτάω, Eur. Elec. 320. έκ<£υλάσσω, CEd. 
 C. 285. εκφϋσάω, εκφϋσίάω, Pac. 610. Agam. 
 1398. εκχαυνοω, Eur. Supp. 412. 
 
 a For the metre in this System, consult 
 the not. in Thesaur. 
 
 d d 2 
 
204 
 
 Ε Κ Τ 
 
 Ιο. to pluck, or, draw out. λάξ εν στηθεσι 
 
 βάς (ξέσπασε μειλινον εγχος. Ζ. 65. Syn. 
 
 Αποσπάω, αφελκο), εξαιρεομαι. 
 Έκστρϊφω. everto, immuto. to turn back, or, 
 
 out ; to alter, εκστρεψον ως τάχιστα τους 
 
 σαυτον τρόπους. Nub. 88. Syn. Αναστρέφω, 
 
 μεταβάλλω, μεταλλαττω. 
 Έκταννω. Εκτείνω. {Track. 681.) extendo. to 
 
 stretch out. Hence, Έκτάδην, Έκτάδον. adv. 
 
 (Phoen. 1712.) Έκτάδϊος. adj. (II. K. 135.) 
 
 — Koi εξετανυσσ επι yaiy. P. 58. Syn. Ava- 
 
 τεινω, διατεινω, ταννω. 
 Έκτειχιζω. rnuris cingo. to wall round, ούτω 
 
 το τείχος εκτετειχισται ταχν ; Αν. 1166. 
 
 Syn. Τειχοποιεω, διατειχιΖω. 
 Έκτελευτάω. Εκτελεω. Έκτολΰπευω.(ΙΙ. Β. 286.) 
 
 Hes. α. 44.) perficio. to bring to a close ; to 
 
 perform thoroughly. Hence, Έκτελης. adj. 
 
 (Hes ε. 466.) των Ηράκλειων εκτελευτάσθαι 
 
 πόνων. sub. περί, ν. οϋνεκα. Trach. 1 74. Syn. 
 
 Έκπεραινω, (see not. p. 200.) — τελειοω, κατ- 
 αρτίζω, αννω. 
 Έκτεμνω. Ιοη.Έκταμνω. (II. Λ. 5 15.) exscindo. 
 
 to cut off, or, out. Hence, Έκτο μις, ϊδος. ή. 
 
 adj. (Ερ. άδ. 176.) μηρούς τ εζεταμον, κατά 
 
 τε κνισσ -g εκαλνφαν. Α. 460. 
 Έκτενς. sextarius. the sixth part of a μ'εδιμνος. 
 
 οΧσθ' οϋν απολωλεκνϊα πυρών έκτεα. Eccles. 
 
 547. 
 Έκτηκω. eliquo. 2. emacero. to melt down ; 
 
 to consume, ως, πριν σφαγήναί γ', εκτετηκα 
 
 καρδιαν θρηνοισι μητρός, τηνδε τ εκτηκω 
 
 γοοις. Hec. 431. Syn. Απατηκω. δαμάζω, 
 
 αποτρϋω. 
 Έκτϊθημϊ. expono. to set out ; to expose. δι~ 
 
 δωσι βουκολοισιν εκθεϊναι βρέφος. Phcen. 25. 
 
 See Od. ψ. 179. Syn. Εκβαλλω, αναδεικνϋμι, 
 
 εξηγεομαι. 
 Έκτιλλω. evello. to pluck out. πωγωνά τ εκ- 
 
 τετϊλμενος. Anac. 62. 
 ΈκτΙμος. expers honoris, dishonoured, εκτι- 
 
 μονς ισχουσα πτέρυγας Οξυτονων γόων. 
 
 Soph. ΕΙ. 244. Syn. Α'τϊμος. 
 Έκτινω ] , Έ,κτιω. exsolvo, rependo. to pay off, 
 
 or, discharge ; to atone for. πατρφον εκτινεις 
 
 τιν άθλον. Antig. 856. Syn. Έκτινννω, 
 
 εκλνω, αποδιδωμι. 
 Έκτοθεν, Έκτόθί, Εκτος, Έκτοσθεν, Έκτοσθε, 
 
 Έκτοσε. adv. extra, seorsim. from without; 
 
 apart from ; without, τειχεος αμφεμαχοντο, 
 
 θοαων εκτοθι νηών. Ο. 391. See Κ. 152. Ι. 
 
 549. Od. α. 132. ξ. 277. χ. 385. 
 Εκτοξεύω, exhaurio; proprie, pharetram. to 
 
 shoot away ; to expend, ηδη νομιζων εκτετοξ- 
 
 εϋσθαιβιον. Plut.34. &ΥΝ.Έκκενοω,απαντλαω. 
 Έκτδπως. Έκτοπος. ((Ed. C. 119.238.) loco 
 
 suo amotus. inusitatus. peregrinus. out of 
 
 its place ; foreign ; extraordinary, adv. Έκτο- 
 
 πως. Suid. γητης όπως αρουραν εκτοπον λα- 
 βών. Trach. 32. Syn. &ενος, αλλόκοτος. — 
 
 άτοπος, εκνομος, ανώμαλος. 
 
 1 Ύίνω, φθάνω, φθίνω, with their com- 
 pounds, are long lonice, short Attice. 
 
 Ε Κ Φ 
 
 Έκτος, sextus. sixth, έκτον δ' αν τ Οδυσηα, 
 Διϊ μητιν αταλαντον. Β. 407. 
 
 Έκτράχηλιζω. excutio et prsecipitem do. to 
 throw down ; to break the neck, απειμ', lv' 
 εκείθεν εκτραχηλισθη πεσών. Plut. 70. Syn. 
 Καταπρηνιζω. 
 
 Εκτρέπω, averto. to turn away; to divert. 
 mid. to turn aside from with aversion. Hence, 
 Έκτράπελός. adj. aversandus. abominable ; 
 disgusting. (Theog. 290.) Έκτράπελως. adv. 
 (Lucian. An. ii. 309.) ούτε ξννερδεις, την τε 
 δρώσαν εκτρέπεις. Soph. ΕΙ. 350. Syn. Απο- 
 τρέπω, παρακλίνω. 
 
 Εκτρέφω, enutrio. to bring up. Hence, Εκ- 
 τροφή, education. (Eur. Dan./r. 6.) και πώς 
 δικαίως ; όστις, ώ 'ναισχυντε, σ εξέθρεψα. 
 Nub. 1383. Syn. Ανάγω, εκτιθηνευω, εκ- 
 παιδεύω. 
 
 ΈκτρΤβω. extero. to rub; wipe; or wear out. 
 to gall. Hence, Έκτρψμά. a rubber, or, nap- 
 kin. (Philox. Ath. 409. e.) κακιον όστις εκ- 
 τριβησεταί ποτέ. (Ed. Τ. 437. Syn. Αιατριβω, 
 εκτρνχοω, εκτρϋχομαι, φθείρω. 
 
 Εκτροπή, flexus tramitis. deviation ; the turn 
 of a road, θαπτειν κελευειν λεωφόρους προς 
 εκτροπάς. Rhes. 882. Syn. Ατραπιτος, εκβα- 
 σις, εξαλλαγή. 
 
 Έκτρϋπάω. terebrando erumpo. to bore, or, 
 scoop out. αλλ' εκτετρυπηκεν Χαθοϋσά μ' 
 ενδοθεν. Eccles. 337. 
 
 Έκτωρ 2 , όρος. δ. Hector, adjj. 'Έκτορεδς, Έκ- 
 τορειος. (II. Β. 416. Rhes. 762.) palronym. 
 Έκτορϊδης. (II. Ζ. 401.) Ύρώσι μεν ηγεμονεύε 
 μέγας κορυθαιολος Έκτωρ. Β. 816. Ερ. Αν- 
 δροφονος, αδειης, θρασνς, δΐος, οβριμος, πε- 
 λώριος, μεγάθυμος, θοος, θεοεικελος. Phr. 
 Φίλος Αστυαναξ, 'Έκτορος Χνις. Troad. 570. 
 
 "Εκυρος. socer. a father-in-law. "Εκυρα, ας. ή. 
 the husband's mother, η εκνρή, έκυρός δε, 
 πατήρ ως, ήπιος αιε'ι. Ω. 770. Syn. Έδνωτης, 
 κηδεστης, πενθερος, ανδρός πατήρ. 
 
 Έκφαινω. in lucem profero. to bring to view; 
 to display. Έκφαινομαι. conspicuus sum. to 
 appear. Hence, Έκφάνης. (Pers. 398.) εκ τ 
 εφανον πάσαι σποπιαι και πρωονες άκροι. Π. 
 299. σήμερον άνδρα φοωσδε μογοστόκος Ει- 
 λειθυια Έκφανέΐ, ός παντεσσι περικτιονεσσιν 
 αναξει. Τ. 104. — ώς το ΙΙυθικόν θεον -Μάντεων 
 εξεφηνεν — OEd. Τ. 251. Syn. Αηλοω, απο- 
 φαινω. εκδιδωμι, εκφέρω. 
 
 Έκφάτως. adv. supra modum ; ut dici ne- 
 queat. inexpressibly, μέλος εκφατως τιοντος. 
 Agam. 686. Bl. Syn. Αφατως. μέγα δη τι 
 και ου φατόν. Call. 
 
 Εκ0ερω. f. εξοισω. ρ. εξενηνοχα. Έκφόρεω. 
 (Od. χ. 453.) effero. to bring forward ; to 
 carry forth, as a dead body for interment. 
 Εκφέρομαι, med. to carry away, as a prize ; 
 to obtain. (Trach. 497.) οϊ κέ μιν εξοισου- 
 σιν, εμ^/ς ΰπό χερσι δαμ'εντα. Ψ. 675. Syn. 
 Έκκομιζω, εξάγω, προφέρω, προτείνω, εκφαι- 
 
 2 "ΕκΓωρ is also an appellative, denoting 
 an anchor, Lye. 100. See Hesych. ν.'Έκτορες. 
 
Ε Κ Χ 
 
 ΕΛΑ 
 
 205 
 
 νω, εξαγορευω. 
 Εκφευγψ. Έκπροφευγω. (Anihol. 1. 1.) Εκφυγ- 
 
 γάνω. (Prom. 524.) effugio. to escape, εξ αΰ 
 
 νυν έφυγες θάνατον, κυον' ήτέ τοι αγχι. Υ. 449. 
 Έκφημϊ. eloquor. to pronounce, ουδέ τι εκ- 
 
 φασθαι δυνατό έπος, ϊεμενός περ. κ. 246. 
 
 Syn. ΕζειπεΧν, εκφαινω, εκφέρω, εζαυδαω, εκ- 
 φράζω. 
 Εκφθειρομαι. raisere vagor ι . to go to ruin ; to 
 
 wander in distress, εχθές 8ε μετά ταϋτ εκ- 
 
 φθαρεις ουκ οϊδ' οποί. Pac. 72. 
 Έκφλυζω. ebullio. to boil up. to force out 
 
 by heat, or pain, ουδ' έχει εκφλυζαι τοσσον 
 
 γοον, δσσον ορεχθεϊ. Αρ. 1.275. Syn. Ανα- 
 
 φΧυζω, εκζεω. 
 Εκφδβοϋμαι. extimesco. to dread, ποιας δε 
 
 και γυναικός εκφοβεΐσθ' υπέρ ; CEd. Τ. 1008. 
 
 but it is transitive, (Ed. C. 269. Syn. Απο- 
 
 φριττω, aπoδει\ιaoJ, καταδειδω. 
 Έκφδβϊω. exterreo. to alarm, frighten, ε'ί μ' 
 
 εκφοβοϊεν μανιάσιν Χυσσημασι. Orest. 264. 
 
 See Εκπλήττω and Εκπλήττομαι. 
 Εκφορά, άς. ή. elatio. 2. divulgatio. 3. funus. 
 
 the act of carrying forth ; of divulging ; of 
 
 interring. 2. αύται γαρ εσμεν, κούδεμι εκφορά 
 
 λογού. Thesm. 472. 3. νυνί δ', όταν γέροντος 
 
 εκφοράν ιδω. Apollod. Syn. 1. Έκφορησις, 
 
 εξαγωγή. 2. εζαγορευσις. 3. εκκομιδη, ταφή, 
 
 κηδευσις. 
 Έκφδρος. qui exportari, vel divulgari, potest. 
 
 that may be carried forth, or divulged, it δ' 
 
 εκφοράς σοι συμφορά προς αρσενας. Hipp. 
 
 295. Syn. Εζακουστος, εκπυστος. 
 Έκφορτιζομαι. pass, trador, tanquam merces 
 
 navi exportanda. to be sold, as a bale of 
 
 goods, εζημπολημαι κάκπεφορτισμαι πάλαι. 
 
 Antig. 1036. Br. 
 Εκφράζω, s. s. as Εζαυδαω. — μηδέν αινικτηριως, 
 
 Αλλ' αυθεκαστ εκφράζε — Prom. 947. 
 Εκφρειω. (Vesp. 125.) Έκφρεω. emitto foras. 
 
 to carry out ; to let go. τί δρασετ ; ουκ 
 
 εκφρησετ' ; ώ μιαρωτατοι. ib. 156. 
 Εκφροντιζω. excogito. to think of. εκφροντι- 
 
 σόν τι των σεαυτοϋ πραγμάτων. Nub. 695. 
 
 Syn. Επινοεω, επισκέπτομαι, βουλεύομαι, 
 
 φροντίζω. 
 Εκφρων. amens. out of one's right mind, εκ- 
 
 φρονα την βακχην ουχ ή φύσις, αλλ' ή τέχνη. 
 
 Paul. Sil. An. iii. 89. Syn. Αφρων, παρα- 
 
 φρων, άβουλος. 
 Έκφνω, Εκφϋμϊ. gigno. 2. enascor. to engen- 
 ! der. neut. to spring from, ποιοισι ; μεΐνον. 
 
 τις δε μ' εκφυει βροτών ; (Ed. Τ. 445. ibid. 
 
 1084. //. Λ. 40. Syn. Ίικτω. 2. εκγινομαι, 
 
 εκβλαστεω. 
 Έκχάλάω. dejicio. to let down, μίμου, και τε- 
 
 γεων σον δέμας εκχαλασον. Agath. An. iii. 59. 
 
 1 For this sense of φθείρομαι, and some of 
 its compounds, see not. on a Concio ad Cle- 
 { rum, published with my Illustrations of the 
 Truth of the Christian Religion, p. 388. Ed. 2. 
 To those instances add Hecub. 669. Cycl. 299. 
 Plut. 598. 
 
 Εκχεω, Εκχΰω. Έκπροχεω. (Simm. An. i. 168.) 
 effundo. to pour out. Hence, Εκχϋτος. δ ή. 
 (Paul. Sil. An. iii. 75.) οισομενη ποδανιπτρα' 
 τα γαρ προτερ' εκχυτο πάντα. τ. 504. 
 
 Εκχδρευομαι. e choro ejicio. to cashier, αν 
 τε ποτ Αρτεμις εζεχορευσατο. Hel. 387. 
 
 Εκχράω, Εκχρ??/χ(. oraculum edo. to deliver 
 an oracular response, impers. Εκχρα. it suf- 
 ficeth. f. εκχρησει. a. 1. εζεχρησε. 'ός μοι, τα 
 πολλ' εκεϊν' δτ εζεχρη κακά. (Ed. C. 38. Syn. 
 Χραω, χρησμψδεω. 
 
 Εκχωρεω. cedo. to retire ; to give way. χει- 
 μώνες εκχωροϋσιν ευκαρπω θερει. Aj. 671 . Br. 
 
 "Εκών. voluntarius. out of free will, και γαρ 
 εγώ σοι δώκα εκών αεκοντί γι θυμώ~. Δ. 43. 
 Syn. θέλουν, εκούσιος, αυθαίρετος. 
 
 "Ελαια, άς. ή. (Οά.η. 116.) Att. "Ελάά."ΕλάΧς. 
 (Acharn. 997 .) "Ελάη.(ΡΜΙιρρ. An. ϋ. 211, 
 7.) oliva. the olive-tree; an olive. Hence, 
 "ΕλάΧνεδς, "ΕλάΧνδς. (Od. ι. 320. ε. 236.) 
 oleaginus. of the olive-tree, τις της ελάας 
 παρετραγεν ; (Iamb. Dim. Acat.) Ran. 988. 
 Br. Ερ. Ατθις, Ίερα, ικεσία, γλαυκωπος, πια- 
 λεα, κοτινηφορος, καρποφόρος, λιπαρά, φθινο- 
 πωρις. Phr. Γλαύκας παώοτροφου φυλλον, — 
 γλαυκοχροα κοσμον, — θαλλδν Ίρον, — ελαιας. 
 ζανθης ελαιας καρπός ευώδης πάρα. 
 
 "Ελαιδλδγος. δ. one who gathers olives. (Vesp. 
 710.) "Ελαώφδρδς. δ y). bearing olives. (Here. 
 F. 1178.) "Ελαιοφΰης, "Ελαιδφυτδς. planted, 
 with olive trees. (Ion. 1478. Pers. 885.) 
 
 "Ελαιδφυλλδφάγδς. eating olive leaves. (Atk. 
 
 "Ελαών. το. oleum. o\\. άιηιιη."ΕλάδΧον. (Sotad. 
 Ath.293.) adj."Eλaιηpδς, "Ελαιηεις. {Philo- 
 dem. An.ii.87. Nic. Th. 676.) oleosus. oily. 
 — αλειφατο δε λιπ' ελαιψ, Αμβροσιω, εδανφ, — 
 £3. 171. αϊ δε κομαι θυοεντα πεδψ λειβουσιν 
 έλαια. Call. Apoll. 38. Syn. Αλειφαρ. Ερ. 
 Αμβροτον, αιγληεν, ήδυ, κηώδες,λιπαρον, πϊον, 
 υγρον. 
 
 "Ελανδρος. viros perdens. man-destroying. 
 See Έλενας. 
 
 "Ελάσΐβροντδς. impetu fulmineo actus, thun- 
 dering ; high-sounding, ό δ' ap' ένδον ελασι- 
 βροντ' αναρρηγννς επη. Equit. 623. 
 
 "Ελάσιππδς. δ η. equos agens. equestrian, εν 
 άρει. το δ' ελασιππον έθνος. Pyth. 5. 113. 
 
 "Ελασσων. "Ελαττ. δ ή. compar of "Ελάχνς. 
 minor ; deterior. smaller ; inferior, πρου- 
 φηνεν ούτε μείζον', ουτ ελάσσονα. Trach. 324. 
 Syn. Μικρότερος, μειων, ι)ττων, ολιζων, χει- 
 ρών, χερειων. 
 
 "Ελαστρϊω. agito, impello. to drive, ζευγεα 
 δινευοντες ελαστρεον ένθα και ένθα. Σ. 543. 
 Ζανδς ελαστρηθεις γνιοπαγεϊ νιφάδι. Antip. 
 *§>\ά.Αη. ii. 13. Syn. Ελαυνω, κινεω, ανακινεω. 
 — βιάζομαι, δεινοπαθεω. 
 
 "Ελάτη, pinuspicea; abies. the pine tree; fir. 
 melaph.a spear ; oar; canoe. Ηεηΰ€,"ΕλάτΧ- 
 νδς, ΈιλάτΧνδς. adj. (Bacch. 1068. Elmsl. II. 
 Ω. 454.) Also /ΕλάτηΧς, Χδος. ή. (Nic. Alex- 
 iph.624.) εις ελατην αναβας περιμηκετον,ή 
 τοτ' εν Ιδη. iaj. 287. Ερ. Μ,ακεδνη, παχεϊα, 
 
206 
 
 Ε Λ Ε 
 
 ν-φηλη, υψικομος, ουρανομηκης, στιβαρά, 
 
 υπερΧοφος, ευζεστη, ταννφΧοιος. 
 Έλάτηρ. genus πλακοϋντος. a pan-cake, ελα- 
 
 τηρος, Ίνα τάς ναϋς εΧαυνωμεν καΧώς. Equit. 
 
 1183. Br. 
 ΈΧάτήρ, ηους. δ. agitator. 2. auriga. one who 
 
 hurls ; or drives, a horseman, or charioteer. 
 /6)η.~ΕΧάτειρά.(€ΌΙηί/ι. 107.) εΧατήρ υπέρτατε 
 
 βροντάς. Olymp. 4. αμφότεροι•, κόσμος θ' 
 
 ιππιρ, εΧατήρί τε κΰδος. Δ. 145. SyN. 2. 
 
 'Ηνίοχος, ΊππηΧατης, άρματηΧατης. 
 "ΕΧαυνω. "Ελαω. (Η. Merc. 342.) /. εΧασω. 
 
 per/. Att. εΧηΧάκά. Poet. "Ελαστρεω. agito. 
 
 to drive ; to push forward ; to ride, ΰμεϊς 
 
 μεν νυν άστυ δ' εΧαυνετε νηα μεΧαιναν. ο. 502. 
 
 Syn. Αγω, προάγω, κεντεω, επισπερχω, διώκω, 
 
 επειγω. — ιππεύω. — διφρηΧατεω. 
 "ΕΧάφος, ου. ο η. cervus ; cerva. the stag ; the 
 
 hind. Hence," ΈΧάφηβδΧδς,"ΕΧάφοκτδνδς. δ ή. 
 
 (27. Σ. 319. Iph. Τ. 1113.) Also /ΕΧάφηβδΧΧά, 
 ας. τ). (Callim. 3. 262.) θηησαντ εΧαφον' μαΧα 
 yap μέγα θηριον ήεν. κ. 180. Syn. Ελλος, κε- 
 
 μας, νεβρος. Ερ. Κεραος, βρΊθνκερως, ϋψικε- 
 ρως, τανυκραιρος, αεΧΧοπους, ορειδρομος, μα- 
 κροπορος, πιων, πυκνοστικτος, στικτοπους, 
 βαΧια, θοη, ταχεία, φυζακινη, ωκεϊα, κραιπνη. 
 "Ελα^ριζω. levo;levis,v.celer, sum. to lighten; 
 to lift up. neat, to be nimble, ή ρά τοι ωδ' αιεί 
 ταχινοι πόδες ; η επ' εμεϊο Μοϋνον εΧαφριζου- 
 σι ; — Call. 4. 114. Syn. ΕΧαφρϋνω, κουφιζο), 
 επαιρω. 
 "ΕΧαφρος. levis, celer. light ; active ; fleet. 
 Ηεηΰε^ΕΧαφροπους. Cat. and "Ελαφρώς, adv. 
 {Od. ε. 240.) ώ ποποι, η μαλ' εΧαφρδς ανήρ, 
 ως ρεϊα κυβιστφ. Π. 745. Syn. Κοϋ^ος, ευκί- 
 νητος, εύστροφος, ωκυς. Phr. Εχων γονάτων 
 εΧαφράν δρμαν. Nem. 5. 
 "ΕΧάχδς.ΰοηιρα?'."ΕΧάχΊων.(€αΙΙ.ΪΓ.34:9.γΕΧά- 
 χϋς. comp /ΕΧασσων. q. Y.superl /ΕΧαχιστδς. 
 parvus. small. Hence, "ΕΧαχυπτερνζ,ύγδς. δ η. 
 with short wings, or fins. {Pyth. 4. 29.)-ελα- 
 χεϊα δε φαίνεται υυρη Εσσυμενης' — Nic. Th. 
 324. Syn. Βαιος. superl. ήκιστος, βραχυτα- 
 τος, σμικροτατος. 
 
 ΕΧδδμαι. "ΕεΧδδμαι. cupio. to have a mind for. 
 αλλά και ώς εθεΧω και εεΧδομαι ηματα πάντα. 
 ε. 219. See Ε. 481. Syn. Επιθνμεω, Ίμειρομαι, 
 γΧ'ιχομαι, εραμαι, Ίεμαι, ΧιΧαιομαι, χατιζω. 
 
 ΈΧδωρ. "ΈεΧδωρ. desiderium. a wish, ταύρων, 
 ηδ' αιγών, τοδε μοι κρηηνον εεΧδωρ. Α. 41. 
 Syn. Επιθνμαι, πόθος, Ίμερος, βουΧημα. Ερ. 
 Ατρεπτον, θϋμηδες. 
 
 "ΕΧεαιρω. (2/. Β. 27. Ω.23.)"Ελεώ. misereor. to 
 have pity upon, γουνοΰμα'ι σ, Αχιλεϋ* συ δε μ' 
 αιδεο, και μ' εΧεησον. Φ. 74. Syn. Οικτειρω, 
 οικτιζω, σπΧαγχνιζομαι. Phr. Οϊκτον εχω, 
 Χαμβανω. εχω δι οίκτου. εΧεος εισέρχεται με. 
 
 "ΕΧεάς,"ΕΧειάς,ου. δ. nomen avis, the name of 
 a water fowl, και ελεά", και βασκα. Αν. 886. 
 Syn. ΑμπεΧις, δρυοψ, ερυθροπους, νερτος, 
 πορφυρις, υποθυμ'ις. 
 
 "ΕΧϊγύς, ου. δ. lamentatio ; neenia. a complaint; 
 a melancholy song ; an elegy. Hence," ΕΧϊ- 
 γειδς, ά, όν. elegiac. {Ερ. άδ. δ71.)δμαδονεκ• 
 
 Ε Α Ε 
 
 λυον αΧυρον,ελεγον. Hel. 186. Syn. θρήνος, 
 
 ψδη. Ερ. Αλυρος, γοερός, οικτρός. 
 
 ΕΧεγχειη. increpatio. shame; rebuke. Που- 
 
 Χυδαμας μοι πρώτος εΧεγχειην αναθησει. Χ. 
 100. Syn. ΕπιτΊμησις, ενϊπη, μεμψις. Ερ. 
 ΑΧεγεινη. 
 
 Ελεγχος, εδς. το. probrum, dedecus. shame ; 
 reproach, ώς ερεουσ' ημίν δε ελεγχεα ταύτα 
 γένοιτο, φ. 329. 333. Syn. Αισχύνη, όνειδος. 
 Ερ. ΑΧυκτον, πικρον, στυγερον. 
 
 Έλεγχος, ου. δ. argumentum. 2. criminatio. a 
 proof; blame, νυν δ', εις εΧεγχον εζιών, δρώ 
 βροτοΧς. Philoct. 100. Syn. Αιαπειρα, αφορ- 
 μή, αποδειξις, ανακρισις, εζετασις, καταΧηψις. Ι 
 Ερ. Κρατερός, αφευδεστατος. 
 
 Ελέγχω, arguo. 2. reprehendo. to convince, 
 or refute, to reprimand, or accuse. Hence, 
 "Ελεγχες, εδς. reprehensible. {II. Ω. 239.) δδ' 
 εστί' μή μ' έλεγχε πΧειοσιν Χογοις. Soph. El. 
 1353. Br. Syn. Εξελέγχω, μωμαομαι, ανα- 
 κρίνω, βασανίζω, καταφωραω. 
 
 ΈΧϊεινδς,ή,δν. Att /ΕΧεινδς. (Pors. Prasf. in 
 Hec. p. vii.) miserabilis. affecting ; piteous. 
 Hence, "ΕΧεεινά, {II. X. 37, 408.) ~Ελεινώς, 
 {Philoct. 870. Thesm. 1063. .Br.) adv. νϋν μεν 
 δη μοι, ξεϊνε, παρος περ εών ελεεινός, τ. 253. 
 ή που εΧεινδν δρφς, φρενας ε'ί τινας. {Dactyl. 
 Tetram.) Philoct. 1130. Syn. Οικτρός, ολο- 
 φυδνος, σχετΧιος, ταΧαιπωρος, αθΧιος. 
 
 "Ελεεω. s. α<?"Ελεαιρω. Hence, "ΕΧεημδσΰνη. 
 {Call. Del. 151.) "Ελε^ϋς. t). compassion. 
 "ΕΧεημων.δή. {Od. ε. 192.) pitiful. — επει ου- 
 τις επισχεσις, ουδ' εΧεητνς. ρ. 451. See Ελεος. 
 Οικτιρμων. 
 
 "ΕΧειδς.δή. palustris. marshy. Hence," ΕΧειο- 
 βάτης, Pers. 39. ~Ελειδ νομός, Apoll. 3. 1219. 
 " ΕΧειδτ ροφός, Ath. 1. 7. and "Έλεοθρε7ΓΓος, 11. 
 Β. 776. προβαδην εζαγ' επ άνθη- {Ion. a min. 
 Dim.) ρδν εΧειον δαπεδον. Ran. 351. Syn. 
 ΈΧωδης, Χιμναϊος, τεΧματωδης. 
 
 "Ελελιζω ** "ΕλελίΓΓω. rapido volumine tor- 
 queo. concutio. to roll ; to shake ; to force 
 back. — μεγαν δ' εΧεΧιζεν ΟΧυμπον. Α. 532. οί 
 δ' εΧεΧιχθησαν, και ενάντιοι εσταν Αχαιών. Ε. 
 497. Hence," ΕΧεΧιχθων. epith. of Neptune, 
 as shaking the earth. (Pyth. 6. 49.) εΧεΧιζο- 
 μενη διεροϊς μελεσιν. Αν. 213. Syn. Κϊνεω, 
 διασειω, περιδινεω, τινάσσω, — συστρεφω. 
 
 "ΕΧϊνάς. naves perdens. destroyer of ships, a 
 play upon the name"EXlva. επει πρεπον-τως 
 ΈΧενας, εΧ-ανδρος,εΧεπτοΧις, εκ. Agam.688. 
 Burn. 
 
 "ΕΧΙνη. Helena. Αργειη δ' ΈΧενη μετ αρα 
 δμωήσι γυναιζιν. Ζ. 323. Syn. Αινολεκτρος, 
 δοΧομητις, ηϋκομος, ευπατειρα, ευειδης, εΧι- 
 
 1 Ελελί£ω, and ΕΧεΧίζομαι. med. are applied 
 by Euripides, Phcen. 1529. Helen. 1110. and 
 after him by Aristoph. Av. 213. to the tre- 
 mulous sounds of complaining. H. Stephens 
 supposes Ελελίξω and ΕλελιτΓω to be words 
 of different origin and meaning. Damm. c. 
 649. thinks otherwise. In English the verb 
 " shake" is applied to musical notes. 
 
Ε Λ Ε 
 
 κώπις, εΧικοβΧεφαρος, ΧενκωΧενος, καΧΧιπα- 
 ρηος, ταννπεπΧος, ποΧνκνδης, ποΧνστονος, 
 ποΧνηρατος, ποΧνκτονος, ποΧνπονος, Χειπο• 
 ■γαμος. 
 
 "Ελϊνδς. Helenus. the Trojan Prince and au- 
 gur. Πριαμιό^ς Έλενος, οιωνοποΧων οχ αρισ- 
 τας. Ζ. 76. ουδ' Έλενος 1, αλλά πολις ανηρπασ- 
 θη μάτην. Helen. 757. Ερ. Αριστομαντις. 
 
 Έλεον. το. "Ελεος, Ειλεός, ό. mensa coqui- 
 naria. a kitchen dresser; a chopping block. 
 ιθι δη, καθελ' αντον τονΧεον, και τον θεον. 
 Eq. 152. See II. I. 215. 
 
 Έλεος, ου. δ. commiseratio. pity, ώς Αχιλεύς 
 εΧεον μεν απωΧεσεν, ονδε οι αιδώς. Ω. 44. Syn. 
 Ελε^τυς, οίκτος, κατοικτισις, εΧεημοσννη. 
 
 ΈΧεπτδΧίς. δ η. urbem capiens. a taker of 
 towns, και Φρνγών έΧεπτοΧιν. Iph. Α. 1476. 
 1511. 
 
 ΈΧεσπΐς. vane expon. perh. it means, marshy 
 ground, ώς δ' δτε τις τε μνωπι τετυμμενος 
 εσσντο τανρος ΤΙισεά τε προΧιπών και ελεσ- 
 π'ιδας, ονδε νομηων Ονδ' αγέλης οθεται, πρησ- 
 σει δ' δδόν, αΧΧοτ' απανστος, Αλλοτε ό" ισ- 
 τάμενος, και ανά πΧατυν ανχεν αειρων, Ίησι 
 μνκημα, κακψ βεβοΧημενος οιστρω. Apoll. 1. 
 1265. 
 
 Έλετος. qui prehendi potest, to be seized, or 
 taken, ανδρός δε ψυχ?} παΧιν εΧθεΙν οντε λε- 
 ίστή, Ονθ' εΧετή επεί άρ κεν αμειψεται ερκος 
 οδόντων. Ι. 400. Syn. Αηπτος, αιρετός. 
 
 'Ελευθέρια, libertas. freedom, στησαμενοι κρη- 
 τήρας εΧενθεριης ερατεινής. Tryph.407. Syn. 
 Αυτονομία, εξουσία, άδεια. — ευγένεια, γεν- 
 ναιοτης. Ερ. Α τρεστος, θεοδμητος. Phr. Ά- 
 βρον αδουΧωτου φέγγος εΧενθεριης. Epig. 
 
 'Ελευθέριος, liberalis. 2. liberator, acting and 
 thinking like a free man. 2. protecting, ep. 
 of Jove. Hence, "ΕλευθερΓως. adv. (Choeph. 
 795. PI.) ζνν θεφ, νυν σοι τον εΧενθεριον- 
 Ζημα παρεστιν ειπείν. Rhes. 358. Syn. 
 Γενναίος. 2. ΕλευθεριωΓ^ς. 
 
 Έλευθερΐς. rupes juxta urbem Eleutheras. 
 a rock by Cithseron. θησενς, σκιώδης ενθ' 
 ΕΧενθερις πέτρα. Eur. Supp. 759. 
 
 Ελεύθερος, ρά, ρδν. liber, free. -β67ζο?,Έλει;- 
 θεροπαις. {Anal. iii. 24.) "Ελευθερόστομος. 
 
 , δ η. (JEsch. Supp. 945. Ρ.) "Ελευθέρως, adv. 
 (Soph. El. 1313.) δακρνοεσσαν αγηται, ελευ- 
 
 : θερονήμαρ απονρας. Ζ. 455. Syn. Αντονομος, 
 αντεζονσιος, αδέσποτος, αφετος. 
 
 'Ελενθεροστδμεω. libere loquor. to speak 
 freely. ποΧΧοϊς συν εδνοις, ώστ ελενθερο- 
 
 | στομεϊν. Androm. 153. Syn. Αθνροστομεω, 
 παρρησιαζομαι. 
 
 Έλευθεροω. libero. to free; to deliver, μιας δε 
 μ' ονπω συμφοράς εΧενθεροϊς. Heracl. 790. 
 Syn. Αφιεμαι, απαΧΧαττω, αποΧνω, Χντροω. 
 Ελευσ7ς,"Ελευσ7ν, ϊνδς. "Ελευσίνια, ας. η. (Αη- 
 tig. 1120. Br.) Eleusis. a town and district 
 
 > in Attica. Αημητερ, εστιοϋχ ΈΧενσΊνος χθο- 
 
 ' νός. Eur. Supp. 1. See Isthm. 1. 81. 
 
 1 According to the admirable emendation 
 ϊϊ Ρ or son for ουΓεν γε. 
 
 Ε Α ΐ 
 
 207 
 
 "Ελε^αφω. act. & med. (Hes. θ. 330.) decipio; 
 noceo. to deceive ; to injure, oi δ' ελεφαι- 
 ρονται επε' ακρααντα φέροντες, τ. 565. Syn. 
 Απατάω, πΧαναω. αδικεω, βΧαπτω. 
 
 "ΕΧεφάς, ντδς. δ. elephas. {Dionys. 593.) 2. 
 ebur. the elephant. 2. ivory. From ελ'εφας 
 ivory 12 , are derived, "Ελε^αντ-Γνεος, Ερ. άδ. 
 Ί2\."ΕΧεφαντϊνδς, Thcoc. 24. 99. "Ελεψαντο- 
 δϊτος, Iph. Α. 582. Αν. 218. "Ελε^αντ-οπους, 
 Plato Com. ap. Ath. p. 48. 2. ηνία Χενκ εΧε- 
 φαντιχαμαί πεσόν εν κονιησιν. Ε. 583. Ερ. 1. 
 Ακαμπτοπους, αερσιπους, αμετροβιος, σθενα- 
 ρός, ερημονομος, νφιΧοφος. 2. ενκτεανος, νεο- 
 πριστος, Χενκος, τΊμηεις. 
 
 "ΕΧ'ίκη. Helice. a town in Arcadia, where Nep- 
 tune was worshipped, hence called" ΈΧϊκω- 
 νίος. (II. Β. 574. Υ. 405.) 2. Ursa Major, the 
 Greater Bear, by which the Greeks steered 
 their course : the Phoenicians observed the 
 Lesser Bear,called Κυνόσουρα. 2. και την μεν 
 Κννοσονραν επικΧησιν καΧεουσι' Ύην δ' ετερην 
 ΈΧικην. — Arat. φ. 36. 
 
 "Ελίκος, "Ελικτος, Ειλϊκδεις. (Η. Merc. 192. 
 Nic. Th. 201.) volubilis, tortuosus. wound 
 round; curled; rolled. Hence, "ΕΧϊκαμπυζ. 
 (Pind. fr. Dithyramb. 3. 24.) "ΕΧϊκοβΧεφά- 
 ρος, "Ελΐκωπος, "Ελϊκωψ. ό η. "ΕλϊκωπΤς. ή. 
 (Horn. 5. 19. Orph. Η. 5. II. Α. 389, 98.) 
 — εΚικωτατον νδωρ - Αισηπον — Call. fr. 
 Bentl. 3 290. Syn. Ενκαμπης, στρεπτος, εν- 
 στροφός, έλιξ. 
 
 "Ελίκων, ώνος. ό. mons Musis sacer. Mount 
 Helicon. Hence, "Ελϊκωνϊς. ή. (Call. 5. 71.) 
 αηοΓΕλ<κωνϊαΐ5ες. epith. of the Muses. (Hes. 
 θ. 1.) αρχόμενος, πρώτον, Μουσών χορον εξ 
 'Ελικώνος. Batr. 1. Ερ. Ζαθεος, μεΧισσηεις, 
 μεΧισσοβοτος, ζανθος, ενρνχορος, ίιψηΧος. 
 
 "Ελίνος. ramus. 2. vitis. a bough, or tendril of 
 the vine. 2. ζωστήρες θ' εΧικες τε ποΧνγναμπ- 
 της εΧινοιο. Dionys. 1157. Syn. 1. Κλάδος. 
 
 2. αμπεΧος. 
 
 "Ελϊνΰω. cunctor; moras necto. to desist; re- 
 main at rest, τεκνον εΧιννσον, τεκνον ποΧν- 
 θεστετοκενσι. Call. 6. 48. Syn. Αναπανομαι, 
 σχοΧαζω, οκνεω, ησυχάζω, δηθυνω, ηρεμιζω. — 
 διατρΊβω, εγχρονιζω. 
 
 "Ελιξ, ϊκδς. ή. vel Εΐλιξ. subst. notans rem tor- 
 quentem se, et circumvolutam. 2. armilla. 
 
 3. species hederse. 4. adj. s. 85"Ελικος. (//. I. 
 462.) any thing coiled, or curved, a neck- 
 lace; ringlet; tendril, &c. Hence, "Ελιξοκ!- 
 ρως. epith. of ο. ram. (Philipp. An. ii. 231.) 
 
 2 I do not recollect any mention of the 
 animal in any antient poet ; though the ma- 
 terial is constantly alluded to. Hence it ap- 
 pears to have been long before the former 
 was sufficiently known to become the subject 
 of description. 
 
 3 Some interpr. ελικος black, and make 
 ίΧικώτατος equivalent to μεΧάντατος. They 
 follow up this sense in some of the com- 
 pounds, as εΧικοβΧεφαρος, έλίκωψ. See Damm. 
 c. 651. 
 
208 
 
 Ε Λ Λ 
 
 1 . — έλικες δ' εκλαμπονσι Στεροπής ζαπυροι — 
 Prom. 1083. 2. πορπας τε, γναμπτάς θ' έλι- 
 κας, κάλυκας τε, και όρμους. Σ. 401 . 3. καρπφ 
 έλιζ ε'ιλεΧται αγαλλομενα κροκοεντι. Theoc. 
 1. 31. 4. πολλά δε ιφια μήλα και εϊλιποδας 
 έλικας βοϋς. Ι. 462. — έλιξ χρόνος. Νοηη. 
 — έλιξ πλόκαμος. Epig. Syn. 1 . 'Ελιγμός, ε'ι- 
 λνμα, δινος, περικυλινδησις, συστροφη. 2. 
 ■φελλιον. δακτύλιος. Hes. 
 
 "Ελϊσοϋν. fluv. Elidis. a river of Elis. αλλ' αϊ 
 μεν pa νέμονται επ οχθαις αμφ' Ελισοΰντος ι . 
 Theoc. 25. 9. 
 
 "Ελίσσω, ΈλίΓΓω. volvo; complico. to roll; to 
 wind round. Hence, "Έλιγδην. adv. rolling 
 round. (Prom. 880.) αηάΈλιγμά, ατός. το. a 
 curl. (Leon. Tar. An. i. 221.) χείρας, και 
 περί γυΧα μάκρους εϊλιζαν ιμάντας. Theoc. 
 22. 81. Syn. Είλεω, εϊλυφαω, κάμπτω, εγκυκ- 
 λοω. 
 
 ΈλΎτρόχός,ον. in quo revolvitur rota, turning 
 with the wheel, αϊ σύριγγες εκλαγζαν ελιτρο- 
 χοι. Sept. Th. 189. Bl. 
 
 "ΈλΤχρϋσός, ου. 6. aurelia, flos. golden stae- 
 chas ; yellow Cassidony. κισσός έλιχρυσφ 
 κεκονισμενος' — Theoc. 1. 30. 
 
 Έλκαι^ω. ulcerosus sum. to rankle. — φονφ 
 Ύφ προσθεν έλκαινοντι και δεδηγμενω. Cho- 
 eph. 829. Bl. Phr. Έλκεσιν βρυω. 
 
 Έλκεω. traho, discerpo. to drag, draw, or tear. 
 From έλκεω are the following adject. Έλκε- 
 σΧπΊπλός, Έλκϊχϊτων. wearing a long veil, or 
 robe. (II. Z. 442. N. 685.) Έλκεσιχεφ. epith. 
 of an auger. (Philipp. An. ii. 216.) Also, these 
 substantives. Έλκημα. prey ; that which is 
 dragged away. (Here. F. 569.) Έλκηθμός. 
 the act of dragging. (7/. Z. 465.) Έλκητι)ρ. 
 ■ηρος. 6. that, which drags. (Phanias, An. ii. 
 53.) αάυ.Έλκηδον. pulling. (Hes. ασπ. 302.) 
 έλκησουσ' α'ίκώς, τον δε κτεριονσιν Αχαιοί. Χ. 
 337. Syn. Έλκω, ερυω, επισύρω, σπαράσσω, 
 αποσπάω, βιαομαι. 
 
 Ελκος, εός. το. ulcus, an ulcer; a wound, di- 
 min. ΈλκυδρΧον. {Equit. 907.) adj. Έλκό- 
 ποώς. inflicting wounds. (Sept. Th. 404.) 
 'Ελκώδης, ulcerated; bruised. (Hipp. 1356.) 
 έλκος δ' ϊητήρ επιμασσεται, — Δ. 190. Syn. 
 Τραύμα, έλκανον. Hesych. Ερ . Α ργαλεον,αναλ- 
 θες, ανιηρον, αγριον, αμειλιχον, κρυπτον, Χν- 
 γρον, ουλομενον, ολοον, εχθιστον, λοιγιον, 
 επωδυνον, φοινιον, ποτικαρδιον, οδυνηρον. 
 
 Έλκόω. ulcero. to produce, or aggravate, a 
 wound, εμνησας, ο μου φρενας ήλκωσεν. 
 (Anap.) Ale. 888. Syn. Έλκοποιεω, τραυ- 
 ματίζω. 
 
 Έλκω. ' Ελκύω. Έλκνσταζω. (II. Ψ. 187.) same 
 as Έλκεω. Hence, Έλκυσμά. το. (Maneth. 4. 
 200.) ουχ έλζ,ετ αυτόν, δμώες, εκποδών βια ; 
 Hec. 1272. Ρ. ης πρώτα μαστόν εϊλκυσ, — 
 Phoen. 1001. 
 
 Έλλαμπω./. ψω. illuceo. to shine out. — Σει- 
 
 1 The reading of this verse is doubtful. 
 Strabo calls the river, Έλ'ισσων ή Έλισσα. 
 See Kiessling. 
 
 ΕΛ Μ 
 
 ριος-Οζυς ελλαμπων. — Arehil.jfr. 42. 
 
 Ελλάς. ή. subst. & adj. propr. urbs Thessa- 
 liae ; dein Grsecia extra Peloponn. Hellas, 
 a town in Thessaly ; Greece ; Grecian. Ελ- 
 λάνΧά is used in a similar way. Helen. 233, 
 1161. adj. Ελλαδικός. (Xenophan. Coloph. 
 Ath. 368.) οι τ εϊχον Φθιην, ηδ' Ελλάδα καλ- 
 λιγυναικα. Β. 683. ου ΤΙριαμος ό ζαχρϋσος, 
 αλλ" Ελλάς πολις. Androm. 169. Syn. Αχαΐα. 
 Ερ. Ανίκητος, μεγαλαυχος, μϋθοτοκος, ευρυ- 
 χορος, ευχωρος, δοριμανης, κλεινή, τριταλαινα, 
 ευϊππος, κουροτροφος, σοφή. 
 
 Έλλϊβόρός. veratrum. Hellebore, a. σφονδν- 
 λος αχεί. b. πϊθ' έλλεβορον. Vesp. 1489. Br. 
 
 Ελλεδάνός. vinculum, a band, or cord, άλλα 
 δ' αμαλλοδετήρες εν ελλεδανοϊσι δεοντο. Σ. 
 553. Syn. Αεσμος. 
 
 Ελλείπω, reliquum facio. 2. prsetermitto. 3. 
 deficio. to leave behind; to omit; to want. 
 Hence, ΕλλΧπης. ό η. defective, imperfect. 
 (Anal. iii. 143.) and Έλλειμμα, το. a defi- 
 ciency, or defect. (Synes.) 1 . ονδ' ελλελοιπας 
 ελπιδ', ισθι μου κλυων. Eur. ΕΙ. 609. Syn. 
 Εκλείπω, καταλείπω. 2. απολείπω, παρα- 
 λείπω. 3. εκκαμνω. — απειμι. 
 
 Έλλη. Helle. daughter of Athamas ; from 
 whose fabled journey the strait, now called 
 The Dardanelles, was named Έλλη ς πόντος 2 . 
 See II. Μ. 30. Apoll. 1. 935. σχέδια πορθμόν 
 αμειφας-Αθαμαντιδος Έλλας. Pers. 69. 
 
 Έλλην. ό. 1. fil. Deucalionis, aut Jovis, Eur. 
 
 Jr. Mo\. 23. Menal. 2. the founder of Ελ- 
 λάς, in Thessaly, whence in time οι Έλλη- 
 νες denoted Greeks in general. 2. Έλλην, is 
 not only used as a subst. generally in the plur. 
 but as an adj. both masc. fy fern, κτεινει γαρ 
 Έλλην, οντιν αν λαβγ, ξένον. Helen. 155. 
 λέοντες Έλλανες δυο διδυμω. Orest. 1399. 
 ποίας πολίτης πατρίδος Έλληνος γεγως ; Iph. 
 Τ. 495. Hence, ΕλληνΧκός, ι), όν. ΈλληνΧς. ή. 
 (ibid. 12. Aj. 427.) & adv. ΈλληνΧκώς. (Iph. 
 Τ. 660.) 
 
 ΈλληνόδΧκης. Εχρ. Εν τοΧςΈλλησιν ό κριτής, 
 ό βραβευτης. a judge, or umpire, among the 
 Greeks. ατρεκηςΈλλανοδικας γλεφαρων. ΟΙ. 
 3. 21. 
 
 Έλλος, ου. ό. hinnulus. a fawn. Hence, Έλλό- 
 φόνός. ό ύ). (Callim. 3. 190.) εν προτεροισι 
 ποδεσσι κυων εχε ποικιλον έλλον. τ. 228. 
 Syn. 1. Νε/3ρος, ελαφος, κεμας. 
 
 Έλλός. adj. mutus. epith. of a fish. Whence 
 Ελλοψ, the name of a fish, (Lycoph. 796. 
 1375.) and ΕλλόπΧενω. to fish. (Theoc. 1. 
 42.) εφήκεν ελλοϊς ιχθυσιν διαφθοράν. Aj. 
 1297. Br. 
 
 Ελλόχιζω. insidias pono. to place snares. 
 εδοζε, θάμνων δ' ελλοχιζομεν φοβαις. Bacch. 
 721. Syn. Αοχαω, ενεδρεύω. 
 
 Έλμινς, νθός. ή. lumbricus. 2. tinea, a worm. 
 
 2 The meaning of πλατνν'Ελλήσποντον, II. 
 P. 432. is salt, or brackish j considering the 
 Hellespont as a river from its narrowness. 
 See not. in Thesaur. 
 
Ε Μ Β 
 
 Ε Μ Β 
 
 209 
 
 a moth. — της δ' ελμινθος πελει όγκος. Nic. 
 Th.387. $>Υ'8.Ασκαρις.2.σης. Ερ. Στρογγυλή. 
 
 Έλξϊνη. helxine, herba. pellitory of the wall. 
 ηε και ελξινην, την τε κλνβατιν καλεονσιν. 
 ibid. 537. Syn. Κισσαμπελος. 
 
 "Ελος. το. 1. urbs Laconiae. (II. Β. 584.) f/wm 
 
 this city were the Helots ; reduced to slavery 
 
 t by the Spartans. 2. palus. a marsh ; a wet 
 
 , meadow. Phr. Βόλβης ελειον δονακα. 
 
 , Ελπίζω. spero;exspecto. to hope; to expect. 
 
 θήρας σφε τον δνστηνον ελπίζει κτανεϊν. Ion. 
 
 348. Syn. Ελπομαι, προσδοκάω, καραδοκώ, 
 
 νομίζω. Phr. Ελπίδας εχειν, λαβεϊν — εν ελ- 
 
 πιδι είναι — φαναϊς θνμόν αλδανειν ευφροσυ- 
 
 ναις. iEsch. 
 
 Έλπϊς, Έλπωρη. spes ; exspectatio. hope ; ex- 
 pectation of good, or evil, ελπωρή τοι έπειτα 
 φίλους τ ιδεειν, και Ίκεσθαι. η. 76. οιμοι, 
 προσήλθεν ελπις, ην φοβούμενη. Orest. 857. 
 Syn. Ελπισμα, προσδοκία, υπόνοια, δοκησις, 
 δέος. Ερ. Αειζωουσα, άληκτος, άπληστος, 
 ασφαλής, ευαγγελος, γλυκεία, θαρσαλεα, κουφή, 
 μαψιδιη, ουράνια, σταθερά, παναγηραος, πο- 
 λυπλαγκτος, μελιχρά, παρήγορος, δολομηχα- 
 νος. Phr. Αυτοδίδακτος εσωθεν θυμός — έχει 
 
 Ι ελπίδας φιλον θράσος. JBsch. ελπις δε παν- 
 τας καλλεσιν θειη τρέφει. Simon, κενεάν δ' 
 ελπίδων χαϋνον τέλος. Pind. ελπϊς δ' ου στα- 
 θερή σαινει φρενας, ηΰτ υνειρος. Ορρ. οιμοι, 
 τι δήτ' ετερψας, ω ταλαινά, με, Ελττίς τοτ, 
 
 •> ου μέλλουσα διατελεΧν χάριν; Heracl. 434. 
 άδειας ενιπτων ελπίδας. Pyth. 4. 
 
 Ελπω. in spem adduco. to excite hope. vied. 
 Έλπομαι. pl.perf. εωλπειν. s.as Έλπιζω. παν- 
 τας μεν ρ' ελπει, και υπισχεται ανδρι εκαστψ. 
 β. 91. πριν μεν γαρ μοι θυμός ενι στηθεσσιν 
 εωλπει. τ. 328. 
 
 Ελϋμά. dentale. wood next the plough-share. 
 — εν ελυματι πηξας. Hes. ε. 428. 
 
 Ελυτρον. involucrum. a covering•, or case. 
 Φέρε, του δόρατος αφελκυσωμαι τοϋλυτρον. 
 Ach. 1120. Syn. θήκη, κάλυμμα, σκέπασμα, 
 περίβλημα, ειλϋμα. 
 
 •βλϋω. convolvo. to roll, or wrap up. See Ei- 
 
 |λυω. — προπαροιθε ποδών Αχιλήος ελυσθείς. 
 Ω. 510. 
 
 ,Ελω. out of use. ΑΊρεω takes tenses from it. 
 
 ημείς και θηβης εδος ε'ιλομεν επταπυλοιο. Δ. 
 
 !j406. ένθεν ελών 1 , ως οι μεν εϋσσελμων επί 
 
 νηών. θ. 500. Syn. Ααμβανω,κρατεω, κατέχω, 
 
 πορθεω. 
 
 Ελωρ. dimin. "ΈλωρΧόν. (//. Α. 4.) captura ; 
 
 praeda. booty; prey, ανδράσι δυσμενεεσσιν 
 
 ελωρ και κυρμα γενησθε. Ε. 488. Syn. Αγρα, 
 
 άγρευμα. 
 
 Ιλωρδς. fl. a river of Sicily near Pachynus. 
 ακταΊς Έλωρου. Nem. 9. 96. 
 
 \μβάδόν. adv. pedestri itinere. on foot, or by 
 
 tind. εμβαδόν Ίξεσθαι ην πατρίδα γαΧαν εκασ- 
 ( ος; Ο. 505. 
 
 1 i. e. άοιδήν, or λόγον. As we apply the 
 
 .,erb"take up" to matterof discourse. Numb. 
 
 ciii. 7. " He took up his parable, and said." 
 
 Έμβαινω. ingredior; conscendo. to go on, or 
 into. Hence, Έμβάσως, a name under which 
 Apollo ivas invoked by persons embarking for 
 a voyage. (Apoll. 1.359.) Έμβάτός, ή, ov, & 
 ό ή. accessible. (Ερ. ά£. 289.) κρατώσι μεν 
 σου, γης δε μη 'μβαινης όρων. GEd. C. 400. 
 Br. Syn. Εισέρχομαι, αναβαίνω, επεμβαίνω. 
 Εμβάλλω, immitto. to put into, or insert. 
 neut. to fall upon. Hence, Έμβολευς, εως. ό. 
 a gardener's dibble. (Ερ. άδ. 176.) Εμβολή. 
 an attack ; the insertion of a beak, or other 
 instrument. {Pers. 279.) Εμβόλός. ό. and Έμ- 
 βόλον. το. the iron beak of a ship; the bolt 
 to secure a door. (Pyth. 4. 341. Phcen. 113.) 
 ως ειπούσα θεά γλυκύν ιμερον εμβαλε θνμψ. 
 Γ. 139. a. εμβαλλε χειρός πιστιν. b. εμβάλλω 
 μενειν. Phil. 813. Β. Syn. Εισβάλλω, προσ- 
 βάλλω, εντιθημι, εν'ιημι. — εμπίπτω. 
 Έμβαπτω. immergo. to dip into, ενεβα-^εν εις 
 τον κηρόν αυτής τώ ποδε. Nub. 150. Syn. 
 Καταδϋνω, εμβαπτίζω. 
 Εμβάρϋθω. gravo. to weigh down, αλγεσιν 
 εμβαρνθουσα μέσον κατά ομφαλόν Ίζει. Nic. 
 Th. 468. 
 Έμβάς, άδος. ή. solea. a kind of shoe, dimin. 
 Εμβάδϊον. (Pint. 941.) εμβάδα χρυσειησι 
 τιταινομενην πτερυγεσσι. Orph. 591. Syn. 
 Εμβατης, αρβυλη, ευμάρις, πεδΊλον. 
 Έμβάσϊλευω. s. as Βάσϊλευω, Αρχω. νεισσομε- 
 νων πάτερ' εις ον' ό δ' ουρανφ εμβασιλευει. 
 Hes. θ. 72. 
 Εμβάσϊς, εως. ή. ingressus. entrance, the act 
 of stepping, used by Eurip. (Bacch. 740.) 
 for a foot ; by JEsch. for a shoe, λυοι τάχος, 
 προδουλον εμβασιν ποδός. Agam. 947. Pors. 
 Syn. Βαδισις, είσοδος. — πους, βασις. 
 Εμβάτευω. Εμβάτοϋμαι. (Lye. 642.) pedem in- 
 fero. to tread upon ; enter into; take pos- 
 session of. μητ εμβατευειν πατρίδος' — CEd. 
 Τ. 825. Β. Syn. Επεμβαίνω, εισέρχομαι, 
 κατέχω, καρπούμαι. 
 Εμβλεπω. intueor. to look at. ποϊ γάρ ποτ' 
 εμβλεψασα, τοιούτον θράσος. Soph. ΕΙ. 1001 
 Syn. Εσαθρεω, ενοραω, καθοπτευω, σκοπεω 
 θεαομαι. 
 Έμβόλον. το. Norn. Pr. a place in, or near, 
 Rhodes, τριπολιν νάσον πελας Εμβολω ναι- 
 οντάς— ΟΙ. 7. 33. See Heyn. 
 Έμβράχυ. adv. summatim. briefly ; generally 
 speaking, αλλ' εμοι δοκεϊ τολοιπόν τών πολι- 
 τών εμβραχυ. Vesp. 1120. Β. Syn. 'Απλώς, 
 συντόμως. 
 Έμβρεμομαι. ΈμβρΊμάόμαι. (Sept. Τ/ι. 467.) 
 infremo. to roar furiously. — ανεμοιο δε δει- 
 νός αητης-Ιστιω εμβρεμεται. — Ο. 626. Syn. 
 Ένηχεω, πνέω. — εμπίπτω, εμφυσάω. 
 ΈμβοΊθω. ingravesco ; ingruo. to weigh against; 
 to set upon. Hence, ΈμβρΊθης, εος. pondero- 
 sus. weighty. (Leon. Tar. An. i. 221. )-ϋδα- 
 σιν εγκατεδυν, Αθρόον εμβρισαντος αημα- 
 τος. — Isidor. ib. ii. 473. 
 Εμβρόντητος, attonitus. 2. amens. thunder- 
 struck; stupid, παυσαιντ αν εισφεροντες, ώ 
 'μβροντητε συ. Eccl. 788. from 
 
 Ε Ε 
 
210 
 
 ΕΜΠ 
 
 Έμβροντώμαι. pass, attonitus sum, stupesco. 
 to be thunderstruck; stupified. εμβεβροντη- 
 σαι γελοΐον, δς κόρης ελευθέρας. Men. ρ. 36. 
 
 Έμβρυον. embryon. 2. infans recens natus. an 
 embryo, one just born, πάντα κατά μοίραν, 
 και νπ εμβρυον ήκεν εκαστ? ι ). ι. 245. Syn. 
 Επιγονη, κι>7]μα. 2. νεογονος. 
 
 Εμβνω. obstruo. to stuff in; stop up. ενεβυ- 
 σαμεν ρακιοισι, κάπακτωσαμεν. Vesp. 128. 
 Syn. Βυω, βϋνεω. — επιστομιζω. 
 
 "Εμετός, ον. δ. vomitus. an emetic, η απερευγο- 
 μενοι εμετον χολοειδ'εα δειοής. Nic. Th. 435. 
 
 Εμμάνης. furibundus. frantic. — τηνικαΰτα δ' 
 εμμανης-Βοα παραστάσ' — Soph. El. 296. 
 Syn. Μανιώδης, εμπληκτος, εκφρων. 
 
 Εμμάπεως. adv. dicto citius. as quick as words. 
 (Εμμάπεονσα is applied to the bee, by Ni- 
 cand. Th. 809.) χ^ιρι πάλιν ερνσασ' δ δ' αρ' 
 εμμαπεως απορούσε. Ε. 836. Syn. Ενεργώς, 
 προθυμως, σπονδαιως. 
 
 Έμμασσομαι. cum vi et impetu immitto. to 
 apply, inflict, σχετλιοι, ο\ς τννη χαλεπην εμ- 
 μαζεαι οργην. Call. 3. 124. Syn. Εμβάλλω, 
 ενερειδω. 
 
 Εμμελετημα.το. exercitatio. practice, τήςπα- 
 ρος αρμονίας εμμελετημα φερειν. Macedon. 
 An. iii. 117. 
 
 Εμμελής, canorus. 2. scitus, aptus. harmoni- 
 ous ; elegant ; adapted to. Hence, Εμμελεια. 
 harmony. (Ran. 895. Br.) Εμμελεως, Έμμϊ- 
 λώς. adv. (Apoll. 1. 539. Anac. fr. 158.) ως 
 εμμελής τ' εγεντο κάπιδεζιος Επεά τε ποιεΊν, 
 πρδςλυραντ αειδειν. Theoc. Ερ. 19.5. Syn. 
 Εύρυθμος, εναρμονιος, ευαρμοστος, αρμόδιος, 
 κομφος, ευφυής. — κόσμιος, καθηκων. 
 
 Έμμεμαως, υϊά, ος. concitatus. very eager ; 
 furious, αυτάρ δ εμμεμαώς βαθεης εξαλλεται 
 αυλής. Ε. 142. Syn. Μεμαως, εύθυμος, φαι- 
 δρός, προφρων. 
 
 Εμμένω, permaneo. to persevere ; persist in, 
 or adhere to. Hence, Εμμενες, Εμμενεως. adv. 
 
 . (II. Κ. 364. Hes. θ. 712.) perseveringly. εμ- 
 μενοντες ορθψ νομω. Aj.351. Syn. Επιμένω, 
 διαμένω, παρμενω, διαγινομαι, διαρκεω, αρέσ- 
 κομαι. 
 
 Εμμηνος, menstruus. lasting a month, εξ ήρος 
 ειςαρκτονρον εμμηνουςχρονους. (Ed. Τ. 1137. 
 Β. Syn. Εμμενιος, καταμήνιος. 
 
 Εμμιγννμϊ, Έμμιγνΰο). immisceo. to mingle 
 together, αυταρκει ταχ εμμιίειν βοά. CEd. 
 C. 1057. Β. Syn. Αναμιγννμι. — εμπλέκω. 
 — συναρμοττω. — συμπνεω. 
 
 Εμμοτος. inhserens. cleaving, as lint to a 
 wound. — aλyoς Αωμασιν εμμοτον. Choeph. 
 469. 
 Εμμοχθεω. (Eur. Dictys. fr. 14.) Έμμοχθος. 
 b η. laborum plenus. full of trouble. — ες 
 άδαν καταλυσονσ εμμοχθον Βιητον αιώνος τε 
 πόνους. Eur. Supp. 1004. Syn. Έμπεδομοχ- 
 θος, πολυπονος, μοχθηρός, άθλιος. 
 Εμπα. Εμπης, Έμπάς. (II. Α. 562. Theoc. 10. 
 29.) tamen, nihilominus. yet; however, και 
 σφιν ανιηρον μεν ερεϊς έπος, έμπα δε λεζον. 
 Call. Ερ. 52. Syn. Όμως.-παντο)ς.-αλλ'ονν. 
 
 ΕΜΠ 
 
 ΕμπαΙομαι. euro, to have an anxious care of. 
 ούτε θεοπροπιης εμπαζομαι, ην τίνα μητηρ. α. 
 415. Syn. Επιμελούμαι, εντρεπομαι, μεδομαι, 
 οθευω. 
 
 Εμπαίζω, illudo. to sport with. — άμαχος γάρ 
 εμ-παιζει θεός Αφροδιτα. Antig. 810. Syn. 
 Τίροσπαιζω, εγκερτομεω, επιχλευαζω, επι- 
 σκωπτω. καταμειδαω. 
 
 Έμπαϋος. peritus, expertus. conversant with 1 . 
 νωμφ ένθα και ένθα κακών εμπαιος αλήτης, φ. 
 400. — ονδε τι έργων -Έμπαϊον, ουδέ βιης, — ν. 
 379. See Damm. c. 1906. Syn. Εμπειρος, 
 επιστήμων. 
 
 Έμπαιω. imprimo, sc. percussu. to impress ; 
 imprint, κεϋθνς ταλαιν ως εϊδον, εμπαιει τι 
 μοι. Soph. ΕΙ. 908. Syn. Επέρχομαι, εγχα- 
 ραττω. 
 
 Εμπαλϊ, Έμπάλΐν. (Horn. Merc. 79.) adv. 
 retro, contra, back again ; quite differently. 
 Έκτωρ γάρ ζωστήρα λαβών, ξίφος εμπαλι 
 δώκε. Ερ. άδ. 389. Syn. Αφ,ειςτουπισω, 
 εναντίον. 
 
 Έμπαζ, άκος. δ. curator, a guardian. — τροφής 
 αοκνον εμπακ' 2 , — Aj. 564. Syn. Φροντιστής, 
 επίτροπος, κηδεμων. 
 
 Εμπασσω. inspergo. to intermingle ; to inter- 
 weave, διπλακα, μαρμαρεην, πολεας δ' ενε- 
 πασσεν αεθλους. Γ. 127. Syn. Εμβάλλω, 
 εμποικιλλω, εγκατασπειρω. 
 
 Εμπάτεω. See Εμβάτενω. ου μοι φοβον μέλα- 
 θρον ελπις εμπατεΐν. Agam. 1436. Ρ. 
 
 Έμπεδυς. δ ή. stabilis. firmly fixed in the 
 earth, steady; unshaken. Hence, Εμπεδοκυ- 
 κλος. (Nonn.) Εμπεδομοχθος. Έμπεδοσθενης. 
 (Olymp. 1. 95. Nem. 7. 144.) Also, Εμπε- 
 δεως, Εμπεδως. adv. (Track. 487.) ως τον 
 γονναθ' εποιτο, βιη δε τοι εμπεδος ειη. Δ. 
 3 1 4. Syn. Βέβαιος, εδραίος, ισχυρός, ακίνητος. 
 
 Έμπεδοω. stabilio. to confirm, ratify, ταΰτ 
 εμπεδουσα μεν πιοιμ' εντευθεν'ι. Lysist. 233. 
 SeeQW. Syn. Βεβαιοω, ασφαλίζομαι, στη- 
 ρίζω. — πιστοΐιμαι. 
 
 Έμπειραμος. Έμπεραμος. (Lye. 1196. Call. 1. 
 71.) Έμπειρος, peritus. experienced, or skill- 
 ed in. adv. Εμπεράμως. (Call. 5. 25.) — ov γά- 
 μων Εμπειρος — (Ed. C. 752. B. Syn. Δα//- 
 μων, εμπαιος, ιδρις. 
 
 ΕμπειρΧά. peritia. knowledge acquired by 
 practice, εμπειρία γαρ της απειρίας κρατεΤ 
 Eur.yh Pelei. Syn. Αιαπειρα, δαημοσυνη 
 
 1 Agam. 180. εμπαιος sign, incidens, δ εμ 
 πεσών. But the learned and excellent Bp 
 Blomfield is of opinion that the word, as usee 
 by iEschylus and by Homer, has a differen 
 origin. 
 
 2 If this reading be correct, εμπαζ must b« 
 derived from εμπάζω, εμπαζομαι. And th» 
 mere fact of its being found in no other au 
 thor (though Hesychius confirms the read 
 ing) ought not to invalidate its authority 
 However Reiske, with the assent of Porsoi 
 and other eminent scholars, reads, έμπα κ* 
 ταννν. 
 
Ε Μ Π 
 
 Ε Μ Π 
 
 211 
 
 Εμπειρω. infigo. to pierce, σπλάγχνα δ' αρ' 
 εμπειραντες υπειρεχον ηφαιστοιο. Β. 426. 
 Syn. Διαπειρω, εμπηγννω. 
 
 Εμπελαζω. Έμπελάω. appropinquo. to be near; 
 to approach. Hence, Εμπελάτειρά, ας. ή. a 
 concubine. (Call. f'r. 170.) Εμπΐλάδόν.αάυ. 
 (Hes. ε. 732.) που δ' εμπελαζεις τάνδρι, και 
 παριστασαι; Trach. 750. Β. Syn. Προσεγγί- 
 ζω, πλησιάζω, εντυγχανω, συγγινομαι. 
 
 Εμπερονημά. το. vestis fibulis connexa. a gar- 
 ment fastened by a clasp. — μαλα τοι το κα- 
 ταπτυχες εμπερονάμα. Theoc. 15. 34. Syn. 
 Αιπλοίς. 
 
 Εμπηγνϋμΐ. Εμπηγννω. infigo. to Stick, or 
 thrust into, λόγχη τις εμπεπηγε μοι δι οσ- 
 τεων οδνρτη. Ach. 1226. Syn. Ε^ερει<5ω, κα- 
 ταπηγννμι. 
 
 Εμπιμπλημϊ, ΕμπΤπλημ'ί, Εμπιπλάω. impleo. 
 to fill up. και τους κοφινους απαντάς εμπιπλη 
 πτερών. Αν. 1310. — και εμπιπληθι ρεεθρα 
 Ύδατος εκ πηγεων — Φ. 311. Syn. Αιεμπι- 
 πλημι, αναπληθω. 
 
 Εμπιμπρημϊ, Εμπΐπρημΐ, Εμπιπράω. incendo. 
 to set on fire. See Εμπρηθω. εμπιμπραναι χρή 
 τάς θύρας, και τφ καπνψ πιεζειν. Lysist. 311. 
 
 ΕμπΊνω. imbibo. to drink up. εμπιεϊν εμοίγ' 
 αρέσκει, τον θεοΰ δρώντος καλώς. Pac. 1143. 
 Syn. Καταπίνω, ελλαμβανω, εισδεχομαι. 
 
 Εμπίπτω, ΕμπΤτνεω. incido. to fall in, or upon. 
 
 j or αλλοτ άλλον, εμπιτνών, στρατηλάτων. 
 Aj. 58. Syn. Προσπίπτω, επεμπιπτω, επι- 
 τυγχάνω, επιτρέχω, εισβάλλω. 
 
 Εμπϊς, ϊδος. η. culicis genus, a gnat, τας οξν- 
 στομους εμπιδας. Αν. 244. Syn. Κω^ωψ. 
 
 Εμπϊσαι. potu implere. to drench ; to dilute. 
 οξει δ' εμπισαιο, το δ' αθροον νδασι μίζας' 
 
 . Nic. ΑΙ. 320. (Schol.exp. βρεξον.) See 5\9. 
 
 Εμπλέκω, "Ένϊπλεκω. implico. to entwine ; 
 entangle, εμπλεζας καλυκεσσι και ευοδμοισι 
 
 , σελινοις. Theoc. 3. 23. Syn. Ενδεω, ενν- 
 φαινω, ενειρω, εμμιγνυμι. 
 
 Εμπλεος, Εμπλειος, {Track. 1022. Theoc. 25. 
 208.) - Εϊ/«τλ«ος.ΊΕι/ϊίΓλεος. (ΑροΙί. 3. 119.) 
 Att. Εμπλεως. plenus. filled; sated, κουρι- 
 
 ! διον, μαλα καλόν, ενιπλειον βιοτοιο. τ. 580. 
 
 , Syn. Μεστός, γεμων, πλεος, διακορος. 
 
 Εμπληθω. {Od. β. 353.) "Ένΐπληθω. impleo, 
 
 j exsaturo. to fill completely, μη μοι μάλλον 
 
 J θυμόν ενιπλησης οδυναων. τ. 117. Syn. Εμ- 
 πληροω, εμπιμπλημϊ. 
 
 Εμπληκτός. δ.αδΕμβροντητος. Hence, Εμπληγ- 
 
 ' δην. adv. like one, who is ψπληκτος. (Od. 
 υ. 132.) τοιοιδε μεντοι φώτες εμπληκτοι βρο- 
 
 I των. Aj. 1358. Β. Syn. Αποπληκτος, παρα- 
 
 ' πληζ, αναίσθητος, κούφος, άφρων, μαινόμενος. 
 
 Εμπλην. adv. prope. near. (77. Β. 526.) 2. 
 pra?p. prseter. except, besides, εμπλην Αι- 
 γιαλού τε και Αργεος' — Call. Del. 73. Syn. 
 Έμπελαδον, εγγύς, πελας, πλησίον. 2. πλην. 
 
 Εμπλησσω. obstupefacio. to astound. (Alcest. 
 1135.) 2. irruo. to rush upon, εκ νηών, και 
 ταφρφ ενιπληζωμεν ορυκτή. Μ. 72. Syn. 
 Ατνζω. 2. εμπίπτω, επισκηπτω. 
 
 Εμπνέω. Ε/^π^ειω. (27. Ρ. 502.) inspiro. to 
 
 breathe into, or, upon, ως φατο' τφ δ' έμ- 
 πνευσε μένος γλανκώπις Αθηνη. Κ. 482. Syn. 
 Επιπλέω, εμφυσάω. 
 
 Εμπνοός, Εμπνους. spirans. 2. vivus. breath- 
 ing ; living, ώς ηδη πάσας εμπνοα βοσκομε- 
 νας. Plato, An. i. 172. Syn. 2. Εμψυχος, 
 έμβιος, ζωος. 
 
 Εμποδίζω, pedes implico ; impedimento sum. 
 to entangle, or, impede. — το θείον ενεποδιζε 
 με. Αν. 965. Syn. ΠαραποοΊζω, διακωλυω, 
 καταβαλλω. 
 
 Εμποδων. adv. ante pedes ; in promtu. before 
 the feet ; at hand, or, present. {(Ed. Tyr. 
 445.) 2. in the way ; impeding. Hence, εμ- 
 πόδιον κωλϋμα, Ion. 862. 2. κακόν δε ποίον 
 εμποδων, . . εΊργε τοΐιτ' εζειδεναι; CEd. Τ. 128. 
 
 Έμποιεω. immitto. to introduce ; insert, εν δ' 
 αυτοϊσι πυλας ενεποιεον εΰ αραρνιας. Η. 438. 
 Syn. Ενεργαζομαι, εντιθημι, εμβάλλω. 
 
 Εμπολαϊος. negotiator, presiding over traffic. 
 Έρμα 'μπολαΧε, τάν γυναίκα τάν εμάν Ούτω 
 μ' αποδοσθαι, τάν τ εμαυτώ ματ'ερα. Acharn. 
 816. Syn. Αγοραίος, εμπορικός. 
 
 Εμπολάοι,Εμπόλεω. vendo, negotior. to traffic, 
 to earn. Hence, Εμπόλη, Εμπόλημά. mer- 
 chandize. {Cycl. 253. Trach. 538.) and Εμ- 
 πόλητος. purchased. {Philoct. 4 17. Br.) εν νηϊ 
 γλαφυρ -g βιοτον πολύν εμπολοωντο. ο. 455 
 — κέρδος εμπολά*. Trach. 94. — δοξαν ημ- 
 ποληκότα. Eur. fr. inc. Syn. Αιεμπολαω, 
 πραγματεύομαι, εμπορεω, αγοράζω, πριαμαι. 
 ωνεομαι, κερδαινω, πωλεω, ποριζω. 
 
 ΕμπόΧίς. ό ή. (CEd. C. 1156. Br.) ΕμπόλΊτης. 
 ό. eandem civitatem incolens. a fellow-citi- 
 zen, ώ εμπολϊται, ry τε βοσκουση χθονί. Eur.yh 
 
 Εμπορεύομαι, vado. to go ; to travel ; to trade. 
 See ΐίορευομαι. Εμπολαω. ποϊ δ' εμπορευει ; 
 τφ φέρεις ταδ' εμπυρα ; Soph. ΕΙ. 407. 
 
 Εμπόρϊά. mercatura. trade, τάς τ' εμπορίας 
 τάς κερδαλεας προς τον μαντιν κατεροϋσιν. 
 Αν. 594. Syn. Έμπολη, εμπολημα, αγορασ- 
 μα, καπηλεία, πραγματεία. 
 
 Έμπορος, viator. 2. mercator. a way-faring 
 man. a trader. Hence, ΕμπόρΧκός, ή, Ον. 
 {Acharn. 972.) — πολλά δ' έμπορων επ^-Φι- 
 λει πλανάσθαι,— CEd. C. 307. Syn. Οοοιπο- 
 ρος, όδιτης. 2. εμπολευς, χρηματιστής, εμπο- 
 λαϊος. See Od. 0. 161. 
 
 Εμπουσά. Empusa. a sort of spectre caused 
 by Hecate, a hag. Έμπονσα τοινυν γ' εστί. 
 —Ran. 295. 307. 
 
 Εμπρακτος, ου. or), qui fieri potest, practicable. 
 μη, φίλα ψνχα, βιον αθανατον Σπεϋδε' ταν δ' 
 εμπρακτον αντλεί μαχαναν. Pyth. 3. 109. 
 
 Εμπρεπω. conspicuus sum inter, to be distin- 
 guished, ορών σε πολλοίς εμπρεπουσαν αλ- 
 γεσι. Soph. ΕΙ. 1193. Syn. Επιπρεπω, /ζε- 
 ταπρεπω, διαπρέπω, εξέχω. 
 
 Εμπρηθω, "Ενΐπρηθω. incendo. to burn. (77. I. 
 242. Χ. 374.) Hence, Έμπρησίς, Εμπρησμός. 
 conflagration. {Sibyll. 1. 4.) Εμπρηθω also 
 sign, to swell, εν δ' άνεμος πρήσεν μέσον 
 Ίστιον, — Α. 481. Syn. Ανακαιω, εμπιμπρημϊ, 
 εμπνρευω, εμφλεγω. — 2. εμφυσάω. 
 
 Ε Ε 2 
 
212 
 
 Ε Μ Φ 
 
 ΕΝΑ 
 
 Έμπροσθεν. Dor. Έμπρυθεν. (Theoc. 9. 7.) 
 
 adv. ι ante, in anteriorem partem, before. 
 
 έμπροσθεν ούτος των θυρών. Vesp. 871. πρού- 
 
 φαινετ' εις τούμπροσθεν, — Hipp. 1223. Syn. 
 
 Πριν, προσθε, πρόσω. 
 Έμπύκαζω. intego. to cover, γνμνος μεν το 
 
 γε σώμα, νοος δε οϊεμπεπνκασται. Mosch. 1. 
 
 15. Syn. Εγκαλυπτω, σκεπάζω. 
 Έμπΰλϊος, ά, όν. servans ostia. guarding the 
 
 doors. Αρτεμιν εμπυλιην κεΧαδοδρόμον ΊΧασ- 
 
 κονται. Orph. Arg. 905. 
 Εμπύός. in quo pus est. purulent ; diseased. 
 
 προς τους μεν cvv σε τηνδε τ' εμπυον βασιν. 
 
 Philoct. 1378. Β. 
 Εμπύρευω. inflammo. to set on fire, την τε 
 
 φηγόν εμπυρευων. Pae. 1137. See Εμπρηθω. 
 Έμπύρίβητης, ου. ό. qui supra ignem graditur. 
 
 fit for being placed on the fire, τφ μεν νι• 
 
 κησαντι μεγαν τριποδ' εμπυριβητην. Ψ. 702. 
 Έμπύρός. ΈμφΧοζ, γός. υ η. (Philipp. An. ii. 
 
 218.) qui in igne est. scorched, derived 
 
 from fire, as ajirognostic. See Phcen. 1202. 
 
 968. P. 2. Έμπΰρά. τα. sacrificia igne ac- 
 
 censa. burnt offerings. — μαντιες άνδρες, 
 
 Εμπυροις τεκμαιρόμενοι, — Olymp. 8. 3. Syn. 
 
 Αιαπνρος, πυροεις, πυροειδης, θερμός. 2. 
 
 θύμα, ιερείον. θυος, θυμίαμα. 
 Εμφαίνω, ante oculos pono. to shew, εμφαίνει 
 
 κοίλων ενδοθεν εκ Χαγονων. Ερ. άδ. 313. Syn. 
 
 Εμφανίζω, παρεμφαινω, σημαίνω, δηΧοω, εν- 
 
 δεικνυμι, πιφαυσκω. 
 Εμφανής, manifestus. apparent. Hence, Εμ- 
 φανώς, adv. plainly. {CEd. Τ. 96.) εϊρΐ,αι κατ 
 
 ημαρ τοϋμφανες το νυν τοδε. Aj. 753. Β. 
 
 Syn. 'Καταφανής, φανερός, εναργής, σαφής. 
 Έμφερω. objicio. to reproach, med. Έμφερο- 
 
 μαι. {Paul. Sil. An. iii. 92.) to resemble. 
 
 Whence, Έμφϊρης. s.as ΑΧιγκιος. (Aj. 1152. 
 
 Br.} Syn. Επιδρώ, προφέρω, ονειδιζω. 
 Εμφόβός. qui metum incutit. terrible. — ai 
 
 γαρ εμφοβοι-θεαί σφ' εχουσι — CEd. C. 39. 
 
 Syn. Φοβερός. 
 Έμφορβϊόω. capistrum injicio. to muzzle; to 
 
 put on a mouth-piece, ουπω κορακ εϊδον 
 
 εμπεφορβιωμενον . Αν. 862. 
 Έμφορεω. importo. to carry in; to bear along. 
 
 2. med. to eat one's fill ; to enjoy abund- 
 antly, κυμασιν εμφορεοντο — μ. 420. Syn. 
 
 Έμφερω, καταφέρω. 2. εμπΧηθομαι, κορεννν- 
 
 μαι, αποΧαυω. 
 Έμφρων. mentis compos, rational, εμφρων 
 
 μοΧις πως ζυν χρονω καθίσταται. Aj. 306. 
 
 Syn. Έννους, νουνεχής, φρόνιμος. 
 Έμφΰης. (Olymp. 1 1. 20.) Έμφυτος, ό ή. na- 
 
 turainsitus. natural; innate, ώς έμφυτος μεν 
 
 πάσιν ανθρωποις κακή. Eur. fr. Beller. 9. 
 
 Syn. Έμφϋς, σύμφυτος, αυτοφυής, γνήσιος. 
 ΈμφϋΧΊός, ΈμφϋΧός. intestinus, civilis. of the 
 
 same tribe, or, nation. See Od.o. 273. κεκΧι- 
 
 μενος θαεϊτο μαχην εμφυΧιον ανδρών. Theoc. 
 
 1 Some make it adv. & prep. Damm con- 
 siders the genitive as depending upon the 
 adverb; c. 2093. 
 
 22. 200. Syn. ΌμοφϋΧος, δημότης, εμποΧις. 
 συγγενής, επιδημιος. 
 
 Έμφϋρω. immisceo. to mix up. Lye. 1380. 
 
 Εμφυσάω, inflo. to blow into. αυΧητρις ενε- 
 φυσησεν. οί δε σνμποται. Vesp. 1219. Br. 
 
 Έμφϋω. ingenero. to implant. — θεός δε μοι εν 
 φρεσίν οιμας - ΪΙαντοιας ενεφυσεν — χ. 348. 
 Syn. Έντικτω, επιγενναω. — εμφυτεύω, εν- 
 σπείρω. 
 
 Έμ-φόφός. ό ή. cui sonitus inest. sounding. 
 μακρά φιΧεϊ ΓαΧατεια και εμψοφα" μαΧθακά 
 Αημώ. Paul. Sil. An. iii. 71. 
 
 Εμ-ψϋχόω. animam indo. to animate. Hence, 
 Εμψυχος . {Antig. 1165. Theoc. 15.80.)— ενε- 
 ■φϋχωσε δ' ό γΧυπτάς-Ύον Χιθον — Glauc. An. 
 ii. 347. 
 
 "Ενάγε ιρω. congrego. to gather together, ry 
 δ' εναγειραμενος ΐΐαναχαάδος ε'ί τι φεριστον. 
 Αρ. 3. 347. 
 
 "Ένάγης. piaculo obnoxius ; jurisj. religione 
 adstrictus. requiring expiation ; bound by a 
 solemn oath, τον εναγή φιΧον μηποτ tv αί- 
 τια-• βαΧεΊν. (Ed. Τ. 654. Elmsl. q. v. Syn. 
 Έξαγιστος, μυσαρός, καταράτος. — ένορκος. 
 
 "ΈναγκάΧιζόμαι. ulnis amplector. to fold in 
 one's arms, ήρεμα σοίς κοΧποις, μητερ, εναγ- 
 καΧισαι. Meleag. 109. 
 
 "Έναγχός.η\ιρβτ. lately, το δ' εναγχος ουχ άπαν- 
 τες ημειςωμνυμεν, Eccles. 823. Br. Syn. Αρτι, 
 αρτιως, νεωστι, πρψην, προσφάτως, νεΤον. 
 
 "Ένάγωνϊός. qui in certaminibus versatur. en- 
 gaged in, or, presiding over, contests, ενα- 
 γώνιος τοινυν εσομαι. και τι ετ ερεϊς ; Plut. 
 1161. Syn. Α γωνιος,αγωνοθετης, αγωναρχης. 
 
 "Έναιμηεις, ηεσσά, ηεν. "Έναιμός. cruentus. 
 bloody, κέντρα τ εναιμηεντα διωζιπποιο μύω- 
 πος. Qu. Maec. An. ii. 238. 
 
 "Έναιρω> "Έναιρόμαι. tollo occidendo ; occido. 
 to take offby slaying; to slay 1 , ηε συ γ' άν- 
 δρας εναιρε, — Κ. 481. Μηριονης δε ΦερεκΧον 
 ενηρατο, — Ε. 59. Syn. Κατε ναιρω, αποκτεινω, 
 διαφθείρω. 
 
 "Εναισϊμός. fatale quid portendens. 2. sequus, 
 decens. portentous. 2. equitable; done in a 
 suitable manner. Hence, "Έναισϊμόν," Έναισί- 
 μως. adv. (II. Ζ. 519. Alcest. 1087.) αστ ραπ- 
 τών επιδεζι', εναισιμα σήματα φαινων. Β. 353. 
 δαιμονι, ουκ αν τις τοι ανήρ, ός εναισιμος ειη. 
 Ζ. 521. Syn. 1. Μαντικός, αίσιος. 2. καθηκων, 
 συμφέρων, εμπρεπης, δίκαιος. 
 
 "Εναισϊός. auspicatus. of favourable import ; 
 equitable, εναισιου δε συντυχοιμι. CEd. C. 
 1482. Br. 
 
 "Εναιχμαζω. armis pugno. to fight, αύθις δ'\ 
 εναιχμασουσιν αυτανεψιοι. Lye. 546. Syn. 
 Αγωνίζομαι, ποΧεμεω. 
 
 "Έναιωρεόμαι, ούμαι. in sublimi feror. to be 
 borne aloft ; to float in. ποΧνν θαΧασσφ χρο 
 νον εναιωρονμενον. Cycl. 696. 
 
 'Ένάκϊς, Έινακίς. adv. novies. nine times, εινά- 
 
 1 Damm. c. 198. asserts that εναίρω never 
 signifies σκυΧεύω, to despoil, in Homer, but 
 always φονεύω, to kill. 
 
 I 
 
ΕΝΑ 
 
 κις ανδράσιν ήρζα, και ωκνποροισι νεεσσιν. 
 
 ξ. 230. 
 'EvaXSaivoj.augeo.to cause to grow.2V7.A1.409. 
 Έναλειφόμαι. inungo. to anoint one's self. 
 
 πριν σ εναλειφασθαι, Αημοστρατε, χαΊρ' ιε- 
 ρόν φώς. Luciil. An. ii. 324. 
 Ένάλιγκϊός. s. as Αλιγκιος. βή δ' ψ εν αστεροπ$ 
 
 εναλιγκιος, ην τε Κρονιων. Ν. 242. 
 "Εναλλαγδην. (Agath. An. i'li. 34.) "Εναλλάξ. 
 
 adv. vicissim. in turn ; by turns, πολλών δ' 
 
 εναλλαζ πηματων απαρζεται. Lye. 1409. 
 
 SyN. Αμοιβαίως, αμοιβαδον, επαμοιβαδις. 
 "Εναλλάσσω, "Εναλλαττω. permuto. to ex- 
 change, αντάτ εναλλαζασαφονον θανατψ. Αη- 
 
 drom. 1027. Syn. Μεταλλαττω, διαμείβομαι. 
 "Εναλλόμαι. insilio. to leap against, τις την θυ- 
 
 ρανεπαταζεν ; ώς κενταυρικώς-Ενηλαθ' όστις'— 
 
 Ran. 39. Syn. Επιπηδαω. 
 "Εναλλός. contrarius. changed; altered, πάντα 
 
 δ' εναλλα -γένοιτο, και α πιτυς οχνας ενεικαι. 
 
 Theoc. 1. 134. Syn. Αντίθετος, παλιντρο- 
 
 πος, ενάντιος. 
 Ένάλ5ς,"Ενάλως.(Ειιτ.Έ\. 1344.450.) Εινά- 
 
 λϊδς. maritimus. in, from, at, ο?', of, the sea. 
 
 νήσους ειναλιας ειργαζετο, νερθε δε πάσας. 
 
 Call. 4. 32. Syn. 'Αλιος, παράλιος, αγχιαλος. 
 Έναμελγω ι . immulgeo. to milk in. -γαυλοί τε, 
 
 σκαφ'ιδες τε, τετυγμενα, τοΧς εναμελγεν. ι. 
 
 223. Syn. Αμελγω. 
 Ένάμοιβάδϊς. adv. permutatis vicibus. each in 
 
 his turn, των δ' εναμοιβαδις αυτοί ενεσταθεν 
 
 αμφοτερωθεν. Αρ. 1. 380. 
 "Εναντά. adv. coram, contra, in presence of; 
 
 against. Hence, "Εναντϊός, "Εναντϊβϊός. and 
 
 αάυ."Έναντ1βϊδρ. (II. I. 190. θ. 168.) ήτοι 
 
 μεν yap εναντα Ιίοσειδαωνος ανακτος. Υ. 67. 
 
 Syn. Ένωπαδις, έμπροσθεν, προπαροιθεν, 
 
 1 Among other verbs, compounded with 
 εν, which have the same signification as the 
 simple verb, are, "Ενάπόπάτϊω, Pac. 1227. 
 ενάπότίω, Αν. 48. ίνάποψϋχω, Hes. ε. 758. 
 ϊνάρΊθμεω, (Ed. Τ. 1 188. Br. εναυγάζω, Lye, 
 71. lv /νάμπτω, or rather, εγγν. II. Ψ. 731. 
 Ινδακνω, Hippol. 1223. ενδακρϋω, Agam. 550. 
 ενδεχόμαι, Heracl. 550. ενόϊνεω, Theoc. 15.82. 
 ενδουπεω, Od. ο. 478. ενδυναστεΰω, Pers. 693. 
 ενδυστυχεω, Phaen. 739. ϊνΧδεΊν, Philoct. 854. 
 ενεμεω, Eryc. An. ii. 278. ενεπω, εννεπω, II. 
 θ. 412. ενερε'ιδω, Od. ι. 384. ενερεύγω, Vesp. 
 913. ενευδω, Od. υ. 95. ενζευγνϋμϊ, Apoll. 1. 
 686. ενηβάω, NicandAr . 1 1. ενθερμαίνω, Trach. 
 368. ενθνήσκω, CEd. C. 790. ενιδρϋνω, ε^ι^ρΰω, 
 Theoc. Ερ. 17. Id. 17. 102. ενΐκνωσσω, Mosch. 
 2. 6. ενισκελλω, A T ic. Τη. 794. ενισκήπτω, 
 ενισκ'ιμπτω, Apoll. 3. 765. 153. ενϊφ'ερβόμαι, 
 Mosch. 2. 80. ενναίω, CEd. C. 788. εννάω, Od. 
 ζ. 29 1 . ίννεοττενω, Αν. 11 08. ε νοινόχοώ, Od. γ. 
 472. ενοπλιζω, Lye. 205. "ενόροΰω, II. Κ. 486. 
 ενρϊγόω, Plut. 847. ενσάρόω, Lye. 753. ενσε'ιω, 
 Soph. ΕΙ. 739. ενσπείρω, Apoll. 3. Ι 185. ενστϋ- 
 φω, Nic. ΑΙ. 321. εν σφραγίζω, Paul. Sil. An. 
 iii. 79. εντάνύω, Od. φ. 326. εντρεφω, II. Τ. 
 326. εντρεχω, ib. 385. 
 
 ΕΝΑ 
 
 213 
 
 απέναντι, αντικρυς. 
 
 "Έναντϊόόμαι, ονμαι. adversor. to oppose, ουκ 
 εστί λησταΊς πνενμ' εναντιουμενον. Philoct. 
 643. Br. Syn. Αντεπιβαινω, αντιφεριζω, 
 αντικαθισταμαι. 
 
 "Εναπτω. alligo. 2. incendo. to fasten, or, put 
 on. 2. to kindle. 1. σπαργαν αμφίβολα σοι 
 τάδε Ένήψα, — Ion. 1511. — διφθεραν ενημ- 
 μενος. Nub. 72. — 2. ή σχίζα yovv ενημμενη 
 τον Στιλβιδην πιέζει. Pac. 1031. Syn. Ej'- 
 δυομαι. 2. εναυω, ανακαιω. 
 
 "Ενάρα. τα. arma interfectis detracta. spoils 
 taken from the slain. Hence, "Ενάρηφόρος, 
 "Εναρφόρδς. (Anal. iii. 138. Hes. a. 192.) and, 
 "Ενάριμβρδτδς. ό ή. homiclda. [Pyth. 6. 30.) 
 πολλ' εναρα Ύρωων' — Ν. 268. Syn. Σκΰλα, 
 λάφυρα, τά. 
 
 "Εναργής, evidens. clear, manifest. — χαλεποί 
 δε θεοί φαινεσθαι εναργείς. Υ. 133. Syn. 
 Φανερός, εμφανής, δήλος, σαφής. 
 
 "Εναργώς. adv. evidenter. clearly, κλνουσ εναρ- 
 γώς, ώσπερ εισορας εμ'ε. Soph. ΕΙ. 884. Syn. 
 Εμφανώς, επιδηλως, σαφώς, αναφανδόν. 
 
 "Ενάριζω. spolia detraho. 2. interficio. to de- 
 spoil ; to kill, αγε με, και τοτ εναριξον. CEd. 
 C. 1733. Br. Syn. Εξεναριζω, αποσϋλαω, 
 αφοπλίζω, σκϋλευο), — εναιρω, φονεύω. 
 
 "Ενάρϊθμϊός. adnumerandus. reckoned among; 
 valued, αιθ' επ' εμεΰ ζωοϊς εναριθμιος ωφελες 
 εΐμεν. Theoc. 7. 86. Syn. Εναρϊθμητος. 
 αριζηλος. 
 
 Έναρμοζω. adapto. to unite; adjust. Δωοι^ 
 φωναν εναρμοξαι πεδιλω. ΟΙ. 3. 9. Syn. Συν- 
 αρμόζω, ρυθμίζω, ευθετιζω, εγχριμπτω. 
 
 Έναρμόνως. apte compositus. harmonious. 
 χρυσολνρη, κόσμου τον εναρμονιον δρομον ελ- 
 κών. Orph. Η. 7. 9. Syn. Έυαρμοστος, εμ- 
 μελής.^ 
 
 Έναρχόμαι. med. auspicor. to begin; to con- 
 secrate. It is pass. Eur. El. 1141. κάνα δ' εν- 
 αρχεσθω τις, αιθεσθω δε πυρ. Iph. Α. 1471. 
 
 "Ενας, Εινας. ή. for Έννεάς. numerus novenna- 
 rius. a period of nine days, ειναδι λαοφο- 
 ροισιν ενιχριμπτουσα κελευθοις. Nic. ΑΙ. 218. 
 
 ΈνασπΧδόόμαι. clypeo armor, to put on ar- 
 mour, αμελεί, μα τον Δι', ουκ ενασπιδωσομαι. 
 Acharn. 368. Syn. Ύπασπιζομαι. 
 
 Ένατος, Εννάτδς, Εινάτδς. nonus. ninth, οκτώ' 
 ατάρ μητηρ ένατη ην, η τεκέ τέκνα. Β. 313. 
 
 Ένανλιζω, Philoct. 33. has the sense which be- 
 longs to the middle verb, diversor. to remain, 
 or, dwell, in any place. Hence, ενανλιστηριον 
 αντρον, Antip. Sid. An. ii. 13. Syn. Αυλιζο- 
 μαι, επισταθμευω, ενιαυω, ενοικιζω. 
 
 Έναυλός. ό ή. I. from αυλός, a pipe, tibiis per- 
 sonans. as yet sounding in the ears; recently 
 heard. 2. from αυλή, a dwelling, inhabitans. 
 dwelling in ; being in a cave. In this latter 
 sign, used by Poets ; hi the former, by Prose 
 writers, εναυλον, η θνράίον ; Philoct. 158. 
 ματηρ, ώστε λέοντας εναυλους. Phcen. 1589. 
 Syn. 2. Συνοικος, ένοικος, ενεδρος. 
 
 Έναυλός, ου. ό. stabulum, recessus. 2. fossa, 
 torrens. a cave ; dwelling. 2. a ravine ; track 
 
214 
 
 Ε Ν Δ 
 
 of a torrent. 1. γεινατο δ' ουρεα μακρά, θεών 
 
 χαριεντας εναυλους. Hes. Θ. 129. 2. ύδατος εκ 
 
 πηγεων, πανταςδ' οροθυνεν εναυλους. Φ. 312. 
 
 Syn. 1 ,Αυλη, ενανλιον, ενοικησις. σπεος. μυχός. 
 
 2. διωρυχη, χαράδρα. Έ,Τ.Αενδμοκομος, άβατος. 
 "Έναυσϊς, ϊως. ή. fulguratio. a flash ; a blaze. 
 
 Eur. Sisyph. 1. 82. 
 "Εναυσμα. το. kindling; excitement. Orph.H.4. 
 "EvawxIv(o^,a,oV.adcervicempertinens. about I 
 
 the neck. — εναυχενιαις οδυν -gaiv. Lith. 499. 
 Ένδαις. Ενδάδδς. δ ή. tsedam habens. with 
 
 torches. Eumen. 1042. P. — Ενδάίς, ίδδς. τ). 
 
 fil. Chironis, uxor iEaci. mother of Peleus 
 
 and Telamon. ΕνδάΊδος αριγνωτες νιοι. Nem. 
 
 5.21. 
 Ένδάπως, a, δν. indigena. a native, των δ' ή 
 
 μεν ζεινης μορφήν εχεν' ή δ' αρ' εωκει Ένδα- 
 
 πιφ, — Mosch.2. 10. §>Υ'8.Αυθιγενης, εγχώριος. 
 Ένδάτεομαι. divido. hinc, 2. convicia divide 
 
 to divide, to deal out reproach. 2. — λεκτρον 
 
 ενδατουμενοςΈον της ταλαινης. — Trach. 793. 
 
 Br. See Blomf. Sept. Th. 580. Syn. Αιαδι- 
 
 δωμι, μερίζομαι. — 2. λοιδορεω, μέμφομαι. 
 
 ΕνδεικνϋμΊ. demonstro. to indicate ; to accuse. 
 (CEd. C. 48.) med. to take pride in ; to ex- 
 cuse, or defend, one's self. Π^λειο^ μεν εγώ 
 ενδειζομαι' — Τ. 83. Syn. Σημαίνω. 2. απολο- 
 γεομαι. 
 Ένδεκα, indecl. undecim. eleven. Ενδέκατος. 
 the eleventh. (II. Β. 713. Φ. 157.) Ένδεκα- 
 ταϊδς. occurring on the eleventh day. αλλ' 
 εγώ, ώ Μίλων, εραμαι σχεδόν ενδεκαταΧος. 
 Theoc. 10. 12. 
 
 Ένδελεχώς. adv. continuo. incessantly. — ασ- 
 τοων-Οχλος ενδελεχώς αμφιχορενει. Eur. fr. 
 Pirith. 
 
 Ένδεζϊοδμαι, οΐιμαι. dextra manu teneo. to take 
 in the right hand. — και πατήρ εμδς Ένδεζι- 
 ουσθω βωμόν — Iph. Α. 1473. 
 
 Ένδεξίδς. qui est ad dextram. (See II. A. 597.) 
 2. faustus. on the right, lucky, ψ δε σύ μή 
 πνευστές ενδεξιος, ην τις ερηται. Call. Ερ. 9. 
 Syn. Επιδέξιος- αίσιος, κάλος. 
 
 Ενδεω. illigo. to bind. Hence, Ενδετδς.δή.(Ερ. 
 άδ. 419.) — αμφω δε βαρεί ενεδησατο δεσμψ. 
 Theoc. 24. 27. Ευμαχε,και δισσάϊς ενδεδεμαι 
 μανιαις. Ερ. etc). 10. Syn. λμφιδεω, καταδεω, 
 εμπλέκω. 
 
 Ένδεο). ΐ.ενδίησω. opus habeo. 2. deficior. to 
 want, to be destitute. Hence, Ένδεής,εδς.δή. 
 wanting; incomplete. (Philoct. 375.) Ένδεια. 
 ή. indigence. (Ερ. άδ. 41 9.) αάν.Ένδίώς.(ΙρΙι. 
 Α. 977.) και τών άπορων ουδ'ενος ενδεϊς. Iph. 
 Α. 41. Syn. Ενδεώς εχω, δέομαι. 2. ελλείπω. 
 
 Ένδηλδς. s. as Αήλος. απεΧπας' αρ' ενδηλα και 
 σαφή λέγω ; Antig. 405. Br. 
 
 Ενδημδς, ου. δ ή. popularis. of the same coun- 
 try, ιβει καιζεινοισι και ενδημοισι προσην'εα. 
 Leon. Tar. An. i. 243. 
 
 Ένδϊάω. sub dio ago. to be in the open air ; 
 to be in. ένθα δ* ανήρ ύπεροπλος ενημενος ε ν- 
 διαασκε. Theoc. 22. 44. — ομμασι μουνοις θέλ- 
 γομαι, οις ελπίς μειλιχος ενδιαει. Paul. Sil. 
 An. iii. 76. Syn. ~Μεσημβριαω, αιθριοκοιτεω. 
 
 Ε Ν Δ 
 
 — ενδιαγω, ενδιατρίβω, ενειμι. 
 Ένδίαθρυπτδμαι. fastidio. to treat scornfully. 
 αιτεί' και δώσω οι, επει τυ juoi ενδιαθρυπτ^. 
 Theoc. 3. 36. Syn. Σπαταλάω, κατατρυφαω. 
 Ενδιατρίβω, tempus tero in. to pass one's time 
 in. ti καινοτομείν εθελησουσιν, και μή τοίς ηθε• 
 σι λίαν Τοις αρχαιοις ενδιατριβειν' — Eccles. 
 584. Syn. Ενδιαγω, εμμένω, ενδιαιταομαι. 
 Ενδϊδωμϊ. in manus trado. 2. remitto. to give 
 up to any one; to yield, to relax. 2. — μαλα- 
 κον δ' ενδώσετε μηδέν. Plut. 488. Syn. Παρα- 
 ίιο^ωμι, εγχειρίζομαι, παρέχω, εικω. ανιημι. 
 Ένδϊημϊ. immitto. to send forward. — οι δε vo- 
 μήες-Αυτωςενδιεσαν, — Σ. 584. Syn. Έποτρϋ- 
 νω, επιδιώκω. 
 Ένδικος. Justus. 2. verus. equitable ; correct. 
 (CEd. Τ. 1420.) adv. Ένδϊκως. (Philoct. 372.) 
 αλλ' y γενοιτ αν ενδικωτερως, φρασω. Heracl. 
 544. Syn. Δικαίως, καλώς, εικοτως, αληθώς. 
 Ένδ'ινά. τα. s. s. as Έγκατα, ψανσφ δ' ενδινων, 
 
 διά τ εντεα, και μελαν αίμα. Ψ. 806. 
 Ένδϊδν. domicilium. a dwelling. Nonn.ScAn- 
 
 thol. Syn. Διατριβή, ενοικησις, εναυλος. 
 Ένδιδς ι ,ά, δν. (penult, long in Horn, sometimes 
 short in later Poets.) meridianus. at mid-day. 
 
 ενδιοι Ίκομεσθ' ιερόν ροον Αλφειοϊο. Α. 725. 
 
 ενδϊον ήμαρ εην, ττερι δ' οξυταται θερον αυγα'ι. 
 
 Apoll.4. 1312. Syn. Μεσημβρινός, υπαίθριος. 
 Ένδδθεν. adv. ex interiore loco, from within. 
 
 — ενδοθεν—εζεβην προ δοιματων. Iph. Α. 819. 
 Ένδδθϊ. Ένδον. Ενδοί. adv. intus. within. — εν- 
 
 δοθι δένδρων. Theoc. 16. 95. — τάνδον ονχου- 
 
 τω φρονών. Orest. 1528. καλλιστ'' ενδοϊ πα- 
 
 σαι, δ ταν νυον είπ' αποκλαζας. Theoc. 15. 77. 
 
 Syn. Εντός, εσω, εισω. 
 Ένδδμάχης. domi pugnans. one who fights 
 
 within, ενδομαχας άτ αλέκτωρ. ΟΙ. 12. 20. 
 Ενδόμυχος, abditus. within a recess ; hidden. 
 
 κράτ ενδομυχον πληγησι νότου. Philoct. 
 
 1457. Br. See Muses. 246. Syn. Μυχατος, 
 
 ενδοτατος, απόκρυφος. 
 Ενδοξος, nobilis. honourable, τρυφερψ βιω 
 
 συ ν εστίν, εν δ οξω βιιρ ΤΙαρεστιν — (i. e. λύπη.) 
 
 Menand. p. 96. 
 Ένδονπεω. insono. to make a heavy sound. //. 
 
 Λ. 45. Od. o. 478. 
 Ένδρομεω. percurro. to run in. Marc. Argent. 
 
 An. ii. 274. 
 Ένδρδμΐς. ή. (Ερ. ά£.269.) endromis. Juv. 3. 
 
 103. — 2. genus caligarum. a fur garment, 
 
 used after gymnastic exercises. 2. buskins, 
 
 for hunting, or a foot-race. αιτ' εμοι ενδρο- 
 
 μιδας τε, και, δπποτε μηκετι λυγκας. Call. 3. 
 
 16. Syn. 2. 'Υποδήματα, τα. 
 Ένδρδσδς. δ ή. humidus. covered with dew. 
 
 See Δροσερός. — νυκτιπλαγκτον ενδροσον τ 
 
 εχω Έυνην — Agam. 12. 
 Ένδρυδν, το. pars aratri. the wooden pin which 
 
 fastens the beam of a plough to the yoke. 
 
 ενδρυον ελκοντων μεσαβων — Hes. ε. 467. 
 
 1 Ένδιον, subst. for " noon," (ημαρ under- 
 stood) penult. fang in Apoll 1. 603. short, 
 Callim. Cer. 39. 
 
Ε Ν Ε 
 
 Ενδνκες. (Apoll. 1. 883.) Ένδύκεως. adv. dili- 
 genter; benigne. carefully; cordially ; and, 
 
 1 (in Nic. Th. 161. 263.) continually, έτρεφε 
 
 ' τ ενδυκεως, και σον θεραποντ ονομηνεν. Ψ. 
 
 '- 90. Syn. Επιμελώς, σπουδαιως, οτραλεως, 
 φίλοφρονως. 
 
 Ενδύμίων. Endymion ; of Latmus in Caria, 
 who hunted by moon-light ; and was there- 
 
 1 foresaid to be loved by the Moon. Ένδυμιων 
 δε τίς ην ; ου βωκόλος; ον γε Σελανα. Theoc. 
 20. 37. 
 
 Ενδϋνω, Ενδύω 1 , Ένδυμϊ. 2.induo. topenetrate 
 into ; to put on. Hence, Ένδυμα, Ένδύτον. το. 
 (Here. F.U3. Antist. An.ii. 284.) Ένδϋτηρ, 
 Ένδύτδς. 6 ή. (Track. 676. Eumen. 1026.) 
 — μαλακον δ' ενδννε χιτώνα. Β. 42. — οι. δ' ωρ- 
 νυντο, και εν τευχεσσι δϋοντο. ω. 495. Syn. 
 Αμφιεννϋμι. 
 
 'Ένδΰο. adv. confestim. as quick as counting 
 one, two. — παρεσομαι yap ενδυο. Men. p. 70. 
 
 'Ένεδρδς. incola. resident, ενεδρος ναιει. Phi- 
 
 ] loct. 153. Syn. Ένοικος. 
 
 'Ένεζομαι."Ενήμαι. (Pers. 140. Οά.δ. 272.) Έν- 
 θάκεω. (whence Ένθάκησ'ϊς, Philoct. 19.) "Ενι- 
 
 • ζω. (Helen. 1114.) insideo. to sit in, or upon. 
 
 Ένειμϊ. insum. to be in. ενεστί σοι. it is per- 
 mitted thee, τά ενόντα, things allowed; or in 
 our power, πώς δ' ου θανοΰμαι ; τίς δ' ενεστί 
 μοι λόγος ; Iph. Τ. 999. Syn. Ώροσειμι,ενυ- 
 
 ' παρχω. 
 
 ' 1 Ένεκα. "Ένεκεν. Έινεκα. (Od. ρ. 307. //. Α. 
 298.) adv. or rather, prep, gratia ; propter. 
 
 ' by means of ; on account of. ώς δή τούδ' 
 ενεκά σφιν 'Έκηβολος αλγεα τευχει. Α. 110. 
 Syn. 'Έκάτι, χάριν, αμφι, δια, 
 
 -Ένενηκοντά. indecl. nonaginta. ninety, τψ δ' 
 ενενηκοντα γλαφυροί νέες εστιχοωντο. Β. 602. 
 
 ■"Ένεΰς, α, ον. mutus. attonitus. speechless. 
 Hence, "ΈνϊΌστάσΧη. silent amazement. 
 Apoll. 3. 76. 
 
 "Ένεργεω. operor ; ago. to be active, or effi- 
 cient. Hence, "Ενεργός•. δη.(Ερ.άδ. 421.) 
 και ποτι τα μάνδρα, κατελάμβαναν, αμος εναρ- 
 
 , γει. Theoc. 4. 61. 
 
 "Ενερθε^Ένερθεν. adv. infra, below; beneath. 
 Hence is formed the ϋοπιρβΓ.Ένερ.Γερδς. low- 
 er ; inferior. (II. E. 898.) μαιμωωσι δ' ενερθε 
 πόδες, και χείρες υπερθεν. Ν. 75. Syn. Νερβε, 
 νερθεν, ύπενερθε, ύποκατωθεν, κάτω, ΰπο. 
 Ετεροι, ων. οι. manes, inferi. inhabitants of the 
 lower regions. Ζενς και εγώ, τριτατος δ' Α'ίδης 
 ενεροισιν ανασσων. Ο. 188. Syn. Νε /rpoi, οι 
 υπό γην, οι νερτεροι, χθόνιοι, οι πλείονες. 
 Ένεσια, Έννεσίά, άς. η. consilium, suggestion. 
 Ταιης εννεσιησι πολνφραδεεσσι δολωθείς. 
 Hes. e.494. Seel\.E.S94. Syn. Συμβουλή, 
 νουθεσία. 
 
 "ΈνΐταΙ, ών. οι. natio circa Paphlagoniam. a 
 
 1 Upon the difficult subject of quantity in 
 
 the penult, of verbs in υω, once for all I refer 
 
 1 to Ch. vi. P. 2. of the Prosodia, prefixed to 
 
 ! Thesaur. I have marked the ν in ενδυτήρ 
 
 h short from analogy. 
 
 Ε Ν θ 
 
 215 
 
 people famous for mules, πώλους Ένετας δα- 
 μαλιζομενα. Hipp. 236. 
 Ένετή, ής. η. fibula, a clasp, or buckle. 
 χρυσειης δ' ενετ\ισι κατά στήθος περονατο. 
 S. 180. Syn. Περοι^, πόρπη. 
 'Ένευναιον. το. stragula. skin, or other cover- 
 ing for a bed. εστορεσεν δ' επι δέρμα ιον- 
 θάδος άγριου αιγός, Αυτού ένευναιον, μέγα και 
 δασύ' — ξ. 51. See π. 35. Syn. Έγκοιτιον, — 
 περιβολαιον. 
 'Ένεχϋραζω. pignora capio. pass. "Ένεχνρα- 
 ζομαι. pignori depono. to pawn, άγομαι, 
 φέρομαι, τα χρηματ ενεχυραζομαι. Nub. 241. 
 my goods are taken as a security for payment. 
 Ένεχνρον. pignus, arrhabo. a pledge ; any 
 thing given, or taken, as a security, ουκ εν ε- 
 χυρον τιθησιν ή μιαρωτατη. Plut. 451. Syn. 
 Ασφαλισμα, αποτΊμημα, πιστον, ρυσιον, υπο- 
 θήκη, αρραβων. 
 'Ενέχομαι, haereo. teneor. to cling to. νη τον 
 Αιοννσον, ενέχεται γοϋν μοι σφοδρά. Eccl. 
 357. Syn. ΤΙροσανεχω. 
 'ΈνεψΊημά,άτος.το. ludicrum,7raiyi-'iov. Steph. 
 a play-thing, ειαριναι φορεουσιν ενε-φιημα' 
 τα κουραις. Nic. Alexiph. 233. 
 "Ενη.^Ένη ν.Έννη. prima mensis dies. (Hes. ε. 
 768.) 2.tertia. (ib. 408.) 3. ultima, used for 
 the 1st. 3d. and last days of the month ; 
 which last however ivas more often called by 
 the Athenians ενη και νεα, as uniting the old 
 and new month. See Nub. 1135. 1 178, 9. — 
 3. θαρρεί, καταθησεις, καν ενην ελθνς. a. τιη ; 
 
 Eccles. 796. Β. 
 "Ένηης. mitis. mild; gentle. Ηβι^β^Ένηεια.η. 
 
 (II. P. 670.) τον δη ετάιρον επεφνες ενηεα τε 
 
 κρατερον τε. ib. 204. Syn. Πράος•, προσηνής, 
 
 αγανοφρων, αγανος, ηδύς, ευμενής, φιλοφρων, 
 
 σώφρων, αγαθός, συνετός, επιεικής. 
 "Ένηλάτά.τα. ligna, in quae defiguntur gradus 
 
 scalse. 2. clavi rotam in axe continentes. 
 
 sides of a ladder. 2. linch-pins of a wheel. 
 
 (Hipp. 1235.) 1. κλιμακος αμείβων ξεστ' ενη- 
 
 λατων βάθρα. Phcen. 1196. 
 "Ένημμενος. accensus. set on fire. Pac. 1031. 
 "Ένημμενος. indutus. clothed. Eccles. 80. 
 
 Nub. 72. See Έναπτω. 
 Ένθα. adv. hie. 2. illic. here, there, ένθα και 
 
 ένθα πατώνται, αγαλλομεναι πτερνγεσσι. Β. 
 
 462. Syn. Ένταυθοϊ. ενταύθα, κάκεισε. 
 Ένθάδε. adv. hie, hue. Att. ΈνθαδΊ. {Plut. 54.) 
 
 here ; hither, τοιαύτα τάνθάδ' εστίν' — Trach. 
 
 945. Br. Syn. Αεύρο, αυτοσε, ώδε. 
 Ένθεν, Ένθενδε. (II. θ. 527.) adv. hinc. 2. il- 
 
 linc. from hence, thence, και γαρ εγώ θεός 
 
 ειμί, γένος δε μοι ένθεν, υθεν σοι. Δ. 58. Syn. 
 
 Εκείθεν, αντοθεν, εντεύθεν. 
 Ένθως. Ένθους. (Anal. i. 488.) δ ί). numine 
 
 adflatus. rapt by inspiration, πανεσκε μεν 
 
 γάρενθεονς Γυναίκας,— Antig. 963. Br. Syn. 
 
 Κάτοχος, θεομανης, θεοφορητος, θεόληπτος. 
 Ένθεσίς, εως. η. interpositio. 2. buccella. the 
 
 act of putting in a mouthful. 2. είθε φανλως, 
 
 ώσπερ ενρες, εκβαλοις την ενθεσιν. Eq. 404. 
 
 Syn. 1. Ώαρενθεσις, παρενθηκη. 2. ακολος, 
 
216 
 
 EN I 
 
 Ε Ν Ν 
 
 φωμος. 
 
 Ενθεσμως. adv. ut fas est. lawfully, τουνεκεν 
 ενθεσμως αλοχον λαβε, και τίνα κοσμώ. Paul. 
 Sil. An. iii. 93. 
 Ενθηρός, ου. 6 ή. feris abundans. 2. a serpente 
 ictus, tilled with ; 2. wounded by ; wild ani- 
 mals. 2. ενθηρου ποδός ηπιοισι φυΧΧοις. (Hen- 
 dccas.) Philoct. 698. B. Syn. Ι.θηριος, θη- 
 ριώδης. 2. θηροδηκτος. 
 Ενθΰρεω. Ενθορω. Ένθρωσκω. (Eur. ΕΙ. 327.) 
 insilio. to leap into, or among', αυτάρ b Χαμ- 
 πομενος πυρί παντοθεν ενθορ' όμιλψ. Ο. 623. 
 — πολλάν τ' ορει πυρ εζ ενός Σπέρματος εν- 
 θορόν αϊστωσεν ΰΧαν. Pyth. 3. 67. Syn. 
 Εφαλλομαι, εισπηδαω, επιθρωσκω, ενορμαω. 
 Ενθουσίάω. limphor, insanio. to be inspired ; 
 to be transported beyond one's self, ενθου- 
 σιάς, δυστηνε, τοις σαυτης κακόΐς. Troad. 1284. 
 Syn. Ενθουσιάζω, θεοφορουμαι, — εμμαινομαι. 
 ΈνθρΊοϋσθαι. involvi ; propr. ficulnis foliis. to 
 be wrapt in fig-leaves, ανδρός οζειν ευθύς' 
 aXX' ουκ εντεθριώσθαι πρέπει. Lys. 663. Syn. 
 Ε ν σκευάζομαι, εντυΧισσομαι. 
 Ένθρόνός, or Ευθρόνος. in solio sedens, v. pul- 
 erum habens solium, enthroned. Orph. H.9. 
 ΈνθρυΧΧιζω. insusurro. to whisper, προαγωγός 
 ουσ, ενεθρυλλισεν τψ δεσποτττ/. Thesm. 348. 
 Syn. Ένθρυλλεω, ενιψιθυριζω. 
 Ένθϋμεομαι. mente agito. to think; consider. 
 του μεν θανόντος ουκ αν ενθυμοιμεθα. Simon. 
 Syn. Επισκέπτομαι, λογίζομαι, ανασκοπεω, 
 διανοεω. 
 Ένθϋμημα. (CEd. C. 296. 1199.) ΕνθϋμησΧς. 
 cogitatio, commentum, &c. suggestion ; con- 
 sideration, ταυ τ εις εν εΧθόντ αζι ενθνμησε- 
 ως. Eur. fr. Archel. 14. Syn. Έπινοια, 
 διάνοια, γνώσις, θεωρία, μεΧετησις. 
 Ένθϋμϊός. adj. id quod curse est. revolved in 
 the mind. 2. causing concern; or conscien- 
 tious scruples, τί δ' εστί σοι τοντ\ Οιδίπους, 
 ενθυμιον; (What occasions you this anxiety?) 
 CEd. T. 739. ημείς, επειδή σοι τοδ' εστ ενθυ- 
 μιον. (since you have scruples.) Here. F. 722. 
 See Od. v. 421. and Valck. on Ammon. p. 
 76. Syn. 1. Καταθΰμιος. 2. αποθνμιος. 
 "Ενϊαυτός. annus, a year. Hence "ΕνΧαυσίάϊός, 
 ενϊανσϊός. yearly ; of a year old. (Od. π. 454.) 
 εννέα δή βεβαασι Διός μεγαΧου εΐ'ίαυτοί. Β. 
 134. Syn. Ετος, Χνκαβας. Ερ. Αελλοπονς,πο- 
 Χυσπερης, πΧουτοδοτης, περιτεΧΧομενος, τε- 
 λεσφόρος, παΧιννοστος. Phr. Αωδεκαμηνος 
 χρόνος, δωδέκατος αροτος. Soph, ενιαυτου 
 κυκΧος. Eur. 
 Ένϊανω. immoror. to sojourn; to dwell, to 
 pass the night among, ένθα δ' ανήρ ενιαυε 
 πεΧωριος, ός ρά τε μήΧα. ι. 187. See ο. ult. 
 Syn. Ενδιαιταομαι, εμμένω, διατριβω. 
 ΈνιβΧαπτω. ΈμβΧαπτω. impedio et decipio. 
 to impede; entangle. See ΕνικΧαω. τη όγ' 
 ενιβΧαφΰεις, πεσεν ύπτιος' αμφί δε πηληξ. 
 Ο. 647. Syn. Εμποδίζω. 
 ΈνΤημϊ.~ΕνϊκάτάβαΧΧω. Εγκ. (Apoll. 1. 1239.) 
 injicio. immitto. to cast, or throw into. — τον 
 περί παντων-Ί,ενς ενεηκε πονοισι διαμπερές, — 
 
 Κ. 90. Syn. Έμπηγνϋμι, εμβάλλω. 
 "Ενϊήνες,ϊη prosa, Αίνϊάνίς. a tribe of Thessaly. 
 τψ δ' Ενιηνεςεποντο, μενεπτολεμοι τε ΐίεραι- 
 /3οι. Β. 749. 
 "ΕνΓκλαω. infringo. 2. impedio. to break in 
 pieces ; to render void, αιει γαρ μοι εωθεν 
 ενικλαν, ο, ττι νοήσω. θ. 408. Syn. Επιθραυω, 
 εμποδίζω. 
 "ΕνικρΊνω, Εγκ. adnumero. to admit, after ex- 
 amination, to reckon among the number. 
 πηοσυνη και κήδος ενικρινθηναι όμιλψ. Αρ. 1. 
 48. Syn. Εισδεχομαι, προσλαμβάνω, επα- 
 ριθμεω. 
 "Ενίοτε, adv. interdum. sometimes, εσθλών 
 
 κακιονς ενιοτ ευτυχέστεροι. Helen. 1229. 
 "Ένϊπαλλομαι. cum vi immittor. ηελιουώςτίς 
 τε δομοις ενιπαλλεται αίγλη. Apoll. 3. 756. 
 Compare Virg. Μώ. 8. 20. 
 "ΕνΊπευς. Enipeus. a river, on the borders of 
 Macedon and Thessaly. Lucan. 6. 373. Also, 
 of Elis. κα'ι ρ' επ' Ενιπήος πωλεσκετο καλά 
 ρεεθρα. λ. 239. 
 "Ενϊπή, ης. η. increpatio. rebuke, αιδεσθεις /3α- 
 σιλήος ενιπην αιδοιοιο. Δ. 402. Syn. Επιπληξ- 
 ις, μεμψις, επιτΊμησις, ελεγχειη, όμοκλη, λοι- 
 δορια. Ερ. Αργαλεα, αλιτοξενος, δρΊμεϊα, κρα- 
 τερά, εκπαγλος, σμερδαλεα. 
 "Ενιπταζω/Ένιπτω, (Apoll. 1. 492. II. Γ. 438.) 
 "Ενισσω. objurgo. to reprove ; reproach. ώς 
 φατο' τον δ' ενενιπτε Μενοιτιου αλκιμος υιός. 
 Π. 626. εκπαγλοις επεεσσιν ενισσ'εμεν, — Ο. 
 198. Syn. Κατηγορεω, μέμφομαι, εγκαλεω, 
 καταιτιαομαι, επιπληττω, επιτ'ιμαω, κερ^ομεω, 
 ■φεγω, ονειδιζω. 
 "Ενισπω. enarro. to relate. "Ένισπεω. the same. 
 Also, to answer. (Eur. Supp. 445.) a μεν 
 τις τον ονειρον Αχαιών άλλος ενισπε. Β. 80. 
 Syn. Αεγω, ενεπω. 
 "Ενιστημϊ. colloco. to place among, med. in- 
 stituo, &c. to undertake, όσαι το πράγμα 
 τοντ ενεστησαντο και μετηλθον. Lys. 268. 
 "Ενισχνός. gracilis, tenuis, thin, slender. — 
 
 ενισχνα δε καυλεα βάλλει. Nic. ΑΙ. 147. 
 Εννα. Sicilise ορρ. Enna ; where Proserpine 
 was carried off. όσσον ΕλευσΊνι, Ύριοπψ θ' 
 όσον, όκκοσον Εννα. Call. 6. 31. 
 Ενναετηρ. Ενναετης. (Mosch. ii. 1 19. Paul. Sil, 
 An. iii. 85.) inhabitator. an inhabitant.^???. 
 Ε^νάετειρά. Εννάετϊς. Ηχώ ερημαιης ενναετει- 
 ρα ναπης. Archias, An. ii. 99. Syn. Ναιετης, 
 οικητωρ. 
 Εννέα, indecl. novem. nine. Ενναετηρος, Εν- 
 ναετης, ΕινάΊτης, Εινετης, Εννεωρός. noven- 
 nis. nine years old. ( Hes. ε. 436. θεογ. 800. 
 ΙΙ.Σ. 400. Call. 3. 14. Od. τ. 179.) Εννίας, 
 άδός. η. the number nine. (Tull. Laur. An. 
 ii. 103.) Εννημαρ. adv. during nine days. (II. 
 A. 53.) λα/3' εννε' οβολους. — Ran. 177. 
 Εννεάβοώς. worth 9 oxen. (//. Ζ. 236.) Έν- 
 νεαγηρα. ep. of a crow, living 9 ages. (Arat. 
 Διοσ. 290.) Εννεακυκλος. running 9 rounds. 
 (Coluth. 210.) Εννεάμυκλός. ep. of an ass, 9 
 years old. (Call. fr. 180.) Εννεάπηχυς, Εινα- 
 πηχίίς. 9 cubits long. (//. Ω. 270. Lye. 860.) 
 
Ε Ν Ο 
 
 Ε Ν Σ 
 
 217 
 
 ΈννϊαφΘογγος, Εννεάφωνδς. sounding 9 notes. 
 (Eur. fr. Beller. 17. Theoc. 8. 18.) Evvta- 
 χϊλοι. 9000. (II. Ε. 860.) Εννεοργυιος. 9 
 όργυιαΐ long. (Od. λ. 311.) Έννηκοντα. 90. 
 (r. 175.) 
 
 Εννοεω. mente concipio. to consider. Hence, 
 Εννοια, thought, intention. (Hippol. 1027.) 
 αλλ' εννοείν χρη τοϋτο μεν, γνναιχ' ότι. Αη- 
 tig. 61. SyN. Αιανοεω, ενθϋμεομαι, λογίζομαι, 
 σκέπτομαι, αισθάνομαι. 
 
 Έννομος, legitimus. 2.incola. conformable to 
 law. an inhabitant. (JEsch. Supp. 574.) out' 
 εννομ' εΐπες οντε προσφιλές πολει. CEd. Τ. 
 322. Β. Syn. 1. Αικαιος, νόμιμος, ενθεσμος. 
 2. ένοικος, οικητωρ. 
 
 ΕννδσΧγαιδς. {II. Ι. 183.) ΕννδσΧδάς. epith. of 
 Neptune, as shaking the earth. Γαιαοχον 
 παις αφθιτον Εννοσιδα. (Iambeleg.) Pyth. 4. 
 58. Syn. Ένοσιχθων, σεισιχθων. 
 
 ΕννδτΧδς. humidus. moist, ανραις ε ννοτιαις, η. 
 (Pherecrat.)lph.T.433. Syn. Δυρός, ίιι/γρος. 
 
 Εννοος, Ενθους•, mentis compos, prudens. sen- 
 sible. — ουδ', οποί' ανήρ Έννονς, τα καινά τοϊς 
 πάλαι τεκμαίρεται. CEd. Τ. 915. Syn. Εμ- 
 φρων, συνετός, αγχινοος, δα'ίφρων, σοφός. 
 
 ΈννϋμΧ, ΈνννμΧ, Έννϋω. induo. to put Oil. 
 αυτή δ' αργνφεον φάρος μέγα εννυτο Νύμφη. 
 ε. 230. Syn. Αμφιεννυμι, περιδυω, ενδύω, 
 αμπεχω. 
 
 Έννΰχευω. pernoctoin. to pass the night in. 
 νεανίδος εννυχυεις. Antig. 796. Syn. Παρα- 
 κοιμώμαι, εννυκτερευω. 
 
 ΕννυχΧός. (Aj. 181. CEd. C. 1558. Br.) Έννυ- 
 χος. nocturnus. nightly ; buried in night ; 
 gloomy, τ'ι ποτ αίρομαι εννυχος ούτω ; Hec. 
 68. Syn. Ήυκτερησιος, νυχιος, αυτονυχιος. 
 ■ — εν σκοτω διατριβών. 
 
 ΕνοδΧδς, ΕινόδΧδς, ά, δν. in viapositus. on the 
 road. "Ένδδϊά, Etv. "ΕνόδΊ,τΧς. ή. epithets of 
 Diana, Hecate, & Proserpine. (Antig. 1199. 
 B. Ion. 1048. Orph. H. 71.) αντίκα δε σφη- 
 
 . κεσσιν εοικότες εξεχεοντο Εινοδιοις, — Π. 260. 
 
 Ένοιδής. turgidus. swelling, φαινοντες, τότε 
 
 . κνηθμός ενοιδεα δαμναται οϋλα. Nic. ΑΙ. 442. 
 
 Ένοικϊω. incolo. to inhabit. Hence, "ΈνοικΧός. 
 adj. domestic. αηά"ΕνοικΧδν. το. a dwelling. 
 (Dionys. 668.) 2. the rent of a lodging. {Ki- 
 carch. An. ii. 357.) χ ούτως αδ -gov τηνδ' ενυι- 
 κησεις πολιν. CEd. C. 1533. Br. Syn. Εγκα- 
 τοικεω, ενναιω. 
 
 Ένοικος. 6. incola. an inmate, an inhabitant. 
 ώ πατρας θηβης ένοικοι, λευσσετ', Οιδίπους 
 ύδε. CEd. Τ. 1545. Syn. Ευνοϊκός, συνεστως, 
 νπορροφιος, ύποστεγος, συσκηνος. — ομόφυ- 
 λος, εγχώριος, ναετης, εντόπιος. 
 
 Ένολβδς.αά]. fortunatus. wealthy. Man.4.85. 
 
 Ένο'πη, ης. nom. oppidi. a town in Messenia. 
 (//. I. 292.) 
 
 Ένδπή, ης. vox; clamor, a sound ; a shout. 
 — τότε δ' αμφι μάχη ενοπη τε δεδηει ΎεΧχος. 
 Μ. 35. Syn. Αϋτμη, βοη, φωνή, κλαγγη. Ερ. 
 Αποτροπιος, νύχια. 
 
 Ένοπλιδς. adj. qui in armis est. gen. applied 
 
 I to the measure of the Pyrrhic, or armed 
 
 dance, όποιος εστί των ρυθμών Κατ' ενοπλιον, 
 χώποϊος αϋ κατά δακτυλον. Nub. 651. See 
 Call. 3. 241. 
 
 "Ενοπλος•, armatus. armed, μενονσιν ένοπλοι 
 γης Αθηναίων κόροι. Here. F. 1 155. Syn. 
 Πάνοπλος, ευοπλος. δπλιστης. 
 
 "Ενοπτρδν. speculum, amirror. χρυσεωνενοπτ- 
 ρον Αευσσουσ ατερμονας εις αυγας. Hec. 924. 
 
 "Ενοραω. S. s. as Εμβλεπω. η μεγ' ενορώ /3ου- 
 λευμ' εν ορνίθων γένει. Αν. 163. 
 
 "Ενόρκως. (Οίι /mp. 2. 166.) "Ενορκος, jureju- 
 rando obstrictus. confirmed, or bound, by 
 an oath, σύ μεν πεπλευκας, ουτ ένορκος ου- 
 δεν'ι. Philoct. 72. Syn. Αιωμοτος. 
 
 "ΕνορμΊτης. qui in portu stationem habet. sta- 
 tioned in port, νμμιν ενορμιτας παΧς ενεπω 
 Βρόμιου. Antip. Sid. An. ii. 16. 
 
 "Ei/opx^/Evopy^^Evopxi^.testiculoshabens. 
 not castrated, πεντήκοντα δ' ενορχα παρ' αυ- 
 τόθι μήλ' Ίερευσειν. Ψ. 147. See Αν. 570. 
 
 "Ενορώ, excito. to excite ; to cause, αϋτις 
 αποστρεψυσιν, ανάλκιδα φυζαν ενορσας. Ο. 
 62. Syn. Διεγείρω, εμβάλλω, ενορουω. 
 
 "Ενός. an old word, from ivhich the Lat. an~ 
 nus, a year, tuas derived. It exists in the 
 compounds, τριενος, τετραενος, έπταενος. See 
 Valck. on Amnion, p. 196. 
 
 " Ένδς, or, "Ενός, η, δν. vetus. 2. annuus. old. 
 
 2. for a year, ες την ενην τε και νεαν— Nub. 
 1224. άεβΈνη. Syn. 1. Παλαιός. 2. ενιαύ- 
 σιος, επέτειος. 
 
 "ΕνδσΧς. motio. a shaking. Hence, "Ενοσιχθων. 
 an epith. of Neptune. (Od. γ. 6.) όιπρ ύπ' 
 αθάνατων' ενοσις δ' ικανέ βαρεΧα. Hes. θ. 680. 
 Syn. Σεισις, κινησις. 
 
 ΈνονρανΧδς. qui in ccelis est. in heaven, αιετός, 
 οιωνών μοννος ενουρανιος. Bian. An. ii. 156. 
 
 "Ενοχλεω. turbo, to molest, or vex. έρχομαι, 
 ουδ' iva νυκτός όδοιπορεοντ ενοχλήσω. Bion, 
 16. 7. Syn. Κακοω, ανιαω, επιταραττω. 
 
 Ένοχος, ου. ό y). obnoxius, obstrictus. indebt- 
 ed ; subject ; addicted to. η γάρ επ' αγκυρης 
 ενοχον βάρος εις άλα δννων. Leon. Tar. An. 
 i. 245. 
 
 Ενραπτω. insuo. to sew into, και καταγελά~ς 
 νιν, ως ενερραφη Διός ~Μηρφ, — Bacch. 286. 
 
 Ει-σΧνης. noxius. hurtful. Maneth. 2. 445. 
 
 Ενσκευαζω. instruo, orno. to equip; prepare. 
 ενσκευασασθαι μ' οίον αθλιωτατον. Acharn. 
 435. See 1096. Syn. Κατασκευάζω, εντρε- 
 πιζω, διακοσμεω, καθοπλιζω. 
 
 ΕνσκλημΧ. inns. perf. εσκληκά. arefactus in- 
 durui. to have grown hard, as from dryness. 
 άάγες κρατερησιν ενεσκληκει παλαμησιν. Αρ. 
 
 3. 1251. Syn. Κατασκλημι, σκληρύνομαι. 
 Ενσδφδς. s. as Σοφός. Maneth. 4. Ερ. άδ. 191. 
 Ενσπον£ος• fcedere junctus. under a truce. 
 
 ήξει δόμους τουσδ', ώστε σ' εκπλήσαι χαράς, 
 Ένσπονδος. — Phcen. 173. Syn. Ύποσπονοος. 
 όμαιχμος. 
 Ένσταζω, (Od. β. 271.) Ενσταλάζω, instillo. 
 to infuse, εις τον καλαμισκον ενσταλαζον του- 
 τον'ι. Acharn. 1034. Syn. Επισταζω, κατα- 
 σταλάζω, εντιθημι. 
 
 Τ τ 
 
218 
 
 Ε Ν Τ 
 
 Ένστάτης, ον. ό. adversarius. an opponent. 
 εγωγ'' Οδνσσεΰ, (trisyll.) τον σον ενστατην, 
 λεγω.Α].10•ί.^Υίί.Αντιστατης,ανταγωνιστης. 
 
 Ένστηριζω. infigo. to fix in. ποντω ενεστη- 
 ρικται' — Call. 4. 13. Syn. Εμπηγννμι, επε- 
 ρειδω. διασφαλίζω. 
 
 Ενστρεφω. intorqueo. to turn, or twist in. 
 Hence, Ένστρδφδς. adj. — εν δε στροφός ήεν 
 αορτηρ. ρ. 198. (Damm makes στροφός a 
 snbst. funis contortus. a twisted rope.) — ένθα 
 τε μηροςίσχιφ ενστρεφεται' — Ε. 306. 
 
 Ένσχερώ. adv. in ordine. in order ; regularly. 
 — λαζοντο δε χερσίν ερετμα Ένσχερω εζομενοι' 
 Αρ. 1. 912. Syn. Εφεξής, ευτακτως. 
 
 Ενταύθα. Att. Εντανθόι. (Lysist. 570.) adv. 
 hie, illuc, hue, eo. here ; at this place ; to 
 that place, ενταύθα πεμφειν, ένθα μη ποθ' 
 ήλιον. Soph. ΕΙ. 382. Syn. Εκεισε. 
 
 Ενταφως, ον. δ ή. sepulcralis. 2. subst. Έντά- 
 φϊον. το. vestis, qua? induitur cadaveri, or- 
 nandi caussa. a shroud. 3. ΕντάφΧά. τα. in- 
 feriae. funeral obsequies ; offerings at a tomb. 
 Hence, Εντάφϊαζω. to inter; and ΕντάφΧασ- 
 τής. δ. an undertaker. (Ep. άδεσπ. 96.) — εν- 
 τάφια χεροϊν Φερονσαν, οία τοϊς κάτω νομίζε- 
 ται. Soph. ΕΙ. 326. Syn. 3. Εναγισματα, χοαι. 
 
 Εντεά. τα. arma. arms ; implements. Hence, 
 ΕντεσΧεργδς. ep. mulorum. working in har- 
 ness. (II. Ω. 277.) ΈντΐσΧμηστωρ. skilled in 
 arms. H. St. i. 1203. ήσθην αμφιπολοι δ' 
 επεκοσμεον εντεα δαιτός. η. 232. Syn. Όπλα, 
 τενχεα. — σκενη. Ερ. Αρηϊα, αϊματοεντα, δαι- 
 δαλεα, ποίκιλα, μαρμαιροντα, παμφανοωντα, 
 χαλκεα. — ίππεια, βοεα. 
 
 Εντείνω, act. & med. intendo. to strain ; to 
 stretch, εντειναμενονς την άρμονιαν, ην οι 
 πατέρες παρεδωκαν. Nub. 968. εντεταται, 
 per/, pass. II. Ε. 727. Syn. Αιατεινω, εν 
 ταννω, επενταννω. 
 
 Εντελής.^ perfectus. arrived at full growth, or 
 perfection. — το δ' εντελές, φ κ επινενσψΤΙαλ- 
 λας — Call. 5. 139. Syn. Τέλειος, αντοτελης, 
 ολόκληρος. 
 
 Εντελλω. Εντέλλομαι, mando. jubeo. to en- 
 join, πώς; τάντεταλμεν' ον δίκαιον εκτελεϊν; 
 Phcen. 1662. Syn. Προστασσω, επιτελλω. 
 
 Εντεμνω. incido. to cut asunder, or in pieces. 
 Hence, Evτδμδς.adj. ΆηάΕντδμά. τα. excised 
 parts of victims. (Apoll. 1. 587.) νπνον τοδ' 
 αντψολπον εντεμνων 1 ακος. Agam.17. Syn. 
 Κατασφαττω. — εγκοπτω. 
 
 Εντενες. adv. celeriter. swiftly. — η δ' ες πέλα- 
 γος πεφορητο Εντενές. — Αρ. 2. 933. Syn. 
 θάσσον, ταχέως, ώκα. 
 
 Εντερον. intestinum.^/.s. s.as Εγκατα. Hence, 
 Εντερϊωνη. the pith of trees; heart of oak. 
 Damm. c. 441. Έντερδνειά, άς. ή. the inner 
 planks of a vessel. (Eqnit. 1 1 82.) άψας αμ- 
 φοτερωθεν ενστρεφες εντερον owe. φ. 408. 
 
 1 Έντεμνω here and Άντιτέμνω, Alcest. 983. 
 are used in a medical sense ; from cutting the 
 roots and herbs, that were used for healing•. 
 See Blomf. Gloss. 
 
 Ε Ν Τ 
 
 -—δια δ' έντερα χαλκος-Κφΰσ' — Ν. 507. 
 
 ΕντενθΊν, (Od. τ. 568.) Εντενθενϊ. adv. hinc, 
 ex eo. from hence, from this time, αγε δή, 
 τ'ι νψν εντενθενϊ ποιητεον ; Pac. 921. 
 
 Εντεντλάνοω. cum betis coquo. to dress with 
 beet, σον χωρίς ειην εντετεντλανωμενης. 
 Acharn. 894. 
 
 Εντηκω. illiquefacio. to melt into, to impress 
 upon the mind, the perf. has a pass, sense. 
 μΖσός τε yap παλαιον εντετηκ εμοι. Soph. 
 El. 1311. Β. Syn. Προστηκω. εμπηγννμι. 
 
 Έντϊθημϊ. indo. to put into, εν δε ol ασκον 
 εθηκε θεά μέλανος οινοιο. ε. 265. 
 
 Εντικτω. ingenero. to engender in. Hence, 
 Εντοκος, η. giving birth to. {Lye. 185.) ιάσασ- 
 θαι νοσον αρχαιάν εν ry πόλει εντετοκνϊαν. 
 Vesp.649. Syn. Έπιγενναω, εμφνω. εμβάλλω. 
 
 ΕντΊλάω. stercore inquino. to bedung.vi c/j.35 1 . 
 
 Εντιλτδς. bellariorum genus, a dish at dessert. 
 αμης, πλακονς, εντιλτος, ιτριον, poa. Clearch. 
 Ath. 649. 
 
 Εντιμος, honorabilis. respected, εκρν-ψε, τοΊς 
 ενερθεν εντΊμον νεκροΊς. Antig. 25. Syn. Τί- 
 μιος, πολντιμος, ένδοξος, τΊμηεις. 
 
 Εντδλ?), ής. ή. mandatum. an order ; an in- 
 junction, κεινψ τ εμήν αγγειλατ εντολήν, 
 δττως. Aj.568. Syn. Ενταλμα,το εντεταλμενον. 
 επιτροπή, εφημοσννη. 
 
 Έντονος, intentus. 2. acer. braced, vehement. 
 Εντόνως, adv. (Cycl. 605.) εϊ τις σ , νφ' ήβης 
 σπλαγχνον εντονον φέρων. Hippol. 118. See 
 Acharn. 666. Syn. Έντενης, ισχνρος, σπερ- 
 χνος, ο%νς. 
 
 ΕντδπΧος. pot. Εντδπδς. loci incola. native ; 
 resident, πάσας βεβωσας, άνδρα δ' ονδεν εν 
 τόπον. Phil. 283. See (Ed. C. 841. 1457. Br. 
 Syn. Εγχώριος, ενδαπιος, ένοικος, ενεδρος, 
 εγγενής. 
 
 Εντδς, εος. το. pi. Εντεά. q. v. armatura. a 
 piece of armour, εντός αμωμητον καλλιπον 
 ονκ εθελων. Archiloch. An. i. 40. 
 
 Εντός. Εντοσθε. {II. Β. 617. Od. β. 424.) Εν 
 τοσθϊν. adv. &prcep. intus, intra, in ; within. 
 δονροδοκης εντοσθεν ενξοον, — α. 128. Syn. 
 Ενδοθεν, εσω. 
 
 ΕντοΊπω. facio ut quis pudore faciem avertat. 
 to produce a sense of shame. Poets appear 
 to use, 2. the middle v. only, pudore suf- 
 fundor ; revereor. to become ashamed ; to 
 have respect for. Hence, Έντρδπή, ής. ή. 
 {(Ed. C. 303.) — ονδε vv σοι π ερ-Έν τρέπεται 
 φιλον ήτορ — Ο. 554. Syn. Επιστρέφω, εγκλϊ- 
 νω, κάμπτω. — 2. άζομαι, αιδούμαι. — φροντίζω, 
 Soph. ΕΙ. 521. 
 
 ΕντρΊβω. intero. to rub upon. pass, to be 
 painted, anointed. (Eccles. 727. 899.) From 
 aor. 2, of which the penult is short, comes 
 
 Εντριβής, ϊδς. δ ή. bene versatus in aliqua re. 
 well inured to, or practised in. — πριν αν 
 ΑρχαΙςτε και νομοισιν εντριβής φαν -y. Antig. 
 185. Syn. Σννηθης, εθημων, τριβών. 
 
 ΕντρΧτωνιζω. vox forsan ah Aristoph. efficta. 
 to mix wine with three portions of water, ή 
 Τριτογενής γαρ αντόν ενετριτωνισε. Equit. 
 
Ε Ν Υ 
 
 Ε % Α 
 
 219 
 
 1189. Β. 
 
 ΈντρΧχδς. 6 ή. wearing false hair, λιην εντρι- 
 χος ειμί' τα φύλλα δ' εμοϋ κατακρυπτει. Anal, 
 iii. p. 324. 
 
 Έντρομος, ου. 6 ή. tremens, in a tremour. 
 πλημμυρει, γονασιν δ' έντρομος εστί σάλος. 
 Meleag. 77. 
 
 Έντρδπάλιζδμαι. respeeto inter eundum. to 
 turn round. — αλοχος δε φίλη οΊκονδε βεβη~ 
 κει,-Έντροπαλιζομενη, — Ζ. 496. Syn. Επι- 
 στρέφομαι, παραλλάσσω, ΰφοραω. 
 
 Έντροπϊη. Ion. versutia, dolus, a slippery 
 turn; a trick. παΐδ' ολίγον, δολησ ε'ιλνμενον 
 εντροπη^σι. Horn. Merc. 245. Syn. Αιπλοη, 
 πανουργία, στροφή, δόλος. 
 
 Έντροφδς. innutritus, adsuefactus. inured 
 to. σύ γάρ με μοχθψ τφδ' εθηκας εντροφον. 
 (Ed. C. 1362. Β. Syn. Σύντροφος, εντε- 
 θραμμενος. 
 
 Εντρωγω. aor. 2. εντράγεϊν. comedo, to eat 
 up. ένθου, ροφησον, εντραγ', εχε τριωβολον. 
 Equit. 51. 
 
 Έντυγχάνω. f. εντενξδμαι. aor. 2. ενετΰχδν. 
 per/, εντετϋχηκά. occurro alicui, &c. to light 
 upon; meet with, και τρις' τοιουτοις γάρ κα- 
 κοϊς εντυγχανω. Aj. 433. Syn. ΤΙεριπιπτω, 
 προστυγχανω, συνομΊλεω. 
 
 Έντΰλιττω. /. ξω. involvo. to fold one's self in. 
 κατεκειτο δ', αυτήν εντυλιξασ ήσυχη. Plut. 
 692. Syn. Εγκυλινδεω, ενειλεω, επικυλϊω, 
 
 ■ ενδεσμεω, εμπλέκω. 
 
 Έντϋνω, Έντνω. apparo, instruo. to equip; 
 put in readiness, ζωροτερον δε κεραιρε, δε- 
 πας δ' εντυνον εκαστφ. Ι. 203. ή μεν εποιχο- 
 μενη χρυσαμπυκας εντυεν ίππους. Ε. 720. 
 Syn. Ετοιμάζω, συντάσσω, κατασκευάζω, ευ- 
 τρεπιζω, εξαρτυω, σπεύδω, κοσμεω, οπλίζω, 
 πορσυνω. 
 
 Έντϋποω. imprimo. to stamp, from τύπος. 
 Whence, Έντυπος, adj. (Sibyl. 1. 5.) and Ε*>- 
 τΰπάς. adv. forma impressa. exhibiting the 
 shape. (//. Ω. 163.) πρέποντα Νικαις εντυ- 
 ποϋντες σχήματα. Pallad. An. ii. 426. 
 
 Έντϋφω. incendo. to cause to smoke ; to set 
 on fire, και σύ προσθεις Αισχινην εντυφε τον 
 Σελαρτιου. Vesp. 457. Syn. Ανακαιω, τυφω. 
 
 "Ένϋάλίδς, ου. δ. Mars. Μηριονης τ' ατάλαντος 
 Ένυαλιψ 1 ανεριφοντυ. Β. 651. See Aj. 179. 
 
 ; Syn. Αρης. 
 
 "Ενυβριζω. contumelia adficio. to outrage. 
 — φρασον Αύθις πάλιν μοι πράγμ', οτψ σ 
 ενυβρισαν. Phil. 341. Β. Syn. Καθυβρίζω, 
 αικιζω, γαυριαω. εμπαροινεω. 
 
 "Ενυδρος, aquis abundans. 2. in aquis degens. 
 watery ; living in the water, which latter 
 sense is more clearly denoted by "Ένυδρδβΐδς. 
 (Philipp. An. ii. 214.) Ήυμφαι τ ένυδροι 
 λειμωνιαδες. (Anap.) Philoct. 1454. Β. Syn. 
 Καθυδρος, υδρηλος, ευϋδρος. 
 
 'Ενϋευς. Enyeus. Σκϋρονελών αιπειαν, Έννηος 
 πτολιεθρον. Τ. 664. 
 
 1 Heyne agrees with Bentley in thinking 
 it should be, Ένυαλίω 'νδρειφοντυ. 
 
 "Ένυπνων 2 . somnium. a dream, ιδόντι τοιούτον 
 ενυπνιον, — Vesp. 25. Syn. Ονειρος. Ep. 
 θεοπνευστον. 
 
 "Ένϋφαντος. intextus. interwoven, εμψϋχ', ουκ 
 ενυφαντά' σοφόν τι χρήμ' ωνθρωπος. Theoc. 
 15. 83. 
 
 "Ένϋω, οδς. contr. ους. ή. Bellona. — ήρχε δ* αρα 
 σφιν Αρης, και ποτνι Ένυώ. Ε. 592. Ερ. Βα- 
 ρυμηνις, μαχημων, θοϋρις, θυελληεσσα, καρτε- 
 ροθΰμος, κρατερά, λυγρά, πτολιπορθος, στο- 
 νοεσσα, νύχια, τολμηεσσα, φυξηλις, χαλκοχι- 
 των, ευοπλος. See Tryph. 7. 559. 
 
 "Ένωμοτος. juratus. sworn, αλλ' ούνεχ' δρκων, 
 οισιν ην ενωμοτος. Aj. 1113. Β. vulg. επωμ, 
 
 "Ενωπάδϊς.^ΕνωπΧδϊως. (ΑροΙΙ. 4.354. Od. φ. 
 94.) "Ένωπψ. adv. coram, before ; visibly ; 
 openly, μαφιδιως, ωσε'ι τι κακόν ρεζουσαν 
 ενωπη ; Ε. 374. Syn. Ενώπιον, έμπροσθεν, 
 φανερώς, κατ' όψιν. 
 
 "Ενωπϊος. qui est in adspectu. before the face ; 
 in presence of. Hence, "Ένωπϊά. τα. the walls 
 facing one, who enters a room. (//. Θ. 435.) 
 ή μαν πολλάκις υμμιν ενωπιος αμφοτεροισιν. 
 Theoc. 22. 152. 
 
 "Ένωτϊον. το. inauris. an ear-ring. 0ές μόνον η 
 ζωνην, η ενωτιον, ή τι τοιούτον. Hedyl. An. 
 ii. 527. 
 
 Εξάγω, educo. to lead out. Hence, Εξαγωγή. 
 exportation. (Sopat. Ath. ρ .160.) ως ειπούσα 
 μάχης εξήγαγε θουρον Αρηα. Ε. 35. Syn. 
 Εκφέρω, εκκομιζω, εξελαυνω, εκβαλλω. 
 
 Εξαγαλλω 3 , Ερ. άδεσπ. 694. Εξαγγέλλω, act. 
 & med. II. Ε. 391. (Ed. Τ. 148. Εξάγδρευω, 
 Od. λ. 234. ΕΙάγρΙδω, Phcen. 895. Έξάγωνι- 
 ζδμαι, Here. F. 155. Εξάειρω, Od. ν. 120. 
 Έξάθροιζω, act. & med. Phcen. 1185. Εξά'ίσ- 
 τδω. Prom. 669. Έξαιτεω, act. & med. (Ed. 
 Τ. 1255. Heracl. 476. Έξάκοντιζω, Eur. 
 Supp. 456. Troad. 444. Έξάκουω, Philoct. 
 382. Εξάλάδω, Od. t.453. Εξάλάπαζω, II. A. 
 129. Εξάμειβω, act. & med. Orest. 266. 806. 
 P. Εξάμελγω, Choeph. 896. P. Έξαμπρευω, 
 Lysist. 289. Έξάμϋνδμαι, Prom. 482. Εξάνά- 
 βαινω, Sibyl. 1. 5. Εξαναγκάζω, (Ed. C. 1 179. 
 Β. Εξάνάδΰμϊ, Od. ε. 438. Έξάναζεω, Prom. 
 370. Εξάνάλισκω, Εξάνάλδω, Again. 687. Εξ- 
 άνάπειθω, Ath. 1. 3. Εξάναρπαζω, Iph. Α. 
 75. Εξάνασπάω, Phcen. 1149. Εξάναστεφω, 
 Bacch. 1052. Έξάνευρισκω, Philoct. 991. Br. 
 Εξάνοιγω, Acharn. 391. Εξάνορθδω, Alcest. 
 1148. Εξάπειδω, (Ed. C. 1648. Β. Έξάπδβαι- 
 νω, Od. μ. 306. Εξάπδδϋνω, ε. 372. Εξάπδ- 
 νεδμαι, II. Π. 252. Εξάποξϋνω, Cycl. 455. 
 Εξάποφθειρω, Trach. 715. Β. Εξάπωθϊω, 
 Rhes. 811. ΈξάρΊθμεω, Lye. 1255. Έξασκεω, 
 Sibyl. 1. 1. Έξαστραπτω, Tryph. 103. ΕξάΥϊ- 
 μαζω, (Ed. C. 1378. Β. Έξαυτδμδλεω, Nub. 
 1102. Εξαφανίζω, Sibyl. 1. 8. Εξεγρδμαι, /or 
 
 2 This word, with a preposition under- 
 stood, sign, "during sleep." — θεϊός μοι ενυπ- 
 νιον ηλθεν'Ονειρος. II. Β. 56. 
 
 3 These verbs, compounded of εκ, retain 
 the signification of their simple verbs. 
 
 r f 2 
 
220 
 
 Ε g A 
 
 Εξεγείρομαι, Theoc. 24. 21. Έξεδομαι, Equit. 
 1029. (εξΐδηδοκά, Vesp. 920.) Εξελέγχω, 
 Nub. 1062. ΕξελευθεροσΓομϊω, Aj. 1275. Εξ- 
 εμεω, Oc?. μ. 237. Εξεμττδλαω, Philoct. 303. 
 Antig. 1048. Εξεναιρω, Εξεναριζω, Tfes. α. 
 329. 7/. Π. 851. Εξεττισταμαι, Antig'. 299. 
 Εξερεανω, «re*. & wea\ 7/. I. 668. Κ. 81. Εξε- 
 ρεΌιζω, Εξερεθω, Ρ#*Α. 8 • 16 ' Paul ' Sil ' Αη> 
 iii. 71. Εξερειττω, 11. {Ξί. 414. Εξερενγω, .Lye. 
 725. Εξερ??μοω, #ο/)Λ. ΕΙ. 1016. ΕξευΓρεπιζω, 
 Eur. ΕΙ. 75. Εξηπερδπευω, Lysist. 840. Εξϊ- 
 θϋνω, 7/. Ο. 410. Εξολδλυζω, Balrach. 100. 
 Έξοπτάω, Cycl. 403. Εξοραω, Heracl. 675. 
 Εξοργίζω, Batrach. 184. Εξΰλακτεω, T^c. 
 764. Έξυμνεω, Sibyl. 1. 5. Εξυπαλνξαι, ΟφΛ. 
 Lith. 578. Εξυπειπεΐν, Bacch. 1264. Εξυττ??- 
 ρετεω, Track. 1158. 2?r. Εξι/ψοω, Dioscor. 
 An. i. 497. 
 
 Εξαγγελδς. iw dramate, denotat eum, qui nun- 
 eiat iis, qui foris sunt, ea quae intus fiunt. 
 one, who publishes intelligence, οψις ονεί- 
 ρηεσσα, κακών εξαγγελος έργων. Orph. Η. 
 85. 14. Syn. Αγγελος, μηνυτής, εκφαντωρ. 
 
 Εξαγιζω. impurum declaro ; ob piaculum ex- 
 pello. to drive away for an offence to be ex- 
 piated. Hence, Έξάγιστος. accursed ; not to 
 be revealed. {(Ed. T. 1526. Br.) πολλούς δε 
 πολλών εξαγισθ'εντας δομών. Agam. 650. 
 Syn. Εξορίζω, εξάγω. 
 
 Εξαγκωνιζω. cubitis promineo. to stick out 
 one's elbows. — εξαγκωνιώ-Ώο7.-Εοο1β8. 259. 
 
 ΈξαεΥες. adv. per sex annos. for six years. 
 ΈξαεΥΐς. ή. six years old. (Theoc. 14. 33.) 
 ου^' ει πενταετές γε και εξαετές παραμιμνων. 
 γ. 115. 
 
 Εξαινΰμαι. aufero. to take away ; to bereave. 
 τφ όγε γαστέρα τνφε μεσην, εκ δ' αινυτο θυ- 
 μόν. Δ. 531. Syn. Αφαιρεω, εξαιρεομαι. 
 
 Εξαίρετος, sync. Έξαιτος. (Od. β. 307. II. Μ. 
 321.) selectus. 2. eximius. chosen out ; dis* 
 tinguished. — 7Γολλαί δε γυναίκες- Εισΐν ενι 
 κλισιφς εξαίρετοι- — Β. 227. Syn. Επίλεκτος, 
 εκκριτος, διαπρεπής, ΰπεραλλος. 
 
 Εξαιρεω. Εξαιρούμαι, eximo, &c. to take away ; 
 to take out. ερρετω' εκ yap οι φρενας ειλετο 
 μητιετα Ζευς. Τ. 377. τών εξαιρενμην μηνοει- 
 κεα, — ξ. 233. Syn. Εξαινυμαι, εκλέγω, εκκρί- 
 νω, λαμβάνω, αποκομίζω. 
 
 Εξαίρω, tollo. to lift, or hold up. to raise on 
 high, αλλ' ήδοναΐς αμοχθον εξαίρει βιον. 
 Trach. 150. Syn. Ύπαιρω, ΰφοω, εξαειρω. 
 
 Εξαίσιος, inauspicatus. 2. iniquus, &c. of evil 
 omen. — Θέτιδος δ' εξαισιον αρην Πάσαν επι- 
 κρηνειε. — 0.598. Syn. Απαίσιος, ο^υσοιωνισ- 
 τος. 2. εκδικος. άπρεπης. 
 Εξάϊσσω. cum impetu prodeo. to rush forth, 
 εκ δε τω ά'ιξαντε, πνλαων προσθε μαχεσθην. 
 Μ. 145. Syn. Απα'ίσσω, εξέρχομαι, εξορμάω, 
 εκθορεω. 
 Εξαίφνης, adv. repente. suddenly. — πολιν αν- 
 δρών- Ορμενον εξαίφνης φλεγεθει, (sc. πυρ) — 
 Ρ. 738. Syn. Αίφνης, αιφνιδίως, εξαπιναιως, 
 εξαπινης, αδοκητως. παραχρήμα. 
 Έξάκεω. (Pytkag.66.) Έξάκεομαι. See Ακεομαι. 
 
 Eg'A 
 
 Hence, Έξάκεσϊς. η. sanatio. a thorough cure. 
 (Ran. 1034. Br.) βλαπτουσ ανθρώπους' αϊ 
 δ' εξακεονται οπισσω. Ι. 503. Syn. Εξιαομαι, 
 αποθεραπεύω, επαλθεω. 
 
 Έξάκϊ, 'Έξάκίς. adv. sexies. six times. Αίγινα, 
 Πελλανα τε, νικών-θ' εξακις' — ΟΙ. 7. 156. 
 
 ΈξακρΊβοω. diligenter aliquid facio. to examine 
 narrowly ; to prove accurately, κλνειν y 
 εφασκον. ταύτο δ' ουχί γιγνεται, Αοκησιν ει- 
 πείν, κάξακρι/3ώσαι λογον. Trach. 426. Β. 
 Syn. Ερευνάω, εξιχνιάζω, διακρϊβοω. 
 
 Εξακριζω. ad verticem pertineo. to soar on 
 high. — εξακριζετ αιθέρα - Πτεροΐς. — Orest. 
 269. P. 
 
 Εξαλειπτρον. vas unguentarium. a box for 
 ointment, or perfumes, ύπεχ ώδε δευρο τονξ- 
 αλειπτρον, ώ yvvai. Acharn. 1062. 
 
 Εξαλείφομαι, unguentum abstergo. 2. deleo. 
 to wipe off. to expunge, ουκ αν δνναιμην 
 εξαλειψασθαι φρενός. Hec. 588. Syn. Αια- 
 λειφω, εξαφανίζω. 
 
 Εξάλευδμαι. Εξαλεδμαι. Εξαλυσκω. Εξαλΰω. 
 (Hipp. 673. Horn. Bacch. 51.) devito. to 
 avoid ; to escape from, μηνιν βαρεΊαν εξαλεν- 
 σωμαι θεάς. Aj. 655. φραζεο δ' δππως χεϊρας 
 εμάς σοος εξαλεοιο. Αρ. 1.490. Syn. Ύπεξ- 
 αλυσκω, εκκλϊνω, διαφεύγω. 
 
 Εξαλϊω. f. ϊσω. volvendo ejicio, v.c. pulverem; 
 evacuo. to roll out ; to let a horse roll and 
 clean himself, a. άπαγε τον ιππον εξαλισας 
 οικαδε. b. Αλλ', ώ μελ', εξηλικας εμ'ε γ' εκ τών 
 εμών. Nub. 32. Syn. Έκκυλιω, εξελίσσω. 
 
 Εξαλλασσω. immuto. to change; relieve, κα- 
 κοϊσιν όστις μηδέν εξαλλασσεται. Aj. 475. 
 Syn. Εναλλαχτώ, μεταλλαττω, τρέπω, μετα- 
 βάλλω, εξαμειβω. 
 
 Έξαλλομαι. exsilio. to rush out from, αυτάρ 
 6 εμμεμαώς βαθεης εξαλλεται αυλής. Ε. 142. 
 Syn. Αφαλλομαι, εκπηδαω. 
 
 Εξάμαρτάνω. aberro. to fall into errour ; to 
 offend; to fail. Hence, Έξάμαρτϊά, ας. ή. er- 
 rour, or fault. (Antig. 564.) ή δεινον, ευ λε- 
 γουσαν εξαμαρτανειν. Soph. ΕΙ. 1045. Syn. 
 Αφαμαρτανω, πλημμελεω, αποτυγχάνω. 
 
 Εξαμαω. meto, abscindo. to reap; to cut 
 off. σπείρων μόνον προσεΧδε κάζαμών άπαξ. 
 Trach. 33. See Aj. 1 178. Br. Syn. Απαμαο- 
 μαι, διαμαω, αποκόπτω, εκκαρπιζομαι, εξανυω, 
 εκφέρω, αφαιρεω. 
 
 Έξαμβλοω. abortum facio. 2. excutio. to make 
 abortive, to spoil, και φροντίδ' εξημβλωκας 
 εξευρημενην. Nub. 137. 139. Syn. Εκπτρω- 
 σκω, αμβλύνω, εκβαλλω. διαφθείρω. 
 
 Έξάμετρυς, ου. δ ή. sex metris constans. 2. Έξ- 
 άμετρον. το. an Hexameter verse. Ηριννα 
 Σαπφούς τοσσον εν εξαμετροις. Ερ. άδ. 523. 
 
 Εξαμηχανϊω. ex angustiis libero. to extricate 
 one's self from difficulties, ει μη τι τούτων 
 εξαμηχανησομεν. Heracl. 496. 
 Εξαμιλλαδμαι. per contentionem exigo. to 
 drive out by force, ως μη 'ξεγερθυ το κακόν, 
 ες τ αν όμματος Οφις Κυκλωπος εξαμιλληθή 
 πυρ'ι. Cycl. 624. See Orest. 38. 425. P. Syn. 
 Εξελαυνω, εκβαλλω, επιδιώκω. 
 
EgA 
 
 Ιζάνάγω. educo. to bring out. Ά,,δον τ' ερνμ- 
 νων εξανηγαγεν μυχών. Heracl. 219. 
 ^αναιρούμαι, med. attollo. to take up from. 
 7} και σφ' Αθανα γήθεν εζανειλιτο ; Ion. 269. 
 ^αναλύω, eripio. to set wholly free, αψ εθε- 
 Χεις θανατοιο δυσηχεος εζαναλϋσαι. Π. 442. 
 Syn. Εκλύω, ελενθεροω, εξανιημι. 
 Ιζάναπτω. suspendo ad. 2. accendo. (Ερ. άδ. 
 1.) to hang upon. 2. to set on fire. — oi <5* 
 επωτιδων- Αγ κυραν εξανηπτον' — Iph.T. 1350. 
 Syn, Προσάπτω, εζαρταω. 
 Ιξάναστρεφω. everto. to overthrow, βωμοί δ' 
 άίστοι, δαιμόνων θ' ιδρύματα ΐίρορριζα φύρ- 
 δην εξανεστραπται βάθρων. Pers. 814. Syn. 
 Αναστρέφω, ανατρέπω. 
 
 Ιζάνάτελλω. act. & neut. exoriri facio ; ex- 
 orior. to rise up. τόιο δε φοινηεντος αφ' αί- 
 ματος εζανατελλεν. Mosch. 2. 5. Syn. Ανα- 
 τέλλω, φύομαι, εζανισταμαι. 
 :ξάνάφαινω. (Orph. i'r. 7. 2.) ostendo. to dis- 
 play; reveal. Hence, Έζάνάφανδον. adv. aper- 
 te, palam. openly; plainly. — ερεω δε τοι εξ- 
 αναφανδόν. υ. 48. 
 
 Υζανδροομαι, οϋμαι. vir fio. to grow up to 
 manhood, ηδη δε πυρσαις γενϋσιν εζανδρου- 
 μενος. Pho3n. 32. 
 
 Ιξάνειμϊ. exeo. to go up from, αγρης εζανιών 
 δονακων. — Η. Pan. 15. Syn. Έξειμι, εξερχο- 
 
 ,μαι, εζαποβαινω. 
 
 Ιζάνϊμοω. inflo. irritum facio. (Helen. 32.) to 
 inflate; to nullify, εξηνεμωθην μωρία.• — An- 
 drom. 939. Syn. Εκκενοω. 2. επαιρω, ογκοω. 
 
 Ιξάνερχδμαι. prodeo alicunde. to go forth 
 from, γης εξανελθών, σοι φέρων σωτηριαν. 
 
 ■ Troad. 748. 
 
 Ιζάνεχω. emineo. to jut out. (Apoll. 2. 371.) 
 med. sustineo. to endure, η τους εμονς τις 
 
 ,παΧδας εζανεζεται-Φθιας τυράννους οντάς, ην 
 συ /η) τεκ^ς; Androm.200. &ΥΚ.Ανεχομαι,εαω. 
 
 ίξανθεω. effloresco ex. to come out, as a 
 blossom, ώσθ' αϊματηρόν πελανον εζανθεϊν 
 αλός. Iph. Τ. 300. 
 
 Ιξανθιζω. floridis coloribus tingo. to adorn 
 with ar/j/2«fl/ flowers, η λαμπρόν, αϊ καθημεθ' 
 εξηνθισμεναι ; Lysist. 43. 
 "άνίημί. emitto. to send forth, παντοιην ευ- 
 
 ^πρηστον αϋτμην εξανιεϊσαι. Σ. 471. Syn. 
 
 ,1 Αφιημι, εκπέμπω, εξαποστελλω. αναδιδωμι. 
 
 ϊζάνιστημϊ. excito. to rouse. (Soph. El. 946.) 
 med. Έζάνισταμαι. surgo. to arise; rise up. 
 κάγω δακρυσας, ευθύς εζανισταμαι. Philoct. 
 371. Syn. Ανεγείρω, ανισταμαι, εζαναστελλω. 
 
 βζαντης. morbo defunctus. out of danger, qs. 
 
 .] έξω της άτης. ω Ζευ, γενέσθαι τησδ'ε μ' εξαντην | 
 νόσου. Et. Μα. Εχρ. Αβλαβης, υγιής. 
 
 Εζαντλεω. exhaurio. to drain out; to toil 
 through, τον αυτόν εζηντλησαν, ως εγώ, βιοί'. 
 Eur. Jr. Cresph. vii. Syn. Εξαρυω, εκμοχθεω. 
 
 Εζάνυω. perficio, &c. to execute, νυν δ' εμε 
 μεν στυγεει, Θέτιδος δ 1 εζηνυσε βονλάς. θ. 
 370. Syn. Τελεω, εκπληροω. τέλος αγω. — κα- 
 ■ τεργαζομαι. φονεύω. 
 
 ,Έ,ζάπαλλαττω. discedo. to remove from ; to 
 If go away from, αλυπος ατής εξαπαλλαχθησε- 
 
 EgA 
 
 221 
 
 ται. Soph. El. 1008. See Hec. 1098. Syn. 
 Εξαλλαττω, απέρχομαι, απολύομαι, εκπορθεω, 
 εκκενοω. 
 Εξαπατάω. Έξάπάτνλλω, Acharn. 657. Έξάπά- 
 φάω. Horn. Αρ. 376. Έξάπάφισκω, Hes. θ. 
 537. Έξάπάφω, act. & med. Od. ψ. 79. II. &. 
 160. decipio. to impose upon ; to cheat. 
 Hence, Έξάπάτη, ης. r). deception. Hes. Θ. 205. 
 αλλ' δ μεν εν τειχει, εμε δ' εξαπατησεν Αθηνη. 
 Χ. 299. Syn. Απατάω, διαπαιζω, καταπαιζω, 
 κατειρωνευομαι, διακρουω, τεχναζω, σοφίζο- 
 μαι, δελεάζω, φενάκιζω, εγκαταλαμβανω. 
 
 Έξάπεζος. measuring 6 feet. (Lye. 176.) Έ|- 
 απρυμνος. with 6 sterns, or vessels, (ib. 1347.) 
 
 E£a7Tii/aiof,aia,atov,repentinus. sudden, from 
 Έξάπϊνης. adv. {II. E. 91.) s. S. as Εξαίφνης, 
 γεντο γαρ εξαπιναϊα Πανακριδος έργα μελισ- 
 σης. Call. 1 . 50. Syn. Αιφνίδιος, απροσδόκητος. 
 
 Έζαπλόω. expando. to unfold, ύπτιος εξηπλω- 
 το, νεκρόν δέμας, — Batrach. 105. Syn. Εκ- 
 τείνω, εκτανυω, εκπεταννϋμι. 
 
 Έζάποδϊομαι. abigo. to drive out from, λυγρώς 
 πεπληγυΐα μάχης εζαποδιωμαι. Ε. 764. Syn. 
 Αποδιώκω, εζωθεω, εζελαυνω. 
 
 Έζαπολλϋμϊ. funditus perdo. to destroy ut- 
 terly. (Choeph. 837.) med. Έζάπολλϋμαι. to 
 perish, νυν δε δη εζαπολωλε δομών κειμΐ]λια 
 καλά. Σ. 290. Syn. Έζαποφθειρω. 
 
 Έξάπδνιζω. abluo. to wash, τψ πόδας εξαπενι- 
 ζεν, ύδωρ δ' ενεχευατο πουλί. τ. 387. Syn. 
 Απονιπτομαι, εκνιπτω. 
 
 ΈζάποτΊνω. luo. to satisfy by punishment, ού- 
 τω κεν της μητρός εριννυας εξαποτινοις. Φ. 
 412. Syn. Αποτινω, εκτίω. 
 
 Έζαπτω. adnecto. to hang to ; fasten on. pass. 
 II. Θ. 20. 2. incendo. to set fire to. {Lye. 
 1363.) — βοεους δ' εξήπτεν Ιμάντας. Χ. 397. 
 Syn. Προσάπτω, εξαρταω, αποκρεμαμαι. 2. 
 εφαπτω. 
 
 Έξάραττω, Έξάρασσω. effringo. to break, or 
 tear to pieces. 2. metaph. to abuse grossly. 
 (Nub. 1373. Β.) ουδ' ει χολωθείς εξαραζειεν 
 λιθψ Οδόντας — Simon, περί γυν. 17. Syn. 
 Αιαρρηγνυμι, εκκρουω, συντρίβω, εκπλήσσω, 
 2. λοιδορώ. 
 
 Έζαργϊω. per socordiam differo. to put off 
 thro' laziness. See Thesaur. αλλ' έργα δρω- 
 μεν, ουκετ εζαργουμενα. Philoct. 556. Br. 
 Syn. Αεργεω, αναβολην εχειν. 
 
 Έζαργμάτά.τα. membra exteriora. extremities 
 of the limbs. — εξαργματα ταμνε θανόντος. 
 Apoll. 4.478. Syn. Απαργματα.ακρωτηριατα. 
 
 Έζαρκεω. sufficio. to be sufficient. Hence, ΐ£- 
 αρκης. adj. (Pers. 237.) Εξαρκουν-ως\ adv. 
 (Ran. 381.) ταΊς τηλικαΧσδε σμικρός εζαρκεϊ 
 λόγος. GEd. C. 1116. Br. Syn. Αττηρκεω. 
 αρέσκομαι. Syn. to the adverb. Αρκούντως, 
 επαρκουντως, ικανώς, άλις. 
 
 Έξαρνεομαι, οϋμαι. nego. to deny ; to refuse. 
 Hence, Έϊ,αρνητΐκός, Έίαρνος. denying, dis- 
 avowing. (Nub. 1172. 1230. Br.) κηρυσσ 
 άπασιν' ου γαρ εξαρνουμεθα. Andr. 436. 
 Syn. Αρνεομαι, εζαρνος ειμί. 
 
 Έξαρπαζω. abripio. to carry off by force, φώτ 
 
222 
 
 ESE 
 
 εξαρπαξασα νεώς κυανοπρωροιο. μ. 100. Syn. 
 Αφαρπαζω, εξαιρεομαι. 
 
 Έξαρτάομαι. dependeo. to hang upon, τί δρ$ς; 
 βιάζει χειρός εξαρτώμενη. Hipp. 325. Syn. 
 Έξαπτομαι. εκκρεμαμαι. 
 
 Έξαρτνω. act. & med. apparo. to prepare. 
 — οίον εξαρτυεται Ταμον γαμεΧν — Prom. 907. 
 See Heracl. 420. Syn. Καταρτίζω, επεντυ- 
 νω. — ετοιμάζω. 
 
 Εξαρχής, adv. ex initio ; olim. at first; afore- 
 time, την στολήν ειληφας, ήνπερ Είχες εξαρ- 
 χής, πάλιν Ανανεαζειν. Ran. 599. Inverniz. 
 Syn. Αρχήν, απ αρχής, αρχήθεν, καταρχάς, 
 πρώτιστα. 
 
 Έξαρχος. qui aliquid incipit. a leader. Bacch. 
 141. — παρά δ' εισαν αοιδούς,- θρήνων έπαρ- 
 χους , — Ω. 720. Syn. Αρχος, ήγεμων, επι- 
 στάτης, αρχηγός, κορυφαίος, χοροστατης. 
 
 Εξαρχω. Εξαρχομαι. {Iph. J. 435.) incipio, 
 auspicor. to commence, μολπής εξαρχοντες λ 
 εδινευον κατά μεσσους. Σ. 605. 
 
 Έξανγης. splendens. shining•; white, πώλων 
 εκλyε, χιόνος εξαυγεστερων. Rhes. 304. Syn. 
 Αυγηεις, λάμπρος, λευκός. 
 
 Έξαυδάω. eloquor. to speak out. So, ΕξειπεΧν. 
 (Bacch. 269.) Εξενεπειν. (Nem. 4. 53.) εξαυ- 
 δα, μη κευθε νοψ, ινα ειδομεν αμφω. Α. 363. 
 Syn. Εκφράζω, εξεννεπω, εξερεω. 
 
 ΈξαΰτΧς. Εξαϋθϊς. adv. rursus, retro, denuo, 
 iterum. again ; anew. Πηλείδης δ' εξαΰτις 
 αταρτηροϊς επεεσσιν. Α. 223. Syn. Εξαυτής, 
 πάλιν, εκ δευτέρου. 
 
 Έξαυχεω. Εξεπευχομαι. (Pkiloct. 668. 869. 
 Br.) glorior ; mihi persuadeo. to boast of; 
 to expect. σχολ$ ποθ' ηξειν δεϋρ' αν εξηυ- 
 χουν εγώ. Antig. 396. Syn. Εξευχομαι, επευ- 
 χομαι, σεμνύνομαι. — νομίζω. — θαρσώ. 
 
 ΕξάφαιρεΧσθαι. in poetry, s. as ΆφαιρεΧσθαι. 
 -εισόκε πασεων Ψυχάς εξαφελοισθε — χ. 444. 
 See Soph. El. 1164. Syn. Α^αφεω, αποαι- 
 ροΰμαι, εξαιρεω, αποαινυμαι. 
 
 Έζάφϊημϊ. dimitto, libero. to dismiss; release. 
 αλλ' εξαφεΧται τούδε γ', ώς εγώ κλυω. Trach. 
 72. Syn. Αφιημι, διαφιημι, απαλαττω. 
 
 Έξάφιστάμαι. abscedo, absisto. to withdraw ; 
 desist from, και των παλαιών εξαφισταμαι 
 λόγων. Iph. Α. 479. Syn. Εξαλλαττομαι, 
 αποστατεω. 
 
 Έζάφριζομαι. dospumo. prop, to scum ; take 
 off the froth, πριν αίματηρόν εξαφριζεσθαι 
 μένος. Agam. 1076. 
 
 Εξάφΰω. exhaurio. to drain ; to empty, οϊνον 
 δε φθινυθουσιν υπερβιον εξαφυοντες. ξ.• 95. 
 Syn. Αιαφυσσω, εξαντλεω. 
 
 Έζεδραι, ών. αι. conclavia exteriora. the out- 
 offices, τους δ' εν εξεδραισι, τους δ'. Orest. 
 1464. 
 
 Έξεδρος. a sede absens. displaced ; strange. 
 
 1 This verb has a genitive also, II. Σ. 51. 
 316. and Εξαρχομαι, Od. μ. 339. Εξαρχω, 
 however, has an accus. II. B. 273. and always, 
 it should seem, in the Tragic writers.. See 
 Iph. T. 743. Troad. 148. Soph. El. 556. 
 
 Ε Ε Ε 
 
 λόγοι, παραλλασσοντες εξεδροι φρενών. Hip- 
 
 pol. 939. See Αν. 275. Syn. Ανάστατος, 
 
 εξόριστος, τηλωπος. — αναισιος. 
 Εξειδεναι. nosse. per/, m. εξοιδά ; pi. per/. 
 
 εξτβειν. p. εξειδως. to know accurately, ap' 
 
 εξηδεις όσον ην κέρδος. Trach. 990. Β. Syn. 
 
 Επιγιγνωσκω, εξεπισταμαι. 
 Εξειδω. clare video, to see plainly, θεσπεσιην' 
 
 6 δ' έπειτα μεγ' εξιδεν οφθαλμοΧσιν. Υ. 342. 
 
 Syn. Αισθάνομαι, εφοραω, επιβλέπω. 
 Έξειης. pro 'Εξής. adv. deinceps. in order; in 
 
 succession, εξειης έστησαν εϋδμητον περί 
 
 βωμόν. Α. 448. 
 Εξεικαζω. adsimulo. to make thoroughly like. 
 
 ηξειν κεραυνόν, ουδέν εξτρκασμενον. Sept. Th. 
 
 451. Syn. Έξομοιοω, διατνποω, εικονίζω. 
 Εξειλΰω. evolvo. to unfold, τω δ' εξεΐλυσθ'εν- 
 
 τες επι χθονϊ γαστέρας αμφω. Theoc. 24. 17. 
 
 Syn. Ώροσειλεω, εκκυλιω, προκυλιω, προκυ- 
 
 λινδεω. 
 ΕξειμΧ. Εξειω. s. s. as Εξέρχομαι, ώ'ιξαν δε θύ- 
 ρας, εκ δ' y'iov' — ψ. 370. See ν. 367. 
 Εξειργω. excludo. to exclude, χρόνου γάρ αν 
 
 σοι καιρόν εξειργοι λόγος. Soph. ΕΙ. 1292. 
 
 Br. Syn. Απειργω, διειργω, κωλνω. 
 Εξεφω. exsero. to thrust forth, την γλώτταν 
 
 εξειραντες αυ-του, σκεψομεσθ' ευ κάνδρικώς. 
 
 Equit. 378. Syn. Εξελκω, ανασπαω, εξωθεω. 
 Εξελαυνω. Εξελάω. α. 1. εξηλάσά. εξελάσά, II. 
 
 Ε. 324. expello. to drive out, or away. 
 
 εξελααν ενθενδε κυνας κηρεσσιφορητους. θ. 
 
 527. Syn. Απελαυνω, απειργω, αποδιώκω, 
 
 φυγαδεύω, απωθεω. 
 Εξελίσσω, evolvo, explico. to unfold, φερ', 
 
 εξελιξας περιβολας σφραγισμάτων. Hippol. 
 
 864. Syn. Ανελίσσω, εκκυλιω. 
 Έξελκΰω. Εξελκω. {II. Ψ. 726.) abstraho. to 
 
 pull, or draw out ; to drag, verbal. Εξελκτεος. 
 
 {Eur. El. 491.) αλλ', ειπερ επιθυμείτε τηνδ' 
 
 εξελκυσαι. Pac. 506. See 315. Syn. Αφελκο). 
 
 εκσϋρω, εξερυω, εξάγω. 
 Εξεπφδω. incantationibus permulceo. to 
 
 charm, φίλων επψδαΧς, εξεπφδονται φυσιν. 
 
 (Ed. C. 1194. Br. Syn. Έκπραννω. 
 Εξεπαιρω. extollo, incito. to raise up ; to in- 
 cite, τάς θεοΧς έχθρας γυναΧκας εξεπαιρωσιν 
 
 δολψ. Lysist. 624. Syn. Επαειρω, παροξύνω, 
 
 προτρέπω. 
 ΕξεπΤπλησσω. percello. to confound, ες θαΰμ 
 
 εσηει, κάξεπιπεπληκται, σαφώς Ώς εις τοδ' 
 
 ήλθε, μεμψιν ευλαβουμενη. Eur. Dan. 36. 
 Εξεπϊτηδες. adv. ex industria. on purpose, de- 
 signedly, ουκουν δικαστάς εξεπιτηδες η πόλις. 
 
 Plut. 917. Syn. Επίτηδες. 
 Έξεπομβρϊω. irrigo. to water, ουτ εξεπομβρών, 
 
 ουτ' επαυχμησας, φίλος. Soph. fr. Polyx. 
 Εξεράω. humi eiFundo. to throw away, τους 
 
 λίθους νυν μοι χαμαζε πρώτον εξεράσάτε. Ach. 
 
 340. Syn. Εκβαλλω, απορρίπτω, εκκενοω. 
 Έξεργαζομαι. pass, has also an active sense. 
 
 perticio. to do ; to effect. — τούξειργασμενον 
 
 Ελεξα πάν, όσονπερ εξηπισταμην. Aj. 315. 
 
 Syn. Αιεργαζομαι, επιτελεω, διαπράττω, εκ- 
 
 πονεω, περιεπω. 
 
I hi jSt Ει 
 
 Ιξερευνάω. pervestigo. to inquire for ; search 
 I after, τι δ' εξερευνάς, και τι βουληθεις πάρει ; 
 j Soph. El. 1106. Syn. Αιεξερευναω, εξετάζω, 
 ) εξερεεινω, -ομαι. 
 
 \ Ιξερεω. edico. to declare. (77. Α. 204.) Εξε- 
 ί ρεομαι, (Od. γ. 24. κ. 63.) 2. Έζερομαι. per- 
 I contor. to ask, inquire. Ίζε δ 1 ap' εν μεσσοι- 
 \ σι, Διός δ' εξειρετο βουλην. Υ. 15. Syn. Εξ- 
 ι* ανδαω. 2. εξερευνάω. 
 
 . Ιξεριστής. litigator, a disputer. ονδ' εξερισ- 
 ' της των λόγων, όθεν βαρύς. Eur. Supp. 894. 
 t Syn. Έριστης, φιλονεικος. αντίδικος, αντί' 
 i λόγος. 
 
 | Ιξερπυζω, Έζερπω. (Philoct. 297.) prorepo. 
 I to creep, or crawl forth, τον 'μοϋ μέλους, 
 ' νφ' ηδονής ερπυση θνραζε. Vesp. 272. See 
 ! Thesaur. 
 
 i Ιξερρε. abi in malam rem. away with you ! 
 t go and perish ! Hipp. 973. 
 j Ιζϊρϋκω. prohibeo. to prevent ; to avert. 
 t' κείνων κακ' εξηρνκε βουλενων σοφώς. Phi- 
 . loct. 429. 
 
 ιίξερυω. aor. 1. εξε ρΰσά, εξειρΰσά, εξεφνσσά. 
 \(ΙΙ. Ε. 112. Ψ. 870.) extraho. to draw, drag, 
 j or pluck, out. — τους δ' εξειρνσσαν Αχαιοί. 
 IN. 193. Syn. Εξελκω, εξαρνω, αφανίζω. 
 ΙΙξερχόμαι. Εξοιχνεω. Εξοιχδμαι. (II. I. S/ Ζ. 
 Γ 384.) egredior. to set forth, παμπληκτα παγ- 
 1 κονιτα τ εξ-ηλθον αεθλ' (i. e. προς α.) αγω- 
 I νων. Trach. 505. Br. Syn. Έκφοιταω, εκπο- 
 I ρεύομαι, εξοδενω, επεκβαινω, εκβαλλομαι. 
 k Μερώεω. decedo, excedo. to go out of the 
 | way. αί δ' εξηρωησαν, επει μένος ελλαβε θυ- 
 Ιμόν.Ψ.468. &?? Theoc. 25. 189. SYN.Axfi 
 Ι ριοεω, απέρχομαι. 
 
 Ι )ξερωτάω. percontor. to inquire. — οπόθεν γε- 
 i νεάν Εξερωτξ,ς, ω ανα ; — Pyth. 9. 77. 
 Ι • \ξεσθω. exedo. to eat up. λιχήνας εξεσθοντας 
 Ι αρχαιαν φυσιν. Choeph. 279. Syn. Αιεσθιω, 
 ι εξεδομαι, κατεδω. 
 
 \ ',ξεσϊά. legatio publica. mission ; embassy. 
 I — ο οι θράκες πορον ανδρες-Έξεσιην ελθόν- 
 Vt, — Ω. 235. Syn. ΙΊρεσβεια, εκπεμψις. 
 ',ξεταζω. aor. 1. εξητάσά, Thesm. 437. Br. 
 εξηταξά, Theoc. 14. 28. examino. to try ; to 
 put to the proof. Hence, ΕξΙτάσΐς,εως. ή. 
 ^strict examination. Call. Ep. 62. Bl. εξετα- 
 \σαι τε φίλους, δντιν εχουσι νοον. Theog. 
 1010. Syn. Δοκιμάζω, εξερευνάω, ανακρίνω, 
 σκέπτομαι, επινοεω,διακριβονμαι, ετάζω, βασ- 
 
 ίταζω, qu. vid. 
 Ιξετης, "Εξαετής, sexennis. 6 years old. Nub. 
 • 860. Έξήμάρ. during 6 days. Od. κ. 60. 
 Έξηρετμδς. with 6 rows of oars. Ep. άδεσπ. 
 694. Έξμεδιμνδς. holding 6 medimni. Pac. 
 631. 
 
 -;ξε τϊ του. ab illo tempore, since that time, εξε- 
 τι του δτε, διογενες, Βρισηίδα κουρην. Ι. 106. 
 Ίξευλάβεδμαι. vereor, caveo. to be very cau- 
 tious. See Ευλαβεομαι. εξενλαβοϋνται, μη φι- 
 λοις τευχειν εριν. Androm. 645. 
 )ξευμάριζω. rem facilem reddo. to render 
 easy. — συμφοράς δε τάς εμάς Εξενμαρι- 
 ζων, — Here. F. 17. ib. 81. Syn. Ευμαριζω, 
 
 ESI 
 
 223 
 
 εκπραυνω. 
 
 Έξευρημά. solers inventum. a discovery ; 
 contrivance. Κρέοντος, η σον, ταντα τάξ- 
 ενρηματα ; CEd. Τ. 386. Syn. Μηχάνημα, 
 πλάσμα. 
 
 Εξευρίσκω, Εξεύρω. (Philoct. 292. II. Σ. 322.) 
 invenio. excogito. to discover; invent, πυγ- 
 μάχοι εξευροντο παλαισματα συμφορά τεχνα. 
 Theoc. 24. 112. Syn. Ένρισκω, εξανευρισκω, 
 καταλαμβάνω, τεχναζομαι. 
 
 Έξευχδμαι. glorior. to boast, εξευχεται τυ 
 δράμα του πάθους πλέον. Agam. 535. 
 
 ΈξεφΊεμαι. mando. to enjoin strictly, εκείνον 
 ειργειν Τεύκρος εξεφιεται. Aj. 806. 
 
 Εξέχω, emineo, existo. to be prominent ; to 
 rise above. — ην εξεχφ Έιλη κατ ορθρον — 
 Vesp. 768. Syn. Εξισχω, ανεχω, ανατέλλω, 
 αναφαίνομαι. 
 
 Εξηβδς. qui pubertatem excessit. past the 
 age of youth, ήβης ακμαίας, και τον εξηβον 
 χρονψ. Sept. Th. 12. Syn. Αφηβος, παρη- 
 βος, εξεφηβος. 
 
 Έξηγεομαι. prseeo, SfC. to lead the way. 5 to 
 declare, των δ" εξηγεισθω, — Β. 806. τοιοΰσδ' 
 αεί ποτ ανδρός εξηγεϊτ' εχειν. Aj. 321. Syn. 
 Έγεομαι, διηγεομαι, ερμηνεύω. 
 
 Έξηκεστϊδης. Nom. Pr. a contemptible man, 
 lashed by Aristoph. ει δε δούλος εστί και 
 Καρ, ώσπερ Έξηκεστιδης. Αν. 764. ib. 1527. 
 
 Έξηκοντά. οι, αί, τα. sexaginta. sixty. II. Β. 
 587. Έξηκοντουτης, ες. 60 years old. εξηκον- 
 τούτης Διονύσιος ενθάδε κεϊμαι, Ύαρσενς, μη 
 γημας' αιθε δε μηδ' δ πατήρ. Ερ. άδ. 640. 
 
 Εξηκω. pervenio. to pass away, or along, or' 
 οϋν τοιαυτην ημιν εξ??κει<; δδον. Soph. El. 
 1318. Β. Syn. Πορεύομαι, εξέρχομαι. 
 
 Εξηλάτδς. 1. malleo ductus, beaten out. 2. If 
 aspirated; sex plicas habens. having six 
 plates, or folds. — ασπίδα, — χαλκειην, εξηλα- 
 τον' ην αρα χαλκενς Κλασεν, — Μ. 295. Syn. 
 1. Ευποιητος, συντετριμμένος. 2. εξ πτυχας 
 έχων, εξαπτυχος. 
 
 Εξημερδω. mansuefacio. to civilize, εξημερώσαι 
 γαϊαν, ειθ' *Ή.ρας ϋπο. Here. F. 20. 
 
 Εξημοιβδς. permutatorius. changed ; for a 
 change, εϊματα τ εξημοιβά, λοετρά τε θερμά, 
 και ευνα'ι. θ. 249. 
 
 Έξί?ς. adv. deinceps ; in ordine. in order, or 
 succession. With gen. or dat. next after. 
 (Ban. 765. Lysist, 633.) εξής ηυναζοντο παρά 
 ρηγμΐνι θαλάσσης, δ. 449. Syn. Έξει?7ς, εφ- 
 εξής, καθεξής.-μετα ταύτα, εκ τούτου, λοιπόν, 
 ένθεν, εντεύθεν. 
 
 ΕξΧδΙω. exsudo. 2. alvum exonero. to sweat, 
 SfC. ουκ αν ίξιίισεν εις θοιματιον, αλλ' ανε- 
 πτετο. Αν. 792. Syn. Αφιδροω, εξιδροω. — εν 
 τ'ιλαω. 
 
 ΕξΤδρϋω. colloco. to place out of the way. 
 στήσόν με κάξιδρυσον, ως πυθωμεθα. QEd. 
 C. 11. 
 
 ΕξΧημί, Εξΐϊμαι. emitto, dimitto. to dismiss ; 
 relieve, αυτάρ επει ποσιος και εδητυος εξ ερυν 
 εντο. Α. 469. Syn. Αποτιθημι. εκβαλλω. 
 
 ΕξΧκϊτευω. supplico. to entreat earnestly. 
 
224 
 
 E'S Ο 
 
 εξ'ικετενσε \ της εμής χειρός θιγών. (Ed. Τ. 
 760. Br. Syn. Καθικετευω, καταδεομαι, εκ- 
 λίπαρεω. 
 
 ΕξΤκμαζω. propr. exsicco. to dry up. άτάρ τι 
 ταύτα δΰρομαι, τα δ' εν ποσιν Ουκ εξικμαζω 2 , 
 και λογίζομαι κακά ; Androm.404. 
 
 Εξϊκνεόμαι. pervenio, evenio. to arrive at. to 
 happen, ιον, ιου' τα παντ αν εξικοι σαφή. 
 CEd.T.l J 80. Β. Syn. Αφικνεομαι. αποβαίνω. 
 
 Εξϊνόω. enervo. to unnerve, φάλαινα δυσμι- 
 σητος εξινωμενη. Lye. 841. 
 
 ΕξΊονθιζω. evello, e. g. crinem. to pluck out. 
 εγω μιαν μεν εξιονθιζω τρίχα. Soph.yh Κρισ. V. 
 
 Εξϊπόω. comprimo. to squeeze ; to press, ώς 
 εμού γε τω ξυλω τον ωμον εξιπωκατον. Lvsist. 
 291. 
 
 Εξιπτάμαι. f. εκπτησόμαι. evolo. to fly away. 
 See Αφιπταμαι. ηριπε δε πρηνής, ψυχή δε 
 μελεων εξεπτη. Batrach. 210. 
 
 Έξις, εως. ή. constitutio. the state* — οφρα 
 ιδωμε ν-Εξιν παιδός εμοΐο — Orph. 389. Syn. 
 Σχεσις, καταστασις, διαθεσις. 
 
 Εξϊσοω. adaequo. to make like ; to be like. 
 verbal. Έξϊσωτϊός. (CEd. T. 408.) μητηρ κα- 
 λείται' μητρι δ' ουδέν εξισοΧ. Soph. ΕΙ. 1200. 
 ib. 1079. Syn. Εξομαλιζω' ισα πράττω, ισαζω. 
 
 Έξιστημϊ. de loco demoveo. to displace, vied. 
 Εξίσταμαι, to be deranged, φρονοΰντα yap 
 viv ουκ αν εξεστην ιδείν. Aj.82. ib. 681. See 
 Antig. 571. 1105. Br. Syn. (med.) Αφιστα- 
 μαι, μεθισταμαι. — εκπλήττομαι, διαφθείρομαι, 
 εκνοσφιζομαι, εκχωρεω. μαίνομαι. 
 
 Εξιστόρεω. exquiro. to search after, εξιστορή- 
 σαι σων όδόν βουλευμάτων. Hec. 743. Syn. 
 Αναζητεω, πυνθανομαι, ερωτάω. 
 
 Εξιχνοσκόπεω. act. & med. (Trach. 275. Aj. 
 997. Br.) Εξιχνευω. investigo. to trace out ; 
 search after. — εξιχν^υσατε Tor θηλυμορφον 
 ξένον. — Bacch. 352. Syn. Εξιχνιάζω, εξερευ- 
 νάω. 
 
 Εξογκόω. tumidum reddo. 2. tumulum ex- 
 struo. to swell out; e.g. the earth, by rais- 
 ing a tomb. Hence, Εξόγκωμα, a swelling; 
 an eminence. (Here. F. 1332.) εν ηταλαιναν 
 μητ'ερ' εξωγκουν ταφψ. Orest. 402. Syn. 
 Ογκοω. — καταχωννϋμι. — καλύπτω, θάπτω. 
 
 Εξόδάω. venundo. to sell off. ω δεσποτισκε, 
 μή ταδ' εξόδων εγώ. Cycl. 266. Syn. Έξεμ- 
 πολαω. 
 
 Έξοδοιπόρίω. exeo foras. to go forth from. 
 πριν ovv tiv ανδρών εξοδοιπορεΤν στέγης. 
 Soph. El. 20. Syn. Έξοδευω, εξέρχομαι. 
 
 Εξοδος, egressio, finis, &c. departure, termin- 
 ation, finale of a play. (Vesp. 582. Pac. 
 1181.) Hence, Εξοδϊός, α, δ ν, Suid. τιν αν 
 συ τηνδε προς θυρώνος εξοδοις. Soph. ΕΙ. 
 330. Syn. Εκβασις, εξηλυσις, εκδρομή, τέλος 
 
 1 The ι is made long by the augment. 
 
 2 Brunck explains it, " prcesentia tractare, 
 considerare." Έξικμάζειν seems opposed to 
 δΰρεσθαι, Why do I weep over past evils, and 
 not rather dry up my tears to consider those 
 which are present ? 
 
 EgO 
 
 (βιον η δράματος). 
 Εξδδϋνάομαι. dolore irritor. to be stung with 
 
 pain. — μη σ εξοδυνηθείς-Δρασυ τι ματαιον. 
 
 Cycl. 657. 
 Εξοζω. Εξωζω. oleo. to stink, και κακόν εξοσ- 
 
 δεις. απ' εμιΰ φύγε, μή με μολυνης. Theoc. 
 
 20. 10. 
 
 Εξόθϊν. adv. for Όθεν. Nic. Th. 318. 
 Εξοιδεω. extumesco. to swell, πληγαϊς πρόσ- 
 ωπον φαλακρον εξφδηκοτα. Cycl. 226. Syn. 
 
 Εξοιδαινω, εξογκοομαι. 
 Εξοικησϊμδς. habitabilis. inhabited, ναι, τεκ- 
 
 νον, ειπερ εστί γ' εξοικησιμος. CEd. C. 27. 
 Έξοικιζω. domo ejicio. to drive from one's 
 
 abode, εξωκισαντο δ' οί. θεοί τίνος ουνεκα ; 
 
 Pac. 203. Syn. Εξορίζω, εκβαλλω. 
 Εξοικοδδμεω. inceptum sedificium perficio. to 
 
 finish a building, a. εξωκοδομηταί σοι το τεί- 
 χος, b. ευ λέγεις. Αν. 1124. 
 Έξοιμωζω. ejulo. to groan out. ό δ' ενθνς 
 
 εξψμωξεν οι/κυγάς λυγράς. Aj. 317. 
 Εξοινωμενδς. vino lymphatus. intoxicated. 
 
 λνπρώς νιν εισιδοιμ' αν εξοινωμενας. Bacch. 
 
 812. 
 Εξοκελλω. impingo. to drive upon rocks. 2. 
 
 neut. to run upon shoals, ο τε πλούτος εξω- 
 
 κειλε τον κεκτημενον. Menand. Syn. Εποκελ- 
 
 λω, προσβάλλω. 2. εκτρεχω, εκπίπτω. 
 Εξολισθάνω, Έξόλισθεω. elabor. to slip out, 
 
 or off. όπο)ς σίδηρος εξολισθανοι μάτην . Phcen. 
 
 1405. See II. Υ. 470. 
 Εξολλϋμϊ. Εξολοθρεύω. (Sibyl. 1. 3.) penitus 
 
 perdo. to destroy utterly, τους Ζευς εξολε- 
 
 σειε, πριν ήμίν πήμα γενέσθαι, ρ. 597. Syn. 
 
 Διαφθείρω. 
 Εξδμϊλεω. inter alios versor foras. to be in 
 
 company abroad. Hence, ΕξόμΤλός. ό η. 
 
 Trach. 966. Br. peregrinus. foreign, strange. 
 
 ου καλόν εν 
 
 Iph. Α. 735. 
 Εξομμάτόω. oculos effodio. to deprive of 
 
 sight. (Eur. CEd.fr.) 2. oculatum reddo. to 
 
 restore the sight. 2. εξωμματωται, και λελαμ- 
 
 πρυνται κόρας. Plut. 635. Syn. 1. ΕκΓυ^λοω. 
 Εξομνϋμϊ. abjuro. to deny with an oath, φη- 
 
 σεις μετασχειν, η 'ξομεϊ το μή ειδεναι ; Antig. 
 
 541. Syn. Απομνυμι. — απαρνούμαι. 
 Εξόμοθ'εν. adv. s. s. as Όμοθεν. — δοιούς δ' αρ' 
 
 ΰπηλυθε θάμνους Εξομοθεν πεφυο)τας. ε. 447. 
 Εξόμοιδω. similem efficio. to cause a likeness. 
 
 δει πωλοδαμνεϊν, κάξομοιοΰσθαι φνσιν. Aj. 
 
 549. 
 Έξδμοργνύμαι. abstergo. to wipe out 4 . ά 'γώ 
 
 ρυτοϊς νασμοΖσιν εξομορξομαι. Hipp. 653. 
 
 Syn. Απομοργνυμι, αποματτώ. εκματτομαι. 
 Εξόν. impers. cumliceat. since it is permitted. 
 
 — νυν δ' εξόν πατρός ΤΙαντων άριστου παϊδα 
 
 κεκλησθαι, κάλου Ύής μητρός. Soph. El. 3G7. 
 
 3 See notes in Glasgow edit, and Cycl. 516. 
 
 4 If the reading, Bacch. 344. be correct, 
 εξομόρξει has a very different sign. " You 
 will communicate your folly to me." — But 
 Porson conjectures, μηδ' εναπομόρξει. 
 
Ε # Ο 
 
 Syn, Παρόν, ενόν. 
 Εξόνειδιζω. probris incesso. to utter reproach- 
 fully, φωνουσα, τοιαδ' εξονειδιζει κακά. Soph. 
 El. 290. 
 Έξονόμαζω. (II. Α. 361.) Εξόνδμαινω. nomine 
 yoco. to call by name, ως μοι και τονδ' άνδρα 
 πελωριον εξονομηνυς. Γ. 166. 
 Εξόνόμακληδην . adv. nominatim. byname, εξ- 
 ονομακληδην ονομαζων άνδρα εκαστον. Χ. 415. 
 Έξόπΐθεν. (//. Δ. 298.) Εξόπίν. adv. a poste- 
 riori parte, tempore, v. loco, behind, ό κε- 
 λαΐνός, ο τ εξοπιν αργίας. Agam. 115. 
 Εξόπϊσω. adv. retro ; in posterum. back; 
 hereafter. — αικε ποθι Ζευς -Εξοπισω περ 
 παύση οϊζύος' — δ. 34. 
 Εξοπλίζω, armis penitus instruo. to arm com- 
 1 pletely. πρίν εξοπλιζειν Αρη. iEsch. Supp. 
 696. P. Syn. Αποπλιζω. — εφοπλίζω, οπλίζω. 
 Εξορθϊαζω. sublata Yoce clamo. to proclaim 
 aloud, κάξορθιαζων πολλά, και δυσχειμερονς 
 Ατας ύφ' ήπαρ θερμόν εξαυδωμενος. Choeph. 
 269. 
 1 Έξορθδω, erigo, instauro. to direct aright, μι) 
 μου προταρβει' τον σον εξορθου /3ioj/. Antig. 
 ; 83. Syn. Ανορθοω, επανορθοϋμαι, διορθοω. 
 Ι Εξορίζω, extermino. to banish, εξορίζεται κα- 
 ' κόν, ουδέ μέλλει. Hip. 1381. Syn. Ύπερ- 
 
 οριζω, εξελαυνω, εκδιώκω, φυγαδεύω. 
 ' ΕξόρΊνω. incito, irrito. to urge on. σύδ' εξο- 
 \ ρίνας ηπιοις ύλαγμασιν. Agam. 1640. Syn. 
 
 Έ,ζερεθω, εξερεθιζω. 
 Εξορκιστής, οϋ. ό. exorcista. Lucian. An. ii. 
 
 310. 
 'Έξορκος, ου. δ. s. as Όρκος. Olymp. 13. 140. 
 Εξορμάω, impello ; erumpo. to urge on ; to 
 rush forth. — μή σε λαθησι-Κεϊσ εξορμησα- 
 I σα — μ. 221. SeeThesm.666. Syn. Όρμαινω, 
 παροξύνω, επάγω, παρακΊνεω, επειγω. — εκθο- 
 ρω, εκπηδαω, παρεκβαίνω. 
 Έξορμιζω. enavigo. to moor in one harbour, 
 being εξορμος (Hipp. 156.) from another. 
 1 — πελας γαρ, Τειρεσία, φιλοΐσι σοϊς Έξωρμι- 
 1 σαι σον πόδα. — Phcen. 863. Syn. Αφορμεο), 
 
 αφορμιζω, εφορμιζω, εξορμάω. 
 Έξορονω. exsilio. to jump out. αψ όροων' Πα- 
 .. ριος δε θοώς εκ κλήρος ορονσεν. Γ. 325. Syn. 
 
 Εκπηδαω, εκθορεω. 
 Εξόρω. excito. to rouse ; to urge forward, ή, 
 ! και δ μεν προτερωσε δομών εξώρτο νεεσθαι. 
 : Apoll. 1. 306. 
 
 Εξοτρϋνω. exstimulo. to urge, ος μ' εξοτρυνει 
 1 παϊδ' εμον πείσαι λιταις. Eur. Supp. 24. Syn. 
 Έκπειθω, οτρυνω. 
 Έξουσϊά. facultas. 2. potentia,&c. faculty, or, 
 means, authority, δειξωσιν αυτούς των κακών 
 εξουσία. Eur. Temen.yh 14. Syn. Αυναμις, 
 άδεια, ευπορια. αξίωμα. 
 
 Ιξδφελλω. adaugeo. to increase, μνηστήρας 
 δωροισι, και εξωφελλεν εεδνα. ο. 19. Syn. 
 ^Έποφελλω, αυξω. 
 
 Ιξδχά, Έξδχως. (Lye. 1 195.) adv. excellenter; 
 supra modum. exceedingly. — έξοχα γάρ μιν 
 ,εφιλατο Παλλάς Αθηνη. Ε. 61. Syn. Εξαιρε- 
 ■ιτως, διαφεροντως, εκπαγλως, πάνυ. 
 
 Ε Ο Ρ 
 
 225 
 
 Εξοχος, eminens. elevated ; distinguished. 
 δντινα μεν βασϊλήα και εξοχον άνδρα κιχειη. 
 Β. 188. Syn. Εξαίρετος, ΰπειροχος, υπερέχων, 
 προέχων, ΰπερφυης, προφερης, ένδοξος, εκ- 
 πρεπης, κρατιστος. — φερτατος, εξοχωτατος. 
 
 Εξυβρίζω, injuriam facio per insolentiam. to 
 affront grievously, ταδ' εξυβρίζει' πλην δταν 
 κλυη τινός. Soph. ΕΙ. 295. 
 
 Εξυπάνιστημί. subtus attollo. the 2α 7 . aor. has 
 a pass, sense, to rise up from under, σμώδιξ 
 δ' αιματοεσσα μεταφρενον εξυπανεστη. Β. 
 267. Syn. Εξανιστημι. 
 
 Έξυπερθε. adv. supra, superne. above, τοδ' 
 εξυπερθε, και στίβου γ' ουδείς τύπος. Philoct. 
 22. Syn. Ύπερθε. άνωθεν. 
 
 Εξυπτίαζω. resupino, to throwback ; to turn 
 up. εξυπτιαζων όμμα, Ώολυνεικους βιαν. 
 Sept. Th. 583. 
 
 Εξυφαίνω. (Batrach. 181.) texendo absolvo. 
 to weave. Hence, Εξνφασμά. το. a web com- 
 pleted. (Eur. El. 539.) Syn. Αιυφαινω, υφαί- 
 νω, κατασκευάζω, εκτελεω. 
 
 Εξϋφηγεδμαι. praeeo. to lead the way. αλλ' 
 εξυφηγοϋ' γνώθι δ', ως έχων έχει. (Ed. C. 
 1025. Syn. Ύφηγεομαι. 
 
 Εξω. adv. & prcep. foras. 2. extra, prteter. 
 out of doors ; beyond ; besides. Τρωάδες, 
 εξω κομισασθ' οίκων. Troad. 167. εξω τε 
 μεγάλων ελπίδων. — ib. 345. 
 
 Εξωθεν, adv. extrinsecus. from without, i) 
 'ξωθεν εισω τψ φεροντι μέμφεται. Sept. Th. 
 556. 
 
 Εξωθεω. extrudo. to thrust, or, drive, out. 
 Hence, Εξώστης, ου. δ. (Rhes. 322.) εκ δ' 
 ώσε γληνην' — ££. 494. ος μ' εξεωσε, κάπεσυ- 
 
 λησεν πατρας. (Ed. C. 1330. Br. Syn. Απο- 
 στυφελιζω, εκβαλλω, εξελαυνω, απελαυνω. 
 
 Εξώλης, perditus. utterly ruined, comp. Εξω- 
 
 λεστερδς. Plut. 443. more pernicious, εξώ- 
 λες απολοι', ει μη παυσαιο βακιζων. Pac. 1072. 
 
 Syn. Πανώλης, πανωλεθρος. ολοος, δυστηνος. 
 Έξωμιζω. humero tenus nudo. to expose the 
 
 shoulders, εξωμισασαις τον έτερον βραχίονα. 
 
 Eccles. 267. 
 Εξωμίς, Χδδς. ή. tunica servilis non tegens 
 
 brachia. an under garment without sleeves, 
 
 worn by aged men and slaves, διφθέρων, 
 
 κάξωμιδων, άς ούτος αυτοϊς ημπολα. Vesp. 442. 
 Εξωμόσϊά. abjuratio. the act of disavowing 
 
 upon oath. a. εξωμοσια δ' ουκ εστίν; b. ου 
 
 γαρ δει στροφής. Eccles. 1026. Br. Syn. 
 
 Απωμοσια. αρνησις (μεθ' όρκου). 
 ΕξωπΧός, ου. ό ή. extra conspectum positus. 
 
 out of view; absent, α'ιρεί, χρονίζων δωματο>ν 
 
 εξωπιος. Med. 624. 
 Εξωρος, ου. ό ή. intempestivus. unseasonable. 
 
 εξωρα πρασσω, κούκ εμοι προσεικότα. Soph. 
 
 ΕΙ. 621. Syn. Ακαιρος, υπερωρος, νπερωριος, 
 
 υπερήμερος, εξιτηλος. 
 Εοικώς. part, prcet. med. of Εικόμαι. like ; 
 
 seemly. — ό δ' ηϊε νυκτι εοικώς. Α. 48. Syn. 
 
 Ώροσεοικως, εικελος, αλιγκιος, παραπλήσιος, 
 
 εικως, πρόσφορος. 
 Εορτή, ής. ή. festus dies ; ferise. a festival. 
 
 G G 
 
226 
 
 ΕΠΑ 
 
 Hence /Εορτάζω, to keep the feast. (Acharn. 
 1078.) ίρπειν ώρα κ ειη' αεργοις αιεν εορτά. 
 Theoc. 15. 26. Syn. Τελετή, πανηγυρις, 
 ειλαπινη. Ερ. Άγνη, αρτιχορευτος, άγρυπνος, 
 λυσιπονος, πλειστομβροτος, θεοφιλής, ιερά, 
 ευκελαδος, ετήσιος, μυστιπολος. Ρηιι. ΐίαν- 
 δημιον ήμαρ εορτάς. Ερ. θυσιωδεες ώραι. — 
 χοροσταδας ήγον εορτάς. Call. Jr. 
 "Έος. obsol. for 'Αγαθός, gen. pi. fern, εάων, 
 
 (δοσίων being understood.) //. Ω. 528. 
 "Έος, εή, εδν. suus, a, um. his, hers. Also, 
 mine, thine, οίον ίής ψυχής αλεγων ϋπερ' — 
 Apoll. 2. 634. Syn. Ός, ε/ιός, σος, ίδιος, 
 σφετερος. 
 "Επάγαιδμαι."Επαγάλλδμαι. (II. Π. 91.) ltetor 
 aliqua re. superbio. to exult ; take pride in. 
 οΰνεκεν ου οι εγωγε κακή επαγαιομαι ary. 
 Apoll. 3. 470. Syn. Τέρπομαι, επιχαίρω, επ- 
 αγλαϊζομαι. 
 "Επαγγελλω. annuntio. to proclaim ; to de- 
 clare, med. to promise, παντας δμώς, μήπως 
 τις επαγγειλτ^σι και εισω. δ. 775. Syn. Πα- 
 ραγγέλλω, κελεύω, επιστελλω, εξαγορευω, 
 επιτάσσω, δμολογεω, διεγγυαομαι. 
 "Επάγειρω. congrego. to collect together. λαούς 
 δ' ουκ επεοικε παλιλλογα ταντ επαγειρειν. 
 Α. 126. Syn. Συναγειρω, επαθροιζω. 
 "Επαγλάϊζομαι. exsulto ob. to glory in. — ουδέ 
 ε φημι-Αηρον επαγλαϊεϊσθαι. — Σ. 133. Syn. 
 Ταυριαω, επαγαλλομαι. 
 "Επάγω, induco, infero. to bring in ; to induce. 
 Ηβηοβ^Επάγωγδς. adj. attractive. (jEsch.fr.) 
 ώς επαγοντες επήσαν' δ δ' αντιος εκ ξυλοχοιο. 
 τ. 445. Syn. Εισάγω, εισφέρω, παραπειθω, 
 εφελκυω. 
 "Επάγωνϊος, δν. defensor, an assistant at a 
 combat, νυν δ' άντε σωτήρ ισθι κάπαγωνιος. 
 Agam. 514. Ρ. 
 "Εττ^ω. (Theoc. 2. 91.) "Επαειοω. accino. 2. 
 incanto. to sing to any one. to use incant- 
 ations. — επηεισαν δε λοχει -y. Call. 4. 252. 
 Syn. Προσάγω, καταειδω. — 2. γοητεύω, φαρ- 
 μακιζομαι. 
 "Ετταειρω. allevo. 2. incito. to lift upon, to 
 elevate, δάκρυα θερμά χεοντες, άμαξάων επα- 
 ειραν. Η. 426. Syn. Επαιρω, επιτιθημι. ανα- 
 κουφίζω. 
 "Επάίξω. adaugeo, promoveo. to cause to 
 prosper, ος οι πολλά καμ\)σι, θεός δ' επι έρ- 
 γον αεζη. ξ. 65. Syn. Αεξω, αυζω. 
 "Επάθλδν. prsemium certaminis. a prize, και 
 σκηπτρ' έπαθλα τήσδε λαμβάνει χθονός. 
 Phcen. 51. Syn. ΎΙικητηριον. αεθλον. 
 "Επαιαζω. lamentor insuper. to weep over, or 
 in addition, αιαζω τον Α,δωνιν' επαιαζουσιν 
 Ερωτες. Bion. 1.6. Syn. Επιδακρυω, επολο- 
 λυζω. 
 "Επαιγι.ζω. impetuose spiro. to blow violently 
 against, λαβρον επαιγιζοντα δι αιθέρος, οφρα 
 τάχιστα, ο. 293. Syn. Επικαταπνεω. — μέγα, 
 σφοδρώς, πνέω. 
 "Επαιΰϊδμαι. "Επαισχϋνδμαι. {(Ed. Τ. 647.) 
 revereor. to blush at; be ashamed of. ουκ 
 επαιδεσθησομαί γε προσπεσεϊν το σον γονυ. 
 
 ΕΠΑ 
 
 Iph. Α. 900. Syn. Αιδευμαι, εντρεπομαι. 
 
 Επαιθω ι ,Ερ.άδ.678.~Έπαιωρεω, Crinag. All. 
 
 ii. 152. "Επακόλουθου, Eccles. 477. "Επα- 
 
 λαλκω, Nic. Th. 352. "Έπαλγϋνω, ib. ΑΙ. 
 
 335."ΕπάλΊτρευω, Apoll. 1. 1077.~Επαμφερω, 
 
 /οι•"Έπάνάφ. Solon, An. i. 71. "Επάνάβδω, 
 Plut. 292. "Εττανα^^άω, Nub. 1378. "Επά- 
 νάχωρϊω, Eccles. 28. "Επάναστρεφω, Ran. 
 1102. Β. "Επάνίρδμαι, Lysist. 512. "Επαν- 
 θοπλδκώ, Strato, An. ii. 360. "Επάνυω, Hes. 
 άσπ.3\ ί 1."ΕπάπεϊΚεω, II. Α. 319. "Επαρδευω, 
 
 "Επαρδω, Sibyll. 1. 5. "Επασκεω, Od. ρ. 266. 
 Ναη.9.23."Επαστραπτω,ΒΐαηοΓ, An.ii. 157. 
 
 "Επεγ^ουττεω, //. Α. 45. "Επεγκαχαζω, Lye, 
 285. "Επεγκελεζ/ω, Cycl. 64$>.~Ε ι πεγκϊρανννμ'ί, 
 Nic. ΑΙ. 166. "Επεγκρεμάμαι, ibid. ap. Ath. 
 p. 372. e. "Επεγχάλαω, ib. ΑΙ. 439/Επειπεΐι/, 
 JEsch. Supp. 969. P. "Επεκβαινω, Crinag. 
 An. ii. 148. "Επεκπ'ινω, Cycl. 326. "Επελαυ- 
 νω, II. Ω. 421. "Επεμβοάω, Nic. ΑΙ. 219. 
 "Επεξϊακχαζω, Sept. Th. 635. Ρ. "Επερεθιζω, 
 Marc. Argent. An. ii. 271. "Εττερε^ω, II. A. 
 39. "Εττεσθϊω, "Εττεσθω. Call. Ερ. 50. Bl. "Επ- 
 ευαζω, Orph. Η. 78. "Επηχεω, Iph. Α. 1584. 
 "Επϊαυω, Archias, An. ii. 94. "ΕπΧβασταζω, 
 Cycl. 378.~Επιβλυζω, Leon. Al. An. ii. 192. 
 "Έπΐβρΐμω, act. & med. II. P. 739. Ran. 680. 
 Br. "ΕπΤβρϋκω, Tymnes, An. i. 505. "Εττιο'ϋω, 
 or "Επϊδϋνω, II. Β. 413. "Επιζευγνϋμϊ, Theoc. 
 22. 3. "ΕπΧθαρσϋνω, II. Δ. 183. "ΕπΊθλϊβω, 
 Leon. ΑΙ. An. ii. 198. "Επΐθραυω, Apollonid. 
 An. ii. 133. "Επϊκαιω, Od. γ. 9. "Εττίκελα^εω, 
 II. θ. 542. "Επϊκεραννϋμϊ, Od. η. 164. "Επΐ- 
 κερτδμεω, II. Π. 744. "Εττϊκενθω, Ε. 816. "Επ-ι- 
 κλυω, Ψ. 652. "ΕπΐμηνΊω, aor. 2. επεμηνων, 
 II. Ν. 460. "Έπϊοινοχδευω, Horn. Ven. 205. 
 "Επϊπϊνω, Od. ι. 297. "ΕπιπλαΥαγεω, Theoc. 
 9. 22. "Εττιττλεκω, Meleag. 105. "Επΐπληθω, 
 Αν. 975. "Επΐπρδβαινω, Dionys. 128. ~Επ~ϊ- 
 προθεω, Apoll. 1. 582. "ΕπΓπροχεω, Horn. 
 Pan, \9."Επισκαζω, Apoll. 1. 669. "Επισκαπ- 
 τω, Carphyl. An.ii. 401."Ε7τισκιρ7-αω, Strato, 
 ib. 361. "Επισπενδω, Theoc. 23. 38. "Εττι- 
 στάλαζω, "Επιστάλάω, Leon. Tar. An. i. 
 232. "Ε7Γΐσώιγγω, Macedon. An. iii. 112. "Επι- 
 σφραγίζω, ibid. 27. "Επισχολαζομαι, Soph. fr. 
 "Επϊτάνϋω, Od. a. 442. Olymp. 2. 165. "Επι- 
 τεγγω, Anac. 53. 41. "Επιτρέπω, AIccb. Mess. 
 An. i. 490. "Επΐτρυζω, Paul. Sil. An. iii. 86. 
 ν Ε7ΓΪ0ερ(3ο/Λαι,"Ε7Γί9ορ/3εω, Phanocl. ib. i. 415. 
 Horn. Merc. 105. "Επϊχεζδμαι, Lysist. 442. 
 "Επΐχνδάω, Apoll. 1. 672."Επϊχδδμαι, Ερ. άδ. 
 708. "Εττιχρεμεθω, Apoll. 3. 1260. "Επΐχριμ- 
 πτω, ib. 1. 1235. ΊΕπϊχρϊω, Od. φ. 179. 
 
 "Επαιί'εσί'ς,εως. ή. "Επαινος, δ. (Eur. Alop.y?' 
 5.) laus. praise. Αργεί' ονείδη, και Φρυγών 
 επαινέσεις. Troad. 418. 
 
 "ΕπαινεωϊΈπαινιζω. (Lysist. 198.) laudo. 2.ad- 
 sentior. to praise ; approve ; assent, ερδ'' 
 ατάρ ου τοι πάντες επαινεομεν θεοί άλλοι. Δ. 
 29. Syn. Εγκο)μιαζω, καταινεω. — συγκατατι- 
 θημι. — επευφημεω, επιφωνεω, αποδέχομαι. 
 
 See not. 1. p. 109. 
 
 I 
 
ΕΠΑ 
 
 Ε ΓΙ A 
 
 227 
 
 "Επαινος,?}, ov.horrendus. formidable, κικλησ- 
 κουσ Αϊδην,και επαινήν ΤΙερσεφονειαν. 1.565. 
 Syn. Φοβερός, αίνος, δεινός. 
 "Επαιρω. attollo. to lift up, or, raise, επαιρε 
 δη συ θνμαθ', ή παροϋσά μοι. Soph. ΕΙ. 636. 
 ηδη και πτερυγεσσιν επαίρομαι, — Theog. 1093. 
 Syn. Επαειρω, ΰψοω. ανισχω, ανακουφίζω. 
 "Επαισθάνομαι. sentio. to feel ; perceive, δθ' 
 ουνεκ ουδέν τώνδ' επαισθανει κακών. Aj.553. 
 Syn. Αισθάνομαι, επιγνωμι. επινοεω, επαϊω. 
 "Έπάΐσσω. irruo. to rush on. τρις μεν επηϊζαν, 
 τρις δε σχεδόν ώρμηθησαν. Ψ. 817. Syn. 
 Εφορμάω, εισβάλλω, επιπίπτω, επέρχομαι, 
 επορονω. 
 Έπαιτεω. act. & med. mendico. 2. insuper 
 peto. to beg earnestly, εν δυσμένεια γ' οϋσ' 
 επαιτείται τάδε. Soph. ΕΙ. 1131. See (Ed. 
 C. 1364. Β. Syn. Προσαιτεω, αιτιζω. 
 Έπαιτϊάόμαι. criminor. to accuse, or, assign 
 as the cause of any thing, δεδρακ', ολοιμην, 
 ων επαιτιξ, με δραν. CEd. Τ. 657. 
 '"Επαιτϊος, ου. δ ή. qui est in culpa, culpable ; 
 answerable for. άσσον it' οντι μοι νμμες 
 επαιτιοι, αλλ' Αγαμέμνων. Α. 335. Syn. 'Υπεύ- 
 θυνος, επιμεμφης, αίτιος. 
 "Επαϊω. audio. 2. intelligo. to hear; to under- 
 stand. 2. την βαρβαρον yap γλώσσαν ουκ 
 επαϊω. Aj. 1263. Br. Syn. ~Αϊω, επαισθανο- 
 , μαι. επακουω. συνιημι. 
 
 Επακουω. exaudio. to listen to. Hence /Έπά- 
 κουός, ου. υ. a hearer. (Hes. έργ. 29.) καίνυ 
 δίκης επακουε, βιης δ' επιληθεο παμπαν. ib. 
 273. Syn. Εισακούω, κατακονω, εζακουω, 
 υπακούω, επαϊω. 
 
 Επακριζω. ad summum perduco. to reach 
 any height; to attain any object, επει δε 
 πολλών αιμάτων επ??κρισε. Choeph. 932. 
 Syn. Εξανυω. επ' άκρον έρχομαι. 
 ΙΈπακτηρ, ηρος. δ. venator. a hunter, άνδρες 
 επακτηρες, δ δε τε σθενεϊ βλεμεαινων. Ρ. 135. 
 Syn. Κυνηγός, κυνηγετης. 
 Επακτϊδς. littoralis. on the shore, ενθαδ' επακ- 
 I των οϊκον Αγηνοριδης εχε Φινευς. Αρ. 2. 178. 
 
 Syn. Παράκτιος, παραθαλάσσιος. 
 "Επακτός, ή, όν. adscititius. peregrinus. intro- 
 . duced from abroad ; foreign, στρατόν λαβών 
 επακτόν, έρχεται πολιν. Trach. 259. Br. Syn. 
 .ι Εισποι/77-ος, αλλότριος, ξένος, εισαγώγιμος. 
 [Επάλάομαι, ώμαι. pervagor. to wander over, 
 ] or, through, όστις δη μαλα πολλά πάθη, και 
 πολλ' επαληθ -g. ο. 40ϋ. Syn. Αποπλαναομαι, 
 περιφέρομαι. 
 "Επάλαστεω. indignor. to be displeased at. τον 
 , δ' επαλαστησασα προσηνδα Παλλάς Αθηνη. 
 Ι α. 252. 
 
 "Επαλείφω, inungo. to anoint, or, besmear, 
 αλλά παρεζ ελααν' επί δ' ουατ αλεΐψαι εταί- 
 ρων, μ. 47. Syn. Προσαλει^ω, επιχρίω. — 
 γυμνάζω. 
 "Επάλεξεω. auxilior. to succour, τψ δ* επα- 
 ι λέτσων Σώκος κιεν, ισοθεος φως. Α. 428. 
 Syn. Bor /θεω, επαμϋνω. 
 
 Επαλθης. salutaris. healing, πρωτην μεν Χεί- 
 ρωνος επαλθεα ριζαν ελεσθαι. Nic. Th. 500. 
 
 Επαλιν^εω. obvolvo. to wrap up; to hide, 
 ιχνια γαρ νυχιοισιν επηλινδητ ανεμοισι, Κι- 
 νυμενης άμαθου. — Αρ. 4. 1463. Syn. Εκκο- 
 λάπτω. 
 
 Έπαλλασσω. alterno, vario. to vary ; to pass 
 from one to another, πεΐραρ επαλλαζαντες, 
 επ' αμφοτεροισι τανυσσαν. Ν. 359. 
 
 Έπαλξϊς. pinna muri. a parapet; battlement, 
 or, defence, κροσσας μεν πύργων ερυον, και 
 ερειπον επάλξεις. Μ. 258. Syn. Προμαχών 
 (του τειχεος). πτερωμα. ειλαρ. 
 
 Έπαλπνός. suavis. delightful. Pylh. 8. 120. 
 Syn. Έπιτερπης, ηδύς. 
 
 Έπάμαξευω. tero plaustris. to mark with car- 
 riage wheels, και χέρσος αρρώζ, ουδ' επημα- 
 ζευμενη ΎροχοΊσιν, — Antig. 257. Syn. Κα- 
 θα μαζεύω. 
 
 Έπάμάόμαι, ώμαι. coacervo. to heap up. 
 δυσετ' αφαρ δ' εννην επαμησατο χερσι φιλυ- 
 σιν. ε. 482. Syn. Επισωρεύω, επιβάλλω. 
 
 Έπαμβάτηρ. qui conscendit. an assailant, σαρ- 
 κών επαμβατηρας αγριαις γναθοις. Choeph. 
 278. Syn. Επιβάτης. 
 
 Έπαμειβω. permuto. to exchange, med. to 
 pass from one to another. (//. Z. 339.) τεν- 
 χεα δ' αλληλοις επαμειψομεν — ibi 230. Syn. 
 Αιαμειβομαι, αμείβομαι, καταλλασσω. — πάρα- 
 μειβομαι. εξ αμοιβής παραγιγνομαι. 
 
 Έπάμοιβάδϊς. adv. per vices, by turns, άλλη- 
 λοισιν εφυν επαμοιβαδις' — ε. 482. Syn. Εν- 
 αλλάξ, εναλλαγδην. 
 
 Έπάμοιβϊος. (Η. Merc. 516.) "Επάμοιβός. Ion. 
 "Επημ. alternans. changing, alternate, αλλψ 
 δ' εμπεδον άλλος όμως επαμοιβος αρηρεν. Αρ. 
 2. 1077. Syn. Αμοιβος, επάλληλος, αμοιβαίος. 
 
 "Επαμπηγνϋμϊ. for "Επάνάπ. adstringo. to 
 fasten on. δουρατ' επαμπηζασθαι ιδ' αορα 
 κωπηεντα. Orph. 317. Syn. Αιαπηγνυμι, 
 συνάπτω. 
 
 "Επαμπισχω. superinduo. to place over ; to 
 cover, γην τφδ' επαμπισχοντες, αιρουμεν 
 δόρυ. Troad. 1148. 
 
 "Επαμϋνω. succurro. to succour; to avenge. 
 Hence, "Επάμνντωρ, όρος. δ. (Od. π. 263.) 
 προφρων νυν Δαναοισι, Ποσειο^αων, επαμνναι. 
 Ε. 357. Syn. Προσαμϋνω, επαρκεω, επαλεξεω, 
 επιβοηθεω, επαρηγω, προϊσταμαι. 
 
 "Επάν,"Επην ι . conjunct, ab επει αν. postquam. 
 when, after that. — επάν άπρακτοι Ίκωνται. 
 Theoc. 16. 12. — επάν εθελτ^η νεεσθαι. ib. 28. 
 
 "Επ αναβάλλομαι, induo. to put on. και θαιμα- 
 τια τάνδρεϊά γ', άπερ εκλε-φατε, Επαναβαλεσ- 
 θε, — Eccles. 275. Syn. Περιστολιζω. αμ- 
 φιεννυμαι. 
 
 "Επάναγκαζω. COgO. to compel. — αλλ' επηναγ- 
 καζ'ε νιν - Διός χαλϊνός προς βιαν πρασσειν 
 τάδε. Prom. 673. Syn. Εξαναγκάζω. 
 
 1 These, like επειδάν, have a subjunctive or 
 optative after them : έπεί an indicative, like 
 επειδή. Έπήν occurs repeatedly in Horn, but 
 I have found it only 4 times in the Dram, 
 writers. Here. F. 1356. Aves, 983. 1355. Ly* 
 sist. 1175. 
 
 g g 2 
 
228 
 
 ΕΠΑ 
 
 Έπάνάγορευω. praeconis voce pronuncio. to 
 proclaim, τφδε μεντοι θ' ήμερο: μαλιστ επ- 
 αναγορευεται. Αν. 1072. Syn. Ανακηρύττω. 
 
 "Επάνάγω. act. & vied, retrorsum ago. 2. pro- 
 fero in altum, sc. mare, navem. to bring 
 back. 2. to sail out. 1. δις με τνραννησαντα 
 τοσαυτάκις εξεδιωξε Αημος Ερεχθήος, δις δ' 
 επανηγαγετο. Ερ. άδ. in Pisistratum. 308. 
 
 "Επάνάδΐπλαζω. duplico. to reiterate, επανα- 
 διπλαζε, και σαφώς εκμανθανε. Prom. 817. 
 Syn. Αναδιπλοω, αναδιπλασιαζω, επαναφέρω. 
 
 "Επάναιρεομαι. capesso. to undertake, ής νυν 
 εχονται,κάπαναιροϋνται δόρυ. (Ed. C. 424. Br. 
 
 "Επάναιρομαι. elevo meipsum. to stand up. 
 — αλλ' επαναιρου, Κ$τα καθιζον μαλακώς. — 
 Eq. 784. Syn. Έπανισταμαι. 
 
 "Επάνακρουομαι. med. revertor. to go back, 
 αταρ, το δείνα, δεϋρ επανακρουσαι πάλιν. Αν. 
 648. Syn. Επανακάμπτω, υποστρέφω. 
 
 "Επάνάμενω."Έπαμμενω. (Prom. 607.) exspec- 
 to. to wait for. αλλ' επαναμεινόν μ' ολίγον 
 ε ισελθών χρονον. Nub. 801. Syn. Προσμένω, 
 παραμένω. 
 
 "Επάναστάσίς. subversio. the overthrow, ηοε- 
 φων δυ' ατα, κάπαναστασεις θρόνων. Antig. 
 533. Br. 
 
 w E7rax>art0i7/ii.superimpono. to superadd, δυου 
 πάλιν' φερ', επαναθώ σοι και ζυλον. Vesp. 148. 
 
 " Επαναφέρω, transfero, refero. to bring up ; 
 ascribe, impute, ώς ουδέν ηδικησας' εΧτ εις 
 τον Δι' επανενεγκεΐν. Nub. 1080. 
 
 "Έπάνάφϋσάω. tibiam inflo. to blow upon any 
 instrument, συ δ', ώ Ίερηδών, επαναφϋσά 
 Περσικόν. Thesm. 1175. Β. Syn. Εμφυσάω, 
 αναπνέω. 
 
 "Επανδροω. maribus compleo. to people with 
 males. — εισόκε Αήμνον Παισιν επάνδρωση, — 
 Apoll. 1. 873. 
 
 "Έπάνειμϊ. ( Track. 652.)"Επάνερχομαι."Επάνη- 
 κω. (Iph. Α. 1628.) redeo. to return, ου 
 ΙΙατροκλής, ου ΐίυρρος από Ύοοιας επανελ- 
 θών. Theoc. 15. 140. 
 
 "Επανθεω. "Επανθϊάω. (Apoll. 3. 519.) efflo- 
 resce to flower ; to bloom. — πολλός δε και 
 6 ροδοκισσος επανθεϊ. Theoc. 5. 131. 
 
 "Επανθράκιζω. super carbonibus asso. to broil. 
 Hence, "Επανθράκίδϊς, ων. αϊ. broiled fish. 
 {Vesp. 1127.) μόνον θεών γαρ διά σ επαν- 
 θρακιζομεν. Αν. 1546. 
 
 "Επάνιστημϊ. excito. erigo. to rouse, or insti- 
 gate, in aor. 2. et perf. et med. assurgo, &c. 
 to rise up. επεγειρουσαι, και φραζουσαι' Πει- 
 νησεις, αλλ' επανιστω. Plut.539. Syn. med. 
 Ανισταμαι, εξανισταμαι. 
 
 "Επάνορθοω. in integrum restituo. to set up 
 again ; to reinstate. — επανορθωσαιμεν αν 
 υμάς. Lysist. 528. 
 
 "Επαντελλω. for" Επ ανατ. exorior. to rise. 2. 
 transitive. (Phoen. 105.) ο\ά τε λευκοπαρ^ος 
 επαντελλουσα σελήνη. Musse.57. Syn. Ύπερ- 
 τελλω, εξαναδυομαι. 2. αναβιβάζω, αναφέρω. 
 
 "Επάνω. "Έπάνωθΐ. (Lucian. An. ii. 311 .) adv. 
 supra, above ; higher up. — επάνω κατακεισο- 
 μεθ' ημείς ; Lysist. 773. 
 
 ΕΠΑ 
 
 Έπάνωθε, "Επάνωθϊν. adv. desuper, prius. 
 from above, anciently, πράτος τών επανωθε 
 μουσοποιών. (Hendecas.) Theoc. Ερ. 20. 
 
 "Επαζϊος. 6 η. (Musce. 66.) promeritus. wor- 
 thy ; suitable. Hence, "Επαξίως, adv. επαξίως 
 yap Φοίβος, αξιως δε συ. CEd. Τ. 133. Syn. 
 Καταζιως, ενδικως. 
 
 "Επαξίοω. postulo. 2. censeo. to think wor- 
 thy, or right, επαξιώ σε, δαιμον οντ, εξειδε- 
 ναι. Soph. ΕΙ. 661. Syn. Αξιοω, επιζητεω, 
 παρακαλεω. 
 
 "Επαξονϊος, ου. 6 ή. qui circa axem volvitur. 
 rolling round an axis. θαλ-ψας εν πυρϊ 
 πρώτον επαζονιψ κυκλα διφρψ. Theoc. 25. 
 249. 
 
 "Επάοιδή, ης. ή. incantatio. a charm. — επαοιδ^ 
 δ' αίμα κελαινον Εσχεθον' — τ. 4ιζ>1 . Syn. 
 Επωδή, επασμα, γοητεία, γοητευμα, φάρμα' 
 κεια,τερθρεια. Ερ. Μαλακή. 
 
 "Επάοιδδς,οϋ.δ. δ.αδ^Επωδος. Sibyll. 1. 3. 
 
 "Επάποδϋομαι. accingorreigerendae. to buckle 
 to ; prepare for action, αλλ' επαποδυωμεθ', 
 άνδρες, τουτωΧ τφ πράγματι. Lys. 615. Syn. 
 Εγχειρίζω, εγχειρεω, εφισταμαι, παρασκευάζω 
 (εαυτόν). 
 
 "Επάρά, ας. ή. imprecatio. a curse. Hence, 
 "Επάράομαι. (Ipk. Α. 60.) &ηά"Επάράσϊμδς. 
 adj. (Phocyl. 16.) εξ εμεθεν γεγαώτα' θεοί 
 δ' ετελειον επαράς. Ι. 456. 
 
 "Επαργεμος. caecus. one who has a pearl in 
 the eye ; blind ; dark. — ουκ; επαργεμους Ao- 
 γους τιθησιν — Choeph. 663. Syn. Ουκ; οξι/ω- 
 πος, τυφλός. — σκοτεινός, άσημος. 
 
 "Επάρηγω. adjuvo. to succour. Hence, Έπάρη- 
 γων, όνος. δ. (Apoll. 1. 1039.) μητηρ ώς, 
 Οδνσηί παρίσταται, ηδ' επαρηγει. Ψ. 783. 
 Syn. Έπαλεξεω, συναρηγω. 
 
 "Επάριστερος. adj. sinister. left-handed ; awk- 
 ward ; silly. Hence, "Επ αριστερά, adv. επαρισ- 
 τερ' έμαθες, ώ πονηρέ, γράμματα. Theognet. 
 Ath. 104. Syn. Επαριστίρως, σκαιώς. 
 
 "Επαρκεί, sufficit.itsufficeth. Hence ,"Επαρκϊος. 
 adj. (Paul. Sil. An.m. 100.) αηά"Έπαρκονν- 
 τως. adv. ου ζώ ; κακώς μεν, οίδ', επαρκουν- 
 τως δ' εμοί. Soph. ΕΙ. 356. See Έζαρκεω. 
 
 "Επαρκεω. propulso. 2. opera fero. to ward off 
 from ; to succour ; to supply. Hence, "Επαρ- 
 κεσίς, η. (Hec. 752. GEd. C. 447. Br.) See 
 "Επάρωγή. νηπιος' ουδέ τί cl τογ' επηρκεσε 
 λυγρόν ολεθρον. Β. 873. φιλοις επαρκεΧν. — 
 Hec. 979. Syn. Απειργω, απελαυνω, επαμϋ- 
 νω. 2. διαρκεω, παρέχω, ποριζω, υπουργεω. 
 
 Έπαρμά, άτος. το. locus editus. any thing 
 raised ; an elevation. — αν χρυσοφόρας, τοΰτο 
 τύχης εστίν επαρμα. Sent. 
 
 "Επάρουρος. agricola. a husbandman, βουλοι- 
 μην κ' επαρουρος εών θητευεμεν αλλω. λ. 488. 
 Syn. Αγρότης, κηπουρός, θης. 
 
 "Επαρτής, εος. δή. qui est in promptu. pre- 
 pared ; ready, νηΰς τε κατειρυσται, και επαρ- 
 τ'εες εισιν εταίροι, θ. 151. Syn. Έτοιμος, 
 ευτρεπης, πρόχειρος, εξηρτισμενος. 
 
 Έπαρτιζω. paro. to adjust ; to prepare, αλλ'αΰ- 
 τως αγορήθεν επαρτιζοντο νεεσθαι. Αρ. 1 . 877. 
 
ΕΠΑ 
 
 ΕΠΕ 
 
 229 
 
 Ιπαρτνω. "Επαρω. /. άρω. JEol. αρσω. α. 1. 
 ηρά et ήρσά. part. perf. ρ. επηρμένος. {II. £. 
 339. Hes. ε. 62ο.) αυτίκ επηρτυε πώμα, θοώς 
 δ 1 επί δεσμον ιηλε. θ. 447. Syn. Έζαρτνω, 
 .καταρτυω, αρτυνω, αρμόζω, εφαρμόζω, αρω. 
 Ιπαρχδμαι. auspicor. to begin any solemnity, 
 νωμησαν δ' apa πάσιν, επαρζαμενοι δεπαεσ- 
 
 •σιν. Α. 471. Syn. Εζαρχομαι, καταρχομαι. 
 
 ^πάρωγή,ής.ή. auxilium. succour, εχρη,ατάρ 
 μετέπειτα γ' αριστηων επαρωγι]. Αρ. 1. 304. 
 Syn. Έπαρκεσις, βοήθεια, επικουρία, αλκαρ. 
 Ιπάρωγδς. auxiliator. an auxiliary, ου yap 
 εγών επαρωγός υπ' αυγάς ηελιοιο. λ. 497. 
 Syn. Αλεζητηρ, βοηθός, επίκουρος, επαρηγων, 
 επιταρροθος. επιρροθος. 
 
 Κπασσϋτερδς. alter post alterum ; creber. 
 crowded; frequent; violent. Hence /Επασ- 
 σϋτεροτρϊβης. frequenter inflictus. ep. of 
 blows often repeated. (Choeph. 420. Bl.) o\ 
 δε νυ λαοι-θνησκον επασσυτεροι' — Α. 383. 
 Syn. Συνεχής, πυκνός, επάλληλος. 
 Επαυλίά. τα. plur. repotia. the feast on the 
 morrow of the bridal day. ταϋθ' Ήροΰς τα 
 παροιθεν επαυλια, -Antlp. Thess. An. ii. 123. 
 Επανλίόν. το. (Call. fr. Hecal.) "Έπαυλίς. ι). 
 villa ; casa. 2. ovile ; stabulum. a country- 
 house; a farm-house; a stable, δήμου επορ- 
 ννμενοι λαοί πορθεσκον επαύλεις. Apoll. 1. 
 800. Syn. Οικιον, καλυβη, κλισια, μονή. 2. 
 στέγη, επαυλισμα, σταθμός. 
 
 ■Επαυλδν. (Leon. Tar. An.i. 221.) "Έπαυλος. 
 s. s. αε^Επανλϊδν. n. 2. δωσουσ, εισόκε παν- 
 τας ενιπλησωσιν επαυλους. ψ. 358. 
 
 \Έπαυράω,"Έπαυρϊω, "Επαυρισκω, "Επαυρισκδ• 
 μαι^Επαυρδμαι. fruor, quasi suavialiqua aura; 
 
 I fruor in genere; gusto. 2. damnum accipio ; 
 pcenas luo. to receive either advantage, or 
 injury, to find, or reach. See II. N. 732. A. 
 
 ' 572. & Damm. c. 100. — Ίνα πάντες επανρων- 
 
 Ι ται βασιλήος. (ironice?) Α. 410. λυγρός εών' 
 μη πούτικακόν καιμεΧζονεπαυρψ σ. 106. Syn. 
 
 . 1. Έπαυριζω, εφάπτομαι, απολαύω, επιφανω. 
 
 Επάϋτεω. acclamo. to cry aloud ; to shout, 
 ες γαϊαν' Βϊβρνκες δ' επαύτεον' εκ δ' ετερωθεν. 
 Theoc. 22. 91. Syn. Ανακραζω, επιβοαω, 
 επάπυω, επιθωϋσσω. 
 
 Επαυχϊνϊος. qui cervici imponitur. borne on 
 the neck, φερειν δ' ελαφρώς Επαυχενιον λα- 
 
 I βόντα Ζυγόν γ' αρηγει. — Pyth. 2. 171. Syn. 
 
 - ΐίαραυχενιος, περιαυχενιος. 
 
 Επαυχεω. glorior ob. to glory in. ως κάμ' 
 επαυχώ τήσδε της φήμης άπο. Soph. ΕΙ. 65. 
 Syn. Εζαυχεω, υπεραυχεω, επευχομαι. 
 
 Επάνω. s. S. αε^Επάντεω. αϊ δ' επι μακρόν άϋ- 
 σαν 1 ' δ δ' εγρετο δΐος Οδυσσεύς, ζ. 117. 
 
 Έπάφαυαινω. arefacio. to dry up; to waste. 
 μα Δι' ου δηθ', ώστ επαφανανθην -ΤΙαναθη- 
 ναιοισι γελων, — Ran. 1089. Β. Syn. Επιζη- 
 ραινω, αφανίζω. 
 
 ΪΈπάφάω. act. & med. contrecto. to touch, or 
 
 1 In Idyll. 23. ascribed to Theocritus, the 
 ν is shortened, v. 44. But the passage is 
 probably corrupt. 
 
 handle. Hence, "Επάφη, ης. ?}. (JEsch. Supp. 
 19.) Hence, ίοο,"Επάφος. 6. the son of Jupi- 
 ter and Io. (Prom. 853. Phcen. 689.) εν δ' 
 ην Ζευς Κρονιδης, επαφωμενος ήρεμα χερσι 
 Τϊορτιος Ιναχιης, — Mosch. 2. 50. Syn. Αμ- 
 φαφαω, εφάπτομαι, επιψαυω, -φηλαφαω. 
 
 "Επαφριζω. spumam ago. to foam, αλλ' όταν 
 άχηση πολιός βυθός, α δε θάλασσα Κυρτόν 
 επαφριζ -g, — Mosch. 5. Syn. Εξαφριζω. 
 
 "Επάφυω, "Επάφυσσω. super effundo. to pour 
 out upon, ψνχρόν' έπειτα δε θερμον επηφν- 
 σεν — τ. 388. Syn. Έπιχεω. 
 
 "Επαχθής, gravis, molestus. burthensome ; 
 grievous; odious, οιδονσαν υπό κομπασμα- 
 των, και ρ ηματων επαχθών. Ran. 940. Β. Syn. 
 Βαρύς, αλγεινός, αηδής, επιφθονος, επίπονος. 
 
 "Επαχθδμαι. gravor; gravate fero. to be trou- 
 bled, ονθ' ήδομαι τοϊσδ', ουτ απαχθομαι, 
 κακοϊς. Hipp. 1255. 
 
 "Ε7ταχλΰω.~Ε7Γαχλί;αω. (Arat. 906.) tenebras- 
 CO. to be dark. — μηνην Η ιδεν, η εδοκησεν 
 επαχλυουσαν ιδεσθαι. Apoll. 4. 1480. 
 
 "Επαχνϊδϊδς, α, δν. corpori, tanquam άχνη, in- 
 haerens. adhering to the surface of bodies. 
 χθιζός επαχνιδιαν ως απελουσε κονιν. Zonas, 
 An. iii. 331. 
 
 ~Ε7τεγγελαω. illudo, insulto. to insult, φίλου- 
 σι πάντες κειμενοις επεγγελφν. Aj. 989. Br. 
 Syn. Εγγελαω, καταγελαω. 
 
 "Επεγειρω. excito. to rouse, or excite, μηπω 
 τηνδ' επεγειρε' σν ο' ενθαδε είπε γυναιξίν. 
 
 w %• 431. 
 
 "Επε-γκαπτω. devoro. to swallow up. a. εχε νυν, 
 επεγκαψον λαβών ταδί. \>.τ'ιδαΊ; Equit.491. 
 
 "Επεγκολαπτω. incido. to cut in ; to engrave 
 upon, επεγκολαπτειν αστενακτος αινεσει. Lye. 
 782. Syn. Εγγλϋφω, εγχαραττω, εγκοπτω. 
 
 "Επεγρδμαι. expergefio. to be roused, or 
 awakened. Αλκμηνα δ' εσακουσε βοάς, και 
 επεγρετο πράτα. Theoc. 24. 34. 
 
 "Εττεγχεω/Εττείσβαλλω. (Eur. Elec. 499.) su- 
 perinfundo. to pour out upon, και δι) προς 
 ωδάς εϊρπ'. εγώ δ' επεγχεων. Cycl. 422. 
 
 "Επει, "Έ,πειή, "Επειδάν, "Επειδή, postquam, 
 quoniam. when ; after that ; since. See 
 Επάν. — επεί χ' έώμεν πολεμοιο. Τ. 402. εγχει 
 ορεζασθω' επειή πολν φερτερον όντως. Δ. 
 307. See Ν. 285. Α. 235. Syn. Οπηνικα, 
 δτε, δταν, οπόταν. 
 
 "Επειγω. urgeo. to press ; to quicken. 2/Επει- 
 γδμαι. festino. to hasten, τψ, μη τις πριν 
 επειγεσθω οικονδε νεεσθαι Β. 354. Syn. Κα- 
 τασπερχω, επισπερχο). 2. σπουδάζω, σπεύδω. 
 
 "Επειδω. inspicio. to look at ; to behold, επεϊ- 
 δες, ώ μάταια, τανδ' υβριν ; Trach. 890. Br. 
 Syn. ΤΊροσειδω, εφοραω, θεαομαι. 
 
 "Επεικαζω. conjicio. to conjecture, μακραιων 
 θ', ώς επεικασαι. CEd. C. 149. Syn. Εικάζω. 
 τεκμηριον ποιούμαι. 
 
 "Επειμϊ. advenio, obeo. to go to ; to come 
 upon, την δ' εγώ ου λύσω, πριν μιν και γήρας 
 επεισιν.Α.29. Syn. Επέρχομαι, καταλαμβάνω. 
 
 "Επειμΐ. sum super, to be upon, μηκ'ετ επειτ 
 Οδυσήϊ καρη ωμοισιν επειη. Β. 259. Syn. 
 
230 
 
 ΕΠΕ 
 
 Επιγιγνομαι, επιμένω, επικειμαι. 
 "Επειοι. s. s. as Ηλείοι, ταΰθ' υπερηφανεοντες 
 
 Επειοι χαλκοχιτωνες. Α. 694. 
 "Επειδς. Ν. P. builder of the Trojan horse. Φω- 
 
 κενς Επειδς μηχαναΊσι ΤΙαλλάδος. Troad. 10. 
 "Εττειρυω. δεβ^Έπερνω. 
 "Επεισάγω. superinduce to introduce. (Euen. 
 
 An. i. 167.) Hence /Επεισαγμά. το. (Philoct. 
 
 755 x . Br.) Also, "Επεισακτος. adseititious. 
 
 imported; foreign. — εϊνα'ι φασι τας αυτο- 
 
 χθονας ΚΧεινάς Α θηνας, ουκ επεισακτον γένος. 
 
 Ion. 589. Syn. Εισαγώγιμος, επεισοδιος. 
 
 επίκτητος, επιρρντος, αλλότριος. 
 "Έπεισκυπτω. furtim ingredior. to enter by 
 
 stealth, επεισκυπτει δομοις. Ath. 1. 15. 
 "Επεισδδίδν. additamentum. something acces- 
 sory, or additional ; an episode, δαψιλή οινο- 
 
 ποταις γαστρος επεισόδια. Crinag. An.ii. 141. 
 "Επεισοδός. s. as Είσοδος, φοβον, νεωρή της 
 
 εμης επειαοδον. CEd. C. 730. Br. 
 "Επεισπαιω. "Επεισπηδάω. (Equit. 362.) 
 
 "Επεισπιπτω. insi'io, irruo. to rush in upon. 
 
 επεισπεπαικεν ουδέν ηδικηκόσιν. Plut. 806. 
 
 τα τήσδε της γης κνρι', ώδ' επεισπεσών. CEd. 
 
 C. 915. Β. 
 "Εττεισ^ερω. (Thesmoph. 1164. Β.) "Επεισ- 
 
 φρεω. intromitto. to introduce, ετ εν γα- 
 
 λακτί τ' οντι, γοργωπονς οφεις Επεισεφρησε 
 
 σπαργανοισι τοΧς εμοΊς. Here. F. 1267. 
 "Επειτα, poet. Κπειτά. adv. deinde, in poste- 
 
 rum. then, afterwards, πολλά <Γ επειτ απα- 
 
 νευθε κιών ηράθ' δ γεραιός. Α. 35. Syn. Είτα, 
 
 μετά ταύτα, καθεξής, τουντευθεν. 
 "Επϊκεινά. adv. illic. 2. ultra, yonder, beyond. 
 
 ακτή τις εστί, τονπεκεινα τησδε γης. Hipp. 
 
 1199. 
 "Επελπιζω. f. Χσω. cum accus. in spem adduco. 
 
 2. cum dativ. spem pono in aliquo. 3. spero. 
 
 to excite hope, to entertain hope ; which is 
 
 also the sense ο/"Επ1ελπδμαι, II. A. 545. — η 
 
 σον οικησειν δομον, Εγκληρον εννην προσλα- 
 
 βών, επηλπισα ; Hipp. 1011. 
 "Επεμβαίνω, ingredior. 2. insulto. to mount up 
 
 into; to tread upon. Hence,"Eπεμβάτης,oυ. 
 
 6. one who mounts a horse, or a chariot. 
 
 (Eur. Supp. 585.)"Επεμβάδον. adv. (Marian. 
 
 An. ii. 511.) ουδού επεμβεβαώς νψηρεφ'εος 
 
 θαλαμοιο. 1. 578. τακομενας μάλλον επεμβά- 
 
 σει. Soph. ΕΙ. 839. 
 "Επεμβαλλω. intersero, &c. to put in, or on. 
 
 to interpose. — προσθεν γαρ επεμβαλε πώμα 
 
 πιθοιο. Hes. ε. 98. Syn. Παρεντιθημι.-επαγω. 
 "Επεμπιπτω. superincido. 2. irruo. to fall 
 
 upon, τι δήτα ποιμναις τηνδ' επεμπιπτει βα- 
 
 σιν; Aj. 42. Syn. Εφορμάω, ενορουω. 
 "Επενδϊδωμϊ. do amplius. to give in addition. 
 
 — και πεπτωκότι Ύριτην (sc. πληγην) επενδι- 
 
 δωμι. — Agam. 1395. 
 "Επενδυτής, amiculum. an upper garment. 
 
 πέπλους τε νήσαι, λινοπλυνείς τ επενδντας. 
 
 Soph.^r. Syn. Αμφιεσμα, χιτωνισκος. 
 
 1 Some read τούπίσαγμα, which prop. sign. 
 a pack-saddle j thence, a load. 
 
 ΕΠΕ 
 
 "Επενθορεω. (Trach. 919. B.~) "Επενθρωσκω. 
 insilio. to spring upon, ένοπλος γάρ επ' αυ- 
 τόν επενθρωσκει. CEd. Τ. 477. 
 
 "Επεντάνΰω. (Od. χ. 467 .)"Επεντεινω. intendo; 
 contendo me. to stretch out; to exert one's 
 self. (Pac. 514.) αυτψ χολωθεις, ώσπερ εϊχ , 
 επενταθείς. Antig. 1235. Β. 
 
 "Εττεντελλω. insuper jubeo. to enjoin besides. 
 τί δήτ' αν άλλο τοϋδ επεντελλοις ετι; Antig. 
 218. Br. Syn. Εντέλλομαι, προστασσω. 
 
 "Επεντϋνω."Επεντύω. (II. θ. 374.) apparo. to 
 make ready, ζωννυνταί τε νέοι, και επεντυ- 
 νονται αεθλα. ω. 89. 
 
 "Επεζειμϊ. "Επεζερχδμαι. "Επέρχομαι. (Antig. 
 763. Equit. 618. Br.) egredior. aggredior. 
 etc. to go forth, or through, παντ επεζιτον, 
 θεατών γ' ουνεχ, ώς όντων σοφών. Ran. 1118. 
 Syn. Επειμι, εφικνεομαι, επιφοιταω εφιστα- 
 μαι, διεζιημι. 
 
 "Επεξεργάζομαι, opus absolvo. 2. occido. to 
 make an end of. to destroy again, αΐ, αϊ, 
 ολωλότ' ανδρ' επεξειργασω. Antig. 1288. Br. 
 
 "Επϊραστδς,ου.δ η. amabilis. lovely. Ά^η δυσ- 
 κιν?]τε, τί την επεραστον εταιρην, Ερ. ά<5.660. 
 
 "Επερειδω. valde firmo et impingo. to thrust, 
 to impel with force, ήκ επιδινησας, επερεισε 
 δε ϊν' απελεθρον. Η. 269. Syn. Επιστηριζω, 
 ισχυριζω, εμπηγνυμι. 
 
 "Επερευγομαι. evomo in aliquem ; defluvio in 
 mare defluente. to discharge itself with noise. 
 ένθεν απορνυμενος, Ty μεν τ επερευγεται ακ- 
 τάς. Apoll. 4. 631. 
 
 "Επερεφω. superne contego. to cover; to 
 crown with garlands. See Damm. c. 827. 
 Σμινθεϋ. ειποτ'ε τοι χαριεντ επί νηδν έρεψα. 
 Α. 39. Syn. Ερε^ω, οροφοω, στεφανοω, επι~ 
 σκευάζω, επικοσμεω, επιστεγω. 
 
 "Επ"ερομαι,"Επειρομαι. sciscitor. to ask a ques- 
 tion, a. επερησομαί τι μικρόν, b. δ τι βουλει 
 γε σΰ. Lysist. 98. ορθώς μ' επηρου — Eur. 
 Erechth. Syn. Επερωτάω, επιζητεω, ερομαι. 
 
 "Επερνω,"Επειρϋω. attraho. to drag towards. 
 βή ρ ιμεν εκ θαλαμοιο' θυρην δ' επερυσε ι κο- 
 ρωνη. α. 441 . Syn. Εφελκνω, επισύρω, επισπαω. 
 
 "Επεσβολδς. conviciator. qs. verba temere 
 jactans. one who uses insulting language. 
 Hence, "Επεσβολϊά, ας. ή. a taunt, or invec- 
 tive. (Od. δ. 159. Ερ. άδεσπ. 503.) Also, 
 "Επεσβολεοι. (Lye. 130.) δς τον λωβητήρα 
 επεσβολον εσχ αγοραων. Β. 275. Syn. Αοι- 
 δορος, κακηγορος, φλύαρος. 
 
 "Επεσσομενοι. posteri. those who are to come 
 after. νώ'Ίν, επεσσομενοις δε γενοιμεθα πάσιν 
 αοιδή. Theoc. 12. 11. Syn. Μεταγενέστεροι, 
 επιγεινομενοι, εγγονοί. — οι έπειτα, ύστερον, 
 μεθ' ημάς. 
 
 "Επεσχάρϊος. in foco situs, s. ardens, &c. on 
 the hearth, ενστ^,αυγαζων δαλον επ εσχαριον . 
 
 1 I am not aware that this compound ap- 
 pears in Poetry in any other place but Apoll. 
 3. 149. where it is επειρϋσασα. The simple, 
 ερνω, has ίρΰσω and ερϋσω, or ερύσσω, in the 
 future. 
 
ΕΠΗ 
 
 Leon. Tar. An. i. 237. 
 
 27Γ£ΓΒος. (Apoll. 4. ΙΊΠ .γΕπ'ετησΧός.^Επηε'- 
 τάνδς. (Od. θ. 234.) annuus, anno durans. 
 yearly, lasting• a year, ταων ουποτε καρπός 
 απολλυται, ουδ' επιλειπει Χειματος, ουδέ θε- 
 οευς, επετησιος' — η. 118. Syn. Ετειος, ετή- 
 σιος, ενιαύσιος. 
 
 Ιπετης. pedissequus. {Pyth. 5. 5.) fem /Έπε- 
 τΧς. a follower, or attendant, δμωαων, ή οι 
 επ'ετις πελε κουριζονσα. Apoll. 3. 666. Syn. 
 Ακόλουθος, αμφιπολος, θεράπων. 
 Ιπευκλεϊζω. illustro. to ennoble, νικαις Ίππο- 
 βοτον πάτριο επευκλεΧσας. Simon, fr. 71. 
 ϊπενφημεω.ΈπΧάχω. (II. Η. 403.) fausta ac- 
 clamo. to shout assent, ενθ' άλλοι μεν πάντες 
 επευφήμησαν Αχαιοί. Α. 22. 
 απεύχομαι, precor. 2. imprecor. (Philoct. 
 1266.) 3. glorior. to pray ; to curse, to boast. 
 ος μ' έβαλε φθαμενος,και επενχεται, — Ε. 119. 
 Syn. Ε νχομαι. 2. επαραομαι. 3. μεγαλαυχεω. 
 Επέχω. f. εφίζω, V. επισχήσω. It /Επισχω. (II. 
 3. 241.) adhibeo, obtineo, &c. to apply to ; 
 to place on ; to occupy ; to restrain. — κάλυ- 
 ψε δε χώρον άπαντα, Όσσον επεΊχε νεκυς. — 
 Ψ. 189. Syn. Προσέχω, επικειμαι. επιτιθημι. 
 ' κατέχω, κρατεω, αναστέλλω, κωλύω. 
 Επηβδλδς, poet, for "ΕπΧβόλός. propr. qui 
 scopum f'erit. 2. compos, one who attains 
 his object ; possessed of. — ου γαρ νηός επη- 
 βολος, ονδ' ερεταων Γίνομαι' — β. 319. Syn. 
 1 Επιτυχής, εγκρατής, μέτοχος, δεσπότης. 
 ΕπηγκενΧδίς. tabulae navium. the timbers or 
 planks of a ship, ποιεί' ατάρ μακρ^σιν επηγ- 
 κενιδεσσι τελεντα. ε. 253. 
 Επηκοος. auditor, one who hears, αλλά τις 
 αμμε κρινεϊ ; τις επακοος εσσεται άμεων ; 
 Theoc. 8. 25. 
 
 Επηλυξ. obscurus. dark ; shady, ούτοι σιωπ$ 
 
 f την πετραν επηλυγα. Cycl. 676. Syn. ΑϋγαΧ- 
 
 ■ ος, ορφναϊος, σκοτεινός, σκιοεις. 
 
 Επηλϋς. δ -ή.^Επηλΰτδς. (Sibyll. 1. 1.) advena. 
 
 : one who arrives, or approaches, a stranger. 
 
 * Hence ,~ΕπηλύσΧς,~Επ ηλύσΧά. ή. (Ep. 1. 7. Η. 
 
 Merc. 37.) — επηλυς ων. Ion. 619. ω ξένοι, 
 
 ελθετ' επηλυδες αϋθις. Philoct. 1190. Br. 
 
 Syn. Κενός, αποφϋλιος, πάροικος, μετηλυς, 
 
 επηλυτης. 
 
 Επημάτίδς. quiinterdiu facit quid, in the day- 
 time, ταων, αϊ το παροιθεν επηματιαι αγερον- 
 \\το. Αρ. 3. 895. Syn. 'Κμερινος. 
 Επημοιβδς. Ion. for "Επάμ, ου γάρ πολλαι 
 Ρ χλαϊναι, επημοιβο'ι τε χιτώνες, ξ. 513. 
 ΕπφνΧδς, α, δν. littoralis. on, or by, the sea- 
 ' shore, άλλος, χω μελιθρους κύκνος επηονιος. 
 Loll. Bass. An. ii. 160. 
 
 Επιρρδς. s. S. as Μετέωρος, νειοθεν ειλιγγοισιν 
 επφορος εζανιοϋσα. Αρ. 4. 142. 
 Επηράνδς, ο^ΕπΧηρ. (Οι ph. 826.) "Επηράτδς, 
 ον.δ r). valdeamabilis. agreeable; desirable. 
 J — αλλ' ου δαιτδς επηρατα έργα μεμηλεν. Ι. 
 228. Syn. Ερατεινός, ευηρατος, κάλος, ήδυς. 
 Επηρετμδς. ad remigationem accinctus. pre- 
 pared for rowing, ου γάρ ο'ι παρά νήες επη- 
 ρετμοι, και εταίροι, δ. 559. Syn. Έπηρης, επι- 
 
 Ε Π Ι 
 
 231 
 
 κωπος. 
 Έπηρϊφης. coopertus. covered over ; shaded. 
 Ίδρυσαν, φηγοΧσιν επηρεφες ακροτατησιν. Αρ. 
 
 1. 1121. Syn. Κατηρεφης, υψηρεφης, πυκνός, 
 καταστεγος, συσκιος. 
 
 Έπηρίτος. δ r). de quo contenditur. disputed, 
 disputable. 2. Norn. Pr. Od. ω. 305. 
 
 Επητής, οϋ. δ. mitis ; facundus. civilized ; elo- 
 quent. See Έυγλωσσος. Hence, "Επητειά, 
 "Επητϋς. eloquence; praise. (Apoll. 3. 1007. 
 Od. φ. 306.) του σ' εκ φασι γενέσθαι' επητη 
 δ' ανδρι εοικας. σ. 127. Syn. Ευεπης, συνε- 
 τός, ευλογιστος, ευγνώμων, δίκαιος, σώφρων, 
 πράος. 
 
 "Επητρϊμδς. densus. close ; compact, δραγματα 
 δ' άλλα μετ ογμον επητριμα πιπτον εραζε. Σ. 
 552. Syn. Επάλληλος, πυκνός. 
 
 "ΕπΧαλλω. immitto ; incito. to send, or lay, 
 upon, to urge forward. Αντινοος' ούτος γάρ 
 επ'ιηλεν ι τάδε έργα. χ. 49. Syn. Εφιημι, 
 επιβάλλω, εμβάλλω, επιτιθημι, επεκτείνω. 
 
 "ΕπΧανδάνω. complaceo. to please, ως εφατ 
 Αλκίνοος' τοΧσιν δ' επιηνδανε μϋθος. ν. 16. 
 Syn. Επαρεσκω, συναρεσκω, ανδανω. 
 
 "ΕπΧβαθρδν. το. s. s. as ~Ναΰλόν, Od. ο. 448. 
 
 2. sacrificium conscensa nave factum, fare, 
 or passage money. 2. a sacrifice at embark- 
 ation. — Έκηβολε, δεζο θυηλήν,"~Άν τοι τησδ' 
 επιβαθρα χαοιν ποοτεθειμεθα νηός. Apoll. 1. 
 420. See Callirn. Del. 22. 
 
 "ΕπΧβαινω.^ΕπΧβασκω. (//. B.234.)conscendo, 
 etc. to cause to mount upon; to mount; to 
 embark ; to arrive at. Hence, "ΈπΧβητωρ. 
 (Horn. Διοσκ. Od. λ. 130.) ταων δώδεκα πά- 
 σαι αναιδειης επεβησαν. χ. 424. Syn. Εμ/3αι- 
 νω, επεμβαίνω, επιβατευω. εντυγχανω. 
 
 Επιβάλλω. injicio,&c. to throw upon ; to take 
 in hand ; to reach. (Od. o. 296.) vied, to ap- 
 ply one's self to ; to desire eagerly, μητις νυν 
 εναρων επιβαλλόμενος μετοπισθε Μιμνετω, — 
 Ζ. 68. Syn. Εμβάλλω, επιτιθημι, επιρρίπτω, 
 επέρχομαι, επιχειρεω. vied, επιθνμεω, αντι- 
 ποιούμαι. 
 
 Έπιβδά, ης. η. dies festus additus. 2. sequens 
 dies, aut tempus. the second day after a 
 marriage, or festival ; thence, any succeeding 
 time. τραχεΧαν ερπόντων προς επιβδαν όμως. 
 Pyth. 4. 249. Exp. Ή μεθεορτος ήμερα. 
 
 'Επιβλέπω, inspicio. 2. euro, to look towards; 
 to regard with kindness, ανλια, και δολιχας 
 ΘΧνας επιβλέπετε. Call. fr. 126. Syn. Ετγι- 
 δερκομαι, επισκέπτομαι, εφοραω, επιλενσσω, 
 επιοσσομαι, εποπτεύω, εποπτομαι. 
 
 "Επιβλής, ητδς. ό. obex,pessulus. a bolt. — Θυ- 
 ρην δ' εχε μοϋνος επιβλής. Ω. 453. It is used 
 adjectwely for επιβλητος, Theodorid. An. ii. 
 45. Syn. 1. Μοχλός, οχευς. κλεϊθρον. 
 
 "ΕπΧβδάω,~ΕπΧβοώμαι. vociferor. to cry aloud, 
 to invoke. — κάπιβοάται- θεμιν ευκταιαν, — 
 Med. 168. Syn. Ανακραζω, επικλειω, επιβω- 
 στρεω, επιαχω. επικαλεω. 
 
 1 The ι here is made long by the augment ; 
 or the ictus metricus ; as in επϊαχον, 11. Η. 403. 
 
232 
 
 Ε Π ΐ 
 
 Ε Π Ι 
 
 "Επϊβοητος, "ΕπΧβωτδς. famosus. much talked 
 of. εγώ ΦιλαινΙς ή 'πιβωτος ανθρο)ποις.(8οαζ.) 
 iEschrio, An. i. 189. Syn. Πολυθρυλλητος, 
 — δυσφημος. 
 
 "ΕπΧβδΧη. quod superadjicitur ; &c.an impost; 
 a penalty, ταύτης επιβολην ψηφιεϊ μιαν 
 μονην. Vesp. 766. Syn. Εισβολή, επιθεσις. 
 — εισφορά, ζημία. 
 
 "Επϊβοσκύμαι. depascor. to feed upon, ου 
 τευτΧοις χΧωροΧς επιβοσκομαι, ουδέ σελινοις. 
 Batrach. 54. Syn. Καταβοσκω, επιφαγεϊν. 
 
 "ΕπϊβουκδΧδς. bubulcus. a herdsman, εΧθ^σιν, 
 ελaσy δε βοών επιβουκοΧος ανήρ. γ. 422. 
 
 "ΕπϊβουΧευω. insidiose molior. to plot against. 
 όταν ταχύς τις όύπιβουΧευων Χαθρα ~Kiop?j, — 
 (Ed. Τ. 626. Syn. Εφεδρευω, Χοχιζω. 
 
 "ΕπϊβουΧευτής, ου. υ. (Aj. 726.γΕπίβουΧδς, ου. 
 δ η. insidiator ; insidiosus . a plotter, insidious, 
 π'ςγάρ αν κατεπαυσεν'Η - ρας νόσους επιβου- 
 Χους; iEsch. Supp. 581. P. Syn. Ένεδρευτης, 
 ενεδρος, εγκάθετος, ΧοχΤτης. 
 
 "Επ~ίβουΧή,ής. (Lucill. An. π. 338.)"ΕπϊβουΧϊά, 
 άς. ή. insidise. a project, or design against 
 any one. μεσσον, αντιτειν επιβουΧι - α* — 
 Nem. 4. 60. Syn. ΕπιβουΧευσις. 
 
 "Επΐβρϊθης. praegravis. weighty; grievous, 
 παντι χρονφ δ' επιβριθεϊς. Eumen. 968. Syn. 
 Εμβριθής, ύπερβριθης, βαρύς, δεινός, χαλεπός. 
 
 "Επΐβρϊθω. ingravesco. to press, or come 
 heavily. εΧθόντ εζαπινης, δτ επιβρισ? ( ] Διός 
 ομβρος. Ε. 91. Syn. Καταβρϊθω, εμβρΊθω, 
 επιβαρεω, καταβαρυνω, ενσκήπτω. 
 
 "ΕπΤβροντητδς. S. as Εμβρόντητος, ως δ στρα- 
 τηγός δΰπιβροντητος μοΧών. Aj. 1386. Β. 
 
 "Επιβρύω. scateo. to swarm ; to abound in. όσσ' 
 έαρος Χηγοντος επιβρυει αν Χειμώνας. Theoc. 
 22. 43. Syn. Ενισχύω, επιβαρεω, βρυω. 
 
 "Επιβρωμάόμαι, ώμαι. proprie dicitur de leo- 
 nibus, &c. to bellow against ; to threaten. 
 
 "Επϊβϋω. obturo. to stop up. το στομ' επιβυσας 
 κερμασιν τών ρητόρων. Plut. 379. Syn. Εμ- 
 βυω, εμφραττω. βϋνεω. 
 
 "Επϊβωμϊος. altari impositus. 2. ad altare per- 
 tinens. placed upon, or pertaining to, an al- 
 tar, πυρ επιβωμιον Αργειων. Eur. El. 716. 
 
 "Επϊβωστρεω. invoco. to call upon, ή που τον 
 χαροπον Τανυμηδεα ποΧΧ' επιβωστρεϊ. TheOC. 
 12.35. 
 
 "ΕπΊβωτωρ. pastor, a shepherd, ανδρι δέμας 
 εικυϊα νεφ επιβωτορι μηΧων. ν. 222. 
 
 "Επϊγάμεω. conjugem superinduco. to wed be- 
 sides. Hence, "Επϊγάμος. δ η. marriageable. 
 Menand. ΎηΧεμαχος. ου γαρ επεγαμει ποσει 
 ποσιν. Orest. 589. 
 
 "Επϊγεινομαι,(ΙΙ.Κ.7'2.)"Έπϊγιγν. adnascor.2. 
 supervenio. to be born after; to come, or 
 spring, forth. τηΧεθοωσα φνει' έαρος δ' επι- 
 γιγνεται ώρ -g. Ζ. 148. Syn. Τενναομαι, προσ- 
 φυομαι, επέρχομαι, ανισχω. 
 
 "Επίγειος, δ η. terrestris. earthly, σώμα κατοι- 
 
 χομενης περικαΧΧ'εος, ης επίγειων βροτών. 
 
 Ερ. άδ. 710 c. 
 
 "ΕπϊγεΧάο>. arrideo. to laugh at ; to smile upon. 
 ήκε δε δινησας' γεΧασαν δ επι πάντες Αχαιοί. 
 
 Ψ. 840. Syn. Εγγελαω, καταγεΧαω, επι* 
 σκωπτω, επιχΧευαζω, επιχαίρω, εφηδομαι. 
 ΈπϊγΧωσσάδμαι. effutio adversus aliquem. to 
 speak railingly against, συ θή ν ά χρήζεις, 
 ταΰτ επιγΧωσσψ Διός. Prom. 964. Bl. q. ν. 
 Syn. Καταβοαω, κατηγορεω, επιΧαΧεω. 
 Έπιγναμπτω. inrlecto. to bend, to prevail up- 
 on, τιμήν, ήτ αΧΧων περ επιγναμπτει φρενας 
 εσθΧών. Ι. 510. Syn. Κατακαμπτω, επιπειθω, 
 πραϋνω, επικατακΧαω. 
 
 Επιγνωμί, "ΕπΧγιγνωσκω. agnoSCO. to recog- 
 nize, αΐ κ εμ' επιγνοιη, και φράσσεται οφθαλ- 
 μοΊσιν. ω. 216. Syn. Αισθάνομαι, γνωριζο). 
 Έπιγνωμων. δ. judex, an arbitrator, δ ή. veniee 
 facilis. forgiving, adj. — έπιγνωμων δε τοι ει- 
 μί. Mosch. 4. 70. Syn. Κριτής, επόπτης, 
 adj. συγγνώμων. 
 
 Επίγονοι, ων. oi. posteri. posterity, a term ap- 
 plied to the Sons of the Seven Chiefs ; who 
 succeeded in taking Thebes, where their 
 fathers had perished, κούκ εστίν αΧΧως. Επί- 
 γονοι δ' αν' ΈΧΧάδα ΚΧηθ'εντες, ωδάς ύστεροι- 
 σι θησετε. Eur. Supp. 1234. Mark. 
 Επϊγουνϊδΐδς. adj. genibus impositus. upon! 
 the knees, ται δ', επιγουνιδιον Κατθηκαμεναι 
 βρέφος αύταΐς. Pyth. 9. 107. 
 ΕπΧγουνϊς. femur, femen. the knee-pan. the 
 thigh, και κεν opov πίνων, μεγαλην επιγουνιδα, 
 θεϊτο. ρ. 225. Syn. Μηρός, μηριον. — ευεξία. 
 Επιγράφω, insculpo, perstringo. 2. inscribo. 
 to scratch ; to graze the surface. 2. to write 
 upon. From the former sense comes the adv. 
 "Επϊγραβδην. (II. Φ. 166.) from the lattei\ 
 "Επίγραμμα, το. an inscription ; an epigram. 
 (Troad. 1 191.) ακροτατον δ' ap' ο'ίστος επε -j 
 γράψε χοοα φωτός. Δ. 139. Syn. Επιχαρασσω, 
 επιξεω, καθαπτομαι. 2. εγγράφω, παραγραφ 
 "Επϊδαισϊος. partitione attributus. obtained by 
 lot. ουρανόν ουκ εμεγηραν εχειν επιδαισιον 
 οίκον. Call. 1. 59. 
 "ΕπΧδάκρϋω. defleo. to weep over, κάπιδα 
 κρυειν αντιβοΧουντων. Vesp, 879. Syn. Κατά 
 δακρυω, κατοΧοφυρομαι, επιθρηνεω. 
 "Επίδαυρος, ή. Epidaurus. a town in Argolis. 
 "Επϊδαυρδθεν. adv. (Nem. 3.147. )"Επϊδαυρϊός 
 adj. (Eur. Supp. 724. Ma.~) Ύροιζήν', Κϊονας 
 τε, και αμπεΧοεντ ι Επιδαυρον. Β. 561. 
 "ΕπϊδειϊΧδς. pomeridianus. towards evening. 
 εινάς δ' ή μεσση επιδειεΧα, Χωίον ήμαρ. Hes. ε., 
 810. 
 
 "Επϊδεικνϋμΐ, "Επιδεικνύω, demonstro. to ex- 
 hibit ; to prove, vied, to shew one's self off 
 make a display. Hence, "Επϊδειξίς. ή. an ex- 
 hibition, or proof. (Nub. 268.) "Επϊδειγμά. το. 
 a specimen. (Epig. άδ. 393.) δτε δη κατήΧΘ' 
 Ευριπίδης, επεδεικνυτο Τοις Χωποδνταις, και 
 τοϊσι βαΧαντιητομοις. Ran. 771. Β. Syn. 
 Επιδειζιν, δείγμα, συμβοΧον, εκφέρω, παρέχω. 
 — αποδειζιν, πεΊραν διδωμι. 
 "Επϊδειπνεω. secundariam coenam perago. to 
 
 1 Damm observes that adjectives in οεις 
 and εις are sometimes in the common gen- 
 der, as ψοΧόεις εχιδνα, ήμαθόεις ΪΙύΧος, etc. 
 
ΕΠΙ 
 
 eat at dessert. Ούσας επιδειπνεΐς. Equit. 1137. 
 Επϊδεμνϊος. vestibus stratus, covered with 
 clothes, as a bed. επιοεμνιον ως πεσοιμ ες 
 evvav. Hec. 921. 
 
 Επιδέξιος, dexter. 2.faustus. 3. scitus, on the 
 right hand, auspicious, dextrous. "Έπίδεξία, 
 neut. piur. is used adverbially, II. B. 353. 
 -/ύμνος ην πληγείς ύπ αυτού πάντα τάπιδεξια. 
 Αν. 1493. Syn. Ενδεξιος, περιδεξιος. — αίσι- 
 ος. — πρόχειρος, επιτήδειος, ευφυής, έμπειρος. 
 
 ΈπΊδερκομαι. inspicio. to look upon. ?;ελιος 
 φαεθων επιδερκεται ακτινεσσιν. λ. 17. Syn. 
 Εισδερκω, καταδερκομαι, επιβλέπω. 
 
 Επϊδεσμευω. vincio, innecto. to bind some- 
 thing upon; to bandage, εις επιδεσμευειν 
 πέμπε φιλώ Κρατεο:. Ερ. άδεσπ. 96. 
 
 Επίδεσμος. ό."Επϊδεσμον. το. ligamen, fascia. 
 a bandage. — ει — εν ταχει Επιδεσμον επριω,-- 
 Vesp. 1438. Β. Syn. Αεσμος, δεσις, τε- 
 λαμων. 
 
 ΕπΧδεσποζω. impero. to command, τις δε ποι- 
 μάνωρ επεστι κάπιδεσποζει στρατού ; Pers. 
 246. 
 
 Επϊδευής, εος. 6 η. indigens. wanting ; indi- 
 gent, καδδε κτήματα πολλά, τα τ ελδεται, ος 
 κ' επιδενής. Ε. 481. See. Τ. 180. Syn. Επι- 
 δεης, ενδεής, άπορος, ελλιπής. 
 Επίδευομαι. indigeo. 2. inferior sum. to want ; 
 
 , to fail in comparison of another, η ονχ άλις 
 
 δττι μάχης επίδευομαι ;-ψ. 670. Syn. Ενδεο- 
 μαι, προσδεομαι, ελαττονμαι, λειπομαι, καθ- 
 νστερεω, απορεω. 
 
 Επϊδεω. alligo. to bind on. — τονλοφον ημελλ' 
 επιδησειν. Ran. 1038. Β. 
 
 Έπϊδηλδς. manifestus. evident, apparent. 
 τολμά εχειν το κακόν, κούκ επιδηλος όμως. 
 Theog. 443. 
 
 Έπϊδημευω/Επϊδημεω. {Call. 2. 13.) inpopulo, 
 vel urbe, versor; peregre advenio. to reside 
 in one's native country, or, in a city ; to ar- 
 
 j rive from abroad; to sojourn as a stranger. 
 Ηβηοε,^ΕπΧδημός.ό. (Οα11.3,226.γΕπϊδημϊά. 
 ή. (Alenand. Ύττο/3.) ου μεν yap τι θαμ' αγρόν 
 
 ; επερχεαι, ουδέ νομηας, Αλλ' επιδημενεις, — π. 
 
 Ι 28. Syn. Ενδημεω, παροικώ, αφικνεομαι. 
 
 'Έπϊδημϊδς, ου. 6 ή. versans in populo. 2. civilis. 
 3. peregrinus. among the people. 2. common 
 
 J in a country, civil. 3. arriving, or sojourning 
 
 ι as a stranger, δς πολέμου εραται επιδημιου 
 οκριοεντος. Ι. 64. εμμεναι, οφρ' ετι κείνος ανήρ 
 
 ι επιδημιος ηεν. α. 233. Syn. Π,ανδημιος, παν- 
 
 ■ δήμος, δημόσιος, εμφύλιος, κοινός. 
 
 'Επϊδϊαρρηγνύμϊ. disrumpo. to burst asunder. 
 
 ; κάπεκροφησας αυτός, επιδιαυραγώ. Equit. 701. 
 
 'Επϊδϊδωμϊ. dono. to bestow, πολλά μαλ' όσσ 
 ουπω τις ky επεδωκε θυγατρί. Ι. 148. 
 
 Έπϊδιζομαι, "Επίδιζημαι. insuper qusero. to 
 search after, ως ειπούσ ανορουσε' φϊλας δ' 
 επιδιζεθ' εταίρας. Mosch. 2. 28. 
 
 ΪΈπϊδΤνεω. in orbem ago. to whirl, or turn 
 
 ι over; to revolve. See Od. υ. 217. ριφ' επι- 
 δινησας, κόμισαν δ' εριηρες εταίροι. Γ. 378. 
 Syn. Σνστρεφο), συσσειω, δινεω. 
 
 "Επίδΐφρίός. adj. qui super curru est. upon, 
 
 j. 
 
 ΕΠΙ 
 
 233 
 
 or, belonging to, a chariot. Hence, "ΕπΧδ'ϊφ- 
 ρϊάς, άδός. ή. a ring, or, hook, to which the 
 reins were suspended; άντυξ. {II. Κ. 476.) 
 αλλά μεν , εισόκε δώρα φέρων επιδιφρια θειω. 
 ο. 75. 
 
 Έπϊδοιαζω. voluto. to revolve doubtingly. 
 — 7τολλάς δ' επεδοιασα βονλάς. Apoll. 3. 21. 
 Syn. Αμφισβητεω, μερμηριζω, σκέπτομαι. 
 
 "Επίδοξος, ου. ό η. ulustris. distinguished, ει 
 yap άμα κτεανοις πολ-λοΐς επιδοξον αρηται 
 Κύδος, — Nem. 9. 109. Syn. Κλυτος. 
 
 "Επίδορπίδίός, α, όν. (Phanias, An. ii. 53.) 
 "Επϊδορπίος. ad, v. post, ccenam. for supper ; 
 after supper, κψχεθ' Ύλάς ό ξανθός ύδωρ 
 επιδορπιον οισων. Theoc. 13. 36. 
 
 "Επίδορπιζόμαι. ccenam secundariam sumo, to 
 eat a dessert. ϋεποβ^Επίδορπισμάτά. τα. s.s. 
 αβ'Επιφορήματα. (Philipp. ap. Ath. 640.)εγώ 
 δε ταύθ' ήδιστά y' επιδορπιζομαι. Diph. ib. 
 
 "Επίδοσίς. additamentum. 2. erogatio. addi- 
 tion, donation, προς τάς επιδόσεις τών ξιφών 
 και τών λίθων. Suid. Syn. Αυξησις, επιθηκη, 
 προσθήκη, χάρισμα. 
 
 "Επιδρομή. (Iph. Α. 1598.) "Επιδρόμίά. ή. ίη- 
 cursus. an inroad ; or, over-running, αυλια 
 δυσκελαδοισιν επιδρομιησι δα'ϊξαι. Αρ. 3. 
 594. Syn. Εισδρομη, καταδρομή, επεμβασις, 
 επιβολή. 
 
 "Έπΐδρομάδην. adv. cursim, raptim. hastily, 
 violently. Nic. Th. 481. 
 
 "ΕπΤδρόμάω. incurro. to run in, or, upon. 
 JEsck. Supp. 130. Syn. Επιτρέχω, εμπίπτω. 
 
 "Εττΐδρομος. accessu facilis. accessible; ex- 
 posed to assault, αμβατός εστί πολις, και 
 επιδρομον επλετο τείχος. Ζ. 434. Syn. Ευ- 
 άλωτος, ευπρόσιτος. 
 
 "Επίεικελός. similis. resembling. Θησέα τ Αι- 
 γειδην, επιεικελον αθανατοισι. Α. 265. Syn. 
 Εικελος, όμοιος, αλιγκιος. 
 
 "ΕπΙεικής. asquus. 2. decens. 3. moderatus. 
 conformable to truth; just; humane; mo- 
 derate.'ETria^ia. ή. {Eur.fr. 88.)"Έπϊεικώς. 
 adv. (Vesp. 1249). τυμβον δ' ου μαλα πολλόν 
 εγώ πονεεσθαι ανωγα, Αλλ' επιεικεα τοϊον'— 
 Ψ. 246. Syn. Εικως, δίκαιος, πράος, ευγνω* 
 μων. πρέπων, προσήκων, καθηκων, μέτριος. 
 
 "Επϊεικτός. tolerabilis. 2. cedens. support- 
 able ; yielding, μητρός τοι μένος εστίν αασ- 
 χετον, ουκ επιεικτόν. Ε. 892. 
 
 "Επίελδομαι. cupio. to be anxious for. κεκλν- 
 θι νύν, θετι δϊα, τά τοι επιελδομ' ενισπειν. 
 Apoll. 4. 783. Syn. Ελδομαι, επιθύμεω. 
 
 "Επϊελπτός. exspectandus. to be expected, εκ 
 δε τούδ' άπαντα πιστά κάπιελπτα γίνεται. 
 Archil, fr. 16. 
 
 "Επίεννύμί. induo. to put on. See K Evvv^x,and 
 "Εφενννμι. τψ ενι λεξασθην, επι δε νεφελην 
 εσσαντο. Κ. 350. αιεν αναιδειην επιειμ'ενος' 
 ουδ' αν εμοιγε. Ι. 372. 
 
 "Ετπζάρεω. vox Arcadica, pro "Έπίβάρεω. 
 prsegravo. to weigh down ; to press upon. 
 — ως δ 1 επεζαρει Έφιγξ άρπαγαϊσι πολιν, — 
 Phoen. 45. Syn. Επικειμαι, κακοποιώ. 
 
 "Επιζάφελός, ου. ό ή. vehemens, ardens. adv. 
 
 Η Η 
 
234 
 
 ΕΠΙ 
 
 "Επιζάφελώς. violently. (7/. I. 513.) ηρώων, 
 δτε κεν τιν επιζαφελος χόλος ικοι. ib. 521. 
 Syn. θούριος, δεινός, σφοδρός, θνμωδης, χα- 
 λεπός. 
 
 "Επιζάω, ώ. /ut. ησω,ν. ησδμαι. superstes sum. 
 to live on. βαιδν επιζήσας, δσον ηρκεσε. — 
 Leontius, An. iii. 107. 
 
 "ΕπιζϊφΰρΧοι. ci. Epizephyrii. Locrians, so 
 called. Olymp. 11. 14. 
 
 "Έπιζΐω./. εσω. fervesco. to boil over upon. 
 δεινόν τι πήμα Ώριαμιδαις επεζεσε. Hec. 581. 
 
 "Επιζηλδς. aemulandus, praeclarus. enviable ; 
 distinguished, δ δ' αφθονητός γ' ουκ επιζηλος 
 πελει. Agam. 912. Bl. Syn. Πολνζηλος, ζη- 
 λωτος, μακαρ. 
 
 "ΕπΧημυω. inclino. 2. flecto. to incline ; to 
 bend. λάβρος επαιγιζων' επί τ' ημνει αστα- 
 χνεσσιν. Β. 149. 
 
 "ΕπΧηράνος,^ΕπΧηρδς. jucundus ; utilis. agree- 
 able, ουδέ τι μοι ποδανιπτρα ποδών επιηρανα 
 θνμψ. τ. 343. See Α. 572. Syn. Επηρατος, 
 εραννος, Ίμεροεις, επεραστος, θϋμηρης, κεχα- 
 ρισμενος. 
 
 "ΕπΧθαυμαζω. donis honoro. to praise highly ; 
 shew respect to. χρή γαρ επιθανμαζειν τι τον 
 διδασκαλον. Nub. 1146. Syn. Ύπερθανμαζω, 
 δεζιουμαι. 
 
 "ΕπΧθηκη. accessio. an addition. πΧειων μεν 
 πΧεονων μεΧετη, μείζων δ' επιθ^κ^. Hes. ε. 
 380. Syn. ΤΙροσθηκη, παρενθηκη, επιδοσις, 
 προσθεσις, επιβΧημα. 
 
 "Επϊθημά. το. operculum, tegmen. a cover, a 
 lid. ή, και φωριαμών επιθήματα καλ' ανεωγεν. 
 Ω. 228. Syn. Επικάλυμμα, πώμα. 
 
 "ΕπΧθδαζω. urgeo. earnestly to beseech. But 
 the sign, is doubtful, and Blomf. on Choeph. 
 842. prefers, κάπιθεάζουσ. τάδε και θρηνώ, 
 κάπιθοαζω Μ,αρτυρομενος δαίμονας, ώς μοι. 
 Med. 1406. 
 
 "ΕπΧθδρϊω. (II. Ο. 582.) "ΕπΊθρωσκω. adsilio. 
 to leap upon, or, against, τνμβψ επιθρωσκων 
 Μενέλαου κυδαλιμοιο. Δ. 177. Syn. Επεν- 
 θρωσκω, επιπηδαω, εφαλλομαι. 
 
 "Επΐθρομβοω. in grumos cogo. to coagulate. 
 ην δ' επιθρομβωθη νεαλες γάλα τενχε'ί γάσ- 
 τρας. Nic. ΑΙ. 364. 
 
 "ΕπΧθϋμϊω. concupisco, desidero. to covet, or, 
 desire, ωφελε μάν χωρην κατά νουν τεον ων 
 επίθυμεις. Theoc. 14. 57. Syn. Επευχομαι, 
 επιποθεω, επιμαιομαι, Ίμειρομαι, ορέγομαι, 
 ελδομαι, προθΰμεομαι, μενεαινω. 
 
 "Επϊθϋμητειρά. ή. cupida. eager for. σοι και 
 Αμαζονιδες, πόλεμου επιθυμητειραι. Call. 3. 
 237. 
 
 "Επϊθϋμϊα,ας, ή. cupiditas. a longing after. In 
 Cycl. 448. it sign. 2. a design, κακών δε λεκ- 
 τρων μη πιθυμιαν εχειν. Androm. 1282. Syn. 
 Επιθϋμημα, επιποθησις, πλεονεζια, Ίμερος, 
 ορεζις, μενοινη. 2. δρμησις, δρμη. Ερ. Ασχη- 
 μων, αρχεκακος. 
 
 "ΕπΧθϋμΧάμά. το. suffimentum. incense, στεφη 
 λαβουση κάπιθυ μιαματα. CEd. Τ. 913. Β. 
 Syn. θυμίαμα, θυωμα. 
 
 "Επϊθΰνω. dirigo. to carry strait, τυκτήν εζ 
 
 Ε II Ι 
 
 αδάμαντος επιθυνεσκεν εχετλην. Αρ. 3. 1325. 
 Syn. Επανορθονμαι, ιθύνω. 
 
 "ΈπΊθϋω 1 . recta irruo. 2. impense cupio. to 
 rush forward, to be eager. 1. Τρώες επιθυ- 
 ουσι' — Σ. 175. κνσσαι επιθυουσα τερεν στό- 
 μα' — Apoll. 1.1238. Syn. Επιφέρομαι, επεσ- 
 συμαι, δρμαω, επιθεω, ενορουω, προσκόπτω. 
 
 "Επϊθΰω. immolo. to sacrifice, or, slay, in ad- 
 dition, τούτον κατεκτειν, επι δ' εθυσα μη- 
 τέρα. Orest. 555. P. 
 
 "Επϊθωρησσω. armo adversus aliquem. to arm 
 against any one. υπποτε Κεντανροις Ααπιθαι 
 επεθωρησσοντο. Apoll. 1.42. Syn. Εφοπλίζω. 
 
 "ΈπΧθωϋσσω. vociferando incito. to animate 
 by shouts, η μην κελεύσω, κάπιθωϋζω γε προς. 
 Prom. 73. 
 
 "ΕπΧϊδμων. (Macedon. An. iii. 118.) "Επιϊσ- 
 τωρ. peritus, sciens. expert, φώθ' 'Ήρακληα, 
 μεγάλων επιϊστορα έργων. φ. 26. 
 
 "Επϊίζομαι, (Lucian. An. ii. 313.) "ΕπΧκάθε- 
 ζομαι."Έπϊκάθημαι."Επϊκάθιζω. (Ran. 1046. 
 Β. Od. ι. 103.) insideo. to sit, or, settle, upon. 
 εφ' οίς αν ούτος επικαθεζηται μονός. Plut. 
 185. Syn. Εγκαθεζομαι, εφεζομαι, εφιζανω. 
 
 "ΕπΧκαινδω. innovo. to model anew, αυτών 
 πολιτών μη 'πικαινουντων νομούς. Eumen. 
 696. Syn. ΐίαρίΐσαγω, εγκαινιζω. 
 
 "Επίκαιρος, opportunus. seasonable ; suitable, 
 timely, ά μη 'πικαιρα μηδέ συμφέροντα. CEd. 
 Τ. 875. Br. Syn. Εύκαιρος, πρόσκαιρος, 
 καίριος. 
 
 "ΕπΧκάλϊω. 1. invoco. 2. objicio. 1. to call 
 upon. 2. to reproach ; to accuse. From the 
 1st sense are derived, "ΈπΤκλητδς. δ. an ad- 
 vocate. (Pac. 1265.) "ΕπΤκλησΧς. ή. a sur- 
 name. (II. H. 138.) αηά,^ΕπΤκλην. adv. ac- 
 cording to the name. (Ερ. άδ. 1 90.) from 
 the 2d sense, "ΕπΤκλημά. το. a charge; com- 
 plaint. (Orest. 563. CEd. T.529.B.) 2. εΐ'εν 
 γ',ακονω. ταντ επικαλεϊς ; μανθανω. Pac. 663. 
 Syn. Προσκαλεω, επικλειω, επιβοαω. 2. αιτιαο- 
 μαι, μέμφομαι, ονειδιζω, κατηγορεω, εγκαλεω. 
 
 "Επϊκαμπϋλδς. incurvus. bent, ώ γερον, ος τε 
 φυτά σκάπτεις επικαμπνλος ωμούς. Η. Merc. 
 90. Syn. Έπικαμπης, αγκύλος, καμπύλος, 
 πολυκαμπης. 
 
 "ΕπΧκαρδϊδω. dolore ventriculi laboro. to have 
 pain in the stomach, φώτ επικαρδιοωντα' — 
 Nic. Al. 19. 
 
 "ΕπΧκαρπΧδΧος. qui pomis adhaeret. epith. of 
 the bloom on fruits, η ων, η μήλων χνονν 
 επικαρπιδιον. Zonas, An. ii. 81. 
 
 "ΕπΧκαρσΧδς. in prose, transversus. oblique. 
 but in Horn, in caput, prseceps. straight be- 
 fore the wind, ai μεν επειτ εφεροντ επι- 
 καρσιαι, Ιστία δε σφιν. ι. 70. 
 
 "ΕπΧκαστη. s.as Ιοκαστη. μητέρα τ Οιδιποδαο 
 ιδον καλήν Επικαστην. λ. 270. 
 
 "ΕπΧκάχλαζω. strepito. cachinnor. to make a 
 noise, like a boisterous laugh. — κύμα Ααβρον 
 αειρομενον πετραις επικαχλαζεσκεν. Apoll. 4. 
 
 1 This comes from Ίθυω, the next verb 
 from θύω. 
 
 Β I 
 
Ε Π Τ 
 
 ΕΠΙ 
 
 235 
 
 - 945. 
 
 Επϊκειμαι. impositus sum. insto. to rest upon; 
 to press close upon, σταθμοΧΊν εκατερθε, θυ- 
 ραι δ' επεκειντο φαειναί. ζ. 19. Syn. Εγκει- 
 μαι, επιτίθεμαι, εφισταμαι. 
 
 -Επϊκειρω. attondeo. to lop off ; cut down. 
 Πάτροκλος δ", επει ovv πρωτας επεκερσε φα~ 
 λαγγας. Π. 394. Syn. Κατακειρω, αποτεμνω, 
 διαφθείρω. 
 
 ΕπΧκεκλδμαι. s. S. αε^ΈπϊκάΧεω, η. 1. νυν δ' επι- 
 κεκλομεναι. JEsch. Supp. 41. 
 Επϊκελευω. act. & med. hortor. to animate ; 
 to encourage, δάδας τε φερειν, και πάντα 
 λεών ξυγχαιρειν, κάπικελευειν. Pac. 1317. 
 Syn. ΚατακεΧευω, εγκελευομαι, παραινεω, 
 προτρέπω, παρεγγυαω. 
 
 ΕπΧκελλω. appello, pervenio. to arrive in har- 
 bour, or, at any place, εισιδομεν, πριν νήας 
 εϋσσεΧμονς επικελσαι. ι. 148. Syn. Κελλω, 
 δρμαω. 
 
 ΕπΧκεντριζω. calcar addo. to spur, or, goad. 
 εναρμοσει γενυσσι, κάπικεντρισει. Philipp. 
 
 ■An. ii. 225. 
 ΕπΧκεχδδώς. nomen fictitium. a comic name. 
 
 ., Επικεχοδώς εγωγε Φασιανικός. Αν. 68. 
 
 ι ΕπΧκηδειδς. δ ή. funebris. funereal ; melan- 
 choly, ψδάν επικηδεων. Troad. 517. 
 ΕπΧκηπϊδς. hortensis. in, or from, a garden. 
 
 ι — επικηπιος αυρα-Χώρον ανερριπιζεν,— Nonn. 
 ΕπΐκηρΧδς, δν. qui curse est. causing anxiety. 
 μη σοι τούτο, ΦιΧαινι, Χιην επικηριον έστω. 
 Tymnes, An. i. 506. 
 ΕπΧκηρδς. δ ή. fato letifero obnoxius. exposed 
 
 , to the strokes of fate; perishable, δακρυσας 
 επικηρον εδν βιον' — Callim. Ερ. 61. Bl. 
 ΕπΧκηρϋκευδμαι. pacem offero ; qu. per praeco- 
 
 ^nem. to propose terms of peace. Ηβηοε,'ΈπΧ- 
 κηρϋκενμά. ro.(Med. 736.Po?\s.) κακόν τοΧοι- 
 
 L πόν ταύτ επικηρυκενομαι. Thesm. 1163. Br. 
 Επϊκηρυσσω. per praeconem edico. to make 
 proclamation ; to outlaw, &c. πυργοις επεμ- 
 βάς κάπικηρνχθείς χθον'ι. Sept. Th. 640. 
 Syn. Κηρύσσω, αναγορεύω. 
 Επίκιδνάμαι. to spread itself upon. Αξιου, ού 
 καΧΧιστον ύδωρ επικιδναταιαι -g. Β. 850. Syn. 
 
 \ Διασκεδάζομαι, επισκορπιζομαι, επιρρεω. 
 
 \ ρ ΕπΧκινδΰνως. adv. periculose. with hazard, ώς 
 
 Ι] πάντα δεινά κάπικινδυνως βροτοΧς. Philoct. 
 
 Γί 503. Br. Syn. ΈπισφαΧώς. 
 ΕπΤκλαιο). fleo super, to weep besides. Hence, 
 "ΕπΤκλαυτδς. adj. mournful. (Ran. 695.) 
 a. κΧαειν εΧεινώς. b. σε δ' επικλαειν ύστερον. 
 Thesm. 1603. Br. Syn. Έπολοφυρομαι, επι- 
 δακρυω. 
 
 ΕπΤκλειω. invoco. dico. celebro. to call upon; 
 to tell of; to celebrate, την yap αοιδ?)ν μάΧ- 
 Χον επικλειουσ άνθρωποι, α. 351. Syn. Ετγι- 
 
 I κάλεω, επιφημιζω. 
 
 1 ΕπΐκΧημά, "ΕπΐκλησΧς, and "Επΐκλητδς. See 
 "ΕπΧκάλεω. 
 
 Ώ&πϊκληρδς. δ ή. ad quern haereditas pertinet. 
 an heir,o;*, heiress, καν αποθνήσκων δ πατήρ 
 τψ δο^ καταλειπων παΧδ' επικΧηρον. Vesp.58 1 . 
 Syn. Κληρονόμος. 
 
 "ΈπΤκληρδω. sorte attribuo. to assign by lot 
 γεινομενην το πρώτον επεκΧηρωσαν αρηγειν 
 Call. 3. 23. 
 "ΕπΐκΧΊνής. deorsum vergens. inclining down 
 wards. — επικλινές δε ταΧαντον. Call./r. 312 
 Syn. Επιρρεπής, κατακΧΊνης, κατωφερης. 
 "ΕπΐκλΊνω. acclino ; jaceo super, to bend to 
 wards ; to lie upon. Hence, "ΕπΤκλιντρδν. το 
 the bottom of a bedstead. (Eccles. 907. B.) 
 πόντου και γαιης επικεκΧιται εσχατιβσιν. Αρ 
 2. 417. Syn. Εγκλινω, προσκλινω, επϊκειμαι, 
 επιπίπτω, προσρεπω. 
 "Επ'ΐκλδπδς. furax. 2. furtivus ; vafer. thievish, 
 cunning, ηπεροπηά τ εμεν και επικλοπον, — ■ 
 λ. 363. Syn. Κλετπ-^ς. — κερδαΧεος, δοΧομη- 
 τις, δολερός, πανούργος. 
 
 "Επΐκλυζω. proluo. inundo. to flow upon, or, 
 towards, κυμασι πορφυρεοις επεκΧυζετο, — 
 Batr. 69. Syn. Κατακλύζω, επικϋμαινω. 
 
 "Επΐκλωθω. act. & med. fatalia stamina duco. 
 to spin; or fix the destiny; to doom, ως γαρ 
 επεκλωσαντο θεοί δειλοίσι βροτοϊσι. Ω. 525. 
 Syn. ΕπικΧηροω, κϋροω, επινεω, επιμοιραο- 
 μαι. — ειμαρμενον ποιεϊν. 
 
 "Επΐκνάω."ΕπΤκνιζω. (Apollonid. An. ii. 133.) 
 intero. to scrape, or, grate upon. — αλλ' επι- 
 κνώ το σιΧφιον. Αν. 1582. Br. Syn. Κναω, 
 επικνηθω. 
 
 "Επϊκοινος. communis, promiscuus: But in the 
 passage cited; for κοινωνός, μέτοχος, sharing, 
 partaking. τλαμον, αμφι Χεκτρων Δίδυμων 
 επικοινον Εούσαν, — Androm. 123. 
 
 "ΕπΧκοκκυστρΧά. η. accinens more κοκκυγος. 
 cuckoo-like. Ηχώ, Χογων αντωδδς επικοκκυ- 
 στρια. Thesm. 1059. Br. 
 
 "ΕπΧκομπαζω. glorior. to vaunt, ουδέ γάρΑτρει- 
 δης οΧιγψ επεκομπασε μισθφ. Call. 3. 263. 
 
 "Ε7πκο7Γ-ω. incldo; vires attenuo. to cut down; 
 to weaken, med. to lament by beating one's 
 self, οξύν έχων εν χειρι παρίστατο, βούν επι- 
 κοψων. γ. 443. Syn. Έγκοπτω, συγκοπτω, 
 επιπλησσω, καταπαιω. επιχαραττω, σχίζω. — 
 ασθενοω. med. αιαζω, οΧοφϋρομαι. 
 
 "ΕπΧκοσμεω. orno. to adorn; to honour. Δή- 
 μητρα θεάν, επικοσμούντες, ζαθεαις μοΧπαϊς 
 κεΧαδεϊτε. Ran. 383. Β. 
 
 "ΕπΧκδτδς. infensus. angry, hostile. αάυ.^Επϊ- 
 κδτως. (Prom. 162.) επ' ανδρι δι ι ]θΐσιν επικοτψ 
 σέβας. Choeph. 626. Syn. Έγκοτος, ζακοτος. 
 δυσμενής, οργιλος. 
 
 "ΕπΧκουρϊω. auxilior. to act as an ally ; to as- 
 sist. Hence "Επίκουρος, δ. an ally. (//. Γ. 188.) 
 "ΕπΧκουρΧά/ΕπΧκουρησίς. ή. help, alleviation. 
 (Pers. 733. Androm. 28.) ήγ' επικουρησοντα 
 μετάΠριαμόν τε και υΐας. Ε. 615. §ΥΝ.Αμϋνω, 
 επιβοηθεω, αρωγω, αλεξεω. 
 
 "Επϊκουρδς. Epicurus, adj. "Επικούρειος, ά, δν. 
 (LucilL An. ii. 328.) "Επϊκουρδς ούτω κατί- 
 πυκνου την ηδονην. Damox. Ath. 103. 
 
 "Επϊκουφιζω. sublevo. to lighten ; to raise, ηβη 
 και νεοτης επικουώιζει νοον ανδρός. Theog. 
 629. Syn. Ανακουφίζω, αναβασταζω, ελα- 
 φρύνω. 
 
 "Επϊκράδάω. quatio super, to brandish, ήρωας 
 
 Η Η 2 
 
236 
 
 ΕΠΙ 
 
 ΕΠΙ 
 
 χειρεσσιν £ πικραδαοντας ερετμά. Αρ. 1 . 552. 
 Syn. Αιακραδαινω, σείω. 
 
 ν Επΐκραιαινω,(ΙΙ. Β.4\9.γΕπικραινω. perficio. 
 to accomplish, ηδ' ετικαι νυν μοι τοδ' επικρηη- 
 νον εελδωρ. Α. 455. Syn. Έπιτελεω, κραινω. 
 
 ^ΕπΤκράνον. quod super caput est. a cap, or, 
 covering for the head, βαρύ μοι κεφαλής επι- 
 κρανον εχειν. Hipp. 201. Syn. Κρηδεμνον, 
 κεφαλόδεσμων, κεκρυφαλος, κράνος, προσκε- 
 φαλαιον, κάλυμμα, κορυς. 
 
 "ΕπΤκράτεω. cohibeo. potior, praevaleo. to hold 
 in subjection; to possess; to prevail, υσσοι 
 yap νηεσσιν επικρατεουσιν άριστοι. Κ. 214. 
 Syn. Εκνϊκαω. κατέχω, κατισχύω. 
 
 w E7rucpar£Wf.arff.potenter.withsuperiorforce. 
 — νεών άπο λοιγδν αμυνών Εμπεσ επικρα- 
 τεως' — Π. 80. Syn. Έπικρατώς, κρατερώς, 
 δυνατως, ισχυρώς, Τφι, ενεργώς, εντόνως. 
 
 "ΕπΐκρϊμαννϋμΧ, "Επικρεμαννυω, "Επικρεμάω. 
 suspendo super, to hang• over,or, upon, ζυνος 
 επει παντεσσιν επικρεμαθ' ήμιν όλεθρος. Αρ. 
 3. 483. Syn. Αποκρεμαω, κρεμάω, επαρταω. 
 2. pass, αποκρεμαμαι, επαρταομαι, επικειμαι. 
 
 "ΕπΐκρΧδδν. adv. cum delectu. with careful se- 
 lection, παντη φοιβησαντες επικριδόν ϊρευ- 
 σαντο. Apoll. 2. 302. Syn. Ορθώς, κατά θεσ- 
 μον. — επιλεγδην, λογαδην. 
 
 "ΕπΐκρΧδν. antenna, the sail-yard, εν δ' Ίστον 
 ποιεί και επικριον αρμενον αυτψ. ε. 254. 
 
 "Επΐκροτος, ου. 6 ή. proculcatus. beat down, 
 or trodden, so as to be smooth and firm, λειη 
 μεν yap ιδεϊν και επικροτος' — Archimel. An. 
 ii. 64. 
 
 "Επΐκρουω. pulso. 2. impello. to beat upon ; 
 to drive, as a nail, ο'ί μοι κακοδαιμων, μάλ- 
 λον επικρουσεις σΰ γε. Thesm. 1004. Br. 
 Syn. Προσκρούω, εμπηγνϋμι, εμβάλλω, επι- 
 
 πατασσω. 
 
 "Επΐκρυπτω. act. & med. obtego. to hide. Hence, 
 "Επΐκρΰφος. adj. secret. (Olymp. 8. 92.) πολ- 
 λοί γε θνητών τψ θρασει τάς ζυμφοράς Ζη- 
 τοϋσ αμαυροϋν κάπικρυπτεσθαι κακά. Eur. 
 fr. Iniis, 3. Syn. Κατακρυπτω. 
 
 "ΕπΤκρωζω. incrocito. to caw ; to croak, μη 
 πειθου' φθονεραι yap επικρωζουσι κορώναι. 
 Equit. 1051. Syn. Επιβοαω, επικραζω. 
 
 "Επικτάομαι. adquiro, obtineo. to gain. Hence, 
 "ΕπικτησΧς. ή. an acquisition. (Philoct. 1344. 
 Β.) και τονδ' επικτησαιο συμμαχον, θεά. Eu- 
 men. 668. P. ib. 699. Syn. Ώροσκταομαι, 
 κατακταομαι. 
 
 "Επικτεινω. eneco. to slay again. — τις αλκή τον 
 θανόντ επικτανεϊν ; Antig. 1043. Syn. Κα- 
 τακτεινω. 
 
 "Επίκτητος. Epictetus, the philosopher, δούλος 
 Επίκτητος γενομην, και σώμ' ανάπηρος, Και 
 πενιην ^Ιρος, και φίλος αθανατοις. Ερ. άδ. 576. 
 
 "Επικτΰπεω. insono. to resound, αμφω δμοϋ 
 ζυνιοϋσαι επεκτυπον. — Αρ. 2. 566. πας δ' 
 επεκτυπησ Ολυμπος. Αν. 781 . Syn. Επηχεω, 
 επεγδουπεω, διαψοφεο). 
 
 ΈπΧκϋμαινω. fiuctuando irruo. to roll over in 
 billows ; to overwhelm, η δ' επικυμαινουσα 
 μετηοροςαυχενι κνρτψ. Try ph. 67. Syn. Επι• 
 
 κυματίζω, εκκυμαινω. 
 
 "ΕπΧκυπτω. prcst. επΧκϊκϋφά. pronus incumbo. 
 to stoop, επικυπτε' την κερκον φνλαττου νυν 
 ακραν. Thesm. 239. 
 
 "Επϊκϋροω. ratum facio. to confirm, καθεϊλον 
 ημάς, κάπεκυρωσαν θανέίν ; Orest. 852. Ρ. 
 
 "ΕπΧκυρτδω. incurvo. to bend, δοιώ απνωρεϋντ, 
 επικυρτωοντε καρηνα. Hes.a.235. SYN.Kup- 
 τοω, αγκυλοω, κατακαμπτω. 
 
 "Επϊκϋρω. occurrere et nancisci studeo. to fall, 
 or light, upon, ώστε λέων εχαρη μεγαλψ επι 
 σώματι κυρσας. Γ. 23. See Ψ. 821. Syn. Κϋ- 
 ρω, κυρομαι, εγκϋρω, εγκϋρεω, επιτυγχάνω.^ 
 
 "Επϊκυψελϊος. qui alvearibus praeest. guardian 
 of hives, οφρα μελισσοσόος ΪΙάν επικυψε- 
 λιος. Zonas, An. ii. 81. 
 
 "Έπϊκωκϋω. lamentor. to bewail, κλαίω, τετη- 
 κα, κάπικωκυω πατρός. Soph. El. 285. Syn. 
 Ανακωκνω, επιδακρυω, επιθρηνεω. 
 
 "Επΐκωλϋω. impedio. to hinder, τί φής; τις εσ- 
 ται μ' δύπικωλυσων τάδε ; Phil. 1242. Br. 
 
 "Επϊκωμαζω. comessor. to revel ; to riot. 
 Hence, "ΕπΧκωμδς. δ η. (Tryph. 552.) ει 
 μεν εκών, Αρχΐν', επεκώμασα, μυρ'ια μεμφου. 
 Call. Ερ. 17. όστις επι παντ αγαθ' έχοντας 
 επικωμασας. Acharn. 982. Β. 
 
 "Επϊκωμϊος. s. as Έγκωμιος. Pyth. 10. 9. 
 
 "ΕπΧκωπος. remigationi accinctus. prepared to 
 row. — σχοίνος, — οδυνηρός, επικωπος \ — 
 Acharn. 230. Syn. Ναυτικός, κωπηεις. 
 
 "Επϊλαγχάνω. post alium sorte obtineo. to 
 draw lots after ; to come next in order. 
 επιλελογχε πυματον — Τήρας, — QEd.C.1235. 
 Br. 'Syn. Μεταλαγχανω, επέρχομαι. 
 
 "Επϊλαζΰμαι. comprimQ. to stop; to close. 
 ιδον' σιωπώ, κάπιλαζυμαι στόμα. Androm. 
 249. Syn. Ααζυμαι. επισχω. 
 
 "Έπϊλαμβάνω. prehendo, arripio. to lay hold 
 of. The middle v. has a genit. after it. Hence, 
 "Επϊλάβή. ή. {JEsch. Supp. 429. P.) τοσσα 
 μεν δρμαινουσαν επελλαβε νηδυμος ύπνος. δ. 
 793. — καν τούτου μη 'πιλαβηται. Lysist. 596. 
 Syn. Καταλαμβάνω, προλαμβάνω, φθάνω, 
 εφάπτομαι, επιτυγχάνω, δρασσομαι, περιποι- 
 ούμαι, κρατεω. 
 
 "ΕπΧλαμπω. luceo super aut post, to shine 
 out. ηελιος δ' επελαμ-φε, μάχη δ' επι πάσα 
 φαανθη. Ρ. 650. Syn. Ελλαμπω, καταλαμπω. 
 ελλαμπρυνομαι, εμφαίνομαι. 
 
 "ΕπΧλανθάνομαι, "ΈπΧληθδμαι. obliviscor. to 
 forget. See Αανθανομαι. βαλλομεν' ουδ" δ 
 γέρων δόλιης επεληθετο τέχνης, δ. 455. 
 
 ΈπΧλϊγω. dictis addo. 2. deligo. 3. med. col- 
 ligo ; recenseo ; cogito. 1. to add to what 
 has been said. 2. to choose. 3. to collect ; 
 to read over; to consider. σΤτδν τ εκ με- 
 γάρων, επι δε ξύλα πολλά λεγεσθε. θ. 507. 
 Syn. 2. Εκλέγω, καταλέγω, εγκρίνω. 3. συλ- 
 λέγω, αναγνωμι, αναλογίζω. 
 
 ΈπΧλειβω. super aliqua re libo. to make liba- 
 
 2 . Some translate this, "to the very hilt"; 
 for κώπη sign. " the hilt of a sword", as well 
 as, " the handle of a rudder", or " oar". 
 
ΕΠΙ 
 
 tions upon. Hence "ΈπϊΚοιβή. ή. Orph. 545. 
 601. αηά~Επϊλοιβϊδς. adj. Christod. An. ii. 
 462. — ανισταμενοι δ' επιλειβον. γ. 341. 
 
 Εκλείπω, deficio. to fail. — ουδ' επιλειπει Χει- 
 ματος, ουδέ θερευς — η, 117. Syn. Ελλείπω. 
 
 Επΐλεττω. decortico. to strip off the bark. 
 δάφνης αγλαον όζον ελών επελεψε σιδηρφ. 
 Η. Merc. 109. Syn. Λεπω, απολεπίζω. 
 
 Επϊλευσσω. prospicio. to descry ; behold. 
 
 τοσσον τις τ' επιλενσσει, όσον τ' επί λααν 
 
 ϊησιν. Γ. 12. Syn. Βλέπω, προβλέπω, επι- 
 βλέπω. 
 
 ΕπΧληθω. oblivisci facio. to cause to forget. 
 
 ■ 2. med. obliviscor. to forget. Hence, "Επϊλη- 
 
 θης, Ep. 1. 4. and "Επϊληθδς. 6 ή. Od. δ. 223. 
 
 oblivisci faciens. causing forgetfulness. "Επΐ- 
 ιλησμων. forgetful, super Ι. "Επϊλησμδτάτδς, 
 I Nub. 129. 482. 788. Λ/εο/Επϊλήσϊς, ή. s. s. 
 ι as Αήθη, Έπιλησμοσύνη, Pyth. 1. 89. νύκτας 
 Ι δ* ύπνος εχησιν' δ yap τ επελησεν απάντων. 
 \ ν. 85. 2. θέλγει, δπως Ιθάκης επϊλησεται' — 
 Ι' α. 57. Si Ν. 1. Εκληθανω, απεκληθω. 
 
 Επϊληκεω. strepitum excito ad. to applaud, 
 
 or beat time with the feet. — κούροι δ' επι- 
 L ληκεον άλλοι. θ. 379. Syn. Έπικροτεω. 
 
 ΕπϊληκϋθιστρΧά, ας. r). eifutiens ampullas. 
 
 bombastic, κενά τε yap τοι κάπιλακνθιστρια. 
 Ι Theodorid. An. ii. 43. 
 |Έ7Γ(λ?7νΐος. torcularis. sung at the wine-press, 
 
 or vintage, επιληνιοισιν ϋμνοις. Anac. 52. 9. 
 ' Syn. Έπιληναιος. 
 ΪΈπϊληπτος. reprehensione dignus. 2. depre- 
 
 hensus. blameable ; detected, και πώς δρα- 
 
 rat, κάπιληπτος ευρέθη ; Antig. 412. Syn. 
 
 Επιλήψιμος, υπαίτιος, αυτόφωρος. 
 Ι&χϊλιγδην,ρβτ ictr. νιβίΓΪΈπϊλιγδην. adv. stric- 
 
 tim. superficially, άκρον επιλιγδην' — P. 600. 
 
 Syn. Ανωθεν, λιγδην, επιγραβδην. 
 ΪΕπιλλιζω. oculis innuo. to make signs with 
 
 the eyes, ουκ αϊεις δτι δη μοι επιλλιζουσιν 
 
 άπαντες, σ. 1 1. 
 
 . Επίλογος, dicti alicujus explicatio. a conclu- 
 sion, χρνσεας αρνός ως επίλογοι ' — Eur. 
 •iElec. 719. 
 
 ' ΕπΧλογχδς. epitk. hastse. sharp-pointed, επι- 
 ϊλογχον εχουσ εν χειρί βέλος. Hipp. 222. 
 ^Επίλοιπος, reliquus. remaining as yet. ως τά- 
 .ππιλοιπα τών λόγων συ μεν κλυης. Philoct. 24. 
 \άμεραι δ' επιλοιποι-~Μαρτυρες σοφωτατοι. 01. 
 ■ J. 53. Syn. Αοιπος. — επεσσομενος. 
 .Επϊλϋσίς. explicatio. 2. liberatio. solution; 
 ,release. φόβων επιλυσιν διδου. Sept. Th. 
 •134. Syn. Διαλυσις, εκλυσις, απαλλαγή. 
 \&πϊλωβευω. irrideo. to deride, οί δ' επελω- 
 βευον, και εκερτομεον επεεσσιν. β. 323. Syn. 
 
 Επισκωπτω, υβρίζω, επιγελαω. 
 Ί,πϊλωβής. exitiosus. noxious. — ακηριος ονδ' 
 'επιλωβης. Nic. Th. 77 J. Syn. Ολέθριος. 
 Ζπϊμαζϊδς. pectoralis. 2. lactens. at the breast. 
 
 Ε II I 
 
 237 
 
 \ ' I am not aware that this word occurs 
 ny where else in Poetry; and Seidler judges 
 t to have little or no meaning here, and 
 herefore probably corrupt. 
 
 f 
 
 — επιμαζια νήματα μιτρης. Try ph. 345. Syn. 
 2. Ε π ιμ α στιδιος. 
 "ΕπΊμαιμάω. valde cupio. to desire eagerly. 
 See Έπιθϋμεω. φονφ βρυουσαι, κάπιμαιμώσαι 
 μάχης. Lye. 301. 
 "ΕπΊ μαίνομαι, furo super aliqua re, inpr. a- 
 more. to rage after, τψ δε γυνή ΐΐροιτου επε- 
 μηνατο, δι' Αντεια. Ζ. 160. Syn. ΤΙεριμαινο- 
 μαι, εμμαινομαι, μαίνομαι. 
 ^Επϊμαιδμαι. attingo. 2. instigo. 3. cupio. to. 
 touch; to goad; to seek eagerly. — επεμαιετ 
 ap' ίππους. Ε. 748. — επιμαιεο νόστου, ε. 344. 
 Syn. 1. Εφάπτομαι, επιψαυω. 2. επειγω. 3. 
 εφιεμαι, μαιομαι, επιθυμεω. 
 "Επ~ϊμανδάλωτδν. genus osculi. a wanton kiss. 
 το περιπεταστδν κάπιμανδαλωτόν αϋ. Acharn, 
 1200. 
 "ΕπΧμαρτνρ, et -υς, ρος. Musas. \ .ϋβνι^ΕπΧμαρ- 
 τύρδς. testis factae rei. a witness. ώδε δε μν- 
 θεομαι, Ζευς δ' αμμ' επιμαρτυρος έστω. Η. 76. 
 "Επίμαρτϋρομαι. obtestor. to call as witness; 
 to invoke as conscious, κάπειτ επισχών ολί- 
 γον, επιμαρτυρομαι. Nub. 495. Syn. Δια- 
 μαρτύρομαι, επισκηπτω, ικετεύω. 
 "Επϊμασσδμαι. tango. 2. abstergo. to handle ; 
 to wipe. 2. έλκος δ' Ίητήρ επιμασσεται, ηδ' 
 επιθησει. Δ. 190. Syn. ΪΙροσμασσω, εφάπτο- 
 μαι, φηλαφαω. 
 Έπ'ΐμαστιδϊδς. mammae admotus. as yet at the 
 breast, δν ελιπον επιμαστιδιον Ετι βρέφος, 
 ετι νέον. Iph. Τ. 231. Syn. Ύποτιτθιος, θη- 
 λάζων, γαλαθηνος, νηπιος. 
 "ΕπΊμαστδς. mendicus. that seeks subsistence ; 
 begging, οίον μεν τίνα τούτον έχεις επιμαστον 
 αλητην. υ. 377. Syn. Ε παιτης. ενδεής, πτωχός. 
 ΈπΊμειδάω, ^Επϊμειδϊάω. (Horn. ix. 3.) subri- 
 deo. to smile upon, τον δ' επιμειδησας προσ- 
 εφη κρειων Αγαμέμνων. Δ. 356. 
 Έπϊμελειά, ας. ή. cura, diligentia. care, atten- 
 tion : from "Επϊμϊλης. adj. diligent. {Nub. 
 501.) Whence, "Επιμελώς, adv. carefully. 
 (Menand. Μισογ.) άλωτά γινετ επιμέλεια και 
 πονώ ' Απαντα. — ibid. Δυσκ. Syn. Επιτροπή, 
 κηδεμονία, θεραπεία, σπουδή, εντρεχεια, ασκη- 
 σις, φροντις. πρόνοια. 
 Έπΐμελϊδμαι. curam gero. 2. diligenter obser- 
 vo. to take care of; to be occupied about. 
 και της κατακλεΊδος επιμελοϋ και του μοχλού. 
 Vesp. 154. Syn. Μ.7)δομαι, φροντίζω περί, 
 επιμελειαν εχω, ποιούμαι. 
 Επϊμΐλητής. curator, a manager, τών της πό- 
 λεως ειμ επιμελητής πραγμάτων. Plut. 908. 
 Syn. Φροντιστής, επόπτης, έφορος, θεραπευ- 
 τής, διοικητής, επίτροπος, κηδεμων. 
 ΕπΊμελπω. accino. to sing in concert, εχθρόν 
 παϊαν επιμελπειν. Sept. Th. 869. P. Syn. 
 Επα^ω, προσαδω. επϊληκεω. 
 Επϊμεμφής, εος. δ ή. culpabilis ; spernendus. 
 to be blamed, or rejected. — ζηλουμενον, ουκ 
 επιμεμφες- Δώρον' — Tull. Gem. An. ii. 279. 
 Επψεμφδμαι. reprehendo. to censure. Hence, 
 "Επϊμομφδς.δ ή. act. chiding. (Rhes. 327.) and 
 "Επϊμομφή. ή. blame. (Olymp. 10. 12.) ούτε 
 κασιγνητοις επιμεμφομαι, υϊσί περ ανήρ. π. 
 
238 
 
 Ε Π Ι 
 
 ΕΠΙ 
 
 1 15. Syn. Νεμψιμοιρεω,εγκαλεω,επαιτιαομαι. 
 "Επ'ίμενω.^Επψιμνω. (Od. ζ. 66.) permaneo. 
 
 to wait ; to persevere in. αλλ' αγε νυν επι- 
 μεινον, αρηία ηνχεα δυω. Ζ. 340. Syn. Εμ- 
 μένω, περιμένω, προσμένω, επιμιμνω. 
 "Επψεστυς. plenus. brim full. — ταϊσι δε Δηώ 
 
 ΔωσεΙ παντ επιμεστα' — Call. 6. 135. Syn. 
 
 Περιττός, επιπλεως, περιπληθης, πλήρης, 
 
 υπερπλεως, διαμεστος. 
 "Επ)μ~ίτρϊω. mutuo do. to measure out, as a 
 
 loan. — εγώ δέ τοι ουκ επιδώσω, Ουδ' επιμε- 
 τρήσω. — Hes. ε. 396. 
 "Επ\μετρδν. quod super mensuram additur. 
 
 over measure, διπλασιον $' ωνησας' έχων δ' 
 
 επιμετρον απήλθον. Theoc. 12. 26. 
 "Επ'ΐμηδδμαι.^Επ'ίμητίάω. {ΑρυΙί. 3. 668.) ex- 
 
 cogito. to devise ; deliberate upon, πάντα δ' 
 
 εσαν νεοδαρτα' δολον δ' επεμηδετο πατρί. δ. 
 
 437. Syn. Μηχαναομαι, τεχναομαι, εττινοεω. 
 "ΕπΊμηθεύς. unus ex Iapeti tiliis. brother of 
 
 Prometheus. Pyth. 5. 35. — άμαρτινοόν τ 
 
 Επιμηθέα. Hes. θ. 511. 
 "Επϊμηθης. prudens. well-contrived, θηρίον 
 
 ανθρωποισι μετεμμεναι' ώς επιμηθ'ες. Theoc. 
 
 25. 79. Syn. Εντεχνος, σοφός, δάίφρων. 
 "Επϊμικτδς. permixtus. intermixed. παντ\\ γαρ 
 
 τούλασσον έχει, παντη δ' επιμικτος. Theog. 
 
 269. Syn. Συμμικτος. 
 "Επ1μιμνησκδμαι,"Επιμναδμαι.0^βη.Υ&0,ΟΥάθΥ. 
 
 to remember. 2. c. ace. mentionem facio. to 
 
 mention, αμφω κ αϋτις ιόντες ε-πιμνησαιμε- 
 
 θα χαρμης. Ρ. 103. 
 "Επϊμίζ. adv. promiscue. pell mell ; confusedly. 
 
 Ύρώις ορινονται επιμιζ Ίπποι τε και αυτοί. 
 
 Λ. 525. 
 "Επϊμιζϊς. permistio. intercourse. — αναγκαιη 
 
 δ' επιμιξις Ανδρος τοιούτου συμποσιψ τελε- 
 
 θει. Theog. 297. Syn. Επιμιζια, κοινωνία, 
 
 δμ'ιλια, συνδιατριβη, προσμιζις. 
 "Έπϊμισγομαι. commercium habeo. 2. accedo. 
 
 to have intercourse; to approach, aui μεν 
 
 Ύρωεσσ επιμισγομαι' ουδ'α τι φημ'ι. Κ. 548. 
 
 Syn. Συμμισγομαι, δμϊλεω, κοινωνεω, συνειμι. 
 "ΕπΊμισθϊς. mercenaria. working for hire. -ετπ- 
 
 μισθίδας αιεν εταίρας. Argentar. An. ii. 274. 
 "Επίμοιράδμαι. impertior. Phocyl. 94. Syn. 
 
 Επψίριζω, απομειρομαι, επινεμω. 
 "Επϊμοιρϊδς. fatalis. νηματ αναπλησας, επιμοι- 
 
 ρια' — Leon. Tar. An.'x. 245. Syn. Μοιριδως, 
 
 αισιμος. 
 "Επϊμδλεω. s. s. as "Επέρχομαι. Hence," Επίμδ- 
 
 λός. δ η. (S. Theb. 628. Ρ.) Ήρακλεα 'πεμο- 
 
 \εν πάθος οικτισαι. Trach. 857. Β. 
 "Επϊμϋρδμαι. resono. to murmur, εις άλα κε- 
 κλιμένη, υσσον τ' επιμνρεται ισθμός. Apoll. 
 
 1. 938. 
 "Επίμυσσω. subsanno. to murmur, or grumble 
 
 at. ως εφαθ', αϊ δ' επιμυξαν Αθηναιη τε και 
 
 Ήρη. Δ. 20. Syn. Γογγυζω, επιγογγυζω, 
 
 επιστεναζω. 
 "Επίμύω. conniveo. to wink at. ώ 'λεκτρνων ; 
 
 νή τον Δι, επιμυει γε τοι. Vesp. 932. Β. 
 
 Syn. Καταμυω, μυω. 
 
 "Επϊμωμητδς. vituperandus. blameable. ή δ' 
 
 επιμωμητή' δια δ' ανδιχα θυμόν εχουσιν. Hes. 
 ε. 13. Syn. Επιμεμπτος, επιφογος, επιρρη- 
 τος, επονειδιστος, ελεγχης. 
 
 Έπϊνασσω. oppleo. to fill quite full, ώς αϊ τρα- 
 πεζαί γ' εισιν επινενασμ'εναι. Eccles. 836. 
 Syn. Νασσω, πληροω, αναπληθω. 
 
 ΈπΧναστϊδς. exsul. advena. an emigrant, αλλά 
 θρη'ίκιης επιναστιοι ηπειροιο. Apoll. 1. 795. 
 Syn. Μέτοικος, έποικος, μετανάστης. 
 
 "Επϊνϊμω. distribuo. to share among, to de- 
 pasture. Αυτομεδων δ' apa σϊτον ελών επενει- 
 με τραπεζη. Ω. 626. Syn. Διανέμω, επιμερίζω, 
 επιμοιραομαι. 
 
 "ΕπΙνευω. innuo. to confirm by a nod. ώς οϊ 
 νπεστην πρώτον, εμφ δ' επενευσα καρητι. 0. 
 75. Syn. Κατανενω, συναινεω. 
 
 "Επϊνεφρίδώς, ου. δ ή. qui est super renibus. 
 upon the kidneys, δημον ερεπτομενοι επι- 
 νεφριδιον κειροντες. Φ. 204. 
 
 "Επϊνεω. s. s. α8"Επικλωθω. — ύστερον άντε τα 
 πεισεται, άσσα οϊ Αΐσα Τεινομενω επενησε 
 λινψ,—Ύ. 128. 
 
 "Επ-ΐν^ΐος, ου. δ η. qui super navi fit. on board 
 ship, φενγε χοροιτυπιην επινηίον. εχθρός 
 Ιακχω Πόντος — Ant. Thess. An. ii. 122. 
 
 "Επϊνηνεω. superacervo. to heap upon, νεκρούς 
 πυρκάίής επενηνεον, αχνυμενοι κήρ. Η. 428. 
 Syn. ~Νηεω, επισωρεύω, συναθροίζω. 
 
 "Επϊνηχϋτδς. copiosus. abundant. Orph. 310. 
 
 "Επινηχω ,"Έπϊνηχδμαι. innato. to swim upon. 
 — μεσσψ δ' επενηχετο ποντω. Batrach. 104. 
 
 "Επϊνίκϊδς. (CEd. C. 1088. Β.) "Επϊνϊκδς. ό η. 
 triumphalis. victorious, το επινίκιον (άσμα). 
 a song of triumph, επινίκια. τα. sacrifices, οϊ' 
 rewards, for victory. (Soph. El. 694.) χει- 
 ρών άωτον Βλεψιαδαις επινικον. ΟΙ. 8. 100. 
 Syn. Νικητήριος, τροπαιοφόρος. 
 
 "Επϊνισσδμαι. accedo. to come to. αασθη. και 
 γάρ τε θεούς επινισσεται ατη. Apoll. 4. 817. 
 Syn. Αφικνεομαι, προσέρχομαι, μετειμι. επέρ- 
 χομαι. 
 
 "Επϊνδεω. excogito. 2. animadverto. to have 
 in the mind ; to remark. Hence '"Επινόημα, 
 το. any thing devised. (Archil, fr. 9.) εδ γ' 
 επενοησας αυτδ, και προμηθικώς. Αν. 1510. 
 Syn. Νοεω, διανοεομαι, εννοεω, επιμηδομαι, 
 μηχαναομαι. φράζομαι. 
 
 "Επίνοιά. mens. 2. consilium, judgment; in- 
 tention. 2. 7τώς ό" ήλθες Αργός; τίν επινοιαν 
 εσχεθες; Phcen. 421. See Antig. 395. Syn. 
 Εννοια, επινοησις, διάνοια. 2. επινόημα, μη' 
 χανημα, σόφισμα, επιτήδευμα, γνώμη. 
 
 "ΕπΊνομδς, ου. δ ή. consors. associated, νυν επι- 
 νομον Ηρωίδων Στρατδν δμηγυρ'εα καλεί συν- 
 ίμεν. Pyth. 11.13. Syn. Σύννομος, συγκληρος. 
 
 "ΕπϊνυκτΧδς, δν. "Επϊνυκτωρ. δ. (Maneih. 1. 4.) 
 nocturnus. by night. Ευαλκης δ Κρ^)ς επινυκ- 
 τια μήλα νομευων. Leon. Tar. An. i. 221. 
 
 "Επϊνυμφϊδϊδς. nuptialis. bridal. Antig. 825. 
 Syn. Έπιθαλαμιος, γαμιος. 
 
 "Επϊνωμάω. distribuo, divido. 2. lustro. to as- 
 sign, dispense ; survey, discover, άλλοις επε- 
 νωμα στυφελιζων. Antig. 139. See Eumen. 
 311. Phcen. 1580. P. Philoct. 170. expon. 
 
 „J 
 
Ε Π I * 
 
 εζευρίσκειν. Syn. Έπινεμω. 
 Έπϊνωτίδϊος. (Ερ. άδ. Πβ.γΕπϊνωτϊος. super 
 
 dorso. on the back, or shoulders, ώς εμ επι- 
 
 πλωσας επινωτιον ηγεν ες οίκον. Batrach. 79. 
 Syn. Επωμαδιος. 
 Έπϊνωτιζω. cooperio. to cover. See Pors. on 
 
 Phoen. 663. ξανθον κρατ επινωτισας. (Gly- 
 
 con.) Here. F. 362. 
 Έπιζεινυω. "Επι&νοϋμαι. (Agam. 1291. Bl.) 
 
 to come, or be received, as a guest, ηδ' ώς 
 
 Αημνιαδεσσιν επεζεινοϋντο γυναιζίν. Αρ. 2. 
 
 764. 
 Έπιξηνον. mensa coquinaria. a dresser ; a 
 
 chopping 1 block, βωμον πατρώου δ' αντ επιξη- 
 
 νον μένει. Agam. 1279. Syn. Επικορμιον, 
 
 επικοπον. 
 Έπιζϋνδς. communis, common, μετρ' εν χερ- 
 ' σιν έχοντες επιζυνω εν apovpy. Μ. 422. Syn. 
 
 Επικοινος. 
 Έπιίϋνοΰμαι. communico. to communicate. 
 \ r) δε γε κηρυκεσσιν επεζυνωσατο μύθους. Αρ. 
 
 4. 435. Syn. Έπικοινοω, koivooj. 
 
 Επιξΰρϊδς, ον. tonsorius. appertaining to a 
 
 barber, σινδόνα, και πέτασου φαρσος επιξυ- 
 | ριου. Phanias, An. ii. 53. 
 [Επϊοινϊος. super vino, over wine, τις δ' αρετί), 
 
 πινοντ επιοινιον αθλον έλεσθαι; Theog. 965. 
 ΐΈπΧομννμαι. II. Α. 233. See Επομν. 
 ΪΕπΧοπτομαι.^Επϊοσσ. (II. Ρ. 381.) intueor. to 
 I behold; observe, ει δ' αγε, τους αν εγών επι- 
 
 οψομαι, οι δε πιθεσθων. Ι. 167. Syn. ΐίροσ- 
 | οπτομαι, επιβλέπω, εφοραω. 
 Επϊορκϊω. pejero. to forswear one's self. 
 
 Hence, "Επίορκος, ov. forsworn. (//. T. 264.) 
 
 "Έπϊορκοσϋνη. ή. perjury. (Strato, An. ii. 
 ■ 380.) ονδ' επιορκησω, προς δαίμονος. — Τ. 
 ί 188. Syn. Ψενδορκεω. όρκους συγχέω. 
 βπΧονρα, ων. τα. interstitium. the difference 
 
 between the space passed over by mules, 
 
 and that by oxen, in ploughing for the same 
 
 time. //. K. 351. Syn. Αιαστασις, διάστημα, 
 t ro μεταζυ. 
 \Επϊυυρδς. custos. 2. rex. (II. N. 450.) an 
 
 overseer, a king. 1. ος τοιύών επιουρος' — 
 P.v. 404. 
 ! ΕπΧπαγχν. adv. s. s. as ΐΐανυ, Τϊαντως. δωρο- 
 
 φαγοι, σκόλιων δε δικών επιπαγχυ λαθεσθε. 
 ' Hes. ε. 262. 
 
 νΕπϊπαλλω. vibro. to brandish. Choepk.162. 
 \Έπϊπαμφάλάω. attonitus circumspicio. to 
 iMook around with surprise, πολλ επιπαμ- 
 \ φαλοωντες ομοϋ' — Apoll. 2. 127. 
 Επΐπασσω. inspargo. to sprinkle over, or 
 I 'powder. Hence, "Επϊπαστος. δ ή. applied to 
 I drugs, Theoc. 11. 2. or comfits, Ε quit. 1090. 
 1 τψ δ' επι ΙΙαιηων οδυνηφατα φάρμακα πασ- 
 
 σων. Ε. 401. Syn. Καταπασσω, καταβρέχω. 
 
 Ε,πϊπειθειη. fiducia. confidence, ελττις δε παν- 
 
 τας κάπιπειθειη τρέφει. Simon./;'. 231. Syn. 
 
 θαρσος. 
 
 Επϊπειθω. persuadeo. to advise. "ΕπΧπειθομαι 
 
 persuadeor. to comply with, ώς φατο' Πα- 
 
 τροκλος δε φιλώ επεπειθεθ' εταιρω. Α. 345. 
 
 Επϊπελομαι. supervenio. to fall upon; to ar- 
 
 E Π I 
 
 <39 
 
 rive, αλλ' δτε δη ογδοον 1 μοι επιπλομενον έτος 
 ήλθε. η. 261. Syn. Επέρχομαι, παρατελλομαι, 
 εφεπομαι. 
 
 "Επϊπεμπω. insuper mitto. to send to, or upon. 
 τις της τεκουσης μάλλον επιπεμψειεν αν ; 
 Eccles. 235. 
 
 "Επϊπερκαζω. nigreo. to grow dark-coloured ; 
 as fruit in ripening, ώς δ' επιπερκαζεις μιαρ?] 
 τριχι, νυν φίλος ελθών. Philipp. An. ii. 212. 
 
 "Επϊπετδμαι. advolo. to fly. οζυβελης, καθ' 
 δμιλον επιπτεσθαι μενεαινων. Δ. 126. πολλά 
 δή και καινά, και θαυ-μαστ επεπτομεσθα. Αν. 
 1470. Syn. Επιποταομαι, προσπετομαι, 
 εφιπταμαι. 
 
 "Έπϊπετδω, οι^Επϊτοσσω. deprehendo super- 
 veniens. to come upon by surprise, κλειτάς 
 όνων εκατομβας Επιτοσσαις θεψ-'Ρεζοντας'— 
 Pyth. 10. 51. See 4. 42. and Damm. c. 2003. 
 Syn. Επιπίπτω, καταλαμβάνω, επιτυγχάνω, 
 επικνρεω, επέρχομαι. 
 
 "Επϊπηδαω. insilio. to spring upon, επι των 
 εχθρών τιν επιρρυζας, αγριως αυτοϊς επιπη- 
 δας. Vesp. 705. Syn. Εμπηδαω, ενορουω, 
 εναλλομαι, επενθορεω. 
 
 "Επϊπιλνάμαι. pertingo ad aliquem locum, to 
 reach, δευεται,ουτε χιών επιπιλναται' — ζ. 44. 
 Syn. Έμπελαζω, προσπλαζω. 
 
 "Επιπίπτω, irruo. to light upon. — ουχί σοι μο- 
 νά Αυσφρονες επεπεσυν, Ου φιλοισι, λυπαι. 
 Androrn. 1020. Syn. Προσπίπτω, επεμβαίνω, 
 ενορουω, επιτυγχάνω. 
 
 "Επϊπλαζομαι. vagor. to wander over, ποντον 
 επιπλαγχθείς, δέμας αθανατοισιν δμοίος. θ. 14. 
 Syn. Εμπλαζομαι, περιπλαναομαι,περινοστεω. 
 
 "Επ~ΐπλεω.~Επιπλο)ω. (II. Α. 312. Γ. 47.)"Ε7τι- 
 πλωμϊ. innavigo. to sail upon, τουνεκα γάρ 
 και ποντον επεπλως, οφρα πυθηαι. γ. 1 5. (pro 
 επεπλωσας, nisi sit α πλώ μι. Damm. c. 1971.) 
 Syn. Εισπλέω, καταπλέω, προσπλωω. 
 
 ~Επ~ΐπλησσω. castigo, increpo. to strike ; to 
 chastise ; to rebuke. Hence, "ΕπΤπληκτειρά. 
 ή. epith. ο/μάστιξ. (Qu. Mac. An. ii. 237.) 
 Έκτορ, αει μεν πως μοι επιπλησσεις αγορησιν. 
 Μ. 211. Syn. Ελαυνω, κολάζω. επιτΊμαω, 
 ενιπτω. 
 
 "Επΐπνειω,"Επ7πνεω. (Od. ι. 139.) inspiro. to 
 blow, or breathe, upon. Hence, "Ετγϊτγ void. r). 
 inspiration. (JEsch. Supp. 45.) ai δ' αλλαι 
 μα-φαυραι επιπνειουσι θάλασσαν. Hes. θ. 871. 
 Syn. Εισπνεο). καταπνεω. 
 
 "Επϊποδϊδς. pedem irretiens. applied to the 
 feet. — πεδας ~Νομάδος επιποδιας. CEd. Τ. 
 1350. Β. 
 
 "Επϊποιμην. prsefectus pastorum. head-shep- 
 herd. — θεαι δ' επιποιμ'ενες εισιν-'Ννμφαι εϋ- 
 πλοκαμοι, — μ. 131. 
 
 "Επϊπδλής. old genit. in superficie ; hinc mani- 
 festo. 2. in summitate ; hinc supra, on the 
 surface, or top. Hence, "Επιπολάζω. (Alex. 
 Ath. p. 36.) 2. της γραός επιπολής επεισιν ai 
 χντραι. Plut. 1207. Syn. Ανω, επάνω, επιπο- 
 
 1 Dissyll. Έπιπλδμενον for Ιπιπέλόμ. by 
 syncope. 
 
240 
 
 Ε Π Ι 
 
 ΕΠΙ 
 
 \αιως. 
 "Ε τγ( πόλος, qui nobiscum versatur. an attend- 
 ant, ιώ φίλος, σύ μεν εμός επιπολος. CEd. Τ. 
 
 1321. Β. Syn. Επιμελητής, επίτροπος. 
 "Επίπονος, laboriosus. toiling•; toilsome. Eur. 
 
 Supp. 95. (Ed. C. 1560. Br. 
 "Επιπορτπς. η. fibula, a clasp, or buckle. Per- 
 haps, a riding-cloak, fastened with a buckle; 
 
 the ring• of which was πόρπη, and the tongue 
 
 περόνη, χρυσεα τψ 'πολλωνι, τό τ ενδυτον, ή 
 
 τ' επιπορπις. Call. 2. 31. 
 ~Επ~ΐπρεπω. conspicuus, vel decorus. sum. to 
 
 appear ; to be graceful, ουδέ τ'ι τοι δουλειον 
 
 επιπρεπει εισοραασθαι. ω. 251. Syn. Έμπρε- 
 
 ™. μεταπρεπω. 
 "ΕπΤπρο.αάυ. longo tractu. forwards; on to the 
 
 end. — ας by επιπρο θελγομενας φορμιγγι 
 
 κατηγαγε ΐΐιεριηθεν. Αρ. 1. 30. 
 "Επϊνρδίαλλω. protendo. 2. adpono. to push 
 
 forward ; to lay before, ή σφώ'ίν πρώτον μεν 
 
 ίπιπρο'ϊηλε τραπεζαν. Λ. 637. Syn. Προτείνω. 
 
 παρατιθημι. 
 "Επΐπροϊημϊ. insuper mitto. to send forward. 
 
 άνδρας δε λισσεσθαι επιπροεηκεν άριστους. Ι. 
 
 516. 
 "Επϊπρομολεω.^Επ'ιπρονεομαι. (Apoll. 4. 1588.) 
 
 progredior. to advance forward, μυρομενην 
 
 μεσσηγύς επιπρομολουσ ενοησεν. ib. 3. 666. 
 
 Syn. Επιπροβαινω. 
 "ΕπΊπρόνευω. promineo. to project, αμβλύ yap 
 
 αμφοτερωθεν επιπρονενευκε γενειον. Nic. Th. 
 
 374. 
 "Επΐπρόπιπτω. superincumbo. to fall down 
 
 before, or upon, νηδνν, φορβάδι Ισος επιπρο- 
 
 πεσών, εκορεσθη. Apoll. 4. 1449. 
 "Επΐπροσ βάλλω, proficiscor versus, to go for- 
 ward to. Ααρδανιην δε λιπόντες, επιπροσε- 
 
 βαλλον Αβνδψ. ib. 1. 931. 
 "Επϊπροσθε,^Έπιπροσθεν. adv. ante, before. 
 
 και μη 'πιπροσθε των εμών τους σους λογούς 
 
 θ#ς* — Eur. Supp. 514. Syn. Εμπροσθεν, 
 
 απέναντι, προσθε. 
 "Επΐπροψαινομαι. pass, appareo. to appear. 
 
 Αμπυκιδης, εσθλός μεν επιπροφαν'εντας ενισ- 
 
 πειν Οιωνούς, — Apoll. 3. 917. 
 "ΕπΤπροφερω. promoveo. to advance. Χαών 
 
 επιπροφερων ταρσόν ποδός' — ib. 4. 1519. 
 "Επιπταιρω. adsternuo. to sneeze, ονχ οραας, 
 
 ο μοι νιος επεπταρε πάσιν επεσσιν. ρ. 545. 
 
 Syn. Επιπταρννμαι. 
 "Επϊπώλϊομαι. obeundo lustro. to review, αυ- 
 τός δε, κτιλος ως, επιπωλεϊται στιχας ανδρών. 
 
 Γ. 196. Syn. Περιπολεομαι, επέρχομαι, επι- 
 
 πορενομαι. 
 "Επϊπωτάόμαι. advolo. to fly over. Epig. 1. 
 
 1. Syn. Επιποταομαι, παραπετομαι. 
 "Επιρραινω. inspergo. to sprinkle, ξανθψπορ- 
 
 φνροπεζαν επιρρηνας τρίχα χρυσφ. Tryph. 
 
 65. Syn. Διαρραινω, προσπασσω, ραντίζω, 
 
 επϊφεκαζω, διαβρέχω, επινοτιζω. 
 "ΕπιρρεΖω. sacrifico. to sacrifice. Ύίυμφαων, όθι 
 
 πάντες επιρρεζεσκον όδϊται. ρ. 211. Syn. 
 
 Έπιθυω. 
 "Επιρρϊπω. act. & neut. propendeo. to incline ; 
 
 hang over. Ζευς yap τοι το ταλαντον επιτρέ- 
 πει άλλοτε αλλψ. Theog. 157. See II. &. 99. 
 Syn/ Ρέπω, καταρρεπω. — κατακλινομαι, προ- 
 κύπτω, επιβαρεω. 
 
 "Επιρρϊω. influo. 2. inundo. to flow upon, or 
 towards, αλλά τ'ε μιν καθυπερθεν επιρρεει, 
 ηντ ελαιον. Β. 754. 
 
 Έπιρρηγνϋμί, "Έπιρρησσω. cum impetu 
 claudo fores, &c. to fasten violently. 
 πυλας δ', όπως εισηλθ', επιρρηζασ , εσω. CEd. 
 Τ. 1244. Β. Syn. Κλειώ, επιβάλλω. 
 
 "Επιρρηδην. adv. palam. explicitly; distinctly. 
 κεκλομενων, και ρ' αΰτις επιρρηδην μετεειπεν. 
 Αρ. 2. 640. Syn. Διαρρήδην, σαφώς, αναφαν- 
 δόν. — ονομακληδην. 
 
 "Επιρριπτω^Επιρριπτεω. superinjicio. to throw 
 or heap on. Τρώες επερριψαν περί Πηλειωνι 
 θανόντι. ε. 311. Syn. Επιβάλλω, επιφέρω. 
 
 "Επιρροή, adfluxus. 2. abundantia. overflow. 
 κακών τοσούτων ονχ όρψς επιρροάς ; Androm. 
 349. Syn. Επιρροια, επιρρυσις, εισροος. 2. 
 ευπορια, πλεονασμός. 
 
 ^ΕπιρρόΟεο). acclamo. to applaud loudly, επερ- 
 ροθησαν δ' οι μεν, ως καλώς λεγοι. Orest. 899. 
 Syn. θορνβεω, επηχεω, επιβοαω. 
 
 "Επιρρόθός. b η. auxiliator. a helper. (77. Δ. 
 390.) But in Antig. 413. Br. it seems to 
 mean, noisy — επιρροθοις κακοϊσιν 1 . Syn. 
 Βοηθός, επιταρροθος, σύμμαχος. 
 
 "Επιρροιβδην. adv. rapido cum impetu et stri- 
 dore. with vehemence and noise, τάχος, 
 επιρροιβδην θ' ομαρτεΤν, ως κννηγετ? ί ι κυνα. 
 Here. F. 860. Syn. Συδην, όρμητικως. 
 
 "Επιρροιζεω, "Επιρροιζω. minor vociferando. 
 to growl and menace, ή και τοιαύτας τφό' 
 επιρροιζεϊς φυγάς ; Eumen. 427. 
 
 "Επιρρυζω. acri stridore irruo. to assail with 
 a growl. See Επιπηδαω. Syn. Έπισιζω, εφ- 
 ορμάω. 
 
 "Επιρρνομαι. protego. to guard, επταπυλον 
 εδος επιρρνου. Sept. Th. 165. P. Syn. Βοη- 
 θεω, επαμϋνω. 
 
 "Επιρρΰτός. qui influit. 2. adventitius. flow- 
 ing to ; coming from without, καρπον τε 
 γαίας και βροτών επιρρυτον. Eum. 910. 
 
 "Επΐρωδμαί. moveo me ; incumbo. to shake ; to 
 bestir one's self. τ$σι δε δώδεκα πάσαι επερ- 
 ρωοντο γυναίκες, υ. 107. See Α. 529. Syn. 
 Έπισειομαι, κΤνεομαι, ενεργεω (ερρωμενως). 
 
 "Επισείω, per id. metr. "Επισσ. (II. Ο. 230/ 
 vibro. to shake, or brandish, against any one 
 ώ μητερ, ικετεύω σε, μη 'πισειέ μοι Τάς αίμα- 
 τωπονς και δρακοντωδεις κόρας, Orest. 255 
 Syn. Ε^Γείϊ^ω, επιφέρω, επάνω κΤνεω. 
 
 "Επϊσενω. (II. Υ. 325.) "Επισσ. concito. t(| 
 urge, or impel. Αινειαν δ' επεσενεν από χθο • 
 νός υψόσ αειρας. Υ. 825. η ετι μοι και κήτοί; 
 επισσευτ^ μέγα δαίμων, ε. 421. Syn. Όρμαω, 
 θυνω, επειγω. 
 
 1 κακόν is used for " opprobrium, a re J 
 proach," Hec. 580. Alcest. 721, 2. Thesmoph 
 389. The force of both words is expressed 
 in κακορροθώ. 
 
ΕΠΙ 
 
 ΕΠΙ 
 
 241 
 
 'Επισημαίνω, signo testor. to declare signifi- 
 cantly. — κάπισημανθησεται Κείνου κεκλήσθαι 
 λαός ονομ' επώνυμος. Ion. 1593. 
 
 'ETT^/j/zos.insignis. remarkable, δεινός χαρακ- 
 τήρ, κάπισημος εν βροτοΊς. Hec. 378. Syn. 
 ΤΙερισημος, περιφανής, ένδοξος. 
 
 Έπϊσιζω. instigo. to set a dog on any one; to 
 encourage, ίνα γιγνωσκ^ς τον τιθασευτην' 
 καθ' όταν ούτος γ' επισιζν. Vesp. 704. 
 
 "Επισκέπτομαι, contemplor. to take a view; to 
 observe, ναϋται επεσκεψαντο" και εξ Εφνρης 
 ανιόντες, Οι μεν ετ ουκ ιδοναϋθι' — Call. 4. 43. 
 Syn. Έπισκοπεω, καθοραω, επιβλέπω, θεαο- 
 μαι. αναθεωρεω. 
 
 Επισκεπω. superne intego. to cover over, φα- 
 ρεϊ πολλάκι λυχνον επεσκεπεν, εισοκε Σηστού. 
 Musae. 258. Syn. Επικαλύπτω, επερεφω, 
 σκεπάζω. 
 
 Επισκευάζω, apparo. to prepare, το δεΧπνον 
 αυτοίς εστ επεσκευασμ'ενον. Eccles. 1149. Β. 
 Syn. Παρασκευάζω, ευτρεπιζω. 
 
 Επισκηνός. qui in scena fit ; aid 2. in tentorio. 
 on the stage ; in a tent. 1. — μηδ' επισκηνους 
 γόους- Δακρϋε. — Aj. 580. 
 
 Επισκηπτω. innitor, irruo. 2. mando, obtes- 
 tor. to rush suddenly upon. 2. to enjoin. 3. 
 to arraign. 3. ως αιτιαν γε τώνδε κάκεινων 
 έχων Προς της θανούσης τησδ' επεσκηπτου 
 μόρων. Antig. 1319. Syn. 2. Εντέλλομαι, 7rap- 
 εγγυώ, προσταττω, παραινεω. 3. επιτΊμαω, 
 προσεγκαλώ. 
 
 E-£aicta£w.obumbro;contego.to overshadow 
 to hide. Ηβηοε,^Επισκίός. adj. (Ed. C. 1650 
 
 Επισκοπεω. inspicio, considero. to inspect 
 examine ; reflect upon, τι δη ποτ, ώ ξεν , ώδ 
 επισκοπών στενεις ; Soph. ΕΙ. 1190. Syn 
 
 . Επισκέπτομαι, κατανοεω,φραζομαι,αποβλεπω 
 
 Επίσκοπος, ό. inspector, an overseer. 2. a spy 
 (//. Κ. 39.) τοζον δ' εντανυσαι, και επισκοπον 
 εϊναι οϊστών. Theoc. 24. 105. αλλ' εισ έτοι- 
 μοι του νεκρού γ' επίσκοποι. Antig. 223. Syn. 
 Επόπτης, έφορος, φυλαζ, επιμελητής. 2. κατά- 
 σκοπος. 
 
 Επίσκοπος, ό ή. ad scopum tendens. hitting 
 the mark ; suited to. βοώντος ατής τησδ' 
 επισκοπον μέλος. Aj. 976. Br. Syn. Εύστοχος, 
 επιτυχής. 
 
 Επισκυζόμαι. irascor. to growl at ; to shew 
 displeasure, αμφαδόν οφρα και άλλοι επι- 
 
 < σκυζωνται Αχαιοί. Ι. 370. Syn. Οργαινω, 
 οργίζομαι. 
 
 Ε-ισκΰνίόν. supercilium. eye-brow, τοϊον επι- 
 
 , σκυνιον βλοσυρψ επεκειτο προσωπψ. Theoc. 
 24. 1 ] 6. Syn. Οφρυς. 
 
 Επισκϋρός. ductor. a captain, ήδομενηνεκα- 
 δεσσιν επισκυρων πολεμοιο. Call. fr. 231. 
 Syn. Αρχων, βοηθός, έφορος. 
 
 Επισμάω. abstergo. to rub upon; to gall, τί 
 γαρούτοςημάς ουκ επισμι] τών κακών ; Thesm. 
 389. Β. Syn. ΕπΤχρΊω, εμβάλλω, επιτρΊβω. 
 
 ιΕπισμΰγερος. aerumnosus. woful; dismal, adv. 
 "Επισμύγϊρώς. (Od. y. 195.) τταρ δ' Αχλύς ει- 
 στηκει επισμυγερη τε και αινη. Hes. α. 264. 
 Syn. ΤΙολυπονος, οιζυρος, ελεινος, οικτρός. 
 
 "Επισπάω. attraho. to draw to, or upon. med. 
 to draw to himself; to obtain. Hence /Επι- 
 σπαστηρ, ήρος. ό. an instrument for drawing. 
 (Antip. Sid. An. ii. 10.) Έπισπαστόν κακόν, 
 an evil brought upon one's self. Od. ω. 461 . 
 — εγώ δε και διχα Κείνων, πεποιθα τοΰτ επι- 
 σπάσειν κλέος. Aj. 780. Syn. Εφελκυω, επι- 
 σύρω, επάγω, εντυγχανω, μεταλαμβάνω, επι- 
 κταομαι. 
 
 "Επισπεϊν. attingere. to follow ; reach ; attain. 
 ου yap πω τοι μοϊρα θανείν και ποτμον επι- 
 σπεϊν. Η. 52. Syn. Εφεπομαι, επιδιώκω, επα- 
 κολουθεω, επισπαομαι. 
 
 "Επισπερχω. urgeo. to hurry forward, κεντρψ 
 επισπερχων, ως ουκ ά'ιοντι εο-κώς. Ψ. 430. 
 Syn. Κατασττερχω, παραθηγω, επειγω, επι- 
 ταχύνω. 
 
 "Επισπεύδω, act. & neut. accelero* 2. incito. 
 to hasten ; to press forward, ερχομεναι σκνι- 
 παϊον επισπευδοιεν όδιτάν. Theoc. 16. 93. 
 Syn. Σπεύδω, παροξύνω, εγκελευω. 
 
 "Επισπόρϊά. satio iterata. a second sowing. — 
 και επισποριην αλεασθαι. Hes. ε. 444. 
 
 "Έπι σπόροι, ων. οι. s. S. α8"Έπεσσόμενοι. στερ- 
 γειν τα πιστά τώνδε τονς επισπορους. Eum. 
 676. 
 
 ν Ε7τισσειω. Ερ. άδ. 275. See Επισείω. 
 
 "Επισσϋτός. impetuosius incumbens. rushing 
 upon, φρενας επισσυτος ; Hipp. 573. Monk. 
 
 "Επιστάδόν. acfo.constanter; steadily; in order. 
 νωμησεν δ' apa πάσιν επισταδόν' — v. 54. 
 Syn. Βεβαίως, εμμενεως, ευσταθώς. 
 
 "Επισταθμάόμαι.ροηάβτο, pensito. to weigh; to 
 consider, παντ επισταθμωμενος. Agam. 173. 
 
 "Έπιστάθμός, ου. ό ή. in vestibulo positus. 
 placed at the entrance, ήρως Β,ετιωνος επι- 
 στάθμος ΑμφιπολΊτεω. Call. Ερ. 25. Bl. 
 
 "Επιστάμαι. scio. to know; to be aware. Hence, 
 "Επισταμένως, adv (II. H. 317.) Also, "Επι- 
 στήμη, ή. knowledge. (Track. 338. B.) and 
 "Επιστήμων, s. s. as Είδώς, δαημων, ιδρις, Od. 
 π. 374. εγψδ', επισταμαι yap αρτιως, 'ότι. Aj. 
 678. Syn. Εζεπισταμαι, γιγνωσκω, μανθανω, 
 εμπειρως εχω. 
 
 "Επιστάσίς. consideratio. a check; hesitation. 
 πολλάς yap εσχον φροντίδων επιστήσεις. An- 
 tig. 231. Syn. Επιστασία, επινοια, λογισμός, 
 επίσκεψις. 
 
 "Επιστάτεω. impero. to inspect, or superin- 
 tend. Hence, "Επιστάτης, ό. s.s.as Προστά- 
 τες, ηγεμων. (Hec. 223. Soph. El. 76.) εν- 
 τανθ' ορειοις ποιμνιοις επεστατονν. CEd. Τ. 
 1028. Β. Syn. Προστατεω, πρόίσταμαι. 
 
 "Επιστάχύω. augeor in modum spicarum. to 
 grow like ears of corn. — επισταχυεσκον ιου- 
 λοι. Ap, 1. 972. 
 
 "Εττιστειβω. calco. to tread upon, ουδ' Αίδης, 
 ουδ' Ιπποι επιστειβουσιν Αρηος. Call. 4. 278. 
 
 "Εττιστειχω. accedo. to come to, or upon, ευ- 
 ηλιως πνεοντ επιστειχειν χθονα. Eumen.910. 
 
 "Εττισ-ελλω. mitto ad. 2. praecipio. to send to ; 
 to enjoin. 2. τούτου θανόντος, νυν επιστελλει 
 σαφώς. CEd. Τ. 106. Syn. Διαστέλλω. 2. εν- 
 τέλλομαι, επισκηπτω. 
 
 Ι Ι 
 
242 
 
 Ε Π Ι 
 
 ΕΠΙ 
 
 "Επιστεναχδμαι, "Επιστδναχεω, "Επιστδνα- 
 χιζω, "Επιστδνάχω, "Επιστεναχιζω, (II. Τ. 
 301. Ω. 79. Batrach. 72. CEd. Τ. 86. Br. Hes. 
 0foy.841.) "Επιστεναζω,"Επιστενω. inferno, 
 to groan heavily ; to bewail, και τί δή πραζ- 
 ασιν αυτοίς ώδ' επιστεναζετε ; Pers. 729. πο- 
 τέρα προτερ' αν επιστενω ; Trach. 949. Β. 
 Syn. Καταστεναζω, ανοψωζω. 
 
 "Επιστϊφανδω. "Επιστέφω, act. & med. (Soph. 
 El. 444. //. I. 1 75.) corona redimio. to put a 
 crown, or garland, upon ; to place as a 
 crown. Hence, "Επιστίφης, εδς. 6 η. crowned. 
 (//. θ. 232.) — επεστεφανωσε βωμόν. 01. 9. 
 ult. Syn. Στέφω, επικοσμεω. 
 
 "Επιστηλδω. columnam impono. to erect a 
 pillar, αρχαίας ω θινος επεστηλωμενον άχθος. 
 Leon. Tar. An. i. 244. 
 
 "Επιστϊδν. domicilium. 2. statio navium. a 
 house ; a harbour. 2. ειρναται' πάσιν yap 
 επιστιόν εστίν έκαστψ. ζ. 265. Εχρ.ΕπΌΐκιοϊ/, 
 σκηνή. 2. λιμην, νεωριον. 
 
 "ΕπιστΧος. genus calicis. a sort of cup, or gob- 
 let. See Athen. p. 447. πινονσατήν επιστιόν. 
 Anac. 73. 
 
 ^Ε7τιστο/3εα>. (qu. "Επιστομεω.) irrideo, con- 
 vicior. to insult with mockery, μη μιν κερ- 
 τομεονσαι επιστοβεωσι γυναίκες. Αρ. 3. 663. 
 Syn. Αοιδορεω, χλευάζω, μωμαομαι, υβρίζω, 
 επιστομεω. 
 
 "Επιστολάδην. adv. succincte. with garments 
 tucked up. — επιστολάδην δε χιτώνας-Έστα- 
 λαται. — Hes. a. 287. Syn. Ευκοσμως, καλώς, 
 λαμπρώς, χαριεντως' — συντόμως. 
 
 "Επιστολή, e.pistola. 2. mandatum. a letter, a 
 message, or command, πέμπει με σοι φέρον- 
 τα τασδ' επιστολάς. Aj. 78 1 . Β. Syn. Γράμμα, 
 βιβλιον, πιναζ, δελτος. 2. εντολή, επισκη-ψις. 
 
 "Επιστδμιζω. os obturo. to check with a bit ; 
 to silence, άπαξαπαντας τους εμούς εχθρούς 
 επιστομιζειν. Equit. 841. Syn. Κατασϊγαζω, 
 εμποδίζω, κατασχείν. 
 
 "Επιστρατεύω, act. and med. (Aj. 1056. Br. 
 Med. 1185.) bello contra, to make war 
 upon, οϊ τηνδ' επεστρατενσαν Έλληνες πολιν. 
 Troad. 22. Syn. Αντιστρατενω, εισβάλλω, 
 πολεμεω. 
 
 "Επιστρεπτος. spectabilis. attracting observa- 
 tion ; distinguished, επιστρεπτον αιώνα κτι- 
 σας. Choeph.349. SYN.Zi /λωΓος. περίβλεπτος. 
 
 "Επιστρέφω. 1. converto. emendo, attentum 
 reddo. to turn round about ; to turn from 
 error, or inattention. 2. act. and med. curam 
 gero ; revertor. to be anxious about ; to turn 
 back. 3. med. moveor, versor in. to frequent. 
 Hence, "Επιστ ροφός. 1. dwelling with; at- 
 tending to. (Od. a. 177.) 2. winding ; sinu- 
 ous. (Apoll. 2. 979.) Also /Επιστρδφάδην. 
 "Επιστροφως. adv. turning briskly on all 
 sides ; zealously. (II. K. 483. Athen. 1. 8.) ως 
 προς τί πιστιν τηνδ' ay αν επιστρέφεις ; Trach. 
 1184. Β. yalav επιστρέφεται' — Hes. θ. 752. 
 Syn. Συστρεφω, υποστρέφω, επαναστρεφω, 
 επανέρχομαι, επάγω, επιστρωφαω.—πλανώμαι. 
 
 "Επιστρογγυλλομαι. rotundus fio. to be 
 
 rounded. Nic. Th. 514. 
 
 "Επιστροφτ), ης. η. cura, solicitudo. (CEd. T. 
 134. Br.) 2. vicissitudo. 3. — βουνομοι τ επι- 
 στροφαί. bourn pascua. Eur. Philoct. ap. 
 Ran. 1383. Br. care; concern for. 2. succes- 
 sion ; complication. 3. a place one frequents. 
 2. μυρίων επιστροφάς κακών. CEd. C. 537. 
 Syn. Σπονδή, μελέτη. — 2. συναθροισις, πλή- 
 θος. — 3. διατριβή, δίαιτα. 
 
 "Έπιστρωφαω. act. and med. (Med. 664 ) ver- 
 sor in; obeo. to frequent; traverse, παντοίοι 
 τελεθοντες, επιστρωφώσι ποληας. p. 486. Syn. 
 Επιστρέφομαι, ενδιατρίβω, επέρχομαι. 
 
 "Επϊσϋομαι. irruo, ingruo. to rush forward to. 
 αλλ' δτε δη το τέταρτον επεσσυτο, — Ε. 438. 
 
 "Επισφαττω. insuper macto. to slay besides, or 
 upon. ελζων, φονευσων, κάμ' επισφαξων, 
 ανα%. Here. F. 601. 990. 
 
 "Επισφΰρϊδν. fibula ocrese. a tie, or clasp, of a 
 buskin, καλάς, αργνρεοισιν επισφυριοις apa- 
 ρυιας. Γ. 331. 
 
 "Επισφϋρδς, ου. δ η. tibiis aptus. on the ancle, 
 or instep. Philipp. An. ii. 213. 
 
 "Επισχίδδν. adv. propemodum. near; almost. 
 και ρά τ αναϊσσονσιν επισχεδον ερχομενοιο. 
 Horn. Αρ. 3. 
 
 Έπισχερώ. adv. in serie continua. one after 
 the other, αυτοί τε κτεινωμεθ' έπισχερώ ; — 
 Λ. 667. Syn. Συνεχώς, εφεζής. 
 
 "Επισχεσϊά. praetextus. a pretence, μύθου ποιη- 
 σασθαι επισχεσιην εδννασθε. φ. 71. Syn. 
 Προφασις, αναβολή, επισχεσις. 
 
 "Επισχεσίς. retentio. restraint ; hindrance. — 
 επει ουτις επισχεσις, ουδ' ελεητυς Αλλότριων 
 χαρισασθαι — ρ. 451. Syn. Κωλϋσις, εποχή, 
 εφεξις, καθεζις, κατασχεσις. 
 
 "ΕπΧσωτρον. per ict. metr. "Επισσ. ferrum 
 curruum. the tire of a wheel, χαλκε' επισ- 
 σωτρα προσαρηροτα, θαύμα, ιδεσθαι. Ε. 725. 
 
 "Επϊταρροθδς. s. s. α8"Επιρρδθδς. ρηϊδιως' τοιη 
 οι εγών επιταρροθος ήα. Ε. 808. 
 
 "Επιτάσσω, colloco. 2. impero, to put in order, 
 to order. Hence, "Επϊτακτδς. δ η. (Eur. Bel- 
 ler.fr. 18.) 2. πασαμενος έπιτασσε' Συρακο- 
 σιαις επιτάσσεις ; Theoc. 15. 90. Syn. Συν- 
 τάσσω, διατάσσω. 2. προστασσω, επισκηπτω. 
 
 "Επϊτεινω. vehementius intendo. to stretch 
 over ; to strain, και νήσων επέτεινε βαρνν ζυ- 
 ybv αυχενι Μ.ινο)ς. Call./r. 501. Syn. Εντεί- 
 νω, αποτείνω, εκτείνω, κατατείνω, παρατείνω, 
 συντείνω, τείνω, απεκτεινομαι, επιτανυω. — 
 αυζομαι. μεγαλυνω, μακρύνω, επιρρωννυομαι. 
 
 "Επϊτελλω, Έπϊτελλομαι. jubeo. to enjoin» 
 sometimes, to come forth. (Hes. ε. 381, 565. 
 Apoll. 4. 141.) πάντα μαλ' ατρεκεως αγορευε- 
 μεν, ως επϊτελλω. Β. 10. See ib. 802. Syn. 
 Εντελλω, προστασσω, παραγγέλλω. 
 
 "Επϊτεμνω."Έπΐτμηγω. (Apoll. 4. 707.) COn- 
 cido. to cut ; cut short, μή 'πιταμης τάν 
 χεΐρα καταπριων το κυμινον. Theoc. 10. 55. 
 Syn. Αιατεμνω, σχίζω, βραχυνω. 
 
 Έπϊτερπομαι. oblector. to be pleased ; rejoice 
 at. Hence, Έπϊτερπής. pleasing.(i7o»2. Apoll. 
 413.) άλλος γάρ τ αλλοισιν ανήρ επιτερπεται 
 
ΕΠΙ 
 
 εργοις. ξ. 228. 
 
 "Επιτήδειος, idoneus. adapted, or favourable, 
 to. αλλ' ει ξυνειναι μή 'πιτηδειά κυρεϊς. Αη- 
 drom. 205. Syn. Χρήσιμος, προσήκων, πρέ- 
 πων, ικανός, επαρκής, επιδέξιος, πρόσφορος, 
 προσφιλής, εύθετος, ευσχήμων, έτοιμος, ευαρ- 
 μοστος, οικεϊος. φίλος, εννους. 
 
 "Επίτηδες, adv. data opera, de industria. stu- 
 diously ; on purpose, ώς εφαμαν επ'ιταδες' 6 
 δ' αιπόλος, άδύ γεΚαξας. Theoc. 7. 42. See 
 Od. ο. 28. Syn. Εξεπιτηδες, εκ προνοίας. — 
 σπονδή}, επισπερχως, επιστροφαδην, επιμε- 
 λώς, προθϋμως, εκουσίως, ενθετως, ενδεξιως, 
 προσφορως. 
 
 "Ε7τϊΓί?^£υσις. studiumaccuratum. study; mode 
 of life, βιοτου δ 1 ατρεκεΊς επιτηδεύσεις. Hipp. 
 261. Syn. Σπονδή, επιμέλεια, μελέτη, μαθη- 
 σις, ασκησις. 
 
 "ΕπΧτηδενω. do operam. to pursue diligently. 
 πολλή γ' ανάγκη κάπιτηδευειν κακά. Soph. 
 ΕΙ. 311. Syn. Σπουδάζω, προθνμεομαι. — εν 
 σπονδή τίθεμαι. 
 
 "ΕπΧτηθη. abavia. agrandmother. αυτή δ' εκείνη 
 προτερον εξηπιστατο Παρά της επιτηθης. — 
 Theopomp. Et. Μα. 
 
 "ΕπΧτηκτος. δ ή. liquefactus. cera obductus. 
 covered with wax; thence, disguised, dis- 
 sembled. — ιδ' ώς επιτηκτα φιλούσα. Meleag. 
 An. i. 19. 
 
 "ΕπΧτηρεω. diligenter observo. to watch for. 
 — βορεάν επιτηρησας μεγαν. Acharn. 922. 
 
 "ΕπΧτΧθημΧ. act. & med. impono. to put, or fix, 
 upon ; apply, or add, to. τοσσην ηλιβατον 
 πετρην επεθηκε θνρι^σιν. ι. 243. Syn. Εν- 
 τιθημι, προστιθημι, επιβάλλω, προσφέρω, 
 προσδιδωμι. 
 
 "ΕπΧτΊμάω. a prosaic word, pretium augeo. 2. 
 increpo, &c. to over-rate, more frequently, 
 with a dative, 2. to rebuke ; punish ; avenge. 
 πνκτυ δ' επιτιμαν ουδέν έργον μαχομενψ. Phil. 
 Syn. 2. Ένιπτω, επιπληττω, εγκαλεω. — τ ν 
 μωρεομαι. 
 
 EπXτϊμητήp.(Opp.άλ.)"EπXτΊμητής.re\)rehen- 
 sor. one who rebukes, or punishes. 3ο"ΕπΧ- 
 τϊμητωρ, which also denotes, 2. an avenger. 
 (Od. ι. 270.) ώς δύπιτιμητής γε των έργων βα- 
 ρύς. Prom. 77. Syn. Παιδευτης. διορθωτής, 
 επανορθωτης, σωφρονιστής. 2. βοηθός, αμυν- 
 τωρ, τιμωρός, εκδικητής. 
 ΕπΧτΊμΧά, ας. ή. status civis Justus et integer. 
 2. objurgatio. vox pedestris. a prosaic word. 
 ΕπΧτΙμΧόν. το. poena. 2. praemium. a penalty ; a 
 requital, ταφ'εντ ατιμως, τουπιτιμιον λαβεΊν. 
 Sept. Th. 1024. αλλ' εστ Ορεστου ταΰτα τά- 
 πιτιμια. Soph. ΕΙ. 915. Β. Syn. ΎΊμωρια, 
 δίκη, ποινή. 2. γέρας, τ'ιμη. 
 Επίτιμος, integral famae vir. held in honour, 
 having full rights as a citizen, opposed to 
 άτιμος, κάπιτιμονς, και πολιτας, όστις αν ξυν- 
 ναυμαχφ. Ran. 702. Β. Syn. Εντιμος, επιτϊ- 
 μιος, τΊμηεις, τϊμητος. 
 
 ΕπΧτιτθΧδς. s. s. α8"ΕπΧμαστΧδ\δς. ήτοι αρ' ώς 
 ειδοντ επιτιτθιον'Ερακλήα. Theoc. 24. 53. 
 ΕπΐτλημΧ. perpetior. to bear; endure, τψτοι 
 
 Ε Π Ι 
 
 243 
 
 επιτλητω κραδιη μυθοισιν εμοίσιν. Τ. 220. 
 Syn. Τλαω, υπομένω. 
 
 ΕπΧτολμάω. audeo. 2. tolero. tobrave. to sup- 
 port, αλλ' επετολμησε, φρεσί δ' εσχετο' τον 
 δε σνβωτης. ρ. 238. 
 
 ΈπΧτονδς, sc. ιμάς. lorum quo antenna ad ma- 
 lum attrahitur. a rope, by which the sail- 
 yard is lashed to the mast, επιτονος βεβλητο, 
 βοός ρινοϊο τετευχώς. μ. 423. 
 
 ΈπΧτοζαζομαι. arcum in aliquem tendo. to 
 shoot at. τφ δ' επετοξαζοντο καρηκομοωντες 
 Αχαιοί. Γ. 79. Syn. Έπακοντιζω, τοξεύω. 
 
 Έπιτράπεζωμάτά. ΕπΧφδρημάτά. {Philyll. Ath. 
 641. b.) bellaria. confectionary; dessert, ώς 
 ολίγα λοιπά των επιτραπεζωματων. Plato, ib. 
 
 'Επιτρέπω. "Επΐτρωπάω. (Apoll. 1. 351.) trado. 
 2. jubeo. to give up, or confide, to. to urge, 
 or command, εύδουσι' Ύρωσιν γαρ επιτρα- 
 πεουσι φυλασσειν. Κ. 421. See 79. Syn. 
 Αφιημι, παραδιδωμι, νποχωρεω. — καταπισ- 
 τευω, εγχειρίζω. 2. επιτελλω, q. ν. 
 
 ΈπΤτρεχω."Επΐτροχάω. (Apoll. 4. 1606.) per- 
 curro. 2. incursionem facio, to run in, or up. 
 to over-run. καρφαλεον δε οι ασπίς επιθρεζ- 
 αντος αύσεν Εγχεος — Ν. 409. — λευκή δ' επι- 
 δεδρομεν αίγλη. ζ. 45. Syn. Προστρέχω, επι- 
 τροχαω, επιδιδρασκω, επεκθεω, επιβάλλω. 2. 
 εισβάλλω, προσπίπτω, επέρχομαι. 
 
 ΈπΐτρΊβω. attero. 2. crucio. to rub on ; to 
 wear by rubbing; to wear out. νόσος μ' επε- 
 τριφεν ιππική, δεινή φαγεΧν. Nub. 242. Syn. 
 Επισμαω, προστρΊβω. 2. ανιαω, θλίβω. 
 
 "Επΐτριπτος. contritus. 2. sceleratus. rubbed ; 
 drubbed; deservingchastisement; villainous. 
 ή τοϋπιτριπτον κιναδος εζηρου μ οπού; Aj. 
 103. See Plut. 276. Syn. Εξώλες, πανούρ- 
 γος, πονηρός. 
 
 "ΈπΤτροπευω. administro. to superintend ; to 
 govern, τον δήμον οιός τ ειμ επιτροπευειν 
 εγώ. Equit. 212. Syn. Επιστατεω, εφιστημι, 
 διοικεω, κηδομαι, κατευθύνω. 
 
 "Επίτροπος, curator, a guardian; a ruler, θεός, 
 επίτροπος ε-ών, τεάισι μηδεται. ΟΙ. 1. 171. 
 Syn. Αιοικητης, επιμελητής, μελεδωνευς, 
 φροντιστής, κηδεμων, προστάτης. 
 
 "Επιτροχάδην, adv. festinanter. rapidly, ήτοι 
 μεν Μενέλαος επιτροχάδην αγόρευε. Γ. 213. 
 Syn. Ταχέως, συντόμως, κεφαλαιωδώς. 
 
 "ΕπΧτυγχάνω. offendo. to meet with, μέτριου 
 γαρ ανδρός ουκ επέτυχες πωποτε. Plut. 245. 
 Syn. Κατατυγχα νω, αποκταομαι, απολαυομαι, 
 λαγχανω. 
 
 "ΕπΧτυμβΧδΧος ι ."ΕπΧτυμβΧος. (Agam. 1549. Ρ. 
 Antig. 901. Β.) sepulcralis. atatomb, or fu- 
 neral ; mournful, αντί δε θρήνων επιτυμβι- 
 διων. Choeph. 340. See 332. 
 
 "ΕπΧτυφω. aor. 2. επετϋφον. incendo. to in- 
 flame. 07Γως αν 'άνηρ επιτυφ -g μάλιστα μου. 
 (sc. ερωτι.) Lysist.221. Syn. Έπικαιω,εκπυροω. 
 
 "ΕπΧφαιδρϋνω. splendidum reddo. to make 
 
 1 επιτυμβίδιοι κορυδαλλίδες, are cristata? 
 alauda?, crested larks, Theoc. 7. 23. The λό- 
 φος, or crest, being compared to a τύμβος. 
 
 n2 
 
244 
 
 Ε Π Ι 
 
 shining, or clean, ενρον αλός νοτιδεσσι καρη 
 επιφαιδρυνουσαν. Αρ. 4. 663. 
 
 "Επϊφαινΰμαι. appareo. to appear ; to shine 
 forth. Hence, "Επϊφαντος. conspicuous. 
 (Antig. 841. Β.) στίγματα δ' ως επεφαντο 
 ιδεΧν δεινοΧσι δρακουσι. Hes. α. 167. Syn. 
 Διαφαίνομαι, επιλαμπω. 
 
 "Επιφέρω, infero. to bring• against; to lay 
 upon, σοι κοίλες παρά νηυσι βαρείας χείρας 
 εποισει. Α. 89. Syn. Προσφέρω, επάγω, επι- 
 φορεω, επιβάλλω. 
 
 "Επϊφημιζω. nomini alicujus adscribo; nun- 
 cupo. to betroth, ουό" δτι κεινω παΧδ' επε- 
 φημισα. Iph. Α. 130. See Markland. 
 
 "Επιφθεγγομαι. adsono. to speak, or sing, re- 
 sponsively. εγώ δ' επιφθεγγομαι κεκλανμενα. 
 Choeph. 455. Syn. ΪΙροσφθεγγομαι, επι- 
 φωνεω. 
 
 "Επιφθημϊ, "Επιφθάνω. prsevenio. to antici- 
 pate. Ύρωγλοδντην πετρω μυλοειδε'ί τρώσεν 
 επιφθάς. Batrach. 212. 
 
 "Επιφθονεω. invideo ob. to envy, ψ δε κ 
 επιφθονεοις, δδε τοι πάλιν εΧσιν οπισσω. λ. 
 148. 
 
 "Επιφθονος. invidiosus. 2. reprehensione dig- 
 nus. (Hippo/. 497.) odious, blameable. 
 σοφή γαρ ούσα, τοϊς μεν ειμ επιφθονος. 
 Med. 303. Syn. 2. Ήεμεσητος. — επιμεμπτος. 
 
 "Επιφθυζω. inspuo veneficarum more, to sput- 
 ter in incantations, και λεγ' επιφθυσδοισα, τα 
 Δελφιδος οστ'εα πασσω. Theoc. 2. 62. 
 
 "Επιφλεγω. incendo. to burn up. ηυτε πυρ ά'ι- 
 δηλον επιφλεγει ασπετον ύλην. Β. 455. 
 
 "Επιφλνω. nugor. to speak idly ; to utter im- 
 pious things. τοΊα φατις και τους πριν επιφλν- 
 ειν μακαρεσσιν. Αρ. 1.481. Syn. Φλυω, φλυ- 
 αρεω, λοιδορεω. 
 
 "Επϊφορεω. desuper injicio. to throw on. δσονς 
 άνωθεν επεφορησε τώνλιθων. Pac. 224. Syn. 
 Επισωρεύω, επιβάλλω. 
 
 'Έπϊφορος. ferens, secundus. sloping towards; 
 inclined to. πάϊς ο Μαίας επιφορωτατος. 
 Choeph. 811. Syn. Κατωφερης. — ευμενής. 
 
 "Επ~ιφραζω. indico, admoneo. to advise, direct. 
 2. med. cogito, molior. to perceive ; devise. 
 εν φυλακεσσ' iva γαρ σφιν επεφραδον ηγε- 
 ρεεσθαι. Κ. 127. — και επιφρασσαιατο βουλην. 
 Β. 282. Syn. Παραγγέλλω, δηλοω, διασαφεω. 
 2. επινοεω, επιγνωμι, ενθΰμεομαι, επισκέπτο- 
 μαι, μηχαναομαι. 
 
 "Επΐφρονεω. prudens sum. to be intelligent. 
 εμμεναι' ως συ περ αυτή επιφρονεουσ αγο- 
 ρεύεις, τ. 385. 
 
 'Επιφροσΰνη. prudentia. understanding, ει μή 
 επιφροσυνην δώκε γλαυκωπις Αθηνη. ε. 437. 
 Syn. Τίολνφροσυνη, σωφροσύνη, φρονησις, 
 φραδμοσυνη, μήτις, συνεσις, πυκιναι φρένες. 
 
 "ΕπΤφρουρος. custodise impositus. keeping 
 watch upon, ζιφος δ' εμής θυγατρός επιφρου- 
 ρον δερη. Orest. 1591. Ρ. 
 
 Έπ~ΐφρων. prudens. discerning, χείρας τ αιχ- 
 μητήν εμεναι και επιφρονα βουλην. π. 242. 
 Syn. Έμφρων, νουνεχής, δα"ιφρο)ν, πυκινο- 
 φρων, φρόνιμος. 
 
 ΕΠΙ 
 
 "Επϊφϋλϊος. in tribus distributus. divided in 
 tribes, επώνυμοι γης, κάπιφυλιου χθονός. 
 Ion. 1577. 
 "ΕπΧφυλλΧς. ή. pampinus, qui exiles racemos 
 profert. a small bunch of grapes growing 
 after a vintage, επιφυλλίδες ταυτ εστί, και 
 στωμυλματα, Χελιδόνων μουσεία — Ran. 92. 
 "ΈπΧφϋσάω. inflo. to swell out. — ή γαστήρ γαρ 
 επεφυσητό μου. Plut. 699. Syn. Εμφυσάω, 
 — διογκοω, εζοιδεω. 
 "Επϊφϋτευω. insuper sero. to plant on. κάπι- 
 
 φυτευσεις ερπυλλον ανω. Pac. 167. 
 "Επϊχαιρεκάκος, ου. δ ή. qui gaudet alienis ma- 
 ils, pleased with the misfortunes of others, 
 ως βάλλων επ' εμοί φως επιχαιρεκακον. Me- 
 leag. 82. 
 "Επιχαίρω, gaudeo. to rejoice in, or over. 
 Hence, "ΕπΧχάρης, "ΕπΧχαρτος. δ ή. (Prom. 
 164. 6. Βί.) σε μεν ευ πρασσοντ επιχαίρω. Aj. 
 136. Syn. Περιχαφω, ΰπερχαιρω, εφηδομαι. 
 "Επϊχάλάω. laxo. to relax ; submit. — και πιιο 
 ραϊς-Αυαισιν ουδέν επιχολψς. Prom. 179. 
 Syn. Ένδιδωμι, επικαμπτομαι. 
 "ΕπΧχαλκευω. cudo super, to hammer upon. 
 αμελεί θαρρών, ούνεκα τούτων επιχαλκευειν 
 παρεχοψ αν. Nub. 422. Β. 
 "Επΐχαρις. gratus, jucundus. acceptable, adv. 
 "ΕπΧχάρΧτως. (Acharn. 867.) ουδ' επιχαρις 
 Αρης. Sept. Th. 916. Syn. Ευαρεστος, χα- 
 ρίεις, ήδυς, επιτερπης. 
 "Έπΐχάριττά, Bceot. ϊοτ"Επϊχάριζου. welcome. 
 εκβαθι, τψδε κηπιχαριττα τψ ζενω, Acharn. 
 885. 
 "Επίχαρμο, το. irrisio miseri ; ludibrium. in- 
 jurious exultation, or derision. The object 
 of such exultation ιυαβ^Επϊχαρτος. δ ή. ή ρά 
 γ'ε τοι μυσαρά και τιν επιχαρμα τετυγμαι ; 
 Theoc. 2. 20. See Phcen. 1571. P. Syn. 
 Καταγελως. 
 "Επίχαρμος. Epicharmus. the inventor of 
 Comedy, α τε φωνά Δωριος* χ' ώνήρ, δ τάν 
 κωμψδιαν (Troch. Tetr. Cat.) εύρων, Επί- 
 χαρμος. (Ion. a maj. Dim. Brack.) Theoc. 
 Ep. 17. 
 "Επιχειλ^ς. non plenus. quandoque contrarium 
 sign, not full to the brim, ός εποιησεν την 
 πολιν ημών μεστην, εύρων επιχειλή. Equit. 
 814. Β. Syn. Ενδεής, επιπόλαιος, άμοιρος. 
 "Επϊχειρα. τα. merces, pretium. the fruit of 
 one's hands ; recompense, ουκ εκ θυραιων 
 τάπιχειρα λαμβάνει, (αρετή sc.) Αυτή δ' εαυ- 
 τήν άθλα τών πόνων έχει. See Blomf. on 
 Prom. 327. Syn. Μισθός, αμοιβή. 
 "Επϊχειρεω. manum admoveo, &c. to put the 
 hand to; set about, ενθ' o'i μεν δειπνω επι- 
 χειρεον' αγχιμολον δε. ω. 385. 
 "Επΐχεω. act. & med. (II. Ω. 304.) "Επίχυω. 
 "Επϊχϋνω. infundo. to pour out, or upon. 
 Hence, "Επΐχευμα. το. infusion ; juice. (Here. 
 F. 890.) νήες δσαι πρώται ειρϋατο' τοι δ' 
 επεχυντο. Ο. 654. Syn. Εγχέω, καταχεω, 
 επιβρεχω. 
 "Επιχθονϊος. terrestris. inhabiting the earth ; 
 mortal, τών, οι νυν βροτοί εισιν επιχθονιυι, 
 
ΕΠΟ 
 
 ΕΠΟ 
 
 245 
 
 :!| ' μαχεοιτο. Α. 272. Syn. Επίγειος, χθονοστιβης. 
 : •"Επΐχράδμαι,-ώμαι. saepe utor. to have inter- 
 course with. Μοϋσαι μάλιστα, κάπιχρωμεθα 
 = χθονί. Rhes. 945. 
 
 "Επΐχραω. invado. with dat. to assail. 2. gen. 
 
 1 to touch, or handle, ως Aavaoi Ύρωεσσιν 
 
 επεχραον' — -Π. 356. ταων ακροτατησιν επε- 
 
 χραον ηλιθα χεοσί. Apoll. 2. 283. Syn. 
 
 IWw i κ Εφορμάω, επιπίπτω, επέρχομαι. 
 
 Έπϊχΰτος, ον. δ. genus placentae, pastry, or 
 
 m:i j pudding, with a sauce of oil and honey. 
 
 κολλΊκας, οβελιαν, μελιτοντταν, επιχντους. 
 
 \ m '[• Nicoch. Ath. 645. Syn. ΑττανΊτης. 
 
 ;f• 'Ε7ΓΪχωρ8ω. concedo,eedo. to give way; allow-. 
 
 το μη 'πιχωρεΤν τοΊς απιστοϋσιν τάδε. Antig. 
 
 219. Β. Syn. Τϊαραχωρεω, επιτρέπω, εφιημι. 
 
 Έπϊχωρϊδς. indigena. belonging to, or usual 
 
 ■ in, a country, ουκουν επιχωριόν τι πράγμ' 
 εργάζεται. Plut. 342. Syn. Αυθιγενης, εγχώ- 
 ριος, σύμφυτος. 
 
 ■Έπιφανω. attingo. to touch gently, αν'ερι, δστ 
 
 • ολίγον περ επιψαυει πραπιδεσσι. θ. 547. 
 Syn. Προσψαυω, εφάπτομαι, ψηλαφαω. 
 
 ■Έπιψεκαζω. irroro. 2. instillo. to drop upon ; 
 
 - to besprinkle, τον θεδν δ' επιψεκαζειν, και 
 τιν ειπείν γείτονα. Pac. 1141. Syn. Κατα- 
 ■φεκαζω, επιβρεχω. — κατασταζω, κατειβομαι. 
 
 ΐΈπι-φελϊδν. το. ea pars freni, quae mento sub- 
 
 ■ tenditur. the curb. Qu. Mcec. An. ii. 237. 
 Επιφευδδμαι. adfingo. to bely. άνθρωποι θεδν 
 
 < εΧπον, επεφευσαντο δε μαντιν. Sibyl. 1. 7. 
 ■ : Επιφδφεω. insono. to rattle, οϋλα κατεκροτα- 
 λιζον, επεφοφεον δε φαρετραι. Call. 3. 247. 
 
 • Syn. Εττ^χεω, φοφεω. 
 
 >ΕπΧωγη. locus, ubi naves a ventoteguntur. a 
 ι shelter from the wind. Αικταιην δρμοιο κα- 
 I τερχομενονς επιωγήν. Αρ. 4. 1640. See Od. 
 
 ε. 404. 
 
 Έπογμϊδς. epith. Cereris. presiding over fur- 
 rows, τάν o'iv, ω Ααματερ επογμιε, τάν τ 
 
 \ ακερωτον Μοσχον, — Addae. An. ii. 241. 
 
 Επδδϋρδμαι. insuper fleo. to bewail in turn. 
 
 ι μυρομεναι τον αοιδόν' επωδνραντο δε πετραι. 
 Ερ. άδ. 482. 
 
 Εποικϊω. aliis ejectis inhabito. to dwell as 
 colonist, ζενην εποικησαντες οθνειαν κονιν. 
 
 \ Lye. 926. 
 
 Εποικίζω, condo. to colonize, ειπερ Αθηναίοι 
 Σμυρραν επωκισαμεν. Ερ. άδ. 308. 
 
 '[Εποικος, colonus, advena. a stranger, αλλ', 
 
 ■ απερεΧ τις έποικος ανάξια. Soph. ΕΙ. 191. 
 ιΕποικτειρω. misereor. to compassionate. — 
 
 ούτε συγγνωμην εχειν Αικαιόν εστίν, οντ επ- 
 
 - οικτειρειν τινά. Philoct. 1319. Β. 
 
 • Έποικτιζω. ad misericordiam excito. to move 
 compassion in. — θέαμα δ' εισοφει τάχα Τοι- 
 ούτον, οίον και στυγουντ εποικτισαι. CEd. Τ. 
 1295. Β. 
 
 Εποιχνεω. (Posidipp. An. ii. 46.) "Εποιχδμαι. 
 
 invado. 2. obeo. to go to, or against, to go 
 : about. 1. ουρηας μεν πρώτον επωχετο, — Α. 
 
 50. — και αμφιπολοισι κέλευε- Εργον εποιχεσ- 
 ; θαι — Ζ. 492. Syn. Επειμι, επιπορευομαι. 2. 
 
 επιτ ελέω, περιέρχομαι. 
 
 I U 
 
 ν Επδλισθαινω."Επδλισθεω. illabor. to fall into. 
 μητ επολισθησω μειζοσιν αμπλακιαις. Agath. 
 An. iii. 33. 
 
 "Επολδλυζω. clamorem tollo laetum, veletiam, 
 2. tristem. to shout in joy, or sorrow. See 
 Brunck. Annott. Anal. iii. p. 79. νϋν ap' 
 αζιόν γε πάσιν εστίν επολολυζαι. Equit. 6\Β. 
 Syn. Ευφημεω. 2. επιθρηνεω, επικωκνω. 
 
 "Έπομαι. (II. Α. 423.) poet /Εσπδμαι. comitor. 
 to follow ; to reach, σπεϊό /xot, ώς δτε πατρι 
 αμ εσπεο Ύυδέί διω. Κ. 285. Syn. Ακολου- 
 θεω, μετα'ίσσω. 
 
 Έπομβρϊω. imbre rigo. to rain upon, ειπερ 
 επομβρηθ -y το αρουριον, δσσον αποχρη. Agath. 
 An. iii. 59. 
 
 Έπομβρϊά. ή. imbris copia. copious rain, ώστε 
 μητ' αυχμον 7τιεζειν, μητ άγαν επομβριαν. 
 Nub. 1118. Syn. Ομβρος, ικμασια, ύγροτης. 
 
 ΈπομνϋμΧ. act. & med. "Έπομνΰω. juro. to 
 swear, μήτε θεούς επιορκον επομνυθι-Ύ\ί&ο&. 
 1195. — δρκον γαρ εγώ τον επωμοσα ταρβώ. 
 Theoc. 21. 63. Syn. Όρκοω, εφορκιζω, κατ- 
 ομνυμι. 
 
 ΈπομφαΧίδς. adj. umbelicatus. round as the 
 navel. (Zonas, An. ii. 80.) Hence, Έπομφά- 
 λΊδν. το. umbo clypei. the centre, or, boss, 
 of a shield, μεσσον επομφαλιυν' περιηχησεν 
 δ* αρα χαλκός. Η. 267. 
 
 Έπδνειδιζω. probris increpo. to reproach. 
 (Phocyl. 212.) Hence, "Επδνειδιστδς. b -η. re- 
 prehensible, δ γαρ συ λυπρδν, κάπονειδιστον 
 λέγεις. Iph. Τ. 689. Syn. Επιμεμπτος, επι- 
 βοητος. 
 
 Επονομάζω, cognomino. to surname, to name 
 after, την δυσταλαιναν δαϊτ' επωνομασμενην. 
 Soph. El. 286. Syn. Κατονομάζω, ονομάζω. 
 
 Έπδπιζδμαι. revereor, caveo. to revere ; be- 
 ware of. ούτω νυν απόπεμπε, Διός δ' εποπι- 
 ζεο μηνιν. ε. 146. Syn. Έντρεπομαι, επιστρέ- 
 φομαι, φυλάσσω, οπιζομαι. 
 
 Έποπτάω. asso. to roast, αλλ' υδατι σπενδον- 
 τες επωπτων έγκατα πάντα. μ. 363. 
 
 'Εποπτεύω. "Εποπτδμαι. inspicio. 2. sacra ar- 
 cana contemplor. to behold. 2. to reach the 
 last degree, or, to be admitted to behold 
 the secret ceremonies, of the Eleusinian mys- 
 teries; the year of probation being termi- 
 nated. Donneg. With this sign, of "Εποπτεύω, 
 are connected" Εποπτεία, η. αηά"Επόπτης. δ. 
 
 1. έργα τ εποπτευεσκε, — π. 140. βαϊνον 
 εποφομεναι' — Apoll. 4. 1183. 2. a. χαίρεις, 
 ικετεύω ; 2. μαλα γ' εποπτευειν δοκώ. Ran. 
 745- Br. 
 
 Έποπτήρ, ηρδς. "Επόπτης, δ. 1. inspector, 
 praeses. 2. spectator sacrorum. a spectator. 
 
 2. one who is admitted to behold the secret 
 ceremonies. Ώυθώνος αιπεινάς δμο - κλαροις 
 εποπταις. Nem. 9. 1 1 . See Sept. Th. 740. 
 P. Syn. Αιοπος, κατοπτης, εποφιος, έφορος, 
 επιμελητής. 2. θεατής, μύστης. 
 
 Έποργϊαζω. sacra celebro. to keep holiday. 
 
 Κρήτης, όπου πολεσσιν - Ερως εποργιαζει. 
 
 Anac. 32. 22. Syn. Οργιάζω, τελεω (Αιονυσψ). 
 Έπδρϊγδμαι. exporrecta manu prenso; irruo. 
 
246 
 
 ΕΠΟ 
 
 to aim at ; reach; seize. — στιβαρή γ' επορεζ- 
 ατο χειρι Νί/ώυ όλκαιοιο.-Αρ. 1. 1313. Syn. 
 Προτείνω (την χείρα), επεκτείνω, επιΧαμβανω. 
 
 "Επορθίαζω."Επορθδβδάω. (Eur. ΕΙ. 142.) al- 
 tum clamorem tollo. to cry in a loud pierc- 
 ing voice, ποιαν Εριννυν τηνδε δωμασιν κελει 
 Έπορθιαζειν, -Agam. 1121. Syn. Έζορθιαζω. 
 
 "Επορννμαι. (Batrach. 220.) "Επδρουω. neut. 
 hostiliter adsilio. to rush upon. — οί δε, λύ- 
 κοι ως,- ΑΧΧηΧοις επορουσαν. — Δ. 471. Syn. 
 Εφορμάω, επέρχομαι, επιπηδαω. 
 
 "Επορνϋω. "Επδρω. act. concito adversus ; im- 
 mitto. to incite, or send, against. 2.~Επορο- 
 μαι. med. s. s. as "Επορνϋμαι. εσσεσθ'' ηδη 
 yap οι επωρνυε μορσιμον ήμαρ. 0.613. ος ρά 
 ot Eicrop' επώρσε, — Ρ. 72. Syn. Ορω, παρ- 
 ορμάω. 2. επα'Ίσσω. 
 
 ν Ε7τος. verbum. 2. versus. 3. oraculum, &c. a 
 word, a poem, an oracular saying, προφρων 
 τετΧηκας ειπείν έπος δ, ττι νοήσεις. Α. 543. 
 Syn. Αογος, μύθος, ρήμα, ρησις. 2. αοιδή,με- 
 Χος, Χογος έμμετρος. 3. χρησμός. Ερ. Αταρ- 
 τηρον, ακοσμον, αισχρον, αποθνμιον, αινιγμα- 
 τώδες, ασημαντον, δεινον, εκπαγΧον, Ίμεροεν, 
 ΧευγαΧεον, στυγερον, θνμηδες, κερτομιον, κε- 
 Χαδεννον, σοφον, θεσπεσιον, ραπτον, μαΧακον, 
 μειΧιχων, οΧοφυδνον, πυκινον, ποΧυπΧανες, 
 ποΧνθρυΧΧητον, υπερφιαλον, πικρον, κοϋφον, 
 μεΧιγΧωσσον, ασπαστον, θαρσαΧεον, κομφον, 
 άΧιον, νημερτες, τηνσιον, ενφημον, θεοπρεπες. 
 
 "Επότδτυζω. deploro. to utter waitings. άΧΧος 
 aXX' επωτοτνζε. Phoen. 1055. 
 
 "Εποτρϋνω. instigo. to urge on ; excite, ή vv 
 και αυτών θυμός εποτρυνει και ανωγει. Ζ. 439. 
 Syn. ΤΙαροτρυνω, παροξύνω, παρορμάω, επορω. 
 
 "Επουραιδς,ά,δν. in cauda. on the tail. aXXov, 
 επουραιω δηγματι δραζαμενος. Ερ. άδ. 418. 
 
 "Επουράνιος, coelestis. celestial, δήν ην,ος pa 
 θεοΧσιν επουρανωισιν εριζεν. Ζ. 131. 
 
 "Επουριζω. vento secundo impello. 2. perficio. 
 to blow a favourable breeze, to direct, or 
 impel, to bring to a prosperous issue. aXX' 
 ούτε ταυτ -g σον φρονημ' επουρισας. Androm. 
 610. 
 
 "Επουρδς. vento secundo impellens. favour- 
 able, ειθ' ανεμοεσσά τις Τενοιτ επουρος εσ- 
 τιώτις αύρα. Trach. 955. Β. Syn. Ούριος. 
 
 "Επδχϊω. veho. to carry. 2. med. & pass, to 
 ride. Hence, "Επόχος. δ ή. (Pers. 54. Hipp. 
 214.) μή μεν τοϊς ϊπποισιν ανηρ εποχησεται 
 αΧΧος. Κ. 330. Syn. Επιβαίνω. 
 
 "Εποχθϊδϊος,ά,δν. qui ripas colit. frequenting 
 banks, νυμφαι εποχθιδιαι, πιδακιτιδες, ειδετε 
 Ααφνιν. Zonas, An. iii. 331. 
 
 "Εποψ, δπδς. δ. upupa, avis, the whoop, ονδ' 
 εποπας κυκνοισι' τν δ', ώ ταΧαν, εσσί φιΧεχ- 
 θης. Theoc. 5. 137. 
 
 "Εποφϊδΐός, ά, δν. obsonii loco sumtus. taken 
 at luncheon, άδυμιγής ειη χονδρός εποψιδιος. 
 Leon. Tar. An. i. 234. 
 
 "Εποφίμος. "Εποφϊδς. visu facilis. that which 
 may be seen. {(Ed. T. 1312. Col. 1600. Br.) 
 2. "Επόψίος has also s. s. as "Εποπτήρ, η. 1. 
 aXX', ώ πατρώα γη, θεοί τ εποψιοι. Philoct. 
 
 Ε ΠΩ 
 
 1040. Β. Syn. Ορατός, περιβΧεπτος, φανερός., 
 
 'Eirra.zni/ec/.septem. seven. Έπτάκϊ.Έπτάκίς. 
 adv. septies. seven times. (Apoll. 3. 861. 
 Olymp. 13. 56.) Έπτάχά, adv. seven-fold ; 
 in 7 parts, οί δε μοι επτά κασιγνητοι εσαν εν 
 μεγαροισι. Ζ. 421. και τα μεν επταχα πάντα 
 διεμοιράτο δα'ίζων. ξ. 43 1 . The principal com- 
 pounds of επτά, used in poetry, are the fol- 
 lowing : 
 
 Έπτάβδεώς, Έπτάβοιδς, II. Η. 222. Aj.»577. 
 ΈπταγΧωσσδς, *Επτακτΰπδς, Έπτάμϊτος, 
 Onest. An. ii. 290. Έπτάτονδς, Έπταφθογ- 
 γδς, Έπτάφωνος, Nem. 5. 43. Pyth. 2. 129. 
 
 •Alcest. 448. Ion. 881. 'Επταετής, 'Επταετές, 
 adv. Έπτετης. δ. Έπτετϊς. η. Od. γ. 305. Ran.\ 
 421. Thesm. 487. ΈπτάΧογχδς, (Ed.C. 1305.) 
 Β. Έπτάμυχδς, Call. 4. 65. Έπτάπδδης, II. 
 Ο. 729. Έπτάπδρδς, Horn. νϋ. 7. ΈπταπύΧος, 
 II. Δ. 406. Έπτάπνργδς, Phcen. 254. Έπ- 
 ταστδμδς, Eur. Supp. 401, 1221. Markl. 
 Έπτάτειχης, Sept. Th. 284. Έπτάφάεϊς, sc. 
 αστέρες, Orph. Η. 6. 
 
 "ΈπυΧΧϊόν. versiculus. a little, or trifling, verse, 
 a sonnet. — ΈοφοκΧεους μεΧών, κιχΧών, ΈπυΧ- 
 Χιων Ευριπιδου — -Pac. 531. Syn. 'νημάτων, 
 ρηματισκιον. στιχιδιον. 
 
 "*Επω. ago, euro, to be actively engaged, or' 
 busy about, τον δ* ενρ' εν θαΧαμψ περικαλ- 
 Χεα τευχε' εποντα. Ζ. 321. Syn. Εργάζομαι, 
 ενεργεω, επιμεΧοϋμαι, ευτρεπιζω. διοικώ. 
 
 "Επωδή, s α8"Επάοιδή. — ου πρδς ιατρού σοφού 
 θροεϊν επο^δάς προς τομώντι πηματι. Aj. 583. 
 
 "Επωδός, ού. δ. incantator. one who deals in 
 charms and incantations. 2. adject, accinens. 
 chiming in with; appropriate to. (Menand. 
 Mein. p. 301. Hecub. 1262.) γόης, επωδός, 
 Αϋδιας από χθονός. Bacch. 230. 
 
 "Επωζω. ovis incubo. to sit, or cackle, as a hen. 
 εμβάς, επωζε, χαραδρών μΤμονμενος. Αν. 266. 
 
 "ΕπωΧενϊδς. qui in ulnis fertur. what is borne 
 in the arms, παντ ενεπων κατά κοσμον, επω- 
 Χενιον κιθαριζων. Horn. Merc. 432. Syn. 
 ΎπαγκαΧος. 
 
 "Επωμάδδν. adv. in humeris. on the shoulders. 
 adject. "Επωμάδϊδς. (Philipp. An. ii. 231.) 
 — Ζήθος μεν επωμαδόν ηερταζεν. Αρ. 1. 738. 
 Syn. Κατωμαδον. 
 
 "Επωμίς. summa humeri pars. (Call. 4. 143.)ι 
 2. vestis muliebris. the tip of the shoulders, 
 a woman's garment with sleeves, opposed to 
 εζωμίς. Χαβονσα πεπΧονς εξ άκρας επωμιδος. 
 Hec. 556. Syn. Ωμος, ακρωμων. 
 
 "Επωμοτδς. qui juravit. 2. obstrictus. bound 
 by an oath; adjured, ομνϋμ' εγωγε Ζην' έχων 
 επωμοτον. Trach. 1190. Br. See 427. 
 
 "Επώνυμος, qui ab aliquo nomen traxit. de-i 
 riving a name from. Hence, "Επωνυμία, ας. ή. 
 a surname. Call. 3. 206. ΑΧκυονην καΧεεσκον \ 
 επωννμον, — I. 558. Syn. Συνώνυμος. 
 
 "Επωπάω. inspicio. to inspect ; superintend. 
 Hence /Επωπή,ής.ή. vultus ; a face ; or, ac- 
 cording to some, prospectus ; a view. {JEsch. I 
 Supp. 535. P.) ως ποΧΧ' επωπςίς κάκποδών j 
 ευ κείμενα. Choeph. 691. 
 
EPA 
 
 'Επωπϊς. η. pedissequa. a female attendant. 
 Βριμώ, Ύριμορφος, θησεταί σ επωπίδα. Lye. 
 1176. Syn. θεραπαινις. 
 Επωρνω. ululo. to howl ; shriek, ττολλά δ' 
 επωρυουσαν ανήρ εσιδηροτομησεν. Philipp. 
 An. ii. 221. 
 
 Επωτϊδες. αϊ. ligna ex utraque prorae parte 
 prominentia, pieces of wood placed hori- 
 zontally on both sides of the prow of a 
 - galley.— ol δ' επωτιδων Αγκϋραν εζανηπτον' — 
 Iph. Τ. 1351. 
 
 Επωςδελεω. insuper juvo. 2. prosum. to be- 
 nefit; to be useful. Hence, "Επωφελημά. το. 
 (P/iiloct. 279.) "Επωφελϊη. ή. (Qu. Mac. An. 
 ii. 238.) and "Επωφελής. "Επωφελϊμός. adj. 
 (Pythag. 6.) ουδέν σ επωφελησεν, ουδ' δ 
 Πύθιος. Orest. 944. 
 
 Εραζε. (II. Μ. 156.) Dor. "Ερασδε. adv. ad 
 terram. to the ground, δρττακες βραβνλοισι 
 καταβριθοντες ερασδε. Theoc. 7. 146. Syn. 
 Χερσονδε, χαμαι. 
 
 Εραζόμαι/Εράμαι, Il.T. 4±6."Εράτιζω, Α.550. 
 
 ΛΕραω, Plat. 179. "Εράόμαι. all with a genit. 
 
 amo. 2. cupio. to love tenderly; to desire 
 
 „ earnestly. Μνημοσύνης <5' εξαντις ερασσατο 
 
 καλλικομοιο. Hes. θ. 915. φυλοπιδος μέγα 
 
 { εργον, έής το πριν y εραασθε. Π. 208. Syn. 
 
 1. Αγαπάω. 2. εφιεμαι, επιθυμεω. See Apoll. 
 
 '3.290, 1015, etc. 
 
 Εράνιζω. mutum do. to lend, πηρός δ μεν 
 , ; γυιοις, ό δ' αρ' ομμασιν' αμφότεροι δε Εις αυ- 
 τούς το τύχης ενδεές ηρανισαν. Philipp. An. 
 :ii. 231. 
 
 Εραννδς. "Εράσμιος, Mosch. 3. 20. "Εραστδς, 
 Strato, An! ii. 368. "Ερατεινός, II. Β. 571. 
 "Εράτδς, Γ. 64. amabilis. 2. amcenus. love- 
 ly ; desirable, agreeable, δπποθι πιοτατον 
 πεδιονΚαλνδώνοςεραννής.1.5Ί3.$Υ'$Α.Επη- 
 ρατος, πολυηρανος, ποθεινος, ζηλωτος, προσ- 
 φιλής, επιθυμητός. 2. κάλος, ηδύς, ευθαλης. 
 Ερανος, ccena collatitia. a repast, to which 
 each contributes, ειλαπιν', ηέ γάμος ; επεί 
 ουκ έρανος τάδε γ' εστίν. α. 226. Syn. Εισ- 
 φορά, συμβολή, δαιτη. Ερ. ΊΙολυθυτος. ευνο- 
 μωτατος. Pind. 
 
 Εράσϊμολπός. δ η. amans cantus. delighting 
 in music. Olymp. 14. 19. Syn. Φιλησιμολπος. 
 Ε,ράσΊνϊδης. Ν. P. ει κάστρατηγησέν γε μετ 
 ,Ερασινιδον. Ran. 1196. 
 
 Εράσΐπλδκάμδς.^Εράτδπλ. (Orph. Η. 28.) pul- 
 !cras comas alens. having fine hair. Ίυροϋς 
 ερασιπλοκαμον γενεά. (sc.Pelias.)Py th. 4. 242. 
 βραστής, amator. studiosus. a lover, fond of. 
 <αλλ' ουτ εραστής τήσδε της γνώμης εφνν. 
 ,(Εά. Τ. 610. Syn. Φιλητης, φίλος, επιθυ- 
 μητής, ζηλωτής. 
 
 Ιράτοσθενης, εδς. δ. fil. Aglai, natus Cyrene. 
 keeper of the Alexandrian library, died 
 194, B.C. άκρα μεριμνησας, Ερατοσθενες' — 
 
 Β Dion. An. ii. 255. 
 Ιράτοχρδδς. δ ή. ΰοιιίΓ."Εράτοχρονς. qui pulcro 
 est colore, of a lovely complexion, αυτή 
 προσθεν εην ερατοχροος, ειαρομασθος. Rutin. 
 An. ii. 394. 
 
 Ε Ρ Ε 
 
 247 
 
 "Εράτϋς, νος. η. amabilitas. loveliness, ευγε- 
 νιην, ερατνν, ηθεα, σωφροσυνην. Ερ. άδ. 664. 
 
 "Ερατώ. Erato, one of the Muses, νμνονς αθά- 
 νατων Ερατώ πολντερπεας εύρε. Ερ. 1. 1. 
 
 "ΕράτώπΊς. pulcros oculos habens. with beau- 
 tiful eyes, oi, πολιν αιπεινήν νύμφης ερατω- 
 πιδος'Ηρης. Horn, xxxiii.2. (apud Hermann. 
 Epig. 1.) Syn. Αγλαώπις, ευώπις, καλλι- 
 προσωπος. 
 
 Εργάζομαι, operor. to work ; to make ; to 
 cultivate ; to do. Hence, Εργάσιμος, δ ι). 
 {Orph. Η. 59.) έψεαι, ένθα κεν έργα αεικεα 
 εργαζοιο. Ω. 733. Syn. Κατεργάζομαι, ενερ- 
 γεω. μογεω. τευχω, διαπράττομαι, επιτελεω, 
 ερδω. 
 
 Εργαλεΐδν. instrumentum. a tool, τα δ' εργα- 
 λεία, τοίσι τετρηνας βρετας. Lye. 948. Syn. 
 Οργανον, σκεύος, σκευή, τεύχος. 
 
 ΕργασΓα. elaboratio. 2. qusestus. labour, gains. 
 εργασιην φευγονσα δυηπαθον' — Horn. Merc. 
 486. Syn. Εργον, χειρουργημα, επιτηδενσις, 
 μόχθος, θητεία, θεραπευμα, υπηρεσία, επιμέ- 
 λεια. 2. κέρδος. Ερ. Πολύμοχθος. 
 
 Εργαστήρ, Orph. Η. 65. Έργαστής, Leon. Tar. 
 An. i. 222. Εργατ?;ς. Εργάτΐνης, Apoll.2.376. 
 operarius. a workman ; a labourer ; a doer, 
 εγώ ό" αγροϊκος, εργάτης, σκνθρδς, πικρός. 
 Menand. ρ. 8. τροχοίσιν, αλλ' άσημος δύρ- 
 γατης τις ην. Antig. 258. Syn. Εργολάβος, 
 χερνής, αγρωστης, γηπονος. — ρέκτης, ττρηκ- 
 τηρ, σκεναστης. 
 
 Έργαστηρϊον. officina. taberna. 2. fornix, a 
 work-shop, a brothel, εγώ δε περίπατων γ' 
 απ' εργαστηρίου. Equit. 744. 
 
 ΕργάτΊς.ή. operatrix. 2. mercenaria. Call.fr. 
 77, Bent.) effective, mercenary, γλώσσα ν 
 μεν αργον, χείρα δ' εΊχον εργατιν. Philoct. 97. 
 
 Έργμά. το. septum, an inclosure. — προς έργμα 
 τυμβοχωστον Ερχομαι τάφου — Antig. 848. 
 Β. Syn. Ώεριφραγμα, κωλϋμα. 
 
 Έργμά, ατός. Εργον ι , ον. το. opus, a deed ; 
 work ; labour in husbandry. Hence, Εργολά- 
 βεω. to contract for a job. (Philipp. An. ii. 
 234.) Εργδπονος. a workman, εκαμπτεν εις 
 γην, εργματ ουχί θνητά δρών. Bacch. 1058. 
 και πεδία λωτευντα, και ανδρών πιονα έργα. 
 Μ. 283. Syn. Πράγμα, πράξις, επιχείρημα, 
 τόλμημα. — γεωργία. Ερ. Αγλαον, αοιδιμον, 
 καλόν, επιν'ικιον, θεσκελον, θεοδμητον, ενδοζον, 
 κρατερον, κλντον, περικλντον, τεχνήεν, μονσο- 
 πολον, μεγαλαυχες, φιλοζενον.—αργαλεον, αει- 
 κες,αεκηλιον ,αμηχανον,ανσχετον ,αρισημον ,βι- 
 αιον, γελαστον, ενδεζιον, επαμοιβιον, λεπτον, 
 λοιγιον, πατρώων, περικαλλες, πολεμη'Ίον, πο- 
 νηρον, σχετλιον, ακρααντον, μέγα, πολεμο- 
 κλονον, ανηνυστον, αθεμιστον, απηνές. 
 
 Εροω. facio. to do, or, execute. 2. to sacrifice. 
 See 'Ρεζιο. ερ^ειν ό, ττι κε κείνος εποτρννη 
 και ανωγη. Ο. 148. 
 
 Έρίβεννός. obscurus. gloomy, dark, ός τ εΊσι 
 
 1 Εογον, like opus, is used for " use, occa- 
 sion."' See Aj. 12, 852. Herod. 1. § 17. Thuc. 
 vi. c. 80. 
 
248 
 
 Ε Ρ Ε 
 
 Ε Ρ Ε 
 
 πεδιονδε διά νεφεων ερεβεννών. Χ. 309. Syn. 
 Σκοτεινός, ερεμνος. 
 
 "Έρεβινθος. cicer. a small pea, or vetch, θρω- 
 σκωσιν κναμοι μεΧανοχροες η ερεβινθοι. Ν. 589. 
 
 "ΈρϊβοδΊφάω. orci tenebris abscondita scru- 
 tor. to scrutinize the secrets of the lower 
 world, ούτοι δ' ερεβοδιφώσιν ύπό τον Ύαρτα- 
 ρον. Nub. 192. 
 
 "Ερεβος, το. Erebus; orci tenebrse. darkness; 
 the infernal regions, adv. "Ερϊβυθεν, Orest. 
 176. Hence," Έρεβώπϊς. r/. having dark, fierce 
 eyes. (Lith. 538.) βητην εις έρεβος Σαρπηδό- 
 νος εσθΧοί εταίροι. Π. 327. Έρεβος ώ φα- 
 εννοτατον ώς εμοί. (ΏιψΙ. Dochm.) Aj. 394. 
 Syn. Σκότος, ζόφος, νυζ,ψδης. Ερ. Κυανεον, 
 μεταμωνιον. Phr. Μελαντειχης δόμος Περσε- 
 φονης. Pind. δυναι τε -γαίας εις μεΧαμφαείς 
 μυχούς. Carcinus Trag\ 
 
 "Ερεεινω. act. & med. s. s. as "Ερωτάω. Ύνδειδη 
 μεγάθυμε, τιη γενεην ερεεινεις ; Ζ. 145. ρεϊα 
 Χαθών Έυμαιον' αφαρ δ' ερεεινετο μυθω. ρ. 305. 
 
 "Ερεθίζω, II. Α. 32. "Ερεθω. irrito. to provoke. 
 'ΐίρη, όταν μ' ερεθησιν ονειδειοις επεεσσιν. 
 ib. 519. Syn. Έζερεθιζω, Χϋπεω, παροξύνω, 
 κϊνεω, επειγω, συγκΧονεω, παροργιζω. 
 
 "Ερέθισμα, το. irritamentum. excitement, ευ- 
 κεΧαδων τε χορών ερεθίσματα. Nub. 312. 
 Syn. Ερεθισμός, παραπικρασμος. — εφεσις. 
 
 "Ερειδω. figo. to fasten to ; to fix ; to force 
 against. 2. med. to lean upon. (//. JSJ. 38.) 
 ασπίς ap' ασπιδ' ερει^ε, κορνς κορνν, αν'ερα 
 δ' ανήρ. Ν. 131. See Equit. 627. Syn. Εττε- 
 ρειδω, προσερειδω, εμπεδοω, στηρίζω. 2. επί- 
 κειται, σκηριπτομαι, ισχυρίζομαι. 
 
 "Έρεικη,"Έρίκη. erica, heath, ο?', broom, αι Χής, 
 τον δρυτόμον βωστρησομες, ος τάς ερεικας. 
 Theoc. 5. 64. See Nic. Th. 610. 
 
 "Ερεικω. rumpo. findo. to break, cleave asun- 
 der, 2. aor. 2. ηρίκον. dissilio, frangor. to 
 part asunder, ηρεικον χθονα δίαν, επιστοΧα- 
 δην δε χιτώνας. Hes. α. 287. ηρικε δ' Ίππο- 
 δασεια κορυς περί δονρός ακωκη. Ρ. 295. 
 Syn. Αγνϋμι, ΘΧαω, καταθρανω. — 2. ερραγην, 
 εσχισθην. 
 
 "Ερειδς. contentiosus. quarrelsome. άΧΧαΧοις 
 όμαΧοί, κακά παίγνια, πάντες ερηο'ι. Theoc. 
 15. 50. Syn. Εριστικός, δυσερις, φιΧαιτιος, 
 φιΧονεικος. 
 
 "Ερειπων. rudera. a ruin ; a wreck, αγάίσι 
 κωπών, θραυσμασίν τ' ερείπιων. Pers. 425. 
 
 "Ερεΐ7τω. everto. to throw down. neut. to fall 
 down, κροσσας μεν πύργων ερυον, και ερειπον 
 επάλξεις. Μ. 258. γννξ δ' εριπ' οιμωξας, θά- 
 νατος δε μιν αμφεκαΧνφε. Ε. 68. Syn. Κατα- 
 βαΧΧω, καταστρέφω, διαφθείρω. — πίπτω. 
 
 "Έρεισμα, fulcimentum. a support, prop. 
 ερεισμ' Αθηνών' αί δε πΧησιον γυαι. CEd. C. 
 59. Syn. ΑσφαΧισμα, κραταιωμα, βεβαιωσις, 
 στήριγμα, βαθρον, στερέωμα, έρμα, προβΧημα, 
 k'iojv. Ερ. ΑστνφεΧικτον, πολυβροχον. 
 
 "ΕρειψΊμος 1 . caducus. falling• into decay, δομών 
 
 1 Markland, and other Scholars of great 
 name, read ερεψψον στ'εγος, as a periphrasis 
 
 πιτνοντα, παν δ' ερειψιμον στεγος. Iph. Τ. 49. | 
 Syn. ΤΙτωσιμος, ενκαταπτωτος, φθαρτός, α- 1 
 σθενης. 
 
 "Ερειψΐτ-οιχος. parietes dejiciens. a demolisher f 
 of walls, ιώ ιώ δωματων-Ερειψιτοιχοι — Sept. j 
 Th. 887. Syn. Ανατροπενς, καθαιρετης, ava-i 
 στατηρ. 
 
 "Έρεμβοι. Ν. P. an Arab tribe. Oionys. 963. | 
 
 "Έρεμνός. tenebricosus. 2. terribilis. gloomy ; I 
 horrible, αυτός επισσε^σιν ερεμνήν αιγίδα ] 
 πασι. Δ. 167. Syn. Έρεβωδης, σκοτεινός. 
 2. φοβερός. 
 
 "Έρεπτω, act. & med. edo. 2. tego. 3. corono. 
 to feed on ; to over-arch ; to crown. (Pyth. 
 4. 427.) Χωτόν ερεπτομενοι, εΧεοθρεπτόν τε 
 σεΧινον. Β. 776. Syn. Έσθιω, βρωσκω. 2. ερε- 
 φω. 3. στέφω. 
 
 "Έρεσσω. remigo ; impello. to row ; to put in 
 motion, ερεσσετ αμφί κρατι πομπιμον χε- 
 ροϊν-ΐΙιτυΧον, — Sept. Th. 862. Syn. ΕρεΓ- 
 μεω, κωπηΧατεω. εΧαννω. — ευτονως κινεω. 
 Phr. Κωπ^σιν αλός ρηγμΐνα θαΧασσης-Τυπ- 
 τετε — Horn, η ροθιοις ειΧατινοις, Δικροτοισι 
 κωπαις,-ΈπΧευσαν επί πόντια κύματα. Iph. 
 Τ. 407. 
 
 "ΕρεΥ^ς. remex. a rower, ερετην χρήναι πρώτα 
 γενέσθαι, πριν πηδαΧιοις επιχειρείν. Equit. 
 542. Β. Syn. Κωπ^λατ^ς, εΧατηρ, κωπηρης, Ι 
 προσκωπος. 
 
 "Έρετμόν, "ΕρΊτμος. remus. an oar. ηρτυναντο 
 δ' ερετμά τροποϊς εν δερματινοισι. δ. 782. 
 αυτάρ επειθ' εκατερθεν ερετμονς' 2 ηπΧωσαντο.\ 
 Orph.280. Syn. ΕΧατη, κωπη, σπάθη, πΧατη. 
 Ερ. Αντιτνπον, αμοιβάίον, ακυμαντον, αφρό• 
 κομον, θοον, ευήρες, ευξεστον, εϊΧατινον. δο- 
 Χιχον. Phr. Ν^ός πτερον. Horn, νηός ιμασ- 
 ΘΧη. Ερ. 
 
 "Έρίτμοω. remigare cogo, remigio applico. to 
 furnish with oars. — μηδ' ερετμώσαι χέρας — 
 Ανδρών αριστεων,— Med. 4. P. F.Orph.360.i 
 
 "Ερευγω. act.&. med. ructo. 2. emitto. to belch ; 
 to bellow ; to empty itself into the sea. ωςΙ 
 «ρα τον y' ερυγοντα Χιπ' οστεα θυμός αγηνωρ. 1 
 Υ. 406. See Od. ε. 404. Syn. Κατερευγω.ι 
 ερυγγανω. — βοαω, βρυχομαι, μυκαομαι. 
 
 "ΈρευθάΧΧων. Ν. P. an ancient chief of Arcadia, j 
 27. Δ. 319. 
 
 "Ερευθος. το. rubor; pudor. redness; a blush J 
 Hence, "Έρευθηεις. "Έρευθής. blushing, ή μεν', 
 ρη'ίτερόν κεν ες ηεΧιον ανιόντα Οσσε βαΧοις,Α 
 η κείνο μεταβΧεψειας ερευθος. Αή yap τοιί 
 μεσση μεν ερευθηεσσα τετυκτο. Αρ. 1. 725.1 
 Syn. Ερυθρούς, ερύθημα, ρεθος. Phr. Γλν-; 
 κερόν δε οι αμφί παρειάς Xpoiy θαΧΧεν ερεν•\ 
 θος — ib. 3. 121. αιδοϋς υγρόν ερευθος. Mus.jj 
 
 "Ερευθω. rubefacio. to make red ; to stain with! 
 blood. — δ δε θ' α'ιματι γάίαν ερευθων-ΤΙυθε-\ 
 
 for οροφή, a roof. Bishop Blomfield urges 
 some powerful reasons for retaining the oldlj 
 reading, Gloss, on Sept. Th. 880. 
 
 2 This is the only verse, in which I have» 
 found the masculine termination, except] 
 Apoll. 3. 346. and there the reading varies. :l | 
 
Ε Ρ Η 
 
 Ε Ρ Ι 
 
 249 
 
 ^ ται — Λ. 394. Syn. Έρνθαινω, φοινισσω. 
 "Έρευνα, άς. ι), inquisitio. search, ονδ' -ζ/ζας εις 
 
 ερευναν εξευρεϊν γονάς ; Ion. 331. 
 "Ερευνάω, indago. 2. conor. to search ; to try; 
 ; to undertake, πολλά δε τ αγκε' επήλθε μετ 
 
 αν'ερος ιχνι ερευνών. Σ. 321. Syn. Αιερευναω, 
 
 εξερευνάω, δ'ιφαω, εξετάζω, αναζητεω, Τχνευω, 
 f μαστευω, μεταλλαω. 
 
 Ερϊφω. act. & med. tego. to cover, δοϋρ' ελα- 
 1 της κερσαντες' ατάρ καθυπερθεν έρεψαν. Ω. 
 
 450. Syn. Κατερεφω, στεγάζω, οροφοω, κα- 
 λύπτω. — στέφω, κοσμεω. 
 Έρεχθευς, ηος & εως. rex Athenarum, dictus 
 
 et "Έριχθονϊος. Erechtheus, from whom 
 
 the Athenians were cSi\\eά^EpεχθεXδaι, Med. 
 
 824. Isthm. 2. 28. and "Ερεχθέως αστοί, Pyth. 
 
 7. 9. δήμον Ερεχθήος μεγαλητορος, ον ποτ' 
 |) Αθηνη θρέψε, — Β. 547. Ερ. Ώοικιλομ?]τις, 
 
 ταχυβουλος, πληξιππος, ο>κυς. 
 Έρεχθω. scindo, agito. to distress, δακρυσι και 
 
 στοναχ^σι και αλγεσι θυμόν ερεχθων. ε. 83. 
 • Syn. Ταράσσω, οχλεω. 
 
 •Έρεω,/οΓ"Ερω. nuntio. to tell. (Π. Α. 76.) 
 Ι '2. for Ερευνάω, qusero. to inquire. (Η. 128.) 
 
 Syn. Εξερεω, λέγω, απαγγέλλω. 2. ζητεω, 
 
 σημαίνω, επερωτάω. 
 
 Ερημαζω. in solitudine vagor. to wander so- 
 .. litarily. αμφω ερημαζεσκον, αποπλαγχθέντες 
 
 εταίρων. Theoc. 22. 35. 
 <;Ερημάς~Ερημϊάς, (Theocr. 27. 62. See Kiessl.) 
 ί άδδς. ή. deserta. solitary, deserted, ούτι μα- 
 \ την' φαεωνγάρ ερημάδες ήσαν οπωπα'ι. Chris- 
 p tod. 334. Syn. Μονήρης, μονάς. 
 \Έρημίά. "Έρημοσϋνη. [Cyllen. An. ii. 282.) 
 \ desertum. a lonely place ; solitude 1 . Έκυθην 
 j ες οΧμον, αβροτον εις ερημιαν. Prom. 2. Ερ. 
 
 Ορειας, αυσταλεα. ευρεία, ποιηεσσα, δολιχη, 
 
 θηροκομος, αγραυλος. 
 
 Ερημος, desertus. 2. incultus. 3, vacuus, lone- 
 II ' ly ; uncultivated ; destitute. Ι. τα δ' αλλ' έρη- 
 μα, κούδεν εσθ' ύποστεγον; Philoct. 34. — 3. 
 
 πατέρος ωδ' ερημας. CEd. C. 1719. Br. Syn. 
 
 Ερημαϊος, ερημίτης, μονήρης, απάνθρωπος. 
 
 3. χήρος, ορφανός. 
 
 ΰρημδκομης. crinibus destitutus. bald, ry μεν 
 Ι,ερημοκομης κείται και χήρος οδόντων. Philipp. 
 
 An. ii. 230. 
 
 βρημονομος, "Έρημοπλάνης, "Ερημοφϊλος. 
 Μ Orph. Η. 38. Paul. Sil. An. iii. 93.) deserta 
 
 jincolens, &c. frequenting, loving, solitude. 
 
 ίλατ' ερημονόμοι κυδραι θεα'ι' — Αρ. 4. 1333. 
 
 ϊρημολάλος. epitk. cicadas, talking alone, or, 
 
 in deserts. Epig. 1.1. 
 
 ΙρημοποΧίς. 6 ή. civitate orbatus. banished 
 
 from one's native land. Troad. 605. 
 i Ίοημοω. vasto. (Sibyll. 8. 2.) derelinquo. to 
 'lay waste ; abandon. Hence, "Έρημωτης. δ. 
 
 1 Έρημαία and "Ερημος are quoted in the 
 ^jime sense, but upon no higher poetical au- 
 lority than Dolscius, of the 16th century. 
 'φημία however has the additional sign, of 
 exemption from," "absence of." κακών 
 ημίαν. Here. F. 1148. 
 
 vastator. (Aniip. Sid. An.ii. 10.) — σώμ' ερη- 
 μωσας εμόν. Hec.31. Syn. Εκπορθεω, αφα- 
 νίζω. 2. χηροω, μεθΊημι, καταλείπω. 
 
 "Έρητυω. inhibeo, reprimo. to stop, appease. 
 — ερητϋειν επεεσσιν. Β. 75. — ερητΰε φώτα 
 εκαστον* ib. 164. Syn. Κατέχω, επισχω, κω- 
 λύω, πραϋνω. 
 
 "Ερϊαυχην. cervicem elatam habens. with lofty 
 necks ; spirited, δώσω yap διφρον τε δυω τ 
 εριαυχενας Ίππους. Κ. 305. 
 
 "Ερϊβοιά. Ν. P. the mother of Ajax. Ύελαμώνι 
 δειζη, μητρ'ι τ, Έριβοια, λέγω. Aj. 570. 
 
 "Ερΐβρεμϊτης. "Ερΐβρόμδς, Horn. vi. 56. "Ερϊ'- 
 βροχθδς, Calab. "Εριγδουπός, II. Η. 411."Ερί- 
 δουπδς, Ω. 323. "ΕρικλαγκΓ^ς, Pyth. 12. 38. 
 "Ερικτϋπδς, "Ερισμαράγος. "Ερισφάράγος, 
 Hes. θεογ. 456, 815. Horn. Merc. 188.' valde 
 fremens, ii.sonans. loudly roaring, or, sound- 
 ing. Ζηνδς εριβρεμετεω χαλεπήν εδδεισατε 
 μήνιν. Ν. 624. Syn. Ύψιβρεμετης, βαρυβρο- 
 μος, πολυηχος, μεγαλοκτυπος, πολυσμαραγος. 
 
 "Ερΐβρϋχης, "Ερϊβρϋχδς, Antip. Sid. An. ii. 8. 
 "Ερϊμϋκδς, II. Υ. 497. valde mugiens. loudly 
 bellowing, or, lowing. ταύρου εριβρϋχεω 
 μένος ασχετον οσσαν αγαυρον. Hes. θ. 832. 
 Syn. Ύαναιμϋκης. 
 
 "Ερϊβωλαξ, "Ερϊβωλδς. glebosus, fertilis. very 
 fertile, ουδέ ποτ εν Φθιρ εριβωλακι /3ωπα- 
 νειρψ Α. 155. See Ι. 229. 
 
 "Εριγαστωρ, Nic. ΑΙ. 344. "Ερϊγηθης, Lith. 24. 
 "Έρϊδϊνης, Tryph.2Sl. "Έρίθηλης, II. Κ. 467. 
 "Ερϊθϋμδς, Orph. fr. 31. "ΕρΤκλαυτος, Paul. 
 Sil. An. iii. 102. "ΈρΤκλντδς, Orph. 1033. 
 "Ερϊλαμπης, Orph. fr. 29. "Ερισθενης. II. Ν. 
 54. "ΕρΤ0εγγτ;ς 2 , Prod. 
 
 "Ερϊδαινω, II. Β. 342,"Έρϊδεδμαι," Ερίζω, act. 
 & med. II. Ν. 325. Ε. 172. certo. to contend ; 
 to vie with ; to quarrel. — αργαλεον δε ΠοσσΙν 
 εριδδησασθαι Αχαιοϊς, — Ψ. 792. Syn. Αν- 
 τεριζω, νεικεω, άμιλλώμαι, εναντιοΰμαι. 
 
 "Εριδμαινω. contendo. 2. irrlto. (//. Π. 260.) 
 to dispute ; to provoke, κούροι εριδμαινουσι 
 φιλήματος άκρα φερεσθαι. Theoc. 12. 31. 
 SYN. 2. Ερεθίζω. 
 
 "Έριδμητδς, or, "Εριδμης, ητδς. See Β1. on 
 Agam. 1437. 
 
 "Ερϊηκδος. diligenter, v. acute, audiens. hear- 
 ing acutely ; listening attentively, και δή και 
 λεπτής εριηκοον εμμεν αοιδής. Lith. 462. 
 Syn. Ευήκοος, υπήκοος, φιλυπηκοος, ευπειθης. 
 
 "Έρϊηρ,"Ερϊηρδς. valde congruus. suiting each 
 other; agreeing, τον μεν επειθ' ύποδυντε δυω 
 εριηρες εταίροι, θ. 332. μήτερ εμή, τί τ' αρ' 
 αϋ φθονεεις εριηρον αοιδόν ; α. 346. Syn. 
 Επιτήδειος, δμοφρων, όμοψϋχος, θϋμηρης, 
 πρόθυμος, ευαρμοστος. — ερατεινός. 
 
 "Ερϊθάκϊς. ή. Norn. Pr. τάν με και α Μερμνωνος 
 Έριθακις α μελανοχρως. Theoc. 3. 35. 
 
 "EpWfc.propr. lanam tractans. 2.mercenarius. 
 
 2 As ερι augments the sign, of words in 
 composition, nearly as per in Latin, it is 
 unnecessary to add a translation of these 
 adjectives. 
 
250 
 
 Ε Ρ Ι 
 
 one who works in wool, a labourer. "ΕρΊθος. 
 »7. famula. a female servant. (Hes. εργ.601.) 
 — ένθα δ' εριθοι ~Άμων, οξείας δρεπανας εν 
 χερσιν έχοντες. Σ. 550. Syn. Έρωνργος, ει- 
 ροκομος. 2. γεωργός. — θης, εργάτης, μισθω- 
 τός, fern, θησσα. 
 "Epifct&Jc ϊος. υ ή. praenobilis. most glorious. 
 οντοι αποβλητ' εστί θεών ερικυδία δώρα. Γ. 65. 
 Syn. Κΰδιμος, ένδοξος, αγλαος, αγαυος, αρι- 
 πρεπης, σεμνός, αγακλυτος, εριτ'ιμος, φαιδιμος. 
 "Ερϊκϋμων. valde fecundus. prolific, βοσκομε- 
 νοι λαγιναν ερικνμονα ι φερματι γενναν. Δ gam. 
 119. Syn. ΐίολυκυμων, αρικνμων, πολυκυματος. 
 "ΕρΊνϊός, ου. ό."Ερ'ινάς, άδος. η. (Nic. Th„854.) 
 caprificus. the wild fig tree. "Ερϊνεόν,"ΕρΊνον. 
 το. (Alex. Ath. p. 76. e.) the wild fig. oi δε 
 παρά σκοπιην, καΐ ερινεον ηνεμοεντα. Χ. 145. 
 Ερ. Οποεις. 
 "ΕρΊνυς, ϋος. η. Erinys, furia. ρΙ/ΕρΊνΰες,"Ερϊ- 
 νϋς. - -της δ' ηεροφοΧτις Ερινυς Εκλυεν εξ Ερε- 
 βευσφιν, αμιιλιχον ήτορ έχουσα. Ι. 567. Ερ. 
 ΑτασθαΧος, βλοσυροφρων, βλοσυρώπις, παν- 
 δαματωρ, θοϋρις, ηλιτοποινος, στονοεσσα, νη- 
 λειης, οξεία, μηλαναιγις, ικεσία, καμψιπους, 
 νστεροπους, ποικιλόμορφος, ταρταριη, νυμ- 
 φοκλαυτος. — (plur.') κρατεραι, οβριμοθϋμοι, 
 σμερδαλεαι, μνήμονες, αργαλεαι, ολετειραι, 
 κυνωπιδες, αγναμπτοι, αινοδοτειραι. Phr. 
 θεά δασπλήτις Ερινυς. Horn, μεταδρομοι 
 κακών πανουργηματων Αφυκτοι κυνες. Soph. 
 Elect. 1387. Β. See 488. Ύισιφονη τι, και 
 Αληκτω, και δϊα Μεγαιρα, Πευκαις αζαλεαις 
 φονιον σέλας αϊσσουσαι. Orph. 966. See 
 Ευμενίδες. 
 "Ερϊον. s. as Ειρων. ειρ' οισυπηρά, λαμπάδων 
 
 περί το σφυρόν. Acharn. 1177. 
 "ΕρΧόπωλίκώς. adv. more lanam vendentium. 
 fraudulently; like dealers, who moisten 
 wool to increase its weight, ότι εισεθ^κε 
 ποταμον, εριοπωλικώς Ύγρόν ποιησας τούπος, 
 ώσπερ τάρια. Ran. 1386. Β. 
 "Ερϊουνης,"Ερϊουνϊός. valde utilis. most useful. 
 — ηδ' εριουνης 'Ερμείας — Υ. 34. See 72. Syn. 
 Μεγαλωφελης, ονησιμος, αγαθός. 
 "ΕρΤπλευρός. robustus. having strong ribs, or, 
 
 sides. Pyth. 4. 419. 
 w Epi7rvij. cacumen. a steep crag, και δη Καυ- 
 κάσιων ορέων ανετελλον εριπναι. Αρ. 2. 1249. 
 Syn. Απορρωξ, έξοχη, κορυφή, κρημνός, ορός. 
 Ερ. Ερημας, ηλιβατος, αρραγής, αστιβης, προ- 
 βλης, κραναη. 
 ν Εοϊς. ό. fluv. Scythiae. Lycoph. 1333. 
 "ΕρΤς. ή. accus. ερΙδά et ερϊν. "Ερισμά. το. lis. 
 strife ; conflict ; wrath. Ερις is personified 
 as the Goddess of Strife, //. Δ. 440. Λ. 3. 
 Hes. ασπ. 148. — ερι<5α ξνναγοντες Αρηος. 
 Ε. 861. σχετλιος, ος ρ' εριν ώρσε κακήν επι 
 δεύτερον αϋτις. γ. 161. Syn. Αγων, δήρις, νεϊ- 
 κος, διαστασις, διχοστασία. — δίκη, έγκλημα, 
 κρισις. Ερ. Απρηκτος, αινη, αλεγεινη, αμφη- 
 
 1 This word appears to be a mere conjec- 
 ture of Stephens. Blomf. has restored ερι- 
 κύματα φερματα. 
 
 Ε Ρ Μ 
 
 ριστος, θϋμοβορος, βαρεία, κρατερή, Χυγρα, 
 ουλομενη, ολοη, διχομητις, δυσαυλος, χαλε- 
 πή, δυσδαιμων, σμερδαλεα. 
 
 "Ερισπορος. ό ή. ad sementem recipiendam 
 aptus. fertile. — κάλυπτε δ' ερισπορον αϊαν. 
 Ορρ. 
 
 "Εριστάφυλός. grandibus uvis. produced from 
 large bunches. oTvov ερισταφυλον, και σφιν 
 Διός ομβρος αεξει. ι. 112. 
 
 "Εριστ-ος. de quo contenditur. disputed ; de- 
 batable, ουκ εριστα πλαθειν. Soph. El. 223. 
 Syn. Επηριστος. 
 
 "Ερισχηλεϊν. old word for" ΕρεσχελεΊν. ad litem 
 provocare. Whence, "Ερισχηλός. quarrelsome. 
 — ερισχηλοις κορυνιταις. Parthen. Et. Ma. 
 
 "ΕρϊτΊμος. pretiosus. exceedingly valuable. 
 ουδέ κεν ακτημων εριτιμοιο χρυσοϊο. Ι, 126. 
 Syn. Εντϊμος, αγλαοτιμος, πολύτιμος, ένδοξος, 
 τίμιος. 
 
 "Ερίφός. δ. hoedus. a kid. fern. "Ερίφη. pi. 
 "Ερϊφοι. Hcedi. the Constellation so called. 
 Theoc. 7. 53. Hence, "Ερίφοκλόπος. one who 
 steals kids. Ορρ. ως δε λνκοι αρνεσσιν επε- 
 χραον, η εριφοισι. Π. 352. Syn. Αιγιδών. 
 Ερ. Αεπτος, πολιός. 
 
 'Εριφύλη. Eriphyle. Virg. Mn. vi. 445. wife 
 of Amphiaraus. — στυγερήν τ Έριφυλην, "Η 
 χρυσόν φίλου ανδρός εδεξατο τιμηεντα. λ. 325. 
 
 Έριχθονϊος. Ion. 21. 8ββ"Ερεχθεΰς. 2. rex 
 Dardaniae. son of Dardanus. //. Υ. 21 9. 230. 
 
 Έρϊωλη, ης. ή. vehemens procella. a hurricane. 
 2. αρ. Aristoph. jocose, quasi ερίων απώλεια, 
 lanae pernicies. loss of the nap of cloth. 
 Vesp. 1148. ουτ άνεμων εριωλαι ανεσταθεν' 
 — Apoll. 4. ad fin. Syn. Καταιγις, αελλα, 
 τϋφων. άνεμων συστροφη. 
 
 "Ερίώπϊς. Ν. P. mother of Ajax O'ileus ; step- 
 mother to Medon. γνωτον μητρυιης Έριω- 
 πιδος, ην εχ Οϊλευς. Ν. 697. 
 
 Έρκεϊος, είά, εϊον. it. Έρκϊος. ad aulam per- j 
 tinens ; in qua solebat esse βωμός, Δΐί Έρ- 
 κείψ νεΓΕρκίω sacer. within the family walls. 
 (Troad. 17. 483.) 2. epith. of Jupiter, as 
 protector of a house and its inhabitants. 
 
 2. αλλ' ειτ' αδελφής, ειθ' όμαιμονεστερας Του 
 παντός ήμϊν Ζηνός'Ερκιου κυρεϊ. Antig. 486. 
 Br. See Od. χ. 335. 
 
 Έρκϊον. (II. ι. 472.) Έρκος. septum. 2. vallus. 
 a fence, or, inclosure. 2. a rampart, a de- 
 fence. 1. μεσσηγυς τε θολού και αμυμονος 
 ερκεος αυλής. χ. 442. 2. τοίος αρ' Αίας ώρτο 
 πελώριος, έρκος Αχαιών. Ε. 211. Syn. Πε- 
 ριφραγμα, φραγμός, θριγκος, ερκανη, έρκατος, 
 όρκανη. Ερ. Αιπεινον, αρραγές, αρηίον, ανεκ- 
 βατον, κατηρεφες, ποιμνήων, καρτερον, στι- 
 βαρον, οβριμον, ύψηλον, ευπυργον, τανν- 
 πλεκτον. 
 
 Έρμα. το. fulcrum. 2. scopulus. 3. monlle. al 
 stay, or support, a shoal, a necklace; ear- 
 ring. 1 . — επε'ι σφισιν έρμα ποληος. Π. 549. 
 
 3. έρματα δ' Έυρυδαμαντι δυω θεράποντες 
 ενεικαν. σ. 296. Syn. Ερεισμα, ασφαλισμα. i 
 στήριγμα. 3. καθερματα. ενωτια. Ερ. Ακλϊνες, 
 αρραγές, ευποιητον. ασημον. 
 
 
Ε Ρ Μ 
 
 Έρμάγελη. Έρμοπϊθηκϊάδης. See Thesaur. 
 
 Έομαϊός. Mercurialis. of, or from, Mercury. 
 Hence, ΈρμαΤά. τα. his festival. (Nicarch. 
 An. ii. 354.) ηδη νπερ πολιός, δθι Έρμαϊος 
 λόφος εστίν. π. 471. 
 
 Έρμάκες. pi. cumuli lapidum. heaps of stones ; 
 prop. " piled near a statue of Mercury on 
 a road ; each passenger threw one on as an 
 offering• to the God." Donneg. — λιθακάς τε 
 και έρμακας ενναιοντες. Nic. Th. 150. 
 
 Έρμάτιζομαι. saburro. to take in ballast ; or 
 as ballast. Hence, Έρματϊτης πετρος, Lye. 
 618. — ου yap των τροπών πειρωμενοι ~Ννμ- 
 ψας ες οίκους έρματιζονται βροτοί. Eur. fr. 
 Inus vii. 
 
 'Έρμαφρδδϊτος. δ. Hermaphroditus. Ίστατο δ' 
 'Ερμαφρόδιτος επηρατος, ουθ' δλος αν?)ρ, Ούτε 
 γυνή. — Christod. An. ii. 460. 
 
 Έρμηνευς. interpres. an explainer ; a messen- 
 ger, τοροίσιν ερμηνενσιν ευπρεπώς λογον. 
 Agam. 618. P. Syn. Σαφηνιστης, εξηγητής, 
 υφηγητής, υποφητης. 
 
 'Ερμηνεύω, interpretor. to explain. Hence, 
 'Ερμήνευμα, το. explanation ; memorial. 
 (Phcen. 480. Androm. 46.) όπως τι δράση, 
 θυγατερ ; ερμήνευε μοι. CEd. C. 398. Β. Syn. 
 Διασαφεω, σαφηνιζω, εξηγεομαι, μεταφράζω, 
 φωτίζω. 
 
 'Ερμής, (Od. ε. 54.) contr. from Έρμεάς. 'Ερ- 
 μείας. Έρμάων. Mercurius. dhnin. ΈρμΊδϊόν, 
 (Pac. 382.) Hence, Έρμόκόπίδης. one who 
 mutilated statues of Mercury. (Lysist. 1096.) 
 Έρμεω βουλ-βσιν κλεψιφρονος' — Horn. Merc. 
 413. αϊφα δ' ap' Έ,ρμειαν, υιόν φιλον, αντιον 
 ηυδα. Ω. 333. Ερ. Α'ιμυλος,ποικιλομητης, πο- 
 λυμητις,αγωνιος, αγοραίος, ευπτερος, εριουνης, 
 εϋσκοπος, θεσκελος, θοος, κυδιμος, κλυτος, 
 αλεξικακος, βουκλοπος, πτεροπους, χρνσο- 
 πτερος,ωκυπεδϊλος,εμπολαΊος, πομπαιος, εινο- 
 διος, νομιος, σοφός, φερεσπονδος, χθόνιος, 
 ■φϋχοστολος, ωκυπετης, φωριος, φαεσφορος, 
 κερδώος, πολύτροπος. Κυλληνιος. Phr. Τονδε 
 τον Αώς τροχιν, Τον του τυράννου του νέου 
 διακονον. iEsch,— Αιός και Μαιαδος υ'ιδν, Κυλ- 
 ληνης μεδεοντα, και Αρκαδιης πολυμηλου. Αγ- 
 γελον αθάνατων εριουνιον, — ~Μαιης ερικυδεος 
 νιος. ~Ω πεπον, ηπεροπευτα, δολοφραδες, — 
 : See the Hymns of Homer and Orph. 27. 
 
 'ΈρμΊν, v. Έρμίς, Ινδς, δ. fulcrum tori, the 
 ! foot of a bed. αμφι δ' ap' έρρσιν χεε δεσματα 
 κνκλψ άπαντη. θ. 278. 
 
 Έρμϊδνη, II. Β. 560. αηά'Ερμίων. ή. urbs Ar- 
 j golidis. a town in Peloponnesus; where was 
 a temple to Ceres and Proserpine, and a sa- 
 cred grove of Chthonia, daughter of Co- 
 lunta. 2. 'Ερμιόνη was daughter of Menelaus 
 and Helen. Od. δ. 14. Androm. 29. Χθόνιας 
 νιν άλσος, Ερμιών τ έχει πολις. Here. F. 
 614. 
 
 (Ερμος. fl. Mysiae. a river of Mysia, famous for 
 its gold sands. Ύλλφ επ' ιχθυοεντι, και Έρμω 
 1 δινηεντι. Υ. 392. Ερ. Αονακωδης, ευρρειτης, 
 
 πολυψηφις. Αυδος. 
 Έρμωνασσά. urbs ins. in palude Maeotide. 
 
 EPS 
 
 251 
 
 a town in an island of the sea of Azov. ής 
 επι Φαιναγορη τε και ευκτιτος Έρμωνασσά. 
 Dion. 552. 
 
 Ερνδς. το. planta. 2. ramus, a young plant, a 
 branch, sucker, or, shoot. Hence, Ερνϊσί- 
 πεπλδς. ep. of Bacchus. (Orph. H. 29.) olov 
 δε τρέφει ερνος ανήρ εριθηλες ελαιης. Ρ. 53. 
 Syn. Φυτον, φυτας. κλάδος, βλαστημα, στέ- 
 λεχος. Ερ. Επηρατον, εραστον, δονακοτρεφες, 
 γνησιον, περικαλλες, πορφνρεον, χλοηφορον, 
 καλλιπετηλον. Phr. Αευκαν, 'Κρακλεος Ίερον 
 ερνος. Επι χλοεροϊς εριθηλεος ερνεσι πευκας. 
 Ερ. τηλεθαον, καλδν ερνος, αειθαλές, αγλαο- 
 καρπον. 
 
 "Εροεις. amabilis. lovely. χαΊρε φυην εροεσσα, 
 χοροιτυπε, δαιτός 'εταιρη. Η. Merc. 3.1. 
 
 Έρδμαι. interrogo. to question. See Ανακρίνω, 
 Ερω-αω. αλλ' εθελω σε, φεριστε, περί ξεινοιο 
 ερεσθαι. α. 405. 
 
 Έρδς. δ 1 , amor, the old form of Έρως, q. v. 
 1. God of love. 2. love, desire. Ty δ' Ερος 
 ώμαρτησε, και Ίμερος εσπετο καλός. Hes. 
 θ. 201. See 120. ου γαρ πωποτ'ε μ' ώδε θεάς 
 ερος ονδε γυναικός. Ε. 315. 
 
 "Εροτίς. JEol. for 'Εορτή, νυμφαις επορσϋν' 
 εροτιν, ως εδοξε μοι. Eur. ΕΙ. 625. 
 
 Έρπετδς, ή, δν. reptilis. reptile, ερπετά γιγ- 
 νονται, και ύδωρ, και θεσπιδαες πυρ. δ. 420. 
 
 Έρπηστής. δ. Έρπυστήρ. Lith. 48. Έρπυστής, 
 Sibyl. 1. 1. quireptat ; serpens, a reptile; a 
 serpent. — συν και ανιγρους Έρπηστάς, εχιάς 
 τε— Nic. Th.8. ^ 
 
 Έρπις. JEgypt. for οίνος. Sapph. Athen.p.39.a. 
 έρπιν τε ρεζειν, ηδ' αλοιφαϊον λίπος. Lye. 579. 
 
 Έρπυζω, II. ψ. 225. Έρπω. serpo. to creep, 
 crawl ; or, go gently. 7ηοός γαρ τον εχονθ' δ 
 φθόνος έρπει. Aj. 157. See II. P. 447. Syn. 
 Εφερπω. βαδίζω. 
 
 Έρπυλλδς. Thymus serpyllum. the plant, 
 Thyme. Hence, Έρπυλλϊνός. adj. (Eubul. 
 Athen. 680. e.) ή δ' ιον, ή δ' ερπυλλον απαι- 
 νυτο. — Mosch. 2. 66. 
 
 Έρδεω. antiq. Ερόω./. ερρησω. med. Ερ'ρδμαι. 
 infelici auspicio eo. to w r ander about in 
 distress ; to go to ruin, ερόε, κακή γληνη, — 
 "θ. 164. — ουκ ερρησετ, ω μαστιγιαι ; Lysist. 
 1240. ερρου νυν αυτός, χή συνοικησασά σοι. 
 Alcest. 737. Syn. Εζερρω. φθείρομαι, απολ- 
 λυμαι. 
 
 Έρση, or, Έρση.Έερση. ή. ros. dew. metttph. 
 tender young animals, kids and lambs newly 
 yeaned, are called ερσαι, Od. ι. 223. γιγνε- 
 ται" αιει δ' ομβρος έχει, τεθαλυΧά τε έρση. 
 ν. 245. — κατά δ' ύψοθεν ήκεν εερσας Α'ιματι 
 μυδαλεας — Λ. 53. Syn. Αροσος, ομίχλη. Ερ. 
 Αμβροσιη, νοτιά, στιλπνή, ευϋδρος, ανθεμοεσ- 
 σα, αεζιφυτος, ειαρινη, ευοδμος, δενδραιη, ζεί- 
 δωρος. Phr. Οία Δώς θυγατηρ ερσα τρέφει 
 Και Σελάνας διας. Fr. Alcman. Valck. Diat. 
 C. vi. — ιων ζανθαίσι και παμπορφυροις Ακτϊσι 
 βεβρεγμ'ενος άβρόν Σώμα. ΟΙ. 6. 91. 
 
 ' 
 
 1 The JEolians used the neut. gender, as 
 appears from a frag, of Sappho, Athen. p.687. b. 
 κ κ 2 
 
252 
 
 Ε Ρ Υ 
 
 Έρσ7)εις,"Εερσηίΐς. roscidus. 2. tener. dewy; 
 fresh, νυν δε μοι ερσηεις, και πρόσφατος εν 
 μεγαροισι. Ω. 757. Syn. Έρσωδης, δροσε- 
 ρός. — απαλός, νεαρός. 
 
 "Έρϋάλος. nobilis Trojanus. II. Π. 411. 
 
 "Ερνγγάνω. Attic form ο/^Έρευγω. ερνγγάνω 
 γονν αυτόν ήδεως εγώ. Cycl. 521. 
 
 "Ερυγμηλδς. graviter boans. bellowing, ταϋ- 
 ρον ερυγμηλον εχετην' 6 δε μακρά μεμνκώς. 
 Σ. 580. Syn. Εριμϋκος. 
 
 "Ερύθαινω. s. s. αδ^Έρευθω. παρθενικάς ερνθηνε 
 παρηιδας. — Αρ. 1. 792. ερυθαινετο δ' αιματι 
 γαία. Κ. 484. 
 
 "Ερύθειά. η. nom. ins. name of an island. Dio- 
 nys. 558. Έρυθ^Τς. una Hesperidum. one of 
 the Hesperides. Apoll. 4. 1427. 
 
 "Ερύθημα, το. s. s. α8~Έρενθος. φοινϊκ, ερύθημα 
 πρόσωπον. Phoen. 1502. P. 
 
 "ΕρνθΧάω. erubesco. to blush, αιδοϊ ερυθιοωσαν 
 νποκλεπτονσα παρειην. Musae. 162. Syn. 
 Ερευθομαι, ερυθαινομαι. αισχννομαι. 
 
 "Ερυθρά θάλασσα, mare Erythrseum. The 
 Arabian Sea : quod appellamus, The Red 
 Sea, fuit apud antiquos, Sinus Arabicus. 
 φοιν'ικοπεδον τ' ερυθράς Ιερόν (Anapi) Χενμα 
 θαλάσσης. JEsch.fr. 
 
 "Ερυθραι. Ν. P. an ancient village in Bceotia. 
 II. Β. 499. 
 
 "Ερυθρός, ruber, red. ου yap πω νηών εξεφθιτο 
 οίνος ερυθρός, ι. 163. Syn. Έρευθηεις, ενε- 
 ρευθης, ερυθοχροος, φοινικεος, πυρρός. 
 
 "Ερνθρόπους. nom. avis, red-foot; a bird, νερ- 
 τος, Ίερα%, φαττα, κοκκυζ, ερυθροπονς, κεβλη- 
 πυρις. Αν. 304. 
 
 "Ερϋκω, //. θ. 206. Κ. 161. ν Ερϋκακεω, Ε. 263. 
 "Έρϋκάκω,ίδ. 32).."Ερϋκάνω. coerceo. to hold 
 back ; to keep off. Ευρυλοχος δε μοι οϊος ερυ- 
 κανε π αντας εταίρους, κ. 429. Syn. Απερυκω, 
 διερυκω, κατερυκω, αργώ, απειργω, διειργω, 
 κωλύω, κατέχω. 
 
 "Ερυμά. tutamen. protection; defence, a ram- 
 part, μιτρης θ' ην εφορει ερυμα χροός, έρκος 
 ακόντων. Δ. 137. Syn. Φυλακή, ασφαλισμα, 
 τεΊχος, επιτειχισμα, φρουρά, οχυρωμα, ερυμ- 
 νοτης. 
 
 "Ερύμανθος, mons, it. fluv. Arcadiae. a moun- 
 tain and river in Arcadia. Hence, "Έρϋμαν- 
 ΘΧος. adj. (Track. 1099. Β.) η κατά Ύηϋγετον 
 περιμηκετον, η Ερνμανθον. ζ. 103. 
 
 "Έρνμνος. munitus. fortified. Hence, "Ερυμνό- 
 νωτός. τις τώνδ' ερυμνών δωμάτων έχει κρά- 
 τος ; Thesmoph. 871. Β. Syn. Η σφαλισμε- 
 νος, ισχυρός, μέγας, υψηλός, σκοτεινός. 
 
 "Ερυζ.ό. Eryx. a town in Sicily. Virg. Mn. 5. 
 24. αιπεινόν τ Ερνκα, χρυσψ παισδοισ Αφρο- 
 διτα. Theoc. 15. 101. 
 
 "ΕρυξΧς. δ. Nom. Pr. Ran. 934. Br. 
 "Ερύσαρμάτος, et "Έρύσαρμάς, άτος. δ η. cur- 
 rum trahens. drawing a carriage, πολλοί δ' 
 εν ταφρψ ερυσαρματες ωκεες Ίπποι. Π. 370. 
 See Heyn. on II. Ο. 354. 
 "Ερνσϊβη. rubigo. the mildew, ευλάς τε, καμ- 
 πας τε, και αιθεριην ερνσιβην. Orph. Lith. 
 594. Syn. Μίλτος. 
 
 Ε Ρ Ω 
 
 Έρΰσΐθριξ. cui rufi sunt capilli. red-haired. 
 
 2. qui comas evellit. epitk. of a comb, και 
 ψηκτρην Ιππων ερυσιτριχα, — Philodem. An. 
 ii. 90. 
 
 "ΕρυσΧνηϊς. η. naves servans. protecting ships. 
 
 αγκνραν εμβρυοικον, ερυσινηΐδα. Philipp. An. 
 
 ii. 212. 
 "ΕρϋσιπτδλΧς. custos urbis. guardian of a city. 
 
 ποτνι Αθηναιη, ερυσιπτολι, δΧα θεαων. Ζ. 
 
 305. Syn. Έωσιπολις, πολισσοος. 
 "Ερύσιχθων. Nom. Pr. Callim. 6. 82. 
 "Ερυστός. tractus. drawn, κουλεών ερυστά διε- 
 
 περαιωθηξιφη. AJ.730.B. ^Υ^.'Ελκτος,ρυτος. 
 "Ερϋτήρ. quisalvum reddit. a protector. — κα- 
 κών ερυτηρα φαρυγγος. Nic. ΑΙ. 360. 
 "Ερΰτδς. Nom. Pr. a son of Mercury. Apoll. 1.52. 
 Έρΰω, EipiJw.y. ϋσω et ΰσω v. υσσω. 1. traho. 
 
 to draw ; to drag along. 2. med. custodio. 3. 
 
 depello. to draw out of danger ; to guard. 
 
 3. to keep off. Έκτορα δεϋρ' ερύσας δωσειν 
 κνσιν ωμά δασασθαι. Ψ. 21. νήας μεν παμ- 
 πρωτον ερυσσαμεν εις άλα δϊαν. δ. 577. ειρυ- 
 σαμην' — κ. 165. — ειρνσασθαι. Α. 216. δς δε 
 μοι οίος εην, ειρϋτο δε άστυ και αυτούς. Ω. 
 499. Syn. Έλκω, ανελκύω, σύρω. — φυλάσ- 
 σω, σώζω. — κωλύω, αμννω. 
 
 Ερφος, ους. το. pellis. a skin, or hide, ρωγα- 
 λεον φορεουσα περιστιγες αιολον ερφος. Nic. 
 Th. 376. Syn. Αερμα, δερας, στέρφος. 
 
 Έρχάτοω. obsepio. to enclose, πεντήκοντα συες 
 χαμαιευναδες ερχατοωντο. ζ. 16. Syn. Eju,- 
 φραττω, καθειργω, κατακλειω. 
 
 Ερχομαι, f ελενσδμαι. α. 2. ηλνθδν, ήλθδν. 
 venio ; eo. to come ; to go. έρχομαι οφρ' Αχι- 
 ληί δαϊφρονι μΰθον ενισπω. Α. 838. Syn. 
 Βαίνω, πορεύομαι, είμι, ποτινισσομαι. 
 
 'Έρωδάς, "ΕρωδΧάς. η. "ΈρυιδΧδς, ου. δ. ardea. a 
 heron, τοϊσι δε δεζιδν ηκεν ερωδιδν, εγγύς 
 δδοΧο. Κ. 274. 
 
 Έρωεω. fluo, cesso. et transit, inhibeo. to flow; 
 to desist, to drive back. — αϊ δ' ηρωησαν οπισ- 
 σω-Ατρε'ίδεω' — ψ. 433. τω κε και εσσυμενόν 
 περ ερωησαιτ απδ νηών. Ν. 57. Syn. Ύπο- 
 χωρεω. παύομαι, μένω, ησυχάζω, transit, 
 απειργω, αμννω. 
 
 "Έρωή. impetus. 2. cessatio. 3. fuga. impetu- 
 osity ; rest ; retreat, τυτθδν απεπνευσαν' πο- 
 λέμου δ' ου γιγνετ ερωη. Π. 302. Syn. Όρμη, 
 διωζις. — ησυχία, αναπαυσις. — φυγή, απο- 
 χωρησις.^ 
 
 "ΕρωμάνΧα. amoris insania. wild passion, adj. 
 "Ερωμάνης. δ ή. (Mus&. 1 1 .) πληρώσαι θα- 
 λερή θυμδν ερωμανι%. Rufin. An. ii. 391. 
 Syn. ΤΙαραφροσυνη. 
 
 "Ερωμένη, ης.η. arnica, a mistress. α^ϊνΐίη^Έρω- 
 μενΧον. το. Also /ΕρωτΧς, Χδός.η. (Theoc. 4. 
 49.) ου μνρον, ου γλαφυρδν γνούς ποτ ερω- 
 μένων. Antiphan. An. ii. 205. 
 
 "Ερως. amor. 2. amoris Deus. ου γάρ πω ποτέ 
 μ' ώδε έρως φρενας αμφεκάλνφεν. Γ. 442. 
 
 2. νυν εγνων τον Έρωτα, βαρύς θεός' — Theoc. 
 
 3. 15. Syn. Αγάπη, επιθυμία, πόθος, Ίμερος, 
 φιλοτης. Ερος. Ερ. 1. Ακάθεκτος, αφροντιστος, 
 αφνκτος, αιθομενος, αγανος, αλγινοεις, θοϋ- 
 
Ε Σ θ 
 
 ρος, γλυκύς, θερμός, θρασυς, μαλακός, κου- 
 φονοος, επαρσιος, κρύφιος, ιμεροεις, ζυγιος, 
 , πυροεις, ακοίμητος, ατεκμαρτος, απαρηγόρη- 
 τος, τελεσφόρος, σχετλιος. 2. αμήχανος, αίνος, 
 άβρος, βροτολοιγος, βαρνμηνις, δρΊμνς, ννμ- 
 φοκομος, κλέπτης, μειδιοων, θελζϊφρων, εκη- 
 βολος, πτηνος, ευπτερυ'ζ, γλυκνδωρος, τοζευ- 
 τηρ, τοξότης, χρνσοκομης, χρνσοπτερος, αδά- 
 μαστος, αιολομητις. See Eur. fr. Androm. 7. 
 Aug. 3. Hipp. 6. incert. 165. Hippol. 527. 
 Antig. 781. Br. 
 
 ΕρωτάρΧόν. parvus Cupido. a little Cupid, και 
 το παρεστηκός μικρόν Έρωταριον. Philipp. 
 An. ii. 222. 
 
 Ερωτάω, interrogo. to ask ; propose a ques- 
 tion, ου τοϋτ ερωτώ σ' αλλ' ό τι καλλιστον 
 μετρον Ήγεΐ' ποτέρα το τριμετρον, η το τε- 
 τραμετρον ; Nub. 641. Syn. Επερωτάω, ερο- 
 μαι, ανακρίνω, διαπυνθανομαι. 
 
 Ερωτϊάδες, ων. αι. Nymphas. so called from 
 the fountain, Έρως. Ννμφαι Ερωτιάδες λου- 
 τροχοενσιν ύδωρ. Marian. An. ii. 513. 
 
 Ερωτΐδευς, εος, ους. 6. tenellus Amor, a young 
 Love. prop, a whelp of Love. Patronymics 
 of animals end in δεύς. See Valck. on Herod, 
 lib. iii. § 109. Ερωτιδείς δε μικρούς Οί μει- 
 
 ■ ζονες τρεφονσιν. Anacr. 33. 
 
 Ερωτικός, "Ερωτυλος. amatorius. affectionate ; 
 
 amorous, ευγνώμων, φιλομωσος, ερωτικός, 
 
 3 εις άκρον άδύς. Theoc. 14. 61. αλλά μοι αυ- 
 
 ■ τόςαειδεν ερωτνλα, κα'ιμ'εδιδασκε. Bion.3. 10. 
 \Βρωτογραφός, Meleag. 128. Έρωτοπλάνός, 
 
 ibid. 112. ΊΕρωτοτδκδς, Musae. 159. Ερωτο- 
 τροφος, Orph. 871. 
 
 Ερωτοπλοέω. in amore versor. to be employed 
 in love, ομμασι σνμπειθει παντας ερωτοπλο- 
 εϊν. Meleag. 69. 
 
 Εσαθρεω, Ερ. άδεσπ. 462. "Εσαυγαζω. cerno, 
 intueor. to observe ; to gaze, είδος εσαυγαζων 
 μοΰνον γλυκύ, τις φθόνος οσσων ; Diotim. 
 •i An. i. 250. 
 
 Έσαχρϊ. adv. usque ad. until; as far as. See 
 Μέχρι, ακρότατη κορυφή σκιαει και εσαχρι 
 Μυριν^ς. Apoll. 1. 604. 
 
 ΕσηλΰσΧά. introitus. entrance, κρίνων λουο- 
 μενων καιρόν εσηλυσιης. Maced. An. iii. 119. 
 •Εσθημά, ατός, Soph. El. 268. Εσθδς, εδς. το. 
 Ι Εσθ?)ς, ητός. η. vestimentum. clothing ; a 
 j garment, κυανεον, του δ' ούτι μελαντερον επ- 
 ί λετο εσθος. Ω. 94. Syn. Αμπεχονη, εσθησις, 
 | πεπλον, φάρος, χιτων, Ίματιον, ενδυτον. Ερ. 
 ; neut. Φοινικοβαπτον, καλόν, λεπτουργες, πεν- 
 I θιμον. fern, φαεινή, υφαντή, μαλακή, αργυφης, 
 πολύχρυσος, πορφυρεα, θεσπέσιος, τερμιο- 
 ■| εσσα, πολυτίμητος, ποιμενια. 
 Εσθϊω. //. Ψ. 182. Εσθω. comedo. 2. consu- 
 mo. to eat ; devour, εσθειν και πινειν, o\a 
 βροτοι άνδρες εδουσιν. ε. 198. Syn. Κατ- 
 εσθιω, επισϊτιζομαι, καταδειπνεω, διατρωγω, 
 δαινυμαι, βρωσκω. Phr. ~Νϋν δη και σίτου 
 ; πασαμην, και αιθοπα οϊνον Ααυκανιης καθεη- 
 ) κα — Horn. 
 
 Εσθλδς. bonus. 2. peritus. good ; brave ; ex- 
 cellent; skilled in any thing. Hence, Έσθλό- 
 
 E Σ Τ 
 
 253 
 
 δοτής, giver of good. (Synes. 4.) ηό" ος κ 
 εσθλός ε\)σι' κατά σφεας γαρ μαχεονται. Β. 
 366. Syn. Αγαθός, ανδρείος, κρατερός. 
 
 Εσμός, examen apum. 2. copia quasvis. a 
 swarm, a number, or quantity. Hence, Έσ- 
 μοτόκος χορός. bees. (Apollon. An. ii. 133.) 
 εσμός γυναικών ούτοσι θυραισιν (foris) αύ 
 βοηθεΊ. Lysist.353. See Vesp. 1107. Bacch. 
 709. Syn. Σμήνος. 2. πλήθος, όχλος, ενπορια. 
 Ερ. Ευπτερος, βομβητης, μεγαπληθης. 
 
 Έσοπτρδν. speculum, a mirror, λαβών εσοπ- 
 τρον, αθρει. Anac. 11.3. Syn. Κατοπτρον. 
 Phr. Ον χροός αντιτυποιο διαυγε'ί μαρτυρι 
 χαλκψ Μιμηλής εγελασσεν ες απνοον είδος 
 οπωπής, Κάλλος ιόν κρίνουσα. — Νοηη. 
 
 'Εσπέρα Χ , ας. ή. sc. ώρα. Έσπερος 1 , ό. sc. χρό- 
 νος, vesper, the evening, the west, εις εσ- 
 περάν ήξοιμι— Plut. 998. Syn. Αειλη, δειελη, 
 υψια, βονλντος, εσπεριη. See Apoll. 1. 1172. 
 3. 1191. Theoc. 13. 12. 
 
 'Εσπερίδες, αι. the Hesperides. daughters of 
 Hesperus, brother of Atlas. 'Εσπερίδας θ', 
 αίς μήλα' 2 περην κλυτοϋ ωκεανοΐο Χρυσεα καλά 
 μελουσι, φέροντα τε δενδρεα καρπόν. Hes. θ. 
 215. Phr. 'Εσπερίδων δ' επι μηλοσπορον 
 ακτάν. κ. λ. Hippol. 742. 
 
 'Εσπερινός. Έσπερΐδς, 2/. Φ. 560. Έσπερος, 
 adj. vespertinus. at, or belonging to, the 
 evening, western, τειρουσ Ατλαντος, ος προς 
 έσπερους τόπους. Prom. 348. Syn. 'Εσπερι- 
 νός, εφεσπερος, δυτικός, δειελινος, οψιος. 
 ακρονυχος. 
 
 Έσπερΐς, ϊδδς. ή. oppidum Libyae. a town in 
 Africa, called also Berenice. The inhabit- 
 ants luere ΈσπερΊται, and ΕυεσπερΤται. Thu- 
 cyd. 1. 7. c. 50. Pausan. 4. 26. Σαραπι, τους 
 δ' οϊστούς εχουσινΈσπερϊται. Callim. Ερ. 40. 
 
 Έσπίρός. Hesperus, the Evening star, the 
 planet Venus ; Hesperus, when it sets after 
 the sun ; Lucifer, Φωσφόρος, when it rises 
 before. Έσπερος, ός κάλλιστος εν ουρανφ ΐσ- 
 ταταιαστήρ. Χ. 318. Ερ.Χρυσεος, Κυθερηίος 
 αστήρ. See Apoll. 4. 1629. Bion. xvi. Valck. 
 
 Εσσην, ήνός. ό. {an old word, occurring only 
 once.) rex. a sovereign, ου σε θεών εσσήνα 
 παλοι θεσαν' — Call. 1. 66. Syn. Βασιλεύς 
 (τών μελισσών), ήγεμων. 
 
 ΕσσνμΙνως.αάυ. cum impetu. eagerly, αντεσθ' 
 εν πολεμώ' ως εσσυμενως εμαχοντο. Ο. 698. 
 Syn. Σπουδαιως, ταχέως, προθϋμως, επι- 
 στροφαδην. 
 
 Έστηκω. sto. to stand; remain, ώδε θ' εστηζω 
 παρ' αυτόν αυτός αρ' εμοι γιγνεται. Lys. 634. 
 Syn. κ \σταμαι, διαμένω, εμμένω. 
 
 'Εστία. Ion. Ίστϊη, Od. ξ. 159. and ΊστΧη, 
 
 1 These certainly are adjectives, though 
 used substantively, and the final syllable of 
 the fern, εσπέρα is long. In Odyss. p. 192. 
 ποτι εσπέρα, it is the neut. accus. plur. μέρη 
 being understood. 
 
 2 The fable of golden apples probably took 
 its rise from oranges; as that of the Phoenix 
 from the parrot or parroquet. 
 
254 
 
 ETA 
 
 Ε Τ Ε 
 
 Orph. Η. 83. Vesta. 2. focus. 3. lares, domus. 
 1. the goddess Vesta. 2. the hearth, sacred 
 to Vesta. 3. a house ; a family. Hence, Έστι- 
 οϋχος. 6 ή. tutelary. {Eur. Supp. 1.) and 
 ΈστΧώτϊς. η. (Track. 955.) 1. και τάν βών 
 εφαγεν, τάν Έστια έτρεφε ματηρ. Call. 6. 
 109. 3. -φυχ}), πατρψα Θ' εστία κατεσκαφη. 
 Hec. 23. Syn. Εσχαρεων. οιιαα. βωμός. 
 
 Έστϊάω. domo excipio. 2. agito convivia. to 
 receive in a house and entertain. Hence, 
 Έστϊάσΐς.ή. Έστίάμά.το. a banquet, or en- 
 tertainment. (Alex. Ath. 1. 4. Iph. T. 388.) 
 και νυν εγώ μεν εν δομοισιν εστιώ Εενον, — 
 Alcest. 768. Syn. Έυωχεω, δαινϋμι. ευφραί- 
 νω, αριστοποιώ. 
 
 Έστίδω. domum condo, v. stabilio. to found, 
 or settle, a family, δώμα δ' εστιονται, τάδε 
 δ' έχει τυράννους. Ion. 1465. 
 
 Έστωρ. clavus temonis. the pin, or peg, which 
 fastens a shaft to the yoke. — επί δε κρικον 
 εστορι βαλλον. Ω. 272. Εχρ. ΤΙασσαλισκος, 
 σφην, γόμφος, εμβολος. 
 
 "Εσυστερδν. adv. s. s. as Εισανθίς. ποσσά μεν 
 ά ϊζ.αδμήίς εσυστερον εμπυρα καυσεϊ. Call. 5. 
 107. 
 
 Εσχάρά, Εσχαρεων. focus. 2. ara. a hearth ; 
 a fire-place, an altar. Hence, Εσχάρϊδς. 
 adj. (Antip. Sid. An. ii. 23.) t) μεν επ 
 εσχαρη ήστο συν αμφιπολοισι γνναιζ'ιν. ζ. 
 52. οισετε πυρ δτι θασσον απ' εσχαρεώνος 
 ελόντες. Theoc. 24. 48. Syn. Έσχαρις, εσ- 
 χαριον, εστία. 
 
 Εσχάτάω. Εσχάτδω. in extrema parte sum. 
 to be at the extremity, ελθεϊν ; ει τίνα που 
 δη'ίων ελοι εσχατοωντα. Κ. 206. See Call. 
 Del. 174. Syn. Εσχατιζω, υπολείπομαι. 
 
 Εσχάτϊά. ή. extremitas. 2. solitudo. a boun- 
 dary ; a remote, or lonely, place, μέχρι προς 
 εσχατιάς πολυπιδακος ακρωρειης. Theoc. 25. 
 31. 2. μοΰνος αν εσχατιών. Archil, fr. 39. 
 Syn. Ακρον, το εσχατον, πέρας. 
 
 Εσχάτως, Joan. Barbuc. An. iii. 14. Εσχατος. 
 the last ; at the extreme point, adv. Εσχά- 
 τως, extremely. (Menand. fr. inc. 318.) ηδ' 
 επ' Αχιλλήος, τοί ρ' έσχατα νήας έίσας-Ει- 
 ρυσαν — θ. 225. Syn. Εξώτατος, ακρότατος, 
 πανυστατος, πυματος, νειατος, τελευταίος. 
 
 "Εσωθε,"Εσωθ"εν. Cycl. 514. adv. intra, within, 
 εσωθε ναού τοϋδ' απηγκαλισμενη. Heracl.42. 
 Syn. Εσω, εισω, εντός. 
 
 "Ετάζω. See Εξετάζω, ην δ' εμε Μουσαων ετα- 
 σ#ς χάριν, ων αφ' έκαστης. Tull. Laur. An. 
 ii. 103. 
 
 "Εταιρά, "Ετάρά. II. Δ. 441. comes. 2. arnica, 
 a companion, a courtezan, θεσπεσιη εχε Φυ- 
 ζα, Φόβου κρυοεντος εταιρη. Ι. 2. 2. — εταίρα 
 δ' οϋσα πανούργος. Pallad. An. ii. 430. Syn. 
 Συνεργός, γνωτη. 2. εταιρις, χαμαιτυπη, κα- 
 σαλβας, πόρνη, βασσαρα, εμπελατειρα. 
 
 "Εταιρεία, 'Εταιρία, societas. friendship ; a 
 friendly union, θεντο μετ αλληλοισιν εται- 
 ρει»?ν μνε δοιω. Suid. See Pors. on Orest. 
 1077. Syn. Έταιρησις, συσσίτια, κοινωνία, 
 φίλια, ομόνοια. 
 
 "Εταιρίω, Pac. 11. "Εταφειος, η, ον. Horn. 
 Merc. 58."Ετα7ρϊς, ϊδδς. η, Antip. Thess. An. 
 ii. 114. "Εταιροσύνος, Strato, ib. ii. 378. ad 
 voluptatem illicitam pertinent. 
 
 "Εταψιζω. sodalem reddo. to adopt as a com- 
 panion, med. to associate with, ανδρί εται- 
 ρισσαι, — Ω. 336. ή τινά που Τρωών εταρισ- 
 σαιτο μεγάθυμοι. Ν. 456. 
 
 "ΕΓαϊρος, II. Β. 417. Ρ. 466. "Ετάρδς. adj. & 
 subst. sodalis. a friend, a comrade. — πολλοί 
 τε και εσθλοι Ααοί επονθ' εταροι, — Ν. 709. 
 Syn. Σύζυγος, σύμμαχος, συσσϊτος, συμ- 
 πρακτωρ, φίλος, εθας, ετης, συνερϊθος, συνερ- 
 γός, Θεράπων, γνωστός. Ερ. Ερι?7ρ, ενηης, 
 πιστός, φιλόστοργος, δμωροφιος, τετιμενος, 
 πατρω'ίος, αγχέμαχος, ιφθϊμος, Phr. Πολύ 
 φίλος επετας. Pind. 
 
 "Ετειος. annuus. yearly ; during a year. Ly- 
 coph. 722. uses "ΕΓεια, neut. pi. as an adv. 
 for ανά πάν έτος, κατ' έτος. φρουράς ετειας 
 μήχος, — Agam. 2. Syn. Επέτειος, ετήσιος. 
 — αυτοετης. 
 
 Έτευκλής."Ετεοκληειη βϊη, 7/.Δ.386. Eteocles, 
 one of the two sons of CEdipus. ανθ' ων 
 μ' Ετεοκλής, ών φύσει νεώτερος. CEd. C. 
 1296. Br. 
 
 Έτεοκλος. unus e 7 ducibus adv. Thebas. one 
 of the Chieftains against Thebes. — τρίτος δ' 
 Έτεοκλος Αργεΐος γένος. ib. 1316. 
 
 "Ετεος. verus, existens. true, real, more frequ. 
 used in the accus. neut. as an adv. particu- 
 larly by the Attics in questions. See II. B. 
 300. Nub. 35. Yet we have, πολλ' ετεά τε 
 καϊ ουκί' — Υ. 255. tho' the reading be dis- 
 puted, ει δ' ετεόν δι) τούτον (sc. μΰθον) από 
 σπουδής αγορεύεις. Η. 359. Hence, "Ετεοκρη- 
 τες, ων. οι. genuine Cretans, Od. τ. 176. 
 Syn. Αληθής, ετυμος, ετητυμος. 
 
 Έτεραλκης. qui alteri parti adest ; anceps. 
 favouring each party alternately. Αρης ετε- 
 ραλκης. Pers. 956. Syn. Έτεροροεπης. 
 
 Έτερημερος. qui alternis diebus aliquid facit. 
 upon alternate days, άλλοτε μεν ζωονσ ετερ- 
 ημεροι, άλλοτε δ' άντε Ύεθνάσιν, — λ. 302. 
 
 'Έ,τεροζηλως. adv. inique. perversely. From 
 "Ετεροζηλός. δ ή. (Lucill. An. ii. 318.) ώ πε- 
 πον, ώς επεροζηλως διεδασσαο μοιραν. Hes. 
 θ. 544. 
 
 Έτϊρορρεπης, "Ετερορροπδς. (Rhian. An. i. 
 479.) in alteram partem inclinans. favour- 
 ing one, or the other, side. — ταδ' επισκοπεϊ- 
 Ζαυς ετερορρεπης. — iEsch. Supp. 408. Syn. 
 Έτεροκλινης, ετεραλκης, καταρρεπης. 
 
 "Ετερος, alter. 2. alteruter. 3. diversus. other, 
 another ; one of two ; different. Hence the 
 adverbs, "Ετερωθε, "Ετερωθεν, "Ετερωσε. in a 
 different direction. (II. E. 351. A. 247. Δ. 
 492.) "Ετ-ερως. otherwise. (Theoc. Ep. 10.) 
 αμφω αφ' ήμειων, ει γοϋν έτερος γε φνγγσιν. 
 Ε. 258. Syn. Αλλος, αλλοίος, έτερονσιος. — ο 
 μεν, δ δε, δ δε τις. 
 
 Έτεροτροπος. diversus. of a different kind, or 
 character, επί κακδν ετεροτροπον. Thesm. 
 724. Β. 
 
Ε Τ Ω 
 
 ΕΥΑ 
 
 255 
 
 Ετερδφωνδς. "Ετεροφθογγος 1 , Synes. 3. ali- 
 am edens vocem. speaking• a different lan- 
 guage, ετεροφωνω στρατφ. Sept. Th. 177. 
 Syn. Αλλόγλωσσος, αλλοφωνος. 
 
 : "Ετεω νενς. Ν . P. an attendant of Menelaus. Od. 
 δ. 22.- Ετεωϊ/ος. ή. opp. Boeotise. II. B. 497. 
 
 Έτης. socius. 2.civis. a friend, afellow-citizen. 
 η μεν πολλά εται και ανεψιοί αμφις εόντες. Ι. 
 460. Syn. 'Εταίρος. 2. πολίτης. 
 ΕτησΙδς. anniversarius. annual, yearly. Hence, 
 "Ετησϊαι, sc. ανραι. Etesian winds, or Mon- 
 soons, that prevail yearly at the same season, 
 and blow for a certain time in the same direc- 
 
 , tion. (Apoll. 2. 525.) σύ μεν, φίλη χελιδων. 
 Έτησιη μολονσα, θερει πλέκεις καλιην. Anac. 
 33. 1. Syn. Έτειος, ενιαύσιος. 
 Ετητύμδς. "Ετύμος, II. Κ. 534. "Έτϋμηγορβς, 
 
 . Orph. 4. verus ; verax. true ; trust-worthy. 
 Hence, "Ετητύμϊά. ή. s. s. as 'Αλήθεια. ( Ν onn.) 
 "Ετητνμον,"Ετητνμως.3ίάν. S. S.as Έτεον,Έτυ- 
 μως. (II. Α. 558. Again. 169.) Έκτορος' ου 
 yap ο'ί τις ετητυμος άγγελος ελθών. Χ. 438. 
 
 ;Ετϊ. adv. adhuc. 2. amplius. 3. quinetiam. as 
 yet; still; any longer; moreover. 2. μη μ 
 ετι νυν κατερυκε, λιλαιομενόν περ όδοϊο. α. 
 315. Syn. Εις ετι, προσέτι, εισαύθις. 
 
 ■, Έτνδς, εος. το. puis e leguminibus elixis. soup, 
 
 j of beans or other vegetables. The soup-ladle 
 was Έτνηρύσις. ή. ώ μήτερ, ανάδος δεύρο την 
 ετνηρυσιν, Ίν ετνος καταχεω του 'λατηρος 
 
 .[. τουτουί. Acharn. 245. 
 Ετοιμάζω, act. & med. paro. to get ready, αυ- 
 
 - τάρ εμοι γέρας αυτιχ' ετοιμασατ , — Α. 118. 
 
 Ι Syn. Ευτρεπιζω. κατασκευάζω. 
 
 Έτοϊμος. promtus, paratus. prepared ; at 
 hand. Hence, Έτοιμολόγον ψεύδος, Nonn. 
 ετοιμοτόμοι χείρες, Antip. Thess. An. ii. 119. 
 αυτ'ικα γάρ τοι έπειτα μεθ' Έκτορα ποτμος 
 
 -, ετοϊμος. Σ. 96. Syn. Επαρτης, πρόχειρος. 
 — πρόθυμος, ευτροπος. 
 
 Έτος. adv. frustra : to no purpose ; in vain. 
 
 ; ουκ ετός σο' ως εμ ήλθεν ουδεπωποτε. Plut. 
 404. Syn. Μάτην, μαψιδιως, αύτως. 
 "Ετος. s. s. αδ^Ενϊαυτος. επτά σχεδόν τι χαρπι- 
 μου ς ετών κύκλους. Mel. 111. Ερ. Αμβολιερ- 
 
 i γον, πολυπλαγκτον. 
 
 Ι Ετϋμως. adv. See ^ Ετητύμδς, ^Έτύμος. πριν 
 ετυμως ιδω τον Έλενας φονον. Orest. J 351. 
 
 Ι Syn. Αληθινως. αληθώς, ατρεκεως, νημερτες, 
 
 ι όντως. 
 
 ΕτωσΧδς. irritus, vanus. "Ετωσϊά, neut. plur. is 
 
 , used adverbially, for Έτος, frustra, temere. 
 (Theoc. 7. 49.) Ηοΐΰε,^ΕτωσΧδεργδς, s. s. as 
 
 i Αεργος, Hes. ε. 409. — εκ δε μοι εγχος ϊί'ίχθη 
 παλαμηφιν ετωσιον, — Γ. 368. Syn. Μάταιος, 
 
 1 Other adjectives, compounded of έτερος, 
 md found in Poets, are these : "Ετερειδης, 
 Nic. Al. 84. "Ετΐρογνάθός (Ιππος.) Et. Ma. 
 Ετεροζϋγος, Phocyl. 13. "Ετεροπλάνης, Nic. 
 Al. 243. "Έτεροπνοδς, A?iac.49.6. "Ετερδπορ- 
 τδς, Call. fr. 225. "Έτεροπτδλϊς, Erinn. An. 
 L 58. "Ετεροφρων, Tryph. 439. "Ετεροχρδδς, 
 :ontr. "Ετεροχρους, Nonn. 
 
 άχρηστος, ανηνντος, άπρακτος. 
 
 Εΰ. adv. bene. 2. facile. 3. feliciter. well ; 
 easily; fortunately, εκπερσαι ΐίριαμοιο πολιν, 
 εΰ δ' οικαδ' Ίκεσθαι. Α. 19. Syn. Καλώς, ορ- 
 θώς, χρησιμως. 
 
 Ευά. Eva. Eve. — τουτψ εποιησατο Εναν αγη- 
 την Κουριδιην αλοχον' — Sibyl. 1. 1. 
 
 Ευαγγελίζομαι, laetanuncio. to announce good 
 tidings. In Scripture ; to preach the Gospel. 
 Ευάγγελος, ό ή. the bearer of good news; 
 Again. 272. Ευαγγελϊον. good news ; and the 
 reward of good news. Od. ζ. 152. ευαγγελι- 
 σασθαι πρώτον ύμϊν βουλομαι. Equit. 640. 
 
 Ευαγεω. sanctus sum. to live in a pure, or 
 holy, manner. adj. Εναγής, sanctus. holy* adv. 
 Ευάγεως. (Apoll. 2. 701.) αυτΰς δ' ευαγεοιμι, 
 και ευαγεεσσιν άδοιμι. Theoc. 26. 30. See 
 Call. 4. 98. Syn. Άγνευο), καθαρευω, άγισ- 
 τευω. ευσεβξω. 
 
 Ευαγής. 1. sanctus. See Ευαγεω. 2. Ευαγ//ς. 
 Ευάγητδς. agilis. 2. χαιροιτ ευαγέες, (sc. με- 
 λισσαι) — Antiphil. An. ii. 177. δροσεράν 
 φυσιν ευαγητοι. Nub. 277. 
 
 Ευαγκαλδς. facilis portatu. easily borne in the 
 arms, ωμοις ερειδων, άχθος ουκ ευαγκαλον. 
 Prom. 350. Syn. Ένφορητος. 
 
 Ευαγκ^ς. leniter declivis. gently sloping. 
 Hence, Έυαγκειά. ή. convallis. a valley. {Call. 
 6. 84.) άλικας δ' ελθόντας οίκοι Τε κρατεί 
 ΤΧισου τ' εν ευαγ-κεϊ λυφψ. — Nem. 5. 83. 
 
 Ένάγορϊά. Dor. for Ευηγ. fausta precatio. 
 words of good omen, σύν τ ευαγορια, συν 
 τ ενγμασι, σύν τ' ολολυγαϊς. Call. 5. 139. 
 Syn. Ευφημία. 
 
 Ευαγρεω. in captura sum felix. to be success- 
 ful in hunting, fishing, &c. Hence, Ευαγρε- 
 σίά, ΈυαγρΧά. ή. good sport. (Theoc. fr. Βε- 
 ρεν. Alpheus, An. ii. 128.) και σφι δός ενα- 
 γρεϊν ηερα,γαϊαν, ύδωρ. Jul. iEgypt. An.'u. 495. 
 
 Ευαγρός. felix in captura. successful in cap- 
 turing the enemy, or taking any prey, ευα- 
 γρον τελειώσαι δη λοχον. CEd. C. 1089. Br. 
 Syn. Ευάλωτος, ευλαβής, άλωσιμος. 
 
 Ευαγών, ώνδς. Ευαθλος. ό ή. Isthm. 6. 3. bene 
 certans. contending bravely, won by good 
 championship, ευαγών τιμά Χαριτεσσί τε και 
 Συν Τυνδαριδαις θαμάκις. Nem. 10. 71. 
 
 Έυαδά. placui. Ab ηδω, delecto. to please, gra- 
 tify ; perfect, med. deberet esse ήδά, per dis- 
 solntionem εαδα, et JEolice interserto υ et mu- 
 tato spiritu, εναδα. Sed εάδα, penult, longa 2 . 
 αλλ' επιδημευεις. ως γάρ νύ τοι ευάδε θυμψ. 
 π. 28. οις πλέον αρτεμιης ευάδεν ειλαπινη. 
 Agath. An. iii. 52. ώς φατο' τόισι δε πάσιν 
 εάδότα μύθον εειπεν. ΐ. 173. πολλοί μ' εμνωον- 
 το, νοον δ' εμόν ουτις εάδε. Theoc 27. 22. 
 
 Ευαδνη. Evadne ; anlea dicta Ιάνειρα. the wife 
 of Capaneus,and motherof Sthenelus. 2. mo- 
 ther of Iamus, Olymp. 6. 50. 1. τούδε κεραυ- 
 νψ πελας Εναδνην, "Ην ^Ιφις αναξ παΧδα φυ- 
 
 2 The difference in quantity between εάδα, 
 and εύάδα, may possibly depend upon the ictus 
 metricus, or, position in the verse. 
 
256 
 
 ΕΥΑ 
 
 τενει. Eur. Supp. 985. 
 
 Έυαζω, Antig. 1134. Β. Έυϊαζω, Cycl. 495. 
 Euan clamo. to utter shouts of joy ; to hail 
 vvith shouts, τον Βακχιον ευαζομενα θεόν. 
 Bacch. 67. Syn. Ανεναζω. ύμνεω. 
 
 Ευάης. l.act. blowing favourably. Helen. 1520. 
 2. pass, exposed to good air. ναυταις ευαεϊς 
 άνεμων ΙΙεμποντεςΑιόθενπνοάς. Helen. 1520. 
 2. χωρφ εν ευαεϊ, και εϋτροχαλφ εν αλωτ}. 
 Hes. ε. 597. Syn. Ι. Έυπνοος. 2. ηνεμοεις, 
 νπηνεμιος. ευπνοος, ενανεμος. 
 
 Έυαιμων. Ν. P. father of Eurypylus ; who is 
 therefore Ευαιμονϊδης, II. Ε. 76, 79. 
 
 Έυαινητος. laude dignissimus. highly to be 
 praised, εμολεν, ευαινητος Ορφενς. Py th.4.3 1 5. 
 
 Έναιων. 1. Ν. P. Eccles. 408. — 2.' δ ι), felix. 
 fortunate, ολβισταν ερεει σε και ευαιωνα γε- 
 νέσθαι. Call. 5. 117. Syn. 2. Ευδαίμων, μα- 
 καρ. ευαγηρως. ευμοιρος. 
 
 Έυάϊως. adv. feliciter. happily, ευάίως επινικι 
 εναι, εναι, εναι, κ. λ. Eccles. ult. Syn. Ev- 
 μοιρως. μακαριως. 
 
 Ευάκοεω. facile intelligo. to understand clear- 
 ly, καρβανα δ' αυδανΈνακοεΐς. iEsch. Supp. 
 125. Syn. Εννοεω, αισθάνομαι. 
 
 Έναλδής, ϊος. δ η. bene et feliciter crescens. 
 growing plentifully, ευαλδες πόντου φϋκος 
 αναινομενα. Ερ. άδ. 399. 
 
 ΈυάλΧος. a sole calefactus, &c. well warmed by 
 ί\ιεδ\ιη.ενθ'ευαλιονερχεταιπϋρ.1\)\\.Ύ. 1139. 
 
 Ευαλψϊτος, ου. δ ή. copiam farinse habens. 
 well supplied with flour. — και ουκ ευαλφιτος 
 ειη Φυστη — Leon. Tar. An. i. 234. 
 
 Έυάμερδς, Ευάμερϊά. Dor. for Ευημ. q. v. 
 
 Ευαμπελδς. pulcre vitibus consitus. well 
 planted with vines, είπε, ποτι ΦθΊαν ευαμ- 
 πελον ήν ποθ' ίκηαι. Ερ. ά^. 644. 
 
 Εύανδρος, fortes viros habens. possessing brave 
 men. Hence, Ευανδρίά, άς.η. bravery. {Eur. 
 Elec. 367.) ώδε νέων εραοιτε, πολιν τ ευαν- 
 δρον εχοιτε. CaU.fr. 107. Bent. Syn. Πο- 
 λυανδρος, ανδρείος, ευηνωρ. 
 
 Ευάνεμδς. See Ευην. τά~δε yap πλοον ευανεμον 
 αιτευμεθα παρ Αιός 1 . Theoc. 28. 5. 
 
 Ευανθϊμδς, Olymp. 1. 109. Ευανθης. floridus. 
 blooming, ανθησαι, πυκασαι τε γενυν ευανθ'ε'Ί 
 λαχν -g. λ. 319. Syn. Ευθαλης, ανθεμοεις, 
 πολυανθης. 
 
 Ευάνορϊά. fortitudo. bravery, αστρωπους τε 
 κατεσχενοικονς,Έυανορια, θεών. Here. F. 406. 
 See Olymp. 5. 46. Sy'n. ΪΙνορεη, ευανδρια. 
 
 Ευαντάω. facilem me prsesto. to meet favour- 
 ably ; accept kindly. Hence, Ευαντης, Ευαν- 
 τητός. auspicious. (Apoll. 4. 149. Orph. Η. 
 1. 5.) χαϊρε μέγα κρειονσα, και ευαντησον 
 αοιδψ Call. 3. ult. Syn. Ίλημι. ευμενής ειμί. 
 
 Εναρκτυς. tractabilis. manageable, εν ήνιαισι 
 
 1 As this is Doric for Εύήνεμος, we expect 
 the 2d syll. to be long; but Crinagoras, with 
 the usual license of Anthology, has it short : 
 ευανεμον, λιμένων δ' ηπιον ατρεμιη. An. ii. 146. 
 The metre is Antisp. or Choriamb. Tetram. as 
 in Horace, 1. 1. Od. 16. 
 
 Ε Υ Β 
 
 δ* εϊχεν ευαρκτον στόμα. Pers. 193. Syn. 
 Ευήκοος, ευπειθης, πειθήνιος. — εναρχος. 
 
 Έυαρμάτδς. qui bonum habet currum. suc- 
 cessful in chariot races, ευαρματος Ίερων εν 
 q, κρατεων. Pyth. 2. 9. 
 
 Έυαρμοστδς. aptus,concinnus. well adapted. 
 ευαρμοστοις εν καλαμοις. Eur. El. 702. Syn. 
 Ευσυνθετος, εύθετος, αρμόδιος, εναρμονιος, 
 επιτήδειος. 
 
 Ευαρνδς. agnis abundans. having many lambs. 
 και τις απ' ευαρνοιο καταχραινοιτο γαλακτι- 
 Οιός, — Leon. Tar. An. i. 246. 
 
 Ευάρδτδς, ου. δ ή. aratu facilis ; bene aratus. 
 easily, or well, tilled, πιονας ευαροτοιο γυας 
 πεδιοιο ταμοιμην. Apoll. 2. 810. 
 
 Εναρχδς. bonus ductor. one who rules well. 
 στερρω τνπ'εντα κΚειδας ευαρχου μυλψ. Lye. 
 233. 
 
 Εύας, αδδς. ή. s. as Έύάζονσα. Ίππαν'κικΧησκω, 
 Βάκχου τροφον, ευαδα κουρην. Orph. Η. 48. 
 
 Ευασμά. vociferatio bacchantium. shout of 
 Bacchanals. Έυαστήρ, ήρδς, Ευαστής, ου. δ. 
 one who utters such shouts, fern. Ευαστει- 
 ρά. (Orph. Η. 30. 53. 50.) χέρα, καΧΧικτυ- 
 πον ενασμασι Βακχαν. Bacch. 129. Syn. Ευ- 
 ασμος αΧα,Χαγμος. 
 
 Ευαστερδς. lucidissime fulgens. attended by 
 brightstars,-/cop}ϊευασΓ£pε,Mί]v»ϊ.Orph.H.8. 
 
 Ευάτρίδς. δ ή. Dor. for Έυητρ. textorius. weav- 
 ing well, ά δ' άμα τών πέπλων ευατριον εργα- 
 τιν, ιστών Κερκίδα, — Leon. Tar. An. i. 222. 
 
 Έυάφϊη, ης. η. mollitudo. a soft touch, μαστακα 
 πϊαινων χειλεος ευαφι$. Agath. An. iii. 36. 
 
 Ευάχητδς. Dor. ^Ευηχ. clare sonans. sound- 
 ing sweetly, μοϋσαν ύμνους ευαχητους. Ion. 
 884. 
 
 Ευβάτδς . pervius. easily passed, ov μη πέρα- 
 σης, ου yap ευβατος περά"ν. Prom. 717. 
 
 Ενβλεφαρδς, ου. δ ή. rectis oculis aspiciens. 
 clear sighted, ευβλεφαροιο Δίκης ιερά κρη- 
 δεμνα μιηνας. Anal. ii. 481. 
 
 Εύβοια, nobilis ins. the island Negroponte. 
 Hence, Ευβδ"ΐς, Ευβοιίς. ή. Ένβοϊδα χωράν, — 
 Trach. 74, 242. Also, Ευβοιηθεν. adv. (Orph. 
 139.) Κοκρών, οι ναιουσι περην ιερής Έυβοιης. 
 Β. 536. Syn. Αβαντις. Ερ. Κνεμοεσσα, αμ- 
 πελοεσσα, ναυσικλειτη, χαλκωδων. 
 
 Ευβδλως. adv. prospero jactu. with a lucky 
 hit. καΐ νυν Ορέστης, ijv yap ενβολως έχων. 
 Choeph. 684. 
 
 Έυβδδς, Ευβους. bobus abundans. well sup- 
 plied with oxen, ουδ' ευβουν σε εσεσθαι 
 όίομαι, ουδ' ευμηλον. Horn. Αρ. 54. 
 
 ΕυβδσΧά. pabuli bonitas. good feed, προίκα δ' 
 έχει πολλήν εξ αλός ευβοσιην. Leon. ΑΙ. An. 
 ii. 190. Syn. Ύροφη. 
 
 Ευβοστρυχδς, Irena?, An. iii. 10. Ευβρεχής, 
 Nic. ΑΙ. 298. Ευγάληνδς, Lye. 20. Έυγάμδς, 
 Antip. Thess. An. ii. 113. Ευγλάγής, Calab. 
 ΕυγΧάγδς, Dye. 307. Ένγλαξ, Ερ. ined. Ja- 
 cobs. T. 13. p. 673. Ευγληνος, Lye. 597. Ευ- 
 γλυπτδς, Ευγλΰφης, Christodor. An. ii. 456. 
 Damoch. iii. 69. Ευγλο)χΊν, Calab. Έυγράφης, 
 Paul. Sil. An. iii. 88. Ευγϋρδς, Philipp. ib. 
 
Ε ΥΓ 
 
 ϋ. 221. ΈυδΊνητδς, Leon. Tar. An. i. 221. 
 Έυδρδμδς, Orph. Η. 16. 9. Ένδΰνάτος, ibid. 
 28. 20. Έυδωρητδς, Ορρ. Έυδωρδς, Sibyll. 1. 8. 
 Ένθεμεθλδς, ΙΙϋθεμΊθλός, Horn. xxix. Έυθη- 
 σαυρδς, Leon. Tar. An. i.223. Έυθύσανδς, ib. 
 220. Έυθωρηζ, Anthol. φ• 145. Ένϊϊρδς, Orph. 
 Η. 6. 12. ραβδϊηι.Έυισχϊός, Marc. Argent. An. 
 ii. 286. Ένκάμάτδς, Anthol. Έ,νκολλος, Antip. 
 Sid. An. ii. 10. Ένκολπδς, Jul. Mg. ib. 494. 
 Ένκρηνδς, Leon. Tar. An. i. 230. Ένκύλιξ, 
 ibid. 243. Ένλάχάνδς, Ep. άδεσπ. 650. Έυ- 
 μοχθδς, Ep. άδ. 723. Έυμϋκδς. Alphe. An. 
 ii. 130. Έυζόάνός, Maneth. 4. 569. Ευξνλο- 
 εργδς, ib. 324. Ενοικος, Ath. 1. 6. Ευορο^ος, 
 Antip. Thess. An.ii. 1 13. Έυπενθερδς, Theoc. 
 18. 49. Έυποικϊλδς, Leon. Tar. An. i. 228. 
 Έυτοζδς, Secundus, An. iii. 5. Έννάλδς, Epig. 
 1. 2. Ευϋμ^ος, .How. Apoll. 19. Ένφορμιγξ, 
 Ep. άδεσπ. 432. Έυχρηστδς, Ep. άδ. 90. 
 Έυχωρδς, Sibyl. Έυψάμάθδς, Antip. Sid. An. 
 ii. 9. 
 
 Ίνβδτδς. act. & pass. (Theoc. 5. 23.) fit for 
 feeding•, well-fed. ενβοτος, ευμηλος, οινοπλη- 
 θης, πολυπυρος. ο. 405. Syn. Βουβοτος,μη- 
 λοβοτος, ευφορβος. ευτραφής, 
 ',νβοτρύς, Έυβοτρύδς, Anac. 18. 17. pulcros 
 racemos habens. abounding in grapes, απ' 
 ΐλιον προς οΊκον ες την ευβοτρνν-Εεπαρηθον,— 
 hPhiloct. 548. Β. Syn. Βοτρνοεις, βοτρυωδης. 
 
 i ^υβουλευς, ηδς. nomen mysticum Bacchi, 
 
 ■■rseu Plutonis. μητερ εριβρεμετον πολυμόρφου 
 
 ■ί'^Έυβουληος. Orph. Η. 28. 
 )υβουλίά. prudentia. good counsel, ευ-φυχιαν 
 •εσπευσας αντ ευβουλίας. Eur. Supp. 161. 
 'Syn. Έπιφροσυνη, φρονησις, συνεσις. 
 \υβουλδς. consultus, prudens. wise in coun- 
 sel, και βραδνς ευβουλος ειλεν ταχνν άνδρα 
 διωκων. Theog. 329. Syn. Έυμητις, πολυ- 
 βουλος, δα'ίφρων, φρόνιμος, πεπνϋμενος. 
 \υγάθης, Here. F. 792. Έυγάθητός. (Ιρίι. Τ. 
 212.) Dor. for Έυγηθ. laetus. joyful ; pleas- 
 ing, ήζετ ευγαθεϊ κελαδω. Here. F. 792. 
 
 - -Syn. Ύερπνος, ήδυς. 
 ευγένεια. Ένγενϊη, Ερ. άδ. 664. nobilitas. 2. 
 iprsestantia. nobleness of birth ; of disposi- 
 tion, κάγώ μεν ευγενειάν αποδείξω πολει. 
 Orest. 1060. Syn. Τενναιοτης, ευδοξία, το 
 [γενναΊον, ευγενές. 
 
 ^υγενεώς, Εύγενειδς. bene barbatus. well- 
 bearded, δείσε yap, ώς ιδεν όψιν αμειλιχον, 
 
 \Λ'ηϋγενειον. Horn, in Pana. 39. Syn. Έυρυγε- 
 
 k [νειος, ευπωγων> 
 
 Ιυγενης. Ευγενής, Horn. Ven. 94. Έυγενϊτης. 
 ifem. Έυγενετειρά, Anthol. nobilis, prsestans. 
 i of good extraction; brave; generous. — ευ- 
 γενής δ' απ' ευγενούς. Orest. 1692. η των πα- 
 ροιθεν ευγενεταν έτερος. (Iambeleg.) Phoen. 
 i 1534. Syn. Τενναϊος, ευπατριδας, αριστογο- 
 νος, ελεύθερος, ανδρείος, ευ γεγονως. 
 ευγενώς, adv . generose ; liberaliter. nobly; 
 ^generously, τ ας χαριτας όστις ευγενώς χαρί- 
 ζεται. Eur. fr. Erechth. 
 Ευγηρυς. vocalis. clear-sounding, φθεγζωμεθ', 
 
 ψ ευγηρυν εμάν αοιδάν. Ran. 215. 
 
 Ε Υ Δ 
 
 257 
 
 Ευγηρως. 6 r). senio felix. in a happy old age. 
 ευγηρως ενι χερσίν. ερπε χαίρων. (Hendeca- 
 syll.) Callim. Ep. 41. Bl. 
 
 Υ,υγλωσσδς, Έυγλωττδς. facundus. eloquent. 
 θρασυς, εύγλωττος, τολμηρός, ιτης. Nub. 444. 
 Syn. Ήδυεπης, ευλαλος, ευθνρρημων, ευεπης, 
 μελιγλωσσος, στωμυλος. 
 
 Έυγμά. votum. 2. gloriatio. a vow, or prayer; 
 a boast, και δη οι Μέντωρ μεν εβη κενά ευγ- 
 ματα ειπών. χ. 249. Syn. Έυχη, προσευχή. 
 2. ενχος. καύχημα. 
 
 Έυγναμπτδς. flexibilis. easily bent, χρυσειαι, 
 κληϊσιν εϋγναμπτοις αραρυϊαι. σ. 293. 
 
 Έυγνωμδνως. adv. candide. with good judg- 
 ment ; fairly, δις εζαμαρτανοντες ουκ ευγνω- 
 μονως. Eur. fr. Phryx. 5. 
 
 Ευγνώμων, sequus, candidus. intelligent ; 
 kindly disposed, ευγνώμων, φιλομωσος, ερω- 
 τικός, εις άκρον άδυς. Theoc. 14. 61. Syn. 
 Έυφρων, ευνοος, επιεικής, άπλοος, ευβουλος. 
 
 Έυγνωτδς, Έυγνωστδς. qui facilis est cognitu. 
 easily known, ό Ααλιος, ευγνωστος Έμοί ζυν- 
 ειης διά παντός ευφρων. Aj. 717. Syn. Έυ- 
 επιγνωστος, φανερός, δήλος, ευσύνοπτος, ευ- 
 θεωρητος, ευσυμβλητος. 
 
 Έυγομφδς. Έυγομφωτδς. Oppian. clavis firma- 
 tus. well nailed, καλεϊτ, αναπτυζαντες ευ- 
 γόμφους πυλας. Iph. Τ. 1286. 
 
 Έυδαιδάλδς, δν. egregie elaboratus. beauti- 
 fully finished, χρή παρ ενδαιδαλον ναόν Ελ- 
 θόντας, άβρόν τι δεΐζαι. Bacchyl. An.\. 152. 
 
 Έυδαιμδνεω. beatus sum. to be fortunate, ουκ 
 εστίν, όστις παντ ανήρ ευδαιμονεϊ. Philem. 
 Syn. Έυτνχεω, ευημερεω, ουριοδραμεϊν. κα- 
 λώς, εύ, ευτυχώς, πράττω, φέρομαι. 
 
 Έυδαιμδνϊά. felicitas. good fortune; happiness. 
 χαίρε, θέα* δός δ' αμμι τυχην ενδαιμονιην τε. 
 Horn. Pallas. Syn. Ευτυχία, ευπράγια, ευ- 
 εστώ, ευημερία, ευημερημα, όλβος, πανολβια. 
 πλούτος, αγαθή τύχη. Ρηβ.. Ύυχεϊν δ' εν αδύ- 
 νατον Έυδαιμονιαν άπα-σαν ανελομενον' ουδ' 
 εχω Ειπείν, τ'ινι τούτο Μοίρα τέλος εμπεδον 
 Ωρεξε.— Nem. 7. 81. 
 
 Έυδαιμδνιζω. beatum judico. to deem, or pro- 
 nounce, happy, ευκλεια δ' οίς μεν εστ αλή- 
 θειας ύπο,Έυδαιμονιζω' — Androm. 322. Syn. 
 Μακαρίζω. 
 
 Έυδαιμδνως. ΈυδαιμδνΧκως, Pac. 856. adv. for- 
 tunate, happily, ήμΐν δε τοις δράσάσιν ουκ 
 ευδαιμονως. Orest. 593. Syn. Ευτυχώς, δεξί- 
 ως, μακαριως, αταλαιπωρως. 
 Ευδαίμων, beatus. having' good fortune ; pros- 
 perous, ταων ευδαίμων τε και όλβιος, ος τάδε 
 πάντα. Hes. ε. ad fin. Syn. Ευτυχής, ευποτ- 
 μος, ευολβος, ευημερος, ολβιοδαιμων, όλβιος, 
 αταλαιπωρος, πλούσιος, ευκτημων. 
 Ευδακρϋτδς. deflendus. to be lamented, ονχ 
 ήσσον ευδακρυτά μοιλεγειςταδε. Choeph. 179. 
 Syn. Αριδακρϋτος, αζιοθρηνος, πολυθρηνος. 
 Ένδειελδς, ό ή. "pro ευδηλος, & εΰδεελος." 
 Damm. 1 bene conspicuus et eminens. con- 
 
 1 Others derive it from δείλη, and explain 
 it "situated favourably to the west," "sunny." 
 
258 
 
 Ε Υ Δ 
 
 spicuous; distinguished, οΐ νεμομεσθ' Ιθακην 
 
 ευδειελον' — β. 167. -ευδειελον Χθονα — Pyth. 
 4. 136. 
 
 Ευδειπνδς. bonis epulis instructus. sumptu- 
 ous. — Ίνα δ" ενδειπνοι Δαϊτες, τ'ι μάτην τει- 
 νονσι βοάν, Med. 200. Syn. Ααψιλης. πο- 
 λυτελής. 
 
 Έυδενδρος, ου. δ ή. arboribus bene consitus. 
 abounding in trees, αλλ',ώ ΐΐισας ευδενδρον 
 επ' Αλφεψ άλσος. ΟΙ. 12. 12. 
 
 Ευδηλδς. manifestus. very evident, πεπληγ- 
 μεθ'• ενδηλα yap. Pers. 1013. Syn. Αριδηλος, 
 κατάδηλος, καταφανής. 
 
 Ευδϊά. serenitas. serene, warm, or calm, wea- 
 ther, quiet, ό νικών δε, λοιπόν αμφι βιοτον, 
 Έχει μελιτοεσσαν ευδϊαν. 01. 1. 158. See 
 Pyth. 5. 12. Isthin. 7. 52. Syn. Αιθρη, γα- 
 λήνη, νηνεμια. — ευημερία. 
 
 Ευδίάνδς. tepidam tempestatem reddens, και 
 ■φυχράν δποτ'ευδια-νδν φαρμακον αυράν. (ί. β. 
 a cloke, the remedy against cold.) 01. 9. 146. 
 Syn. Αλεζανεμος. ευδιος. 
 
 Ευδίάω. tranquillus sum. to be calm ; to enjoy 
 calm weather. — επιπνευσειε δ' αητης Μειλι- 
 χος, ψ κ επί ποντον ελευσομεθ' ευδιοωντες. 
 Αρ. 1. 424. Syn. Ενευδιαω, γαληνιαω. 
 
 ΈυδϊκΧά. bonum jus. real justice, ευδικιας ανε- 
 XyaC — r. 1 13. Syn. Αικη, δικαιοσύνη, θέμις. 
 
 Ευδίδς. tranquillus. calm, serene, ευδιοι εκλυ- 
 ζοντο τινασσομενης άλος ακραι. Αρ. 1. 522. 
 See Theoc. 22. 19. Syn. Αίθριος, -γαληνός, 
 ακύμαντος. 
 
 "Εϋδμητδς. bene sedificatus. well built, εξειης 
 έστησαν εϋδμητον περί βωμόν. Α. 448. Syn. 
 Ευκτιτος, ενποιητος, ευεργης. 
 
 ΈυδδκΧά. η. propensa voluntas, good-will. 'Ελ- 
 λάδος αγλαον ερνος, ος ευδοκη] Κυκλάδων γήν. 
 Ερ. άδ. 612 c . Jac. 
 
 Ευδδκίμεω. Έυδοζεω, Rhes. 496. bene audio, 
 clarus sum. to enjoy a good reputation, αλλ' 
 6 μεν ευδοκιμεΐν πειρωμενος, ου προνοησας. 
 Theog. 587. 
 
 Έυδδκίμδς. Ευδοκίμητδς, Sibyll. 1. 3. probatus 
 et laudatus. approved ; renowned, ευδόκιμος 
 6 Αιος-Ινις αμφεβαλεν φονψ. Androm. 799. 
 Syn. Επαινετός, διαθρυλλητος, γνώριμος, ευ- 
 δοξος. γενναίος, ευπρόσωπος, ευπαραδεκτος. 
 
 Ευδοξία, celebritas. good reputation ; renown. 
 ουκ εστίν ουδέν πιστον, ουτ ευδοξία. Hec. 
 955. Syn. Έυκλεια, ευλογία. See Nem. 4. 6. 
 
 Ένδοξος, honorificus. creditable ; glorious. 
 προς γήρας ουκ ευδοζον εξεβαιν'ε σοι. Med. 
 593. Syn. ΙΙολνδοξος, ευκλεης, ερικΰδης, ευ- 
 δόκιμος. 
 
 Ενδράκης. in videndopromtus. quick-sighted. 
 εν νοσώ ευδρακής Ύπνος αϋπνος λευσσειν. 
 Philoct. 869. 
 
 Ευδρδσδς. pulcre roscidus. well moistened 
 with dew. — δσσα τ ευδροσους τε Γης τόπους 
 έχετε, και λειμώ•να τον εροεντα Μαραθώνος. 
 Αν. 245. Syn. Δροσερός, δροσοεις. 
 
 Έυδω. dormio. to sleep, ένδον παννυχιοι, μα- 
 λακψ δεδμημενοι υπνω. Κ. 2. Syn. Καθευδω, 
 αποκοιμαομαι, βρίζω, δαρθανω. ηρεμεω. Phr. 
 
 EYE 
 
 Έυδοντες αωτεΐτε γλυκύν ΰπνον. Horn, τον 
 
 σνγκοιτον γλυκνν ύπνον επί βλεφαροις ανα- 
 
 λισκειν. Pind. ύπνου γλνκυταταν φέρομαι χα- 
 
 ραν. Eur. κώμα περί βλεφαροισι βαλών. Orph. 
 
 Ενίάνδς. decenter velatus. beautifully clad. 
 ιστω γαρ Κουρη τε και ευεανος Αημητηρ. 
 Mosch. 4. 75. Syn. Ευε</ζω^, ευειματος, ευ- 
 πίπλος, άβροχιτων. 
 
 Ένεδρος. firmus. securely seated; firmly built. 
 συν δ' αντψ κατεβαινεν Ύλας ευεδρον ες Αρ- 
 γώ. Theoc. 13. 21. Syn. 'Εδραίος, ασφαλής, 
 βέβαιος, εχυρος. 
 
 Έυθεειρά. pulcras comas habens. with fine 
 hair, κλνθι μευ γέροντος, ενεθειρα, χρυσο- 
 πεπλε κούρα. Anac. 115. Syn. Καλλιερα, 
 ηνκομος. 
 
 Έυειδης. speciosus. good-looking ; handsome. 
 μιχθεις αλλοδαποϊσι, γυναΧκ ευειδε ανήγες. 
 Γ. 48. Syn. Ευμορφος, ευσχήμων, ευπρεπής, 
 κάλος, περικαλλης. Phr. Έιδος άριστη. Ίκελη 
 χρυσι] Αφροδιτ?^. 
 
 Ενειλος. s. s. as Έυάλϊος. γάίαν, u νιν ευείλοισι 
 Αεϊξεν αιθέρος πνοαϊς. Phoen. 689. 
 
 Ευειμων. eleganter vestitus. handsomely 
 dressed, εδοξατην μοι δυο γυναΐκ ευειμονε. 
 Pers. 181. 
 
 Ευειρδς. ΈυΙρδς, Αν. 121. bonam habens la- 
 nam. having excellent wool, εχρϊον, αργητ 
 οίος ενειρω ποκψ. Trach. 688. 
 
 Ευελπις. bene sperans. sanguine in expecta- 
 tion, ευελπίς εψι τώνδ'ε σ εκ δεσμών ετι. 
 Prom. 508. Syn. Ευελπιστος. 
 
 Ευεξία, bona corporis habitudo. a healthy 
 state, και μην όσοι μεν σαρκός εις ενεξιαν. 
 Eur.fr. Antiop. 7. Syn. Ευηπελια, ευρωστία, 
 νγιεια, ευθεσια. 
 
 Ευεζδδος. facilem exitum habens. easily 
 quitted, οικτρώς καμείτ'ε μ\ εστί δ' ουκ ευεξ- 
 οδον. Pers. 692. 
 
 Έυεπειά. Ευεπϊά, Thocyl. 116. fausta compel- 
 latio. 2. facundia. kind speech; elegant dic- 
 tion, της ευεπειας οΰνεκ'• — CEd. Τ. 932. Br. 
 Syn. Έπητυς. καλή φρασις. Ερ. Ερατη, φρε• 
 νοθελγης. 
 
 Ευεργεσία, beneficentia. kindness ; good con- 
 duct, ως κακοεργιης ευεργεσιη μεγ' αμεινων. 
 χ. 374. Syn. Ευεργέτημα, φιλοφροσυνη, έρα- 
 νος, χάρις. 
 
 Έυεργετεω. benefacio. Ήρα δ' επειπερ βουλε- 
 ταί σ ευεργετεϊν. Helen. 1004. Syn. Ευ' 
 ποιώ, ευ δραω, χαρίζομαι. 
 
 Ευεργέτης, Olymp. 2. 171. Έυερκτης, Έυεργϊ- 
 τίς. beneficus. a beneficent person. — αντα- 
 ποδοΰναι-Ύμνους ευερκταις — Antip. Thess. 
 An. ii. 116. μη τις μ' ελεγξη, την εμι)ν ευερ- 
 γετιν Ώροδοντ, — Alcest. 1061. Syn. Ευ 
 ποιών, φιλάνθρωπος, αγαθός, χρηστός. 
 
 Ευεργής 1 , εδς. act. qui bene f'acit. a well doer. 
 2. pass, bene factus. well made. 1. ουδέ τις 
 εστί χάρις μετοπισθ' ευεργεων. δ. 695. — 2. 
 αυτάρ όγ' ασθμαίνων ενεργεος έκπεσε διφρον. 
 Ε. 585. Syn. 1. Ευεργέτης. 2. ευτυκτος. 
 
 On this word see Damm. c. 798. 
 
ΕΥΗ 
 
 Ενεργός 1 , ον. act. officio suo bene fungens. 
 acting•, or working, well. In this sense it is 
 used by Homer of females only. 2. bene cul- 
 tus. well worked, or cultivated. 1. θηλυτε- 
 ρησι -γυναιξί, και ει fc' ενεργός εησιν. ο. 421. 2. 
 Δαματερ πολύκαρπε, πολυσταχν, τούτο το 
 λαίον Ένεργόν τ' ειη, και καρπιμον δττιμαλισ- 
 τα. Theoc. 10.43. Syn. 1. Έ-ιδεζιος, σώφρων. 
 
 Ινερκής. bene septus, well fenced, πνρ, έτερον 
 μεν υπ αιθονσ?^ ευερκεος ανλής. Ι. 468. Syn. 
 Έντειχης, ενφνλακτος, ασφαλής. 
 Ιυερνής. virens. luxuriant, δαφναντ ενερνεα, 
 και Γλαύκας θαλλόνιρόν ελαιας. Iph. Τ. 1 100. 
 Syn. Ερνωδης, ευθαλης. 
 ΙνεστΧος. Ion. Ευιστ. bene locatus. well situ- 
 ated. Ίστιη 2 ώ νήσων, ενεστιε, χαίρε μεν αυ- 
 τή. Call. 4. 325. Syn. Ένοικος. 
 Ιυεστω, οος. ή. felicitas. well-being ; prospe- 
 rity, μητ' εν κακοίσι, μητ' εν ενεστοί φίλη. 
 Sept. Th. 193. Syn. Ένδαιμονια, εντνχια, 
 ευθυμία. 
 
 ~1νετνς ζ , νος. η. annuorum proventuum fer- 
 tilitas. a year of great produce, οφρα τις 
 ευετυϊ χαιρ -g ποτιδεγμενος ανηρ. Arat. Dio- 
 sem. 5. 358. Syn. Ενετηρια, ευημερία. 
 Ιυζηλως. adv. feliciter. successfully, ενζηλως 
 
 ?εστιν καιφρονιμως μελετών. Cereal. An.W. 345. 
 
 -Ινζνγος. Ευζυζ, Sosipat. An. i. 256. Jacobs. 
 bene junctus. 2. bona transtra habens. well 
 joined, or paired, well fitted with benches 
 for rowers. 2. οί δ' εκ νηός βαντες ενζνγον 
 ηπειρονδε. ν. 116. Syn. Ένκαθεδρος, ενσσελ- 
 μος, ενηρετμος. 
 
 Ινζωά, άς. ή. bona et beata vita, a life of en- 
 joyment, ιερόν ενζωας άωτον. Pyth. 4. 233. 
 Ινζωνος. δ ή. bene cinctus. well girded. 2. 
 applied to women ; having a beautiful zone, 
 or waist. — ενζωνοιο γυναικός. Α. 429. Syn. 
 Ένοπλος, ένστολης, πρόχειρος. 2. ευμιτρος, 
 βαθυζωνος, καλλιζωνος. 
 Ιυζωρδς. bene merus. pure, unmixed, πίνει 
 μέλαινης μητρός ευζωρον μεθυ. Alcest. 767. 
 Syn. Ακρατος. 
 
 ' 'υηγενής, s. as Ευγενής, αυτοκασιγνητον ενη- 
 
 I γεν'εος Έωκοιο. Λ. 427. 
 
 \ΐνηγϊσίά. bona administrate, good rule, εξ 
 
 1 ευηγεσιης' αρετώσι δε λαοί υπ αυτοΰ. τ. 114. 
 Syn. Ευδαιμονία. — ευαρχια. 
 
 ί^υηγορος, ου. δ ή. fausta precans. using au- 
 
 kspicious words. Hence, Έ,υηγορϊά. Dor. Έυάγ. 
 
 > q. v. — ό δ' Ίερενς ενηγορος. Eub. Ath. 478. c. 
 
 ι.ίυηθης, Helen. 7 53. simplex. 2.stultus 4 .frank, 
 
 ' sincere. 2. simple, silly. Hence, Ένηθειά, Ευ- 
 
 ,.ηθϊά. ή. silliness. (Prom. 383.) Ένηθεστάτά. 
 
 1 On this word see Damm. c. 798. 
 
 2 As the εστία or sacred hearth was in the 
 niddle of a house, so Delos was in the centre 
 >f the Cyclades. See Spanheim. 
 
 3 This termination of feminine nouns in 
 ς is Ionic. So γελαστνς, επητνς, ερατνς. 
 
 See Valck. Herod. 1. 85. 
 
 4 This second sense is the more usual ; at 
 east in poetry. 
 
 U 
 
 ΕΥΗ 
 
 259 
 
 , 
 
 neut. pi. for adv. (Androm. 626.) most ab- 
 surdly ; and Ένηθϊκώς. adv. a. αύτη, πόθεν 
 ήκεις, Πραζαγορα ; b. τι δ', ώ μελε, Σο\ τοΰθ' ; 
 a. δ τι μοι τοντ εστίν, ως ευηθικώς. Eccl. 
 520. Syn. Αγνωμονως, εκφρονως, ανοητως, 
 ηλιθιως, ατοπως, εκτοπως, σκαιώς. 
 
 Έυηκης. valdeacutus. very sharp, 8ο,Ένθηγης, 
 Ένθηκτδς, Damoch. An. iii. 69. Lye. 1105. 
 ως αιχμής απελαμπ' ενηκεος, ην αρ' Αχιλλεύς. 
 Χ. 319. 
 
 Ένηκοος. facile audiens. giving an attentive 
 hearing, αμφω μεν θνατοϊς ενακοοι, — Leon. 
 Tar. An. i. 227. 
 
 Ένηλάκάτος.ή. colus tractandse perita. skilled 
 in spinning, ώς εναλακατος θενγενις εν δα- 
 μοτισιν πελφ. Theoc. 28. 22. 
 
 Ένηλϊδς. See Ενειλδς. — Hence, 
 
 Έυηλϊως. adv. claro sole, in a bright sun. — κά- 
 νεμων αηματα, Έυηλιως πνεοντ επιστειχειν 
 χθονα. Eum. 903. Ρ. 
 
 Έυημϊρεω. vitam felicem dego. to live hap- 
 pily ; to prosper. Hence Έυημερδς.αά]. (Aj. 
 708. Av. 1322.) and Ευημερία, ή. (Isthm. 1. 
 56.) και ταΐσι θηβαις ει ταννν ενημερεί. GEd. 
 C. 616. Β. &ΥΝ.Ενθηνεω, εντνχεω, διεντυχεω, 
 ενοδοΰμαι. 
 
 Ευηνϊμδς. Dor. Εναν. (Aj. 198.) prosperos 
 habens ventos. 2. a ventorum injuria tutus, 
 having favourable winds, sheltered from the 
 wind, τνχονσα, λιμένας ήλθες εις ενηνεμονς. 
 Androm. 750. Syn. Ούριος, ενδιεινος, αχεί- 
 μαστος, εναης. 
 
 Ένηνος, ον. δ. 1. fil. Σεληπίον, princeps Lyr- 
 nessi et Thebarum. — 2. nom. fl. father of 
 Marpissa, thence called ΕνηνΊνη, II. I. 553. 
 He proposed her as the prize to suitors, on 
 the same conditions as CEnomaus ; and, being 
 overcome by Idas, threw himself into the river 
 Lycormas, thence called Evenus. 1. νϊεας 
 Έυηνοΐο, Σεληπιαδαο ανακτος. Β. 693. 2. δς 
 τον βαθνρρουν ποταμδν Ευηνον βροτονς Μισ- 
 θού 'πορεύε χερσίν, — Trach. 568. 
 
 Ευηνωρ. Nom. Pr. Cal. 1. 2. 
 
 Ευηνδρίδης. Patronym. Od. χ. 294. 
 
 Ευηνωρ. viriles sen strenuos faciens. 2. ep. 
 vini ferrique. having valiant men. (Olymp. 
 6. 136.) strong. 2. οί δ' ήγον μεν μήλα, φε- 
 ρον δ' ενηνορα οίνον. δ. 622. Syn. Αγηνωρ, 
 νψηνωρ, ενανδρος, κνδιανειρος, αγαθός. 
 
 Ευηπϊλίά,άς.ή. prosperitas. well-being ; good 
 circumstances. — τανδε σαω πολιν, εν θ' ομο- 
 νοια,,'Έν τ ενηπελια• — Call. Cer. 134. Syn. 
 Ευεστώ, ενετηρια, ενθηνια. 
 
 Ένηράτδς. valde amabilis. lovely ; agreeable. 
 Τίελοπος παρ' ενηρατων-Σταθμών, — 01.5.21 . 
 Syn. Τίολνηρατος, ερατεινός. 
 
 Ενηρειδης. Patron, son of Ένηρενς or Ενηρης, 
 i. e. Tiresias. μαντι Ενηρειδα, (or, according 
 to Briggs) ώ Έυηρειδα,— Theoc. 24. 70. 
 
 Ενηρετμδς, CEd. C. 716. Br. bonis remis in- 
 structs, well, or easily, rowed. 
 
 Έυηρης. δ ή. ad remigandum aptus. fit for 
 rowing, from Έρ'εσσω Also, 2. habilis. pliant. 
 from "Αρω, Nic. Th. 81. 
 
 L L 2 
 
260 
 
 Ε Υθ 
 
 Ευ/?χ»/ς, Hipp. 1272. Έυηχητος. bene sonans. 
 harmonious; loud. — δτ εύηχης Ύμεναιος- 
 Ηθεα κονραων μορμνσσεται — Call. 4. 296. 
 Syn. Ευκελαδος, ενθροος, ευφωνος. — ηχηεις, 
 εριδουπος. 
 
 Έυθάλασσδς. navibus preestans. maritime, αυ- 
 χημα μεγιστον, Έυιππον, ευπωλον, ευθαλασ- 
 σον. (Ed. C. 710. Β. 
 
 Ευθάλϊω. floreo. to bloom luxuriantly. Hence, 
 Ευθαλης, Ευθάλδεις. adj. (Anac. 64. 19. Ca- 
 lab.) Αηθαιον Μαγνητος εφ' υδασιν ενθαλεον- 
 σα. Nic. ap. Ath. p. 683. c. 
 
 Eu9a\7r77£.or).calidus.warm,enlivening.Ca/«Z>. 
 
 Ευθάνάτδς- -θάνατος, Menand. mors opta- 
 bilis. an easy, or, happy, death ; which is ex- 
 pressed by the single word, Ευθανασία, ή. της 
 ευθανασίας κρεϊττον ουδέν εύχεται. Posidipp. 
 αρ. Br. Gnom. Poet. p. 201. 
 
 Έυθάνάτως. adv. morte feliciter obita. dying 
 happily, ουκ ενθανατως απηλθεν ελθών εις 
 χρονον. Menand. ρ. 166. 
 
 Ευθαρσής, fiducia prseditus. confident ; cou- 
 rageous. Ευθαρσώς, adv. (JEsch. Supp. 257.) 
 κλϋθι, βροτών επίκουρε, δοτηρ ενθαρσεος ήβης. 
 Horn. νϋ. 9. Syn. Ευτολμος, ευκαρδιος,αδεης, 
 θρασυς, πρόθυμος. 
 
 Ευθενεω. Ευθηνεω. prospero successu utor. to 
 be in a flourishing, vigorous state, ασ- 
 τοίσιν ευθενούντα μη καμνειν χρονω. Eum. 
 906. See 893. P. Syn. Ώλουτω, ευδαιμονεω. 
 
 Ευθϊτιζω. concinne dispono. to arrange com- 
 modiously. ευθετισας κατεθηκε, καλυψας αρ- 
 γέ™ δημψ. Hes. 0. 540. Syn. Ευθετεω, κοσ- 
 μεω, διαταττω, συναρμόζω. 
 
 Εύθετος, appositus, aptus. well arranged ; 
 adapted to. Agam. 444. P. Syn. Ευσυνθε- 
 τος, ευαρμοστος, αρμόδιος, εύρυθμος. 
 
 Έυθηλεω. lacte nutrio. to suckle; feed with 
 milk. Hence, Ευθηλδς. able to suckle. Iph. 
 A. 579. Έυθηλημων, well suckled. Epig. ap. 
 Suid. and Ευθάλης, Dor. for Ευθηλης, Troad. 
 221. Seidl. εγώ δε χοΊρον και μαΧ' ευθηλου- 
 μενον. iEsch. Ath. p. 375. 
 
 Ευθημοσυνη. concinna rerum dispositio. good 
 order, or arrangement. — ευθημοσυνη yap 
 άριστη θνητοϊς ανθρωποις, κακοθημοσυνη δε 
 κάκιστη. Hes. ε. 467. Syn. Τάξις, ευταξία, 
 εμμελεια. 
 
 Ευθημων. δ ή. qui recte disponit. setting in 
 due order. 2. pass, apte dispositus. harmo- 
 nized. Apoll. 1. 569. But see Blomf. Gloss, 
 on — δωμάτων ευθημονες. Choeph. 78. 
 
 Ενθηράτος. facilis venatu. easily caught. Διός 
 ίμερος ου /c ευθηρατος ετυχθη. ^Esch. Supp. 
 90. Syn. Ευλαβής, ευάλωτος, ευσυλληπτος. 
 
 Ευθηρος. venandofelix. ^.ι^Ευαγρος. Thecet. 
 Schol. An. ii. 514. 
 
 Εύθικτος, ό ή. tactu facilis. 2. aptus, facetus. 
 easily, or skilfully, handled. 2. διστιχον, εύ- 
 θικτου παιγνιον ευεπιης. Leon. Al.^in. ii. 1 93. 
 
 Ευθνησίμος. facilem mortem laturus. causing 
 an easy death, ως ασφαδαστος, αιμάτων ευ- 
 θνησιμων Απορρυεντων, όμμα συμβάλω τοδε. 
 Agam. 1295. P. Syn. Ευθανατος. 
 
 Ε Υ θ 
 
 Ευθοινον γέρας, honos in epulis rite redditus 
 the honour paid by the feast in sacrifice 
 Choeph. 251. Bl. 
 
 Ενθριγκος. pinnis conspicuus. with fine bat 
 tlements. βασίλεια τ' αμφιβληματ, ευθρίγκοί 
 θ' ίδραι. Hel. 70. 
 
 Ευθριξ. bene comatus. having a flowing mane 
 Αντιλοχος δε τέταρτος εϋτριχας ώπλισαθ' 
 ίππους. Ψ. 301. Syn. Ευπλοκαμος, καλλιθριξ, 
 χαιτηεις. 
 
 Ευθρδνδς. pulcrum thronum habens. on a 
 magnificent seat, εσταοτες παρ' οχεσφιν, εϋ- 
 θρονον ηώμιμνον. θ. ult. Syn. Χρνσοθρονος. 
 
 "Εύθρδδς. pulcrisonus. harmonious ; musical. 
 ορνίθων επιβαθρον εϋθροον — Julian. iEgypt. 
 An. ii. 501. 
 
 Ευθυγλωσσος. veridicus. upright in speech. 
 Pyth. 2. 157. Syn. Αληθινός, αφενδης, ά- 
 πλοος, ετυμηγορος, αληθοεπης, ευγνώμων. 
 
 Ευθυδϊκος. qui in neutram partem inclinat. 
 impartial in judgment, οίκων δ' ap' ευθυδι- 
 κων Καλλιπαις ποτμος αιε'ι. Agam. 763. Ρ. 
 Syn. Αικαιος, επιεικής. 
 
 Ευθΰμάχυς. Ευθν μάχης. Dor. -ας. (Olymp. 7. 
 27.) qui recta ad prselium tendit. marching 
 boldly against a foe. ευθυμαχων ανδρών μνη- 
 σωμεθα, τών δδε τύμβος. Simon, fr. 24. Syn. 
 Αρηίος, αγηνωρ, μενεπτολεμος. 
 
 Ευθΰμενης. Nom. Pr. Acharn. 67. 
 
 Ενθϋμεω. bono, vel propitio, animo sum. to 
 be kindly disposed ; to be merry, ίλαθι νυν, 
 0ιλ' Αδωνι, και ες νεωτ ευθυμησαις. Theoc. 
 15.143. Syn. Φιλοφρονούμαι, φιλικώς εχειν. 
 — ευφραίνομαι. 
 
 Ευθυμία 1 , leetitia, alacritas. gaiety; mental 
 serenity, ooai δ' αλλοτ' αλλαι Ευθυμιάν τε 
 μετά και Πόνων ες άνδρας εβαν. Olymp. 2. 
 62. Syn. ΤΙροθυμια, αλυπια, φαιδροτης, ευ- 
 εστω, ευθυμοσυνη, χαρά. 
 
 Ευθϋμδς. qui est bono et hilari animo. cheer- 
 ful ; well-disposed ; brave, adv. Ευθϋμως. 
 (Batrach. 158.) οίά τε φ οικήϊ ανά% εύθυμος 
 εδωκεν. ξ. 63. Syn. ΐίροφρων, φαιδρός, φι- 
 λοφρων, ευμενής, ευνοος, ευγνώμων, ευφρων, 
 ευθυφρων. ευψϋχος, ευκαρδιος. 
 
 Ευθϋνη. disquisitio ; poena, inquiry into offi- 
 cial conduct ; an account, ών ετ ευθυνας 
 εμοι δωσουσιν,ή θεός θελ -y. Pac. 1187. Syn. 
 Έζετασις, έγκλημα, δίκη. 
 
 Ευθϋνος. director. prop, one who investigates 
 official accounts. Ζευς τοι κόλαστής τών υπερ- 
 κομπων άγαν Φρονημάτων επεισιν, ευθυνος 
 βαρύς. Pers. 828. Syn. Αογιστης, εξεταστής. 
 
 Ευθυντήρ, ήρος. δ. rector, gubernator. one who 
 regulates, or corrects. 2. a steersman. Hence, 
 Ευθυντηρίος, a, ov. (Pers. 764.) and Ευθυν- 
 τηρίά. r). a helm. (Iph. T. 1356.) 1. ευθυν- 
 τηρα κακής υβριος υμέτερης. Theog. 40. — 2. 
 οιάκος ευθυντηρος ύστατου νεώς. ^Esch. Supp. 
 712. P. Syn. Ευθυντης, δικαστής, διορθωτής, 
 επανορθωτης, κυβερνήτης. 
 
 1 Thesetetus has made the 2d. syll. short, ' 
 contrary to all analogy, Anal. ii. 251. 
 
Ε Υ Κ 
 
 Ευθϋνω. complano. 2. dirigo. to make straight; 
 to rectify ; to rule, εμοι yap, όστις πάσαν 
 ευθυνών πόλιν. Antig. 184. Syn. Απευθύνω, 
 κατευθύνω, ορθοω. — εξετάζω. 
 
 Ευθυπνδος. 6 ή. recta flans, blowing straight, 
 or favourably. Nem. 7. 43. Ευθύπομπδς. du- 
 cens recta via. guiding favourably, ibid. 2. 
 10. Έυθϋπορος. going straight. Horn. Merc. 
 342. if the reading be correct. 
 
 Ευθΰπορεω. recta progredior. to go in a di- 
 rect line. — £7Γίί ύβριος εχθράν-Όδόν ευθυπο- 
 ρεϊ. 01. 7. 166. Syn. Ευθύβολος, ενθυτενης. 
 
 Έυθνρσος. thyrsi frondibus ornatus. adorned 
 with the thyrsus, νάρθηκα τε, πιστον αΧδαν, 
 (certum mortis pignus) Έλαβεν, ευθυρσον. 
 Bacch. 1156. 
 
 Έυθυς, εΐά,ν. rectus. prop. straight. figur. up- 
 right, sincere. Hence are derived the adjec- 
 tives, Ευθΰτυμδς, Pyth, 5. 120. Έυθΰτονος, 
 Olymp. 10. 76. epithets of ά road, or race 
 course, Έυθυφρων, right-minded, Eumen. 
 1032, 8. Κνρνε, συν ευθει -y θεών (monos.) δικ -g 
 αθάνατων. Theogn. 330. Syn. Ορθός, φανε- 
 ρός, δίκαιας, αψενστος. 
 
 Έυθϋς, Ευθύ. adv. statim. straightway ; im- 
 mediately, κείνος δ', ως αφέθη, πεσεν ύπτιος 
 ευθύς ες ύδωρ. Batr. 86. Seeib. 156. Syn. 
 Ευθέως, παραυτικα, παραχρήμα. 
 
 Έυϊος. Bacchi cognomen, a name of Bacchus. 
 2. adjectively j pertaining to Bacchus, or his 
 rites. So, Ευϊακος, η, ov. Ep. άδεσπ. 353. 
 and ΕυΧάς. ή. Anal. Lectt. p. 155. παυεσκεμεν 
 yap ενθεονς ΤυναΧκας, ευΧόν τε πυρ. Antig. 
 963. See(Ed.T.2U.Br. and Phcen. 665. P. 
 
 ΕΐΊ7Γ7τος. Ν. P. //. Π. 417. — adj. praestantes 
 habens equos. 2. equitandi peritus. produc- 
 ing good horses, expert in horsemanship, 
 ευιππον, ξένε, τασδε χωράς. CEd. C. 668. Β. 
 Syn. ΠολΐΗ7Γ7τος, ιπποβοτης. 2. ιπποβατης, 
 ιππικός. 
 
 Έυίστος, ου. δ η. bene notus. well known. 
 Μουσαις, ευΧστον Ψυχ^ έλουσα ποθον. Ερ. 
 άδ. 168. 
 
 Εύκαιρος, s. s. as Καίριος, adv. Έυκαιρο)ς. (Per- 
 ses, An. ii. 4.) — χώτι σοι λέγειν Ευκαιρόν 
 εσσιν, εννεφ', ως ανήρ δδε. CEd. C. 31. 
 
 Έυκαμπης. bene flexus. properly bent, εν ποιι], 
 δρεπανον μεν εγών ευκαμπης εχοιμι. σ. 367. 
 Syn. Εύκαμπτος, πόλνκαμπος, πολυελικτος. 
 
 ΕυκαρδΧδς. magnanimus. stout-hearted. 'αφ' 
 ων διεζων, ως τ' εφυν ευκαρδιος. Philoct. 535. 
 Β. adv. Ένκαρδιως. (Iph. Α. 1560.) Syn. Ευ- 
 θαρσές, θρασυς, κρατερός, αγηνωρ, ενφυχος. 
 
 Ευκαρπειά,άς.η. fertilitas. fruitfulness. ευθά- 
 λεί τ ευκαρπεια. Troad. 221. 
 
 Ευκαρπεω. uberes fructus fero. to bear plen- 
 tifully, λείψανα τ ευκαρπεΰντα μελιστακτων 
 από Μουσών. Meleag. 1 . 33. 
 
 Ευκαρπδς. bene fructificans. fruitful, χειμώνες 
 εκχωροϋσιν ευκαρπω θερει. Aj. 680. Syn. 
 Καρποφόρος, καρποτροφος, φερεκαρπος, α- 
 γλαοκαρπος, καλλικαρπος, πολυφορος, εύφο- 
 ρος, ζαφορος, ζειδίορος, ευγειος, ευθενης. 
 
 Ευκαταφρόνητος, aspernabilis. contemptible. 
 
 Ε Υ Κ 
 
 261 
 
 ενκαταφρονητδν εστί, Yopyia, πένης. Menand. 
 
 ρ. 35. 249. Syn. Αμελητέος, ολιγωρητεος. 
 Ευκεατος. bene fissus. easily split, κέδρου τ 
 
 ευκεατοιο, θυου τ, ανά νήσον οδωδει. ε. 60. 
 
 Syn. Ευκεαστος, ευσχιστος. 
 Ευκελάδος.^Εϋκρεκτδς, Apoll. 4. 1194. Ευκρο- 
 
 ταλος, Leon. Tar. An. i. 228. bene sonans. 
 
 harmonious, ενκελαδων τε χορών ερεθίσματα. 
 
 Nub. 312. Β. Syn. Ευρουσος, ηδύς. εύηχης. 
 Ένκεντρδς, ου. δ ή. bene aculeatus. pointed ; 
 
 sharp, ου βραδύς ευκεντρψ πεζαν έτυψε βε- 
 
 λει. Archias, An. ii. 97. 
 Ευκερως. Ευκεραος, Mosch. 2. 52. Ευκραιρδς, 
 
 Horn. Merc. 209. bene cornutus. well horn- 
 ed, ταύρους, κυνας βοτήρας, ευκερωντ' aypav. 
 
 Aj. 297. Syn. Ευκραφος. 
 Ευκηλητειρα. placatrix. one that soothes, νειος 
 
 αλεξιαρη, παίδων έυκηλητειρα. Hes. ε. 464. 
 
 Syn. 'Ή,συχαστρια. 
 Έυκηλδς. s. as Έκ. αλλά μάλ' ενκηλος τά φρα- 
 
 ζεαι, άσσ εθελησθα. Α. 554. See Soph. El. 
 
 243. 
 Ευκόλως, adv. quiete. without noise, εντυπάς 
 
 ευκηλως ειλνμενοι, — Apoll. 2. 861. 
 ΕυκΧνητος, ου. δ ή. qui facile moveri potest. 
 
 easily put in motion, την γλώτταν ευκινητον 
 
 εις λογούς έχει. Ερ. άδ. 445. 
 Ευκισσος, ου. δ ή. hederaabundans. covered 
 
 with ivy. η 'Ελικών ενκισσος, ισα πνειουσαν 
 
 εκειναις. Dioscor. An. i. 499. 
 ΕυκΊων. pulcras habens columnas. with noble 
 
 columns, ευκιονες ήσαν αυλα'ι. Ion. 186. 
 Ευκλε^ς, II. P. 415. Ευκλει^ς. Ευκλής, εος. δ η. 
 
 Olymp. 2. 163. Nem. 3. 120. inclitus,clarus. 
 
 glorious ; famous. Hence the adv. Εϋκλειώς. 
 
 Έυκλεώς. (II. Χ. 110. Pers. 328.) ου μάν 
 
 ενκλειεΧς γε σύν οθνειησι γυναιξίν. Αρ. 1. 869. 
 
 Syn. Αγακλεης, ένδοξος, ονομαστός. 
 Ευκλειά, Ευκλεΐα. gloria, distinction ; fame. 
 
 — ούτω yap κ'εν μοι εΰκλειη τ αρετή τε. ζ. 
 
 402. Syn. Δόξα, κλέος, ευδοξία. Ερ. Ερατεινή, 
 
 κυδιανειρα. πολνύμνος. 
 ΕνκλϊΧζω. celebro. to render famous. See 
 
 Pyth. 9. 162. άστυ τε και λαούς, και πάτερ' 
 
 ευκλεΧσας. Tyrt. 1 . 24. Syn. ΚλεΧζω, καλλννω. 
 ΕυκληΧς. bene clausus. well fastened, αν'ερος 
 
 αφνειοΧο, ενκληΧς, αραρνΧα. Ω. 319. Syn. Ευ- 
 
 κλειστος. ασφαλής. 
 Ευκληρεω. bonam sortem sum nactus. to 
 
 have good luck. Hence, Ευ κλήρος, δ η. for- 
 tunate. (Antip. Sid. An. ii. 18.) χαίρω, νη 
 
 τον κλήρον, ον ευκληρησας εν αθλοις. Pollian. 
 
 ib. 439. 
 Ευκλωστος. bene nendo ductus, well spun. 
 
 μαρμαρνγαί τε ποδών και ενκλωστοιο χιτώ- 
 νας. Horn. Αρ. 203. 
 ΈϋκνημΧς, Χδδς. bene ocreatus. well buskined ; 
 
 well armed. ΑτρεΧδαί τε, και άλλοι εύκνημιδες 
 
 Αχαιοί. Α. 17. Syn. Ενοπλος. 
 ΈυκοινομητΧς. cum populo consilia communi- 
 
 cans. consulting the people, προμαθεύς εν 
 
 κοινομητις αρχά. iEsch. Supp. 694. P. 
 ΕυκδλΧνη. nom. Hecates. a complimentary 
 
 surname of Hecate, as Ευμενίδες was of the 
 
262 
 
 Ε Υ Κ 
 
 Furies, χάίρ' Ευκολινη — CalL/r. 62. 
 
 Εύκολος. δ η. qui non est stomacho fastidioso. 
 2. facilis. not difficult as to food, easily- 
 pleased. Hence, Ευκόλϊα. ή. (Adda?. An. ii. 
 242.) and Ευκόλως, adv. 6 δ' εύκολος μεν 
 ενθάδ', εύκολος δ' εκεί. Ran. 82. ib. 362. Syn. 
 Ευπετης, ανεπαχθης, επιρρεπής, αφελής, επι- 
 τήδειος, ραδιος. 
 
 Ένκομος, Βνκομος. pulcre comatus. having 
 beautiful hair. Απολλωνι ανακτι, τον ηϋκομος 
 τεκέ Αητώ. Α. 36. 
 
 Έυκομπος. prsedicatione dignus. admirable ; 
 stately. But the meaning is uncertain, ποδός 
 αρχεχορου πληγαΊς ΦρνγιαΊς Ενκομποις εζήρ- 
 χον θεούς, (monosyll.) Troad. 151. 
 
 Ευκοσμϊά. decentia. well regulated behaviour; 
 discipline. avy£av ορθαι, θανμ' ιδεϊν ευκοσ- 
 μιας. Bacch. 692. Syn. Ευπρέπεια, ευσχη- 
 μοσυνη, κοσμιοτης, το πρέπον, προσήκον. 
 
 Ένκοσμος. Ενκοσμητος, Horn. Merc. 384. bene 
 ordinatus. orderly ; well arranged, adv. Ευ- 
 κοσμως. (Od. φ. 123.) κατ' ovpov ουκ ευκοσ- 
 μον αίρονται φυγην. Pers. 487. Syn. Ενθετος, 
 ευσχήμων, ευπρεπής, κάλος. 
 
 Έυκράης. Ευκράς, Eur.fr. Antiop. 41. Εύκρα- 
 τος, Εύκρατος, Antip. Thess. An. ii. 1 14. Eur. 
 fr. Melanipp. 15. temperatus. well mixed ; 
 moderate, αντιον ενκραεος * άνεμου τρεφαντα 
 πρόσωπον. Hes. ε. 592. Syn. Ευκεραστος. 
 
 Ευκρϊθδς. bonum habens hordeum. stored 
 with barley, ά δαίμων ευκριθον ανεπληρωσεν 
 αλωάν. Theoc. 7. 35. 
 
 ΈυκρΊνης. purus, liquidus. well arranged ; 
 clear; pure, τήμος δ ευκρινεες 2 τ' αϋραι, και 
 πόντος απημων. Hes. ί. 670. Syn. Ευσυνθε- 
 τος, ακέραιος, ήμερος, σαφής. 
 
 Ευκρϊτος. Ν. P. Theoc. 7. 1. — 2. δ ή. facilis 
 judicatu. easy to decide, ουκ ευκριτον το 
 κρίμα' μη μ' αϊροΰ κρίτην. iEsch. Supp. 402. 
 
 Έυκροκαλος. pulcram in littore arenam ha- 
 bens. with fine sand, or, gravel. — ευκροκαλου 
 ποταμοιο. Noun. D. 
 
 Ευκρότητός. malleo bene induratus. v> r ell ham- 
 mered, εκ τ' ευκροτητου χαλκεας άρδην προ- 
 χου. Antig. 437. 
 
 Ενκρυπτος. celatu facilis. easy to hide, σχισ- 
 θ'εντα δ' ουκ ευκρνπτα γένεται τάδε. Agam. 
 632. 
 
 Ευκταίος, votis petitus, vel petendus. 1. in- 
 voked; to be invoked, or, desired. 2. votive. 
 1. κάπιβοάται-θεμιν ευκταιαν, — Med. 169. 
 και τοϊσι δυστυχοϋσιν ευκταία θεός. Orest. 
 203. 2. ευκταία φαινων, η 'πο μαντείας τινός ; 
 Trach. 243. Syn. Ευκτος, επιθυμητός, ευχής 
 άξιος. 
 
 Ευκτεάνός, Ευκτεάτος, (Calab.) ου. δη. dives, 
 rich, ευκτεανος κουρη θυμδν έκαμνε ποθώ. 
 Agath. An. iii. 55. 
 
 Ευκτημων. bene instructus possessionibus. 
 
 1 Pronounced ευκραονς or ευκραεΰς. "Νήα 
 δ' εϋκράής άνεμος φερεν. — Apoll. 4. 891. 
 
 2 This must be considered a trisyllable ; 
 like εύκραίος. 
 
 ΕΥΑ 
 
 wealthy. Nem. 7. 135. Syn. Ευκτεανος, 
 πλούσιος, ευδαίμων. 
 
 Ενκτητός, ου. δ ή. bene acquisitus. honestly 
 gained, ευφορον, ευκτητον, τιμιον εις αρετην. 
 Crates, An. i. 187. 
 
 Ευκτιρενος, 77. Β. 501. Ευκτιτος. s. s. as Ευ- 
 δμητός. και θρυον, ΑλφειοΧο πορον, και ενκτι- 
 τον ΑΙπν. ib. 592. 
 
 Ευκτος, ή, όν. optandus. wished for ; desirable, 
 δ δ' ευκτόν ανθρωποισι, καν ακουσιν y. Ion. 
 644. See Ευκταίος, and II. %. 99. 
 
 Ευκυκλδς. ό η. rotundus. 1. moving in a circle. 
 2. round ; 3. having good wheels, adv. Eu- 
 κυκλως. {Lith. 135.) 1. πρώτον ενκνκλου χο- 
 ρείας ευφυή στήσαι βασιν. Thesm. 968. — 2. 
 ασπίδας ευκυκλους — Ε. 453. — 3. πεδαρσιοι 
 ναιουσ επ' ευκυκλοις οχοις. Prom. 708. Syn. 
 Ι.ΑΪνηεις, εγκύκλιος. 2. περιφερής, περιδρο- 
 μος, στρογγυλός. 
 
 Ευκυκλωτός has the 2d sign, of Ευκνκλος. 
 — ευκνκλωτον ασπίδα. Ar. Fr. 
 
 Ευλάβεια*. Ευλάβϊη. prudentia. 2. timiditas. 
 circumspection ; caution ; apprehension. — εν 
 γαρ τψ μαθεϊν Ένεστιν ηύλαβεια των ποιού- 
 μενων. (Ed. C. 177. Κυρν, ονδ' ευλαβιης εστί 
 περί πλεονος. Theog. 118. Syn. Εννοια, 
 περισκεφις, φυλακή. 2. φόβος, δείλια. 
 
 Ευλάβεόμαι. caveo. 2. metuo. to be cautious; 
 to be under the influence of religious scru- 
 ples; to dread, ιθ', ευλαβηθηθ'' ως σε νυν 
 μεν ηδε γη. (Ed. Τ. 47. Syn. Φυλάσσω, φο- 
 βεομαι. 
 
 Ενλάβεστερως. adv. cautius. with more cir- 
 cumspection, οχθοις δ' επισταθεντες, ενλα- 
 βεστερως Εμαρναμεσθα, και πετρους εβαλ- 
 λομεν. Iph. Τ. 1375. Syn. Φρονιμως, ασφα- 
 λώς. 
 
 Ευλά'ιγΙ. Ευλϊθός, Orph. Η. 58. 4. pulcris 
 structus lapidibus. well built, σοι σορδν 
 ευλαίγγα, 'ΡοοΌΐ, και τυμβον εγείρει. Julian. 
 JEg. An. ii. 505. 
 
 Ευλαί. vermes, worms. — ουδέ τι οι χρως σηπε- 
 ται, ονδε μεν ευλαι Έσθονσ, — Ω. 414. Syn. 
 Σκωληκες. 
 
 Ευλάλος. loquax. vocal ; speaking. αΤφα θοδν 
 ποτι κνμα κατειρνσαι ενλαλον Αργώ. Orph. 
 242. 
 
 Ευλειμός. Ευλειμων, Od. δ. 607. bona prata 
 habens. having fine meadows, σίγησε δ' αι- 
 θήρ, σίγα δ' ευλειμος ναπη. Bacch. 1082. 
 
 Ευλεκτρδς. η. lecto geniali apta. guardian of, 
 or fit for, the marriage bed. ενλεκτρος εν 
 μεσψ Κυπρις. Trach. 515. Β. 
 
 Ευλΐχης. felix; de sponsis, vel nuptiis. pros- 
 perous in marriage, αντί τοι ενλεχεος θαλά- 
 μου, σεμνών θ' υμεναιων. Anyte, An. i. 200. 
 
 Ευληρά. τα. habenae. reins. See Έίνια. Ευμη- 
 λου, εν δ' αυτός έχων ευληρα βεβηκε. ψ. 481. 
 
 ΕυλΧβάνός. thure abundans. producing frank- 
 incense, είτε και ενλιβανον Έυριης εδος αμ- 
 φιπολευεις. Orph. Η. 54. 
 
 3 Ευλάβεια is made a goddess, Phcen. 799. 
 as Prudentia is, Juv. Sat. x. ad fin. 
 
Ε Υ Μ 
 
 ΕνΧϊμενδς. bono instructus portu. having a 
 good harbour, πέμποντες ευλιμενους-ΐΐερ- 
 σειων οίκων 'Ελεναν επ' ακτας. Hel. 1480. 
 
 1 Syn. Έυορμος, λιμενωδης, αχείμαστος. 
 
 ΕυλΙπης. prsepinguis. very fat. Lye. 874. 
 
 ' Syn. Αιπαρος, πΊων. 
 
 ■Ευλδγεω. laudo. 2. bene precor. to praise. 
 μη μ' ευλογείται τάμα τις κτεινων τέκνα. 
 Phoen. 981. P. Syn. Ευφημιζω, επαινεω, 
 
 ■ κλειώ, αναμελπω. υμνεω, εγκωμιάζω. Phr. 
 'Ραινψεν ενλογιαις. Isthm. 6. 30. 
 
 Ευλογία, laus. praise; fame. Nem. 4. 8. Syn. 
 
 Ευφημία, αϊνος, έπαινος. Ερ. Αγηραντος, μέι- 
 ' Χιχια, θεοπεμπτος. 
 Εύλογος, rationalis. reasonable, adv. Ευλόγως. 
 
 with good reason. {JEsch. Supp. 260.) πι- 
 
 νυσκετ ευλογοισι νονθετημασι. Pers. 833. 
 
 Syn. Συνετός. 
 Έυλοιδορητος. δ ή. conviciis obnoxius. easily, 
 
 ■ or commonly, abused. Menand. p. 154. 
 Εύλογος, bene cristatus. 2. moriger. having 
 
 a splendid crest, tractable, opposed to Αΰσ- 
 
 λοφος. 1. — ενλοφου Κυνης. Aj. 1286. Β. 2. 
 1 ευλοφω νωτω. Lye. 776. Syn. Έντονος, 
 1 ανδρικός. — ενπειθης. γενναίος. 
 'ΈνΧοχδς. parturientibus favens. propitious to 
 
 child-birth, τάν δ' ευΧοχον ονρανιαν- Αρτεμιν 
 ! αϋτενν. Hipp. 165. Phr. Ωδινων επαρωγος. 
 Έυλΰρός. Dor. ΕνΧϋράς, Alcest. 574. lyra 
 
 insignis. having a splendid lyre ; or playing 
 
 ■ well on the lyre, εμε yap εστερζαν ευΧυροί 
 j τε Μονσαι. Ran. 229. Β. Syn. Έυφορμιγξ. 
 ' — Χιγυρος. 
 
 ΈνΧντδς. qui facile solvi potest, easily dis- 
 
 ί solved. ευΧυτα δ' είναι στεργηθρα φρενών. 
 Hipp. 256. 
 
 Ευμάθης. docilis. 2. facilis intellectu. act. 
 
 • learning easily, pass, easy to be learned, ώς 
 ευμαθες σου, καν αποπτος ι]ς, δμως. Aj. 15. 
 Syn. Ευπειθης. 2. ευΧηπτος, ενθηράτος, δι- 
 δακτός. 
 
 Έυμάθϊά, Έυμαθειά. docilitas. aptitude for re- 
 ceiving instruction, ευμαθιην 7^εϊτο, διδούς 
 εμε Σιμός δ Μικκου-Ύαϊς Μουσαις' ι — Call. 
 Ερ. 51. Bl. 
 
 Εύμαιος. Eumaeus. the faithful swineherd of 
 Ulysses. Χήθεν από σταθμοϊο κιών Εύμαιος 
 υφορβός. π. 156. 
 
 ιΕυμαλλος. bene vestitus vellere. of fine 
 
 | wool, φέρε δ" ευμαΧΧον μιτραν. Isth. 5. 29. 
 
 ίΕυμάΧδς. -Dor. for ΈνμηΧδς. δ ή. ovibus abun- 
 dans. abounding in sheep, or cattle, ματερ' 
 ευμαΧοιο λειποντ Αρκαδίας. Olymp. 6. 169. 
 
 Έυμάράς, Dor. gen. -ά. δ. Ν. Ρ. ονδε yap Ευ- 
 
 > μαρφ, 2 τψ δεσπότη ης τοι ενεύδεν. Theoc. 5. 
 
 ! 10 • 
 
 Ευμάρεια, faeilitas, commoditas. facility ; 
 
 abundance; easiness of disposition. Ion. Eu- 
 
 
 
 1 Simus dedicated to the Muses an image 
 jof Bacchus, in the school where he was 
 ι taught. See Bentley's admirable explanation 
 
 of the whole Epigram, or, Inscription. 
 
 2 The Scholiast did not perceive that this 
 
 Ε Υ Μ 
 
 263 
 
 μαρ'εη et ΕνμαρΧη. exoneratio alvi. Gallice, 
 aisance. (Herod, ii. 35. iv. 1 13.) ουκ ευμά- 
 ρεια χρωμενος πολλή, γυναι. Trach. 196. See 
 Philoct. 287. Syn. ΈυκοΧια, ευπετεια, ευη- 
 ρεια. ησυχία. 
 Έυμάρής. facilis. commodus. light ; easy ; ac- 
 commodating, adv. Έυμάρεως. (Theog. 463. 
 Theoc. 14. 23.) δουΧης θανούσης ευμαροϋς 
 χειρωματος. Agam. 1335. Syn. 'ΡαοΊος, εύ- 
 κολος. — ελαφρός, ευαγκαλος. 
 Ευμάρϊς. (penult, short. Antip. Sid. An. ii. 28.) 
 calceamenti genus, a slipper, βαρβαροις 
 ευμάρίσιν. Orest. 1364. P. και τάς δαμαρτος 
 ασκερας ευμάρίδας. Lycoph. 855. 
 Ευμϊγάς, (Leon. Tar. An. i. 245.) Ευμεγέθης. 
 preegrandis. very large. Χιθον ευμεγέθη προς 
 tjj κεφαλή' σιτεϊσθαι δ', αντί μεν άρτων. Plut. 
 543. Syn. Ώαμμεγεθης, πελώριος, ενμηκης. 
 Έυμειδης. hilaris, benevolus. softly-smiling ; 
 kind, ους δε κεν ευμειδης τε και ΐλαος αυγασ- 
 σηαι. Call. 3. 129. ευμειδης τε πελοιτο, και 
 ήπιος αμφοτεροισιν. Αρ. 4. 715. Syn. Ευ- 
 πρόσωπος, φαιδρός. 
 "Έϋ μελιάς, sive" Ευ μμ. "Έΰμϊλΐης. hastae trac- 
 tandse peritus. armed with an aspen spear. 
 7/. Δ. 165. υιός εϋμμελιά Ααματριου' — Ερ. 
 άδ. 163. Syn. Ανδρείος, ευοπλος. 
 Έυμενειά. Έυμενϊά, Pyth. 12.8. benevolentia; 
 animus bene adfectus. kindness of disposi- 
 tion, τις δητ αν ανδρός ευμενειαν εκβαλοι. 
 CEd. C. 631. •Β. Syn. Έννοια, δεζιωσις, 
 πρευμενεια, φίλια. 
 Ευμενετης, ον.δ. benevolus; amicus, a friend. 
 fern. Έυμενετειρά, ας. η. (JSp. άδεσπ. 428.) 
 — πολλ' αλγεα δυσμενεεσσι, Χάρματα δ' ευ- 
 μενετησι' — ζ. 185. 
 Έυμενεω. benevolus. propitius sum. to be 
 well disposed, δαίμονες, οϊ μηδ' ωδε θανόντι 
 περ ευμενεοιεν. Αρ. 2. 160. See ib. 1125. 
 Pyth. 4. 225. Syn. Έννοεω, ευγνωμονεω. 
 Ενμενεως. Ευμενώς, adv. benigne. kindly ; 
 propitiously, σάκιτάν. α'ίοι δ' ευμενεως δ θεός. 
 Theoc. Ερ. 4. θεός προσωθεν ευμενώς προσ- 
 δερκεται. Agam. 954. P. Syn. Ένγνωμονως, 
 ευνο'Ίκως, φιλοφρονως, πραως, ηπιως, επιει- 
 κώς, ευνονστατα. 
 
 Ευμενής, benevolus, clemens, amicus, bene- 
 volent ; kind, α'ί τε μοι ϊλάο'ι τε και ευμενεες 
 τελεθοιεν. Theoc. 5. 18. εστίν τί μοι κατ' 
 Αργός ευμενές φίλων ; Eur. ΕΙ. 601. προδονς' 6 , 
 εχοιμ' αν δημον ευμενεστερον. ib. Supp. 361. 
 Syn. Έυμενετης, ευμενεων, ευνοος, ευεργέτης, 
 επιεικής, χρηστός, μέτριος, μειλιχος. 
 Ευμενίδες. Eumenides. a softer name for the 
 Furies, more usually termed, Έρϊνυες. με - 
 was a Proper Name, and interprets εύμάρα, 
 by δέρμα, a skin ; in which he has been fol- 
 lowed by Donnegan. 
 
 3 του λόγου προδιδόναι is equivalent to 
 διδόναι Χόγον, Xenoph. Hist. Gr. 1. v. p. 555. 
 E. "to give an opportunity of deliberating;" 
 " to consult upon any measure." See Mark- 
 land. 
 
264 
 
 Ε Υ Μ 
 
 Ε Υ Ν 
 
 Χαγχρώτες Ευμενίδες' α'ί τε τόν. Orest. 315. 
 Έυμενίσι τρισσαΊς' — ib. 1666. Ρ. Ερ. ΐίοτ- 
 νιαι, δεινώπες, σεμναι, μελαμπεπλοι, πολύ- 
 μορφοι, μεγαλώνυμοι, νυκτεριαι, νυχιαι, φο- 
 βερώπες, οφιοπλοκαμοι. Phr. Ανώνυμοι θεαί. 
 Eur. εμφοβοι-Τής τε και Σκοτου κοραι. CEd. 
 C. 39. βροτοσκοποι Μαινάδες, — νυκτός αιάνη 
 τέκνα, κάζ ομμάτων σταζουσιν αίμα δνσφι- 
 λές. iEsch. Ύισιφονη τε και Αλληκτώ,και δια 
 Μεγαιρα. — ηεριαι, αφανείς, ωκυδρομοι ώστε 
 νόημα. Orph. Η. 68. 
 
 Έυμίτρός. modum servans. well-measured, or, 
 poised, moderate. — βακτρον — επηρεφεος 
 κοτινοιο, Έυμετρον' — Theoc. 25. 209. See 
 Agam. 1012. P. Syn. Μέτριος, σύμμετρος, 
 εύρυθμος. 
 
 Έυμηδης. Ν. P. father of Dolon. II. Κ. 314. 
 
 Έυμηκης. bene longus. sufficiently long, ευ- 
 μηκης βελόνη, παγχαλκεον έργον Αρηος. Ba- 
 trach. 129. Syn. Προμήκης, επιμήκης, πολυ- 
 μηκης, υπερμηκης, ευμεγέθης. 
 
 Έυμ7)λος. δ. Ν. P. son of Admetus. II. Ψ. 288. 
 2. ό ι). Dor. Έυμάλδς. q. v. Syn. 2. Πολυ- 
 μηλος, πολυθρεμμων. 
 
 Έυμητϊς. prudens. wise. — Κυπρις-Έυγαμον 
 ευμητιν Παλλάς' ατρεστον Αρης. Ant. Thess. 
 An. ii. 113. 
 
 Έυμηχανδς. ad machinandum promtus. in- 
 ventive ; ingenious. Hence, Ένμηχάνίά. Dor. 
 Έυμάχ. skill ; facility. (Isthm. 4. 3.) κάκ των 
 αμήχανων πόρους ευμηχανουςποριζων . Equit. 
 759. Β. Syn. Αγχινοος, επιστρεφης, φιλό- 
 τεχνος, δραστήριος. 
 
 Έυμϊτδς. e bono stamine factus. of good, or, 
 fine, threads, ύφηνα και τοδ' εϊδος ευμιτοις 
 πλοκαΐς. Iph. Τ. 817. Syn. Πολυμιτος, λεπ- 
 τότατος, ευπηνος. 
 
 ΈυμΤτρδς. bene mitra cinctus. with handsome 
 girdle. See Έυζωνος. γυμνός, ατερ χλαίνης 
 τε και ευμιτροιο χιτώνος. Mosch. 4. 98. 
 
 Έυμνηστδς. cujus facile recordamur. frequent- 
 ly called to mind, ευμναστον ανδρός δεϊμα 
 τρεφουσαν δδοΰ. Trach. 109. Β. 
 
 Ένμοιρδς. bona sorte utens. fortunate, ευμοι- 
 ροι δ' εγενοντο και ακλεες ουποτ εκείνοι. Call. 
 4. 295. Syn. Ευδαίμων, ευτυχής, όλβιος, μα- 
 καρ. 
 
 ΈυμολπΧω. eleganter canto, to sing sweetly. 
 adj. Έυμολπδς. δ η. (Paul. Sil. An. iii. 93.) 
 ευμολπει μετά χερσιν έχων λιγυφωνον εται- 
 ρην. Η. in Merc. 478. Syn. Αει^ω, συνάδω, 
 μελπομαι. 
 
 Έυμολπδς. δ. Ν. P. the preceptor of Hercules 
 in music. Theoc. 24. 109. an order of Priests 
 at Athens were called Έυμολπιδαι, CEd. C. 
 1053. B. 
 
 Έυμορφϊά. pulcritudo. beauty; speciousness. 
 ό πλούτος, ανθρωπισκε, τοις σοφοϊς θεός' Τα 
 δ' άλλα κόμποι, και λόγων ευμορφιαι. Cycl. 
 315. Syn. Έυσχημοσυνη, ευπρέπεια, κάλλος, 
 κομψοτης. 
 
 Έυμορφδς. formosus, speciosus. well-shaped ; 
 beautiful, και παρθένων χλιδαϊσιν ευμορφοις 
 επι. iEsch. Supp. 1000. P. Syn. Έυειδης, 
 
 ευσχήμων, μορφηιις, καλλιμορφος, περικαλ' 
 λης. 
 
 Ευμουσϊά. musica elegantia. 2. doctrinse le- 
 pos. skill in music, or, the liberal arts, grace; 
 elegance, adj. Έυμουσδς. δ ή. (Iph. Τ. 145.) 
 ει (utinam) ζψην μετ ευμουσιας. Here. F. 676. 
 Ερ. Έκπρεπης, επιχαρις. 
 
 Έυναζω, Έυνάο). colloco in cubili. to place in 
 bed ; to lull to sleep. Έυναζδμαι. to go to 
 sleep. Hence, Έυναστ?)ρ, Lye. 144. Έυνητηρ 
 αηάΈυνητωρ, Dor.Euvar. Pers. 138. Androm. 
 1041. concubitor; maritus. one who sleeps 
 with another ; a husband, fern. Έυνητειρά, 
 Pers. 157. Hence too, Ένναστηρϊυν,Έυνάτη- 
 ρίδν, Trach. 920. Pers. 160. cubile. a couch, 
 or, bed-chamber, ένθα σ εγώ ν αγ άγουσα, 
 άμ' ηοϊ φαινομενυφιν, Έυνασω εζειης' — δ. 408. 
 ώς φατο' της δ' ευνησε γοον, — ib. 758. — £υ- 
 ναζετο δως Οδυσσεύς, υ. 1. — θεά βροτψ εννη- 
 θεϊσα. Β. 821. Syn. Κατευναω, κατευνάζω, 
 κοιμίζω, καταπαύω, med. & pass, συγκαθευδω, 
 παρακοιμαομαι. 
 
 Έυναιετάω,Έυναιδμαί}.\\Ά\Α\,0,\\2^ΜθΥ .to dwell 
 in. to be inhabited. — δόμους ευναιεταοντας. 
 0.242. — ευναιομενον πτολιεθρον. Α. 164. 
 
 Εύμαιος 2 , amans cubile. 2. consors lecti. per- 
 taining to, o;>in bed. partaking a bed. Said 
 also of a hare in its form. See Brunck. Lex. 
 Soph, in v. ηγαγετ ευναιαν εις θαλάμους 
 ι Ελεναν. Androm. 105. See Hipp. 161. Call. 
 
 jr. 118. Exp. Ej; εννβ. εις ε υνην κατακλίνων. 
 συγκοιτος. ενευνος. 
 
 Έυνετης,Έυνητης,(Μεά. 160.) Dor. -ας. genit. 
 α. ό. ΈυνετΧς. ή. conjux. a spouse, s. s. as Eu- 
 ναστηρ, etc. under Έυναζω. λαβών δε προχυ- 
 τας μητρός ευνετης σεθεν. Eur. ΕΙ. 803. — Διός 
 ευνετά. Orest. 1401. γηράσκεις Ύιθωνε' τι 
 γάρ σην ευνετιν Πώ-Ουτως ορθριδιην ηλασας 
 εκ λεχεων ; Antip. Thess. An. ii. 110. See 
 Apoll. 4. 96. Syn. masc. Ανήρ, συγκοιτος, 
 ακοιτης, δμεννετης, κοινολεχής, δμολεκτρος, 
 γαμέτης, fern. Έυνητειρά, γυνή, ακοιτις, εννις, 
 αλοχος. 
 
 1 It may be doubted, whether the ευ ought 
 to form an integral part of these verbs. Cer- 
 tainly it is disjoined, Od. δ. 96. ευ μάλα ναιε- 
 τάοντα. — As to the double power of the verb 
 ναιετάω, the reader must have remarked it 
 in various instances throughout this work ; 
 and Damm does not hesitate to say, that 
 " almost all Greek active verbs have also an 
 intransitive and even a passive signification." 
 
 2 Two passages in Eurip. are connected 
 with this word, but each attended with some 
 difficulty. In Iph. T. 433. Heath considers 
 πηδάλια to be called εϋνάϊα, " quia navem 
 quodammodo εύνάζονται, rectam tenent ;" and 
 he is probably right. Musgr. however would 
 read εύναΐων, against the metre. In Ion. 170. 
 we have εύναίας καρφηράς, where εύναίας ap- 
 pears to be a substantive, for εννάς. Others 
 read καρφυράς and καρφηλάς, retaining the 
 more common use of εύναίας, as an adjective. 
 
Ε Υ Ν 
 
 Έννή, ης. η. cubile, ubi quis cubat. 2. ipse cu- 
 bandi actus, concubitus. 3. lustrum ferarum. 
 4. εύναι denotant anchoras, //. A. 436. Od. o. 
 497. item, 5. 'έρματα, quae subductse navi 
 
 ι subjiciebantur, ut commode deduci posset 
 in mare, a couch, a resting place. 2. sleep- 
 ing together in wedlock. 3. the lair of an 
 animal. 4. stones used for anchors * to keep a 
 
 - ship at rest. 5. props, or, rollers to move a 
 vessel on the shore. 5. v\pi δ' επ' ευνάων όρ- 
 
 ; μισσομεν, — ]3. 77. Syn. Ι. Αεκτρον, λεχος, 
 
 : θάλαμος, ευναστηριον. 2. κοίτη. 3. σπεος, φω- 
 λεός. Ερ. 1. 2. Αναγκαιη, γαμήλιος, γλυκερά, 
 
 . ήδεϊα, ενγαμος, ευπαρθενος, δυσπαρθενος, ευ- 
 
 , οδμος, θαλαμη'ίος, νυμφειά, νυμφοστολος, κρυ- 
 
 , φιά. μαλακή, περικαλλης, πολνηρατος, παν- 
 τερττης, παιδοσπορος, υπερώιος, τελεσσιγαμος, 
 φωριος, φιλοτησιος, όμοφρων, ερατεινή, ονει- 
 ρειη. 3. σκνλακοτρυφος, φωλας, ερημας. Phr. 
 
 : Αεκτρων ευνας άβροχιτωνας, Χλιδανής ήβης 
 
 τέρψιν. Pers. 551. νοσερας δεμνια κοιτάς. Eur. 
 
 Ευνημά. το. s. as 2d. sign, of Εννή. απαιδες εσ- 
 
 I μεν, χρονι εχοντ εννηματα. Ion. 304. 
 
 , Έυν7]ος. Ν. P. son of Jason and Hypsipyle. 
 πολλαί,τάςπροεηκενΙησονιδηςΕννηος. Η. 468. 
 
 .Έυνητειρά*, Dor. Εννάτ. fern, of Ευνητήρ. 
 
 i (Prom. 895.) ΈυνητρΧά. ή. Cubans ; conjux. 
 
 ,; lying in a bed ; a wife, τό λοιπόν ηδη χαιρεθ', 
 
 i ως εμ' ουποτε Αεξεσθ' ετ εν κοιταισι ταϊσδ' 
 
 ,1 εννητριαν. Trach. 923. Br. Syn. Έυνητις, 
 
 < εννηστρια. ακοιτις, γυνή. 
 Ευνητός. bene textus. well woven, καδδ' 
 
 ; ελιπον δυο φάρε, εϋννητόν τε χιτώνα. Ω. 580. 
 
 Syn. Ευύφης, 
 Έυνητωρ, ορός. 6. See Έυναζω. ως ην δ Αιρκης 
 τό παρος ευνητωρ Ανκος. Here. F. 27. 
 
 Έννεικη, Hes. θ. 247. Ευν'ικά. ή. Ν. Ρ. Έυνικα, 
 
 καιΜαλις,εαρ θ' όροωσαΝνχεια. Theoc.13.45. 
 
 Έυνίς, ϊδος. ή. s. s. as Έυνετΐς, Ευνητειρά. ος 
 
 κάμε, τον πατρψον ήνικα στολον (conducted 
 
 by my father} %vv ΉρακλεΧ τό πρώτον ευνίς 
 
 -, εσπομην. Trach. 572. See Iph. Α. 397. 807. 
 
 ΕΰνΊς, 1ος. ό ή. orbus, viduus. widowed ; made 
 
 an orphan,• bereaved, ος μ (Priamum) υιών 
 
 -πολλών τε και εσθλών εΰνιν εθηκε. Χ. 44. εν- 
 
 νιδας ηδ' άνανδρους. Pers. 289. Syn. Χήρος, 
 
 ί ενδεής, έρημος. 
 Ευνόεω. bene adfectus sum animo. to be 
 
 ' kindly, or well, disposed, μελειν μεν ημών, 
 ευνοεϊνδ' ΰμΐνάμα. Aj.698. Syn. Ενγνωμονεω, 
 
 Ι ϊλασκομαι. Ίλαος, ευνους, ευμενής, ειμί. 
 
 1 Εύνοια, benevolentia. kindness, goodwill, οικ- 
 τειρε δ' αυτούς' και συ τοι παίδων πατήρ ΤΙε- 
 φνκας' εικός δ' εστίν εννοιάν σ εχειν. Med. 
 345. Syn. Ενμενεια, φιλοφρονησις, αγάπη, 
 σπουδή, προθυμία, προσηνεια, φίλια. 
 Ευνόμϊά,άς. ή. bonae leges. 2. aequitas. a good 
 
 1 Apollonius uses ευνα'ια, and εύναΐαι in this 
 sense, 1. 1. 955, 1277, and perhaps in the 
 sense οι έρματα, 2. 1284. 
 
 2 Night is said by Apoll. 4. 1058. to be εύ- 
 1 νήτιιρα έργων άνδρεσσι, as giving rest from 
 
 fabour. 
 
 Ε Υ Ο 
 
 265 
 
 constitution and laws ; the practice of jus- 
 tice. Ευνομία is also in Mythology, the, daugh- 
 ter of Themis, one of the Hora;. Olymp. 9. 
 24. Orph. H. 42. αυτοί δ' ευνομιησι πολιν 
 κατά καλλιγυναικα Κοιρανεονσ' όλβος δε πο- 
 λύς και πλούτος οπηδεϊ. Horn. xxix. 1 1. See 
 Pyth. 5. 89. Syn. Ευετηρια, δικαιοσύνη, ει- 
 ρήνη. Ερ. Ερατεινή, απολεμος, εριθηλης, κου- 
 ροτροφος. 
 
 Έννομος, Dor. Ευνομάς. (See Brunck on Aj. 
 604.) qui bonis legibus utitur. governed by 
 good laws ; properly adjusted, πορσιστα, 
 μοϊραν δ* ευνομον. Nem. 9. 70. 
 
 Ευνόός, Ευνους. bene adfectus. kindly dis- 
 posed ; affectionate, θελοιμ αν' ευνουν δ' οντά 
 σ εξεπισταμαι. Alcest. 527. ευνουστατοντψδ' 
 ανδρι διά τάχους θανεΐν. Aj. 833. Syn. Έν- 
 νο'ίκος, ευμενής, προφρων, φιλοφρων, ενηης, 
 δεξιός, Ίλαος, αριστονοος, ευμενετης. 
 
 Ευνούχος, eunuchus. an eunuch, ευνούχος 
 ήμϊν ήλθες εσκευασμενος. Acharn. 121. 
 
 Ένξαντος, ου. ό ή. bene carminatus. well 
 combed, or, carded, σοι τον πΐληθ'εντα δι ευ- 
 ξαντου τριχός αμνοϋ. Theodorid. An. ii. 41. 
 
 Εύξεινος, Ευξενός. hospitalis. kind to stran- 
 gers, adv. Ευξεινως, and "Ενξ. (Apoll. 1 . 963.) 
 — οφρ' επελασσαν Αϋτις ευξεινοισι Δολιο- 
 σιν' — Αρ. 1. 1017. αγ' αυτόν εις ανδρώνας 
 ευξενονς δομών. Choeph. 700. Β. 
 
 Εύξεινος πόντος, and Ευξενός. formerly, Αξει- 
 νός, or, inhospitable, the Euxine, or, Black 
 Sea. ποντον επ' Έυξεινον προχεων καλλιρ- 
 ροον ύδωρ. Call. 1. 6. See Dionys. 22. 541, 
 695. Ενξενον επ οϊδμα. Iph. Τ. 395. Phr. 
 Ένξεινον πέλαγος. Pind. πόντος Σκυθικός. 
 Theoc. πόρος Ένξεινος. Ευξεινον οϊδμα λιμ- 
 νας. Eur. 
 
 Ενξεστος, Ευξόός. bene rasus. well polished; 
 smooth. — ενξεστησ ελατυσι. Η. 5. ιδρώσει 
 δε τεν Ιππος ευξοον άρμα τιταινων. Β. 390. 
 Syn. Ενστος, γλαφνρος. καλώς εξεσμενος. 
 
 Ένξϋνετός. intellectu facilis. easily compre- 
 hended, ευξννετον ξυνετοϊσι βοάν. Iph. Τ. 
 1092. 
 
 Έυογκος. molis compactae. 2. portatu facilis. 
 of proper, or, convenient, size, ευογκος είναι 
 γαστρι μή πληρουμενη. Eur. fr. Beller. 17. 
 5. Syn. Ευσ~αλ/;ς. ευβαστακτος. 
 
 Ενοδεω. neat, facile eo. to travel prosperously. 
 2. Ενοδόω. act. iter bene dirigo; facilem viam 
 concede to direct another well on his jour- 
 ney, or, in an undertaking, σφψν δ' ευοδοιυ 
 Ζευς, ταδ' ει τελείτε μοι. (Ed. C. 1435. Β. 
 Syn. Κατευοδοω. — όδηγεω. 
 
 Έυοδϊά. expeditum iter, a prosperous journey. 
 πρώτα μεν ευοδιαν αγαθήν απιόντι ποιητή. 
 Ran. ad fin. 
 
 Ευοδμός. suaviter olens. fragrant. — υποτ Οιχ- 
 θ'εντος Ώράν θαλάμου Ευοδμον επα'ίωσιν εαρ 
 Φυτά νεκταρεα*. Pind. Dithyramb, fr. 3. Syn. 
 
 3 " Quando, recluso Horarum thalamo, 
 odoratum persenserint ver plantae nectareae." 
 See Heyn. T. iii. pp. 67, 8. 
 
 Μ Μ 
 
266 
 
 Ε Υ Π 
 
 Ε Υ Π 
 
 Ευώδης, θνοεις, θυηεις, κηωεις. ήδνπνοος, εν- 
 
 TTVOOQ. 
 
 Ένοι. Euoe. the cry of the priestesses of Bac- 
 chus, who is called Έυ'ΐος. See Trach. 219. 
 
 Ένοικος, honam domum habens. with an ex- 
 cellent house, ώς ενδονλος, ώς ένοικος ην. 
 Athen. 1.6. 
 
 Ένοινύς. 6 η. bonum habens vinum. rich in 
 wine. Leon. Tar. An. i. 223. See Hermann, 
 Or ph. 601. 
 
 Ένολβος. s. s. as Ευδαίμων, τιν εκ των ενο\- 
 βων- Αργεί βασιλέων. Iph. Τ. 189. 
 
 Ενοπλος, ου. 6 η. bene armatus. 2. felix in 
 armis. well armed; successful in war. ασπι- 
 δοφερμονα θιασον, ενοπλον. Pho3n.813. See 
 Acharn. 592. Syn. Πάνοπλος, ένοπλος. 
 
 Ενοργησϊά. ή. morum atque ingenii bonitas. 
 suavity of manners; mildness of disposition. 
 adj. Ευοργητός. (Eubul. Ath. p. 260.) προς 
 σοφοί) yap ανδρός, ασκεϊν σώφρον' ενυργη- 
 σιαν. Bacch.641. Syn. Εντροπία, πραοτης. 
 See Valck. on Hipp. 1042. 
 
 Ένορκεω. religiose juro. to keep an oath faith- 
 fully. Hence, ΕνορκΧά. η. Ευορκωμά. το. 
 (Olymp. 2. 119. Cho'eph. 899. P.) adj. Ενορ- 
 κος, δ η. (Hes. ε. 190.) την εμην ψυχήν κατω- 
 μοσ , ην αν ενορκοΐμ' εγώ. Orest. 1531. Ρ. 
 
 Ενορμος. tutam navium stationem habens. 
 having a secure roadstead, or, good harbour. 
 φευγοντες πιμπλάσι μυχούς λψ'ενος ενορμου. 
 Φ. 23. 
 
 ΕυορνΊς, ϊθδς. δ η. bonas aves generans. 2. qui 
 bonis auspiciis fit. famous for fowls, auspi- 
 cious. — ο τ ενορνιθι Ύαναγρα ι -Οιωνός βλασ- 
 τών, — Antip. Sid. An. ii. 30. 
 
 Ευοσμϊά. suaveolentia. fragrance, σμνρνης 
 σταλαγμοΊς, βάρβαρων ενοσμιας. Soph. Jr. 
 
 Ένοφρϋς. pulcra habens supercilia. with fine 
 eyebrows. ενσφνρο<•, ενμηκης, ευοφρνς, εν- 
 πλοκαμος. Rufin. An. ii. 394. 
 
 Ευοχθεω. feliciter ago. to fare sumptuously. 
 adj. Ενοχθδς. (Horn, xlii.) δς δε κεν ευοχθ^σι, 
 θεός δ' επί ολβον οπαζη. Rhian. An. i. 479. 
 Syn. Ένφραινομαι, ενωχουμαι. 
 
 Έυο-ψδς. opsoniis abundans. stored with pro- 
 visions, ayopav ιδεϊν ενοφον, ενπορυνντι μεν 
 ^Ηδιστον' αν δ' απορ -y τις, αθλιωτατον. Ti- 
 mocles. Syn. Πολυοψος. 
 
 Ευπάγης. Έυπηκτός, Ιί. Β. 661. bene COm- 
 pactus. solidly built; strong. — βακτρον 
 Ένπαγες, αντοφλοιον, — Theoc. 25. 208. 
 
 Ένπαιδενσίά. recta institutio liberorum. good 
 education, βραβεϊον αρετής εστίν ενπαιδεν- 
 σια. Sent. 
 
 Ενπαις. bonos habens liberos. fortunate in 
 children; as to number, or, worth. Hence, 
 ΕνπαιδΧά. η. (Ion. 678. Vesp. 1512. Β.) εν- 
 παις ποτ'ονσα,νννδεγρανς,απαιςθ'άμα.ίΐβο. 
 809. Syn. Κλυτοπαις. αγλαοπαις. ευτεκνος. 
 Ενπάλάμός. solers. made by a skilful hand, 
 ingenious, και τεκτονες ενπαλαμων ύμνων' — 
 
 1 Tanagra was famous for cocks. See Pau- 
 sanias, 1. ix. 22. 
 
 Equit. 527. Syn. Ένποιητος. επιδέξιος, εν- 
 χειρος. 
 
 Ευπάλης. laborem facilem habens. easily 
 fought, adv. Ενπάλεως. (Apoll. 4. 193.) μη- 
 κετι δειδιθι τοΧον' επει μετόπισθεν αεθλονς 
 Έυπαλεας τελεεσθαι Αγηνοριδης φατο Φιι^εύς. 
 ib. 2. 617. 
 
 Ευπάράγωγός. cui verba dare facile est. easily 
 imposed upon, αλλ' ενπαραγωγος ει. Equit. 
 1112. Syn. Έναπατητος, απλοϊκός, ενπειθης. 
 
 Ένπάριρς. Dor. Ενπάράδς, ου. ό η. pulcras ge- 
 nas habens. with a beauteous face, ενπαραον 
 κράτα σνλασαις Μεδοισας. Pyth. 12. 28. 
 
 Ένπαρθενδς. felix virgo. happy in a single 
 state, πδτνι, ενπαρθενε Αικρα. (Ion. a min. 
 Dim.) Bacch. 520. 
 
 Ευπάτερειδς. (II. Ζ. 292. Hippol. 68. Monk.) 
 ΕνπατρΧς,ό η. Ενπατρϊδης. ό. bono, sen prae- 
 claro, patre natus. born of a noble father, τις 
 αν ενπατρις ώδε βλαστοί ; Soph. El. 1087. 
 ώς εξ ενπατριδάν εις ενπατριδας πάλιν ενθη. 
 Theoc. 18. 53. Syn. Οβριμοπατρη. — ενπα- 
 τωρ, ενγενης. 
 
 Ενπειθης, Androm. 820. Ευπϊθης, persuasu fa- 
 cilis ; moriger. easily persuaded ; tractable. 
 πάντως yap ov πείσεις νιν' ov yap ενπιθής. 
 Prom. 333. Syn. Πειθημων. — ταχνπειθης, 
 εριηκοος, ενεικτος, εναγωγος, ευχερής, υποχεί- 
 ριος, πειθήνιος. 
 
 Ευπειστός. See Ενπιστδς. 
 
 Ενπεμπελδς. felix, laetus. happily sent ; fortu- 
 nate, αύται δ' εχονσαι μοΧραν ονκ ενπεμπε- 
 λον. Eumen. 479. 
 
 ΕνπΊπλός. pulcrum habens peplum. adorned 
 with a beautiful veil, or, mantle. See Έυεανος. 
 αν'ερες ενπεπλω Ααματερι δαϊτα τελενντι. 
 Theoc. 7. 32. 
 
 ΈνπερΧκάλυπτός, ον. υ ή. qui facile velari po- 
 test, easily concealed, ενπερικαλυπτον εσχε 
 την δνσπραξιαν. Apoll. Syn. Ενκρνπτος. 
 
 Ενπετάλδς, ον. ό η. bene foliatus. with thick 
 foliage, αλλά τά μεν δενδρεσσιν υπ' ευπετα- 
 λοισι κρεμαντο. Plato, An. i. 174. Syn. Καλ- 
 λιπετηλος, βαθνφνλλος. 
 
 Έυπε"της. facilis. easy to be effected ; easy in 
 disposition. Hence, Έυπϊτειά. η. (Phcen. 272.) 
 adv. Ευπετώς. (Agam. 554. P.) όπου τιθι) τις, 
 ενθόδ' εστίν ευπετης. Cycl. 526. 
 
 Ευπετρος. e saxo duro factus. made of hard 
 stone. — συν δε, Θνειαν-Ένπετρον, και τάν κ. λ. 
 Aristo, An. ii. 258. 
 
 Ευπηληζ. pulcra ornatus galea, having a fine 
 helmet, αλλά και ευπηληκος Αθηναιης επι 
 δουρί. Leon. Tar. An. i. 236. Syn. Ένκορνθος. 
 
 Ευπηνδς. pulcre textus. beautifully woven. 
 ταΰτ ovv υφηνασ οϊσθ' εν ενπηνοις νφαΧς ; 
 Iph. Τ. 814. Syn. Ένμιτος, εννφης. 
 
 Ένπηχΰς. pulcra brachia habens. with beau- 
 tiful arms, και περ εών ολίγος' μνάται δ' εν- 
 πηχνν Αθηνην. Rhian. An. i. 479. Syn. 
 Καλλιπηχνς. See Hipp. 200. 
 
 ΈυπΤδαζ, άκος. ό ή. aquis scatens. abounding 
 in springs, σπηλυγγες Νυμφών εϋπιδακες, άι 
 τόσον νδωρ. Crinag. An. ii. 141. 
 
Ε Υ Π 
 
 Έυττιστος. 6 τ), ultro creditus. readily believed, 
 or, trusted, adv. Ευπιστως. (Tkesm. )05.B.) 
 και σφοδρά πείθει' περί yap σον νΰν Ένπιστα 1 
 λέγει' — Aj. 150. Syn. Πιθανός. 
 
 ΈνπΊων. praepinguis. very fat, or, rich, ως και 
 εμε πλωοντα συν ονκ ενπιονι φορτω. Leon. 
 Tar. An. i. '242. 
 
 "Ενπλειος. bene plenus. very full; overflow- 
 ing•. — καδδ' apa πηρην-θήκεν ενπλειην, — p. 
 467. Syn. Έμπλεος, ενιπλειος, καταπλεος. 
 παμπληθης. ευπληρωτος. 
 
 Ευπλεκής, II. Β. 450. Ευπλεκτδς. bene junc- 
 tus; nexilis. well-knit, or, fastened, σειράς 
 τ ενπλεκτονς' προ δ' αρ' ουρηες κιον αντών. 
 Ψ. 115. Syn. Ευνητος. 
 
 Ένπλοια. felix navigatio. a favourable voyage. 
 ft δε κεν ενπλοιην δψη κλυτδς Έννοσιγαιος. 
 I. 36*2. Syn. Πλους ονριος, κάλος, γαλήνη, 
 ενοδια. Ερ. Ακύμαντος. 
 
 Έυπλδκάμΐς. ή. Ευπλοκάμδς. δ η. pulcros cin- 
 cinnos habens. with beautiful hair, ταων, ai 
 παρος ήσαν ενπλοκαμΊδες Αχαιαί. β. 119. 
 Τρωαί εϋπλοκαμοι — Ζ. 380. Syn. Καλλιπλο- 
 καμος, ερασιπλοκαμος, ευκομος, ηνκομος, εν- 
 θριζ, ενχαιτης. 
 ' Ένπλδος, contr. Ευπλους. Ευπλωτδς. (Antip. 
 Thess. An.ii. 113.) navigatu facilis. favour- 
 able for sailing, ώρια πάντα γένοιτο, και ευ- 
 
 Ε Υ Π 
 
 267 
 
 π\ 
 
 οον ορμον ικοιτο. 
 
 Theoc. 7. 62. 
 
 Ένπλννης. bene lotus. 2. mundus. well-wash- 
 ed ; clean, των οι έκαστος φάρος εϋπλυνες, 
 ηδε χιτώνα, θ. 392. 
 
 Έν-νοδς, Ένπνονς. δ ή. bene spirans. 2. suave- 
 olens. blowing favourably. 2. smellingsweet- 
 ly. Hence, Ευ7τι/οια.>/. fragrance. (Strato, An. 
 ii. 360.) η δποτ εκ λειμώνος εϋπνοα λειρια 
 κερσοι. Mosch. 2. 32. 
 
 Ένποιητδς, ον. δ ή. affabre factus ; elegans. 
 well-made ; or, wrought, ειματά τ ενποιητα, 
 τά οι Φαιήκες έδωκαν, ν. 369. Syn. Εντνκτος, 
 ενπαγης, ενζοος, ενκολλητος, ενγλνπτος. 
 
 Ενπδκδς. bonum vellus habens. with an ex- 
 cellent fleece, μήλων φλεοντων ενποκοις vo- 
 μενμασιν. Agam. 1425. Syn. Έυρρηνος, εν- 
 μαλλος, ενερος 
 
 Ευπδλεμειά. Nom. Pr. Apoll. 1. 55. 
 
 Ευπδλεμδς. bellicosus. warlike. ~ϊ$ικης ευπολε- 
 μοιο πάτερ, σνναρωγε θεμιστος. Hom. νϋ. 4. 
 Syn. Ευπτολεμος, μενεπτολεμος, φιλοπτολε- 
 μος. 
 
 ΈνπδλΊς. Eupolis. poet of the Old Comedy. 
 Ενπολις μεν τον ~Μαρϊκάν πρωτιστον παρειλ- 
 κνσεν. (Eupolid. Polyscliem.) Nub. 553. 
 
 Ενπομπδς. δ ή. bonus dux. conducting pros- 
 perously, δρμωμενον βροτόϊσιν ευπομπψ τυ- 
 Xy. Eum. 93. 
 
 Ενπδρϊω. abundo rerum copia. to possess suf- 
 ficiently, or, in abundance. Hence, Έυπδρϊά. 
 η. (Maneth. 1.222.) όταν ενπορών γαρ αισχρά 
 πραττν πράγματα, Τί τούτον απορησαντ αν 
 
 1 This is Brunck's reading for ενπειστα on 
 the authority of MSS. Menander uses εΰ- 
 πιστος actively for ευπείθης, Mein. p. 134. 
 
 ονκ οιει ποιεϊν; Antiph. Syn. Έυημερεω, εν- 
 θηνεω, περισσενω, δα•\ιιλενομαι, εμπιμπλα- 
 μαι'γεμω. πλοντεω. 
 
 Ενπδρδς. facilis meatu. dives; uber. going 
 with ease ; possessing ability, means, or, op- 
 portunity, for doing any thing. Hence, (if the 
 reading, Philoct. 872. Br. be correct) Ev- 
 πδρως. adv. νυν μοι θράσος και γλώσσαν ευ- 
 πορον δοτέ. Equit. 634. χρήματα ποριζειν 
 ενπορωτατον γυνή. Eccles. 236. Syn. Πορεν- 
 σιμος, ενδιοδος. — επιδέξιος, δαψιλης, άφθο- 
 νος, ζάπλουτος, περισσός. 
 
 Ευποτμος. Agam. 246. See Ευδαίμων. 
 
 Ευπδτδς. potatu suavis. agreeable to drink. 
 ησσον προς ενποτόν τε Κερχνειας ρεος. Prom. 
 676. Syn. 'Κδυποτος. 
 
 Ευπους. bonis pedibus praeditus. 2. velox. 
 swift-footed. — και ενποδα Δψωνην -Αρτέμι- 
 δος -Call./r. 48. 
 
 Ενπράγίά, Pyth. 7. 17. Ευπραζϊά. Έυπραζϊς, 
 Agam. 263. res secundae. success, μεταδος 
 φιλοισι σοίσι σης ευπραζιας. Orest. 450. 
 Syn. Ευδαιμονία, ευτυχία. 
 
 Έυπραττω-. bene ordino. to manage, or ar- 
 range, well, δήμιοι, οι κατ' αγώνας εϋπρησ- 
 σεσκον έκαστα, θ. 259. Syn. Ενδιαγω. κα- 
 τευθύνω. 
 
 Ευπρεμνδς, ον. δ η. pulcrum stipitem habens. 
 with a good trunk, or stem. Zavi παρ' εν- 
 πρεμνω τα,δ' ανεθεντο δρυΐ. Leon. ΑΙ. An, 
 ii. 192. 
 
 Ε?;7τρί7Γί)ς, Ενπρεπτδς. JEsch. Supp. 717. P. 
 decorus. of noble appearance ; seemly; spe- 
 cious. Hence, Έυπρεπώς. adv. (Alcest. 159.) 
 See Εκπρϊπης. γνναικοφωνος, απαλός, ευπρε- 
 πής ιδεϊν. Thesm. 192. Β. 
 
 Ευπρηστδς. quod facile inflat et accendit. 
 blowing powerfully into flame, παντοιην 
 ευπρηστον αϋτμην εζανιεϊσαι. Σ. 471. Syn. 
 Ευφυσητος. — εύφλεκτος, ευπυρωτος, ευκαης. 
 
 Ευπρδσηγδρδς. blande compellans. affable, ον 
 χρή σκυθρωπδν τοΊς ζενοις τον προσπολον 
 Είναι, δεχεσθαι δ' ευπροσηγορψ φρεν'ι. Al- 
 cest. 778. Syn. Φιλοφρων, φιλάνθρωπος, ευ- 
 προσοδος, εναπαντητος, ευπρόσιτος, ευμενής. 
 
 Ενπρδσϊτδς. δ r). accessu facilis. easy of access. 
 ευπρόσιτοι, γλυκεροί, σοβαροί χαριεντες αοι- 
 δοί. Maneth. 5. 288. 
 
 Ευπρδσοιστδς. δ ή. allatu facilis; commodus. 
 easily brought about, or, effected, κονκ εστίν 
 ατής ενπροσοιστος εκβασις. Med. 279. Syn. 
 Εύφορος, ευαντητος. 
 
 Ευπρδσωπδς, ου. δ i). speciosus. looking well, 
 or favourably, δεζαιτ αν ευπρόσωπος ίλεως 
 τ ίσως. Aj. 1009. Β. Syn. Ευμορφος, ευ- 
 πρεπής, ενπροσηγορος, ενμειδης. 
 
 Ενπρνμνης. Ευπρυμνδς. (II. Δ. 249.) decorus. 
 prop, having a handsome stern. 2. fig. 
 graceful, well-regulated. 2. τοιώνδε τυγχά- 
 νοντας, ενπρυμνη φρενός Χάριν σεβεσθε τι- 
 
 2 The words, εν πράττειν, disunited, sign, 
 "to prosper, to have good success;" so ευ 
 πάσχειν. See Pind. 01. 11.4. Pyth. 1. 
 
 Μ Μ 2 
 
268 
 
 Ε Υ Ρ 
 
 Ε Υ Ρ 
 
 μιωτεραν εμον. iEsch. Supp. 996. 
 
 Ευπρωρδς. pulcram proram habens. with a 
 good prow. — ποτι νήας εϋπρωρους αφικοντο. 
 Cal. 
 
 Έυπτϊρος. Ευπτερυξ, υγδς. Satyr. Thyill. An. 
 ii. 277. bene alatus. well feathered, swift. 
 See Nub. 800. Β. ός δ' επί τοξον εβαιν, δς 
 δ' ευπτερον άγε φαρετραν. Bion, 1. 82. Syn. 
 Πτερωτός, τανυπτερος. ωκνπτερος. κουφός. 
 
 Έυπτορθος, ου. δ η. habens pulcros ramos. 
 branching, ευπτορθων παλαμαις δραζαμενος 
 κεραων. Ερ. άδ. 283. 
 
 Έυπυργυς. pulcras turres habens. well forti- 
 fied, εισοκεν η ΰ/χεΐς Τροιην ευπυργον ελητε. 
 Η. 71. Syn. Καλλιπυργος. 
 
 Έυπωγων. δ ή. s. s. as Ευγενειδς. ιξαλος ευπω- 
 γων αιγδς ποσις εν ποτ αλω?). Leon. Tar. 
 An. i. 236. 
 
 Ευπωλος, ου. δ η. producens bonos equos. 
 famous for horses. Ιλιον εις ευπωλον άμ' 
 Αργειυισιν επεσθην. Ε. 551. Syn. Ευιππος. 
 
 Έυραζ. adv. ex obliquo. sideways, στη δ' ευ- 
 ράξ συν δουρί, λαθών Αγαμέμνονα δΧον. Λ. 
 251. See Αν. 1258. Br. 
 
 Ενρειτάς, ά. Dor. for Ευρειτης. See Ευρρυς. 
 πωλών, Σιμοεντι δ' επ' ευρειτα πλαταν. Tro- 
 ad. 811. 
 
 Ευρεμά. Hedyl. An. i. 484. Εύρημα, άτδς. το. 
 inventum. a discovery ; a lucky expedient. 
 τι τουδ' αν ευρημ' ενρον ευτυχεστερον ; Med. 
 553. Syn. Ανευρεσις, εζευρημα, μηχανή, επι- 
 νόημα. 
 
 Ευρεσΐτεχνυς. δ η. artium inventor, an epith. 
 of Minerva. Orph. H. 31. 14. 
 
 Ευρετης. δ. ΕνρετΧς. ή. Έυρητωρ. δ ή. inven- 
 tor, v. -rix. one who makes a discovery. — a 
 δε μελο^δδς Χρώματος' ά δε σοφάς ευρ'ετις αρ- 
 μονίας. Antip. Sid. An. ii. 15. 
 
 Ευρετΐκδς, ή, δν. ad inveniendum aptus. in- 
 ventive; favourable to invention, ευρετικον 
 εϊναί φασι την ερημιαν. Menand. p. 20. 
 
 Έυρην, Έυρρηνδς. δ ή. alens pulcras agnas. 
 breeding fine lambs, ουδέ Φεραις Αδμητος 
 εϋρηνεσσιν ανασσων. Apoll. 1. 49. See 3. 
 1086. Syn. ΤΙολυμηλος, ευμηλος, πόλυαρς. 
 
 Ευρησϊεπης, εδς. δ η. verborum inventor, 
 ready in inventing words, ευρησιεπης, περί- 
 τρίμμα οδικών. Nub. 446. See Olymp. 9. 120. 
 Syn. Καινολογος, ευγλωσσος. 
 
 ΈυρΊς, ϊνδς. or ΈνρΊνδς, ου. δ ή. cui bonus est 
 nasus. keen-scented, εοικεν ευρις η ξένη κυ- 
 νδς δικην. Agam. 1102. κυνδς Αακαινης ως 
 τις ευρινος βασις. Aj. 8. 
 
 Ευρϊπϊδης, λαχανόπωλιν έχων μητέρα τήνΚλει- 
 τώ. Schol. Acharn.456. Euripides, the great 
 Tragic writer; born at Salamis, on the very 
 day of the battle. He was son of Clito, a 
 green-grocer. See Αιασκανδικίζο). He is bur- 
 lesqued particularly in the Thesmoph. Ran. 
 and Acharn. — dimin. ΕυρΤπϊδϊον. το. Acharn. 
 405, 475. και μοι βαδίστε εστίν ως Eupt- 
 πιδην. ibid. 394. ου σον μνήμα τοδ' εστ', Ευ- 
 ριπίδη, αλλά συ τοΰδε, Tj/ ση γαρ δοζ-φ μνήμα 
 τοδ' αμπεχεται. Pausan. Ait. 
 
 ΈυρΊπος. fretum inter Euboeam et Bceotiam. 
 the channel between what is now Livadia, 
 and the Egripo or Negropont. ην αμφί δι- 
 ναις, ας θαμ' Εύριπος πυκναΧς Αυραις ελισ- 
 σων, κυανεάν αλά στρέφει. Iph. Τ. 6. See 
 Li v. xxviii. 6. ένθεν δ' Ευριπον διαβάς, εκα- 
 τηβολ' Απολλον. Horn. Αρ. 222. 
 
 Ευρίσκω, borrows tenses from the old verb, 
 Έύρεω. f. εσω & ησω. perf. εΰρ?;κα. a. 2. εύ- 
 ρδν. a. 1. med. εύρησάμην & ευράμην. inve- 
 nio. to find; to find out; to discover, ειπερ 
 γάρ χ' ευρφσι παρ' αυτόφι βωτορας άνδρας. 
 Μ. 302. χρη νιν (αρετάν) εύροντεσσιν αγανορα 
 κομπον Μη φθονεραϊσι φερειν γνωμαις. Isthm. 
 1. 60. Syn. Ανευρίσκω, αλφαινω. επιφωραω, 
 καταλαμβάνω. 
 
 Έυροιζητδς. bene stridens. making a hissing 
 noise. — ό τ ευροιζητος επ' ωμοις- Ιδς — Phi- 
 lipp. An. ii. 226. 
 
 Εΰρος. ό. Eurus. the south-east wind, πόντου 
 Ίκαριοιο, τά μεν τ Ευρός τε Νότος τε. Β. 145. 
 Syn. Απηλιωτης. Ερ. Αιγυς, εριπνευστος, 
 κραιπνος. 
 
 Εύρος, εος. το. latitude breadth, τείνει πύργος 
 εν ευρει. Sept. Th. 763. P. Syn. Έυρυτης, 
 πλάτος. 
 
 Έυρράφής, εδς. δ η. bene consutus. well sewn. 
 εν δε μοι αλφιτα χεϋσον εϋρραφεεσσι δοροΐ- 
 σιν. β. 354. Syn. ύολνρραφης. πολυρραπτος. 
 
 "Εϋρρΰς, εΐά, υ. gen. εϋρρϊδς, poet, εύρρείδς, II. 
 Ζ. 508. Ευρειτ-ης, Dor. -ας, &Έύρρειτης^εη. 
 άδ, ibid. 34. Ευροος & ν Εϋρροος, II. Φ. 130. 
 "Εϋρρειων, Christod. An. ii. 471. pulcre flu- 
 ens, flowing abundantly, θυμβρις ενρρειτης 
 ποταμών βασιλευτατος άλλων. Dionys. 353. 
 ευροον Ευρωταν. Hec. 646. Ρ. 
 
 Ευρυαγυια. latas vias habens. with broad 
 streets. — νυν γάρ κεν ελοι πολιν ευρυαγυιαν- 
 Τρωων'—Β. 12. Syn. ΐΐλατυαμφοδος, μεγάλη. 
 
 Ευρΰάλη. Euryale. one of the Hesperides. 
 Σθεινώ τ', Ευρυαλί/ τε, Μέδουσα τε λυγρά 
 παθοϋσα. Hes. θ. 276. 
 
 Ευρΰαλος. Ν. P. a Phaeacian chief. Od. θ. 1 15. 
 — Ευρυαι^ασσα. ή. an epith. of Ceres. Call. 
 6. 122. — Ευρΰβάτης. δ. a herald, attending 
 upon Ulysses. II. B. 1 84. — Ευρϋβϊη. η. daugh- 
 ter of Pontus and Terra. Hes. θ. 239.— Ευ- 
 ρΰδάμάς, ντδς. δ. 1. a seer in Horn. II. Ε. 
 149. — 2. an Argonaut. Apoll. 1. 67. — Ευρυ- 
 δϊκη. Eurydice ; not the wife of Orpheus in 
 Greek 1 Poets, but, 1. of Nestor. Od. γ. 453. 
 ■ — 2. of Creon. Antig. 1 180. Br. — Ευρύκλεια. 
 nurse of Ulysses. Od. a. 429. β. 361.— Ευ- 
 ρΰλδχος. a companion of Ulysses, κ. 207. — 
 Ευρυμάχος. Ένρϋνδμδς. suitors of Penelope. 
 δ. 628. β. 23. — Ευρυμε<5ουσα. nurse to Nau- 
 sicaa. η. 8. — Έυρϋμεδων. 1. an attendant 
 upon Nestor. II. Θ. 114. — 2. a river of Pam- 
 phylia, near which Cimon defeated the 
 Medes. Dionys. 852. — Ευρυνόμη. 1. daugh- 
 
 1 I must except Moschns, who calls her 
 Ένρυδίκειαν, 3. 131. Hermesianax calls her 
 Άγριόπη, Ath. p. 597. 
 
Ε Υ Ρ 
 
 Ε Υ Ρ 
 
 269 
 
 I fer of Oceanus. Hes. Θ. 358. — 2. mother of 
 
 the Graces, ibid. 906. — 3. attendant of 
 
 Penelope, ψ. 293. — Ενρυπνλη. Anacreon's 
 
 mistress. Anac. fr. 27. p. 357. Fischer. 
 
 Ευρϋβάτος. latus, amplus. of wide extent. 
 
 ουρεος ενρυβατοιο — Cal. 
 Ευρυβϊης, for ΈυρνβΊάς, ου. 6. cujus vis late 
 patet. very powerful, ευρυβιης Α'ϊδης ανδρός 
 απ' αγκαλιδων ; Julian. iEgypt. An. ii. 505. 
 -Εύρυθμος, ου. δ ι), numerosus, concinnus. well 
 modulated; keeping time well. αάυ.Ευρυθ- 
 '. μως. properly, neatly. {Cycl. 560.) — εκτυ- 
 ι πεϊτο δε Εμβάς γερόντων ευρυθμοις προβη- 
 μασιν. Plut. 758. Β. Syn. Εύθετος, ευσυν- 
 θετος, ευαρμοστος, αρμόδιος, εμμελής, κομ-φος. 
 Έυρϋκερως. qui est latis cornibus. with spread- 
 ing horns, ως φατο' την δ' ώδε προσεφωνεεν 
 ευρυκερως βοΰς. Mosch. 2. 149. Syn. Ευ* 
 κεραος, κεραος, κερεαλκης. 
 Έυρυκολπος. spatiosum sinum habens. wide- 
 bosomed, ομφαλόν ευρυκολπου Έμολε χθο- 
 νός — Nem. 7. 49. 
 Ευρυκρειων. late regnans. with wide dominion. 
 ήρως Α τρε'ϊδης ευρυκρειων Αγαμέμνων. Α. 102. 
 Syn. Ευρυσθενης, ευρυμεδων. 
 Έυρυλειμων, ωνος. δ ή. lata prata habens. with 
 spacious meadows. — νυν δ' ευρυλειμων-Ποτ- 
 νιά σοι Αιβυα. Pyth. 9. 95. 
 Ευρυμενης. latus. broad, τειχεος ευρυμενοϋς, 
 
 νπεφαινετο δ' άλσος εραννόν. Orph. 985. 
 Ευρΰμίτωπδς, ου. δ η. latam frontem habens. 
 with broad forehead, σοι δ' αϋ εγώ ρεξω 
 βουν ηνιν, ευρνμετωπον. Κ. 292. 
 j Ευρυμϊδης. Patronym. Ύηλεμος Ευρυμιδης, ος 
 μαντοσυνη εκεκαστο. ι. 509. 
 Ευρϋνω. dilato. to widen, λειηναν δε χορον, 
 καλόν δ' ευρυναν αγώνα. θ. 260. Syn. Μηκϋ- 
 • νω, πλατύνω, αυζανω. 
 .Ευρύνωτδς. latis humeris. broad-shouldered. 
 ουδΐ ευρυνωτοι φώτες ασφαλέστεροι, Aj. 
 , 1251. Β. 
 Ένρυόδειός. Ευρΰπεδος, Antip. Sid. An. ii. 20. 
 , δ ή. amplus. extensive, ως τών ωρνυτο δοϋ- 
 ,1 πος από χθονός ευρυοδειης. Π. 635. Syn. 
 . Μεγαλαμφοδος. πλατύς, ενρυπορος. 
 ; Ευρυόπης, JEol. Ευρΰοπά, II. θ. 442. Έυρΰοφ. 
 late sonans. loud sounding, or thundering. 
 ενρεν δ' ευρυοπα Κρονιδην ατερ ήμενον άλλων. 
 J Α. 498. See Εριβρεμετης. 
 Ι Έυρϋπδρος. amplos habens meatus, that has 
 I spacious ways, οι δ' ώστε μέγα κΰμα θαλασ- 
 i σης ευρυποροιο. 0.381. 
 .; Έυρυπρωκτδς. qui podice amplo est. of ample 
 rump. Hence, Ευρυπρωκτϊά. ή. (Vesp. 1070. 
 fir.) έζει τινά γνωμην λέγειν, το μη ευρυ- 
 ί πρωκτός είναι ; Nub. 1084. 
 Ευρυπυλής, εος. Ευρϋπΰλδς, ου. δ ή. amplis 
 portis. with spacious portals, αλλ' αΰτως 
 αλαλημαι αν' ευρυπυλες Α'ίδος δω. ψ. 74. 
 Έυρυπΰλος. Ν. Ρ. 1. son of Hercules, prince 
 I of Cos. //. B. 677.-2. a Thessalian chief, 
 1 son of Euaemon. ib. 736. — 3. son of Tele- 
 phus ; w r hose territory was near the Caicus. 
 Od. λ. 518. — 4. an ancient king of Libya, 
 
 "brother of Triton. — Ευρυπυλος-Γαιάοχου 
 παΊς αφθιτου Εννοσιδά. Pyth. 4. 57. 
 
 Ευρϋρεεθρος, II. Φ. 141. Έυρϋρεων. late fluens. 
 with wide channel. Φάσίν τ ευρυρεοντα, και 
 έσχατα πειρατα ΐΐοντου. Apoll. 2. 1264. See 
 Εύρρυς. 
 
 Ευρδς, εός. δ. fern, ευρεία, latus. broad; wide; 
 ample. ΑργεΙοι φευζονται επ' ευρέα νώτα 
 θαλάσσης. Β. 159. Syn. Πλατύς, με γας, ευρυ- 
 τενης, ευρύχωρος. From Ευρύς, besides the 
 proper names already noted, are derived the 
 following adjectives : Έυρυσθενής, εός. δ ή, 
 II. Η. 455. Ευρνσόρός, Theodorid. An. Η. 44. 
 Ενρυστερνός, Theoc. 18.36. Ευρΰτϊμος,ΟΙι/νψ. 
 1. 67. ΈυρΰφαρΊτρης, Ευρϋφάρ~ετρός, Pyth. 
 9. 45. and/r. inc. Ην. Ευρύφνής, Od. δ. 604. 
 Ευρϋχαδής, Leon. Tar. An. i. 224. Ευρυχαι- 
 της, Isthm. 7. 4. Ευρϋχόρός, II. I. 474. Eu- 
 ρωγης, Gcstul. An. ii. 166. 
 
 Ευρϋσάκης. ill. Ajacis Telamonii. son of Ajax 
 & Tecmessa. See Aj. 577. 
 
 Ενρυσθευς. Eurystheus, Rex Mycenarum. ηδη 
 ανήο γεγον εσθλός, ος Αργειοισιν αναζει, Ευ- 
 ρυσθενς, Σθενελοιο παις ΐίερση'ϊαδαο. Τ. 123. 
 Ερ. Αλιτημενος. 
 
 Ευρϋτειος. possess, ab Ενρυτός. στρατόν λαβών 
 επακτόν,ερχεταιπολιν-Τήν Ενρυτειαν. Trach. 
 264. Β. 
 
 Ευρντερως. adv. latius, laxius. more loosely. 
 ώ σκυτοτόμε, της μου γυναικός του ποδός Τύ 
 δακτυλιδιον πιέζει τό ζυγόν Άθ' άπαλόν όν' 
 τοϋτ οϋν συ, της μεσημβρίας Ελθών, χαλα- 
 σον, όπως αν ενρυτερως εχη. Lysist. 416. 
 
 ΕυρύτΧων. Ν. P. one of the Centaurs, οίνος 
 και Κενταυρον αγακλυτον Ευρυτιωνα. φ. 295. 
 
 Ενρύτος. princeps (Echalise Arcadicae ; etc. 1. 
 the father of Iphitus, hence called, Ευρντϊ- 
 δης, Od. φ. 37. and of Iole, according to So- 
 phocles, who calls her την Έυρυτειαν παρθε- 
 vov, Trach. 1221. fir. — 2. son of Actor, and 
 therefore called Ακτορίων, a chief of the 
 Eleans, II. B. 621. — 3. the name of a foun- 
 tain near Aulis. See Markl. on Iph. A. 420. 
 ουθ' Έρακληΐ, ουτ Έυρυτψ Οιχαληΐ. θ. 224. 
 
 Ευρυφαεσσά. mater Solis, Auroras, et Lunae. 
 a name in mythology, γημε γαρ Ένρυφαεσ- 
 σαν αγακλειτήν Ύπερειων. Horn. χχχ. 4. 
 
 Ευρωδης, εός. δ ή. Aj. 1190. fi. Ευρωεις, εσ~ 
 σά, εν. situ obsitus ; obscurus. musty; squa- 
 lid; and hence, dusky, dark, ταφον ευρωεντα 
 καθεζει. ib. 1167. See II. Υ. 65. Syn. Σαθρός, 
 σκοτεινός. 
 
 Ευρώπη, Dor. Ευρωπά. ϊ/. 1. filia Tityi, mater 
 Euphemi. Pyth. 4. 81. — 2. fil. Agenoris, 
 dicta etiam Ευρωπείη, Mosch. 2. 41. mater 
 Minoi's et Rhadamanthi ex Jove, //. S. 321. 
 Ex hac, 3. pars orbis olim tertia dicta. Nem. 
 4. 1 14. — Europa, d. of Tity us ; 2. of Agenor ; 
 
 from whom, 3. Europe is named. 2. ουχ ούτω 
 νωτοισιν εβαστασε φορτον έρωτος Ύαΰρος, δτ 
 Ευρωπην διά κύματος r)y επί Κρητην. Ba- 
 trach. 77. Ερ. Περικαλλης, αμϋμων, λιποπα- 
 τρος, κεροεσσα, Τυριά. 
 
 Ευρώπη, Horn. Apoll. 251. Ενρωπειά, Dionys. 
 
270 
 
 Ε Υ Σ 
 
 Ε Υ Σ 
 
 281. Έυφωπίά, sc.yrj. Europa. Europe, σχε- 
 δόν τταρ' αυτοϊς κρασπεδοις Ένρωπιας. Eur. 
 
 fr. Thes. vi. 
 
 Ένρωπδς, ή, όν. latus visu. wide to look at. 
 πυρ ιερόν ένδον, χάσμα τ ενρωπόν πέτρας. 
 Iph. Τ. 630. 
 
 Ενρως, ώτός. δ. situs, caries, mould ; damp; 
 rust. — πέδιλα, τα μη πυσε νηχντος ενρως. 
 Call.y}'. 313. χά συριγζ ενρωτι παλυνεται, 
 αν ποτ επαζας. Theoc. 4. 28. Syn. Σήψις, 
 σηπεδων, μαρανσις, υγροτης σεσηπυϊα. 
 
 Ένρωτάς, ου vel ά. δ. fJuvius Laconiae. the 
 Eurotas. χρισαμεναις ανδριστι παρ' Ενρωταο 
 λοετροΐς. Theoc. 18.23. Ερ. Αονακοτροφος, 
 καλλιροος, εϋρροος, δϊνηεις. 
 
 Ενρωτίάω. situ obsitus sum. to become 
 mouldy, or, rusty, ενρωτιών, ακορητος, εική 
 κείμενος. Nub. 45. Syn. Σηπομαι, σαπριζω. 
 
 "Ευς, εεός, εήός 1 . (unde ευ, quod factum ευ, 
 bene,) et 'Κυς, ήεός, II. Β. 653. bonus, for- 
 tis. good; valiant. Ααρδανιων αυτ ήρχε ν ευς 
 παις Αγχισαο. ib. 8 1 9. Syn. Πλατύς, ισχυρός, 
 γενναίος, αγαθός, κάλος, ευτυχής. 
 
 Ευσέβεια. Ενσεβϊά, Antig. 943. Br. pietas. 
 religious feeling ; devotion. — ου γαρ ήνσε- 
 βεια σννθνησκει βροτοΐς. Philoct. 1443. Syn. 
 θεοφροσννη, ευσεβημα, δσιοτης, θρησκεία. 
 Ερ. Ερατεινή, εριτΊμος. 
 
 Ευσεβης,εος. δ ή. pius. religious; reverencing 
 the gods, or parents, adv. Ευσίβεως, Ενσε- 
 βώς. (Olymp. 6. 133. CEd. Τ. 1430. Br.) 
 ενσεβεων δ' ανδρών γένος εφθιτο, ουδέ θε- 
 μιστας Ουκ ετι γιγνωσκουσ , ουδέ μεν ευσε- 
 βιας. Theog. 1137. Syn. θεοσεβης. όσιος. 
 
 Ενσεβεω. Deum colo, &c. to act piousty. 
 ενσεβεων περί θεούς, Ελπίδα προσμενετω. 
 Theog. 1140. 
 
 Ευσελμός. bene tabulatus. well furnished 
 with benches of rowers. The same nearly 
 is the sign, of Ευσκαλμος. (Anyte, An. i. 199.) 
 ενθ' εμε μεν κατεδησαν εϋσσελμψ ενί νηί. ξ. 
 345. Syn. Ενκαθεδρος. ευζυγος. ενκωπος. 
 ευσανιδωτος. 
 
 Έυσεπτδς. venerabilis. revered, μοίρα τάν 
 ενσεπτον άγνειαν λόγων. CEd. Τ. 864. Β. 
 Syn. Σεβάσμιος, σεμνός, αποβλεπτος. 
 
 Έυσημδς, ου. δ ή. perspicua, vel fausta, signa 
 dans easily distinguished. 2. auspicious. See 
 Antig. 1021. ευσημόν τε φάσμα ναυβαταις. 
 Iph. Α. 252. Syn. Φανερός, επίσημος. 2. ευ- 
 τυχής, δεξιός. 
 
 Ευσθενϊω. viribus polleo. to be vigorous, νΰν, 
 χώτ εν ήβη τουμδν ηυσθενει δέμας. Cycl. 2. 
 Syn. Ισχύω, ευθηνεω. 
 
 Ευσίπυός. cui penus est locuples. well-pro- 
 vided, θειης δ' ευσιπυους ίξ ολιγησιπυων. 
 Leon. Tar. An. i. 222. 
 
 Ευσκανδιζ, Ίκδς. δ ή. oleribus abundans. fur- 
 nishing a good supply of vegetables, ευμα- 
 
 1 Εός was also an old word for αγαθός, 
 whence the Ion. or rather JEol. gen. plur. 
 εάων, Od. Θ. 325, 335. Callimachus has adopt- 
 ed this genitive, Jov. 91. 
 
 ραθον πρηώνα και ευσκανδικα Χελογχώς. 
 Leon. Tar. ib. 234. 
 
 Έυσκαρθμδς. "Ευσκ. bene saltans, bounding 
 actively, τον δ' ες Αχαιών νήας εϋσκαρθμοι 
 φερον Ίπποι. Ν. 31. Syn. Ευκίνητος, ευπονς, 
 ταχύς. 
 
 Ευσκενώ. bene instructus sum. to be well 
 provided, ούτω μεν ευσκευουμεν' εκ δε τώνδ* 
 εμοί. Aj. 823. Β. Syn. Παρασκευάζομαι, εν- 
 στελλομαι. 
 
 Ευσκϊαστός, CEd. C. 1708. Br. Ευσκως. qui 
 facile adumbratur. 2. opacus. well shaded. 
 αίγειροι πτελεαι τε εϋσκιον άλσος εφαινον. 
 Theoc. 7. 8. Syn. Κατασκως, συσκιος, σκιερός. 
 
 Ένσκδπδς, ου. δ ή. scopum feriens, Od. λ. 197. 
 Choeph. 692. — 2. clare videns ; hinc, provi- 
 dus, acutus, II. Q. 24, 109. — 3. pass, clarus 
 visu. taking good aim. clear-sighted, seen 
 distinctly. 3. — Αιγλητην μεν,εϋσκοπου ε'ινε- 
 κεν αίγλης. Apoll. 4. 1 716. Syn. 2. Πρόσκο- 
 πος, εποπτηρ, συνετός. — 3. ευθεωρητος. 
 
 Ευσοδς, ου. δ ή. bene salvus. quite safe. Hence, 
 Ενσοιά. ή. (instead of the common reading, 
 εύνοια, CEd. C. 390. Br.) εύδετ' εμά ψυχά, 
 δυ αδελφεω, ευσοα τέκνα. Theoc. 24. 8. Syn. 
 Σώος, άβλαβης. 
 
 Ευσπειρης. Ενσπειρός, ον. δ η. pulcras spiras 
 faciens. in graceful folds. Antip. Sid. An. ii. 
 pp. 11 & 13. 
 
 Ενσπλαγχνϊά. animi praestantia. good cou- 
 rage, δώρον δεχεσθαι, της εμης ευσπλαγχνιας. 
 Rhes. 192. Syn. Αρετή, τολμά, θράσος. 
 
 Ευσπδρδς. fecundus seminis. well sown, όσα 
 τ ευσπορους αγρών γυας-^εμεσθε — Αν. 231. 
 
 Ευσταθής, εδς. δ ή. stabilis. steady ; solid. 
 Hence, Ευστάθεια, Ion. Ευστάθϊη. (Strato, 
 An. ii. 368.) εσταμεναι περί τόΐχον εϋστα- 
 θ'εος μεγαροιο. Σ. 374. Syn. Εύτακτος, εν- 
 ποιητος, εδραϊος, σταθερός, βέβαιος. 
 
 Ευστάθιος, ου. δ. Eustathius. a senator, in the 
 time of Justinian, σ^.ς 'Ρώμης γενετής και 
 παις Ευστάθιος. Anal. Τ. iii. ρ. 136. 
 
 Ευστάλης. commode instructus ad proficis- 
 cendum. expeditus. well equipped, adv. Ev- 
 στάλεως, Opp. πλους ουριός τε κεϋσταλης, — 
 Philoct. 780. Br. Syn. Κουφός, επιδέξιος. 
 — ευστολος. 
 
 Ευστάχϋς, ύδς. δ ή. multas spicas ferens. with 
 abundance of ears of corn. — ενσταχυεσσιν 
 αμαλλαις. Cal. 
 
 Ευστειρδς. firmam carinam habens. with a 
 stout keel. Τϊφυν εϋστειρης οιη'ια νηδς ερυσ- 
 θαι. Αρ. 1. 402. Syn. Έντροπις. 
 
 Ενστεφάνδς. bene coronatus. wearing beau- 
 tiful crowns. — εϋστεφανος Κελαδεινή. Φ. 
 511. Syn. Ευστεφης, καλλικρηδεμνος. 
 
 Έυστϊβης. bene tritus. well trodden, ευστιβες 
 αιθυιαις ιχθυβολοισι Χεπάς. Ερ. άδεσπ. 128. 
 Syn. Τετριμμένος. 
 
 Έυστιπτος. bene calcatus a textore ; ideoque 
 densus et bene textus. well trodden, or 
 beaten; thence, of close texture, ενθ' αν Ίυν- 
 δαριδης μεν εϋστιπτον θετό φάρος. Αρ. 2. 30. 
 
 Ευστδλιζω. apparo, orno, to equip; furnish. 
 
Ε Υ Σ 
 
 Ε Υ Τ 
 
 271 
 
 πεντήκοντα νήας ειδομαν, Σημειοις ευστολισ- 
 
 •, μίνας. Iph. Α. 255. Syn. Παρασκευάζω, ευ- 
 τρεπιζω. 
 
 Ίυστολος. beneindutus, ν. 2. instructus. well 
 equipped, όσσον ες ενδιόν κεν ένστολος δλ- 
 
 ' κάς ανυσσαι. Apoll. 1. 603. Syn. Ενειμων. 
 
 1 2. ευστολισμενος, ένστολης. 
 Ινστομάχος. δ ή. utilis ventri. good for di- 
 
 . gestion. adv. Ευστομάχως. An. Lectt. p. 177. 
 
 1 ϊνστομεω. concinnum ore cantum modulor. 
 
 -to sing delightfully, εσω κατ' αυτδν ενστο- 
 μονσ αηδονες. CEd. C. 18. Syn. Ένφθογγεω, 
 
 , αδω ενφωνως. 
 
 Ζνστομος, ον. δ ή. pulcris oris, with good ex- 
 pression, εΰστομα εχειν, Philoct. 201. favere 
 linguis. to keep silence, epith. lagense; ap- 
 plied to a flaggon ; M. Argent. An. ii. 270. 
 Syn. Ευπρόσωπος, ενγλωττος. εύφημος. — 
 ενρυστομος. 
 
 Ευστορθνγξ,γγος. 6 η. e stipite robusto. made 
 of the stout stem of a tree. Leon. Tar. An. 
 i. 229. 
 
 Εύστοχος, ου. δ η. felix in jaculando. of good 
 aim. I.fig. ready in conjecture. Ευστοχία. 
 η. (Call. 3. 217.) λογχαις τ ακοντιστήρες 
 
 ' ευστοχωτατοι. Phcen. 140. Syn. Έκατηβε- 
 
 L λετης, ευθύβολος. 2. αγχινοος, ευσννετος, 
 οξυδερκής. 
 
 Ένστρά. fossa, in qua mactabantur sues, a 
 place, where the bristles were singed from 
 hogs. 2. kiln-dried barley, εν ταϊσιν ευστραις 
 κονδνλοις ήρμοττομην. Equit. 1236. Β. 
 
 Ευστρεπτδς. Ευστρεφής, Od. β. 426. Εύστρο- 
 φος, //. Ν. 599. Iph. Α. 293. versatius. well, 
 or easily, turned or twisted, adv. Ενστρο- 
 φως. (Anal. Τ. iii. p. 30.) ελκον δ' Ίστια 
 λευκά εϋστρεπτοισι βοεΰσιν. β. 426. Syn. 
 Ευττλεκ^ς, ενκαμττης, ευπεριστροφος, πολύ- 
 στροφος, ευκίνητος. 
 
 ,Ευσ-ροφάλιγξ. tortilis. whirled round, ηκεν, 
 εδινησεν δ' ευστροφαλιγγα κομαν. Antip. Sid. 
 An. ii. 13. 
 
 Ευστρωτος. bene stratus, well spread, or co- 
 vered, εςλεχος ευστρωτον, -Hom.Yen. 158. 
 
 Έυστϋλος. justam columnarum distributionem 
 habens. with well-proportioned pillars. — 
 ευστυλων-Ν αών χρυσηρεις θριγκους. Iph. Τ. 
 128. 
 
 (Ευσυμβλητος. Ευσυμβόλος, Cho'eph. 168. quod 
 perconjecturas facile cognosci potest, easily 
 
 ι guessed, η δ' ουκ ετ ευζυμβλητος η χρησμφ- 
 
 [ δια. Prom. 774. Syn. Νοητός, ευγνωστος, 
 ευσυνετος, ευχερής. 
 
 Έυσννετος. δ ή. intellectu facilis. intelligible. 
 
 , ενξννετον ζννετοϊσι βοαν. Iph. Τ. 1092. Syn. 
 
 ! Έυσυμβλητος. 
 
 "Εύσφϋρος. cui est elegans pedum forma, with 
 handsome ankles, or feet. — και ενσφνρψ 
 Αμφιτρίτη. Hes. θ. 252. Syn. Καλλισφνρος, 
 τανυσφυρος, αργνροττεζα. ευπεζος. 
 
 Ι Έυσχημονεω. honeste me contineo. to have 
 
 j a graceful appearance, or, becoming de- 
 meanour, αμελονντα του ζην ουκ ενεστ εν- 
 σχημονεΐν. Sent. Syn. Εκπρεπω. ευ ζαω. 
 
 σεμνύνομαι. 
 Ευσχήμων, όνος. δ η. decens, spectabilis. 
 
 graceful ; dignified ; honest; specious, adv. 
 
 Ευσχημδνως. Ευσχημως. (Vesp. 1210. Β. 
 
 Menand. fr. inc. 29. Hec. 567.) ως και συ 
 
 μή νυν εις εμ' ευσχήμων γένη. Med. 584. 
 
 Syn. Ευπρεπής, διαπρεπής, κάλος, κόσμιος, 
 
 σεμνός. 
 Ευσχίδής, εος, Ενσχιστος, (Crinag. An. ii. 
 
 114.) ό η. bene scissus. easily, well, split, or 
 
 cut. και λίθος ενσχιδεων θηγαλεη κάλαμων. 
 
 Julian. JEg. ibid. 496. 
 Ευσωματεω. bono sum corporis habitu. to be 
 
 healthy and vigorous, κρεισσων' τι γαρ δει 
 
 δειλον οντ ευσωματεϊν ; Androm. 765. See 
 
 Nub. 799 ι . Syn. Ευρωστεω, υγιαίνω, εν εχω. 
 Ευσωτρδς, "Ενσσωτρος. cujus rotse bene con- 
 
 glutinantur. with strong wheels ; rolling 
 
 easily. — τοι μεν yap εϋσσωτρον επ' απήνης 
 
 Ήγοντ ανδρί γυναίκα, πολύς δ' νμεναιος ορω- 
 
 ρει. Hes. α. 273. Sy t N. Ευδρομος, ευκυλιστος. 
 Εύτακτος, ordinem servans. well-regulated; 
 
 well-behaved, adv. Εντακτως. (Nub, 964. Β.) 
 
 Hence, Ενταξϊά. ή. (Ερ. άδ. 319.) και πώς 
 
 αν ετι γενοιτ αν εύτακτος πολις ; Αν. 829. 
 
 Syn. Ενπρεπης, ενσχημων, κόσμιος. 
 Ευταρσος, ον. δ η. bene alius, well feathered. 
 
 εκρεκες ενταρσοιο δι ιζύος, αχετά, μολπάν. 
 
 Archias, An. ii. 100. See Myrin. ib. 107. Exp. 
 
 δ καλώς πτερωτός. 
 Έϋτε, Ή,ϋτε. adv. quando ; sicut. when ; as. 
 
 τοϋδ' ουκ αλα&ις, εΰτ αν Αίγισθος μολη/. 
 
 Soph. ΕΙ. 627. Β. Syn. 'Οπόταν, ήμος. — ώσ- 
 
 περ, καθαπερ, άτε. 
 Έυτειχης, II. Π. 57. Ευτειχεος, Α. 129. Ευ- 
 
 τειχητος. bene munitus. well fortified, ός 
 
 πάσης Φρνγιης εντειχητοιο ανασσει. Horn. 
 
 Ven. 112. Syn. Ευτείχιστος, ευερκης. 
 Ευτεκνος, ου. δ η. prole felix. happy in one's 
 
 children. Hence, Ευτεκνϊά. ή. ( Theoc. 18. 
 
 52.) ή γαρ τεκοϋσα τονδε πατρίς ευτεκνος. 
 
 Here. F. 1405. Syn. Ευπαις. εύφορος, ευ- 
 
 τόκος, πολυγονος. 
 Ευτέλεια, Ευτελϊά". parvaimpensa. economy. 
 
 κάπ' ευτέλεια, τονδε. Ran. 404. Syn. Αφέλεια, 
 
 ολιγαρχία, φειδώ, λεπτοτης. ισχνοτης. 
 Ευτελής, frugi. frugal ; parsimonious, εγώ δ' 
 
 ανόητος, ευτελής υπερβολή. Menand. fr. inc. 
 
 137. Syn. Φειδωλός, μηδαμινός, αφελής, 
 
 φαύλος, αγελαως. 
 Έυτελιζω. vilipendo. to despise, βέλος ηυτε- 
 
 λιζ Ερωτος. Anac. 45. 10. Syn. Εξευτελίζω, 
 
 εκφανλιζω, ατιζω. 
 Ευτέρπη. Euterpe, one of the Muses. Ευτέρπη 
 
 τραγικοιο χορού πολνηχεα φωνην. An. π. 513. 
 Ευτέρπης, εος, ους. δ η. valde jucundus. 
 
 charming. — εμών δ' ύμνων αεζ' ευτερπες άν- 
 θος. Ol.G.fln. 
 Ευτίχνητος. artificiose fabricatus. made skil- 
 
 1 I am not aware that ευσωματεϊν occurs 
 in any other place in poetry. 
 
 2 Ευτελίη is addressed as a goddess, by 
 Crates, Anal. i. 186. 
 
272 
 
 Ε Υ Τ 
 
 fully. Φρυνη τον πτεροεντα, τδν εντεχνητον 
 
 Έρωτα. Tull. Gem. An. ii. 279. 
 ΈυτεχνΧά. peritia. ingenuity; skill. δς λιθον 
 
 εις μανιην ηγαγεν ευτεχνιη. Ερ. άδ. 302. 
 Έντεχνος, ον. δ ή. artis peritus. expert ; ex- 
 cellent as a workman, or artist, έντεχνων 
 
 ερατδν σκυτοτομων καματον. Antip. Sid. An. 
 
 ii. 11. 
 Έυτμητος, ον. δ ή. bene sectus. easy to cut ; 
 
 well cut. Ιππους μεν κατεδησεν εντμητοισιν 
 
 Ίμάσι. Χ. 567. Syn. Έυτομος. 
 Έντοκος, ον. δ ή. fecundus. prolific Hence, 
 
 Έντοκίά. ή. (Orph. Η. 1. 8.) ή μεν αριστεν- 
 
 ονσα και έντοκος, ονχ νπδ παίδων. Dioscor. 
 
 An. i. 500. 
 Έντολμϊά. audacia, confidentia. courage, ον 
 
 τοι θράσος τοδ' εστίν, ουδ' εντολμια, Φιλονς 
 
 κακώς δρασαντ' εναντίον βλεπειν. Med. 469. 
 
 Syn. θρασντης, θράσος, ενφνχια. 
 Έντολμος. audax, confidens. bold; resolute. 
 
 adv. Έντολμ(ος. {Agam. 1300.) αλλ' ισθι τλη- 
 
 μων ονσ'απ' εντολμον φρενός, ibid. 1304. Syn. 
 
 θαρσαλεος, πρόθυμος, θρασνσπλαγχνος. 
 Έντονος, ου. δ ή. validus, firmus. straining 
 
 every effort ; vigorous ; lively, adv. Εντόνως. 
 
 (Plut. 1096.)— μέλος, -Έντονον, αγροικοτερον. 
 
 Acharn. 673. Β. Syn. Ένμελης, εύρωστος, 
 
 ευσθενης, -γενναίος. 
 Έυτορνδς. tornatu facilis. 2. pulcre tornatus. 
 
 easy to turn in a lathe j well-turned, in 
 
 which sign. Έντορνεντδς also is used, Ep. 
 
 άδεσπ. 77. ιτυός τ' εν εντορνοισι περιδρο- 
 
 μοιςιδρως. Troad. 1197. 
 Έυτράπεζος. qui multos in mensa excipit. 
 
 keeping a good table, δρφς τον εντραπεζον, 
 
 ως ηδύς βίος. Eur. fr. inc. 51. 
 Ευτράπελος, ου. δ ή. lepidus, urbanus. gay ; 
 
 facetious, ούτε λογον ευτραπελον. Vesp. 469. 
 
 Β. Syn. Αστείος, αιμνλιος, χαρίεις, καλλιεπης. 
 Ευτραφής, Έυτρεφής. pass, bene nutritus. 
 
 well fed; well brought up; (Od. ι. 425. 
 
 Med. 920.) 2. act. nourishing. So, Έυτρδφδς, 
 
 Oppian. 2. ουλοισιν εξημελξας ευτραφές 
 
 ■γάλα. Choeph. 898. Syn. Έυθρεπτος, άπα- 
 
 λοτραφης, ζατρεφης, σιτευτός, πιων. ενπαι- 
 
 δεντος. 2. θρεπτηριος. 
 Έντρεπιζω. paro. to get ready, αλλ' εντρεπιζε 
 
 φασγαν η βροχον δερη. Orest. 942. P. Syn. 
 
 Έζεντρεπιζω, ετοιμάζω, εζαρτνω, εντϋνω. ευ- 
 
 τρεπες ποιώ. 
 Έντρεπής, εος. δ ή. paratus. ready, χρήζεις, 
 
 παρεστι λαιμός εντρεπής δδε. Hec. 569. 
 
 Syn. 'Ετοιμος, επηρης, πρόχειρος. 
 Έντρητδς, ου. δ ή. bene perforatus. w r ell 
 
 pierced, εν δ' αρα έρματα ήκεν εϋτρητοισι 
 
 λοβοϊσι. &. 182. 
 Έυτρϊαινης. δ. s. as ΐίοσειδών. απυεν βαρνκτν- 
 
 πον-Εντριαιναν — ΟΙ. 1. 116. 
 "Έύτριψ, Εντριβής seu^Evrp. bene tritus. well 
 
 bruised, or pounded, άλλοτε δε σμνρνεϊον 
 
 εϋτριβες, —N'ic. ΑΙ. 405. See 44. 
 Έυτρϊχος. bene comatus. full of hair, αφρον 
 
 κατεσταζ' εντριχου γενειαδος. Here. F. 934. 
 Έυτρδχάλος. δ ή. planus. 2.rotundus, 3. flex- 
 
 ΕΥΦ 
 
 ibilis, agilis. level; round; turning easily, 
 active. 1. χωρψ εν ευαει, και εϋτροχαλψ εν 
 αλωη. Hes. ε. 597.-2. σφαϊραν εντροχαλον,— 
 Apoll. 3. 135.— 3. See ib. 2. 46. Calab. 4. 
 344. Syn. Ι. 'Ομαλός. 2. περιφερής. 3. ευ- 
 στρεπτος, ταχινος. 
 
 Έντρδχος, ου. δ ή. bene currens. running 
 easily. Ζευς δε πατήρ Ιδηθεν εϋτροχον άρμα 
 και Ίππους, θ. 438. Syn. Ελαφρός, ευστρο- 
 φος. εντροχαλος. 
 
 Έντνκός. paratus, promtus. ready ; active. 
 αλλά, γυναι, πυρ μεν τοι νπδ σποδω ευτνκον 
 έστω. Theoc. 24. 86. 
 
 Έυτνκτδς, ον. δ ή. s. s. as Έυποιητος, Έντεχνη- 
 τδς. κρατι δ' επ' ιφθιμω κυνεην εντνκτον εθη- 
 κεν. Γ. 336. 
 
 Έυτνχίω. prospera fortuna utor. to be for- 
 tunate, αλλ' ει πεπαυται, καρτ αν εντνχεΧν 
 δοκώ. Aj. 263. 'Έλληνες πολεμώ Ύρωϊκψ εν" 
 τνχεσαν. Aristot. Pepl. An. i. 180. Exp. ED 
 πράττω, εϋ πάσχω, ενευτνχεω, ευμοιρεω, ευ- 
 δαιμονεω. Phr. Όταν αιγλα Διοσδοτος ελθιρ, 
 Ααμπρδν φέγγος επεστιν ανδρών Και μεϊλιχος 
 αιών. Pyth. 8. 138.— όταν δ' δ δαίμων ενροη— 
 JEsch. τον αυτδν αεί δαιμον ουριειν τνχης. ib. 
 εσθλον δ' εκνρσα δαίμονος — Ion. 
 
 Έντΰχημά, Ευτυχία 1 , secunda fortuna. good 
 luck ; prosperity. See Έυδαιμδνϊά,Ύυχη. πολ- 
 λοίς δ δαίμων, ον κατ' εννοιαν φέρων Μεγά- 
 λα διδωσιν ευτυχηματ, αλλ' Ίνα Ύάς συμφο- 
 ράς λαβωσιν εμφανεστέρας. Eur. fr. inc. 
 Barnes. 13. See HeracL 611. 
 
 Ευτυχής, fortunatus. attaining an object ; 
 prosperous, adv. Ευτυχώς. ((Ed. T. 997. 
 Br.) See Ευδαίμων. — ή yap ευτυχείς Ενν τψ 
 θεψ φανουμεθ', ή πεπτωκοτες. ib. 145. ώ πάϊ, 
 γενοιο πατρός ευτυχέστερος. Aj. 550. 
 
 Έυτυχΐς. ή. Nom. Pr. — Γοργοί, ό'ός τάν χέρα 
 μοι' λαβε και τύ,-Έυνοα, Έυτυχ'ιδος' ποτεχ 
 αυτά μή τν πλανηθής. Theoc. 15. 67. 
 
 Ένυδρος, aquosus. well watered. Αρκαδιη. 
 μελλεν δε μαλ' εννδρος καλεεσθαι — Call. 1. 
 20. Syn. Έννδρος, καθνδρος, νδρηλος. 
 
 Έυϋφης. bene textus. well woven, δπως φε- 
 ρτές μοι τονδε γ' ευνφή πεπλον. Trach. 602. 
 Β. Syn. Ένϋφαντος, ευνητος. 
 
 Έυφαρετρης. epith. Apollinis. bearing a fine 
 quiver. — τον ευφαρετραν-Απολλωνα προστα- 
 ταν. ib. 208. 
 
 Έυφεγγης. valde splendidus. brilliant. αυτ'ικ 
 επεί ρ' Έλικης ενφεγγεος αστέρες άρκτου. 
 Apoll. 3. 1195. Syn. ΐίολνφεγγης, καλλι- 
 φεγγης, λάμπρος. 
 
 Ένφημεω. celebro. 2. gratulor. 3. bene omi- 
 nor. to utter words of good omen; to avoid 
 using words of ill omen ; to observe a reli- 
 
 1 " Ευτύχημα and Ευτυχία, though here 
 classed together, differ in meaning ; the 
 former signifying one single instance of good 
 fortune, the latter, good fortune generally. 
 The same remark will apply to Ευεργέτημα 
 and Ευεργεσία, and all words of similar 
 form." Dr. Brasse. 
 
Ε Υ Φ 
 
 gious silence 1 ; to celebrate, or praise, any- 
 one ; to congratulate, φέρτε δε χερσίν ύδωρ, 
 
 - ευφημήσαί τε κελεσθε. Ι. 171. Syn. Έπενφη- 
 I μεω, ευφημιζω, ευηγορεω, ενλογεω, σιωπάω. 
 
 Ευφημία, verba bene ominata. words of good 
 omen ; of joyful import, silence, ευφημία 
 ι. μεν πρώτα νυν υπαρχετω. Vesp. 868. ευφη- 
 μία 'στω. — Αν. 960. Syn. Ευφημισμός, ευ- 
 I λογία, ευλογημα, ευδοκιμησις. σιωπή. 
 
 Εύφημος, δ. Ν. P. an Argonaut. Apoll. 1. 
 ί 179.— 2. chief of the Cicones. //. B. 846. 
 Εύφημος, ου. ο ή. boni nominis ; boni ominis. 
 i renowned ; auspicious, adv. Ενφημως. ( The- 
 
 - oc. 26. 8.) εύφημου στόμα φροντίδος. CEd. C. 
 ί- 131. Syn. Ευώνυμος, αίσιος. — σιωπηλός, ευ- 
 σεβής. 
 
 Ενφθογγδς. Ενφωνδς, Eccles. 708. suavem 
 
 edenssonum. soundingsweetly. &<?Ευ/?%7/ς. 
 
 ί- χαίρω δ' ευφθογγον χερσί λνρην οχεων. 
 
 Theog. 534. 
 -Ευφϊλης. Ένφϊλητος, Sept. Th. 108. P. dilec- 
 , tus, jucundus. well beloved, γένοιτο δ' οΰν 
 3 μολόντος ευφιλή χέρα. Agam. 34. Syn. Ύρι- 
 
 - φιλητος, προσφιλής, αγαπητός. 
 ,Ευφϊλδπαις. pueris amabilis. loved by the 
 
 young, αμερον, ευφιλοπαιδα, Και γεραροις 
 ϊ επιχαρτον. Agam. 722. Ρ. 
 ■Ευφορβίά, ας. η. pastus copiosus. good pas- 
 . ture. συ δη σφαδάζεις, πώλος ώς ευφορβια. 
 
 - Soph./r. 
 
 Ενφορβδς. nobilis Trojanus. son of Panthus; 
 whose soul at length animated the body of 
 Pythagoras. See Ovid. Metam.xv. 160. Uav- 
 
 j θόίδης Ευφορβος, ος ?)λικιην εκεκαστο. Π. 809. 
 
 ,Ευφδρητος. elatus; item, tolerabilis. upraised. 
 2. easily borne, πολυχωστον αν εΧχες-Ύαφον 
 διαποντιον γάς Αωμασιν ευφορητον. Choeph. 
 
 ι 353. Syn. 2. Εύφορος, ύποιστος, εναγκαλος. 
 
 Ευφορτος, ου. δ ή. bene onustus. well laden ; 
 carrying with ease, ευφορτοι νάες πελαγιτ'ι- 
 δες,— Meleag. 80. γουνασιν ευφορτοισι — Ορρ. 
 
 .Έυφράδεως. adv. eleganter ; prudenter. clear- 
 ly; discreetly. ώς συ μαλ' ενφραδεως πεπ- 
 
 • ννμενα παντ αγορεύεις, τ. 352. Syn. Σαφώς, 
 χαριεντως, εμφρονως, σωφρονως, συνετώς. 
 
 Ευφραίνω, exhilaro, oblecto. to gladden, και 
 
 J ρ' ευφρ7]ν' επεεσσι' — Ω. 102. ευφρανεειν αλο- 
 
 - χόν τε φιλην και νηπιον υιόν. Ε. 688. Syn. 
 Ι Φαιδρϋνω, επιτερπω, ιαινω. Phr. Μίλιγλωσ- 
 1 σοις πειθούς επαοιδαΐσι θελγειν. Προς ευ- 
 I φροσυναν τρεφαι γλυκεϊαν~Ή.τορ'— Isth. 3. 16. 
 
 Ε Υ Χ 
 
 273 
 
 1 Dr. Donnegan, in his very useful Lexi- 
 con, has now and then fallen into mistakes, 
 rwhich should be pointed out for the benefit 
 of learners. Among other senses of εύφη- 
 μ'εω, he gives, "to complain ; to lament, So- 
 phoc. Track. 178." Turning to this passage, 
 Γ find, ευφημίαν νυν Ισχ' — which is in other 
 words, ευφημίαν εχε, or, ευφήμει, and corre- 
 sponds to εΰστομ εχε, Philoct. 201. "speak 
 ,' words of good import," or, " be silent." [The 
 passage in Dr. D.'s. Lexicon here alluded to 
 is omitted in the edition of 1837.] 
 
 Έυφραστος. explicatu facilis. easy to explain, 
 or comprehend, οφρα και ουκ εσιδών περ 
 εχοις ευφραστον οπωπην. Dion. 171. 
 
 Ευφράτης, Έυφρητης. Euphrates. — Συριηγε- 
 νεος κελαδεινοϋ Ύδασιν Ευφρηταο διαινομε- 
 νον ζαθεοισι. Orph. L. 259. Phr. Ασσυριου 
 ποταμοΊο μέγας ροος, — Call. 2. 108. See 
 Ευρρΰς. 
 
 Έυφρδνεω. sapio; benigno animo sum. to be 
 wise ; to be kindly disposed, δς σφιν εΰφρο- 
 νεων αγορησατο, και μετεειπεν. Α. 73. Syn. 
 Νοεω. φιλοφρονούμαι. 
 
 Ευφρονη. s. s. as Νυξ. Night; i. e. the season 
 for reflection, ενδυστυχησαι δεινδν ευφρονης 
 κνεφας. Phcen. 739. Ρ, 
 
 Ευφροσύνη. Isetitia. gaiety; joy, particularly 
 at a feast, η όταν ευφροσύνη μεν εχη κατά 
 δήμον άπαντα, ι. 6. Syn. Ευθϋμοσυνη, ευθυ- 
 μία, ήδυπαθεια, Θάλεια, άβροσυνη, άβροτης. 
 Ερ. Ερατη, γλυκερά, γλνκεΤα, λιπαρά, καλλι- 
 στεφανος, ολβιομοιρος. Phr. Αριστος ευφρό- 
 συνα Ώονων κεκριμενων Ιατρός' — Nem. 4. 1. 
 
 Ευφροσύνη. Euphrosyne. one of the three 
 Graces, ποντί Αγλαία, φιλησιμολπε Τ' Ευ- 
 φρόσυνα, θεών κρατιστον παίδες. ΟΙ. 14. 19. 
 See Χάριτες. 
 
 Ευφρουρδς. δ η. act. pervigil. very watchful. 
 — κομιδην ευφρουρον εχουσιν. Ορρ. — 2. pass. 
 custodiendus. to be kept, or guarded, διδω- 
 σιν Αργειαισιν ευφρουρον κοραις. Eur. Dan. 23. 
 
 Ευφρων, δνδς. δ ή. recte sentiens ; hilaris ; lse- 
 titiam ferens. intelligent ; cheerful ; which 
 is the sign, of Ευφρόσυνος. (Nicarch. See Ep. 
 άδ. 73. Brunch.) Hence, Ευφρδνως. adv. laute, 
 benigne. handsomely, hospitably, ούτε θε- 
 οϊς, ειπερ τις ετι νυν δαινυται ευφρων. Ο. 99. 
 αρνε δυω, και οϊνον εϋφρονα, — (wine, that 
 maketh glad the heart.) Γ. 246. Syn. Εύθυ- 
 μος, ευφρονεων. ευφρανουμενος, ηδύς, ιλαρός. 
 
 Ευφυής, εδς. δ η. habilis, ingeniosus. of vigor- 
 ous growth ; well-born; talented. — μιανθην 
 αιματι μηροι-Ευφν'εες — Δ. 147. See Φ. 243. 
 Syn. Μέγας, ισχυρός, κάλος. — αγχινοος, επι- 
 εικής, νοερός, εύστοχος, πολυδαίδαλος. 
 
 Ευφϋλακτδς. bene custoditus ; tutus, well 
 protected; safe, τδ σώμα τ ου διδωσι τοις 
 εναντιοις, Εν ευφυλακτφ δ' εστί' — Here. F. 
 200. Syn. Ασφαλής, ευφυκτος. 
 
 Ένφυλλός. pulcra folia habens. with fine fo- 
 liage, ενφυλλψ δαφνα, γάς. Iph. Τ. 1247. 
 Syn. ΤΙυκνοφυλλος, τανυφυλλος, ευπεταλος. 
 
 Ευχαιτης, ου. δ. pulcre comatus. with beau- 
 tiful hair, ναιχι, προς ευχαιτεω Γανυμηδεος, 
 ουράνιε Ζεν. Call. Ερ. 55. and 71. Bl. 
 
 Ευχάλκδς. Ευχαλκωτδς, Leon. Tar. An. i. 224. 
 e pulcro sere factus. made of good brass. 
 αζινην εϋχαλκον,ελάίνψ αμφί πελεκκω. Ν. 6 12. 
 
 Ένχάρϊς, ΐτδς.δ ή. gratiosus. graceful; accept- 
 able. — ει δ' άλις ελθοι-Κυπρις, ουκ άλλα θεδς 
 Εύχαρις ούτω. Med. 628. P. Syn. Χαρίεις, 
 επιχαρις, ευαρεστος, επιηρανος, ηδύς. 
 
 Ευχαριστία, άς. η. beneficium. a kindness. 
 απόντι μάλλον ευχαριστιαν ποιεί. Menand. 
 ρ. 240. 
 
 Ν Ν 
 
274 
 
 Ε Υ Χ 
 
 Ευχαρίστως, adv. placide. happily, τάν ευχα- 
 ρίστως εχουσαν Πολιν, — Heracl. 380. Syn. 
 Χαριεντως, αρεσκοντως. 
 
 Ευχειρ. manu praestans. distinguished by va- 
 lour, or by skill, ευχειρα. δείιυγυιον, όρών-τ 
 α\κάν,-0\. 9. 165. See CEd. C. 472. Β. Syn. 
 Ανδρείος, θρασυχειρ. έντεχνος, δαιδαλοχειρ. 
 
 Ένχειρωτος. facile superabilis. easy to subdue. 
 κτεινοιεν ενχηρωτον 'Ελλήνων στρατόν. Pers. 
 458. Bl. Syn. Εννίκητος, ασθενής. 
 
 Ευχέρεια, άς. ή. facilitas, proclivitas. ease ; 
 dexterity ; levity ; aptitude to any thing•. 
 Eumen. 493. P. 
 
 Ευχερής, facilis; in promtu positus. one who 
 manages with ease or dexterity ; easily ; care- 
 less, θ'εσθαιεν ενχερεϊ, leve ducere. to make 
 light of. Philoct. 875. Β. δρα συ, μη νυν μεν 
 τις ευχερής παρίας (cequofacilior. too com- 
 plying) ibid. 519. Syn. Εύκολος, κουφός, 
 εναγωγος, ενηρης, επιεικές, ραδιος. 
 
 Ευχερώς, adv. facile, easily ; lightly, πειρώ 
 τύχης αγνοιαν ευχερώς φερειν. Sent. 
 
 Ευχετάδμαι. Έυχδμαι. precor. //. θ. 347. Α. 
 43. — 2. glorior. //. Ζ. 21 1.— 3. profiteor. to 
 pray; to boast, or exult; to declare. 2. ονχ 
 δσιη, κταμενοισιν επ' ανδράσιν ευχεταασθαι. 
 χ. 412. 3. — τοι δ' ουτ ών ακονσαι,-Ουτ' 
 ιδείν ευχοι /ro-Olymp. 6. 87. Syn. 1. ΙΙροσ- 
 ενχομαι, ικετεύω. 2. επευχομαι, καυχαομαι. 
 Phr. Ενχετο χεϊρ' ορεγων εις ουρανδν άστε• 
 ροεντα. Horn, όπως ϊκοιμην ευγματων προσ- 
 ηγορος. Antig. 1185. 
 
 Ευχή. votutn. avow; a prayer, αυτάρ επην 
 ενχησι \ιση κλντά εθνεα νεκρών, κ. 526. Syn. 
 ΤΙροσενχη, ενχωλη, δεημα, ΧΊπαρησις. Ερ. 
 Αγανη, απαυστος, καίριος, ευαγής, πολνλλι- 
 τος, λντηριος, όσια, μειλιχος, θεσπέσια. 
 
 Έυχηνωρ. Ν. Ρ. ην δε τις Ευχηνωρ, ΤΙολνϊδου 
 μαντιος ν'ιός. Ν. 663. 
 
 Ευχϊλος. abundans pabulo. full of herbage. 
 Lye. 95. 
 
 Ευχϊμάρος. δ η. capris abundans. having plen- 
 ty of goats, εναρνον θειητε και ευχιμαρον 
 Αιοτϊ/Λον. Myrin. An. ii. 107. 
 
 Ευχλδός. bene virens. verdant, τω δ' ευχΧοον 
 Δημητρδς εις επο-φων ΤΙαγον — CEd. C. 1600. 
 Β. Syn. Αειχλωρος, ενχλωρος. 
 
 Ευχορδδς. pulcraschordas habens. well strung, 
 αλλ' δμως ευχορδον έγειρε λυραν. Nem. 10. 39. 
 
 Εϋχδς, εος. το. gloria, renown ; a vaunt ; a 
 prayer ; a vow. δδς νικην Αιαντι και αγλαδν 
 ενχος αρεσθαι. Η. 203. Syn. Δοζα, κΧεος, 
 τιμή. καύχημα. ευχωΧη. Ερ. Εμπεδον, αστυ- 
 φεΧικτον, αοιδιμον, αΧηγες, αφθιτον, αγηραον, 
 αριζηλον, απροσμαχον, αγωνιον, γΧνκερον, 
 μεγαλοπρεπές, βασιΧη'Ίον, ενκΧεες, επαζιον, 
 γεραρον, επιτυμβιον, φερωνυμον. 
 
 Έυχρδος. Έυχρδης. Ευχρως, Lysist. 205. bene 
 coloratus. of good colour, or complexion. 
 ταμνων δέρμα βοειον, εϋχροες' οι δε δ?) αΧΧοι. 
 ξ. 24. 
 
 Ευχρϋσδς. auro abundans. golden, α τον με- 
 γαν ΙΙακτωΧον ευχρυσον νέμεις. Philoct. 397. 
 νχωλή. gloria, votum. renown; a prayer ; a 
 
 Ε Φ A 
 
 vow. καδδε κεν ευχωΧην Τίριαμω και Ύρωσι 
 Χιποιεν. Β. 160. 
 
 Ειψΰχϊά. fortitudo. resolution, ερπ' ες το δει- 
 νόν' νυν αγών ενφνχιας. Med. 403. Syn. 
 Μεγαλοψυχία, μεγαΧοθυμια, μεγαλοφροσύνη, 
 μεγαλονοια, ευγνωμοσύνη, ευτολμια, ανδρεία. 
 
 Ένφϋχδς. qui generoso et alacri est animo. 
 high-spirited; courageous, πολλών νέων yap 
 καν γέρων ενφϋχος y. Androm. 762. Syn. 
 Έντολμος, θαρσαλεος, τολμηρός, ενφρων. 
 
 Ενω. uro, ustulo. to scorch, to singe, -πάντα 
 δε οι βλεφαρ' αμφι και οφρυας ενσεν αϋτμη. 
 ι. 389. 
 
 Ευώδης, s. s. as Έυοδμδς. καδδ' ίίσ εν θαλαμω 
 ενωδε'ί, κηωεντι. Γ. 382. 
 
 Ευωλϊνός. pulcros habens lacertos. with beau- 
 tiful arms. — ό δε τάν ευωλενον θρεψατο παϊδα 
 Ίίνραναν. Pyth. 9. 31. 
 
 ΕυωνυμεΊς, ων. οι. Ν. P. inhabitants of an Attic 
 δήμος, δδς δε μιν ενθυδικων Ευωννμεων ενι 
 δημψ Naiftr, αιώνος μόΐραν εχοντ αγαθής. 
 Anac. Ερ. 20. Fisch. 
 
 Ευώνυμος, fausti nominis. 2. sinister : per 
 ευφημισμόν, having a distinguished, or, au- 
 spicious, name. 2. on the left hand. 2. διω- 
 ρισ, οιτινες τε δεζιοι φυσιν, Ευώνυμοι τε, — 
 Prom. 490. Syn. Έυσημος, επίσημος. 2. αρι- 
 στερός. 
 
 ΕυώπΧς, Ευωπδς, Εϊ>ωψ. pulcros oculos habens. 
 with beautiful eyes, τεγγουσ ευώπα παρειαν. 
 Antig. 536. See Orest. 908. P. & Od. ζ. 1 13. 
 Syn. Ευειό^ς, ευμορφος. ευοφθαλμος. φίλος. 
 
 ΕυωρΊαζω. leviter euro, to neglect, restored by 
 
 Porson to Prom. 1 7. 
 
 ευωριαζειν γαρ πατρός 
 
 λογούς βαρύ. See Blomf. not. & Gloss. Syn. 
 
 Αμελεω, ακηδεω, ολιγωρεω, παρακουω. 
 Ευωρδς. negligens ; securus. careless, ονδε τοι 
 
 ευωροι θυεων' — Euphor. ap. Et. Ma. Syn. 
 
 Ολιγωρος, αμελ?]ς. καταφρονητικός. 
 Ευωχεω. convivio accipio. to give good cheer. 
 
 rned. to regale one's self. Hence, Ευωχία, ή. 
 
 good living. (Acharn. 1008. B. Ran. 85.) 
 
 ενωχεϊοθαι μετά τών παίδων. Plut. 614. Syn. 
 
 Ευφραίνομαι, δαινυμι, εστιαω. χαίρω. 
 "Εφαλλδμαι, poet. "Επαλλόμαι. insilio. to fall 
 
 upon, or, assail. &r "Έπΐπ^αω. ένθα oi νιος 
 
 επάλτο Ώνλαιμενεος βασιλήος. Ν. 643. 
 "Ε^αλος. maritimus. on, or, near, the sea. Κη- 
 
 ρινθδν τ εφαλον, Αιου τ' αιπν πτολιεθρον. Β. 
 
 538. Syn. Ενάλιος, παραθαλάσσιος, αγχιαΧος. 
 "Εφάμερδς. "Επα/ζ. Dor. & JEol. for "Εφημ. 
 
 qu. υΐά. οΊδ' ότι θνατός εγώ και εφαμερος' — 
 
 Ptolemse. Rex, An. ii. 66. 
 "Εφανδάνω. complaceo., to please, βουλην, η 
 
 pa θεοίσιν εφηνδανε μητιοωσι. Η. 45. Syn. 
 
 Άνδανω, άδω, αρέσκω. 
 "Εφαπλόω. explico. to unfold ; lay open, αμφ' 
 
 ευνη χρυσειον εφαπλωσαντες άωτον. Orph. 
 
 1333. Syn. Εκτείνω, αναπτύσσω. 
 "Εφαπτω. 1. adjungo. adnecto. attingere faeio. 
 
 it. accendo. ^."Εφάπτομαι, pass, injungor, im- 
 
 ponor. S.med. attingo, capesso. 1. to bind, 
 
 or, fasten to ; to bring near, also, to kindle. 
 
 2. to be fastened to ; to hang over. 5. to at- 
 
Ε Φ Ε 
 
 ι tain, reach, handle, or, practise. 1. — μή κα- 
 θελοι μιν αι-ών, ποτμον e<paipag. 01. 9. 90. 
 2. — Τρωεσσι δε κηδε' εφήπται Εκ Διός' — Β. 
 ι 69. — 3. — κελενθοις ΆπΧοαις ζωάς εφαπτυι- 
 [ μαν, — Nem. 8. 60. μαντευματων τ' εφαψατο. 
 Pyth. 8. 86. αυτάρ επήν χειρεσσιν εφαφεαι 
 ηπειροιο. ε. 348. Syn. 1. Εζαπτω, προσάπτω. 
 
 2. επαρτώμαι, επικειμαι. 3. καθαπτομαι, ι\ιη~ 
 Χαφαω, επιθιγγανω. εγχειρεω, αντέχομαι. 
 
 Έφαπτωρ. qui contrectat. one who touches, 
 or, seizes. It is applied to Jupiter, as touch- 
 ing Io, and having a son, thence named "Έπά- 
 tyoQ.M&ch. Prom. 876. Supp. 309yll. Whence, 
 "ΕφαψΧς. ή. ib. 46. αγειν θελοντες ρυσιων εφαπ- 
 τορες. ib. 723. 
 
 Εφαρμόζω, accommodo. to adopt, or, fit to. 
 neut. to suit, ε'ί οι εφαρμοσσειε, και εντρεχοι 
 αγΧαά γυϊα. Τ. 385. Syn. • Αρμόζω, συναρ- 
 μόζω, συνάπτομαι, συμπίπτω. 
 
 Εφ^δρενω. insideo. 2. insidior. to sit in, or, 
 at, a place, to sit upon ; which is the sign, of 
 εφεδρησουσι, from the obsolete υ. Έφεδρεω, 
 Antip. Sid. An. ii. 32. But the more usual 
 sense of Εφεδρενω, is, 2. to lie in wait insi- 
 diously ; to be near with evil intent, συ θ', 
 δς ζιφηρης ττ/δ' εφεδρενεις κόρη. Orest. 1643. 
 
 | P. Syn. Επιβουλευω. εφεζομαι. — ενέδρας 
 τεκταινομαι. 
 
 Έφεδρος. 1. qui in sella sedet. 2. assessor, 
 
 ι 3. subsidiarius. 4. adversarius. seated upon, 
 
 jj at, or, near ; one, who succeeds to, or, is 
 substituted for, another; an enemy. 3. — εφε- 
 δρονς θ' ιπποτας μεν Ίπποταις Εταζ', δπλιτας 
 δ' ασπιδηφοροις ετι. Phcen. 1 112. Ρ.-4. τρα- 
 
 ,ι χνς δε παλιγκοτοις έφεδρος. Nem. 4. fin. Syn. 
 
 3. Επιτεταγμενος, διάδοχος. 4. ενεδρευτης, αν- 
 τιπαΧος. 
 
 ,Εφεζομαι. sedeo. to rest, or, lean, upon, ως 
 ειπών, αυτός μεν εφεζετο ΐίεργαμω άκρη. 
 Ε. 460. Syn. Εγκαθεζομαι, εφιζανω, εφημαι. 
 ΕφεΧκω. "ΕφεΧκϋω. attraho ; inveho. act. to 
 
 I entice, med. to bring along with one ; to 
 introduce. — αυτός γαρ εφεΧκεται άνδρα σί- 
 δηρος, π. 294. μοΰσαν δ' οθνειην ουποτ εφεΧ- 
 
 [I κυσαμην. Theoc. Ερ. 22. Syn. ΑεΧεαζω. 
 
 j επισπαω, εισάγω, συγκαταγω, προσκαΧεω, εισ- 
 ποιεω, μεταπεμπομαι. 
 
 Εφεννυμαι. β>Γ^Επϊεννΰμαι. med. induo mihi 
 
 ipsi. to put on ; clothe one's self. Αιγαιην 
 
 κεϊμαι βώΧον εφεσσαμενος. Addas. An. ii. 243. 
 
 J Εφεζής,ΟαΙΙ.Έρ.37.~Έφεζειης. adv. gradatim ; 
 
 - deinceps. in order; afterwards, πάντες εφ- 
 
 I εξειης, υπό δε ζυγά τευχε' εθεντο. Orph. 355. 
 Syn. Επίσης, επισχερω. 
 
 Έφεπδμαι. "Εφεσπδμαι, Od. μ. 349. insequor. 
 
 ! to follow; attend to. χρηστάς απορθοίς, αις 
 εγωγ' εφεψομαι. Antig. 9S6. Β. Syn. Κατα- 
 κοΧουθεω, υποτάσσομαι. 
 
 Έφεπω. persequor, insequor. II. Υ. 357. Od. 
 μ. 330. 2. obeo, euro, exerceo. to pursue. 
 2. to frequent ; attend to -Ζίϋ-"Ος τοΰτ εφε- 
 πεις ορός, — Pyth. 1.56. — συμποσ'ιας εφεπων. 
 ib. 4. 524. Syn. Αιωκω, επέρχομαι, θηρεύω. 
 2. νέμω. διέπω. 
 
 Ε Φ Η 
 
 275 
 
 Έφερπυζω. ''Εφερπω, Theoc. 5. 82. adrepo. to 
 creep towards ; to draw near, εφ' ?)v επεθυ- 
 μουν δαιμονιως εφερπυσαι 1 . Plut. 675. Syn. 
 Ώροσερπω, παρεισπιπτω, επέρχομαι. 
 
 ΈφεσΖς. ή. Ephesus. η τ' Εφέσου μακαιρα 
 παγχρϋσον έχεις Οϊκον, — Nub. 598. 
 
 Έφεσπερδς. s. as Έσπερως. η που τον εφεσ- 
 περον-ΐίετρας νιφάδος πεΧώσ . CEd. C. 1U59. 
 Β. 
 
 Έφεστιδς. domesticus. pertainingto,or,guard- 
 ing, a house, or family. 2. having a house, 
 or, abode, in a place. //. B. 125. Apoll. 1. 117. 
 Εφεστιοι θεοί. Dii penates. household Gods. 
 και σ αντιαζω προς τ Εφεστιου Αιός. Aj. 492. 
 Syn. 2. Εποικος, συνοικος, ποΧΤτης. 
 
 Έφεστρϊς.η. sagum, chlamys. a military cloak; 
 outer garment. See ΧΧαϊνα. πή Τίαφιης αλά- 
 βαστρα, και ύ\ παγχρυσος εφεστρίς ; Agath. 
 An iii. 54. 
 
 Εφέτης, ου. imperator. a chief, οχυροϊσι πε- 
 ποιθώς-ΣτυφεΧοις εφεταις, — Pers. 78. Syn. 
 'Ή,γεμων. 
 
 Έφετμη. mandatum. an order; a threat. "Εφετ- 
 μαί. prayers. Isth. 6. 26. ηδη yap με και aXXo 
 τεή επινυ.σσεν εφετμή. %. 249. Syn. ΕντοΧη, 
 επιστοΧη, κεΧευσμα, νουθεσία, πρόσταγμα, 
 εφημοσυνη. 
 
 Εφευρέτης, an inventor, τον εφευρεταν χο- 
 ρείας. Anac. 41. Syn. Ευρητωρ, αΧφηστης. 
 
 Εφευρίσκω, invenio. to discover. — ούτε τιν 
 αΧΧην Μήτιν εφευρίσκω' — τ. 158. Syn. 
 Εζευρισκω, καταλαμβάνω. 
 
 'Εφί-φΙάδμαι. dicteriis illudo. to insult with, 
 mockery, ζωψ' ατάρ τεθνεώτ'ι γ εφεφιοωνται 
 άπαντες, τ. 331. See ib. 370. Syn. Εμπαίζω, 
 επισκωπτω. 
 
 Έφηβάω. pubesco. to attain the age of pu- 
 berty, i. e. εφηβεία, or, εφηβδσΰνη, {Antip. Sid. 
 An. ii. 37. Theodorid. ib. 41.) αά^.^ΕφηβαΧδς, 
 
 "Εφηβικός. (Ant. Sid. ib. 32. Theoc. 23. 57.) 
 ουτ' εν τροφαίσιν, ουτ εφηβησαντά πω. Sept. 
 Th. 665. P. SYN. Καθηβαω, εγκαθηβαω. 
 
 Έφηβος, ephebus. grown up. άΧατο και τώ- 
 γαΧμα, κακόν δ' εκτεινεν εφαβον. Theoc. 23. 
 Syn. ΐίροσηβος, πρωθηβης, ήβητηρ, ηϊθεος. 
 See Sept. Th. 534. 
 
 Έφηκω. pervenio. to come up. και μην όδ' 
 aval αυτός εφηκει. Antig. 1257. Β. Syn. 
 Τίαρηκω, εφικνεομαι. 
 
 ΈφήΧιξ, ϊκός. ό ή. setate par. one of the same 
 age. οί δε το τάς νεότατος εφηΧικος άνθος, 
 Εφηβον. Ant. Sid. An. ii. 32. 
 
 ΈφηΧϊς, Χδός et ϊός. ή. asperitas cutis, ex ar- 
 dore solis proveniens. freckles ; sun-burns. 
 Nic. Th. 333. 858. 
 
 
 1 The penult, of the aorist from εφερπύζω 
 is here short, as analogy requires. In the 
 editions of Theocritus previous to Kiessling, 
 and even in Gaisford's, εφερπϋσας appears, 
 with the penult, long. Kiessl. reads, with 
 admirable taste and judgment, νυκτός εφερ- 
 ποίσας, which restores, not only the metre, 
 but the sense. 
 
 Ν Ν 2 
 
276 
 
 ΕΦΟ 
 
 Ε Φ Υ 
 
 "Εφημαι. adsideo. to sit upon, or, near, πόντου 
 θινός εφημενος. Philoct. 1124. Β. Syn. Εφε- 
 ζομαι, εγκαθεζομαι. 
 
 "Εφημϊρός."ΕφημερΊδς, Od. δ. 223. quotidianus; 
 in diem durans. daily ; lasting• but for a day. 
 θανόντ' i8?j τις, ώς εφήμεροι τνφαι. Heracl. 
 867. Syn. Καθημερινός, μινυνθαδιος. θνητός. 
 
 "Εφημοσΰνη. mandatum. charge; admonition, 
 αλλ' ουδ' ώς Μενέλαου εφημοσυνης αμέλησε. 
 Ρ. 697. άγεις εφημοσυναν, τάν ποτ' εν ουρεσι. 
 Pyth. 6.20. Syn. Έφετμη, κελευσις, εντολή, 
 παραινεσις. Ερ. Αλεγεινη. 
 
 "Εφϊαλλω. immitto. to send upon ; to lay hands 
 upon, αλλ' ουκ αποδώσεις, ουδ' εφιαλεϊς, οϊδ' 
 δτι. Vesp. 1348. See Αρ. 2. 183. Syn. Επι- 
 πεμπω,εφιημι, επιβάλλω, εισβάλλω, επιχειρεω. 
 
 "Εφιάλτης. Ν. Ρ. — ~Ωτος, κρατερός τ' Εφιάλτης, 
 Παίδες Αλογος— Ε. 385. 
 
 "Εφιζάνω,"Εφιζω. s. as" Εφημαι. ύπνος επι βλε- 
 φαροισιν εφιζανε, μη τι παθοιεν- Αργεΐοι, — 
 Κ. 26. κειμενον, ενθάδε δαιτρός εφιζεσκεν, κρεα 
 πολλά. ρ. 331. Syn. Εγκαθεζομαι, προσιζανω, 
 επικαθημαι. 
 
 "Εφ'ιημί. α. 1. εφηκά, II. Α. 445. immitto. to 
 send against, to urge on. 2."Εφϊεμαι. med. 
 with a genii, cupio. to long for. τί μοι των 
 δυσφορων εφΊει ; Soph. El. 144. — 3. act. & 
 med. permitto. to give leave, ib. 556. Aj. 1 12. 
 Syn. 1. Έπιπεμπω, επιβάλλω. 2. επιθϋμεω. 
 3. εαω, επιτρέπω. 
 
 "Εφΐκάνω, Od. λ. 195. "ΕφΤκνεδμαι. pervenio. 
 to come upon ; to reach. — άμα δ' αλλήλων 
 εφικοντο. Ν. 613. Syn. Εφηκω, επέρχομαι, 
 συνεγγιζω, καταλαμβάνω. 
 
 "Εφϊμειρω. s. as Ίμειρω. ουκ αν εγώ κατ' Ολυμ- 
 πον εφιμειρω θεδς εΐναι. Mus. 80. 
 
 "ΕφΊ μέρος, amabilis. delightful, νοσφιν ατερ 
 φιλοτητος εφιμερου' — Hes. α. 15. Syn. Ίμερ- 
 τος, Ίμεροεις, πανιμερος. 
 
 "Εφιππος, qui equo insidet. 2. equestris. rid- 
 ing; pertaining to horses, κλυδων' εφιππον, 
 εν μέσω κυκωμενον. Soph. El. 736. Syn. 
 'Ιππότης. 2. Ίππειος, ιππικός. 
 
 "Εφιπτάμαι. advolo. to fly towards, ώς apa oi 
 ειπόντι επεπτατο δεξιός όρνις. Ν. 821. Syn. 
 Τίροσιπτημι, προσπετομαι. 
 
 "ΕφιστημΧ. act. praeficio/animum intendo. to 
 set on, or, over ; to apply the mind. 2. neitt. 
 in perf. and aor. 2. supervenio. to come 
 forth ; to appear near, or, suddenly ; to be 
 set over, or, superintend. This is also the 
 sense of the middle v. "Εφιστάμαι. 2. — τύχη 
 Τοιάδ' επέστη, θαυμασαι μεν άξια. CEd. Τ. 
 776. Β. εξ ον γε χοροϊσιν εφεστηκεν τρυγικοϊς 
 6 διδάσκαλος ημών. Acharn. 628. Syn. Κα- 
 θιστημι, προστιθημι, επιταττω, προσέχω. 2. 
 παρισταμαι, εγκειμαι, επέρχομαι, παρειμι. 
 
 "Εφόδευω. in viam dirigo, C/weph. 716. Bl. 2. 
 circumeo vigilias. to conduct. 2. to make 
 military rounds, εφοδευεται, κωδωνοφορεϊται, 
 πανταχή. Αν. 1160. 
 
 "Εφοδϊον. viaticum, provision for a journey, 
 αλλ' αθάνατος ων, ω 'νδρες, εφοδι ουκ εχω. 
 Acharn. 53. Syn. Όδαϊον. τροφή, σίτος, σι- 
 
 τηρεσιον. ηια τα. 
 
 "Εφοδος, via, sen ratio ; accessus. a road ; 
 means ; arrival, ημετεραις εφοδοις μελανει- 
 μοσιν, — Eumen. 372. Syn. Πάροδος, αφιξις. 
 παρουσία. 
 
 "Εφολκαιόν. clavus. a helm, ξεστόν εφόλκαιον 
 καταβάς, — (εφ' όλκαΊον κ. Constant.} ξ. 350. 
 
 "Έ^ολκϊς. r/. "Εφολκίόν. το. Leon. Tar. An. i. 
 235. navis parva. 2. appendix, a boat towed 
 after a larger vessel. 2. an appendage ; a 
 companion. 2. δούλους, εμαυτβ τ' αθλιαν εφ- 
 ολκιδα. Andr. 199. Syn. Σκαφιδιον, πλοία- 
 ριον, λέμβος. 
 
 "Εφολκος. alliciens. 2. prolixus. attracting. 
 2. loitering; tedious, ου μην προ του γ' εφολ- 
 κος ην' αλλά πρώτος ημών. Vesp. 268. See 
 iEsch. Supp. 199. P. Syn. Επαγωγός, πιθα- 
 νός. 2. εκτενής, μάκρος. 
 
 "Εφομαρτεω. insequor. to follow, αλλ' εφομαρ- 
 τειτον και σπευδετον, οφρα λαβωμεν. θ. 191. 
 Syn. Ακολουθεω, επιδιώκω, εφεπομαι. 
 
 "Εφοπλίζω, armo ; apparo. to arm ; to prepare. 
 δπποτε δαϊτα γερουσιν εφοπλιζοιμεν Αχαιοί. 
 Δ. 344. Syn. Καθοπλιζω. ετοιμάζω, παρα- 
 σκευάζω. 
 
 "Εφοράω. intueor. to behold ; survey. Ηελίος 
 θ', οςπαντ εφορας, και παντ επακουεις. Γ. 277. 
 Syn. Ώαπταινω, επισκοπεω, αποβλέπω. 
 
 "Εφορευω. inspector, vel Ephorus, sum. to in- 
 spect ; watch over, ειλετο χωράς εφορευειν. 
 Pers. 7. Syn. Επισκοπεω, εποπτεύω. 
 
 "Εφορμαινω "Εφορμάω, irruo, aggredior. to im- 
 pel, or, excite against. 2. neut. to rush upon, 
 ος μοι εφορμησας άνεμους, κατεδησε κελευθους. 
 η. 272. See Orph. Η. 32. Syn. Παρορμάω, 
 εποτρϋνω, ενορώ. 2. επέρχομαι, εγκατασκηπτω. 
 
 "Εφορμεω. in statione me continens alteri im- 
 mineo. to lie in harbour; to lie in wait, αιεν 
 εφορμονσιν τφ Σαμιων λιμ'ενι. Nicarch. An. 
 ii. 349. 
 
 "Εφορμη. adgressio ; aditus. attack; approach. 
 ■ — μια δ' οιη γιγνετ εφορμη. χ. 130. Syn. 
 Όρμη, εσβολη. 
 
 "Εφορμιζω. appello. 2. advento. to put into 
 harbour, δειλαιαι ποταμοϊσιν εφωρμισαν, ελ- 
 π'ισι φρουδαις. Apollonid. An. ii. 135. 
 
 "Εφουδϊων. Ν. Ρ. Εφουδιων εμαχεσατ Ασκωνδφ 
 καλώς. Vesp. 1383. 
 
 "Εφυβριζω. contumelia afficio. to affront. 
 Hence, "Έφυβριστήρ, ηρδς. (Meleag. 119.) 
 — γέρας δε μοι, ος περ εδωκεν, Αυτός εφυ- 
 /3ριξων ελετο— Ι. 368. Syn. Εξυβρίζω, καθυ- 
 βρίζω. 
 
 "Εφυδρϊάδες. .Ήυμφαι. water Nymphs. Antliol. 
 
 "Εφυδρδς. aquaticus. watery, παννυχος' αυτάρ \ 
 at] Ζέφυρος μέγας, αιεν εφυδρος. ξ. 458. 
 
 "Εφυμνεω. decanto. "to celebrate in song ; to 
 invoke; to imprecate. Hence, "Εφυμνϊον. το. 
 an epithet, or, surname. (Call. 2. 97. Apoll. 
 2. 713.) αλλά κτενώ. προς ταυτ εφυμνειτω 
 Δια. Antig.658. Β. See 1305. & CEd. Τ. 1275. 
 Syn. Ύμνεω, επίχδω. δυσφημεω, καταραομαι. 
 Εφνπερθε. "Εφύπερθεν. adv. desuper. above ; 
 on the top. ανθρακιην στορεσας, οβελους εφυ- 
 
Ε Χ θ 
 
 περθεταννσσε. 1. 213. Syn. Καθνπερθεν, υπε- 
 ράνω. 
 ■Εφύρα, ας, ή. Ιοη."Έφύρη . Ephyre. a name 
 given to many cities ; (II. B. 659.) particu- 
 larly Corinth; (Z. 15*2.) Hence, the Syracu- 
 sans were called "Έφϋραΐοι, as inhabitants of 
 a Corinthian colony. Theoc. 16. 83. adv.^E- 
 φνρηθεν. ΑροΙίΛ. 1212. και yap σοι πατρίς, αν 
 ώξ Εφύρας κτισσε ποτ Αρχιας. Theoc. 28. 17. 
 Εφωρϊος. 6 ή. tempestivus. seasonable; ripe. 
 ■Leon. Tar. An. i. 232. Syn. Πεπειρος . — ευ- 
 καιριος. 
 
 Εχέγγυος, fide dignus. that may be relied on. 
 αλλ' ώσπερ έλαβες τον Ίκετην εχεγγυον. CEd. 
 C. 288. Syn. Φερέγγυος, εγγυητής, αζιοχρεως, 
 αξιόπιστος, ασφαλής. 
 
 Εχεθϋμος. "Έχεφρων, II. Ι. 341. mente pras- 
 ditus. possessing understanding. Ηεηοε^Εχε- 
 φρδνεω, Agath. An. iii. 46. αηά^Εχεφρδσύνη, 
 Paul. Sil. ibid. 92. ουνεκα οι καλή θυγατηρ, 
 ατάρ ουκ εχεθυμος. θ. 320. Syn. Εννοος, σώ- 
 φρων, πινυτος, πυκιμηδης. 
 ΕχΊκλής. princeps Myrmidonum. II. Π. 189. 
 "Έχεκλος, Trojanus. Υ. 474. 
 ΕχεκΓεα^δς. "ΕχεΓ^ς, Pind. s. s. as Πλούσιος. 
 εορίγώς, όταν άνδρες εχεκτεανοι παρεωσι. 
 Rhiau. An. i. 479. 
 
 Εχενηϊς, Χδδς. ή. navem retinens. 2. remora, 
 piscicuhts. stopping the course of a vessel ; 
 thence, a name given to the eight-armed 
 cuttle fish, to which the antients ascribed such 
 a power. Nonn. 1. 21. 1. μη τινας αντιπνοους 
 -Ααναόις χρονιάς εχενς,δας Απλοιας τευξν. 
 Agam. 149. Syn. Ήαυκρατης. 2. μυραινα. 
 Εχενηος. Ν. P. an old Pbaeacian. Od. η. 155. 
 ΕχΙπ-ευκί/ς. amarus, mortifer. bitter, deadly. 
 αυτάρ επειτ αυτοίσι βέλος εχεπευκες εφιείς. 
 Α. 51. Syn. Πικρός, θανατηφόρος. 
 Εχεστόνδς. qui gemitus afFert. producing sor- 
 row. — περί δ' ιδν εχεστονον εΧθαρ εβησα. 
 
 , Theoc. 25. 2 L3. Syn. Αγαστονος, βαρυστονος, 
 
 , ολέθριος. 
 
 "Εχετλη. stiva. a plough handle. Hence, "Εχετ- 
 ληεις. adj. (Agath. An. iii. 44.) τυκτην εξ αδα- 
 
 J μαντος επιθυνεσκεν εχετλην. Αρ. 3. 1325. 
 
 'Έχετος. Ν. Ρ. εις Εχετον βασιλήα, βροτών 
 
 ι δηλημονα πάντων, σ. 84. 
 
 Έχεφρων. Ν. P. a son of Nestor. Od. γ. 413. 
 
 ι See Εχεθυμος. 
 
 , Εχθαιρω. Εχθω, Call. 4. 9. odio prosequor. 
 
 ! to hate, ουδ' αύ τοσούτον εχθος εχθαιρω σ 
 
 Ι εγώ. Soph. ΕΙ. 1040. Syn. Εχθω, μισεω, 
 αποστυγεω. — εχθρως, απεχθώς, εχω. 
 
 Εχθές. adv. heri. yesterday. Hence, ΕχθεσΧνδς, 
 and Εχθιζϊνος. adjj. Pallad. An. ii. 434. Me- 
 naud. p. 104. Meineke. ου γάρ τι νυν γε 
 κάχθες, αλλ' αεί ποτέ Z?j ταύτα, κούδεις οϊδεν 
 
 : εξ ότου 'φανη. Antig. 456. Β. 
 
 ΈχθΊων, Soph. ΕΙ. 1053. Εχθισ~ος. inimicior, 
 inimicissimus. more, and most, hateful, εχ- 
 θιστος δε μοι εσσι διοτρεφεων βασιληων. Α. 
 
 \ 176. 
 
 Εχθδοδπεω. altercor; invisus fio. to bear en- 
 
 . mity to; to be at variance with. adj. Εχθδ- 
 
 E Χ Ω 
 
 277 
 
 ο"ο7τδς. invisus. detested. (Philoct. 1137. B.) 
 ■η δ?) λοιγια εργ', δτ' εμ' εχθοδοπήσαι εφησεις- 
 Ήρν, — Α. 518. Syn. Έχθομαι, απεχθάνομαι. 
 — διαφερομαι, ερίζω. 
 
 Εχθδς. το. (Π. Γ. 416.) Εχθρα. ή. odium, in- 
 imicitia. hatred; enmity, προς του ; δι έχ- 
 θρας μών τις ην αφιγμένος ; Hipp. 1 159. Syn. 
 Έχθημα. μΤσημα, μίσος, απέχθεια, δυσμένεια. 
 Ερ. Απαυστον, αθεμιστιον. — αείμνηστος, βέ- 
 βαια. 
 
 Εχθραινω. s. as Εχθαιρω. verbal. Εχθραντεδς. 
 (Aj. 679. Ρ.) ει ταύτα λέξεις, εχθρανεϊ μεν εξ 
 εμού. Antig. 93. 
 
 Εχθροδαιμων, όνος. δ ή. invisus diis. odious to 
 the gods, τις εχθροδαιμων μάλλον αν γενοιτ 
 ανηρ ; CEd. Τ. 816. Β. Syn. θεομΊσης, θεο- 
 στυγης. θεοπτυστος. 
 
 Εχθροξϊνδς. inhospitalis. a foe to strangers. 
 δόμους καλεϊσθαι τους εμούς εχθροξενους. Α1- 
 cest. 561. See Sept. Th. 602, 617. Bl. 
 
 Εχθρός, odiosus, hostilis. hateful. Used also 
 as a subst. hostis. an enemy, εχθρός γάρ μοι 
 κείνος δμως Α'ίδαο πυλησιν, "Ος χ' έτερον μεν 
 κευθει ενι φρεσιν, άλλο δε βάζει. Ι. 312. See 
 ζ. 157. Syn. Αήίος, δυσμενής, αντίπαλος, 
 πολέμιος, αντιβιος, ανθοπλΊτης. 
 
 Εχθομαι. odio sum. to be an object of hatred. 
 See Εχθοδοπεω. παγχυ θεοΤς μακαρεσσι γο- 
 νην Αρκεισιαδαο Εχθεσθαι, — ό\ 757. 
 
 "Εχιδνά. ή. Ν. P. (Hes. θ. 297, 304.) Item, vi- 
 pera femina. the female viper. "Εχϊς, ϊδς. ό. 
 nom. & ace. pi. έχεις, the male viper. From 
 "Εχιδνα is the &ά}."Έχιδνα16ς. (Call. fr. 161.) 
 Ρ^ηι'Έχις α^,"Εχ~ίδν,"Εχϊειον, names ofsm 
 herb, supposed to heal the bite of a viper ; 
 Nic. Th. 65, 637 : arid, "Εχϊευς 1 , ηος. δ. a 
 young viper; ibid. 133. την ήτοι εχιός τεκαί 
 αινοπληγοςεχιδνης. Nic. Th. 517. See Philoct. 
 271. Syn. Οφις, δάκος. Ερ. Αυσειδης, φονιά. 
 — πικρός, ψολοεις, ιοβόλος. 
 
 "Εχϊναι, ων. al, postea "ΈχΊνάδΐς. Echinades. 
 islands in the Ionian sea. οι δ' εκ Αουλιχιοιο, 
 Εχινάων θ' Ίεράων Νήσων, — Β. 625. νήσων, 
 ας καλεουσιν Εχιναδας' — Dionys. 434. 
 
 "Έχϊνος. echinus, hedge-hog. sea-urchin. — και 
 οκριοεντες εχϊνοι. Ορρ. άλ. α. See Ερ. άδεσπ. 
 130, 131. 
 
 ν Εχΐδς. Ν. Ρ. II. θ. 333. "ΕχΙων. father of 
 Pentheus. JBacch. 540. 
 
 Έχμά. retinaculum, a support, or, fastening. 
 πρωτας εν γαιυ θεσαν εμμεναι εχματα πύργων. 
 Μ. 261. Syn. Ερεισμα, στήριγμα. 
 
 "Εχϋρδς, firmus, strong ; is a prosaic word. 
 Οχυρός used by Poets. Syn. Βέβαιος, άρρηκ- 
 τος, στέρεος, ασφαλής. 
 
 "Εχω./, 'έξω, or σχησω, /rom obsol. σχεω. per/, 
 εσχηκά. α. 2. εϊχον. habeo. to have. With 
 the reflexive pronoun understood, to be. With 
 δυναμιν underst. to be able. Also, to know. 
 αλλ' αστεμφες εχεσκεν, ά'ιδρει φωτι εοικώς. 
 Γ. 219. ως φατο' της δ' ευνησε γοον, σχεθε 
 
 1 The patronymics of animals end in ευς 
 and δευς. See Valck. on Herod, iii. § 109. 
 
278 
 
 ΖΑΚ 
 
 δ' οσσε yooio. δ. 758. Ύυδειδη, αγε δ' άντε 
 φοβονδ' εχε μωννχας Ιππους, θ. 139. SyN. 
 Κατέχω, κρατεω, κωλνω, επέχω. 
 
 Έψεω. Έψω. Ηχο, decoquo. to boil; to cook. 
 Hence, "Εψαλεος, Έψητος 1 . boiled. Nic. Al. 
 565. 111. Έψητηρ. 6. a boiler. Leon. Tar. 
 An. i. 224. κακιστ απολοιθ' 6 πρώτος έφη- 
 σας μυρον. Lysist. 947. καλλιον, ώ 'πιμελητα 
 φιλάργυρε, τον φακον έψειν. Theoc. 10. 54. 
 Syn. Πεπτω, μαγειρεύω, αναβρασσομαι. 
 
 Έφϊά, άς. η. Ion. Έψϊη,'Ε-ψειη. Hesych. ludi- 
 crum. a game played with small stones, 
 play ; a play-thing•. 2. σπερμ' ολοον κι/ιο^ς, 
 ή θ' εφιη επλετο κουροις. Nic. Th. 880. 
 
 Έφϊάδμαι. ludo verbis aut cantu. to be gay, 
 or, sportive. — και αΧλως ε-ψιαασθαι ΜοΧπτρ 
 και φορμιγγι' — φ. 429. See Call. Dian. 3. 
 Cer. 39. Syn. Παίζω, ευφραίνομαι, γελάω. 
 
 ^"Έω./Λσω. unde ειμί, sum. to be. a. 1. ησά. 
 sync. ηά. εσά. sync. εα. imperf. eta. 2. ϊδν. ήδν. 
 Ion. εσκον. f. m. εσδμαι. υμ~ιν ζεΧνος εω, (sub* 
 junct.) — ι. 18. — και ε'ί κ ευεργος εησιν. ο. 421. 
 ου γαρ εσαν λιμένες, — ε. 404. — εγώ δ' ετι νη- 
 πιος ήα. β. 313. ει τότε κούρος εα, — Δ. 321. 
 ως ποτ' εον, — Ψ. 643. — όθεν ουπως ηεν αλυ- 
 ζαι. χ. 460. — γενεή δε νίωτατος εσκον απάν- 
 των. Η. 153. See Damm. c. 832. 
 
 "*Εω etE^,v."E^.unde, είμΐ,βο, autpotius, ibo. 
 to go. a. 1. ισά. imp. et a. 2. ηϊδν, ιον. οιδ' 
 ap' ισαν, — Β. 780. ος και χρυσον έχων πολε- 
 μόνδ' ιεν, ηύτε κουρη. ib. 872. ψ εν ην ατην 
 
 1 Έψητοι is applied to a species of small 
 fish. See Vesp. 679. and Athen. p. 301. 
 
 Ζ Α Π 
 
 οχεων αεσιφρονι θυμψ. φ. 302. ηομεν, ως εκε- 
 λευες, (for ηϊομεν) — κ. 251. Damm. 865. 
 
 ν "Εω. wide εννϋμϊ, induo. to put on. f. εσω, εσ- 
 σω. a. 1. εϊσά, έσσά. α. 1 . m. εσαμην, εσσάμην, 
 εεσσάμην. per/, pass, είμαι. pi. per/, είμην, 
 εισδ and εσσδ, ε'ιτδ, εστό and εεστδ. Damm. 
 977. η δτιουλιποω ; κακά δε χροϊ ειματαειμαι; 
 τ. 72. — και αεικεα εσσο. π. 199. — λάμπε δε 
 χαλκψ Σμερδαλεψ, τον εεστο περί χροι' — 
 Μ. 463. 
 
 ν, Εωλος, ου. 6 η. qs. εις την εω λειπόμενος. re- 
 positus et frigidus ; obsoletus. remaining 
 from the preceding day ; stale ; antiquated. 
 Γλαύκου βεβρωκώς τεμαχος εφθον τημερον, 
 Αυριον εωλον τοϋτ έχων ουκ αχθομαι, Anionic. 
 ap. Ath. Seep. 280. d. Lycoph. 112. Syn. 
 Χθεσινός, χθιζος. αρχαίος, σαθρός. — 
 
 Έωρα. suspendium. suspension ; a halter. πλεκ- 
 ταΧς εωραις εμπεπλεγ μενην. — GEd.T. 1264. Β. 
 
 ν< Εως. Ion. Ηως•. q. v. Dor. Άως. η. gen. έω. 
 Aurora, the morning ; the East. //encf, v 'E(D- 
 θεν. adv. at the dawn of day ; in the morn- 
 ing. (Plut. 1121.) "Έωθϊνδς. "Έωϊος, "Έωος. 
 adjj. (Rhes. 771. Soph. El. 18.)— ισασι δ\ 
 ως ανηρπασεν ποτέ Ή καλλιφεγγης Κεφαλον 
 εις θεούς'Έως. Hipp. 455. Ερ. Φαεννη, φωσ- 
 φόρος. Phr. Έως γάρλευκον ομμ' αναιρεται. 
 Eur. ΕΙ. 102. 
 
 "Έως. ut, dum. until; as long as; whilst, εως 
 δ ταϋθ' ώρμαινε κατά φρένα και κατά θυμόν. 
 Α. 193. Syn. Εν φ, αχρις ου. 
 
 "Εωσφόρος. Lucifer, the harbinger of day ; 
 the morning star, ημος δ' 'Εωσφόρος είσι 
 φοως ερεων επι γαιαν. Ψ. 226. See Isth. 4. 40. 
 
 Ζ. 
 
 ΖΑ is short in compos, ζάθεος, ζάκορος. ζαμε- 
 
 νης. Except ζάης, which is contracted from 
 
 ζα άω. 
 Ζαγκλη. Ζαγκλδν, Call. fr. 172. falx. a sickle. 
 
 Hence, Ζαγκλη. urbs Sicilise. hod. Messina. 
 
 See Steph. Byz. — υπό ζαγκλησι περιβριθου- 
 
 σαν οπωρην. Nic. ΑΙ. 180. Syn. Δρεπανον. 
 Ζαγρευς. Bacchus, υϊα Αιωννσον Ζαγρεα γει- 
 
 ναμενη. Call./r. 171. See Eur.fr. Cret. ii. 
 Ζάής,εδς. δ η. vehementer flans, blowing hard. 
 
 ας τ άνεμος ζαής, νεφεα σκιοεντα δονησας. 
 
 Μ. 158. Syn. Βίαιος, ισχυρός. 
 Ζαθεος. valde divinus. holy ; illustrious. Κιλ- 
 
 Χαν τε ζαθεην, Ύενεδοιό τε Χφι ανασσεις. Α. 
 
 38. Syn. (Αγα^, πάνυ,) θεϊος, ηγαθεος, άγιος, 
 
 ευδαίμων. 
 Ζάθερης, Leon. Tar. An. i. 236. Ζάπυρδς. ad- 
 
 modum calidus. very hot, as summer, or 
 
 fire. — έλικες δ' εκλαμπουσι Στεροπής ζαπυ- 
 
 ροι — Prom. 1083. Syn. Πολυθερμος, αιθων, 
 
 διαπυρος, ζαφλεγης. 
 Ζακορος. ό ή. ' qui templa verrit. an inferior 
 
 priest, or priestess, επίθΐς το πυρ, η ζακορος, 
 
 ουτωσι καλώς. Menand. Leucad.yh 5. it. 4. 
 
 Syn. Ν αοφυλαζ, υπηρέτης, ΰπηρετις. νεωκόρος. 
 Ζάκδτδς. Ζαχολος, Anthol. valde iracundus. 
 
 furious. φαιής κεν ζακοτόν τίνα εμμεναι, 
 
 άφρονα θ' αυτως. Γ. 220. Syn. Οξυχολος, εις 
 
 οργην άκρος. 
 Ζάκυνθος. Zacynthus. hod. Zante. αινεω τάν 
 
 τε Κρότωνα' καλά πολις α τε Ζάκυνθος. 
 
 Theoc. 4. 32. 
 ZaXjj. turbo, a storm and rain. Hence, Za- 
 
 λάω. to be boisterous. (Nic. Th. 252.) θερ- 
 
 μοΊς άπληστου βελεσι πυρπνοου ζάλης. Prom. 
 
 372. SeeOl. 12.14. Syn. Εύστροφη, αελλα. 
 
 συρμός, άνεμος λάβρος, χειμων. 
 Ζάλδς. aqua agitata, mud mixed with other 
 
 substances collected by a torrent, ος τε και 
 
 εκ ποταμόΐο λιπών ζαλον ιλυοεντα. Nic. Th. 
 
 568. Syn. Ιλύς. κύμα βορβορώδες. 
 Ζαμενεω. valde irascor. to rage furiously. 
 
 — και ζαμενησε, και ηρισεν φ παρακοιτη. Hes. 
 
 θ. 928. Syn. Οργίζομαι, απομηνιζω. δυσμενεω. 
 Ζάμενης. vehemens. courageous; impetuous. 
 
 7ry με φέρεις, εκαεργε, θεών ζαμενεστατε πάν- 
 των ; Η. Merc. 307. Syn. Ευψΰχος. ισχυρός, 
 
 βίαιος, οργιλος, δνσμίνης. 
 Ζαπληθης. admodum plenus. exceedingly full. 
 
 πνρσην ,ζαπληθή δασκιον γενειάδα. Pers.316. 
 
 Syn. Μυριοπληθης, πολύς, άμετρος, άπειρος. 
 Ζάπλουτος. Ζαχρνσδς, Alcest. 502. preedives. 
 
Ζ Ε Υ 
 
 Ζ Η Α 
 
 279 
 
 hvery wealthy, μηδ' ει ζάπλουτους οισεται 
 
 φερνας δομοις. Andr. 1282. See frog. Beller. 
 
 16. Syn. Βαθύπλουτος, παμπλουσιος, εύπορος. 
 Ί,άραζ. Ν. P. a mountain of Eubcea, so called 
 : from a son of Carystus. Οφελτα, και μυχουρε 
 ' χοιραδων Ζαραξ. Lye. 373. 
 Ιατρεοης. saginatus. well-fed; fat. ταύρων ζα- 
 
 τρεφεων, επί δ' ογδοον ηλασε χαλκό ν. Η. 223. 
 Ήαφλεγης. valde ardens. very blazing•, bright, 
 
 or ardent. δειλών, οϊ φυλλοισιν εοικότες, αλ- 
 ί. Χοτε μεν τε Ζαφλεγ'εες τεΧεθουσιν αρουρης 
 
 ■ καρπόν εδοντες, ΑΧΧοτε δ' αν φθινυθουσιν 
 ακηριοι' — Φ. 465. Syn. Ένθερμος, ζαπυρος, 
 
 « Χαμπρος. ενεργής, δραστήριος. 
 
 Ζαχρειης, rather Ζαχρηής. valde ingruens. 
 violent. ζαχρηεΖς τεΧεθουσι κατά κρατεράς 
 νσμινας. Μ. 347. See Ε. 525. and Damm. c. 
 2762. Syn. (Αγαν) βαρύς, βίαιος, ισχυρός. 
 
 Ζάω, Ζημί. poet. Ζωω, et Ζδω. vivo, vigeo. to 
 
 • live; to flourish, ζωειν τον αποιχομενον. Pyth. 
 3. 4. Syn. Βιοω, βιωμι, βιοτευω. — βΧεπω. 
 Phr. Ούπως έρως βροτοίσιν έγκειται βίου' Το 
 
 ■ ζην yap ισμεν. του θανεϊν δ' απειρία ΤΙάς τις 
 ί φοβείται φως Χιπεϊν τοδ' ήλιου. Eur. fr. inc. 
 
 81. τις δ' οΧδεν ει ζ -yv τοϋθ', ο κεκΧηται θα- 
 ' νεϊν,Ύο ζήν δε θνησκειν εστίν' — ib./r. Phi'yxi. 
 
 15. 
 
 Ζεια, Ζεα. far. a sort of corn ; spelt, παρ δ' 
 ! εβαΧον ζειάς, ανά δε κρίλευκον εμιζαν. 5.41. 
 
 • Syn. Σίτος. 
 
 Ζείδωρος, ου. δ ή. fertilis. the bestower of 
 ι nourishment, θρέψε, Διός θυγατηρ, τεκέ δε 
 ] ζείδωρος Αρουρα. Β. 548. Syn. Βιοοω,οος, φε- 
 
 ρεσβιος, τρόφιμος. 
 
 Ιειω. pro Ζεω. ferveo. See Αγαρηνοι. 
 ΐ,εΧειη. urbs Lvciae. a town of Lycia. //. Δ. 
 
 103. 
 
 Ζευγλη. pars jugi, cui bos inserit caput, the 
 | collar. Hence, Ζευγληθεν, Ζευγλνφϊ, old 
 forms of oblique cases, Apoll. 3. 1319. Call. 
 
 3. 162. ζευγλης εζεριποϋσα παρά ζυγόν αμ- 
 
 φοτεροισι. Ρ. 440. Ερ. Αροτροπονος, δουΧει- 
 
 ος, δυσΧοφος, χαΧκειη. 
 Ζ,ευγμά. junctura. a fastening; a bond, εις oV 
 
 ■ ανάγκης ζευγ ματ' εμπεπτωκαμεν ; Iph. Α.443. 
 
 !Ζευγνϋμϊ, Ύ^ευγνϋω. jungo. to join; to unite; 
 1 to put to a carriage. Hence, Ζευκτειρά. ή. 
 
 epith. of Venus. (Orph. H. 54.) Also, the 
 
 adjectives, Ζευκτηρως, ά, όν. Ζευκτός, η, όν. 
 ! l (Pers. 742. Plato, An. i. 171.) and Ζευκτη- 
 
 ρΧόν. το. for Ζυγόν, Again. 531. ίππους ζευ- 
 
 γνυμεναι' τοι δ' οτραΧεως επιθοντο. Γ. 260. 
 
 Syn. Έπιζευγνυμι, καταζευγνυμι, συζευγνυω, 
 
 συνάπτω. 
 , Ζεύγος, εός. το. jugum. vehiculum, par. a pair 
 
 of draught animals ; a carriage so drawn ; 
 
 any couple, or pair, dimin. Ζευγάρϊόν. (Αν. 
 ' 582.) Hence, Ζευγίτης, ό. and ΖευγΙτίς. η. 
 
 {Call. 2. 48.) ζενγεα δινευοντες εΧαστρεον 
 1 ένθα και ένθα. Σ. 54:3. Syn. Συνωρις, απήνη. 
 Μ,ενξϊς. Zeuxis. the famous Painter. Ζευζιόος 
 
 Diodor. Sard. An. 
 Ζευς, (Dor. Δευς, whence Deus,) gen. Ζηνός, 
 
 ■η χροιη τε και ή χάρις' 
 ii. 185. 
 
 poet. Διός. Jupiter. Ζευς αγαθόν τε κακόν τε 
 διδοί' δύναται γάρ άπαντα, ο". 237. Syn. Δις, 
 Κρονιδης, ΚρονΊων, Αηρ, Αιθηρ, q. υ. Ερ. 
 ΑΧεζικακος, αίθριος, αιγιοχος, αίνος, αθάνατος, 
 αργικεραυνος, αμειΧιχος, βαρυκτοπος, βαρύγ- 
 δουπος, ερισθενης, εριβρεμετης, ερισμαραγος, 
 ευρυτΊμος, εγχεικεραυνιος, μεγασθενης, νεφε- 
 ληγερέτης, μητιετης, ομβριος, ορσικτυπος, ορ• 
 σινεφης, ούριος, πρενμενης, στεροπηγερετης, 
 τελεσφόρος, τερπικεραυνος, ύπατος και άρισ- 
 τος, ΰφιβρεμετης, ΰπερμενης, ύπερθϋμος, 
 ύψιστος, Δωδωναίος, Ιδαϊος, Δικτάΐος, Ίκετη- 
 σιος, σωτηρ. έταιριος, ερκεϊος, δικασπολος, 
 ξεινιος, ευζεινος, ξένιος, καθαρσιος, όρκιος, 
 γενέθλιος, ελεύθερος, μηστωρ. — όμογνιος, γι- 
 γαντοφονος, αιολοβροντης, δολοπλοκος, κλε- 
 ■φιγαμος, γαμοκλοπος, θηλυμανης, γυναικοφι- 
 λης, ομβροτοκυς. Phr. Ζεϋ πάτερ, Ιδηθεν με- 
 δεων, κυδιστε, μέγιστε. Ζεϋ κυδιστε, μέγιστε, 
 κελαινεφες, αιθ'ερι ναιων. — Ολύμπιος αστερο- 
 πητης. Ου γάρ επί φευδεσσι πατήρ Ζευς 
 εσσετ αρωγός. Ζευς, αθάνατων βασιλεύς, ΐΐαϊ 
 'Ρέας, εδος Ολύμπου νεμων. Έλατηρ υπέρτατε 
 βροντάς-Ακαμαντοποδος, . . Ζεϋ. Pind. 
 
 Ζέφυρος. Zephyrus. the west wind; a gentle, 
 or agreeable, breeze. Hence, the adjectives, 
 Ζϊφϋρϊός, a, Ion. η, όν. Ζεφϋρ'ιτΧς, ή. (Od. η. 
 119. Dionys. 346.) Βορεης, και Ζέφυρος, τω 
 τε θρ^κηθεν αητον. Ι. 5. Ερ. Αεζιφυτος, 
 ειαρινος, κραιπνος, ήδυς, μαλακός, χαρίεις, 
 κελαδεινος. Phr. 'Υπό ζεφυροιο ιωής — πνοι -g 
 υπό Ζέφυρου. Ακραί] ζεφυρον κελαδοντ επι 
 οινοπα ποντον. 
 
 Ζεω. Ζειω, Anthol. ferveo; bullio. to boil ; to 
 bubble up. Hence, Ζεστός, adj. (Nic. fr. iii. 
 11.) and Ζεσϊς. η. (Ερ. άδεσπ. 1.) ώς δε λε- 
 βης ζεϊ ένδον, επειγομενος πνρι πολλψ. Φ. 
 362. — εμοι δ' αφαρ εζεσεν αίμα. Theoc. 20. 
 • 15. Syn. Α ναζεω, βράζω, φλυω. Phr. Ύδατος 
 πνρ'ι ζεοισαν αμφ' ακμαν. Pind. 
 
 Ζήθός.ό. Ν. P. son of Jove by Antiope ; bro- 
 ther of Amphion. Od. λ. 259. τον μεν 
 κικλησκει Ζήθον' εζητησε γάρ Ύοκοισιν ενμα- 
 ρειαν ή τεκοϋσά νιν. Eur. Anuop.fr. 
 
 Ζηλημων, Od. ε. 118. Ζηλότυπος, Ζηλόμάνης, 
 Agath. An. iii. 39. invidus. zelotypus. en- 
 vious, jealous. ούτω σφοδρά ζηλότυπος ό 
 νεανίσκος ην. Plut. 1016. Syn. Φθονερός, 
 βαρυζηλος. 
 
 Ζήλος. Ζηλόσϋνη, Ζηλωμά. (Hom. Apoll. 100. 
 Iph. Τ. 379.) aemulatio, invidia. jealousy; 
 emulation ; envy ; a state to be envied, οίας 
 λατρείας ανθ' όσου ζήλου τρέφει. Aj. 503. 
 Syn. Ζΐ]λωσις, φιλονεικια, φθόνος. — μακαρισ- 
 μος, ευδαιμονία. Ερ. Έαρυφρων, δυσκελαδος, 
 κακοχαρτος, λυγρος, στυγερωπης, πικρός, 
 λευγαλεος. 
 
 Ζηλόω. aemulor, ambio, probo, invideo. to 
 admire; to envy ; to be jealous of. Hence, 
 Ζηλωτός. enviable, superl. Ζηλωτότάτός. 
 (Orest. 535. Nub. 463.) Ζηλωμά. το. {Pom- 
 pei. An. ii. 105.) — ζηλοϊ δε τε γείτονα γειτων, 
 Εις αφενον σπευδοντ' αγαθι) δ' ερις ήδε βρο- 
 τοϊσι. Hes. ε. 23. Syn. Μεγαιρω, φιλοτϊμεο- 
 
280 
 
 Ζ Υ Γ 
 
 ΖΩΗ 
 
 μαι, ζηλοτυπεω. φθονεω. μϊμεομαι, επαινώ, 
 
 μακαρίζω, επιθϋμεω. 
 Ζημία, damnum, poena, damage, a penalty, 
 
 or punishment, κέρδη πονηρά ζημιάν ημει- 
 
 ■φατο. Cycl. 311. Syn. Ζημιωμα, βλάβη, 
 
 ατη, επιτΊμιον, τιμωρία, ποινή, ίικ?/. 
 Ζημϊόω. damnum atfero. to prejudice, injure, 
 
 or punish, εζημιωσε πάτερα κάπεκτειν εμόν. 
 
 Orest. 571. P. Syn. Βλάπτω, καταικιζω. — 
 
 καταδικαζο>. 
 Ζηνόδότηρ. Ζηνοφρων. See Απόλλων. 
 Ζηνόπόσειδων. cognomen Jovis. — Ζηνοποσει- 
 
 δώνος, ξένε. Ath. 1. 8. 
 Ζήνων. Zeno, founder of the Stoic sect. adj. 
 
 ΖηνωνΧκός. Ζηνωνικφ πραθησεθ' ούτος κνριφ. 
 
 Sopat. Ath. 160. f. 
 Ζηρινθος, or Ζηρυνθος. Ν. P. a cave in Thrace. 
 
 adj. Ζηρννθϊος. Lycoph. 77, 449. 
 Ζητενω, Ζητεω. qusero. to search after. Hence, 
 
 Ζήτημα, το. Ζητησίς. ή. (CEd. Τ. 278. Β. 
 
 Track. 55.) verbal. Ζητητεός. {Thesmoph. 
 
 604.) ζητενων κατά γάΧαν εβης — Horn. Αρ. 
 
 216. ην δ' ες το πρώτον πολεος ορμηθείς 
 
 ζυγόν Ζητώ τις είναι, τών μεν αδυνάτων νπο 
 
 Μισησομεσθα' — Ion. 607. Syn. Αιζω, διζη- 
 
 μι, ματενω, μεθεπω, μεταλλαω. ερωτάω, βου- 
 
 λομαι. 
 Ζήτης. Ν. Ρ. Ζήτης δ' αν Καλαις τε βορη'ίοι 
 
 νιες ικοντο. Αρ. 1.211. 
 Ζητρεϊον. pistrinum. house of correction. 
 
 τηνδ' οικιαν ζητρεϊον, η κακόν μέγα. Theo- 
 ' pomp. αρ. Et. Ma. Syn. Μυλών, δεσμωτηριον. 
 Ζόη, ης. η. poet, for Ζωή. vita. life, πάθη, 
 
 ταλαινης εζαπαλλαξαι ζοης. Hec. 1097. Ρ. 
 
 Syn. Βίος, βιοτος. 
 Ζοος,ρο'έί. for Ζωός. vivus. living, οι ζοοι, 
 
 κάκιστα δ' αυτψ τψ θανόντι γιγνεται. Archil. 
 fr. 19. 
 Ζόφος, tenebree; occasus. darkness ; the west. 
 
 adjj. Ζόφδεις, Ζόφοειδης. (Sibyll. 1. 2. Orph. 
 
 H. 6. 10.) ώ φίλοι, ου yap τ ιδμεν δπη ζό- 
 φος, ουδ' δπη ηως. κ. 190. Syn. Αχλυς, ορφ- 
 
 νη, σκότος. — δυσις. ομίχλη. — Έρ. Αργαλεος, 
 
 αίνος, αμήχανος, κρυερος, σκοτοεις. Phr. Δει- 
 
 ελινον κλινοντος υπό ζοφον ηελιοιο. Apoll. 
 Ζοω. s. as Ζωω. θνησκονσιν, εντ αν μη δύνη• 
 
 σωνται ζοειν. Simon, fr. 231. 17. 
 Ζυγαστρον. area, capsa. a coffer, κοιλω ζνγασ- 
 
 τρψ δώρον, ώσπερ ειδετε. Trach. 715. Β. Syn. 
 
 "Σορός, κιβωτός. 
 Ζΰγηφόρός, Ζυγόφόρός, Hipp. 1183. Ζυγϊός. 
 
 jugum ferens, jugalis. epith. of an animal 
 
 yoked to a car, or plough. Ζυγι>/ is an epith. 
 
 of Juno, as guardian of wedlock, Apoll. 4. 
 
 96. ουτ αυτός, ονθ' ό ζυγιος, — (sc. Ίππος.) 
 
 Nub. 122. Syn. Ύποζυγιος, ζευκτος, ζυγω- 
 
 τος. συζυζ. 
 Ζυγόδεσμόν. est Ίμας vel σχοινιον, quo equi 
 
 ad temonem sunt juncti. a rein, or trace. 
 
 εκ δ' εφερον ζνγοδεσμον άμα ζνγο~! εννεαπηχυ. 
 
 Ω. 270. 
 Ζνγομάχεω. rixor ; propr. cum domesticis et 
 
 familiaribus. to contend with a yoke-fellow, 
 
 or one of the same household, προς την Ύυ- 
 
 χην -γάρ ζυγομαχεϊν ου ραδιον. Men. fr. inc. 
 127. 
 
 Ζϋγόν. το. 1. s.as Ζυγός. 2. calceamenti cor- 
 rigia. shoe-tie, or latchet. το δακτυλϊδιον 
 πιέζει το ζυγόν. Lysist. 417. pi. Zvya. τα. 
 transtra. benches of rowers. Od. ι. 100. v. 21 . 
 
 Ζΰγόποιος. jugorum, vel curruum, fabricator, 
 a collar-maker, or wheel-wright. τίς δ' εσθ' 
 ήμίν τών σών αροτων*Ή. ζυγοποιών ετι χρειά; 
 Athen. 1. 2. 
 
 Ζυγός, ου. ό. jugum. 2. trutina. 3. currus. any 
 thing placed transversely to unite two or more 
 things j e. g. a yoke ; the beam of a balance ; 
 a bench for rowers; the thong of a shoe. 
 See Ζυγόν. δησε χρνσειον καλόν ζυγόν, εν δε 
 λεπαδνα. Ε. 730. Ερ. Αστεμφης, δυσβάστακ- 
 τος, δνσλοφος. δουλιος, Ίππειος, εϋξοος, επαυ- 
 χενως, ταλαεργος, αργυρεος, χρυσειος. Phr. 
 Καδδ' από πασσαλοφι ζυγόν ?^ρεον ήμιονειον, 
 ΤΙυξινον, ομφαλοεν, εϋ οιηκεσσιν αρηρός. Ω. 
 268. 
 
 Ζυγόω. jugo submitto. to yoke. Hence, Ζΰ- 
 γωτός, ή, όν. (Soph. El. 704.) ήρως ζυγωσας 
 ευσθενεστατψ θρασει Ταύρους — Suid. Syn. 
 Συναρμόζω, δαμαω. Phr. Βοεοις δησαις αναγ- 
 κας Έντεσιν αυχένας, — Pyth. 4. 
 
 Ζϋγο)θριζω. perpendo. to weigh, κινησον αύ- 
 θις ες αυτό, και ζυγωθρισον. Nub. 745. Β. 
 Syn. Ανακρίνω, σταθμαομαι, ζυγοστατεω. 
 
 Ζνμη, Ζϋμωμά. fermentum. leaven, μή μίν 
 δ?) ζύμωμα κακόν χθονός αν'ερα κηδοι. Nic 
 ΑΙ. 521. 
 
 ΖωαγρΧά. τα. prsemia pro vitse redemtione, 
 ransom for one's life, πάντα θετι καλλιπλο• 
 καμψ ζωαγρια τινειν. Σ. 407. 
 
 Ζωαρκής. vitam sustentans. sustaining life. 
 — και δώμεν εχειν ζωαρκεα πνοιήν. Sibyl. 
 1. 8. Syn. Βιοθρεμμων, φυσιζοος. 
 
 Ζωγράφεω. Ερ. άδ. 670. ad vivum exprimo. 
 pingo. to paint to the life. Hence, Ζωγράφϊά. 
 η. a picture, Sibyl. I. 3. Ζωγράφος, Anac. 28. 
 and Ζωογράφός. a painter, ποίοι ζωογραφοι 
 τάκριβεα γραμματ έγραφαν; Theoc. 15. 81. 
 Ερ. Κλυτοτεχνος. 
 
 Ζωγρεω. vivifico. 2. vivum capio. to enliven; 
 to take alive, αϋτις δ' αμπνυθη, περί δε πνοιή 
 Βορεαο Ζωγρει επιπνειονσα κακώς κεκαφηότα 
 θυμόν. Ε. 698. See Κ. 378. Syn. Ζωπυρεω, 
 ανιστημι, ανεγείρω, ανορθοω. 2. ζωον φυλασ~ 
 σω, αγρευω. 
 
 7ιωίδϊόν, Maneth. 4. 452. Ζψδϊον. animalis 
 effigies. 2. signum cceleste. the figure or re- 
 presentation of an animal ; e. g. on a gem 
 or seal ; (Philem.) 2. in a constellation. 
 Hence, Ζωδιακός, and Ζωδϊάκή. the Zodiac 
 the signs of the Zodiac consisting chiefly ofc 
 the figures of animals. (Nonn. Maneth. 4. 
 167.) 2. — τάς τε τών άστρων δύσεις, Και τας; 
 επιτολας, και τον ήλων, ποτέ ΈπΙ την μακράν 
 τε και βραχεϊαν ήμεραν Έπανεισι, καν ποιοι• 
 σιν εστί ζψδιοις. Sosipat. Ath. 378. 
 
 Ζωή. Ζωϊά, Ζοϊά. (Theoc. 29. 5.) vita. 2. vicn 
 tus. life, livelihood. 2. η γάρ οι ζωη γ' ην 
 ασπετος' ουτινι τοσση-Ανδρών — ξ. 96. Syn^ 
 
Η Β A 
 
 Βίος. — κτήσις. ουσία. Ε Ρ. Αμβροσία, αμέριμ- 
 νος, αλγινοεσσα, έμφυτος, λυπρά, πενθαλεά, 
 καθαρά, ουρανιά, επώδυνος, μακροχρόνιος, ολ- 
 βιοθϋμος, πολυηρατος. 
 
 Ιωθαλμϊδς. almus. invigorating life, άλλοτε 
 δ' άλλον εποπτεύει χάρις ζω-θαλμιος, — 01. 7. 
 
 19. 
 
 Ιωμά. vestimentum quo cingimur. a doublet, 
 reaching to the girdle ; a girdle, ζώμά re, 
 και μιτρη, την χαλκήες καμον άνδρες. Δ. 187. 
 Syn. Ίαινια. ζώνη. περιζωμα, ένδυμα. 
 Ιωμευμά. condimentum. soup ; broth, ταΐσι 
 ΤΙελοποννησιων τριηρεσι ζωμευματα. Eq. 279. 
 Ζωμηρϋσϊς. cochlear, a soup ladle, or spoon. 
 ζωμηρυσιν φεροις, οβελίσκους δώδεκα. Anax- 
 ipp. See Philem. Jfarc.p. 432. Syn. Έτνη- 
 ρυσις, ζωμαρυστρον. 
 
 ίωμίδϊδν. dimin. of Ζωμός, χώσπερ βροντή το 
 ζωμιδιον παταγεί, και δεινά κεκραγεν. Nub. 
 389. 
 
 ίωμοποιώ. jus condio. to prepare with broth 
 or sauces, ζωμοποιώ θερμόν ιχθΰν. Ath. 1. 3. 
 Ιωμος. jus esculentum. broth; soup ; sauce 
 or gravy. — εν πήρα- φεροις- Αρτους αν, αλλ' 
 ου ζωμον. — Menand. 
 
 γ ιωνη. zona, cingulum. a band for the waist, 
 a girdle, dimin. Ζωνάρων, Ζωνϊδν. (Lysist. 
 72.) pi. Ζωναι, ων. αϊ. the five Zones. See 
 Geor. i. 233. adj. Ζωνάϊδς. Synes. Αρεϊ δε 
 : ζωνην, στερνον δε Ώοσειδαωνι. Β. 479. Syn. 
 Ζωστηρ, ζώμα, τελαμων. Ερ. Δερμάτινη, παρ- 
 θένια, φοινικοκροκος. Phr. Ζωσατο δε ζωνην. 
 -,—περι δε ζωνην βαλετ ιζυι. 
 Ιωννΰμϊ, Ζωννϋω. cingo. to gird. med. to put 
 on armour. Ατρεϊδης δ' εβοησεν, ιδε ζωννυσ- 
 θαι ανωγεν. Λ. 15. Syn. Αναζωννυμι, περι- 
 ζωννυμι, καθοπλιζω. 
 
 Μον, το. animal, dimin. Ζωΰφϊδν, Pallad. An. 
 ii. 429. άπαντα μάλλον, ευθνς ειπείν μοι δοκώ, 
 Ποια με πλην ανθρωπον' αδίκως ευτυχεί Κα- 
 ι κώς τε πράττει τούτο το ζώον μόνον. Me- 
 nand. θεοφ. ρ. 78. Ερ. Αλογιστον, αλογον, 
 λογικον, ποικιλομορφον, εμψϋχον. 
 Ίωος. Ζδδς, Theoc. 7. 86. 2. 5. Ζώς. vivus. 
 
 ΗΒΗ 
 
 281 
 
 alive, living. Hence, the verbs, Ζωδθετεω, 
 Archel. An. iii. 330. Ζωοπλαστεω, Lye. 844. 
 Ζωοτεμνω, Orph. 313. Ζωπδνεω, Philipp. An. 
 ii. 225. Also, the adjectives. Ζωογλϋφδς, 
 Meleag. 12. Ζωογόνος, Orph. H. 37. Ζωοτό- 
 κος, Theoc. 25. 126. Ζωδφδρδς, Paul. Sil. 
 An. iii. 92. r) κεν ζώς αμενηνος εα χαλκοΊο 
 τυπησι. Ε. 887. Syn. Ζών, εμπνοος, έμβιος, 
 εμφυχος. 
 
 Ζωπύρεω. ignem sopitum accendo. to re- 
 kindle ; to inflame, δρας, ά νυν συ ζωπυρεΊς 
 νεικη νεα ; Eur. El. 1 121. See Lysist. 682. 
 Syn. Εκζωπυρεω, εκκαιω, αναπτω, ανεγείρω. 
 
 ΖωπϋρΧων. Ν. Ρ. θαρσει, Ζω πνριω ν, γλυκερδν 
 τεκος' ου λέγω απφΰν. Theoc. 15. 13. 
 
 Ζωρδς. merus. pure, unmixed ; strong, corn- 
 par. Ζωρδτερδς, II. I. 203. Hence, Ζωρδπδ- 
 τεω, and Ζωρδπδτης, Call. fr. 109. Paul. Sil. 
 An. iii. 82. η'ε τοι εις ατην ζωρδν μεθυ θαρ- 
 σαλεον κηρ Οιδανει εν στηθεσσι, θεούς δ' 
 ανεηκεν ατιζειν ; Αρ. 1. 477. Syn. Ακρατος, 
 ευζωρος. 
 
 Ζωστηρ. cingulum, balteus. a girdle ; a sash, 
 or belt. Hence, Ζωστηρδ κλέπτης, a name 
 given to Theseus, Lye. 1329. νειαψ -g δ' εν 
 γαστρι διά ζωστηρος ελασσε. Ε. 539. Syn. 
 Ζώνη, τελαμων. Ερ. Αρηρως, βοηθοος, δαιδα- 
 λεος, παναιολος, φοινίκι φαεινός. 
 
 Ζωστηρϊδν, ου. το. mons Italiae. a mount, so 
 called from a temple of Apollo Ζωστήριος. 
 Ζωστηριον τε κλιτυν, ένθα παρθένου Στυγνον 
 Σιβυλλης εστίν οικητηριον. Lye. 1278. 
 
 Ζώστρδν. s. as Ζώμά. ζώστρά τε, και πέπλους, 
 και ρηγεα σιγαλοεντα. ζ. 38. 
 
 Ζωφΰτος. fertilis plantarum ; vitalis. nourish- 
 ing plants; animating, αλφεσιβοιον ύδωρ, 
 -Ένθεν αεζομενον Ζωφυτον αίμα βροτοίσι θαλ- 
 λει. JEsch. Supp. 855. P. Syn. Ζωογόνος. 
 
 Ζωω. poet, for Ζάω. — οφρ αν εγωγε Ζωω' — 
 γ. 353. αϊ, αϊ, ται μαλαχαι μεν επάν κατά 
 κάπον όλωνται,*Ή. τά χλωρά σελινα, τό τ ευ- 
 Θαλής ονλον ανηθον, Ύστερον αΰ ζωοντι, και 
 εις έτος άλλο φυοντι' κ. λ. Mosch. 3. 106. 
 
 Η. 
 
 ΗΒΑΙΟΣ. parvus, lasting but a short time ; 
 small. Έβαιον is used adverb. Π. B. 380. 
 
 \ δερκομενψ' επει ου o\ ενι φρένες ουδ' ήβαιαί. 
 
 ί S• 140. Syn. Βαιος, ολιγοχρονιος. μικρός. 
 
 \Εβάω. poet. Ή/3ωω. Ήβασκω, Paul. Sil. An. 
 
 -iii. 74. adolesco. to attain the strength and 
 vigour of a man ; to shoot up ; flourish. 
 οπποτ' αν ήβησ% τε και ης Ίμειρεται αιης. α. 41 . 
 ήμερις ήβωωσα, τεθηλει δε σταφυλησι. ε. 69. 
 Syn. Αταλλω. ευθηνεω. θαλλω. νεαζω. ακμά- 
 ζω. Phr. Χρυσοστεφανου Ή/3ας καρπδν αν- 
 θησαντ' αποδρεψαι. Pind. — πηχυιον επι χρο- 
 νον ανθεσιν ήβης τερπομεθα. Mimn. — ολιγό- 
 χρονων γιγνεται, ώσπερ οναρ,Ήβη τιμηεσσα. 
 ib. ήβην Ίξεσθαι. Horn, ουνεχ ο μεν τερεν 
 
 άνθος έχει φιλοκυδεος ήβης, Η. in Merc. 375. 
 
 Ή/3/?. pubes,juventus. ripeness of age ; manly 
 vigour and strength, joyousness, Pyth. 4. 
 525. Also, 2. the goddess Hebe, married to 
 Hercules, τάν ήβαν ες αεθλα πάλας ησκησε 
 κραταιάς. Call. Ερ. 66. Syn. Χεοτης, ήλικια, 
 ακμή. Ερ. Αγλαος, αχαλ'ινος, ύπεροπλος, γυι- 
 αρκης, αρτιτελεστος, ευανθεμος, ευθαρσής, 
 ερατη, θαλερή, μινυωριος, πολυηρατος, πολυ- 
 γ»;θ/?ς, χλιδανη. 2. καλλισφυρος, καλλιεθειρα, 
 χρυσοπεδΓιλος. Phr. Ίερπνάς δ' επει χρυσο- 
 στεφανοιο Ααβεν καρπδν ήβας. Σον δ' άνθος 
 ήβας άρτι κυμαίνει. Pyth. 4.281. SreNem.8. 
 
 Έβητηρ, Eratosth. An. iii. 123. Ήβητης. 
 Ήβητωρ, Athen. 1. 4. puber. ripe of age ; 
 
282 
 
 Η Δ Ο 
 
 full grown. — ηυτε κοΐιροι 'Ήβηται Βαλιησι, 
 παραιβολα κερτομεονσιν. Η. Merc. 56. Syn. 
 Έφηβος, αιζηος, ήλιζ. 
 
 Ή^υλλϊαω. prae juventute petulans sum. to 
 be pert, or wanton, from youth, dimin. of 
 Ήβαω. ήβυλλιώσαι, κάρτι παρατετιλμεναι. 
 Ran. 519. 
 
 Ηγάθεδς. s. as Ζαθεος. εν ΪΙυλψ ηγαθε -g, μετά 
 δε τριτατοισιν ανασσεν. Α. 252. 
 
 Ή,γάνδν. s. as Ύηγανον. χεΐρά τ' εν ηγανψ βα- 
 λεϊν. Anac.fr. 77. Fisch. 
 
 Ήγελδχδς. Hegelochus. a celebrated player ; 
 who however omitted to mark the apostro- 
 phus in γαλήν, Orest. 273. See Porson. 
 εξεστι δ', ώσπερ Ήγελοχος, ημίν λέγειν' Εκ 
 κυμάτων yap αΰθις αν -γαλήν ορώ. Ran. 305. 
 
 Ήγεμόνευμά. το. ductus, leading; guidance. 
 άγεμονευμα ι νεκροϊσι πολυστονον. Phoen. 
 1506. Ρ. 
 
 'Ήγεμόνευς, ήός, Procl. Έγεμών. II. Β. 487. 
 Ήγετής, Orph. Η. 51. 2. Ήγητήρ, 'Ή,γητής. 
 Ήγητωρ, II. S. 539. dux ; presses ; auctor. 
 a leader; a chief; one who gives the first 
 example, fern. Ήγεμόνη, Call. 3.228. 'Hyr;- 
 τειρά, Orph. Η. 77. 6. χώρον μεν αυτός αντ'ικ 
 εζηγησομαι, Αθικτος ήγητήρος, ου με χρή θα- 
 νειν. (Ed. C. 1520. Br. απροξενοί τε, νοσφιν 
 ηγητών, μολεϊν. JEsch. Supp. 238. P. Syn. 
 "Καθηγεμων, υφηγητής, άγος, αγωγός, — άρχος, 
 βασιλεύς, ταγός, λαγετης. στραταρχος. 
 
 Ηγεμονεύω. Ήγέόμαι. (II. Β. 527. 567.) 'Ήγη- 
 λαζω. dux sum. to lead; conduct; govern. 
 vvv μεν δη μαλα παγχν κακός κακόν ήγηλαζει. 
 ρ. 217. Syn. Αγω, προηγούμαι, νφηγοΰμαι, 
 άρχω. όδηγεω. 
 
 'Ηγεμονία, ας. ή. regimen, guidance ; rule. 
 την δ' ηγεμονιαν των όλων τον ανδρ' εχειν. 
 Menana.fr. inc. 159. Bent. 
 
 Ήγεμόνϊδς. epith. Mercurii. a. αλλ' Ηγεμό- 
 νων, b. αλλ' ό θεός ηδη βλέπει, Ώσθ' ήγε- 
 μόνος ουδέν δεησομεσθ' ετι. Pint. 1159. 
 
 Ήγεόμαι, besides the sense of Ίίγεμονεύω, has 
 that also of, duco, existimo. to think; to be 
 of opinion, τις ουκ αν ημάς άνδρας ήγησαιθ' 
 όρων ; Eccles. 101. Syn. Νομίζω, λογίζομαι, 
 νπολαμβανω, τιθημι. 
 
 Ήγερεόμαι, Ηγερεθομαι. poet, for Αγειρομαι. 
 εν φυλακεσσ' Ίνα γάρ σφιν επεφραδον ηγε- 
 
 ^ ρεεσθαι. Κ. 127. See Γ. 231. 
 
 Ήδεως. adv. libenter. with pleasure ; willing- 
 ly, αλλ' ήδευις εμοίγε κάλγεινώς, άμα. Antig. 
 436. Β. Syn. Ύερπνώς, αλΰπως, ευφρονως, 
 ενθϋμως, ασπασιως, εκουσίως. 
 
 Ή,δη. adv. jam, mox, protinus. already; pre- 
 sently; even now. αυτάρ εγών επί νήα θοην 
 κατελευσομαι ηδη. α. 303. Syn. Πάλαι, νυν. 
 
 Ήδομαι. delector, lsetor. to be delighted, ως 
 ήδομαι και τέρπομαι, και βουλομαι χορευσαι 
 Ύφ' ηδονής, ειπερ λέγεις όντως συ ταντ αλη- 
 θή. Plut. 288. Syn. Ευφραίνομαι, ενασμενιζω, 
 χαίρω. 
 
 Ήδόνή. voluptas, jucunditas. delight, plea- 
 
 1 Here put for ήγεμών. abstract for concrete. 
 
 ΗΔΥ 
 
 sure, satisfaction, ή γάρ παράκαιρος ηδονή 
 τίκτει βλαβην. Menand. Syn. Φιληδια, φιλη- 
 δονία, τερφις. τρυφη, ήδνπαθεια. Phr. θΰμη- 
 δεΊς βιοτοιο μεληδονες. Apoll. προς ευφροσυ- 
 ναν τρεψαι γλυκεΧαν ήτορ. Pind. — ή φύσις 
 γαρ οιχεται, Όταν γλυκείας ηδονής ήσσων 
 τις y. Eur. Anuop.fr. 29. 
 
 ~Ηδός, εδς. το. sua vitas, enjoyment ; pleasure. 
 αλλά τι μνθων ήδος ; — Αρ. 1. 1294. See II. 
 Α. 576. Syn. Ήδονη, ωφέλεια, αδος. 
 
 'Ήδϋβδης. Bor. Άδϋβόάς, Bacch. 128. 'Ηδυ- 
 θρδδς, Eur. ΕΙ. 703. Ήδνμελής. 'Ήδϋμε- 
 λιφθογγός*, Ερ. άδεσπ. 520. Jac. dulciso- 
 nus. uttering sweet sounds. — την δ' ήδνμελή 
 ζνμφωνον αηδονα Μονσυς. Αν. 659. Syn. 
 
 ^ εύηχης. 
 
 Ήδυγλωσσδς, Dor. Άδ. Olymp. 13. 142. 
 'Ή,δϋεπης, Horn. xxxi. 2. 'ϊίδυλόγός. suavi- 
 loquus. sweetly speaking, or sounding, κοπις, 
 ήδυλογος, δημοχαριστης. Hec. 134. Syn. 
 Ήδυφωνος, μελιγλωσσος, θελγεσιμϋθος, γλυ- 
 κυφωνος, ιμεροφωνος, επητης, αυδηεις. 
 
 Ήδνμδς, Η. Merc. 241. Ήδυς, εΧά 3 , υ. corn- 
 par. ΉδΧων, Pac. 3. Ήδντερνς, Philipp. An. 
 ii. 229. superl. Ήδιστός, Od. v. 80. Ήδν- 
 τάτδς, Ep. άδ. 98. suavis ; jucundus. sweet; 
 agreeable ; sweet-tempered, καλήν γε κρηνην 
 εΧπας, ήδίΧαν δ' εμοί. Cycl. 148. τά καινάγ 
 εκ των ηθαδων, ω δέσποτα, ΉδΊον' εστίν. — ib, 
 250. Syn. Ήηδυμος, γλυκύς, αγανος, μειλιχος. 
 
 Ήδϋνω. suave, w/lsetum, reddo. to sweeten; 
 to render agreeable, ήδυνας σκηνην δραμασι 
 πάσι γάμων. Ερ. άδ. 562. 
 
 Ήδυοσμόν, ου. το. mentha. spear-mint, ωκι- 
 μον, ήδυοσμόν {trisyll^), πηγανον, ασπαραγος. 
 Arnmian. An. ii. 388. 
 
 Ήδύπάθημά. Σ>ο)\~Αδ. voluptatis indulgen- 
 tia. enjoyment, σαρκός δ' άδυπαθημα,φιλον 
 τέλος ανδρασιν άλλοις. Athenae. An. ii. 257. 
 
 Ήδυπνευστός, Marc. Arg. An. ii. 269. Ήδν- 
 πνδδς, contr. Ήδυπνονς, Philipp. ib. 21 7. sua- 
 viter spirans. blowing sweetly ; fragrant ; 
 agreeable, άδυπνοων κλυουσαν Αρτιως ονει- 
 ρατων. Soph. El. 483. 
 
 ΉδύπόλΧς. gratus civitati. popular, βάσανος 
 θ'ηδυπολις. (Ed. Τ. 510. Β. < 
 
 Ήδυποτης. ό. qui libenter bibit. a pleasant 
 guest, or one who drinks with pleasure. An 
 ii. 517. Maneth. 1. 4. Ήδϋποτος. ό ή. cujus 
 potus suavis est. well-flavoured. Hence 
 Ήδνποτϊς and 'ΐΐδΰπδτϊδν. a sort of drink- 
 ing cup, made at Rhodes. (Epigen. ap. Ath 
 p. 469. C.) εν δε πίθοι οινυιο παλαιού ήδυπο 
 
 2 Other adjectives, compounded of 'ΈΙδύς 
 are, Ήδΰβόρος, epith. of a fish. Naz. Ήδϋγά- 
 μδς, Macedon. An. iii. 112. Ήδϋγελως, Horn 
 Pan. 37. Ήδϋγοων, οντος, Calab. Ήδΰληπτός 
 Paul. Sil. An. iii. 96. Ήδϋλϋρης, Macedon 
 ibid. 115. Ήδυμϊγής, Leon. Tar. ib. ii. 234 
 Ήδΰπρόσοιπός, Orph. H. 42. 5. Ήδνφάης 
 Bionys. 318. 
 
 3 This adj. like those in οεις and εις, ii 
 common in Horn, ήδυς αϋτμη, Od. μ. 369. 
 
Η θ A 
 
 τοιο. β. 340. 
 Έδυσμά. condimentum. seasoning; any thing 
 that gives a relish, έπειτα τα~ις αφυαις εδι- 
 δουν ήδυσματα. Equit.678. Β. Syn. Γλυκν- 
 της, γλνκανσις. ενοσμια. βρώμα, αρτϋμα. 
 Ηδνφϊλεω. suaviter osculor. to kiss pleasant- 
 ly, και μέλι μεν στάζεις ΰπδ χειλεσιν ήδνφι- 
 λεϋσα. Marc. Arg. An. ii. 266. 
 Ώδωνδς. pi. Βδωνοι, ών. οι. Thraciae gens, a 
 tribe in Thrace. (Theoc.7. 111.) 'θακουν, 
 εχονσαι κερκ'ιδ' Έίδωνής χερός. Hec. 1143. 
 Ηελϊος. poet, for Ήλιος. Hence, Βελΐώτίς. adj. 
 fem. και σε μεν ήρπασε τύμβος απ' ηελιωτι- 
 , δος αίγλης. Jul. iEgypt. An. ii. 506. 
 Ήερεθομαι. sublimis voiito. to be raised ; or 
 suspended, to be inconstant, αιει δ' δπλοτε- 
 ρων ανδρών φρένες ηερεθονται. Γ. 108. Εχρ. 
 Ουκ εισιν σταθεραι, αλλ' αβέβαιοι. Syn. Αιω- 
 ρεομαι, αειρομαι, κρεμαμαι. 
 Ηερϊβοιά Κ Ν. P. daughter of Antimachus, 
 son of Mercury ; step-mother of the ΑΙοϊ- 
 , dae, Otus and Ephialtes. See Heyn. ει μή 
 μητρνιή, περικαλλής Εεριβοια,-Έομεα εξηγ- 
 γειλεν—Έ. 389. 
 Ηεριος. aerius. 2. matutinus. 3. obscurus. in, 
 | or through, the air. before day-break, dusky. 
 ηεριαι δ' apa ταιγε κακήν έριδα προφέρονται. 
 J Γ. 7. Syn. Αέριος. 2. εωθΧνος, ορθρινός. 
 λ ΉερδδΊνης, Bian. An. ii. 156. Εΐροπλαγκτδς, 
 Orph. Η. 6. 8. Εερδφοιτης, Είρδφοιτδς. δ. 
 ' (Lith. 45. Phocyl. 117.) Εερδφοΐτϊς. ή. per 
 aerem means, passing through the air. — τής 
 δ' ηεροφοΐτις Έριννς-Έκλυεν εξ Ερεβενσφιν, 
 αμειλιχον ήτορ έχουσα. Ι. 567. 
 Ήερδειδής. aeri similis. caliginosus. like air ; 
 | extensive ; dusky. — επι ηεροειδεα ποντον. Ψ. 
 744. — σπεος ηεροειδες. μ. 80. See Damm. 
 - c. 559. 
 ϋϊρδεις. obscurus. dark, ή μιν ελών ρίψω ες 
 Ίαρταρον ηεροεντα. θ. 13. Syn. 'Ομιχλώδης, 
 σκοτεινός, κελαινεφης, ζοφωδης. 
 Ή,εροφωνδς. in aere vocem excitans. whose 
 voice resounds through the air. σκήπτρα δε 
 κηρύκων εν χερσ έχον ηεροφωνων. Σ. 505. 
 ϋϊτϊων. Ν. P. father of Andromache. //. Ζ. 
 Ι 395. — 2. an Imbrian. Φ. 43.-3. a Trojan, 
 father of Podes. p. 575. 
 αήρ. δ. Ion. for Αήρ. aer. 2. ή. caligo. the air. 
 2. a cloudy sky ; dark vapour, or fog. Hence, 
 the adjectt. Ηίρδλεσχης, epith. of an astro- 
 loger. Εερδμηκης, Orph. 922. Ηΐρδμορφδς, 
 ibid. H. 80 ; 6. Also, the adv. Ήϊρδθεν. Jul. 
 JEg. An. ii. 498. οιη δ' εκ νεφεων ερεβεννή 
 φαίνεται αήρ. Ε. 864. Syn. Όμιχλη, σκότος, 
 αορασια. 
 Κθαλεος, ά, δν. (Ορρ. κνν. 2.307.) Ηθάς, αδδς. 
 δ ή. consuetus; iarailiaris. accustomed; in- 
 timate. — ηθάς ειμί πως Ύών τήσδε μύθων — 
 Soph. ΕΙ. 374. Syn. Έθας, ετης, συνήθης, 
 
 1 The origin of this name is the same with 
 that of άλφεσιβο'ια, denoting one, whose 
 beauty was such as to fetch many oxen in 
 dowry. 
 
 Η Ι Ω 
 
 283 
 
 οικείος. 
 
 Κθεΐος. venerandus. a term of respect or af- 
 fection, τιφθ' ούτως, ηθείε, κορνσσεαι ; ή τιν 
 έταιρωι-Οτρννεις, — Κ. 37. τιπτε μοι, ηθειη 
 κεφαλή, δενρ' ειληλονθας ; Ψ. 94. 
 
 Εθμδς. cribrum. a sieve, or strainer. Eur. 
 Eurysth./r. Syn. Κοσκινος.-ηθανιυν,νλιστηρ. 
 
 "Ηθδς. mos. 2. consuetus habitandi locus. (//. 
 Z. 511. Od. ξ. 411.) custom; habit; use. 
 
 2. an accustomed abode ; a stable, or stye. 
 εν δε θεμεν κννεόντε νοον και επικλοπον ήθος. 
 Hes. ε. 67. Syn. Έθος, τρόπος, φύσις. Ερ. 
 Αστοργον, αγριον, ευσεβές, Ίμεροεν, κερδα- 
 Χεον, κεδνον, κιβδηλυν, κϋδαλιμον, μετατρο- 
 πον, πυικιλον, πατρω'ίον, πολντροπον. 
 
 Ηϊα 2 , Ηιά, (dissyl.) ων. τα. viatica. 2. escae. 
 
 3. paleae. provisions for a journe}'. 2. food, 
 prey, //. N. 102. — 3. chaff, husks, Od. ε. 
 368. 1. δπλισσόν τ' η'Ία, και αγγεσιν αρσον 
 άπαντα, β. 289. καί νν κεν η'Ία πάντα κατεφ- 
 θιτο, και μένε ανδρών, δ. 363. — εν δε και ηια 
 Κωρυκψ. εν δε οι οψα τιθει μενοεικεα πολλά. 
 ε. 266. Syn.I. Εφόδια. 2. βρωματα. 3.αχνρα.τα. 
 
 Εϊθεος, II. Χ. 127. Ειθεδς. juvenis. 2. ccelebs. 
 young, unmarried. 2. — Αψονος μεν ονν γά- 
 μοι Σφαγάς απειργουσ, ου γάρ εστίν Ύβεος. 
 Phcen. 962. Syn. Αιζηίος. 2. άγαμος. Ερ. 
 Άπαλοφϋχος, θαλεθων, θαλερός. 
 
 Εϊδνενς, ήος. δ. Ν. P. a Greek, slain by Hec- 
 tor. //. Η. 11. — 2. a Thracian prince, father 
 of Rhesus, εν δέ σφιν 'Ρήσος βασιλεύς, πα'ίς 
 Κίονήος. Κ. 435. 
 
 Ηίδς. epith. Apollinis ; item, Bacchi. Aristar- 
 chus aspirates it, deriving it from 'ίημι, δια 
 την εσιν τών βελών, i. e. ακτινών, from the 
 darting of the sun's rays; others derive it 
 
 from Ίάω, to heal, making it the same as Ίή'ίος ; 
 others again, from Ίή. Damm. c. 885. ώς pa 
 σν, η'ιε Φοίβε, — Ο. 365. ένθα σε, η'Ίε Φοίβε, 
 θεαι λοον νδατι καλψ. Η. Apoll. 120. 
 
 Ηΐών, pl. ΈΧονες. Ν. P. a town in Argolis ; 
 some say, the isl. Καλανρία. 2. Ιΐϊών was also 
 near Amphipolis at the head of the Sinus 
 Strymonicus, now Gulf of Contessa. 1. Tpoi- 
 ζήν', Ηϊόί^ας τε, και αμπελοεντ Έπιδαυρον. 
 Β. 561. 
 
 ΕΊών, Ε,ών. ή. littus. a bank, or shore. Hence, 
 ΕΙυεις. adj. with lofty banks ; (//. E. 36.) and 
 Β.,δνΐδς. on the shore. (Zonas, An. ii. 81.) 
 αντις δ' η'ίόνα μεγαλην ψα/χαθοισι καλνψαι. 
 
 3 The quantity of the ι in this word, as in 
 innumerable words in Homer, depends upon 
 its position in his verse. When it is the 1st 
 syll. of the foot, or occupies the first syll. of 
 the dactyl, it is long ; when it occupies the 
 second, or short place, it is itself short. In 
 the former case, it is said technically to be in 
 Arsis ; in the latter, in Thesis. This is a re- 
 mark, to which sufficient attention has not 
 been paid, in endeavouring to account for 
 the anomalies of Homeric quantity. — I have 
 therefore repeated it occasionally, for the 
 benefit of my younger readers. 
 
 ο ο 2 
 
284 
 
 Η Λ Ε 
 
 Η Λ Ι 
 
 Η. 462. ζείνε, τις εϊ ; πόθεν ήλθες επ' yova; 
 τις δε σ δ φυσάς; Batr. 13. Syn. Ακτή, αιγι- 
 αλός, όχθη, ψαμμος. Ερ. ' Αλικλυστος, βαθεϊα, 
 βαρυδουπος, ενκροκαλος, πολνφαμαθος, πο- 
 λυφλοισβος, φυκιοισσα. 
 
 ~Ηκά. adv. leniter, quiete. slowly ; gently. 
 αναμένος δ' apa χειρός, απωσατο ήκα γέροντα. 
 Ω. 508. Syn. Ηρεμα, ήσνχως, πραως. 
 
 ϊίκεστδς, et Κκεστη, Ion. scuticam nondum 
 expertus. that has not felt the goad. See Αδ- 
 μητος. — δυοκαιδεκα βοϋς ενι νηψ Ηνις, ηκεσ- 
 τας, Ίερευσεμεν, — Ζ. 94. Syn. Ακεντητος, 
 αδάμαστος. 
 
 Ήκή, ν.' Ηκή. acies. edge ; extremity, ίστη κατ 
 ηκήν κύματος τε κάνεμου. Archil, fr. 41. 
 
 Ήκιστός. swperl. of compar. ήσσων. minimus, 
 the least. (II. ψ. 531.) The neut. pi. used 
 adverbially, in poetry, generally, but not 
 always, forms a sentence by itself j in prose, 
 has the negative, ούχ ηκιστα. ηκιστα' προς δ' 
 Αργεϊον οιχεταιλεών. Orest. 836. See Hecub. 
 991. Cycl. 124, 220. 
 
 Ήκω l m venio ; pertineo. to come ; to arrive 
 at ; to pertain to. και γαρ εγών, επίκουρος 
 εών, μαλα τηλόθε ν ήκω. Ε. 478. SYN.Kaityitw, 
 έρχομαι, παραγιγνομαι. 
 
 Ηλαινω, Ηλαινδμαι. 1. propr. erro, vagor. 
 Inde, 2. ήλαίνων est, amens, furiosus. (Call. 
 3. 251.) to wander up and down. 2. to be 
 deranged. 1. ουδ' επιτυμβιδιοι κορυδαλλιδες 
 ηλαινονται ; Theoc. 7. 23. Syn. Ηλασκαζω, 
 πλαναομαι. ρεμβομαι. 2. μωραινω. 
 
 Ηλάκάτη. colus. a reed ; a distaff; a spindle ; 
 an arrow ; these being generally made of reed. 
 (II. Z. 491. Theoc. 28. 1.) Ηλακάτόν. pi. 
 Ηλάκατά. τα. thread spun from a distaff, ai 
 δ' ιστούς υφοωσι και ηλακατα στρωφώσιν. η. 
 105. Syn. Αοναξ. — άτρακτος. Έρ.Αινοκλωσ- 
 τος, δολιχη, χρυσή. Phr. Έργάτιν ευκλωστου 
 νήματος ηλακαταν. Ant. Sid. An. ii. 11. See 
 Od. δ. 131. 
 
 Ηλάκάτήν, ήνδς. (Menand. Ath. p. 301.) Ηλα- 
 κατΊνδς. δ. genus piscium. a fish, long and 
 thin like a distaff, μεμβρας, σκομβρος, θυν- 
 νις, κωβιος, Ηλακατΐνος, — Mnesim. ib. 402. 
 
 Ηλασκαζω, Ηλασκω. vagor. 2. devito. to 
 wander, act. to shun. — επε'ι κ εριαυχενας Ίπ- 
 πους ΤΙαντοιου δρόμου αση υπό πτολιν ηλασ- 
 καζων. Σ. 281. See Β. 470. Syn. Ηλαινομαι, 
 πλαναομαι, 2. εκκλϊνω. αποδιδρασκω. 
 
 Ηλείοι, ων. οι. qui et Επειοί. Ν. P. inhabit- 
 ants of Elis. II. Α. 670. 
 
 Ηλεκτρα, ή. Ν. Ρ. ή σον το κλεινόν εϊδος 
 Ηλέκτρας τοδε ; Soph. ΕΙ. 1 183. Ερ. Αρχέ- 
 γονος, δυστηνος, δείλαια, βαθνπεπλος. 
 
 Ηλεκτραι πυλαι. una e vii portis Thebarum. 
 the Theban gate, which Capaneus attacked. 
 Καπανενς δ' επ' Ηλεκτραισιν ειληχεν πυλαις. 
 Sept. Th. 423. See Phoen. 1145. 1586. P. 
 
 Ηλεκτρδς. δ ή. it. Ηλεκτρδν. το. electrum. l.a 
 mixed metal of gold and silver. 2. amber. 
 
 1 "Ηκω has generally a past tense ; / am 
 come : είμι, & future ; I will go. 
 
 Dionys. 317. Hence, Ηλεκτρϊνδς. Ηλεκτρο- 
 φαής. adjj. (Call. 6. 29. Hipp. 741.) also, 
 Ηλεκτρίς. ή. epith. of The Moon. (Orph. H. 
 8. 6.) χρυσεον δρμον έχων, μετά δ' ηλεκτροι- 
 σιν εερτο. ο. 459. 
 
 Ηλεκτρυων. δ. Ηλεκτρνωνη. ή. Ν. P. Hes. άσπ. 
 82. 86. In both places the 3d and 4th. syl- 
 lables are contracted into one long. 
 
 ΗλεκΓωρ. nom. Solis. the Sun; so called from 
 -ηλεκτρον, on account of his brilliancy ; or, 
 from a neg. & λεκτρον, because he is άκάμας, 
 and never takes rest. Damm. c. 1392. τευ- 
 χεσι παμφαινων, ώστ ηλεκτωρ ΰπερΐων. Τ. 
 398. See Ζ. 513. 
 
 Ηλίμάτος, Crinag. An. ii. 149. Ηλΐθϊος. sto- 
 lidus. 2. vanus. silly; foolish. 2. vain; use- 
 less, ηλίθιος, όστις μη πιών κώμον φιλεΐ. 
 Cycl. 535. Syn. Αναίσθητος, μωρός, άφρων, 
 ευηθης. 2. μάταιος, αχρείος. 
 
 Ηλεμάτως. adv. temere, frustra. in vain, τφ 
 και ότ ηλεματως Κολχοι μαθον αντιοωντες. 
 Αρ. 4. 1206. Syn. Έυηθικώς, ματαίως, αυτως. 
 
 Ηλεδς, Od. ζ. 464. Ηλος. stolidus. causing 
 folly, infatuated ; senseless. Μεντορ αταρ- 
 τηρε, φρενας ηλεε, ποίον εειπες ; β. 243. /χαι- 
 νομενε, φρενας ηλε, διεφθορας' — Ο. 128. Syn. 
 Ηλεματος, ανόητος, μωρός, μάταιος. 
 
 Ήλϊάδες. ai. Patronym. daughters of the Sun; 
 sisters of Phaethon. Ήλιάδες, τανα^σιν ελιγ- 
 μένοι αιγειροισι, Μύρονται κινυρόν μελεαι 
 γοον' εκ δε φαεινός Ηλεκτρου λιβάδας βλέ- 
 φαρων προχεουσιν εραζε. Αρ. 4. 604. See vs. 
 625. and Hipp. 735, etc. Syn. Φαεθοντιαδες, 
 Φαέθοντος αδελφαι. 
 
 Ήλϊαζω, Ήλίαζόμαι. ad solem expando. 2. in 
 Heliaea judico. to expose to the sun. 2. to 
 sit as judge in the 'Ηλιαία. 2. a. σχησω σ 
 εγώ της νυν βοής. b. αλλ' ουκ εθ' ηλιάζεις. 
 Lysist.380. ^eVesp. 772. Equit. 798. Syn. 
 Ειλεω, ειληθερεω, ήλιοω, ήλιουμαι. 2. δικάζω. 
 
 Ήλϊαιά, ας. ή. Heliaea, judicium Athenis. a 
 court of justice at Athens in the open air. 
 2. a place of public assembly. Hence, Ήλι- 
 αστής. ό. a judge in the Heliaea, Equit. 255. 
 and, όβολος Ήλιαστικός, the pay of such a 
 judge, Nub. 863. ιν εσθιοιτ ωνουμενοι, κά- 
 πειτ εν 'Ηλιαία. Equit. 898. 
 
 Ηλϊβατος. soli uni pervius. lofty ; elevated. 
 τον μεν τ' ηλιβατος πετρη και δασκιος υλη. 
 Ο. 273. Syn. Ύψηλος, άβατος, απροσβατος, 
 υφιλοφος. 
 
 Ηλϊθά. adv. copiose. 2. frustra. abundantly ; 
 suddenly ; all at once ; to no purpose, εν- 
 ρεϊαν' φύλλων γαρ εην χυσις ηλιθα πολλή. ε. 
 483. Syn. Αθρόως, δαψιλώς, σωρηδόν, σφο- 
 δρά, μαλα, πάνυ. 2. μάτην. 
 
 Ηλϊθϊαζω. stulte ago. to act in a foolish, or 
 simple, manner, ταΰτ ηλιθιαζω. Equit. 1124. 
 Syn. Ανοηταινω, αναισθητώ, μωραινω, ηλαινω. 
 
 Ηλ'ΐθϊός. See Ηλεματος, Ηλεός. 
 
 Ηλϊθΐόω. attonitum reddo. to stupify ; to con- 
 found, μη φρενας υμών ηλιθιωσυ Βροντής 
 μυκημ ατεραμνον. Prom. 1060. Syn. Ατνζω, 
 εκπλήττω, παραπλησσω. 
 
Η Λ Ι 
 
 ■' κΜλϊκϊα. statura, aetas, adolescentia, vigor. 
 
 stature ; the age of manhood, Πανθο'ίδης Έν- 
 
 φορβυς, ος ήλικιην εκεκαστο 1 . Π. 808. Syn. 
 
 Τενεα, νεοτης, ακμή. χρόνος. Ερ. Έυανθης, ευ- 
 
 σταχνς, ιμερτη, σθεναρά, φαιδρά. 
 
 ΗλϊκΊωτης. υ. Ήλϊκϊώτϊς. ή. (Probl. Arithm. 
 ■ι An. ii. 486.) Ήλιξ, ΐκδς. δ ή. (Od. σ. 372.) 
 
 par setate. one of the same age. εκπλευσας 
 
 υγιής επανήλθ', εμός άλικιωτας. Theoc. 14. 
 
 54. Syn. Όμ?;λ«ξ, συνηλιξ, όμοχρονος. 
 Ήλϊκδς. quantus; as large as; how large? b. 
 
 πόθος ; πόσος τις ; a. σμικρός, ήλ'ικος Μόλων. 
 
 Ran. 55. Syn. Όσος, πόσος, δποσος, πηλικος. 
 Ήλωβλητος, Bacch.\4. Ήλϊόκαυστος, Theoc. 
 
 10. 27. Ήλωστίβής. a sole perustus, v. tri- 
 
 ■ tus. scorched, or visited, by the sun ; sun- 
 burnt, προς αντολάς φλογώπας ήλιοστιβεΧς. 
 Prom. 790. Ήλωμάνής. solegaudens. bask- 
 ing in the sun. iyj/tic' αν δ θεσπέσιος όζν μέ- 
 λος άχετας (Pceon. Tefram.) θαλπεσι μεση- 
 μερινοις ήλιομανής βοφ. Αν. 1095. 
 
 Ήλϊδς, ΏοΓ.Άλίος, Theoc. 1. 102. poet. Ηε- 
 λϊδς. sol. the sun. Hence, Ήλϊώτϊς, Ηελϊώ- 
 τίς. ή. adj. fern. (Trach. 699. Jul. JEg. An. 
 
 11. 506.) — αφαρ δε οι άγγελος ήλθεν-Ήλιος, — 
 θ. 271. ήμος δ' ηελιος κατεδυ, και επί κνεφας 
 ήλθε. Α. 475. Syn. Έίλεκτωρ. Υπερϊων. Φοί- 
 βος. Φωσφόρος. ΤΙαιαν. Ερ. Ατειρης, αιγλη- 
 ίΐς, αιθομενος, αστροχιτων, γλανκοφεγγης, 
 ζείδωρος, φυτηκομος, καθαρός, λαμπομενος, 
 \ιπαροζο>νος, μαρμαιρων, μεσημβριοων, οζνς, 
 παμφανοων, πανοψιος, πνριφεγγης, ζαμενης, 
 πνριπληθων, εμπνρος, φαεσιμβροτος, τερ- 
 ■φιμβροτος, χρυσούς, χρϋσοφαης, φαεθων, 
 φλογερός, φαεσφορος, φαεινός, ΰψιφανης. 
 Phr. Αστρα μεν ημανρωσε και ιερά κνκλα 
 Σελήνης Αζονα δινησας εμπνρος ηελιος. Ήλων 
 βολαι, radii, αναπτνχαι ortus, et περιπτνχαι 
 cursus. Eur. — φαυσιβροτος- Ααιμων Ύπερι- 
 ονιδας. ΟΙ. 7. 71. οζειάν δ γενέθλιος ακτινών 
 
 ; πατήρ, Τίνρ πνεόντων άρχος Ίππων. ib. 128. 
 . αστέρος ονρανιον—τηλανγεστερον φαος. Pyth. 
 
 ■ 3. 134. — πανοπτην κυκλον ήλιου. iEsch. ώ 
 καλλιφεγγες ήλιου σέλας — Eur. συ δ', ώ τον 
 
 '. αιπνν ουρανόν διφρηλατών. Soph. See Orph. 
 
 η Η. 7. 
 
 Ήλϊοστερης. sole privans. keeping off the 
 
 sun. — κρατι δ' ήλιοστερής Κυνή πρόσωπα 
 . θεσσαλίς νιν αμπεχει. (Ed. C. 313. Β. Syn. 
 .( Σκιαστικος — 7ΓλαΓυπιλος. 
 ~Ηλϊς, Dor. -Αλϊς, (Olymp. 1. 126. 10.41.) 
 
 ϊδος. ή. Elis. a district in Peloponnesus, in 
 ] which was Olympia, and the river Alpheus. 
 
 adj. Ηλείος. See Ηλείοι, πρόσω δε βαντϊ 
 i ποταμον Ηλίς, ή Αώς-Τειτων καθηται. — Eur. 
 
 Cresph.yh 18. Ερ. Ίππηλατος, δϊα, ευρνχο- 
 
 ρος, ευδιφρος, πολυπάμων. 
 ΙΙλϊτδεργος, ον. δ ή. rem infeliciter gerens. 
 
 failing in any undertaking, ως θανεν ηλιτο- 
 
 εργός. ιδ' ως Ήφαιστος αμνντωρ. Ant. Sid. 
 ! An. ii. 23. 
 
 1 " surpassed his equals." ήλ. for τους ήλι- 
 κaς i abstract for concrete. 
 
 Η Μ Ε 
 
 285 
 
 Ήλϊτδμηνδς. natus ante completos menses, 
 born before due time ; prop, missing one or 
 two months, ίκ δ' αγαγε προφοωσδε, και ηλι- 
 τομηνον εόντα. Τ. 118. Syn. Επτάμηνος, 
 πρόωρος. 
 
 Ήλος. clavus. a nail ; a peg ; a stud, χρνσειοις 
 ήλοισι πεπαρμενον' — Λ. 632. See Pyth. 4. 
 125. Syn. Γόμφος, πάσσαλος. Ερ. Όξυτορος. 
 
 Ηλΰγ^. umbra, tenebrae. shade, darkness, ουκ 
 δρώντες ουδέν, ει μη της δίκης την ηλυγην. 
 Ach. 684. Syn. Σκιά, σκότος, επισκιασμος. 
 
 Κλύθά, ΉΧϋθδν. from the obsol. Ήλενθω. επει 
 δ' επ' ακτας ηλνθον Σκαμανδριονς. Troad. 
 374. See Έρχομαι. 
 
 Κλνσϊδν. sc. πεδίον. Elysiicampi. the Elysian 
 fields, αλλά σ ες Έίλνσιον πεδίον και πειρατα 
 γαιης. δ. 563. See Olymp. 2. 109. 128. 
 
 ϊίλνσίς. ή. adventus ; ingressus. coming for- 
 ward ; motion. — σπεύσω βραδυπουν Ηλνσιν 
 άρθρων προτιθεϊσα. Hec. 66. Syn. Πορεία, 
 βασις, αφιζις, έφοδος. 
 
 ΙΙμάθϊά, ή, with ΤΙΊερϊά, formed what was af- 
 terward Macedonia. //. S. 226. 
 
 ΊΙμάθΊων. δ. Ν. P. son of Aurora, brother of 
 Memnon. Hes. Θ. 983. 
 
 Ήμάθδεις. arenosus. sandy. Νέστωρ, ος pa 
 ΐίνλοιο ava% ην ημαθοεντος. Β. 77. Syn. 
 Ψαμμωδης, -φαμαθωδης — τραχύς. 
 
 7 Ήμαι. sedeo. I am seated. I remain inactive. 
 αλλ' ήμαι παρά νηυσίν ετωσιον άχθος αρου- 
 ρης. Σ. 104. SYN. Καθημαι, εζομαι. 
 
 ~ΪΙμάρ, άτδς. s. as Ήμερα. Hence, ΐΐμάτϊδς. 
 diurnus. daily; in a day; by day. ένθα και 
 ηματιη μεν νφαινεσκεν μεγαν ιστόν. β. 104. 
 Syn. Ήμερινος, καθημερινός. — επ' ηματι, επ' 
 
 Ημεδαπός. Ήμετερειδς, Anaxandr. Ath. p. 
 570. qui est e nostro, sc. solo; nostras, of 
 our country, ηΐ επ Ασσυριων ημεδαπή στρα- 
 τιή. CzW.fr. 152. 
 
 Ήμερα, Ion. Ήμερη, II. θ. 541. Ήμάρ, άτδς. 
 το. dies, a day. τ'ι γάρ παρ' ήμαρ ήμερα τερ- 
 πειν έχει. Aj. 475. Syn. Φως, φαος, ηως — 
 πανήμαρ. Ερ. Καλλιφεγγης, λευκοπτερος, 
 λευκοπωλος. — αισιμον, γλυκερον, δουλιον, 
 ερασμιον, νοστιμον, ελεύθερον, λαμπροπρεπες, 
 ολέθρων, ορφανικον, μορσιμον, πολυευκτον, 
 πολυστονον, φαεσιμβροτον, φωσφορον. Phr. 
 Ήλιου ακτις, φως — Διός φέγγος, χρυσεας 
 άμερας βλεφαρον. 
 
 Ήμίρευω. per diem aliquid facio. to employ the 
 day. αλλ' εσθ' δ καιρός ημερεύοντας ζενους 
 Μακράς κελευθου, τνγχανειν τά προσφορά. 
 Choeph. 708. Syn. Διημερεύω, συνημερευω. 
 
 Ήμερησϊδς. S.as Ήμάτϊος. ώ χαίρε λαμπτήρ νυκ- 
 τός, ήμερησων Φαος πιφανσκων,' — Agam.22. 
 
 Ήμερες, ϊδός. ή. vitis hortensis. the vine cul- 
 tivated, opposed to the wild vine, or άγριας, 
 ήμερις ήβωωσα, τεθηλει δε σταφυλησι' ε. 69. 
 Syn. Αμπελος, οινη. Ερ. Καλλιφντος. 
 
 Ήμερδθαλλής. δ ή. benigne florens. growing 
 luxuriantly, παντη δε πλατανοισι και ήμερο- 
 θαλλέσι δαφναις. Ερ. άδ. 363. 
 
 Ήμερδκαλλες. το. sc. άνθος, et Ήμερόκαλλϊς, 
 
286 
 
 Η Μ I 
 
 ϊδός. ή. flos uno die vigens. a sort of lily, 
 whose flower lasts but a day. οινανθησιν, 
 ήμεροκαλ-λει τε τψ φιλουμενω. Cratin. Ath. 
 684. 
 
 1 Εμϊ ρυκοιτός. qui tota die dormit. one who 
 sleeps by day, and robs by night, μή ποτέ σ 
 ήμεροκοιτος ανήρ από χρημαθ' έληται. Hes. 
 ε. 603. Syn. Κλέπτης, φωρ. 
 
 Ήμϊρόλεγδόν. adv. per singulos dies numera- 
 ting, counting the days, τοκεες τ αλοχοί θ' 
 ήμερολεγδον. Pers. 63. 
 
 'Ημερος. 6 ή. mansuetus, cicur. mild; culti- 
 vated ; tame, domesticated, αιετος, αργην 
 χήνα φέρων ονυχεσσι πελωρον, 'Ή,μερον εξ 
 αυλής' — ο. 162. Syn. Ηθας, υποχείριος, χει- 
 ροηθης, τιθασσος, πράος. 
 
 Ήμεροσκδπός. speculator diurnus. a day- 
 watch, όπως δ' 6 πρώτος ήμιν ήμεροσκοπος. 
 Antig. 253. Β. 
 
 Ήμεροφαντος. interdiu conspicuus. seen by 
 day, or, for a day. οναρ ήμεροφαντον άλαινει. 
 Agam. 82. 
 
 Ημέτερος, noster. ours, ημέτερος θεράπων' — 
 Π. 244. Syn. Νωϊτερος, ήμος. 
 
 Η/κ, for Φημϊ. loquor. to say ; speak, ή, και 
 κυανεησιν επ' οφρυσι νεΰσε Κρονιων. Α. 528. 
 a. παϊ, ήμι, παϊ, παϊ. b. Έ,τρεψιαδην ασπάζο- 
 μαι. Nub. 1145. See Ran. 37. 
 
 Ήμΐβρεχης. semimadidus. half-boiled. Am- 
 mian. An. ii. 388. Ήμΐβρως, Ήμΐβρωτός. 
 semesus. half-eaten. Paul. Sil. ib. iii. 86. 
 Qu. Mcec. ib. ii. 238. 
 
 Ήμϊγενειδς. semibarbatus. with half a beard. 
 πυρρός, b δ' ήμιγενειος. — Theoc. 6. 4. 
 
 Ήμϊδάης. ΉμΙπϋρωτος, Crinag. An. ii. 150. 
 ΉμΤφλεκτος. Theoc. 2. 133. semiustus. half- 
 burnt, ήμιδαής δ' apa νηνς λιπετ' αυτόθι' — 
 Π. 294. 
 
 Ήμϊδάϊκτος. 6 ή. semioccisus. half killed. Ορρ. 
 κνν. 2. 281. 
 
 Ήμϊδεής. 6 ή. semipienus. half full. Posidipp. 
 An. ii. 48. 
 
 Ήμΐδΐπλοιδΐόν. dimidiata diplois. ahalf cloak ; 
 a spencer, τουτι το τής γυναικός ήμιδιπλοι- 
 διον. Eccles. 318. 
 
 Ήμϊδουλος. semiservus. half a slave, ή δ' ήμι- 
 δουλους τοΊς εμοϊς, νοθαγενεϊς. Andr. 943. 
 
 Ήμϊεκτίόν, Ίίμίεκτόν. dimidiatus sextarius. 
 half a εκτεύς. εγώ μεν ουδέν προτερον ήμιεκ- 
 τεου. Nub. 643. 
 
 ΉμΧθάλής, εος. υ ή. semiviridis. half bloom- 
 ing, σείονται φύλλων ήμιθαΧεϊς στέφανοι. 
 Heraclid. An. ii. 261. 
 
 Ήμϊθάνης, Lucill. An. ii. 330. Ήμΐθνης. semi- 
 mortuus. half dead, ol μεν ap' ήμιθνήτες, 
 επει τάν ποτνιαν εΧδον. Call. 6. 60. 
 
 'Ημίθεος. ΉμΤθνητος, Lycoph.bW. semideus. 
 a demigod ; godlike, καππεσον εν κονησι, 
 και ημίθεων γένος ανδρών. Μ. 23. 
 
 ΉμΙθηλυς. effeminate. (Anac. 13. 2.) ΉμΤ- 
 θραυστδς. half broken. (Lycoph. 378.) ΉμΪ- 
 λεπτος. half peeled, or shelled ; half hatched. 
 (Anac. 33. 10.) "ΆμΧμεθής. tipsy. (Philipp. 
 An. ii. 214.) Ήμΐπνόος, contr. Ήμιπνους. 
 
 Η Μ Ω 
 
 half alive. (Batrach.249.) Ήμϊόπός. defect- 
 ive, as a flute. (Anac. 82.) 'Ή,μισπαστός. 
 half dragged. (Philodem. An. ii. 89.) Ήμϊ- 
 τελεστός. Ημιτελής, half finished. (Nau- 
 mach. 64. //. B. 701.) ΉμΧτόμος. cut in 
 halves. (Mosch. 2. 88.) Ήμϊφάής, 'Ή.μϊφά- 
 νής. half seen. (Leon. Tar. An. i. 237.) 
 Ήμΐφάλακρός. half bald. (Lucill. ib. ii. 333.) 
 ΉμΧωβολϊάΙος. worth half an obolus. (Ran. 
 554. Br.) 
 
 ΉμΧκάκως. adv. non omnino bene, indiffer- 
 ently, τέως μεν ovv, αλλ' ήμικακως, εβοσκο- 
 μην. Thesm. 449. Β. Syn. Μετρίως. 
 
 Ήμΐκρης. epith. Menelai. half a Cretan — ήμι- 
 κρήτα βαρβαρον. Lye. 150. 
 
 Ήμΐκραιρά. dimidia capitis pars, half the 
 head, την ήμικραιραν την ετεραν -φιλήν έχων ; 
 Thesm. 227. Β. Syn. Ήμικρανον, ήμικεφα- 
 Χον, ήμικεφαλιον, ήμικεφαλαιον. 
 
 ΊΙμίνη. s. as. Κοτύλη, less than half a pint, και 
 πιεϊν ύδωρ διπλασιον χλιαρον, ήμινας δυο. 
 Epicharm. Ath. 648. d. 
 
 Ήμϊνϊρδς, 'Έίμϊνηρδς. ab Alexandrinis ita di- 
 citur δ κορακΐνος. a dark-coloured fish, found 
 in the Nile. Sopater Athen. p. 119. 
 
 Ήμϊονος. δ ή. mulus. a mule. adj. Ήμϊόνειός. 
 (II. Ω. 268.) προσθε μεν ήμιονοι ελκον τε- 
 τρακνκλον απηνην. ib. 324. Syn. Ορευς, ον- 
 ρευς. αστραβη. Ερ. Αγροτερος, αδμης. 
 
 Ήμϊπελεκκον. an axe, that has an edge only 
 on one side, καδδ' ετιθει δέκα μεν πελεκεας, 
 δέκα δ' ήμιπελεκκα. ψ. 851. 
 
 ΉμΤπληξ. semipercussus. half cut down, αλλ' 
 ως τίς τ' εν ορεσσι πελωριη ύψόθι πευκη, Την 
 τε θοοις πελεκεσσιν εθ' ήμιπλήγα λιπόντες 
 Υλοτόμοι δρνμοϊο κατηλυθον'— Apoll. 4. 1682. 
 
 Έμίσυς, Έμϊσειά, Ήμϊσυ. dimidius. half, νη- 
 πιοι, ουδ' ϊσασιν όσω πλέον ήμισυ παντός. 
 Hes. 
 
 'Ήμισφαιρϊόν, ου. το. globus dimidiatus. an 
 hemisphere, το του πόλου του παντός ήμι- 
 σφαιρϊόν. Alex. Ath. 60. See Hemsterhus. 
 Lucian. t. i. p. 282. 
 
 'ίϊμϊτάλαντόν. semitalentum. half a talent. 
 ήμιταλαντον δε χρυσοϋλοισθή'ί εθηκε. ψ. 751. 
 
 ΈΙμΧτόνόν. το. semitonium. a semitone, σώσόν 
 μου, βασϊλεϋ, μουσικόν ήμιτονον. Hadrian. 
 An. ii. 286. 
 
 'ΉμϊτϋβΙόν. sudarium. a towel, έπειτα καθαρον 
 ήμιτυβιον λαβών. Plut. 729. 
 
 ~Η.μός. 'Ή,νΧκά. quando. when, to which Ύήμος 
 and Ύηνϊκά, then, correspond, ήμος δ' ηελιος 
 σταθερον παραμειβεται ήμαρ — τήμος αρ' ηδη 
 πάντες κ. λ. Apoll. 1. 450. Ινδών ήνίκα φϋλα 
 λιπών κατενασσατο Θήβας. ib. 2. 906. εϋτε 
 θοας αστοϊσι πατήρ εμος εμβασιλευε, Ύηνίκα 
 θρη'ίκιης κ. λ. ib. 1. 798. Syn. Έϋτ αν, οπό- 
 ταν, with subjunct. ότε, όποτε, indicat. 
 
 Ήμυω. (II. Β. 148. Ίϊμϋω, Nic. ΑΙ. 453. fr. ii. 
 35.) fut. ϋσω. incline to bend ; to sink, ώς 
 ετερωσ ημυσε καρη πηληκι βαρυνθ'εν. θ. 308. 
 Syn. Έπικλινω, πίπτω. 
 
 Ήμων. jaculator. expert in missile weapons. 
 θήκ ες αγώνα φέρων' και ρ' ήμονες άνδρες 
 
Η Π A 
 
 Η Π Υ 
 
 287 
 
 ανεσταν. Ψ. 886. 
 
 Ηνεκ^ς. porrectus ; continuus. extensive; of 
 long• duration, adv. Ηνεκες. (Call. fr. 138. 
 Nic. Al. 517.) αυτόν τ ηνεκεεσσι τριβοις παν- 
 απαστον εδωδής. ibid. 605. 
 
 Κνεμόε ις , ΐοτ'Ανϊμόεις. ventosus. windy ; swift 
 as the wind, και φθεγμα, και ηνεμοεν -Φρό- 
 νημα, — Antig. 360. Syn. Ύψηλος, μεταρ- 
 σιος. ποδηνεμος. 
 
 Ώ,νϊδε. Dor. for Ιδον. ecce. Ιο! behold! ηνιδε 
 tol το δεπας' θάσαι, φίλος, ως καλόν οσδει. 
 Theoc. 1. 149. 
 
 'Ιίνϊά. ι). Ένϊον. το. habena. a bridle ; reins. 
 τούτω παραδώσω της ΐΐννκος τάς ήνιας. Eq. 
 1109. See II. θ. 116. Syn. Χαλϊνος, λώρον. 
 ρϋτα, τα. Ερ. Χρυσονωτος,— φοινικοεν, λενκον. 
 
 Ένίοπενς. Norn. Pr. II. θ. 120. 
 
 Ήνωστρυφεω, Phcen. 177. ΉνΙόχευω. Ήνϊο- 
 χεω, Orph. fr. 2. 27. habenas flecto, v. teneo. 
 to drive. — 6 μεν νόθος ήνιοχενεν. Λ. 103. 
 Syn. Άρματενω. Ιθύνω. 
 
 Ένίοστροφός. 'ΈΙνϊόχενς, 'Ηνίοχος. (Π. θ. 312. 
 Λ. 2b0.) equorum agitator, a driver. -γνονς δ' 
 όνζ Αθηνών δεινός ήνιοστρόφος. Soph. ΕΙ. 733. 
 Syn. Άρματηλατης, qu. vid. Ερ. Αρισθαρμα- 
 τος. ελασιππος. διωζιππος. Phr. Ιθνς εχειν 
 θοον άρμα και ωκυποδων σθένος Ίππων. — εϋ- 
 πλεκεων δ' επι δίφρων 'ΈΙνιοχοι βεβαώτες 
 εφΊεσαν ωκεας Ίππους 'Puree χαλαινοντες — 
 Hes. μαστΊγι λιγνρφ, Ίμασεν καλλιτριχας Ίπ- 
 πους — κaτoJμaδov ?]λασεν Ίππους — θοώς επε- 
 
 | μαιετ αρ' Ίππους. 
 
 Ήνϊοχη. Ν. P. wife of Creon, called by Soph. 
 Ευρυδίκη. Antig. 1180. Β. Ίκετο δ' εις Κρει- 
 οντα, και Ήνιοχην τανυπεπλον. Hes. α. 83. 
 
 Έ,νΧς. η. annicula. a yearling, σοι δ' αν εγώ 
 ρεξω βοϋν ήνιν, ευρυμετωπον. Κ. 292. 
 
 Ηνορεα. ι), s. s. as Ανδρεία, ειρυσαν, ηνορε -g 
 
 πισυνοι και καρτε'Ί χειρών, θ. 226. Syn. Αγη- 
 
 νορια. Ερ. Ερατεινή, αριστοπονος, κρατερά, 
 
 υπεροπλος. 
 
 "Ηί/οψ. ό. Ν. P.patronym. Ήνόπϊδης. II. Η. 444. 
 
 Κνοψ. ό ή. sonorus. 2. perspicuus. sounding. 
 2. clear, bright, αυτάρ επειδι) ζεσσεν ύδωρ 
 ενι ηνοπι χαλκψ. Σ. 349. Syn. Ει^χος. 2. 
 λάμπρος, διαυγής. 
 
 Ή.νυστρον,"Ενυστρόν. unus e ventriculis ani- 
 malium. the fourth stomach of ruminating 
 animals, εγώ δε γ' ηνυστρον βοός και κοιλιαν 
 ΰειαν. Equit. 356. 
 
 Ι Ηοΐος, η, όν. matutinus, orientalis. morning; 
 early ; eastern. Κοιη, sc. ώρα, fur Έως, Od. 
 δ. 447. πρωϊ δ' υπ' ηοϊοι συν τευχεσι θωρηχ- 
 θ'εντες. θ. 530. 
 
 Έίπάνϊά, Ιοη.ΈίπάνΧη.ή. inopia. want, φορβής 
 ηπανιΐ} ψύχεται αυτομάτως. Paul. Sil. An. iii. 
 77. See Ερ. άδ. 522. Syn. Απορία, σπανις. 
 
 Ήπάόμαι. sarcio. to patch; repair; alleviate. 
 Hence, Έίπητης. ό. a cobbler. (Batr. 183.) 
 — και κοπκινον ηπησασθαι. Aristoph. Ααιταλ. 
 Syn. 'Ράπτω, καταρτίζω, ακεομαι. 
 
 T H7rap.jecur. the liver. diviin-'Rurarlov. (Alex. 
 Ath. 386.) Hence, 'ϊίπάτουργός. jecur con- 
 ficiens. destroying the liver. {Lye. 839.) εν 
 
 δε οιηπατι πήζε θοόν βέλος' εκ δ' αρα χειρός. 
 χ. 83. 
 
 Κπεδάνός. claudus, infirmus. lame; feeble ; 
 gentle, ηπεδανός δε νΰ κοι θεράπων, βραδέες 
 δε τοι Ίπποι. θ. 104. Syn. Ασθενής, χωλός. 
 
 Ηπειρος, ή. continens. 2. terra, littus. a con- 
 tinent ; land, shore. Hence, Ηπειρόγενης. 
 adj. (Pers. 42.) and Ηπειρδω. to make firm 
 land. (Ερ. άδ. 370.) 1 . όταν πέρασης ρείθρον 
 ηπείρων όρον. Prom. 788. Ρ. 2. αλλ' ότε δή 
 την νήσον αφικετο τηλόθ' εονσαν, Ένθ' εκ 
 πόντου βάς ιοειδεος, ηπειρόνδε Ή,ϊεν' — ε. 55. 
 Ερ. Μέλαινα, πορτΐτροφος. απειριτος, βαθεΐα, 
 π'ιων, εριβωλαζ, νληεσσα. 
 
 Ήπειρος, Dor.' Απειρος, η. Ν. Ρ. 1. a town or 
 district on the west of the Peloponnese, Od. 
 o). 277. — 2. the Epirus, now Albania. Hence, 
 Ήπειρώτϊς. r). (Androm. 159.) — Νεοπτόλε- 
 μος (sc. κρατεί) δ' Α-πειρω διαπρυσια. Nem. 
 4. 82. 
 τ Η £ περ. adv. qua via ; quo modo. in which 
 direction ; in which way; as ; where, προς 
 πολιν, ι}περ οι άλλοι ατυζομενοι φοβεοντο. Ζ. 
 41. Syn. Ώσπερ, καθότι. — όπη. 
 
 Ηπεροπενς. Ηπεροπευτ?)ς, Ηπεροπος. (77. Γ. 
 39. Anac.fr. 66. Fisch.) deceptor. a deceiv- 
 er, ηπεροπήά τ' εμεν και επικλοπον, οϊά τε 
 πολλούς Βοσκεί — λ. 363. Syn. Ψευστης, δο- 
 λοφραδης, απατηλός. 
 
 Ηπερδπευω. decipio. to cheat. Hence, Ηπερο- 
 πευμά, Anthol. δαιμονιη, τι με ταΰτα λιλαιεαι 
 ηπεροπευειν ; Γ. 399. Syn. Απατάω. 
 
 Ηπϊαλος. febris species, the cold fit of a fever; 
 the ague. Ηπΐαλεω. to be affected with it. 
 (Acharn. 1164.) και γηρως πολιού, Κυρνε, 
 και ηπιαλου. Theog. 174. Syn. 'Ρΐγοπυρετος. 
 
 Ηπιό?ωρδς. qui mitis et benignus est dando. 
 indulgent, ένθα οι ηπιοδωρος εναντιη ?}λυθε 
 μητηρ. Ζ. 251. 
 
 Ηπιοι^, ης. ή. Dea salutis. worshipped at 
 Epidaurus, as wife of iEscuIapius. φάρμακα, 
 πρηειης οίσθα παρ'Έίπιονης. Crin. An.Yl. 144. 
 
 Ηπιος 1 , placidus, lenis. mild; gentle, ιούς τ 
 εκταμνειν, επί τ ήπια φάρμακα πασσειν. Α. 
 515. Syn. Προιος, προσηνής, προφρων, μει- 
 λίχιος. 
 
 Κπου. adv. certe. utrum ? certainly; indeed, 
 is it not SO ? ήπου καγχαλοωσι καρηκομοων- 
 τες Αχαιοί. Γ. 43. Syn. Οντως δη, γουν, 
 δήτα, δηπου. 
 
 Κπϋτά, JEol. nom for ΊΙπυτης. ό. bene voca- 
 lis. with a strong voice, στάςεν μεσσοισιν, 
 μετεφωνεεν ηπΰτα κηρυζ. Η. 384. Syn. Με- 
 ■γαφωνος, ευφωνος. — φωνητης. 
 
 ΚπϋτΧδης. Patronym. II. Ρ. 324. Εχρ. Ό 
 Ή,πυτου πα~ις. — η, ηπυτης, φωνητικός. 
 
 Ήπυω. sono, clamo. to shout, ηπϋει, όστε μά- 
 λιστα /xtya βρεμεται χαλεπαινων. ξ. 399. κοχ- 
 
 1 Adjectives compounded of this word 
 are, ΉπΐόδΊνητός. epith. of eye-lids. Paul. Sil. 
 An. iii. 72. Ηπίοοωτ^ς, Orph. Έυχ. 36. Ηττιο- 
 θϋμος, ib. Η. 58. Ή.πϊόμητϊς, Naz. Ηπΐδχειρ, 
 Orph. Η. 83. 
 
288 
 
 ΗΡΑ 
 
 Η Ρ 
 
 λοισιν ταναοΐς γα μιον μέλος ηπυοντες. Mosch. 
 2. 120. 
 
 ~Ηρ. contr. from "Εαρ. ver. the spring, adj. 
 ύρϊνος, for "Εαρινός. (Crinag. An. ii. 142.). 
 νυν, ώστε φοινίκανθεμου ήρος ακμή,. Pvth. 
 
 ^ 4. 114. 
 
 Ήρα, ας. ή. Ion. Ήρη. Juno. Ήρη, πρεσβα 
 θεά, θνγατηρ μεγαλοιο Κρονοιο. Ε. 721. Ερ. 
 Αμείλικτος, αμήχανος, βαρνθϋμος, βαρνζηλος, 
 γλαυκώπις, βαρυκτυπος, ηνκομος, λενκωλενος, 
 κλυτή, μεγαλοσθενης, ζηλημων, ζηλομανης, 
 πολυμήχανος, χρυσοθρονος, χρυσοπεδιλος, 
 θαλαμηπόλος, ζευζιδια, Αργολις, Αργειη, Πε- 
 Χασγις, Πελασγιας, δολοφρονεουσα, δολομΐ]τις, 
 ποικιλομητις, δολοπλοκος, δυσμηχανος, δο- 
 λορραφης. Phr. Βοώπις ποτνια Ήρη. — με- 
 μαυΐ έριδος και αϋτης. Ήρα τέλεια, Ζηνός 
 ενναια δαμαρ. JEsch.fr. Ήρη τε ζνγιη Διός 
 ευνετις, — Apoll. — χαλεπή θεός. — Σάμου με- 
 δέουσα. — Ερ. θεών βασίλεια. — Pind. -ες Ήρας 
 τέμενος ακραίας θεοΰ. Eur. αθανατην βασι• 
 λειαν, ύπειροχον είδος εχουσαν' Ζηνός εριγ- 
 δουποιο κασιγνητην αλοχόν τε. Horn. 
 
 Ήρα ι . τα. ace. gratiam, beneficium. favour, 
 assistance. θυμψ ήρα φέροντες αφεστάσ', 
 ουδέ μάχονται, ξ. 132. 
 
 Ήραϊος, ά, όν. Junoni sacer. belonging, 
 or dedicated, to Juno, εστίν δε προπαροιθε 
 κλυτης Χαλκηδόνος ακρα-Ήραια' — Et. Ma. 
 
 'Ηρακλής. Hercules 2 . Hence, Ηρακλείδης, 
 patronym. II. Β. 679. 'Ηράκλειος, Ήρακλη- 
 ειός. adjj. Here. F. 39, 139. 11. Λ. 689. φώθ' 
 Ήράκλήα, μεγάλων επίίστορα έργων. φ. 26. 
 a. ό βασιλέως οφθαλμός, b. ώ 'ναζ Ήρακλεις. 
 Acharn. 94. Syn. Αλκειό^ς. Ερ. Αριδεικετος, 
 αταρβης, αριστομαχος, ατρεστος, βουφαγος, 
 ερικϋδης, εϋσκοπος, θΰμολεων, θρασυς, μϋ- 
 ριομοχθος, βαρυμοχθος, κρατεροφρων, κρα- 
 τερός, οβριμος, οζυχειρ, πολυπονος, πολυτί- 
 μητος, πελώριος, παντολετης, λάοσσοος, τα- 
 λαεργος, ταυροφονος, ύπερβιος, χαλκασπις, 
 καρτεραιχμης, δωδεκαεθλος. θρασυμηχανος. 
 Τιρυνθιος, Καδμογενης. Phr. Βιη Άρακληειη. 
 ■ — μένος οβριμον Ήρακλήος. — Διός αλκιμος, 
 θρασυκαρδιος, ταλακαρδιος υιός. — Αμφιτρυω- 
 νιαδης ακορητος αυτής. Hes. ευδόκιμος Διός 
 Ινις. Eur. 
 
 Ήρακλειοζανθϊάς. noni. ab Arist. effictum. i. e. 
 Xanthias playing Hercules, και βλε-^ον εις 
 τον Ήρακλειοξανθιαν. Ran. 499. Β. 
 
 'Ηράκλειτος. Heraclitus. the philosopher of 
 Ephesus, who mourned over human misery 
 and vice, τον βιον, Ηράκλειτε, πολύ πλέον, 
 ηπερ ότ εζης, Αακρυε' νυν 6 βίος εστ ελεει- 
 νότερος. Ερ. άό\ 408. 
 
 Ηρανος. rex, custos. a benefactor ; a ruler. 
 και μιν εών μήλων θεσαν ηρανον, όσσ ενε- 
 μοντο,κ.λ. Αρ.2.513. Syn. Προστατης,παρα- 
 
 1 Damm. says, the word is formed by 
 apocope from ήρανα. 
 
 2 For exploits of Hercules, see 01. 9. 44. 
 87. Nem. 1. 50. to the end ; Isthm. 4. 88. 
 and Theocr. Idyll, xxiv. xxv. Horn. H. xiv. 
 
 στατης, βοηθός, αρηγων, έπαρχος, άρχων, 
 βασιλεύς, διοπος, φυλαζ. 
 
 Ήρεμα. adv. tacite, sensim. gently, αλλ' ήρε- 
 μα πτηίαντες ακροασωμεθα. Ran. 315. Β. 
 Syn. ϊίρεμαιως, πραως, ατρεμας, ατρεμα, 
 ήκα, αγανο)ς, ήσυχως, βάδην, σχολαιως. 
 
 Ίίρεμεω. quiesco. to remain quiet. Paul. Sil. 
 An. Hi. 102. Hence, ΤΆρεμϊά.ή. quies. rest; 
 repose, ήσυχης χαίρουσα, και ηρεμι -g πολν- 
 ϋπνψ. Orph. Η. 2. 4. 
 
 ~Ηρϊ, adv. vere. 2. mane, in the spring, in the 
 morning. Hence, ϊΐρϊγενης, Κρϊγϊνειά. epi- 
 thets of Aurora. (Apoll. 2. 450. //. A. 477.) 
 άλλα μαλ' ήρι νεονται, επει και πάσιν εορτή, 
 ν. 156. 
 
 Ηρϊγόνη. Icarii filia. constellation of Virgo. 
 See Virg. Geor. 1. 33. Stat. Theb. 4. 692. 
 Nonn. 1. 47. 
 
 Ηρϊόανος. Padus fluv. the river Po. μιχθεις 
 εν φιλοτητι παρ' οχθας HpioWoTo. Batrach. 
 20. Ερ. Αγκύλος, βαθυδϊνης, καλλιροος, πο- 
 λυκλυστος. 
 
 Ήρϊκεπαϊός, ου. δ. Deus Orphicus. an Orphic 
 Deity, ως τότε πρωτογονοιο χανον μένος Ηρι- 
 κεπαιου. Orph. Syn. Μ^ης,Φαν^ς. See Bent. 
 Ερ. ad Mill. init. 
 
 Ηριννα. Erinna. Ηρινναν, Μουσών ανθεα δρεπ- 
 τομεναν. Leon. Tarent. An. i. 241. See An- 
 tip. Sid. An. ii. 19. 
 
 Ηρΐόν. sepulcrum. a tomb, φρασσατο Πατρο- 
 κλψ μέγα ηρ'ιον, ηδέ οι αυτψ. Ψ. 126. Syn. 
 Τα^ος, χώμα. Ερ. Αυσδακρυτον. 
 
 Ερϊπόλη. Aurora, dies, the dawn ; morning. 
 See ~Hpi. φέγγος ιδεϊν εθελω χρυσεον ^P 1 " 
 πόλης. Paul. Sil. An. iii. 78. 
 
 'Ηρόδοτος. Herodotus. Ηρόδοτος Μούσας 
 ΰπεδεζατο' τψ δ' αρ' έκαστη Αντί φιλοζενιης 
 βιβλον έδωκε μιην. Ερ. άό\ 532. "ΙαόΌς αρ- 
 χαιης Ίστοριης πρυτανιν. ibid. 533. 
 
 Ήρός. See.~B.pa. τα. 
 
 Ήρνγγόν. herba spinosa. the sea-holly. Αευ- 
 κάδος ηρυγγου τε ταμοις αθεραιδα ριζαν. Nic. 
 Th. 849. 
 
 Ήρω, οός, ους. r). Hero, loved by Leander. 
 Ήρω μεν χαριεσσα, διοτρεφες αίμα λαχοϋσα, 
 -Κυπριδος ήν Ίερεια* κ. λ. Mus.30. Ερ. Δυσ- 
 μορος, ελκεσιπεπλος, εϋστεφανος, νυκτιγαμος, 
 περικαλλης, φαεσφορος. Σηστιας. 
 
 Ή,ρωϊνη. Ήρωνη. Ήρωϊς, Ήρψσσα. Call. fr. 
 126. Apoll. 4. 1309. semidea. a demi-god- 
 dess. Ίκετο, Χαλκιοπης ιερόν μυχόν ηρωίνης. 
 Call. 4. 161. αϊ φθεγζαμεναι τούτο το σεμ- 
 νόν ; μών Ήρώναί τίνες εισιν; Nub. 315. 
 
 Ήρωις, ϊδός. ή. heroibus debita. 2. heroi'ca. 
 due to demigods. 2. heroic, or Epic. 1. εν- 
 να'εται τιμαϊς ήρωίσι κυδαινουσιν. Apoll. I. 
 1048. — 2. Καλλΐ07Γί7 σοφιην ηρωίδος ενρεν 
 αοιδής. Anal. Τ. \\. ρ. 513. 
 
 Ήρωναξ. Ν. P. Leonid. An. i. 225. 
 
 Ήρψόν. monumentum heroi constructum. 
 the temple, or tomb, of a demigod, θήρψον 
 ε'ί πως εκκομισειας του Αυκου. Vesp. 819. Β. 
 
 Ήρως. heros. a hero. (//. Β. 708. 256.) pi. 
 Ήρωες. οι. heroes, demigods, ανδρών Ήρωων 
 
Η Υ Κ 
 
 ΗΩΣ 
 
 289 
 
 θείον γένος, οι καλεονται Ημίθεοι, — Hes. ε. 
 158. See Isthm.5. 32. Ερ. Αγλαος, μεγαθϋ- 
 
 - μος, λάοσσοος, Χάοσεβ}]ς, δυνατός, μέγας, 
 σαοτττολις. pi. όλβιοι, κρατεροί, αταρβείς, 
 θαρσαλεοι, αιχμηται, παλαιγενεες, ωγυγιοι, 
 αντιθεοι, αθανατοις ικελοι. — ακαμαντομαχαι. 
 Pyth. 4. 304. 
 
 ■.Ησίοδος. Hesiodus. — 'Ησίοδος δε (κατέδειξε) 
 Της εργασίας, καρπών ώρας, αροτους' — Ran. 
 1033. Β. See θεογ. 22. Nic. Th. 11. 
 
 ;Ησσαω, Ήττάω. inferiorem reddo, supero. 
 to subdue. 2. pass, to be inferior to ; to be 
 worsted by. verbal. Ήσσητεδς, Antig. 677. 
 Β. — πικρού δ* έρωτος ήσσηθησομαι. Hipp. 
 722. Monk. Syn. 2. Ελαττουμαι, λειπομαι, 
 ησσων ειμί. 
 
 Ησσων, Ήττων, minor ; inferior, less ; weak- 
 er ; in subjection, or yielding, to. αιθ' όσον 
 ■ησσων ειμί, τόσον σεο φερτερος ειην. Π. 722. 
 κάκεΊνος ώς ήττων έρωτος εστί και γυναικών. 
 Nub. 1081. Syn. Χερειων, χειρότερος. 
 
 Ήσΰχαζω. quiesco, taceo. to remain quiet. 
 — φασγανον δε προς δερη Βαλοντες, ήσυχα- 
 
 . ζεθ', — Orest. 1354. Syn. Ή,ρεμεω, ατρεμεω, 
 αναπαύομαι, ήσυχιαν αγω, εχω. 
 
 Ήσϋχαίυς. 'Ησύχιος, II. Φ. 598. Ήσυχος, 
 
 , compar. Ήσνχαιτερδς et Ήσΰχωτερδς, Vesp. 
 
 , 190. Eamen. 223. Antig. 1089. Br. Ήσυ- 
 χίμος, Dor. Άσ. Olymp. 2. 58. quietus. 
 
 , still ; at rest, or leisure ; tranquil, adv. Ήσΰ- 
 χίως, Ήσυχη, Ήσΰχως, Horn. Merc. 438. 
 Plut. 692. Eur. Supp. 315. μηδ' ήσυχαιαν, 
 αΧΧά θατερου τρόπου. Med. 804. 
 
 Ήσϋχίά. tranquillitas, otium. quiet ; ease ; 
 peace, αίματος' ησυχιη δ' αν εμοι και μάΧΧον 
 
 , ετ ειη. σ. 22. Syn. Αναπαυμα. το ησυχον. 
 πρ^οτης, ευθυμία, γαλήνη. Phr. Ύήςαγανο- 
 φρονος ησυχίας ευημερον Πρόσωπον. Aris- 
 toph. κάματων μεγάλων εξαίρετος ποινά. Pind. 
 See Pyth. 8. 
 
 Ησϋχίδαι. οι. priests, Ήσΰχίδες. αι. priest- 
 esses of the Furies. See Tapl. Prajf. ad Ly- 
 curg. pp. 105, 123. ReisJc. Χητειραι καιειν 
 εΧΧαχον Ήσυχιδες. Call./r. 123. 
 
 Ήτόρ. το. cor. animus. 1. the heart. 2. vital 
 principle. 3. seat of thought ; the mind, πη 
 μεματον ; τί σφώ'ίν ενι φρεσι μαίνεται ήτορ ; 
 θ. 413. Syn. 1. Κεαρ, καρδιά, στήθος. 2. ψυ- 
 χή. 3. θϋμος. Ερ. ΑΧκιμον,αμειΧιχον, άπαΧον, 
 ατρομον, αγριον, αΧαπαδνον, εμπεδον, θαρσα- 
 
 ' \εον, κεΧαινον, κρατερον, μενεδη'ίον, νηΧεες, 
 ποΧυωδυνον, ΰπερβιον. 
 
 Κτρίον. stamen. 2. textum. thread, woof, ουτ 
 
 \ ενι δαιδαλεψ πυκινωτερον ατριον ϊστψ Κερκιδι 
 συμπΧεξασα μακρών εταμ' εκ κεΧεοντων. The- 
 
 ! 0C. 18. 33. Γοργών μεν εν μεσοισιν ητριων 
 
 ' πεπΧων. Ion. 1421. Syn. Ιστιον, στημων. 
 2. ύφασμα. 
 
 "Άτρον. imus venter, the belly below the na- 
 vel, τεξειν. το γαρ ήτρον της χύτρας εΧακτισε. 
 Thesmoph. 509. Br. Syn. Ύπογαστριον. 
 
 Ί εντεριωνη. 
 
 Ήϋκομος, ου. δ ή. pulcras habens comas, with 
 fine hair. aXX' οΧεσεν Διός νιος, ov ηύκομος 
 
 τεκέ Αητώ. Χ. 317. Syn. Έυκομης, ευκομος. 
 
 Ηϋς, εδς. δ. See'Ήϋς. 
 
 Ηυτϊ,ρι^ο Εΰτε. sicut. as. ηϋτε μυιαων αδιναων 
 εθνεα ποΧΧά. Β. 469. 
 
 Ήΰτδκδς. δ η. Ion. and Poet, for Eur. ferax. 
 fruitful. Anyte, An. i. 198. — Κϋχδρδς, for 
 Ευχ. saltandi sollers. dancing well. Ερ. άδ. 
 744. — Ηϋχρδος, for Έυχρ. pulcrum habens 
 colorem. having a good complexion, ibid. 
 711. 
 
 Ήφαιστος. Vulcanus, Mulciber. the god of 
 fire ; 2. metaph. fire. Hence, Ήφαιστοπδνος, 
 Ήφαιστδτευκτδς. adjj. a Vulcano elabora- 
 te, fabricated by Vulcan. (Iph. A. 1072. 
 Philoct. 987. Br.) 2. — και στεφανωμα πυρ- 
 γων-Τίευκάενθ' Ήφαιστον ελείν. Antig. 123. 
 See 1007. Br. & Orph. Η. 65. Ερ. Αμφι- 
 γυηεις, κυΧΧοποδΊων, αιθων, αιθαΧοεις, βρα- 
 δυσκεΧης, βαρυγουνος, εριβρομος, ευπαΧαμος, 
 κΧντοτεχνης, δαημων, περικΧυτος, ποΧυμητις, 
 ποΧυφρων, σεΧασφορος, χαΧαιπονς, αριστο- 
 πονος, χαΧκευς, σθενεϊ βΧεμεαινων. 
 
 Ηχεω. sono. to resound. — τών δ' (sc. Musa- 
 mnri) ακάματος ρέει αυδη-Έκ στομάτων ηδεία, 
 γέλα δε τε δώματα πατρδς-Ζηνός εριγδουποιο, 
 θεάν οπι λειριοεσσφ-ΈκιδναμενΊ^. ηχεί δε καρη 
 νιφοεντος ΟΧυμπου. Hes. θ. 39. Syn. Ανη- 
 χεω, καναχεω, φωνεω. ψοφεω. — ήχον ιαΧΧειν. 
 
 Ηχή, "Ήχος. (Sibyll.) sonus. sound, noise. 
 Hence, Ηχηεις, εσσά, εν. (II. Α. 157.) and, 
 Βχητης, Ηχετης. δ. (Hes. ε . 580. Prom. 592. 
 Bl.) ηχή δ' αμφοτέρων Ίκετ αιθέρα και Διός 
 αυγάς. Ν. ult. Syn. Καναχη, κτύπος, πατα- 
 γημα, δοϋπος, φωνή, ψόφος. Ερ. Βάρβαρος, 
 βαρυβρομος, θεσπέσια, συνανΧος, επινίκιος, 
 έτεροθροος, αΧΧοθροος, χαΧκοθροος, αγχινε- 
 φης, άστατος, εγερσιμοθος, απερεισιος, άπλε- 
 τος, αγεστρατος, αρη'ίφιλη, έλιξ, χαλκοκροτος. 
 — εναρμονιος, πολεμοκλονος, φοβερός, ερι- 
 βρομος, εριδονπος, Χιγυς, θούριος. Phr. Εν- 
 θεν τις ηχώ, χθόνιος ώς βροντή Αιδς,-Βαρνν 
 βρομον μεθήκε, φρίκωδη κλυειν. Hipp. 1201. 
 
 Ή,χϊ. adv. ubi. where. &?e Ή,περ, Όπη. υ]χι 
 ροας Σιμοεις συμβαλλετον ηδε Σκάμανδρος. 
 Ε. 774. 
 
 Ηχώ, δδς, ους. η. Echo, πρώτον μεν Ηχοι κε- 
 λαδος 'Ελλήνων πάρα κ. λ. Pers. 394. Bl. 
 Ερ. Ασιγητος, απατηλιος, αντίκτυπος, διδν 
 μοκτυπος, δευτεροφωνος, δικτυπος, λάλος, 
 συνθροος, αθηητος, ορεσιδρομος, δμογλωσσος, 
 ποτνιας, αίθριος, υπωροφιη, φιλαγραυλος, 
 φιλοπαρθενος, φιλοκερτομος. Phr. Βαρεί -α 
 δ' αθυρόστομος- Αχώ τηλεφανής πικράς-Οιμω- 
 γάς υπακούει. Philoct. 188. — ου γαρ ήσυχος 
 -Πέτρας ορειας παίςλελάκ ανά στρατδν-Ηχώ, 
 δίδουσα Θορυβον. —Hec. 1099. Ρ. 
 
 Ηωθεν. adv. mane, from the morning. See 
 Έωθεν,~Ήρι. ηώθεν δ' ΐδαίος ιτω κοιλας επι 
 νήας. Η. 372. Syn. Πρωϊ, εις εω, περί ορθρον. 
 Phr. Αιθώνιπριν άλκργυίον εμπεσείν. Nem.7. 
 
 Ηώς. η. Aurora, the morning. 2. the day, or 
 sun. Hence, Ηψός, s. as Ηόίδς. (Call. Ep. 
 21.) έλκει ακηδεστως, ηώς δτε δϊα φανειη. Ω. 
 417. 2. φέγγος αναστειλασα κατηίεν ες δυσιν 
 
 Ρ Ρ 
 
290 
 
 θ Α Λ 
 
 ηώς. Musse. 110. Syn. Έως, ηριγενεια, ηρι- 
 πολη, ανατολή, όρθρος, ήμερα. Ερ. Αιγληεσσα, 
 αμβροτος, αμβροσία, ακροφανης, αεξιφυτος, 
 δνοφερα, εύθρονος, εϋπλοκαμος, καλή, θεσκε- 
 λος, θαλαμηπόλος, ίερα, καθαρά, θαλερώπις, 
 λενκιππος, μονοπωλος, λευκαινουσα, λαμπε- 
 τις, ποτνια, ροδοειδης, ροδόπεπλος, ροδο- 
 στεφης, φαεσιμβροτος, φαεινή, φαεσφορος, 
 φαιδιμος, φλογερά, χρϋσοθρονος, χρυσοπε- 
 
 θ Α Α 
 
 δ'ιλος, δροσερά. Phr. Αευκον πρόσωπον αονς. 
 Eur. ακροφανης, δροσεραΧσι βολαϊς πορφυ- 
 ρεεν Ηως. Ηώς μεν κροκοπεπλος απ' ωκεα- 
 νοϊο ροαων Ωρνυθ', ιν αθανατοισι φοως φε- 
 ροι, ηδε βροτοΧσι. Horn. — ποτ ουρανόν ετρε- 
 χον Ιπποι Αώ τάν ροδοπαχυν απ' ωκεανοϊο 
 φεροισαι. Theoc. See Apoll. 1. 520, 1273, 
 1280.— 2. 164.— 4. 1170. 
 Ε,ωσφόρός, See "Εωσφόρος. 
 
 θ. 
 
 ΘΑΑΣΣΩ, poet, for θασσω. θάκεω, CEd. Τ. 
 20. sedeo. to sit. ώρτο δι' εκ πρόθυρου, λιπε 
 δε θρονον, ένθα θαασσε. Ο. 124. 
 
 θάητος, Dor. for θηητος. See θίάτός. κίονας, 
 ως δτε θάητόν μεγαρον. ΟΙ. 6. 3. 
 
 θαιρός. δ. cardo. a hinge, ρήξε δ' απ' αμφό- 
 τερους θαιρούς' — Μ. 459. Syn. Στροφευς 
 (της θύρας), στροφιγξ. 
 
 θάκημά. το. sessio ; sedendi actio, the act of 
 sitting", αλλ' it το θακημ' εξαναγκάζει, σκοπεί. 
 CEd. C. 1179. Β. See 1380. 
 
 θάκός. δ. sedes. a seat, αλλ' ώ τεκνον, θακοι- 
 σιν ε'ί τίνα β\επεις*Ή. προς βεβηλοις, ή προς 
 αλσεσιν θεών. ib. 9. Syn. θοωκος, θρόνος, 
 καθίδρα. 
 
 θάλάμαξ, άκός. δ. Also, θάλάμϊός and θάλά- 
 μϊτης 1 . δ. remex infimi ordinis. the rower 
 who sits in the foremost part of a large ves- 
 sel. — ες το στόμα τψ θαλαμακι. Ran. 1074. 
 Syn. Ύϊαυτης, ερετης. 
 
 θάλάμευμά. contubernium. a lodging; abode, 
 ώ θαλαμευμα Κουρητών. Bach. 120. 
 
 θαλάμη, cubile, s. latibulum, ferarum. a ca- 
 vern ; hole, or den of animals, ώς δ' δτε που- 
 λυποδος, θαλάμης εζελκομενυιο. ε. 432. See 
 Η. Apoll. 77. Syn. Κοίτη, φωλεός, ιλϋός. 
 
 θάλάμηϊδς, ου. δ ή. (sc. ευνή. lectus) genialis. 
 the bridal bed. αυτονυχί κουρ -g θαλαμηίον εν- 
 τυον ευνήν. Apoll. 4. 1130. 
 
 θαλαμηπόλος, cubicularis. attending in the 
 bed-chamber, γρηϋς Απειραιη θαλαμηπόλος 
 Ενρνμεδουσα. η. 8. 
 
 θάλάμϊά. remus. 2. navis foramen, the oar 
 used by the θάλαμίτης. 2. the aperture for 
 the oar {οπή understood). 1. τύλων φοφουν- 
 των, θαλαμιών τροπουμενων. Acharn. 552. 
 See Brunck. Ind. — 2. τ$δι, διεις τήν χείρα διά 
 της θαλαμιας. Pac. 1232. 
 
 θάλαμος, cubiculum. the innermost chamber 
 in a house for sleeping, or for keeping things 
 of value ; (//. P. 56. Od. β. 338 ;) a bed, or 
 bridal, chamber; the lurking place of ani- 
 mals ; the part in a vessel occupied by the 
 θαλαμάκες or θαλαμϊται. υϊε'ί σψ επομην, θα- 
 λαμον γνωτοΰς τε λιποΰσα. Γ. 174. Syn. 
 Αεκτρον. κοίτη, μυχός, οίκος, ταμεϊον. — Ερ. 
 Αμβρόσιος, γλαφυρός, γαμήλιος, ευπηκτος, 
 
 1 The θαλαμϊται were lowest, ζυγϊται mid- 
 dle, θρανΊται uppermost. 
 
 ευπηγης, ευλεχης, ευώδης, ερατεινός, επταμυ- 
 χος, κηωεις, κέδρινος, κουριδιος, νυμφιδιος, 
 πολυδαίδαλος, πολυκλειστος, πολυκτεανος, 
 υψηρεφης, υψηλός, χαλκελατος, νέος, πυκα 
 ποιητος. Phr. θαλάμου μυχός ευρύς. Pind. 
 πατρψον θαλαμον εστίας. Troad. 1111. αρνών 
 θαλαμοις. Cycl. 57. ΐίερσεφονειας ήζω θαλά- 
 μους. Eur. Supp. 1022. προς Αθανας περικιο- 
 σιν θαλαμοις. ib.fr. Erechth. vi. 
 
 θάλασσα, mare, the sea. γηθοσυνη δε θάλασσα 
 διίστατο' — Ν. 29. Syn. Άλς, πόντος, ωκεα- 
 νός. Ερ. Αμαιμακετος, αθεσφατος, ακάματος, 
 απειρεσιά, άπειρων, άλιρροθιης, ασϊγητος, 
 άγρια, αμειλιχος, ακύμαντος, αχειμων, βαρύγ- 
 δουπος, γλαυκή, γαληναια, δια, δυσπεμφελος, 
 δυσηχης, δειμαλεα, ευρυπορος, ευρεία, ερι- 
 σμαραγος, ηχηεσσα. κυανεη, πολιά, ιχθυοεσσα, 
 ορινομενη, πολνρροθιος, πολυφλοισβος, πε• 
 ρικλυστος, ΰγρα, χειμέρια, χαλεπή, -φαμαθω- 
 δης, παμφανοωσα. θυελλοτοκος. νηυσιν επι- 
 δρομος. Phr. — Έπ' ευρέα νώτα, — ώς κύματα 
 μακρά — , θαλάσσης. — υγρά, ιχθυοεντα, αλ- 
 μυρά — , κελευθα. Horn. — πολιης αλός ασπε- 
 τον ύδωρ. Theoc. μέγα λαϊτμα θαλάσσης. 
 Hes. πόντων άλσος θαλάσσης. JEsch. βαθεϊα 
 πόντιας άλμα. Pind. γλαυκόν επ' οΧδμ' άλιον, 
 Κυανοχροά τε κυμάτων' Ρ οθια πολιά θάλασσας. 
 Helen. 1517. κϋμ' άλικτυπον άλμας. Hipp. 
 
 θάλασσαΧός, Musa?. 320. θάλασσΊός. θάλατ- 
 τΧός. Theog. 1237. marinus. out of, or be- 
 longing to, the sea. Ατρεϊδης' επει οΰ σφι 
 θαλάσσια έργα μεμηλει. Β. 614. Syn. Επι- 
 θαλασσιος, θαλασσιδιος, άλιος, ενάλιος, πόν- 
 τιος, πελαγιος. 
 
 θάλασσόγενης, Athen. 1.3. θαλασσοπ-αις, Lye. 
 893. mari natus. produced in the sea. 
 
 θάλασσοκράτεω. maris imperium teneo. to 
 rule the waves, ουκ ετι ναυκληρεΧν, αλλά θα- 
 λασσοκρατεΐν. Lucill. An. ii. 340. 
 
 θάλασσοπλαγκτός. marivagus. tossed by the 
 sea. θαλασσοπλαγκτόν γ',ώδε διατεμών χροα. 
 Hec. 776. P. 
 
 θάλασσοπληκτός. mari percussus. dashed by 
 the sea. θαλασσοπληκτον νήσον Αιαντος (i.e. 
 Σαλαμίνα) πολεΧ. Pers. 307. 
 
 θάλασσδπόνός. in mari laborans. toiling in 
 the sea. ζωόν εοΧς εταροΧσι θαλασσοπονοισιν 
 οπασσας. Cyr. 
 
 θαλασσοπόρος, Musa?. 2. per mare iter fa- 
 ciens. passing over the sea. Hence, θάλασ- 
 
θ Α Λ 
 
 . σο7ΐ*ορεω. ήσνχον, aiQuiyg δ' "Ίσα. θαλασσοττο- 
 
 I ρεϊ. Call. Ερ. 61. ΒΙ. 
 
 -Βάλαττδκδπϊω. mare ferio. to beat the sea. 
 
 - metaph. to talk idly, τί θαλαττοκοπεϊς και 
 πλατυγιζεις ; Equit. 830. Β. Syn. Ματαιολο- 
 γεω, φλνάρεω. 
 
 Βάλεθω. vireo. to bloom ; to thrive. See 
 θαλλω, and II. I. 463. ώς δε ροδον θαλεθεσ- 
 κες εν ειαρι' νυν δ' εμαρανθης. Macedon. An. 
 iii. 115. 
 
 Θάλεια, θάλΧά, Ion. θάλϊη. Ν. Ρ. 1. one of 
 the Nereids. //. Σ. 39. Hes. θ. 245. — 2. one 
 of the Muses. Anal. ii. 513, 520.— 3. θαλίά" 
 also was the name of one of the Graces. 
 
 ϊ Olymp. 14. 21. 
 
 Βάλεώς l , θαλερός, virens, copiosus. bloom- 
 ing ; lively ; vigorous ; abundant. Hence, θά- 
 λερομμάτδς. δ τ). (Orph. Η. 79.) and θάλε- 
 ρώπϊς. ή. (Agath. An. iii. 65.) — τιθεντο δε 
 δαϊτα θαλειαν. Η. 475. πλήξεν δ δ' ιδνωθη' 
 θαλερδν δε οί έκπεσε δάκρυ. Β. 266. Syn. 
 
 1 Ένθαλης, τηλεθαων, χλοερός, νέος, ακμαίος, 
 άδρος. — ισχυρός. 
 
 βολής, ητδς, et ου. δ. insignis Philosophus. 
 
 . one of the vii Sages of Greece, τί δήτ εκεί- 
 νον τον θαλήν θαυμαζομεν ; Nub. 180. See 
 
 1 Ερ. άδ. 504. 
 
 3άλΊά. ή. convivium. prosperity ; ajoyous feast. 
 ος μοι τηλνγετος τρέφεται QaXiy ενι πολλ -g. 
 
 . Ι. 143. και συν ευφωνοις θαλιαις ονομαστάν. 
 Pyth. 1. 73. Syn. Ευωχία, εορτή, ενπορια, 
 
 i ευδαιμονία, ευθηνια, ευφροσύνη, πανηγυρις. 
 >αλλδς. ό. olece germen. a sprig, or branch, 
 
 . especially of the olive tree, carried by suppli- 
 
 | ants. Hence, θαλλδφορδς. δ ή. (Vesp. 544.) 
 
 , —τάς γαρ ελαιας Ύδν θαλλδν τρωγοντι— Theoc. 
 
 . 4. 45. ίκτήρι θαλλφ προσπιτνοΰσ εμον γονυ. 
 Eur. Supp. 10. Syn. Κλάδος, κλήμα, ακρεμων. 
 
 Βάλλω, θάλεω. Ion. θΐ}λεω, Od. ε. 73. θαλ- 
 λεω./. θάλώ. α. 1. εθηλά. α. 2. εθάλδν. pr. m. 
 τεθάλά, Ion. τϊθηλά. vireo, floreo. to bloom ; 
 
 . to be verdant ; to thrive, flourish, or abound. 
 ανδρι παρά θνητφ' θαλε yap πόθος υγρδς 
 επελθών. Η. in Pana 33. θάλησε Κορινθιοις 
 σελινοις. Nem. 4. 143. νυν δ' αμμες, προσθ' 
 άλλοι εθαλλεον, αυτίκα δ' άλλοι. {See Damm. 
 C. 1003.) — τέμενος, τεθαλνϊά τ' αλωή. ζ. 293. 
 τψ δ' εν ερΊνεός εστί μέγας, φυλλοισι τεθη- 
 
 j λώς. μ. 103. Syn. θαλεθω, τηλεθαω, χλοαω, 
 
 Ι χλοαζω, χλοηφορεω, χλωραινομαι, ανθεω, 
 βλαστανω, ευθηνεω. 
 
 βάλδς. το. germen. a sprout; a branch, me- 
 taph. a son. 2. pi. θάλεά, ων. τα. omnia 
 bona, quae hominem quasi florere faciunt. 
 good things ; delights, κλαυσομαι εν λεχεεσσι, 
 φιλον θαλος, δν τεκον αυτή. Χ. 87. ευν$ ενι 
 μαλακή, θαλεων εμπλησαμενος κήρ. ib. 504. 
 Syn. θαλλος, βλαστημα, ερνος. — τρυφαι. τα 
 αγαθά. Ερ. Αγλαοτιμον, ευγλαγον, κρατερον. 
 
 θάλπη μϊ, Bacchyl. fr. 11. An. i. 151. an old 
 
 | l Damm does not recognize this adjective, 
 c. 1006. Was there an old form θαλυς, εΤα, 
 ι, of which the femin. only remains in use ? 
 
 θ A Μ 
 
 291 
 
 form of θάλπω. 
 
 θαλπϊάω. calesco. to grow warm, ως κ εν 
 θαλπιοων χρνσοθρονον ηώ ϊκηται. τ. 319. Syn. 
 θάλπομαι, θερμαίνομαι, αλεαιννμαι. 
 
 θάλπος, το. calor, sestus. warmth ; heat, βέ- 
 βαια, των σν θάλπος ονχ νπεκδραμεϊ. Antig. 
 1100. See Trach. 145. Syn. Καϋμα, αίθος, 
 εμπρησμός. 
 
 θαλπτηρΓόν. το. fomentum, tegumentum. that 
 which warms, or comforts, σανδαλα μεν τα 
 ποδών θαλπτηρια ταΰτα Βιτιννα. Antip. Sid. 
 An. ii. II. 
 
 θάλπω, foveo. to warm ; to melt ; Od. φ, 
 179. metaph. to soothe ; to flatter. Hence, 
 θαλπνος, θάλυκρδς. adjj. (Olymp. 1. 8. 
 Agath. An. iii. 39.) τον οϋν δράκοντα φησι 
 τον βυρσαιετον Ή,δη κρατησειν, αικε μη θαλ- 
 φθή λογοις. Equit. 210. Syn. Καταθαλπω, 
 υποθάλπω, εκκαιω, θερμαίνω. — εξαπατάω. 
 
 θαλπωρή, spes. 2. solatium, soothing hope ; 
 comfort ; encouragement, μάλλον θαλπωρή, 
 και θαρσαλεωτερον εσται. Κ. 223. Syn. Ελ- 
 πις. 2. χαρά, παραμύθια. 
 
 θάλϋσϊά, ων. τα. 1. primitise, quae post col- 
 lectas fruges Diis offerebantur, et in primis 
 Cereri. //. I. 530. 2. festum in honorem 
 Cereris, Cerealia. first fruits, particularly 
 those offered to Ceres. 2. harvest festival. 
 Hence, Όδδς θαλυσιας. a journey to the 
 θαλυσια, Theoc. 7. 31. 2. τα, Δηοϊγάρ ετευχε 
 θαλυσια και Φρασιδαμος. ibid. 3. 
 
 θάλνσίάδης. Patronym. II. Δ. 458. 
 
 θάμα. θάμάκϊς, θάμϊνά, θάμϊνώς. (Nem. 10. 
 72. Phut. 292. Paul. Sil. An. iii. 93.) adv. 
 crebro. frequently; one after another. πρω'Ί- 
 ov, οφρ' ανεχοιτο θαμά θρωσκοντας ο'ίστυύς. 
 Ο. 470. Syn. Πολλάκις, συχνώς, πλειστακις, 
 συνεχώς. 
 
 θαμβϊω. stupeo. to be astonished; to be 
 amazed at. Hence, θαμβάλεος and θαμβη- 
 τδς. (Naz.—Lyc. 552.) Also, θαμβητειρά. ή. 
 terrifying. (Orph. 972.) καππεσε' λαοί δ' αΰ 
 θηεϋντό τε θαμβησάν τε. Ψ. 728. οί δ' ελεαι- 
 ροντες διδοσαν, και εθαμβεον αυτόν. ρ. 367. 
 Syn. Έκθαμβεω, εκπλήσσομαι, επιθαυμαζω. 
 Ρηκ.. Τους δ' ελε θάμβος ιδόντας αμηχανον' 
 ουδέ τις ετλη Αντιον αυγασσασθαι ες όμματα 
 καλά θεοΐο. Αρ. 2. 682. εστα, θαμβει δυσφο- 
 ρώ τερπνψ τε μιχθείς. Pind. 
 
 θαμβδς. το. stupor, amazement ; dismay ; 
 awe. δεινόν δερκομενοι' θάμβος δ' εχεν εισ- 
 οροωντας. Γ. 342. Syn. θαυμασμός, εκπληξ- 
 ις, εκστασις, θαΰμα. 
 
 θάμειος, II. Α. 52. θάμης, θάμϊνος. creber, 
 frequens. crowded, close, thick, frequent. 
 — θαμεες γάρ άκοντες' Αντίοι αϊσσονσι — Α. 
 551. — θαμιναι γάρ ες ύστερον εΐλαπιναι τοι. 
 Call. 6. 64. Syn. ΤΙυκινος, συχνός, συνεχής, 
 αδινος. 
 
 θάμιζω. frequento. to go, or come, often. 
 — παρος γε μεν ούτι θαμιζεις. Σ. 386. Syn. 
 Συχνά φοιταω. πυκνώς παραγιγνομαι. συνε- 
 χώς έρχομαι. 
 
 θάμνος, dumetum. a thicket, pl. branches 
 
 ρ ρ 2 
 
292 
 
 θ Α Ρ 
 
 θ Α Υ 
 
 Od. ε. 471. Hence, θαμνδμηκης. epith. virgse. 
 (Aiken. 1. 10.) τον δ', ειπερ τε λαθ^σι κα- 
 ταπτηζας υπό θαμνφ. Χ. 191. Syn. Τόπος 
 σύμφυτος, θαμνο)δης, νλωδης. λοχμη. Ερ. 
 Αμφικομος, παλιναυξης, τανυφυλλος, σκιερός, 
 θαλεθων. 
 θαμνρΧς, Χδδς. δ. Thamyris. 1. a Thracian 
 prince, son of Φίλαμμων. 2. a luckless Mu- 
 sician, who challenged the Muses. //. B. 
 595. Rhes. 926. 2. κεινω σοφιστή Opyici, 
 κάκτυφλωσαμεν θαμυριν, δς ημών πολλ' εδεν- 
 νασεν τεχνην. Rhes. 925. 
 θανάσιμος, θάνάτδεις, (Aniig. 1263. Β.) le- 
 talis, deadly; fatal ; mortal, το σον φέρων 
 δώρημα, θανασιμον πεπλον. Trach. 771. Syn. 
 θανατωδης, ολέθριος, φονικός, φθοροποιός, 
 μοριμος, πευκεδανος, εχεπενκης, κατακαιριος. 
 νεκρός, 
 θανατηφόρος, δ ή. Sibyl. 1. 1. mortem inferens. 
 causing death. Hence, θάνάτηφορΧά, άς. η. 
 δακνει δ' ουκ άλλως η θανατηφοριην. Qu. 
 Msec. An. ii. 237. 
 θάνατος, mors, death. 2. θ. is also personified, 
 as God of death, Άιδης. πάντες μεν στυγεροί 
 θάνατοι δεϊλοϊσι βροτοϊσι. μ. 341. Syn. Κηρ, 
 μοίρα, μορος, ποτμος, τελεντη, απαλλαγή, κα- 
 ταστροφή {τον βίου), το χρεών. Ερ. Αίνος, 
 αήττητος, αργαλεος, αλνπος, άωρος, γλυκερός, 
 δυσηχης, δυσηλεγης. ενθανατος, λευγαλεος, 
 οικτρός, διος, στονοεις, στυγερός, θυμορα'ίσ- 
 της. Phr. J. Τέλος θανατοιο. — νυζ ερεβεννη, 
 μέλαινα, κελαινη, μάκρη, ακραντος. θανάσιμος 
 τνχη — Eur. θανάσιμοι εκπνοαί. ib. See Nem. 
 7. 27, 44. — 2. θάνατον εισορώ πελας Ιερή 
 θανόντων, ος νιν εις Ά ιδού δόμους Μέλλει 
 καταξειν. — δαιμόνων δ κοιρανος. — ανακτά τον 
 μελαμπεπλον νεκρών, 
 θάπτω, sepelio. to inter, θάπτε με δττι τάχισ- 
 τα, πυλας α'ίδαο περησω. Ψ. 71. Syn. Εντα- 
 φιάζω, εγκτερε'ίζω. Phr. Κατακρνπτω γι], 
 εζογκοω ταφω. Eur. εάσατ ηδψγη καλυφθή- 
 ναι νεκρούς' Όθεν δ' εκαστον εις το σώμ' αφι- 
 κετο, Έντανθ' απελθεΧν πνεύμα μεν προς αι- 
 θέρα, Το σώμα δ' εις γήν. Eur. Supp. 532. a 
 Toup. emend. 
 θαργηλΧα. τα. festa Apollini et Dianae, sive, 
 Soli et Horis. a festival at Athens and Mi- 
 letus: at Athens, two human victims were 
 often sacrificed as an atonement for the 
 city. These victims were called Φαρμακοι and 
 Σύμβακχοι, as well as the more usual term, 
 Καθάρματα. See Meurs. Grsec. Fer. σεχρή 
 V θαργηλιοις εμμελώς δισκεΧν. Anac./r. 92. 
 Fisch. 
 θαρσάλεδς, ά, δν. fidens ; audax. confident ; 
 bold. adv. θαρσάλϊως. (Od. a. 382.) αιχμή- 
 την τ εμεναι, και θαρσαλεον πολεμιστήν. 
 Ε. 602. Syn. Ώισννος, θαρσυς, θρασυς, θαρ~ 
 συνος, θρασυσπλαγχνος, ευτολμος, τολμηρός. 
 Phr. Ό δ' ενθεμένος φρεσΐ καρτος. Qu. Cal. 
 yoi προθυμ'ιησι πεποιθώς. Β. 588. 
 θαρρώ, CEd. C. 491. Β. θαρσεω. bono animo 
 sum. to take courage, και τότε δή θαρσησε, 
 και ηυδα μαντις αμνμων. Α. 92. Syn. Έκθαρ- 
 
 σεω, θρασυνομαι, τολμάω. 
 
 θαρσδς, θάρρος, το. fiducia. 2. audacia. con- 
 fidence ; courage, ενθ' αΰ Ύνδειδη Αιομηδεϊ 
 Παλλάς Αθηνη Δώκε μένος και θαρσος. — Ε. 1. 
 Syn. Έντολμιά, θράσος, θρασυτης, τόλμη, πε- 
 ποιθησις. ανδρια. Ερ. Αητον, ατρομον, αινον, 
 ατρεπτον, αρειμανες, ασπασιον, δυσμαχον, ευ- 
 φϋχον, νπερβιον, περιωσιον. 
 
 θαρσΰνδς. confidens. confiding in. θαρσυνος 
 οιωνψ' δ δ' αμειβετο φαιδιμος Έκτωρ. Ν. 823. 
 
 θαρσϋνω. fiduciam adfero. to embolden ; en- 
 courage. 2. pass, to be elated, or, arrogant. 
 — γηθησε Ριδών, θαρσυνε τε μνθω. Κ. 190. 
 τους μαλα θαρσυνεσκε παριστάμενος επεεσ- 
 σιν. Δ. 233. τον χωλοποιδν, οϊ,ος ων θρασν- 
 νεται. Ran. 845. Syn. 1. Έπιθαρσννω, εμ- 
 ■φϋχοω, προτρέπω. 2. επαίρομαι, τολμάω, θαρ- 
 ρεω. 
 
 Θάσος. δ. Ν. P. a son of Agenor. Eur. Phryx. 
 fr. ii. f 
 
 Θάσος, ov. η. ins. in mari iEgeeo. an island in 
 the Archipelago ; whence, θάσιος οίνος. See 
 Plut. 1021. πεπταται,ωγυγιη τε Θάσος, Αη- 
 μητερος ακτή. Dionys. 523. 
 
 θασσων, θαττων. irreg.compar. of Ταχύς, ce- 
 lerior. quicker, adv. θάσσδν, θάττδν. sooner. 
 (II. Β. 440. Vesp. 175.) θασσονας ιρηκων 
 εμεναι καλλιτριχας Ίππους. Ν. 819. Syn. 
 Ωκιων, ωκυτερος, ταχιων, ταχύτερος. 
 
 θασσω. s. as θάασσω, θάκεω. θασσουσ επ' 
 ακτάίς τήσδε θρηκιας χθονός. Hec. 36. 
 
 θάτερδς. for δ έτερος, (not so common as θά- 
 τερον /or το έτερον, θάτερα /or ry έτερφ.) alter 
 e duobus. either ; one or the other, δ θατερος 
 μεν τοΧν δυοΧν Αιοσκοροιν. Menand.yh inc. 
 200. See Meineke, p. 253. δυοΧν δε μοιραιν 
 θατερψ πεπληζεται. Hipp. 894. 
 
 θαϋμά. admiratio. 2. res mira. wonder, a pro- 
 digy, χαλκε' επισσωτρα, προσαρηροτα, θαϋμα 
 ιδεσθαι. Ε. 725. ώ ποποι, ή μέγα θαύμα τοδ' 
 οφθαλμοΧσιν δρώμαι. Ν. 99. Syn. 1. Εκπλί^ς. 
 2. τέρας. Ερ. 2. Αεινον, πελωριον, φρικτον. 
 Phr. Οψις αηθης. JEsch. — τέρας μεν θαυμα- 
 σιον προσιδε-σθαι' θαϋμα δε και παριον-των 
 ακοΰσαι. Pyth. 1. 49. θαϋμα μέγα φρασσασθαι. 
 
 θαυμάζω, Od. τ. 229. θαυμαινω. miror. 2. 
 revereor. to wonder; admire ; respect, ver- 
 bal, θαυμαστεδς. (Helen. 84. 806.) θαυμαζεν 
 πυρά πολλά, τάκαιετο Ιλιόθι πρό. Κ. 12. Αγ- 
 χισης δ' δροων εφραζετο θαυμαινεν τε. Horn. 
 Ven. 84. See 0\γΏ\ρ.3.57.Βγα.Επιθαυμαζω, 
 θεαομαι, εκπλήσσομαι, εκπαγλεομαι. 2.αγαζο- 
 μαι, επαινώ. Phr. θαϋμά μ' έχει, λαμβάνει* εις 
 θαϋμ εσψι. Eur. Dan. 36. ιδοϋσα δ 1 εσχον 
 θαϋμα. Soph. ΕΙ. θαϋμά το'ι μ' υπερχεται. ibid. 
 
 θαυμάκΧά, άς. η. Thaumaci. a city in the Ma- 
 lian bay. οι δ' apa Μηθωνην και θαυμακιην 
 ενεμοντο. Β. 716. See Liv. 1. 32. 4. 
 
 θαυμάς, ντος. δ. pater Iridis. father of Iris, 
 hence called Thaumantias. αϋτις δ' αν θαυ- 
 μαντα μεγαν, και αγηνορα Φορκην. Hes. θ. 237. 
 
 θαυμάσΧος. θαυμαστός, admirabilis. wonder- 
 ful, adv. θανμάσΧως. (Nub. 1240. Β.) ου θαν- 
 
 μασιόν εστ, ουδ' επιζεϊν την χολην. Thesm. 
 
ΘΕΑ 
 
 468. ουδέν θανμαστδν, Τίολυπαιδη' ουδέ γαρ 
 6 Ζευς Ουθ' ίων πάντως άνδανει, ονδ' ανεχων. 
 Theog. 25. Syn. Αγ?/Γος, θαμβητος, παρά- 
 δοξος, έκτοπος, φοβερός. 
 
 θαψός. ή. thapsus. buckthorn. 2. herba ad 
 tingendum apta. a plant used in dyeing, adj. 
 θαψΊνδς, ή,δν. (Vesp. 1412. Β.) και μεν χρως 
 μεν δμο~ιος εγινετο π ολλάκι θαψφ. The0C.2.88. 
 
 θάω, (i?ius.) θώ. f. θησω. ">ed. θάδμαι. prse- 
 beo et porrigo aliqmd fruendum ; 1. oculis, 
 cum admiratione aliqua. 2. ore, lac sugen- 
 dum praebeo. to see. to suck. 1. ηνιδε τοι το 
 δεπας" θάσαι, φίλος, ώς καλδν οσδει. Theoc. 
 1. 248. See 3. 12. & 15. 23.-2. αλλ' aul παρ- 
 εχουσιν επηετανον -γάλα θήσθαι. (Ionicc, for 
 θαεσθαι.) Callim. 1. 48. Έκτωρ μεν θνητός 
 τε, γυναϊκά τε θησατο μαζόν. Ω. 58. Syn. 1. 
 θεαω. 2. θηλάζω. 
 
 θεα \ II. Α. 280. θεαινά. θεδς. dea. a goddess. 
 κεκλντε μεν, πάντες τε θεοί, πάσαί τε θεαιναι. 
 θ. 5. ώς φατο Τηλέμαχος' φρεσι δ' αθανατην 
 θεδν εγνω. α. 420. Ερ. Αιδοία, κνδρά, σεμνή. 
 
 θεά. θεάμά. Dor. θάημά, Aj. 992. Theoc. 1. 
 56. spectaculum. a view; a sight, παρεστι 
 δήτα, και μαλ' αζηλος θεα. Soph. ΕΙ. 1455. Β. 
 Syn. θεώρημα. ο•φις. δράμα. 
 
 Θεαγένης. Pac. 928 2 . Β. Θεαίτητος. Call. Ερ.8. 
 both Proper Names. 
 
 θεσκΓωρ. deos domans. moving the gods. 
 θεακτορι Πειθοϊ. —JEsch. Supp. 1038. P. 
 
 θεάνω. ή. Ν. P. soror Hecubas. sister of He- 
 ■ Cuba. Tyffi θύρας ωϊξε Θεανώ καλλι— αρυος,— 
 Κισση'ίς, αλοχος Αντήνορος ιπποδαμοιο. Ζ. 
 298. 
 
 θεάδμαι, Track. 1081. Ion. θηεδμαι. specto, 
 contemplor. to behold ; gaze at. λαοφόρον 
 καθ' δδδν, πολιές τε ε θηησαντο. Ο. 682. Syn. 
 Διαθεαομαι, σκέπτομαι, θεωρεω. αναβλεπω. 
 
 θεάρίδν. το. for θεωρών, locus sacer Apollinis 
 Pythii, qui et ipse θεωρΧδς dictus. a place 
 sacred to the Pythian Apollo, κάί σεμνον 
 αγλααϊσι μεριμναις ΐίνθιον θεαριον. — Nem. 
 3. 121. See ΙΙνθω. 
 
 θεατής, Ion. θηητήρ. Also, θεημων, Anal. iii. 
 26. spectator. Hence, θεημδσυνη. observation. 
 (Agath. ib. 57.) ποτέρα θεατής, η χάριν μαν- 
 τενματων; Ion. 301. η τις θηητηρ, και επι- 
 κλοπος επλετο τόξων. φ. 397. Syn. θεωρός, 
 επόπτης. 
 
 θεάτδς, (Aj. 915. Β.) Ion. θηητδς, Dor. θάη- 
 τδς, q. v. spectabilis. worthy of being seen, 
 or, contemplated, καίμοι σκηπτρυνεδον. (Mu- 
 S32 sc.) δάφνης εριθηλεος όζον, Δρεψασθαι 
 θηητόν — Hes. θ. 30. Syn. Αζιοθεάτος, περί- 
 βλεπτος, οπτος, ορατός, θεωρητος. 
 
 1 θεά, "a goddess ;" and θεα, "a spectacle ;" 
 agree in quantity, but differ in accent. 
 
 2 'ίνα μή γ'ενηταιθεαγ'ενονςυην'ια. As I con- 
 sider the 2d. syllable in Θεαγένης (θεηγενής) 
 long, the ε must be absorbed by Synaeresis. 
 
 ι The same is the case with θεακτορι, Msch. 
 Supp. 1049. with θεάνοΧ, Anal. ii. 486. and 
 with θεάτρου, Epig. άδεσπ. 375 b. 
 
 θ Ε Λ 
 
 293 
 
 θεάτρδν, ον. το. theatrum. 2. spectaculum 
 quodque. a theatre, any place of public ex- 
 hibition. Hence, θεατρδπωλης. δ. a box- 
 keeper. (Aristopk. Phcen. Pollux, vii. 199.) 
 θεατρομορφδς. δ ή. (Lye. 600.) Also, the 
 verbs, θεατρδκδπεω, θέατρδμάνεω. (Sibyll. 
 1. 5.) χρην μεν τνπτειν τους ραβδούχους, εϊ τις 
 κωμψδοποιητής Αυτδν επννει προς το θεατοον 
 παραβάς εν το~ις αναπαιστοις. Pac. 734. 
 
 θΐεϊον, θεϊδν, θηϊδν. Od. χ. 493. sulphur. 
 θεειδω, θειδω, θηϊδω. sulphure lustro. to 
 fumigate with sulphur, οϊσε θεειον, γρην, 
 κακών ακος' οϊσε δε μοι πυρ, θφρα θεειωσω 
 μεγαρον — ib. 482. Syn. Καπνίζω, καθαιρώ, 
 θϋμιαω. 
 
 θε'ηγενης, θεδγϊνης, θϊδγεννης. θεδγδνδς, 
 Orest. 340. a deo genitus. born of a god, or, 
 goddess. — θεηγενεων οχ' άριστους. Lith. 13. 
 αλλά θεός τοι και θεογεννής. Antig. 845. 
 Syn. θεογεννητος, θίοτοκος. δϊος. 
 
 θεηλάτδς. a numine impulsus. sent, or, ex- 
 cited, by a divinity, θεηλατον μαντευμα δει- 
 νδν, ώ Κενέ. (Ed. Τ. 990. Β. Syn. θεο- 
 πεμπτος, θεοδοτος, θειος. 
 
 θεημάχδς, ου. δ ή. cum Deo diisve pugnans. 
 one who contends against God, or, the gods, 
 impious, αλλά συ μή λέξης τι θεημαχον ύστα- 
 τος έρπων. Paul. Sil. An. iii. 93. 
 
 θεια, άς. ή. amita. 2. Ν. P. mother of Sol, 
 Luna, and Aurora, called also Έυρυφαεσσα. 
 ματερ* Αλιού πολυώνυμε, θεια. Isth.5. 1. See 
 Hes. θ. 371. 
 
 θειβάθεν, θειβάθϊ. adv. e Thebis. Bceotice. 
 νμες δ', δσοι θειβάθεν αυληται πάρα. Acharn. 
 862. Β. See 868. 
 
 θεικελοο, Laconice, for θεοεικ. Lysist. 1252. 
 
 θειλδπεδδν, /or ΈΊλοπεδον. locus soli expositus. 
 a sunny place; gen. for drying fruits in gar- 
 dens or vineyards. τής(8ο. αλωής) έτερον μεν, 
 θειλοπεδον λευρψ ενι χωρώ Τερσεται ηελιω' — 
 η. 123. 
 
 θεινω. ferio, stimulo. to hit; to goad. — ό " 
 υπ' ουατος αυχένα θεΐνε. Π. 339. Syn. Πλάσ- 
 σω, κόπτω, παιω, θενω. μαστιγοω. 
 
 θειδδδμδς. a deo, s. diis, exstructus. god-built. 
 ηρει -ipav καταγής θειοδομον στεφανον. Alphe. 
 An. ii. 130. 
 
 θειο7τοιεω. deum, s. deos, facio. to deify. Si- 
 byll. 1. 
 
 θείος, patruus. an uncle, ώ πατρός δμαιμε 
 θεϊε, τον κατά χθονός. Orest. 666. P. Syn. 
 ΐΐατραδελφος, πατροκασιγνητος, πατρως. 
 
 θεΊδς, ά, δν. θεηϊδς, Bion. 6. 9. θειδφάνής, 
 Alexis, Ath. p. 55. divinus. 2. mirabilis. egre- 
 gius. divine ; sent by the divinity, excellent. 
 κλϋτε, φίλοι, θείος μοι ενυπνιον ήλθεν Ονειρος. 
 Β. 56. Syn. Αντιθεος, θεοεικελος, θεσπέσιος, 
 δως, θεηλατος, θεοπεμπτος. θαυμαστός. 
 
 θειωδης,ε'δς. sulphureus. Paul. Sil/ An. iii. 95. 
 
 θελγητρδν, θελκτηρίδν, θελκτρδν. το. θελκτϋς. 
 V.(Trach.586.B.Apoll.l.5l5.)oe\\mmentum. 
 a soothing, or, appeasing ; a charm ; an alle- 
 viation, ώ φιλον ύπνου θελγητρον, επικουοον 
 νοσον. Orest. 211. η εααν μεγ' άγαλμα θεών 
 
294 
 
 θ Ε Μ 
 
 θελκτηριον είναι. θ. 509. Syn. θελγμα, κη- 
 λησις, μειλιγμα, δέλεαρ. φιλτρον. χαρά. 
 
 θέλγω ι . mulceo, demulceo. to sooth ; to 
 charm; alleviate; persuade, ε'ίλετο δε ραβδον, 
 ry τ ανδρών όμματα θέλγει. Ω. 343. Syn. Κα- 
 ταθελγω, μειΚισσω, καταπραύνω, κηλεω, τέρπω. 
 
 θελεμδς, θελεος, JEsch. Supp. 1024.870. θε- 
 λημων. volens ; spontaneus. willing; volun- 
 tary. — οι δ' υπ' ανωγφ-Ύιφυος Αγνιαδαο θε- 
 λημονα ποιησαντο-Έιρεσιην, — Αρ. 2. 556. 
 Syn. θελων, εκών. αυθαίρετος, πρόθυμος. 
 
 θέλημα, το. voluntas, will ; desire. Anthol. 
 Syn. θελησις, βουλημα, εελδωρ. 
 
 θελκτήρ. δ, Horn. χν. 4. θελκτειρά. ή. θελ- 
 κτηρϊος, α, δν. demulcendi vim habens. one 
 who sooths, or, is able to sooth, εισιν δ' επω- 
 δοί και λόγοι θελκτηριοι. Hipp. 480. See 511. 
 
 θελζΐφρων. animum deliniens. enchanting the 
 mind. Ίνα θελξιφρονες νέμονται- θνατοϊσιν 
 έρωτες. Bacch. 402. Syn. θελκτηριος, παν- 
 θελγης, φρενοθελγης. 
 
 θέλω. volo, opto. 2. possum, to will ; to wish ; 
 to be able ; to mean, ήνθες εμφ συν ματ pi, 
 θελοισ ύακινθινα φύλλα. Theoc. 11.26. Syn. 
 Εθελω, βουλομαι, προθϋμεω, χρήζω. — δυνα- 
 μαι. Phr. θυμός ενι στηθεσσιν ανωγει. Horn. 
 
 θεμά, ατός. το. positum ; fundamentum, &c. 
 any thing placed, set down, or, deposited. 
 2. an horoscope. Maneth. 1. 278. 
 
 θΐμεθλδν, II. JaJ. 493. Solon, xv. 14. θεμειλϊδν. 
 θεμειλδν, Ep. άδ. 401. fundamentum, a 
 foundation. Hence, θεμέλιοι λίθοι, found- 
 ation stones. Av. 1 137. ηγεϊτ' εκ δ' apa πάν- 
 τα θεμειλια κυμασι πέμπε. Μ. 28. Syn. Βασις, 
 βαθρον, εδεθλιον, εδρά. ρίζα. θελυμνον. Ερ. 
 Αρραγές, ακλινες, αδονητον, ερισθενες, ευρύ. 
 
 θεμϊρος, severus, prudens. grave ; dignified. 
 Ερ. άδ. 190. Hence, 
 
 θεμίρώπϊς. ή. See Blomf. Gloss. Prometh. 137. 
 
 θϊμιζω. in jus et fas compono. to regulate 
 duly ; to compose, αλλ' εμε %p?) και σε θε- 
 μισσαμενους-θργάς — Pyth. 4. 250. 
 
 θεμΤπλεκτος, ου. δ ή. legitime contextus. duly 
 woven, or, adjudged, πεμψαν θεμιπλεκτοις 
 άμα—Αατο'ίδα στεφανοις. Nem. 9. 125. 
 
 θεμίς, gen. ϊδδς, ϊτος, ιστός. ή. fas, jus, mos, 
 lex, fyc. a law; fixed usage; duty; right. 
 2. in Horn, a decree, or, institution. 3. the 
 Goddess of Justice, pi. θεμιστες. jura, tri- 
 buta, &c. rights social, or, legal ; tributes. 
 ■πρώτα δ' εγών επεσιν πειρησομαι, y θέμις εστί. 
 Β. 73. άφρονα τούτον ανεντες, ος ουτινα οϊδε 
 θεμιστα. Ε. 761. — 2. ει μεν κ αινησωσι Διός 
 μεγαλοιο θεμιστες. π. 403. See Ι. 156. — 3. 
 — θεμιστι δε κaλλιπapyω Αεκτο δεπας — Ο. 
 87. " — nam θέμις praeest et conviviis Deo- 
 rum — ib. 95. — i. e. etiam in conviviis justum 
 et mos bonus debet regnare." Damm. c. 
 
 1 From θέλγω are derived the following 
 adjectives; θιλγϊσϊμϋθος, Anthol. 1.1. θελ- 
 ξίμβροτος,Σ,Μι. 315. θελζϊνοδς, Antiphan. An. 
 ii. 240. θελζϊπΐκρδς, " painfully pleasing," Ep. 
 άδ. 445. 
 
 ΘΕΟ 
 
 1051. Syn. Αικη, νομός, δικαιοσύνη, το δί- 
 καιον, θεμιτον,δσιον. Ερ. \. κ Αγνοτελης, ιθεϊα. 
 3. αιδοία, αλεζικακος, λιπαρά, κλυτη, πανδερ- 
 κης, πρέσβειρα, ορθοβουλος, Ίερα. Ευκταία, 
 Όρκια. Phr. Ένθα Σωτειρα, Διός ξένιου Ιία- 
 ρεδρος, ασκείται θέμις. ΟΙ. 8 28. 
 
 Θε/χισκ07τός, ου. ό ή. inspector juris, guardian 
 of law. Nem. 7. 68. 
 
 θεμισκρεων, Pyth. 5. 38. θεμιστοΰχδς. juste 
 regens. jus dicens. ruling justly ; administer- 
 ing justice, εισόκε τις δικaσyσι θεμιστουχων 
 βασιληων. Apoll. 4. 374. 
 
 θεμισ/αφειός. a Themiscyra, urbe maritima 
 Cappadociae. from a town, near the river 
 Thermodon, where the Amazons abode. 
 — επί δε στόμα θερμωδ,ϋντος Κολπψ tv ευ- 
 διοωντι θεμισκυρειον υπ ακρην. Apoll.2.371. 
 See 997. 
 
 θεμιστεϊος. legitimus. lawful, θεμιστεϊον δς 
 αμφεπει-Σκάπτον — ΟΙ. 1. 18. Syn. θεμιστος, 
 δίκαιος, νόμιμος, έννομος. 
 
 θεμιστευω. do jura. 2. vaticinor. to adminis- 
 ter justice; to govern. 2. to deliver oracles. 
 —θεμιστευει δε εκαστος-ΐίαιδων ηδ' αλοχων'— 
 ι. 114. Syn. Αικαζω. δικαιοδοτεω. 2. μαντευο- 
 μαι. χρησμφδεω. 
 
 θϊμιστοκλεης, Θεμιστοκλής. Themistocles. 
 τοϋτο θεμιστοκλεϊ κενόν ηριον εισατο Μαγνης. 
 Diodor. An. ii. 187. See Ep. άδ. 623. Jac. 
 
 θεμιστδνδη. Ν. Ρ. τάς πολιάς βα-φασα θεμισ- 
 τονοη τρικορωνος Υιγνεται εξαπινης ου νεα, 
 αλλά 'Ρεα. Lucill. An. ii. 323. 
 
 θεμιστδπολός, ου. δ η. qui circa leges versatur. 
 conversant with law. — θεμιστοπολοιο δε 
 βίβλου. Nonn. 
 
 θεμιστος, θεμίτδς, ή, δν. legibus COngruus ; 
 licitus. conformable to law. θεμϊτδν. το. s. as 
 θέμις. Hence, θεμιστδσΰνη. ή. (Orph. Η. 78. 
 6.) — Αελφοι θεμιστών Ύμνων μαντιες Απολ- 
 λωνιδαι. Pind.^K inc. 173. ου θεμιτον, Αακων, 
 ποτ αηδονα κισσας ερισδεν. Theoc. 5. 136. 
 
 θεμδω. legem impono; adigo. αναγκάζω quasi 
 εκ προστάγματος. Damm. to impose a law, 
 or, necessity ; to constrain, πλημμνρίς εκ πον- 
 τοιο, θεμωσε δε χερσον Ίκεσθαι. ι. 486. 
 
 θενάρ. vola manus, et pedis, palm of the hand; 
 sole of the foot. Hence, a base, or, bottom. 
 πρυμνδν υπέρ θεναρος' ρεε δ' αμβροτον αίμα θε- 
 οϊο. Ε. 339. Syn. Γναλον. Phr. Νεοκτιστον λί- 
 θων βωμοϊο θεναρ. Pyth. 4.367. και βαθνκρη- 
 μνου πολιάς Αλός εζευρών θεναρ. Isth. 4. 97. 
 
 θενω. s. as θεινω. θενει δ' ονειδει μαντιν Οι- 
 κλειδην σοφόν. Sept. Th. 382. Ρ. πυγμάχος, 
 η και ποσσι θενων σκέλος' — Theoc. 22. 66. 
 
 θεοβλάβεω. deosinjuriis lacesso. to insult the 
 gods, λ^ξαι θεοβλαβοϋνθ' υπερκοπω θρασει. 
 Pers. 833. 
 
 θεογλωσσδς. cui divina est lingua, inspired. 
 τασδε θεογλωσσους 'Ελικών έθρεψε γυναίκας. 
 Antip. Thess. An. ii. 114. 
 
 θεΌγνΧς, ϊδος. δ. Theognis. 1 . the poet of Μθ- 
 gara, born 545 b. c. — 2. an indifferent 
 Tragic poet, one of the xxx tyrants. 1. ώδε 
 δε πάς ερεει' θευγνιδος εστίν επη Ύοΰ Μέγα- 
 
 
ΘΕΟ 
 
 ρεως, παντας δε κατ ανθρώπους ονομαστοί/. 
 Theog. 22. — 2. ό δ' αν θεογνις ψυχρός ων 
 ■φυχρώς ποιεί. Thesm. 170. Β. 
 
 9εοδμητδς *. θεοκτϊτδς, Solon. 28. 6. θεοτα- 
 χί)ς, Ερ.άδ. 497. divinitus sedificatus. built 
 by a deity. * λεζασθαι περί άστυ θεοδμητων 
 επι πύργων, θ. 519. Syn. θεοκμητος, θεο- 
 πονητος, θεοτευκτος. 
 
 9εδδδκος. sacer, de templo. receiving a deity. 
 εα' τις οίκων θεοδοκων υπερτελης ; Ion. 1549. 
 
 9εδδδτδς. θεοσδοτος, Hes. ε. 318. Pyih. 5. 16. 
 divinitus datus. bestowed by the deity, θεο- 
 δοτων έργων κελευθον αν' καθαράν. Isth. 5. 29. 
 
 Θεόδωρος. Ν. Ρ. τνμβον έχει Θεόδωρος επ' ελ- 
 πιδι κρεισσονι μοιρης. Ερ. 1. 3. 
 
 θεδειδης, II. Β. 623. θεδεικελος. deo similis. 
 godlike, μηδ' ούτως, αγαθός περ εών, θεοεικελ' 
 Αχιλλεΰ. Α. 131. Syn. θεσκελος, θεϊος, ισο- 
 θεος, κάλος. Phr. Διΐ ικελος, θεόΐς επιεικελος. 
 Δα μητιν ατάλαντος, θεοφιν μηστωρ ατάλαν- 
 τος. θεοΧς εναλιγκιος αλκην. 
 
 θεοθεν. adv. divinitus. from God. — θεόθεν δ* 
 ουκ εστ αλεασθαι. π. 447. See Orest. 349. 
 Syn. Ονρανοθεν, θεσπεσιως, — θεοφιν. 
 
 3εοί. Dii Lares. Ερ. Ώ,ατρψοι, πάτριοι, γε- 
 νέθλιοι, εγγενείς, δμογνιοι, κατοικίδιοι, κτη- 
 σιοι, μύχιοι, ερκιοι. 
 
 Ι-θεοινος. deus vini. Bacchus. Lye. 1247. 
 
 θεοκλυτος. diis audiendus. worthy to be heard 
 
 h by the gods. Hence, θεοκλϋτεω. preces θεο- 
 
 k κλύτους eiFero. Pers. 500. Med. 2 10. — λιταϊς 
 
 | σε θεοκλντοις Απυουσαι. Sept. Th. 146. 
 
 θεοκραντδς. a deo perfectus. effected by a 
 divinity, τ'ιτώνδ' ου θεοκραντόν εστίν ; Agam. 
 1490. P. 
 
 J 9εοκρϊτος. Theocritus, born at Syracuse, about 
 
 ■ 323 b.c. when Alexander died, άλλος δ Χίος* 
 
 ' εγώ δε Θεόκριτος, ος ταδ' έγραψα. Theoc. 
 
 ] Ερ. ult. 
 
 9ΪΖμανης. deorum instinctu furens. afflicted 
 with phrensy by a deity, τλημων Ορέστης, 
 
 1 θεομανεΧ λυσστ^ δαμείς. Orest. 835. P. Syn. 
 θεοπεμπτος, θηος, ενθεος, θεορτος. 
 
 '9ΐ6μάχίω. cum deo pugno. to contend against 
 the gods, το θεομαχείν γαρ απολιποΰσ , ο 
 
 ] σου κρατεί. Iph. Α. 1409. Syn. Αυσσεβεω. 
 
 θεομηστωρ. par diis consiliarius. equal to 
 
 ΘΕΟ 
 
 295 
 
 I l Among other adjectives compounded of 
 |9εός are the following, not however sanc- 
 tioned by the early and better poets, θεο- 
 γνωστος, Ερ. 1. 1. θεδγράφδς, Psell. θεοδεγ- 
 μων, Archest. Ath. p. 320. θεδδερκής, Synes. 3. 
 θεδδήλητδς. Ερ. άδ. 465. θεοδΊνης, Nonn. θεδ- 
 δίφης, Synes. 4. θεόκλητος, θεοκμητδς, Nonn. 
 θεοκϋμων, θεδκο'ιράνος, θεδλαμπής, Synes. θεό- 
 μορφος, Strato, An. ii. 368. θεδπαις, Herodic. 
 tb.. 65. θεδπειθης, Nonn. θεδπεμπτδς, Sibyl. 1. 3. 
 θεοπλαστος, ib. 1. 2. θεδπνευστδς, Phocyl. 121. 
 9~εδποιδς, Glauc. An. ii. 347. θεοπτδλΧμδς, Cyr. 
 θεδρρητδς, Anal. ii. 521. θεοστήρικτδς, Ερ. 
 hied. Jacobs. θεδτερπής, Ερ. άδ. 594. θεοτευκ- 
 τδς, Sibyl. 1. 1. θεοφράδής, Ερ. 1. 5, 
 ιχων, Prod. 
 
 the gods in counsel, θεομηστωρ τ εκικλη- 
 Λ σκέτο Περσαις — Pers. 656. Syn. θεομητις, 
 θεοσοφος, θεοφρων. 
 
 θεδμϊσης. deorum osor. hating the gods, νή 
 τον Δι, αιεί δήτα θεομϊσης εφυς. Αν. 1547. 
 Syn. θεοστυγης, δυσσεβης. 
 
 θεδμδριά, θενμδρϊά. fatum. destiny, οστεα σοι 
 και μουνον ετι τρίχες' ή ρά σε δαίμων θυμός 
 έχει, χαλεπή δ' ηντεο θευμοριη ; Call. Ερ. 32. 
 Ernest. 
 
 θεδμδρϊδς, θενμ. θΈομοιρος. divinitus accep- 
 tus. caused, or favoured, by the divinity, ή 
 νύ σε θευμοριη περιδεδρομεν άψεα νυϋσος. 
 Αρ. 3. 676. ώ θεομοιρ Αρκεσιλα. Pyth. 5. 6. 
 Syn. θεομορος, θεοδοτος, θειος, σώφρων. 
 
 θεδμϋσης. abominandus. detested by the 
 gods, όρώδ' επ' ομφαλω μεν άνδρα θεομυση. 
 Eumen. 40. 
 
 θεδνδη. Ν. Ρ. την θεσπιωδδν θεονοην χρηζων 
 ιδεϊν. Hel. 144. 
 
 θεδπομπδς. divinitus datus. sent by the gods. 
 — θεοπομ-ποί σφισιν τιμαι φυτευθεν. Pyth. 
 4. 121. 
 
 θεδπδνητδς. a deo elaboratus. wrought by a 
 god. χρήν μ', ήνικ ονκ ην θεοπονητά μου 
 λεχη. Troad. 953. 
 
 θεοπρδπεω. vaticinor. to predict future 
 events. See Μαντενομαι. και νυν εν Δαναοϊσι 
 θεοπροπεων αγορεύεις. Α. 109. 
 
 θεοπρδπΧά, ib. 87. θεοπρδπίδν. vaticinatio. pro- 
 phecy, θαρσησας μαλα, είπε θεοπροπιον, δ, τι 
 όΐσθα. ib. 85. Syn. θεσπισμα, μαντεία, λο- 
 γιον, θεσφατον.—θεοχρηστον. Ερ. Τϊολυΐδμων. 
 
 θεδπρδπος, Track. 835. fatidicus. adj. 2. sabst. 
 vates. a soothsayer, ώδε χ' ύποκριναιτο θεο- 
 προπος, ος σαφα θυμψ Έιδειη τεραων, και οι 
 πειθοιατο λαοί. Μ. 228. Syn. θεοπρεπης, 
 θείος. 2. μαντις, προφήτης. 
 
 θεοπτης. qui Deum vidit. ep. of Moses. Cyr. 
 
 θεοπτυστος. θωστΰγης. Cycl. 395. θεοστϋ- 
 γητδς, Choeph. 633. diis invisus. odious to 
 the gods ; accursed, ολωλεν ανδρών ίνν θεο- 
 πτυστψ γένει. Sept. Th. 610. 
 
 θεδπϋρδς. ccelitus accensus. kindled by the 
 gods, θερμά φλογΐ θεοττυρφ. Eur. El. 733. 
 
 θεορΓος. θεοσσΰτδς. a Deo missus, originating 
 with God. θεορτψ συν ολβψ. ΟΙ. 2. 67. See 
 Prom. 116, 598, 763. Syn. θεοσδοτος, θεο- 
 συτος, θεοτευκτος, θεοφορητος, θεΊος. 
 
 θεδς, οϋ. δ. Deus. ή. Dea. a god, or, goddess. 
 δεινή γαρ ή θεός 2 , αλλ' δμως ιάσιμος. Orest. 
 393. Ερ. Αυτοφυτος, αειζωος, αλεξικακος, 
 αοσσητηρ, αλεξιμορος, αλεζητηρ, αμυντωρ, αρ- 
 γικεραννος, αιώνιος, ελεήμων, κρατερός, με- 
 γασθενης, μεγακνδης, μέγας, παγκρατης, παν- 
 τοκράτωρ, πολυλλιτος, πολυαινος, ορθοδικος, 
 οικτιρμων, οβριμοεργος, ευσπλαγχνος, μειλι- 
 χοθϋμος, πρηϋνοος, σύμμαχος, σκηπτουχος, 
 σεισιχθων, Ιθυδικης, επίκουρος, υπερμενης, 
 νψιβρεμετης, νψιμεδοιν, ύφικεραυνος, φαεσ- 
 φορος, φιλάνθρωπος, φιλαγαθος, ορθωτηο, 
 
 2 This must be pronounced as a monosyl- 
 lable, θεϋς. See Porson and Schaefer. 
 
296 
 
 θ Ε Ρ 
 
 μέγα κρατεων. μεγαλουργός, κϋδιστος. See 
 Pyth. 2. 89. .Esch. fr. 
 
 Συν θεψ. Deo volente. Divum numine. by 
 the favour, or aid, of the Deity. — ανδρός 
 Έλληνος λογοις ΐίεισθεΐσ', δς ήμίν συν θεψ 
 τισει δικην. Med. 801. Phr. Έύν θεόϊς. ου 
 θεών ατερ. θεών εκάτι, Διός εκατι. ουκ αεκητι 
 θεών. ην θεός θελ#. ην θεοΊ θελωσιν. θεοϋ θε- 
 λοντος' ην θεός διδώ. θεοϋ δίδοντος, θεοϋ συμ- 
 πραζαντος. θεών βουλησεσι. θεών, vel Διός, 
 βονλ^. θεοΰ συν παλάμη, κατά θεοϋ προνοιαν. 
 μοιριδιω παλαμφ. κατά θείον, δαιμόνων βου- 
 Χαις. τύχη δαίμονος, αγαθή τύχη. Pind. 
 
 θεοσδοτος. s. as θεοδ. χρήματα δ' ουχ άρπακτά. 
 θεοσδοτα πυλλόν αμεινω. Hes. ε. 318. Syn. 
 θεοπεμπτος, θεορτος, θεοσσυτος, θειος. 
 
 θεόσεβης, θεόσεπτωρ, θεόσεπτός. cultor deo- 
 rum. devout, δδ' δ σεμνός εγώ, και θεοσεπ- 
 τωρ. Hipp. 1364. See (Ed. C. 264. Nub. 291. 
 Syn. Ευσεβής, Θεόφιλος, θεοφρων, θεοπει- 
 θης, — μνησιθεος, θεουδης. 
 
 θεόσεχθρΊά. dei odium, impiety. See Αυσσε- 
 βεια. ώ πολις, και θεωρού θεοσεχθρια. Vesp. 
 416. 
 
 θεοσπόρός. a deo genitus. implanted by a 
 god. — γ εμούσαν κύματος θεοσττορου. Eur. fr. 
 Alop. vi. 
 
 θεοσσΰτός. See θεορτός. θεοσσυτον δε νοσον 
 ωνομασας. Prom. 598. &>e 116. 643. 
 
 θεόταυρός. epith. Jovis. πή με φέρεις, θεοταυρε ; 
 τις επλεο ; πώς δε κελευθονκ.λ. Mosch.2. 131. 
 
 θωτης. ή. deltas, divinity, ΐίνεϋμα, το δή θεο- 
 τητος αειδεος εστίν απορρωζ. Naz. Ερ. Κα- 
 θαρά, ύψηλη, τρισσοφαης. 
 
 θεότ'ιμός. Ν. P. T/ieog. 879. 
 
 θεότΊμητός. θεότίμυς, Orph. Η. 26. a deo ho- 
 nore cumulatus. honoured by the gods, θεο- 
 τιμητος δ' οικαδ' Ίκανει. Agam. 1346. Syn. 
 θεοφιλής, θεοσεπτος. 
 
 θεοτρεπτός. a diis conversus. reversed by the 
 gods, νϋν δ' ουκ αμφιβολως θεοτρεπτα ταδ'. 
 Pers. 900. Β. 
 
 Οεοτρδφϊά, άς. ή. nutrimentum divinum. food 
 divine. Zavi θεοτροφιης πιμπλαμαι αμβροσιης. 
 Ptol. Rex, An. ii. 66. 
 
 θεονδειά. pietas. holiness, ξεινων μειλιχιφ τε 
 θεουδειη τ εκεκαστο. Αρ. 3. 587. 
 
 θεουδης. religiosus. pious. See θεοσεβης. αν- 
 θρώπων ηχθηρε θεουδεα θυμόν έχοντα, τ. 364. 
 
 θεοφιλής. Deo, veld'ns, gratus. pleasing to the 
 gods, θεοφιλοϋς εορτής. Ran. 440. Β. 
 
 θεόφϊν. divinitus. an old form of genitive. See 
 θεόθεν. Έκτορι χωρησαντ, επει εκ θεοφιν 
 πολεμιζει. Ρ. 101. 
 
 θεόφόρητος. qui numine agitur. under a su- 
 pernatural impulse. See θεορτος, θεομανης. 
 φρενομανής τις εϊ θεοφορητος, — Again. 1149. 
 
 θεοφρων. divina mente praeditus. divinely 
 wise, τίκτε θεοφρονα κοϋρον. ΟΙ. 6. 70. Syn. 
 θεομηστωρ, θεοβουλος, θεοσεβης, θεομητις. 
 
 θεοω. ad naturae divinae perfectionem attollo. 
 to exalt into heaven, or, to the perfection 
 of heaven. Paul. Sil. An. iii. 100. 
 
 θεράπαινϊς. θεραπνϊς, Antip. Thess. An. ii. 
 
 θ Ε Ρ 
 
 114. Jac. ancilla. an attendant ; servant., 
 Ι ^εσποιν' οποία, και τοΐαι θεραπαινιδες. Prov. 
 Syn. θεραπις, παιδισκη, δούλη. 
 
 θεραπεία, ή. θεράπευμά. το. Phcen. 1565. Ρ. 
 famulatus, ministerium. service, attention. 
 φιλον δε θεραπειαισιν ανδρ' ευεργετών lph. Τ. 
 315. Syn. Υπηρεσία, δρησμοσυνη, εργασία, 
 επιμέλεια, — ακεσμα. 
 
 θεραπεύω, famulor, servio. to wait upon, 
 serve, or attend to, any one. ούνεκ ap ουχ 
 φ πατριχαριζομενοςθεραπευον. v. 265. Syn. 
 Ύπηρετεω, ύπουργεω, δουλεύω. 
 
 θεράπηϊον. το. Ion. for θεράπείόν. medicamen. 
 cure, healing, ηρωω μελψαντι μετρώ θερα- 
 πη'Ία νουσων. Ερ. άδ. 579. 
 
 θΐραπνά, θεραπναι. urbs Laconiae. the town, 
 where Leda was delivered of Castor and 
 Pollux. Bacch. 1032. Here. F. 370. See 
 Barnes & Musgr. on lph. A. 1499. adj. θε- 
 ραπναΐός, Tryph. 520. 
 
 Θεράπνη, ης. ή. for θεραπαινα. — λιπουσ' Ασι- 
 αν-Έυρωπας θεραπναν. Hec. 485. Ρ. 
 
 θεράποντϊς. ή. S. as θεραπαιν'ις. 2. used ad- 
 jectively. 2. Δαναός θεραποντ'ιδα φερνην. 
 iEsch. Supp. 976. P. 
 
 θεράπων, II. Ψ. 528. θεραφ. famulus, a com- 
 panion, or attendant, ηπου πικρώς νιν θερα- 
 πες ήγον εκ φόνου. Eur. Supp. 762. Syn. 
 Έπετης, οικετης, υπηρέτης, ακόλουθος, δμι- 
 λητηρ. Ερ. Αγαθός, ιφθΊμος,αγχεμαχος,αγαυος, 
 αριστοπονος, ευσθενης, οτρηρος, θοος, πιστός, 
 φίλος. 
 
 θερειλεχης. qs. aestate lectum praebens; um- 
 brosus. shady, αρκευθις, σφαιρη τε θερειλε- 
 χεος πλατανοιο. Nic. ΑΙ. 585. 
 
 θερειδς. θ'ίρϊνός. Lucian. An. ii. 312. aestivus, 
 of, or, pertaining to, summer, ήμος ότ' ηελιοιο 
 θερειταται εισι κελευθοι. Arat. 
 
 θερειποΓος. aestate rigatus; irriguus. watered 
 in summer, εποψεται δε τάς θερειποτονς γυας. 
 Lye. 847. 
 
 θερίζω, θερίζομαι, aestatem alicubi traduco. 
 2. demeto. to pass a summer ; to gather in 
 the harvest. 2. to mow, or reap. Hence, 
 θεριστηρ. δ. s. as άμητήρ, a mower. (Lye. 
 840.) θερισμός. δ. harvest. (Call. 6. 137.) 
 θεριστριόν, and θεριστρόν. το. a summer 
 garment. (Theoc. 15. 69. Mynn. ii. 107.) η 
 γης αροτροις ρηζας δαπεδον, καρπόν Δηοϋς θε~ 
 ρισασθαι. Plut. 515. See Αν. 506. Syn. 1. Εν- 
 θεριζω, το θέρος διάγω. 2. εκθεριζω, αποθριζω, 
 αμαω. 
 
 θερμαίνω, θερμω, θερμδω. calefacio. to warm ; 
 to heat. pass, incalesco. to grow warm, όσ- 
 τις κεναΐσιν ελπ'ισιν θερμαίνεται. Aj. 478. αμ- 
 φι δε ο'ι πυρι χαλκόν ιηνατε, θερμετε δ' ύδωρ. 
 θ. 426. δεινώς' τεθερμώσθαι γε χείρον φαί- 
 νεται. Lysist. 1079. Β. 
 
 θερμαυστρά. caminus. a furnace, θερμαυστραι 
 τε βρεμουσιν ύφ' Ήφαιστοιο πυραγρης. Call. 
 4. 144. 
 
 θέρμη, ης. η. calor. warmth; heat, α'ιθερμαι, 
 lavacra calida; aquae natura calentes. warm 
 baths ; hot springs, ου διά την θερμην' της 
 
 „ 
 
ΘΕΣ 
 
 ΘΕΣ 
 
 297 
 
 χιόνος δ 1 ένεκα. Ερ. άδ. 84. 
 
 Θερμοβονλός, Acharn. 119. θερμουργός, Ειι- 
 men. 557. P. rash in counsel ; or, action. 
 Syn. Τολμηρός, θρασυς, προπετης. 
 
 θερμυΧουτεω. lavor calida. to take a hot bath. 
 Hermipp. Ath. p. 18. 
 
 Όερμόνους. 6 ή. ingenii calidi. with a mind 
 inflamed, applied to Casandra, Agam. 1143. 
 
 ι θερμόπΰΧαι. Tbermopylse. so called from the 
 
 i hot springs near the entrance to Greece. 
 — κατά στόμα θερμοπυΧαων-Παρνησσοϋ νι- 
 φοεντος υπό πτνχί' — Dion. 438. 
 
 •θερμούς, ή, Ον. calidus. 2. audax, impudens. 
 
 "'■ hot; heated, vehement ; bold; rash. Hence, 
 θερμοβΧνστός. b rj. bubbling with heat. (Paul. 
 
 ■ Sil. An. iii. 95.) θερμόδότης.ό. θερμόδοτϊς. η. 
 
 Ν one who supplies hot water to mix with wine; 
 
 3 an inn-keeper. (Pallad. ib. ii. 423.) 2. θερ- 
 μός yap ά'νήρ ουδέν Yjttov της φακής. Vesp. 
 918. Β. ώ θερμόν έργον, κάνοσιον, και παρα- 
 
 * νομον. Plut. 415. Syn. Ένθερμος, διαπνρος, 
 εκπυρος, πυροεις, επιθαΧπης, ζαθερης, διατιν- 
 
 '' θαλεος. 
 
 θερμός, θερμόκυάμός, Athen. ρ. 55. lupinus. 
 a kind of pulse ; the white lupine, δειπνησας 
 
 ! θερμούς ήμιβρεχεις εφυγον. Ammian. An. ii. 
 
 ; 388. 
 
 Όερμωδων. fluv. Cappadociee. the river Ther- 
 
 1 modon. See θεμισκνρειός.Χενκον ύδωρ πρυϊη- 
 
 \ σιν Ένναλιος θερμωδων. Dion. 775. Ερ. 
 
 Ρ Ένρνπορος, αριμφιΧος. See Apoll. 2. 972. 
 θερδς. sestas. 2. messis. summer; heat ; har- 
 
 :' ! vest, αντάρ επην εΧθνσι θέρος, τεθαΧυΙά τ' 
 οπωρη. λ. 191. See Bacch. 1025. Syn. θέρ- 
 μη. — θερισμος. Ερ. ΑγΧαοκαρπον, ανχμηρον, 
 ζαθεον, ερατον, καλόν, πϊον, σταχνηκομον, ευ- 
 
 Jl σταχν, φιΧοκαρποφορον, δίψων, πνροεν, πυ- 
 ραυγες, πνριΧαμπες, αζαλεον. Phr. θερεος 
 καματωδεος ώρη. Hes. ώρη θερειγενης, δίψας. 
 
 < φευγων αυαΧεον θερεος πυροεσσαν αντμήν. 
 Nic. Th. 24. 
 3ερσιΧ6χδς. Ν. Ρ. II. Ρ. 216. θερσΊτης. Β. 212. 
 
 θερω. f. ερώ, (Ion. θερεω) et έρσω. calefacio, 
 
 ' foveo. 2. metaph. euro. (Nic. Th. 199, 686.) 
 
 \ to warm ; to burn; to attend to. — ασσοτερω 
 
 ' πυρός εΧκετο διφρον Οδνσσενς-θερσομενος — 
 
 1 τ. 506. αυτικ, επεί κε πυρός θερεω, αλεη τε 
 
 Γ) γενηται. ρ. 22. αΧΧ' ανα, μι) τάχα άστυ πυρός 
 
 "\ δη'ώω θερηται. Ζ. 331. Syn. θερμαίνω, καω- 
 
 1 μαι. 2. ακεομαι. 
 
 θεσϊς. positio. position ; situation. 2. a de- 
 i posit. 2. iv a\ θέσεις γιγνοιντο τι) νουμηνια. 
 Nub. 1191. 
 
 'ΒεσκεΧος. deo similis. godlike ; wonderful. 
 
 1 θεσκεΧόν. adv. Ψ. 107. δενρ' ιθι, νυμφα 
 
 φιΧη, \να θεσκεΧα έργα ιδηαι. Γ. 130. Syn. 
 
 θείος, θαυμαστός, θεσπέσιος, θεοεικεΧος. 
 
 3εσμΧος. legitimus. lawful; right, θεσμία. τα. 
 
 for θεσμά, Aj. 712. Β. ου τίνα θεσμών εστίν 
 
 αφορμηθ'εντα νεεσθαι. Αρ. 2. 12. Syn. Νο- 
 
 ί μίμος, ενθεσμος, θεμιτός. 
 
 θεσμοθέτης, legislator. 2. nomen magistratus 
 
 Athenis. 2. ό θεσμοθέτης, ός αν μη πρψ πάνυ 
 
 "■ του κνεφους. Eccles. 290. Syn. θεσμοφορος, 
 
 νομοθέτης, νομοφνΧαζ. άρχων. 
 
 θεσμόποιϊω. leges facio. to enact laws, τ'ι θεσ- 
 μοποιείς επι ταλαίπωρος νεκρψ; Phcen. 1659. 
 P. Syn. θεσμοφορεω, νομον τιθημι, -γράφω, 
 εισφέρω. 
 
 θεσμός, Ώθ7\Ύεθμός,ρΙ. θεσμοί et θεσμα. lex; 
 institutum. a law ; regulation ; rite, or, esta- 
 blished custom, η καινά κεϊσθαι θεσμ' εν αν- 
 θρωποις τά νυν. Med. 481. Elms. See Por- 
 son's note. Syn. Νομός, θεμιστες,τό θεσμών, 
 νομιμον. — θεσμοθεσια. Ερ. Απημων, άγιος, 
 άχραντος, αρχέγονος, ακιβδηΧος, ακηρασιος, 
 αείμνηστος, αΧεΕικακος, γαμήλιος, εροεις, ισο- 
 ζυζ, θεοτερπης, ϊθυπορος, ποινητωρ. 
 
 θεσμόσννη 1 . leges ; castitas. legality; mo- 
 desty, τάν ποΧυκυδιστον μναμονα θεσμοσυ- 
 νας. Agath. An. iii. 66. 
 
 θεσμόφορος. anepith. of Ceres ; (Asclep. An.i. 
 2 1 4.) since the knowledge of Agriculture was 
 attended by other marks of civilization ; as 
 the institutio?i of Laws, etc. θεσμόφόροι. αι. 
 Ceres and Proserpine. Thesmoph. 282. sqq. 
 θεσμόφόρϊά. τα. a festival in honour of these 
 goddesses. Eccles. 222. θεσμόφυρίόν.το. the 
 temple where the festival was held. σημεΤον 
 εν τψ θεσμοφοριω φαίνεται. Thesm. 278. Br. 
 
 θεσπέσιος, divinus. speaking from divine in- 
 spiration; heavenly; admirable; excellent. 
 adv. θεσπεσΐως. (II. Ο. 637.) ρίψε, ποδός 
 τεταγών, από /3ϊ/λου θεσπεσωιο. Α. 591. 
 Syn. θείος, θεσκεΧος. θαυμαστός. 
 
 θεσπϊά, θεσπεια. η. (II. Β. 498.) θεσπΧαι. αι. 
 Thespia. a town of Boeotia. 2. θεσπΧά. ή. a 
 town in Thessaly, where was a statue of 
 "Ερως by Praxiteles. Hence, θεσπϊάδες. αϊ. 
 sc. Ήυμφαι. Φρυι/τ/ τον πτεροεντα, τον ευτεχ- 
 νητον Έρωτα -Μισθόν υπέρ τέχνης, ανθετο 
 θεσπιασιν. Tull. Gem. An. ii. 279. 
 
 θεσπΧδάης. divinitus ardens. epith. of a fire, 
 raging, as z/'kindled by the gods, παντη γάρ 
 περί τείχος ορωρει θεσπιδαες πυρ. Μ. 177. 
 Syn. θειος. — περιφΧεγης. 
 
 θεσπΧός, ά, όν. s. as θεσπέσιος. Hence, θεσ- 
 πϊεπής. fem. θεσπϊεπειά. divino ore loquens. 
 delivering oracles. ((Ed. T. 471.) καν μεν, 
 θεσπιε κοΰρε, που)ς ταΰθ', ώς επιτεΧΧω. Αν. 
 977. Syn. Χρησμψδός. 
 
 θεσπίζω, vaticinor. to deliver oracles, χρησ- 
 μως ά πρεσβντις απψχετο θεσπιζασα. Theoc. 
 15. 63. Syn. Χραω, χρήμι, θεσπιψδεω, μαν- 
 τενομαι, προφητεύω, χρησμοΧογεω. 
 
 θεσπϊς. ό. nomen propr. primi Poetse Tragici. 
 See Αγροιώτις. Thespis. inventor of Tra- 
 gedy, τάρχαΐ εκείν , ο\ς θεσπις ηγωνιζετο. 
 Vesp. 1479. Β. See Dioscor. An. i. 497. 
 
 θεσπϊς. ό η. divinus. divine ; inspired, του δ' 
 νπερώώθεν φρεσι σύνθετο θεσπιν αοιδην. α. 
 328. See ρ.385. Syn. θεσφατος. θεσπιωδος, 
 
 1 Among other derivatives of θεσμός are, 
 θεσμόδότειρά. η. the name of a mystical divi- 
 vinity, Orph. Έυχ. 25. θεσμόπόΧός, conversant 
 with laws, Paul. Sil. An. iii. 84. θεσμότόκός, 
 an epith. of Moses, Nonn. 
 
 Q Q 
 
298 
 
 θ Ε Υ 
 
 θειος•. — ήδυς. αληθής. 
 
 θεσπισμα. responsum vatis. an oracular re- 
 sponse, τα δ' ovv παρόντα ζνλλαβών θεσ- 
 πισματα. CEd Τ. 971. 13. Syn. Aoyiov, μάν- 
 τεων, χρησμός, θείον δόγμα, τα θέσφατα. 
 
 θεσπίψδεω. vaticinor. to deliver oracles. -ΦοΓ- 
 βον ανθρωποις μόνον Χρήν θεσπιψδείν, δς 
 δεδοικεν ουδ'ενα. Phcen. 976. Syn. Χρησμο- 
 λογεω, θεσπίζω, μαντενομαι. 
 
 θεσπίψδυς. θεσφάτηλδγδς, Agam. 1443. Ρ. 
 fatidicus. oracular, τι δ* ομφαλδν γης θεσ- 
 πιφδόν εστάλης ; Med. 668. Syn. θεσπις, 
 μαντικός, χρησμολογος, χρησμωδος. 
 
 θεσπρωτδς. e Thesprotia, Thessalise. Thes- 
 protian. την αιπννωτόν τ αμφι Αωδωνην, Ίνα 
 Μαντεία θάκός τ εστιθεσπρωτοϋ Αιός. Prom. 
 828. 
 
 Θεσσαλία, ας. ή. Thessalia, now Livadia. adjj. 
 θεσσάλίκδς, Θεσσαλός. (Call. Ερ. 32. Pyth. 
 
 10. 109.) θεσσάλίς. ή. (Call. 4. 109.) έμπο- 
 ρος ήκων εκ θετταλιας, παρά πλείστων αν- 
 δραποδιστών. Plut. 521. Ερ. Ένπωλος, πω- 
 λοτροφος, μακαιρα. 
 
 Θεσσαλός, ον. δ. Ν. P. a son of Hercules. 
 
 Θεσσαλού νιε δνω 'Ήρακλειδαο ανακτος. Β. 
 
 672. 
 θεσσαλονίκη. Thessalonica. now Saloniki. 
 
 Ant. Thess. An. ii. 112. 
 θεστίος. δ. Ν. P. (Eur. fr. Meleag. vi.) chief 
 
 of the Curetes; father of Leda, and Althaea, 
 
 mother of Meleager. Leda was hence called 
 
 θεστίάς. Κουρης θεστιαδος Λακεδαιμονίους 
 
 oV αδελφούς. Theoc. 22. 5. 
 θεστωρ, δρδς. δ. Ν. Ρ. 11. Π. 104.— 2. the 
 
 father of Calchas; hence called θεστδρϊδης, 
 
 11. A. 69. and δ θεστορειος μαντις, Aj. 80 1 . Β. 
 θεσφάτδς, ου. δ ή. a deo dictus ; fat ο datus. 
 
 spoken, decreed, caused, by a divinity. 2. 
 θέσφατα, τα. oracuia. και τότε δη ρ' αυτοίο 
 πάλιν χυτό θεσφατος αήρ. η. 143. ως γαρ 
 θεσφατόν εστί, — θ. 477. Syn. θείος, θεσκε- 
 Χος, θεσπέσιος, θεομοιρος. αισιμος. 2. θεσπισ- 
 ματα, χρησμοί. Phr. Ω παίδες, ήκει τφδ' επ' 
 ανδρί θεσφατος Βίου τελευτή, κούκετ εστ 
 αποστροφή. CEd. C. 1472. Β. 
 
 θετΧς, ίδδς. ή. Thetis ; from whom θετίδειδν. 
 το. a town in Thessaly. Androm. 16. και τήν 
 θετιν δ' εγημε διά το σωφρονεΐν δ Πηλεύς. 
 Nub. 1067. Ερ. Αλιά, δείλη, δυσαριστυκεια, 
 βαθυκολπος, θαλάσσια, ηϋκομος, ευπλοκαμος, 
 νγροκελευθος, πόντια, ποτνιά, τανυπεπλος. 
 Phr. A -γλαοκαρπον ~Νηρεως θυγατρα. Nem. 
 3. 97. θεά, ν. θεδς, 'Νηρήϊς, — ενάλια. — ά Nr/- 
 ρη'ίς ευπατρις. Eur. μια Νηρηίδων ύφιθρονων. 
 Nem. 4. 106. 
 
 θετδς, ή, δν. positus. 2. adoptivus. placed ; 
 fixed. 2. adopted, αμε θετδν Μεροπων αστδν 
 εγηροτροφει. Ερ. άδ. 572. 
 
 θευγενίς. θενχάρϊλά. ή. for θεογ. θεοχ. Ν. Ρ. 
 names of females. Theoc. 28. 22.-2. 70. 
 
 θενμδρίδς, a, ov.for θεομ. a deo constitutus, 
 v. immissus. appointed, or, inflicted, by a 
 god. γνώ δε μιν Αισονιδης ατη ενιπεπτηκυϊαν 
 θευμοριφ, — Apoll. 3. 973. 
 
 θ Η Κ 
 
 θευφδρΐη. instinctus divinus. inspiration, εσ- 
 πευσθη χαλεπής πνενμ' υπδ θευφοριης. Dios- 
 cor. An. i. 495. 
 
 θεω. poet. θειω. fut. θευσω. curro. to run. 
 λευκότεροι χιόνος, θειειν δ' ανεμοισιν δμοϊοι. 
 Κ. 438. See Β. 1 83. Υ. 229. Syn. Τρέχω. Phr. 
 Κείνος ανήρ και πόντου επί γλαυκοϊο θεεσκεν 
 θιδματος, ονδε θοους βαπτεν πόδας, αλλ' 
 δσον ακροις ϊχνεσι τεγγομενος διερφ πεφθ' 
 ρητό κελευθψ. Αρ. 1. 182. 
 
 θεωρεω. sacraspectatum eo. 2. specto, con- 
 templor. to assist at a festival, or consult 
 an oracle. 2. to gaze ; behold ; contemplate. 
 Hence, θϊωρος, ου. δ. one deputed to assist, 
 $c. (Hipp. 792. CEd. C. 414. B.) adj. θεω- 
 ρίκος, ή, δν. belonging to shows, or spec- 
 tacles. (Eur. Supp. 108. Mark.) θεωρίς. ή. 
 sc. ναϋς. a vessel carrying θεωροί. (Call. 4. 
 314.) Also, θεωρία, ή. the celebration of a 1 
 festival ; view ; sight ; contemplation. (Prom. I 1 
 801.) Also, θεωρδσϋνη. ή. a word used by 
 Maneth. 4. 460. Τίενθενς δ' άλιβατου πέτρας 
 άποπαντ εθεωρει. Theoc. 26. 10. Syn. Βλέπω, 
 θεαομαι. διασκέπτομαι, κατασκοπεω. 
 
 θηβάγΐνης. Thebis genitus. born at Thebes. 
 Ύνδεϊ τε, Τίολυνεικει τε τψ θηβαγενεί. Eur. 
 Supp. 136. 
 
 Θηβαίοι, oi. Thebani. the Thebans. ήκω Διός 
 παίς τηνδε Θηβαίων χθονα. Bacch. 1. Syn. 
 Σπαρτοί, Καδμείοι. Phr. Σπέρμα του σπαρ- 
 τών -γένους, σπαρτοί άνδρες. JEsch. —δμοδάμος 
 εων Σπαρτών γένει. Isth. 1. 
 
 Θηβαίος, α, δν. Thebanus. Od. κ. 492. — 2. 
 Ν. Ρ. //. θ. 120. 
 
 θηβη. urbs ad austrum a Troade. the city of 
 Eetion, father of Andromache. //. A. 366. \ 
 Z. 396. 
 
 θηβη, θηβαι. 1 . urbs Bceotiae. //. E. 323. E. 
 804. 2. urbs iEgypti. Syn. θηβάίς(γή). Ει>. 
 Απυργωτος, αφνειη, ζαθεη, λυροκτιτος, λυ- 
 ροδμητος, λιπαρά, εϋστεφανος, ευτειχης, εν- 
 ιππος, ερικϋδης, κουροτροφος, ιερά, πολυαρ- 
 ματος, υψιπυλος, καλλιχορος, χρϋσασπις, 
 Καδμεία. — Phr. 1.• — θηβης εδος επταπυλοιο. 
 Horn, επταπυργος γαία — επταπυλα τείχη. — 
 Κάδμου χθων - Ισμηνου πολις — επταστομον 
 πυργωμα Θηβαίας χθονός. 2. θηβην ωγνγιην 
 εκατομπυλον, ένθα γεγωνώς - Μεμνων aj -τελ- 
 λουσαν εήν ασπάζεται Ηώ. Dion, ηδ' δσ ες 
 θρχομενον προτινισσεται, ηδ' δσα θηβας- 
 Αιγυπτιας, δθι πλείστα δομοις εν κτήματα 
 κείται. Ι. 381 . 
 
 θηγάλεδς, Antip. Sid. An. ii. 10. θηκτδς. acu- I 
 tus. sharp; whetted, θηκτψσιδηρψ δώμαδια- 
 λαχείν τοδε. Phcen. 68. Syn. Οζυθηκτος, 
 οζυς, ηκονημενος. 
 
 θηγάνη. COS. a whetstone, σιδηροβρώτι θη- 
 yavy νεηκονής. Aj. 831. Syn. Ακονη. 
 
 θηγω. acuo. to sharpen; to whet, θηγωνλευ- 
 κδν οδόντα μετά γναμπτησι γενυσσιν. Α. 416. 
 Syn. Επιθ^γω, ακοναω, οζϋνω. 
 
 θήκη. theca. 2. sepulcrum. a repository. 2. 
 a grave, θηκην Ίεράν, ήν κείνος έχει. CEd. C. 
 1763. Β. See Elec. 895. Β. Syn. Αποθήκη, 
 
θ Η Λ 
 
 θ Η Ρ 
 
 299 
 
 ταμιεων. 2. σορός, χώμα, τνμβος. 
 Ι ΐηλαζω. papillam sugendam praebeo ; sugo. 
 
 to suckle ; to suck. Hence θηλάμων. ή. a 
 
 wet-nurse. {Lye. 31.) νυν εγνων τον Έρωτα' 
 [βαρύς θεός' ή pa λεαινης Μασδδν εθηλαξε, 
 ι,δρυμψ τε μιν ετραφε ματηρ. Theoc. 3. 16. 
 L Syn. θηλαινω, τιθηνεω, τιτθευω, γαλακτο- 
 
 τροφεω. — επέχω μαστον, θηλην. — μνζαω, 
 ; αθελγω. Phr. Κούρος υπ' εκ μαζοιο τιθηνης 
 
 Χειλεσιν αυτ ερνει γλυκερον γλαγος, — Ορρ. 
 j )ηλεω. See θαλλω. αμφΐ δε λειμώνες μαλακοί 
 
 ιου, ηδε σελινου, θηλεον' — ε. 73. 
 \)ηλη. s. s. as Μαζός. — ακεσσιπονοιο δε θηλής. 
 
 Νοηη. 1. 35. Ερ. Ταλακτοφορος, ανημελκτος. 
 Ληλύγενης. θηλϋγόνός, Maneth. 4. 86. θη- 
 I λυσπόρός, Prom. 853. femina ortus ; femi- 
 ! neus. of woman born; female. — δεξασθ' 
 [Ίκετην-Ύδν θηλυγενή στολον — iEsch. Supp. 
 h29. Syn. Γυναικείος, θηλυκός. 
 ι ϊηλϋγλωσσός, epith. Nossidis, Ερ. 1. 1. θη- 
 
 λϋμελής. δ η. teneram vocem, s. cantum, 
 ι edens. with tender expression, θηλυμελεϊς 
 
 τ' Αλκμάνος αηδόνες, — Ερ. άδ. 519. 
 ϊηλΰδρϊωδης. θηλυκός, ή, όν, Pallad. An. ϋ. 
 ,;415. effeminatus. delicate, ώς ήδυ το μέλος, 
 . ώ ποτνιαι Τενετυλλιδες, Και θηλυδριώδες, και 
 
 κατεγλωττισμ'ενον. Thesm. 130. Β. Syn. θη• 
 j λυδριας, θηλυνους. 
 
 ,ϊηλνκράτης. feminis imperans. subduing wo- 
 . men. θηλυκρατης απερωτος έρως παρανικα 
 j Κνωδαλων τε και βροτών. Choeph. 598. 
 δηλυκτονος. act. & pass, slaying, or slain by, 
 : females. Prom. 858. P. 
 ϊηλϋμάνέω. insano mulierum amore capior. 
 I to have a violent passion for women. Ma- 
 neth. 4. 164. Hence, θηλύμάνης, Antimach. 
 
 An. i. 167. See Ερωτομανεω. 
 ϊηλϋμορφος. θηλϋφάνης, Pallad. An. ii. 418. 
 
 feminse similis; effeminatus. woman-like; 
 
 effeminate, τον θηλυμορφον ζενον, δς εισφέρει 
 . νοσον Καινήν γυναιξί, και λεχη λυμαίνεται. 
 
 Bacch. 353. 
 ϊηλυνους, Prom. 1002. θηλυφρων. muliebri 
 
 mente prsBditus. womanish, a. και πώς -γυ- 
 . ναικών θηλυφρων ξυνουσιά Αημηγορησει ; b. 
 , πολύ μεν οϋν αραττά που. Eccles. 1 10. Syn. 
 Ι θηλυδριωδης, -γυναικομΊμος, άνανδρος, αλα- 
 , παδνος, άμαχος. 
 
 §ηλϋνω. effemino. to enervate ; to soften. 
 J — εθηλυνθην στόμα Τίρος τήσδε της γυναι- 
 Ικός. — Aj. 651. Β. Syn. Αποθηλυνω, κηλεω, 
 
 μαλάσσω. 
 $η\ϋπαις. Lye. 851. θηλύτδκος. quae filiam 
 
 peperit. producing females, ζωοτόκοι τ' ήσαν 
 ; περιωσια, θηλυτοκοι τε. Theoc. 25. 125. 
 θηλΰπους . . . βάσϊς. incessus femineus. a 
 
 woman's step. Iph. A. 421. 
 Βηλυπρεπης. δ η. femineus ; feminas decens. 
 
 befitting women, ή μή θηλυπρεπεϊς οινοχόους 
 
 παρεχε. Strato, An. ii. 363. 
 βήλϋς. δ ή. and θηλειά, θήλυ. θηλΰτερά. ή. 
 'femineus; mollis, female. Ήρη, θήλυς εοΰ- 
 
 σα, δολοφροσνντρς απατησεν. Τ. 97. μήτε τις 
 
 οϋν θηλεια θεός τογε, μήτε τις αρσην. θ. 7. 
 
 θηλυτεραι δε γυναίκες ενι μεγαροισιν έκαστη. 
 
 θ. 520. Syn. Το θήλυ, γυνή. Ερ. Αφαυρά, 
 
 απήνης, άπαλοψϋχος, άπαλοχροος, ροδοχροος, 
 
 αρχεκακος, δυσερως, εϋχρους, γλυκυφωνος, 
 
 παιδοτοκος, σαοφρων, Ίστοπονος. 
 θηλϋχϊτων. muliebri indutus tunica, in female 
 
 attire, θηλυχ^των, ασκητός εϋσπειροισι κο- 
 
 ρυμβοις. Antip. Sid. An. ii. 13. 
 θημών. δ. acervus frugum in agro. a heap. 
 
 Hence, θημολδγεω. to take from a heap. ibid. 
 
 167. Jacobs, ώς δ' άνεμος ζάης η'ϊων θημώνα 
 τιναξυ. ε. 368. Syn. θιν, όγκος, σωρός. 
 
 θην. partic. poet. s. s. as Δή and Αήν. ΤΙηλευς 
 θήν μοι έπειτα γυναίκα γαμεσσεται αυτός. Ι. 
 394. 
 
 Θϊ77τω. inus. a. 2. ετάφον for εθάπδν, Pyth. 4. 
 
 168. praet. med. τεθηπά, II. Φ. 29. plusq. 
 perf. ετεθηπεά for ετεθηπειν. miror cum stu- 
 pore. to be amazed, αλλά κε κείνα μάλιστα 
 ιδών ετεθηπεά θνμψ. ω. 90. 
 
 θηρ, JEol. Φηρ, fera, bellua. a wild beast. i7. 
 Φ. 485. — 2. Centaurus. φηρσιν ορεσκψοισι, 
 καΐ εκπαγλως απολεσσαν. Α. 268. Syn. θη- 
 ριον. Ερ. Αγριος, αμαιμακετος, ανθρωποφάγος, 
 αργαλεος, αμείλικτος, ανηλης, αιθων, βλοσυ- 
 ρος, δαφοινος, ερημονομος, μηλοφαγος, λαχ- 
 νηεις, λασιαυχην, κρατερός, κραταιός, κρατε- 
 ροφρων, ορεσσινομος, ορειπλανης, πελωρος, 
 σμερδαλεος, τετραπους, ΰλαϊος, ΰλοτροφος, 
 υληκοιτης, υπερηνωρ, ωμοβορος, φιλοσκοπε- 
 λος, ουρεσιφοιτος. Phr. Αακη θηρών. Eur. 
 φύσις ορεσκοων σκυλακων. ib. θηρίων άγριων 
 έθνη. Antig. 
 
 θηρά. ή. venatio. the chase of wild animals ; 
 hunting, βάν ρ' ιμεν ες θηρην ημεν κυνες, ηδε 
 και αυτοί. τ. 429. Syn. θηρευσις, κυνηγεσια, 
 θηρευτικη, θηροσυνη, αγρεσια. ιχνηλασία. Ερ. 
 Ασπασία, αγλαοδωρος, δυσαγρης, ερικνδης, 
 επιδορπιος. κρατερά, επικλοπος, μογερα, με- 
 νοεικης, ηεριη, χθονιη, ειναλιη. Phr. Κρατεί 
 δε μηχαναϊς αγραυλου θηρδς ορεσσιβατα — 
 Antig. 351. 
 
 θηραγρετης, Bacch. 1018. θηράτής. θηρευτής, 
 Hes. α. 304. θηρητήρ. fern, θηρητειρά. ή, 
 Call. 4. 230. θηρητωρ, ορός. δ. venator. a 
 hunter, figur. one who pursues an object 
 eagerly. χα~ιρ' , ώ πρεσβϋτα παλαιογενες, θη- 
 ρατά λόγων φιλόμουσων. Nub. 357. Syn. 
 Κυνάγος, επακτηρ. κυνηγετης, /em. κυνηγετις. 
 ή. Phr. Σκαμανδριον, αϊμονα θηρης, Έσθλόν 
 θηρητήρα' δίδαμε γαρ Αρτεμις αυτή Βαλλειν 
 άγρια πάντα, τά τε τρέφει ονρεσιν υλη. Ε. 
 49. — απεστι δε, Κυσίν πεποιθώς, εν φοναις 
 θηροκτονοις. Helen. 153. θηροφονων τις ανήρ 
 δεδαημενος έργων. Hes. 
 
 θηράμά. captura. the object of chase, or, 
 pursuit. Έ,υμενισι θήραμα φονω. Orest. 826. 
 P. Syn. Αγρευμα, αγρά. 
 
 Θηραμένης. Nora. Pr. ο'ι 'μοι δε, Κλειτοφών 
 τε, και Θηραμένης δ κομμός. Ran. 967. 
 
 θηράω. act. & med. venor. to hunt down; to 
 pursue ; to overtake. Hence, θηράσϊμός and 
 θηράτεός. fit to be pursued, or aimed at. 
 (Prom. 856. Philoct. 117.) κάμ', ους εθηρων 
 
 q q2 
 
300 
 
 e η ς 
 
 θ Λ A 
 
 προσθε, θηρασουσι νυν. Philoct. 958. Β. ποΧ- 
 Χής άνοιας και το θηράσθαι κενά. Elec. 1054. 
 Syn. θηρεύω. — αϊρεω. ζητεω. μηχαναομαι. 
 
 θηρειος. υ ή. ferinus, belluinus. of, or pertain- 
 ing• to, wild beasts, στρατός Γιγάντων, ούτε 
 θηρειος βια. Trach. 106 J. Β. Syn. θηριώδης, 
 θηριος. 
 
 θηρίντΊκος 1 . venaticus. hunting, sporting, ό 
 μεν ιππον αγαθόν, δ δε κυνας θηρευτικας, (αι- 
 τεί.) Plut. 157. Sy'S. Αγρευτικος,κυνηγετικος. 
 
 θηρεύω, s. as θηραω. ως μιν θηρευοντ' ελασεν 
 συς Χευκψ οδοντι. τ. 465. Syn. Κννηγετεω, 
 αγρευω, αγρωσσω. 
 
 θηρΤκλής. figulus Corinthius. a famous potter 
 in the time of Aristophanes ; from whom 
 certain cups were called θηρικΧειοι. See 
 Bent, on Phalaris, p. 109, etc. και θηρικλειός 
 τις κυΧιζ στεφανον κύκλω. Athen. ρ. 471. 
 
 θηρϊμάχδς, Leon. Tar. An. i. 228. θηρών, 
 Lucian, ib. ii. 314. both Proper Names. 
 
 θηρϊον. bestia. a wild, or venomous, animal. 
 θηρίων τ' άγριων έθνη. Antig. 345. Β. 
 
 θηριώδης, ϊός. 6 ή. ferus, belluinus. savage. 
 το θηριώδες τούτο και μιαιφονον. Orest. 525. 
 
 θηροβολεω. feras ferio. to shoot wild animals. 
 ταυτην γαρ εχειν βιοτης αντδν Αογος εστί 
 φυσιν, θηροβολοϋντα ΤΙτηνοϊς ιοϊς σμνγερόν 
 σμνγερώς. Philoct. 164. 
 
 θηροκτονδς 2 . ό ή. θηρδΧετης, Philipp. An. ii. 
 226. ferarum confector. a destroyer of wild 
 beasts, ελίξε δ', ώ θηροκτον Αρτεμις Διός. 
 Iph. Α. 1570. 
 
 θηροσκοπος. feris insidians. lying in wait for 
 wild animals, αντάρ επήν τερφθφ θηροσκό- 
 πος Ιοχεαιρα. Horn. xxvi. 12. 
 
 θηρ'οτροφος. or). 1. act. feras alens. breeding 
 beasts, or monsters. (Orph. H.23.) 2. pass. 
 a feris nutritus. bred by wild beasts. 2. τάν 
 από θηροτροφου ψοινικολοφοιο δρακοντος. 
 Phcen. 834. 
 
 θ?7ρο7-υ7ΓΟς. ferinam formam habens. in mon- 
 ster's shape, θηροτυποις μορφαϊς, ων βοσκεί 
 σώματα πόντος. Orph. Η. 24. 
 
 θής, θητδς. 6. mercenarius. one who works 
 for hire. The fern, θήσσα is used adjectively, 
 Alcest. 2. Apoll. 1. 193. Hence, θητεία, ή. 
 hired service. (CEd. T. 1029. Β.) θητΐς τε 
 δμώ'ες τε; δυναιτό γε και το τελεσσαι; δ. 644. 
 Syn. Μισθωτός. 
 
 1 θηρευτής is thus used, adjectively, II. Α. 
 325. Μ. 41. 
 
 2 Other adjectives compounded of θήρ, but 
 not used by the best authorities, are θηροβο- 
 λός, Maneth. 4. 614. θηρδβορος, Phocyl. 137. 
 θηροβοτος, Cyllen. An. ii. 282. θηροθνμος. 
 Philipp. ib. 221. θηροκομος, Apollin. θηρο- 
 μικτος, Lye. 961. θηρονόμος, Antip. Sid. An. 
 11. 10. θηροπϊπΧος, θηροχλαινος, Orph. Η. 
 68. 7. Lye. 871. θηροπλαστος, epith of Circe, 
 ibid. 673. θηοοτδκδς, Diocl. An. ii. 182. θη- 
 ροφονος, Diodor. ibid. 186. We have also the 
 substantives, θηροδΐδασκαΧίά, Maneth. 4. 224. 
 and θηροσϋνη, s. s. as θήρα, Agath. An. iii. 43. 
 
 θησαύρισμα, quod in thesauro repositum est. 
 something treasured, κείνου το θησαύρισμα 
 σημαίνεις τοδε. Philoct. 37. Syn. θησαυρός. 
 — αποθήκη. 
 
 θησαυρός, thesaurus, a place where precious 
 things are kept ; a treasure ; a present, γλωσ- 
 σάς Tot θησαυρός εν ανθρωποισιν άριστος 
 ΦειδωΧής, — Hes. ε. 717. Syn. Γάζα. σιμβΧος 
 χρημάτων. 
 
 θησευς, εως et ήος. ό. Theseus, son of iEgeus ; 
 k. of Athens. Hence, θησεϊδαι. οι. Athenians. 
 (CEd. C. 1066. Β.) θ^σίϊο^. το. the temple, 
 (JSquit. 1312.) θησεία, τα. the festival of 
 Theseus. (Plut. 627.) Θησέα τ' Αιγειδην, 
 επιεικεΧον αθανατοισι. Α. 265. See Apoll. 1. 
 101. Ερ. Αγαυος, αμΰμων, άγριος, καΧΧινϊκος, 
 ιμεροεις, όρκαπατης. 
 
 θήσσά, θήττά, ης. ή. See θής. 
 
 θητευω. mercede operam prsesto. to work 
 for hire. — θητευσαμεν εις ενιαυτον - Μισθψ 
 επι ρητφ. Φ. 444. Syn. ΑουΧευω — εργάζομαι 
 — μισθψ. 
 
 θϊαζω, for θειαζω. initio, to initiate, a. εθια- 
 σ'εν σ, ή πώς ταδ' αυδας ; b. Μαινάσιν τ ε 
 Βακχιου. Ion. 552. Syn. Μυεω, εκθειάζω, 
 αφοσιοω. 
 
 θίασος, ό. multitudo rei Divinse caussa col- 
 lecta. 2. pompa, quai Dionysum comitaba- 
 tur. 3. turba quaevis. a company ; prop, as- 
 sembled for some sacred rites, especially 
 those of Bacchus. Hence, θϊάσευόμαι. to 
 lead a band of Bacchantes ; to hallow. 
 (Bacch. 75.) Also, θϊάσωδης. adj. (Nonn.) 
 and θϊάσωτης. ό. an associate in a θίασος, 
 a worshipper. (Bacch. 547. Ban. 327. B.) 
 τρεϊς θϊασως ες ορός τρεις άγαγον αύται εοΐ- 
 σαι. Theoc. 26. 2. ασπιδοφερμονα θ'ιασον 
 ευοπΧον. (Dact. Tetram.) Phcen. 809. Syn. 
 Χορός, οργιαζων οχΧος. 
 
 θιβρος, Call. fr. 267. θιμβρος. calidus, vehe- 
 mens. 2. tener, pulcer. warm ; heated ; ar- 
 dent, etc. Nic. Th. 35. 
 
 θιγγανω. a. 2. εθϊγόν, from θίγω, obsol. fut. 
 m. θιζόμαι. tango, to touch ; to handle, μή 
 θιγγανειν μου μηδέν, αΧΧ' ειργειν οχΧον, Ύής 
 παιδός. — Hec. 609. Ρ. — πάσι δ' ην φόβος 
 θϊγεΊν'Νεκροΰ• — Med. 1199. Syn. Γίροσθιγ- 
 γανω, εφάπτομαι, ψαύω. 
 
 θϊν,ΘΊς,θΊνος.ό. littus. 2. cumulus, ashore; 
 a sand hill ; a heap 3 . See θην. — παρά ΘΧν 
 αλός ατρυγετοιο. Α. 327. Syn. Αιγιαλός. 2. 
 σωρός, θημων. Ερ. Αυσανεμος, κεΧαινη, έρη- 
 μος, περιμηκης, στρεπτη, φυκιοεις, φοινικοεις. 
 
 Θίσβη, θισβαι. Ν. P. a town in Boeotia, fa- 
 mous for doves. 2. Thisbe, mistress of Py- 
 ramus, Nonn. 1.6. — 1. Κωπ-ας, Έυτρησιν τε, 
 ποΧυτρηρωνα τι θισβην. Β. 502. 
 
 θλαω. contundo, frango. to bruise ; to crush. 
 Hence, θΧάσϊς, εως. ή. the act of bruising, 
 
 3 θίς, a heap ; but θιν, a shore. Donneg. 
 Some also consider the former as masc. 
 while the latter is femin. — ποΧνς δ' άμφ' 
 όστεόφιν θίς. Od. μ. 45. 
 
θ I 
 
 Θ Ο Ω 
 
 301 
 
 Paul. Sil. An. iii. 97. and θλαστδς, ή, δν. 
 bruised; crushed. Aristoph. Ath.p.56. θλασ- 
 σε δέ οι κοτνλην, πρδς δ' αμφω ρήζε τενοντε. 
 Ε. 307• Syn. θραύω, αγνϋμι,αρασσω,συντρΊβω. 
 
 θλΊβω. premo. to press ; to squeeze. 2. metaph. 
 oppress, afflict, βωκολος ων εθελεις με κνσαι, 
 ταλαν; ου μεμαθηκα Αγροικως φιλεειν, αλλ' 
 αστνκά χειλεα θλιβειν. Theoc. 20. 3. Syn. 
 Εκθλίβω, παραθλιβω, πιέζω, σφίγγω, συ- 
 στέλλω. 2. ανιαω, κακοω. 
 
 θνησκω. ρ. τεθνηκα. poet, τεθναα. α. 2. εθανδν. 
 
 fut. θάνούμαι and τεθνηζδμαι. morior. to die. 
 τί τους θανόντος ουκ εας τεθνηκεναι ; Eur.//*. 
 Melan. 19. Syn. Αποθνήσκω, καταθνησκω, 
 εκπνέω, οιχομαι. Phr. Τον βιον αποψύχω, 
 καταστρέφω, τελεω, μεταλλαττω. — τον βιον 
 αναπαύομαι, απολύομαι, μεθισταμαι. — εκ τού- 
 δε τον βιον αναχωρεω, ενθενδε απειμι, εζειμι. 
 — μοΧραν δέχομαι, εκπληροω, αναπληθω. — τον 
 δε σκότος οσσ εκαλυφε, -θυμού δενομενον — 
 Horn, δπποτε πρώτα θανωμες, ανακοοι εν 
 χθονι κοίλα. Έύδομες εν μαλα μακρόν, ατέρ- 
 μονα, νηγρετονύπνον. Mosch. 3. 1 10. ωχετο 
 ■γαρ πνματαν εις Αχεροντος δδόν. Ερ. 
 
 θνητογενης. a mortalibus genitus. mortal- 
 born, ημείς δε βροτοι και θνητογενέίς. Antig. 
 83ο. Β. 
 
 θνητός, II. Ν. 322. pi. θνητοί, mortales. See 
 Βροτοι, Ανθρωποι, κλαιομεν, αθάνατοι τε θεοί, 
 θνητοί τ' άνθρωποι, ω. 64. Phr. Ω θνητόν 
 ανδρών και ταλαιπωρον γένος' Ώς ουδέν εσ- 
 μεν, πλην σκιαΧσιν εικότες. Soph. /r. inc. 27. 
 δ δ' άρτι θαλλων σαρκϊ, διοπετης όπως Αστήρ, 
 απεσβη, πνεύμ' αφείς ες αιθέρα, Rurip.fr. 
 Valck. Diatr. c. vi. See Nem. 6. 7. — 1 1.16. 
 
 θόαζω. celeriter moveor. to move rapidly ; 
 to hasten ; to go about like one in a state 
 of phrensy. 2. In (Ed. T. 2. it seems to sign. 
 sedeo, to sit. From the 1st sense, comes θδ- 
 ασμά, Orph. Η. 48. 6. to the 2d are allied, 
 θάκδς, θώκος. Ίππειαισι θοαζεις. (i. e. τ?) Ίπ- 
 πικψ εκμαιν /j.) Phcen.806. P. Syn. Επιθοαζω, 
 κϊνεομαι, ταχννω, σπεύδω. 2. θασσω, καθίζομαι. 
 
 θδάς, ντδς. δ. 1. princeps iEtolise, //. Ο. 281. 
 2. rex Lemni, //. JsJ. 230. 3. nobilis Troja- 
 nus, Π. 311. 4. rex Chersonesi Tauricae. 
 4. ον γης ανασσει βαρβαροισι βαρβαρος-θοας, 
 δς ωκύν πόδα τιθεις, ίσον πτεροΊς,-Έις τοννομ 
 ήλθε τοδε ποδωκειας χάριν. Iph. Τ. 30. 
 
 θοιμάτίδν, for το ϊμάτιον. a. καταθον ταχέως 
 θοιμάτιον. b. ούτος, σοι λέγει. Plut. 926. 
 
 θοινάω. epulor. 2. vescor. to make a repast; 
 to devour. Hence, θοινη, θοινάμα. (Prom. 
 530. Orest. 812.) and θοινάτηρϊον 1 . a ban- 
 quet, αργνρεοι δελφίνες εθοινων ελλοπας 
 ιχθνς. Hes. a. 212. Syn. θοιναζω, ενωχεω, 
 δαινυμαι, κατεσθιω. 
 
 θοινητηρ, θοινητωρ. epulo, conviva. a de- 
 vourer ; a guest. Ατρεως χαλεπού θοινατηρος. 
 
 1 This word occurs, Rhes. 515. but it 
 seems properly an adjective; and, when χω- 
 ρίον is understood, means a banqueting room, 
 or couch; when έδεσμα, food, or banquet. 
 
 Agam. 1504. P. See Ion. 1205. Syn. Aai- 
 ταλενς, δαιτνμων. εδεστης. 
 
 θολερδς. turbidus. muddy; clouded; stormy. 
 adv. θολϊρώς. Et. Ma. η νδατι νιζειν θολεράν 
 ιοειδει πλινθον. Theoc. 16. 62. For the figu- 
 rative sense of θολερδς, see Prom. 891. Aj. 
 206. Syn. θολωδης, πϊ]λωδης. ταραχώδης, 
 τεταραγμενος. 
 
 θδλδ'ς, ού. δ. limus ; illuvies. mud; mire. 
 Hence, θδλδω. to cloud ; disturb. (Paul. Sil. 
 An. iii. 96.) 
 
 θολός, ον. δ or ή. aedificium rotundum, sub 
 quo vasa ad culinam et mensam necessaria 
 deponi solebant : et habebat tectum, in acu- 
 tum fastigium desinens. a round building, 
 with conical roof, where kitchen utensils 
 were kept. From its shape, a round hat, or, 
 bonnet with pointed top, was called θολίά, 
 ή. Theoc. 15. 39. (Damm. in v.) Some con- 
 sider θολία to be merely a parasol, μεσσηγνς 
 τε θολον και αμνμονος ερκεος αυλής. χ. 442. 
 
 θοδς. velox. 2. acutus. swift ; sharp, adv. 
 θδώς. (II. Γ. 325.) ναιεσκον' τών μεν Ήρο- 
 θοος θοδς ήγεμονενε. Β. 758. Syn. Ωκνς, 
 ωκνθοος, ταχνς, κραιπνος. — οζνς. 
 
 θδδω. acuo. to sharpen. — εγώ δ' εθοωσα πα- 
 ραστάς-Ακρον,—ι. 327. Syn. Αποζννω, θηγω. 
 
 θδρεω, θδρω. obsol. in the present, a. 2. εθδ- 
 pov. salio. to spring, or leap, upon, αντός 
 δ' εκ διφροιο χαμαι θορε παμφανοωντος. θ. 
 320. Syn. Έισθοριω, επιπηδαω, δρμαω. 
 
 θδρίκΧός, ά, δν. αϊ. θδρνκ. so named from a 
 district in Attica, αφ' ού μέσος στάς, τον τε 
 θορικιου πετρον. (Ed. C. 1596. Β. 
 
 θορδς•, ού. δ. semen, sperm ; the roe of fish. 
 Lye. 598. Hence, θδραΊδς, ib. 352. 
 
 θορύβεω. tumultuor. 2. perturbo. to disturb 
 by loud noise; to clamour against, νπδ 
 τοιούτων ανδρών θορυβεί. Aj. 164. Syn. Ek> 
 κρονω, κελαδεω, παρενοχλεω, ταράσσω. 
 
 θδρϋβδς. tumultus. uproar; clamour; con- 
 fusion, τις αν παρ' αντροις θόρυβος Ίσταται 
 βοής ; Philoct. 1295. Syn. Ύαραχη, κελαδος, 
 κυδοιμος. 
 
 θδρΰβητϊκδς. tumultus faciens. exciting tu- 
 mult, καταληπτικός τ' άριστα τού θορνβητι- 
 κού. Equit. 1380. Β. 
 
 θονκϋδϊδης. Thucydides. τφ γάρ εικός άνδρα 
 κνφδν, ηλίκον θονκυδιδην, — ΈΕολεσθαι, ζυμ- 
 πλακ'εντα Ty Σκνθών ερημιά ; Ach. 703. 
 
 θονράω. s. as θδρω, sens. obsc. Lj'C 84. 
 Hence, θουράς, άδδς. η. lasciva. ibid. 612. 
 
 θουρΊδς, Iph. Α. 238. Phcen. 247. θούρδς. II. 
 Ε. 507. vehemens. impetuous ; warlike, fern, 
 θούρίς, ϊδδς. Hence, θουρΧόμαντϊς. (Nub. 
 332.) τοϊσι δ' επ' Αιαντες, θονριν επιειμενοι 
 αλκήν. Η. 164. Syn. θουραΊος, βίαιος, αν- 
 δρείος, θρασυς, ισχυρός, οβριμος, μεμαως. 
 
 ΘουρΊδς. Ν. P. Theoc. 5. 72. — θουφραστδς, 
 
 for θεοφ. Αυσιστρατος, θουφραστος, οι περί 
 Φρυνιχον. Vesp. 1302. Β. 
 
 θυωκδς, for θώκ. Od. β. 26. μ. 318. 
 
 θοων, ωνδς. δ. Ν. Ρ. //. Ε. 152. Od. δ. 228. 
 
 θδωσά. ή. Ν. P. mother of Polyphemus, αν- 
 
302 
 
 θ Ρ A 
 
 τιθεον Τίολυφημον, δου κράτος εστί μέγιστοι' 
 Πάσιν Κυκλωπεσσι' θοωσα δε μιν τεκέ νύμφη. 
 α. 71. 
 
 θοωτης. δ. Ν. P. name of an herald, /7. Μ. 342. 
 
 θρψαστ'ί.αάυ. more Thracum. after the Thra- 
 cian fashion, εξ ώ απ' αλλαλων, ουδέ. θρφ- 
 κιστί κεκαρμαι. Theoc. 14. 46. 
 
 θράνευω. supra sedile extendo. to stretch 
 leather on a currier's frame, λ/ βύρσα σου 
 θρανευσεται. Equit. 368. Syn. Εκτείνω, εκ- 
 ταννω. 
 
 θράνίτης. remex summi ordinis. a rower in 
 the hind part of a vessel, νποστενοι μ'εντ αν 
 y δ θρανιτης λεώς. Acharn. 161. Syn. Εμ- 
 βατης, επιβάτης. 
 
 θράνος. δ. θράνϊδν. το. sella, a seat; a bench 
 for rowers; a currier's frame, αντί δε θρα- 
 νου, σταμνου κεφαλήν κατεάγδτος' αντί δε 
 μακτρας. Plut. 545. μια μεν γάρ εστίν απδ 
 καλώ και θρανίου. Ran. 121. Syn. Δίφρος, 
 θρανιδιον, θρήνυς. θρόνος. 
 
 θράνυσσω. confringo. to break in pieces, ol 
 πάντα θρανυζαντες ευτορνψ σκαφει. Lye. 664. 
 
 θράσεδμαχ -ης, Dor. -ας. (Nem. 4. 101. al. 
 θρασυμ.) θράσϋμεμνων. θράσυπτδλεμδς, Ερ. 
 άδ. 728. θράσϋχαρμης, Cat. 4. 502. audax 
 in pugna, v. bello. a bold warrior. — θρασυ- 
 μεμνονα, θΰμολεοντα. Ε. 639. 
 
 θράσος, το. s. as θαρσδς. θράσϋτης, ητος. ή. 
 (Orpk. Η. 60.) audacia; temeritas. bold- 
 ness ; rashness. — τδν δ' ουπερ έχει θράσος, ος 
 κεν ιδηται-Έγγνς εών, — £J. 416. Syn. Τόλμη, 
 αυθαδεια, προπετεια. 
 
 θρασσω, for Ταράσσω, to trouble ; disturb. 
 See Blomf. on Prom. 649. δεδοικά γ' αυτόν, 
 και τι μου θρασσει φρενας. Rhes. 863. 
 
 Θρασύβουλος. Thrasybulus. νμεϊς γ, οιπερ και 
 θρασυβουλω Αιονυσιον είναι δμοιον. Plut. 550. 
 
 θράσΰγυιος. audax robore corporis, having 
 vigorous limbs. Pyth. 8. 52. 
 
 θράσνθϋμδς, Man. 4. 529. θράσΰκαρδϊος. 
 θράσυσπλαγχνδς, Hippol. 424. θράσυφρων, 
 Calab. audax mente. stout-hearted, νύκτα δι 
 αμβροσιην' μαλα τις θρασυκαρδιος εσται. Κ. 
 41. 
 
 θράσυμηδης. Ν. Ρ. — Νέστορος υιός ΰπερθϋμος 
 θρασυμηδης. γ. 448. See 414. 
 
 θράσϋμηδης, Nem. 9. 30. θράσυμητϊς, Leon. 
 Alex. An. ii. 194. θράσνμηχάνδς. audax con- 
 silio. bold in expedients. — θρασυμαχανος- 
 'Ή,ρακλεης — Olymp. 6. 114. 
 
 θράσΰμϋθδς, Olymp. 13. 13. θράσυστδμδς. 
 verbis audax. bold, or rash, in speech ; boast- 
 ing, μέγας προφήτης, ανοσιοισι συμμιγεις 
 θρασυστομοισιν ανδράσιν, — Sept. Th. 618. 
 Syn. θρασυγλωττος, ελευθερόστομος, αθυ- 
 ρόστομος — λοιδορος, αλαζων. 
 
 θράσυπδνδς. in labore sustinendo fortis. brav- 
 ing toil, ακμα'ι τ ισχύος θρασυπονοι. Olymp. 
 1. 156. 
 
 θράσΰς, εΐα, υ. audax. daring; rash, τεκνον, 
 τιπτε λιπών πολεμον θρασύν ειληλουθας ; Ζ. 
 254. Syn. θαρσυς, θαρραλέος, αγηνωρ, ευ- 
 τολμος, τολμηρός, πολυθαρσης, καρτεροθϋ- 
 
 θ Ρ Η 
 
 μος, αδεης, αυθάδης. Phr. Ισχων περί θαρσν- 
 
 νον ητορ. πεπυργωται θρασει. Eur. αλκΐ πε- 
 
 ποιθώς. Horn. 
 θράσυσπλαγχνδς. See θρασυθϋμος. 
 θράσυσπλαχνως. adv. undauntedly, ϋίιμμερι- 
 
 κον ήζεις, δν θρασυσπλαγχνως σε χρή. Prom. 
 
 728. Ρ. 
 θράσυστδμεω. insolenter loquor. to speak 
 
 boldly. Hence, θράσυστδμϊά. r). (Meleag. 
 
 34.) και ταϋτ', επειδή και λέγεις θρασυστο- 
 
 μών. Philoct. 384. Syn. Έλευθεροστομεω, 
 
 θρασυνομαι, παρρησιαζομαι. See θρασυμυθος. 
 θράσϋχειρ. audax manu. bold in action. Αι- 
 
 λιος δ θρασυχειρ, Αρεος προμος, δ •φελιωσας. 
 
 Philipp. An. ii. 218. 
 θραυσαντυξ, υγδς. δ ή. currum frangens. 
 
 breaking a chariot in pieces, ώ σκληρέ δαΐ- 
 
 μον, ώ τυχαι θραυσαντυγες. Nub. 1264. Β. 
 θραύσμα, fragmentum. a piece broken off. 
 
 αγαίσι κωπών, θραυσμασίν τ' ερείπιων. Pers. 
 
 425. Syn. Απόκομμα, κάταγμα, 
 θραύω, frango. 2. debilito. to break in pieces; 
 
 to enfeeble, παισας' έθραυσε δ' αζονος μεσας 
 
 χνοας. Soph. ΕΙ. 745. Syn. Αποθραυω, κα- 
 
 ταθραυω, συντρίβω, 
 θράω, θράδμαι. obsol. sedeo. to sit. θρησασ- 
 
 θαι πλατανω γαι\} υπ ο— Athen.jO. 192. ί". Syn. 
 
 Καθεζομαι. 
 θρεμμά. omne quod alitur. 2. pecus. a young 
 
 animal ; a nursling, εβαφεν ιούς θρέμμα Αερ- 
 
 ναιας Ύδρας. Trach. 574. Β. See (Ed. Τ. 
 
 1 142. Syn. Βοτον,βοσκημα,προβατον. τεκνον. 
 θρεπτειρά. nutrix. a nurse. Sibyl. 1. 5. Syn. 
 
 θρεπτρια, τροφός, τιθηνη. 
 θρεπτρδν, θρεπτηρίδν. educationis prsemium. 
 
 recompense for nursing 1 . — ουδέ τοκεϋσι- 
 
 θρεπτρα φιλοις απεδωκε, — Δ. 478. Syn. 
 
 Τρο0εΐολ^. 
 θρεττάνελδ. indecl. a word, expressing the 
 
 notes of a harp. Plut. 296. 
 θρεΓτε. indecl. for θρασύ, θαρραλεον, or Άνδρεϊ- 
 
 ov. αλλ' ουκ ενι μοι το θρεττε, πώς αν οϋν ποτέ 
 
 Έιποιμ' αν αυτό δήτα κομψευριπικώς ; Eq. 17. 
 θρεω, θρεδμαι. sonum edo. 2. lugeo. to break 
 
 out into loud wailings ; to deplore, θροϋμαι 
 
 φοβερά μεγαλ' αχη. Sept. Th. 78. Syn. θρη- 
 
 νεω, ολοφνρομαι, δυρομαι. 
 θρηΤκϊδς, ά, δν. θρφκ. θρηιζ, Χκδς, θρτρζ, δ ή. 
 
 (Call. 4. 63. Theoc. 25. 91.) θρησσδς, η, ον. 
 
 (Antig. 596.) Thrax, Threicius. Thracian. 
 
 — κορυφής Σομου υληεσσης - θρήΐκιης' — Ν. 
 
 13. ηρεσαν ες λιμένα θρήϊκιον' αν δε και αυ- 
 τοί. Apoll. 1.1110. Phr. θρηκης αμπεδιηρεις 
 
 Αυσχειμους τε κελευθους. Pers. 566. θρηκης 
 
 εκ τόπων δυσχειμερων. Alcest. 68. 
 θρηϊκες, θράκες. θρηΧκΧοι. οι. Thraces. men 
 
 of Thrace. — θρυκες πορον άνδρες. Ω. 234. 
 
 θρηίκες οίδ' απανευθε νεηλυδες, — Κ. 434. 
 θρηκη. θρηίκϊη, sc. γή. Thracia. Thrace, ιω 
 
 θρ%κης λογχοφορον, ευοπλον, ευιππον-Αρει 
 
 1 This is the more usual sense of θρεπτή- 
 ρια, as in Apoll. 1. 283. But in (Ed. Col. 
 1258. B. it denotes " nutriment." 
 
θ Ρ 
 
 θ Ρ Υ 
 
 S03 
 
 κατοχον γένος — Hec. 1079. Ρ. θρη'ΐκιης αρο- 
 σιν χιονωδεα ναιεταουσι. Apoll. 1. 826. 
 θρηνεω. act. & med. lugeo. to bewail, αλλ' 
 ονδεν έργον ταύτα θρηνεΊσθαι μάτην. Aj. 852. 
 Β. SyN. ~Κατακωκυω, επιδακρυω, σνγκΧαιω, 
 συνοΧοφυρομαι, γοαω, θρηνωδεω. Phr. θρη- 
 νον ποΧνφάμον χεειν. Pind. καταρχομαι στε- 
 ναγμον, ώ ΏεΧασγια, Τιθεϊσα Χευκδν όνυχα 
 διά παρη'Ίδων. Orest. 949. 
 
 [ θρηνημά.το. θρήνος, δ. carmen lugubre. la- 
 mentation ; a plaintive song•, ai δ' αν παρεισι, 
 τοϊς εμοΊς θρηνημασι Φιλαι ξυνψδοί' — Orest. 
 132. θρήνων είαρχους, ο'ιτε στονοεσσαν αοι- 
 δήν Οι μεν αρ' εθρηνεον (εθρηνενν), επι δε στε- 
 ναχοντο γυναίκες. Ω. 720. Syn. Κλαΰθμος, 
 οδυρμος, οιμωγή, ολοφνρμος. 
 θρηνητηρ, ηρυς. ( Pers 937.) θρηνητης, ον. θρη- 
 νητωρ, όρος. {Maneth. 4. 100.) ό. qui luget. 
 a mourner, ου γάρ τοιούτος ώστε θρηνητον 
 τνχεϊν. Agam. 1077. 
 
 Ι θρήνΰς. υ. scabellum pedum, a foot-stool ; a 
 seat at the helm. — θρονου-ΚαΧον, δαιδαλεον' 
 
 Ι- νπδ δε θρήννς ποσιν ήεν. Σ. 390. 
 θρηνφδεω. lugubre carmen cano. to chant a 
 plaintive strain ; to lament, μονή καθημαι, 
 
 Γ τηνδε θρηνψδουσ αεί. Iph. Α. 1176. 
 
 •'θρησκενω. veneror. to adore; to worship. 
 SlbylL 1. 5. Syn. Σέβομαι, υπηρετεω. 
 
 \ΐθρΊαι, ών. αι. lapilli ; sen calculi vaticinatorii. 
 pebbles put into an urn, and used by divi- 
 ners for drawing lots in forming their pre- 
 dictions. Hence, θρΊαζω. Hesych. θρΊδβοΧός, 
 a soothsayer. Anthol. 1. 1 . κείνου δε θριαι και 
 μαντιες' εκ δε νυ Φοίβου. Call. 2. 44. See 
 
 1 Vesp. 436. 
 
 'θρίαμβος, triumphus. Sibyll. 1. 8. 
 θριγκδς, or θριγχός. δ. lorica muri superna. 
 the coping of a wall ; pinnacle, or battle- 
 
 3 ment. dimin. θριγκίον. which is a reading, 
 Od. 7Γ. 165. ες μνχόν εξ ουδοΰ' περί δε θρ/γ- 
 κος κυανοιο. η. 87. Syn. θριγκωμα, περιβο- 
 
 1 Χος, περιφραγμα. κορωνις. στεφάνη {του τεί- 
 χους). 
 
 ^θριγκοο). sepio. prop, to complete a wall with 
 
 1 its coping; hence, to finish any work, or un- 
 
 1 dertaking. ρυτοίσιν λαεσσι, και εθριγκο)σεν 
 αχερδψ. ξ. 10. Syn. Φραττω, αποσταυροω, 
 περιστανροω. — τεΧειοω. 
 θριδαξ, θρϊδακϊνη. lactuca. a lettuce. ταΧςθρι- 
 δακιναις ταΧς κακιστ αττολονμεναις. Amphis, 
 Alh. p. 69. και θρϊδακων 1 ουΧων αφροφυή 
 πεταΧα. Philodem. An. ii. 91. 
 
 ■\θριζω, for θερίζω, πρώίον εξ ήβας εθρισας Αιο- 
 Χεων. Theodor. An. ii. 43. 
 
 Ι θρίηθϊν. adv. e Thria, pago Attico. belong- 
 
 ΐ ing to Thria, a district in Attica, b. ΈυεΧπι- 
 δης θριήθεν. a. αλλά χαιρετον Αμφω. b. δε- 
 χομεθα. a. δενρο τοιννν εισιτον. Αν. 645. Β. 
 
 J Philodemus may have shortened the 1st 
 | syll. with the usual licence of Epigramma- 
 ,[ tists. We find however the same syll. in θρι- 
 
 δακϊνις, or θριδακηϊς, short in Nicand. Ther. 
 
 838. 
 
 θρΊνακΧά, for Τριν 'άκρια. Sicilia. θρινακιη νησψ, 
 προφνγών ιοειδεα ποντον. λ. 106. 
 
 θρΊναξ 2 . tridens, ligo. 2. vannus. a three 
 pronged pitch-fork. 2. a fan for winnowing. 
 α'ί τε θρΤνακες διαστιΧβονσι προς τον ηΧιον. 
 Pac. 567. Syn. ΑικεΧΧα. — πτυον. 
 
 θρίξ, τρϊχδς, r). capillus. 2. villus, the hair of 
 men, or beasts, θριξι δε πάντα νεκυν καταει* 
 νυον,ας επιβαΧΧον Κειρομενοι'—Ψ. 135. Syn. 
 ΏΧοκαμος, κόμη, χαίτη. Χαχνη. 
 
 θρΧδν. το. 1. folium iiculneum. 2. genus edu- 
 lii apud Athenienses. a fig-leaf; a leaf. 2. a 
 sort of pudding, or sausage, cooked in fig- 
 leaves. 2. δημοϋ βοείου θρίον εξωπτημενον. 
 Equit. 954. 
 
 θρίσσος. θρισσα. vile piscium genus, an or- 
 dinary kind of fish, χαλκ'ιδας ην δε φερτές, 
 φιΧ', ακανθίδας, ή τίνα θρισσον. Phanias, An. 
 ii. 54. 
 
 θρίψ, θρΊπος. ή δ. vermis, qui ligna exedit. a 
 carpenter bee, or caterpillar 3 . Hence, θρϊ- 
 πηδεστος, Thesm. 427. and θρΊποβρωτδς, 
 Lycoph. 508. moth, or worm, eaten, το ο' 
 Ίματιον οι σηπες, ή θρϊφ τδ ξυΧον. Menand. 
 
 θρδεω. fremo ; nuntio. 2. turbo, to shout; to 
 tell. 2. to disturb ; terrify, ως πάσιν Αργειοι- 
 σιν εισιδών θρο^/ς. Aj. 67. Syn. θρεομαι, 
 λέγω, φθεγγομαι. 2. θορυβεω, εκπΧηττω. 
 
 θρόμβος, grumus, v. c. sanguinis concreti. a 
 clot; a lump, dimin. θρομβιδν. θρομβεϊδν, 
 θρομβηϊον. adj. θρομβωδης. {Track. 704. Β.) 
 ώστ εν γαΧακτι θρομβον αίματος σπασαι. 
 Choeph. 531. Syn. θρομβωσις, χονδρός. 
 
 θρδνα. το. flores. flowers, roses 4 . διπΧακα, 
 μαρμαρεην, εν δε θρονα ποκίΧ' επασσε. Χ. 441. 
 
 θρδνϊδν, ου. το. Thronium. a town in Locris. 
 Ύαρφην τε, θρονιόν τε, Βοαγριου αμφι ρεεθρα. 
 Β. 533. 
 
 θρδνδς. θρδνισμδς, Maneth. 4. 104. sedile, 
 solium, a seat, a throne. Hence, θρδνιζω. to 
 enthrone. Synes. 1. 3. ώρτο δι εκ πρόθυρου, 
 Χιπε δε θρονον, ένθα θαασσε. Ο. 124. Syn. 
 θώκος, εδρανον. Ερ. ΑγΧαος, αιγΧηεις, βα- 
 σιΧη'ίος, ζεστός, ευποιητος, Χιπαρος, περικαΧ- 
 Χης, ποΧυκνδηεις, ΰψηλος, χρϋσοφαης, χρυ- 
 σειος, φαεινός. 
 
 θροος. fremitus, noise ; acclamation; rumour. 
 ου γάρ πάντων ήίν δμδς θροος, ουδ' ια γηρυς. 
 Δ. 437. Syn. Ηχος, φωνή, θόρυβος, ψόφος. 
 
 θρΰαΧΧΧς. ellychnium. 2. herbse nomen. the 
 wick of a lamp. 2. a plant, used in making 
 ivicks. Nic. Th. 899. 1. όπ τών παχειών ενε- 
 τιθεις θρυαΧλιδων. Nub. 59. Syn. 1. θρυαΧ- 
 
 2 Antiphilus, An. ii. 170. has the 1st syll. 
 short. 
 
 3 See Insect Architecture, Part. I. pp. 45, 
 189. in the Library of Entertaining Knoiv- 
 ledge. 
 
 4 This is the signif. in Horn. The Thessa- 
 lians called the representations of animals by 
 this name ; the Cyprians, flowered robes ; the 
 iEtolians, medicinal herbs, or, drugs. In this 
 last sense it is used by Theoc. 2. 59. 
 
304 
 
 θ Υ Ε 
 
 λιδιον, ελλυχνιον, λύχνος. 
 
 θρϋγάνάω. frico. 2. leniter pulso. to scratch, 
 or, tap gently, τηνδ' εκκαλεσωμαι, θρυγανώσα 
 την θυραν. Eccles. 34. Syn. Κνώμαι, ξι/ω. 
 
 θρυλλϊω. θρυλλιζω, Η. Merc. 488. susurro ; 
 murmuro. to make a noise ; murmur; whis- 
 per, to spread a report. Hence, θρυλλδς. δ. 
 (Batrach. 134.) την νύκτα θρυλλών, και λα* 
 λών εν ταϊς υδοϊς σεαυτψ. Equit. 348. Syn. 
 Ψιθυρίζω, λαλίω. γνωριμον, ευδοκιμον, ποιώ. 
 
 θρυλλισσω. s. as θρανω. θρυλλιγμά. s. as 
 θραύσμα, Lye. 880. θρυλλιχθη δε μετωπον 
 επ' οφρύσι' τω δέ οι οσσε Αακρυόφιν πλήσθεν, 
 — ψ. 396. Syn. Συντρίβω, αποδρυπτω. 
 
 θρύδεσσά. II. Λ. 710. θρύον. Η. Apoll. 423. 
 Ν. P. a town in Elis. 
 
 θρύδν. juncus. the rush. adj. θρύδεις. abound- 
 ing in rushes. (Nic. Th. 200.) ου θρυον, ου 
 μαλαχην άνεμος ποτέ, τάς δε μεγιστας η Η 
 δρυας, η πλάτανους όΐδε χαμαι καταγειν. Lu- 
 cill. An. ii. 342. Syn. Σχυΐνος. 
 
 θρυπτω. frango. 2. luxu frango. to break in 
 pieces ; to enfeeble, med. to live luxuriously. 
 Hence, θρυμμά. το. a piece; a crumb. (Cri- 
 nag. An. ii. 141.) Νείλος αναβλύζων δπράν 
 δτε βωλακα θρυπτει. Theoc. 17. 80. Syn. 1. 
 Καταγνϋμι. λεπτϋνω, θραύω, ανακλαω. 2. μα- 
 λάσσω, μαλακιζω. med. θρυπτομαι. στρηνιαω. 
 
 θρωσκω. salio. to leap ; to bound. — απο νευ- 
 ρηφι δ' οϊστοι θρώσκον' — Ο. 314. Syn. Απο- 
 θρωσκω, σκιρτάω, θορεω, πηδάω, αφαλλομαι. 
 
 θρωσμδς. tumulus, arising ground, ουκ άίεις, 
 ως Τρώες επι θρωσμώ πεδιοιο. Κ. 160. Syn. 
 Έουνος, λόφος, γηλοφος, χώμα. 
 
 θνάς, pot. θυιάς, άδδς. ή. Thyias. Baccha. a 
 Bacchante, βακχα προς αλκήν, θυιάς ως, φο- 
 βον βλέπων. Sept. Th.494. προφανηθι Να£ι- 
 αις-θυιάσιν άμα περιπολοις. Antiu 1 . 1150. Β. 
 
 θυβρϊς, θυμβρϊς. Tiberis. β. the Tiber, θυμ- 
 βρις, ο ς ϊμερτην αποτεμνεται ανδιχα 'Ρω- 
 μην' θυ///3ρις εϋροειτης, ποταμών βασίλευ- 
 τατος άλλων. Dion. 354. — καλόν κατά θυμ- 
 βριδος ύδωρ. Theoc. 
 
 θϋγάτηρ 1 . filia. a daughter, αργυροπεζα θετις, 
 θυγατηρ άλιοιο γέροντος. Α. 538. Syn. ΤΙαΖς, 
 τεκος. Ερ. Αμϋμων, καλλιπαρυος, καλλιζωνος, 
 τηλυγετος. καλή. 
 
 θΰειά. mortarium. a mortar, dimin. θΰειδϊδν. 
 (Plut. 710.) αλλ' εν θνεΐφ στρογγυλή γ' ανε- 
 ματτετο. Nub. 676. Syn. Όλμος, ιγδιον, δλ- 
 μισκος. 
 
 θύελλα, ης. η. vehemens procella. a storm; a 
 hurricane, κυμαθ' αλός φορεουσι, πυρός τ 
 ολοόίο θυελλαι. μ. 68. Syn. Αελλα, λαιλαφ. 
 Ερ. Ανεμοτροπος, ζαμενης, κακή, κραιπνη, 
 στονοεσσα, σμερδάλεά. See ibid. 407. 
 
 θύεστης. Thyestes. patronym. θϋεστϊάδης. adj. 
 θύεστείδς, ά,δν. (Acham. 432.) αγροΰ επ' εσ- 
 
 1 The 1st syll.in the oblique cases is long, 
 only in Heroic verse, from the necessity im- 
 posed by the metre. I would therefore read 
 θυγατερ ιφθϊμ% — in Od. κ. 106. instead of 
 θυγατρ'ι. 
 
 θ Υ Μ 
 
 χατιην, όθιδωματανάχε Θυεστης-Τόπριν,ατάρ 
 τοτ εναιε θυεστιαδης Αίγισθος, δ. 517. 
 
 θΰηεις. some make the s. as θυοεις. redolens 
 suffimentis. fragrant with incense. Others, 
 sacrificiis abundans. abounding in oblations. 
 Ταργαρον, ένθα δε οι τέμενος, βωμός τε θυηεις. 
 θ. 47. 
 
 θνηλη. libamentum. incense ; oblation. In 
 Soph. El. 1412. B. libation, or, blood of a 
 victim. — δ δ' εν πυρι βάλλε θυηλάς. 1.220. 
 
 θΰηπολεω. act. & m ed.{ Η eracl. 402.) sacrifico, 
 to attend at the altar; to sacrifice. Hence, 
 θΰηπδλδς.δ. s. as Ίερευς, Iph. A. 746. θύη- 
 πολϊά. ή. the office of priest ; offering sacri- 
 fice. {Apoll. 1.967.) and θΰηπόλων. το. the 
 sacrifice. {Anal. ii. 63.) ει•αγγελοισιν ελπίσιν 
 θυηπολείς. Agam. 263. P. Syn. θυω, Ίερευω. 
 
 θΰηφάγδς. victimam consumens. consuming 
 the sacrifice, θυηφάγον κοιμώντες ευώδη φλό- 
 γα. Agam. 599. P. 
 
 θυιάς. See θυας. 
 
 θϋλάκϊς, or, θϋλάκΤτϊς. ή. papaver ita dictum, 
 a species of poppy, oblong like a purse. 
 — μηκων-θυλακις, η επιτηλις — Nic. Th.852. 
 
 θϋλάκδς, ου. δ. θϋλάς, άδός, ή. (Antip. Sid. 
 An. ii.,28.) saccus, crumena. 2. vestimenta 
 cruralia. a sack; leathern bag, wallet, or, 
 purse. 2. trowsers. dimin. θϋλάκισκδς. θΰ- 
 λάκίδν.(Αη8ίορΙι.ΐΐ. Poll. χ. 151. Ran. 1204. 
 Β. Vesp. 314.) ώς αλφιτ ουκ ενεστιν εν τψ 
 θυλακ< { >. Plut. 763. 
 
 θϋλημάτά. fruges molitse ; molcB, vel liba. cakes 
 burned on altars, εγώ δ' επι σπλαγχν εϊμι 
 και θυληματα. Pac. 1040. 
 
 θϋμά.το. victima. a sacrifice, και θϋμ' ουκευ- 
 γαθητον. Iph. Τ. 212. Syn. θυηπολιον, θυος, 
 θυσία, προσφορά, θυηλη, θυωμα. απαρχαι. ιε- 
 ρόν. Ερ. Αναιμον, αιμοφορυκτον, θεοπροπον. 
 
 θϋμαινω. ί". άνώ. irascor. excandesco. to be 
 angry, δεινά δ' ες αλληλας δρακον ομμασι θυ- 
 μηνασαι. Hes. α. 262. Syn. θυμεομαι, οργί- 
 ζομαι, απομηνιζω. 
 
 θϋμαλγης. dolorem adferens animo. distress- 
 ing the mind, ου μάν ουδ' Αχίλεός, Θέτιδος 
 παις ηϋκομοιο Μαρναται, αλλ' επι νηυσι χολον 
 θνμαλγεα πεσσει. Δ. 513. νυν δ' υπό σκοτω 
 βρεμει-θυμαλγης. — Agam. 1032. P. Syn. 
 Βαρυθυμος, θυμοδακης, θνμοφθορος, λυπηρός. 
 
 θϋμάλωφ. titio niger. a half-burned brand. 
 κάγώ σ αποδείξω θυμαλωπα τημερον. Thesm. 
 729. Β. Syn. Σπινθηρ. δαλος. 
 
 θϋμάρεω. placeo. 2. mihi placet, to be pleased, 
 ώς εδιδασχ', ώς αυτός εθυμαρει Διόνυσος. 
 Theoc. 26. 9. 
 
 θϋμάρης, θϋμαρμενδς, θϋμηρης. gratus. pla- 
 cidus. pleasing ; to one's mind, ύδατος, οφρ' 
 ελαφοισι ποτον θυμαρμενον ειη. Call. 3. 167. 
 See 4. 29. and II. I. 336. Syn. Καταθϋμιος, 
 εύχαρις, χαρίεις, ηδύς, θϋμηδης, γλυκυθυμος, 
 ευαρεστος. 
 
 θυμβρά. η. (II. Κ.430.) Ν. P. acity in the Tro- 
 ad; whence Apollo θυμ/3|θαΐος,ΙΙΐΊβ8.224. 508. 
 
 θυμβρά. ή. θυμβραιά and θυμβρϊδν. nomen 
 herbse. summer's savoury. Hence, 
 
θ Υ Μ 
 
 3νμβρϊπ\δειπνδς, θνμβρδφάγδς. qui thymbra 
 vescitur; tenuis facilisque in victu. frugal, 
 or, poor, και φειδωλού και τρυσφιον γαστρός 
 και θυμβρεπιδειπνον. Nub. 421. ay', ώ θυ- 
 γατερ,υπως το κάνουν καλή καλώς Οισει, βλέ- 
 πουσα θυμβροφαγον. — Acharn. 253. Εχρ. 
 Εντελής, φειδωλός, αγροικικος. 
 
 3υμβρϊς, δ και Ύιβερις. See θνβρις. 
 
 )νμελη. altare. an altar ; a temple ; a hearth ; 
 a wall. επί Κυκλώπων ιεις θυμελας. Iph. Α. 
 152. See Supp. 67. Syn. Βωμδς, ναός, εστία. 
 Ερ. Αεζιπυρος, χρνσηλατος. 
 
 .)ϋμεδμαι. s. as θνμαινω. η κάρτα καν αλλοισι 
 
 ■ θυμοιμην ιδών. Soph. ΕΙ. 1278. Β. 
 )νμηγερεω. animum recolligo. to revive re- 
 cover breath, or, spirits, εκ δ' επεσον θυμη- 
 γερεων' επί δ' αμβροσιη νύζ. η. 283. 
 
 )ϋμηδεω. animo sum hilari. to be cheerful. 
 -. ανήρ δ' δταν μάλιστα θνμ,ηδεϊν δοκη. Simon. 
 
 περί Γυν. 103. 
 
 >ϋμηδης. s. s. as θυμαρης. μη οι χρηματ' έπειτα 
 
 άλις θνμτ]δε' εδωμεν. π. 389. 
 
 >νμϊάω. thus incendo. to burn θϋμϊάμά, or, 
 
 incense, πολις δ' δμού μεν θυμιαμάτων γεμει. 
 
 CEd. Τ. 4. Syn. θυμιάσις, θνωμα, θνος. 
 -'νμίδϊδν. dimin. α θύμος, ira. passion, αντί 
 
 σιραιου, μέλιτος σμικρόν τψ θυ/ιιαφ παρα-τ• 
 
 ■ μίζας. Vesp. 878. Β. 
 
 .νμ'ιτης. thymo conditus. flavoured with 
 
 thyme, άλας θυμιτας ο~ισε, παϊ, και κρομμυα. 
 
 Acharn. 1098. 
 ,νμοβάρης. animo dolens. oppressed in spirit. 
 
 θυμοβαρής Αρετά μυρομαιεζομενα. Antip. Sid. 
 
 An. ii. 23. Syn. θνμαλγης, λυπηρός, αθϋμος. 
 
 ■ ϋμδβδρεω. animum exedo. to vex one's 
 heart, αλγεα θνμοβορεϊν. — Hes. ε. 799. 
 
 ■ ϋμδβδρδς, II. Η. 210. θϋμοδάκης. animum 
 mordens. fretting, annoying, the mind. See 
 
 Ήυμαλγης. θυμοδακής yap μύθος, επωτρυνας 
 -5έ με ειπών. θ. 185. 
 
 ■ ϋμοιτης. Ν. Ρ. //. Γ. 146. 
 
 ύμοιτίς. ή. e pago Attico. from θυμοιτάδαι, 
 Dne of the Attic δήμοι, εγώ δε σισυραν ψομην 
 
 ϊβνμοιτίδα. Vesp. 1138. 
 νμολεων, II. Ε. 639. leonino animo prseditus. 
 -em. θϋμδλϊαινα, Paul. Sil. An. iii. 82. stout- 
 hearted. See θρασεομαχης, θρασυθνμος. 2. 
 
 J Βυμολεωνϊδ also aProp. Name,^an. 1041. Β. 
 Syn. 1. Γενναίος, κρατερός, ύπερθυμος. 
 
 Ι ϋμομαντϊς. animo prsesagiens. foreboding. 
 
 ί -αϋτα θνμομαντις ων σοι πρενμενώς παρηνε- 
 
 [τα. Pers. 224. Εχρ. Από λογισμού κρίνων, 
 
 Ι ται από ενθυμησεως μαντις. 
 ϋμοπληθης. iracundus. full of anger. — μητί 
 
 Lf£ θνμοπλη-θης δοριμαργος ατα φερετω' — 
 Sept. Th. 686. P. Syn. θνμωδης, ακροχολος. 
 ϋμδραίστης, II. Ν. 544. θϋμοφθδρδς. animum 
 Derdens. destroying life, γραψας εν πινάκι 
 
 ,ττυκτψ θνμοφθορα πολλά. Ζ. 169. 
 νμος. δ. θύμδν.το. thymus, the herb, thyme. 
 
 US* a kind of leek, or, wild onion. 2. ώ πολλά 
 
 ρή τψ δεσπότη ταντδν θνμον φαγόντες. Plut. 
 >53. 
 ομδς. mens, the soul ; life. 2. mind ; desire. 
 
 θ Υ Ο 
 
 3C5 
 
 3. ardour ; anger, φεύγε μαλ', εΐ τοι θυμός 
 επεσσνται' ονδ'ε σ εγωγε Αισσομαι — Α. 173. 
 θνμδς δε μέγας εστί διοτρεφεος βασιληος. 
 Β. 196. Syn. 1. Νους, ψυχή, ήτορ. 2. γνώμη, 
 διαθεσις, διάνοια, προαιρεσις, επιθυμία. 3. 
 μένος, οργή. Ερ. Αγηνωρ, άγριος, αταρβης, 
 αλκηεις, αμειλιχος, αναλκις, αμαιμακετος, ακη- 
 λητος, βαρύς, βαρυμηνις, γλυκύς, βραδυπειθης, 
 ζηλημων, θαρσαλεος,μαινολης,κρατερος,ϊλαος, 
 μεγαλ7]τωρ, δμοφρων, πτεροεις, περίλυπος, 
 σιδηρεος, υπερφίαλος, υπερβιος, ωκυς, δρΊμυς, 
 σιδηροφρων, κούφος, πινντοφρων, υψηλό- 
 φρων, φιλοτερπης, ταλαπενθης, ελεήμων. 
 
 θνμδσδφϊκδς, θυμόσοφος, ingenio solers. na- 
 turally clever, είτ' Αριφραδην, πολύ τι θνμο- 
 σοφικωτατον. (Pceon. Telram.) Vesp. 1280. 
 Β. αμελεί, δίδασκε' θυμόσοφος εστίν φύσει. 
 Nub. 875. Syn. Έυφυης, αγχινοος. 
 
 θϋμοφθορεω. animum corumpo. to afflict 
 one's self. — ως δ' εγώ θυμοφθορώ Μη τ εκ- 
 μαθοις παθούσα' — Trach. 145. 
 
 θϋμόω. irrito. to provoke. Hence, θνμωμά. 
 το. wrath. {Eiimen. 857. P.) θυμωθη δ' apa 
 κείνος, ελών δε γε χειρι παχειη. Batrach. 236. 
 Syn. Οργαινω, ερεθίζω. 
 
 θννεω, Hes. α. 210. θϋνω. cum impetu feror. 
 to rush impetuously, θύνε γάρ αμπεδιον, πο- 
 ταμψ πληθοντι εοικώς. Ε. 87. Syn. Όρμαω, 
 επεσσυμαι, κατεπειγομαι. 
 
 θϋνη. ins. ad Ponti ostium, an island near 
 Pontus ; θϋνοι. οι. its inhabitants. (Apoll. 2. 
 529.) fern, adjectives, θννηΐς, θϋνΐάς, θϋνΊς. 
 ib. 460. 485. θήκεν επ' αζεινοιο πόδας θυνηί- 
 δος ακτής. ibid. 548. 
 
 θννναζω. pungo, ut piscator thynnum tri- 
 dente. to spear the thunny-fish. είτα δ' εσπο- 
 μεσθα θννναζοντες εις τους θνλακους. Vesp. 
 1087. Β. 
 
 θννναζ, άκδς. δ. parvus thynnus. a small thun- 
 ny. ύπογαστριον θνννάκος, ουδέ κρανών Αα- 
 βράκος, ονδε γογγρον, ουδέ σηπιας. Eriph. 
 Ath. 302. e. 
 
 θνννεϊδν. frustum thynni. a slice of thunny. 
 θυννεΐα θερμά καταφαγών, κατ επιπιών ακρα- 
 τον. Equit. 354. 
 
 θνννδς. δ. fern, θυννϊς, ϊδδς. and θνννη, ης. 
 thynnus. the thunny-fish. ωπερ τώςθυννως 
 σκοπιαζεται Ολπις δ γριπενς. Theoc. 3. 26. 
 leal θυννης ονράιον εχειν, ην θνννίδα φωνώ. 
 Archestr. Ath. 303. 
 
 θυννοσκδπεω. thynnos capto. to fish for thun- 
 ny. καπό των πετρών άνωθεν τους πορονς 
 θνννοσκοπών. Equit. 313. 
 
 θύόδδκδς. suffimentorum receptor, receiving 
 incense, εζεβαλον εκτός θυοδοκων ανακτόρων. 
 Androm. 1158. 
 
 θύοεις, θύωδης, Od. δ. 121. odorus. odorife- 
 rous, ήμενον, αμφι δε μιν θυοεν νέφος εστε- 
 φανωτο. Ο. 153. 
 
 θϋδν, θνδς. το. libum ; thus, a cake offered 
 in sacrifice ; incense, κέδρου τ' ευκεατοιο, θυου 
 τ', ανά νήσον οδωδει. ε. 61. λισσομ' νπερ θυεων 
 και δαίμονος, αντάρ έπειτα, ο. 261 . Sy/N. Πεμ- 
 μα. — άρωμα. — θυμίαμα, ιερόν. Ερ, Επέτειο ν, 
 
 Ε R 
 
306 
 
 θ Υ Ρ 
 
 Phr. — Γηθη δε σέλας θηευμενος Ιδμων-ΐίαν- 
 τοσε λαμπομενον θνεων άπο, τοϊό τε λιγννν- 
 IIop<pvptaic ελικεσσιν αναισιμον αϊσσονσαν. 
 Αρ. 1.' 436. 
 θϋοσκ'ινεω. sacra facio. to make oblations. 
 τίνος αγγελίας Ώ,ειθοϊ περιπεμπτα θυοσκινεϊς; 
 Agam. 87. 
 θϋοσκδδς. θΰοσκδπδς, Rhes. 68. aruspex. one 
 who offers sacrifice, not being a priest, η οϊ 
 μαντιες εισι, θυοσκοοι, η Ίερήες. Ω. 2*21. 
 θίδω. rebus odoratis suffio. to perfume by 
 fumigation. — ελαιω-Αμβροσιω, εδανψ, τό ρά 
 οι τεθυωμένον ηεν. 25. 172. 
 θϋρά. ή. θΰρίτρδν. το. (Call. 2.3.) janua, os- 
 tium, a door ; a gate, όσση δ' ΰψοροφοιο 
 θυρη θαλαμοιο τετυκται. Ω. 317. Syn. Πύλη, 
 πυλεων, είσοδος. Ερ. Αρμοδία, ακλη'ίστος, αρ- 
 ραγής, ανλεως, ευκλη'ΐς, ευερκης, κολλητή, παν- 
 δοκος, υψηλή, φαεινή, πυκινώς — αραρυΐα. See 
 Od. p. 266. 
 θϋραζε. θϋρηφί. {Η. Merc. 36.) adv. foras. 
 outside, εκ δ' apa oi μηροϋ δορν μειλινον ώσε 
 θυραζε. Ε. 694. Syn. Εξω, έκτος, θνραισιν. 
 θύραθεν, adv. foris. 2. extrinsecus. from with- 
 out, ύγιες γάρ ουδέν αί θύραθεν είσοδοι Αρώσιν 
 γυναικών, αλλά πολλά και κακά. Androm.953. 
 θυραϊδς. qui foris est; absens ; externus. out 
 of doors ; foreign, μή τοι θνραιαν γ' ονσαν 
 αισχυνειν φίλους. Soph. ΕΙ. 520. See Heracl. 
 343. Syn. &ενος. αλλότριος, 
 θνρϊδς, οΰ. ο. "janua, vel quod vicem januse 
 prsestat. 2. apud recentiores, scutum longius 
 quam latius, ad formam janua3 ; vel, quia 
 munit corpus, velut janua ostium." Damm. 
 a door. 2. an oblong shield, called also θυ- 
 ρεασπίς, Leon. Tar. An. i. 226. 1 . αυτάρ 
 επειτ επεθηκε θυρών (dissyll.) μεγαν ΰψοσ 
 αειρας,-Οβριμον, — «.. 240. 
 θυρϊς, θϋρϊδν. cstiolum, fenestra, a wicket ; 
 a window, αλλ' εζαψας διά της θυρ'ιδος το 
 καλωδιον, είτα καθΊμα. Vesp. 379. a. ορςίς τό 
 θυριον τούτο ; b. νή τον Ηρακλεα. Thesm. 26. 
 Syn. θυρίδων. — οπη. 
 θΰρδκοπϊω. januam pulso. to knock at a door. 
 Hence, θϋρόκόπός. δ ή. {Agam. 1197. P.) και 
 θυροκοπήσαι, και παταζαι, και βαλέίν. Vesp. 
 1254. Β. 
 θύρδω. janua claudo. to furnish with doors. 
 
 — ουδέ θυρώσαι Χρυσαϊσι θύραις' — Αν. 613. 
 θυρσαζω. thyrsum vibro. to shake the thyr- 
 sus. Lysist.'l3\S. B. 
 θυρσίς. Ν. P. θυρσις δδ' ώξ Αίτνας, και θυρ- 
 
 σιδις άδ' ά φωνά. Theoc. 1. 65. 
 θυρσδμάνης. thyrso furens. wild with the 
 thyrsus, ου πόδα θυρσομανή νεβριδων μετά 
 δινευεις, αλλ'. Phcen. 803. 
 θυρσδς. δ. θυρσδν. το. thyrsus, a spear, or, 
 staff, entwined with ivy and vine leaves, and 
 carried in honour of Bacchus by his votaries. 
 Hence the verb, θυρσοφδρεω. (Bacch. 556.) 
 andxhe adjectives, θυρσαχθής 1 , or θνρσεγχής, 
 
 1 Farce, gravi metuende thyrso. Horat. Od. 
 1. 2. 19. 8. 
 
 θ Υ Ω 
 
 0^η.Ή..44.5.θυρσδτϊνακτης, ibid. 51. epithets 
 
 of Bacchus, also θυρσοφδρδς. δ ή. Cycl. 64. 
 r) τον θυρσον εχουσ, Έλικωνιας' η δε παρ' 
 αυτί). Anacr. Ερ. 4. Fisch. Πανί Βιτων χιμα- 
 ρον, Ήυμφαις ρόδα, θυρσα Αυαιψ. Sabin. An. 
 ii. 304. Ερ. Ακοντιστηρ, ανδροφονος, απτο- 
 λεμος, ελαφηβολος, εν'Ίος, κισσωδης, οινοψ, 
 οζνς, πολύπλοκος, πολυπλεκτος, ποινητωρ. 
 
 θυρών, vestibulum. a porch, or, vestibule, τ'ιν 
 αν συ τηνδε προς θυρώνος εζοδοις ; Soph. ΕΙ. 
 328. Syn. Αυλειον, πυλών. 
 
 θϋρωρδς. janitor, a porter, και δή θυρωρών 
 ουτις αν φαιδρά φρενι Αεζαιτ, επειδή δαιμονοΖ 
 δόμος κακοΐς. Choeph. 563. Syn. Πυλωρός, 
 πυλαωρος. 
 
 θΰσάνδς, ου. δ. fimbria, a fringe, or, tassel. 
 adj. θϋσάνδεϊς, II. Ε. 758. the 1st. syll. being 
 lengthened by the ictus metricus, or, law of 
 the verse, της εκατόν θύσανοι παγχρϋσεοι ηε- 
 ρεθοντο. Β. 448. Syn. Κροσσός, κορυμβος, 
 κρασπεδον. Ερ. Γναμπτος, φαεινός, ευπλεκης. 
 
 θυσθλά, ων. τα. s. as θύρσοι. — αί ό" αμα πάσαι- 
 θυσθλα χαμαι κατεχευαν, — Ζ. 134. 
 
 θυσία. η. ferite. 2. hostia. sacrifice; a victim 
 offered in sacrifice, κνισση τερπομενοι, και 
 εδεσμασιν εκ θυσιάων. Batrach. 175. Syn. 
 θύμα, θνος. ιερεΊον. Ερ. Αναίμακτος, αίμα- 
 τοεσσα, αιμορραντος, ευστεφανος, ιεροπρε- 
 πής. — δλοκαυτος, παγκαρπιας, καρφομενη.- 
 ειρηνικη, σωτήριος. See Lith. 150. 
 
 θυσΧμδς. qui sacrificari potest aid solet. fit 
 for sacrifice, a. αλλ' ουδέ θνσιμός εστίν αυ- 
 τηγ'ι. b. σά μάν ; (Megarensis loquitur) Πα 
 δ' ουχί θυσιμός εστί ; a. κερκον ουκ έχει. 
 Acharn. 784. 
 
 θυστάς. ή. sacrificalis. 2. bacchica. used in 
 the rites of Bacchus ; frantic. 2. Ελληνικοί 
 νόμισμα θυστάδος βοής. Sept. Th. 275. 
 
 θΰτηρ. sacrificus. one who offers sacrifice 
 οϊδ', ως θυτήρ γε πολλά δή σταθειςανω. Trach 
 1194. Β. Syn. θύτης, ιερεύς, θυοσκοπος. 
 
 θυτηρΧδν. ara. an altar. 2. a sacrifice. θεό: 
 φιλον προσφαγμα, και θυτηριον. Iph. Τ. 243 
 Syn. Βωμός. — θϋμα. 
 
 θϋω, s. θυιω. furo. to rush ; to rage. τοϊ{ 
 άλλοις' ή γάρ δγ' ολο^σι 2 φρεσι θυει. Α. 342 
 Syn. "Σείομαι, δρμαω, μαίνομαι. 
 
 θϋω, but more frcqu. θϋω. f. θϋσω. perf. τε- 
 θϋκά. sacrifice prop, to burn perfumes; tc 
 burn them on an altar, gen. to offer sacri- 
 fice, έχει δ' ονησιν τοισι θϋουσιν τίνα ; Bacch 
 473. θϋσεις γάρ, οία χρή σε διαμοσιν θϋειν\ 
 Eur. ΕΙ. 1141. Syn. θυμιαω. απαρχομαι 
 θυσιάζω, ίερευω, σφαγιάζω, βουθυτεω. επιβω 
 μια ρεζειν. 
 
 θϋωδης. See θϋδεις. 
 
 θϋωνη. eadem qua: ή Σεμέλη, a name of the; 
 
 2 The short syllables γάρ and λο in thi 
 verse are made long from the cause assigned) 
 not. 2. p. 283. Upon the same principle, τδϊ 
 έτερον, Od. ε. 266. έπίτονος βεβλητο, μ. 423ί 
 stand at the beginning of their respective 
 verses ; and δϊες is a dactyl, t. 425. 
 
I A Κ 
 
 mother of Bacchus, who is called θύωνενς 
 and θνωναΊδς. Opp. — ατάρ λευκωλενω γε 
 Ζευς πατήρ Ηλυθεν ες Χεγος ιμερτόν θυωνα. 
 Pyth. 3. 176. 
 
 θυωνϊχος. Ν. P. Theoc. 14. Ι. 
 
 θΰωρος, (sc. τράπεζα.) mensa sacris libationi- 
 bus dicata. prop, an adj. used for oblations. 
 2. subsiant. for θύωρίς, a table, on which ob- 
 lations were laid. Hence, θύωρΊτης, s. as 
 
 , τραπεζίτης, a money-changer ; an assayer of 
 
 coin. {Lye. 93.) 2. — rat Γε θνωρον Έινατερες 
 
 γαλοω τε μιαν περί διφοα τίθενται. Call. 3. 
 
 134. 
 
 ϊθωή. multa. a penalty. See Ζημία, τφ ρ" άμα 
 
 - τ' αργαλεην θωήν αλεεινεν Αχαιών. Ν. 669. 
 θώκος. poet, θδωκός. (Ερ. 1. 5.) sedile. a seat. 
 
 Ουλυμπονδ' εδιωκε, θεών δ' εζικετο θωκυνς. 
 3 θ. 439. Syn. θρόνος, καθέδρα, έδρα. Ερ. 
 
 - Ένδμητος, βριαρος, λαμπων,λάίνεος, οιοπολος. 
 πολυδαίδαλος, πολύχρυσος, μαντεϊος. 
 
 θωμιγξ. ή. funis, nervus. a string; a cord, πε- 
 ; τροισιν ηρασσοντο, τοξικής τ' από θωμιγγος 
 
 ιοι προσπιτνοντες ωλλυσαν. Pers. 461 . Syn. 
 
 Σχοινιον, δεσμός, χορδή. 
 { θωμιζω, θωμισσω. vincio. 2. fodico. to bind. 
 ■ to whip with cords, μαστιγι θωμιχθείς, — 
 '■ Anac.jfr. 27. Fisch. Syn. Δεσμεύω, επινυσ- 
 
 σω, τνπτω. 
 ι θωμος. cumulus, a heap ; a bundle. Γραίας 
 
 ερεικης θωμόν άφαντες πνρ'ι. Agam. 303. 
 ,θωνϊος. haemorrhoi's serpens, a deadly snake, 
 
 so called from a king of Egypt. Nic. T/i. 312. 
 θωνΊτϊς, ϊδδς.ή. Armeniae majoris lacus. a lake 
 ! in Armenia. Dionys. 988. 
 'θωπεία, η. θωπενμά. το. {Elir. Supp. 1113.) 
 ! adulatio. flattery. άΊηήη.θωπευμάτΧυν. (Eqidt. 
 
 788.) κούχ ύποτρεχων σε τοΰτο θωπεία λέγω. 
 
 Orest. 669. Syn. Κολακεία, κολακενμα. 
 θωπευω, Phocyl. 88. θωπτω. adulor, adsen- 
 | j tor. to flatter ; pay court to. σέβου, προσεν- 
 
 I A A 
 
 S07 
 
 χου,θώπτετόν κρατουντ αεί. Prom. 935. Syn. 
 
 Κολακεύω, σαινω, χαριτογλωσσεω, απατάω. 
 
 Phr. — Ύποσσαινειν ayavy οπι — Apoll.— επε- 
 
 εσσι καθαπτεσθαι μαλακοΧσιν. Horn, δείλια 
 
 γλωσσν χαρίζει, τάνδον ουχ ούτω φρονών. 
 
 Orest. 1528. Ρ. 
 θωπϊκος. θώψ, ώπδς. {Eur. Syl. fr. 2.) ad- 
 
 sentatorius. adulatory, αλλά μι) ώρας'ικοισθ'• 
 
 ώς εστε θωπικαι φύσει. Lys. 1037. Β. Syn. 
 
 θωπευτικος. 
 θωραζ, άκδς. δ. Ion. θωρηζ. 1. pectus. 2. 1ο- 
 
 rlca. the breast, or, chest. 2. the armour 
 
 which protects it ; coat of mail. 3. dirnin. 
 
 θωράκΐδν, θωράκεϊδν. the breast-work, or, 
 
 battlement, on a wall. (Sept. Tli. 32.) Hence, 
 
 θωρηκτής, οϋ. δ. one in armour. {Ερ. άδεσπ. 
 
 157.) 1. νεάνιαν θώρακα και βραχίονα. Here. 
 
 F. 1095. 2. φέρε δεΰρο, παϊ, θώρακα πόλε- 
 
 μιστηριον. Acharn. 1131. Syn. 1. Στήθος. 
 
 2. χιτων. 3. θριγκος. πύργος. Ερ. Ααιδαλεος, 
 
 παναιολος, πυκινος, φολιδωτός, χαλκεος, κρα- 
 
 ταιγυαλος, διπλοος, τριελικτος. 
 θωρησσω. thorace munio. to arm. θωρήζαί 
 
 έ κέλευε καρηκομοωντας Αχαιούς. Β. 11. νυν 
 
 δ' ήτοι μεν εγώ θωρηίομαι' — Τ. 23. Syn. 
 
 Όπλιζω, καθοπλιζω. Phr. Φραζαντες ευχαλ- 
 
 κοις δέμας δπλοισι. JEsc\l. 
 θωρϋκϊων, ωνος. δ. Ν. Ρ. καν θωρυκιων μη 
 
 βουληται. Ran. 383. See 363. 
 θως. animal lupo similis. a species of hyaena. 
 
 Τρώες επονθ', ώσε'ι τε δαφοινοι θώες ορεσφιν. 
 
 Α. 474. Ερ. Αναιδής, σμερδαλεος, ωμοφαγος. 
 θωυκτήρ. latrator. one that barks, or, bays. 
 
 καπρον, θωϋκτήρα χάους κυνα, θήρα Νεμει?;ς. 
 
 Ερ. άδ. 282. 
 θωϋσσω. clamo. vociferor. to call aloud ; to 
 
 bark; to buzz. Αιαντος, οιαν τηνδε θωύσσει 
 
 βοην; Aj. 335. Syn. ΕτΓΐθωί)σσω, αναβοαω. 
 
 ύλακτεω. 
 
 ι 
 
 ΙΑ. Ion. Ιη. vox, clamor, a voice, cry, loud 
 noise, συριγγος ιάν κατακουω. Rhes. 553. 
 Syn. Ηχος, φωνή, βοη. 
 
 {αινώ ι . tepefacio. to warm ; to soften ; to 
 gladden, αγρόνδ', ola τε θυμόν αει δμωεσσιν 
 
 1 ιαινει. ο. 378. See ζ. 156. θ. 426. Syn. θερ- 
 μαίνω, κατατηκω. ευφραίνω, εφηδϋνω. 
 
 Ίακχη. ululatus. a noise, gen. of sorrow, πέμψω 
 πολνδακρυν ιακχαν. Pers. 940. P. See lph. 
 A. 1039. Phcen. 1321. 
 
 Ίακχω. clamando celebro. to chant, πτεροίς 
 
 t κρεκοντες ιακχον Απολλω. Αν. 771. 
 
 'Ιακχδς. Iacchus. a surname of Bacchus, pro- 
 
 1 The 1st syll. is long Od. κ. 359. Orph. 
 Lith. 265. But it is more often short. 
 
 bably from the noisy revelry, which accom- 
 panied his festivals. Hence, "ΙακχαΊός. adj. 
 [Jthen. 1. 15.) &ηά"1ακχαζω. (Lith. 46.) Ιακχε 
 φιλοχορευτά, συμπροπεμπ'ε με. Ran. 405. 
 
 Ίάλϊμος. cantilena lugubris. amournful strain. 
 Hence /Ίάλϊμιζω. to lament. (Call. fr. 176.) 
 άτις και Σπερχιν τον ιαλεμον 2 ηριστευσε. 
 Theoc. 15. 98. Syn. θρήνος. 
 
 'ίαλλω. emitto. to throw; send ; assail. Hence, 
 "Ιαλτός.ό η. sent. (Choeph.20.) Ύεΰκρος δ' άλ- 
 λον ο'ίστόν από νευρ^φιν ιαλλεν. θ. 309. 
 
 Ίάλϋσος, ου. δ. Ν. P. son of Cercaphus, bro- 
 ther of Lindus and Camirus ; from whom 
 the 3 chief cities of Rhodes were named. 
 
 2 i. e. κατά τον ί. in that style of song, 
 r r2 
 
308 
 
 Ι Α Σ 
 
 1 Α Ω 
 
 See Olymp. 7. 135. αηά^ΙηΧνσσος. 
 
 ^Ιάμά. το. {rarely used in poetry.} medela. a 
 remedy. — καιπερ ϊάμα φέρων. Ερ. 1. 2. Syn. 
 Ακεσμα. — ιασις. 
 
 "1αμβίϊον,"Ιαμβος. iambus ; carmen iambicum. 
 an iambus. 2. iambic verse. 3. a satire, or in- 
 vective, in iambics. Whence, "Ιαμβιαζω. to 
 rail in iambics. (Phiiipp. An. ii. 235.) εν τοΊς 
 ϊαμβειοισι' δείξω δ' αντίκα. Ran. 1204. Β. 
 ιαμβον'ίππωνακτος ανεμιμνησκομην. ib. 662. 
 
 "Ιαμνοι. οι. loca herbosa et irrigua. water- 
 meadows, αλλ' όταν Αιγυπτοιο παρά θρυοεν- 
 τας ιαμνονς. Nic. Th. 200. Syn. Έιαμεναι, 
 πισεα. Ερ. Αασιοι, χΧοαοντες. 
 
 "1άνειρά."1ανθη. Ν. P. daughters of Oceanus. 
 Hes. θ. 356, 349. 
 
 ν ΙαολκΌς, see "ΙάωΧκός. — ΤΙελιης μεν εν ευρυ- 
 χορφ Ιαολκω-Ναϊε.-λ. 255. Ερ. Ίερα, κλειτη, 
 ενκτιμενη, ποΧυβοτρυς, Πελασγις. 
 
 Ίαομαι. Ιατρευω, Eur.fr. inc. 161 . medeor, sa- 
 ηο. to heal, θεών avayicag όστις ιάσθαι θεΧει. 
 Eur./;'. Diet. vii. Syn. Εξιαομαι, ακεομαι, 
 θεραπεύω. — ΰπανταω. 
 
 ^Ιάονες. οι. Ν. P. perhaps the Athenians were 
 so called, II. N. 685. — 2. Greeks in gen. so 
 called by foreigners. Ιάονων -γήν οιχεται, περ- 
 σαι θεΧων. Pers. 176. See Damm. who dis- 
 tinguishes them from ϊωνες. Hence \Ίάονϊδες. 
 αϊ, Kicand. Ath. p. 683. and αάν^Ιάόνϊηθε, ib. 
 
 Ίάπετός, ου. δ. N. P. II. Θ. 478. Iapetus. sup- 
 posed to be s. as Japhet ; but, in mythology, 
 father of Prometheus and Epimetheus. 
 Hence the former Ϊ8~ΙαπετΊόν'ϊδης. patronym. 
 masc. (Hes. Θ. 528, 543.) The fem. patro- 
 nym. is Ίάπετίονϊς, ΐδος. {Olymp. 9. 81.) Ια- 
 πετός also, as zvell as Κρόνος, ivas used to sign. 
 superannuated ; foolish, μηδ 1 αντειπεΊν τφ 
 πατρι μηδέν, μηδ' Ιαπετον καΧεσαντα Μνησι- 
 κακήσαι την ήΧικιαν, εξ ής ενεοττοτοο<ρηθης. 
 Nub. 998. Β. 
 
 "Ιαπτω. mitto, jacio. to fling ; to strike ; to 
 wound, ώς άν μη κΧαιονσα κατά χροα καΧόν 
 ιαπττ^ς. δ. 749. Syn. ΐΐεμπω, προ'Ίαπτι». — 
 ιπτω, υβρίζω, σπαράσσω. 
 
 "ΐάπυξ.~1άπϋγϊος. Ιοη.~Ιηπ.Όϊο^8.9\. Iapyx. 
 belonging to Iapygia. ό δεΊν Ιαπυξ, κερασον 
 ενζωρεστερον. Antiph. Ath. 423. "Ιάπυξ also, 
 both in Gr. and Latin, denotes the north- 
 east wind. 
 
 ^Ιαρδάνος. fl. Cretse. a river of Crete, near 
 which the Κύδωνες dwelt. Φειας παρ τειχεσ- 
 σιν, Ίαρδανον αμφι ρείθρα. Η. 135. 
 
 Ιάς, άδδς. ή. the penult, long, subst. s. as Ίον. 
 a violet. Nicand. Ath. 683. the penult, short. 
 adj. s. as Ιωνίς. belonging to Ionia. Sibyl. 
 
 ΊάσΊμος.Ίάτος, ή, όν. (Isthm. 8. 30.) sanabilis. 
 that which may be healed ; or, appeased. 
 δεινή yap ή θεός, (monosyll.) aXX' όμως ιάσι- 
 μος. Orest. 400. Syn. θεραπευσιμος, ευθε- 
 ραπεντος, ακεστος. 
 
 Ίάσϊς. sanatio. a cure, αρηξιν, οίς ιασιν ουκ 
 ενεστ ιδεΊν. Soph. ΕΙ. 883. Syn. Ακεσμα. 
 
 Ιασίων. Ν. P. Od. ε. 12ο.'1άσ6ς, unde patro- 
 nym. Ίάσϊδης. a son of Ιο. ib. X. 287. p. 443. 
 
 From him the Peloponnese appears ίο have \ 
 been called Ιασον Apyoς, σ. 245. 
 
 "Ιασττϊς. ό and ή. iaspis. jasper, και γΧαφυρόν 
 κομισας εαροχροον αικεν ιασπιν. Orph. L.264. 
 Ερ. Διαυγαζουσα, ξανθός, χλωρός, ΰαΧώπις. 
 
 "Ιάσων,"\ησων. Jason. Hence, ~1ησόνϊός, ά, ον.\ 
 (Theoc. 22. 31 .) αηά"ΙησΟν\ς, Χδός. ή. (Arat. 
 φ. 348.) αλλ' Ήρ?7 παρεπεμψεν, επει φίλος ι 
 ήεν Ιησων. μ. 72. Ερ. Αρη'ίος, αιχμητης, δίος, 
 καΧος, μονοκρηπις, ξειναπατης, -ψευδορκος.Ι 
 Phr. Και αγΧαός Αισονος ν'ιός. θεσσαΧος Αι- 1 
 σονιδης, — ΙωΧκον ξεΊνος. Pind. See Theoc. J 
 13. 16. and Med. passim. 
 
 ~1άτηρ^1ατρός ι ,~1ητηρ, Ιητρός. medicus. onejl 
 who heals; physician, or, surgeon, έλκος δ'ί 
 ιητήρ επιμασσεται, ηδ' επιθησει Φαρμαχ, ίίί 
 κιν παυσ-ασι μεΧαιναων οδυναων. Δ. 190. Syn.I 
 Ακεστης, ακεστωρ, θεραπευτής. Ερ. Περι^οω^,! 
 ποΧυφαρμακος, ζωαρκης. Phr. Ιητρός γαρ Ι 
 ανήρ ποΧΧών αντάξιος αΧΧων, Ιονς τ εκταμ -i 
 νειν, επί τ' ήπια φάρμακα πασσειν. Α. 514. 
 See Pyth. 3. 83. 4. 480. 
 
 ~Ιάτορϊά.~ΙατρΧκή, (sc. τέχνη. Ath. 7.) ars me• 
 dica. the art of healing, τις yap αοιδός, t'ica 
 ό χειροτέχνης Ιατοριας, ος τηνδ' ατην Χωρίς! 
 Ζηνός κατακηλησει ; Trach. 1003. Β. 
 
 "ΙατρΤκ-ώς. adv. medicorum more, like a medi- 
 cal man. ΑποΧΧον, ώς ιατρικώς — Ath. 9. 
 
 "Iarpo /ια^ΓΤς. medicovates. physician and di- 
 viner, δυαι, διδασκειν εξοχωταται φρενών 
 Ιατρομαντεις. — Agatn. 1626. P. 
 
 Ίάτρότεχνης. medicinae artifex. a quack, θου- 
 ριομαντεις, ιατροτεχνας, — Nub. 331. 
 
 "Ιαυθμός. somnus. 2. locus quietis. sleep, 
 place of repose. κοΧπων ιαυθμονς ηθαδας δι- 
 ζημενοι. Lyc. 607. Syn. 'Ύπνος. 2. κοιμητη• 
 ριον, αυΧιον. 
 
 "Ιαυω. dormio. 2. commoror. to sleep, to so- 
 journ, αϊ κ εθεΧωσ επι νηυσιν ιαυειν' — Τ. 71. 
 Syn. Ενδω, υπνωσσω, κοιμαομαι. 2. ενδιατρί- 
 βω, διάγω, ανΧιζομαι. νυκτερευω. 
 
 "ΐαχεω νΐαχω. clamo. to shout ; shriek ; make 
 a noise. — αμφΐ δε yaXa -ΣμερδαΧεον ιαχη- 
 σεν — Hom.xxvii. 11. Αργεΐοι δε μέγα ιαχοχΛ 
 ερυσαντο δε νεκρούς. Δ. 506. Syn. Ηχεω. βοαω 
 
 "Ιάχη,^Ιακχη.ή.'Ίάχημά.το. vociferatio. aloud 
 cry. Hence, "ΙάχαΊός, adj. (CEd. Τ. 1219.) ώς 
 ~τών μισγομενων -γενετο ιαχή τε φόβος τε 
 Δ. 456. και Κορυβαντειων ιαχηματα χαΧκεο 
 ρόπτρων. Phalaec. An. i. 421. Syn. Κραυγή 
 βοη, θρήνος, ήχος. — Ερ. Δεινή, Ίμεροεσσα 
 θεσπεσιη. 
 
 "Ιαωλκος, "ΙωΧκος, ου. ή. urbs Thessaliae. the' 
 city of Pelias, cousin of Jason. See ΙαολκόΥ 
 Παλιού δε πάρ ποδί Χα-τριαν ΙαωΧκόν. Nem. 
 
 1 The 1st syll. in these derivatives of ιαο- 
 μαι is generally long ; but Eurip. and An- 
 stoph. have it short in ιατρός, and the Anthol 
 in ίητήρ. 
 
 2 The 2d syll. is short in Homer ; but! 
 sometimes long in Euripides. See Heath or 
 Troad. 825. So ίάχεϊ, Heracl. 783. Helen 
 1502. Here. F. 349. 
 
Ι Δ I 
 
 Ι Δ Ρ 
 
 309 
 
 4. 89. ος και Ίωλκόν εΐλεν. ib. 3. 58. 
 Ιάων. δ. adj. Ionius. Ionian. See Ιαονες. ειμί) 
 σφάς ωνάσαν Ιαονος ανδρός (i. e. Homeri) 
 αοιδοί. Theoc. 16. 57. 
 
 Ιάων, όνος. δ. sabst. fl. Arcadise. a river in 
 Arcadia, ή πολλάς εφυπερθε σαρωνιδας 
 υγρός Ιαων. Call. 1. 22. 
 Ιβηρες, ων. ο'ι. Iberi. old inhabitants of Spain 
 and Portugal. Hence, "Ιβηρικός, η, όν. Oionys. 
 \ 69. αηά~1βηρϊάς,ή. sc. γη. (Philipp. An. ii. 
 230.) αγχοΰ στηλαων, μεγάθυμων έθνος ϊβη- 
 ρ ρων. Dion. 282. 
 
 Ιβϊς. Ibis, a bird resembling the curlew, πώς 
 n αν μεν οΰν σωσειεν ιβις η κυων ; Όπου γαρ 
 ) εις τους δμολογουμενονς θεούς Α,σεβοΰντες 
 ου διδοασιν ευθέως δικην, Ύίν αιελουρου βω- 
 μός επιτριψειεν αν; Timocl. Ath. 300. 
 Ιβνκός. Ibycus. the poet of Rhegium. Ιβυκος 
 εκείνος, κάνακρεων υ Τη'ίος Κάλκαΐος, οιπερ 
 άρμονιαν εχυμισαν. Thesm. 168. 
 ϊίγδη. Ιγδϊς. mortarium. 2. genus saltationis. a 
 mortar. 2. a species of 'dance. Agath. An.iii.51. 
 %1γνϋά, Ιγννς. posterior genu pars, the ham. 
 ήλθε, κατ ιγνϋην βεβλημενος οξεϊ χαλκφ. 
 Ν. 212. 
 Ιδα, Hesychio est μάχη. pugna. a fight. 
 ΊΓίδη. mons Troadis ; it. 2. Cretse. Mount Ida, 
 in the Troad, and in Crete, adj. Ίδαϊδς, II. 
 θ. 170. and perhaps, Ίδηϊός, Φ. 558 — ένθεν 
 Ι γαρ εφαινετο πάσα μεν Ιδη. Ν. 13. Ερ. Δα- 
 σκιος, ζαθεη, μακρά, μακεδνη, πολυδενδρος, 
 Ι ύψηλη, ύφικομος, ηνεμοεσσα, πολύπτυχος, 
 
 Ύευκρις, Κορυβαντις. 
 -Ιδαΐος. Ν. Ρ. //. Ε. 11. 
 Ίδάλϊμος. sestuosus. causing perspiration. 
 ρ καύματος ιδαλιμου, — Hes.6.413. Syn. Καυ- 
 
 ματωδης, πνΊγωδης, Ίδρωτικος. 
 Ίδάλϊος. urbs Cypri. See JEn. 10.86. δεσποιν, 
 ά Τολγως τε και Ιδαλιον εφιλασας. Theoc. 
 15. 100. 
 
 Ιδάνός, η, ov. speciosus. handsome. — τάς ιδα- 
 ί :>; νας Χαριτας. Caller. 467. Syn. Έιδαλιμος, 
 ευειδης. 
 
 Ιδάς, ου. Ion. gen. Ίδεω. Ν. P. the father of 
 ψ: Cleopatra, who was wife of Meleager. "Ιδεώ 
 ρ θ', ός καρτιστος επιχθονιων γενετ ανδρών. Ι. 
 
 554. See Theoc. 22. 140, 208. 
 κνΓίδε, for Κδε. et, atque. and. οϊ δ' επεί οΰν 
 i\i ψχοντο, ιδε προ όδοϋ εγενοντο. Δ. 382. 
 "Ιδεά, Έιδεά. species. 2. modus et ratio rei. 
 form, appearance, or image of any object. 
 — ιδέα τε καλόν Ώρα. τε κεκράμενον, — ΟΙ. 10. 
 22. τα δ' οργι εστί τιν ϊδεάν έχοντα σοι ; 
 Bacch. 471. — πάσας δ' ειδεας-Έζητασεν' — 
 Xj Thesm. 436. Β. Syn. Έϊδος, σχήμα, μορφή, 
 κάλλος. — Ερ. Πολύμορφος, καινή. 
 "Ιδιος, peculiaris. 2. privatus. one's own. 2. 
 private. Hence,"lδϊότης, ητδς. ή. proprietas. 
 peculiarity. [Damoxen. Ath. 102.) 2. δη- 
 μιον, η ίδιον ; τοδε μοι νημερτες ενισπε. δ. 
 314. Syn. Οικείος, κϋριος, σφετερος. 
 Αΰ'ΙδΊω. sudo; humidus tio. to perspire, ϊδϊον 1 , 
 
 V 
 
 Aristoph. has the 2d. syll. long both in 
 
 ώς ενοησα, δεδακρυνται δε μοι οσσε. υ. 204. 
 ΊδΧωτης. plebeius. 2. rei alicujus imperitus. a 
 private person. 2. inexperienced, or igno- 
 rant, ου φροντιζων τών ιδιωτών ουδενός, ει 
 σοι χαρισοιμην. Equit. 776. Β. Syn. 2. Αμα- 
 θης, αγράμματος, άπειρος. 
 Ιδμων, Ονος. ό. Ν. P. Orph. 188. — 2. ό η. 
 sciens, peritus. knowing, skilled. Hence, 
 Ιδμοσΰνη. η. (Ma7ieth. 3. 324.) 2. Ύιμοθεον, 
 κιθαρης ιδμονα και μελεων. Alexand. iEt. 
 An. i. 419. Syn. Έμπειρος, εμπεραμος, εΰ 
 ειδως, ιδρις. 
 ϊδνόω. incurvo, intorqueo. to bend, πλήζεν' 
 ό δ' ιδνωθη, θαλερόν δε οι έκπεσε δάκρυ. Β. 
 267. Syn. Συστρεφω, κάμπτω, σνγκαμπτω, 
 δινεω. τανυω. 
 Ιδομενεύς, εως, & ήδς. Idomeneus. τον δ' αΰτ 
 Ιδομενεύς, Κρητών άγος, αντιον ηυδα. Δ. 265. 
 "Ιδόν 2 . 2d. aor. οΐε'ίδω. vidi. I have seen, οζνς 
 θεών οφθαλμός εις τα παντ ιδεΧν. Stob. Exc. 
 121. 
 Ίδδς, εδς. το. s. as 'ίδρως. ιδεί εν αινοτατφ, 
 
 δποτε χροα Σείριος αζει. Hes. α. 397. 
 Ίδρειά,^Ιδρϊά. peritia. knowledge ; skill. Ίετ 
 ακοντισσαι' δ δε ιδρει -g πολεμοιο. Π. 359. 
 αλλ' ιδρι -g μεγαν άνδρα παρηλυθες, ώ Πολυ- 
 δευκες. Theoc. 22. 85. Syn. Ααημοσυνη. ιδ- 
 μοσΰνη, εμπειρία, σοφία. 
 
 Ίδρϊς. peritus. 2. providus. acquainted with; 
 knowing, σοφή πεφυκας, καΐ κακών πολλών 
 ϊδρις. Med. 285. Syn. Ώολυιδρις, έμπειρος, 
 συνετός, σοφός, ιδμων, εχεφρων, μαλα πεπ- 
 νυμενος. 
 Ίδρδω. ροέί.^Ιδρωω. sudo. to sweat, οι δ' ίπ- 
 πους μεν λυσαν από ζνγοΰ Ίδρωοντας. θ. 543. 
 Syn. Καθιδροω, ϊδϊω. Phr. Μοι κατά μεν 
 χροιήν ρεεν ασπετος ίδρώς. Theoc. — κατά 
 κροτάφων άλις Ίδρώς-Κηκιεν' — Αρ. 
 Ίδρυμα, opus constructum. 2. fundamentum. 
 3. ara. that which is firmly placed, or erect- 
 ed ; a foundation; a temple. So, "Ιδρυσες, 
 εως. ή. (Cnnag. An. ii. 142.) ει <5' εν σέβου- 
 σι τους πολισσουχους θεούς Ύούς της άλου- 
 σης γης, θεών θ' ιδρύματα. Agam. 339. Ρ. 
 Ίδρυω. /ut. ϋσω. sedere jubeo. to place ; fix ; 
 erect; establish, αλλ' αυτός τε καθησο και 
 άλλους Ίδρυε λαούς. Β. 191. ορθοσταταις Ίδ- 
 ρϋεθ', ήλιου φλογός. Ion. 1134. Syn. Ένι- 
 δρνω, καθιδρύω, καθίζω, εδράζω. 
 Ίδρώς, ώτός. δ. ace. Ίδρωτα V. Ίδρώ. sudor, 
 sweat, πλειων δε τοΐς δρώσιν εσταλασσ Ίδ- 
 ρώς. Phoen. 1397. Syn. Ίδος. εφιδρωσις. 
 Ερ. Αιματοεις, ασπετος, θερμός, ευκαματος, 
 
 ΊδΊω and εζϊδϊω. See Ran. 237. Β. Pac. 85. 
 It may be shortened here, because it is 
 the 2d. aor. or from the ictus metneus, or 
 from usage, when the poem was written. 
 
 2 Neither Ιδον, nor its compound ε'ίσιδον, 
 is used in the indicative mood by Attic poets ; 
 but only εϊδον and είσεΊδον. In other moods 
 they are found. I owe this remark to a very 
 ingenious and learned young man, Mr. W. 
 Selwyn, Fellow of St. John's Coll. Camb. 
 
310 
 
 Ι Ε Ρ 
 
 μυδαλεος. 
 
 Ίεμαι. 1. eo cum impetu. to move eagerly. 
 II. Θ. 313. — 2. impense cupio. to be eager 
 for. ιεμενοι πόλεως' δ δε κεκλ);γώς επετ αιει. 
 Λ. 168. Syn. 1. Όρμαω, επειμι. 2. εφιεμαι, 
 προθϋμεομαι. 
 
 ~Ιεράγωγος, Hedyl. An. i. 484. Ίεροφαντης. δ. 
 one who presides at religious ceremonies ; 
 or, expounds sacred mysteries. Δηοΰς και 
 Κουρης θεοεικελον ιεροφαντην. Ερ. άδ. 612 a. 
 
 "Ιεραξ, άκος.'Ίρηζ, ηκδς. δ. accipiter. a sparrow- 
 hawk ; a falcon, dhnin. "Ιεράκισκδς. (Αν. 
 1111.) αλλ' ΐερακα φιλει, μεμνημ'ενος εν φρε- 
 σιν, ος σοι. Equit. 1052. Β. αντδς δ', ώστ 
 Ίρηξ ωκυπτερος ώρτο πετεσθαι. "Ν. 62. Syn. 
 Κίρκος. Ερ. Ωμοβορος. πτερυγωκυς. Phr. 
 Ωκυπετης ιρηξ, τανυσιπτερος όρνις. Hes. ωκεϊ, 
 φασσοφονψ, 'ός τ ωκιστος πετεηνών. Ο. 238. 
 
 "Ιέρεια, "Ιερϊά. η. "ΙερεΧτΧς. Msch. sacerdos. a 
 priestess, την yap Τρώες εθηκαν Αθηναιης Ίε- 
 ρειαν. Ζ. 300. σώσόν με την σήν ιεριαν, 7τρός 
 'Ελλάδα. Iph. Τ. 1399. 
 
 "ΙερεΧδν, "Υερήίδν, "Ιερδν, Ίρδν. victima. a sa- 
 crifice, or εϊχον ουδέν, δ μεν αν ηκων έμπορος 
 Έθυσεν ιερεΧόν τι σωθείς' δ δε τις αν Αικην απο- 
 φυγών' — Plut. 1179. — εττει ουκ Ίερηίον, ουδέ 
 βοειην. Χ. 159. See Ε. 178. ε. 102. Syn. θύ- 
 μα, σφαγών, επιβωμιον. 
 
 "Ιερεϋς, "Ιρεύς. sacerdos. a priest. αιδεΤσθαι θ' 
 ιερήα, και αγλαα δεχθαι αποινα. Α. 23. See 
 Ε. 10. SYN. Άρητήρ, μηλοθυτης, σκοπός. 
 Phr. θνηπολος χειρ. iEsch. 
 
 "ΐερ^7Γολ(α. sacrificatio. a sacrifice, επί σας 
 σεπτας-Ιερηπολιας, — S}'nes. 3. 
 
 "Ίερευω,Ίρευδααι. consecro ; sacrifice to sanc- 
 tify ; to sacrifice, αυτάρ ό βοϋν Ίερευσεν aval•, 
 ανδρών Αγαμέμνων. Β. 402. και βοϋς Ίρευ- 
 σασθαι' Ινα πλησαιατο θυμόν. τ. 198. Syn. 
 θυω, Ίερουργεω, σφαττω, ερδω, ρεζω, αφιε- 
 ροω, δσιοω. 
 
 "Ιερνις, ϊδδς. ή. Hibernia. "Ιερνϊδες, ων. αι. sc. 
 νήσοι. Insulse Britanniese. παρ δ' αρα νήσον 
 αμειβον Ιερνίδα' — Orph. 1179. εζομαι, ην 
 νησοισιν Ιερνίσιν άσσον ικωμαι. lb. 1164. 
 
 "Ιερο^οκος 1 . sacer. received in sacrifice. JE&ch. 
 Supp. 368. 
 
 "ΐεροθυτος. sacrificatus. offered in sacrifice. 
 Av. 1266. 
 
 "Ιεροκλής. Ν. P. Ίεροκλεες, βέλτιστε χρησ- 
 μωδών αναξ. Eup. 
 
 "ΙερδμηνΧά. calendse. the first day of the month. 
 ιερομηνιοι ΝεμεάοΊ. Nem. 3. 4. 
 
 "Ιϊρομνημων. δ. sacrorum rituum memoriae 
 prasfectus. one who records matters con- 
 nected with religion. 2. a pontiff and chief 
 magistrate at Byzantium. 3. a deputy to the 
 council of Amphictyons. Hence, "ΐερομνη- 
 μδνεω. to fill the office of Hieromnemon. 
 — ανθ' ων λαχών Ύπερβολος-Ύήτες ιερομνη- 
 
 1 Adjectives compounded of Ίερδς are, "Ιερό- 
 γλωσσδς, Anthol. "Ιεροτρδχδς, Orph. Η. 13. 2. 
 Ίερόχθων, and Ίροχθων, Herod. Ait. An. ii. 
 301. 
 
 Ι Η Ο 
 
 μονεΧν — Nub. 623. 
 
 Ίερδν. l.templum. 2. sacrificium. a temple, 
 a victim. 1. ενεστι δ' ίερδν της Δίκης εμο'ι 
 μέγα Εν Ty φύσει. — Hel. 1008. Syn. 1 . Ναός. 
 2. ΊερεΧον. Phr. 1. Θέτιδος δαπεδον και ανακ 
 τορα. — δεξιμηλος δόμος — θέας "Νηρη'ίδος αγ- 
 λαον εδραν. Andr. άγνδν τέμενος, ib. 
 
 "Ιεροπρεπής, sacrosanctus. hallowed. Ίεροττρε 
 πης π ως εστίν ημών ή τέχνη. M.ensina.Ath.38S. 
 
 '"Ιερός, "Ιρος. sacer. holy ; admirable; immense. 
 ημείς δ' αμφί περί κρηνην ιερούς κατά βωμούς. 
 Β. 305. πετρη επί προβλήτι καθήμενος, Ίερδν 
 ιχθνν. Π. 407. Syn. Όσιος, σεμνός, θειος. 
 μέγας, θαυμαστός. 
 
 "Ωροσκόπος, δ ή. aruspex. 2. aruspicii praeses. 
 a soothsayer. 2. source of divination. Έρμειαν 
 κήρυκα, θεμιν θ\ ιεροσκοπον ανδρών. Orph. 
 Ευχ. 23. 
 
 "Ιεροστεπτος. velatus. covered for an holy 
 purpose, συν τοϊσδ' ικετών εγχειριδιοις Ίερο- 
 στεπτοισι κλαδοισι ; yEsch. Supp. 23. 
 
 "Ιερδσϋλεω, Vesp. 845. sacrilegium committo. 
 to violate a temple ; commit sacrilege. Hence, 
 
 "Ιερόσυλος, sacrilegus. a sacrilegious person, 
 έτεροι δ' επλουτουν, ιερόσυλοι, ρήτορες. PI. 30. 
 
 "Ιερών. Hiero. k. of Syracuse, εν δ' αυτοϊς Ιε- 
 ρών, προτεροις ίσος ηρωεσσι. Theoc. 16. 80. 
 See ib. 98. and Pyth. 3. 122. Ερ. ΚαλλινΤκος, 
 ευαρματος. 
 
 "Ιερώνυμος. Ν. Ρ. Αργειος άμαθης, αλλ' Ιερώ- 
 νυμος σοφός. Eccles. 201. 
 
 Ίερωσυνη. sacerdotium. priesthood. — διδοται 
 μαλισθ' Ίερωσυΐ'α-Κωλή, — Ath. 9. 
 
 ^Ιεω. ιιηάε'ίημι. jacio ; mitto. to fling ; to send. 
 τοΧσιν δ' ικμενον οΰρον Χει εκαεργος Απόλλων. 
 Α. 479. αλλ' ΟΓε δη ρ' οπα τε μεγαλην εκ στη- 
 θεοςΊει. Γ. 221. 
 
 Ίζάνω, Ίζω, Ίζδμαι. sedere jubeo. 2. sedeo. 
 to seat ; to place. 2. neut. to sit. αυτού λαδν 
 ερυκε, και Ίζανεν ευρνν αγώνα. Ψ. 258. See 
 Κ. 93. βουλήν δε πρώτον μεγάθυμων ιζε γε- 
 ρόντων. Β. 53. γ» ρ' Αχιλενς ϊζεσκε, Διΐ φί- 
 λος' — Ω. 472. Syn. Καθίζω, καθιδρύω. 2. επι- 
 καθημαι. καθεζομαι. 
 
 ΊηΧδς. epith. Apollinis. (Ed. Τ. 156. Apoll. 2. 
 712. — 2. lugubris. plaintive. 2. ιη'ίον βοάν, 
 βοάν,-Ιηϊον μέλος, μέλος. Phcen. 1049. Εχρ. 
 
 1 . Τοξότες, ιάτηρ. 2. θρηνητικος. 
 Ίηκδπος, ου. δ ή. laboris afferens remedium. 
 
 relieving pain, ιηκοπον ου πελαθεις επ' αρω- 
 γάν ; Msch. Myrmid. ap. Ran. 1265. Β. 
 
 Ίηλυσσδς, ου. ή. See Ιαλυσός. Αινδον, Ιηλυσ- 
 σόν τε, και αργινοεντα Καμειρον. Β. 656. 
 
 ίη παιηων, Ιηπαιηων. Ιη παιων, Ιη παΐαν. VOX 
 lseta; hymnus, it. cogn. Apollinis. shouts to 
 Apollo. 2. a surname of that deity, ιή παιων, 
 υ) παιων, ιή παιων' χαιρωμεν. Thesm.311. Β. 
 
 2. καλδν Ιηπαιηον', Ιηπαιηονα ΦοΧβον. Apoll. 
 2. 702, 
 
 "Ίημϊ. See Ίεω, $ Damm. c. 930. ώς φασαν, 
 ϊεΧσαι οπα καλλιμον' αυταρ εμδν κήρ. μ. 192. 
 Αξιου, ός κάλλιστοι• ύδωρ επι γαΧαν Χησιν. 
 Φ. 158. 
 
 "Ιηδνϊά. Ionia, ου Κολοφών τρυφερής αστρον 
 
Ι θ Ω 
 
 Ι Κ Μ 
 
 311 
 
 Ιηονιης. Ερ. άδεσπ. 487. 
 
 ηπϋγϊος. Dionys. 482. See Ιαπνξ. 
 
 ησονίς, ίδός. η. fern. adj. ϊτοτη^Ιάσων. ώς η γε 
 
 πρνμνηθεν ϊησονις έλκεται Αργώ. Arat. Phsen. 
 
 .848. 
 
 ΗΣΟΥΣ. — Ιουδαίων βασιλενς Γαλιλαίος Ιη- 
 σούς. Nonn. SyN. Μεσσίας, Χρίστος, Λόγος. 
 
 : Ερ. Βιοσσοος, θε?7γορος. Phr. Πρωτόγονος 
 
 -υιός. κοιρανος 'Εβραίων — σκηπτοϋχος Ιησούς. 
 
 σοφία κοσμοτεχνήτις — πατρός μορφή, σφρα- 
 
 γις, κάλλος. Synes. — αμνός εχεφρων-Παγγε- 
 
 νεταο θεοΰ. — παντοκράτωρ, αγενητε, και αρχή, 
 
 και πάτερ αρχής, Ύ'άος αθανατοιο φαος μέγα. — 
 
 ιίητηρ. Ion. for Ιατηρ. 
 
 Ιθαγενής. 1. ex legitima uxore natus. 2. indi- 
 
 gena. legitimate; native. — αλλά με ίσον 
 ιθαγενεεσσιν ετιμα. ξ. 203. Syn. Γνήσιος, 
 
 ι καθαρός. 2. αυτόχθων, εγχώριος. 
 
 Ιθάκη. Ithaca, the isl. of Ulysses; colonizedby 
 
 "Ιθάκος, Od. p. 207. adj. "Ιθακήσιος. ib.o.5\9. 
 
 { εν δ' Ιθάκη ουτ αρ δρόμοι ενρ'εες, ούτε η λει- 
 
 >μών' κ. λ. — δ. 605. Ερ. Αμφίαλος, εϋκτιμενη, 
 
 ι παιπαλοεσσα. 
 
 \\θάμενης, εος. Ό. Ν. Ρ. 77. Π. 586. 
 
 ,Ιθμά. gressus. a pace ; the gait, αϊ δε βατην 
 
 f τρηρωσι πελειασιν ιθμαθ' όμοιαι. Ε. 778. SyN. 
 
 , Ιχνος, βήμα, υρμημα. 
 
 ΊθνδΧκης. Ίθϋδϊκος, Ερ. άδεσπ. 612 b. cujus 
 judicia recta sunt, deciding equitabty. ουδέ 
 ποτ ιθυδικαισι μετ ανδράσι λιμός οπηδεϊ. 
 
 ι Hes. ε. 228. Syn. Ιθυς, δίκαιος. 
 
 Ιθυδρομδς, Philipp. An. ii. 216. "Ιθυπορος, 
 Paul. Sil. ib. iii. 87. recta procedens. going 
 
 J straight. 
 
 ,Ιθΰμάχος, ου. δ ή. justo Marte dimicans. fight- 
 ing fairly, or, manfully, αϊδ' υπέρ 'Έλλανων τε 
 και ιθυμαχων πολιητάν. Simon, ib. Ί. 132. 
 
 ,Ιθυντηρ, Sibyl. 1. 2. Ίθυντωρ. rector, a direc- 
 tor; one who makes, or, goes, straight, fern. 
 
 , Ίθυντειρά. Opp. όςκαίμε προεηκε μολείν ιθνν- 
 τορα κόσμου. Νοηη. 8γτα.Κνβερνητηρ.όδηγος. 
 
 Ίθΰνω. rego. 2. corrigo. to direct ; regulate ; 
 correct, ή κακός, ή αγαθός' Ζευς δ'εμπης παντ 
 ιθύνει. Ρ. 633. Syn. ΈπΊθϋνω, κατευθύνω, ορ- 
 θοω. διοικεω. 
 
 ΊθυπτΊων. recta volans. flying straight, δεύτε- 
 ρος αΰτ Κχιλενς μελιην ιθυπτιωνα-Αστερο- 
 παιψ εφήκε, κατακταμεναι μενεαινων. Φ. 169. 
 
 Ι Εχρ. Έπ' ευθείας φερομενην, ιπταμενην. 
 
 Ίθυς,ΊθυΥερος, II. Ψ. 580. Theog. 1Ο2Ο.~Ι0ι/ι/- 
 τατός. rectus, etc. direct; straight; equitable. 
 τψ δομεν, ός μετά τοϊσι δικην ιθυντατα ειπη. 
 Σ. 508. Syn. Αικαιος, ορθός, ατρεπτος, αληθής. 
 
 'Ιθϋς,Ίθϋ. adv. recta. 2. obviam. straight for- 
 
 1 ward ; directly, εγχει, επει τετραπτο προς ιθύ 
 οί, ουδ' αφαμαρτε. JsJ. 403. Syn. Ιθεως, επ' ευ- 
 θείας, δικαίως. 2. αντωπον. 
 
 Ίθυτϊνης. in rectum extensus. placed straight. 
 Philipp. An. ii. 215. 
 
 7ΐθΰω. recta feror. to move forward eagerly, 
 
 ' or, violently, πολλά δ' αρ' ένθα και ενθ' ιθϋσε 
 μάχη πεδιοιο. Ζ. 2. ιθΰει, αλλ' ούτι πρησσει' — 
 Λ. 551. Syn. Εφορμάω, φέρομαι (επ' ευθείας^). 
 
 "Ιθώμη, urbs Thessaliee. a town in Thessaly, 
 
 called θονμαιον. οί δ' είχον Ύρικκην, και Ιθω- 
 μην κλωμακοεσσαν. Β. 729. 
 Ικαρος, idoneus. suitable ; sufficient ; equal to. 
 ώς άλίς, ως αυτάν ϊκανόν γονυ. — Call. 6. 133. 
 Syn. Εξαρκ^ς, -επιτήδειος, δόκιμος, αζιος. 
 Ικάνω, -όμαι. adeo ; assequor. to arrive; to 
 reach, τουνεκα νϋν τά σα γονναθ' Ίκανομαι, αϊ 
 κ εθελησθα. Σ. 457. Syn. Έισαφικάνω, Ίκνεο- 
 μαι, παραγίνομαι, φθάνω, καταλαμβάνω. 
 Ικάρως. Ν. P. Od. α. 328. 
 ϊκάρως, sc. πόντος, pars maris iEgsei. a part 
 of the Archipelago, κινηθη δ' αγορή, ως κύ- 
 ματα μακρά θαλάσσης ΤΙοντον Ικαριοιο, τά μεν 
 τ' Ευρός τε Νότος τε Ωρορ', επαϊζας πατρός 
 
 Δίός εκ νεφελαων. Β. 145. 
 Ίκαρος, ου. 6 *;. ins. one of the Cyclad islands. 
 
 Ικαρον ειναλιην, — Dion. 610. Syn. Μακρις, 
 
 Δολιχη, Ιχθυοεσσα. 
 Ίκελος. δ.αδΈικελος. Hence, "Ικελοω. to liken. 
 
 (Philipp. An. ii. 232.) νηχομενν ικελ)]• κυανή 
 
 δ' ετετυκτο θάλασσα. Mosch. 2. 47. 
 Ικεσία. "ΙκετηρΧά, Iph. Α. 1216. supplicatio. 
 
 Ζήνα, παλαμναιων τιμηορον ϊκεσιαων. Αρ. 4. 
 
 709. Syn. Ίκετενμα, ικετεια, Ίκετενσις. λιτή, 
 
 δεημα, δεησις. 
 Ικεσϊδς 1 . 1. supplex. suppliant. To this sense 
 
 belong, "Ικετηρϊός, ΙκτηρΙος, CEd. Τ. 3. 335. 
 
 2. supplicum praeses. protecting suppliants. 
 
 This is the signif. of "Ικετησϊός, Od. v. 213. 
 
 έξελθε, τεκνον ϊκεσιός σε λισσομαι. Antig. 
 
 1230. Br. "Ικεσιου προς Ζηνός, ότις ριγιστος 
 
 αλιτροΐς. Apoll. 2. 45. 
 "Ικετάδοκός. supplicem admittens. harbouring 
 
 suppliants, ικεταδοκου γαρ τήσδ' από σκοπης 
 
 ορώ. JEsch. Supp. 721. 
 "Ικετάων, ονός. ό. Ν. P. a brother of Priam. 
 
 II. Υ. 237. 
 "Ικετεύω, supplico. to come, or beseech, as a 
 
 suppliant, ες Πηλη ϊκετευσε,καί ες θετιν αρ~ 
 
 γνροπεζαν. Π. 574. Syn. Καθικετευω, αντο- 
 
 μαι, γονυπετεω, λΊπαρεω, λισσομαι, δέομαι. 
 "Ικετηρίά. η. ramus oleaginus, a supplicibus 
 
 gestatus. the olive branch, with w r oollen fil- 
 
 lets,borne bysuppliants. 2. earnest entreaty, 
 
 or supplication, αλλ' ώς τάχιστα βάτε, και 
 
 λευκοστεφεΊς Ίκετηριας, αγαλματ αιδοίου 
 
 Διός, Σεμνώς εχουσαι διά χερών ξυνωνυμων 
 
 κ. λ. JEsch. Supp. 190. See Iph. Α. 1216. 
 
 CEd. Τ. 3. 
 "Ικέτες, δ, Od. ε. 450. "Ικετϊς. "Ικετ^ρΤς. ή, 
 
 Orph. Η. 2. 13. prop, one who conies to ask ; 
 
 a suppliant, ίκετις αφϊγμαι τοϊσδε συν κα- 
 
 τενγμασιν. CEd. Τ. 920. Β. Syn. Ίκεσιος, 
 
 ικτηρ, προσικτωρ, γονυπετης, λΊπαρης. Ερ. 
 
 Αιδοϊος, λυγρος. 
 Ικμαινω. humecto. to moisten, ως της ικμαι- 
 
 νοντο παρηίδες' εν δε οι ήτορ Οξείας ειλεΖτο 
 
 πεπαρμενον αμφ' οδννγσι. Apoll. 4. 1066. 
 Ικμάλϊος. Ν. Ρ. — ην ποτέ τεκτων - Ιίοιησ 
 
 Ικμαλιος, — τ. 57. 
 
 1 The 1st syll. of this word is long in He- 
 roic, but short in other, verse ; following the 
 law or exigency of the respective metres. 
 
312 
 
 Ι Λ Η 
 
 Ικμάς, άδδς. η. humor. 2. vapor, moisture, adj. 
 Ικμάλεδς. Naz. κυκλόσ', αφαρ δε τε ικμάς εβη, 
 δυνει δε τ αλοιφή. Ρ. 392. Syn. Νοπς, υγρο- 
 της, υγρασία, ατμις. 
 Ικμενδς. for Ίκδμενδς. veniens. arriving•. (Phi- 
 loct. 500.) coming•, ο?- favourable, as a gale, 
 τόισιν δ' ικμενον οϋρον Ίει εκαεργος Απόλλων. 
 Α. 479. 
 ~"Ικνεομαι, -οΰμαι. venio. 2.supplico. to arrive; 
 to come as a suppliant. 2. ταύτης ϊκνουμαί 
 σ. — Orest. 670. Syn. Ι.Ίκω. 2. ικετεύω. 
 Ίκδμαι,Ίκω. venio. to come; to go. αξω ελών. 
 6 δε κεν κεχολωσεται, αν κεν Ίκωμαι. Α. 139. 
 ένθεν δη νυν δεΰρο τοδ' ικω, πηματα πάσχων, 
 ρ. 444. SyN. Αφικνεομαι, επέρχομαι, παρα- 
 γίνομαι. 
 Ίκδς. η. Icus ins. one of the Cvclades. Antip. 
 
 Sid. An. ii. 25. 
 ^Ικρϊον. tabula, asser. the deck ; a floor ; upper 
 room, θρήνυν εφ' επταποδην, λιπε δ' ικρια 
 νηδς ε'ίσης. Ο. 729. Syn. Επικριον, κατάστρω- 
 μα, σανιδωμα. 
 Ικτάρ. adv. juxta. 2. nuper. nigh ; lately, ικ- 
 ταρ άμα βροντή τε και αστεροπη ποτεοντο. 
 Hes. θ. 690. Syn. ΙΙλησιον, εγγύς. 2. άρτι. 
 Ίκτηρ, Ίκτης. s. as Ικέτης. Ίκτήρες επιστονα- 
 χοΰσι. CEd. Τ. 196. αχλαινος ικτης, πηματων 
 Χυγρών κοπις. Lye. 763. Syn. Ίκετηριος. 
 πτωχός, επηλνς. 
 Ικτϊν, Ίνδς. ΙκτΊνός, ου. δ. milvus. a kite, γερα- 
 νοί, κορώναι, γλαυκές, ικτΤνοι, λαγοί. Soph. fr. 
 ΙκτΊς, Ζδδς. ή. mustela silvestris. 2. lutra. a 
 weasel ; an otter. 2. ικτϊδας ενυδρως, εγχε- 
 λεις Κωπα'ΐδας. Acharn. 880. 
 Ίλά, Ιλη. turma. a troop; an assemblage. 
 — λεοντών- Α δαφοινος ΐλα. Alcest. 583. See 
 Nem. 5. 70. Syn. Αγίλ?7. ταίις. — στίφος. 
 Ίλάδον. adv. turmatim, in crowds. — εστιχοων- 
 το-1λαδόν εις αγορην' — Β. 93. Syn. Αγεληδον, 
 στιχηδον, πασσυδιη, δμίληδον, αθρόως. 
 Ίλάμαι, Ίλάομαι, ^Ιλασκδμαι. (II. Α. 472.) 
 propitio. to appease ; to render favourable. 
 Hence, Ίλασμος. ο. Ίλασμά. το. (Orph. 39. 
 Sibyll.) Also, Ίλαστήρ. (Ep. 1. 6.) και συ 
 μεν ούτω, χαίρε, aval•; ϊλαμαι δε σ αοιδή. 
 Horn. χχ. 5. ενθαδε μιν ταυροισι και αρνειοϊς 
 Ίλαονται. Β. 550. 
 Ίλαος 1 . "Ιλεως, Track. 776. propitius. mild; 
 cheerful ; kind ; placable, αυτικ επειθ' ϊλάος 
 Ολύμπιος εσσεται ήμΐν. Α. 583. άλλα τε πολλ' 
 επι τησι' συ δ' Ίλάον ενθεο θυμόν. Ι. 635. 
 Syn. Ευμενής, πράος. — ιλαρός. 
 "Ιλαρός, hilaris. cheerful ; joyous, αάυ.Ίλάρώς. 
 (Ερ. άδεσπ. 699.) ιλαροί πιωμεν οϊνον. Anac. 
 41. 26. Syn. Φαιδρός, εύθυμος, ηδύς, αγανος. 
 "Ιλεδς. latibulum serpentum. den of a serpent, 
 or, wild animal, ιλεον, ουκ οικησιν' — Theoc. 
 15. 18. Syn. Φωλεός, ιλύος, χεια. 
 Ίληϊδς, II. Φ. 558. Ίλϊάκδς, Antiph. An. ii. 
 
 1 The 1st syll. is almost always long; the 
 2d as generally short. There are a few ex- 
 ceptions ; concerning which see Heyn. on 
 II. A. 583. 
 
 I A Υ 
 
 1 72.~Ιλϊδς, α, ov. Iliacus. pertaining to Troy. 
 οίσθ' οϋν Αθάναςίλιάςϊνα στεγαι ; Hec. 1002. 
 
 Ίληκω, "Ιλαω, ΊλημΧ,^Ιλασκω. propitius sum. 
 to favour, αλλά, ανασσ, ϊληθι, διδωθι δε μοι 
 κλέος εσθλόν. γ. 380. Ίλαθι νυν, φιλ' Αδωνι, 
 και ες νεωτ ευθυμησαις. Theoc. 15. 143. — ίϊ 
 κεν Απολλων-Ή,μϊν ϊληκυσι, — φ. 365. Syn. 
 Ίλεως, ευμενής είναι. 
 
 ΊλΧάδης, ου. δ.~1λϊάς, αδδς. η. adjectives, cor- 
 responding in sense ίο Ιλιακδς, but in the form 
 of Patronymics. Ιλιά<5ας τε μαχας, Αχιλήά τε 
 πυργον αυτής. Theoc. 22. 220. See And. 1 023. 
 
 "Ιλΐας, άδδς. ή. Uias, poema. 2. metaphor, for 
 πλήθος. Ίλιάς κακών. prov. Έ /crop, εσιγηθη 
 και σελϊς Ιλιάδος. Acerat. An. ii. 189. 
 
 Ίλιγγϊαω. vertigine laboro. to be dizzy, ύπδ 
 του δέους γαρ των δπλων ιλιγγιώ. Acharn. 
 581. Syn. Σκοτοδινεω. 
 
 Ίλιγγος, ου. ό. vertigo oculorum. a whirling, 
 or turning round ; dizziness, αμφΐ και ιλιγ» 
 γοις δέμας αχθεται' — Nic. Th. 247. 
 
 ΊλΧδθϊν. adv. ab Ilio. from Troy. Eur. El. 452. 
 
 "Τλιδθΐ.Ίλΐδ^ΐ. old forms of the genitive, Ιλίου. 
 Τρωών καιοντων πυρά φαινετο Ιλιόθι προ. θ. 
 557. See Φ. 295. 
 
 Ίλϊονενς, ήδς. δ. II. ίϋ?• 501. 
 
 Ίλϊδς. η.ΊλΧδν. το. Ilium. Troy. — ννν ωλετο 
 πάσα κατ' ακρης-Ιλιος αιπεινη' — Ν. 773. Ιλιον 
 αιπυ 2 ελοιεν, Αθηναιης διά βουλάς. Ο. 71. 
 Ερ. Έυπυργος, ευτειχεος, ερατεινή, ηνεμοεσσα, 
 ιερά, Ααρδανιη. 
 
 Ίλισσυς, ου. δ. nomen fluv. a river in Attica, 
 sacred to the Muses, ευτε γάρ Ακταιοιο παρά 
 ροον Ιλισσοϊο. Dion. 1024. 
 
 Ιλλας, άδδς. η. funiculus, a cord ; a halter. 
 ιλλασιν ουκ εθελοντα βι\) δησαντες αγουσιν. 
 Ν. 572. Syn. Αεσμος, σχοινιον. 
 
 Ιλλδς. strabus. squinting, ιλλος γεγενημαι 
 προσδοκών' δ δ' ουδεπω. Thesm. 846. Β. 
 Syn. Στρεβλός, στραβός, τυφλός. 
 
 Ιλλϋρϊδς. Ιλλυρικός, Oionys. 388. Illyricus. 
 
 fern. Ιλλΰρϊς, ϊδδς. ή. lb. 96. πεινώντες, ώσπερ 
 Ιλλυριοί, κεκριγότες. Αν. 1520. 
 
 Ιλλω, s. as Ειλω, Ειλεω. to roll ; to turn, or 
 twist, about; to press together, δεσμοΧς ιλ- 
 λομενον μεγάλων απεθηκατονωτων. Αρ. 1.1 29. 
 See 2. 27. Syn. Δεσμεύω, συνειλεω, συστρεφω. 
 
 Ίλδς, ου. δ. conditor Ilii. the founder of Troy. 
 βουλάς βουλενει θειου παρά σηματι Ιλου. Κ. 
 415. Ιλου Ααρδανιδαο, παλαιού δημογέροντας. 
 Α. 372. εσσεται ούτος ανήρ δς εμεϋ κεχρησετ' 
 αοιδφ, 'Ρεξας η Αχιλεϋς δσσον μέγας, η βαρύς 
 Αίας Εν πεδιφ Σιμοεντος, δθι Φρυγδς ηρίον 
 Ιλου. Theoc. 16. 73. 
 
 Ιλυδεις. limo.sus. 2, faeculentus. muddy; foul, 
 αιτάρ ο γ' ίλυοεντος ανά θρωσμονς ποταμόΐα. 
 Αρ. 2. 825. Ύαρταρον ιλυοεσσαν, — Nic. Th. 
 203. Syn. Ιλυωδης, πηλωδης, πήλινος, τενα- 
 
 2 The only place in Homer, where Ίλιον, 
 neuter, is used. This is therefore one of the 
 arguments adduced to prove that the pas- 
 sage in this book, from ver. 56 to 77, is sup- 
 posititious. See Datum, c. 2885. 
 
 
Ι Μ Ε 
 
 γωδης, τελματώδης, κοπρωδης, βορβορώδης, 
 
 δεισαλεος. ωχρός. 
 Ίλϋδς, ον. ό. latebra ferarum. a hole, or den. 
 
 See Ειλυος, Ιλεος. ιλυονς εβαλοντο κινωπετα'— 
 
 Call. Jov. 24. Valclcen. corrects, είλύοις ίλ- 
 I λοντο κ. 
 Ίλϋς, ϋδς. η. limus. 2. lutum. mire ; mud. 
 
 κεισεθ' υπ' ιλύος 1 κεκαλυμμένα' καδδε μιν αν- 
 Ιτόν. Φ. 318. Βορβορος, πηλός, αφυσγετος. 
 λμαΐδν. το. (sc. άσμα.') carmen quod concine- 
 
 bant aquarum haustores. a song- by drawers 
 Lof water, αειδει και που τις ανήρ υδατηγός 
 
 Ίμαϊον. Call. fr. 42. 
 
 [μαντδπεδη, ης. η. vinculum loreum. 2. cirri 
 
 polypi, a strap, or fastening. 2. claws of a 
 
 polypus. 2. ερριψεν, δεισας θηρός Ίμαντοπε- 
 
 δην. Isidor. ./Eg. An. ii. 473. 
 
 [μας 2 , ντδς. υ. lorum. a thong ; a leathern 
 
 rope, a caestus, of leathern straps, αγχε δε 
 [μιν πολυκεστος Ίμάς άπαλήν υπό δειρην. Γ. 
 Ι 371. SyN. Αώρον, άμμα, όρμος, δεσμός. Ερ. 
 ιΑυχενιος, αρραγής, βοεος, βόειος, εντμητος, 
 ,θοος, όμοπλεκης, πηροδετος, επωμαδιος, στε- 
 ι,ρεος. Phr. Ίμαντα βοός φοινίκι φαεινον. θηκε 
 
 παροιθε ποδών δοιονς εκατερθεν ιμάντας Ωμονς, 
 
 αζαλεονς' κ. λ. Apoll. 2. 52. 
 ^.μασθλη. scutica, flagellum. a thong, or whip. 
 iy — γεντο δ' ιμασθλην Χρυσειην, εντυκτον, έον 
 ! τ επιβησατο δίφρου, θ. 43. Syn. Σκυτάλη, 
 μαστιζ. Ερ. Αφειδης, δαιδαλεα, ευποιητος, 
 
 ευκίνητος, τριελικτος, πληζιππος. 
 
 '.μασσω. loris caedo. to lash, πρώτη επαυρηαι, 
 ,καί σε πληγησιν Ίμασσω. Ο. 17. Syn. Μασ- 
 τίζω, πλήττω, πατάσσω. 
 
 .ματΧον.το. indusium. agarment. άιηιΐη.Ίμά- 
 
 τϊδϊον. τψ δομεν ϊματιον καθαρόν, και καινά 
 
 πέδιλα. Αν. 973. εν τοϊσινΊματιδιοις,και ταΰτ 
 \ χ ανευ κονιας ; Lysist. 470. Syn. Έσθης, αμ- 
 
 πεχονη. 
 ι μβρασίς, ίδδς. η. adj. from "ΐμβράσδς, a river 
 
 of Samos. Ιμβρασίδος γαιης χιονωδεος — 
 
 Nic. ΑΙ. 150. 
 
 ιιβρϊος. Ν. P. son-in-law of Priam. //.Ν. 171. 
 
 αβρός, ου. ή. ins. an island, near Lemnos. 
 
 μεσσηγνς Ύενεδοιο και ϊμβρου παιπαλοεσσης. 
 
 ib. 33. 
 
 μεράς, Dor. gen. -ά. δ. fluv. Siciliae. a river in 
 
 Sicily, near which was the city 'ΐμερά, ας. ή. 
 
 (Olj/mp. 12. 2.) 'ίμερα ανθ' ύδατος ρειτω 
 
 γ>αλα' και τύ δε, Κράθι. Theoc. 5. 124. Ερ. 
 
 Ύψικρημνος. 
 
 ιμειρω, Ίμειρόμαι. with a gen. desidero. to 
 
 long for. όπποτ αν ήβηση τε, και ης Ίμειρεται 
 
 ιαιης. α. 41 . See κ. 555. Syn. Έφιμειρω, επι- 
 
 βνμεω, ελδομαι. θέλω. Ίεμαι, εφιεμαι. Phr. 
 
 Των νιν -γλυκύς Ίμερος εσχεν. Pind. δαμεις 
 
 φρενας Ίμερψ. Eur. 
 
 μεροεις. είΐραΊ.Ίμεροεστάτός. (Theog. 1073. 
 
 ; ι x As the υ is short, Bentl. suggests ίλύοφι, 
 Π old form of genitive, as Ίλίοφι for 'Ιλίου. 
 J 2 In II. Θ. 544. the first ι in ιμάντεσσι is 
 >ng in Arm ; and in ϊμάσι, II. Κ. 475. Ψ. 363. 
 [so, in 'ιμάντα, Od. φ. 46. long in Thesis. 
 
 Ι Ν Δ 
 
 313 
 
 Β.) Ίμερτός. (II. Β. 751.) Ίμερος, superl. 
 Ίμερωτάτος. (Marc. Arg. An. ii. 273.) ama- 
 bilis; desiderabilis. lovely; desirable. Hence, 
 Ίμερόνους. epith. of Adonis, Orph. H. 55. 8. 
 στηθεά θ'Ίμεροεντα, και όμματα μαρμαιροντα. 
 Γ. 397. Syn. ΈφΊ μέρος, επεραστος, κάλος, 
 ποθεινος, χαρίεις, 7)δνς, φρενοθελγης. 
 
 Ίμερόεν. used adverbially, ιμεροεν κιθαριζε' — 
 Σ. 571. 
 
 Ίμερος, desiderium. 2. Cupido. desire, love. 
 ως ειπούσα θεά γλυκνν Ίμερον εμβαλε θυμψ. 
 Γ. 139. Syn. Πόθος, επιθυμία, ερος. 2. Ερως. 
 Ερ. Απατηλιος, πανδαματωρ, ήδυς. Phr. 
 Νίκςι δ' εναργής βλέφαρων Ίμερος ευλεκτρου 
 Νυμφας, — Antig. 795. 
 
 Ίμεροφωνός. suaviloquus. having a delightful 
 voice. "Νικιαν, Χαρίτων Ίμεροφωνων ιερόν φν~ 
 τόν. Theoc. 28. 7. Syn. Γλνκυφωνος. 
 
 ΊμόνΧά. funis, per quern aqua hauritur. a well- 
 rope. Hence, Ίμόνϊοστρόφός. a drawer of 
 water. (Ran. 1297. B. See Ίμαϊον.) αλλά συ 
 μεν ϊμονιάν τιν αποπατεϊς' εμοί δ'. Eccles. 
 351. SyN. Σχοινιον, αντλητηριον. 
 
 Ίν, Ίνδς. ϊ). perhaps ό. See"^. Ινας δ' αυχενι- 
 ους γναμπτων παλαμι^σινεμαρψε. Ερ. άδ. 292. 
 
 Ίνα. conj. 3 ut. in order that ; so that, τά 
 φρονεων, Ίνα χερσιν ΰπ' Αινειαο δαμειη. Ε. 
 564. Syn. Οφρα, όπως. 
 
 Ίνα. adv. ubi. where. Ίνα δη τί ; quamobrem. 
 wherefore. (Nub. 1192.) — ουδ' όρφν Ίν εϊ 
 κακοϋ. CEd. Τ. 367. Β. Syn. Όπου. 
 
 Ίνάχός. rex Argolidis, pater Ius. 2. fl. Argo- 
 lidis. 3. ipsa regio. a king of Argos. a river 
 there; and the district itself. See Call. 4. 74. 
 Patronym. ΊναχΧδης. ό. Ίνάχϊς. ή. (Iph. Α. 
 1087. Nonn. 1. 31.) αα]ϊε&ί.Ίνάχειδς, Ίνα- 
 χίδς,α,δν. (Prom. 703. Mosch. 2. 51.) 2. 
 ή%ει φορβαιων Ιναχος εξ ορέων. Call. 5. 50. 
 Ερ. 2. Ωκυρεεθρος. 2. ευπαρθενος. 
 
 Ινδαλλδμαι. similis videor. 2. videor. to re- 
 semble, to appear. Hence, Ινδαλμα, το. a 
 resemblance. (Irena?. An. iii. 10.) βή pa 
 μέγα ιαχών' ινδαλλετο δέ σφισι πάσι. Ρ. 213. 
 Syn. Φαίνομαι, εικάζομαι, φαντάζομαι. 
 
 Ινδικός, ή, δν. Indicus. Indian, ηλεκτρον, ει 
 βονλεσθε, και τον Ινδικόν Χρυσόν — Antig. 
 1039. Β. 
 
 Ινίοι, ων. οι. Indi. αυτός, δ', (sc. Bacchus) δπ- 
 πότε φυλά κελαινών ωλεσεν Ινδών. Dionys. 
 1161. Ερ. Αδιδακτοι, άβροβιοι, αντιποροι, 
 αγηνορες, αιθοπες, δορνθρασεΊς, γηγενείς, κυα- 
 νοχροες, κελαινοι, ουλοκαρηνοι, ουλοκομοι, με• 
 λαγχρώτες, μελανοχροες, ποΧυσπερεΊς, σιδη- 
 ροφορνι, τολμηεντες. 
 
 Ινδδλετης. Indiae subactor. destroyer, or con- 
 queror, of India, epith. of Bacchus. Epig. 1. 1 . 
 
 Ινδός. Indus fl. αλλά τοι εσπεριοις μεν ομου- 
 
 3 This conjunction is not only used with 
 optat. and subj. but also the indicat. — τοΧς 
 παιδίοις 'ίν' ην γέλως. Nub. 539. 'ίνα μή κα~ 
 κουργών ενεγραφ' ημΧν τον λόγο v. Vesp. 961. 
 Β. See Constantin. in v. and Brunck. Ind. ad 
 Aristoph. 
 
 s s 
 
314 
 
 Ι Ο Δ 
 
 ριος υδασιν Ινδός. Dion. 1132. 
 
 Ινών. occipitium. the nape of the neck. /3ε- 
 βΧηκει κεφαλής κατά ινιον οζεϊ δονρι. Ε. 73. 
 
 ~Ινϊς. 6 or ή. a child. φιΧος Αστυαναξ, 'Έκτορος 
 Ινις. Troad. 570. Syn. Υιός. βρέφος, νηπιος. 
 
 Ίνω, δός, ους. ή. Dea maris, a sea Goddess, 
 mother of Melicerta, or Palaemon. τον δε 
 ιδεν Καδμον θνγατηρ καΧΧισφυρος Ινω-Αευ- 
 κοθεη, ?) πριν μεν εην βροτδς αυδηεσσα,-ΤΧνν 
 δ' άλδς εν πεΧαγεσσι θεών εξεμμορε τιμής. ε. 
 333. Ερ. Αμβροτος. αγΧαοπαις, δυσγαμος, θα- 
 Χασσονομος, κνανοπεζα, οιστρηθεισα, πόντιας. 
 7τοικι\οδακρνς, ποδηνεμος, τΧησιπονος, νγρο- 
 βαφης. Phr. Ινώ δε Αευκοθεα, ποντιαν-Όμο- 
 θαΧαμε Νηρηίδων. Pyth. 11.3. See ΟΙ. 2. 54. 
 
 ~Ινωπδς. fluv. in Delo. the river, near which 
 Apollo and Diana were born, αγχοτατω 
 φοίνικος, επ' Ινωποϊο ρεεθροις. Horn. Αρ. 18. 
 See Call. 4. 206. 
 
 ΙζάΧός. crebro saltans ; velox. quick-bound- 
 ing", αυτίκ εσυΧα τοζον ενζοον, ιζαλου αιγός- 
 Αγριου, — Δ. 105. Syn. Π?]δητικος. θοΰρος. 
 
 Ιξϊα. Chamseleon albus. a poisonous plant; 
 whence, Ιξΐδείς, οεσσά, δεν. letalis. made of 
 ιζιά, poisonous, ιζιόεν δε σε μη τι δοΧψ παρά 
 χειλεσι πώμα Ονλοφονον Χησειεν, δτ ωκι- 
 μοειδες οδωδε. Nic. ΑΙ. 279. 
 
 Ιζϊονϊδς. Ixionius. ουδ' δποτ ηρασαμηνίξιονιης 
 αΧοχοιο. S 317. 
 
 Ιξϊων. nobilis Thessalus. Ixion. See Damm. in 
 v. Χυσομενος χαΧκεων Ιζιονα νειοθι δεσμών. 
 Αρ. 3. 62. — και τον άρματηΧατην-Ιζιον' εν 
 δεσμοίσιν εκμιμησομαι. Here F. 1298. See 
 Philoct. 677. Β. Phr. — Έπει νεφεΧα- παρε- 
 Χεξατο, Ψευδός γλυκύ μεθεπων, αϊδρις ανήρ. 
 κ. λ. Pyth. 2. 67. 
 
 Ιζδς, ον. δ. viscus, ν, viscum. the misletoe. 
 2. bird-lime ; made of misletoe-berries. Hence, 
 ΙζδβδΧεω. to catch with bird-lime, Bian. An. 
 ii. 154. and, Ιζευτήρ, Ιζευτής, ϊξο/3ολος, ϊξο- 
 εργδς. a bird-catcher, a fowler. (Maneth. 4. 
 243, 359. Bion. 2. 1. Apoilonid. An. ii. 138.) 
 Also, Ιζόφόρενς, Ιξδφδρδς. {Ερ. άδεσπ. 397. 
 Soph. fr. Meleag.) και δοΧιχαι θωμιγγες, 
 ■υγρός τε μεΧιχροος ιζός. Ορρ. κνν. a. Syn. 
 ΤΧοιός. — παγις {των στρουθιο)ν). — γΧισχρος. 
 Phr. Αους yap επ' ορνιθεσσι φέρει τον αναρ- 
 σιον ιζόν. — θηυευτήν ομμασιν ιζδν έχων. Ερ. 
 άδ. 52. 
 
 Ιζϋς, ύδς. η. lumbus. the loins, adv. ϊζΰοθϊν. 
 {Aral. φ. 144.) Χεπτόν και χαριεν, περί δε 
 ζωνην βαΧετ' ιζυι. κ. 544. αυχενος αμφί τε 
 νώτα και ιξυας, ηΰτε κοΰραι. Apoll. 4. 1349. 
 
 "Ιοβλεφαρδς. nigris palpebris decora, with eye- 
 brows dark as violets. Pind. fr. inc. 76. 
 
 ΊδβδΧεω. sagittas mitto. to shoot, τόξα τε, 
 τοϊσι πεΧωρ τοδ 1 απεφθισεν ιοβοΧησας. Αρ. 
 4. 1440. Syn. Ακοντίζω. 
 
 Ίδβόρος, ου. δ ή. venenatus. venomous. Ορρ. 
 
 "Ιόβοστρϋχός.'ϊοπΧδκάμός, Pyth. 1. 2. comam 
 nigram habens. with dark hair. φΧεγεται δ' 
 ιοβοστρυχοισιΜοισαΤς. Isth. 7. 33. Syn. Με- 
 ΧανοπΧοκαμος. 
 
 "Ιδδετδς. violis revinctus. entwined with vio- 
 
 I Ο Σ 
 
 lets, ιοδετων Χαβετε στέφανων Ύών εαριδρεπ- 
 των Χοιβάν. Pind. fr. JDithyr. 
 
 "Ιοδνεφης. Ίδειδης, 11. Α. 298. "Ιδείς, ψ. 850. 
 violaceus. niger. of a deep violet colour : 
 black. ηΧακατη τετανυστο, ιοδνεφες εϊρος 
 έχουσα, δ. 135. Syn. Πορφνρεος. μέλας. 
 
 Ίδδδκη. pharetra. a quiver, ιοδοκη τετανυστο 
 κατωμαδόν' — Apoll. 2. 679. νηπιε, που πικρή 
 πυρφόρος ιοδοκη ; Ερ. 1. 4. Syn. ΒεΧοθηκη, 
 φαρετρη. 
 
 Ίυδυκδς. sagittas recipiens. containing arrows. 
 — ηδε φαρετρην-Ιοδοκον' — φ. 59. 
 
 "ΙδθάΧης. δ ή. violis floridis consertus. bloom- 
 ing with violets. — και στέφανους ιοθαΧέας. 
 Philox. Ath. p. 409. e. 
 
 "Ιδκαστη. mater et uxorCEdipi. Iocasta; called 
 Epicasta, Od. X. 270. ώ φιΧτατον γυναικός 
 Ιοκαστης κάρα. CEd. Τ. 950. Β. 
 
 "Ιοκολπος, ου. δ. η. pulcrum pectus habens. 
 with bosom fair as the white violet, αεισον 
 αμμι τάν ιοκοΧπον. Alcseus. 
 
 "Ιόλαος, "ΙδΧάς, ου. δ. Iolaus, son of Iphiclus; 
 who was brother to Hercules. ήρο)ς, ώ ΙοΧαε, 
 βροτών ποΧυ φιΧτατε πάντων. Hes. α. 78. See 
 Nem. 3. 61. Ερ. Αρη'ίφιΧος, ασπιστης, διο~ 
 τρεφης, κρατερός, θαρσα,Χεος, ιππομητις. Ιφι- 
 κΧειδης. 
 
 "Ιδλη,~ΙοΧειά. η. Ν. P. d. of Eurytus, king of 
 CEchalia; beloved by Hercules, πατρός μεν 
 οϋσα γενεσιν Ευρυτου ποτε,-ΙοΧη 'καλεϊτο — 
 Trach. 385. 
 
 Ίδμϊγης. veneno mixtus. envenomed, νεβρδς 
 δ' ιομιγή θηΧήν σπάσε — Polyaen. An. ii. 287. 
 
 "Ιδμωρος. ad letum properans. hastening to 
 their fate. ΑργεΙοι, ιομωροι, εΧεγχεες, ου νν 
 σεβεσθε ; Δ. 242. 
 
 "Ιόν. viola, the violet, αμφί δε Χειμώνες μαλα- 
 κοί ιου, ηδε σεΧινου, ε. 72. Syn. Κυαναυγες, 
 μεΧαν, Χευκον. 
 
 "Ιονθάς, άδδς. δ η. densos pilos habens. hairy, 
 shaggy, εστορεσεν δ' επι δέρμα ιονθάδος άγ- 
 ριου αιγός. ζ. 50. Syn. Αασυς. 
 
 ΊδνΧά. Ionia, ην τε και Ιονιην περιναιεται ηυ• 
 δαξαντο. Dion. 94."ΐοί/ΐδς 1 . Ionius. εξειης δε ί 
 ποροιο προς αυγάς Ιονιοιο. ib. 487. 
 
 "Ιδπη. Joppa. a city of Palestine, ib. 910. 
 
 "ΙοπΧδκδς, ου. δ ή. ex violis corollas nectens. 
 weaving chaplets of violets. Epig. 1. 1. 
 
 "Ιορκοι, de genere caprearum sunt, wild goat, 
 or, roe-buck. Oppian. κυν. 2. 296. 
 
 Ίδς, ου. δ. sagitta. 2. venenum. 3. rubigo. a, I 
 dart, or arrow. 2. venom. 3. rust, canker. 
 ουκ αν τοι χραισμησι βιδς, και ταρφεες ιοί., 
 
 1 " We believe the 1st syll. of 'Ιόνιος to be 
 short. It is indeed sometimes made long for 
 the convenience of the metre, like the 1st of; 
 ΊταΧία or Ίσόθεος. It is short, however, in 
 the Phcen. of Eurip. v. 216, where the wordsj 
 Ίόνων κατά correspond with 'ίσα δ' άγάΧμασνΙ 
 in the antistr. In most of the editions the; 
 1st syll. of ίσα is improperly circumflexed."' 
 Edinb. Rev. Vol. XIX. p. 70. Ascribed tJ 
 the late learned Mr. Elmsley. 
 
Ι π ο 
 
 1 Λ. 387. — 2. — βαρνν δ' εζεπτνον ιόν. Theoc. 
 24. 20. — 3. άργυρος' ονδε κεν ιόν αποτριψας 
 τινι δοιη. ib. 16. 17. Syn. 1. Βέλος, ό'ιστος, 
 γΧυφις. 2. φάρμακου. Ερ. 1. ΑΧγινοεις, αμει- 
 Χιχος, αναΧθης, βαρύς, ευγΧωχιν, θανατηφό- 
 ρος, ΧευγαΧεος, Χυγρος, κρυερος, μιαιφονος, 
 οζυς, οΧοος, ποΧνστοΐ'ος, ποΧυωδυνος, πτε- 
 ροεις,ταχνς,χαΧκηρης, χαΧκοβαρης,οικυμορος. 
 
 1 2. εχιδναΧος, θϋμοφθορος, οΧοφω'ώς, χοΧοι- 
 βορος, φθΊσηνωρ, οΧεσιμβροτος, ωκνβοΧος, 
 νποκαρδιος. 
 
 Ιδς, Χα, Χδν. unus, una, unum. one. ov yap παν- 
 
 ' των ηεν δμός θροος, ουδ' ια γήρυς. Δ. 437. οι 
 
 '- μεν πάντες ιψ κιον ηματι Αϊδος εισω. Ζ. 422. 
 Syn. Έις, μονός. 
 
 Ιδς, ου. τ), ins. ubi Homerus sepultus. an island 
 in the Archipelago, where Homer is said to 
 be buried, φθεγζαμεναν κεφαΧάν, ω ξένε, 
 Μαιονιδεω- Αδ' εΧαχον νασϊτις Ιου σπιΧάς' — 
 Antip. Sidon. An. ii. 24. 
 
 Ιοστεφάνος. coronarn eviolisgestans. crowned 
 
 : with violets. εΧδος θανμαζοντες ιοστεφανου 
 Αφροδίτης. Horn. v. 18. 
 
 Χοτης,ητδς. ή. voluntas; favor, will; instiga- 
 tion, μή δι' εμήν ιοτητα Τίοσειδαων ενοσιχθων. 
 
 Ό. 41. $ΥΝ.Τνωμη,βουΧησις, φροντις. θεΧησις. 
 
 [δτδκδς, ου. δ ή. venenum pariens. producing 
 
 'ροίεοη.-ιοΓΟΚΌισι πε ρισπερχει γενυεσσι. Ορρ. 
 
 Χδτνπής. jaculo percussus. shot, ιοτνπής Διδς 
 
 Όρνις ετισατο Κρήτα φαρετρης. Apollonid. An. 
 ii. 137. 
 
 ΧονΧΧς,Χδος.ή. oppidum Ceiinsulae. the coun- 
 try of Simonides. 2. adject. Juliensis. near 
 Julium Carnicum, now Zuglio. ες τ επεσον 
 παρά θινας ΙουΧίδας, οφρα γενωμαι Σοι το πε- 
 ρισκεπτον παιγνιον, Αρσινόη. Call. Ath. 318. 
 
 ΙουΧΧς. pisciculi genus, a sort of fish. Numen. 
 Ath. 304. 
 
 ίονΧδς, ου. δ. lumbricus. a worm with many 
 feet. Whence /ΙουΧυπεζδς. epith. of a ship, 
 
 'from the number of its oars. {Lye. 24.) 2. can- 
 tilena, a song to Ceres ; sung by spinners. 
 (Eratosth. Cyren.) 3. lanugo primae barbae, 
 down on the chin. Hence, "ΙουΧιζω. (Tryph. 
 53.) 3. — πρινσφώΧνυπδ κροταφοισιν ιουΧους 
 Ανθησαι, πυκασαι τε γενυν ευανθεϊ Χαχνη. Χ. 
 318. Ερ. ' Αβρός, άπαΧος, νεοτρεφης, καΧος, 
 φρικτός, χνοαων. αρτιγενειος. Phr. NiioV που 
 
 ,κάκεινω επισταχυεσκον ιονΧοι. Αρ. 1. 972. 
 
 Ιδφδρδς, ου. δ ή. venenosus. venomous, ασ- 
 πίδα δ' ιοφοοον τοιαις εδαμασσατο βουΧαΧς. 
 
 ■°ΡΡ• 
 
 Ιδφων. fil. Sophoclis. Iophon ; who was said 
 
 ;to claim his father's plays as his own. ου, 
 πριν y' αν Χοφώντ , αποΧαβών αυτόν μόνον, 
 Ανευ ΣοφοκΧεονς δτι ποιεΧ κωδωνισω. Ran. 78. 
 
 Ιδχεαιρά. sagittis gaudens. delighting in ar- 
 rows, νεικεσεν Ιοχεαιραν ονειδειοις επεεσσι. 
 Φ. 480. See Pyth. 2.' 16. Syn. Ύοξοτις. 
 
 Ιπνδς, ον. δ. furnus. a stove ; or, furnace. 
 
 \ Hence, ΙπνΧται θερμοί, hot rolls. (JCvmncl. Ath. 
 p. 1 09.) ιπνονς έχοντες, εν δε τοΧς ιπνοΧσι πυρ. 
 Pac. 841. Syn. ΚαμΊνος, εσχαρα, κΧιβανος. 
 
 Ιπδς, ον. ή. onus impositum. a heavy load. 
 
 Ι π π 
 
 315 
 
 Olymp. 4. 1 1 . Syn. Πιεσμος, ΘΧνφις. 
 
 Ίπός, ον. δ. muscipula. the falling-board, or, 
 weight, of a mouse-trap. Syn. Mvaypa, av- 
 δικτης. Poll. 
 
 ~1πδω. premo; affligo. tow r eigh down, ιπου- 
 μενος ριζαισιν Αιτναιαις ϋπο. Prom. 366. See 
 Equit. 923. Syn. Πιέζω. ΘΧΊβω. 
 
 Ίππά.ή. Bacchi nutrix. the nurse of Bacchus. 
 Orph. H. 47. 
 
 Ίππαγροι. o\. equi sylvestres. wild horses. 
 Opp. kvv. 1. 3. 
 
 Ίππάγωγδς (ναΰς). navis transportandis equis 
 apta. a transport ship, ώς or εις τάς Ίππα- 
 γωγους εισεπηδων ανδρικώς. Equit. 599. Β. 
 
 Ίππαζω, Ίππαζδμαι. equito. to drive ; to ride. 
 ΑντιΧοχ', αφραδεως Ίππαζεαι' αΧΧ' ανεχ Ίπ- 
 πους. Ψ. 426. Syn. Ίππενω, πωΧοδαμνεω, 
 οχεομαι. 
 
 Ίππαιχμδς. qui hasta ex equo pugnat. fight- 
 ing on horseback. ποΧεμον μναστηρά οί χαΧ- 
 κεντεος Ααδν Ίππαιχμον, — Nem. 1. 24. 
 
 ΊππάΧεκτρϋων. magnus gallinaceus. a word 
 seemingly coined by iEschylus ; to denote a 
 monstrous cock, τον ζονθον Ιππαλεκτρνονα l 
 ζητών, τις εστίν όρνις. Ran. 932. Β. 
 
 ΊππάΧΧδης 8.8.α8Ίπποτης. ΚαστωρΊππαΧιδας 
 εδαεν, φνγας Αργεος ενθων. Theoc. 24. 127. 
 
 Ίππαρχος, equitum magister ; magistratus 
 Athenis. a commander of cavalry, an officer 
 at Athens so called, ηρεθη ΦυΧαρχος, εΧθ' Ίπ- 
 παρχος, εΧτ' εξ ουδενός. Αν. 799. Syn. Ίπ- 
 παρχης, Ίππηγετης. 
 
 ΊππάσΧά. Ίππειά, Soph. ΕΙ. 505. Ίππευμα, 
 Thesm. 1066. equitatio. riding; horseman- 
 ship ; a ride. ηπιαΧών yap οικαδ' εξ Ιππασίας 
 βαδίζων. Acharn. 1163. Syn. Ίππενσις, εΧα- 
 σις. 
 
 Ίππασδς. nobilis Trojanus. a distinguished 
 Trojan. patron. ΊππάσΧδης. 7/. A. 426, 3 1,50. 
 
 Ίππαστήρ, ηρδς. δ. equestris. belonging 
 to horses. Ίππαστήρ δ' δδε κημος αεισεται ου 
 ποΧνμνθον. Antip. Sid. An. ii. 30. 
 
 ΊππάφεσΧς, εως. η. carceres. a starting post. 
 δς την Ίππαφεσιν σεν, ΟΧνμπια, ενρατο πρώ- 
 τος. Ερ. άδ. 208. 
 
 Ίππειδς, ΊππΧδς 2 , ΊππΧκδς. equester, equinus. 
 pertaining to horses, φάτνη εφ' Ίππειη, δθι 
 7Tcp Αιομηδεος Ίπποι. Κ. 568. μοΧις κατασχε- 
 θοντες Ίππικον δρομον. Soph. ΕΙ. 756. Syn. 
 ΠωΧικος, εφιππειος, Ίππωδης. 
 
 ΊππεΧατειρά. r). epith. of Minerva. ΦΧεγραιων 
 οΧετειρα y ιγαντων ,ΊππεΧατειρα. Orp.H.32.12. 
 
 Ίππϊρδς. equorum amor, a fondness for 
 horses. αΧΧ' Ίππερόν μον κατεχεεν τών χρη- 
 μάτων. Nub. 74. 
 
 Ίππενς,Ίππεντηρ. Bian. An.ii. 156. s. α$Ίπ- 
 
 1 As an anapaest is inadmissible in this 
 place, Porson reads ΊππαΧεκτρνο), and άλεκ- 
 τρΰους, Nub. 1429. 
 
 2 I do not find this adject, except as an 
 epithet to Neptune or Minerva, νή τον Πο- 
 σειδώ τοντονι τον Ίππιον. Nub. 83. Ιππία 
 Αθάνά. (Ed. C. 1070. Β. 
 
 s s 2 
 
316 
 
 Ι Π Π 
 
 I II Π 
 
 πότης, πεζοί θ',ϊππήες τε' πολνς δ' ορυμαγδός 
 ορωρει. Β. 810. 
 
 Ίππευω. cquito. to ride, υπέρ ακαρπιστων 
 πεδίων- Σικελίας Ζέφυρου πνοαΊς-Ίππευσαν- 
 τος, — Phoen.217. Syn. Ίππαζομαι. καθιπ- 
 πευω, ελαυνω. Ίππηλατεω. 
 
 Ίππηγϊτης,Ίππϊάναξ. ductor equorum. pre- 
 siding over horses ; commanding cavalry. 
 Pers. 1003. λήθης Μελανθον εγκλιθενθ' Ίπ- 
 πηγετην. Lye. 767. 
 
 Ίππηδον. equorum, v. equitantium, modo. like 
 horses, or, horsemen. 6 δεσπότης yap μου 
 μετέωρος αίρεται Ίππηδον εις τον ά'ερ' , επί του 
 κανθαρον. Pax, 80. See Sept. Th. 317. Bl. 
 
 Ίππηλάσίδς,Ίππηλάτος. equitabilis. adapted 
 to riding, οφρα δι αυταων Ίππηλασιη δδος 
 ειη. Η. 439. See Od. v. 242. Syn. Ίππασιμος. 
 — πλατύς, ευρύχωρος, λεΤος. 
 
 Ίππηλατεω. equos agito. to drive ; to ride. 
 Hence, Ίππηλάτης, JEol. Ίππηλάτά, II. Η. 
 125. λίγων ανεπτερωκεν, ώσθ' Ίππηλατεϊν. 
 Αν. 1442. 
 
 Ίππημολγοι. equimulgi. milkers of mares. //. 
 Ν. 6. 
 
 ΊππΊάς, ου. δ. Hippias. one of the sons of 
 Pisistratus. ηρετ\ ει την Ίππιου καθισταμαι 
 τυραννίδα. Vesp. 502. 
 
 Ίππϊδϊδν. dimin. of "Ιππος, genus pisciculi. 
 a sort of fish. Epicharm. Ath. p. 304. e. 
 
 Ίππίοχαιτης. setis equinis factus. adorned 
 with horse-hair, ταρβησας χαλκον τε, ιδε 
 Χοφον Ίππιοχαιτην. Ζ. 469. 
 
 Ίππϊδχαρμης, Ίπποχαρμης. equis gaudens. 
 fighting from a chariot ' ; fond of horses. Μη- 
 στορα τ' αντιθεον, και Ύριοϊλον Ίππιοχαρμην. 
 Ω. 257. Συρακοσιον, Ίπποχαρμαν~ΒασιΧηα. — 
 ΟΙ. 1. 35. 
 
 Ίππδβάμων. eques. mounted, διφυή τ' αμικτον 
 Ίπποβαμονα στρατον. Trach. 1097. Β. 
 
 Ίπποβοτης. quiequos alit. a breeder of horses. 
 Ατρεος Ίπποβοτα. Orest. 1003. Syn. 'Ιππό- 
 τες, Ίπποτροφος. Ίπποκομος, Ίπποφορβος. 
 
 Ίππδβδτδς. equis pascendis aptus. suited to 
 the pasturage of horses. Αργός ες Ίπποβοτον 
 και Αχαιίδα καλλιγυναικα. Γ. 258. 
 
 ΊπποβουκοΧυς. equiso. a groom. ΤΙολυβου δε 
 νιν λαβοντες Ίπποβουκολοι. Phcen. 28. 
 
 Ίππογνωμων. peritus, inpr. rei equinee. dis- 
 cerning, εχω δε τούτου θυμον Ίππογνωμονα. 
 JEsch.fr. Jaculatr. 
 
 Ίππδδάμάς, ντδς. δ. Ν. Ρ. //. Υ. 401. 
 
 'Ιπποδάμεια, r). nomen proprium multarum 
 feminarum illustrium. a name given to many 
 
 females ; particularly to the daughter of 
 CEnomaus, who was gained in marriage by 
 Pelops. See Iph. T. 823. Apoll. 1. 752. 
 
 Ίππδδάμδς. Ν. P. for Ίπποδημος. πρώτος ων; 
 
 1 In ascertaining the meaning of words 
 connected with 'ίππος in Homer, it must al- 
 ways be remembered, that his heroes drove 
 chariots ; and that riding a horse seems to 
 have been unknown in that age ; at least 
 for military purposes. 
 
 ό δ' Ίπποδαμου Χειβεται θεωμενος. Eq.327. 
 Ίπποδάμδς. equorum domitor. a tamer of 
 
 horses. Κάστορα θ' Ίπποδαμον, και πυξ αγα- 
 θόν ΤΙολυδευκεα. Γ. 237. Syn. 'Ιππότης, ιπ- 
 πικός, ελασιππος, Ίπποσοας, Ίππομητις. 
 Ίπποδάσϋς. Ίπποκδμος, II. "Ν. 132. Ίππολο- 
 
 φδς,Έρ. άδεσπ. 194. hirsutus e setis equinis. 
 
 thick with horse-hair, ου γαρ έχον κορυθας 
 
 χαλκηρεας Ίπποδασειας. Ν. 714. 
 Ίππδδεσμος, Ίπποδεσμά. τα. lora. traces, ουθ' 
 
 Ίπποδεσμων,ουτε κολλητών οχων. Hipp. 1225. 
 Ίππδδετης. ligans equum. a strap to fasten 
 
 ahorse, μεγανϊπποδετην ουτήρα λαβών. Aj. 
 
 241. Syn. Ίμας, αγωγευς. χαλινός. 
 Ίπποδίωκτης. equorum agitator, a driver. 
 
 ώ'ργεϊος, κήγων, και δ Θεσσαλός Ίπποδιωκτας. 
 
 Theoc. 14. 12. 
 'Ιππόδρομος, curriculum; circus, a race course. 
 
 Hence, 'Ιπποδρομία, ας. ή. a race ; games. 
 
 (Pac. 899.) and ΊπποδρδμΙος. adj. (Isthm 
 
 1. 78.) ενζυνοχ7~)σιν δδοϋ' λεϊος δ' ιππόδρομος 
 
 αμφις. Ψ. 330. 
 Ίππυθεν. adv. exequo. from the horse. Ίππο- 
 
 θεν εκχυμενοι, κοϊλον λοχον εκπρολιποντες 
 
 θ. 515. 
 Ίπποθδη, Ίππονοη. filiae Nerei et Doridis. 
 
 names of Nereids. Ίπποθοη τ' εροεσσα, κα 
 
 Ίππονοη ροδοπηχνς. Hes. θ. 251. 
 Ίπποθδδς. II. Β. 840. Ίπποκδων. Κ. 518. Ιπ- 
 ποκράτης. Νιώ. ΙΟΟΙ.Ίππδλοχος. //. Λ. 122. 
 
 Ιππόλυτος. Hippol. passim. Ίππομάχδς. II. 
 
 Μ. 189. Ίππδμεδων. Phcen. 129. Ίππδμενης. 
 
 Theoc. 3. 40. ΊππονΊκος. Αν. 284. Ίππδνοδς. 
 
 ΙΙ.Α.303.Ίππδτϊων.Ε.ο14:. Proper Names, 
 
 derived from Ίππος. 
 Ιππόκαμπος, equus marinus. a sea-horse. 
 
 Menand. fr. inc. 268. 
 Ίπποκανθάρυς. vox ab Aristoph. efficta. qs. a 
 
 horse-beetle, a. πόθεν βροτοϋ με προσεβαλ' ; 
 
 ώ 'ναξ Ήρακλεις, Ύουτι τί εστί το κακόν ; b. 
 
 Ίπποκανθαρος. Pac. 180. 
 Ίππδκελευθδς. iter equo faciens. travelling 
 
 with horses, ορσεο, διογενες Ώατροκλεις, ίπ- 
 
 πόκελευθε. Π. 126. 
 Ίππδκομεω. equos euro, to groom, κάπειτα 
 
 τούτον Ίπποκομεϊν μ' ηναγκασε. Pac. 74. 
 Ίππδκδρνστης. bellator equester. a cavalry 
 
 warrior. See Ιππότης, άλλοι μεν ρα, θεοί 
 
 τε και ανερες Ίπποκορυσται. Β. 1. 
 Ίπποκρημνδς. rupium modograndis. big as a 
 
 rock, γρυπαιετονς χαλκηλατους, και ρημαθ' 
 
 ιπποκρημνα. Ran. 929. 
 Ίπποκρηνη, Ίππουκρηνη. Hippocrene. the 
 
 fountain by Helicon, fabled to have sprung 
 
 from the tread of Pegasus, η Ίππουκρηνης η 
 
 Ολμειοϋ ζαθεοιο. Hes. θ. 6. Ίππω επι κράνα 
 
 Έλικωνιδι καλά ρεοισα. Call. 5. 71. Τίηγα 
 
 σίδος κρήνης νεκταρεαι λιβαδες. Ερ. 1. 2. 
 Ίπποκοδτδς. equis perstrepens. resounding 
 
 with horses, και γυμνάσιων τών Ίπποκροτων. 
 
 Hipp. 229. 
 Ίππδλΰτη, ης. η. 1. notissima Amazon. Apoll. 
 2. 779. 2. uxor Acasti. an Amazonian queen. 
 Also, the wife of Acastus, who tried the 
 
Ι π π 
 
 Ι Ρ Η 
 
 317 
 
 . virtue of Peleus, as the wife of Potiphar 
 
 t tried Joseph. See Nem. 5. 48, etc. 
 
 [ Ιππόλυτος, η, δν. in quo equi solutis frenis 
 
 [ decurrunt. where horses run loose, ίππο- 
 ι Χυτής εκεδασσας δμογνια πηματα χαρμης. Ερ. 
 
 | άδ. 360. 
 
 -Ιππο μάνες. το. veneficium amoris equis in- 
 
 ; natum ; 2. planta. an excrescence in the 
 forehead of young• foals ; supposed to be 
 
 I efficacious in love-potions, etc. 2. the name of 
 an herb. 2. ιππομανες φυτον εστί παρ' Αρκασι' 
 
 Ι τφδ' ? πι πάσαι Και πώλοι μαίνονται αν' ωρεα, 
 
 Ι και θοαι ίπποι. Theoc. 2. 48. 
 
 : Ιππδμάνης. valde insanus. 2. studio equestri 
 flagrans. raving mad. 2. desperately fond of 
 horses. 1. — σε τον Ίππομανη Λειμών' επι- 
 βαντ', — Aj. 143. Syn. Ακρομανης, πολεμι- 
 
 \ί κος. — Ίπποις επιμαινομενος. 
 
 -Ιππδμάχδς, ου. δ ή. ex equo prselians. fight- 
 ing on horseback, οΰνεκεν Ιλλνριοισιν ύφ' ίπ- 
 πομαχοισι δαμασθης. Ερ. άδ. 728. 
 
 ι ΙππδμητΧς. militiae equestris peritus. skilled 
 in cavalry, η δτ' αμφ' ϊολαον Ίππομητιν. Isth. 
 
 ι 7. 12. 
 
 Ιππονδμος. Ίπποπδλος, II. S. 227. equorum 
 
 ρ pastor, feeding horses, κάι βοτήρας Ιππονο- 
 
 ν μους. (Glycon. Polyschem.) Aj. 232. 
 Ιππδνωμάς. Ίππδσοάς, Isthm. 5. 40. equos 
 
 ■ agitans. guiding, driving, horses, τόν θ' ϊππο- 
 
 . νωμαν (Ήλων), — Nub. 572. ουδ'Ίππονωμας, 
 
 Τ ουδ' αγαλμάτων φυλαξ. Hipp. 1399. 
 Ιππος, ου. δ et ή. equus, velequa. a horse ; a 
 mare l . ιδρώσει δε τευ ίππος εϋζοον άρμα τι- 
 
 Ι ταινων. Β. 390. Syn. Πύλος. Ερ. Αερσιποΐ'ς, 
 αελλοπους, ατειρης, ακαμας, ακαμαντοπους, 
 
 1 αερσιλοφος, απειθης, ανίκητος, αμβροτος, 
 βραδύς, θοος, δεξιός, λυσσάς, ερυσαρματος, 
 επινικιος, εριαυχην, ευγενής, ευθριζ, καλλιθριξ, 
 κρατερωννζ, κεντρηνεκης, κομοων, μεγάλητωρ, 
 
 . μωνυξ, λασιαυχην, ποδωκης, πολεμηϊος, υψι- 
 λοφος, στεφανηφορος, σιδηροχαρμης, χαιτη- 
 «ις, ωκυπονς, ωκνς, ωκυπετης, λευκοθριζ, κρα- 
 
 ' τερος, κυανοθριζ, φερενικος, φΐληνιος, βαθύ• 
 πλόκαμος, κυανωψ, πυριλαμπης, ζυγηφορος. 
 
 • Eur. plur. ομόζυγες, ζευγητιδες, τετρωροι, 
 αεθλοφοροι, αιθωνες, μαργοι, Θεσσαλοί, θρηϊ- 
 κιοι, Ύρωίοι, βαρδιστοι, διζυγες, αθάνατοι, 
 
 : ν-φηχεες. 
 
 Ίππδσδας, ου. δ. equorum agitator, a driver. 
 
 I Jem. Ίπποσοη. ή. τά μεν εν Ίπποσοαισιν αν- 
 δρα-σι μαρναμενον, — Pvth. 2. 119. — ένθα 
 Αατοϋς-Ίπποσοα θυγατηρ. 01. 3. 46. 
 
 } \πποστάσ\ς. equile. a station, or resting place, 
 
 : for horses, αμφι μεν αελιου κνεφαιαν-Ιππο- 
 στασιν, — Alcest. 59ο. Syn. Ίπποστασιον, 
 Ίπποστασια. 
 
 'Ιπποσύνη, equitandi peritia. horsemanship. 
 
 1 Ίππος is also the name of a fish, Anti- 
 mach. ap. Ath. p. 304. f. Hence, Ίππϊδϊδν, q. 
 v. Moreover, "ίππος in composition is inten- 
 sive, and denotes great size, or excess. — -"Ιπ- 
 πος δουράτεος, the Trojan horse, is celebrated, 
 Od. θ. 493. Troad. 10. 
 
 Ζευς τε, ΪΙοσειδαων τε, καϊ ιπποσυνας εδι- 
 δαζαν. Ψ. 307. 
 'ίπποτάδης. Patronym. iEolus so called, Od. 
 
 κ. 2. Dionys. 462. 
 Ίπποτεκτων. fabricator equi, sc. Trojani. fra- 
 mer of the Trojan horse, ό δ' Ίπποτεκτων 
 Ααγαριας εν αγκαλαις. Lye. 930. 
 Ιππότης, ό. eques. skilled in driving ; a horse- 
 man, fern. ΊππδτΧς, Χδός. η. (Anal. m. 17.) 
 ΓοΤσι δε και μετεειπε Υερηνιος ϊπποτα Νέσ- 
 τωρ. Β. 336. Syn. Ίππευς, Ίππαλιδης, ίπ- 
 πηλατης, Ίππιοχαρμης, Ίππευτηρ, Ίππευτης, 
 Ίπποβατης, Ίπποδαμος, Ίπποδιωκτης, Ίπποκε- 
 λευθος, Ίπποκορυστης, ϊππονωμας, έφιππος, 
 δαμνιππος, πλη'ζιππος, ελασιππος, κλυτοπω- 
 λος, Ιππομητις. 
 ΊπποτοΚυτης. eques Sagittarius, an archer on 
 horseback, τρισμυριους Ίερακας ιπποτοξοτας. 
 Αν. 1179. 
 Ίπποτροφος. equos alens. breeding, or rear- 
 ing, horses. Hence, Ίπποτρδφ'ΐά. ή. (Isthm. 
 2. 55.) — νικαφοριαις γάρ δσαις Ιπ-ποτρόφον 
 άστυ το ΤΙροι-τοιο θαλησεν. — Nem. 10. 76. 
 Ίππουραιδς. caudam equinam habens. the 
 tail, or hinder part, of a horse, τον γάρ roi, 
 τά μεν ανδρΐ εοικότα, νειόθι κείται -Σκορπιού' 
 Ίππουραια δ' υπό σφισι χηλαί εχουσιν. Arat. 
 Phsen. 438. 
 Ίππουρϊς. cristam e setis equinis habens. the 
 crest of an helmet, made of horse-hair, ίπ- 
 πουρίς τρυφαλεια' περισσειοντο δ' εθειραι. Τ. 
 382. 
 Ίππουρος. piscis genus, a fish so called, ηε με- 
 γαν συνοδοντα,η αρνευτήν ιππουρον. Numen. 
 Ath. 304. d. 
 Ίππδφορβϊά. τα. equorum pascua. horse-pas- 
 ture, αγρών πελας τώνδ' Ίπποφορβιων έ'πι. 
 Eur. ΕΙ. 623. 
 Ίππωναζ. Hipponax. the inventor of Choli- 
 ambi, or Scazons. δ μονσοποιδς ενθάδ' Ίπ- 
 πωναζ κεϊται. Theoc. Ερ. 21. 
 Ίππωνϊδς, or Ίππωνϊον. mons et urbs Italise. 
 a mountain and town of Italy. Ίππωνιου 
 πρηώνος εις Ύηθυν κέρας. Lye. 1069. 
 Ίπτάμαι. volo. to fly. πολλδν αποπλαγχθεις, 
 έκάς επτατο πικρός ο'ίστός. Ν. 592. Syn. Ιπ- 
 τημι, πετομαι, ποταομαι, πτημι, ανιπταμαι. 
 Phr. Έξακριζετ' αιθέρα πτεροϊς. Eur. ταναον 
 αιθ'ερ' αμπαλλομαι — λαμπρών άστρων πολον 
 εζανϋειν. ib. η πτηνδν άραι σώμ' ες αιθέρος 
 βάθος. Med. 1294. 
 Ιπτδμαι. laedo. to molest; injure, νυν μεν πει- 
 ράται, τάχα δ' ιψεται υϊας Αχαιών. Β. 193. 
 "Ιρηί, or~ T Ipai, ων. ai. loca sacrata ad conven- 
 tus populi. places of public resort, or as- 
 sembly. Ίραων προπαροιθε καθήμενοι, αυτ'ικ 
 εφ' ίππων Βαντες — Σ. 531. Syn. Αγορά", εκ- 
 κλησία. 
 "Ιρασα. τα. urbs in lacu Tritonide. a town in 
 Africa, εβαν — Ιρασα προς πολιν, κ. λ. Pyth. 
 9. 185. 
 "Ιρη, ης. η. Ν. P. a mountain and town of 
 Messenia in the Peloponnese. Καρδαμυλην, 
 Ένοπην τε, και Ιρήν ποιηεσσαν. Ι. 150. 
 
SIS 
 
 Ι Σ A 
 
 Ίρηζ. Ion.for"Upa%.q.v. βή δε κατ Ιδαιων 
 ορέων, ιρ7]κι εοικώς. Ο. 237. Ερ. Ωκυπτερος. 
 Phr. "Ος τ εφοβησε κοΧοιούς τε ψί}ράς τε. 
 Horn, σμικραΧς φονον φέρει ορνιθεσσιν. ib. 
 ωκυπετης ιρηζ, τανυσιπτερος όρνις. Hes. 
 
 ΊρΧνεδς, α, ον. ex iride herba factus. made of 
 the iris, δη ποτέ δ' ιρινεον θυ'εος μετρηδδν 
 ορείαις. Nic. ΑΙ. 203. 
 
 ΊρΧς.δ. Iris fl. the river Iris; which, augment- 
 ed by the Lycus, flows into the Leuco-Syro- 
 rum Aeon, or Creek of the White Syrians, 
 in the Black Sea. D'Anville's Compend. of 
 Ant. Geog. V. I. p. 307. — μετά τονδ' αγχιρ- 
 ροος Ίρις•Μ.ειοτερος Χευκβσιν ελίσσεται εις 
 άΧα διναις. Αρ. 2. 368. 
 
 ΊρΧς, Χδδς. ή. Iris, dea. 2. arcus ccelestis. 3. 
 herba qusedam aromatica. the goddess Iris. 
 2. a rainbow 1 . 3. a plant, so called, ως εφατ' 
 ώρτο δε Ίρις αεΧΧοπος αγγεΧεουσα. θ. 409. 
 2. τρεΧς εκατερθ' ιρισσιν εοικότες, ίίς τε Κρο- 
 νιων Εν νεφεϊ στήριζε, τέρας μεροττων ανθρώ- 
 πων. Λ. 27. — 3. συν δ' αναμιζ πΧεξας μνρο- 
 πνουν ενανθεμον ϊριν. Meleag. 1.9. 
 
 Ίρος. Irus, the beggar. Odyss. σ. 6. 
 
 Ίς.δ. fluv. Italiae. a river of Italy, πετραν αχή- 
 σει δαρον, ένθα Χαβρος Ις-Υειτων θ' δ Ααρις 
 εξερευγονται ποτά. Lye. 724. 
 
 "Ις, ϊνδς. ή. fibra, nervus. 2. vis. a sinew. 2. 
 strength, force. 1. ov yap ετι σάρκας τε και 
 οστεα Ινες εχονσιν. Χ. 218. 2. καιετο δ' ις Πο- 
 ταμοΧο, έπος τ εφατ , εκ τ ονομαζεν. Φ. 356. 
 Syn. Ινιον, νεΰρον. 2. δυναμις. Ερ. Αευκη, 
 παχεΧα, ανχενιος, απεΧεθρος, κρατερά. 
 
 Ίσα. adj. neut. pariter. equally. Ισα φιΧοισι 
 τεκεσσι, χαριζομενη ποσεϊ φ. Ε. 71. 
 
 ΊσαδεΧφδς. fratris animo praeditus. like a bro- 
 ther, ό, τε πιστότατος πάντων ΙίυΧαδης,-Ισα- 
 δεΧφος ανηρ. Orest. 1014. 
 
 Ίσαζω. adaequo. to make alike ; to balance. 
 η τε σταθμδν έχουσα και ειριον, αμφις ανεΧ- 
 κει Ισαζουσ, Ινα παισιν αεικεα. μισθδν αρηται. 
 Μ. 435. ανδράσιν, αΧΧά θεοΧσινΧσαζεμεν αθα- 
 νατοισι. Αρ. 3. 1045. δίστιχα yap ψηφοισιν 
 Χσαζεται. — Leon. ΑΙ. An. ii. 193. Syn. Εξι- 
 σαζω, ισοω, εξισοω, ισαφαριζω. 
 
 Ίσαιδμαι. Ίσασκδμαι. adsequor. to be equal 
 to. εν δε οι ηματα νυζιν ισαιεται αμφοτερυσι, 
 Φθίνοντος θερεος, του τ ειαρος ισταμενοιο. 
 Arat. Phaen. 513. ουνεκ αρα ΑητοΧ ισασκετο 
 καΧΧιπαριτιω. Ω. 607. 
 
 Ισαίος, s. as Ισος. — χερσυδροιο και ασπ'ιδος 
 ειρεο μορφάς-Ισαιας — Nic. Th. 360. 
 
 Ίσαιτερος, Ίσαιτάτος. Attic, compar. and su- 
 perl. of Ισος. oiyq,. τι τούτων εστ ισαιτερον 
 ποΧει; Eur. Supp. 451. Markl. 
 
 ΊσαμιΧΧος. aequalis in certamine. equal in 
 contest, adv. ΊσάμιΧΧά. ωκειαις εΧαφοισι 
 κυων ισαμιΧΧα δραμοΰσα. Philipp. An. ii. 221. 
 
 1 In Homer, the goddess is not connected 
 with the rainbow, as in Virgil. See JEn. iv. 
 700. Moreover, in the former, she is the 
 messenger of the Gods ; but in Virgil, Mer- 
 cury has that office. 
 
 ΙΣΟ 
 
 Ισανδρος. ill. Bellerophontis. II. Z. 197. 
 
 Ισάνεμδς. par ventis. swift as the wind, τον 
 ισανεμόν τε ποδοΧν-Ααϊφηροδρομον ΑχιΧήα. 
 Iph. Α. 206. Syn. ΐίοδηνεμος, αεΧΧοπους. 
 Phr. Μνοιησιν εειδομενος ανεμοιο. Horn. 
 — συνδρομος αυραις. Apoll. 
 
 Ίσαργυρδς. pretiosus. equal to silver. Achceus, 
 Ath. 689. See Agam. 932. Bl. 
 
 Ισάριθμος. Ιοη.Ίσηρ. (Paul. Sil. An. iii. 87.) 
 par numero. — νιφαδεσσιν εοικότες, η ισαρϊθ- 
 μοι Ύειρεσιν, — Call. 4. 175. 
 
 Ίσανροι. οι. gens Asiae Min. ad Taurum, Cili- 
 ciae proxima. now Itch-il, or Itshili. fern. 
 
 ΊσανρΧς. Χδος. ή. (Christodor. An. ii. 471.) 
 Hence, Τσαυροφόνος νίκη, An. iii. 135. 
 
 Ίσηζϋγδς. 8ιάά.Ίσοζΰγος. Νοηη.Ίσηρης. par. 
 equal to. αΧΧοι δ' αΰ ραιβοϊσιν ισηρεες αντα 
 παγουροις. Nic. Th. 788. 
 
 ΊσημΧ. scio. to know, ημετερην γενεήν, ποΧΧοί 
 δε μιν άνδρες ισασιν. Ζ 152. οΧμον ισαμι βρα- 
 χΰν. (Dactyl. Penthim.) Pyth. 4. 439. Syn. 
 Έιδω, επισταμαι, γιγνωσκω. 
 
 Ίσηρετμδς. totidem remos habens. with equal 
 number of oars. Αργειων δε τάίσδ' ισηρετ- 
 μοι-~Νάες, εστασαν πεΧας. Iph. Α. 242. 
 
 Ισθμός, οϋ. δ. f. collum. the neck. Hence, 
 ΙσθμΧδν. το. (Od. σ. 299.) a necklace. 2. ό 
 and ή. isthmus, a neck of land, uniting two 
 continents; partic. the isthmus of Corinth. 
 Hence, the adjectt. ΙσθμΧος, α, ov. ϊσθμΧάς, 
 άδδς. ή. (CEd. Τ. 940. Β. Call. fr. 103.) Also, 
 ΙσθμδθΧ, Ισθμοί, at the Isthmus. (Philipp. 
 An. ii. 217. Pyth. 8. 52.) — άσσοι/ τ επιμυ- 
 ρεται ισθμός Χερσφ επιπρηνής καταειμενος.— 
 Αρ. 1. 938. See Dionys. 98. Syn. 1. Ααιμος, 
 τράχηλος. Ερ. 2. ' ΑΧιζωνος, ασπετος, κΧεινη, 
 πόντια, στενός. Phr. Ύάν άΧιερκεα Ισθμού δει- 
 ράδα — Pind. εσθΧοϋ ΤΙεΧοπος πτυχα'ι. Pind. 
 πόντιας γέφυρα. 
 
 ΊσΧς, Χδός. ή. Isis. συν σ$ μητρϊ θεά* μεΧανη- 
 φορψ Ισιδι σεμνή. Orph. Η. 41. 9. 
 
 ΐσκω. adsimulo. 2. dico. to liken ; to say. αϊ κε 
 σε τψ ισκοντες απισχωνται ποΧεμοιο-Τρώες — 
 Α. 798. See Od. χ. 31. Syn. 1. Εϊσκω, δμοι- 
 οω. εικάζω. 2. λέγω. 
 
 Ισμά. το. s. s. as Ίδρυμα, ορνιθοπαιδος ισμα 
 φοιβαζων ποτοΧς. Lye. 731. Syn. Κτίσμα. 
 τάφος. 
 
 Ισμάρδς, ου. η. urbs Ciconum in Thracia. a 
 town in Thrace ; Od. ι. 198. whence Ισμά- 
 ρΧκδς, Thracian, northern, ϊσμαρικου πνοιψ 
 σιν εΧαυνομεναι βορεαο. Dionys. 113. 
 
 ϊσμηνδς. fluv. ad Thebas Boeoticas. a river 
 near Thebes, adj. ΙσμηνΧος, ά,ον. (Pyth. 11. 
 10.) Hence, the names of Theban females, 
 ΙσμηνΧά, Ισμήνη. (Lysist. 697. Antig. 1.) 
 Αιρκη τε, Στροφιη τε, μεΧαμψηφΧδος εχουσαι- 
 Ισμί/νοί/ χέρα πατρός. — Call. 4. 77. 
 
 Ίσδδαιμων. qui aequali sorte fruitur. sharing 
 the same fortune, ύμνος δε των αγαθών-Έργ- 
 ματων βασιΧευσιν ι-σοδαιμονα τευχει-Φώτα'— 
 Nem. 4. 135. Syn. Ισοκλ^ρος, ισομοιρος. 
 ισοθεος. 
 
 Ίσοδενδρδς. arbori 83qualis, sc. setate. coeval 
 
ΙΣΟ 
 
 Ι Σ Τ 
 
 319 
 
 with a tree, ισοοενδρου τεκμαρ αιώνος λαχοϋ- 
 
 ,σαι. Pind./r. inc. 150. 
 
 Ισοδρδμος. cursu aequans. keeping• pace with. 
 ov μεν πολλδν ανενθεν ισοδρομος'-ΏΊοη. 120. 
 
 Ισοελκης, Nic. Th.41 "Ισοορϊπης, NarmSlaop- 
 ρόπός. υ η. par pondere ; vergens ad eequi- 
 librium. equal in the scale, or weight.- — ήν ; 
 δ' άγων ισόρροπος. Eur. Supp. 716. Syn. j 
 Ισοταλαντος. 
 
 .Ισοθεος. deo par. godlike, τοϊσι & άμ' Έυρυ- 
 αλος τριτατος κιεν, ισοθεος φως. Β. 565. 
 
 Ισοκράτης. Isocrates. χαϊρεφαος ρητρης'Ισο- \ 
 κρατες, — Christod. An. ii. 465. 
 
 { Ισομοιρος, Ίσομορος. cui portio par datur. 
 sharing equally. Ηεηοε,~ΙσομοΧρεω. (Maneth. 
 5. 202.) ώ φαος άγνον, και γήςίσομοιρος αήρ, 
 
 [ ωςμοι. Soph. Elec. 86. See II. 0. 209. Syn. 
 Ισομερής, ισοκληρος. ισοδαιμων, ισόπαλης. 
 Ισονειρος. somnio similis. like a dream. ακΤ- 
 κνν, ϊσονειοον, q, το φώτων. (Iamb. Trim. 
 
 , Cat.) Prom. 564. Bl. 
 
 Ισονεκύς. fato defunctus pari, equally de- 
 stroyed, ολομεθ', ολομεθ' ισονεκυε. Orest. 
 
 . 193. Pors. 
 
 Ισόνομος, ου. δ ή. aequis legibus fruens. en- 
 joying equal laws. ισόνομους r' Αθήνας 
 εποιησατην. Scol. Anal. i. 155. 
 
 ( 1σοπαις. puero sequalis. like a child, μιμνο- 
 
 i μεν, ισχνν Ισοπαιδα νεμοντες επι σκηπτροις. 
 Agam. 73. 
 
 'Ισόπαλης, in lucta par. equal in a contest. 
 
 ι ώριμος ισόπαλης' τν (ιό" δ τράγος) ούτος 
 
 . ερισδε. Theoc. 5. 30. 
 
 Λσοπεδον. το. planities terras, level ground. 
 
 . — ό δ' ασφαλεως θεει εμπεδον, οφρ' αν ϊκηται 
 Ισοπεδον, τότε δ' ούτε κυλινδεται, εσσυμενός 
 
 ] περ. Ν. 141. 
 
 Ίσοπρεσβνς 1 . seni sequales. feeble, like the 
 old. Agam. 77. Bl. 
 
 Ισορροπία, ή. aequilibrium. ως αν ισορροπιυσιν 
 αει βίος εσθλδς δδενοι. Orph. Η. 62. 13. 
 
 ' Syn. Ισομοιρία, ισοστασιον. 
 
 'Ισος. Ν. P. a son of Priam, αντάρ δ βη δ' 
 "Ισον τε και Αντιφον εζεναριξων. Α. 101. 
 
 Ίσος, "Ισος 2 , aequalis ; equus. equal ; equit- 
 
 J able, αλλ' δτε δη το τέταρτον επεσσυτο, δαι- 
 μονιΧσος. Ε. 438. ου γαρ Χσον νοεει και φθεγ- 
 γεται' ως μέλι φωνά. Mosch. 1. 10. Syn. Εϊ- 
 σος, αλιγκιος, επιεικής, δμαλος, άρτιος, ηλι- 
 
 1 Other adjectives compounded of ίσος 
 are, Ίσοβϊός, Oiotim. An. i. 25 1 . Χσογράφός, 
 ,\Tim. ap. Laert. p. 169. Χσοζϋγης, The&t. 
 Schol. An. ii. 514. Χσοκίφάλός, Athen. 1. 2. 
 ,ΓσδπαλαισΓος, a palm long, Antip. Sid. An. ii. 
 12. Χσοπλάτης, ibid. 64. Ίσοπλάτων, Agath. An. 
 iii. 58. Τσοσπρίος, Soph. fr. Κωφ. Χσδχειλης, 
 up to the brim, Apoltonid. An. ii. 133. Χσο- 
 χνοδς, Antiphil. ib. 171. Ισοχοδδς, Naz. ΐσο- 
 χρϋσδς, Archestr. Ath. p. 305. e. 
 
 2 "Ίσος has the lstsyll. always long in Ho- 
 'mer. The Attics have it as constantly short. 
 In others it is generally long; although there 
 are some exceptions. 
 
 f 
 
 κιωτης. — κάλος. 
 
 Ισοτελεστος. qui simul absolvitur. finished 
 together. — ουδ' επι κορος-Ισοτελεστος Αϊδος. 
 (Ed. C. 1220. Β. 
 
 ΙσοΓ7;ς. sequalitas ; aiquitas. equality ; equal 
 liberty ; justice, και γαρ μετρ' ανθρωποισι, 
 και μέρη σταθμών Ισοτης έταζε, κάριθμδν διω- 
 ρισε. Phcen. 555. Syn. Ισομοιρία, ισονομία, 
 ισορροπία. — ίσον το. 
 
 Ισοφαρίζω, aequiparo. to claim equality with. 
 μαίνεται, ουδέ τις ο'ι δύναται μένος ισοφα- 
 ριζειν. Ζ. 102. Syn, Έζισοομαι, ισαζω. 
 
 Ισδφορος. asqualem partem ferens. bearing 
 an equal burthen, ήλικες, ισοφόροι, τών τε 
 σθένος ουκ αλαπαδνόν. σ. 370. 
 
 Ίσοψηφος. parem habens numerum suffra- 
 giorum. having an equal number of votes ; 
 or, equal right of voting, ου γαρ νενικησθ', 
 αλλ' ισοψηφος δίκη. Eumen. 793. 
 
 Ίσοψϋχος. pari animo praeditus. having a like 
 mind. Agam. 1446. Bl. 
 
 Ίσδω. asquiparo. to make alike ; to equalize. 
 δρόμου δ' Χσωσας ry 'φεσει τά τέρματα. Soph. 
 El. 688. — ουδ' Αριαδνυ-Ισούμαι' — Apoll. 3. 
 1107. Syn. Ισαζω, εξομαλιζω. 
 
 Ισσά, ης. ή. una insularum Liburnarum. an 
 isle on the coast of Dalmatia ; now Lissa. 
 Ισσα τε, Αυσκελαδός τε, και ιμερτή Ώ,ιτυεια. 
 Αρ. 4. 565. 
 
 ΊστημΧ. stare facio. to place ; to set up ; to 
 stop. 2. med. to place one's self; to stand. 
 ϊστη δε μέγα κύμα' πολύν δ' ορνμαγδον ορινε. 
 Φ. 313. δη τότε κυανεην νεφελην έστησε Κρο- 
 νιον. ζ. 303. 2. αλλ' αγε δεΰρο, πεπον, παρ' 
 εμ' Ίστασο' — Λ. 314. Syn. Ενιστημι. καθισ- 
 τημι, ανεγείρω, επέχω, κατέχω. 
 
 ΊστΧη, ΊστΊη. s. as 'Έστια. See Cut. Vann. 370. 
 
 ΙστΧαια, άς. ή. Ν. P. a town in Euboea. Χαλ- 
 κίδα τ', Έιρετριαν τε, πολυσταφυλον θ' Ισ- 
 τιαιαν 3 . Β. 537. 
 
 ΊστΧον. velum navis. a sail, ιστία μεν στει- 
 λαντο, θεσαν δ' ενι νηί μελαινη. Α. 433. Syn. 
 Οθόνη, άρμενον, λαΧφος. Ερ. Σαπρον, άκρον, 
 ανεμοεν. Phr. Ν^ός πτερά ποντοποροιο λινο- 
 δετα. Έητ.—αργυφα-λινοπτερυγων δπλα νηων. 
 Ορρ. ανα δ' ιστία τεΧνον προς ζυγδν καρχα- 
 σιου. Pind. Nem. 5. 
 
 ΊστΧορράφος. qui vela suit. 2. dolosus. a sail- 
 cloth weaver, a cheat, ολίγου μ αφειλετ 
 αντδν Ίστιορραφος. Thesm. 935. Β. 
 
 Ίστοβδενς. Ίστοβοη, AntholA.Q. aratri temo. 
 the beam of a plough, δάφνης δ' η πτελεης 
 ακιωτατοι'ιστοβοήες. Hes. ε. 433. SYN.ExerX?/. 
 
 Ίστοδδκη. in quod reclinatur malus navis. 
 the bed of a ship's mast, ίστδν δ' ιστοδοκη 
 πελασαν, προτονοισιν ύφεντες. Α. 434. 
 
 ΊστοκεραΧά. antenna, a sail-yard, ακρην Ίστο- 
 κεραΧαν (sc. κατά)' — Orph. 694. Syn. Ικριον, 
 επικριον. 
 
 Ίστδπϊδη, ης. η. lignum, cui alligatur malus. 
 the cavity, in which a mast is fixed, ορθόν εν 
 
 ■ 3 This must be pronounced as a irisyll. 
 like Αιγύπτιοι, etc. 
 
320 
 
 Ι Σ Χ 
 
 Ίστοπεδρ εκ δ' αντοΰ πειρατ ανηφθω. μ. 51. 
 
 Ίστοπονος. 6 ή. textor, textrix. a weaver. 
 μόχθους, και στυγεράς φροντίδας ίστοπονων. 
 Ερ. άδ. 116. 
 
 Ίστδρεω. inquiro ; disco, to explore ; enquire, 
 narrate, ώς vvv απόντος, ιστορεί τι σοι φιλον. 
 Soph. El. 318. Syn. Προβλέπω, ανακρίνω, 
 ανιστορεω, εκπυνθανομαι. μανθανω, ερωταο), 
 διηγούμαι. 
 
 Ίστόρημά. res deseripta. a subject for an art- 
 ist ; engraver, etc. μη φενκτδν ιστορημα. 
 Anac. 18. 11. 
 
 ΊστορΊά. inquisitio, narratio, historia. inquiry 
 to obtain the knowledge of facts ; the narra- 
 tion of those facts ; history, ηνρατο παντοιην 
 ίστοριης ατραπόν. Ερ. άδ. 584. 
 
 ' Ιστός, ου. ό. 1. malus nauticus. 2. instrumen- 
 tum, a quo fila in texendo ducta stant ; 3. 
 tela ipsa, the mast of a ship. 2. the beam of 
 an upright loom ; a loom. 3. a web; a piece 
 of cloth. 1. ιστον στησαμενοι, ανά θ' ιστία 
 Χενκ' ερνσαντες. μ. 402. 2. εν δ' ιστοί λιθεοι 
 περιμηκεες, ένθα τε Νυμφαι-Φαρε' νφαινου- 
 σιν άλιπορφυρα, θαύμα ιδεσθαι. ν. 107. See 
 
 Γ. 125. Syn. 3. Ύφασμα, παρυφή. Ερ. 1. 
 
 Αμαιμακετος, ειλατινος, νψικαρηνος. 2. καλ- 
 
 λιφθογγος, πολύκροτος. 3. λινεργης, πολυ- 
 δαίδαλος, λεπτός, περίμετρος. 
 Ίστοτοτος. δ η. tensus velut in textoris jugo. 
 
 stretched as in a loom ; curiously wrought. 
 
 Ίστοτονα πηνισματα. Ran. 1314. Br. 
 Ίστοτρϊβης. rather, "Ισοτρϊβης. ο η. pariter 
 
 versatus. equally acquainted with. See 
 
 Blomf. Gloss. Agam. 1418. 
 Ίστουργεω. telam texo. to weave, θακονσιν 
 
 ϊστουργουντες. — CEd. C. 354. Syn. Ύφαινω, 
 
 νφαω, κροκιζω, πλέκω. 
 Ιστρος. Ister fl. the Danube, adj. Ιστρϊος, a, 
 
 ov. (Olymp. 3. 46.) Στρυμόνα, Μαιανδρόν τε, 
 
 και Ιστρον καλλιρεεθρον. Hes. θ. 339. Ερ. 
 
 Έυρυρεων, ιερός, κελαινος, ύγροπαγης. 
 Ίστω. 2. sing, imperat. ab ισταμαι. for Ίστασο. 
 
 adsta. stand thou. Ανασσα,τοϊς αλλοισιν Ap- 
 
 γειων πελας'Ίστω, — Aj. 774. Β. 
 "Ιστω. 3. sing, imperat. ab ΐσημι. for ίσάτω. 
 
 sciat, conscius sit. let him know ; be witness. 
 
 ιστω σίδηρος, δρκιόν τ εμοί ξίφος. Phcen. 1691. 
 "Ιστωρ, or"Iστωp. cognitor, judex. 2. sciens. 
 
 one who knows, or, takes cognizance of, a 
 
 thing; a judge. 2. s. as ΐδμων, or 'ίδρις. ισ- 
 
 τορα δ' Ατρε'ίδην Αγαμέμνονα θειομεν αμφω. 
 
 Ψ. 486. Syn. 1. Μαρτυρ, κριτής, συνειδως. 
 
 2. επιστήμων, έμπειρος. 
 Ισχάδόπωλΐς. caricarum venditrix. a seller of 
 
 dried figs ; a grocer, εδεδισκετο την ισχαδο- 
 
 πωλιν, κάί τάς δρυπεπεις κατεπινε. Lysist. 563. 
 Ισχάλεος. macer, aridus. dried up. όϊόν τε κρο- 
 
 μυόίο λοπου κατά ισχαλεοιο. τ. 233. Syn. 
 
 Ισχνός, λεπτός. — αζαλεος, ζηρος. 
 Ισχάνάω, II. Ε. 89. Ισχάνω, Ισχω. inhibeo. to 
 
 restrain 1 , εν δαϊ λευγaλεy, αλλά δέος ισχανει 
 
 1 The particip. ίσχανόων is used with a 
 genit. in the sense of " eager for ;" //. Ψ. 300. 
 
 Ι Τ Ε 
 
 άνδρας, ίΞ?. 387. η Αχιλή' ισχωσι, και ουκ 
 ειώσι μαχεσθαι. Υ. 139. Syn. Επέχω, κατέχω, 
 κωλύω. 
 Ι σ Χ«£> άδδς.η. Theoc. 1. 147. dimin. Ισχάδϊον. 
 carica, ficus arida. a dried fig. ου yap πρε- 
 πώδ'ες εστί τψ διδασκαλψ, Ισχαδια και τρω- 
 γαλια τοϊς θεωμενοις Ώροβαλόντ', επί τουτοι- 
 σιν επαναγκαζειν γελψν. Plut. 797.Syn.Su/coj/. 
 ΙσχΧον. coxendix. the hip. τψ βαλεν Αινειαο 
 κατ' ισχιον, ένθα τε μηρός. Ε. 305. Syn. Γλου- 
 τός, κοτύλη, μηρός. Ερ. Βαρυγοννον, κοίλον. 
 Ισχναινω. emacio. to dry up ; to weaken, και 
 μ?) σφριγώντα θυμδν ισχναινη /3ια. Prom. 
 388. Bl. Syn. Αεπτϋνω, σκελλω, εκτηκω. 
 Ισχνός, macer, gracilis, lean ; shrunk, ισχνάν, 
 άλιοκαυστον' εγώ δε μονός μελιχλωρον. The- 
 OC. 10.28. Syn. Κάτισχνος, αραιός, λεπτός, 
 άσαρκος. 
 Ισχϋρδς. robustus. strong; stout, ώς ανδρ' 
 ελών ισχυρον, εκ βίας μ' άγει. Philoct. 945. 
 Β. Syn. Σθεναρός, ερισθενης, κραταιός, ακ- 
 μαίος, στιβαρός, εύρωστος, ευτονος. 
 Ισχϋρδβελης. adversus sagittarum ictus va- 
 lidus. strong against darts, ερκος ισχνροβε- 
 λες. Athen. 1. 14. 
 Ισχύς, νδς. δ. Ν. P. Pyth. 3. 55. 
 Ισχνς, νδς. ή. robur. strength, ακμα'ι τ ισχνός 
 θρασυπονοι. ΟΙ. 1. 156. Ερ. Α πλάτος, άπλε- 
 τος, κρατερά, κρατεραλκης, υπερμεγέθης. 
 Ισχνω. robustus sum ; polleo. to be strong, 
 or, powerful; to avail, ουτ ap Αθηναιης, 
 Κρονιδη, σθένος, οντε γ' Αρηος - Ισχύσει βα- 
 τραχοισιν αρηγ'εμεν αιπνν ολεθρον. Batrach. 
 270. Syn. Αυναμαι, σθενω. 
 "Ισωνίά. pretium par. an adequate price, αλλ' 
 
 αϊρε μοι τούτον γε της ισωνιας. Pac. 1226. 
 
 Ίσωνϋμδς. cognominis. of the same name. 
 
 ματρωος δ' εκαλεσσε μιν -Ισωνυμον εμμεν. ΟΙ. 
 
 9. 96. 
 
 Ίσωπδς. aeque conspicuus. equally visible. 
 
 Arat. φ. 77. 
 Ίσως. adv. aequaliter. 2. fortasse. equally. 
 2. probably, δεζαιτ αν ευπρόσωπος Ίλεως τ' 
 ίσως. Aj. 1009. Β. Syn. Επίσης, εξισης, 
 ομοίως. 2. τυχόν, τάχα που. 
 Ιταλία. Italia. Italy, ad jectt. ^Ιτάλδς, η, ov. 
 and Ίτάλϊς, ϊδυς. η, (Dionys. 77. Thallus, 
 An. ii. 165.) Hence too, Ίτάλϊδαι, ων. οϊ. 
 (Leon. Alex. ib. 195.) αΰε δε Ύρινακριη, Σι- 
 κανών εδος, ανε δε γειτων-Ιταλιη, μεγαλην 
 δε βοήν επί Κυρνος αϋτει. Call. 3. 57. Ερ. 
 Ευρεία, κραναη, τεναγωδης, τριλοφος. 
 Ιταμός. "Ι της, ου. δ. (Nub. 445.) audax ; te- 
 merarius, procax. bold ; rash ; impudent. 
 αάυ.^Ιτάμώς. (Euphron. Ath, p. 380.) ευπλο- 
 καμον το καράνον, έχει δ' ιταμδν το πρόσωπον. • 
 Mosch. Ι. 12. Syn. θρασυς,θοϋρος. αναιδής, 
 κυνοθαρσης, αναίσχυντος, προπετης. 
 Ιτέα. ή. salix, 77. Φ. 350. 2. clypeus salignus ; 
 hinc, qui vis clypeus. the willow tree. 2. a 
 shield, properly of osier, adj .Ίτείνος, η, όν., 
 (Theoc. 16. 79.) εν y τ αφήσει, χαλκονωτον 
 ιτεαν. Troad. 1193. Syn. Οισυα. 2. ασπίς, , 
 ιτυς. 
 
ΙΦΙ 
 
 ΙΧΘ 
 
 321 
 
 Ιτρϊδν. abdomen, the paunch, pi. libum ; res 
 dulciaria. a sort of cake, or, pastry, αμυλοι, 
 πλακούντες, σησαμοϋντες, irgia. Acharn. 
 1091. Syn. Έρεικον, ήτρον. — καπυρωδη 
 πλάσματα, πεμματα. 
 
 Ιίτνλδς, "Ίτυς. Itys. killed by his mother Phi- 
 lomela. Horat. Od. iv. 12. 5. παϊδ' ολοφυ- 
 ρομενη ϊτνλον φιλον, ον ποτέ χαλκψ Κτεϊνε δι 
 αφραδιας, κοϋοον Ί,ηθοιο ανακτος. τ. 522. See 
 
 \ Αν. 212. 
 
 Ιτυμδνευς. δ. Ν. P. son of Ύπειροχος, slain by 
 Nestor. 77. Λ. 671. 
 
 ' Ιτυς, υος. ή. circumferentia et curvatura ro- 
 tas ; umbo, the border of a wheel, circular 
 shield, or, other round body, ιτνός τ εν εν- 
 τορνοισι περιδρομοις ιδρώς. Troad. 1197. 
 Syn. Περιφέρεια, αντυξ. αμβων. Ερ. Έυκυκ- 
 λος, κνκλοεσσα, καμπυλοεσσα. 
 
 "Ιτων, ωνδς, ~Ιτων, ώνδς. ή. it. Ίτώνη, et 
 Σιτωνη. urbs Molossiae. an ancient town in 
 Epirus. Αημητρός τέμενος, ϊτωνά τε μητέρα 
 μήλων. Β. 69ΰ. 
 
 Ίϋγή, Ιΰγμος 1 . clamor acutus. a loud shrill 
 cry. τοσηνδ' ϊύγήν και στονον σαυτοΰ ποιείς ; 
 Phlloct. 752. Β. Ίϋγήν μιμνουσιν, δτ ες νομόν 
 ηε και ΰλην. Nic. Th. 400. τι δητ Χυγμών 
 τ)δ' εδέΐτο συμφορά; Heracl. 127. μολπίτ} τ', 
 Ίνγμψ τε, ποσι σκαιροντες, εποντο. Σ. 573. 
 
 Ιϋγξ. motacilla, avicula. 2. illecebra qusevis. 
 
 ' the wryneck, a bird with a very shrill note ; 
 sacred to Venus, and used hi love meant a- 
 tions ; thence it denoted, 2. a charm ; strong- 
 attraction ; passionate longing•. Ίνγζ,έλκετν 
 τήνον εμδν ποτιδώμα τδνανδρα. Theoc. 2. 17. 
 2. ώς di πρώτοι των ΈΧΧηνων Ty oy ληφθέν- 
 τες ϊϋγγι. Lvsist. 1110. Syn. 2. Αελεαρ, επι- 
 
 ] θϋμια. See Pyth. 4. 380. 
 
 Ίνζω. strideo. to utter a shrill cry ; to shriek. 
 πολλά μαλ' Ίνζουσιν αποπροθεν, ονδ' εθελου- 
 σιν. Ρ. 66. βοών, ϊϋζων' αμφι δ' εκτυπουν πε• 
 
 ; τραι. Trach. 800. Syn. Βοαω, κράζω, κραυ- 
 γάζω. 
 
 Ινκτης. acutum clamans. a shrill singer. 
 πράτος δ' ών αειδε λαχών ινκτα Μεναλκας. 
 Theoc. 8. 30. Syn. Αυλητής, συρικτης. 
 
 ΙφθΊμος. robustus, animosus. stout, ιφθιμος 
 Πελάγων, ος ο'ι φίλος ηεν εταίρος. Ε. 695. 
 Syn. Κρατερός, γενναίος, εϋς, αλκηεις, αγαθός. 
 
 ΙΐφΧ. adv. valide. with might. Κιλλαν τε ζα- 
 
 I θεην, Τενεδοιό τε Ίφι ανασσεις. Α. 38. Syn. 
 Ανδρείως, ισχυρώς, γενναίως, οχνρώς, ασφα- 
 λώς, κραταιως, ευσταθώς, νωλεμεως, μεγαλο>ς. 
 
 Ιφϊάς, άδδς. ή. Ν. Ρ. Ιφιας, Αρτεμιδοςπ ο - 
 λιηοχου αρητειρα. Αρ. 1. 312. 
 
 Ίφϊγενειά. ή. lphigenia ; called also' ΙφΧγονη, 
 Eur. Elec. 1023. Χρνσοθεμις, Ιφιγένεια τ', 
 Ήλεκτρα τ εγώ. Orest. 23. these two last are 
 in Homer named "Ιφΐάνασσά and Αάδδϊκη, 
 II. I. 145. 
 
 ΊφΊγενητος. epith, ignis, produced with power. 
 
 1 The 1st syll. in each word, as well as in 
 ιϋζω, appears long in the Epic, short in the 
 Dramatic, writers. 
 
 — εκφαινει δε πυρός σέλας ιφιγενητον. Orph. 
 fr. 2. 28. 
 Ίφϊδάμάς, ντος. η. Ν. P. son of Antenor, II. 
 
 Λ. 221. « 
 
 Ίφΐκλεης,Ίφϊκλης. frater Herculis. the father 
 
 of Iolans ; who is hence called 'ΊφΤκλειδης. 
 
 Pyth. 11. 91. He is also termed, by a peri- 
 phrasis usual in Proper Names, βίη ~Ιφι- 
 
 κληειη, Od. λ. 295. 
 Ίφΐκλδς. II. Β. 705.~Ιφϊνδδς. Η. 14. names 
 
 of Grecian chiefs. 
 ΊφΊμεδειά, ας. η. wife of Aloeus. Od. λ. 304. 
 Ίφϊος. pinguis. strong ; well-fed. τω μεν ap' 
 
 άρπαζυντε βοάς και ιφια μήλα. Ε. 556. Syn. 
 
 Αιπαρος, ευτραφής. 
 ~ΙφΊς, ως. δ. pater Evadnes. the father of 
 
 Evadne, wife of Capaneus. γεραιος~ϊφις εις 
 
 νεωτέρους λογούς. Eur. Suppl. 1042. 
 ~l#Tc, ΐδδς. ή. Patrocli concubina. Π. I. 667. 
 'ΙφϊτΊων. Trojanus illustris. II. Υ. 382. 
 ~Ίφϊτος. δ. Iphitus. the proper name of many ; 
 
 particularly, of a Thessalian chief, who was 
 
 son of Eurytus, and slain by Hercules. Pa- 
 
 ΐΓο^ηι.Ίφϊτϊδης. {II. θ. 128.) αά].~1φϊτειδς. 
 
 (Anac. 31. 14.) Ιφιτον Έυρντιδην, επιει.κελον 
 
 αθανατοισι. φ. 37. λατρενματ, ονδ' υ ριπτδς 
 
 Ιφιτου μορος. Trach. 357. Β. 
 Ιχθΰαζδμαι, Apollonid. An. ii. 138. Ιχθνάω. 
 
 piscor. to fish ; to angle, αιει γάρ περί νήσον 
 
 αλωμενοι ιχθυαασκον ΤναμπτοΤς αγκιστροι- 
 
 σιν' — δ. 368. Syn. ι Αλιεύω. 
 Ιχθϋβδλευς, Ιχθνβδλδς. qui tridente pisces fi- 
 
 git. one that spears fish. ΗβηΰβΙχθΰβδΧίω. to 
 
 strike fish with a trident, or, spear. {Hetrusc. 
 
 An. ii. 307.) τφ σφε και ιχθυβολήες άλιπλοοι 
 
 εννάσαντο. Call. 4. 15. ιχθυβολψ μαχανοΊ. 
 
 (i. e. tridente.) Sept. Th. 132. 
 Ιχθυβδρδς, Leon. Tar. An. i. 240. Ιχθυδλϋμης. 
 
 Ιχθύφάγδς, Anthol. piscivorus. devouring, 
 
 or, destroying, fish. 
 Ιχθυβδτδς, ου. δ η. pisces alens. feeding fish. 
 
 — ιχθυβοτοιο περην Ύιβερη'Ίδος, άλμης. Nonn. 
 Ιχθϋδδκδς. pisces continens. holding fish. 
 
 χώρμϊΐ)ν, και τάς ιχθυδοκονς σπυριδας. Leon. 
 
 Tar. An. i. 226. • 
 Ιχθνηρος, Plut. 815. Ιχθυδεις. pisculentus. 
 
 fishy, ώς δ' άνεμοι δυο ποντον ορινετον ιχ- 
 
 θυοεντα. Ι. 4. Syn. Ιχθυωδης, ιχθυ'Ίκος. 
 Ιχθϋοθηρητηρ, Ιχθΰοθηρευτης. piscator. a 
 
 catcher of fish, ιχθνοθηρητηρα Μενεστρατον 
 
 ωλεσεν αγρη. Apollonid. An. ii. 138. Ερ. 
 
 Δελαστρευς, μογερος, νγροβιος. 
 Ιχθύπάγης. pisces figens. hooking fish, στρεπ- 
 
 τών τ άγκιστρων ιχθυπαγη στόματα. Theaet. 
 
 An. ii. 514. 
 Ιχθϋδπωλης. piscium venditor, a fishmonger. 
 
 τών δ' ιχθυοπωλών φιλοσοφωτερον γένος Οϋκ 
 
 εστίν ουδέν, ουδέ μάλλον ανοσιον. Ath. ρ. 225. 
 
 Ιχθΰς, ϋδς. δ. ace. ιχθϋν and ιχθΰά. (Bian. An. 
 
 ii. 154.) piscis. a fish. pi. a fish-market 2 , di- 
 
 2 The Athenians designated the place of 
 sale by the name of the articles sold. See 
 Thesaur. not. p. 576. and Piers, on Mcer. 351. 
 
 τ τ 
 
322 
 
 Κ ΑΒ 
 
 min. Ιχθϋδίον, or rather, ace. to Dawes, Misc. 
 Crit. p. 214. Ιχθυιδϊδν. (Menand. Ύροφων.) 
 7Terpy επί προβλήτι καθήμενος, ϊερον ιχθΰν. 
 Π. 408. Syn. Έλλοψ^ασπαλος, νεπους. Ερ. 
 ' Απαλός, άλλομενος,άλιθρεμμων, αιολος, άναυ- 
 δος, αργεννος, ασπαιρων, αφωνητος, βνθιος, 
 ειναλιος, ναυτίλος, ήδνβορος, λάμπρος, κυβισ- 
 της, ολισθηρός, περιμηκετος, πελαγοστροφος, 
 πόντιος, ύγροπορος, ωμηστης. 
 
 "Ίχναιη. ή. epit/i. 1. of Themis, from the city 
 Ichnae. Horn. Apo/l. 94.— 2. of Nemesis,/ro?w 
 tracing out guilt, Ιχνηλατεί. Uiodor. An. ii. 
 186. 
 
 Ιχνελάτης, Ερ. άδεσπ. 353. Ιχνευτής, ου. ό. in- 
 dagator. one who follows tracks, to find out 
 his prey, etc. μορφή δ' ιχνευτάο κινωπετου — 
 Ορρ. 
 
 Ιχνευμων. Ichneumon, δη pa τοτ' ιχνευμων δο- 
 λιην επι μήτιν ΰφαινων. Ορρ. See Eubul. 
 Ath. ρ. 450. 
 
 ^Ιχνευω, Aj. 20.^1χνοσκοπεω. vestigia lustro. 
 to trace footsteps ; to go in quest of; to 
 investigate, ιχνοσκοποϋσά τ' εν στιβοισι τοΊς 
 εμοϊς. Choeph. 226. Syn. Ανιχνεύω, εξιχ- 
 νιάζω, ιχνηλατεω, εξερευνάω. 
 
 ^Ιχνίον. vestigium, a slight track, or, vestige. 
 ιχνιαγαρ μετοπισθε ποδών ηδεκνημαων. Ν. 71. 
 
 ^Ιχνοβλάβης, εος. δ ή. pedibus Isesus. lame. 
 σχηματιση κατά κοσμον, ιχνοβλαβ'εας, φθι- 
 νοκωλους. Man. 4. 500. 
 Ιχνοπεδη, ης. ή. laqueus pedum, cassis, a snare. 
 — και τριελικτον Ιχνοπεδαν, — Antip. Sid. An. 
 ii. 9. 
 
 ^ϊχνος. vestigium. 2. ima pars pedis ; pes. a 
 step ; footstep, the sole of the foot ; the foot. 
 ίχνη ερευνώντες κυνες η'ίσαν' — r. 437. See 
 Pons, on Hec. 1042. Syn. Πατ-ος, στίβος, 
 βήμα. τύπος (ποδός). Ερ. Αγκυλον, αχαρακ- 
 τον, αστηρικτον, ακροπορον, αψοφον, αμαυ- 
 ρον, ακροσφαλες, δυστεκμαρτον, νοστιμον, 
 νεοχαρακτον, μετρητον, πολυελικτον, πολυ- 
 πλανες, πεδοτριβες, ταχυπονν, μεταναστιον, 
 χρυσεοσανδαλον, χοροιτυπον, φωριον. 
 
 ~Ιχωρ, ώρος. δ. ace. Τχώ. II. Ε. 416. sanies. 
 Ichor, thin acrid blood, ιχωρ, ο\δς περ τε 
 ρέει μακαρεσσι θεοϊσιν. Ε. 340. Syn. Αυθρον, 
 βροτος. 
 
 Κ ΑΔ 
 
 Ιψ, ϊπδς. ό. vermis cornua arrodens. an insect, 
 penetrating hard substances, μή κέρα ϊπες 
 εδοιεν, αποιχομενοιο ανακτος. φ. 395. Syn. 
 Σκωληξ. 
 
 Ίώ. ή. Ιο. daughter of Inachus. εν μεν εην 
 χρνσοϊο τετυγμενη ϊναχις Ιώ. Mosch. 2. 44. 
 Ερ. Αυσπλανος, κερασφορος, ταυροφυης, άθ- 
 λια, πολυπλαγκτος. Phr. Οιστροπλήγος Ινα- 
 χου κόρης. Soph. — τάς βουκερω παρθένου, 
 της οιστροδινητου κόρης, της Ιναχειης. iEsch. 
 
 "Ιωγή. tegmen. shelter, πετρ -g υπό -γλαφυρή 
 εΰδον, Βορεω υπ' ιωγι]. ξ. 533. Syn. Σκέπη, 
 καταγωγή. 
 
 "Ιωή. vox, clamor. 2. flatus, a noise ; a blast. 
 ερχομενον κατά ποντον υπδ Ζεφυροιο ιωής 
 Δ. 276. Syn. Φωνή, βοη. πνοή. Phr. ποτ 
 πταιων υπ' αναγκας Boct τηλωπον ιωάν, 
 Philoct. 215. 
 
 ν 1ωκή, ής. (II. Ε. 521, 740.) "Ιώξ, ώκος. ή. cla- 
 mor pugnantium ; v. persequentium. the din 
 and tumult ; onset or pursuit ; in battle. 
 εισοροων πονον αιπυν, ιώκά τε δακρυοεσσαν 
 Α. 600. Syn. Κραυγή, θόρυβος. 'Ί.δρμη, διω 
 ξις, ιωχμός. 
 
 "Ιωλκος. ή. S. α$"Ιάωλκος. adj. "Ιωλκϊδς, α, ον 
 επει μετεστην δεϋρ' Ιωλκιας χθονός. Med 
 551. 
 
 "Ιωνες, Ion. 1588. Oionys. 822. poet. "Ιάονες< 
 Iones. ένθα δε Βοιωτοί, και Ιαονες ελκεχιτωνες 
 Ν. 685. 
 
 "Iωvϊά~Iωvϊςγή.\om^^.adjectt"Iωvϊκoς"IάδvXδς\ 
 (Pac. 46. JEsch. Supp. 69.)β?ηι."Ιάδνϊς, ϊδδς 
 ή. (Athen. 1. 15.) αάυ."Ιωνϊκώς. (Thesm. 163/ 
 ηδη τον απ' Ιωνιας-Ύροπον — Eccl. 913. ενθο 
 τε ναιεταουσιν Ιων'ιδος εκγονοι αιης. Dion. 553. 
 Ιάονων γήν οιχεται, περσαι θελων. Pers. 178 
 
 "Ιων, ωνδς. δ. Ν. Ρ. 1. son of Creiisa ; fathet 
 of the Ionian race. See the Ion of Eurip, 
 2. a Tragic poet. See Bent. Ep. ad Mill. 
 p. 43. 2. Ιων δ ΧΊος, δσπερ εποιησεν πάλαι. 
 Pac. 835. 
 
 Ίωχμδς. persecutio. pursuit. See Ιωκή. ήλθοι 
 αν ιωχμον, θρασυν ήνιοχον φορεοντες. θ. 89. 
 Ερ. Ασπετος, δυσηχης, κρατερός, ουλομενος. 
 πολυκλαυτος. 
 
 ν Ιωψ, ωπος. δ. piscis. a kind of fish. — αμφ 1 
 αγελησιν εϋγενεεσσιν ιωπων. Ath. 7. 
 
 κ. 
 
 ΚΑΒΑ'ΛΑΗΣ, ου. δ. caballus. a nag ; a hack- 
 ney, βουκολος επλεο, Φοίβε* Ποσειδαων δε 
 καβαλλης. Antip. Sid. An. ii. 6. 
 
 Καββαλλω,β))• καταβαλλω ι . dejicio. to throw 
 down, ή δε μέγα ιαχουσα απο εο καββαλεν 
 
 1 So κάγγονυ, for κατά γονυ, II. Υ. 458. 
 καδδε for κατά δε, Ι. 87. ψ. 125. κακκεφάλήν, 
 for κατά κ. Π. 412. κακκδρύθά, for κατά κ. Α. 
 351. κακκδρυφήν, for κατά κ. θ. 83. καλλά- 
 πάρην, for κατά λ. S. 517. So, κάλλϊπδν for 
 κάτελϊπον, κάμμΰσάν for κάτεμνσάν, καρρίζειν 
 for κάτάρεζειν, etc. 
 
 υιόν. Ε. 343. 
 Κάβησοθεν. a Cabeso, Thraciae urbe. fro 
 
 Καβησος. ή, or Καβησα. τα, a town in Thrace 
 
 or, some say, Asia, πεφνε γάρ Οθρυονήα, Κα 
 
 βησόθεν ένδον εόντα. Ν. 363. 
 Καγκάνδς. aridus. dry. See Αυαλεος, Ξηρός, 
 
 παντοθεν αμβολαδην, υπό δε ξύλα καγκανά 
 
 καίει. Φ. 364. 
 Καγχάζω, Aj. 199. Καγχάλάω. cachinnor. t<? 
 
 laugh ; deride, ή που καγχαλοωσι καρηκο* 
 
 μοωντες Αχαιοί. Γ. 43. Syn. Γελάω. — χαφω 
 Καδμος,ου.δ. Cadmus, son of Agenor ; foundeij 
 
 of Thebes, adjectt. Καδμείος, a, ov, Phosn. 
 
ΚΑΘ 
 
 ΚΑΘ 
 
 323 
 
 1079, 1117. Whence Thebans are called 
 Καδμείοι, II. Δ. 391. Aho, Καδμογενης. δ ή. 
 αηάΚαδμηϊς,ϊδδς. ή. (Track. 1 18. Hes.e. 162.) 
 Σιδωνιον ποτ' άστυ Κάδμος εκλιπών,- Αγηνορος 
 παίς, Ίκετ ες θ ήβης πεδον. Eur.fr. Phryxi, 
 i. Ερ. Σιδονιος, Τυριος, αντιθεος, ΰπερθνμος. 
 
 Ι —Αγηνοριδης, αταρβης, οδοντοφντος. 
 
 ίαδος. cadus. 2.sitella suiiragiorum. a cask, 
 
 ι or, pitcher. 2. a balloting box, or urn. 
 Hedyl. An. i. 233. Jac. Καδισκος, ου. 6. 
 dimin. — δεχου τον ψήφον, 6 καδισκοςδε σοι, Ό 
 μεν απολνων ούτος, δ δ* απολλυς δδί. Suid. 
 Syn. 1. Πίθος. 2. κημος. 
 
 ί,αδονσιοι. Cadusii. a people near the Cas- 
 pian sea. Αλβανοί τ επι τοισιν αρη'ϊοι, ο'ί θ' 
 νπερ άίαν Ύρηχεϊαν ναιουσι Καδονσιοι. — 
 Dionys. 731. 
 
 ζ,αζω. obsol. orno, instruo. to adorn, equip. 
 Used in perf. pass, κεκασμαι. part, κεκασμε- 
 voc and κεκαδμ. pi. perf. εκεκασμην. 2. to be 
 adorned beyond ; to surpass. εγχει# δ' εκε- 
 καστο ΤΙανελληνας, και Αχαιούς. Β. 530. Syn. 
 
 ■ Κοσμεω, ευτρεπιζω. 2. νικάω, καιννμαι. 
 
 ζ,άθάγιζω. Κάθαγνιζω. purifico. 2. expio. to 
 purity, pariic. by incense or oblations with 
 fire, to inter, to cleanse 1 , to expiate, a. φερ 
 εγώ καθαγισω τηνδε. b. το μέρος γ', ώ φίλη. 
 
 \ Lysist. 238. Syn. Καίω, καθιεροω. 2. καθ- 
 
 I αίρω. 
 
 Κ,άθαιμακτος. Κάθαιμος. (Here. F. 384.) cru- 
 entatus. stained with blood ; bloody, καθαι- 
 
 '■ μακτδν εν δομοις κειμενον. (Dochm. dupl.) 
 Orest. 1351. 
 
 Κάθαιμασσω, Hec. 1133. Καθαιματοω. cruen- 
 to. to defile with blood, καθαιματωσει κράτα 
 πολέμιων ξένων. Hel. 1615. Syn. Α'ιμασσω. 
 
 Κάθαιρεω. detraho, destruo. 2. comprimo. to 
 pull down ; overthrow. 2. to take down ; 
 reduce ; compress. 2. οσσε καθαφησουσι 
 θανόντι περ, αλλ' οιωνοί. Λ. 453. Syn. Αφαι- 
 ρεω, εξαιρεω, ανατρέπω, καταλαμβάνω. 
 
 Καθαιρώ, purgo ; lustro. to cleanse, νδατικαι 
 σπογγοισι πολντρητοισι καθαιρειν. χ. 439. 
 Syn. Αποκαθαιρω, καθαρίζω, απολνμαινω, 
 αφαγνιζω. 
 
 Κάθαλλομαι. desilio. to leap down, η τε καθαλ- 
 λομενη ιοειδέα ποντον ορινει. Λ. 298. Syn. 
 
 , Αφαλλομαι, αποθρωσκω, καταπηδαω. 
 
 Κάθαλμης, εδς. δ i). salsus. salt, brackish, ηε 
 
 j συ γΐ'ρωσαιο καθαλμεα βωλακα -γαιης. Nic. 
 ΑΙ. 514. Syn. Αλμυρός, πλατύς. 
 
 Κάθάπαξ. Καθόλου, Here. F. 19. adv. omni- 
 
 J no. altogether ; entirely, και καθαπαξξεινψ 
 
 ' δομεναι*ταδε τόξα φερεσθαι. φ. 349. Syn. 
 
 Καθαπαν, παντελώς, σνλληβδΐ]ν, παμπαν. 
 Κάθαπτομαι. attingo. to touch ; to rebuke. 
 αλλά συ τονγ' επεεσσι καθαπτεσθαι μαλακοϊ- 
 σιν. Α. 582. 
 Καθαπτος. ligatus, adstrictus. tied on; wrap- 
 
 1 Καθηγνισαν, or rather καθηγισαν, though 
 the words approximate nearly in signif. de- 
 notes "they polluted." Antig. 1081. See 
 Brunck's note. 
 
 ped in. Αιονϋσος, δς θνρσοισι και νεβρών δο- 
 ραΐς Καθαπτδς εν πευκαισι ΤΙαρνάσδν κάτα 
 Ώηδ<ρ, χορευων παρθενοις συν Αελφίσιν. Eur. 
 fr. Hypsip. Exp. Καθειμενος. ενδεδυμενος. 
 Κάθαπτω. annecto. to fasten on. καθήψεν 
 ωμοις τους εμοϊς Έρινννων. Trach. 1053. Br. 
 Syn. ΙΙροσαπτω, προσαρταω, αρμόζω. 
 Κάθάρευω. sum purus. to be pure ; innocent. 
 δστις άπειρος τοιώνδε λόγων, η γνωμ -g μη κα- 
 θαρευει. Ran. 358. 
 Κάθαρμα, ατός. το. piaculum. 2. scelus. 3. ho- 
 mo sacer et scelestus. expiation. 2. guilt to 
 be expiated. 3. a worthless character ; suck 
 as were sacrificed by way of expiation. 3. 
 γρυζειν δε και τολμάτον, ώ καθαρματε ; Plut. 
 454. Syn. 1. Αποκαθαρμα, καθαρσιον, καθα- 
 ρισμός, άγνισμα, λϋμα, περι\1/ΐ]μα, κορημα, 
 λντηριον, καθαρμός. 2. ρνπαρος, απόβλητος, 
 φαρμακος. 
 Κάθαρμοζω. adapto. to fit, or adjust, άψεται 
 αμφι βροχον λευ - κφ καθαρμοζουσα δειρα. 
 Hippol. 768. Syn. 'Αρμόζω, εφαρμόζω. 
 Καθαρμός, ον. δ. purgatio. purification, άγνο- 
 πολόν τε καθαρμόν, επιχθονιοις μεγ' ονειαρ, 
 Orph. 38. Syn. Κάθαρση, άγνισμος, καθα- 
 ρισμός. 
 Κάθάρδς, ά, δν. purus. clean ; unsullied ; clear. 
 adv. Καθαρώς. (Ion. 1333.) αλλ' ΰδρηναμενη, 
 καθαρά χροϊ ε'ιματ' έλουσα, δ. 750. εν καθαρή' 
 (sc. χωρώ, in puro spatid) δθι δή νεκυων διε- 
 φαινετο^ώρος. θ. 491. 
 Κάθαρπαζω. corripio. to seize ; snatch, ξίφη 
 καθαρπαζουσιν εξαιρούμενοι. Androm. 805. 
 Syn. Συναρπάζω, καταλαμβάνω. 
 Κάθαρσίδς. expiatorius. cleansing. — μολεϊν 
 
 ποΙι-Καθαρσιω — Antig. 1142. Β. 
 Κάθαρτής, ν. Κάθαρτηρ. δ. purgator. a puri- 
 fier. δικ -g καθαρτ7/ς, προς θεών ώρμημενος. 
 Soph. ΕΙ. 70. 
 Κάθε^ρά. ή. sedes ; sessio. a seat ; place of 
 sitting, σπονδή δ' εζετο λαδς, ερητυθεν δε 
 καθέδρας. Β. 99. 
 Κάθ'εδρΧάδμαι. Κάθεζδμαι, II, Α. 360. consideo. 
 to be seated, ες δ' αγε χειρός ελών, κατά δ' 
 εδριαασθαι ανωγε. Α. 646. Syn. Έζομαι, 
 καθημαι. 
 
 Κάθειργω. concludo, coerceo. to shut up ; 
 confine, ένδον καθειρξας, Ίνα θυραζε μη 'ξιι^. 
 Vesp. 70. Syn. Απειργω, εγκαθειργνϋμι, 
 κατακλειω. 
 Κάθίλκω, Καθελκύω, traho deorsum._ to drag 
 down ; to launch, τάς σκαφας, εν αϊς επωλει 
 τους λύχνους, καθελκνσας. Equit. 1315. 
 Κάθεννϋμϊ. contego. to clothe, or cover. 
 τοντο δε Ήηριτόν εστίν ορός καταειμενον 2 ύλτρ. 
 ν. 351. Syn. Αμφιεννϋμι. καλύπτω. 
 Καθενός, i. e. καθ' ενός. singulatim. individu- 
 ally, ημών δ' δσα και τά σωματ εστί τον α- 
 ριθμόν Καθενός, τοσούτους εστί και τρόπους 
 ιδεϊν. Eur.fr. inc. Barnes. 14. 10. 
 Κα^θερττω, Call. 4. 92. Κάθερπυζω. irrepo, serpo. 
 
 2 According to Damm. c. 979. from κατα- 
 ε'ινω, syncop. for καταεινομενον. 
 
 τ τ 2 
 
324 
 
 ΚΑΘ 
 
 ΚΑΙ 
 
 to glide, or steal down. a. καθερπνσόν νυν 
 ες Κεραμεικόν. b. κατά τί ; Ran. 129. 
 
 Κάθευδω. dormio. to sleep, αυτός δ' άντε καθ- 
 εΰδε μυχφ δόμου ύψηλοΊο. γ. 402. Syn. Εΰ- 
 δω, κοιμαομαι, ευναζω, ιανω, κνωσσω, ΰπνοω. 
 
 Κάθενρισκω. deprehendo. to discover, κορην 
 άγων τηνδ' ', ή καθευρεθη ταφον Κοσμοϋσα. — 
 Antig. 395. Syn. Καταλαμβάνω, καταφωραω. 
 
 Κάθεψϊάομαι. scommatis illudo. to jest, or 
 mock, at. ως σεθεν αί κυνες αίδε καθεψιοων- 
 ται άπασαι. τ. 372. Syn. Έφεψιαομαι, εμπαί- 
 ζω, κατακερτομεω. 
 
 Κα#εψω, Καθεψεω. decoquo. to boil down. 
 ταχν γοϋν καθεψεις αργυριον, η δ' δς λέγων. 
 Vesp. 795. Β. Syn. Αφεψω, αφεψεω, προσ- 
 εφω, καταπεπτω. 
 
 Κάθηγητειρά. y). dux femina. a female guide. 
 και νοον ευδυνατοιο καθηγητειραι ανασσαι. 
 Orph. Η. in Musas, 6. 
 
 Κάθήκων — χρόνος, tempus praestitutum, v. 
 idoneum. the prescribed, or suitable, time. 
 (Ed. T. 75. 
 
 Καθ?]λΐαζω. facio ut sole quid resplendeat. to 
 brighten with sun-shine, εις τί μάτην νίπτεις 
 δέμας Ινδικόν ; ισχεο τέχνης. Ου δννασαι δνο- 
 φερήν νύκτα καθηλιασαι. Lucian. An.'U. 310. 
 
 Κάθημαι. sedeo. to sit down, αλλ' ακεουσα κα- 
 θησο, εμψ δ' επιπειθεο μυθω. Α. 565. Syn. 
 τ Ημαι, καθεζομαι. — εμμένω, σχολάζω, κατοι- 
 κεω. — εγκαθεζομαι, περικαθημαι. 
 
 Κάθημερϊος. quotidianus. day by day. — νυν 
 σε-Μοΐρα καθημερια φθίνει, — Soph. ΕΙ. 1413. 
 Β. Syn. Ημερήσιος, εφήμερος, εφημερινος. 
 
 ΚάθΊδρνω. colloco. toplace;fix; erect, to 
 dedicate. Τηλέμαχος δ' Οδυσηα καθίδρυε, κερ- 
 δεα νωμών. ν. 257. Syn. Ίδρνω, αφιδρνω, 
 καθιζο), καθιστημι, κατοικίζω, βεβαιοω, θεμε- 
 λιοω, καταπροβαλλω. — καθιεροω, διατιθημι. 
 
 ΚάθΧεροω. consecro, devoveo. to consecrate. 
 Eumen. 304. Lye. 1350. Syn. Ανατιθημι. 
 
 Καθιζάνω, insideo. to sit down, or upon, οι δε 
 θεοί θώκονδε καθιζανον' — ε. 3. Syn. Έφιζανω, 
 καθεζομαι. 
 
 Καθίζω, sedeo. 2. sedere facio. to sit. 2. to 
 seat, or place, ερχεσθ', ηε χοροϊο νέον λήγον- 
 τα καθιζειν. Γ. 394. Syn. Ίζω, ιδρύω. 2. καθ- 
 εζομαι, εγκαθημαι. 
 
 ΚάθΊημι. demitto. to let down. — και αιθοπα 
 divov - Αανκανιης καθεηκα. Ω. 642. Syn. 
 Καταβαλλω, εγκαθιημι, καθιμαω. 
 
 Κάθϊκετευω. Κάθΐκετευομαι. Orest. 324. sup- 
 pliciter rogo. earnestly to entreat, ά μου 
 καθΊκετενσατ' 1 ουδέ μωρία. Helen. 1023. 
 
 ΚάθΊκόμαι. advenio, pertingo. to arrive at ; to 
 reach, ώ Οδυσεϋ, μαλα πως με καθικεο θνμον 
 ενιπζι.Έ. 104. Syn. Αφικνεομαι, καθαπτομαι, 
 επιφανω. 
 
 ΚάθΊμάω. fune loreo demitto. to let down by 
 
 1 The ι is made long by the augment : a 
 circumstance, to which I beg my young 
 reader's attention, whenever augmented 
 tenses are found to vary from the quantity 
 of the present. 
 
 a rope. — εΧτα καθιμα — Αησας σαυτόν, — 
 Vesp. 379. Syn. Καθιημι, ΰποχαλαω. 
 
 Κάθιππαζομαι. inequito ; insulto. to ride 
 against ; to attack, επει καθιππαζει με πρεσ- 
 βντιν νέος. Eumen. 734. 
 
 Κάθιππευω. adequito. to attack with horse. 
 τί δ', ει καθιππευσαιμεν Αργειων στρατόν ; 
 Phcen. 744. P. Syn. "Ιππεύω, διελαυνω. 
 
 Κάθιπτάμαι. devolo. to fly down, καταπτομε- 
 νον ες την αγοράν μεγαν πανν. Vesp. 16. 
 Syn. ΤΙροσπετομαι. 
 
 Κάθιστημϊ. constituo. to set down ; establish ; 
 stop ; place at, or convey to. νήα καταστη- 
 σον, ίνα νω'Ίτερην οπ' ακούσης, μ. 185. Syn. 
 Καθιστανω, διατιθημι, τάσσω, ευτρεπιζω. 
 
 Κάθοδηγος. dux via?, a guide, ευσεβεσιν καθ- 
 οδηγε καλών, ζαμενης ασεβονσιν. Orph. Η. 
 7. 8. Syn. 'Οδηγός, καθηγεμων, καθηγητής. 
 
 Κάθοδος, descensus, a way down. Αϊδεω γάρ 
 εστί δεινός Μυχός, αργαλεη δ' ες αυτόν Κάθ- 
 οδος — Anac. 56. 11. Syn. Πρόσοδος, κατ- 
 αγωγή, καταβασις, κατηλνσις, κατηλυσιη. 
 
 Κάθοπλιζω. armo. to arm completely ; fit out ; 
 provide, το μή καλόν καθοπλισασα. Soph. El. 
 1093. 
 
 Κάθοράω. video, to look down, εζϊδηςκαθο- 
 ρών. οι δ' αλλήλους εναριζον. Α. 337. Syn. 
 Καταβλεπω, καταθρεω, αποσκοπεω. 
 
 Κάθορμάω. incito. 2. sub. εαυτόν, gestio, ini- 
 tium facio. act. & neut. to urge ; to make a 
 first movement. δραμεΤν καθορμα' στήθι, μή 
 προσέγγισης. Mich. Psell. An. iii. 127. 
 
 Κάθορμιζω. stationem subeo. to put into har- 
 bour ; to bring one's self to. ες τασδε σαυ- 
 τόν πημονάς καθωρμισας. Prom. 964. Syn. 
 Προσορμίζω, οκελλω. εισάγω. 
 
 Κάθόσίδω. sanctum reddo. to consecrate. 
 επεί δε βωμψ ποπανα και προθυματα Καθω- 
 σιωθη, — Plut. 660. Syn. Αφοσιοω, άγιζω. 
 
 Καθυβρίζω, vexo ; insulto. to treat with con- 
 tumely and insult, ώς κωμψδεί τήν πολιν 
 ημών, και τον δημον καθυβρίζει. Ach. 631. 
 Syn. Ατιμάζω, αδικεω, καθεφιαομαι. 
 
 Κάθυδρος. aquosus. full of water. — καθυδρος 
 ού Κράτήρ μειλίχιων ποτών. (Ed. C. 154. 
 Syn. Ένυδρος, υγρός. 
 
 Κάθνπερακοντιζω. supra jaculor, supero. to 
 shoot far beyond the mark, αλαζονευομενοι 
 καθυπερηκοντισαν. Αν. 826. Syn. Υπερβάλ- 
 λω, νικάω. 
 
 Κάθϋπερθε, Κάθϋπερθίν. adv. in summo loco ; 
 supra, from above ; beyond, αλλά τ'ε μιν καθ- 
 υπερθεν επιρρεει, ηντ ελαιον. Β. 754. Syn. 
 Ανωθεν, υπερανωθεν, ανεκας, ε'ζανω. 
 
 Κάθϋπερτερος. superior, δυσμενεων αιεί καθυ- 
 περτεροι ώς τελεθοιτε. Theoc. 24. 98. 
 
 Κάθυπνης. Κάθυπνος. graviter consopitus. 
 sunk in sleep, πινωσιν πεπυθοιο καθυπνεας' 
 — Nic. ΑΙ. 434. 
 
 Καθυστερώ, tardius et serius venio. to be be- 
 hind hand, ξένιας αεί φρόντιζε' μή καθυστε- 
 ρεί. Sent. Syn. Ήτταομαι, ελαττυΰμαι, λει- 
 πομαι. 
 
 Καιετάεις, άεσσά, άεν. calamintha refertus. 
 
ΚΑΙ 
 
 Κ Α Κ 
 
 325 
 
 - abounding in calamint. Ίππους καιεταεντος 
 απ' Ένρωταο κομισσαι. CaW.fr. 224. 
 ίαϊκος. nom.fluv.ariver in Mysia. Πηνειόντε, 
 . και Έρμον, ενρρειτην τε Καϊκον. Hes. θ. 343. 
 ίαινενς, εως. δ. Caaneus. See Ον. Aletam. xii. 
 . 172, etc. Καινείδης, εσθλός μεν, εοΰ δ 1 ον 
 πατρός αμειν ων. -Καιν'εαγάρ ζωόν περ επικλει- 
 ουσιν αοιδοί κ. λ. Apoll. 1. 58. 
 ί,αινιζω. renovo. to renew, to make new, or 
 invent, πρώτος επει τον τανρον εκαινισεν — 
 Call. /V. 120. Syn. Καινοω, ανανεαζω. 
 ίαινογράφής, εος. 6 ή. recens scriptus, sen, in- 
 ventus, written newly, or, for the first time. 
 See Φιλικός. 
 
 ίαινον. το. (sc. δικαστηριον.) unum e multis 
 tribunalibus, quae Athenis erant. a court of 
 justice at Athens, αξας, εδικαζεν ες το Και- 
 vbv εμπεσών. Vesp. ) 20. 
 ίαινος, ή, ον. Καινοτροπός, Eur. Dan. 49. ηο- 
 vus. new ; strange, καινοτεραις τεχναις ζυλι- 
 νον δυλον εζενρόντες. Batr. 115. Syn. Νέος, 
 παράδοξος. 
 
 ίαινοπάθης. insperatus. newly suffered, πολ- 
 λά δε πηματα και καινοπαθή. Trach.^n. 
 ίαινοπηγής. novo modo compactus. of un- 
 usual make, έχει δε καινοπηγες ενθετον σά- 
 κος. Sept. Th. 642. P. 
 ίαινοπημων. miseriis inassuetus. unaccus- 
 tomed to calamity, δμώίδες δε καινοπημονες 
 ,νεαι. ib. 363. 
 
 ίαινοποιεω. Καινονργεω, Iph. Α. 2. res novas 
 facio. to do something new. τι δ', ώ γεραια, 
 .καινοποιηθεν λέγεις-, Trach. 875. Br. 
 ίαινοταφος, ον. ό ή. novo modo sepultus. 
 buried in a new fashion, γνμνός, ακηδεστος, 
 σχηματι καινοταφω. Pallad. An. ii. 420. 
 ίαινοτομίω. res novas molior. to meditate, 
 or effect, something new. it καινοτομεΧν εθε- 
 λησουσιν, και μη τοΧς ηθεσιλίαν ΎοΧς αρχαιοις 
 ενδιατρ'φειν' — Eccles. 584. 
 Καινοφανής, recens visus. newly seen, καινο- 
 φανής δε Μαγοισι σεβασθη θεσφατος αστήρ. 
 Sibyl. 
 
 ίαιννμαι. vinco. to excel ; surpass. >; pa γυ- 
 ναικών φνλον εκαινντο θηλυτεραων. Hes. α. 
 4. Syn. Υπερβάλλω, νΊκαω. 
 Κ,αινω. perimo. to kill. — ιν άγρια θηρία καινω. 
 Call. 3. 11. Syn. Κατακαινω, κτεινω. 
 Καίπεο. etsi, quamvis. although, καιπερ πολ- 
 λά παθόντα' — η. 225. 
 
 Καιράτος, ον. δ. ii. Cretse. a river in Crete. 
 χαΊρε δε Καιρατος ποταμός μέγα, χαΧρε δε 
 Ίηθνς. Call. 3. 44. 
 
 Καιρίός. tempestivus. 2. letalis. seasonable ; 
 at a fitting time ; to the purpose. 2. vital ; 
 mortal, as a wound. Hence, the adv. Καιρϊως. 
 Rhes. 339. and, used as adverbs, ΚαιρΧά, 
 neut. pi. and προς το καιρών. {Call. Ep. 36. 
 JBl. Philoct. 525. Br.) αλλά, Ztv, τελεσόν 
 μοι, Ολύμπιε, καιριον ενχήν. Theog.341. Syn. 
 Επικαιριος, ωραίος, επιτηδίίος. 2. μοιριδιος. 
 Καιρονόμεω. opportune dirigo. to direct 
 adroitly. ΦοΙ/3ε, συ δ' εις τεχνην ορνιν εκαι- 
 ρονομεις. Bian. An. ii. 155. 
 
 Καιρό'ς, οΰ. occasio, opportunitas. a conve- 
 nient, or suitable, time ; due measure, or 
 proportion, μηδέν άγαν σπενδειν' καιρός δ" 
 επιπάσιν άριστος. Theog. 401. Syn. Ευκαι- 
 ρία, αφορμή, χρονον καιρός. Soph. Ρηε. Ό δε 
 καιρός ομοίως Παντός έχει κορυφάν. Pyth. 9. 
 135. και τώνδε καιρόν όστις ωκιστος λαβε. 
 Sept. Theb. 65. — παρακολουθήσεις χρονοις, 
 Ποτ άωρος εσθ' έκαστος, η ποθ' ώριμος. 
 At hen. p. 291. 
 
 Καιρός, ου. o.filum.the warp,or thread which 
 crosses the woof. Hence, Καιρόεις 1 , Καιρο- 
 σπαθητός. adj. of close texture. Also. Καιρω- 
 μα. το. the web, woof, or thing woven ; and, 
 ΚαιρωτρΧς, Χδός. ή. a female weaver. (Callim. 
 fr. 295. 356.) 
 
 Καίσαρ. Csesar. ειμή μοι Καίσαρ χαλιών έδωκε 
 Νέρων. Leon. ΑΙ. An. ii. 195. 
 
 Καιω. /ut. κανσω. accendo, cremo. to set on 
 fire ; to burn. — ότι δη'ίοι εγγνθι νηών-Καιουσι 
 πυρά πολλά — Ι. 77. Syn. Κατακαίω, επιφλε- 
 γω, πιμπρημι, αιθαλοω. 
 
 Κακαγγελτός. δ r). pass. (Antig. 1286. Β.) Κα- 
 καγγελος. act. sinistri rumoris. fraught with 
 evil tidings, ενφημον ήμαρ ον πρέπει κακαγ- 
 γελφ Γλωσση μιαινειν. — Agam. 645. 
 
 Κακανδρϊά. timiditas. pusillanimity, φρονδοι 
 δ' απληκτοι, Ty Φρνγών κακανδρια. Rhes. 814. 
 
 Κακή, ΚακΧά. malitia, ignavia. wickedness ; 
 cowardice, ζνν τψδε ναιεις ανδρι, σον πατρός 
 κακή. Androm. 967. Syn. Κακοτ^ς, κακονρ- 
 για, πονηρία. Ερ. Αινη, βαρεΧα, θϋμοβορος, 
 πικρή, ολοη, στνγερη, πολνπημων. 
 
 ΚάκηγόρΧά. maledicentia. abuse ; calumny. 
 φευγειν δάκος αδινόν, κακαγοριαν. Pyth. 2. 97. 
 Syn. Κακηγορημα, βλασφημία, λοιδορια. 
 όνειδος, ϋβρις, πομπεια, επεσβολια. 
 
 Κακηγόρός. Κάκολόγος, Pyth. 11. 44. maledi- 
 cus. abusive ; slanderous, αφισταμαι. ακερ- 
 δεια λελογχεν θαμινά κακαγορως. — Olymp. 
 1.84. 
 
 Κίίκηθής, ΐος. δ ή. perniciosus. of evil conse- 
 quence, ανδράσι δαγμα πελει μεταμωνιον, 
 αλλά κακηθες. Nic. Th. 152. 
 
 Κάκηπίελεω. male me habeo. to be indisposed. 
 part. Κάκηπελεων. ibid. 878. Hence, Κάκη- 
 πελΧα, ας. η. eegritudo. οίοι χωλενονσι κακη- 
 πελιν. βαρνθοντες. ib. 319. 
 
 Κάκιζομαι. med. iguave me gero. II. Ω. 214. 
 2. vitupero. to behave cowardly. 2. to re- 
 vile. 2. οιμοι' κακιζει. φέρε, συ ννν βονλενέ 
 τι. Ion. 984. Syn. 1. Δειλιαω. 2. κακηγορεω, 
 λοιδορεω. 
 
 Κάκιων 2 . compar. of Κάκος. deterior. worse, 
 ο'ι πλεονες κακιονς' παϋροι δε τε πατρός αρει- 
 
 1 καιροσέων οθονεων, Od. η. 107. — Damm. 
 considers καιροσεων put for καιροεσσών, by 
 metathesis, or transposition, &c. Καφοσπα- 
 θητος is in a frag, of Hermippus. Suid. v. 
 Ανθέων. 
 
 2 This comparative of κακός, like other 
 comparatives in ιων, has the penult, short 
 Ion. long Att. 
 
326 
 
 Κ Α Κ 
 
 Κ Α Κ 
 
 ους. β. 277. Syn. Κακωτερος, χειρών, χερειων, 
 χειρότερος. 
 
 Κακκάβιζω, Κικκάβιζω. vocem perdicis edo. to 
 cry as a partridge, or other bird. Κακκάβη, 
 Κακκάβος, are names given to pots, or, dishes, 
 from their sound. (Aiken, pp. 169, 70.) εγώ 
 δ' νπδ τών -γλαυκών γε ταλαιν απόλλνμαι, 
 ΎαΊς αγρυπνιαισι κακκαβιζουσών αεί. Lys. 760. 
 
 Κακκειω, for κάτάκειω. dormitum ire cupio. 
 to g'O to sleep, οι μεν κακκειοντες εβαν οΊκον- 
 δε έκαστος. Α. 606. 
 
 Κακυβουλευω. mala molior. to plot against. 
 ψνχά δ' αλγεΐ, κακοβουλενθείσ "Εκ τ ανθρώ- 
 πων, εκ τ αθάνατων. Ion. 877. 
 
 Κακόβουλος, ου. δ ή. mala meditans. devising 
 evil, μαινόμενων οιδε τρόποι, Και κακόβουλων 
 παρ εμοιγε φώτων. Bacch. 398. Syn. Αβου- 
 λος, δνσθυμος, κακοεργος, αφραδης. 
 
 Κάκογαμβρδς .... γδδς. sorrow caused by an 
 ill-fated marriage. Ekes. 260. 
 
 Κάκδγειτων. malus vicinus. a bad neighbour. 
 ειη, μηδ' δμοτοιχος' εμοι κακογειτονες εχθροί. 
 Call. 6. 118. 
 
 Κακόγλωσσος•, qui est procacis, vel, 2. omi- 
 nosse linguae, evil-tonged. 2. τι δ', ώ ταλαι- 
 να σης κακόγλωσσου βοής ; Hec. 659. Syn. 
 2. Κακοφημος, εζαισιος. 
 
 Κάκδδαιμδνάω. a malo genio agitor ; insanio. 
 to be tormented by an evil genius ; to be 
 out of one's wits. a. μών ου κεκλοφας, αλλ' 
 ηρπακας ; b. κακοδαιμονας. Plut. 372. 
 
 Κάκδδαιμων, όνος. δ η. (Horn, xlvii. 21.) malo 
 genio actus ; infelix. frantic ; wretched. 
 Hence, Κακοδαιμονία, ας. η. τις αν ουχ ήγόίτ 
 είναι μανιαν, κακοδαιμονιαν τ ετι μάλλον ; 
 Plut. 501. 
 
 Κάκοδοκϊμος, Epicharm. Ath. p. 85. ΚακδοΌξ- 
 δς. male audiens. of bad repute, κρείσσον δε 
 νικαν μή κακοδοξον εχειν. (Iambeleg.) Andr. 
 779. 
 
 Κάκοδρομίά, ας. ή. infelix cursus. an unlucky 
 expedition. Ικαριη πικρής τύμβε κακοδρομιης. 
 Ερ. άδ. 396. 
 
 Κάκδειμων. male vestitus. ill-clad, αμφί δ' αρα 
 πτωχούς κακοειμονας ηγερεθοντο. σ. 41. Syn. 
 Ανειμων, δυσειμων. 
 
 ΚάκδεργΙά, Κάκουργ'ΐά. maleficium. ill-con- 
 duct ; unkindness. ως κακοεργειης ευεργεσιη 
 μεγ' αμεινων. χ. 374. 
 
 Κακδεργδς, Κακούργος, Κακεργετης, Κακοποιός, 
 Nem. 8. 56. qui male facit. prompting to 
 evil ; doing ill. — αλλά με γαστήρ Οτρυνει κα- 
 κοεργδς, ίνα πληγησι δαμειω. σ. 52. μαντιν 
 μεν οϋν κακοϋργον εισπεμφας, επεί. CEd. Τ. 
 705. Β. 
 
 Κακυζδϊά, ας. ή. misera vita, a wretched ex- 
 istence. — μνάμα κακοζοϊας. Sapph. 65. Syn. 
 Αυσδαιμονια, δυσπραζια, ατυχία. 
 
 Κακοήθης, malign us. evil-disposed, απ'ουρανου 
 φαινεσθε κακοήθεις πάνυ. Pac. 822. 
 
 Κάκυθρδος, contr. κάκοθρονς. δ ή. maledicus, 
 infaustus. spreading ill-tidings, λόγος εκ Δα- 
 ναών κακοθρους επιβή. Aj. 138. 
 
 Κακδίλϊός. r). Ilii execranda urbs. Troy ac- 
 
 cursed, ψχετ επαγόμενος κακο'ίλιον ουκ ονο- 
 μαστήν. τ. 260. 
 
 Κάκδκερδειά, ας. η. iniqui lucri studium. ill- 
 gotten gain, αλλ' δ μεν ουκ εθελει κακοκερ- 
 £ει#σιν επεσθαι. Theog. 225. 
 
 Κάκοκλεης. infamis. shameful, η θανατω βρο- 
 τοεντι κακοκλεες αίσχος αλυζαι. Tryph. 127. 
 Syn. Αδοζος, ακλεης, κακεμφατος. 
 
 Κάκοκνημδς, ου. δ ή. macilentas habens tibias. 
 with ill-shaped legs, ευ γ' ω 'νθρωπε φιλοϊ- 
 φα' το τοι γένος η Σατυρισκοις Έγγυθεν η 
 Ώανεσσι κακοκναμοισιν ερισδει. Theoc. 4. 
 ult. 
 
 ΚάκδκρϊσΊά, ας. η. iniquum judicium, an un- 
 just decree, ασπίδ 1 Αχιλλήος, την 'Έκτορος 
 αίμα πιοϋσαν,-Ααρτιαδης Ααναών εΐλε κακο- 
 κρισιυ. Ερ. άδ. 390. 
 
 Κακδλδγδς. ό η. maledicus. slanderous, κακό* 
 λόγοι δε πολϊται. Pyth. 11. 44. Syn. Arap- 
 τηρος, δυσφημος, επεσβολος, λωβητηρ, κακο- 
 στομος. 
 
 Κάκδμαντΐς. δ ή. malus vates. prophet of ill. 
 τις σε πάλιν, κακομαντι, δυσωνυμος ηγαγε 
 δαίμων; Tryph. 411. 
 
 Κακόμελϊτδς ι , ου. δ ή. tristia canens. of me- 
 lancholy sound. Pers. 938. 
 
 Κακομηδης. cui malum est consilium, mis- 
 chievous. Ζευς δε μεγ' εζεγελασσεν, ιδών 
 κακομηδεα παϊδα. Η. Merc. 389. 
 
 ΚάκδμητΧς, ίος, (Orph. Lith. 223.) Κάκομηχά- 
 νος, ου. δ ή. mala meditans. contriver of ill. 
 δάερ εμεΐο, κυνδς κακομηχανου, οκρυοεσσης. 
 Ζ. 344. 
 
 Κακόμοιρος, ου. δ ή. infelix, funestus. disastrous. 
 — ύπηλυθον αι κακόμοιροι- Ωδΐνες. — Anti- 
 phil. An. ii. 180. 
 
 Κάκδμορφδς, ου. Κάκοσκηνης, εδς, ευς. (Crinag. 
 An. ii. 150.) δ ή. deformis. ill-shaped, αλλ' 
 δστις κακομορφον ιδών, πεφορημενος οιστρψ. 
 Marc. Arg. ib. 267. 
 
 KokoV. το. infortunium, malum. 2. convicium. 
 an evil ; a misfortune. 2. a reproach, πολλά 
 τε και χαριεντα' κακδν δ' ημυνε και αυτως. 
 Ι. 595. Syn. Κακοπαθεια, πάθος, συμφορά. 
 2. λοιδορια. Ερ. Ανηκεστον, απροτιελπτον, 
 ασκοπον, αμαχον, βαρυποτμον, δυστλητον, 
 δεινον, φοβερον, θΰμοδακες, πικρον, μερμερον. 
 Phr. Αεινον πήμα. — άπορος κλυδων κακών. 
 Eur. κλυδων δεινής συμφοράς. Soph. α7Γ£- 
 ραντον δικτυον ατής. iEsch. See Od. α. 34. 
 
 Κάκδνους. malevolus. evil-minded, δστις κα- 
 κονους αυτή μαλιστ ην ενθαδε. Pac. 671. 
 
 Κάκδνυμφδς. in matrimonio infidus, vel, in- 
 felix. faithless, or, wretched, in marriage. 
 τον ενλεχειπροδοταν κακονυμφον. Med. 209. 
 See 986. and Hipp. 752. 
 
 ΚάκοΙίνδς. Ion. κάκοξεινδς. qui male se gerit 
 adversus hospites. inhospitable ; unsocial. 
 Ύηλεμαχ', ουτις σεϊο κακοξεινωτερος άλλος, 
 ν. 376. See Ερ. άδ. 396. 
 
 Κακ07ταρθενδς, ου. δ η. in virgines crudelis. un- 
 kind to damsels, και κενεάς ωδΐνας. ιώ κακο- 
 
 Blomf. suspects this word. See Κακοφατις. 
 
Κ Α Κ 
 
 . παρθένε Μοίρα. Meleag. 124. 
 'ίακοπατρϊς. r). malo patre orta. born of a 
 wicked father, αυτός τοι ταντην ειδώς κακο- 
 . πατριν εοϋσαν. Theog. 192. 
 ίακοπϊνης. illuvie foedus. filthy ; sordid, κα- 
 ■ κοπινεστατόν τ αλημα στρατού. Aj. 381. 
 ίάκοποτμδς. (Orph. Η. 67. ult.) Κάκοτυχης. 
 δ ή. cujus sors mala, unfortunate, το δε δή 
 
 κακοτυχες ον λελοιπεν εκ τέκνων. Here. F. 
 
 133. Syn. Αυσδαιμων, άθλιος, 
 ίάκοπτερδς, ον. δ ή. male pennatus. winged 
 
 with evil, κλΰβι, και ουκ εθελουσα, κακοπτερε 
 
 Μοΰσα θανόντων, {i.e. Sphinx.) Anal. iii. 322. 
 ίάκορραφϊά, ας. r). malorura machinatio. an 
 
 evil device, ον μάν οϊδ', ει άντε κακορραφιης 
 
 αλεγεινής Πρώτη επαυρηαι, και σε πληγι]σιν 
 Ι Ίμασσω. Ο. 16. 
 
 Υίάκορρεκτης, ον. δ. maleficus. an evil-doer. 
 j. νιήας Φριξοιο, κακορρεκτυ,σιν οπηδονς. Αρ. 3. 
 ! 595. 
 
 < ίακορρημων, ονδς. δ ή. infauste loquens. an- 
 ;j nouncing misfortune, -πόθεν δρονς έχεις θεσ- 
 j πεσιας δδοΰ Κακορρημονας; Agam. 1123. Β1. 
 ίάκορροθεω. malo strepftu linguae insector. 
 I to revile, παϋσαι δε, πρεσβυ, παΊδα σδν κα- 
 
 κορροθών. Alcest. 718. 
 ίάκδς, ή, ον. malus ; vilis ; ignavus ; infaustus. 
 
 evil ; base ; dastardly ; unlucky, νυν μεν δή 
 
 μαλα παγχν κακδς κακδν ηγηλαζει. ρ. 217. 
 
 Syn. Πονηρός, κακότροπος, δολιοφρων, ανό- 
 σιος, πανούργος, δνσνοος. — φανλος. δειλός. 
 
 άτυχης. 
 
 ίακοσμδς. fcedus, olidus. stinking, μιαρον το 
 
 χρήμα, και κακοσμον, και βορον. Pac. 38. 
 
 Syn. Ανσοσμος, βαρνοσμος, κακωδης. 
 
 ίάκοσπλαγχνος. timidus. faint-hearted, αλλ', 
 
 ως πολιτας μή κακοσπλαγχνονς τιθης. Sept. 
 
 Th. 237. P. Syn. Δειλός. 
 
 ίάκοσπορϊά. mala seminatio. a bad cropping. 
 
 τοιης αοζαμενονς πάσι κακοσποριης. Ερ. άδ. 
 
 450. 
 
 ίάκοστάθεω. male sto; male constitutus sum. 
 
 to be unsteady, faint, οσσε κατακρυπτονσα 
 
 κακοσταθεοντα'δαμαζει. Nic. Th. 431. See 
 
 269. 
 
 ίακοστδμάχδς, ου. δ ή. cujus stomachus male 
 
 adfectus est. with stomach out of order. 
 
 αλλ' εαλω ποιων έργα κακοστομαχων. Lucill. 
 
 j An. ii. 318. 
 
 \.ακοστδμεω. convicior. to revile ; to slander. 
 
 adj. Κάκοστδμδς. δ ή. (Iph. Α. 1001.) ή πα- 
 
 σαν Ίεϊς γλωσσαν, ώς την μητέρα Κακοστο- 
 
 . μοϋμεν. — Soph. ΕΙ. 596. Β. Syn. Αοιδορεω, 
 κακηγορεω, κακορροθεω. 
 
 %άκοστρωτδς. male stratus, ill spread, or, fur- 
 
 ! nished. σπαρνάς παρηζεις και κακοστρωτους, 
 
 j τ'ι ο ου ; Agam. 558. 
 
 ίάκοσχδλδς, ου. δ η. infaustum otium creans. 
 causing• painful delay, πνοαί 6' απδ Έτρυμο- 
 
 j νος μολουσαι Κακοσχολοι, νήστιδες — Agam. 
 
 j 193. 
 
 Κακότεχνος, malum struens. plotting evil, ή 
 μαλα δή κακότεχνος, αμήχανε, σος δόλος, Ήρη. 
 
 .! Ο. 14. 
 
 Κ Α Λ 
 
 327 
 
 KafcSri;c,ri7ro£.77.improbitas. 2. ignavia. 3.83- 
 rumna. wickedness ; cowardice ; misfortune. 
 Ζευς επι γεινομενοισιν Ίει κακοτητα βαρείαν. 
 Κ. 7 1 . Syn. 1 . Αλιτροσυνη, ανομία, μοχθηρία. 
 
 2. δείλια, κακανδρια. 3. κακωσις, κακόν, κακο- 
 παθεια, συμφορά. Ερ. 1. Αναγνος, αναιδής. 
 
 3. αλεγεινη, λυγρα, ο'ίζυρα, στονοεσσα, αρ- 
 γαλεα. 
 
 Κάκουργεω. maleficus sum. to act wrong ; to 
 do evil. αδικοϋντ αδικεϊσθαι, και κακουρ- 
 γοΰντ, οϊδ' δτι. Nub. 1175. Syn. Κακοποιώ, 
 αδικεω, πλημμελεω, σκαιονργεω. 
 Κακούργος, δ ή. s. as Κακδεργδς. 
 Κακουχία, άς. ή. infausta possessio. wretched 
 treatment, condition, or, possession, ουτ εν 
 πατρφας μήν χθονδς κακουχία. Sept. Th. 665. 
 Κάκοφάτίς, ί δδς. ή. male ominata. of disastrous 
 sound, κακοφατιδα βοάν, κακομελετον ιάν. 
 Pers. 932. See Bl. Gloss. 
 Κάκοφθδρενς. misere perdens. very destruc- 
 tive, ειδειης δε λαγοίο 1 κακοφθορεος ποσιν 
 εμπης. Nic. ΑΙ. 465. Syn. Ολεθριωτατος. 
 Κάκοφλοιος. olidus. with a strong smell, άσαι 
 
 δή ραδικα κακοφλοιοιο κοννζης. ibid. 331. 
 Κάκοφράδης. Κάκοφρων, Antig. 1107. Β. mala 
 cogitans. mischievously-minded. Hence,Ka~ 
 κοφραδΊα, ας. ή. {Nic. Th. 348.) Alav, νεϊκος 
 άριστε, κακοφραδες, — ψ. 483. 
 Κάκοφρδί'εω. mala cogito. to be evil-minded. 
 
 See Blomf. Agam. 1145. 
 Κάκδχαρτδς. alienis malis gaudens. pleased 
 with others' misfortunes. Ζήλος δ' ανθρωποι- 
 σιν ο'ϊζυροΊσιν άπασιν Αυσκελαδος, κακοχαρ- 
 τος, δμαρτησει, στυγερωπης. Hes. ε. 193. 
 Κάκδχρησμων. improbus. wicked, τα Ήρςί, 
 τοιόνδε' κακοχρασμων yap δ δάμος. Theoc. 
 4. 22. 
 Κάκοψογδς. maledicus. slanderous, εν γάρ τοι 
 πολει ώδε κακοψογψ ανδανει ονδεν. Theog. 
 287. 
 Κάκου), damno afficio. to ill treat ; annoy, ελ- 
 θών yap 2 εκακωσε βιη Πρακληειη. Α. 689. 
 Syn. Κάκουργεω, ανιαω, ενοχλεω. 
 Κάκτος, ον. ή. carduus. some thorny plant, as, 
 thistle ; prickly pear, ώσπερ οΐς ποιμνας, τάς 
 τδν πόδα κάκτος ετνψεν. Theoc. 10. 4. οξειης 
 κάκτου τυμμα φυλαξαμενη. Philet. An. ii. 524. 
 Κακϋνω. malum arguo ; inculpo. to convict 
 of baseness ; to find fault with, σιγςίν εφ' 
 οϊσι νυν εγώ κακυνομαι. Hipp. 684. 
 Κακώς. adv. male, improbe. wickedly ; dis- 
 agreeably. *Sb, Κακδν, nent. adj. τοσσα δεοι 
 (μαλα γάρ τε κακώς εχαρισσατο Αητοϊ.) Call. 
 4. 246. και κακδν εξοσδεις. — Theoc. 20. 10. 
 Κακωτερδς. the old compar. of κακός, μηποτε 
 τις ειπησι κακωτερος άλλος εμεϊο. Χ. 106. 
 See ΚακΊων. 
 Κάλαθος, calathus, qualus. a basket of osier, 
 or, reeds, dimin. Κάλάθισκδς. (Theoc. 21. 
 10.) χ ώς a\ τδν καλαθον λευκοτριχες Ίπποι 
 
 1 The lepus marinus, accounted by the 
 antients highly poisonous. 
 
 2 See notes ( 2 ) pp. 283. 306. 
 
328 
 
 Κ Α Λ 
 
 Κ Α Λ 
 
 αγοντι. Call. Cer. 121. Syn. Κάνης, σπυρίς, 
 ταλαρος. 
 
 Κάλάμαυλης. Κάλάμαυλητ?)ς, ον. δ. qui calamo 
 canit. a player on a pipe of straw, or, reed. 
 τον καλά μαυλητήν είπατε, ΧαΊρεθεων. Hedyl. 
 An. i. 484. 
 
 Κάλάμευτης. messor. 2. piscator. a reaper. 
 2. an angler, ούτω κ υμμες Θήν ερεθισδετε 
 τώς καλαμεντάς. Theoc. 5. 111. SYN.'Ap?- 
 τηρ. — άλιενς. 
 
 Καλάμη, stipula. stalk of corn ; straw. Hence, 
 Κάλάμαϊδς, a, 6v. {Theoc. 10. 18.) Καλάμη- 
 τόμος άρπη, a sickle, Apoll. 4. 987. and Ka- 
 λάμητομίά. ή. reaping. Philipp. An. ii. 217. 
 Also, ΚάλάμΙτϊς. ή, (Leon. Tar. An. i. 237.) 
 and Κάλάμηφάγδς. 6 η. (Paid. Sil. ib. iii. 87.) 
 αλλ' εμπης καλαμην γέ σ ο'ίομαι εισοροωντα,- 
 Υινωσκειν, — ξ. 214. Syn. Καρφος, ανθεριζ. 
 
 Κάλάμινθη, ης. η. calamintha. herba. calami nt. 
 a. οιμωζοι y αν, και κωκνοι. b. συ δε y οζοις 
 αν καλαμινθης. Eccles. 648. Β. Ερ. Ύδρηλη, 
 χαιτηεσσα. 
 
 ΚάλάμΊς, ϊδός. r). arundo piscatoria. 2. cala- 
 mus scriptorius. 3. calamistrum, fyc. reed 
 for a fishing rod ; or, for liming birds. 2. reed 
 pen. 3. instrument for curling hair, είτε συ 
 γ' ορνεοφοιτον υπέρ καλαμίδα παλυνας. Ερ. 
 άδ. 173. 
 
 Κάλάμισκδς. dimin. of κάλαμος, εις τον καλα- 
 μισκον ενσταλαζον τουτονί. Acharn. 1034. 
 
 Κάλαμος, δ. calamus, the s. sign, as καλάμη. 
 But it more particularly denotes the reed, 
 or, cane ; of which pipes or flutes ; angler's 
 rods ; arrows ; and pens were made. Hence, 
 the adjectives, Κάλάμδεις, Κάλάμωδης. (Iph. 
 A. 1038. Zonas, An. ii. 81.) also, Κάλάμο- 
 στεφης. {Batrach. 1026.) Κάλάμοφθογγος. 
 (Ran. 231.) τοι κάλαμοι, τάγκιστρα, τα φυ- 
 κιοεντά τελήδα. Theoc. 21. 10. Syn. Δοναξ. 
 αυλός. Ερ. Πικρός, Ίθυπορος, λιγυρος, ευτρη- 
 τος, ευσχιδης, κηροδετης. 
 
 Κάλαυροφ, δπδς. ή. pedum, a shepherd's 
 crook, or, herdsman's staff, δσσον τις τ' ερ- 
 ριφε καλαυροπα βουκόλος ανηρ. Ψ. 845. 
 
 Κάλεσσϊχορδς, ον. choros incitans. inviting 
 the dance, ηδε μεθυ Βρομιοιο καλεσσιχορου 
 καταχευειν. Orph. L. 712. 
 
 Καλεω. Κάλιστρεο), Call. 3. 67. voco. to call. 
 Αηϊφοβον δ' εκαλει λευκασπιδα, μακρόν αύ- 
 σας. Χ. 294. 
 
 Κάλημϊρος, ου. δ η. cui felix est dies, lucky 
 in the day. συντυγχανων σοι γίνεται καλή- 
 μέρος. Pallad. An. ii. 437. 
 
 Κάλϊά \ άς. r). nidus, a nest ; a dwelling. 
 Hence, ΚαλΊάς, άδος. ή. a cottage ; a little 
 chapel. (Ep.ined. Philodem.) ως κε τοι ωραίου 
 βιοτου πληθωσι καλΊαί. Hes. ε. 305. Syn. 
 Νοσσια, νεοττια, οικία, αποθήκη. Ερ. Νεοσσο- 
 κομος, ερημαιη, πυκνή, ευτυκτος, αυτοκμης. 
 
 Καλλαβϊδες, ων. α'ι. saltationis genus, a sort 
 of dance. Ewpolis, Ath. 630. 
 
 1 Later writers make the ι short ; as 
 Thocyl. 80. 
 
 Καλλαιά. τα. galli gallinacei barba. the gills, 
 or, comb, of a cock. Hence, Καλλάϊνδς, η, ον. 
 coccineus, dark-red. (Meleag. 123.) χώπως 
 τα καλλαι αποφαγών, ηζεις πάλιν. Equit. 495. 
 
 Καλλϊάναζ, κτος. Olijmp. 7. 171. Καλλΐάς, ου. 
 Nem. 6. 63. Καλλι-γνωτδς, ου. Callim. Ερ. 
 26. Καλλίμαχος, ου. ibid. 22. Em. proper 
 names of Men. 
 
 ΚαλΧΐάνασσά, ης. II. Σ. 46. Χαλλίάνειρά. ibid. 
 44. Καλλΐγενειά, άς. Thesmoph. 299. Καλ- 
 λιόπη, ης. Apoll. 1. 24. names of two Ne- 
 reids ; of Ceres, or, her nurse ; and of one 
 of the Muses. 
 
 ΚαλλΧάρδς, ου. η. urbs Locrensis. a town in 
 Locris. οι Κΰνόν τ ενεμοντ, Οποεντά τε, Καλ- 
 λιαρόν τε. Β. 531. 
 
 Καλλιβλεφάρος. Canter reads, Ion. 1 90. 
 
 Καλλϊβοάς. Καλλιφθογγος, Iph. Τ. 221. pul- 
 cre resonans. sweetly sounding, δ καλλιβοας 
 ταχ' υμΐν-Αυλός, — κ. λ. Trach. 650. 
 
 Καλλϊβοτρϋς. pulcros racemos habens. with 
 fine bunches, ό καλλιβοτρυς κατ ημαρ αιει- 
 Ήαρκισσος, — κ. λ % CEd. C. 682. Br. 
 
 ΚαλΧιβωλος. ferax solum habens. with fertile 
 soil. Φρυγιον άστυ καλλιβωλον. Orest. 1388. 
 Syn. Ένγειος. 
 
 Καλλϊγάληνδς". pulcre tranquillus. delight- 
 fully calm, καλλιγαλάνα τρέφεις. Tro. 839. 
 
 Καλλϊγεφϋρος. pulcris pontibus instratus. 
 with fine bridges. — Στρυμών — δ καλλιγε- 
 φυρος ποταμός — Rhes. 350. 
 
 Καλλϊ-γϋναι%, αικδς, δ η. pulcris mulieribus 
 abundans. famous for fine women, οί τ εϊχον 
 Φθιην, ηδ' 'ΡΑλάδα καλλιγυναικα. Β. 683. 
 
 ΚαλλϊδΊνης, ου. δ. ΚαλλΧνάδς. δ ή. (Alcest. 600.) 
 pulcre fluens. flowing beautifully, ξυνοιδε 
 ΐΐηνεώς δ καλλιδινας. Here. F. 368. 
 
 ΚαλλϊδΤφρδς, ον. pulcrum currum, s. sellam 
 habens. with splendid car, or, throne, τάς 
 καλλιδιφροι Αθα-ναιας εν κροκεφ πεπλψ. 
 Hec. 471. 
 
 Καλλϊδδναξ, άκος. arundinibus abundans. 
 where reeds grow plentifully, τοϋ καλλιδο- 
 νακός εισιν Έυρωτα μόνον; Hel. 500. 
 
 Καλλϊεπης. facundus. eloquent, μέλλει yap δ 
 καλλιεπης Αγαθών. Thesm. 52. Syn. Καλ- 
 λιφθογγος, ευγλωσσος. 
 
 ΚαλΧίερεω. Καλλϊθϋτεω, Philipp. An. ii. 224. 
 rite, seu, fauste sacrifico. to offer an accept- 
 able sacrifice. — πριν η y' εμε καλλιερησαι- 
 ΤαΤς ~Νυμφαις τάν αμνον. — Theoc. ο. 148. 
 
 Καλλιζυγης. benejunctus. well joined, τρι- 
 πωλον άρμα δαιμόνων Αγων το καλλιζυγες. 
 Androm. 276. 
 
 2 Adjectives compounded of κάλλος, and 
 occurring chiefly in the Anthology, are, καλ- 
 λϊγάμος, Paul. Sil. An. iii. 92. καλλ\εθειρδς, 
 Orph. H. 49. καλλίθεμίθλδς, Μ usee. 71. καλ- 
 λικερως, ωτδς, and ω. δ η. Anlip. Thess. An. 
 ii. 114. Jac. καλλϊκτϊτδς, Nonn. καλλϊπετηλδς, 
 καλλίφυλλδς, Thecstet. Schol. An. ii. 514. 
 Anacr. 5. 3. καλλϊπυλδς, Asclepiodot. An. ii. 
 490. καλλϊτδκος, Christodor. ib. 461. 
 
Κ Α Λ 
 
 ίαλλιζωνος. ή. elcganter cincta. with beau- 
 " tiful girdle, άνδρες κικλησκον, καλλιζωνοί τε 
 γυναίκες. Η. 140. 
 
 ίαλλΐθριξ. 6 ή. pulcros habens pilos. with 
 fine hair ; manes, &c. εσπεριος δ' ηλθεν καλ- 
 λιτριχα μήλα νομευων. ι. 336. 
 ίαλλϊκαρπος, ου. δ ή. fecundus. fertile, της 
 καλλικαρπου κράτος έχων ΥΙελασγιας. Here. 
 F. 484. Syn. Ευγεως, εριβωλαξ, καλλιβωλος. 
 ίαλλϊκδλωνη, ης. ή. locus ad Trojam elatus. 
 a height near Troy, οι δ' ετερωσε καθιζον 
 επ' οφρύσι Καλλικολωνης. Υ. 151. 
 ίαλλϊκδμος. pulerarn comam habens. fair 
 haired, ος μοι παλλακίδας περί χωσατο καλ- 
 λικομοιο. Ι. 449. 
 
 ί.αλλϊκοττάβεω. venuste cottabo ludo. to play 
 well at the κοτταβος. τω" καλλικοτταβοϋντι 
 νικητήρια. Soph. Ath. p. 489. 
 ίαλλΐκρηδεμνος. pulcram habens vittam. with 
 handsome fillets, σΐτον δε σφ' αλοχοι καλ- 
 λικρηδεμνοι ενεικαν. δ. 623. Syn. Αιπαροκρη- 
 δεμνος, χρυσομΤτρος, ευστεφανος. 
 ίαλλϊλαμπετης. pulcre lucidus. shiningbright- 
 ly. Ήλιε καλλιλαμπετη. Anac./r. 135. Barn, 
 ίαλλϊμορφος. pulcra forma decorus. beauti- 
 fully shaped. — πάν δ' αναλωται δέμας To 
 καλλιμορφον τραυμάτων υπ άγριων. Androm. 
 1155. 
 
 '^αλλϊμος. pulcer, elegans. handsome, χωρίς δ' 
 αΰθ' Έλενη αλοχος πόρε καλλιμα δώρα. δ. 130. 
 
 ΡΙαλλϊνΊκος. victor egregius. victorious ; dis- 
 playing victory ; ού καλλίνικους Κεκροπιδας 
 εθηκ εγώ. Phcen. 872. See ib. 875. 
 Κ,αλλϊπαις. Καλλίτεκνδς, Orph. Η. 22. liberis 
 pulcer. fortunate in children, οίκων δ' ap' 
 ευθυδικωνΚαλλιπαις ποτμος αιεί. Agam. 771. 
 Syn. Έυπαις, ευτεκνος. 
 ΚαλλΧπαριβς. pulcras habens genas. with 
 
 ) beauteous cheeks, η δ' apa πεπλον έλουσα 
 
 Θεανώ καλλιπαρ^ιος. Ζ. 302. 
 Καλλϊπαρθενος. pulcras virgines habens. be- 
 longing to, or, abounding with, handsome 
 young women. Νείλου μεν αιδε καλλιπαρθε- 
 
 ! νοι ροαί. Hel. 1. 
 
 ,Καλλϊπεδϊλος. habens pulcros calceos. with 
 handsome sandals, αμφι Αια Κρονιδην και 
 Μαιαδα καλλιπεδιλον. Horn. Merc 57. 
 
 Καλλίπεπλδς. qui pulcrum habet peplum. 
 
 J beautifully clad, ιτ,ώκαλλιπεπλοι Φρυγών- 
 
 ] Κοραι. Troad. 338. 
 
 Ι Καλλϊ πηχϋς. pulcros cubitos habens. with 
 
 j beautiful arms, ώ καλλιπηχυν Έκτορος βρα- 
 
 1 χιόνα. Troad. 1194. 
 
 ΚαλΧιπλουτος, ου. δ η. magnas opes habens. 
 
 J splendid in wealth, καλλιπλουτοι πολιές. — 
 
 Ι ΟΙ. 13. ad fin. 
 
 [Καλλϊπδτάμος, ου. δ η. pulcrifluus. with fine 
 flowing streams, καλλιποταμος ύδατος iva γε- 
 Νοτις επέρχεται γυας — Αιρκας — Phcen. 654. 
 
 Καλλΐπρωρδς, ου. ό η. pulcram habens faciem. 
 
 \ having a fine visage. — τοδ' αυδα μητρός εξ 
 ορεσκοου Βλαστηιχ,α καλλιπρωρον — Sept. Th. 
 532. 
 
 Καλλίπυργδς, Ear. Supp. 618. Καλλϊπυργω- 
 
 Κ Α Λ 
 
 329 
 
 τος. ου. υ η. bene munitus turribus. fenced 
 with noble towers, πλήρεις έχουσα καλλι- 
 πυργωτους πόλεις. Bacch. 19. 
 
 ΚαλλΧπωλδς, ον. δ η. pulcros equos alens. 
 famous for its breed of horses. Olymp. 14. 2. 
 
 ΚαλλΊρεεθρος, Od. κ. 107. Καλλϊροος, p. 206. 
 Καλλιρροδς. δ /}. s. s. as ΚαλΧίδΊνης, Καλλϊ- 
 νάδς, Καλλϊπδτάμδς. ος ρ' ες Πηνειδν προ'ϊει 
 καλλφροον ύδωρ. Β. 752. 
 
 Καλλιστάδϊδς. pulcro stadio Celebris, in a fine 
 race course, δρόμους καλλισταδιους, Ευ-ξίΐ- 
 νον κατά ποντον. Iph. Τ. 437. 
 
 ΚαλλιστεΤόν. το. optimi et pulcerrimi pre- 
 mium, the prize of distinguished beauty, or, 
 valour. τά πρώτα καλλιστεϊ' αριστεύσας 
 στρατού. Aj. 435. 
 
 Καλλιστευ -ω,-ομαι. pulcritudine excello. to 
 be eminently beautiful. Hence, Καλλιστευ- 
 μά. το. Orest. 1677. ποτέρα το τησδε σώμ' 
 εκαλλιστευετο Πασών γυναικών; — Hippol. 
 1013. 
 
 Καλλιστεφανδς. pulcra redimitus corona, 
 adorned with, or, supplying, beautiful chap- 
 lets, τον παρά καλλιστεφανοις ευφροσυναις. 
 Bacch. 376. 
 
 Κάλλιστη, ης. ή. ins. postea η θήρα. an island, 
 north of Crete, now Santorin. See Pyth. 4. 
 459. Καλλίστη το παροιθε, το δ' ύστερον ου- 
 νομα θηρη. CaW.fr. 112. 
 
 Καλλιστώ, δδς, contr. ους. η. virgo, Jovi di- 
 lecta. Ου. Met. I. 2. 409. fyc. daughter of 
 Lycaon, loved by Jupiter, but transformed 
 by Juno into a bear ; placed by Jove in the 
 skies as Ursa 1 Major, or Helice. ώ μακαρ 
 Αρκαδία ποτέ παρθένε (Dactyl. Tetram.) 
 Κάλλιστοι, Αιδς α λεχεων επε-βας, τετρα- 
 βαμοσι γυιοις κ. λ. Helen. 380. 
 
 Καλλισφυρδς. η. pulcros talos, i. e. pedes, ha- 
 bens. with beautiful ankles. Φοίβου Απόλ- 
 λωνος, καλλισφυρου εινεκα νύμφης. Ι. 556. 
 
 Καλλϊτοζδς, ου. δ η. arcu bene instructus. 
 famous for the bow. τι] καλλιτοζω μητρι, 
 Μαινάλου κοργ. Phcen. 1178. 
 
 ΚαλλΧφεγγής, εδς, Καλλΐφλοζ, γδς, (Ion. 707.) 
 ό η. pulcram lucem, v. fiammam, habens. 
 with brilliant light, or, flame, η καλλιφεγγής 
 Κεφαλον εις θεονς Έως. Hipp. 455. 
 
 Καλλιχθΰς, ϋος. δ. piscis quidam. a fish in 
 request with epicures, υκκην, η καλλιχθΰν 2 , 
 ή ε χρομιν, άλλοτε δ' ορφόν. Numen. Ath. 
 p. 328. 
 
 Καλλϊχορος, ου. δ. Ν. P. name of a river. 
 Αροίί. 2. 904. — 2. a fountain in Attica. 
 Eur. Supp. 402. — 3. ό ή. adj. pulcre choreas 
 ducens. graceful in a dance ; joyous with 
 the dance, ΐΐυθώδ' ερχομενην, διά καλλιχο- 
 
 1 Callisto Arcadios erraverat ursaper agros : 
 Hcec nocturna suo sidere vela regit. Propert. 
 2. 21. 25. 
 
 2 If this reading be correct, the final syll. 
 is short, and the accent rightly placed on the 
 antepenult. But Jacobs, in his Analect. T. 
 i. p. 235. prints, εφθδς δ καλλίχθυς. νυν, κ.λ. 
 
 υ υ 
 
330 
 
 Κ Α Λ 
 
 Κ Α Μ 
 
 ρου ΪΙανοπήος. λ. 580. 
 
 ΚαλλΤων. compar. of κάλος, pulcrior. more 
 excellent, brave, or, fair, και πολυκαλΧίονες 
 και μείζονες εισοραασθαι. κ. 396. κόρος δε 
 πάντων' και γαρ εκ: καλλϊονων. Eur.jfr. Αη- 
 tiop. xxvii. 
 
 Καλλονή, ής. (Iph. Α. 1308. Troad. 977.) 
 Καλλόσυνη, ης. ή. s. as Κάλλος, καλλοσυνας 
 ένεκεν το δ' εμόν δέμας. (Dact. Tetrctm.) 
 Hel. 382. 
 
 Κάλλος, εος. το. pulcritudo. beauty, τφ δε 
 θεοί κάλλος τε, και ηνορεην αλεγεινην, Ωπα- 
 σακ, — Ζ. 156. Syn. Έυμορφιά,ώραιοτης, ώρα, 
 εϊδος, καλλώπισμα, χάρις, αγλαια. Ερ. Αμ- 
 βροσιον, αριζηλον, αγητον, αγλαον, ιμεροεν, 
 επηρατον, δυστηρητον, ήδν, μαρμάΧρον, δαι~ 
 δαλεον, θεσπεσιον, ζαθεον, ποΧνανθες, περι- 
 βλεπτον. Phr. Καλλει, και γλυκερήσιν ερευ- 
 θομενον χαριτεσσι. Αρ. κηρυζ Αφροδίτης. 
 Pind. χροιάς άνθος. iEsch. μαρμαρυγή χά- 
 ρασσα προσώπου. Mus. όμματα μεν χρνσεια, 
 και ύαλοεσσα παρειή, Και στόμα πορφυρεης 
 τερπνοτερον κάλυκος, Αειρή Χυγδινεη, και 
 στηθεα μαρμαιροντα, Και πόδες αργυρεης λευ- 
 κότεροι Θέτιδος. Rutin. An. ii. 398. 
 
 Καλλϋνω. pulcrum reddo. to beautify, to 
 gloss over, μισώ γε μεντοι χώταν εν κακοϊσί 
 τις Άλούς, έπειτα τούτο καλλυνειν θελη. An- 
 tig. 502. 
 
 Καλλωπίζω, decoro. to beautify the face. med. 
 to set off, or, boast, one's self, κροκωτά φε- 
 ρουσαι,καί κεκαλλωπισμεναι. Lysist.44. Syn. 
 Αγαλλω, κοσμεω, σεμνυνω. 
 
 Καλόν, ου. το. lignum, a log of wood. Hence, 
 Κάλόπεδΐλά. τα. wooden clogs, or, fasten- 
 ings, for cows. {Theoc. 25. 103.) πολλά δε 
 καγκανα κάλα κατουδαιψ ενί βοθρω. Η. Mer. 
 112. Syn. Βυλον. 
 
 Κάλος. Καλώς, Med. 280. Equit. 756. ό. ru- 
 dens. funis nauticus. a rope ; a cable, dimin. 
 Κάλωδων. ( Vesp. 379.) εν δ' υπερας τε κά- 
 λους τε πόδας τ ενεδησεν εν αυτή. ε. 260. 
 Syn. ΙΙεισμα, πόδες, οι. σχοινιον. Ερ. Έυ- 
 στρεπτος, πολυστρεπτος. 
 
 Κάλο ς 1 , pulcer, bonus, handsome ; excellent ; 
 virtuous, ουχδραας, οίος κάγώ, καλός τε, μέ- 
 γας τε. Φ. 108. πολλάκις, ω ΐίολυφαμε, τα 
 μη καλά καλά πεφανται. Theoc. 6. 19. Syn. 
 Αγανος,ευειδης,ευπροσωπος,εκπρεπης, ωραίος, 
 περικαλλης, ευδόκιμος, αγαθός, ανδρείος, ηδύς. 
 
 Καλά, Καλόν, Od. θ. 166. Καλώς. adv. bene, 
 rente, rightly, nobly, δαιμονί , ου μεν καλά 
 χολον τονδ' ενθεο θυμψ. Ζ. 326. κοινουμενη 
 τηνδ', η θανεϊν, η ζήν καλώς. Ton. 859. Syn. 
 Έν, ευπρεπώς, ευσχημονως, ευδοκιμως, ορθώς, 
 ακρϊβώς, χαριεντως. 
 
 Καλπίς.ή. urna. a bucket; pitcher; urn. παρ- 
 θενική εικυϊα vi/jviii, καλπιν εχουση. η. 20. 
 Syn. Καλττ»7, ΰδριά, κρωσσος, ελκυδριον. 
 
 Κάλΰβη. tugurium. a cabin, στρωσαμενοιβρυ- 
 ον αϋον υπό πλεκτάϊς καλυβαισι. Theoc. 21.7. 
 
 1 The first syll. is long in Horn., short in 
 Attic, common with Hesiod and Theocritus. 
 
 Syn. ΕπαυΧιον, καλιάς, σκηνή, οικιδιον. Er. 
 Αμυκητος, λιτή, σχοιιατις. 
 
 Κάλυδναι. insulae, αϊ Σποράδες. Damm. islands 
 off the coast of Caria. και Κών Έυρυπυλοιο 
 πολιν, νήσους τε Καλυδνας. Β. 677. 
 
 Κάλπων, ώνος. η. urbs iEtolise. the city, 
 where the famous boar-hunt took place. 
 adj. Καλυδώνιος. {Call. 3. 218.) Καλίων 
 μεν ηδε γαία, ΪΙελοπιας χθονος Έν αντιπορθ- 
 μοις πεδί εχουσ ευδαιμονα. Eur. Meleag. 
 Ερ. Αιπει^ϊ;, εραννη. 
 
 Κάλυμμα, velamen. a veil, ως αρα φωνησασα, 
 καλυμμ' ελε δ~ια θεαων. Ω. 93. Syn. Κατα- 
 καλυμμα, σκέπασμα, περιβολαιον, καλύπτρα. 
 
 Κάλυξ, ϋκος. η. flos. inpr. rosae, nondum ex- 
 pansus. 2. ornamentum quoddam mulierum. 
 a rose-bud. 2. an ornament worn by females. 
 From the first sense are derived, Καλϋκοστε- 
 φάνος. δ ή. {Joan. Barbuc. An. iii. 12.) and 
 Κάλυκώπϊς. η. (Orph. Η. 59.) 2. πορπαςτε, 
 γναμπτάς θ' έλικας, κάλυκας τε, και όρμους. 
 Σ. 401. Ερ. 'Ροο^εα, ειαρινη, πορφυρεη,ιοστε- 
 φανος. Phr. Ουπω σοι καλύκων γυμνον θέ- 
 ρος, — Philodem. 15. An. ii. 86. 
 
 Καλύπτρα, ας. η. tegmen capitis muliebre. a 
 female head-dress, πλλε κομην, από δε λιπα- 
 ρήν ερριψε καλυπτρην. Χ. 406. Ερ. Δαι^αλεα, 
 ευοδμος. 
 
 Καλύπτω, tego, operior. to cover ; to hide. 
 Hence, Κάλυπτος, ή, όν, and ό ή. act. and 
 pass. 2 (Thesm. 889. Antig. 1011. Br.) αρνυ- 
 μενω' τώ δ' αϋθι τέλος θανατοιο καλυφεν. 
 Ε. 553. Syn. Επικαλύπτω, συγκαλύπτω, κατα- 
 κάλυπτω, -αποκρύπτω, ερεφω. 
 
 Καλυψώ. Calypso, μά την Καλυψώ, τάς τε 
 ~Νηρεως κόρας. Cycl. 263. Ερ. Ευπλοκα/χος, 
 Ίμίροεσσα. Phr. Ατλαντος θυγατηρ, δολο- 
 εσσα Καλυψώ. 
 
 Καλχαινω. purpura perfundo. 2. profunde 
 cogito. to dye purple. 2. to think deeply 3 . 
 τι δ' εστί; δηλοϊς γάρ τι καλχαινουσ έπος. 
 Antig. 20. Syn. 1. Πορ^ϋρω. 2. μεριμνάω, 
 βυσσοδομευω. 
 
 Κάλχας, ντός. ό. Ν. Ρ. Κάλχας θεστοριδης, 
 οιωνοπολων οχ' άριστος. Α. 69. 
 
 Κάλως, ω. ό. See Κά'λός. 
 
 Κάμαξ, άκός. η. vitis pedamentum, pertica. 
 2. lignum hastse ; it. hasta. a prop for vines ; 
 a pole. 2. the handle of a spear. 1. εστηκει 
 
 2 Adjectives derived from verbs have fre- 
 quently an active, as well as passive, sign. 
 See Brunch. Antig. 1011. Porson. Hec. 1117. 
 To those instances add άπρακτοι, Thucyd. i. 
 111. ανέλπιστοι, iii. 30. viii. 1. Theoc. 4. 42. 
 
 3 The word is derived from κάλχη, the 
 shell-fish which yields the purple dye ; and 
 the meaning of deep thought is supposed to 
 arise from the depth at which the κάλχη lies, 
 or the deep colour it produces. Κάλχη is also 
 the name of a plant, perh. the marigold. See 
 a fr. of Alcman, Athen. p. 682. a. Nic. Al. 
 394. Meander also uses Καλχαινω in the 1st, 
 or literal, sense ; Ther. 641. 
 
Κ Α Μ 
 
 δε καμαζι διαμπερές αργυρεφσι. Σ. 563. Syn. 
 1. ΣκοΧοψ, χαραζ, σταύρωμα, κοντός. 2. ακόν- 
 των. 
 ΚάμάρΊνά. lacus in Sicilia, et urbs ad lacum. 
 a lake and town in Sicily, ός τάν σαν πολιν 
 αύξων, -Καμαρινα, Χαοτρόφον. ΟΙ. 5. 8. 
 ΚάμάρΊται, ων. ο'ι. gens prope mare Caspium. 
 a tribe on the Caspian sea. και Καμαριταων 
 φϋΧον μέγα, τοί ποτέ Βακχον. Dionys. 700. 
 Κάμάσήνες, Κάμάσϊνες. genus pisciurn. a spe- 
 cies of fish. See Anal. ii. 120. πώς και δεν- 
 δρεα μακρά και ειναλιοι καμασήνες. Emped. 
 αρ. Plut. 
 Καμάτηδον. adv. laboriose. wearily, ούτω και 
 μεροπων γενεή καμάτηδον αλάται. Man. 4. 
 622. Syn. ΤαΧαιπωρως, μοχθηρως, επιπονως, 
 επωδυνως. 
 Κα,μάτηρος. laboriosus= wearying; painful. εγώ 
 ■yap ουποτ αν καμοιμ' ορχουμενη, Οντε τα γό- 
 νατα κόπος εΧοι μου καματηρός. Lysist. 541 . 
 Κάματωδης. gravis, laboriosus. fatiguing, dis- 
 tressing. Nem. 3. 27. Syn. Έγκοπος, επιμοχ- 
 θος, επίπονος, μογερος, ποΧνπονος, ποΧυκμη- 
 τος, Χϋπηρος. 
 
 Κάματος, labor, toil ; trouble ; weariness. 
 
 νύκτα φυΧασσεμεναι, καματφ αδδηκοτες αινφ. 
 
 Κ. 312. Syn. Κόπος, μόχθος, οτΧος. Ερ. Αρ- 
 
 γαΧεος, ασπετος, άμετρος, δνσπονης, δυσϊμε- 
 
 ρος, δυσπενθης. θϋμοφθορος, ενκαματος, πο- 
 
 Χνα'ίξ, ποΧνπΧανης, κνδαΧιμος, οΧοος, πόντο- 
 
 ■'. πόρος, στυγερός, στονοεις, οιζνρος. Phr. Ει 
 
 ■ δέ τις οΧβος εν αν-θρωποισιν, άνευ κάματου 
 
 ' Ου φαίνεται. — Pyth. 12. — εμόν κάμνει γονυ. 
 
 Phoen. 857. 
 Καμειρος. η. urbs Rhodi. one of the three 
 chief cities in Rhodes. ^όΊ^λυσος. Hence, 
 
 • ΚάμειραΧός. adj. ψαυειν εμεΧΧεν ισχάδος Κα- 
 μειραιας. Babr. ap. Suid. 
 
 ΚάμηΧος, ου! 6 r). camelus. a camel, φωκης δ' 
 
 • οσμήν, Ααμιας όρχεις απΧυτους, πρωκτόν δε 
 
 • καμηΧου. Pac. 758. Ερ. Κνρτη, παχυκνημος. 
 ΚαμΊνδς.ή. caminus, fornax. a stove; furnace. 
 
 Hence, ΚάμΊ νευτήρ, ήρος. δ. (Philipp. An. ii. 
 i 216.) τυπτοιεν τάδε έργα κακώς, πιπτοι δε 
 , καμινος. Horn, xlvii. 19. Syn. Βαϋνος, πνι- 
 I γευς, χοανος, χωνευτηριον. 
 ΚαμΊνω, ους. ή. camini fuligineoppleta. black- 
 
 iened with the smoke of a furnace, or, chim- 
 ney, γρή'ι καμινοί Ισος' ov αν κακά μητισαι- 
 μην. σ. 27. 
 Καμμδνϊη. perseverantia ; victoria, victory 
 Ι achieved by steadiness. — αικεν εμοί Ζευς — 
 t Δοιη καμμονιην — Χ. 257. Syn. Καρτέρια, 
 ι επίμονη, νίκη. 
 
 ^Καμμόρος, ου. 6 ή. infelix. ill-fated, ώ μοι, τεκ- 
 ι νον εμόν, περί πάντων καμμορε φωτών. Χ. 215. 
 
 Syn. Αυσμορος, αθΧιος. 
 Κάμνω. per/, κίκμηκά. α. 2. εκάμόν. lassesco, 
 
 laboro. to toil ; to elaborate, neut. to be 
 : weary, or, sick, και φαΧαρ ευποιηθ'• δ δ' 
 ι αριστερόν ώμον εκαμνεν. Π. 106. Syn. Ελ> 
 
 καμνω, κοπιαω, καματοω, πονεω, εργάζομαι. 
 
 μαΧακως, πονηρώς, αρρωστως εχω. 
 Κάμπη, ης. ή. eruca. a caterpillar. ευΧάς -ε, 
 
 ΚΑΝ 331 
 
 καμπας τε, και αιθεριην ερυσιβην. Orph. Lith. 
 594. Syn. Βροϋχος, αττεΧαβος. 
 Καμπή, ης. ή. flexura. flexion ; a bend, or, 
 curvature, ίσως' παΧιν τοι μϋθον εις καμπήν 
 αγω. Eur. Elec. 659. Syn. ΚαμπνΧοτης, επι- 
 καμπη, εγκαμψις, κύρτωμα, συστροφη. 
 Καμπϊμδς, η, όν. flexilis. bending, δρόμους τε 
 
 ποΧΧονς εζεπΧησα καμπιμους. Iph. Τ. 81. 
 Κάμπτω./, ψω. flecto, &c. to bend ; to turn. 
 Hence, Καμπτήρ, ηρδς. δ. a bending ; the 
 goal at a race-course. (Meleag. 129.) Also, 
 the adjectives, Καμπεσϊγυιός, Orph. fr. 1 7. 
 Καμψϊπονς, Sept. Th. 797. μη μοι, το πρώ- 
 τον βήμ' εαν δραμ -g καλώς, Ύίικαν δοκειτω την 
 δικην, πριν αν πεΧας Γραμμής Ίκηται, και τε- 
 Χος κάμψει βίου. Eur. Elec. 954. Syn. Καμ- 
 πυΧιαζω, κατακαμπτω, γναμπτω, στρέφω, 
 καταπειθω, μαλακιζω. — καθαπτομαι. 
 ΚαμπυΧδεις, Jul. JEg. An. ii. 494. ΚαμπΰΧος. 
 curvus, inflexus. bent ; curved. μάΧΧον ύφ' 
 ήνιοχψ ειωθότι καμπυΧον άρμα. Ε. 231 . Syn. 
 ΚαμπίίΧοειδης, ευκαμπης, στρεπτος, αγκνΧος. 
 Καμών. delassatus. tired out. 2. κάμόντες. oi. 
 Also, κεκμηκότες, and κεκμηώτες, sign, the 
 dead. 2. τήΧε με ειργουσι φυχαΐ, ειδωΧα κα- 
 μοντων. Ψ. 72. Syn. 2. Οι τεΧεντησαντες, 
 αποθανόντες, νεκροί. 
 Κά'μων, /or σκαμων. scammonia, herba. scam- 
 mony. νειμειας, τότε δάκρυ νεοβΧαστοιο κα- 
 μωνος. Nic. ΑΙ. 485. 
 Κάνάκη. η. mater Triopse. d. of iEolus, mo- 
 ther of Triopas σεΰ τε και ΑιοΧίδος Κανακης 
 γένος, αυτάρ εμεΊο. Call. 6. 99. 
 Κάνάχεω. Κάνάχιζω, II. Μ. 36. resono. to 
 make a noise like metals, when struck; to 
 resound, adjectives, Κάναχός. croaking. {Nic. 
 Th. 620.) Κάνάχηπους. sonipes. epith. of an 
 horse. Opp. Hence, adv. Κάνάχηδόν, Κα- 
 νάχηδά. {Orph. 1052. Call. 4. 45.) εν δε 
 Χεβητι πέσε κνήμη' καναχησε δε χαλκός, τ. 
 469. Syn. Ηχεω, ανιαχω, δουπεω. 
 Κάναχη. crepitatio, sonitus, ringing of metals; 
 noise ; crash. πηΧηζ βαΧΧομενη καναχήν εχε' 
 βαΧΧετο δ' αιεί. Π. 105. Syn. Ψόφος, αραγ- 
 μος, κτύπος, δοϋπος, ηχη• 
 ΚανδαυΧός, ΚανδύΧός, {Menand. ΨευδηρακΧ.) 
 ου. ό. edulium apud Lydos, ex amylo, lacte, 
 caseo, et melle. a Lydian dish, something 
 like our frumenty, a. προσέτι δε σοι παρά 
 τούτο κανδαυΧόν τίνα Υίαραθησομεν. b. καν- 
 δαυΧον ουκ εδηδοκα, Αλλ' ονδ' ακηκο' αυτόν 
 ουδεπωποτε. Alex. Ath. 516. 
 ΚανδηΧη. candela. acandle. Usedby Ath en. 
 701. b. but not by Poets. Phr. Εκφέρετε 
 πευκας, κατ' Αγάθωνα, φωσφόρους. Aristoph. 
 ibid. 
 ΚανδϋτάΧ'ΐς.ό. arcula ad vestes servandas. a 
 clothes' press. — a. ό δε κανδυταΧις Ούτος τι 
 δύναται, και τί εστίν ; b. ώσττερ αν Έιποις 
 αορτάς. — Diphil. αρ. Poll. 
 Κάνεον, 11.1.217. Κάνουν, Κάνειον. canistrum. 
 a basket ; bowl ; canister, παϊ, πάί, τό κά- 
 νουν αι.ρεσθε και την χερνιβα. Αν. 851. «ρ- 
 νυρεας, επί δε σφι τιθει χρυσεια κανεια. κ. 355. 
 u u 2 
 
332 
 
 ΚΑΝ 
 
 Syn. Κάνης, κανισκιον, σιπυη. — κάλαθος. Ερ. 
 Έυκυκλον, περικαλλες, χαλκειον, χρυσηλα- 
 τον. 
 Κάνηφόρος. r). gerens canistrum. a maiden, 
 who bore on her head a basket with offer- 
 ings to Minerva and Ceres ; also, before 
 marriage, to Diana. Hence, ΚάνηφόρεΊο. to 
 carry the κάνουν, κάλαθος, or, holy basket. 
 (Eccles. 727.) See Callim. in Cer. Calath. 
 Spanheim. Blomf. &c. Meurs. Gr. Feriat. 
 ΤΙροτελεια. ηνθ' ά τώ' Ύβουλοιο καναφορος 
 αμμιν Αναζώ. Theoc. 2. 66. Syn. Αικνοφό- 
 ρος. ^ 
 ΚανθάρΧς, Χδός. η. N£c. Alex. 115. vel Καν- 
 θάρος, ου. 6. scarabeus parvus frumenta 
 erodens. an insect of the beetle tribe, και 
 yap εγώ μισεω τώς κανθαρος, οι, τα Φιλωνδα 
 Σΰκα κατατρωγοντες, υπηνεμιοι ποτεονται. 
 Theoc. 5. 114. 
 Κανθάρος. 6. poculi genus. 2. navigii genus. 
 3. unus e tribus Pirseei portubus. a drink- 
 ing cup ; a boat, or, small vessel ; a harbour 
 in the Piraeus, a. το δε πλοΧον εσται Να- 
 ζιονργής κανθαρος. b. Αιμην δε τις σε δεζεται 
 φορουμενον ; a. Έν Πειράεΐ δηπου'στι Καν- 
 θαρου λιμην. Pac. 143. 
 ΚανθηλΧος, Lysist. 290. Κανθων, ωνός. asinus 
 prasgrandis. a large donkey ; for carrying 
 ΚανθηλΧά. τα. pack-saddles, κανθων, τίκλα- 
 εις; δτι πε πράσει τημερον ; Vesp. 179. τον 
 ονον άγων αυτοΧσι τοϊς κανθηλιοις. ib. 170. 
 Κανθδς, ου. υ. ferrum, quo rotse vinciuntur. 
 2. oculus. the felly of a wheel. 2. the eye. 
 Hence, Κανθωδης. δ ή. curved, crooked. 
 {Hemst. on Call. fr. 204.) γλαυκοΧς αμφ' 
 οσσοισιν αναιδεα κανθδν ελίσσω v. Orph. 931. 
 Gesn. 
 Κάνθδς, ου. δ. Ν. P. an Argonaut. Κανθος δ' 
 
 Ένβοιηθεν Αβαντιαδης επερησε. ib. 139. 
 Καννά, ης. ή. storea. a reed, or, cane ; a mat 
 of reeds, or, rushes, κού μηποτ'ε σου παρά 
 τάς καννας — Vesp. 393. Syn. Καννης, ψια- 
 θος, δοναζ. 
 ΚαννάβΧς, Χδός et Χός. η. cannabis, flax. Soph. 
 Hence, Καννάβινός, η, δν. hempen ; canvass. 
 άπλωσας κατά γης σώμα το κανναβινον. Lu- 
 cill. An. ii. 330. Syn. Βυβλινος. — ισχνός. 
 Κανωβος, ου. η. urbs iEgypti. Canopus. εστίν 
 πολις Κανωβος έσχατη χθονός. Prom. 845. 
 Κανών, δνδς. δ. regula. 2. calamus, circa quern 
 textores fila involvunt. 3. virgulae, quibus 
 clypeos tenebant, dicebantur κανόνες, a. 
 straight piece of wood ; a carpenter's rule. 
 2. a spindle to wind thread on. 3. the an- 
 cient handle of a shield, //. Θ. 193. — 4. 
 metaph. a rule ; model, or, standard of truth; 
 the Canon. Hence, ΚάνόνΧς, Ιδδς. a rule for 
 writing. (Philipp. An. ii. 216.) Κανονισμός, 
 ου. δ. (Maneth. 4. 292.) 1. ορθό) μετρήσω 
 κανόνι, προστιθεις, Ινα Ό κύκλος γενητα'ι σοι 
 τετράγωνος' — (Meton loquitur.) Αν. 1004. 
 4. οϊδεν τό γ' αισχρδν, κανόνι του καλοϋ μα- 
 θών. Hec. 606. P. Syn. Στάθμη, γνωμών. 
 Ερ. Αστροθετος, ιθυτενης. 
 
 Κ Α Π 
 
 Κάπάνά. vox Thessal. for άπηνη. Hence, the ' 
 . adj. Κάπάνϊκός, compar. ΚάπάνΧκωτερος. 
 Aristoph. Ath. p. 418. d. — a. επτά δε καπα- 
 νας ετρεφον - Ες Ολυμπιαν. b. τί λέγεις ; a. 
 καπανας θετταλοι - ΐίαντες καλοϋσι τάς απη- 
 νας. b. μανθανω. Xenarch. ibid. 
 Κάπάνευς, ήδς et εως. δ. unus e vii ducibus 
 contra Thebas. Capaneus, who was de- 
 stroyed by lightning at the siege of Thebes ; 
 husband of Evadne, and father of Sthe- 
 nelus, who is therefore Καπανη'ίαδης, and 
 Καπανηιος υϊδς, II. Ε. 108. See Β. 564. 
 Κάπερνάουν, Κάφαρνάουμ. Capernaiim. αλλά 
 Καφαρναουμ άλιγειτονος έδρανα βαίνων. 
 Νοηη. 
 Κάπϊτός. η. fossa, a ditch, or, trench, αμφι 
 δε, κυανεην καπετον, περί δ' ερκος ελασσε. 
 Σ. 564. Syn. Ταύρος, όρυγμα, διωρυξ, βό- 
 θρος. Ερ. Κοίλη, βαθεια. 
 Κάπη. prassepe. a crib ; a manger, και τους 
 μεν κατεδησαν εφ' ιππειτι^σι καπησι. δ. 40. 
 Syn. Φάτνη. 
 ΚάπηλεΧόν, κάπηλΧόν. caupona. a shop, or, 
 stall ; a public-house, βλεφαρον κεκλεισταί 
 γ', ώς καπηλειού θυραι. Soph.yK Phin. ii. 
 Syn. ΟινοπωλεΧον, οπτανεΧον, οψοπωλιον. 
 Κάπηλευω. cauponor. to keep a shop, or, ta- 
 vern : to make a traffic of. — και δι άψυ- 
 χου βοράς Σιτοις καπηλευ', — Hipp. 956. 
 Monk. q. v. Syn. Απεμπολαω, παραποιεω. 
 Κάπηλδς. caupo. fern. ΚαπηλΧς. a dealer in 
 victuals ; a publican ; a retailer of small 
 w r ares. As they of old were disposed to cheat, 
 ΚάπηλΧκδς and ΚάπηλΧκώς, adv. are also 
 applied to fraudulent persons and dealings. 
 {Marc. Argent. An. ii. 270. Pint. 1063.) 
 κει τις καπηλος, η καπηλις, του χοός. Thesm. 
 347. Β. Syn. ΐΐανδοχευς, ξενοδόχος, οινο- 
 πωλης, παλιγκαπηλος. — πανδοκευτρια. ή. 
 Κάπνειω, poet, for Καπνεω, Nic. Th. 36. Κα- 
 πνΧάω, Apoll. 2. 132. Καπνίζω, fumigo; fu- 
 murn excito. to fumigate ; to produce 
 smoke ; to kindle a fire. Hence, Κάπνισμα, 
 το. incense. {Ballad. An. ii. 417.) καπνισ- 
 σάν τε κατά κλισιας, και δειπνον ελοντο. 
 Β. 399. 
 Καπνη. caminus. a passage for smoke ; a chim- 
 ney, adj. Καπνηλδς, ου. δ η. smoky. (Nic. 
 Th. 54.) αναζ ΐίοσειδον, τί ποτ αρ' η καπνη 
 φοφεΧ; Vesp. 143. Syn. Καπνοδοχη, καμίνος. 
 Καπνός, δ. fumus. smoke ; vapour, ώς δ' δτε 
 καπνός ιών εξ αστεος αιθερ' ϊκηται. Σ. 207. 
 Ερ. Αιθοψ, αδευκης, αιθαλοεις, αελληεις, ηερο- 
 ψοιτος, υφιπορος, ευοδμος, κνισσηεις, πνι- 
 γοεις, σκοτοειδης, μέλας, εριδίνης, λάβρος, 
 λιγνυοεις. Ρηε. Ώς δ* δτε τυφομενης ύλης 
 ϋπερ αιθαλοεσσαι ΚαπνοΧο στροφαλιγγες 
 απειριτοι άλισσονται. Apoll. 4. 139. άχνη 
 πυρός. iEsch. 
 Κάπνόω. in fumum verto. to reduce to smoke 
 and ashes, pass, to be destroyed by fire, η 
 νϋν κάπνοΰται (Troja, sc.) και προς Αργειου 
 δορδς Ολωλε πορθηθεΧσ'• — Troad. 8. See 
 Pvth. 5. 111. 
 
Κ Α Ρ 
 
 -Καππά. το. indecl. τονς <? εκ τον Καππ' ες την 
 στωάν χωρείν την Αλφιτοπωλιν. Eccles. 684. 
 
 Καππαδοκία, άς. ή. Cappadocia. Καππάδοκαι. 
 
 . οι. Cappadocians. (Dionys. 974.) Καππάδδ- 
 κιζδμαι. to act like, or, imitate, the Cappa- 
 docians. (Demodoc. An. ii. 56.) εν Καππα- 
 
 ■ δοκια κονδν χρνσονν, Στρονθιον. Menand. 
 
 ■ Κολακι. 
 
 ΚαππάρΤς. η. capparis. the caper-bush and 
 fruit, τα πετραία ταντ oipapia, καππαριν, 
 θνμον. FhWem.fr. inc. 12. 
 
 Κάπρϊος, Κάπρος, aper. a wild-boar. Hence, 
 Καπροφονδς. 6 ή. (PhilipjJ. An. ii. 232.) 
 Also, Καπράω. to rut like a sow. (Plut. 
 1025.) ως δ' δτε καπριον αμφι κννες θαλεροί 
 τ αιζηοι Σενωνται' δ δε τ εϊσι βαθειης εκ 
 ζνλοχοιο θηγων λενκδν οδόντα μετά γναμ- 
 πτησι γενυσσιν. Α. 414. See Ρ. 21. Syn. τ Υς, 
 σναγρος, πορκος. Lye. Ερ. Αγριος, αγροτερος, 
 λασιοθριζ, χαμαιευνης, υληκοιτης. βλοσυρός, 
 οοεστεοος. Eur. See Hes. α. 386. Apoll. 2. 
 818. 
 
 Καπτω. comedo avide. to eat up greedily. 
 τάς οξυστομους εμπιδας — Καπτεθ'' — Αν. 
 246. Syn. Ανακαπτω, εγκαπτω. 
 
 Κάπϋρος. torridus ; fervidus. burning ; ardent, 
 και γαρ εγώ Μοισαν καπυρδν στόμα' κήμε λε- 
 γοντι ΐίαντες αοιδόν άριστον — -Theoc. 7.37. 
 Syn. Αναλεος, ανικμος. 
 
 Κάπνς. Capys. Ασσαρακος δε Καπυν' δ δ' αρ' 
 ι Αγχιστ/ν τεκέ παΐδα. Υ. 239. 
 
 Κάπων, ωνδς. δ. capo, gallus castratus. a ca- 
 pon. 
 
 Κάρ. δ. a Carian. pi. Κάρες. οι. II. Β. 867. 
 εν Kapi τον κινδννον οίδα, δέσποτα. Philem. 
 Ταμ. See Αν. 765. 
 
 Κάρ, κάρος. εχθρά δε μοι τον δώρα' τιω δε μιν 
 εν καρδς αισ -g 1 . Ι. 378. 
 
 Κάρ, Καρά. Κάρη,Κάρηάρ, Κάρηνδν. το. caput, 
 the head, εξ ορέων επι κάρ' μιννθει δε τε 
 εργ' ανθρώπων. Π. 392. αλλ' άγνδν δρκον 
 σον καρά κατωμοσα. Helen. 841. ονδει ενι- 
 σκηφαντε καρηατα' — Ρ. 437. See Δ. 443. 
 Α. 500. Syn. Κεφαλή, κορρη. κρας. Ερ. Αι- 
 πεινον, ανθοκομον, ακερσεκομον, βλοσνρον, 
 ζανθον, λενκανθες, δεινον, ιφθΊμον, λασιον, 
 ενπλοκαμον, λαχνήεν, λαιμοτμητον, βοοκραι- 
 ρον, μελανοχρονν, πολιον, πολνκλανστον, 
 χαριεν, υπεροπλον, σμερδαλεον, ορθόν. 
 
 Κάράβδς, ου. δ. animal marinum e cancrorum 
 genere. 2.1ocusta; etinde, 3. Callimedontis 
 cognomen, a lobster. 2. a locust, or, other 
 devouring insect ; thence, 3. a nickname of 
 Callimedon, an orator and glutton. See 
 Meineke, Menand. p. 109. 1. δ γρϊπενς κα- 
 λαμοις καραβον εκρεμασε. Qu. Msec An. ii. 
 238. 3. και Καλλιμεδων μετ Ορφεως δ Κά- 
 ραβος. Alex. Atlien. 340. 
 
 Κάράίδκεω. exspecto. to watch for, or, expect, 
 
 1 Something utterly worthless is here sig- 
 nified ; but the exact meaning of the pro- 
 verb will perhaps never be discovered. See 
 Clarke's not. and Hcmsterh. Plutus, p. 6. 
 
 Κ A Ρ 
 
 333 
 
 anxiously, καραδοκονντι κτήμα τιμιωτατον. 
 Orest. 702. Syn. Προσδοκάω, δοκενω. 
 
 Κάραμβΐς. promontorii nomen. Cape Ke- 
 rempe, in the Black Sea. εστί δε τις άκρη 
 'Ελίκης κατεναντίον αρκτον, Ώαντοθεν ηλιβα- 
 τος, και μιν καλεονσι Καραμβιν. Αρ. 2. 361. 
 
 Κάράνιστηρ, Κάράνιστης. capitalis. destroying 
 life, η τοι μαραγνά γ', η καρανιστης μορος. 
 Rhes. 817. See Eumen. 186. Syn. θανα- 
 τηφόρος, αποκεφαλιζων. 
 
 Καράνδω. ad summum perduco. to complete, 
 /cat τη τελεντα και καρανονται λόγος. Choeph. 
 526. Syn. Τελειοω, κεφαλαιοω. 
 
 Κάράτδμεω. caput abscindo. to behead. Πα- 
 ριν μολδντε, χρή καρατομείν Ιιφει. Rhes. 586. 
 Syn. Αποκεφαλίζω, αποδειροτομεω. 
 
 Κάράτομδς. cui caput amputatum est. one 
 who is beheaded, και μην προτείνω, Γοργον' 
 ώς καρατομώ. Alcest. 1137. Monk. 
 
 Καρβάνος, ου. δ ή. barbarus. barbarian ; fo- 
 reign, καρβάνος ων δ' Έλλησιν εγχλΊεις 
 άγαν. iEsch. Supp. 911. Syn. Βάρβαρος, 
 βαρβαροφωνος. 
 
 Καρδάμδν. nasturtium, herba. a kind of cress. 
 Whence the verb, Καρδάμιζω, perh. coined by 
 Aristoph. a. στραγγουριώ yap• εχθές εφα- 
 γον κάρδαμα, b. Tt καοδαμιζεις; Thesm. 
 616. 
 
 Καρδάμνλη. ή. urbs Messeniae. II. I. 150. 
 
 Καρδία, Kpacta.cor ; animus, the heart, αλλά 
 μοι οιδανεται κραδιη χολψ, δπποτ εκείνων. 
 Ι. 642. Syn. Κηρ, κεαρ, ήτορ. Ερ. Ατρωτος, 
 αμειλιχος, ανοος, αλεγεινη, απειροκακος, ά- 
 χραντος, άδολος, άτολμος, γελάνης, θρασεΊα, 
 βαρυζηλος, γοερά, θαρσαλεα, ιθνφρων, ιθν- 
 νοος, μέλαινα, μαχημων, μενεδηίος, προφρων, 
 πινυτη, πολυγηθης, σιδηρή. χαλκεια, σνμ- 
 φραδμων, ΰψινοος. Phr. Απημων αμφ' αλ- 
 λοτριον κήδος. Pind. 
 
 Καρδϊδδηκτος. animum mordens. heart-rend- 
 ing, καρδιοδηκτον εμοί κρατυνεις. Agam. 
 1447. Bl. 
 
 Καρδδπϊων. Nom. Pr. Eccles. 1178. 
 
 Καρ<Γόνδς, Kap^oVr;. mactra. a kneading- 
 trough ; a wooden vessel, δστις καλεσειε 
 καρδοπον την καρδοπην. Nub. 1253. Exp. 
 Μακτρα (του αλεύρου), μαγις, (εν y τονς άρ- 
 τους εματτον,) σκάφη. 
 
 Κάρηβάρίω. gravedine capitis laboro. to have 
 head-ache. Καρχαρία, άς. ή. (Qu. Mcec. 
 An. ii. 239.) δταν καρηβαρεϋντας εκ μέθης 
 άγων. Lye. 384. Syn. Καρηβαριαω, κεφα- 
 λαλγεω. 
 
 Κάρηκδμάων. comatus. having a full head of 
 hair, τιπτ' ανεω εγενεσθε, καρηκομοωντες 
 Αχαιοί ; Β. 323. Syn. Καταβοστρυχος. 
 
 Καρησος, ου. δ. fluv. Troadis. II. Μ. 20. 
 
 Καριά, άς. η. Caria. See Κάρ, Κάρες. Hence, 
 the adj. ΚάρΓκος, ή, ον. Carian ; also, mean, 
 trivial. (Ran. 1302. Br.) and Κάρϊκοεργης. 
 δ η. of Carian workmanship. (Anac. fr. 137. 
 Barn.) yew. Κάρίνη. ή. praefica. a mourner 
 at a funeral ; which office was performed 
 by women of Caria. δεΐπνον γαρ ουτ εν 
 
334 
 
 Κ Α Ρ 
 
 Καριά, μα τους θεούς, Ουτ εν ι Ροδφ τοιούτον, 
 ουτ εν Ανδια. Lycophr. Ath. p. 420. b. 
 
 Καρϊς, Ίδδς et ϊδος. ή. squilla. a prawn ; a 
 shrimp, dimin. Κάρίδάρίον, Anaxandr. Ath. 
 p. 105. f. Hence, ΚάρΊδδω. to curve, or, 
 bend, like a shrimp, ib. 106. a. καρϊδες εζηλ- 
 λοντο, δελφίνων δικην. Araros, ib. 105. f. 
 άπαζ ποτ εν Φαιάκος εφαγον καρ'ιδας. Eu- 
 polis, ib. 106. b. 
 
 Κάρϊων, ωνδς. δ. nomen famuli, a name given 
 to slaves from Caria. Plut. 1 100. See Hem- 
 sterh. p. 8. 
 
 Καρκαιρω, tremo, resono. to quake. — καρκαιρε 
 δε yaia ποδεσσιν Ορννμενων αμνδις' — Υ. 157. 
 Syn. ΐίχεω. κΤνεομαι. 
 
 Καρκίνόν, or Καρκίνο., τα. forceps ; circinus. 
 a pair of tongs ; or compasses, καρκινά τε 
 σπειροΰχα, λεαντειράν τε κισηριν. Phan. An. 
 ii. 52. 
 
 Καρκίνος, cancer. 2. signum coeleste. 3. for- 
 ceps, a crab. 2. the sign of Cancer. 3. s. as 
 κάρκινον. 1. καρκίνος θ' Ίκοντ, εχϊνος θ', οι 
 καθ' άΧμυράν δλα Νεΐϊ> μεν ουκ ισαντι, πεζά 
 δ' εμπορεύονται μονοί. Epicharm. 2. — μεσ- 
 ay δ' ΰπο Καρκίνος εστί. Arat. 147. 3. ληψε- 
 ται τον τραχηλον- Εντόνως δ καρκίνος. Cvcl. 
 604. 
 
 Καρκϊνοω. incurvo. to bend like the claws of 
 a crab. αυλητικώς δβϊ καρκινοΰν τους δάκτυ- 
 λους. Antiph. Ath. 667. 
 
 Καρνειάδης. pater Telesicratis, Cvrenseus. 
 Pyth. 9. 127. 
 
 Καρνεά. Καρνείά. τα. festa Apollinis, Lace- 
 dasmone instituta, Olymp. xxvi. a feast and 
 games in honour of Apollo, who was thence 
 called Καρνεϊος, Call. 2. 79. They were held 
 on the 7th of the month Καρνεως, Alcest. 
 459. Hence, Καρνειάδεςώραι, Call. 2. 87. και 
 yap εμ' Ώπολλων φιλεει μέγα' και καλόν αυ- 
 τψ Κριδν εγώ βοσκώ, τα δε Καρνεα και δη 
 εφερπει. Theoc. 5. 82. See Pyth. 5. 106. 
 
 Καρος. δ. sopor cum gravedine. a lethargic 
 sleep. Hence, Κάρδω. to cause drowsiness. 
 {Theoc. 24. 57.) ουδού επ' αυλειοιο. καρος δε 
 μιν αμφεκαλυ-φε. Αρ. 2. 203. Syn. Αηθαρ- 
 γος, κώμα, σκοτωσις. 
 
 Κάρπαθος, per metath. Κράπάθδς. η. (II. Β. 
 676.) nom. insulse, a qua mare Carpathium. 
 the isl. Scarpanto. και Κνιδος αιπεινή, και 
 Κάρπαθος ηνεμοεσσα. Horn. Αρ. 43. Ερ. 
 ΤΙαιπαλοεσσα. 
 
 ΚαρπάλΊμδς. celer. swift, adv. ΚαρπαΧίμως. 
 (II. Α. 359.) Μηριονης δ' Ακαμαντα, κιχείς 
 ποσι καρπαλιμοισι. Π. 342. Syn. Αιψηρος, 
 ταχύς, ωκυς. 
 
 Καρπάσδν, ου. το. nomen herbae. said Ιο be 
 a species of flax. pi. Καρπασά, or Καρβασά. 
 τα. sails, or linen. Antiph. An. ii. 169. αλ- 
 κειη, πανακες, και καρπασον, ηδ' ακονιτον. 
 Orph. 925. Herm. 
 
 Καρπίζω, fructum decerpo : fertilem reddo. 
 to gather fruits : to make fruitful. Παφον 
 θ' — αν ποταμού ροαι Καρπιζουσιν ανομβροι. 
 Bacch. 406. 
 
 Κ Α Ρ 
 
 Καρπϊμδς. Orest. 1091. Καρπδγενεθλδς, Anal. 
 ii. 518. Καρποτδκδς, Hermocreon, An. ii. 
 252. Καρποτρδφδς, Lye. 1423. Καρποφόρος, 
 Helen. 1501. frugifer. producing fruit. μη& 
 αΐμά μου δεξαιτο καρπιμον πεδον. Orest. 
 1091. 
 
 Καρποποιδς > ου. 6 ή. fructificus. causing fer- 
 tility, της καρποποιοϋ παϊδα Αημητρος θεάς. 
 Rhes. 967. 
 
 Καρπδδμαι. fructum percipio, fruor. to reap 
 the fruit of; enjoy, φήμης ανασχδν τησδε 
 νυν καρπονμεθα. Trach. 204. Br. Syn. Απο- 
 λαύω, καρπίζομαι. 
 
 Καρπός, ου. δ. fructus. fruit, lit. and metaph. 
 Hence, Καρποσπδρδς. δ ή. (Maneth. 4. 256.) 
 Καρποφθορδς. δ ί). (Antiphan. An. ii. 206.) 
 Καρπδφΰλαζ. δ. (Zonas, ibid. 80.) καρπδν 
 εδηλησαντ' — Α. 156. Ερ. Αφθονος, αυζομε- 
 νος, αφειδης, ανθημων, βιοτησιος, βοτρυωδης, 
 γλυκύς, ευώδης, φερεζωος, νεοθηλης, εριθ^- 
 λης, πολυγηθης, δροσοεις, χαρίεις, π'ιων, με- 
 λιηδης, μελιφρων, θερειος. 
 
 Καρποτελεω, seems to be used, iEsch. Supp. 
 696. in the s. s. as Καρπδφδρε'ω. fructum 
 fero. to bring forth fruit, δυσδαιμων επ' εμην 
 υβριν εκαρποφορουν. Plato, An. i. 173. 
 
 Καρπωμά. fructus. 2. victima. fruit. 2. an 
 offering', καρπωματα σταζοντα κηρύσσει Κυ- 
 πρις. ^Esch. Supp. 1008. Syn. Ον^σις. 2. θυ- 
 σία, προσφορά. 
 
 Καρρωτδς, ου. δ. frater uxoris Arcesilai. Pyth. 
 5. 34. 
 
 Καρτά. adv. valde. much ; certainly, και καρτ 
 επαίνου τευϊ,εται προς yovv εμού. Aj. 527. 
 Syn. Haw, ayav, μαλα. 
 
 Καρταιπους, Olymp. 13. 114. Κράταιπους. va- 
 lidos pedes habens. stout-footed, ήμωνοι δ 1 
 αζονσι κραταιποδες ες τοδε δώμα. Horn, 
 xlviii. 8. 
 
 Καρτεραιχμης, ου. δ. bellator fortis. stout in 
 fight! Isthm. 6. 55. 
 
 Καρτερεω. forti animo sum ; patienter fero. 
 to be resolute ; to bear firmly, ρξ,ον παραι- 
 νεϊν, η παθόντα καρτερεϊν. Ale. 1083. Syn. 
 Αιακαρτερεω, μένω, αντέχω. 
 
 Καρτεροβροντης, ου. δ. graviter tonans. thun- 
 dering heavily, σοι τε, καρτεροβροντα Κρο- 
 νιδα. Pind. fr. inc. 
 
 Καρτερδθϋμδς. δ η. s. as Κρατερδφρων. αλλά 
 θετιν κνδαινε και υϊεα καρτεροθυμον. Ν. 350. 
 
 Καρτερδς. by transposition, Κρατερός, q. ν. ει 
 μαλα καρτεράς εσσι, θεός που σοι τογ' εδωκεν. 
 Α. 178. 
 
 Καρτερδχεφ. validus manu. strong in fight. 
 καρτεροχειρ, αμογητε, δορυσθενες, έρκος, 
 Ολύμπου. Horn. νϋ. 3. 
 
 Καρτδς, by transp. Κράτος, εδς. το. robur. 
 strength ; might ; prowess. Hence, the su- 
 perlatives, Καρτιστδς, used by Homer, 1/. 
 A. 266. Κράτιστός, by the Dramatic writers, 
 Prom. 216. Helen. 41, 297. δοιη καρτος 
 εμοι, βελεων δ' απερυκοι ερωην. Ρ. 562. 
 
 Καρτϋνω. act. & med. corroboro. to make 
 strong. See Κράτϋνω. Αργειοι δ' ετερωθεν 
 
Κ Α Σ 
 
 Κ Α Σ 
 
 335 
 
 εκαρτυναντο φάλαγγας. Α. 215. 
 
 Κάρυα, mix arbor, the walnut tree. Nic. AX. 
 108. Κάρϋον. to. mix juglans. a walnut, dim. 
 ΚαρϋδΧον. (Philyll. Ath. p. 641. b.) συκοις, 
 και καρνοις, και εδεσμασι παντοδαποισι. Ba- 
 trach. 31. 
 
 Κάρύκευω, Menand. p. 179. Καρϋκοποΐεω. 
 suaviter condio. 2. metaph. sermonem va- 
 rus modis exorno. to prepare savoury 
 dishes. 2. to entertain pleasantly in dis- 
 course. Hence Κάρϋκοποιοί. ol. a term ap- 
 plied to the Delphians, Athen. ότιη λέγειν 
 οίος τε κάγώ, και καρυκοποιεϊν. Equit. 343. 
 
 Κάρυστος, ου. η. a town in Eubcea, famous 
 for marble, //. B. 539. 2. in Arcadia ; whence, 
 Carystian wine, 6 Καρυστιος οίνος, χώρος 
 τις εστίν Ατθίδος προς εσχατοις Όροισι, γει- 
 των δειράδος Καρυστιας. Iph. Τ. 1450. 
 
 Καρφαλεος, Od. ε. 370. Καρχαλεος. siccus, 
 aridus. dry ; parched, δι -ipy καρχαλεοι, κε~ 
 κονιμενοι, εκ πεδιοιο. Φ. 541. Syn. Αζαλεος, 
 ζηρος. 
 
 Καρφυς. το. palea. dried straw ; chips. Hence, 
 ΚαρφΊτης θάλαμος, a bird's nest. Marc. Arg. 
 An. ii. 272. ώς δε yvv?) μαλερφ περί καρφεα 
 χενατο δάλφ. Apoll. 3. 291. Syn. Καρφη, 
 καρφίς, ξνληφιον. φρυγανον. 
 
 Καρφοω, Philip. An. ii. 233. Καρφω. sicco, 
 arefacio. to dry up ; to wither, or deform. 
 καρφω μεν χροα καλόν ενι γναμπτοίσι με- 
 λεσσι. ν. 398. Syn. Καρφϋνω, αναινω, ξη- 
 ραίνω. 
 
 Καρχάρεος. Καρχάρος, Lye. 35. asper. rough ; 
 sharp ; snarling, καρχαρεοισι λυκοισιν εοι- 
 κότες, — Tryph. 606. 
 ,Καρχάροδους. acutos habens dentes. with 
 sharp-pointed teeth, ώστε 8v alya λεοντε, 
 κυνών ΰπό καρχαροδοντων. Ν. 198. Syn. 
 Οζυοδους. — τραχύς. 
 ,^Καρχηδών, όνος. ή. Carthago. Dionys. 195, 
 <fc. Hence, Καρχηδόνιος, a Carthaginian. 
 Also, the name of one of Menander's plays ; 
 whence the Poenulus of Plautus. χρεία δι- 
 δασκει, καν αμονσος y, σοφόν -Καρχηδονιον — 
 Men. Mein. p. 93. * 
 .Καρχησϊον. Carchesium. 2. summa pars mali 
 nautici. 3. Καρχησϊοι. ol. funes seu rudentes 
 in carchesio extenti. a drinking cup. 2. the 
 main-top. 3. the shrouds. 2. — διδον Φωνάν, 
 ανά δ' ιστία τεϊνον Προς ζυγόν καρχασιου. 
 Nem. 51 92. 3. κρυ -ipy μεν οϋν πεσοϋσαν εκ 
 καρχησιων. Hec. 1251. P. Syn. 2. Ικριον. 
 
 Κασαλβάς, άδος. Κάσαλβη, ης. Κασσά, ης, 
 and ΚάσωρΧς, ϊδος. (Lye. 131. 1385.) Also, 
 Κάτάκάσά, ης. (Call. fr. 184.) ή. meretrix. 
 a harlot. Hence, Κάσαλβαζω. to assail with 
 the language of a brothel, or, Billingsgate. 
 Equit. 355. Hence too, Κάσωρευω. (Lye. 
 772.) νπο ταϊνδε ταϊν κασαλβαδυι.ν, δενρ' 
 εσπλεων. Eccl. 1098. Syn. Κασσαβας, εταί- 
 ρα, πόρνη. 
 
 Κάσαυρίον. Κάσαυρεων. lupanar. a brothel. 
 . Br. Syn. Έταιρεϊον, πορνέϊον, 
 χαμαιτνπεΧον. 
 
 Equit. 1285. Β 
 ί πορνοβοσκεϊον, 
 
 Κάσιγνητος. frater. a brother. Κάσιγνητη. 
 soror. a sister. Used adject, of either, αλλ', 
 ώ φιληθείσ , ώ κασιγνητον κάρα. Iph. Τ. 983. 
 
 ΚάσΓς. frater. 2. soror. a brother ; a sister. 
 2. την Έκτορός τε, χάτερων πολλών, κασιν. 
 Hec. 365. See 432. Syn. Αδελφός.— αδελφή. 
 — συγκασις. 
 
 Κάσας, ου. η. ins. maris iEgeei. an island, 
 near Carpathus. ol δ' apa Έϊσϋρόν τ εϊχον, 
 Κραπαθόν τε, Κασον τε. Β. 676. 
 
 Κασπίος, ά, ον, Caspius. Κασπιη ι , ης, and 
 ΚασπΧς, ϊδος. ή. sc. θάλασσα, the Caspian 
 sea. Κασττι^ αιπν ρεεθρον επιπροϊησι θαλασ- 
 ay. Dionys. 49. ος τε λιπών Ημωδον ορός 
 μετά Κασπίδα βάλλει, ib. 748. Ούννοι δ' 
 έξίίης, επι δ' αυτο'ίς Κασπιοι άνδρες, ib. 730. 
 
 Κασσάνδρα. Ion. Κασσανδρη. better, Κάσαν- 
 δρά 2 . Cassandra, ητεε δε ΐίριαμοιο θυγατρών 
 είδος αριστην,- Κασσανδρην, αναεδνον — Ν. 
 366. Ερ. θεηλατος, θεοπροπος, βακχευουσα, 
 φοιβας, κακομαντις, περικυδης, δϊα, Ώριαμις. 
 Phr. Ίκελη χρυσ?] Aφpoδιτy. Horn, μαντι- 
 πολου Ί$ακχης• — το βακχείον κάρα της θεσ- 
 πιωδον Κασανδρας. Eur. τάν Κασανδραν ϊν 
 ακούω 'Ριπτειν ξανθούς πλοκάμους Χλωροκο- 
 μψ στεφανω δαφνας Κοσμηθεϊσαν, όταν θεοϋ 
 Μαντοσυνοι πνευσωσ αναγκαι. Iph. Α. 757. 
 
 Κασσίένειά. Cephei uxor, mater Andro- 
 medse. wife of Cepheus, mother of An- 
 dromeda ; and, with them, giving names to 
 constellations, νυκτι φαεινομε.νη παμμηνιδι 
 Κασσιεπεια. Arat. Phasn. 189. See 654. 
 
 Κασσίτερος, stannum. pewter, δώδεκα δε 
 χρυσοϊο, και είκοσι κασσιτεροιο. Α. 25. Ερ. 
 Έανος, νεότευκτος, πανεφθος, φαεινός. 
 
 Κασσΰω. Att. Καττυω. consuo. to stitch, or 
 sew, together, πελμασιν, οϊσι πέδιλα παλιμ- 
 βολα κασσυουσι. Nic. /h xi. 
 
 Κασταλία, ας. ή. fons sacer apud Delphos. a 
 sacred fountain at Delphi. Antig. 1132. 
 Br. Hence, the Muses are, 
 
 Κασταλίας, ων. αϊ. Ύίυμφαι Κασταλίδες Παρ- 
 νασιον αϊπος εχοισαι. Theoc. 7. 148. 
 
 ΚαστΓάι/£ΐρά, άς. η. Ν. P. d. of a Thracian 
 chief, καλή Καστιανειρα, δέμας εικυΧα θεησι. 
 θ. 305. 
 
 ΚαστορεωζΛ το. sc. μέλος, et, Καστορειος ύμ- 
 νος, carmen militare Spartanorum. a war- 
 song at Sparta ; where Castor was parti- 
 cularly honoured. Hence, a Spartan hound 
 is Καστδρΐς, \δος. ή. (Agath. An. iii. 44.) to 
 Καστορειον — Δ' εν Αιολιδεσσι χορδαϊς. Pyth. 
 2. 127. See Isthm. 1. 20. 
 
 Καστωρ, ορός. 6. castor, fiber, a beaver, ες 
 ποτδν, η πανακες, ή κάστορος ουλοον ορχιν. 
 Nic. Th. 565. 
 
 Καστωρ, δρδς. ό. Castor, the brother of 
 Pollux. 2. a man of Crete, Od. ξ. 204. 
 
 1 Dionys. uses the middle syll. long as 
 well as short. Κασπίας, v. 53, ΚασπΤοισί, 738. 
 
 2 The consonant is often doubled unne- 
 cessarily, as in ΈρΤνυς, Παρνάσος, and some 
 other words, where the vowels are long•. 
 
336 
 
 ΚΑΤ 
 
 Κάστορα θ' ιπποδαμον, και πυξ αγαθόν Πο- 
 λυδευκεα, Αυτοκασιγνητω, — Γ. 237. λευκο- 
 πωλοι Ύυνδαριδαι. Pind. — σε δε, Καστορ, 
 αεισω — ύπειροχος εν δάί Καστωρ. Theoc. 
 22. 135. Καστόρι δ" ουτις όμοιος εν άμιθεοις 
 πολεμιστάς. ib. 24. 130. Ερ. Καρτερος, ιπ- 
 παλιδης, φαεσφορος, φιλόξενος, χαλκεομι- 
 τρης, χρϋσαρματος. 
 
 Kara, prcep. c. genit. infra, desuper. down, 
 below. 2. c. accusal, according to. ευθύς 
 κατωρνζεν με κατά της γης κάτω. Plut. 238. 
 
 Κοίτα, for και είτα. and so ; and then, τη 
 χειρ' νφηρει' κατά συριξας εγώ. ibid. 689. 
 
 Καταβαίνω, descendo. to come, or, go, down, 
 ες πεδίον καταβήναι, ιν ορκια πιστά ταμηαι. 
 Γ. 252. Syn. Αποβαίνω. 
 
 Κατάβακχίοομαι. bacchor. to celebrate the 
 rites of Bacchus. Bacch. 109. Syn. Βακχευω. 
 
 Κάτάβαλλω. dejicio, everto. to throw down, 
 ες μεσσον κατέβαλλε' γεφνρωσεν δε κελευ- 
 θον. Ο. 357. Syn. Απαρασσω, κατασκαπτω, 
 κατακρημνιζω, κατερειπω, καταστρέφω, ανα- 
 τρέπω, πορθεω, απορρίπτω. 
 
 Κάτάβασμος. descensus, a descent ; the fall 
 in a river, καταβασμόν, ένθα Βυβλινων ορών 
 άπο Ίησι — Prom. 810. 
 
 Κατάβάτος. Ion. Κάταιβατος. per quod de- 
 scenditur aut introitur. with easy descent, 
 or access, αϊ μεν προς Βορεαο, καταιβαταί 
 ανθρωποισιν. ν. 110. 
 
 Κάτάβεβλάκευμενως, or Κάτεβλάκευμενως. adv. 
 s. S. as Βλακικως. ασπάζομαι δ', δτιη προθυ- 
 μως ήκετε, Και σνντεταμενως, κοϋ καταβε- 
 βλακενμενως. Plut. 324. 
 
 Κάταβλαπτω, Horn. Merc. 93. Καταβρέχω, 
 Anacr. 15. 5. ΚαΥαγλαϊζω, Agath. An. iii. 
 42. Κάταδάκνω, Batrach. 45. Κάτάδεικί'ύμϊ, 
 aor. 1. κατέδειξα, Ερ, άδ. 547. ΚατάδηρΧάό- 
 μαι, II. Π. 96. ΚάΥά<5ου7τεω, or Κάτάδουπω, 
 Antip. Sid. An. ii. 33. Κάταθηγω, Aristo, 
 ibid. 258. Κάτάθϋμόβόρεω, Pythag. ult. Kar- 
 αιδοϋμαι, Hippol. 772. Κάταινεω, Iph. A. 
 336. Καταισχύνω, Od. ω. 507. Κάταιτϊάω, 
 Menand. Κάτακαγχαζω, Agath. An. iii. 34. 
 Κάτάκάλνπτω, Ιί. Ζ. 464. Κάτάκαμπτω, 
 Thesm. 68. Κάτάκουω, Rhes. 553. Καταλή- 
 γω, Agam. 1455. Bl. Κατάληρεω, Athen. ). 1 3. 
 
 Κάταβλωσκω. percurro. to go to, or, over. 
 ουκ εμελ'εν μοι ταύτα μεταλλήσαι και ερε- 
 σθαι, Αστυ κατ αβλωσ κοντά' — π. 465. Syn. 
 Κατέρχομαι, διεξερχομαι, ύπερφευγω. 
 
 Καταβολή, fundamentum. the act of laying 
 down ; institution ; beginning, καταβολάν 
 ιερών αγώνων. Nem. 2. 5. Syn. Έδεθλιον, 
 προβολή, εγχείρημα, Ίδρυμα. 
 
 Κάτάβοσκω, Κατάβοσκομαι. depasco. to graze 
 upon, πορτιος ηε βοός ξυλοχον καταβοσκο- 
 μεναων. Ε. 162. 
 
 ΚάταβρΊθω. ingravesco. 2. onustus sum. to 
 be heavy with sleep ; or, laden with a bur- 
 then, ειροπόκοι δ' οίες μαλλοΊς καταβεβρι- 
 θασι. Hes. ε. 232. Syn. Βαρέα;, βαρύνομαι. 
 
 Καταβροχθίζω. Κάταβροχω, Od. δ. 222. di- 
 glutio. to swallow down, οβολόν κατεβροχ- 
 
 K Α Τ 
 
 θισα' κοΊτα κενόν τον θυλακον οικαδ' αφεΐλ- 
 κον. Αν. 503. Syn. Εκρο^εω, καταπίνω. 
 
 Κάταβρϋκω, Leon. Tar. An. i. 233. ΚάΥα- 
 βρώμϊ. Κάταβρωσκω, Lye. 742. devoro. to 
 gnaw ; to devour, αυτάρ επειδή, Φοίβε, κατ- 
 εβρως αμβροτον εϊδαρ. Hom. Αρ. 127. Syn. 
 Αποχναυω, κατανέμομαι. 
 
 Καταγγελία, ας. ή. annuntiatio. denunciation. 
 εν τε καταγγελιαισι θεών μηνισμασ'ι τ αιεί. 
 Man. 4. 556. 
 
 ΚάΥαγειος, ου. ό -η. subterraneus. Antip. 
 Thess. An. ii. 110. 
 
 ΚάΥαγελαω. derideo. to ridicule, καν τοϊσδε 
 κοσμοις καταγελωμενην μετά -Φίλων, — Agam. 
 1280. Syn. Επιγελαω, καταπαιζω, χλευάζω, 
 υβρίζω, κατακερτομεω. 
 
 Κάτάγελως. ludibrium. mockery, τ'ιδήτ εμαυ- 
 τής καταγελωτ εχω τάδε; Again. 1273. 
 Syn. Καταγελασμα, χλευασμα, επιχαρμα. 
 
 Κάταγηρασκω, Κάτάγηράω. senesco. to grow 
 old. aXxpa γάρ εν κακοτητι βροτοί καταγη- 
 ρασκουσιν. τ. 360. και μαντευομενος κατε- 
 γηρα Κυκλωπεσσιν. ι. 510. 
 
 ΚάτάγΤνεω. Κατάγω, II. Ε. 26. deveho. to 
 carry down, αστυδ' αφ' ύψηλων ορέων κατα- 
 γινεον ύλην. κ. 104. Syn. Κατακομιζω, 
 καταφέρω. 
 
 Κάτάγϊνωσκω. Κάταγνωμϊ. decerno adversus 
 aliquem. to decide against ; condemn, ού- 
 τος καταγνονς του γέροντος τους τρόπους. 
 Equit. 46. ει μη καταγνωσεσθε ταυτην την 
 δικην. ib. 1357. Syn. Γινωσκω, καταμανθα- 
 νω — κατακρίνω, ελέγχω. 
 
 Κάταγλωττιζω. impudice suavior. 2. debla- 
 tero. to kiss. 2. to talk against any one. 
 Hence, Κάταγλωττισμά. το. {Nub. 51.) 2. 
 διεβαλλε, και ψευδή κατεγλωττιζε μου. 
 Acharn. 379. Syn. 2. Βλασφημεο), λοιδο- 
 ρεω, κατηγορεω, καταστωμυλλω. 
 
 Κάτάγόρευω. defero, indico. to declare ; ex- 
 pose, a. εαν δε μη σοι καταγορευσφ ; b. γρα- 
 ψομαι-Μηδοισιν αυτόν προδιδόναι την Ελ- 
 λάδα. Pac. 107. Syn. Έισαγγελλω, ενδεικνυω. 
 
 Καταγράφω, describe to write down. — θρ#σ- 
 σαις εν σανισιν, τάς-Ορφεια κατέγραψε — 
 Τήρυς' — Alcest. 988. Syn. Απογράφω, ύπο- 
 τυποω. 
 
 Κατάγω, obsol. ΚάταγννμΧ. aor. 1. κάτεαξά. 
 pr.med. κάτεάγά. aor. 2. pass, κάτεάγην, κατ- 
 άγην. confringo. to break in pieces. Hence, 
 Κάταγμα, το. a piece broken off. (Track. 
 697. Β.) είτα καταξεά τις αυ-τού μεθνων 
 της κεφαλής Ορέστης. Acharn. 1165. — τού 
 δ' άπο χρυσός Έρρευσεν καταγεντος. ύβρις 
 πόρε πολλάκι κέρδος. Ερ. άδ. 470. 
 
 Κάτάγωγέϊόν. ΚάτάγωγΧόν, Anac. 22. 7. di- 
 versorium. a place of rest, or refreshment ; 
 an inn. εις τούτο καταγωγεϊον αυτοίς ήζομεν. 
 Antiph. 6. 5. Syn. Καταγωγή, καταλυσις, 
 σταθμός, ξενοδοχεϊον. 
 
 Κάτάδαζομαι. Κάτάδαπτω, Ιί. Χ. 339. divido, 
 discerpo. to share ; tear in pieces, αλλά 
 κυνες τε και οιωνοί κατά πάντα δασονται. Χ. 
 354. Syn. Αποδαζομαι, διαρπαζω, διαλαφυσ- 
 
Κ Λ Τ 
 
 ΚΑΤ 
 
 337 
 
 σα», διασπαω. 
 
 Κάτάδαιδμαι. devoro. to eat up. Αιγών ογδω- 
 κοντα μονός κατεδαισατο μασδας. Theoc.4. 34. 
 
 Κάτάδακρυχϊω. largissime tieo. to shed tears 
 abundantly, τον ο άντε προσεειπε θετις 
 καταδακρυχευυσα. Σ. 94. Syn. Δάκρυα», κατα- 
 θρηνεω. 
 
 Κάτάδαμναμαι. perdomo. to overcome ; de- 
 stroy. ονΧοποδ', ουΧοκαρηνα πυρός κατεδαμ- 
 νατ αύτμ -g. Horn. Merc. 137. Syn. Kara- 
 δαμάζω, αφανίζω. 
 
 Κάταδαρθάνω. ~Κατάδαρθω. α. 2. κάτεδαρθόν, 
 
 '- per iVietath. κατεδραθον. JEol. καδδράθον. 
 dormio. to go to sleep, καδδραθετην δ' ου 
 ποΧΧόν επί χρονον, αΧΧά μινυνθα. ο. 493. 
 Syn. Έγκαθευδω, κατακοιμαομοι, απομερμη- 
 ρίζα», καθνπνοω. 
 
 Κάτάδειδω. pertimesco. to be afraid, τοιού- 
 τον ιδών τέρας ου κατεδεισ'' άΧΧ' υπέρ υμών 
 ποΧεμιζων. Pac. 758. Syn. Ιίεριδειδω, περι- 
 φοβονμαι, καταπτησσω. 
 
 Κατάδερκω. aspicio. to behold, μανίας άνθος 
 καταδερχθήναι. Trach. 1002. Br. Syn. θεω- 
 ρεω, καθοραω, αποβΧεπω. 
 
 'Κ.άταδενω. madefacio. to wet thoroughly. 
 
 Π νετοΰ αμφιβαΧη αΧεην' κεφαΧι]φι δ' υπερθεν 
 ΪΙΊΧον εχειν ασκητόν, ιν ονατα μη καταδευτ}. 
 
 \ Hes. ε. 543. Syn. Δευα», βρέχω. 
 
 Ίίάτάδεω. devincio. to bind fast. — ό δ" ο'ϊσ- 
 σαμενος καταδηση- Αεσμφ εν αργαΧεψ.—ο. 442. 
 Syn. Αναδεο), συνδέω, δεσμεύω, συνάπτω. 
 
 ' ΚάτάδηΧος. valde manifestus. very evident. 
 όστις του πΧεονος μέρους (Glycon.) Χρήζει, 
 του μέτριου πάρεις - Ζωειν, σκαιοσυναν φυ~ 
 Χασσων Εν εμοί καταδΐ]Χος εσται. GEd. Col. 
 1211. Β. Syn. ΑήΧος, αριδηΧος, προδηΧος, 
 ευδηΧος. 
 
 ~Κ.αταδ?]μοβορεω. populum perdo ; facio ut 
 populus absumat. to exhaust the people. 
 
 " 2. to cause the people to devour. συΧΧεξας 
 Χαοϊσι δοτω καταδημοβορησαι. Σ. 301. 
 Κ.ατάδΐαΧΧασσω. pacem compono. to recon- 
 cile, εισι τίνες, ο'ί μ' εΧεγον, ως καταδιηΧΧα- 
 
 : γην. Vesp. 1284. Β. 
 
 ΚάτάδουΧοω. in servitutem adigo. to enslave. 
 ου Μενελεως με καταδεδουΧωται, τεκνον. Iph. 
 
 ; Α. 1269. 
 
 Κάταδρδμος. ου. δ ή. over-run ; despoiled. 
 μαΧερα μεΧαθρα, πυρι καταδρομα (in qius ignis 
 grassatus est, ab igne vastata.) Troad. 1300. 
 Syn. Ανάστατος. 
 Κάταδρϋμά. το. laceratio. the tearing, from 
 Καταδρυπτω, Perses, An.ii. 5. καταδρυματα 
 χειρών. Eur. Supp. 52. Syn. Αμνίις. 
 Κ^άτάδϋμί, Κάτάδϋνω, Κ,άτάδΰω, 'Καταδύομαι. 
 deraergo ; subeo. to sink ; to set ; to go 
 down, or, among, ημος δ' ηεΧιος κατεδυ, και 
 επί κνεφας ηΧθε. Α. 475. αλλά συ μεν μηπω 
 καταδϋσεο μώΧον Αρηος. Σ. 134. Syn. Δυο- 
 
 I] μαι, καταπίπτω, εισδυνω, επιβαίνω. 
 Κατάδωρδδδκεω. corrumpo sordidis muneri- 
 bus. to bribe, τοιούτον ιδών τέρας, ου φησιν 
 δεισας καταδωροδοκησαι. Vesp. 1036. Br. 
 
 % Syn. Αιαφθειρω (χρημασι). 
 
 Κάτάεννϋω. convestio. to clothe ; to cover. 
 θριζι δε πάντα νεκυν καταεινυον, ας επεβαΧ- 
 Χον. ψ. 135. Syn. Κατακαλυπτω, σκεπάζω, 
 περιβαΧΧω. 
 
 Καταζαινω. arefacio. to dry up. yala μεΧαινα 
 φανεσκε, καταζηνασκε δε δαίμων. Χ. 586. Syn. 
 Αυαινω, κατακαρφω. 
 
 Κάταζάω. Κάταζωω. vitas tempus traduco. to 
 pass one's life. — εν δ' ανακτορόις θεοΰ κατα- 
 ζ?) δεϋρ' αεί σεμνόν βιον. Ion. 55. 
 
 Κάταζενγνύω, Κ.άταζευγνϋμ~ί. COnjungO. to 
 yoke together; to halt at a place; to settle. 
 τυμβηρει θαΧαμψ κατεζευχθη. Antig. 948. Br. 
 
 Κάτάθαπτω. inhumo. to inter, αλλά χρή τον 
 μεν καταθαπτειν, ος κε θανησι. Τ. 228. Syn. 
 Έυνθαπτω, ενταφιάζω. 
 
 ΚατάθεΧγω. demulceo. to soothe; tame, τονς 
 αυτή κατεθεΧξεν, επεί κακά φαρμακ εδωκεν. 
 κ. 213. Syn. Κατακ^λεω, καταπραύνω, κατα- 
 μειΧισσω, ήμεροω. τιθασσευω. 
 
 Κάταθνι/σκω. intereo. to die. Hence, ΚάΥα- 
 θνητδς, r), όν. mortal. (//. Ε. 402.) αυτάρ, 
 επεί κατά μεν Τρωών θανόν δσσοι άριστοι. 
 Μ. 13. Syn. Αποθνήσκω, θνησκω. 
 
 Κάταθρηνεω. lamentor. to utter lamenta- 
 tions, ώς επί τυμβω καταθρηνησον. Eur. 
 Elec. 1326. SYN. Γοαω, κατυΧοφυρομαι. 
 
 Κάτάθϋμϊδς. adj. qui animo versatur. 2. qui 
 ex animi sententia est. in the mind, or, 
 thoughts ; according to one's mind, θαρσει, 
 μΐ]δε τι τοι θάνατος καταθυμιος έστω. Κ. 383. 
 οφρα έπος ειποψι, τό μοι καταθυμιόν εστίν, 
 χ. 392. Syn. 2. θυμάρης, ευαρεστος. 
 
 Κάτάθΰδμαι. fascino, incanto. to work upon 
 by magical rites, νΰν δε νιν εκ θυεων κατα- 
 θϋσομαι, αλλά, ΣεΧανα, - Φαίνε καΧόν. — 
 Theoc. 2. 10. Syn. Καταγοητεύω, επαδω. 
 
 Κάταιβασ'ίς, εως. η. for Καταβ. descensus, a 
 way down, εις Α'ίδην μια πάσι καταιβασις' — 
 Antip. Sid. An. ii. 6. 
 
 Κάταιβάτης. δ. descensor. June, genus ful- 
 minis ; et cognom. Jo vis, qui fulmina vi- 
 brat. what comes down ; as a thunderbolt ; 
 or, Jove in thunder. {Pac. 39.) Hence, Ka- 
 ταιβάτϊς. η. declivis. leading downwards ; 
 (Apoll. 2. 353.) which is also the sign, of 
 ΚάτακΧϊνής. δ. ή. (Leon. Tar. An. i. 236.) 
 aXX' ήΧθεν αυτφ Ζηνδς αγρυπνον βεΧος, Κα- 
 ταιβατης κεραυνός εκπνεων φΧογα. Prom. 359. 
 
 Κάτάϊγδην. adv. cum impetu. vehemently. 
 θεινομενος στιβαρησι κατα'ίγδην εXaτyσιv. 
 Αρ. 1. 64. Syn. Ααβοως, φοραδην. 
 
 Κάταιγιζω. irruo more turbinis. to rush in a 
 violent gust, φραζαι ποΧισμα, πριν καται- 
 γισαι πνοάς- Αρεος' βοφ yap κΰμα χερσαϊον 
 στρατού. Sept. Th. 63. Syn. Επιφέρομαι, 
 διαιθυσσω. 
 
 Κάταιγϊς, Cal. 1. 5. Κάτάίξ. procella. a sudden 
 and furious blast. Αίμα» επι θρηϊκι, τοθεν 
 Βορεαο κατα'ίξ Έρχεται αχΧαινοισι δυσα'εα 
 κρυμόν άγουσα. Call. 3. 114. Syn. Αελλα, 
 ζαΧη, XaiXaxp. Ερ. Αιπηεσσα, θοα, υδατοεσ- 
 σα, χειμέρια, τρηχεϊα. 
 
 Κάταιθαλυω. comburo. 2. nigrifacio. to burn 
 
 χ χ 
 
338 
 
 ΚΑΤ 
 
 to cinders, ov Ζευς κεραννψ πυρπολώ καται- 
 θαλόί. Eur. Supp. 640. 
 
 Καταιθυσσω. lucere facio ; moveo me per et 
 super aliquid. to have a tremulous motion, 
 like light. Compare Apoll. 3. 754. with Mn. 
 8. 22. αλλ' άπαν νώτον καταιθνσ-σον. — (sc. 
 κομάν πλόκαμοι.) — Pyth. 4. 147. 
 
 Κάταιθω. Κατακαίω, II. Β. 425. comburo. to 
 burn, και καταιθειν τον πανοΰργον, πυρπο- 
 λεϊν θ' όσον τάχος. Thesm. 727. Β. Syn. 
 Καταπρηθω. 
 
 Κάταικιζω. act. &med. fcedo. to defile, ώ παΐ, 
 τι δράσεις ; σώμα σον καταικιει ; Andr. 828. 
 
 Καταιρω. deduco. 2. descendo, advenio.joro/j. 
 act. as κατάγω. 2. neut. to come down ; to 
 arrive ; to put in at any place, κάπειτ αν 
 άμα κατηραν ες τά βιβλία. Αν. 1288. Syn. 
 2. Καταβαίνω, εισέρχομαι, εφορμιζομαι. κατα- 
 πλέω. 
 
 ΚάταισΧμοω. insumo. to expend ; exhaust. 
 κατησιμωσε πώμα, καύματος λνσιν. Epinic. 
 Ath. 432. 
 
 Κάταίσχομαι, for κατέχομαι, obtineor. to be 
 occupied, or, employed, οντ apa ποιμν^σιν 
 κατά'ισχεται, οντ αροτοισιν. I. 122. 
 
 Κάταιτνξ. galeae genus, a plain sort of hat, 
 or, helmet, τανρειην, αφαλόν τε, και αλοφον 
 ήτε καταϊτυζ Κεκληται. — Κ. 259. 
 
 Κάταιωρίομαι. dependeo. to be suspended ; 
 to hang down. — θύσανοι 8k κατηωρενντο 
 φαεινοί. Hes. a. 225. Syn. Ανακρεμαω, εκ- 
 κρεμαμαι, κρεμαμαι. 
 
 ΚάτάκαιρΧος. letalis. deadly, γνώ δ' Οδνσενς, 
 ο οί ούτι βέλος κατακαιριον ηλθεν. Α. 439. 
 Syn. Καίριος, θανατηφόρος. 
 
 Κάτάκαρφω. desicco. to dry up. — φνλλαδος 
 ηδη -Κατακαρφομενης, — Again. 79. Syn. 
 Καταζαινω. — αφανίζω. 
 
 Κάτάκειμαι, Κάτάκειω. jaceo. to lie down. 
 ένθα δ' αρ' εν λοχμη πυκινη κατεκειτο μέγας 
 συς. τ. 439. νυν μεν δαισαμενοι κατακειετε 
 οικαδ' ιόντες. η. 188. 
 
 Κάτάκειρω. detondeo, absumo. to consume ; 
 waste, οι θαμ αγειρομενοι βιοτον κατακειρετε 
 ττολλόν. δ. 686. Syn. Καταναλίσκω, κατα- 
 δαπαναω. 
 
 Κατακελενω. hortor. to order ; to give the 
 word to lowers, a. βάτραχων, κύκνων, θαυ- 
 μαστά, b. κατακελενε δή. Ran. 209. Syn. 
 Έγκελευω, παρακαλεω. 
 
 Κάτάκηλεω. demulceo. to soothe ; heal. — τις 
 δ χειροτεχνης-Ιατοριας, οςτηνδ' ατην -Χωρίς 
 Ζηΐ'ός κατακηλησει ; Trach. 1005. Br. Syn. 
 Καταθελγω. 
 
 Κάτάκισσος, ov. hederaceus. ivied. Anac. 6. 
 
 Κάτακλάω. frango. to break down, άκρον επ' 
 ανθερικων καρπόν θεον, ονδε κατεκλων. Υ. 227. 
 See Καταγνϋμι. 
 
 Κάτακλείς, είδος. η. quod claudendis foribus 
 adhibetur. a lock, or fastening of a door ; 
 that which shuts. 2. The Ionic form, Κάτα- 
 κληΊς is used by Callim. 3. 82. for theca. a 
 coffer, or quiver ; that which encloses, και I 
 της κατακλείδας επι/ζελο£ί και τον μοχλοί). Ι 
 
 ΚΑΤ 
 
 Vesp. 154. 
 
 Κατακλειω. act. & med. includo. to shut in. 
 Hence, the passive verbal, Κατάκλειστος. 
 δ ή. {Call. fr. 1 18.) άν'ικα Ύννδάρεω, κατε- 
 κλαζατο τάν αγαπατάν Μναστενσας'Ελεναν 
 δ νεώτερος Ατρεος νιος. Theoc. 18. 5. Syn. 
 Εγκλείω, εγκατακλειω, κατειργω. 
 
 Κάτακλϊνω. facio discumbere. to cause to lie 
 down ; to put down. 2. med. & pass, to 
 place one's self at table ; to lie in a recum- 
 bent posture. — το μεν άνθι κατακλινας επί 
 yaiy - Ειασ'* — κ. 165. άδν μελισδο μένος κατα- 
 κεκλισο, θεϊε Κοματα. Theoc. 7. 89. Syn. 
 Ανακλϊνω. 2. κατακειμαι. 
 
 Κάτακλνζω. inundo, submergo. to deluge. 
 Hence, Κάτάκλνσμδς, ov. δ. (Sibyll. 1. 1. See 
 Lye. 79.) χρνσψ ρεονσαν, ηλπισας κατακλν- 
 σειν Ααπαναισιν. —Troad. 996. Syn. Βυθίζω, 
 καταβνθιζω, καταποντίζω. 
 
 Κάτακλώθες. fata ad versa, unpropitious Fates. 
 πεισεται άσσα οι αχσα Κατακλώθες τε βαρεϊ- 
 αι Υεινομενω νησαντο λινω, δτε μιν τεκέ μη- 
 τηρ. η. 197. 
 
 ΚαΥακλωθω. act. & med. fatalia stamina duco. 
 to spin the web of human destiny, πηναις 
 κατεκλωσαντο, δηναιάς 'Αλός. Lye. 146. 
 Syn. Κλώθω, μιτοομαι, πηνιζω, νεω. 
 
 Κάτάκναπτω. Κάτακνάω,ο)" Κάτακνηθω. con- 
 cido. to scratch ; cut in pieces, μελεα ματηρ 
 γ', & τας μεγαλας Ελπίδας επί σοι κατεκναψε 
 βωυ. Troad. 1251. See Pors. Hec. 302. ει 
 μή κατεκνησας τοΧς στρατιωταις ά 'λαβες, 
 Vesp. 965. Β. Syn. Τέμνω, μερίζω, αποξεω. 
 
 Κάτάκνιζω. concido ; 2. irrito. to cut up ; to 
 cause itching, metaph. to provoke ; excite 
 jealousy, σκωπτεις' εγώ δε κατακεκνισμαι δει- 
 λακρα. Plut. 974. 
 
 ΚαΥακνωσσω. Κάτάκοιμάομαι, II. Ι. 427. dor- 
 mio. to fall asleep, τοία κατακνωσασα μιννν- 
 θαδιψ νέον νπνω. Apoll. 3. 690. 
 
 Κάτακοιράνεω. impero. to rule over, ηδ' δσσοι 
 κραναην ϊθακην κατακοιρανεονσι. α. 24 7. Syn. 
 Αεσποζω, δϊίθννω, επιστατεω. 
 
 Κάτάκδμος. pilosus. shaded with hair, νέος δ 
 μόσχος άρτι γεννν - - κατακομον βάλλει. 
 Bacch. 1183. Elmsl. Syn. Εύκολος, πολνκο- 
 μος, ενθριζ. 
 
 KaYaKoVaoj. acuo. 2. corrumpo. to whet. 2. 
 to wear by rubbing, κατακονψ μεν ovv αβίω- 
 τος βίος. Hippol. 823. Syn. Καταναλίσκω, 
 λνμαινω, διαφθείρω. 
 
 Κάτάκοπτω. concido. to cut up. ες καιρόν άρα 
 κατεκοπησαν ουτοιί Ες τονς γαμονς. — Αν. 
 1687. Syn. Αποκόπτω, σνντεμνω, διασχίζω. 
 
 Κάτάκοσμεω. compono. to put in order ; to 
 adjust, άΐψα δ' επι νευρή κατεκοσμει πικρον 
 ο'Ίστον. Δ. 118. Syn. Έπικοσμεω, κατατιθημι, 
 καταταττω, άρμοζω, εζασκεω, επεξεργάζομαι. 
 
 Κάτάκραζω. reclame to cry down ; cry out 
 against, πολλοί γάρ μισεί σφε κατακραζονσι 
 κολοιοί. Equit. 1017. Syn. Καταβοαω, αντί' 
 βοαω, περιθορνβεω. 
 
 Κάτακράς. adv. funditus. from top to bot- 
 tom ; utterly, ως και τονδε κατακρας Αειναι 
 
Κ Α Τ 
 
 κυματοαγεΧς Αται κλονεονσιν. GEd. C. 1243. , 
 Br. Syn. Αίολου, παντελώς, πρεμνοθεν. 
 Κατ α κρεμάω, ΚάτακρεμαννϋμΧ, suspendo de. 
 to hang• up. καδδ' εκ πασσαλοφιν κρεμασεν 
 φόρμιγγα λιγεΧαν. θ. 67. 
 Κάτάκρηβεν. adv. by sync, for κατακάρηθεν. 
 supra caput. Od.X.587. 2. viritim 1 . above, 
 head by head, i. e. every one. 2. ώς εφατο' 
 Ίρώας δε κατακρήθεν λαβε πένθος. Π. 548. 
 Κάτακρημνάμαι. Κάτακρημνάομαι. dependeo. 
 to be suspended, κατ άκρη μναμεναι ττληρεις 
 . ομβρου, δι ανάγκην, είτα βαρεΧαι. Nub. 377. 
 
 See Horn, νί.39. 
 Κάτάκρημνδς, ου. δ η. praeceps. steep, ακροις 
 παρ χειλεσσιν, όπου κατακρημνος δ χώρος. 
 Batrach. 153. Syn. Απόκρημνος, υψηλοκρημ- 
 νος, πρηνης, καταρρωξ. 
 Κατακρίνω, condemno. to adjudge ; condemn. 
 ■φηφψ θάνατον κατακεκριμενον . Androm. 496. 
 Syn. Καταγινωσκω, καταδικάζομαι, καταψη- 
 φίζομαι. 
 Κάτακρδτάλιζω. magnopere strepito. to make 
 a loud noise. — ai δε ποδεσσιν-Οΰλα κατεκρο- 
 ταλιζον — Call. 3. 247. Syn. Κροταλίζω, 
 κατακροτεω, δονπεω, καταδονπεω, ανιαχω. 
 Κάτακρνπτω. occulto. to hide ; bury. Hence, 
 Κάτακρνφη.η. concealment. {(Ed. C. 217.) 
 σπέρματα κακκρυπτων. — Hes. ε. 471. Syn. 
 , Αποκρύπτω, κατακαλυπτω. 
 ,Κάτακτεάτιζδμαι. obtineo. to get possession 
 of. χειρών Έ,φαιστοιο κατακτεατισσ^ αρειον. 
 Αρ. 3. 137. Syn. Κατακταομαι. κταομαι. 
 Κάτακτεινω, II. Ε. 608. ΚάτακτημΧ. interficio. 
 to slay, αντίκα πατρός koio φιλον μητρώα 
 κατεκτα. Β. 662. τ αντ ην κατακτάς' — Alcest. 
 .1 699. Syn. Αποκτεινω, αναιρεω. 
 Κάτακτδς. pensilis, qs. deorsum actus, drawn, 
 . or hanging, down, γενησεται σοι των κατα- 
 κτώνκοτταβων^. Pac. 1244. Syn. Έκκρεμνης, 
 κρεμαστός, μετέωρος. 
 Κάτάκυπτω. incurvo me. to stoop down. 
 προσσω γαρ κατεκνφε, το δ' εζοπιθεν δορν 
 μακρόν. Π. 611. Syn. Συγκυπτω, εγκλινω, 
 καταθεαομαι. 
 Κάτάκωλνω. prohibeo. to prevent ; forbid. 
 αλλ' εγκο^ει' δειπνεΧν κατακωλυεις πάλαι. 
 Acharn. 1087. Syn. Απειργω, απαγορενω, 
 | κατέχω. 
 
 Κάτάκωμαζω. temulentia proterva insulto. 
 riotously to assail, είτε το δαιμονιον κατεκω- 
 
 Κ AT 
 
 339 
 
 Syn. 
 
 1 See Damm. c. 1132. Donneg. gives it 
 early the same sign, as κατάκρας. 
 
 μασε άωμασιν Οιαπυδα. Phoen. 363. 
 Κωμ.αζω, εισκωμαζω. κατακερτομεω. 
 Κάτάλάλϊω. obloquor. to speak against, a. τί 
 δε τοίς θνραζε ταντα καταλαλών ; b. εγώ. 
 Ran. 752. Β. Syn. Ανπλαλεω, διαβαλλω. 
 Καταλαμβάνω, deprehendo, corripio. to 
 catch ; light upon ; discover. Hence the 
 verbals, ΚάτάληπτΊκδς. act. seizing; (Equit. 
 1380.) and Καταληπτός. pass. 3 Also, Κάτά- 
 ληψϊς.ή. comprehension, intelligence. {Nub. 
 318.) και π οτι τοί μάνδρα κατελαμβανον, άμος 
 ενηργει. Theoc. 4. 61. Syn. Άλισκω, κατα- 
 φωραω, εξενρισκω. καταμαρπτω. κιχανω. 
 Κάτάλανθάνομαι, Κάτάληθομαι. obliviscor. to 
 forget, ει δε θανόντων περ καταληθοντ ειν 
 άίδαο. Χ. 389. 
 ΚαΥαλγεω. moleste ferd ; doleo. to grieve 
 sorely, οργή βαρεία, και καταλγησας λέγω. 
 Philoct. 373. Syn. Δυσχεραίνω. 
 Κάτάλϊγω. recenseo ; enarro. to reckon 
 among ; to recount, αλλ' αγε, μοι τοδε είπε, 
 και ατρεκεως καταλεζον. Κ. 384. Syn. Εκλέ- 
 γω, εγγράφω, διαριθμεω, καταλογίζομαι, 
 διαφημίζω, απαγγέλλω. 
 Κάτάλειβω. destillo. to pour down. — ύδωρ- 
 Ψυχρόν, ο τ' εκ πετρης καταλειβεται ηλιβα- 
 τοιο. Hes. θ. 786. Syn. Αποστάζω, καταχεω. 
 Κάτάλειπτδς. from καταλείφω. perunctus. 
 anointed, αϋθις νέος ών παλιν-Μνρφ κατα- 
 λειπτος. Pac. 861. Syn. Καταχριστος, 
 εγχριστος. 
 Καταλείπω, relinquo. to leave, άλλον Κεβριο- 
 ναο χερειονα, καλλιπεν Έκτωρ. Μ. 92. Syn. 
 Απολείπω, αφιημι, στερεομαι. 
 Κάτάλεπτολογεω. subtiliter rimor. to discuss 
 with subtlety, ρήματα δαιομενη, καταλεπτο- 
 λογησει. Ran. 828. Β. 
 ΚαΥαλευω. lapidibus obruo. to stone, σε μεν 
 οϋν καταλενσομεν, ώ μιαρά κεφαλή. Acharn. 
 285. Syn. Αιθαζω, λιθοβολεω, καταλιθοω, 
 πετροω. 
 Κάτάλεω. molo. to pound, or grind, ai μεν 
 ap' αλλαι εύδον, επεί κατά πνρον αλεσσαν. 
 ν. 109. Syn. Αλεω, συναλεω. 
 Κάταλλάγη, reconciliatio. the putting an end 
 to strife, or war. a. τί εστί ; b. πρεσβεύοντες 
 ενθάδ' ηκομεν Παρά τών θεών περί πολέμου 
 καταλλαγής. Αν. 1587. 
 Κάταλλασσω. reconcilio. to exchange en- 
 mity for good-will ; to reconcile. — θεοΐσιν 
 ώς καταλλαχθ?] χόλου. Aj. 744. Β. 
 Κά-άλογος. enumeratio. a list of persons liable 
 to military service ; fyc, επειθ' δ πολίτης εν- 
 τεθεις εν καταλογψ. Equit. 1369. Syn. Αια- 
 ριθμησις, καταγραφή, εκλεζις, επιλογή, πιναζ. 
 Κάτάλουδμαι. in balneas consume to wash 
 away, ώσπερ τεθνεώτός μου καταλουει τον 
 Syn. Καται^αλισκω, κατα- 
 
 2 The κατακτδς κότταβος seems to have , 
 been the most fashionable mode of playing | 
 the κότταβος. It was so called, because the | 
 λνχνίον, or other instrument, with which the 
 game might be played, was drawn up and Ι βιον. Nub. 838. 
 down ; probably, suspended from the ceiling. πλννω. 
 
 \See Athen. p. 666. f. 667. e. The κατακτδς — ■ 
 
 κότταβος was called κοτταβεΧον, as appears 3 Like many other adjectives derived from 
 from a passage in Eubulus, quoted by Athe- the passive, it appears in an active sign. Hip- 
 .naeus. τίς άν λάβοιτο τον σκέλους κάτωθε μοί ! ροΐ. 1343 : nor can I find the word elsewhere. 
 "Ανω γαρ ώσπερ κοτταβεΧον αίρομαι. I See not. 2. p. 330. and Alcest. 173. 
 
 x x 2 
 
340 
 
 ΚΑΤ 
 
 Κάτάλδφάδϊά. {neat. pi. for adv.) i. e. κατά. 
 λόφου, supra cervicem. on the neck and 
 shoulders, βήν δε κατάλοφαδΊα * φέρων επί 
 νηα μέλαιναν, κ. 169. 
 
 Κάτάλϋσϊς, εως. ή. eversio. 2. exitus, undeet 
 mors. 3. diversorium. dissolution ; destruc- 
 tion ; death. Also, an inn. 3. δ κ ρου ματ ο- 
 ποίος Αωριων ποτ εις Μυλών' Έλθών, κατα- 
 λυσιν ουδαμού μισθωσιμην Δυνάμενος εύρέϊν, 
 εν τεμενει καθισας τινϊ. κ. λ. Macho, Ath. 
 337. αν πρώτος απελθης καταλύσεις, βελτΊ- 
 ονα. Menand. ρ. 166. 
 
 Καταλύω, dissolvo, destruo, etc. 2. commo- 
 ror. 3. conficio. to unloose, destroy. 2. from 
 ungirthing beasts, fyc. at the end of a stage, 
 to stop, or rest at a place 2 . Hence, 3. to 
 put an end to. Hence, Κατάλύσϊμδς, η, όν. 
 (Soph. El. 1260.) δς δη πολλαων πολιών 
 κατέλυσε καρηνα. Β. 117. Syn. Έκλνω, ανα- 
 τρέπω, αφανίζω. 2. διατρίβω. 3. τελεω. 
 
 Κάτάλωφεω. quiescere facio. to quiet, κουρην 
 δ' εξ αχεων αδινος κατελωφεεν ύπνος. Apoll. 
 3. 616. Syn. Απολωφαω, καταπαύω. 
 
 Κάτάμανθάνω. disco, considero. to know ; 
 perceive, πτωχοτερον αυτού καταμαθών τον 
 Ύηλεφον. Timocl. Syn. Ανασκοπεω, εζεπισ- 
 ταμαι, αισθάνομαι. 
 
 Κάτάμαρπτω. comprehendo. to come up with ; 
 to catch ; to grasp, τον μεν Μηριονης, δτε δι) 
 κατεμαρπτε διωκων. Ε. 65. Syn. Κατα- 
 λαμβάνω, καθαρπαζω. 
 
 Κάτάμάόμαι. accumulo. to gather up. την oa, 
 κυλινδομενος καταμησατο χερσίν εφσι. Ω. 
 16ο. Syn. Αθροίζω. 
 
 Κάταμβλϋνω. hebeto. to blunt, dispirit, τού- 
 μόν παρΊείς και καταμβλυνων κεαρ. CEd. Τ. 
 688. Β. Syn. Απαμβλυνω. 
 
 Κάτάμελεω. negligo. to neglect, καν εΐ,επ ραζεν , 
 ει κατημελησ εγώ. Aj. 45. 
 
 Κατάμελϊτόω. melle condio. to scatter honey 
 over, οίον κατεμελιτωσε την λοχμην όλην. 
 Αν. 224. Syn. Καθηδϋνω. 
 
 Κάταμεμφόμαι. increpo, conqueror, to blame, 
 complain of. Hence, Κάτάμεμπτός. blame- 
 able ; objectionable. (CEd. C. 1696.)— την 
 μεν εμην κομην, -Αευκή yap, κάταμεμφόμαι, 
 Anac. 64. 7. Syn. Έπιμεμφομαι, αιτιαομαι, 
 εγκαλεω. 
 
 Κάτάμηλόω. spathula in guttur demissa agi- 
 tare. prop, to put a probe down the throat. 
 metaph. to make a man disgorge, κημόν 
 καταμηλών. (applying the box, which held the 
 judicial votes, as a probe.) Equit. 1150. Br. 
 Syn. Καταπειραω, δοκιμάζω. 
 
 Κάτάμηνϋω. indico. 2. prodo, enuntio. to de- 
 clare ; make known, ουποτ απειλάς πτηζας 
 
 1 I believe this word occurs no where else, 
 and may have been coined by the writer. 
 The 2d and 5th syllables are lengthened by 
 the ictus metricus. See not. 2. p. 283. 
 
 2 Donneg. thinks this meaning is acquired 
 from the 3d sign, πορείαν or δδόν being un- 
 derstood. 
 
 ΚΑΤ 
 
 τοδ' εγώ Καταμηνυσω, — Prom. 176. Syn. 
 
 Απαγγέλλω, αποφαινω. 
 Κάταμίαινω, /ut. άνώ. polluo ; deformo. to 
 
 stain ; defile, μη φενδεσι Καταμιάναις είπε 
 
 γενναν. Pyth. 4. 177. 
 Κάτάμιγνϋμΐ. Κάτάμισγόμαι,ραδε. (Horn, xviii. 
 
 26.) commisceo. to mingle ; unite, λεπτήν 
 
 καταμιζας εις τον δμοιον akpa. Nub. 231. 
 
 Syn. Ανακιρναω. επιμισγομαι. 
 Κάτάμισθοφόρεω. in stipendium exhaurio. to 
 
 furnish pay, for attendance in courts of jus- 
 tice, και, νή Αια γ', ει δυο σοι λεγοιτην ρη- 
 
 τορε, Ό μεν, ποιεϊσθαι ναύς μακράς' 6 δ' 
 
 έτερος αύ Καταμισθοφορησαι' τούτον δ τον 
 
 μισθόν λέγων, Ύόν τάς τριήρεις παραδραμων 
 
 αν ωχετο. Equit. 1350. 
 Κάτάμομφός. culpandus. of fearful import. 
 
 δεζιά μεν, κατα-μομφα δε φάσματα. Agam. 
 
 143. $ΥΝ.Έπιμεμφης, επιληπτος, επιφθονος, 
 
 καταμεμπτος. 
 Κάταμπεχω, Κάταμπισχω. cooperio. to cover; 
 
 wrap up. κουφή καταμπισχουσιν εν τυμβψ 
 
 χθονί. Hel. 859. Syn. Κατακαλυπτω, 
 
 περιστελλο). 
 Κάτάμνσσόμαι. lacero. to scratch ; tear, προς 
 
 χρυσεη περόνη καταμυξατο χείρα αραιην- Ε. 
 
 425. 
 Κάτάμυττυπευω. allium contundo. to pound, 
 
 as for α μυττωτόν. άπαζαπαντα καταμεμυτ- 
 
 τωτευμενα. Pac. 247. 
 Κάταμϋω. conniveo. to wink, οφοφαγει, 
 
 Κλειοϊ,καταμυομεν' ηνδεθελησυς. tiedyl.An. 
 
 ii. 527. Syn. Μυω, επιμυω, σκαρδαμνσσω. 
 Κατάνη, ης. η. Dor. α, ας. Catana, Siciliae 
 
 urbs. Catania, εκτερισεν Κατανας αιθαλόεν 
 
 δαπεδον. Antip. Sid. An. ii. 27. 
 Καταναγκάζω, cogo, constringo. to compel; 
 
 confine, δς άρτι δεσμοΐς ην κατηναγκασμένος. 
 
 Bacch. 644. Syn. Αναγκάζω, επείγον. 
 Κατάνάω. habitare facio. to settle. Ζευς Κρο- 
 
 νιδης κατενασσε πατήρ ες πειρατα γαιης. 
 
 Hes. ε. 167. Syn. Κατοικίζω, καθιστημι. 
 Κάτάνευω. act. & med. annuo, to nod. ει δ' 
 
 αγε, τοι κεφαλή κατανευσομαι, οφρα πεποιθης. 
 
 Α. 524. ήτοι δ καννευσας κοιλην επί νηα 
 
 βεβηκει. ο. 463. 
 Κάτανθρακιζω. &. as Κάτανθρακοω. Also, car- 
 bone inficio. to besmear with coal, or smut. 
 
 συντροφον αισχύνη βλέμμα κατηνθρακισε. 
 
 Ερ. άδ. 9. 
 Κάτανθρακοω. in carbones verto. to burn 
 
 to a coal, ω μοι' κατηνθρακωμεθ' οφθαλμού 
 
 σέλας. Cycl. 659. Syn. Ανθρακοω, κατακαίω. 
 Κατανικάω, exsupero. to surpass, δταν ο'ί γ' 
 
 αγαθοί προς αγεννητων Κατανικώνται, Ποια 
 
 πολις αν ταδ' ενεγκοι ; Soph.fr. Aload. 7. 
 
 Syn. 'Υπερβάλλω, καιννμαι. 
 Κατανίφω. ningo deorsum. to snow on. τονς 
 
 κωμητας γυμνούς αθρόους, κει κριμνωδη 
 
 κατανιφοι. Nub. 965. Β. Syn. ~Νιφω, χιοννω, 
 
 χιονίζω, χιονοβολεω. 
 Κάτάνομαι. pass, absumor. to be consumed, 
 
 or wasted, μαψιδιως' τα δε πολλά κατανεται' 
 
 ου γαρ επ' ανήρ. ρ. 537. Syn. Αναλίσκομαι 
 
ΚΑΤ 
 
 ίάταντης, εος. δ η. declivis. sloping. Hence, 
 Καταντά, adv. downward. (II. -φ. 116.) ως 
 το καταντες τοϋτο γεωλοφον, ψ τε μνρϊκαι. 
 Theoc. 1.13. Syn. Κατωφερης, κατάκλισης. 
 Ιάταντηστίν. Κατάντικρυ, Od. κ. 559. Κάταν- 
 τίπερην, 2Ianeth.2.22.adv. e regione. over 
 against ; on the opposite side, ή δε καταν- 
 τησιν θεμενη περικαλλεα διφρον. ν. 387. 
 Syn. Κατεναντιον, καταντιον. 
 ϊΖάταντΧος. adversus. opposite ; opposed ; hos- 
 /' -tile, έρχονται δ' ες αγώνα, καταντιον όμμα 
 -βαλόντες. Damaget. An. ii. 37. 
 Ζάταντλαζω, Nic. Ath. p. 126. Καταντλεω. 
 aqua perfundo ; effutio. to pour out against. 
 ταντ -i ταύτα σον καταντλ^, και ξννωμοτας 
 feaX?7.Vesp.483. Syn. Διαβρέχω, παραπασσω. 
 ίάτάνΰω. conficio. to dispatch, ου κυνες, ον 
 σταλικ'ες με κατηννσαν, ουχί κυνηγοί. Tiber. 
 An. iii. p. 7. 
 
 Ζάταξαινω. lacero, excorio. to lacerate ; cut 
 in pieces, μη ου καταζαινειν τον άνδρα τού- 
 τον εις φοινικίδα; Acharn. 320. Syn. Αμυσ- 
 σω, μαστίζω, κατατρΊβω. 
 ίάταξενδω. hospitio excipio. to receive as 
 ! a guest, καταιν'εσαντα και κατεϊ,ενωμ'ενον. 
 : Choeph. 704. Syn. Έενοω, επιζενοω. 
 ζα,ταξϊδς. dignus. worthy, adv. Καταξίως. 
 
 1 (CEd. C. 911. Br.) avatiov μεν σον, καταζιον 
 •• & εμον. Plliloct. 1009. Syn. Αξιος, δίκαιος. 
 
 £.άταξϊοω. dignum judico. to think worthy ; 
 
 ■ to claim as of right, και πολλά χαιρειν συμ- 
 
 : φοραϊς καταζιώ. Agam. 581. 
 
 Κ.άταζ7ς, εως. ή. fractura. Paul. Sit. An. iii. 97. 
 
 Κ,άτάπαιζω, Kicarch. An.ii.349. ~Κάτάπενθεω, 
 Ep. ά^εσπ-. 510. Κάτάπρηθω, Lucill. An. ii. 
 223. Κάταρριζδω, Philipp. ib. 232. Κατασκε- 
 παζω, Strato, ib. 363. Κατασπαταλάω, Lu- 
 cian. ib. 309. Κάτασπενδω, Sibyl. 1. 3. Κατα- 
 στειχω, Antiphil. An. ii. 178. Κάταστιλ- 
 βω, Horn. vii. 10. Κάταστδνάχεω, Agath. ib. 
 iii. 64. Κάτάσνρομαι, Dionys. 296. Κατα- 
 σφηκυω, Tryph. 88. Κατατέμνω, Pallad. 
 An. ii. 418. ΚατατρΊβω, Theog. 55. Κατα- 
 τρώω, Batrach. 87. Κάτάτρνζω, Philipp. 
 
 i! An. ii. 223. Κατατρώγω, Batr. 181. Καταυ- 
 αινώ, Lycophr. 397. Καταφέρομαι, Pallad. 
 An. ii. 420. Κάτάφωτιζω, Antiphil. An. ii. 
 Nub. 174. Κάτάχευω, for 
 712. Κάτεισάγω, Pallad. An. 
 ii. 422. Κάτΰδνρομαι, Anyte, An. i. 201. 
 ρ Κάτομβρεω, Apollonid. An. ii. 139. Κατορ- 
 γάνιζω, ibid. 138. Κατωχραω, Κατωχρϊαω, 
 
 2 Macedon. An. iii. 122 Κ 
 
 Κάτάπάλαιω. eluctor, lucta vinco. to contend 
 with ; get the better of. αλλ' οι λόγοι γε 
 καταπαλαιουσιν λογούς. Iph. Α. 1013. Syn. 
 Καταπολεμεω, κατ αγωνίζομαι, κατανικάω. 
 
 ί 1 These verbs compounded with κατά, and 
 etaining the sense of the simple verb, do 
 j not present any difficulty as to signif. or 
 quantity, any more than those which are 
 ' placed in a similar manner in a preceding 
 ^/page [336], 
 
 ΚΑΤ 
 
 341 
 
 III ΙΊΧΙ, iJIJ^UJJICI . t 
 
 ΐι An. ii. 420. Κα 
 
 \ 174. Κάτάχεζω, 
 
 Κάτάχεω,Σΐίϊι. 7 
 
 Κάτάπασσω, Κάτάπαττω. conspergo. to 
 sprinkle. κατά της τραπέζης καταπάσας 
 λεπτήν τεφραν. Nub. 177. Syn. Προσττασσω, 
 επιπασσω, επικαταχεω. 
 
 Κάτάπαστος. qui aspergitur. besprinkled ; 
 covered, ελθοις στεφανοις καταπαστος. Equit. 
 503. Syn. Κατάμεστος, πλήρης. 
 
 Κάτάπάτϊω. conculco. to trample upon, ως 
 σ εβαλον Τρώες, κατά δ' δρκια πιστά πάτη- 
 σαν. Δ. 157. 
 
 Κάτάπανμά. requies. rest ; cessation, η κ'ε 
 σφιν δειλοϊσι γόου καταπαυμα γενοιμην. Ρ. 
 38. Syn. Καταπαυσίς, ανάπαυλα, τέλος. 
 
 Καταπάνω, compesco. to stop, και δη μιν 
 κατάπαυση αγηνοριης αλεγεινής. Χ. 457. 
 Syn. Αναπαύομαι, κατέχω. 
 
 Κάτάπεδάω. constringo compedibus ; implico 
 gravi malo. to fetter, to impede ; to afflict. 
 βλαπτουσ ανθρώπους' κατά δ' ονν ετερόν γε 
 πεδησε. Τ. 94. Syn. Πε^αω, εμπεδαω. 
 
 Κάτάπεϊλεω. interminor. to throw out in a 
 threatening manner. — πολλά δή μάτην επη' 
 θνμφ κατηπειλησαν — CEd. C. 659. Β. 
 
 Κάτάπελταζομαι. jaculor, incurso. to over- 
 run with light troops, καταπελτασονται την 
 Βοιωτιαν δλην. Acharn. 160. Syn. Κατα- 
 κοντιζω, καταπολεμεω. 
 
 Κάτάπεπτω. decoquo. to digest ; suppress. 
 εΐ7τερ γάρ τε χολον γε και αντήμαρ καταπεάν. 
 Α. 81. 
 
 Κα-άτΓερ£ω. oppedo. to insult indecorously. 
 Plut. 618. 
 
 Κάτάπεταζω, II. θ. 441. Κατ απ ετ αν ν ν μι. ex- 
 pando ; operio. to spread upon ; to cover. 
 κατεπετασ αντον την κεφαλήν φοινικίδι. Plut. 
 731. Syn. Άπλοω, εκτείνω. — κατακαλνπτω. 
 
 Κάτάπεφνω. occido. to kill, κηρ αχεος μεθεη- 
 κα, χερειονά περ καταπεφνων. Ρ. 539. Syn. 
 Κατακτεινω, φονεύω. 
 
 Κάτάπηγνϋμϊ. depango. 2. gelu constringo. 
 to fix. 2. to congeal, εν γαιη κατεπηκτο' δ 
 δε μαλα ηδν γελασσας. Α. 378. Syn. Έγκα- 
 ταπηγννω, αποπηγννμι. 
 
 Καταπίνω, deglutio. to swallow, και τους μεν 
 κατεπινε Κρόνος μέγας, όσης έκαστος. Hes. 
 θ. 459. Syn. Καταβροχθίζω, καταλαφνσσω, 
 απορροφεω. 
 
 Καταπίπτω, decido. to fall down, καππεσον 
 εν Αημνψ' — Α. 593. 
 
 Κατατπσσοω, Κάτάπιττδω. pice illino. to be- 
 smear, prop, with pitch, πάλιν κατεπιττου 
 πάς ανήρ Ένριπιδην. Eccles. 829. 
 
 Καταπλασσω, Κάταπλαττω. illino. to anoint 
 with salve ; apply plaister, &c. Hence, 
 Κάτάπλαστδς, ή,ον. (Plut. 7 17.) κατεπλασεν 
 αυτού τά βλεφαρ' εκτρεψας, Ίνα Οδυνφτο 
 μάλλον' δ δε κεκραγώς και βοών, Έφενγ' α- 
 ναζας' δ δε θεός γελασας εφη' Ενταύθα νυν 
 καθησο καταπεπλασμ'ενος, Ίν επομνυμενον 
 πανσω σε της εκκλησίας, ib. 721. Syn. Έγ- 
 χρϊω, καταλειφω. 
 
 Καταπλέω, Κάταπλωω. navigo. to sail along, 
 or to. ένθα κατεπλεομεν, και τις θεός ήγεμο- 
 νενε. ι. 142. Syn. Καταφω, εφορμιζομαι, 
 
342 
 
 ΚΑΤ 
 
 ΚΑΤ 
 
 καταφέρομαι. 
 
 Καταπλήσσω, obstupefacio. to strike with 
 terror, or amazement, εν προμαχοισι φαν'εν- 
 τα, κατεπληγη φιλον ήτορ. Γ. 31. Syn. Εκ- 
 πλήσσω, δειματοω. καταπτοεω. 
 
 Κάτάπνεω. perflo. to breathe upon ; to in- 
 spire. Hence, Κάταπνοη. ή. {Pylh. 5. 162.) 
 — en γαρ θεόθεν καταπνεει-ΐίειθώ μολπάν. 
 Again. 106. Svn. Έπιπνεω, προσπνεω. 
 
 Κάτάπρηνης. declivis. bending downwards. 
 Hence, Κάταπρηνιζω, Κάτάπρηνοω. to hurl 
 down. (Leon. Tar. An. i. 240.) χειρι κατα- 
 πρηνεΐ' στρεφεδινηθεν δε οι οσσε. Π. 792. 
 Syn. ΐίροπρηνης, επιρρεπής, καταρροπος, 
 κατάφορος, κατάντης. 
 
 Κάτάπρηϋνω. mitigo. to soften, αντάρ ό των 
 μεν έπειτα κατεπρηϋνεν ανίας. Αρ. 1. 265. 
 Syn. Καταθελγω, μαλακιζω, καθημεριζω. 
 
 ΚάταπρΊω. serra deseco. to saw off. μή 'πιτα- 
 μ\]ς τάν χείρα, καταπριων το κνμινον. Theoc. 
 1 0. 55. Syn. Ανασχιζω, διασχίζω, διακόπτω, 
 διαπριω. 
 
 Κάταπροδϊδωμϊ. prodo. to betray, περνσιν 
 καταπρονδοτε, καινοταταις σπειροντ αυτόν 
 διανοιαις. Vesp. 1044. Β. Syn. Προδιδωμι, 
 καταπροΧειπο). 
 
 Κάτάπροϊκδμαι. impune evado. Scapul. Κάτα- 
 προίζομαι. impune irrideo. Constantin. to 
 mock with impunity, ου τοι, μα τον Δια τον 
 μεγαν, και τους θεούς, Έμοϋ καταπροιζει. — 
 Nub. 1239. 
 
 Κάταπρολειπω. ante desero. to forsake, εν 
 χωρ -q, δθι τους γε καταπρολιπών εΧιασθη. 
 Αρ. 3. 1164. Syn. Καταλείπω, αποπροΧειπω. 
 
 Κάταπρυχεω. profundo. to pour out; to shed. 
 ώς ap' εφη, εΧεεινά καταπρυχεονσα παρειών 
 Αακρνα, — ib. 1117. Syn. Ώροχεω, αποχεω, 
 εκχεω, καταχεω. 
 
 Κάταπτερός. plene plumatus. winged. πεΧας 
 δ' αδελφαί τώνδε τρεϊς καταπτεροι. Prom. 
 797. Syn. Ιίτεροφορος, πτηνος, ταννσιπτερος. 
 
 Κάταπτησσω. Κάταπτωσσω, II. Δ. 340. C0I1- 
 sternor. to crouch with fear; to be timor- 
 ous, τον δ', ειπ'ερ τε λαθτ^σι καταπτηζας υπό 
 θαμνω. Χ. 191. Syn. Ύποπτησσω, δειΧιαω, 
 καταδειδω. 
 
 Κάταπτύω. Aor. 1. κάτεπτϋσά. despuo ; aver- 
 sor. to spit upon ; detest. Hence, Κάτα- 
 πτνστης, ου. δ. one who abhors ; (Anac. 169. 
 Barn.} καν που δις ειπώ ταυτδν, ή στοιβην 
 ic -^ς Ένοϋσαν εξω του Χογου, καταπτυσον ί . 
 Ran. 1178. Hence also, 
 
 Κάταπτυστδς. abominandus. abhorred. — ώ 
 καταπτυστον κάρα. Troad. 104. Syn. Ευ- 
 καταφρονητος, καταράτος, μισητός. 
 
 Κάταπτϋχης. sinuosus. having many folds. 
 Ώραζινοα, μαΧα τοι το καταπτνχες εμπερο- 
 ναμα. Theoc. 15. 34. 
 
 Κάτάπϋγδς, Κάτάπϋγων, Κάταπϋγης. terms of 
 
 1 I am not aware that this verb occurs 
 in any other place in any writer of verse. 
 Κατάπτυστος occurs twice in iEsch. once in 
 Eurip. 
 
 foul reproach. Vesp. 685. Nub. 906. Lysist. 
 
 777. Hence, Κάτάπϋγοσΰνη. ή. unnatural 
 
 lust, ib. 1020. 
 Κατάπϋθω. putredine consumo. to produce 
 
 putrefaction, f/ δρυός, η πευκης, το μεν ου 
 
 καταπυθεται ομβρψ. Ψ. 328. Syn. Φθείρω, 
 
 κατασηπω. 
 Κάταπυκνος. densus. thick ; bushy, τα ρόδα 
 
 τα δροσοεντα, και ά καταπυκνος εκείνα Έρ- 
 
 πυΧΧος κείται τάίς ΈΧικωνιάσι. Theoc. Ερ. 
 
 1. Syn. ΤΙυκνος, κατασκιος. 
 Κατάπυρπολεω. incendiis absumo. to destroy 
 
 by fire. a. θαρρεί, b. τ'ι θαρρώ καταπεπυρπο- 
 
 Χημενος; Thesm. 250. Syn. ΙΙυρποΧεω, 
 
 κατακαίω. 
 Κάτάπϋριζω, Καππ. ignem concipio. to catch 
 
 fire, αιθω' χώς αυτά Χακεί μέγα, καππυρι* 
 
 σασα. Theoc. 2. 24. Syn. ΦΧεγμαινω, επι- 
 
 φΧεγμαινω, φλογίζομαι. 
 Κατάρα 2 , άς. ή. imprecatio, dirae. a curse, με- 
 
 λαθρων μητρός φονιοι καταραι. (Anapaest.) 
 
 Eur. Elec. 1333. 
 Κάτάράκοω. lacero. prop, to tear to rags, νυν 
 
 δ' ώδ' άναρθρος, και κατερρακωμενος. Trach, 
 
 1119. Syn. Καταμυσσω, σπαραττω. 
 Κάτάρακτης, Κάταρρ. ου. ό. cataracta. 2. avis 
 
 aquatica. a water-fall ; dam, or wear. 2. a 
 
 species of water-fowl. Av. 887. 3. καταρρ. is 
 
 used in the sense of καταρρώζ. επεί δ' αφΧκτο 
 
 τον καπαρρακτην δδόν. CEd. C. 1590. Br. 
 Κάταράδμαι. execror, male precor. to curse. 
 
 τψδε κατάρώνται πάντες βροτοι αλγε' οπισσω. 
 
 τ. 330. ουκ ες κόρακας; κατάρα* συ τψ διδασ- 
 
 καλψ. Nub. 871. κατάράσαμενος, και τονθο- 
 
 ρυσας, — Vesp. 614. 
 Κάτάράτος. scelestus. execrable, ώ καταρατ 
 
 ανδρών, ώςδιεμοιρασω. Hec. 715. Syn. Επα- 
 
 ρατος, καταπτυστος, απευκτος. 
 Κάταργεω. inanem et inutilem reddo. to make 
 
 idle ; to leave unemployed, αλλ' εϊμ', όπως 
 
 άν μή καταργώμεν χέρα. Phcen. 770. 
 Κάταργμά. initiatio. an offering before the 
 
 sacrifice. — χερνιβάς τε και καταργματα Ουκ 
 
 άν φθανοις άν ευτρεπή ποιούμενη. Iph. Τ. 
 
 24-4. Syn. Τελετή, μυησις. — απαργματα, 
 
 απαρχή. 
 Κάταργΰροΰμαι. argento corrumpor. to be 
 
 bribed, και ταντ αθρησον ει κατηργυρωμενος 
 
 Αεγω. — Antig. 1077. Br. 
 Κάταρδω. irrigo. to soak ; to bespatter, ούτε 
 
 πανούργων, ούτε καταρδων, αλλά τα βέλτιστα 
 
 διδάσκων. Acharn. 658. 
 Κάτάρεζω, Κάταρρ. blande mulceo manu. to 
 
 stroke gently, χεψ'ι τε μιν κατερεξεν, έπος 
 
 τ' εφατ , εκ τ ονόμαζε. Α. 361. τών τίνα καρ- 
 
 ρεζουσα Αχαι'ΐαδων εϋπεπλων. Ε. 424. Syn. 
 
 Καταψαω, καταψηχω. 
 Κάτάρησσω, ΚάταρρηγνϋμΧ, Κάτάρωσσω, 
 
 2 The 2d syllable of this word is short in 
 the older and better poets. The same syll. 
 in the v. καταράομαι is found long in Heroic 
 verse from the effect of ictus metricus ; but 
 it is short in the Drama, as analogy requires. 
 
ΚΑΤ 
 
 ΚΑΤ 
 
 343 
 
 Κάταρρωγνϋμί, obsol. 1 . act. abrumpo. 2. neut. 
 delabor. 1 . to break down ; to force down- 
 ward. 2. to fall down, or through. From 
 Κάτάρήσσω come, Κάταρράγη. a tearing 
 asunder. {Lye. 256.) Κάταρρακτήρ, ηρος. δ. 
 a despoiler. (ibid. 169. 539.) Καταρράκτης. 
 See Κατάρακτης. From Κάτάρώσσω is de- 
 rived Κάταρρωξ, ώγος. 6 ή. abrupt ; torn 
 asunder. (Philoct. 938. Br.) — ήδε {αναρχία) 
 συν μαχ -y δορός Τροπάς καταρρηγνυσι' — 
 (frangendo ordines efficit fugam.) Antig. 
 674. Syn. 1. Αναρρηγννμι, αποθραυω, 
 καταρασσω. 
 
 ίάτάρΊγηλος. horribilis. dreadful, λνγρά, τά 
 τ' αλλοισ'ιν γε καταριγΐ]λά πελονται. ξ. 226. 
 Syn. 'Ριγί/λος, φοβερός, καταπληκτικός, 
 ίάτάρΐθμεω. annumero. to reckon, κατηριθ- 
 μηται Τρωάδων άλλων μ'ετα. Troad. 878. 
 Syn. Έπαριθμεω, εζαριθμεω, καταλογίζω, 
 ίάταρκεω. sufficio. to suffice, εμοι δε φως εν 
 ι)λιου καταρκεσει. Rhes. 448. Syn. Αρκεω, 
 ετταρκεω, εζαρκεω. 
 ίάταρνεομαι. inficior. to deny, φυς, η καταρνεϊ 
 
 1 μή δεδρακεναι τάδε ; Antig. 44'2. Β. Syn. 
 Απαρνεομαι, εζαρνεομαι. 
 
 ζάτάροω. aro. to plough, οι δ' αν κόρακες των 
 ζευγαριών, οϊσιν την γήν καταροϋσι. Αν. 582. 
 
 :t Syn. Αροω, αφαροο). 
 
 'ίαταρραπτω. consuo. to patch up ; contrive. 
 λαγώ δικην ΤΙενθεϊ καταρραψας μόρον. Eu- 
 
 i men. 26. Syn. Επιρραπτο}, συρραπτω. 
 
 ίάταρρεπω. deorsum vergo. to bend down. 
 2. act. to cause to sink. Τύχη yap ορθοί, 
 
 ' και Τνχη κατά ρρεπει. Antig. 1158. Br. Syn. 
 Πίπτω. 2. καταβαλλω. 
 
 Ιάταρρεω. defluo. to flow down ; to fall 
 down, ώς εϊδεν μελαν αίμα καταρρεον εξ ωτει- 
 λης. Δ. 149. Syn. Απορρέω, καταπίπτω. 
 
 ΧαταρρΊνάω. lima polio, to file, or smooth, 
 down, τον μεν αστέϊόν τι λεζειν καΐ κατερρι- 
 νημενον. Ran. 901. Br. See Msch. Supp. 
 743. P. Syn. 'ΡΊναω, ζεω, εζακριβοω. 
 
 • Κάταρρυτος. irriguus. watered ; overflowing. 
 ει δ' αμφι θρφκην, χιόνι την καταρρντον. 
 Androm. 214. Syn. Περιχυθίΐς, διάβροχος. 
 
 ζά-αρτνω. compono, instruo. to contrive ; 
 manage, ώς προς τι λεζων η καταρτυσων μο- 
 \ε"ίν ; CEd. Col. 71. σμικρψ χαλινψ δ' οίδα 
 τους θυμονμενονς, Ίππους καταρτυθεντας. — 
 Antig. 477. Syn. Παρασκευάζω, ευτρεπιζω, 
 προσέχω. 
 
 Κ.άταρχω, Καταρχομαι. primus facio, auspi- 
 
 I cor. to begin, prop, the rites for sacrifice ; 
 
 to slay the victim, αϊ, αϊ, καταρχομαι vo- 
 
 < μον 1 . Hec. 685. P. a. ευφημία 'στω. b. μή 
 καταρξει του τράγου. Αν. 959. Syn. Αρχο- 
 μαι. — απαρχομαι. 
 
 Κ.άτασβενννμ1, Κατασβεννΰω. exstinguo,sedo. 
 to extinguish. ώς εφαθ'' Ήφαιστος δε 
 κατεσβεσε θεσπιδαες πυρ. Φ. 381 . Syn. Απο- 
 σβεννυμι. καταπαύω. 
 
 1 Καταρχομαι has an accus. also, Phcen. 
 949. P. more usually, a genitive. 
 
 Κάτάσειω. concutio. to shake down, ιχθύας, 
 εκ κάλαμων δε πλανον κατεσειον εδωδάν. 
 Theoc. 21. 43. Syn. Αποσείω, σείω, 
 καταπτησσω, συσσειω, κατασυρω. 
 
 Κάτάσηπομαι. med. et pass, marcesco. to 
 putrefy, ουκ' αλλά κατασεσηπας, ως γ' εμοι 
 δοκεϊς. Plut. 1035. Syn. Σηπω, διασηπω, 
 αποσηπω, καταπυθω. 
 
 Κάτασθενεω. debilito. to weaken. Used thus, 
 act. Ep. άδ. 445. 
 
 Κάτασθμαινω. anhelo. to pant. Ίππος χαλι- 
 νών δ' ώς κατασθμαινων, μένει. Sept. Th. 
 399. Syn. Ασθμαίνω, καταφρυαττομαι. 
 
 Κάτάσικελιζω .... τυρόν. Vesp. 910. Br. Si- 
 culum caseum 2 comedo, to eat a Sicilian 
 cheese. 
 
 ΚαΥασϊναζω. admodum laedo. to hurt, και 
 μευ κατεσιναζε. Theoc. 30. 32. Syn. Κατα- 
 σινομαι, καταβλαπτω, αασκω. 
 
 Κάτασκαπτω. diruo. to dig* up ; overthrow. 
 Hence, Κάτασκάφής.^. defossus. 2. diru- 
 tus. dug out ; demolished. Antig. 891. Br. 
 κάπιστρατευσειν, και κατασκαψειν πολιν. Iph. 
 Α. 64. Syn. Αναστρέφω, καταβαλλω, κατε- 
 δαφίζω. 
 
 Κάτασκάφή, ης. η. specus, qs. effossus. 2. 
 eversio. an excavation. 2. throwing down ; 
 subversion, ζώσ εις θανόντων έρχομαι κατα- 
 σκαφάς. Antig. 920. Β. Syn. Κευθμων, 
 όρυγμα. 2. αναστασις, πορθησις. αφανισμός. 
 
 Κάτασκεδαζω, ΚάτασκεδανννμΊ . dispergo. to 
 throw against ; to pour out upon. See the 
 art. ΚενεβρΊα. Syn. Διασκεδάζω, καταχεω. 
 
 Κατασκελλω. exsicco. to dry up ; cause to 
 waste away. neut. or pass. Κάτασκλημΐ. per/, 
 part, κάτεσκληκώς. exaresco. to be shrivel- 
 led, or dried up. (Jul. Mg. An. ii. 499.) 
 — φάρμακων - Χρεία κατεσκελλοντο — Prom . 
 490. Bl. Syn. ΚατασκελεΓευω. 
 
 Κατασκευάζω 3 . exstruo ; instruo; praeparo ; 
 compono. to build ; furnish ; prepare ; put 
 in order, αλλ' αρπαγήν (harpagonem) αυτφ 
 κατασκευαζομεν. Menand. Ήνιοχ.ρ. 72. κοι- 
 νάς άπασι και κατεσκευασμενας. Philem. 
 Αδελφ.ρ. 357. 
 
 Κατασκευή, opificium, supellex. construc- 
 tion ; disposition ; embellishment, ap' ου 
 τρυφώμεν, θεοΰ κατασκευήν βίου Αοντος τοι- 
 αυτην, οϊσιν ουκ αρκεί τάδε; Eur. Supp. 214. 
 Syn. Επισκευή. — κτισις. συστασις. — μηχα- 
 νησις, συνταζις, κατασκεύασμα. 
 
 Κάτασκηνωμά. το. tegumentum. a curtain ; 
 a covering, δροιτης κατασκηνωμα, δικτυον 
 μεν οΰν. Choeph. 997. Syn. Παραπέτασμα, 
 σκεπας. 
 
 Κάτασκηπτω. immitto, incumbo. to break 
 
 2 Sicilian cheeses were in as much request 
 at Athens, as Parmesan, Cheddar, or Stilton, 
 with us. 
 
 3 This is a prosaic word, and found in no 
 Poet, I believe, but the two here quoted. 
 Κατασκευή occurs but once ; in Euripides, 
 the most prosaic of the Tragedians. 
 
344 
 
 ΚΑΤ 
 
 forth ; to burst upon. 2. to lean, or rely, 
 
 upon, καλών ικνοϋμαι, και κατασκηπτω λι- 
 
 ταΐς. (Ed. C. 1012. Br. Syn. Έγκατασκηπ- 
 
 τω, σκηπτω, επερειδομαι. 
 Κάτασκϊαζω, Aristot. An. i. 182. (Ed. C. 406. 
 
 Κάτασκϊάω. obumbro. to overshadow ; to 
 
 cover, μακροί τε, μεγάλοι τε, κατεσκιαον δε 
 
 Χαρυβδιν. μ. 436. Syn. Κατακρυπτω. 
 Κατασκίδς. opacus. shaded; covered, των και 
 
 λαχνφ δέρμα κατασκιον' αλλά νν και των. 
 
 Hes. ε. 513. Syn. Έπισκιος, καταπνκνος. 
 Κάτασκόπή. speculatio. secret observation. 
 
 τον οΰν παρόντα πεμψον εις κατασκοπήν. 
 
 Philoct. 45. Syn. Σκεψις. εζετασις. 
 Κατάσκοπος, explorator. a scout ; a spy. οΐσθ' 
 
 ην'ικ ήλθες Ιλιον κατάσκοπος. Hec. 238. 
 
 Syn. Εξεταστής, κατοπτης. 
 Κάτασμϋχω. comburo. to burn, ος με κατα- 
 
 σμυχων και ες οστ'εον αχρις ιαπτει. Theoc. 
 
 3. 17. Syn. Έκκαιω, κατακαίω. 
 Κάτασπάραττω. dilacero. to tear in pieces. 
 
 την ειρεσιωνην μου κατεσπαραζατε. Eq. 728. 
 Κάτασπάω. demitto. to drawdown; to swal- 
 low, ες Ορσιλοχου χθες των τριχών κατε- 
 
 σπασα. Lysist. 726. Syn. Ανασπαω, καθελ- 
 
 κω. — καταπίνω. 
 Κάτασπειρω. spargo. to sow ; to produce. 
 
 δσας ανίας μοι κατασπειρας φθίνεις. Aj. 1005. 
 
 Br. Syn. "Σπείρω, καταφυτευω. Phr. Kara- 
 
 βαλλειν σπέρματα yaiy. Ερ. 
 Κάτασπενδω. libamento perfundo. to pour 
 
 libations on; pay solemn honour to. — Atyt- 
 
 vav κατα-σπενδειν μελιφθογγοις αοιδαϊς. Isth. 
 
 6. 12. Syn. Σπενδω, αποσπενδω, απ άρχομαι. 
 Κάτασπερχω. impello. to urge on. Χηστας 
 
 εΧαννων, και κατασπερχων δορί. Acharn. 
 1188. Syn. Σπερχω, επισπερχω, επειγω, 
 
 κατεπειγω, σπουδάζω, παρακεΧευομαι, προτρέ- 
 πομαι, συμβουλεύω, κατασπευδω. 
 Κάτασπδδεω. in pulverem dejicio. metaph. 
 
 occido. to lay in the dust, to kill, ουδ' 
 
 αμφιλεκτως μην κατεσποδημενοι. Sept. Th. 
 
 815. Syn. Κονιαω, πλησσω, κατακαινω. 
 Κατασταζω. destillo. to drop, δρας νεκρον 
 τονδ', ου κατασταζω δάκρυ ; Hec. 759. Syn. 
 Αποστάζω, ενσταζω. 
 
 Κάταστάσίς. η. constitutio. establishment ; 
 cessation, καταστασις γενοιτ αν ουδενδς νο- 
 μού. Aj. 1247. Β. Syn. Κατάστημα, διαταξις, 
 σύνταγμα, συστασις. — καταπαυμα. 
 
 Κάταστάτης. instaurator. one who sets in 
 order, or restores, αλλ' αρχεπλουτον και 
 καταστατην δομών. Soph. El. 73. Syn. Έυ- 
 τρεπιστης, κατασκευαστής. 
 
 Κάταστειβω. calcando tero. to tread. — εφ' 
 άς—Τό πρώτον ικου και κατεστει-φας πεδον. 
 (Ed. C. 467. Br. Syn. Στειβω, επιστέφω. 
 
 Καταστέλλω, reprimo, compono. to put, or 
 keep down ; to check ; to attire, πάλιν 
 καταστελουμεν' αλλ' ορθού κάρα. Bacch. 931. 
 Syn. Αναστέλλω, κατασκευάζω, επέχω. 
 
 Καταστίνω. ingemo. to lament deeply, υπέρ 
 τυράννων ζυμφοράς καταστενειν. Iph. Α. 470. 
 Syn. Αναστενω, καταστεναζω. 
 
 ΚΑΤ 
 
 Κάταστεφω. corona cingo. to crown ; encircl• 
 with a chaplet. Hence, Κάταστεφής. δ ■>) 
 (Track. 181.) βωμον καταστεψαντες, ώ 
 όρφς, aval. Heracl. 125. Syn. Στέφω, επι 
 στέφω, αναδεω. 
 
 Κάταστηριζω. defigo. to fix, or fasten on 
 λοζαΐ δ' επ' αυτής τρεϊς κατεστηριγμεναι 
 Eur. Thes.fr. 5. 9. 
 
 Κατάστικτος, η, δν. maculis distinctus. spot- 
 ted. — και κατάστικτους δοράς. Bacch. 686 
 
 Κάταστδρεω, Κάταστδρεννϋμϊ, Καταστορνϋμί 
 Καταστρωννϋμι. sterno humi. to strew, ο, 
 spread on the ground. 2. to lay prostrate 
 πυκνοϊσι λαεσσι κατεστορεσαν με-/αλοισι 
 Ω. 798. κωεα καστορνϋσα θρονοις ενι δαιδα 
 λεοισι. ρ. 32. 2. δαμαρτα και παϊδ' ενι κατε 
 στρωσεν βελει. Here. F. 995. Syn. Kara 
 βάλλω, καταπαύω. 
 
 Κάταστραπτω. fulgure illustro. to lighten 
 dazzle with lightning, μή, προς σε του κατ 
 άκρον Οιταΐον ναπος- Διός καταστραπτοντος 
 εκκλεψης λογον. Trach. 436. 
 
 Καταστρέφω, subverto. to overturn, κα 
 κεκράγας, ύσπερ αιει την πόλιν καταστρέφεις 
 Equit. 274. Syn. Καταβαλλω, καταστορεω 
 ανατρέπω. Phr. ΤΙολεμιο: γερί προστρεπειν 
 Pind. 
 
 Καταστροφή, subversio ; catastrophe, destruc 
 tion ; termination of life ; issue of the plo 
 in a drama, περασιν ηδη και καταστροφψ 
 τίνα. GEd. C. 105. Syn. Ανατροπή, καθαιρε 
 σις. — τέλος. 
 
 Κάταστΰγεω. neict. and act. horreo. to shrinl• 
 from, with an accus. Od. κ. 113. ως εφατ 
 Αντΐλοχος δε κατεστυγε, μΰθον άκουσας. Ρ 
 694. Syn. Αποστυγεω, απεχθαιρω, αποτρε 
 πομαι. 
 
 Καταστνφελδς, Καταστνφλδς. valde durus 
 very hard. Ωγυγιον, το δ' ϊησι καταστυφε• 
 Χον δια χώρου. Hes. θ. 807. Syn. Στυφελος 
 τραχωδης. 
 
 Κάταστωμυλλδμαι. deblatero. to talk flip 
 pantly. οία κατεστωμϋλατο. Thesm. 468 
 Syn. Στωμυλλω, φλυάρεω, φληναφεω. 
 
 Κάτάσΰδμαι. cum impetu descendo. to rusl 
 down, aipoppov δ' apa κϋμα κατεσσντο καλ 
 ρεεθρα. Φ. 382. 
 
 Κατασφάζω, Κάτασφαττω. interficio. to slay 
 κατασφαγειη προς τριπλαΊς άμαζιτοϊς. (Ed 
 Τ. 731. Br. Syn. Σφάζω, αποσφαττω. 
 
 Κάτασφράγιζω. obsigno. to seal up. ένσημα 
 και σα, και κατεσώραγισμενα. Eur. Hypsip 
 fr. 12. 
 
 Κάτασχετός, ου. ό η. correptus ; instinctn 
 furiis. possessed ; frantic, αλλ' εισομεσθα μι 
 τι και κατασχετον Κρυφή καλύπτει καρδι^ 
 θυμουμενη. Alltig. 1253. (Schol. μανιώδες. 
 — κατασχετος εσσομαι οιστριμ. Paul. Sil 
 An. iii. 82. 
 
 ΚάΥασχεω, ΚαΥασχω, Κατασχεθώ, for Κατέχω 
 cohibeo, &c. to restrain ; to seize, or take* 
 possession of. Used also in the neuter sense 
 of εχω, Soph. Elec. 503. — ευ κατασχησει ι 
 bene vertet. κάτασχες opy ην. — ib. 1011. μο-1 
 
ΚΑΤ 
 
 ;ί λις κατασχεθοντες ϊππικόν δρομον. \Ό. 756. 
 
 ίάτασχιζω. diffindo. to split, med. split 
 
 one's sides with laughing, σύ γαρ κατεσχισω 
 
 μεν επί γελωτι. Ran. 403. Β. Syn. Απο- 
 σχίζω, καταρρηγνυμι. 
 
 ίάτασχόλαζω. otior, immoror. to loiter. — 
 ι εάν μοι τον χρόνου δοκήτ'ε τι -Κατασχολαζειν 
 
 — Philoct. 128. Syn. Αηθϋνω. 
 
 Ζάτάτεθνημί,/οτ'Κ.άταθνησκω. ηδη yap ΤΙηΧήά 
 Τ(."ϊ' οίομαι η κατά παμπαν-Ύεθναμεν — Τ. 334. 
 ., Ιάτάτεινω. extendo. act. to stretch out ; draw 
 J tight ; restrain, neut. to press forward on a 
 ^journey ; to continue a discourse, σπουδαι 
 ■ δε λόγων κατατεινομενων. Hec. 129. Syn. 
 
 'Συντείνω, επεκτείνω, επέχω, κατέχω, παρηκω. 
 
 ίάτάτηκω. colliquefacio. to melt down ; con- 
 sume, ως δε χιών κατατηκετ εν ακροπολοισιν 
 
 ορεσσιν, "Β.ν τ' Ένρος κατετηξεν — τ. 205. 
 
 Syn. Συντήκω, εκτηκω. — ισχναινω. 
 ..Ιάτάτϊθημ'ί. depono. to put down ; deposit ; 
 
 lay up. ει δε κεν ασπίδα μεν καταθειομαι 
 Όμφαλοεσσαν. Χ. 111. Syn. Αποτιθημι, εγ- 
 
 κατατιθημι. — καθιστημι. 
 
 ΙάτάτΊλάω. stercore contamino. to defile 
 "with excrement, η κατατιλα των Έκαταιων, 
 
 κυκλιοισι χοροϊσιν υπαδων. Ran. 366. 
 
 Ιάτάτοζενω. sagitta trajicio. to pierce 
 , through; discomfit. Nub. 944. 
 Ιάτατρνχω. exhaurio, afiligo. to wear away ; 
 
 exhaust, τά φρονεων, δωροισι κατατρύχω 
 
 και εδωδ?^ Ααονς, — Ρ. 225. Syn. Απαντλεω. 
 
 καταδαπαναω. 
 
 ίάταυγαζω. illumino. to shine upon ; to 
 
 .enlighten. Nonn. med. aspicio. to behold. 
 
 j: — Ζηνα κατηυγασαμην. Epig. 1. I. Hence, 
 
 Κάταυγαστειρά. r). epith. of the Moon. Orpk. 
 
 H. 8. Syn. Φωτίζω. 
 
 ίάταυδάω. eloquor, enuntio. to speak out. 
 
 οι μοι' καταυδα' πολλόν x εχθιων εσει Σιγωσ, 
 
 — Antig. 86. Syn. Έξανδαω, απαγγέλλω. 
 '\ίάτανθϊ, Od. κ. 567. Κάταντοθϊ. adv. ibi, illic. 
 j L there ; in that place, κλαιετον εζελθόντε, 
 H καταυτόθι τόξα λιπόντε. φ. 90. Syn. Αυτόθι, 
 
 αυτόν, εκεί, ενταύθα, τ-ρδε. 
 ΑίΛτανΧίω, tibia modulor. to play on the 
 Ί pipe. 2. Used actively by Eurip. to work 
 
 to madness, as by some magic strain, τάχα 
 J σ εγώ μάλλον χορευσω, και καταυλησω φοβψ. 
 
 Here. F. 871. 
 
 ίάτανλιζομαι. stationem habeo. to encamp. 
 
 νυν μεν καταυλισθητε' και γάο ευφοονη. 
 [ Rhes. 518. 
 ι ίάταυχενϊος, ά, ον. per collum defluens. on 
 
 the neck, χερσι καταυχενιους λυσαμενη πλο- 
 
 , καμονς. Rutin. An. ii. 392. 
 
 ίάταυχεω. superbio. to exult ; be proud of. 
 
 η παϊς εμός, πληθει καταυχησας νεών. Pers. 
 
 1 Attic usage requires πολλφ, which does 
 aot suit the verse. My venerable friend, Dr. 
 Farr, suggested μάλλον, but Porson, Hec. 
 324. πλεΐον. Instances of a double com- 
 parative, are //. Ω. 243. Hec. 381. Eccles. 
 1131. Herod. \.§§ 31,32. 
 
 ? 
 
 ΚΑΤ 
 
 345 
 
 352. Syn. Αυχεω, επανχεω. 
 
 ΚάτάφάγεΊν. devorare. to devour, ούτω υπερ- 
 φίαλους' μη τοι κατά πάντα φαγωσι. γ. 315. 
 Syn. Κατατρώγω, κατεδω. λαφυσσω. 
 
 Καταφαίνομαι, videor. to appear. Hence, 
 Καταφανής, adj. evident. (Antiph.) Κατα- 
 φανώς. adv. (Equit. 943.) και δή επεί Κρισσης 
 κατεφαινετο κόλπος άπειρων. Horn. Αρ. 431. 
 Syn. Φαίνομαι, διαφαίνομαι. 
 
 Καταφεύγω, perfugio ; perfugium habeo. to 
 flee unto for succour, &c. ουκ εχω βωμόν 
 καταφνγεΊν άλλον, η το σον γονυ. Iph. Α. 
 911. Hence, Καταφυγή, ή. (Orest. 448.) Syn. 
 Καταφυγγανω, προσφεύγω. 
 
 Κάτάφημϊ. aflirmo, coniirmo. to declare ; as- 
 sent to. — ου πριν ιδοιμ Ορθόν έπος, μεμφο- 
 μενων"Αν καταφαιην. — (Ed. Τ. 515. Syn. 
 Φ η μι, καταφασκω, ομολογούμαι. 
 
 Κάτάφημιζω. divulgo. to publish. Olymp. 6. 
 93. Syn. Αιαβοαω, διαγγελλω. 
 
 Κάταφθάτεω. praevenio, pervenio. to arrive 
 at quickly. See Wakef. Butler, από Σκάμαν- 
 δρου γήν καταφθατουμενην. Eumen. 401. 
 Syn. Καταφθάνω, προλαμβάνω. 
 
 Κάταφθειρω. ΚαταφθΤω, Od. ε. 341. corrum- 
 ρο; interimo. to destroy. Hence, Κάταφθόρά, 
 ας. η. (Ion. 1236.) ημάς προδονναι, και 
 καταφθεΖραι πολιν. CEd. Τ. 338. Syn. 
 Φθείρω, καταστρέφω. 
 
 Κάταψθΐνω. marcesco, pereo, to waste away ; 
 perish, νοσώ καταφθινοντα, — Philoct. 269. 
 Syn. Φθίνω, διαφθείρομαι, κατατηκομαι. 
 
 Κάταφλεγω. comburo. to burn up. Hence, 
 Κάταφλεξίπολϊς. η. epith. of one, who in- 
 flamed the hearts of a whole city. (Ep. 
 άδεσπ. 56.) αλλ' ήτοι τάδε πάντα καταφλεζω 
 πυρι κηλεω. Χ. 512. Syn. Συμφλεγω, κατα- 
 καίω, κατεμπρηθω. 
 
 Κάτάφοβεομαι. extimesco. to dread, ει δε 
 τοντο καταφοβεϊσθον, μη τις αμαθια προσι]. 
 Ran. 1109. Β. 
 
 Κάτάφονενω. trucido. to slaughter, εα δ' υπ' 
 αστών καταφονευθήναι πετροις. Orest. 624. 
 Syn. Κατακτεινω, καταπεφνω. 
 
 Κάταφραζομαι. considero. to observe with 
 attention. — ύμείς δε καταφραζεσθε καϊ αντοί- 
 Ύηνδε δικην — Hes. ε. 249. Syn. Ανασκοπεω, 
 εξετάζω. 
 
 Κάταφρακτος. munitus, septus, fortified ; 
 inclosed, πετρωδει καταφρακτος εν δεσμψ. 
 Antig. 970. Syn. Ώεριφρακτος. ενφρακτος. 
 
 Κάταφρόνεω. sperno. to despise ; disregard, 
 οι» καταφρονώ ' γώ τών θεών, θνητός γεγώς. 
 Bacch. 199. Syn. Περιφρονεω, αθεριζω, ατι- 
 μάζω, λακτιζω. 
 
 Κάταφροντιζω. in curas iiterarias expendo. to 
 waste in study, αλλ' ουκ απολωλεκ, αλλά 
 καταπεφροντικα. Nub. 857. 
 
 Κατα^ρϋγω. valde torrefacio. to scorch ; 
 burn up. και καταφρυγει βάλλων ημάς, τονς 
 δε ζώντας περιφλνει. Nub. 395. Syn. Φρυγω, 
 απανθρακιζω, καταιθω, φλέγω. 
 Κάτάφυλλόρόεω. marcesco. to wither away. 
 ακλ())ς τίμα κατεφυλλοροησε ποδών. ΟΙ. 12. 
 
 Υ Υ 
 
 
346 
 
 ΚΑΤ 
 
 ΚΑΤ 
 
 
 22. SyN. Καταμαραινομαι, κατατηκομαι. 
 ΚάτάχαΧκος. seratus. brazen. — καταχαΧκον 
 
 άπαν Πεδίον αστραπτει. (gleams iv'ith brass.) 
 
 Phcen. 110. Syn. ΈγχαΧκος, παγχαΧκος, 
 
 ενοπΧος. 
 Κάτάχαρμά. ludibrium. a laughing stock, ώ 
 
 μοι εγώ δειΧός' και δη καταχαρμα μεν εχθροΤς. 
 
 Theog. 1063. Β. Syn. Έμπαιγμα, χΧευασμα, 
 
 καταγελως. 
 Κάτάχειρως. manibus aptus. fit for the hand. 
 
 αιαυτψ φθαιη καταχειριον εντυνασθαι. Apoll. 
 
 1.1189. Syn. 'Αρμόδιος. 
 Κάτάχεω. effundo. to pour forth. Hence, 
 
 Κάτάχυδην, Κακχ. adv. largely. (Anac. 71. 
 
 Barn.) τον δ' ημειβετ έπειτα θετις κατά 
 
 δάκρυ χεουσα. Α. 413. 
 Κά-αχηνη. hiatus. 2. irrisio. an opening of 
 
 the jaws in, 2. mockery and insult, ap ov 
 
 μεγαΧη τουτ εστ αρχή, και τοΰ πΧοντον κατα- 
 
 χηνη ; Vesp. 574. Syn. Καταγελως, κατα- 
 
 φρονησις. 
 Κάταχθης. onustus. loaded. Nic. ΑΙ. 322. 
 Καταχθόνιος, subterraneus. beneath the earth. 
 
 Ζενς δε καταχθόνιος, και επαινή Περσεφονεια. 
 
 Ι. 457. Syn. 'Υπόγειος, 6 κάτω. 
 Καταχρεμπτομαι. s. s. as Καταπτυω. ών κατα- 
 
 χρεμ-φαμενη - Μέγα και πΧατΰ. Pac. 815. 
 Κάταχρνσός. inauratus. golden, εν γ' ό κατα- 
 
 χρνσος είπε ποΧΧ' Ευριπίδης. Diph. 
 Κάταχρϋσοω. inauro. metaph. laudibus ex- 
 
 orno. to gild ; to bepraise. κεύθνς κατεχρυσου 
 
 πας ανήρ Έυριπιδην. Eccl. 826. Β. 
 Κατάχυσμά. jus, jusculum. that which is 
 
 poured out, or over ; sauce. 2. pi. nuts, 
 
 sweetmeats, thrown upon a new-married 
 
 couple ; or a slave just entering his state of 
 
 servitude, καταχυσμ έτερον γΧυκν και Χιπα- 
 
 ρόν. Αν. 535. Β. ώερε νυν ιουσ εισω κομίσω 
 
 καταχυσματα. Plut. 768. Syn. 1. Ζωμός. 
 
 2. τρωγαΧια, τραγηματα. 
 
 ΚάΥαψαω. defrico, demulceo. to touch gently ; 
 
 to pat. καυτός κατάρων αυτόν, ώσπερπωΧΊον. 
 
 Pac. 75. Syn. Καταψύχω. καταθεΧγω. 
 Κάταψευδΰμαι. mentior. to tell a lie. πάρα σοι 
 
 Χεγεσθω, και καταφευδου καΧώς. Bacch. 334. 
 Κάταψεκαζω. irroro. to bedew ; wet. — καπό 
 
 γης Χειμωνιας-Αροσοι κατεψεκαζον — Agam. 
 
 570. Syn. Επιψεκαζω, επινοτιζω, καταρραινω. 
 Κάτα-φηχω. derado, detergo. 2. demulceo. 
 
 3. adsequo. 4. contero. to rub down ; to 
 calm ; to smooth ; to rub to pieces. 2. ως 
 φατο, μείΧιχιοισι καταψηχων οαροισι. Apoll. 3. 
 1 102. 4. pel πάν αδηΧον, και κατεψηκται χθο- 
 νί. Trach. 700. Br. Syn. Καταζεω,αποψαω, 
 τρίβω. 2. καταμαΧαττο). 3.δμαΧιζω. 4. αμαθϋνω. 
 
 Κάτεγγΰάω. vadimonio obstringo. to bind by 
 taking a pledge ; to promise in marriage. 
 ην σοι κατηγγυησ , εταιρειαν σεβηαν. Orest. 
 1084. 
 
 Κατεγχαινω. inhio ; illudo. to gape with 
 laughing at. κατεγχανοι γε ταΐς εμαΐσιν αν 
 τυχαις. Acharn. 1197. Syn. ΚαΓαγελα£ω. 
 εγχαινω. 
 
 Κάτϊδω. act. & med. corrodo. to devour. Ao- 
 
 γειων παρά νηυσι κυνες ταχεες κατεδονται 
 Χ. 89. Syn. Έξεδω, κατατρώγω. 
 Κάτειβω. for κάτάΧείβω. effundo. to ρουτ 
 out. 2. pass, diffluo. to be melted, med 
 μυρομενοι, θαΧερόν δε κατειβετο δάκρυ πα- 
 ρειών. Ω. 794. pass, ώς φατο' ry δ' εντοσθ 
 
 κατειβετο θυμός ακου?]. Αρ. 3. 1131. Syn 
 
 Καταχεω, καταβρέχω. 2. εκρεω, καταρρέω 
 
 κατατηκομαι. 
 Κάτειδω. inus. conspicio. to behold, ώ φιΧοι 
 
 ουκ εκτεινον εγώ μΰν, ουδέ κατεΧδον - ΟΧΧυ 
 
 μενον. Batr. 146. — Syn. ΑποβΧεπω, κατά 
 
 βΧεπω. 
 Κάτεικαζω. conjector. 2. assimilo. to surmise 
 
 2. to liken, ώ παντ εκεινω τόϊς εν Αιγυπτι* 
 
 νομοις Φυσιν κατεικασθεντε και βίου τροφάς 
 
 GEd. C. 337. Br. Syn. Εικάζω, απεικαζω. 
 ΚάτειΧυσπώμαι. " instar serpentium corpus 
 
 traho. to crawl like a snake, την δ' εκ τρο- 
 
 χιΧιας αΰ κατειΧυσπωμενην. Lysist. 722. 
 Κάτειμϊ. descendo ; reverto. to go down 
 
 come back, έσπεριος δ' εις άστυ ιδών εμό 
 
 έργα κατειμι. ο. 504. Syn. Κατέρχομαι, ανέρ- 
 χομαι. 
 Κάτεκφενγω. effugio. to escape from, χηρευ- 
 
 ομεν, τον δ' ουκ εχομεν κατεκφυγεΐν. Cycl 
 
 439. Syn. Καταφεύγω, αποφεύγω. 
 ΚάτεΧαυνω. urgeo ; contundo. to ride against 
 
 attack ; thump, η ου μεμνασ ότ εγών τ{ 
 
 κατηΧασα, και τυ σεσαρώς. Theoc. 5. 116 
 
 Syn. ΑπεΧαυνω. 
 ΚάτεΧεγχω. redargue to confute ; convict 
 
 — σέ δε μη τι νοον κατεΧεγχετω είδος. Hes. 
 
 ε. 712. 
 Κάτεμμάτεω. manum guise immitto. to thrust 
 
 down the throat, to cause sickness. Nic. 
 
 Al. 138. Th. 809. 
 Κάτεμπαζω. corripio, urgeo. to overtake 
 
 aXX' οπόταν χρειώ σε κατεμπαζ -y μογεοντα. 
 
 ibid. Th. 695. 
 Κάτεμπρηθω. incendo. to burn up. η σαρκα\ 
 
 την εμήν κατεμπρησας πυρί. Here. F. 1151. 
 
 Syn. Έμπρηθω, ανακαιω, κατακαίω, κατα- 
 
 φΧεγω. 
 Κάτεναιρω, act. & med. Κάτενάριζω, Aj. 26. 
 
 interficio. to kill, αλλ' οίον τον ΊηΧεφιδην 
 
 κατενηρατο χαΧκψ. Χ. 518. Syn. Κατακ-ει- 
 
 νω. — διαφθείρω. 
 Κάτεναντϊόν, Κάτεναντϊά, Κάτεναντΐ. Κάτενώ• 
 
 πά, II. Ο. 320. adv. adversus. opposite to ; 
 
 over against, ει δε κ'εν οι προπαροιθε πόΧεως 
 
 κατεναντ'ιον εΧθω. Φ. 567. Syn. Κατάντικρυ. 
 
 εναντίον, καταντιπερας, κατϊθυ. 
 Κάτενηνοθά. like'Έπεvηvόθά, II. Β. 219. See 
 
 Damm. cc. 1066. 1706. ειστηκει, ποΧΧή δε 
 
 κονις κατενηνοθεν ωμούς. Hes. α. 269. 
 Κατε7ταγω. induco, invito, to bring in. το 
 
 ΜΟΔΩΜΕΝ, είτα δ' ΑΥΤΟ, κατεπαγων πυκ- 
 
 νόν. Equit. 25. 
 Κάτεπειγω. urgeo, incito. to press upon, θεν 
 
 σεαι' ηδη γάρ χαΧεπόν κατά γήρας επείγει. 
 
 Ψ. 623. Syn. Επειγω, κατασπερχω, επι- 
 
 ΘΧιβω. 
 Κάτεπω. (inus.) nomen alicujus defero. 2. 
 
ΚΑΤ 
 
 simpl. loquor. to accuse ; to avow. a. τι δ' 
 έπαθες ; b. ηΧγονν τω σκεΧη, μακράν όδδν 
 ΔιεΧηΧνθώς. a. ιθι νυν, κατειπε μοι. b. το τι ; 
 Pac. 825. 
 
 κατεργάζομαι, efficio ; operor ; interficio. to 
 effect ; finish ; dispatch. — πάν yap άν κατειρ- 
 γασω. Soph. El. 1022. Br. Syn. Εργάζομαι, 
 απεργάζομαι, διαπράττω, διαχειριζω. — συν- 
 τελεω. — αναιρεω. φονεύω. 
 
 ίάτεργάθω, Κάτειργω. veto, coerceo. to 
 check ; keep in order, κήρυσσε, κηρνξ, και 
 στρατον κατειργαθον. Eumen. 569. Syn. 
 Ανειργω, απειργω, κατέχω, χειροω. 
 ίάτϊρεικω. frango, contundo. to bruise ; break 
 in pieces. (Vesp. 650.) 2. vied, disscindo, 
 inpr. vestes, ob mcerorem. to rend, or, tear 
 open, the garments in grief. ποΧΧαι δ' άπα- 
 Χαϊς χερσί καΧυπτρας-Κατερεικομεναι — Pers. 
 537. Syn. Ανασχιζω, κατασχιζω. 
 ίάτερειπω. act. dejicio. to pull down. 2. neut. 
 decido. to fall down. — κατηριπε δ' ες μεΧαν 
 ίιδωρ Αθρόος, ώς δκα πυρσός απ' ουρανώ ηρι- 
 πεν αστήρ. Theoc. 13. 49. Syn. Ερειπω. 2. 
 καταπίπτω. καταβαΧΧομαι. 
 .ατερενγω. eructo. 2. efflo in. to breathe 
 from the stomach, ώς θερμδν ή μιαρά τι 
 μου κατηρυγεν. Vesp. 1151. Β. Syn. Ave- 
 φεύγω, καταπνεω. 
 
 : '.άτερεφω. tego. to cover, ώς εν κατηρεψασθε 
 και νονβνστικώς. ib. 1294. Syn. Κατασκε- 
 παζω, στεφανοω. 
 
 '.άτερεω. loquor, obloquor. to tell out. ώ 
 θεωμενοι, κατερώ προς υμάς εΧευθερο^ς. Nub. 
 518. Syn. Κατειπεϊν. — καταΧαΧεω.—απαγ- 
 ΙγεΧΧω. 
 
 Ιάτερητΰω, II. Ι. 461. Κάτερνκάκω, Ω. 218. 
 Κάτερνκάνω, Orph. 645. Κάτερϋκω. detineo. 
 to detain, αυτόν μιν κατερυκε, διδου δ' δγε 
 θυγατέρα ην. Ζ. 192. Syn. Έρητνω, κατέχω, 
 καταπιέζω. 
 
 .άτερϋω. detraho. to drag down. μοχΧοϊσιν 
 ItT apa την γε κατειρυσεν εις άΧα δΐαν. ε. 261. 
 Syn. Κατάγω, καθεΧκυω. 
 άτερχομαι. descendo. to go down, αγρψ, 
 ινδέ ποΧινδε κατέρχεται' ονδε οι εννα'ι. Χ. 187. 
 ?Syn. Καθηκω, καταβαίνω, καταντάω, 
 .άτεσθ'ίω. Κάτεσθω, Philipp. An. ii. 227. de- 
 voro. to eat up. πειναων' μαΧα γάρ τε κατ- 
 \εσθιει, ειπερ άν αντόν. Γ. 25. Syn. Κατα- 
 τρώγω, καταναλίσκω. 
 
 .άτευγμά. το. preces. 2. imprecatio. a prayer. 
 2. a curse. 1. Ίκετις αφΧγμαι τοϊσδε σνν κατ- 
 ευγμασιν. (Ed. Τ. 920. Br. 2. ορθώς άκου- 
 σας των εμών κατευγματων. Hippol. 1170. 
 Syn. Έυχη. 2. κατάρα, αρα. 
 άτευκηΧεω. tranquillum reddo. to calm. -κατ•- 
 ίνκηΧησε δε πάσαν-Γαϊαν δμώς. Αρ. 4. 1059. 
 5ΥΝ. Καταπραΰνω, γαΧηνοω, καταπαύω, 
 .άτευναζω, Κάτεννάω. sopio. to hush to sleep. 
 τω μεν ap' εν τρητοίσι κατεννασθεν Χεχεεσ- 
 ι σιν. Γ. 448. See JEJ. 248. Syn. Απευναζω, 
 αναπαύω, κατακοιμιζω. 
 άτευτρεπιζω. comparo. instruo. to get ready. 
 ταύτας κατευτρεπιζ'' εγώ δε βουΧομαι. Eccles. 
 
 ΚΑΤ 
 
 347 
 
 510. Β. Syn. Έυτρεπιζω, κατασκευάζω, 
 κατακοσμεω. 
 Κάτενχόμαι. precor. 2. imprecor. to pray, to 
 imprecate, και, στάσα προσθεν εστίας, κατηυ- 
 ζατο. Alcest. 159. Syn. Εύχομαι. 2. κατ- 
 αραομαι. — αυχεω. 
 ΚάτεφαΧΧομαι. contra irruo. to leap down 
 against, ήτοι δγ' εξ Ίππων κατεπαΧμενος αν- 
 τίοςεστη. Α. 94. Syn. ΚαθαΧΧομαι,καθορμαω. 
 Κατέχω, retineo, obtineo, &c. to retain ; oc- 
 cupy ; check, ώς φατο' τονς δ' ηδη κατεχεν 
 φυσιζοος άΐα. Γ. 243. εμπης ουδέ βασις σε 
 καθεξεται, αΧΧ' αρα θυμφ. Ερ. άδ. 302. 8υν. 
 Κατερυκω, κατερητυω, καθειργω, οχμαζω. Eur. 
 See Κατασχεω, etc. 
 ΚάτηβόΧεω. animo decido. to faint, οία κατη- 
 βοΧεων' φυχή δ' αϊδωνεαΧευσσει. Nic. ΑΙ .194. 
 Κάτηγορεω. accuso ; reprehendo. to accuse ; 
 convict. — εν γάρ οι χθονι ΤΙηκτόν,τοδ' εγχος 
 περιπετες κατηγορεί. Aj. 907. Br. Syn. 
 Αιτιαομαι, εγκαΧεω. — καταβοαω, μέμφομαι. 
 Κατήγορος, accusator, an accuser, ζυνηγορεϊς 
 
 σιγώσα τφ κατηγορώ. Trach. 816. Br. 
 Κάτηκδδς,ου. δ. explorator. a listener ; a spy. 
 2. ό ή. monger, obedient, τούτον γάρ ουνεκ 
 άνδρες ευχονταιγοναςΚατηκοους —Antig. 642. 
 Β. Syn. Ακουστής. 2. υπήκοος, εριηκοος, 
 ευεικτος, ευπειθης. 
 ΚάτηΧϊψ. scala, tabulatum. a ladder, επί την 
 κατηΧιφ' ενθνς ανεπηδησαμεν. Ran. 566. Br. 
 Syn. Μεσοδμη. κΧιμαξ. 
 ΚάτηΧνσϊά. ΚάτηΧΰσίς, Simon, fr. 112. de- 
 scensus, profectio declivis. descent ; down- 
 fall, δή τότε Χαι-φηροΤο κατηΧνσι -g Ζεφυροιο. 
 Αρ. 4. 886. Syn. Κάθοδος, καταβασις, επε- 
 Χευσις. 
 Κάτημνω. declinor. 2. oculos claudo. to sink. 
 2. todroop, expire. See Ερ. άδεσπ. 660. κατ- 
 ή μνσεν, Antip. Sid. An. ii. 37. φνταΧιτ>} νεο- 
 θρεπτα κατημϋουσιν εραζε. Apoll. 3. 1400. 
 Syn. Ημυω. -κατακΧινομαι, καταπίπτω. 
 Κάτηορδς. dependens. hanging down. Χνσα- 
 μενος τεΧαμώνα κατηορον' — Apoll. 2. 1042. 
 Κάτηπίάω. mitigo. to assuage, αλθετο χειρ, 
 οδνναι δε κατηπιοωντο βαρεϊαι. Έ, 417. Syn. 
 Καταπραΰνω, κατακηΧεω. 
 Κάτηρεφης, Κάτερεφης. tectus. covered, σταθ- 
 μούς τε, κΧισιας τε κατηρεφεας, ιδε σηκοΰς. 
 Σ. 589. Syn. Έπηρεφης, καταστεγος,καΧυπτος. 
 Κάτηρης. gratus. acceptable. — θησαύρισμα 
 Αιονυσου τοδε Οσμ% κατήρες, — Eur. ΕΙ. 499. 
 Syn. Έυηρης, θϋμηρης, αγαπητός. 
 Κάτηφειά. ή. vultus demissus. 2. pudor cum 
 mcerore. a downcast look. 2. dejection from 
 shame, δυσμενεσιν μεν χάρμα, κατηφειην δέ 
 σοι αυτψ. Γ. 51. Syn. Αισχύνη, όνειδος. 
 Κατηφής, subtristis. dejected, ιομεν η και 
 έπειτα κατηφ'εες εσσομεθ' αιε'ι. ω. 431. Syn. 
 Κατωπος, σκυθρωπός, νποκατηφης, αθϋμος. 
 Κάτηφεω, ΚάτηφΧάω. sum vultu demisso. to 
 be dejected, μνηστήρες δ' ακαχοντο, κατηφη- 
 σάν τ ενι θυμψ. π. 342. See Apoll. 3. 124. 
 Syn. Στυγναζο), ασχαΧΧω. 
 Κάτηφδνες. infames. disgraced, σπεύσατε μει 
 γ γ 2 
 
348 
 
 ΚΑΤ 
 
 ΚΑΤ 
 
 
 κακά τέκνα, κατηφονες' αιθ' άμα πάντες. Ω. 258. 
 Κάτηχης. sonorus. άδιον, ώ ποιμάι/, το τεον 
 μέλος, ή το καταχες Ύήν από τας πέτρας 
 καταΧεφεται ν•φόθεν ύδωρ. Theoc. 1. 7. 
 Syn. Εύηχος, ευκελαδος. 
 Κάτίαπτω. detrudo, lsedo. to wound, ως αν μή 
 κλαίουσα κατά χροα καλόν ιαπτη. β. 376. 
 Syn. Ιαπτω, βλάπτω, ανιαω, διαφθείρω. 
 ΚάτΊθϋνω. dirigo. to guide, νήα κατιθυνειν 
 δεδαει πολνμητιδι τέχνη. Orph. 124. Syn. 
 Ένθυνω, διορθοω. 
 Κάτΐκμα.ζω. Κάτΐκμαινω, Lyc.1053. humecto. 
 to moisten, δήν δε κατικμαζων ayovov σπο- 
 ρον άλλοτε φωτός. Nic. ΑΙ. 595. Syn. Δια- 
 βρεχω, κατανοτιζω. 
 
 Κάτιλλωπτω. contortis oculis intueor. to look 
 with the eyes half-closed, τω~ γλνκερψ καΐ 
 θήλυ κατιλλωπτοντι ΐίριηπω. Ερ. άδ. 111. 
 Syn. Κατιλλω. 
 Κάτισχαινω, Κάτισχναινω. emacio. to make 
 lean ; cause to pine away, ου μην τι ποινάίς 
 y φομην τοιάισ'ι με ΚατισχανεΙσθαι — Prom. 
 269. Syn. Καταλεπτυνω, εκλεπτύνω, κατ- 
 αναλίσκω. 
 Κατισχύω, invalesco, prsevaleo. to grow 
 strong, τροφής εληζε, και κατισχυσεν δέμας. 
 CEd. C. 360. Syn. Ενισχύω, επιρρωνννμαι, 
 κρατννω, κρατεω. 
 Κάτισχω. coerceo, detineo. to check ; detain. 
 ην τ' αυτός απο νοσφι κατισχεαι ; ου μεν εοι- 
 κεν. Β. 233. Syn. Κατέχω, κατερυκανω. 
 Κάτοικάς, άδος. ή. Nic. ΑΙ. 60. See Στρουθος. 
 Κάτοικεω. habito. to dwell in. Hence, Κάτοι- 
 κος, δ ή. Agam. 1257. πάτερα, κατψκει τηνδε 
 γήν Κορινθιαν. Med. 10. Syn. Ένοικεω, 
 ενναιω. 
 
 Κατοικίζω, habitare facio. to found a colony ; 
 rebuild ; re-people, ώστ αν κατοικιζοιμι μετά 
 σον την πολιν. Αν. 196. Syn. Έγκατοικιζω, 
 εγκαταναω. — κτίζω. 
 Κάτοικτειρω. Heracl. 446. Κάτοικτιζω. mise- 
 reor. to compassionate, τάς τώνδ' άβουλους 
 ζνμφοράς κατοικτισειν. ib. 153. 
 Κάτοκνεω. tergiversor. 2. timeo. to hesitate j 
 shrink from, ζνν τ%δ' αδελφή μή κατοκνησεις 
 κτανεϊν. Soph. Elect. 956. Br. Syn. Οκνεω, 
 αποκνεω, δειλιαω. 
 Κάτόλόλυζω. prosequor aliquid όλολνγμψ. to 
 shout ; to shriek, κατολολυζατω θύματος λεν- 
 σιμον. Agam. 1087. Bl. 
 Κάτδλόφνρόμαι. Orest. 339. Κάτοιμωζω. de- 
 plore to bewail, κομιζομεν νιν σοι κατοιμώ- 
 ξαι γοοις. Androm. 1148. Syn. Οικτιζομαι, 
 αποκλαιω, ανακωκυω, κατακλαιω, καταθρηνεω, 
 κατοδνρομαι. 
 Κάτομννμΐ. cum juramento affirmo. to swear 
 by. την εμήν φυχήν κατωμοσ, ην αν ευορκοϊμ 
 εγώ. Orest. 1531. Ρ. 
 Κάτομφάλϊός. ad umbilicum pertinens. down 
 to the navel. — πεδανή δε, οι ονρή Ζαχρειες 
 θλιφθεϊσα κατομφαλιος τετανυσται. Nic. Th. 
 289. 
 Κάτοζϋς. peracutus. very sharp, or shrill, εσθ' 
 όπως άνευ μάχης και της κατοζειας βοής. 
 
 Vesp. 471. Syn. Οξύς, οξύτατος, σφοδρός. 
 Κάτοπαζω. persequor. to press close upon 
 
 to overcome, ανθρώπων, αιδώ τ'ε τ αναιδει\ 
 
 κατοπαζη. Hes. ε. 322. Syn. Απελαυνω. — 
 
 μετέρχομαι. 
 Κάτοπίν. adv. a tergo inposterum. from be 
 
 hind ; hereafter, μηδεμιαν κατόπιν άζομενοι 
 
 νεμεσιν. Theog. 280. Syn. Κατοπισθεν. ει< 
 
 τούπισθεν, οπίσω, μετά ταύτα. 
 Κάτοπισθε, Κατοπισθεν. adv. a tergo, post 
 
 behind ; after, άπτηται κάτοπισθε ποσι τα 
 
 χεεσσι πεποιθώς. θ. 340. Syn. Έξοπιθεν 
 
 όπισθεν, εμπαλιν, κατά νώτον. 
 Κάτοπτευω. act. Κάτοπτομαι. med. (Orest 
 
 1550.) Κάτοσσόμαι. {Polystrat. An. ii. 1.]ψ 
 
 aspicio, animadverto. to perceive ; observe 
 
 εγώ δ' απειμι, μή κατοπτευθώ παρών. Philoct 
 
 124. Syn. Οπτομαι, αποβλέπω, καθοραω 
 
 διαειδω. 
 Κάτοπτης, Η. Merc. 372. Κάτοπτηρ. specu 
 
 lator, explorator. an observer ; a spy 
 
 σκοπούς δε κάγώ και κατοπτήρας στρατού 
 
 Sept. Th. 36. Syn. Εποπτηρ, διοπτης 
 
 θεατής, κατάσκοπος. 
 Κάτοπτός. conspicuus. visible ; observable 
 
 2. act. looking down upon. 2. πορθμοί 
 
 κατοπτον πρών ύπερβαλλειν πρόσω. Agam 
 
 298. Bl. q. v. Syn. Αποπτος, αποβλεπτος 
 
 2. κατοψιος. 
 
 Κάτοπτρόν.το. speculum, a mirror, φιλεϊ κατ 
 οπτρα, και κόμης ^ανθίσματα. Eur. Dan. 92 
 (fr. 5.) See Call. 5. 17. Bl. Syn. Εισοπ 
 τρον,εσοπτρον. Ερ. /ίντιτυπϋν,δολιον,σκιοει 
 
 Κάτορθοω. erigo. 2. cum virtute aliquid g-erc 
 to erect ; make straight ; regulate ; perforr 
 well ; succeed, ην μεν κατορθωσωμεν, 
 πραττειν αεί. Plut. 350. Syn. Ανορθοω, επ 
 ανορθοω, απευθύνω, επισκευάζω, ευτρεπιζω. 
 
 Κάτόρνσσω. perfodio, obruo. to dig in ; 1 
 bury, ευθύς κατωρυξεν με κατά της γης κάτι». 
 ib. 238. Syn. Κατασκαπτω, καταχωνννμ 
 καταθαπτω, ενταφιάζω. 
 
 Κάτουλάς. ή. caliginosa, vel exitiosa. a dark 
 dangerous night, ννξ εφοβει' την π'ερ τε κατ 
 ουλάδα κικλησκονσι, ΊΧυκτ ολοήν' ουκ αστρ< 
 διϊσχανεν, ουκ αμαρυγαι Μήνης' ουρανόθεν <3 
 μελαν χάος, ή τις α'ίδνή Ωρωρει σκοτιη μυχα 
 των ανιούσα βερεθρων. Apoll. 4. 1695. 
 
 ΚαΥουλδω. cicatrice obduco. to scar over \ 
 wound, πάσα δε συγκατεμνσε, κατουλωθεϊσ. 
 χρονοισιν. Philipp. An. ii. 221. 
 
 Κάτονρεω. the same in figurative meaning a 
 Καταπερδω. νή τον ΊΙοσειδώ, μή κατουρη 
 σωσ'ι μου. Eccles. 832. 
 
 Κάτονριζω. vento secundo navigo. prop, t* 
 sail with a favourable wind. fig. terminate 
 surely. — και ταδ' ορθώς-Έμπεδα κατυυριζε> 
 Track 840. 
 
 ΚαΥοχευς. repagulum. a bolt, αυτοί νυν κατ 
 οχήες ανακλινεσθε πυλαων. Call. 2. 6. Syn 
 Βαλβις. — εχμα. 
 
 Κάτοχος, correptus, occupatus. seized, taket 
 possession of. ου μή 'ξεγερεΐς τον νπνω κατ 
 οχον. Tr.980. Br. Syn. Αηπτος,κατασχετος 
 
IK Α Υ 
 Ιάτοψίδς. oculis SLibjectus. See the 2. signif. 
 
 \qf Κατοπτος. — κατοψιον Γης τησδε, vabv 
 
 ϊΚυπριδος — Hippol. 30. 
 
 *•.αττϋω, Att. for Κασσνω, i. e. κατασνω. con- 
 suo. to sew together ; to patch, fig. to con- 
 trive a plot. Hence, Καττϋμά. το. the sole of 
 
 ι a shoe; stout leather. (Equit. 869. Acharn. 
 i302. B.) οϊδ' εγώ το πράγμα τοΰθ', όθεν πά- 
 λαι καττνεται. Eq. 314. Syn. Καταρραπτω, 
 επισαττω, συσκευάζω, συντιθημι. 
 ίίάτω, II. Ρ. 136. Κάτωθί. adv. infra, deor- 
 isum. down; beneath, θαρσεω. βάλλε κατωθε 
 τα μοσχία. — Theoc. 4. 44. Syn. Ύποκατω. 
 
 ίενερθε. 
 
 Ιά-ωκάρά. adv. in caput, head downwards. 
 
 ^κατωκαρα ριφας με βουκολησεται. Pac. 152. 
 Ιάτωμάδϊός. II. Ψ. 431. ad humerum, ab hu- 
 mero. to, or from, the shoulder. Κάτωμάδόν. 
 adv. ως ειπών, μαστιγι κατωμαδόν ηλασεν ιπ- 
 
 νπους. Ο. 352. Syn. Έπωμαδον, ωμαδις. 
 
 ιίάτωνάκη. vestis vellere subsuta infra, a 
 jacket worn by slaves with sheep's skin at 
 the bottom, κάλευθερωσαν, κάντί της κατω- 
 νακης Τον δήμον υμών χλαϊναν ημπισχον πά- 
 λιν; Lysist. 1155. Β. 
 
 αίάτωρ '. θαρσει, δΧε κατωρ, τψ εμφ κεχαρισ- 
 μ'ενε θυμφ. Horn. 6. 55. 
 
 &ατωρνχής,εβς, Κάτωρυζ, χδς. defossus. dug 
 out. excavated, υψηλή δεδμητο κατωρυχε- 
 
 *εσσι λιθοισι. ι. 185. ΚαΥωρυξ is an adject., 
 
 :! ! Antig. 1112. κατωρυχος στέγης, but a sub- 
 
 : stant. ibid. 774. πετρωδει κατωρυχι. 
 
 ■Κάτωφάγάς. δ. nomen avis, name of a raven- 
 
 j ous bird, εστί γαρ κατωφαγάς τις άλλος, η 
 
 \ Κλεωννμος; Αν. 290. 
 
 Χαυαζω.οδεοί. for Κατάγω, Καταγνϋμι. frango. 
 
 - to break, άξονα καυαξαις, τα δε φορτί' αμαυ- 
 
 J ρωθειη. Hes. t.691. See also, 664. 
 
 ]Κ.αυηζ, Καυαξ, Κηξ, Καυξ. larus. a kind of 
 
 r sea-guil. λοίσθον δε, καυ?]ξ ώστε κυμάτων 
 δρομενς. Lye. 789. See Call. fr. 167. 
 
 Καύκασος. Caucasus mons. Καυκάσου εν κνη- 
 
 [ μοϊσι, Τνφωνειη δθι πετρη. Αρ. 2. 1212. Ερ. 
 
 ν Αιπηεις, εσχατοεις, ηλιβατος, νιφοεις, ΰψισ- 
 
 Γ τος. Phr. Απάνθρωπος πάγος. — δυσχειμερος 
 φαραγξ. — ατερπης πέτρα. 
 
 ,Καυκωνες. οι. nom. gentis. a tribe, antiently 
 forming part of Arcadia, Od. γ. 366. Also, 
 
 \ of Bithynia, 77. K. 429. 
 
 Κ«υλος, ου. ό. caulis. 2. pars teli, manubrium. 
 
 \ the stalk of a plant. 2. handle of a spear, 
 where the iron is inserted. II. N. 162. 1. a. 
 
 | — τον κανλον οϊσθ' εκείνον, Του σιλφιον, τον 
 
 | άξιον γενομενον ; b. οϊδαμεντοι. Equit. 894. Β. 
 
 Καϋμά.το. Καϋσΐς. ή, Orph. Η. 65. 13. sestllS; 
 incendium. heat; burning, from Καίω, whence 
 also the adject. Καυστειρδς, pa, Ion. ρη, pov. 
 fiery ; furious. (II. A. 342.) Καυστδς, ή, ov. 
 
 ι l This word is found in no other place. 
 The MSS. have δΐ εκατωρ, and L•. Ilgen 
 prints, from conjecture, δΐ άκτωρ. It should 
 Seem to be synon. with κυβερνήτης, a pilot. 
 Was it άκάτωρ, from άκατος, a trading vessel? 
 
 Κ A X 
 
 349 
 
 (Cycl. 626.) Καυσωο^ς. ό ή. (Paul. Sil. An. iii. 
 96.) mzdsubst. Καυτήρ,ηρος. (Pyth. 1. 185.) 
 Καυτής, οϋ. (Dosiad. An. i. 413.) καύματος 
 εξ ανεμοιο δυσαεος ορννμενοιο. Ε. 869. Syn. 
 Έγκαυσις, διακαυσις, αίθος, θάλπος, θερμοτης. 
 Ερ. Αιθαλοεν, ζαθερες, θεσπεσιον, δυσάες, 
 λαβρον, διφαλεον. 
 
 Καυνάκη. laena. a Persian garment, lined with 
 fur. οι μεν καλοΰσι ΐίερσιδ'' οι δε καυνακην. 
 Vesp. 1137. Β. 
 
 Καυσϊά. velamentum capitis, hat with abroad 
 rim. καυσιη, ή το παροιθε Μακηδόσιν ενκολον 
 υπλον, Και σκίπας εν νιφετψ, και κορνς εν 
 πολεμψ. Antip. Thess. An. ii. 111. 
 
 Κάύστρως, II. Β. 461. Κάνστρΰς. fiuv. Asiae, 
 non procul Epheso. a town and river near 
 Ephesus ; the former now called Tire ; the 
 other, Little Mendere,i. e. Meander, πολλοί 
 γαρ λειμώνες εν Ασίδι τηλεθοωσιν, Εξοχα 
 δ' αμπεδίον Μαιάνδρων, ένθα Καϋστρου- 
 Ήσυχα καχλαζοντος επιρρεει αγλαδν ΰδωρ. 
 Dion. 837. 
 
 Καυχάομαι. glorior. to boast ; to vaunt one's 
 self, το κανχάσθαι παρά καιρόν. 01. 9. 58. 
 Syn. Αυχεω, μεγαληγορεω. 
 
 Καυχη, Καύχημα, jactatio. a boast, καυχας 
 αοιδά πρόσφορος. Nem. 9. 17. αλλ' όμως 
 καύχημα κατάβρεχε σιγψ. Isthm. 5. 65. Syn. 
 Κανχησις, αυχη, αυχημα, γαυριαμα. 
 
 Κάφεω. {inus.) spiro. to breathe out. — περί 
 δε πνοιή Βορεαο-Ζωγρει επιπνειουσα κακώς 
 κεκαφηότα θυμόν. Ε. 698. Syn. Καπτω, εκπνέω. 
 
 Κάφηρενς, εως. δ. Caphareus, Caphereus. a 
 promontory of Eubcea where the Grecian 
 fleet was wrecked on its return from Troy. 
 Loll. Bass. An. ii. 161. Virg. JEn. xi. 260. 
 Hence, ai Καφήρειοι ακραι, Troad. 90. πε- 
 τραις Καφηρισιν, Helen. 1128. 
 
 Κάχαζω. cachinnor. to laugh aloud ; to laugh 
 at. — κήγών γάρ ιδ' ώς μέγα τοϋτο καχαζώ- 
 Καττώ (i. e. κατά του) Αακωνος τώ ποιμενος, 
 δττι ποκ ηδη. Theoc. 5. 141 . Syn. Καγχάζω, 
 καταγελαζω. 
 
 Καχεξία, άς. η. malus habitus, a bad habit, or 
 disposition, νυν δε και καχεξία τις ύποδεδϋκε 
 τους όχλους. Diphil. Ath. p. 255. 
 
 ΚαχεΥαιρεία. malum consortium, bad society, 
 εκ καχεταιρειης κακά γιγνεται' ευ δε και αυτός. 
 Theog. 1171. 
 
 Κάχημερός, ου. 6 ή. cui infelix est dies, un- 
 lucky, μή συντυχών σοι γίνεται καχημερος. 
 Pallad. An. ii. 437. 
 
 Καχλαζω. strepito. to sound, as running, or 
 falling water. See Καϋστρος, and Theoc. 6. 
 12. Syn. Αναβραττω, ηχεω, -φοφεω, δουπεω, 
 αναζεω, ταραττομαι. 
 
 Κάχορμϊσϊά, άς.η. infaustanavium static bad 
 anchorage, ηγαγεν. ά λυγρής δειλέ καχορμι- 
 σιης. Ant. Thess. An. ii. 123. 
 
 Καχρΰς, Καγχ. ϋδς. ή. hordeum in furno tos- 
 tum. roasted barley. Also, the rosemary. 
 Hence, Καχρϋδεις, Καγχ. Nic. Th. 40. Kay- 
 χρϋφδρος. ib. 850. αδειν τε πινονθ , ώσπερει 
 καχρυς γυναΐκ αλοΰσαν. Nub. 1358. Syn. 
 
350 
 
 Κ Ε Ι 
 
 Κριθή πεφρυγμενη. 
 
 Κεάδης. patronym. from Κέας. II. Β. 847. 
 
 Κεαζω. findo. to cleave, to split, ώς apa φω- 
 νησας κεασε ζυΧα νηΧεϊ χαΧκψ. ξ. 418. SyN. 
 Σχίζω, ρηγνυμι. τέμνω. 
 
 Κεάρ. cor, animus, the heart. SeeKr/p. — εγώ 
 γαρ οντ' αν εισι^εϊν τάδε Έχρνζον, εισιδοΰσά 
 τ' ηΧγυνθην κεαρ. Prom. 245. Ερ. Ανδροβου- 
 Χον, μεγαθυμον. 
 
 ΚεβΧη, for ΚεφαΧη. caput, the head. Call. fr. 
 240. Hence, ΚεβΧηγόνός. 6 ή. epith. of the 
 poppy. Nic. Al. 433. Also, ΚεβΧηπϋρΧς, εως. 
 ή. the name of ο. red-headed bird, Av. 304. 
 
 Κεγχρϊνης. genus serpentis. a spotted snake. 
 δηεις κεγχρίνεω δοΧιχόν τέρας, όν τε Χεοντα. 
 Nic. Th. 463. 
 
 Κεγχρος. 6 or ή. Panicum Italicum. millet. 
 Hence, Κεγχροειδης, Κεγχρωδης. 6 ή. Κεγ- 
 χρίτϊς, ϊδος. ή. (Philipp. An. ii. 214.) re- 
 sembling the grains in millet. Hence too, 
 Κεγχρωμάτα. τα. studs, or holes in the rim 
 of a shield. (Phoen. 1408.) ημος δή κεγχροισι 
 περί γΧώχες τεΧεθονσι. Hes. α. 398. 
 
 Κεδαζω. Κεδάω, (II. Ρ. 285.) Κεδαιω. dissipo. 
 to disperse, ανσταντες δ' ορεοντο, κεδασθεντες 
 κατά νήας. Β. 398. νηΧειως μεΧεϊστι κεδαιο- 
 μενος θανεεσθαι. Apoll. 2. 627. Syn. Σκε- 
 δάζω, διαμερίζω, σκορπίζω. 
 
 Κεδνός. providus ; venerandus. act. careful, 
 faithful. 2. pass, meriting care and atten- 
 tion; respectable, ουδ' αΧοχον κεδνήν Ιθάκης 
 κατά άστυ ποΧευειν. χ. 223. Syn. Συνετός, 
 σώφρων. — αγαθός, σεμνός. 
 
 Κεδρϊς, ϊδός. ή. fructus cedri. the fruit of the 
 cedar tree ; juniper berries, κεδρίδας ενθρυπ- 
 των Χιποοις ευηρεα γυΐα. Nic. Th. 81. 
 
 Κέδρος, ου. ή. cedrus. the cedar tree, a kind 
 of juniper. Hence, ihe adjectives, Κεδρίνός, 
 Κεδρωτός. (II. Ω. 193. Orest. 1377.) and 
 Κεδρόχάρης (Maneth. 4. 101.) κέδρου τ ευ- 
 κεατοιο, θυου τ ανά νήσον οδωδει. ε. 60. Ερ. 
 Άδεϊα, αζαΧεα, ευώδης, περιμηκης, χΧοερα, 
 Χφανϊτις, κυαναυγης. 
 
 Κεϊθεν, for Εκεϊθε, Εκείθεν, adv. illinc. 
 thence, κεϊθεν δ' αυτός εγώ φρασομαι έργον 
 τε έπος τε. Ο. 234. ΚεΧθϊ, II. Γ. 402. Κείσε. 
 ado. illic. there, thither, κείσε δ' εγών ουκ 
 εϊμι, νεμεσσητόν δε κεν ειη. ib. 410. Syn. 
 ΈκεΙσε, εκεί, αυτοΰ εκεί, αυτόθι, κατ' αυτόθι, 
 ένθα. 
 
 ΚεΙμαι, Οά.τ. 51 6. Κεομαι. jaceo. positus sum. 
 to lie ; be deposited, γυμνόν' ατάρ τοι είματ 
 ενι μεγαροισι κεονται. Χ. 5 10. Syn. Ανακειμαι, 
 κατακειμαι. 
 
 ΚειμηΧων. το. quicquid pretiosum reponitur. 
 any thing laid by, treasured up. τη νυν, και 
 σοι τοΰτο, γερον, κειμηΧιον έστω. ψ. 618. See 
 Ζ. 47. 
 
 Κείνος, for Εκείνος, ille. he. κείνος θ' ώς αγό- 
 ρευε' τά δη νυν πάντα τεΧεϊται. Β. 330. 
 
 Κειος, Κηος, adj. from Κεως, Κως. of the isl. 
 Cos. την μοϋσαν, ώς δ Κεϊος ΥΧΧιχου νεπους. 
 (i. e. Simonides.) Call./r. 77. Bent. 
 
 KstpTa, άς. ή. fascia lecti. a band ; a bed-girth. 
 
 Κ Ε Λ 
 
 ουδ' αν χαμευν^, πάνυ γε κειριαν έχων. Αν 
 816. 
 
 Κειρω. tondeo. abscindo. to cut off; mow 
 shear ; shave, κειρει τ' εισεΧθών βαθύ Χηϊον 
 οι δε τε παίδες. Λ. 559. Syn. Αιακειρω, απο• 
 κειρω, κουρεύω, ξυρεω. — σχίζω. 
 
 Κειω, Κεω. decumbere cupio. to lie in bed: 
 to wish to go to bed. ορσο κεων, ώ ϊ,εϊνε 
 πεποιηται δε τοι ευνη. η. 342. See τ. 340 
 Syn. Κοιμαομαι. κεϊμαι. 
 
 ΚεκΧηγω. clango. to utter a loud shrill cry : 
 to shout, ώς οί κεκΧηγοντες επ' αΧΧηΧοιση 
 ορουσαν. Π. 430. Syn. ΚΧαζω,ηχεω,βρεμω, 
 
 ΚεκΧδμαι. hortor. to call to ; to excite ; in 
 spirit. Πέργαμου εκκατιδών, Ύρωεσσι δε κεκλετ' 
 αύσας. Α. 508. Syn. ΚεΧομαι, παρακαΧεω. 
 
 Κίκραγμά, Κεκραγμός. clamor, vociferatio 
 shouting ; clamour, τηνδε μεν δικρυϊς εωθουν 
 την θεόν κεκραγμασι. Pac. 636. a. αλλ' ενι• 
 κωμην κεκραγ μου . b. το ποΧύ γ:ίρ δεινόν κακόν 
 Iph. Α. 1357. Syn. Βοη, αΧαλαγμος, κραυγή. 
 
 Κεκρακτης. ου. vociferator. a noisy brawler 
 Equit. 137. Κεκραξίδάμάς, ντός. qui clamore 
 domat. one who carries his point by cla- 
 mour, terms applied to Cleon. αυτός δ' ό 
 ΚΧεων ό κεκραζιδαμας μόνον ημάς ου περι- 
 τρωγει. Vesp. 596. Syn. Κραυγαστικος, βρι- 
 ηπυος, μεγαλόφωνος, κεΧαδεινος. 
 
 Κεκροψ, οπός. ό. Cecrops. an Egyptian ; who 
 migrated to Athens, and became king. 
 Hence, Κεκροπία, ή. sc. γη. Attica. (Eur. 
 Supp. 668.) Κεκρόπϊς, ϊδός. ή. (Antip. Sid. 
 An. ii. 22.) Κεκρόπϊός, ά, όν. (Hipp. 34.) 
 Κεκρόπϊδαι. οι. Athenians. {Phoen. 869.) χθο- 
 va ΤΙαΧΧαδος, ευανδρον γάν-Κεκροπος oipo- 
 μεναι ποΧυηρατον, κ. λ. Nub. 300. 
 
 ΚεκρύφάΧός. reticulum, a small net for the 
 head, αμπυκα, κεκρυφαΧόν τ, ηδε πΧεκτήν 
 αναδεσμην. 1 Χ. 469. Syn. Κρηδεμνον, ταινία. 
 
 ΚΐΧαδεινός, ή, όν. (II. Π. 183. Ψ. 208.) ΜοΙ 
 Κελάδεννός. sonorus, vocalis. loud sounding; 
 harmonious. Also, ΚεΧάδήτΧς,ϊδός. ή. (Nem. 
 4. 140.) εσΧόν. Χαρίτων κεΧαδεννάν -Μη με 
 Χιποι καθαρόν -Φέγγος. — Pyth. 9. 158. 
 
 Κελα<5εω, //. Ψ. 869. ΚεΧάδω. strepo. to make 
 loud noise ; to cry aloud, πΧήτο ροος κεΧα- 
 δων, επιμίζ Ίππων τε και ανδρών. Φ. 16. Syn. 
 Βραχώ, δουπεω. θορυβεω. ηχεω. 
 
 ΚεΧάδημά. το. ΚεΧάδός. ό, II. Ι. 543. sonus ; 
 clamor, noise; sound; shout. Hence, ΚεΧά- 
 δο δρόμος, tvhich, as well as ΚεΧαδεινή, is an 
 epith. of Diana. (Orph. 905.) — εν ουρανφ- 
 ΚαΧΧιστον κελαδημα. Phoen.222. Syn. Apay- 
 μος, θόρυβος, αΧαΧη, ηχημα. Ερ. Ασβεστος, 
 Χιγυς, μουσειος, ευφθογγος, ποΧυθρους. 
 
 ΚεΧαινεγχης,εός. ό ή. Nem. 10. 158. Κελαι- 
 νεφης, Α. 397. ΚεΧαινοβρωτός, Prom. 1024. 
 ΚεΧαινορρϊνός, Ορρ. ΚεΧαινόφάνης, or ΚεΧαι- 
 νόφαης, Ran. 1331. ΚεΧαινοφρων, Eamen, 
 
 1 These three substantives occur no 
 where else in Homer. Antiphanes makes 
 the υ in κεκρΰφ. long^Athen. p. 681. c. 
 Thesmoph. 138. 257. 
 
 So 
 
Κ Ε Λ 
 
 462. Κελαινοχρως, Orph. Η. 77. 4. Κελαι- 
 νωπης, ου. Κελαινωψ, ώπδς, Aj. 954. Pyth. 
 4. 377. Also, Κελαινώπϊς, ή, ibid. 1. 13. σ// 
 adjectives compounded of κελαινός. 
 \,1ελαινδς, ή, ov. niger. black ; dark, γαιης' αμφι 
 δε οσσε κελαινή νυζ εκαλυφε. Ε. 310. Syn. 
 Ι Μέλας, μελαμβαφης, ορφναΧος. — σκοτεινός, 
 ; ? φοβερός. 
 
 Ιίελαινδω. conturbo. to blacken ; to distress. 
 σπλάγχνα δε μου κελαινοΰται ι . Choeph. 411. 
 Syn. Ταράσσω. 
 
 ΜΚάρυζω. cum strepitu fluo. to sound, as 
 gushing water. — από δ' ελκεος αργαλεοιο- 
 Αιμα μελαν κελαρυζε — Λ. 812. 
 ■ίϊλεβη. Κελεβεων, Κελεβηϊδν. {Antimach. 
 Athen.p. 475.) poculum. 2. pelvis, a cup; 
 a basin, στεφον τάν κελεβαν φοινικεω οίος 
 ι αωτψ. Theoc. 2. 2. 
 
 Ιίλεδς, ον. δ. rex Eleusinse. the father of 
 iTriptolemus, and favoured by Ceres. See 
 -Horn. Cer. 96, 105, &c. ώ Ύοιπτολεμε, και 
 Κελεέ, περιοφεσθε με ; Acharn. 55. 
 ίελευθδς. ή. pi. Κϊλευθά. τα. via. a way ; a 
 ?road. fig. path of life. Hence, Κελευθητΐ)ς, ov. 
 δ. Κελευθδπδρός.δ ή. a traveller. (Leon. Tar. 
 ι An. i. 236. Ep. άδ. 664.) Κελευθοποιδς, οϋ. 
 jo η. making roads. (Eumen. 13.) βίου κελευ- 
 θον αθεον, αδικον' εις δε σάς. Here. F. 432. 
 — μακρά κελενθα. Iph. Τ. 892. See 11. Μ. 225, 
 399. Syn. Όδος, πρόσοδος. Ερ. 'Αλιά, αλ- 
 μυρά, αινη, αστερόεσσα, ακήρατος, άβατος, αλη- 
 ϊμων, δολιχη, δυσεζοδος, ευρεΤα, ευρυχορος, 
 Ίθυπορος, καθαρά, λεωφόρος, λοζη, κατοφιος, 
 Ζωδιακή, μακρά, ποντοπόρος, παλιμπλαγκτος, 
 [ { στεινωπος, τηλεπορος, υγρά. Phr. — Έπημεν 
 της δδοΰ τροχηλατον Σχιστής κελευθου τρι- 
 [^οδον. Msch.fr. λαοφορου δ' επεβησαν δτε 
 πρώτιστα κελευθου. Theoc. 25. 155. 
 Ιελευσμά. το. Hec. 923. Κελευσμδς. horta- 
 mentum ; mandatum. an order ; an injunc- 
 tion ; a charge, given to soldiers, or to row- 
 ers, δράσω ταδ', εν τιρ Kapi 2 κινδυνευομεν. 
 [Κελευσμάτων δ' εκατι τυφεσθω Κυκλωφ. 
 Cycl. 651. Syn. Έγκελευσμα, ανωγη, επιταγή, 
 ^πρόσταγμα, εντολή, εφετμη, παράγγελμα, νου- 
 .θετημα. — YHR. -ΐΙαρακελευσμα δ' ην Ώρυμ- 
 ,νηθεν Έϊενης' που τδΎρω'ίκον κλέος; Helen. 
 1618. 
 
 ίελευστης. hortator. one who gives an order, 
 [\or incites ; a term, as well as Κέλευσμα, more 
 L partic. relating ίο rowers. — ναυβαταις δε τοίσι 
 Ι.σοΤς Boa κελευστής την εναντιαν οπα. Hel. 
 11612. Syn. ΐίαρακελευομαι, κεκλομαι, κελεύω, 
 
 KEN 
 
 351 
 
 1 See this metaph. well illustrated by that 
 xcellent commentator, Bp. Blomfield, on 
 D ers. 119. To the passages he has collected, 
 . am sure he will thank me for adding from 
 he prophet Joel, " The people shall be much 
 ♦ained ; all faces shall gather blackness." ii. 6. 
 - 2 Musgr. explains this to mean, " we do not 
 ixpose our own persons to danger." The Ca- 
 ians were the first, who were hired to fight 
 he battles of others; and hence the proverb. 
 
 διαταττω. 
 
 Κελεύω. II. Δ. 286. ΚελευτΧαω. jubeo, hortor. 
 to recommend; exhort; encourage, ως pa 
 κελευτιοων Γαιηοχος ώρσεν Αχαιούς. Ν. 125. 
 Syn. Έγκελευω, επικελευω, ανωγω. — κεκλομαι, 
 προτρέπομαι. 
 
 Κελης. equus desultorius. 2. desultor. 3. 
 cymba, celox. a riding horse. 2. the rider. 
 3. a pinnace. Ίνα δη κελης κελητα παρα- 
 κελητιεΐ. Pac. 900. Syn. Μονιππος, κελη- 
 τιζο)ν, κελητιστης. 
 
 Κελητιζω. equito. to ride on horseback. 
 ως δ' οτ ανήρ Ίπποισι κελητιζειν ευ ειδώς. Ο. 
 679. Syn. Κελητιαω. κελητα ελαυνειν. 
 
 Κελλω. appello. act. to put in motion, neut. 
 to go to a place ; to reach land ; arrive in 
 harbour, νήα μεν αυτού κελσαι επ' ωκεανψ 
 βαθνδινη. κ. 511. Syn. Εγκτελλω, καταιρω, 
 κινεω, ωκυδρομεω. καταντάω. 
 
 Κελται, ών.οϊ. Celtse. Dionys. 288. adj. Κελτος. 
 Celtic. — μαχαιραν Βαρβαρικήν και Κελτον 
 αναστησαντες Αρηα. Call. 4. 173. 
 
 Κελτδς. ό. nom. lacus. a lake, that ran into 
 the Euxine. Κελτου προς εκβολαϊσι λιμναίων 
 ποτών. Lye. 188. 
 
 Κέλυφος, Κελϋφάνδν. το. putamen, cortex, 
 shell ; husk ; pod. τοι δε κέλυφος έκλεισαν 
 επ' αν'ερι, — Antiphil. An. ii. 180. κελυφανω 
 στροβιλον, ωστρακωμενην. Lye. 89. Syn. 
 Κελύφη, λεμμα, φλοιός. 
 
 Κελδ /xoi. s. s. as Κελεύω. — αλλά σ εγωγε - 
 ΤΙαυσασθαι κελομαι. — Γ. 434. 
 
 Κελωρ. filius. a son. Αγαμεμνονειος κελωρ. 
 Andr. 1032. Syn. Αμναμος, απόγονος. 
 
 Κεμάς, Κεμμάς. (Antip. Thess. An. ii. 119.) 
 άδδς. η. hinnulus cervi. a fawn. 2. " the roe ; 
 and, synon. ivith ελαφος. Iph. T. 176." Don- 
 neg. η κεμάδ', ηε λαγωδν επειγετον εμμενες 
 αιεί. Κ. 361. Syn. Νε/3ρος. 2. δορκας. Ερ. 
 Ουρεσιφοιτος, ωκυπους. 
 
 ΚεμφοΙ, ών. oi. Cempsi. a people of ancient 
 Spain. Κεμφο'ι θ' οι ναιουσιν υπαι πόδα Τϊυρ- 
 ρηναίον. Dionys. 338. 
 
 Κεναγγης. naves exhauriens. emptying ves- 
 sels, εϋτ' απλοια κεναγγεϊ-Βαρυνοντ Αχάίκδς 
 λεώς. Agam. 196. 
 
 Κενανδρϊά. η. virorum jactura. loss of men, 
 or inhabitants, adj. Κενανδρδς. δ ή. (CEd. C. 
 917. Β.) προς ταδ' ως Έουσων μεν άστυ παν 
 κενανδριαν στενει. Pers. 732. 
 
 Κίνεαυχης. Κενεηγδρδς. Naz. vanajactans. 
 vainly boasting, ας, δποτ' εν Αημνψ, κενεαυ- 
 χεες ηγοραασθε. θ. 230. Syn. Ματαιολογος, 
 κουφολογος, αλαζων. 
 
 ΚενεβρΊά, ν. Κενεβρειά.τα. carnes morticinae. 
 carrion, αυτών, ώσπερ κενεβριων. Αν. 538. 
 Syn. θνησιμαΊα. τα. 
 
 Κενεος,Κενδς. inanis. empty; vain ; ineffectual. 
 Hence, Κενεοφρων, Theog. 845. Κενοφρων, 
 Prom. 761. Κενοκράνος, empty-skulled, Si- 
 byll. Hence too. the pariicip. Κενοδρομεουσά, 
 applied to the Moon. (Man. 2. 486.) οικαδε 
 νισσομεθα κενεάς σνν χείρας έχοντες, κ. 42. 
 και δή οι Μέντωρ μεν εβη κενό ευγματα ειπών, 
 
352 
 
 Κ Ε Ρ 
 
 Κ Ε Ρ 
 
 χ. 249. Syn. Μάταιος, ελαφρός, κουφός, άλιος. 
 
 Κενεών. venter, the belly, βεβΧηαι κενέ ώνα δι- 
 αμπερές, ουδέ σ οϊω. Ε. 284. Syn. ΓυαΧον, 
 Χαπαρα, ιζυς. 
 
 Κενηρϊόν. vacuum sepulcrum. a cenotaph. 
 Lye. 370. Κενοτάφίω. to raise a cenotaph. 
 όν Ύυνδαρις παϊς ήδ' απόντα κενοταφεϊ ; Hel. 
 1562. 'See 1059. 
 
 Κενόω. exinanio. to make empty ; to despoil, 
 οις υμ'εων εκενωσεν ορός μέγα. — Call. Ερ. 72. 
 See Rhes. 914. Syn. Αιακενοω, εκκενοω,εζ- 
 αρνω. απαντΧαω. 
 
 Κενταυρίκώς. adv. Centaurorum more, like a 
 Centaur ; fiercely ; rudely, τις τήν θυράν 
 επαταζεν ; ως κενταυρικώς ΈνηΧαθ' όστις' ειπ' 
 εμοί, τουτί τι ην ; Ran. 38. Syn. Ακοσμως, 
 υβριστικώς, αγροικως. 
 
 Κένταυρος. Centaurus. a Centaur ; called also 
 θήρ, Dor. Φήρ. (Pyth. 4. 21 1.) Hence the ad- 
 jectives, Κενταυρειός, Iph. A. 706. Κενταυ- 
 ροκτόνός, Lye. 670. ΚενταυροπΧηθης, Here. 
 F. 1271. οίνος και Κε νταυρον αγακΧυτόν Έυ- 
 ρυτιωνα. φ. 295. Phr. Αιφυή τ αμικτον ιπ- 
 ποβαμονα στρατόν θηρών, ΰβριστήν, ανομον 
 ύπεροχον βιαν. Trach. 1097. 
 
 Κεντεω. Vesp. 1 108. Κεντώ, fut. κενσω. Κεν- 
 τριζω, Ερ. άδεσπ. 421. stimulo, pungo. to 
 goad ; spur ; sting. Hence, Κεντωρ, ορός. ό. 
 one who spurs, or goads ; a driver, II. Δ. 391. 
 κενσαι όμοκΧησας, εΐξαί τε οι ηνία χερσίν. 
 Ψ. 337. Syn. Έγκεντριζω, νύσσω, κνίζω. 
 — παροξύνω, κεντρω πΧησσειν, κεντρον εμ- 
 βαΧΧειν. 
 
 Κεντρον. stimulus, calcar. 2. centrum, a goad; 
 spur ; prickle ; sting, a central point. Hence, 
 the adject. Κεντρηνεκής, II. Ε. 752. Κεντρό- 
 δηλητός, JEsch. Supp. 572. Κεντρόμάνης, or 
 rather, Κεντρόπάγης, Macedon. An. iii. 115. 
 Ερ. άδ. 121. Κεντρότύπης, Philipp. An. ii. 
 229. κεντρω επισπερχων, ως ουκ α'ίοντι εοικώς. 
 Ψ. 430. Syn. Κεντρις, εγκεντρις, νύγμα, πΧηκ- 
 τρον. Ερ. ΑΧγινοεν, ακαμπες, βοοσσοον, γΧυ- 
 κυπικρον, βαρυωδυνον, διωζικεΧευθον, ηδυ, 
 θερμον, κεΧαινον, κρυφών, οζυ, πικρον, πευ- 
 κεδανον, σκορπη'ίον, ταμεσιχροον. 
 
 Κέντρων, ωνός.ό. vestis versicoloribus pannis 
 distincta ; cento. 2. furcifer. a garment of 
 patches; a cento. 2. a rogue, deserving the 
 lash. μαστιγιαι, κεντρωνες, αΧΧοτριοφαγοι. 
 Soph. ΚηδαΧιωνι. 
 
 Κεπφός,ου. ό. 1. fulica. 2. fatuus. a sea-bird, 
 easily caught. 2. one who is easily duped ; a 
 simpleton. 2. και κεπφοι τρηρωνες αλωπεκι- 
 δεΰσι πεπεισθε. Pac. 1067. 
 
 ΚεράεΧκης. qui cornibus trahit. See Στυμφάί- 
 δες. τον δ' όγε, βουτυπος ώστε μεγαν κερα- 
 εΧκία ταυρον. Apoll. 4. 468. 
 
 Κεραία, ας. η. cornu. 2. antenna. 3. eminentia 
 in aliqua re, apex. 4. minuta pars ligni, lit- 
 teras, etc. a horn, a sail-yard, a projection, 
 or point ; as in a letter. 1. ουποτε γαρ πΧαγκ- 
 τός γύρας εζαλτο κεραίας Ιός — Paul. Sil. 
 An. iii. 85. 
 
 Κεραίζω. cornibus dissipo. 2. vasto. to lay 
 
 waste and destroy ; prop, with horns. Hence. 
 Κεράϊστης.ό. (Horn. Merc. 336.) Κίραϊς, ί δος " 
 ή. (Lye. 1317.) σταθμούς ανθρώπων κεραϊζε 
 τον, οφρα και αυτώ. Ε. 557. Syn. Κατατρέχω 
 Χη'ιζω, πορθεω, διαρπαζω. 
 
 Κεραιρω, II. Ι. 203. Κίραω, ΚεραννϋμΧ. misceo 
 to mix ; to pour out wine. -μιζον-κεράσον — 
 Pac. 995, 8. — κερασσε δε νέκταρ ερυθρόν. ε 
 93. και τοϊς ποτοΊς γαρ φαρμακοις κεραννϋται 
 Mnesith. Ath. 36. Syn. Εγκιρναω, κιρνημι 
 κυκαω, μισγω, μιγνϋμι. — εγχέω. 
 
 Kipa/^i^jO^.o.Ceramieus.twoburial-groundi 
 at Athens,/or the interment of those who diet 
 in battle, had this name *. a. καθερπυσόν νυι 
 ες Κεραμεικόν. b. κα,τα τ'ι ; Ran. 129. 
 
 Κεράμεϊος, Ion. Κεράμηϊος, a, Ον. (Horn, xlvii 
 14.) Κεράμεος, contr. Κεράμους. Κεραμικός. 
 Κεράμίνός. fictilis. made of clay ; pertaining 
 to pottery, or earthen-ware, τροχψ γαρ εΧα- 
 θείς κεραμικής ρύμης άπο. Eccles. 4. 
 
 Κεράμεύς. Κεράμοϋργός, Man. 4. 291. figulus 
 a potter, ρεία μαΧ' , ώς ότε τις τροχον αρμενοι 
 εν παΧαμησιν Έζομενος κεραμεύς πειρησεται 
 αϊ κε θε^σιν. Σ. 601. Syn. Κεραμοποιός, πη• 
 Χοποιός, πΧαστής. 
 
 Κεράμευω. fingo. to mould clay, as a potter 
 ηπερ κεραμευει τον κεραυνόν του Διός. Αν 
 1537. Syn. ΤίΧασσομαι, κατεργάζομαι. 
 
 ΚεράμΧόν. το. vas fictile, an earthen vessel 
 Menand. p. 77. 
 
 Κεράμΐς, ϊ<5ός. η. tegula. 2. testa, a tile, or roof 
 earthen vessel, υπό των κεραμίδων 'Ή,Χιαστήι 
 οροφιας. Vesp. 206. Syn. 1. Οροφος. 2. οσ• 
 τρακον. 
 
 Κέραμος, ου. ό. argilla. 2. tegula ; vas fictile 
 potter's earth ; any thing made of clay ; tiles 
 pots, mugs 2 , Sj-c. ποΧΧόν δ' εκ κεράμων μεθι 
 πινετο τοΊο γέροντος. Ι. 465. Syn. 2. Πίθος 
 αγγεϊον. 
 
 Κεράοξόος. poliens cornua. one w r ho smooths 
 or works in, horn, και τα μεν ασκησας κέρα 
 οξοος ηραρε τεκτων. Δ. 110. Syn. Κεράτουρ- 
 γος. 
 
 Κεράός, ου. ΚΈρασφόρός, Lye. 1238. ΚεράΥο 
 φόρος, Ορρ. cornutus. horned. ευρώνηεΧα 
 φον κεραόν, ή αγριον αίγα. Γ. 24. Syn. Κερο 
 εις, κεροϋχος, κεράτίτης, κεράτινος, ευκεραος 
 ευκερως. 
 
 Κεράοϋχός. ό η. cornibus instructus. having 
 horns, βωμόν τοι κεραοϋχον εδειματο τονδ 
 ΣεΧευκος. Antip. Sid. An. ii. 8. 
 
 1 From κέραμος, potter's earth. The land 
 from which the earth was taken, was doubtles 
 considered inapplicable to purposes of cul 
 tivation, and appropriated to bunal-grouna 
 Hence, " the potter's field, to bury stranger ' 
 in." Matt, xxvii. 7. 
 
 2 //. E. 387. κέραμος is used for a prison 
 in the Cyprian dialect, some say, meaning ex 
 cavations, like the Lautumia, or quarries ii 
 Sicily. Thucyd. 1. vii. c. 86. Others say tha 
 Κίραμος was a strong town in Caria. Damvi\ 
 c. 830. 
 
Κ Ε Ρ 
 
 Ιεράς, κέρατος 1 , and κεράδς. το. cornu. a horn. 
 αντάρ εγώ κεράς υγρδν (pliant) ελών,— Theoc. 
 25. 206. και σφ κεράτε κρατι προσπεφϋκεναι. 
 Bacch. 919. See Elmsley. ταυρεα δ' αμφοτε- 
 ρωθε δυο χρνσεια κέρατα. Orph. fr. vi. 24. 
 Syn. Κεραία. — Totov. Ερ. Αινον, αερσιλοφον, 
 αργυρηλατον, γναμπτον, δολιχον, ενσχιδες, 
 ευποιητον, κρατερον, Χοξον, ζεστον, τανρο- 
 ] φυες, νφικαρΐ]νον. Phr. Τανυπτορθων κεραων 
 ευκαμπεες ακμαι. 
 
 βραστής, ου. δ. Κεραστές, ϊδδς. r). s. as Κεραός. 
 στικτδν, κεραστην ελαφον, ον κατά σφαγάς. 
 Soph. ΕΙ. 570. — κεραστις δ', ώς δράτ, οζυ- 
 στομψ-Μυωπι χρισθεΧσ , — Prom. 675. 
 ϊράτωδης, for Κερατοειδής, Κεραωο^ς 2 , εος. 
 δ ή. cornu similitudinem habens. curved, or 
 sharp, like a horn, στας επι Μνρτονσσης 
 τερατωδεος' ι)χι λέοντα. Call. 2. 90. 
 Ιραυνειδς, Bian. An. ii. 157. Κεραυνδμάχάς, 
 ~>ν. δ. fulminans. thundering•, άρα κεραυνο- 
 ηαχαν παΧδ' ανεδειξεν Έρως ; Meleag. 38. 
 εραυνϊος, ά, δν. fulmineus. 2. fulmine ictus, 
 of thunder ; struck by the thunder-bolt. 1. 
 1 -ιμού δε χαλκός, και κεραυνιοι βολαι. Lye. 560. 
 2. ματρί συν κεραννια. Antig. 1 1 39. Br. Syn. 
 2. Αάβλ7]τος, κεραυνοβλητος, κεραυνοβλης. 
 'εραυνδβδλεω, Call. Ερ. 46. ΒΙ. Κεραυνδω. 
 ulmine percutio. to strike with the thunder- 
 bolt, φλυζ δε κεραυνωθίντος απεσσντο τοΧο 
 χνακτος. Hes. θ. 858. Phr. Ζενς δ' επ Ιδα 
 πυρφορον Πλαξε -φολοεντα κεραυνόν. Nem. 
 10. 132. See Prom. 366, 380. 
 εραννδβδλδς. Bacch. 598. Κεραυνό βροντής, 
 w. δ. fulmen et tonitru edens. epithets of 
 Tupiter. a. ώ Ζεύ κεραυνοβροντα. b. μ?}, πρδς 
 -ών θεών. Pac. 375. 
 
 'εραυνδς,οϋ. δ. fulmen. the thunder-bolt, αλλ' j 
 J κεραυνδς πόθεν αΰ φέρεται, λαμπών πυρί; 
 -οντοδιδαξον. Nub. 395. Syn. Σκαπτός, πρησ- 
 -ηρ. — αστραπή. Ερ. Αιθαλοεις, αργής, απειλή- , 
 -ηρ, αφειδης, διϊπετης, διοβλητος, διατινθαλεος, 
 υφαης, κραιπνος, ολοος, πυρφόρος, πυρσοφο- ! 
 >ος, πυρανγης, πυριθαλπης, παμφλεκτος, στο- Ι 
 >οεις. σμερδαλεος, φλογερός. Phr Πυρπαλα- j 
 ιον βέλος ορσικτυπου Αιός. πτεροφορον Αιδς Ι 
 3ελος. παλτδν πύο. Αιος βάρνβρομοι βρονται ι 
 εραννιόν τε πυρ αιθάλοεν. Phcen. Αιοβολον 
 τλακτρον πνρδς κεραυνιου. Alcest. 129. 
 \οαυνδφάης. in modum fulminis coruscans. 
 lashing- like lightning, διπάλτον Ίερδν . . . 
 ίιγαιου, κεραυνοφαες πύο. Troad. 1104. 
 Ίρβερος. Cerberus. Κερβερον ωμηστήν, Α'Ίδεω 
 \υνα χαλκεοφωνον. Hes. θ. 312. Phr. Ό 
 ρισσος, δ τρισωματος κυων. Eur. See Trach. 
 100. (Ed. C. 1568. Br. 
 
 ρδαινω. Κερδάω, f. ησω. (Menecrat. An. i. 
 ■76.) lucror. to gain. 2. It seems, but very 
 arely, to sign, evito. to avoid. 2. και γαρ 
 
 : l See Prosod. prefixed to the Thesaurus, 
 iv. p. lix. ed. 2. 
 
 2 So should this word be written, when 
 e a is short, as in the verse of Callimachus ; 
 here the text is improperly κερατώδεος. 
 
 Κ Ε Ρ 
 
 353 
 
 πένης ών, μεγάλα κερδαινει κακά. Philem. 
 τοϋτο δε κερδαινει θνητός απόΧΧνμενος. Epig. 
 Syn. Κέρδος ποιώ, φέρω, καρπούμαι, καρπί- 
 ζομαι. 
 Κερδάλεδς. Κερδάλεοφρων, II. Α. 149. astu- 
 tus. crafty, κερδαλ'εος κ ειη και επικλοπος, 
 ος σε παρελθοι. ν. 291. ώς άρ' αλωπηζ κερ- 
 δαλή τε κάετός. Archil, fr. 38. 
 Κερδεμπορδς. epith. of Mercury, Orph. Η. 27. 
 Κέρδος, εος. το. lucrum, profit, advantage. 
 Hence are formed the comp. and superl. 
 Κερδΐων 3 , ΐί. Γ. 41. Κερδιστδς, Ζ. 153. Aj. 
 743. δππως κέρδος εη' μοϋνος δ' ειπερ τε 
 voησ7J. Κ. 225. Syn. Καρπωμα, λήμμα. Ερ. 
 Αισχρον, αιολοβουλον, άρπαλεον, δολιον, 
 δσιον, κλοπαΧον. 
 Κερδδσΰνη. astutia. cunning, wiliness. ώς 
 φαμενη, και κερδοσυνη ήγησατ Αθηνη. Χ. 
 247. Syn. Απατη, εντρεχεια, πανουργία. 
 Κερδώ, δδς. ους. η. s. s. as Αλωπηζ. Χαιθαργον, 
 ταχνπουν, δολιαν κερδώ, πολυιδριν. Eq. 1068. 
 Κίρκος, epith. of Apollo, Lye. 208. 
 Κερειά, άς. ή. fo/transp. for κειρία. σφιγγομε- 
 νον πλεκτήσιν δλον δέμας είχε κερειαις. Νοηη. 
 Κερκηϊς. fil. Oceani et Tethyis. name of a 
 Nai'd. Κερκηίς τε φνήν ερατή, ΤΙλουτώ τε 
 βοώπις. Hes. θ. 355. 
 ' Κερκϊς. radius textorius. a weaver's comb, or 
 | stay; a shuttle; fig. a web. της δ' ελελιχθη 
 γυϊα, χαμαι δε οι έκπεσε κερκίς. Χ. 448. 
 Κέρκος, ι). Cauda, a tail. — μακρήν δε παρ' 
 ιγνυτρσιν έλιξε - Κερκον. — Theoc. 25. 243. 
 Syn. Ουρά. 
 Κερκϋρά. Corcyra ins. now Corfu, adj. Κερ- 
 κυραίος, ά, δν. (Αν. 1463.) ουδ' ήτις Κέρκυρα 
 φιλο'ζεινωτατη άλλων. Call. 4. 156. See 
 Orph. 1291. 
 Κερμά. segmentum aeris, numulus. small coin. 
 dimin. Κερμάτων. {Autom. An.ii.208.) Hence, 
 Κερμά-ιζω. to change into smaller pieces. 
 (Anal. iii. 136.) μικρού πριασθαι κέρματος 
 την ήδονην. Eubul. Ath. 568. f. See Αν. 1 1 08. 
 Κερνδφδρδς, ου. δ η. craterem mysticum fe- 
 rens. one who carried the dish, or bowl, 
 containing oblations. Nic. Al. 217. 
 ΚεροβαΥ^ς, ου. δ. corneos pedes habens. with 
 horny hoofs 4 , εμέ γάρ εστερξαν ενλυρο'ι τε 
 ΜοΧσαι, -Kai κεροβατας Παν,-Ό καλαμοφθογγα 
 παίζων. Ran. 229. 
 Κεροτνπεω. cornu ferio. to wound with a 
 horn, or beak of a ship. — αχ δε, κεροτυπον- 
 μεναι βια. Agam. 638. 
 
 3 Like other compar. in ιων, penult, is 
 short in the Ionic, long in the Attic, dialect. 
 
 4 Some say "frequenting the peaks of 
 mountainsT See Κεραωο^ς. Κεροβάτης comes 
 from the obsolete, Κερος, εος, for Κέρας, άδς, 
 as do some other adjectives, Κερδβδάς, Phi- 
 lipp. An. ii. 212. Κερο?εΥος, Rhes. 33. Κερο- 
 ειδης, Nic. Th. 909. Κεροεις, εσσά, εν, Eur. 
 El. 723. Κερουλκος, Orest. 262. Soph. fr. inc. 
 70. ΚερουχΤς, Χδος. ή. Theoc. 5. 145. Κεροφδ- 
 ρδς. δ ή. Bacch. 690. 
 
 ζ ζ 
 
354 
 
 KEY 
 
 Κ Η Δ 
 
 Κερουτΐάω. cornua tollo ; superbio. prop, to 
 lift up the horns ; thence, to carry the head 
 proudly 1 , a. ανωρταλιζες, κάκεροντιας. b.εγώ; 
 Equit. 1344. Syn. Μεγαλιζομαι. 
 
 Κερτομεω. convicior, ludifico. prop, to cut 
 the heart ; thence, to wound by reproach, or 
 sarcasm ; to jibe. Hence, Κερτομησίς, εως, 
 and Κερτομϊά, άς. ή. (Philoct. 1265. //. Υ. 
 202.) — σν δε κερτομεων αγορεύεις. Β. 256. 
 Syn. Σκωπτω, χλευάζω, επιλοιδορεω, εκπομ- 
 πενω, ερεθίζω, κακορροθεω, σκορακιζω, επι- 
 σκωπτω, λοιδορεω. 
 
 Κερτδμϊδς, Κερτδμδς. cor alicui scindens. 
 biting•, wounding by reproach, or invective ; 
 jeering ; deceiving, κερτομιοις επεεσσι πάρα- 
 βληδην αγορεύων. Δ. 6. ή κερτομός με θεού 
 τις εκπλήσσει χαρά; Alcest. 1144. Syn. 
 Σκωπτικός, σκωπτης, ειρων. 
 
 Κερϋνειδς. nom. collis Arcadici. from Cery- 
 nea, a mount in Arcadia, νστατον οψρα γέ- 
 voiro, πάγος Κερννειος εδεκτο. Call. 3. 109. 
 
 Κερχνειά, ν. Κεγχρ. fons Argolidis. a fountain 
 in Argolis. ησσον προς ευποτόν τε Κερχνειας 
 ρεος. Prom. 677. 
 
 ~Κ.ερχνη, ης. Κερχνηΐς, ηΧδδς, contr. Κερχνης, 
 ϊ/δος. ή. genus avis acuta voce, some, the 
 screech-owl ; others, the kestril. πορφυρις, 
 κερχνής, κολυμβις, αμπελις, φηνη, δρυοφ. 
 Αν. 304. 
 
 Κερωνυζ. epith. of Pan. ονδ' όστις σνριγγι 
 κερωννχα ΐίάνα γεραιρων. Dionys. 995. 
 
 Κεσκδμαι, for Κείμαι. κεσκετ' ενι μεγαροισι' 
 φορεί δε μιν ης επι γαιης. φ. 41. 
 
 Κεστος, ου. adj. acu pictus, ep. cinguli Vene- 
 ris, embroidered. 2. subst, cingulum ipsum. 
 Venus's cestus. (Antiphan. An. ii. 240.) 1. ή, 
 και από στηθεσφιν ελνσατο κεστόν ιμάντα. 
 ££. 214. Ερ. 2. Αο}οφραδμων, θελκτηρ, παν- 
 θελγης, ήδυς, ιμεροεις. 
 
 Κεστρά, άς. η. mallei ferrei species. 2. genus 
 piscium. {Nub. 339.) a hammer. 2. name of 
 a fish, κεστρα σιδηρά* πλευρά και κατά ραχιν. 
 Soph. fr. 
 
 Κεστρενς, εως. δ. genus piscium, diversum a 
 κεστρα. mugil. a mullet, called also κεφαλος, 
 Sopat. Ath. p. 119. As the stomach of this 
 fish is generally found empty, κεστρενς sign. 
 2. jejunus. one who has eaten nothing. 
 Hence, Κεστρευω. to fast, σχοινψ κακήν 
 τρησονσι κεστρεων αγρην. Lye. 665. 
 
 Κευθάνω. Κενθω' 2 , II. Α. 363. occulto, tego. 
 to conceal, ου μεν γάρ φιλοτητί γ' εκευθανον, 
 ε'ί τις ιδοιτο. Γ. 453. Syn. Κρύπτω, καλύπτω. 
 
 Κενθμά, άτδς, (Theog. 243.) Κευθδς, εος. το. 
 Κευθμός, ου. Κενθμών, ώνος. 6. (Od. ν. 367.) 
 latebrae. a hiding-place ; a recess, παντοθεν 
 εκ κενθμών, ονδ' ηγνοιησεν ανακτά. Ν. 28. νυν 
 
 1 The same metaphor is observable in 
 other languages. See 1 Sam. 2. 10. Psalm 75. 
 4. Horat. Od. 3. 21. 18. 
 
 2 Κενθω, κ'εκευθα, are sometimes passive. 
 See Sept. Th. 590. (Ed. T. 968. Antig. 911. 
 Elec. 868. Aj. 634. Br. Heracl. 778. 
 
 δε σύ μεν Αϊδαο δόμους, νπό κενθεσι γαιης, 
 Χ. 482. Syn. Καταδνσις, κοίλωμα, φωλεός, 
 σπηλαιον, μνχος. Ερ. Βαθνσκιον, δνοφερον, 
 πηλώεν, νερτεριον, χθονιον, κοίλον, νποβρν* 
 χιον, μελαμβαφες. κελαινον. 
 
 Κεφάλαιον. caput. 2. summa. the head, or 
 top. 2. a summary. Used adject. Ran. 854. 
 κεφάλαιον ρήμα, a principal word, ονδ' αν 
 έλεσθαι δειπνονντ εζήν κεφάλαιον της ραφα- 
 νΐδος. Nub. 977. 
 
 Κεφαλή, caput, the head, ft δ' αγε, τοι κεφαλή 
 κατανενσομαι, οφρα πεποιθυς. Α. 524. Syn, 
 Καρά, κρας. Ερ. Ακερσεκομη, ακονρος, ιφθι- 
 μος, λιπαροπλοκαμος, πολιά, σεμνή, θεσπέσια, 
 
 Κεφαλλήν, ήνος, Philoct. 791. Κ.'εφαλλήνες, οι. 
 of Cephallonia ; formerly subject to Ulysses, 
 δισσοι στρατηγοί, χω Κεφαλληνων αναζ. ib, 
 264. 
 
 Κεχηνώς. part. pr. m. from χαίνω. hians 
 gaping like a fool, κήν τιν αυτών γνψς 
 απραγμον οντά και κεχηνότα. Equit. 261. 
 
 Κηδειά. sepultura. burial, αμφι δε κηδεη 
 νεκνος μενον ασχαλοωντες. Apoll. 2. 838 
 Syn. Εκφορά, ταφή. 
 
 Κηδειος, Κηδεος. cujus curam gerimus. one 
 who is an object of care and affection, κη 
 δειονς, οι πάντες ολεθριον ήμαρ επεσπον. Τ 
 295. — οϊσι μάλιστα Κηδεός εστί νεκνς' — ψ 
 160. Syn. Οικείος, προσφιλής' αζιος φρον 
 τιδος. 
 
 Κηδεμονενς. Κηδεμων, Antig. 555. Κηδεστης 
 Thesm. 74. curator. 2. affinis. one who take; 
 care or charge of; a guardian. 2. one whe 
 is connected by marriage, μύρεται, y ovi 
 εισιν ετ άλλοι κηδεμονήες. Apoll. 1. 271 
 Syn. Φροντιστής, επιμελητής. 2. προσήκων 
 συγγενής, συγγαμβρος. 
 
 Κηδεμονϊκος, ή, ον. qui curam gerit, fyc. suitei 
 to a κηδεμών. το κηδεμονικόν ευπρόσωπο, 
 ου μένουν. -iEsch. fr. 
 
 Κηδενμά. affinitas. a connection by marriage 
 παλαιά καινών λειπεται κηδενματων. Med 
 75. Syn. Αγχιστεία, σνγγενεια. 
 
 Κηδενω, Κηδδμαι. euro. 2. funero. 3. nuptun 
 do. to take care of, to attend to ; funera 
 obsequies in particular, to give in marriage 
 contract affinity, νόσημα κηδευοντα παιδαγο, 
 γι$. Orest. 881. τήν αντον φιλεει και κηδε 
 ται'—Ι. 342.— ος τε μεν αιεϊ-Οικψ εν ήμετερ* 
 κηδεσκετο — χ. 358. Syn. Φροντίζω, επιμε 
 λεομαι, θεραπενω. 2. θάπτω. 3. επιγαμεω. 
 Κηδιστδς, superl. from κήδδς. carissimus. mos 
 
 careful ; affectionate ; dear. Od. κ. 225. 
 Κήδος, εος. το. cura. solicitudo. 2. funus. care 
 anxiety ; sadness. 2. rites of burial. 3. rel? 
 tionship. 1 . τών δ' άλλων ον κήδος, επην οντί 
 γε πεστ^σιν. χ. 254. 3. κήδός τε καινον kc 
 Ιυνασπιστάς φίλους. CEd. C. 381. Β. Syi 
 Επιμέλεια, φροντις, μερμηρα. — λύπη. 2. raj 
 χηματα, εναγισματα. 3. οικειοτης. Ερ. Αργί 
 λεον, αλεγεινον, λευγαλεον, δυσαλθες, γοεροί 
 πολνστονον, τηκεδανον, νποκραδιον. 
 Κηδδσννη. solicitudo. moestitia. care, afflic 
 tion. νόστου κηδοσννησιν εβη διζημενος Αργι 
 
Κ Η Λ 
 
 Κ Η Ρ 
 
 355 
 
 : Apoll. 4. 1473. Syn. Αυπη, αν'ια, αχθηδων. 
 
 ^ηδδσννδς. officiosus. attentive ; affectionate. 
 
 \ποδι κηδοσυνφ παρασειρος. Orest. 1022. 
 
 Syn. Επιμελής, σπουδαίος. 
 
 Ιηδω. ango. to annoy, καλόν τοι συν εμοϊ τον 
 
 οκηδειν, ος κέ με κηδυ. Ι. 611. See Od. \p. 9. 
 
 iSYN. Ανιαω, λϋπεω, κακοω, βλάπτω, 
 ιηθαρίδν. vasculum, in quod sortes conjicie- 
 bantur. an urn for drawing lots, εκ κηθαριου 
 λαγαρνζομενον, και τραγαλιζοντα το μηδέν. 
 
 IVesp. 674. Sin. Κηθιον. 
 ηϊος. See Σιμωνίδης, 
 ηκαζω. convitior, irrideo. to revile, scoff at. 
 
 rLyc. 1387. Hence Κηκασμδς,οΰ.δ. scoffing, 
 railing, (ibid. 693.) and Κηκάς, άδδς. ή. epith. 
 of γλώσσα. Callim. fr. 253. 
 ηκϊς, ϊδος. ή. " id quod tingit. et hinc vel de 
 purpura cochleae dicitur, vel de galla quer- 
 
 icina." Blomf. ad Agam. 933. "moisture 
 
 j'oozing out of any substance ; steam ; va- 
 pour ; smoke ; — the gall-nut, as produced 
 f rom sap oozing from the puncture of an in- 
 sect in the bark of trees." Donneg'. From 
 νηκίς, gall-nut, come the dimin. Κηκίδίδν, 
 
 land adj. Κηκϊδόφορδς. Ήφαιστος ουκ ελαμ- 
 
 πεν, αλλ' επί σποδφ Μυδώσα κηκις μηριων 
 τηκετο. Antig. 1007. Br. 
 
 ΙηκΊω. salio, cum saltu sursum feror. to spurt, 
 
 for ooze, out. — θάλασσα δε κηκιε 1 πολλή - Αν 
 στόμα τε ρίνας τε' — ε. 455. κηκϊον αίμα, και 
 ψι προσδοκώ νέον. Philoct. 784. Syn. Ανα- 
 
 ϊπηδαω, αναφέρομαι. 
 
 ίηλειος, II. Ο. 744. Κηλεδς. urens. burning. 
 
 ι Εκτορος. ος τάχα νήας ενιπρησει πυρι κηλεω. 
 θ. 235. Syn. Καυστικός, αιθων, θερμός, 
 κηλεω. mulceo. to soothe, or charm, κηλεϊν 
 τε τοΊς λογοισιν, ους εβουλομην. Iph. Α. 
 
 ^12 13. Syn. Κατακ?]λεω, θέλγω, 
 ηλη, ης. ή. hernia, tumour, caused by a rup- 
 ure. Hence, Κηλητής, ου. 6. ruptured. See 
 
 r.Lucian. An. ii. 311. 
 
 .ηληθμδς, Od. v. 2. Κηλημά, Κηλητηρϊον. au* 
 rium delinimentum. a charm; soothing; 
 attraction by agreeable sounds, πιμπρησι δ' 
 οίκους, ώδ' έχει κηληματα. Troad. 893. εσται 
 φρενός σοι τοϋτο κηλητηρϊον 2 . Trach. 584. 
 Syn. θελκτηριον, μειλιγμα. καταπαυστηριον. 
 
 ίηλίδδω. maculo, ignominicse afficio. to de- 
 file ; dishonour. — ου δεσμοίσι διά τυραννίδας 
 
 Πατέρας εκηλιδωσαν; — Here. F. 1317. Syn. 
 
 Α,ικιζω, ατιμάζω, μολύνω, λυμαίνομαι. 
 
 ηλϊς, ϊδδς. ή. macula; ulcus, a stain. κ^λΤό" 
 
 ψαυτώ 1 ζυμφοράς αφιγμενην. GEd. Τ. 834. 
 
 Syn. Μιασμος, μολυσμα, στίγμα. — έλκος. 
 
 όνειδος. 
 
 ήλδν, Att. Κάλδν, (unde Lat. calo, qui ligna 
 
 itnilitibus praabebat.) το. lignum aridum. 2. 
 
 1 The penult, may be short here because 
 f the 2nd aor. or the let. metr. But in the 
 resent tense it is long. 
 
 2 This is probably the neuter of the verbal 
 ij. κηλητηριος, which occurs, Hecub. 533. 
 id is equivalent to Ίλαστήριος. 
 
 teli manubrium. 3. telum. dried wood. 2. 
 the handle of Ά dart. 3. εννήμαρ μεν ανά στρα- 
 τόν ψχετο κήλα θεοΐο. Α. 53. Syn. Βέλος. 
 
 Κηλων, ωνδς. δ. tolleno. a windlass, for rais- 
 ing water, ώστ' όνου ΤΙριηνεως κηλωνος επλη- 
 μυρον. Archil. fr. 96. Gaisf. 
 
 Κημδς, ου. δ. camus, frseni genus. 2. urna ju- 
 diciaria. a muzzle for a horse ; made of osier. 
 2. a basket, for holding the ballots in a court 
 of justice. 2. κάπισταιην επι τοϊς κημοϊς — 
 Vesp. 751. Syn. Φιμος. 2. κηθαριον. 
 
 Κήναιδν, sc. άκρον. {Trach. 755. Br.) nom. 
 promont. in Eubcea. a promontory in Eu- 
 bcea ; whence, Ζευς ΚηναΧος. JEsch. fr. Κη- 
 ναιου τ' επεβης ναυσικλειτης Έυβοιης. Horn. 
 Αρ. 219. 
 
 Κηζ. s. as Κηνζ and Καυηζ. αντλώ δ' ενδου- 
 πησε πεσοϋσ , ως ειναλιη κηζ. ο. 478. 
 
 Κηπευω. colo, propr. hortum. to cultivate as 
 a garden ; to cherish carefully. Hence, Κη- 
 πευμά. το. any thing cultivated with care, 
 or cherished. (Av. 1 101.) δν πολλ' εκηπευσ' 
 ή τεκοϋσα βοστρυχον. Troad. ] 1 75. 
 
 Κήπος, hortus. an orchard, or garden. Hence, 
 Κηπενς, Leon. Tar. An. xiii. 653. Jacobs. 
 Κηπουρδς, Κηπωρδς, Ερ. άδεσπ. 176. a gar- 
 dener. And, αί//.Κί?7τειδς, a, ov, belonging to 
 a garden. (Nic. Th. 88.) Κηπουρϊκος, ?), δν, 
 belonging to a gardener. (Allien. 1. 2.) και 
 μοι κήπον έχει πολυδενδρεον' — δ. 737. Syn. 
 Αλσος, ορχατος, παραοεισος. Ερ. Αεζιφυτος, 
 ανθοκόμος, γλυκύς, ήδυμελης, ενχλοος, ευδεν- 
 δρος, ευώδης, ερσηεις, φιλυδρηλος. Phr. Δεν- 
 δρεα γαρ μαλα πολλά κατοφεαι, ώς ενί κηπψ 
 Ανθεμοεντι, κλαδοισιν επασσυτεροις κομοων- 
 τα. Lith. 233. παρ δ' απαλοί κάποι, πεφυ- 
 λαγμένοι εν ταλαρισκοις Αργνρεοις. — Theoc. 
 
 K^o.Z/.fatum. destiny, pi. Κήρες. ai. the Fates. 
 See Hes. a. 249. and Molpat. Hence, Κηρά- 
 μυντης. δ. epith. of Hercules. (Lye. 663.) 
 ΚηρεσσΧφδρητδς. (II. θ. 527.) Κηρΐτρεφης, 
 Κηοοτρδφδς. (Hes. ε. 417. Nic. Th. 192.) 
 and Κηρουλκδς. δ ή. (Lye. 407.) ήτ αν υπεκ- 
 φυγε κήρα κακήν μέλανος θανατοιο. Π. 687. 
 Syn. Μοϊρα, θάνατος, ατη. Ερ. Αργαλεα, 
 άίδηλος, ανήλεης, πικρά, μέλαινα, ολοη, 
 στυγερά, θεηλατος. 
 
 Κήρ, contr. from Κεαρ. το. cor. the heart, adv. 
 Κηρδθϊ. from the heart. (II. I. 300.) αλλ' 
 εβαλ', ενθ' apa τε φρένες ερχαται αμφ' αδι- 
 νον κήρ. Π. 481. SYN.~Hrop, κραδιά. ψυχή. 
 Ερ. Ατεραμνον, αιθομενον, αργαλεον, ακακον, 
 αχραντον, αοκνον, θαλερον, κρατερον, λασιον, 
 κυδάλιμον, κερδαλεον, καλόν, εσθλον, ολοον, 
 πολυκηδες, φιλον, ταλαον, χαμερπες. 
 
 Κηοαινω. corrumpo, laedo. 2. solicite cogito. 
 to injure ; from κήρ. 2. to take to heart ; 
 
 from κήρ. 2. τ'ιφημι; πο\' όνειρα κηραινονσ 
 ορώ; Here. F. 518. Syn. Βλάπτω, αατω. 
 2. εκπλήσσομαι, καλχαινω, 
 
 ΚηράφΊς, Χδδς. animal marinum. a shell -fish. 
 κηραφίδος, πιννης τε και αιθηεντος εχίνου. 
 Nic. ΑΙ. 394. Syn. Χηραβος, Sophron, Ath. 
 p. 86. κουρις, ibid. 166. 
 
 ζ ζ 2 
 
356 
 
 Κ Η Ρ 
 
 Κηρινθδς. ή. urbs Euboeae. an ancient town 
 in Euboea. Κ^ρινθόν τ εφαλον, Δίον τ' αιπύ 
 πτολιεθρον. Β. 538. 
 
 Κηρων. το. favus. honeycomb, κηρία βοσκον- 
 ται, και τε κραινουσιν έκαστα. Η. Merc 559. 
 Syn. Μηλικηρις, μελισσεϊον. Ερ. Αγριον, 
 μελισταγες, λενκον. Phr. Μελισσαν τρητος 
 πόνος. Pind. 
 
 Κηροδετης, ου. 6. Κηροδετδς. δ ή. Theoc. Ερ. 
 5. Κηρδπάγής, Nicias, An. i. 249. Κηροπλασ- 
 τδς. 6 η. cera ligatus, υ. compactus. fasten- 
 ed with wax. σϋριζων δ' δ κηροδετας Κάλα- 
 μος .... Πάνος. Iph. Τ. 1125. ύπδ δεκηρο- 
 πλαστος οτοβεΧ δοναξ. Prom. 591. Bl. 
 
 ΚηροδόμεΌ). cereas aedes struo. to build cells 
 with wax. σμηνεσι μνριοτρητα κατ αγγεα 
 κηροδομονσα. Phocyl. 163. 
 
 Κηρυς, οΰ. δ. cera. bees' wax. Hence, Κηρδ- 
 τεχνης. 6. a modeller in wax. Anac. 10. 9. 
 Also adj. Κηρίνδς, ib. 1. aXipa δ' ιαινατο 
 κηρδς, επε'ι κελετο μεγάλη ϊς. μ. 175. Ερ. 
 Μελιηδης, μελιχρως, ήδυς, ενπηκτος, λευκός, 
 μαλακός, πολυτρητος, μΊμηλος, τροχοειδης. 
 
 Κηρότρδφος. apud ceram genitus. made in 
 waxen cells, ηνιδε, σιμβλενει κηρότροφα 
 δώρα μελισσών. Philipp. An. ii. 220. 
 
 Κηροχϊτων. cerea veste indutus. clad in 
 wax. λαμπάδα κηροχιτωνα, Κρόνου τυφηρεα 
 λυχνον. Antip. Thess. An. ii. 112. 
 
 Κηρδχντεω. e cera fingo. to mould as with 
 wax. Hence, Κηροχντος. δ ή. (Strato, An. ii. 
 365. Ep. 1. 4.) και κηροχυτεϊ, και γογγυλλει. 
 Thesm. 56. 
 
 Κηροω. cera obduco, a κηρδς. 2. laedo, a κήρ. 
 to cover with wax. 2. to injure. 1. πάντα 
 περικνιζασθε, και αγγεα κηρωσασθε. Zonas, 
 An. ii. 81. 
 
 Κήρυγμα, Autig. 7. Κηρϋκενμα. prseconium. a 
 proclamation, ως ουποτ ανδρι τφδε κηρυκευ- 
 ματων Μεμ-φει — Sept. Th. 657. Syn. Ανα- 
 κηρνξις, αναρρησις, αγγελία. 
 
 Κηρϋκαινα, ας. r). preeco femina. a she-crier. 
 λαβουσα κηρυκαιναν ευφωνον τίνα. Eccles. 69. 
 
 Κηρϋκενω. promulgo. to proclaim, as by a 
 herald. — κηρυκευειν, δστις ανοικτός. Troad. 
 783. Syn. Κηρύσσω. 
 
 Κηρϋκων 1 . το. caduceus. a herald's wand. 
 σχήμα παλαιότατων ανδρών κηρϋκιον αθρει. 
 Leo, Philos. An. iii. 130. 
 
 Κηρνλος. Κειρυλδς, Αν. 299. mas halcyon, the 
 cock kingfisher, ουδέ τόσον γλαυκοΐς ενί 
 κυμασι Κηρυλος αδεν. Mosch. 3. 42. 
 
 Κήρυξ, ϋκος. ό. caduceator, praeco. 2. murex, 
 buccinum. a herald; a crier. 2. a shell fish, 
 yielding the purple dye. 2. βολβούς, κοχλίας, 
 κήρυκας, ω', ακροκωλια. Alex. Alh. 63. Syn. 
 1. Κλητωρ, σαλπιγκτηρ, σαλπιγκτής. Ερ. 
 Αγλαοφωνος, ταχυδρόμος, κραιπνος, ηπύτης, 
 πεισηνωρ, υψϊβοης, λιγυφθογγος, αστυβοω- 
 της, σπονδοφορος. Phr. Διός άγγελος. Horn. 
 — άδυγλωσσος βοά κηρυκος εσθλοΰ. Pind. 
 
 1 The υ is short in Nicarchus, An. ii. 356. 
 but this is not authority to be followed. 
 
 Κ I Β 
 
 Κηρύσσω, per praeconium voco, praedico. t 
 proclaim ; call together ; to officiate a 
 herald ; to call to, or upon ; to celebrate 
 αυτάρ δ κηρυκεσσι λιγυφθογγοισι κέλευε Κη 
 ρυσσειν αγορηνδε καρηκομοωντας Αχαιούς. Β 
 51. Syn. Ανακηρύττω, διαγγελλω.—επικλεκχ. 
 επικαλεω. 
 
 Κηρωτή, ής. ή. medicamentum cera tempera 
 turn, cerate, οθονια, κηρωτήν, παρασκευάζετε 
 Acharn. 1176. 
 
 Κήτος, εδς. το. balaana. a whale ; seal ; sea 
 monster. Hence, adj. Κητειδς 2 , ά, δν. belong 
 ing to a κήτος. (Arat. φ. 364.) Κητωεις. ο 
 great size like a κήτος. (II. Β. 581.) Also 
 Κητδδορπδς. serving as food for κήτη. {Ly 
 954.) Κητδφδνδς. (Philipp. An. ii. 218 
 ποιεον, οφρα το κήτος υπεκπροφυγών αλεοιτο 
 Υ. 147. Syn. Φάλαινα, φωκαινα. Ερ. Α/χει 
 λικτον, άλιτροφον, εχθοδοπον, λενγαλεοι 
 ειναλιον, ωμηστηρ. See Dionys. 597. 
 
 Κητω, 6ος, ους. ή. Ν. P. wife of Phorcyn. He 
 θ. 336.-2. of Typhon, Euphorion, Et. Mi 
 
 Κηύζ. Ceyx. k.of Trachin, husb. of Alcyone 
 τιμώντες Κηνκα, φίλον μακαρεσσι θεοίσ 
 Hes. α. 476. 
 
 Κηφευς. Cepheus. father of Andromeda, ουί 
 apa Κηφήος μογβρον γένος Ιασιδαο. Arat 
 φαιν. 179. 
 
 Κηφήν, ήνδς. δ. fucus. a drone. — ος κεν αερ 
 γος ϊωη, κηφηνεσσι κοθονροις εικελος δρμην 
 Hes. ε. 302. Ερ. Αργός, άπρακτος. Ρηβ 
 Κηφήνες — κακών ζυνηονες έργων. Hes. 
 
 Κηφισσδς, οΰ. Dor. ΚάφΊσος, Pyth. 4. 82. an 
 Κάφησδς, whence Καφήσια νδατα, Qlymp. 14 
 1 . Cephisus. a river in Boeotia.yem. adj. Κη 
 φϊσϊς, ϊδδς, II. Ε. 709. Κάφ'ισϊς. Pyth. 12. 4 
 ο'ί τ' αρα παρ ποταμδν Κηφισσδν δϊον εναιοι 
 Β. 522. Ερ. Καλλιρεεθρος, καλλιναος. 
 
 Κηωδης,ΙΙ.ΖΛ83.Κηωεις. fragrans. perfumed 
 sweet-smelling, καδδ' ε~ισ εν θαλαμω ενωδί 
 κηωεντι. Γ. 382. Syn. Έυωδης, εύοσμος. 
 
 ΚΧάνοι, ών. οι. Ciani. inhabitants of Cius i 
 Mysia. εισω δ' δρμον εθεντο ϊΐροποντιδοι 
 ένθα Κιανών. Theoc. 13. 30. 
 
 Κιβδηλευω. scoriam admisceo. 2. corrumpc 
 to make base metal ; falsify ; gloss over, ε 
 τοΰτ εκιβδηλευσας, ιν ακοΰσαι θέλω. Bacct 
 475. Syn. Καπηλευω, διαφθείρω. 
 
 Κιβδηλϊά. scoriae admistio. 2. quaevis corrup 
 tela, falsification, prop, of metals ; trickery 
 πολλήν γ' αφειλες του βίου κιβδηλιαν. Α\ 
 158. Syn. Κιβδηλευμα, μοχθηρία. 
 
 Κιβδηλδς, ου. δ ή. cui scoria admistaest, adu 
 terinus. 2. usurpatur de eo, quod probui 
 et sincerum non est. that which is mixe 
 with dross, or base alloy ; adulteratet 
 insincere, dishonest, ώ Ζεΰ, τ'ι δή χρυσά 
 μεν, ος κιβδηλος y. Med. 516. — εν δε κιβδηλ 
 τοδε. (uncertain, or deceitful.) Eur. El. 55C 
 
 2 This word occurs Od. λ. 520. but ther 
 is doubt about the reading ; as there is aboui 
 the precise meaning of Αακεδαίμονα κητώεσ 
 σαν. See Daaim, c. 1332. 
 
 ( 
 
:i; ;■ 
 
 Κ Ι Κ 
 
 Syn. Αδόκιμος, παρασημος. — απατηλός, μοχ- 
 θηρός. 
 
 '.ϊβϊσϊς, ως. ή. pera, sacculus. a bag ; a wal- 
 let. — αμφι δε μιν κιβισις θεε, θαϋμα ιδεσθαι. 
 l Ues. α. 224. See CaM.fr. 177. Syn. Κιβωτός, 
 πήρα, κωρνκος. 
 
 Ιϊβωρων. fructus fabae iEgyptiacae, &c. fruit 
 of the lotus. 2. a drinking-eup. ακμαίου 
 καρποϊο κιβωρια δαιννμενοισιν. Nic./V. 10. 
 ΰβωτος, ού. ή. dimin. ΚΊβωτΊόν, Plut. 710. 
 
 ■^ area, cista. a chest; a trunk, και, νή Αι, ετι 
 -y εμοί 'στι κιβωτός π\εα. Equit. 1000. κλι- 
 
 ! •' νας εκατόν, κορημα, κΊβωτόν, λυχνον. Eupolis, 
 Poll. χ. fin. Syn. Κιστη, λαρναξ, χηλός, 
 ίιγκλιζω. agito. to move rapidly, ον χρή κιγ- 
 κλιζειν αγαθόν βιον, αλλ' ατρεμιζειν. Theog. 
 303. Syn. Αιακιγκλιζω. διακινεω. σαλεύω, 
 μοχλεύω. 
 
 ίιγκλϊς, ϊδος. ή. cancelli. a railed fence, την 
 κιγκλιδ' εξηραξα,κάναχανών μέγα. Equit. 638. 
 ;Syn. θνρα. δικλίδες, οπη. δρνφακτον. 
 ίιγχάνω. s. as Κιχανω. αϊ, αϊ' κατ' οσσων κιγ- 
 χανει μ' ηδη σκότος. Hippol. 1442. See The- 
 'tsaur. and Monk. 
 ί,ιδναμαι. diiFundor. to be spread, ον τε μετά 
 κροκοπεπλος νπειρ άλα κιδναται ηώς. Ψ. 227. 
 
 I'• Syn. Σκεδαννυμαι, σκορπίζομαι, 
 ίϊθαιρων, ωνός. ό. Cithaeron. a mountain in 
 Bceotia. adj. Κίθαιρωνειός. (Bacch. 1043.) 
 Κίθαιρωνίός. (Thesm. 995.) λειμών ες Ήρας, 
 
 II και Κιθαιρώνος λεπας. Phoen. 24. 
 ίίθάρά, Horn. Merc. 509. Κίθαρίς. ή, lyra. a 
 
 1 harp, ουκ αν τοι χραισμ^ κιθαρις, τά τε δώρ 
 Αφροδίτης. Γ. 54. Syn. Φορμιγζ, χελνς, λύρα, 
 πηκτις, Orph. Ερ. Αιολοφωνος, ~ Αονια, γλυ- 
 
 ' κέρα, ενμελης, ενκελαδος, ευφθογγος, πολν- 
 κρεκτος. περικαλλης, καλλιχορος, επτατονος, 
 λιγνηχης, λιγυρα, πολυδαίδαλος, χρυσόδετος, 
 υμνοπολος, μελουργος. 
 
 Κϊθάράοιδος, (superl. Κϊθαραοιδότατός, Vesp. 
 1278.) Κϊθάρψδος. ό η. fidicen. one who sings 
 to the harp, ενταύθα' σν δε δεϋρ', η κιθαρω- 
 δός, εξιθι. Eccles. 739. 
 
 Κϊθάριζω. cithara sono. to play on the harp. 
 
 1 Hence, Κιθαριστής, one who plays. (Horn. 
 xxiv.) Κϊθάρισμος. music of the harp. (Call. 
 4. 312.) and Κϊθάριστνς, ΰός. ή. the art of 
 playing. (//. B.600.) ζνγγνωθι, κιθαριζειν γαρ 
 ουκ επισταται. Vesp. 959. Syn. Κιθαρωδεω, 
 φορμιζω. Phr. Παις φορμιγγι λιγει^ι Ίμεροεν 
 κιθαριζε. Horn, τάν καλλιφθογγον κιθαραν 
 Έλαννων πλακτρω χρνσεψ. Here. F. 350. 
 See Nem.4. 21. 
 
 Κϊθάρο^δΐκός, ου. adj. citharcedicus. played by 
 the harper, εκ τών κιθαρωδικών νομών ειρ- 
 γασμενην. Ran. 1282. Br. 
 
 Έβκαμον. genus oleris. a species of vegetable. 
 κικαμά τ', ορδειλόν τε περιβρνες, εν δε χα- 
 μηλήν. Nic. Th. 841. 
 
 Κϊκιννός, ου. ό. cincinnus. a curl, ηρατο δ' ούτι 
 ροδοις, ου μαλοις, ουδέ κικιννοις. Theoc. 11. 
 10. Syn. Βόστρυχος. 
 
 ΚΤκλησκω. s. as Καλεω. όμως δ' έχει τι σχήμα 
 κικλησκειν θεούς. Troad. 474. κικλησκουσ 
 
 Κ Ι Ν 
 
 857 
 
 Α'Ίδην και επαινην ΤΙερσεφονειαν. Ι. 565. 
 
 Κίκονες, in prose Κίκωνες. οι. Thraciae gens. 
 a Thracian tribe. τοφρα δ' ap' οιχομενοι 
 Κίκονες Κικονεσσι γεγωνευν. ι. 47. 
 
 Κϊκυννά, ης. η. pagus Atticus. an Attic δήμος. 
 Κϊκυννρς. οι. Nub. 210. adv. Κίκνννόθεν. Φεί- 
 δωνος υιός Στρεψιαδης Κικυννόθεν. ib. 134. 
 
 Κίκνς, νός. ή. robur. strength, αλλ' ον γαρ οι 
 ετ ήν ϊς εμπεδος, ονδε τι κικνς. λ. 392. Syn. 
 Ις, ισχύς, δυναμις, αλκή. 
 
 Κιλιξ, ϊκος. ό. Ν. P. son of Agenor, who gave 
 name to Κϊλϊκϊά, 2. a man of Cilicia. pi. ΚΪ- 
 λϊκες. oi. (II. Z. 397.) fern. ΚΤλισσα. η. a Ci- 
 lician woman. (Nic. Al. 403.) Κιλιξ, αφ' ού 
 και Κιλικία κικλησκεται. Eur. Phryxi fr. 2. 
 
 Κιλλά. urbs Troica. a town in the Troad. //. 
 A. 38. 
 
 ΚιλλΊβαντες. οι. ligna, quibus clypei impone- 
 bantur. a three-legged stand for a shield. 
 τους κιλλιβαντας οϊσε, παϊ, τής ασπίδος. 
 Acharn. 1121. 
 
 Κιλλϊκών. Ν. P. Cillico, qui Samum prodidit. 
 a man noted for treachery, ουδέν πονηρόν, 
 αλλ' όπερ και Κιλλϊκών. Pac. 363. 
 
 Κψβερΐκόν. tunicae genus, a robe, or jacket, 
 worn by females, και Κιμβερικ ορθοσταδια, 
 και περιβαριδας ; Lysist. 45. 
 
 Κιμμέριοι, gens supra Pontum Euxinum. an- 
 cient inhabitants of the Crimea. Od. λ. 14. 
 adj. Κιμμερυς, Lye. 1427. Κιμμερϊκος. ισθμόν 
 δ' επ' αυταϊς στενοποροις λίμνης πυλαις- 
 Κιμμερικόν ήζεις — Prom. 729. 
 
 ΚΧμωλός, ον. ή. ins. maris Cretici. now Argen- 
 tiera. Hence, Κιμωλία, sc. γή. creta. chalk. 
 Ran. 713. Br. 
 
 Κίμων. Ciuiori. son of Miltiades ; etc. Lysist. 
 1144. Br. ovk αδαής έγραψε Κίμων τάδε. — 
 Simon. An. i. 142. 
 
 Κίναβραω. foeteo. to smell offensively, αιγών 
 τε κιναβρωντων μέλη. Plut. 294. Syn. 
 Ανσωδεω, οζω, τραγιζω, νπερτραγιζω. 
 
 Κϊνάδος, εος. το. et ον. ό. vulpes. 2. astutus. 
 a fox. ή τούπιτριπτον κιναδος εξηρου μ\ 
 όπου; Aj. 103. See Αν. 429. Syn. Αλωπηξ. 
 2. κερδαλεος, πανούργος. 
 
 Κΐνάθισμα. strepitus e motu. fluttering. — τι 
 ποτ αύ κιναθισμα κλυω - Πίλας οιωνών' — 
 Prom. 124. Syn. Κίνημα. — κελαδος. 
 
 Κίνάμός. Nic. Th. 947. ΚΧναμωμΟι>, Κινναμ. 
 cinnamomum. cinnamon, ήλθον φνλλα φέ- 
 ροντες ακηρασιων κιναμωμων. Dion. 945. 
 
 ΚΊνάχνρά. cribri genus, a sieve, χωρεί σν δεύρο, 
 κιναχνρα καλή καλώς. Eccles. 730. Β. 
 
 Κινδυνεύω, periclitor. to be in danger ; to 
 hazard, verbal. Κινδϋνευτεος. (Eur. Supp. 
 582.) καΐ μήτε κινδύνευε, σωθητω τε μοι- 
 Ύεκν' — Heracl. 455. Phr. Πολις γαρ-αγαν 
 Ή.δ?ι σαλεύει, κάνακουφισαι κάρα Έυθών ετ' 
 ούχ ο'ία τε φοινιου σάλου. CEd.T . 22. και ταύτ 
 έχοντες κυμάτων εν αγκάλαις. Ran. 704. 
 
 Κινδϋνενμα. το. periculum. a hazardous un- 
 dertaking; a risk, ποιόν τι κινδννενμα ; που 
 γνώμης ποτ εϊ ; Antig. 42. Syn. Επιχείρημα, 
 έργον. 
 
358 
 
 Κ Ι Σ 
 
 Κίνδυνος, periculum. danger; a trial, εγώ πρό 
 γαίας τονδε κινδννον Θελο/Ριψας — Rhes. 155. 
 Syn. Αγων, οΊαπειρα. Ερ. Αλγεινός, κρνερος. 
 Phr. Ες δε κινδννον βαθύν ιεμενοι. — τίς δε 
 κίνδυνος κρατεροΐς αδάμαντος δήσεν άλοις ; 
 Pind. έργον κινδννφ κεκαλνμμενον. 
 
 ΚΊνεω. moveo. to move ; to stir. Hence, 
 ΚΊνητήρ, ήρος. (Horn, xxi.2.) ΚΊνητής, ον.δ. 
 (Nub. 1397.) one who puts in motion. Κϊνηθ- 
 μος, δ. (Pyth. 4. 370.) ΚΊνημά, το. ( Theoc. 21 . 
 47.) and ΚΤνησίς, ή. (heont. An. iii. 104.) 
 motion. Also, ΚΊνητηρϊδς, capable of exci- 
 ting. (JEsch. Supp. 457.) and ΚΊνησίφδρός. 
 (Orph. H. 9. 21.) ώς δ' δτε κινήσει Ζέφυρος 
 βαθύ ληίον ελθων. Β. 147. Syn. Περικινεω, 
 κλονεω, ανασειω, συνταραττω, ορ'ινω. 
 
 Κϊνησϊάς. poeta Dithyrambicus. a poet, ridi- 
 culed by Aristoph. την πυρριχην τις έμαθε 
 την Κινησιον. Ran. 152. 
 
 ΚΊνυμαι. s. as Κινούμαι. δη'Ίον ες πολεμον 
 πυκιναι κινυντο φάλαγγες. Δ. 281. 
 
 Κϊννράς, ου. ό.- Ν. P. k. of Cyprus. //. Λ. 20. — 
 2. father of Adonis. Bion, 1. 91. 
 
 Κϊνϋρόμαι. voce querula lamentor. to be- 
 moan, ουδέ θετις Αχιλήα κινυρεται αιλινα 
 μητηρ. Call. 2. 20. Syn. Οδύρομαι, θρηνεω, 
 κλαίω. 
 
 Κϊνΰρος, ά, δν. querulus. plaintive. — ως τις 
 περί πορτάκι μητηρ - Πρωτότοκος, κινυρή, — 
 Ρ. 5. Syn. Αζιοθρηνος, οικτρός. 
 
 ΚΊνυσσω. po'etic. for Κινεω. Hence, ΚΊννγμα, 
 το. (Prom. 158.) όπως διφροντις ούσα μη 
 'κινυσσομην. Choeph. 194. 
 
 Κϊνωπετα. τα. ferae, wild animals, ιλυούς 
 εβαλοντο κϊνωπετα — Call. 1. 25. 
 
 Κϊνωπισταί. οι. reptilia. reptiles, εζοχα γαρ 
 δολιχοϊσι κινωπισταΧς κοτεουσι. Nic. Th. 141. 
 
 Κίρκη. Circe. Κ(ρκη δ', Ήελιου θυγατηρ Ύπερ- 
 ιονιδαο. Hes. θ. 1011. See Od. κ. 210. Ερ. 
 Έύπλοκαμος, δεινή, ποτνια, Αιαιη, δολοεσσα, 
 αθάνατος. 
 
 Κιρκηλάτδς. a circis fugatus. chased by the fal- 
 con, κιρκηλατον τ αηδόνος. iEsch. Suppl. 64. 
 
 Κίρκος, circus. 2. accipiter. a circle. 2. a fal- 
 con. 2. ηύτε κίρκος ορεσφιν, ελαφρότατος πε- 
 τεηνών. Χ. 139. Ερ. Ωκνπετης, ωκυς, αελληεις, 
 αιθων, θρασνς, ωμοβορος. 
 
 Κιρκοω. vinculo adstringo. to fasten with a 
 ring. %ωρει κάτω, σκέλη δε κιρκωσον βκι. 
 Prom. 64. 
 
 Κιρναω, Κιρνημϊ. misceo. to mix ; pour out. 
 See Κεραιρω. εν δ' apa κισσυβιω κιρνη με- 
 λιηδεα olvov. ζ. 78. 
 
 Κιρρά, ας. η. navale Delphorum. s. as Κρισσα, 
 near which the Pythian games were held. 
 adv. Κιρράθεν. {Pyth. 8. 26.) επταπνλοισι 
 θηβαις - Χάριν αγών'ι τε Κιρρας. ib. 11. 19. 
 
 Κιρρος, ρά, ρδν. subflavus ; subrutiius. a pale 
 yellow, fern. Κφράς, άδος. ή. (Nic. Th. 519.) 
 — ότε νέκταρ εϋτριβι κιρρδν αφνσσ^ς. ib. 
 ΑΙ. 44. 
 
 ΚϊσηρΧς, Κισσηρϊς, εως. η. pumex. pumice 
 stone. Philipp. An. ii. 216. 
 
 Κισθ»?ν>/. mons Thracise. προς Γοργονεια πεδία 
 
 Κ Ι Χ 
 
 Κισθηνης, ϊνα. Prom. 792. 
 
 Κισσα, Κιττα, ης. ή. pica, the jay. 2. the Ion. 
 ing of pregnant women. Arch. An. ii. 
 99. 
 
 Κισσεας, contr. Κισσός, II. A. 223. Κισσέ/ 
 Hec. 3. Cisseus. father of Hecuba and Thi 
 ano, who is therefore, Κισσός, II. Ζ. 29 
 βασιλεν χωράς της πολυολβου-Κισσεϋ, π™ 
 διον πνρι μαρμαιρει. Eur fr. Archel. 33. ψ 
 
 Κισσηεις, ηεσσα, ηεν. hederaceus ; hederse s 
 milis. οί, or like, ivy. φύλλα τε κισσηεντ 
 περικλυμενοιο φέρουσα. Nic. Th. 510. Syt 
 Κισσινος, κισσωδης. 
 
 Κισσηρης. Κισσοφορος. Troad. 1066. hedei 
 densus. abounding in ivy .-Νυσσαιων ορεωιψ 
 Κισσ^ρεις οχθαι. Antig. 1131. Β. 
 
 Κισσΐνος. hederaceus. See Κισσυβιον. 
 
 Κισσοβρυος, Orph. Η. 29.4. Κισσοκδ/χί/ς, Hon 
 xxv. Κισσοστεφάνδς, An. ii. 517. Κισσοχάρήι 
 Orph. Η. 51. 12. Κισσοχΐτων, Lith. 258. ep\ 
 thets of Bacchus. 
 
 Κισσοστεφης, ευς. δ ή. hedera rec^imitu: 
 crowned with ivy. κισσοστεφης δε κεΐμα 
 Anac. 26. 5. Syn. Κισσοστε^ανος. 
 
 Κισσός, Κιττδς. hedera. ivy. ηρ'εμ' υπερτυμ 
 βοιο Σοφοκλεος, ηυέμα, κισσέ, Έρπνζοις, χλο 
 ερονς εκπροχεων πλοκάμους. Simm. Th. An. i 
 100. Syn. Κισσαρος. Ερ. Αυτοελικτος, αλη 
 της, βοτρυοεις, ελικωδης, μέλας, μελά μφυλλος 
 Ίμεροεις, ευχαιτης, πολνπλανης, τηλεθαων 
 σκην'ιτης, τετρακορυμβος, τανυπλεκτος, πλεκ 
 τος. 
 
 Κισσδω. hedera corono. to crown, or adorn 
 with ivy. Hence, Κισσωτδς, ή, όν. (Agath 
 An. iii. 44.) μέλλων χορευειν κράτα κισσωσας 
 εμδν. Bacch. 205. 
 
 Κισσύβιδν. poculum e ligno hederaceo. a cur, 
 made of the wood of ivy ; called by Eurip 
 κισσινος ποτι/ρ, Alcest. 759. και βαθύ κισσυ- 
 βιον, κεκλυσμ'ενον άδ'ε'ικαρψ. Theoc. 1. 27. 
 
 Κιστη, Od. ζ. 76. Κιστϊς. cista, ex vimine pro- 
 prie. a wicker basket, τό δειπνον, ώ παΧ, δη- 
 σον εκ της κιστιδος. Acharn. 1137. Syn 
 Αντιπηζ, κιβωτός, θήκη, θυλάκων, κωρυκος 
 φωριαμος, κιβισις. 
 
 Κιττα. See Κισσα. "Σνρακουσιω ι δε Κιττα' Μει- 
 διάς δ' εκεϊ. Αν. 1297. 
 
 Κιτταω, Κισσαω. concupisco. to long eagerly J 
 for. νμεϊς μεν νυν di κιττώντες της ειρήνης — 
 Pac. 497. Syn. Έπιθνμεω. 
 
 ΚΧχάνω, Κϊχάνδμαι, Κιχεω, Κϊχημϊ,Κϊχω. pre- 
 hendo ; invenio. to overtake ; reach; find. 
 £ωός εών, νυν δ' αν θάνατος και μοίρα κιχανει. 
 Ρ. 478. ννν δε σε τεθνειώτα κιχάνομαι, ορχαμε 
 λαών. Τ. 289. ει κ ετι σ αφραινοντα κιχησο- 
 μαι, ως νν περ ώδε. Β. 258. δντινα μεν, 
 βασιλήα, και εζοχον άνδρα κιχειη. ib. 188. 
 Syn. Καταλαμβάνω, ευρίσκω. See Κιγχανω. 
 
 ΚΤχλη. turdus. a thrush, ώς δ' δτ αν η κιχλαι 
 
 1 As the 2d syll. is usually, if not always, 
 long, I would read, Σνράκοσιψ : and so I find 
 that excellent and lamented scholar, Dobree, 
 read. 
 
Κ Λ A 
 
 αννσιπτεροι, ηε πελειαι. χ. 468. 
 ψχλιζω. cachinnor. to giggle ; to enjoy one's 
 | elf. (Nub. 983.) Hence, Κΐχλισμσς, ου. ο. 
 
 ib. 1073.) πολλαι συμπαισδεν με κοραι ταν 
 
 >νκτα κελονται, Κιχλισδοντι δε πάσαι, επην 
 
 k' αντάις υπακοισω. Theoc. 11. 77. Syn. 
 
 Χαγχαλαω, καγχαομαι. 
 
 ■Ίχορά. ΚΧχδρειά. τα. olera agrestia. wild, or 
 
 rarden, succory, /αχορα, καρδαμίδαςτε, και 
 
 )v περσείον επουσιν. Nic. ΑΙ. 429. Syn. 
 
 ϊερις, κιχο>ρη, κιχωριον. 
 
 ΐχράω, Κιχρημϊ. commodo. to lend. Κιχρα- 
 
 ίαι. mutuor. to borrow, χορδάς, ταν τούτω 
 
 /ήρυν εκιχραμεθα. Ερ. άδ. 175. 
 «4ίω. vado. to go. η δ' εις υφοροφον θαλαμον 
 
 cm δια γυναικών. Γ. 423. Syn. Πορεύω, 
 
 ταραγινομαι. 
 Η'ιων, όνος. δ or η. columna. a pillar, εγχος 
 ϊηαεν ρ' έστησε φέρων προς κίονα μακρην. α. 127. 
 «3υν. Στύλος, στήλη. Ερ. Αστραβης, ΰψηλος, 
 
 ί νφικολωνος, στιβαρός, τετράπλευρος, ορθή. 
 '^λαγγαινω, Eumen. 131. Κλαγγανω.Κλαγγεω. 
 μίΚλαγγω, Κλαζω, /ut. γξω, //. Μ. 207. Π. 429. 
 
 •Jango ; clamo. to shriek ; shout ; yelp. adj. 
 rmSXayepoQ, pa, pov. {Antip. Sid. An. ii. 10.) 
 ν \ίΚλαγκΓος. (Athen. 1. 1.) αι δε κυνες κλαγ- 
 ι'Λγεϋντι. τι το πλέον, αν'ικα τηνας Οστεων ουδέ 
 λψτεφρά λειπεται οιχομενας ; Theoc. Ερ. 6.^ 
 '■ ιλαγγή. clangor, any loud, or shrill, noise. 
 
 adv. Κλαγγηδον. with tumultuous noise. (//. 
 lit B. 463.) παυσαμενοι κλαγγής' ανά δε κρειων 
 
 Αγαμέμνων. Β. 100. Syn. Κραυγή, βοη, ήχος. 
 
 Ερ. Ασπετος, δεινή, στονοεσσα. 
 ■Α:λάδάρος. fragilis. broken, ασπίδες, ακλαστοι 
 ίψ.ο" αϊ κλαδαραι καμακες. Leon. Tar. An. i. 232. 
 
 Ιλάδδς, ου. δ. et εος. το. (Αν. 239.) Κλάδεών, 
 ι\[\ωνος. 6. (Ναζ.) Κλάδϊυν. το. {Leon. Tar. An. 
 ifjci. 231.) Κλάδισκος. δ. (Anac. 22. 4.) ramus 
 a tener. a young shoot, οίνου' στέφει δε κράτα 
 ί, μυρσίνης κλαδοις. Alcest. 775. Syn. Ακρεμων, 
 η\.δρπηξ, οσχος, πτορθος. Ερ. 'Απαλός, ιερο- 
 ί στεπτος, πολυσχιστος, τερην, δενδρωδης, νεο- 
 :Ν ι,δρεπτος. 
 
 Ζλαιω. /ut. κλανσω. lacrymor ; ploro. to weep ; 
 
 to lament, ήτοι b μεν κλαιεσκε πρόςουρανόν' 
 απαντά ρ εμε Ζευς. θ. 364. Syn. Αακρυω, κλαυθ- 
 
 μυριζομαι, πενθεω, ανακωκυω, ολοφυρομαι, 
 [Μοιμωζω. 
 ' ίλάξ, άκος. Dor. for Κλεις. 
 
 ίλαρος, ου. η. Ionise civitas. a city of Ionia, 
 
 : where was an oracle of Apollo ; thence called 
 
 Κλαρΐος. (Call. 2. 70.) και Κλαρος αιγληεσσα, 
 π > και Αισαγεης ορός αιπύ. Horn. Αρ. 40. 
 
 Κλάς, κλάδος, η. s. as Κλάδος, but used only in 
 ■ the ablat. και φορησω το ξίφος τολοιπόν εν 
 
 μύρτου κλαδί. Lysist. 632. 
 ίίκλασταζω, Κλάω. frango. to break. Hence, 
 ii; Κλάσμα, το. a fragment. (Lucill. An. ii. 323.) 
 J Κλαστδς,ή, ov. broken. (Paul. Sil. ib. iii. 84.) 
 I and Κλάσϊβωλαξ, άκος. δ ή. breaking the 
 ■ clods. (Agath. ib. 44.) εκ πυκινής δ' ύλης 
 Ι πτορθον κλάσε χειρί παχειη. ζ. 128. Βονλήν 
 ' πατήσεις, καΐ στρατηγούς κλαστασεις. Eq. 166. 
 ΐ(Κλαυθμος. δ. Κλανμά. το. ploratus. weeping. 
 
 Κ Λ Ε 
 
 359 
 
 2. punishment, which occasions weeping 1 . 
 
 2. ίσως αν έκτος κλαυματων εχοις πόδα. Phil. 
 
 1260. Β. Syn. θρήνος, κωκυμα, ολολυγμος. 
 
 Ερ. Στυγερός, μεγαστονος. 
 Κλαυσίάω. plorare cupio. to whine ; to creak, 
 
 as a door. — το θυριον Φθεγγομενον άλλως 
 
 κλαυσιψ— Plut. 1097. 
 Κλαυτήρ, ήρ6ς. δ. plorator. a mourner. Man. 
 
 4. 102. 
 Κλεηδων. See Κλη'ϊδων. ώς άρ εφαν' χαίρεν δε 
 
 κλεηδονι δΊος Οδυσσεύς, σ. 116. 
 Κλειγϊνης. Ν. P. Ran. 709. Br. 
 Κλειδούχος, s. as Κλι^δ. Orph. Η. 1.5. 
 Κλείθρου, ΚλεΙθρον, Κλ?μθρον, Κλ#θ. Κληϊσ- 
 
 τρον, Dor. Κλαίστρον. (Pyth. 1. 16.) clau- 
 
 strum. that which closes, or shuts up ; a 
 
 lock, a bolt. — εκ δε πυθμένων Έκλινε κοίλα 
 
 κλ^θρα,— CEd. Τ. 1261. Br. Syn. Κλειοω- 
 
 μα, συμπτνξις. 
 Κλεινϊάς. ου. δ. Clinias. father of Alcibiades. 
 
 σε δ' αεισομαι, ώ Κλεινιου παΐ. Eurip. in 
 
 Olymp. Alcib. victoriam. 
 Κλεινός, Orph. Η. 26. 4. Κλεεννδς, Κλειτος. 
 
 Celebris, famous ; magnificent. Πίνδου κλεεν- 
 
 ναϊς εν πτνχαΧς. Pyth. 9. 27. χθονα μολ -g 
 
 κλειτάς Ιωλκου. ib. 4. 135. Syn. Ένδοξος, 
 
 αγακλυτος, αγακλειτος. 
 Κλεϊς. Ion. et Poet. ΚληΧς, Dor. Κλαξ. clavis. 
 
 2. humerus, cervix, a key ; a bolt. 2. 
 clavicle, or collar-bone. — θύρας επιτελλομαι 
 αυλής ΚληΊσαι κλήΐδι — φ. 241. α κλαξ τάς 
 μεγαλας πα λαρνακος ; ώδε φερ' αυτάν. Theoc. 
 15. 33. 2. — και βαθυκαμπή -Κλείδα συών — 
 Aristo, An. ii. 258. Syn. 1. Βαλαναγρα. 
 
 Κλειτη. r). Apoll. 1. 977. Κλεϊτος. ό. II. Ο. 
 445. Ν. Ρ. 
 
 Κλειτος 2 , ή, ov. See Κλεινός, πολλοί μεν γάρ 
 εμοι Τρώες κλειτοί τ επίκουροι. Ζ. 227. ευτ 
 αν αιπεινών απδ Σταθμών ες ευδειελον Χθονα 
 μολ% κλειτάς Ιωλκου. Pyth, 4. 135. 
 
 Κλειώ. Κλ ν ω, Here. F. 992. Hel. 976. claudo. 
 to close ; shut, ά'νήρ υβρίζει, κλεΐε πηκτά 
 δωμάτων. Acharn. 478. Syn. Αποκλείω, 
 κατακλείο.», κληϊζω. 
 
 Κλειώ. pass. Κλειομαι, poet. Κλεδμαι, Od. ν. 
 299. celebro. to celebrate, εργ' ανδρών τε 
 θεών τε, τά τε κλειουσιν αοιδοί, α. 338. Syn. 
 Κλη'ίζω, εγκωμιάζω, επιφημιζω 3 ϋμνεω, ευλο- 
 γεω, δοξάζω. 
 
 Κλειώ, ν. Κλεώ. Clio, one of the Muses, τίν 
 γε μεν, ενθρονου Κλειοΰς εθελοι-σας, — Nem. 
 
 3. 145. 
 
 Κλεμμά, άτδς. το. furtum. a thing stolen ; theft. 
 
 λαθοϋσ , έχει τι κλεμμα τών αυτής δομών. 
 
 Hec. 616. Syk. Κλεπος, κλεπτοσυνη, φωραμα, 
 
 φωρα, φωριον. 
 Κλεομβρυτδς. Callim. Ερ. 24. Κλεονϊκος. ib. 
 
 32. Ν. Ρ. 
 Κλεοπα-ρα, Κλειοπατρά. ή. Cleopatra, wife of 
 
 1 This is often the sense of κλαίειν and 
 ο'ιμώζειν, like the "jubeo^/o/'are" of Horace. 
 
 2 This word appears, II. Z. 227, but Heyn. 
 properly has κλητοί τ' επίκουροι. 
 
360 
 
 ΚΛ Η 
 
 Κ Λ Η 
 
 Meleager,//. 1. 552. of Phineus, Apoll.2. 239. 
 Κλέος, poet. Κλειος. το. gloria, i'ama. renown. 
 
 οψιμον, οψιτελεστον, 6ου κλέος ουποτ ολεϊ- 
 
 ται. Β. 325. Syn. Αοζα, ένδοξα, ενκλεια, 
 
 κΰδος, εϋχος,φημη. Ερ. ΑφΘιτον, αειμνηστον, 
 
 άθανατον, αμφιβοητον, βαθύ, δηναιον, εσθλον, 
 
 ευρύ, επουρανιον, επηρατον, ποθεινον, με-γα, 
 
 μνριον, ΰφηλον, ετητνμον. Phr. Ύψ πονουντι 
 
 δ' εκ θεών Οφείλεται τεκνωμα τον πόνου κλέος. 
 
 iEsch. Fr. 
 Κλεπτοσΰνη. furacitas. tbievishness. κλεπτο- 
 
 συνη θ', όρκψ τε' Θεός δε οι αυτός εδωκεν. τ. 
 
 396. Syn. Κλοπή, κλοπια, κλοπεια. — άπατη. 
 Κλέπτης, ον.ό. fur. a thief, superl. Att. et 
 
 Comic. Κλεπτιστάτος. (Plut. 26.) ποιμεσιν 
 
 ούτε φιλην, κλέπτη δε τε νυκτός αμεινω. Γ. 1 1. 
 
 Syn. Κλοπενς, κλοπος, φωρ, φιλητης. βαλαν 
 
 τιητομος. Ερ. Ήμεροκοιτος, τοιχωρνχος. See 
 
 Choeph. 1002. 
 Κλεπτΐκδς. furtivus. thievish, πρεπονσαν έργω, 
 
 κλεπτικοις τε βημασι. Rhes. 205. 
 Κλεπτδς 1 . κλεπτον το χρήμα τάνδρός' ου και 
 
 σοι δοκεϊ ; Vesp. 933. Br. 
 Κλέπτω, furor, clam facio. to steal ; act by 
 
 stealth ; deceive, μηδ' ούτως, αγαθός περ 
 
 εών, θεοεικελ' Αχιλλεϋ,- Κλέπτε νοψ' επει ου 
 
 παρελενσεαι, ονδε με πείσεις. Α. 131. Syn. 
 
 Εκκλεπτω, ύποκλεπτω, κλοπευω, κλωπαομαι, 
 
 σνλενω, αποσυλαω, νοσφιζομαι. απατάω, 
 
 παραλογιζομαι. 
 Κλετας. το. rupes. a cliff, λιπών δε Αηθαιωνος 
 
 υφηλόν κλετας. Lye. 703. Syn. Απορρωξ. 
 
 ορός. Ερ. ' Ιερόν, ενβοτον, τανυφνλλον. 
 Κλε-φϊγάμος, Sibyll. 1. 3. Κλίφϊνυμφος. adulter. 
 
 an adulterer, ως κλεψινυμφον, κου δορι- 
 
 κτητον -γέρας. Lye. 1116. 
 Κλεψϊνδδς. contr. Κλεφϊνους, ου. Nonn. Κλεψ- 
 
 ΐφρων, όνος. (Horn, Merc. 413.) ό η. do- 
 
 losus. dissembling; cheating. 
 Κλεφϊτοκος. η. clam pariens. concealing a 
 
 birth, epith. Rhese. Opp. 
 Κλε-φΐχόλός, ου. ό η. bilem occultans. conceal- 
 ing one's resentment. Lucian. 
 Κλεψύδρα, ή. 1. clepsydra, a water-clock. 2. 
 
 fons sicdictus. name of a fountain. Lysist. 
 
 913. ό νους πετεται την νύκτα περί την κλε- 
 
 ■φυδραν. Vesp. 93. 
 Κλέων. Cleon. the turbulent demagogue at 
 
 Athens, δοκεω μεν, εις Κλέωνα τουτ αινιττε- 
 
 ται. Pac. 47. 
 Κλεωναι, ών. αϊ. opp. inter Argos et Corin- 
 
 thum. a town in Peloponn. αφνειόν τε Ko- 
 
 ρινθον εϋκτιμενας τε Κλέωνας. Β. 570. 
 Κλεωννμη. η. Nub. 680. Κλεωνύμός. one, who 
 
 flung away his shield ; ρίώασπις. Vesp. 19. 
 
 Nub. 353. N. P. 
 Κληδην. adv. nominatim. by name, κληδην εις 
 
 αγορην κικλησκειν άνδρα εκαστον. Ι. 1 1. Syn. 
 
 Ονομαστι, εζονομακληδην. 
 Κληδουχϊω. claves habeo. 2. sacerdos sum. to 
 
 1 It is better to consider κλίπτον in the v. 
 quoted, and v. 900,* as the neut. particip. of 
 κλεπτο). 
 
 \ 
 
 hold the keys. 2. to bear a high charge, 
 of priest. Hence, Κληδοϋχος. ή. a prieste 
 (JEsch. Supp. 290.) Also, an epith. of Pal 
 and Diana. (Thesm. 1142. Iph. T. 14', 
 Βραυρωνιας δεϊ τήσδε κληδουχεΊν θέας. Ι ρ 
 Τ. 1463. Syn. 2. Νεωκορεω. 
 Κλ^ζω, Κληϊζω, Κλϊ'ίζω. claudo. 2. celebro. 
 lock up. 2. to make known ; to name, t 
 Κλειώ. 1. ες θαλαμον κατεθηκε, και εκληίσσ 
 οχήας. ω. 165. — 2. κλφσωμεν Αρτεμιν, θε 
 ανασσαν. Iph. Α. 1522. Έτροφιος ό Φωκε 
 τοϋδε κλη'ζεται πατήρ. Iph. Τ. 917. Sy*" 1 
 
 2. Μέλπω, επαινεω. κελαδεω. ονομάζω. Ρη 
 Σεθεν αδνεπής ύμνος όρμάται θεμεν αίνο 
 Nem. 1. 4. έγειρε νυν αγλαϊαν τίνα νασ< 
 ib. 16. γλώσσαν ευρετω κελαδητιν. ib. 139 
 
 Κλ^θρά, Κλ^θρδς. alnus. the alder-tree, κλ 
 θρη τ, αίγειρος τ, ελάτη τ' ην ουρανομηκη 
 ε. 239. 
 
 Κλ^θρον, Vesp. 1484. Β. Κληϊθρον. See Κλ 
 ϊθρον. δοχμωθεις μεγαροιο δια κληϊθρον εδυνε 
 Horn. Merc. 146. Ερ. Χαλκοτευκτον. 
 
 Κληϊδων. Κλρ^ων, Here. F. 1166. Κληηδω 
 όνος. η. famabona. 2. omen bonum. tiding 
 a good omen, ηλνθον, ε'ί τινά μοι κληηδόι 
 πατρός ενισποις. δ. 317. Syn. Κλεηδων,φημ 
 βαζις, μαντεία. 
 
 Κληϊς, Ion. for Κλεις. q. ν. πόντου κληδ' απ 
 ραντον. (i.e. Hellespontum.) Med. 208. Elm 
 Κληϊστός. Ion. for Κλειστός. (Eur. Pel./r. 3 
 clausus, clausilis. closed, or that may b 
 closed. κληϊσται δ' έπεσαν σανίδες πυκινίΐ 
 αραρυϊαι. β. 344. 
 
 Κλήμα. το. (Eccles. 1 031. Br.) Κλημάτΐς. ? 
 palmes, virga vitea. a shoot ; a vine-brancl 
 ιωμεν επί τάς κληματιδας, ω Μανία. Thesn 
 728. Β. Ερ. Α μπελινο ν, βοτρυοε ν, καλλιπετι, 
 λον, φερεσταώυλον. 
 
 Κλήρος, ου. ό. 1. sors. 2. ipsa sortitio. 3. quo 
 sorte obvenit. a lot ; lit. scrAfigur. portioi 
 or inheritance, dimin. Κληρϊόν. (Zonas, Ai 
 ii. 80.) Hence Κληρονόμος, ό. an heir. (Ej 
 άδ. 441.) Κλ? ? ρ5παλί?ς. ό ή. (Η. Merc. 129. 
 and Κληρόνόμεω. (Sibyll. 1. 1.) 1 αφ όροων 
 Πάριος δε θοώς εκ κλήρος ορουσεν. Γ. 32-2 
 
 3. και οίκος, και κλήρος ακήρατος' — Ο. 49b 
 Syn. 2. Κληρωσις. 3. κτήμα, περικτησίί 
 ουσία. Ερ. 3. Βαθύς, πατρωϊος. 
 
 Κληροϋχος, ου. ό ή. qui sorte aliquid sibi at 
 tributum tenet. 2. colonus. one who has an 
 thing allotted ; particularly land in a colony 
 Hence, γή κληρουχικη, Nub. 203. — αιδεσα 
 δε μητέρα Πολλών ετών κλ^ρουχον, (i. e 
 annosam) — Aj. 507. Β. Syn. 1. Μέτοχος 
 κεκληρωμενος. 2. γεωργός. 
 
 Κληρόω. sorte lego, to choose by lot. Hence 
 Κληρωσΐς. ή. choice, assignment. (Androm\ 
 384.) Κλ^ρωτ^ρΐδν. το. an urn for containing 
 lots, called also κληρωτις, or a place when 
 magistrates chosen by lot, ai κληρωτικαι ap 
 χαϊ, sat in the theatre. See Schol. on Eccles 
 681. Β. Αελφών αριστείς, ους εκληρωσεν πα-\ 
 λος. Ion. 416. Syn. Α ποκληροω, μοιραομαι 
 
 Κλήσΐς. vocatio, 1. ad ccenam, 2. ad auxiliun 
 
Κ Λ Ι 
 
 e, ferendum, 3. in jus, etc. a summons ; an in- 
 
 tf vitation. ήξει τοιαυτην κλήσιν αμειψαμεναις. 
 
 all Crinag-. An. ii. 153. 
 
 \ ί; λητευω. ad judicium evoco. to summon a 
 
 K, witness; to witness a summons, έλκω σε κλη- 
 τευσοντα, και γενησομαι. Nub. 1218. Β. 
 
 ο, λητηρ. 1. vocator. (Sept. Tk.580.) 2. ap- 
 paritor, qui in jus vocat. one who invites, or 
 
 - r . nvokes. 2. one, who summons officially. 
 
 ϋ : ϊ. a. μα Δι', αλλά κλητήρ ειμί νησιωτικός. Αν. 
 
 )ti 1422. Syn. Κλητωρ, υπηρέτης, μαρτνρ. 
 
 \ι ,λητος, ή, Ον. vocatus. called; invited, ί) 
 
 \^ετά δαίτα κλητός επειγεαι ; ή τίνος αστών. 
 
 •flrheoc. 7. 24. Syn. Αποκλητος, κληθείς. 
 
 ΚΛ ΧΊβάνός, s. as ΚρΊβάνδς,ου. δ. fornax. an oven. 
 
 J5 mence, Κλϊβανενς. υ. (Maneth. 1. 80.) — εκ 
 
 ■\ { λιβανον ελθών — Archestr. Athen. Syn. 
 
 κ ^αμΊνος, εστία, πνΊγευς. 
 \Ίμά, ατός. το. inclinatio, devexitas. 2. spa- 
 
 ■{} ium cceli inter duos parallelos inclinans ad 
 
 ,,, f )olum. 3. terras tractus, regio. declivity, a 
 livision in the globe, a clime. 3. Μαιονιδεω 
 
 : tt ιά μοϋσαν, δν ου μια πατρίς αοιδόν Κοσμείται, 
 
 ucr /αιης ο" αμφοτερης κλίματα. Alphe.^n.ii. 129. 
 
 ^λϊμακτηρ. δ. ΚλΊμάκϊδν. το. ΚλΊμαζ. ή. gradus. 
 
 J cala. a step ; stair ; ladder, adj. Κλϊμάκδεις. 
 Apollin.) πλησασα κλιμακτήρας ευσφνρον 
 
 ι1;ι .Γοδός. Hel. 1586. έπειτα λεπτά κλιμάκια 
 
 Uf οίον μένος. Pac. 69. κλίμακα δ' υφηλι)ν 
 
 ^τροσεβησατο οίο δομοιυ. φ. 5. Syn. Ανα- 
 
 \^ίαθρον, βαθμός, κλιμακισκος. 
 
 Λϊνη.ή. Κλιντηρ. δ. (Theoc. 15. 127.— 2.86.) 
 ΙλΊνΐς. ή. dimin. ΚλΊνϊδϊόν. lectus. a couch ; 
 
 . ; . bed. Hence, Κλϊνΐκδς. a patient, keeping 
 
 1C lis bed. 2. a regular physician. (Lucill. An. 
 
 Jj. 325.) Also, ΚλΊνόχάρης. epith. of the gout. 
 
 Auucian. a. φέρε νυν ενεγκω κλινιδιον νψν. b. 
 .ηδαμώς. Lysist. 916. a. φερ' εγκυκλον. b. 
 
 J ούτι λαβ' από της κλινιδος. Thesm. 261. 
 
 j 01 |)YN. Κλισμος, λεκτρον, κοίτη, κραβατος. Ερ. 
 
 ^Ιαρθενιος, γαμικη, βαθυστρωτος. 
 
 ΙΛίνω. inclino ; averto. to bend ; lay down ; 
 
 ij ause to bend or give way. med. & pass, to 
 ecline ; to lie ; to lean upon, or, be protected 
 Jy ; to be hemmed in. προς λεχεα κλινών' — 
 ft 171. Τρώας δ' έκλιναν Ααναοι' — Ε. 37. 
 ,•>ΥΝ. Έγκλινω, ανακλινω, προσκλινω, αποτρέ- 
 πω, τρέπω ες φυγην. 
 
 Λΐσϊά. tentorium, a tent ; seat ; bed. Π??λεϊ- 
 ης μεν επί κλισιας και νήας ε'ίσας. Α. 306. 
 ,ΎΝ. Σκηνή. — καθέδρα, κλίνη. Ερ. Έυπηκτος, 
 υποιητος, ευσταθής, νεοπηγης. — δινωτος αρ- 
 
 E l vooj, ελεφαντι. 
 
 \ΐσίδν. casa; ovile. a hut ; a shed, ένθα oi 
 ϊκος εην, περί δε κλισιον θεε παντη. ω. 207. 
 
 , t 4»YN. Έπαυλις, καλυβη. 
 νΐσΐς, εως. η. devexitas ; flexus. a bending' 
 .own, or sloping, δυστηνος εγώ, της βαρυ- 
 αιμονος Αρθρων κλίσεως, — Troad. 112. See 
 
 np>ionys. 585, 615, 1095. 
 
 < Γ Λισμος. torus discubitorius. a couch ; sofa. 
 
 . ΐ'κτεν δ' εν κλισμοϊσι ταπησί τε πορφνρεοισιν. 
 200. Syn. 'Έδρα, στιβας, λεχος, κλίνη. Ερ. 
 οικιλος, πολυδαίδαλος, χρυσεος, αργυρεος, 
 
 Κ Λ Υ 
 
 361 
 
 ■ι Τ 
 
 παμφαναων. 
 
 Κλϊτδς Κ το. ΚλΊτϋς. r). devexitas, vallis. a de- 
 scent; the slope of a hill, κλιτεα Παλληναια, 
 Καναστραιην ύπερ ακρην. Αρ. 1.599. ειδεκεν 
 ες κλιτυν αναβάς, και δασκιον ύλην. ε. 470. 
 
 Κλοιός, Cycl. 183. Κλωος. vinculum ; furca. a 
 Collar ; a clog, ακουετ ηδη της γραφής, εγρα- 
 ■ψατο -Κυων Κυδαθηναιευς Ααβητ Αιζωνεα,- 
 Ύδν τνρδν, αδικεϊν, δτι μονός κατησθιε-Ύον 
 Έικελικόν. τίμημα κλψός σύκινος. Vesp. 894. 
 Syn. Όρμος, περιτραχηλιον. 
 
 Κλδνεω. agito tumultuose. to throw into con- 
 fusion. Αίας δε κλονεειΤελαμωνιος' εϋ δε μιν 
 εγνων. Α. 526. Syn. Συγκλονεώ, διακΊνεω, 
 ταράσσω. 
 
 Κλδνδς. tumultus, strepitus. uproar, din. βή 
 δ' ιμεν αν τε μαχην και ανά κλονον εγχειαων. 
 Ε. 167. Syn. θόρυβος, άλαλη, αραγμος, κα- 
 va XV> μάχη. Ερ. Αι^ος, άσχετος, ατασθαλ.ος, 
 αιματοεις, στονοεις. 
 
 Κλδπαϊδς. furto partus, stolen, ου γάρ κλο- 
 παιαν, αλλά συν πονψ λαβών. Alcest. 1038. 
 Beck. Syn. Κλεπτικος, επικλοπος. λαθραίος. 
 
 Κλδπεύς. Κλδπδς. {Horn. Merc. 276.) s. as 
 Κλέπτης, αλλ' αυτδ τούτο δει σοφισβήναι, 
 κλοπενς Όπως γενησει τών ανίκητων οπλών. 
 Philoct. 77. 
 
 Κλδπη. furtum ; fraus. theft ; fraud, και τοι σύ 
 μεν, κλοπή τε κάναγκη ζυγείς. Philoct. 1025. 
 Β. Syn. Κλεπτοσυνη. — άπατη. 
 
 Κλδπϊμδς, Phocyl. 143. ΚλδπΧδς. furax, fal- 
 lax. thieving; cheating; deceitful, μύθων τε 
 κλοπιων, ο'ί τοι πεδόθεν φίλοι εισ'ιν. ν. 295. 
 
 Κλδτοπευω. tempus tero. to waste time in 
 idle parley, αιψα μαλ'' ου γάρ χρή κλοτοπευ- 
 ειν ενθαδ' εόντας. Τ. 149. Εχρ. Ύποκλεπτειν 
 αυτούς της μάχης τοις λογοις. 
 
 ΚΧϋβάτϊς. herba, parietaria. pellitory of the 
 wall. — ελζινην, την τ ε κλυβατιν καλεουσιν. 
 Nic. Ther. 537. 
 
 Κλϋδων, Κλϋδωικδν. fluctus. agitation of the 
 sea; the surf. Hence, Κλυδωνίζομαι. (Sibyl. 
 1. 1.) ουκοϋν προς αυτόν ναόν εκπίπτει κλϋ- 
 δων; Iph. Τ. 1196. κάμοι προσεστη καρδίας 
 κλυδώνων. Choeph. 181. Syn. Ζάλη, σάλος, 
 αμπωτις, οϊδμα, κΰμα, πλημμϋρις. Ερ. Δεινός, 
 παλιρρους. 
 
 Κλυζω. abluo, purgo. to wash ; to dash, as the 
 sea. θάλασσα κλυζει πάντα τάνθρωπων κακά. 
 Iph. Τ. 1193. Syn. Αποκλυζω, εγκλυζω, 
 κατακλύζω, προσκλυζω, απολουω, εκνιπτω. 
 βρεμω. 
 
 Κλϋμενη. η. Hes. θ. 509. Κλυμενός. δ. the fa- 
 ther-in-law of Nestor ; Olymp. 4. 31. a sur- 
 name of Pluto ; Damaget. An. ii. 39. 
 
 Κλυμενος, η, όν. fama notus. famous, του™ 
 τον κλυμενον κατετακετο τηνον έρωτα. Theoc. 
 14. 26. Syn. Κλυτος, περικλυτος. αγακλυτος, 
 κλεινός. 
 
 Κλϋμϊ, Κλϋω. audio, to listen to. κλΰθι μευ, 
 Αργυροτοζ', δς Χρυσην αμφιβεβηκας. Α. 37. 
 
 1 The 1st syll. is short, Epig. άδεσπ. 396. 
 vs. 6. 
 
 3 A 
 
3G2 
 
 Κ Ν A 
 
 Κ Ν Ι 
 
 SyN. Ακούω, υπακούω, μανθανω. 
 Κλυς, υδδς. η. gutta, spuma. spray, θηρευων 
 αψροω νεην κλυδα λευκαινουσαν. Nic. ΑΙ. 
 170. Syn. "Ρανις. 
 Κλυστήρ, ήρδς. 6. id quo anus eluitur. 2. ίη- 
 strumentum, quo ilia elutio fit. a clyster; a 
 clyster-pipe, ό ψόφος ην κλυστήρος εν ονασι, 
 — Nicarch. An. ii. 355. 
 Κλυταιμνήστρα, uxor Agamemnonis. See the 
 Agam. and two Electras. Pyth. 11. 25. Sfc. 
 δια Κλυταιμνηστρη, (φρεσι yap κεχρητ αγα- 
 θ7)σι.) γ. 266. Ερ. Κελαινοφρων, κακοφρων. 
 πανώλης, δολομητις,Ύυνδαρις,Ύυνδαρεη κουρη. 
 Κλύτϊά. ή. 'Ν. Ρ. 17. Ι. 447. — 2. Queen of 
 
 Cos. Theoc. 7. 5. 
 Κλί-ϊος. δ. Ν. Ρ. II. Υ. 238.— Od. π. 327. Ρα- 
 
 tronym. Κλΰτϊδης, for Κλυτϊάδης, ο. 539. 
 Κλύτδμάχδς. Ν. P. Pyth. 8. 51. Κλϋτδμηδης, 
 εδς. δ. II. ψ. 634. Κλΰτδνηδς. Od. θ. 123. 
 Κλυ-ος, ή, δν. ν. ον. δ ή. celeber, pulcer. heard 
 of ; renowned ; excellent. Hence, the ad- 
 jectt. Κλυτδδενδρδς, Philipp. An.ii.211. Κλϋ- 
 τοεργδς, Od. θ. 345. Κλϋτδκαρπδς, Nem. 4. 
 124. Κλντδμητϊς, Horn. xix. 1. Κλυτδμοχθος, 
 An. iii. 25. Κλυτδπαις, Philipp. ib. ii. 230. 
 Κλυτδπωλδς, II. Ε. 654. Κλϋτδτεχνης, δ. Λ. 
 571. Κλντδτοζδς, Od. ρ. 494. Κλϋτδφημδς, 
 Epig. 1. 1. αμφ'ι τε Ιίαρθενιον ποταμον κλιτά 
 δωματ εναιον. Β. 854. 
 Κλώθω. fut. κλωσώ. neo. to spin. Hence, Κλώ- 
 σΧς. η. spinning. {Lye. 716.) Κλώσμά. το. 
 thread. (Maneth. 1. 202.) Κλωστδς, ι), δν. 
 spun. (Troad. 537.) Μοΐραι δινευσαι νήμα 
 κατ ηλακατας, Πώς ουκ εκλωσασθε παναφθί- 
 τον ημαρ αοιδφ ; Antip. Sid. An. ii. 25. 
 Syn. Ανακλωθω, νηθω. 
 Κλωθώ. η. ρί. Κλωθώες, Κλώθες. αϊ. See Μοΐ- 
 ραι, Κήρες. Hes. θ. 218. Isth. 6.23. Άρπυιαι 
 Κλωθώες ανηρειφαντο μελαιναι. Marcell. An. 
 ii. 302. 
 Κλωμαξ. δ. scopulus. a rocky steep, adj. Κλω- 
 μακδεις, οεσσά, δεν. (II. Β. 729.) rugged. 
 άρπυιογουνων κλωμακάς τ αηδονων. Lye. 
 653. Syn. Ακρωτηριον, βοννος. 
 Κλών, ώνδς. δ. surculus; raraulus. a shoot ; a 
 small branch, dimin. Κλωναζ, ακδς. δ. {He- 
 sych.) Κλωνάρίδν. το. αηάΚλωνϊδν. (Meleag. 
 2.) στέλλετε, νανηγδν κλώνα προ ναντιλιης ; 
 Zelot. An. ii. 400. Syn. Βλαστός, κλάδος, 
 θαλλος,οροδαμνος, κλήμα. Έ~Ρ.~Μελαμπετα\ος. 
 Κλωστηρ, ήρδς. δ. filum nendo deductum. 2. 
 fusus. thread; ball of thread; a spindle, τον 
 εκ βυθού κλωστήρα σωΖ,οντες λίνου. Choeph. 
 500. νήματα και κλωστήρας αολλεες εκτοθι 
 πάσαι. Apoll. 3. 255. See Ran. 1347, $c. 
 Κλώψ. fur. a thief, adj. Κλωπίκδς, Κλωπηίδς, 
 s. as Κλοπιος, or Λαθραίος. (Rhes. 512. Apoll. 
 3. 1 196.) Hence too, ΚλωπΧδαι. οϊ. the comic 
 name of a pretended δήμος in Attica, Equit. 
 79. ξένον, πανοϋρ-γον κλώπα και λ? ί /στην τίνα. 
 Alcest. 769. 
 Κναιω, Κνάω, Κνημϊ. scindo, rado. toscrape; 
 scratch ; rub off. ει δ' άλλως νευσαις, κατά 
 μεν χροα παντ ονυχεσσι Αακνομενος κνασαιο, 
 
 
 και εν κνιδαισι καθευδοις. Theoc. 7. 109. 
 — επί δ' αιγειον κνή τυρδν-Κνηστ'ι χαλκειφ — 
 Α. 638. Syn. Κνίζω. — ξυω. 
 Κνάκδς, (Theoc. 7. 16.) Dor. for Κνηκδς, Κνη- 
 κων. flavus. yellow ; pied, τον Λιβυκδν κνα- 
 κωνα φυλασσεο, μη τυ κορυζη. ib. 3. 5. Syn. 
 Έανθος, ψαρός, πυρρός, κνηκέϊος. 
 Κνάφάλδν, or Τνάφάλδν, rather than Κνεφά- 
 λδν or Κνεφαλλ. tomentum. carded, or 
 clipped, wool for stuffing bed-ticks and 
 couches; a cushion, παιδδς, κναφάλου δ' ουχ 
 υπερτενεϊς πόδα. Eur. Scir. fr. 
 Κνάφευς, Att. for -γναφευς. qui carduis pectit 
 pannos, fullo. a dresser of cloth. Hence, 
 Κναφευω, (Plut. 166.) ην yap παρεχωσι τόϊς 
 δεομενοις οι κναφφς. Eccles. 415. 
 Κνεφαζω. obscuro. to darken ; cloud over. 
 — μητις ατα θεοθεν κνεφαση. Agam. 1^5. 
 Syn. Σκοτίζω, νεφοω, επινεφώ. 
 Κνεφας.το. caligo, tenebrse. dusk ; darkness. 
 adj. Κνεφαΐδς, α, δν. {Alcest. 608. Ban. 1349.) 
 νηστιες άχρι μαλα κνεφαος, ποιη δε παρειη. 
 σ. 369. Syn. Δείλη, νυξ. σκότος. Ερ. Δνο- 
 φερον, δυσηλιον, νυκτερινον, νυχιον. 
 Κνηθω. f κνησω. scabo ; titillo. to scratch ; 
 provoke itching, med. to feel itching, s. as 
 ΚνησΧαω, Eccles. 914. From κνηθω, or κναω, 
 also come Κνήσμά. το. what is scraped off ; 
 also, a flesh-comb, or scraper. (Qu. Mcec. 
 
 An. ii. 238.) Κνησμδνή, ής. ή. itching. (Ερ. 
 
 άδεσπ. 445.) Κνήστίς, Χδς. η. a. rasp, or knife, 
 for scraping. (II. A. 638.) ώς λέγεται, κνηθειν 
 
 οίδεν όνος τον ονον. Strato, An. ii. 377. 
 Κνηκίάς. lupus, a tawny wolf, τον κνηκιαν 
 
 χασκοντα λακτισας φεύγει. Babr. αρ. Suid. 
 
 Syn. Λύκος. 
 ΚνηκΊς, Ίδδς. ή. nubecula, a little cloud, ουδε- 
 
 ποθι κνηκις υποφαινετο, πιπτατο δ' αιθήρ. 
 
 Suid. 
 Κνηκδπϋρδς, ου. δ ή. e cneco, herba, et tritico 
 
 confectus. mixed with saffron and flour, η 
 
 κνηκοπυρους ηδονας τραγηματων Έμιζεν ; — 
 
 Sopat. Ath. 649. 
 Κνημαργδς,ου.δ ί /.cruribusalbis. white-legged, 
 
 κνημαργο'ι θ' έλικες τε' — Theoc. 25. 127. 
 Κνήμη, tibia, crus. the bone of the leg, or 
 \ shank; the spoke of a wheel. — ουδέ κεν ιδν 
 
 αποτρι-φας τινι δοιη' Αλλ' ευθύς μυθεϊται, 
 
 απωτερω ή γονυ κνημα 1 . Theoc. 16. 17. Syn. 
 
 Σκέλος, κωληφ. 
 ΚνημΊς, Ίδδς. ή. ocrea. agreave, or gaiter, κνη- 
 
 μΐδας μεν πρώτα περί κνημησιν εθηκε. Α. 17. 
 
 SyN. Ώερικνημις, υπόδημα. 
 Κνημδς, ου. δ. montis jugum. the rise of a hill. 
 
 Ιδης εν κνημοΊσι, θεά βροτψ ευτηθεϊσα. Β. 821. 
 ΚνησΤχρϋσδς,ου. δ η. ep. limae. scraping gold. 
 
 ρινην τε κνησιχρυσον ωκυδηκτορα. Philipp. 
 
 An. ii. 216. 
 ΚνΊδη, Κνηδη. urtica. a nettle. See Κναιω. 
 
 Syn. Λκαληφη, κνιφος, κν'ις. 
 
 1 This proverb answers to the Latin, 
 | Proximus sum egomet mihi; " Charity begins 
 at home." 
 
Κ Ν Ω 
 
 Κ Ο Ι 
 
 363 
 
 Κνϊδός. ή. Cnidus. a town on the coast of 
 Caria. Horn. Apoll. 43. Also, in Thessaly. 
 adj. ΚνΧδϊός, ά, Ον. ουπω τάν Κνιδιαν, ετι 
 Αωτων Ίρόν εναιον. Call. 6. 25. 
 
 Κνίζω, seco, rado, tropice, animum mordeo. 
 to cut ; scrape ; scratch ; wound. Hence, 
 Κνισμά. το. Κνισμός. ό. S. S. as Κνησμόνή. 
 (Meleag. 79. Soph, fr.) κήγώ μεν κνισδω, 
 Μορσων, τινά' και τύ δε λευσσεις. Theoc. 5. 
 122. — όμως δ' Έκνιζε μ' αιει τούθ'' — (Ed. Τ. 
 785. Br. Syn. Διακνιζω, κνηθω, κναω, κόπτω, 
 τέμνω. — δακνω, καθαπτω, λϋπεω. 
 
 ΚνΊπός. parcus. niggardly, γεννηθεν το τεκνον 
 κατεποντισεν Αύλος 6 κνιπός, Ψηφίζων αντοϋ 
 σωζόμενου δαπανάς. Lucill. An. 338. Syn. 
 Φιλοκερδής, γλισχρος. 
 
 Κνισσά, ν. Κνίσα, nidor pinguedinis incensae. 
 2. pinguedo. fume from the fat of burnt- 
 offerings; fat. adjj. ΚνΊσηεις, Od. κ. 10. 
 Κνϊσωδης, Κν'ισωτός, Cho'eph. 483. κνισση δ' 
 ονρανόν ικεν ελισσομενη 7Tfpi καπνφ. Α. 317. 
 Syn. Αναθνμιάσις. 2. επιπλοον, λίπος. Ερ. 
 Ύρισελικτος. 
 
 Κνισσάω. nidore repleo. to fumigate with the 
 vapour of burnt-offerings, μηλοσφαγεϊν τε 
 βουθντοις επ' εσχαραις, Κνισσαν τ' Αγυιάς. — 
 Αν. 1232. Syn. θυμιαω, θειοω, καθαρίζω, 
 επικαιω, ατμιζω, ύποκαπνιζω. 
 
 Κνισσοδϊωκτης. nomen muris. name of a 
 hero mouse. Τίρασσοφαγος δ' εσιδών, ποδός 
 ειλκνσε Κνισσοδιωκτην. Batr. 229. 
 
 Κνιφ,ϊπος.ό. vermiculus. an insect, that preys 
 upon fruit-trees, εϊθ' ο'ι κνιπες και ψήνες 
 αει τάς σνκάς ου κατεδονται. Αν. 590. Syn. 
 Κωνωψ. ζωύφιον. 
 
 Κνύζά. s. as Κονυζά. αιγιπυρος, και κνύζα, και 
 ευώδης μελιτεια. Theoc. 4. 25. 
 
 Κνυζάω, Κνυζάόμαι. item, Κνυζεω. gannio, 
 proprie, ut canis. to whine ; yelp. Hence, 
 Κνυζηθμός. ό. (Od. π. 163.) αυτάς, εκνυζήτο 
 ποτ ισχία ρύγχος εχοισα. Theoc. 6. 30. Syn. 
 Κνυζομαι, καταθωπενω, ΰλακτεω, ωρυομαι. 
 
 Κνυζόω. propr. scalpendo turpo. to disfigure. 
 κνυζωσω δε τοι οσσε παρος περικαλλε' εόντε. 
 ν. 401. Syn. 'Ρυσοω, κακοω, λϋπειο. 
 
 Κνϋω. rado, scalpo. to scratch ; tap gently. 
 Hence, Κνϋμά. το. (Eccles. 37.) ούτος ποθψ 
 μον 'κνυεν ελθών την Θυραν. Thesm. 481. 
 Syn. Κναω, κνηθω. 
 
 Κνωδάλόν. bestia. a wild animal, ου μεν γάρ 
 τι φυγεσκε βαθειης βενθεσιν ύλης Κνωδαλον 
 ό,ττι ιδοιτο, — ρ. 317. Syn. Ζωον, θηριον. 
 Ερ. Ανοσων, ματαιον, βροτοφθορον. iEsch. 
 
 Κνωδαζ. centrum, axis, pin of an axle-tree, Sfc. 
 κυκλοτερής, εν ισψ τε κατά σφετερον κνωδάκα. 
 Orph./r. 2. 26. 
 
 Κνωδων, οντος. ό. mucro gladii. the extremity 
 of a sword. — πώς σ αποσπάσω πικρού Τούδ' 
 αιολου κνωδοντος. — Aj. 1025. Β. See Antig. 
 1233. 
 
 Κνωπόμορφός. monstriformis. monstrous, και 
 κηρα κνωπομορφον ; οι δε δυσμοροι. Lye. 675. 
 
 Κνωσσος, ν. Κνωσός, ου. η. urbs Cretse. the 
 ancient royal city of Crete. Hence, Κνωσως, 
 
 α, όν. Cretan. (Aj. 701. Olymp. 12. 24.) 
 τοίσι δ' ενι Κνωσσος μεγάλη πολις' ένθα τε 
 Μινως. τ. 178. 
 
 Κνωσσω. profunda dormio. to sleep sound. 
 ηδύ μαλα κνωσσουσ εν ονειρειησι πυλησι. δ. 
 809. Syn. Ένικνωσσω, ύπνωττω, κοιμαομαι. 
 
 Κνωψ, ώπος. adj. csecus. blind. Snid. 2. a 
 venomous insect. 2. αλγεαδε προτεροισιν ισα 
 κνωπεσσι πελαζει. Nic. Ther. 751. 
 
 Κόάλεμός. stolidus. half-witted, γαμφηλησι 
 δράκοντα κοαλεμον, αιματοπωτην. Equit. 198. 
 Β. Syn. Ανόητος, μωρός, ματαιοφρων. 
 
 Κοβάλός. vafer. 2. scurra. a buffoon ; parasite ; 
 cheat. Hence, Κόβάλά. τα. (Ran. 1 04. Equit. 
 417.) and ΚόβάΧΊκευμά. το. tricks ; impos- 
 ture, (ibid. 332.) διαρραγειης, ως μοθων εϊ, 
 και φύσει κοβαλος. Plut. 279. Syn. Κακό- 
 τεχνος, πανούργος, σκωπτης, φϊλοσκωμμων. 
 
 Κόγχη. Κογχός, Callim. Ερ. 5. concha, a shell. 
 Hence, Κογχόθηράς, ου. ό. a collector of 
 shells, και Tij κογχ?] Ty πάνυ σεμνώς τοϊς 
 σημειοισιν επουση. Vesp. 585. Syn. Κογχυ- 
 λών, κοχλος. — το ελάχιστον. 
 
 Κογχύλη, ης. η. murex. the shell-fish which 
 yielded the purple dye. ry των λόγων σου 
 κογχύλη, ΐίορφυριε. Leo Phil. An. iii. 129. 
 
 Κοεω. s. as Νοίω. — ή δ' εκοησε Ύούνεκεν οι 
 γένος εσκε — Call. fr. 53. 
 
 Κόθορνός. cothurnus, the buskin of tragedy. 
 τις ό νους ; τι κοθορνος και ροπαλον ξυνηλ- 
 θετην ; Ran. 47. Syn. Έμβας, υπόδημα. 
 
 Κόθουρος, Κουθουρός. fucus. the drone, τφ δε 
 θεοί νεμεσώσι, και ανερες, ος κεν άεργος Ζω^, 
 κηφηνεσσι κοθουροις εικελος οργην. Hes. ε. 
 302. Syn. Ακεντρος. 
 
 Κόθωκϊδαι. οι. populus Atticse. an Attic δήμος. 
 τον δεϊνα γιγνωσκεις, τον εκ Κοθωκιδών ; 
 Thesm. 620. 
 
 Κοιαντΐς, (Orph. Η. 34. 2.) Κοιηϊς, (Call. 4. 
 151.) Κοιόγενής, Sf Κοιόγενειά. η. (Pi7id.fr. 
 ap. Hec. Pors. 788.) Latona. daughter of 
 ΚοΤός, one of the Titans. Αητώ Κοιογενεια 
 φιλαις ενι χερσίν αφασσει. Apoll. 2. 710. 
 
 Κοίζω, Κοίζόμαι. grunnio. to grunt, όπως δε 
 γρυλλιζεϊτε, και κοϊζετε. Acharn. 746. Syn. 
 Γρυζω, γρυλλιζω. 
 
 Κοικυλλω. circumspecto. to gape idly about. 
 τ'ι αύ συ κυκανφς ; η τι κοικυλλεις έχων ; 
 Thesm. 852. Β. Syn. Περιβλεπω, κακοτεχνεω. 
 
 Κοιλαινω. cavo, exentero, detraho. to hollow 
 out. χώμα δε μοι κοιλάνον, ο μευ κρύψει τον 
 έρωτα. Theoc. 23. 43. Syn. Έκκοιλοω, 
 κοιλοω, βαθύνω. 
 
 Κοιλάς, άδός.η. vallis. a valley. Used adject. 
 Tryph. 194. 1. παύρο'ι δε στεινής διά 
 κοιλάδος, — ib. 590. Syn. Κοίλωμα, αγκος, 
 συναγκεια, βάθος. 
 
 Κοιλϊόπωλης. ό. qui vendit ventres et omasa, 
 a tripe-seller, κοιλωπωλφσιν δε θεός μέγα 
 κύδος οπαζει. Equit. 200. 
 
 Κοίλος, η, όν. cavus. 2. sculptus. hollow; con- 
 cave, engraved. Hence, Κοΐλόγαστωρ. epith. 
 of a wolf. (Sept. Th. 1043.) Κοίλο ττί^ος. 
 having valleys. (Pyth. 5. 50.) Κοίλοσωματος. 
 3 a 2 
 
364 
 
 Κ Ο Ι 
 
 Κ Ο Λ 
 
 (Athen. 1. 10.) Κοιλοχειλ^ς, Pkilipp. An. ii. 
 212.) Also, Κοιλωπδς. 6, Iph. Τ. 263. Κοι- 
 λώπ~ίς. ϊ/, Antip. Sid. An. ii. 13. hollow in 
 appearance ; and, Κοίλωμα, το. a cavity. (Ep. 
 άδεσπ. 472.) δώκεν εταιροισιν καταγειν κοιλας 
 επι νήας. Ε. 26. Syn. Εγκοιλος, γναλος, 
 βαθύς. 2. γλαφυρός, αναγλυπτος. 
 
 Κοιμάω. dormire facio. to set to sleep ; to 
 hush ; to calm. 2. med. to lie down to rest. 
 Hence, Κοιμημά. το. sleeping. (Antig. 863. 
 Br.) κοιμησας δ' άνεμους χεει εμπεδον, οφρα 
 κάλυψη. Μ. 281. ως 6 μεν άνθι πεσών κοιμη- 
 σατο χαλκεον ύπνον. Α. 241 . Syn. Α ναπαυω, 
 κοιμίζω, ύπνοω. 2. κατακοιμαομαι, ευναζομαι, 
 λέγομαι, κατακειμαι. 
 
 Κοιμίζω, s. as Κοιμάω. Hence, Κοιμιστής, ου. 
 6. what composes, or lulls to rest. (Ascle- 
 piad. An. i. 212.) επει αγρυπνον ομμ' εν 
 ευφρονυ Ουτ εκοιμισ, ουτ' έβριζα. Rhes. 827. 
 
 Koivy, sc. βουλή, simul. 2. in commune, to- 
 gether ; in common ; affecting the common 
 weal, αμφοϊν, μή Koivy τοΊς δυσί παρτιθετω. 
 Leon. Tar. An. i. 229. 
 
 Κοινδβωμίά. commune altare. an altar in 
 common, πάντων δ 1 ανακτων τώνδε κοινο- 
 βωμιαν - Έεβεσθ'•— JEsch. Supp. 230. 
 
 Κοινός, communis ; common ; belonging to 
 the public. In sacred writ, profane ; unclean. 
 Hence, the adject. Κοινδλεχης, Κοινολεκτρός. 
 (Soph. El. 97. Prom. 558.) Κοινδπλδδς, Κοι- 
 νοπλους. (Aj. 881.) Κοινδπονς. (Soph. El. 
 1110. Κοινοτοκος. (Orest. 858.) Κοινδφρων. 
 {Iph. T. 1008.) Κοινωφελής. (Eumen. 990.) 
 κοινής τραπέζης αζιωμ' έχων ίσον. Orest. 9. 
 Syn. Έγκοινος, ζύνος, επιζύνος, πάνδημος, 
 επιδημος. 
 
 Κοινοω. communico. to impart, φέρε, κοινωσον 
 μϋθον ες ημάς. Iph. Α. 44. Syn. Ανακοινοω, 
 ανακοινοϋμαι, κοινωνεω, μεταδιδωμι. 
 
 Κοινών, particeps; socius. a companion ; com- 
 rade. — κοινώνι παρ' εν~θντατψ,γνωμαν πιθών. 
 Py th. 3. 50. Syn. Έταϊρος, κοινωνός, σύζυγος. 
 
 Κοινωνεω. impertio ; particeps sum. to com- 
 municate with ; to share in common with. 
 Hence, Κοινωνία, η. having a share in ; as- 
 sociation with. {Phcen. 16.) and Κοινωνός. 
 6 η. a partaker ; an accomplice. (Aj. 284.) 
 ενώ δε καυτή τησδε κοινωνώ τύχης. Med. 
 304. P. Syn. Ανακοινοΰμαι, μετέχω, μετα- 
 λαγχανω, συγκληροω, δμϊλεω. 
 
 Κοινώς, adv. communiter, simul. in common ; 
 mutually, τούμδν λέγουσα, και το σον κοινώς 
 λέγεις. Ion. 1462. 
 
 Κοιδγενής. Κοϊος. See Κοιαντίς. 
 
 Κοϊδς,η,ον. Ion.for ποιος, qualis. such as. 
 ην'ιδε κου κόρακες τεγεων επι, κο~ια σννήπται. 
 Call. fr. 70. 
 
 Κοιράνεω. impero. to govern ; regulate ; excel, 
 ώς όγε κοιρανεων διεπε στρατόν' οι δ' αγορηνδε. 
 Β. 207. Syn. Ανακοιρανεω, κατακοιρανεω, 
 άρχω. 
 
 ΚοιράνΧδης, Antig. 940. Br. Κοιράνος. prin- 
 ceps, dominus. a chief; a prince. Hence, 
 Κοιρανϊά, ας. ή. sway, dominion; and adj. 
 
 Κοιράνϊκος, ?}, ov. (Agath. An. iii. 47. 53.) 
 ουκ αγαθόν πολνκοιρανιη' εις κοιρανος έστω. 
 Β. 204. Syn. Αγος, στρατηγός, βασιλεύς, 
 a 9X°Qi επικοιρανος. 
 
 Κοιράνος. Norn. Pr. II. Ε. 677. Ρ. 610. Also, 
 a Corinthian, father of Polyidus, who was 
 therefore Κοιράνϊδης. See Κοιτάζομαι. 
 
 Κοισϋρά. femina qusedam Atheniensis, nobi- 
 lis, dives, at luxuria diffluens. a noble, and 
 luxurious lady of Athens. See Έγκοισνροΰ- 
 μαι. ου φασ'ιν. αλλ' δ Κοισνρας, και Ααμαχος. 
 Acharn. 614. 
 
 Κοιτάζομαι, in lecto decumbo. to lie down to 
 sleep, δεϊζεν τε Κοιρανιδα πάσαν τελευτάν 
 ΐίραγματος, ώς τ ανά βω-μψ θεάς κοιταξατο 
 νν-κτ απ' εκείνον χρησιος' — Olymp. 13. 105. 
 Syn. Κατακειμαι, κατακοιμαομαι. 
 
 Κοίτη. ή. Κοϊτος. δ. cubile. decubitus, abed; 
 place for sleep ; sleep, dimin. Κοιτϊς, ϊδδς. a 
 cradle ; a coffer. (Myrin. An. ii. 107.) adj. 
 Κοιτάίδς. (Lye. 603.) σπεισαντες κοιτοιο 
 μεδωμεθα' τοΐο γάρ ώρη. γ. 334. — οι δ' επι 
 κοϊτον, Έιτον και κρειών κεκορημενοι, εσσευ- 
 οντο. ξ. 455. Syn. θάλαμος, εννη, κλιν/7. Ερ. 
 ' Απαλή, αγραυλος, ευσκιαστος, ηδεία, λαθι- 
 κηδης. 
 
 Κοκκιζω. grana eximo. to pick out grains, or 
 kernels, οζυγλνκειάν τ' άρα κοκκιεϊς poav. 
 JEsch. fr. Syn. Εκκοκκίζω. 
 
 Κόκκος, granum, bacca. a kernel ; a berry, η 
 ροδον η σιβδας κόκκος έχει χρο'ίαν. Call. 5. 27. 
 
 Κοκκνζ, νγδς. δ. cuculus. 2. piscis quidam 3 
 Numen. Ath. p. 309. 3. grossus, Nic. Th. 
 854. 4. os in imo sacri ossis. the cuckoo, 
 a fish, an early fig. the crupper-bone. The 
 note of the cuckoo is κόκκυ, and to cry like 
 that bird, Κοκκνζω, Hes. ε. 484. χώποθ' δ 
 κοκκνξ ειποι κοκκν, τοτ αν οί φοίνικες άπαν- 
 τες Τους πνρονς αν και τάς κριθάς εν τοις 
 πεδιοις εθεριζον. Αν. 505. 
 
 Κδκναι. οι. majores. forefathers. Suid. has 
 Κδκναι. a\. aviae. old wives' tales. — κοκναι 
 γαρ ελεζαν. Zonas, An. ii. 81. 
 
 Κολάζω, punio. to chastise. Hence, Κδλάσϊς. 
 ή. (Pallad. An.ii. 423.) Κδλασμά. το. (Agath. 
 ib. iii. 49.) and Κδλαστειρά. ή. (Antip. Sid. 
 ib. ii. 31.) δτι ονδε κολασαι 'ζεστ'ι μοι τονς 
 οικετας. Nub. 7. Syn. Αποτιννύμι, τϊμωρεω, 
 επιτιμάω, μαστίγοω, αικιζω, φρενοω, σωφρονίζω, 
 επανορθοω, διευθύνω. 
 
 Κολακεύω, adulor. to flatter ; to wheedle. 
 ηκαλλ' , εθωπεν, εκολακεν , εζηπατα. Equit. 
 48. Phr. Αειλια γλωσστ ι } χαρίζει, τάνδον ουχ 
 ούτω φρονών. Orest. 1528. — μηδέ μ' οικτισας 
 Εννθαλπε μνθοις ψενδεσιν' νόσημα γάρ Αι- 
 σχιστον είνα'ι φημι συνθέτους λογούς. Prom. 
 705. αιει δε μαλακοϊσι και αϊμυλιοισι λογοισι 
 θέλγει — α. 56. 
 
 Κολαξ, άκδς. δ. adulator, a flatterer, πράττει 
 δ' δ κολάζ άριστα πάντων, δευτέρα Ό σϋκο- 
 ^aj-Ti7C,-Menand. θεοφ. Syn. θωψ,θωπευ- 
 ων, κερκω-φ, χλευαστής, αυλικός, επαυλειος. 
 Phr. Τά δοκούντ ευφρονος εκ διάνοιας Υδα- 
 ρή σαινειν φιλοτητι. Agam. 806. — ό γαρ κο• 
 
Κ Ο Λ 
 
 λαξ Και στρατηγόν και δυναστην, και φίλους 
 και τάς πόλεις Ανατρέπει λόγω κακονργφ, 
 μικρόν ήδυνας χρονον. Diphil. Ath. p. 255. 
 
 Κόλάκωνύμός. nomen in irrisionem Cleonymi, 
 a play upon the name, Κλεωνυμος. ctr' 
 Έναθλος, χω μέγας ούτος κολακωνυμος 
 ασπιδαποβλης. Vesp. 592. Β. 
 
 Κολαπτω- tundendo excavo ; tundo. to 
 hollow by striking ; to peck, or wound, 
 with the beak, ασφάλεως οικησον εν αστε'ί, 
 μη σε κολαψη Αιματι Τίυγμαιων ήδομενη 
 ■γερανός. Jul. Ant. An. iii. 9. Syn. Έγκο- 
 λαπτω, κόπτω, κοιλοω. 
 
 Κόλαστής, ου. δ. castigator. a punisher. ό Ζευς 
 κολαστης των άγαν ύπερφρονων. Heracl.389. 
 Syn. Ύϊμωρητης, επιτΊμητης, αμυντηρ. 
 
 Κόλεός,ΙΙ.Α. 194. Κονλως.δ. vagina, asheath; 
 a scabbard, αφ δ' ες κονλεόν ώσε μέγα ξίφος. 
 ib. 220. Syn. θήκη, ξιφοθηκη. 
 
 ΚόΧετράω. proculco. to trample on. τούτον 
 δειλαιον κολετρώσ αεί καΐ την μητέρα. Nub. 
 552. Syn. Καταπατεω. 
 
 Κδλίξ, ϊκδς. Κολλιζ, Ίκός. δ. panis rotundus. 
 a kind of cake, eaten in Bceotia. Hence, 
 Κολλίκδφαγδς. (Acharn. 872.) δρεπανον 
 λαβουσ, φ τους κολΧκας κατεσπασας. Ran. 
 576. Β. και κριθινον κολλΊκα, δονλιον χορτον. 
 Hipponax, Ath. 1. 7. 
 
 Κολλάβος. panis genus, a sort of cake, or 
 biscuit, πλακούντας ωπτα, κολλαβους, αλλ' 
 εισιθι. Ran. 510. 
 
 Κολλάω, glutino. to glue. Hence, adj. Κολλ??- 
 εις, Κολλητός, glued, cemented. (II. Ο. 678.) 
 εστάθη δ' αφθογγος' εκολλάσαν γαρ ανιαι 
 Τωνατα, και φωνάν εσχεν αμαχανια. Call. 
 5. 83. Syn. Προσκολλάω, προσαρμόζω, 
 προσάπτω, πηγνυω, διαπηγννμι. 
 
 Κολλόμϊλεω. versus connecto. to put verses 
 together, τα δε τορνεύει, τα δε κολλομελει. 
 Thesm. 54. Β. 
 
 Κολλοψ, οπός. δ. corium durius in cervici- 
 bus animalium. 2. verticilius citharae, quo 
 chordae intenduntur. 3. scortum, leno. the 
 tough hide on the necks of animals. 2. 
 bridge of a musical instrument. 3. a hard- 
 ened debauchee. From this latter sense is 
 Κολλόπενω, Plato Com. See Pors. Med. 
 139. Brunck. Ban. 1070. — 2. ρηϊδιως 
 ετανυσσε νεψ επί κολλοπι χορδην. φ. 407. 
 Syn. Κολλαβος. — χορδή. 
 
 Κολλνβάτειά, ας. η. collybatia, herba. the 
 name of a plant. Nic. Th. 589. 
 
 Κολλνβός. species numismatis. a coin of little 
 value. Hence, in the Ν. Τ. Κολλύβιστής. δ. 
 a money-changer, εκ των, δκου βούν κολλυ- 
 βον πιπρησκονσιν. (i. e. Inferis.} Call. Jr. 
 85. See Pac. 1200. 
 
 Κολλϋρα, ας. η. panis qui pueris dabatur. a 
 cake, or bun. ην δ 1 εγώ εν πραζας έλθω 
 πάλιν, εζετ εν ώρψ Κολλνραν μεγαλην, και 
 κονδνλον ο-φον επ' αντγ. ib. 122. 
 
 Κολοβός, ή, όν. {Nic. Th. 220.) Κολός, δ ή. 
 mutilus ; truncatus. maimed ; broken off 
 short, π^λ' αντως εν χειρι κολόν δορν, — Π. 
 
 Κ Ο Λ 
 
 365 
 
 | 117. Syn. ΈΧλιπης, πηρός, κνλλος. 
 Κόλοιός. graculus. the jack-daw. Κόλοιαρχης, 
 ου. δ. a captain of jack-daws. (Αν. 1212.) 
 ωκεί, δστε φοβησε κολοιονς τε, -φήράς τε. Π. 
 583. Syn. Κορακιας. Ερ. Ίίχηεις, ενπτερος, 
 κραγετης, νπωροφιος. 
 Κόλόκνμά. (το κολοβόν κνμα^) surdus fluctus. 
 the swell of the sea, preceding a storm, 
 ωθών κολοκνμα, και ταραττων, και κνκών. 
 Equit. 689. 
 Κόλόκυντη, Κόλόκυνθά, Κόλόκννθίς. cucurbita 
 lagenaria. the pompion, or gourd, dimin. 
 Κόλόκνντίόν. (Phrynich. Ath. p. 59.) fern, 
 adj. ΚόλόκννθΧας, άδός. (Pallad. An. ii. 412.) 
 νυν γ'ε τοι ηδη καθορφς αυτάς, ει μη λημφς 
 κολοκυνταις. Nub. 326. Syn. Σικυωνη, 
 σικυωνια, σικνα. 
 Κόλον, cibus. 2. intestinum. food. 2. s. as 
 Κώλον. γαστριζε τοίσιν εντεροις - Και τόϊς 
 κολοις. Equit. 454. 
 Κολοσσός, colossus, a statue ; a statue of pro- 
 digious size. Hence, the adj. Κολοσσοβαμων. 
 (Lye. 615.) Κόλοσσόπόνός. (Man. 4. 570.) 
 σαρκΐ σιδαρει -g, σφυρήλατος oia κολοσσός. 
 Theoc. 22. 47. 
 Κολοσυρτος. multitudinis confusae sonus. the 
 din of a crowd ; a noisy rabble, ανδρών ηδε 
 κυνών δεχαται κολοσυρτον ιόντα. Μ. 147. 
 Syn. θόρυβος, πλήθος, κολψος. 
 ΚόλουραΙός. cavus. hollow; concave, εν γαρ 
 μιν Τροιζηνι κολουραιη υπό πετρν. Call.yh 
 Ι 66. Syn. Κοίλος, στρογγυλός. 
 
 Κόλουσά. η. nomen herbas. ηε νέον ραδικα 
 Ι πολνκνημοιο κολονσας. Nic. ΑΙ. 57. 
 ! Κδλουω. amputo, decurto. to cut short ; to 
 I retrench, αλλά το μεν τελεει, το δε και 
 Ι μεσσηγύ κολουει. Υ. 371. Syn. Κολοβοω, 
 Ι αποκόπτω, ακρωτηριάζω, ελαττοω, μειοω. 
 | Κολπϊάς, ου. sinuatus. folded, πεπλον δ' ερεικε 
 κολπιαν ακμβ χερών Κ Pers. 1065. Syn. 
 ΚολττωΓος, πολύπτυχος, καταπτυχος. 
 Κόλπος, gremium. 2. sinus, a bosom ; a bay. 
 2. Έρμιονην, Ασιν^ν τε βαθύν κατά κολπον 
 έχουσας. Β. 560. Syn. Πτυξ, πτνχη, αγκων. 
 Ερ. 1. Ίμεροεις, κηωδης, ακηρασιος, οικτιρμων. 
 2. αγχιαλος, ανεμοσφαραγος, ειναλιος, βαθύς, 
 βαθυδΓινης, κϋμαινων, πολυχανδης, εριφλοισ- 
 βος, πολυψαμαθος. Phr. Ερέβους εν απειροσι 
 κολποις. Αν. 694. αλλ' ανθήρων λειμώνων - 
 Φύλλων εν κολποις ναιω. ib. 1093. 
 Κολάσω, in sinus contraho. to gather in folds, 
 κολπωθη δ' ωμοισι πέπλος βαθύς Έυρωπειης. 
 Mosch. 2. 125. Syn. Πτύσσω, συμπτύσσω, 
 καταπλεκω. 
 Κολπωδης. sinuosus. abounding in bays, τάν 
 
 κολπωδη πτερυγ' Ευβοίας. Iph. Α. 120. 
 Κδλυμβαω. nato, aquas subeo. to swim ; dive. 
 ιδε, πώς, νήσσα κολυμβςί. Anac. 37. 5. Syn. 
 Κατακολυμβαω, δυπτω. 
 Κολυμβητήρ, ήρός. Κολυμβητής, οϋ. (Leo Phi- 
 los. An. iii. 130.) Also, Κόλυμβός, δ. urinator. 
 a diver ; or, swimmer, δικην κολυμβητήρος, ες 
 
 1 Blomf. suggests, κόλπων χερών άκμ$. 
 
366 
 
 Κ Ο Μ 
 
 Κ Ο Μ 
 
 βυθον μοΧεϊν. iEsch. Supp. 404. P. Syn. 
 Αυπτης, αρνεντηρ. 
 
 ΚόΧυμβός. 6. Acharn. 876. s. as ΚόΧνμβητήρ. 
 2. nonien avis, a water-fowl ; called also^ 
 ΚόΧυμβις. ή. See Κερχνηίς. 
 
 Κολχοι. οι. Colchi. Orph. 822. fern. adj. KoX- 
 χίς. ή. Colchian. Κολχίδος re γάς ένοικοι. 
 Prom. 415. — Ala δε Κολχις-ΙΙοντον και γαιης 
 επικεκΧιται εσχατι?)σιν. Αρ. 2. 419. 
 
 Κόλψάω. tumultuor, efFu tio. to brawl ; wrangle. 
 θερσιτης δ' ετι μοΰνος αμετροεπής εκοΧψα. 
 Β. 212. Syn. θορυβεω, κεΧαδεω, κραυγάζω. 
 
 ΚόΧωνη, ib. 811. Κολωνός, tumulus, collis. a 
 hill, ενκοσμως, και δή μιν επ' οκριοεντι κο- 
 Χωνφ. Apoll. 1. 1120. Syn. Ακρωρεια, γεω- 
 Χοφον, πρων, όχθος, Χοφος, μαστός αρ. Pind. 
 Ερ. ΑερσιΧοφος, αγχινεφης, βαθυκρημνος, δο- 
 Χιχη, δροσερά, ηνεμοεσσα, προβΧης, ορειονο- 
 μος, παιπαλοεσσα. υΧηεσσα, κραναη. 
 
 Κολωνός, ου. δ. Ν. P. an Attic district ; Αν. 
 998. So calledfrom a hero of the same name, 
 and forming the scene of the CEdipus Co- 
 loneus. — αχ δε πΧησ'ιον yvai Ύόν ιπποτην 
 ΚοΧωνδν εύχονται σφισιν Αρχηγόν είναι, και 
 φερονσι τουνομα. CEd. C. 58. 
 
 Κολωος. perturbatio. brawl ; uproar, εν δε 
 θεοίσι κοΧψόν εΧαννετον' ουδέ τι δαιτός. Α . 575. 
 See Apoll. 1. 1284. Syn. θόρυβος, ταραχή. 
 
 Κόμάρος, ου. δ, frequ. r/. arbutus unedo. the 
 strawberry tree. Hence, Κόμαρόφάγός. δ ή. 
 one who lives as sparingly as if he fed on 
 arbutus-berries. (Av. 240.) ό πρίνος ακυ- 
 Χους, δ κομαρος μιμαικυΧα. Amphis. Ath. 1. 2. 
 
 Κομάω. comam alo. 2. superbio. to let the 
 hair grow.^/Eg•. to give one's self airs. 1. ωκυ- 
 •πετα, χρυσε-^σιν εθειρησιν κομοωντε. θ. 42. 
 2. επί τψ κομας, και κομψός είναι προσποιεϊ ; 
 Vesp. 1317. Syn. 1. Κομοτροφεω, εθειραζω. 
 2. πΧουτεω, τρυφαω, γαυριαω. 
 
 Κομεω. curam gero. 2. nutrio. to take care 
 of. to nourish. — ή pa γέροντα - Έ,νδυκεως 
 κομεεσκεν — ω. 211. Syn. Διε7Γω, εττιμεΧεομαι, 
 ττερικηδομαι. 2. τρέφω. 
 
 Κόμη. coma, the hair. 2. a leaf, αιματι οί δευ- 
 οντο κομαι Χαριτεσσιν δμόιαι. Ρ. 51. Syn. 
 Βόστρυχος, θριζ, εθειρα, χαίτη. 2. φοβη. Ερ. 
 Ά/3ρα, άΧιβρεκτος, ευ7τΧοκαμος, ευθαΧης, ευ- 
 στροφα,Χιγξ, ευώδης, ζανθη, Xnrapa, ιοειδης, 
 Ίμερτη, νεοτμητος, φαιδιμη, χΧιδώσα. Phr. 
 Κόμης απαλής άνθος. Anac. ουδέ κομάν πΧο~ 
 καμοι-Κερθέντες οιχοντ αγΧαοί. Pyth. 4. 145. 
 
 Κομήτης. ΌοΓ.Κδμάτάς, ά. δ. 1. adject, cri- 
 nitus. long-haired; proud of one's hair; 
 feathered, as an arrow. Hence, the Comic 
 compound, Κομητάμΰνίάς, ου. δ. Vesp. 466. 
 I.subst. cometa. a comet. Ι.ηκενκομητηνιόν' 
 ες δε ττΧευμονας. Trach. 567. Syn. 1. Κατα- 
 βοστρυχος, ευπΧοκαμος. Ερ. 2. Αστραπτων, 
 ττωγωνιας. 
 
 Κδμίδή, ής. ή. vectura, propr. frugum in ci- 
 vitatem. 2. tractatio, cura. carriage; im- 
 portation. 2. care, attention. Hence, the 
 dat. Κόμίδή, used adverb, in prose and comic 
 writers to sign, carefully ; very much; and, 
 
 
 expressing assent, κομιδή μϊν ovv, Pint. 
 833, 4. 1. — αλλ' άλλως κομιδης κεχρημενοι 
 άνδρες αΧήται. ξ. 124. 2. ήντινα οι κτεανων 
 κομιδήν ετιθεντο νομήες. Theoc. 25. 109. 
 Syn. 1. Ευφορία. — αφιζις. 2. επιμεΧεια, 
 θεραπεία, τημεΧεια, κήδος. Ερ. Ευφρουρος. 
 Κομίζω, euro. 2. fero. repeto. to take care 
 of ; adorn ; carry, med. to take away ; re- 
 ceive; recover, verbal. Κόμιστεός. (Sept. Th. 
 600.) Hence, Κόμιστήρ, Κομιστής, δ. one 
 who brings back, recovers, or conveys. {Hec. 
 221. Androm. 1269.) αλλ εις οίκον ιοϋσα τα 
 σαυτής έργα κόμιζε. Ζ. 490. Syn. Κομεω. εμ- 
 παζομαι, αμφεπω, τημεΧεω. Eur. ανακομιζω. 
 
 2. αφαιρεω. απάγω, αναΧαμβανω. 
 Κόμιστρα, ων. τα. munera ob reditum data. 
 
 acknowledgment for safe return ; price of 
 conveyance. See Agam. 974. εν μοί τι, θη- 
 σεΰ,ζυγκαμ' αθΧιω' κυνός (Cerberi) Κομιστρ'- ες 
 Αργός ϊ,υγκαταστησον μοΧών. Here. F. 1386. 
 
 Κόμμα, segmen, fragmentum. 2.signumnum- 
 mo impressum. what is cut off. 2. what is 
 struck, as a coin from the die ; impression 
 on a coin. 2. εοικε δ' είναι του πονηρού κόμ- 
 ματος. Plut. 862. Syn. Απόκομμα. 
 
 Κομμϊ. το. indecl. gum mi. gum. — δτε ποΧΧον 
 αεί καταΧειβεται οσχαις-Κομμι — Nic. ΑΙ. 1 10. 
 
 Κόμμος, ου. δ. dens molaris. agrinder. Hesych. 
 
 Κομμό ς, ου. δ. 1. planctus. 2. pars tragcedise. 
 
 3. nitor fucatus. wailing. 2. a song of woe 
 in Tragedy, sung alternately between the 
 chorus and characters. 3. studied care in 
 dress ; finery. 1. εκοψ' Αρειον κομμόν' είτα 
 Κισσιας. Choeph. 417. Bl. Syn. Κοπετός. 
 
 Κομμωτής, δ. Κομμώτρια, ή. corporis deco- 
 randi artifex. one that beautifies the person 
 by paint, finery, fyc. a dresser. Ίστω παρ' 
 αυτήν, δεϋρ' ιθ', ή κομμώτρια. Eccles. 737. 
 Syn. ΚαΧΧωπιστρια, κουρις. 
 
 Κομπαζω, has the sign, of Κομπεω, but is most 
 generally used in the figur. sense, to boast, jj 
 Hence, Κομπασμά. το. a vaunt. (Prom. 362.) \ 
 Also, the comic name, as if belonging to an 
 Attic district ; δ Κομπάσεΰς. the Braggart. I 
 (Av. 1126.) αλλ' ου πατρψαν την τεχνην Ι 
 εκομπασας. Soph. Elec. 1500. Β. 
 
 Κομπεω. strepitum edo. 2. jacto. to rattle ; 
 BL and^g. to sound. 2. to use high-sound- j 
 ing language ; to talk boastingly of. 1. ώς 
 των κομπει χαλκός επί στηθεσσι φαεινός. 
 Μ. 151. Syn. 1. Ψοφεω ανιαχω, δονπεω, 
 κοναβεω. 2. αΧαζονευομαι, γαυριαω, αυχεω, 
 επικομπεω. 
 
 Κόμπος, ου. δ. crepitus apri acuentis dentes ; | 
 (//. Μ. 149.) strepitus quivis. 2. jactatio, 
 ostentatio. any ringing, or, rattling, sound. \ 
 2. boastful language; pompous expressions ; 
 haughtiness. Hence, ΚομποΧάκεω. to talk, 
 or write, pompously, Ran. 961. B. Also, 
 ΚομπόΧάκυθης, Acharn. 589. and Κομπόφά- 
 κεΧορρημων, Ran. 839. a dealer in fustian 
 and bombast. 2. — αΧΧως φροντίδων βονΧευ- 
 ματα, ΤΧωσσης τε κόμποι. — Hec. 625. Syn. 
 1. Ψοφός, δοΰπος,αραγμος. 4. αλαζονεία, καυ- 
 
Κ Ο Ν 
 
 χημα.^ _ 
 
 Κόμπο ς, ον. for Κομπαστής. jactator, jacta- 
 bundus. a boaster, κόμπος ει, σπονδαις 
 πεποιθως, α'ί σε σωζουσιν θανεϊν. Phcen. 609. 
 Pors. q. v. 
 
 ΚομψευρΊπΙκώς, for ΚομψενρΙπίδϊκώς. adv. 
 scite et Euripideo more, smartly, like Eu- 
 ripides, ειποιμ αν αυτό δήτα κομψευριπικώς ; 
 Equit. 18. 
 
 Κομψευω. scite dico ant facio. to adorn; to 
 set off in a graceful, or, clever, manner. 
 κομφενε νυν την δοξαν' ει δε ταΰτα μη. Antig. 
 330. Syn. Σεμνολογεω, εκκομφενομαι. 
 
 Κομφοπρεπής, Nub. 1030. Κομψός, ή, ον. fes- 
 tivus, lepidus, elegans. smart; polite; witty. 
 
 Κ Ο Π 
 
 367 
 
 μη γώ νόημα κομφοτερον ηκου 
 
 Αν. 
 19α. Syn. Αστείος, ευφυής, επιχαρις, α\μυ' 
 λιος, γλαφυρός. 
 
 Κομφώς. adv. scite, festive, cleverly ; smartly. 
 κομφώς τε, και δειπνητικώς. Acharn. 1016. 
 Syn. Αστειως, ευτραπελως, στωμνλως, χα- 
 ριεντως. 
 
 Κόνάβεω, II. Ο. 648. Κόνάβιζω. resono. to re- 
 sound, adv. Κόνάβηδόν. (Antip. Thess. An. ii. 
 1 15.) — αντάρ υπό χθών-Σμερδαλεον κοναβιζε 
 ποδών — Β. 466. Syn. Ηχεω, ανιαχω, κομπεω. 
 
 Κόνάβυς. strepitus. din ; uproar, βαλλον' 
 αφάρ δε κακός κοναβος κατά νηας ορωρει. κ. 
 122. Syn. Ψόφος, δυϋπος, ήχος. 
 
 Κονδαξ, Κονταξ, άκός. ά. genus lusus. a sort 
 of game, or sport. τ§ κυανοβλεφαρψ παίζων 
 κονδακα Φίλιππη. Rutin. An. ii. 391. 
 
 Κονδϊτόν. το. conditum, sc. vinum. a spiced 
 bowl, κονδιτου μοι δεϊ. το δε κονδϊτόν πόθεν 
 εσχε Τούνομα ; — Pallad. An. ii. 412. 
 
 Κονδΰ. poculum Persicum. the Persian name 
 of a goblet. See Menand. p. 99. — σπενδων 
 εκ κονδυος αργυφεοιο - ~Νεκταρ — Pancrates. 
 
 Κόνδυλος, ον. ό. curvatura digiti v. cubili. 
 2. pugnus. 3. ictus, curve of the knuckle, 
 and elbow, the bent fist, a blow with the 
 fist, dimin. Κονδύλων. (Axionic. Ath. 239.) 
 απολώ yap αυτόν εμμελεια κονδύλου. Vesp. 
 1495. Syn. Κολάρος, κονδυλισμος. 
 
 Κόνιά λ ,άς.η. pulvis.p/.KoViai. 2. cinis, lix, lixi- 
 vium, dust. 2. ashes; lime; \ye, for washing. 
 — ποδών δ' ΰπενερθε κον'ιη. Β. 150. ηριπε δ' εν 
 κονϊη — Ε. 75.— μεθ' α'ιματι και κονιησιν. Ο. 118. 
 2. εν τοϊσιν Ίματιδιοις, και ταυτ άνευ κονΤας ; 
 Lysist. 470. Ερ. 1. Αεπτη, ερικλαυτος, πολυ- 
 φαμαθος. 2. κνκησιτεόρος, φευδονΐτρος. 
 Κόνιζω, Κονϊω. pulverem excito. pulvere im- 
 pleo. to raise the dust ; to soil with ashes. 
 — εκονισσε δε χαιτας. Φ. 407. ο'ί σε πολινδ' 
 οισουσι κονΊοντες πεδιοιο. Ν. 820. ώς του μεν 
 
 1 Homer has the penult, generally long in 
 the sing, always short in the plur. Aristoph. 
 short in the chorus, long in dialogue. Twice 
 only have I seen the word in Tragedy ; An- 
 drom. 112. Supp. 821. both Lyric, and both 
 short. Apollon. Rhod. the great imitator of 
 Homer, does not use the word in the sing, 
 but has κονίησι five times, with the ι short. 
 
 κεκονΊτο καρη άπαν' — Χ. 405. 
 Koi^TXj;. ή. cunila, herha. savory, marjoram, or 
 
 pennyroyal. Nic. Th. 626. 
 Κόνϊορτός, ον. ό. ΚονΊσάλός 2 , i7. Χ. 401. pul- 
 
 vis. acloud of dust, ό κονιορτος δήλος αυτών, 
 
 ώς όμον προσκείμενων. Equit. 245. 
 Κονϊπονς, ποδός, ό ή. cujus pedes in pulvere 
 
 versantur. with dusty feet. pi. ΚονΊποδες. 
 
 calceamenta qusedam. a sort of low shoe. 
 
 γέρων δε χωρεϊ χλανίδα και κονιποδας. Ec- 
 
 cles. 848. 
 Κόνις 3 . η. pulvis. dust ; ashes ; lye. ουδ' ε'ί ju -οι 
 
 τόσα δοιη, όσα φαμαθός τε κονις τε. Ι. 385. 
 Syn. Κονια, κονισαλος, κονιορτος. — σποδός, 
 
 αιθάλη, τέφρα. — νιτρον, γνφος. Ερ. Αιθαλο- 
 εσσα, αζαλεα, αρτισκαπτος, αιθέριος, αελλης, 
 αμοτος, βαθυσκαφής, δνοφερα, κουφή, μέλαινα, 
 οθνεια, χθαμαλη. 
 
 Κονίστρα, ας. η. volutabrum pulvereum. a 
 dusty spot, where birds roll ; or, 2. wrestlers 
 put dust on their bodies. Lye. 867. 
 
 Κοννάς. ό. Ν. P. Equit. 534. 
 
 Κοννώ. s as Κοεω intelligo ; scio. to perceive; 
 comprehend, κοννώ δ' αταν. iEsch. Supp. 1 63. 
 
 Κοντός, ό. contus. a pole for pushing along' 
 barges ; which in Norfolk betrays its origin, 
 being called, a quant, αυτάρ εγώ χειρεσσι λα- 
 βών περιμηκεα κοντόν. ι. 487. Syn. Καμαξ, 
 διωστηρ. 
 
 Κόνυζά, ης. η. pulicaria, herba. fleabane. adj. 
 Κόνυζηεις, εσσά, εν. (A^'c. Th. 615.) ή και 
 λεπτοθριοιο πολυθρόνα φνλλα κονυζης. Nic. 
 Th. 875. Ερ. Καμαιζηλος, ορειος, κακοφλοιος. 
 
 Κοπάζω, AniiphU. Αη.ϋ. 181.Κδτπαω. lassesco, 
 desino. to be weary ; give over, ώστε παρεσ- 
 ται κοπιφν νμίν Ύπό τών αγαθών. Αν. 734. 
 
 Κόπάνόν. securis. 2. pistillum. a chopper ; 
 a pestle. πειραι κοπάνων ανδροδαϊκτων. 
 Choeph. 860. 
 
 Κοπετός, οϋ. ό. planctus. beating the bosom 
 in grief ; woe. είς τάφος, ε\ς Α'ίδης, εϊς κο- 
 πετός γεγονε. Nicarch. An. ii. 356. 
 
 Κόπΐς*, ϊδός. ή. culter ; pugio. a knife ; a 
 dagger, οργή γέροντος, ώστε μαλθακή κοπϊς 
 Έν χειρι, θηγετ', εν ταχει δ' αμβλύνεται. 
 Soph. fr. inc. 84. 
 
 Κό'πϊς, εως. υ. orator nugax. a vain talker. 
 κοπις ήδνλογος, δημοχαριστης. Hec. 133. P. 
 Syn. Ό λάλος, ρητωρ. 
 
 Κόπος, lassitude weariness ; fatigue. Ίν, ηνικ 
 αν κόπος μ' απαλλαζη ποτέ. Philoct. 880. 
 Br. Syn. Αδρανια, κάματος, ανία. 
 
 Κόπόω. lasso, to weary by excessive toil, 
 εκ" πολεμον ανιονσαν, επει λιην εκοπωθην. 
 Batrach. 188. Syn. Αποτρνω, τειρω, καματοω, 
 καταπονεω. 
 
 Κοππά. indecl. the name of a letter ; probably 
 
 2 This is also the name of some attendant 
 on Priapus, Lysist. 981. 
 
 3 Bl. shews from Bentl. and Butler, that 
 κον'ιν, όφΊν, have the last syllable long ; also 
 κονϊς. See Gloss. Prom. 1120. 
 
 4 In Cycl. 240, it is adject, with μάχαιρα. 
 
368 
 
 Κ Ο Ρ 
 
 the numeral mark for 90; and corresponding 
 to the koph of Orientals, q of Latins. Parme- 
 no, A then, p. 221. Hence, ΚοππάτΧάς, ου. δ. 
 a horse marked with the κόππα, δτ επρια- 
 μην τον κοππατιαν' οιμοι ταλας. Nub. 23. 
 See vs. 437. 
 Κοπρεαϊος. δ. Eccles. 317. Κοπρειος. adj. 
 
 Equit. 899. Br. from κόπρος. 
 Κοπρευς, ήος. 6. a messenger, employed by 
 
 Eurystheus. 77. O. 640. 
 Κοπρεω. Κοπράγωγεω, Lysist. 1176. fimo 
 spargo. to manure with dung, δμωες Οδυσ- 
 σήος τέμενος μέγα κοπρησοντες. ρ. 299. Syn. 
 Κοπρον αγω, επιβάλλω. 
 
 Κοπρϊά. η. (Simon, περί γνν. 6.) Κοπρϊον. το. 
 (Strato, An. ii. 376.) Κόπρος, ή. stercus ; 
 fimus. dung; dirt. Hence, Κοπρολδγδς, Pac. 
 9. and Κοπρών, ώνος.δ. a dunghill; a privy. 
 ibid. 98. παντας δε λιτανενε, κυλινδομενος 
 κατά κοπρον. Χ. 414. Syn. Σποδός, πηλός, 
 αποπατημα, φυρμα, αποακενη, αφοδευμα, πε- 
 λεθος, σκώρ, σπατιλη. 
 
 Κοπροφορεω. stercora fero ; stercore oblino. 
 to bedung. κοπροφορησω σ\ ει λαλήσεις. 
 Equit. 295. 
 
 Κοπτή, ης. η. placentae genus, quod et κοπ- 
 τοπλακοϋς, et κοπτάριον. a sort of cake, ωον, 
 ερεβινθος, σησαμη, κόπτη, βοτρνς. Clearch. 
 Ath. p. 649. 
 
 Κόπτω, casdo, scindo. to beat ; cut ; wound. 
 2. med. to beat the breast in sorrow; to be- 
 wail '. καρπαλιμως ο" ίππων επεβησετο' κόπτε 
 ο" Οδυσσεύς-Ύοξφ — Κ. 513. 2. κοπτεσθ' Αδω- 
 νιν, φησ'ιν' — Lysist. 396. Syn. Έκκοπτω, 
 κατακοπτω, πΧησσω, τέμνω, ρηγνυω, αρασσω, 
 τυπτω, παιω, αικιζω, 
 
 Κόράκϊνός. εϊδος ιχθύος, a dark-coloured fish. 
 όταν ασπίδ' έχων και Γοργόνα τις, κοΊτ' ωνηται 
 κορακινονς. Lysist. 560. 
 
 Κόρακος πετρά, ας. η. locus in Ithaca, a rock 
 in Ithaca, παρ Κόρακος πετρη, επί τε κρήνη 
 Αρεθουσγ. ν. 408. 
 
 Κοραξ, ακος. δ. corvus, &c a raven, όλας ; 
 θεωλος την κεφαλήν κοΧακος έχει. Vesp. 45. 
 ερρ' ες κόρακας θαττον αφ' ημών. Plut. 604. 
 Ερ. Αμετροβιος, ομβρηρεα κρωζων. Nic. 
 
 Κοράσϊδν, ου. το. puella. a girl, ά Κυπρις 
 Μοισαισϊ Κοράσια, τάν Αφροδιταν. Plato, 
 An. ί. 175. Syn. Κοριοί, κορισκη, κορισκιον, 
 μειραζ, μειρακισκη, νεήνις, παίδαρων, κόρη. 
 
 Κορδαξ, άκος. δ. saltatio Comica ; it. lasciva. 
 a comic dance ; an immodest dance, προσ- 
 θεις αντο~) γραύν μεθυσην, τον κορδάκος ου- 
 νεχ', ην. Nub. 555. 
 
 Κορευω. devirgino. to despoil of maidenhood. 
 pass, to be despoiled. Hence, Κδρενμά. το. 
 the virgin zone, or, maiden state, Alcest. 
 179. Monk. q. v. συ δ', ω τεκνον μοι, πώς 
 κορευθησει καλώς; ib. 314. 
 
 Κορέα», α. 1. pass, εκδρεσθην. Κορενννω, Κδ- 
 
 1 This, I conceive, is the sign, of κ'εκοπται, 
 Pers. 689. Bl. although it is interpreted dif- 
 ferently. 
 
 Κ Ο Ρ 
 
 ρεννΰμϊ. satio. to satisfy ; to sate, εΐεν' 
 εκορεσθεν του πολέμου, kqt ησθιον. Ύαυτ' 
 όίδε, ταΰθ',ώς ησθιον κεκορεσμένοι. Pac. 1282. 
 Κόρη. Ion. Κουρη, puella, filia. inpr. Pro- 
 serpina. (Eur. Supp. 34.) 2. pupilla oculi. 
 (Orph.fr. 1. 15.) a damsel, a daughter; a 
 name partic. given to Proserpine. 2. the pu- 
 pil of the eye. dimin. ΚδράσΧδν, q. v. Κόρων, 
 T/ieoc. 11. 60. Κορισκη, Gaurad. An. ii. 
 440. δς και χρυσον έχων πολεμονδ' ιεν, ηύτε 
 κουρη. Β. 872. — 2. ουκ αν δυναιμην προσβλε- 
 πειν σ ορθαϊς κοραις. Hec. 972. Syn. Παίδα- 
 ρων, παρθένος κουριδια, παις, θυγατηρ. Ερ. 
 Αιδοία, αζυξ, αδμης, αμφηριστος, ασύλητος, 
 αναεδνος, άβροκομης, αγλαομορφος, βαθυζω- 
 νος, δείλη, δυσερως, δυσπενθης, έλικωπις, 
 ερατη, ευώπις, εϋπλοκαμος, ευειδης, ευκτεανος. 
 ευσφυρος, ερατοχροος, νηπιος, λευκοχιτων, 
 νεοθηλης, καλλικομος, ιμεροεσσα, μαλακή, 
 περικαλλης, κυανώπις,ποΧυζηλος,τερην, ροδο- 
 ειδης, τολμηεσσα, χλιδανοσφνρος, χαριεσσα, 
 χρϋσηλακατος, χοροπλεκης, φιλομητωρ, φιλο- 
 παρθενος, τελεσσιγαμος. 
 Κορθϋνω, Κορθνω, Κορθυόμαι. coacervo, col- 
 ligo. to collect ; gather up. From Κορθΰς, 
 υος. ή. a heap, (Theoc. 10. 46.) Ζευς δ' επει 
 οϋν κορθυνεν εδν μένος, εϊλετο δ' όπλα. Hes. 
 θ. 853. — αμυδις δε τε κύμα κελαινον-Κορθυε- 
 ται' — 1.7. Syn. Αυξάνω, συναθροίζω, επαιρω, 
 ύ-φοω. 
 Κορϊα. epith. Dianse. Callim. 3. 234. 
 Κορΐα, Κορειά. virginitas. maidenhood, ως δή 
 κορειαν αφθιτον πεπαμενη. Lye. 354. Syn. 
 ΐίαρθενια, παρθενεια, κορευμα. 
 Κόρίάνδν, Anac. 112. Fisch. Κόρίαννδν, Κό- 
 ρϊον. coriandrum. coriander, εγώ δετά κο- 
 ριανν επριαμην υποδραμών. Equit. 673. 
 Κόριζόμαι. blandior. to fondle, τούτον τον 
 vibv λαμβανουσ εκοριζετο. Nub. 68. Syn. 
 Ύποκοριζομαι, κολακεύω. 
 Κόρινθος, ή. Corinth, adj. Κόρινθϊκός, Κορίν- 
 θιος. (Macedon. An. iv. 89. Jac. Theoc. 15.91.) 
 αφνειόν τε Κορινθον εΰκτιμενας τε Κλέωνας. 
 Β. 570. Ερ. Άλιζωνος, άλιστεφανος, Αωρις, 
 ολβία, ισθμιος, οφρυοεις, αγλαοκουρος, φιλό- 
 ξενος. Ρηκ. Ύόν μεγαν Ακροκορινθον Αχαϊκον, 
 Ελλάδος αστρον. Polystrat. An. ii. 1. 
 ΚορΤς, εως. δ or ή. l.cimex. 2. fruticisnomen. 
 a bug. 2. the plant, Coris Monspeliensis. 
 1. στιβάδα σχοινων, κορέων μεστην, η τους 
 εύδοντας εγείρει. Plut. 541. Ερ. Ααθροδακνη. 
 Κορκορος. Κορχ. ό or ή. olus agreste. a kind 
 ofchickweed. κορκορον η μΰοντα, — Nic. Th. 
 626. κορκορον η πεταλϊτιν, — ib. 864. κ$θ' 
 ήψαμεν του κορκορου, κατασχισαντες αυτόν. 
 Vesp. 239. 
 Κορκδρϋγη. intestinorum tumultus. 2. stre- 
 pitusquivis. prop, rumbling in the bowels ; 
 thence, any confused loud noise. 2. κορκο- 
 ρυγαι δ' αν άστυ. Sept. Th. 351. Syn. 
 Ταραχή, θόρυβος, βοη άσημος. 
 Κορμός, truncus. a billet ; a log. κορμδν δ' εκ 
 ριζης προταμων αμφεζεσα χαλκψ. ψ. 196. 
 Syn. Στέλεχος, πρεμνον, στνπος, φιτρος. 
 
Κ Ο Ρ 
 
 Κ Ο Ρ 
 
 36ί 
 
 Κοροιβος. Ν. P. suitor of Cassandra. JEn. ii. 
 341. called by Homer, Οθρυονεύς. Μυγδονος 
 υίόν φασι Κοροιβον. Rhes. 539. 
 
 Κόρος, satietas. satiety; repletion; excess. 
 πάντων μεν κόρος εστί, και ύπνου, και φιλο- 
 τητος. Ν. 636. — εστί δε και κόρος αν-θρωπων 
 βαρύς αντιασαι. Nem. 10. 37. Syn. Αδος, 
 πλησμονή. — υπεροψία. Ερ. Αιψηρος, αίνος, 
 λενγαλεος, υβριστής. See Eur./?\ Antiop. 
 Nem. 7. 76. 
 
 Κόρος. Ion. Κούρος, II. Δ. 321. puer. a boy. 
 κάγώ δομοις τοϊσδ' αρσεν εντικτω κόρον. Αη- 
 drom. 24. Syn. Παις, παιδιον, αιζηος,υιός. 
 
 Κορση. {II. Δ. 502.) Alt. Κορρη. tempora, 
 caput. 2. maxilla, the temples ; the cheek. 
 2. — πυξ επί κορρας Ηλασα, — Theoc. 14. 35. 
 Syn. Κεφαλή, κρόταφος. 2. γνάθος, παρηίς. 
 
 Κορσωτός. vallatus. entrenched, πρόβλημα, 
 και σταυροισι κορσωτη πτερυξ. Lye. 291. 
 
 Κόρύβάς, Κυρβάς, ντος. δ. Corybas. a mystic 
 Deity. (Orph. Η. 38.) a son of Iasion and 
 Cybele, who introduced the worship of his 
 mother into Phrygia, and is supposed to 
 have given name to the Corybantes. See 
 Diod. Sic. 1. v. § 49. Κόρύβαντες, Κυρβαν- 
 τες. Corybantes. attendants on Jove in his 
 infancy ; called Curetes, and Idaei Dactyli. 
 Also, Priests of Cybele, with wild and frantic 
 ceremonies. Whence, Κόρύβαντϊάω. to be 
 wild like a Corybas ; Vesp. 8. Κόρύβαντιζω. 
 to initiate into their mysteries; ibid. 119. 
 αά].Κόρΰβαντειός, a, όν. (Phalsec. An. i.210.) 
 See Strabo, 1. x. p. 469, 73. Bacch. 120, sqq. 
 Κουρήτες, Κορυβαντες, ανακτορες, ευδυνατοι 
 τε. κ. λ. Orph. Η. 37. Ζευ, σε δε Κυρβαντων 
 εταραι προσεπηχυναντο. Call. 1. 46. 
 
 Κορνδος, Κόρϋδαλλϊς, Κορυδαλλός, Κόρΰς. 
 alauda. the crested lark, αειδον κορυδοι και 
 ακανθίδες, εστενε τρύγων. Theoc. 7. 141. 
 αρχεσθαι δ' αμώντας, εγειρομενω κορυδαλλώ. 
 ib. 10. 50. See Επιτυμβιδιος. 
 
 Κόρυμβός, pi. Κόρνμβά. vertex, cacumen, cin- 
 cinnus, ramus, summit, or extremity ; crown 
 of the head ; poop of a vessel ; a cluster of 
 berries, στεϋται γαρ νήων αποκοφειν άκρα 
 κορυμβα. Τ. 241. Syn. Ακρον, ακροστολιον, 
 κορυφή. — κλων, κλάδος. Ερ. Ακρ^κομος, 
 αμπελοεις, ευπτορθος, ευορπηζ, δροσιζομενος, 
 ταννπτορθος, πολυσπερης, σκιερός, χλοερός. 
 
 Κόρυνη. clava. a club. Κόρϋνητης, Κόρυνη- 
 φόρός. δ. {II. Η. 138. ΝΌηη.) ΚόρυνΊτΧς,ταίΙιβτ 
 ΚρουνΊτϊς. ή. (Orph. Η. 50. 9.) αλλά σιδη- 
 peiy Kopvvy ρηγνυσκε φάλαγγας. Η. 141. 
 δέρμα τε θηρός ορών, χειροπληθη τε κορϋνην. 
 Theoc. 25. 63. ^ΥΚ/Ρυπαλον, ράβδος. Ερ. 
 Αυτοφυής, αζαλεα, στιβαρά, τανυπτορθος. 
 
 Κόρυπτϊλός. Κόρυττ. ν. Κϋοιττ. cornupeta. 
 butting with horns, ούτος δ λευκιτας 6 
 
 ι κορυπτιλος, — Theoc. 5. 147. §ΥΝ.Κεραϊστης. 
 
 Κόρυπτόμαι. cornu ferio. to butt, or toss, τον 
 Αιβυκόν κνακωνα φυλασσεο, μη τν κορυψη. 
 ib. 3.5. 
 
 (Κόρϋς, ΰθός. η. accus. κόρνθά & κόρΰν. galea, 
 cassis, a helmet. Hence, Κόρνθάϊξ, Ίκός, and 
 
 Κόρϋθαιόλός, ου. epithets of a warrior, with a 
 waving plume. (//. X. 132. B. 816.) ασπίς 
 ap' ασπίδ' ερειδε, κορυς κορυν, αν'ερα δ' ανηρ. 
 Ν. 131. Έκτωρ δ' ώρμηθη κορυθα κροταφοις 
 αραρυίαν. ib. 188. Syn. Ύρυφαλεια, κυνεη, 
 κράνος, πηληξ. Ερ. Αρρηκτος, αμφιφαλος, δαι- 
 δαλεη, βριαρά, ιπποδασεια, ιππουρις, λαμπρά, 
 φαεινή, παμφανοωσα, χαλκηρης. See Apoll. 
 3. 1228. 
 
 Κόρυσσω. galea caput armo. 2. armo. 3. ex- 
 tollo, concito. to put on a helmet ; to arm ; 
 to uplift, excite. 3. — πολεμόν τε κορυσσων. 
 Β. 273. ποντω μεν τά πρώτα κορυσσεται' — 
 Δ. 424. Syn. 1. Κράνος ενδύω. 2. καθοπλιζω. 
 3. ΰψοω. κορυφοω. 
 
 Κόρυστης. armiger. a helmeted, or armed, 
 man. — ελεν άνδρα κορυστην. Δ. 457. Syn. 
 Όπλϊτης, πολεμιστής, ιπποκορυστης. 
 
 Κορυφή, ή. vertex, the top ; summit, ακρότατη 
 κορυφή πολυδειράδος Ουλυμποιο. Α. 499. 
 Syn. Ακρωρεια, αΤπος, κορυμβος, κολοφων, 
 πρηων, κεφαλή. Ερ. Ακροκομος, αστρογειτων, 
 δενδροκομος, ηλιβατος, μελαμφυλλος, υψηλή, 
 χιονοβλητος. 
 
 Κόρΰφόω. in verticem attollo ; consummo. to 
 bring to a head ; to consummate, κυρτον 
 εόν κορυφοϋται, — Δ. 426. Syn. Έπαιρω, 
 νψοω. εατελεω. — αποζυνω. 
 
 Κορχορός. See Κορκ. 
 
 Κορώνεια, άς. ή. Coronea. a town of Boeotia, 
 famous for the worship of Pa) las Itonias. η 
 Vt Κορώνειας, ή εις Άλιαρτον ελαυνοι. Call. 
 5. 63. 
 
 Κόρο)νεκάβη. vox conficta. qs. Hecubarum de- 
 crepitissima. a made up word j Crow-He- 
 cuba. — Aai κορωνεκαβη. Myrin. An. ii. 108. 
 
 Κορωνεως. ή. ficus, quod fructus ejus sint 
 cornicis colore nigro. crow-fig, i. e. black 
 fig. Pac. 628. 
 
 Κορώνη, ης. ή. avis. 1. cornix. 2. αρ. Horn. 
 mergus, v. fulica. a raven. 2. sea-gull, or 
 sea-mew. Hence, Κόρωνόβόλόν οργάνόν, Ερ. 
 άδεσπ. 667. 2. οι. δε κορωνησιν ικελοι περί 
 νήα μέλαιναν, μ. 418. See ε. 66. Syn. Κοραξ. 
 2. λαρος, αιθυια. Ερ. Έννεαγηρα, λακερυζα, 
 μελαγχροος, πολυζωος, τανυγλωσσος. 
 
 Κορώνη, omne curvum aut rotundum ; 1 . an- 
 nulus, quo pulsatur ostium. 2. curvatura 
 cubiti, puppis. 3. cornua arcus extrema sunt 
 κόρώναι. any thing curved; as, 1. a door- 
 handle ; bend of the elbow ; stern of a ship ; 
 the ends of a bow. 1. αυτ'ικ ap' ήγ' ιμάντα 
 θοώς απέλυσε κορωνης. φ. 46. Syn. 1. Κρί- 
 κος, ροπτρον. 
 
 Κόρωνϊάω. cervicem v. cornua efFero. to lift 
 up the head; to bend, αιχμής οξει^σι κορω- 
 νιοωντα πετηλα. Hes. a. 289. 
 
 Κόρωνϊς. Ν. P. mother of iEsculapius. Horn. 
 Η. xv. 2. Pyth. 3. 42. 
 
 Κόρωνίς, ϊδός. ή. epith. navis v. nigrse, v. cujus 
 puppis inflexa, &c. a dark, or curved ship ; 
 horned animal. — νηεσσι κορωνισι ποντοπο- 
 ροισιν. Β. 771. — οι τ επί βουσί κορωνισι 
 βουκολοι ήσαν. Theoc. 25. 151. So, βοϋς 
 
 3β 
 
370 
 
 ΚΟΣ 
 
 κορωνός, — Archil. An. i. 47. 
 
 Κόρώνός. Ν. P. son of Cseneus. II. B. 746. 
 
 Κοσκϊνομαντϊς, ίος. 6 η. vates qui cribro utitur 
 ad vaticinandum. a diviner by the sieve, 
 είπε και Αγροιώ τάλαθ'εα κοσκινομαντις. 
 Theoc. 3. 31. 
 
 Κοσκΐνόν, Κοσκϊνός. cribrum. a sieve, κουτ αν 
 μύλης ψαυσειεν, ούτε κοσκινον. Simon. περί 
 γυν. 59. Syn. Alkvov, σήστρον, τηλια. 
 
 Κοσκυλμάτϊά, ων. τα. minuta prassegmina co- 
 riorum, clippings of leather. κοσκυλματιοις 
 ακροισι, τοιαυτι λέγων. Equit. 49. {pro εν- 
 τελεσι ρηματιδίοις, sive λογαρίοις εύτελεσι in 
 modum των κοσκυλματίων. Steph. Thes. in v.) 
 Syn. Ύλιαι. — των βυρσών περικομματα. 
 
 Κοσμεω. orno. to put in order, adorn, array. 
 κοσμήσαι ίππους τε και αν'ερας ασπιδιωτας. 
 Β. 554. Syn. Κατακοσμεω, αγαλλω, διατάσσω, 
 παρασκευάζω, καθοπλιζω, κϋδαινω. Hence, 
 
 Κοσμητήρ, ηρός. Κοσμητής, ου. and Κοσμήτωρ, 
 ορός. 6. he that sets in order ; he that draws 
 up an army in battle-array. — δυω κοσμητορε 
 λαών. Α. 16. κοσμητήρα μάχης — Ερ. άδ. 160. 
 Syn. Αιατακτωρ, διατακτης, ηγεμων, άγος. 
 
 fern. Κοσμητειρά. r/. (Orph. Η. 9. 8.) 
 
 Κόσμιος, l.bene compositus. setin due order; 
 well arranged, or regulated, adv. Κοσμϊως. 
 (JPlut. 978.) Hence, 2. Κοσμϊότης, ητος. η. 
 moderatio. a. on κοσμιοτης οικεϊ μετ εμοΰ, 
 (Τίενιας sc.) του Πλούτου δ' εστίν νβριζειν. 
 b. Ώανυ γοΰν κλεπτειν κοσμιόν εστίν, και 
 τους τοίχους δωρυττειν. Plut. 564. Syn. 1. 
 to Κόσμιος. Εύτακτος, ευτρεπης, επιεικής, 
 σώφρων, μέτριος. 2. to Κοσμιοτης. Ευταξία, 
 σωφροσύνη, μετριοτης, συμμετρία, το καλόν, 
 κοσμιον. 
 
 Κόσμος, mundus. the system of the world ; 
 the universe. A philosophical term, not used 
 by the old Poets. Compounds are, Κοσμο- 
 κρατωρ. ruler of the world. {Orph. H. 7. 
 11.) Κοσμολετης. Κοσμοφθορος. destroying 
 the world. (Naz. & Anal. iii. 36.) Κόσμο- 
 μανής, raging through the world. (Sibyll.) 
 Κοσμοπλοκος. adorning, or regulating, the 
 world. {Anal. ii. 518.) χρυσολυρη, κόσμου 
 τον εναρμονιον δρομον JXkojv. Orp. Η. 7. 9. 
 Syn. Το πάν, τα όλα, — ουρανός. Ερ. Ατέρ- 
 μων, απειριτος, αέναος, αχλυοεις, αφαυρος, 
 αλιτρονοος, άφρων, άκοσμος, ζοφοεις, ευρύς, 
 ευκυκλος, πολυχανδης, πολυδαίδαλος, πολυ- 
 φεγγης, πυραυγης. — αγΧαομορφος, πολυπη- 
 μων, αιγληεις. See II. Σ. 483. Apoll. 1. 496. 
 Orph. 423. 
 
 Κόσμος. 6. ordo ; ornamentum. order ; ar- 
 rangement ; attire ; embellishment. Hence, 
 Κοσμοκομης, ου. adorning the hair. (Philipp. 
 An. ii. 216.) Also, Κοσμόσανδάλόν. το. the 
 name of Ά flower. (Cratin. Ath. 685.) αμφο- 
 τερον, κόσμος θ' ϊππω, ελατήρί τε κϋδος. Δ. 
 145. Syn. Κόσμημα, τάξις, το πρέπον, καλ- 
 Χος, καλλώπισμα, άγαλμα. Ερ. Ακηρασιος, 
 ευτερπης, νυμφιδιος, λιπαρός, περικαλλης, 
 πανιμερος, πενθημων, φαεινός, χαρίεις, χρϋ- 
 σηλατος. 
 
 Κ Ο Τ 
 
 Κοσσάβος. See Κοττ. & Musgr. Eur. OEnei 
 fr. viii. Plisth./r. 4. 
 
 Κοσσΰ^δς, Theoc. Ep. 4. Κοττυφος, Κοψϊχος. 
 merula. a black-bird, εισειμ' υπαι πτερύγων 
 κιχλαν και κοψιχων. Acharn. 969. 
 
 Κοταινω. Κοτεω, II. β. 143. irascor. to be 
 displeased, or angry, τώς νιν Ζευς νέμε- 
 τωρ επιδοι κοταινων. Sept. Th. 491. Syn. 
 Έγκοτεω, υπερχολαω, απομηνιω. 
 
 Κοτηεις. iratus. wrathful, εμπης δ' ουκ εδα- 
 μασσα' θεός νΰ τις εστί κοτηεις. Ε. 191. Syn. 
 ΐίεριοργης, εγκοτος. 
 
 Κοτιλεια, sc. ύδατα, ν. νάματα, aqua? Cutiliae 
 in agro Sabinorum. now Cotila, or Paterno '. 
 ύδατα σοι Κοτιλεια γενεθλιον ημαρ δρώντι, - 
 Καϊσαρ, επιβλυζοι ζωρον ακεστοριον. Leonid. 
 ΑΙ. An.'ii. 192. See Ruhnken. Ερ. Crit. 1. 
 p. 116. 
 
 Κότινος, ου. δ η. oleaster, the wild olive. 
 Hence, Κότϊνηφόρός, ου. ό η. oleastrum fe- 
 rens. bearing wild olive trees. Αλφειός, μετά 
 ΐΐΐσαν επήν κατά ποντον οδενη, Ερχεται εις 
 Αρεθοισαν άγων κοτινηφόρον νδωρ. Mosch. 
 7.1. And, ΚότΧνοτράγός. oleastro vescens. 
 feeding on the wild olive. Av. 240. τςίδ' ΰπό 
 τάν κοτινον και τάλσεα ταύτα καθιζας. Theoc. 
 5. 32. Syn. Αγριελαια. Ερ. Βλωθρα, επήρε- 
 φης, παλαιγενης. 
 
 Κότός. vetus ira. inveterate wrath. — καϊ 
 μετόπισθεν έχει κοτον, οφρα τελεσσν. Α. 82. 
 Syn. Μηνις, επιμηνΊμα, μηνιθμος, χόλος, οργή, 
 θϋμος, δυσμένεια. Ερ. Αίνος, αργαλεος, αμει- 
 λιχος, βαρνωδυνος, βαρυφρων, βαρυμηνις, 
 δεινός, κρυερος. Phr. Τύ δ' οπόταν τις αμει -jj 
 λιχον Κάρδιο: κοτον εν-ελασυ,— Pyth. 8.— κοτον 
 ένθετο θυμψ χωομενος. Horn. 
 
 Κοττάβός υ. Κοσσάβός. genus lusus convi- 
 vialis, apud Siculos orti, sed plurimum re 
 cepti apud Graecos. See Κατακτός, and 
 Meurs. Graec. Ludibund. v. Κοττάβισμός 
 The game, κότταβος, was played in many dif- 
 ferent ways by flinging from a cup, κνλιξ 
 into basins variously arranged, πλάστιγγες, 
 the drops of wine, λατάγις, which remained 
 after a full draught. The dexterity, with 
 which it was thrown, so that none was spilt 
 while a particular sound, called also λατάξ 
 or λατάγη, was produced; constituted the 
 merit of the achievement ; and a prize wan 
 awarded, κότταβος or κοτταβεΧον. (Athen. ρ 
 666. c. e.) Hence, Κοττάβιζω. to play at 
 cottabus. περί του γελοίου κοτταβιείτε ; τίνα 
 τρόπον ; ibid. f. Κοτταβος was also a game 
 of chance, προς κοτταβον παιζειν, εως αν 
 σφψν εγώ Το δείπνον ώδε σκευάσω, πανί, 
 βονλομαι. Plato Com. ibid. d. 
 
 Κοτύλη, cavitas. 2. vasculum cavum. 3. cavi• 
 
 1 " Near a city named Cutiliae, whose ruin« 
 are in the neighbourhood of a place called 
 Citta-Ducali, is a small lake, reputed the 
 navel of Italy, being equally distant from; 
 either sea." D'Anv. Compend. of Ant 
 Geogr. Vol. I. p. 168. 
 
Κ Ο Υ 
 
 tas coxae, cavity; hence, a hollow vessel, or 
 cup; the pan of the hip-joint, ισχιφ ενστρε- 
 φεται' κοτυλην δε τ'ε μιν καΧεουσι. Ε. 306. 
 
 Κδτύληδων, όνος, ή. s. as Κοτύλη. 2.plur. Ρο- 
 lypodis cavi et contracti pedes, the claws, or 
 trailers, of the polypus. 2. προς κατυληδονο- 
 φιν πυκιναι λαϊγγες εχονται. ε. 433. Syn. 
 1 . Κοτύλη, εμβαφιον. 
 
 Κδτΰληρντδν. το. quod manu cava hauriri po- 
 test, παντη δ' αμφι νεκυν κοτυληρντον ερρεεν 
 αίμα. Ψ. 34. blood flowed so copiously, that 
 it might have been drawn off into vessels. 
 
 Κδτύλδς. poculum. 2. mensura quatuor un- 
 ciarum. a cup, or goblet. 2. a measure of 4 
 ounces, εΰ δε περανθεΤεν κοτυλοι και πάντα 
 καναστρα. Horn. Forn. 3. Syn. Κοτύλη, 
 ποτηριον. 
 
 Κδτϋς, ϋος. δ. daemon turpitudinis praeses. 
 demon of debauched revelry. So, Κδτϋτω, 
 όος, ους. ή. Cotyto. much worshipped by the 
 Corinthians. See Juven. Sat. 2. 92. 
 
 Κοτυττάρϊς. η. Ν. P. ταύτα yap ά γραιά με 
 Κοτυτταρις εζεδιδαξεν. Theoc. 6. 40. 
 
 Κούρα, άς. ή. tonsura. shaving, or clipping off, 
 the hair; hair shaven, or clipped off. κουρί} 
 'ίυρηκει, και μελαμπεπλψ στολ?^. Alcest. 432. 
 Phr. Καρά τ' εμον ξυρήκες. Eur. Elec. 335. 
 
 Κονράλϊον. curalium. coral, και Περσηϊαδαο 
 μένος μέγα κονραλιοιο. Lith. 505. Syn. Κο- 
 ραλιον, κοραλλιον, λιθοδενδρον. Phr. Εσθλ?7 
 κουραλιοιο βιη — κ. λ. ib. 571. See 601. and 
 Nem. 7. 116. 
 
 Κονράλϊος. fluv. prope Coroneam. a river by 
 Coronea. και βωμοί ποταμω κείντ επί Κου- 
 ραλιψ. Call. 5. 62. 
 
 Κουρεϊδν. tonstrina. a barber's shop, επϊ τοϊσι 
 κονρειοισι των καθήμενων. Plut. 338. 
 
 Κουρ?;ς, ητος. Ion. for Κόρης, as Κούρος for 
 Κόρος, juvenis. a youth, κριναμενος κουρητας 
 αριστηας ΪΙαναχαιών. Τ. 193. Syn. Νέος, 
 αιζηος, νεάνιας. 
 
 Κονρη-ες. 1. iEtolorum gens, Pleuronem in- 
 colens, postea dicta Άκαρνανες. II. I. 545. 
 sqq. 2. in Creta, saltatione armata celebres, 
 dicti Κορνβαντες η Κάβειροι και Ύελχϊνες. 
 ancient inhabitants of Acarnania. 2. s. as 
 Κορνβαντες. ω θαλαμενμα Κουρητών. Bacch. 
 120. See Orph. Η. 30. & 37. Eur. Cret.fr. 
 
 Κονρϊδϊδς. qui virginem uxorem duxit. 2. 
 ΚονρΊδϊά. quae virgo nupsit. married young. 
 Kovpiciov ποθεονσα ποσιν — Ε. 414. κονριδιης 
 αλοχον — Α. 114. Syn. Νεανίσκος, κόρος. 
 2. κόρη, παρθενική. 
 
 Κονριζω. juvenilem aetatem ago. 2. tondeo. 
 to be youthful, to shave. 1. Λαερτεω ήρωος, 
 ο κονριζων φορεεσκε. χ. 185. 2. — αϊ κατά 
 γαϊαν Ανδρας κονριζονσιν, — Hes. θ. 347. 
 Syn. 1. Νεαζω. 2. νποκοπτω, κειρω. 
 
 Κουρϊμος, η, δν. 1. act. tonsorius. 2. pass, ton- 
 sus. cutting ; cut, or shorn. 1. σιδαρον επί 
 κάρα τιθεϊσα κουριμον. Orest. 964. 2. έπεμψε 
 χαιτην κουριμην χάριν πατρ'ι. Choeph. 174. 
 Syn. 1. Κοττηκος. 2. τομαϊοο, ib. 162. See 
 Troad. 280. 
 
 Κ Ο Ω 
 
 371 
 
 Κονριξ. adv. per comam. by the hair ; accord- 
 ing to Aristarchus. But others render it ; 
 with the vigour of youth. — ερυσάν τ'ε μιν 
 εισω Κονρίζ' εν δαπεδψ δε χαμαι βαλον αχνυ- 
 μενον κηρ. χ. 188. 
 
 Κοΰρος. juvenculus. a youth, stripling. Hence, 
 the derivatives ; Κονροσϋνη. pueritia. boy- 
 ish or girlish age. ρομβον ,κονροσυνης, παιγνι, 
 ανεκρεμασεν. Leon. Tar. An. i. 229. Kou- 
 ρδσννος-θριξ. the hair worn at that age. 
 Theodorid. ib. ii. 42. Also, the compounds ; 
 Κουρο/3ορός. youth-devouring. Agam. 1521. 
 Κουροσοά, Dor. Κωρ. ep. of Lucina. preserver 
 of the young. Perses, An. ii. 4. κοϋρος εών 
 ετι γυμνός, ετι πλοκαμοισι γεγηθώς. Apoll. 
 2. 707. 
 
 Κονρδτδκδς. puerpera. a mother, κονροτοκοις 
 εν Αργειαις. Eur. Supp. 957. Syn. Μητηρ, 
 τεκοϋσα. 
 
 Κονροτρδφδς. juventutis nutritor, v. nutrix. 
 fosterer, or nurse, of the young, τρηχεΐ, 
 αλλ' αγαθή κονροτρόφος' οντι εγωγε. ι. 27. 
 Syn. θρεπτειρα, θρεπτρια, τροφός, τιθηνη. 
 
 Κουφιζω. levo, elevo. to make light; relieve; 
 to raise, or lift, a thing with ease, νειόν δε 
 j σπειρειν ετι κουφιζουσαν αρουραν. Hes. ε. 
 \ 461. Syn. Ανακουφίζω, επαιρω, ελαφρύνω. 
 
 Κουφισμά. levamen. a lightening, relief, lift- 
 | ing up. χειρός θυραιας αναμενειν κουφισματα. 
 1 Phcen. 865. Syn. Κου<£ίσμος, ανακουφισις. 
 
 Κουφδνδος. levi mente praeditus. light-mind- 
 
 ! ed. πολλοίς δ' άπατα κουφονοων ερωτών' — 
 
 Antig. 617. Β. μοχθον περισσον, κουφονουν 
 
 τ ενηθιαν. Prom. 383. Syn. Ελα^ρονοος, 
 
 ασ-αΓος. 
 
 Κουφοπτερδς. facile volans. gentle ; light of 
 wing. Orph. H. 80. 
 
 Κουλός, levis ; facilis ; inanis. light ; easy ; 
 trifling, adv. Κονφως. without difficulty. 
 {Prom. 701.) — άΧματι κουφψ. Batrach. 65. 
 και τότε κουφοτερον μετεφωνεε Φαιηκεσσι. θ. 
 201. Syn, Εύκολος, ρηίδιος, πρψος, ελαφρός. 
 
 Κοφϊνδς. cophinus, corbis. a basket, a Boeo- 
 tian measure of capacity, και τους κοφινους 
 απαντάς εμπιπλη πτερών. Αν. 1310. Syn. 
 Αρριχος, φορμος, σπυρίς, κάλαθος. 
 
 Κοχλϊάς, ου. δ. cochlea, a snail ; periwinkle, 
 &C. ουκ ειμί τεττιξ, ουδέ κοχλίας, γυναι. Phi- 
 lyllius. Syn. Κοχλις, κοχλιδιον, φερεοικος, 
 φεροικος. Ερ. Ύλογενης, ανακανθος, αναιμα- 
 τος, νγροκελευθος. Athen. ρ. 63. b. 
 
 Κοχλος. concha, a shell, ή ρ Αμυκος, και κοχ- 
 λον ελών μυκασατο κοίλον. Theoc. 22. 75. 
 Syn. Κόγχη, κοχλίας. Ερ. Άλιανθης, ταναος. 
 
 Κδχΰδεω, Κόχϋδω. cum strepitu fluo. to gur- 
 gle, as running water, μαζαις κοχυδονντες, 
 επιβλυξ. Pherecr. αρ. Ath. Ίδρώς μευ κοχυ- 
 δεσκεν ίσον νοτιαισιν εερσαις. Theoc. 2. 107. 
 Syn. Καχλαζω. 
 
 Κδχώναι. αι. femina ; nates, the thighs; the 
 breech, αποκρυπτομενος εις τάς κοχωνας, τονς 
 θεούς απωμνυν. Equit. 424. 484. 
 
 Κοψϊκος. See Κοσσνφ. Κδων. Ν. Ρ. 77. Λ. 248. 
 
 Κδως,ω. η. ins. in mari ^Egeo. Cos, now Stanco. 
 3 β 2 
 
372 
 
 Κ Ρ A 
 
 Κ Ρ A 
 
 Μίλητος τε, Κοως τε, πολις μεροπων ανθρώ- 
 πων. Horn. Αρ. 42. και μιν έπειτα Κοωνδ' 
 ευ ναιομενην απενεικας. isj. 255. 
 
 Κράάς, ατός. Κράς, άτος. το. caput, the head. 
 πιλναται, αλλ' αρα ήγε κατ' ανδρών κράατα 
 βαίνει. Τ. 93. κρατί δ' επ' ιφθ'ιμφ κυνεην 
 ευτνκτον εθηκε. Γ. 326. Syn. Κεφαλή. Ερ. 
 Δαφοινος, λιποτριχης, ομματοστερης, στεφανη- 
 φορος. 
 
 Κράγετης. vociferator. obstreperous, κραγεται 
 δε κο-λοιοί ταπεινά νέμονται. Nem. 3. 143. 
 Syn. Κεκρακτης, κρακτης, κρακτικος. 
 
 Κράγδν. adv. alta voce, -vociferously, ώσθ' ού- 
 τος εμπεσών εκεΧσε διαβάλει 'ϊΐμάς απαντάς, 
 και κραγδν κεκραξεται. Equit. 487. 
 
 Κραδαίνω, Κράδάω. vibro. to brandish ; shake. 
 2. Κραδαινομαι. to quiver. (II. Ν. 504.) ηϊε, 
 μακρά βιβάς, κραδαων δολιχοσκιον εγχος. 
 Η. 213. πάλλει, κραδαινων τρεις κατασκιους 
 λόφους. Acharn. 964. Syn. Ανασειω, δονεω. 
 2. σαλεύω. 
 
 Κράδη. ή. ramus ficulnus. it. Κράδος, ου. δ. 
 a branch of the fig-tree, εν κραδ% ακροτατ7/ 
 τότε δ' αμβατός εστί θάλασσα. Hes. ε. 679. 
 
 Κράδίά.δτ/ transp. for Καρδία, αιεί τοικραδιη, 
 πελεκνς ως, εστίν ατειρής. Γ. 60. 
 
 Κράζω, clamo. to shout ; bawl, χώσπερ βρον- 
 τή το ζωμιδιον παταγει, και δεινά κεκράγεν. 
 Nub. 388. Syn. Κραυγάζω, ανακραζω. 
 
 Κράθϊς, Χδος. δ. fl. Italiae, ap. Thurios. the 
 Crati, which runs into the Gulf of Taranto ; 
 and was thought to have the property of 
 changing the colour of the hair of those who 
 bathed in it. δ ζανθάν χαιταν πυρσευων-Κρά- 
 θις, ζαθεαις πηγαΧσι τρεφων. Troad. 227. 
 
 Κραινω. Κραιαινω, (II. Ε. 508.) perficio. 2. 
 imperio. to fulfil, carry into effect. 2. to 
 command, ο'ί ρ' ετυμα κραινουσι, βροτών δτε 
 κ'εν τις ιδηται. τ. 567. Syn. Τελειοω, αννω, 
 απεργάζομαι. — κρειω. 
 
 Κραιπάλάω. crapulam sentio. to be sick after 
 a surfeit of wine, ει του μεθυσκεσθαι προτε- 
 ρον το κραιπαλών ΤΙαρεγιγνεθ' ήμϊν, ουδ' αν 
 εις οϊνον ποτέ ΤΙροσιετο πλεϊον του μέτριου.— 
 Alexis. Syn. Κραιπαλιζω, κωμαζω, μεθυω. 
 
 Κραιπάλη, crapula, comissatio. the sickness 
 of intoxication ; a surfeit. Hence, Κραιπά- 
 λοβοσκδς. δ ή. that which increases surfeit. 
 (Sopat. Ath.784.) Κραιπάλδκωμδς. revelling 
 even to surfeit ; rioting in debauch. {Ran. 
 217.) κάπειτ αποτινειν αργυρών εκ κραιπά- 
 λης. Vesp. 1255. Β. Syn. Ασωτία. 
 
 Κραιπνδς, ή, ον. pernix. rapid, swift, adv. 
 Κραιπνώς, Κραιπνά. (II. Κ. 1 62. Ε. 223.) 
 Hence, the adjectives, Κραιπνοσϋτος and 
 Κραιπνδφδρος. Prometh. 279, 132. ώρσε δ' 
 επί κραιπνδν Βορεην, προ δε κυματ εαζεν. ε. 
 385. Syn. Καρπαλιμος,αελλοπος, θοος, ωκυς. 
 
 Κράμα, άτδς. το. Κράσίς, εως. ή. [Orph. Η. 75.) 
 mixtura. a mixture, είπε δε μειδησας, έζεις 
 ταχύ το γλυκύ κράμα. Meleag. 25. Syn. 
 Κέρασμα, μιξις. 
 
 Κραμβη. brassica, crambe. a cabbage, dimin. 
 Κραμβϊδϊδν. Antiphanes. Hence, the adj. 
 
 Κραμβηεις, εσσά, εν. (Nic. ΑΙ. 330.) and 
 Κραμβδφάγδς. δ. the name of a frog- warrior; 
 Batrach. 214. ου τρώγω ραφανας, ου κραμβας, 
 ου κολοκυντας. ib. 54. Syn. Κοραμβη. 
 
 Κραμβδς. adj. aridus. dried up ; parched ; con- 
 tracted. Whence perhaps, the cramp, superl. 
 Κραμβδτάτδς. από κραμβοτατου στόματος 
 ματτων αστειοτατας επινοιας. Equit. 536. 
 
 Κράνάά (πολις,) Αθήναι, arx Athenarum. 
 Athens, or the Acropolis ; called, τών Kpa- 
 ναών πόλις, Αν. 123. ο τι βουλομεναι ποτέ 
 τήν Κρανααν - Κατελαβον, — Lysist. 480. 
 
 Κράνάη. ins. Atticse. an island, near Sunium. 
 See II. Γ. 445. Helen. 1689. 
 
 Κράνάδς. asper. rugged, δς τραφη εν δημψ 
 Ιθάκης, κραναής περ εουσης. Γ. 201. Syn. 
 Τραχύς. 
 
 Κράνειά, Κρανέα, cornus sanguinea. the cor- 
 nel-tree, a spear made of the cornel. Hence, 
 κραν'εινον ακοντιον, Horn. Merc. 457. Her- 
 mann, φηγδν τε, μελιην τε ταννφλοιόν τε 
 κρανειαν. Π. 767. 
 
 Κράσων, cranium. 2. poculi genus, the skull. 
 2. a cup. — δθι τε πρώται τρίχες ιππων-Κρα- 
 νιω εμπεφυασι — θ. 84. Syn. Κράνον, καρά, 
 καρηνον, κύτος κεφαλής. 2. σκαφιον. 
 
 Κράνδποιεω. galeas facio. to make helmets. 
 Κράνδποιδς. ου. δ. a maker, &c. (Pac. 1255.) 
 και δή χωρεί τουτϊ το κακόν' κρανοποιών αϋ 
 μ' επιτριψει. Ran. 1017. Β. 
 
 Κράνος, εος. το. galea, a helmet, ού δ' εις κρά- 
 νος βλεψαντα, και λόγχης ακμήν. Eur. Supp. 
 318. Syn. Κυνεη, κορυς. Ερ. Χρΰσεοτυπον. 
 
 Κραντηρ. dens, inpr. apri. a tooth ; tusk of a 
 wild boar, κραντήρι λευκψ τον ποτ εκτανε 
 πτελας. Lye. 833. See Theoc. 30. 32. Syn. 
 Γομφίος, οδούς. 
 
 Κραντης, Lye. 305. Κραντωρ. rector, fern. 
 Κραντειρά. regina. {Orph. Η. 9. 12.) a ruler ; 
 disposer. — ώ χθονδς-Φθιας κραντορες, ω 
 πάτερ. Andr. 507. Syn. Κρειων, ιθυντηρ. 
 — κρειονσα, βασιλις. 
 
 Κράνωνίδς. a Cranone, Thessaliae urbe. of 
 Cranon, a town in Thessaly. See Κρεωνδαι. 1 
 
 Κράπάτάλδς, ου. δ. genus piscium vile. • 2. 
 minimi pretii nummus. a common sort of 
 fish. 2. a coin of small value, ληψει δ' εν 
 αδου κραπαταλον Ύριωβολου και ψωθία. Phe- 
 recrat. Ath. p. 646. c. 
 
 Κράς, κράτος, το. s. as Κράάς. Hence, Κράτο- 
 πάγής, Maneth. 4. 284. 
 
 Κρασπεδδν. fimbria. 2. margo. a hem, orfringe, 
 fig. border ; margin ; bank. 1. τοΰτ απδ τάς 
 χλαίνας το κρασπεδον ωλεσε Αελφις. Theoc. 
 2. 53. Syn. Κροσσός, θύσανος. — χείλος. 
 
 Κρασπεδδω. circumdo velut fimbria, to en- 
 circle, as with fringe or trimming, κεκρασπε- 
 δωταί τ οφεσιν, Αιγίδος τρόπον. Ion. 1423. 
 Syn. Κροσσοω, θυσανοω. 
 
 Κράταιβδλδς, δν. caput percutiens. aimed at 
 the head, πρώτον μεν αυτοΰ χερμάδας κρα- 
 ταιβολους. Bacch. 1094. 
 
 ΚραΥαιγΰάλος. firmus, fortis. strong ; solid. 
 θωρήκες τε κραταιγυαλοι, και μειλινα δουρα. 
 
Κ Ρ A 
 
 Κ Ρ Ε 
 
 373 
 
 Τ. 361. Sy Ν. Ισχυρός. 
 
 Κραταιλεως. Κραταιπε δός, Od. φ. 46. lapidibus 
 stratus ; durus. stony ; hard ground, πώς δ' 
 αν γενοιτ αν εν κραταιλεω πεδψ Γαίας ποδών 
 εκμακτρον ; — Eur. Elec. 534. 
 
 Κράταιΐς,ϊδός. ή. Ν. Ρ. — βωστρεϊν δε Κραταιίν- 
 Μητ'ερα της Σκυλλης, — μ. 124. 
 
 Κραταιός, Κρατερός, a, όν. robustus ; fortis ; 
 violentus. strong ; stout ; powerful ; cruel. 
 σπευδουσ Ίδρωουσα κραταιού θηρός ύφ' ορ- 
 μής. Λ. 119. Syn. Εγκρατής, αλκηεις, όλκιμος, 
 ιφθΊμος, γενναίος, ρωμαλέος, ^αγηνωρ, ερισθε- 
 νης. Phr. Κρατερή δε οι εζεεν αλκή. Cal. 2. 
 κρατερός περ εών και χερσί πεποιθως. Horn. 
 δεινοί μαχην ψυχής ευτλημονι δοζη. iEsch. 
 
 Κραταιπονς, οδός. ό ή. qui validos habet pedes, 
 firm-footed, ήμιονοι δ' αζονσι κραταιποδες ες 
 τοδε δώμα. Horn, xlviii. 8. 
 
 Κρατερός, by tramp. Καρτερός. s. as Κραταιός. 
 Hence, Κράτεραλκης ισχνς, Cyr. Κράτερο- 
 φρων, όνος. δ ή. II. Κ. 184.) Κράτερωνυξ, 
 ϋχός. (Ε. 329.) adv. Κράτερώς. (θ. 29.) 
 
 ( Κρατευται, ών. οι. veruum fulcra, supporters, 
 or handles, of spits, πασσε δ' αλός θειοιο, 
 
 ! κρατενταων επαειρας. Ι. 214. 
 ΚραΥεω. teneo, fortiter impero, supero, &c. 
 
 I to be master of, or superior to ; to hold ; 
 rule; conquer. Hence the compounds, Kpa- 
 
 I τησίμάχός, Pyth. 9. 150. Κράτησΐπους, πο- 
 δός, lb. 10. 23. Κρατησιππος, Nem. 9. 8. Ap- 
 
 i γειων κρατεει, και οι πείθονται Αχαιοί. Α. 79. 
 
 ι Syn. Έπικρατεω, άρχω, βασιλεύω, κυριεύω. 
 
 κατανικάω. 
 
 Κράτηρ. poet. Κρητηρ, 77. Α. 470. crater, a 
 bowl ; goblet, κρατήρες εισιν, ανδρός ευχειρος 
 τέχνη. CEd. C. 473. Br. Syn. Αεπας, κυλιξ. 
 Ερ. Ελεύθερος, ανθεμοεις, οινοδοκος, κάλος, 
 νεκταρεος, πολυχανδης,παναιολος, ύδροποτης, 
 χαλκηλατος, φαεινός, χρυσοφαης. 
 
 Κράτης, τητός. δ. Crates, the name of divers 
 Philosophers and Comic Poets. (Diog. La- 
 ert. 1. 4. Antag. An. ii. 260.) Κράτϊδάς, ου. 
 δ. also, a Prop. Name. (Theoc. 5. 99.) Κρα- 
 τίνος. Cratinus. the old Comic poet. (Equit. 
 526.) 
 
 Κράτιστευω. prsestantissimus sum. to surpass. 
 ειπ', ώ κρατιστευων κατ' όμμα. Trach. 103. 
 Syn. ΝΤκαω, υπερέχω, διαφέρω. 
 
 Κράτοβρως. qui cerebrum vorat. one that 
 sucks the brains. See the Scholiast, του κρα- 
 τοβρώτος παιδός ατ -ρέστου κάπρου. Lye. 1066. 
 
 Κράτος, poet. Καρτ-ος. robur. strength; power. 
 ηδ' ετι και λύσει' του γαρ κράτος εστί μεγισ- 
 τον. Ι. 25. — ει γαρ Αθηνη-Αοιη καρτος εμοί. 
 Ρ. 562. Syn. Αλκή, βιά~, δυναμις, αρχή, εξου- 
 σία, νίκη. Ερ. Αρηϊον,ασπετον, ακμητον, απει- 
 ρεσιον, αντιθεον, ανυπερβλητον, αν'ικητον, 
 βριαρον, θρασν, δεινον, ερισθενες, μέγα, νίκη- 
 φορον, ύφηλον, πολιοϋχον, φΐλομαχον. 
 
 Κράτϋνω. Καρτϋνω. II. Λ. 215. confirmo. 2. c. 
 genit. impero. to strengthen. 2. to govern. 
 2. Πενθεϋ, κρατυνων τήσδε Θηβαίας χθονός. 
 Bacch. 659. Syn. Ετικρατ-υι/ω, κραταιοω, ισ- 
 χϋροω, εμπεδοω, ασφαλίζομαι. 2. κρειω, άρχω. 
 
 Κρατΰς, εΐα, ΰ. prsevalens, fortis. an epit /ι. of 
 Mercury. Φυλαντος θνγατηρ' τής δε κρατύς 
 Αργειφοντης. Π. 181. 
 
 Κραυγή, clamor, a shout ; a cry. κραυγήν 
 αγώνος τοΰδε. — Eur. El. 695. Syn. Αλα- 
 λαγμός, βοη. 
 
 Κρεάνόμουμαι. carnes distribuo. 2. aliorum 
 carnes disseco. to carve. 2. to tear flesh in 
 pieces. {Theoc. 26. 24.) Κρεάνόμός.όή. (Cycl. 
 244. Lye. 202.) κρεανομούμαι, και τον εκ Τυρ- 
 ρηνιας Οϊνον συν οκτώ λαμβάνειν επισταμαι. 
 Sopat. Ath. 702. 
 
 Κρεας,άΥος, Αΐί.εως, Αΐ8θ,Κρής.το. caro. flesh. 
 dimin. Κρεάδϊόν. (Plut. 227. Macho, Ath. p. 
 244.) Hence, Κρεαγρα, ας, and Κρεαγρΐς, Χδός. 
 ή. a flesh-hook. (Philipp. An.ii.215. Ansto. 
 ib. 258.) Also, the adj. Κρε^οκδς, Κρειοο'ο- 
 κός. δ ή. containing flesh, (ibid.) Κρειοφάγός. 
 eating flesh. (Nic. Th. 52.) κήρυξ, τή δή, 
 τούτο πόρε κρέας, — θ. 477. εσθοιτες κρεα 
 πολλά — θ. 231. ει μή νεναυμαχηκε την περί 
 τών κρεών. Ran. 193. — τανδε τάν χοίρων το 
 κρής -Άδιστον — Acharn. 795. Ερ. Άλμυρον, 
 οπτον, οπταλεον, θηροβορον, τερπνόν. See 
 Macho, Ath. p. 244. 
 
 Κρεγμος. pulsatio ; sonitus. playing on an 
 instrument, οφρ' αμνδις κλονεοντος επιβρο- 
 μεωνται ακουαι - Κρεγμψ — Apoll. 4. 909. 
 Syn. Αραγμος, κρούμα, κροϋσις. 
 
 Κρεισσων. potentior. superior in strength, 
 power, goodness, fyc. Also, more overcom- 
 ing, more grievous. (Hec.603.) Ηβηΰβ,Κρεισ- 
 σότεκνός. liberis melior. better than chil- 
 dren. (Sept. Th. 783. Β Ι.) κρεισσων γαρ βα- 
 σιλεύς, δτε χωσεται ανδρι χερηϊ. Α. 80. Syn. 
 Επικρατέστερος, εγκρατέστερος, αμεινων. 
 
 Κρειων, οντός. δ. regnator. a ruler. Αλκίνοε 
 κρεϊον, πάντων αριδεικετε λαών. ι. 2. Syn. 
 Aval•,, βασιλεύς, άρχων. 
 
 Κρεκάδα 
 
 οροφην θεασαι' κρεκαδι αυλής 
 
 ^αυμασον. Vesp. 1210. 
 
 Κρεκω. pectine pulso. to strike, or play upon, 
 a musical instrument ; to sing, or produce a 
 musical sound. Hence, Κρεκτός, ή, όν. played 
 on the harp. (Choeph. 808. Bl.) συμμιγή 
 βοήν δμοϋ Πτεροϊς κρεκοντες ιακχον Απολλω. 
 Αν. 771. Β. αλλ' δκα δή πλακτρω Αοκρις 
 εκρεζε χελυς. Paul. Sil. An. Hi. 86. Syn. 
 Ανακρεκω, κρούω. — ηχεω, αυλεω. 
 
 Κρε'μαθρά. vas pensile, a basket hung from the 
 ceiling ; a hanging shelf. φέρε, τις γαρ ούτος 
 δύπι τής κρεμαθρας ανήρ', Nub. 218. 
 
 Κρεμαμαι, Κρεμναμαι, Κρημνάμαι, Κρεμάω. 
 (Theoc. 23. 52. //. θ. 19.) pendeo. to hang; 
 be suspended. -σύ δ' εν αιθερι και νεφελ? ι /σιν- 
 Έκρεμω, — 0.21. παρη'ίδων τ' εξ εμάν Έκρημ- 
 ναθ'' ώστε χέρας εμάς λιπεϊν βέλος. Eur. ΕΙ. 
 1216. Syn. Απαιωρεομαι. — τεταμαι αιωρη- 
 μασι. Eur. 
 
 1 This word occurs no where else, and its 
 meaning is very uncertain. Casaubon, Athen. 
 p. 179. (1. v. c. 6. Schwcigh.) proposes κρι- 
 κάδια, marculos januarum, "knockers." 
 
374 
 
 Κ Ρ Η 
 
 Κρεμαστός, pensilis. suspended, την μεν, κρε- 
 μαστήν αυχενος, κατειδομεν. Antig. 1221. Β. 
 
 Κρεμβάλδν. το. crepitaculi genus, a tambou- 
 rine ; or perhaps, a Castanet. Κρεμβάλιζω, to 
 play on it, (Hermipp. Ath. p. 636.) Κρεμ- 
 βάλ.Χαστϋς,ιδς.7). the sound produced by it. 
 πάντων δ' ανθρώπων φωνάς, και κρεμβαλιασ- 
 τνν. Horn. Αρ. 162. 
 
 Κρεξ, κρίκος, ή. Rallus crex 1 , avis. 2. coma, 
 the rail. 2. a lock of hair. {Anon. ap. Suid.) 
 τούτους δ' ετυκιζον αϊ κρεκες τοΧς ρυγχεσιν. 
 Αν. 1137. 
 
 Κρεοβροτδς. (Κρεδβδρδς, Abresch.) carnem de- 
 vorans. feeding on flesh, καϊ τάς άνανδρους, 
 κρεοβροτους τ Αμαζόνας. iEsch. Supp. 295. 
 
 Κρεοπώλης, δ. lanius. a butcher. Epig. ined. 
 Jacobs. 
 
 Κρέουσα, ης. η. filia Erechthei, Xuthi uxor,#c. 
 a name of the Ion and Medea of Eurip. 
 αυτάρ εγώ τοθι παίδες εϋζηλοιο Κρεουσης. 
 Nic. ΑΙ. 9. 
 
 Κρεωκδπεω, Cycl. 358. Κρεοκοπίω. more Attic, 
 (Pors. Prof. Hec. p. viii.) carnes seco. to 
 mangle, παιουσι, κρεοκοπονσι δυστηνων μέ- 
 λη. Pers. 464. Syn. Κρεουργεω, διασπαω, 
 ανασχιζω. 
 
 Κρέων. Creon. Κ. of Thebes, patron, fern. 
 ΚρεοντΧς, Χδος. η. (Isthm. 4. 109.) adj. Κρε- 
 οντειος, α, δν. {(Ed. Τ. 408.) ταύτης Κρέων 
 δ πιστός, δύζ αρχής φίλος. (Ed. Τ. 393. 
 
 Κρεωνδαι, ων. οι. Ν. P. a distinguished family 
 in Thessaly ; among whom was Scopas, son 
 of Creon. μύρια δ' αμπεδιον Κρανωνιον εν~ 
 διαασκον ΐίοιμενες εκκριτα μήλα φιλοζεινοισι 
 Κρεωνδαις. Theoc. 16. 38. Syn. Σκοπαδαι, 
 Θεσσαλοί. 
 
 Κρεωφάγδς, Κρεοφ. Κρεηφ. qui carnes edit, a 
 flesh-eater. Lye. 660. 
 
 Κρεωφϋλδς. poeta, ut volant, Homero aequa- 
 lis. a poet, contemporary with Homer. He 
 wrote "the conquest of CEchalia." See Cal- 
 lim. Ep. 6. Bl. 
 
 Κρηγυδς. bonus, verus. good; true, μαντι κα- 
 κών, ου πωποτ'ε μοιτδ κρηγυον εΧπας. Α. 106. 
 Syn. Καλογηρυος, αγαθός, χαρίεις, χρήσιμος, 
 αληθής. 
 
 Κρηδεμνδν. capitis ligamentum. 2. operculum 
 doliorum. 3. muri pinna, a band for the head, 
 covering of an earthen vessel, battlement. 
 3. οφρ' οίοι Ύροιης ιερά κρηδεμνα λυοιμεν. Π. 
 100. Ει. Καλόν, νηγατεον,λιπαρον. Phr. 1. 
 Κόσμος αμφϊ κράτι χρϋσεας χλϊδης Androm. 
 κεφαλής επικράνον. Eur. 
 
 Κρηθεΰς. Alius iEoli. son of iEolus. patronym. 
 masc. Κρηθειδης,Κρηθϊΐδ. (Pyth. 4. 271 .)fem. 
 Κρ^θί/ϊς, Κρηθεΐς, Χδδς. (Nem. 5. 49.) φή δε 
 
 1 For the scientific name I am indebted, as 
 in many other instances, to Dr. Donnegan. 
 Οι rails two different species are well known; 
 the land-rail and the water-rail. The former 
 is also called the Covn-creke, bearing the 
 same affinity in sound to κρεξ, that the verb 
 " to creak' 1 '' does to κρεκω. 
 
 Κ Ρ I 
 
 Κρηθήος γυνή εμμεναι Αιολιδαο. λ. 236. 
 
 ΚρηθΧς, ϊδος. ή. Callim. Ερ. 17. Κρηθων. δ. II. 
 Ε. 542. Proper Names. 
 
 Κρηθμδς. δ. ostrea. a shell- fish; oyster, κρηθ- 
 μοΧσι, και ραιβοΧσι νηριταις φίλος. Lye. 238. 
 Syn. Οστρεον. 
 
 Κρημνδβάτης. δ. per loca preerupta incedens, 
 passing over rocks and cliffs, κρημνοβαταν, 
 δικερων, Ήυμφεων ηγήτορα Πάνα. Ερ. άο\261. 
 
 Κρημνός, prsecipitium. a cliff ; steep bank ; ! 
 precipice. — κρημνοί γαρ επηρεφεες περί πά- 
 σαν Έστασαν αμφοτερωθεν. — Μ. 54. Syn, 
 Φαραγξ, όχθη, χαράδρα, άκρον, κρημνο)ρεια<\ 
 Ερ. Δόλιχος•, ηχηεις, ηλιβατος. 
 
 Κρημνδποιδς. grandiloquus. coining high- 
 sounding words, ψόφου πλέων, αξνστατον, 
 στομφάκα, κρημνοποιόν. Nub. 1370. 
 
 Kpjjv?y. η. fons. a spring ; a fountain, dimin. 
 ΚρηνΊς,Ίδος. η. (Hippol. 208.) adj. ΚρηναΧος. 
 d, ov. (Od. p. 240.) plar. ΚρηνΧάδες, ΚρηνΧδες 
 oi. fountain- Nymphs. (Theoc. 1.22. Mosch. 
 3. 29.) αιγείρων* εν δε κρήνη ναει, αμφι δι 
 λειμών. ζ. 292. Syn. Τίϊδαξ,πηγη,λιβας, νάμα, 
 Ερ. Αενναος, αθολωτος, αλσωδης,ϊερά, ιοειδης. 
 ευρυτος, ευκράης, νομας, καλλιρεεθρος, καλλι- 
 ροος, μελαννδρος, υδροχυτος, Έλικωνις, 11η- 
 γασις, κ. λ. 
 
 ΚρηπΊς, ϊδδς. ή. fundamentum. 2. crepida. 3, 
 margo. a basis, or bottom, a shoe, or slipper.; 
 the edge, or bank, of a stream. — κούδεπα 
 κακών Κρηπις υπεστιν, αλλ' ετ εκπιδυεται,\ 
 Pers. 814.— 3. ϊστατ απδ κρηπΧδος Ερως, υδά- 
 των εφυπερθεν. Theoc. 23. 59. Syn. θεμε- 
 λιδν, υπόβαθρα. 2. εμβας. 
 
 Κρής,ητδς.δ. Κρησσά,ης.η. Cretensis. Cretan 
 pi. Kpr\T^Bacch. 121. Κρητάεες, Call. 3. 205 
 θ?7ρις Αρισταιου, Κρ^ς, υπ' εμοί. οΌλιχόν. Call 
 Ερ. 12. Μενελεώς τε, Κρησσης μητρός Αε- 
 ρόπης άπο. Orest. 18. 
 
 Κρησερά.η. cribrum pollinarium. boltingcloth 
 αλλ' ονχινυνι κρησεραν αιτονμεθα. Eccl. 99] 
 Β. Hence, ΚρησϊρΊτης, sc. άρτος, a cake ο 
 coarse flour; prob. like the oaten cakes ο 
 Scotland and Wales. (Diphil. Ath. p. Ill, 
 
 ΚρησΧδς, Trach. 122. Hipp. 374. ΚρηταΧδς 
 Call. 1. 34. ΚρητΧκδς. adj. Creticus. of, oi 
 belonging to, Crete. Hence, ΚρητΧκδν. το. ί 
 cloke from Crete. (Thesm. 730. Β.) αάν.Κρη 
 τΧκώς. (Eccles. 1165.) ώ Κρητικάς μεν ξυλ 
 λέγων μονωδίας. Ran. 849. Β. 
 
 Κρήτη, ης. ή. //.Ν. 450. & pi. α\ Κρήται. Creta 
 adv. Κρητηθεν. (Call. 4. 308.) εκ μεν Κρη• 
 ταων γένος εύχομαι ευρειαων. ξ. 199. Ερ. Αμ 
 φιαλος, ευρεΧα, εκατομπολις, εκατονπτολιεθρος 
 Μινωις. See Od. r. 174. Dionys. 501. 
 
 Κρητιζω. Cretenses imitor. to lie like a Cre 
 tan. λιμψ κρητιζων τους μελεους πίνακας 
 Pallad. An. ii. 412. 
 
 KpT. indecl. (Od. δ. 604.) contr. for Κρ7θ?), ή. 
 η. hordeum. barley. Hence, ΚρΧθϊνδς,ΚρΧθω] 
 δης. adj. made of barley. (Hipponax, Ath. pj 
 304. Nonn.) ΚρΧθοτράγος. δ ή. feeding οι 
 barley. (Αν. 232.) πύροι και κριθαϊ, ηδ' αμ 
 πελοι, αϊτέ φερουσιν. ι. 110. Syn. Κριμνον 
 
Κ Ρ Ι 
 
 ακοστη, καγχρνς. 
 Κρ'ιβάνδς. δ. Κρΐβανον. το. Also, ΚλΊβ. cli- 
 
 Ibanus ; fornax. an oven. Hence, 
 \ ΚρΊβάνΊτης, ΚρΊβάνωτδς. (sc. άρτος.) baked in 
 i( an oven. a. είτ (ξίνιζε, παρετιθει δ' ημϊν δλους 
 Εκ κρΐβανον βονς. b. και τις εΧδε πωποτε Ί&ούς 
 
 15, \ κριβανιτας ; των αλαζονενματων. Acharn. 85. 
 See 1123. & Plut. 765. 
 Κρϊγί7• clamor stridulus, a shrill, sharp noise. 
 κριγη δε νεκρών άγγελος τε και κήρυξ. (Scaz.) 
 Hipponax. 
 ΚρΊδον. adv. cum delectu. with selection ; by 
 choice, αν'ερες αγρεντήρες, δ δε κριδόν, οίος 
 απ άλλων. Tryph. 224. 
 Κριζω. Κρϊκω. sonum stridulura edo. to creak. 
 τω δε διαστητην' κρίκε 1 δε ζνγόν, ηνία δε σφι. 
 Π. 470. Syn. Ηχεω, -φοφεω, δουπεω. 
 ΚρΊηδον. adv. arietis more, like a ram. άφαν- 
 τες, εϊτ' ες την θνραν κριηδόν εμπεσοιμεν. 
 
 J Lysist. 309. 
 
 ; Κρϊθάω. hordeo saturor. to be pampered with 
 barley, ζευξω βαρειαις οντι μοι σειρασφορον- 
 Κριθώντα πώλον' — Agam. 1658. 
 
 , Κρίκος, circus, annulus. a ring• ; handle of a 
 door, πεζή επι πρώτη, επί δε κρικον έστορι 
 
 up βαλλον. Ω. 272. Syn. Κοραξ, κορωνη, επι- 
 σπαστρον, επισπαστηρ, ροπτρον. — κνκλος. 
 
 {,ΚρΤμα, judicium, damnatio. judgment; con- 
 demnation, ουκ. ενκριτον το κρϊμα' μη μ αιρον 
 
 ijjj κριτην. iEsch. Supp. 393. P. Syn. Κρισις, 
 
 κατακρισις, καταγνωσις, καταδίκη. 
 
 Κρίμισσά. oppidum Magnse Graecise. now Ciro 
 
 in Calabria Citra. Οινωτριας γης κεγχριν -g 
 
 βεβρωμενον (Philocteteii) - Κόμισσα φιτροϋ 
 
 a (Paridis) δεξεται μιαιφονον. Lye. 912. 
 
 Ι Κρίμισσδς, Κρίμησος, ου. δ. Sicilise fl. the 
 
 I river Crimisus, Mn. v. 38. now Belcidestro. 
 
 ι ων δη μιαν Κριμισσος ινδαλθεις κυν'ι Έζευξε 
 
 λεκτροις ποταμός, — LyC. 961. 
 Κριμνον. το. polenta 2 ; panis hordeaceus. 
 
 |) {Leon. ΑΙ. An. ii. 196.) coarse flour; grits. 
 Also, a barley loaf. Hence, Κριμνωδης. like 
 
 ) grits. {Nub. 965.) και κριμνον κνκεώνος 
 
 ί αποσταζοντος εραζε. Call. /τ. 205. 
 
 ΚρΧνον, ου. Theoc. 23. 30. Κρίνος, εος. το. 
 
 ii lilium. the white lily. a. κρίνεσι στεφανοίς. 
 b. και πατραλοιας. Nub. 911. Β. Syn. An- 
 il ριον. Ep. Γελών, λενκοχροον, ουρεσιφοιτον. 
 Phr.'Poo' οξυφεγγή κρινεσιν αργεννοϊς δμον. 
 Chaerem. Ath. 608. 
 
 Κρίνω, cerno, judico, condemno. to discern, 
 select ; judge, interpret ; to determine, con- 
 demn, αλλά τις αμμε κρίνει ; τις επακοος 
 εσσεται άμεων ; Theoc. 8. 25. άρ' έμαθες 
 
 jj * The readings vary between κρίκε and 
 κρίγε. 
 
 2 This, which corresponded in some de- 
 
 igree to Maccaroni, was used in thickening 
 potations. Dulce dedit, tosta quod coxerat 
 ante polenta. Ov. Metam. v. 450. Perhaps 
 this is a better exposition of the frag, of 
 
 (Callim. than what is given by the Schol. on 
 Lye. 607. 
 
 Κ Ρ Ο 
 
 375 
 
 κρ'ινειν ποκ ενύπνια; χρηστά γαρ είδον. ib. 
 21. 29. Syn. Επιλέγω, κατακρίνω, δικάζω. 
 ΚρΊος,οϋ. δ. aries. Od. ι. 461. 2. aries aureus. 
 3. signum cceleste. Ami. φ. 225, 38. a ram. 
 Aries in the zodiack. 2. δέρμα τε κριού βα- 
 θύ μάλλον αγειν. Pyth. 4. 286. Syn. l.Kri- 
 λος, αρνειος. Ερ. Αθαμβης, αργιπους, ίλιξο- 
 κερως, λευκοθριξ, ευκεραος. Phr. 1. See 11. 
 Ν. 492. Arat. Διοσ. 372. — 2. και το παγχρυ- 
 σον νακος κριοΰ. Pyth. 4. 120. τδχρυσομαλ- 
 λον αρνος δποτ Έγενετο τέρας ολοον ολοΰν 
 Αοχευμα ποιμνιοισιν. Orest. 992. 
 Κρίσϊς, έως. Ion. ίός. η. judicium, decision, 
 trial, judgment; crisis of a distemper. Hence, 
 Κρίσίμδς. δ ή. critical. (Menand. fr. inc. 279.) 
 των ων τέκνων λειποιτο προς τόξου κρίσιν. 
 Trach. 266. Br. Syn. Κρίμα, διακρισις, 
 δοκιμ,ασια, εξετασις. Ερ. Αδιαστροφος, αμφί- 
 βολος, αμεμπτος, νημερτης, ποινητωρ, στυ- 
 γερά, στυγνή, άγνη. 
 Κρισσά, ν. ΚρΊσά. urbs Phocensium. a town 
 in Phocis. sacred to Apollo, adj. ΚρΊσαϊδς, 
 a, ov. (Soph. El. 733.) Κρισσαν τε ζαθεην, 
 και Ααυλιδα καίΐΐανοπηα. Β. 520. Ερ. Αμπε- 
 λοεσσα, ευδειελος. 
 Κρίτηρίον. visjudicandi, tribunal, a criterion; 
 
 a court of justice. Sibyl. 1. 1. 
 Κρϊτής,οϋ. judex, a judge, εικειν, α τοις πολ- 
 λοϊσιν ηρεσκε κριταϊς. Aj. 1243. Β. Syn. 
 Αικασπολος, δοκιμαστής, τΊμητης. 
 ΚρΊτϊάς, ου. δ. Ν. P. Call. Ερ. 13. 
 Κρΐτδς. eximius. separated ; distinguished. 
 τήμος αρ' αμφι πνρήν κριτδς εγρετο λαός 
 Αχαιών. Η. 434. Syn. Έκκριτος, εξαίρετος, 
 κεκριμενος. 
 Κροαινω. pulso, qs. Κρουαινω. to strike a 
 musical instrument. 2. to beat the ground, 
 in bounding along. 2. δεσμον απορρηξας θει -g 
 πεδιοιο κροαινων. Ζ. 507. Syn. Κρούω, 
 επικρουω. 2. πηδάω. 
 ΚροΧσμος. nobilis Trojanus. II. Ο. 523. 
 Κροίσος. Croesus. Κ. of Lydia. αιθε μοι ήσαν 
 δσα Κροϊσον ποκα φαντι πεπάσθαι. Theoc. 
 10. 32. See Pyth.l. 184. 
 Κροκάλη, Κροκάλδς. calculus littoralis. 2. 
 littus. pebble, or shingle. 2. the beach. See 
 Orph. 497. 1099. Iph. A. 211. αιών μ 
 ετριφεν κροκαλαις ίσον' — Theodorid. An. ii. 
 45. Syn. Αιθαριον. ψήφος. 2. αιγιαλός. 
 Κρόκη, Κρδκίς, Κροξ. filum. trama. 2.1sena. 
 l.the thread of the woo?.(Hes. ε. 536.) 2. the 
 nap of cloth. 3. cloth. (Nem. 10.84.) Hence, 
 Κροκεος. woven. (Hec. 466. Pyth. 4. 412.) 
 2. τριβωνες εκλειποντες οιχονται κροκας. Eur. 
 fr. Autol. 3. 12. Syn. Κλωστ^ρ, πηνιον, 
 κροκιδιον. 2. χλαίνα, χλαμυς. 
 Κροκόδειλος, crocodilus. a crocodile. — αργα- 
 λεους κροκοδείλους Κείνους "Νειλψους, φονιον 
 γένος — Ορρ. κυν. 3. 
 Κροκος,Κρδκδν. crocus, crocum. saffron. Hence, 
 the adj. Κροκοε<ς, εσσα, ϊν. of the crocus. 
 (Theoc. 1.31.) Κρδκίνος,η,όν. made of the 
 crocus. (Philodem. An. ii.89.) Κροκοβαπτ-ος, 
 dyed with saffron, Pers. 662. Κρδκοβάφής, 
 
376 
 
 Κ Ρ Ο 
 
 dyed with the purple crocus \ Again. 1090. 
 ΚροκοπΊπλος-Ηως. Aurora with robes of 
 saffron hue, II. Θ. 1. λωτόν Θ' ερσηεντα, ιδε 
 κροκον, ηδ' υακινθον. ££. 348. Ερ. Έ,δυς, 
 ευοδμος, Ίμεροεις, χρυσαυγής. Κιλιξ. 
 
 Κροκοω. croci colore inficio. to dye of a dark, 
 or yellow, colour. Hence, Κροκωτδς, ή, ov. 
 (Nan. 1. 58.) μετωττον, ola και συ, κεκροκω- 
 μενον. Nicaenet. An. i. 417. 
 
 Κροκΰλειά. τα. perh. ΚρδκάΧ. from ΚροκαΧη. 
 pars ins. Ithacae. a place in Ithaca, και Kpo- 
 κυΧει ενεμοντο, και Αιγιλιπα τρηχέϊαν. Β. 633. 
 
 ΚροκΰΧδς. Ν. P. Theoc. 5. 11. 
 
 Κρδκύς, ϋδδς. η. floccus in veste prominens. 
 locks of wool ; nap of cloth. πορ<ρυρεο)ν, 
 Ώαφιης νοσσις, εττι κροκυδων. Ant. Thess. 
 An. ii. 117. See Jacobs. 
 
 Κροκωτδς, Κροκω-ον. vestis feminea ; crocota. 
 a saffron robe, chiefly worn by women, on 
 occasions of ceremony, dimin. Κρδκωτϊδϊδν. 
 (Lysist. 47.) Hence, Κρδκωτδφδρεω. to wear 
 such a garment, (ib. 219.) ορών Χεοντήν επι 
 κροκωτφ κειμενην. Ran. 46. κροκωτά φοροΰ- 
 σαι, και κεκαΧΧωπισμεναι. Lysist. 44. 
 
 Κρομβοω. asso. to roast, χοιρίδια περιφορεινα, 
 κρομβωσας δΧα. Diph. Ath. 383. f. Syn. 
 Οπταω. 
 
 Κοδμΰδν, Κρομμϋδν. cepa. an onion. Hence, 
 Κρομμϋοζΰρεγμίά. ι), ructus fcetidus. (Pac. 
 528.) χαΧκειον κανεον' επι δε, κρομυον ποτψ 
 οφον. Λ. 629. a. τι δήτα κΧάεις; b. κρομμυων 
 οσφραινομαι. Ran. 654. Br. 
 
 Κρδνϊδης, ΚρονΊων, II. θ. 141. Α. 528. gen. 
 ΚρονΤονοςβίΚρονΤωνος 2 . Jupiter, son of Κρό- 
 νος, or Saturn, ος pa -παρά Κρονιωνι καθεζετο 
 κυδεΐ γαιών. ib. 405. Ζηνδς μεν παΊς ηα Κρο- 
 νιονος, αυτάρ οϊζυν. Χ. 619. Ερ. Αιγιοχος, 
 ευρυοπης, κϋδιστος, μέγιστος, ύψιζυγος, κε- 
 Χαινεφης, ύπερμενης, ΙδαΖος, ερισθενης, ύπα- 
 τος κρειοντων. 
 
 ΚρδνΧδς, Call. 5. 100. Κρονϊκδς. Saturnius. 
 2. prae senio delirus. belonging to Saturn ; 
 as old as Saturn. 2. doating. aXX', ώ Κρονι- 
 καΊς Χημαις όντως Χημώντες τάς φρεναο αμφω. 
 Plut. 581. 
 
 Κρονιππος, ΝΊώ. 1066. Κρόνος, senex moro- 
 sus. 2. fatuus. a peevish old man ; a dotard ; a 
 blockhead, και τους τραγψδοΰς φησιν αττοδει- 
 ξειν κρονους Ύονς νυν, διορχησομενος οΧίγον 
 ύστερον. Vesp. 1480. Β. Syn. Αρχαίος, αναίσ- 
 θητος. κρονοΧηρος, μωρός. 
 
 Κρόνος. Saturnus. patronym. Κρδνίδης, q. v. 
 Hence, Κοονοτεκνδς. epith. of Ccelus, Orph. 
 H. 3. εις βασιΧευς, ψ δώκε Κρόνου παϊς αγ- 
 κυΧομητεω. Β. 205. Ερ. ΑμειΧικτος, αινο- 
 Χετης, μέγας, κρατερός, Ονρανιδης, παιδοβρως, 
 τταιδοφονος, ευρυγενειος, ύψιττολος, ωμηστηο. 
 
 Κροσσαι, Κρωσσαι. αι. pinnae murorum. pa- 
 rapets, κροσσας μεν πύργων ερυον, και εοει- 
 πον επαΧζεις. Μ. 258. 
 
 Κροσσωτος, Κροσωτος. fimbriatus. with fringe, 
 
 1 The ρ uniceus crocus of Ovid. 
 
 2 See Clarke on II. A. 265. 
 
 Κ Ρ Ο 
 
 or tassel. τυφΧάΐς ματευσει χερσι κροσσω- 
 τούς ραφάς. Lye. 1102. Syn. θυσανοεις, 
 χρυσεος. 
 
 ΚρδτάΧιζω. crepitare facio. to rattle ; to cause 
 rattling, κεϊν οχεα κροταΧιζον ανά πτοΧεμοιο 
 γέφυρας. Α. 160. Syn. Κροτεω, αποκροτεω. 
 
 ΚροτάΧον, ου. το. crepitaculum. 2. garrulus 
 et fraudulentus. a rattle, lit. &flg. 2. λέγειν 
 γενησει τρίμμα, κροταΧον,παιπαΧη. Nub. 260. 
 See Cycl. 104. Syn. Κωδων, πΧαταγη, σεΐ- 
 σΓρον. 2. κρότημα, ΧαΧος. 
 
 Κρόταφος, tempus, pars capitis, the temple, 
 ττλαξεν υπό σκαιδν κροταφον, και επεμπεσεν 
 ωμψ. Theoc. 22. 124. 
 
 Κροτεω. pulso, verbero. plaudo. s. s. as Κροαι- 
 νω and Κρο-άΧιζω. Also, to clap the hands ; 
 applaud. Hence, Κρότημα, το. {Rhes. 499.) 
 Κροτησμος. δ. (Sept. Th. 561.) and adj. Kpo- 
 τητος, ή, ov. (Choeph. 426.) ου μάν ου κιθα- 
 ραν τις επισταται ώδε κροτησαι. Theoc. 18. 
 35. κεϊν' οχεα κροτεουσιν, ανακτοριην αφιεν• 
 τες. Horn. Αρ. 234. 
 
 Κρότος, ου. δ. strepitus ; plausus. noise from 
 collision ; clapping of hands, &c. ανδρών, γυ- 
 ναικών, και κροτον χειρών ποΧΰν. Ran. 157. 
 
 Κρότων, ωνδς ι), urbs Italiae. Crotona. Hence, 
 Κρδτωνϊάτης. δ. and ΚρδτωνϊάτΧς. η. (Lye. 
 1002, 1071.) ιμερτδν πτοΧιεθρον εϋστεφανοιο 
 Κροτωνος. Dionys. 369. 
 
 Κρότων, ωνδς. δ. musca canina. the tick, or 
 •dog-louse, και γεγονεν ταχέως, οία κροτων } 
 υγιής. Pallad. An. ii. 429. 
 
 Κροϋμά. το. instrumenti musici sonus. the 
 sound of a stringed instrument ; a tune. 
 Hence, Κρουμάτϊκδς, r), ov. musical. (Agath. 
 An.iii.57.) Κρουμάτδποιδς, οϋ. δ. a musician; 
 a performer. (Macho, Ath. 337.) Αα-ώ τε, 
 κρουματά τ Ασιάδος. Thesm. 120. Β. Syn. 
 Κρότος, κτυπησις, χορευσις. 
 
 Κρουνισμά. το. quod in modum salientis aquae 
 effluit. what flows as from a fountain, ηνιδε 
 και κρουνισμά μεΧισταγες, ένθα μεΧισδων. 
 Ερ. άδ. 259. 
 
 Κρουνός, saliens fons. a spring ; a fountain. 
 κρουνών εκ μεγαΧων. — θ. 455. Syn. Ανα- 
 βΧυσις, πιδαζ, Χιβας. Ερ. ΚαΧΧιρροος, θερ- 
 μός, δεη'οτατος. 
 
 ΚρουνδχυτρδΧηραιδν. nugax. vox Comica. a 
 Dabbling, trifling, fellow. αΧηθες, οντος, κρου- 
 νοχυτροΧηραιον εί. Equit. 89. Exp. Φλύα- 
 ρος. — ηΧιθιος. 
 
 Κρουττεζδφδρδς. δ ή. soleas ligneas gestans. 
 wearing wooden clogs, ούτοι ό" εισιν Συο- 
 βοιωτοι, κρουπεζοφορον γένος ανδρών. Cratin. 
 Pors. Praef. p. 57. ' 
 
 Κρουσϊδημεω. populo aures obtundo. to din 
 into the people's ears; to cheat them, δσον 
 με παρεκοπτου χρονον, τοιαύτα κρουσιδημών. 
 Equit. 855. Syn. Παρακρουομαι, απατάω. 
 
 Κροϋσϊς, ϊδς. η. pulsatio, e.g. citharae. 2. fal- 
 lacia. playing, 1. on an instrument; 2. on 
 the passions and ignorance of the people ; 
 sophistry. Hence, ΚρουσΐΧύρης, ου. δ. (Orph. 
 Η. 30.) και τερατειαν, και περιΧεζιν, και κροΰ- 
 
 I 
 
Κ Ρ Υ 
 
 σιν, και καταληψιν. Nub. 317. Syn. Αια- 
 κρουσις, κρούμα. — άπατη. 
 Κ,ρουστεδς. verbal, from Κρούω. Eccles. 989. 
 * 'Κρούω, ferio, pulso, collide to strike, beat, 
 " clap ; to produce sound by striking•, 1. on 
 a musical instrument ; 2. on an earthen, or, 
 metallic vessel, to put its soundness to the 
 test ; to try. Hence, Κρουστικός, mighty in 
 striking the ears of an audience. (Equit. 
 1379. Β.) εγώ δ' ανηλαλαζα, κάνωρχησαμην, 
 Κάκρουσα χείρας. — Eur. Supp. 729. Μα. 
 Syn. Επικρονω, παιω, κροτεω. 
 ίρυβδά.Κρυβδην. adv. clam. secretly ; without 
 privity of. κρνβδα Διός, άλλων τε θεών — 
 
 ■ Σ. 168. κρνβδην, μηδ' αναφανδά, φϊλην ες 
 πατρίδα γαϊαν. λ. 454. Syn. Κρυπτούς, 
 κρυφιως, λαθραιως, λαθρά, κρυφά, q. ν. 
 
 ] •'ίρνερος, ρά, ρδν. Κρύδεις, εσσά, εν. frigidus. 
 
 '•■fig. horrificus. cold; chilling. 2. freezing 
 
 * ; with dread, αλκής μνησαμενω, μηδέ κρνεροϊο 
 
 '• φοβοιο. Ν. 48. εν δ' Ερις, εν δ' Αλκή, εν δε 
 κρνοεσσα Ιωκή. Ε. 740. Syn. Κρυωδης, κρυ- 
 
 W σταλλωδης, παγετώδης, ψυχρός. 2. φοβερός, ) 
 
 '■ • φρικτός. 
 
 Ιζ-ρϋμάλεος. Κρϋμωδης. Κρΰωο'ί/ς, Apollonid. \ 
 
 ψ An. ii. 135. frigidus, gelidus. cold ; icy. aul ι 
 
 C' κρυμαλεαι (δο.ζώναΐ). — Eratosth. An. i. 477. | 
 
 κ — ποταμοϊο παρά κρυμωδεας οχθας. Dionys. 
 [780. 
 
 ιι Χρϋμδπάγης. glacialis. icy. Orph. Η. 79. 
 
 ι\:ίρϋμος. 6. Κρύος. το. frigus, glacies. cold ; ice. Ι 
 έρχεται αχλαινοισι δυσαεα κρυμδν άγουσα. 
 
 Β I Call. 3. 115. — οπότε κρύος αν'ερας εΊργον - \ 
 Ισχανει' — Hes. ε. 492. Syn. 'Ρίγος, ψύχος, ! 
 ! πάγος, παγετός, πηγυλις, κρύσταλλος. Ερ. | 
 Αυσάης, χειμέριος, νιφοεις, περιβαρυς. 
 ■ίρυπτάδΐος. clandestinus. secret, κρυπταδια 
 
 1,1, φρονεοντα δικαζεμεν' — Α. 542. 
 
 [ζρυπτεος. verbal, celandus. to be concealed. 
 
 ϊί — ην δ' 6 μύθος, ως ανοιστ'εον Σοι τούργον 
 
 h ειη τούτο, κοϋχι κρνπτεον. Antig. 272. 
 
 .», Ζρυπτευω. occulto. to hide. Bacch.886. 2. 
 insidiis peto. to lie in wait for ; to attack 
 
 I, secretly. 2. εα, τις ούτος ; ούτι που κρυπ- 
 
 ,-Ιιτευομαι ; Hel. 548. 
 
 άίρνπτος. occultus. secret ; private, κληίδι 
 \κρυπτ7/ τον δ' ου θεός άλλος ανψγεν. Η. 169. 
 
 ,ΐί Syn. Κρνφαϊος, κρύφιος, νοσφιδιος. κατά- 
 κλειστος, απόκρυφος. 
 
 Ιρυπτασκω. Κρύπτω, Od. ξ. 357. abscondo. 
 to hide ; conceal, εις Αιανθ'' 6 δε μιν σακεί 
 ,κρυπτασκε φαεινψ. θ. 272. Syn. Αποκρύπτω, 
 Ικατακρυπτω, συγκρυπτω, εγκρυφιαζω, κα- 
 λύπτω. 
 
 Ιρυσταινομαι. glaciali frigore adstringor. to 
 be frozen, 'ήμος πιλναμενον στερνοις κρυσ- 
 ταινεται εϊαρ. Nic. ΑΙ. 314. 
 ίρυσταλλος. δ. glacies. ice. 2. ό or η. crystal- 
 ilus. crystal. (Litk. 170.) From the 1st sign. 
 
 ■ are the adject. Κρυσταλλδπήξ, ήγδς, Κρυσ- 
 ταλΧδπηκτος, ου. frozen. (Pers. 507. Rhes. 
 441.) From the '2nd sign. Κρυστάλλινος, η, δν. 
 
 ή crystalline. (Nicarch. An. ii. 351.) η χιόνι 
 Η Ψ υ ΧΡ2?> V εζ ύδατος κρυσταλλω. Χ. 152. 
 
 Κ Τ Ε 
 
 377 
 
 Κρυφά, Onest. An. ii. 290. Κρυφή, Κρύφηδδν. 
 adv. clam, privately ; in secrecy. ΚρνφαΧος. 
 Κρϋφϊος. (Track. 364.) also, Κρΰφϊμος. 
 (Man. 1. 150.) occultus ; furtivus. conceal- 
 ed ; acting by stealth, adv. Κρνφαιως, (Pers. 
 376. Bl.) s. as Κρυφά, δρασμψ κρνφαιψ βιο- 
 τον εκσωσοιατο. ibid. 366. ηδη δήν απεών, ή 
 αμφαδον, ηε κρυφηδδν. ξ. 330. αλλ' ούν προ- 
 μήνυσες γε τούτο μηδενι Ύονργον' κρυφή δε 
 κεύθε, συν δ' αύτως εγώ. Antig. 84. 
 
 Κρυψϊς, εως. ή. occultatio. concealment. 
 Hence, Κρυψϊγο^ος, Orph. Η. 49. 3. Κρυφϊ- 
 δομος, lb. 50. 3. κρύψει συ κρυφιν, ην σε 
 κρυφθήναι χρεών. Bacch. 953. 
 
 Κρωβύλδς. "nodus comse." Bergl. " Nom. 
 Pr." Brunck. a tuft of hair ; here, perhaps, 
 a proper name, αλλ' Αμυνιας 6 Σελλου μάλ- 
 λον, ου' κ τών Κρωβυλου. Vesp. 1267. Br. 
 
 Κρωζω. crocito, garrio. to croak ; to caw ; 
 to chatter. Hence Κρωγμός, ού. δ. (Antip. 
 Sid. An. ii. 19.) μητοι εφεζομενη κρω£# λακε- 
 ρυζα κορωνη. Hes. ε. 745. 
 
 Κρώμνά, ης. ή. urbs Paphlagoniae. a town on 
 the Euxine ; near Amastris, now Amasserah, 
 II. B. 855. 
 
 Κρωσσος. hydria, urceus. a cruse ; a pitcher. 
 dimin. Κρωσσΐον. (Bian. An. ii. 155.) ήτοι 6 
 κώρος επείχε ποτιρ πολυχανδεα κρωσσόν. 
 Theoc. 13. 46. Syn. Ύδριά, καλπις, κέραμος. 
 
 Κτάομαι. acquiro, comparo. to possess ; to 
 get evil 1 , as well as good, κτημασι τερπεσθαι 
 τά γέρων εκτησατο Τ1ί)λεύς. Ι. 400. Syn. 
 Ανακταομαι, προσκταομαι, κτεατιζω, εχω, 
 απολαύω, παομαι. 
 
 Κτεάνισμδς. δ, Man. 4. 41. Κτεάνδν, ου. 
 Κτεάρ, Κτήμα, άτδς. το, II. Γ. 72. Κτήσϊς, 
 εως. ή, Ε. 158. possessio, res, facultates. 
 gain, property, μετά δε κτεανων μέτριων βιο- 
 τάς Έυπαιδος εχοιμαν. Ion. 490. υιδν δ' ού 
 τεκετ άλλον επι κτεατεσσι λιπεσθαι. Ε. 154. 
 Syn. Τα χρήματα, επικτησις, κτερας. Ερ. 
 Έρασμιον, ευολβον, εσθλον, ποθεινον. 
 
 Κτεάτειρά, ας. ή. domina. a possessor; mis- 
 tress, μεγάλων κόσμων κτεατειρα. Agam. 364. 
 
 Κτεατιζω. possideo. to acquire. Hence, Κτεά- 
 τιστδς. δ η. gotten. (Ερ. άδ. 359. b.) δουρι δ' 
 εμφ κτεατισσα, πολιν ευτειχεα περσας. Π. 57. 
 
 Κτεατος. δ. Prince of Elis. II. Β. 621. βιη 
 Ήρακλεος — Έκτισσατο, επεί Ώοσειδανιον - 
 Πεφνε Κτεατον αμνμονα. Olymp. 10. 31. 
 
 Κτεινω./.ενώ. ρ. εκτάκά. αΛ.εκτεινά. inter- 
 ficio, occido. to kill. Αργειους κτεινεσκε, 
 δα'ΐζων οξεϊ χαλκψ. Ω. 393. Syn. Αποκτεινω, 
 κατακτεινω, πεφνω, εναριζω. PhR. Έρεβενν^ 
 νυκτι καλυψαι. άίδι προϊαπτειν. Horn, φονιον 
 αίμα γ$ διδοναι χοας. πυριγενει τιμνειν—παλα- 
 μαχροα. Eur. α~ιμα πραττειν (τίνος). \b. (εις τί- 
 να) ζιφος μεθιημι.—σήν καθαιμασσειν δερην,— 
 (τίνος) ταλαιναν Ζ,ωάν αμαυροω. — ib. ποτμιρ 
 φονιω κατευναζειν. ib. Hipp, κατ αύ νιν θεών 
 φοινια τών Ήερτερυιν αμα κοπις — Antig. 601 . 
 
 Κτεις,ενος. ό. άΐηώι.Κτενϊδν. pecten. a comb. 
 
 1 See Orest. 299. Med. 220. Pors. 
 3 c 
 
378 
 
 Κ Τ Υ 
 
 οισετε και κτένα οι παγχρυσεον, ως απο χαι- 
 ταν Πεξηται,— Call. 5. 31. 
 
 Κτενιζω. pecto. to comb. Hence, Κτενισμδς, 
 ov.o. combing, decoration of the hair. (Eur. 
 El. 529.) -φηκτραισιν Ιππων εκτενιζομεν τρί- 
 χας. Hippol. 1174. Syn. Αποκτενιζω,πεκτεω. 
 
 Κτεράς, άτδς. το. possessio, peculium. pro- 
 perty. See Κτεανισμός. εκ δε δεπας περικαΧ- 
 Χες, ο οί θράκες πορον άνδρες Έξεσιην εΧθοντι, 
 μέγα κτερας' — Ω. 235. Syn. Κτεανον.-δώρον. 
 
 Κτερεά, Od. ε. 311. Κτερίσματα, τα. exequise. 
 justa. honours paid to the dead ; funeral 
 obsequies, αλλ' εν ταφοισι θεσθε καν κτερισ- 
 μασι. (Ed. C. 1410. Β. Syn. Έπικτερεα, εν- 
 τάφια, ταρχεα, τα. κηδεία, ή. 
 
 ΚτίρΤιζω. Κτεριζω. exequias celebro. to be- 
 stow honours on the dead, σήμα τ'ε οί χεύ- 
 σαι, και επί κτερεα κτερεϊξαι. α. 291. — τον δε 
 κτεριοϋσιν Αχαιοί. Χ. 336. Syn. Ύαρχευω, 
 θάπτω, εγκτερε'ίζω. 
 
 Κτεω, Κτάω, Κτημϊ. old forms ο/Κτεινω. δπ- 
 πότε κβν τούτους κτεομεν πάτερ' ηδε και νιόν. 
 χ. 216. — χρνσηνιος Αρτεμις έκτα. Ζ. 205. 
 
 Κτήνος, το. jumentum, pecus, qu. possessio. 
 cattle ; property, κτηνεσιν ευθηνεϊ, οίκος ο" 
 εμπιμπΧαται εσθΧών. Horn. xxix. 10. Syn. 
 Έοτον, ΰποζυγιον, ζώον, το. κτήματα, τα. 
 
 ΚτησΧάς, ου. Acharn. 839. Κτησϊος. Od. ο. 413. 
 Κτησιππδς. ib. ν. 287. Κτησιφών, ώντος. 6. 
 Acharn. 1002. Proper Names of men. 
 
 Κτησϊος, α, ov. ad rem familiarem pertinens. 
 2. ep. Jovis, belonging to property. 2. Guar- 
 dian of property, as θεοί Κτήσιοι, Dii Pe- 
 nates. See Blomf. Gloss. Agam. 979, 1005. 
 2. μαΧΧφ, σπασασα κτησιου * βοτού Χαχνην. 
 Trach. 692. Β. 
 
 Κτητος, ή, ov. qui comparari potest, what 
 may be gained, μισεί yap 6 θεός την βιαν 
 τα κτητά δε Κτάσθαι κεΧενει παντας, ουκ ες 
 άρπαγας. Hel. 909. 
 
 Κτητωρ, ορός. ό. possessor. Χυπεΐς, ως αυτόν 
 κτητορα, δαισαμενη. Damoch. An. iii. 69. 
 
 Κτϊδεος, εα, εον. for Ικτϊδεος. e viverrse, v. 
 lutrae, pelle confectus. made of weasel's 
 or otter's skin, του δ' από μεν κτιδεην κυ- 
 νεην κεφαΧηφιν εΧοντο. Κ. 458. 
 
 Κτίζω, condo, fabrico. to build, found, make. 
 Hence, Κτϊσϊς. η. a thing caused, an event. 
 (Olymp. 13. 117.) Κτίσμα, το. a building. 
 (Lye. 78.) Also, Κτίστης, ου. Κτιστωρ, ορός. 
 υ. a founder, (ib. 964. Ion. 74.) Κτϊτης.δ. an 
 inhabitant. (Orest. 1621.) κτισσε δε Ααρδα- 
 νιην, επει ουπω ΐΧιος ϊρη. Υ. 216. Syn. 
 Αεμω, καταρτυω, κατατάσσω, δημιουργεω, 
 ποιεω, οικιζω. 
 
 ΚτϊΧος. aries. a ram. αυτός δε, κτιλος ώς, 
 επιπωΧεΐται στιχας ανδρών. Γ. 196. 
 
 Κτϊμενη. ή. soror Ulyssis. Ulysses' sister. 
 ούνεκά μ' αυτή θρεψεν άμα Κτιμενυ τανυ- 
 πεπΧω. ο. 362. 
 
 Κτύπημα. Κτύπος, sonitus, strepitus. sound; 
 
 1 This is a periphrasis of κτήνους, as χρη- 
 μάτων κτησ'ιων is of κτημάτων, Agam. 978. 
 
 Κ Υ Β 
 
 noise. — δεινά δ 1 αύ κτυπηματα-Έροντής, 
 Eur. Sisyph./r. 1. 32. Ίππων μ' ωκυποδων 
 αμφί κτύπος ουατα βαΧΧει. Κ. 535. Syn 
 Ψόφος, ήχος, δούπος, βρομος, παταγημα 
 πάταγος. Ερ. Αλιαστος, αίνος, αμφιπΧηζ 
 βρονταϊος, βαρυδουπος, εγρεκυδοιμος, σμερ- 
 δαλεος, ροθιος, πεδαρσιος. 
 
 Κτύπεω. strepo, strepito. to sound; to thun 
 der. σμερδαλεα κτυπεων' τους δε χΧωρόν 
 δέος ^'ρει. Η. 479. Syn. Έπικτυπεω, ψοφεω 
 δουπεω, βροντάω. 
 
 Κύάθος. cyathus. a cup. an ounce measure 
 dim. Κύάθειδν. (Nic. Th. 591.) κείνου τώχ 
 ιερών αισθάνεται κυαθων. Call. Ερ. 31. 
 
 Κύάμος. faba. 2. calculus, the bean. 2. a vote 
 or ballot, Hence, Κύάμοτρωξ, ώγος. 6. one 
 who lives by the balloting-box. (Equit. 41/ 
 θρωσκωσιν κυαμοι μεΧανοχροες, ή ερεβινθοι 
 Ν. 589. 
 
 Κϋάνεαι Ώετραι. insulse,^. scopuli, sub Thra 
 cio Bosporo. insulated rocks at the entranci 
 of the Black Sea; which antient ignorance 
 represented as moveable till the time ο 
 the Argonautic expedition. From their sup 
 posed collision they were called, ΣυμπΧηγά 
 δες, Med. 2. and Συνδρομάδες, Theoc. 13. 22 
 
 from their motion; πΧαγκταί, Apoll. 4. 786 
 860. 924. They now betray the antient appel 
 lation Kυάvεaιby the name, Isles Cayennees 
 Υίετρας μεν παμπρωτον, αφορμηθεντες εμεί 
 Κυανεας οφεσθε δυω άΧός εν ζυνοχησ 
 Apoll. π. 317. See Dionys. 144. 
 
 Κϋάνεος. cyaneus, coeruleus, niger. dark blue 
 azure ; dark-coloured. — αυτάρ επ' αυτψ-Κλ 
 ανεος εΧεΧικτο δράκων. — Λ. 39. S ΥΝ. Κυανό 
 κυανοεις, μεΧας, αιθοφ, ιοειδης. 
 
 Κύ'άνδς, vel, Κύάνδ"ς. color coeruleus, vel, ni 
 gricans. a metal, or hard substance, of 
 dark blue colour. Heyne thinks black leac 
 Hence, besides the adj. Κϋάνεδς, are thefo, 
 lowing poetic compounds : Κύάναιγίς, ϊδο< 
 ή. Olymp. 13. 100. Κύαναμπυζ, νκδς. ό i 
 Theoc. 17.67. Κύάναυγης, εος.όή, Κύάναχ 
 γετϊς. ή. Alcest. 270. Orph. Η. 22. Κύάνεμ 
 βοΧος.ό ή. Eur. ΕΙ. 436. Κύάνδειδης. Helen 
 179. ΚύάνοβΧίφάρύς. Rufin. An. ii. 39 
 Κύάνοθριξ, τρϊχδς. ό ή. Orph. 1199. Κυανή 
 κρηδεμνος. epith. of Thetis. Calab. 1. 4. Κϋί 
 νδπεζά. ή. epith. of ο. table. //. Λ. 627. Κι 
 άνοπεπΧδς, ΚύανοστδΧος. Musa:. Bion, 1 . < 
 Κύάνοπρωρειδς, Κύάνοπρωρδς. Od. γ. 299. 1\ 
 Ο. 693. Κύάνοπτερος, ό ή. Hes. άσπ. 39,' 
 Κύάνοφρύς, ύδς. ό ή. Theoc. 4. 59. Κϋάν> 
 χαίτης, ου. ό. II. Ν. 563. Κύανοχροδς, cont, 
 Κύάνοχρους. Κϋάνοχρως, and Κϋάνοχρωτδ 
 ό ή. Helen. 1508. Phcen. 319. Orph. Η. 6< 
 6. Κύάνωπος. δ ή, ΚύάνώπΥς, ϊδδς. ή. Eur. ί 
 inc. 46. Od. μ. 60. του δ' ήτοι δέκα οϊμ 
 εσαν μεΧανος κυανοιο. Α. 24. 
 
 Κυβδά (κυπτοντά). adv. inclinatocapite.stooj 
 ing. Hence, an imaginary comic divinit• 
 Κυβδάσώ, δδς, ους. ή. (Plato, Ath. p. 444 
 εγώ δε γ' εξελξω σε τής πυγής θυραζε κυβδ 
 Equit. 365. 
 
Κ ΥΔ 
 
 Κΰβελά. τα. sc. ορη. monies Cybeli. Orpk. 22. 
 heights in Phrygia; where the Goddess, Κυ- 
 βέλη \ Cybele, was worshipped, ά Κυβέλης 
 κρεσσων και Κυπριδος, α τε Σελανας. Theoc. 
 20« 43. Phr. Τά τε ματρός μεγαλας Οργια 
 Κυβέλης θημιστευων. Bacch. 78. ματηρ 
 1 ουρεια, φοιταλεος. Eur. σεμνά θεός. Pind. 
 ^Κνβερνάο). guberno. prop, to steer, thence, to 
 J guide ; govern. Hence, ΚϋβερνησΊς, εως & 
 ως. ή. management, administration. Pyth. 
 10. ult. νήα κυβερνήσαι, όποτε σπεοχοιεν 
 αελλαι. γ. 283. Syn. Οιάκιζ 
 
 Κ Υ Ε 
 
 379 
 
 'th 
 
 ω, οιακοστρο^ 
 
 ■πηδαλιουχεω. διέπω, ιθύνω. 
 
 ^Κυβερνητήρ, Od. θ. 557. Κυβερνήτης, guber- 
 
 ΐ nator navalis. a pilot. '2. fig. a governor ; 
 
 t 1 ruler, fern. Κύβερνητειρα. {Orph. H. 9. 3.) 
 μητι δ' αϋτε κυβερνήτης ενί οινοπι ποντφ ~Νήα 
 θοην ιθύνει ερεχθομενην ανεμοισι. Ψ. 316. 
 
 1 Syn. Αιευθυντης, ιθυντηρ, διοπος, οιακο- 
 στροφος, πρυτανις, πηδαλιούχος, επιστάτης. 
 
 J Ερ. Σοφός, κεδνος, αϋπνος. Phr. Ναών ποι- 
 
 I μενες. 2. φυλάσσει πράγος εν πρύμνη πόλεως 
 Οιάκα νωμών, βλέφαρα μη κοιμών ύπνω. 
 
 f Sept. Th. 2. 
 
 Τ^ίϋβευω. tesseris ludo. to play with dice. 
 
 X Hence, Κΰβευτης. b. a gamester. (Athen.p. 
 
 J 444. e.) ληρεϊς έχων' -γελοίος εσται Κλεισ- 
 
 V θενης κυβευων. Cratinus. Meleag. uses 
 
 Ι Κυβεΰω transitively, to win. Ep. 73. 
 'Κΰβηβη. See Κυβέλη, οι μεν καλήν Κνβηβην. 
 
 Τ Anac. 13. 1. 
 Κϋβηλϊς. ή, not Κόβΰλίς. securis. an axe. η 
 φασγανον κελαινον, η ταυροκτόνον - Στερραν 
 κυβηλιν, — Lye. 1169. Syn. Πελεκυς. 
 
 ' Κΰβιστάω. praecipito me, propr. in aquam. 
 
 to dive ; to tumble. Hence, Κύβιστητήρ, 
 
 ήρδς. δ. (Π. Π. 750.) ώ ττοποι, η μαλ' 
 
 ελαφρός ανήρ' ως ρεϊα κ υβιστόί. ib. 745. Syn. 
 
 ... Αυπτω, κατακολυμβαω, κνμβητιαω. 
 
 ''.. Κϋβός. cubus, tessera, a die ; a cube. Μελα- 
 
 νιππος' έργον δ' εν κυβοις Αρης κρινεϊ. Sept. 
 
 Th. 420. Syn. Αστράγαλος. See Anthol. 
 
 Brodae. p. 516. 
 
 Κϋδαζω. convicior. to revile ; from Κΰδος. b. 
 
 , κυδαζεται τοις πάσιν Αργειοις ομοΰ. Aj. 722. 
 
 Br. Syn. Αοιδορεω, υβρίζω, δυσφημεω. Phr. 
 
 ι Ω πεπον, η μαλα δη με κακψ εκυΰασσαο μυθφ. 
 
 Apoll. 1. 1336. — ■ ονειδεσιν-Ή,ρασσον ένθεν 
 
 ] κάνθεν,—Α}. 724. 
 
 Κϋδάθηναιεύς. qui est e δήμφ, seu curia, του 
 Κυδαθηναιον. one who belongs to the bo- 
 rough, or parish, of Cydathenseum. κυων 
 ! Κυδαθηναιεύς Ααβητ Αιξωνεα. Vesp. 895. 
 
 See not. in Thesaur. 
 Κϋδαινω. celebro, decoro. to honour ; glorify. 
 παντας κυδαινων' μη δε μεγαλιζεο θνμφ. Κ. 
 69. Syn. Αοζαζω, επικλειω, γεραιρω. Phr. 
 Κϋδος ορσαι σπεύδει, τιν κΰδος άβρον νικασαις 
 
 1 This Goddess and her worship were 
 posterior to Homer and Hesiod. Simonides 
 As the earliest writer, in whom I find Κυβέλη, 
 . 108. 7. Anacreon has Κυβήβη, 13. 1. and 
 5. 
 
 Ρ- 1 
 
 54. 
 
 ανεθηκε. Pind. πολιν ευανοριαισι τανδε κ\ν 
 ταΧς δαιδαλλειν. ib. νάσον ραινεμεν ευλογιαις. 
 Isth. 6. 
 Κϋδάλϊμδς. Κϋο^/εις, Anal. iii. 133. gloriosus. 
 noble, splendid, ύ-φοθ' εοντι Διί• μέγα δ' εστε- 
 νε κυδαλιμον κήρ. Κ. 16. Syn. Συνετός, έν- 
 δοξος, ευπρεπής, τίμιος, κυδιμος, κυδρος, κυδνος. 
 Κϋδϊάνειρος. honestans viros. ennobling men, 
 or making men renowned, ούτε ποτ' εις 
 αγορην πωλεσκετο κυδιανειρην. Α. 490. 
 Κϋδϊάω. glorior. to glory ; to be proud, 
 sprightly. οι μεν, χωομενοι' οί δε, μέγα 
 κυδιοωντες. Φ. 519. Syn. Γαυριαω, αυχεω, 
 αβρυνομαι. 
 Κϋδΐμός, Η. Merc. 46. Κυδνος, Κυδρος. vene- 
 randus. renowned, respected, κυδνη τ αιδοιη 
 τε θεοϊς, οι Ολυμπον εχουσιν. Hes. ε. 256. Ήρη 
 με προεηκε, Διός κι/<^)ί/ παρακοιτις. Σ. 184. 
 Κϋ£ΐ7Γ7Γί7. Cydippe. γράμματα, Κυδιππην οσσ' 
 
 ερεουσι καλήν. CaW.fr. 101. 
 Κυδνος. Ciliciae fl. the river Cydnus. Κυδνου 
 τε σκολιοΊο μεσην δια Ύαρσον ιόντος. Dionys. 
 868. 
 Κΰδοιδοπάω, Κΰδοιμεω. tumultuor. to bustle ; 
 to produce confusion, ουδέν ορθώς, αλλ' ανω 
 τε και κάτω κυδοιδοπαν. Nub. 616. τω δ' 
 αν ομΐλον ιόντε κυδοιμεον, — Λ. 324. Syn. 
 θορυβεω, ταράσσω. 
 Κνδοιμος, II. Κ. 523. turba, tumultus. uproar ; 
 conflict. 2. personified by Aristoph. an an 
 attendant on Πόλεμος, Pac. 255. Syn. θό- 
 ρυβος, ταραχή, πόλεμος. Ep. Αναιδής, αϊμα- 
 τοεις, αμαιμακετος, αργαλεος, αελληεις, βαρύς, 
 δακρυοεις, δεινός, δυσκελαδος, δνσανασχετος, 
 δυσαντητος, ζαμενης, κλονοεις, ολοος, πολυ- 
 σφαραγος, στυγερός. Phr. Αορικτυπος αλαλά. 
 Pind. 
 Κϋδος, εος. το. gloria, decus. renown, dignity. 
 Hence are formed, ΚΰδΊων, more desirable, 
 Alcest. 983. Κϋδιστδς, most excellent, 77. 
 B. 412. σκηπτοϋχος βασιλεύς, ψ τε Ζευς 
 κϋδος εδωκεν. Α. 279. Syn. Αοξα, κλέος, φήμη, 
 δυναμις. Ερ. ' Αβρον, ασπετον, απαυστον, 
 αγηραον, θεοτερπες, επιδοξον, καλλινικον, 
 μέγα, ευρύ, ονρανοπληθες, μεγαλαυχες, παν- 
 αοιδιμον, ΰπερτερον. 
 Κνδων, ωνός. ή. Cydon, urbs Cretse a city of 
 Crete, famed for archery 2 ; and quinces, 
 mala Cydonia. Nic. Al. 234. Κΰδωνες. οι. its 
 inhabitants, Od. γ. 292. Hence, adj. Κϋδω- 
 νϊδς, Κϋδωνϊκος, and Κυδωνιάς, ή. epiih. of 
 Diana, Orph. H. 35. 12. εσθλδν συν Μοι- 
 σαισι Κυδωνικον ευρομες άνδρα. Theoc. 7. 
 12. Κύκλωπες, ή μοί τι Κυδωνιον, ει δ' αγε, 
 τοξον. Call. 3. 81. 
 Κϋδωνϊάω. similis sum malo Cydonio. to be 
 round and plump like a quince, και μαζός, 
 ακμής άγγελος, κυδώνι^.. Leon. Tar. AnA. 231. 
 Κυεω. in utero gesto. to conceive, ήδεκυει 
 φιλον υ'ιον, b δ' έβδομος εστηκει με'ις. Τ. 117. 
 Syn. Αποκυεω, εγκυεω, κυοφορεω. 
 
 2 Cydonia spicula. Virg. Eel. 10. 59. Cy- 
 doneas pharetras. Ov. Met. 8. 22. 
 
 3 c 2 
 
380 
 
 Κ Υ Κ 
 
 Κνζίκδν. το. and Κυζίκδς. η. urbs Propontidis. 
 Kysiz, in the Sea of Marmora, adj. Κυζίκη- 
 νϊκος, ή, δν, for which Aristoph. comically 
 puts, Χεζϊκηνϊκδς, Pac. 1176. Κνζίκδς. δ. is 
 the P. N. of a Prince. Apoll. 1. 950. Ku&- 
 kov ην ελθυς, ολίγος πόνος Ίππακον ευρεϊν. 
 Call. Ep. 13. Ern. 
 
 Κνθερειά, Κϋθηρη. S. as Αφροδίτη, ισχανοων 
 φιλοτητος εύστεφανον Κυθερειης. θ. 288. φο- 
 βεϊτο yap Κυθηρην. Theoc. 30. 16. See 
 Hes. θ. 193. 
 
 Κύθηρα, τα. ins. et urbs prope Cretam. an 
 island dear to Venus, now Cerigo. adj. Κύ- 
 θηρϊδς. (II. Κ. 268.) adv. Κύθηρδθΐν. (θ. 
 437.) ναΐ ', επει άνδρα κατεκτα Κυθηροισι 
 ζαθεοισι. ib. 432. 
 
 Κΰ'ϊσκο). gravidam reddo. to impregnate. Κύ- 
 ϊσκδμαι. gravida "fio. s. as Κνεω. — η δ' iva ποιη 
 Πρώτα κνϊσκομενη σκιαει χλοαοντας ιαμνονς. 
 Nic. Th. 29. 
 
 Κύκαναω. Κύκαω. II. Σ. 229. misceo, turbo. 
 to stir up, throw into confusion. From 
 Κυκάω comes Κύκησΐτεφρδς. δ ή. mixed.with 
 ashes. (Ran. 711.) τι αν συ κυκανας ; η τι 
 κοικυλλεις έχων ; Thesm. 852. Syn. Αιακυ- 
 καω, ταράσσω. 
 
 Κύκεων, ώνδς. δ. miscellanea potio. a mix- 
 ture ; a mess, τοϊσι δε τεϋχε κυκειώ ενπλοκα- 
 μος 'Έκαμηδη. Λ. 623. τενζε δε μοι κυκεώ 
 χρνσεω δεπα', οφρα πιοιμι. κ. 316. Syn. Κν- 
 κημα, κράσις. Ερ. Μελικρητος. 
 
 Κύκηθρδν. tudicula. tropice, qui summa imis 
 miscet. a ladle that stirs up pottage ; thence, 
 a fellow that stirs up mischief, και κΰκηθρον, 
 και ταρακτρον. Pac. 653. 
 
 Κυκλάδες, insula? maris iEgsei. a cluster of 
 islands round Delos, now Dodekanisa. 
 Κυκλάδες, αϊ νήσων ϊερωταται ειν αλί κείνται. 
 Call. 4. 3. Δήλον εκνκλωσαντο, και οννομα 
 Κυκλάδες εισι. Dion. 526. 
 
 ΚυκλάμΊνδς, ου. ΚυκλάμΊς, ϊδος. {Orph. 915.) 
 η. ΚνκλαμΊνδν. το. Cyclamen Europseum. 
 sow-bread, ιππείον λειχήνα, και εν κνκλαμι- 
 νον αγειρας. Nic. Th. 945. 
 
 Κυκλας,άδδς. η. circularis. encircling ; period- 
 ical, εναζων κινων τε χορούς ενι κυκλάσιν 
 ωραις. Orph. Η. 52. 7. 
 
 Κύκλε ω. verso ; rota veho. to move in a circle ; 
 to carry on wheels. Μενέλαε, ποϊ σον ποδ' 
 επί σνννοια. κνκλεΧς ; Orest. 631. Syn. Ανα- 
 κυκλεω, περιστρέφω, φέρω (εφ' αμαξών}. 
 
 Κνκλϊδς. Κυκλϊκος. orbiculatus. 2. ep. poetse, 
 item, carminis. circular. 2. applied to such, as 
 danced round altars, and sung dithyram- 
 bics. Hence, Κυκλίδδϊδασκαλος. a master of 
 dithyrambic poetry. (Av. 1403.) Κύκλων 
 ωρχησαντο' χοροϋ δ' ηγησατο θησενς. Call. 
 4. 313. εχθαιρω το ποίημα το κυκλικόν,- — 
 Call. Ep. 30. Ern. Syn. Κνκλοτερης, εγκύ- 
 κλιος, περιηγης. 
 
 Κυκλδβδρδς. circulator. 2. torrens Atticse. 
 a minstrel, or brawler in crowds or circles. 
 2. a winter torrent in Attica. Hence, Kv- 
 κλδβδρεΊο. to bawl violently. (Acharn. 380.) 
 
 Κ Υ A 
 
 άρπαζ, κεκρακτης, Κυκλοβορον φωνήν έχων, 
 Equit. 137. Syn. Αγύρτης. 
 
 Κύκλος, pi. οι Κύκλοι, II. Α. 33. τα Κυκλα. cir- 
 culus ; orbis. a circumference ; any thing oi 
 a circular form ; a wheel, the eye, &c. 
 Hence, Κνκλδεις, εσσα, εν. Κυκλδτερης. δ η, 
 circular, round. (Anyte, An. 1. 201. Av. 
 1008.) Κυκλδδΐωκτδς, Κυκλοελικτδς. δ ή. hav- 
 ing a circular motion. (Secund. An. iii. 5. 
 Oiph. H. 7.) Also, Κνκλδμδλιβδδς. δ. around 
 leaden ink-stand. (Bamoch. An. iii. 69.) 
 c H/3>? <Γ αμφ' οχεεσσι θοώς βαλε καμπύλα^ 
 κυκλα. Ε. 722. Syn. Περίβολος, περιδρομη, 
 περίμετρος, περιφέρεια, τροχός, γύρος. Ep t 
 Αζονιος, άμαξεϊος, αρτιχαρακτος, αειδϊνητος, 
 ευφεγγης, ευκνημις, θοος, ποιητος, ποικιλοδϊ- 
 νος, παλιμπορος, τροχοειδης, τροχαλος. 
 
 Κυκλδσε. adv. in orbem. in a ring, or circle 
 — περί δ' αυτδν αγηγεραθ', δσσοι άριστοι 
 Κυκλόσ, — Δ. 211. Syn. Πέριξ, εν κύκλω 
 κυκληδον. 
 
 Κυκλοω, Κυκλοΰμαι. in orbem ago. to form 
 into a circle ; to encompass, ηνίκα δ' αχ νυμ 
 φαι σε χορψ ενι κυκλωσονται. Call. 3. 170 
 ib. 266. Syn. Ανακνκλοω, περιβάλλω, περί 
 ζωννυω, περιέρχομαι, περιθεω, περιστεφανοω 
 αμπισχομαι. 
 
 Κύκλωμα, το. orbis rotundus. any thing round 
 βνρσοτονον κύκλωμα τοδε. Bacch. 124. Syn 
 Κυκλωσις, περιμετρον, περιβολή. 
 
 Κυκλωτος, η, δν. circularis. rounded, σακει 
 κνκλωτψ σώματος προβληματι. Sept. Th. 546 
 
 Κνκλωφ. Cyclops, pi. Κύκλωπες, oi. (Od. η 
 206. CalLS. 51.) dimin. Κυκλωπϊδν. (Cycl 
 265.) adj. ΚνκλωπΧδς, Κυκλώπειος, α, δν 
 (Orest.954.) Κυκλωπϊς, ϊδος. η. {Iph. Τ. 844. 
 aurdp επει Κυκλωψ μεγαλην εμπλησατι 
 νηδυν, Ανδρομεα κρε' εδων — κ. λ. — ι. 296 
 Ερ. Αγριος, ανδροφονος, ανόσιος, μονογληνος 
 δυσειδης, δυσσεβης, θεοστυγης, ολοος, θηι 
 πελώριος, νφικαρηνος, ζενοδαιτης, ωμοβρως 
 Ρηε.. Πελωρ αθεμιστια ειδώς. — μένος ασχε 
 τος. Horn, στειχονθ' υφαπτειν τον μονώπι 
 παΐδα γης. Cycl. 644. 
 
 Κύκνος, cygnus. a swan. adj. Κύκνειος. Hence 
 the compounds, Κνκνδμορφδς, Prom. 795 
 Κύκνοπτερδς, Orest. 1382. λιμναν θ' εϊλισ 
 σονσαν ύδωρ - Κνκνειον, ένθα κύκνος μελψ 
 δδς~ Μούσας θεραπεύει. Iph. Τ. 1103. Ερ 
 Αερσιποτης, ασιγητος, δολιχαυχην, λιγυρος 
 λιγυθροος, μελιθρονς, ποτάμιος, πολιός. 
 
 Κύκνος. Nom. Pr. a son of Mars, δς κα 
 Κνκνον επεφνεν, Αρητιαδην, μεγαθυμον. Hes 
 α. 57. See Here. F. 391. Theoc. 16. 49. 
 
 ΚυλΤκράνες, ων. oi. Heracleotae, sub CEt 
 monte. inhabitants of Heraclea. See Σπλ?; 
 νοπεδον. 
 
 Κϋλινδεω, Κυλινίω. Od. a. 160. Κυλίω, Theoc 
 24. 18. a. 1. ρα88.εκυλισθην. voluto, volvc 
 to roll. εκυλινδονμην ικτινον ιδών' Kill 
 ύπτιος ων αναχασκων. Αν. 502. 
 
 Κύλινδρος, δ. cylindrus. a cylinder ; a rollei 
 ή δ' αφάρ, ώστε κύλινδρος, επετρεχε κυμα~ι 
 λαβρψ. Αρ. 2, 596. 
 
Κ Υ Μ 
 
 | Κνλιξ, ϊκος. ή. calix. a cup, or goblet, dimin. 
 Ι ΚνλΤχνη, ης, (Alecs. Ath. 481.) ΚϋλΤχνϊς, 
 : ; Xcog. ή. Κϋλιχνϊδν. το. (Equit. 906. Β.) av- 
 i ταϊσιν κυλικεσσι και ες τρυγά χείλος ερειδων. 
 I Theoc. 7. 70. SyN. ΤΙοτηριον, εκπωμα, φιάλη, 
 δεπας. Ερ. Ακρητος , βαθεΐα, οινοδοκος, πρην- 
 
 I γελως, συνδειπνος, περιφερής, ύαλεα. 
 "Κυλλήνη. Cyllene. an Arcadian mountain. 
 ί βφ\ Κυλλ^νϊος, α, ο ν. (//. Ο. 518.) Κυλλή- 
 νης, ϊδδς. η. (Lith. 548.) οι δ' έχον Αρκαδιην, 
 
 ■ υπό Κυλλήνης ορός αιπΰ. Β. 60-3. Phr. Κυλ- 
 
 II λανιας χιονοκτυπου -ΐίετραιας από δειράδος 
 V φανηθ', — Aj. 705. 
 
 ρ Κυλλος. curvus, claudus. bent ; lame. Hence, 
 Ε ΚυλλοποδΊων. epith. of Vulcan. (II. Φ. 331.) 
 m τί δεϋρο πόδα συ κυλλόν ανά κυκλον κυκλεΐς; 
 
 Αν. 1379. 
 e Κϋλοιδιάω. sum tumentibus oculis. to have 
 Mi the eyes swollen, δηθα κυλοιδιοωντες ετωσια 
 m μοχθιζοντι. Theoc. 1. 38. 
 
 Κϋμά. fiuctus. 2. fetus uteri. (Eumen, 656. 
 m. Apoll. 4. 1492.) a wave ; billows. 2. a fetus. 
 m 1. την πολιν, και ταϋτ έχοντες κυμάτων εν 
 Μ αγκαλαις. Ran. 704. Β. Syn. 'Ροη, σάλος, 
 ι|ι οϊδμα. 2. κύημα, κυησις, -γονή. Ερ. Αλεγεινον, 
 m άλιμνρες, αγαστονον, aypiov, άλικτυπον,αφορ- 
 ρον, ανεμοτρεφες, βαθύ, βαρυηχες, βαρυβρο- 
 L• μον, γλαυκον, θοον, κελαινον, μέγα, μορμΰρον, 
 Μ πορφυρεον, πάφλαζον, πελωριον, οιδαλεον, 
 πολυκλυστον, πικρον, παλιρροθιον, τρηχν, 
 ■:, ϋγρον, υψηλον, μελαν,λαβρον, υπερβιον, ακρο- 
 ι κελαινιοον. Horn. — ι)συχα καχλαζον. — λα- 
 r βρόν ύπαι νεφεων. — ισα ορεσσιν. — παντοίων 
 ± άνεμων. — νιφετοιο, φονοιο, πολεμοιο. See II. 
 ιι Δ. 422. Hippol. 1220. 
 
 Κυμαίνω, neut. fluctuo et ferveo. to swell and 
 ■a- foam as billows ; to be in commotion. 2. act. 
 i to agitate, εζ Αθοω δ' επί ποντον εβησατο 
 ά κνμαινοντα. £J. 229. Syn. Έ,γκυμαινω, κϋμα- 
 ι| τοϋμαι, κυματιζομαι, σαλεύω, χειμαζομαι, 
 πλημμυρώ. 2. ανακϊνεω, δονεω. 
 
 Κϋμάτϊάς. Ion. -ης, ον. δ. fluctuosus. stormy. 
 γη πορον κυματιαν ορίζει. iEsch. Supp. 562. 
 
 Κϋμάτοάγης. fluctus instar allidens. dashing 
 ν like billows, δειναι κυματοαγείς Αται κλο- 
 x νεουσιν — (Ed. C. 1245. Br. 
 -Κϋμάτοπληζ. fluctibus pulsatus. dashed by 
 the waves. — ώς τις ακτα Κυματοπληζ χειμε- 
 7 ρια κλονεϊται. ib. 1305. 
 J Κϋμάτοφθορος. δ ή. per fluctus agitatus. wan- 
 dering over the waves, ορώ γ' εν ακταϊς 
 r νομάδα κϋματοφθορον Άλιαιετον' — Eur. Ρο- 
 J ly'id./r. 
 
 Κυμβάλδν. cymbalum. a cymbal. — και χαλ- 
 ί κοκτυπων Βομβοις βρεμουσας αντιχερσι κνμ- 
 j βαλων. Euphor. Ath. 636. 
 
 Κνμβάχδς. pronus in caput, head-foremost. 
 J {Lye. 66.) 2.snbst. superior galeae pars, the 
 1 upper part of a helmet. 2. τον δε Μεγης 
 ;| κορνθος χαλκηρεος Ίπποδασειης Κυμβαχον 
 ακροτατον νυ% εγχεϊ οξυοεντι. Ο. 536. Syn. 
 φ 1 . Ιίρηνης, προπετης. 
 
 Γ\νμβη. navigium ; cymba. 2. acetabulum ; 
 concha salis. 3. caput, &c. a vessel ; a boat, 
 
 Κ Υ Ν 
 
 381 
 
 2. a vinegar-cruet; a salt-cellar. 3. the head. 
 dimin. Κνμβϊδν. (Philem. Ath. 481.) ιπποι- 
 σιν η κνμβαισι νανστολεϊς χθονα ; Soph. fr. 
 Androm. See Nic. Th. 948. Al. 389. Syn. 
 1 . Σκαφιδιον. 2. οζυβαφον. 3. κεφαλή. 
 
 Κνμβδς, εδς. Nic. ΑΙ. 128. Κνμβδν. το. See 
 Κνμβη. sign. 2. σπερμαθ' δσον κυμβοιο τρα- 
 πεζηεντος έλεσθαι. Nic. Th. 526. 
 
 Κϋμη. urbs iEolidis ante Lesbum. 2. civitas 
 Campaniae ad mare juxta Puteolos, dicta 
 etiam Κϋμαι. a place in As. Min. and in 
 Campania, the abode of a Sibyl. 2. ταί θ' 
 υπέρ Κνμας άλιερκ'εες οχθαι. Pyth. 1. 34. 
 
 ΚϋμινδΊς, εως, vel ϊδδς. η. avis quaedam. perh. 
 a species of falcon, χαλκίδα κικλησκουσι 
 θεοί, άνδρες δε κυμινδιν. S. 291. 
 
 Κΰμϊνδν. cuminum, herba et semen, cumin. 
 μή 'πιταμης τάν χείρα καταπρΊων το κνμΊνον. 
 Theoc. 10. 55. 
 
 Κϋμΐνοπριστοκαρδάμογλνφος. sordidus cumi- 
 ni sector et nasturtii scalptor. a splitter of 
 cumin and scraper of cress ; a miser. Vesp. 
 1357. Br. 
 
 Κϋμυδεγμων, for Κϋμάτδδ. undas excipiens. 
 exposed to the waves, ήμεΊς μεν ακτής κυ- 
 μοδεγμονος πελας. Hippol. 1173. 
 
 Κϋμδδδκη, Κυμοθόη. Nereides. //. Σ. 39, 41. 
 
 Κϋμοθάλης. undis abundans. epith. of Nep- 
 tune. Orph. H. 16. 
 
 Κϋνάγϊά, ΚννηγΊά. venatio. hunting ; track- 
 ing. Ty σή~ πρόθυμος εις δδόν κυνήγια. Aj. 
 37. Syn. Κυνηλασιη, αγρευμα. 
 
 Κυνάγχη, ης. η. canum collare. 2. angina, a 
 dog's collar. 2. the quinsy, καϊταυτανγωρυ- 
 τόν,επαυχενιόντε κυναγχαν. Rhian.^«.i.481. 
 
 Κννάλωπηξ. canivulpes. a dog-fox. Αιγειδη, 
 φρασσαι κυναλωπεκα, μή σε δολωσ%. Equit. 
 1064. 
 
 Κΰνάρδς. Cynara herba. a species of briar ; 
 dog-rose, κυναρος άκανθα πάντα πληθυει 
 γυην. Soph. Ath. p. 70. * 
 
 Κυνεη. contr. Κϋνη, ης. (Aj. 1287.) galea, 
 prop, dog's skin, of which caps and helmets 
 were made. — αμφϊ δε οι κυνεην κεφαληφιν 
 εθηκε. Κ. 258. Ερ. Αμφιφαλος, βριαρά, δεινή, 
 ενλοφος, δαιδαλεα, ευτυκτος, χαλκηρης, χαλ- 
 κοπαρηος, Ίπποδασεια, ιππουρις, λοφοεσσα, 
 τετραφαλος, χρϋσειη, — ρινου ποιητή. 
 
 Κϋνεος, II. Τ. 374. Κΰνεώς. caninus. of a dog; 
 like a dog. θάνατος μεν οϋν κυνειος, ήν άπαξ 
 άλψ. Vesp. 898. Β. 
 
 Κϋνίω. osculor. to kiss, salute, και κυνει άπ- 
 τομενος ην πατρίδα' — £.522. Phr. Χειλεα 
 θλΊβειν. Theoc. — χειλεα μιξαι Χειλεί σψ ρο- 
 δεων άβροτερψ κυλίκων. Ερ. 
 
 Κννηγεσϊά. ή. Κννηγεσϊδν. το. venatio. the 
 chase ; hunting, εστάκα στάλα, μνάμα κυνά- 
 γεσιας. Ερ. άδ. 666. τ'ι κυνηγεσιων και σοι με- 
 λέτη ; Hippol. 224. Syn. Αγρευμα, αγρεσια. 
 
 Κΰνηγετεω. venor. to hunt, μα Δι, αλλ' αναγ- 
 κάσω κυνηγετεϊν εγώ. Equit. 1382. Β. Syn. 
 Κυνηγεω, αγρευω. 
 
 Κϋνηγετης, Od. ι. 120. Κυνηγός. Venator . fern . 
 Κννηγετ'ϊς. hunter; huntress, adj. hunting. 
 
382 
 
 Κ Υ Ν 
 
 ερον δϊ την κυνάγόν Αρτεμιν, τίνος. Soph. 
 ΕΙ. 563. πληξας αιγανερ: βρεγμα κνναγε- 
 τιδι. Antip. Sid. An. ii. 10. Syn. Αγρεντηρ, 
 αγρωστης, επακτηρ. 
 Κυνηδδν. adv. more canum. like a dog. τι δαί ; 
 
 κννηδδν την σοφιαν σιτησομαι ; Nub. 491. 
 Κϋνηλάτεω. canes agito. to set on the hounds 
 in a chase. Hence, Κννηλάσϊά. η. s.s. as Κυ- 
 νηγεσΧά. (Call. 3. 205.) οία κννηλατεοντος 
 αειδελον εστηρικται. Nic. Th. 20. 
 Κννθδς. Cynthus. a mount in the isle of De- 
 los. adj.Kvv9Xog,a,6v. Κννθϊάς,άδδς. ή. (Horn. 
 Αρ. 17. Call. Ep. 72.) άλλοτε μεν τ' επι Κνν- 
 θου εβησαο παιπαλοεντος. Horn. Αρ. 141. 
 Κννϊδϊον, Κννισκδς. catellus. a little dog ; a 
 puppy, sir αν νμεΤς τούτον, ώστερ κννιδι, 
 εσπαραττετε. Pac. 640. 
 Έ.υνΧκος.6. Cynicus. a Cynic; Cynical. Lucian. 
 Κννισκά. Ν. P. Theoc. 14. 8. 
 Κννοδονς. dens caninus. a canine tooth, ηνίκα, 
 θορννμενου εχιος, θολερψ κννοδοντι. Nic. Th. 
 
 130. 
 ΚννοδρομΧά. canum cursus. coursing, νοσφι 
 κυνοδρομιης, ϊνα τοι θοον άρμα φερωσι. Call. 
 3. 106. 
 Κΰνοθαρσης, Theoc. 15.53. KvvoQpaavQ,JEsch. 
 
 Supp. 775. Ρ. Κΰνόφρων, Choeph. 619. Κυ- 
 νωπης. δ. Κννώπϊς. η. Π. Α. 159. Od. λ. 423. 
 
 canina prseditus audacia. bold, or, impu- 
 dent, as a dog. Syn. Αναιδής, αναίσχυντος. 
 Κΰνοκλδπδς. canis fur. a thievish dog. ξνν- 
 
 δεΊτε ταχέως τουτονι τον κννοκλόπον. Kan. 
 
 605. Β. 
 Κννοκοπϊω. velut canem ferio. to beat, as one 
 
 does a dog. κυνοκοπησω σον το νώτον. Equit. 
 
 289. 
 Κϋνδμνια. musca canina. 2. impudens. a fly, 
 
 that teazes dogs. fig. saucy, shameless. 
 
 τιπτ αν, ω κννομνια, θεούς εριδι ξννελαννεις ; 
 
 Φ. 394. 
 Κννορά'ΐστής, Κννοραιστής, ον. δ. ricinus. the 
 
 dog-tick, ένθα κνων κεϊτ' Αργός ενιπλειος 
 
 κννοραιστεων. ρ. 300. 
 Κννοσβάτδς. η. s. s. as Κυναρος. Κννοσβάτδν. 
 
 το. the berry, αλλ' ον συμβλητ εντι κννοσ- 
 
 βατος ονδ' ανεμωνα. Theoc. 5. 92. 
 Κννος,ον. y). urbs Locrorum. an ancient town 
 
 in Locris. ο/. Κννόν τ ενεμοντ, Οποεντά τε, 
 
 Καλλιαρόν τε. Β. 531. 
 Κννοσονρά, άς. η. canis cauda, Ursa minor. 
 
 the little Bear ; Cynosure ; called also Αρκ- 
 τος Κννοσονρις, Aral. 182. σπείρα δ' εν Κυ- 
 
 νοσονρα καρη έχει' — ib. 52. 
 Κννδσονρϊδες, ων. αι. canes Creticae. fleet 
 
 hounds. — επτά δ' έδωκε -θασσονας ανραων 
 
 κννοσονριδας. — Call. 3. 93. 
 Κννοστταρακτδς. acanibusdiscerptus. mangled 
 
 by dogs, κννοσπαρακτον σώμα ΐίολννεικονς 
 
 ετι. Antig. 1198. Br. 
 Κννοσφάνης. al. Κννοσφάγης. Lye. 77. 
 Κννονρδν. το. petra. a rock. ibid. 99. 
 Κννοΰχος. lorum, seu collare. a leash for a 
 
 dog. ολπαν τ αστλεγγιστον, αχαλκωτόν τε 
 
 κννονχον. Leon. Tar. An. i. 223. 
 
 ΚΥΡ 
 
 Κνντερος. impudentior, deterior. more shame- 
 less, worse, superl. Κνντάτδς. (Eur. Supp. 
 807.) σκυζομενης αλεγω, επει ον σεο κνντερον 
 άλλο. θ. 483. Syn. Χαλεπωτερος. δεινότατος. 
 
 Κνπαρισσηεις. ή. urbs Nestoris. a town near 
 Pylus. //. B. 593. Κυπάρισσος, ή. a town in 
 Phocis. ibid. 519. 
 
 Κυπάρισσος. Att. Κνπαριττδς. η. cypressus, 
 arbor, the cypress-tree. Hence, adj. Κυπα- 
 ρισσίας, Od. p. 340. and Κνπάρισσδρδφδς, 
 Mnesimach. Ath. 402. κληθρη τ, αίγειρος τε 
 και ενωδης κυπάρισσος, ε. 64. Ερ. Ακροκομος, 
 αειθαλής, ενπεταλος, ισοζυγης, σκιερά, ραδινή. 
 
 ΚνπασσΧς. species tunicae. a part of female 
 dress, ενθνσανον ζωνην τοι δμον και τονδε 
 κνπασσιν. Leon. Tar. An. i. 220. 
 
 Κΰπειρος. δ ν. η. Κνπειρδν. το. j uncus angu- 
 losus. a kind of rush, καιετο δε λωτός τ, ηδε 
 θρνον, ηδε κνπειρον. Φ. 351. Syn. Βαθύς, 
 ερσ»;εις. 
 
 Κνπελλδν, ον. το. poculum. a goblet ; bowl. 
 Hence, the compounds, Κνπελλομαχδς, Ma- 
 cedon. An. iii. 16. Κυπελλο^ορος, Prod. ib. 
 ii. 446. μειδησασα δε παιδός εδεζατο χειρι 
 κνπελλον. Α. 596. Syn. Δεπας, ποτηριον, κισ- 
 σνβιον. Ερ. Αμοιβάδων, αμβλνζον, ήδν, με- 
 λικρητον. 
 
 Κνπδω. everto. to turn upside down, πρηνή 
 θ' δμαιμων τταντα κνπωσας δομον. Lycoph. 
 1442. Syn. Καταβαλλω, ανακνποω. 
 
 Κυττρϊς, Χδδς. η. accus. ΚνπρΧδά and ΚνπρΧν. 
 (II. Ε. 458. Alcest. 801.) s. as Αφροδίτη, adj. 
 ΚνπρΧδΧδς, ά, δν. {Agath. An. iii. 33.) Κυπρί 
 νεμεσσάτα, Κυπρί θνάτοϊσιν απεχθής. Theoc. 
 
 1. 100. See Hipp. 1268. 
 
 Κυπρογεν^ς, εος. η. Κνπρδγενεια. epith. Ve- 
 neris. Hes. θ. 199. Lysist. 551. 
 
 Κύπρος, η. Cyprus, arbustum. Lausonia in- 
 ermis. the Eastern privet. (Meleag. 1. 41.) 
 
 2. ins. Veneri sacra. Cyprus, now Cerigo. 
 Hence, Κνπρδθε. adv. from Cyprus. (Call. 
 fr. 217.) Hence; the goddess Κυπρϊς, called 
 also Κνπρόγενης. See above. 2. σενατ επι 
 Ύροιην, προλιπουσ ενωδ'εα Κυπρον. Horn. iv. 
 66. Ερ. 2. ΑιπεΤα, καλλίΓοκος, ηνεμοεσσα, 
 ειναλια, ενκτιμενη, περιρρντος, πολνκλνστος. 
 Phr. — Νασον τάς Αφροδιτας, Ίνα θελζιφρο- 
 νες νεμονται-θνατοϊσιν έρωτες. Eur. 
 
 Κνπταζω. immoror, cunctor. to stoop ; to 
 
 lurk, χωρεί' τι κνπτάζεις έχων περί την θν- 
 
 ραν; Nub. 509. 
 Κνπτω, κυψω, κεκνφα. pronus sum. to bend 
 
 the head ; to stoop, κυψας εκ πεδιοιο, και IoV 
 
 μενήα προσηνδα. Ρ. 621. Syn. Κατακνπτω, 
 
 εττινενω. 
 Κνρβαντες, ων. οι. s. as Κορνβαντες. Ζεν, σε δε 
 
 Κυρβαντων εταραι ττροσεπηχνναντο. Call. 
 
 1.46. 
 Κνρβάσϊά. crista gallinacei. a cock's comb. 
 
 επι της κεφαλής την κνρβασιαν, των ορνίθων 
 
 μονός, ορθήν. Αν. 487. 
 Κυρβϊς. δ. leguleius. a pettifogger, κνρβις, 
 
 κροταλον, κιναδος, τρνμη. Nub. 448. pi. Κυρ- 
 
 βιίς, Κνρβεις. legum tabulge. tables, on 
 
ΚΥΡ 
 
 which, in old times, laws at Athens were 
 inscribed, παλαιός, εν τοις των πελαργών 
 κυρβεσιν. Αν. 1354. See Αρ. 4. 280. Syn. 
 Στήλαι, σανίδες. 
 
 Κυρία», with a gen. compos fio ; assequor. to 
 meet with ; to find, with dat. obtingo ; ac- 
 cido. to happen ; to occur, αιδοίων μ' ελθόντα 
 βροτών οσίων τε κυρήσαι. Horn. xl. 6. ανασσα, 
 νυν σοι τερ-φις εμφανής κυρεϊ. Trach. 295. 
 
 Κϋρή, ης. ή. nom. fontis. a fountain near 
 Cyrene. οι δ' ονπω πηγής Κυρτές εδνναντο 
 πελασσαι. Call. 2. 88. 
 
 Κνρηβαζω. propr. cornu peto ; dein, verbis. 
 to butt ; to wrangle, ήν δ* νπεκκλινη γε 
 δευρι, προς σκέλος κυρηβασει. Equit. 272. 
 
 Κυρηβϊων. nom. parasiti. a well-known para- 
 site. Alexis, Ath. 242. 
 
 Κνρηνη l . Nympha.2. Libya? civitas. aNy mph; 
 
 who gave the name to a city in Libya. Hence, 
 
 | Κνρηναΐος, α, δν. (Call. Ep. 14. ib. 22.) 1. 
 
 και μην Κϋρηνην εταρισσαο, — ib. 3. 206. 
 
 2. ουδέ πολει τοσ ενειμεν οφελσιμα, τοσσα 
 
 , Κϋρηνη, ib. 2. 94. Ερ. 1. Αγροτερα, κεμα- 
 δοσσοος, φιλοσκοπελος, διωζιππος. 2. ευδαί- 
 μων, ευπνργος. See Pyth. 9. 1 1. Apoll. 2. 500. 
 
 Κϋρΐος. 1. subst. penes quem est potestas ali- 
 cujus rei, dominus. a proprietor ; master. 
 
 • 2. adject, auctoritatem habens, praecipuus. 
 authoritative ; appointed ; principal ; pro- 
 per, adv. Κυρίως. (Philoct. 63.) 1. ουκονν 
 
 ! εγώ τώνδ' ενθαδ' ειμί κύριος; Heracl. 263. 
 
 2. — κυριά δ' ι)δ' ήμερα. Orest. 48. δύμός, ουχ 
 
 , δ τονδε μύθος, κυριωτερος λέγειν. Iph. Α. 318. 
 
 Κύρισσω. cornibus peto. to butt ; to strike. 
 
 νικωμενοι, 'κυρισσον ισχνράν χθονα. Pers. 
 
 309. Syn. Κορυπτω, κερατιζω, συγκρούω. 
 Κυρκάνάω. tumultuor, turbo, to stir up ; cause 
 
 by tumult, ολεθρόν τιν ή μας κυρκανοΖν αμωσ- 
 
 γεπως. Thesm.429. Β. Syn. Αιακυκαω, κινεω, 
 
 ταράσσω, κυκαναω. 
 Κυρμά.το. praeda. a prey, ανδράσιδνσμενεεσ- 
 
 σιν ελωρ και κνρμα γενησθε. Ε. 488. Syn. 
 . Έντενγμα, εντνχημα. άγρα. 
 , Κυρδς, εδς. το. firmamentum. validity ; ac- 
 complishment, πάντως γαρ έχει τάδε κύρος. 
 
 (Ed. C. ult. 
 ' 'Κϋρδω. sancio. to ratify; confirm, η, της 
 
 θυγατρός πριν κεκυρώσθαι σφαγάς. Eur. ΕΙ. 
 
 1069. Syn. Βεβαιοω, εμπεδοω. 
 ΚνρσάνΊδς. Lacon. puer. ayouth. Lysist. 1248. 
 
 Syn. Εφηβος, νεανιας. 
 ι Κύρτδς, ου. δ. nassa. a wicker basket for 
 i catching fish. 2. a bird-cage. (Crinag. An. ii. 
 
 147.) From the 1st sign, are, Κυρτενς, Κυρ- 
 
 τεντής. ό. Δάμις δ κυρτεντής, ψαμμω κέρας 
 
 • αάν ερειδων. Qu. MaBC. An. ii. 237. Phr. 
 Εκ σχοινων λαβύρινθος. Theoc. 
 
 Κυρτο'ς, ή, δν. curvus. 2. convexus. bent; 
 curved. — κύμα θαλάσσης - Κυρτδν εδν κορν 
 φοΰται' — Δ. 426. Syn. Έπικυρτος, αγκύλος, 
 κυφαλεος. 
 
 Κ Υ Φ 
 
 383 
 
 1 The 1st syll. is generally long ; but some- 
 times short, particularly in the 2d signif. 
 
 Κνρτδω. incurvo. to bend ; to curve, κυρτών 
 τενώτα,κε'ις κεραςπαρεμβλεπων. Helen. 1574. 
 
 Κυρτών, ωνδς. δ. qui curvatur senecta. one 
 bent by old age. — στειχεις δη, φίλε κυρτών, 
 Βαίνεις τ' εις α'ίδαο δόμους, κυφδς δια γήρας. 
 Crates. 
 
 Κϋρω 2 , Κϋρδμαι. incido in aliquid. to chance ; 
 to meet with, άλλοτε μεν τε κακφδγε κυρεται, 
 άλλοτε τ εσθλφ. Ω. 530. θυων εκϋρον, ήνιχ 
 ωρμωμην εγώ. CEd. C. 1159. Β. Syn. Κυρεω, 
 εγκυρεω, επικυρω, εντυγχανω. 
 
 Κυστίς, Κύστη, vesica, the bladder, αντικρύ 
 κατά κυστιν νπ' οστ'εον ηλνθ' ακωκή. Ε. 67. 
 Syn. Φυσά, ουρήθρα, υπογαστριον. 
 
 Κυταιά. ή. {Lye. 1312.) urbs Colchidis. a 
 place in Colchis ; whence the adj. Κϋταιεύς, 
 Κΰταώς, Κύταίκδς. (Apoll. 2. 403, 1 095. Lye. 
 174.) Also, Κΰταιίς or ΚντάΧς, Κϋτη'ΐς, and 
 Κύτήΐάς. ή. ένθα δ' επ' ηπειροιο Κυταϊϊδος, — 
 Apoll. 2. 399. εκ πόθεν ελδομενοισι Κυτη'ίδα 
 γαΤαν ικανει. Orph. 819. δεινολεχης Μήδεια, 
 Κυτη'ίάσιν μιγά κουραις. ib. 904. 
 
 Κΰτ'ίνδς. cytinus. the flower-cup of the pome- 
 granate, πρωτογονον κυτινοιο ποροις άνθη- 
 μονά καρπόν. Nic. ΑΙ. 623. 
 
 Κύτίσδς. cytisus. the bean-trefoil tree. Hence, 
 Κΰτϊσηνδμος. δ ή. fed on cytisus. (Nic. Al. 
 372.) ά αιζ τον κντισον, δ λνκος τάν αίγα 
 διώκει. Theoc. 1 0. 30. 
 
 Κύτισσωρδς. Ν. P. son of Phrixus. Apoll. 2. 
 1157. 
 
 Κΰτδς, εδς. το. cavitas. 2. venter. 3. quicquid 
 capax est rerum, ut calathus, vas, &c. a 
 hollow, any thing of capacity ; as a basket, 
 vessel. Hence, Κυτογαστωρ, ορός. ό ή. (Leon. 
 Tar. An. i. 224.) — Αοζια δ' εγώ χάριν Πρασ- 
 σων αδελφψ, πλεκτδν εζαρας κύτος. Ion. 36. 
 Syn. Κιστη, κοιλοτης. Ερ. Κοιλοσωματον, 
 περιδρομον, περιπλενρον. 
 
 Κυτταρος. id. fere qu. Κύτος, a cavity, or, con- 
 vexity ; partic. a bee-hive, ώσπερ* οϊ σκω- 
 ληκες, εν τοϊς κυτταροις κινούμενοι. Vesp. 
 1111. Β. See Pac. 199. 
 
 ΚυΥωρος. urbs Paphlagonise. a place, famous 
 for its box-trees. II. B.853. See Apoll. 2. 942. 
 and Georg. ii. 437. 
 
 Κϋφαλεδς, Phanias, An. ii. 53. Κϋ^ος. in- 
 curvus, bent ; crooked. Hence, Κνφδνωτδς, 
 δ ή. (Aniiph. Ath. 623.) δς δη γηραϊ κυφδς 
 εην, και μνρ'ια 7 ι ]δη. β. 16. 
 
 Κΰφδς. ή. Ν. P. name of an ancient town in 
 Greece, adj. Κΰφαϊδς. (Lye. 897.) Γουνενς 
 δ' εκ Κνφου ήγε δυω και είκοσι νήας. Β. 748. 
 
 Κνφελλά. (τα Νέφη.) nubes, et omnia cava, 
 the clouds, &c. ετμηγη δε κυφελλα — Call. 
 
 fr. 300. 
 
 Κϋφων, ωνδς. δ. lignum, quo cervix aut pedes 
 noxiorum vinciebantur. 2. stiva aratri. a 
 crooked piece of wood ; an instrument of 
 torture ; handle of a plough, ες τον κυφων' 
 
 2 Κϋρω is more often used with a dat. Kv- 
 ρεω with a gen. They are both used with a 
 particip. like Τυγχάνω. 
 
384 
 
 Κ Ω Δ 
 
 αλλ' ου μελλειν. Plut. 606. 
 
 ΚυχρεΊδς. s. s. as Σάλάμϊνως. ακτας αμφι Κν- 
 χρειας. (Pherecrat.) Pers. 870. 
 
 Κυψελά, ων. τα. Cypsela. a fortress in Arca- 
 dia ; and in Thrace, εν Κυψελοις Αδαϊος. 
 Damoxen. Ath. 468. 
 
 Κυψέλη, nearly the same as Κντδς, Κυτταρος. 
 εμβαλόντες, εξμεδιμνον κνφελΐΐν απωλέσαν. 
 Pac. 630. 
 
 Κυψελϊδαι, ων. οι. patron, descendants of 
 Cypselus. εξώλης ειη Κυψελίδων -γενεά. Ερ. 
 άδεσπ. 193. 
 
 Κυψελλιζω. Cypselum imitor. to resemble, 
 or, take after, Cypselus. ώς κυψελλιζον Ζευς 
 ολεσειε γένος. Theog. 890. 
 
 Κΰω. f. ύσω. osculor. to kiss. See Κϋνϊω. 
 κυσσε 1 δε μιν κεφαλήν τε και αμφω φαεα 
 καλά. π. 15. 
 
 Κΰω. in utero gesto. to be pregnant with. 
 See Κύεω. Κυρνε, κυει πολις ηδε' δεδοικα δε 
 μη τεκη άνδρα. Theog. 39. Syn. Κυϊσκω, γεν- 
 νάω, λοχευω, ωδίνω. Phr. Κρύψε τταρθενιαν 
 ωδϊνα κολποις. Pind. 
 
 Κύων, Κννος. 6 ή. canis. a dog, or, bitch. 2. the 
 dog-star. (Apoll. 2. 527. II. X. 26.) ώς δ' δτε 
 τις τε κυων συδς άγριου, ηε λέοντος ι Απτηται 
 κατοπισθε, ποσιν ταχεεσσι πεποιθώς. θ. 338. 
 Syn. Σκυλαξ, σκυλακιον. Ερ. Αργός, αργιο- 
 δους, αναιδής, αργιπους, αιολος, άρπακτηρ, 
 αγρευτηρ, βοτηρ, βαρυμοχθος, ερευνητής, θοος, 
 θηροφονος, θηρευτής, θϋμολεων, κακός, κακο- 
 μηχανος, καρχαρος, καρχαροδους, λάβρος, 
 λιχνος, λυσσητηρ, λυσσαλέος, μαργος, οικι- 
 διος, ταχύς, τραπεζευς, ύβριστηρ, φιλοποιμ- 
 νιος, φρουροδομος. 
 
 Κωας, et Κώος. το. pellis ovilla, vellus. a fleece. 
 ένθα δ' δ μεν χρυσειον αίνο δρυός αινυτο κωας. 
 Αρ. 4. 162. Syn. Κωδιον, μαλλος, ποκος. Ερ. 
 Μαλακον, χρυσεομαλλον. 
 
 Κωβϊδς, ου. δ. gobius, piscis. the gudgeon. 
 κωβιος όλως γαρ ήπαρ, αλλ' ήσαν κενοί. Eu- 
 phron, Ath. 377. d. 
 
 Κω<5ειά, Κωδϊά. caput papaveris. a poppy- 
 head. — ό δε φή, κωδειαν ανασχών, (pro ώς 
 κωδειαν, tanquam caput papaveris in caule). 
 %. 499. 
 
 Κωδων. pellis ovium. a sheep's skin, dimin. 
 Κο)δάρϊον. (Ran. 1204. Β.) τις οϊδεν, ει το 
 ζήν μεν εστί κατθανεϊν, Ύό πνΐίν δε δειπνεϊν, 
 και το καθευδειν κωδιον 2 ; ib. 1477. 
 
 Κωδων. tintinnabulum. 2. tuba, a bell ; the 
 lower aperture of a trumpet. Hence the 
 compounds, Κωδωνοκρδτδς, Rhes. 383. Κω- 
 δωνδφαλάρόπωλδς, Ran. 963. Β. 2. χαλκο- 
 στομον κώδωνος ώς Ύυρσηνικής. Aj. 17. Syn. 
 "Σαλπιγξ. 
 
 Κωδωνιζω. exploro, qs. tintinnabulo. to try 
 if the sentinel be awake by ringing a bell ; 
 &c. hence ; to try, or, prove, κωδωνισας 
 7τε«ψαι σ'αγωνιουμενον. Anaxandr.^/z. 638. 
 Syn. Αιακωδωνιζω, εξετάζω, δοκιμάζω, φημιζω. 
 
 1 The 1st syll. is made long by ict. metr. 
 
 2 A parody on Eurip. Poly'id. frag. 2. 
 
 Κ Ω Μ 
 
 Κωδωνοφορεω. nolam circumfero, vigilias ex- 
 ploro. to carry a bell in military rounds. See 
 Κωδωνιζω. κωδωνοφορών περίτρεχε, και ka- 
 θευδ' εκεϊ. Αν. 842. 
 
 Κωθων. poculum. a drinking cup. Pac. 1094. 
 Hence, Κωθωνιζδμαι. largius poto. to drink 
 deep, βεβρεγμενος ηκω και κεκωνωθισμενος. 
 Eubul. Ath. 23. 
 
 Κωκϋμά, Antig. 1091, 1206. Κωκϋτδς. ejulatus. 
 wailing, κωκυτψ τ ειχοντο και οιμωγή κατά 
 άστυ. Χ. 409. Syn. Κλαυθμος, οδυρμος, 
 ολολυγμος, κοπετός. 
 
 Κωκϋτος. Cocytus. Κωκυτός θ', ός δή "Στυγος 
 ύδατος εστίν απορρώξ. κ. 514. 
 
 Κωκυω 3 . ploro. to bewail, τηλοσε' κωκυσεν δε 
 μαλα μέγα, παϊδ' εσιδοϋσα. Χ. 407. Syn. 
 Ανακωκυω, θρηνεω, κλαίω, οιμωζω. 
 
 Κωλακρετης. δ. quaestor pecuniae judicialis, et 
 in victimas consumendae. an officer at 
 Athens, who received fines and penalties 
 to lay out in the purchase of victims, πλην 
 Κωλακρετου γάλα πινειν. Vesp. 723. 
 
 Κωλί -f. η. Κωλην. δ. (Eur. Scir. Ath. 368.) the 
 haunch of an animal ; a ham. οιμοι δε κωλής, 
 ης εγώ κατησθιον. Plut. 1129. Syn. Περί/α, 
 πέτασος. 
 
 Κωληφ, ηπος. η. flexus poplitis. bend of the 
 knee. Some make it s. as κωλή. κο-ψ' οπιθεν 
 κωληπα τυχών, υπελυσε δε γυΧα. Ψ. 726. 
 
 Κωλΐας, sc. άκρα. promont. Atticae, ubi Venus 
 colebatur. an epith. of Venus, from the pro- 
 montory, where her temple stood, δαπάνης, 
 λαφυγμοϋ, Κωλιαδος, Υενετυλλιδος. Nub. 52. 
 
 Κώλδν. membrum. a limb, ου κώλα καμφον 
 τοΰδ' επ' άξεστου πετρου. CEd. C. 19. Syn. 
 Τυϊον. μέλος. 
 
 Κωλϋμα, άτδς. το. impedimentum. a hin- 
 drance, τί γαρ εμποδιον κωλυμ' ετι μοι ; 
 Ion. 862. 
 
 Κωλϋω. penult, short often in Comedy, prohi- 
 beo. to prevent, hinder, αλλ' εΐα, χωρεί, μη 
 το σον κωλϋετω. Phoen. 1004. Ρ. ει τούτο 
 τοιοϋτ εστίν, ουδέν κωλύει. Antiph. Ath. 
 287. — a. εθελω γεωργεϊν. b. είτα τις σε κω- 
 λύει ; Aristoph. 4 fr. Γεωργ. 1. Syn. Αποκι»- 
 λυω, κατακωλυω. 
 
 Κωλωτης. stellio. a sort of lizard, σοφής 
 αράχνης Ίστον εύρε κωλωτης. Suid. Syn. 
 Ασκαλαβος, ασκαλαβωτης. 
 
 Κωλωτϊς. ή. epith. of Venus at Cyprus. Lye. 
 867. 
 
 Κώμα. το. sopor gravis, heavy sleep. Ζευς• επεί 
 αυτψ εγώ μαλακον περί κώμα κάλυψα. 2£. 358. 
 
 3 I have shewn that, in Homer, the penult. 
 of verbs in υω is more usually short j in th 
 Dram, writers, long. Something in the for- 
 mer may depend upon the position in the 
 verse. Thus he has κωκνει, Od. Θ. 527. εκω- 
 κϋον, δ. 259. τ. 541. But the penult, of the 
 \stfut. and aor. 1. is long both in Homer and 
 elsewhere. See Prosod. c. vi. 
 
 4 So, κωλύει, Equit. 972. but κωλϋέί. Αν. 
 463. 
 
Κ Ω Μ 
 
 Syn, Κοιμημα, κοιμισις, νπνος, λήθαργος. 
 Ερ. Άπαλον, λνσιμελες. — ισόπαλες θανατφ. 
 Phr. Καθεζετο, γυννα βαρννθείς, — κάρος δε 
 μιν αμφεκαλυ-φε — αβληχρφ δ' επί κωματι 
 κεκλιτ άναυδος. Apoll. ii. 202. 
 }Κωμαζω. comissor, hymnis celebro. to revel; 
 dance, to celebrate in song. Hence, Κωμασ- 
 της, ov. Κωμαστωρ, ορός. 6. (Nub. 606. JMa- 
 neth. 4.) τον καλλινικον μετά θεών εκωμασεν. 
 Here, F. 180. Syn. Ακολασταινω, αναχορευω. 
 κατακροτεω, νμνεω. 
 Κωμαυλός, Ερ. όδ. 130. Κωμητης. δ. paganus ; 
 rusticus. inhabitant of a place ; a villager. 
 ΚωμήτΧς. η. one of the same κώμη, a neigh- 
 bour. (Lysist. 5.) ζενοι, Φεραιας τησδε κω- 
 μηται χθονός. Alcest. 486. 
 Κώμη. pagus, vicus. a village, ης αλοχον, μα- 
 1 λερψ δε καταφλεζαι πνρί κωμας. Hes. α. 18. 
 ϊΚωμϊκος. ad comcediam pertinens. 1. adj.be- 
 i longing to Comedy. 2. subst. a Comic poet. 
 η Call. Ep. 53. Syn. 2. Κωμψδοποιδς, κωμω- 
 
 δοδίδασκαλος. 
 ϊΚώμυς. comissatio. a riotous company ; fes- 
 , tive meeting. 2. a hymn, or ode. κώμον δε- 
 ; χεσθαι τον εμόν ασπιδηφόρον. Eur. Supp. 
 390. Syn. Ασωτία, εστιάσις. μέθη. 2. ψδη, ορ- 
 iisi χησις. Ερ. Έρικτνπος, ήδυμελης, μελιγηρυς, 
 ΐ| ηπεροπενς, φιλοστεφανος. 
 Κωμνς, ϋθδς. ή. fasciculus, a truss ; a bottle of 
 y hay, Sec. και μαλακώ χορτοιο καλάν κωμυθα 
 .( διδωμι. Theoc. 4. 18. Syn. Αγκαλις, κωλεα. 
 ,Κωμωδεω. mordacibus dictis incesso. to jeer; 
 , mock ; satirize, σκωπτειν πειοα και κωμωδεΊν, 
 i τον σπονδαζειν αμελησας. Plut. 559. Syn. 
 t Ανακωμωδεω, λοιδορεω. 
 Κωμψδϊά. ή. Comoedia. Comedy. 2. satire, 
 ; ridicule, α τε φωνά Αωριος' χώνήρ δ τάν 
 κωμψδιαν Έυρών, Επίχαρμος. (Ion. a maj. 
 Dim. Brachyc.) Theoc. Ερ. 17. 1. 
 ΚωμψδΧκος. ad poesin Comicam pertinens. 
 i)|i| comic, μη πωποτ αμεινον επη τούτων κωμφ- ι 
 ι δικά μηδέν' ακονσαι. Vesp. 1047. Β. 
 ^μφδόγελως. Comicus, poeta v. histrio. a | 
 ι•, comedian, τον κωμωδοΎελωτος εις θριαμβον. 
 I An. i. 421. 
 
 Κωμψδογράφός, Allien, p. 242. Κωμφδόδϊ- 
 
 A δάσκαλος, Equit. 507. Κωμφδόποιητής, οϋ. 
 
 ι ό. poeta Comicus. a Comic poet, χρήν μεν 
 
 τντττειν τονς ραβδούχους, ε'ί τις κωμψδοποι- 
 
 , ητής Αυτόν επηνει προς το θεατρον παραβάς 
 
 εν τοίς αναπαιστοις. Pac. 734. 
 Κωμωδοδϊδασκάλϊά. η. ars Comica. comic 
 Ί poetry, κωμψδοδιδασκαλιαν είναι χαλεπωτα- 
 ■ τον έργον απάντων. Equit. 516. Β. 
 Κωμφδδλειχών. qs. qui Comicos lingit. a comic 
 leb term for a parasite, κωμψδολειχών περί τον 
 r|] εν πραττοντ αεί 1 ; Vesp. 1319. Β. 
 
 Κ Ω Ρ 
 
 385 
 
 ;. J χ Whoever happens to be fortunate. ' Άεί or 
 leijofet, with a participle, expressed or under- 
 stood, denotes, "at any time," "for the 
 
 time being," " in succession." ό δ' άεί %υν- 
 {ΐψνχών, he who encounters them at any time, 
 
 Hec. 1172. τών αύ λόγων, Philoct. 131. is 
 
 Κωνάρδς. nomen capri. the name of a goat. 
 ουκ από τάς δρνδς ούτος δ Κωναρος, α. τε 
 Κνναιθα. Theoc. 5. 102. 
 
 Κωνειδν. cicuta. hemlock, a. αλλ' εστίν ατρα- 
 πός ξνντομος (ad Or cum sc.) τετριμμένη, Ή 
 δια θνειας. b. άρα κωνειον λέγεις ; Ran. 123. 
 
 Κωνός. conus ; turbo ; involucrum nucis 
 pinese. a cone ; a spinning top ; the cone 
 of a fir. dimin. Κώνων. (Philodem. An. ii. 
 87.) Hence, Κωνοφόρος, ό r). (Phalcec. ib. i. 
 421.) — βάλλει δε και ά πιτνς ΰψόθε κωνονς. 
 Theoc. 5. 49. 
 
 Κωνότόμεω. e cono disseco. to cut from a 
 cone, μηδέ Μενεχμειονς κωνοτομεΐν τριάδας 2 . 
 Eratosth. Cyr. An. i. 478. 
 
 Κωνωψ, ωπός. ό or r). culex. a gnat. Hence, 
 Κωνωπεϊυν, Κωνωπϊόν. το. Eat. conopeum, 
 conopium. Engl, canopy, prop, a gnat, or 
 moschito, net. See Agath. An. iii. 61. Paul. 
 Sil. ib. 91. και τότε κωνο)πες μεγαλας σάλ- 
 πιγγας έχοντες. Batrach. 199. οζυβοαι κώνω- 
 πες, αναιδ'εες, αίματος ανδρών ΣΊφωνες — Me- 
 leag. 93. Syn. Κνιψ, εμπις, σερφος. 
 
 Κωός, εός. το. See Κώάς. ών μοι προς κεφαλφ 
 και παρ' ποσί κωεα κείνται. Theoc. 9. 18. 
 
 Κώπαι, ών. ai. vicus in Bceotia. II. Β. 502. a 
 town in Boeot. near which is, lacus Κωπαίς, 
 
 famous for eels, ικτίδας εννδρως, εγχελεις 
 Κωπάϊδας. Acharn. 880. 
 
 Κωπενς,εος. δ. remex. a rower. — εκπορισας 
 όπως- Κωπης έσονται — Lysist. 421. το νεω- 
 ριον δ' αν κωπεων* πλατονμενων. Acharn. 
 552. Syn. Κωπηλάτης, ερετης. 
 
 Κωπενω, Zonas, An. ii. 81. Κωπηλάτεω. re- 
 migo. to row. διπλοϊν χάλινόίν τρυπανον 
 κωπηλατεί. Cycl. 400. 
 
 Κωπη. manubrium ; remus, &c. the handle of 
 an oar ; an oar. 2. the hilt of a sword, more 
 usual in the former sign, dimin. ΚωπΧόν, Ran. 
 269. B. Hence, Κωπηρης χειρ, a hand applied 
 to the oar. Troad. 160. ΚωπΙτις πίσσα, pitch 
 ited to oars, Rhian. An. i. 233. Jac. 
 κλεινά συν κωπα-Χιλιοναυτα. Iph. Τ. 140. 
 Φοινισσα κωπη ταχυπορος γενησεται. Helen. 
 1288. Syn. Ι. Ααβη, ερετμον. Phr. Κωπηρης 
 στόλος, sc. κωπαι. iEsch. ενάλια πλάτη. 
 
 Κωττηίΐς. capulatus. having a hilt, λνσε μένος, 
 πληζας ζιφει ανχ'ενα κωπηεντι. Π. 332. 
 
 Κωρά, Dor. for Κονρη. Call. 5.27. Κώρδς, for 
 Κοΰρος. ib. 85. These again are. /on. for Κόρη, 
 Κόρος. — Hence, Κωρόσϋνά, for Κονρόσυνη. 
 youth, boyishness. — επαλλετο δ' νψοθι χαί- 
 ρων -Κωρονσννα, — Theoc. 24. 57. 
 
 equivalent to, τών αεί λεγομένων, what is said 
 at the time, την εν ποσίν άεί πειράσθαι αιρεϊν, 
 Thuc. 3. c. 97. whichsoever they came to first, 
 κατά το άεί παρείκον, ib. 4. c. 36. as at any 
 time it yielded an entrance. See Blomf. Gloss. 
 on Prometh. 973. 
 
 2 i. e. three Conic Sections ; said to have 
 been discovered by Menaechmus. 
 
 3 This is interpreted " wood fit for oars." 
 Might not the reading have been, κωπίων? 
 
 3 d 
 
386 
 
 Κ Ω Τ 
 
 Κωρυκΐς, or Κωρνκον. Ν. P. a cave in Par- 
 nassus, sacred to the Muses ; who were thence 
 called, Corycides and Corycise. adj. Κωρϋ- 
 κ)ος, ά,ον. (Bacck.559.) ΑΙβο,Κωρϋκος,ή. a 
 city ; {penult, long, in Dionys. 855.) and Κω- 
 ρΰκος. δ. a mountain and cave ; in Cilicia. 
 Hence, Κωρνκαϊος and Κωρνκίωτης. (Me- 
 nand. Εγχ. ft. 3. Orph. H. 27. 8. Lith. 17.) 
 παιπαλοεις τε Μιμας, και Κωρνκον άκρα καρη- 
 να. Horn. Αρ. 39. 
 
 Κωρΰκος, Κορνκος. 6. Κωρύκίς. ή. pera. a wal- 
 let; leathern sack for provisions. — εν δε και 
 ηια {dissyl.) -Κωρνκφ' εν δε οι οψα τιθει — ε. 
 266. σπυρίς ου μικρά, και κωρνκις η και τους 
 ματτοντας εγείρει. Aristoph./r. &ΥΝ.Κιβισις, 
 θνλακιον, θύλακος. 
 
 Κως et Κοως. ή. 1. insula, quae et Cea dicta 
 fuit, et ή Κεως et Κώος. gentile est 6 Κεϊος, 
 Κι/ϊος et ΚίΤος. item, 2. urbs in ins. an island 
 in the JEge&n, with town of the same name, 
 7/. B. 677. ωγνγιην δ' ηπειτα Κοων, Μερο- 
 πη'ίδα νήσον. Call. 4. 160. 
 
 Κωτιλλω. garrio. 2. decipio ; seu, garriendo 
 eneco. to chatter; to talk any one over. 
 
 Κ Ω Φ 
 
 2. γυναικός ων δονλενμα 1 , μη κωτιλΧε με. 
 
 Antig. 756. Β. Syn. Ώεριλαλεω, φλυάρεω. 
 
 2. αικαλλω, απατάω. 
 Κωτϊλος, η,ον. garrulus. chattering, beguiling. 
 
 See Ααγδην. Hence, Κωτΐλας, άδδς. r). the 
 
 Boeotian name of a swallow. (Strattis, x\th. 
 
 622.) μα, πόθεν ώ 'νθρωπος ; τ'ι δε τιν, ει 
 
 κωτ'ιλαι ειμες; Theoc. 15. 89. Syn. Ααλος, 
 
 ευστομος. 
 Κωφής. δ. India? citer. fluv. a river, that runs 
 
 into the Indus, τοις δ' επι και Κωφής τρίτος 
 
 εσπεται αργυροδινης. Dionys. 1140. 
 Κωφός, ή, ον. hebes, obtusus. 2. sensu aliquo 
 
 captus ; surdus, mutus, &c. blunt ; dull. 2. 
 
 deaf; dumb; silent. See Pors. Orest. 1279. 
 
 Used by Homer of things inanimate only. 3. 
 
 subst. a species of toad. Nic. Al. 568. ως δ' δτε 
 
 πορφυρυ πέλαγος μέγα κυματι κωφψ. Ή. 16. 
 
 κωφδν γαρ βέλος ανδρός αναλκιδος οντιδα- 
 
 νοΐο. Λ. 390. Syn. 1 .Αμβλύς. 2. υπόκωφος, 
 
 αψοφος, ασθενής, άφρων. 
 
 For δούλος, abstract for concrete. 
 
( 387 ) 
 
 Λ Α Β 
 
 Λ Α Γ 
 
 iAA, contr. Ad. η. oppidum Laconicum. a 
 town of Laconia. ο'ί τε Αάάν εϊχον, ηδ' 
 ΟιτνΧον αμφενεμοντο. Β. 585. 
 ίάάς, gen. Χάάός, contr. Χάος. 6. it. Αάς,Χάυς, 
 et Αάός,ου. ό. lapis, saxum. a stone, τοσσον 
 τις τ επιΧευσσει, όσον τ επι Χάαν ίησιν. Γ. 
 12. — σανίδες δε διετμαγεν αΧΧνδις αΧΧη - 
 Αάος υπό ριπής. — Μ. 461. a. ή εσθώ ; b. 
 λεχριός γ' επ' άκρου Αάον — QEd. C. 195. 
 Syn. Αιθος, Χιθας,πετρος, χερμα. Ερ. ΒρΊθυς, 
 
 1 κρατερός, δϊομαϊος, ζεστός, ευτυκτος, πεΧωρος, 
 πεΧωριος, περιμηκης. 
 
 'ναβδά. indecL s. as Αάμβδα. δοκείς δ' εμοι 
 
 ■ και Χαβδα κατά τους Αεσβιονς. Eccles. 920. 
 ίαβδάκός. Labdacus. father of La'ius. patro- 
 
 'nym. Ααβδάκϊδαι,ων.οι.(Οα11.5,\26.) adj. 
 Ααβδάκειός. (CEd. P. 275.) όστις ποθ' υμών 
 Aa'iov τον Ααβδακον - Κατοιδεν, ανδρός εκ 
 τίνος διωΧετο. (Ed. Τ. 232. 
 νάβη, ής. η. ansa, manubrium. 2. praetextus. 
 a handle ; lit. & figur. ων κράτ ερεφον, και 
 Χαβάς αμφίστομους. GEd. C. 487. Syn. 1. 
 Ααβις. κωπη. 2. αφορμή, μεμ-φις. 
 \.αβράγόρης, Ααβρακτης, {Pratinas, Ath.624.) 
 ου. ό. effuse loquax. an excessive talker. 
 άΧΧ' αιεί μυθοις Χαβρενεαι' ουδέ τι σε χρή 
 Ααβραγορην εμεναι' — Ψ. 478. 
 ίαβραζω, Lye. 260. Ααβρευόμαι. Ααβροστό- 
 μεω. nimium, v. procaciter, loquor. to talk 
 excessively, or arrogantly, συ δ' ησύχαζε, 
 μηδ' άγαν Χαβροστομει. Prom. 327. Syn. 
 ΦΧυαρεω, προπετευομαι. μεγαΧηγορεω, θρα- 
 σνστομώ. 
 
 \.αβραξ. ό. lupus marinus. the dog-fish. aXX' 
 ου, Χαβράκας καταφαγών, ΜιΧησιους κΧονη• 
 σεις. Equit.361. 
 
 ίαβρόπότεω. avide bibo. to drink eagerly. 
 Έακχον, ov εν ταύτη Χαβροποτώ κνΧικι. Marc. 
 Argent. An. ii. 268. 
 
 λάβρος, valde vorax. 2. vehemens. violent; 
 boisterous. Hence, the compounds, Ααβρό- 
 \πόδης, or Ααβρόπότης. ep. of a torrent. (Anti- 
 phil. An. ii. 177.) Ααβροσσϋτός. ό ή. impelled 
 violently. (Prom. 603.) Χάβρος, επαιγιζων, 
 [ επί τ ημυει ασταχυεσσιν. Β. 148. όμοιον, 
 Ιώστε πυρ κατασβεσαι Χάβρον. Orest. 688. Ρ. 
 JSyn. 1. Αδηφάγος. 2. ποΧυς, σφοδρός, χαΧε- 
 πος, προπετης. 
 
 ναβροσϋ v^.voracitas. greediness; vehemence. 
 
 ουδέ παΧιμφημων εκορεσσατο Χαβροσυναων. 
 
 Tryph. 423. Northm. Syn. Ακράτεια, μαρ- 
 
 γοσννη. 
 
 ί [αβρωνϊόν. το. ΑαβρωνΊός. ό. poculi Persici 
 
 genus perampli. a large cup. κάκτυπωματων 
 
 | πρόσωπα, τραγεΧαφοι, Χαβρωνια. Menand. 
 
 \ ] Ath. p. 484. See Hipparch. ibid. 
 
 [Ααβρως. adv. impetuose. violently, είμι γ'' 
 
 ■ ούτε πόντος ούτω κυμασι στενών λαβρως. 
 
 Here. F. 861. 
 
 Αα/3ίφυ;0ος, ου. ό. cochlea marina. (Theodorid. 
 An. ii. 41.) 2. labyrinthus. a shell-fish, much 
 convoluted. 2. a labyrinth, with winding 
 and perplexing paths. 3. a basket for catch- 
 ing fish. (See Κυρτός, and Theoc. 21. 11.) 
 ΤΙασιφαης, και γναμπτόν εδος σκοΧιοΰ Χαβυ- 
 ρινθου. Call. 4. 311. 
 
 Αάγάνόν. placentae genus, a cake baked in 
 oil. ατριχας, οιετεας, Χαγανοις κατά νώτον 
 είσας. Matro ap. Ath. 656. f. 
 
 Ααγαρος. laxus. slack; unbraced ; defective. 
 Hence, Αάγάριζόμαι, or Λαγαρυζ. and Αάγά- 
 ροϋμαι. (Vesp. 674. Philipp. An. ii. 231.) και 
 τασδε νυν Χαγαράς. Eccles. 1167. Β. 
 
 Ααγγειη. Ν. P. Nic. ΑΙ. 104. 
 
 Ααγδην. adv. s. as Ααζ. ου γάρ ποτ αν γενοιτ 
 αν ασφαΧης ποΧις, Έν y τά μεν δίκαια και τά 
 σώφρονα Ααγδην πατεϊται, κωτιΧος δ' ανήρ 
 Χαβών ΐΐανοϋργα χερσι κέντρα κηδεύει πολιν' 
 Soph.fr. Fhaedr. 
 
 Αάγετης. ductor populi. a chieftain, τεκέ δε 
 Χαγετας εξ. 01. 1. 144. Syn. ηγέτης, άγος, 
 ήγεμων. 
 
 Αάγηνος. Αάγϋνός. η. poculi genus, a bottle ; 
 a flagon, οιναριον εις Χαγηνον — Menand. 
 Κυπριδι κεΐσο, Χαγυνε μεθυσφαΧες, αυτίκα 
 δώρον - Κέΐσο, κασιγνητη νεκταρεης κυΧικος. 
 Ep.Anal. η. 271. 
 
 ΑάγΧδης. See ΏτοΧεμαΤος. 
 
 Αάγϊνός, η, όν. Agam. 120. Αάγωός,ά,όν. le- 
 porinus. of, or belonging to, hares, οιμοι' 
 πόθεν Χαγψά μοι γενησεται ; Equit. 1193. 
 
 Ααγνειά. salacitas. lasciviousness. Pallad. An. 
 ii. 432. Syn. Ααγνιυμα, ασεΧγεια. 
 
 Ααγνός. ό r/. libidinosus. lustful. Χαγνός, προ- 
 γαστωρ, παΧΧακάίς συνημμένος. Ερ. ά^. 552. 
 
 Αάγοδαιτης. ό. leporum epulator. adevourer 
 of hares. — εδαη Χαγοδαιτας - ΤΙομπους τ' 
 άρχους. Agam. 126. 
 
 Αάγόθηρεω. Αάγωθηράω, Αάγοκτενώ, Ερ. άδ. 
 173. lepores venor. to hunt hares, subst. 
 Αάγόθηρης, vocat. Χάγόθηρά, Leon. Par. An. 
 i. 224. κξ,τ εΧαγωθηρα. Lysist. 789. Br. Syn. 
 Κ,υνηγετεω, θηραω {Χαγους). 
 
 Αάγοσφάγίά, Agath. An. iii. 43. ΑάγωβοΚίά. 
 η. casdes, v. venatus, leporum. hare-hunting. 
 ύμνεομεν, τ$ τοζα ΧαγωβοΧιαί τε μεΧονται. 
 Call. 3. 2. 
 
 Ααγχάνω. sortior. to obtain ;prop. by lot. Also, 
 neut. to fall to one's lot. εννέα Χαγχανον 
 αίγες* εμοι δε δεκ εζεΧον οιψ. ι. 160. Syn. 
 ΈκΧαγχανω, επιΧαγχανω, κΧηροομαι. 
 
 ΑάγωβόΧον.ΑάγωοβόΧον,Εεοη. Par. An. i. 223. 
 pedum quo lepores petuntur. a staff for 
 striking hares, αιθ' ης μοι ροικόν το Χαγωβό- 
 Χον,ωςτυπαταζο). Theoc. 4. 49. Syn.' Ράβδος, 
 κορυνη. Phr. Ααγωοφόνον τε τριαιναν. Ορρ. 
 
 3 d 2 
 
388 
 
 Λ Α θ 
 
 Αάγων, όνος. ή, vel ό. ilia, the small guts; the 
 flank, χορδήσι λιπαρ^σιν επορννμενος λαγο- 
 νεσσι. Batrach. 220. SyN. Ααπαρα, ιζυς. 
 
 Αάγωός, Αάγως, Αάγός. lepus. a hare, dim'm. 
 Αάγψδιόν. Acham. 520. η κεμάδ', ηε λαγωον, 
 επειγετον εμμενες αιεί. Κ. 361. δειλοί πάλιν 
 είής πάντες εισιν ο'ι λαγοί. Philem. ρ. 3^2. 
 Syn. Αασιιπους. — λαγινα γέννα. iEsch. Ερ. 
 Ελαφροπους, ταχυπους, πόδας ταχνς, ωκυ- 
 πονς, ποδωκης, ηνεμοεις, δερκευνης, πτωζ, 
 δειλός, δειμαλεος, ορεσκώος, ενσκαρθμος. 
 
 ΑάδϊμεΊς. for Λάο^ίΚέΐς. Laodiceans. ασπίδα, 
 φρϋνον, οφιν, και Ααδικεας περιφενγε. Ερ. 
 Suid. 
 
 Αάδων. fluv. ArcadisB. a river in Arcadia; the 
 river-god, father of Metope, ace. to Pindar ; 
 Olymp. 6. 144. of Daphne, Lycoph. &c. ηχι 
 και ωγυγιος μηκυνεται νδασι Ααδων. Dion. 4 1 7. 
 
 Αάερκευς, or -ης. Ν. Ρ. II. Ρ. 467. Od. γ. 424. 
 
 Αάερτης, Od. π. 118. Αάερτϊος, et Ααρτϊός. 6. 
 Hec. 406. Aj. 1. Laertes, father of Ulysses. 
 patronym. Αάερτίάδης, Od.p. 361. Αάερτϊδης. 
 ολοιτο δε Ααερτιδας. Rhes. 907. 
 
 Ααζομαι, Ααζΰμαι. capio ; prehendo. to take 
 hold of. μητρός εης' ή δ' αγκάς ελαζετο θυ- 
 γατέρα ην. Ε. 371. Syn. Ααμβανω, κατα- 
 λαμβανο), κρατεω, επιλαζυμαι. 
 
 Αάθαργοι. ο'ι. ramenta, quae ex pellibus deci- 
 dunt, dum ^iXcugraduntur. scrapings from 
 the skins of animals, οίον δτε πλαδοωντα 
 περί σκνλα και δερη Ίππων Τναμπτομενοι μυ- 
 δοωσιν υπ' αρβηλοισι λαθαργοι. Nic. Th.422. 
 
 Αάθϊκηδης, εος. ό η. curas oblivione tegens. 
 producing a forgetfulness of care, αυτήν 
 ειποτε τοι λαθικηδεα μαζ'ον επεσχον. Χ. 83. 
 Syn. Αυσικακος, παυσίλυπος. 
 
 Αάθϊπονος. molestiarum oblitus. forgetting 
 troubles 1 . λαθιπονον δ' οδυναν ουτ ενδοθεν, 
 ούτε θύραθεν, Έστι μοι εζαννσαι βιοτου. 
 τοιαύτα νέμει Ζευς. Trach. 1023. Β. 
 
 Αάθιφθογγός. vocis oblivionem inducens. 
 causing loss of voice. — οϊστοί — 'Ριγηλοί, 
 θανατοιολαθιφθογγοιο δοτήρες. Hes. a. 131. 
 
 Αάθϋφρόσύνη, Apoll. 4. 356. Αάθός. το. Dor. 
 for Αήθος. oblivio. forgetfulness. ζυνόν 
 τοΧσιν ερώσι το φαρμακον, ένθα το λάθος. 
 Theoc. 23. 24. 
 
 Ααθρά, Ααθρη. Ααθρηδον, Ααθρϊδϊως, Anyte, 
 An. i. 1 99. Ablab. ib. ii. 45 1 . adv. clam, clan- 
 culum. privily; by stealth, λαθρη, εμεϋ αεκη- 
 τι, φίλου μετά πατρός ακουην. ρ. 43. λαθρά 
 πεφηνεν' ως λάθρα δ', εγώ φρασω. Ion. 816. 
 SyN. Ααθραιως, κρυβδα, κρυβδην. 
 
 Ααθραΐός. Ααθρϊδϊός. Orph. 887. Ααθρϊος. clan- 
 
 1 This is evidently the sense of λαθίπονος, 
 Aj. 711. Br. But as the passage in Track. 
 stands, it is difficult to ascertain its meaning. 
 Donneg. after Schneid. interprets, "that con- 
 sumes secretly." — I would very doubtingly 
 suggest, λαθιπονον όδυνάν βιότον. [In the 
 edit, of 1837, Donnegan has altered the in- 
 terpretation of the passage from the Trach. 
 to " causing secret sorrow." G.] 
 
 Λ A I 
 
 destinus. secret; one who does any thing 
 clandestinely, adv. Ααθραιως. (Nicias, An.i. 
 249.) λαθραϊ' ός ασκεϊ μη πρεποντ' αυτψ κακά. 
 Trach. 388. ύ φθόνος Απόλλωνος επ' ονατα 
 λαθριος είπεν. Call. 2. 105. Syn. Κρυπτός, 
 απρο'ϊδης, ακιχητος, αψοφος έρπων. Nonn. 
 
 Ααθροβΰλος, ου. ό ή. clam feriens. wounding 
 un perceived, ο'ί τ ε και ιξευτα λαθροβολψ 
 δυνακι. Erycius, An. ii. 296. 
 
 Ααθρόδακνης, ου. ν. Ααθρόδακνός, η, όν. clam 
 mordens. biting unawares, ερροιτ ευφωνων 
 λαθροδακναι κοριες. Antiphan. An. ii. 205. 
 
 Ααθρόννμφός. quae clam nubit. marrying B 
 clandestinely, της λαθρονυμφου πορτιοςΐ 
 μεμιγμενοι. Lye. 320. Syn. Ααθρογαμος. 
 
 Αάθϋρός, ου. ό. cicercula. a kind of vetch. 
 κυαμων, λαθυρων, ωχρών, δολιχο)ν. Anax- 
 andr. Ath. 131. 
 
 Αάϊγξ, αίγγός. η. lapillus. a pebble, λαϊγγας 
 ποτι χερσον αποπλυνεσκε θάλασσα, ζ. 95. 
 Syn. Αιθας. -φηφις, καχληζ. 
 
 Ααιδρός, ρά, ρον. Ααιμός, Menan. Ααρδ. 4. 
 impudens, procax. audacious, ει δε σΰ γε 
 σκνλακας γαλεης η μητέρα λαιδρην. Nic. Th. 
 689. Syn. Αναιδής, άρπαστικος. 
 
 Ααιθαργός. malignus. secretly working, λαι- 
 θαργον, ταχυπουν, δολιαν κερδώ, πολν'Ίδριν 
 Equit. 1066. Syn. Ααθαργος, λαθροδακνος. 
 λαθροδηκτης. 
 
 Ααικαζω. decipio. 2. scortor. to wheedle. 
 med. to wench. Hence, Ααικαστής. ό. ana 
 Ααικαστρίά. ή. (Acham. 79. 528.) a. κα 
 χοανευει — b. και λαικαζε ι. Thesmoph.57. Β. 
 
 Ααιλα-φ, άπος. r). turbo, a hurricane. ώς• ό 
 υπό λαιλαπι πάσα κελαινη βεβριθε χθων. Π 
 385. Syn. Καταιξ, αελλα, φλοίσβος, δυσχει 
 μεριά, χειμων. εκνεφιας. Ερ. Έρεμνη, σμερ 
 δαλεα, επιθαλαττιος, βριαρα, στονοεσσα, χει 
 μωνοτνπος. See 11. Α. 305. 
 
 Ααϊμά. gula. 2. fames, throat ; greediness 
 Hence, Ααιμαργός. gluttonous. (Ερ. άδ 
 418.) 7τρός το λαϊματής καμήλου. Αν. 1562. 
 
 Ααιμασσω. insatiabili aviditate deglutio. t< 
 devour greedily, αλλά λαιματτουσί που 
 Eccles. 1178. Β. Syn. Ααφυσσω, εσθίι 
 (αμετρως). γαστριζομαι. 
 
 Ααιμητόμός. s. as Ααιμότ. ζιφη τά πολλώ: 
 κνωδαλων λαιμητόμα. Philipp. An. ii. 215. 
 
 Ααιμιζω, Lye. 326. Ααιμότόμεο). decollo. t< 
 slaughter, y θέμις οιχομενοισι, ταφηία λαι 
 μοτομησαν. Apoll. 2. 842. Syn. Ανχενιζα. 
 σφαττω. 
 
 Ααψόδάκής, ϊός. ό η. gulam mordens. wound 
 ing the throat, γύρων τ' άγκιστρων λαιμό 
 δακέϊς ακίδας. Philipp. An. ii. 217. 
 
 Ααιμόπεδη. canis collare. a dog's collar, και τά 
 ευρινων λαιμοπεδαν σκνλακων. Leon. Tar 
 ib. 1. 229. Syn. Ώεριτραχηλιον, περιδεραιοι 
 
 Ααιμόρΰτός. Ααιμορρυτός. e gutture profluens 
 gushing from the throat, η ζιφοκτονο 
 διωγμα λαιμορυτου σφαγάς. Hel. 360. 
 
 Ααιμός. ό. guttur, gula. the throat ; gullet 
 λαιμόν υπ' ανθερεώνα, διά προ δε χαλκό 
 ελασσεν. Ν. 388. Syn. Αυχην, οισοφάγος 
 
 
ΛΑΚ 
 
 Ερ. Βαθύς, άρπα'ζ, ενρνς, αμετροποτης, πο- 
 λυφαγος, ζωαρκης, πολνχανδης, θοινητωρ, 
 μελιγλωσσος, ψευδΐ]γορος. 
 
 Άαιμυτόμος. Λαιμοτμητός. act. jugulans. 
 (T/iesm. 1053.) pass, jugulatus. (Iph. A. 
 776.) 1. cutting the throat. — λαιμοτομω 
 
 \ Δέσποινας χέρι θανυ. Iph. T. 444. 2. slaugh- 
 
 y tered. 2. ου yap το λαιμοτμητον εισορφς 
 καρα-Τοργοϋς. Phcen. 465. 
 
 Ααίνεός, II. Χ. 154. Καινός, adj. lapideus. of 
 stone. λά'ινον εσσο χιτώνα, κακών ενεχ , όσσα 
 εοργας. Γ. 57. Syn. Λίθινος. 
 
 ,Άαως. lsevus, sinister, the left ; ill-omened. 
 
 . νδρας έχων λαιοϊσιν εν βραχιοσιν. Phosn. 
 
 1153. Syn. Σκαιος, αριστερός, επαριστερος, 
 
 γ —ενωννμος. 
 
 ■Ααίος. Laius. the father of CEdipus, who is 
 therefore Λαϊειον τεκνον, CEd. Τ. 1216. Br. 
 
 EB ην ήμίν,ώ 'ναξ, Λα'ίός ποθ' ηγεμών. ib. 103. 
 
 ■Ααώτδμεω. segetem seco. to cut, or mow, 
 grain, ονθ' άμα λαιοτομεϊς τφ πλατιον, αλλ' 
 
 ψ ύπολειττ^. Theoc. 10. 3. Syn. Αμαω, θερίζω. 
 
 'ίΑαίς, ϊδός. ή. Lais, the name of two cele- 
 
 Ψ brated courtesans. — απαλής Κυπριδοςάβρο- 
 τεραν - Λα'ίδ' εχω, πολιητιν άλιζωνοιο Κοριν- 
 
 ψ θου. Ερ. 1. 3. ή μοννη Χαρίτων λειρια δρεψα- 
 
 ψ μένη. ib. 
 
 ^Ααισηϊόν. breve scutum, a light shield, ασπί- 
 δας ευκνκλονς, λαιση'ιά τε πτεροεντα. Ε. 453. 
 
 ?5 Syn. Ασπιδισκιον, σάκος. 
 
 ^ΑαισπόδΧάς, ου. δ. Ν. Ρ. Αν. 1569. 
 
 ι Ααιστρϋγων, Λαιστρϋγόνΐός, Od. κ. 82. 106. 
 
 . Λαιστρυγόνες, oi. gens Sicil. v. Ital. hurna- 
 
 1 nas carries comedens. a race, described as 
 
 I cannibals, φοιτών ιφθιμοι Λαιστρυγόνες, αλ- 
 ί λοθεν άλλος. ib. 119. 
 
 (Ααϊτμα. latitudo, sequor. expanse, or depth ; 
 
 ψ the ocean, ή με κελεαι σχεδ^ περααν μέγα 
 λαΧτμα θαλάσσης, ε. 174. 
 
 χΑαιφη, Call. fr. 245. Λαΐφός, εδς. το. vestis. 
 
 iff 2. velum, a cloak ; a sail. Ζανθάς δ' εκ κε- 
 
 I: φαλής ολεσω τρίχας, αμφί δε λαϊφος Έσσω — 
 
 tjl ν. 399. Syn. Ίματιον, τριβών, ρακιον. — 
 
 ιι| 2. ιστιον. 
 
 ιιΑαι-φηρδς. velox. swift. Hence, the com- 
 pounds, Λαιψηροδρομος, Iph. A. 207. Λαι- 
 
 l\ ■ψηροκελενθός, Hes. Θ. 379. λαιψηροίς ολε- 
 εσθαι Απόλλωνος βελεεσσι. Φ. 278. Syn. 
 
 tl Ταχύς, ανεμωκης, κραιπνος, ποδωκης. 
 
 ηΑάκαζω. strepo. to babble, ανειν, λακαζειν, 
 
 [(ι σωφρόνων μισηματα. Sept. Th. 192. Syn. 
 Ληκεω, ηχεω, βοαω, αιαζω. 
 
 Κ Αάκαινά. ή. fern, of Λάκων, as Λέαινα οι Λέων. 
 
 ΐι| See Λακωνίς. ευειδης ραδινάΐς χερσι Λακαινα 
 κόρη. Theog. 997. 
 
 νΑάκάτάπϋγων. e λα, partic. intens. et καταπυ- 
 
 ,1 γων. δειλός και λακαταπυγων. Acharn. 664. 
 
 αΑάκεδαιμόνϊός, ά, όν. {Call. 5. 24.) Λάκεδαιμό- 
 
 Γι νίοι. οι. s. as Λακωνες. Λάκεδαιμων. η. s. as 
 
 «j Σπάρτη. (II. Γ. 239.) εγωγε μισώ μεν Λακε- 
 δαιμονίους σφοδρά. Acharn. 508. 
 
 ^Αάκερειά. η. oppidum Thessalise. Pyth. 3. 59. 
 
 ίψΜκϊρνζά. garrula. chattering, μη τοι εφεζο- 
 
 ή μένη κρωζτρ λακερυζα κορωνη. Hes. ε. 746. 
 
 Λ Α Λ 
 
 889 
 
 Αάκεω. aor. 2. ελάκόν. Oor. for Ληκεω. — χώς 
 αυτά λακεϊ μέγα καππυρισασα. Theoc. 2. 25. 
 Syn. Βραχώ, ψοφεω, δουπεω, κράζω, λακαζω. 
 
 ΑάκΊνίον. το. promont. Crotoni urbi finiti- 
 mum. a Cape in Magna Greecia, where stood 
 a temple of Juno, thence called ΛάκΊνΊάς, 
 άδός. ή. (Dionys. 371.) και το ποταώον το 
 Λακινιον, $περ ό πνκτας. Theoc. 4. 33. 
 
 ΑακΊς. ή. fissura, proprie cum crepitu facta. 
 a rent, in the garments from grief. Hence, 
 the verb Λακίζω, Lye. 1113. Stat. Flacc. An. 
 i. 264. and Λάκισμά. το. s. s. as Λακις, Troad. 
 497. βυσσινοις δ' εν πε-πλοις πεση λακίς. 
 Pers. 125. Syn. 'Ρήξις, σχίσμα, ραφή. 
 
 Λάκκος, cisterna; puteus. a cistern ; a tank. 
 adj. ΛακκαΙος, a, ov. (Anaxil. Ath. 124.) 
 Hence, Λακκοπρωκτός,8. as Καταπυγων. {Nub . 
 1330.) νυν δ' ουκ εάσω, κατά γε την εμήν, 
 μιαν Έν τοϊσι καπηλειοισι λάκκους εμποιεϊν 
 Ύδατος. — Eccles. 153. Syn. Αεξαμενη, δο- 
 κείον {υδάτων}, όρυγμα. 
 
 Λακμωνϊός. epith. ^Eantis fl. from Lacmon, 
 the summit of Pindus. Αακμωνιου πινοντες 
 Αιαντος ροας. Lye. 1020. 
 
 Λακπζω. calcitro. to kick, spurn. Hence, 
 Λάκτισμα, το. {Agam. 1610.) and Λακτιστής, 
 ov. 6. one that treads out the grapes. (Qu. 
 Mcec. An. ii. 239.) λακτιζων ποσίγαϊαν' — 
 σ. 98. Syn. Απολακτίζω, εκλακτιζω, ζυγο- 
 μαχεω. καταπατεω, αποτρέπω. 
 
 Λακτϊς, ϊός. ή. trua, tudicula. aspoon ; a pestle. 
 αϋθις απαιτιζουσαν ετνών ευργεα λακτιν. 
 CaW.fr. 178. See Nic. Th. 109. Syn. To- 
 ρυνη, ζωμηρυσις. 
 
 Λάκϋδης. Ν. P. founder of the New Academy. 
 και σεο, Λακυδη, φατιν εκλυον, ως αρα και συ 
 -Βακχον ελών, α'ίδην ποσσιν έσυρες ακροις. 
 Diog. Laert. 1. 4. 
 
 Λάκων. 6. Ν. P. Theoc. 5, 2. 14, 143. 
 
 Λάκων. δ. gentile Λακωνικός, ή, όν. Lacedse- 
 monius. a Lacedemonian, or, belonging to 
 Laconia./em. Αάκαινά, Λάκωνίς. {Aj.8. Horn. 
 Ap. 410.) pi. Λάκωνες, Λακωνικοί, οι. αγχον 
 (Γ Αργείων αροσις. και γαία Λάκωνων. Dionys. 
 418. αγε νυν, αποδυου τάς καταρατους εμβά- 
 δας, Ύασδί δ' αννσας υποδυθι τάς λακωνικάς. 
 Vesp. 1159. Β. — οι γάρ άνδρες ηδη κλειδία 
 Αυτοί φοροϋσι κρυπτά, κακοηθέστατα, Λακω- 
 νικ' 1 αττα, τρεις έχοντα γομφίους. Thesm. 
 421. Br. 
 
 Λάκωνόμάνεω. nimis faveo Lacedaemoniis. to 
 have a Spartan mania, ελακωνομανουν άπαν- 
 τες άνθρωποι τότε. Αν. 1280. 
 
 Λάλάγίεω. vociferor. 2. cano. to prattle ; to 
 sing. Hence, Λάλάγημά. το. the sound of a 
 musical instrument. (Oioscor. An. i. 495.) 
 — ται δ' επί δένδρων -Ορνιχες λαλαγεϋντι — 
 Theoc. 5. 48. Syn. Λαλεω, αειδω, ηχεω. 
 
 Λάλαζω, Anac. Ath. 447. Λαλεω. loquor. to 
 talk; to speak, οία βλέπεις, όπποΐα λαλεϊς, 
 
 1 The Lacedemonians were famous for 
 stout shoes and false keys. See Brunck. on 
 this passage, and Suid. ΛακωνικαΊ κλείδες. 
 
390 
 
 Λ Α Μ 
 
 ΛΑΕ 
 
 ώς άγρια παισδίΐς. Theoc. 20. 
 
 Syn. 
 
 Ανδαω, φθεγγομαι, φωνεω. 
 
 Αάληθρδς. garrulus. chattering, εις την λαλη- 
 θρον κισσαν ήρματιζατο. Lye. 1319. 
 
 Αάλημα. το. sermo. talk, οι μ', ώς λάλημα 1 
 δήλον εκπεφνκδς ει. Antig. 326. Ερ. Βάρβα- 
 ροι/, ήδν, πολνθροον. 
 
 Αάλητεος. praudicandus. to be talked of. 
 Active in the Anthol. Week. p. 395. 
 
 Αάλητίκος. garrulus. talkative, prating, fern. 
 Αάλητρϊς, ίδδς. ή. (Agath. An. iii. 38.) ουκονν 
 καταδακτνλικδς συ τον λαλητικον ; Equit. 
 1381. Β. 
 
 ΑάλΧά. loquela. speech ; talk, και μη λαλιαν 
 μόνον ασκήσαι. Nub. 931. Β. Syn. Ααλημα. 
 βαζις, άδολεσχια. 
 
 Αάλϊδς, ά, δν, Meleag. 85. Ααλδς. 6 ή. Callim. 
 Ερ. 17. loquax. talkative; conversable. 
 compar. Att. Αάλιστερδς. Ενριπιδον πλεϊν η 
 σταδιω Χαλιστερα; Ran. 91. 
 
 Ααλλαι,ων.αΊ. lapilli. pebbles. Χαλλαικρνσταλ- 
 λφ ηδ' αργνρψ ινδαλλοντο. Theoc. 22. 40. 
 
 Ααμβανω. capio, consequor. to take ; seize ; 
 receive. Ατρειωνα δ' έπειτα χόλος λαβεν' 
 alipa δ' αναστάς. Α. 387. Syn. Καταλαμβάνω, 
 επιλαμβανω, δέχομαι, κομίζομαι, φέρομαι, αγω. 
 
 Αάμϊά, άς. ή. Libyae regina, crudelis erga in- 
 fantes ; inde, 2. puerorum terriculamentum. 
 3. bestia quaedam fabulosa. (Pac. 757.) an 
 African queen : a fabulous monster. 1. τις 
 τοννομ' ακοή τονπονειδιστον βροτοϊς Ονκ οϊδε, 
 Ααμιας της Αφνστικής γένος; Eur._/r. Lam. 
 
 Αάμος. princeps Laestrygonum, Neptuni 
 tilius. Κ. of Laestrygonia. εβδοματη δ' ικο- 
 μεσθα Ααμον αιπυ πτολιεθρον. κ. 81. 
 
 Ααμπας, άδος 2 . η. lampas, funale. a torch ; 
 lamp, dimin. Ααμπάδϊον. το. a bandage for 
 a wound ; as well as a small lamp. (Acham. 
 1176.) ιεράν χθονιαις δεξαμεναι—Ααμπάδα — 
 Thesm. 1 1 . Β. Syn. Ααμπτηρ, δάίς, φανός, 
 λνχνος. Ερ. Αιγληεσσα-, καλλιφεγγης, πνρο- 
 εσσα, ονρανομηκης. 
 
 Ααμπάδδεις, εσσά, εν. (Orph. Η. 39.) Ααμπα- 
 δηφδρδς, (Agam. 320.) Ααμπάδονχδς. δ ή. 
 facem gestans. holding a torch; conveying 
 a beacon, ιώ. ιώ' Ααμπαδονχος άμερα. Iph. 
 Α. 1505. Syn. Δαδονχος, δαδοφορος, λαμ- 
 τττηροϋχος. 
 
 Ααμπαδονχίά. lampadisgestatio. the carrying 
 of a lighted torch, in the race, or game, δει- 
 κηλα μη σεβουσι λαμπαδονχιαις. Lye. 1179. 
 
 Ααμπανγετϊς, Maneth. 1. 301. Ααμπρανγετϊς. 
 η,ίδ.4. 201. Ααμπραυγής, 20.415. Ααμπρδ- 
 φαής. δ η. splendide lucens. shining bril- 
 liantly, λαμπροφαής αστήρ — ib. 53. 
 
 Ααμπετάω. poet, for Ααμπω. πιμπλαντ , οσσε 
 δε οι ττνρι λαμπετοωντι εϊκτην. Α. 104. 
 
 Ααμπετης. δ. promontorium Ital. Lye. 1068 
 
 Ααμπίτϊη. η. Ν. P. daughter of Apollo. Od. 
 μ. 132. 
 
 [Ααμπϊτω, δος. ή. Ν. P. Lysistr. 78. G.] 
 
 1 For λάλος. Abstract for concrete. 
 
 2 Used adjectively, CEd. C. 1048. Donneg. 
 
 Ααμπδς. Ν. P. son of Laomedon. Hence the 
 irregular Patronym. Ααμπετϊδης. II. Ο. 526. 
 2. one of Aurora's horses. Od. φ. 246. 
 
 Ααμττονρδς. adj. lucentem habens caudam. 
 having a white, or brilliant, tail. Hence, 2. 
 the prop, name of a dog. Hence too, Ααμ- 
 πονρίς, Χδδς. ή. denotes a glow-worm ; and a 
 fox. (Lye. 344.) 2. ώ Ααμπονρε κνων, οντω 
 βαθνς ύπνος έχει τύ; Theoc. 8. 65. 
 
 Ααμπρϊάδης, ibid. 4. 21 . Ααμπρδμάχδς, Olymp. 
 9. 125. Ααμπων, ωνδς, Isthm. 6. 3. Αάογδνδς, 
 II. Π. 604. Αάδδάμάς, ντδς. Od. θ. 117. Ααο- 
 δδκδς. II. Δ. 87. Αάδκδων, ωντδς, Apoll. 1 . 
 192. Αάδμεδων, patronym. Αάομεδοντϊάδης, 
 II. Ε. 649. Ο. 528. proper names of men. 
 
 Ααμπροπρεπης. splendidus. epith.d\e'i. Nonn. 
 
 Ααμττρδς,ρά,ρδν. splendidus. brilliant ; mani- 
 fest ; noble, αντάρ επει κατεδνλαμττρδν φαος 
 ηελιοιο. Α. 605. Syn. ΤΙαμφανοων, ενφεγγης, 
 τηλεφανης, αστραπτων, μαρμαιρων, διειδης 
 φαιδρός, καθαρός, αγλαος, ένδοξος. 
 
 Ααμπρννω. clarum reddo. to enlighten. 2. 
 med. to make one's self famous ; to be re- 
 markable, κάπειτ εν ημίν δ -ψόγος λαμπρν 
 νεται (is blazed abroad), Οι δ' αίτιοι τώνδ 
 ον κλυονσ' άνδρες κακώς. Eur. ΕΙ. 1039. και 
 μην οχοις τε και στολή λαμπρύνεται, ib. 966 
 Syn. Εκλαμπρννω, ανγαζω. καλλωπίζω. 2 
 κανχαομαι. 
 
 Ααμπτηρ, ήρδς. δ. fax fulgens. a torch ; a 
 lantern. Hence, Ααμπτηρονχίά. ή. a signal by 
 beacons. (Agam. 900.) Ααμπτηρυκλεπτης. δ 
 a stealer of light. (Lye. 846.) αντίκα λαμπ- 
 τήρας τρεϊς εστασαν εν μεγαροισιν. σ. 306, 
 
 Ααμπω. luceo. to shine; glitter, τενχεα ποικίλ 
 έλαμπε, τα εϊμενοι εστιχοωντο. Δ. 432. Syn 
 Εκλαμπω, διαλαμπω, αμαρνσσω, αποστιλβω 
 λαμπεταο). 
 
 Αάμπύρδς. profundus ; vorax. 2. saevus. 3 
 impudenter loquax. awfully deep ; terrific 
 impudent, σκεπτόμενος, λ.αμνρονς δε χανώι 
 νπ' οδόντας εφηνε, Theoc. 25. 234. 
 
 Ααμψάκδς. Lampsacus. a town on the Hel 
 lespont. adj. Ααμψάκηνδς. (Hipponax, Ath 
 304.) Ααμ-φακος ον ποτ' εφυσεν' αεί δε νο 
 σοισι παλαιών. D. Laert. 1. 5. Ό. 187. 
 
 Αανθάνω. lateo. to escape notice ; to do ί 
 thing unawares, fut. med. λησδμαι. a. 2. ελά• 
 θδμην. obliviscor. to forget. (Od. μ. 227/ 
 "Νέστορα δ ονκ ελαθεν ιαχή, πινοντά περ 
 εμπης. Ε. 1. Syn. Εκλανθανω, κρνπτομαι, 
 
 Λαξ. adv. pede. with the heel, or toe. Hence 
 χαρά λαζπάτητος. trodden under foot ; de 
 stroyed. (Antig. 1275. Β.) λάξ εν στηθεσ 
 βάς εζεσπασε μειλινον εγχος. Ζ. 65. Syn tti 
 Ααγδην, q. v. 
 
 Ααξενμά.το. via lapidibus strata, a paved way 
 Αρεος ακτινεσσι πολον λαξεύματα βαίνων 
 Man. 1. 307. 
 
 Ααξεντής, ον, ibid. 77. Αάοζδδς, ον. Αάδτεκτων 
 δνδς, Crinag. An. ii. 150. Αάδτνπδς, Agath 
 ib. iii. 48. lapicida. a stone-cutter; asculpp 
 tor. ΐΐραξιτελονς ηνθονν λαοξοος οϋ τι χε 
 
 ρειων. Ερ. άδ. 719. 
 
ΑΑΡ 
 
 Αάδβοτειρά, άς. η. gentes alens. fruitful, τρεις 
 δ' ετέρας γαιης εριβωλου λαοβοτειρης. Orph. 
 Lap. 708. 
 
 [Δάδδάμειά, άς, II. Ζ. 197. ΑάδδΧκη, ης, Γ. 124. 
 ΑάΖθδη, Φ. 85. Αάδκδωσά, Theoc. 22. 206. 
 
 . Λάομεδειά, Hes. θ. 257. Αάρισσά, (see Damm. 
 
 β P. R.) proper names of women. 
 
 Αάοδϊκη. Laodicea ; urbs Syriee in ora maris 
 
 Pho2nicii, item, 2. ad Orontem. 3. inter 
 
 Tralles et Apameam. the name of three 
 
 t,j, Cities in Asia. Ααοδικην, η κείται επ' ήίονεσσι 
 
 ]ί θαλάσσης. Dion. 915. 
 
 ΙΛαος 1 . Att. Αεώς. populus. the people, βυυ- 
 
 U λομ' εγώ λαδν σοον εμμεναι, η απολεσθαι. Α. 
 117. Syn. Αήμος. πλήθος, όχλος. Ερ. Ασπε- 
 
 » ,:, τος, αμέτρητος, άπειρων, ατασθαλος, άφρων, 
 
 . απαίδευτος, ετεροπτολις, υμοπτολις, ενρνς, 
 
 ενσθενης, μεγαλοσθενετης, ευηνωρ, κενεο- 
 
 φρων, ζηλημων, κακομητις, θρασνς, πολν- 
 
 ζ,,γλωσσος, πολνσπερης, ταχυπειθης. 
 νάπαζω, Αάπασσω, evacuo. to empty ; to lay 
 waste. — η πολει κατασκαφάς θεντες, λαπαξ- 
 
 ίΜειν αστν Καδμείων βια. Sept. Th. 47. Syn. 
 
 ν-Έκκενοω. αλαπαζω, κατασκαπτω, εκπορθεω, 
 
 it) αφανίζω. 
 
 ά&Μπαρά. η. locus infra costas, quasi laxus et 
 
 6,;; vacuus ; α λαπαρδς, vacuus, gracilis, the 
 
 ^abdomen ; the loins, οντά κατά λαπαρην' δ 
 ■<Γ ανετραπετ' Ατρείδης δε. Ζ. 64. Syn. Αα- 
 
 έ γων, ιζυς, ύπογαστριον, ήτρον. 
 
 ψΛαπερσαι, ων. οι. et ΑάπερσΧοι. cognomen 
 
 ί 1 Dioscurorum. a name of Castor and Pollux ; 
 
 -.\feom destroying Aa, a city of Laconia, or 
 τους λαούς, νή τω Ααπερσα, νή τον Έυρωταν 
 τρίτον. Soph. Αακαιναις. Syn. Διοσκοροι, 
 ιΎυνδαριδαι, οί Αιός νιοι. 
 ίάπϊθαι. Lapithse. a Thessalian tribe, νίας 
 νπερθνμονς Ααπιθαων αιχμηταων. Μ. 128. 
 ί:Ερ. ΈρισθενεΙς, υπεροπλοι. 
 
 ϊ\\απτω. lambendo bibo. 2. affatim bibo. to 
 
 lii! lick up. 2. το δ' αίμα λελάφας τονμον, ωνα% 
 δέσποτα. Aristoph. Ath.485. Syn. Αναρρο- 
 
 ι\<ψεω, λειχω, λαφνσσω, πίνω. 
 
 (Ι\\άρΊνος,ή,ον. saginatus. fattened; delicious. 
 
 J τανρου λαρινού, τϊμιον ανδρι λαχέΐν. Xeno- 
 phan. ib. 368. See Αν. 465. 
 
 ΐ\αρΧς, ϊδδς. ή. (Leon. Tar. An. i. 240.) Αάρδς, 
 ου. δ. avis marina, vorax. the sea-mew, or 
 gull, σευατ επειτ' επι κύμα, λαρψ ορνϊθι εοι~ 
 ϊκώς. ε. 51. Syn. Καυηζ. Ερ. 'Αλι^ωος. 
 ίάρΧς. δ. Laris. a river in Italy, γειτων θ' δ 
 
 cf : Ααρις εξερευγονται ποτά. Lye. 725. 
 
 le 
 
 Α Α Τ 
 
 391 
 
 „: * See the art. Αάας for the instance, in 
 ^vhich it sign, "a stone." From λαός in its 
 
 nost usual sense, are derived the following 
 5 - djectives : Αάοδϊκδς, Socrat. ap. Laert. 1. 2. 
 ,,Λΐάοπάθης, Pers. 950. Αάδπδρδς, ibid. 112. 
 
 ίάδσεβης, Pyth. 5. 127. Αάοσσοδς, II. Ν. 127. 
 ύ Αάδτρδφδς, Olymp. 5. 9. — 6. 102. Αάοφθδρδς, 
 ,H Γ /ieog. 758. Br. Αάδφδνδς, Theoc. 1 7. 53. 
 
 Αάόφδρδς, Αεωφδρδς, II. Ο. 682. From λαός, 
 /or λάας, come, Αάδτϊνακτδς, JSianor, An. ii. 
 ' 50. and Αάοξόός, etc. which see in Ααξευτης. 
 
 Αάρισσά. ης. η. urbs Troadis,#. 2. Thessal'iEe. 
 the name of different towns ; signif. a for- 
 tress, adj. ΑάρισσαΙος. (Theoc. 14. 30.) 1. 
 τήλ' απδ Ααρισσης εριβωλακος' ονδε τοκενσι. 
 Ρ. 301. 
 
 Ααρκαγωγός. corbem gestans. carrying pan- 
 niers. — τονς ονονς Τους λαρκαγωγους εξ 
 ορούς οισειν ζυλα. Eur. fr. Autol. 1. 
 
 Ααρκος. corbis virninea. a wicker basket, 
 used in carrying charcoal, dimin. ΑαρκΧδϊδν, 
 Acharn. 339. ώς απωλομεσθ' . δ λαρκος δη- 
 μότης δδ' εστ εμός. lb. 332. Syn. Φορμος, 
 κοφινος. 
 
 Ααρναζ, άκος. η. loculus. a coffer ; casket. 
 Hence, Ααρνάκοφθορδς, Lye. 236. και τά γε 
 χρυσειην ες λάρνακα θήκαν ελόντες. Ω. 795. 
 Syn. Κιβωτός, σορός. Ερ. Αργυρεα, κοίλη. 
 
 Αάρος. jucundus. delicious, αυτός ενι κλισι -g 
 Ι Χαρδν παρά δεϊπνον εθηκας. Τ. 316. Syn. 
 'Ήδυς, γλυκύς, χαρίεις, τερπνός. 
 
 Αάρυγγϊάω. raucos gutture ronchos edo. to 
 speak hoarsely, και περί λευκανιην βραγχά 
 λαρυγγιοων. Agath. An. iii. 57. 
 
 Αάρυγγιζω. latius diducto gutture vociferor. 
 to bawl ; to cry down any one. λαρυγγιώ 
 τους ρήτορας, και Ήϊκιαν ταράζω. Equit. 357. 
 | Syn. Καταβοαω. 
 
 Αάρυγγδφωνδς. δ ?). gutture vocem fundens. 
 hoarse. Ath. 1. 4. 
 
 Αάρυγξ, υγγδς. δ. guttur, gula. prop, the 
 upper part of the wind-pipe ; the gullet ; 
 throat, εγώ δε τον λαρυγγ' αν εκτεμοιμ'ι σου. 
 Ran. 575. Β. Syn. Φαρυγξ, ασφαραγος. 
 
 Αάρννθϊος. epith. Jo vis. Lye. 1092. 
 
 Αάσάνδν. olla ; lasanum. a stand for a pot. 2. a 
 close stool, προ του πολέμου τά λασανα τ -g 
 Βουλή ποτ' ην. Pac. 893. Syn. 1. Χντροπονς. 
 
 Αασθη, ης. η. contumelia. insult ; mockery. 
 χλενην τε ποιεύ, και γέλωτα και λασθην. 
 iEschrio, An. i. 189. 
 
 Αασΐος. hirsutus, hispidus. 2. animosus. hairy; 
 shaggy. 2. stout. Hence, the compounds, 
 ΑάσΧανχην, ενδς. (Horn. Merc. 244.) Αάσϊο- 
 κνημδς, Opp. and Αάσϊοστερνδς, (Agath. An. 
 iii. 67.) Also, ΑάσΧώνες. oi. places over- 
 grown with bushes, fyc. (Nic. Th. 28.) τοίσι 
 δ" οϊς λάσιος μέγας εν κλισιη Ίερεντο. Ω. 125. 
 Syn. Αασυθριξ, τραχύς. 2. ανδρείος. 
 
 Αασκω. loquor. to talk ; to yelp, τοιαύτα Χάσ- 
 κεις τους αναγκαίους φίλους ; Androm. 671. 
 Syn. Αεγω, φθεγγομαι, λαλεω. 
 
 Ααστανρδς. impudicus. debauched, λασταν- 
 ρων αφελών δνο γράμματα, Μάρκε, τά πρώτα, 
 Αξιος ει πολλών τών υπολειπομένων. Am- 
 mian. An. ii. 386. 
 
 Αάταζ, άγος. η. sonitus qui fit inter cottabum. 
 the wine thrown in the Cottabus, or noise 
 produced by its falling, οινοπόται Σικελάς εκ 
 κυλίκων λαταγ ας. CaM.fr. 102. λαταξ άπασι 
 νυν επισκηπτει δομοις. Soph. fr. Ath. 668. 
 See Κοτταβος. 
 
 ΑάτΊνοι. οί. Latini. Αάτ'ινΧς, Χδδς. ϊ). Latina. 
 Norm. τοΤς δ' επι, μερμερον έθνος αγαυών 
 εστί Αατινων. Dion, 350. 
 
392 
 
 Λ A Χ 
 
 Λ Ε Γ 
 
 ΑάτΊνος. Latinus. Ν. P. Hes. θ. 1013. 
 
 Αατμίος. Latmius. of Latmus, a mountain in 
 Caria. Λατμιον αν ναπος ήλθε, καί εις ενα 
 παίδι καθευδε. Theoc. 20. 39. 
 
 Αάτδμϊά, Λάτομϊον. lapicidina. a quarry, ή 
 ποιων σε μνλον κο-φατο λατομιών ; Lucill. 
 An. ii. 334. Syn. Αιθοτομια, λιθοίεϊον 
 
 Αατρειά, Aj. 503. Αάτρενμά. servitus. service 
 for hire. — ουδ' επ' Ομφάλη πόνων- Αατρευ- 
 ματ ', — Trachin. 361 . Syn. 'Υπηρεσία, εργα- 
 σία, θεραπενμα. 
 
 Αατρευω, servio. 2. colo. to serve. 2. to wor- 
 ship, μοχθοις λατρευων τοΊς ϋπερτατοις βρο- 
 τών. (Ed. C. 106. Syn. 2. Σέβομαι, θεραπεύω, 
 θυω, σεβω, τιμάω. 
 
 Αάτρευς, Lye. 393. mercenarius. Αατρΐς, ϊδς. 
 6 ή. servus; famula. a servant, σύ δ' αϋ λα- 
 βονσ αγγείον, αρχαία λατρι. Hec. 607. See 
 Trach. 70. Syn. Οικετης, δμως, θης.-θήσσα, 
 δονλη. 
 
 Αατρϊος. servilis. 2. in servitutem redactus. 
 serving for hire. 2. enslaved, πεφνε δ' Έυ- 
 ρντον, ώς Αυγεαν λάτρων Αεκονθ' εκών 
 μισθόν υπερβιον Πρασσοιτο. (λ. μ. qnce pacta 
 merces erat.) ΟΙ. 10. 34. See Nem. 4. 89. 
 
 Αατρον. merces. hire; recompense. — δέκα δ' 
 αστριας αινντο λατρον. CdW.fr. 238. 
 
 Αατρδς, ου. ο. famulus, an attendant. οικεΧν 
 λατρών ατερθεν' ευπετή τάδε. iEsch. Supp. 
 1008. 
 
 Αάτυμνον. mons Crotonis. a mount near Cro- 
 tona ; some say, of Laconia. αλλοχα δε σκαι- 
 ρει το βαθνσκιον αμφι Αάτυμνον. Theoc. 4. 1 9. 
 
 Αάτνπεω. lapides incido. to hew stones, ελα- 
 τυπησαν κοιρανω φευδωμοτη. Lye. 522. 
 
 Ααυκάνϊά. ή. gula. the gullet. — και αιθοπα οϊ- 
 νον-Ααυκανιης καθεηκα. Ω. 642. Syn. Ααιμος. 
 
 Αανρά, Αανρη. vicus. a street ; a passage. ! 
 αυλής καλά θυρετρά, και αργαλεον στόμα 
 λανρης. χ. 137. Syn. Αμφοδος, ρύμη. 
 
 Ααυρϊωτίκδς, ή, ον. e Laurio, Atticse pago. 
 belonging to Laurium, where were silver 
 mines. γλαυκές υμάς ονποτ επιλειφουσι 
 Ααυριωτικα'ι. Αν. 1106. 
 
 Ααφρϊος. epith. Mercurii. Lye. 835. 
 
 Ααφυγμος. deglutitio, gulositas. voracious- 
 ness. See Κωλιάς. Syn . Αδηφαγια,λαιμαργια. j 
 
 Ααφϋρα.τα. spolia ; prseda. spoils; booty -καί 
 σε παγχρυσοις εγώ - Στέψω λαφνροις, — Aj. ] 
 93. Syn. Έναρα, σκΰλα. εκδυματα. 
 
 Αάφυσσω. act. & med. avide deglutio. to 
 gulp down eagerly. Hence, Ααφυστως, a, 6v, i 
 vorax, helluo. gluttonous. {Lye. 791. Ep. \ 
 άδ. 413.) πρώτον' έπειτα δε θ' αίμα καί έγ- 
 κατα πάντα λαφυσσει. Α. 176. Syn. Ααπτω, 
 καταπίνω, λαιμασσω, λιχνευω. 
 
 Αάχαινω. fodio. to dig. Ty μεγαλην ελαχαινε 
 (δεδεγμί-νος ώς επί μισθψ) Ύαφρον, — Mosch. 
 4. 96. Syn. Ορυσσω, σκάπτω. 
 
 Αάχάνον. το. prop, what is produced from 
 ground that is dug j vegetables. Hence, Aa- 
 χάνηλδγος. δ ή. one who gathers vegetables. 
 (Leon. Tar. An. i. 235.) πήραν έχοντα, 
 λαχανά τ άγρια δροσερά, κραιπαλώντά θ'. 
 
 (Iamb. Tetram. Cat.) Plut. 298. 
 
 ΑάχανοπωλητρΧά, Ααχάνοπωλ'ΐς. olerum ven• 
 ditrix. a seller of vegetables ; a green-gro• 
 cer. Έυριπιδου, του της λαχανοπωλητριας 
 Thesm. 394. ή λαχανοποΑις παραβλεφασο 
 φησι θατερω. (Troch. Tetram. Cat.) Vesp 
 497. Br. 
 
 Ααχάρης. Ν. P. Demetr. Ath. 405. 
 
 Αάχεια, /or Έλάχεια. νήσος έπειτα λαχεία πάρε 
 λιμενος τετανυσται. ι. 116. See κ. 509. 
 
 Αάχεσϊς, εως. ή. Lachesis. one of the Fates 
 Κλωθώ καί Ααχεσίς σφιν εφεστασαν' — Hes 
 α. 258. 
 
 Ααχη.Αάχός.Ααχμος,Νοηη. sors. lot; destiny 
 τάφων πατρώων λαχα'ι. Sept. Th. 920. ρη 
 ϊδιως τε φερειν αμφοτερον το λαχος. Theog 
 592. Syn. Κληρωσις, λήζις, παλος. — μοίρα 
 
 Ααχνη. lanugo. soft,woolh' hair; down. Hence 
 the adj. Ααχνάϊός, Crinag. An. ii. 150. Ααχ 
 νηεις, II. Τ. 544. downy ; hairy : and the com 
 pound, Ααχνογνιος, with shaggy limbs, He 
 len. 384. φοζός εην κεφαλήν, φεδνή δ' επενη 
 νόθε λάχνη. Β. 219. Syn. Κροκυς, ιουλος. 
 
 Ααχνωδης. hirsutus. 2. herbidus. downy 
 2. grassy, καί μην λαχνώδες τονδας ανθηρά 
 χλόης. Cycl. 539. Syn. 1. Αασυς, λάσιος 
 βαθυμαλλος. 2. ποιηίΐς, λεχεποιης, χλοερός 
 
 Αάω. specto attente. 2. fruor. to look ; t 
 desire ; to partake of. — ελλον - Ασπαιροντ 
 λαών' το δε θαυμα"εσθον άπαντες, τ. 22£ 
 Syn. Βλέπω, σκοπεω. 2. απολαύω. 
 
 Αεαινά, ης. ή. lesena. a lioness, ωρεσιν εν Ύμα 
 ριοισιν ύποβλεπει άνδρα λέαινα Ωμοτόκοί 
 (τάςφαντι πελειν βλοσνρωτατον όμμα.) Cal 
 6. 53. Ερ. Αασυστερνος, εριβρϋκος, έρημο 
 νομός, ορεσβιος, ταυροσφαγος, χαμεννας. 
 
 Αεανδρος. Αειανδρδς. Leander. adj. Αεανδρειοί 
 Paul. Sil. An. iii. 83.) αλλά πόθεν Αειαν 
 δρος Αβυδοθι δώματα ναιων -Ήρονς ες πόθο 
 ήλθε, ποθώ δ' ενεδησε καί αυτήν ; Mus. 2$ 
 Ερ. Ίμεροεις, καρτεροθΰμος, πολνκλαυτος. 
 
 Αεανταρά. Αειαντειρά. ή. lsevigatrix. smooth 
 ing, or, polishing, καρκινά τε σπειρονχοΛ^. 
 λεαντειραν τε κισηριν. Anal. ii. 52. 
 
 Αεβης. ητος. δ. lebes. a caldron ; a boiler, din 
 Αεβητϊυν, Αεβητάρϊον. ώς δε λεβης ζεϊ ενδοι^ 
 επειγομενος πυρί πολλψ. Φ. 362. Syn. A-j C 
 γεϊον, κρεωδοχον, θερμαντηρ, θερμαντηριο- 
 Ερ. Αιθωι;, ευχαλκος, καθαρός, πυρϊπνοος, π 
 ρικμητος, παμφανοων. 
 
 Αεβητιζω. in lebetem conjicio, elixo. to pi 
 into a caldron ; to cook. Lye. 199. Syi 
 Έψω, αναβρασσομαι. 
 
 Αεγνωτος. fimbriatus, virgatus. fringed 
 striped. — καί ες γονν μέχρι χιτώνα - Ζωϊ 
 νυσθαι λεγνωτον, — Call. 3. 12. 
 
 Λέγομαι, cubo, jaceo. to lie down, ενθ' αρ 
 καί τοτ ελεκτο, και ηώ δϊαν εμιμνεν. τ. 5* 
 Syn. Κειμαι, κατακειμαι. 
 
 Λέγω. dico. to speak ; utter, οζεα κεκληγό 
 λεγ' ονειδεα' — Β. 222. Syn. Αυδαω, ενεπι 
 αναγγέλλω, φημι. Phr. Βοφν λογον, θροε 
 ανδαν. Eur. 
 
 Λέγω. act. & med. colligo. to gather up. οστε 
 
 ■ 
 
Λ Ε Ι 
 
 Λ Ε Κ 
 
 393 
 
 λει»κ•α λεγοντο κασιγνητοι, εταροί τε. Ω. 793. 
 See Ψ. 239. Syn. Α^αλεγω, συλλέγω. 
 
 Αεηλάσϊά. ή. prsedatio. a driving of booty. 
 σου γάρ έκητι μαχαι τε, λεηλασιαι τε, φόνοι 
 τε. Phoc. 42. Syn. Αηστεια, αιχμαλωσία, 
 
 \£κπορθησις, περισυλησις, λεία. 
 ίεηλατεω. depopulor, prscdor. to drive a 
 country for plunder. — ή τον εισαει-Αεηλατη- 
 σει χρονον; — Aj. 343. Syn. Αηστευω, λα- 
 φϋραγωγεω, πορθεω, αρπάζω, αιχμαλωτευω. 
 
 ίΧηϊζομαι. 
 
 uta. ή. prssda. booty. — ολεσαι Ααναών-Βοτά 
 και λειαν. ib. 145. Syn. Ποίμνια, βοσκημα- 
 τα. τα. — λη'ίς, aypa. ή. 
 ,ειαινω. lasvigo, polio, to smooth ; to polish. 
 
 •Χειηναν δε χορόν, καλόν δ' ευρνναν αγώνα. 
 Μ§. 260. Syn. £εω. 
 
 .ειβηθρόν. pi. Αειβηθρά, ων. τα. niontes Pie- 
 rise, a place in Macedonia, with the adjoin- 
 'ing- heights ; where the Muses were said to 
 
 ;have been born, and Orpheus resided, adj. 
 
 ^Αειβηθρϊός, a, όν. ΑειβηθρΊάς, άδός. ή. {Lye. 
 
 i'274. Orph. fr. 46.) ως ποτέ Πιεριην Αειβηθρων 
 
 It άκρα καρηνα. ib. 50. 
 
 ψειβω. libo, fundo. to pour out ; to shed. 
 
 } 'Αντιλοχος δ' ετερωθεν οδνρετο, δάκρυα λει- 
 
 \\ψων. Σ. 32. Syn. Σπενδω, καταρχομαι. — 
 
 ^ιιβω, στάζω, σταλάζω. 
 
 χ ε'ίζ6μαι. poet. Αηϊζομαι. depreedor. to seize 
 
 ■*is plunder, δμωαΐ δ', δις Αχιλεύς ληϊσσατο, 
 ϊίατροκλός τε. Σ. 28. Syn. Αγρευω, λεηλα- 
 
 Ιί \'•εω, προσκταομαι, διαρπαζω. 
 
 D j ειμαζ.ή. Αειμός,Αειμων.δ. pratum. a meadow. 
 
 ^From Αειμαζ comes the fem. adj. ΑεψάκΧς, 
 
 Ύδός. (Orph. 649. Hermann.) from Αειμών, 
 ;ome ΑειμωνΧός, a, 6v, (Aj. 601. B.) and Αει- 
 
 ') ιώνιας, Αειμωνϊς. ή. (Orph. Η. 28. 12. Dio- 
 
 4w«. 756.) pertaining to, found in, grassy 
 'ields, or, meadows. Αρτέμιδος άλσος λει- 
 
 ■ηακάς τ ανθηφορους. Iph. Α. 1544. κλαγγη- 
 όν προκαθιζοντων, σμαραγεί δε τε λειμών, 
 
 11 5.462. Syn. Έιαμενη, π'ισεα, τα. Ερ. Αιγί- 
 ίοτος, ακηρασιος, ανθεμωδης, ανθεμοεις, αν- 
 ήφορος, ερατεινός, ευθαλης, ευστεφανος, ερ- 
 ηας, δροσερός, βουθερης, βαθυσκιος, μαλα- 
 
 '■'" W, παράκτιος, πολυστεφανος, ροδοεις, υδρη- 
 
 ί\\ος. See Hipp. 75. Bacch. 865. 
 ιμωνδθεν, Αεψωνδθε. adv. ex prato. from 
 'he field, or, meadow, λαχνηεντ οροφον 
 ειμυ)ΐόθεν αμησαντες. Ω. 451. 
 \ιοκρΧτός. II. Ρ. 344. Αειωδτ\ς. Od. φ. 144. 
 '^ειωκρΧτός. $. β. 242. Αεοντενς. II. Μ. 188. 
 ιεοντϊχδς. Call. Ερ. 61. Proper Names of 
 ien. 
 
 ιομϊτδς. δ ή. complanans stamina, that 
 nooths the threads of a web. Παλλάδος 
 •τοπονου λειομιτους καμακαο. Philipp. An. 
 
 ■•4 216. 
 ιοντή, ης. η. for Αεοντή. pellis leonina. a 
 
 1: 'ton's skin, νεβρις, λειοντή' κυμβαλα δε, 
 
 ^,λαταγή. Ερ. άδ. 251. 
 
 '''■οντόμάχης. Αειοντοπάλης, Eryc. An. ii. 296. 
 /ui cum leone pugnat. fighting a lion, τον 
 
 ' :i ηοντομαχαν, τον οξυχειρα. (Έρακλήα.) 
 
 Theoc. Ερ. 20. 2. 
 Αεϊος. lsevis. smooth ; even, λεϊος πετραων, 
 και επι σκεπας ην ανεμοιο. ε. 443. Syn. Αειω- 
 δης, ομαλός. 
 Αεώτης, ητος. η. laevitas. smoothness, σπλάγ- 
 χνων τε λειοτητα, και χροιάν τίνα. Prom. 
 502. Bl. Syn. Όμαλοτης. λεϊον, το. 
 Αειπδγαμδς. δ ή. qui conjugem deserit. an 
 adulterer, or, adultress. τάν λειποπατορα, 
 -Αειπογαμον, — Orest. 1297. P. 
 Αειπδναυς. qui navem deserit. quitting the 
 fleet, πώς λειποναυς γενωμαι- %υμμαχιας 
 άμαρτων ; Agam. 220. 
 
 Αειπδπάτωρ, δρδς. δ η. qui patrem deserit. 
 deserting a father. See Αειπογαμος. 
 
 Αειπω. relinquo. to quit ; leave, verbal. Λειπ- 
 τεδς. (Here. F. 1385.) τον δε κατ' αυτόθι 
 λεϊπεν, επει φιλον ητορ απηυρα. Φ. 201. 
 Syn. Απολείπω, καταλείπω, εκπρολειπιυ. 
 
 ΑειρΧοεις. Hliaceus. suavis. like a lily ; fair, 
 charming, δενδρεω εφεζομενοι οπα λειριοεσ- 
 σαν Ίείσι. Γ. 152. Syn. Αειρινος, ανθεμοεις. 
 απαλός, ηδύς. 
 
 Αειρϊδν. lilium. the white lily, ως δ' δτε λειρια 
 καλά περιβρομεουσι μηλισσαι. Apoll. 1. 879. 
 Syn. Κρίνον, άνθος. Ερ. Αργεννον, λευκον, 
 λευκοχροον, ουρεσιφοιτον, ανθεμον. 
 
 Αείστδς, Αηϊστδς. praedabilis. taken as plun- 
 der, ανδρός δε ψυχή, πάλιν ελθεϊν, οντε 
 λεϊστή. Ι. 408. ληϊστο'ι μεν γάρ τε βοές και 
 ιφια μήλα. ib. 406. 
 
 Αειτουργεω. ministro. to serve in any pub- 
 lic office. Ml. Gall. An. ii. 106. Hence, 
 Αειτουργίά, ας. ή. liturgy, etc. Pisides, Suid. 
 
 Αειχηνωρ, ΑειχόπΧναξ. δ. Αειχομνλ?]. ή. names 
 of mice, Batrach. 214, 99, 29. 
 
 Αειχω. lambo, lingo, to lick, εν κασαυριοισι 
 λειχων τήν αποπτυστον δροσον. Equit. 1282. 
 Syn. Αναλειχω, λαπτω, λιχμαζω. 
 
 Αει-φάνον, Αειψάνά. τα. relliquias. a relic; re- 
 mains. Hence, Αειφάνηλόγός. δ ή. (Philipp. 
 An. ii. 216.) Αργούς κάρα σον λειψανω πε~ 
 πληγμένος. Med. 1387. ούτοι λείψανα τών 
 αγαθών Αι/ίρών αφαιρείται Χρόνος'— Androm. 
 744. Syn. ΑεΊμμα, καταλειμμα, υπόλειμμα. 
 
 Αει-φυδρϊόν. locus Athenis. part of the Cita- 
 del, where Pisistratus besieged his oppo- 
 nents. See Lysist. 665. Scolion ap. Ath. 695. 
 
 Αεκάνη, Αεκάνϊδν. pelvis. 2. catinus. a bowl ; 
 a dish. Hence, ΑεκάνοσκόπΧά. ή. divination 
 by a bowl. (Maneth. 1. 4.) χωρεί τό κακόν 
 δοτέ μοι λεκανην. Nub. 904. κάμοι λεκανών 
 τών λαγόνων δος κρεών. Acharn. 1 109. Syn. 
 Νιπτ?;ρ, πλυνος. 2. τρυβλιον, λοπας. 
 
 Αεοθος, ου. ή. vitellus ; ovum. 2. ό λεκΧθός. 
 pisura ; pulmentum. the yolk of an egg. 
 2. pease ; pease-soup. 1. ες τον χάλκονν 
 εμβαλλομενον πϊλον λεκιθον παρά γραός. 
 Lysist. 561. 
 
 Αε/αθοττωλΐς. quae vitellos, vel pisa vendit. 
 seller of eggs, or, pot-herbs, a. οιεσθε δ' εί- 
 ναι τίνα με ; b. πανδοκευτριαν, η Η λεκιθοπω- 
 λιν. — Flut. 426. 
 
 Αεκτον. pars montis Idas, a part of Ida. //. 
 
394 
 
 Λ Ε Π 
 
 Λ Ε Π 
 
 &. 284. 
 Λεκτδς. delectus. (Ed. Τ. 20. — 2. dicendus, 
 dictus. select. 2. what may be said. 2. αλλ' 
 εστ εκεινφ πάντα Χεκτα, πάντα δε ΎοΧμητά. — 
 Philoct. 642. 
 Αεκτρδν. lectus. a bed. ενδεσκ εν Χεκτροισιν, 
 εν αγκαλιδεσσι τιθηνης. Χ. 503. Syn. Αεχος, 
 ευνη, κοίτη, δεμνιον. θάλαμος. Ερ. Ακηρατον, 
 αθεσμιον, ακηρυκτον, βαθυστρωτον, ενστρω- 
 τον, γαμηΧιον, μαΧακον, νυμφιον, καΧΧιγα- 
 μον, θϋμήρες, ονειροτοκον, υπναΧεον, τεΧεσ- 
 σιγονον, χαμαιστρωτον, φυταΧμιον. 
 Αεκτρδχάρης. epith. Veneris. Orph. Η. 54. 
 Αελεγες. oi. gens Trojana. a people in the 
 Troad ; from Caria. ΑΧτεω, ος ΑεΧεγεσσι 
 φιλοπτοΧεμοισιν ανασσει. Φ. 86. 
 Αελογισμενως. adv. prudenter. with deliber- 
 ation. ΧεΧογισμενως πρασσοψι μάΧΧον, η 
 σθενει. Iph. Α. 1022. 
 Αεμβδς. (πΧοϊον μικρόν.) navigium parvum. 
 a skiff, μηρινθοι, κώάς τε, -γέρων τ επ' ερεισ- 
 μασι Χεμβος. Theoc.21. 12. Syn. ΈφοΧκιον. 
 Ερ. θαΧασσοπορον, καΧΧιγομφον. 
 Αεμμά. Αεπδς,Αί/ιΛ. 2. cortex, the bark; shell. 
 — αποΧεφαντα χρή-Από της κεφαΧής το Χεμ- 
 μα — Αν. 675. Syn. Αεπισμα, φΧοιος. 
 Αεμφος. mucosus. dirty, stingy, γέρων απε- 
 μεμυκτ αθΧιος Χεμφος — Menand. ρ. 172. 
 Αεζϊς, εως. ή. dictio ; verbum. speech ; a 
 word, μη με βαΧης κατά Χεξιν εΧωρ και κυρμα 
 -γενέσθαι. Lucill. An. ii. 323. 
 Αεονταγχδς. leonicida. a lion-killer, τ'ιν με, 
 Χεονταγχ, ώδε, σνοκτόνε, φηγινον οζον-θή- 
 
 κε.— Call. Ερ. 7. 
 Αεοντειος, Αεοντεος. leoninus. of, or from, a 
 
 lion, δέρμα Χεοντειον, μαΧα ο'ι κεχαρισμενον 
 
 αντψ. Theoc. 24. 133. 
 Αεοντεη. ης. contr. Αεοντή, ης. η. SC δορά, pel- 
 
 lis leonina. a lion's skin, or, hide, ορών Χεον- 
 
 τήν επι κρωκωτφ κειμένην. Ran. 46. 
 ΑεΌντοβάμων. leoni insistens. bestriding a 
 
 lion. Χεοντοβαμων που σκάφη χαΧκηΧατος ; 
 
 JEsch. fr. Sisyph. 
 Αΐοντοδερης, Orph. Lith. 615. Αεοντοδΐφρος, 
 
 Philipp. An. ii. 213. Αεοντοκομος, Oppian. 
 
 Αεοντδπους, Eur. CEd.yh 16. Αεοντδφόνος, 
 
 Epig. 1. 5. Αεοντοφνης, Bacch. 1192. Αεον- 
 
 τοχλαινδς, Archias, An. ii. 99. 
 Αεπαδνον. lorum latum jumentarium. a thong, 
 
 which fastens the yoke, ζευγνυον' αμφι δε 
 
 καΧά Χεπαδν' εσαν' εν δε χαΧινονς. Τ. 393. 
 
 Syn. ΜασχαΧιστηρ, ιμας (υποτραχηΧιος). 
 Αεπαϊος, α'ιά, αϊον. montanus. rocky, στρατδν 
 
 Χεπαιαν δ' οφρνην καθήμενος. Heraclid. 395. 
 
 Syn. Ορειος, απόκρημνος. 
 Αεπαργδς. albus. white, τον θαΧλδν τρωγοντι 
 
 τά δυσσοα. σιτθ' δ Αεπαργος. Theoc. 4. 46. 
 
 Syn. Αενκος, ΧενκοποικιΧος. 
 Αεπάς, άδος. η. concha petras adhserens. a 
 
 limpet, ώσπερ Χεπας, τψ μειρακιω προσισχε- 
 
 ται. Plut. 1097. 
 Αεπάς. το. rupes, promontorium. a rocky 
 
 mountain, ευστιβες αιθνιαις ιχθυβοΧοισι Χε- 
 πας. Ερ, άδ. 128. Syn. Ακρωτηριον. κνημος. 
 
 
 Phr. Κοιλί; τε φάραγξ και τρηχεες αγμο 
 Και Χεπάς νΧήεν. — Nic. Th. 146. 
 Αεπαστη. (κυλιξ.) genus poculi, conchae for 
 mam habens. a cup, like the shell of a lim- 
 pet, φησεις, επειδάν εκπιυς οίνου νέου λε 
 παστην. Pac. 916. 
 Αεπϊς. η. squama, cortex. 2. nucis putamen 
 scale, of a fish. 2. shell, peel, or, rind 
 Hence, ΑεπΧδωτδς, ή, 6v. (Lith. 284.) κα 
 καρυον χΧωρών εκφανες εκ Χεπιδων. Philipp 
 An. ii. 217. 
 Λεπρά, lepra, vitiligo, the leprosy, και Χεπρη- 
 
 εΧασειας ατερπεα — Naz. 
 Αεπρεον. Αεπρΐδν. Αεπρειδν, Call.\. 39. Also, At 
 πρεος.δ. oppidum Elidis,,?. Arcadiae. βδεΧυτ 
 τομαι τον Αεπρεον από ΜεΧανθιου. Αν. 151 
 Ασπρος, ρά, ρον. scabiosus; leprosus. 2. aspei 
 scaly; scabby; leprous. 2. rough, ruggei 
 fern. Αεπράς, άδος. ή. (Theoc. 1. 40.) τρεΊ 
 τους Χαχόντας, τους δ' ιμάντας εκ Χεπρών 
 
 Ach. 724. Syn. 2. Τραχύς. 
 Αεπτάκϊνος, ου. Ammian. An. ii. 387. Αεπτί 
 
 Χεος. tenuis, gracilis, thin, weak. ΧεπταΧε 
 
 φωνψ τοι δε ρησσοντες άμαρτή. Σ. 571. Sy? 
 
 Αεπτος, ηδύς. 
 Αεπτϊνης, ου. Poet. εω. δ. Ν. Ρ. ην δ' επι Λετ 
 
 τινεω στρέψης δέμας, ουκ'ετι γυϊα. Rhiai 
 
 An. i. 480. 
 Αεπτοβάθης. minime profundus, of litt 
 
 depth. Msch. Supp. 6. 
 Αεπτδδομος. tenuiter aedificatus. constructs 
 
 or spun, finely, πισυνοι Χεπτοδομοις πει 
 
 μασι — Pers. 112. 
 Αε πτοθρίός. tenuia habens folia, with slendc 
 
 leaves, η και Χεπτοθριοιο ποΧυθρονα φυΧ} 
 
 κονυζης. Nic. Th. 875. 
 ΑεπτοΧογεω. minuta disputo. to discuss w 
 
 subtlety, or, minuteness, και ΧεπτοΧογϊ 
 
 ηδη ζητεί, — Nub. 319. Syn. ΜικροΧογοΰμ> 
 
 σοφίζομαι, Χεπτουργεω. 
 ΑεπτοΧογος, ου. δ ή. qui nimis subtiliter d 
 
 serit. 2. argutus. one who argues with s,u 
 
 tlety. 2. refined. Μοΰσαι, ΧεπτοΧογονς ξυν 
 
 τάς φρενας at καθοράτε. Ran. 875. Β. 
 Αεπτόμϊτος. tenui filo textus. woven witl 
 
 fine thread, ερρ' αιθέρων, πΧοκαμων εμ 
 
 "Απο, Χεπτομιτον φάρος. Androm. 831. 
 Αεπτδς. tenuis, prop. peeled off; thence, thi 
 
 slender. Hence, among other compoum 
 
 Λεπτεπίλεπτος. (See Αεπτοσυνη.) Λεπτδσ? 
 
 θετδς. (Antiph. Ath. 449.) Αεπτουργης. (Ho 
 
 xxx. 14.) Αεπτδϋφής. (Nonn.) αλλά τε 
 
 βρασσων τε νοος, Χεπτή δε τε μήτις. Κ. 2ί 
 Syn. Αραιός, ισχνός, Χεπτομερης ουτιδαν 
 
 αμενηνος. 
 Αεπτδσΰνη, ης. ή. s. as Αεπτδτης. τρεις λεπ 
 πρώην περί Χεπτοσυνης εμαχοντο, Τις π 
 
 κριθείς ειη ΧεπτεπιΧεπτοτερος. Nicarch. u 
 
 1 In this verse, and that just quoted fn 
 the Aves, is a play upon the words Αεπρ 
 and Χεπρός, because Melanthius and t 
 Megarensians generally were afflicted w 
 leprosy. See Bergler. 
 
Λ Ε Υ 
 
 Λ Ε Υ 
 
 395 
 
 ii. 353. 
 
 .επτοτης. tenuitas, subtilitas. refinement ; 
 delicacy; tenuity, ώ Ζευ βασιλεύ, της λεπ- 
 τοτητος των φρενών. Nub. 153. Syn. Λί7Γ- 
 τομερεια, λεπτολογια, ισχνοτης, ισχνασια. το 
 λετττόν. 
 
 επτουργεω. subtilia opera conficio. 2. sub- 
 tili ratione tracto. to work finely, to argue 
 with subtlety. 2. αλλ', ου γάρ εν δεοντι λεπ- 
 τουργεϊς, πάτερ. Hippol. 923. See Αεπτο- 
 \ογεω. 
 
 ,επτϋνϊς, export. Τίερσεφονη. Αεπτυνιν ου 
 τρεμουσαν, ονδαιαν θεάν. Lye. 49. 
 ετττϋνω. attenuo. to make thin ; or, grind I 
 fine. λεπτυνων Αηονς καρπόν απ' ασταχυων. 
 Ερ. άδ. 420. 
 
 επϊ'ρον. putamen ovi, nucis. shell of an egg, 
 or, nut ; rind, husk, dimin. Αίπϋρϊδν. (Theoc. 
 5. 95.) ή δε κορνς, το Χεπυρον επί κροταφοις Ι 
 εαρυοω. Batrach. 130. Syn. Κέλυφος, φλοιός, j 
 ε-ϋρδς. corticosus, squama tectus. having I 
 •ι shell, or, husk; scaly, ωοτοκοι οφιες λε- 
 πυρην θαλπουσι γενεθλην. Nic. Th. 136. 
 :;3υν. Αεπυρωδης, λεπωδης,λεπιδωτος. 
 επω. fut. φω. putamen vel squamam de- 
 :; :raho. to shell ; to take off the outer coat, 
 find, or skin, τεχνα, τψ ροπαλφ τάν κεφαλάν 
 Λεπομες. Nicarch. An. ii. 351. 
 \]/ερνΐ], ης. ή. palus agri Argivi. a lake in Ar- 
 *o!is, famed for the Hydra, which Hercules 
 oiestroyed. adj. ΑερναΙδς,ά, ov. (Hes. Θ. 314.) 
 ι,'άν τε μυριοκρανον-ΐίολυφονον κυνα Αερνας- 
 Ύδραν εζεπυρωσε-Βελεσί τ' αμφέβαλε. Here. 
 Ρ 419. 
 
 Ι,εσβϊαζω, Αεσβιζω, signif. obsc. Ran. 1308. 
 Vesp. 1346. Br. 
 
 \'εσβος. Lesbus, ins. now Mytilene. αα^.Αεσ- 
 | 3to£, a, ov. (Anac. 32. 14.) fern. Αεσβϊας, 
 \,ιδος. (Athen. 1. 10.) ΑεσβΧς, ϊδός. ή. Also, 
 Αεσβίδν. το. sc. ποτηριον. a kind of drinking 
 j/essel. (Hedyl. An. i. 483.) Αεσβίδας' άς, 
 )τε Αεσβον εϋκτιμενην έλεν αυτός, Εξελο- 
 itv, — -Ι. 130. Ερ. Ή,νεμοεσσα, ευρυχορος, 
 ρυμνη, Ίερα, οινηρα. 
 
 εσχαζω. garrio. to prate, σιγαν δ' ουκ εθε- 
 
 ϊβνσι κακοί κακά λεσχαζοντες. Theog. 613. 
 
 5ΥΝ. Φλυάρεω, λεσχηνευω. 
 
 IfGXVf VQ• V- publicum sedificium nunquam 
 
 iilausum, in quod se pauperes viatores con- 
 
 JJerebant. Od. σ. 326. 2. confabulatio quae- 
 
 fjtis, vel conventus confabulandi caussa. a 
 
 , olace of resort, for poor travellers ; thence, 
 
 )lbr talk, or, consultation. 2. conference, 
 
 Jiscourse. Hence, Αεσχδμάχδς. a fierce dis- 
 
 )uter. Tim. — 2. λογον ε'ί τιν' έχεις προς εμάν 
 
 ■χεσχαν. CEd. C. 162. See Antig. 167. ήλων 
 
 ν λέσχη κατεδυσαμεν' — Call. Ερ. 2. Syn. 
 
 ^υλλογος, πανηγνρις, δμ'ιλια. 
 
 „ 'ευγάλεος. pernitiosus. destructive ; grievous. 
 
 tdv. Αευγάλεως (II. Ν. 723.) εν δαϊ λευγα- 
 
 \εη, αλλά δέος ισχανει άνδρας, iaj. 387. Syn. 
 
 Ολέθριος, ολοος, χαλεπός, αλγεινός. 
 
 ψυκαινω. dealbo. to whiten, έζομενοι λευκαι- 
 
 ' >ον ύδωρ ζεστής ελατφσιν. μ. 172. Syn. 
 
 Αευκοω, υπολενκαινω. 
 
 Αευκανθής. Αευκηρης, Pers. 1061. Αευκυθριξ, 
 τρΊχος. ό ή. (Call. 6. 121.) albos, s. canos, 
 capillos habens. grey, μέγας, χνοαζων άρτι 
 λευκανθες κάρα. (Ed. Τ. 742. Β. Syn. Λευ- 
 κός, πολιός, πολιοκροταφος. 
 
 Αενκανίά, or, Ααυκάνϊά. guttur. the gullet, μη 
 και λαυκανιηνδε φορευμενος, — Apoll. 2. 192• 
 Syn. Ααιμος, στόμαχος, φαρυγξ. 
 
 Αευκάς πέτρα, locus Epiri, postea Actium. 
 now Cape Mertavi. πάρ δ' ισαν Ωκεανού τε 
 ροάς, και Αευκάδα πετρην. ω. 11. 
 
 Αευκασπϊς. album clypeum habens. with a 
 white shield. Αηϊφοβον δ' εκαλει λευκασπιδα, 
 μακρόν αύσας. Χ. 294. 
 
 Αευκανγής, ες. Αευκδφαης, Ιρίι. Α. 1054. can- 
 didus cum splendore. of a shining white. 
 τευθις μεταλλαζασα λευκαυγή φυσιν. Ath. 
 1. 14. 
 
 ΑευκερΊνεός, ου. ή. Alt. ως, ω. caprificus alba, 
 a white fig. τάς λευκερινεως δε χωρίς ισχαδας. 
 Hermipp. Ath. 76. 
 
 Αευκη, ης. ή. populus alba. 2. nom. insula?. 
 (Dionys. 543.) the white poplar-tree. 2. an 
 island in the Black Sea; Adasi, or Ser- 
 pents' Ι. κρατι δ' έχων λευκαν, Ήρακλεος ιε- 
 ρόν ερνος. Theoc. 2. 121. 
 
 Αευκηρετμός, ου. δ ή. albis remis instructus. 
 white-oared* λευκηρετμον δ' αρη-Ύαφιον ήγεν. 
 Iph. Α. 283. 
 
 Αευκιππος, ου. δ. Ν. P. Horn. Apoll. 212. ρα- 
 tronym. ΑευκιππΧδες, ων. ai. daughters of 
 Leucippus ; or,their priestesses. See Barnes. 
 and Propert. 1. 1.2. ηπου κόρας αν ποταμού 
 ΠαρΌϊόμα Αευκιππιδας,ή πρόναου. Η el. 1481 . 
 
 Αευκιππός, 2Esch. fr. Αευκόπωλός, ου.όή. qui 
 albis equis utitur. riding on, or, drawn by, 
 white horses, tij λευκοπωλω φέγγος ήμερα 
 φλεγειν. Aj. 673. 
 
 ΑευκΊτης. s. s. as Λευκός, ούτος ό λευκιτας δ 
 κορυττιλος, ε'ί τιν οχευσεΊς. Theoc. 5. 147. 
 Syn. Αευκος, λεπαργος. 
 
 Αευκόθεη. Ιηο ; so called when she became a 
 sea-goddess. See Ινώ. 
 
 Αευκοϊόν. alba viola, a white violet, μή βατον, 
 αλλ' άπαλάς λευκοίων κάλυκας. Philodem. 
 An. ii. 91. 
 Αευκοκϋμων. albos fluctus habens. white with 
 waves, λευκοκυμοσι προς Γεραιστιαις -ΪΙον- 
 τιων σαλων-Ή.ιόσιν άρματευσας. Orest. 995. 
 Αευκόλόφας 1 . ό. albam cristam habens. with 
 a white crest, τις ούτος όλευκολοφας ; Phcen. 
 118. P. 
 Αευκοπληθης. albis, i. e. mulieribus, plenus. 
 full of fair people, ως λευκοπληθης ήν ιδείν 
 ή 'κκλησια. Eccles. 387. 
 Αευκοπους. albos pedes habens. with white, or, 
 bare, feet. Βακχαις σνν λευκοποσιν. Cycl. 72. 
 Αευκοπτερός, ov. ό ή. albas alas habens. white- 
 winged, το τάσδε λευκοπτερου Άμερας φί- 
 λων βροτοίς Φέγγος — Troad. 848. 
 
 1 This is a Doric form of adjectives in ος, 
 used in the Attic chorus. See Brunck. Aj.604. 
 3e2 
 
396 
 
 Λ Ε Χ 
 
 Αεΰκδς. Ν. Ρ. 7/. Δ. 491. 
 
 Λενκο'ς. albus. white. Hence, among other 
 compounds : Αευκαμπυζ, Opp. Αευκδδπωρος, 
 Leon. Tar. An. i. 232. Αενκοπάρηος, Mus. 
 57. Αευκδπηχυς, Phcen. 1 373. Αευκόσωμάτδς, 
 Antiph. Ath. 112. Αευκδφδρδς, Ammian. An. 
 ii. 385. Αευκοχϊτων, Αενχειμων, Batrach. 37. 
 Orph. H. 50. ΑευκωΧενος. II. A. 55. οι S' 
 Ίστδν στησαντ, ανά θ' ιστία Χευκά πετασσαν. 
 Α. 480. Syn. Επιλευκος, αργηεις, λάμπρος, 
 διαυγής, τερπνός. 
 
 Αευκοστεφης. albo velatus. covered with white 
 wool, aXX' ώς τάχιστα βάτε, και ΧευκοστεφεΊς 
 *1κετηριας, αγαΧματ Ίκεσιου Διός, κ. λ. iEsch. 
 Supp. 190. 
 
 Αενκοστικτος, ου. 6 η. albis maculis distinctus. 
 marked with white spots. — ζνγιονς, Χευ-κο- 
 στικτφ τριχι βαΧιους. Iph. Α. 223. 
 
 Αενκοσφνρος. candidos habens pedum mal- 
 leolus, having white ankles, ol δ' εις αμβρο- 
 σων θαΧαμον Χενκοσφνρου 'Έίβας. Theoc. 
 17. 32. 
 
 Αενκοτροφος, ον. albus. having white blos- 
 soms, epith. of the myrtle. Av. 1100. 
 
 Αενκοχροος, Αευκοχρως. cutem albam habens. 
 fair. Ααφνις δ Χευκοχρως, δ καΧφ συριγγι 
 μελισδων. Theoc. Ερ. 2. 1. δθεν ενάν τε 
 λενκοχροα κειρομαι 1 . Phcen. 332. 
 
 Αευκδω. album reddo. med. Αευκοϋμαι. to make 
 white, or, bare. Χευκωσαι πόδα γαΰρον, επιρ- 
 ρωσαι δε χορειην. Qu. Maec. An. ii. 239. 
 
 Λευκωσία, nomen Sirenis. a Siren, who gave 
 name to a rock. Lye. 723. 
 
 Αευρος. lasvis. smooth; level, της έτερον μεν 
 θειΧοπεδον Χευρψ ενι χωρώ. η. 123. Syn. 
 Λείος, δμαΧος, πΧατνς. 
 
 Αευσίμος. adj. lapidatorius, v. lapidatus. by 
 stoning ; thrown as a stone, ει χρή θανεϊν 
 νώ Χενσιμψ πετρωματι. Orest. 50. 
 
 Αευσμδς. δ. lapidatio. stoning. Χενσμδν τε και 
 μνζουσιν οικτισμδν πόΧύν. Eumen. 189. 
 Syn. ΑιθοβοΧιά. Phr. Αενσιμον δίκης τυχών. 
 Eur. λευστ^ρ δήμου μορος. Sept. Th. 183. 
 
 Αευσσω. video, to see ; to shine. Χευσσω δη 
 παράνηυσί πυρδς δηίοιο ερωην. Π. 127. Syn. 
 Βλέπω, αποβΧεπω, δραω, θεωρεω. 
 
 Αενστήρ, ήρδς. δ. lapidator, &c. one who 
 stones. 2. adj. see Αευσμός. — βαίνε Χευστη- 
 ρων πελας. Troad. 1039. 
 
 Αενω. lapido. to stone. See ΚατάΧευω. — a. ες 
 τ'ιν , ώ ζενε; -b. ΈώμαΧευσθήναι πετροισι. — 
 Iph. Α. 1348. 
 
 Αεχαιον. το. Lechseum, one of the ports of Co- 
 rinth. Κεγχρίς, or Κεγχρεαί, being the other. 
 See Acts xviii. 18. Rom. xvi. 1. ου Κερχνις 
 κρειοντι ΤΙοσειδαωνι Αεχαιου. Call. 4. 271. 
 
 Αεχεποιης. herbosus. with grass, high enough 
 for a bed. αγχιαλόν τ' Αντρών', ηδε ΠτεΧεον 
 Χεχεποιην. Β. 097. Syn. Ποι^εις, χΧοηφορος. 
 
 Α^εχηοης. lecto adfixus. confined to one's bed. 
 Χεχηρη σκότιων εκ θαλάμων. Phcen. 1567. 
 
 1 Dr. Brasse calls this Pceon. Trim. 
 Dochmiacum duplex. 
 
 It is 
 
 Λ Η θ 
 
 Syn. ΚΧΤνηρης, κΧινοπετης. 
 
 Λεχος. lectus. a bed. ιστον εποιχομενην, κα, 
 εμδν Χεχος αντιοωσαν. Α. 31. Syn. Αεκτρον 
 γάμος.— '-γυνή. Ερ. ΓΧυκερον, ευστρωτον,ιε 
 ρον, ϊμερτον, κουριδιον, αχραντον, χρυσειον 
 ακηρατον. στυγνον. — πεταλοισι κατασκιον. 
 
 ΑΈχρϊδς. obliquus. oblique ; sideways, adv 
 ΛεχρΤς. s. as Αικρϊφϊς. (Apoll. 3. 238.) τυτ- 
 θον αποκΧινασα καρηατα, Χεχριος ευδει. Call 
 4. 236. Syn. Αοχμιος, πλάγιος, εγκάρσιος 
 Χοξος. 
 
 Αεχώ, δδς, ους. {Lye. 186.) Αεχωϊς, Χδδς. η 
 puerpera. one in child-bed. Hence, Αεχωϊδν 
 το. the bed. (Call. 1. 13.) Αεχωϊά δώρα, pre 
 sents to the child. (Dioscorid. An. i. 501. 
 η βΧηται θνησκουσι Χεχωϊδες, ηε φυγοϋσαι 
 Call. 3. 127. Syn. Τοκας, τεκοϋσα, παιδοτο 
 κος, αρτιτοκος. καΧΧιτοκεια. Ορρ. 
 
 Αεωδδκδς. Nom. Pr. Apoll. 1. 119. 
 
 Λέων, οντδς. (II. Γ. 23.) poet. Αειων. ό. leci 
 2. signum cceleste. a lion. 2. Leo, a sigi 
 in the zodiac. (Aral. φ. 148.) fern. Αεαι 
 να, q. v. ειΧομενοι, Χειουσιν εοικότες ωμα 
 φαγοισι. Ε. 782. Ερ. Απήνης, αερσιλοφοι 
 αινομανης, άγριος, αμαιμακετος, βαρυφθογ 
 γος, βΧοσυρος, βοοδμητηρ, βαρυκομπος, δει 
 νος, γΧαυκιοων, δαφοινος, εριβρεμετης, θοο< 
 καρτερος, καρχαροδους, Χαχνηεις, κρυοείι 
 ορεσιτροφος, ορειδρομος, οΧοος, ζανθος, πι 
 Χωριος, πυριγληνος, σιντης, σμερδαΧεος, ται 
 ροκτονος, φοβερός, φοινιος, οβριμοθυμος. - 
 σθενέ'ι βλεμεαινων. Phr. θηρών δε βασιΧει 
 εστίν δ θρασνς λέων. κ. λ. ώς δ' αιθωνα λεο? 
 τα βοών απδ μεσσαυΧοιο. κ. λ. Λ. 547. Ν 
 μεας ενοικον βουκοΧων αΧαστορα Αεοντ. 
 πΧάτον θρέμμα κάπροσηγορον. Trach. 1 108. 1 
 
 Αεωργδς, ου. δ, et δ ή. audax, facinorosu 
 daring, impious. υψηΧοκρημνοις τον ΧεωργΙ 
 οχμασαι. Prom. 5. συ δ' έργα και Χεωργ' ι 
 ανθρο>ποις δρας. JEsch.fr. Syn. ΐίανοΰργο 
 παντολμος. 
 
 Αεωφορδς. η. sc. δδός. via publica. a highwa 
 2. epith. prostibuli. Anac. fr. 82. Fisc 
 θαπτειν κεΧευειν Χεωφορους προς έκτροπα 
 Rhes. 884. 
 
 Αηγω. cesso, desino. to desist ; cease froi 
 Ατρέίδην προσεειπε, και ουπω Χήγε χοΧο 
 Α. 224. Syn. Απολήγω, παύομαι. 
 
 Αηδάρϊδν. Αηδϊδν, Macho, Ath. 582. frc 
 Αηδος,εδς. το. {Alcman.) vestis levis v. tri 
 a thin cloth ; a thread-bare garment ; 
 
 for summer wear, δτε χρή χΧα.1.ναν πώλι 
 ηδη, και Χηδαριόν τι πριασθαι. Αν. 716. Sy 
 θεριστριον, ιματιον ευτεΧες, θερινον. 
 
 Αηδή. Leda. Od. λ. 297. Orest. 458. Heh 
 19, $c. 
 
 Αήδδν. cisti genus. 2. rete. nameofashr 
 2. a fishing* net. 2. τοι καΧαμοι, τάγκιστ^ 
 τα φυκιοεντά τε Χηδα. Theoc. 21. 10. 
 
 Αΐ)θάνω. oblivisci facio. to cause one to f< 
 get. — εκ δε με πάντων- Αηθανει, δσσ en 
 θον — η. 221. Phr. Αηθ -y παραδιδωμι, Χη6 
 ποιούμαι. 
 
 Αηθαργδς. veternus morbus, a lethargy. L\ 
 
Λ Η Κ 
 
 Λ Η Π 
 
 897 
 
 241. — 2. adj. for επιλησμων. — συ & ώ λή- 
 θαργε φΐλουντων Εύ^Εΐς. -Meleag. 90. Hence, 
 Αηθαργϊκός, ή, όν. lethargic. Ερ. άδεσπ. 
 411. Syn. 1. Ήωθροτης, κώμα. 
 Αηθεδών, όνος. Αηθόσΰνη, ης. (Iph. Τ. 1278.) 
 ή. s. as Αηθη. sign. J . — έργα δε φώτων Ες 
 ταχινήν ερρει τοιάδε ληθεδόνα. Tull. Laur. 
 
 - An. ii. 103. 
 
 [ Αηθη, ης. ή. oblivio, memoria abolita. 2. Dea 
 
 oblivionis. 3. fluvius ap. inferos, forgetful- 
 
 ness. 2. Goddess of oblivion. 3. the river 
 
 Lethe, unknown to Homer, adj. Αηθαϊός, a, 
 
 όν. (Theogn. 1216. Call. 4. 234.) Hence; 
 
 the compounds, Αηθάνεμός. tranquillus. 
 
 cairn. (Simon, fr. 18. Gaisf.) Αηθόμεοιμνός. 
 
 causing forgetfulness of care. (Orph. H. 2. 
 
 ^ 6.) 2. άπαντες Άιδαν ήλθον και Ααθας δόμους. 
 
 ap. Plutarch. 3. οι Αηθης μεν αφυσσαν υπο 
 
 στόμα νηπαθες ύδωρ. Ορρ. κ. 2. 417. Syn. 
 
 1. Αμνημοσυνη, ληθοτης, επιλησις, λήστις. 
 
 Phr. Αηθης ατεκμαρτον νέφος. Pind. 
 
 \Αήθός. Ν. Ρ. II. Ρ. 288. Αηϊτός. Iph. Α. 259. 
 
 Αηθω. lateo. to escape notice, med. oblivis- 
 
 ' H cor. to forget, fut. λησόμαι, Od. a. 308. δαι- 
 
 ,: μονιη, αιει μεν όίεαι, ουδέ σε ληθω. Α. 561. 
 
 -ουδ'εμιν Κω ς-Φ αίνο μένη ληθεσκεν — Ω. 13. 
 
 ^Αιμδϊός, α, ο v. {Jul. Mgypt. An. ii. 493.) 
 
 ιι| praedando captus. taken prisoner, fern. Αήί- 
 
 1" ας, άδος. τ). Χη'ίάδας δε γυναίκας, ελεύθερον 
 
 * ημαρ απουρας. Υ. 193. See Apoll. 1. 612. 
 
 - Syn. Αιχμάλωτος, δουριαλωτος. 
 
 kAnXov. seges. Dor. Ααϊόν. (Theoc. 10. 21.) a 
 ijj crop. Hence, συς λη'ίβοτειρα, a sow that 
 m preys upon crops. Od. σ. 29. ΑηΧνόμός. a 
 cultivator. Archias, An. ii. 99. ως δ' δτε /α- 
 χήσει Ζέφυρος βαθύ λη'ίον, ελθών. Β. 147. 
 '' Syn. Σταχυς. — αρόσιμος γη. Ερ. Αυον, στα- 
 χυηφορον. Phr. Οφελλομενον Αώς ομβρψ. 
 Theoc. 
 
 Δηΐς. η. prseda. booty ; plunder, εισελθών, 
 δτε κεν δατεωμεθα λη'ιδ' Αχαιοί. Ι. 138. Syn. 
 ' Λεία, ή. λαφϋρα, τα. 
 
 Αηϊστηρ, Αηστηρ, Αηίστης, Αηστης, Αη'ίστωρ. 
 
 ι praedator. a ravager ; a robber, όϊά τε λη'Ί- 
 
 στηρες ϋπειρ άλα ; το'ι τ αλοωνται. γ. 73. 
 
 i αλλά μ' ανηρπαξαν Ύαφιοι, λη'ίστορες άνδρες. 
 
 i ο. 426. See Ερ. άδ. 648. Horn. vi. 7. Cycl. 
 
 12, 112. Syn. Ααφϋραγωγος, φωρ, δδοιδο- 
 
 κος, δδουρος. Ερ. Απήνης, εριφοκλοπος, 
 
 :. αναρσιος, θανατηφόρος, κακεργατης, ενιδρευ- 
 
 της, δόλιος, 
 ίληίτϊς. y). praedas agens. taking prisoners, or 
 m booty, και τά γ' Αθηναι -g ληιτιδι δϊος Οδυσ- 
 σεύς. Κ. 460. 
 
 Δηκεω. sono. to make a noise ; to utter, ένθα 
 δ' ενι Σκυλλη ναιει, δεινδν λελάκυϊα. μ. 85. 
 δαιμονιη, τί λελάκας ; έχει νΰ σε πολλόν αρει- 
 • ων. Hes. ε. 205. a.Eupl7ri^ — b. τί λελακας; 
 ! a. αναβαδην ποιείς. Acharn. 410. Syn. Βρα- 
 χώ, φωνεω, λακαζω, κροτεω. 
 ιΑηκνθός, η. ampulla, a cruet ; vase ; or bottle. 
 i,| dimin. Αηκυθίον. (Ran. 1203. Br.) adj. Αη- 
 | κνθειός. δ ή. (Call. fr. 319.) δώκε δε χρυσειφ 
 l\ εν ληκυθψ ΰγρδν ελαιον. ζ. 79. Syn. Αγγειον, 
 
 αλαβαστρον, φιάλη, ολπη, ολπις. 
 Αηλαντός, Αηλαντϊός. campus in Euboea. a 
 plain in Eubcea. στης δ' επί Αηλαντψ πεδιω' 
 
 — Horn. Apoll. 220. See Call. 4. 289. 
 Αήμά. propositum animi. determination ; 
 
 purpose ; disposition, good or bad. τεθνηκεν 
 ή ταλαινα. μηκετ εκφοβοϋ Μητρψον ως σε 
 λήμ ατιμάσει ποτέ. Soph. El. 1427. Β. Syn. 
 Φρόνημα, ανδρεία, αξίωμα. — θράσος. 
 
 Αημάτϊάω. praesenti sum animo. to have pre- 
 sence of mind, ιθι νυν, επειδή ληματιας, κάν- 
 δρειος εϊ. Ran. 497. Syn. Μεγαλοφρονεω. 
 
 Αημάω. gramiosos oculos habeo. to have dis- 
 eased eyes; to see dimly, from Αημη. rheum. 
 (Lysist. 301.) αλλ', ώ Κρονικαϊς λημαις 
 όντως λημώντες τάς φρενας αμφω. Plut.581. 
 Syn. Τυφλωττω, αμβλυωττω, γλαμαω, οφθαλ- 
 μιαω. παραβλέπω. 
 
 Αημμά. res qii83 accipitur. 2. munus quo quis 
 corrumpitur, &c. a thing received, a pre- 
 sent ; bribe ; profit, εκ των γαρ αισχρών λημ- 
 μάτων τους πλείονας Ατωμενους ιδοις αν ή 
 σεσωσμενους. Antig. 319. Syn. Κέρδος, δώοον. 
 
 Αημνίσκός, ου. δ. taenia, a band, or fillet. 
 λημνισκοις μαλακοΐς εστεφανωσα δέκα. Ερ. 
 άδ. 26. 
 
 Αήμνός, ου. r). Lemnos. adj. Αημνϊός, α, όν. 
 (Philoct. 987.) νήες δ' εκ Αημνοιο παρεστα- 
 σαν, οϊνον αγουσαι. Η. 467. Ερ. Αμφίαλος, 
 αμπελοεσσα, ζαθεη, εΰκτιμενη, κραναη, περι- 
 κλυστος. Phr. Πολις θειοιο θοαντος. Horn. 
 
 Αηναι. αι. the Arcadian name of Βακχαί. 
 κωμαζων Αηναις συν ποτέ και Σατυροις. 
 Boeth. An. ii. 127. 
 
 ΑηναΙκος, Αηνάϊτης. ad festum τών Αηναίων 
 pertinens. pertaining to the Lenaea. See 
 Αηναϊον. τών τότε Αηναίκών ήλθ' ύπδ Καλ- 
 λιοπην. Posid. Ath. 414. θορυβον χρηστδν 
 Αηναλτην. (Anap.Dim.) Equit. 547. Β. 
 
 Αηναϊον. το. circus in quo Αηναϊά (τα. soil. 
 festa in honorem Bacchi) celebrabantur. 
 the place where the festival of Bacchus Αη- 
 ναϊος (Orph. Η. 49. 5-51. 2.) was celebrated 
 at Athens, in the month Αηναιών, (Hes. ε. 
 502.) which corresponded to Ανθεστηρίων. 
 See Ruhnken. Auctar. Emend, ad Hesych. 
 V. Αιονυσια. αυτοί γαρ εσμεν, δνπι Αηναιω τ 
 αγών. Acharn. 504. ος γ' εμε τον τλημονα, 
 Αη-ναϊα χορηγών, απελνσ αδειπνον. ib. 1 154. 
 
 Αηνός. δ. lacus preli torcularii. a wine vat, or 
 press, ευώδη, τετορων ετεων, σχεδόν ώς από 
 λανώ. Theoc. 14. 17. Syn. Ύποληνιον, πι- 
 εστηρ, τριπτηρ. Ερ. Ένσταφυλος, φιλακρητος. 
 
 Αήξΐς. portio, quae sorte obtigit. 2. termina- 
 tio, &c. an allotment. 2. cessation, rest. 
 
 — τψ και σφε τεην εκριναο λήξιν. Call. 1.81. 
 Syn. Κλ?7ρωσις, τάξις, μερις, μερισμός. 2. 
 παϋσις, τελειωσις. 
 
 Αηπτός, ή, όν. captus. 2. qui percipi potest, 
 taken, caught. 2. comprehensible, τοϊαπερι 
 ψυχής τις ανειρετο' Πώς θέμις ειπείν Ύήν 
 4>υχήν, θνητήν, η πάλιν αθανατον ; Σώμα δε 
 δεϊ καλεειν, ή ασωματον ; εν δε νοητοϊς Ύακ- 
 τ'εον, η ληπτοϊς, η το συναμφοτερον ; Agath. 
 

 S9S 
 
 Λ Ι Β 
 
 An. iii. 58. 
 Αηρεω. nugor, ineptio. to trifle, Χηρον ΧηρεΤς. 
 
 ravra γάρ ήμϊν πανθ', όσα νυνι κατεΧεξας. 
 
 Plut. 517. Syn. Φλυάρεω, παραφρονεω. 
 Αήρος. nugae. idle talk; bombast, και κοσμη- 
 
 σας τραγικόν λήρον, θαρρών τον κροννόν 
 
 αφιει. Ran. 1005. Β. 
 Αησμόσΰνη, Αησμόνη, Αήστίς. s. as Αηθεδών. 
 
 Χησμοσυνην τε κακών, αμπαυμά τε μερμηρα- 
 
 ων. Hes. θ. 55. — ορχήστνς θ' άμα, - Κακών 
 
 τε λήστις' — Cycl. 171. 
 Αηστης. latro, praedo. a robber ; a pirate. See 
 
 Αηίστήρ. Hence, adj. Αυστρίκος, ή, όν. (Si- 
 
 mon. 61.) and Αηστοκτονός. {Pallad. An. ii. 
 
 418.) ξένον, πανοϋργον κΧώπα, και Χηστήν 
 
 τίνα. Ale. 781. 
 Αηταρχος. flamen. a priest. Lye. 901. fern. 
 
 Αητειρά. Αητειραι καιειν ελλαχον 'Άσυχιδες. 
 
 GeAl.fr. 123. Bent. 
 Αητόγενειά, ας. Αητωίάς, Αητωίς. (Call. 3. 83, 
 
 45.) ή. Diana, συ τ, ώ Αητογενεια κούρα. 
 
 Sept. Th. 151. Phr. Αητωά κόρη. 
 Αητόγενης, Ant /ιοί. Αητοϊδης. 6. Horn. Merc. 
 
 253. Latonae proles, born of Latona ; i. e. 
 
 Apollo. From, 
 Αητώ, όος, ους. ή. Latona. Dor. Αάτω Κ adj. 
 
 ΑητωΧός, Αητψος, ά, όν. (Soph. ΕΙ. 570.) 
 
 Απολλωνι ανακτι, τον ηϋκομος τεκέ Αητώ. Α. 
 
 36. Ερ. Έρικϋδης, ποτνια, θειη, καΧΧιπαρυος, 
 
 καΧΧισφνρος, ευπΧοκαμος, χρϋσοπΧοκαμος, 
 
 ΔηΧιας, Κ',ιη'ίς. 
 ΑΧαζω, ΑΧαζόμαι. separo ; secedo ; festino. to 
 
 go aside; to withdraw; to move quickly. 
 
 δακρυσας εταρων αφαρ εζετο νοσφι Χιασθείς. 
 
 Α. 49. ήγείτ. αμφι δ' αρα σφι Χιαζετο κϋμα 
 
 θαλάσσης. Ω. 96. Syn. Αυω, κϊνεω, δονεω, 
 
 χωρίζω, εκκ,Χινομαι, κατασττευδω. 
 Αϊάν et Αϊάν. Ion. Αϊήν. adv. nimis, valde. ex- 
 cessively, και Χιην σε παρος γ' ουτ εψομαι, 
 
 ούτε μεταλλώ. Α. 553. επειττερ ούτω και Χϊαν 
 
 θρασνστομεΤ. Hec. 1276. See Batrach. 57. 
 
 Phcen. 593. Syn. Uavv, ayav, σφοδρά, 
 
 ΰπερφυώς. 
 Αΐαρος. calidus. warm ; agreeable, y xpoiy, 
 
 τψ δ' υπνον απημονά τε Χιαρόν τε. £J. 164. 
 
 Syn. θερμός, ηδύς. 
 Αϊβαζω. stillo, defluo. to fall drop by drop. 
 
 η παρος ευϋδροισι Χιβαζομενη προχοαΊσι. Αη- 
 
 tiphan. An. ii. 205. Syn. Αποστάζω, Χειβω, 
 
 απορρυεω. 
 Αϊβάνός, ΑΧβάνωτός. thus, frankincense, και 
 
 σμυρναν Χιβανόν τε πυρός μαΧακην επι τε- 
 
 φραν Βάλλε πανημεριος, Έ,υριης ευωδεα καρ- 
 
 πόν. Athen. 1. 3. — άγνήν οδμήν Χιβανωτός 
 
 ιησι. ib. 1. 1 1 . Phr. Συριον αγΧαϊσμα. iEsch. 
 ΑΧβάνός. δ. Syriae mons. mount Libanus. ου 
 
 Αιβανου θυοεντος ενϊ πτερυγεσσι χορευων. 
 
 Mus. 48. 
 ΑΧβάνωτΧς, Χδός. η. rosmarinus. rosemary, αμ- 
 
 μιγα καγχρυφορψ Χιβανωτιδι — Nic. Th. 850. 
 ΑϊβανωτοπωΧης. δ. qui thura vendit. one who 
 
 1 In Simonides, xxxiv. Gaisf. the a is short. 
 The passage is probably corrupt. 
 
 Λ Ι Γ 
 
 sells frankincense. — ενθυμεί δε, της γης ως 
 γλυκύ Οζει, καπνός τ' εξερχετ ευωδέστερος. 
 Οικεί τις, ώς εοικεν, εν τψ χασματι Αιβανω- 
 τοπωΧης, η μάγειρος ΣικεΧικός. Cr annus, jun. 
 Athen. 661. 
 
 ΑΧβάς, άδός. ή. (Philoct. 1217. Β.) Αϊβός, εός. 
 το. gutta. a drop ; a spring, ετοιμότερα γεΧω- 
 τος ανεφερον Χιβη. Choeph. 446. Syn. Λιψ, 
 σταγων, ικμας, σταΧαγμος, κρήνη. Ερ. Αρο- 
 σερα, καθαρά, κρηναια, ηδυποτος, νεκταρεα, 
 πιδακοεσσα, νδρηΧος, JSsch. Phr. Αηοϊ δ' 
 ουκ από παντός ύδωρ φορεουσι ΜεΧισσαι, 
 Αλλ' ήτις καθαρή τε και αχράαντος ανερπει, 
 Πιδακος εξ ιερής οΧιγη Χιβάς, άκρον άωτον. 
 Call. ApoU.Jln. 
 
 Αιβρος, qs. Αϊβηρος. humidus. moist. Dosiad. 
 An. i. 412. 
 
 ΑΧβΰη. Lib}' a. Africa, και Αιβυην, ινα αρνες 
 αφαρ κεραοι τεΧεθουσι. δ. 85. Ερ. Αυχμηεσ- 
 σα, διψάς, διφηρά, ευρυΧειμων, εριβωΧαξ, 
 θηροτροφος, νοτιη, πνροφορος. Phr. Ερημον 
 εις ΑτΧαντος οικητηριον. Lye. ρίζα άπειρου 
 τριτατη. — ποΧυμηΧος και ποΧνκαρποτατη 
 χθων. Pind. Διός έξοχος κάπος. ib. 
 
 Αϊβϋκός, Theoc. 3. 5. ΑΧβυς. ΑΧβυστΧκός, Lye. 
 648. Libycus, Africanus./trw?.. ΑΧβυσσά, Call. 
 2. 86. ΑΧβυστΧς, Χδός. ή. Dionys. 614. Αι/3υες 
 ζυγωτών αρμάτων επισταται. Soph. El. 704. 
 
 Α'ίβυρνϊδες. ai. sc. νήσοι. Ins. Liburnicae. 
 islands in the Gulf of Venice, near Cro- 
 atia, εξειης δ' επι τφσι Αιβυρν'ιδες ερριζωνται. 
 Dion. 491. 
 
 Αϊβυσσά (όρνις.) ή στρουθοκαμηΧος. the os- 
 trich. — αλλά Αιβυσσα - Έτρονθος άΧισκομενη 
 πΧαζε και αμφότερους. Suid. in v. 
 
 Αΐγά, ΑΧγεως, adv. stridule. in a shrill, clear 
 tone, plaintively, αμφ' αυτψ χυμένη Χιγα 
 κωκυει — θ. 527. παϋρα μεν, αλλά μαΧο 
 Χιγεως, επει ου ποΧυμυθος. Γ. 214. Syn 
 Αιγνρώς, οξέως, ήδεως. οδυνηρως, περιπαθώς. 
 
 ΑΧγαινω. claram, v. querulam, vocem edo. tc 
 speak in a sharp, or plaintive tone, κηρυκε» 
 δε Χιγαινον, άμ' Hot φαινομεννφι. Α. 684 
 Syn. Αιγυριζω, κηρύσσω. 
 
 Αιγγω. strideo. to twang, Χιγξε β(ός, νευρ> 
 δε μεγ ιαχεν, άΧτο δ' ο'ίστός. Δ. 125. Syn 
 Κριζω, φοφεω. 
 
 Αιγδην. adv. in superficie, strictim. on th(I] f 
 surface ; slightly. — βαΧε χειρ επι καρπψ l^ 
 Αιγδην. — χ. 278. Syn. Έπιλιγδην, επιί L 
 ποΧης, επιγραβδην. 
 
 Αιγ^ος. ου. mortarium. a mortar, φραζεί 
 πουΧυβατειαν έΧών τροχαΧω ενϊ Χιγδω. Nit 
 Th. 589. 
 
 Αιγνϋς, νός. ό et ή. fumus, fuligo. smoke 
 soot. adj. Αιγννοεις. (Apoll. 3. 1291.)- 
 σεΧας — θυεων άπο, τοϊό τε Χιγνύν. ibid, ϊ 
 436. Syn. ΑσβοΧη, καπνός. Ερ. Αιθαλοεσσί 
 α'ίδνη, κεΧαινη. Phr. Αιγννν μεΧαιν αν, αιοΧη 
 πυρός κασιν. iEsch. 
 
 Αϊγϋηχης, Bian. An. ii. 156. ΑΧγυθροός, Cc 
 lnth.&QQ. ΑΧγΰμοΧπος, Horn. Pan, 19. ΑΧγϊ 
 μύθος. Αΐγυφθογγος, II. Β. 442. Αϊγνφωνο 
 Τ. 350. clarum, v. suavem, sonum eden: 
 
Λ Ι θ 
 
 Λ Ι Μ 
 
 399 
 
 speaking in a clear tone ; singing sweetly ; 
 
 uttering shrill notes, όρνις γενέσθαι βονΧο- 
 ' μαι Αιγυμυθος αηδών. Αν. 1380. Syn. 'HoV 
 
 φωνος, οξυφθογγος. 
 ΑΧγνπνειων. ΑΧγυπνδδς. ΑΧγυπνοιδς, Horn. Αρ. 
 
 28. dulce spiralis, whistling, αλλ' αιεί Ζεφυ- 
 ' ροιο Χιγυπνειοντας αητας. δ. 567. 
 ΑΧγυπτερϋγδς. alis stridens. chirping, ακρις, 
 
 αρονραιη Μονσα, Χιγυπτερυγε. Meleag. 1 12. 
 \ϊβγυρος, ΑΧγΰς,εϊά, v. stridulus, shrill; clear; 
 
 harmonious. — άνεμων, ο'ί τε νεφεα σκιοεντα 
 ' ILvoiyaiv Χιγυρησι διασκιδνάσιν α'εντες. Ε. 
 ! 526. ενθ' δγε ~Νεστορ' ετετμε Χιγνν ΤΙυλιων 
 
 αγορητην. Δ. 293. Syn. Ψίθυρος, οξύς, ηδύς, 
 
 φωνηεις. 
 ΑΧγνς, νδς. ΑΧγνστΧκος, ή, δν. {Lye. 1312.) 
 
 Ligur. Ligurian. Genoese, fern. ΑΧγυστΧάς, 
 
 ■ άδος. ΑΧγυστΧς, ϊδδς. ή. {Dionys. 76. Troad. 
 437.) βαλών διώξεις ραδ^ς Λιγυν στρατόν. 
 iEsch. Προ/χ. Αυομ. 
 
 ΆΧΘαξ, άκος. ή. epith. petrae. stony ; rugged. 
 1 2. subst. s. as ΑΧΘάς. Naz. μήπως μ' εκβαι- 
 111 νοντα βαΧν Χιθακι ποτι πετρ? ί )-Κνμα — ε. 415. 
 Ί~Χιθακεσσιν αρηρότα βωμδν ετευξαν. Orph. 
 fll. 
 ΑΙθάς,άδδς. ή. lapillus. a stone ; pebble, πνκ- 
 
 ■ vijaiv Χιθαδεσσι, και ευ καθνπερθεν έρεψα. 
 • ψ. 193. Syn. Αιθις, λιθιδιον, Χαϊγξ, πετρά. 
 ΑΧΘεδς. ΑΧθΧνδς,η, ον. {Ερ. άδ. 666.) lapideus. 
 
 "] of stone. βηΧψ επί Χιθεψ. τοι δ' ώς ιδον 
 οφθαΧμοισι. Ψ. 202. Syn. Αιθωδης, Χάίνος. 
 ΑΧΘηΧογης. e lapidibus congestus. construct- 
 ed of stone. Crinag. An. ii. 142. ΑΧΘοβΧη- 
 1 τδς. δ η. act. hurling stones. Plato, ib. i. 173. 
 ΑΧθδβδΧος. the same; act. fy pass. Phcen. 
 1 1070. ΑΧΘογΧνφης. graven in stone. Nonn. 
 " Αϊθδδερκης. turning into stone by a glance. 
 Antiphil. An. ii. 172. ΑΧΘδεργδς. the same ; 
 
 ■ Dioscor. ib. i. 496. ΑΧΘδκοΧΧητδς. formed of, 
 or hard as, stone. Track. 1263. Br. ΑΧΘδ- 
 
 \ Χενστδς. stoned. Callim. Ep. 43. 5. ΑΧθορ- 
 ρινδς. with skin hard as stone. Empedocl. 
 
 ; ap. Plutarch. 
 
 ΜθΧάίδς, α, 6v. lapidosus. stony, ου ΎρηχΙς 
 ΧιθιαΊος επ' οστεα κείνα καλύπτει. Euphor. 
 
 j An. i. 256. 
 
 ΑΧθογΧνφΧά. η. sculptura. εν τε ΧιθογΧυφιαισι 
 
 ι θεών. Man. 4. 130. 
 
 ΜθοκτδνΧά, ας. η. s. s. as Αευσμός. ποινιμος 
 
 i εκτεινεν φωτά Χιθοκτονιη. Ερ. άδ:. 465. 
 
 Μθοξοδς, Timon. ΑΧΘουργδς. statuarius, lapi- 
 ; |l cida. a sculptor; a stone-mason. πΧινθοφο- 
 1 j ρος, ου Χιθουργός, ου τεκτων παρήν. Αν. 1 134. 
 See Ααξεντης. 
 
 'Αϊθος, ου. δ. lapis, a stone. 2. ή. lapis pretiosus. 
 a precious stone ; a gem. — In Nub. 767. it 
 means, a transparent substance, like talc : in 
 
 \Acharn. 683. the rostrum in the Pnyx. Ap- 
 
 { γειοις" επει ον σφι Χιϋος χρως, ουδέ σίδηρος. 
 Δ. 510. Ερ. Εεστος, βρϊθνς, θηγαΧεος, καρ- 
 τεράς, κατωρυξ, οκριοεις, τρηχυς, φοβερός. 
 ψ Syn. Αάας. 
 
 /Λίθος (Αΰδϊά). η. Lydius lapis, a touch-stone. 
 Αυδια μεν γαρ λιθος-Μαννει χρυσδν. Bacchy- 
 
 lides, An. i. 149. Syn. Βάσανος. See Pyth. 
 10. 105. Med. 516. 
 
 ΑΧΘοσπάδης. a saxo avulsus. torn from the 
 rock, αθρησαθ', άρμόν χώματος Χιθοσπαδή. 
 Antig. 1216. Β. 
 
 ΑΧΘοστρωτος. lapidibus stratus, paved ; stony. 
 — 7τρός Χιθοστρωτον κόρης ~ΝνμφεΊον φδου 
 κυϊΧον εισεβαινομεν. ib. 1204. Β. 
 
 ΑΧΘοω. in lapidem verto. to petrify, ημέτερη 
 συ Μέδουσα• Χιθουμεθα — Hedyl. An. ii. 527. 
 
 ΑΧΘωπης. s. as Λιθεος. οφθαΧμονς δ' ενεθηκε 
 Χιθωπεας εν δυσι κυκΧοις. Try ph. 68. 
 
 Αΐκμαιά. epith. Cereris. Zonas, An. ii. 80. 
 
 Αΐκμάω. ventilo, dissipo. to winnow corn. 
 ανδρών Χικμωντων, δτε τε ξανθή Αημητηρ. 
 Ε. 500. Syn. ΑναΧικμαω, ριπιζω. — κοσκινενω, 
 πτυαζω. 
 
 ΑΊκμητηρ. ventilator, one that winnows corn. 
 Also, Αικμητής,οΰ.δ. (Niccenet. An. i. 416.) 
 πνοι\] ΰπό Χιγνρ -rj και Χικμητηρος ερωή. Ν. 590. 
 
 Αΐκνον, Αεϊκνδν. cuna. 2. vannus, cribrum. a 
 cradle. 2. a winnowing fan. Also, an osier 
 basket, in which offerings were borne on 
 festivals of Bacchus, &c. Hence, ΑικνΊτης. 
 δ. an epith. of Bacchus. {Orph. H. 51. 3.) 
 The bearers of the ΧΊκνον were Αικνδφοροι, 
 Callim. 6. 127. ουκετι δηρδν εκείτο μένων ιερψ 
 ενΙΧικνψ. Horn. Merc. 21. Syn. Έπαργανον. 
 2. Χικμητηριον, πτυον, κοσκινον. κάνουν. 
 
 ΑικρΧφΧς. adv. oblique, obliquely ; askant. 
 Χικριφις α'ΐξας' κομισεν δ' Αντήνορος υιός. {SJ. 
 463. Syn. Λεχρις, πΧαγιως, Χοξως, σκοΧιο)ς, 
 καρσιως, εγκαρσιως, οΧισθηρως, δοχμια. 
 
 ΑΧκυμνΧδς. Ν. P. frater Alcmenes. II. Β. 663. 
 Also, the name of one of Eurip. plays ; in 
 which a catastrophe by lightning occurs. 
 Hence, the allusion of Aristoph. Av. 1242. 
 καταιθαΧωσει σου Αικυμνιαις βοΧαίς. 
 
 ΑΧΧαιά, ας. η. urbs Phocensium. a town in 
 Phocis. ο'ί τε ΑιΧαιαν έχον πηγής επι Κηφι- 
 σοϊο. Β. 523. 
 
 ΑΧΧαιδμαι. poet, cupio, festino. to be eager, 
 or in haste, for. ώς δ' δτ ανήρ δορποιο Χι- 
 Χαιεται,φτε πανήμαρ. ν. 31. Syn. Έπιθνμεω, 
 προθϋμεομαι, επιποθεω, σπουδάζω. 
 
 ΑΧΧνβαιον. το. Lilybseum. a promontory of 
 Sicily. Orph. has ΑΧΧϋβαϊος. adj. See Schnei- 
 der, αυτ-άρ επει ΑιΧυβαΙον επεσχομεν ηχετα 
 πορθμόν. Orph. 1248. 
 
 ΑΧμενηδχος. qui portum habet. within a ha- 
 ven, γναμφαν Αμαζονιδων εκαθεν Χιμενηοχον 
 ακρην. Apoll. 2. 965. 
 
 ΑΧμειήτης, Leon. Tar. An. i. 235. ΑΧμενορμ'ι- 
 της. δ, Satyr. Thyill. ib. ii. 277. ΑΧμενοσκο- 
 πος. δ ή. qui portum incolit, vel custodit. 
 inhabitant, or guardian, of the harbour, fern. 
 ΑΧμενήτΧς. ΑΧμενΊτΧς, Χδδς. ή, Anthol. ποτνια 
 Μουνυχιη, Χιμενοσκοπε, χαΤρε Φεραιη. Call. 
 3. 259. 
 
 ΑΧμην. portus. a sea-port ; harbour, και τ' εφ' 
 αλός ποΧιής κεχνται Χιμ'εσιν τε και ακτάϊς. 
 Μ. 284. Syn. Όρμητηριον, καταπΧοος. Ερ. 
 Αμφιδυμος, ακΧυστος, ακύμαντος, γΧνκυς, 
 ευκταίος, ευορμος, πανορμος, κοίλος, ποΧυ- 
 
400 
 
 Λ Ι Ν 
 
 βενθης, ναυλοχος, φαμαθωδης, χαλεπός. 
 
 ΑΊμηρδς. famelicus. hungry, τον δε τεδν, 
 βουκαϊε, πρέπει λιμηρδν έρωτα Μΰθισδεν τα~ 
 ματρί. — Theoc. 10. 58. Syn. Πτωχός, 
 πενιχρός, πειναλέος. 
 
 Αιμναι, ων. αι. locus Athenis, ubi stabat Λ?7- 
 vawv. a place at Athens, where the festival 
 of Bacchus was held, and dramas w.ere ex- 
 hibited. The Deity was hence called, Αιμ- 
 ναϊδς, Call. fr. 280. and Αιμνητης. Αιοννσον 
 εν Αιμναισιν ιαχησαμεν. Ran. 216. 
 
 Αιμναΐος,ά,ον. palustris. frequenting• marshes; 
 presiding over lakes, fern. Αιμνάς, άδος. 
 ΑιμνήτΧς, Χδδς. r). (Theoc. 5. 17. — 2. 56.) 
 λιμναία κρηνών τέκνα. Ran. 211. i?r. 
 
 Αιμνη. stagnum, palus. 2. mare, a marsh, 
 pool, lake. 2. the sea. ενθορε μειλανι ποντψ, 
 επεστοναχησε δε λίμνη. Ω. 79. Syn. Έλος, 
 τίφος, σηραγζ. 2. θάλασσα, ποταμός. 
 
 ΑιμνΧσΧος. JBatr. 221. ΑιμνδχάρΧς. ib. 211. 
 names of frogs. 
 
 Αιμνοφϋης. in palude natus. grown in a marsh. 
 ουκ ατερ άγκιστρων, λιμνοφυή δονακα. Ερ. 
 άδ. 128. 
 
 Αψνωρειά. una Nerei'dum. a Nereid. II. Σ. 41. 
 
 Αίμος, δ, Dor. ή. fames, hunger. Hence, ΛΙ- 
 μοθνής, ήτος. δ η. dying of hunger. {Agam. 
 1283.) AT μοφδρευς, Αιμοφόρος. causing 
 hunger. (Pallad. An. ii. 412.) δίψα τε και 
 λιμδς, βλαβεται δε τε γουνατ ιόντι. Τ. 167. 
 τα πράτα πειρασεϊσθε τάς λι/χοΰ" κακώς. Α- 
 charn. 743. Syn. Πείνα, πεινη, σιτοδεια. Ερ. 
 Ατερπης, αργαλεος, ανιηρος, αιάνης, πτολι- 
 πορθος, πικρός, στονοεις, χαλεπός. 
 
 ΑΊμωττω,νεΙ-σσω. esurio. to hunger, λιμωτ- 
 των, ει μή στερζε παλινδρομιαν. Phanias, 
 An. ii. 53. 
 
 Αϊναγρΐτης. retibus captus. caught in a net. 
 αιθυιοθρεπτος, πορκεων λιναγρετης. Lye. 237. 
 
 ΑΧνεδς, εά, εον. (Ορρ.) contr. Αίνους, η, οΰν. 
 Αϊνεργης. ex lino factus. made of flax ; 
 twine, etc. δπου λινεργ?;ς κλώσις έλκυσε 
 πίκρα. Lye. 716. 
 
 Αϊνευς, εως. δ. mugil. a mullet. Hesych. 
 
 ΑΧνευτής, ου. δ. piscator. a fisherman. Άρπα- 
 λιων δ πρεσβυς, δ πάς ρυτις ων, δ λινευτης. 
 Antip. Sid. An. ii. 9. 
 
 Αίνοδεσμδς. ΑΧνδδετος, Iph. Τ. 1043. ΑΧνο- 
 ζενκτδς, Ορρ. ex lino vinculum habens. 
 fastened with ropes, or cords, λινοδεσμφ 
 σχέδια. Pers. 68. 
 
 Αϊνδθωρηξ. thoracem habens lineum. with 
 linen cuirass, αλλά πολύ μειων' ολίγος μεν 
 εην, λινοθωρηξ. Β. 529. 
 
 ΑΧνοκλωστδς, ου. δ η. epith. coli ; per quern 
 linum netur. that by which thread is spun. 
 (JEp. άδ. 524.) Αΐνδπίπλδς. wearing linen. 
 (Philipp. An. ii. 214.) ΑΧνοπλδκος. retia 
 texens. a fisherman. (Nonn.) ΑΧνοπλύνης, 
 εδς. of washed linen. (Soph, fr.) ΑΧνοστρο- 
 φδς. of twisted thread. (Ορρ.) ΑΧνουλκος. 
 s.s. as ΑΧνοκροκδς. (Ton, Athen. 451.) 
 
 ΑΧνΰκροκδς. e lino textus. woven from flax. 
 ναϋς δπως ποντιοις πεισμασι Αινοκροκον 
 
 Α Ι Π 
 
 στελλων φάρος. Hec. 1084. 
 
 ΑΧνδν. linum, chorda, etc. flax ; any thing- 
 made of flax ; linen thread ; cords ; a fish- 
 ing-line ; a net ; string of an instrument; 
 sail-cloth, κωεά τε, ρηγός τε, λινοιό τε λεπ- 
 τδν άωτον. Ι. 657. Syn. Κλωστηρ, λινοδεσ- 
 μος, δρμ'ια. δικτυον. ϊστιον. Ερ. Ευπλεκ-ες, ευ 
 κλωστον, ευστοχον,ευτροχαλον, ειναλιφοιτον. 
 
 ΑΧνοπδρος, ου. δ η. per velum transiens. pene 
 trating sails, λινοποροις αυραις — Iph. Τ. 41 1 
 
 Αινοπτάδμαι. intente et curiose observo 1 . to 
 watch carefully, τους λόφους σειων εγώ 
 εστηκα λινοπτωμενος. Pac. 1178. 
 
 ΑΓνοπτερος. ΑΧνοπτερυξ, υγδς. δ η. Ορρ. li- 
 neas habens alas, i. e. vela, with sails of 
 canvass, λινοπτερ' εύρε ναυτίλων οχήματα 
 Prom. 467. 
 
 ΑΧνορράφης. lino consutus. epith. of a ship 
 See Αινοπτερος. λινορραφης τε - Αομος — 
 iEsch. Supp. 140. 
 
 ΑΧνος, ου. δ. Linus, the name of many famous 
 in Greece. 2. a song ; so called from the 
 old Bard, γράμματα μεν τον παϊδα γερωι 
 Αίνος εζεδιδαξεν, Υιός Απόλλωνος, — Theoc 
 24. 103. 
 
 ΑΧνοστάσΧά, ας. η. retium collocatio. the 
 setting of nets, φειδώ κήν κωφαΐς, ξέϊνε. j 
 λινοστασιαις. Antip. Sid. An. ii. 23. 
 
 ΑΧνοστδλΧά, άς\ η. amictus lineus. linen dress 
 Man. 4. 344. 
 
 ΑΧνοφθδρος. lineam vestem perdens. destroy 
 ing linen, λινοφθοροι δ' υφασμάτων - Λα/α 
 δες. — Choeph. 25. 
 
 Αίπά 2 . by apoc. for Λιπαρά. Perhaps, fron 
 an obsol. nominat. λιψ, λίπος, oil; fat. re! 
 £έ λοεσσαμενω και αλειψαμενω λιπ' ελαιψ. Κ 
 577. αυτάρ επειδή πάντα λοεσσατο και λιπ 
 αλεψεν. ζ. 227. 
 
 ΑΧπαζω. nngo. to anoint, γυϊά τε πάντα λι 
 παζε. — Nic. Th. 1 12. Syn. Αλείφω, χρίω. 
 
 ΑΧπαινω. pinguefacio. to fatten ; enrich * 
 φασιν Απιδανον γυας λιπαινειν. Hecub. 452} Λι 
 Syn. Αρδεύω, ποτίζω, διαπιαινω. 
 
 Αίπαξδς. urbs ad sinum Thermai'cum. Heron 
 vii. 123. a town on the east of the G. ο 
 Salonica. αγχοθι Παλλήνης τε και ευνδροι 
 Αιπαξου. Orph. 154. 
 
 ΑΧπάρά. insula una ex iEoliis, sen Vulcaniis 
 qua? etiam ΑΧπάραι. JEn. viii. 417. Lipari 
 which gives name to a cluster of islands 
 north of Sicily. Archestr. Ath. 105. Hena 
 Vulcan is called Λΐπ-αραΤος. — Ερως δ' ap 
 και Αιπαραιω - Πολλάκις Άφαιστοιο σέλα 
 φλογερωτερον αιθει. Theoc. 2. 133. 
 
 ΑΧπάραμπυξ,ΰκος. δ ή. pulcro redimiculo oil"» 
 
 «Si 
 
 1 This is usually interpr. " retia speculor 
 to watch the nets. But the 1st syll. οΐλινοπτα. 
 μένος is long, according to the verse ; an 
 therefore I would trace its origin to λίαι 
 rather than λίνον. See Steph. Thes. 580( 
 c. last edit. 
 
 2 The word occurs in prose. Thucyd. i. C | 
 iv. 68. 
 
 
 
Λ Ι Π 
 
 natus. with a brilliant fillet. 2. It is applied 
 -, to the crowning of a goblet w T ith wine, oi dt 
 ι θασιαν ανακυκώσι λιπαραμπυκα. (Pceon. Te- 
 
 tram.) Acharn. 671. 
 
 ,ίϊπάρεω l . assiduus sura, to be earnest, or 
 .importunate. Ηεηοβ,ΑΊπάρης,εός.όή. (Soph. 
 .El. 451, 1378. Lysist. 673.) assiduous ; per- 
 severing•, και του με χρείας ώδε λιπαρεΊς τυ- 
 .,χεϊν ; (Ed. Τ. 1435. Β. Syn. Προσλϊπαρεω, 
 {Τταρακαλεω,εΚαιτεω. Ρηε. Πολλά, π αντί θυμφ 
 \^λιτανενειν. Pind. 
 ; Χπάροζωνος. splendide cinctus. with brilliant 
 
 girdle, ώ λιπαροζωνου Θυγατερ-Αελιου Σελα- 
 tiinua. Phoeniss. 180. 
 ,.ΐπάροθρόνός, όν. pulcram sedera habens. 
 
 with splendid seats, λιπαροθρονοισιν ήμενας 
 
 pr' εσχαραις. Eumen. 804. 
 \,ϊπάροκρηδεμνός. See Αιπαραμπνζ. τήνδειδε 
 ^προμολονσα Χάρις λιπαροκρηδεμνος. Σ. 382. 
 
 Χπάροπλόκαμός. cui nitida est coma, with 
 ^shining hair, αντίκα δ' ε~ιλ' Ατην κεφαλής λι- 
 ψαροπλοκαμοιο. Τ. 126. Syn. Βαθνπλοκαμος. 
 Ιϊπάρ'οχροος. Αϊπάροχρως. nitido corpore 
 
 rjDragditus, with shining skin, χάϊρε Σελαναια 
 
 <ιπαροχροε° χαίρετε δ' αλλοι-Αστερες — Theoc. 
 
 >. 165. 
 
 ίπαρός. pinguis, nitidus. 2. pulcer, praecla- 
 
 'us. fat; shining, thence, beautiful ; splendid; 
 
 excellent, adv. Αϊπάρώς. (Od. δ. 210.) 2. και 
 υπό σκηπτρψ λιπαράς τεΧεουσι θεμιστας. 
 
 . 156. Syn. ΊΤιων, χριστός, ευτραφής. 2. 
 
 ^αλος, λάμπρος, ενδοζος. 
 παυγης, Orph. Η. 17.2. Αΐποφεγγης,Μιΐ86Β. 
 
 !38. lumine destitutus. failing in light ; dark. 
 
 ίϊποβλεφαρός, Nonn. blind. Αϊπόγνιος, Phi- 
 Jpp. An. ii. 231. lame. Κίπομαστός, Nonn. 
 _reaned. Αϊπόμητωρ. Philipp. ibid, quitting 
 
 ts mother. Αίπόναντης, Theoc. 13. 73. de- 
 serting one's ship. Αϊπόπαις, Maneth. 4. de- 
 , erting a child. ΑΊποπνόυς, contr. Αϊποπνονς, 
 ^Emilian. An.ii.275. wanting breath ; dead. 
 
 ,ΛΤΓορρΊνος, Nic. At. 537. without, i. e. with 
 
 ' soft. skin. Αϊποσαοκης, Macedon. An. iii. 
 15. without flesh; lean. Αϊποσκϊός, Nonn. 
 
 oith. of twilight. Αΐποστΐφάνος, Paul. Sil. 
 
 Ln. iii. 84. falling from a chaplet. ΑΧποτρϊ- 
 
 ης, Carphylid. ib.ii. 401. bald. All the above 
 
 ijectives are derived from ελιπον, aor. 2. 
 
 f Αείπω, to leave, to quit, to fail. 
 
 ^ερνητης, Αϊπερνής. pauper, a poor fugi- 
 ve ; a refugee, ουδέ λιπερνητης κενεψ και 
 
 ίερδεί μοχθώ. Macedon. An. iii. 120. Syn. 
 
 τωχος. 
 
 τός.το. pinguedo; adeps. fat; ointment, ov 
 
 , 7τος Απολλϋ)νος αποσταζονσιν εθειραι. Call. 
 
 39. Syn. Κνισσα, ονθαρ, αλοιφή, δήμος. 
 
 το-ψΰχεω. anima deficio. to faint ; swoon 
 
 jvay. ήσαν δε πληγαί' καιριαν δ' ειληφεναι 
 , ίξας, καταπίπτει, και λιπο-φυχειν δοκών, 
 
 |J Neither the verb, nor adjective, must be 
 
 ^founded with any connected with λϊπά- 
 
 j-A for they differ in quantity and in signifi- 
 
 Λ I Τ 401 
 
 j Εκείτο νεκρός ola μετά τών ιχθύων. Xenarch. 
 
 ! Ath. 225. 
 ΑΧποω. pinguis sum. to fatten, αυτομάτως δ' 
 ομαλή τε και ου περίεργα λιπώσα Σαρξ — Da- 
 moch. An. iii. 70. 
 Αιπτω. cupio impense. to desire earnestly. 
 ~Νηϊάδες κομεονσι, τεον λιπτοντα γάλακτος. 
 Apoll. 4. 813. Syn. Έπιθϋμεω, επιποθεω, 
 λιλαιομαι. 
 Αϊρος, ν. ΑΓρο'ς• s. s. as Αναιδής, λιρος εγώ, τι 
 
 δε σοι τονδ' επεθηκα φοβον ; Call. jr. 229. 
 ΑΊς.δ. See Αεων, Αεαινα. εν νεμε'ι σκιερψ' επί τε 
 λϊν ηγαγε δαίμων. Α. 480. Ερ. Αγριος, αίνος, 
 εριβρομος, ηνγενειος, ορεσκψος, ονρεσιφοιτος, 
 σιντης. 
 ΑΊς. tenue linteum. fine linen. — υπό λίτα 
 πετασσας-Καλόν, δαιδαλεον — α. 131. εν κλι- 
 σιησι δε θεντες, εανφ λιτ'ι κάλυψαν, ψ. 254. 
 
 Λ7ς•. for Αισσή. See Αισσός. πετρη γαρ λίς 
 εστί, περιξεστιΐ εικυϊα. μ. 79. 
 
 Αισπος. attritus usu ; gracilis, worn smooth. 
 ένθεν δη στοματουργός επών βασανιστρια, 
 λισπη Γλώσσ,— Ran. 826. Β. 
 
 Αισσόμαι. Αϊταινω, Eur. Elec. 1215. ΑΊτα- 
 νευω, II. Χ. 414. Αϊτομαι, Π. 47. supplico. 
 to beseech ; entreat, μητερ' εμην' ή δ' αιεν 
 εμε λισσεσκετο γουνών, ΐ. 451. Syn. Αιτα- 
 νευω, αιτεω, λ'ιπαρεω, ικετεύω, δέομαι, αντί- 
 βολεω. 
 
 Αισσός, λισσή, (in Horn, λις) λισσόν. Isevis. 
 smooth, fern. Αισσάς, άδος. {Apoll. 2. 731.) 
 εστί δε τις λισσή, αιπεϊά τε εις άλα πετρη. 
 γ. 293. See Αεϊος. 
 
 Αιστρευω. complano. to level ; to dig about, 
 λιστρευοντα φυτόν' ρυποωντα δε έστο χι- 
 τώνα, ω. 226. Syn. Όμαλιζω, περισκαπτω. 
 
 Αιστρον. scaphula ad complanandum solum. 
 an instrument for smoothing, or, levelling; 
 a shovel. Hence, Αιστρωτός, ή, ov. made 
 even; levelled. (Nic. Th. 29.) λιστροισιν 
 δαπεδον πυκα ποιητοΊο δομοιο-^,νον' — χ. 455. 
 Syn. Κορηθρον, ζνστηρ, σκάφων. 
 
 ΑΧτάνός. ΑΧτησΧός, Nonn. precatorius. sup- 
 plicatory, ιϋζε δ' ομφάν, ονρανια°Μελη λι- 
 τανα θεοΐσι, — iEsch. Supp 816. 
 
 Αϊταργιζω. celerigradu proficiscor. to hasten. 
 εϊθ' όπως λιταργιουμεν οικαδ' ες τα χωρία. 
 Pac. 562. Syn. Σπεύδω, εγκονεω. 
 
 Αϊτή. ί/. supplices preces. prayer; entreaty. 
 Αϊται, ών. αι. Supplications for pardon, are 
 personified as Daughters of Jove, to denote 
 their efficacy, II. I. 498. Orph. 106. τονς δ' 
 επει ευχωλφσι λιτησ'ι τε εθνεα νεκρών -Έλλι- 
 σαμην — λ. 34. Syn. Έυχη, δεημα, δεησις, 
 παρακλησις. Ερ. Οξυγοος, πανδικος, χειρο- 
 τονος. 
 
 ΑΊτος. tenuis, vilis, simplex, small, trifling, 
 frugal, unadorned, adv. ΑΊτώς. (Isidor. An. 
 ii. 474.) ο-φομεθ', ώ Έκαεργε, και εσσομεθ 
 ουποτε λιτοί. Call. 2. 11. Syn. Ολίγος, φί- 
 λος, εντελής, ασκευαστος, απλούς, αποικίλος. 
 
 Αϊτονργος. maledicus. mischievous, την δ' εκ 
 κυνός λιτονργον,αντομητορα.'&ΐνο.. περιγυνΑ2. 
 
 ΑΤτρά. ή. libra; pondusxii. unciarum. a pound 
 
 3 F 
 
402 
 
 Λ Ο Γ 
 
 weight, adj. Αΐτράϊός, Λιτρϊαϊός. (Pallad. An. 
 ii. 415.) εν και σιλφιοεσσαν οποϊό Τί μοιρίδα 
 λιτρην. Nic. ΑΙ. 329. 
 
 Λϊτρόν, ον. το. Att. for ΊΧιτρον. ηε Χιτρον, τό τε 
 φυΧΧον εναλδομενον πρασιφσι. ib. 532. 
 
 ΑΊτυερσης. Lityerses, fil. Midse. the com- 
 poser of a song• used by rustics, φδοντα Ai- 
 τνερσην απ' άριστον τέως. Menand. Τζ,αρχηδ. 
 
 Λιχην, ήνός. 6. impetigo, a scab, or, tetter. 
 Χιχήνας εζεσθοντας αρχαιαν φυσιν. Choeph. 
 279. 
 
 ΑΤχμαζω, Hes. a. 235. med. Αιχμαζόμαι, Νϊ- 
 carcli. An. ii. 349. Λΐχμάω. lingo, to lick. 
 οφεσι κατεζωσαντο Χιχμώσιν γεννρ. Bacch. 
 697. Syn. ΑποΧιχμαω, Χειχω, λιχνενω. 
 
 ΑΤχμηρης. exserta lingua os lingens. protrud- 
 ing the tongue, like snakes. Nic. Al. 37. 
 
 ΑΊχνευμά. το. cupedise. dainties. Sophron. 
 Ath. 86. 
 
 Κΐχνός, η, ov. gulosus, avidus. dainty ; greedy; 
 curious. Αιχνόβόρος μυς, Antiphil. An. ii. 
 ] 75. αιθε γαρ, ώ κονροισιν επ' όμματα Χιχνα 
 φΐ-ροντες. Call. fr. 107. Syn. Ααφνστιος, 
 Χαιμαργος, ποΧνπραγμων. 
 
 Αιψ,λίβος.ύ. Libs, Africus ventus. the south- 
 west wind. Theoc. 9. 1 1 . — 2. ή. petra, wide 
 aqua stillat. a rock, from which water drips. 
 3. s. as Χφάς. 4. s. as Χοιβή. 4. και τοΤς τοι- 
 οντοις ούτε κρατήρος μέρος ΈΊναι μετασχεϊν, 
 ου φιλοσπονδον Χιβός. Choeph. 289. 
 
 Λι-ψονοϊά. ή. urinandi libido, the want to 
 make water, ει Χιμός, ή διψη τις, ή Xixpov- 
 ρια. ib. 754. 
 
 Λοβός, ima auris pars, lobe of the ear ; or, 
 liver, εν δ' apa έρματα ήκεν εντρητοισι Χο- 
 βοϊσι. #. 182. 
 
 ΛοβρΊνη. epith. Rheee. Nic. Alex. 8. 
 
 Αόγάδες, or, Λόχ. albugo oculorum ; oculi. 
 the eyes. aXXa τεών Χογαδων ποΧΧόν αφαν- 
 ροτερην. Paul. Sil. An. iii. 76. αυγαζειν κα• 
 θαραΊς ον δύναται Χοχασιν. Call. fr. 132. See 
 Nic. Th. 292. Exp. Οφθαλμοί, όμματα, οσσε. 
 
 Αόγάρΐον, Theognet. Ath. 104. ΛόγΧδϊόν. dim. 
 of Λόγος. aXX' εστίν ήμϊν Χογιδιον γνωμην 
 έχον. Vesp. 64. 
 
 Λόγάς, άδος. ή. delectus, picked ; chosen, ει 
 Χογάδα στρατιήν ωλεσεν ημίθεων. Archias, 
 An. ii. 95. 
 
 Λογίζομαι, reputo. to reckon ; consider, ευ- 
 φραίνε σαντόν, πίνε' τον καθ' ημεραν Βιον 
 Χογιζον σον' τα δ' αΧΧα της τύχης. Alcest. 791. 
 Syn. ΑναΧογιζομαι, νομιζο), σκέπτομαι, ενθυ- 
 μούμαι. 
 
 Λογικός, ή, ον. ratione prseditus. rational. 
 — οί ΧογικοΙ δε Ύών αΧΧων ζωών τουτ εχομεν 
 τό πΧεον. Strato, An. ii. 378. 
 
 Λόγων, oraculum. an oracular saying, φρα- 
 ζεν, Έρεχθειδη, Χογιων δδόν, ην σοι ΑποΧ- 
 Χων-Ιαχεν — Equit. 1012. Syn. Μαντεΐον, 
 χρησμός, θεοπροπιον, θεσφατον. 
 
 Λόγιος, α, ον. peritus, desertus. intelligent ; 
 eloquent, pi. Λόγίοι, ων. οι. prose-writers ; 
 historians, και Χογιοις καϊ αοιδοϊς. Pyth. 1. 
 183. 
 
 Λ Ο Ι 
 
 Λογισμός, ratiocinatio. calculation ; reason- 
 ing. Χογισμόν ενθεις Ty τεχντρ Και σκεφιν, 
 ώστ ηδη νοεϊν. Ran. 1004. See Eur. fr. Ale- 
 men. 9. Syn. ΑναΧογισμος, σκεψις, επινοια, 
 Χογος, φρην, φροντις, ψήφος. 
 
 Λογιστής, ου. δ. Anac. 32. 6. Ό Λογιστικός,! 
 Ερ. άδ. 91. Λδγιστόνόμος, Man. 4. 160 J 
 calculator, one who computes, or, takes 
 account of. 
 
 Αόγογράφος. librorum scriptor. an author, 
 ποΧΧψ γ' αμεινων, ως εοικας, ήσθ' αρα ΛογοΛ 
 γράφος η μάγειρος. — Alex. Ath. 383. 
 
 ΛογοΧεσχης, ον. ό. blatero. a prater. LuciW 
 An. ii. 323. 
 
 Λογόποιημά.το. figmentum. a fabrication, εγ 
 τέως μεν ψομην τάς Γοργονας-ΈΧνα'ι τι Χογο- 
 ποίημα' — Antiph. Ath. 224. 
 
 Λόγος, verbum, ratio. 2. rumor, &c. a word 
 speech, discourse, reason, saying, ηστό τε 
 και τον έτερπε Χογοις, επί δ' έΧκε'ί Χνγριμ 
 Ο. 393. Syn. 'Ρήμα, ρήσις, έπος, μύθος, Χεζ 
 ις. 2. βαζις, ανδη. φήμη, γνώμη. Ερ. Λγα• 
 νος, αληθής, αρχαίος, δημόσιος, ετνμος, κοινός 
 μειλίχιος, σπουδαΛος, κακηγορος, κρνπτος, δα 
 κεθϋμος, ευχάριστος, εντραπεΧος, ένορκος 
 ενορκιος, μάταιος, κακούργος, κακοθρους, με 
 Χισταγης, πικρός, πτεροεις, θεοπνευστος, χα 
 μαιπετης, φιλόμουσος, οικτρός, ονειδιστηρ 
 πεζός, επιτνμβιος, ποιητος, ψευστης, τεθηγ 
 μένος. 
 
 Λόγχη. Λογχίς, ΐδος. ή. Also, Αογχωτόν. tc 
 Agath. An. iii. 44. lancea. a spear, or jave 
 lin. — Adj. Αογχίμος, η, ov. Again. 405. Con, 
 pounds, Λογχοποιδς. Bacch. 1206. Λογχό 
 φόρος. Hec. 1095. σειοντες Χογχας' θυμού ι 
 επΧητο έκαστος. Batrach. 166. και κυνεαν, κο 
 ταν θηροφονον- Λογχιδ' — Lycoph. Ath. p. 67( 
 e. Syn. Καμαζ, ακόντων. 
 
 Λόετρόν,Αουτρόν. lavacrum, balneum, a was! 
 ing-place; a bath. Hence, Αοετρόχοός, fclot 
 the purposes of bathing ; (II. Σ. 346.) Αι 
 τρόχόός, attending upon a bath. (Callim. 
 1.) ου θέμις εστί Χοετρα καρηατος άσσον ικε 
 θαι. Ψ. 44. Syn. Λουτρών, βαΧανεΙον, πΧνν( 
 Ερ. Καθαρον, θερμον, Χνσιπονον, ειναΧιο 
 ορεσσιχντον. 
 
 Λόεω. s. as Λονω. αλλ' δτε δη μιν εγώ εΧοεν 
 και χρίον εΧαιψ. δ. 252. αντην δ' ουκ αν εγω 
 Χοεσσομαι' αιδεομαι γάρ. ζ. 221. 
 
 Αοιβάσϊον.το. Αοιβΐς, ϊδος. ή. vas libatoriui 
 a cup for making libations, χειρονιβα, Χοιβ 
 σια, λέβητες χαΧκεοι. Epicharm. Ath. 308. 
 
 Λοιβη. libatio. wine, etc. poured out in acts 
 devotion, λοιβής τε, κνισσης τε, τό γάρ Χαχ 
 μεν γέρας ήμεϊς. Δ. 49. Syn. Έπιχυσις,προ& 
 μα. Ερ. Ακρητος, αϊματοεσσα, ευ'ιερος, μελ 
 ταγής, τανροθυτος, οινηρα. 
 
 Λοιγαϊος,οτ,Αϋγ. lugubris. mournful. Li/c.9] 
 
 Λοιγως. pernitiosus. fatal; grievous, ή δ?) Χ 
 για έργα ταδ' εσσεται, ουδ' ετ ανεκτά. Α. 57 
 Syn. Ολέθριος, οΧοος, βλαβοεις, αλιτηρι 
 επιφθορος, Χϋμαντηριος. 
 
 Λοιγός. pernities. destruction, βουλεται avn 
 σας ήμΊν από Χοιγόν αμνναι. Α. 66. Sv 
 
Λ Ο Υ 
 
 Λ Ο Χ 
 
 403 
 
 ■Ι Ολεθρος, φθορά, δηλημα, θάνατος. Έΐ'.Αεικης, Ι φ 
 
 . αίνος, μιαιφονος, πικρός. 
 Αοιδδρεω, Αοιδορεδμαι. convitior. to revile ; 
 .abuse, δ λοιδορών γαρ, ην υ λοιδορουμενος 
 Μη προσποιηται, λοιδορεϊται Χοιδορών. Phi- 
 \ lem. Syn. Αενναζω, βλασφημεω, επηρεάζω, 
 κακορροθεω. Eur. επεσβοΧεω Χνγρα. Lye. 
 διασύρω, ονειδιζω, ύβυιζω. 
 ίοιδορϊά, ας. ?). Pallad. An. ii.431. Αοιδδρισ- 
 \μός, or, Αοιδδρησμδς. convicium. abuse ; 
 invective, a. χά> Χοιδορισμός ; b. Αισχύλου 
 κεύριπιδου. Ran. 770. Syn. Αοιδορημα, δυσ- 
 φημια, διασυρμός, διαβοΧη, ύβρις, όνειδος, 
 ι,οιδορος. maledicus. reproachful; slanderous. 
 ,ουδένα Χυπησας, ου Χοιδορα ρήματα πεμψας. 
 cEp. άδ. 699. 
 
 οιμδς. pestis. pestilence, adj. Αοιμϊκδς, (Lye. 
 1Ί205.) ει δή ομού πολεμάς τε δαμφ, και λοιμδς 
 Αχαιούς. Α. 61. Syn. Ανμη, νόσος, διαφθο- 
 jffla. Ερ. Τ$ΐ]κεστος, φθϊσιμβροτος, φθορο- 
 ίαποιος, εξώλης, θανατηφόρος. See II. Α. 382. 
 \\md. Τ. 25, 169. 
 
 κφπος,ή, δν. reliquus. remaining; the rest. 
 Φ&πλάν δυο τάς Χοιπάς διδυματοκος αιγάς αμελ- 
 οογω. Theoc. 5. 84. Syn. ΐίεριλοιπος, ύπο- 
 κΑοιπος, άλλος. 
 
 Μοισθήίος. Αοισθϊδς, Αοϊσθδς, II. Ψ. 785. Αοισ- 
 
 Μοτάτος, Hes. θ. 920. postremus. the last. 
 
 p-Hence, Αοισθδγενεθλδς. 6 ή. the last-born ; 
 
 youngest. Cyr. Αντϊλοχος δ' apa δή λοισθηϊον 
 
 ψ,κφερ' αεθΧον. ψ. 785. πυρ εξικηται λοισ- 
 
 vepfeov. Pyth. 4. 474. Syn. Εσχατος. 
 
 οισθϊδν.αάν. postremo. at last. Χοισθων ουκ 
 
 ^νεικε τοσαν φΧογα τάς Κυθερειας. Theoc. 
 
 13. 16. Syn. Αη, τέλος. 
 
 ρκρίς, Χδδς. ή. Locris. ΑοκροΊ. οι. Locrians. 
 
 ιλλ' εισίν έτεροι της Αοκρίδος Οπουντιοι. 
 
 Αν. 152. Αοκρών, οι ναιουσι περην ιερής 
 
 ''ϋ,νβοιης. Β. 535. Ερ. Αγχέμαχοι, επιζεφυριοι. 
 
 Μοζΐάς, ου.δ. nom. Apollinis. a surname of 
 
 A .Apollo, from the obliquity, or ambiguity, of 
 
 β, \ lis oracles, ου γάρ τι σοι ζω δούλος, αλλά 
 
 ίβλοέφ. CEd. Τ. 418. See Isthm. 7. fin. 
 
 irl οξύς. obliquus. oblique; crooked. Hence, 
 
 ιλιιΑοξωσΐς, εως. ή. (Synes. An. ii. 449.) Also, 
 
 Υοξδβάτης. δ. (Batrack. 286.) and Αοξοτρδ- 
 
 Ης, ϊδδς. η. (Ερ. άδεσπ. 564.) Χοζόν οφιν 
 
 •αι μούνον έχων ξίφος. — Call. Ερ. 25. Em. 
 
 >ΥΝ. Αεχριος. 
 
 \)ξώ. Ν. P. a daughter of Boreas. Call. 4.292. 
 
 μπας, άδδς. ή. [Dimin. Αδπάδίδν. Plut. 812.] 
 
 patina, a flat dish. Hence, Αδπάδαρπάγϊδης,ου, 
 
 1p. άδ. 110. Αδπάδδφϋσητης, ου, Mnesi- 
 
 wch. Ath. 338. a glutton; a parasite, δικιδιον 
 
 •μικρόν φαγοιμ' αν, εν Χοπάδι πεπνιγμ'ενον. 
 
 /esp. 509. Syn. Χυτρά, τηγανον, λεκάνη. 
 
 ίπος. cortex, shell ; rind ; bark, οίον τε 
 
 ^ψομυοιολοπον κατά ισγαλεοιο. γ. 233. Syn. 
 
 \επις, λεπος, λοπισμα, φλοιός. 
 
 ιυτρδδάϊκτδς. in latrina caesus. slain in a 
 
 jath. Χουτροδα'ίκτος δ' ωλετ Αχαιών- Πολε- 
 
 ιαρχος ανηρ. Choeph. 1071. 
 
 „ ,ηντρδφδρδς, ου. δ ή. aquam ferens ad lavan- 
 
 Srium. supplying- water for a bath, Χουτρο- 
 
 
 ορου χλιδάς. Phcen. 358. 
 
 ΑουτρδχοΜ. aquam ad lavandum affundo. to 
 supply water for bathing. — θερμδν εκεΧθεν- 
 Ίίυμφαι Έρωτιάδες λουτροχοεϋσιν ύδωρ. M.8L- 
 nan. An. ii. 513. 
 
 Αουτρών, ώνδς. δ. balneum, a bathing- place. 
 See Αοετρον. θερμήν δ' ύπαί λουτρώνος αρ- 
 νευων στεγην. Lye. 1103. 
 
 Αουω. lavo. to wash, τον δ' Ήβη λοϋσεν, 
 χαριεντα δε εϊματα εσσε. Ε. 905. Syn. Αοεω, 
 απονιζω, νίπτω. Phr. Ακαματοιο poyci λοεσ- 
 σαμενος ποταμοΧο. Αροί!. 3. 1030. καλπισί 
 τ εκ ποταμών δροσον άρατε, θερμετε ο' ύδωρ. 
 Ran. 1339. ποτάμια δροσψ τεγγειν. Eur. 
 
 Αδφάω. cristam in capite gero. to wear a 
 crest, fig. to have bumps on the head, τί δ' 
 εστίν, ώ κακοδαιμον ; ου τί που λοφάς ; Pac. 
 1211. 
 
 Αδφίϊδν. cristarum repositorium. 2. theca 
 speculi. a case ; a casket, αυτήν κάθε ιρξαψ 
 ες λοφεΧον στρογγύλον. Nub. 752. 
 
 Αδφϊά. cervix. 2. eminentia. the mane; neck, 
 or, upper part. Whence, Αδφ'ϊητης. ου. δ. ep. 
 of Pan ; who frequents tops of mountains, 
 (Agath. An. iii. 46.) φριζας ευ λοφιην, πυρ 
 δ οφθαλμόίσι δεδορκως. τ. 446. Syn. Τρά- 
 χηλος, λόφος. 2. ακρωρεια, άκρον. Ερ. Αυτο- 
 κομος. 
 
 Αοφνΐς. η. fax. a torch, from the bark of a 
 vine, σάρκας καταιθων λοφνίσιν δομησατο. 
 Lye. 48. Syn. Αα'ίς, λάμπας. 
 
 Αδφδεις. turnulosus. hilly, εκ κορυφής λοφο- 
 εντι κατεσφρηγιζετο δεσμψ. Tryph. 68. 
 
 Αδφδποιδς. artifex cristarum galeae, a crest- 
 maker, εκεινονί γάρ τον λοφοποιδν ουχδράς; 
 Pac. 544. 
 
 Αδφδς, ου. δ. 1 . cervix. 2. suprema pars collis. 
 3. crista, the upper part of the neck, or, of 
 a hill ; the crest of a helmet. 2. ηδη ύπερ 
 πολιός, δθι Έρμάΐος λόφος εστίν. π. 471, 
 Syn. 1. Τράχηλος. 2. γεωλοφον, βουνος. 3. 
 χαίτη, επικράνον. 
 
 Αδφωσίς. cristatura. a crest, αλλά μεν τις ή 
 λοφωσίς εστίν ή τών ορνεων ; Αν. 291. 
 
 Αδχάγετης, Αδχηγετης, Αδχάγυς. cohortis 
 ductor. the leader of a λόχος, άνδρες γάρ 
 επτά, θούριοι λοχαγ'εται. Sept. Th. 42. επτά 
 λοχαγοί γάρ εφ' επτά πυλαις. Antig. 141. Β. 
 
 ΑδχαΧδς, ά, δν. clandestinus. secret, νοσφι 
 λοχαιου έρωτος' — Cyrus, An. ii. 454. 
 
 Αδχαω. Αδχαζδμαι, Euen. An. i. 167. insidias 
 pono. to place an ambuscade. o\ δ' δτε δη 
 ρ ικανον, δθι σφισιν εϊκε λοχήσαι. Σ. 520, 
 Syn. Αοχαζω, εγκαθιζω, ενεδρεύω. 
 
 Αοχεια, ας. η. Αδχευμά. το, Ion, 921. puerpe- 
 num. 2. partus, child-birth. 2. offspring. 1. 
 ή και λοχείας, ή νεκρού θιγ\ι χεροϊν. Iph. Τ. 
 382. Syn. Παιδοτοκια. 2. τόκος, κύμα. 
 Αδχεϊδς, Αδχϊδς. ad partum pertinens. per- 
 taining to child-bearing. Αρτεμις λοχεία, 
 Lucina. (Iph. T. 1097.) Hence, ΑδχεΊά. τα. 
 the place of one's birth, σε, τάν ωδινων 
 λοχιαν - Έίλειθυιαν, κ. λ. Ion. 452. 
 Αδχενω. act. & med. parturio. to briny forth. 
 
 3 f2 
 
404 
 
 Λ ΥΓ 
 
 αμβροσιη ελοχευσε Διός παϊδα Κρονιωνος. 
 Η Merc. 230. Syn. Κυεω, τίκτω, ωόινω. 
 ΑόχΊτης. manipularis. soldier of a cohort ; an 
 armed attendant, άνδρας λοχιτας, οι ανηρ 
 αρχηγετης; (Ed. Τ. 751. Br. Syn. Δόρυ• 
 φόρος, υπερασπιστής. ..... ι 
 
 ΑοχμαΓος. Αοχρος, Agath. An.m.44 sylves- 
 tris frequenting thickets. Μούσα λοχμαια, 
 -ποικίλη, μ& ής εγώ κ. λ. Αν. 737. i?. Syn. 
 Αοχμωδης, υλαΊος. 
 Αοχμη. dumetura. a thicket, ένθα δ αρ ενλοχ- 
 μν irvKivy κατεκειτο μέγας συς. τ. 439. Syn. 
 Ακάνθων, ύλη. τόπος σύμφυτος, θαμνώδης. 
 Ερ. Έυδενδρος, μελισσοβοτος, σκιερά, κυα- 
 νεη, ευπεταλος, φυλλας, ερημας, ερημονομος, 
 ορειας, ορεσσαυλος, τανυπρεμνος. _ 
 
 Αονος. cohors. a troop placed in ambush ; in 
 the old Poets. 2. a small body of infantry. 
 ούτε λοχονδ' tevai συν αριστηεσσιν Αχαιών. 
 Α. 227. Syn. 1. Αοχησις, ενεδρά, επιβου- 
 Χευσις. 2. ταζις, τάγμα, ουλαμος. ^ 
 Αοω. s. as Αοεω, Αουω. ες ρ ασαμινθον εσασα, 
 λο' εκ τρίποδος μεγαλοιο. κ. 361. 
 Αΰαϊος. See Βάκχος, δ λυσιφρων ΑυαΙος. Anac. 
 
 27 2. 
 Αΰγαΐο'ς. tenebrosus. darkling, ννχθ' υπό 
 
 χ/ ._ Αρο11.2. 1121. °rf£>™Pf™ 
 
 άομα λυγαιω νεφει. Herachd. 856. Syn. 
 
 Σκοτεινός, άδηλος, συννεφης, μέλας, σκιερός. 
 Αυγδάμϊς. dux Cimmeriorum. a Cimmerian 
 
 chief. See Spanhem. in Ι.— ηπειλησε-Αυγδα- 
 
 μις υβριστής. — Call. 3. 252. 
 ΑυΎδην.αάν. singultando. sobbing, λυγδην 
 
 εκλαον πάντες. -(Ed. C. 1621 Br 
 ΑυγδΧνΓος. Αυγδϊνος, Philodem. An. ιι. 87. e 
 
 lygdo confectus ; laevis, s. candidus. made 
 
 of white marble ; smooth, or, white as 
 
 marble, δειρή λνγδινεη, και στηθεα μαρμαι- 
 ροντα. Rufin. ib. 398. 
 
 Αυγδος,ου.ό. marmor Parium. a very white 
 marble, εκ τριχός άχρι ποδών Ιερόν θ αλός, 
 οϊά τε λυγδου Τλυπτήν, παρθενίων βριθομε- 
 νην χαρίτων. Posidipp. ib. 47. 
 
 Αυγιζω. flecto, torqueo. to bend ; to twist. 
 κήπε, tv θήν τον έρωτα κατευχεο, Δαφνί, 
 λυγιξεΐν. * Αρ ουκ αυτός έρωτος υπ αργαλεω 
 ελυγιχθης; Theoc. 1.97. Syn. Κάμπτω, 
 στρέφω, νικάω. 
 
 Αϋγισμος. ό. flexus. 2. cantus flexio. a twist ; 
 turn, or change, των αντιλογιών, και λυγισ- 
 μών, και στροφών. Ran. 787. Syn. Έπικαμ- 
 ■ώις. καμπή, παραλογισμός, συστροφη. 
 
 Αυ^κευς, εως, ηος. ό. Apharei filius. one ot 
 the Argonauts ; very sharp sighted. Also, a 
 river in Italy. {Lye. 1240.) χαίρετε Αυγκήος 
 γενεη τηλεκλειτοιο. Hes. a. 327. Phr. — Κεί- 
 νου γαρ επιχθονιων-παντων γενετ οξυτατον- 
 Ομμα, — Nem. 10. 116. 
 
 Ανγζ, γγος. ή. singultus, a hiccough. 
 
 Ανγξ, γκδς. ό or ή. lynx. Hence, Αυγκειός,α, 
 ον. quick-sighted, like a lynx. Posidipp. An. 
 ii. 50. Jac. η την αμορφον λυγκα, δυστοκον 
 δάκος. Eur.fr. inc. 172. Ερ. Αιολοο^ερμος, 
 βαλιά, ευγληνος. 
 
 Α Υ Κ 
 
 Αυγός. ή. vitex ; virga. a shrub ; supplyim 
 
 flexible twigs, like willow, osier, etc. Hence 
 
 Αυγοτευχης, εος. b ή. of wicker. (Crinag. An 
 
 ii. 147.) ειάσ. αυτάρ εγώ σπασαμην ρώπάςτ 
 
 λύγους τε. κ. 166. Syn. Οΐσος, ρ ψ, οισνο 
 
 Ερ. Ευστρεφης, μόσχος, απαλός. 
 
 Αυγοω. flecto. to bend, to tie. — κατ' αυχενν 
 
 άμνα λυγωσας. Antip. Sid. An. ii. 33. Sy> 
 
 Αναδεω, δεσμεύω. — κάμπτω, εγκαμπτω. 
 
 Αυγρος. difficilis; funestus. melancholy; doh 
 
 ful. νηπιος, ουδέ τε οι τογ επηρκεσε λυγρο 
 
 ολεθρον. Β. 873. ώς εντός εστη παις λύγρι 
 
 τοζευματος. Here. F.991. Syn. Αίνος, δεινό 
 
 κακός, λυπηρός, λευγαλεος, χαλεπός. 
 
 Αϋδϊά. η. sc. χθων. Lydia. See Bacch. 13, 2a( 
 
 264. Αϋδίζω. Lydos imitor. 2. cum Lyd 
 
 facio. to resemble, or, favour, Lydians. κ. 
 
 λνδιζων, καιψηνιζων, και βαπτομενος βατρί 
 
 χειοις. Equit. 520. 
 
 AuoWt. adv. Lydio more, after the Lydis 
 
 fashion. Cratin. Ath. 638. 
 Αϋδως. Αϋδδς. Lydius, Lydus. Lydian. Αυ< 
 γυναικι φασι νιν λατριν πονεϊν. Trach. 7 
 — Αυδιοις - Απυων εν αυλοϊς. ΟΙ. 5. 44. 
 Αϋδοι. οϊ. Lydi. the Lydians. Hence, Αϋδ 
 πάθης. debauched like Lydians. (Anac. ι 
 94. Fisch.) άβροδιαιτων δ' έπεται Αυδω 
 Οχλος. Pers.41. Ερ. Πολύχρυσοι, άβροβι 
 Phr. Ίερου Ύμωλου πελαται. iEsch. 
 Αυζω. singultio. to sob. είταλυζει, και δάκρυ 
 
 και λέγει προς τους φίλους. Acharn. 690. 
 
 Αυθρον. το. Αυθρος. ό, Antip. Sid. An. n. 1 
 
 pulverulenta sanies, gore. adj. Αυθροιδτ 
 
 (Antiph. An. ii. 205.) αίματι καϊ λυθ, 
 
 πεπαλαγμενον ενχεταασθαι. Ζ.268. Syn.B( 
 
 τος. Ερ. Αλγινοεν, ατερπες, φοινήεν, νήλε< 
 
 Αύκάβάς,αντός. 6. annus, the year. Hem 
 
 adj. fern. Ανκαβαντΐς, ϊδδς. (Philodem. Δ 
 
 ii. 87.) του δ* αυτού λυκαβαντος ελευσε: 
 
 ενθαδ' Οδυσσεύς, ξ. 161. Syn. Ενιαυτος. ετ 
 
 Αϋκάβητός.ό. a mount in Attica. Ban. 10^ 
 
 Αυκαινά, Ανκαινϊς, ΑύκΊς. η. lupa. a she-W( 
 
 a surname of Venus. Hence, Αυκαι 
 
 μορφός. ό η. (Lye. 482.) νυμφιδιη, συνδα> 
 
 θεών σκηπτοϋχε, λυκαινα. Orph. Η. 54. 1 
 
 Λυκαΐον. Lvcseum. amount in Arcadia, a 
 
 Αύκάίος, a,ov.(Eur. El. 1274.) ω πάν, Π, 
 
 ειτ' εσσι κατ' ωρεα ^ιακρα Αυκαιω. 1 heoc, 
 
 123. 
 
 Αύκαμβης. ό. Neobules pater. See Hoi 
 
 Epod. 6. 13. Epist. i. 19.25.30. 
 
 Αϋκαμβϊαδες.αΊ. Lycambis filise. daughter 
 
 Lycambes ; who destroyed himself, un| 
 
 Archilochus' invective. — φέγγος ελειπ 
 
 αλυσκαζουσαι ίαμβων - Αγριον Αρχιλο; 
 
 φθεγμα, Αυκαμβιαδες. Jul. Mg. An. li. 5 
 
 Αύκάόνες.οΊ. incolsB Lycaoniae. Lycaonit 
 
 ώριες εν πολεμοισι Αυκαονες αγκυλοτο] 
 
 Dion. 857. 
 
 Αίκας. Ν. P. name of a sportsman. Simoj 
 
 An. i. 138. 1 
 
 Αυκαστος, ου. urbs Cretse. a town in Cr| 
 
 adj. Αϋκαστειός. (Ερ. άδεσπ. 269.) Αυκ;Α 
 
 Μιλητον τε, και αργινοεντα Αυκαστον. Β. 0| 
 
Α Υ Κ 
 
 Αΰκάων. 6. Ν. P. the name of many ; but 
 
 particularly of a King of Arcadia ; father of 
 
 Callisto, who became a Constellation, and was 
 
 Αύκάδνϊη Αρκτος. (Call. 1. 42.) patronym. 
 
 Αϋκάδνίδης. δ. i. e. Msenalus, son of'L^caon, 
 
 Theoc. 1 . 47. See Alcest. 505. Il.B. 826. Φ. 36. 
 
 \.νκεη. Αϋκειη. Ανκη (sc. δορά.) lupina pellis. 
 
 a wolf's skin, και Χυκεην, και τοζα παΧιντονα, 
 
 και δόρυ μακρόν. Κ. 459. 
 >1ί Κυκεΐον. gymnasium celeberrimum Athenis. 
 
 the Lyceum; or School of Philosophy ; at 
 
 Athens. Pac. 356. 
 
 ίΰκεϊδς, Sept. Th. 133. Bl. Ανκηγενης, II. 
 
 Δ. 101. Ανκοκτονος 1 . epithets of Apollo. 
 
 αύτη δ 1 , Ορεστα, του Χνκοκτονου θεοϋ -Ayopa 
 
 Αυκειος' — Soph. ΕΙ. 6. 
 
 ίνκειος. δ ή. lupinus. of a wolf, Χυκειον αμφι 
 Ρ νώτα θησομαι δοραν. Rhes. 208. 
 
 {νκηδον. adv. more luporum. like wolves. 
 ' εΙΧκον δ' ανω Χυκηδον, ώστε διπΧοοι Ανκοι 
 
 νεβρον φερονσι — JEsch.fr. 49. See II. Π. 156, 
 .352. Apoll. 2. 123. 
 
 Ιΰκϊδάς. Lycidas. Ν. P. Theoc. 7. 1 1. ΑυκΊνδς. 
 
 Acharn. 50. Αϋκϊς, a Comic Poet. Ban. 14. 
 
 Αϋκδμηδης. II. I. 84. Αϋκδοργδς, Ανκοϋργδς. 
 J Lycurgus. Ζ. 130. Herodot. 1. § 65. Αϋκδς. 
 § Apoll. 2. 752. Αϋκδφοντης. II. Δ. 395. θ. 275. 
 
 Ανκοφρων, δνδς. Ο. 430. Αυκων, ωνος. Π. 335. 
 
 Ανκωπης. Theoc. 4. 62. Αύκωρενς. Apoll. 2. 
 
 51. Ανσανδρΰς. II. Α. 491. ΑϊσΤκΧης. Equit. 
 
 762. ΑϋσΤκράτης. Eccles. 736. Ανσιππδς. 
 1 Posidipp. An. ii. 49. Ανσιστρατδς. Acharn. 
 ! 855. Αυσσάτάς, Dor. for Ανσσητης. Aristod. 
 [ -\ An. ii. 260. 
 
 Η Κνκϊδευς, εως. δ. lupicatulus. the whelp of a 
 'J wolf, θρεψαι και Χνκιδεΐς, θρε-φαι κυνας, ώς 
 ή'τυ φαγωντι. Theoc. 5. 38. 
 ^ΰκΐη. Lycia. adj. Αϋκϊδς, ά, ον. Call. 4. 304. 
 [ \'pl. Ανκϊοι. οί. II. Μ. 330. αΧΧ' δτε δη Ανκιην 
 °\ ίξε, Εανθον τε ρέοντα. Ζ. 172. Ερ. Ευρεία, 
 'Ί εριβωΧαζ, ερικϋδης. 
 
 Άυκοθαρσής, εδς. δ ή. contra lupos audax. 
 ι fearless of wolves, ά Ύίυμφαι, Ίϋνμφαι, διε- 
 ' γείρατε τον Χνκοθαρσή. Myrin. An. ii. 107. 
 
 ,νκορραιστης,ον. δ. luporum laniator. a de- 
 stroyer of wolves, δέρμα Χυκορραιστης εκρε- 
 \*ψασεν ΎεΧεβων. Zonas, An. ii. 80. 
 ' \ϋκδς, ον. δ. lupus, a wolf. ονδεΧνκοι τε και 
 
 αρνες δμοφρονα θυμον εχονσιν. Χ. 263. Ερ. 
 'Άρπακτηρ, α'ιμωπος, δαφοινος, θρασνς, κρα- 
 
 τερωνυξ, καρχαροδων, κοιΧογαστωρ, Χαιμαρ- 
 ',γος, μηΧοφονος, οΧοος, σιντης, πολιός, ωμο- 
 
 ^ayoQ. 
 ^ιϋκονργειος — μη Χαθετω σε τνχη. Leon. Tar. 
 : An. i. 232. 
 
 iivKovpyXa. vEschyli fabula. name of a play 
 -of iEsch. και σ, ώ νεανισχ, δστις ει, κατ 
 
 Α Υ Π 
 
 405 
 
 1 The two former of these epithets were 
 erived from the old word, Χύκη, whence 
 ix, luceo, Sec. In process of time this word 
 ppears to have been confounded with Χΰκος, 
 /whence the third epithet. Hence, Χνκόφως, 
 νκοψία, and probably Χνκάβας. 
 
 ΑισχνΧον Εκ της Ανκονργιας, ερεσθαι βον- 
 Χομαι. Thesm. 134. 
 Αυκο-φϊά. η. crepusculum. twilight. — ώς Χν- 
 κο-φιαν -Κόρη κνεφαιαν — Lye. 1432. Syn. 
 Ανκοφως, κνεφας, δειΧη. 
 Αυκτδς,ου.η. urbs Cretse. adj. Ανκτϊδς. Call. 
 2. 33. Κοιρανον, δς ρ εκ Ανκτον ενκτιμενης 
 επετ αντψ. Ρ. 61 1. 
 ΑνκωπΊτης. δ. iEtolus. from Αυκωπη, a town 
 in iEtolia. εϊς δε, Αυκωπιτας' δ δε Ύιτνρος 
 εγγνθεν ασεΐ. Theoc. 7. 72. 
 Αΰκωρειά. Call. fr. 31. Delphorum vicus. a 
 village in the territory of Delphi, whence 
 Apollo was called Αΰκωρειος, and Ανκωρενς. 
 ν'ιωνος Φοιβοιο Ανκωρειοιο Καφαυρος. Apoll. 
 4. 1490. η κιθαριν, η τοζα, Ανκωρεος εντεα 
 Φοιβον. Call. in. Αρ. 18. 
 Ανμα. purgamentum. 2. pernicies. dirt, filth. 
 2. destruction ; a pest, οι δ' απεΧυμαινοντο 
 και εις άΧα Χνματ εβαΧΧον. Α. 314. Syn. Α- 
 ποΧνμα, καθαρσιον, ρυπον. 2.Χνμη. κάθαρμα. 
 Αίμαινω, Ανμαινδμαι. devasto ; corrumpo. to 
 defile; abuse ; injure; ruin, καινην γυναιζι, 
 καιΧεχηΧνμαινεται. Bacch.354. Syn. Βλάπ- 
 τω, διαφθείρω, Χωβαομαι. 
 Ανμαντηρίδς. pernitiosus. destructive ; griev- 
 ous, -πριν αν χαλασθη δεσμά Χνμαντηρια. 
 Prom. 990. Syn. Ολέθριος, λοιγιος, Χωβηεις. 
 Ανμαντης, Ανμεων. perditor, corruptor. a de- 
 stroyer, οίον κατακτησαιτο Χνμαντην βιον. 
 Trach. 806. θησουσ ΑχαιοΊς, μηθ' δ Χνμεων 
 εμος. Aj. 574. Syn. Φθορευς, Χϋμαντωρ. 
 Αϋμάσίς. perh. the S. as Χΰμη. Χνμασις ή προ 
 
 γας νΧασκει. iEsch. Supp. 884. 
 Ανμη. lues ; noxa. injury ; ruin, χραισμετε 
 μοι, ρυσασθε δνσαμμορον ανερα Χνμης. Αρ. 2. 
 218. ταϊσδ' αδαμαντοδετοισι Χνμαις. Prom. 
 148. Syn. Συμφορά, φθορά, ύβρις. 
 Αϋπεω. dolore adficio, lsedo. to distress ; an- 
 noy ; injure. 2. pass, tristor, racereo. to be 
 distressed ; to grieve. (Aj. 267.) ον μην σε 
 Χυπεϊν εν κακοϊσι βονΧομαι. Alcest. 1037. 
 Syn. ΑΧγϋνω. ανιαω. βΧαπτω. δακνω. — 2. 
 οδυνώμαι, αλγεω. Phr. Πάρεση δ' ωδις και 
 φρενών καταφθορα. iEsch. — Χνεται μεΧη Χν~ 
 7τν. Eur. 
 Ανπη. Αϋπημά. το, Trach. 554 2 . dolor, segri- 
 tudo. grief, pain, distress, κείνος τε Χυπ% 
 πάς εληΧαται κακτ}. Aj. 275. Syn. ΑΧγηδων. 
 πόνος, βλάβη. Ερ. θνμοβορος, αμεγαρτος, 
 πικρά, αείμνηστος. 
 Αϋπηρδς, Ανπρος. molestus; tristis. grievous; 
 injurious. χρ\ιζιις; τί σοι τουτ εστί Χνπηρον 
 κΧυειν ; QEd. C. 1176. Br. ο yap συ Χνπρόν 
 κάπονειδιστον λέγεις. Iph. Τ. 695. Syn. Πε- 
 ρίλυπος, αλγεινός, οδυνηρός, οϊζϋρος, ανιαρός, 
 χαΧεπος, θνμοβαρης. ολέθριος. 
 Αϋπί?ρώς, Soph. ΕΙ. 771. Αϋπρως. adv. mo- 
 leste. painfully ; in trouble, του ζήν δε Xv- 
 πρώς κρεισσδν εστί κατθανεϊν. Troad. 639. 
 Syn. Βαρέως, οδυνηρως, δυσχερώς. 
 
 2 The only place in which I have found 
 this word in Poetry. 
 
406 
 
 Λ Υ Σ 
 
 Λ Υ Χ 
 
 Αυρά. 7/. lyra. a lyre. 6 ΦοΊβός θ' ό μαντις, 
 εχων'Επτατονουκελαδον λύρας. I ph. Τ. 1 135. 
 Syn. Κιθάρα, φορμιγζ. Ερ. Ένχορδυς, ευκε- 
 λαδος, εύρυθμος, ελεφαντινη, χρυσεια. Αμ- 
 φιονιη, θρψκιη. Phr. Λύρας θεσπις αοιδά, 
 κτύπος, ματηρ ύμνων. 
 
 Ανράοιδδς. 6 r). Ανροκτΰπης, Anacr. 172. 47. 
 Αυρωδδς, ib. fr. 2. 31. lyricen. one who 
 sings to the lyre ; plays on it, or, composes 
 for it. φευ, φευ, την δεκατην 'Έλικωνίδα, τήν 
 λυραοιδόν. Agath. An. iii. 67. Syn. Αυρισ- 
 της, ευλυρος, ήδυλυρης. κιθαριστής. 
 
 Αυριζω. lyra cano. to play on the lyre, στεψον 
 οΰν με, και λυριζω. Anac. 5. 12. Syn. Κι- 
 θαριζω, φορμιζω. Phr. Αλλ' δμως ευχορδον 
 έγειρε λυραν. Nem. 10. χαίρω δ' ευφθογγον 
 χερσι λυρην οχεων. Theog. 
 
 Αΰρϊκος. Λΰρωο^ς, εδς. (Ερ. άδ. 280.) lyricus. 
 of, or, belonging to, the lyre. Αυρική, sc. 
 ποιησις. Lyric poetry. Ερ. άο>ίσπ.519. λυ- 
 ρικές άκουε Μουσης. Anac. 49. 2. Syn. Αυ- 
 ροεις. 
 
 Αυρκεών. το. mons Argolidis. a mountain of 
 Argos. Call. fr. 55. 
 
 Αυρνησσδς, ου. η. Phrygise civitas. 77. Β. 691. 
 
 Αυρδγηθης, εος. Anthol. Αϋρδεργδς, ου. epithets 
 of Apollo, νυν γαρ σοι, λυροεργε, φιλον μέ- 
 λος αειδοντα θνμος εποτρυνειλεζαι.— Orph. 7. 
 
 Αύρδθελγης. lyrae sono captus. charmed by 
 the lyre. Αυροκτϊτδς. δ ή. built by the lyre. 
 (Christod. An. ii. 466.) epith. of Thebes. 
 κωφά δ' εμοι κείται λυροθελγεα λείψανα πύρ- 
 γων. Onest. ibid. 290. 
 
 Αϋροκτνπϊη. lyrae pulsus, playing on the lyre; 
 melody, τάν δε παρος λαλαγεϋσαν εν αλσε- 
 σιν αγρότιν αχώ Προς νομον άμετερας τρέφε 
 λυροκτυπιας. Paul. Sil. An. iii. 86. Syn. 
 Αυρφδια. 
 
 Ανροποώς. qui lyras conficit. a maker of 
 lyres, τον λυροποών ηρομην, — Anac. fr. 91. 
 Fisch. 
 
 Αϋσάνϊάς. qui a solicitudine liberat. relieving 
 anxiety. Nub. 1 160. Also, 2. Ν. P. Αυσανια, 
 συ γε ναιχι καλός, καλός' αλλά πριν ειπείν. 
 Call. Ερ. 29. ΒΙ. 
 
 Αϋσηνωρ, ορός. Try ph. 440. Ανσϊγάμος, Agath. 
 An. iii. 34. Αϋσιζωνδς, Theoc. 17. 60. Λϋ- 
 σίκάκος, Theog. 476. Αϋσΐμ*άχη, epith. of 
 Peace, Pac. 991. Αϋσίμάχαι, ων. αϊ, Lysist. 
 555. Αϋσϊμελης, Od. υ. 56. ΑϋσΧμεριμνδς, 
 epith. of Mercury, Orph. H. 27. Αΰσίδς, Av- 
 σΧπαιγμων, ΑϋσΤφρων, epithets of Bacchus, 
 ib. 49. Anac. 39. 9.-27. 2. ΑϋσΧποθδς, Agath. 
 An. iii. 37. Αϋσίπόνος, Pind. fr. p. 35. Λϋ- 
 σιφλεβης, Philipp. An. ii. 213. all are ad- 
 jectives, from ίλΰσα, aor. 1. of Λύω, to re- 
 lax, unloose, open, relieve, put an end to. 
 
 ΑϋσΧάνασσά. η. una Nere'idum. Hes. Θ. 258. 
 
 Αϋσϊμελειά. Sicilian pagus. a village, in the 
 territory of Syracuse, ειλαχας μέγα άστυ 
 παρ' υδασι Αυσιμελειας. Theoc. 16. 84. 
 
 Αϋσϊς. solutio, liberatio. redemption ; deli- 
 verance, και κεν αναβλησις λυσιος νεκροΐο 
 γενηται. Ω. 655. ει τιν εταΐροισιν θανάτου 
 
 λυσιν, — ι. 421 . Syn. Αυτρωσις, απολυτρω- 
 σις, αναρρυσις, εκλυσις. 
 
 Αϋσϊτελεω ι . utilis sum, prosum, cum dot. t.u 
 avail ; to profit, ει τοΰτο γενοιθ', δ ποθεϊθ 
 υμείς, ου φημ' αν λυσιτελεϊν σφψν. Plut. 509, 
 Syn. Χραισμεω, συμφερω, ωφελεω. 
 
 Λυσσά, Π. 1.239. Αυττά.η. Αυσσημά.το. rabies, 
 insania. rage ; madness. 2. Λύσσα is per- 
 sonified in that very fine passage, Here. F, 
 865, sqq. ει μ' εκφοβοϊεν μανιασιν λυσσημασι, 
 Orest. 270. Syn. IVWia, εκστασις, οίστρος) 
 μελαγχολία, παραφροσύνη, φρενΊτις, θυμός, 
 Ερ. Αασχετος, άφρων, αμερσινοος, απειθης 
 στυγερά, παρακοπος, δυσαλγης, θυας. έτερο- 
 φρων, ολοη, ρηζηνωρ, φοιτάς, μανίας. 
 
 Αυσσαινω. Λυσσάω, CEd. Τ. 1258. Br. in ra- 
 biem actus furo. to be raging mad. της μελ 
 λονυμφου, πατρι λνσσαινων πάρει ; Antig 
 633. Syn. Μαίνομαι. 
 
 Ανσσάνϊδς. Dor. Lysist. 1173. Αυσσητης, Ερ 
 άδεσπ. 394 b. Αυσσδμάνης, Antip. Sid. An 
 ii. 13. Αυσσητηρ. Αυσσωδης. rabiosus. rag 
 ing mad. fern. Αυσσάς, άδδς. (Ερ. άδ. 353. 
 τούτον δ' ου δυναμαι βαλεειν κυνα λυσσητηρα 
 θ. 299. y ρ' δγ' δ λυσσώδης, φλογι εικελον 
 ήγεμονευει-Έκτωρ. — Ν. 53. Syn. Μα^ιωο^ς- 
 μεμηνως. λυσσαλέος. 
 
 Αυσσηρης. δ ή. rabiem ciens. causing mad 
 ness. λνσσηρεις, αγέρωχοι, — (sc. Ευμενίδες. 
 Orph. Η. 68. 
 
 Αυσσώπίς, Χδδς.η. torvo adspectu. offuriou 
 look, λυσσώπις σκνλακαινα' — (sc. Έκατη. 
 Orph. 977. 
 
 Αϋτήρ, ηρδς. δ. liberator, a deliverer, fen, 
 Αϋτειρά. {Orph. Η. 9. 17.) τα" μελεοι λυτήρ 
 ώ Ζεϋ, Ζεΰ. Eur. ΕΙ. 136. Syn. 'Ρϋτωρ. 
 
 ΑυτηρΧδν. remedium. a deliverance ; relie 
 — ώς εμοι τοδ' αν κακών Μόνον γένοιτο τω 
 πάλαι λυτηριον. Soph. ΕΙ. 1490. Br. Syi 
 Έκλυτηριον, καθαρσιον, αποτροπή. 
 
 Αϋτηρίδς, ου. δ η. liberandi vim habens. ren 
 lieving, or, delivering from 2 , fern. Αΰτηρϊά 
 άδος. (Orph. Η. 13. 7.) και νυν λυτηριος ε\] 
 θανάτου γενου. Alcest. 224. 
 
 Αυτρδν. redemtionis pretium. price of rai 
 som. τοθι λυτρον συμφοράς Οικτράς γλυ 
 Ύλαπολεμψ κ. λ. ΟΙ. 7. 141. Syn. Αντα) 
 λαγμα, ρϋσιον, αποινον. 
 
 Αυχνεϊδν. candelabrum, a stand for a lamp 
 candlestick, a. τις των λαχνειων η 'ργασιο 
 b. Τυρρηνική. Pherecr. Ath. 700. Si 
 Αυχνια. 
 
 ΑυχνΊδΧδν. dimin.oi Αυχνιον. τ^δ' εϊ,ιοντι δεζι 
 λυχνιδιον. Hermipp. ibid. 
 
 ΑυχνΧδν. laterna. a light; a lamp. 2.s. as λι>; 
 νεϊον. ώστ εξελών τοϋ λυχνιου καυτδν λν 
 νον. Alex. ib. See Theoc. 21. 36. 
 
 ΑυχνΧς, Χδδς. ή. flos quidam. 2. gemma qm 
 
 7 
 
 1 This is expressed by λύειν τέλη, ai 
 sometimes by λΰειν onlv. See CEd. T. 31 
 Eke. 1005. Br. Med. 566. P. 
 
 2 In Trach. 553. λυτηριος is used passive! 
 in the sense of" dissolvible." 
 
 
Λ Ω Β 
 
 dam. the rose campion. 2. a sparkling stone. 
 2. Χυχνίδα τ Έυφοριωνος, ιδ' εν Μουσαισιν 
 αμίΐνον. Meleag. 1 . 23. 
 ΐίνχνδκαίά, ας. r). lucernarum accensio. light- 
 ing up ; an illumination. Menand. p. 76. 
 \$χνος. lucerna. a light ; a lamp, χρυσεον 
 ,λνχνον έχουσα, φαος περικαΧΧες εποιει. τ. 34. 
 Syn. Ααμπας,Χαμπτηρ. Ερ. ΑιγΧηεις, αιθοφ, 
 Χαμπομενος, ενδόμυχος, τϋφηρης, φιΧαγρυπ- 
 νος, φιΧηΧακατος. 
 
 .υχνδ-οως. lucernarum confector. a maker 
 of lights, flambeaus, &c. όπ τυγχάνει λύχνο- 
 ποιος ων. προ τοΰ μεν οϋν. Pac. 6S9. 
 νχνδπω\ης. lucernarum venditor, a seller 
 of lights, σαυτον δε ΧυχνοπωΧησι, και νεν- 
 οορραφοις. Equit. 736. 
 
 .υχνοΰχος. qui lumen sustinet. 2. candela- 
 brum, laterna, lucerna. one that holds the 
 " light, a chandelier; a lantern. 2. ό πρώτος 
 ι εύρων μετά Χυχνουχου περιπατεΐν Ύής νυκτός, 
 [ην τις κηδεμων των δακτυΧων. Alex. Ath. 700. 
 c,_Syn". Φανός, Χαμπαδοϋχος, — Χυχνοφορος. 
 ] υχνοόορϊάω. Lacon. for Αυχνδφδρεω. lam- 
 J pada gesto. to cany a light, άπερ Χυχνοφο- 
 ■,οιώντες, αποκεκυφαμες. Lysist. 1004. Syn. 
 ^Ααμπαδουχεω. 
 
 νω 1 . f. Χύσω. solvo, etc. to loose ; untie; 
 
 jpet at liberty; put an end to ; abolish; de- 
 
 stroy. εϋτε τον ύπνος εμαρπτε, Χΰων μεΧεδη- 
 
 μ,ατα θυμού. ψ. 62. οϊσ'ιν τ ευ φρονεησι και 
 
 ! ινδρασι νεικεα Χΰει. η. 74. ει τις με Χϋειν 
 
 . τησδε κωΧυσει χέρας. Androm. 717. Syn. 
 
 ΑποΧυω, εκΧυω, χαΧαω, ελευθεροω, Χυτροω, 
 
 Ι| καθαιρεω. 
 
 μ ώ, Χης, Χη. Dor. for Λαω. cupio. to wish. 
 ην τίνα Χ$ς' σπαρνον yap, δτ Αρτεμις άστυ 
 ,\κατεισιν. Call. 3. 19. 
 
 • ωβάομαι. Αωβευω, Od. φ. 15. contumeliam 
 yinfero. to treat ill ; insult, ή γαρ αν, Ατρεϊδη, 
 νυν υστα-α Χωβησαιο. Α. 232. Syn. Εκλω- 
 ,χβαω, Χϋμαινομαι, βΧαπτω, ανιαω, υβρίζω. 
 λ ωβη. injuria, contumelia. ill treatment ; in- 
 jury, adj. Αωβηεις. (Tryph.^oA.) — ουδ' απο 
 ν.ητρος αεικεα παϊοες αμυνον-Αωβην — Apoll. 
 ; 1. 816. Syn. Αικϊα, προπηΧακισμος, ύβρις. 
 ■ όνειδος, βΧαβη. Ερ. Αεικης, Χυγρα, θϋμαΧ- 
 ^yilQi ποΧυπημων, αεικεΧιη, κακοεργης. 
 
 ωβητήρ. Αωβητής. Αωβητωρ, Paul. Sil. Ad. 
 π Hi. So. contumeliosus. one who injures, or 
 !( spoils ; one who is insulting, or mischievous. 
 litem. Αωβητειρά (Euen. An. i. 167.) ερρετε 
 Χωβητήρες, ελεγχεες' ου νυ και ύμϊν. Ω. 239. 
 [ΐι χεΧιδονων μουσεία, Χωβηται τέχνης. Ran. 93. 
 ωβητδς. infamia notatus. dishonoured ; 
 μ ruined, ω' δε κε των Χυγρών δωη, Χωβητον 
 , εθηκε. Ω. 531. Syn. Έπονειδιστος, κακός. 
 
 jjj ι The υ is long or short in Homer, accord- 
 tg to its position in the verse ; but always 
 ή >ng in Attic. 
 
 Λ Ω Ω 
 
 407 
 
 Αωίων, II. Α. 229. Αψων. Αυητερδς, Od. α. 
 376. superl. Αψστδς. melior; optiraus. bet- 
 ter; best, ός κ ειπ -y γΧωσση Χψστα, φρονεί 
 δ' έτερα. Theog. 96. 
 
 Αωμάτϊον. fimbriola. a fringe. Αϋλος, απο- 
 σφιγζας μηΧινα Χωματια. Lucill. An. ii. 341. 
 
 Αώος. mensis Augustus, the Macedonian 
 name of August. Χηφθηση, περιφευγε, Μένε- 
 κρατες, είπα ΐΐανημου - Έικαδι' και Αώου ry 
 τινι ; τη δέκατη. Call. Ερ. 48. 
 
 Αωπη, Αώπδς. vestimentum tenue. hide, pelt, 
 sheep's skin, a woollen, or, cloth, dress, di- 
 min. ΑωπΧον. (Diodor. An. ii. 185.) διπτυ- 
 χον αμφ' ωμοισιν εχουσ ευεργεα Χωπην. ν. 
 224. Χώπον άκρον περονάσθαι, επ' αμφοτε- 
 ροις δε βεβακως. Theoc. 14. 60. Syn. Ίμα- 
 τιον, περιβΧημα. 
 
 Αωπιζω. See ΈκΧωπιζω. 
 
 Αωποδϋτεω. veste exuo. to strip off garments ; 
 steal clothes from baths, δ δε ΧωποδυτεΙ γε, 
 νη Δι', δ δε τοιχωρυχεί. Plut. 165. 
 
 Αωπδδΰτης, ου. δ. qui viatores vestimentis 
 exuit. a robber ; clothes-stealer. δτε δη κα- 
 τηΧΘ' Ευριπίδης, επεδεικνυτο Τοις Χωποδυ- 
 ταις, και τοΊσι βαΧαντιητομοις, Και τοΊσι πα- 
 τραλοιαισι, και τοιχωρυχοις, Όπερ εστ εν 
 Αιδου πΧηθος•— Ran. 771. Br. Syn. Κλέπ- 
 της, φωρ. 
 
 Αωτιζομαι. flores decerpo. 2. eligo. together 
 flowers. 2. to select, choose, τούτων τα Χφσ- 
 τα και τα θυμηδεστατα ΐίαρεστι Χωτισασ- 
 Θαι' —Msch. Supp. 959. P. Syn. ΑποΧεγω. 
 
 Αωτϊνος. lotinus, qui e loto est. of the lotus. 
 κουφισδων έτερα κοΧεον, μέγα Χωτινον έργον. 
 Theoc. 24. 45. 
 
 Αωτισμά. flos. what is gathered, a flower, τι 
 μεΧΧετ', ώ γης ΈΧΧαδος Χωτισματα ; Hel. 
 1609. Syn. Ανθος, άνθη μα. — οι πρώτοι, 
 επιΧεκτοι. 
 
 Αωτδεις. lod ferax. abounding in lotus, και 
 πεδία Χωτεϋντα, και ανδρών πιονα έργα. Μ. 
 283. 
 
 Αωτδς. δ. lotus, arbor. 2. fistula e loto. the 
 name of many shrubs ; one yielded fruit, 
 resembling dates. Hence, Αωτοφάγοι. οι. 
 (Od. ι. 84. 92.) 2. Αωτος also sigJi. a flute, 
 of the lotus wood, Pha?n. 799. Χωτδν ερεπ- 
 τομενοι, εΧεοθρεπτον τε σεΧΊνον. Β. 776. Ερ. 
 Έρσηεις, Ίερος, χαμαι αυζομενος. 2. ενκεΧαδος. 
 
 Αωτοτρδφδς. lotum alens, sen, nutriens. 
 where the lotus grows. Χωτοτροφον κατά 
 Χειμακα, Χογχαις. Phoen. 1587. P. 
 
 Αωφάω. interquiesco. to desist. 2. act. to re- 
 lieve. aXX' δδε μεν τάχα Χωφησει, συ δε ει- 
 σεαι αυτός. Φ. 292. Syn. Αναπνέω, ησυχάζω, 
 Χηγω. 2. παύω. 
 
 ΑωφηΧδς. sedandi vim habens, piacularis. pro- 
 pitiatory. — Χωφη'Ία ρεζαι επ' αντψ -Ιερά. 
 Apoll. 2. 487. Syn. ΊΧαστηριος, Χυτηριος. 
 
 Αψων, for Αωίων. Philoct. 1079. 
 

 ( 408 ) 
 
 
 
 Μ. 
 
 
 Μ Α Γ 
 
 
 Μ Α Τ 
 
 ΜΑ. adv. jurandi. a particle, used in solemn 
 denials, ναι μα τοδε σκηπτρον, το μεν ουποτε 
 φύλλα και οζονς. Α. 234. 
 
 ΜάγάδΊς. instrumentum musicum quoddam. 
 a musical instrument with 20 strings. Also, 
 a kind of flute. Μάγάδιζω. to play on the 
 μαγαδις, Theophil. Ath. 635. πηκται δε λυραι 
 καιμαγαδ'ιδες. (Anap.) Soph. Ath. 637. Syn. 
 Σαμβυκη, πηκτις, αυλός. 
 
 Μάγάρόν. for Μεγ. a vault under a temple ; 
 where articles, used in Mysteries, were de- 
 posited. JVLenand. fr. 365. 
 
 Μαγας, α. ό. Ν. P. brother of Ptolemy Phi- 
 ladelphus, and K. of Cyrene. a. πάρα του 
 βασιλέως, γραμμαθ' 7}κει σοι Maya. Philem. 
 
 fr. inc. 91. 
 
 Μαγγάνευω. praestigiis utor. to juggle, και 
 μαγγανευουσαν, μολϋνονσαν τε τους εταίρους. 
 Plut. 3J0. Syn. Γοητεύω, καταδω, επαδω. 
 
 Μαγεφΐκδς•. coquinarius. like, or belonging 
 to, a cook. 2. flattering words ; seasoned like 
 a high dish. adv. Μαγειρικός. (Equit. 376.) 
 νπογλυκαινων ρηματιοις μαγειρικόις. ib. 216. 
 
 Μάγειρος, coquus. a cook, ονδ' όσα προς θοι- 
 νας μεροπων τενχουσι μάγειροι. Batrach. 40. 
 Syn. Αρταμος, δαιτρος, οψαρτυτης, οφοπο- 
 νος, οψοποιος, ζωμοποιος. 
 
 Μαγευμα. machinamentum rnagicum. a spell. 
 βρωτοϊσι, και ποτοϊσι και μαγευμασι. Eur. 
 Supp. 1110. Syn. Γο^Γεια. — επωδή. 
 
 Μάγευς. 6. pistor. 2. abstersor. one that 
 kneads; ο?' cleanses. 2. — τόντε μαγηα Σπογ- 
 yov υπό στιβαρά κεκλιμενον κοπίδι. Ερ. Suid. 
 Syn. 1. Μακτης, αρτοποιός, σιτοποιος. 
 
 ΜαγΤς. vas subigendae farinse. a kneading 
 trough. 2. flour kneaded into cake, τάς 
 Έκαταιας μαγιδος δορπον. Soph . Κρίσει. Syn. 
 Μακτρα, καρδοπος. — μάζα, πλακους. 
 
 Μαγνης. poeta Comicus. τούτο μεν ειδώς 
 α πάθε Μαγνης άμα ταϊς πολιαϊς κατιουσαις. 
 Equit. 517. 
 
 Μαγνης, Μαγνησσός, Μαγνητϊκος. Magnes, 
 Magnesius. one of Magnesia ; which was the 
 S. E. part of Thessaly, also, the name of 
 two cities in Lydia. fern. Μαγνητΐς, ϊδός. 
 (Pyth. 2. 83.) ξανθάϊσι πωλοις' έβδομος 
 Μαγνης ανηρ. Soph. ΕΙ. 708. Μαγνησσης 
 από ναός υπεφοχος εν δα'ί Καστωρ. Theoc. 
 22. 79. Μαγνητικην δε γαϊαν ηδε Μακεδόνων. 
 Pers. 492. 
 
 Μαγιάς 1 , δ. Μαγνησσά, seu Μαγνήτ'ΐς. η. sc. 
 λίθος, magnes lapis, the load-stone, first 
 
 found near Magnesia. Μαγνησσφ, την τ εζοχ 
 
 1 There is a play upon this word, as de- 
 noting "a magnet," and "a Magnesian," 
 Epig. άδεσπ. 30. 
 
 εφιλατο θούριος Αρί/ς. Lith. 302. Tyrwh. 
 — τας βροτών Γνωμας σκοτιζων, ώστε Μαγ- 
 νήτις λίθος. Eur._/r. CEnei 5. 
 
 Μαγνός. nomen Medici, the name of a phy- 
 sician. Lucill. An. ii. 343. 
 
 Μάγοι, ων. οι. Magi, μύρια κεϊθι Μαγοισι πό- 
 ρων πολυιδμοσι δώρα. Lith. 692. 
 
 Μάγος, praestigiator. a magician ; a cheat, 
 adj. Μάγϊκός,ή, 6v. (Phocyl. 139.) η μάγων 
 τεχναισιν. Orest. 1508. P. ύφείς μαγον τοι- 
 ονδε μηχανορραφον. CEd. Τ. 395. Syn. 
 Φαρμακευτης. επωδός. — ιερεύς. 
 
 Μαο^αρος. depilis, calvus. bald, ήνεσιδνς κεφα- 
 λήν μαδαράν, και στέρνα, και ωμούς. Lucian. 
 An. ii. 311. 
 
 Μαο"αω. depilis sum. 2. madidus sum. to be 
 bald, to be moist, ρυπώντα, κυφον, άθλων, 
 ρυσον, μαδώντα, νωδόν. Plut. 266. 
 
 Μάζα. η. maza, liburn. a cake. prop, of i 
 barley meal, dimin. Μαζΐόν, Μαζισκη. (Phry -ψ 
 nich. Ath. 59.) Hence, Μαζαγρετης. ό.ψι 
 greedy of cakes. (Aristias, Ath. 686.) αιγών 
 ογδωκοντα μονός κατεδαισατο μασδας. Theoc 
 4. 34. ιδού, φέρω σοι τηνδε μαζισκην εγώ. 
 Equit. 1166. Br. Syn. Ααγανον, πλακοΰς 
 άρτος, φϋράμα. 
 
 Μαζός, οϋ. ό. mamma, abreast 2 . Έκτορ,τεκ- 
 νον εμον, τάδε τ αιδεο, και μ' ελεησον Αυτήν 
 ει ποτέ τοι λαθικηδεα μαζόν επεσχον, Ύώι 
 μνήσαι, φίλε τεκνον' — Χ. 77. Syn. Ουθαρ^ 
 τιτθη, τιτθιον, θηλή, μαστιδιον, κόλπος. Ερ 
 Αμολγαϊος, αργινοεις, αντοχυτος, γαλακτοχυ- 
 τος, γλυκύς, ευναως, ευκυκλος, ερευθιοων, 
 διερος, δασυστερνος παιδοκόμος, νεοθηλης, 
 ουθατοεις, πΊων, ροδεος. 
 
 Μάθημα, το. documentum. a lesson, pi. Μά 
 θημάτά. τα. Mathematics. Hence, Μαθημα- 
 τικός. (Maneth. 4. 210.) ποίον μάθημα; τ\ 
 με νοείς δράσαι ποτέ ; Philoct. 918. Β. 
 
 Μάθησϊς. ή. ipsa discendi actio, instruction ; 
 knowledge, ενεστιν' αλλά σοι μαθησις οι 
 πάρα. Soph. ΕΙ. 1032. Β. Syn. Αγωγί?,7Γαιο"α« 
 γωγια, δίδαγμα, διδασκαλία, επιτηδευσις, επι- 
 στήμη. 
 
 Μαθητής, ό. discipulus. a pupil, αλλ' ου θεμίί 
 πλη ν τοις μαθηταίσιν λέγειν. Nub. 140. Syn 
 Ακροατές, φοιτητής. 
 
 Μάθητϊάω. (μαθεϊν επιθυμεω) discere cupio 
 to have desire of learning, μαθητιώ γαρ 
 αλλ' άνοιγε την θυραν. Nub. 183. 
 
 Μαία. nutrix. 2. obstetrix. a nurse, a mid, 
 wife, θαρσει, μαϊ\ επει ούτι άνευ θεοΰ ηδε γ 
 βουλή. β. 372. Syn. Μαίας, τρο0ος. 2. μαι 
 
 
 2 Grammarians say, μαζός is " the breas 
 of a man," μαστός " of a woman." See Heyu 
 II. A. 123.— Pors. Hec. 141. 
 
 
 
Μ A I 
 
 Μ Α Κ 
 
 409 
 
 εντρια. 
 
 ΙαΊα, άς. (Horn. Merc. 19.) Μαίας, άδδς. ή. 
 Mercurii mater, daughter of Atlas, mother 
 of Mercury. Έρμήν υμνεί, Μοϋσα, Αιος και 
 Μαιαδος υίον. ib. 1. 
 
 [αιανδρδς. Masandrus. the river Maeander, 
 now Mendere. Μαίανδροι; τε ροας, Μυκάλης 
 γ' αιπεινα καρηνα. Β. 869. Ερ. Βαθυρροος, 
 πολυσχιδής, σκόλιος, πολυπλανης. 
 αιευω, Μαιευδμαι, Μαιοϋμαι. obstetrix sum. 
 :ο deliver a woman, αετον τικτοντα κανθα• 
 >ος σε μαιευσομαι. Lysist. 696. ΰμεας αφρο- 
 τυνη μαιωσατο, τολμά δ' έτικτε. Leon. ΑΙ. 
 in. ii. 190. 
 
 αιμαλοΓ. nobilis Myrmidon, father of Pi- 
 andej ; thence called ΜαιμάλΧδης. II. Π. 194. 
 αψαω, Μαιμδω. vehementer cupio. to de- 
 ire eagerly, και πώς επεσχε χεΤρα μαιμώσαν 
 >ονον; Aj.50. κλαγγ^), μαιμωωσαι εδητυος' — 
 \poll. 2.269. Syn. Αναμαιμαω, επιθϋμεω. 
 αινάλον. Maenalus. amount in Arcadia, adj. 
 Ιαινάλϊος. Msenalius. (Call. 3. 224.) αιτε τύ 
 ' αμφιπολεΧς μέγα Μαιναλον, ενθ' επι νάσον. 
 ,rheoc. 1. 124. 
 
 Ίΐνάς. η. furiosa. a female, agitated by 
 ■hrensy, or supposed inspiration. Hence, 
 he female votaries of Bacchus were Mai- 
 pi e . αι. (GEd. T. 212. Br. Bacch. 1050.) 
 ijg φαμενη, μεγαροιο διεσσυτο μαιναδι ιση. Χ. 
 '60. Syn. Τίαραφορος, παραφρων. — Βακχη. 
 χινΧς. Μαινη. ή, Philodem. An. ii. 91. hale- 
 ula, piscis. sprat ; or anchovy, τις τήν 
 ιφαλήν απεδηδοκεν-Τής μαινίδος ; — Ran. 
 84. Β. 
 
 χινδλης,ου.δ. furens. frantic. Also,anepith. 
 f Bacchus, as well as ΜαινδλΧος, Anal. ii. 
 17. fern. ΜαινδλΧς. ή. (JEsch. Supp. 114.) 
 \>ττ εμω μάλιστ εθελω -γενέσθαι Μαινολα 
 υμω — Sapph. 
 
 ιινδμαι. furo. to be furious, ει ούτω μαίνεσ- 
 αι εασομεν οϋλον Αρηα. Ε. 717. Syn. Εκ- 
 αινομαι, αφραινω, λυσσαομαι, παρανοώ, 
 
 αραφρονεω,λυσσαινω. Phr. Μανιαις αλαινω 
 
 χι φοβοις. Orest. βεβακχευται μανιαις. θεο- 
 
 ανεΧ λνσσ -g δαμεις. πόι παρεπλαγχθην γνω- 
 
 "ης αγαθής ; ib. 
 
 Ιιινω. in furorem ago. to drive mad. ουκ 
 
 απόν' ουδ* ως φαρμακοις έτερα τον ανδρ' 
 
 ιηνεν. Thesm. 568. 
 
 ιιδμαι. cupio. 2. quaero. to desire ; to be 
 
 ager. to desire to know. — ου yap σφιν 
 
 \\>αινετο κερδιον εΧναι-Μαιεσθαι προτερω — 
 
 Ι 356. Syn. Έπιμαιομαι, μαστευω, ερευνάω. 
 
 >ιεμαι, δρμαομαι. 
 
 '.ιδνϊδης. Homerus. a name given to Ho- 
 
 er, because born in Maeonia, or son of 
 
 [aeon, φθεγξαμεναν κεφαλαν, ω ξένε, Μαι- 
 
 ϊιδεω. Antip. Sid. An. ii. 24. 
 
 χιρά, ϊς. η. Nereis. II. Σ. 48. 2. Prceti et 
 
 nteae filia. Od. λ. 325. 
 
 ιων, δ. II. Δ. 394. Μακαρ. Ω. 54. Μάκαρευς. 
 mtiphan. Ath. 444. Μακρών. Ammian. An. 
 ' 387. Μαντϊδς. Od. ο. 242. Μαρις. //. Π. 
 
 19. Μαρψϊας. Acliarn. 702. Μαρων. Od. ι. 
 
 196. Μαστωρ, patronym. Μαστδρϊδης. II. Ο. 
 430, 8. proper names of men. 
 
 Μαιώτϊς, sc. λίμνη. (Dionys. 163.) palus Scy- 
 thica, juxta Tanais ostium, the Sea of Azov. 
 Those who lived near, were Μαιώται. οΐ. 
 (Orpk. 1058. Lye. 1290.) Μαιώτιν αμφι πο- 
 λυποταμον Έβα δι Έυζεινον όιδμα λιμνας. 
 Here. F. 409. 
 
 Μάκάρ, άρδς. δη 1 . Μακαρς, ρτδς, unde Μά% 
 καρτερδς, Nonn. Μάκαρτάτος, II. Α. 482. 
 felix. blessed ; happy. So, Μακάριος, Μακα- 
 ρΧωτερδς, ΜάκάρΧωτάτδς. (Med. 509. Troad. 
 365, 327.) ώ μακαρ Ατρεϊδη, μοιρηγενες, ολ- 
 βιοδαιμον. Γ. 182. τον και ύπεδδεισαν μακα- 
 ρες θεοί, ουδέ τ' εδησαν. Α. 406. Syn. Ευ- 
 δαίμων, όλβιος, ζηλωτος, μακαρίτης. 
 
 Μακαρίζω, beatum praedico. to pronounce, or 
 esteem, fortunate, εξ εμεϋ, ως αν τις σε συν- 
 αντομενος μακαριζοι. ο. 537. Syn. Έκμακα- 
 ριζω, ευδαιμονιζω, ζηλοω, ολβιζω, ολβιαζω. 
 
 Μακαριστός. Μακαρτδς, ή, δν, Leon. Tar. An. 
 i. 238. qui beatus praedicatur. one who is 
 pronounced happy, ώ μακαριστέ Κοματα, τυ 
 θην τάδε τερπνά πεπονθης. Theoc. 7. 83. 
 
 Μακαρίτες, beatus. 2. beato defunctus fato. 
 item, ΜάκάρΊτΧς. η. (Theoc. 2. 70.) blessed ; 
 especially, the departed. 1. ως μακαριτην, ώ 
 Δαματερ, τον βιον αυτοϋ κατελεξας. Plut.555. 
 Syn. Ύρισμακαριος, πανολβιος. 2. τεθνεως. 
 
 Μάκάρίως. adv. 1. divino consilio. qs. Μακά- 
 ρων βουλ•η. by divine appointment. 2. feli- 
 citer. fortunately. 1. ημάς δε μακαριως μεν, 
 αθλιως δ' εμοι. Hel. 915. 2. ως ευτυχεΧΘ'. ως 
 μακαριως πεπραγατε. Plut. 629. 
 
 Μάκάρων Νήσος, vel, Νήσοι, beatorum Insulae. 
 abode of the blessed ; called also, Μάκάρϊά. 
 t). {Equit. 1 151.) Ol. 2. 128. Vesp. 639. 
 
 Μάκεδνδς, Μάκεδάνδς. procerus, tall, ημεναι, 
 οία τε φύλλα μακεδνής αιγειροιο. η. 106. Syn. 
 Μάκρος, δόλιχος, προμήκης, ΐ/ψηλος. 
 
 Μάκελλά, Μάκελη. ligo. a mattock ; a hoe. 
 χερσι μακελλαν έχων, αμαρης δ' εξ εχματα 
 βάλλων. Φ. 259. δμωος, έχων μακελην, πονον 
 ορνιθεσσι τιθειη. Hes. ε. 468. Ερ. Έυγναμ- 
 πτος, ενεργής, δενδροκοπος, πεδοσκαφης, 
 χαλκεια. 
 
 Μάκεστηρ. s. s. as Μάκρος, μητι μακεστηρα 
 μυθον, άλλα συντομον λέγων. iEsch. Pers. 
 700. 
 
 Μάκιστηρ. de telo, quod longissime jaci pos- 
 sit. wounding, as a far-reaching dart, ηκονσα 
 μακιστήρα καρδίας λογον. ib. Supp. 462. P. 
 
 Μάκηδδνϊδς. poet, for Μακ-εό\ Dionys. 254. 
 Μάκηδων. for Μακεδών. Macedo. Macedo- 
 nian, fern. Μάκετίς. (Bian. An. ii. 157.) ΐξε- 
 ται ουκ αεκουσα Μακηδόνι κοιρανεεσθαι. Call. 
 4. 167. 
 
 Μάκιστος. Dor. for Μηκ. longissimus, maxi- 
 mus. the utmost, αλλ' δτι δνναιο μακιστον. 
 Philoct. 849. Β. μείζονα δαίμων των μαχισ- 
 
 1 We have, μάκαρ παρθένε, Helen. 380. 
 also, μάκαιρα δαίμων, Alcest. 1006. — For μά- 
 καρς, see the art. Μάσημα. 
 
 3 G 
 
410 
 
 Μ Α Κ 
 
 Μ Α Λ 
 
 των, (Ed. Τ. 1300. 
 Μακκοάω. desipio. to drivel, και το του δήμου 
 
 πρόσωπον μακκοφ προσημινον. Equit. 396. 
 Μακραι. (sc. πετραι.) locus in Attica, rocks, 
 near the Acropolis. Παλλάδος υπ' οχθφ της 
 Αθηναίων χθονος,-Μακρας καλοΰσι -γης ανακ- 
 τες Ατθίδος. Ion. 12. 
 Μακραιων. longsevus. of advanced age. μα- 
 κραιων θ', ως επεικασαι. CEd. C. 149. Syn. 
 Μακρόβιος, μακροβιοτος, δηναιος. πολυχρόνιος. 
 Μακράν, adv. longe ; procul. far ; to a great 
 length, μη τέϊνε μακράν, αλλ' όπως κρύψεις 
 ταφψ. Aj. 1040. Br. Syn. Πορρωτερω, τήλε, 
 μάσσον. 
 
 Μακραυχην. cui collum est prselongum. long- 
 necked, μακρανχενος yap κλιμακος προσαμ- 
 βασεις-Εχων ίχωρει, — Phcen. 1190. Syn. 
 Μεγαλαυχην, ύψαυχην. 
 Μακρηγόρεω, Μακρδλδγεω. prolixe dico. to 
 spin out a discourse, μητρός δ' αδελφός ει* 
 τι δεϊ μακρηγορεΊν ; ib. 778. Syn. Αϋτεω. 
 Χογον παρατεινειν. — πολλά λέγειν. 
 ΜακρηγορΊά. ή. prolixitas orationis. tedious- 
 ness. ειμί δ' ασχολος α-ναθεμεν πάσαν μα- 
 κραγοριαν. Pyth. 8. 40. 
 Μακρϊεες, εις. Also, Μακρωνες. οι. (Orph. 742.) 
 Gens Pontica, a people of W. Armenia ; so 
 called antiently, because they were a colony 
 from Eubcea, which, with some other long 
 islands, had the name of ΜακρΧς, Dionys. 520. 
 adj. Μακρϊδϊδς, a, ov, Apoll. 4. 1174. and 
 Μακριάς, άδος. ή. ibid. 1. 1112. Μακριεων ει~ 
 σαντο ΤΙελασγικον αρεα κελσαι. ib. 1. 1024. 
 Μακρϊς. ή. accus. Μάκρϊδά et Μακριά, filia 
 Aristsei, Bacchi matrix, daughter of Aris- 
 taBUS. — 2. See Μακριεες. αντρψ εν ηγαθεω, 
 τοθι δη ποτέ Μακρις εναιε-Κουρη Αρισταιοιο 
 μελιφρονος, κ. λ. Apoll. 4. 1131. 
 Μακρόβιοι. Nom. gentis. a people ; so called 
 from their longevity. Μακρόβιων, oi δη πο- 
 λεας ζο)ουσ' ενιαυτους. Orph. 1106. 
 Μακροβϊοτος. Μακρόπνοος, ους. δ r). (Phcen. 
 1551. P.) qui longam vitam degit. of great 
 duration. See Μακραιων. η μακροβιοτος δδε 
 Γε τις αιών εφανθη Γεραιοΐς, — Pers. 262. 
 Μακρογηρως, ω. Lucill. An. ii. 326. Μακρο- 
 θΰμος, Pallad. ibid. 417. Μακροκαμπυλαυχην, 
 Epicharm. Ath. 398. Μακροπορος, Apollin. 
 Μακροτενων, Eryc. An. ii. 295. Μακροτονος, 
 ib. 219. Μακροτραχηλος, Ep. άδεσπ. 77. Μα- 
 κροφάρνγζ, Marc. Arg. An. ii. 270. adjec- 
 tives of the common gender, compounded of 
 μακρός. 
 Μάκρος, ά, ov. longus, prolixus. long ; exten- 
 sive ; tedious, ύφοϋ επι φαμαθοις, ΰπο δ' έρ- 
 ματα μάκρα τανυσσαν. Α. 486. τον εν λέγοντα 
 μη νομι'ζ είναι μακρόν. Phil. Syn. Μακεδανος, 
 εκτενής, πολύς. 
 Μακροφλϋάρητης. δ. prolixus nugator. a te- 
 dious trifler. μακροφλυαρητήν Ήλωδωροτε- 
 pov. Lucill. An. ii. 332. 
 Μακτρά. ή. vas, in quo subigitur farina, a 
 kneading-trough, χρησον συ μακτραν, ει δε 
 βουλει,καρδοπον. Ran. 1159. Β. Syn. θυεϊα, 
 
 μαγις. Ερ. Έυεργης. 
 Μάλά. adv. valde. very much. comp. μάλλον, jj 
 superl. μάλιστα, θαρσησας μαλα, είπε θεο- 
 προπιον, δ τι οΐσθα. Α. 85. Syn. Αιαν, KapTa t 
 πάνυ, — σφοδρά. 
 Μαλάκαιπους. molli pede incedens. softly- 
 treading, μανι δυωδεκατψ μαλακαιποδες αγα• 
 γον^Ωραι. Theoc. 15. 103. 
 Μαλακίων, dimin. molliculus. έπου, μαλακίων 
 (my delicate Sir /) δεΰρ' ανυσας, και μη λαλεί 
 Eccles. 1058. Β. 
 Μάλάκογνωμων. Μάλάκοφρων, Orph. Η. 58 
 15. qui molli est mente. of gentle mind. μα\ 
 λακογνωμων-Έσται ποθ', — Prom. 189. 
 Μαλακός. Μάλάκανγητδς, Aristot. An. i. 17 
 mollis, soft. adv. Μάλάκώς, Equit. 782. 
 ποποι, η μαλα δη μαλακωτερος αμφαφαασθαι 
 Χ. 373. SYN. Άπαλος, άβρος,προσηνης, ήδυι 
 μείλιχος, ήσυχος, μαλθακός, τρυφερός. 
 Μάλάκοχειρ. qui mollem admovet manun 
 with gentle hand, τον φάρμακου διδαξεν Mo 
 λακοχειρα νομον. Nem. 3. 95. 
 Μαλάσσω. Μαλθασσω, Eumen. 134. mollio. t 
 soften ; appease ; prevail upon, προς θεώ 
 μαλασσον. — Aj. 598. Syn. Έκμαλασσω, μα) 
 θακιζω, καταπραΰνω, πείθω. Phr. Χρον 1 
 μαλαζειν σπλαγχνον. Eur. 
 Μάλάχη. malva, quia alvum mollit. mallow 
 ουδ" όσον εν μαλαχιι τε και ασφοδελψ με 
 ονειαρ. Hes. ε. 41. 
 Μάλε ιά, Μάλεά. ή. Μάλειαι. αι. Μάλεάς. δ. pr 
 montorium Peloponnesi australe. S. Ε. e 
 tremity of the Morea, now Cape Malea 
 S. Angelo. adj '.β^ηι.Μάλεάτϊς. Ion. Μάλεητ 
 (Orph. 203.) Hence, Μάλ\άγονος. (Pind. ) 
 inc. 73.) αλλά με κϋμα ροος τε περιγνα ι 
 πτοντα Μαλειαν. ι. 80. Μαλεοι προσισχ 
 πρώραν' εκ δε κυμάτων. Orest. 362. 
 Μάλερος. ustivus, pernitiosus. scorching ; a 
 dent ; destructive, θρεψασα, ποθώ στενετ 
 μάλερος. Pers. 62. 
 Μάλ?7. S. as Μασχάλη, κάπειτα δορν δήθ' ν 
 
 μάλης ήκεις έχων ; Lysist. 984. 
 Μαλθάκϊά.ή. mollities. softness, εξαγαγενβ, 
 
 του μαλθακιυ σοφιης. Suid. ν. Μαλθακό^. 
 Μαλθάκι£ω. emollio. to soften ; to mollii 
 verbal, Μαλθάκιστεδς. (Nub. 725.) η μαλβ^ 
 κισθενθ' ύστερον μέγα στενειν. Med. 2£ 
 Syn. Ύαπεινοω, μαλάσσω, απατάω. 
 Μαλθακός. Μαλθάκίνδς, Antip. Thess. An 
 117. S. as μαλακός, μαλθακός αιχμητήν, ν | 
 δ' οιχεται οϊος αειρας. Ρ. 588. 
 Μαλθάκδφωνδς — αοιδός. Pind. Isth. 2. 14, 
 Μαλθάκώς. adv. molliter. gently ; soothing^ 
 πείρα μετασπψν, σκληρά μαλθακώς λεγ 
 CEd. C. 774. Β. φιλησατον με μαλθακώς 
 χρυσιω. Acharn. 1199. Syn. Ά/3ρώς, α 
 λώς, ήσυχώς, πραως, μαλακώς. 
 Μάλϊδν. το. comademissa. a ringlet, και σ 
 λιον, μαλιον, ττωγωνιον, ωμιον εξω. Ammi 
 An. ii. 388. 
 
 Μάλιστα, adv. maxime, potissimum. ehieij I 
 most of all. Μάλιστα, μάλιστα γε, and J L 
 λίστα πάντων, sign, assent to any quest Jt? 
 
MAN 
 
 or proposition, a. και ζυγγενεσθαι τάΐς Νε- 
 φελαισιν ες λογούς Ύαϊς ήμετεραισι δαιμοσιν; 
 ώ. μάλιστα γε. Nub. 252. 
 Ιαλκη 1 . torpor, inpr. ex frigore. numbness 
 from cold. — or' εν παλαμησιν άεργοι Μαλ- 
 και επιπροθεωσιν υπο κρνμόΐο δαμεντων. 
 Λ Nic. Th. 382. 
 
 (Ιαλλοδετης, εος, ους. rather, Μαλλοδετδς. 6 
 ή. lana ligatus. tied with yarn, τας μαλλο- 
 ',δετεϊς κυστεις. Soph. Polyid./h 2. 
 Ι Ιάλλδν. magis. compar. of μάλα. more ; pre- 
 ferably, ρηϊτεροι γαρ μάλλον Αχαιοΐσιν δη 
 μι >εσεσθε. Ω. 243. — 2. πώς επενεφείτο πρώτον υ 
 Ζευς ήσυχη, Έπειτα μάλλον μάλλον. — Alex. 
 Suid. Syn. Πλέον, επιπλεϊον, περισσοτερον, 
 μειζονως. 
 
 Ιαλλος, ή. urbs Ciliciae. Αυρνησσδς, Μαλλός 
 h «Γε, και Αγχιαλεια, Σόλοι τε. Dionys. 875. 
 
 [άλλος. 6. vellus, lana promissa. a fleece, ει- 
 Jt ΐΌοποκοι δ" οίες μαλλοΐς καταβεβριθασι. Hes. 
 Iik 234. Syn. Κώας, θριξ, λάχνη, ποκος, νακος. 
 γο. Phr. ΈχρΊον άργήτ οίος ευειρου ποκφ. 
 iTrach. 688. οίος νεογνής ευποκω μαλλω. 
 GEd. C. 467. 
 Μίάμερσά. r). Minerva. Lye. 1418. 
 ί.άμερτδς, δ. Mavors. ibid. 939. 
 'αμμάκϋθος. δ. Ν. P. cujusdam fatui. the 
 name of a very stupid man; applied to all, 
 iflrfio resembled him. κεχηνοτες Μαμμακυθοι. 
 Ran. 1021. 
 
 ίαμμάω. (φάγω. Suid.) rather, Μαμμάν. in- 
 iecl. an inarticulate sound, uttered by chil- 
 dren. Schol. μαμμάν δ' αν αιτησαντος, ήκον 
 iroi φέρων αν αρτον. Nub. 1386. 
 Μ,μμϊά. Μαμμη. Myrin. An. ii. 108. mater, 
 ^avia. a mother, a grand-dam. υπακουσον 
 ί>ύτος, ου καλείς την μαμμιαν ; Lysist. 878. 
 ανδάλωτδν. suavium lascivius. a wanton 
 a! ciss. και θηλυδριώδες, και κατεγλωττισμενον , 
 riai μανδαλωτον' — Thesm. 131. Br. 
 άνδρα, stabulum, caula. a stable ; a pen for 
 battle, χήραι μεν μανδραι, κενεαι δ' εμιν αυ- 
 \ιεςηδη. Call. 6. 106. Syn. Μανδρευμα, ερ- 
 :ος, επαυλις, φραγμός, ύλη. Ερ. Ώολυχανδης. 
 \ανεομαι. s. as Μαίνομαι, ά γερανός τώροτρον' 
 \γων δ' επι τιν μεμανημαι. Theoc. 10.31. 
 \\ άνης, ου. δ. Ν. P. Pac. 1146. Μανία, ας. ή. 
 Thesmoph. 754. names given to slaves. 
 \άνης. genus poculi. a goblet, και πάνυ τις 
 νκαιρως. " Προπινω," φησι, " σοι, ΐίατρι- 
 γτα." μανην δ' είχε κεραμεοϋν, άδρον. Nicon, 
 fth. 487. 
 
 ανθάνω. α. 2. εμάθδν. ρ. μεμάθηκά. fut. m. 
 ιάθησδμαι. αλλ' επει οϋν δη έργα κακ' εμμα- 
 >ες, ουκ εθελησεις. σ. 361. ά δ' αν μαθοί τις, 
 αΰτα σωζεσθαιφιλεϊ ΤΙρός γήρας' ούτω παΐ- 
 \ας ευ παιδεύετε. Eur. Supp. 916. Syn. Εκ- 
 
 Μ Α Ν 
 
 411 
 
 1 A class of words is formed from this, for 
 hich authorities are given ; but I am un- 
 ile to verify them. Thus Morell quotes 
 
 [jti /ιλκέω, Ion. μαλκείω, from Apollin. H.Steph. 
 
 i ιλκιάω from Arat. φαιν. and Suidas, μαλ- 
 
 0ΐτατος. 
 
 μανθανω, μαθητενομαι, πευθομαι, αισθάνομαι, 
 εννοεω. 
 Μάνϊά.ή. furor, madness ; fury. See Αυσσα. 
 θειο: μανία ξυναυλος. Aj. 616. Ερ. Αυτοφονος, 
 ολοοφρων, ολοη, κακή, λυσσαλέα, φρενοπλη- 
 
 Μάνϊάς, άδδς. ή. furiosa. insane ; raging, εγω 
 δε φοιτώντ άνδρα μανιασιν νοσοις. Aj.59. 
 
 Μάνίκδς,Μάνΐωδης, lymphaticus; insanus. fu- 
 rious ; like one possessed, συν δ' ετάραζε πο- 
 σιν Μανιωδεος οργιά Βακχω. Theoc. 26. 13. 
 Syn. Εμμανης, ενθεος, οιστρηεις, φρενοπληκ- 
 τος, μαινολης. Phr. Μανιαις φλέγων, — λυσσ% 
 παρακοπος. Thesm. 680. See Nic. ΑΙ. 159,212. 
 
 Μαννά. indecl. manna, νε δ' αρα γνωστόν 
 γλυκερδν σφισι Μάννα πασασθαι. Apollin. 
 Ps. 77. 57. 
 
 Μαντεία, ας. ή. divinatio. prophecy; consult- 
 ing an oracle, μαντείας, εκαεργε, Αιος πάρα, 
 θέσφατα πάντα. Η. Merc. 472. Syn. θεο- 
 προπια, μαντοσυνη. 
 
 Μαντεϊδς, Ion. Μαντηϊδς, α, ον. Μαντψος, Leo 
 Phil. An. iii. 128. fatidicus. oracular, άρ ου 
 φανερως ήμεϊς υμίν εσμεν μαντεϊος Απόλλων ; 
 Αν. 722. ωκα δε κεκλομενοι μαντη'ιον Απόλ- 
 λωνα. Αρ. 2.493. See Orest. 1682. P. 
 
 Μαντευμά. το, Isthm. 7. 22. Μαντεϊον. Ion. 
 Μαντηίον. vaticinium ; oraculum. prediction ; 
 an oracle. 2. the place where oracles were 
 delivered, προφήτις εισβαινουσα μαντεϊον 
 θεοΰ. Ion. 42. οφρ' υμΐν ειπώ μαντηία Τεφε- 
 σιαο. μ. 272. Syn. θεσπισμα, θεσφατον, 
 χρησμός, χρηστηριον. Phr. Αρτιεπης οσσα. 
 μαντευμά παρ μέσον ομφαλον ρηθέν. Pind. 
 2. μαντεϊος έδρα. Ion. 130. 
 
 Μαντευδμαι. vaticinor. to prophesy ; to de- 
 liver oracles, verbal. Μαντευτεος. (Ion. 373.) 
 Μαντευτος,ή,δν. predicted, (ibid. 1208.) η 
 ετεον Κάλχας μαντευεται, ηε και ουκι- Β. 300. 
 Syn. Μανπ7Γυλεω, θεοπροπεω, θεσπίζω, θεσ- 
 πιωδεω, προφητεύω, χρησμυλογεω, χρησμψ- 
 δεω. 
 
 Μαντϊκος. ad vates, aid vatum artem perti- 
 nens. belonging to divination, or diviners. 
 adv. Μαντϊκώς. (Pac. 1026.) βροτειον ουδέν 
 μαντικής έχον τέχνης. CEd. Τ. 710. Br. το 
 μαντικον πάν σπέρμα, φίλοτΊμον κακόν. Iph. 
 Α. 520. Syn. Μαντη'ίος, μαντεϊος, μαντο- 
 συνος, προφητικός. 
 
 Μαντϊνεά.ή. urbs Arcadica. Mantinea. καιΤε- 
 γεην εϊχον, και Μαντινεην ερατεινην. Β. 607. 
 
 Μαντϊπδλεω. See Μαντευομαι. μαντιπολεΊ δ' 
 ακε-λευστος άμισθος αοιδα. Agam. 987. 
 
 Μαντϊπολδς, ου. δ ή. instinctus ; vates. pro- 
 phetic; inspired, της μαντιπολου Βακχης 
 ανεχων - Αεκτρ' Αγαμέμνων. Hec. 123. 
 
 Μαντίς, εως. δ. vates. a prophet ; a diviner, ου 
 βονλομαι τον μαντιν αντειπείν κακώς. Antig. 
 1053. Β. η, οι μαντιες εισι, θυοσκοοι, η ιερήες. 
 Ω. 221. Syn. θεοπροπος, θεσπις, θεσπιψδος, 
 προφήτης, υποφητης, ύποφητωρ, χρησμψδος, 
 χρησμολογος. Ερ. Έϋσκοπος, σοφός, εχεφρων, 
 θεηγορος. Ρΐ^.~Ω μαντι, τουπος ως αρ' ορθόν 
 ηνυσας. Antig. 1178. — Μοψον τε δαημονα 
 
 3ο2 
 
412 
 
 MAP 
 
 μαντοσυναο)ν. Apoll. . 
 
 Μαντοσννη. vaticinium. the art of divination. 
 ■ην δια μαντοσυνην, την οι πόρε Φοϊβος Απόλ- 
 λων. Α. 72. SYN. Μαντική, μαντεία. 
 
 Μαντοσυνος, Μαντωδης. vaticinatonus. ora- 
 cular ; prophetic, θεοΰ θεού νιν **™>°Ι* 
 επεστράφη Μαντοσυνον — Androm. 1031. 
 
 MapaydoGfor Έμαραγδος. gemma, an emerald. 
 μαραγδον είναι ταυτ' έδει, και Σαρδια. Me- 
 nand. Ath. 94. 
 
 Μάραγνα.τ/. flagellum, scutica. a scourge. See 
 Μαστιξ. ήτοι μαραγνά γ', ϊ) καρανιστης μορος. 
 
 Rhes. 817. ,,.',, 
 
 Μάραθον. Anethum foenicalum. fennel, ηε και 
 ιππειου μαραθον πολυαυξεα ριζαν. Nic. In. 
 
 Μαραθων. Marathon, the well-known plain, 
 and district in Attica. Hence, Μαραθωνόμαχ- 
 ης, and -off, ου. ό. one who fought, or like 
 one who fought, at Marathon. (Acharn. 181. 
 Nub. 986. 1?r.) ΐκετο δ* ες Μαραθώνα, και ευ- 
 ρυαγυιαν Αθηνην. ϊ? . 80.— λειμώνα τονεροεντα 
 Μαραθώνας. Αν. 248. Ερ. < Αλικλυστος, ελαι- 
 οκομος, καλλιτοκος. 
 Μαραίνω, marcescere facio. to dry up, con- 
 sume, extinguish. 2. pass, to be dried up, 
 &C και το ροδον καλόν εστί, και 6 χρόνος αυ- 
 τό μαραίνει. Theoc. 23. 28. τημος πυρκαϊη 
 εμαραινετο, παυσατο δε φλοζ. Ψ. 228. bYN. 
 Αναινω, διαφθείρω, εξαλείφω, τήκω. 2. κατα- 
 σηπομαι, αφανίζομαι, καταφθινω. 
 Μαργαινω, II. Ε. 582. Μαργοω. s. s. as Μαίνο- 
 μαι, Αυσσαω. μεθες μ εφεϊναι τήδε μαργώσαν 
 νερά. Hec. 1135. 
 Μαργαρον.το. Μαργαρίτης, ό. marganta. a 
 pearl, adj. Μαργαροεις. και μαργαρον τραχη- 
 \ω. Anac. 20. 14. Ερ. Αιγληεις. 
 Μαργος. insanus ; stolid us. furious ; mad. πτω- 
 χενεσκ Ιθάκης, μετά δ' έπρεπε γαστερι μαρ- 
 γ?]. σ. 2. Syn. Μανικός, α<£ρων, ακόλαστος, 
 ασελγής. . . 
 
 Μαργοσίν)]. insania ; furiosa libido, senseless- 
 ness ; lust. — ήτις δώμα, και ους V°X VV£ 
 τοκήας, Μαργοσννη ειξασα, — Apoll. 3. 796. 
 Syn. Μαργοτης, αφροσύνη. 
 Μαρδοι. Dionys. 732, Μαρμαρίδαι, lb. 214. 
 
 Marujvoi, ib'. 1002. names of nations, 
 Μάρη. the old word for χείρ. Hence, μάρπτω 
 
 αηάενμαρης. Pind.fr. inc. 163. 
 
 Μαρϊανουνοι. Asia3 gens, Bithynise conter- 
 
 mina. a tribe, in what is now N. Anadoha. 
 
 εν τοϊς Μαριανδυνοις εκεινοις βαρβαροις Κυ- 
 
 τρας καλουσιτας μέλαινας ισχαδας. Pherecr. 
 
 Ath. 653. 
 
 Μαρίκας, ό. fabula Eupolidis. a play of Eupo- 
 
 lis, in which he attacked Hyperbolus ; as 
 
 Aristophanes did Cleon in his Equites. See 
 
 Casaub. on Athen. p. 690. e. Ευπολις μεν 
 
 τον Μαρικάν πρωτιστον παρειλκνσεν, Έκ- 
 
 στρεψας τους ημέτερους Ίππεας κακός κακώς. 
 
 Nub. 553. Β. 
 
 Μαοϊλη. pnlvis carbonum. embers ; ashes. 
 
 Hence, the Comic term, ΜάρΊλάδης. (Nub. 
 
 608.) Also, ΜάρΊλοπότης. 6. {Ερ. άδ. 413.) 
 
 MAP 
 
 νπο του δέους τε της μαριλης μοι συχνην. 
 Acharn. 350. Syn. Τε^ρα, σποδια— αμαυρον 
 
 πυρ. . . ,.. 
 
 Μαρμαιοω. rutilo. resplendeo. to shine, glit- 
 ter, δρα κοντέ μαρμαιροντε 1 παγχρυσον γ ενν. 
 Ion. 1443. Syn. Αναλαμπω. απαστράπτω. 
 Μαρμάρεός, α,ον,Ζ/.Γ.126.Μαρ/χάρϊνος, Theoc. 
 ΕρΓ 10. Μαρμαροεις. marmoreus. ot marble ;p 
 white or shining as marble, κατέχεις Ολυμ- «η 
 που - Μαρμαροεσσαν αιγλαν. Antig. 619. bYN. 
 Αευκος, λάμπρος. t 
 
 Μαρμαοον. το. Μαρμαρος.δ and n .(lheoc.^ 
 111.) marmor ; lapis quivis dunor. marble 
 any hard stone. Hence, Μαρμαρώπϊς, η. Map 
 μ άρωπ5ς. δ η. with bright, or glaring, eyes 
 {Lye. 843. Here. F. 883.) μαρμαρω οκριοεντ 
 βολών, ο ρα τειχεος εντός. Μ. 380. 
 Μαρααρδω. in marmor converto. to turn tc 
 Stone, και πεμπελον γραυν μαρμαρουμενηι 
 δέμας. Lye. 826. . 
 
 Μαο /iapiJyij. splendor, brilliancy ; twinkling 
 μαρμαρυγάς θηεΐτο ποδών, θαύμαζε οε tf W 
 θ. 265. SYN. Αγλαΐα, αυγή, λαμπηδων. ^ 
 Μαρνάμαι. pugno. to fight. &* Μάχομαι, ω Ira 
 ο'ι μεν μαρναντο δέμας πυρός αιθυμενοιο. Σ. 1.» 
 Μαρπισση. η. Ν. P. mother of Cleopatra, whfac 
 was wife to Meleager. II. 1. 553. < 1^< 
 
 Μαρτττω. capio, prehendo, assequor. to seize « 
 grasp, reach. Hence, Μαρπτϊς or Μαρπτυς|;. 
 
 : 
 
 %■ 
 
 tri 
 
 (Γ. 
 
 h- 
 
 litw 
 b 
 
 'C 
 
 col 
 14. 
 
 SicA. Supp. 823. P. έλκε' απαλθ^σεσθον, 
 κεν μαρπτ^σι κεραυνός, θ. 405. Syn. Κατά 
 λαμβάνω, κρατεω. 
 Μαρσοι. Marsi. ancient people ot Italy, fen 
 Μαρσϊωνις, ϊδος. ή. (Lye. 1275.) και Μαρσω 
 θοα φυλά, Τάρας δ' άλος εγγνθι κείται. UiOi 
 
 376 • 
 
 Μαρσύάς.δ. Marsyas, s. Marsya. a musicia 
 
 of Celsenae in Phrygia, who challenge 
 Apollo, was defeated and flayed. 2. a rive 
 bearing his name- εξ ότε Μαρσυαο θεημαχο 
 ουλον ελεγξας, κ. λ. Νοηη. 1. 1. 
 
 Μαρτυρ, Μάρτυς, Plut. 499. Μάρτυρος, testis 
 a witness, και σφω'ιν δος αγειν' τω 6 αυτ 
 μαρτυροι εστων. Α. 338. Syn. Επιμαρτυ, 
 Ερ. Ααημων, εμπεδομυθος, πιστός. 
 
 Μαρτυράω, tester, to bear witness, ^εινωςγ 
 ττευσει δ' ώστε μαρτυρεϊν εμοι. lracri. yu 
 Syn. Διαμαρτυρεω, εττιμαρτυρεω. _ 
 
 Μαρτϋρομαι. obtest or. to call to witness ; I 
 testify, μαρτϋρομαι τουσδ , ου σε, — U^Cl. « 
 814. Br. δρά~ς & ποιεί; ταυτ εγώ μαρτυρομσ 
 Plut. 933. Syn. Επι^ωνοΰ/χαι — καλώ μα\ 
 
 τυράς. „ ^„ . 
 
 Μαρτυρημα, Μαρτυρία, Μαρτυριον. testirm 
 nium. witness ; attestation, μνημηα θ ορκω 
 μαρτυρημα θ' ΈλλαΛ. Eur. Suppl. 1204 Δ 
 εν αμφιρυτη, Αιονυσου μαρτυρίκι, λ. όΔ 
 Syn. Βουλίϊσις. εντολή. 
 
 Μάρυανδης. nomen gentile, name of an lndu 
 tribe. Iv£ov υπέρ δαπεδον Μαρυανδεα λa^ 
 αμείβων. Ορρ. κυν. δ. 165. 
 
 ι This was Porson's correction of δράκο 
 τες άρχαΐόν τι. 
 
ΜΑΣ 
 
 Ιάσάδμαι, Μασσάδμαι. mando, manduco. to 
 chew ; to eat. μασωμενος, το λοιπόν ούτω 
 τφ κοπώ ζυνεϊναι. Plut. 321. 
 Ίάσημά, Μασσημά. quod manditur. a mouth- 
 ful ; victuals, μακαρς 6 βίος' ου δεΧ μ' αεί και- 
 νον πορον ΈύρεΊν ποθ\ ώς μάσημα τάϊς γνα- 
 \θοις εχω. Antiph. Ath. 8. 
 
 Ιάσης,ητδς,ϋ.Μάσητος,ου.η. urbs Argeorum. 
 an Argive town, οιτ έχον Aiyivav, Μασητά 
 '.τε, κούροι Αχαιών. Β. 562. 
 ίάσαισύλϊοι, Μάσύλήες. gentes Nomadum. 
 tribes of Africa, ένθα ΜασαισνΧιοί τε και 
 αγρονόμοι Μασυλήες. Dion. 187. 
 Ιασθλη, ης. ή. Μασθλης, ητδς. 6. lorum emol- 
 litum; corium. 2. homo mollis et nequam. 
 -leather. 2. a cunning, effeminate or dastard- 
 ly character. 2. μασθλης, ειρων, γλοιος, αλα- 
 \ζων. Nub. 448. Syn. Μαλακίων, έκλυτος. 
 
 \ι\ (Ιασθος, Μαστός, mamilla, uber. a breast. 2. 
 collis leniter assurgens. a hillock. Pyth. 4. 
 
 ioj >il4. See Αοφος. ή γρηϋς μασθών ως απέχει 
 
 i|i( \χαριτας. Call. Ερ. 54. Em. 
 
 Ιασπετυν. laserpitii folium, leaf of master- 
 iWort, or benzoin, καυλφ, κελησι, μασπετοις, 
 [πυρετοις, οποις. Antiph. Ath. 100. 
 
 ηψίασσαγεΥαι. gens, trans Araxem. Massagetse, 
 i. e. the Great Getse, a Scythian race. 
 Μασσαγεται ναιουσι, θοών ρυτήρες ρϊστων' 
 L•. λ. Dion. 740. Ερ. Φιλοπτολεμοι. 
 ίασσάλως. Massiliensis. of Marseilles, τον 
 $ε μετεκδεχεται Ταλατης ροος, ένθα τε γαία 
 • Μασσαλιη τετανυσται, επιστραφον δρμον 
 έχουσα, ib. 75. 
 
 Ιασσω, Ματτω. pinso, subigo. to handle ; to 
 iknead. απο κραμβοτατου στόματος ματτων 
 ηστειοτατας επινοιας. Equit. 536. Syn. Ανα- 
 ,αασσω, φυραω, ζυμοω. κατασκευάζω. 
 
 ψ^Ιασσων, for μακρότερος or μείζων. Μάσσδν 
 
 \\\ή<Όΐ' μάλλον or πορρωτερω, Od. θ. 203. larger; 
 farther; more, μασσονες η ταύροι' — Call. 3. 
 102. — τα δ' οίκοι, -Μασσον (plura) αριθμώ. 
 iNem. 2. 35. 
 
 '.ασταΐ. η. mandibula, os. 2. esca. the mouth, 
 ijpper lip. 2. food. (//. I. 324.) ηθελεν αλλ' 
 3δυσευς επι μαστακα χερσί πίεζε. δ. 287. 
 ">ΥΝ. Γνάθος, γαμφηλη, στόμα. 2. τροφή. 
 χασημα. αρκις. 
 
 αστάρυ'ίω. labiis clausis manduco. 2. mu- 
 io. to mumble. 6 δ' ύπο γηρως μασταρυζει, 
 •q,T οφλών απέρχεται. Acharn. 689. 
 
 ψΐαστευω. Μάτευω, II. £. 1 1 0. quaero, indago. 
 ο search ; inquire, τον εκτεθέντα παΧδα μασ- \ 
 ■ευων μαθεϊν, Έι μηκ'ετ ειη' — Phoen. 36. 
 *>ΥΝ. Έπιζητεω, εζιχνευω, ερευνάω, μαιομαι. 
 αστήρ. Μάτεντης, Man. 4. 268. qusesitor. 
 i[)ne, who searches, or is in quest of. fern. 
 Μαστειρά. (JEsch. Supp. 171.) προς ταύτα 
 ?αί Κρέοντα πεμπόντων εμού Μαστήρα, — 
 \Έά. C. 455. Β. Syn. Ζητητης, εξεταστής, 
 χνευτης, ιχνηλάτης. 
 
 αστηρως. inquisitioni favens. one who con- 
 fiucts, or, assists, a search. 'Epjuy μεριστώ 
 
 Λ {τροξενω μαστηριψ. iEsch. Supp. 917. P. 
 *>ΥΝ. Κατοπτηρ. 
 
 MAT 
 
 413 
 
 Μαστϊγϊάς. 6. mastigia, flagrio. one who de- 
 serves to be scourged, a. καταθου ταχέως 
 τον στεφανον, iv εγώ τουτωϊ Αυτόν περιθώ. 
 b. καταθου ταχέως, μαστίγια. Equit. 1227. 
 Syn. ~Νωτοπληξ, στιγματιας. 
 
 Μαστίζω, II. Ε. 768. Μαστιω, act. & med. 
 Υ. 1 7 1 . Μαστίόω. flagello. to lash ; to scourge. 
 μαστιε νυν, ε'ιως — P. 622. ουρί/ μαστιοων, — 
 Hes. α. 431. Syn. ΜαστΊγοω, δερω, αικιζω, 
 καταπαιω. μαστιζι ζαινω. 
 
 Μαστικτηο, Sib. 1. 2. Μαστικτωρ. flagellifer. 
 one who scourges ; a tormentor. — υπό λο- 
 βονΐίαρεστιμαστικτορος. Eumen. 159. Syn. 
 Μαστιγευς, μαστιγοφόρος. 
 
 Μαστιξ, Τγδς, II. Ε. 748. Μαστίς, ϊος. η. fla- 
 grum, scutica. a lash ; a scourge, ή, και εφ' 
 Ίπποι'ίν μαστιν βαλεν' οι δε μαλ' ώκα. ο. 182. 
 
 Μαστίχάω. manduco. to champ ; gnash the 
 teeth. δοχμωθείς, αφρός δε περί στόμα 
 μαστιχοωντι. Hes. α. 389. Syn. Μασαομαι, 
 εσθιω, βιβρωσκω. 
 
 Μαστοδετον. το. cingulum pectoris, a breast- 
 band, και τα περί στερνοις αγλαά μαστοδετα. 
 Marc. Argent. An. ii. 270. 
 
 Μαστροπός, Μαστρωπος. leno ; lena. a pimp ; 
 a bawd, ώς τ αϋ τα κρε' εξ Απατουριων τοις 
 μαστροποΧς διδουσαι. Thesm. 558. Β. 
 
 Μαστϋς, ύδς. ή. Μάτη, ης. ή. Msch. Supp. 
 816. P. inquisitio. search, μαστϋος αλλδτ 
 εκαμνον αλητν'ι — Call.yV. 277. 
 
 Μασχάλη, axilla, the armpit, εγρησσων ετεον 
 γε' χελυν δ' ΰπο μασχάλη είχεν. Η. Merc. 
 242. Syn. Μασχαλις, επωμις, μάλη. 
 
 Μασχάλιζω. obtrunco. to mutilate, and place 
 the limbs under the arms 1 . — ώστε δυσμε- 
 νης-Έμασχαλισθη, — Soph. El. 447. Syn. 
 Ακρωτηριάζω, ακροτομεω. 
 
 Μασχάλιστηρ. δ. vinculum latum sub axillis. 
 a girth ; a band, αλλ' αμφι πλευραις μασχα- 
 λιστήρας βαλε. Prom. 71. 
 
 Μάταζω. desipio. to act foolishly, η των άθικ- 
 των εζεταιματαζων. (Ed. Τ. 891. Br. Syn. 
 Ματαιοφρονεω, αφραινω, μωραινω. 
 
 Μάταιος, vanus. idle ; vain ; foolish, άνθρωποι 
 δε μάταια νομιζομεν, ειδοτες ουδέν. Theog. 
 141. Syn. Αλιος, κενός, ηλίθιος, ταλας, ει~ 
 καϊος, μαφιδιος, κείνος for κενός. Pind. 
 
 Μάτάω. vane tempus tero. 2. frustra laboro. 
 to loiter, to miss one's aim. επεμφα, τους 
 πεποιθα μη ματαν δδψ. Sept. Th. 37. Syn. 
 Αργός και άπρακτος μένω. 2. ματαιοπονεω, 
 αποτυγχάνω, δυσμηχανώ. 
 
 Μάτευω. s. as Μαστευω. ει δ' υπαρ, ου κνωσσων 
 τυ τα χωρία ταύτα ματευσεις. Theoc. 21.65. 
 
 Μάτην. adv. frustra. in vain, fruitlessly, ου 
 σε μάτην, ω πλούτε, βροτοι τιμώσι μά- 
 λιστα. Theog. 523. Syn. Ματαίως, άλλως, 
 εική, τηναλλως, μαφ, μαφιδιως, έτος. 
 
 1 This was done in the case of a murdered 
 person, according to their wretched super- 
 stition, in order to deprive him of the means 
 of vengeance. Thus was De'iphobus mangled, 
 sEn. vi. 494. 
 
414 
 
 MAX 
 
 Μ Ε Γ 
 
 Ματιά. r). vanitas. levity ; folly, ημέτερη μα- 
 Tiy — κ. 80. Syn. Αβουλία, ματαιοτης, εικαιο- 
 συνη, κονφοτης. 
 
 Ματρΰλεϊον, Ματρνλλϊον. lupanar. a brothel. 
 καταφθαρεις εν ματρυλειω τον βιον ; Menand. 
 Έπιτρεπ. 
 
 Ματτυη. lautitiee. a high-seasoned dish ; a 
 salmagundi. Hence, the v. Ματτΰαζω, Alex. 
 Ath. 663. and Ματτϋδλοιχος, one who de- 
 vours the ματτυη. (Nub. 450. Brunck,^.^.) 
 ήδΐον ουδέν εστί μοι της ματτνης. Ath. ρ. 664. 
 
 Μαυλΐς, ϊδός. ή. culter. a knife, μαυλίδι χαλ- 
 κειη, — Nic. Th. 706. Syn. Μάχαιρα. 
 
 Μανροω. obscuro. to darken; extinguish; an- 
 nihilate, ρεϊα τε μιν μαυρουσι θεοί, μιννθουσι 
 δε οϊκοι. Hes. ε. 325. Syn. Αμαυροω, αφα- 
 νίζω, εξαλείφω, καταβαλλο». 
 
 Μαύσωλος. Mausolus. Κ. of Caria. μνάμά τε 
 Μανσωλοιο πελωριον' — Antip. Sid. Aji.u. 20. 
 
 Μαχαιρά, gladius. a sabre ; a knife. — ol δε 
 μάχαιρας Εΐχον χρυσειας εξ αργυρεων τελα- 
 μωνων. Σ. 597. Syn. Σπάθη, ξίφος. Ερ. 
 Αφειδης, αμφιτομος, αμφιπληξ, ευθηκτος, μιαι- 
 φονος. 
 
 Μαχαιρϊδϊόν. dimin. εγωγε, νή τους κονδύλους, 
 ους πολλά δη 'πι πολλοίς Ή,νεσχομην εκ παι- 
 διών, μαχαιριδίων τε πληγας. Equit. 411. 
 Syn. Μαχαιρών, μαχαιρις, εγχειριδιον. 
 
 Μάχαιροφορος. ensifer. armed with the sabre. 
 το μαχαιροφορον τ έθνος εκ πάσης - Ασίας 
 έπεται. Pers. 56. 
 
 Μάχάων. fil. iEsculapii. Machaon. adj. Μα- 
 χάονϊος, ά, όν. (Lith. 343.) ιητήρ' αγαθω, Πο- 
 δαλειριος ηδε Μαχαων. Β. 732. See Δ. 194. 
 Ερ. Ασκληπιαδης, αντιθεος, δΐος, κλντος, ποι- 
 μην λαών. 
 
 Μάχη. pugna. a fight ; a battle. See Πόλεμος, 
 νεικεϊ, και τε με φησι μάχη Ύρωεσσιν αρη- 
 γειν. Α. 521. Syn. Ύσμϊνη, δη'Ίοτης, φϋλω- 
 πις, αγώνισμα, ερις. Ερ. Αλεγεινη, άσπονδος, 
 αντίπαλος, δακρνοεσσα, εμφύλιος, εναριμβρο- 
 τος, θυμαλγης, κυδιανειρα, κραταιά, πίκρα, 
 πολυδακρυς, στυγερά, φθισιμβροτος. 
 
 Μάχημων. Μάχϊμος, Αν. 1368. Μάχιμωδης, 
 Strata, An. ii. 369. pugnax. warlike; pugna- 
 cious, ov yap Toi κραδιη μενεδη'ίος, ουδέ μά- 
 χημων. Μ. 247. Syn. Αρη'ίος, πολεμικός. 
 
 Μαχητής, bellator. a warrior. Ύυδεΰς, τοι μι- 
 κρός μεν εην δέμας, αλλά μαχητής. Ε. 801. 
 Syn. Αιχμητης, πολεμιστής. Ερ. Έυθωρηξ, 
 ασπιδιωτης, θαρσηεις, αοσσητηρ, εγρεμοθος, 
 βριαρος, αρειμανης, οπλοφόρος, σιδηροφορος, 
 φερεσσακης. 
 
 Μαχητός, oppugnabilis. to be fought against, 
 or, resisted, δεινόν τ, αργαλεον τε, και αγριον, 
 ουδέ μαχητον. /Lt. 1 1 9. 
 Μαχλος. Μάχλϊκος, Maneth. 4. 186. libidino- 
 sus. lewd. Hence, Μαχλάς, άδός. η. a harlot, 
 (Ερ. άδ. 338.) μαχλοταταιδε γυναίκες, αφαυ- 
 ροτατοι, δε τοι άνδρες. Hes. ε. 584. 
 Μαχλοσυνη. lascivia. lust, την δ' ηνησ (sc. 
 Paris) η οι πόρε μαχλοσννην αλεγεινην. 
 Ω. 30. Syn. Ασέλγεια, λαγνεία. 
 Μάχομαι. Μάχεόμαι. obsol. fut. μάχεσόμαι, 
 
 μάχουμαι and μάχησομαι. pugno. to fight. 
 ιομεν εις Σαλαμίνα, μαχησομενοι περϊ νήσου. 
 Solon, fr. xvi. 7. άλλοι δ' αμφ' άλλΐ^σι μα- 
 χην εμαχοντο πυλησι. Μ. 175. Syn. Άμιλ- 
 λαομαι, δηριζομαι, πολεμιζω. στρατεύω, μαο- |] 
 ναμαι, αιχμαζω, συμπλέκομαι, ερίζω. Ρηκ. 
 ΤΙυκινας κλονεων φάλαγγας. Mimn. εποιχεσ- 
 θαι φυλοπιδος κρατερής έργον. ib. φασγανων \ 
 ακμας ξυναπτειν. Eurip. δορικτνπον αλαλαν \ 
 προσμενειν. έργον μαχας εν πεδιψ κορυσσειν. 
 Pind. See Tyrtee. fr. ii. 31. Gaisf. and Apoll. 
 1. 1026. 
 
 Μαχών. Macho, a Comic poet, who lived at |i 
 Alexandria, and was preceptor to the Critic 
 Aristophanes, τψ κωμψδογραφω, κουφή κονι, 
 τον φιλαγωνα Κισσον ύπερ τύμβου ζώντι Μα- 
 χωνι φεροις. Athen. ρ. 242. 
 
 Μαψ. Μαψΐοϊως. adv. frustra. stulte. in vain ; 
 rashly. Hence, Μαφϊλόγός, 6 η. (Horn. Merc. 
 546. Herm.) Μαψΐτοκος. (Anal. ii. p. 482.) 
 Μαψυλακτος. (Sapph.) μι\•ψ ούτω τοιονδε, 
 τοσονδε τε λαόν Αχαιών. Β. 119. τις νΰ σε 
 τοιάδ' ερεξε, φιλον τεκος, Ουρανιωνων - Μα- 
 ψιδιως; — Ε. 374. 
 
 Μαψαυραι. aurse leves. light winds. a\ δ' αλλαι 
 μαφαϋραι επιπνειονσι θάλασσαν. Hes. θ. 872, 
 
 Μαψϊδϊος. inanis ; vanus. unprofitable ; rash 
 γλωσσάς μαψιδιοιο χαριζομενον παρεοΰσιν 
 Theoc. 25. 188. Syn. Μάταιος, δαψιλης 
 χαλεπός, δεινός, εκούσιος. 
 
 Μαψίλάκάς,οΓ Μαψυλ. blatero. a prater. Nem 
 y'u.fin. 
 
 Μάω, Μάόμαι. vehementer cupio. to desirej 
 eagerly, τηλ' εξ Ασκανιης' μεμασαν δ' υσμΧν\ ΐη 
 μαχεσθαι. Β. 863. αλλά τά μϊν μώσθαι, το\\ψ 
 
 "1. Syn.! μ 
 ιυω. ΐη 
 
 Μεγά. adv. valde. greatly; very; much, άλλί aw 
 σοι, ώ μεγ' αναιδές, άμ' εσπομεθ', οφρα σ> 
 Xaipyg. Α. 158. Syn. Μεγαλως, αδην, λίαν 
 
 Μεγάβρεμετης.δ. as Μεγαλοβρομος. See Αραξης 
 
 Μεγάβυζος. Megabyzus. a Persian of distinc 
 tion ; one of the vii. who overthrew tin 
 Magi, ηρχε τε Περσών, πρώτον πάντων, Δα 
 ρειου κται Μεγαβυζον. Αν. 484 
 
 Μεγάό^ς. patronym. from Μεγάς, ου. 6. II. Π Κ 
 695. Μεγαινετος. Ban. 965. Br. Μεγακλί^ 
 Nub. 813. Μεγάπίνθ^ς, Od. δ. 11. Μεγαρείς 
 Antig. 1311. Μεγης. 11. Β. 627. Μεγισθ^φ 
 Anacr. 74. Μεδων. II. Ν. 695. Με\ανθευ( 
 Μελανθϊός. Od. ρ. 212. 247. Μελανθϊος, Mo s < 
 σϊμος. Pac. 803, 4. Μελανθος. Anac. Ερ. Κ 
 Μελάνΐ7Γ7τος•. II. θ. 276. Μελανιών. Lysis 
 799. Μέλας, //. %. 117. ΑροΙΙ.Ί. 1158. Μ< 
 λισσος, Isthm. 3. 15. Proper Names of men 
 
 Μεγάθαρσ^ς. Μεγάτολμός, Man. 4. 30. magn 
 fiduciapraeditus. very bold, σήμα τιθεις πι 
 λεμοιο εφ μεγαθαρσέί παιδί. Hes. α. 385. 
 
 Μεγάθυμος. Μεγάλητωρ, II. Β. 547. Μεγαλ 
 σπλαγχνός, Med. 109. Μεγάλοφρων, Mat 
 5. 85. Cal. magnanimus. high-minded, πα. 
 γάρ τοι δωσουσι γέρας μεγάθυμοι Αχαιό, 
 Α. 123. Syn. Μεγα^ρων, μεγαλόψυχος, μ 
 γαλητιορ, γενναίος, ευτολμος, ύπερθϋμος. 
 
 δε δεικνυναι,άλλα δε ποιείν. Theog.769. Syn 
 ΪΙροθϋμεομαι, επιθϋμεω, μαιομαι, μαστε\ 
 
 ΙΓρ 
 
 Λ 
 ria 
 
 h 
 
 III 
 
 ii 
 Its 
 
 ψ 
 
 ■ 
 
 1 
 
Μ Ε Γ 
 
 Μ Ε Γ 
 
 415 
 
 [εγαιρα. η. See Ευμενίδες. Ύισιφονη τε και 
 Αλληκτω, και δΊα Μεγαιρα. Orph. Η, 68. 2. 
 Ερ. Κακομητις, κακομηχανος, αμειδης, δρακον- 
 τοκομος. 
 
 ίεγαιρω. invideo. to envy, grudge, deny, be 
 displeased at. κυανοχαϊτα ΐίοσειδαων, βιοτοιο 
 μεγηρας. Ν. 563. SyN. Φθονεω, ζηλοω,αντι- 
 πραττω. — στερισκω, 
 
 ίεγάκητης. magnus; instar ceti. huge, as a 
 whale, στη δ' επ' Οδνσσήος μεγακητεϊ νηί με- 
 Xaivy. θ. 222. Syn. Μέγας, πλατύς, ευρύ- 
 χωρος. 
 
 Ιεγάλανχεω. magnifice me effero. to boast; 
 to vaunt, alia πάσχων, μηδέν εν οιδου-Μεγα- 
 λαυχειτω, — Agam. 1537. Syn. Έ,παυχεω, 
 σεμνύνομαι, καυχαομαι. 
 
 Ιεγάλαυχης, Orph. Η. 62. 3. Μεγαλαυχος. 
 Μεγαυχής, Μ'εγαλαυχητος, Ερ. άδεσπ. 288. 
 rLeon. Tar. An. i. 226. qui valde gloriatur. 
 ; very boastful, βια δε και μεγαλαυχον εσ- 
 
 ά-λεν εν χρονφ. — Pyth. 8. 19. 
 Ι ~lε■γάληyopϊά. magniloquentia. high-talking. 
 μεγαληγοριαισι δε γ' εμάς Φρενας ου φοβησεις. 
 Heracl. 357. Syn. Ύπερηνορια, υπεροπλία, 
 ί^κομπος. Phr. Συ τοι μεγαληγοριαν — νπερ- 
 ϊ ! •-άνορα κοιμιζοις. Phoen. 192. υφηγορα κομ- 
 ίπασματα. η ay αν υψηγορος -γλωσσά. — Ζευς 
 τοι κολαστής των ύπερκοπων άγαν Φρονημά- 
 των επεισιν, — Pers. 829. 
 Ιεγάληγορος. grandiloquus. talking boast- 
 ifully. μεγάλα μεγαληγορων κλυων ανο-σιων 
 ανδρών — Sept. Th. 571. Syn. Μεγαλαυχης, 
 ύφηγορος, αλαζων. 
 
 ίΐεγάληνορϊά. ή. fortitudo. 2. audacia. high 
 
 r spirit. — αλλ' ε μπ αν μεγαλανοριαις εμβαινο- 
 
 ϊν/.μεν. Nem. 11.57. 
 
 Ιεγάληνωρ, Μεγάνωρ. magnos viros faciens ; 
 
 audax. producing great men ; courageous. 
 
 και τις εων μεγαλα-νωρ εσανεν. — Pyth. i. 99. 
 
 ίεγάλιζομαι, Μεγάλϋνδμαι. magnifice me ef- 
 
 Jifero. to vaunt one's self, παντας κυδαινων' 
 
 ΙΆψαηδε μεγαλιζεο θυμφ. Κ. 69. μήτε των γεννφ 
 
 [ϊϊιηεγαλυνο μένων. Prom. 890. P. Syn. Έπαι- 
 
 \\\)θομαι. αυχεομαι. μεγαλαυχεω, αυτόν πυρ- 
 
 γοΰν. Mimn. 
 [ψε γαλλϊο v. epitk. unguenti. apomade, made 
 \ij;by Μεγαλλος. επειτ •αλειφειν τψ μεγαλλιψ 
 μΐίμνρφ. Amphis. Ath. 69 1 . See Strattis ib. 690. 
 βύβγάλοβυομος,ον. valde fremens. loud-sound- 
 fliijing. δς διά πολλην γαϊαν Ίει μεγαλοβρομον 
 }\ν\ιί>δο)ρ. Orph. 465. Syn. Μεγαβρεμετης, ερι- 
 βρομος. 
 
 ίεγάλδδοζδς, ου. δ η. magnam adferens glo- 
 
 riara. conferring much renown, μεγαλοδοζος 
 
 Ευνομία. 01. 9. 26. Syn. Μεγαλώνυμος. 
 
 [εγαλοδωρος. multa largiens. beneficent. 
 
 I — μεγαλο-δωροτατε δαιμόνων. Pac. 393. Syn. 
 
 Πολύδωρος, δωτωρ, μεγαλοπρεπής. 
 
 \\εγάλοιτδς. valde miser, very wretched. -εγων 
 
 jjjlel οι ά μεγαλοιτος-Ωμαρτευν, — Theoc. 2. 72. 
 
 -(Syn. Τρισαθλιος, τρισκακοδαιμων, παναθλιος. 
 
 ι{ ψεγάλοκευθης, εός. 6 ή. occultus. hidden, δτι 
 
 , (Γε μεγαλοκευθεεσ-σιν εν ποτέ θαλαμοις. Pyth. 
 
 Μεγάλ'δκρατής. late imperans. wide-ruling. 
 αζιον, ώ 'Ρώμη μεγαλοκρατες, αντία σειο. 
 Agath. An. iii. 50. 
 Μεγάλδμητίς. magna meditans. of lofty 
 thought, μεγαλομητις εΐ, περιφρονά δ'-Έλα- 
 κες. Agam. 1435. Syn. Μεγαλογνωμων, με- 
 γαφρων. 
 Μεγάλδπετρδς. petricosus. rocky, μεγαΧοπε- 
 
 τρον, αβατον - Ακροπολιν — Lysist. 483. 
 Μεγάλο πλούτος, grandes possidens divitias. 
 very rich, θυννων μεγαλοπλουτ — υπογάσ- 
 τρια. Eubul. Ath. 300. 
 Μεγαλόπολις, for μεγάλη πολις, Troad. 1291. 
 Ι Also, the name of the Capital of Arcadia. 
 
 Μεγαλοπρεπές. magnificus. magnificent ; 
 j highly becoming, καλλιστον έργον και με- 
 ! γαλοπρεπεστατοχ/. An. 1125. 
 
 Μεγαλοπτολις. magnam urbem incolens. be- 
 ! longing to a great city, ου χάριν εστησεν 
 \ δήμος μεγαλοπτολις αυτόν. Ερ. άδ. 497. 
 Ι Μεγαλοσθει/ης. Μεγασθένης. Sept. Th. 70. 
 : magnis viribus prseditus. very powerful. 
 j κΧϋθι ΐίοσειδαων μεγαλοσθενες εννοσιγαιε. 
 \ Horn. xl. i. Syn. Ισχυρός, ερισθει^ς, μεγα- 
 \ λοσθενητης. 
 Μεγάλοστονδς. multum deflendus. much to 
 be lamented, μεγαλοστονοισι σοϊσι ΐίημασι 
 j σνγκαμνουσι θνητοί. Prom. 414. 
 Ι Μεγαλόσχημων, magnam gerens speciem. im- 
 j posing ; of grand appearance, ib. 409. 
 
 Μεγαλοφροσύνη, animi magnitudo ; fastus. 
 j loftiness of spirit ; pride. — παύση της με- 
 I γαλοφροσυνης. Ερ. 1. 1. Syn. Αγηνοριη. 
 υπεροψία. 
 Μεγαλώνυμος, celeberrimus. renowned, αλλά 
 γαρ ά μεγαλώνυμος ήλθε Νίκα. Antig. 153. 
 Syn. Μεγαλοο'οξος, ονομαστός, περίφημος. 
 Μεγάλως, II. Ρ. 723. Μεγαλωση. adv. magno- 
 pere. greatly ; of ample dimensions, αυτός 
 δ" εν κονιησι μέγας μεγαλωστι τανυσθείς. 
 Σ. 26. Syn. Μέγα, εκπαγλα. 
 Μεγάρά, άς. ή. nomen feminse. wife of Her- 
 cules, και Μεγαρην Κρειοντος υπερθυμοιο 
 θυγατρα. λ. 268. 
 Μέγαρα, ων. τα. urbs Megara. the city Me- 
 gara. A citizen was, Μεγαρευς, Theog. 23. 
 and άνήρ Μεγαρικδς, Acharn. 750. pi. Μεγα- 
 ρείς, Μεγάρήες, Μεγαρ^ς. oi. Megarenses. 
 Megareans ; men of Megara. (Call. Ep. 30. 
 Theoc. 14. 49. Acharn. 524.) adv. Μεγα- 
 ρδθεν. from Megara, Vesp. 57. Μεγαροϊ. at 
 Megara. Acharn. 758. καί Μεγαρ', Αιακιδάν 
 τ' ευερκες άλσος. ΟΙ. xiii. 156. Phr. Τ$ισου 
 ευαγκης λόφος. Nem. ν. 
 Μεγαρι£ω. Megarisso. to favour, or, imitate, 
 Megareans. κλαων μεγαριεΐς. ουκ αφήσεις 
 τον σακον; Acharn. 822. Exp. Μεγαλορρημο- 
 νεω,μεγαληγορεω, μεγαλαυχεομαι. λειμωττω. 
 Μεγάρδν. sedificium magnum, a mansion ; 
 chamber; shrine. SeeMaγ. την δ' εύρ' εν με- 
 γαρφ' ή δε μεγαν Ίστόν υφαίνε. Γ. 125. Syn. 
 Οίκημα, οίκος, δόμος, ΰπερψον, μέλαθρον. 
 Ερ. Έύδμητον, εϋπηκτον, ευσταθές, ευώδες, 
 θηητον, σκιοεν, υφοροφον. 
 
416 
 
 Μ Ε θ 
 
 Μεγαρσος. nom. fluvii. a river of Scythia. 
 
 Dion. 1147. See'YTravig. 
 Μέγας, μεγάλη, μεγά. compar. μείζων, for με- 
 
 γιζων. superl. μέγιστος, magn us, major, max- 
 
 imus. great, etc. Μεγά, and μεγάλα, ncut. 
 
 are used adverbially for μεγάλως. (II. A. 78. 
 
 Av. 341.) — ό δε τοι μέγας εσσεται όρκος. 
 
 Α. 239. — εϊδος δε μαλα μέγας ην δραασθαι. 
 
 σ. 4. Syn. Μεγαλεΐος, αγαυος, αιπνς, πελώ- 
 ριος, μεγαλοφυής, άπλετος, δεινός. 
 Μέγεθος, magnitudo. size, greatness. ΑΤαν, 
 
 επεί τοι δώκε θεός μέγεθος τε βιην τε. Η. 288. 
 
 SYN. Μεγαλοψυχία, μεγαλοτης, σεμνοτης, 
 
 αζιωμα, υπέροχη. Ερ. Ύπερβιον, χαλεπον. 
 Μεγηράτος. peramabilis. very lovely. Ύίηρήος 
 
 δ' εγενοντο μεγηρατα τέκνα θεαων. Hes. θ. 
 
 240. Syn. ΐίολυηρατος, επεραστος. 
 Μεγιστάνες, οι. proceres. nobles. Maneth. 
 
 4. 41. 
 Μέγιστος, maximus. greatest ; very great. 
 
 Hence, ΜεγιστοπολΧς. epith. tranquillitatis. 
 
 making states powerful. (Pyih. 8. 2.) Με- 
 
 γιστοτΊμος. most honoured. (Msch. Supp. 
 
 704.) ηδ' ετι και λύσει' του γαρ κράτος εστί 
 
 μεγιστον. Β. 118. 
 Μεδεω,Με£εο>αι. Μεδω, Μεδομαι. rego. 2. euro. 
 
 to rule; direct ; attend to. Ζεύ πάτερ, Ιδηθεν 
 
 μεδεων, κυδιστε, μέγιστε. Γ. 276. ου γαρ 7rpir 
 
 πολεμοιο μεδησομαιαϊματοεντος. 1.646. Syn. 
 
 Αρχω, βασιλεύω — μηδομαι. φροντίζω. 
 Μεδεων. ή. vicus Boeoticus. a town in Bceotia. 
 
 Ο,καλεην, Μεδεώνά τ, εύκτιμενον πτολιεθρον. 
 
 Β. 501. 
 Μεδψνος. medimnus ; mensurse genus, a 
 
 measure ; about 6 bushels. — αλλ' ου κϋριος 
 
 'Υπέρ μεδιμνον εστ ανηρ ουδείς ετι. Eccles. 
 
 1017. Syn. Μοδιος. 
 Μέδουσα, η. Medusa. Περσεύς δ' αντιθεος βλο- 
 
 σνρην εδαϊζε Μεδουσαν. Cal. 1. 10. ευτταραου 
 
 κράτα συλασαις Μεδοισας. Pyth. 12.28. Ερ. 
 
 Αιθοεργης, αθηητος, αυτοφονος, δρακοντο- 
 
 κομος, πετρώδης, λιθογληνος, θανατηφόρος 
 
 Γοργω. 
 
 Μεδων. rex. a ruler, ω φίλοι, Αργειων ηγήτο- 
 ρες, ηδε μεδοντες. Ρ. 248. 
 
 Μεζεα. genitalia, s.s. as Μηδεα. θήρες δε φρισ- 
 σουσ, ουράς ο° υπό μεζέ' εθεντο. Hes. ε. 510. 
 
 Μεθαιρεω. (inus.) accipio. to catch, as a ball. 
 ρη'ιδιως μεθελεσκε, παρος ποσϊν οΰδας Ίκεσθαι. 
 θ. 376. Syn. Α ναιρεω, δέχομαι, μεταλαμβάνω. 
 
 Μεθαλλομαι. post insilio. to rush on ; to at- 
 tack, ακρην οντασε χείρα μεταλμενος οξεϊ 
 χαλκψ. Ε. 336. Syn. Έφαλλομαι. 
 
 Μεθαρμοζω. commuto. to arrange differently, 
 ει μη τι καιρού τυγχάνω, μεθαρμοσον. Soph. 
 Elect. 31. Syn. Διορθοω, επανορθοω, μετα- 
 πλαττω, μεταφέρω, μεταβάλλω. 
 
 Μεθελκω. retraho. to draw back, δεσπότις ενθ' 
 ερυστρ, πυκνά μεθελκομενος. Paul. Sil. An. iii. 
 78. 
 
 Μεθεττω, Μεθεττομαι. sequor, viso, investigo. 
 to go after, αιψα δε Ύυδειδην μεθεπε κρατε- 
 ρωνυχας Ίππους. Ε. 329. αλλ' εισιθ', ου σοι 
 μη μεθεψομαι ποτέ. Soph. ΕΙ. 1058. Syn. 
 
 Μ Ε θ 
 
 Έπειμι, διώκω, ζητεω, επακολουθεω. 
 Μεθερπυζω. adrepo. to creep after, αφ οπίσω 
 
 παλινορσα μεθερπυζειν μενεαινει. Orph. L. 
 
 421. 
 Μ ε θ??. Μεθύσι ς. ή, Theog. 836. ebrietas. drunk- 
 enness. Όταν καρηβαρεύντας εκ μέθης άγων. 
 
 Lyc. 384. Syn. Οινωσις, φϊλοινια, καρηβαρια. 
 
 Ερ. Ήοοπληκτος, χαλεπή. — αμερσινοος, οισ- 
 
 τρομανης, φιλακρητος, λυσιττονος, χαίρουσα 
 
 Αυαιψ. Phr. "Ος τις δε ταύτη t?j νοσώ (i. e. 
 
 Ty λύπη) ξυνών ανήρ, Mεθ?J ταράσσει και 
 
 γαληνιζει φρένα, Παραυτιχ' ήσθείς ύστερον 
 
 στενει διπλά. Eur. Inus fr. 
 Μεθηκω. consequi studeo. to come after, or 
 
 in quest of. έπου' μεθηκουσίν σ Οδυσσέως 
 
 πάρα. Troad. 1261. Syn. Μεταστελλω, μετ- 
 
 ειμι, μετέρχομαι. 
 Μεθημαι. adsideo. to sit among, τα φρονεων, 
 
 μνηστηρσι μεθημενος, εισιδ' Αθηνην. α. 118 
 
 Syn. Προσκαθτιμαι, παρακαθημαι. 
 Μεθημΐρΐος. qui interdiu fit. what happens 
 
 by day. Ion. 1051. 
 Μεθημοσυνη. negligentia. remissness, ηγεμο- 
 
 νος κακοτητι μεθημοσυνησ'ι τε λαών. Ν. 105 
 
 Syn. Αμέλεια, ανεσις, ραθυμία. 
 Μεθημων. remissus. neglectful, αλλά μαλ ουκ 
 
 Αχιληϊ χόλος φρεσίν, αλλά μεθημων. Β. 241 
 
 Syn. Αμελής, ατημελης. 
 ΜεθΊημϊ. with accus. Μεθϊεμαι. med. with t 
 
 genit. infero; omitto. negligens sum. t< 
 
 thrust in ; let go ; desist from, ξίφος μεθεΊ 
 
 μεν, δυσκλεης αν ην φόνος. Orest. 1139. ό 
 
 τις επ' ηματι τφδε εκών μεθύσι μαχεσθαι 
 
 Ν. 234. εξεστ' εκείνου δ' ουχ εκών μεθησομαί 
 Phoen. 532. μεθηκα τους αλαστορας. Aj. 374 
 Syn. Αφιημι, εαω, απολείπω, πέμπω, ατη 
 
 μελεω. 
 Μεθιστημϊ. fut. μεταστησω. per/, μεθεστηκα 
 
 aor. 2. μετεστην. amoveo. to remove, or 
 cause to change place. 2. med. Μεθιστάμα 
 
 to change place, fig. to change one's party 
 or, mind ; to lose one's senses, τοιγαρ εγ. 
 roi ταύτα μεταστησω' δυναμαι γάρ. δ. 61- 
 Αινείας δ' εταροισι μεθιστατο' — Ε. 514. SYipi 
 Μετατιθημι, μεταφέρω, απαλλαχτώ, αποκΊνεο 
 απελαυνω. 2. αφισταμαι. 
 
 Μεθοδηγεω. alitor deduco. to shew a differei 
 way. ή δε μεθωδηγησεν, -Leon. Al. An. ii 
 
 Μέθοδος, η. compendium, ratio, method, ο 
 κειψ τε βιφ και μεθοδοισι λόγων. Ερ. άό\ 54' 
 Syn. Μεθόδιο?/, τρόπος, τέχνη. 
 
 Μεθομϊλεω. conversor. to have intercoun 
 with, και μεν τοϊσιν εγώ μεθομιλεον εκ Π 
 λου ελθών. Α. 269. Syn. "Συνδιατριβω, συ 
 τυγχάνω. 
 
 Μεθορμάω, incito in. to urge on. 2. med. 
 rush forward, περσα, μεθορμηθεις συν Αθηί 
 και Αιί πατρί. Υ. 192. Syn. Εφορμάω. 2. επ 
 ρουω, επέρχομαι, επά'ισσω. 
 
 Μεθορμιζω. in alium portum duco. to brii 
 into another harbour, med. to find refu< 
 for one's self, μεθορμισασθαι τήσδ' εχου| 
 συμφοράς. Med. 258. Syn. Ένορμιζω, διε 
 περαω, διαπορθμενω, μετέρχομαι. 
 
 , 
 
Μ Ε Ι 
 
 Μ Ε Ι 
 
 417 
 
 Μεθυ, ΰδς. Μεθυσμά. το, Ναζ. vinum. wine. 
 
 δώκεν Ιησονιδης αγεμεν μεθυ, χίλια μέτρα. 
 
 Η. 471. Syn. Οίνος, ακράτον. Ερ. Ασπετον, 
 
 γλυκερον, ερισταφνλον, ευζωρον, ήδυ, ήδυπο- 
 
 τον, ολβιοδωρον, πορφνρεον, χαλικρητον. 
 Μεθϋδδτης, Μϊθΰδωτης. vini dator. giver of 
 
 wine. εσελθτ ι ) μεθυδωτας. Anac. 27. 4. 
 Μϊθνδρϊάδϊς. aquarum preesides. Nymphs of 
 
 fountains, ρνσσεσθω νυμφαις ταϊσδε μεθυ- 
 
 δριασιν. Alcae. Mess. An. i. 489. 
 Μεθΰπ'ιδαζ, άκος. Zonas, An. ii. 80. Μϊθυ- 
 
 πλάνης, εος. Naz. Μεθυ πληζ,ήγος. Leon. Tar. 
 
 An. i. 230. Μεθυσφάλης. Ερ. άδ. 286. Με- 
 
 θυτροφδς. Simonid. An. i. 136. Μεθυχαρμων, 
 
 Man. 4. 300. 
 Μεθΰπδδεδμαι. meos cum tuis calceos muto. 
 
 to change shoes with any one. \va θοιματιον 
 
 σωσαιμι, μεθυπεδησαμην. Eccl. 540. 
 ■Μεθυσκω. ebrium reddo. to drench with 
 
 wine ; to soak. — τεφραν δε μεθυσκω ν -ΐΐηλόν 
 ι ποιήσεις, — Ερ. άδ. 78. 
 
 Μεθυσοκοττάβδς. qui temulentus cottabo lu- 
 jio dit. playing at Cottabus, when tipsy, νεάνιαι 
 5iG κλεπτουσι μεθυσοκοτταβοι. Acharn. 524. 
 
 Μέθυσος, ebrius. tipsy, προσθεις αυτφ γραϋν 
 tiii μεθΰσην, του κορδακος ουνεχ', ην - Φρύνιχος 
 \\\ πάλαι πεποιηχ, ην το κήτος ησθιεν. Nub. 
 
 555. (Tetram. Choriamb. Polyschematist. 
 } Eupolid.) 
 
 ψβθυστής, ου. δ. ebriosus. a drunkard, τοντό 
 U\ σε yap δείξει παναληθεα' τους δε μεθυστάς. 
 ιι Agath. An. iii. 37. 
 
 In Αεθϋω, Od. σ. 239. Μεθυσκδμαι. ebrius sunu 
 κι! to drink to excess, ήσταινευσταζων κεφαλή, 
 m μεθυοντι εοικως. σ. 239. ει τον μεθυσκεσθαι 
 ΐψίτροτερον το κραιπαλάν Παρεγιγνεθ' ημϊν, ονδ' 
 
 αν ε\ς ο~ινον ποτέ Ώροσιετο πλέων του με- 
 μ-.τρου' — Sent. Phr. Βρόμιου 'μεμεθυσμενος 
 ()\οιναδι πηγή. Ερ. μέθη βρεχθείς. Eur. νπερ- 
 μ[ πλησθεις μέθης. Soph. 
 
 rti Λειαγωγεω. ad amussim exigo. to weigh with 
 j-.i nicety, τ'ιδε; μειαγωγησουσιτήν τραγωδιαν; 
 eliJRan. 798. Β. 
 
 ^τίειάγωγος, οΰ. ό. qui victimam adfert pro 
 [Jjjpuero in φρατρίαν recipiendo. At the feast 
 
 of Apaturia, boys were enrolled in their 
 ,,e respective φράτριαι, or curies. The victim 
 J slain on the occasion was required to be 
 ] , , of a certain weight; and when it was 
 u' : brought forward, there was an exclama- 
 tion, μείον, μείον, i. e. too Utile ; under 
 ^weight. In time the victim was called μεϊον, 
 
 those who brought it, μειαγωγοι, and hence 
 the verb μειαγωγεω. See Meurs. Graec. Fer. 
 p, 38. ουδείς στρατηγός εξ εκείνου του χρόνου 
 \νναται μεν, ώσπερ Μειαγωγός εστιών, Ύής 
 ^| Γοϋδε νίκης πλειον ελκυσαι σταθμον. Eupolis, 
 , -Harpocr. 
 
 ίειδάω, II. Α. 595. Μειδιάω, subrideo. to 
 Ujji ;mile. μειδιοων βλοσνροϊσι προσωπασι' — 
 xjB. 212. Syn. Γέλαω, -γελοιαω, επιμειδαω, 
 
 ψ\ 
 
 πομειοαω. 
 
 ειδημά, Μειδίαμα, το. 
 
 ο τρυφερον μειδημα 
 
 lenis risus. a smile. 
 βοωπιδος Αντικλειας. 
 
 Meleag. 65. 
 
 Μειζονως. adv. majorem in modum. in a 
 greater degree ; much more, απωλεσ' ουκ 
 απωλεσ, άλλα μειζονως. Hec. 1111. 
 
 Μείζων, compar. of μέγας, major, greater ; 
 more powerful, or, efficient. 'Ηραν νομίζω 
 θεσφάτων μειζω πολύ. Heracl. 1039. 
 
 Μειλάς, άνος. poet, for μέλας, unless the an- 
 tepenult, of μελάνι be lengthened by ictus 
 metricus. ενθορε μειλανι ποντψ — Ω. 79. 
 
 Μειλιγμά, Od. κ. 217. Eumen. 108. Μειλικτη- 
 ρίον, Μειλικτρδν. lenimentum. a soothing, 
 or, atoning, φερονσ άπερ νεκροισι μειλικτη- 
 ρια. Pers. 612. ή δ'εισω τνελανους μειλικτρά 
 τε νηφαλιησι ΚαΊεν επ' ευχωλησι παρεσ- 
 τιος. — Apoll. 4. 712. Syn. Ίλασμος, εξιλασ- 
 μα, θελκτηριον, χάρισμα. 
 
 Μειλίνο"ς is quoted from Iph. Α. 234. in the 
 sense of, honied, sweet: but the true reading 
 is supposed to be, μείλιχον άδονάν. 
 
 Με'ιλΧνδς. ΜελΧνδς, Od. p. 339. fraxineus, ashen. 
 — το δ' εφελκετο μειλινον εγχος. Ν. 597. — 
 και μεΐλινα δοϋρα. ib. 715. 
 
 ΜειλΧον. munus, quo aliquem demulcemus. 
 a present ; a gratification, pi. crepundia. 
 playthings, μειλιον απλο'ίης, δτε οι κατεδησας 
 αητας. Call. 3. 230. 5«? II. Ι. 146. 
 
 Μειλισσομαι. placo. 2. oro. to sooth; to ask 
 soothingly, δς pa τοθ' Ύψιπνλην μειλιζατο 
 δεχθαι ιοντας. Apoll. 1. 650. Syn. Καταθελ- 
 γω, πραϋνω, εκμεϊλισσω, φιλοφρονεομαι. 
 
 ΜειλΧχΧά. η. blandities; lenitas. softness; gen- 
 tleness ; inertness, τψ εν χερσι φοως, ου 
 μειλιχιυ πολεμοιο. Ο. 741. Syn. Προσηνεια, 
 αγανοφροσυνη, πραοτης, ηπιοτης, ανεσις. 
 Phr. Μειλιχος οργά. Pind. 
 
 Μειλιχϊος. Μειλΐχος. II. Ρ. 671. blandus. mild ; 
 gentle, adv. Μειλιχίως. (Nossis, An. i. 195.) 
 Hence, the compounds, ΜειλΧχδδωρος, Procl. 
 ΜειλΧχδθϋμδς, Oolsc. αυταρ δ μειλιχιον μνθον 
 φέρε Καδμειοισι. Κ. 288. Syn. Προσηνής, 
 πράος, χρηστός, ι)δυς, αγανος. ευμενής, επιει- 
 κής, ευπροσηγορος. 
 
 Μειονως. adv. minus quam satis, too little; 
 not yet enough, ει μη δοκώ τι μειονως 
 εχειν, — CEd. C. 104. See Μειων. 
 
 Μειράκϊον. Μειράκνλλϊδν. (Ran. 89.) το. ado- 
 lescentulus. a boy. Μειραξ, Μειράκισκη. 
 (Pint. 964.) η. adolescentula. a girl. Hence, 
 Μειράκϊενομαι. to play the boy ; to act wan- 
 tonly, petulantly. (Strato, An. ii. 377.) 
 Hence, also, Μειράκϊεζάπάτης, ου. 6. one who 
 imposes on boys. (Ερ. άδ. 110.) εγώ γαρ 
 ων μειρακιον ηπειλησ , δτι. Plut. 88. ενθαδε 
 μειραξ εσθ' ώραια. Eccl. 692. 
 
 Μειρδμαι. divido. to share. Ισον εμοι βασίλευε, 
 και ήμισυ μειρεο τιμής. Τ. 612. Syn. Ααγχανω, 
 κληροομαι, μερίζομαι. 
 
 Μεις. old form of Μην. a month, ή δε κνει 
 φιλον υ'ιον, υ δ' έβδομος άστηκει μεις. Τ. 117. 
 See Nem. 5. 82. 
 
 Μειων 1 . comp. irreg. of μικρός, superl. μεΧστδς. 
 
 1 Homer uses this comparative three times ; 
 
 3 Η 
 
418 
 
 Μ Ε Λ 
 
 Hesych. smaller, less. We have also Μειδ- 
 τερος, from the o-bsol. positive, μεϊος, Apoll. 
 2. 368. σμικρόν μεν εζαιτοΰντα, του σμικροί) 
 δ' ετι Μείον φέροντα, και τοδ' εζαρκοΰν εμοι. 
 (Ed. C. 5. Syn. ΈΧαττων, μικρότερος. 
 
 ΜεΧαγκερδς, ΜεΧαγκερως. nigra habens cor- 
 nua. black-horned. μεΧαγκερων λαβοϋσα 
 μηχανηματι. Agam. 1136. 
 
 Μελαγκρανϊος, ά,ον. e junco factus. made of 
 a rush, μεΧάγκρανις, probably, Schcenus ni- 
 gricans, ιζνν ειΧεΤται ζώμα μελαγκρανιον. 
 Philet. An. i. 123. Jac. 
 
 ΜεΧαγκρδκδς. nigrum subtemen habens. 
 woven in black ; with black sails, ταν 
 αστονον, μεΧαγκροκον ΉεκυοστοΧον θεωριδα. 
 Sept. Th. 857. 
 
 Μελα-γχαιτης. nigram caesariem habens. dark- 
 haired. Αρκτον θ\ Ονρειόν τε, μελαγχαιτην τε 
 Μιμαντα. Hes. α. 186. Syn. Κνανοχαιτης. 
 
 ΜεΧαγχΐμδς, Phcen. 385. ΜίΧαμφάης, Helen. 
 526. Μελάνανγης. ater. black ; dark-looking. 
 δειρής νασμψ μεΧανανγεϊ. Hec. 152. 
 
 Μελαγχϊτων. nigra vestitus tunica, prop, clad 
 in black, ταϋτα μοι μελαγχϊτων Φρτ\ν αμυσ- 
 σεται φοβω. Pers. 115. Exp. ΑμφιμεΧαινα, 
 πενθηρης. 
 
 ΜίΧαγχΧαινοι, ων. οι. gens Scythica. a Scy- 
 thian tribe, ένθα ΜεΧαγχΧαινοί τε και αν'ερες 
 ιππημοΧγοί. Dionys. 309. 
 
 Μελαγχδλαω. melancholia laboro. 2. insanio. 
 
 prop, to be affected with black bile ; thence, 
 to be melancholy, or, mad. Hence, Μελαγ- 
 χολία, ή. (Maneth. 2. 366.) and ιοί μεΧάγ- 
 χοΧοι, arrows dipped in venomous blood, 
 Trach. 574. Br. μεΧαγχοΧάς, άνθρωπε, νή 
 τον ovpavov. Plut. 366. Syn. Έπιμαινομαι, 
 μαργαινω. 
 
 ΜεΧαγχροιης, ΜεΧα-γχρως. qui atro corpore 
 est. with black skin ; dark-coloured, άψ δε 
 μεΧαγχροιής γενετο, γναθμοι δε ταννσθεν. π. 
 175. μεΧαγχρώτες Έ,υμενιδες, — Qrest. 323. 
 Syn. ΜεΧαγχροος, μεΧανοχροος, μεΧαμβαφης. 
 
 Μέλαθρον, domus. the cross-beam of a ceil- 
 ing ; a chamber ; house, αιδεσσαι δε μεΧαθρον' 
 νπωροφιοι δε τοι ειμεν. Ι. 630. Syn. Οροφος, 
 νπερθυρον* οικιά. Ερ. Αιπυ, αριστοπονον, 
 ευστηριγζ, ευθαΧαμον, ευτυκτον, ευρυχορον, 
 ενποιητον, γΧαφυρον, ξεινοδοκον, νεοσταθες, 
 στνγνον, νπωροφιον, νψοροφον, νύ)ηΧον. 
 Phr. ΜεΧαθρων φιΧτατη στέγη. Eur. 
 
 Μελαίνω, Philodem. An. ii. 86. Μελαινδμαι, 
 II. Ε. 354. Μελανό;, Μελαίνω, nigresco. to 
 blacken ; grow black, ορνυμενοιο νέον, με- 
 Χανει δε τε πόντος υπ' αυτής. Η. 64. — ένθα 
 μαΧιστα- Έενθος ακινητον μεΧανεϊ — Apoll. 
 4. 1573. Syn. ΜεΧανιζω, κελαινιαω. 
 
 ΜϊΧαμβάθης. niger ex profunditate. dark and 
 deep, σφαζας εμαυτον σηκον ες μεΧαμβαθή. 
 Phcen. 1024. Ρ. £<?<? Prom. 2ί9. Syn. Σκο- 
 τεινός. 
 
 'ΜϊΧαμβροτΰς. niger homo, a negro. καΧοΰσι 
 
 Sophocles four. Once it appears in Callima- 
 chus. 
 
 Μ Ε Λ 
 
 δ' αυτήν γείτονες μεΧαμβροτοι. Eur. fr. 
 Phaeth. 1. 
 
 Μελαμβωλδς. terra nigris glebis. with black 
 earth. Αιγύπτου μεδεουσα μεΧαμβωΧον, Χι- 
 νοπεπΧε - ΑαΊμον — Philipp. An. ii. 214. 
 
 Μελαμτταγ^ς. concretus et nigrescens. clotted 
 and black. μεΧαμπαγες αίμα φοινιον. Sept. 
 Th. 744. 
 
 Μελαμπίπλος, Alcest. 822, 846. Μελανειμων. 
 ΜεΧάνηφορος, Orph. 41. 9. ΜεΧάνονεκυει- 
 μων,Βαη. 1336. Β. atris indutus vestimen- 
 tis. clad in black, ήμετεραις εφοδοις μεΧανει~ 
 μοσιν, — Eumen. 372. Syn. Μελαγχϊτων, 
 μελανοσΓολος. 
 
 ΜελαμπεΥαλος. Μελα/ζ^υλλδς, Theoc. Ερ. 1. 
 nigra habens folia, black-leaved, και Σαμίου 
 δάφνης κΧώνα μεΧαμπεταΧον. Meleag. 1. 14. 
 
 ΜεΧαμπδς, ου. (Pyth. 4. 224.) ΜΈΧαμπους, 
 ποδος.δ. Melampus. son of Amythaon ; re- 
 nowned for healing and augury, μαντις' αταρ 
 γενεην γε ΜεΧαμποδος εκγονος ήεν. ο. 225. 
 
 ΜεΧαμπτερδς, Archias, An. ii. 97. Μελανοπτε- 
 ρδς, Hec. 704. Μελανοτπ-ερυξ, ΰγος. δ ή. ni- 
 gras habens pennas. prop, with black wings. 
 metaph. fraught with evil. ib. 71. 
 
 ΜεΧαμπϋγδς. cui sunt nigra? nates ; fortis. 
 with dark hairy buttocks ; stout-made. Ly- 
 sist. 801. Syn. Αασιος. — κρατερός, ανδρείος. 
 
 ΜεΧαμφηφΊς. δ ή. nigros calculos habens. 
 with dark pebbles, αιεν εβουκοΧεοντο με- 
 ΧαμφηφΤδος Αναυρου. Call. 3. 102. 
 
 Μελαναιγϊς. atro nimbo horrens. raising a 
 dark storm. — - μεΧαναιγις ουκ Εϊσι δόμους 
 Έριννς,— Sept. Th. 696. Bl. 
 
 ΜεΧαναυγης. See Μελαγχϊαδς. 
 
 ΜελανδεΥδς. nigrum habens manubrium, with 
 black handle, or hilt. ποΧΧά δε φασγανα 
 καΧά, μεΧανδετα, κωπηεντα. Ο. 713. 
 
 ΜελανδΊνης. nigros volvens vortices, with 
 dark waves, ουδ' ούτω συν παισι μεΧανδινην 
 ανά Γαγγην. Dionys. 577. 
 
 Μελανδδκδς, (sc. κιστη.) atramentarium. an 
 ink-stand. Paid. Sil. An. iii. 88. συν κα,Χα- 
 μοις αγγος τε μεΧανδόκον — Ερ. 1. 6. 
 
 ΜελανθΤς. promontorium Peloponnesi. άκρον 
 υπαι πρηώνα ΜεΧανθιδος' — Nic. ΑΙ. 104. 
 
 Μελανθώ, δδς. ή. an attendant upon Pene- 
 lope. Od. σ. 320. 
 
 Μελαι;ΐ7Γπί7. nom. Amazonis ; it. aliarum. a 
 sister of Hippolyte ; etc. επίτηδες εΰρισκων 
 Χογους, δπου γυνή πονηρά Εγενετο, Μεναλιττ- 
 πας ποιών, Φαίδρας τε' ΐίηνεΧοπην δε Ουπω- 
 ποτ εποιησ ', δτι γυνή σώφρων εδοζεν είναι. 
 Thesm. 546. 
 
 Μελανοζυξ, ΰγδς. δ ή. cum nigrore, v. aegri- 
 tudine, conjunctus. dismal, τάν μεΧανοζυγ' 
 αταν. iEsch. Supp. 539. 
 
 Μελάνδκαρδϊδς. qui nigro est corde. ater. 
 prop, black at the core, τοια Στυγός σε 
 μεΧανοκαρδως πέτρα. Ran. 470. Br. 
 
 ΜεΧάνοσυρμαΊδς. nigra syrmsea victitans. ad- 
 dicted to the use of συρμαία. ος (sc. Nilus) 
 αντί διας φεκαδος Αιγύπτου πεδον Αενκής 
 νοτίζει μεΧανοσυρμαϊονΧεων. Thesm. 855. Β. 
 
Μ Ε A 
 
 Μ Ε Λ 
 
 419 
 
 Με λανουρος. 6 η. item Μϊλάνουρϊς, Ίδος. (Ρ/ια- 
 nais, An. ii. 54.) ή. nigram habens caudam. 
 black-tailed. Hence, subst. a kind of fish; 
 and of snake ; with dark spots in the tail. 
 κεστγενς, ανήρ, μελανουρος, ουκ οϊδ' ό τι λέ- 
 γεις. Antiph. Ath. 450. 
 Μελάνοχροος, Od. τ. 246. Μελανοχρως. s. as 
 Μελαγχροιης. θρωσκονσιν κναμοι μελανο- 
 χροες, η ερεβινθοι. Ν. 589. 
 ^ϊεΧαντειχης. nigros muros habens. with dark 
 walls. — μελαντειχεα νυν δομον-Φερσεφονας 
 ιθι, ΑχυΧ. 01. 14. 28. 
 Μελαντραγης. edentibus niger. black to eat. 
 παρκειται, σΰκόν τε μελαντραγες, άδε τ' εφολ- 
 κίς. Phan. An. ii. 53. 
 
 Μελαννδρος. profundus, with dark waters. 
 Ίστατο δακρυχεων, ώστε κρήνη μελανυδρος. 
 Ι. 14. Syn. ΠοΧυνδρος, βαθνς. 
 
 Μέλας, αινά, αν, gen. μέλανος, μέλαινης, etc. 
 poet. Μειλας, άνδς. (II. Ω. 79.) niger. black ; 
 dark ; deep, compar. Μίλαντερδς, II. Δ. 277. 
 Ω. 94. JMenand. p. 82. τοϊσι δε τερπομενοισι 
 μεΧας ε~ι έσπερος ηλθεν. σ. 305. Syn. Κε- 
 λαινος, ορφναίος, σκοτεινός, ζοφοεις, μελαγ- 
 χιμος, παμμελας, αμαυρος, μελαμφαης. βαθύς. 
 
 Μ έλασμα, άτος. το. nigredo. blackness ; ink. 
 Damoch. An. iii. 69. 
 
 ΜεΧδω, Call. fr. 309. Μελδδμαι. liquefacio. 
 to melt ; dissolve, κνισσην μεΧδομενος άπα- 
 Χοτρεφεος σιαΧοιο. Φ. 363. Syn. Κατατηκω. 
 
 Μελέαγρος. Meleager, son of CEneus and Al- 
 thaea ; brother of Tydeus. See II. I. 549. 
 Μελέαγρε, μελεαν yap ποτ' αγρευσεις αγραν. 
 Eur. Meleag. fr. Ep. ΑρηϊφιΧος, ενειδης, 
 ξανθός, αΧκηεις, Οινέϊδης. Phr. Εκ δε Χι— ων 
 ΚαΧυδώνα θοος Μελέαγρος εβαινεν, - Οινευς 
 τόν ρ' εΧοχενσε και ΑΧΘαιη ροδοπηχνς. Orph. 
 158. 
 
 ΜεΧεδαινω. euro ; desidero. to attend to ; to 
 care for. τώ δε Θερενς φρυγοντος εγώ τοσ- 
 σον μεΧεδαινω, Όσσον ερώντε πατρός μύθων 
 ή ματρος ακουειν. Theoc. 9. 12. Syn. Αλε- 
 γιζω, φροντίζω. 
 
 Μελεδημά. το, II. Ψ. 62. Μελεοων, ώνδς. ?'/. 
 Horn. Αρ. 532. Phanocles, An. i. 414. Με- 
 λεδωνη, Μεληδων. (Maneth.S. 103.) η. cura. 
 care; anxiety, οξείαι μεΧεδώναι οδνρομενην 
 ερεθουσιν. τ. 518. Syn. Μελέτη, μέριμνα, 
 μήδος, φροντις, οϊζυς. Ερ. Αργαλεον, ατλη- 
 τον, θνμοβορον, χαλεπον. 
 
 Μελεδημων, Archias, An. ii. 94. Μελε^ωνευς. 
 curator, a manager ; a ruler, νιος Απολλω- 
 νος, μεΧεδωνενς άγρυπνος, ήρως. Theoc. 24. 
 104. Syn. Επιμελητής, επίτροπος, διοικητής, 
 φροντιστής. 
 
 Μέλει. fut. μελησει. ρ. μεμεληκε. p. m. μεμηλε. 
 curae est. it is a care, or concern. See Μελω. 
 νηπιαχοις, οϊς ούτι μεΧει πολεμηία έργα. Β. 
 Ι 338. 
 
 ΜελεϊσΓΪ. adv. membratim. limb by limb ; 
 piecemeal, ησι κνσιν μεΧε'ίστι ταμών πρου- 
 θηκεν ΑχιΧΧευς. Ω. 409. 
 
 Μελεοτταθης, Μελεδττοι/ος. miser, aerumnosus. 
 suffering grievously, a. μεΧεοπονος. b. με- 
 
 Χεοπαθης. Sept. Th. 973. 
 Μελεο^ρω^. miser animi. unhappy in mind, 
 or intention. μελεοφρων πατήρ. Iph. Τ. 854. 
 Μελεδς. inanis. 2. stultus, miser, vain; un- 
 profitable. Horn. Afterwards it sign. 2. fool- 
 ish, wretched ; and in this sense, as well as 
 in one more favourable, the vocat. ώ μελε, is 
 used in Comedy. Nub. 33. Av. 1257. Eccles. 
 120. — μεΧεη δε μοι εσσεται δρμη. ε. 416. 
 Syn. Μωρός, μάταιος. 2. άθλιος, άτυχης, κακός. 
 Μελεσιπτερδς. collisione alarum modulatio- 
 nem efiiciens. with humming wings, ακρίδα 
 Δημοκρίτου μεΧεσιπτερον άδε θανοϋσαν. 
 Mnasalc. An. i. 192. 
 Μελετάω, meditor ; euro, to bestow care 
 upon. — ην επί βουσιν-ΤίαΧςετ εών μεΧετησα' 
 — Η. Merc. 556. Syn. ΈκμεΧεταω, φροντίζω. 
 Μελέτη. Μελέτημα, Eur. fr. inc. 135. Μέλη- 
 μα, Theoc. 14. 2. meditatio, cura. thought ; 
 pains; care; business, ουδ' αναβαλλόμενος• 
 μελέτη δέ τοι έργον οφελλει. Hes. ε. 410. 
 Syn. Μελε->/σις, ασκησις, φροντισμα, σκεμ- 
 μα, μερμηρα, επιμελημα. 
 Μελετ7]τηρϊον. meditatorium ; instrumentum, 
 quo se quis exercet. a place for study ; an 
 instrument for practice, ως δ' εύρυθμος λα- 
 βών τό μελετητηριον. Anaxandr. Ath. 638. 
 ΜελέΥωρ. curator, a guardian. — εφανη γαρ 
 μελετωρ αμ-φι τον εν πενθεί' — Soph. ΕΙ. 
 851. Syn. Φροντιστής, μελεδωνευς, τΊμωρος. 
 Μέλη. poculi genus, a particular kind of cup. 
 συ δε την μέλη ν, Συρισκε, ταυτηνι λαβών. 
 Anaxipp. Ath. 486. 
 Μεληδων. s. s. as Μελεδημά. θυμηδείς βιοτοω 
 
 μεληδονες ινδαλλοντο. Apoll. 3. 811. 
 Μελης,ητος.ή. fluv. prope Smyrnam. a river 
 near Smyrna ; said to have bp.en the birth- 
 place, and even parent, of Homer ; who is 
 thence called Μελησϊγενής, and νιενς Μελη- 
 τος εύρρειοντος. Christodor. An. ii. 471. See 
 Ep. άδεσπ. 491. ην τε δι αγλαον εϊσιν ύδωρ 
 ίεροϊο Μελητος. Horn, xxxvii. 5. 
 Μελησιμβούτος. qui cures est mortalibus. of 
 concern to men. αστεων ριζαν φυτευ-σεσθαι 
 μελησιμβροτον. Pyth. 4. 26. 
 Μελί, ϊτδς. το. mel. heney. ηδε μέλι χλωρόν, 
 παρ δ' αλφιτου Ίεοοΰ ακτην. Α. 630. Ερ. Ακη- 
 ρασιον, γλυκερον, ζανθον, κηροδετον, ερατει- 
 νον, Αττικον, Ύμηττειον, Ύβλαϊον. Phr. Με- 
 λισσαων ήδυ πόνημα μέλι. Ερ. και της ορειας 
 ανθεμορρυτον γανος Εουθής μελισσης — Eur. 
 της τ ανθεμουργου σταγμα, παμφαες μέλι. 
 ^Esch. μελισσάν αμείβεται τρητον πονον. (sur- 
 passes the sweetness of honey.) Pyth. 6. tilt. 
 Μελίά.Ιοη. Μελϊη. fraxinus. 2. hasta. the ash- 
 tree. 2. an ashen spear, νυζ', εκ δ' εσπασεν 
 εγχος' ο δ' αν τ έπεσε, μελιη ως. Ν. 178. 
 Syn. 2. Βέλος, δόρυ, κερκις. 
 ΜελΤαι. Meliae. Nymphs, who attended Ju- 
 piter, when young. See Call. 1. 47. νυμφας 
 θ', ας Μελιάς καλεουσ επ' απειρονα γαϊαν. 
 Hes. θ. 187. 
 Μελϊβοιά. ?/. (7Γθλις Θεσσαλίας.) Apoll.Rh. 1. 
 592. καιΜελιβοιαν εχον,-Β. 717. αγχοθιΠ?7". 
 3η2 
 
420 
 
 Μ Ε Λ 
 
 νειοϊο και ενπελαγοϋς Μελιβοιης. Orph. 165. 
 
 ΜελΤβρομΰς, Archias, An. ii. 97. Μελιγδουπος, 
 Nem. 11. 23. Μελϊγηρυς. Μελιγλωσσος, Lith. 
 59. ΜεΧιθροΰς, conlr.ovg, Loll. Bass. An.ii. 
 100. ΜεΧίκομπος. ο ή. Μελιφθεγκτος. Sibyl. 
 1. 4. Μϊλιφθογγος, Isihm. 6. 13. Μίλίψωνΰς. 
 Antip. Sid. An. ii. 19. mellis instar edens 
 sonum, v. vocem. uttering• sound, sweet as 
 honey, πριν y ημεων μελιγηρυν απυ στομά- 
 των οπ' ακονσαι. μ. 187. ούτε μελικομπων 
 αοιδάν. Isthm. 2. 46. Syn. Έυφωνος, ήδνεπης. 
 
 ΜελΧγηθής, εος. 6 ή. jucundus. agreeable, as 
 honey, μελιγαθες αμβροσιον νδωρ-Ύιλφωσ- 
 σας απο καλλικρηνον. Pind. Ailicn. 41. 
 
 Μελιγμα, is used Dor. for Μελισμα, in its or- 
 dinary sense ; Mosch. 3. 93. but for fistula, 
 a flute ; ibid. 56. 
 
 Μελϊγοννϊς. ή. nomen antiquum Lipares ins. 
 the ancient name of Lipara. νησωενι Anrapy 
 (Αιπαρη νέον, αλλά τοτ εσκεν Ουνομά οι 
 Μελιγουνις') — Call. 3. 48. 
 
 Μελιζω, Μελιζομαι. carmina modulor. to 
 tune ; to sing", άδύ δε μοι το μελισμα, και ην 
 συριγγι μελισδω. Theoc. 20. 28. Syn. A t ow, 
 μελφδεω, φορμιζω, τίκτω μέλη. Eur. 
 
 Μελιζωρος. men mellis gustu prseditus. of 
 pure honey, δουρατεον σκνφος ενρν μελιζω- 
 ροιο ποτοϊο. Phaedim. Ath. 498. 
 
 Μελϊηγενης. e fraxino genitus. born of the 
 ash-tree ; a mythological notion, sign, anti- 
 quity and hardiness, τον μεν χαλκειης μελιη- 
 γενεων ανθρώπων. Apoll. 4. 1641. 
 
 Μελίηδης. dulcis instar mellis. palatable as 
 honey, οίνου πινεμεναι μελιηδβος, οφρ' αθελη- 
 τον. Δ. 346. Syn. Μελίρρυτος, μελισταγης, 
 μελιχρός, ηδύς, -γλυκύτατος. — μειλιχος, προσ- 
 φιλής. 
 
 Μελΐθρεπτος. melle nutritus. fed on honey. 
 Ατθι κόρα, μελιθρεπτε, Χαλος λαλον άρπα- 
 ξασα. Even. An. i. 166. 
 
 Μελϊκηρά, ας. η. Pherecr. Ath. 648. Μελιχ- 
 ροί/, το. favus. honeycomb, ερρεε μοι φωνα 
 γλυκερωτερα η μελικηρω. Theoc. 20. 27. 
 Syn. Μελικηρις, κηριον. 
 
 Μελικός, qui cantilenas scribit. lyric ; pertain- 
 ing to song. χ£ε μοι νέκταρ ανυδρον-Μελι- 
 κον. — Anac.yh 83. Fisch. Syn. Αυρικος. 
 ΜϊλΤκράτον. aqua melle mixta, honied water; 
 mead, πρώτα μελικρητψ, μετέπειτα δε ήδεϊ 
 οινψ. κ. 518. μελζκρατ αφες γάλακτος, οινω- 
 πον τ αχνην. Orest. 115. Syn. Οινομελι. 
 Μελικτάς, α. δ. Dor. for Μελιστης. suavis can- 
 tor, a singer. See Αοιδός, δώρον εμίν νινελει- 
 πεν' εγώ δε τις ειμί μελικτάς. Theoc. 4. 30. 
 Μελΐλωτον. το. melilotus. a trefoil, with the 
 fragrance of honey, adj. Μελϊλωτϊνος. 
 (Allien, p. 678.) συν δε μελιλωτοιο l νέον 
 στεφος — mc. Ther. 897. 
 ΜελΊναιά, ας. η. epith. Veneris. Lye. 403. 
 Μϊλϊνος, poet. Μειλϊνος. fraxineus. ashen, ϊζε 
 δ' επί μελινον ουδοϋ εντοσθε θνραων. ρ. 339. 
 
 1 The 2nd. syll. is long by ictus metr. as if 
 μελιλλ. 
 
 Μ Ε Λ 
 
 Μελιπαις. b η. unde mel profluit. producing 
 hone}', ερρ' επι σους μελιπαιδας οποί ποτέ, 
 δραπετι, σψβλους. Strato, An. ii. 379. 
 
 Μϊλϊπηκτον. το. Μϊλϊτοΰττά. η. Nub. 507. 
 Μελϊτωμά. το. Batrach. 39. placenta mellita. 
 a cake flavoured with honey, οϊνον θασιον 
 πινοις αν ; b. ει τις εγχεαι. Α. προς αμυγδα- 
 λής δε πως έχεις ; b. ειρηνικώς. Α. μελιπηκτα 
 δ' ε'ί σοι προσφεροι; Χ).τρωγοιμι, κα'ι. Antiph. 
 Ath. 641. 
 
 ΜίΧΐπνους. suaviter spirans. fragrant. ■ — και 
 τανδε φερ' ενπακτοϊο μελιπνουν Έκ καρώ σύ- 
 ριγγα καλάν, — Theoc. 1. 128. Syn. 'Ήδυ- 
 πνοος, ηδύς. 
 
 Μελισμα. το. Dor. Μελιγμα. cantus. a song. 
 dimin. ΜΪλισμάτϊον. (Ερ. 1. 2.) θεσσαλικός 
 τι μελισμα, κακαι φρένες' — Theoc. 14. 31. 
 
 Μέλισσα, ης. η. prima sacerdos Cereris. a 
 priestess of Ceres ; from whom priestesses 
 were called Μελισσαι. τάΐς ιεραΧς Μελισσαις 
 τέρπεται. P'md.fr. inc. 175. See Heyn. t. iii. 
 p. 155. # Pyth. 4. 106. 
 
 Μέλισσα, ΜελίΓτα. ή. apis. 2. mel. a bee. 
 2. honey, but this is a rare and poetical sense. 
 dimin. Μελιττίον (Vesp. 365.) adj. Μελισ- 
 σάίος. (Nic. Th. 611.) οι δ' ως τε σφήκες 
 μέσον αιολοι, ηε μελισσαι. Μ. 167. — 2. ύδατος, 
 μελισσης' μηδέ προσφερειν μεθυ. QEd. C. 
 481. Br. Syn. Ανθηδων. Ερ. Αριστοποϊ/ος, 
 βομβηεσσα, δαιδαλεα, ηεροφοιτος, ζουθη, 
 ζουθοπτερος, σοφή, φιλαγρυπνος, φιλοσμη- 
 νος, πλαζομενη, φίλεργος, τεχνίτις. Phr. Αι- 
 θέριου πτηναι νεκταρος εργατιδες. Ερ. ήτις 
 εσω λειμώνος απ' ανθεος άνθος αμείβει, Χει- 
 λεσί τ ακροτατοισιν αμελγεται άκρον εερσης. 
 Νοηη. ώς δ' ΰτε λειρια καλά περιβρομεουσι 
 μελισσαι ΐίετρης εκχυμεναι σιμβλη'ίδος, αμφι 
 δε λειμων 'Έρσηεις γαννται, ται δε γλυκυν 
 άλλοτε άλλον Κ,αρπον αμεργουσιν πεποτημε- 
 ναι.— Apoll. 1. 879. See Nic. ΑΙ. 446. 
 
 Μελισσ^εις. epith. Heliconis. See Schol. on 
 Nic. Ther. 11. and Coluth. 23. 
 
 Μελισσο/3οτος. ή. ΜΈλϊφυλλον, Μελιτταινά. 
 (Nic. Th. 555, 6.) Μελΐτεια. t). apiastrum ; 
 melisphyllum. balm, συμμιγδην πεταλοισι 
 μελισσοβοτοιο δασειης. ib. 677. αιγιττυρος 
 και κνυζα και ευώδης μελΐτεια. Theoc. 4. 25. 
 
 Μελισσο/3οΓος. ab apibus depastus. fed upon 
 by bees. Καλλιόπη πολυμυθε μελισσοβοτου 
 'Ελικώνος. Dionys. An. ii. 255. 
 
 Μελισσοκόμος. Μελισσοκόμος, Apollonid. An. 
 ii. 133. apiarius. one that attends to bees. 
 ηε μελισσοκόμοι πετρ -g ενι καπνιοωσιν. Apoll. 
 2. 132. Syn. Μελιτουργος, σμηνοκομος. 
 
 Μελισσορΰτος. melle fluens. flowing with 
 honey, νδατί τ ηδε γάλακτι, μελισσορυτοις 
 άμα νασμοΊς. Orph. 572. 
 
 Μελισσοσοος. epith. Panis. protector of bees. 
 οφρα μελισσοσοος Πάν επικυψελιος. Zonas, 
 An. ii. 81. 
 
 ΜελισσοΓοκος, prop, produced by bees. Ep. 
 άδ. 524. ΜελισΓαγτ}ς, Leont. An. iii. 103. 
 ΜελισΓακτος. 6 ή. mel generans, v. stillans. 
 producing honey; sweet; delightful, λειψά- 
 
Μ Ε Λ 
 
 Μ Ε Λ 
 
 421 
 
 νά τ ευκαρπεΰντα μελιστακτων απο Μουσών. 
 
 Meleag. 1. 32. Syn. Μελιγηθης, μελίρρυτος. 
 
 ηδύς. 
 
 Μ~ελισσυτροφος. 6 ή. apes nutriens. breeding 
 
 bees, μελισσοτροφου Σαλαμίνος. Troad. 794. 
 
 ΜελΙτερπι'ις. epith. cantus. Simonid. An. ii. 
 
 136. ΜεΧίτοεις. ep. tranquillitatis. Olymp. 
 
 1.158. ΜελΤφρων. ep. somni, &c. II. B.34. 
 
 sweet as honey j charming. See Μελισσο- 
 
 τοκος. 
 
 Μελίτη, una Nereidum, II. Σ. 43.-2. ins. maris 
 
 Libyci, hod. Malta hajus penult, producit 
 
 Lye. 1. c. — 3. ins. maris Adriatici, ad quam 
 
 nauf'ragium passus D. Paulus. hod. Meleda. 
 
 name of a female ; and of two islands. 
 
 2. άλλοι ΜελΊτην νήσον Οθρωνου πελας. Lye. 
 
 1027. 3. Ty δ' επι και Μελϊτην, λιαρψ περι- 
 
 I γηθεες ουρψ. Apoll. 4. 572. 
 
 Μελΐτόπωλης. venditor mellis. a dealer in 
 
 honey, νεανιών' τούτους δε περιοικοϋσι μελι- 
 
 τοπώλαι. Equit. 849. 
 
 Μέλιτος, better Μίλητος, (Pors. ap. Dobree.) 
 
 . Poeta Tragicus. the accuser of Socrates. 
 
 . patron. ΜϊλΊτϊδης, or Μϊλητ. Ban. 991. B. 
 
 ■ σκόλιων Μελάτου, Καρικών αυληματων. ib. 
 
 \ 1302. B. 
 
 . Μϊλϊτονττα. See Μίλϊπηκτον. δός μοι μελι- 
 ' τοΰτταν προτερον' — Nub. 507. 
 Μελίτωδης. mellitus. sweet as honey. An 
 epith. of Proserpine, μη φυ$, Μελιτώδες, 
 Ι δς άμών καρτερος ειη. Theoc. 15. 94. 
 ΜΪλΊφυρτος. melle mixtus. See Μελιτερπης. 
 χειλεα δε δροσοεντα, και ι) μελιφυρτος εκείνη 
 Ήθεος άρμονιη, κεστός εφυ ΪΙαφιης. Paul. Sil. 
 j An. iii. 76. 
 
 Μϊίλϊχλωρος. Με'λΊχρδς, Theoc. 5. 95. Μελι- 
 . χρδδς, Μελιχρούς, Meleag. 31. Μελΐχρϋσος, 
 Ορρ. ΜελΤχρωδης, Strato, An. ii. 360. pal- 
 lidums instar mellis. of a pale yellow like 
 honey, ισχναν, άλιοκαυστον' εγών δε μονός 
 ! μελιχλωρον. Theoc. 10. 27. 
 Μελλημά. Μελλησϊς, Antiphil. An. ii. 174. 
 cunctatio. delay; hesitation, τα τών Ατρει• 
 1 δών μη μένων μελληματα. Iph. Α. 818. Syn. 
 ι Βραδυτης, αναβολή, ύπερθεσις, υπερημερία. 
 ' Μελλδγαμος, Μελλόνυμφος, qui velqusd brevi 
 nuptias contrahet. betrothed ; nuptial, γα/χ- 
 ι βρω μελλογαμω, Αυγκευς και δ καρτερος ϊδας. 
 ί Theoc. 22. 140. ό μελλόνυμφος, (sc. ύμνος) 
 εν δε κοινός αρσενων \τω κλαγγα'— Trach.207. 
 Μελλδδειπνϊκος. ad coenam vocans. prepara- 
 . tory to supper, επασομαι μέλος τι μελλο- 
 
 δειπνικον. Eccles. 1153. Β. 
 
 ΜελλονΊκϊάω. Nicise more cesso. to hesitate 
 
 ; like Nicias. και μήν,μα τον Αι , ουχί νυστα- 
 
 ζειν ετι Ώρα 'στιν ημίν, ουδέ μελλονικιάν. 
 
 Αν. 638. Β. 
 
 Μέλλω, futurus sum ; cunctor. to purpose 
 
 Μ doing; to defer. Μέλλω also sign, what 
 
 ought to be done ; what is likely to be done. 
 
 —μάλλον ερωήσαι ττολεμοιο -Μέλλω. — Ν. 777. 
 
 τα φρονεοντ' ανά θυμον, α ρ' ου τελεεσθαι 
 
 Ι έμελλε. Β. 36. — αλλ' ου μελλειν-Χρη σ, αλλ' 
 
 ανυτειν. Plut. 606. Syn. Διανοεω, επιθϋμεο- 
 
 μαι. — διατριβω, βραδύνω. — οφείλω, εοικα. 
 
 Μΐλογράφος, Lucill. An.ii. 333. Μϊλδποιητής, 
 ibid. 335. Μελδποιδς. Μΐλουργος, Maneth. 
 4. 185. qui mele scribit. a Lyric poet. Hence, 
 ΜίΧογράφΧά. r). Lyric poetry. (Ep. άδεσπ. 
 571 .) μελοποιον οντά, και ποιούντα ταΰτ αεί. 
 Ran. 1250. Br. 
 
 Μελόμαι, Μεμβλδμαι. Μελω. cura3 mihi est. 
 to be an object of care, or anxiety, ταϊν μοι 
 μελεσθαι' — CEd. Τ. 1466. Β. μεμβλετο γαρ 
 οι τείχος εϋδμητοιο ποληος. Φ. 516. Syn. 
 Έπιμελομαι, παραγίνομαι. 
 
 Μελοποιεω. carmina modulor. to compose 
 lyric verses, και yap μελοποιεϊν άρχεται' χει- 
 μώνος οϋν Οντος, κατακαμπτειν τάς στροφάς 
 ου ραδιον, "Ην μή προϊ% θυραισι 7τρός τον 
 7/λιον. Thesm. 66. Br. Syn. Μελψδεω, με- 
 λοτυπεω. 
 
 Μέλος, εος. το. membrum. 2. melos. a mem- 
 ber. 2. a song; a strain ; melody ; lyric verse. 
 1. — τοίσι θοώς απεδειρα' και αμφεθεμην με- 
 λεεσσιν. Theoc. 25. 278.-2. πά* ποχ δ σΰρικ- 
 τά προσφιλές άσε μέλος. ib. 8. 34. Syn. 1 . 
 ΥυΤον, άψος. 2. μελισμα, μελωδημα, αοιδη, 
 ωδη, μελωδία, αρμονία. Ερ. 1. Αρτεμες, ακα- 
 ματον,γναμπτον,βριαρον,τρομερον. 2.ο»ολον, 
 δονακωδες, -γλυκερον, ιερόν, λι-γυρον, ευγενές, 
 γλυκύ, εγκωμιον, επινΤκιον, ευκρεκτον, ευτερ- 
 πες, εναρμονιον, ήδυθροον, ήδυ, ημεροφωνον, 
 θελκτηριον, καλλιχορον, μειλιχον, οξν, προσ- 
 φιλές, παμφωνον, πολεμη'ίον, ποικιλοτραυλον, 
 στυγνον, στονοεν, συνθροον, τερπνόν, φω- 
 νήεν, νυμφοτΊμον, χαριεν, χαλκοκροτον. 
 
 Μελδτύπεω. modulor. to sing; to chant, τα 
 δ' επιφοβφ δυσφατιρ κλαγγα -ΜελοτυπεΤς' — 
 Agam. 1162. Syn. Μελιζω, μελοποιεω. 
 
 Μελπηθρδν. ludibrium. the sport, εκ Ύροιης, 
 αλλ' αϋθι κυνών μελπηθρα γένοιτο. Ν. 233. 
 Syn. ΤΙαιγνια, εμπαιγνια. 
 
 Μελπητωρ. δ. cantor, chanter. Man. 4. 184. 
 
 Μελπομένη. Melpomene, the Muse of trage- 
 dy. Μελπομενην, ερατήςιστοραευεπιης. Anal, 
 ii. p. 521. Phr. Ώς ηδύ δάκρυα τοΊς κακώς 
 πεπονθοσιν, θρήνων τ οδυρμοι, Μοϋσά θ\ η 
 λυπας έχει. Troad. 604. ibid. 120. 
 
 Μέλπω, Μελπδμαι. canto, cantu celebro. to 
 sing ; to celebrate ; to please, μελποντες 
 Έκαεργον δ δε φρένα τερπετ ακουων. Α. 474. 
 See II. Η. 241. Od. δ. 17. Syn. Μολπαζω, 
 μελιζω, ύμνεω, αειδω. παίζω, επιμελπω, λι- 
 γαινω. Coluth. 
 
 ΜελυδρΊυν. cantiuncula. a sonnet, μελυδριον 
 εύροΰσαί τι των Ιωνικών. Eccles. 883. Β. 
 Syn. Μελισματιον. 
 
 Μελω. curae sum. to be a care, or concern. 
 See Μέλει, Μελομαι. ων ένεκα ζυναγειρα' με- 
 λουσ'ι μοι, ολλυμενοί περ. Υ. 21. μνησαμενη' 
 μελε γάρ ο'ι εών εν δωμασι νύμφης, ε. 6. 
 οψεαι, ην εθελησθα, και αϊ κ'εν τοι τα μεμηλη. 
 Δ. 453. 
 
 Μελωοεω. modulor. to sing harmoniously. 
 Μελωδός, ό η. the singer. (Lye. 713.) Μελω- 
 δία, η. the strain. (Bhes. 923.) όυποψ με- 
 λφδείν αϋ παρασκευάζεται. Αν. 227. Syn. 
 
422 
 
 MEN 
 
 Μ Ε Ρ 
 
 Μελι£ω, αδω. 
 
 Μεμαώς. promtus. eager; desirous, ενθυμφ 
 μεμάώτες αΧεζεμεν αΧΧηΧοισιν. Γ. 9. λαοί 
 θωρησσοντο μεμάοτες εγχενρ&ι. Β. 818. Syn. 
 Έμμεμαως, ττροθνμονμεν&ς, επίβνμητικος, ε- 
 ραστίκος. 
 
 ΜεμβΧομαι. See ΜεΧομαι, & Heyn. II. Δ. 11. 
 
 Μεμβρας, άδδς. ή. apuse species, sprat, or an- 
 chovy. ?jv /.-cv ιονήται τις ορφώς, μεμβραδας 
 δε μη θεΧ ν . Vesp. 493. 
 
 Μεμηλωη. part. pr. vied, of μεΧο) or μεΧεω. 
 See Μέλει, τεκέ δε Χαγετας εξ-Αρεταίσι με- 
 μαΧοτας νιους. 01. 1. 144. (iilios, qui virtu- 
 tibus cura? sunt, pro, quibus virtutes curas 
 sunt.) 
 
 Μϊμηχάνημίν'ας. adv. oollerter ; callide. with 
 contrivance ; purposely, δέσποινα, προδεδο- 
 μεσθα, συν γαρ col νοσώ, Του σου προς αν- 
 δρός, και μεμηχανημενως Ύβριζομεσθα' —lon. 
 803. 
 
 Μεμνων. Memnon. son of Aurora, κείνον δή 
 καΧΧιστον ιδον μετά Μεμνονα δϊον. Χ. 52 1 . 
 Ερ. Αγχέμαχος, αντιθεος, Αιθιοφ, κρατερός, 
 ζαμενης. 
 
 Με μονά. pr&t. med. of the obsol. Μεμνω or 
 Μένω. animus mihi est. to be eager for ; to 
 be desirous of. aXX' ava, ει μεμονάς γε, και 
 οφε περ, — Ι. 247. ερχεο νυν μεθ' δμιΧον, 
 επει μεμονάς γε πονοιο. Apoll. 3. 434. 
 
 Μεμπτος. incusandus. to be blamed, or de- 
 spised.— δοτέ -Φέροντες' ούτοι δώρα μεμπτά 
 δεζεται. Med. 958. Syn. Ευκαταφρόνητος, 
 επιμωμητος. 
 
 Μέμφις, ϊδς. ή. urbs iEgypti antiquissima. 
 the ancient capital of Egypt ; to the south 
 of the present Cairo, and on the western 
 side of the Nile. Hence, ΜεμφΊτης. δ. (Orph. 
 Η. 33. 2.) Μεμφιν ες ηγαθεην πεΧασας, ιεράς 
 τε ποΧηας. Orph. 44. 
 
 Μέμφομαι, conqueror, to blame ; to com- 
 plain of. μεμφιν δικαιαν μέμφομαι ταυτην, 
 ότι. Plut. 10. Syn. Έπιμεμφομαι, καταμεμ- 
 φομαι, κατηγορεω, εγκαΧεω, μεμφιμοιρεω, 
 αιτιαομαι, μεμφιν αναπτειν. 
 
 Μέμφις, η. questus. blame ; cause of com- 
 plaint, οργην εχοις αν ουδέ μεμφιν εις εμε. 
 Philoct. 1347. Syn. Επιμεμφις, καταμεμφις, 
 φογος, επιτιμησις, αιτιάμα, εΧεγχος, μομφή, 
 μεμφωΧη. 
 
 Μεναιχμ -ος, or -ας. δ ή. (Paid. Sil. An. iii. 
 87.) Μενεγχής. (Anthol. p. 292.) in bello 
 constans. resolutely awaiting the shock of 
 battle. Of simitar signif. are Μενεδηϊος, It. 
 M. 247. Μενεδουττος, Orph. 537. Μενεοκλο- 
 νος. an epith. of Neptune. Calab. Μενεπτο- 
 Χεμδς, It. Β. 749. ΜενεφϋΧδπΧς, Paul. Sil. 
 An. iii. 87. Μ? νϊχαρμης, II. 1. 525. Μενεχαρ- 
 μδς. δς δ'ε κ ανηρ μενεχαρμος, έχει δ' οΧ'ιγον 
 σάκος ωμφ. $. 376. 
 
 ΜεναΧκάς. Nom. Pr. name of a shepherd. 
 ττοιμαν ειροποκων οίων, συρικτά ΜεναΧκα. 
 Theoc. 8. 9. 
 
 Μένανδρος, poeta Comicus. 2. aliptes Athe- 
 niensis. Pind. Nem. 5. 87. Menander. αύται 
 
 και Χάριτες σοι εδωρησαντο, Μένανδρε, -"Στ ω- 
 μνΧον ευστοχιην δραμασιν ενθεμεναι. Ερ. ac> 
 560. 
 
 Μενεαινω. cupio. 2. iratus sum. to be eagei 
 for, or, angry with, νηπιοι, οϊΖηνι μενεαινο- 
 μεν αφρονεοντες. Ο. 104. Syn. Ώροθϋμεομαι 
 εεΧδομαι, μενοιναω. 2. οργίζομαι, υπεραΧγεω. 
 
 Μενεκράτης. Nom. Pr. Callim. Ερ. 48. Μενέ- 
 λαος, passim, αρ. Horn, et Tragicos. Μενεξε- 
 νδς. Call. Ερ. 46. Μενεσθευς. II. Β. 552. 
 Μενεσθϊδς. Π. 173. Μένιππος. Diog. Laert. 
 
 I. 6. ΙΛενοικευς. Antig. 163. Μενοιτϊδς, father 
 of Patroclus ; ιυΐιο is therefore, Μενοιτϊάδης, 
 
 II. Π. 14. I. 211. Μέντας. P. 73. Μέντωρ. 
 Ν. 171. Od. β. 225. Μερμερδς, patronym. 
 ΜΐΡμερϊδης. II. ®. 513. Od. α. 259. Μερρ> 
 νων. Theoc. 3. 35. Μεροψ. 27. Λ. 329. 
 
 Μενετδς. qui manet. one who remains, or 
 waits. Μενετοί θεοί, Αν. 1620. corresponds 
 to μακρόθυμος, in Scripture, slow to punish. 
 
 Μενδεικής. animogratus. acceptable; gratify- 
 ing, ες κΧισιην, παρά δε σφι τιθει μενοεικεα 
 δαϊτα. Ι. 90. Syn. θϋμηρης, ευαρεστος.Ι 
 δαφιΧης. 
 
 Μενοιναω, Μενοινεω. impetu animi concita- 
 tus cupio. to desire earnestly. — ετι γάρ 
 ποΧεμοιο μενοινα-Αντιααν. — Ν. 214. Syn. 
 Μενεαινω. 
 
 Μίνοινή. impetus animi. impulse of mind ; de- 
 termination, ει μεν δι) πασφσιν εφανδανει ήδε 1 
 μενοινη. Apoll. 1. 700. Syn. Γνώμη, διάνοια! 
 προθυμία, μέριμνα, δρμη. Ερ. Απρηκτος, ακι-ί 
 χητος, φιΧοπτοΧεμος, δοΧοφραδης, οζυπτερος. \\ 
 
 Μένος, animus, ardor animi, ira. might; vio-f 
 lence; rage; design; disposition. ήΧθον εγώ 
 παυσονσα τεον μένος, αϊ κε πιθηαι. Α. 207. 
 Syn. ΑΧκη, δυναμις, ακμή, ρώμη, οργή, θνμος. 
 δεινοτης. Ερ. Αασχετον, ασβεστον, αινον, 
 αγριον, αΧκιμον, αργαΧεον, αδαμαστον, δρϊμν, 
 θοον, Χαβρον, Χυσσήεν, κρατερον, οΖυ, ποΧν- 
 θαρσες. 
 
 Μέντορες, ων. οι. insulani quidam in mari 
 Cronio. inhabitants of some island to the 
 W. of Norway, βή δ' άΧαδε Κρονιην, - - καί 
 μιν επεφνον - Μέντορες, αγρανΧοισιν αλεξ- 
 ομενον περί βουσίν. Apoll. 4. 548. 
 
 Μένω. maneo. to stay ; remain, των πρωτεων,} 
 αντοΰ δε πάρα κΧισιψσιν έμειναν. Ο. 656. καιι 
 ρ', οιπερ το παροςγε νεών εν αγώνι μενεσκον, 
 Τ. 42. Syn. Αναμένω, περιμένω, μιμναζω 
 εμμένω, μιμνω. 
 
 Μερ7ο"αρ7ταξ. nom. muris. ου μικρόν μ' επΧηζί 
 Μεριδαρπαξ κατά Χιμνην. Batrach. 265. 
 
 Μερίζω, divido. to divide ; to partake, ως και] 
 τάν αγραν, τώνειρατα πάντα μεριζεν. Theoc. 
 21.33. Syn. Αιαμεριζω, μειρομαι, καταδιαιρεω. 
 
 Μεριμνά, η. Μεριμνημά. το. cura, solicitudo. 
 care ; thought. Hence, Μεριμνητής, Μϊριμ- 
 νοφροντιστής, ου. δ. (Med. 1227. Nub. 101.) 
 and Μεριμνοτοκος. δ ή. (Agath. An. iii. 58. j 
 ως δ' δποτ ωκν νόημα διά στερνοιο περησε* 
 Αν'ερος, ον τε θαμεϊαι επιστρωφώσι μεριμναι. 
 Η. Merc. 44. — ανηκεστα-Μεριμνηματ εχο>ν. 
 Philoct. 187. Syn. ΜεΧεδημα, μεΧετη, κήδος. 
 
ΜΕΣ 
 
 ΜΕΣ 
 
 423 
 
 μερμηρα. Ερ. Αργαλεα, ακοίμητος, αμερσινοος, 
 βαρεϊα, γυιοκορος, θϋμοδακης, κουφή, πανα- 
 γρυπνος, στυγερά, τηκεδανη, φιλοθρηνος, 
 φρενοκηδης. Phr. Κυμαινουσα πολνκλαυ- 
 στοισι μεριμναις. See Theoc. 21,2. 
 
 φερψνάω. solicite cogito. to ponder serious- 
 ly; to meditate, έργον μερίμνων ποίον, ή βιον 
 τίνα; CEd. Τ. 1124. Β. Syn. Φροντίζω, 
 κηδομαι, μερμηριζω, εννοεω. 
 
 ΜερΊς. ή. Μέρισμα, το, Orph. Η. 4. 2. pars, a 
 portion, τρεις yap πολιτών μερίδες' οι μεν 
 όλβιοι. Eur. Suppl. 238. Syn. Κληρονομιά, 
 μέρος, μοριον, κομμάτων. 
 
 Μερμερος, ου. 6 ή. neut. quod curas anxias ex- 
 citat. what causes care, trouble, or injury. 
 πριν πολεμον τ ιδεειν, πολεμοιο τε μερμερα 
 έργα. θ. 453. See Κ. 524. Syn. Αεινος, χαλε- 
 πός, δυσχερής. — επιμελής. — //ερι//ϊ/?;ς άξιος. 
 
 Μερμηρα• r/. s. s. as Μεριμνά, λησμοσυνην τε 
 κακών, αμπαυμά τε μερμηραων. Hes. θ. 55. 
 
 Μερμηριζω. curiosa deliberatione dijudicare 
 conor. to deliberate with care and. anxiety. 
 αλλ' δγε μερμηριζε κατά φρένα, ως Αχιλήα. 
 Β. 3. Syn. Μεριμνάω, επινοεω. 
 
 ΜερμΊς. η. funiculus, filum. a cord. νηϊ δ' 
 
 , ενι γλαφυρι] κατεδει μερμιθι φαεινή, κ. 23. 
 Syn. Σχοινιον. — μίτος. 
 
 'Μϊρυη. ή. Meroe, in Nubia, supposed to be 
 
 c an island by the antients; now perhaps, At- 
 bara. ft και τΐ]λοτερω Μεροης τεόν ίχνος ερει- 
 σεις. Paul. Sil. An. iii. 82. 
 
 Μερόπη. Polybi, Corinthiorum regis, uxor, 
 the supposed mother of CEdipus. μητηρ δε, 
 Μερόπη Αωρίς' ηγομην δ' ανήρ.€Εά.Ύ. 77 5. Br. 
 
 Μεροπηϊος. humanus.— μεροπηία πηματαλυων. 
 
 - Christod. An. ii. 466. Syn. Ανθρωπινός. 
 
 Μεροπες, ων. οι. Insulani, postea Κώυι. Kem. 
 
 '' 4. 42. old inhabitants of Cos, thence called 
 
 [ Μεροπηίς. ωγυγιην δ' ηπειτα Κοων Μεροπηϊδα 
 νήσον. Call. 4. 160. 
 
 Μέρος. pars, a part; share, or turn, πληκτρψ 
 επειρητιζε κατά μέρος' ή δ' ύπο χειρός. Η. 
 Merc. 53. Syn. Μερις, μέρισμα, μοίρα, απο- 
 δασμος, μοριον, ληίις. 
 
 Μεροφ. divisam vocem habens. speaking ar- 
 
 ' ticulaiely. pi. Μεροπες. oL s. s. as Ανθρωποι, 
 θνητοί, τφ δ' ηδη δυο μεν γενεαι μεροπων 
 ανθρώπων. Α. 250. 
 
 ')>Ιεσάβον, ου. το. (Hes. ε. 467.) it. Μεσσ. an- 
 
 ; gulus jugi. the point of the yoke, which fits 
 on the neck of the ox. Hence, Μεσάβδω, 
 Μεσσ. to yoke cattle. (Lye. 818.) μεσσαβα 
 
 ' βοΰς υποδΰς. Call. fr. 479. 
 
 Μεσαγκτος. Pers. 889. Μεσακτος. Msch. Ath. 
 394. words of doubtful meaning : probably 
 
 i corrupt. 
 
 Μεσαγκυλον.το. amentatum jaculum. ajavelin 
 with a thong, by which it is cast, και πρώτα 
 μεν τοζοισι και μεσαγκυλοις. Phoen. 1 158. 
 
 βϊεσαιπολϊυς. appropinquans ad. canitiem. 
 nearly gray, ένθα, μεσαιπολιός περ εών — Ν. 
 361. Syn. Μεσηλιξ. 
 
 \ΐεσαιτάτος. superl. Att. from μίσος, as φϊλαί- 
 
 ι τατος from φίλος, most in the middle. So, 
 
 Μεσάτος, T7ieoc. 7. 10. Μεσσάτος, Theog. 
 992. Μεσσάτως, Call. 3. 78. s. s. as Μέσος, 
 τψ ικελοι, ο'ιόν τε μεσαιτατ -ij εμβεβαώτες- Αϊ- 
 μονι\ι' — Αρ. 4. 999. 
 
 Μεσάπϊον. mons Eubceges. Bceotias. Μεσαπιου 
 φυλάει σημαίνει μολών. Again. 301 . 
 
 Μεσαυλον, Μεσσαυλδν. villa rustica cum sta- 
 bulis. a court-yard, inclosing the stalls for 
 cattle. Hence the attendant upon Eumseus, 
 had the name Μεσαυλιος, Od. ξ. 449. ώς δ' 
 αιθωνα λέοντα βοών από μεσσαυλοιο. Α. 547. 
 Syn. Έπαυλις. — μέλαθρον. 
 
 Μεσαυλος. e vestibulo ferens in atrium, be- 
 tween two apartments, or divisions of a 
 house, ήγοΰ συ, τώνδε δωμάτων εζωπιους 
 Ξενώνας οιξας'--εν δε κλνσατε θύρας μεσαυ- 
 λους' — Alcest. 549. 
 
 Μίσεω, Ερ. άδεσπ. 175. Με σάζω, Μεσοω. sum 
 medio, to be in the middle, or half, ζηλώ σ'• 
 εν αρχή πήμα, κούδεπω μεσοί. Med. 60. 
 
 Μεσήγϋ. adv. in medio : inter, between ; in 
 the interval, τοσσα μεσηγυ νεών ηδε Έανθοιο 
 ροαων. θ. 556. Syn. Μεσσηγυς, μεταξύ, 
 αναμεσον. εν μεσψ. 
 
 Μεσηεις. mediocris. poet, middling, ώ φίλοι, 
 Αργειων δστ έξοχος, δστε μεσηεις. Μ. 269. 
 Syn. Μέτριος, επιεικής. 
 
 Μεσημβρία. η. meridies. mid-day; noon, δπη- 
 νικα-, σμικρόν τι μετά μεσημβριαν. Αν. 1499. 
 Syn. Το μεσημβριον, ενδιον. Ερ. θέρμη, λαμ- 
 πρά, φλογέρα. Phr. Το μέσον της ημέρας, 
 ηματος το μεσηγυ. — σταθερον ημαρ. Apoll. 
 
 1. 140. ημος δ' ηελιος μεν εν αιθερι μωνυχας 
 Ιππους Αρτι παραγγέλλει, μεσσατον ημαρ 
 έχων. Theog. 991. 
 
 Μεσημβρϊάω. meridiem ago; meridie dormio. 
 to be at the hour of noon ; to sleep at noon. 
 ήτε μεσημβριοωντος ιαινεται ηελιοιο. Apoll. 
 
 2. 74 1 . Syn. Δειλιεω, ενδιαω, ενδιαζω, μεσημ- 
 βριαζω. 
 
 Μεσημβρίνδς, ή, δν. ΜεσημερΧνδς, Dor. Μεσάμ. 
 Call. Lav. Pall. 72, 73 ι . Μϊσημϊρϊδς, Dor. 
 Μεράμ. Theoc. 7. 21. meridianus. at noon; 
 of noon-tide, η θάλπος, εϋτε πόντος εν με- 
 σημβρινούς Κοιταις ακυμων νηνεμοις εύδοι πε- 
 σών. Agam. 567. P. Phr. Φλέγων γαρ αυγαΐς 
 λάμπρος ήλιου κύκλος Μέσον 7copov διήκε, 
 θερμαινων φλογ'ι. Pers. 504. ήνικα μεσσον εην 
 φλογερον θέρος. — δπποτε γαιης-Ή,ως μεσσον 
 ανεσχε, και έτρεμε θερμός δδιτης- Αιθοπος 
 ηελιοιο μεσημβριζουσαν Ίμασθλην. Νοηη. 
 
 Μεσηρης, εδς. ό η. (Eratosth. Cyr. An. i. 228. 
 Jac.) Μέσος, Μεσσος, η, δν. medius. middle ; 
 intermediate ; middling, εν δ' άνεμος πρησεν 
 μέσον Ίστιον, — Α. 481 . μεσσου δονρδς ελών. — 
 Γ. 78. See Μεσαιτατος. Μεσσηρης. 
 
 Μεσίτης, δ. mediator, ουδείς δ' εστίν ενός βρο- 
 του ανθρωποΧο μεσίτης. Possel. Syn. Μεσεγ- 
 γυος, εγγυητής, παραιτητης, διαλλακτηρ. 
 
 Μεσόγειος, Μεσσογεως. mediterraneus. in- 
 
 1 Other editions had μεσαμβρινος, with 
 the penult, long, contrary to all good autho- 
 rity ; but Blomf. restored μεσαμερινός. 
 
424 
 
 ΜΕΣ 
 
 land ; on the continent, αμφοτερη μεσόγεια, 
 και α'ι πελαγεσσι καθζ /vrai. Call. 4. 168. See 
 3. 39. Syn. Μεσ?/πειρος, μεσοχθων. 
 
 Μεσοδμη. trabs per mediam domura. 2. trabs, 
 cui inditur malus navis. a cross-beam ; tim- 
 ber, in which the mast is fixed. (Od. β. 424.) 
 1. εμπης μοι τοϊχοι μεγάρων, καλαί τε μεσόδ- 
 μαι. τ. 37. Syn. Μεσοστνλον. 2. Ίστοδοκη. 
 
 Μεσολαβ7]ζ Κ medium aliquem arripiens. seiz- 
 ing one by the middle, μεσολαβεί κεντρω. 
 Eumenid. 160. 
 
 Μίσομφάλος. 6 η. in medio positus. in the 
 centre ; like a navel. Μεσομφάλον, Μεσομ- 
 φάλΊον. το. the boss, or centre of a shield. 
 (Batrach. 129.) τα μεσομφαλα γάς απονο- 
 σφιζων Μαντεία' — GEd. Tyr. 480. Β. See 
 Orest. 325. Phcen. 244. 
 
 Μεσοπάγής, Μεσσ. ad mediam sui partem 
 infixus. fixed half its length, μεσσοπαγες δ' 
 ap' εθηκε κατ' όχθης μειλινον εγχος. Φ. 172. 
 
 Μίσοποντϊος. Neptune, worshipped under 
 that name in Eressus, a city of Lesbos. Call. 
 fr. 16. 
 
 Μεσοπορος. per medium iter ingrediens. cen- 
 tral. Πλειάς μεν ηει μεσοπορου δι αιθέρος. 
 Ion. 1152. 
 
 Μεσοτης. ή. medium, moderation ; a medium, 
 αί μεσοτητες αρισται, δπη δε γε πραξιες αν- 
 δρών. Loll. Bass. An. ii. 161. Syn. Μετριο- 
 της, το μέσον, μετρον, μέτρων. Phr. Ύών yap 
 ανά πολιν εύρισκων Τά μέσα μακροτερω Ολ- 
 βφ τεθαλοτα, μεμφομ' αϊ -σαν τυραννίδων. 
 Pyth. 11. 78. 
 
 Μεσονράνεω. in medio ccelo sum. to be in the 
 meridian. Ερμείας Φαέθων τε μεσουρανεοντες 
 εθηκαν Ανδρα μέγα πλούτος γανρονμενον, ευ- 
 τεκνιη τε. Man. 1. 70. 
 
 Μεσπϊλη, ης. η. mespilus. the medlar-tree. 
 Μεσπϊλον. το. mespilum. a medlar, μηδ' αΰ 
 τα μήλα, μηδ' όπη τα μεσπϊλα. Ερ. άό\ 235. 
 
 ΜεσσάΥϊος. See Μεσαιτάτος. μεσσατιον στερ- 
 νοιο μένει μέρος, — Call. 3. 79. 
 
 Μεσση ποταμών, sc. γη. Mesopotamia, δσση 
 δ' Ένφρητου και Ύιγριος ενδοθι γαία, Τηνδε 
 περικτιονες Μεσσην ποταμών ενεπονσιν. 
 Dion. 992. 
 
 Μεσσηγϋ, Μεσσηγυς. s. as Μεσηγυ. πολλά 
 δε και μεσσηγν, παρος χροα λευκυν επαυρείν. 
 Α. 572. See η. 195. 
 
 Μεσσηϊς, ϊδος. ή. Ν. P. a fountain in Greece. 
 και κεν ύδωρ φορεοις Μεσσηίδος η Ύπερειης. 
 Ζ. 457. 
 
 1 Among other compounds of μέσος are 
 Μεσογράφος, in mean proportion. Eratosth. 
 Cyr. An. i. 229. Jac. Μεσοδερκής, εος, seen in 
 the middle, Maneth. 4. 581. Μεσονύκτιος, at 
 midnight, Hec. 908. Anac. 3. 1. Μεσοπϋλη, 
 ροεί.Μεσσ. the centre gate, Asclep. An. i. 2 17. 
 Μεσοσχϊδής, εος, Μεσσοτομος, ου, slit in the 
 middle, Paul. Sil. ib. iii. 87. Damoch. ib. iii. 
 69. Μεσοφρΰον, το. space between the eye- 
 brows, Anac. 28. 13. Μεσοχλοος, 6 ή, half- 
 green, Nic. Ther. 753. 
 
 MET 
 
 Μεσσήνη, per apoc. Μεσση. Trojanis tempo- 
 ribus fuit pars Laconiae ; postea bella gravin 
 gessit cum Spartanis, donee rursus est sub- 
 acta. 'Ακρόπολις ejus partis fuit ή 'Ιθώμη 
 Messenia; originally a part of Laconia. adj 
 Μεσσηνϊος, Dor. Μεσσάν. Theoc. 22. 208 
 also, Μεσηνϊος. Dionys. 411. — 2. a city ir 
 Sicily, formerly Ζάγκλη, now Messina. Φαριι 
 τε, Σπαρτην τε, πολντρηρωνά τε Μεσσην. Β 
 582. Μεσσανα τε και Αργός, άχασα τε Σισυ 
 φις αια. Theoc. 22. 158. 
 
 Μεσσηρης. See Μεσηρης, and Iph. Α. 9. γαίας 
 μεσσηρεις έδρας. Ion. 907. 
 
 Μεσσοθϊ. adv. in medio, in the midst ; be 
 tween. μεσσόθι δ' αμφοτέρων, δσσος πολιοϊί 
 γάλακτος. Arat. 511. 
 
 Μεστός, plenus, refertus. full ; crammed, ει 
 ρηνη τ αγαθή' υσα δ' αγγεα, μεστά μεν ειη 
 Horn, xlviii. 5. Syn. Αναμεστος, γεμων, έμ- 
 πλεος, πλήρης. 
 
 Μεστοω. repleo. to fill. — εν δ' εμεστωθη με- 
 γας-Αιθηρ — Antig. 426. Syn. Αιαμεστοω 
 αναπληθω. 
 
 Μεσφά. adv. dum, donee, until ; in the meai 
 time, ώς κεν πανννχιοι μεσφ' ηοΰς ηριγενειης 
 θ. 508. 
 
 Μεσως. adv. mediocriter. moderately, μέσω* 
 μεθνων (half drunk) την θηρικλειον εσπασεν 
 Menand. θεοφορ. See Androm. 865. Here 
 F. 58. 
 
 Μεταβαίνω, digredior. to change one's place 
 or, fig. one's subject, αλλ' αγε δη μεταβηθι 
 και ίππου κοσμον αεισον. θ. 492. Syn. Παρεκ 
 βαίνω, πορεύομαι, μετειμι, παρέρχομαι, εκτρε 
 πομαι, στρέφω, μεταβάλλω. 
 
 Μεταβάλλω, muto. to transpose ; to change 
 to turn, πή φεύγεις, μετά νώτα βαλών, κακυι 
 ώς, εν υμιλψ ; θ. 94. Syn. Αποστρέφω, με- 
 ταλλάσσω, μετατρέπω, μετατιθημι, μεταγω. 
 
 Μεταβιβάζω, transfero. to remove ; alter, ννχ 
 γαρ δαίμων φανερώς Εις αγαθά μεταβιβάζει 
 Pac. 947. Syn. Μεταγω, μεταστρέφω, μετά 
 κομίζω. 
 
 Μεταβλ~επω. inspicio. to look upon; examine 
 η μεν ρη'Ίτερόν κεν ες ηελιον ανιόντα Οσσ, 
 βαλοις, η κείνο μεταβλεψειας ερευθος. Apoll 
 1.725. 
 
 Μεταβολή, η. Μίταβλημά.το. Mane Ih. 4. 522 
 mutatio. a change, χρονών ίχνος θείς ; μετά 
 βολήπαντωνγλυκν. Orest.234. Syn. Αμοιβή 
 αλλαγή, μεταστροφή, μετατροπία. 
 
 Μετάβουλευω. aliter statuo. to resolve differ 
 ently. Hence, Μετάβουλϊά. ή. change ο 
 purpose. Simon, fr. 7. 18. Gaisf. ώ ποποι, $ 
 μαλα δη μεταβουλευσαν θεοί άλλως. ε. 286 
 Syn. ΜεΓαγινωσκω, μεταφράζομαι. 
 
 Μϊτάβονλος. qui cito mutat consilium, fickle 
 διαβάλλομενος δ' υπό τών εχθρών εν Αθήναι 
 οις ταχυβουλοις, Ώς κωμψδεϊ την πολιν ημών 
 και τον δημον καθυβρίζει, Αποκρινεσθαι δεϊτα 
 νννϊ προς Αθηναίους μεταβονλονς. Acharn 
 630. Syn. Ύαχνβουλος, απερίσκεπτος. 
 
 Μεταγγελος. internuntius. a messenger. ~Ipt'a 
 θ', ή τε θεοϊσι μεταγγελος αθανατοισι. Ο. 144 
 
 
MET 
 
 MET 
 
 425 
 
 Syn. Αιαγγελος, διακτωρ, αγγελιαφόρος. 
 
 ΜετάγΊνωσκδμαι, ΜεταγνωμΧ. pcenitentia du- 
 cor. to change one's mind ; repent, ουδέν' 
 μετεγνων και τα προσθ' ειρημενα. Med. 64. 
 Syn. Εξίσταμαι, μετανοεω. αναφρονεω, μετα- 
 μελομαι. 
 
 Μεταγνοιά. η. s. as Μετάνοια, μη πήμα σαντβ 
 και μεταγνοιαν τιθης. Soph. ΕΙ. 583. Syn. 
 Μεταμέλεια, μεταστασις. 
 
 Μεταγράφω, muto seriptum. to write in a dif- 
 ferent manner. — d δ' ου καλώς -Έγνων τοτ, 
 αϋθις μεταγράφω — Iph. Α. 107. Syn. Παλιν- 
 ψδεω, επανορθώ, μετατιθεμαι. 
 
 Μετάγω. traduco. to convey away ; to 
 transport, μάλλον επ ευφροσυνην δε βιαζεο, 
 και παρά μοιρην, Εί δυνατόν, ψυχήν τερπομε- 
 νην μεταγειν. Pallad. Alex. An. ii. 433. Syn. 
 Μεταφέρω, μετατιθημι, μετακομίζω, μεταβι- 
 βάζω, διαβαίνω, μεταδιωκω, μετακΊνεομαι. 
 
 Μετάδαιννμαι. inter alios epulor. to feast, or 
 associate, with, ερρ' ούτως' ov σός γε πατήρ 
 μεταδαινυται ημιν. Χ. 498. 8υν. Συνεστιαο- 
 μαι, συμποσιάζω. 
 
 Μετάδαώμαι. una fruor epulo. to share a feast 
 
 , with. — Ίνα δή και εγώ μεταδαισομαι ιρών. Ψ. 
 207. Syn. Μεταλαμβάνω (δαιτός). 
 
 Μάτάδημϊδς. qui in populo versatur. at home. 
 
 ι ου γάρ εθ' 'Ήφαιστος μεταδημιος, αλλά που 
 
 ,• ηδη. θ. 295. Syn. Έπιδημιος, ενδημος. 
 
 Μάτάδίδωμϊ. impertio. to give a share of; 
 
 3 to let one have some, εκελευσε Ααμαχός σε 
 
 Β ταύτης της δραχμής Εις τονς Χοας αυτψ 
 
 Ι μεταδοϋναι τών κιχλών. Acharn. 961. Syn. 
 
 ■ Διανέμω, κοινωνεω, καταχαριζομαι. 
 
 Μετάδορπΐδς. inter ccenandum. at supper time. 
 
 ί ■ — ου γάρ εγωγε - Ίερπομ' οδυρομενος μετα- 
 δορπιος' — δ. 194. 
 
 Μϊτάδουπος. inter alios medius cadens. falling 
 between ; uncertain, αϊ δ' άλλαι μεταδουποι, 
 
 Α ακηριοι, οΰ τι φερουσαι. Hes. ε. 821. Syn. 
 
 ι Ασήμαντος. — διάμεσος. 
 
 [,Μετάδρόμάδην. Μετάϊγδην. (Αροίί. 2. 95.) adv. 
 insequendo. in eager pursuit, προσθεν έθεν 
 
 51 φευγοντα μεταδρομαδην ελασ ωμόν. Ε. 80. 
 
 Ρ Syn. Έπιδραμών, επιδρομαδην, δρομαιως. 
 
 \Μ1τάδρομη. discursio. pursuit; attack. — μετα- 
 δρομάϊς Εοιννυων-Ή,λαυνομεσθα φυγάδες. — 
 
 .Iph. Τ. 941. 
 
 \ίεταδρδμδς. transcursor. a pursuer ; avenger. 
 ιμεταδρομοι κακών πανουργηματων. Soph. El. 
 1403. Syn. Τιμωρός, αμυντηρ. 
 Άεταιζω. consideo. to sit among, ειων, ούτε 
 νέων μεταϊζειν, οντε γερόντων, π. 363. Syn. 
 Συνεδριαομαι, συνεδρευω, παρακαθεζομαι. 
 Λεταιρω. transfero. to remove. 1 . act. and, 2. 
 \neut. 1. τ'ιτοδε μεταιρεις εζ ακίνητων βάθρων, 
 
 ι Αγαμέμνονος παΐ, θεάς αγαλμ' εν ωλεναις ; 
 
 , Iph. Τ. 1157. Syn. Ι.Μεταγω, μεταβάλλω. 
 
 [|2. μετοικεω. 
 
 ^■Ιετάίσσω. insequor. to pursue, adv. Μετάϊγ- 
 δην. (Αρυ /l. 2. 95.) και με μετάίζας μαρψτρ 
 ταχεεσσι ποδεσσιν. Φ. 564. Syn. Μεταδιωκω, 
 εφεπομαι. 
 Ιεταιτεω. aliquid affecto. to claim, τούτων 
 
 μεταιτεΧ το μέρος' ει δϊ μή, δακνει. Vesp. 972. 
 Β. Syn. Έπαιτεω, προσαιτεω, αιτεω. 
 
 Μεταιτϊδς. culpse particeps. one who occa- 
 sions a misfortune ; or, is accomplice in a 
 crime. — ή μοι μητρι μεν θανεϊν μονή Μεται- 
 τιος — Trach. 1235. Β. Syn. Αίτιος, υπαίτιος. 
 
 Μεταιχμως, ου. δ η. intermedins, propr. inter 
 duas acies. intermediate ; mid way. Hence, 
 Μεταίχμια, τα. the space between two ar- 
 mies; the lists. {Phcen. 1255.) ανηρ, γυνή τε, 
 χώ,τι τών μεταιχμιον. Sept. Th. 197. P. See 
 Choeph. 61. 
 
 Μετάκαινιζω. in novum et melius muto. to 
 alter for the better, και τά κατά σκηνήν με- 
 τεκαινισεν. — Dioscor. An. i. 497. 
 
 Μετάκάλεω. accerso. to send for. και μετεκαλει 
 τον ϊερεα' νυν δ' ουδέ εις. Plut. 1183. 
 
 Mira/cfjoa^.a^atepida. tempered by mixture; 
 warm, ΰδωρ ενεγκειν θερμδν, άλλος μετακερας. 
 Amphis, Ath. 123. 
 
 ΜετάκΊάθω. transeo. to move to another 
 place, ιππήες δ' ολίγον μετεκιαθον. — Λ. 52. 
 Syn. Μετέρχομαι, μεταπορευομαι, μετα'ίσσω. 
 
 Μετάκλαιομαι. fletu prosequor. to weep over; 
 lament, πολλά μετακλανσεσθαι, επε'ι κ από 
 λαός οληται. Λ. 763. Syn. Μεταστενω, ανα- 
 κωκνω. 
 
 Μετακλειω. mutato nomine appello. to call 
 by a different name. — Στροφαδας δε μετα- 
 κλειουσ' άνθρωποι "Νήσους τοϊό γ' εκητι, — 
 Apoll. 2. 296. 
 
 ΜϊτακλΊνω. retro flecto. to reverse ; turn 
 against, μήπως μιν, πολεμοιο μετακλινθεντος, 
 ελοιεν. Λ. 509. Syn. Αποκλίνω, εκκλινω, εκ- 
 τρέπομαι, αλεεινω. 
 
 Μετάκοιμιζόμαι. interquiesco. to be abated. 
 μετακοιμισθεν μένος ατής. Choeph. ult. Syn. 
 Μεταπαυομαι. 
 
 Μετάκοινδς. communis, one who shares in 
 common, ζυνδαιτωρ μετακοινος. Eumen.352. 
 Syn. Κοινός, κοινωνός. 
 
 Μετάκοσμίω. aliter compono. to change the 
 order, ηματα νύκτας αγοντας, υπνω μετακοσ- 
 μηθεντας. Man. 4. 302. 
 
 Μετάκΰλινδεω. inflecto. to roll another way. 
 μετακυλινδείν αυτόν αεί Ώρός τον ευ πρατ- 
 τοντα μάλλον τοϊχον \ — Ran. 536. Β. Syn. 
 Μεταστρέφω. 
 
 Μετάκϋμϊδς. post fluctus adveniens. tran- 
 quillizing, ει γάρ μετακυμιος ατας. Alcest. 90. 
 Syn. Ένδιεινος, αιθριαζων. 
 
 Μετάλαγχάνω. α. 2. μετελάχον. {Eur. Supp. 
 1087.) Μεταλαμβάνω, particeps sum. to 
 share. — παυροι δ' εν πονώ πιστοί βροτών, 
 Κάματου μεταλαμβανειν. Nem. 10. 147. Syn. 
 
 1 A metaphor taken from those at sea ; 
 who, when the ship reels on one side, haste 
 to the other ; and there is a play of words 
 upon ευ πράττειν, which means, " to be safe," 
 as well as "prosperous" The satire is keen ; 
 and its truth is felt by every one, who has 
 had much experience of life. See Lucian. Ep. 
 38. Anal. ii. p. 316. 
 
426 
 
 MET 
 
 Μετέχω, μεταδιδωμι. 
 
 Μεταλγεω. doleo ; detrecto. to regret ; hesi- 
 tate. — μεταλ-γεΊς το δίκαιον ερξαι ; jEsch. 
 Suppl. 410. Syn. Απορεω, μετοκνεω. 
 
 Μίταλί/γω. desisto. to cease from, άξια δώρα 
 διδωσι μεταλληξαντι χόλοιο. Ι. 261. Syn. 
 Απολήγω, παύομαι. 
 
 Μεταλλάσσω, transmuto. to change ; alter. 
 Hence, Μεταλλαγή, η. a change. {Philoct. 
 1162.) Μεταλλακτηρ. ο. one who changes. 
 (Athen. I. 7.) and Μεταλλακτος. ό ή. one who 
 is changed. (Sept. Ph. 711.) εϊτ αύθις ορνί- 
 θων μεταλλαξας φυσιν. Αν. 117. Syn. Έναλ- 
 λαττω, μεταβάλλω, μεταστρέφω, μεταμειβο- 
 μαι, αναστρέφω, μεθαρμοζομαι. 
 
 Μϊταλλάω. Μεταλλεύω, Lye. 485. quaero cu- 
 riose aliud post aliud. to inquire; to search 
 after. νβΓδαί.Μίταλλητϊος,ΏοΓ. Μεταλλάτος. 
 (Pt/th. 4. 291.) μητι συ ταντα έκαστα διειρεο, 
 μηδέ μέταλλα. Α. 550. Syn. Ερευνάω επιζητεω. 
 
 Μεταλλον. fodina. 2. metallum. a mine. 2. a 
 mineral ; a metal. Hence, μεταλλοχρϋσος 
 γαία, land abounding in gold, Paid. Sil. An. 
 iii. 95. ήλεκτρου κομοωντα βαθνπλοντοισι 
 μεταλλοις. Nonn. 1. 26. Ερ. Έχεκτεανον, ρυη- 
 φενες, χθονιον, χρυσοφαες. Phr. Αργυρού 
 πηγή — θησαυρός χθονός. iEsch. 
 
 Μεταλλευτείς. 6. metallarius. a miner. Man. 
 4. 260. 
 
 ΜεταλωφΊ'ω. desino. to desist, τειρομενοι κα- 
 ματψ μετελωφεον. — Apoll. 1. 1161. Syn. 
 Αωφαω, παύομαι. 
 
 Μϊτάμαζίος. medius inter mamillas. between 
 the breasts, αλλ' έβαλε στήθος μεταμαζιον, 
 ώσε δ' αφ' Ίππων. Ε. 19. 
 
 Μεταμαιομαι. quaero; vestigo. to search after. 
 δς ελαβεν αϊψα, τη-λοθε μεταμαιομενος. Nem. 
 3. 140. Syn. Μαιομαι, ερευνάω. 
 
 ΜΙτάμανθανω. aliud addisco. to unlearn, με- 
 ταμανθανουσα ο' υμνον. Again. 718. Syn. 
 Απομανθανω, μεταβουλευω, παύομαι, μετα- 
 γνωμι. 
 
 Μετάμίίβω, Here. F. 796. Μ ετ αμείβομαι, per- 
 muto. to exchange ; to pass over to. See 
 Μεταλλάσσω, ετέρας ετεραις μεταμειβομενα. 
 Phcen. 848. 
 
 Μ? ταμελει. impers. pcenitet. it repenteth. See 
 Μέλει, Μεταγινωσκω. παρά του θεού' κάπειτ 
 ίσως σοι μεταμελει. Plut. 358. 
 
 Μεταμέλεια, poenitentia. repentance ; regret. 
 άπαντα μεταμελειαν ανθρωποις φέρει' Μονή 
 σιωπή μεταμελειαν ου φέρει. Menand. fr. inc. 
 153. 
 
 Μετάμελπομαι. simul cano. to sing with. τ$σι 
 μεν ουτ' αισχρή μεταμελπεται ουτ ελαχεια. 
 Horn. Αρ. 197. Syn. Συνάδω, συμφωνεω. 
 
 Μετάμιγνϋμϊ, Μετάμισγω. permisceo. to inter- 
 mix, τοίσιν Οδυσσήος μεταμιξομεν' ουδέ τοι 
 ν\ας. χ. 22 1 . Syn. Συμμιγνϋμι, ανακερα ννϋμι. 
 
 Μετάμορφοο). Μετάπλασσο), Hedyl. An. i.234. 
 Jac. transformo. to convert ; turn into. — τήν 
 στερεήν πάσαν ες άλλο φυσιν-Έϋ μεταμορ- 
 φώσαι, — Eratosth. Cyr. An. i. 478. 
 
 Μεταμφΐεννϋμϊ, Μ^ταμφίαζω. VCStem muto. 
 
 MET 
 
 2. Iropice, muto genus vitas, mores, etc. 3. 
 transfero. to change one's dress ; and fig. 
 one's mind, to transfer. 3. ατρομον εις προ- 
 πόσεις χείρα μετημφιασεν. Phalsec. An. i. 422. 
 
 Μετάμωλϊος, II. Δ. 363. Μίτάμωνϊος. vanus, 
 irritus. vain ; useless, χρειω θεσπιζων μετα- 
 μωνιον, ε'ί κεν άλφης. Apoll. 1. 491. Syn. 
 Ανεμωλιος, μάταιος, άχρηστος. Phr. Μετα- 
 μωνια θη-ρευων ακραντοις ελπισιν . Pyth.3.40. 
 
 Μετάνάγϊνωσκομαι. S. as ΜετάγΊνωσκομαι. Αίας 
 μετανεγνωσθη. (α/, μετεγνώσθη. See Br.) Aj, 
 718. 
 
 Με'τάναιετης, Μετανάστης, incola; exul. a so 
 journer ; an emigrant, /em. Μετανάστρια 
 (Agath. An. iii. 65.) Hence, Μετάναστίος. 
 adj. foreign ; strange. (Nonn.) παΊδας δ' ημα- 
 τα πάντα εονς μεταναιετας 1 είναι. Hes.0. 401, 
 Ατρεϊδης, ώσει τιν ατΊμητον μεταναστην. Ι. 
 644. Syn. Μ ετηλυς, μέτοικος, φυγάς, απολις. 
 Ερ. Ορειπλανης. 
 
 Μετάνειρά. ή. Ν. P. wife of Celeus. αρχαιΐ} 
 Μετανειρα θεήν δειδεκτο περιφρων. Nic. Th. 
 487. 
 
 Μετάνεισσομαι. Μετανισσομαι, Proad. 131 
 Μετάν'εομαι. mutato loco vado ; persequor 
 to shift one's place ; to go after, ήμος δ' ηε 
 λιος μετενεισσετο βουλυτονδε. Π. 779. οι 
 τρομεω βαρν χενμα, τεην μετανευμενος ευνην 
 Mus. 205. Syn. Μετέρχομαι, μεταστειχω, με 
 τειμι, μεταβαίνω. 
 
 Μετάνιπτρϊς. ή. Μ^τάνιπτρον.το. Athe?i.p.487 
 b. calix qui datur post ccenam. the cup,aftei 
 washing the hands. Αρχίλοχε, δεξαι τηνδε τή 
 μετανιπτριδα. Sapph. 132. 
 
 Μετάνοΐω. sententiam et mentem muto. t( 
 change one's mind; to repent. Hence, Με 
 τάνοιά. ή. ου μετανοεΐν, άλλα προνοεϊν χρι 
 τον σοφον. Stob. Ι. 1. 
 
 Μετάνοια, ή. resipiscentia, poenitentia. changt 
 of mind ; repentance. See Μεταγν. άχρηστοι 
 μετανοιαν εμεμφετο, τιλλε δε χαιτας. Batrach 
 71. Ερ. Ύψινοος. 
 
 Μεταντλεω. transfundo hauriendo. to drav 
 from one vessel into another, και συγκυκώσί 
 και μεταντλοΰσα 2 πάλιν. Pallad. An. ii. 422. 
 
 Μεταξύ, inter, between. — επειή μαλα πολλ( 
 μεταξύ -Ουρεά τε σκιοεντα — Α. 156. 
 
 Μετάπαιφασσομαι. dissulto. to move quickly 
 to flash, φαιής κε ζοφεροιο κατ αιθέρος αϊσ 
 σουσαν Χειμεριην στεροπην 3 θαμινον μεταιί 
 παιφασσεσθαι. Apoll. 3. 1265. Syn. Αια 
 λάμπω. 
 
 Μετάπαλλομαι. sortior cum aliquo. to dras 
 lots with, των μεταπαλλομενος, κληρω λαχο 
 ενθαδ' επεσθαι. Ω. 400. 
 
 Μετάπαυομαι. interquiesco. to take rest be 
 tween. γαιης, ουδ' ορέων' μεταπαυομενοι c 
 μαχοντο. P. 373. Syn. Αναπαύομαι, ησυχάζω 
 
 I 
 
 1 The Dorians shorten the ας accus. ρ 
 from masc. in ης as well as femin. in η. 
 
 2 This final a cannot be made long befor 
 a single consonant. 
 
 3 Qy ? the Aurora Borealis ? 
 
Μ Ε Τ 
 
 Μ Ε Τ 
 
 427 
 
 ΜεταπαυσωΧη. requies. intermission, δπποτε 
 τις μεταπαυσωΧη ποΧεμοιο γενηται. Τ. 201. 
 οΥΝ. ΙΙαυσωΧη, αναπαυσις, ανεσις, διαστασις. 
 ■Μεταπείθω, traduco in aliam persuasionem. 
 to persuade differently, α νήρ viKq. τοϊσι λο- 
 γοισιν,και τονδήμον μεταπείθει. Acharn.626. 
 ' Μετάπεφάω. mutata ratione tento. to try in 
 a different way.— κούχι μεταπείθω μεν ας-ΐδοις 
 αν αντας, — Eccles. 217. Syn. Αποπειραω. 
 παραΧΧαττω. 
 Μετάπεμπομαι. accerso- to send for. χρηστον 
 τι πραττων, τους φιΧους μεταπεμπεται. Plut. 
 341 . Syn. Μεταστελλω, εκκαΧεω, μετέρχομαι. 
 Μετάπιπτω. dilabor ; transeo. to be trans- 
 ferred, ες πα'ιδα τον σον μεταπεσοι βεΧτιονα. 
 ' Ion. 413. Syn. Αναπιπτω, μεταβαΧΧομαι. 
 Μετάποιπννω. ministerium prsesto. to wait 
 upon. αμφιποΧοι, δεσποιναν εην μεταπυιπνν- 
 ! ουσαι. Apoll. 4. 1112. 
 
 Μεταπρϊπης. insignis inter, distinguished 
 among•, αφθιτον, αστεροεντα, μεταπρεπε' αθα- 
 νατοισι. Σ. 371. Syn. Έκπρεπης, περισημος. 
 Μϊταπρεπω. decorus sum inter, to be distin- 
 guished among. Ύρώσι φιΧοπτοΧεμοισι με- 
 1 ταπρεπω, — Π. 835. 
 
 ψίεταπτοιεω. attonitus sum ; contremisco. to 
 
 u be alarmed ; to shudder, εχθει μεταπτοιου- 
 
 σ αν ενν αιών -γάμων. iEsch. Supp. 336. Syn. 
 
 Πτοιεω, δειδισσομαι. 
 
 ΜετάρΤθμϊδς. adnumeratus. numbered among. 
 
 αντρψ εν ευωδει, μεταριθμιος αθανατοισι. 
 
 ;|ι Horn. χχν. 6. Syn. Εναριθμιος, εναριθμος. 
 
 ^Μεταρρυθμίζω. Μετασκευάζω, Eccles. 495. re- 
 
 formo ; in aliam speciem verto. to arrange 
 
 ;;' differently; to change the form, habits, etc. 
 
 και πορον μετερρυθμιζε, και πεδαις σφυρηΧα- 
 
 τοις. Pers. 749. Syn. ΜεταπΧασσω, μεταΧ- 
 
 λασσω. 
 
 Μεταρσϊδς. sublimis. raised on high ; soaring. 
 Ι εγώ και δια Μουσας-Και μεταρσιος y%a — 
 Alcest. 973. Syn. Μετέωρος, ϋψηΧος. — 
 υπερήφανος. 
 
 Μετάσευομαι. Μετασσ 1 . una moveor. to go 
 with ; to accompany, βή δ' ιεναι' ποΧΧαι δε 
 μετεσσευοντο γεραιαί. Ζ. 296. Syn. Όρμαω, 
 μεταϊσσω. 
 
 Λ,ετασπάω. abstraho v. c. sententia. to draw 
 •aside. — και γένος το πάν Ώειρφ μετασπάν, — 
 ;CEd. C. 808. Syn. Αποσπάω, 
 'ΐετασπω, II. Ρ. 190. Μετασπδμαι, poet, for 
 Μεθεπομαι. insequor. to pursue ; overtake. 
 Μηριονης δ' απιοντα μετασπομενος βαλε δου- 
 ρι. Ν. 567. 
 
 Ιετασσαι. αι. sc. ο'ίες. mediae aetatis. between 
 ilambs and sheep. -χωρις μεν προγονοί, χωρίς 
 )δε μετασσαι, Χωρίς δ ανθ' έρσαι' — ι. 221. 
 
 '•■ 1 This duplication of the consonant, which 
 j, ppears so often in Homer, indicates only 
 .-fiat the length of the syllable required to be 
 Jstained ; or, in other" words, that the ictus 
 letricus there operated. It was doubtless an 
 fter-thought, when the nature of Homeric 
 lythm became less understood. 
 
 Syn. ΜεσηΧικες. 
 Μεταστάσϊς. transmutatio. 2. exilium ; mors. 
 (Simon, fr. 2.) change. 2. removal by ban- 
 ishment, or death, αλλ' εΐκε θυμον, και με- 
 ταστασιν διδου. Antig. 729. Syn. Μεταγ^ω- 
 σις. μεταΧΧαγη. μεταναστασις. 2. αποκϊνησις. 
 Μίταστειχω. persequor. to follow after, άρ- 
 παγιμας δτ απυστα μετεσι ιχεν ιχνια κωρας. 
 Call. 6. 9. 
 
 Μϊταστενω. Μεταστδνάχιζδμαι, Hes. α. 92. in- 
 gemisco. to lament. — ατην δε μετεστενον, ην 
 Αφροδίτη- Δώχ', ότε μ' ηγαγε κεϊσε φιΧης 
 απο πατρίδος αιης. δ. 261. Syn. Αναστενω, 
 μετακΧαιω. 
 
 Μεταστοιχεί. adv. ordinatim. in a row. στάν 
 δε μεταστοιχεί' σημηνε δε τερματ ΑχιΧΧεύς. 
 Ψ. 358. 
 
 Μεταστρέφω. Μεταστρωφώμαι, Litk. 733. con- 
 verto, muto. to turn; turn back; turn away, 
 εκ χοΧου αργαΧεοιο μεταστρε -tyy φιΧον ήτορ. 
 Κ. 107. Syn. ΜεταβαΧΧω, μετατιθημι, μετα- 
 τρέπω. 
 
 Μετασχημϊ. s. as Μετέχω, αλλ' ελθέ και με- 
 τασχες ικεσίας φιΧοις. Orest. 1330. Ρ. μήτερ, 
 πάρων μοι και πατήρ μετασχετω Ύης ηδονής 
 τησδ', ής εδωχ' υμ~ιν εγω. Ion. 1468. 
 
 Μετάτϊθ^μαι. sententiam muto. to alter one's 
 mind, τάδε δοκεϊ, τάδε μετατιθέμενος νοεί. 
 Rhes. 131. Syn. Μεταλλάσσω, μεταβουΧενω. 
 γνωμην μεταφέρω. 
 
 Μετατρέπομαι, me converto ad aliquid, ad 
 curandum aliquid ; respicio ad aliquid. to 
 turn towards ; to care for, or pay attention 
 to. προς Τρωών' των ούτι μετατρεπτρ, ουδ' 
 αλεγιζεις. Α. 160. Syn. Έντρεπομαι, φρον- 
 τίζω, επιστροφην ποιώ. 
 
 Μετατρεφω. alo, et educo. to rear ; to bring 
 up. Ζευς ετί Κουρητεσσι μετετρεφετ Ιδαιοισι. 
 Apoll. 2. 1238. 
 
 Μετατρεχω. transcurro. to run after ; or, to 
 another side, ουκοϋν παρ' Αθηναίους συ με- 
 ταθρεζει ταχύ ; Pac. 260. 
 
 Μετατρο7ταλ<ζοααι. convertor. to turn back. 
 καρπαΧιμως ; τότε δ' ούτι μετατροπαΧιζεο 
 φευγων. Υ. 190. 
 
 Μετατροπία", mutatio. a change ; reverse ; μη 
 φθονεραϊς εκ θεών Μετατροπιαις επικυρσαιεν. 
 -Pyth. 10. 31. Syn. Μετατροπή, μεταΧΧαγη. 
 
 Μετατροπδς. mutabilis, changeable ; that may 
 be altered. βΧαπτομενοις αγορηφι μετατροπα 
 εργατεΧεϋσι. Hes. θ. 89. Syn. ΈυμεταβΧητος. 
 υπότροπος, παΧιντροπος. 
 
 Μετατρωπ-ώμαι. converto. to turn ; to change. 
 — άπαΧας δε μετατρωπάτο παρειάς Ές χΧοον, 
 αΧΧοτ' ερευθος, ακηδειησι νοοιο. Apoll. 3. 297. 
 
 Μεταυο>αω, Μετάφημϊ, II. Α. 58. Μετα^ω^εω, 
 Ι. 52. Μΐτεννΐπω, Mosch. 2. 101. Μετεπω. 
 aor. 2. μετεειπδν, Α. 73. alloquor, compello. 
 to address ; to speak among, τοϋ όγ' επι- 
 μνησθεις επε' αθανατοισι μετηυδα. α. 3 1 . Syn. 
 Επαυ^αω, προσφωνεω. — Χογον παρεμβαΧΧω. 
 
 Μεταυτϊκά. adv. statim, post, immediately 
 after, πριν ιδεειν, αΧκής τε μεταυτίκα πειρη- 
 θήναι. Theoc. 25. 222. Syn. Αυτικη, όσον 
 3 ι 2 
 
428 
 
 Μ Ε Τ 
 
 MET 
 
 αντίκα, ευθύς, αϊψα. ύστερον. 
 
 Μεταφέρω, aor. 1 . μετηνεγκά. transfero, tra- 
 duce to transpose ; shift; alter, ολοιο μή πω, 
 πριν μαθοιμ', ει και πάλιν Γνωμην μετοισεις' 
 ει δε μή, θανοις κακώς. Philoct. C91. Β. Syn. 
 Μετατρέπω, μεταιρω, — μετανοεο). 
 
 Μεταφράζομαι, post delibero. to reconsider, 
 αλλ' ήτοι μεν ταϋτα μεταφρασομεσθα και 
 αΰτις. Α. 140. 
 
 Μεταφρενον. tergum. the upper part of the 
 back ; opposite the φρένες, παρδαλέ» μεν 
 πρώτα μεταφρενον ευρύ κάλυψε. Κ. 29. Syn. 
 Μετανχενιον, νώτος, τα νώτα. 
 
 Μεταφυτεύω, transero. to transplant, δενδρον 
 παλαιον μεταφυτενειν δνσκολον. Philem.yV. 
 inc. 54. 
 
 Μεταχαζομαι. secedo. to withdraw, or shrink, 
 from, ηε και ονλομενον μεταχασσεαι αμητοΧο. 
 Apoll. 3. 436. Syn. Αποφεύγω, εκκλινω. 
 
 Μετάχαρασσω. in contrarium muto. to trans- 
 form, και μεταχαρασσον την μεν ανδριαν 
 μελών. Menand. y>\ inc. 21. 
 
 Μετάχειριζω. tracto. to take in hand; to 
 handle, σκήπτρον το Διός μεταχειριζων. Eur. 
 
 fr. inc. 155. Syn. Διαλαμβάνω, εφαπτω, 
 επιτρέπομαι. 
 
 Μεταχθδνϊός. rather than Μεταχρόνίος. supra 
 terrani ; sufalimis. hovering in the air. See 
 Ruhnken. Hes. Θ. 269. Gaisf. ψυχή yap νε- 
 φεεσσι μεταχθονιη πεποτητο. Apoll. 3. 1150. 
 Syn. Μετέωρος, μετηορος, επουράνιος. 
 
 Μεταψαιρω. dimoveo. to brush against. Ετεο- 
 κλεης δε, πόδι μεταψαιρων πετρον. Phceniss. 
 1412. Syn. ΜετακΊνεω, αποτρέπω. 
 
 Μΐτειμΐ. versor inter, to be among. 2. μετεστι 
 with a genit. of the thing, dat. of the person. 
 imperf. μετην. part, μετον. q. v. adest mihi 
 copia, u.jus, v. participatio. to have a share 
 in, or, right to. ων μετεστι μοι πόνων. Phoen. 
 256. σοι που μετεστιν, ως εν ανδράσιν, λογού ; 
 Androm. 589. ον γ' ου μετην μοι' — Orest. 
 428. — 1. οϊς δ' δ γέρων μετευσιν, άμα προσσω 
 και οπισσω. Γ. 108. Syn. Ένειμι, παρισταμαι, 
 παραγίνομαι. 
 
 Μετειμί. Μετέρχομαι, Od. γ. 83. persequor. 
 to follow after; go in pursuit of. ή ιθ', εγώ 
 δε μετειμι' κιχησεσθαι δε σ ο'ίω. Ζ. 341. Syn. 
 Μεθεπομαι, μετα'ίσσο^, μετανισσομαι, επέρ- 
 χομαι, μεταλλαω. 
 
 Μϊτεκδεχδμαι. s. as Έκδεχομαι. τον δε μετεκ- 
 δεχεταιΤαλατης ροος, ένθα τε γαία. Dion. 74. 
 
 Μετεκφερω. praeterveho. to carry beyond, τάς 
 δε μετεζεφερον Διομηδεος αρσενες ίπποι. ψ. 
 377. Syn. Παρα^ερω, παράγω, παρακομιζω. 
 
 Μετεξετερος, ρά, ρόν. alius. Nic. Th. 588. pi. 
 nonnulli, quidam. certain other persons, 
 other i different. — βαλανον δε μετεζετεροι 
 καλεσαντο. Ath. 2. 
 
 Μετέπειτα, adv. postea. afterwards. See Εισ- 
 οπισω. μή πως μοι μετέπειτα χολο)σεαι, αικε 
 σιωπή. Ξ. 310. 
 
 Μετευχδμαι. contraria precor. to praj' differ- 
 ently. οΊσθ' ως μετευζει και σοφωτερα φανεί. 
 Med. 600. Syn. Μετατρέπομαι. — εύχομαι. 
 
 Μετέχω, particeps sum. to share ; to impart. 
 See Μετασχημι. παϊδας, πατρώων μή μεθεζον- 
 τας δομών. Hipp. 306. Syn. Συμμετέχω, 
 μεταλαμβάνω, μεταδιδωμι, μερίζομαι. 
 
 Μετεωρίζω, in sublime toll ο. to raise aloft ; 
 elevate, υπό γαρ λόγων δ νους τε μετεωρίζε- 
 ται. Αν. 1447. Syn. Ύψοω, αειρω, επαιρω, 
 αιωρεω, ανιστημι. 
 
 Μετεωροκδπεω. sublirnia capto. to deal in 
 lofty speculations, πόΐ δήτ άλλως μετέωρο- 
 κοπείς ; Pac. 91. 
 
 Μετεωρδλογεω. de sublimibus rebus verba 
 facio. to talk on lofty subjects, μετεωρολό- 
 γων δε καταρρίπτει. Eur.yh inc. 158. 
 
 Μετέωρος, Nub. 226. Μετ^ορος. sublimis, 
 erectus. raised on high ; suspended ; high in 
 air; sublime, fig. in a state of suspense, or 
 anxiety. Hence, Μετ'εωρόσόφιστής, ov. b. 
 one who affects sublime speculations, Nub. 
 359. and Μετεωροφεναζ, άκος. one who im- 
 poses on others by pretending knowledge 
 of the heavenly bodies, etc. ibid. 332. Hence 
 too, Μετεωρδσΰνη. ή. meteorology. (Man 
 4. 435.) σειρην μεν κεν έπειτα περί ριον Ου• 
 λυμποιο-Δησαιμην' τα δε κ' αυτέ μετυορα 
 πάντα γένοιτο, θ. 25. Syn. Μεταρσιος, νψη 
 λος, επηορος. 
 
 Μϊτηλΰς. See Μετάναιετης. αλλά και ώς Έλε 
 νοιο μετηλυδος ομφητήρος. Tryph. 133. Syn 
 Έπηλυς, μέτοικος. 
 
 Μετηνεμϊος, ου. ό ή. cum ventis certans. vyinc 
 with the winds in swiftness, και σε μετηνε 
 μιω πωλψ εφεζομενον. Ερ. άδ. Byzant. An 
 iii. 136. 
 
 Μετοίκεω. Μετοικιζομαι, Eccles. 754. Br. in• 
 colo ; sum inquilinus. to reside as a stranger 
 τί γάρ ουκ ενι ταύτη Καλόν ανδρι μετοικειν : 
 Αν. 1318. Syn. Ένοικεω, μεταβαίνω, μετά 
 νισταμαι. 
 
 ΜετοικΧά. Μετοικεσία, Leon. Tar. An. i. 241 
 habitatio in alieno loco, change of abode 
 residence, μετοικιας δ' ovv της ανω στέρησε 
 ται. Antig. 902. Syn. Ενοικ^σις. — αποικία 
 απαλλαγή. 
 
 Μετοικϊον. το. summaxii. drachmarum, quan 
 quotannis solvere cogebantur inquilini. ; 
 tax, paid by the μέτοικοι, foreigners resid 
 ing at Athens. Menand. Ανατιθ. p. 18. 
 
 Μετοικόδδμδς. a corrupt reading. See Blomf 
 Choeph. 958. 
 
 Μέτοικος, inquilinus. a sojourner, ει μή με 
 τοικος τήσδε της χωράς θέλεις. CEd. C. 934 
 Β. Syn. Ενοικος, ενεδρος, μεταναιετης. 
 
 Μετοιχδμαι. s. s. as Μετειμί. τους μεν εάσ\ 
 δ' Αβαντα μετφχετο και Ήολυειδον. Ε. 148. 
 
 Μετοκλαζω. flexis genibus subsido. to sink οι 
 the knees, αλλά μετοκλαζει, και επ' αμφοτε 
 ρους πόδας Ίζει. Ν. 281. 
 
 Μετδ*>. particip. impers. Att. cum liceat, cun 
 sit particeps. when it is in one's power- 
 when one has a right, or share, a. ουδ' ai 
 κλέπτης ουδείς εσται ; b. 7τώς γάρ κλέψε* 
 μετον αυτψ ; Eccles. 667. — ύδατος αυτοϊς ο\ 
 μετον. Menand. fr. inc. 315. 
 
MET 
 
 Μετονομάζω, noinen alicujus muto. to change 
 the name, την κρηνην ψευδώς τηνδε μετωνο- 
 μασεν. Ερ. άδεσπ. 84. 
 
 Μϊτοτταζω. una sequi facio. to cause to ac- 
 company, ηριθμεον' αρχόν δε μετ αμφοτε- 
 ροισιν οπασσα. κ. 204. Syn. Οπαζω, παρέχω, 
 μεταδιδωμι. 
 
 Μετοπισθε. Μετόπισθεν, II. Α. 82. adv. postea, 
 pone, afterward ; behind, μητις νυν εναρων 
 επιβαλλόμενος μετοπισθε Μιμνετω, — Ζ. 68. 
 Syn. Μετά ταύτα, εκ δεύτερον, οπίσω, κατόπιν. 
 
 ΜετόπωρΧνός. qui extremi autumni est. at 
 the end of autumn, κανματος ιδαλιμον, 
 μετοπωρινόν 1 ομβρησαντος. Hes. ε. 413. 
 
 Μετορχϊδν. intervallum inter arbores v. plan- 
 tas. space between the rows in a vineyard. 
 ή καλώς αυτών απαλλαζειεν αν μετορχιον. 
 Pac. 567. 
 
 ΜίΥουσϊα. ή. participatio. having a share in. 
 παίζοντες, ο~ις μετουσια - θεοφιλούς εορτής. 
 Ran. 446. Syn. Μετοχή, μεταλΐ]ψις, κοινο- 
 της, ανακοινωσις. 
 
 Μϊτοχλιζω. dimoveo ; vecte transmoveo. to 
 remove by a lever. — ουδέ κ' οχήας 'Ρεϊα με- 
 τοχλισσειε θνραων ήμετεραων. Ω. 567. Syn. 
 Μετακινεω, μεταφέρω, μεθιστημι. 
 
 Μέτοχος, socius ; consors. one who shares in ; 
 a partaker. ειην, πολνκτητων - Τε δομών 
 μέτοχος. Androm. 771. Syn. Εγκλ?;ρος•, κοι- 
 νωνός, μεριστης. 
 
 Μετρεω. Μίτρεδμαι, Hes. ε. 347. metior. to 
 measure; to count, to pass over. adv. Με- 
 τρηδδν. by measure. (Nic. A1.203.) Μίτρη- 
 μά. το. a measure ; an allowance. (Iph. T. 
 955.) Μετρητός, ή, δν. to be measured. 
 (Bacch. 1243.) — πέλαγος μέγα μετρησαντες. 
 γ. 179. Syn. Αιαμετρεω, εκμετρεοι, ορίζω, 
 σταθμεω. διέρχομαι. 
 
 Μίτρϊαζω. aequum me praebeo. to act with 
 moderation ; to restrain one's passion. 
 Philoct. 1184. B. 
 
 Μέτριος, mediocris ; modum non excedens. 
 indue measure; equitable; moderate. Hence, 
 ΜετρΧδν. το. (for Μετριοτης, which is pro- 
 saic,) (Ed. C. 1214. Br. adv. Μετρίως. {Here. 
 F. 709.) ώ δυστανα γένη βροτών, -ΟΊς μή 
 μέτριος αιών. Philoct. 180. Syn. Επαρκών, 
 εντελής, ευγνώμων, κόσμιος, επιεικής. Phr. 
 Τα περιττά μισώ. τοϊς ΰπερβαλλουσι γαρ Δα- 
 πανη προσεστιν, ηδονή δ' ουδ' ήτισοϋν. Alexis, 
 Ath. 419. ως ηδύ παν το μετριον. ουθ' υπέρ- 
 γεμων Απέρχομαι νυν, ούτε κενός, αλλ' ηδεως 
 Εχων εμαντυν. Μνησιθεος γάρ φησι, δεΐν 
 Φενγειν απάντων τάς νπερβολάς αεί. ibid. See 
 Ion. 629. 
 
 Μίτρδν. mensura ; modus. 2. metrum. that 
 by which any thing• is measured or deter- 
 
 1 Adjectives of time, ending in ινος, shorten 
 the penult, except -δπωρινός and ορθρινός. 
 Homer at least always uses the penult, in 
 όπωρινός long. This passage of Hes. and ίργ. 
 672. with a fragm. of Eurip. make the excep- 
 tions. Perh. there was an old form, δπώριος. 
 
 Η Η Κ 
 
 429 
 
 mined ; a measure ; a period. 2. metre. 
 αντάρ επε'ι ρ' ήβης ερικυδεος Ίκετο μετρον. 
 Α. 225. Syn. Μετρησις. νομός. 
 
 Μίτων. Meton. the celebrated Astronomer, 
 a. συ δ' ει τις ανδρών ; b. όστις ειμ ί εγώ ; 
 Μετων. Αν. 998. 
 
 Μετώπη, η. Ν. P. a river of Arcadia. Pind. 
 01. 6. 144. πεζός υπέρ Κραθίν τε, πολνστειόν 
 τε Μετωπην. Call. 1. 26. 
 
 Μετωπδν. irons, the forehead, dimin. Μετω- 
 πϊδν. (II. Α. 9ο.) adj. ΜετωπΧδιδς. (Philipp. 
 An. ii. 229.) Hence, the compound, Μετω- 
 πδσωφρων. δ ή. JEsch. Supp. 206. See Pors. 
 Prsef. Hec. p. xxxvi. — η δε γελασσε Χειλε- 
 σιν, ουδέ μετωπον επ' οφρΰσι κυανεησιν Ιαν- 
 Θη'—Ο. 101. Ερ. Άπαλον, απλοκαμον, ζανθον, 
 καλλικομον, λευκον, χαριεν. 
 
 Μέχρι, Μέχρις, adv. usque ad. until ; as far 
 as. — μέχρι θαλάσσης. "Ν. 143. τεκνον εμδν, 
 τεο μέχρις οδνρομενος και αχενων. Ω. 128. 
 Syn. Αχρις, εσαχοι, έως, εισοτε, μεσφα. 
 
 Μηδάμή. (Philoct. 802.) Μηδάμά. poet. Μηδά- 
 μά. Μηδάμώς. (Aj. 1351.) adv. nequaquam. 
 by no means, χειμεριης μεθνων μηδαμά νυκ- 
 τός iyg. Theoc. Ερ. 8. Syn. Ουδαμώς, ήκιστα. 
 
 Μηδαμοϋ. adv. nusquam. no where, μηδ' Ελ- 
 λάδος γης μηδαμοϋ διήλθε που. Philoct. 259. 
 Syn. Μηδαμοθι, ονδεπη. 
 
 Μηδεα. (τα αιδοία.) φύλλων, ώς ρνσαιτο περί 
 χροϊ μηδεα φωτός. ζ. 129. 
 
 Μήδεια, ή. Medea, ηδ' άπαλην Μηδειαν, αρι- 
 πρεπες είδος εχουσαν. Orph. 793. See Apoll. 
 3. 528. and the Medea, passim. Ερ. Αισχρο- 
 πονος, αινογαμος, δεινολεχης, αλαστωρ, αμεί- 
 λικτος, ζαμενης, ολοη, παιδολετειρα, μιαιφονος. 
 
 Μηδειδς. Norn. Pr. Theoc. Ερ. 18. 
 
 Μ^εΐς, μηδεμΧά, μηδέν. gen. μηδενός, μηδεμΧ- 
 άς,μηδ'ενός. nullus, nemo, no one ; none; 
 nothing, δημψ πιφαυσκων' ό δ' αναινετο, 
 μηδέν ελεσθαι. Σ. 500. 
 
 Μηδεσϊκαστη. filia Priami ex pellice. a na- 
 tural daughter of Priam, κουρην δε Πρια- 
 μοιο νοθην εχε Μηδεσικαστην. Ν. 173. 
 
 Μήδοι, ων. οι. Medi. the Medes. Pyth. 1. 151. 
 adj. ΜηδΧκός, ή, δν. comp. Μηδοκτόνός, Μη- 
 δοφδνδν. (Anal. iii. 136. Loll. Bass. ii. 162.) 
 αν τόΐσι παραπετασμασιν τοις Μηδικοϊς γρα- 
 φουσιν. Ran. 938. Br. 
 
 Μηδυμαι. meditor. 2. curam gero. to plan ; 
 design. 2. to take care of. νηπιος, ουδέ τά 
 τρδη, a pa Ζευς μηδετο έργα. Β. 38. Syn. Βου- 
 λεύομαι, φροντίζω, επιχειρεω, μελετάω, επι- 
 νοεω, τεχναζομαι. 2. επιμελούμαι. 
 
 Μήδδς.ΰ. Medus. a Mede, Median. 2. nom. 
 avis, a bird so called. Av. 277, 8. 
 
 Μήδδς. το. Μηδοσϋνη. r). (Simnaas, An. i. 210.) 
 consilium ;cura. thought; device; care. See 
 Μελέτη, κηρυζ Ιδαΐος πεπνιμενα μηδεα ειδώς. 
 Η. 278. Ερ. Αγκυλον,αφθιτον, ηπιυν, κλντον, 
 πυκνον, πολντροπον. 
 
 Μηδδτϊονν. indecl. nihil quidquam. not at all. 
 χρήμα δε σνμμιζυς μηδενι μηδοτιοΰν - Σπου- 
 δαϊον' — Theog. 64. 
 
 Μηκαζω, Nic. Th. 214. Μτ^καω, Μηκάδμαι. 
 
430 
 
 Μ Η Α 
 
 Μ Η Ν 
 
 per/, μεμηκά. (II. Κ. 362.) balo. to bleat; 
 prop, like goats, or sheep. Hence, μηκάδες 
 αίγες, Α. 383. θηλειαι δ' εμεμηκον ανημελκτοι 
 περί σηκονς. ι. 439. Syn. Βληχαομαι. — ανα- 
 κραζω. 
 
 Μηκιστενς, εως. ό. Ν. Ρ. II. θ. 333. patron. 
 Μηκιστηϊάδης, ου. Ζ. 28. 
 
 Μηκιστδς. Dor. Μάκ. superl. of Μήκος, longis- 
 simus. very long, tall; or, far. Μηκιστα, 
 neut. pi. is used for an adv. at last, ώ μοι 
 εγώ δειλός, τι νν μοι μηκιστα γενηται ; ε. 299. 
 τον δή μηκιστον και καρτιστον κτανυν άνδρα. 
 Η. 155. 
 
 Μήκος. το. longitudo. length ; height, είδος 
 και πινυτήν, μήκος δ' επορ' Αρτεμις αγνή. ν. 
 71. Syn. Μακροτης, μέγεθος. 
 
 Μηκϋνω. produco. to lengthen, τεκν ει φα- 
 ν'εντ αελπτα μηκυνω λογον. CEd. C. 1 120. Β. 
 Syn. Εκμηκϋνω, εκταννω, αυζανω. 
 
 Μί/κωι;. ϊ/. Dor. Μακ. papaver. the poppy. 
 Μηκωνϊδν. ro. papaveris succus. opium. Also, 
 a shell-fish. (Posidipp. Ath. 87.) Μηκωνϊς, 
 ϊδος. ή. a kind of lettuce, said to be soporific. 
 (Nic. Th. 630.) η μακων άπαλάν, πλαταγω- 
 νι εχοισαν ερυθρά. Theoc. 11. 57. 
 
 Μηλεά, ας. Od. η. 115. Μηλϊς, ϊδος. Theoc. 
 8. 79. ή. malus arbor, the apple tree. Μή- 
 λον, το. an apple, or, quince, adj. Μήλινος, 
 η, όν. (Automed. An. ii. 209.) ογχνη επ' ογχνη 
 γηράσκει, μήλον δ' επι μηλω. η. 121. Ερ. Αρ- 
 τιχνουν, εαροτρεφες, πυρφυρεον, στρογγυλον, 
 τροχοειδες. 
 
 Μήλη. speculum, a probe, ου μήλη, τριοδοντι 
 δ' ενηλειφεν με Χαρϊνος. Ερ. άδ. 95. 
 
 Μηλϊενς. δ.ρΐ. ΜηλΧεϊς, Dor. Μάλ. Malienses. 
 a Thessalian tribe, at the head of Sinus Ma- 
 liacus, now G. of Molo, or Zeitoun. adj. 
 
 fern. Μηλϊς, Μηλϊάς. pi. Μηλϊάδες. (Call. 4. 
 287. Philoct. 733.) κύκλω γαρ αυτόν Μ^λιεύς 
 άπας λεώς. Trach. 197. 
 
 Μηλίυς. a Melo, una e Cycladibus. Melian. 
 a. τις φησι ταύτα ; b. Σωκράτης δ Μηλιος 1 . 
 Nub. 830. 
 
 Μηλδβοσϊς. ή. Ν. P. daughter of Oceanus & 
 Tethys. Μηλοβοσίς τε, θοη τε, και ενειδης 
 Πολύδωρη. Hes. θ. 354. 
 
 Μ?]λδβδτήρ, ήρδς. Μηλδβοτης, ου, Antiphan. 
 An. ii. 205. ΜηΧδνδμευς, ήδς, Ερ. Ήρ. άδ. 
 ib. iii. 141. Μηλδνομος, Dor. -ας, Cycl.651. 
 Alcest. 583. opilio ; pastor, a shepherd ; one 
 who tends cattle, αργεννών οίων' κτεϊνον δ' 
 επι μηλοβοτήρας. Σ. 529. Syn. Βοσκητωρ, 
 νομενς, βοτηρ, ποιμην, οίων επιουρος. 
 
 Μηλδβδτος. Μηλοτροφδς, Pers. 763. pecudes 
 alens. supporting cattle ; fertile, μηλοβοτου 
 Φρυγίας διαμπαζ. iEsch. Supp. 557. 
 
 Μηλοθϋτης. mactator pecorurn. subst. one 
 that slays victims. 2. adj. where victims are 
 slain, ουκ εχω 'π'ι τίνα - Μηλοθυταν πορευθώ. 
 
 1 Diagoras, who was of Melos, was ac- 
 cused of Atheism, because he saw some of 
 the errours and mischiefs of Polytheism. 
 Hence, this acrimonious and unjust epithet. 
 
 Alcest. 118. 2. βωμούς τε μηλοθντας. Iph. 
 Τ. 1116. Syn. 'Ιερεύς. 2. μηλοφονος. 
 
 Μηλολονθης, ου. δ. or, Μ7)λολανθη. ι), animal- 
 culum aurei colons, quo pueri ad ludum 
 utuntur, filo alligantes pedem. the gold- 
 chafer ; a beetle, λινοδετον ώσπερ μηλολον- 
 θην τού ποδός. Nub. 761. Syn. Χρυσοκαν- 
 θαρος. 
 
 Μήλον. το. pomum. 2. ovis, pecus. an apple, 
 or any fruit resembling it. Hence, the cheeks 
 and breasts of females. (Theoc. 14. 38. Ly- 
 sist. 155.) See Μηλέα. — 2. a sheep ; and in 
 pi. cattle in general. Lycoph. has Μηλάτά. 
 τα, v. 106. From Μήλον, in this sense, comes 
 the adj. Μηλειδς. (Cycl. 217.) αηάΜηλϊαυθ- 
 μδς. a shed for sheep. (Lye. 96.) Hence too, 
 the compounds, Μηλυδδκδς, Pyth. 3. 47. 
 Μηλοσκδπδς, Horn. Pan, 11. Μηλδφάγδς, 
 Nonn. Μηλδφδνδς, Agam. 740. Μηλδφύλαζ, 
 Thecetet. Schol. An. ii. 515. 2. ριγησεν .τε 
 ιδών, υπό τε σπεος ηλασε μήλα. Δ. 279. Syn. 
 Βοτον. — ο'ίες, τα πρόβατα. Ερ.ρ/. Ασήμαντα, 
 αργνφα, αγραυλα, δασντριχα, καλλιτριχα, 
 ειροποκα, ευβοτα, επιβωμια, πϊονα. 
 
 Μηλδπάρτρδς. pomis similes habens genas. 
 with cheeks round as apples. Ινώ, κΑύτονοα, 
 χά μαλοπαρηος Αγαυα. Theoc. 26. 1. 
 
 Μηλοσπδρος. malis consitus. planted with 
 apple-trees. Εσπερίδων δ' επι μηλοσπορον 
 ακτάν. Hipp. 742. Syn. Μηλοφορος. 
 
 Μηλοσσδδς, ου. δ ή. ovium servator. pro- 
 tector of sheep, και σν τετραγλωχιν, μηλοσ- 
 σόε, Μαιάδος 'Έρμα. Leon. Tar. An. i. 229. 
 
 Μηλοσφάγεω. oves macto. to slay sheep in 
 sacrifice, μηλοσφαγεϊτε δαιμόνων επ' εσχα- 
 ραις. Eur.fr. Plisth. 
 
 Μηλούχδς. fascia mamillaris. abandforthe 
 breasts, ελινμα, και μηλούχον ύαλυχροα. 
 Leon. Tar. An. i. 221. 
 
 Μηλοφδρεω. malagesto. to carry apples, νε- 
 βριδα, και πήραν, ά ποκ εμαλοφορει. Theoe. 
 Ερ. 2. 4. 
 
 Μ?7λοψ, δπδς. δ ή. pomi maturi colorem ha- 
 bens. that resembles an apple in colour, αϊ 
 μεν αλετρευονσι μύλης επι μηλοπα καρπόν. 
 η. 104. Syn. Μηλοειδης. 
 
 Μηλοω, or Μηλάω. subjecto velut vecte, aut 
 specillo ; emolior. to prise up ; to uproot. av~ 
 τ\)σιν ριζησι, και αυτοϊς ανθεσι μηλών. Ι. 539. 
 
 Μηλωτή, ής. ή. pellis ovina. a sheep's skin. 
 — στρώμα μηλωτή ν τ έχει. Menand. Έυριπφ. 
 
 Μην. pariic. adfirmandi et jurandi. certe ; 
 tamen. assuredly ; however, ήρ'ιγεμήν επι 
 νήα κατηϊσαν εγκονεοντες. Apoll. 2. 812. 
 
 Μήν, μηνός. δ. mensis. a month, μήνα δε παντ 
 αλληκτος αη Νότος, — μ. 325. Ερ. Τελεσφό- 
 ρος, κύριος. Phr. Τον μεν φθίνοντος μηνός, 
 τού δ' Ίσταμενοιο. ξ. 162. 
 
 Μηνάς, άδδς. ή. Μήνη, II. Τ. 374. S. as Σελήνη, 
 ου λενσσετε Μηνάδος σιγλαν ; Rb.es. 534. 
 Ερ. Αιποφεγγης, αμφικερως, χρυσοκερως, 
 σκοτοεσσα, πλησιφαης. ιερά, ννκτιπολος, νεο- 
 λαμπης, εριφεγγης, παμφεγγης. Phr.— Αιχο~ 
 μηνις όλον χρυσαοματος-' Εσπέρας οφθαλμόν 
 
Μ Η Ρ 
 
 Μ Η Τ 
 
 431 
 
 αντεφλεζε Μήνα. 01. 3. 35. 
 
 Μηνίαω, for Μηνίω. q. υ. — τφ τοι μέγα μηνιο- 
 ωσιν. Apoll. 2. 247. 
 
 Μί]νιγξ.??.ίηνο1ιΐ0Γυπι cerebri, the pia mater; 
 a membrane that envelopes the brain. Nic. 
 Ther. 557. 
 
 Μηνισκός. υ. lunula, a crescent ; a round co- 
 vering* to protect the heads of statues from 
 dust, ην δε μή κρινητε, χαλκενεσθε μηνισκονς 
 φορείν. Αν. 1114. Syn. Ώεταλον, σκέπασμα 
 (τών ανδριαντωι>). 
 
 Μηνϊυν. το. locus in Elide, a place in Elis. 
 Μηνιον αμμεγα τΊφος• — Theoc. 25. 15. 
 
 Μήνϊς, ιός. ή. Μηνιθμός, ον. ύ, II. Π. 62. Μη- 
 νΊμά, ατός. το, Phcen. 948. P. ira, inpr. di- 
 vina. anger ; displeasure, μηνιος εξ ολοής 
 Τλαυκωπιδος οβριμοπατρης. γ. 135. Syn. 
 Οργή, εχθρά, θϋμος, κοτος. Ερ. Βαρνφρων, 
 βαρεία, δυσαντης, θνμαλγης, ολοη, ονλομενη, 
 πολυπημων. φθ'ισηνωρ, χαλεπή. 
 
 ΜηνΊω et ΜηνΧω. βιί.Ίσω. aor. Ι.ϊσά. aor.2. 
 μηνίόν. graviter irascor. to be angry ; to 
 rage. 6 ξεΊνος δ' ειπερ μαλα μηνΧει, — ρ. 14. 
 οφρ' Αχιλενς μηνΊεν, — Β. 769. επλενσε (sc. 
 Achiiles) και παρεστιν' αλλά μηνίων. Rhes. 
 494. Ατρείδης δ' ετερωθεν εμηνϊε' — Α. 247. 
 Syn. Απομηνιω, οργίζομαι, εγκοτεω. 
 
 Μηννω. indico, significo. to tell ; make 
 known; to inform. Hence, Μηνϋμά. το, Orph. 
 Η. 85. 17. Μηνϋσίς. ή, Sent, declaration; 
 discovery. Μηνντήρ, Orph. H. 40. 7. Μηνυ- 
 τής, Dor. Μάνντάς, Mosch. 1. 3. Μηνϋτωρ, 
 Philipp. An. ii. 233. an informer, or disco- 
 verer. Μάνϋτρόν. το, Horn. Merc. 264. the 
 reward of information, ώ πάί, ος εν λικί'ψ 
 κατακειαι, μηννε μοι βονς. ib. 254. μηννειν 
 δ' εκελενεν αναγκαιης υπό πολλής, ib. 373. 
 ευρημ'εν έργα, τφ λογφ μηνύεται. CEd. C. 
 1188= Β. ξ,υλλαβείν τον άνδρα τοντον' αλλά 
 μοι μηνύετε. Acharn. 206. Syn. Αποφαινω, 
 δηλοω, σημαίνω, εκφέρω. 
 
 Μ%ονΐς, Μαιόνες. ol. iidem qui οι Αυδοί. Ly- 
 dians were of old so called. //. K. 431. Ly- 
 dia was MyovXa, II. Γ. 401. and a female of 
 Lydia, Myovig, Χδός. Myovig, ηε Καειρα, πα- 
 ρη'ίον εμμεναι Ιππων. Δ. 143. 
 
 ΜηπότΧ. nunquam. 2. ne quando. never, lest 
 at any time. 2. μηποτε τις ειπyσιv Αχαιών 
 χαλκοχιτωνων. Ψ. 575. Syn. Μηδεποτε, μη- 
 δεπωποτε. 
 
 Μηπον, Od. β. 179. Μήπως, nee ubi, ne forte, 
 lest perchance, θϋνε διά προμάχων, μήπως 
 φιλον ήτορ ολεσσ-ς/ς. Ε. 250. 
 
 Μηπω. nondum. not yet. παντας δμως, μηπω 
 τις ερωειτω πολεμοιο. Ρ. 422. Syn. Μηπωγε. 
 
 Μηρινθδς, ον. Μηρινς, or Μηρννς, μηρννθός. 
 (Orph. 592. 1095.) ή. funiculus, a cord. 
 λε -ry μηρινθψ δήσεν ποδός, ής αρ' ανωγει. 
 Ψ. 854. Syn. Σχοινιον, σπαρτον, βρόχος, 
 δεσμός. 
 
 Μηρών, II. Ω. 34. Μηρός, femur, the thigh ; 
 thigh-bone. pi. Μηροί. — ένθα τε μηρός-Ισχκρ 
 ενστρεφεται — Ε. 305. αντάρ επεί κατά μήρ' 
 εκαη, και σπλάγχνα πασαντο. Α. 464. 
 
 Μηρωνης. dux Cretensis. a Cretan chief; 
 attendant upon Idomeneus. See Μηστωρ. 
 Ερ. Δα'ϊφρων, δονρικλντος. — Ιδομενήος o- 
 παων, θεράπων. — ατάλαντος Αρηϊ, Ένυαλιω. 
 Horn. 
 
 Μηροτράφης. ep. Bacchi. brought up on 
 Mount Meros ; or born from the μηρός of 
 Jove, κονκ ων εκ Σεμέλης μηροτραφής γεγο- 
 νας. Ερ. άδ. 76. b. 
 
 Μηρότνπης. femora feriens. striking the 
 thigh, μηροτνπεϊ κεντρω πειθομενη δαμαλις. 
 Philipp. An. ii. 228. 
 
 Μηρϋω. glomero. prop, to draw out wool for 
 spinning ; to unwind from a ball. vied, to 
 wind itself; to fold up. Hence, Μηρϋμά. το. 
 a ball of thread. Synes. 3. ανσταντες δ' ϊτα- 
 ροι νεός ιστία μηρνσαντο. μ. 170. το) περί 
 μεν χείλη μαρνεται νψόθι κισσός. Theoc. 1. 
 29. Syn. Νεω, μιτοομαι, πηνιζω, εννφαινω, 
 συμπλέκω. 
 
 Μηστωρ. consultor. a counsellor. 2. one who 
 is experienced, or skilled. 3. a Proper Name, 
 //. Ω. 256. Μηριονην τε, και Αντιλοχον, μη- 
 στωρας αυτής. Ν. 93. Syn. 2. Έ,ιδως, δαη- 
 μων, επιστήμων. 
 
 Μητηρ, μητερός, μητρός, mater, a mother, ως 
 φατο δακρυχεων' του δ' εκλνε ποτνια μητηρ. 
 Α. 357. Syn. Ή τεκοϋσα, τροφός, -γενέτειρα. 
 Ερ. Αριστοτοκεια, αινοτοκεια, γλυκερά, τ;7γιο- 
 δωρος, κεδνη, πολνστονος, ορφανή, φιλοπαιγ- 
 μων, φιλόστοργος, χαριεσσα. 
 
 Μητϊάω. act. & med. consulto. to deliberate. 
 βονλην, η pa θεοίσιν εφηνδανε μητιοωσι. Η. 
 45. See Χ. 174. Syn. Βουλεύομαι, μεταφρά- 
 ζομαι. 
 
 Μητϊετης, JEol. Μητϊϊτα. consiliarius. s. as 
 Μηστωρ. applied to Jupiter, it sign, provi- 
 dent ; wise, ot κε με τιμησουσι, μάλιστα δε 
 μητιετα Ζευς. Α. 175. Syn. Βουλευτής, αγο- 
 ρητης, συνετός. 
 
 Μητιζόμαι. machinor. to plan; contrive, οϊ 
 δ' εταροι μέγα έργον εμητισσαντο μένοντες, 
 μ. 373. Syn. Βουλευο/χαι, μηχαναομαι. 
 
 Μητϊδεις. scitus. wise, prepared with skill, 
 τοϊα Διός θυγατηρ εχε φαομακα μητιοεντα. 
 δ. 227. 
 
 ΜήτΊς. consilium, judgment ; a contrivance. 
 ει τις ετ εσται μήτις, εγώ δ' ουκ οιομαι είναι, 
 κ. 192. Syn. Ευβουλία, σννεσις, γνώμη, μη- 
 χανή, μέθοδος, τέχνη, μήχος. Ερ. Αμυμων, 
 αλεξικακος, δολοπλοκος, δολοφρων, επιφοων, 
 σαοφρων, πινυτη, λεπτή, ορθοβουλος. 
 
 Μητϊς, ϊος. υ. Deus Orphicus. an Orphic 
 deity, και Μητις, πρώτος γενετωρ, και Έρως 
 πολυτερπης. Orph. fr. Syn. Ηρικετταΐος. 
 Φάνης. q. v. 
 
 Μητράγνρτεω. Matri Deorum stipem colligo. 
 to beg in the name of Cybele. τους μητρα- 
 γυρτοϋντας' πολύ τοι γαρ αν γένος Μιαοω- 
 τατον τοΰτ εστίν' — Antiph. Ath. 226. See 
 Lucret. ii. 626. 
 
 Μ^ΓράγυρΓτ/ς, ον. ό. 1. qui matri Deorum 
 stipem cogebat. 2. praestigiator. one who 
 attended processions of Cybele, and levied 
 
432 
 
 Μ Η Χ 
 
 Μ Ι Δ 
 
 contributions upon the ignorance and su- 
 perstition of by-standers. 2. a cheat; a 
 mountebank, επί τοϋ σανίδων μητραγυρτης.— 
 Menand. αρ. Clem. Alex. Syn. Επαίτης, 
 πτωχός. 2. απατεων. 
 
 Μητράδελφεός, Pyth. 3. 48. Μητρως, ωός. 6, 
 II. Β. 662. matris frater; avunculus, an 
 uncle by the mother's side. Syn. θείος. 
 
 Μητράλοιάς. δ. Μητροφοντης. ό, Orest. 1145. 
 matricida. one who wounds and slays his 
 mother. See Μητροκτονος. τον μητραλοιαν 
 δ' εζεκλεψας ών θεός. Eumen. 153. 
 
 ΜητρΊδΊδς. Μητρωϊός, Od. τ. 408. Μητρώος, α, 
 όν, Antig. 864. maternus. of, or belonging 
 to, a mother, fern. Μητριάς, άδός. (Jul. JEg. 
 An. ii> 503.) αλλ', ώ τηθών ανδρειοτ ατών και 
 μητριδιων ακαληφών. Lysist. 549. 
 
 Μητρόδόκός. a matre exceptus. received by 
 the mother, μιν υπό ματροδοκοις γοναϊς φυ- 
 τεϋσαι. Nem. 7. 124. 
 
 Μητρυθεν. adv. a matre. on the mothers side, 
 ως μοι γενηται μητρόθεν παρρησία. Ion. 673. 
 
 Μητρόκάσιγνητη. ή. matris germana. aunt by 
 the mother's side, θεαι των μοΤραι-Ματρο- 
 κασιγνήται. Eumenid. 965. 
 
 Μητροκτδνεω. matrem interflcio. to commit 
 matricide. — μήτε προσφωνείν τινά Μητρο- 
 κτονοντας' — Orest. 74. Phr. η Η ματροκτο- 
 νον αίμα χειρι θεσθαι. ib. 823. Ρ. 
 
 Μητροκτόνός. Μητροφθόρδς. (Ερ. άδεσπ. 633.) 
 ό ή. qui matrem occidit. matricidal. ειπερ 
 γε κηλϊς έβαλε νιν μητροκτόνος. Iph. Τ. 1200. 
 
 Μητρδμητο)ρ, Dor. Ματρδμάτωρ, δρδς. ή. 
 Olymp. 6. 143. Μητρδπάτωρ. II. Λ. 225. 
 avia materna, avus m. mother's mother ; 
 and, father. 
 
 Μ^Γροπολίς. metropolis, the chief city; mo- 
 ther country, ματροπολει τάδε κρατιστον. 
 (Ed. C. 708. Br. 
 
 Μητρόπολός, ου. 6 ή. matres curans. epith. of 
 Έλειθνια, i. e. Lucina. Pyth. 3, 15. 
 
 Μητρορριπτός, ου. δ τ/, epith. Vulcani. rejected 
 by his mother. Dosiad. An. i. 413. 
 
 Μητρνιά. ή. noverca. a step-mother, ει μή 
 μητρυιή, περικαλλής Περιβοια. Ε. 389. Ερ. 
 Ατασθαλος, βαρνμηνις. 
 
 Μηχάνάδμαι. molior, excogito. to contrive; 
 plan, νηπιοι, οι apa δη τάδε τειχεα μηχανο- 
 ωντο. θ. 177. Syn. Ύεχναζω, κατασκευάζω, 
 εγχειρεω, επινοεω. Phr. Φυτευεν οι θάνατον. 
 Pind. μηχαναν εμπλεκειν. Eur. τψ δ' αρ ανερ- 
 χομενψ πυκινον δολον άλλον ύφαινε. Ζ. 187. 
 
 Μηχανή, Hes.0. 146. Μηχάνημα, (Ed. C. 761. 
 Br. Μηχάρ, 2Esch. Supp. 589. Ρ. Μήχδς. 
 machina. 2. machinamentum. a machine. 
 2. a device, expedient. Hence, Μηχάνϊκδς, 
 ή, δν. (Maneth. 4. 438.) Μηχάνίκή. ή, sc. 
 τέχνη, mechanics. (Ερ.άδ. Byz. An. iii. 140.) 
 — ονδε τι μηχος-Ευρεμεναι δυναμεσθα. — Β. 
 342. Syn. Μηχανησις, μήτις, επινόημα, 
 εγχείρημα, τέχνη, τέχνασμα, επιτεχνησις. 
 
 Μηχάνϊωτης, Horn. Merc. 435. Μηχάνορρά- 
 φδς. dolorum artifex. a plotter; fraudulent. 
 νφεις μαγον τοιονδε μηχανορράφον. CEd. Τ. 
 
 397. Syn. Πανούργος. Phr. Κακών επινοη- 
 της. Jem. κακών προμνηστρια. Eur. 
 
 Μηχάνοδίφης, Pac. 790. Μηχάνδποιδς, ου. 
 machinarum artifex. an inventor, or maker 
 of engines, a machinist, ώ μηχανοποιε, πρόσ- 
 εχε τον νουν εις εμε. ibid. 172. 
 
 Μηχάνοεις. versutus. fertile in expedients. 
 δεινόν τι το μηχανοεν. (Prosod. Dim.) An- 
 tig. 371. 
 
 Μηχάνορράφεω. fraudes excogito. to devise 
 schemes ; to plot, αυτός κατ' αυτοΰ γ' άρα 
 μηχανορραφώ. Choeph. 219. 
 
 Μια. una. Jem. of εϊς. one. κακόν δε καν ev 
 ήμερα γνοιης μια. CEd. Τ. 623. 
 
 Μϊαινω. colore inficio. 2. inquino. to colour; 
 to stain. 2. to defile, ήνιοχοιο ποθψ θαλερή 
 δε μιαινετο χαίτη. Ρ. 439. Syn. Βαπτω, εγ- 
 χραινω. 2. βεβηλοω, μολϋνω, αναθολοω, δια- 
 φθείρω, ατιμάζω. 
 
 Μϊαιφδνεω. c8Bde me polluo. to stain one's 
 self with blood, a. αΊρεθεις εκών. b. πονηράν 
 γ' αϊρεσιν, μιαιφονεϊν. Iph. Α. 1365. Syn. 
 Ανδροφονεω, εναριζω. 
 
 Μΐαιφδνίά. contaminatio ex caede. murder. 
 της θεοδηλητου σκϋλα μιαιφονιης. Ερ. άδ. 465. 
 
 ΜΧαιφόνός. ό ή. homicida. a murderer ; mur- 
 derous, τον μεν Αρης εναριζε μιαιφονος' αυ- 
 τάρ Αθηνη: Ε. 844. Syn. Ανδροφονος, φο- 
 νενς, αιματοφυρτος, λϋμαντηρ, απήνης, φοι- 
 νιος. — φόνων ακορητος. — αισυλα ρεζων. 
 
 Μϊάρογλωσσδς, ου. ό τ), maledicus. foul- 
 mouthed, τοϋ μιαρογλωσσου χευατε Παρθε- 
 νίου. Eryc. An. ii. 297. 
 
 Μΐάρός. pollutus; scelestus. defiled ; wicked, 
 ώ μιαρόν ήθος, και γυναικός ύστερον. Antig. 
 757. Syn. Βέβηλος, ακάθαρτος, εζαγιστος, 
 ανόσιος, αθέμιτος, πονηρός. 
 
 Μίασμα, inquinamentum ;scelus. defilement ; 
 guilt, όπως μίασμα πάσ υπεκφυγή πολις. 
 Antig. 776. Br. Syn. Μιασμος, ακαθαρσία, 
 ασεβημα, μυσος, διαφθορά. 
 
 Μιαστωρ. qui se caede profanavit. 2. qui 
 caedem ulciscitur. one polluted with blood. 
 2. an avenger of bloodshed. (Med. 1375.) 
 ήό' ώδε τλημων, ώστε τψ μιαστορι ΊΞΐ,υνεστ — 
 Soph. ΕΙ. 277. Syn Αυμεων. φονευς. 2. 
 αλαστωρ. 
 
 Μίγά, Orph. 904. Μϊγάδην, Nic. ΑΙ. 277. 
 Miycia. Μιγδην, Horn. Merc. 491. adv. una 
 cum ; promiscue. together with ; promiscu- 
 ously, μιγδ' αλλοισι θεοϊσι, φΐλον τετιημεναι 
 ητορ. θ. 437. Syn. Επιμιζ, εική, φύρδην, 
 αναμιγδην, αδιακρίτως. 
 
 Μΐγαζ'ω. Μιγνϋμΐ. Μιγνϋω. s. as Μισγω. Ηλιος, 
 ος σφ' ενοησε μιγαζομενους φιλοτητι. θ. 271. 
 αλλά γλώσσα μεμικτο — Δ. 438. 
 
 Μιγάς, ό ή. mistus. promiscuous, πολλοί δ' 
 επιπτον μιγάδες, εκ τε τραυμάτων. Androm. 
 1142. Syn. Μικτός, επιμικτος, αδιάκριτος, 
 συλλεκτος. 
 
 Μίδας. ό. Ν. P. King Midas, Plut. 287.-2. 
 name of a slave, Vesp. 433. αγγελεο) παρι- 
 οΐισι, Μιδης ότι τφδε τεθαπται. Horn, xxxvi. 
 
 Μϊόϊά, άς. »/. 1. Electryonis pellex. ΟΙ. 7. 53. 
 
Μ Ι Λ 
 
 Μ Ι Μ 
 
 433 
 
 2. vicus Argolicus, unde Μϊδεάθεν. ΟΙ. 10. 
 78. — 3. ορρ. Boeotise. //. Β. 507. name of a 
 female. 2. a town in Argolis ; and in Boeo- 
 tia, which was also Μϊδειά. Hence, Alcmena 
 was, Μιδεάτις. Αλκμηνας νιος, Μιδεάτιδος 
 ήρωίνας. Theoc. 13. 20. 
 
 ΜΧδΰλος.δ. pl.patronym. Μίδΰλϊδαι. Dor. gen. 
 Μϊδνλϊδαν. Pyth. 8. 53. Μικκος. Call. Ερ. 54. 
 Em. Μίκων, ωνδς. a painter. Lysist. 679. 
 Μνησαρχειος, Call. fr. 27. Μνησιππος. Me- 
 nand. fr. inc. 13. Μόλος, father of Meriones, 
 II. N. 249. Μόλων. Ran. 55. Μόνιμος, Me- 
 nand. Ίπποκ. Μορσίμός. Pac. 803. Μορσων. 
 Theoc. 5. 65. Μορυς. II. Ν. 792. Μορϋχος. 
 Vesp. 504. Μοσχίων. Menand. Ύποβολ. Μου- 
 λϊός. Od. σ. 422. Μουνϊτος. Euphorion, Schol. 
 Lye. 496. Proper names. 
 
 Miicd. η. Nom. Pr. Thesm. 760. 
 
 Μικκός, Μικκϋλος. Μικρός, {penult, always 
 long.) II. E. 801. parvus, pusillus. small ; 
 little ; trivial, aid τοίς μικκοίς μικκά διδονσι 
 θεοί. Call. fr. 179. μικκνλα μεν τηνω τα χε- 
 ρυδρια, μακρά δε βάλλει. Mosch. 1. 13. Syn. 
 Σμικρός, βαιος, ολίγος. 
 
 Μϊκραυλαξ. paucos salcos habens. small in 
 dimensions, δραγματά σοι χώρου μικραυλα- 
 κος, — Phil. An. ii. 217. 
 
 Μίκρόπόλίτης. parvae urbis civis. inhabitant 
 of a small state. Hence, ΜΊκρόπόλίτίκόν. το. 
 (Aristoph. Poll. 9. § 25.) συ δ' Αθηναίους 
 εζητησας μικροττολιτας αποφήναι. Equit.817. 
 
 ΜΊκρο-ψϋχϊά, άς. ή. animus pusillus. a little 
 mind, το δ' οζυθνμον τοΰτο και Χιαν πικρόν 
 Αεϊγμ' εστίν ευθύς πάσι μικροψυχιας. Me- 
 
 ι nana*, fr. inc. 25. 
 
 \ίικτος. mixtus. mixed, ου γαρ Αθηναία χρι- 
 ματα μικτά φιλεϊ. Call. 5. 16. Syn. Επί- 
 μικτος, μεμιγμενος, μιχθείς, συμμιγής, συμ- 
 
 ■ μικτός. 
 
 Λίλαξ. s. as Έμϊλαζ. στέφανους, δρυός τε, 
 μιλακός τ' ανθεσφορου. Bacch. 702. 
 
 [ιΐϊλη-δς, ή. Miletus, a city in Ionia, famous 
 
 'for wool, etc. II. B. 647. adj. ΜΊλησϊδς, a, 
 
 (Ιοί/, οίκοι γαρ εστίν εοιά juot Μιλησια. Lysist. 
 
 J729. 
 
 Ιϊλϊάρϊον. το. columna Romse, unde miliaria 
 numerari coepta. 2. vas ad parandam aquam 
 
 , calidam, quod esset forma miliari simile. 
 
 m pillar at Rome, where the miles were 
 
 .measured. 2. a copper, or caldron, like a 
 mile-stone, ηγ ο ράσα ς χαλκού ν μιλιαριον, Ή- 
 Μοδωρε. Nicarch. An. ii. 357. Syn. Μιλιον. 
 σημείον. 
 
 Ιιλτϊάδης. Miltiades. general of the Atheni- 
 ans at the battle of Marathon. ο\ός ττερ 
 Αριστειδ-α ττροτερον, και Μιλτιάδη ζυνεσιτει. 
 Equit. 1325. 
 
 .{Ιιλτδς. ?). minium, red lead, or ochre, ver- 
 
 Lmilion ; rouge. Hence, Μιλτεϊον. το. the jar, 
 
 'in which μίλτος was kept. (Leon. Tar. An. 
 i. 221.) adj. Νιλτδφΰης, Μιλτωδης. (Philipp. 
 
 | An. ii. 216. Ath. 1. 13.) also, Μιλτοπάρυος. 
 with rouged cheeks, νηες μιλτοπαρυοι, ships, 
 
 ' painted red on both sides. (//. B. 637.) και 
 
 δήτα πολνν r) μίλτος, ώ Ζεΰ φιλτατε, Τελών 
 τταρεσχεν — Eccles. 378. Syn. Αμμιον, κιν- 
 ναβαρις, βάμμα. 
 
 Μιλτδω. minio. to paint, or daub, with 
 red. το σχοιν'ιον φενγουσι το μεμιλτωμενον. 
 Acharn. 22. 
 
 Μίλων, ωνδς. δ. Milo of Crotona, famous for 
 strength and appetite. Also, the name of a 
 reaper, Theoc. 10.7. The word occurs, Epig. 
 1. 5. with the penult, short. 1. τοίος εην Μί- 
 λων, υτ' από χθονος υρατο βρίθος. Dorieus, 
 Ath. 412. 
 
 Μΐμαικΰλον, ου. το. fragum. a strawberry. 
 — και πεττονα μιμαικυλα. Ath. 11. 
 
 Μίμάλων, δνδς. ή. Baccha. inspired as a Bac- 
 chante. Κλαρου Μιμαλων, ή ΉΙελαγκραιρας 
 κοπις. Lye. 1464. 
 
 Μίμαρκϋς. η. farciminis genus, a hare-pud- 
 ding, αλλ' η προ δείπνου την μιμαρκυν κατε- 
 δομαι. Acharn. 1112. 
 
 Μΐμάς, αντος. δ. mons Ionise. 2. nom. gigan- 
 tis. (Ion, 215.) a mountain near Colophon, 
 opposite Chios. 2. one of the Titans. See 
 Horat. Od. iii. 4. 53. η Μαιώτιν λιμνην εχετ\ 
 η σκοπελον νιφοεντα Μιμαντος. Nub. 273. 
 Ερ. 1. Ύ-φηλος, ΰψικρημνος, παιπαλοεις. 
 
 Μϊμεδμαι. imitor. to imitate ; to copy after. 
 verbal, ΜΤμητεδς. (Hipp. 114.) τάνδον πα~ 
 ρωσας λεκτρα, μιμεϊσθαι θέλει. Eur. ΕΙ. 
 1037. Syn. Έκμιμεομαι, απεικαζω, ζηλοω. 
 
 ΜΊμηλδς, ή, ον. imita-tor, vel -trix. imitative. 
 κιτται, μιμηλδν βιοτου πτερόν, εν σκιεροίσιν. 
 Apollonid. An. ii. 137. 
 
 Μίμημά. το. imitamentum. imitation, αυλών 
 Ολύμπου καλαμοις Μιμηματα πλεκων. Iph. 
 Α. 578. Syn. Μιμησις, εικων, εικασμα. 
 
 Μιμητής, ου. Μιμητωρ, ορός. (Man. 4. 75.) 
 imitator, κεΐμαι, μιμητάν ζάλον ανηναμενα, 
 Archias, An. ii. 99. 
 
 Μιμναζω. Μιμνω, II. θ. 78. s. as Μένω. μιμ- 
 ναζειν παρά νηυσι κορωνισιν, ου οι έπειτα. 
 Β. 392. 
 
 Μιμνησκω. facio recordari. to remind, med. 
 to call to mind ; to remember, πίνε, και 
 άλλα παρεζ μεμνωμεθα ι , μηδέ με τούτων 
 Μι/χν^σκ'* — ξ. 169. — ουδέ τι χαρμης-Ύρώες 
 μιμνησκοντο — Ν. 722. Syn. Αναμιμνησκω. 
 επιμιμνησκομαι. 
 
 ΜΊμδβϊδς. qui vitam, quasi fabulam, agit. one 
 who treats life as a farce, μιμοβιους, χλεύης 
 τ επιβητορας, υβριγελωτας. Man. 4. 280. 
 
 Μίμδλδγδς, ου. δ ή. qui mimos recitat. one 
 who composes, or acts, mimes. 2. epith. of 
 Echo, νηλειής Αίδης' επί σοι δ' εγελασσε θα- 
 νδντι,-Ύιτυρε, και νεκυων θήκ'ε σε μιμολόγον. 
 Theodorus, An. iii. 6. 
 
 Μίμος, imitator, histrio. a mimic ; actor ; 
 buffoon. 2. S. as Μίμημά. τετραπονν μϊμον 
 
 1 " Prces, subj. by Ionic reduplication for 
 μνώμεθα, from μνάομαι." Damm. who re- 
 marks the accus. after μεμνωμεθα here, though 
 elsewhere it has a genit. Perhaps there 
 was an obsolete verb, μέμνομαι. 
 
 3κ 
 
434 
 
 Μ I & 
 
 έχων επι-θηρός ; — Rhes. 256. Syn. Σχημα- 
 τοποώς, υποκριτής. 
 
 Μινδαζ, άκδς. ή. suffimentum quoddam. a sort 
 of pastille, και την βασιλικήν θυμιάτε μιν- 
 δακα. Amphis, Ath. 691. 
 
 Μινθά, ν. Μινθη.ή. mentha. mint, και χλοεραί 
 μινθης άπο φυλλάδες, ηε μελισσης. Alexiph. 
 374. Syn. 'Έίδυοσμος. 
 
 Μινθδω. stercoro. to bedung. και μινθώσαι 
 τον ζυσσιτον, κάκβάς τινά Χωποδντήσαι. 
 Ran. 1075. Β. 
 
 Μϊνϋάς, ον. δ. rex Orchomeni. an ancient Κ. 
 of Orchomenus. Some of his descendants 
 settled in Iolcos ; from whom the Argonauts 
 were called MXvvai. (Orph. 857.) Hence, ΜΪ- 
 νύάμάχδς. 6 ή. (Samius, An. i. 485.) και σε- 
 θεν, Αμφιτρυων, πάϊδας προσει-πεΧν, τον 
 Μινυα τε μυχόν. Isth. 1. 79. 
 
 Μϊνΰειος, α, ον. Ion. Μϊνύηως. fern. ΜΧνύηΧς, 
 Χδδς. (Apoll. 1. 233.) adj. from ΜΧνΰάς. 
 — οννεκ Ολυμπιονικος ά Μινυεια (sc. πολις, 
 Orchomenus.) Olymp. 14. 27. See 11. Β. 511. 
 εστί δε τις ποταμός Μινυηϊος (i.e. δ Ανιγρος) 
 εις άλα βάλλων. Α. 721. 
 
 Μϊνϋθω. act. minuo. neut. decresco. to di- 
 minish ; to weaken. (Hes. ε. 6.) 2. to grow 
 weak. 1. ώς νυν Αργειων μινυθει μένος, αμμι 
 δ' αρηγει. Ο. 493. Syn. Μειοω, ελαττοω, 
 Χεπτννω, καθαιρεω. 2. αποφθινυθω, φθίνω, 
 παρακμάζω. 
 
 ΜΧνννθά. adv. parumper. for a little while. 
 ήσθαι' επεί νύ τοι αισα μινννθά περ, οντι 
 μαλα δήν. Α. 416. Syn. Προς ολίγον, επ' 
 ολίγον, βραχύ. 
 
 Μϊνννθάδϊος. ΜΧνύωρΧος, Nonn. ΜΧνύωρος. δ η. 
 brevi tempore durans. short-lived, λαοίσιν 
 δ' αλλοισι μινυνθαδιοιτερον άλγος. Χ. 54. ά 
 στάλα βαρνθονσα λέγει τάδε' τάν μιννωρον, 
 Ύάν μικκάν Α'ίδας άρπασε θειοδοταν. Phile- 
 tas, An. i. 189. Syn. Ολιγοχρονιος. 
 
 'Μίννριζω, II. Ε. 889. Μϊννρομαι. exili voce 
 lamentor. prop, to sing in a low, shrill 
 tone. 2. fig. to lament. Hence, ΜΧνύρισμά. 
 το. a chirping; twittering. {Theoc. Ep. 4.) 
 2. ώ εταρα, τψ μη τι μινυρεο' — Call. 5. 119. 
 Syn. Αποδνρομαι, θρηνεω, κλαίω. 
 
 Μϊνϋρος. stridulus, plaintive, chirping, ουδ' 
 όπόκ ορταλιχοι μινυροί ποτι κοϊ,τον δρώεν. 
 Theoc. 13. 12. 
 
 ΜΊνως. Minos, adj. Μϊνωίος. (Horn. Αρ. 393.) 
 
 fern. ΜχνωΧς, ϊδος. Μινωίδας νήσους, i. e. Cy- 
 
 cladas. (Apoll. 2. 516.) ος πρώτος Μίνωα 
 
 τεκέ Κρήτη επιουρον.-Μινως δ' αύ τεκεθ' υϊδν 
 
 αμυμονα Δευκαλίωνα. Ν. 451. See Od. λ. 
 
 567. τ. 178. 
 
 Μινώταυρος. Minotaurus. οι χάλεπδν μυκημα 
 
 και αγριον υ'ια φυγόντες-Πασιφαης,και γναμ- 
 
 πτόν εδος σκόλιου λαβυρίνθου. Call. 4. 310. 
 
 See Ερ. άδ. 296. Ερ. Αμειλιχος, δισσοφυης. 
 
 Μιξ. adv. s. as Μιγο'α. Nic. Th. 615. 
 
 Μιξίς. η. mistio. a mixture ; confusion, ώ 
 
 μιξις γενεών θανατηφόρος. — Ερ ν άό\ 79. Syn. 
 
 Έπιμι'ζις, μίγμα, συγκράσις, σνγχυσις. 
 
 Μιξο/3αρ/3αρος. semibarbarus. half barbarian. 
 
 Μ Ι Σ 
 
 ώς αλλοχρως δπλοισι μιξοβαρβαρος. Phcen. 
 140. 
 
 Μιξδ^οας. mixtum sonum edens. with a mix- 
 ture of sounds, epith. of διθύραμβος, JEsch. fr. 
 
 Μιξΰδϊά. ή. mixtio viarum. a diversity of ways. 
 κυντερα μιζοδηισιν άλος ραιστηρια νηών. 
 Apoll. 4. 921. 
 
 Μιζδθηρ. semiferus. half human, half bestial. 
 και μιζοθηρος ναυτιλοφθορους σκοπάς. Ly- 
 coph. 650. 
 
 Μίξ'οθροδς. e varus clamoribus mixtus. with 
 confused noises, λα'ίδος ολλυμενας μιξο- 
 θροου. Sept. Th. 337. 
 
 Μιξομβρδτδς. semi-homo, half human, βοτον 
 εσορώντες δυσχερές μιξομβροτον. iEsch. Supp. 
 564. P. 
 
 Μιξονομος. ep. hircorum, quia inter oves pas- 
 cuntur. mixing with the flock, μιξονομου 
 τε πατήρ εριφου και σχετλιος ιχθύς. Simon. 
 102. Gaisf. 
 
 Μιξοπαρθϊνος. naturam habens virginis et 
 ferae, half-virgin, half beast, μιξοπαρθενος^ 
 δαϊον τέρας. Phoan. 1040. 
 
 ΜΤσαμπελός, ου. δ ή. vites perosus. shunning 
 vines; sober, φεϋγε δ' εμήν πηγήν μισαμπε- 
 λον, ένθα Μελαμπους. Ερ. άδ. 198. Syn. 
 Αοινος, νηφων, νηφαλεος. 
 
 ΤΛΊσανθρωπδς. δ. osor hominum. man-hater 
 Τιμών μισανθρωπος ενοικεω, αλλά πάρελθε 
 Hegesipp. An. i. 255. 
 
 Μισγαγκειά. ή. locus in convalle, ubi fit mis- 
 tio aquarurn. a defile, ες μισγαγκειαν συμ• 
 βαλλετον οβριμον ύδο)ρ. Δ. 435. Syn. Κοι• 
 λας, συναγκεια. 
 
 Μισγολας, α. δ. fil. Naucratis. an Athenian 
 who was desperately fond of music, ώ μήτερ 
 ικετεύω σε, μή 'πισειε μοι-Ύον Μισγολαν' οι 
 γάρ κιθαρωδός ειμ' εγώ. Alex. Ath. 339. 
 
 Μισγω. misceo. to mix. — κρητήρι δε οίνοι 
 Μισγον, αταρ βασιλενσιν ύδωρ επι χείρα* 
 εχευον. Γ. 270. Syn. Αναμιγνϋμι, μιγνϋμ 
 pass, επιμισγομαι, συμμισγομαι, δμ'ιλεω. 
 
 Μΐσεω. ocli. to hate ; to be averse to. Hence 
 ΜΙσητρόν.το. a charm to produce aversion 
 in oppos. to φϊλτρον. (Paul. Sil. An. iii. 96. 
 μισησεν δ' apa μιν δη'ίων κυσι κυρμα γενέσθαι 
 Ρ. 272. Syn. Αποστυγεω, απεχθαιρω, φθονεω 
 
 ΜΊσελλην, ηνδς. δ ή. Graecorum osor. hatin 
 Greeks. Man. 4. 561. 
 
 Μίση. ή. Numen quoddam Ethnicum. a 
 Orphic divinity, άγνήν τ ευιερόν τε Μισην 
 άρρητον ανασσαν. Orph. Η. 41. 3. 
 ΜΊσημά. το. odium ; inde, res exosa. hate 
 object of hate, ώ δυσθεον μισημα, σοι μον 
 πατήρ -Ύεθνηκεν; Soph.E1.291. SYN.Mttro^ 
 
 Μϊσητϊά, Μισγητϊά. ή. insatiata libido, inordi 
 nate desire, και ταύτα τοινυν ουχ ένεκεν μΆ 
 σητιας. Plut. 990. Syn. Ώορνεια, ασέλγεια 
 απληστία. 
 
 ΜΙσητδς. odiosus. detested, ουκ οϊδεν οϊ 
 γλώσσα μισητής κννός. Agam. 1199 1 . Βϊ 
 
 1 I have not found this verbal adject. an_ 
 where else in Greek poetry j except in 
 
MIT 
 
 Μ Ν Η 
 
 435 
 
 Syn. Απεχθής. 
 
 Μισθαρνεω. mercede operam meam loco, to 
 work for hire ; to receive a bribe, όσοι δε 
 μισθαρνοϋντες ηννσαν τάδε. Antig. 308. 
 Syn. Μισθοφορεω, μισθοω. 
 
 Μισθαρχίδης. dux mercenarius. a general 
 serving for hire, a Comic term, συ δ', εξ ότου 
 περ ό πόλεμος, μισθαρχιδης. Acharn. 597. 
 
 Μισθοδοτης. Μισθοδωρός, Eubulid. Ath. 438. 
 mercedis dator. one who gives pay. μισ- 
 θοδοτας Πτολεμαίος ελευθερψ οίος άριστος. 
 Theoc. 14. 59. 
 
 Μισθός, ό. merces. hire; pay; recompense. 
 dimin. Μισθάρϊόν. (Vesp. 299.) δωρφ επί 
 μεγαλφ ; μισθός δε οι αρκιος εσται. Κ. 304. 
 Syn. Μισθοφόρο., μίσθωμα, λατρον, βρα- 
 βεϊον, γέρας. Ερ. Αεικης, αγηνωρ, πρόσφορος, 
 γλυκύς, λατριος. See Isthm. 1. 65. 
 
 Μισθοφδρά, άς. ή. stipendium, merces. pay ; 
 wages, γνωσεται οίων αγαθών αυτόν ry μισθο- 
 φόρε παρεκοπτου. Equit. 804. 
 ] Μισθόφορεω. mercedem capio. to receive 
 pay ; serve for hire, τα δημοσία yap μισθο- 
 
 ' φορονντες χρήματα. Eccles. 206. 
 
 Μισθοφόρος, ό ή. mercede operam locans. 
 1 hired ; mercenary, μισθοφόροι τρι?)ρεις. ib. 
 552. Syn. Μισθωτός, μισθαρνης, έμμισθος, 
 επιμισθιος, θης, μισθωτικός. 
 
 Μισθδω. mercede loco, to let. med. to hire. 
 adj. Μισθωσίμός, Ath. 1. 6. Μισθωτός, mer- 
 cede conductus. hired, τί δήτα μισθωτούς 
 αν ετι μισθοϊτό τις ; Αν. 1 1*52. 
 
 Μϊσοδημός. ΜΊσοπόλΊς, Vesp. 409. osor ρο- 
 puli. hater of popular government, σοι λο- 
 
 ] γους, ω μισοδημε, (Troch. Dim.) Και μοναρ- 
 χίας εραστά. ib. 473. Β. Syn. Μισοδημοτης. 
 
 ΜΊσοθεός *. Dei osor. impious, μισοθεον μεν 
 
 ' ουν, πολλά συνιστορα. Agam. 1099. Syn. 
 θεομϊσης. 
 
 ΜΤσόλάκων. osor Laconum. hostile to Laco- 
 nians. πάνυ μισολακων αυτού 'στιν εις των 
 δάκτυλων. Vesp. 1160. 
 
 ΜΊσολάμαχός, ΜΊσόπορπάκος. (i. e. Μισόπο- 
 
 ; λϊμος.) hating war; its abettors, and imple- 
 ments, ήμερα yap εξελαμψεν ηδε μισολαμα- 
 
 ■ χος. Pac. 303. ιθ', ώ γυναικών μισοπορπα- 
 κιστατη. ib. 661. 
 
 "Μίσος, εος. το. odium, hatred; aversion, σθε- 
 
 ; νος, το τούτων μίσος εκδειζειας αν. Soph. ΕΙ. 
 348. Β. Syn. Μισημα, απεχθημα. 
 
 Μιστυλλω. in minutas partes seco. to cut 
 into joints, μιστυλλόν τ' apa r άλλα, και 
 αμφ' οβελοϊσιν επειραν. Α. 465. Syn. Δια- 
 κόπτω (εις μικρά), τέμνω, μερίζω. 
 
 Μΐτ-οεργος, ου. ό ή. qui filo operatur. working 
 with the thread, or yarn, ά μεν τον μιτοερ- 
 
 ■rag. ascribed to Archil, xxvi. Gaisf. See 
 acobs. 
 
 1 Among other adjectives, compounded 
 
 Df μίσος, are ΜΙσδνδθος, Archias, An. ii. 99. 
 
 Μ,ϊσονυμφος, Lycoph. 356. Μίσοπδϊ^ρδς, 
 
 iStratp, An. ii. 376. ΜΊσοπτωχος, Lucian. An. 
 
 i. 313. 
 
 yov αειδινητον ατρακτον. Leon. Tar. An. \. 222. 
 
 Μϊτορράφής, εδς.ό ή. filo sutus. netted, άπλο- 
 τατον δ' άλ'ι τοϋτο μιτορραφες αμφιβληστρον. 
 Zosim. An. ii. 452. 
 
 Μίτος, licium. 2.fidescitharse. thread; string, 
 the warp, πηνίον εζελκονσα παρεκ μιτον, 
 αγχόθι δ' ισχει. Ψ. 762. Syn. Καιρός, σχοι- 
 νιον (λεπτον). Ερ. Έυρυτενης, ευνητος. ελε- 
 φαντοδετων μίτων λύρας. Synes. 
 
 Μϊτοϋμαι. licia tendo. to spin ; to weave. 
 νήματα Τϊικαρετη πολλά μιτωσαμενη. Ni- 
 carch. An. ii. 351. 
 
 Μπ-ρα, Mn-p?7. mitra. a band ; cap; or turban, 
 2. a girdle, adj. ΜΤτρηφόρός, Μΐτρόφ. (Orph. 
 Η. 51.) μιτρης θ' ην εφορει, ερυμα χροός, 
 ερκος ακόντων. Δ. 137. πέπλοι ποο^ρεις' επί 
 κάρα δ' εσται μϊτρα. Bacch. 831. Syn. θω- 
 ραζ, διάδημα, ταινία. 2. ζώνη. 
 
 ΜΤτρυφόρϊω. mitram fero. to wear a turban. 
 εμιτροφορουν τε, και διεκλώντ Ιωνικώς. 
 Thesm. 170. 
 
 Μϊτύληνη. urbs Lesbi. a chief city in Lesbos. 
 adj. ΜϊτύληναΧός. (Call. Ερ. 1.) Πιττακος, 
 ΟΥΔΕΝ ΑΓΑΝ, ο ς εην γένος εκ Μιτυληνης. 
 Ερ. An. iii. 150. 
 
 ΜϊΓυλος. cornibus carens. short-horned ; 
 polled, τηνάν τάν μιτυλαν δωσώ τά δίδακτρα 
 τοι αίγα. Theoc. 8. 86. Syn. Ακερως. κολος. 
 
 ΜΤτωδης, not ΜΤτρωδης. textilis. woven. 
 βροχψ μιτωδει σινδονος καθημμενην. Antig. 
 1222. Br. 
 
 Μνά. ή. mina, libra, a weight; a coin, equal 
 to 100 drachms, μη μνασης, Γοργοί* πλέον 
 αργνριω καθαρώ μνάν. Theoc. 15. 36. 
 
 Μνάόμαι, poet. Μνωομαι. ambio. 2. euro, to 
 seek after; pay attention to; to court, as a 
 suitor, πολλοί με μνωοντο, νοον δ' εμόν ουτις 
 εαδε. Theoc. 27. 22. Syn. 1 . Μί^στευω. αν- 
 τιποιούμαι. 
 
 Μνάω. mentionem facio. to remind ; make 
 mention of. 2. med. reminiscor. to remem- 
 ber. See Μιμνησκω. των σ αϋτις μνησω, \ν 
 απολληζης απαταων. Ο. 31. — μνησαντο δε 
 χαρμης. Δ. 222. Syn. 'Υπομναω, αναμιμ- 
 νησκω,επιμιμναομαι. διαμνημονευω. 2. μνησ- 
 κομαι. 
 
 Μνεία. ή. Μνήμη, Aj. 522. Μνημοσύνη, II. θ. 
 181.mentio; memoria. remembrance; re- 
 collection, βίου δε του παρόντος ου μνειαν 
 έχεις; Soph. Elec. 394. Syn. Αναμνησις. 
 μνηστις. 
 
 Μνήμα. Μνημεϊόν. Μνημηϊον. το. monumen- 
 tum. a memorial; a tomb. Πατροκλοιο τάφου 
 μνήμ' εμμεναι' — Ψ. 619. — του τεθνηκοτος 
 -Μνημεΐ Ορεστου — Soph. ΕΙ. 939. λόγων 
 φερτατων-Μναμη'ίον — Pyth. 5. 63. Syn. 
 Υπόμνημα, μνημοσυνον. τάφος, σημεΧον. 
 
 Μνημονεύω, memoria teneo. to call to mind. 
 η μνημονεύεις ουν α σοι παρηνεσα ; Philoct. 
 122. Syn. Μναω, μεμνημαι, μνήμην εχω. 
 
 Μνημοσύνη. Mnemosyne, goddess of memo- 
 ry ; mother of the Muses. Μνημοσύνης δ' 
 εζαϋτις ερασσατο καλλικομοιο, Εξ ής αϊ Μοΰ- 
 σαι χρυσαμπυκες εζεγενυντο. Hes. θ. 916. 
 3 Κ 2 
 
436 
 
 Μ Ν Ω 
 
 Ερ. Έρατη, λιποραμπυξ, χρυσοπεπλος. Phr. 
 Μνήμην θ' απάντων μουσομητορ' εργανην. 
 Prom. 470. See Orph. Η. 76. 
 
 Μνημονικός. Μνήμων, Od. φ. 95. Μνηστωρ, 
 Sept. Th. 165. memoria valens. one that 
 has a retentive memory ; mindful, ουκ' αλλά 
 βραχέα σον πυθεσθαι βουλομαι, Ει μνημονι- 
 κός a. — Nub. 482. 
 
 Μνημοσϋνον. monumentum. a memorial. See 
 Μνήμα, τοντι περί των αντιβολονντων έστω 
 το μνημοσννον μοι. Vesp. 557. 
 
 Μνησίκακεω. mali memor sum. to remember 
 wrongs, a. κάκπεμψασαι παΐδας όπλιτας. b. 
 σίγα, μη μνησικακησης. Lysist. 590. Syn. 
 Δυσχεραίνω, αγανακτεω. 
 
 Μνησΐπημων. malorum memor. calling" mis- 
 fortunes to mind, στάζει δ' εν 6' ΰπνφ προ 
 καρδίας Μνησιπημων πόνος. — Agam. 188. 
 
 Μνησκδμαι. poet, for Μνάομαι. memini. tore- 
 member, σνμμισγων, ερατής μνησκεται ευ- 
 φροσύνης. Anac. 170. 
 
 Μνηστειρά, ας. η. proca. it. memoriam faciens. 
 one who wooes; or, puts in mind of. ος τις 
 εών καλός εϊχεν Αφροδιτας Έυθρονου μνασ- 
 τειραν άδισταν οπωραν. Isthm. 2. 7. 
 
 Μνηστευω. nuptias ambio. to seek in mar- 
 riage, μναστευσας Έλεναν ό νεώτερος Ατρεος 
 ν'ιός. Theoc. 18. 6. Syn. Μναομαι. 
 
 Μνηστενμά. το. Μνηστύς. ή. desponsatio. 
 courtship, μνηστνος αργαλεης.-β. 200.-αλ- 
 Χης εκπονεί μνηστενματα-Τνναικός. — Helen. 
 1530. Syn. Μνηστεια. 
 
 Μνηστή, ης. ή. quam quis ambiendo concilia- 
 vit sibi in uxorem. betrothed; wedded, γη- 
 μαντι μνηστήν αΧοχον,εικυΙαν ακοιτιν. Ι. 399. 
 Syn. ΤαμηθεΊσα, νόμιμος. 
 
 Μνηστήρ, ήρος. ό. procus. 2. quialiquid am- 
 bit, a suitor. 2. one who is mindful of, and 
 attentive to. fem Μνηστειρά. Dor. Μναστ. 
 {Isthm. 2. 7.) adj. Μνηστηρϊδς. (Ckristodor. 
 An. ii. 458.) ενκλεά, Χαοσσοων μνηστήρ' α- 
 γώνων. Pyth. 12. 42. See Od. a. 365. Syn. 
 Έεδνωτης, αιτητης, μνηστωρ. Ερ. Αγηνωρ, 
 αναιδής, αφραδης, μελλογαμος, φιλογαμος, 
 κακοφρων, χαΧεπος. See Pyth. 9. 183. Trach. 
 503. 
 
 Μνήστΐς. r/. memoria. recollection. See Μνεία, 
 δορπου μνήστις εην, μαλα περ χατεουσιν 
 ελεσθαι. ν. 280. 
 
 Μνϊον. muscus ; alga, moss ; sea- weed. adj. 
 Μνϊαρος. mossy; woolly; soft. (Antiphil. An. 
 ii. 170.) Also, Μνϊοεις, Apoll. 4. 1237. Μι>ϊ- 
 ωδης, Nic. Al. 497. τηθη τε γεραιομενα μνϊ- 
 οισι. ibid. 397. καρκίνος, ος μνϊα λενκά ροθον 
 τ' επιβοσκεται άλμης. ib. Th. 787. 
 
 Μνοιά, ας. η. vox Dorica. familia, i. e. servi. 
 a household, τούτω δέσποτας μνοιας κεκλη- 
 μαι. — Hybrias, An. i. 159. 
 
 Μνονς, ου. ό. prima lanugo, down of goslings ; 
 soft hair of young animals, ουλοτερη, και 
 μνοΰ χρώτα τερεινοτερη. Philodem. An. ii. 
 85. Syn. θριζ (άπαλη), χνονς. 
 
 Μνωομαι, poet, for Μναομαι. 1. memini. 2. 
 ambio. to remember. 2. to woo. 1. ώς ενός, 
 
 Μ Ο I 
 
 ος τε μοι νπνον απεχθαιρει και εδωδήν Μνω- 
 ομενψ' — δ. 104. 
 
 Μογερος. laboriosus ; aerumnosus. toilsome ; 
 wretched, ούτω yap μογεροι και άλημονες 
 αλλοθεν άλλος Ζωομεν άνθρωποι, — Arat. 
 1101. Syn. Μοχθηρός, καματηρος, άθλιος. 
 
 Μδγεω. serumnas patior. to toil hard ; endure 
 distress, αλλά σύ γάρ δή πολλ' έπαθες, και 
 πολλ' εμογησας. Ψ. 607. Syn. Εργάζομαι, 
 κάμνω, μοχθεω, οτλεω. κακοπαθεω. πάσχω. 
 
 Μογϊς. adv. \\x, segre. with difficulty, ένθα 
 ποτ οίον εμιμνε, μογις δε μευ εκφνγεν όρμήν. 
 Ι. 355. Syn. Αυσχερώς, χαλεπώς. 
 
 Μογος. labor; serumna. toil; distress. Ίδρω 
 θ', ον Ίδρωσα μογω; καμετην δε μοι Ίπποι. 
 Δ. 27. Syn. Κάματος, πάθος. Ερ. Ολοος, 
 ο'Ίζυρος, στονοεις, στυγερός. 
 
 Μ'ογοστοκος. partus laborem suspiciens. aid- 
 ing women in childbirth. Hence, Μογοστο- 
 κίη. a difficult labour. (Manetk. 1. 337.) 
 δριμύ, τό, τε προ'ίεΊσι μογοστοκοι Έιλειθυιαι. 
 Α. 270. 
 
 Μοθδς. labor, bellum, tumultus. tumult of 
 battle, ειπερ αδειής τ εστί, και ει μοθον εστ 
 ακορητος. Η. 117. Syn. Μάχη, θόρυβος. Ερ. 
 Αιματοεις, αταρβης, αίνος, αλεγεινος, δεινός, 
 δνσηχης, μαλερος, ερικΰδης, ολοος, στυγερός, 
 στονοεις, πολυθροος. Phr. — Φονιον στνγνοϋ 
 κϋμα μοθον. Ερ. 
 
 Μόθων. verna. a slave born in a family ; hence, 
 an impudent varlet. διαρραγειης' ως μοθων 
 ει, και φύσει κοβάλος. Plut. 279. 
 
 Μοΐρά. pars, portio. 2. fatum. a share ; an 
 allotment. 2. destiny; fate; death. 3. κατά 
 μοϊραν implies, uti decet ; convenienter ; 
 dextre. according to that which is meet ; 
 properly ; regularly. II. A. 286. Od. β. 251. 
 Thus it is opposed to παρά μοΊραν, " prseter 
 conditionem personae etconvenientiam rei." 
 Damm. unsuitably ; inopportunely. Od. ξ. 
 509. 1. ιση μοίρα μενοντι, και ει μαλα τις 
 πολεμιζοι. Ι. 318. 2. αϊ κε θανής, και μοΊραν 
 αναπλησης βιοτοιο. Δ. 170. Syn. Κλήρος, 
 μέρος. 2. ειμαρμένη, πεπρωμένη, μορος, μορ• 
 σιμον, ανάγκη, θάνατος, τό καθήκον. 3. κατά 
 τό προσήκοι>. Ερ. Αργαλεα, άίδηλος, αεικε- 
 λιος, αμειλιχος, αφυκτος, ανίκητος, ατροπος 
 αρραγής, δυσηλακατος, δυσμορος, δυσωνυμος 
 κραταιά, λενγαλεα, οικτρά, ολοη, πυλνστονος,, 
 πολνπονος, πίκρα, τελεσφόρος, χαλεπή, παν' 
 δαματειρα, πολντροπος. Phr. Περ«ωσι' αφνκ- 
 τά τε Μηδεα παντοδαπάν βουλάν Αδαμαντι- 
 ναις υφαίνεται Κερκισιν Αϊσα. Soph. fr. 
 Phsedr. i. Μοίρα λινοκλωστου δεσποτις ηλα- 
 κατας. Ερ. ούτω γάρ μεροπων φέρεται βίος 
 άλλον επ' αλλφ Μοχθον έχων, ότι πάντες, 
 όσονς βροτεη τεκέ γαστήρ, Μοιριδιον κλωσ- 
 τήρος εδουλωθησαν ανάγκη. Νοηη. 
 
 ΜοΤραι, ων. αι. Parcae. the Fates, και Μοίρας 
 και Κήρας εγεινατο νηλεοποινονς,-Κλωθώ τε 
 Ααχεσίν τε, και Ατροπον, — Hes. θ. 217. Ερ 
 Αλεγειναι, απλανεες, βαρυφρονες, βαρεϊαι, μα- 
 κραίωνες, τριμορφοι. Phr. Αϊδαο θοαϊ κννες, 
 Αρ. γηραιοί κοραι. Lye. ανάγκης οιακοστρο- 
 
 
Μ Ο Λ 
 
 Μ Ο Ν 
 
 437 
 
 φοι. JEsch. Μοϊραι απειρεσιοι, Νυκτός φίλα 
 
 , τέκνα μέλαινης. Orph. Η. 58. 
 Μοιρηγενης. felici fato natus. born to a happy- 
 fate, ώ μακαρ Ατρείδη, μοιρηγενες, ολβιοδαι- 
 μον. Γ. 182. Syn. Ευδαίμων. 
 
 , Μοιρηγετης. dux fato datus. destined to be 
 
 j a leader, οί μουνοι πόλεων μοιρηγεται ηδε 
 •πάρεδροι. Apoll. 1. 1127. Syn. Λοχαγός, 
 ηγεμων. 
 
 Μοιρϊδϊΰς. fatalis- allotted, or exercised, by 
 fate, αλλ' ά μοιριδια τις δυνασις δεινά. Antig. 
 951. Syn. Έιμαρμενος, μοριμος. αισιμος. 
 
 Μοιρϊός,ά,όν. dividuus. divided, fern. Μοϊρϊς, 
 ϊδός. (Νκ. ΑΙ. 329.) half, μοιριαν περί τιμάν. 
 Fma.fr. Prosod. ρ. 46. 
 
 Μοιροκραντός. a Parcis decretus. decreed by 
 the Fates, μοιροκραντον ες ήμαρ. Choeph. 6 10. 
 
 ΜοιχαγρΧά. τα. pretium, quod mcechus de- 
 
 prehensus pcenasloco persolvere debet, the 
 
 penalty of adultery. — το και μοιχαγρι οφελ- 
 
 λει. θ. 332. 
 
 | Μοιχεία. Μοιχόσΰνη, Maneth. 4. 394. adul- 
 
 . terium. μοιχείας τ' αγαπώντας εν οις ύβρις, 
 
 , ου Κυπρις άρχει. ib. 495. Phr. Έυναι δε πα- 
 
 , ρατροποι ες κακοτάτ' α - θροαν εβαλον ποτι- 
 
 : Και τον ικοντ.— Pyth. 2. 65. 
 
 • Μοιχεί'ω. stupro, adulter sum. to seduce a 
 
 married woman. Μοιχενομαι. (Pallad. An. 
 
 ii. 409.) to play the adultress. Hence, Moi- 
 
 χευτός, ή, ov. {Man. 4. 350.) είτε μοιχευων 
 
 τις υμών εστίν, ος τις τυγχάνει. Αν. 794. 
 
 . Μοιχός, moechus. an adulterer, adj. Μοιχίκδς, 
 
 ή, ov. {Phocyl. 167.) comp. Μοιχοτρόπός. ή. 
 
 having the manners of a loose woman. 
 
 Thesm. 392. μοιχός γαρ ην τνχης άλονς, ταδ' 
 
 αντερεϊς προς αυτόν. Nub. 1079. Β. Syn. 
 
 Ταμοκλοπος. See Atlien. p. 568. γυναικών 
 
 λυμεών. Hipp. 1068. 
 
 Μολγδς, οϋ. 6. sensu obsc. Equit. 963. Br. 
 
 Μολεω. Μδλω, Μδλεδμαι. venio, vado. to 
 come ; to reach, ουποτ, ουποτ ηυχουν ξένους 
 μολεΐσθαι λογούς Ες ακοάν εμάν,— Prom. 689. 
 
 Μολι,β^ος, Μδλϊβδς. ό. Μόλιβδϊς. ή, Call. fr. 
 159. plumbum, lead. Hence, Μολϊβαχθής, 
 εός. weighty with lead, καθησ εδραία' και 
 γαρ, ει πέριξ σ έχει Τηκτός μόλυβδος, εξα- 
 ναστησω σ εγώ. Androm. 265. αργυρψ αν- 
 τομενη, μολιβος ως, ετραφετ αιχμή. Α. 237. 
 
 Μδλίς. adv. s. as ΜογΤζ. λαοί μεν ρα γέροντα 
 μόλις έχον ασχαλοωντα. Χ. 412. 
 
 Μόλϊων. Ν. Ρ. Λ. 322. 708. pi. ΜόλΙόνες. οι. 
 Olvmp. 10. 42. See Damm. ν. Μολιος. 
 
 Μολδβρδς. gulosus. a beggar; a glutton. π% 
 δή τονδε μολοβρον άγεις, αμεγαρτε συβώτα ; 
 ρ. 21 9. Syn. Επαίτης, πτωχός. — γαστριμαρ• 
 γος, αδηφάγος. 
 
 Μόλοθουρός. ό. nom. herbas. a plant ; perh. 
 the day-lily. — ποη γε μεν ΰψι τεθηλεν, Ο'ιη 
 περ μολοθουρος, ενισχνα δε καυλεα βάλλει. 
 Nic. ΑΙ. 146. ~ 
 
 Μολοσσοί, ών. οι. Epiri gens, a people of 
 Epirus ; so called from Molossus, son of 
 Pyrrhus and Andromache, adj. Μδλοσσΐδς, 
 α, όν. Androm. 1249. Μολοσσός. Prom. 825. 
 
 Μολοττικός κυων. a mastiff. Thesmoph. 416. 
 Β. See Geor. iii. 405. τάν Μολοσσών τίθε- 
 ται. Alcest. 597. 
 
 Μδλουρϊς, ίδός. η. animal locustse simile, a 
 sort of locust, αγρωσσων λειμώσι μολονρι- 
 δας, η βατραχΤδας. Nic. Th. 416. 
 
 Μόλουροι, ων. οΐ. serpentes quidam innoxii. 
 harmless snakes, ibid. 491. 
 
 Μολπαζω. canto, celebro. to sing. Hence, 
 Μολπαστής, ov. 6. (Theodorid. An. ii. 42.) 
 τι] φων$ μολπαζων. Ran. 382. Syn. Αει£ω, 
 αναμελπω, νμνεω. 
 
 Μολπάτίς, ίδός. ή. αϊ. Μολπηις. κερκίδα, τάν 
 ιστών μολπατιδα 1 , — Leon. Tar. An. i. 222. 
 
 Μολπή. cantilena, a song; a dance with sing- 
 ing, adv. Μολπηδόν. (Pers. 390.) τησι δε 
 Ήανσικαα λενκωλενοςηρχετομολπής. ζ. 101. 
 Syn. Ύμνος, ψδη, αοιδη, μελυ^δια. — το παιγ- 
 νιον. παίδια. Ερ. Αμβροσία, γλυκερά, ενφορ- 
 μιγξ, ευμουσος, ευκελαδος, ϊμεροφωνος, με- 
 λιτερπης, μειλίχια, φιλοθρηνος, φιλοπαιγμων, 
 Αιοληϊς, Ατθις, Αωρις. Phr. Λιγυρήσιν αγαλ- 
 λομενος φρένα μολπαΊς. Hom. καλλιχορου 
 κιθαρης μελιηδεα μολπην. Ερ. 
 
 Μόλνβδαινά, Μολιβδαινά. massa plumbea. a 
 plummet, ή δε, μολνβδαινη ικελη,ες βνσσον 
 ορονσεν. Ω. 80. 
 
 Μδλνβδόχυεω, Μδλι/3<5δχδεω. plumbum fun- 
 do. to melt lead, μολνβδοχοησαντας κυκλψ 
 περί τα σφύρα. Eccles. 1102. 
 
 Μολύνω, contamino. to stain ; defile ; per- 
 plex. {Pint. 310.) Hence, Μολννοπραγ μονεω. 
 to get into perplexing business. (Acharn. 
 381.) και κακόν εζοσδεις. απ' εμεϋ φνγε, μη 
 με μολνν\ις. Theoc. 20. 9. Syn. Κηλιδοω, 
 χραινω, καθνβριζω. αναφυρω. 
 
 Μομφή. η. querela, reprehensio. a complaint ; 
 blame, ηδη προς αυτόν, ώστε μοι μομφάς 
 εχειν. Phcen. 790. Syn. Μεμψις, κατηγορία, 
 καταγνωσις, επιμομφη. 
 
 Μόναμπυξ, Alcest. 434. Μόναμπνκός. uno 
 freno actus, a single, or riding, horse. Hence, 
 Μόναμπύκίά. η. horsemanship. (Olymp. 5. 
 13.) μοναμπυκον δε Μενελεως ψηχων δερην. 
 Helen. 1583. 
 
 Μονάζω, solus dego. to be alone, ενκαιρως 
 μονασασαν ιδών ΙΙροδικην, Ίκετευον. Rutin. 
 An. ii. 398. 
 
 Μοναρχία, monarchia. sole power, λαβών δε 
 χωράς παντελή μοναρχιαν. Antig. 1 163. Β. 
 Syn. Μονοκρατια. 
 
 Μόναρχός. Μουναρχός, Theog. 52. Μονάρχες, 
 Ναζ. 1. monarcha. one who has sole and 
 supreme authority. Hence, Μόναρχεω. to be 
 a sovereign. (Atken. 1.2.) τραχύς μον άρχος 
 ουδ' υπεύθυνος κρατεί. Prom. 325. ουδέ γαρ 
 εν πολεσιν Αιπτνχοι τυραννίδες Μιας αμεινο- 
 
 νες φερειν, κ. λ. Androm. 471, etc. Syn. 
 Μονοκρατωρ, βασιλεύς, κοιρανος. 
 
 1 The shuttle is made the songstress of 
 the loom, as Aristoph. calls it κερκϊς αοιδός, 
 Ran. 1316. and Virgil, argutus pecten, 2En. 
 vii. 14. 
 
438 
 
 Μ Ο Ν 
 
 Μονάς, άδδς. ή. subst. unitas. an unit. (Pallad. 
 An. ii. 424.) 2. adj. solitaria. single. So 
 ΜόνηΧς, ϊδ6ς.(Μαπ€ί/ι.4. 98.)2.μονάδ' αιώνα 
 διαζουσα, τον αεί. (Ion. a min. Trim.) Phoen. 
 1537. Syn. 1 . Ένας, ενοτης. 2. ερημιάς, μονή. 
 
 Μοναυλός. ο. tibia simplex, a flute of simple 
 construction, ό δ' άρπασας μοναυλον ενθνς 
 (πώς δοκεϊς;) Araros, Ath. 175. 
 
 Μονάχος, monachus. prop, leading a solitary 
 life, a monk, ει μονάχοι, τί τοσο'ιδε ; τοσοίδε 
 γε, πώς πάλι μοννοι ; Pallad. An. ii. 424. 
 Syn. Μοναστικός, μοναστης, οιοβιος, ασκητής. 
 
 Μόνερετης. remex unus. the only rower, or 
 passenger, μοννερετης επεβην, φόρτος οφει- 
 λόμενος. Philipp. An. ii. 229. 
 
 Μονή, ης. ή. mansio. abode ; lodging, ονχι 
 τροφής πάρα σοι χρ^,ζομεν, άλλα μονής. Lu- 
 cill. ib. 339. Syn. Έμμονη, διατριβή, σταθ- 
 μός. — ησυχία. 
 
 Μονήρης, soiitarius. Lye. 75.-2. μονήρης ναΰς, 
 et μονήρες πλοϊον. uniremis navis. a vessel, 
 with one bench of rowers. 
 
 Μονοήμερος, uno die durans. lasting a day. 
 και πολέμου τελετή μονοήμερος εζετελεσθη. 
 Batrach. ult. Syn. Μον^μερος, μονημεριος. 
 Epig. 
 
 Μόνιμος, stabilis. steady ; constant. — επιπο- 
 λος- En μόνιμος.— GEd. Τ. 1322. Br. Syn. 
 Βέβαιος, εδραϊος, απτως. 
 
 Μονϊός.(ΑηΗρ. Thess. An. ii. 125.) soiitarius. 
 living alone ; not in herds. See Μουν. ει δε κ 
 εγώ τοζοις μονιον δάκος, — Call. 3. 84. Syn. 
 Αγριος, ορεινός, ερημάϊος. 
 
 Μόνόβάμων, Ονος, Μδνδ^ουπδς, ου. δ η. Sim- 
 mias, An. i. 207. Μ.ονοζϋγτ)ς, εός, Μονοζυζ, 
 υγός. δ ή. Eugen. An. ii. 453. Pers. 137. Mo- 
 ναζωστός, Μόνοικητός. Hermesian. Ath. 597. 
 Lycoph. 960. ΜδνοκλΤνδς. Μονολεχ^ς. Phi- 
 lodem. An. ii. 79. Jac. Rufin. An. ii. 396. 
 Μδνδλί^κυθδς, Posidipp. ib. 50. Μδνοπελμδς, 
 Phanias, ib. 52. Μδνοποϋς, Eryc. ibid. 297. 
 Μονοσηχος, Lucill. ib. 332. ΜδνοσΓορθυγξ, 
 γγος. Zonas, ib. 80. Μονοσύλλαβος, Herodic. 
 ib. 65. Μόνότράπεζδς, Iph. T. 949. Movou- 
 άτος, Ep. άδ. 77. all adjectives compounded 
 
 of μόνος. 
 Μονογενής. Μόνόγενειά, Mouvoy. Hes. θ. 4:26. 
 
 Orph. Η. 28. unigenitus. the only born ; 
 
 well-beloved, γεγώτ αδελφής, μονογενούς 
 
 αφ' αίματος. Helen. 1701. 
 Μδνογλ^νδς, Lye. 659. Μδνδ^ερκΓ^ς. Μονομ- 
 
 μάτδς, Alc&. Mess. An. i. 490. qui uno 
 
 oculo videt. one-eyed, θητευω Κυκλωπι-Ύψ 
 
 μονοδερκτα. Cycl. 78. Syn. Μονωψ, μουνωψ, 
 
 ετεροφθαλμος. 
 Μόνοδους. unicum habens dentem. with a 
 
 single tooth. Prom. 796. 
 Μδνοδροπος. unum truncum habens. with 
 
 one stem. Κριτές ov τοκοφόροι τεγεϊ - ΐίαρ- 
 
 νασσιφ καθεσσαν - το μονοδροπον φυτον. 
 
 Pyth. 5. 54. 
 Μονοκλαυτδς — θρήνος " nenia cum unius tan- 
 
 tum lacrymis decantata." Blomf. μονοκλαυ- 
 
 τον έχων θρήνον αδελφής, (having only a 
 
 Μ Ο Ν 
 
 sister to weep when his dirge is sung.) Sept. 
 
 Th. 1067. 
 Μδνδκοιτεω. solus cubo. to lie alone, μονοκοι- 
 
 τοϋμεν δια τάς στρατιάς, και θήμετερον μεν 
 
 εάτε. Lysist. 592. 
 Μδνο/ορ^πΐς. qui unicam crepidam habet. with 
 
 one slipper, τον μονοκρηπϊδα πάντως. Pyth. 
 
 4. 133. Syn. ΜονοπεοΊλος, μονοσανδαλος. 
 Μδνδκωπδς. unico remo inter navigandum 
 
 utens. with a single oar. — ειλ' Αχαιών- Mo- 
 
 νοκωπος ανήρ — Helen. 1 138. 
 Μονολεων. leo soiitarius. the lion, that prowls 
 
 alone, μουνολεων, και oV) κεκακωμ'ενος αθρόα 
 
 γυϊα. Leon. Alex. An. ii. 192. 
 Μδνδμαχεω. singulari certamine pugno. to 
 
 fight in single combat, adj. Μονομάχος, δ ή. 
 
 (Phoen. 1320.) αισχιστα, χωρίς μονομαχεϊν 
 
 παντός στρατού, ib. 1236. 
 Μονόμητωρ.ό ή. privatus matre. bereaved of 
 
 a mother, μονοματορος οδυρμοϊς εμοϊς. ibid. 
 
 1533. 
 Μδνδπαις. filius unicus. an only child, ψχετ 
 
 εν δομοισι - Μονοπαις' — Alcest. 908. 
 Μδνδπεπλδς. peplo uno tantum indutus. with 
 
 one garment, λεχη δε φίλια μονοπεπλος - 
 
 Αιποϋσα, — Hec. 932. Syn. Μονοειμων, μονο- 
 
 στολος, οιοχιτων. 
 Μονόπωλός. qui aut qua? unico equo inve- 
 
 hitur. drawn by one horse, μονοπωλονεςαώ. 
 
 Orest. 1007. Syn. Μονιππος. 
 Μόνορρυθμός. δ ή. uni families accommodatus. 
 
 παρεσπν οικεϊν και μονορρυθμους δόμους, (α 
 
 house to yourselves.) iEsch. Suppl. 968. 
 Μδνδς. Ion. Μοννός. Dor. Μώνός. solus, alone ; 
 
 only, θερσιτης δ' ετι μοΰνος αμετροεπής εκο- 
 
 λωα. Β. 212. — δστε πιεϊν Ααματερα μώνος 
 
 επεισεν. Call. 4. 8. ημίθεων, ως φαντι, μονω- 
 
 τατος' ουτ Αγαμέμνων Ύοϋτ επαθ', ουτ' 
 
 Αίας δ μέγας, — Theoc. 15. 37. Syn. ΟΤος, 
 
 εις. μονήρης. 
 Μόνόσ'ιτεω. Μόνοφάγ'εω, Antiph. Ath. 8. sine 
 
 conviva vescor. to eat alone, επάν ιδιωτην 
 
 άνδρα μονοσιτουντ ιδης. Alex. Ath. 47. 
 Μονοσκ^πτρος. Μόνο-φηφός. s. s. as Μοναρχος. 
 
 μονοψηφοισι νευμασιν σεθεν, Μονοσκηπ- 
 
 τροισι δ' εν θρονοις χρέος Παν επικραινεις* — 
 
 iEsch. Suppl. 379. 
 ΜόνοστΧβης. solus iter faciens. journeying 
 
 alone, ει ζνν λοχιταις, είτε και μονοστιβή ; 
 
 Choeph. 766. 
 Μδι/οστ-δλδς. solus, desertus. alone; left alone. 
 
 νέος εγώ, πάτερ, λειπομαι φιλάς Μονοστόλός 
 
 τε ματρός• — Alcest. 410. 
 Μονότεκνός. cui unicus filius est. with an only 
 
 child, διογενεϊ κορψ, μονοτεκνου Προκνης. 
 
 Here. F. 1021. 
 Μόνοτρόπός. qui vitam solitariam degit. of 
 
 lonely habits, βοτήρά τ αμφι μονοτροπον 
 
 νεανιαν. Androm. 281. 
 Μδνδ^αγδς. qui epulatur solus, eating alone. 
 
 superl. Att. μόνόφάγιστάτός. ερρ' ες κόρακας, 
 
 μονοφάγε, και τοιχωρυχε. Ameips. Ath. 8. 
 
 κννών απάντων άνδρα μονοφαγιστατον . Vesp. 
 
 9J8. 
 
Μ Ο Ρ 
 
 Μδνδφρονρδς. qui solus custodit. the sole 
 guardian, γαίας μονοφρουρον ερκος. Agam. 
 248. Β. 
 
 Μονυφρων. singularis sententise. singular in 
 opinion, διχα δ' άλλων μονοφρων ει-μι — ib. 
 732. 
 
 Μδνοχηλος. s. as Μωννζ. — μονοχαλα δ' νπδ 
 σφύρα. Iph. Α. 226. 
 
 ψονοψηφος. 6 ή. unius sufFragii. having the 
 only vote, or, absolute disposal. See Mojo- 
 σκηπτρος. 
 
 Μδνδω, Μουνδω. solum relinquo; destituo. to 
 leave alone, or, destitute ; to forsake, δβιδω, 
 μή τι παθν,σιν ενι Τρωεσσι μονωθείς. Λ. 470. 
 ώδε γάρ ήμετερην γενεήν μοννωσε Κρονιων. 
 π. 117. Syn. Απολείπω. 
 Μονψδϊω. solus canticum recito. to sing 
 alone ; or, to sing a Μονωδία. {Ran. 849.) 
 ώ 'γαθ', εασόν με μονψδήσαι. Thesm. 1076. 
 Β. Syn. θρηνεω, μονοθρηνίω. 
 Μδνωψ, Call. fr. 76. poet. Μουι^ωψ. s. s. as 
 Μδνογλ?]νδς. Γρύπας φυλαζαι, τον τε μον- 
 νώπα στρατόν. Prom. 802. Ρ. 
 Μδρεα, ας. ή. Ion. Μορεη. morus, arbor, a 
 mulberry tree, και μορεης, r) παισι πελει μει- 
 
 1 λιγμα νεοισι. Nic. fr. 8. ^Υ^.Συκαμινος. q. v. 
 
 ' Μορεω. sorte, v. fato, distribuo. to decree. 2. 
 per/, pass. Μεμδρημαι. sortitus sum, fatum 
 
 • mini est. I have allotted to me. αλλ' ή y 
 
 1 εμπεδον αιεν αμειβομένη μεμορηται. Apoll. 1. 
 646. ηρ'ιον οικήσει το μεμορμενον' — Alex. 
 Mt. An. i. 420. 
 
 ΊΜορΐα, for Μωρϊά. ή. stultitia. foolishness. 
 τεκνον αναιδειης, αμαθέστατε, θρέμμα μοριης. 
 
 | Pallad. An. ii. 419. 
 
 ' Μδρϊαι, ών. αϊ. olivae Minervae sacrse. olive 
 trees at Athens, sacred to Minerva. Hence, 
 
 ' Ζευς Μάριος, Jove, guardian of the mulberry 
 trees. {(Ed. C. 705. Br.) αλλ' εις ΑκαδημΊαν 
 
 1 κατιών, υπό ταϊς μοριαις αποθρεξεις. Nub. 
 
 1001. 
 Μδρϊον. το. particula. a part ; portion, or 
 
 1 share, adj. Μδρϊδς, a, δν. that of which one 
 
 ! has, or ought to have, a share. {Tymnes, 
 An. i. 506.) μεγ' ανάλωσας ψυχής μόρων. 
 Androm. 539. 
 ΜδρΊμος, Μορσίμδς, 11.0.613. fatalis. fatal; 
 fated, τονδε κατακτεινυ" μοριμον δε οι εστ 
 αλεασθαι. Υ. 302. Syn. Αισιμος, ειμαρμενος, 
 μοιριδιος. 
 
 Μορμδλνκεϊδν.το. larva. 2. spectrum, an ob- 
 ject of terror ; such as are conjured up in 
 most countries, but varied by the degrees of 
 ignorance and superstition; in some, a de- 
 mon ; in others, a ghost. — και προσέτι Mo- 
 λοττικονς-Ύρεφουσι, μορμολνκεϊα τοΊς μοι- 
 χοΐς, κυνας. Thesm. 416. Br. See Μορμώ. 
 Syn. Φοβητρον, φάσμα. 
 
 {Μορμολυττομαι. Μορμυσσομαι, Call. 3. 70. 
 terrifico. to frighten, ταντι λέγουσα μορμο- 
 λνττεσθαι δοκείς. Αν. 1245. Syn. Εκπλήττω, 
 εκφοβώ. 
 Μορμδρωπδς. terrificus. of frightful aspect. 
 οφρυς έχοντα και λόφους, δεϊν αττα μορμο- 
 
 Μ Ο 
 
 439 
 
 ρωπά. Ran. 925. Br. Syn. Καταπληκτικός, 
 φοβερός. 
 
 Μορμϋλδς. Μορμυρδς, Than. An. ii. 54. piscis 
 quid, marinus. aspecies offish, μορμυλος αιγι- 
 αλευς κακός ιχθύς, ουδεποτ εσθλός. Ath. 7. 
 
 Μορμϋρω. murmuro. to make a gushing sound. 
 αφρψ μορμυρων ρεεν ασπετος' ουδέ τις άλλος. 
 Σ. 403. 
 
 Μορμώ, δδς, contr. ους. ή. Μορμων. 6. s. s. as 
 Μορμδλνκεϊδν. αμφιθες' ουκ αξώ τυ, τεκνον' 
 μορμώ, δακνει Ιππος. Theoc. 15. 40. αλλ' 
 αντιβολώ σ , απενεγκ εμού τον Μορμονα. 
 Acharn. 582. 
 
 Μορμωτδς. terribilis. terrific, φλεξας, τον ωδι- 
 νοντα μορμωτόν λοχον. Lye. 342. 
 
 Μδρδεις. fatalis. 2. curiose elaboratus in 
 partes, deadly. 2. separately arranged. 2. 
 τριγληνα, μοροεντα' χάρις δ' απελαμπετο 
 πολλή. Ε. 184. 
 
 Μδρδν. το. morum. a mulberry, ανήρ δ' εκεί- 
 νος ήν πεπαιτερος μόρων. iEsch. Phryxin. 
 
 Μορος. ό. fatum, mors, fate; death, εν νυ τοι 
 οΊδα και αυτός, ο μοι μορος ενθαδ' ολεσθαι. 
 Τ. 421. Syn. ΜοΤρα, θάνατος, οδύνη, πόνος. 
 Ερ. Αίνος, άθλιος, αργαλεος, αλεγεινος, α'ιμα- 
 τηφορος, αυτοκελευστος, βροχιος, δνσκλεης, 
 δεινός, δολοεις, λνγρος, κακοχαρτος, παμ- 
 φθαρτος, κλυτος, στονοεις, ταχύς, ωκυπετης, 
 αιφνίδιος, απροσδόκητος, θανάσιμος. 
 
 Μδρυσσω. inquino ; fcedo. to soil ; defile. See 
 ΜΧαινω. ρωγαλεα, ρυποωντα, κακψ μεμορυγ- 
 μενα καπνψ. ν. 435. 
 
 Μορ^αω. exprimo, adumbro. to represent, a 
 δ' εικών μορφα και μεγαλοφροσυναν. Nossis, 
 An. i. 195. 
 
 Μορφή. ή. Μόρφωμα, το, Helen. 15. forma; 
 statura. form ; figure, or shape. Hence, adj. 
 Μορφηεις, εσσά, εν. finely-formed ; hand- 
 some. {Isthm. 7. 30.) Μορ^ωτρΐα. η. an 
 enchantress ; one, who changes the shape. 
 {Troad. 437.) σοι δ' ενι μεν μορφή επεων, 
 ενι δε φρένες εσθλα'ι. λ. 366. Syn. Έΐδος, 
 ιδέα, τύπος, σχήμα. Ερ. Γεραρα, επηρατος, 
 ερατη, ενκλεης, ευμεγέθης, ερικϋδης, θεοειδης, 
 θεια, θεσπεσιη, θεοπλαστος, ζαθεη, βροτοειδης, 
 πολυπενθης, χαριεσσα. — άγνωστος, δασυθριξ, 
 ερευθαλεη, ειαρινη, δυσερως, δολοπλοκος, κρο- 
 κοπεπλος, πολυειδης, πυκινοθριζ, σμερδαλεα. 
 
 Μορφνδς. obscurus. dark ; deadly, μορφνον, 
 θηρητήρ' δν και περκνόν καλεουσιν. Ω. 316. 
 Syn. Σκοτεινός, μέλας, φονιος, άρπαξ. 
 
 Μδσυν, Μοσσϋν. δ. turris lignea. a wooden 
 house; a wigwam. Hence, an old tribe in 
 Cappadocia were, Μοσσϋνοικοι. {Apoll. 2. 
 1016. See Xenoph. Anab. 1. v.) αντάρ εν 
 νψιστψ βασιλεύς μοσσϋνι θαασσων. Apoll 2. 
 1027. Syn. Πύργος, επαλζις, οικία ζνλινη. 
 
 Μδσυχλδς. δ. mons Lemni. a mount in Lem- 
 nos ; where was supposed to be the smithy 
 of Vulcan, ή Σαου ηε Μοσυχλον, δτ αμφ' 
 ελαταισι μακεδνάΐς Αγραυλοι ψνχωσι, λελοι- 
 πότες έργα νομηων. Nic. Th. 472. 
 Μοσχειος, Leon. Tar. An. i. 233. Μοσχΐδς, α, 
 ov. vitulinus. of a calf, or heifer ; young ; 
 
440 
 
 ΜΟΥ 
 
 ΜΟΥ 
 
 tender. — £κ κανοΰ δ' ελών- Αίγισθος ορθήν 
 σφαγίδα, μοσχιαν τρίχα -Τεμών, εφ' άγνον 
 πυρ εθηκε δεξιφ. Eur. Elec. 810. 
 
 Μοσχηδόν. adv.propr. vituli, inde, pueri more, 
 like a young animal, or child, η δ γε καΐ θη- 
 λής άτε δή βρέφος εμπελαοιτο Αρτιγενές, 
 μαστού δε ποτ'ον μοσχηδόν αμελγοι. Nic. 
 Alex. 356. 
 
 Μοσχϊον. vitulus. a calf, θαρσεω. βάλλε κατωθε 
 τά μοσχ'ια' τάς yap ελαιας. Theoc. 4. 44. 
 
 Μόσχος, ό. vitulus. the young of man; beast, 
 or shrub. 1. a child ; 2. a calf; 3. a tender 
 branch, or shoot. The dimin. Μοσχίδϊον is 
 used in this last signif. Acharn. 995. as Μόσ- 
 χος is, Nic. Ther. 73. Μόσχος seems to be 
 adj. for, young, flexible, //. Λ. 106, άδυ δε 
 χώ μόσχος γαρυεται, άδν δε χα βώς. Theoc. 
 8. 77. Syn. 2. Ααμαλη, πορτις, πορταζ. Ερ. 
 Αδμητος, εριμϋκος, ειαρινος, θαλεθων, νεοθη- 
 λης, κεροεις, κεραελκης. ουριθρεπτος, άπαλος. 
 
 Μουναξ. adv. singulariter. singly; apart from 
 others, μουνάξ ορχησασθαι, επε'ι σφισιν οντις 
 εριζεν. θ. 372. 
 
 Μουνΐος. poet, for Μδνϊδς. See Jacobs on 
 Leon. Tar. T. vii. p. 64. 
 
 Μουνογάμδς. quisemel duxit uxorem. married 
 but once, μοννογαμος θνησκω, δέκα δ' εν 
 ζωοΖσιν ετι ζώ. Ερ. άδ. 641. 
 
 Μουνδγενης, εος. δ η. Ερ. άδεσπ. 677. fern. 
 Μοννδγϊνειά. poet, for MoVoy. q. v. μοννο- 
 γενεια θεά — Proserpine. — Orph. Η. 28. 2. 
 
 Μοννογληνος, ου. δ η. poet, for Μονογλ. τις 
 τοδε μοννογληνος άπαν δωμησατο Κυκλωψ ; 
 Antip. Sid. An. ii. 20. 
 
 Μοννδκϊλης. qui uno tantum equo utitur. one 
 who rides a race, τεθριππψ μεν άπαξ, μον- 
 νοκελητι δε δις. Ερ. άδ". 118. 
 
 Μοννδλεχης. qui solus cubat. lying alone, και 
 την μοννολεχή σείο διαζνγιαν. Rufin. An. ii. 
 396. 
 
 Μουνδλεων. See MoVoX. 
 
 Μουνδπάλης, εδς. qui in lucta decertat. 
 wrestling, μοννοπαλης νικώ δις Ολυμπία 
 Πνθιά τ άνδρας. Ερ. άδ. 626. 
 
 Μοννδρνχδς, η, ον. unam aciem habens. epith. 
 of a hoe. σφνραν, και δαπέδων μουνορυχαν 
 ορνγα. Phan. An. ii. 53. 
 
 Μοννδτδκδς, for Μδνδτδκδς. fetum unum pa- 
 riens. bearing but one. η δε κε μουνοτόκος, 
 διδνματόκος αϊφα -γένοιτο. Call. ii. 54. 
 
 ΜουννχΧά. portus Atticae. one of the ports at 
 Athens, so called from Μούι/ΰχος, an ancient 
 king. Diana was also Μονννχϊά, Ion. -η. 
 {Call. 3. 259.) and the Attic month, in which 
 her festival was held, Μουνϋχίων. Αν. 1047. 
 Μοννϋχου δ' ακταϊσιν εκδη-σαντο πλεκτάς 
 πεισμάτων αρ-χας, — Hippol. 758. 
 
 Μονσα. Musa. 2. carmen, cantus. a Muse. 2. 
 poetry ; a song, και Μοϋσα βαρυβρομος αυ- 
 λών. Nub. 312. αγρονομον μέλπεις μονσαν 
 ερημολαλος. Meleag. 111. Syn. 2. Αοιδη, 
 μέλος, σοφία. Phr. 1. Ω ποτνια Μοϊσα, ματερ- 
 Άμετερα — Nem.3.1,Oia /coup?? ΐίιμπλη'ίας. — 
 See Isthm, 2. 9. 
 
 Μοΰσαι, ών. αι. Musae. the Muses, εσπετε νυν 
 μοι, Μουσαι, ολύμπια δωματ εχουσαι. Β. 
 484. Syn. Ώιεριδες, Έλικωνιαδες, Ολυμπιάδες. 
 Έρ/Αγναι, αγλαοθρονοι, έλικωπιδες, ηπιοδω- 
 ροι, ερατειναι, ενφωνοι, ενλυροι, ήδνμελεΤς, 
 ηϋκομοι, μειλιχιαι, μελιπνοοι, ερασιπλοκαμοι, 
 χρνσαμπυκες, ιοστεφανοι, καλλιπλοκαμοι, 
 λιγειαι, λιγνφθογγοι. Ίεραι, ουράνιοι, πολυ- 
 ϊδμονες, ποτνιαι, βαθυκολποι, φιλομειδεΊς, 
 φιλοπαίγμονες, φιλαυλοι, Βωκολικαι. Phr. 
 Βαθνζωνοι κοραι χρυσοπεπλου Μνημοσύνης. 
 Έλικωνιαι παρθένοι. Pind. Ήυμφαι Καστα- 
 λιδες Παρνασιον άϊπος εχοισαι. Theoc. See 
 Nem. 5. 40. Hes. θεογ. 36. Orph. Η. 75. 
 
 ΜουσαγέΥας. ό. Dor. for Μουσηγε'της. Mu- 
 sarum ductor. leader of the Muses, ό Μου- 
 σαγετας με καλεί χορενσαι. Vina. fr. inc. 65. 
 
 Μουσαίος. Musaeus. the ancient bard of 
 Greece. Μουσαίος δ' εξακεσε/ς τε νόσων, και 
 χρησμούς' 'Ησίοδος δε. Ran. 1033. Β. 
 
 Μονσεϊδν. το. "locus, 1. ubi Musis aliquis 
 vacat ; 2. ubi aves cantus exercent." Musgr. 
 a place for study; or, for song. 2. χελιδόνων 
 μουσεία, λωβηται τέχνης. Ran. 93. See Helen. 
 173. 1114. 
 
 Μουσειος, α, δν. et δ η. ad Musas pertinens. 
 frequented by, or pertaining to, the Muses. 
 Πιερία Μουσείος έδρα, "Σεμνά κλιτυς Ολύμ- 
 που. Bacch. 408. 
 
 Μουσιζομαι. canto, to sing ; to chaunt. αχαριν 
 κελαδον μουσιζομενος. Cycl. 487. Syn. Ava- 
 μελπω, ανταδω. 
 
 Μουσικός, ή, δν. musicus. belonging to the 
 Muses, or liberal arts. Μουσικοί/ διδάσκει, 
 i. e. ποιητήν άποδε'ικνυσι, po'etam reddit. 
 makes a poet of him. (Eur. Sthenob.fr. 8.) 
 Μουσική, sc. τέχνη, music ; poetry. (Olymp. 
 1. 22.) εργαζΐ]' και μαν προτερον ποκα μου- 
 σικός ησθα. Theoc. 10. 23. Syn. Μουσειος, 
 εμμουσος, τερπνός. 
 
 Μουσδγενης, Μουσδπάτωρ. epith. of Homer. 
 Anac. fr. 85. Fisch. Μουσδδδμος, Onest. An. 
 ii. 290. Μουσδμάνης. epith. of the τέττι%. 
 Thea?tet. Schol. An. ii. 514. Μονσομαντΐς. 
 Αν. 276. Μουσομίττωρ, ορός. η. epith. of Me 
 mory. Prom. 470. Μουσοποιος, οϋ. ό ή. ; 
 composer of Poetry ; employed in poetical 
 composition. Theoc. Ep. 20. Hipp. 1428. 
 Μουσοττολος. a votary of the Muses ; poeti- 
 cal. Phcen. 1522. Μούστος. Man. 5. 143, 
 Μουσοπροσωπος. Philodem. An. ii. 79. Jac. 
 Μουσοφθαρτδς. Lye. 832. compound adjec- 
 tives, from Μοΰσαι. 
 
 Μουσο7τοιεω. carmina compono. to write 
 poetry, ουδέν δρώντας βοσκουσ αργούς, δτι 
 ταύτας μου σ οποίον σ ιν. Nub. 333. SYN.'Pa- 
 ■ψφδεω, εγκωμιαζο). 
 
 Μονσδφϊλϊ)ς, εδς. δ ή. Musis amicus, dear to 
 the Muses. Epigr. 
 
 Μουσδχάρης. Musis gaudens. fond of poetry. 
 τέρπεται ημετερψ μονσοχαρεΧ βιοτω. Qu. 
 Msec. An. ii. 220. Jac. 
 
 Μουσοω. modulis musicis exorno. 2. doceo. 
 to set to Music. 2. to instruct in poetry 
 
ΜΥΓ 
 
 Μ Υ θ 
 
 441 
 
 πολλούς ακονσασ , ου μεμονσωμαι κακώς. 
 Lysist. 1127. Β. Syn. Έκμονσοω, διδάσκω, 
 παιδεύω, ασκεω. 
 Μοχθεω. //. Κ. 106. Μοχθιζω. laboro. to toil ; 
 to be in trouble, verbal. Μοχθητεος. (Here. 
 F. 1251.) ελκε'Ί μοχθιζοντα κακφ ολοοφρονος 
 νδρου. Β. 723. Syn. Κακοπαθεω, ταλαιπωρεω, 
 μογεω. Phr. Ουκ αν δνναιο μη καμών ενδαι- 
 μονείν' Αισχροί/ τε μοχθεΊν μη θελειν νεανιαν. 
 Eur. fr. Cress. 3. 
 Μοχθημά. το. Μόχθος, δ, (Ed. C. 437. Br. 
 labor, aerumna. labour; enterprise; distress. 
 τα πάντα Χνει τοντ έπος μοχθηματα. ibid. 
 1616. Syn. Κόπος, κάματος. — ατυχία, ανία. 
 Ερ. Αμήχανος, αργαλεος, αελπτος, βαρνπεν- 
 θης, βαρνπημων, πολυτλητος, στονοεις, στυ- 
 γερός, δυστηνος. 
 Μοχθηρία, ας. η. improbitas. wickedness, ονό- 
 ματι περιπεττουσι την μοχθηριαν. Plut. 159. 
 Syn. Κακία, ατασθαλία, αδικία, ασέλγεια, 
 ανομημα, ύβρις. 
 
 Μοχθηρός. calamitosus,malus. wretched ; bad. 
 ώ πολλ' εγώ μοχθηρός, ώ πικρός θεοϊς. Philoc. 
 257. Syn. Αθλιος, αχθεινος, καματηρος — 7Γ0- 
 νηρος, κακός, φαύλος, πλημμελής. 
 Μοχλεύω. Μοχλϊω, II. Μ. 259. vecte rnoveo. 
 . to move with a lever. Hence, Μοχλεντής, οϋ. 
 ό. one who puts in motion, stirs up. θα- 
 λάσσης αγρών μοχλευτήν. (i. e. Neptune.) 
 Nub. 568. σκάπτει, μοχλεύει θυρετρα' κάκ- 
 \ βαλών σταθμά. Here. F. 999. Syn. Ανα- 
 μοχλεύω, κινεω (δια μοχλών.) 
 ϊΜοχλός, ου. 6. vectis, obex, a lever, a bar, or 
 ill bolt, όστις τολμησειεν εμοι συν μοχλον αει- 
 il.ll ρας. ι. 332. Syn. Οχευς, αναφορευς, εμβολον, 
 ,)( κλεϊθρον, επιβλης. Ερ. Αρρηκτος, ελα'ίνος. 
 ρ,ιΛΙοψος, ου. ό. Ν. P. two celebrated augurs 
 ι-• had this name ; 1. a son of Ampycus; 2. a 
 jjJJ grandson of Tiresias. 1 . ηλυθε δ αν Μοψος 
 Ύιταρησιος, ον περί πάντων- Αητοϊδης εδι- 
 ϊ,ί δαζε θεοπροπιας οιωνών. Apoll. 1. 65. — Μο- 
 Α,\.,•φον τε δαημονα μαντοσυναων. ib. 80. 
 •iL VI οψοψ, obsol. οπός. ό. Ν. P. some one of great 
 •if antiquity; from whom Attica was called Mo- 
 le•• ψοπΐα, Call. fr. 351. Agath. An. iii. 64. and 
 m the inhabitants, Μοψοττίοι and Μοψδττειοί, 
 ical Paul. Sil. ib. 90. Lye. 1339. See also Ov. 
 28." Metam. vi. 423. κραινων άπασης Μοψοπος 
 eii-i ναυαρχιας. Lye. 733. 
 
 Λ.ναγρά. η. muscipula. a mouse-trap. Tull. 
 Gem. An. ii. 281. Syn. Ανδικτης. 
 Λναγρος. qui mures capiat. 2. innoxii ser- 
 pentis genus. 3. herbee nomen. a rat-catcher. 
 IS. a harmless kind of snake. 3. a plant. 2. 
 -[οΰς ελοπας λιβυας τε πολνστεφ'εας τε μυα- 
 pff. γροϋς. Nic. Th. 490. 
 
 Ανάω. labia contraho. to make a wry mouth. 
 
 ανται, τι μοι μνάτε, κάνανευετε ; Lysist. 125. 
 
 ψϋγαλεη, Μΰγάλη. mus araneus. a little ani- 
 
 art 
 
 occ: 
 
 ' mal, whose bite was thought to be venom- 
 ous, μυγαλεην, τροχιτ/σιν ενιθνησκονσαν 
 άμαζης. Nic. Ther. 816. δύναται παρ ΰμϊν 
 μυγαλή, παρ' εμοι δε γ' ον. Ath. 7. 
 Ανγδων, δνος. ό. II. Γ. 186. rex Phrygise ma- 
 
 joris. an ancient k. of Phrygia; from whom 
 that country, as well as part of Macedonia, 
 was called ΜνγδόνΊη, Sibyl. 1. 7. λαοΰςΟ-ρΓ/ος, 
 και Μνγδονος αντιθεοιο. Γ. 186. 
 
 Μνδαζομαι. aversor. to dislike ; be disgusted 
 with, αντάρ ό νανσιοεις άλιην εμνδαζατο δαΐ- 
 τα. Nic.Al.482. $ΥΝ.Αποστυγεω,μυσαττομαι. 
 
 Μϋδαινω. putrefacio nimio madore. 2. humec- 
 to. to cause putrescence by moisture. 2. to 
 moisten, ήρι δε μυδηνας τοδε φαρμακον, ηντ 
 αλοιφή. Apoll. 3. 1042. §ΥΝ.Κατασηπω.βρεχω. 
 
 Μνδαλεός. Μνδάλόεις, Strata, An. η. 375. ma- 
 didus. moist ; mouldy, χρώτά τε μνδαλεον 
 θειη, κατά θ' αίματα δευση. Hes. ε. 554. Syn. 
 Καθυγρος, διάβροχος, αηδής, μνδοεις. 
 
 Μνδάω. madeo. to be wet; damp, or mouldy. 
 — πϋθεσκε γαρ ενδοθι σάρκας Ιός αφαρ, μυ- 
 δοωσα δ' από χροός ερρεεν άχνη. Apoll. 4. 
 1529. Syn. Νοπαω, διαινομαι, σηπομαι. 
 
 Μνδός. ό. virosus humor, moisture ; dampness; 
 rottenness, adj. Μνδόεις. (A^'c.Th. 361.) ιφση- 
 πομενον δε μνδφ εκρηγννται ερφος. ib. ΑΙ. 248. 
 
 Μ'υδροκτνπεω. candentem ferri massani mal- 
 leo tundo. to hammer as a smith. κορυφαΧς 
 δ' εν ακραις ημενος μνδροκτνπεϊ-'Ή,φαιστος,— 
 Prom. 366. Syn. Χαλκεύω, εγχαλκενω, σφν- 
 ρηλατεω. 
 
 Μνδροκτυπδς. faber ferrarius. a blacksmith. 
 μυδροκτνπων μιμημ' νπερ κάρα βαλών. Here. 
 F. 992. Syn. Χαλκευς, σιδηροτεκτων. 
 
 Μύδρος, ferrum ignitum. a heated mass of 
 iron, or stone. Some ancients believed the 
 Sun to consist of such a mass ; whence Eurip. 
 calls it, λαμπρός μύδρος, Sisyph. fr. 1. 35. 
 and, βώλος, Orest. 975. — επ' ακμοσι δ' Ή- 
 φαιστοιο -'Έσταοτας περί μυδρον' -CdM. 3. 49. 
 ημεν δ' έτοιμοι και μνδρονς αιρειν χεροϊν. 
 Antig. 270. 
 
 Μϋδων. ό. Ν. Ρ. II. Ε. 580. Φ. 209. 
 
 Μϋελόεις. medulla repletus. full of marrow. 
 εγκατά τε, σάρκας τε, και οστεα μυελοεντα. 
 ι. 293. Syn. Μυελώδης, μϋελινος, Epig. 
 
 Μυελός, ό 1 . medulla, marrow, ο τε γάρ νεαρός 
 μνελός στέρνων. (Anap.} Agam. 76. See 
 Hippol. 255. μΰελόν dlov εδεσκε, και οιών 
 πιονα δημον. Χ. 50 1 . See Od . β. 289. Syn. 
 Έντεριωνη. 
 
 Μΰεω. instituo in sacris. to initiate, δεϊ γάρ 
 μυηθήναί με, πριν τεθνηκεναι. Pac. 373. Syn. 
 Μυσταγωγίω, οργιάζω, καταρχομαι, τελεω. 
 
 Μνζω. musso. to grumble, a. μν, μν. b. τ'ι 
 μυζεις ; πάντα πεποιηται καλώς. Thesm. 
 238. Syn. Μυχθιζω, αναμυχθιζω, στενάζω, 
 βρενθυομαι. 
 Μυθεομαι, II. Η. 76. Μϋθιζω. Μνθόμαι. edico ; 
 loquor. to declare, tell, speak of. — πρέπει 
 λιμηρόν ερωτα-Μνθισδεν τα ματρι — Theoc. 
 
 1 The antepenult, is short ; but made long 
 in Homer, to suit its position in the verse. 
 It is clear that μνελόίΐς, like αθάνατος and 
 some other polysyllables, could not enter a 
 dactylic verse, unless the first syll. were used 
 
 3l 
 
442 
 
 Μ Υ Κ 
 
 10. idt. μνθεαι αχρααντον, απεχθανεαι δ' ετι 
 μάλλυν. /3.202. πάντες μνθεσκοντο πολυχρυ- 
 σον, πολυχαλκον. Σ. 289. Syn. Λέγω, αυδαω, 
 διαφημίζω, διηγεομαι. 
 
 Μϋθευω. fingo. to mention ; to represent, τις, 
 άρ','ός εμαΧσιμυθευεταιπαρά πηναις ; Ion. 1 96. 
 
 Μνθδλογευω. fabulor, loquor. to recite fables ; 
 to talk, η μ εφιλει τ' } εκομει re' τί τοι τάδε 
 μυθολογευω ; μ. 450. Syn. Μνθεομαι, μϋθο- 
 Χογεω, μνθοποιεω. 
 
 Μυθοπλάστης. Μϋθδλδγδς, Man. 4. 444. a 
 dealer in legends, or fiction, τον μυθοπλασ- 
 την εζνλακτησει γοον. Lye. 764. Syn. Μυθι- 
 κός, μνθωδης. — μυθοποιός. 
 
 Μϋθδς. δ. Μύθευμα, το, Man. 4. 448. verbum, 
 fabula. a word ; speech ; narrative ; fiction 1 . 
 ηπειλησεν μνθον, δ δη τετελεσμένος εστί. Α. 
 388. αλλ' οΧδα, μνθοις γ' ε'ί τι ττιστενειν 
 χριών. Trach. 67. Syn. Επος, λόγος, ρήμα, 
 βαζις, μυθολογία. Ερ. Ακριτος, αγαθός, απη- 
 μων, αμιλλητηρ, απειροκακος, αμοιβαίος, απα- 
 τηνωρ, αγηνωρ, αμεμφης, δολοπλοκος, ερωτο- 
 τοκος, εσθλος, ελεγχης, θϋμαλγης, θαρσαλεος, 
 θεοφραδης, θεοπνευστος, θεσπέσιος, θελζι- 
 φρων, δειμαλεος, κενεοφρων, ήπιος, μειλίχιος, 
 μαλακός, ουράνιος, πολυμήχανος, σαοφρων, 
 σοφός, σεμνοστομος, υπερφίαλος, υφιφρων, 
 φρενοθελγης, φίλιος, φρενοτερπης, χαλεπός, 
 νεμεσημων, δμογλωσσος, μελιφρο)ν, κενεαυ- 
 χης, παιηων, ποικίλος, δνσαγγελος, ωγυγιος. 
 αγανος, ήδυς, πεπνυμενος, ετητυμος, υγιής, 
 εναισιμος, ανω'ίστος, άσχετος, σύντομος, -ψευ- 
 δής, τορος. JEsch. 
 
 Μυϊά. ή. musca. a fly. — ώς δτε μητηρ-ΙΙαιδος 
 εεργει μυϊαν, — Δ. 131. Ερ. Αακνηρα, τανυ- 
 πτερυγος. 
 
 Μυιδσδβη. flagellum, quo muscas abigebant 
 servi. a fan, to drive away fiies. Hence, Mtn- 
 δσδβυς. δ η. driving flies away. {Paul. Sil. 
 An. iii. 92.) ΤΙερσαι δ' έχοντες μυιοσοβας 
 έστηκεσαν. Menand. Athen. 484. 
 
 Μϋκαω. ρ erf. μεμϋκά. aor. 2. εμϋκδν. mugio ; 
 boo. to bellow ; to low ; as beasts, to make a 
 loud creaking noise, αυτομαται δε πυλαι μύ- 
 κον ουρανού, ας έχον "Ώραι. Ε. 749. — αλλ' 
 αδινον μϋκωμεναι αμφιθεουσι -Μητέρας — κ. 
 413. Syn. Βρυχω, ηχεω, βοαω. 
 
 Μυκάλη, mons Prienes. a height on the bor- 
 ders of Lydia and Caria ; now M. Sanson. 
 Μαιάνδρου τε ροάς, Μυκάλης τ αιπεινά κα- 
 ρηνα. Β. 869. 
 
 Μνκάλησσδς. ή. urbs Bceotise. θεσπειαν, ΤραΧ- 
 άν τε, και ευρυχορον Μυκαλησσον. ib. 498. 
 
 Μϋκημά. το, Theoc. 26. 21. Μΰκηθμδς. δ. mu- 
 gitus. bellowing of beasts; lowing of cattle, 
 μυκηθμοΰ τ' ηκουσα βοών αυλιζομεναων. μ. 
 265. Ερ. Βαρυδονπον,βαρυβρομον,βλοσυρον, 
 φρϊκαλεον. 
 
 Μΰκηνη, et Μύκήναι. l.urbs Peloponnesi,con- 
 
 1 The Schol. on Οά.φ. 71. says that μύθος 
 has also the sense of " a conspiracy ;" and 
 that μυθηται, Anac. fr. 47. Fisch. denotes, 
 " conspirators." See Damm. c. 1536. 
 
 Μ Υ Ν 
 
 dita a Perseo. nomen habuit ab (2.) antiqua 
 heroina. Mycene, or Mycenae ; under the 
 dominion of Agamemnon, adj. Μυκηναίος, 
 pi. Μυκηναίοι. (II. Ο. 638, 643.) /em. Μύκη- 
 νϊς, ϊδδς. (Orest. 1251.) Ι. Αργός τε, Σπάρτη 
 τε, και ενρυαγυια Μυκηνη. Δ. 52. οι δε Μυκη- 
 νας εϊχον εύκτιμενον πτολιεθρον. Β. 569. — 2. 
 Ύυρώ τ', Αλκμήνη τε, εΰστεφανός τε Μυκηνη. 
 β. 1 20. Ερ. Αυχηεσσα, πολυπονος, πολύχρυ- 
 σος, Κυκλώπειος. 
 
 Μΰκης. δ. fungus. 2. summa gladii pars, a 
 mushroom ; the snuff of a lamp, or taper. 2. 
 part of a hilt, or scabbard. (Nic. Al. 103.) 
 1. μηποτε, λύχνε, μυχητα φεροις, — Agath. 
 An. iii. 39. 
 
 Μ υ κλος. asinus. a donkey, βοηλατούντι, και 
 τδν εργατην μυκλον . Lycoph.816. SYN.Oi /ος. 
 
 Μύκονος, it. Μύκονη. ή. ins. maris JEgsei, una 
 Cycladum, sub qua poetse fabulantur sepul- 
 tos esse Gigantes, ab Hercule interfectos. 
 Myconi. ακται δε Μυκόνου, Αηλιοί τε χοιρά- 
 δες. Troad. 89. 
 
 Μυκτήρ. δ. nasus, proboscis, the nose ; a nos- 
 tril, adv. Μυκτηρδθεν. from the nostrils. 
 (Pallad. An. ii. 432.) ξυνεσίς τε, και μυκτη 
 ρες οσφραντηριοι. Ran. 893. Β. Syn. 'Ρις. 
 ρινιον. See Antiph. Ath. 623. 
 
 Μυκτηριζω. naso suspendo. derideo. to scoff 
 οϊ δε μιν εισαιοντες, εμυκτηριζον έκαστος. Sib 
 1. 1. Syn. Χλευάζω, αν α μυχθιζω, κατ αγελαω 
 
 Μυκτηρδκομπυς. jactabundus. vaunting; scoff 
 ing. μυκτηροκομποις πνευμασιν πληρουμενοι 
 Sept. Th. 470. 
 
 Μϋλαζ. δ. lapis molaris. a mill-stone. Callec 
 by Alex. iEtol. An. i. 420. μυλακρις λάας 
 βαλλομεναι μυλακεσσι, — Μ. 161. 
 
 Μϋλη. η. Μύλος. ό. mola. a mill ; a mill-stone 
 adj. ΜϋλαΤδς. δ ή. Μύλδεις, εσσά, εν. (Antip 
 Thess. An. ii. 1 19. Nic. Th. 91.) comp. Μΰ 
 ληφάτδς, Μϋλδεργης. (Od. β. 355. Nic. ΑΙ 
 550.) Also, Μϋλδειδης. (II. Η. 270.) Μυλ 
 θρδς. δ η. Epig. ined. Jacobs, προς ταύτα μν 
 λην αγαθην ώρα ζητεΧν σοι, και νεοκοπτον 
 Vesp. 646. Syn. Μυλών, χειρομνλη. 
 
 ΜύλΧάω. strido dentibus. to grind the teeth 
 to have them chatter with cold, λυγρδν μυ 
 λιοωντες ανά δρνα βησσηεντα Φευγουσιν'— 
 Hes. £. 529. Syn. Τρίξω, πριω (τους οδόντας], 
 
 Μυλλω. permolo. to grind. Theoc. 4. 58. , 
 
 Μύλος, ου. δ. lapis molaris. grandis lapis, 
 millstone ; or stone large as a millstone 
 πετρος μυλοειδης. II. Η. 270. See Μύλη. 
 ποιων σε μυλον κοψατο λατομιών ; Lucil 
 An. ii. 334. 
 
 Μυλών, ώνδς.δ. pistrinum. agrinding-house 
 house of correction, πετρους μοχλευειν, η ' 
 μυλώνα καταβαλεΧν. Cycl. 240. 
 
 Μννδΐδς. adj. a Mj'ndo. from Myndus, a tow 
 in Crete. Hence, Μυνδϊά. η. epith. Minerv 
 (Lye. 1261.) ώς τακοιθ' υπ' ερο)τος, δΜυνδιί 
 αντίκα Δελφις. Theoc. 2. 29. 
 
 Μυι^ος. mutus. dumb, εν αμφιβληστροις, ε} 
 λοπος μυνδού δικην. Lycoph. 1375. SyI 
 Αφωνος. 
 
 
Μ Υ Ρ 
 
 Μϋνη. exeusatio; mora, pretext; excuse, αλλ' 
 aye μη μυν-ησι παρέλκετε, μηδ' ετι τοζου. φ. 
 111. S ΥΝ. ΤΙροφασις, προυφασμα, πρόσχημα, 
 σκή-φις, επισχεσιη. 
 Μϋνης, ητος. δ. Ν. Ρ. 77. Τ. 296. 
 Μύξα. mucus, what flows from the nose. adj. 
 Μυξωδης. (Nic. Al. 881.) της εκ μεν ρινών 
 μνζαι ρεον' εκ δε παρειών. Hes. α. 267. 
 Μϋδδδκδς. mures recipiens. affording• a re- 
 ceptacle for mice. Nic. Ther. 795. 
 Μϋοκτυνος. murium occisor. destroying mice. 
 στησομεν ευθυμως το μνοκτόνον ώδε τροπαι- 
 ον. Batrach. 158. 
 Μϋοζος, Μυωζδς. δ. mus Alpinus. dormouse. 
 και τυτθούς αταΧους, οΧιγοδρανεας τε μνω- 
 
 1 ζούς. Ορρ. κ. 2. 574. 
 
 Μ ϋδχδδδς. vilis. dirty; 'stingy, δ μυοχοδος γε- 
 ρωνΧεΧϊ)θεναι σφοδρα-Οιομενος — Menand.yV. 
 
 ' *Ραπ. 5. Syn. Ευτελής, ονδενος αζιος. 
 
 'Μυουρος. mutilus, curtus. curtailed. Hence, 
 
 '■ Μνουριζω. to run into a point, like a mouse's 
 tail. (Dion. 404.) — η δε μυουρος υφ' οΧκαιη 
 
 • τετανυσται. Nic. Th. 225. Syn. Κολοβός, 
 
 ; βραχύς, ελλειπης, κολος. 
 
 \Μνραινά. myraena, piscis. a kind of sea-eel. 
 
 ί τί σοι δοκεϊ ; μνραινά γ' ειτ' εχιδν εφυ. 
 Choeph. 994. Syn. Σμυραινα. — μυρος, μυ- 
 
 1 ραινος. Ερ. Οιστρομανης, Ύαρτησια. 
 
 Μϋρϊάκϊς. adv. decies millies. ten thousand 
 times, ωμοσα μνριάκις επιγράμματα μηκ'ετι 
 
 '" ποιείν. Pallad. An. ii. 410. 
 
 Μνρϊαμφορδς, ου. δ ή. decies mille amphora- 
 rum capax. prop, said of a ship, of 10,000 
 amphorae burthen. 2. huge, grand, ώ ποτνια 
 
 !] βοτρνοδωρε, τί προσειπω σ έπος ; ΤΙοθεν αν 
 Χαβοιμι ρήμα μνριαμφορον, Ότψ προσειπω 
 
 ' ο ; ου γαρ εϊχον οίκοθεν. Pac. 520. 
 
 Μϋρϊας. decern millium numerus. 10,000 ; a 
 myriad, μνριάσιν πότε τ?^δε τριηκοσιαις εμα- 
 
 \ ι χοντο Εκ ΏεΧοποννασου χιΧιάδες τετορες. 
 
 ! Simon. An. i. 131. 
 
 ΗΐνρΊετης. qui decies mille annorum est. 
 
 ji during 10,000 years. — τον μνριετή -Χρονον 
 
 Ι αθλευσω. — Prom. 94. 
 
 Ι'Μΰριζω. ungo. to perfume, med. to perfume 
 
 " one's self, αυτή γαρ μνρισαι και το μνρον 
 δυνασαι. Ερ. άδεσπ. 67. ου γαρ εμυριζετ' εξ 
 
 4 αλαβαστου, πράγμα τι Τινομενον αει, Κρονι- 
 \κόν — Alex. Ath. 691. e. Syn. ΑΧειφω, 
 εγχριω, μυροω, μυραΧειφεω. 
 ΝΙνρΐκη. (θαμνώδες φυτον.) myrica. the tama- 
 rind-tree, adj. ΜϋρΊκϊνεδς, Leon. Tar. An. i. 
 223. Μΰρΐκϊνος, II. Ζ. 39. καιοντο πτεΧεαιτε 
 ; και ιτεαι, ηδε μυρϊκαι. Φ. 350. συμμαρψας 
 \ δονακας μνρϊκης τ εριθηΧεας όζους. Κ. 467. 
 και μυρίκης Χαζοιο νέον πανακαρπεα θαμνον. 
 Ther. 612. όζον ες αΧγινοεντα βαθυρριζοιο 
 μνρϊκης. Cal. 1. 4. 
 ΜΓοιλλα. ή. Ν. P. Anac. 62. 14. Fisch. 
 
 ίΐΜΰρϊνα. ή. regina Amazonum. 2. oppidum 
 
 STroadis. an Amazonian queen, buried near 
 Troy. 2. a town in the Troad. 1. αθάνατοι 
 δε τε σήμα ποΧυσκαρθμοιο Μυρινης. Β. 814. 
 Ι ΜϋρΧοβοώς. dives bubus. with abundance of 
 
 Μ Υ Ρ 
 
 443 
 
 oxen. αυΧια, κήξ οΧιγων μυριοβοια τιθει. 
 Eryc. An. ii. 296. 
 
 Μϋρϊδδους. cui sunt vasti denies, with huge 
 tusks. άσχετος δρμαινει μυριοδους εΧεφας. 
 Philipp. ibid. 220. 
 
 Μϋρωκαρπος. valde fertilis. with abundance 
 of fruit. φυΧΧαδα μυριοκαρπον, αναΧιον. 
 GEd. C. 676. B. 
 
 Μ ϋρίο κράνος, δ ή. centiceps. many-headed. 
 τάν τε μυριοκρανον - - Ύδραν εζεπυρωσεν. 
 Here. F. 418. 
 
 Μϋρϊδμορφδς. innumeras habens formas. in 
 countless shapes, ep. of Bacchus, Anal.W. 5 17. 
 
 ΜΰρΧδμοχθδς. infinitos labores perpessus. 
 sustaining endless toil, δερκεο, μνριομοχθε, 
 τεονς, ΉρακΧες, αγώνας. Ερ. άδ. 282. 
 
 ΜϋρΧδναυς. innumeris navibus instructus. 
 with countless ships, ϊ&ερξου μυριοναυν ονχ 
 νπεμειναν αρη. Philipp. An. iii. 235. 
 
 Μϋρϊονταρχδς. decern millium praefectus. 
 commander of 10,000. Χρυσευς, ΜαταΧΧος 
 μυριονταρχος θανών. Pers. 314. 
 
 ΜΰρωπΧηθης. infinitus numero. prodigious. 
 κόσμος ένδον δ μυριοπΧηθης. Iph. Α. 572. 
 
 Μνρϊος 1 . copiosus ; infinitus ; innumerus ; 
 immensus. abundant ; countless ; immense. 
 In the pi. besides this indefinite sense, Μύ- 
 ριοι, οι. sign, ten thousand, μύριοι, δσσα τε 
 φυΧΧα καΐ ανθεα γιγνεται ωρη. Β. 468. μα- 
 Χιστα, μυρ'ιον γε δούς χρνσοΰ σταθμόν. 
 Bacch. 810. Syn. Απειριτος, ανηριθμος, 
 απΧετος. — πΧεΐστος. 
 
 Μνρϊοστος. decies millesimus. the ten thou- 
 sandth, μά τον Αι, ου την μυριοστην μοϊραν 
 ων ποιοϋμεν. Thesm. 562. 
 
 Μϋρϊδτευχης. innumeris armatis instructus. 
 with a vast body of troops. This is a con- 
 jecture of Barnes for μυριοτεΰχοις, Iph. T. 
 141. 
 
 Μϋρωφορτδς. infinita vehens onera. with a 
 prodigious freight, ναϋς άτε μυριοφορτος, 
 — Automedon, An.n. 161. 
 
 Μΰρωφωνδς. infinitas edens voces, uttering 
 innumerable sounds, δήμος δ μυριοφωνος ; 
 — Ep. ibid. iii. 25. 
 
 Μϋρϊωπδς. multioculus. full of eyes, φοβού- 
 μαι τον μυριωπδν εισορώσα βουταν. Prom. 
 571. Syn. ΙίοΧυοφθαΧμος. 
 
 Μυρμηκειδν. phalangii genus, a venomous in- 
 sect, ει δ' αγε, μυρμηκειον, δ δη μνρμηζιν 
 εϊκται. Nic. Th. 747. 
 
 Μυομηζ. δ. formica, the ant. τεττιζ μεν τετ- 
 τιγι φιΧος, μυρμακι δε μυρμαζ. Theoc. 9. 31. 
 Ερ. ΒωΧοτομος, δυσπαθης, εργάτης, αει μο- 
 γεων. Phr. Μυρμακες ανηριθμοι και άμετροι. 
 
 1 The word is derived from μύρω, largiter 
 fluo, and is well applied to the flow and 
 succession of numbers. The plural was pro- 
 bably net applied to the definite number 
 10,000, until after the time of Homer ; and 
 later Grammarians make this distinction in 
 accent; μύριοι, an immense number; μύριοι, 
 10,000. See Damm. 
 
 3 l 2 
 
444 
 
 Μ Υ Ρ 
 
 Theoc. &<? Phocyl. 153. 
 
 Μυρμιδόνες. Myrmidones. Μυρμιδόνες ταχυ- 
 πωλοι, εμοί εριηρες εταίροι. Ψ. 6. Ερ. Έ,γχε- 
 σιμωροι, μεγαλητορες, φιλοπτολεμοι. 
 
 Μνρμος. δ. s. as Μυρμιβ. Lycoph. 176. — 2. a 
 sunken rock. ib. 880. Syn. 2. Ύφαλος πέτρα. 
 
 Μνρδβοστρΰχος. cirros unguento delibutos 
 habens. with perfumed locks. -ίττί κροταφοις 
 μυροβοστρυχου Ήλιοδωρας. Meleag. 105. 
 (α/, μυροβοτρυος). 
 
 Μΰρΰν, Call. 5. 15. Μϋρωμά. το. unguentum. 
 perfume ; pom made, ήτις μεμυρισμαι την 
 κεφαλήν μυρωμασι. Eccles. 1117. Β. Syn. 
 Χρίσμα, αλειφαρ. Ερ. θυοεν, κηώεν, ευώδες, 
 ευοδμον, μαλακον, ηρινον, ήδύ, δαιδαλεοδμον. 
 
 Μνρ'οπνδδς. {Μ. Argentar. An. ii. 268.) contr. 
 Μυρδπνους. δ ή. unguenta spiralis, breath- 
 ing perfume, και μνροπνουν Αημοϋς χρώτα 
 τον ύπναπατην. Meleag. 66. 
 
 Μΰρδποιδς, ου. δ ή. qui unguenta conficit. a 
 maker of perfumed oil, or ointment. Anacr. 
 fr. 113. Fisch. Syn. Μυρεψός. 
 
 Μυρδπωλης. δ. Μυρδπωλϊς. ή. unguentarius. 
 a dealer in perfumes, κρατήρας ους κιρνά- 
 σιν αϊ μυροπωλ'ιδες. Eccles. 836. Syn. Mu- 
 ρεψικος, μυρηρος. 
 
 Μΰροροαντος, ου. δ ή. liquidis odoribus per- 
 fusus. streaming with liquid odours, ώ το 
 μυρορραντον Τιμαρίου ττροθυρον. Meleag. 65. 
 
 Μΰροφεγγής, εδς. δ ή. unguentis renidens. 
 shining with perfumes, συγκωμον δε ΤΙοθοι- 
 σι φέρων Κυπριδος μυροφεγγες - Φανιον, — ib. 
 78. 
 
 Μυροχριστδς. unguentis illitus. perfumed 
 w r ith oils, μυροχριστος λιπαρός βόστρυχοι•, 
 — Cycl. 499. 
 
 Μΰροχρδδς, Μΰροχρους. δ ή. cujus cutis un- 
 guenta redolet. with skin perfumed. Philo- 
 dem. An. ii. 79. Jac. 
 
 Μυρσίνη \ Αέέ. Μυρρΐνη. Μυρτϊνη, Nicand. Al. 
 88. myrtus ; myrti ramus, a myrtle ; myrtle- 
 branch. Hence, Μυρσϊνδειδης. δ ή. {Horn. 
 Merc. 81.) μυρσινας Ίεραν φοβαν. Ion. 119. 
 See Thesm. 37. 
 
 Μυρρϊνδς. δ. myrtus. Equit. 964. 
 
 ΜυρσΧνδς,ή,δν. myrteus. of myrtle. 2. Μυρ- 
 σϊνδς. ή, is also Ike name of a town in Elis, 
 //. B.616. πτορθων αποσχιζουσα μυρσινών 
 φοβην. Alcest. 169. 
 
 Μυρρϊνών, ώνδς. δ. lucus myrtis consitus. a 
 myrtle-grove, και μυ ρ ρινών ας, και θιάσους ευ- 
 oatuoj /ας. Ran. 156. §ΥΤϊ!.Μυρτεων,μυρσινει»ν. 
 
 Μυρτάς, άδδς. ή. tuberculum in rnyrto. an 
 excrescence in the myrtle; caused, like other 
 gall-nuts, by the puncture of an insect. It 
 is also called, Μυρτϊδάνδν. μυρταδος εξ οχνης 
 επιοφεαι, ή συ γε βακχης. Nic. Ther. 513. 
 
 Μυρτϊλδς. δ. fil. Mercurii, (Enomai auriga. 
 Myrtilus, driver to (Enomaus, slain by Pe- 
 
 1 ΑΧ μνρρίναι, Thesm. 448. sign, the myrtle- 
 sliop, or place of sale. See Pierson. Mcer. p. 
 351. Brunck. Lysist. 557. [See note on 
 ιχθύς, p. 321. G.] 
 
 ΜΥΣ 
 
 lops. Soph-, El. 511. 
 
 Μυρτίς, Χδδς.ή. Μυρτδν. το, Αν. 1101. myrti 
 bacca. a myrtle-berry, f/ από μυρτϊνης δτε 
 μυρτίδας οινάΰι βάλλων. Nic. ΑΙ. 355. 
 
 Μυρτΐς, ϊδυς. ή. nom. Poetriae. name of a 
 Poetess. Antip. Thess. An. ii. 114. Μυρτώ, 
 οδς, ους. ή. name of a female. Theoc. 7. 96. 
 
 Μύρτος, ή. myrtus. the myrtle-tree, ή πιτνς, 
 ή σχίνος' μυρτοιο δε χεΊρες άθικτοι. Call. 3. 
 201. Syn. Μνρρινος, μυρρινη, μυρσίνη, μνρ- 
 τις, μυρτιά. Ερ. ' Απαλή, ευοδμος. 
 
 Μΰρω. 1. fluo largiter et cum strepitu. 2. 
 Μϋρδμαι. lacrymo. to flow copiously. 2. to 
 melt into tears ; and, transitively, to la- 
 ment. Hes. a. 132. — 2. ώς δ' δτε τις νύμφη 
 θαλερον ποσιν εν θαλαμοισι Μύρεται,— Apoll. 
 3. 656. Syn. ΈταλαΖω, ρεω. 2. γοαω, κλαίω, 
 θρηνεω, επικλαιω. 
 
 Μύρων, statuarius insignis. Myro ; famous for 
 his brazen cast of a cow. βοιδιον ου χοανοις 
 τετυπωμενον, αλλ' υπδ γηρως Χαλκωθεν, 
 σφετερη ψευσατο χειρι Μύρων. Anac. 169. 
 
 Μυρωνϊδης. Nom. Pr. Lysist. 801. 
 
 Μϋς, υδς. δ. mus. a mouse, μυς λευκός, δταν 
 αυτήν τις — αλλ' αισχυνομαι. Philem./;•. inc. 
 32. Ερ. Αυχνοβορος, παμφάγος, σκότιος. 
 Phr. 'Έρπυστης κατά δώματα, σμινθος δ παν- 
 τοιης δαιτδς λιχνος, ουδέ μυαγρης Αειλος. Ερ. 
 
 Μυσαγμα. res abominanda. a thing detest- 
 able, κακήν, τό, τ ειπείν ενπετες μυσαγμά 
 πώς. ^Esch. Supp. 992. P. 
 
 Μυσαρός, Μΰσαρωπδς, Maneth. 4. 316. Μυ- 
 σαχθής, εδς. δ ή. (Philipp. An. ii. 220.) de- 
 testandus. abominable ; vile, ή ρά γε τοι, μυ- 
 σαρά, και τιν επιχαρμα τετυγμαι ; Theoc. 2. 
 20. Syn. Ακάθαρτος, ειδεχθής. 
 
 Μΰσαττδμαι. abominor. to loath, παίδων μυ- 
 σαχθείσ εισόδους' ποσις δε σός. Med. 1149. 
 Syn. Αποστρέφομαι, δυσχεραίνω. 
 
 Μϋσϊά. ή. χθων or άία. Mysia. the Ν. W. pro- 
 vince of Asia Minor. Μϋσοί, ών. oi. the in- 
 habitants ; a contemptible race. II. Ω. 278. 
 adj. Μϋσΐος, α, ov, Acharn. 438. Isthm. 8. 
 107. fern. Μϋσίς,ίδδς. Dionys. 805. κωπης 
 ανασσει, κάποβάς εις Μυσιαν-Έτραυματισθη 
 πολεμιω βραχιονι. Eur. Tel.fr. 2. 
 
 Μυσδς, εος. το. scelus. guilt ; abomination. 
 αλλ' αντδς αυτού, τοΰτ αποσκεδώ μυσος 
 (Ed. Τ. 138. Syn. Μίασμα. 
 
 Μυσπδλεω. subeo, velut mus. to creep about, 
 as a mouse, ό yap πατήρ εις τδν ιπνδν εισε 
 ληλυθε, Και μυσπολεΐ τι καταδεδυκώς — 
 Vesp. 139. 
 
 Μυσταγωγος, ου. δ ή. initiator, mysteriorunr. 
 magister. one who initiates, or conducts 
 prop, to the Mysteries. — μνστα-γωγδς τοι 
 βίου. Menand.Jr. inc. 18. 
 
 Μυσταζ, άκδς. δ. superius labrum. the uppers 
 lip ; the mustaches, χώ μυσταξ πολνς οντοζ 
 αν, αυαλεοι δε κικιννοι. Theoc. 14. 4. 
 
 Μυστηρίδν. mysterium. a secret ; a religious 
 mystery, pi. generally sign, the mysteries 
 of Eleusis. λέξω. νομισαι δε σε ταύτα χρ$ 
 μυστήρια. Nub. 143. Syn. Απόρρητον, — op' 
 
Μ Υ Χ 
 
 Μ Ω Ν 
 
 445 
 
 για, προτεΧεια τα. 
 ΜνστηρΊκος, Acharn. 1^1. Μυστικός, fern. 
 Μυστηρϊς. mysticus. mystical, εφριζ' ερωτι 
 τοΰδε μυστικού τέλους. iEsch. OEd. Jr. ος 
 ποτέ και τεΧετάς μυστηρ'ιδας εύρετο Βάκχου. 
 Damaget. An. ii. 39. Syn. Μυστηριακός, 
 μυστηριώδης. 
 
 Μυστ7)ς, ΜυστϊπδΧδς. sacris initiatus. one 
 initiated in mysteries ; one, who celebrates 
 religious rites, fern. Μύσης, ϊδός. (Marc. 
 Argent. An. ii. 270, 1.) μαχι/ τα μυστών δ' 
 οργι ευτυχησ ιδών. Here. F. 613. μυστιπό- 
 Χος τεΧεθων, τούτον σννθηκατο βωμόν. Ερ. 
 άο\ 190. Syn. 'Ιερεύς, εισηγητής. Ερ. Ίερος, 
 ευ'ΐερος, θεοφραδης. See Simonid. An. i. 138. 
 
 Μυστ-ϊλη, not ΜιστϋΧη. See Brunei'. Plut. 
 627. frustum panis. a piece of bread, made 
 use of as a spoon. Hence, ΜυστΊΧώμαι. to 
 draw out, as with a μυστΊΧη. εγώ δε μυστι- 
 Χας μεμυστιΧημενας. Equit. 1165.• — κάμψοΐν 
 χειροΊν ~ΜυστιΧαται των δημοσίων, ib. 824. 
 Syn. Κατατρώγω. — ει» εργάζομαι. 
 
 ΜυστϊπδΧεντδς. mysticus. frequented by the 
 initiated, αι τεΧετάς θνητοϊς ανεδειξατε μυ- 
 
 ■ } στιττοΧευτους. Orph. Η. 75. 7. 
 
 ^ΜυστΪ7τολευω, Μυστοττ. celebro. to perform 
 secret rites, είτε και εν Φρυγι -g συν μητ'ερι 
 
 c μυστιποΧευεις. ib. 41. 6. Syn. 'Εορτάζω, 
 
 \ επιτεΧεω. 
 
 ,Μυστδδυκδς. 6 »/. sacra arcana continens. 
 containing things used in mysteries, ου 
 σέβας άρρητων ιερών, Ίνα^Μυστοδόκος δόμος. 
 Nub. 302. 
 
 Μυστοδο-ης. mysteriorum conditor. founder 
 
 [ of mysteries, και σοφέ μυστοδοτα,- Αατοϋς 
 γονε, ΑηΧιε, Τίαιάν. Dionys. An. ii. 253. 
 
 Μυστρον. cochlear, a spoon. άυηιη.'Μυστρίδν, 
 
 ι whence, ΜυστρϊοπωΧης. δ. (Nicoph. Ath. 
 126. f.) ήρεμα δε χΧιαρδν κοιΧοις εκδαινεο 
 
 .; μυστροις. Nicand. ibid. c. 
 
 Μυττωτον. intritum ex alius, caseo, et ovo ; 
 
 - moretum. a dish, flavoured with garlick and 
 other ingredients; an omelet. Hence, Μυτ- 
 τωτευω. to grind down; as into a μυττωτον. 
 (Vesp. 63.) επί ταυτησι κατακνησθειην εν 
 μυττωτψ μετά τυροϋ. Equit. 768. Syn. 
 Ύριμμα. — ττΧακοΰς. 
 
 Μΰχάτδς, Call. 3. 68. Μυχοιτατος. a sort of 
 superl. from Μυχός, intimus. innermost; in 
 the very recesses. Ιζε μυχοιτατος αιεί' — Od. 
 φ. 146. Syn. Ένδοτατος, εσωτατος. 
 
 Μυχθιζω. 1 . irrideo. 2. suspiro, ingemisco. to 
 mock. 2. to sigh ; to groan. Hence, Μυχθισ- 
 
 \ μδς, οϋ. δ. (Rlies. 789.) φΧεζω ναι. τί μάταια 
 ι γεΧας, και σιμά σεσηρώς ~Μυχθιζεις ; τάχα 
 που σαρδονιον γεΧασεις. Meleag. 52. Syn. 
 1. Χλευάζω, μυκτηριζω, μυζω. 2. στενω. 
 
 Μϋχϊδς. intimus, occultus. interior ; con- 
 
 \i cealed. φυΧΧων τε πνοιησι τινασσομενων 
 
 j μυχ^σιν. Apoll. 2. 744. Syn. Μυχιαΐος, μυ- 
 χατος, ενδόμυχος, εφεστιος. 
 Μυχμός. sonus, qui per nares redditur. a 
 deep-fetched groan, μυχμψ τε στοναχι] τε, 
 δομών προπαροιθ' Οδυσήος. ω. 415. 
 
 Μΰχος. penetrale. a recess; retired, or secret, 
 place, poet. pi. Μυχά. τα. Dionys. 117. adv. 
 Μυχδθεν. e profundo. from the very recess. 
 φευγοντες πιμπΧασι μυχούς Χιμενος εϋορμου. 
 Φ. 23. πεΧανω μυχοθεν βασιλειφ. Agam. 
 96. Syn. Κευθμων, το εσω, ένδον, ενδομυχον , 
 μυχατον. Ερ. Ανοστητος, δειμαλεος, κοΙΧος, 
 ευρύς, πετρηεις, σκιερός, ανηΧιος, νερτεριος. 
 
 Μυχουρος. custos μνχοϋ. guardian of the re- 
 cess. ΟφεΧτα, και μυχουρε χοιραδων Ζαραξ. 
 Lye. 373. 
 
 Μυω. f μυσω. α. 1. εμϋσά 1 . ρ. μεμϋκα. II. Ω. 
 420. claudo. 2. conniveo oculis. to close, 
 the lips ; or eyes, ου γάρ πω μϋσαν οσσε ΰπό 
 βΧεφαροισιν εμοΊσιν. ib. 637. Syn. Καμμνω, 
 επιμυω, δενδιΧΧω. 
 
 Μϋων. δ. musculus. a muscle, δρυψ' από μνω- 
 νων, από δ* οστεον αχρις άραζε. Π. 324. 
 
 Μυωψ. ό ή. connivens. short-sighted, ό. 2. a- 
 silus. 3. calcar. a gad-fly; a spur. 2.βουσσοον, 
 ov τε μίώπα βοών καΧεουσιν αμορβοι. Call. 
 
 Jr. 46. σπερχεται εκ μύωπος αηθεα δεγμενος 
 όρμην. Nic. Th. 417. Syn. 2. Οίστρος. 3. 
 εγκεντρις, κεντρον, βουκεντρον. Ερ. 2. Αερο- 
 φοιτος, αδηφάγος, αιοΧος, διμος. 3. οζυτομος. 
 
 Μώλος. δ. bellum ; tumultus. warlike toil; 
 conflict, ευχόμενος θάνατον τε φυγείν και μώ- 
 Χον Αρηος. Β. 401. Syn. θόρυβος, πόνος, 
 μάχη, φυΧοπις. Ερ. Αγριος, άσχετος, αίμα- 
 τοεις, στονοεις. 
 
 Μώλυ. το. indecl. moly, herba. a. fabulous 
 plant. μώΧυ δε μιν καΧεουσι θεοί' — κ. 306. 
 
 Μώλΰς. segnis; hebes. heavy; feeble ; dull. 
 μώλυς επιστειχων, — Nic. Th. 32. Syn. Βρα- 
 δύς, νωθρός, αδρανής. 
 
 Μωλωψ. vibex. a weal ; or, mark of a stripe. 
 2. one so marked. 2. πορφυρεοι μωΧωπες, 
 απορρινηματα γαζης- Αυσιμαχου, Αυδών άρ- 
 χετε και Φρνγιης 2 . Daphitas, An. iii. 39. 
 
 Μωμάομαι, II. Γ. 412. Μωμευω. vitupero. to 
 mock; to blame, τών αΧεεινω φημιν αδευκ'εα, 
 μητις οπισσω-Μωμευι ι ]. ζ. 274. Syn. Έπι- 
 σκωπτω, ψεγω, μέμφομαι, εγκαΧεω } Χοιδορεω, 
 κακιζω, προπηΧακιζω. 
 
 Μώμάρ. το. macula, a blemish. Lye. 1134. 
 
 Μωμητδς. vituperabilis. to be blamed ; des- 
 picable. — ουο δπΧων σχεσιν - Μωμητος — 
 Sept. Th. 514. Syn. ψεκτος, καταμεμπτος. 
 
 Μώμος. infamia ; vituperatio. a fault, blemish; 
 a taunt, censure. Hence, Μώμδς. δ. the god 
 of censure. (Philipp. An. ii. 223.) ημεας 
 αισχυνών ; εθεΧεις δε κε μώμον ανα-ψαι. β. 86. 
 Syn. Ψόγος, ονειδισμος, Χοιδορια, διαβοΧη. 
 
 Μών. partic. interr. numquid, utrum : for μή 
 ουν. whether ? τί δρώσα ; μών γαμούσα, και 
 προδοϋσά σε; Med. 606. 
 
 Μωνυζ, ϋχδς, II. Ε. 236. Μωνΰχος, ου. δ η. 
 solidas ungulas habens. with solid hoof; 
 opposed to cloven-footed. ΤΙαΧΧαδ' εν μωνυ- 
 
 1 In Anthol. the penult, is common. 
 
 2 For this attack upon Attalus and his 
 family, the unfortunate libeller was crucified. 
 Too dear a price for such a lampoon ! 
 
446 
 
 NAN 
 
 Ν Λ Ρ 
 
 χοις Έχων πτερωτοίσιν άρμασιν Οετόν. Iph. 
 Α. 249. 
 
 Μαιραινω. infatuo; stulte ago. to play the 
 fool; to undertake foolishly, πεζός ή ναύτης 
 δε πε~ιραν τηνδ" εμωρανεν τ άλας ; Pers. 721. 
 Syn. Ανοηταινω, ηλιθιαζω, ηλαινω, μαίνομαι. 
 
 Μωρία. η. stultitia. foolishness. So, Το μώρον. 
 (Hippol. 966.) σχεδόν τι μωρφ μωριαν ο- 
 φλισκανω. Antig'. 476. Syn. Μωροτης, μω- 
 ρωσις, ενηθεια, άνοια, μοιχεία, αμαρτία. 
 
 Μωρδλδγεω. inepta loquor. to talk like a fool. 
 
 adj. Μωρολδγος. (Maneth. 4. 444.) — δποσνι 
 τάδε μωρολογοϋσι. Ath. 4. 
 
 Μωρδς, Μωροφρων, Man. 4. 283. ό ή. stultus, 
 fatuus. stupid ; simple ; foolish, ώ μωρδς 
 (fern.), ει χρή δέσποτας ειπεϊν τοδε. Med. 
 60. Syn. Ανόητος, αναίσθητος, άλογος, ά- 
 φρων, μάταιος. 
 
 Μωσης. Moses. — θεουδεος εσμεν εταίροι- θεσ- 
 μοτοκου Μωσήος — Νοηη. υποστράτηγου του 
 θεοπτου Μωσεως. Cyr. Th. Syn. Αριστοπο• 
 νος, πολυφρων, θεσμοθέτης, θεοειδης μαντις. 
 
 Ν. 
 
 ΝΑΒΑΤΑΙΟΙ. Arabise gens, a tribe in Ν. W. 
 Arabia, αφνειοι ναιουσιν επωνυμιην Να/3α- 
 ταΊοι. Dion. 955. 
 
 Ναβλας. ό. nabla. a musical instrument, like 
 a lute. Hence, Ναβλιστής, ου. Τ$αβλιστοκτΰ- 
 πης, εδς. (Man. 4. 185.) one who plays on 
 the ναβλας. ναβλαν τιν ' ό δε ναβλας τι 
 εστίν, είπε μοι ; Ath. 4. 
 
 ΝάεΥί)ρ, Antip. Thess. An. ii. 115. Ταϊτής, δ. 
 incola. an inhabitant, αυτψ σοι προς Ολνμ- 
 πον εμακυναντο κολοσσόν Ύονδε 'Ρόδου ναε- 
 ται Αωρίδος, Αελιε. Ερ. άδ. 238. a. Syn. 
 Ναιετης, ενναετης, οικητωρ, εγχώριος, επιχω- 
 ριος, ένοικος, περικτιων. 
 
 Ναζάρεθ. indecl. Nazareth, now Naszera. Να- 
 ζάρεθ ναετήρα — Νοηη. Joh. Ναζαρεθ ναετης 
 πελομαι — lb. 
 
 Ναί. partic. affirm, nse, profecto. yes ; verily. 
 ναι μά τοδε σκήπτρον, — Α. 234. ετι, ναι τάν 
 βοτρνωδη (Ion. a min. Dim.) -Αιονυσου χάριν 
 οινας,-Έτι σοι του Βρόμιου μελησει. Bacch. 
 534. 
 
 ΝαιεΥάω, Natto. per/, pass, νΐνασμαι, Marcell. 
 An. ii. 302. habito. to dwell. //. B. 130, 
 539. — 2. in a passive sign, to be inhabited. 
 2. ναιεταουσι ποληες επιχθονιων ανθρώπων. 
 Δ. 45. νήσων, αϊ ναιουσι περην αλός, ΉΧώος 
 αντα. Β. 626. Syn. Κατοικεω, διατριβω. 
 ναιομαι, κειμαι. 
 
 Ναϊς. ή. Nais. a water nymph, plur. Ναϊάδες, 
 Νάΐοες, Naiads. (Orph. Η. 53. 6.) Ήυμφα 
 τις οία Ναϊς. Helen. 187. 
 
 Νάκη. //. Νάκδς. το, Theoc. 5. 9. pellis cum 
 suo villo. a fleece, αν δε νακην ελετ αιγός 
 εύτρεφεος, μεγαλοιο. ξ. 530. Syn. Αερμα, 
 βύρσα, κωδιον. 
 
 Ν άμα. το. fluentum ; latex, a spring; a rivu- 
 let, ΰμμες ό* Ύετ'ιδος και Βυβλίδος άδύ λι- 
 πόντες-Έάμα — Theoc. 7. 115. 8γΝ.Νασμός, 
 ρεΐθρον, ρεεθρον, ρεος, λειβηθρον. Ερ. Αεναον, 
 αργυρεον, γλυκύ, Upov, καλλιροον, καθαρον, 
 υγιεινον, φαιδρον. 
 
 Ύϊαννάρϊον. Έαννϊον. Ν. P. names of cour- 
 tesans. Menand. p. 102. 183. Meineke. 
 
 Νάνος. Ν. P. a name given to Ulysses. Lye. 
 1244. 
 
 Ήάνοφνης, Ήαννόφϋης. pumilio. dwarfish, γυ- 
 
 λιανχενας ορχηστας-ΤΧαννοφνεΊς. Pac. 790. 
 
 Ναξδς. Naxus, una Cycladum. antea Stron- 
 gyle, post vero Dia. now Naxia. adj. Ναξϊδς, 
 a, όν. (Antig. 1150. B.) Hence, Έ αξίουργής, 
 εδς. made at Naxos. (Pac. 142.) Νάξος τ', 
 ηδε Πάρος, 'ΡηναΊά τε πετρηεσση. Horn. Αρ. 
 44. 
 
 Νάδς, Alt. Νεώς. ό. templum ; cella. a temple. 
 ματρι φίλα και πατρι θυωδεας εϊσατο ναώς. 
 Theoc. 17. 123. αλλά σύ μεν προς νηον Α- 
 θηναιης αγελειης. Ζ. 269. Syn. Ανακτορον, 
 εδος, ιερόν, σηκος, τεμινος. τεραμνα, δόμοι 
 θεοδοκοι. Eur. Ερ. Αργυροφεγγης, αιπυ- 
 δμητος, άγιος, ακήρατος, άχραντος, ανηρεφης, 
 ενλάϊγξ, ευώδης, ευκ'ιων, ευκλεης, ζαθεος, 
 θυωδης, θεοτερπης, ιμερτος, ερικυδης, λιθω- 
 δης, περικαλλης, πολυλλιστος, πολνολβος, 
 πανδοκος, π'ιων, καλλιθεμεθλος, υψιθεμεθλος, 
 ύψοροφος, τΊμιος. 
 
 Νοδ^δλαξ, ΙΧεωφϋλαζ. sedituus. guardian of 
 a temple. 2. In a frag, of Sophocles, (Α- 
 χαιών Συλλ. 6.) it is compounded of ναϋς, 
 and sign, a pilot, ώ ναοφυλακες, βωμιοι τ' 
 επισταται. Iph. Τ. 1284. Syn. Ίεροκομος, 
 νεωκόρος. 2. ναυκληρος, κυβερνήτης. 
 
 Νάπη. ή, II. Π. 299. Να7τδς. το. saltus. a 
 thicket, πρώτον μεν οΰν ποιηρόν ιζομεν ναπος. 
 Bacch. 1046. Syn. Αρυμος, συναγκεια, κοι• 
 λας, άλσος, τόπος ορεινός, σύμφυτος. Ερ 
 Βαθυστερνος, επηρεφης, ευ'ύδρος, ερημαια, πο• 
 λυθηρος, συσκιος, σκιερά, ΰλοκομος, χλοηρα. 
 
 Νάπαϊός, α, όν. saltuosus. woody, εύρων να 
 παιαις εν Κιθαιρώνος πτυχαΊς. CEd. Τ. 1026 
 Br. Syn. Ήαπωδης, δρνμωδης, νλωδης. 
 
 Νά7τδ. το. sinapi. mustard, κάβλεφε ναπν 
 και τά μετωπ' ανεσπασε. Equit. 631. Syn. 
 Σινηπι. 
 
 ΙΧαρδός. η. nardus, frutex. 2. oleum nardi 
 num. spikenard. 2. the fragrant oil whicl 
 it distils. Ηεηοε,ΙϋαρδόΧίπής,εός. perfumed 
 with νάρδος. (Myrin. An. ii. 107.) ναρδον, 
 υπό γλαυκής κλειομενην ύαλου. Antiphil. An. 
 ii. 170. 
 
 Ναρθηζ. δ. Ferula communis, giant fennel. 
 The stalks were used as canes ; and when 
 the pith, which served for tinder, was ex- 
 tracted, a sort of box was formed, in which 
 
NiY 
 
 NAY 
 
 447 
 
 Prometheus is fabled to have brought down 
 fire from heaven, εν κοιλω ναρθηκι, λαβών 
 Δια τερπικεραυνον. Hes. ί. 32. 
 ~ααρθηκόπληρωτος. in ferula conclusus. filling 
 the νάρθηξ. ναρθηκοπληρωτον δε θηρώμαι 
 πυρός ΙΙηγήν κλοπαιαν. — Prom. 109. 
 Ίϋαρθηκόφόρός. ferulam ferens. carrying a 
 νάρθηξ. πολλοί μεν ναρθηκοφοροι, παϋροι δε 
 τε Βακχοί. Anal. iii. p. 148. 
 Ν αρκά, Νάρκη, torpor. 2. torpedo. Ι.κοκκυσ- 
 δων ναρκαισιν ανιηραισι διδοιη. Theoc. 7. 1 24. 
 2. οιμοι' τί ποθ', ώσπερ νάρκη, μου κατά της 
 χειρός καταχεΊται. Vesp. 713. Β. Syn. 1. 
 Ναρκημα, ναρκησις, βλακεία, οκνηρία, νω- 
 θροτης. 
 Ναρκαω. obtorpesco. to grow torpid, ρηξε δε 
 οι νευρην' ναρκησε δε χειρ ε— ι καρπφ. θ. 328. 
 Syn. Λργεω, βλακενω, μαλακιζομαι, λύομαι. 
 Ι Νάρκισσος, ου. υ. Ν. P. Nonn. J. 11. and 48.- 
 2. ό and ή. Bos. the narcissus, ά δε καλά νάρ- 
 κισσος επ' αρκενθοισι κομασαι. Theoc. 1. 133. 
 ' Syn. Λειοιον. Ερ. Ένπνοος, υγρός, φιλομ- 
 [ βρος. See (Ed. C. 684. Br. 
 Νάρυς,ή,ον. Νηρος, Lye. 896. liquidus. fluid. 
 ; 7τρός ναρά δε κρηνάία χωροϋμεν ποτά. Soph. 
 Et. Ma. Syn. Ύγρος. — άφρων, μωρός. Hes. 
 Νόρωι-, οΐ'ός. ό. fluvius, qui Liburnosab Illy- 
 , riis dirimit. the Narenta. Nic. Th. 607. 
 ■ Νασμος. ό. fluentum. a stream, ύδατί τ' 7]δε 
 γαλακτι, πελισσορυτων από νασμών. Orph. 
 J 572. See Νάμα. 
 
 Νασσω. condenso. to press down firmly, αμώί 
 δε γαϊαν εναζε' τάφος δ' ίλε παντας ιδόντας. 
 φ. 122. Syn. Έπινασσω, επεμβαλλω, συμ- 
 j πληροω. 
 
 'Παστής. Norn. Pr. II. Β. 870. 
 ΝασΓος. confertus. heaped, or packed close. 
 I 2. subst. placenta e melle, &c. it. panis. a 
 close cake, used in oblations. 2. ην δ' Ήοα- 
 . κλεει τις βοϋν, λαρψ ναστονς θυειν μελιτουτ- 
 . τας. Αν. 568. ναστός το μέγεθος τηλικοϋτος, 
 
 δέσποτα. Nicostr. Ath. 111. 
 Ναυαγεω. naufragium facio. to suffer ship- 
 wreck, χώ μεν εναυαγει γαιης επι' — Posi- 
 dipp. An. ii. 47. 
 Nauayict. τ). Thesm. 880. Ναυαγών, το. nau- 
 fragium ; fragmentum navis. shipwreck ; a 
 wreck, ναυάγιων ΚρισσαΊον ιππικών πεδον. 
 Soph. El. 732. Syn. Νανφθορια — εκβρασμα. 
 Ναυαγός, οΰ. Ναυηγός, Batrach. 94. ό, et ό και 
 ή. naufragus. shipwrecked, ουτεγάρ ναυαγός, 
 αν μη γηςλαβηται φερόμενος. Philemon. 
 Ναυαγός, ltalias fluv. See Νηαιθ. Ναυαιθος 
 
 ένθα προς κλυδων ερευγεται. Lye. 921. 
 
 'Ναύαρχος. ΎΙαυκράτωρ, Philoct. 1073. Br. na- 
 
 vium prsefectus. commander of a ship, or 
 
 fleet. Ναυαρχϊα". r). naval command. {Lye. 
 
 733.) κοΰτε στρατηγούς, ούτε ναυάρχους μο- 
 
 ,i λεΐν. Aj. 1249. Syn. Ναι»κραΓ?;ς, σ-ολαρχος, 
 
 ' κυβερνητηρ. 
 
 Ναυβάτης. Ναυσίβάτης, Man. 1. 323. navita. 
 a sailor, ιω μοι φίλοι νανβαται. Aj. 348. 
 Syn. Ναύτης. 
 Ήαυβόλϊδης. patronym. son of Naubolus. 2. a 
 
 distinguished PhiBacian. Od. Θ. 116.-1. ν'άες 
 Ιφιτου 1 μεΎαθνμου Ναυβολιδαο. Β. 518. See 
 Apoll. 1. 134. 
 
 Ναυδετον. rudens. a mooring-cable. και ναυ- 
 δετ' ανηψατο πρυμνάν. Troad. 811. Syn. 
 Πρότονος, καλώς, πρυμνησιον, 
 
 Ναυκληρεω. navem guberno. to pilot, μεμψε/, 
 ου "δ' αυτός γνώθι ναυκληρείν πολιν. Sept. 
 Th. 60S. Syn. Ναυτιλλομαι, ναυαρχεω, κυ- 
 βερνάω, περιεπω, σωΖ,ω. 
 
 Ναυκληρϊά. ή. na\'ium gubernatio. navigation. 
 2. it seems to be used for ναϋς, a sailing vessel. 
 αλλ' ουδέ ναυκληριαν Εσθ' οποί τις αιας Στει- 
 λας, — Alcest. 112. See Helen. 1539. Syn. 
 Ναυαρχια, ναυτιλία. 2. στόλος, το ναυτικον. 
 
 Ναυκληρος. nauclerus. the master of a vessel. 
 πλέων γάρ ως ναυκληρος ου πολλά! στολψ. 
 Philoct. 554. 
 
 Ίϋανκρατης. Ν. P. son of ^Eschylus. Anacr. 
 An. i. 117. 
 
 Ναυκράτϊς. η. iEgypti oppidum. a town in 
 Egypt ; the native place of Athenseus ; now 
 Ed Desoiig. Hence, ΝαυκράτΊτης. ό. belong- 
 ing to Naucratis. (See Athen. p. 671, 5.) 
 οννομα σον μακαριστον, ό Ναυκρατις ώδε 
 φυλάξει Έστ' αν επι Νείλου ναϋς εφαλος 
 γεγονψ Posidipp. Ath. 596. 
 
 Ναΰλος, Νανλόν. merces pro navigatione. 
 price of passage, or freight, a. εκβαιν , από- 
 δος τόν ναϋλον. b. εχε δή τώ'βολώ. Ran. 270. 
 Syn. Πορθμεϊον πορθμη'ίον, επιβαθρον. 
 
 Νανλόχεω. stationem habeo. to lie in harbour. 
 τταΤς εξής εναυλοχει, θεάν. Iph. Α. 249. 
 
 Ναυλοχος. stationi navium idoneus. affording 
 good anchorage, ναυλοχον ες λιμένα, και τις 
 θεός ηγεμονευεν. κ. 141. 
 
 Ναυμάχεω. navale prselium committo. to fight 
 at sea^g. to contend with, οϊ μοι κακοδαι- 
 μων. τί γάρ εγώ ουκ ενανμαχουν ; Ran. 33. 
 See Vesp. 479. Pyth. 1. 140. 
 
 Ναυμάχός. navali prselio aptus. suited to a 
 fight at sea. νωμα δε ξυστον μέγα ναυμαχον 
 εν παλαμησι. Ο. 677. 
 
 Ναυπάγετης. ό. Ναυπηγης, εός. ό η, Άϊαη. 4. 
 323. Ναυπηγός, οϋ. υ, Ερ. άδ. 90. faberna- 
 valis. a shipwright, εδειμε πεντήκοντα συν 
 ναυπηγεταις. Lye. 873. 
 
 Ναυπηγϊω. act. and med. naves fabricor. to 
 build ships, τίς χαλκευειν, η ναυπηγεϊν, ή 
 ραπτειν, η τροχοποιεϊν ; Plut. 513. See 
 Equit. 912. 
 
 Ναυπηγίά. ή. navium fabricatio. ship-build- 
 ing, ναυπηγιαν δ' ώς ε'ί τις αρμόζων ανηρ. 
 Cycl. 459. Syn. Νανπηγησια. 
 
 Ναυπλία, ή. urbs Peloponnesi maritima. a 
 port of Argos, now Napoli di Romania, adj. 
 Ναυπλίειός, Νανπλϊός. (Orest. 54. 363. P.) 
 χοάς χεομενος, εκλνον ώς εις Ναυπλιαν. sc. 
 χθονα. ib. 466. 
 
 Ναυπλϊος. fil. Neptuni, pater Palamedis. 
 
 1 The penult, in Ίφίτου is short, and the 
 first syll. has the digamma. Therefore Bent- 
 ley reads, υ~κς ίιφιτΰφι, Knight, ΡιφιτοΡο. 
 
448 
 
 NAY 
 
 NAY 
 
 Ναυπλίου, δς περί παντας εκαινυτο ναν- 
 τιλησιν. Αρ. 1. 138. See Orph. 200. 
 
 Ναυπορος. ό ή. navibus pervius. navigable. 
 κελσας επ ακτάς ναυπορονς τής Παλλάδος. 
 Eumen. 10. 
 
 Ναΰς, gen. νάδς, νέος, νεώς. ace. ναΰν. Ion. 
 Ιϊηΰς, gen. νηός. ace. νήα. nom.pl. νήες, νηΰς, 
 νέες. ή. navis. a ship, των μεν πεντήκοντα νέες 
 κιον'—Β. 509. καδδ' εβαλον προπαροιθε νεώς,— 
 κ. 172. νηΰς τε κατειρυσται και επαρτεες εισιν 
 εταίροι, θ. 151. Syn. Πλόων, υλκας, πενκη, 
 σκάφος, πορθμις. σχεδιη, άκατος. Ερ. Αμφιε- 
 Χισσα, αγχιαλος, άλιστρεπτος, άλιδρομος, 
 άλιπλανης, γλαφυρά, βαθεΐα, επηρετμος, ενερ- 
 γής, ενπρωρος, εϋξοος, ενηρης, ενπλοος, ευ- 
 γομφωτος, ενορμος, ευρεία, ευθυδρομος, ερνμ- 
 νη, αελλομαχος, δολιχηρετμος, δορυπαγης, θοα, 
 θαλασσοπόρος, λινοπτερυξ, κυανοπρωρος, 
 ποντοπόρος, περικαλλης, πεντηκοντορος, πο- 
 λυκληίς, πολυζυγος, πολυγομφος, ροθιος, υπο- 
 βρύχια, ωκυαλος, ωκεϊα, ωκυπτερος, ωκυπομ- 
 πος, ποικιλοστολος, χαλκεμβολος. See Hip- 
 pol. 751. 
 
 Ήανσθλοω. naulo conduco, &c. to convey for 
 hire. Ναυσθλόομαι. navem inscendo. to pay 
 passage money ; to go on shipboard, πτηνος 
 πορευσει πώλος, ου νανσθλωσομαι. Pac. 125. 
 
 Ναυσϊάω, Ναυτϊάω. nauseo. to have a nausea. 
 ουκ εσθ' όπως ου ναυτίας ετ, ώ ξένε. Thesm. 
 889. Syn. Ιίαρδιωττω, ασαομαι. — αποπτυω. 
 
 Νανσΐδρομος. Ναυσϊπομπος. (Phcen. 1741.) 
 δη. naviumcursuraincitans. impellingships. 
 μνσταις εν ποντω νανσιδρομον ονρον άγουσα. 
 Orph. Η. 73. 10. 
 
 Ναυσϊη. nausea, prop, sea-sickness. 2. loath- 
 ing, adj. Ναυσϊόεις. (Nic. A!. 482.) τον δ' 
 άνδρα τον παρόντα ναυσιη διδοϊ. Simon, π. 
 γυν. 54. Syn. Ναυσιάσις, ναυτιασις, ναυτι- 
 ασμος, αση, βδελυγμος. 
 
 Ναυσΐθοος. ό. Od. η. 62. Ναυσίκαά. η. ζ. 17. 
 Νανσϊκϋδης. Eccles. 426. ΎίαυσϊνΊκη. ή. Me- 
 nand. ΪΥ.Χίτερυγ. Ναυσϊνοδς. Hes. θ. 1017• 
 'Ναυτευς. Od. θ. 112. Ναυσων, Ναυφαντη. 
 husband and wife, Equit. 1309. Νεαφα. ή. 
 Od. μ. 133. Νε^. ή. Call. 1.33. Νειλεος, 
 Νειλεως. ib. fr. 95. Theoc. 28. 3. Gaisf. Νεο- 
 κλειδης. Plut. 665. Νηρϊτος. Od. p. 207. NZ- 
 κάσιππος. Isthm. 2. 68. ΝΊκιππίς. ή. Philipp. 
 ib. 234. ΝΊκιππος. 6. Antip. Sid. An. ii. 34. 
 Νϊκΐς, ΐος. δ. Leon. Alex, ib. 192. Νικοκλής. 
 Isthm. 8. 131. Νϊχομάχός. ib. 2. 32. ΝίκοΥε- 
 λης. Call. Ep. 20. ΝΊκδφών. Antip. Sid. An. 
 ii. 17. Νοήμων. Od. β. 386. Proper names. 
 
 Νανσικλειτος, Od. ζ. 22. ΤΧανσικλΰτος. re 
 navali clarus. famous in ships. Φαιηκες δολι- 
 χηρετμοι, ναυσικλυτοι άνδρες. θ. 191. 
 
 Ναυσΐπορος. navi permeans. passing by ships; 
 sailing, ναυσιπορος στρατιά. Rhes. 48. See 
 Iph. A. 173. Syn. Ναυσιφορητος. item, 
 πλω'Ίκος. ναυσιπερατος. 
 
 Ναυσιστδνδς. classi gemitum ferens. causing 
 affliction to ships, ναυσιστονον i</3ptv ιδών. 
 Pyth. 1. 140. 
 
 Νανσϊφορητος. qui navibus vehitur. sea-far- 
 
 ing.— νανσιφορητοις-Α' ανδράσι πρώτα χά- 
 ρις. Pyth. 1.64. Syn. Ναυσιπορος, ναυτικός, 
 ναυβατης. 
 
 Ναύσταθμος, Ναυσταθμον. navium statio. a 
 naval post, πυρά κατ αντιπρωρα ναυστάθμων 
 δαιεται. Rhes. 136. Syn. Λιμην, νεωριον, 
 επινειον. — νανλοχοι λιμένες, εδραΐ. 
 
 Ναυστολεω. act. & neut. navi veho, υ. vehor. 
 to send, or go, by a ship, εξ Ιλίου τοι δήτα 
 νυν γε ναυστολώ. Philoct. 248. Syn. Ναυ- 
 τιλλομαι, — ναυκληρεω. 
 
 Ναυστδλημα. το, Eur. Supp. 209. Ναυστολια. 
 ή. profectio, quae fit navi. sailing ; a voyage. 
 κλεινάν επί ναυστολιαν. Androm. 796. 
 
 Ναύτης, nauta. a sailor ; a mariner, ιστιω εμ- 
 βρεμεται, τρομεουσι δε τε φρένα ναϋται. Ο. 
 627. Sy~N .Ν αυβατης,επιβατης, ναυτικός, πλω- 
 τωρ. Ερ. Αταρβης, άλιπλοος, μογερος, ποντο- 
 πόρος, φϊλεμπορος. Phr. Νί^ός ποιμην. zEscb. 
 γένος να'ίας αρωγον τεχνας. Soph. — δς περί 
 παντας εκαινυτο ναυτιλιυσιν. Apoll. 1. — Ισ- 
 τορε δ' αμφω Ήμεν ναντιλιης, ηδ' αρεος εν~ 
 χετοωντο. ib. ναυτίλε, και πλωοις, πάσαν αφεις 
 οθονην. Anthol. ρ. 110. αλλ' ιτε, θαρσαλεοι 
 πρυμνησια λύετε ναϋται, ΤΙιτνατε δ' ευπτερυ- 
 γων λεπταλεας στολιδας. ib. 
 
 Ναυτικός, ή, ον. nauticus. of a ship, or fleet ; 
 naval.— ναυτική τ' αναρχια-Κρεισσων πυρός'- 
 Hec. 605. — εκλιπών το ναυτικδν-Στρατευμ' 
 Αχαιών. Philoct. 59. Syn. Ναυτίλος, νηίος, 
 νηϊτης. 
 
 Ναυτιλία, ή. navigatio. sailing ; skill in sailing, 
 ναυτιλιη, και ποσσί, και ορχηστυι, και aod 
 θ. 254. Syn. Πλους, πλοος, νανστολημα. ναυ~ 
 κληρια. Ερ. Κάλος, ούριος, κρυερα, δυσπεμ- 
 φελος, πολυκηδης, πολυκλαυτος, πνκινη. 
 
 Ναυτιλλομαι. navigo. to sail ; take a voyage, 
 ώς αν επισμυγερώς ναυτιλλεται εϊνεκα πα- 
 τρός, δ. 672. Syn. Αποπλέω, πλέω, ναυστολεω, 
 Phr. Αιασχιζειν νώτα θαλάσσης. Norm. — ΰπ* 
 ειρεσιησιν κϋμα χαρασσειν. λνσον απ' ευορ~ 
 μων δολιχά πρυμνησια νηών, Έυτροχα δ' εκ~ 
 πετασας λαιφεα, ποντοπορει, Εμπορε.— Marc, 
 Argent. An. ii. 271. See Orph. 361. 
 
 Ναυτίλος, ό. 1. s. S. as Ναύτης. See HeraelJ 
 428. — 2. conchse genus, the nautilus. (CalLi 
 Ep. 5.) σνμμισγειν εριφων, ναυτίλε, δ νόμε• 
 νων. Call. Ερ. 19. 
 
 Ναυτϊλοφθόρος. nautas perdens. dangerously 
 to sailors. Eye. 650. 
 
 ΝαυΓολογεω. nautas colligo. to press sailors a 
 to invite passengers, ήνίκαδημοτερην Κυπριν) 
 εναυτολογει. Antiphil. An. ii. 169. 
 
 Ναυφάγος. naves perdens. destructive tO; 
 ships. Eye. 1095. 
 
 Ναυφθορϊη. s. as Ναυάγϊά. γυμνόν, απδ στυγε- 
 ρής ώς κάμε ναυφθοριης. Stat. Flacc. An. ii. 
 264. 
 
 Ναυφθορος. in navi perditus. lost on board, 
 πέπλους δ' αμειψασ' αντί ναυφΟορου στολής. 
 Hel. 1398. 
 
 Ναυφρακτός. navibus septus, guarded by ships; 
 naval. Ιώνων ναυφρακτος- Αρης. Pers. 955* 
 Syn. Ναυηκος. 
 
 ί 
 
ΝΕΑ 
 
 Ν Ε I 
 
 449 
 
 Νάω. 1 . condo ; habitare facio. 2. fluo. to pre- 
 pare for inhabiting - ; to cause to dwell. 2. 
 
 aor. 1 . med. ενασσαμην ,νασσαμην ,aor . 1 .pass. 
 
 ενασθην. to inhabit. 3. to flow. II. Φ. 197. 
 
 και κέ οι Αργεϊ νασσα πολιν, και δωματ ετευ- 
 
 ξα. δ. 174. — 3. — νάον δ' ορφ αγγεα πάντα. 
 
 ι. 222. Syn. 1. Ίδρνω, κατοικεω. 3. ρεω, 
 
 βρνω, βλνζω. 
 Νεαγγελτος. nuper nuntiatus. newly told. 
 
 ανήρ απ ανδρός την νεαγγελτον φατιν. 
 
 Choeph. 734. 
 ~Νεάγενης, ^εηγενης. s. as Νεογϊλος. νεβρονς 
 
 κοιμησασα νεηγενεας γαλαθηνονς. δ. 336. 
 Νεαζω. juvenesco. to be young. τδ νεαζον, /or 
 
 νεοτης. Track. 147. ποϊ; μών νεαζων ουχ ορφ,ς, 
 
 & χρή σ δραν; Phoeniss. 730. Syn. Νεάνισ- 
 
 κενω, νεάνιενομαι, νεάνικεω. 
 ΝεαιρεΥος. recens cap t us. newty taken, ήτις 
 
 λιπονσα μεν πολιν νεαιρετον. Agam. 1074. 
 Ήεάκδνητδς, Soph. El. 1394. Br. ~Νεηκδνης. 
 : recens acutus. newly whetted, σιδηροβρώτι 
 
 θηγανφ νεηκονης. Aj.820. Syn. ~Νεηκης, νεο- 
 
 θηγης, νεοθηκτος. 
 Ήεάλής ι ,εδς. δ ή. Νεανθής, Ερ. άδ. 584. recens, 
 
 integer, new ; fresh, έως νεάλής εστίν αυτήν 
 
 την ακμην. Aristoph. Αημν. Syn. Νεαρός. 
 Λέανδρος, Lye. 1348, Νεάνιας. Ion. Νε^νΐάς, 
 ■ Od. ξ. 524. Horn. vi. 3. Νεανίσκος, Pint. 1072. 
 { adolescens. a young man; vigorous, and for- 
 ! ward as youth, ηδη πεφυκότ εκτελή νεανιαν. 
 
 Ion. 780. Phr. Σον & άνθος ήβας άρτι κν- 
 • μαινει' — Pyth. 4. 281. νεανιαν γαρ άνδρα χρή 
 \ τολμών αεί, Οικείς γαρ ων ράθυμος ενκλεής 
 ' ανήρ' Αλλ' οι πόνοι τικτουσι τήν ευδοξιαν. 
 r Eur. Archel. 
 
 jj ^εάνϊκεω. s. as Νεαζω. αυτή νεανικουντος επε- 
 ! θυμησ'ε μου. Eupolis. 
 
 -Νεανικός, juvenilis, strenuus. 2. vehemens. 
 ί young ; powerful ; great, adv. Ήϊάνϊκως. 
 ι' stoutly, (Vesp. 1307. Br.) 2. Ίπποι, παρ 
 
 ■ημϊν δ' η ν φόβος νεανικός. Hippolyt. 1204. 
 ίί Syn. Νεαρός, ισχυρός, αγηνωρ, μέγας, 
 ψεάνϊς. Νεηνίς, //. Σ. 418. juvencula. a girl ; 
 
 a maiden, ώ δυσταλαινα, τις ποτ' ει νεανιϋων; 
 
 Trach. 312. Syn. Κορασιον. 
 
 Νεανίσκος. See Ήεανδρδς, Νέος. αλλ', ώ νεα- 
 
 νισκ, ουκ εώ τήν μειρακα ΜισεΤν σε ταυτην. — 
 
 Plut. 1072. 
 
 ^εάοιδδς. ή. poetria in setatis flore. a young 
 
 poetess, παρθενικάν νεαοιδον εν ύμνοπολοισι 
 
 μελισσαν -Upivvav, — Leon. Tar. An. i. 241. 
 
 λεάπδλΊται, ων. οι. Neapolitani. χρησμοΊς 
 
 πιθησας' ον ποτ αυζησει λεώς -~Νεαπολιτών, 
 
 —Lye. 735. 
 
 ίίεαρος. novus, recens. fresh ; youthful. See 
 Νεαλ^ς, Νεωρ?7ς. ώστε γαρ η παίδες νεαροί, 
 
 χήρα'ιτε γυναίκες. Β. 289. Syn. Νέος, απαλός, 
 
 νεοτησιος, νεοπρεπ?]ς. 
 
 *εάτδς, Νειατος. novissimus. the last. — νεατη 
 
 1 Nicander, ΑΙ. 471. shortens the penult. 
 No wonder," says Meineke, " since he has 
 one the same with the ι in πριων, and in 
 ther instances." See Menand. p. 287. 
 
 Πύλου ημαθοεντος. Λ. 712. — εκείΓΟ δε νηατος 
 
 άλλων. Ζ. 295. Syn. Εσχατος, νεωτατος. 
 Νεαω. novo; terram aratro verto. to prepare 
 
 new or fallow ground. Hence ΝεάΥδς, οϋ. ό. 
 
 the tilling of a fallow ;and, Ήεάτή, Νεατϊς. η. 
 
 sc. γή. novale. a fallow, in Poetry, Νειός. q. v. 
 
 —θερεος δε νεωμενη ου σ απατήσει. Hes. ε. 
 
 460. πρώτα μεν γάρ, ην νεαν βουλησθ' εν ώρα 
 
 τους αγρούς. Nub. 1117. Syn. Αροτριαω, και- 
 
 νιζω, ανανεαζω, νεουργεω. 
 Νε/3ρΓς. ή. hinnuli pellis. a fawn's skin 2 ; part. 
 
 as worn by the worshippers of Bacchus. 
 
 νεβρίδα, τήν πήραν, α ποκ εμαλοφορει. Theoc. 
 
 Ερ. 2. 4. Ερ. Άβρα, επωμαδια. 
 Νε/3ρος. hinnulus. a fawn. adj. Νε/3ρειος. (Call. 
 
 3. 244.) Hence, ΐϊεβρϊδοπεπλος, Ύίεβρωδης. 
 
 (Anal. ii. 517.) ΝεβοιΟοστολος. (Orph. Η. 51. 
 
 10.) epithets of Bacchus. Hence too, Νεβρϊ- 
 
 της, ον. ό. some precious stone. (Lith. 742.) 
 
 τιφθ' ούτως εστητε τεθηπότες, ηντε νεβροί ; 
 
 Δ. 243. Ερ. Αιολοδερμος, γαλαθηνος, νεηγε- 
 
 νης,νεοθηλης, αελλοπονς,αναλκις, λαχνηεσσα, 
 
 δαιδαλεα, ορεσσινομος, ποικιλονωτος, φιλο- 
 
 σκοπελος. 
 Τ$εδη. ή. Jovisnutrix. a nymph, who nursed 
 
 Jupiter, and gave name to a river in Ar- 
 cadia. — αλλά το χεϋμα-Κεϊνο Νεδην ονομη- 
 
 νε.— Call. 1. 38. 
 ϊϊεηθάλης. nuper virens. fresh blown. See Νεο- 
 
 θηλης. αγ', ώ νεηθαλες, ώ Καλλιστας προπο- 
 
 λευμα δαφνας. Ion. 112. 
 ΤΧ'εηκης. s. s. as Νεάκδνητδς. εζεταμον πελεκεσ- 
 
 σι νεηκεσι, νηϊον είναι. Ν. 391. 
 Νε^λΰς. qui nuper advenit. newly arrived. 
 
 θρήίκες ο'ιδ' απανευθε νεηλυδες εσχατοιαλλων. 
 
 Κ. 434. 
 Τϊεητδμος. δ //. nuper abscissus. newly cut. 
 
 Γάλλος ό χαίΓαεις, ό νεητομος, 6 προ Ίυμω- 
 
 λου. Eryc. An. ii. 295. 
 'Νε'ηφάτδς". nuper dictus. newly said, θαυμα- 
 
 σιην γάρ τηνδε νεηφατον οσσαν ακούω. Η. 
 
 Merc. 442. 
 Νεαιρά, s. Νειαιρά, Ion. Νειαφτ?. (Call. fr. 106.) 
 
 epith. imi ventris. the lower belly, παιει πα- 
 
 ρος νειαιράν εις πλευράν ζιφει. Rhes. 794. 
 Νεικεω, //. Υ. 253. Νει/,-ειω. rixor, objurgo. to 
 
 wrangle; to rail at. νεικειειν βασιληας ονει- 
 
 δειοις επεεσσιν. Β. 277. Syn. Αηριαομαι, λοι- 
 
 δopεoJ, ΰ/3ριζω, ονειδιζω — κρίνω. ΡΗΡι.Νεικος 
 
 αγω. Pind. λόγων μάταιων εις άμιλλαν εζιών. 
 
 Eur.fr. 
 Νεΐκος. το. rixa. a quarrel ; strife, μνθον Αλεξ- 
 
 ανο"ροιο, του ε'ινεκα νεικος ορωρεν. Γ. 87. Syn. 
 
 Φιλονεικια, ερις, ίτ?ρις,λοι^ορια. Ερ. A/cpirov, 
 
 αργαλεον, αμφηριστον, λευγαλεον, κρατερον, 
 
 ολοον, νπερβιον. Phr. — Ύψιλοφων τε λόγων 
 
 κορυθαιολα νεικη. Arist. 
 Νει\οθερής. ό ή. Nilo enutritus. reared by the 
 
 Nile. ίατΓΓωΓά^άτΓαλάν-Νειλοθερϊϊ παρειάν. 
 
 JEsch. Supp. 74. 
 
 2 Orph. has νεβρη, i. e. νεβρείη, νεβρ'εη, νε- 
 βρη. Ύίεβρή παρδαλεη, "the skin of a young 
 panther." Argon. 447. 
 
 3 Μ 
 
450 
 
 NEK 
 
 Νείλος. 6. Nilus. the Nile. adj. Ήειλαιευς. ό. 
 Leon. Alex. An. ii. 1 95. Ν ε ιλαίος, a, όν. ibid. 
 193. Νειλώτϊς, Νειλωΐς, ϊόός. ή. Prometh. 813. 
 jE/7. ά^εσπ. 318. comp. Ήειλόγενής, Νειλο- 
 ρότός. Leon. Alex. An. ii.191,5.— ότε πληθοντι 
 ρεεθρω-Νεΐλος από κρημνοΊο κατέρχεται Αι- 
 θωπηος. Call. 4. 208. Ερ. Βαθύς, έπταπορος, 
 επταστομος, νότιος, καλλιροος, καρποδοτης, 
 φερεκαρπος, σταχυηφορος, πολυσχιδής, πο- 
 λυθρεμμων, πλατυρροος, μέγας, επτάρονς. 
 iEsch. Phr. — Αναβλύζων, διεραν ότεβωλακα 
 θρνπτει. Theoc. μελαμβαφης, Αιθιοψ, Αιγύπ- 
 τιος, Ύριτων, ποταμός. — αλφεσιβοιον ΰδωρ. 
 JEsch. See Apoll. 4. 271. Helen. 1. 
 
 Ήεώθεν. Κεόθεν, Nic. ΑΙ. 211, 410. adv. ex 
 imo. from the bottom. Νειοβϊ. ad irnum. at 
 the bottom, νειόθεν εκ κραδιης' τρομεοντο δε 
 οι φρένες εντός. Κ. 10. — τά που μαλα νειόθι 
 λίμνης- Κεισεται — Φ. 317. Syn. Κάτωθεν, εκ 
 βάθους, νερθε, νερθεν. 
 
 Νεωκόρος. 6 η. s. as Νεωκόρος. Κρήσσαι, ποτνια 
 σης Αρτεμι νεωκόρου. Pancrat. An.\. 259. 
 
 Νεϊόν. adv. nuper. newly. νεΐον απ' Αρκαδιης 
 Αυγκηϊον Αργός αμειψας. Apoll. 1. 125. Syn. 
 Έναγχος,αρτι,νεοθεν,νεον,προσφατως,αρτιως. 
 
 Νειός. Νέος. (Suid.) η 1 , novale; ager novalis. 
 fresh ground ; fallow. See Νεαω. εν δε τιθει 
 νεών μάλακην, πιειραν αρουραν. Σ. 541. Ερ. 
 Απαλή, βαθεϊα, οκριοεσσα, στυφελη. 
 
 Νεισσόμαι, old form of Νίσσομαι. — ουδ' επί 
 νηών -Ήεισσονται' — Hes. ε. 235. See Gaisf. 
 Syn. Νεομα«, πλέω. 
 
 "Νειοτομενς. δ. qui novale aratro scindit. cut- 
 ting• the fallows, χαλκόν αροτρητ?)ν, κλασι- 
 βωλακα νειοτομηα. Agath. An. iii. 44. 
 
 Νεκας, άδος. ή. cadaverum acervus. heap of 
 dead bodies, αυτοΰ πηματ επασχον εν aivy- 
 σιν νεκαδεσσιν. Ε. 886.-2. ήδομενη νεκαδεσσιν 
 επισκνρων πολεμοιο. Call. fr. 231. 
 
 Ύΐεκρόθηκη. ή. "Νεκρών, ώνός. δ. (Pallad. An. 
 ii. 438.) mortuorum receptaculum. a tomb ; 
 a cemetery. — και νεκροθηκης-Ου χριμπτομε- 
 νος. — Eur.fr. Cret. 
 
 Νεκροί. oL mortui. the dead, στολμοισι νίκρων 
 κρατάς εζεστεμμενα. Here. F. 526. Syn. Οί 
 τεθνηκότες,οί εν Αιδου. φθιτοί. Ly c. οι πλείονες. 
 Eccles. 1073. Phr. Νεκυων αμενηνα καρηνα— 
 κλυτά εθνεα νεκρών. Horn, αποιχομενοι ανε- 
 ρες. Pind. ψυχαί, ειδοΑα καμοντων. ψ. 72. 
 
 Νεκρόμανης. manium vates. a necromancer. 
 καινεκρομαντιν πεμπελον διζησεται. Lye. 682. 
 
 Νεκρόπερνάς. ό. i. e. Achilles, who sold the 
 body of Hector. Lye. 276. 
 
 Νεκρόπομπός. Νεκυτ?γΟς, Archias, An. ii. 101. 
 Νεκόοστόλος 2 . qui mortuos transvehit. he 
 
 1 Donneg. assumes it to be masc. or fern. 
 according as άγρδς or γη is understood. I 
 am not aware that it is used otherwise than 
 feminine. [In the edit, of 1837, Dr. D. has 
 made hfem. only.] 
 
 a This word is found, Antip. Thess. An.ii. 
 123. Ερ. άδεσπ. 557. and is substituted by 
 that eminent scholar, Archdeacon Butler, 
 
 Ν Ε Μ 
 
 who conveys the dead, i. e. Charon, θεός, { 
 οστ επί κωπψ ΐΐηδαλιψ τε γέρων Νεκροπομ- || 
 πος Ίζει. Alcest. 447. 
 
 Νεκρός, Νεκυς 3 . cadaver. 2. mortuus. a dead I 
 body ; dead. ??ριπε δ' αμφ' αντψ, νεκρός δε οι | 
 έκπεσε χειρός. Δ. 493. βαλλ', aid δε πυραι 
 νεκυων καιοντο θαμειαί. Α . 52. Syn. 1 . Πτώμα. 
 2. φθιμενος, αποφθιμενος, κείμενος, καμων, 
 οιχομενος, κατοιχομενος, τεθνεως, τεθνηκως. 
 
 Νεκρότάγος. mortuorum praeses. a ruler of the 
 dead, i. e. Minos, του νεκροταγου, τάς αθω- 
 πευτους δικας Φθιτοϊσι ρητρευοντος αστεργεΧ 
 τρόπω. Lyc. 1399. 
 
 ΝΤκροω. eneco. to kill. Μοιρών ουκ έφυγε 
 τρισσών μιτον, αλλά νεκρωθείς. Ερ. άό. 724. 
 
 Νέκταρ, άρός. το. nectar, adj. Νεκτάρεος. di- 
 vine ; delightful in flavour; beautiful in co- 
 lour, etc. (II. Σ.25.) — μετά δε σφισι ποτνια 
 'Άβη - Νέκταρ εφνοχοει, — Δ. 3. — το νέκταρ 
 εσθιω πάνυ. Ath. 2. 2. Ερ. Ακρητον, αυτοχυ- 
 τον, ϊμεροεν, γλνκυ, μελιχρως, ερυθρον, ενοδ- 
 μον, χυτον. — θείον πώμα. 
 
 ~Νεκτάροστάγής,εος. δ ή. nectare stillans. de- 
 licious, as nectar, ή Αεσβιον γέροντα νεκτα- 
 ροσταγή. Eubul. Ath. 28. f. 
 
 Νεκόϊσμός. mortuorum evocatio magica. ne- 
 cromancy, οίς λεκανοσκοπιη πιστεύεται, η 
 νεκυίσμος. Man. 4. 213. 
 
 Νεμέα, Νεμειά, (Hes. θ. 329.) ας. η. Ion. Νέ- 
 με??. (Call. fr. 193.) urbs Argolidis, ad quam 
 τά Νέμεα in honorem Jovis celebrari solita. 
 a town between Argos and Corinth, now 
 Kutchukmadi ; where Hercules slew the 
 lion, and the Nemean games were held. 
 Also ; a river near it, running into the G. of| 
 Lepanto. Hence, adj. Νεμεαΐος, Νεμείαΐός, 
 Νεμεος, Νεμειός, ά., όν. (Nem. 2. 7. Hes. θ 
 327. Theoc. 25. 169. Here. F. 153.) adv. 
 Νεμε^θε. (Call. fr. 103, 4.) όππως τ' εϋυδρον 
 ϊϊεμεηςεισηλυθεχώρον. Theoc. 25. 182. Ερ. 
 Έυφυλλος, τρητος. βαθυπεδιος. Pind. Phr. 
 Βλοσυροιο τιθηνητειρα λέοντος. Ερ. — κοι-λα 
 λέοντος εν βαθυστερ-νου ναπα. Isth. 3. 18. 
 
 Νεμέας, άόός. r). adj. f em. τάν πολυξεναν εν 
 Ίερομηνια Νεμεάόι. Nem. 3. 3. 
 
 Νεμεθω. poet, for Νέμω. to feed ; to graze 
 — όοιαί δε πελειάδες αμφις εκαστον-Χρυσεια 
 νεμεθοντο — Λ. 634. 
 
 Νεμειά, Νεμέα, τα. (sc. αγωνίσματα.^) the Ne• 
 mean games. viKy Νεμειοις παγκρατίου στε• 
 φανον. (Iambeleg.) Nem. 5. 9. 
 
 Νεμεσάω, II. Δ. 507. Νεμεσιζόμαι. indignor 
 
 for ναόστολον, Sept. Th. 864. 
 
 3 Among other adjectives, compoundec 
 of Νεκρός, are Νεκροβάρής. laden with dead 
 i. e. Charon's boat. Crinag. An. ii. 144. N" 
 κρόδεγμων, Νεκρόόόκός. receiving the dead! 
 Prom. 158. Bl. Antiphil. An. ii. 179. Νεκρό 
 δερκής. beholding the dead. Maneth. 4. 455 
 Νεκ•ρΟτά0ός, Νεκρόι/ωμ?/ς. burying the dead 
 ibid. 102. Of Νεκ-υς are compounded, Νεκό??ι 
 πυλός, dealing with the dead. ib. 1 . 330. Νε κΰ 
 οσσόός. raising the dead. Nonn. Joh. v. xi. 
 
ΝΕΟ 
 
 ΝΕΟ 
 
 451 
 
 invideo. 2. indignum puto ; revereor. to be 
 displeased ; to grudge. 2. to deem unseemly; 
 to stand in awe. 'Hpy δ' οντι τόσον νεμεσι- 
 ζομαι, ουδέ χολούμαι. θ. 407. — 2. αλλά σαο- 
 φρων εστί, νεμεσσάται δ' ενί θυμφ. δ. 158. 
 Syn. Αγανακτεω, μέμφομαι, επιπληττω, φθο- 
 νεω. 
 
 Νεμεσητδς. reprehensibilis. 2. morosus. one 
 who deserves censure ; 2. whose censure is 
 to be dreaded. 2. αιδοΊος, νεμεσητός, ο με 
 προεηκε πνθεσθαι. Λ. 648. Syn. Καταμεμπ- 
 τος. 2. νεμεσημων, βαρνθϋμος. οργίλος. 
 
 Νεμεσϊς. ή. indignatio. censure ; displeasure. 
 2. matter of just reprehension, or wonder. 
 2. ου νεμεσις, Τρώας ical εύκνημιδας Αχαιούς. 
 Γ. 156. τις τάδε νεμεσις στνγεϊ ; Sept. Τη. 
 221. ΒΙ. Syn. Αικη, μεμφις, φθόνος. 
 
 Νεμεσϊς. Nemesis, the goddess of vengeance. 
 
 Ι τίκτε δε και Νεμεσιν, πήμα θνητοίσι βροτοϊ- 
 σι,-Ννξ ολοη.— Hes. θ. 223. Syn. Ή Αδρά- 
 στεια. Ερ. Αμοιβαιη, αντιτυπος, δεινή, υπερ- 
 δικος. See Orph. Η. 60. 
 
 Νϊμετωρ. ultor. an avenger. — τώς νιν Ζευς 
 νεμε-τωρ επιδοι κοταινων. Sept. Th. 490. 
 Syn. Αμυντωρ, τΊ μωρός. — νεμητης. 
 
 Νεμος. το. nemus. a grove, εν νεμε'Ί σκιερψ' 
 
 1 επί τε λϊν ηγαγε δαίμων. Α. 4S0. Syn. Αλσος. 
 ορός παραλων. Ερ. Ανυδρον, επακτιον. 
 
 Νέμω. distribuo ; pasco ; possideo ; guberno ; 
 judico. Νέμομαι, pascor; habito ; sortior. to 
 
 \ assign ; to tend and feed ; to hold or possess ; 
 
 ' to rule ; to consider or esteem, vied, tograze ; 
 
 1 to occupy, ημενοι έως 1 επ?/λθε νεμων' φέρε 
 δ' οβριμον άχθος. ι. 233. Τηλέμαχος τεμένη 
 νέμεται, και δαΖτας ε'ίσας. λ. 185. φιλον σ 
 
 Χ εγώ μεγιστον Αργειων νέμω. Aj. 1331. Br. 
 Syn. Έίπινεμω, μερίζω. — βοσκώ. — εχω, κταο- 
 
 " ! μαι. διέπω, διευθύνω. — ηγούμαι, νομίζω, med. 
 νεμεθομαι. κατοικεω. λαγχανω. 
 
 ΝϊνΪ7]λος. csecus, vecors. blind ; foolish, ος 
 
 \ μαλα μη νενιηλος ; — Call. 1. 63. Syn. Αλαος. 
 
 ι ανόητος. 
 
 Νεοαρδής. nuper irrigatus. newly watered, ώς 
 
 5 δ" δτ' οπωρινδς Βορεης νεοαρδε αλωήν. Φ. 
 346. Syn. Νεοβροχος, νεοποτιστος. 
 
 Νϊοβδαλτος. recens mulctus. newly milked. 
 καρκ'ινον ενθρυψαιο νεοβδαλτοιο γάλακτος. 
 Nic. Th. 606. 
 
 : ^εδγάμος. Νεόνυμφος, Naz. recens matrimo- 
 
 ' nio junctus. lately married, μή προς σε γου- 
 νών, της τε νεογαμου κόρης. Med. 324. Syn. 
 Αρτιγαμος, νεόδμητος. — νεωστι νυμφιος. — 
 ib. 366. 
 
 $εδγΊλδς. Νεδγδνδς, Cycl. 205. Νεογνος, Η. 
 Merc. 405. Agam. 1133. Bl. recens natus. 
 lately born ; an infant, της ήτοι φωνή μεν, 
 δση σκυλακος νεογιλής. μ. 86. Syn. Αρτιγε- 
 
 | 
 
 1 In the time of Homer, there certainly 
 /nras no distinction between the signs of long 
 md short vowels. For long after, Ε stood 
 ? or EI and Η, Ο for OY and Ω. Έως then 
 Oust have been written εος, and was proba- 
 bly pronounced εως. 
 
 νης, νεογιλ7]ς, νεηγενης,νεογεννητος, νεογενης. 
 
 Νεογραπτδς.Νεογράφδς, Meleag. 1.55. recens 
 scriptus, v. pictus. newly written, or, deco- 
 rated, προσθε νεογραπτω θαλαμω χορδν εσ- 
 τασαντο. Theoc. 18. 3. 
 
 Νεδγυιος. qui juvenilia membra habct. of 
 youthful limb, επτά γαρ δαισαντο πυραΐ 
 νεογυιονς-Φώτας. — Nem. 9. 56. 
 
 Νεοδαρτδς. recens excoriatus. just flayed. 
 πάντα δ' εσαν νεοδαρτα' δολον δ' επεμηδετο 
 πατρί. δ. 437. 
 
 Νίδδμής, Νεόδμητος, recens Structus, V. do- 
 mitus, υ. interfectus. 1. newly built, 2. — 
 tamed, as a beast to the yoke ; or, a bride to 
 her spouse ; 3. — slain. (Lye. 65.) 2. ενθανεοδ- 
 μής πώλος αναπνέει, αχθομενος κήρ. Horn. 
 Αρ. 231. — ποθώ γαρ της νεόδμητου κόρης. 
 Med. 623. See 1366. 
 
 Νϊοδρεπτδς, Theoc. 26. 8. Νεοδρδπδς. recens 
 decerptus. fresh gathered, ορώ κλαδοισι νεο- 
 δροποις κατασκιον. iEsch. Supp. 359. 
 
 Νεοζενκτδς, Anthol. ΝεΌζύγής. Νεοζύγδς. Νεο- 
 ζυξ, νγος. δ ή. (Eur. fr. inc. 167.) s. s. as 
 Νεοδμής, sign. 2. — ούτε της νεοζυγου -Νύμ- 
 φης τεκνωσει πάϊδ' — Med. 804. — δακών δε 
 στομιον ώς νεοζυγής -Πώλος, — Prom. 1008. 
 
 Νωηλιζ. juvenilis, youthful. Orph. Η. 86. 7. 
 
 Νεδθάλ^ς, Νεδθηλης. nuper virens. fresh 
 blooming; young, αισχύνη νεοθαλεΖ. Iph. Α. 
 181. τοϊσι δ' νπο χθων δΖα φυεν νεοθηλεα 
 ποιην. £ί. 347. Syn. Νεηθαλης, νεόφυτος, 
 χλωρός. 
 
 Νϊοθεν. adv. nuper. anew ; newly, νεα τάδε 
 νεοθεν ήλθ' εμοι-Βαρυποτμα κακά. CEd. C. 
 1447. Br. Syn. Νεωση. νέον. νεΖον. 
 
 Νεοθηζ, Νεδθηγης. recens acutus. newly 
 sharpened. See Ν εακονητος, and Ερ. άδ. 290. 
 «ς και αποφθιμενας, πασαι νεοθάγι σιδαρω. 
 Sappho, An. i. 57. 
 
 Νεδθλίβής, εος. δ ή. recens expressus. newly 
 pressed, as wine, λαθριδιη Βακχοιο νεοθλιβες 
 ηλθ' απδ ληνού. Aristo, An. ii. 258. 
 
 Νΐοθρεπτος. recens nutritus. newly planted. 
 φυταλίϊ] νεοθρεπτα κατημνουσιν εραζε. Apoll. 
 3. 1400. 
 
 Νεοιη. temeritas juvenilis, hastiness of youth. 
 ησθα παρος' νύν αυτέ νοον νίκησε νεοιη. Ψ. 
 604. Syn. Νεοτ^ς, προπετεια, θράσος (νεο- 
 τητος). 
 
 Νεοικος. recens conditus. settled anew, τάν 
 νεοικον εδραν. Olymp.5. 19. Syn. Νεόκτιστος. 
 
 Νεδκηδης. recentem dolorem habens, with 
 recent sorrow, ει γάρ τις και πένθος έχων 
 νεοκηδεϊ θυμψ. Hes. θ. 98. 
 
 ΝΙοκλωστδς. recens contextus. newly spun, 
 or, fabricated, ήτοι δγ' ωριγνάτο νεοκλωστω 
 τελαμώνος. Theoc. 24. 44. 
 
 ΝΙοκμης,ητος.δ η. recens fabricatus. 2. recens 
 mortuus. newly made. 2. newly slain. See 
 Νεόδμητος, s. 3. εν κεραμω νεοκμήτι καμινό- 
 £v ._Nic. Th. 707. 
 
 Νεόκοπος, Ειιρο^.Ν'ίδκοπτδς. recens incisus. 
 newly cut. προς ταύτα μυλην αγαθήν ώρα 
 ζητεϊν σοι, και νεοκοπτον. Vesp. 646. 
 3 Μ 2 
 
452 
 
 ΝΕΟ 
 
 Νεοκδτδς. qui novas iras concepit. 2. recens. 
 prop, one who is newly displeased. 2. new, 
 fresh, τί δ' εστί πράγος νεοκοτον πολει πα- 
 ρόν ; Sept. Th. 809. 
 Νεοκρας, ΝεΌκράτός. recens mixtus. newly 
 mixed, or, united, νεοκράτα φιλον κομισειεν. 
 Choeph. 338. 
 Νεόκτιστος•, recens conditus. newly built, τάν 
 νεοκτισταν εις Αιτναν. Nem.9.3. See Νεοικος. 
 Ήεοκτονος, Nem. 8. 52. Νεόφόνός. recens in- 
 terfectus. lately slain, αλλ' οιδε μητρός νεο- 
 φονοις εν αιμασι. Eur. ΕΙ. 1172. 
 Νεολαία, ή. juvenum coetus. young people. 
 τετρακις εζηκοντα κοραι, θήλυς νεολαία. 
 Theoc. 18. 24. 
 Νεδλου-δς, Νεολλ. Νεοπλυ-δς, Od. ζ. 64. re- 
 cens lotus, having• just bathed, δη pa νεολ- 
 λουτος, προκαλευμενος ήδυμόν υπνον. Η. 
 Merc. 241. 
 Νεδμαι. vado. to go, or come. 7/. Σ. 101. εΐ- 
 πεν, ότ ην ηδη νευμενος εις Α'Ίδην. Antip. 
 Thess. An. ii. 121. Syn. Παραγίνομαι, νεισ- 
 σομαι, πορεύομαι. 
 Νεόμυστός. recens initiatus. lately initiated. 
 ελθετ' επ' εύφημους τεΧετάς όσιας νεομυ- 
 στοις. Orph. Η. 42. 10. 
 Νεδν. adv. s. as Νεΐδν. την δε νέον κΧισιηθεν 
 εβαν κήρυκες άγοντες. Α. 391. Syn. Νεωσπ, 
 νεοχμώς. 
 Νεοξεστδς. nuper politus. newly polished, όΐ 
 δε, νεοζεστοιο πεποιθότες εργμασι τέχνης. 
 Try ph. 248. 
 "Νεόπάθής, Eumen. 517. Νΐόπενθής. recentem 
 dolorem habens. suffering recently ; having 
 recent cause of grief, παρθενικαί τ' αταλαι, 
 νεοπενθεα θυμόν εχουσαι. Χ. 39. See ~Νεοκηδης. 
 Ήεόπηγής. recens compactus. newly framed, 
 or built. — κΧισιας νευπηγίας άρτι γεραιοων. 
 Nonn. 
 Νέδ7Γ^κτδς. nuper pressus. newly pressed, as 
 milk, ου τυρός νεοπηκτος απο γλνκεροΐο γα- 
 Χακτος. Batrach. 38. Syn. Νεοπαγή. 
 Νεόπλουτος, cui recentes sunt divitiae. grown 
 rich of late, εοικας, ώ πρεσβΰτα, νεοπλουτω 
 τρυγί. Vesp. 1300. 
 
 ΝεοπρισΓος. recens serra dissectus. newly 
 sawn, αργυρές, κολεόν δε νεοπριστον ελε- 
 φαντος. θ. 404. 
 Νεοπτόλεμος, filius Achillis. ει που ετι ζωει γε 
 Νεοπτόλεμος θεοειδης. Τ. 327. Ερ. Ατρεστος, 
 δα'Ίφρων, ισοθεος, μεγάθυμος, Αιακιδης, Α- 
 χιΧλειδης. Φθιωτης. Phr. Σκυριος δράκων — 
 Lyc. — ΑχιΧΧήος κρατερός παις — κυδιμος 
 ν'ιός εύπτοΧεμου Αχιλήος. Cal. 
 Νίθ7ΓΓολΤς. urbs nova. ep. of a city just found- 
 ed. — και ποΧιν νεοπτοΧιν Ύηνδ' ΰψιπνργον 
 αντεπυργωσαν τότε. Eumen. 690. 
 Νεορραντυς. recens aspersus. newly sprinkled. 
 πηδώντα πεδία σνν νεορραντψ ϊιφει. Aj. 30. 
 Νεορρϋτος. qui recens affluxit. fresh flowing. 
 όρώ κοΧωνης εξ άκρας νεορρυτους ΐΐηγάς γά- 
 λακτος,— Soph. ΕΙ. 900. 
 Νεορτδς. recens excitatus. 2. novus. newly 
 stirred ; new. τί δ' εστίν, ώ παϊ Αα'ίου, νεορ- 
 
 Ν Κ Ο 
 
 τον αυ ; GEd. C. 1506. Br. 
 Νεός. novus. new. μηδέν φοβηθ^ς' ουδέν εν 
 στρατψ νέον. Rhes. 663. Syn. Νεαρός, νεω- 
 ρης, νεοχμος, νεηγενης, καινός, ζενος, προσ- 1 
 φατος, νεορτος. νεοκοτος. 
 Νέος. juvenis. young. 2. subst. a youth. Av- 
 τιλοχ, ήτοι μεν σε νέον περ εόντ εφιΧησαν. 
 Ψ. 306. Χεϊβε' νέοι δε παρ' αυτόν έχον πεμ- 
 πωβοΧα χερσίν. Α. 463. Syn. Αιζηος, ηϊθεος, 
 νεανδρος, νεανιας, νεανίσκος. 
 Νεόσϊγηλυς. novitate admirandus. prop. 
 newly polished, μοι νεοσιγαΧον ευρόντι τρό- 
 πον. ΟΙ. 3. 8. 
 Νεοσκάφης. recens effossus. newly dug. πτορ- 
 θου διαρραισθεντος,όν νεοσκαφες Κρύψει ποτ' \ 
 εν κΧηροισι Μηθυμνης στεγος. Lyc. 1098 
 'ΝεοσκϋΧευτός. ό ή. recens spoliatus. lately Ι 
 stripped, τ'ις τα νεοσκυΧευτα ποτι δρνϊ ταδεί 
 καθάφεν Ε^τεα ; — Dioscor. An. i. 496. 
 Νεοσμηκτός. nuper tersus. newly rubbed. 
 θωρηκων τε νεοσμηκτων, σακεων τε φαεινών. 
 Ν. 342. 
 
 Νεοσπάδής. Νεοσπάς. recens destrictus. just 
 
 drawn, or, plucked. — και νεοσπαδες ζιφος 
 
 -Έχοντ' — Eumen. 42. — εν νεοσπάσι θαΧΧοΊς 
 
 ο δή 'ΧεΧειπτο συγκατηθομεν. Antig. 1201. Β. 
 
 Νεοσπδρδς. recenter seminatus. newly sown. 
 
 τοκενς, τροφός δε κύματος νεοσπορου. Eu- 
 
 menid. 662. 
 
 Νεοσσδκδμδς. pullos nutriens. epith. of a nest. 
 
 α'ίζας εντοσθε νεοσσοκομοιο καΧιής. Antip. 
 
 Sid. An. ii. 23. 
 
 Νεοσσός, Νεοττδς. pullus. 2. vitellus. the 
 
 young of animals, part, of birds. 2. the yolk 
 
 of an egg. dimin. Νεοττϊον. το. a chick. (Av. 
 
 768.) ένθα δ' εσαν στρουθοϊο νεοσσοί, νήπια 
 
 τέκνα. Β. 31 1. και τετταρων ωών μετά τούτο, 
 
 φιΧτατη, Ύόν νεοττόν Κ Menand.y}*. Αν 
 
 Ερ. ' Απαλός, απτην. 
 
 Νεοστρόφός. nuper tortus, newly twined. Η 
 
 νευρην δ' εζερρηζε νεοστροφον, ην ενεδησα.ψκ 
 
 Ο. 469. L• 
 
 Νεοσφάγης. ΝεΌσφαξ, Allien. 1. 3. nuper ju- 
 
 gulatus. fresh slain, λέγω. τεθνηκεν αρτιως 
 
 νεοσφαγης. Trach. 1146. Syn. Νεοσφακτοο, 
 
 νεοκτονος, νεοφονος. 
 
 Νεότευκτος. Νεότευχής, Theoc. 1. 28. nuper 
 
 fabricatus. newly wrought, or made, αμφι 
 
 δε μιν κνημις νεότευκτου κασσιτεροιο. Φ. 592, 
 
 Syn. Νεουργος, νεηΧατος, νηγατεος. 
 
 Νιότης, juventus. youth, εκ νεοτητος έδωκε 
 
 και ες γήρας τοΧοπευειν. is?. 86. Syn. ~Νεοιη 
 
 ήβη, κουροσυνη, ακμή ανθούσα, το νεαζον 
 
 Ερ. Αφρων, ερατη, θαρσαλεα, θαλερά. 
 
 Νευτμητός, Theoc. 7. 134. ΝεόΥδμδς. recens 
 
 sectus. newly cut. δυστηνος, άρτι νεοτομοισ 
 
 πληγμασιν. Antig. 1283. Br. 
 
 Νεότόκός. ή. puerpera. lately delivered, όσαιι 
 
 νεοτοκοις μαζός ην σπαργών ετι. Bacch. 700, 
 
 Ήεοτρεφης, Νε"ότρόφός. recens nutritus. newl), 
 
 reared. — κόρους νεοτρεφεΤς — Heraclid. 9 
 
 I 
 
 ■ 
 
 h 
 «': 
 
 iff 
 
 I: 
 
 1 This must be dissyl. if correct. Bin 
 Bentl. prefers το νεοττόν, JVLein. τον νοττόν 
 
 
Ν Ε Σ 
 
 ΈΙηιε.νεοτροφου 1 τέκνου hKav.Agam.70S.Bl. 
 
 Νεοττευω. fetifico. to hatch, ενεοττευσεν γέ- 
 νος ημετερον, και πρώτον ανηγαγεν ες φως. 
 Αν. 700. 
 
 N?orrTa 5 Νεοσσϊα. ή. nidus, a nest, εισελθετ' 
 εις νεοττιαν γε την εμην. ib. 642. Syn. ΝεοΓ- 
 τευσις, καΧϊα. — εκλεττισις. 
 
 Νεοττον. το. See note on Νεοσσός. 
 
 "ϋεοττο-ροφεω. pullos alo. to rear young- 
 birds, μνησικακήσαι την ήλικιαν,εζ ης ενεοτ- 
 τοτροφηθης. Nub. 995. 
 
 Νεουργεω. novum facio. to make new. κρεΐτ- 
 
 τον νεουργεϊ της πάλαι θεωρίας. Anal. iii. 
 • p. 140. 
 Ίϊεοντάτος. recens vulneratus. just wounded. 
 
 άλλον ζωόν εχονσα νεοντατον, άλλον αοντον. 
 ■ Σ. 536. Syn. ΝεοΓρωτ-ος. 
 
 Νε'οφοιτος. 6 τ), act. recenter prodiens. just 
 
 coming forth. (Tryphiod. 374.) 2. pass, pri- 
 
 mum tentatus. first ventured on. Ικαρου ώ 
 
 νεοφοιτον ες η'ερα πωτηθ'εντος. Ερ. άδ. 396. 
 , Sεoφpωv. insipiens. unthinking•. — πίνει ποτόν 
 Μ' άλλο νεοφρων. Panyas. 1. 9. Syn. Αφρων, 
 ν^ωχαρακτος. nuper insculptus. just im print - 
 :ύ ed. ίχνη τα κείνου νεοχαραχθ' ,όπως ιδης. Aj. 6. 
 ' Νίοχμδς. novus. new. τ'ι δ' εστί Ώερσαις νεοχ- 
 ]ι μόν εμβριθές κακόν ; Pers. 695. Syn. Νέος•, 
 41 παράδοξος. — άσκοπος. 
 
 Ι ϊϊοχνοος. cui lanugo recens est. with fresh 
 -down on the cheeks. — φιλον via νεοχνοον 
 U ονκετ έχοντα. Naz. 
 
 i ίεπονς, οδός. nepos. a grandson, or descend- 
 ant, ρί. Νεπόδες. οί. posterity. It is also ap- 
 ■ plied to φώκαι, Od. δ. 404. to θεοί, Theoc. 17. 
 ι 25. See note in Thesaur. — ό Κεΐος Ύλλιχου 
 
 νεπονς. Call. fr. 77. ηελιου μετοπισθε, τεοίς 
 
 νεποδίσσιν έτοιμη. Apoll. 4. 1745. 
 
 ϊεπτουνϊς, ϊδός. ϊ/. nom. Hippolytes Amazo- 
 
 nis. Hence, Amazons are called, παρθένοι 
 \>~}$επτουνίδες. Lye. J 332. 
 a Γερθε, Νε,οθεν. adv. infra, beneath ; under. 
 
 — νερθε δε ποσσίν. Η. 212. νερθεν άπας πε- 
 
 \παλακτο, — Λ. 535. 
 
 Γερ-κΗος, ά, όν. infernus. nether ; beneath 
 ι the earth, οί oi νερτεριων βερεθρων κλη'Ίδας 
 
 εχονσιν. Orph. 13S0. 
 ί Γ ερ7ερος. for "Ένερ-Ίρυς, compar. of "Ε νερός. 
 A inferior, lower ; undermost. Νεότεροι θεοί, 
 •;, gods of the regions below. //. O. 225. — τα 
 
 δ' υπέρτερα νερτερα Θησει-Ζενς νφιβρεμε- 
 
 της. — Lysist. 773. Syn. Κατώτερος. 
 
 ερων. Nero, ηλνθον, ηελιου νήσον ότ είχε 
 
 Νέρων. Apollonid. An. ii. 135. 
 
 ϊεσσός. 6. Ν. Ρ. Νέσσος πάλαι Κένταυρος 
 
 εξεπεισε νιν. Trach. 1157. 
 
 εσταΊοι. gens Illyrica. an Illyrian tribe. 
 
 Νεστιδος αιης. Apoll. 4. 337. ουρεα, Νεσται- 
 
 ους τε, και Ωρικον εισαφικεσθαι. ib. 1214. 
 
 ^εστωρ. Nestor, patronym. Νεστόρϊδης. II. 
 
 Π. 317. adj. Νεσ-ορειος, Νεστορεος. (Eur. 
 
 •fr. inc. 10. //. Β. 54.) Νέστωρ, ος ρα Ιΐνλοιο 
 
 ■χναζ ην ημαθοεντος. Β. 77. Ερ. Αγαυος, αντι- 
 
 — 
 
 Ν Ε Φ 
 
 453 
 
 Should this be, νεοτρεφοϋς ? 
 
 θεός, κνδαλιμος,τριγερων. Phr. — "ΝήΧηίαδης, 
 
 μέγα κϋδος Αχαιών. 'Κδυεπης, — λιγνς Πι>- 
 
 λιων αγορητης. 
 Νενμά. nutus. a nod. νενμασιν αφθογγοισι 
 
 παραπλαζων φρένα κουρΐ]ς. Mus. 102. Syn. 
 
 Νείσίς, συννευσις, ροπή. Ερ. Αμειδες, δολο- 
 
 φρον, λαθριδιον. 
 Νευρά. Νευρη, Bacch. 773. ΤΧευρειη. nervus. 
 
 string of a bow, or, musical instrument. 
 
 νευρειήν, περί δ' ιόν εχεστονον εϊθαρ εβησα. 
 
 Theoc. 25. 213. Syn. Χορδή, νεϋρον. Ερ. 
 
 Βαρυ^θογγος, νεοστροφος, ενστρεφης, μελιηδης. 
 Νεί /pot, ων. οί. gens Scythica. a people of 
 
 Scythia. Νευροι θ', Ίπποποδες τε, Τελωνοί 
 
 τ', ηδ' Αγαθυρσοι. Dion. 310. 
 Νεϋρον. pi. Νεΰρα. τα. nervus. robur. a sinew; 
 
 nerve, lit. Sifig. — 2. s. as Νευρά. dimin. Νευ- 
 
 ρίόν. (Agath. An. iii. 57.) adj. Ύίευρϊνός. 
 
 (Lucian, Ocyp.) Compounds, Νευρόλάλυς, 
 
 Tull. Gem. An. ii. 281. Νευρόνόσός, Man. 
 
 4. 501. Νευροπλεο}ς, Philipp. An. ii. 213. 
 
 ~Νενρότενης, Antip. Sid. An. ii. 9. Νευρόχά- 
 
 ρής, Anal. ii. 518. ως δε ιδε νενρόν 2 τε και 
 
 όγκους εκτός εόντας. Δ. 151. έλκε δ' δμοΰ 
 
 γλυφίδας τε λαβών και νενρα βοεία. ib. 122. 
 Ύίευρορράφός. qui nervis consult, a cobbler. 
 
 σαντόν δε λυχνοπωλησι, και νευρορραφοις. 
 
 Equit. 736. 
 Νειιροστταο^ς. nervis tractus. drawn on the 
 
 string'. — ττρός δε τοϋθ' ο μοι βαλοι-Νεν- 
 
 ροσπαδής άτρακτος, — Philoct. 293. 
 Νευροω. nervos intendo. to stretch thenerve; 
 
 to tighten, βαβαί' νενευρωται μεν ηδε συμ- 
 φορά. Lysist. 1080. 
 Νευσταζω, II. Υ. 162. Νευω. nuto. to nod. 
 ιππουριν' δεινόν δε λόφος καθυπερθβν ενευεν. 
 
 Γ. 337. Syn. Ετγι 
 
 νευω, εννευω. συγχωρεω. 
 
 ΊΧεΊρελη. nubes. 2. rete. a cioud. 2. a net for 
 birds. (Archias, An. ii. 98.) Ι.Ιστηκ' αθάνα- 
 των, νεφέλη ειλνμενος ωμονς. Ε. 185. Syn. 
 1. Νέφος. 2. παγ<£, πλεκτάνη, ορνιθοπεδη. 
 Ερ. Αελλοττους, αιθέρια, ηεροεσσα, μέλαινα, 
 λεπτή, κυανεη, πυροειδης, κελαινώπις, σκιερά, 
 κεραυνοφορος, ιοειδης, χειμέρια, νγρα, αιγλη- 
 εσσα, δροσερά, ψυχρά. 2. άρρηκτος, λεπτο- 
 μιτος, πτί/νολετις. 
 
 Νεφεληγερέτης, JEol. Νΐφΐληγερετά. nubes 
 excitans. collecting clouds, cpith. of Jove. 
 //. A. 511. Νεψ'ΐλη-^ερής. epith. of the west 
 wind. Calab. 
 
 Νεφελοκοκκυγία, ας. η. comic name of α city, 
 supposed to be built by birds, cuckoos, in the 
 clouds. Av. 117. a citizen of this ancient La- 
 puta was, Νεφελόκοκκϋγϊενς, ibid. 1040. 
 
 Νίφόειδης, εός. 6 ή. fuscus, niger, velut nubes. 
 dark as a cloud, ep. of a blackbird. Paul. 
 Sil. An. iii. 93. 
 
 Νεζδδς. nubes, nebula. 2. nubes, s. contrac- 
 tu frontis. 3. multitudo. a cloud, lit. &βσ. 
 3. a dense body; a great number. — άμα δέ 
 
 2 This means the string, or piece of thong, 
 by which the head of the arrow was fast- 
 ened to the shaft. 
 
454 
 
 Ν Η Δ 
 
 νέφος εϊπετο πεζών' κ. λ. — Δ. 274. Syn. 
 Όμιχλ7], νεφέλη. 2. σκότος, αχλυς. 3. πυκ- 
 νωμα. πλήθος. Ερ. Βαρυσμαραγον, θεσπεσιον, 
 μελαν, κυανεον, εριδουπον, ηεροεν, Χυγαϊον, 
 πυιανον, σκοτοεν. ύγρον, ομβροτοκον. 
 ΐίεφδω. nubescogo. to overcloud. Μαη.4.518. 
 Νέγρος, δ. ren. a kidney, αμφι δε καί νεφροϊσι 
 
 δεθείς καμνοντα σαωζει. Lith. 188. 
 Νεω. 1 . eo, venio. to go, come. Νεομαι, νεΐαι, 
 νεϊται. f νεϋμαι et νεισδμαι. aor. 1. ενεισά- 
 μην. 2. nato. to swim. f. νεισω, or νευσω. II. 
 Φ. 321. Equit. 321. Hence, ΤΧηχω. 3. neo, 
 filum duco. to spin. fid. νήσω. Hes. ε. 775. 
 Hence, Έηθω. 4. glomero ; struo. to heap 
 up. 1. αλλ' ογε τερφαμενος νεϊται, και πλεί- 
 ονα ειδώς. μ. 188. 4. μιαν πνράν νησαντες, 
 εμπρησωμεν αντοχειρες. Lysist. 269. Syn. 
 3. Κλώθω. 4. χωνννω, σωρεύω, αθροίζω, νηεω. 
 Phr. 3. Ά δε λινον αλακατα Αακτυλοις έλισ- 
 σε, — νηματά θ' ϊετο πεδψ. Orest. 1429. 
 Νεωκόρος. ~$ηδπδλδς, Hes. θ. 991. sedituus. 
 one who takes care of a temple. Man. 4. 
 216. Νεωκορΐα. η. the office itself, οισι με- 
 μηλε κλυτής έργα νεωκοριης. Ερ. άό\ 189. 
 Νεων^τος. nuper emtus. just purchased, κακώς 
 ΐίαφλαγονα, τδν νεωνητον, κακόν. Equit. 2.' 
 Ήεωρης. novellus. s. as Νεδς, Νεαρός, Νεορ- 
 τδς. φοβον νεωρή της εμής επεισοδον. CEd. 
 C. 730. Br. 
 Νεωρϊον. navale. a dock ; naval arsenal, αυτή 
 yap εμπρησειεν αν τδ νεωριον. Acharn. 918. 
 Syn. Νέων, νεωλκιον, νεωσοικος, ναύσταθμος. 
 Νεωρνχης. recens efibssus. newly dug up. 
 
 Nic. Th. 940. 
 Νεως, ωτδς. δ. novus annus, a new year. 
 Used only in the accus. νεωτα δ' ονδεις όσ- 
 τις ου δοκεϊ βροτών ΐΐλουτω τε κάγαθοϊσιν 
 ϊζεσθαι φιλον. Simon. An. i. 128. 
 Νεως, ω. ό. Att.for Ναός, templum. a temple. 
 αλλά τδν αύτοϋ γε νεών βάλλει, και Σουνιον 
 άκρον Αθηνών. Nub. 401. 
 Νεωσοικος, ου. δ. navale, statio navium. a 
 dock, ή περί ακραν καμπτων, νεωζοικον σκο- 
 πείς ; Acharn. 66. 
 ΝεωσΓί. adv. novissime, nuper. very lately. 
 ποτέρα πάλαι τεκοΰσαν, η νεωστί δη ; Eur. 
 Elec. 652. 
 ΝεωΓερδς. comp. Νεωτ-άΥος. superl. of Νέος. 
 
 Philoct. 559. Hec. 13. 
 Ήηαιθός. fluv. ad Crotonam. a river in Cala- 
 bria Citra; the Neto. και ποτι τδν Nr /αιθον* 
 δπα καλά πάντα φυοντι. Theoc. 4. 24. 
 Ν^γατεος. novus, nuper factus. newly made. 
 — μαλακδν δ' ενδυνε χιτώνα- Καλόν, νηγα- 
 τεον' — Β. 43. Syn. Καινός, απαλός, ευφυής. 
 Ύίηγρετδς. ex quo quis excitari nequit. not 
 to be awakened from, εύδομες ευ μαλα μακ- 
 ρδν, ατέρμονα, νηγρετον ύπνον. Mosch.3.1 11. 
 ~Νηδϋμος. suavis. delicious, και τψ νηδυμος 
 ύπνος επί βλεφαροισιν έπιπτε, Ήηγρετος, 
 ηδιστος, θάνατος αγχιστα εοικώς. ν. 80. 
 ~ί$ηδϋς, ϋδς. η. venter. 2. uterus, the stomach, 
 etc. Hence, Νηδϋϊά. τα. the intestines. Π. B. 
 525. poet. adv. ΝηδνιόφΧν. from the womb. 
 
 Ν Η Λ 
 
 Mosch. 4. 78. τδν βαλε μεσσον ακοντι, παγη 
 δ' εν νηδυϊ χαλκός. Υ. 486. νηδυ'ίων α-φαυσ- 
 τος ύπό ζωνην θορε χαλκός. Apoll. 2. 113. 
 Syn. Ταστηρ. 2. μήτρα, ύστερα. 
 Νηεω. accumulo. to heap up; to pile, κατθε- 
 σαν, αιφα δε ο'ι μενοεικεα νηεον νλην. Ψ. 139. 
 Syn. Νεω, σο;ρευω, κατασκευάζω. 
 Ήηθω. neo. to spin. part. pr. pass, νενησμενός. 
 See Νεω, s. 3. η δ' αράχνη νηθουσ αυτόν 
 απεκρεμασε. Nicarch. An. ii. 353. 
 Ήηϊάδες. αϊ. Ion. for Ναϊάδες. See Ναϊς. ϊρόν 
 
 Ήυμφαων, αϊ ΤΧηϊάδες καλεονται. ν. 104. 
 Τ$ηϊόν. promontorium Ithacse. εν λιμένι'Ρει- 
 
 θρψ ύπό "Νη'ίφ ύληεντι. α. 186. 
 Ν??ίδς. ad naves utilis. fit for ships, αλλ' ώστε 
 στάθμη δόρυ νη'Ίον (ship-timber) εζιθννει. Ο. 
 410. εζεταμον πελεκεσσι νεηκεσι, νη'Ίον είναι. 
 Ν. 391. Syn. 'Νη'ίτος, νη'ίτης, ναυτικός— μέρος 
 της νεώς, όπερ σύρεται κατά το ύδωρ. 
 ~Νηϊς. s. as Ναΐς, Ναϊάς, Νηϊάς. //. Ζ. 22. 
 Νί^ϊς. inscius. ignorant ; inexperienced, νή'ίς 
 εών έταροις άμα νη'ϊσιν ; Apoll. ii. 417. ειπών 
 ου κατά κοσμον' εγώ δ' ου νή'ίς αεθλων. θ. 179. 
 Syn. Α'ίδρις, άμαθης, άπειρος. 
 ΉηΊτης. navalis. consisting of, pertaining to, 
 ships, τοσσον νηϊτην στολον εμμεναι, αλλ' 
 οιωνών. Apoll. 4. 239. 
 Νεϊται. epith. portarurn. one of the gates at 
 Thebes, πυλαισι ~Νηϊταισι προβαλεϊν λοχον. 
 Sept. Th. 466. 
 "Νηκερδής. inutilis, incommodus. disadvan- 
 tageous, ουδέ τι πω παρά μοϊραν έπος νηκερ- 
 δες εειπες. ξ. 509. Syn. Ακερδης, ανωφελής, 
 βλαβερός, ανόητος. 
 Ήηκερδς. cornibus carens. without horns, και 
 τότε δι) κεραοι και νηκεροι ύληκοΐται. Hes. ε. 
 527. 
 Νηκεστόν. adv. insanabiliter. incurably, φευ• 
 σεται, εν δε δικην βλαψας, νηκεστον αασθη 
 Hes. ε. 281. Syn. Ανηκεστως. 
 Ν^κουστεω. non audio ; contemno. to disre- 
 gard ; disobey ,-ουδ' Ένοσιχθων -Ίϊηκονστησι 
 θεάς. — Υ. 14. Syn. Ακηδεω, ατημελεω, πα 
 ρακουω. 
 'Νηκουστός. incelebris. unknown, και λιηι 
 κείνων ονομ' ειρεται' ουδέ τοι αύτως-Ήηκου 
 στοι Ύαδες, — Arat. φ. 1 72. 
 Ν>7ΚΓ/}ς, ου. ό. natator. a swimmer. Anthotfi 
 Πηκτός, ή, όν. natans. floating, ασπίδ' ΑχιΚ 
 λήος, — θάλασσα — παρά τυμβον- Αιαντος νηκ 
 την ώρμισεν, ουκ Ιθάκη. Ερ. άδ. 390. 
 ΤΧηλεής. Ήηλειής, Ήηλης. (Horn. Ven. 245. It 
 1. 628.) Τϋηλεοθϋμος. (Apollin. Ps. 24. 38. 
 crudelis, saevus pitiless, νηλεες ήτορ εχειν 
 στρεπτοί δέ τε και θεοί αυτοί. Ι. 493. Syn,, 
 Ανήλεης, απήνης, σκληρός, σχετλιος. Ρηβ! | 
 Αμουσιά τοι μηδ' επ' οικτροϊσιν δάκρυ Σταζειι 
 Eur. Antiop. fr. 
 Ήηλεόποινός. crudeli supplicio puniens. met 
 ciless in punishing, και Μοίρας, και Κήρα 
 εγεινατο νηλεοποινους. Hes. θ. 217. 
 Νί^λευς. Neleus. father of Nestor ; who w& 
 therefore Ίϊηλειδης, II. Ψ. 652. ~8η\ηΐάδη: 
 θ. 100. and Ήηληϊός, Ψ. 349. εννυχιοι προϊ\ Ι 
 
Ν Η Π 
 
 Ν Η Σ 
 
 455 
 
 αστν' γεγηθει δε φρένα Ίϊηλευς. Λ. 682. 
 Νηλεώς. (Anac. 60. 3.) Νηλειώς. «cfy. crudeli- 
 ter. without mercy, νηλειώς δεδμητο παροι- 
 χομενφλυκαβαντι. Apoll. 1. 610. SyN. Ανη- 
 λεως, ανοικτως, χαλείτώς, ωμώς. 
 Νηλϊπδς, Λ/?ο//. 3. 647. Νί]λΪ7τους. discalcea- 
 tus. barefoot, ύλην ασιτος. νηλιπους τ αλω- 
 ju£i-i7• CEd. C. 351. Br. Syn. Ανυπόδητος, 
 ασανδαλος. 
 
 Νηλητης. non peccaminosus. not offending. 
 
 άί τ'ε σ ατιμαζουσι, και αϊ νΐ]λητεΊς εισιν. π. 
 
 317. Syn. Αναίτιος, αμεμπτος, αναμαρτητος. 
 
 Νήμα. τυ. filuin. a thread, εκτελέσω, μη μοι 
 
 μεταμωλια νηματ οληται. β. 98. Syn. Μίτος. 
 
 κλώσις, Χινον, μηρνμα. Ερ. Ασκητον, αραχ- 
 
 ναϊον, ακαμπες, λεπταλεον, μαλακον. 
 
 Νημερτειά. Veritas, accuracy ; truth, και 
 
 τώνδε νημερτειά συμβαίνει χρόνου. Trach. 
 
 176. Syn. Αλήθεια, βεβαιοτης. 
 
 Νημερτί/ς. non aberrans a vero. adhering• to 
 
 truth ; unerring• ; honest ; determined. The 
 
 neict. 'Νημερτες, II. A. 514. is used for the 
 
 [adv. Ήημερτεως. truly. (Od. ε. 98.) Νημερτής 
 
 is also the name of a Nereid, Hes. Θ. 262. 
 
 η "ΝυμφΊ] ενπλοκαμφ ειπεϊν νημερτεα βουλην. 
 
 , ε. 30. SeeFers. 251. Β1. 
 
 Νηνϊμϊά. tranquillitas. stillness; a calm. See 
 
 \Αιθρη. — ας τε ΚρονΊων - Ήηνεμιης εστησεν — 
 
 Ε. 523. 
 
 ϊηνεμος. ventos non habens ; quietus, un- 
 ruffled ; still, σίγα, σιωπά, νηνεμον δ' εστησ 
 οχλον. Hecub.531. Syn. Αίθριος, γαληνός, 
 ήσυχος. 
 
 ϊήξϊς. ή. natatio. swimming•, νηζει τερπομενος 
 
 Φυσιγναθου' — Batrach. 67. Syn. Το νηκτόν. 
 
 ϊηδπδλυς, for Ναοττολος. See ΤΧαοφυλαζ, Νεω- 
 
 I κόρος, νηοπολον νυχιον ποιησατο δαίμονα 
 
 ψίον. Hes. θ. 991. 
 
 ^ηδπδρϊω. navigo. to pass over the sea. χή- 
 μών ολλυμενων άλλος ενηοπορει. Leon. Ales. 
 An. ii. 198. 
 
 ■ίηοσσδδς. navium servator. guardian of ships. 
 4 — νηοσσοον, ευπατεοειαν -Αοτεμιν, — ApolL 
 1. 570. 
 
 Ιηδφδρδς. δ ή. naves vehens. supporting 
 5 ships. — νηοφοροις νωτοις ευδία πεπταμενης. 
 Theset. Sckol. An. ii. 514. 
 
 ϊι/οχδς, Ντ/οϋχός, ου. δ ή. navis CUStOS. sus- 
 taining, or guiding ships, ή πικρι) βαψαι 
 νηόχα πεδαλια-Αλμ7 ι /. Crinag. ib. 151. 
 ΐηπάθης. ΤΝηπενθής, (Od. δ. 221.) εδς. δ ή. 
 miserias abolens. dispelling suffering and 
 -grief, οί Αηθης μεν αφνσσαν νπδ στόμα νη- 
 ραθες ύδωρ. Ορρ. κυν. 2. 417. Syn. Ακεσ- 
 } σιπονος. 
 
 Ιηπαυστδν. indesinenter. unceasingly. See 
 Νωλεμες. νηπαυστον αιαζουσα, και γοωμενη. 
 Lye. 972. 
 ,U ηττΊαά, Νηπΐΐη. infantia. childhood; childish 
 ν pursuits. cii'ow αποβλνζων εν νηπιε^ αλεγειν%. 
 Ι. 487. — ουδέ τι σε χρή Ήηπιαας οχεειν, επεί 
 Όνκ ετι τηλίκος εσσ'ι. α. 297. Syn. Ήηπιοτης. 
 νηπιοφροσυνη, αχροσυνη. 
 Ιηπϊάχευω. ΤΧηπϊάχω, Apoll. 4. 868. puerili- 
 
 ter me gero. to be a child ; to play as a child. 
 αυταρ δθ' ύπνος ελοι, παυσαιτό τε νηπια- 
 χευων. Χ. 502. Syn. Νηπιαζω, νήπια φρονεω. 
 ΎίηπΧάχδς. infans. a child, νηπιαχοις, ο'ιςουτι 
 μέλει πολεμηία έργα. Β. 338. Syn. Βρέφος. 
 νηπιος. Ερ. Αρτιγενεθλος, λιπομαστος. 
 Νηπως, Ίϋηπυτίδς. infans. 2. stolidus. subst. a 
 child, adj. infantine ; childish ; simple, ενθ' 
 αλοχόν τε φιλην ελιπον και νηπιον υιό ν. Ε. 
 480. σήμερον' ου yap φημ επεεσσ'ι γε νηπυ- 
 τιοισιν. Υ. 211. Syn. 2. Αφρων, ανόητος. 
 Τϊηπλεκτδς. incomtus. unattired. πενθαλεα, 
 νηπλεκτος, ασαί'δαλος' σ\ δε βάτοι νιν. Bion. 
 1. 21. Syn. Ακομψος, ακτενιστος. 
 Νηποινος. nulla data satisfactione ; nullo so- 
 luto pretio. unrevenged ; without payment. 
 This latter is more partic. the sense of adv. 
 ΤΝηποινυν. νηποινοί κεν επειταδομων εντοσθεν 
 ολοισθε. α. 380. άλλοι δ' ημετερον καματον 
 νηποινον εδουσιν. ξ. 417. Syn. Απτός, ατι- 
 μώρητος. 
 Έηπϋθες is found in Hesych. for * Άπευστον. 
 
 unheard of. 
 Ύϊηπΰτϊενδμαι. infantum more balbutio. to 
 prattle. νηπυτιευομενοιΎΙεστορι και ΐίριαμψ. 
 Lucill. An. ii. 323. 
 Τϊηρευς, ήος, εως et εος. δ. Deus Maris, an an- 
 cient God of the Sea ; husband of Doris ; 
 father of Thetis, who is κατ' εζοχην, Ν^ρέος 
 θυγατηρ, Nem.S. 98. and Ί$ηρηϊς, contr. Nrj- 
 ργς. Androm. 46. 135. The other daughters 
 of Nereus were Νηρηίδες, Νηρήδες, and N??- 
 ρείδες. (II. Σ. 39. Androm. 1256. Nem. 4. 
 106.) See Hes. 0. 263. Orph. H. 23. An- 
 other form of the fern, patronym. ΊίηρηΊνη, 
 is used by Calaber, 3. 594. — 4. 128. Ιϋηρεα 
 δ' αφευδεα και αληθεα γεινατο Πολτός. Hes. 
 θ. 233. Ερ. Αγαυος, σθεναρός, νπερθίψος, 
 παλαιφατος. 
 ~8ηρΊθμδς. innumerabilis. countless, κτήσιν 
 εποψομενος, ή ο'ινηριθμος επ' αγρών. Theoc. 
 25. 57. Syn. Αναρίθμητος, άπλετος, άπειρος. 
 'Νηρ'ΐκδς, ου. η. Ντ/ρΐκόΐ'. το. ins. postea Αενκάς. 
 now Santa Maura, adj. 'ΝηρΊκΊός, ά,ον. (Dic- 
 nys. 495.) οίος ΤΝηρικον ε'ιλον, εϋκτιμενον 
 πτολιεθρον. ω. 376. 
 ΤΝηρϊτδν. mons Ithacse. amount in Ithaca ; 
 so called from Ν//ρΤτδς, son of Pterelaus, 
 Od. p. 207. — εν δ' ορός avTij -ΤΝηριτον, εινο- 
 σιφυλλον, αριπρεπες' — ι. 22. See ν. 351. 
 Ήηρος. humidus. wet ; watery. Hence, in mo- 
 dern Greek, Νερό sign, water. See ΤΝαρος. 
 κρυψασ αφαντον εν χθονδς νηροϊς μυχοις. 
 Lye. 896. 
 ΤΝησαιδς, ά, δν. insularis. Hence, Ύίησαιη. ?}. 
 the name of a Nereid. 77. Σ. 40. Also, ΤΝησώ, 
 οδς, οϋς. (Hes. θ. 261.) Κυκλαδας εποικη- 
 σουσινησαιας πόλεις. Ion. 1582. Troad. 188. 
 I ph. Α. 203. 
 Ν^σΤς, Τό'δς. ΊΝησϊάς, άδδς. η. (Dionys. 570.) 
 dimin. of ΤΝήσος. νησις, αλλ' δμαλή πάσα και 
 αστυφελος. Antiphil. An. ii. 177. See Lye. 
 599. Syn. Νησιδιον, νησιον. 
 ~Νησϊωτης, ου. δ. (Androm. 14.) Νησιωτικός. 
 
456 
 
 Ν Ι Κ 
 
 y, ον. ex insula oriundus ; insularis. an 
 islander ; pertaining to an isla'ncl. fern. Νη- 
 σϊώτϊς. {Track. 67 I .) Ύ\ησΊτϊς, ϊδος. (Antip. 
 Sid. An. ii. 24.) όψει δόμους ναιοντα νησιω- 
 τικούς. Andr. 1261. 
 
 Νήσος. ή. insula, an island ; a peninsula, νή- 
 σος επειτά τις εστί πολυκλυστφ ενι ποντφ. 
 δ. 354. Ερ. Αμφιλαφης, αμφιρυτη, άλιστε- 
 φανος, άλικρηπις, αιπηεσσα, Ίμερτη, δενδρη- 
 εσσα, βαθυκρημνος, δολιχη, ανθεμοεσσα, κρα- 
 ναη, έρημη, ευρεία, ειναλια, εϋκτιμενη, πιεϊρα, 
 πετρηεσσα, πλωτή, περικϋμων, περιδρομος, 
 ποιανθης, θαλασσοπληκτος, διαπρεπής, ευ- 
 κλεης, φαεννη. Phr. Πλαζομενη πελαγεσσι. 
 — επιπλο)ηυσα θαΧασσ -g. Horn. 
 
 Νήσσα, Νήττά.ή. anas, a duck, νήσσαι αγρι- 
 άδες, wild ducks. Arat. 918. νησσαϊοι όρνι- 
 θες, ib. 982. άΐνήη.Νηττάρίον. a term of en- 
 dearment. (Plut. 1011. Menand.fr. inc. 622.) 
 ■ην δε Ποσειδώνί τις olv 9vy, νηττυ πύρους 
 καθαγιζειν. Αν. 566. 
 
 Νηστεία, ή. inedia. fasting- ; famine, νηστειαν 
 κατεπανσας Έλευσίνος γυαλοισιν. Orph. Η. 
 40. 4. Syn. Νήστις, ασιτία, λιμός. 
 
 Νηστεύω, jejuno. to fast. Πανσων σέβεται, 
 και νηστευει.ΎϊιβΒτηορ\\.949. Β. Syn. Ασ'ιτεω. 
 
 Νήστϊς. 6 ή. jejunus. without food. Νηστειρά. 
 ή, Nic. ΑΙ. 130. νηστιες,αχρι μαλα κνεφαος, 
 ποιη δε παρειη. σ. 369. Syn. Νηστευτης, 
 ακμηνος — νήστις βοράς. Ιρίι. Τ. 973. 
 
 Νητη, contr.for Νεατη. ima chorda, the lowest 
 string of a lyre, or harp, δεξιτερήν ύπατην 
 οπότε πληκτροις εδονησας, Ή λαιή νητη πάλ- 
 λεται αυτομάτως. Agath. An. iii. 57. 
 
 Νητος. coacervatus. heaped, treasured up. 
 ευρύν, δθι νητός χρυσός και χαλκός εκείτο, 
 β. 338. 
 
 Νητρεκής ι ,εος. ό ή. s. s. as Αληθής, Νημερτης. 
 adv. Νητρεκώς. (Lye. 1.) οναρ καθ ύπνους 
 νητρεκες λέγειν τοδε. Jun. 
 
 Νηϋτμός. spiritus expers. breathless, κείται 
 νηϋτμΓς τετελεσμίνον εις ενιαντον. Hes. θ. 
 795. «Syn. Αψυχος, απνοος. 
 
 ΝηφαΧΐεύς, ήος. Apollinis epith. Anal. ii. 518. 
 
 Νηφαλϊος. sobrius. abstemious. — πελανονς 
 μειλικτρά τε νηφαλιησι Ααϊεν επ' ευχωλ^σι 
 παρεστιος, — Apoll. 4. 712. Syn. Νηφων, 
 αοινος, σώφρων. 
 
 Νηφω. sobrius sum. to abstain from wine. 
 νηφων αοινοις κάπί σεμνόν εζομην. CEd. C. 
 101. Syn. Έκνηφω, εγκρατευομαι.—σωφρονεω. 
 
 Νηχΰτος. late iiuens. wide spreading, φαρ- 
 μαχ', όσ ήπειρος τε φύει και νηχυτον ύδωρ. 
 Apoll. 3. 530. Syn. Πολυνηχυτος, πολνς. 
 
 Νηχω, Od. ι. 399. Νηχομαι. nato. to swim. 
 αυτάρ επήν δή μοι σχεδιην δια κύμα τιναζη, 
 -Νηζομαι' — η. 364. Syn. Κολυμβαω, νεω. 
 See Musse. 313. 
 
 Νιγλάρος. ό. musicum instrumentum, v. mo- 
 dulamen. a small pipe; or, its sound, αυλών, 
 
 1 Not found in any ancient Poet ; not 
 even the Anthology. Νητρεκώς only once, I 
 believe. 
 
 κελευστών, νιγλαρων, συριγμάτων. Acharn, 
 553. Exp. Τερετίσματα, και περίεργα κρουσ 
 ματα. 
 Νιγρητες,ων. οι. Libyae gens, an African tribe 
 Γαιτουλοί τ' εφνπερθε, και αγχιγνοι Νιγρ^• 
 τες. Dion. 215. 
 
 Νιζω, Od. τ. 374. Νιζομαι. lavo. to wash. See 
 Νίπτω, αυτάρ υ εκ ποταμό ν χροα νιζετο δΧος 
 Οδυσσεύς, ζ. 224. 
 
 ΝΊκαιά, άς. ή. urbs Bithynise ; ab Antigono 
 Philippi f. condita, et Antigonea nuncupata. 
 Lysimachus postea uxoris nomine Antipatri 
 f. Nicseam appellavit. Nice in Asia, where 
 the celebrated Council was held ; near which 
 was the Αίμνη Ασκανίη,ηονυ Iznik, and Lake 
 of Iznik. An inhabitant was Νϊκαιεύς, and 
 ΝΊκαεύς. (Antip. Sid. An. ii. 36. Ερ. άδ. 345.) 
 γράμμα, παρ' ευυδρου ναμασιν Ασκανιης 
 - Κλαϋσε δε μιν Νίκαια' πατήρ δ' επί οι Αιο- 
 μηδης. Diodor. An. ii. 188. 
 
 ΝΊκανδρος. Nicander. the physician and poet 
 of Colophon, και τά μεν οΰν Νικανδρος ty 
 ενικατθετο βι/3λ^. Nic. ΑΙ. 616. See vs. 629. 
 and Ερ. άδ. 568. 
 
 ΝΊκάω, Νϊκημϊ. neut. & act. valeo. 2. vinco. 
 to prevail ; to get the better. 2. to prevail 
 over; to conquer, verbal. ΝΤκητεος. 1. — επει 
 τά χερειονα νίκα. Α. 576. "Σικελιδαν νικημι 
 τον εκ Σαμω, ούτε Φιλητάν. Theoc. 7. 40. 
 — ου σθενει νικητ'εον Γυναίκας' — Bacch. 952. 
 Syn. Έκνικαω, νικηφορεω, κρατεω, υπερέχω 
 Phr. Πτερά δεζατο νικάς. Pind. στεφανοις 
 μιχθήναι. ib. νικφ (victoria obtinet) Νεμειοις 
 παγκρατίου στεφανον. — θεάς — Νικάς εν αγ 
 κωνεσσι πιτνών. Nem. 5. 76. ελείν διπλοαν 
 νικώντ αρετάν.-πρός άκρον αρετάς ελθεϊν. ib. 
 
 ΝΊκη. victoria, victory; conquest. Νίκ?7 is the 
 Goddess of Victory, Antig. 148. Orph. H, 
 32. νίκη μεν δή φαινετ αρη'ιφιλου Μενέλαου 
 Γ. 457. Syn, Νικημα, νικηφορια, κράτος. Ερ 
 Αμυμων, αεθλοφορος. αγακλεης, αγλαη, αναί- 
 μακτος, αδευκης, γυιαλκης, Ίμεροεσσα, με- 
 γαλώνυμος, ευπολεμος, εγρεμοθος, ερατεινή, 
 ετεραλκης, ερικυδης, κλυτος, ευδοζος, ευκλεης 
 μεγακλεης, Ίερα, λαμπρά, θρασυγυιος, πολυω• 
 δυνος, πανδαματειρα, περικαλλης, στεφάνη- 
 φόρος, τυραννοφονος, λυσιπονος, μελιηδης 
 μελισταγης, χοροπλεκης, οφιτελεστος, κν• 
 διανειρα, κακή. 
 
 ΝΊκητηρϊον. victoriiB prsemium. meed, οι 1 
 prize, of victory, όθεν κομίζω τηνδε, νικητή•' 
 ρια-Λαβών — Ale. 1041. Syn. Αεθλον, επαθ-• 
 λον. 
 
 ΝΊκηφορεω. victoriam reporto. to obtain, as 
 the prize of victory. See Νικάω, τον καλλι- 
 νικον' y δάκρυα νικηφορεΧ. Bacch. 1145. Phr 
 Νικην και αγλαόν εϋχος άρεσθαι. Hom. — νι•, 
 κηφορου δώρου τυχεΤν. Eur. 
 
 ΝΊκηφορϊά. ή. victorias adeptio. the bearing 
 off of a prize ; gaining a victory. See Νικτ}. 
 —νεοθαλης δ' ανζεται Μαλθακά νικαφορια σί)Ρ 
 αοιδα. Nem. 9. 115. 
 
 ΝΊκηφόρος. ό ή. victoriam afferens. bringing 
 victory, ήξειν, φανεντα συν κρατεί νικηφορψ 
 
Ν Ι Σ 
 
 ι Trach. 189. Phr. Παις εναγώνιος, ος, — νυν 
 : πεφαντ ουκ α-μοιρος αμφι πάλα κυναγετας. 
 Nem. 6. 25. ib. 41. 54. 
 
 "/Νικίας, ου. ο. Atheniensium dux, in Sicilia 
 
 l{ trucidatus. 2. alius dux, item Atheniensis. 
 Eccles. 428.-3. medicus Milesius, Theocrit.i 
 
 h amicus, Theoc. 2. 1. — 28. 8. Nicias, the dis- 
 
 \i tinguished Athenian general, who, with De- 
 mosthenes, was slain in Sicily. He was fa- 
 mous for using engines in sieges. 2. another 
 
 |« Athenian general ; and, 3. a Physician. 1. 
 υπερακοντίζεις σν γ' ηδη ~Νικιαν τοις μηχανάϊς. 
 
 * Αν. 363. Β. 
 
 Ι ΐΝΐ/αας, άδος. y. Nom. Pr. name of a female. 
 
 it 3 Νυαάς εις νηόν Κυπριδος εκρεμασε. Philet. 
 
 η An. i. 189. 
 ΝΊκοβουλδς. qui in senatu vicit. victorious 
 
 I! )| over the senate, τί δ' άλλο γ', ει μή νικοβου- 
 ■ι λος εγενομην; Equit. 612. 
 ϋϊκοπολϊς. Nicopolis Actia v. Achaise. a name 
 i given to many cities; parlic. one in Epirus, 
 
 !j founded by Augustus, to commemorate the 
 
 Η victory at Actium. εισατο Ήικοπολιν, θειαν 
 
 πολιν' — Antip. Thess. An. ii. 117. 
 οΝΤκος 1 , εός. το. victoria, οϊμαι,δραμείται, νίκος 
 il ενρεϊν και πάλιν. Analect. Τ. iii. ρ. 21. 
 Ψικοστρατος. Macedo, orator. 2. poeta Co- 
 micus. 3. histrio Comicus. an orator; Comic 
 'poet, and actor. 3. εγώ ποιήσω πάντα κατά 
 '.Ήικοστρατον. Prov. Suid. in v. 
 $ιμμά. το. aqua qua manus ablutae sunt, water 
 in which one has washed. — τανιμματα-Έπε- 
 \χει τις, απενιζομεθα, — Dromo, Ath. 409. e. 
 ϊϊνος. Ninus. k. of Assyria, εyώ ~Νινος πάλαι 
 ποτ εγενομην πνεύμα, (Scaz) Νϋν δ' ουκετ 
 ουδέν' αλλά γη πεποιημαι. Phoenix Goloph. 
 Ath. 530. f. 
 
 Ψιοβη. filia s. neptis Tantali. Niobe ; wife of 
 Amphion. Herchildrendied suddenly ; said, 
 \%n the superstitious language of the day, to 
 have been killed by Apollo and Diana. She 
 lost the use of her reason ; and was fabled to 
 have been turned to stone, και γάρ τ' ηϋκο- 
 'μος ~Νιοβη εμνησατο σίτου, Τι]περ δώδεκα 
 
 % παίδες ενι μεγαροισιν ολοντο—Ύονς μεν Απόλ- 
 λων πεφνεν απ' αργυρεοιο βιοϊο. Ω. 602. Ερ. 
 Λυστηνος, παντλημων, ενπαις, πολύτεκνος. 
 ■See a frag, of Philemon in Pors. Med. 139, 40. 
 \ιπτω. lavo. to wash. med. to wash one's 
 lands, or feet. Hence, ΊΧιπτρον. το. water for 
 cashing. (Helen. 1400. Ion. 1173.) — σφιν 
 
 ι! ζϋμα θαλάσσης Ίδρώ πολλόν Νίψε ν απο χρω- 
 •6ς, — Κ. 575. Syn. Απονιπτω, νιζω, λούω, 
 τλννω, αποσμηχω, κλυζω. 
 
 11 [ίρευς. 6. Ν. Ρ. Νφεΰς, Αγλάίης υιός, Χαρο- 
 τοιό τ ανακτος,-Νιρενς, ος κάλλιστος ανήρ 
 >πο Ιλιον ήλθε. Β. 672. 
 ίσα. ή. Ν. P. a town in Bceotia. II. Β. 508. 
 Also, the haven of Megara, whence adj. Ni- 
 '•αΊΰς. Νισαΐοι Μεγαρήες, αριστευοντες ερετ- 
 ιοίς. Theoc. 12. 27. 
 
 1 This word is used only by the later Poets, 
 ι the Septuagint, it is equivalent to τ'ελος. 
 
 Ν Ο Η 
 
 457 
 
 Νίσδς. δ. " Ν. P. a Dulichian, father of the 
 suitor Amphinomus. Od. π. 395. Also, the 
 k. of Megara, deprived of his purple lock 
 by his daughter Scylla, for love of Minos. 
 See Choeph. 604. etc. Georg. 1. 404. From 
 him Megara was Νισου πόλις, Here. F. 954. 
 and, Νισου ευαγκης λόφος, Nem. 5. 84. 
 Ήισσυμαι. eo, vado. to go, come, return.-ov 
 γάρ ετ αυτις-ΎΙισσομαι εξ Α'ΐδαυ — ψ. 76. 
 Syn. Αναστρέφομαι, ανειμι, νοστεω. 
 Νίσυρος, η. ins. ad Cnidum. an isl. S. of Cos, 
 on the coast of Caria, famous for mill-stones. 
 Hence, πέτρα Νισυρϊτις, Ερ. άδ. 420. (the 
 two first syll. being short, with the usual li- 
 cence of the Anthology.) οι δ' apa Νίσυρο ν τ 
 είχον, Κραπαθόν τε, Κασον τε. Β. 676. 
 ΤΧΤτρον. το. nitrum. nitre, απφϋς μάν τήνος 
 πρωάν, (λεγομες δε πρωαν θήν Πάντα) νιτρον 
 και φΰκος από σκανάς αγορασδων. Theoc. 
 15. 15. 
 Ήϊφαργης. nive candens. white with snow. 
 σπευδοντες προχοαΧς ηδ' εινι νιφαργεσιν 
 νλαις. Orph. 667. 
 ϋϊφας. άδδς. ή, II. Μ. 156. Ο. 170. ΝΊφετος, 
 οϋ. δ. nix. snow; a storm of snow, ή νιφετδν, 
 δτε περ τε χιών επάλυνεν αρονρας. Κ. 7. Ερ. 
 Αευκη, λευκυπτερος, κρυερά, βορειαιη, γνιο- 
 τταγτ/ς, τραχεία, ορεσσιχυτος. 
 ΊΧΐφάτης. 6. mons Armeniae. now Μ. Barema. 
 Ταύρου πρυμνωρειαν, ενσκοπελόν τε "Νιφατην. 
 Suid. 
 Ήϊφοβλήτες. αι. epith. Alpium. ΤΧΪφοβλητος. 
 6 ή. ep. littoris. Ορρ. Ήίφοβολδς. δ r). nivi- 
 bus petitus. snow-beaten. ϊν ΰπό δειράσι 
 νιφοβολοις - Παρνασοϋ κατενασθην. Phcen. 
 214. Syn. Ήιφοβλης, νιφοκτυπος. χιονοβολος. 
 υψηλός. 
 Νι^δεις, εσσά, εν, II. £?. 227. Ήΐφοστϊβής, εος. 
 nivosus. snowy. — νιφοστιβεϊς Χειμώνες εκ- 
 χωροϋσιν ευκαρπψ θερει. Aj. 670. Β. Syn. 
 Ήιφετωδης, χειμέριος. 
 ~ΝΊφω. ningo. to snow, νιφέμεν ανθρωποισι, 
 πιφαυσκομενος τάακήλα. Μ. 281. Syn. Απο- 
 νιφω, κατανιφω, χιονίζω. Phr. Έυρυπεδον 
 σκιαει νιφαδεσσιν αλωην -Έσπεριου 'Δεφυ- 
 ροιο μένος θοον, ουδέ τι γαιης-Κυανεης ιδεειν 
 νποφαινεται, αλλ' αρα πάσα- Αργέ ννη νιφα- 
 δεσσιν επασσντεραις κεκαλυπται. Ορρ. 
 Νδερδς, ρά, ρον. Νοητός, Synes. intelligendi vi 
 praeditus. intellectual.-a^^trov εικώ Ύΐ)ν νοε- 
 ρήν, νοερών τε δαημονα — Naz. Syn. Νοήμων. 
 Νοεω. cogito ; intelligo. to perceive; think; 
 purpose, verbal. Νδητεος. (Ear. fr. inc. 146.) 
 ου γάρ τις νοον άλλος αμεινονα τούδε νοήσει, 
 Οίον εγώ νοεω, ημεν πάλαι, ηδ' ετι και νυν. 
 Ι. 105. — νο>σατο (pro νοί\σατο, agnovit) δ' 
 Ορφευς-θεΐα τερά. (contr. ex τέρατα, por- 
 tenta) — Apoll. 4. 1409. Syn. Έννοεω, δια- 
 νοεω, αισθάνομαι, λογίζομαι, ενθϋμεομαι, φρο- 
 νεω, επισταμαι. 
 Νοημά. το. cogitatio. a thought, αλλ' ου Ζευς 
 ανδρεσσι νοήματα πάντα τελευτα. Σ. 328. 
 Syn. Έννοια, διάνοια, νοος, γνώμη. Ερ.Αβου- 
 λον, αταρτηρον, ασταθές, γναμπτον, καθαρον, 
 
 3 Ν 
 
458 
 
 Ν Ο Μ 
 
 Ν Ο Σ 
 
 κερδαΧεον,ποικϊλον,πολυπΧοκον,πινντον,ωκυ. 
 
 Νοήμων, mentis compos, intelligent, αφραδε- 
 ων, επει ούτι νοήμονες, ονδε δίκαιοι, β. 282. 
 Syn. Δαϊ^ρων, εννοος, αγχινοος, εμφρων, 
 συνετός, ενμητις, εχεθϋμος, κεδνος, νουνεχής, 
 πεπνΰμενος, περιφρων, σώφρων, φρόνιμος. 
 
 Νοήμων. Norn. Pr. Od. β. 386. 
 
 Νοθάγΐνής, εός. Νόθος, ου. or, η, 6ν. nothus. 
 spurious, illegitimate. Hence, Νοθεως, ά, όν. 
 belonging to bastards. (Aves, 1656.) and No- 
 θοκαλλόσύνη. ή. artificial beauty. (Macedon. 
 An. iii. 1 15.) φονον γ' εκείνη, και τεκνψ vo- 
 θαγενεϊ. Androm. 912. See vs. 943. Ion. 592. 
 κουρην δε Ώριαμοιο νοθην εχε Μηδεσικαστην. 
 Ν. 173. See Ε. 70. Syn. Νοθογεννητος, μοι~ 
 χιδιος, δυσγενης, σκότιος, ϋποβλητος. — μη 
 ■γνήσιος. 
 
 Νόμαϊός. pascua amans. frequenting pastures. 
 Hence, Νόμαίη. ή. the name of a shepherd's 
 wife, Theoc. 27. 41. και σοι επιρρεζει Γοργός 
 χιμαροιο νομαιης-Αΐμα,-Ύ\\βοόοήά.Αη.'ύΛ2. 
 
 Νόμάς, αδος. 6 η. in pascuis degens. depas- 
 turing ; leading a wandering pastoral life. 
 Hence, 2. pi. Νομάδες, ot. Scythae, v. Numi- 
 dse. Nomad tribes, προς κλιτυν, ίππους νο- 
 μάδας εζιχνοσκοπών. Trach.275. νομαδεσσι 
 yap εν Σκυθαις- Αλάται Στράτων. Αν. 942. 
 
 Νομεομαι. discerpo. to tear in pieces, αϊ δ' 
 αλλαι τα περισσά κρεα νομεοντο γυναίκες. 
 Theoc. 26. 24. Syn. Διαρπαζω, διασπαραττω. 
 
 Νομενμά. το. grex, a flock, μήλων φλεοντων 
 ευποκοις νομευμασιν. Agam. 1425. 
 
 Νόμεύς. pastor, one who tends cattle. 2. one 
 who makes distribution. 3. a rib in a ship's 
 side, μυρίαι, εν δε τε τφσι νομεύς ονπω σαφα 
 ειδως. Ο. 632. Syn. Βοτηρ, ποιμην, αιπολος. 
 2. νεμετωρ, δοτηρ. 
 
 Νομενω. pasco. to pasture, εύρομεν, αΧΧ' ενο- 
 μευε νομον κατά πιονα μήλα. ι. 217. Syn. 
 Βοσκώ, νέμω. ποιμαινω. Phr. ΜηΧονομος τις 
 ανήρ βοτανηθεν εΧαυνων Έιροποκους αγεΧας- 
 Ορρ. 
 
 Νομή. ή. pabulum ; grex. vitas genus, pastur- 
 age ; a herd, or flock. ; mode of life, ποιηρονς 
 Χιποϋσα νομάς. Cycl.61. αμφιβιον γαρ έδωκε 
 νομήν βατραχοισι Κρονιων. Batrach. 59. 
 
 Νομίζω, lege sancio. 2. existimo. 3. usurpo 
 consuetudine. 4. justa facio. to establish by 
 law ; to think, deem ; to adopt as customary; 
 to pay honour, as by sepulture, fyc. 3. ξένων 
 απαιοΧημα, κάργυροστερη Βιον νομιζων 1 . — 
 Choeph. 1001. Pors. Syn. 1. Νομοθετεω. 
 2. cWfoj, οΐμαι, οιομαι, υπολαμβανω, ηγεο- 
 μαι. — τιθημι, τίθεμαι. — 3. ειωθα, διαιταω. 
 
 Νόμιμος, legitimus. lawful ; customary, νομί- 
 μων προπαροιθεν, διαμείψαι. Sept. Th. 340. 
 Syn. Ένθεσμος, έννομος, δίκαιος. 
 
 Νόμϊος. epith. Apollinis. ΦοΊβον και Νομών 
 
 1 This sense of the active verb is rare ; but 
 found in Thucyd. 1. 1. 77, fin. Vesp. 1196. 
 Hec. 330. The passive νομίζεται is more fre- 
 quent. Thucyd. 1. 2. 15, fin. Eumen. 422. Plut. 
 623. Nub. 962. 
 
 κικΧησκομεν, ε%ετι κείνου. Call. 2. 47. 
 
 Νόμισμα, το. numisma. 2. consuetude cur- 
 rent coin ; a custom, προς τφδε μεντοι και 
 νόμισμα δωσομεν. Cycl. 159. Syn. Κέρμα, 
 αργυριον, χρήμα. 2. εθος. See Eur. CEa.fr. 5. 
 
 Νομό ς, οΰ. ό. partitio. pascuum, stabulatio. 
 distribution ; pasture ground ; a dwelling- 
 place 2 . See NojWij. παντοίοι' επεων δε πολύς 
 νομός ένθα και ένθα. Υ. 249. Syn. Νομή, βοσ- 
 κή. — διαταζις. Ερ. Τλυκερος, ενΧειμων, δυσ• 
 βάτος, ποιηρός, ύληεις, χΧοερος. 
 
 Νομός. lex. law ; usage. Also, a certain measure 
 in music. From the adj. Νομϊκος is Νομική, 
 sc. τέχνη. Jurisprudence. (Theaetet. Schol. 
 An. ii. 516.) αμννώ δ', όσον περ δυνατός ειμί, 
 τφ νομψ. Orest. 516. Ρ. οίσθ' οΰν βροτοϊσιν 
 ος καθεστηκεν νομός; Hipp. 90. παντη γάρ 
 τοι, Φοίβε, νομός με μεΧηται αοιδης. Horn. Αρ. 
 20. Syn. θεσμός, θεσμιον, θέμις, δίκη, εθος, 
 τεθμος. Pind. το δίκαιον, νομιμον. See Orph. 
 Η. 63. 
 
 Νόός, Νους. mens ; prudentia. the mind ; 
 thought; judgment. dimin. Νοϊδϊόν : contr.Att. 
 Νοιδϊόν. (Equit. 100.) comp. ΝόοπΧηκτός, 
 ΝοοπΧηζ. (Paul. Sil. An. iii. 84. Tryph. 268.) 
 Νόοσφάλης, εος. δ ή. (Nonn.) αλλ' αιεί τε Διός 
 κρεισσων νοος, ηε περ ανδρών. Π. 688. και τρί- 
 χας' αυτάρ νους ην εμπεδος, ως το παρος περ. κ. 
 240. Syn. Φρην, πραπις — διάνοια, γνώμη. Ερ. 
 Αταρβητος,ατινακτος,αληθης,ατελης,ευμενης, 
 ορθός, αΧκηεις, αγναμπτος, αιπυς, αλήτης, αφ- 
 θιτος, δολερός, ηπεροπευτης, διχομητις, πισ- 
 τός, καθαρός, κουφός, καρτερος, ευσταθής, βα- 
 ρυθϋμος, ελαφρός, εμπεδος, νηλης, πινυτος, 
 πολυκερδης, σοφός, προφρων, όμοφρων, τλη- 
 μων, εσθλος, νημερτης. 
 
 Νόσεω. aegroto. to be ill, or diseased, fig. to 
 suffer in mind, or circumstances, μήτε κακοί- 
 σι νοσών λυποϋ φρένα, μητ αγαθοΐσι. Theog. 
 593. Syn. Ασθενεω, μαλακιζομαι, αρρωστεω. 
 Phr. Αγρια νοσώ συντήκομαι. Eur. νοσεριι 
 Koirq, τειρομαι. ib. νοσώ κατακλαζομαι. κρυε- 
 ράισι μαραινεσθαι υπό νουσοις. Ερ. 
 
 Νοσερος, Orest. 1021. Νοσωδης. Νουσάλεος, 
 Nonn. morbidus. sickly ; diseased, στιλβει 
 νοσωδεις αστραπάς, στυγημ εμόν. Orest. 480. 
 Syn. Νοσηρός, νουσαχθης, επινοσος, ασθενής, 
 κλΊνηρης, εμπαθής. 
 
 Νοσηλεία, ή. aegrotatio. a state of sickness, ρά- 
 κη, βαρείας του νοσηλείας πλεα. Philoct. 39. 
 
 Νοσηλεύω, aegrum euro, to tend the sick, συσ- 
 σιτιον μέλλεις νοσηλενειν. δσον. Anax. Ath. 95. 
 
 Νόσημα, το, (Ed. Τ. 1316. Νόσος, Ion. Νον- 
 σος. ή. morbus, a disease ; malady. Hence, 
 the Compounds, Νόσόθϋμός, Maneth. 4. 540. 
 Νόσόμελης, Νουσδμ. ibid. 476. Νουσδφδρος. 
 δ ή. epith. of old age, Thecet. Schol. An. ii. 
 514. ανθρωποισι νοσως φάρμακα λυγράς απα- 
 λαλκ'εμεν. Theoc. 28. 20. νονσω υπ αργαλε? ί / 
 
 2 Νομός in these signif. is accented differ- j 
 ently from νόμος, ** law." And Josephus well 
 observed that, in this last sense, νόμος is not, 
 found in Homer. C. Apion. 1. 2. 
 
ΝΟΥ 
 
 Ν Υ Κ 
 
 459 
 
 φθισθαι οις εν μεγαροισιν. Ν. 667. Syn. Πά- 
 θος, ασθένεια, αρρώστια, κάματος, Χΰπη. Ερ. 
 
 Αταρτηρα, ανδροφονος, ατειρης, αΧγινοεσσα, 
 
 γυιοβορος, βαρεία, βαρυγυιος, δαπτρια, δοΧο- 
 
 πΧοκος, δυσαΧθητος, επιψογος, θεοσσντος, 
 
 καπυρα, μογερα, ολέθριος, ποΧυκηδης, πικρά, 
 
 κρυερα, θέρμη, τηζιμεΧης, μανιάς, θνμοφθορος, 
 
 επαχθής, κακή, ανήκεστος, δυσιατος. Phr. 
 
 Οντε τις οϋν μοι νοΰσος επηΧυθεν, ϊ)τε μαΧισ- 
 
 τα Ύηκεδονι στυγερή μεΧεων εξειΧετο θυμόν. 
 
 Χ. 199. 
 ΝοσσΤς, ϊδός. ή. 1. poetria Locrensis. 2. co- 
 
 lumba, de puella. the poetess of Locris. 
 
 (Nossis, An. i. 194.) 2. a dove ; a darling. 2. 
 
 πορφυρεων, Παφιης νοσσις, επι κροκυδων. 
 
 Ant. Thess. ib. ii. 117. 
 Νοσσοτροφεω, -ώ. pullos alo. to rear young 
 
 birds. Μηδειης γραπτή πυκτίδι νοσσοτροφεϊς. 
 
 Archias, An. ii. 100. 
 ΝοσΓεω. redeo, eo. to return, ει δε κε νοστη- 
 
 σω, και εσοψομαι οφθαΧμο~ισι. Ε. 212. Syn. 
 < Απονοστεω, παΧινοστεω, ανέρχομαι, νεομαι. 
 
 υποστρέφομαι. Phr. Νοστησειν Κηρινθον 
 ,ί υπότροπος — Apoll. 1. 79. 
 ΝοστΧμος. rediturus. that can return ; or, is 
 
 to return. — επεί ρ ετι νόστιμος εστι-Σος 
 
 παις. — δ. 806. 
 c Νόστος, reditus. a return home, ένθα κεν 
 
 Αργειοισιν ύπερμορα νόστος ετυχθη. Β. 155. 
 
 Syn. Κάθοδος, αναχωρησις, ανάστροφη. Ερ. 
 
 Απημων, ενκΧεης, γΧυκνς, γΧυκερος, θϋμηδης, 
 
 μεΧιφρων, ποΧνκηδης, ποΧυπΧαγκτος. Phr. 
 
 Νοστιμον ήμαρ. Horn, νοστιμον φαος. JEich. 
 
 γεφύρωσε νοστον — effecit reditum — Pind. 
 
 πομπιμον νόστου τεΧος. ib. 
 Νοσφϊ. seorsum, sine, separated from ; apart. 
 
 δακρυσας εταρων αφάρ έζετο νοσφι λιασθείς. 
 
 Α. 349. Syn. Χωρίς, απονοσφι, αμφις, άνευ. 
 
 διχα. έκτος. 
 Νοσφιζω. interverto, surripio. to separate ; to 
 
 deprive, med. to stand aloof from, ψευδός 
 
 κεν φαϊμεν, και νοσφιζοιμεθα μάΧΧον. Β. 81. 
 
 Syn. Αποχωρίζω, διαχωρίζω, δι'ίστημι, διαιρεω, 
 
 αφορίζω, αΧΧοτριοω. 
 Νότερδς. Νότιος, α, ον. (II. Α. 810.) humidus. 
 
 moist, δεξεται ζεΊνον νοτερφ βΧεφαρω. Α1- 
 I cest. 608. Syn. Ύγρος, διυγρος. 
 Νδτεω. madeo. to be moist; to drip, άρτι ποτ 
 
 επΧασθη, κήτι μυροισι νοτεϊ. Call. Ερ. 54. 
 
 ΒΙ. Syn. Ποτίζομαι, καταρρέω. 
 Νοτιά, άς. Νδτϊς, ϊδός. ή. (Phaen. 660.) humi- 
 
 ditas. moisture ; wet. καρπός βριθομενη, vo- 
 1 τιησ'ι τε ειαρινήσιν. θ. 307. Syn. Ίκμας, 
 
 ΰγροτης, υγρασία, το υγρον. 
 ι; Νδη£ω. humecto. to bedew; to wet. ώς κε 
 
 νοτισθεντα κρατερούς ανεχοιατο γόμφους. Αρ. 
 
 1. 1005. Syn. Έπινοτιζω, βρέχω, υγραίνω. 
 
 Νότος. Auster. the South wind, ακτι] εφ' ύψη- 
 
 Xy, ότε κινήσει Νότος εΧθών. Β. 395. Ερ. 
 
 Αργέστης, αΧεγεινος, διερος, ηεροεις, δεινός, 
 
 κεΧαδων, κραιπνος, Χαιψηρος, οξύς, χειμέριος. 
 
 See Orph. Η. 81. 
 
 ΓΙονβυστΧκος. menteplenus. lit. crammed with 
 sense; sagacious, adv. Νουβυστϊκώς. {Vesp. 
 
 1285.) γυναίκα δ' είναι πράγμ' εφη νουβυσ- 
 τικόν. Eccles. 441. Syn. Συνετός, νουνεχής, 
 εννοος, φρενήρης. 
 Νουθεσία. Νουθετειά. η, Here. F. 1256. Now- 
 θετημά. το, Soph. ΕΙ. 345. admonitio. a re- 
 minding, or admonishing, δεζιοτητος, και 
 νουθεσίας, δτι βεΧτιους τε ποιοϋμεν. Ran. 
 1009. Br. Syn. Νουθετησις, παραινεσις, ύπο- 
 θημοσυνη, φρενώσις, αναμνησις, επιτιμησις, 
 σωφρονισμός. 
 Νουθετεω. admoneo. to put in mind; to ad- 
 monish ; rebuke. verbal. Νουθετητεος.(Βαοοϊι. 
 1254.) δταν μαθφς μου, νουθετεί' τανϋν δ' εα. 
 CEd. C. 593. Br. Syn. ΤΙαραινεω, αναμιμ- 
 νησκω, φρενοω, σωφρονίζω, επιτιμάω, παι- 
 δεύω, επανορθοω, διδάσκω. 
 Νονμηνϊά. ή. novilunium. the new moon, νου- 
 μηνιαν θιγεμεν. Nem. 4. 58. Syn. Νεομηνια, 
 Ιερομηνια. 
 Νουνεχής, cordatus. intelligent. See Νουβυσ- 
 τικός. πρασσειν προθυμως, όστις αν γ' y νου- 
 νεχής. Eur. Dan. 48. 
 Νουσάλεος. Νουσδ^δρδς. See Νοσερος, Νόσος. 
 Νϋ. indecl. nomen litterae. See Ου. 
 Νυ, Νυν. adv. certe; igitur. now; therefore. 
 η ρά νΰ μοι ξεινος πατρωϊός εσσι παΧαιός. Ζ. 
 215. 
 Νυγμά.το. punctum. sting; excitement, τοιη 
 μαντιποΧοιο βοΧής υπό νυγματι κονρη. Try ph. 
 365. Syn. Νυγμός, νυγμη, ννζις, κέντημα, 
 κεντησις. 
 ΝυκτεΧϊος. ep. of Βάκχος. Anal. ii. 518. 
 Ν6ΚΓερεισϊος. Νυκτερινός. Νυκτερδς, Soph. ΕΙ. 
 412. Νυκτερΐδς, a,ov.(Qu. Mcec. An. ii.239.) 
 nocturnus. nightly ; done by night, δοκών 
 γυναικών έργα νυκτερεισια. Thesm. 211. 
 φυΧακήν καταΧυειν νυκτερινήν διδάσκομαι. 
 Vesp. 2. Syn. Νυχιος, εννυχιος, εννυχος, 
 νυκτερωπος, νυκτωπος. 
 Νυκτερΐτης. noctu navigans. rowing by night. 
 τριγΧοφορους δε χιτώνας 6 νυκτερετης θετό 
 ΚΧειτωρ. Satyr. Thyill. An. ii. 276. 
 Νυκτερευω. noctem ago. to pass the night. 
 ώστ εχειν ουδέν παρ' ημίν. νυκτερενσας δ' 
 αθΧιως. Timocl. Ath. 407. f. 
 Νυκτερις. ή. vespertilio. the bat. ώς δ' δτε 
 νυκτεριδες μνχψ άντρου θεσπεσιοιο. ω. 6. See 
 μ. 433. 
 Νυκτερδ<£οιτδς, Orph. Η. 35. 6. Νυκτεσϊφοιτδς, 
 Cyr. Νυκτΐδρόμος, Orph. Η. 8. 2. ΝνκτϊπΧά- 
 νης, orNυκτoπX. Maneth. 1. 4. ΝυκτΧποΧευ- 
 τος, Orph. Η. 78. 7. ΝυκτίπόΧος. Νυκτϊφοιτος, 
 Lye. 225. ΝυκτοπερΤπΧάνητος, Acharn. 264. 
 noctivagus. moving, wandering, coming, by 
 night. νυκτιποΧοις άμα σνμβακχαις. Ion. 718. 
 Νυκτερωπος. Νυκτωπος. Iph. Τ. 1280. noc- 
 turnus. prop, appearing by night, επεα μό- 
 νον, και δοκημα νυκτερωπόν. Here. F. 111. 
 Νυκτηγόρίω. noctu aliquid nuntio. to report 
 by night. Hence, Νυκτηγορϊά, ή. (Rhes. 20.) 
 νυκτηγοροΰσι, και κεκινηται στρατός, lb. 89. 
 Νυκτηρεφης. obscurus ; lugubris. dark ; dis- 
 mal, μένει δ' ακοΰσαί τι μοΰ-Μεριμνα νυκτη- 
 ρεφ'ες. Agam. 468. 
 
 3 ν2 
 
460 
 
 Ν Υ Μ 
 
 ΝυκτΤβρομδς. δ ή. noctu strepens. sounding at 
 night. — νυκτιβρομου Συριγγος ιάν κατακουω. 
 Rhes. 553. 
 
 ΝυκτΧκδραζ, άκδς. δ. bubo, the screech-owl. 
 νυκτικοραξ άδει θανατηφόρον' — Nicarch. An. 
 ii. 356. 
 
 ΝυκτΊλάλδς, ου. δ η. noctiloquus. speaking by- 
 night, evdei δ' ή -γλυκερή νυκτιλάλος κιθάρα. 
 Antip. Sid. An. ii. 26. 
 
 ΝυκτΧλαμπης. Νυκτδφάνης, Anal. iii. 140. lu- 
 cem tantum noctis habens. having only the 
 light of night. — κνωσσεις εν ατερπεϊ δωματι, 
 Χαλκεογομφψ δε, νυκτΐλαμπεΧ. Simonid. fr. 7. 
 
 Νυκτΐπλαγκτδς, ου. δ ?}. qui noctu excitat, v. 
 errare facit. causing restlessness at night. 
 εντ αν δε νυκτιπλαγκτον ενδροσόν τ' εχω. 
 Agam. 1 1. 
 
 ΝυκτΧσεμνδς. noctu celebratus. solemnized 
 at night, και νυκτισεμνα δεΧπν επ' εσχαρα 
 πυρός. Eumen. 108. 
 
 ΝυκτΧφάης, Orph. Η. 53. 10. ΝυκτΧφάνης. 
 Nonn. ΝυκτΧφαντδς. δ ή. noctu visus. ap- 
 pearing at night, ου νυκτιφαντον προπολον 
 Ένοδιας μ' δρφς. Helen. 569. 
 
 ΝυκτΤφρουρητδς. nocturnis prsesidiis munitus. 
 emboldened at ni^ht. Αρει δαμεντων, νυκτι- 
 φρουρητψ θρασει. Prom. 860. 
 
 Ν υκτο κλέπτης, ου. δ. fur nocturnus. one who 
 steals at night, ό νυκτοκλεπτης Αϋλος είπε 
 βαστασας. Philipp. An. ii. 223. 
 
 ΝυκτοκλδπΧά. ή. furacitas nocturna. theft at 
 night. Sibyl. 1. 3. 
 
 Νυκτωρ. noctu. by night. -ου^έ ποτ ήμαρ ΐΐαυ- 
 σονται κάματου και ο'ίζυος, ουδέ τι νυκτωρ 
 Φθειρομενοι' — Hes. ε. 176. SyN. Νυκτός, 
 νυχα, εν νυκτι, ορφναιην ανα νύκτα. 
 
 Νυμφά, Ion. Νύμφη, ης. ή. hide, Dor. Νυμφά. 
 puella nubilis. 2. sponsa^ nova nupta. a 
 young woman, of age to marry. 2. one be- 
 trothed, or just married, νυμφα φίλη, συ 
 μεν άρ με κατακτάνε νηλε'ί χαλκψ. δ. 743. 
 Syn. 1. Κορ?7. 2. μνηστή, νυμφευτρια. Ερ. 
 Αρτιγαμος, αγηραος, αμϋμων, βαθυκολπος, 
 ευκλεης, ευλεκτρος, ευπλοκαμος, ελικώπις, 
 καλλιπαρνος, Ίμεροεσσα, ηΰκομος, κυανοφρυς, 
 νεοζευκτος, ροδοεσσα, πειθημων, ωκυμορος, 
 νεα, ερατωπις, φίλη. 
 
 Νυμφά. pi. Νυμφαι. Nymphs, female subor- 
 dinate Deities, with various attributes and 
 offices ; as ΑλσηΧδες, w Αμαδρϋάδες, Δρϋάδες. 
 wood Nymphs. (Apoll. 4. 1150. Lucill. An. 
 ii. 317. Paul. Sil. ib. iii. 90.) Αηλϊαδες, Call. 
 4. 256. 'Εσπερίδες, Apoll. 4. 1399. θεσσά- 
 λΧδες, Call. 4. 109. ΚαστάλΧδϊς, Theoc. 7. 
 148. ΚρηνΧδες and ΚρηναΧαι, Mosch. 3. 29. 
 Od. p. 240. Αιμνάδε'ς, Αιμνάκϊδες or Αειμά- 
 κΧδες, Theoc. 5. 17 '. Orph. 644. ΜϊλΧαι, Hes. 
 θ. 187. ΝηΧάδες, ΝηΧδες, Od. v. 356. ΟρεστΧ- 
 αδες, II. Ζ. 420. ΤΙδτάμηΧδες, Apoll. 3. 1218. 
 Νυμφά τις οία ΝαΧς. Helen. 187.-θεαί δ' επι- 
 ποιμενες εισιν, -Νυμφαι εϋπλοκαμοι — μ. 132. 
 Ερ, Άπαλαι, αγρονόμοι, χοροηθεΧς, ηύκομοι, 
 ροδοπηχεες, ερατ είναι, καλλιπλοκαμοι, μελισ- 
 σοκόμοι, άλικλυστοι, κυανωπιδες, Ίμεροεσσαι. 
 
 ΝΥΝ 
 
 See Orph. Η. 50. 
 
 Νυμφάγωγος. δ or ή. dux sponsae. one who Ι 
 conducts the bride. — επ' εσθλοΧσιν γαμοις'Μ 
 -Τίαρειμι νυμφαγωγος — Iph. Α. 610. Syn. '<U 
 Ννμφοστολος, νυμφοκομος, παρανυμφος. — 
 προμνηστις, νυμφευτοια. 
 
 Νυμφαίος, αιά, αΧον. qui Nympharum est. of Ι 
 the Nymphs. φυχήν νυμφαίου νάματος ανα- 
 μένος. Ερ. άδ. 240. 
 
 ΝυμφεΧδν. το, Antig. 903. Ion. ΝυμφηΧον, Call. 
 4. 118. thalamus maritalis. a bridal cham- 
 ber, pi. marriage ; the bride, αλλά κτενεΧς 
 νυμφεΧα του σαυτοΰ τέκνου ; Antig. 574. 
 Syn. Νυμφών, δ, θάλαμος, λεκτρον, παστός. 
 — μνηστευματα. τα. 
 
 ΝνμφεΧδς, α, δν. {Ερ. άδ. 710. b.) ΝυμφΧδΧδς, 
 Alcest. 256. ΝυμφΧκδς, (Ed. Τ. 1242. Β. 
 Νυμφϊδς. sponsalis. bridal ; nuptial, αβαλε 
 μηδ' εγενοντο γάμοι, μή νυμφια ι λεκτρα. 
 Agath. An. iii. 62. 
 
 Νυμφευμά. connubium. espousal, συ δ' ες τα 
 μητρδς μή φοβοΰ νυμφευματα. CEd. Τ. 980. 
 Β. Syn. Γάμος, ννμφεΧον. 
 
 Νυμφευτης, Νυμφευτηρ. sponsus. a spouse ; a 
 brideman. δς τφμενεμψ νυμφευτα. Ion. 913. 
 
 ΝυμφευτηρΧά. τα. s. s. as ΝυμφεΧα, Νυμφευ- 
 ματα. τα. ουκ' αλλά λεκτρων σκοτία νυμφευ- 
 τηρια. Troad. 252. 
 
 ΝυμφευτρΧά. pronuba. one who decorates the 
 bride, and presents her to her husband. The 
 same nearly is the sign, of Νυμφοκδμδς, Νυμ- 
 φοστδλος. (Iph. Α. 1087. Muscb. 10.) a. αλλ' 
 αντηΧ, τις εστίν ; b. ή νυμφευτρια. Acharn. 
 1056. 
 
 Νυμφεύω, nubo. to wed. — αλλ' Αχεροντι 
 νυμφεύσω. Antig. 827. 
 
 ΝυμφΧδς. See not. on ΝυμφεΧδς. 
 
 ΝνμφΧδς. Norn. Fl. a river that runs into the 
 Tigris ; called also Nymphaeus, now the Ba- 
 rema. και τδν μεγιστον εκπερασας Νυμφιον 
 Όστις Ύιγρητος ταΧς ροαΧς επιρρεων Αποστε- 
 ρεΧται του καλεΧσθαι Νυμφιος. Suid. 
 
 Νυμφογΐνής. Nympha genitus. son of a 
 Nymph, ώς πριν, επανθησει, νυμφογενες 
 Σάτυρε. Alcae. Mess. An. i. 488. 
 
 Νυμφοκλαυτος ΕρΧννς. Agam. 726. " flebilis 
 sponsa, seu potius Erinys." Bl. 
 
 Νυμφοκδμεω. Νυμφοστδλεω, Leo Philos. An, 
 iii. 129. novam nuptam adorno. to dress a 
 bride. Σιγή παστον επηζεν, ενυμφοκομησε 
 δ' Όμιχλη. Mus. 280. 
 
 Νυμφδκυμδς. See Νυμφάγωγδς, ΝυμφευτρΧά. 
 παρά δε μητ'ερι νυμφοκόμον-Ιναχιδαις -γαμον 
 Iph. Α. 1087. 
 
 ΝυμφδτΤμδς. in honorem sponsae factus. nup- 
 tial. — τδ νυμφοτιμον μέλος εκ-φατως τιον 
 τος.-Ύμεναιον, — Agamem. 714. 
 
 Νυν. See Νυ. δεϋρό νυν, ή τρίποδος περιδω 
 μεθον ηε λεβητος. Ψ. 485. 
 
 1 This is a later usage of νύμφιος, nor is 
 it often an adject. In the Traged.it denotes 
 a " bridegroom, or, husband ;" but in Iph. A, 
 741. we have, νυμφίοισι παρθενοις. 
 
Ν Ω Γ 
 
 Ν Ω Χ 
 
 461 
 
 Νϋν. flcfo. cum paragoge Att. νννί. now; at 
 this time. a. ώς ου καθορώ. b. νυνϊ μαλ' αβρών 
 βλέπε -προς την εισοδον ηδη. Nub. 325. 
 Νύζ, κτός. ή. nox. night, νυζ ηδη τελεθει, αγα- 
 θόν καί νυκτί πιθεσθαι. Η. 282. Syn. Ευ- 
 φρονη, ορφνη. Ερ. Ασπασία, αυπνος, ασελη- 
 νος, αμανρα, αστροχιτων, αφεγγης, δνοφερα, 
 ερεβεννη, ερεμνη, ευκηλος, ερημαια, κελαινη, 
 καθαρά, νηνεμος, μελαγχλαινυς, μελαμπεπλος, 
 ορφναια, ποτνια, πανσέληνος, στονοεσσα, νπ- 
 νοδοτειρα, μελανοπτερος, ο'ίζυρα, μελαγχιμος, 
 χειμέρια. Ρηε.. Νυκτός αφεγγες βλεφαρον. 
 Eur. κυανοπεπλος ομίχλη. Apoll. εν δ' επεσ 
 ωκεανφ λαμπρόν φαος ηελιοω, Έλκον νύκτα 
 μέλαιναν επί ζειδωρον apovpav. Horn. See 
 Apoll. 3. 744. Orph. 534, 1026. 
 Νϋός. r). nurus ; sponsa. a daughter iu law ; 
 a bride ; a maiden. Μηδειης' σύ δ' αρηγε ννψ 
 εκνρη περ εονσα. Apoll. 4. 815. καλλιστ'' 
 ενδοΊ πάσαι, ο τάν ννόν είπ' αποκλαζας. 
 Theoc. 15. 77. 
 Νϋσηϊόν. το. mons Thracise. a mountain in 
 Thrace; called also Νϋ σα. σενε κατ ηγαθεον 
 Νυσηίον'—Ζ. 133. 
 
 ί Νύσσα. t). meta. a goal. lit. Sifig. εν νυσση 
 
 j δε rot Ίππος αριστερός εγχριμφθητω. ψ. 
 338. SYN. Καμπτηρ, τέρμα, βαθμις. Ερ. 
 ΤΙολυκαμπης. 
 
 ι Νυσσά, or Νϋσά,ής. y. Ν. P. a city in India, 
 founded by Bacchus ; one of the heights of 
 
 ι Parnassus, consecrated to that Deity. The 
 
 | name is certainly connected with him j but the 
 
 ί cause is lost in fable. Hence, the adj. Νϋσιμος, 
 Νϋσιος. (Ran. 215. Aj. 669. Br.) Χύσης εν 
 
 : γυαλοις• — Horn. Bacch. 
 Νύσσω, Νυττω. pungo. to sting ; to pierce. 
 χειρεσιν αθανατ^σι ψαεινήν ασπίδα νυσσών. 
 
 51 Π. 704. Syn. Ιίαιω, κνίζω, κεντεω. 
 
 ι Νυστάζω, dormiturio capite nutans, to nod 
 from drowsiness. Hence, Νυστακτής ύπνος, 
 
 •■ Vesp. 12. ώς υπό τι νυσταζειν γε καυτός 
 άρχομαι. Xenarchus, Ath. 693. Syn. Βρίζω, 
 
 ; νπνωττω. 
 
 |! Νϋχαυγης. ep. of the Goddess of night, i. e. 
 
 making the night clear. Orph. H. 2. 8. 
 
 Νϋχΐγρεσϊά, άς. ι), vigilise »noeturnae. lying 
 
 awake at night, σύμβολα, και δολιχης έργα 
 
 νυχεγρεσιης. Paul. Sil. An. iii. 74. 
 
 Νϋχειά. ή. Nora, feminse, Theoc. 13. 45. it. 
 
 j fontis in Tapho ins. the name of a female ; 
 and of a fountain in Meganisi. Ωκεανού θυ- 
 
 \ γατηρ και Ύηθύος ειμί Νυχεια-Κρηνη' — Ερ. 
 άδ. 364. 
 Νύχευω. pernocto. to pass the night watch- 
 
 I ing. Hence, Νΰχευμά. το. watching by night. 
 
 J {Eur. Supp. 1136.) — ένθα χρή στρατόν-Ύόν 
 
 σον νυχεϋσαι, — Rhes. 520. Syn .Ώαννυχιζω, 
 
 : i διανυκτερεύω, αυλιζομαι. 
 
 Νύχίός. nocturnus. during the night. See 
 
 ? ΤΧυκτερεισιος. χρΤσαμενη, νυχιη καταλέγεται 
 
 ενδοθεν οίκου. Hes. ε. 523. 
 
 Νωγάλά, Νωγάλευμάτά. τα. edulia Suavia. 
 
 sweetmeats, βοτρυς, ροάς, φοίνικας, έτερα 
 
 νωγαλα. Antiph. Alh. 47. d. τα κομψά μεν 
 
 δη ταΰτα νωγαλευματα. Araros, ib. 
 
 Νωγάλιζω, Νωγάλευω. bellariis vescor. to eat 
 sweetmeats. Alex. ib. 
 
 Νωδός. dentibus carens. toothless. — εχω δε 
 τοι ουδ' όσον ώραν Χειματος,?^ νωδός καρύων, 
 αμυλοιο παρόντος. Theoc. 9.21. Syn. Ανόδους. 
 
 Νωδννος. expers doloris. free from pain. 
 Hence, Ί&ωδϋνΧά. η. Theoc. 17. 64. — επ' αοι- 
 δαΐς δ' ανήρ νωδυνον καί τις καματον-θήκεν. 
 — Nem. 8. 83. Syn. Ανώδυνος, ανάλγητος, 
 αλϋπος. 
 
 Νωθης. Νωθρός, ρά, ρόν, Sosipat. An. ί. 504. 
 tardus ; piger. sluggish ; dull, ώς δ', ότ' όνος 
 παρ' αρουραν ιών εβιησατο παΐδας-Νωθής, — 
 Λ. 558. Syn. Νωχελης, αβληχρος, βραδύς, 
 αργός, οκνηρός, ράθυμος, ασθενής. 
 
 Νώκάρ. το. torpor, adj. Νωκάρωδης, ευς. Athen. 
 1. 4. ύπνηλον δ' επί νώκαρ άγει βιοτοιο 
 τελευτήν. Ther. 189. 
 
 Νωλεμες, II. 1.317. Νωλεμεως, Νωλεμώς. adv. 
 iudesinenter. incessantly, νωλεμεως πόλε- 
 μονδε' — Δ. 428. Syn. Ανεκλειπτως, αδια- 
 λείπτως, απαυστως, νηπαυστον, συνεχές, συν- 
 εχώς. 
 
 Νωμάω. distribuo. 2. agito ; volvo animo; 
 observo. to distribute ; to put in motion ; 
 to turn in the thoughts. 2. ώ πάντα νωμών, 
 Τειρεσία, διδακτά τε. (Ed. Τ. 300. Syn. 
 Νέμω, απομειρομαι, διαμερίζω, κινεω. — νοεω. 
 
 Νωνακρίάτης. ep. Mercurii. from Nonacria, 
 a town in Arcadia. Lye. 680. 
 
 Νωνησΐμός. inutilis ; noxius. unprofitable; 
 mischievous, ουδέ φιν ιρηκες νωνησιμοι εξε- 
 νεπονται. Nicand. Ath. 395. 
 
 Νωνυμνός, Νωνϋμός. ignobilis. without a 
 name ; inglorious, νωνυμνους απολεσθαι απ' 
 Αργεος ενθάο Αχαιούς. Ν. 227. ούτω νωνυ- 
 μός εστίν' — ν. 239. Syn. Ανώνυμος, άτιμος. 
 
 Νωροψ. splendid us. dazzling. — Αίας δε κορυσ- 
 σετο νωροπι χαλκψ. Η. 207. Syn. Ααμπρος, 
 αιθο -ip. 
 
 Νωτακμων. incudem gerens in tergo. carrying 
 an anvil ; i. e. a hard shell ; on the back. 
 ηλθον δ' εξαίφνης νωτακμονες, αγκυλοχηλαι. 
 Batrach. 285. 
 
 Νωτιζω. transit, and neut. terga do. 2. in fti- 
 gam verto. 3. cooperio. to turn back ; to 
 put to flight ; to shade the back. — οϊ δ', 
 όπως πελειάδες Ίερακ ιδοϋσαι, προς φυγήν 
 ενωτισαν. Androm. 1141. See (Ed. Tyr. 193. 
 Bacch. 762. Phoen. 663. 
 
 Νωτόβάτεω. super dorso incedo. to tread on 
 the back, or surface, ηδη καί τύμβους νωτο- 
 βατούσι βοές. Ερ. άδ. 450. 
 
 Νώτόν. το. Νώτός. ό. tergum. the back ; ridge ; 
 surface, adj. Νωταϊός, ά, όν. (Nic. Th. 317.) 
 Νωτϊαϊός. {Eur. El. 841.) Νωτοπλήξ, ηγός. 
 ό η. whose back is beaten with stripes, (s. 
 as ΜαστΊγιας.) Suid. Αργεΐοι φευξονται επ' 
 ευρέα νώτα θαλάσσης. Β. 159. Syn. Μετα- 
 φρενον. Ερ. Αλκήεν, βριαρον, διηνεκές, ευλο- 
 φον, ευρύ, πλατύ. 
 
 Νωχελης. tardus, sluggish ; languid, περιβα- 
 λών πλενρόΐς εμοισι πλευρά νωχελή νοσώ. 
 
462 
 
 SEN 
 
 Sen 
 
 Orest. 798. Syn. Ασθενής, δυσκίνητος, βρα- 
 δύς, νωθης. 
 Νωχελϊα. ή. ignavia. sluggishness, ουδέ γάρ 
 
 ημέτερη βραδυτητί τε, νωχεΧι -g τε. Τ. 411. 
 
 Syn. Νωχελεια, νωθρια, νωθροτης, ασθένεια, 
 βραδυτης, αργία. 
 
 ίΞίΑΙΝΩ. pecto ; percutio. to card wool ; to 
 scratch, or wound. Hence, Ξασμά. το. carded 
 wool. (Soph. Pollux, vii. 30.) εφιά τε ξαι- 
 νειν, και δουΧοσυνης ανεχεσθαι. χ. 423. Syn. 
 Κ,τενιζω,εριουργεω, κατασκευάζω, νηθω, διαξεω. 
 
 Ξάνάω. lanificio lassor. 2. fatigor. prop, to 
 have the hands stiff from carding wool; to 
 be harassed, ηδ' οπόταν ξαναα. νεύρων κεχα- 
 Χασμενα δεσμά. Nic. Th. 383. Seehex. Soph. 
 V. Ξανω. SYN. 2. Αποκαμνω, εκκακεω. 
 
 Ξανθιζω. flavum reddo. to give a yellowish 
 colour ; to brown, in cooking. Hence, κόμης 
 ξανθίσματα. an auburn dye lor the hair. 
 Eur. Dan. fr. 5. οπτάτε ταυτί, και καΧώς 
 ξανθιζετε. Acharn. 1046. 
 
 Ξανθίππη, η. Anac. Ερ. 4. Ξϊναρκης, adj. 
 Ξεναρκειός. Pyth. 8. 26, 102. ΞενόκΧης. 
 Theoc. Ερ. 10. Ξενοφών, Ξεινοφόων. Diog. 
 Laert. 1. 2. Ξέρξης, Pers. 720. Ξούθος, Ion. 
 58, 70. Proper Names. 
 
 Ξανθός. 1. nom. viri. //. Ε. 152. — 2. unus ex 
 Achillis equis. T. 406.-3. fluv. Troadis. 3. ov 
 Ξανθον καΧεουσι θεοί, άνδρες δε Έκαμανδρον. 
 Υ. 75. Έν.ΔΊνηεις, ευρνρεων, εύρρειτης, ΊδαΊος. 
 
 Ξανθός, flavus, rufus, luteus. yellow ; reddish; 
 auburn; fair. 2. applied to animals ; a sor- 
 rel horse ; a yellow cow. Hence, the com- 
 pounds, Ξανθόφύης, Strato, An. ii. 361. Ξαν- 
 θόχϊτων, Philipp. ib. 217. Ξανθοχρόός, Ξαν- 
 θοχρως, ώτός. (Mosch. 2. 84. Athen. 1. 7.) 
 κτητοι δε τρίποδες τε, και ίππων ξανθά κα- 
 ρηνα. 1.407. Syn. Ύποξανθος, πυρρός, ερυ- 
 θραϊος, καΧος. 
 
 Ξανθοθριζ. Ξανθοκομος, Theoc. 17. 103. Ξαν- 
 θοκάρηνός, Anal. ii. 518. flavos crines ha- 
 bens. with golden locks, εν ποκ apa Έπαρτα, 
 ξανθοτριχι παρ ΜενεΧαψ. Theoc. 18. 1. Syn. 
 Ξανθός, πυρροκομης. 
 
 Ξεινοδόκεω, Thecet. Schol. An. ii. 514. Ξενόδό- 
 χϊω. hospites excipio. to entertain guests. 
 Αδμητε, τοΧμας ξενοδοχείν ; τι μωρός ει ; 
 Alcest. 562. 
 
 Ξεινόδόκος. ο ή. qui peregrinos excipit. a host; 
 an entertainer, ημέτερου πατρός ξεινοδόκον 
 Βρόμιου. Paul. Sil. An. iii. 89. 
 
 Ξενάγετ-ης, ου. Dor. -ας. Ξεναγός, ου. (Posi- 
 dipp. Ath. 376. f.) hospitum exceptor. 2. 
 ductor militum exterorum. one who con- 
 ducts strangers. 2. one who commands 
 mercenaries. Ι.βαρυνθεν δε περισσά ΑεΧφοί 
 ξεναγεται. Nem. 7. 63. 
 
 Ξενάπάτης, Ξεινάπάτης. hospites fallens, a 
 deceiver of strangers, τον ψευδορκου, και 
 ξειναπατα ; Med. 1393. See Sthen.//•. 9. 
 
 Ξεναρκης. 1. Nom. Pr. 2. adj. hospitibus 
 
 sequus. just to strangers. Nem. 4. 20. 
 
 Ξενηίον. Ξεινηίόν, II. Κ. 269. Ξένων. Ξεινίον. 
 donum quod datur hospiti. a gift to a guest. 
 ερχεσθ'' ου yap τοι ξένιων ποθη'• — ο. 513. 
 ξεινιά τ ευ παρεθηκεν άτε ξεινοις θέμις εστίν. 
 Λ. 778. 
 
 ΞενηΧατεω. peregrinos expello. to repel, or 
 discourage, foreigners. — ώσπερ εν Αακεδαι- 
 μονι,-ΞενηΧατοΰνται — Αν. 1014. 
 
 Ξενία. Ξεινϊά. η. hospitiijus. the condition 
 of a stranger ; claim to hospitality, και ξενιη 
 αγαθή' η γάρ θέμις, όστις ύπαρξη, ω. 285. 
 Syn. Φιλοξενία, ξεινοσννη. Ερ. ΐίανδοκος, 
 ποΧυπΧαγκτος, προσηνής. 
 
 Ξενίζω, Ξεινιζω. hospitio excipio. to enter- 
 tain strangers ; to receive guests, τί φής ; 
 έπειτα δήτά μ' εξενιζετε ; Alcest. 838. ξεινους 
 ξεινιζειν, όστις κ' εμά δωμαθ' ικηται. γ. 355. 
 Syn. Ξενοδοχεω, ξενοω, φιΧοφρονεω. Phr. 
 Αιδομενους θεμιν άγνοτεΧη ξενιην τε τραπε- 
 ζαν. Orph. Argon. — ουδέ ποτέ ξενιαν Οϋρος 
 εμπνευσαις ύπεστει-Χ' Ίστίον αμφι τραπεζαν. 
 Isth. 2. 58. 
 
 Ξενικός, hospitalis. belonging to, or meet for, 
 strangers ; foreign ; friendly, παυσας υμάς 
 ξενικοϊσι Χογοις μή Χιαν εξαπατάσθαι. Acharn. 
 634. Syn. Ξηνιος, ξένος, αΧΧοτριος. φιΧοξενος. 
 
 Ξενίός, Ξεινϊός, are epithets of Jupiter; as 
 guardian of strangers. Δία Ξενιον, Od. ξ. 
 389. Ξεινιου πατρός χοΧον, Nem. 5. 61. Yet 
 we have, ξενιον άστυ, ib. 4. 38. ζεινιαν κοι- 
 ταν, Pyth. 3. 56. 
 
 Ξενοβακχη, Ξειν. hospitis amore incensa. mad 
 with love of a stranger ; i. e. Medea, της 
 ξεινοβακχης, ov ποτ Οιωνός φυγάς. Lye. 175. 
 
 Ξενοδάϊκτης. ο. hospitum occisor. one who 
 murders his guests, or strangers. Κυκνον δε 
 ξενοδάίκταν. Here. F. 391. 
 
 Ξενόδαιτης. ό. hospites devorans. one who de- 
 vours strangers, θηρός του ξενοδαιτα. Cycl. 
 655. του ξένων δαιτυμονος. ib. 606. 
 
 Ξενόδόχεω. See Ξειν. Ξενίζω. 
 
 Ξϊνόεις. hospitibus frequens. resorted to by 
 foreigners. Iph. T. 1281. 
 
 Ξενοκτονώ. Ξενόφόνεω. exteros, v. hospites, 
 trucido. to slay strangers, or guests. Hence, 
 Ξενοκτόνος. Iph. T. 53. Ξενόφόνός. ό η. ib. 
 111. ταχ οΰν παρ' ύμϊν ραδιον ξενοκτονεΐν. 
 Hecub. 1254. δεινόν τοδ' εϊπας, ξενοφονεΧν 
 επηΧυδας. Iph. Τ. 1021. 
 
 Ξενός, Ion. Ξεινός. ό, and η, όν. hospes. a 
 stranger ; guest ; friend. 2. adj. foreign ; 
 strange ; unusual ; new. ξεϊνος γάρ οι εην, 
 ποΧ'εσιν μετά ΤΙαφΧαγονεσσι. Ν. 661. — 2. η Ι 
 τήσδε χωράς εκπεσών, αΧωμενος Ξενην επ' 
 
£ Ι Φ 
 
 SYA 
 
 463 
 
 άΐαν, λνπρον αντλήσει βιον. Hipp. 901. Ερ. 
 ΑιδοΊος, αλήτης, δίκαιος, ηθαϊος, ταλαπειριος, 
 πολυφοιτος, ψιλός, χαρίεις. Phr. Κοινής 
 τραπέζης τυχών. — Eur. 
 
 Σενοστάσϊς. ?'/. Σενών. 6. hospitium, diverso- 
 rium. a caravansera ; the strangers' apart- 
 ment.— πανδοκος ζενοστασις. Soph. Pollux, 
 ix. 50. See CEd. C. 91. χωρίς ξενώνες εισιν, 
 ol σ εισαζομεν. Alcest. 553. Syn. Σενο- 
 δοχεΐον, πανοοχείον, κατάλυμα. 
 
 Εενοσϋνη, Εειν. hospitalis amicitia. hospita- 
 lity. See Εενια. αρχήν ξεινοσυνης προσκηδεος' 
 ουδέ τραπε'ζη. φ. 35. 
 
 Σενοτϊμός. hospites colens. honouring stran- 
 gers, και ζενοτιμους-Αωματων επιστροφάς — 
 Eumen. 550. 
 
 Βενόω. hospitio excipio. to receive hospi- 
 tably ; or, as a stranger, ος δή ζενωθεϊς τοϊσδ' 
 εν Αδμήτου δομοις. Alcest. 68. σοι, πατρός 
 ούτω δαρόν εζενωμενυυ. Trach. 65. Syn. 
 Υποδέχομαι. 
 
 Εερος, for Σηρός. ροχθεϊ yap μέγα κύμα ποτι 
 ζερόν ηπειροιο. ε. 402. 
 
 Βεστης, ου. 6. sextarius. a Roman measure 
 of 20 ounces. Nicarch. An. ii. 350. 
 
 Sou. rado. to scrape ; to polish, adj. Εεστος, 
 Ι ί), όν. (II. Ζ. 244.) Hence, Σεσμά. το. a shav- 
 ing. (Damostr. An. ii. 259.) ζεσσε δ' επι- 
 σταμένως, και επι σταθμην ίθυνε. ε. 245. Syn. 
 ' Καταζεω, ζυω, ψηχω, κναω, τεκταινομαι. 
 Ι Εηραινω. sicco. to dry up; to parch, παν δ' 
 1 εξηρανθη πεδίον, σχετο δ' αγλαόν ύδωρ. Φ. 
 345. Syn. Αυαινω, τερσω, σκελλω, εζικμαζω. 
 \ Εηράλοιφϊω. absque lavacris ungo. to dry 
 rub. και ζηραλοιφών ειματος διά πτυχών. 
 •I Soph. Pelei,/r. 
 
 Ξηρασϊά, ας. ή. exsiccatio. drought, τα δ* αν- 
 τιτεινονθ', οιονεί διψαν τινά "Η %ηρασιαν 
 
 ■ σχοντ, αυτοπρεμν'απολλυται. Anu\)h. Ath.QS. 
 \ Εηρος. siccus. 2. exanimis terrore. dry ; 
 ' parched up. 2. ζηρόν υπό δειους ακραχολον 
 
 Ιφικλήα. Theoc. 24. 60. Syn. Καταξηρος, 
 \ αζαλεος. 2. αφΰχος. 
 ,Εηροφάγεω. arida comedo, to eat dry food. 
 
 ■ μή κληθείς δ' Αϋλος ξηροφαγεϊ καθισας. Lu- 
 c cill. Ati.u. 321. 
 
 Εϊφηρης. qui gladio manum aptat. Orest. 
 1277. Ξϊφηφορος- ensifer. armed with; car- 
 rying, a sword, ζιφηφόρον γάρ εισορώ προ 
 δωμάτων, ib. 1533. 
 
 Εϊφος, εος. το. ensis. a straight sword, dimin. 
 Βϊφϊδϊδν. (Lysist. 54.) Hence, Ξιφίας, ου. 6. 
 a comet ; a sword-fish. (Allien. 1. 7.) αλλ' 
 αγε, λήγ' έριδος' μηδέ ζιφος έλκεο χειρί. Α. 
 210. Syn. Αορ, κοπις, μάχαιρα, ρομφαία, 
 φασγανον, σφαγευς. Ερ. Αργυροηλον, αμφη- 
 κες, αμφιτομον, αινον,κωπήεν, δαιδαλεον, θοον, 
 λαιμητομον, κελαινον, νεορραντον, ολοον, οζν, 
 τανυηκες, στονοεν, προκωπον, strictum. Eur. 
 Phr. Αμφιχρυσον φασγανον κωπης λαβών, 
 μελανδετον φυνψ ζιφος. αμφιδείιος σίδηρος. 
 Eur. κολεοΰ γυμνόν τινασσωνφασγανον. Pind. 
 ΊΕϊφοδηλητος. (Choeph. 727.) Εΐφοκτονος. ense 
 perdens. destroying with a sword. — κάρα 
 
 Σταζων ϊδρώτι και χέρας ζιφοκτονους. Aj. 10. 
 
 Εϊφουλκος. qui ensem strinxit. drawing a 
 sword, λέξω. %ιφουλκφ χειρι προς δερην τε- 
 μών. Eumen. 595. 
 
 Εϊφουργος. ensium fabricator, a sword-maker. 
 πεπαρδεν άρτι του ζιφουργοϋ κεινονί. Pac. 
 546. Syn. Ειφοποιος. 
 
 Ξοάνον. politum opus, a carved image. See 
 Αγαλμα, σνκινον εύρησεις αρτιγλυφες ζοανον. 
 Theoc. Ερ. Έρ. Αψυχον, λαμπρον, λιπαρον, 
 γλυπτον. 
 
 Εοϊς. scalprum. a chisel, or graving-tool. 
 αλλ' από ποιμενικής αυτομαθοϋς ζοιδος. Ερ. 
 άδ. 232. Syn. ΓλυφεΙον. 
 
 Εουθΐδαι, ων. ol. posteri Xuthi. Ionians ; or 
 Athenians; descended from Xuthus, father 
 of Ion. Lye. 987. 
 
 Εουθος. flavus. yellow, an epith. of the bee, 
 {which is αΙζοΕουθοπτερος, Eur. Cress.fr. 9.) 
 and of the nightingale, Av. 676. πωτώντο 
 ξουθαι περί πίδακας αμφι μελισσαι. Theoc. 
 7. 142. Syn. Ξανθός, καπνρος. 
 
 Ευγγάμος. Alt. for Συγγάμός '. Androm. 182. 
 
 Ξυγκαμνω. simul laboro. 2. adjuvo. to sym- 
 pathize ; to help, αλλ' οϋν ΰμεϊς γ' α'ι πημο- 
 συναις Ευγκαμνουσαι ταϊς τοΰδε, — Prom. 
 1094. Β1. Phr. Συμπονει πατρι, Συγκαμν 
 αδελφφ. Here. F. 1386. 
 
 Ξυγκάταθνησκω. simul morior cum aliquo. to 
 die together. — εγώ ^έ, διά το μεν στεργειΐ' 
 ποσιν, Και ζυνθανοιμ' αν ; αλλά τις κεινψ χα- 
 ρις,Ευγκατθανοντι κατθανεϊν ;— Helen. 1417. 
 (Pierson corrects thus, \hv κατθ.) 
 
 Ευγκάτακτεινω. una cum aliis occido. to be 
 an accomplice in killing, και ζυγκατεκτανον 
 γαρ, ουκ αρνησομαι. Orest. 1089. P. 
 
 Εΰλευομαι. lignor, materior, ligna colligo. to 
 get wood, δρυός πεσουσης, πας ανήρ ζυλευε- 
 ται. Prov. Syn. Ευλιζομαι, ξυληγεω, ζυλο- 
 χιζομαι, ζνλουργεω. 
 
 Ευληφϊον. parvum lignum. 2. assula. a skewer. 
 ήνίκ αν πωλώσιν αιγών κρανία, ζυληφιον 
 Μυρρινης έχουσα λεπτόν ορθόν εν τοΧς χει- 
 λεσιν. Ath. ρ. 568. 
 
 Συλλαμβάνω, for Συλλ. prehendo. 2. opitu- 
 lor, &c. to lay hold of; to assist, τις; εϊπον' 
 ε'ί μοι ζυλλαβιτ}, χαιροιμεν αν. Ion. 331. 
 
 Συλλέγω, for Συλλ. colligo. to gather up. 
 αργός γάρ ουδείς, θεονς έχων ανά στόμα, Βιον 
 δνναιτ αν ζυλλεγειν άνευ πόνου. Eur. ΕΙ. 80. 
 
 Εΰλον. το. lignum, wood. 2. a tree. adj. Ξΰ- 
 λϊνός. (Eguit. 1040. Β.) 'εστηκε ζυλον αΰον 
 όσου τ οργυι ΰπερ αιης. Ψ. 327. — 2. ησθετο 
 Ααματηρ, οτι οί ζυλον 2 ιερόν αλγεϊ. Callim. 
 
 1 The Attics preferred the ξ in words 
 compounded of συν. If such compounds 
 should not be found here, consult the letter 
 Σ. For ζυγγενής, ζυγγηθεω, ζΰγγονος, ξυγκε- 
 λευω, ξυγκυνάγος, ξυμβαίνω, ζυμβάλλω, ζύμ- 
 βολον, ζνμπότης, ζυνάπας, see Συγγενής, Συγ- 
 γηθ'εω, etc. 
 
 2 This is an Hellenistic usage of ζύλον,ύ\β 
 same word in Hebrew denoting "wood" and 
 
464 
 
 Ο Α Ρ 
 
 5.41. Syn. Δόρυ, καλόν. Ερ. Αντοπρεμνον, 
 καγκανον, σιδηροβρ'ιθες. 
 
 Εΰλονργϊά. lignorum fabricatio. working in 
 wood, εφυρον εική πάντα, κουτί πλινθυφεϊς 
 Αομους τροσειλους ήσαν, ου ξυλονργιαν. 
 Prom. 454. Ρ. 
 
 ΕΰλουργΊκδς. fabrilis. workman-like, τεκτων 
 yap ων έπραττες ου ξυλουργικά. Eur. fr. inc. 
 141. 
 
 Έΰλοχιζομαι. ligna colligo. to get wood. — og 
 τάς ερεικας Ύηνας τάς παρά τιν ξυλοχισδε- 
 ταϊ— Theoc. 5. 65. 
 
 Ευλοχος. 6 ή. locus arboribus consitus. a 
 thicket, πορτιος ηε βοός, ξνλοχον κάτα βοσ- 
 κομεναων. Ε. 162. Syn. θάμνων, δρυμός, 
 ξυλώδης πάγος. — κοίτη θηρίου. 
 
 Συμπολίτης, δ. for Συμπ. civis. a fellow-citi- 
 zen. η ξυμπολιταις ανδράσιν, δίκαιος ων. 
 Sept. Th. 605. 
 
 Εΰναλγηδων, όνος. δ η. una dolens. condoling. 
 ιτ ώ ξυνωδοϊ κακοΐς-Ιτ', ω ξυναλγηδονες. 
 Eur. Supp. 84. 
 
 Βΰναπάς. for Σνναπ. q. V. Ηλίς και μεθυει, και 
 ■ψεύδεται, οίος έκαστου Οίκος, τοιαύτη και 
 ξυναπασα πολις. Ερ. άδ. 394. a. 
 
 Εϋνάων \β>νΈϋνηων . acais .%dvavafor ζϋναονα. 
 (See Heyn. on Nem. 5. 50.) Ήΰνεων, ώνος. 
 δ. particeps. 2. communis, one who shares. 
 pass, what is shared in common. 1. κηφήνας 
 βοσκουσι, κακών ξυνηονας έργων. Hes. θ. 594. 
 2. σπονδάς τε Φοβιου, και άλα ξυνεώνα τρα- 
 πέζης. Alex. Mtol. An. i. 419. Syn. Μέτο- 
 χος. 2. ξυνός, 
 
 Ήΰνήΐος. Εϋνος, II. Π. 262. communis, in 
 common. Hence, %ϋνη, sc. βουλή, adverbi- 
 ally, in concert ; together. (Apoll. 2. 802.) 
 ουδέ τι πω ιδμεν ξυνη'ία κείμενα πολλά. Α. 
 
 " a tree." This expression, and some others, 
 indicating acquaintance with the antient 
 Scriptures, are found in the writings of Cal- 
 limachus ; who, as having charge of the Alex- 
 andrine library, had a good opportunity of 
 consulting the Greek Version of those Scrip- 
 tures, made under the auspices of Ptolemy. 
 See Valcken. Schol. in Ν. T. Tom. i. p. 268. 
 
 Ο Β Ε 
 
 124. Syn. Έπιξϋνος, επικοινος. 
 Ευνθνησκω. See Συνθν. and Έυγκάτακτεινω. 
 Ευνοδοτηρ, Έυνοφρων, Βυνδχάρης. epithets of 
 
 Apollo. Anal. ii. p. 518. 
 Εϋνδω. communico. to share ; impart. — μιαν 
 
 ξυνωσατε τιμήν. Nonn. Syn. Επιξυνοω, κοι- 
 
 νωνεω. 
 Ευ νωρίς. See Συν. ως αμφι τείχη και ξυνωρί- 
 
 δας λόχων. Phoen. 458. 
 Έΰράω, Έυρεω. rado. to clip close ; to shave. 
 
 συ δ' ευπρόσωπος, λευκός, εξυρημενος. Thesm. 
 
 198. Syn. Αποξνραω, κειρω. 
 Εΰρηκής. rasilis. shaven, κάρα ξυρηκες και 
 
 πέπλους μελαγχιμους. Phcen. 385. 
 Έύρον \ το. Έϋρδς. δ. novacula. a razor. Ήΰ- 
 
 ροδοκη. η. a razor-case. Ενροφδρεω. to carry 
 
 a razor, a. Αγαθών, συ μεντοι ξυροφορεΊς 
 
 εκάστοτε, Χρήσόν γε νυν ημΐν ξυρόν. b. αυ- 
 τός λάμβανε Εντεύθεν εκ της ξυροδοκης. a. 
 
 γενναίος ει. Thesm. 218. Β. 
 Βυστϊς. strigilis. 2. vestis subtilis. a flesh 
 
 comb. 2. a fine robe, or cloak. 2. κάμφιστει- 
 
 λαμενα τάν ξυστίδα τάν Κλεαριστας. Theoc. 
 
 2. 74. See Nub. 70. Syn. 1. Βυστρα. 2. 
 
 οθόνη. — ύφασμα λεπτον. 
 Έυστδν. hastile. prop, the pole of a spear; a 
 
 javelin, νωμα δε ξυστόν μέγα ναυμαχον εν 
 
 παλαμφσι. Ο. 677. 
 Ευστδβόλυς. ep. of Bacchus. An. ii. 518. 
 Ευστράτηγος, ου. ό. collega imperii militaris. 
 
 an associate in command, και ξυ στρατηγού ς' 
 
 ε\ς δ' ανήρ ου πανθ' δρα. Phcen. 755. 
 Ήϋω. rado ; scalpo. to scrape; polish ; carve; 
 
 work curiously. Hence, Έυσμη. η. scraping ; 
 
 itching. (Eupith. An. ii. 402.) Ευστήρ, ήρδς. 
 
 δ. a carver; a carving tool. (Leon. Tar. ib. 
 
 i. 221.) αμφι δ' ap' αμβροσιον εανόν εσαθ', 
 
 ον ο\ Αθηνη-Έξϋσ ασκησασα, — &. 179. Syn. 
 
 Χαράσσω, γράφω, κναπτω, ξεω, τρίβω. 
 
 2 Έυρόν and Έυρεω are used to denote im- 
 minent danger, νυν γαρ δη πάντεσσιν επί ξυ- 
 ροΰ 'ίσταται ακμής. II. Κ. 173. lit. we are all 
 on the edge of a razor, ξυρεί γαρ εν χρψ τού- 
 το — Aj. 786. Br. there is great danger — lit. 
 it cuts close to the skin. 
 
 o. 
 
 OAP, οαρος. η. uxor, a wife, ανδράσι μαρνα- 
 μενος, οαρων ένεκα σφετεραων. Ι. 327. Syn. 
 Ακοιτις, γυνή. 
 
 "Οαριζω. confabulor blande. to converse inti- 
 mately, or affectionately. Such intercourse 
 is, "Οάρδς, "Οαρισμός. (Horn. Ven. 250. Call. 
 fr. 1 18.) He, who holds the intercourse, is 
 "Οάριστής, ου. δ. (Od. τ. 179.) παρθένος ηϊ- 
 Θεός τ οαριζετον αλληλοισιν. Χ. 128. See 
 Horn. xxii. 2. Syn. Διαλέγομαι, συλλαλεω, 
 δμιλεω, σννομίλεω. PhR. ΐίρανν δ' Ιάσων 
 μαλθακή Φωνψ ποτισταζων οαρον Βαλλετο 
 
 κρηπΧδα σοφών επεων. Pyth. 4. 243. παρθε- 
 νιους τ οαρους, μειδηματά τ', εξαπατάς τε. 
 Hes. θ. 205. 
 
 "Οαριστϋς, ϋδς. ή. gen. considered a subst. s. s. 
 ff<y "Οάρος, but, according to Porson, a parti- 
 cip. adject. See however II. N. 291. ενθ' ενι 
 μϊν φίλοτης, εν δ' Ίμερος, εν δ' οαριστύς ΤΙαρ- 
 φασις, η τ έκλεψε νοον πνκα περ φρονεον- 
 των. S. 216. 
 
 Όβελϊάς, ου. δ. panis ita dictus. a sort of bread, 
 so called because it was sold for an obolus 
 at Alexandria ; or more probably, because it 
 
Ο Γ Μ 
 
 was toasted ; εν οβελισκοΤς όπτάται. είτ αρ- 
 τον οπτών τυγχάνει τις οβελιαν. Athen. 1. 3. 
 
 "Οβελίσκος, veruculum. a little spit ; a toast- 
 ing fork, φέρε τους οβελίσκους, ϊν αναπειρω 
 τάς κιχλας. Acharn. 1006. 
 
 "Οβελός. veru. a spit, ανθρακιήν στορεσας, οβε- 
 Χονς εφυπερθε τανυσσε, 1.213. Ερ. Ακροπο- 
 ρος, δουρατεος. 
 
 "Οβόλος. obolus. a small Athenian coin ; the 
 6th part of a drachm, ov πρώτον οβολόν ελα- 
 βον Έλιαστικόν. Nub. 861. ώς μέγα δυνασ- 
 θον πανταχού τω δυ' οβολώ. Ran. 141. Β. 
 Syn. Νόμισμα. — τόκος. 
 
 "Οβόλοστάτης. fcenerator sordidus. a grinding 
 usurer, ιω,κλαετ',ώ'βολοσταταί. Nub. 1154. 
 Syn. Αανειστης, τοκογλύφος. 
 
 Οβρϊκαλόν.το. catulus. a whelp. See Blomf. 
 Gloss, πάντων τ' αγρονόμων φιλομαστοις θη- 
 ρών οβρικαλοισιν. Agam. 139. Syn. Σκύμνος. 
 
 Οβρϊμος. fortis; impetuosus. mighty; violent; 
 huge. Hence, the compounds, Οβρίμογυιος, 
 Oppian. Οβρϊμοεργός. II. Ε. 403. ΟβρΊμοθνμος, 
 Οβρϊμοπατρη. epithets of Minerva, Orph. H. 
 31. //. E. 747. ες μισγαγκειαν συμβαλλετον 
 οβριμον ύδωρ. Δ. 453. Syn. Ισχυρός, καρπε- 
 ρός, σθεναρός, εύρωστος, βίαιος, δεινός. 
 
 Οβρίμω, 6ος, ους. ή. Nom. Proserpinge. Lye. 
 699. See Έριμω. 
 
 Ογδόάτός, poet, for Ογδοος. (77. Η. 246.) oc- 
 tavus. the eighth, επτ', ατάρ ογδοατην, Βρι- 
 σηίδα καλλιπαρυυν. Τ. 246. 
 
 Ογδωκοντά for Ογδοηκοντά. octoginta. eighty. 
 τοΧσι δ' αμ ογδωκοντά μελαιναι νήες εποντο. 
 Β. 568. 
 
 Ογκα. a name of Pallas. Sept. Th. 171. 
 
 Ογκηστής. 6. qui rudit. braying, τιπτε τον ογ- 
 κηστήν βραδυπουν ονον αμμιγ' εν ϊπποις. 
 Secund. An. iii. 5. 
 
 Ογκος, cuspis sagittss. 2. pondus, tumor, &c. 
 the barb of an arrow. 2. any thing project- 
 ing, or swelling, fig. pride ; weight, dimin. 
 Ογκων, a case, or coffer, for the heads of 
 
 ί arrows, spears, etc. (Od. φ. 61.) του δ' εξελ- 
 κομενοιο, πάλιν αγεν οζεες όγκοι. Δ. 2 1 4. — 2. 
 
 | σμικρός προσηκεις όγκος εν σμικρψ κυτει. 
 Soph. ΕΙ. 1 148. Syn. Ακίς. 2. έξοχη, ογκωμα, 
 ανοιδησις, επαρμα, φύσημα, fig. ΰπερηφανια, 
 α χθος, βάρος, βρΊθος. 
 
 )γκοω. tumefacio. to swell ; enlarge. 2. to 
 entomb. Hence, ογκωτός τάφος, Statyl. Flacc. 
 An. ii. 264. — 1 . ουκ εκτελεσαι φησιν επαρθεις, 
 ουδ' ογκώσαι το φρόνημα. Vesp. 1019. — 2.ώς, 
 ει μεν ουκετ εστίν, ογκωθι^ τα.φω. Ion. 388. 
 Syn. Εξογκοω, φυσάω. 
 
 )γκυλλομαι. efferor, turgeo. to swell with 
 pride, ου ζυλληφεσθ' ; ol' ογκυλλεσθ' ; Pac. 
 465. Syn. Ογκοομαι, επαίρομαι, χαυνοομαι, 
 ανοιδεω. 
 'γμευω. ordine continuato procedo. to follow 
 
 fa regular tract, στιβον ογμευει τονδε πελας 
 πον. Philoct. 164. 
 
 γμος. sulcus, a furrow ; a regular line, ογ- 
 μόν ελαυνωσιν, ανδρός μακαρος κατ αρουραν. 
 
 Ά. 68. Syn. Ανλαξ. όρμαθύς. Ερ. Ώολνστι- 
 
 Ο Δ Μ 
 
 465 
 
 χος, ορθός. 
 
 Ογχηστος, ου. η. urbs Bceotica. a town in 
 Boeotia, sacred to Neptune, adj. Ογχηστϊός, 
 ά,ον. (Isthm. 1. 46.) Ογχηστόν θ', ιερόν Πο- 
 σιδη'ϊον, αγλαόν άλσος. Β. 506. See Η. Merc. 
 186. Ερ. Αεχεποιης, ποιηεις. 
 
 Ογχνη. pirus, arbor, et pirum, fructus. the 
 pear, ογχνη επ ογχνυ γηράσκει, μήλον δ' επι 
 μηλψ. η. 120. 
 
 "Οδαζω, "Οδαζόμαι. (Antiphil. An. ii. 175.) 
 "Οδακταζω. mordeo; arrodo. to bite ; champ; 
 gnaw, applied fig. to pain from a wound, 
 spasm, &c. From "Οδαζω comes "Οδαγμός, 
 ου. 6. Track. 112. Br. who prefers, άδαγμός. 
 — αργινοεντα δ' ενι στοματεσσι χαλινα Αμφις 
 οδακταζοντι παραβληδην κροτεονται. Apoll. 
 4. 1608. Syn. Αακνω. 
 
 "Οδαϊδς, a, όν. ad viam, v. mercaturam perti- 
 nens. suited to travelling, or trading, φόρ- 
 του τε μνήμων, και επίσκοπος ήσιν όδαιων. 
 θ. 163. 
 
 Όδαξ. adv. mordicus. holding fast with the 
 teeth, πρηνεες εν κονιυσιν οδάζ λαζοιατο 
 γαΊαν. Β. 418. Syn. Αυτοδαζ. — απριξ. 
 
 "Οδάω. viatico instruo. 2. vendo. to supply 
 with provision; to sell, βοράν όδήσαι ναυτι- 
 λοις κεχρημενοις. Cycl. 98. Syn. Εφοδιάζω, 
 απεμπολεω, εζοδαω. 
 
 Όοελος was the pronunciation of όβελός at 
 Megara; but by Nicand.^4/. 308. is used for 
 
 οβολός 
 
 ανιστον, αν 
 
 τον οδελόν εμπεπαρμέ- 
 
 νον. Acharn. 796. 
 "Οδεύω, iter facio. to pass on. παντας δε προ- 
 
 εεργε θοάς επι νήας υδενειν. Α. 568. Syn. 
 
 Ό^οΐ7Γθρεω, πορεύομαι, βαδίζω. 
 "Οδηγεω. "Ο<5οω, Prom. 812» dux itineris sum. 
 
 to guide one on his way; to conduct, αύται 
 
 σ όδηγησουσι και μαλ' ασμένως. Prom. 728. 
 
 Syn. Καθοδηγεω, ήγεομαι, προάγω, κομίζω. 
 "Οδηγητηρ, Ερ. άδ. 203.~θδηγός, ov. dux vise. 
 
 a guide ; a conductor. Γλαυκός ό νησαιοιο 
 
 διαπλωουσιν οδηγός ΐίορθμοϋ,— Antiphil. All. 
 
 ii. 1 80. S Y^ .Υ^αθοδηγ ος,π ροηγητης,αφηγημων . 
 "Οδϊός. Ν. Ρ. II. Ε. 39.— "Οδϊός, ά, όν. faustus. 
 
 of good omen on a journey or expedition. 
 
 μορσιμ' απ' ορνίθων - κ θδιων οικοις βασιλει- 
 
 οις. Agam. 165. Syn. 2. Έυσημος, δεξιός. 
 "Οδισμα. το. via, iter, a road, passage, πολν- 
 
 γομφον όδισμα Τύυγόν αμφιβαλών αυχενι πόν- 
 του. Pers. 70. 
 "Οδϊτης. viator, a traveller. "Νυμφαων, όθι 
 
 πάντες επιρρεζεσκον όδϊται. ρ. 211. Syn. 
 
 ΤΙαροδιτης, οδοιπόρος. 
 Οδμάόμαι. vox rariss. s. as Οζω, Ωζεω. τυτθόν 
 
 ότ οδμησηται επιρρανθ'εντος, ελαιον. Nic. 
 
 Th. 47. 
 Οδμή. "Οδωδη, Lith. 466. odor, smell, adj. 
 
 Οδμηεις. (Nic. ΑΙ. 437.) προρριζος, δεινή δε) 
 
 1 This confirms what is stated by Donne- 
 gan, " that όβελός and όβολός were originally 
 the same word ; the όβολός being at first 
 shaped like a spit ; and a handful was equi- 
 valent to a δραχμή." 
 
 3o 
 
406 
 
 Ο Δ Υ 
 
 θεειου γίνεται οδμή. &. 415. Syn. Οσφρασια. 
 Ερ. Αμβροσία, ηδεία, θεσπέσιος, Χμεροεσσα, 
 καλιπνοος. — αναρσιος, δυσωδης, δνσασχετος, 
 άλιπνοος, πόντιος, πικρός. Ρηβ. Αμβροτος 
 οδμή. Mosch. 2. 91. λαρός αϋτμή. dulcis 
 halitus. ib. ώ θείον οδμής πνεύμα — Hippol. 
 1391. 
 
 Όδοιδόκός. Soph. "Οδουρός. Find, viarum in- 
 sessor; latro. a highwayman. See Valcken. 
 Schol. ad Luc. x. 30. 
 
 "ΟδοιπΧάνεω. pererro. ίο wander in a journey. 
 και δήτ' ετρνχομεθα διά των Καϋστριων- Πε- 
 δίων όδοιπλανοϋντες εσκηνημ'ενοι. Acharn. 
 69. Syn. Πλαναομαι, περιπλαναομαι. 
 
 ΌδοιπΧάνής, εος. ό ή. per terram iter faciens. 
 journeying• by land, χαιρεθ' άλιπΧανεες, χαι- 
 ρεθ' όδοιπλανεες. Joan. Barbuc. An. iii. 13. 
 
 Όδοιπδρεω. iter facio. to travel, έρχομαι, ουδ' 
 Ίνα νυκτός όδοιπορεοντ ενοχλήσω. Bion. 16. 
 7. Valck. Syn. Όδενω. 
 
 Όδοιπδρϊά. ή. profectio. a journey. — όδοιπο- 
 ριην αλεεινων. Η. Merc. 86. Syn. Πορεία, 
 δδος, έξοδος, στοΧος. 
 
 "Οδοιπόρων, merces quae datur vise duci. re- 
 compense to a guide, ηώθεν δε κεν υμμιν 
 οδοιπόρων παραθειμην. ο. 505. 
 
 "Οδοιπόρος, viator; comes, a way-faring man. 
 ος μοι τοιονδ' ήκεν δδοιπορον αντιβολήσαι. 
 Ω. 375. Syn. ΌμοστοΧος, δδιτης. 
 
 '"Οδός, for Ουδός. δ. limen. a threshold ; a 
 passage, επει δ' αφΊκτο τον καταρρακτην οδόν 
 (Ed. C. 1591. Br. 
 
 '"θδο κ ς. ή. via. a road ; journey ; expedition. 2. 
 a way, fig. τρισσαί μ' αναγκαζουσι συμφοράς 
 οδοί. Heracl. 237. Syn. Ατραπός, στίβος, κε- 
 λευθος, αμαξιτός. — 2. τρόπος. Ερ. Αργαλεα, 
 ατρϋτος, δολιχη, δύσβατος, δυσπατητος, ιθυ- 
 κελευθος, κρύφια, Χειά, ευρυπορος, κοιΧη, παι- 
 παΧοεσσα, στεινωπος, σφαΧερη, τρηχαΧεα, 
 ίπποκροτος, πΧατεχα, ευθυτομος, ευθεία, ορθή, 
 φανερά, τραχεία. 
 
 "Οδουρός. s. as Όδοιδοκος. πώς δήθ' όδουρόν 
 οίος εξεβης Χαθών ; Soph./?-. JEge'i. 
 
 "Οδούς, οδόντος, dens, a tooth. — ποΧΧδν δε 
 διηφυσε σαρκός οδόντι. τ. 450. εκ δε τιναχ- 
 θεν οδόντες' — Π. 348. Hence are compound- 
 ed, "Οδοντόφορός, ΕρΑ.6. Also /Οδοντοφύης. 
 produced from teeth, γενναν οδοντοφυή, 
 θηβαις καΧΧιστον όνειδος. Phcen. 838. 
 
 Ό<5δω. (See Όδηγεω.) 
 
 Όδϋνάω. dolore adficio, ango. to pain ; to af- 
 flict. κάΧΧως οδυναν χρή' — Lysist. 164. άρ' 
 νμιν ως αλγούσα κώδυνωμενη. Soph. ΕΙ. 806. 
 Syn. Αλγϋνω, ανιαω, Χύπεω. 
 
 "Οδύνη, dolor, pain; anguish, εκ ποδός ε\λκ' 
 οδύνη δε διά χροός ήΧΘ' αΧεγεινή. Α. 398. 
 Syn. Αχθος, ανία, Χϋπη, αλγημα, πόνος. Syn. 
 Αργαλεα, άληκτος, βαρεία, βλαβερά, δυσαντη- 
 τος, Θϋμοβορος, μεΧαινα, οΧοη, οξεία, πολυ- 
 δακρντος, πίκρα, ριγεδανη, χαλεπή, φιλοθρηνος. 
 
 'Οδυνηρός, dolorem adferens. grievous; an- 
 noying, οδυνηρός άρ' ό πλούτος, όν ζητείς 
 εχειν. Phcen. 579. Syn. Επώδυνος, επίπονος, 
 δηξιθΰμος, Χϋπηρος, αλγεινός. 
 
 Ο θ Ο 
 
 "Οδννηφάτός. dolorem mitigans. assuaging 
 pain, τψ δ' επι Παιηων οδυνηφατα φάρμακα 
 πασσων. Ε. 401. Syn. Ακεσσιπονος. 
 
 "Οδυρμά. το. "Οδνρμός. ό. lamentum. wailing ; 
 lamentation, ποιαναχώ ; ποωνοδυρμόν; Hec. 
 154. See Trach. 939. Β. Syn. θρήνος, ολο- 
 φνρμος, οιμωγή. 
 
 "Οδύρομαι, lamentor ; mcereo. to mourn over. 
 των πάντων ου τοσσον οδύρομαι, αχνυμενός 
 περ. Χ. 424. Syn. Αυρομαι, θρηνεω, στενω, 
 αιαζω, κΧαιω, οΧοφυρομαι. 
 
 "Οδυρτός. lamentis dignus. deplorable. Χογχη 
 τις εμπεπηγε μοι δι οστεων οδυρτή. Acharn. 
 1224. 
 
 "Οδυσσεύς. Ulysses, η Αίας, η Ιδομενεύς, η δϊος 
 "Οδυσσεύς. Α. 145. Ερ. ΑιοΧομητις, δολοπλο- 
 κος, δυσμορος, δυστηνος, κυδαλιμος, μεγαλη- 
 τωρ, μεγάθυμος, εμφρων, πινυτοφρων, ποΧυ- 
 μητις, ποΧυτλας, ποικιλοβουλος, πυκιμηδης, 
 συμφραδμων, ταΧασιφρων, πλανήτης, φρόνι- 
 μος, Ιθακήσιος. Phr. Ιθακος Οδυσσεύς, γης 
 ΚεφαΧΧηνων αναξ. Eur. Αωγενες Ααερτιαδη, 
 πολνμηχαν' Οδυσσεϋ. ειδώς παντοίους τε δο- 
 Χους, και μηδεα πυκνά, οίος Οδυσσεύς, σίγα 
 δολως, Πιστός δε φιλοις, θρασύς εις αλκάν. 
 (Anap.) Orest. 1401. 
 
 "Οδυσσόμαι. vel, "Οδυζόμαι. succenseo. to be 
 angry with, οϊδα γάρ, ως μοι οδωδυσται κλυ- 
 τός Έννοσιγαιος. ε. 423. τψ μεν επειτ οδυ- 
 σαντο θεοί, ρεϊα ζωοντες. Ζ. 138. — τι νύ οι 
 τόσον ώδύσαο, Ζεΰ ; α. 62. Syn. Οργίζομαι, 
 χολούμαι, απομηνιζω, αγανακτεω. 
 
 "Οδωδά. prat. med. of Οζω. q. v. Hence, 
 "Οδωδή. s. as Οδμή. q. v. Κρατίνος, αλλά 
 παντός ωδωδώς πίθου. Nicaenet. An. i. 417. 
 
 "Οδωτός, qui transiri potest, to be travelled ; 
 or, fig. performed, εμοΐ μεν ονχ δδωτά, — 
 CEd.CA96.Br. $Υ$.Βατος,διαβατος, εύπορος. 
 
 Οζος. nodus arboris, ramus, metaph. soboles. 
 a knot, shoot, or branch of a tree. 2. off- 
 spring, adj. Οζάλεός. knotty. (Qu. Ma?c. An. 
 ii. 239.) των δ' αύθ' ήγεμονευ Ελεφηνωρ, 
 όζος Αρηος. Β. 540. Syn. Κλάδος. — απόγονος. 
 Ερ. Αγλαος, ειλατινος, μνρσινος, κοτινηφορος, 
 τανυηκης, χλοερός. 
 
 Οζοστόμός. cui os fcetet. with fetid breath. 
 — οζοστομος εξορκιστής. Lucian. ib. 310. 
 
 Οζω. oleo; exhalo odorem. to smell ; yield 
 odour, pr. ni. οδωδά. ηνίδε τοι το δεπας' θά- 
 σαι, φίλος, ως καλόν οσδει. Theoc. 1. 149. 
 ■ — γλυκυτατον δ' ώζε βασιλείου μύρου. Crates, 
 Ath. p. 690. Syn. Αποζω, ωζεω. 
 
 "Οθϊν. adv. unde. whence, καλή υπό πΧατα- 
 νιστφ, όθεν ρεεν αγλαόν ύδωρ. Β. 307. SyN. 
 'Οπόθεν, πόθεν, εξ ού. 
 
 "Οθϊ. adv. ubi. where. Αημνφ εν ηγαθεη, όθι 
 μιν Χιπον υΐες Αχαιών, ib. 722. Syn. Ενθα,, 
 όπου, που, y, ηχι, ού, ονπερ, Ίνα. 
 
 Οθνεως. alienigena. foreign, ανδρών οθνειων,-* 
 Apoll. 2. 13. Syn. Ξένος, αλλότριος. 
 
 Οθνωτυμβός. in peregrina sepultus. buried in 
 a strange land. Manet h. 4. 281. 
 
 "Οθόμαι. euro; moveor. to regard ; care for. 
 ονδ' οθομαι κοτεοντος' απειλήσω δε τοι ώδε. 
 
Ο Ι Δ 
 
 Α. 181. Syn. Φροντίζω, ταραττομαι. 
 "Οθόνη, linteum. linen. dimin /Οθονίδν. a linen 
 bandage; lint. (Acharn. 1175.) των δ' ai μεν 
 λεπτάς οθονας έχον, οι δε χιτώνας. Σ. 595. 
 Syn. Ευστις, σινδων, αποδεσμος. Ερ. Αρ- 
 γεννη, μαλακή, χιονωδης. 
 Οθριξ, for Όμοθριζ. similis capilli. with hair 
 alike, οτριχας, οιετεας, σταφυλή επί νώτον 
 εϊσας. Β. 765. 
 Οθρϋονευς, ηδς. δ. II. Ν. 364. Οιαγρος. father 
 of Orpheus, who is therefore Οιαγρϊδης. (See 
 Orph. ult. Nic. Th. 462.) Οιαγρος was also 
 the name of a Tragic actor, Vesp. 579. Oiag, 
 άκδς, Orest. 426. "Ο'ίκλευς, ήός, Od. ο. 243. 
 "Οϊκλής,ϊος. father of Amphiaraiis,i?wr. Supp. 
 935. "Οΐλευς, called also Ίλευς 1 , father of 
 Ajax. "ΟΊλϊάδης, II. Ν. 607. £. 446. Οινενς, 
 father of Meleager and Tydeus, Z. 216. 
 whence Diomede is called Οίνειδΐ]ς, grandson 
 of CEneus, Β lies. 906. Οινόμαος, father of 
 Hippodamia, killed by Pelops, Iph. T. 825. 
 ΟινδπΧδης, patronym. of Οινωφ, II. Ε. 707. 
 Οιωνός, ov. Olymp. 10. 78.~Ολϊγαιθης, whence 
 
 Ι "Όλΐγαιθιδαι. oi, ib. 13. 137. Proper Names 
 of men. 
 
 ^Οθρϋς, νος. ή. Thessaliae mons. now Hellovo. 
 οι μεν αφ' υψηλής Οθρυος Ύιτήνες αγαυο'ι. 
 Hes. θ. 632. See Alcest. 590. Nic. Ther. 145. 
 Οιάκδνδμος, Οιάκοστρδφος. Οιηκδφορος, Synes. 
 gubernator, propr. clavi. a steersman ; a pi- 
 lot. j£g. a governor, νέοι yap οιακονομοι κρα- 
 τοϋσ' Ολύμπου. Prom. 149. Seeib. 513. and 
 Med. 523. Syn. Κυβερνήτης, τα μιας, κοιρανος. 
 Οιάκοστρδφϊω. guberno, prop, clavum. to 
 steer; guide; turn, φρένες yap αυτοΰ θυμον 
 ψακοστροφουν. Pers. 769. Syn. Κυβερνάω, 
 κατευθύνω. 
 
 -Οια%, Οιηζ, Οιηίον. clavus. the helm. pi. Ο'ίη- 
 
 \ κες. annuli, per quos lora ducuntur. rings, 
 
 ' through which the reins pass. //. Ω. 269. 
 σων ναυβατών ερετμ'. επ' οιάκων δε βάς. He- 
 len. 1627. ο'ι τε κυβερνήται, και έχον οιηία 
 νηών. Τ. 43. Syn. Πηδαλιον. 
 Οιαξϊς. ή. epilh. Cretee. Crete so called, from 
 the river Oaxes; noiv Kryovrisi. δραξαμενη 
 
 \\ γαιης Οιαζίδος, εβλαστησε*. Apoll. 1. 1131. 
 
 Οιάτΐς. 7j. adj. from Ο'ίη. a district in Attica. 
 
 Οιατιδος εκ νομοϋ. CEd. C. 1061. Br. 
 
 Οιγω. ΟιγνϋμΧ, Leon. Al. An. iii. 193. aperio. 
 
 to open, πάσιν. αφαρ δ' ω'ίζε πυλας, και απώ- 
 
 σεν οχήας. Ω. 446. Syn. Ανοίγω, διοιγω. 
 
 Οιδάνω. act. tumefacio. to cause to swell. 2. 
 
 [ neut. tumeo. to swell. 1. οιδανει εν στηθεσσι 
 
 Ι, νοον πυκα περ φρονεοντων. Ι. 551. 
 \θιδεω, s. as Οιδάνω, sign. 2. ωδεε δε χροα πάν- 
 τα' θάλασσα δε κηκιε πολλή. ε. 455. Syn. 
 ι Διοιδεω, ανοιδεω, εξοιδεω, εζογκοομαι, ογκυλ» 
 ' λομαι. 
 
 '■ίΟιδϊπδδ-ης, gen. -ου. Dor. -ά. Οιδίπους, gen. 
 Οιδίπου. αρ. JEsch. Οιδίποδος, μητέρα δ' 
 
 Ο Ι Κ 
 
 467 
 
 1 See a fragment of Ilesiod, in Ruhnken. 
 Ep. Cut. \.p. 108. 
 
 3 Used actively, for εγεννησε. 
 
 Οιδιποδαο ιδον καλήν Έπικαστην. λ. 270. 
 κατηγορέΐν μου τον τυραννον Οιδιπουν. CEd. 
 Τ. 522. Έν.Αλημων,πολυπενθης, πλανήτης, 
 βλαψϊφρων, τυφλός, αινογαμος. 
 
 ΟΊδμά. το. s. as Οωδς. tumor, a swelling. (See 
 Nic. Th. 188.) But Οϊδμα generally sign. 
 the swelling of the sea; surge, billows. 
 Hence, Οιδμάτοεις. billowy. (JEsch. Heliad. 
 fr.) — δ δ' επεσσυτο, οιδματι θυων. Φ. 234. 
 ή εις οϊδμ' άλιον πολυ'ίχθυον αΰτις ορουσει. 
 Horn. Αρ. 417. Syn. Οίδημα, επαρμα, φύσημα. 
 2. κύμα, πέλαγος. Ερ. Απειριτον, αλεγεινον, 
 αστατον, βαθυρροον, βαρυβρομον, γλαυκον, 
 λαβρον, λυσσήεν, κελαινον, μελαν, οβριμον, 
 πολιον, πορφυρεον, ποντιον. 
 
 Οιεάνδς. unam tantum vestem habens. with a 
 single garment. — θύρας ω'ίζε δομοιο,-ΊΧηλι- 
 πος, οιεανος — Apoll. 3. 646. Syn. Οιοχιτων. 
 
 Οιετης,εος. sequalis. of similar age. II. Β. 765. 
 Syn. Όμηλιζ. 
 
 Όϊζυρδς 3 . cerumnosus. wretched ; grievous. 
 νΰν δ' άμα τ' ωκυμορος και οϊζϋρος περί πάν- 
 των. Α. 417. Syn. Αθλιος, ταλαίπωρος, επί- 
 πονος, λυπηρός, μοχθηρός, χαλεπός. 
 
 Όϊζΰς, ϋδς. ή. Att. Οίζϋς. aerumna; miseria. 
 affliction ; wretchedness, τους μεν εα παρά 
 τί)σι πονον τ' εχέμεν και οϊζύν. Ν. 2. Syn. 
 Κακοπαθεια, αικΊα, πόνος, μόχθος. Ερ. Αινη, 
 αλγινοεσσα, άληκτος, αργαλεα, ανασχετος, 
 ακόρεστος, ολοη, πίκρα, πολυδακρυς, στονο- 
 εσσα. 
 
 Ό'ίζΰω. asrumnas fero. to endure distress; to 
 distress one's self, αλλ' αιει παρά κείνον ο'ίζυε, 
 καί ε φύλασσε. Γ. 408. Syn. Κακοπαθεω, 
 ταλαιπωρεω, οτλεω. πάσχω. 
 
 Οι^σΐς. ή. arrogans opiniuncula de se. self 
 conceit, βαρύ το φορημ' οιησις άνθρωπου 
 κάκου. Eur. //'. Glauc. Syn. Ογκος, τύφος, 
 δοκησις, υπόνοια. 
 
 Οϊΐς. ή. poet, for Οϊς. αικα τ αϊ Μώσαι τάν οι'ίδα 
 δώρον αγωνται. Theoc 1. 9. Syn. Προβατιον, 
 αμνισκος. 
 
 Οικάδε, Οικονδε. domum. homeward, εκπερσαι 
 ΐίριαμοιο πολιν, ευ δ' οικαδ' Ίκεσθαι. Α. 19. οϊ 
 μεν κακκειοντες εβαν οικονδε έκαστος, ib. 606. 
 
 Οικείος, domesticus ; adfinis. belonging to a 
 family ; one's own; connected by relation- 
 ship, or friendship, adv. Οικειως. affection- 
 ately. (Menand. Μισογ.) μώνοι ap οικείοι 
 θάλαμοι κακόν ηπισταντο. Call. 6. 113. Syn. 
 Οικίδιος, έποικος, οικωφελης. — κηδεμων, συγ- 
 γενής, επιτήδειος. 
 
 Οικετευω. incolo. to inhabit, τον αναλιον οίκον 
 οικετευοις. Alcest. 442. Syn. Οικεω. 
 
 Οικετης, ου. (CEd. Τ. 1114. Br.) Οικενς, ήος. 
 υ. (II. Ε. 413.) famulus, a servant ; a domes- 
 tic. The fem. ΟικεΥϊς is used for the mis- 
 tress of a family, ώ καλά, ω χαριεσσα κόρα, 
 τύ μεν οικέτις ηδη. Theoc. 18. 38. Syn. Οι- 
 κοτριψ, οικογενης, δϋΰλος. υπουργός. 
 
 3 This adj. in Horn, is a quadrisyll. and has 
 the penult, long, as in the Anthol. — In Attic 
 it is a trisyll. with penult, short. 
 
 3o2 
 
468 
 
 Ο Ι Κ 
 
 Οικίω. dego. 2. habito. to dwell ; to oc- 
 cupy. 2. πώς ; ή τον άμόν οίκον οικήσεις μο- 
 λών-Αεΰρ'; — Androm. 581. Syn. Ένοικεω, 
 ναιω. 2. διοικεω. 
 
 Οικησίς. >), Antig. 905. Οικητηρίόν. το. habi- 
 tatio. a dwelling•; an abode, ώσθ' Έλλας 
 avTy σμικρόν οικητηρϊον. Orest. 1112. 
 
 Οικητης. Οικητηρ. Οικητωρ, Aj. 396. incola. an 
 inhabitant ; inmate. αχρεΧον οικητήρα δεξασ- 
 θαι τόπων. (Ed. C. 627. Br. Syn. Ένναετης, 
 εγχώριος. 
 
 Οικητος. habitabllis. inhabited, άθικτος, ουδ' 
 οικητός' αϊ γαρ εμφοβοι-θεαι — (Ed. C. 39. 
 Syn. Οικήσιμος, εζοικησιμος. 
 
 Οικϊά. η. Οικίόν. το. domus. 2. familia. a house ; 
 a family, dim'in- of Ouciov, is ΟικΊδιόν 1 . {Nub. 
 92.) ωθεί τον ovov και σαυτόν εις την οικιαν. 
 Vesp. 196. παντας γαρ φιλεεσκεν όδφ επι 
 οικία ναιων. Ζ. 15. Syn. Οίκος. — οικησις. — 
 οικετια, θεραπεία, πάτρια. — κάλια. 
 
 Οικιζω. sedifico. to build ; to cause to dwell ; 
 to settle. Hence, Οικισμός, ου. the act of 
 building, founding, etc. (Solon, fr. 23. 5.) 
 Οικιστήρ, ήρός. a builder, founder. (Callim. 
 2. 66.) ποιαν δ' αν οικισαιμεν όρνιθες πολιν ; 
 Αν. 173. Syn. Κατοικίζω, συμπολιζω, οικο- 
 δομεω, δεμω, κατασκεύαζα), καθιδρύω. 
 
 Οικογενης. vernaculus. born in a family, αλλά 
 νόμιζε παντας-Ορτνγας οικογενεΧς. Pac. 788. 
 
 Οικοδόμεω. sedifico. to build. — και πρώτα μεν 
 ου -χι νεως ημάς οικοδομεΧν δεΧ. Αν. 613. 
 
 Οικόνομεω. rem familiarem administro. to 
 manage a household, οικονομώ 2 θαλάμους 
 7ταηοΟ£,-8ορη. El. 192. Syn. Αιοικεω, διέπω. 
 
 Οικονόμος, δή. dom us administrator, one who 
 manages the house, οικονόμος δόλια, μναμων 
 μήνις τεκνοποινος. Agam. 156. Syn. Διοικη- 
 τής, επίτροπος, οικουρος. 
 
 Οικόποιός. δ ή. in I. c. domi factus. prepared 
 in the house, ουδ' ένδον οικοποιός εστί τις 
 τροφή; Philoct. 32. 
 
 Οικόρίός, ά, όν. for Οικουρ. domesticus. belong- 
 ing to a house, or family, ούτε δείπνων οικο- 
 ριάν ~Μεθ' εταιράν τερ-φιας. Pyth. 9. 35. 
 
 ΟΧκός. domus. a house ; chamber ; household ; 
 family, dimin. Οικίσκο ς. {Archil, fr. 1 17. Gaisf.) 
 Hence, used adverbially, are Οικάδε, Οικονδε. 
 homeward. (Hes. ε. 574, 671.) Οίκοθεν, from 
 home ; from one's self. (II. H. 364.) Οικόθΐ, 
 Οίκοι, at home. (Θ. 513. Ω. 240.) και οΧκος, 
 και κλήρος ακήρατος' — Ο. 498. Syn. Οικία, 
 
 1 Dawes determined the quantity of the 
 antepenult, in these diminutives thus. Where 
 there is no t in the original word, as γνώμη, 
 νόος, it is short. But where ι enters into both, 
 as in άργυριον, Ίματιον, ο'ικιον, it is long; be- 
 cause the two is coalesce, άργυρϊίδιον, άργν- 
 ρΊδιον, etc. Miscell. Crit. p. 214. Burgess. 
 384. Kidd. 
 
 2 The sense here is simply that of οικίω, 
 " to inhabit." I have seen the word in one 
 other passage, Menand. p. 188. but it is sus- 
 pected. 
 
 Ο Ι κ 
 
 οικιον, κατοικία, οικησις. τατεραμνα. Eur. Ep. 
 Αφνειος, αεικελιος, ασειστος, αυτωροφος, αοι- 
 κος, γηροτροφος, γλυκερός, εχυρος, εϋκτιμε- 
 νος,λαμπρος,πολυζεινος, πανδοκος, πατρωϊος, 
 πέτρινος, π'ιων, πάτριος. 
 
 ΟικόσΧτός. 1. qui domi capit cibum. 2. gra- 
 tuitus. one who eats at home, or at his own 
 expense. Hence, one who does any thing 
 gratuitously; disinterested. 2. — οικοσιτον 
 νυμφιον, Ονδεν δεομενον προικός, εζηυρηκα- 
 μεν. Menand. ρ. 40. 
 
 ΟικοτρΧβης, Οικοτριψ. familiam perdens. pest 
 of families. — οικοτριβης δαπάνη. Ath. 1. 10. 
 νυν δ' ούτος αυτούς ψκοτριψ Ευριπίδης. 
 Thesm. 426. Β. 
 
 Οικότϋραννός. domesticus tyrannus. a tyrant 
 at home, φεύγετε τους πλουτουντας, αναιδίας 
 οικοτυραννονς. Pallad. An. ii. 430. 
 
 Οικουρεω. domumcustodio. tokeepahouse; to 
 keep at home. Hence, Οικουρημα. το. ΟικουρΧά. 
 η. (Philoct. 889. Here. F. 1373.) and, Ot- 
 κουρός. ό t). a house-keeper. (Hec. 1267.) 
 Also, Οικουρίον. το. recompense for watch- 
 ing and managing a house. (Trach. 544.) 
 κατ οίκον οικουροϋσιν ώστε παρθένοι (Ed. 
 C. 343. Br. 
 
 Οικόφΰλαζ. domus custos. guardian of fami- 
 lies, και Ζευς σωτήρ τρίτος, οικοφυλαζ Όσιων 
 ανδρών, — iEsch. Supp. 27. 8ϊΝ. Οικονόμος, 
 σννοικος. οικουρών. οικωφελης. 
 
 Οικοφθόρεω. domum pessundo. to ruin a 
 house, or family. Lye. 1093. Hence, Οίκο- 
 φθόρος. adulterous, οικοφθόρον γαρ άνδρα 
 κωλύει γυνή Έσθλή παραζευχθεΧσα και σώζει 
 δόμους. Eur.fr. inc. 48. 
 
 Οικτειρω, Π. Ψ. 548. Οικτιζω. misereor. to 
 commiserate. 2. Οικτιζόμαι sign, to lament. 
 αλλ' οικτισον σφάς, ώδε τηλικασδ' ορών. (Ed. 
 Τ. 1508. Β. 2. άίον οίκτους, ους οικτιζει. 
 Troad. 156. Syn. Έποικτειρω, κατοικτειρω, 
 ελεώ, ελεαιρω. 2. θρηνεω. 
 
 Οικτιρμων. misericors. compassionate. — χρησ- 
 τώ κο'ικτιρμονος ανδρός. Theoc. 15. 76. Syn. 
 Φιλοικτιρμων, ελεήμων. 
 
 Οικτισμά. το. Οικτισμός, ου. ό, Eumen. 189. 
 lamentation, ή δ' εις λογούς τε και τα τώνδ' 
 οικτισματα Βλίψας πεπανθής, — Heraclid. 
 159. 
 
 Οικτιστός. valde miserabilis. most lamentable. 
 τοϋτο δή οικτιστον πελεται δειλοΧσι βροτοΧσι. 
 Χ. 76. Syn. Έλεινος, οικτρός, τλημων, παν- 
 τλημων, πικρός. 
 
 OiKro£.commiseratio. complaint ; compassion. 
 δάκρυ' αναπρησας' οίκτος δ' ελε λαόν άπαντα. 
 β. 81. Syn. θρήνος, οικτιρμος, οικτειρησις. 
 έλεος. 
 
 Οικτρός, τρά, τρόν. miserandus. piteous ; to be 
 pitied, adv. Οικτρώς. (Androm. 401.) comp. 
 Οικτρόκελευθός, Man. 4. 223. Οικτρόμελα- 
 θρός, ib. 33. οικτρά σν, τεκνον' άθλια δ' εγώ 
 γυνή. Hec. 421. 
 
 Οικτρόχόεω. miserabilia verba fundo. to pour 
 forth piteously. Ίκετευουσίν θ' υποκύπτοντες, 
 την φωνήν οικτροχοοΰντες. Vesp. 553. 
 
 ϋ 
 
Ο Ι Ν 
 
 Οικωφϊλης. domm, sc. familise, utilis. thrifty; 
 managing, γνναιζιν νοος οικωφελεεσσιν σδς 
 επηβολος. Theoc. 28. 2. Syn. Qucovpog, 
 οικονόμος, επιμελής. 
 Οικωφϊλϊη. frugalitas. economy ; good ma- 
 nagement, ονδ' οικωφελιη, \'\ τε τρέφει αγλαά 
 τέκνα. ξ. 223. Syn. Οικουρια, οικονομία, επι- 
 μελεια, ενπορια. 
 ΟΊμά, for Οιμημα. impetus in aliquem. a fu- 
 rious onset. οΊμα λέοντος έχων, δστε, σταθ- 
 μούς κεραϊζων. Π. 752. Syn. Όρμημα, ορμή. 
 ΟΊμαι. See Οιομαι. οΧμαι μεν ονν, σϊμα'ι τι 
 
 κάκεινψ μελον. Soph. ΕΙ. 461. 
 Οιμάω. irruo. to rush forward, οιμησεν δε 
 αλεις, ώστ' αιετδς νψιπετηεις. Χ. 308. Syn. 
 Α'ίσσω, θωνσσω. 
 
 Οψη. Οϊμδς, Horn. Merc. 450. via. 2. iter. 3. 
 cantilena, a way ; a path ; a strain, οιμης, της 
 τοτ «ρα κλέος ονρανδν ενρνν ικανέ. θ. 74. 
 Syn. Όδός. 2. ατραπός. 3. ψδη, μέλος. Ερ. 
 Αρισφαλης, απλανής, αστρεπτος, άβατος, δυσ- 
 εμβατος, δασκιος, μάκρος, ολισθηρός, καται- 
 βατις. 
 
 οιμωγή, ης. η, II. Δ. 450. Οιμωγμα. ro.lamen- 
 tatio. wailing ; groaning. — φροιμιοις πολνρ- 
 ροθοις,-Οψωγμασίν τε, — Sept. Τη. 7. Syn. 
 Κλαυθμος, κωκϋμα, αιαγμα, θρήνος, ολοφνρ- 
 μος, στέναγμα. See Lye. 254. 
 )ψω1ω. lamentor. to groan ; to wail. 2. act. 
 to deplore, ό δ' ως δρα σφε, στνγνδν οιμωξας, 
 εσω Χωρεϊ προς αυτδν, κάνακωκυσας καλεί. 
 Alltig. 1226. Syn. Ανοιμωζω, κατοιμωζω, 
 αιαζω, κωκνω. 2. κλαίω, στενάζω, θρηνεω. 
 Ημωκ-δς. lamentabilis. to be deplored, οι- 
 μωκτδν αν γένοιτο μοι. Acharn. 1194. Syn. 
 Αζιοθρηνος. 
 
 Ηνανθη. flos vitis. a vine-blossom ; a vine. 
 οινανθας γανος αμπέλου. Ran. 1320. -δ. Syn. 
 Οινανθις. Ερ. Πολύκαρπος, δοδοεσσα. 
 ινάρεδν. Οινάρδν, Suid. pampinus. a vine-leaf, 
 or branch, εν τε νεοτματοισι γεγαθότες οινα- 
 ρεοισι. Theoc. 7. 134. Syn. Οιναρις, κλήμα, 
 ^ινάριζω. pampinos decerpo. to prune a vine. 
 ου γαρ οϊόν τ' εστί πάντως οιναριζειν τημερον. 
 Pac. 1147. Syn. Αποφνλλιζω, φυλλολογεω. 
 ιναρΧδν. το. Οινισκδς. δ, Cratin. Ath. p. 29. d. 
 Villum. a small, or inferior, wine, θλαστή r 
 ιλαια,καί πιεϊν οινάριον 1 . Poliochus, ib.60. c. 
 ίις βραχν σιταριού κέρμα και οινάριον. Lucill. 
 ] An. ii. 334. 
 
 ίνας, αδδς. Οινη, ης. ή. vitis. the vine. 2. Οινάς 
 ienotes a wood pigeon, Lye. 358. ε τι ναι τάν 
 3οτρνωδη (Ion. a min. Dim.) Αιονυσου χάριν 
 οινας. Bacch. 535. 
 
 ινηρυς. vinosus. supplying wine, έρχεται 
 τολνς μεν Αιγαίον διατμηξας απ' οινηρής 
 Xiov,(Troch.Pentam. Cat.) Call./r. 115. 
 .ινηρυσΊς. vasculum, quo vinum hauritur. a 
 /vine jug. απόφερε τάς σπονδός' φέρε την οι- 
 >ηρυσιν. Acharn. 1067. Syn. Κοτύλη, οινοχόη. 
 
 Ο Ι Ν 
 
 469 
 
 1\ ι The 2d. syll. is again long in a frag, of 
 , lexis, Ath. p. 47. d. But it is short in the 
 nthol. 
 
 Οινιζω. vinum redoleo. to smell of wine. Ot- 
 νιζδμαι. vinum emo. to fetch, or purchase, 
 wine, καρπαλιμως, οινον δε μελιφρονα οινι- 
 ζεσθε. θ. 506. 
 
 Οινδβάρϊω. vino gravis sum. to be heavy with 
 wine, οινοβαρώ κεφαλήν, Ονομακριτε, καί με 
 βιάται Οίνος' ατάρ γνώμης ουκ ετ εγώ ταμιης. 
 Theog. 503. Syn. Οινοομαι, κατοινοομαι, 
 μεθνω. 
 
 Οινοβαρειων. Οινο/3αρ/)ς, 77. Α. 225. vino gra- 
 vis, heavy with wine. Οινοβρϊχης, Meleag. 
 123. drenched with wine. ΟινδπΙπης, fond 
 of wine. (See Brunck. in T/iesm. 392.) Ot- 
 νοπλαν ητδς, R hes.3Q3. staggering. ΟινοπλήΖ, 
 ήγδς. δ ή. Antip. Sid. An. ii. 14. affected with 
 wine. Οινδφάοής, Ερ. άδ. 703. liking wine. 
 ψυχεος Ίμειρων κατελεζατο οινοβαρειων. κ. 
 555. Syn. Μέθυσος, μεθνσφαλης, μεθυπληξ, 
 παροινος, οινοληπτος, οιναχθης. — οινψ ττεπε- 
 δημενος, διάβροχος. 
 
 Οινοβρως. qui cum vino comeditur. eaten 
 with wine, άλλοτε δ' οινοβρώτα βορήν εν κυρ- 
 τίδι θλψαις. Nic. ΑΙ. 493. 
 
 Οινδγευστεω. vinum gusto, to taste wine. An- 
 tiphan. Ath. 381. 
 
 Οινδδδκδς. Οινδφδρος. δ ή, Ath. 1. 10. vinum 
 capiens. holding wine, βαθρον, ιδ' ναλεην 
 οινοδόκον κύλικα. Qu. Msec. An. ii. 238. 
 
 Οινοδδτης, Οινόδδτηρ. vini dator. bestower of 
 wine. fern. Οινδδυτειρά. Cyr. παράτε Βρομιον 
 οινοδοταν. Here. F. 682. 
 
 Οινδμελϊ, ϊτδς. το. mulsum. mead, όντως 
 ενκρατον Κνπριδος οινομελι. Meleag. 30. 
 
 Οινδμητωρ. vini mater, parent of wine. — θνη- 
 τοϊσι τήν ακεσφόρον Αυπης εφηνεν οινομητοο' 
 αμπελον. Astyd. Alh. 48. 
 
 Οινδπεδη. vinea. a vineyard, αλλ' οίος πρώτης 
 ήλθες απ' οινοπεδης. Gaetul. An. ii. 168. 
 
 Οινδπεδδν. το. s. as Οινοπεδη. II. I. 575. rather, 
 Οινδπεδδς. δ ή. adapted to vines, ερπνζοντ 
 ανά γοννδν αλωής οινοπεδοιο. α. 193. 
 
 Οινδπεπαντδς. in quo vinum maturuit. ripe 
 for wine, βοτρνες οινοπεπαντοι, — Crinag. 
 An. ii. 141. Syn. Αμπελοεις, καλλιβοτρνς. 
 
 Οινδπϊά, άς. Οινωνη. Isthm. 5. 44. nomina an- 
 tiq. ins. iEginae. antient names of Egina. σε 
 δ' ες νάσον Οινοπιαν ενεγκών. Isth. 8. 45. 
 
 Οινδπληθής. vini plenus. abounding in wine. 
 ευβοτος, ενμηλος, οινοπληθής, πολνπϋρος. ο. 
 405. 
 
 Οινδπδταζω. vinum bibo. to drink wine ; to 
 tipple, τψ δγε οινοποταζει εφημενος, αθάνατος 
 ως. ζ. 309. Syn. Οινοποτεω, οινενομαι. 
 
 Οινδπυτήρ. Οινδπδτης,ϋα/ί. Ερ. 37. vini potor. 
 a wine-bibber, fern. Οινοπδτϊς. εν ρ' ασαμιν- 
 δον βάς άνδρας μετά οινοποτήρας. θ. 456. 
 οινοποτιςγυνή. Αηαο.ϊτ. 116. Syn. Φιλοινος, 
 φιλοποτης, οινοβαρης. 
 
 Οινοπτης. vini inspector, an exciseman, ο'νς 
 δ' ουκ αν ειλεσθ' ονδ' αν οινοπτας προ τον, 
 Νυνί στρατηγούς λενσσομεν' — Eupolis, Ath. 
 425. 
 
 ΟΧνδς. vinum. wine ; fermented liquor, πλεϊαί 
 τοι οίνου κλισιαι, τον νήες Αχαιών. 1.71. Syn. 
 
470 
 
 ΟΙΟ 
 
 Ερπις. Sapph. — κράμα. Pint. — οιναριον, οι- 
 νισκος. βακχιος, μεθυ. Ερ. Ακηρασιος, άκρη• 
 τος, ακεσσιπονος, αμερσινοος, γερουσιος, γλυ- 
 κερός, εϋχροος, ευζωρος, ερυθρός, ευοδμος, 
 ευώδης, ευφρων, ευηνωρ, ερισταφυλος, νηδυ- 
 μος, λαθικηδης, μελιφρων, μέλας, μενοεικης, 
 μελισταγης, θελζιφρων, νοοσφαλης, μελίρ- 
 ρυτος, λϋσιμεριμνος, κλε-φινοος, εγερσινοος, 
 παλαιγενης. Phr. Γανος βοτρυος. — δάκρυα 
 αμπέλου ήδυτατης. — αφειδεα δώρα Αυαιου. 
 Βαχχοιο νάμα φιληδονον. οινωπος άχνη. ευ- 
 φροσυνην yap - Ανο"ράσι πάσιν οπασσε, — 
 Νοηη. αφυσσατο αιθοπα οϊνον 'Εδύν, ακηρα- 
 σιον, θέων ποτόν, — οΧνόν τοι, Μενέλαε, θεοί 
 ποίησαν άριστον, θνητοϊς ανθρωποισιν απο- 
 σκεδασαι μελεδώνας. — βοτρυος έλικα παυσι- 
 πονον. Arist. βακχιου γλυκεία πηγή. δώρα 
 Διωνυσου πολυγηθεος. Hes. ακηρατόν τε μη- 
 τρός άγριας άπο ΐίοτδν παλαιάς αμπέλου γα- 
 νος τοδε. JEsch.See Bacch.278. Cyc\Al0.sqq. 
 
 Οινοτροπος. Lye. 580. Οινοτροφος. δ ή. vinum 
 efficiens. producing wine, τίς ποτ' ακηδεστως 
 οινοτρόφον ομφακα Βάκχου. Ερ. άδ. 386. 
 
 Οινουττά. ή. placenta e vinoet melle. a wine 
 cake, παντ αγαθ' έωθεν ευθύς, οινοϋτταν, 
 μέλι. Plut. 1122. 
 
 Οινοφλϋγϊά, άς. ή. temulentia. drunkenness. 
 δι οινοφλυγιαν και πάχος του σώματος Ασκον 
 καλουσι πάντες οι 'πιχωριοι. Antiphan, ap. 
 Ath. p. 552. f. 
 
 Οινοχάρων. Charon in vino, one who kills 
 with poisoned wine, See Jacobs, όντως οινο- 
 χαρων υ μονομματος, — Alcse. Mess. An. \. 490. 
 
 Οινοχόευω, II. Β. 127. Οίνοχοεω. vinum fundo. 
 to pour out wine, αυτάρ επε'ι ρ' ενεηκε, κέ- 
 λευσε τε οινοχοησαι. £.233. See Nem. 9. 117. 
 
 ΟινΖχοη. trulla. a wine-pitcher ; a decanter. 
 μηδ'ε ποτ οινοχοην τιθέμεν κρητήρος ύπερθεν. 
 Hes. ε. 742. Syn. Αρυστηρ, οινηρυσις. See 
 Troad. 820. 
 
 Οινοχόος, pincerna. a cup-bearer; a butler. 
 — μεθυ δ' εκ κρητήρος αφυσσων Οινοχόος 
 φορεφσι, και εγχε«{7 δεπαεσσιν. ι. 9. 
 
 Οινδχυτον πώμα, a periphrasis of οίνος. Phi- 
 loct. 723. 
 
 Οινοψ, II. Α. 350. Οινωπος. rubicundus ; niger. 
 dark looking, οινωπόν Έακχοϋ - βοτρυν ερεπ- 
 τομενος. Simon, fr. 107. Καστωρ δ' αιολο- 
 πωλος, ο τ οινωπος ΤΙολυδευκης. Theoc. 22. 
 34. Syn. Οινοχρως, μέλας, πορφυροεις. 
 
 Οινοω. inebrio. to fill with wine, μήπως οινω- 
 θέντες, εριν στησαντες εν ΰμΐν. π. 293. Syn. 
 Μεθυω, μεθυσκω. — οινοομαι, οινοβαρεω, εζ- 
 οινουμαι. 
 
 Οινωάτις θεά. Diana, so called from Οινοή, a 
 town in Argolis, where she was worshipped. 
 Here. F. 378. 
 
 Οίνων//. See Οινοπια. 
 
 Οώβάτδς, Anyte, An. i. 198. Οιοπολος. δ ή. 
 solitarius. unfrequented ; wandering in so- 
 litude, χωρώ εν οιοπολψ, — //. Ν. 473. See 
 Apoll. 4. 1413. Pyth. 4.49. 
 
 Οιδβδτης, Dor. -ας. seorsim pascens. 2. male- 
 sanus. feeding alone; melancholy ; mad. 2. 
 
 Ο Ι Σ 
 
 νυν δ' αυ φρενός γ' οιο-βοτας, — Aj. 615. Β. 
 Syn. Οιοφρων, μονήρης. Phr."Ov θυμδν κα- 
 τεδων, πατον ανθρώπων αλεεινων. Ζ. 202. 
 
 Οιόβουκδλος. Οιδνομος, Anyte, An. i. 197. 
 ovium pastor; bubulcus. ποιον πανοπτην 
 οιοβουκολον λέγεις ; iEsch. Supp. 310. 
 
 Οιογάμός. unam habens uxorem, vel unum 
 maritum. once married, μέμφεται, εν πενιν 
 μιμνετω οιογαμω. Paul. Sil. An. iii. 83. 
 
 Οιοζωνδς. qui est sine comitatu. without at- 
 tendants, ft δ' ανδρ' εν'οιοζωνον αυδησει, σα- 
 φώς. CEd. Τ. 865. Syn. Μονοζωνος, μονός. 
 
 Οιόμαι, poet /θϊδμαι. (II. Α. 78.) Οϊμαι. ορί- 
 nor, arbitror. to think, suppose, imperf. 
 ωμην. aor. I. pass, ψηθην. existimavi. I ima- 
 gined, part, οιηθεις, ο'ίσθεις. aor. 1. med. 
 ο'ίσσαμην. part, ο'ίσσαμενος. See Οιω. ή πρώτα 
 μεν σε γαμβρον οιηθεΧσ εχειν. Iph. Α. 986. 
 μυθεϊται κατά μοίραν, άπερ κ οιοιτο και άλ- 
 λος, ρ. 580. Syn. Νο/ζιζω, υπυνοεω, υπολαμ 
 βάνω. 
 
 Οώπεδη. pedica. See Jacobs on Crinag. An. 
 ii. 150. 
 
 Οωπεδϊλος. uno indutus calceo. with a single 
 shoe, δημοθεν οιοπίδϊλον, υπ' εννεσιιτ/σι δα 
 μήναι. Apoll. 1. 7. Syn. Μονοπεδιλος. 
 
 Οιοπδλεω. in solitudine vivo, to range alone 
 — ω φίλε Βακχεϊε-Ποϊ οιοπολεϊς ; — Cycl. 74. 
 
 Οίος. solus, alone, adv. Οιοθεν. (II. Η. 39 
 Apoll. 1. 270.) Οιδβι. (ib. 2. 709.— 3. 945.) 
 — οφρα μη οϊος-Αργειων αγέραστος εω'—Α 
 118. 
 
 Οίος•, qualis. such as. 2. ο\6ς τε, with ειμί, ex 
 pressed or understood, sign, to be able, ου 
 γάρ πω τοιους ιδον ανέρας, ουδέ ιδωμαι,-Οιον 
 Τίειριθοόν τε, — Α. 262. τοίος εών, οΧος yev άμα 
 στρατφ' — ν. 89. — 2. — τάμα γάρ κακά Ουδείς 
 ο'ιός τε, πλην εμον, φερειν βροτών. CEd. Τ. 
 1428. 
 
 Οιοφρων. s. as Οιοβάτος. η λισσάς αιγίλιψ 
 απροσ-δεικτος οιοφρων — ^Esch. Supp. 802. 
 
 ΟιοχΧτων. sola tunica indutus. having only 
 an under garment, οιοχιτων' εμεναι' νυν δ 
 ουκ ετι φυκτά πελονται. ζ. 489. Syn. Μονο- 
 πεπλος, μονοειμων. 
 
 Οώω. solum relinquo. to leave alone; to for 
 sake, οιωθη δ' Οδυσεύς δουρικλυτός, ουδέ τις 
 αστψ. Λ. 401. Syn. Μονοω, χηροω, ερημοω, 
 εκπορθεω. 
 
 "Οϊς, Οϊς. δ or η. a ram ; an ewe. pi/ Οΐες. αϊ 
 sheep, τόισι δ' ο'ίς λάσιος μέγας εν κλισιψ 
 Ίερευτο. Ω. 125. ώς δ' δτε ποιμήν ρεια φέρει 
 ποκον αρσενος οιός. Μ. 451. Syn. ΤΙροβατον % 
 μήλον. Ερ. Αργεννη, αργυφος, αγρανλος 
 δασυμαλλος, ευμαλλος, εϋκραιρος, ειροποκος^ 
 υπαρνος, υπορρηνος, αρνειος. 
 
 Οισπωτή. lana sordida, v. succida. wool with) 
 its dirt, εκπλυναντας την οισπωτήν, εκ τής 
 πόλεως επικλινείς. Lysist. 575. 
 
 Οιστϊδς. verbal, from Φέρω. to be borne. ημεΊς, 
 δέ, τούν ποσιν γάρ οιστεόν κακόν. Alcest. 754. 
 
 Οϊστευτήρ, Antip. Sid. An. ii. 11. "Ο'Ίστευτής.^ 
 Sagittarius, an archer, κείνος ο'ιστεντήν• ' 
 ελαχ' ανέρα, κείνος αοιδόν. Call. 2. 43. Syn.,] 
 
Ο Ι Σ 
 
 Ο Ι Ω 
 
 471 
 
 ( Ίοζευτης, τοζευτηρ, τοξότης. 
 "Ο'ίστενω. sagitta peto. to shoot at. αλλ' 
 αγ', ο'Ίστευσον Μενέλαου κυδαλιμοιο. Δ. 100. 
 • Syn. Τοξεύω, τοξαζομαι. 
 
 Οϊστδδεγμων. υ ή. Pers. 1020. Έ\."Οϊστόδόκός, 
 η, όν. sagittii'er. holding arrows, ρψφα δ' 
 ο'Ίστοδοκην μεν επι χθονί θήκε φαρετρην. 
 Apoll. 1. 1194. 
 '"Ο'ϊστδς ι . sagitta. an arrow, εκλαγξαν δ' αρ 
 ό'ιστοι επ' ωμών χωομενοιο. Α. 46. Syn. Ιός, 
 άτρακτος, δοναξ. Ερ. Αίνος, αμείλικτος, αμαι- 
 μακετος, αναλθητος, απλανής, θοος, εΰπτερος, 
 ηνεμοεις, οξυβελης, πτεροεις, ταννγλωχιν, 
 πικρός, ρ'ιγηλος, ταχνς, ωκνμορος. Phr. θα- 
 νατοιο λαθιφθογγοιο δοτήρες. Hes. τοξουλ- 
 ■ κος αιχμή. iEsch. δοναξ πτηνος. Ερ. νευρο- 
 
 σπάδης άτρακτος. Philoct. 290. 
 
 Οιστράω, Menand. ρ. 105. Οιστρεω. neut. in- 
 
 ' sanio. (Iph. Α. 77. Theoc. 6. 29.) 2. in fu- 
 
 rorem adigo. to be furious. 2. to drive mad. 
 
 τοιγάρ νυν αυτάς εκ δομών οιστρησ' εγώ. 
 
 ' Bacch. 32. Syn. Μαίνομαι, βακχευομαι. 2. 
 
 οιστρηλατεω, ερεθίζω, εκμαινω. 
 Οιστρηλάτδς. Οιστροδϊνητος, Οιστροπλήξ, 
 , ήγδς. δ ή, Prom. 599, 609, 702. Bl. Οίστρο- 
 ι δδνός, Οιστροδδνητδς. Οιστρδμανης, Sibyl. 
 t 1. 1. cestro percussus, v. agitatus. tormented 
 " to madness by the breeze-fly. — της οιστρο- 
 
 Βοός εξ επαφής, — iEsch. Supp. 17. 
 
 Ι δ * 
 
 μυχόν ιχθνοεντ' οιστροδονητον - ~Νηρεος' — 
 Thesm. 324. Β. — οιστροπλήξ δ* εγώ-Μαστιγι 
 θεια — Prom. 682. Syn. Οιστρωδης, οιστρη- 
 1 εις. οιστρψ ελαννομενος. 
 Οιστρημά. το. oestrum, stimulus, phrensy ; vio- 
 lent excitement, κέντρων τε τώνδ' οιστρημά, 
 και μνήμη κακών. CEd. Τ. 1318. Β. 
 Οιστρδβδλεω. cestro exagito. to excite vio- 
 ] lent passion ; to render furious ; like the 
 effect produced upon animals by the breeze- 
 fly, τρεις δ' εμε θηλυμανείς οιστροβολοΰσι 
 ' πόθοι. Meleag. 54. 
 
 Τιστρδς. oestrus, tabanus. the gad-fly ; more 
 
 ■ ' proper ly, the breeze-fly, which deposits its 
 
 eggs on the backs of heifers. The grubs 
 
 from these eggs penetrate the skin; and 
 
 raise tumours, called warbles, or wormuls 
 
 1 (i. e. worm-holes 2 .) The terror excited in 
 
 j the animals appears to arise from the noise, 
 
 "j indicating the presence of so noxious an 
 
 1 enemy ; and not from any sting, as is usually 
 
 supposed. Οίστρος is used figur. to denote, 
 
 2. strong excitement; madness; and even, 
 
 3. the force and rapidity of lightning, ol δ' 
 εφεβοντο κατά μεγαρον, βοές ως αγελαϊαι, Τάς 
 
 \ μεν τ' αιόλος οίστρος εφορμηθεις εδονησεν. 
 ι χ. 299. — 2. και σης γυναικός οΊστρον, — Ηίρ- 
 , ροΐ. 1295. — 3. ούτε γης σεισμός, κεραυνού τ' 
 
 ^ * This word seldom, if ever, admits the 
 nialysis in Attic ; any more than οίζνς, οίς, 
 
 Ιίκλής. 
 
 j 2 See the Chapter on Animal Galls, ΐη- 
 
 ect Architecture, p. 401. Library of Enter - 
 
 aining Knowledge, Vol. 3. 
 
 οίστρος, ωδΊνας πνέων. Here. F. 858. Syn. 
 Μυωφ. 2. ερεθισμός, κινησις, μανία, λυσσά. 
 Ερ. Αεροφοιτος, αδηφάγος, άγριος, ακορητος, 
 δη'ίος, βαρυμοχθος, θρασυς, ΰληγενης. 2. γλυ- 
 κερος, ιμεροεις, λυσσηεις, μιαιφονος. Phr. 
 'Υπό μ' αυ σφακελος και φρενοπληγείς Μα- 
 νιαι θαλπουσ , οίστρου δ' αρδις Χρίει μ' απν- 
 ρος. Prom. 876. Ρ. 
 
 Οιστρδφδρδς. cestro sen stimulo ciens. excit- 
 ing strong desire, οιστροφορου ΤΙαφιης θεσ- 
 μόν απειπαμενος. Paul. Si!. An. iii. 81. 
 
 Οισϋη. ή. Οϊσός. δ. vitex, osier. Hence, Οισν- 
 ουργδς, a basket-maker. Eupol. ap. Poll. 
 adj. Οισϋίνός. vimineus. of wicker, φράξε δε 
 μιν ριπεσσι διαμπερές οισυίνησι. ε. 256. 
 
 Οισϋπηρος. succidus; sordidus. greasy ; dirty. 
 ερι οισυπηρά, λαμπάδων περί το σφυρον. 
 Acharn. 1 176. Syn. ι Ρυπαρος. 
 
 Οίτη. mons Thessaliae. heights, dividing Thes- 
 saly from Doris; now called M. Axiros, Ani- 
 nos, Catavothra. adj. Οιταϊός, α, όν. (Phi- 
 loct. 485.) κάκεϊθεν ου μοι μάκρος εις Οιτην 
 στόλος, ib. 495. 
 
 ΟΙτος. serumna, mors, fate ; calamity. Τρωών 
 και Ααναών' συ δε κεν κακόν οϊτον όληαι. Γ. 
 417. Syn. Μορος, θάνατος, συμφορά, όλε- 
 θρος. Ερ. Αεικης, άθλιος, βαρύς, λευγαλεος, 
 πολύμοχθος, στονοεις, φυξιος. αυταγρετος, 
 νηκερδης. τριπολιστος. Soph. 
 
 Οιτΰλδς, ου. ι), oppidum Laconicum. a town 
 of Laconia; unless the reading is, οϊ Ύύλον. 
 II. Β. 585. 
 
 Οιχάλϊά, ας. η. (Here. F. 471.) urbs Thessa- 
 liae. a town in Thessaly. adj. Οιχάλϊεΰς. adv. 
 ΟιχάΧίηθεν. Οιχαλιηθεν ιόντα παρ' Έυρντου 
 Οιχαλιήος. Β. 596. 
 
 Οιχνεω. vado ; prodeo. to go; to come forth. 
 αυτοετες οιχνευσιν, επει μέγα τε, δεινόν τε. 
 γ. 322. ουδέποτε Ύρώες προ πυλαων Ααρδα- 
 νιαων Οιχνεσκον' — Ε. 789. 
 
 Οιχδμαι. used in prose with a particip. abeo ; 
 discedo. to go away; depart. Έκτορ, πή δη 
 τοι μένος οιχεται, δ πριν εχεσκες ; ib. 472. 
 Syn. Πορεύομαι, απέρχομαι. 
 
 Οιω, "ΟΤω. s. as Οιδμαι. — ουδέ σ οϊω 3 , Ένθάδ' 
 άτιμος εών, αφενός και πλοΰτον αφυξειν. Α. 
 170. — και ως τελεεσθαι ο'ίω. α. 201. μη τι 
 φοβονδ' αγορευ', επει ουδέ σε πεισεμεν οιω. 
 Ε. 252. 
 
 Οιωνιζόμαι. augurium capio. to augur. — αμ- 
 φότερα δ' οιωνιζόμαι. Ath. 1. 11. 
 
 Οιωνισμά. augurium. a presage derived from 
 birds, ούς ελαβον, ο ιωνισ ματ ορνίθων μαθών. 
 Phceniss. 856. Syn. Οιωνισμος, οιωνοσκο- 
 ττια, κληδων. 
 
 Οιωνιστης, II. Β. 858. Οιωνδθετης, (Ed. Τ. 
 492. ΟιωνδμαντΧς. Οιωνοσκδπδς, Eur. Supp. 
 500. augur, one who predicts from the 
 flight, or cries, of birds, οιωνομαντις Τειρε- 
 σίας έχει φρασαι. Phoen. 784. Syn. Οιωνο- 
 πολος, θεοπροπος, μαντις, — οιωνών βοτηρ. 
 JEsch. 
 
 3 Perh. it should be, ουδέ σοι ο'ίω. 
 
472 
 
 Ο Κ Ρ 
 
 Όιωνυθροος. avium voce editus. uttered by- 
 birds.— οιωνοθροον-Γοον οζυ βοαν— Agam. 56. 
 
 Οιωνυμικτυς. aliquid ex avium natura habens. 
 partaking of the nature of birds, οιωνομικτον 
 μοΊραν, ο'ι θαλασσιαν. Lye. 594. 
 
 Οιωνοκτόνός. avibus exitialis. fatal to birds. 
 χειμώνα δ' ει λεγοι τις οιωνοκτόνον. Agam. 
 565. Ρ. 
 
 Οιωνός, avis. 2. augurium. a bird. 2. an omen; 
 a presage. 2. εΊς οιωνός άριστος, αμννεσθαι 
 ■περί πατρης. Μ. 243. Syn. Ορνις. 2. οιωνισ- 
 μα, σημεϊον. Ερ. Αερσιπετης, αιψηρος, αι- 
 θεροδρομος, διίπετης, κουφός, τανυπτερυζ, 
 πετεηνος, ταχνς, γαμψωνυξ, ωμηστης, ηεριος, 
 αεριφοιτης. See Αν. 1088, etc. 
 
 Οιωνοσκόπεω. auguror ; auspicor. to observe 
 the flight, or cry, of birds, πικρός καθεστηχ, 
 οίς άν οιωνοσκοπι]. Phcen. 970. Syn. θεσ- 
 πιωδεω. 
 ~Οκα, Όκκα. idt. brevi. Dor. for Ότε. ουδ' όκα 
 δτ) — Call. 6. 7. — όκκα θυοντι. Theoc. 4. 21. 
 Όκκα, ult. longa, for Ότε κε. ποιας' οντι κα- 
 μεϊσθ', όκκα πάλιν άδε φυηται. ib. 8. 68. 
 
 "Οκελλω. appello ; applico navem. neat, to 
 put into harbour, act. to drive, or dash, a 
 vessel. — δεινός yap κλνδων ωκειλε ναΰν-ΐΐρός 
 γην, — Iph. Τ. 1379. Syn. Έποκελλω, προσ- 
 εγγίζω, προσορμίζω, κατάγω, καταπλέω, 
 προσβάλλω. 
 
 Όκκόσός, "Οκόσός, Dor. for Όποσος. όσσον 
 Έλευσΐνι, Ύριοπω θ' όσον, όκκοσον Έννα. 
 Call. 5. 31. 
 
 Οκλαδϊάς, ου. ό. sella plicatilis. a folding seat. 
 εχε νυν επί τούτοις τουτονι τον οκλαδιαν. 
 Equit. 1383. 
 ^Οκλαζω. in genua procumbo. to sink on the 
 knees. Hence, the adverbs, Οκλαδόν, Οκλαζ, 
 Apoll. 3. 122, 1308. ωκλασε δε προ ποδοϊϊν, 
 εδερκετο δ' Ευρωπειην. Mosch. 2. 99. Syn. 
 Υουναζομαι, υποκύπτω, αποκαμνω. 
 
 Οκνάλεως. adv. pigre. slowly; hesitatingly. 
 οκναλεως δε ποδεσσιν εφεσπετο παρθένος 
 Ήρω. Mus. 120. Syn. Αυσοκνως, οκνηρώς, 
 ραθυμως. 
 ^Οκνειο^.^Οκνεω, Theoc. 8. 67. piger sum. to 
 be slow ; to hesitate, οκνειω δ' ίππων επι- 
 βαινεμεν αλλά και αυτως. Ε. 255. Syn. Κατ- 
 οκνεω, ραθυμεω, ευλαβεομαι. — αναβάλλομαι. 
 ^Οκνηρός, piger. sluggish ; timorous, compar. 
 Οκνηρότερος. (Nem. 11. 28.) ανσταθ', Αμφι- 
 τρυων' εμε γαρ δέος ισχει οκνηρόν. Theoc. 
 24. 35. Syn. Αυσοκνος, αργός, ράθυμος. 
 
 "Όκνός. ό. pigritia. tardiness ; timidity, ούτε 
 τ'ι με δέος ισχει ακηριον, ούτε τις οκνος. Ε. 
 817. μεγαν οκνον εχω και πεφοβημαι. Aj. 
 139. Syn. Αργία, αναβολή, φόβος. 
 
 Οκρϊάω. exaspero. to excite contention, med. 
 to quarrel, ουδού επί ζεστού πανθυμαδόν 
 οκριοωντο. σ. 33. Syn. Εκτραχύνομαι, εζα- 
 γριουμαι. 
 
 Οκρϊόεις. asper. rugged; pointed. — ετερυφι 
 δε λαζετο πετρον-Μαρμαρον οκριοεντα — Π. 
 735. Syn. Τραχύς, χαλεπός, πετρώδης. 
 
 Οκρϊς. η. subst. summitas. a point ; a pro- 
 
 O Λ Β 
 
 minence. — 2. adj. s. as Όκριόεσσα, Τραχεία, 
 — οκριδα φαραγγα — Prom. 1052. — 2. υ^κεοι 
 εν σπηεσσι, δι οκριας ηνεμοεσσας. ι. 400. 
 Et. Μα. 
 
 Οκρυόεις. s. as Κρυόεις. horrorem incutiens, 
 chilling, terrific, ο ς πολέμου εραται επιδη- 
 μιου, οκρυοεντος. Ι. 64. Syn. Κρυερος, φρι 
 κωδης, φοβερός. 
 
 Οκταβλωμός. qui octo bucellarum est. sup 
 plying eight mouthfuls. αρτον δειπνησαζ 
 τετρατρυφον, οκταβλωμον. Hes. ε. 440. 
 
 Οκτακνημός. octo radios habens. with eight 
 spokes. — κυκλα-Χαλκεα, οκτακνημα, σκϋήρε^ 
 αζονι αμφίς. Ε. 723. 
 
 Οκταπλάσϊός. octuplus. eight times as much 
 ΰπό του γέροντος οκταπλασιον χεζομεν. 
 Equit. 70. 
 
 Οκτάπους, Οκτάπόδης. Οκτωπους, Philem. octo 
 pedes habens. having eight feet, epith. oj 
 a crab. (Batrach. 289. Nic. Th. 605.) 2. 
 eight feet long, ει δε κεν οκταποδην από κα 
 σφυράν κε ταμοιο. Hes. ε. 423. 
 
 Οκταρριζός. octo ramorum. of eight branches ; 
 namely, the horns of a stag. — τα δ' οκταρ- 
 ριζα μετωπων-Φραγμαθ' , — Leon. Tar. An. i. 
 228. 
 
 Οκτάς, άδος. η. numerus octonarius. the num- 
 ber eight. οκτάδος ενδέκατης εστί φίλος 
 λνκαβας. Macedon. An. iii. 332. 
 
 Οκτάτόνός.ό η. octuplex. with eight claws. 
 πλεζασθαι βρυγδήν οκτατονους έλικας. Anti- 
 phil. ib. ii. 175. 
 
 Οκτώ. octo. eight. Hence, Οκτακις δέκα. 18. (Si 
 mon. An. i. 143.) Οκτωκαιδεκάτός, η, ov. the 
 eighteenth. (Od. ε. 279.) Οκτωκαιδεκετης. ό 
 Οκτωκαιδεκετϊς. η. 18 years old. (Epig. 1. 3.) 
 Οκτωπηχΰς, Philem. οκτώ δε σκαφίδας μέ- 
 λιτος πλεα κηρι εχοισας. Theoc. 5. 59. 
 
 Οκχϊω. sustineo. to bear; to endure. — τοι δ 
 (sc. scelesti apud inferos) απροσορα-τον οκ• 
 χεοντι πονον. ΟΙ. 2. 121. Syn. Ανεχω, υπο- 
 μένω, υφίσταμαι, απαντλεω. 
 
 Οκχος, ου. ό. Dor. ί'οΓ^Οχος. a vehicle ; a car. 
 α τάχος, οφρα κελευθω τ εν καθαρά Βασομεν 
 οκχον, — ΟΙ. 6. 39. 
 
 "Ολαί, ων. αι. for Ουλαι. hordeum. 2. mola 
 salsa, barley meal, roasted and mixed with 
 salt; for an oblation by itself, or to sprinkle 
 on the head of a victim ; which ivas also Ου~ψ 
 λόχΰτά. τα. and Ουλόχϋται. αι. σειου συ τα 
 χεως' συ δε προτείνε τών όλων. Pac. 960 
 
 Ολβηεις. s. as Ολβιος. Maneth.4:. 100 
 
 Ολβιζω. beo; beatum prsedico. to bless 
 nounce happy, ουδέ ποτ ετι πάτρια μελαθρα^ 
 Και χαλκιοικον ολβιεΤς. Helen. 231. See CEd.)' 
 T.fin. Syn. Μακαρίζω, ευδαιμονιζω. 
 
 Ολβϊόγαστωρ, Amphis, Ath. p. 387. Ολβϊο- 
 δαιμων, Ολβϊόμοιρος, II. Γ. 182. Orph. Hi 
 8. 8. Ολβϊόδωτης. ό, ibid. Ευχ. 35. Ολβΐόδώ- 
 τΊς. ή. ib. Η. 64. 9. Ολβϊοεργδς, Anal. ii. 518. 
 Ολβίόθϋμός, Ολβωφρων, Orph. Η. 18. 21. Ι 
 Lucian. epithets ; compounded of 
 
 Ολβιος, ά, όν. felix ; dives, fortunate, wealthy.; 
 adv. Ολβϊως. (GEd. C. 1720. Br.) και ffJ 
 
 συ τα-' '' 
 
 - j 
 
 ; pro- Ρ 
 
ΟΛΕ 
 
 Ο ΑΙ 
 
 473 
 
 γερον, το πριν μεν ακουεμεν ολβιον είναι. Ω. 
 543. Syn. Μακαρ, ευδαίμων, αφνειος, πλού- 
 σιος. See Olymp.5.54. Nem. 9. 107. Isthm. 
 6. 14. 
 Ολβιστος, Bionys. 927. Ολβΐωτάτδς. beatissi- 
 mus. most happy, or, fortunate. — κείνος ολ- 
 βιωτατος. Hec. 625. 
 
 Ολβόδοτης, ου. δ. opum s. felicitatis dator. 
 one who bestows wealth or happiness, fern. 
 Ολβόδοτειρά and Ολβόδότϊς. (Orph. H. 26. 
 9.)~τόν τάς ευδαιμονιας-Βροτοϊς ολβοδοταν,- 
 Bacch. 572. φιλεϊ δ' ολβοδοτειραν ειρα-ναν, 
 κουροτρόφον θεάν. ib. 419. 
 
 Ολβόμελαθρός. opulentam domum reddens, 
 making- a family wealthy. Man. 4. 504. 
 
 Ολβος, felicitas. 2. opes, prosperity. 2. wealth. 
 Ζευς δ' αυτός νέμει ολβον Ολύμπιος ανθρω- 
 ποισιν, Έσθλοϊς, ηδε κακοίσιν, όπως εθελησιν 
 έκαστψ. ζ. 188. Syn. Ευδαιμονία, ευπορια, 
 
 '■ πλούτος, χρήματα, τα. Ερ. Ασπετος, απημων, 
 αγλαος, αθεσφατος, άπιστος, αναφαίρετος, 
 αγηραος, αστυφελικτος, βασιληίος, ευρύς, εν- 
 
 I ανθης, ευδαίμων, θεορτος, πολυγηθης, πολυ- 
 
 ί ευκτος, φερεσβιος, υψηλός, μελιφρων, υγιής, 
 
 ί θαυμαστός. 
 
 Ολβονδμΐω. opes largior. to bestow wealth. 
 
 ■u Man. 4.581. 
 
 Όλβόφδρος. felicitatem adferens. bringing 
 good fortune, θεοί y οι κρεισσους, ο'ί τ' ολ- 
 
 s βοφοροι. Iph. Α. 596. 
 
 ΪΟλΙθρίδς. exitialis. destructive ; fatal, κηδει- 
 ους, οϊ πάντες ολέθρων ήμαρ επεσπον. Τ. 294. 
 
 . Syn. θανάσιμος, θανατηφόρος, καίριος, φθο- 
 ροποιός, ουλιος, ολεθροποιος, ολοος. αλιτη- 
 ριος, εχεστονος. 
 
 Ολεθρος pernicies. destruction. 2. a pest. 
 προς Ύρωων. των μητις ύπεκφυγοι αιπύν ολε- 
 θρον.Ζ.οΊ. Syn. Πανολεθριά,δηλημα, φθορά, 
 
 αδιάφθορα, απώλεια. — φόνος. — λύμη, πημα, 
 
 i δυη, πτώσις. Ερ. Αϋίυκ^ς, αλεγεινος. αίνος, 
 απροϊδης, ατρεπτος, αμήχανος, αφραστος, 
 ανηλης, δόλιος, δυστερπης, μέλας, στονοεις, 
 
 ^πικρός, οικτρός, ολοος, οψιτελεστος, φθισηνωρ. 
 οικτιστος. 
 
 Ολεκράνδν. caput cubiti. the point of the 
 elbow, εκ των ολεκρανων οκιδας εξαιρουμε- 
 νον. Pac. 422. Syn. Αγκων. — τα των ωλενών 
 κρανία. 
 
 Ιλεκω. s. as Ολεω, Ολλνω, Ολλϋμι, Ολω. εσ- 
 τηκε προ νέων' ο'ι δ' αλλήλους όλεκουσιν. 
 Σ. 172. 
 
 ~)λεσηνωρ, "Ολεσιμβρότός. hominibus exitio- 
 sus. pernicious to men. (Theog. 399. Lith. 
 444.) "Ολεσϊθηρ, ηρδς. destroying a monster, 
 or, beasts. (Phcen. 6Ί9.γθλεσιπτδλϊς. over- 
 throwing a city. (Tryph. 683.) "Ολεσσϊτϋ- 
 ραννός. tyrant-killer. Anal. iii. 22. 
 Υλϊτήρ, ηρδς. δ. perditor. a destroyer, fern. 
 Όλετειρά. (Batrach. 116.) νυν δ' είμ ', οφρα 
 ώιλης κεφαλής ολετηρα κιχειω. Σ. 114. Syn. 
 ' Αν αιρετής, λϋμεων, φθορευς. 
 )Χίω. "Ολεσκω./. 1. act. δλώ. α. 1. ωλεσά. med. 
 ?t pass. "Ολοϋμαι. part, δλουμενδς. perdo ; 
 interimo. to lose; to ruin; to destroy. Ap- 
 
 γειονς ολεεσκεν 1 επί πρυμνπσι νεεσσι. Τ. 135. 
 παίδ' ολεσαι τον άριστον ; — Ω. 242. ήδ' ονν 
 θανεϊται, και θανοϋσ ολει τινά. Antig. 751. 
 νίκα δε χρεία μ', ή κακώς τ' ολουμενη Γασ- 
 τήρ, — Eur./;•, inc. 159. 
 
 'Ολίγα/ας. adv. raro. seldom, ηκουσα' φειδου 
 δ' ολιγακις λέγειν κακά. Orest. 387. Ρ. 
 
 Όλίγαμπΐλός. paucas vites habens. having 
 but few vines. Antiphil. An. ii. 177. 
 
 ΌλϊγηπελΊω. parum valeo. to have little 
 strength. Hence, the adj. "Ολϊγηπελης. δ ή. 
 (Crinag. An. ii. 150.) and δχήίδί.^'Ολϊγηπε'λϊά. 
 r). feebleness. (Od. ε. 468.) ή σε πόδας νίψει, 
 ολιγηπελεουσά περ εμπης. τ. 356. Syn. 
 Ασθενεω, ολίγον ισχύω. 
 
 Όλϊγηρης. parvus, small, τρηχνν υπ' αρπεζαν 
 θαλαμην ολιγηρεα τευχών. Nic. Th. 284. 
 
 Όλϊγηρϊός, ου. δ ι), parvum sepulcrum ha- 
 bens. with a little mound. — και τοϋτ' ολιγη- 
 ριον, ωνερ,-Σήμα — Leon. Tar. An. i. 242. 
 
 ΌλΓγ^ρΰσϊα. η, Zonas, An. ii. 80. "Ολίγωλαξ, 
 άκδς, Leon. Tar.ib. 1. 234. tenue arvum. a 
 small farm. 
 
 ΌλΙγησίπΰδς. cui penus parva est. meanly 
 provided, ibid. 222. 
 
 Όλϊγοδρανεο). langueo. to be weak ; or faint- 
 ing, τον δ' ολιγοδρανεων προσεφης, ΪΙατρο- 
 κλεις Ίππεν. Π. 843. 
 
 ΌΧίγοδράνης. "Ολϊγοσθενης, Cal. infirmus, im- 
 bellis. powerless ; feeble, ολίγο δ ράνε ε ς, πλάσ- 
 ματα πηλοΰ, σκιοειδ'εα φυλ' αμενηνά. Αν. 
 686. Syn. Αδρανής, ασθενής. 
 
 Όλϊγοδράνϊά.ή. imbecillitas. weakness. Prom. 
 549. 
 
 'Ολίγον, adv. paullum, parum. a little. Ίππηες 
 δ' ολίγον μετεκιαθον' — Α. 52. ή ολίγον οι παί- 
 δα εοικότα γεινατο Ύυδεύς. Ε. 800. Syn. Kara 
 μικρόν, τυτθόν. ουδ' ολίγον, ουδ' όλως. 
 
 Όλϊγοζυλυς. δ τ), parum ligni habens. with 
 few trees, τοϋτό τε ρωπείον ολιγοξνλον'— 
 Leon. Tar. An. i. 234. 
 
 'Ολίγος, paucus ; tenuis, small ; little ; few ; 
 slender, compar. "Ολιζων, όνος & ώνδς, (for 
 ολϊγίων,) Nic. Th. 212, 123. Dionys. 239. 
 superl. "Ολίγιστδς, Plut. 629. καππεσον εν 
 Αημνω' ολίγος δ' ετι θυμός ενήεν. Α. 593. 
 Syn. Μικρός, παϋρος, σπάνιος, βραχύς. 
 
 Όλιγοσίτος. modico cibo utens. feeding mo- 
 derately, ό δ' ολιγοσιτος 'Ηρακλής εκεί τί 
 δρα-; Phrynich. Ath. p. 248. 
 
 ΌλϊγοστΧχίη. η. carmina breviora. a small, or 
 trifling, collection, γνώθι και δπλοτερων την 
 όλιγοστιχιην. Philipp. An. ii. 211. 
 
 Όλϊγοστός. unus e paucis. 2. minimus, one 
 of a few ; very little, πρασσειν δ' ολιγοστόν 
 χρονον εκτός ατας. Antig. 625. Β. 
 
 'Ολίγου, "Ολίγον, are used adverbially by el- 
 lipsis, κατ ολίγον, υπ' ολίγου, ολίγου δ'εω. 
 pene ; propemodum. within a little ; nearly ; 
 almost. Syn. Παρ' ολίγον, παρά μικρόν. 
 
 "Ολίγοχρόνϊός. exiguo temporis spatio durans. 
 
 1 Heyn. has ώλεσκεν, and the Harleian 
 MS. in Od. ξ. 220. δλεσκον. 
 
 3 ρ 
 
474 
 
 ΟΛΟ 
 
 of short duration, αλλ' ολιγόχρονων γιγνε- 
 ται ώσπερ οναρ. Theog. 1014. SyN. Βραχυ- 
 χρόνιος, μικρόβιος, ολιγοβιος. 
 Όλΐγωρως. adv. negligenter. carelessly, εννέα 
 τάς Μούσας φασίν τίνες' ώς ολιγωρως. Plato, 
 An. i. 171. 
 Όλιζών, ώνος. η. ορρ. Thessalise. II. Β. 717. 
 "Ολισθαίνω, Mus. 95. "Ολισθάνω, {forma an- 
 tiqua, Pors. Phcen. 1398.) fut. ολισθήσω, 
 aor. 2. ωλισθον. labor ; labasco. to slip, ενθ' 
 Αίας μέν ολισθε θέων" βλαψεν yap Αθηνη. Ψ. 
 774. Syn. Εξολισθανω, υποπίπτω, σφαλλομαι. 
 "Ολισθηεις, ηεσσά, ήεν, Paul. Sil. An. iii. 85. 
 "Ολισθηρός, lubricus. slippery, ισχία τε γλου- 
 τοϊσιν ολισθηροίσι συνήψεν. Try ph. 81. Syn. 
 Ευολισθος, ολισθηεις, γλισχρος, πτωσιμος, 
 πτωτικός. 
 Όλκαιά, ας. η. cauda. a tail. — α"ι θ' υπό ταύρου 
 
 Όλκαιην —Kic. Τη. 122. 
 Όλκαΐδς. qui trahitur. dragged, βοών αροτρευ- 
 
 σουσιν δλκαιψ πτερψ. Lye. 1072. 
 Όλκας, άδδς. ή. navis oneraria. a ship of 
 burden, σκάφος όλκάς ώς γεμισθείς. Cycl. 
 503. See Nem.5. 4. Syn. ΠλοΊον. Ep. Γλα- 
 φυρά, ευστολος, ιθνπορος, ωκναλος. 
 Όλκηρης. tractu se colligens. trailing itself. 
 ρωετο' φωλειοίσι δ' ιδών δλκηρεα θήρα. Nic. 
 Th. 351. 
 ΌλκΤον, Όλκεΐον, Ion. Όλκψόν. lignum in 
 infima navis parte, quo trahitur. a piece of 
 wood at the bottom of a vessel, by which 
 it was dragged along, ώς δγ' επισχομενος 
 ■γλαφυρής δλκη'ίον Αργούς. Apoll. 4. 1609. 
 Όλκος. sulcus. 2. fluctus. the track left by a 
 body that is drawn, or moves along ; as a 
 furrow ; the track of foam left by a ship ; 
 a train of light by a meteor, αστήρ ώς, φλε- 
 γεθοντα δι ηερος δλκον ϊησι. Apoll. 3. 141. 
 Syn. Αυλαζ. συρμός, ουρά, διαδρομή. Ερ. 
 Αγαρροος, ασπετος, κνματοεις, σελασφορος, 
 τροχοεις, φαεινός. 
 Ολλϋω. Ολλϋαϊ. s. as Ολεκω, Ολεω. ολλϋσαι 
 Τρώας, — Ο. 449. See 472. νυν yap θεοί σ 
 ορθούσι, προσθε δ' ωλλνσαν. Antig. 394. 
 Syn. Απολλυμι, εζολλυμι. 
 Ολμειδς. fluviolus ex Helicone profluens. a 
 stream that flows from Helicon, ή Ίππον- 
 κρηνης, ή Ολμειοϋ ζαθεοιο. Hes. θ. 6. 
 Όλμος, lapis rotundus ; hinc, mortarium ; 
 alveus ; poculum. 1. a round stone. 2. a 
 mortar. 3. a trough. 4. a drinking cup. 1. 
 δλμον δ' ώς, εσσευε κυλινδεσθαι δι ομίλου. 
 Λ. 147. 
 "Ολδεις. exitialis. See Ολοος. — ην δε μετωπών 
 
 -Ολοεντα πλήγματα. — Trach. 530. 
 "Ολοιτρδχδς. δ ή. omni ex parte rotundus. 
 round as a wheel, εστασαν, ηύτε πετροι δλοι- 
 τροχοι, ους γε κυλινδων. Theoc. 22. 49. See 
 Valck. Syn. Όλοτροχος, τροχοειδης, στρογ- 
 γυλός. 
 "Ολοκσρπευω. in holocaustum offero. to offer 
 as a burnt offering, βωμφ επί μεγαλω άγιως 
 υλοκαρπευοντες. Sib. 1. 3. 
 "Ολόκληρος, ό ή. integer, entire ; complete. 
 
 ΟΛΟ 
 
 — ολόκληρος οντός σοι, ξένε. Menand. θεσσ. 
 Όλοκνημος. integras tibias habens. having the 
 leg-bones entire, σκελίδες δ" δλοκνημοι πλη- 
 σίον τακερωταται. Pherecr. Ath. 96. 
 'Ολόλευκος, totus candidus. entirely white. 
 πϊον, δλολενκον, θερμόν. — Antiph. ib. 1 18. d. 
 Όλόλϋγή."Ολδλυγμά. το, Orph. Η. 13. 5."Ολο- 
 λυγμος. ululatus. shouting; wailing, αί δ' 
 ολολυγή πάσαι Αθην -g χείρας ανεσχον. Ζ. 301 . 
 ολολυγμδς εσται, πυρ τ' αναψουσιν θεοΊς. 
 Orest. 1142. 
 "Ολολνγων. r). acredula. the wood-lark ; per- 
 haps, the turtle-dove. — ά δ' ολολυγων Ύη- 
 λοθεν εν πυκιν^σι βάτων τρυζεσκεν ακανθαις. 
 Theoc. 7. 139. 
 "Ολολύζω, "Ολδλυζομαι. ululo. to shout on 
 solemn and joyful occasions. 2. to utter 
 cries of grief, εν θυμψ, γρηΰ, χαίρε, και ισχεο, 
 μηδ' ολόλυζε, χ. 411. ολολυξέ7αι πάν δώμα'— 
 Eur. ΕΙ. 691. Syn. Ανολολυζω, αλαλάζω. 
 2. θρηνεω, κωκυω. 
 "Ολδλυς, s. "Ολολδς. homo mollis, an effemi- 
 nate person, λάμπρος τις εζεληλυθ' ; Ολολνς 
 οντοςήν. Anaxandr. Ath. 243. See Menand. 
 p. 41. 287. 
 
 "Ολδδς. exitiosus. ruinous ; wicked. τοΧς άλ- 
 λοις' ή γαρ δγ' ολο^σι 1 φρεσι θυει. Α. 342. 
 πυρ ολοδν βαλεειν, — Ν. 629. Syn. Ουλιος, 
 εξώλης, ολοεις, ολω'ίος, ολοφω'ίος, λωβηεις, 
 ολέθριος, κακός, χαλεπός. 
 Όλδοιτρδχδς. δ ή. qui cum strage ruit. run- 
 ning ruinously, αντίκρυ μεμαώς' ολοοιτρο- 
 χος ώς από πετρης. Ν. 137. 
 "Ολδοσσων. ή. urbs Thessaliae, postea ή Έλασ- 
 σων. a town near Μ. Olympus. Ορθ^ν, Ηλω- 
 νην τε, πολιν τ Ολοοσσονα λευκήν. Β. 739. 
 "Ολδο0ρων. perniciosa consilia agitans. me- 
 ditating mischief, αυτάρ όγ', ώστε λεωι 
 ολοο^ρων βουσιν επελθών. Ο. 630. Syn. 
 Ολεσηνωρ, ολέθριος, νηλεης. 
 "Ολοπτω. act. & med. evello. to pluck out 
 tear off. ωλοψας δε βι^φι' — Call. 3. 77. a 
 μεγάλα δ' Αίγυπτος εάν ωλοψατο χαιταν. Αη• 
 tip. Sid. An. ii. 34. Syn. Ανασπαω. 
 "Ολος, Ion. Ονλδς. totus ; integer, the whole ; 
 all. αλλά γάρ οϋ ποτέ φΰλα δυηπαθεων ανθρώ- 
 πων Ύερπωλής επιβημεν υλψ ποδί' — Apoll 
 4. 1166. μηνί δ' αρ' ουλω πάντα περησαμει 
 ευρέα ποντον. ο>. 118. Syn. 'Ολόκληρος, όλο- 
 τελης, συμπάς. 
 "Ολοσφϋρητδς. malleo ductus, s. fabricatus 
 wrought entirely with the hammer, και χερ 
 προσκατεσυρεν δλοσφυρητον Αό^ωνιν. Phi- 
 lipp. An. ii. 222. 
 "Ολοσχερής, integer; plenus. entire; com- 
 plete, εύρων, συν πυκινησιν ολοσχερές έσ- 
 πασα ριΧφς. Theoc. 25. 210. 
 "Ολοσχοινδς, ου. ό ή. Juncus mariscus. the! 
 
 bull-rush. Pallad. Ep. ined. ap. Jacobs. 
 "Ολοσχδς. ύ. pediculus pomi. the spur of f 
 
 fruit tree. Nic. Th. 870. See Οσχος. 
 "Ολδφυγδων, δνδς. r/. pustula. a blister. μηκετ 
 
 1 Equivalent to όλοιρσι by ict. metr. 
 
Ο Λ Ω 
 
 Ο Μ Ε 
 
 475 
 
 (πι -γλωσσάς άκρας ολοφυγδονα φύσης. 
 Theoc. 9. 30. 
 
 "Ολδφυδνδς. lugubris. melancholy. Σαρπηδων, 
 Αιός ν'ώς, έπος δ' ολοφυδνδν εειπε. Ε. 683. 
 Syn. Οικτρός, ελεινος, θρηνωδης, -γοερός. 
 
 "Ολοφυρμδς. ploratus. lamentation. τοΧς δα- 
 κρυοισιν τών φευγοντων αιει, και τοΧς ολο- 
 φυρμοΧς. Vesp. 389. Syn. Οιμωγή, θρήνος. 
 
 "Ολδφϋρδμαι. ejulo, ploro. to bewail. 2. to en- 
 treat with tears. 2. και μοι δός την χεΧρ',ολο- 
 φνρομαι' — ψ. 75. Syn. θρηνεω, οικτιζομαι, 
 κλαίω. 
 
 "ΟλδφωΧδς. exitialis. 2. versutus. mischievous, 
 artful, πάντα δε τοι ερεω ολοφωΧα τοϊο -γέ- 
 ροντος, δ. 410. Syn. Ολέθριος, χαλεπός. 2. 
 πολυφρων, πανούργος. 
 
 Ολπη. ΟλπΧς, accus. Χδά, Χν. (Call. fr. 181.) 
 ampulla, a leathern oil-flask, και παρ' εμιν 
 
 . ετιθει τάν Αωριδα πολλάκις ολπαν. Theoc. 2. 
 156. 
 
 "ΟλνμπΧά, ας. η. regio et urbs. a district, s. as 
 Ηλις, a city, s. as ΤΙΧσα, where the famous 
 games were held. αά/.~Ολνμπϊκδς, ή, δν, Plut. 
 58Β./67η~0λυμπΧάς,άδδς,01ΐ/ηιρ.'2.5. Hence, 
 "Ολυμπιονίκης and "ΟλνμπϊδνΊκδς, ib. 11. 7. 
 
 ,, Nem. 6. 30. An adverbial form is, "Ολυμπία- 
 
 J σΧν. (Lysist. 1131.) νή τον Δι', εζεμαθες γε 
 την Ολνμπιαν. Vesp. 1387. μάτερ ω χρυσο- 
 στεφανων - Αεθλον, Ονλνμπια, — Olymp. 8. 
 
 ΌλυμπΧδς. ccelestis, ab Olympo monte. Olym- 
 
 ij pian ; an epith. of the Gods, who are called 
 
 ."ΟλυμπΧοι, II. A. 399. Y. 47. In the passage 
 from Aristoph. there seems to be a play of 
 
 .- words between "Ολυμπος and Ολυμπία, τι- 
 
 i μην π'ερ μοι οφελλεν Ολύμπιος εγγυαλιξαι 
 -Ζευς νψιβρεμετης, — Α. 353. ευχεσθε τοΧς 
 
 1 θεοϊσι τοΧς Ολυμπιοις, -Kai ταΧς Ολυμπιαισι, 
 
 1 και τοΧς Πυθιοις, -Kai τάισι Πυθιαισι, -Thesm. 
 
 Ολυμπδς. poet. Ουλυμπδς. mons inter Thes- 
 j saliam et Macedonian!. M. Elymbo, fabled 
 1 to have been the abode of the Gods ; syno- 
 y nymous with Heaven. αά]."ΟλυμπΧδς, q. v. 
 
 fem /ΟλυμπΧάς, άδδς. (II. Β. 491.) τ?)ς επι- 
 ,χτετραπται μέγας Ουρανός, Ονλυμπος τε. Ε. 
 J 750. Ερ. Αιγλ^εις, αγνός, άκρος, άρρηκτος, 
 || αγαννιφος, νιφοεις, ζαθεος, μάκρος, ευρνς, 
 f < ιερός, ΰψοροφος. Phr. Kara πτνχας, — ριον, 
 
 J κορυφή, πολυδειραδος Ουλυμποιο. — θεών 
 
 :' £ δος, αιπύν Ολυμπον. Horn, σεμνά κλιτυς 
 Η Ολνμπου. Eur. See Od. ζ. 42. 
 ^ϊλυνθδς. δ. grossus. an unripe fig. δτ εις 
 
 ολυνθων δήριν ελκυσας σοφήν. Lye. 428. 
 
 Syn. Φηληζ. 
 ι >λϋρα. η. ador ; far. a sort of corn ; rye. εσ- 
 
 Γασι, κρΧ λευκδν ερεπτομενοι και ολυρας. Ε. 
 
 196. Syn. Ζεα, ζεια. 
 [\ >λω. interimo. to destroy. "Ολδμαι. pereo. to 
 
 Derish ; to be undone, prait.m. δλωλα. a. 2. 
 ; n. ώλόμην. part, ονλόμενος, for όλόμενος. 
 
 See Ολεω, Ολλυω. καν -γραύς οληται, πλου- 
 . •ιως ταφησεται. Alcest. 57. 
 
 λωϊδς. perniciosus. mischievous; destruc- 
 
 ΐΥβ. της γαρ ολω'ίόν εστί γένος, και φΰλα 
 
 γυναικών. Hes. θ. 591. 
 
 "Ολως. flufu. prorsus. entirely; at all. αμβλώπες 
 αυγαι, κοίι σε γιγνωσκω γ' όλως. Rhes. 737. 
 
 "Ομάδελφδς. δ η. german-us, vel -a. an own 
 brother, or sister. See Όμαιμος. Έινατιης 
 δμαδελφον εν ωδινεσσιν ιδοΰσαι. Call. fr. 
 168. Bent. 
 
 "Ομάδεω. tumultuor ; fremo. to shout riot- 
 ously, μνηστήρες δ' δμαδησαν ανά μέγαρα 
 σκιοεντα. δ, 768. Syn, θορυβεω, αναφωνεω. 
 
 "Ομάδος, multitudo ; tumultus. a crowd ; tu- 
 multuous noise, νήας ανά γλαφυρός' ομάδος 
 δ' αλιαστος ετυχθη. Μ. 471. Syn. Αθροισμος, 
 °χλος, συλλογή, θόρυβος, ταραχή. Ερ. Μέγας, 
 θεσπέσιος, αλυρος. 
 
 "Ομαιμδς, Antig. 518. "ΟμαιμΧδς, "Ομαιμων. 
 consanguineus. lit. of the same blood ; bro- 
 ther or sister. Ηαπε^Ομαιμοσυνη. near re- 
 lationship. (Ερ. άδ. 306.) πατροπατορος 
 δμαιμιον. Nem. 6. 29. ώ σπερματ ανδρός 
 τοϋδ', εμοι δ' δμαιμονες. CEd. C. 1275. Br. 
 Syn. Συναιμος, συνομαιμων, συγγενής, ομογε- 
 νές, δμοσπλαγχνος, δμογαστριος, δμοσπορος. 
 
 "Ομαλός, planus, sequalis. level ; smooth, οι 
 δ' δμαλον ποίησαν' — ι. 327. Syn. Αειος, ισό- 
 πεδος. 
 
 "Ομαρτεω. una sequor. 2. simul cum aliis ali- 
 quid facio. to accompany. 2. to do any thing 
 at the same time with another. αάν."Ομαρτή, 
 some write it, *Αμ. at the same time; in con- 
 cert. (II. E. 656. Σ. 571.)-ουδε κεν Ίρηξ-Κιρ- 
 κος δμαρτησειεν — ν. 87. Syn. Ακολουθεω, 
 έπομαι, οπί^εω. συντυγχανω. 
 
 "ΟμασπΧς. commilito. leagued in war. Theait. 
 Schol. An. ii. 515. 
 
 "ΟμανλΧά.ή. cohabitatio. a dwelling together. 
 συζυγούς θ' δμανλιας. Choeph. 597. Syn. 
 Συνοικία, σννοικη σις. 
 
 "Ομαυλδς. una habitans. 2. consonans. living 
 together. 2. sounding the same note. 2. 7rai- 
 άν δε λάμπει, στονοεσσά τε γήρυς δμαυλος. 
 CEd. Τ. 197. Syn. 2. Όμοθρονς, ομόφωνος. 
 
 Ομβρεω. pluo. to rain. act. to moisten, ερνεα 
 που τοιως, Διός ασπετον ομβρησαντος. Apolh 
 3. 1398. Syn. Έπομβρεω, δω, βρέχω. 
 
 Ομβρηγενής, Orph. Η. 79. 4. Ομβρηρης, Mc. 
 Th. 406. Ορβρηρός, Hes. ε. 450. ΟμβρΧδς, 
 CEd. C. 1504. Br. Ομβρδδδκδς, Bianor, An. 
 ii. 155. Ομβροκτϋπδς, Agam. 665. Ομβρδ- 
 τδκδς, Orph. Η. 20. Ομβρδφδρδς, JEsch. 
 Supp. 36. Ομβρδχάρης, Orph. Η. 25. adjec- 
 tives ι , derived from, or compounded of 
 
 Ομβρδς, ου. δ. imber ; pluvia. heavy rain, ελ- 
 θόντ εζαπινης, or επιβριση Διός ομβρος. Ε. 
 91. Syn. Ύετος, επομβρια, βροχή. — νέφος, 
 χειμών. Ερ. Αθεσφατος, ασπετος, αμφιλαφης, 
 δακρυοεις, δροσοεις, διερος, εερσηεις, θεορ- 
 ρυτος, λάβρος, νιφοεις, κελαινος, καρποτρο- 
 φος, πικρός, πολυφθορος, πολνδακρυς, φυσι- 
 ζυος, φερεκαρπος, χειμέριος. See Pyth. 6. 10. 
 
 "ΟμεστΧδς. contubernalis. one who associates 
 
 1 "ΟμβρΧμδς, and its compounds, should 
 be written, Οβρ. without μ. See Οβριμος, 
 
 3 ρ 2 
 
476 
 
 Ο Μ Η 
 
 Ο Μ Ο 
 
 with. See Σννεστιος. Αωδώνι ναιων 'Ζευς δ- 
 μεστιος βροτών. Soph. fr. Νιπτρ. 
 
 "Ομευνετης. "Ομεννός. (Damaget. An. ii. 40.) 
 ό. 'ΌμευνετΧς. "ΟμευνΧς. {Lye. 373.) ή. con- 
 jux. a spouse, ανδρός γ' άριστον σον τνχονσ 
 δμεννετου. Med. 953. — ιδετε την δμευνετιν 
 -Αιαντος — Aj. 501. Syn. Όμοδεμνιος, ομό- 
 ζυγος, δμοκοιτος, δμοΧεκτρος, σννεννος. δ. 
 σννεννετις. σνγκοιτις. η. 
 
 "Ομηγερης, IL Α. 57. "Ομήγυρης. COngregatus. 
 assembled, στρατόν δμηγυρεα καλεί σνν'ιμεν. 
 Pyth. 11. 15. Syn. Αθρόος, αόΧΧης. 
 
 "Ομηγϋριζομαι. congrego. to bring together ; 
 convene, αλλ' άγετε, πριν κεϊνον δμηγυρι- 
 σασθαι Αχαιοΰς. π. 376. Syn. Σνναγειρω, 
 σνναθροιζω. 
 
 "Ομηγνρϊς. τ/, coetus, concilium, an assembly. 
 αψ ιμεν ΟυΧνμπονδε, θέων μεθ' δμηγνριν άλ- 
 λων. Υ. 142. Syn. ΐΐανηγνρις, συναθροισις, 
 συνοδός, δμιΧος, πΧήθος, αγορος. 
 
 "Ομηθης,~Ομοηθης. qui eorundem morum est. 
 of the same manners, or character, subst. 
 "Ομηθειά. r). (Maneth. 6. 188.) Χισσομενην 
 τυτθόν περ δμηθεας άνδρας ιδεσθαι. Αρο11.2. 
 919. Syn. Όμογνωμων, δμοθϋμος, δμοτρο- 
 πος, σννηθης. 
 
 "Ομήλιξ. sequalis. one who is of the same age. 
 subst. "ΟμηΧΧκΧά, Ion. -η. (II. Ν. 465.) και 
 βονΧή μετά παντας δμηΧικας επΧεν άριστος. 
 Ι. 54. Syn. Ήλιξ, σννομηΧιξ, ήΧικιωτης, 
 δμοχρονος, σύγχρονος, οιετης. 
 
 "ΟμηΧνς. comes viae, going the same way. 
 — Χιτανευον δμηΧυοες αρχιερήες. Nonn. Syn. 
 Όμηγερης, οπαδός. 
 
 "Ομηρειά, άς. ή. datio, v. status, obsidum. the 
 giving of hostages, δρκι δμηρειης πιστ επι- 
 βωσαμενος. Alex. iEtol. An. i. 419. 
 
 "Ομηρενω. sum obses. to be an hostage. Ήρα. 
 ποθ' ώμηρευσε, σννθεντες Χογον. Bacch. 297. 
 
 "Ομηρεω. convenio ; comitor. to come toge- 
 ther, ώμηρησε δε juoi παρ' εταίρων αγγεΧος 
 ωκυς. π. 468. Syn. Συντνγχανω, συνειμι, 
 οπηδεω, ακοΧουθεω. 
 
 "Ομηρης. simul aptatus, v. crescens. fitted, or 
 growing, together. Nic. Al. 261. 
 
 "Ομηρος. Homerus. See ΉίεΧης. adj /Ομηρειος, 
 "ΟμηρΊκος. (Macedon. An. iii. 119, Crates, 
 ib. ii. 3.) adv. "ΟμηρΧκώς. (Athen. p. 383.) 
 τις δε κεν αΧΧου ακουσαι ; άλις παντεσσιν 
 Όμηρος. Theoc. 16.20. Ερ. 'Ή,δυεπης, κλει- 
 νός, ποΧν'Ίστωρ, πανσοφος, Ιάων, 'Σμυρναίος, 
 Χίος, Μαιονιδης. Phr. Ούτος γαρ ημΧν μυρι- 
 άδας έπων γράψει, Αλλ' ουδέ εις Όμηρον ει- 
 ρηκεν μακρόν. Philem. See Ran. 1034. Β. 
 Nem. 7. 29. εύρε Φνσις, μοΧις εύρε' τεκουσα 
 δ" επανσατο μόχθων, Εις ενα μοννον Όμηρον 
 δΧην τρεφασα μενοινην. Anthol. 1. 4. ρ. 505. 
 
 "Ομηρίδαι, ων. οι. Homeri posteri ; seu imita- 
 tores. those who claimed descent from Ho- 
 mer; 2. Rhapsodists, who recited his poems. 
 όθεν περ και Όμηριδαι - 'Ραπτών επεων τά 
 ποΧΧ' αοιδοί. Nem. 2. 2. 
 
 "Ομηρος, ου. δ. obses. an hostage. τοίον δμηρόν 
 μ' αποσυΧησας. Alcest. 873. 
 
 "ΟμΊΧάδόν.^ΟμΧΧηδόν, Hes. a. 170. adv. cater- 
 vatim. crowded together, ώς Ααναοι, ε'ιως 
 μεν,δμιΧαδδν αιεν εποντο. 0.277. Syn. Αθρόως. 
 
 "ΟμϊΧεω. in ccetu aliorum versor. to converse, 
 or mix, with. Hence, "ΟμΊΧητος, ή, όν. vvv 
 δε μετά Ύρωεσσιν δμιΧεΧ, των δε ΧεΧασται. 
 Ε. 834. Syn. ΣννομιΧεω, εντνγχανω, οαριζο- 
 μαι, διαΧεγομαι, αναστρέφομαι. 
 
 "ΟμΙΧητός. comis, lenis. to be associated 
 with, κρατούσα μεν γάρ, ονχ δμιΧητδν θρά- 
 σος. Sept.Th. 173. Βί. 
 
 "ΟμϊΧημά. congressus. association, κακόν δ' 
 δμιΧημ', ασθενές δε και ποΧει. Eur. fr. An 
 tiop. 10. 
 
 "ΟμϊΧϊά. η. consuetudo cum aliquo. inter- 
 course. δμιΧιας τε τάς γεραιτερας φιΧει. ib 
 fr. Erechth. ii. 21 . Syn. Σννοδος, σννεΧενσις, 
 μετονσια, πανηγνρις. 
 
 "Ομιλος, ccetus. 2. vulgus. an assembly. 2. a 
 throng, r) δ' ανδρι ικεΧη Τρωών κατεδνσεθ 
 δμίΧον. Δ. 86. Syn. ϊΧη, δμηγνρις, οχΧος 
 πΧηθος, στίφος, θόρυβος, σύστημα. Ερ. Απει- 
 ριτος, δυσμενής, ευρνς, ποΧυθροος. 
 
 "Ομϊχεω. mingo. to make water, μηδ' αντ ηε« 
 Χιοιο τετραμμ'ενος ορθός ομιχεΧν. Hes. ε. 725 
 Syn. Ουρεω. 
 
 "ΟμΐχΧη. nebula; caligo. a cloud; vapour 
 καρπαΧιμως δ' ανεδν ποΧιής αλός, ηϋτ δμιχ 
 Χη. Α. 359. Syn. Αχλνς, νεφεΧη. Ερ. Αχλυο 
 εσσα, θνεΧΧηεσσα, κνανοπεπΧος, Χιποσκιος 
 ζοφοεσσα, σκιερά. 
 
 Ομμα. spectaculum ; oculus. a sight ; the look 
 the eye. Also, an ornament, ώ ζαθεων πέτα 
 Χων πόΧνθηροτα-τον ναπος, Αρτέμιδος χιονο 
 τροφον όμμα Κιθαιρών. Phcen. 819. Syn 
 Οπωπη, ο-φις, οφθαΧμος, φαος, ωψ, γΧηνη 
 δράμα. Ερ. Αγριον, αντωπιον, ακοιμητον, αι 
 γΧηεν, βλοσνρον, διαυγές, ηπιον, ευμενές, θοον 
 μαΧακον, μαρμάίρον, μειδιοων, πανδερκες 
 δνσθεάτον, τηΧεσκοπον, φαιδιμον, ερωμανες 
 πανοψιον, ποΧυπΧανες, δοΧιον, ησνχον, οζυ 
 τατον, φαεννον. 
 
 Ομμάτϊόν. το. ocellus, dimin. of όμμα, the eye 
 ώ χειρών, ώ τών μαίνομαι ομματίων. Philo 
 dem. An. ii. 88. 
 
 ΟμμάτοΧαμπης. oculos fulgentes habens. wit! 
 shining eyes. Synes. 3. 
 
 Ομμάτοστερης. oculis privatus. blind, δ δ' ε| 
 δομοισι πρεσβνς ομματοστερης. Phoen. 339 
 Syn. Αλαος, τνφΧος. 
 
 Ομμάτόω. oculis induo. to make one see ; t« 
 enlighten, ζννήκας' ωμματωσα γάρ σαφεστε 
 ρον. JEsch. Supp. 483. οιτοι φρένα κλεψέ 
 ανωμματωμενην. {i.e. συνετην.) Choeph. 854 
 
 ΟμνϋμΧ, Ομνΰω,^Ομόω. «or. 1. ώ/ζόσα. juro. t 
 swear, ομνυετω δε τοι δρκον, εν Αργεωισι Ι 
 αναστας. Τ. 175. ίππων άψαμενος, γαιηοχο 
 Έννοσιγαϊον-Ομνυθι, — Ψ. 585. Syn. Έπομί 
 νυμι, διομνυμι. Apoll. 
 
 "Ομόγάμός. δ η. maritus, uxor, a spouse, δμα 
 γάμος κνρεΧ. Phoen. 141. Syn. Συμβιος, δμει 
 νετης. 
 
 "ΌμόγαστρΧός. uterinus frater. brother by th 
 same mother. //. Ω. 47. "Ομόγενετωρ, P/mn 
 
 ι 
 
Ο Μ Ο 
 
 169. "Ομογενής, ibid. 1310."Ομδγδνος. born of 
 the same parents. See Ομαδελφος, Όμαιμος. 
 
 , - Μοΐραι ο' αφι-σταντ , ει τις έχθρα πελει Ομο- 
 γονοις, αιδώ καλυφαι. Pyth. 4. 258. 
 «Ομδγλωσσδς. "Ομοθρόδς, "Ομοφθογγδς, ΝΌηη. 
 eadem lingua utens. uttering• the same 
 sound, ορνιν ομογλωσσοιο συνεμπορον ηθαδα 
 
 ^ θηρης. Opp. 
 
 "Ομογνϊδς. 6 ή."Ομογνητδς,η, δν. (Orph.\2\S.) 
 cognatus, consanguineus. of the same fa- 
 mily ; closely connected by birth. Πασιφαης, 
 ή πατρός όμογνώς εστίν εμοω. Apoll. 3. 1075. 
 Syn. Όμαιμος. ομογενής. 
 
 "Ομοδεμνϊδς."0μολεκτρός, Orest. 507. conjunx. 
 partaker of the same bed. See Όμευνετης. τον 
 όμοδεμνιονποσιν. Agam. 1117. &-eMusae.70. 
 
 "Ομόδημδς. "Ομόκληρδς, Nem. 9. 11, "Ομοπτό- 
 λϊς, Antig. 744. popularis ; gentilis. belong- 
 ing to the same people ; inhabiting the same 
 city. Τφικλεος μεν παΙς, δμοδάμος εών-Έπαρ- 
 τώνγενει. Isth.1.40. §Υ~8.Αημοτης, ομοεθνής, 
 δμοπτολις. 
 
 "Ομοδουλος. δ η. conservus. a fellow- servant. 
 αγετ ορθοΰσαι νυν δμοδουλον. Hec. 60. 
 
 "Ομοζυζ,"Ομοζΰγης *. ό r). qui sub eodem jugo 
 est. one who is, or has been, under the same 
 yoke ; a yoke-fellow, οικτρά κάτω μυοντες 
 δμοζνγας εστενον Ίππους. Tryph. 15. 
 
 "Ομοηλιξ. δ ή. s. as "Ομηλιζ. πολλά μεθ' ?}λι- 
 κιας δμοηλικος ήδ'εα παισας. Ερ. άδ. 749. 
 
 "Ομδθάλάμος. contubernalis. sharing the same 
 chamber. Ινώ δε Αενκοθεα ποντιάν - Όμο- 
 θαλαμε "Νηρηίδων. Pyth. 11. 4. 
 
 "Ομοθεν. adv. ex eodem loco, from the same 
 source. σο~ς τε κασιγνητοις, ο"ι τοι ομοθεν 
 γεγαασιν. Η. Ven. 135. 
 
 "Ομδθηρδς. comes venationis. a companion 
 in the chase, ποτνια, σήν δμοθηρον εθηκαο' 
 
 ' και δε σε φασ'ι. Call. 3. 210. 
 
 "Ομοθ^δνδς. regni consors. sharing the same 
 throne. Ζηνδς υψίστου κασιγνητα και δμο- 
 θρονου 'Ίΐρας. Nem. 11. 2. 
 
 'Ομοθυμαδόν, adv. uno animo. with one mind. 
 — αλλ' ομοθυμαδόν Άπασιν ήμϊν αύθις αντι- 
 ληπτ'εον. Pac. 484. Syn. Όμοφρονως, συμ- 
 φωνως. 
 
 Όμοιοπρεπης. similem speciem prse se ferens. 
 wearing the same face. See Bl. και ζυγχαι- 
 
 ί ρουσιν δμοιοπρεπεϊς. Agam. 802. 
 
 ΌμοΙος, "Ομοιίδς. aequalis; similis. like ; un- 
 distinguishing. αλλά σε γήρας τειρει όμοι'ίον' 
 ως οφελέν τις. Δ. 315. νηπιον, ουπω ειδόθ' 
 όμοιων 2 πτολεμοιο. 1.440. Syn. Αλιγκιος, 
 
 ι * Among other compounds of δμδς, or 
 ομοϋ, are "Ομοζηλος, Nonn. "Ομόθεσμος, Sibyl. 
 
 il. 5. "Ο/χοΐϊ/δός, poet, for "Ομδνδος, Ep. 1. 5. 
 
 Ι Ομοκλ'ινης, ]S T onn. "Ομοπλεκης, Christod. An. 
 
 Ml. 465. "Ομοπλόός,"Ομοπλους, Tryph. 258. 
 
 \(Antiphil. Am ii. 181. "Ομότεχνος, Alexis, Ath. 
 
 '386. Όμοτρδφος, Horn. Apoll. \99."θμοχρδδς, 
 Ομοχρους, Paul. Sil. An. iii. 82. 
 2 Probably, it was pronounced, δμοϊίόφι, 
 
 lis Ίλιόφι, Ίλιου. See not. on Ίφιτος. 
 
 Ο Μ Ο 
 
 477 
 
 εφάμιλλος. 
 
 "Ομοιδω. adsimilo ; compare to liken. Ισον 
 εμοι φασθαι, και δμοιωθημεναι αντην. Α. 188. 
 Syn. Απεικαζω, ά'σκω, ίξισοω, αντεικαζω. 
 
 "Ομοκλάω, "Ομοκλϊω. clamore impello. to 
 shout ; to animate ; to rebuke. Ηεηεε^Ομο- 
 κλητήρ. δ. (II. Μ. 273.) βοή δμοκλητειρα, 
 Lye. 1 337. τον σκηπτρω ελασασκεν, όμοκλη- 
 σασκε δε μυθι>). Β. 199. — αζηχες yap δμοκλεον 
 αλλ?]λοισι. Ο. 658. Syn. Βοαω. παρακελευο- 
 μαι. απειλεω, ενιπτω, ονειδιζω. 
 
 "Ομοκλη. exhortatio. 2. comminatio. encou- 
 ragement. 2. rebuke ; threat, νεικειρ χαλε- 
 παΐ δε τ ανακτων εισιν δμοκλα'ι. ρ. 189. Syn. 
 1. Ανωγη, βοη. 2. απειλή, επιτΊμησις, ελεγ- 
 χεια. Ερ. Αριδηλος 1 σμερδαλεα, κρατερά, 
 παμφωνος. 
 
 "Ομόλη. ή. Homole. a mount in Thessaly. See 
 Virg. JEn. 7. 675. τον μοι, Παν, Όμολας 
 ερατδν πεδον ος τε λελογχας. Theoc. 7. 103. 
 
 "Ομδλδγϊω, "Ομολογούμαι, consentio, adsen- 
 tior, &c. to acknowledge; confess; promise, 
 a. και μην διά τονς χρηστούς γε τιμάται μο- 
 νούς, Και τονς δίκαιους, b. δμολογώ σοι. — ■ 
 Plut. 94. Syn. Συμφημι, συνάδω, συγκατα- 
 τιθημι, προστιθεμαι, συγχωρεω, μεθιημι, 
 δμορροθεω. 
 
 "Ομολογουμένως, adv. uno omnium consensu, 
 confessedly, ούτος κακοδαιμων εστίν ομολο- 
 γουμένως. Menana.fr. inc. 5. Syn. Αναμφι•* 
 δοξως, αδιστακτως, φανερώς. 
 
 "Ομολωίδες. αι. portae Thebanai. one of the 
 vii gates of Thebes. Όμολωίσιν δε ταζιν 
 είχε προς πυλαις. Phcen. 1136. 
 
 "Ομδμαστϊγϊάς. δ. particeps poena?, scourged 
 together ; a fellow-slave, προς Διός, δς ήμϊν 
 εστίν δμομαστιγιας. Ran. 769. Syn. Όμο- 
 δονλος. 
 
 "Ομδματρως."Ομδμητωρ, Orph.^r. 14. uterinus. 
 by the same mother. See ' Ομογαστριος. όμο- 
 ματρια γάο εστί κήκ ταντώ πατρός. Acharn. 
 790. 
 
 Όμδνδεω. consentio. to agree, ουθ' οι τρόποι 
 γάρ ομονοοΰσι — Ath. 1. 7. 
 
 "Ομόνοια, ή. concordia. harmony. — και τανδε 
 σαω πολιν, εν θ' ομόνοια, — Έν τ ευηπελια'— 
 Call. 6. 135. Syn. Όμοφροσυνη, συμφωνία. 
 
 Όμδπατρϊος. δ ή. germanus. having the same 
 father. — δτε τάν δμοπα-τριον αγαγες Ήσιο- 
 ναν. Prom. 574. Bl. Syn. Όμοπατρος, όπα- 
 τρος, δμαιμος. 
 
 Όμοπτερδς. similiter alatus. 1 . feathered alike. 
 2.. fig. alike in age, stature, colour. 1. ιτω 
 τις ώδε των εμών δμοπτερων. 2. απηνας δμο- 
 πτερου. Phcen. 340. πολλοίς δ' αν ευροις 
 βοστρύχους δμοπτερους. Eur. Elect. 530. 
 Syn. 2. Συγγενικός, ομογενής, όμοχροος. 
 
 Όμοργνϋμϊ. f. δμορξω. a. l.med. ωμορζάμην. 
 abstergo. to wipe off. δακρυά μ' ωμοργνυντο, 
 τρεμεν δ' υπό γυΐα έκαστου, λ. 526. Syn. 
 Έζομοργνυμι, αποματτω. 
 
 Όμορροθϊω. consentio. prop, to row together. 
 
 fig. to act in unison ; to agree, δεδρακα τουρ- 
 γον, ειπερ r)o' όμορροθεϊ. Antig. 542. Syn. 
 
478 
 
 Ο Μ Ο 
 
 Όμοφωνεω, συνθελω, συνεργώ, υμόΧογεω. 
 "Ομορρδθδς. "ΟμορρδθΊδς, Marc. Argent. An. 
 ii. 274. congruus. corresponding to ; agree- 
 ing together, αντρον εσω στειχοντες δμορ- 
 ροθοι.— Theoc. Ερ. 3. 
 *Ομος. similis. 2. idem, alike; the same. Hence, 
 the adverbs, "Ομδθίν. from the same place. 
 (Hes. ε. 108.) ~Ομ6σε. to the same place. 
 (//. M. 24.) "Ομοϋ, in the same place; to- 
 gether ; at the same time. (A. 61.) "Ομως. 
 in the same way. (ib. 196. 1.312.) ου yap 
 πάντων ήεν δμδς θροος, ουδ' ια γήρυς. Δ. 437. 
 Syn. Όμοιος, ίσος. 2. ό αυτός. 
 "Ομοσπλαγχνδς."0μοσπ0ρδς, Track. 217. s. as 
 "Ομογαστρϊδς, "Ομαιμδς, ουδέν γάρ αισχρόν 
 τους δμοσπΧαγχνους σεβειν. Antig. 517. 
 "ΟμοστΙχάω. comitor. to go together, αιεν 
 δμοστιχαει, δ δε τ' εν μεσσνσιν ορουσας. Ο. 
 635. Syn. Συμπαρακολουθεω, συμπορεύομαι, 
 συνομαρτώ. 
 "Ομοστδλδς. vise comes. 2. qui eodem amictus 
 genere utitur. going the same way. 2. hav- 
 ing the same dress, or appearance. (JEsch. 
 Supp. 505.) %vvy μεν παντεσσιν δμοστόλον 
 υμμιν επεσθαι. Apoll. 2. 804. Syn. Ακόλου- 
 θος, συνοπαδος. 2. δμοϊος. 
 "ΌμδτΊμδς. qui in pari habetur honore. equally 
 honoured, ει μ' όμοτιμον εόντα βιη αεκόντα 
 καθεζει. Ο. 186. 
 "Ομοτοιχος. vicinus. within the same walls. 
 See Συνοικος. Δαμάτερ, μη τήνος εμιν φίλος, ος 
 τιν απεχθής, Έιη, μηδ' δμοτοιχος'— Call. 6. 118. 
 "Ομοτρδπός. δ ή. consentaneus. agreeing ; pro- 
 ducing agreement, ασφαλής Δικά, και δμο- 
 τροπος Ειράνά, — Olymp. 13.8. 
 "Ομοτρδφδς. 1. act. pariter nutriens. 2. pass. 
 una nutritus. nourishing equally. 2. brought 
 up together. 1. δς yap φίλος ήν, δμοτρόφα 
 θ' ήμΐν Ένεμετο πεδία παρ' ήμϊν. Αν. 329. 
 "Ομοΰ. adv. una. 2. eundem in locum. See 
 Όμός. ry δμοΰ ετρεφομην, ολίγον δε τι μ' 
 ησσον ετιμα. ο. 364. Syn. Όμαρτή, άμα συν, 
 εγγυ. 
 "Ομουρϊδς. "Ομουρδς, Dionys. 435. Ion. for 
 "Ομορος, conterminus. adjoining. See Bentl. 
 Callim.fr. 185. τοις δ' επι Μοσσυνοικοι δμου- 
 ριοι υληεσσαν. Apoll. 2. 379. Syn. Ώροσορος, 
 συνομορος, μεθόριος, περιχωρος, πλησιοχωρος, 
 αγχιγυος. 
 "Ομδφοιτδς. comes, accompanying. — εχθρά δ" 
 αρα παρφασις ην Και πάλαι, αιμυΧων μύθων 
 δμοφοι - τος, — Nem. 8. 54. 
 "Ομοφρδνεω. consentio. to be of the same 
 mind, ει δε δμοφρονεοις, ποτιφωνηεις τε γε- 
 νοιο. ι. 456. Syn. Όμονοεω, συναινεω, συναι- 
 σθανομαι, σνμφρονεω, συνευδοκεω, δμολογεω. 
 "Ομοφρδσύνη. Concordia, agreement, άνδρα 
 τε, και οϊκον, και δμοφροσυνην οπασειαν. ζ. 
 181. Syn. 'Ομόνοια, ομολογία, συμβασις, 
 συμφωνία, συγκαταθεσις, αρθμος. Ερ. Αρρηκ- 
 τος, εσθλη. 
 "Ομοφρων. unanimis. being of the same mind ; 
 agreeing together, ουδέ λύκοι και αρνες δμο- 
 φρονα θνμδν εχουσιν. Χ. 263. Syn. Όμοθϋ- 
 
 Ο Μ Φ 
 
 μος, δμοψϋχος, δμονους, σνμφρων, συμ- 
 φραδμων. Phr. — Ισον θυμυν έχοντες ομώνυ- 
 μοι, — Horn. 
 
 "Ομόφυλος, qui ejusdem est gentis, generis 
 of the same race, or nation; akin, εις του• 
 μοφυλον αναμετρουμενη δάκρυ. Iph. Τ. 346 
 Syn. Όμογνητος, δμογνιος, δμεθνιος. 
 
 "Ομόφωνος, consonus. corresponding to ; in 
 unison with, τοις δ' δμοφωνον- Αιλινον , αι• 
 Χινον είπε, — Agam. 166. Syn. Σύμφωνος 
 δμαυλος, συνωδος, ανάλογος, δμορροθος, δμο- 
 γλωσσος. 
 
 "Όμδω. unio. to unite, εις ευνήν ανεσαιμι δμω~ 
 θηναι φϊλοτητι. JaJ. 209. Syn. Όμοιοω, ενοω. 
 
 "Όμδω. s. as Ομνυμι. q. ν. ταϋταδ' εγών εθελω 
 ομοσαι, — Τ. 187. 
 
 Ομπη, Ομπνη, or Οπνη 1 . pi. Οπναι. cibus 
 fruges. aliment; the fruits of the earth. 
 Hence Ομπνϊδς, Ομπνϊάκδς. almus. nutritive 
 bounteous. {Apoll. 4. 989. Tull. Gem. An. 
 ii. 281.) νηφάλιαι και τησιν αεί μελιηδεας 
 ομπας. CdM.fr. 123. See also fr. 268. Nic. 
 ΑΙ. 450. 
 
 Ομφάλη, ή. Lydise regina. a queen of Lydia, 
 by whom Hercules was enslaved, κείνος δε 
 πραθεις Ομφάλη Ty βαρβαρψ. Trachin. 256. 
 Phr. Ιαρδανιη νύμφη. Mus. 151. Ομφάλη, 
 η ποτέ Αυδη. Diotim. An. i. 250. 
 
 Ομφάλδς. umbilicus ; prominentia in ventre 
 humano. 2. media pars reicujuspiam ; velut 
 umbo clypei, etc. the navel. 2. any thing 
 central ; as the boss of a shield ; Delphi, sup- 
 posed to be the centre of the earth, γάς ομ- 
 φαλός, Pyth. 8. 85. — 11. 15. Also; what is 
 prominent, as well as central ; e.g. an island. 
 dimin. Ομφάλϊδν. (Leon. Tar. An. i. 245.) 
 adj. Ομφάλΐδς, Ομφάλδεις. epithets of a 
 shield. (Paul. Sil. ib. iii. 87. II. Δ. 448.) 
 Also, Ομφάλωτδς, Athen. 1. 11. Ομφάλδς 
 was also the name of a place in Crete, whence 
 Ομφάλιον π'εδον, Call. 1 . 45. — ουτα δε δουρι 
 παρ' ομφαΧόν' — Δ. 525. νήσω εν aμφιpυτy, 
 δθι τ ομφαλός εστί θαλάσσης, α. 50. 
 Ομφαζ. δ, Ion. ή. uva immatura. an unripe 
 grape ; as σταφυΧη is one ripe, σταφις, 
 dried ; or, a raisin 2 . Hence, Ομφάκϊάς, ου. δ. 
 sour ; morose. {Acharn. 352.) and, Ομφάκδ- 
 ράξ, ράγδς. with sour kernels, or berries. 
 (Philipp. An. ii. 231.) αλλάς δε τραπεουσι' 
 παροιθε δε τ ομφακες εισιν. η. 125. 
 Ομφή. 1. vox, 2. inpr. divina ; oraculum. a 
 voice ; chiefly, of a divinity ; an oracular 
 response. 1. εν τελεταΧς δις Αθάναιων μιν 
 ομφαι Κωμασαν. -Nem. 10. 63. — 2. εγρ£Γ0 δ'\ 
 εΚ ύπνου' θειη δε μιν αμφεχυτ ομφή. Β. 41. 
 Syn. Φωνή, φήμη. 2. κXyδωv, χρησμός. Ερ. 
 Ατρεκης, ετυμηγορος, Χιγεϊα, θεσφατος, θεη- 
 γορος, ζαθεα, ηδεία. Phr. Ομφήν οιωνοϊο 
 
 1 See Blomf. Gloss. Sept. Th. 795. 
 
 2 These terms are applied metaphorically j 
 to as many periods of female life. See Damm. | 
 c. 958. Some make δμφαΐ an adject, like ; 
 
 ωμός. 
 
ONE 
 
 θεη\ατον—ΑρΟ\\. 2. 939. 
 Ομφηεις. fatidicus. prophetic. Nonn. 
 Ομφητήρ, ήρδς. δ. vates. a prophet, αΧΧά και ώς 
 
 Έλενοιο μετηΧυδος ομφητήρος. Try ph. 133. 
 Όμώλαξ, άκδς. δ η. s. s. as Όαουριος. Βυζηρες 
 
 δ' επί τοΧσιν δμωΧακες, ων ϋπερ ηδη. Apoll. 
 
 2. 398. 
 ΌμωνυμΧης, ου. δ, Ερ. άδ. \23.ΌμωνΰμΧδς, α, 
 
 ον, Arts tot. An. i. 179. "Ομώνυμος, δ η. cog- 
 
 nominis. having the same name. Hence,O- 
 
 μωνΰμϊά, ας. ή. identity of name. (Crinag. 
 
 An. ii. 153.) ϊσον θυμδν έχοντες δμωνυμοι, — 
 1 P. 720. Syn. Συνώνυμος. 
 ΌμωρδφΧδς. sub eodem tecto habitans. under 
 
 the same roof, ζυνδν δμωροφιον νεμεσημονα 
 
 θυμδν εταίρων. Nonn. 
 Όμως. adv. similiter, equally with. Περγασι- 
 
 δην, ον Ύρώες δμώς Ώριαμοιο τεκεσσι-Τΐον, — 
 
 Ε. 535. 
 
 Όμως. adv. nihilominus. however, αυτικ, 
 
 I επεί τ ενοησεν' 'όμως δ' ου ληθετο χαρμης. 
 Μ. 393. Syn. Αλλ οϋν, έμπα, εμπης, μεντοι, 
 μεντοιγε. 
 
 [ Οναγρδς. onager, a wild ass. κραιπνόν, αελ- 
 Χοποδην, κρατερωνυχον, αιπυν οναγρον. Ορρ. 
 
 \κνν. γ. 
 
 Όνάμαι, Όνημαι. fruor. to profit by ; to enjoy, 
 δς ούτε Χεκτρων νεογαμων ονησομαι. Med. 
 e P 1345. P. Syn. Απολαύω. 
 
 Όνάρ. το. gen. δνειρατδς. s. as Ονειρος. η και 
 
 ■ ονειροποΧον' και γάρ τ' οναρ εκ Αιύς εστίν. 
 
 f A. 63. Ερ. Αμενηνον. 
 
 Όνεια. η. pellis asinina. ass's skin, και την 
 
 ''■■ ονειαν προσεπεθηκεν εκδεφας. (Scaz.} Suid. 
 Ονειαρ. utilitas. advantage; aid. pl.O νειάτά. 
 
 II cibi. victuals. ευχωΧή κατά άστυ πελεσκεο, 
 ^πάσί τ ονειαρ. Χ. 433. Seel. 91, and Apoll. 
 
 '•| 3. 900. Syn. Ον^σις. — βρώμα (την ονησιν 
 
 °f! παρέχον.) 
 
 'ϊψνειδειά, υ. Ονειδϊά. probrum. reproach, αρ- 
 
 "ήγαΧεην μεσατοισιν ονειδιην επελασσε. Nic. 
 ΑΙ. 408. 
 
 [>νειδειδς,Όνειδϊδς, ά, ο v. probrosus. reproach- 
 jful. So, Όνειδιστήρ, ήρδς. δ. exprobratorius. 
 reproachful, prop, one who upbraids, or 
 reproaches. χαΧκεον εγχος έχων, και ονει- 
 
 wjr'uWv φατο μϋθον. Φ. 393. Χογονς ονειδιστή- 
 ρας ενδατουμενος. Here. F. 218. 
 )νειδιζω. vitupero. 2. exprobro. to blame ; 
 Reproach, αλλ' ήτοι επεσιν μεν ονειδισον, 
 ύς εσεταί περ. Α. 211. Syn. Μέμφομαι, εζε- 
 Κεγχω, εγκαΧεω. 2. Χοιδορεω. ΰ/3ριζω. 
 όνειδος, probrum. 2. gloria, blame; reproach. 
 Sometimes it app>ears to be used of something 
 surprising, but not discreditable, σοι μεν δη, 
 Μενέλαε, κατηφειη και όνειδος. Ρ. 556. — 2. 
 Υενναν οδοντοφυη, θηβαις καΧΧιστον όνειδος. 
 Phoen. 838. Syn. Ονειδισις, μεαψις, αίσχος, 
 
 - ^υσφημια, κατηφειη, Χοιδορια, ονειδΊη. 2. 
 Βοζα, κλέος. 
 
 'νειρδς. ταΌνειράτά, Od. ν. 87.Όνειρδν. som- 
 lium. a dream. κΧΰτε, φιΧοι, θεϊός μοι ενυπ- 
 ιιον ηΧθεν Ονειρος. Β. 56. ώς οι εναργές ονει- 
 >θί/ επεσσυτο νυκτδς αμοΧγψ. δ. 841. Syn. 
 
 ONI 
 
 479 
 
 Οναρ, φάσμα, φάντασμα (νυκτερινον). Ερ. 
 Αμήχανος, ακριτομυθος, αΧγινοεις, αίνος, γλυ- 
 κύς, βαρύς, δοΧοεις, δυστηνος, εσπερίας, κε- 
 νεος, Χνγρος, νοοπΧανης, οϊζνρος, θαυμαστός, 
 μεΧανοπτερυζ, ψευστης, ατρεκ^ς, σκιερός, 
 σκιοειδης, πτηνος, πτεροεις, μ'ιμηΧος. Phr. 
 Οψις ονειρηεσσα, κακών εξαγγελος έργων. 
 Orph. Η. 85. 14. Α'ίδα προπολον, - Ψυχάν 
 αψυχον έχοντα, μεΧαινας Νυκτός παΧδα, . . . 
 μεΧανονεκυειμονα. Ran. 1332. Β. — δοκημα 
 νυκτερωπδν εννυχιων ονείρων. Eur. 
 
 "ΟνείροκρΪΓί7ς."Ονειρο/ζανΓΪς, Cho'eph. 31. "Ονει- 
 ροπόλος, II. Α. 63. Όνεψοφρων. somniorum 
 interpres. skilled in dreams ; a diviner, or 
 wizard. — ούτος άριστος Εστίν ονειροκριτας, 
 δ διδασκαΧός εστί παρ' φ νους. Theoc. 21. 
 33. τίς yap νιν εκταν ; οΧσθ', ονειρο^ρον, 
 φρασαι ; Hec. 706. 
 
 ΌνειρδπδΧεω. Όνειρωσσω, Pallad. An. ii. 
 432. somnio. to dream. ονειροποΧεΧ γαρ και 
 καθευδων Ίππικην. Nub. 27. See Equit. 809. 
 Syn. Ένυπνιαζω, φαντάζομαι. 
 
 Όνειροφαντδς. δ η. in somnio visus. appearing 
 in a dream. ονειροφαντοι δε πίνθημονες. 
 Agam. 429. 
 
 "Ονεω, ν.Όνάω,ΌνημΧ,ΌνΧνημΧ. juvo. to help, 
 benefit. νιεά.Όναδμαι, ν.Όιάμαι 1 , c. genit. 
 Όνημαι. Ion. Ουνδμαι. juvor, delector, fruor. 
 to be gratified ; to enjoy, aor. 1. pass, ωνη- 
 θην. (Theoc. 15. 55.) βουΧήν δ' Αργειοις υπο- 
 θησομεθ', ήτις ονησει. θ. 36. τονδε μεγ' ωνη- 
 σαν, — Ι. 505. Ζεΰ πάτερ, ειποτε δη σε μετ 
 αθανατοισιν ονησα. Α. 503. — ουδέ οι αιδώς 
 Γιγνεται, η τ' άνδρας μέγα σινεται, ηδ' ονινησι. 
 Ω. 39. δς ούτε Χεκτρων νεογαμων ονησομαι. 
 Med. 1345. ηκιστ' οναιμην του παρόντος, ώ 
 γυναι. Hec. 991. εσθλός μοι δοκεϊ είναι, ονη- 
 μενος' (" sc. ειη. esto adjutus, fruatur." 
 Damm.) β. 33. η ουνεσθ', ότι μοι Κρονιδης 
 Ζευς αΧγε έδωκε; Ω. 241. Syn. ΩφεΧεω, 
 χραισμεω. 
 
 ΌνηΧδς, Nic. ΑΙ. 548. "Ον^ϊστος. Όνησιμδς, 
 Horn. Merc. 30. ΌνησΧφδρδς, Athen. 1. 7. 
 utilis. advantageous ; serviceable. ΌνηΊστδν 
 is adverbial, Apoll. 2. 335. τψ και τάΧΧα με- 
 θίντες, ονη'Ίστον πονεεσθε. Syn. ΈπωφεΧης, 
 χρήσιμος, ΧυσιτεΧης, ωφεΧιμος, ωφεΧησιμος. 
 
 ΌνησΧς, εως, Ιοη.Χδς. η. emolumentum. bene- 
 fit, αϊ γάρ δ?) τοσσουτον ονησιος αντιασειεν. 
 φ. 402. Syn. Ονειαρ, ωφεΧημα, οφεΧος, το 
 συμφέρον. 
 
 Όνητωρ. Ν. Ρ. II. Π. 604. patronym. Όνητδ- 
 ρΧδης. Od. γ. 282. 
 
 Ονθος, ου. ό. jumentorum stercus. dung of 
 cattle, εν δ' ονθου βοεου πΧητο στόμα τε 
 ρΧνάς τε. Ψ. 777. Syn. ΒοΧβιτον. 
 
 ΟνθνΧευσΧς,εως.ϊ). exquisitior ciborum appa- 
 ratus, dainty cooking. Athen. \. 4. 
 
 "Ονϊόϊόν. asellus. dimin. of Ονος. ώσπερκαχρι- 
 
 1 Damm. connects the signif. of Οναω and 
 Ονοω, but 1 find only one instance, in which 
 this verb has the sense of " vitupero" ; //. 
 P. 25. 
 
480 
 
 osi 
 
 ων ονιδιον ευωχημενον. Vesp. 1306. Br. Syn. 
 Ονισκος. 
 
 "ΟνΊτϊς, ϊδος. η. asinaria, species origani. wild 
 marjoram. — tot ονιτιδος αΰον ορειης. Nic. 
 ΑΙ. 56. 
 
 "Ονδγϋρδς. δ. carduus asininus vulgaris, a wild 
 plant, και εμπριοντ ονογυρον. Nic. Th. 71. 
 
 "Ονομα, Od. l. 364. Ion. Ουνδμά, II. Ζ. 194. 
 Dor. Ωνδμα.το. nomen. a, name. adv. "Ovo- 
 μακληδην,"Ονομαστϊ. byname. (Od. δ. 278. 
 Tkeoc. 24. 77.) Hence, the comp. "Ονδμα- 
 κλυτδς. renowned. (2/. Χ. 51.) ων ο μα μεν 
 Αυκιδαν, ης δ' αιπόλος, — Theoc. 7. 13. Ερ. 
 Αφθιτον, αγακλειτον, αγηραον, αμφιβοητον, 
 αριπρεπες, ενδοξον, κλεινόν, περικνδαλιμον, 
 τηλεκλντον, τΊμηεν. 
 
 "Ονομάζω, II. Ε. 449. "Ονδμαινω. nomen im- 
 pono ; invoco. to name ; to call by name. 
 ωμωζεν τ ap' έπειτα, φιλον τ' ονομηνεν εταϊ- 
 ρον. Κ. 522. Syn. Καλίω, κληζω, προσαγορευω. 
 
 "Ονομαστός, nominandus; clarus. to be men- 
 tioned ; worthy of mention, ψχετ εποψομε- 
 νος κακοϊλιον ονκ ονομαστήν. τ. 260. 
 
 "Ονος. δ, and ή. asinus, asina. a he, or she ass. 
 άΊηάη."Ονίδίον, q. v. Hence, "Ονηλάτης, ου. δ. 
 (Athen. 1. 3.) the driver ; αηά"Ονίς, Χδδς. η. 
 (Pac.4.) the dung ; of an ass. Hence too, 
 "Ονοσφάγϊά.ή. the sacrifice of an ass. (Call. 
 fr. 188.) ώς δ' δτ' όνος παρ' αρονραν ιών εβιη- 
 σατο παϊδας. Λ. 557. Syn. Κανθων. θήρ ονα- 
 τοεις. Ερ. Βραδυπους, ογκηστης, κυκλοδιωκ- 
 τος, νωθης. 
 
 "Ονοστδς, II. Ι. 164. "Ονδτδς. vituperabilis. 
 blameable ; despicable. — ονοτήν και αεικ'εα 
 θειης. Apoll. 4. 91. Syn. Μεμπτος, επονει- 
 διστος. εντελής, φαύλος, απόβλητος. 
 
 "θνδταζω,Η68.ε.25^>."θνοω^Ονδμαι. vitupero. 
 to blame ; rebiike. -μηδεις τα θεών ονοσαιτο. 
 Theoc. 26. ult. γαίαν ονοσσεσθαι — Apoll. 1. 
 831. ονχ ώς με μνηστήρες ατιμαζοντες ονον- 
 ται. φ. 427. Syn. Μέμφομαι, επισκωπτω, 
 ονειδιζω, εκφανλιζω. 
 
 "Οννζ, νχος. δ. unguis, a nail ; claw ; talon ; 
 hoof, νεβρον εχοντ οννχεσσι, τεκος ελαφοιο 
 ταχειης. θ. 248. Syn. Όπλη, χηλή. Ερ. 
 1 Απαλός, γναμπτος, θηγαλεος. 
 
 "Ονωνϊς. ή. Ononis antiquorum. rest-harrow. 
 αλλότε δ' νσσωπός τε, και η πολύγωνος ονω- 
 νις. Nic. Th. 872. 
 
 Οζάλϊδς. δ ή. epith. ficus. a species of fig ; 
 perh. from its acidity, τα λοιπά μεν yap 
 οξαλιους τα χωρία Συκάς φέρει' τουμδν δε 
 και τάς αμπέλους. Apollodor. Ath. 76. 
 
 Οξάλϊς. η. vappa. 2. lapathi species, sour 
 wine. 2. a kind of sorrel, αρκτιον, οζαλιδας 
 τε,— Nic. Th. 840. 
 
 Οξαλμη. jus ex aceto et muria. a pickle of 
 vinegar and brine, εις οξαλμην εμβαλε θερ- 
 μην. Vesp. 330. 
 
 Οζϊνης, ον.δ. vinum subacidum. sourish wine. 
 εμαχομεσθ' αντοΤσι, θυμδν οξινην πεπωκότες. 
 Vesp. 1 077. Syn. Αριμυς. 
 
 Οζϊς, ϊδος. ή. Οζνβαφδν. το, Αν. 360. aceta- 
 bulum, a vinegar cruet, οξίς δε πάσα, και 
 
 λοπαδιον και χντρα. Plut. 813. 
 Οζος, εδς. το. acetum. wine that is turned 
 vinegar. — εγώ δ' εχω ονδ' άλις οξονς. Theoc 
 10. 13. See 15. 148. 
 Οξνβελης, II. Δ. 126. Οξϋβδάς, ου. δ, Agam 
 57. Οζυγλϋκϋς, εϊά, ν, JEsch. fr. Οξϋγδδς. 
 Sept. Th. 327." Οζνδουπδς, Philipp. An. ii 
 212. Οξϋεθειρος, Nonn. Οζϋθηκτος, Antig 
 1301. Β. Οζυκάρηνδς, Dionys. 642. Οζϋκαρ- 
 δως, Sept. Th. 913. Οξϋκομδς, Ερ. άδ.29\ a 
 Οζϋκωκντδς, Antig. 1322. Οζνλάλδς, Ban. 
 815. Br. ΟξϋλΧπάρος, Timocl. Ath. 385 
 Οζϋ μελής, Αν. 1095. Οζνμερψνδς, Ran. 877. 
 Β. ΟζϋμηνΊτος, Eumen. 476. Οί,ΰμολπδς,, 
 Sept. Th. 1031. Οξυπάγης, Antip. Sid. An. 
 ii. 10. Οξϋπεινδς, Eubul. Ath. p. 47. Οξΰ- 
 πευκης, Choeph. 639. Οζυπλήζ, ηγος. δ ι). 
 Soph. Polyx. fr. 2. Οξϋπους, Orest. 1565. P. 
 Οξύμωρος, Prom. 43 1 . Bl. Οζϋρεπης, Olymp. 
 9. 138. Οξυστδμδς, Eur. Supp. 1206. Οξϋ- 
 τενης, Ερ. 1. 5. Οΐύτδμδς, Pyth. 4. 468, 
 Οξντδνδς, Aj. 366. Οξυτδρδς, Antig. 109. Οζϋ- 
 φεγγης, Athen. 1. 13. Οζυφθογγδς, Οξΰφω- 
 νδς, Ερ. άδ. 174. Trach. 965. Br. Οζυφρων, 
 Med. 644. Οζϋχειρ, Theoc. Ερ. 20. adjec- 
 tives compounded of όξνς, sharp ; acute ; 
 shrill ; quick ; hasty ; acid ; or in a sign. 
 merely intensive. 
 Οξϋη, ης. η. Quercus cerris. a kind of beech. 
 2. a beechen spear, adj. Οζϋοεις. (II. Η. 11.) 
 τεύχη, κόμιζε, χειρί δ' ενθες οϊ,υην. Heracl. 
 727. 
 
 Οζνθνμεω, -οϋμαι. irse sum impotens. to be 
 greatly displeased, adj. Οζΰθϋμος. (Orest 
 1203.) το μεν, ώ γυναίκες, οζυθυμεΐσθαι 
 σφοδρά- Ευριπίδη, τοιαυτ ακουουσας κακά 
 Ου θαυμασιόν εστ, ουδ' επιζεϊν την χολήν. 
 Thesm. 473. Syn. Οργίζομαι, χαλεπαινω 
 αγανακτεω. 
 Οζυθϋμϊά, άς. η. irae prsecipitantia. hastiness 
 of temper, και δυσφυλακτον οζυθυμιας νπο 
 Androm. 726. 
 Οζυντήρ, ηρδς. δ. scalprum. an instrument 
 for sharpening, or pointing, και πλατνν οζυν* 
 τήρα μεσοσχιδεων δονακηων. Paul. Sil. An. 
 iii. 87. 
 
 Οζϋνω. acuo. 2. acesco. to sharpen ; to make 
 pointed, or acid. fig. to incense, exasperate. 
 και μη 'πιμεϊναι τουμδν οξΰναι στόμα. Trach. 
 1192. 
 Οζϋς, εϊά, υ. acutus. sharp, as a point, or aj 
 note of music; therefore shrill-, piercing, 
 sharp to the taste ; acid. 2. acute ; as pain, 
 or the intellect. 3. quick, hasty; in move- 
 ment, or in anger, εσκεδασ οξύς Αρης, ψυ- 
 χαι δ' Αϊδος δε κατήλθον. Η. 330. Syn. ll 
 Έυθηκτος, τμητικος. διαπρυσιος. 2. οξυφρων, | 
 φρόνιμος. 3. οξυρεπης, ωκυς. 
 Οζυσχοινος. acutus juncus. a species of rush, 
 εγχος δ', οζυσχοινος εκαστω μάκρος αρηρει 
 Batrach. 162. 
 Οζνχυλδς. iracundus. passionate ; resentful.^ 
 τοιαύτη Ζηνδς πελεται τισις, ουδ' εφ' εκα-\ 
 στψ, Ώσ7Γ£ρ θνητός ανήρ, γιγνεται οξνχολος* 
 
ο π I 
 
 ΟΠΑ 
 
 481 
 
 Solon. Syn. Ακροχολος, ζαχολος, ευοργητος, 
 οξύθυμος. 
 
 "Οπάδός."Οπηδός. comes, an attendant, αστέρες, 
 ευκηλοιο κατ' α ντυγα "Νυκτός οπαδοί. Theoc.2. 
 ult. και yap εγώ Μουστ^σιν Ολυμπιαδεσσιν 
 οπηδός. Η. Merc. 450. Syn. Ακόλουθος, 
 οπισθοπος, οπάων, θεράπων. 
 
 "Οπαζω. sequor. 2. impertior. to follow; to 
 come upon. 2. to bestow, σή δε βιη λε- 
 λυται, χαλεπόν δε σε γήρας οπαζει. θ. 103. 
 θέλγε νοον, Ύρωσίν δε καί'Εκτορι κνδος οπαζε. 
 
 { Μ. 255. Syn. Αιωκω. 2. παρέχω, χαρίζομαι. 
 
 "Οπαλλως. nomen lapidis pretiosi. an opal. 
 φημί δε τοι τερπειν και οπαλλιον Ονρανιωνας. 
 Lith. 9. 1. 
 
 "Οπατρος, s. as "Ομόπατρίός. ήτοι 6 ϊφιδαμαντα 
 κασιγνητον και οπατρον. Α. 257. 
 
 "Οπάων. δ, II. Η. 165. Also, τ), comes, an at- 
 tendant, αμφιπολον γεραων εμεναικαί οπαονα 
 
 • ννμψην. Marcell. An. ii. 303. 
 
 "'Οπή. foramen, a hole; an aperture. Hence, 
 the Comic name, "Οπϊας, ov. b. Vesp. 353. 
 
 ■i {See Brunck. Ind. in v.) οπάς γαρ εΧχεν ονκ 
 
 \ ολίγας, μα τον Δια. Plut. 715. Syn. Πόρος, 
 
 1 τρώγλη, τρύπημα, τρνμαλια. — θνρις. 
 
 ΓΌπη, II. S. 507. Όππη, "Οπου. adv. ubi. 2. 
 
 .• qua via. where. 2. in what manner; just as. 
 τερπειν' δππη θυμός εποτρυνασιν αειδειν. θ. 
 45. πατρός, όπου κνθε γαία, και όντινα ποτ- 
 μον επεσπεν. γ. 15. Syn. τ Η<, φχι, που, όπ- 
 ποθι, ένθα. 
 
 Οπηδεω,"Οπάδεω. comitor, sequor. to accom- 
 pany. λαοΤς, εκ δε Διός τιμή και κνδος οπηδει. 
 Ρ. 251. Syn. Οπαζω, έπομαι, ακολουθεω. 
 
 ΌπηνΧκά. adv. quum. when. See ~Κμος. όπη- 
 ν'ικ εζει θυμός, --τοτηνίκ ηδη τούτο μεν, 
 κ. λ. (Ed. C. 434—440. 
 
 Όπϊάς. ό. coagulo ficulneo factus. cheese co- 
 agulated with οπός, fig-juice, και τυρός οπιας 
 εστί, και βοός γάλα. Cycl. 136. 
 Οπιδνός. reverendus. revered, ριγιστη παν- 
 τεσσιν οπιδνοτατη τε τετνκται. Apoll. 2. 292. 
 Syn. Τίμιος, αιδεσιμος, ενλαβητεος. 
 Οπιζόμαι,"Οπιζω, Ερ. άδ.63'2. euro, revereor. 
 to respect ; revere, σως εσσεσθ', εμέ δ' ουδέν 
 οπιζεο νοσφιν εόντα. Χ. 332. Syn. Άζομαι, 
 
 ί• 1 αιδούμαι, τιμάω, εντρεπομαι. 
 •ΟπΧθε,"ΟπΧθεν. {11. Π. 791, Α. 197.) "Οπισθε, 
 
 ^"Οπισθεν. (1.330. Ε. 595.) ~Οπϊσω,"Οπισσω. 
 
 : pone. 2. posthac. back; behind; hereafter. 
 
 αΰθι μενειν, οπίσω δε πνλας λιπε, βή δε φο- 
 
 \ βηθε'ις. Χ. 137. ουδέ τι οϊδε νοήσαι άμα προσ- 
 ' σω και οπισσω. Α. 343. Syn. Κατόπιν, εις 
 τοϋπισθεν. εις το μέλλον. 
 ΙΟπΧκός,ή,όν. opicus ; rudis. unmannered ; un- 
 learned. Philodem. An.ii.89. &?e Juv.vi.455. 
 Οπιπτευω. inspicio. to observe with attention. 
 τ'ι πτωσσεις, τι δ' οπιπτενεις πολεμοιο γε- 
 'φνρας; Δ. 371. Syn. Περισκοπεω, περισκεπ- 
 τομαι, επιτηρεω, περιβλεπομαι. 
 Οπϊς,Χδός. ή. vindicta divina. 2. consideratio. 
 
 ί divine vengeance. 2. regard, εκ δε δικην ελα- 
 ί σο;σι, θεών οπιν ουκ αλεγοντες. Π. 388. See 
 
 <■ Pyth. 8. 101. Syn. 1. Έκδικησις, μήνις. 2. 
 
 επιστροφή, εντροπη, φροντις, επίσκεψις. 
 
 "ΟπισθΧδϊος. posticus, that which is behind ; 
 the hinder, καπρον οπισθιδιοιο φέρων ποδός 
 ασπαιροντα. Call. 3. 151. Syn. Οπίσθιος. 
 
 "Οπισθόβάμων.ό t).ep. c&ncn. going backward. 
 Anthol. p. 550. 
 
 "Οπισθόδετος. "Οπισθότόνός, Nonn. b r). retro 
 ligatus. fastened behind, κορσας και στόμα 
 λαβρόν οπισθοδετοισιν ϊμάσιν. Simon, ft. 8. 
 
 "Οπισθόδομος, ό. postica pars templi. 2. pars 
 arcis Athenis, ubi serarium pone aedem Mi- 
 nervse erat. the back part of a temple ; op- 
 posed to πρόδομος. 2. the treasury at Athens, 
 behind the temple of Minerva. 2. τον οπισθο- 
 δομον αεί φυλαττων τής θεού. Plut. 1194. 
 
 "Οπισθδκελευθός. qui pone sequitur. following 
 behind. Οπισθοκομοι — μεροπες. a tergo co- 
 rn ati. with hair worn full behind. Nonn. 
 
 "Οπισθομβρότός."Οπϊθομβ. post mortem su- 
 perstes. surviving after death — οπιθομβρο- 
 τον αν-χημα δόξας. Pyth. 1. 179. 
 
 "Οπισθονϋγης. a tergo pungens. epith. of a 
 goad, κέντρα τ οπισθονυγή, — Philipp. An, 
 ii. 215. 
 
 "Οπισθδπός. ό, Cho'eph. 711. "Οπισθόπους. ό η. 
 pone sequens. an attendant ; attending, πο- 
 λύς δ' άμ' αντψ προσπολων οπισθοπονς Κώμος 
 λελάκεν, — Hippol. 54. 
 
 "Οπιστάτός. postremus. the hindermost; most 
 in the rear, αάν αποκτεινων τον οπιστατον' — 
 θ. 342. Syn. Εσχατος, τελευταίος. 
 
 "Οπίσω. adv. See Ο πίθε v. 
 
 "Οπϊτης. ό. Ν. Ρ. II. Α. 301. 
 
 ^Οπλεω. s. as 'Οπλίζω, οι μεν άρ εκτός αμαζαν 
 εϋτροχον ήμιονειην Όπλεον, — ζ. 73. 
 
 ^Οπλή, ής. ή. ungula. a hoof, αντία ποιησας, 
 όπλάς τάς προσθεν όπισθεν. Η. Merc. 77. 
 Syn. Χηλή, οννξ. Ερ. Ίππειος, περιδρομος. 
 κεροεσσα, κραταιά. 
 
 Όπλιζω, 'Οπλίζομαι, instruo. 2. instruo armis ; 
 armo. to fit out; prepare, to arm another, 
 or one's self. — αμαζαν --όπλισαι ηνωγει, — 
 Ω. 190. Αντιλοχος δε, τέταρτος εντριχας 
 ώπλισαθ' ίππους. Ψ. 301. Τρώες ό" αύθ' ΐτε- 
 ρωθεν ανά πτολιν ώπλιζοντο. θ. 55. Syn. 1. 
 Όπλεω, ετοιμάζω. 2. καθοπλιζω, αιχμαζω, 
 κορυσσω, θωρησσω. See II. Τ. 369. — Hes. α. 
 122.— Apoll. 3. 1224. 
 
 "Οπλιστης, Eryc. Cyz. An. ii. 297. 
 
 '"Οπλίτες, ου. adj. armatus. armed, ενεγκ όπλι- 
 την κοσμον ως τάχιστα μοι. Heracl. 699. 
 Syn. Ενοπλος, ευοπλος, τευχεσφορος. 
 
 'Οπλίτης, ου. ό. gravis armaturae miles, a 
 heavy-armed soldier; a warrior, νυν δ', εις 
 γυναίκας γοργός οπλίτης φανείς. Androm. 
 458. Syn. θωρηκτης, πολεμιστής. 
 
 'Οπλισμός, armatura. an armament, νανβατας 
 οπλισμούς. Agam. 406. P. Syn. Όπλισις, 
 πανοπλία, παντευχια. 
 Όπλόμαι. s. as 'Οπλίζομαι, αλλ' αγε, λαόν μεν 
 σκεδασον, και δεΐπνον ανωχθι Όπλεσθαι, — 
 Τ. 172. 
 Όπλομάνεω. insano armorum amore feror. to 
 be mad for war. είπε ποκ Ευρώτας ποττάν 
 3q 
 
482 
 
 Ο Π Τ 
 
 Ο Π Ω 
 
 Κυττριν' η λαβε τεύχη, *Η 'ζιθι τάς Σπαρτας' 
 
 ά πολις όπλομανεϊ. Leon. Tar. An. i. 233. 
 Όπλόν. το. telum. instrumentum ; a weapon ; 
 
 a tool ; any thing relating to the equipment 
 
 of troops, or fitting out of ships, pi. arms ; 
 
 tackle; Szc. -όπλον νέος αμφιελισσης. φ. 388. 
 
 οφρ' αν εγώ φνσας αττοθειομαι, όπλα τε πάντα. 
 
 Σ. 409. Syn. Γερρον, βέλος, σκευή. — ψΐ.εντεα, 
 
 τενχεα. Ερ. Έυστοχον, ύπερβιον, καλλινΊκον, 
 
 πολυδαιδαλον. — αμβροτα, περικαλλεα, δηϊα, 
 
 παμφανοωντα. 
 Οπλοσμίά. nomen Junonis. a name given to 
 
 Juno at Argos. Lye. 614. 
 Όπλοτερδς. junior. Όπλότάτός, Od. η. 58. 
 
 natu minimus, younger; youngest, αιεί δ' 
 
 όπλοτερων ανδρών φρένες ηερεθονται. Γ. 108. 
 
 Syn. Νεώτερος, μεταγενέστερος. 
 Όπλοφορεω. arma fero. to bear arms. "Leon. 
 
 Tar. An. i. 233. 'Οπλοφόρος, ό ή. bearing 
 
 arms. Apollonid. ib. ii. 134. 
 Όπλοχάρης. armis gaudens. delighting in 
 
 arms. Orpk. H. 31. Syn. Σιδηροχαρμης, 
 "Οπόθεν, Όππόθεν. adv. unde. whence, όππο- 
 
 θεν ούτος ανήρ, ποιης δ' εξ εύχεται εΐναι- 
 
 Γαιης. α. 406. 
 "Οποίος. Όπποϊος. qualiscunque. whosoever; 
 
 whatsoever. 2. used as a pronoun relative 
 
 for όστις, δππόΐόν κ ειπησθα έπος, τοϊόν κ 
 
 επακονσαις. Ψ. 250. — 2. — δεινήν γάρ τιν αν 
 
 πραζιν τυχοις Λεξας, οποίας εζαφισταιμην 
 
 εγώ. (Ed. Col. 560. Β. 
 "Οπός. succus. the juice of plants, partic. that 
 
 of figs ; which was used to coagulate milk in 
 
 making cheese, ως δ' δτ οπός γάλα λενκόν 
 
 επειγομενος σννεπηξεν. Ε. 902. Syn. ΐίητνα, 
 
 πυαρ, ταμισος. Ερ. Αργινεφης. 
 "Οπόσός,^Οποσσός. quantus. as much as ; how 
 
 many ? ονδ' ανδρών, όποσοι λησιμβροτοι εισ 
 
 επι γαι -rj. Η. Mer. 339. πάσαν, όποσσον 
 
 επεσχε πυρός μένος' αντάρ έπειτα. Ψ. 238. 
 
 Syn. Πόσος•, όσος. 
 "Οπόταν, II. Υ. 316. Όππόταν. with suhjunct. 
 
 "Οποτε, Όππότε, Α. 399. with indie, or optat. 
 
 quando. when, όπποταν ισομορον και όμτ/πε- 
 
 πρωμενον αιση. Ο. 209. οικψ εν ημετερφ, 
 
 όποτε Κρητηθεν Ίκοιτο. Γ. 233. Syn. ΈΛτε, 
 
 όπηνικα, ήνικα, ήμος. επειδή. 
 "Οποτερος. uter, utervis. whether of two. όπ- 
 
 ποτερος δε. κε νικησ -g, κρεισσων τε γενηται. Γ. 
 
 71. Syn. Πότερος. 
 "Οπότερωθεν. adv. utra ex parte, from which 
 
 side, όπποτερωθεν Αχαιοί ορινομενοι κλονε- 
 
 ονται. iaj. 59. 
 "Οππόθϊ. adv. ubi. where. See Όπη. όπποθι 
 
 πιοτατον πεδίον Καλυδώνος εραννής. Ι. 573. 
 
 Οππϊανος.Ν. P. the penult, is short, Ερ. άό\581. 
 "Οπούς, οεντός, ουντός. ή. Locridis civitas. now 
 
 Pal. Chorio. adj /ΟπουντΙΟς. {Αν. 153.) τρη- 
 
 χειην Οποεντα λιπών' συν δ' ηλυθεν Ιδας. 
 Orph. 178. See ΟΙ. 9. 30. 
 
 Οπτάλΐός.Οπτησϊμός. Eubul. Ath.369. Οπτος, 
 
 ή, ον, Od. π. 444. assus ; tostus. roasted ; 
 
 cooked, ένθα φιλ', οπταλεα κρεα εδμεναι, ηδε 
 
 κύπελλα. Δ. 345. 
 
 Οπτάνίη, Matron. Ath. p. 135. a. ΟπτανΧόν. 
 culina. a kitchen, τουτι δ' οράτε τουπτανιον 
 νμΐν καλόν. Pac. 891. Syn. Μαγειρεϊον, οπ- 
 τανείον, οπτανηϊον. 
 
 ΟπτάσΧά,άς. η. quod spectatur. a sight, αλλά 
 πορεϊ πάσης Κνπριδος οπτασιην. Philet. An. 
 i. 189. 
 
 Οπτάω. asso. to roast; to bake, ωπτησάν τε 
 περιφραδεως, ερυσαντό τε πάντα. Η. 318. 
 Syn. Ανθρακιζω, εζοπταω. 
 
 Οπτευω, Αν. 1061. Οπτόμαι. med. f. οφόμαι. 
 pr. όπωπά. pass. pr. ώμμαι. aor. 1, ωφθην. f. 
 οφθησόμαι. video ; conspicio. to see ; to be- 
 hold, πανωλεθρόν μ' οψεαι 1 πιτνοϋντα προς 
 γάν. Androm. 1214. στεροφ οπωπε λιγννς,- 
 Antig. 1027. Β. ωφθη δε μάλλον, η κατεϊδε 
 Μαινάδας. Bacch. 1075. Syn. Οπιπτευω. 
 βλέπω, όραω. 
 
 Οπτηρ. speculator, an eye-witness; (Aj. 29.) 
 a spy. οπτηρας δε κατά σκοπιάς ωτρυνα 
 νεεσθαι. ξ. 261. Syn. Κατοπτης, επόπτης, 
 θεατής, κατάσκοπος. 
 
 ΟπτηρΧά. τα. quae dantur ob rem aliquam 
 spectatam. a price, or present, for seeinj 
 'Ηφαίστου καλεοντος, όπως οπτηρια δοιη. 
 Call. 3. 74. See Ion. 1127. 
 
 "Οπυιω, II. Π. 178. "Οπνω. in matrimonium 
 duco. to wed. όστις σ οπυσει, κάκποιησεται 
 γαλάς. Acharn. 254. Syn. Υαμεω, συνοικεω. 
 
 "Οπωπεω. s.as Οπτομαι. Hence, "Οπωπητήρ, 
 as Οπτηρ. (Horn. Merc. 15.) μουνος απ' αν- 
 θρώπων δεινοϊσιν οπωπεεν οσσοις. Orph. 181, 
 
 "Οπωπή. conspectus, sight ; vision ; aspect. 2. 
 pi. lumina. the eyes. (Apoll. 2. 445. — 4« 
 1670.) αλλ' ευ μοι καταλεζον, όπως ηντησας 
 οπωπής. γ. 97. Syn. Οψις, προσοφις, βλεπος 
 
 2. οφθαλμοί, όμματα, οσσε, γληνεα. 
 "Οπωρά,άς.η. auctumnus. 2. fructus auctumni 
 
 3. maturior astas; pubertas. the autumn; au- 
 tumnal fruits; ripe age. adj"0'rriopιvός 2 . com- 
 pounds, "Οπωρυλόγός. Oppian. "Οπωροφόρος 
 Ερ. άδ. 650. — 1. παμφαινονθ', ώστ αστ'ερ' 
 επεσσυμενον πεδιοιο, "Ος ρά τ' οπωρης {sc 
 χρονψ) εϊσιν'—Χ. 26. Syn. Φθινοπωρον. θέρος! 
 2. σταφυλή. Ερ. Αμπελοεσσα, Βάκχεια, Βακ 
 χιας, βρίθουσα, ευοδμος, ευβοτρυς, εποινιος 
 μελισταγης, ποικιλοβοτρυς, λαθικηδης. Phr 
 Ουπω γενυς φαϊνεν τερειναν Ματερ' οινανθα, 
 οπωραν. Nem. 5. 10. See 8. 1. Isthm. 2. 7 
 τερειν οπωρα δ' ευφυλακτος ουδαμώς. iEsch 
 Supp. 995, sqq. 
 
 "Οπωρόφόρεω. poma fero. to produce fruiti 
 τοιην χω νιφοεις κρυμός οπωροφορεΐ. Anti 1 
 phil. An. ii. 171. Syn. Καρ7τοςδορεω. 
 
 "Οπως, Όππως. quomodo; uti. how; in whi 
 manner; in order that. αρσαντεςκατάθνμόν>\ 
 όπως ανταζιον εσται. Α. 136. όππως ο\ παρί 
 νηυσι σοοι μαχεοιντο Αχαιοί, ib. 344. SyNI 
 
 1 This termination of the 2d person )•; 
 singular in an Attic writer; δψει being th<! 
 usual form, as in v. 1250. of this play, Hed 
 1037,40, etc. 
 
 2 See not. on Μετοπώρινος. 
 
Ο Ρ Γ 
 
 ΟΡΕ 
 
 483 
 
 Ώς, ώστε, Ίνα, πώς, πή. — όντως. — καθα. 
 "Οπωσπερ. adv. sicut. as. a very uncommon 
 word; but used thrice by Soph. Aj. 1179. 
 (Ed. T. 1336. Br. and in this passage, correct- 
 ed by Porson. — αλλ', ει δοκεΧ Ταύτα δρόίν, 
 όπωσπερ ανδφς, στειχε προσκυσας χθονα. 
 Philoct. 1407. Syn. Καθωσπερ. 
 "Οραμα. το. "ΟράσΧς. ή, Sibyl. 1. 8. s. as Οφις. 
 ■ Ύορος δ' εζαπινης ανεφαινετο δεινόν δράμα. 
 
 Batrach. 81. 
 Όραμνδς. frons ; ramulus. a shoot ; twig•, εν- 
 θάδε μεν χλοαονσα τεθηλότι βώλος οραμνω. 
 Agath. An. iii. 42. Syn. Κλαδισκος, ακρεμων. 
 ι πεταλον. Ερ. Κακανθηεις. Nic. 
 Όράω. video, to see. αά^."Οράτος. to be seen. 
 ■' Theoc. 7. 114. νυν δ' άλλους μεν παντας 
 , ορώ ελικωπας Αχαιούς. Γ. 234. See Οπτευω, 
 
 07Γω7Γ£ω. 
 Ρργαζω. macero, mollio. 2. instigo. to soften 
 f by handling; to dress leather; to knead; to 
 ii Stir, χαλικας παραφορει, πηλόν αποδύς οργα- 
 σον. Αν. 840. Syn. Μαλάσσω, αναδεύω. 
 ψ ετοιμάζω. 
 
 ,Οργαινω. tumeo ; succenseo. to swell with 
 ip rage, αλλ' ου γαρ, ώσπερ εΧπον, οργαινειν κα- 
 λόν. Trach. 561. Syn. Οργίζομαι, ερεθίζομαι, 
 Μθνμονμαι, σκυδμαινω. 
 
 φργάνη. Toup reads εργανη, i. e. εργατις. 
 tvoperatrix. laborious; skilful in work. An- 
 u.drom. 1014. 
 
 ν.)ργάνον. instrumentum. an instrument ; an 
 Uengine. afterwards, an organ. dimin.OpyavXov. 
 ^liJMeleag. 64.) Hence, Οργάνόπηκτωρ, ορός. δ. 
 \}{Man. 4. 438.) γενοιτ έρημη, 'κλαε δ' οργα- 
 Μ•ων δτον Ψαυσειεν, — Trach. 907. Br. Syn. 
 κ,Τευχος, σκευή, εργαλεΧον. έργον. Ερ. Όμο- 
 
 θροον, θεσκελον. 
 ηίΐίργας. ή. terra fertilis. 2. terra deo sacra. 
 upland, that works well; 2. that is consecrated. 
 iny.cai πώς προς Ιδης οργαδας πορεύεται. Rhes. 
 )(V[i282. Syn. Αλσος. Ερ. Έυαροτος, ενβοτρυς. 
 φιγαστηρίδν. qs. Οργϊασ. locus, ubi sacra per- 
 ls, iguntur. a place, where orgies are held. — 
 ψ^ργαστηρων Αττεω. Nic. Al. 8. 
 Ιϋψργαω. humore turgeo. 2. ardenter cupio. to 
 „1 well with sap, or any genial moisture, to 
 'HfHesire eagerly, και μην οργώ, νή τον Αια, και 
 Μ.-ροπεώυραται λόγος εις μοι. Αν. 462. Syn. 
 Ι ψπαργαω, οιδαινω. 2. επιθϋμεω. 
 'Λιγϊών, ώνός. Οργίων, Ονος, Horn. Apoll. 389. 
 acerdos. a priest, πόταμου Καϊκου, χαΧρε, 
 ■ρώτος οργεων. JEsch.fr. Mys. Syn.Oit^, 
 ρενς. 
 
 γη. ira. 2. superbia. 3. indoles. 1. anger; 
 •rong emotion. 2. haughtiness. 3. the dis- 
 Osition, temper, ουδέν, Κυρν', οργής αδικω- 
 ψον, — Theog. 1221. — 2. παρφαμενα λιτα- 
 ίυεν. τοϋ δε τ οργάν Κνιζον αιπεινοι λόγοι. 
 lem. 5. 58. Syn. 1. Mr/ ης, χόλος. — τό οζυ- 
 νμον. Eur. 2. τροττος, θυμός. Ερ. Αγριος, 
 Γεραμνος, απρονοητος, αμφιλογος, θαρσαλεα, 
 Ίμαλγης, βαρυθϋμος, πολυωδυνος, τραχίΧα, 
 τοκαρδιος, χαλεπή. — μειλιχος, μεγαλητωρ. 
 HR. Ζεσις αίματος. Theoc. οργ^ δε φαύλη 
 
 πολλ' ενεστ ασχημονα. Eur. ώσπερ δε θνητόν 
 και τό σώμ' ημών εφυ, Ούτω προσήκει μηδέ 
 τήν οργήν εχειν Αθανατον, όστις σωφρονεϊν 
 επισταται. id. jr. Philoct. 
 
 Οργια. τα. orgia. propr. omnia sacra, solemn, 
 or secret, rites, adj. fern. ΟργΧάς, άδδς. {Man. 
 4. 63.) Hence, Οργϊόφαντης,ου. ό. {Orph. Η. 
 30.) φθινοντ' άσημων οργίων μαντευματα. 
 Antig. 1025. Syn. Ίερα. μυστήρια. Ερ. 
 Έακχια,νυκτιχορευτα, άρρητα. Phr. — Καί οι 
 λαβον οργιά κεΧνα Δαίμονες ενναεται, τα μεν 
 ου θέμις αμμιν αειδειν. Apoll. 1. 920. — σεμ- 
 ναις κοιταισιν εν ΐίδωναις Οργια τιν ανοργϊ 
 άγοντες• κ. λ. iEsch. Edon. fr. 
 
 ΟργΧαζω. ΟργΧαζδμαι, Posidipp. Ath. 659. d '. 
 Οργ'ίαω, Man. 4. 220. orgia celebro. to per- 
 form sacred rites ; to celebrate mysteries. 
 οργιασαι, στήσα'ι τε χορούς αντροιο παροιθεν. 
 Apoll. 2. 907. Syn. θειαζω, θυηπολεω, ίερευω. 
 
 Οργίζω, ad iram provoco. to incense. — τό 
 γένος, ην τις οργιση, Τό τών γερόντων εσθ' 
 όμοιον σφηκιοί. Vesp. 223. Syn. Ώαροξυνω, 
 αγριοω, ερεθίζω. 
 
 Οργίζομαι, irascor. to be enraged. See Απο- 
 μηνιω, Οργαινω. μαινομεθα πάντες, οπόταν 
 οργ^μεθα. Philem. ΡΗΐΐ.Βαρυμτ/νιςενΐ^ρεσϊ 
 καιετο θυμός. Apollin. του δ' αρα θυμός ορι- 
 νετο Χσος αελλη. Αρ. 
 
 Οργϊλος, η, όν. iracundus. irascible, a. οργίλος 
 ως ό Ώριηπος. b. ερεΧς' ετι και κενός ήζεις. 
 Philipp. An. ii. 227. τις τάς καμήλους καιπερ 
 ούσας οργιλους. Pisid. 
 
 Οργνια. ή. spatium inter manus ambas ex- 
 pansas. the space included by the arms fully 
 extended, equal to 4 cubits ; a fathom. 
 adj. ΟργνιαΧός, α, όν. (Samius, An. i. 485.) 
 Hence, Οργυιόω. to extend the arms. {Lye. 
 1077.) τοϋ μεν όσον τ οργυιαν εγών απεκοφα 
 παραστάς. ι. 325. 
 
 "Ορεγμά. το. quod porrigitur ; passus. exten- 
 sion, a step, παρη'ΐδων τ ορεγμα. Phcen. 318. 
 Syn. Προτασις. όρμημα. βήμα. 
 
 *Όρϊγω,"ΟρεγνϋμΧ. porrigo. to extend. ^Ορέγο- 
 μαι also sign, to long after. Hence', "Ορεγμά. 
 το, an eager pace. (Helen. 554.) "ΟρεξΧς. ή. 
 eager desire. (Ερ. άδ. 362.) ούνεκ αρα Τρω- 
 εσσιν εβουλετο κνόος ορεζαι. Α. 79. ανδρός 
 παιδοφονυιο ποτι στόμα χεΧρ' ορεγεσθαι. Ω. 
 506. — χείρας ορεγνύς. Α. 351. Syn. Παρέχω, 
 εκτείνω, ανατεινω, ορεχθεω. 
 
 "Ορειαρχης, ου. ό. montium custos. guardian of 
 mountains, θήκεν ορειαρχο: δώρα συαγρεσιης. 
 Rhian. An. i. 481. 
 
 "Ορειάς, άδός. η. montana. mountainous; in, 
 or of, a mountain, ημιανωρ, κοΐλώπιν ορειάδα 
 δυσατο πετρην. Antip. Sid. An. ii. 13. 
 
 "Ορειαυλός. ό η. Oppian. s. s. as Ορεσκοος. 
 
 "Ορειβάτεω. monies scando. to traverse moun- 
 tains. i£<p ορειβατεεις, είτε λαγοκτενεεις. Ερ. 
 άδ. 173. 
 
 "Ορειβάτης. "Ορειδρόμός, Iph. Α. 1592. "Ορει- 
 
 1 Read thus : ά^εΐς έ'α, κατ άγορον όργιάζο- 
 μαι. Άγοοάν makes a spondee in the4th place. 
 
 3q2 
 
484 
 
 ΟΡΕ 
 
 Ο Ρ θ 
 
 πλάνης, Tryph.223. Northm. "Ορειπλαγκτδς. 
 
 "Ορε σσίβατης. "Ορεσσΐδρδμδς, Orph. 21. mon- 
 tivagus. traversing, crossing, or frequenting, 
 mountains. — ουδέ θηρ' ορεφατην. Philoct. 
 955. JSr. ~Νυμφαι τ ορειπλαγκτοι. Thesm. 
 333. θηρος ορεσσιβατα. Antig. 350. Syn. 
 Ονρεσιφοιτης, ορειδρομος, ορειτης, ορεστερος, 
 ορεσκωος, ορειος. 
 
 Όρειγάνον. perhaps, Ορειγονον. See Οριγ. 
 
 Όρειδρομίά. ή. per monies cursitatio. hunting. 
 τοσσον, δσον σοφία κρεσσον ορειδρομιας. Αη- 
 tip. Sid. An. ii. 28. 
 
 Όρειθάλης, εος. 6 ή. in montibus virens. grow- 
 ing on mountains, καρποτροφος δρυς, άγρια 
 τ ορειθαλης. Lye. 1423. 
 
 Όρεινδμος. "Ορειδνομδς, Philipp. An. ii. 224. 
 "Ορειτρεφης, Tryph. 190. "Ορεσΐτρδ^δς, //. 
 Μ. 299. "Ορεσσϊνδμος. ό η. qui in montibus 
 pascitur. nurtured on mountains, τάν τ 
 ορεινόμον άγριων -Κενταύρων ποτέ γενναν. 
 Here. F. 364. αιγος ορεσσινομου,η αγροτερης 
 ελαφοιο. Hes. α. 407. Syn. Ουρειθρεπτος, 
 ονρεσφωτης. 
 
 Όρειμάνης, Orph. Η. 30. δ.^Ορεώχαρης. mon- 
 tibus gaudens. delighting in mountains. 
 ου yap ορειοχαρής ώ'ρμάς, ουδ' ακρολοφιτας. 
 Ερ. άδ. 236. 
 
 "Ορειδς. Ονρειδς, Horn. Merc. 244. montanus. 
 
 /βηι.^Ορειάς. q. ν. Λοκρών ορειοι πρώνες, Ευ- 
 βοίας γ ακραι. Trach. 801. Syn. Ορεινός, 
 ορειτης, ορεστερος. 6. ορειας, ορεστιας. ή. 
 
 "Ορειτης. 1. monticola. 2. nomen lapidis. a 
 mountaineer. 2. name of a precious stone. 
 2. τοίον γαία βροτοίσιν αρηγονα τικτεν ορει- 
 την. Lith. 451. 
 
 "Ορειτΰττος. qui ligna in montibus csedit. a 
 mountain wood-cutter, αγραυλοι, γενεηθεν 
 ορειτΰποι. — Perses, An. ii. 5. Phr. Όπως τις 
 υλοκουρος, εργάτης ορεύς. Lye. 1111. 
 
 "Ορείχαλκος, ses montanum. copper ore ; brass. 
 ώς ειπών, κνημϊδας ορειχαλκοιο φαεινού. Hes. 
 a. 122. 
 
 Όρειωτης, ου. 6. monticola. a mountaineer. 
 Ώανός ορειωτα νισσομενοι σκοπιάν. Eryc. 
 An. ii. 296. 
 
 "ΌρεκΓος. porrectus in longum. outstretched. 
 αιχμηταί μεμαώτες ορεκτψσι μελίσσι. Β. 543. 
 
 Όρεσβϊος. Norn. Pr. //. Ε. 707. 
 
 "Ορεσΐγδνος. "Ορεσσϊγονος, JEsch. Xantr. fir. 
 montigena. — ΊΧυμφαι ορεσιγονοι,-~Ω Μανία, 
 ξυλλαβε. Ran. 1344. Br. Syn. Ορειγενης, 
 ορειος. 
 
 "Ορεσκευω. in montibus dego. to live on 
 mountains, η δγε που φηγοισιν ορεσκευει 
 περί βησσας. Nic. Th. 413. 
 
 "Ορεσκδδς, "Ορεσκ<ρδς. montanus; in montibus 
 Cubans, mountainous ; dwelling in moun- 
 tains, ώς εκπλεως γε δαιτός εψ ορεσκοου. 
 Cycl. 246. ναι μιν και θηρεσσιν ορεσκψοισι 
 λέοντα. Lith. 29. 
 
 "Ορεσσαυλος, Thecetet. Schol. An. ii. 515. 
 "Ορεστερος, pa, pov. monticola; agrestis. fre- 
 quenting mountains; wild, τετραποδος βασιν 
 θηρος ορεστερου. (Dochm. Dupl.) Hec. 1057. 
 
 Syn. Ορειβάτης, ορειος. 
 
 'Ορέστης. Orestes, s. of Agamemnon and Cly 
 temnestra. adj. "Ορεστειος, a, ov. (Soph. El 
 1117. Β.) τον ρ Αγαμεμνονιδης τηλεκλυτο 
 εκταν Ορέστης, α. 30. Ερ. Ευπατρίδης, μη 
 χανορραφος, μητροφοντης, τλημων. See th* 
 Orestes, Choephorce, 2 Electras, and Pyth ! 
 11.25. 
 
 Όρεστϊάς. η. montana. epith. of a mountah 
 Nymph. ~Νυμφαι Ορεστιαδες, κοϋραι Διός αι\ 
 γιοχοιο. Ζ. 420. 
 
 "Ορευς, εως '. Ουρευς, ήδς. 6, II. Α. 50. mulus 
 a mule, ποτέ μεν γε βοΰς, νυνι δ' ορεύς, ποτ 
 δε γυνή. Ran. 292. Syn. κ Ή.μιονος, αστραβι 
 ύποζυγιον. Ερ. Ταλαεργος. 
 
 "Ορεχθεω. cupio. to desire earnestly ; to 
 pitate. 2. to low as cattle ; to roar as th 
 sea. 2. πολλοί μεν βοές αργοί ορεχθεον αμη 
 σιδηρψ. Ψ. 30. See Heyn. τάν γλαυκάν Ι 
 θάλασσαν εα ποτί χερσον ορεχθήν. Theoci 
 11. 43. Syn. Ορέγομαι, επιθυμεω. 2. βρυχί 
 μαι, στενω. 
 
 "Ορεωκομος. qui curat mulas. a groom. ου> 
 ώς ΰπό των δούλων τε κώρεωκομων. Thesn 
 498. Syn. Αστραβηλατης. 
 
 Ορθάγης. conviva. a guest, ος, τον πλανήτη 
 ορθαγην όταν δομοις. Lye. 538. 
 
 Ορθευω. s. as Ορθοω. παρήν τις άλλος, ος σο; 
 ωρθευεν δέμας ; Orest. 405. 
 
 Ορθίαζω. clamorem edo. to cry aloud ; t 
 shriek, και -φυχαγωγοίς ορθιαζοντες γόοι 
 Pers. 689. 
 
 Ορθιος, recta in altum tendens, erectus. (CEc 
 C. 1624. B.) 2. dicitur de sono, qui sublat 
 voce sit. upright, in an elevated, animated 
 tone. The neut. Ορθια, is used adverb. Hon 1 
 Cer. 20. Λ. 12. — 2. δτ ? ί ισθετ ανδρός όρθιο) 
 κηρυγμάτων. Soph. El. 683. Syn. Ορθός, o ( 
 θοστατος. 2. ευτονος. 
 
 Ορθοβάτϊω. erectus incedo. to go erect, 
 straight. ταΓις κείνου γληναις ατραπον ωρί 
 βατει. Philipp. An. ii. 231. 
 
 Ορθοβουλδς. recta consulens. upright i 
 counsel, της ορθοβουλου θέμιδος αιπυμηι 
 παΐ. Prom. 18. 
 
 Ορθδ^α»?ς. peritus. knowing the right waj 
 ονδε τον ορθοδαή Των φθιμενων αναγειν- 
 Agam. 990. Β1. 
 
 Ορθδ<5ικαιδς, Ορθοδϊκης. δ ή, Pyth. II. 16. Oj 
 θοδϊκδς, Naz. recta judicia dans, uprigh 
 — και πολιν-Ορθοδικαιον. Eumenid. 997. 
 
 Ορθδδοτειρά. ή, Orph. Η. 75. 5. Ορθδνδμος. 
 ή. recte distribuens. rightly bestowing, δα 
 μονές ορθονομοι. Eumen. 961. 
 
 Ορθοεθειρος, Orph. Η. 18. 8. Ορθοθριξ. corns 
 erigens. causing the hair to stand erec 
 τορος γαρ ορθοθριζ φόβος. Choeph. 30. 
 
 Ορθοκραιρδς. Ορθοκράνδς, Antig. 1204. 1 
 
 1 Used also for "Ορειος. See Ορειτυπος. 
 
 2 Blomf. on Pers. 395. adopts this sens 
 only, and translates it, rousing. I cannot b| 
 think it refers also to the high notes of th 
 voice. 
 
Ο Ρ θ 
 
 caput erectum habens. with head upraised; 
 lofty, εσθοντες κρεα πολλά βοών ορθοκραι- 
 ραων. θ. 231. See Σ. 3. Syn. Ορθοκερως. 
 
 ΟρθδμαντΙς. verus vates. a true prophet. Nem. 
 1. 92. Ορθομαντειά. ή. true prophecv. Again. 
 1225. 
 
 Ορθοπληξ. sc. Ίππος, anteriores pedes attol- 
 lens ad feriendum. striking with the fore 
 feet, ώς δ' ορθοπληξ πεφυκε και δυσγαργαλις. 
 Aristoph. Anag.fr. 
 
 Ορθδπδλϊς. urbis rector, directing a state. 
 Olymp. 2. 14. 
 
 Ορθδπονς. quem pedes recte ferunt. Nic. Al. 
 419. — 2. arduus. upright; steep. 2. Βορεάς 
 άμιππος ορθοποδοςυπερ παγον. Antig. 997. 
 
 Ορθός, rectus ; erectus. upright ; steep ; right; 
 sure. adv. Ορθώς. (Tkeoc. 25. 123.) ωρθονθ' 
 6 τλημων ορθός εξ ορθών δίφρων. Soph. ΕΙ. 
 745. Syn. Σταδαϊος, εμπεδος, ιθνς, αληθής. 
 
 Ορθοστάδη.ή. libum. a cake. Or rather, Ορ- 
 θοστάτης. 6. columna. a pillar, τύμβου Vi 
 κρηπΊδ' εμπνρονς τ υρθοστατας. Helen. 555. 
 See Musgr. and Here. F. 980. 
 
 Ορθοστάδίάς, ου. δ. Ορθοστάδϊος, sc. χιτων. 
 Ορθοσταδων, sc. Ίματιον. tunica recta, a 
 straight coat, και Κιμβερικ ορθοσταδια, και 
 περιβαριδας. Lysist. 45. 
 
 Ορθοστάδδν. adv. ad modum recta stantium. 
 standing, or growing, upright, πολλόν ύπερ 
 γαιης ορθοσταδόν ηεξοντο. Apoll. 4. 1427. 
 
 Ορθοστάτδς. perh. Ορθοστάτης, δέμας καπνον- 
 ται κλιμάκων ορθοστατών., Eur. Supp.507. Μ. 
 
 Ορθδω. erigo. to raise up; to make straight. 
 Τνχη yap ορθοί και Ίνχη καταρρεπει Ύόν ευ- 
 τυχοϋντα τόντε δύστυχου ν τ' αεί. Antig. 1158. 
 Br. Syn. Ανορθοω, κατορθοω, ορθευω. 
 
 Ορθρευω. matutinus aliquid ago. to be early. 
 μνθισδεν τα, ματρι κατ ευνάν ορθρενοισα. 
 Theoc. 10. ult. 
 
 Ορθρϊδϊός, Antip. Thess. An. ii. 110. Ορθρι- 
 νός *. Ορθρϊος. matutinus. in the morning ; 
 early, δυσμορον ορθρινοί μιν επει νεκνν ιχθν- 
 βολήες. Phsed. An. i. 262. δώρα δε σοι γη- 
 τειον αειθαλές ορθρινά δώσω. Meleag. 112. 
 εσπεριη τ εξειμι, και ορθριη αΰθις εσειμι. 
 Theog. 861. — δ δ' ορθριος άλλον αλέκτωρ. 
 Theoc. 7. 123. Syn. Έωθινος, εώος, υπηοΊος, 
 πρω'ϊος. 
 
 Ορθρϊνον, Arat. 948. ΟρθρΧως. adv. mane, by 
 day-break. τοΊς μή παροϋσιν ορθριως ες την 
 ΐΐνυκα. Eccles. 283. 
 
 Ορθρος, ου. δ. diluculum. the dawn of day. 
 pi. Ορθροι, oi. mornings. {Lysist. 966.) 
 Hence are compounded, Ορθρδβοάς, and -ης. 
 o.epith. of Ά cock. {Meleag. 72.) Ορθρδγδος, 
 r/, 6v. Ορθρδλάλος. δ ή. epithets o/a swallow. 
 {Hes. t. 568. Philipp. An. ii. 216.) όρθρου 
 ανισταμενος, Ίνα τοι βίος αρκιος ειη. Hes. ε. 
 575. Ερ. Βαθύς, σκιοεις, ροδοειδης, φαεσφο- 
 ρος. See Αμφιλυκη, Ηως. and Orph. 364. 
 
 Ο Ρ Κ 
 
 485 
 
 1 The penult, is short three times in Me- 
 leager ; but long, Arat. 948. and three times 
 also in the Anthology. 
 
 Ορθών. Norn. Pr. Theoc. Ep. 8. 
 
 Ορθωνΰμδς. cui nomen suum convenit. rightly 
 named. Ιλιω δεκηδοςορ-θωνυμον-Κ^Άϊη.Ί^. 
 
 Ορθώς. adv. recte ; rite, rightly ; properly ; 
 truly, κάστ εκείνο τούπος ορθώς, κοΰ κακώς, 
 ειρημενον. Lysist. 1037. Syn. Αληθώς, δικαί- 
 ως, εΰ, καλώς. 
 
 Ορθωσϊά, άς. ή. cognomen Dianae. a surname 
 of Diana ; applied also to Hippolyta. την 
 τοζοδαμνον νοσφισας Ορθωσιαν. Lye. 1331. 
 
 Ορθωτηρ. δ. qui rem quamcunque recte con- 
 stituit, v. c. medicus. one who raises, ovtoj 
 δ' Ίερωνιθεός ορθωτηρ πελοι. Pyth. 1. 109. 
 ΟρΊγάνδν. το. "ΟρΊγάνός. δ ή. or "Opay. origa- 
 num, cunila. marjoram. adj."OpΊyάvδεις, εσσα, 
 εν. {Nic. Th. 65.) ψήγμα πολνκνημον και 
 ορειγανον — ibid. 558. και βλεποντ opiyavov. 
 {i.e. δριμύ.) Ran. 616. 
 
 "Οριγνάομαι. desidero ; appeto. to aim at; lit. 
 and fig. to desire earnestly, ήτοι ο γ' ωριγ- 
 νάτο νεοκλωστω τελαμώνος. Theoc. 24. 44. 
 Syn. Ορέγομαι, ετπθϊψεω. 
 
 "Ορίζω, "Ορίζομαι, termino ; statuo. to fix 
 boundaries; to determine; to decree; to 
 place ; to remove, και μ' από γης ώρισεν 
 ϊλιάδος. Hec. 929. ακτή τις εστ Ευ/3οιΐς, ενθ' 
 ορίζεται Βω/χούς, -Trach. 241. Syn. Διορίζω, 
 περιγράφω, ταττω, κρίνω, αφορίζω. 
 
 "Ορίμΐ]λΊς. See"Opδμάλϊδες. 
 
 ΌρΊνω. perturbo. to stir up ; to rouse, ώς 
 φατο' τοΊσι δε θνμόν ενι στηθεσσιν ορινε. 
 Β. 142. Syn. Αιακινεω, παραιθυσσω, εξορ- 
 μάω, οροθυνω. παροξύνω, διεγείρω. 
 
 Όρισμα, terminus, a boundary ; land-mark ; 
 See Όρος. έως μεν οΰν γης ορθ' εκειθ' ορίσ- 
 ματα. Hec. 16. See Androm. 960. 
 
 ΌρΤτρϊφης 2 . qui in monte pascitur. reared on 
 a mountain. See "Ορεινομος. καββαλε, την 
 φορεεσκεν, οριτρεφ'εος κοτινοιο. Apoll. 2. 34. 
 
 Όρκάνη. septum ; sagena. a fence ; a fishing 
 net. ΐίενθεως, ώς εις σκοτεινάς δρκανας πε- 
 σονμενος. Bacch. 611. Syn. Έρκος, ερκιον. 
 δικτυον, αρκυς, αμφιβληστρον. 
 
 ΌρκΊδν. pi. τα Όρκϊά, sc. ιερά, vel, ΊερεΤα. 
 foedus jurejurando sancitum. 2. ipsum jus- 
 jurandum. an oath accompanied with sacri- 
 fice, to ratify a treaty ; a solemn engage- 
 ment ; a pledge, ου μεν πως άλιον πελει 
 δρκιον, αιμά τε αρνών. Δ. 158. δρκια πιστά 
 ταμόντες, — Β. 124. Syn. Σπονδή, συνθεσια. 
 Ερ. Αικαιον, κρυπτον. 
 
 Όρκϊδς. qui jurejurando adhibetur. 2.juratus. 
 invoked ; bound by oath. 1. όμως δε λέξω' 
 Ζήνα δ' δρκιον καλώ. Philoct. 1324. Β. 2. 
 εΰ τοϋτ επιστασ, δρκιος δε σοι λέγω. Antig. 
 304. Syn. 2. Ένορκος, διωμοτος. 
 
 Όρκος, δ, II. £• 280. Όρκωμά. το. jusjuran- 
 dum. an oath. τυΊςτάμάπαρβαινουσινϋν δρ- 
 κωματα. Eumen. 771. Ερ. Αλιτρος, άρρηκτος, 
 απατηλιος, γαμήλιος, δολοεις, δεινός, μέγας, 
 ■φευδωμοτος. 
 
 Ορκδω. adjuro. act. to bind by oath. neut. 
 
 2 Better, 'Opeirp. See Pors. Hec. 204. 
 
486 
 
 ΟΡΜ 
 
 to swear, ή γλωττα δ' ουκ ομωμοκ , ουδ' ώρ- 
 κωσ εγώ. Thesm. 282. 
 
 Όρκωμδτεω. juro. to swear, pass. adj. Όρκω- 
 μοτος. per quem juratur. sworn by. Lye. 
 707. πάσης νπερ γης Ααναϊδών δρκωμοτεϊν. 
 Eur. Supp. 1200. 
 
 Όρμαθος. 6. ordo. a row ; series, cluster. 
 2. " latibulum, rima saxi." Damm. a chink, 
 or hole in a rock, θες δρμαθους Έρωτων. 
 Anac. 32. 11. δρμαθοΰ εκ πετρης, ανά τ αλ- 
 λ^λ^σιν εχονται. ω. 8. Syn. 1. "Σύνδεσμος, 
 στίχος, ειρμός.— συνταζις, συνάφεια. 2. φωλεός. 
 
 Όρμάθω. tendo, eo. τίνος αγαλμάτων Ίκ'ετις. 
 δρμάθω 1 ; Androm. 859. 
 
 Όρμαινω. incite 2. cogito. to excite, animate. 
 2. to meditate, ύπνος εχε γλυκερός, πολλά 
 φρεσιν δρμαινοντα. Κ. 4. Syn. 1. Όρμαω. 
 2. ανασκοπεω, ενθυμεομαι, φροντίζω. 
 
 'Ορμάω, incito. 2. ruo. to urge forward; in- 
 cite, neut. to go forth ; to haste ; to remove. 
 Hence, Όρμαστειρά. ή. epith. of Minerva. 
 (Orph. H. 31. 9.) 1. ώ χιλιοναυν στρατον 
 δρμησας. Orest. 346. — 2. δρμησιρ πεδιοιο διω- 
 κειν ορνεον άλλο. Ν. 64. Syn. Εξορμάω, παρ- 
 ορμάω. 2. επεσσυμαι, επειγω. 
 
 Ορμενιον. το. urbs Thessaliae. a town in Thes- 
 saly ;/τοΜ κ Ορμϊνος, grandson of iEolus, fa- 
 ther of Amyntor ; thence called, Όρμενϊδης, 
 II. I. 448. The inhabitants of Όρμενϊον pro- 
 bably were the Όρμϊνϊδαι, Call. 6. 77. ο'ί τ' 
 έχον Ορμενιον, ο'ί τε κρηνην Ύπερειαν. Β. 734. 
 
 Ορμενος. δ. Ν. Ρ. //. θ. 274. — Ορμενδς. δ. 
 germen ; caulis. a shoot of asparagus ; a 
 stalk of cabbage, adj. Ορμενοεις, εσσά, εν. 
 Nic. Th. 840. 
 
 Ορμενος. part, per sync, pro Ορομενος. qui 
 excitatur. excited, ορμενον εξαίφνης, φλε- 
 γεθει, μινυθουσι δε οίκοι. Ρ. 738. Syn. 'Ορ- 
 μώμενος, διεγειρομενος. 
 
 Όρμεο). stationem habeo. 2. appello. to lie 
 at anchor ; to moor. ακταΧσιν δρμεί, δαρδν 
 εκ Τροίας χρονον. Orest. 55. Syn. Έφορμεω, 
 καταπλέω, λιμενιζω. 
 
 Όρμη. impetus. 2. studium. quick motion, of 
 mind or body, strong desire. 2. a violent 
 effort, τευχεα συλησειε' μινυνθα δε οι γενεθ' 
 υρμή. Δ. 466. Syn. Έπιθϋμιά, ορεζις. 2. εμ- 
 βολή. Ερ. Αδιάκριτος, απατηλός, άγριος, ά- 
 κοσμος, αυτοσσυτος, ζαμενης, λάβρος, κραιπ- 
 νη, εναγώνιος. 
 
 Όρμημά. το. impetus, an attack upon, τισασ- 
 θαι δ" Έλενης δρμηματά τε στοναχάς τε. Β. 
 356. Syn. 'Αρπαγή. 
 
 Όρμϊά, Όρμειά. Όρμ'ιά, Oppian. άλ. 3. ή. 1ί- 
 nea, seta, a fishing line. Hence, ΌρμΊηβδλδς. 
 s. s. as Άλιευς, Τριπεΰς. (Slaty 11. Flacc. An. 
 ii. 263.) ηδη δε καμνονθ' δρμιάν τείνων με τις 
 Ανειλετ, — Helen. 1631. δρμειαι, κυρτοί τε, 
 και εκ σχοινων λαβύρινθοι. Theoc. 21. 11. 
 
 1 I suspect this should be δρμάθώ, for ορ- 
 μηθώ, aor. 1. subj. pass, from ορμάω, as op- 
 μάθη, in the Index of Beck, is properly trans- 
 formed to όρμαθ -g, Med. 192. 
 
 Ο Ρ Ν 
 
 Όρμιζω. navem stabilio. to bring to anchor : 
 to secure, νηα μεν ώρμισαμεν κοϊλον σπεος 
 εισερυσαντες. μ. 317. Syn. Ενορμιζω, προσ- 
 ορμίζω. 
 
 Όρμϊνον. salvia horminum. garden-clary, καρ- 
 φεά θ' δρμινοιο και εκ μαραθου βρυοεντος. 
 Nic. Th. 893. 
 
 Όρμος, portus. a haven. Hence, Ορμοδδτηρ. 
 epith. of Priapus, as presiding over harbours. 
 (Thetft. Schol. An. ii. 515.) καρπαλιμως' την 
 δ' εις δρμον προερυσσαν ερετμοΐς. Α. 435. 
 Syn. Αιμην. Ερ. Ακύμαντος, άλιγειτων, γλυ- 
 κύς, ευπλοος, επιδρομος, ναυλοχος, κοίλος. 
 
 Όρμος, monile. a necklace, δρμον δ' Έυρυ- 
 μαχψ πολυδαιδαλον αυτίκ ενεικε. σ. 294. See 
 Horn. Ven. 88. Syn. 'Ορμίσκος, περιτραχη- 
 λιον, ισθμιον, δειροπεδη. Phr. Έπιτραχηλιος, 
 περιαυχενιος κόσμος. 
 
 Ορνάπετίδν. Basot. Ορνεον, Αυ. 291, 5. avis, 
 avicula. a bird. Hence, Ορνεδφοιτδς. δ ή. 
 catching birds. (Ερ.άδ. 173.) ορναπετιοισι 
 πολεμον ηρα και μαχαν ; Acharn. 913. 
 
 Ορνεαι, ων. Ορνειαί, II. Β. 571. αι. urbs inter 
 Corinthum et Sicyonem. a town in Pelo- 
 ponnesus, μαχομενω τοΧς πολεμιοισιν - Απο- 
 θανειν εν ΟρνεαΧς. Αν. 398. Β. 
 
 Ορν'ιθάρίδν. gallinula. a chick, τόρνιθαριον,τδ 
 περιστέρων, το γαστριον. Nicostr. Ath.654. 
 
 Ορνϊθαρχδς. curator avium, an officer in the 
 bird-town of Aristophanes, επεβάλεν ορνι- 
 θαρχος ουδείς σοιπαρών ; Αν. 1216. 
 
 Ορνϊθειδς. Ορνϊδς, Pallad. An. ii. 411. ad aves 
 pertinens. belonging to fowls, or poultry. 
 κεστράν τεμαχη μεγαλαν, αγαθάν, κρεατ ορ• 
 νιθεια κιχηλάν. Nub. 339. 
 
 ΟρνΤθευτης, Αυ. 526. ΟρνΤθδθηράς, ου. ΟρνΊ- 
 χδλδχδς, Isthm. 1. 67. auceps. a fowler. <n 
 μοι ταλας, ορνιθοθηρα τουτώι. Αν. 62. Syn. 
 Ιζευτης. Phr. Και ταναους όρνιθας απ' ηερος 
 ειρυσασθαι. Ορρ. 
 
 Ορνϊθϊάς, sc.χειμωv 2 . fatal to birds. — ωσπερει 
 χειμων αρα-Ορνιθιας, — Acharn. 877. 
 
 ΟρνΙθδγδνδς. Ορνϊθδπαις, Lye. 713. ex ave 
 natus. produced by a bird, διά το τάς ορνι- 
 θογονον όμμα-- Αηδας σκνμνου -Orest. 1393. 
 
 ΟρνΊθδμάνΐω. magno avium amore teneor. to 
 be bird-mad. Αυ. 1290. 
 
 ΟρνΊθδπεδη. laqueus avibuscapiendis. a snare. 
 εζ ορνιθοπεδας ωδδς ερημοφιλος. Paul. Sil. 
 An. iii. 93. 
 
 Ορνϊθοσκδπδς. auspex. watching birds, εις γαρ 
 παλαιδν θάκον ορνιθοσκοπον. Antig. 999. Br. 
 
 ΟρνΧς, ως. ace. ορνΐν. plur. ορνεις. item, Ορνϊς, 
 ϊθδς, Dor. ϊχδς. etc. ace. ορνϊθά et ορνϊν. δ ή. 
 avis, ales. 2. gallina et gallus. 3. augurium. 
 a bird ; a cock or hen ; an omen. Ι. τις ορνϊς 
 ούτος εξεδρον χο)ραν έχων ; Soph. Τι»ροΐ, vi. 
 ορνϊν, ιν ακολουθον διακονόν τ εχοι. Αν. 73. 
 2. Ύηρεύς γάρ εϊ συ ; ποτερον όρνις, η ταώς ; 
 ib. 102. — 3. φήμη γ' ύμϊν ορνΊς εστί' πταρ- 
 
 2 Quam multa in foliis amum se millia con- 
 dunt, Vesper ubi aut hibernus agit de mon- 
 tibus imber. Georg.'w. 473. 
 
ΟΡΟ 
 
 OPT 
 
 487 
 
 μδν τ όρνιθα καλείτε' ib. 720. Syn. Οιωνός, 
 opveov, πτηνος, πτερωτον. Ερ. Αεριφοιτης, 
 αερσιπετης, αιολομορφος, δεζιος, κακός, ευ- 
 πτερος. μελανοπτερος, τανυπτερυξ, τανυσι- 
 πτερυζ, ηερια, λιγυρα, κατοικίδιος. 
 
 Ορννω. Ορνϋ/χϊ. cieo, hortor. to rouse ; to en- 
 courage. Ορνϋμαι. excitor ; exsurgo. to be 
 excited ; to arise ; to exert one's self, αλλά 
 
 • σΰ γ' ορννθι τούτον, επειγεσθω δε και αυτός. 
 Ζ. 363. — Αχαιούς -Ορνυον, ένδον εόντες, αμυ- 
 νεσθαι περί νηών. Μ. 142. ως αρα των υπδ 
 ποσσι κονισαλος ωρνντ αεΧλής. Γ. 13. Syn. 
 *Ορμαω, παρορμάω, δρμαινω. 
 
 Όροβδς,ον.ό. ervum. the chick-pea. (Nic. ΑΙ. 
 
 ι 551.) Hence," Ορδβαγχη. the choke-weed, a 
 
 ι parasitical plant ; that destroys the δροβος. 
 
 i συν και ακανθοβολος χαίτη, νεαλεϊς τ' ορο- 
 βαγχοι. Nic. Th. 869. 
 
 ■fOpo -γκοι. οι. "Ορογκη. τα. montium cacumina. 
 
 \ heights. Ύρκυνιου δρνμοιο παραθρωσκοντες 
 
 ι; ορογκους. Dion. 286. 
 
 Όρδδαμνϊς. ή. ramusculus tenellus. a scion ; a 
 
 Ί shoot. Toi δε ποτϊ σκιεράϊς οροδαμνίσιν 
 
 ■ αιθαλιωνες. Theoc. 7. 138. Syn. Οροδαμνος, 
 
 ■ι κλων, κλάδος, κλαδισκος. βλαστημα, ορπηζ. 
 \Ορδθϋνω. concito. to rouse ; stir up. ώς φατο, 
 
 Ι και ρ' επιορκον απωμοσε' τον δ' οροθννεν. Κ. 
 332. Syn. Έζοροθυνω, ερεθίζω, διεγείρω, 
 
 5 προτρέπω, δρμαω, ορινω. 
 
 Οροιτνπδς. s. as "Ορειτ. βουκαΧός τ' αλεγοι, και 
 οροιτνπος — Nic. Ther. 5. See 377. Syn. 
 
 ! Υλοτόμος. 
 
 Οροκτϋπδς. in montibus resonans. sounding 
 among the mountains, δικαν ύδατος οροκτυ- 
 πον. Sept. Th. 86. 
 
 ■Ορομάλϊδες, (Dor. /ο^Ορδμηλ.) pomasylves- 
 tria. crab apples, ουδέ yap ουδ' ακνλοις opo- 
 μαλιδες' — Theoc. 5. 94. 
 ιΟροντης, ov. δ. Ν. P. Nonn. 1. 17.- — 2. a river 
 near Antioch ; the Aaszy. 2. της δε προς av- 
 τολιην κατασνρεται νγρδς Οροντης. Dion. 920. 
 "Ορος, II. Β. 603. poet. Ουρδς. το. mons. a 
 mountain, ονρεος εν βησσυς, δτε τ ωρετο 
 ■^καιεμεν ύλην. JEJ. 397. *Syn. Βουνος, πρών, λό- 
 φος. Ερ. Αιπεινον, ακριτοφνλλον, αβατον, 
 ακροτομον, άκρον, ασκιον βαθυδενδρον, ευρυ- 
 βατον, βαθυκρημνον, δασνφυλλον, ζαθεον, 
 <ηλιβατον, μακρόν, κλεινόν, κραναον, νιφοεν, 
 ριοπολον, καρποφορον, δενδρήεν, οκριοεν, παι- 
 παλοεν, τραχύ, ταννφυλλον, νψικαρηνον, 
 νλήεν, ύψηλον, φλογερον, πϊον, νψικομον, 
 ερσηεν, πολνανθες, εινοσιφυλλον, μέγα, χλω- 
 ρον, καλόν, ηνεμοεν. Phr. Έσκεν οροςθαμνοισι 
 περισκεπες — κεκομημενον — καταειμενον ύλτρ. 
 iHom. δενδροκομων ορέων λασιαυχενες ακραι. 
 i — ορέων αιπεινά καρηνα. Apollin, ορέων 
 Ικευθμώνας σκιοεντων. Pind. 
 
 3, ΪΡρδς.δ.Ιοη. Ουρδς, II. Φ.405/"θρΤοΐ'. το, Man. 
 
 ι ;4. 177. terminus, a boundary, or limit ; an 
 end, or purpose, εις δρος, μια βροτοΊσιν εστίν 
 ευτυχίας δΐδς, θυμδν ε'ί τις έχων απενθη δυ- 
 
 njWrat διατελεϊν βων. Bacchyl. An. i. 149. 
 
 imSyn. 'Ορισμός, δρισμα, τέρμα, τέλος. 
 Dpo ς, Ούρος,/οΐΟρρος. δ. serum lactis. whey. 
 
 καίκεν ορδν πίνων, μεγαλην επιγουνιδα θεΧτο. 
 
 ρ. 225. 
 Όρουω. impetum do, ruo. to rush forward. 
 
 βωμον ύπαϊζας προς pa πλατανιστον ορουσεν. 
 
 Β. 310. Syn. Έπορουω, δρμαομαι. 
 "Οροφή, ής. ή. contignatio. a roof. Hence,"Opo- 
 
 φϊάς, ου. δ. living in the roof, or garret. 
 
 (Vesp. 206.) "Ορδφηφάγδς. epith. of fire. 
 
 (Agath. An.iii. 55.) "Ορδφηφορδς. roofed in. 
 
 (ib. 50.) ύψόθεν εξ οροφής' των δε φρένες 
 
 επτοιηθεν. χ. 298. (al. εκ κορυφής.) Syn. 
 
 Οροφωμα, στέγη, στεγος, τεραμνον, κατα- 
 
 στεγασμα. 
 "Οροφος, arundo. 2. tectum, reed; thatch; a 
 
 roof, αχνηεντ οροφονλειμωνόθεν αμησαντες. 
 
 Ω. 451. 
 Ορπηζ. δ. ramus. 2. virga aculeata. a branch ; 
 
 or scion. 2. a goad, ταμνε, νέους ορπηκας, Ίν' 
 
 άρματος αντυγες είεν. Φ. 38. Syn. Κλάδος. 
 
 κεντρον. Ερ. Αμπελοεις, ευθαλης, καμπύλος, 
 
 καλλιφυτος, δάφνινος, χλοερός. 
 Ορρός. anus, the rump. Hence, Ορροπϋγϊδν. 
 
 το. the tail of birds, or fish. (Nub. 158.) εγώ 
 
 δε γ' αλγεϊν άρχομαι- Ύδν ορρον — Ran. 224. 
 
 Syn. Ώ,υγη, πρωκτός. 
 Ορρωδεω. formido. to dread, πατήρ νιν εξε- 
 
 πεμψεν, ορρωδών θανεΊν. Hec. 767. Syn. 
 
 ΪΙεριφοβουμαι, φριττω, δειδω, εκπλήσσομαι, 
 
 ΰποπτησσω. 
 Ορρωδϊά.ή. timor. fear; apprehension, ορρω- 
 
 δια μοι, μή τι βονλευσης κακόν. Med. 317. 
 
 Syn. Αεϊμα, δέος, φόβος, πτοιησις, φρίκη, 
 
 υποπτηζις. 
 Ορσικτΰπος. strepitum excitans. thundering. 
 
 — και πυρπαλαμον βελος-Ορσικτυπου Διός — 
 
 ΟΙ. 10.97. 
 ΟρσΤλοχος. Ν. Ρ. II. Ε. 5±6. Ορτϊλδχδς. Od. 
 
 φ. 16. 
 Ορσινεφής. s. s. as "Νεφεληγερέτης, ορσινεφής 
 
 εξ ου 'ρ αν ου -Ζευς, αθάνατων βασιλεύς, — Nem. 
 
 5. 63. 
 Ορσϊπονς. δ ή. pedes celeriter movens. nimble. 
 
 — ορσιποδων ελαφων τεκεσσι. Simm. Ον. 
 
 An. i. 207. 
 Ορσδθϋρη. janua alta. a lofty door, ορσοθυρη 
 
 δε τις εσκεν εϋδμητψ ενί τοιχιρ. χ. 126. 
 Ορσδλδπευω, Η. Merc. 308. Ορσολδπεω. con- 
 turbo ; irrito. to make war on ; to throw 
 
 into confusion, κακομαντις άγαν ορσολοπεϊ- 
 
 ται θυμδς εσωθεν. Pers. 10. Syn. Αιαπο- 
 
 λεμεω, θορυβεω, ταράσσω. 
 Ορσω. olsol. s. as"Opa;. ηιβά.Ορσδμαι. excitor ; 
 
 surgo. to rouse one's self; to arise. Hence, 
 
 Ορσδλδπδς. epith. of Mars. qs. Ορσδλδφδς ? 
 
 (Anac. fr. 55. Fisch*) ορσεο, Ααομεδοντιαδη. 
 
 κάλεουσιν άριστοι. Γ. 250. Syn. Ανισταμαι, 
 
 αναισσω. 
 Ορσοτρίαινης, Dor. -a. tridentem impellens. 
 
 wielding the trident. Ορσοτριαυ/α δ" επ' 
 
 Ισθμον πυντιαν-' Αρμα θοον τανυεν. Olymp. 
 
 8. 64. 
 Ορτάλϊς,ϊδδς.ή. gallina. a hen. Nic. ΑΙ. 293. 
 ΟρΓαλιχος. pullus implumis. 2.gallus. a chick; 
 
 a cock, ουδ' δποθ' ορταλιχοι μινυροι ποτι 
 
488 
 
 Ο Ρ Φ 
 
 ΟΡΩ 
 
 κοιτον όρψεν. Theoc. 13. 12. Syn. Νεοσσός. 
 2. αλέκτωρ. 
 
 Ορτυγία, άς. ή. eadem quae Delos. Od. ο. 403. 
 2. parva insula, objecta Syracusis, post cum 
 urbe conjuncta. an old name of Delos. 
 Also, a part of Syracuse, where Hiero's 
 stables were. 2. κλεινάν Σνρακοσσάν θαλος, 
 Ορτυγία. Nem. 1. 2. 
 
 Ορτυξ. υ. coturnix. a quail, dimin. Ορτυγϊόν. 
 {Eupolis, Ath.p. 392.) Hence, Ορτϋγόμητρά, 
 άς. ή. epith. of Latona. (Av. 870.) αλλά νό- 
 μιζε παντας - Ορτνγας οικογενεΧς. Pac. 788. 
 
 ^Ορυκτός, fossus. dug. Ίπποι δε ρεα ταφρον υπερ- 
 θορεονται ορυκτήν. θ. 179. Syn. Σκαπτός. 
 
 "Ορυμαγδός, strepitus. uproar, πεζοί θ',ιππήες 
 τε, πολύς δ' ορυμαγδός ορωρει. Β. 810. Syn. 
 θόρυβος, κτύπος, τάραχος, κραυγή. Ερ. Αζη- 
 χης, αργαλεος, ηχηεις. 
 
 "Ορυζ, ΰγος. ή. sarculum, ligo. a hoe, or spade. 
 Phanias, An. ii. 53. 
 
 "Ορυσσω. fodio. to dig. εκτοσθεν δε βαθεΧαν 
 ορυζομεν εγγυθι ταφρον. Η. 341. Syn. Εξ- 
 ορυττω, κατορυσσω, σκάπτω. 
 
 Ορφανεύομαι, orphanus sum. to be in the state 
 of an orphan, έρημος οίκος, και τεκν ορ- 
 φανεύεται. Hippol. 847. 
 
 Ορφανεύω, pupillorum curam gero. to protect 
 as a guardian. — αιτησομαι-Ύεκν ορφανενσαι 
 τάμα' — -Alcest. 163. 
 
 Ορφάνευμά. το. conditio pupillorum. orphan- 
 ship, τ'ι φ^ς ; προταρβών ορφανευμ' εμών 
 τεκτων ; Here. F. 546. Syn. Έρημια. 
 
 Ορφάνϊά. ή. orbitas. the loss of parents. 2. 
 the loss, or absence, of other things ; want. 
 2. μητ' εν ορφανια-πεσωμεν Στέφανων,— Isth. 
 8. 13. Syn. Χητοσυνη. αδοξια. Heyn. q. v. 
 
 Ορφάνιζω. Ορφάνδω, Philipp. An. ii. 215. or- 
 phanumreddo. destituo. to make destitute. 
 2. to deprive, ορφανιζει μεν κακάν Γλώσσαν 
 φαεννάς οπός. Pyth. 4. 504. Syn. Απορ- 
 φανιζω, ερημεω. 
 
 Ορφάνϊκος, Ορφανός, ή, όν. orbus ; pupillus. 
 bereft of children. 2. bereft of parents. The 
 
 former is the more ancient ; the latter the 
 more usual signif. Ορφανός, 3. sign, mere ab- 
 sence, or privation, μη παΐδ' ορφανικόν θειης 
 χηρην τε γυναίκα. Ζ. 432. οςτετευ αφραδιης 
 αλιταινεται ορφανά τέκνα. Hes. ε. 328. — αϊ δε 
 λιποντο - Ορφανοί εν μεγαροισι — υ. 68. 
 
 Ορφάνϊός. viduatus ; orbus. bereft ; childless. 
 ορφανιον κλαίω γήρας οδυρομενη. Leon. Par. 
 An. i. 247. 
 
 Ορφευς. Orpheus, adj. Ορφειός, ά, ov. (Alcest. 
 971.) πρώτα νυν Ορφήος μνησωμεθα, τόν ρα 
 ποτ αυτή - Καλλιόπη θρηϊκι φατιζεται ευνη- 
 θεΧσα - Οιαγρω σκοπιής Ώιμπληϊδος αγχι τε- 
 κεσθαι. Apoll. 1 . 23. See 2. 703. Pyth. 4. 313. 
 Ran. 1032. Br. Ερ. θρηϊζ, θρηϊκιος, νηδυ- 
 μος, χρυσολυρης. 
 
 Ορφναϊος, ά, όν. Ορφνηεις, εσσά, εν, Maneth. 4. 
 57. Ορφνϊνός, Orph. 963. Ορφνός. compar. 
 Ορφνυτερδς, Nicand. Ath.p. 684. tenebrico- 
 sus. dark ; gloomy, νύκτα δι ορφναιην, ότε θ' 
 εΰδουσι βροτοι άλλοι Κ. 83. Syn. Ορφνωδης, 
 
 δνοφερος, σκοτεινός, νυκτερινός. 
 
 Ορφνη. tenebrse ; nox. darkness; night. ηελιοΑ 
 δολιχη δ' επεμαιετο παντοθεν ορφνη. Orph, 
 119. Syn. Αχλυς, σκοτία, ζόφος. νυξ. Εΐί 
 Αεικης, αλαώπις, αμειδητος, αχλυοεσσα, ασπε\ 
 τος, δυσειδης, δνοφερα, κελαινοφανης, λιτό 
 φεγγης, νυκτερος, νυκτιφοιτος, μελαναυγηί 
 Χυγρά, ολοΐ}, φθισιμβροτος. 
 
 Ορφνϊτης. for Ορφάνϊτης. vacuus, empty, ά δ 
 τόν ορφνιταν ειροκόμον ταλαρον. Leon. Tar 
 An. i. 222. 
 
 Ορφώς, Ορφός, Ορφισκός. ό. piscis. orphus. ι 
 fish so called. Ιερίΰς γάρ ήλθ' αυτοϊσιν ορφω 
 του θεοΰ. Archipp. Ath. p. 315. See Numen 
 and Pancrat. ibid. 
 
 Ορχάμός. dux. a leader; a chieftain, των αυί 
 Ύρτακιδης ηρχ Ασιος ορχαμος ανδρών. Β 
 837. Syn. 'Η,γεμων, εζαρχος, άρχος. Ερ 
 Αλκηεις, δορυσσοος. 
 
 Ορχάτος. plantarum ordo ; hortus. a row ο 
 vines, or trees; an orchard, εκτοσθεν δ' αυλή 
 μέγας ορχατος αγχι θυραων. η. 112. Syn 
 Αενδρων, αλωα. παράδεισος, ορχος. Phr. lit 
 λας δε τις ορχατος αυλής Αμφιλαφής δροσό 
 εντι φυτών εβαρυνετο καρπψ. κ. λ. Νοηη. 1. 3 
 
 Ορχϊω. moveo. to put in motion, εκ τώ, 
 αελπτων μάλλον ωρχησε φρενας. Ath. 1. 11. 
 
 Ορχεόμαι. moveor ; salto. to dance, ορχεϋντ 
 αλληλο>ν επι καρπψ χείρας εχουσαι. Horn. Αρ 
 196. Syn. ΚΊνεομαι. πηδάω, αναχορευω, χο 
 ρεύω. Phr. Έμμελεως κραιπνοΐσι πεδον ρησ 
 σωσι ποδεσσιν. Αρ. 
 
 Ορχηθμδς. Ορχησμός, ου. (Eumen. 373.) ej 
 Ορχημά. το. (Aj. 699. Β.) Ορχησϊς. η. sal 
 tatio. nimble, or graceful, motion ; a dance 
 πρωθήβαι ισταντο,δαημονες ορχηθμοϊο. θ. 268 
 Syn. Βηταρμος. Ερ. Πολυγ^θ^ς, ϊμεροεις. 
 
 Ορχηστήρ. Ορχηστής, ό. Lucill. An. ii. 334 
 saltator. a dancer, fern. Ορχηστρϊς, ϊδός 
 (Automed. An. ii. 207.) κούροι δ' ορχηστήρε 
 εδϊνεον, — Σ. 494. ψεϋσταί τ ορχησταί Tt 
 χοροιτυπιησιν άριστοι. Ω. 261. Syn. Χορεν 
 της, βηταρμων. 
 
 Ορχηστϋς, ύος. η. saltatio ; saltandi ars. 
 dance, dancing, μολπη τ, ορχηστύς τε, τ, 
 γάρ τ αναθήματα δαιτός. α. 152. Syn. Οξί\ 
 χηστικη, ορχηθμος. 
 
 Ορχϊλός. nomen avis, a wren; or, species c: 
 water fowl, καν Δα θυη βασιλεϊ κριον, /3ασι; 
 Χευς εστ ορχΐλος όρνις. Αν. 568. 
 
 Ορχΐς, ϊός. Ορχης, ου. testiculus,&C. a testicle! 
 Hence, Ορχϊπεδη. the scrotum. (Antiphar 
 An. ii. 204.) ες ποτόν, η πανακες, ή κάστορα, 
 ολοον (f. ουλοον) ορχιν. jMic. Ther. 565. 
 
 Ορχομενός, ή. Orchomenus,in Arcadia ; woij 
 Kalpaki. //. Β. 605. — 2. in Bceotia ; not 
 Scripou, in Livadia. 2. ΟρχομενοΧό τε πά 
 τρψαν αρουραν. Isth. 1.51. 
 
 Ορχός. s. as Ορχάτός. ένθα δε κοσμηταΐ πρασιο 
 παρά νειατον ορχον ΤΙαντοΧαι πεφυασιν, επη& 
 τανόν γανοωσαι. η. 127. See ω. 340. 
 
 "Ορω, for which Ορνϋμί is used, f ορσω. <pe\ 
 pass, ώρμαι. perf. med. ώρα, whence όρωρα\ 
 ωρόρά, the former in an intrans. the latter irn : 
 
Ο Σ Σ 
 
 Ο Σ Τ 
 
 489 
 
 transit, sense, concito. to rouse ; to impel. 
 νούσον ανά στρατόν ώρσε κακήν, ολεκοντο δε 
 
 Ι' λαοί. Α. 10. πύργων δ" εζεχεοντο, βοή δ' 
 άσβεστος ορωρει. Pac. J 286. Syn. Διεγείρω, 
 ορινω, οροθννω, επορω. 
 
 Ορωρομαι. s. as Ορομαι. concitor. to be roused, 
 
 ί or stirred up; to arise. Formed from όρωρα, 
 as όλώλω from 6\ωλα, and άρήρω, (Hes. ε. 
 431. Loesn.) from άρω, άρηρα.—επεί μοι ορω- 
 ρεται ενδοθι θυμός-Κηδεσιν'-τ. 377. ϊσταμαι, 
 δπποτε νεΐκος ορωρηται ποΧεμοια. Ν. 27 J . 
 
 ΐΟσακΐ, ρο'β'ί.Όσσάκϊ. quoties. as often as. 
 
 ! δσσάκι γάρ κυψει δ γέρων, πιεειν μενεαινων, 
 
 Ρ Ύοσσαχ' ύδωρ αποΧεσκετ αναβροχεν' — λ. 
 584. Syn. 'Οσάκις. 
 
 ^Όσάτϊδς, Όσσάτϊός. poet, for Όσος. δσσατιόν 
 
 Β τε και οίον απώλεσε Χαόν Αχαιών. Ε. 758. 
 
 ^Οσημεραι. adv. quotidie. every day. και μήν 
 προτού γ' δσημεραι, νή τώ θεώ. Plut. 1007. 
 
 'Ρ Syn. Έπ' ήμαρ, καθ' ήμεραν. 
 
 ιΟσϊά. ή. fas, mos. right; a religious duty, ουχ 
 
 Sf δσιη κταμενοισιν επ' ανδράσιν ευχεταασθαι. 
 
 ί[ΐχ. 412. Syn. θέμις. 
 
 ΟσΧενω,~Οσϊόω. expio. to free from guilt by 
 
 * expiation, ούτος γάρ σε καθαρμός — δσιευσει. 
 
 'Μ Lin. Stob&. φυγαϊσιδ' δσιονν, ανταποκτεινειν 
 
 ΐΐίΐέ μή. Orest. 513. Syn. Άγνιζω, καθαιρώ. 
 
 ιιΟσιος. sanctus ; honestus. holy, conformable 
 
 f to divine law, or natural right. 2. not con- 
 
 y secrated to religious use ; where it is per- 
 mitted to enter, qs. εσιτος. In the 1. sign, it is 
 opposed to δίκαιος, which implies conformity 
 to human law ; in the 2. to ιερός, άκουσον' ει 
 
 ψμεν όσια σοι παθεΊν δοκώ. Hecub. 787. Syn. 
 
 H|fAyiO£, καθαρός, ευσεβής. 
 )σ7ρϊς. δ. Osiris, an Egyptian deity, θρήνους 
 τ Αιγυπτίων, και Οσιριδος ιερά χυτΧα. Orph. 
 32. See Lye. 1291. 
 
 'σμαόμαι, ώμαι. olfacio. to smell, τους οσμη- 
 σαμενους πνειν πεποιηκε τράγου. Lucill. An. 
 
 AH. 336. 
 
 4'σμή. ή. odor, a smell, good, or bad. — μή 
 βαρυνθώσιν κακ -g Οσμ^ προ του δέοντος' — 
 ί Philoct. 890. Br. Syn. Ευωδιά, δυσωδια. 
 σμνΧη. polypi genus, a polypus; of a dis- 
 agreeable smell, dimin. ΟσμύΧΙόν. οσμυΧια, και 
 ιιαινιδια,και σηπίδια. Aristoph. Danaid./h 4. 
 )σόν. adv. quantum, as much as; as far. τοσσον 
 
 αφ|τίς τ επίΧευσσει, δσον τ επι Χάαν ιησιν. Γ. 12. 
 \σδς, poet. Όσσος. quantus. as great as ; as 
 many as. μειων, ούτι τόσος γε, δσος ΤεΧαμω- 
 νιος Αίας. Β. 528. δσσος εην, οιός τε' θεοίσι 
 
 ί'άρ αντα εωκει. Ω. 630. 
 τσά. vox. a prophetic voice; a rumour. Per- 
 onified as Fame, 7/. B. 93. καί γάρ τιν αυτός 
 ηΧυθον Χυσιν μαθεΊν-Σοΰ' ΐΐϋθιαν γάρ οσσάν, 
 ■ )ν έχρησε μοι-Φοιβου προμαντις, συμβαΧεϊν 
 ψηχανώ. Neophron. Medea. See Valck. 
 %jPhasn. 709. Syn. KX^ciW, φατις, μαντεΧον. 
 ιυδη, φήμη. Ερ. Αμβροτος, αοιηκης, ερατη, 
 ιεΧιπνοος, νεηφατος, ποΧυπενθης. 
 τσά. Ossa, mons. Mount Kissovo, in Thes- 
 i'aly. Οσσαν επ Ουλυ^7Γ^ μεμασαν θεμεν, αν- 
 αρ επ' Οσσυ. Χ. 315. 
 
 Οσσε. gen. οσσων, Hec. 1086. dat. οσσοις, ib. 
 904. oculi. the eyes. πιμπΧαντ' οσσε δε οι 
 πυρι Χαμπετοωντι εϊκτην. Α. 105. Syn. Ομ- 
 ματα, οφθαλμοί. Χογαδες. φαεα, qu. vid. Ερ. 
 Αδακρυτω, περικαΧΧεε, φαεινω. 
 
 Οσσευδμαι. Οττευδμαι, Lysist. 597. Οσσδμαι. 
 vaticinor. to forebode ; to dread, αψ οχεα 
 τροπεον' οσσοντο γάρ αΧγεα θνμψ. Σ. 224. 
 Syn. Κ,Χυδονιζομαι, οιωνιζομαι, μαντευομαι. 
 προοραω. 
 
 Όσσϊχδς. Dor. quantulus. how little, δσσίχον 
 εντί το τυμμα, και άΧ'ικον άνδρα δαμασδει. 
 Theoc. 4. 55. 
 
 Οστεον. το. ρΐ. Οστεά, Οστά. {Eur. Supp. 959, 
 1117.) os. 2. nucleus, a bone. 2. the kernel, 
 orstone, in fruits, dimin. ΟστάρΧδν. {Nicarch. 
 An.ii. 357.) adj. Οστίνός, Οστωδης. (Acharn. 
 863. Macho, Ath. p. 243. f.) also, Οστδφύης. 
 (Batrach. 287.) Hence, Οστΰθηκη. a burial 
 urn. {Lye. 367.) εν δε μετωπω πήξε, περησε δ' 
 αρ' οστεον εισω. Δ. 460. Syn. Οστοΰν, οστείον. 
 
 Όσης, ρο'έί^Οτϊς, q. \.gen. ούτινος, dat. ψτϊνϊ 
 Ion. ότευ, δτεω. Att. ότου, ότω. gen.pl. Ion. 
 ότεων. dat. ότεοισϊ, οτεησϊ. Att. οτων, ότοισί. 
 quisquis, quicunque. whoever, whatever. 
 όστις ενϊ Φρυγιυ διερός Χιθος εστηρικται. 
 Call. 2. 23. — μέλει γάρ τώνδ' δτοισι χρή 
 μεΧειν. Antig. 1335. Β. 
 
 ΟστΧιγζ. scintilla. Apoll. 1. 1297. 2. cincinnus. 
 a flash. 2. a lock of hair. 2. πΐον απ' οστΧιγ- 
 γων αιεν αΧειφα ρεοι. Call.yV. 12. Syn. Ααμ- 
 πηδων. 2. βόστρυχος. 
 
 Οστράκεός. Οστράκίνός. Nic&net. An. i. 416. 
 Οσ^ρακδεις, Antiphil. ib. ii. 175. fictilis ; 
 testaceus. of earthen ware; testaceous, θήκα 
 δ' άρ εν μεσσω τεύχος κυκεώνος ερεισας 
 Οστρακεον, — Orph. 319. 
 
 Οστράκινδά. ή. ostracorum ludus. a game, 
 played with a piece of tile, or crockery ; one 
 side white, the other black, ώστ ει συ βριμη- 
 σαιο, και βΧεψειας οστρακίνδα. Equit. 851. 
 
 Οστρακόδερμος. Οστράκοχρως, Statyll. Flacc. 
 An. ii. 263. testaceam cutem habens. with 
 hard skin, or shell. Χοζοβαται, στρεβλοί, 
 ■φαΧιδοστομοι, οστρακόδερμοι. Batr. 286. 
 
 Οστράκόν. testa, baked clay, or earthen ware. 
 2. shell of a fish, or egg. 3. a vessel of holy 
 water, set before a house where one lay 
 dead. From sign. 2. Οστράκόω. to cover 
 with a shell. (Lye. 89.) 3. ύδατος τε καταθου 
 τούστρακον προ της θύρας. Eccles. 1033. 
 αιοΧον οστρακον, εσσι, χεΧυς ορεσι ζωουσα; 
 Η. Merc. 33. εστί δε τις γΧαφυρφ κεκαλυμ- 
 μένος οστρακψ ιχθύς. Ορρ. 
 Οστρεον. το. ostreum. an oyster ; a muscle. 
 Οστρειόν. the purple dye from a shell-fish ; 
 whence, Οστρεωγράφης. {Ερ. άδ. 606.) οσ- 
 τρεον αθρησας χειλεσι πεπταμ'ενον. Antiphil. 
 An. ii. 175. 
 Οστρίμόν. stabulum pecorum aestivum. a 
 Stable. aXX' οστριμων μεν αντί, ΓαμφηΧας 
 όνου. Lyc. 94. Syn. ΈπαυΧις. 
 Οστρϊτης. lapis ita dictus. a precious stone. 
 συν δε και οστριτην οινψ Χιθον εντριψαντες» 
 
 3 R 
 
490 
 
 Ο Τ Τ 
 
 Ο Υ Λ 
 
 Lith. 339. 
 
 Οσφραινόμαι. fut. οσφρανούμαι, οσφρησομαι. 
 2. aor. ωσφρομην. part, οσφρδμενος, Vesp. 
 788. odoror. to scent, or smell, ως ει μετέ- 
 ωρος ούτος ων οσφρησεται. Pac. 152. a. τι δήτα 
 κλαεις;\).κρομμυων οσφραινόμαι. Ran. 654. Β. 
 
 Οσφραντηρίυς. olfaciendi vim habens. capable 
 of smelling", fig. discerning•, ξυνεσίς τε, και 
 μυκτήρες οσφραντηριοι. Ran. 893. Β. 
 
 Οσφϋς. η. lumbus. the loins, εχουσι yap και 
 κεντρον εκ της οσφύος. Vesp. 225, 
 
 Οσχη, Nic. ΑΙ. 110. Οσχδς. palmes. a shoot of 
 the vine ; a young branch, και το τρίτον 
 ημερ'ιδος οσχον, 6 γέρων δδί. Acharn. 997. Β. 
 
 "Οτάν^Οτε. s. αδ^Οποτάν, "Οποτε. 'Rpy, όταν μ' 
 ερεθησιν ονειδειοις επεεσσιν. Α. 519. κρεισσων 
 yap βασιλεύς, δτε χωσεται ανδρι χερη'ί. ib. 80. 
 
 ν ΟτϊΚ"Οτϊη, Cycl. 636. "Οττϊ, II. Ε. 349. con- 
 junc. quod, quia, that, because, κηδετο yap 
 Ααναών, δτι pa θνησκοντας δράτο. Α. 56. 
 Syn. Αιοτι, επει, ε7τεΐ7τερ. δτιη, δτι τοι. 
 
 ν Οτϊς, poet, for Όστϊς. ανθρώπους τιννυνται, 
 δτις κ επιορκον ομοσσψ Τ. 260. ημεν δτεοισιν 
 κύδος ύπερτερον εγγυαλιξη, Ή.δ' δτινας μινυθ -q 
 τε, και ουκ εθελησιν αμυνειν. Ο. 491. 
 
 ~"0-λευω. Οτλεω, Apoll.2. 1010. serumnas sus- 
 tineo. to undergo, ητηλικώνδε πεϊρανοτλήσαι 
 κακών; Lye. 819. Syn. Υπομένω, κακοπαθεω. 
 μογεω. 
 "Ότλδς. aerumna ; calamitas. toil ; misery. 
 άπαντα πανδοκοΰσα παιδιαςοτλον. Sept, Th. 
 18. Syn. Κάματος, μόχθος, πόνος. 
 
 "Οτόβδς. strepitus. noise ; uproar. — οτοβος δ' 
 απλητος ορωρει Σμερδαλεης έριδος, — Hes. θ. 
 709. Syn. Αραγμος, θόρυβος, ορυμαγδός, 
 ήχος, ψόφος. 
 
 "Οτδτοί. Orest. \386."Οτοττοτοί. Soph.El 1245. 
 sounds of grief. Whence "Οτοτυζω. lamentor. 
 to bewail, οτοτυζεται δ' δ θνησκων. Choeph. 
 32 1 , Syn. θρηνεω, γοαω, οδύρομαι, εποτοτυζω. 
 
 Οτράλεως. adv. sedulo. actively ; diligently. 
 
 αΐψα και οτραλεως, δποτε σπερχοιατ Αχαιοί. 
 
 Τ. 317. Syn. Σπουδαιως, ταχέως, ενεργώς, 
 
 επιμελώς. 
 
 ~°Οτρεΰς. Ν. Ρ. II. Γ. 186. ^Οτρυντευς. patro- 
 
 nym. Οτρυντειδης. Υ. 383, 4. 
 ^Οτρηρδς. celer, sedulus. alert ; assiduous, τώ 
 οι εσαν κηρνκε και οτρηρω θεραποντε. Α. 321. 
 Syn. Σπουδαίος, ενεργής, δραστήριος, επι- 
 μελής, ταχύς, πιστός. 
 
 Οτρύγηφάγος. δ ή. hordeo vescens. ep. of an 
 ass ; fed on barley, αδηφάγου κηλωνος οτρν- 
 γηφαγου. Archil, fr. 96. Syn. Κριθοφαγος. 
 
 Οτρυντϋς. ή. instigatio. incitement, λαών 
 οτρυντυν ποτιδεγμενος ισχαναασθω. Τ. 236. 
 Syn. ΤΙαρακελευσις. προτροπή. 
 
 Οτρϋνω. urgeo. to exhort ; encourage, κλεψαι 
 δ* ωτρυνεσκον εύσκοπον Αργειφοντην. Ω. 24. 
 Syn. Έποτρυνω, κελεύω, προτρέπομαι, επι- 
 σπεύδω, παρακαλεω. 
 
 Όττϊτάχιστον. quam celerrime. as quick as 
 
 1 " Vocalis in on nunquam a Comicis eli- 
 ditur." Pors. Hec. 116. 
 
 possible, χρειώ Β* δττιταχιστον άγει πλοον'— 
 Call. 4. 319. 
 
 Ου. the vowel ο μικρόν was anciently so called 
 εκ του 'πεκεινα ΣΑΝ τό τ ΟΥ κηρυσσετοι 
 Achaaus, Ath. p. 466. 
 
 Ου, before a consonant. Ουκ, before a vowe 
 (II. A. 28, 95.) Ουχ, before an aspirat 
 (Plut. 98, 173.) Ουκί, Ουχί. adv. non. no 
 not. ή ρά τί ol χ ημεϊς προσαμυνομεν, ηε κα 
 ουκί. Β. 238. μέγας δε βασιλεύς ουχί δι 
 τούτον κομόί ; Plut. 1 70. 
 
 Ουάς, ατδς. τό. auris. the ear. adj. Ουάτδει 
 (Pollian. An. ii. 439. Call. fr. 320.) Ουάτϊο 
 (ib. 3. 91 .) ως φατ εποτρυνων' οιδ'ουασι π άντε 
 ακουον. Μ. 442. Syn. Ους. — pi. ώτα, ακοαι 
 
 Ουδαμά. Ουδάμή, Antig. 887. Ουδαμώς, (Έ* 
 C.771. adv. nullo modo ; nunquam. by η 
 means; never, ουδαμα τοι συνεβα ποθεσί 
 τίνα τών απεοντων ; Theoc. 10. 8. 
 
 Ουδάμοϋ. adv. nusquam. no where ; in η 
 place, or consideration. — τούτον ονδαμο 
 λέγω. Antig. 189. 
 
 Ου<5ας. nom. and accus. Ονδδς, εδς. (II. Ε. 734, 
 τό. solum ; humus, the ground ; a pavemen 
 adj. Ουδαως, a, ov. (Orph. 392.) φώτες οδα 
 έλον οΰδας, εμψ υπδ δουρι δαμ'εντες. Λ. 74ί 
 Syn. Ααπεδον, έδαφος. Ερ. Αρισφαλες, ε 
 ρυχορον, κραταιπεδον, πϊαρ, πολυδαίδαλο 
 στυφελον. 
 
 Ουδείς, ουδεμία, ουδέν. Ουδέ ε\ς is seldom use 
 by older and pure writers. Ουθεις is also 
 later form, nullus ; nemo, none ; nobody 
 one of no estimation. This is more partic 
 the sign, in plur. s. as Ουδάμοί. (Iph. A. 371 
 Androm. 698.) Ουδέν. adv. for κατ ουδέν, in η 
 respect. (II. A. 244.) Hence, Ουδενδσωρδς. c 
 no value. (Θ. 178.) ου βοϋν αν, ουχί -φαιστόί 
 ουκ αλλ' ουδέ εν. Plut. 178. See 1115. 
 
 Ουδεπη. adv. haudquaquam. by no means. . 
 as Ουδαμώς. Horn. Bacch. ult. Ουδέποτε, ne 
 \er.Il. E.789. Ουδεπω, Ουπω. notyet.A.49< 
 A. 224. ΟυδετΈρωσε. on neither side. £J. l£ 
 
 Ουδδς, ου. δ. limen. a threshold, εστη επ' ol• 
 δον ιών, — Ζ. 375. Syn. Βατηρ, βαθμός, βτϊ 
 λος. Ερ. Αυλειος, λιπαρός, ζεστός, λάϊνο^Ι 
 αστεμφης, ζεινηδοκος. 
 
 Οΰθαρ, άτδς. το. mamma; propr. ferarum 
 uber. the dug, or teat, of animals ; th 
 breast. 2. rich, nourishing soil. adj. Oil 
 θατϊδς, α, ov. Crinag. An. ii. 146. Ουθατδει>\ 
 εσσά, εν. Lith. 191.— 2. ει δε κεν Αργός ικοιμε" 
 Αχα'Ίκδν, οΰθαρ αρουρης. Ι. 145. Syn. Ij 
 Μαστός. 2. ευφορία. 
 
 Ονκάλεγων. Ucalegon. Ν. Ρ. //. Γ. 148. 
 
 Οΰκουν. negat. non certe. surely not. Ουκοϊ>ί\ 
 interrog. nonne? is it not? therefore, ουκονι'ι 
 ΤΙρομηθεύ, τούτο γιγνωσκεις, δτι. Prom. 37] 
 
 Ουλαι, ών. ai. Ion. for'OXat, sc. κριθαί. moSi 
 salsa, barley coarsely ground, nearly whol« 
 and toasted ; then mixed with salt foran obl& 
 tion, or to sprinkle on the head of a victini 
 So, Ουλδχϋται, ών. α'ι. (II. Β. 410.) χερνιβ\ 
 δε σφ' Αρητος εν ανθεμοεντι λεβητι Ηλυ6>£1 
 ε /c θαλαμοιο φέρων' ετερη δ' εχεν ουλάς Ε| 
 
Ο Υ Ρ 
 
 κανεφ' — γ. 440. 
 
 Ονλάμδς, ου. δ. a body of men ; a crowd. 
 Hence, Ουλάμηφδρδς, Lye. 32. and, 'perhaps, 
 Ουλάμωνυμδς, i. e. Neoptolemus, ibid. 183. 
 ήλθε δ' επί Κρητεσσι, κιών ανά ουλαμδν αν 
 δρών. Δ. 251. Syn. Αθροισις, λόχος, ray μα. 
 Οΰλε. salve! sis felix ! imperat. from obsol. 
 Ουλω. sum bene valens. an old form of sa- 
 lutation, ούλε τε και μέγα χαίρε, θεοί δε τοι 
 ολβία δοϊεν. ω. 401. See Η. Apoll. 466. 
 ϊνλή, ης. ή. cicatrix, a scar, ουλήν, τήν ποτέ 
 με σνς ηλασε λενκφ οδόντι. φ. 219. Syn. 
 ο Ωτειλη, κηλις. 
 
 Ονλϊάς, Dor. gen. -ά. δ. Ν. P. Nem. 10. 44. 
 ν)υλΧδς, α, ο v. perniciosus. fatal, οίος δ' εκ 
 νεφεων αναφαίνεται ονλιος αστήρ. Λ. 62. 
 ϋ Syn. Ολοος, ολέθριος. 
 
 ■)νλδκάρηνδς. qui crispos habet capillos. with 
 thick, curly hair. Od. τ. 246. Ονλδπονς. in- 
 teger pedibus. with feet entire, ουλοποδ', 
 ουλοκαρηνα, πυρδς κατεδαμνατ αυτμη. Horn. 
 Merc. 137. 
 
 ^υλδμενδς^ο^Ολ. part. aor. 2. med. of Ολω, 
 \\Ολλύμϊ. act. perniciosus. 2. pass, perditus. 
 iruinous. 2. ruined, φαρμακον ουλομενον, — 
 k 394. See Ουλως. 
 
 Ιινλδς. totus; integer. 2. plenus virium. 3. 
 bdensus, crispus. 4. damnosus 1 . Bion, 6. 14. 
 j whole, entire. Thence it has various senses ; 
 ^violent; injurious; shaggy; dense; curled. 
 j fan. Ουλάς, άδδς. (Mc. Al. 260.) ονλον κε- 
 Ιεληγοντες. — P. 756. advei'bially, of a shrill, 
 contused noise. 1. μηνι δ' ap ουλψ πάντα 
 κερησαμεν ενρ'εα ποντον. ω. 118. — 3-ουλη δ" 
 ■πενηνοθε λάχνη. It. 134.-4. ει ούτω μαινεσθαι 
 ασομεν οΰλον Αρηα. Ε. 717. Syn. 1. 'Υγιής, 
 ιρτεμης. 3. δασύς, ουλοθριξ. 
 υλδφδνδν. το. chamaeleon niger. a sort of 
 iiisletoe. Nic. Al. 280. 
 Άδχνται, ων. ai. See Ουλα'ι. 
 57ne.>/.N.P.adaughterof Boreas. CallA.29\. 
 νπω,Ουπως. adv. nondum. not yet. τφδ' ουπως 
 ,μς δμοίος επιχθονιων γενετ ανδρών. Β. 553. 
 ορά. τά. for Οΰροι, Όροι. limites. boundaries, 
 urina. Nic. Th. 303, 433. δσσα δε δίσκου 
 ΰρα κατωμαδιοιο πελονται. ψ. 431. 
 <ρά, άς. ή. Ion. Ουρή, Euod. An. ii. 288. So, 
 )υραΊ.δν. το. pi. Ουράϊά. (Ion. 1 154.) cauda. a 
 kih adj. Ουραίος, a, ov. (II. Ψ.521.) καρκίνοι' 
 ' pa μυών ουράς στοματεσσιν εκοπτον. Ba- 
 rach. 290. Syn. Κέρκος. Ep. Αμφιελικτος, 
 στατος, δολιχη, λάσιος. 
 
 ράνη, ης. ή. s. s. as Αμίς.-βελος Υελωτοποιον, 
 fjv κακοσμον ουρανην. ^Esch. Ath. p. 17. 
 ΐρανία, άς. ή. Urania, one of the Muses. 
 >rph. Έυχ. 41. 
 
 ράνϊδης.δ. Saturn, son ofUranus. Hes£A86. 
 ι ράνΧδς, d, ov, Nub. 304, 315. Ουρανίων, δ. 
 
 Ο Υ Ρ 
 
 491 
 
 Damm. allows that ούλος in this passage 
 Γ? the sense of δλοδς, but denies that it is 
 ir so used in Homer. He refers all the va- 
 us meanings to όλος, c. 954. but strains 
 ;d to prove his point» 
 
 ccelestis. heavenly.^?/. ΟνράνΧωνίς, II. V. 195. 
 Ουράνϊδαι. oi. ccelicolse. the gods in heaven. 
 άνθρωπου θυεων τε και αραων α'ίουσιν-Ου- 
 ρανιδαι. — Lith. 744. 
 
 Ουράνδδεικτδς, Horn. Lun. 3. Ουράνοδρδμδς, 
 Ναζ. Ονράνδπαις, Orph. Η. 78. 1. Ουρανό- 
 πλαγκτδς, Man. 4. 623. 
 
 Ουράνδμηκης. ccelum attingens.reachingtothe 
 skies ; very tall, κληθρη τ, αίγειρος τ', ελάτη 
 τ ην ουρανομηκης. ε. 239. 
 
 ΟνράνδνΊκος. ccelum exsuperans. surpassing 
 the skies; very great, κοννώ δ' αταν Ταμετάς 
 ουρανονικον. iEsch. Supp. 172. 
 
 Ουρανός, ov. δ. coelum. heaven ; the abode of 
 the Gods. 2. the sky. 3. a fabulous deity ; 
 together with Γαία, the cause of all things. 
 Hes. Θ. 421. Hence, the adverbs, or rather, old 
 termin. of cases, Ουράνδθί, in heaven. II. Γ. 
 3. Ουράνδθεν, from heaven. P. 545, 8. κνιση 
 δ* ουρανδν ϊκεν ελισσομενη περίκαπνψ. Α. 317. 
 Syn. Ολνμπος. 2. αιθηρ, πόλος. Ερ. Αστε- 
 ροεις, αιγληεις, αστερονωτος, διαυγής, μέγας, 
 περικαλλης, ΰψοροφος. Phr. Διός ζαθεον πε- 
 δον — πολυαστρον έδος — ίδρανον άγνόν. ες ου- 
 ρανδν άστρα φέροντα. Theoc. λαμ πρών άστρων 
 πολον.Έ\ιΐ Λ .ΰπατον ενρυτΊ μου δώμα Δtός.Pind. 
 See a frag, of Sisyph. by Eurip. or Critias. 
 
 Ονράνοστεγής. if the passage be not corrupt. 
 ccelum sustentans. supporting the sky. πα- 
 τρός μεγιστον άθλον ουρανοστεγή. JEsch. 
 Ath. p. 491. 
 
 Ουράνοΰχδς. ccelitenens. holding, i. e. ruling, 
 the sky. άξιον δ' ουρανοϋχον αρχήν σεβειν. 
 Choeph. 959. 
 
 Ουρειθρεπτδς, η, ov, Hec. 203. ΟυρεσΧβωτης, 
 ου. δ. in montibus pastus. fed, or grazing, on 
 mountains, έθνη θηρών, ους έχει Χώρος ουρε- 
 σιβωτας. Philoct. 1147. Br. 
 
 Ουρειδς, ά, δν. montanus. frequenting, loving•, 
 mountains. Νυμφαις ουρειαις ζνμπαιζων. 
 Αν. 1098. 
 
 Ουρεσϊοικδς. epitk. Panis. dwelling on the 
 mountains, τριζυγες, ουρεσιοικε, κασιγνητοι 
 τάδε τεχνας. Archias, An. ii. 94. 
 
 Ονρϊσϊφοιτης, ov. (Anal. ii. 517.) ΟνρεσΧφοι- 
 τδς. δ ή. montivagus. haunting, frequenting, 
 traversing, mountains, fern. Ονρϊδφοιτάς, 
 άδος. (Lucill. An. ii. 317.) ΟνρεσΧφοϊτΧς, 
 Χδδς. (Orph. Η. 1. 7.) νάρκισσος, θαλλει δ' 
 ονρεσιφοιτα λίνα. Meleag. 92. 
 
 Ονρευς. δ. See Ορεΰς. ουρηας μεν πρώτον επω- 
 χετο, και κυνας αργούς. Α. 50. 
 
 Ουρεω. mingo. Hes. ε. 727. ΟυρητΧάω. min- 
 gere cupio. to want to make water, αμϊς 
 μεν, ήν ουρητιάσφς, αύτηι. Vesp. 803. 
 
 ΟυρΧάχδς. ferrum, quo ima hastilis pars pras- 
 fixa est. the iron on the lower part of the 
 spear by which it was fixed in the ground. 
 ουδει ενισκιμφθη, επι δ' ουριαχος πελεμιχθη. 
 Π. 612. Syn. Στυραζ, σαυρωτηρ. 
 
 ΟυριΙω. Ουρΐδω, Philipp. An. ii. 225. vento 
 secundo proveho. to drive with a favour- 
 able wind, τον αυτδν αιει δαιμον ουριεΐν 
 τύχης. Pers. 608, Bl. Syn. Έπονριζω, σώζω, 
 
 3r2 
 
492 
 
 Ο Φ Ε 
 
 Ουρϊος. qui vento secundo utitur. 2. prosper. 
 sailing 1 with a favourable breeze. 2. propi- 
 tious, causing• prosperity. 2.— Ζενς-Ονριος 
 υμετέρας πνενσεται εις οθονας. Meleag. 80. 
 See Choeph. 589. κάγώ πικρδν Έιγειον ουρκρ 
 πλάτη. Philoc. 358. Syn. Εύπορος, επιτήδειος. 
 Ονρον. Nic. Th. 708. See Ουρά. τά. sign. 2. 
 Ονρος. 6. 1. ventus ferens. 2. custos. II. θ. 
 80.-3. urus. Adrian. An. ii. 285.-4./or Ορος, 
 terminus, a favourable wind. 2. a guardian. 
 3. a buffalo. 4. a boundary. 1 . τόϊσιν δ' ικ- 
 μενον ονρον Ίει εκαεργος Απόλλων. Α. 479. 
 Syn. Ένηνεμια. Ερ. Άλιάης, απημων, εντρο- 
 χος, λιαρος, λιγυς, πλησιστιος, πομπαΧος. 
 Phr. Οκρια πνοή. — άνεμος φόρος, επιφορος, 
 σωτήριος* ονρος — Έμπεσεν αργενναις οθο- 
 ναις. Orph. 
 
 Ουρο'ς. έ. alveus. a trench. 2. for Ορός. whey. 
 q. v. 1. ουρονς τ' εζεκαθαιρον, αντή δ' ονρα- 
 νδν ίκεν. Β. 153. 
 Ονς, ωτος. poet. Ονας, ατός. το. auris. the ear. 
 εις ώτα φέρει πασιν Οδυσσεύς. Aj. 149. ίπ- 
 πων μ' ωκνποδων αμφι κτνπος ονατα βάλλει. 
 Κ. 535. 
 Ονσά. τα. furies, ropes. Lye. 20. 
 Ονσϊά. η. res familiaris. a substance, dimin. 
 ΟνσειδΧόν, or rather, Ονσϊδ. (Nicomach. Ath. 
 p. 58.) προχείρων μαι, κάζετασω την ονσιαν. 
 Eccles. 725. Syn. ι Υπαρζις, νποστασις. 2. τα 
 υπάρχοντα, χρήματα. Ερ. Ίκανη, σνχνη. 
 Ονταζω, Ουτάω. Οντημϊ. vulnero. to wound. 
 — μεταφρενον οντσσε δουρ'ι. Ε. 57. οντησε 
 ζυστψ χαλκηρεϊ, λΰσε δε γύϊα. Δ. 469. — την 
 y ονταμεν οξεί χαλκφ. Ε. 132. Syn. Τραυ- 
 ματίζω, τιτρωσκω, πλησσω. Phr. — Ταμεειν 
 χροα νηλεϊ χαλκφ. Horn. 
 Οντητειρά, ας. ή. vulneratrix. inflicting a 
 wound, και με τις οντητειρά παρά σφύρα 
 διψάς εχιδνα. Antip. Sid. An. ii. 36. 
 ΟντΧδάνδς. nullius pretii homo, a worthless 
 fellow, ή yap κεν δειλός τε και ουτιδανδς 
 καΧεοιμην. Α. 293. Syn. ΑτΊμος, αναριθμος, 
 φαύλος, άχρηστος, ακόλαστος. 
 ΟντΧς. ace. οντΧνά. s. as Ουδείς. 2. nom. Actum 
 Ulyssis. acc.OvTiv. 1. μοϊρ' ολοη,τήνοντις 
 αλενεται, ος κε yεvητaι. ω. 29. 2. Οντις εμο'ι 
 y ονομ εστ' Οντιν δε με κικλησκονσι. ι. 366. 
 Ούτοι. adv. nequaquam. by no means, ούτοι 
 
 αποβλητ εστί θεών ερικυδεα δώρα. Γ. 65. 
 Οντος, Att. Ούτδσϊ, Plut. 52.- 1, hie, iste. this ; 
 that. 2. heus tu ! used in a sudden, or eager, 
 address. 2. ώ ούτος, οντος, Οιδίπους, τι μελ- 
 λομεν, CEd. Col. 1627. Β. 
 Ούτω, before a consonant, II. Α. 564. Ούτως, 
 before a vowel, adv. ita ; proinde. thus ; so. 
 μηδ' όντως, αγαθός περ εων, θεοεικελ' Αχιλ- 
 \εΰ. Α. 131. Syn. 'Ωσαύτως, ομοίως. 
 Ουχί. s.as Ου, Ουκ. σοι δ' ουχί θεμιτόν προς 
 
 φιλον στειχειν ταφον ; Orest. 97. 
 "Οφειλέτης, debitor, one who owes, or, is un- 
 der an obligation, fern. "ΟφειλετΧς, Χδδς. 
 (^Rhes. 965.) ώς ονδεν αρκεΧν ειμ' οφειλέτης 
 ετι ; Aj.590. 
 "Οφείλω, debeo. to owe. 2 aor. ώφϊλδν, poet. 
 
 Ο Φ I 
 
 οφϊλόν. used to express duty, or a wish ,< 
 
 with or without αιθε, είθε or ώς. δαιτρενον 
 πολεσιν yap Έπειοι χρεΊος οφειλον. Λ. 687. 
 ειθ' ωφελ' Αργονς μη διαπτασθαι σκάφος, 
 Med. 1. 
 
 Όφελεστης, ον. δ. II. θ. 274. Φ. 210. "ΟφελτΧδς 
 Ζ. 20. "ΟφΊων. See Schol. on Lye. 1 192. ano 
 Apoll. 1. 503. "ΟχησΧός. II. Ε. 843. Propei 
 names. 
 
 "Οφελλω Κ augeo, adjuvo. to aid. 2. s. at 
 οφείλω, νη'ίον εκταμνησιν, οφελλει δ' ανδ 
 ερωήν.Γ. 62. τιμήν περ μοι οφελλεν Ολνμπιο< 
 εγγυαλιξαι.Α.353. Syn. Αυξω,ω^ελεω, κόπτω] 
 
 "Οφελος, εος. το. utilitas. benefit ; service j 
 σπενδειν' αικ όφελος τι γενωμεθα και δν εόντε 
 Ν. 236. Syn. Ωφέλημα, ωφέλεια, ονησις 
 επικουρημα. 
 
 "ΟφελσΧμος 2 . utilis. commodus. advantageous 
 ονδε πολει τοσ ενειμεν οφελσιμα, τοσσι 
 Κνρηνη. Call, in Αρ. 94. 
 
 ΟφθαλμΧά. ή. lippitudo. inflammation of th< 
 eyes, ταντης απαλλαζειν σε της οφθαλμιαί 
 Plut. 115. Syn. Αημη, γλαμη. 
 
 ΟφθαλμΧάω. oculis laboro. to have the oph 
 thalmia. οφθαλμιάσας περνσιν, εϊτ εσχο 
 κακώς. Aristoph./r. Τήρα. Syn. Αημαω. 
 
 ΟφθαλμΧάς, ου. δ. oculatus. 2. nom. piscis 
 quick-sighted. 2. a fish so called, πτηνού 
 τριορχας αιετούς οφθαλμιας. Lye. 148. Syis 
 1 . Οξυδερκής, οξνφαης. 
 
 Οφθαλμός, oculus. the eye. dimin. ΟφθαλμΧδΧοί 
 (Equit. 905.) — και εσο-φομαι οφθαλμοΧσι- He 
 τρ'ιδ' εμήν, αλοχόν τε. — Ε. 212. See Ομμο 
 Ερ. Ακοίμητος, ανπνος, γελοων, κυκλοτερη> 
 οζνς, πανδερκης, πυροεις. 
 
 Οφθαλμότεγκτός. cui oculi lacrymis maden 
 flowing from a moistened eye. οφθαλμέ 
 τεγκτω δένεται πλημμνριδι. Alcest. 182. 
 
 Οφθάλμωρύχός. oculos effodiens. putting οι 
 the eyes, αλλ' ον καρανιστηρες οφθαλμωρι 
 χοι. Eumen. 186. 
 
 "Οφιόνεός, Oppian. "ΟφΧωδης. anguinus. snak» 
 δς τάς οφιωδεος νϊ•όν ποτέ Τοργόνος, — (ϊ. « 
 Pegasum.) Olymp. 13. 89. 
 
 "ΌφΧοπλόκάμος. δ ή. angues pro capillis haben 
 with snaky locks. Orph. H. 68. 12. 
 
 "Ο^Τοϋχος. Serpentarius. a constellation. Ara 
 577._2. epith. of Mercury. Orph. H. 27. i 
 
 "ΟφΧς, εως, Ion. Χός. δ. serpens, a snake. Τρώι 
 δ' ερριγησαν, όπως ιδον αιολον οφιν. Μ. 201 
 Syn. Αρακων. Ερ. Αιολονωτος, απελεθρο* 
 αγκύλος, δόλιχος, δηλημων, δεινός, ερπνστη 
 γλαυκωψ, ιοβόλος, ονλομενος, πικρός, σ/α 
 λιος, τριελικτος. Phr. Αεινδς όφις, θνητό 
 ολοον τέρας, — Orph. 926. αινδν οφιν, πετί 
 σαντα γεννν πλειην θανατοιο. Lith. 116. 
 
 "Οφϊτης. nomenlapidis. a species of stone, i 
 
 1 This verb, as well as όφελτρενω, sign. " i 
 sweep ; cleanse." δφελτρον and δφελμα, "' 
 broom." See Lye. 1165. and a passage fro» ι 
 Hipponax in the Scholiast. 
 
 2 " Vox ^Eolica. Occurrit ap. Orpheir 
 et Oppianum." Meurs. 
 
Ο Χ Η 
 
 ΟΨΑ 
 
 493 
 
 marble .fern." Όφϊήτϊς. η. (LUh. 836.) Βονκολι- 
 
 ι δης Έυφορβος αγαυον φασκεν οφιτου. ib. 457. 
 
 \Οφλεω, obsol. ^Οφλω, Οφλισκάνω. debeo ; 
 mulctor; facio jacturam. to owe; to incur a 
 penalty ; or the reproach of some vice or 
 folly, τούτους μεγιστην μωριαν οφλισκανειν. 
 TsleaAZZl.Y .•αμαθιαν οφλησομεν. Hec.327. 
 
 ,Οφρά. ut, quo. 2. donee, in order that. 2. un- 
 til ; so long as. — έχει κοτον, οφρατελεσση. Α. 
 82. οφρ' ήμΐν Έκαεργον ϊλασσεαι ιερά ρεξας. 
 ib. 147. Syn. Όπως, Ίνα. εισοτε, μέχρι. 
 
 Οφρνά, Heracl. 394. Οφρνς. ή. superciliura. 
 the eye-brows, fig. 2. hauteur. 3. an emi- 
 
 , nence, brow of a hill, αμφοτερας δ' οφρνς 
 
 . συνελεν λίθος, — Π. 740. Syn. 3. Έουνος, 
 Χοφος. Ερ. Αγανη, γαληναια, λάσιος, μέλαινα, 
 κυανεη, κυαναυγης, ερατη, σοβαρά, φαιδρά. 
 
 ,Οφρΰόεις. superciliosus. 2. clivosus. haughty ; 
 
 - lofty. Ιλιος οφρυοεσσα πνρϊ σμνχοιτο κατ' 
 άκρης. Χ. 411. Syn. Υπερήφανος. — τας 
 
 ; οφρνς επαρας. 2. βοννωδης. 
 
 ,Οφρΰνειος. ab Ophryno, Trojae loco, of, or 
 at, Ophrynus, where was Hector's tomb, εξ 
 
 , Οφρννειων ηριων ανειρυσας. Lye. 1208. 
 
 Όχα. adv. s. as Έξοχα, eminently ; by far ; 
 with super Ι. Κάλχας θεστοριδης, οιωνοπο- 
 λων οχ' άριστος. Α. 69. 
 
 ■ Οχάνον. ansa clypei. the handle of a shield. 
 Anac. fr. 72. Fisch. 
 Οχετευω. derivo. to convey by a channel. 
 
 •, χειλεα, και στεινδν ρουν οχετενσαμενος. Ερ. 
 
 Ι άδ. 387. 
 
 'Οχετηγός, ον. 6 η. rivos ducens. one who irri- 
 gates by channels, or drains, ώς δ' οτ ανήρ 
 οχετηγός από κρήνης μελαννδρον. Φ. 257. 
 Οχετός, ό. canalis. 2. fistula, a trench, or drain; 
 a water-course, π αρεκτ ρέποντες οχετόν, ώστε 
 μ?) θανεΐν. Eur. Suppl. 1111. Syn. Ύδρορ- 
 
 ; ροα, διωρνξ. 
 
 Οχενς. retinaculum. 2. vectis. a fastening ; 
 Strap ; bolt, ος οι υπ' ανθερεώνος οχενς τετατο 
 
 ; τρνφαλειης. Γ. 372. ενρ' επικεκλιμενας σανί- 
 δας, και μακρόν οχηα. Μ. 121. Syn. Ίμας, 
 δεσμός. 2. μοχλός. Ερ. Αλυτος, ατινακτος, 
 άρρηκτος, σθεναρός. 
 Οχενω. v. obsc. Theoc. 5. 147. Hence, "Οχεν- 
 
 , της, οϋ. ό. Philodem. An. ii. 90. 
 
 ,Οχεω. veho. to carry ; endure; practise. 2. 
 
 '■"Οχοΰμαι. insideo. to ride. — ουδέ τί σε χρή- 
 Έηπιαας οχεειν — α. 297. ανδράσι γε θνητοϊσι 
 δαμημεναι ηδ' οχεεσθαι. Ρ. 77. Syn. Φέρω, 
 υπομένω. 2. προσελαυνω, κομίζομαι. 
 Οχή, ής. η. cibus. sustenance. Lye. 482. — 2. 
 ~Οχεή, "Οχή. latibulum. a hole ; or den. 3. 
 "Ο* 7 ?* OS• ~Οχης, ου. mons Eubceae. Μ. St. 
 Elias in Egripo or Negropont. 2. ός δ', ώς 
 εξ οχεης όφις αιόλος αυχεν ανασχών. Call. 
 fr. 438. Bl. Syn. 1. Βρώμα, εδωδη, τροφή. 
 
 t 2. τρώγλη, χεια, ιλύος. 
 Οχημα. το. vehiculum. a carriage; a convey- 
 ance, by land or sea. αφικοιτ ', αφικοιτο' μη 
 "Σταιη πολνκωπον όχημα ναός αυτψ. Trach. 
 
 5 657. Β. Syn. Οχος, άμαξα, δίφρος, απήνη, 
 άρμα. Ερ. Ίεθριππον, πωλικον. — λινοπτερον. 
 
 Οχθεω. Οχθιζω, Ορρ. indignor. to be vexed ; 
 displeased, την δε μεγ' οχθησας προσεφη νε- 
 φεληγερετα Ζευς. Δ. 30. Syn. Αεινοπαθεω, 
 αγανακτεω. 
 
 Οχθη, ης. η, II. Γ. 187. Οχθος, ον. ό. ripa. 
 2. tumulus, a bank ; an eminence, adj. Οχ- 
 θηρός,ρά, pov. {Lye. 1361. Ερ. άδ. 236.) κε- 
 κλιμένη προς μακρόν ορός και Κυνθιον οχθον. 
 Horn. Αρ. 17. Syn. Ακτή, αιγιαλός. 2. βου- 
 νος, πρων. Ερ. 1 . Άλιερκης, ακϋμων, ενκρο- 
 καλος, ποταμηίς, νψηλη. 2. αιπνς, ενδενδρος. 
 
 Οχθοφόρός. bajulus. a porter. Man. 4. 251. 
 "Όχλεω. turbo, to disturb, trouble. — ώς παρών 
 σύ γ' εμποδων-Οχλεϊς' — CEd. Τ. 454. Syn. 
 Ενοχλεω, ταραττω. εμποδίζω, ανιαω. 
 
 Όχλιζω. moveo. to lift by a lever ; to raise. 
 ρηιδιως επ' αμαξαν απ' ονδεος οχλισσειαν. 
 Μ. 448. Syn. Κινεω. 
 
 Όχληρός. turbulentus. troublesome, γννή πο- 
 λντελης εστ οχληρόν. — Menand. Μισογ. 
 Syn. Αλγεινός, αηδής, θορνβωδης. 
 
 Όχλος, turba; tumultus. a crowd ; a mob. 
 2. uproar ; trouble. Hence, Οχλοάρεσκης, 
 Οχλοχάρης. aiming at popularity. (Timon, 
 ap. Diog. Laert. vit.• Arcesilai. Maneth. 4. 
 277.) — αθροοςόχλος• — Theoc. 15.72. όχλος, 
 ο'ί τ' επιπαν-Ήπειρογενες — Pers. 42. Syn. 
 ΌμΊλος. όμηγνρις. θόρυβος, ταραχή. — ενο- 
 χλησις. Ερ. Αττεφεσιος, αθυρογλωσσος, δυσ- 
 αριθμος, κακεργατης. 
 
 "Όχμαζω. gesto. 2.detineo. to hold ; to check; 
 to break a horse. Αρεος οχμαζονσα θοον σά- 
 κος' — Apoll. 1 .742. Ίππους τ' οχμαζει' — Eur. 
 Elec. 817. Syn. Βαστάζω, — κατέχω, κρατεω. 
 
 ^Οχμός. arx. a strong hold. Lye. 443. Syn. 
 Οχθος, πνργος. 
 
 Γ Οχνη. s. as Ογχνη. πάντα δ' εναλλα γένοιτο, 
 και α πιτυς οχνας ενεικαι. Theoc. 1. 134. 
 Syn. Απιος, αχρας. 
 
 Όχος, εος. το. currus. a car ; a wain, ες δ' οχεα 
 φλογεα ποσι βησετο' — Ε. 745. Syn. Άρμα, 
 άμαξα, απήνη, όχημα. 
 
 "Οχός,η, ον. capax. able to hold, ου γαρ εσαν 
 λιμένες νηών οχοι, ονδ' επιωγαί. ε. 404. Syn. 
 Αεκτικος, πολυχανδης. 
 
 "Οχυρός, munitus; firmus. strong, stout, adv. 
 "Οχϋρώς. tuto. in safety. (Med. 125.) — οχν- 
 ρόν ζενγος Ατρειδών. Agam.43. Syn. Ισχυ- 
 ρός, ερυμνος, ευπαγης, στέρεος. 
 
 Οφ,οπός.ή. vox. 2. oculus. the voice. 2.s.as 
 όφις. 1. ώς φαθ'' ό δε ξυνεηκε θεάς οπα φω- 
 νησασης. Β. 182. Syn. Φωνή, ανδη, κληδων. 
 Ερ. Αμείλικτος, λιγνρα, αγανος, μελιγηρνς, 
 καλλιμης, ϊμεροεσσα, θεσπέσιος, φρικώδης. 
 
 Οφάμάτάς, Dor. for Οφάμητής, ον. ό. qui ad 
 seram horam metit. one who continues 
 mowing, or reaping, till late. Μίλων οράμα- 
 τα, πέτρας αποκομμ ατεραμνω. Theoc. 10. 7. 
 
 Οφάνον. facies. the appearance, οντοι ματαιον 
 ανδρός οψανον πελει. Choeph. 532. Syn. 
 Ωψ, όφις. 
 
 ΟφάρΙον. dimin. of Οφον. οφαριον ουδέν ελα- 
 βον' εφησω φακήν. Menand. Καρχ?7θ\ 
 
 Οφάρότης. serus arator. one who ploughs 
 
494 
 
 Π Α Γ 
 
 Π Α Γ 
 
 late, ούτω κώψαροτης πρωτηροτ -g ισοφαρίζει. 
 
 Hes. 488. 
 Οψαρτϋσϊά. ή. ars culinaria. cookery. Φιλόξε- 
 νου καινή τιςοψαρτϋσια. Plato. Com. Ath. 5. c. 
 ΟψαρτντΧκη, sc. τέχνη, the same. — Xtot ποΧύ 
 
 Αριστ ανευρηκασιν οψαρτυτικην. Tiraocl. ib. 
 
 25. f. 
 Οψε, II. Α. 161. compar. Οψϊαιτερον. adv. 
 
 sero. late ; too late ; long' after, οψε κακώς 
 
 νεΧαι, οΧεσας από παντας εταίρους, μ. 141. 
 
 — μικρόν οψιαιτερον. Ath. 1. 1. 
 Οψίίω. videre cupio. to have a wish to see. 
 
 τφ ρ' o'i γ' οψειοντες αυτής και ποΧεμοιο. {Sj.37. 
 Οφϊανος. lapis ita dictus. name of a stone. 
 
 £&&. 282. 
 Οψϊγονος. Οψϊτεκνός, Lye. 1272. sero geni- 
 
 tus. born in after times, οφρα τις ερριγ^σι 
 
 και οψιγονων ανθρώπων. Γ. 353. Syn. Οψι- 
 
 γενης, μεταγενέστερος. 
 ΟφΧκοιτος. sero dormiens. going to sleep late. 
 
 εν οψικοιτοις δ' ομμασιν βλαβάς εχω. Agam. 
 
 891. Syn. Ακοίμητος. 
 Ο-φϊμος. serus ; tardus, late ; slow, οψιμον, 
 
 οψιτεΧεστον, 6ου κΧεος ουποτ οΧεϊται. Β. 326. 
 Οψΐνοος. sero sapiens, wise too late.— ray 
 
 Έπιμαθεος- Αγων οψινοου θυγατέρα Τίρο-φα- 
 
 σιν— Pyth. 5. 36. 
 Οψϊπεδων. 6. qui sero in compedibus versa- 
 
 tus est. much in fetters; a slave that has 
 
 often been punished. So, τριπεδων. Menand. 
 
 fr. inc. 376. 
 
 Οψΐς, εως. ή. visus ; adspectus. sight; view: 
 vision; appearance, όψει δ' ουτ άρ πω σί 
 εμούς ιδες, ουτ αρ εγώ σους. Υ. 205. Syn, 
 Όραμα, δερξις, οψανον, ωψ, θεωρία. Ερ 
 ΑμειΧιχος, αχΧυοεσσα, αγαθή, ιμερτη, προ- 
 σηνής, φαιδρά, ονειρηεσσα, δεινή, φρϊκωδης 
 Phr. — Ισαι δε ψευδεσιν όψεις. Theoc. 
 
 ΟψϊτϊΧεστος. sero perficiendus. to be accom- 
 plished in later times. See Οψιμος. 
 
 Οψόν. omne quod ad panem comedimus , 
 inpr. pisces. food eaten with bread ; chiefly 
 fish. Hence, the compounds, Οψοπδνος, s 
 as Μάγειρος. (Aristo, An. ii. 258.) Γοργόνες 
 οψοφαγοι, gluttonous, Pac. 810. — οψοφο- 
 ρους πίνακας — capacious dishes, Athen. 1. 4. 
 χαΧκειον κανεον' επί δε, κρομνον ποτψ οψον. 
 Α. 629. Syn. Οψωνιον, οψαριον, βρωμά, 
 προσοψημα, προσφαγιον. 
 
 Οψοποιώ. opsonia apparo. to cook victuals. 
 και κατεΧαια Χιαν ώσπερ γαΧη οψοποιοΰντες. 
 Ath. 9. 
 
 Οψόφαγϊω. opsonia comedo, to eat dainties. 
 ουδ' οψοφαγεϊν, ουδέ κιχΧιζειν, ουδ' ισχειν 
 τω ποδ' εναλλάξ. Nub. 983. Β. 
 
 Οψωνεω. opsonia coemo. to buy provisions. 
 ούτος οψωνεϊν εοικ άνθρωπος επί τυραννιδι. 
 Vesp. 493. 
 
 Οψωνϊασμος. 6. Οψωνϊδν. το. commeatus ;! 
 stipendium. provisions ; pay. ψησεν εις οψω- 
 νιον τριωβόΧον. Thugenides. See Men. fr. 
 inc. 394. 
 
 Π. 
 
 Π ΑΓΑΣΑΙ, ων. αι. urbs Thessalise. now Castle 
 of Volo. adj. Πάγάσαϊος. (Hes. a. 70.) Πά- 
 γάσηΧς. η. (Orph. 110.) αϊ Παγασαι δουΧους 
 και στιγματιας παρεχουσι. Ath. ρ. 27. f. 
 
 Ιίαγγαΐος. δ. Παγγαϊον. το. mons Thraciae. now 
 Negrokop Dagh. Παγγαίου προθεΧυμνα κα- 
 ρηατα μεΧΧεν αειρας. Call. 4. 134. 
 
 ΠαγγελασΓος. admodum ridendus. very ridi- 
 culous. — παγγεΧαστός εστ ιδείν. Ath. 1. 10. 
 
 ΠαγγενεΥ^ς, Orph. Η. 19.5. ΠαγγενεΥωρ. ό, 
 ibid. 3. 1. ΠαγγενεΥεφα. ή. omniparens. pa- 
 rent of all. — ιδ' ως φθονερά παγγενετειρα 
 φύσις. Antip. Sid. — An. ii. 6. 
 
 Παγγεος. totam terram pervagans. pervading 
 the earth, μορσιμψ εν πεδιφ, δθι παγγεον 
 άρμα διώκει- Δόξα, — Orph. Η. 58. 8. 
 
 Παγγλυκερος. prsedulcis. charming, μά Δι 
 αλλά φιΧη και παγγΧυκερα. Lysist. 969. 
 
 Παγγλωσσϊά. ή. garrulitas. loquacity, μαθόν- 
 τες δε, Χαβροι ΪΙαγγΧωσια, — ΟΙ. 2. 157. 
 Syn. ΑδοΧεσχια. 
 
 Παγετώδης, glacie adstrictus. icy. θερμόν τε 
 καΐ παγετώδες, — Philoct. 1082*. Br. Syn. 
 Κρϋμωδης, κρυερος. 
 
 Ώάγη, Ερ. άδ. 128. ΠάγΤς. laqueus; musci- 
 pula. a snare ; a trap, ην παγίδα καΧεουσι, 
 μυών οΧετειραν εονσαν. Batrach. 117. Syn. 
 
 Δικτύου, μυαγρα. Ερ. ΔοΧοεσσα, κρυπτή, στο- 
 
 νοεσσα, πίκρα. 
 Παγκαινιστδς. plane recens. completely new. 
 
 κηκϊδα παγκαινιστον, ειματων βαφάς. Agam. 
 
 969. 
 Παγκάκος. pessimus. altogether evil.«fifo\IIay-i' 
 
 κάκως. very wretchedly. (Med. 1135.) χρή- 
 ματα μεν δαίμων και παγκακω ανδρι διδωσιν. 
 
 Theog. 149. 
 Πάγκαλος, ό /;. pulcerrimus. extremely beau- 
 tiful, adv. ΙΙαγκάΧως. (Eur. Beller.fr. 16. 
 
 7.) και τάς γε χείρας πάγκαλους εχειν μ' εφη. 
 
 Plut. 1019. Syn. Ευσχήμων, παγκαΧΧης, 
 
 παγκόσμιος. 
 ΤΙαγκαρπειά, Eur. fr. inc. 155. Παγκαρπϊά. η. 
 
 omnis generis fructus. every kind of fruit.; 
 
 ενήν δε παγκαρπεια συμμιγης οΧαις. Soph.^r. 
 Παγκαρπος. ό ή. fructus omnis generis habens. 
 
 with variety, or abundance, of fruit. ποΧυ- 
 
 στεφής ώδ' είρπε παγκαρπου δάφνης. CEd. 
 
 Τ. 83. 
 ΐΐαγκάτάράτος. prorsus detestabilis. most vile. 
 
 Lysist. 588. 
 Παγκευθης. occultus. entirely hidden. — τάν\ 
 
 παγκευθή κάτω Νεκρών πΧακα, — CEd. C. . 
 
 1563. Br. 
 ΏαγκΧαυτός, or ΠαγκΧαυστ. prorsus. lamen- 
 
II Α θ 
 
 Π A I 
 
 495 
 
 tabilis. much to be deplored, ώς και σύ 
 
 παγκΧαυτον at - ώνα κοινδν εϊΧου. Soph. 
 
 ΕΙ. 1085. Br. 
 ΠαγκΧηρϊά. η. universa hereditas. the whole 
 
 inheritance, κάγώ χοάς σοι της εμής παγ- 
 
 κληριας. Choeph. 484. 
 ΠαγκΧηρδς. heres ex asse. inheriting• the 
 
 whole, ουκ εσχες αν ποτ ούτε παγκΧηρους 
 
 δόμους. Ion. 1542. 
 
 Παγκοινος. 6 ή. omnibus communis, common 
 , to all. Soph. El. 138. Παγκοιτης. δ. qui 
 
 omnes sopit. causing all to sleep. Antig. 815. 
 
 epithets of Hades, or the grave. 
 ΠαγκονΊτος. multo pulvere adspersus. at- 
 1 tended with hard struggles, παμπΧηκτα 
 ' παγκονιτά τ εζ-ήΧθον αεθΧ αγώνων. Trach. 
 ! 505. Br. Syn. ΠοΧυπονος. 
 [Ιαγκράτής. praepotens. all-powerful, epith. of 
 ' Jupiter, Eur. Phaedr./r. — of Apolld, Rhes. 
 '• 231. Syn. ΤΙαντοκρατωρ, παναλκης. 
 Παγκράτϊδν. athletici certaminis genus, box- 
 \ ing and wrestling united, εν περισθενεϊ μα- 
 1 Χαχθεις ΤΙαγκρατιον στοΧω — Nem. 3. 26. — 
 
 σε δ' αλκα Παγκρατίου τΧάθϋμος αεζει. ib. 2. 
 ] 23. Syn. Αγων, αθλησις, πυγμή, πάλη. 
 ] 1αγκροτως. adv. cum magno strepitu. with 
 
 loud noise. στειλασα ΧαΊφος παγκροτως 
 "ερεσσεται. iEsch. Suppl. 731. 
 
 Ίαγος. tumulus, rupes. 2. glacies. a hill. 2. 
 'ice; salt. aXX' ακται προβΧητες εσαν, σπιΧα- 
 
 δες τε, πάγοι τε. ε. 405. Syn. Λόφος, βου- 
 
 \νος, πέτρα, άκρα, όχθος. 2. κρυμος, παγετός. 
 
 άΧς. Ερ. ΑνηΧιος,δυσερημος, διερος, κρνοεις, 
 
 οξύς, καρτερος, αιπνς, οφρυοεις, οχθηρος, α- 
 πάνθρωπος, ιερός, εΧαιοφυης, στνφεΧος. 
 
 Ιάγουρδς. cancri genus, a sort of crab. See 
 
 Καρκίνος, ησθιον δε τους παγουρους, αντί 
 ^ποιας Μηδικής. Equit. 603. 
 
 ΙαγχαΧκΐδς, II. Ύ. 102. ΐίαγχαΧκδς. ex solido 
 
 sere, all of brass, και κννεη παγχαλκος 
 
 ] επι κροταφοις αραρυΤα. σ. 377. 
 
 [αγχορτδς. epith. cibi. food of every kind. 
 
 σιτοισι παγχορτοισιν εζενιζομεν. Ath. 3. 
 
 ύαγχρηστος, prorsus utilis. very useful, παγ- 
 
 χρηστον αγγος εσται. Acharn. 934. 
 
 Ιαγχριστδς. totus oblitus. anointed all over. 
 
 νας πειθούς παγχριστω (πεπΧω^-Έυγκραθείς. 
 
 ffTrach. 674. 
 
 αγχρνσος, Soph. El. 512. ΪΙαγχρνσίδς. to- 
 
 cus aureus, entirely golden, της εκατόν 
 
 Ίνσανοι παγχρυσεοι ηερεθοντο. Β. 448. 
 
 αγχϋ. adv. penitus. wholly ; entirely. See 
 
 ΐΐανν. ώς δη οι μη παγχυ γέρων ακαχημενος 
 
 \ιη. Ε. 24. 
 
 ■άθαινομαι. vehementerconcitor. tobe much 
 j uTected ; to lament, αινεω, ουχ on πάντα 
 
 [ταθαινεται,ονδ' δτι βαΧΧει. Autom.Jn.ii.208. 
 
 [αθη. ή, (Ed. C. 1. Πάθημα, Παθδς. το. cala- 
 
 mitas, affectus ; morbus, misfortune ; suffer- 
 
 ng of any kind j an affection or emotion. 
 
 ■ταθημ', δποϊον φης παθεϊν, διδασκ εμ'ε. QEd. 
 
 Γ. 562. ουδέ πάθος, ουδέ συμφορά θεηΧατος. 
 
 Drest. 2. Syn. 'Συμφορά, κακωσις. — νόσος. 
 
 iP. Απροσδοκητον, αϊδηΧον, αργαΧεον, δεινον. 
 
 δυσαχθες. παραδοξον, πικρον, χαΧεπον. 
 Παιάν, άνδς. δ. carmen quod parta victoria, 
 aut peste depulsa, cani solebat in honorem 
 Apollinis. 2. cantus, hymnus. 3. ipse Apollo. 
 
 4. medicus, qualis Apollo, a paean, i. e. hymn, 
 or song ; partic. in honour of Apollo ; a sur- 
 name of Apollo ; one who heals, or relieves. 
 Hence, Παιανίζω, to chant the paean. {Sept. 
 Th. 254.) αυΧών παιάνι στυγνή. Troad. 126. 
 δμοΰ δε παιάνων τε και στεναγμάτων. (Ed. Τ. 
 
 5. See Trach. 214, 225. Hippol. 1373. Syn. 
 1 . Παιηων. 2. νμνος, κώμος. 4. ιατρός, παιωνιος. 
 
 ΠαΧγμά. ludus. play ; that which is played ; a 
 tune, ιερδς ιερά Παιγματα βρεμη. Bacch. 160. 
 
 Παιγνϊά. ή. Παιγνϊδν. το, Call. 4. 325. lusus; 
 ludicrum. a game ; sport ; a holiday, ώστε 
 κάχθες t?j 'κατή ποιούσα παιγνιάν εγώ. Ly- 
 sist. 701. Syn. Έμπαιγμα, άθυρμα. — εορτή. 
 
 ΠαιγνΧδς. δ ή. jocosus. sportive, σησαμα, και 
 καρύων παιγνιος ευστοχιη. Strato, An. ii. 372. 
 
 Παιδάγωγεω. pueros comitor, duco. to attend, 
 or conduct, as boys to the schools, γέρων 
 γέροντα παιδαγωγησω σ εγώ. Bacch. 193. 
 Syn. Παιδεύω, διϊθυνω. 
 
 Παιδαγωγία, ή. cura, inpr. puerorum. guid- 
 ance ; care, as of boys, νόσημα κηδευοντα 
 παιδαγωγιφ. Orest. 881. Syn. Παίδια, £ι- 
 δασκαΧια, μαθησις. 
 
 Παιδαγωγός, puerorum custos. a slave who 
 had the charge of boys, partic. in training 
 them up ; one, who attended them for the 
 purposes of instruction, πατρός γε παιδαγω- 
 γδς αρχαίος γέρων. Eur. Elec. 287. See Ion. 
 725. Syn. Παιδοκόμος, επιστάτης, εισηγητής, 
 καθηγητηρ. 
 
 Παιδάρίδν. puerulus. a little boy. η πανταπασι 
 παιδαριου γνωμην έχει. Menand. fr. inc. 49. 
 
 Παρειά, Iph. Τ. 206. Παιδευσίς. η. institutio. 
 education; discipline, σκεψαι δε την παιδευ- 
 σιν, y πεποιθεν, ώς εΧεγζω. Nub. 1043. Β. 
 Syn. Έκπαιδευμα, ανάγωγη, διδαχή, νουθε- 
 τησις. 
 
 Παιδειδς. δ η. ΠαιδΧκδς, ή, ον, Theoc. 23. 32. 
 puerilis. suiting boys, or girls. Παιδϊκά. τά. 
 (Cycl. 580.) — ούτε του γάμου Μέρος Χαχοϋ- 
 σαν, ούτε παιδειου τροφής. Antig. 930. 
 
 Παιδεραστής, Acharn. 265. Παιδδκδραζ, Dios- 
 cor. An. i. 493. Παιδδμάνής, Agath. ib. iii. 34. 
 Παιδδπϊπης, Hermeas, Ath. 563. e. Παιδδφϊ- 
 Χης, or -δς, Ερ. άδ. 34. puerorum amator. 
 one who indulged an unnatural love of boys. 
 
 Παιδευμά. το. quod docetur, disciplina. 2. qui 
 docetur, alumnus, instruction. 2. the in- 
 structed ; i. e. the young. See Monk, Hipp. 
 11. — 2. δεινά μεν φϋΧα πόντου•- Δαμναται 
 παιδευματα. Eur. Μο\. fr. 9. 
 
 Παιδεύω, erudio. to teach, ει τ ου μδν ήθος άρτι 
 παιδευειν νοείς. Aj. 601. Syn. Εκπαιδεύω, 
 διδάσκω, συνετίζω, νουθετεω. 
 
 Παιδϊά. ή. s. as Παιγνϊά. αϊ παιδιαϊσι, και χΧιδ% 
 μορφής περί. Troad. 974. 
 
 Παίδων, infans. 2. puer v. puella. a child ; 
 little son or daughter ; a young slave, χερσί 
 κρατεί, χώς πίκρα βεΧη ποτι παίδια βαΧΧει. 
 
496 
 
 Π A I 
 
 Π Α Κ 
 
 Thcoc. 23. 5. S ΥΝ. Παίδαρων, τεκνον, νΐίδιον. 
 
 Παιδισκη Κ Παιδνΐ/, ης. ή, Sapph. An. i. 55. 
 
 puella. a young girl, και ταύτα πεντήκοντα 
 παιδισκας έχων. Men. Αακτυλ. 
 
 Παιδνός, οϋ. 6. puer. 2. adj. puerilis ; for 
 Παιδΐνός. a boy. — childish, παιδνός εών' 
 προ yap ήκε πατήρ, αΧλοι τε γέροντες. φ. 21. 
 Syn. Παις, νηπιος. 2. παιδειος, νέος. 
 
 Παιδυβόρός. Παιδοβρως, Lye. 347. Παιδοβρω- 
 τός, ib. 1199. pueros vorans. devouring 
 children, παιδοβοροι μεν πρώτον υπήρξαν 
 Μόχθοι ταΧαν'ες τε θυεστου. Choeph. 1066. 
 
 ΪΙαιδογονος. Παιδό ποιος, δ ή, Rhes. 980. libe- 
 ros procreans. a parent. 2. a husband, παι- 
 δογόνε ποριος Ιναχου. (i. e. συλλεκτρε παι- 
 δοποιών.) Eur. Supp. 638. 
 
 ΤΙαιδδθϊν. adv. a puero. from boyhood, παι- 
 δόθεν εσπομενη πάσαν εφ' ήλικιην. An. iii. 28. 
 
 Παιδόκόμεω. puerum, υ. infantes, euro, to 
 nurse ; to tend with care, φίλτρα και ειν 
 Α'ίδ% παιδοκομεϊν έμαθε. iEmil. ib. ii. 275. 
 
 ΙΙαιδοκτδνεω. liberos interficio. to slay one's 
 children, παιδοκτονησας, δώμα θριγκώσαι κα- 
 κοϊς. Here. F. 1280. 
 
 Παιδοκτόνος. Παιδόλετωρ. Παιδόλϋμης, Choeph. 
 603. Παιδόφόνός, Med. 1404. II. Ω. 505. 
 qui liberos suos, υ. 2. alterius, enecat. a mur- 
 derer of children. These adject, are all of 
 the common gender ; but we have the fern. 
 ΐίαιδολετειρα, Med. 843. πράξεις εφυμνησα- 
 σα τψ παιδοκτονω. Antig. 1313. φευ, φευ, 
 μυσαρά και παιδολετορ. Med. 1390. 
 
 Παιδδμάθής. qui in pueritia didicit. early 
 taught, και παιδομαθής προς αυτό την δια- 
 νοιαν ην. Ath. 6. ρ. 240. 
 
 ΙΙαιδόποιεω, Soph. ΕΙ. 591. med. Παιδόποιοϋ- 
 μαι. Παιδονργεω, Ion. 175. liberos procreo. 
 to beget children, συ δ' άλλο λεκτρον παι- 
 δοποίησαι λαβών. Orest. 1078. Ρ. 
 
 ΙΊαιδοπόρος γενεσις. a periphr. of Μήτρα. Phi- 
 lipp. An. ii. 221. 
 
 Ώαιδδσυνη. adoptio. Man. 4. 378. 
 
 ΪΙαιδοτρίβϊω, Strato, An. ii. 374. Παιδόφϊλϊω, 
 Meleag. 30. Παιδόφόρίω . ibid. 7. 
 
 ΐίαιδοτρίβης, οϋ. δ. magister palsestrse. one 
 who trains boys in gymnastic exercises, adv. 
 Παιδοτρϊβϊκώς. (Equit. 490.) εν παιδοτριβου 
 δε τίνα παλην εμανθανες ; ib. 1235. Syn. 
 ΤΙαιδοτριφ, γυμναστής, παιδαγωγός. 
 
 ΐίαιδοτρδφεω. pueros educo. to bring up 
 children, adj. ΐίαιδοτροφδς. δ ή. (Here. F. 
 902.) πώςταυτην παιδοτροφησω; Lysist. 955. 
 
 Ιίαιδότρωτδς. a liberis afflictus. inflicted by 
 children, πολλά δ' ετυμα παιδοτρωτα ΐΐαθεα 
 προσμένει τοκεΰ-σι — Eumen. 500. 
 
 Ώαιδουργϊω. See ΤΙαιδοποιεω. Hence, ΤΙαιδουρ- 
 γΧά. ή. ((Ed. Τ. 1248. Β.) 
 
 Παίζω. Dor. Παισδω. {Ερ. άδ. 327.) ludo. to 
 play ; to sport, σφαιρη ταί τ αρ επαιζον, 
 από κρηδεμνα βαλοΰσαι. ζ. 100. παίζοντες, οϊς 
 
 1 The Attics apply παιδίσκη to the hand- 
 some and free-born ; παΧς and παιδισκάριον to 
 slaves. See Menand. pp. 39, 118. Meineke. 
 
 μετουσια - θεοφιλούς εορτής. Ran. 442. Β. 
 Syn. Αθϊϊρω, εμπαίζω, προσπαιζω. 
 
 Παιηων. s. as Παιάν, sign. 1. 7/. Α. 473. — 2. 
 medicus Deorum. Physician to the Gods. 
 Hence, Παιηόνϊδς, a, 6v, Magnes, An. ii. 304. 
 and fern. Παιηονϊς, ιδδς. Ep. 1. 2. salutifer. 
 healing. 
 
 Παίκτης, ου. ό. lusor. one who plays, fern. 
 Παικτειρά. (Orph. H. 2. 9.)— ή ρ' ότι παικτας- 
 
 ~Ησθά τις, — Leon. Tar. An. i. 242. 
 
 Παιδνϊά. regio Thraciae. a district in N. Ma- 
 cedonia. Παιονες. οι. the inhabitants. (II. Β 
 848.) ος ρ' εκ Παιονιης εριβωλακος ειλι^λου 
 θει. Ρ. 350. 
 
 ΠαιονΧδης. patron, from Παιων. Π. Α. 340. 
 
 Παιπάλη, Παιπάλημά. farina tenuissima. 2 
 metaph. de versuto. fine meal. 2. a trickster 
 λέγειν γενησει τρίμμα, κροταλον, παιπαλη 
 Nub. 259. σόφισμα, κυρμα, τρίμμα, παιπα 
 λημ' όλον. Αν. 430. 
 
 Παιπάλόεις. prseruptus. steep; rugged ; rough 
 Παιπάλά. τά. rugged places. (Call. 3. 194 
 οικία ποιησώνται όδψ επι παιπαλοεσση. Μ 
 168. Syn. Τραχύς, κραναος, οκριοεις, κατά 
 κρημνός, δύσβατος. 
 
 Παις, 7ταιο>ος. ό η. puer v. puella. 2. filius. 3 
 servus. a child ; boy or girl, a slave, dat. p, 
 παισϊ, παιδεσσϊ, παιδεσί. εις βασιλεύς, ψ δώκ 
 Κρόνου παϊς αγκυλομητεω. Β. 205. ευσεβεω 
 παιδεσσϊ τά λώ'ια, δυσσεβεων δ' ου. Theoc 
 26. 32. παιδεσιν ηδε τοκεΰσιν, — Orph. 111.; 
 Syn. Κόρος, κόρη, παιδιον. 2. ι/ιός, θυγατηι 
 Ερ. Αταλαφρων, αφαυρος, άφρων, αγαπητό 
 άπαλος, αριστονοος, ασθενής, γλυκερός, νε 
 γϊλος, ευμορφος, ιοβοστρυχος, θυμηρης, ν? 
 πιαχος, νηπιος, ορφανικος, παναωριος, τηλι 
 γετης, υπερφίαλος, φιλομητωρ. — άπαλα φρ> 
 νέων. — fern, ερατεινή. Phr. 1$εοτρεφες ερνο 
 ήβης χρυσεον άνθος. — αγαπητός, πατρι εο 
 κώς. οφιγονον, γαλαθηνον, υπό τροφω αά 
 αδακρυν. Theoc. 
 
 Παισος, it. Απαισος. ή. Ν. Ρ. a town, on th 
 Hellespont. II. Ε. 612. 
 
 Παι^ασσω. cum impetu feror. to move in 
 petuously. συν Ty παιφασσουσα διεσσυν l 
 λαόν Αχαιών. Β. 450. 
 
 Παιω. percutio. to strike ; to hit. παιει λιγν( 
 μαστιγι διπλή. Aj. 243. Syn. ΠαΓασσί 
 τυπτω, πλήττω. 
 
 Παιων, ώνός. ό. ep. Apollinis, it. iEseulap 
 2. hymnus. 3. medicus. SeeHaiav. Παιηω 
 Hence, adj. Παιωνίός, ά, όν. (Philoct. 134 
 Br.) and^wz. Παιω^ΐάς, άδος, ΠαιωνΧς, ϊδ< 
 (Agath. An. iii. 58. Orph. H. 50. 14.) s. 
 Παιηόνϊνς, Παιηόνϊς. 1. Ασκληπιού παιών 
 ευμενούς τυχών. Plut. 636. — 3. ουδέ τιν α 
 τψ-Παιώνα κακών επινωμψν. Philoct. 16 
 Ερ. 3. Πολυφαρμακος, οδυνηφατος. 
 
 Πακτά.τα. qs. n?7<cra.januarum compages. t 
 fastenings of doors, ά 'νήρ υβρίζει' κλ 
 πακτά δωμάτων. Acharn. 479. 
 
 ΠακΓα, άς. ή. ΏοΓ.^Πηκτή. caseus. a chees 
 
 ΙΙακΓΪς, ϊδος. ή. Dor. for Πηκτίς. q. v. 
 
 Πακτόω, Lysist. 266. med. Πακτουμαι. claucl "6 
 
 Li 
 
Π Α Λ 
 
 pango. to shut ; fasten, και δώμα πακτον. — 
 Aj. ,579. ενεβυσαμεν ρακιοισι, κάπακτωσα- 
 / μεν. Vesp. 128. Syn. Φράσσω, κλειώ, ασφα- 
 ■ λιζομαι. 
 
 Πακτωλός. Lydise fluvius. a river that flowed 
 
 by Sardes into the Hermus, which is now 
 
 the Sarabat. adj. ΠακτωλΧος, ά, όν. (Lye. 
 
 272.) α τον μεγαν ΤΙακτωλόν ενχρυσον νέμεις. 
 
 , Philoct. 397. Ερ. Χρύσοσπορος, χρυσαυγής, 
 
 Μαιονιος. P.HR. Πολύχρυσος ποταμός. Dion. 
 
 L —χρυσεργά Πακτωλού ποτά. Lye. 1351. — όπη 
 
 Ι Πακτωλίδος όχθης Χρυσόν ερευγομενης αμα- 
 
 L ρυσσεται όλβιος ιλνς. Νοηη. 
 
 | Πάλαγμος, ου. b. S. as Σταλαγμός. See Pors. 
 
 Orest. 909. πριν αν παλαγμοΧς αίματος χοι- 
 ,ο ροκτονου. iEsch.yk 
 
 .■Πάλαι. adv. olim. of old ; long since, ως 6 
 L γέρων ωτρννε, πάλαι πολέμων ευ ειδώς. Δ. 
 Ι 310. Syn. Εκπαλαι, προπαλαι, έμπροσθεν, 
 
 παρος, ποτέ, προτερον. 
 ■Πάλαιγενής, Ph&n. 354. Πάλαιογενής. Πάλαι- 
 Γ| γόνος. Πάλαιόγόνός, Ερ. άδ. 487. Πάλαιθε- 
 H τος, Ion, Ath. 634. f. senex, annosus. an- 
 , cient. χαϊρ', ω πρεσβΰτα παλαιογενες — Nub. 
 
 357. μήτίν τε γαρυων παλαιγονων. 01. 13. 70. 
 j ; Syn. Προγονός, παλαιός, πρεσβϋτης. 
 \,1άλαιμονεω. an old word for Παλαίω, χαυνα 
 
 ■πραπιδι παλαιμονεϊ κενεα. Pythu 2. 112. 
 
 Ίάλαψων. nom. Dei marini. Melicerta, son 
 , of Ino. κικλησκω σε, ΠαλαΧμον, επ' ευιεροις 
 
 [τελετ^σιν. Orph. Η. 74. Phr. Πόντιας παΧς 
 
 Αευκοθεας, — νεών φνλαζ. Eur. 
 Ιάλαιομητωρ. antiqua mater, a grandmother. 
 Jjjtfti Ζεΰ, τάς παλαιοματορος Παιδογονε, ποριος 
 , Ιναχου. Eur. Suppl. 628. 
 ^Ιάλαιος. antiquus. old; of ancient date, com- 
 \par. Παλαιότερος, II. Ψ. 788. Παλαιτερός, 
 
 An. iii. 28. ή ρά νύ μοι ξεΧνος πατρώΐός εσσι 
 
 παλαιός. Ζ. 215. Syn. ΑρχαΧος, ωγυγιος, 
 ; γηραιός, ό πάλαι, ό προσθεν. 
 
 [άλαιότης. ή. vetustas. age ; antiquity, πα- 
 γΚαιοτης γαρ τψ λόγω γ' ενεστί τις. Helen. 
 
 1062. Syn. Αρχαϊσμός, αρχαιοτης. 
 Ί ίάλαιοφρων. antiqua sapiens, wise as the 
 ι ancients, εμε παλαιοφρονα κατά γάν οικεΧν. 
 
 Eumenid. 841. Syn. Παλαιός, συνετός, αρ- 
 j χαΧα φρονών. 
 ^άλαισμά. το. luctatorum artificium. the 
 
 skill and trick of a wrestler ; a struggle. 
 Λττολλά παλαισματα και γυιοβαρή. Agam. 63. 
 ^άλαισμόσύνη. lucta. wrestling, δεικνυμενος 
 ϊ: ΔαναοΧσι, παλαισμοσυνης αλεγεινής. ψ. 701. 
 ί Syn. Πάλη, άγων, αθλησις. Ερ. Τνιαλκης, 
 
 τολυτειρης, κραταιά, δυσμενής, ευπαλαμος, 
 , ' ( αλλινΊκος. 
 
 ,άλαιστάγης. dudum stillatus. old wine. — 
 { τάλαισταγεος οινοιο. Nic. Th. 591. 
 
 . άλαιστή, ης. r). mensura quatuor digitorum. 
 ; ji palm. Leonid. An. i. 225. 
 
 'άλαιστης. ΠάλαιστρΊτης, ου. δ, Call. fr. 191. 
 
 uctator. a wrestler ; a combatant, ου γάρ 
 
 τυγμαχοι ειμεν αμυμονες, ουδέ παλαιστα'ι. 
 
 Κ 246. Syn. Παγκρατιαστής, αγωνιστής, 
 
 '.θλητης. Ερ. Αμφιγυος. Soph. Phr. Ouk 
 
 Π Α Λ 
 
 497 
 
 άμοιρος αμφι πάλα. Pind. αφνκτω χέρι κλο- 
 νεων. ib. 
 
 ΠαλαισΓρα, ας. ή. palssstra. a place for wrest- 
 ling, or other gymnastic exercises, εκ της 
 παλαίστρας θοιματιον ύφειλετο. Nub. 179. 
 Syn. Τυμνασιον. 
 
 Πάλαιτερόν. adv. antiquitus, olim. anciently; 
 long ago. κογχος εγώ, ΖεφυρΧτι, παλαιτε- 
 pov — Callim. Ερ. 5. Bl. 
 
 Πάλαιφάγός is a reading of Cod. Harl. in Od. 
 r. 163. where παλαιφάτου appears. Παλαι- 
 φάτός, priscus, ancient ; is found, Od. ι. 507. 
 and Πάλαιφάτον, adverbially, Nem. 2. 25. 
 Αχαρναί δε πάλαιφάτον Έυάνορες. — 
 
 Πάλαιφάτός, Ν. P. Athenian, Ath. 661. So, 
 Πάλαιχθων, JEsch. Supp. 249, 343. 
 
 Πάλαιχθων. antiquus terrae possessor, abori- 
 ginal, τί ρεξεις, παλάίχθον Αρης ; — Sept. 
 Th. 101. .S/. 
 
 Παλαίω, luctor. to wrestle; to contend against. 
 δεινός γάρ οΧνος, καΐ παλαιεσθαι βαρύς. Cycl. 
 674. Syn. Καταπαλαιω, σνμπαλαιω, διαμα- 
 
 Πάλάμάόμαι. machinor. to devise, τόλμημα 
 νέον παλαμησαμενος. Pac. 93. Syn. Τεχνα- 
 ζομαι. 
 
 Παλάμη, palma. 2. ratio, qua aliquid effici- 
 mus. the palm of the hand. 2. a contrivance. 
 παντοΧαι δ' αρετάι, και βιοτου πάλαμαι. Theog. 
 624. Syn. Χειρ. 2. τέχνη, μηχανή. Ερ. Αρι- 
 στοπονος, άρπαλεα, άχραντος, αφειδης, άπα- 
 λοχρως, ικεσία, ενσθενης, ευπολεμος, εργοπο- 
 νος, καρτερά, πολυχανδης, συμπλεκης, στι• 
 βάρα, τολμηρά, ταμεσιχρως. 
 
 Παλαμήδης, filias Nauplii et Clymenes, Atrei 
 filiae : frater CEacis. Palamedes, cousin ger- 
 man of Agamemnon, destroyed by the ar- 
 tifice of Ulysses, ευ γ', ώ Παλαμηδες, ώ 
 σοφωτατη φύσις. Ran. 1451. Β. Phr. Χρό- 
 νου τ εφεύρε διατριβάς σοφωτατονς Πεσσούς, 
 κύβους τε, τερπνόν αργίας ακος. Soph.yK 
 
 Παλα/χναΐος. I. adj. ( Apoll. 4. 709.) 2. subst. 
 cujus manuscsede contaminata est. 1. mur- 
 derous. 2. a murderer, φονεα γενέσθαι και 
 πάλαμνάίον σεθεν. Trach. 1223. Syn. 1. 
 Φονιος, αποτροπαΧος. 
 
 ΠάλασΤα, ων. τα. carieae constipatas. dried 
 figs pressed together, των τε πάλασιων εκεί- 
 νων. (Troch. Dim. Acat.) Pac. 574. 
 
 Παλασσω, et Πάλασσομαι. moveo sortes. 2. 
 inquino. to cast lots. 2. to stain ; moisten ; 
 soften. 1. κληρφ νύν πεπαλαχθε διαμπερές, 
 ος κε λαχησιν. Η. 171. — 2. άιματ'ι τ εγκε- 
 φαλω τε παλαξεμεν ασπετον ούδας. ν. 395. 
 Syn. Κληροω. 2. μολύνω. /3ρεχω. μαλάσσω. 
 
 ΠάλευτρΧά. ή. illex. a decoy-bird, τάς φειδο)- 
 λονς κερμάτων πάλευτριας. Ath. 13. 
 
 Παλεύω, allicio. to decoy, η μιν παλευσει δυσ- 
 λντοις οίστρου βροχοις. Lye. 405. See 784. 
 Syn. Εξαπατάω, επάγω, υπάγομαι. 
 
 Πάλη. s. s. as Πάλαισμόσύνη. Αγχάιον δε πάλη 
 Πλενρωνιον, ος uoi ανέστη. Ψ. 635. 
 
 Πάλημά. το. pollen, fine flour. Nic. Alex. 
 551. Syn. Παιπαλη. 
 
 3 s 
 
498 
 
 Π Α Λ 
 
 Τίάλϊ, Πάλιν. adv. iterum ; retro, again ; back ; 
 back again ; anew, on the contrary, ή τι 
 περϊ -ψυχής, η πάλι πώς εσεται. Call. Ερ. 11. 
 Επί. χωομενος δ' 6 -γέρων πάλιν ψχετο' — Λ. 
 380. Syn. Έμπαλιν, αψ, αύ, αύθις, εζαύθις. 
 
 Ώάλιγγλωσσδς, ου. 6 ή. sermo, 1. contrarius, 
 Nem. 1.88. — 2. diversus. contradictory. 2. 
 using a different language. 2. βάρβαρος ούτε 
 παλιγγλωσσος πολις. Isthm. 6. 35. 
 
 Πάλιγκάπηλος. qui a caupone emit, quo ven- 
 dat. a retailer; a regrater. Έρμήν παλιγκα- 
 πηλον ημάς θεΧ τρεφειν ; Plut. 1 157. 
 
 Ώάλϊγναμπτος. retrorsum curvus. bent back. 
 νήας ανεκρονσαντο παλιγναμπτοισι κελενθοις. 
 Tryph. 523. Northm. Syn. Καμπύλος, πα- 
 λιντονος. 
 
 Πάλιγκοτος. iracundus. renewing an old 
 grudge ; passionate, adv. ΐΐάλιγκοτως. (Eur. 
 CEnom.jfr. 3.) άγριος ει, προς πάντα παλιγ- 
 κοτος, η υπερόπτης. Theoc. 22. 58. Syn. 
 Ορ-γιλος, στυγνός, εχθρός. 
 
 ΪΙάλΊκοι, ων. oi. [Palici or Palisci, two deities, 
 sons of Jupiter by Thalia. They were wor- 
 shipped by the Sicilians. G.] ή και Παλικο^ν 
 ευλόγως μένει φατις ; Πάλιν γάρ ικονσ' εκ 
 σκότους τοδ' ες φαος. iEsch.yh [6. ed. Schiitz, 
 Halse, 1821. G.] 
 
 Παλίλλδγος. rursus numeratus. collected 
 afresh, λαούς δ' ουκ επεοικε παλιλλογα ταντ 
 επεγειρειν. Α. 126. Syn. ΐίαλισυλλεκτος. 
 παλιναγρετος. 
 
 Πάλψβάμος. retrogradus, reciprocus. going 
 contrary ways. α. μεν ουθ' ιστών παλιμβα- 
 μους εφϊλασεν οδούς. Pyth. 9. 33. Syn. 
 Οπισθοπορος, οπισθοβάμων, παλισσυτος. 
 
 Πάλιμβλαστης. iterum germinans. shooting 
 up again. — και παλιμβλαστή κυνα - Ύδραν 
 φονενσας,— Here. F. 1274. Syn. Παλινανζης. 
 
 Βάλιμβολος. mutabilis; veterator. frequently 
 changed; artful. Menand. Sicyon. Hence, 
 Πάλιμβολϊά. ή. inconstancy ; deception. δεχ• 
 νυται άστοργου κέντρα παλιμβολιης. Agath. 
 An. iii. 34. Syn. Αστασια. 
 
 Πάλψμηκης. duplicatus in longitudinem. of 
 great length, παλιμμηκη χρονον τιθεϊσαι. 
 Agam. 204. 
 ΤΙάλιμπετες. retro, back, μνηστήρες δ' εν νηί 
 παλιμπετες απονεωνται. ε. 27. Syn. Οπίσω. 
 εις τούπισω. 
 Ώάλιμπλαγκτος. hue illuc errabundus. wan- 
 dering backwards and forwards, αφ' ού πα- 
 λιμπλαγκτοισι χειμαζει δρομοις. Prom. 863. 
 Bl. Syn. Πολύστροφος. 
 Πάλιμπλαζδμαι. aberro ; revertor. to turn 
 back. — νυν αμμε παλιμπλαγχθεντας οϊω-Αψ 
 απονοστησειν, — Α. 59. 
 ΤΙάλιμπλάνής, εος. δ ή. retro errans. wander- 
 ing back, λοξά τε Μαιάνδρου ρείθρα παλιμ- 
 πλανεος. Antip. Sid. An. ii. 12. 
 ΤΙάλιμπλΰτος. denuo lotus, washed over again. 
 ου γάρ έχεις κηφήνα παλιμπλυτον, — Dioscor. 
 An. i. 501. 
 Ώάλιμπλωτος. iterum navigans. sailing back. 
 αύθις παλιμπλωτοιο γευσεται φυγής. Lye. 
 
 Π Α Λ 
 
 1431. 
 
 ΐΐάλιμποινά. τα. remuneratio. a requital, πα 
 λιμποινα θελων αμείψει. Choeph.791. Syn 
 Αμοιβή, αντιδοσις. 
 
 ΤΙάλιμπορευτος, Lye. 628. ΤΙάλιμπους. pedes 
 reflectens ; redux. retracing one's steps. 
 στήσαι παλιμπουν εις πατραν, όθεν πλάνης 
 ib. 126. Syn. ΤΙαλιμπορος, παλιμβάμος. 
 
 Ήάλιμπράτος, Ion. -ητος. δ ή. iterum ven 
 ditus. sold repeatedly. Said of a worthies; 
 slave, like Πάλιμβόλδς. η τοιοις διά πάσα 
 παλιμπρητοισι δοθείσα. Crinag. An. ii. 145. 
 
 Πάλιμφημδς. a superiori diversus. of a dif- 
 ferent tenor, παλιμφαμος αοιδά. Ion. 1095 
 Syn. Ενάντιος. 
 
 Πάλιμφρων. qui sententiam mutat. changing 
 one's mind, τον η πάλιμφρων Γοργάς εν κλη 
 ροις θεών. Lye. 1349. Syn. Μεταγινωσκων 
 
 Πάλιμφύής. Nonn. ΐΐάλϊναυξης. Thecetet. An, 
 ii. 515. renascens. springing afresh, grow- 
 ing again. 
 
 Πάλϊνάγρϊτος. revocabilis. that may be re- 
 tracted, or altered. — ου γάρ εμόν πάλιν- 
 αγρετον, ουδ' απατηλον. Α. 526. Syn. Παλιλ- 
 λόγος, ύστεροληπτος, παλισυλλεκτος. παλιλ- 
 ληπτος, μεταβλητός. 
 
 ΤίάλινδΊνητδς. Ώάλινστροβητος, Lye. 739. qu 
 reciproco vortice revolvitur. that is in con- 
 tinual revolution, αστρωην εδιδαξα παλινδι 
 νητον ανάγκην. Anal. ii. 521. 
 
 ΤΙάλινδορΧά, ας. ή. corium solito crassius 
 leather, applied as a new sole. See Pors 
 Pratf. p. 57. σε μεν, ώ μοχθηρέ, παλινδοριαί 
 παισας αυτού καταθησω. Plato Com. 
 
 Τίάλινδρομϊά, ας. η. cursus retrogradus. tht 
 retracing of a course, αντ'ιος, ουκ αδαής δ 
 εσσι παλινδρομιης. Meleag. 81. 
 
 Πάλινζωος, Πάλιζωος. redivivus. returning t( 
 life, παλιζωος δε Σελήνη. Naz. — παλινζω^ 
 τινι ποντψ. Νοηη. 
 
 ΐΐάλϊνορος, Acham. 1 178. Παλΐνορσος. retro 
 gradus. starting back ; returning, ώς δ' δτ 
 τις τε δράκοντα ιδών παλινορσος ανέστη. Γ. 33 
 
 ΤΙάλϊνουρδφδρδς. ό η. qui hue illuc jactatur 
 tossed about, και παλινονροφορον, χειρ*! 
 θερευς, θρινακα. Antiphil. An. ii. 170. 
 
 Ώάλινσκοπϊά, άς. η. in contrariam partem di 
 spectus. looking in an opposite direction 
 εκείθεν ενθάδ',εϊτα παλινσκοπιάν. Orest. 1259 
 
 Πάλινστομεω. rursus clamo. to call out again 
 παλινστομεΐς αν, θιγγανουσ αγαλμάτων 
 Sept. Th. 264. Blomf. conj. πολυστ. 
 
 Παλιντϊτος. qui rependitur. requited, αικεποη 
 Ζευς δώσι παλιντιτα έργα γενέσθαι, β. 144. 
 
 Πάλιντονος. Πάλιρροπδς, Eur. ΕΙ. 492. re' 
 flexus. bent back. Τεύκρος δ' εινατος ήλθε 
 παλιντονα τοζα τιταινων. θ. 266. Syn. Ha 
 λιγναμπτος, εις τούπισω τεινομενος. 
 
 Τίάλιντράπελος. in contrarium versus, re 
 versed, επί τι και πήμ άγει ΐίαλιντραπελο 
 αλλψ χρονψ. Olymp. 2. 68. 
 
 Πάλιντρϊβης. qui denuo tritus est. rubbe» 
 again and again; well practised ; artful, κα 
 πως τά μεν πανούργα και παλιντριβή. Ph 
 
Π Α Λ 
 
 Π Α Μ 
 
 499 
 
 loct. 453. 
 
 <>ΠάΧιντρδπής, Nic. Th. 402. ΤΙαΧιντροπδς. re- 
 tro versus, turned back; returning, ουκ αν 
 φρασειας ηντιν αν παΧιντροπος ΚεΧενθον έρ- 
 πεις-; Philoct. 1222. Br. Syn. Υπόστροφος, 
 υπότροπος, παΧιμπορευτος, παλιμπους, παΧι- 
 
 ■■ νορσος, παΧιμβάμος, αντίστροφος, ενάντιος. 
 Π.άλιντροπ'ίά. ή. conversio retro facta, a re- 
 
 T 1 turn.J?g. reflection; anxiety, ή δε παΧιντρο- 
 
 \ πιγ,σιν αμήχανος — Apoll.3. 1157. Syn. Πα- 
 
 (ϊ ' ρεπιστροφη, υποστροφή, μεταβολή, επιστασις. 
 ΊάΧιντνπης. ΐΙάΧισσΰτδς, Theoc. 25. 232. qui 
 repercutitur. beaten back. — άλτο δ' ακωκ?}, 
 'Ραιστηρ, ακμονος ώστε, παλιντυπές' — Apoll. 
 3. 1253. 
 
 ι ?:1άλιντϋχης. qui fortunae mutationem aiFert. 
 
 ^causing a reverse of fortune, παλιντνχεϊ 
 
 ι ' [ τριβςί βιον. Agam. 450. Bl. 
 
 ΗίαΚίουρος. paliurus. a thorny shrub, καγκανα 
 δ' ασπαλαθω ζυΧ' ετοιμασατ η παΧιουρω. 
 Theoc. 24. 87. Syn. Ακανθα, βάτος. See 
 3 ,€ycl. 393. 
 
 ΙάΧιρροθΊδς. ΤΙάλιρροος, Tryph. 75. Παλιρ- 
 ! ρους, Iph. Τ. 1398. refluus. flowing back ; 
 'liable to ebb and flow, την δ' αΐψ' ηπειρον- 
 δε παΧιρροθιον φέρε κϋμα. ι. 485. Syn. Αψορ- 
 ] <ροος, παΧιρρυτος. 
 
 Χάλιρροιά. ή. refluxus. the tide ; ebb and flow. 
 αΧΧά παλιρροιη επινηχεται, ανθερικος ως. 
 Call. 4. 193. Syn. Αναρροια. παΧινΰρομια. 
 
 ] ΨάΧισκϊδς, ΊΙάΧινσκως. umbrosus. thickly 
 
 °'>$haded. avrpov εσω ναιουσα παΧισκιον, — Η. 
 
 )l( |Merc. 6. Syn. Βαθυσκιος, ευσκιος, συσκιος, 
 )ποσκιος, σκοτεινός. 
 
 άΧΊωξΊς, pro ΠάΧΊδΐωξίς. insecutio. pursuit. 
 ι δε χ ύποστρεψωσι, παΧιωζις δε γενηται. 
 Μ. 71. it. Ο. 601. Syn. ΈπεΧασις, διωγμός. 
 ^αΧΧάδϊα. τα. simulacra Minervse. images of 
 Minerva, placed at the head of galleys. 
 ιισθοϋ διδομενον, ΐΙαΧΧαδιων χρυσουμενων. 
 Acharn. 546. 
 
 αΧΧάκή, ης, Ερ.άδ. 552. ΠαλλακΤς, ϊδος. pel- 
 ex. a concubine, adj. ΠαΧΧάκϊός, a, 6v. 
 Phocyl. 171.) Hence, ΙίαΧΧάκισμά. το. 
 JEsch. Supp. 294. Pors.) ος μοι παΧΧακ'ιδος 
 τέρι χωσατο καΧΧικομοιο. Ι. 449. Syn. Έ- 
 αιρη, δμευνετις. 
 
 ϊλλάς, άδδς. η. II. Κ. 275. See Αθηνη. 
 ιΧΧάς, ντος. δ. Ν. Ρ. ΊΙαΧΧαντος θυγατηρ, 
 Ιεγαμηδειαο ανακτάς. Η. Merc. 99. 
 ^ιΧΧατιδες. ai. epith. rupium. rocks near 
 ^.rgos. εν πετραις, α'ις νυν ωνομα ΐίαΧΧατιδες. 
 :&\\. 5. 42. 
 
 \ιΧΧευκος. candidissimus. completely white. 
 \ν μηποτε στρεψασα παΧΧευκον δερην. Med. 
 0. 
 
 χΧΧηνη. η. Ν. P. a town and mountain in 
 >. Macedonia. Oionys. 329. 
 xXXηvη,or ΠαΧΧηνϊς. ή. a division in Attica, 
 thence, ΤΙαΧΧηνάδε or ΒαΧΧηναδε, Acharn. 
 33. ΤΙαΧΧηνιδος yap σεμνδν εκπερών παγον. 
 leracl. 849. 
 
 χΧΧω. vibro, agito. to hurl ; to shake, οίοι 
 vv βροτοί εισ, δ δε μιν ρεα παΧΧε και οίος. 
 
 :ιΑ 
 
 Ε. 304. Syn. Αναβάλλω, κ'ινεω, κατασειω. 
 
 ΠαΧμάς. δ. Ν. Ρ. Ερ. άδ. 347. ΠαΧμυς. II. Ν. 
 792. Παμμων, όνος. Ω. 250. Παμφάης, ου. 
 Nem. 10. 92. ΠαμφϊΧος. Call. Ερ. 53. Em. 
 ΠαμφϋΧος. Pyth. 1. 121. 
 
 ΤίαΧμος. vibratio. pulsation, κραατιδ' εν βάρος 
 εχθρόν, υπδ κροταφοισι δε παΧμός. Nic. ΑΙ. 
 27. Syn. Τιναγμός, κίνημα, τρόμος, σεισμός. 
 
 ΤΙαΧμνς, ϋος. δ. rex. an old Ionic word for 
 Βασιλεύς, εν y πίθηκων παΧμυς αφθιτων 
 γένος. Lye. 691. 
 
 ΤΙάΧδς. vibratio. 2. sortitio. a shaking. 2. a 
 drawing of lots ; a lot. ο'ΰ σε θεών εσσήνα 
 παΧοι θεσαν' έργα δε χειρών. Call. 1. 66. 
 Syn. 2. ΚΧηρωσις, κΧήρος. 
 
 ΐΙαΧτδς. vibratus, vibratilis. hurled. -κ-αί σφας 
 εσιδών,-ΪΙαΧτψ ρίπτει πνρι, — Antig. 133. 
 
 ΤίάΧϋνω. aspergo. prop, to strew with meal ; 
 to whiten; to besprinke. ή νιφετον, δτε π'ερ 
 τε χιών επαΧυνεν αρουρας. Κ. 7. Syn. Έπι- 
 πασσω. — Χευκαινω. 
 
 ΥΙαμβάσϊΧευς. omnium rex. sovereign of all. 
 Orph. H. 72. 3. fern. ΤΙαμβάσΧΧειά. μη τογε 
 παμβασιΧεια Διός τεΧεσειεν ακοιτις. Apoll. 4. 
 382. 
 
 ΤΙαμβδϊΧΰρδς, pa, ρον, Eccles. 1043. Β. Παμ- 
 μΧάρδς. ΐΐαμμϋσαρος, Lysist. 968. Παμπόνη- 
 ρος, Nub. 1321. omnino scelestus. incorri- 
 gibly wicked, και μιαρε, και παμμιαρε, και 
 μιαρωτατε. Ran. 469. 
 
 Παμβΐάς. δ. omnipotens. irresistible, σχισεν 
 κεραυνψ παμβια. Nem. 9. 58. 
 
 Παμβδτδς, JEsch. Supp. 567. ΤΙαμβωτωρ, 
 ορός, Schol. in II. Α. 5. ΐίαμφορβος, η, δν, 
 Christodor. An. ii. 472. fern, ϊΐαμβώ-ϊς,ϊδδς. 
 omnes pascens. supplying all with food ; 
 very fruitful, ορεστερα παμβώτι γα. Philoct. 
 395. 
 
 ΤίαμΊσυς. fluv. Messenise. a river of Messenia, 
 now Pirnatza. Also, in Thessaly, now Fanari, 
 ΤΙαμισον εις θαΧασσαν εζορμωμενον. Eur. 
 Cresph./r. 16. 
 
 ΤΙαμμάκάρες. oi. omni ex parte beati. the ever- 
 blessed Gods, παμμακαρων εδρανον θειαις 
 βρονταΧσι τινασσων. Orph. Η. 18. 3. 
 
 Παμμάταιδς. omnino irritus. utterly vain. 
 ακος δε παμματαιον- Ουκ εκρυφθη. — Agam. 
 388. Ρ. 
 
 ΐΐαμμάχδς. qui omni pugnae genere certat. 
 contending in every way, or, against all. 
 παμμαχω θρασει βρύων. ib. 170. 
 
 ΤΙαμμεΧάς. totusniger. entirely black, ταύρους 
 παμμεΧανας Ένοσιχθονι κυανοχαιτη. γ. 6. 
 
 ΤΙαμμηκης. omnino longus. much lengthened. 
 στέρνων αραγμονς, ουδέ παμμηκεις γόους. 
 CEd. C. 1609. Br. 
 
 ΪΙαμμηνϊς. ή. plenilunaris. with moon at the 
 full, νυκτι φαεινομενη παμμηνιδι — Arat. 189. 
 
 Παμμηνος. per omnes menses durans. lasting 
 whole months. Soph. El. 857. See Πανσυρ- 
 τον. Syn. Πολυχρόνιος, διηνεκής. 
 Ιίαμμηστωρ. omnium excogitator. devising 
 all things, μεσσψ κνΧινδει μόϊρα παμμηστωρ 
 βροτών. Lye. 490. 
 
 3s2 
 
500 
 
 Π Α Μ 
 
 ΤΙαμμητηρά. omnium parens, parent of all. 
 
 Horn. 29. 1. 
 Παμμητωρ. η. omnino mater, the real mother. 
 γυνή τεθνηκε, τοΰδε παμμητωρ νεκρού. Antig. 
 
 1282. 
 Παμμίγης. Παμμικτδς, Pers. 53. ex omni ge- 
 nere mixtus. mixed together; of all sorts. 
 
 τα πολλά βεΧεα παμμιγή. ibid. 269. SyN. 
 
 Έπιμικτος, παντομιγης. 
 Παμμορδς. s. s. as ΠαναθΧιος. τψ, ζενε παμμορ', 
 
 ευ φυΧαξαι. (Ed. C. 157. 
 Παμμουσδς. valde canorus. very harmonious. 
 
 — παμμουσφ φθογγφ μεΧιηδεας ύμνους. Sib. 
 Παμπάν, II. Α. 422. Παμπηδην. adv. prorsus, 
 
 undique. altogether ; entirely. — περιπτυχεί 
 
 Φαρει καλύψω τψδε παμπηδην, — Aj. 915. Br. 
 
 Syn. Πάνυ, παντεΧώς. παγχυ. 
 Παμπειθής. qui omnia persuadet. all-persua- 
 sive, τον δε παμπειθή γΧυκύν ήμιθεοι-σιν πο- 
 
 θον γ' ενδαιεν Ήρα-Ναο£ Αργούς' — Pyth. 4. 
 
 327. 
 ΙΙαμπησϊα. ή. universa possessio. the whole 
 
 property. Σκυθ -g σιδηρω, κτημάτων παμπη- 
 
 σιαν. Sept. Th. 823. 
 ΠαμπΧηθϊά. ή. tota turba. the whole, or a 
 
 very large, assemblage. κνκΧεΧ δε πάσαν οικε- 
 
 τών παμπΧηθιαν. Soph.yK 
 Παμπληκτδς. undique percussus, v. percutiens. 
 
 accompanied by all kinds of blows, παμ- 
 
 πΧηκτα παγκονιτά τ εζ-ήΧθον αεθΧ' αγώνων. 
 
 Trach. 513. 
 ΤΙαμπΧουτος. prorsu? dives, exceedingly rich. 
 
 παμπΧουτον οΧβον δαίμονος κακοϋ δοσις. 
 
 Soph./r. Tyndar. 
 ΠαμποικϊΧδς. ΠάναιδΧδς, II. Δ. 216. omnibus 
 
 modis varius. embroidered in every way. 
 
 ενθ' εσαν οι πεπΧοι παμποικιΧοι, έργα γυναι- 
 κών -Σιδονιων, — Ζ. 289. 
 ΠαμπδΧΧς. Antig. 613. Β. Heath conj. παμ- 
 
 ποΧύ γ'. 
 Παμπορφύρδς. omnino purpureus. all over 
 
 purple. — ιων ξανθάίσι και παμπορφυροις 
 
 ΑκτΊσι βεβρεγμενος άβρόν-Σώμα' — ulvmp. 
 
 6.91. 
 na/*7rorvio£.summevenerandus. most venera- 
 ble, κονρην ΣειΧηνης, παμποτνια κείς ΰμε- 
 
 ναιον. Leon. Tar. An. i. 222. 
 Παμπρεπτδς. late conspicuus. seen afar, παμ- 
 
 πρεπτοις εν εδραισι. Agam. 119. 
 Παμπρωτδς. omnium primus, first of all. τοις 
 
 δ γέρων παμπρωτος υφαινειν ηρχετο μητιν. 
 
 Η. 324. 
 Παμφάγος, omnia vorans. all -devouring, θαυ- 
 
 μαστον Ίει νάμα παμφάγου πυρός. Med. 
 
 1187. SYN. Αδηφάγος. 
 Παμφάής. Παμφεγγής, Soph. ΕΙ. 105. omnia 
 
 sua luce illustrans. very brilliant, ιω Γα τε 
 
 και παμφαής- Ακτις ΚεΧιου — Med. 1251. 
 Παμφαινω, II. Λ. 29. Παμφάνάω. totus luceo. 
 
 to shine exceedingly, και την μεν κατεθηκεν 
 
 επί χθονί παμφανοωσαν. Ζ. 473. Syn. Ααμ- 
 
 πω, στιΧβω, αστραπτω. 
 ΤΙαμφάΧάω. act. & med. adtonitus circum- 
 
 spicio. to look around, in amaze or fear. 
 
 ΠΑΝ 
 
 παντοσε παμφαΧοωντες δινησαντο ποδεσσι. 
 Erycius, Schol. Apoll. 2. 127. See Lye. 1429. 
 
 ΤΙαμφαρμακος. omnium venenorum peritus. 
 skilled in all sorts of drugs, or magic, παμ- 
 φαρμακου ζεινας εφετμαΧς. Pyth. 4. 415. 
 
 ΙΙαμφθαρτός. δ ή. ΐΐαμφθερσίς. η. exitialis. 
 very fatal, κακώς ταριχευθεντα παμφθαρτψ 
 μορψ. Choeph. 294. ούτε παμφθερσις στασις, 
 Bacchylid. An. i. 149. 
 
 ΏαμφΧεκτδς. omnia comburens. blazing. /3ω- 
 μοϊσι παμφΧεκτοισιν, — Antig. 1018. 
 
 ΐΐαμφορος. omnia rapiens. carrying all away. 
 Pyth. 6. 13. 
 
 ΠαμφϋΧΧοι, Dionys. 127. ΤΙαμφϋΧοι. oi. gens 
 Asiatica. now Teke or Adalia, in S. E. 
 Anadolia. fern. ΠαμφϋΧϊς, ιδδς, ib. 46 
 ΙΙαμφυΧοισί τε πάσι και αιχμηταϊς ΚιΧικεσσι. 
 Theoc. 17. 88. 
 
 ΐΙαμφϋΧός. s. s. as Παμμϊγης. κτεινων παμφν• 
 Χων γενναν - θηρών, — Αν. 1063. 
 
 Τίαμφωνδς. omnis generis voces reddens, 
 producing variety of sound, εν τε φορμιγ- 
 γεσσιν εν αν-Χών τε παμφωνοις δμοκΧαϊς 
 Isthm. 5. 34. 
 
 Παμψεκτος. Alan. 4. 316. Παμψεκτωρ. ib. 57 
 
 Παμψηφεί, adv. omnium suffragiis. unani- 
 mously, ώστε σε παμψηφεί νικάν, Τελέσιλλα 
 Χίμαιρας. Lucill. An. ii. 336. 
 
 Παμψΰχος. omnibus animabus imperans. pre 
 siding over the world of spirits, παμψυχο 
 ανασσει. Soph. Elect. 841. See Br. 
 
 Πάν, Πάνος. 6. Pan. Πάνα δε μιν καΧεεσκον 
 οτι φρένα πάσιν έτερψε. Horn, xviii. 47. Ερ 
 Αιγιβοτης, αγρότης, αιγόκερως, αιγονυζ, αγρό 
 νομός, άΧιπΧαγκτος, άγριος, δασυκνημος, ευ 
 θηρος, ερημονομος, ευσκαρθμος, θηρευτής 
 μουσοποΧος, νπνοποΧος, κεροεις, κεροβατης 1 1 
 κεραεΧκης, ορειβάτης, ορεσσαυΧος, ορεσσινορι 
 μος, ορεσιδρομος, συρικτης, υψικερως, φιλοΛ L 
 σπηΧυγξ, φιΧοσκοπεΧος, φιΧοχορος. Maiva'L•] 
 Χίος, Αυκαϊος. See Κεροβατης. Παρωρειτης \L• 
 Horn, in Pana, Orph. Η. 10. and Plato, ArA 
 i. 171. 
 
 Πάνάγηράος. immortalis. never growing old 
 Apollin. Ps. 142. Παναγής, sceleratus. com 1 
 pletely wicked. Maneth. 4. 120. ΠάναγρΙδ^ 
 Πάναγρειδς, valde ferus. very wild. Phocy 
 191. Πάναγρυπνος, omnino insomnis. ul 
 terly without sleep. Meleag. 1 12. Πάνάερ 
 γης, prorsus infectus ; incoctus. undigestec 
 Nic. Al. 66. Πάνάθεσμος, Πάνάθεσμϊδς, oirj 
 
 n nino injustus. utterly lawless. Maneth. j 
 56.-6. 158. Πάναισχιστος, Πανταισχης, orr 
 nino turpissimus. most shameful. Meleag 
 115. Naz. Πάνάκαριτης, fructus expers. uri 
 fruitful. Nic. Th.612. Π άνάκηράτδς, omnm 
 purus. most holy. Apollin. Ps. 25. 12. Πάίί % 
 άΧαστωρ. See ΑΧαστ. Antip. Thess. An. i I 
 120. ΠάνάΧημων, valde errans. prone to en 
 Prod. ΠάνάΧουργης, totus purpureus. ai 
 over purple. Ath.\. 12. Πάνάμειδητος, Πάνύ\ j]j r 
 μειΧικτος, torvus, immitis. stern, cruel. Opfl 
 Πάνάοιδιμδς, decantatus. very celebrates 
 An. iii. 135. Πάναρμδνϊδς, omnibus harmoni^ 
 
 r 
 
ΠΑΝ 
 
 numeris constans. very harmonious. Niceph. 
 ΐΐάνάφυκτος, inevitabilis. utterly inevitable. 
 Paul. Sil. An.iii. 93. ΤΙανβλάβης, injuriosus. 
 mischievous. Man. 4. 31. Πανδάκετης, valde 
 mordax. very biting. Ep. άδ. 608. Πανδει- 
 νδς, gravissimus. very terrible. Naz. Ώαν- 
 δονλος, omnium servus. slave to all. Rufin. 
 An. ii. 398. Π,ανδωρος, 6 ή. Jem. ΤΙανδωτειρά, 
 ΤΙαντοδοτειρά, omnia largiens. giver of all. 
 Horn. xli. Orph. H. 25, & 58. Πάνειδάτος, 
 Πανθοινδς, varus cibis instructus. epith. of a 
 feast. Calab. Ep. ap. Suid. ΤΙάνεικελδς, Πάν- 
 ομοϊΐος, simillimus. very like. Lith. 202. 
 Jul. Anteced. An. iii. 9. Πάνελευθερδς, prorsus 
 liber, completely free. Anal. iii. 18. Παν- 
 εξοχυς, Ώάνΰπειρδχδς, praestantissimus. very 
 
 » Ί- superior. Orph. 80. Ep. ad. 229 a . Πάνεπη- 
 ράτος, summe amabilis. most lovely. Ep. άδ. 
 725. Πάν επίσκοπο ς, Πάνεποπτης, Ώανσκδπδς, 
 Omnium rerum inspector, surveying all 
 things. GcBtul. An. ii. 168. Sibyl. 1. i. Jul. 
 JEg. An. ii. 504. ΤΙάνεπορφνϊδς, durantibus 
 
 i i tenebris. during the night. Leon. Tar. An. i. 
 220. Πάνεσπερος, durante vespere. all the 
 
 H,evening. Mnasalc. An. i. 192. Πάνεχθης, 
 r ΤΙάνεχθιστος, maxime invisus. most detested. 
 
 \ Orph. H. 60. 11. Lye. 1057. Πανθαρσης, 
 valde audax. extremely bold. Man. 2. 171. 
 
 )i| Πανθειδς, sanctissimus. very holy. Orph. H. 
 52.9. ΊΙανθελγης. fern. ΐΙανθελκτειρά> omnes 
 demulcens. all-soothing. Nonn— Simon. An. 
 |$ 136. Ώανθηλης, Ιίαντδθάλης, quovis ma- 
 teria genere florens. very flourishing. An- 
 iip. Thess. An. ii. 119. Orph. H. 33. 17. Πάν- 
 Ίλάδς, admodum propitius. Opp. Πάνϊλάρδς, 
 I very joyous. Nonn. Πάνϊμερδς, gratissimus. 
 
 rj (ivery delightful. Ep. 1. 5. Παννεφελος, valde 
 nubilus. very cloudy. Orph. H. 79. Πανσπερ- 
 μδς, omni genere seminum mistus. with 
 every kind of seed. Zonas, An. ii. 80. Παν- 
 γταρβης, meticulosus. timorous. Man. 2. 168. 
 Παντοβϊης, ου. omnia cogens, controlling all. 
 Theodorid. An. ii. 43. ΐΐαντδγενεθλος, Orph. 
 ■H. 14. Ώαντδδάης, Epig. 1. 3. ΐΐαντοδϊαιτος, 
 
 :oi Orph. H.65. ΤΙαντδδύναστης,ΐΜά. 11.4. Ilav- 
 
 oi >\τοκράτωρ, Ep. άδ. 169. ΐΐαντδλετης. δ. Tlav- 
 τδλετειρά. η, Naz. — Epig. 1. 1. Παντδλϊγο- 
 χρονϊος, Dioscor. An. i. 502. Παντδπάθης, 
 Statyll. Flacc. An. ii. 262. Παντδπωλης, An- 
 il I thipp. Ath. 404. Παντδρεκτης, Anacr. 10. 10. 
 ΐΐαντοτεχνης,εος.δή. Orph. Η. ΐΐαντδτϊνακ- 
 της, ibid. ΊΙαντοτροφος, ΐίαντροφδς, Sibyl. 1. 
 
 ,ο 1. — Meleag. 109. Παντδφϋης, Orph. Η. 10. 
 
 fe \Παντοχρδδς, ibid. 42. ΐΐάνυπερφρων, Orph. Η. 
 J60. 12. ΐίάνωπηεις, omnibus conspicuus. vi- 
 sible to all. Euen. An. i. 165. 
 ΪΙάνάγρενς, εδς, Paul. Sil. An. iii. 85. ΊΙάνά- 
 γρδς. Πάνάλωτδς, Again. 369. omnia capiens. 
 catching all. μήπως, ώς άψισι λίνου άλόντε * 
 παναγρου. Ε. 487. 
 Ιάνάθηναιά.τα. Panathen8ea,quinquatria. the 
 
 ΠΑΝ 
 
 501 
 
 J * Heyne corrects, λίνου πανάγροιο άλδντες. 
 /Vhy not, λίνοιο Ραλόντε π. ? 
 
 great festival of Minerva at Athens, και σοι 
 τά μεγαλ' ημείς ΤΙαναθηναι αζομεν. Pac. 41 7. 
 
 Ώάνάθλϊδς. ΤΙάναμμδρδς, Anal. ii. 482. Πάνα- 
 ποτμδς, II. Ω. 255. ΐΐάνοιζΰς, Cho'eph. 47. 
 omnino miser, very miserable, φιλών απο- 
 ■φιλοΊς με την παναθλιαν. ib. 693. SyN. 
 Παντλημων, πανταλας, τλημονεστατος, οικ- 
 τιστος. 
 
 Πάναιγληεις, εσσά, εν, Anal. iii. 140. ΐΐάναιθδς, 
 ου. Πάναυγής, εδς. (Orph. Η. 9.) 6 η. 
 splendens totus. very shining. — κεφάλας δε 
 παναιθΐ^σιν κορυθεσσι-Κρυψαντες — Κ. 372. 
 
 Πάναιδλδς. See ΐίαμποικιλος. 
 
 ΤΙάναιτϊδς. omnium auctor. the cause of all. 
 — Αιός-Παναιτιου, πανεργετα. Agam. 1495. 
 
 Πάνάκής, εος. δ η. omnia sanans. all-healing. 
 Hence, Πανάκεια, άς. ή. panacea, an uni- 
 versal cure. (Call. 2. 41.) Also, Πάνάκειδν. το. 
 the name of an herb. (Nic. Th. 508.) η πα- 
 νάκες πάντων φαρμακον ά σοφία. Call. Ep. 
 48. Bl. 
 
 Πάνακρά. τα. montium summitates. heights of 
 Ida. Hence, Πάνακρϊς. ή. adj. γεντο yap εξα- 
 πινάία ΤΙανακριδος έργα μελισσης-Ίδαιοις εν 
 ορεσσι, τά τε κλειουσι ΪΙανακρα. Call. 1. 50. 
 
 Πάνάληθης. Πάνατρεκης, Apoll. 4. 1382. om- 
 nino verus. perfectly true. adv. Πάνάληθώς, 
 (lEsch. Supp. 89.) κηρύσσω παναληθες έπος 
 τοδε• — Call. Ep. 19. Syn. Πανετητυμος, 
 πανατρεκης. . 
 
 Πάνάπάλδς. totus tener. very delicate, πάνα- 
 παλψ 2 , ο\ο'ι τε ανακτων παίδες εασι. ν. 223. 
 
 Πάνάπημων. prorsusinnoxius. very harmless. 
 πρωτίστη δ' εινάς παναπημων ανθρωποισιν. 
 Hes. ε. 811. 
 
 Πάνάπηοης. non mutilatus. wholly uninjured, 
 ώς πόδας, ώς κεφάλας παναπηρεας εξομες 
 αιεί. Call. 6. 126. Syn. Αβλαβης. 
 
 Πάναργϋρδς. totus argenteus. all silver, δώκε 
 δε μοι κρητήρα παναργυρον' — ι. 202. 
 
 Πάνάριστδς. longe praestantissimus. by far the 
 best, ούτος μεν παναριστος, ος αύτφ πάντα 
 νοήσει. Hes. ε. 291. Syn. Βέλτιστος, κρα- 
 τιστος, προφερεστατος, πανυπειροχος. 
 
 Ήάναρκετος. ad omnia sufficiens. all-sufficient. 
 So, Πάναρκής, an epith. of the Sun. (Call. 
 fr.) Πανταρκης. (Pers. 857.) διαλγής ατά δια- 
 φέρει τον αι-τιον παναρκετας νόσου. Choeph. 
 63. Bl. 
 
 Πάναρχδς. Πανταρχης, (Ed. C. 1085. Β. ρο- 
 tentissimus. all-powerful, τοίς σοίς παναρ- 
 χοις ουνεκ ενθακεΤν θρονοις. ibid. 1293. 
 
 Πάνάφηλιζ. qui caret aequalibus sociis. with- 
 out companions of the same age. ήμαρ δ' 
 ορφανικον παναφηλικα παϊδα τιθησι. Χ. 490. 
 
 Πάνάχαιοί. omnes Achivi. all the Acha>ans, or 
 Greeks. Hence, -γαιη ΠαναχαΛς, all Greece, 
 Apoll. 1. 244. κικλησκεν δε -γέροντας αρι- 
 στηας ΤΙαναχαιών. Β. 404. 
 
 2 The 1st syll. is long by ict. metr. as in 
 άπον'εονται, Od. ε. 27. Ζεφυρίη, η. 119. επειδή, 
 δ. 13. επίτονος, μ. 423. άποπ'εσησιν, ω. 7. So, 
 in διά, II. Γ. 357, θυσανόεσσαν, Ε. 738. &c. 
 
502 
 
 ΠΑΝ 
 
 Ώ.άι>άωρίος. immatura morte periturus. of fate 
 untimely, αλλ' ένα παίδα τεκεν παναωριον. — 
 Ω. 540. See7'25. Syn. Ύαχυποτμος. ωκυμορος. 
 
 Πανδαιδάλδς. valde artificiosus. hig-hly 
 wrought ; much adorned. — πανδαιδάλδν τ 
 ευκλεα αγοραν. Pind. fr. 
 
 Πανδαισία, r). conviviurn lautum. a sumptuous 
 entertainment, και πυκνον, και γοργον, ώσπερ 
 μάζα και πανδαισία. Pac. 564. 
 
 Πανδακρϋτος. valde flebilis. very mournful, or 
 miserable, κατείδον ηδη πανδακουτ οδυρματα. 
 Trach. 50. 
 
 Πανδάμάτωρ. omnia subigens. all-subduing. 
 fern. Πανδάμάτειρά. — ουδέ μιν ΰπνος-Ήιρει 
 πανδαματωρ, — Ω. 5. 
 
 Πανδάρδς. Ν. P. a Lycian chieftain ; son of 
 Lycaon. //. Δ. 88. Πανδελετδς. a vile in- 
 former at Athens ; whence, adj. ΐΐανδελετεώς, 
 ά, δν. Nub. 921. Πανδϊων. II. Μ. 372. Παν- 
 δδκδς. Λ. 490. Πανθδδς, Πανθυς. patronym. 
 Πανθδίδης, Γ. 1 46. Ρ. 9,23. Π. 808. Πάνδπενς. 
 Ψ. 665. Παντακλής. Ban. 1036. Br. 
 
 Πανδειη. filia Jovis et Lunse. da. of Jupiter 
 and Luna, η δ' υποκυσσαμενη Τίανδειην γει- 
 νατο κονρην. Horn. xxxi. 15. 
 
 Πανδερκετης. Πανδερκης. Ερ. άδ. 495. s. as 
 Πάνοπτης. ιώ Γα, και Ζεϋ πανδερκετα βρο- 
 τών. Eur. ΕΙ. 1177. 
 
 Πανδημία, ϊ). universus populus. the whole 
 people, or, assembly, πανδημία yap χερσι 
 δεξιωνυμοις-Έφοιξεν αιθήρ, — iEsch. Suppl. 
 615. 
 
 Πανδημίδς, Πάνδημος 1 , publicus. common; 
 promiscuous, adv. ΠανδημΊ, Dor. ΠανδάμΊ. 
 (Sept. Th. 203.) ήλθε δ' επι πτωχός πανδη- 
 μίας, — σ. 1. Syn. Υ,πιδημος. 
 
 Πανδίκδς. justissimus. thoroughly just. adv. 
 Πανδίκως. very right. (Track. 620.) κλν- 
 ουσα πράξιν τηνδε, πανδικω ψρενι. ib. 298. 
 
 Πανδοκεϊδν. publicum deversorium. an inn, or 
 caravansary. 8ς•, εις το πανδοκείον εισελθών 
 ποτέ. Ran. 559. Syn. Καταγωγών, κατάλυμα, 
 επανλις, σταθμός. 
 
 Πανδδκευς. Πανδδκδς, Cho'eph. 660. omnes ex- 
 cipiens. one who receives all. 2. a host, or 
 inn-keeper. This is more partic. the sign of 
 Πανδδκεντής, 3. fern. Πανδοκεντρίά. (Vesp. 
 36.) προπαντας άδης πανδοκενς αγρευσεται. 
 Lye. 655. Syn. Πανδεκτης. 2. ξενοδόχος, κα- 
 πηλος. 3. καπηλις. 
 
 Πανδδκεω. omnes excipio. to receive, or con- 
 tain, all. άπαντα πανδοκονσα παιδιας οτλον. 
 Sept. Th. 18. 
 
 Πανδοξίά.ή. summagloria. plenitude of fame. 
 εστί δ' εν ευτυχία -Πανδοζιας άκρον. — Nem. 
 1. 13. 
 
 Πανδϋσίη. plenissimus occasus. the complete 
 setting of a star, καϊ ννζ, και δνοφερής κύ- 
 ματα πανδυσιης. Leon. Tar. An. i. 244. 
 
 1 This is more commonly the epith. of 
 Venus ; as opposed to Κύπρις Ουρανία, the 
 patroness of pure and lawful love. See 
 Theoc. Ep. 13. 
 
 ΠΑΝ 
 
 Πανδώρα, η. Pandora. Hes. ε. 81. Orph. 973. 
 
 Πάνελληνες. See Παναχαιοί. εγχειη δ' εκεκαστο 
 ΠανελΧηνας, και Αχαιούς. Β. 530. 
 
 Πανί ς. οι. Fauni. — τό τοι γένος ή Σατυρισκοις- 
 Έγγυθεν, η Πανεσσι κακοκναμοισιν ερισδει. 
 Theoc. 4. 63. Ερ. Αλήται, οιστρηεντες. 
 
 Πάνεσχάτδς. omnino postremus. the very last. 
 κόλπου εσω ποντοιο πανεσχατον Ιονιοιο. 
 Apoll. 4. 308. 
 
 Πάνετης. per totum annum, all the year, vi- 
 φοεσσ Αίτνα, πανετες-Χιόνος οξείας τιθηνα. 
 Pyth. ]. 38. 
 
 Πάνετωσίδν. adv. Orph. 1226. See Έτωσ. 
 
 Πάνευκηλος. omni ex parte quietus, perfectly 
 still, εκλιθεν, ονρανόθεν δε πανευκηλος γενετ 
 αιθηρ. Apoll. 3. 1195. 
 
 Πάνεφθδς. omni ex parte coctus. thoroughly 
 smelted. κυκλοτερΫ/ς ετετυκτο πανε<ρθου κασ- 
 σιτεροιο. Hes. α. 208. 
 
 Παι^γίριζοΛ festam panegyrin agito. to keep a 
 festival, πανηγυρισας, ηδιστ απήλθεν οικαδε. 
 Ath. 11. 
 
 Πάνηγύρίς. η. ccetus publicus. a solemn as- 
 sembly, ουδέ παναγνριων ζυνάν απεϊχονΚαμ- 
 πυλον διφρον' — Isth. 4. 47. Syn. Αγυρις, 
 εορτή, πομπή. 
 
 Πάνημάρ. per totum diem, the whole day. 
 adj. Πάνημερίδς. Πάνημερδς. (II. Σ. 209. Call. 
 4. 261.) ως δ' δτ ανήρ δορποιο λιλαιεται, ψτε 
 πανήμαρ Ναοί/ ανελκητον βοε οινοπε πηκτδν 
 αροτρον. ν. 31. Syn. Πανημαδον. 
 
 Πάνημερευω. totum diem in re aliqua con- 
 sumo, to continue through the day. Τροία 
 τους προποτας παναμερευσει. Rhes. 361. 
 
 Πάνημδς. mensis nomen. a Macedonian 
 month ; ansivering to our July. Callim. Ep. 
 47. Bl. 
 
 Πανθυμάδδν. adv. toto animo. in good earnest. 
 ονδοϋ επί ξεστοϋ πανθνμαδδν οκριυωντο. σ. 33. 
 
 Πανθϋτος. perquam sacrandus. duly solemn- 
 ized, πανθυτα θεσμι εξηνυσ, ευνομία. Aj. 
 713. Br. Syn. Πανσεπτος, πανσεβαστος. 
 
 Παννυχιζω. per noctem duro. to last the 
 night through, τοίσιν εν δυσμαϊσιν αυγάν 
 Φλόξ ανατελλομενα συνεχές Παννυχιζει, — 
 Isth. 4. 112. Syn. Νυχευω, διανυκτερεύω, 
 παννυχιδας αγω. 
 
 Παννυχίς, ίδδς. ή. vigiliae. the vigil of a festi- 
 val, παννυχιδας δ' ανυσαντες ακοίμητων 
 υμεναιων. Mus. 225. Syn. Παννυχισμος, 
 διανυκτερευσις. 
 
 Παννΰχίδς, II. Η. 478. Πανννχδς. Παννυχίκδς, 
 Athen. 1. 10. pernox. all the night, εγρεο, 
 Τνδεος υιε,τί παννυχον υπνον αωτεϊς; Κ. 159. 
 
 Πάνδδυρτδς. omnino flebilis. very melancholy, 
 ά πανοδυρτος αηδών. Soph. El. 1083. 
 
 Πάνοιζϋς. See ΠαναθΧιος. 
 
 Πάνολβϊδς. Πάνολβδς, Msch. Supp. 577. P. 
 ex omni parte beatus. completely happy. 
 ουδείς τοι π αν τ εστί πανολβιος'— Theog. 441. 
 
 ΠάνδμΊλΊ. adv. turmatim. with the whole po- 
 pulation, πανδάμϊ, πανομιλι. Sept. Th. 203. 
 &ee Blomf. Prom. 216. 
 
 Πάνομφαϊδς. omnis augurii auctor. the source 
 
 Μ 
 
παν 
 
 of all oracles, ένθα πανομφαιφ ϊηνι ρεζεσκον 
 . Αχαιοί, θ. 250. 
 '[Ιάνδπενς.δ. Πάνδπη.ή. Ν. P. acity ofPhocis. 
 
 2. ϋάνοπενς also is the name of a chieftain, 
 //. Ψ. 665. Πάνδπη,οϊ a Nereid, Σ. 45. — 1. 
 ΤΙυθωο εοχομενην διά καλλιχορου ΤΙανοπήος, 
 λ. 580. 
 
 Ιάνοπλΐά. ΠανσαγΧά. (Antig. 108.) ΐίαντευ- 
 χϊά. (Sept. Th. 31.) ή. universa armatura. 
 panoply. πανοπλΧαν μεν ουχί. Anac. 17. 1. 
 τάϊσι πανοπλϊαις πλησίον ιστάμενοι. Tyrt. 
 
 3. 38. 
 
 Ιάνοπλος. ornni ex parte armatus. in com- 
 plete armour, εγγνς yap ηδη πάνοπλος Αρ- 
 γειων στρατός. Sept. Th. 59. 
 Ίάνοπλδτάτδς. natu minimus, youngest of 
 all. Ύηθυος Ωκεανού τε πανοπλοτατην ye- 
 yavlav. Αρ. 3. 244. Syn. Ενοπλος, εξοπλος, 
 ευοπλος. 
 
 Ιάνοπτης. qui omnia cernit. one who sees all 
 'things. στικτοΧς πανοπτην ομμασιν δεδορκότα. 
 Phoeniss. 1132. See Eumen. 1048. Syn. 
 Ώανδερκετης, πανσκοπος, π αν επίσκοπος, παν- 
 τοπτης. 
 
 Ίάνορμδς. habens stationem omnibus navibus. 
 most commodious as a harbour, ατραπιτοί 
 
 ..τε διηνεκ'εες, λιμένες τε πανορμοι. ν. 195. 
 ,ΐάνυς, ου. δ. lampas. a flambeau ; lantern. 
 πανόν, λνχνον, λνχνοΰχον, δ τι παρεστι φως. 
 Menand. Ath. 700. e. 
 
 Ίάνουργεω. vafre scelus aliquod admitto. to 
 commit nefariously, επί του τροχού yap δει 
 σ εκεί στρεβλονμενον Έιπεϊν α πεπανονργη- 
 κας. -Plut. 876. Syn. Αολοω, μηχανορραφεω. 
 Phr. Και δολον ηπεροπήα, και εμφρονα μητιν 
 υφαινων. Νοηη. 
 
 " Ιάνονργημά. το, Soph. ΕΙ. 1387. Br. Πάνουρ- 
 ,γϊά. ή. τό. Ώάνοϋργδν, ibid. 1507. scelus; va- 
 
 m frities. wickedness; knavery, πανουργίας δ' 
 εδειζεν ανθρωποις εχειν. Antig. 306. Syn. 
 
 .. Αισχρουργια, μηχανή, δεινοτης, δολοφροσυνη. 
 
 ' [Ιάνοϋργδς. 6 ή. ad quodlibet opus promtus. 
 
 ', j ready for any evil work ; mischievously cun- 
 
 .. ning. adv. ΠάνουργΧκώς. Πανούργος, Equit. 
 3 J 8. superl. Πάνουργδτάτά, ibid. 56. είναι 
 πανοΰργον, αδικον, υγιές μηδέ εν. Plut. 37. 
 
 u S^N. Κερέαλεος, δεινός, δολοφρων παλιμ- 
 λος. 
 άνογιδς. qui omnium oculis cernitur. vi- 
 sible to all 1 , ουταμεναι, αυτί) δε πανοψιον 
 εγχος έλουσα. Φ. 397. 
 ανσεληνδς. plenilunis. full moon, λαμπρά 
 
 " ! "δε πανσέληνος εν μέσω σακει. Sept. Th. 395. 
 
 .'. : . ιανσδφος. omnino sapiens, very wise, το παν- 
 
 σοφον δ' ενρημα, τοξηρη σαγην. Here. F. 
 
 188. &Υα.ϊ1αντεχνος,πολυβουλος,παντοδαης. 
 
 • ανσπερμηδον. adv. omni genere seminum. 
 
 t ' with every kind of seed, όσπρια πανσπερμη- 
 
 \wbv επεγχευ?^σιν αλετρις. Nieand. Ath. 372. f. 
 
 i f ανσϋδΧ%, II. Β. 12. ΠασσΰδΧ\]. an old dat. 
 
 ; : fc' l It is difficult to consider this the real 
 ■ jvnseinthe verse quoted. Damm. pronounces 
 te word corrupt. 
 
 Π AN 
 
 503 
 
 I 
 
 used adverbially. Apollon. 3. 195. Arat. 714. 
 have the accus. ΤΙασσΰδΧην. omni impetu ; 
 toto exercitu. with all one's might; with the 
 whole force, ένθεν πασσυδιτρ σνν τευχεσι θω- 
 ρηχθέντες. Α. 724. 
 
 Πανσυρτδν.το. longa series, along train, παν- 
 συρτφ 2 παμμηνφ πολλών Δεινών στυγνών τ 
 αχεοιν. Soph. ΕΙ. 857. 
 
 ΤΙαντα, i. e. κατά πάντα, for Πάντως, omnino. 
 in all things; altogether. Ύυδειδ% μιν εγωγε 
 δαΧφρονι πάντα ε'ίσκω. Ε. 181. 
 
 Παντάλάς^νι.Παντάλαινά.Παντλημων, CEd. 
 Τ*. 1380. Β. s. as Παναθλιος, ώ πανταλαινα, 
 κάτι μάλλον η λέγω. Hec. 665. 
 
 Πανταρχης. See ΊΙαναρχος. 
 
 ΐΐαντάχή, Πανταχού. ΠαντδθΧ, Meleag. 1. 47. 
 advv. ubique. every where ; in all cases, το 
 μηδέν εική πανταχού 'στι χρησιμον. Stobie. 
 21. 
 
 Παντελής, perfectus, integer, complete, adv. 
 ΐΐα ντελώς. completely ; wholly. (Prom. 43 1.) 
 γενοιτ, εκείνον γ οΰσα παντελής δαμαρ. CEd. 
 Τ. 928. Br. Syn. Τέλειος, ολόκληρος. 
 
 ΤΙαντενχΧά. η. s. as Πανοπλία, δρμάσθε πάντες, 
 σοϋσθε σνν παντευχια 3 . Sept. Th. 31. 
 
 Παντεχνδς. artificiosus. See Πανσοφος. το σον 
 γάρ άνθος, παντεχνου πυρός σέλας. Prom. 7. 
 
 Παντν. adv. ubique. 2. prorsus. every where ; 
 entirely. παντ\] ανά στρατδν ευρνν Αχαιών' 
 αμμι δέ μαντις. Α. 384. Syn. Πανταχού, παν- 
 ταχόθεν. 2. παντελώς, πάντως. 
 
 ΐΐαντίμδς. honoratissimus. most honourable. 
 νίκης έχων εζήλθε παντιμον γέρας. Soph. ΕΙ. 
 690. 
 
 ΐΐαντδγηρως. better, with Reiske, Παντάγη- 
 ρως. plane nunquam senescens. never grow- 
 ing old ; always exerting its power, τάν ουθ' 
 ύπνος α'ιρεΧ ποθ' δ παντογηρως. Antig. 606. 
 Β. Syn. Αιώνιος, α'ίδιος. 
 
 Παντοδάπος, Batrach. 31 . ΏαντοΧδς, II. Γ. 202. 
 Παντδσυνδς. omnigenus ; multiplex, of every 
 kind ; diversified, παντοσυνοι πνευσωσ ' αναγ- 
 και. Iph. Α. 762. 
 
 Παντδθϊν, ΐΐαντδσε. adv. undique. on every 
 side, παντοθεν εκ κευθμών, — Ν. 28. — κατ 
 ασπίδα παντοσε ισην. Γ. 356. Syn. Παντα- 
 χόθεν, άπανταχοθεν. 
 
 Παντολμδς. Παντδτολμος, Again. 229. omnia 
 audens. daring in the extreme, τό παντολ- 
 μων έργον όψει ταλας. Eur. Suppl. 1075. 
 
 ΏαντδμΊσης. quern omnesodio habent. odious 
 to all. ώ παντομισή κνωδαλα, στυγη θεών. 
 Eumen. 647. 
 
 Παντδμορφδς. omnifortnis. assuming every 
 shape, ry παντομορφω θετιδι — Soph./?*. 
 
 Παντοπορδς. ad omnia callidus. fertile in ex- 
 pedients, παντοπορος, άπορος. Antig. 365. 
 
 ΤΙαντοπτης. s.as Πανοπτης. πατήρ δ παντοπ- 
 τας-ΤΙρενμενής κτισειε. iEsch. Supp. 145. 
 
 2 I conceive these adjectives to be here 
 used substantively. 
 
 3 The word here means the same with 
 πανστρατία, omnibus copiis. 
 
504 
 
 Π Α Π 
 
 Παντοσεμνος. gravissimus. all honoured, του 
 
 παντοσεμνου, του στρατηλατου νεών. Eumen. 
 
 (341. ΤΙαντοσννος. See Παντοδαπος. 
 Πάντοτε, adv. omni tempore, at all times. 
 
 ■πάντοτε ρυομενος μεροπων ιθυφρονα φΰλα. 
 
 Apollin. Ps. i. 23. 
 Τΐαντοΰργος. s. as Πανούργος, νυν δ' αϋτ Α- 
 
 τρεϊδαι φωτι παντονργφ φ ρ εν ας -Έπραξαν — 
 
 Aj. 445. 
 Ώαντοψυρτος. omnino confusus. mixed ; 
 
 jumbled together, τα πολλά παντοφνρτ 
 
 αγοντ' άνευ δίκης. Eumen. 557. SyN. Πολυ- 
 
 μιγης, παμμιγης. 
 ΪΙαντως. adv. omnino. entirely; absolutely. 
 
 πάντως, οίον εμόν γε μένος και χείρες ααπτοι. 
 
 θ. 450. Syn. Παντελώς, πανταπάσιν, παμπαν, 
 
 παμπηδην, διόλου, πανσυδιφ. 
 Ώάνϋ. adv. prorsus. 2. valde. altogether ; ex- 
 tremely, πράγμα μεν εσθ' 6 φίλος πάνυ δυσ- 
 
 κοΧον' — Ερ. άδ. 426. Syn. Παγχυ, επιπαγχυ, 
 
 επιπαν, πάντως, σφοδρά, μαΧα. 
 Πάνϋπειροχδς. omnes excellens. pre-eminent. 
 
 αΧΧά Μύρων τεχνα πανυπειροχος, — Ερ. άδ. 
 
 229 a . 
 Πάνυπενθης. valde luctuosus. very grievous. 
 
 — πανυπενθεα και τρισαλαστον. ib. 272. 
 Ώάνυπερτάτος. omnium supremus. far above 
 
 others, αυτή δή χθαμαλη πανυπερτατη εινάΧΙ 
 
 κείται, ι. 25. 
 ΠάνυπΧεκτος. admodum plexus, well twined, 
 
 or netted, οι δε παννπλεκτοισιν εν ερκεσιν 
 
 ηριπον αυτοί. Ορρ. 
 Πάνυστάτως, ά, ον, Ερ. άδ. 716 b . Πάνυστά- 
 
 τος. omnium postremus. completely the last. 
 
 αΧΧά πολύ πρώτος νεμεαι τερεν ανθεα ποιης, 
 
 ---νϋν αΰτε πανυστατος; — t. 449. 
 ΠάνωΧεθρος. plane perditus. utterly aban- 
 doned ; accursed, ή γάρ τι και συ τοΧς πανω- 
 
 Χεθροις έχεις Έγκλημ' Ατρειδαις — ; Philoct. 
 f 325. Syn. Εξώλες, επιτριπτος. 
 Πανώλης, qui prorsus periit. utterly ruined. 
 
 & 'γώ πανωΧης οψ' άγαν εκμανθανω. CEd. C. 
 
 1264. Br. 
 Πάνωρος. omni tempore proveniens. at every 
 
 season, φερματι γάν πανωρφ. JEsch. Supp. 
 
 700. 
 Παξ, Πατταξ, Πάπάπαππαζ. Nub. 390. 
 Ώάομαι. with a genit. gusto. 2. possideo 1 . to 
 
 taste, to possess, αυτάρ επεί κατά μηρ' εκαη 
 
 και σπΧαγχνα πασαντο. Α. 464. — 2. πάσαμε- 
 
 νος έπιτασσε' Συρακοσιαις επιτάσσεις ; Theoc. 
 
 15. 90. Syn. Τευομαι, εδομαι. 2. κταομαι. 
 ΐΐάπαι, ΤΙάπαιαζ, ΙΙαππαιαζ. interjectt. Plut. 
 
 220. Cycl. 153. 
 Ιίαππάς. voc. ΙΙαππα. reverentiae vox. papa! 
 
 a term o/"duty or respect. Od. ζ. 57. Hence, 
 
 ΤΙαππαζω. ουδέ τι μιν παϊδες ποτι γουνασι 
 
 παππαζουσιν. Ε. 408. 
 ΤΙαππϊδϊον, ΤΙαππϊάς. paterculus. dimin. of 
 
 1 In the former sense, πα is short ; and 
 when the metre requires a long syll. the σ 
 is doubled. In the latter sense, it is long. 
 See Valck. on Amnion, p. 187. 
 
 ΠΑΡ 
 
 ΤΙαππας. ακροασαι νυν, ώ παππιδιον, — Vesp 
 652. ζευζαντ εΧαυνειν εις θεούς, ώ παππια 
 Pac. 127. 
 
 Πάππος, avus. a grandfather. Lycoph. 1341 
 Hence, ΤΙαπποκτονος, ibid. 1034. Syn. Πα 
 τροπατωρ, μητροπατωρ, προγονός. 
 
 ΪΙαππφος. avitus. of ancient date, παππψος < 
 βίος συκοφαντεΧν εστί μοι. Αν. 1452. Syn 
 Αρχαίος. 
 
 ΐίαπταινω. ΤΙαπτάΧώμαι, Lye. 1160. circum 
 spicio. to look around for. παπταινων ήρωί 
 Μαχαονα' τον δ' ενοησεν. Δ. 200. Syn. ΙΙερ* 
 παπταινω, περιβΧεπω. 
 
 Πάπυρος, ου. 6 ή. papyrus, ύπερ ανχενος πα 
 πνρψ 2 . Anac. 4. 5. 
 
 Παρ, Πάρα, for Πάρεση, or Πάρεισι, — πάρί 
 γάρ μενοεικεα ποΧΧα Ααινυσθ'' — -Ι. 227. 
 
 Παρά. prep, with a genit. from ; on the pari 
 of. 2. dat. at ; near; with. 3. accus. towards 
 near; at. in comparison with. 2. it is usee 
 adverbially; as in Od. ζ. 18. πάρ £ε δυ' αμ 
 φιποΧοι, — and II. Α. 611. — παρά £έ, χρυσό 
 θρόνος Ήρη. 
 
 Παραβαίνω, transgredior. to pass by, or es 
 cape. 2. to transgress ; offend against. Hence 
 Παραβάτης, Πάραιβάτης. a transgressor 
 (Eumen. 556.) and, Πάράβάτος, r), ov. to be 
 transgressed. (Antig. 886.) — οΰ με παρεβί 
 φασμα-ΜεΧανοπτερον — Hec. 703. — πάρα 
 βαινου-σ'ι τε τους όρκους. Thesm. 364. Syn 
 Υπερβαίνω, υπερπηδάω, παρέρχομαι. 
 
 ΠάράβαΧΧω. projicio, compare med. Παρά 
 βαΧΧομαι. depono apud aliquem ; decipio 
 periculum adeo. 1. to throw before. 2. tc 
 compare, med. 3. to deposit with any one 
 4. to deceive. 5. to expose one's self tc 
 danger. Χυσαθ' υπ' εξ οχεων, παρά δε σφισ 
 βαΧΧετ' εδωδήν. θ. 504. Syn. Προφέρω 
 προβαΧΧω. 2. συμβάλλω, δμοιοω. 4. εξα 
 πατάω. 
 
 Πάράβασκω. ex curru pugno= to stand witl 
 another in a war-chariot. Hence, Πάράβά 
 της, Πάραιβάτης. δ. (Jl. Ψ. 132.) Αντιφος ai 
 παρεβασκε περικλντος' φ ποτ' ΑχιΧΧεύς. Α 
 104. 
 
 Παραβλέπω, limis intueor. to look askance 
 to cast a side glance upon, παραβλεπουσέ, 
 θατερω. Eccles. 498. Β. Syn. Κατιλλωπτω 
 παρακυπτω, παροραω. 
 
 Πάραβληδην. adv. per responsionem, v. com! 
 parationem. in reply ; by comparison, κερί 
 τομιοις επεεσσι πάραβληδην αγορεύων. Δ. 6. 
 
 Πάραβλώψ, ώπος. δ ή. strabus, limis adspr 
 ciens. that looks askance, χωλαί τε, ρυσα 
 τε, παραβλώπες τ οφθαλμώ. Ι. 499. Syn! 
 Επιλλος, στραβός. 
 
 Πάράβοηθεω. adjuvo. to come to one's assists 
 ance. παραβοηθεϊθ' , ως υπ' ανδρών τυπτο- 
 μαι — Equit. 258. 
 
 Πάράβολάδην, Παρβολάδην. adv. a latere ; sit ι 
 parallelo. on one side; parallel to. — άλλο 
 
 2 This is the more correct quantity of the 'j I 
 υ. In Antip. Thess. An. ii. 112, it is short. 
 
 :•1 
 
ΠΑΡ 
 
 HAP 
 
 505 
 
 ; οπισθεν,-ΑΧλοτε παρβολαδην.— Apoll. 4. 936. 
 .Παράβολος, Πάραιβολος, Horn. Merc. 56. te- 
 merarius. 2. adulterinus. rash ; counterfeit. 
 1,1 2. πονηρός εϊ -πόρρω τέχνης, και παράβολος. 
 ι[ Vesp. 192. Syn. 1. Ανόητος, θρασυς, προ- 
 πετης. 2. αδόκιμος, ου -γνήσιος. 
 Πάράβϋομαι. infercio. to thrust, or stuff, in. 
 Lucill. An. ii. 341. Hence, ΤΙάράβυστδς. 6 ή. 
 thrust in; intrusive, ην μη παραβυστός που 
 γενηται Χαιρεφών. Ath. 6. 
 Ίάραγγελμά. το. praeceptum. an order ; in- 
 formation, φλογός παραγγελμασι. Agam. 
 488. Syn. Παραγγελία, εντολή, υποθήκη, 
 προτροπή. 
 
 Ιάραγγελλω. denuntio. to announce ; enjoin ; 
 counsel, άρτι παραγγέλλει, μεσσατον ημαρ 
 έχων. Theog. 993. SyN. Σημαίνω, ύποτιθεμαι, 
 [υποβάλλω, νουθετεω, παραινεω, προστασσω. 
 Λάράγευομαι. leviter degusto. just to taste. 
 — το παραγευσασθαι τινος-Καινοϋ,— Ath. 1. 2. 
 Ίάράγιγνόμαι. intersum. 2. faveo. to be pre- 
 jj ySent with ; to assist, ουδέ τω ανθρώπων πα- 
 ραγιγνεται, όσσ εθελυσιν. Theog. 139. Syn. 
 ΤΙαρειμι, παρακολουθεω. 
 Λΐάραγκάλισμά. το. res quam amplexamur. 
 , what we embrace, ψυχρόν παραγκαλισμα 
 \τοντο γιγνεται. Antig. 66 1 . 
 Ιάραγράφω. adscribo. to write by the side. 
 ιών παρεγραψε πλησίον, ΚΗΜΟΣ ΚΑΑΟΣ. 
 w Vesp. 99. 
 [άράγω. deduco ; promoveo. to bring ; lead 
 into, προφρων εις μεγαλην αμπλακιην παρά- 
 γει. Theog. 405. μη με νυν μηκετι-Παραγα- 
 ,γρς, — Soph. ΕΙ. 861. Syn. Προφέρω, μεΓα- 
 ,πειθω, παρατρεπω. 
 
 ΰάράδαρθάνω. concumbo. to sleep with, τήδε 
 γαρ αΰ μοι νυκτι παρεδραθεν εικελος αυτψ. 
 ν. 88. Syn. Παρακειμαι, παρακοιμαομαι. 
 άράδειγμά. το. exemplar, a pattern ; an ex- 
 ample, τό σον τοι παραδειγμ' έχων. (Ed. Τ. 
 ,1193. Br. Syn. Ένδειγμα, υπόδειγμα, 
 άράδεικνϋμί. juxta ostendo ; compare to 
 shew by the side of; to compare ; expose to 
 view, τις μοι Ζηνοφιλαν λαλιαν παρεδειζεν 
 ταιραν; Meleag. 85. 
 
 άράδεισός. hortus. 2. Paradisus. a garden. 
 Paradise. — τον δή κελετ' εν παραδεισω-Αμ- 
 3ροσιψ ναιειν — Sibyl, οικονντες ΤΙαραδεισον 
 ψως, εριθηλεα κηπον. — αφθιτον οίκον εν εν- 
 ^ενδρφ παράδεισος. Νοηη. 
 άράδεχδμαι. excipio. to receive, αυτάρ επειδή 
 τη μα κακόν παρεδεζατο γαμβροΰ. Ζ. 178. 
 5ΥΝ. Έκδεχομαι, επιλαμβανω. 
 αράδιάκονϊω. ΪΙάράδράω. ΤΙάραδρωω, Od. ο. 
 523. administro. to serve ; to wait upon. 
 :ai τοίσι τειχιζουσι παραδιακονει. Αγ. 839. 
 5ΥΝ. Αιακονεω, υπηρετεω, ΰποδραω. 
 αράδϊδωμΧ. trado. to deliver up. βαξις, a 
 we βαρβαροισι Αεχεσι, ποτνια, παραδιδωσιν. 
 Helen. 227. Syn. Εττι^αω/χι, καταπιστενω, 
 ταρατιθεμαι, προδιδωμι. 
 άράδοζζς. ό η. qui est contra omnium opi- 
 lionem. surprising ; unaccountable, πολλά 
 δύναται, καν y παράδοξα. Lucill. 
 
 :ή 
 
 )αιμονιον 
 
 An. ii. 342. 
 
 Παραδοχή, ης. η. traditio. πάτριους παραδοχάς, 
 ας θ' όμηλικας χρονψ Κεκτημεθ', ουδείς αυτά 
 καταβαλεΊ λόγος. Bacch. 201. Syn. Παρα- 
 δοσις, αναδοσις. 
 
 Πάράδρδμάδην. adv. cursim, cursorily. Galilee, 
 en passant, νΰν δε σοι, ώ Μουσαίε, παραδρο- 
 μαδην αγορεύσω. Orph. 856. Syn. Συντόμως. 
 
 Πάράδϋομαι, Ιίάράδϋμϊ. irrepo. to creep into ; 
 to go bey Olid, στεινωπψ εν όδψ παραδυμεναι, 
 ουδέ με λησει. Ψ. 416. εκδρασα παρεδυν. —Ec- 
 cles. 55. Syn. Έισδυομαι, ΰποδυω, παρερπυζω. 
 
 ΤΙάράειδω. accino. to sing near. — εοικα δε τοι 
 παραειδειν-Ώστε θεφ. χ. 348. 
 
 Παραεφω. ad latus suspendo. to hang by the 
 side of. δέρμα' παρηερθη δε καρη, ϋπελυντο 
 δε γυϊα. Π. 341. 
 
 Παραζαω. vivo secus quam decet. to miss the 
 true purpose of life, όστις πένης ων ζ -g, 
 παραζην βουλεται. Philem. 
 
 Πάραζευγνΰω, Πάραζευγνϋμϊ. conjungo. to 
 join to. φρουρώ παραζευ'ζασα φυλακε σώμα- 
 τος. Ion. 23. Syn. Έγκαταζευγνυω, συνάπτω. 
 
 Πάράθαλπω. concalefacio. to sooth, or con- 
 sole, παραθαλπομενα φρένα μυθοις. Med. 
 144. Syn. θάλπω, υποθάλπω. 
 
 ΊΙάράθελγω. permulceo. to sooth, or appease. 
 οργάς ατενεϊς παραθελξει. Agam. 73. 
 
 Παραθερίζω, Παραθριζω. demeto. to cut down, 
 or off. εμπης δ' αφλαστοιο παρεθρισαν άκρα 
 κορνμβα. Apoll. 2. 603. Syn. Αποθεριζω, 
 αποκόπτω. 
 
 ΤΙάράθρωσκω. adsilio ; metaph. adjaceo. to 
 bound upon, or, close to. Έρκυνιου δρυμοιο 
 παραθρωσκοντες ορογκονς. Dion. 286. Syn. 
 Παρατρεχω. 
 
 Πάραιβάδης. transgressor. See Παραβάτης. 
 
 Πάραιβάσϊά. delictum, a fault ; a trespass. 
 lies. Θ. 220. Πάραιβάσϊς. r). the same. Also, 
 2. effugium. means of escaping. κεΊσ, όθι 
 περ τυτθή γε παραιβασις εσσετ ολέθρου. 
 Apoll. 4. 832. Syn. Αμπλακια. 2. νπερβασις. 
 
 Πάραιβάτης. See Παραβάτης. fern. ΠάραιβατΧς, 
 ϊδδς. one who stands in a chariot ; or, one 
 who works ; by the side of another, ηνία, συν 
 δε oi εσκε παραιβάτις Ιπποδάμεια. Apoll. 1. 
 754. 
 
 Παραιθυσσω. excito. act. to rouse. Olymp. 
 10. 90. — 2. neut. to rush by. εί τι και φλαΰρον 
 παραιθυσ-σει, — Pyth. 1. 169. Syn. 1. Ανε- 
 γείρω, ανακίνεω. 
 
 Παραινεω. admoneo. to admonish ; counsel. 
 Hence, Πάραινεσίς. η. advice. (Agath. An. 
 iii. 46.) ώ 7ταϊ, καλώς σοι Τειρεσίας παρττ/νε- 
 σεν. Bacch. 330. Syn. Παρακαλεω, παρακε- 
 λευομαι, παραγγέλλω, συμβουλεύω, προτρέπω. 
 
 Παραιρεω. detraho. to take away from. aor. 
 2. vied, παρειλόμην. η μέγα μοι τά θεών με- 
 λεδημαθ', όταν φρενας ελθ#, Αυπας παραιρεί. 
 Hipp. 1102. 
 
 Πάραισθάνδμαι. in sensu fallor. 2. sentio. to 
 be mistaken ; to guess at. ηδη τις, Μορσων, 
 πικραίνεται' ουχί παρησθευ ; Theoc. 5. 120. 
 
 Παραίσΐος. inauspicatus. ill-boding, αλλά Ζευς 
 
 3 τ 
 
506 
 
 ΠΑΡ 
 
 ετρε-φε, παραισια σήματα φαινων. Δ. 381. 
 Phr. Αισιάνον κατ' ορνίχων δδόν. Nem.9.43. 
 
 Πάραίσσω. praetereo. to rush by. ίπποι γάρ 
 μη παρηϊζαν,προσσω μεμαυϊαι. Λ. 614. Syn. 
 Παρατρεχω, παραβαίνω, παρέρχομαι. 
 
 ΤΙαραιτεομαι. med. deprecor. 2. precor. to de- 
 precate. 2. to supplicate. 1. κτεϊν, ου πα- 
 ραιτονμαίσε.— Heracl. 1026. Elm. See Med. 
 1151. P. Syn. Α νανενω, αναρνεομαι. 2. ικε- 
 τεύω, Χίπαρεω. παρακαλεω. 
 
 ΐίάραιτΧος. auctor. one who is partly the 
 cause, εσται, κακών τε πηματων παραιτιον. 
 Lye. 611. 
 
 ΤΙάραιφα μένος, η, ον. suadens, admonens. ad- 
 vising, part, from παραφάσθαι, /or παραφά- 
 μενος, sync, παρφάμενος. αλλά συ τονγ' επε- 
 εσσι παραιφαμενος, κατερυκες Σι~) τ' αγανο- 
 φροσυνη, και σοϊς αγανοϊς επεεσσι. Ω. 771. 
 
 Πάραιφάσίά, Τίάραιφάσϊς. ή. monitum. ad- 
 vice, τψ νυν ημετερ -gai παραιφασιησι πιθεσ- 
 θε. Αροϊΐ. 2. 324. — αγαθή δε παραιφασίς 
 εστίν εταίρου. Ο. 404. 
 
 Πάράκάθεζδμαι. Πάράκάθημαι, Ran. 1491. Β. 
 s. s. as Ώαρεζομαι. μετά τοϋτο τψ ΠΧουτωνι 
 παρεκαθεζετο. Plut. 726. 
 
 ΠάράκάθΊημί. clanculum demitto. to let down. 
 πηδάλια τε ζευγΧαισι παρακαθΊετο. Helen. 
 1552. 
 
 Πάράκαιρίος, Hes. ε. 327. Παράκαιρος, ον. δ ή. 
 intempestivus. unseasonable, ή γάρ παράκαι- 
 ρος ηδονή τίκτει βλαβην. Sent. Syn. Ακαιρος, 
 αισχρός, αθεμιστος, άτοπος. 
 
 ΠάράκάΧεω. rogo, hortor, solor. to invoke ; 
 beseech ; encourage ; comfort, ταδ' ηγορευον, 
 παρακαΧουντες εις μαχην. Phcen. 1270. Syn. 
 ΠροσκαΧεω, επικαΧεω, εκΧ'ιπαρεω. εγκεΧευο- 
 μαι, προτρέπομαι, παραινεω, νουθετεο), θαρ- 
 σννω, παρορμάω, παραγγεΧΧω. παραμνθεομαι. 
 
 ΠάράκάτάβαΧΧω. depono. to put down, ζώμα 
 δε οι πρώτον παρακαββαΧεν, αυτάρ έπειτα. 
 Ψ. 683. 
 
 Παρακαταθήκη, depositum. a deposit ; or, 
 pledge, όστις Xoyovg yap, παρκαταθηκην ως 
 Χαβών, Έζεϊπεν, άδικος εστίν, η 'κρατής ayav. 
 Sent. Syn. Υποθήκη, ενεχυρον. 
 
 Πάράκάταθνησκω. juxta morior. to die near 
 to. σεϊο, Μύρων, δαμαΧει παρακατθανε μόσ- 
 χος αΧαθείς. Dioscor. An. i. 497. 
 
 ΠάράκάτάΧεγδμαι. adcubo. to lie with, ry δγε 
 παρκατεΧεκτο, χοΧον θυμαΧγεα πεσσών. Ι. 
 561. Syn. Παρακειμαι, παρακοιμαομαι,παρα- 
 κΧινομαι, παρακαθευδω. 
 
 Πάρακάτάτίθεμαι. med. depono apud aliquem ; 
 fidei committo. to deposit in charge ; to 
 entrust. τηΧοθεν Αίμονιης, χθονιαις παρακατ- 
 θετο Ήυμφαις, Apoll. 2. 506. 
 
 Πάράκαττνομαι. assuo. fig. juxta paro. prop. 
 to sew pieces of leather together. Hence, 
 2. to get a thing ready in haste, ημών δ' 
 έκαστος στιβάδα παρεκαττυετο. Plut. 663. 
 Syn. "Σνρραπτω, επιβαΧΧω. 2. ευτρεπιζω. 
 
 Παρακειμαι. adjaceo. to lie nea^r. ευνι] ενι 
 μαΧακή' παρά δ' εντεα ποικΊΧ' εκείτο. Κ. 75. 
 Syn. ΠαρακΧινομαι, προσεχομαι, παρειμι. 
 
 ΠΑΡ 
 
 ΠάράκεΧενσμά. adhortamentum. exhortation 
 ού δη το δεινόν παρακεΧευσμ' ηκονσαμετ 
 Iph. Τ. 320. Syn. ΠαρακεΧενσις, εγκεΧευσκ. 
 προτροπή, παραινεσις, νουθετημα. 
 
 ΠάράκεΧητιζω. juxta equito celete. to rid* 
 by the side of, or past, ίνα δή κεΧης κεΧητ~ 
 παρακεΧητιεΐ. Pac. 900. 
 
 Παρακινδυνεύω, temere periclitor. to venture 
 όστις y ειπείν παρεκινδύνευσ εν Αθηναίοι 
 τά δίκαια. Acharn. 645. 
 
 ΠάρακΧαιομαι. sine caussa fleo. to weep i 
 vain. Hence, ΠάρακΧαυσίθυρδν. sc. άσμα. 
 song of complaint, at a mistress' door. μεχ{ 
 τίνος, Προδικη, παρακΧαυσομαι ; άχρι τίνο 
 σε Τουνασομαι, στερεή, μηδέν ακουομενος 
 Rufin. An. ii. 397. 
 
 ΠάρακΧϊνω. act. juxta loco, to place at th 
 side ; to turn aside, neut. and med. to lie b 
 the side of, or next to. Hence, ΠάρακΧιντω^ 
 ορός. δ. one who lies near. (Apollonid. Ai 
 ii. 134.) adv. ΠάρακΧΧδδν. turning aside; c 
 swerving from the truth. (Od. δ. 349.) εκτό 
 δδοϋ, oXiyov δε παρακΧινας ε<5ιωκεν. Ψ. 42 
 Syn. ΈκκΧινω, παρατρεπομαι, παρεκβαίνω. 
 
 ΠαράκΧΰω. non audio, non pareo. to disobe) 
 — ήν δε μευ παρακΧυης,-Γνωση τον Έρμην, 
 Ερ. άδ. 235. Syn. Ανηκουστεω, απειθεω. 
 
 Παρακμάζω, florem setatis amitto. to los 
 one's bloom ; to decay, της ώρας αποΧαν 
 παρακμάζει ταχύ πάντα. ibid. 38. Syn. Kc j 
 ταγηρασκο), παρηβαω, φθίνω, μαραίνομαι. 
 
 Πάρακοινώμαι. communico. to impart, συ) 
 γί ν'εσιν παρεκοι - νάθ\ — Py th. 4. 236 
 
 Πάράκοιτης. δ. maritus. a husband. II. Ζ. 43( 
 — 2. ΠάράκοιτΧς. ή. uxor, a wife. Δ. 60. Syi» 
 1. Ανηρ, γαμέτης, εννητωρ. 2. ακοιτις, γνν? 
 γαμέτη. 
 
 Πάράκομιζω. prseterveho. to convey to, or be 
 yond ; to conduct along, γέρων γέροντα πο 
 ρακομιζε. Here. F. 126. Syn. Συγκομιζο 
 παράγω. 
 
 Πάράκδνάω. exacuo. to whet, or sharpen, vv 
 δε και παρηκονηνται. Ran. 1116. Br. Sy>\ § 
 Αναθηγω, παροξύνω. 
 
 Πάράκδπή. delirium, alienation of mine 
 — παρακοπά,- Παράφορα φρενοδαΧΊς,— Eumefj jj 
 330. Syn. Παράνοια, παραφροσύνη, φρενϊτιϊ 
 
 Πάράκοπδς. mente privatus. counterfeited 
 deranged. δειΧαιαν παρακοπον ψδε τειρεις 
 Prom. 584. Syn. Παραφρονιμος, φρενοπΧη^ 
 μανιώδης. 
 
 Πάράκοπτω. defraudo. to strike counterfei 
 coin ; to cheat, δσον με παρεκοπτου χρονον-*\ |„* 
 Equit. 855. αλλ' ανδραρια μοχθηρά παρακέ^ § 
 κομμένα. Acharn. 516. Syn. Παραχαραττο\ Ι 
 παρακρουω, παραΧογιζομαι. 
 
 Πάράκδρεω. converro. to sweep; brush ; raj Ι 
 — φερειν ώρα 'στιν ηδη τάς τράπεζας, Έϊτ % 
 παρακορήσαι. Ath. 1. 9. Syn. Κορεω, εκκορεα | 
 σαιρω. j jj, 
 
 Πάράκονω. perperam, vel furtim, audio, tij i 
 hear imperfectly; or accidentally. ηννσά}: 4 , 
 ποΧΧά καμών. παρακηκοα νυν δτι τικτα] 
 Rufin. An. ii. 394. 
 
 . to 
 
ΠΑΡ 
 
 Ji[ ΐΐάρακρεμαω. suspendo juxta. to hang by the 
 side of, or to. χείρα παρακρεμασας' το δ' 
 - εφελκετο μειλινον εγχος. Ν. 597. Syn. Εκ> 
 ., κρεμάω, ύποκρεμαω. 
 
 ΊΙάρακτΧδιδς, Ερ. άδ. 417. Παράκτιος, litto- 
 r ralis, on, or near, the shore, αλλ' εΐμι -προς τε 
 
 Χοντρά και παράκτιους Αειμώνας, — Aj. 663. 
 , ΐΙάράκντΓτω, Παρκυπτω. in obliquum aspicio. 
 
 to stoop to espy ; to look by a side glance. 
 , καν εκ Θυριδος παρακυπτωμεν, ζητεϊ το κακόν 
 11 τεθεασθαι. Thesm. 804. See Theoc. 3. 7. 
 
 ΊΙάράλαμβάνω. accipio. to take to one's self. 
 * i]v πως παραλαβειν της πόλεως τα πράγματα. 
 ! Eccles. 108. Syn. Συλλαμβάνω, υπολαμ- 
 ■■ βάνω, αναδεχομαι. 
 
 , ΊάράλεγομαιΛ. s. αβΐίαρακαταλεγομαι. 2.prae- 
 '. terlego. to coast along. 1. Αρηϊ κρατερψ, δ 
 > δε οι παρελεξατο λαθρη. Β. 515. 
 :' ' Ίάράλειπω. omitto. to pass over; to neglect. 
 
 το τοϋ θεού τε παραλιπών, τό τ ευσεβές. 
 
 Troad. 43. Syn. Εκλείπω, παριημι. 
 ^ Τάράλειφω. illino. to anoint, σαυτψ παρα- 
 ^λειφειν τα βλέφαρα της εσπέρας. Eccies. 406. 
 
 Ίάράληρϊω. deliro. to doat ; to be silly. — ην 
 x δε παραλ?]ρών άλφς. Ran. 594. Β. Syn. 
 ' Ώαραώρονεω. 
 
 ;'• Ιάράλϊδς, poet. Happ. Callim. 3. 238. it. Uapa- 
 Μ 'λος. maritimus. by the sea. παραλά τ άντρα, 
 
 και νεμος επακτιον. Aj. 412. 
 
 ίάράλΊτεω. delinquo. to offend against, ήρα 
 
 θεούς ολο^σι παρηλιτες αφραδυ^σι. Apoll. 2. 
 
 246. Syn. Αλιτραινω, πλημμελεω, άμαρτανω, 
 
 ασεβεω, παραπταιω. 
 
 ίάραλλάγη. transmutatio. 'an exchange. 
 
 φρυκτωριών τε, και πυρός παραλλαγάς. 
 
 Agam. 499. Syn. Εναλλαγή, αμοιβή. 
 
 .άραλλαζ. adv. vicissim. by turns, έρπει πα- 
 f οαλλαζ ταϋτα' προσθεν οντος ην. Aj. 1087. Β. 
 
 "Syn. Εναλλάξ, αμοιβαδον, αμοιβαίως. 
 
 Λραλλασσω. transmuto. to change; pervert. 
 
 — και παραλλάσσει φρενας. Antig. 305. 
 
 Βυν. Επαλλαττω, παραμειβω. 
 
 άραλληλδς. inter se compositus et e re- 
 done collocatus. parallel, δττιπαραλληλοισι 
 
 3ιοις Έλληνας άριστους. Agath. An. iii. 46. 
 
 άράλδγδς. inopinatus. unexpected, ώ παρα- 
 
 \ογόν μοι σή φανεΧσ αμορφία. Orest. 391. 
 
 '5ΥΧ. Παράδοξος, απίθανος, απροσδόκητος, 
 
 θαυμαστός, αλόγιστος, ανέλπιστος. 
 
 άραλουδμαι. juxta, vel, una, lavo. to bathe 
 
 ogether. αλλά παραλοΰσθαί τε παντας, — 
 
 ^ristoph. Anag. fr. 
 
 f"pa\{iw. resolvo, debilito. to release; relax. 
 'στανου παραλνσαι-Ψυχάν' — Alcest. 115. 
 FN. Απολύω, εκλύω, μεθιστημι. 
 άράμάσητης. Τΐάράμάσυντης. epularum soda- 
 is. a parasite, one who sponges and flatters 
 or a dinner. -αθ' ό Μοσχιων - Ό παραμασητης 
 {ν βροτοΧς αυδωμενος' Alex. Ath. 242. c. ή τον 
 Γαραμασυντην ιδω τον ανοσιον. ib. 134. b. 
 χράμειβω, -δμαι. praetereo. to pass by. τον 
 ταραμίψαμενος, μητρός ποτι γουνασι χήρας. 
 :. 310. Syn. Παραλλάσσω, παρέρχομαι, 
 ϊράμΐλεω. negligo. to disregard', θεοϊς μεν 
 
 ΠΑΡ 
 
 507 
 
 ηδη πως παρημελημεθα. Sept. Th. 708. Syn. 
 Αμελεω, ατημελεω. 
 
 Τίάράμεμβλδω. assidua cura prosequor. to 
 tend with peculiar care. — τφ δ' αϋτε φιλομ- 
 μειδης Αφροδίτη - Αιει παρμεμβλωκε, και 
 αυτοϋ κήρας αμυνει. Δ. 11. Syn. Συμπαρειμι, 
 αρηγω, παρισταμαι, επικονρεω. 
 
 ΙΙάράμϊνω, ΥΙαρμϊνω. ΤΙάράμιμνω, Od. β. 297. 
 permaneo. to remain near ; to persist. 
 — ουδέ ης αυτψ - Αργειων παρεμεινεν — Α. 
 402. ενθάδε παρμενεμεν' δη γάρ μέγα νεΧκος 
 ορωρεν. Ο. 400. 
 
 ΠάράμΊτρεω. juxta alteram admetior. to mea- 
 sure by placing near ; to pass close by. ηώθεν 
 δ' Όμολην αυτοσχεδόν εισοροωντες ΤΙοντφ 
 κεκλιμενην, παρεμετρεον, — Apoll. 1. 595. 
 
 Ώάράμενόμαι. praetereo, supero. to pass by ; 
 to surpass, ει δε τις ολβον έχων Μορφφ παρα- 
 μευσεται άλλων. Nem. 11. 16. Syn. Προ- 
 πορευομαι, υπερέχω. 
 
 ΐΐάράμιγνΰω. admisceo. to mix with, αντί 
 σιραιου, μέλιτος σμικρόν τψ θνμιδιψ παραμιλ- 
 άς. Vesp. 873. $>Υΐϊ.Έμμιγνυμι, συμμιγνυμι. 
 
 Πάράμιλλδς. δ ή. aemulus ; victor, on a par; 
 victorious, ώς επ αληθειης εκριθην αφεθείς 
 παραμιλλος. Astydam. An. i. 93. Jac. 
 
 Παραμνάομαι. in memoriam revoco. to make 
 mention ; to remind one of. ώ παγκακιστε, 
 και παρεμνησω γάρ αϋ Της πατροφοντον μη- 
 τρός, ώς κλυειν εμε ; Trach. 1126. Β. 
 ΤΙάράμδνδς, ΐίαρμδνδς. constans. durable. 
 συν θεφ γάρ τοι φυτευθείς Ολβος ανθρωποισι 
 παρμονωτερος. Nem. 8. 29. Syn. Μόνιμος. 
 
 βέβαιος. 
 Πάράμουσδς. dissonus. discordant ; inhar- 
 monious, ώ πολύμοχθος Αρης, - - Βρόμιου 
 
 παραμουσος εορταΧς; Phcen.802. SeeChoeph. 
 
 466. Syn. Αμουσος, ασνμφωνος, αλλότριος. 
 ΤΙάραμπϋκιζω. crines implico. to fasten the 
 
 hair. αλλ' αγε, κομαν παραμπυκιδδε τε. 
 
 Lysist. 1319. 
 Πάράμϋθεδμαι. consolor; hortor. to comfort ; 
 
 advise ; encourage, και δ' άν τοίς αλλοισιν 
 
 εγώ παραμυθησαιμην Οικαδ' αποπλειειν' — Ι. 
 
 417. Syn. Παρ^γορεω, συμβουλεύω, πα- 
 
 ρακαλεω. 
 ΤΙάράμϋθΊδν. consolatio. ουδέ τι των πυρσών 
 
 παραμυθιον, ουκ αμαρυγμα. Theoc. 23. 7. 
 
 Syn. Μειλιγμα, παρηγοριά, θαλπωρή. 
 Πάράμϋκάομαι. remugio. to send forth a 
 
 hoarse, grating sound, βρυχιά δ' ηχώ παρα- 
 
 μυκτάται-Βροντής — Prom. 1081. 
 Ώάράνάδμαι. prope habito. to dwell near. 
 
 — ος ρ' (sc. Cercyon) εφυγεν μεν-Αρκαδιην, 
 
 ημΧν δε κακός παρενασσατο γειτων. Call. fr. 
 
 143. Bent. Syn. ΤΙαραναιεταω, συνναιω. 
 ΐΐάράνεδμαι. ΤΙάράνισσδμαι, Horn. Apoll. 430. 
 
 praetereo. to pass by. αγχιμολον δ' επί ry 
 
 πολ'εας παρανε'ισθε κολωνούς. Apoll. 2. 357. 
 
 Syn. Παραπλέω, παρέρχομαι. 
 Ώάράνηνεω. juxta aggero et acervo. to heap, 
 
 or pile, up. σϊτον δε δμωαι παρενηνεον εν κα- 
 
 νεοισιν. α. 147. 
 Πάράνηχόμαι. natando assequor. to swim on. 
 
 3 τ 2 
 
508 
 
 ΠΑΡ 
 
 ει δε κ ετι προτερω παρανηξομαι, -ην που 
 εφεύρω, ε. 417. 
 
 Τΐάράνάτελλω. juxta orior. to rise near to. μή 
 νεμεσα, Ζευξιππε, παραντελλοντι λοετρψ. 
 Leontius, An. iii. 106. Syn. Παρανεχω. 
 
 Πάράνδΐω. deliro. to be beside one's self, εμού 
 παρανοησαντος αδολεσχια. Nub. 1482. Syn. 
 Αγνοεω, παραφρονεω. 
 
 Παράνοια, dementia, infatuation. See Πάρα- 
 κοπή. κακοφρονων τ ανδρών παράνοια. Orest. 
 820. 
 
 Παράνομος, impius. lawless ; violent, adv. 
 Παρανόμως. (Ep. άδ. 794.) παράνομων Θεών 
 βρετεα μεν τιων. Eumen. 172. Syn. Ανομος, 
 εκνομος. 
 
 Πάραντης, ϊος. δ η. obliquus. 2. declivis. See 
 Κατάντης. Syn. Κρημνώδης, γηλοφος. 
 
 Παράξενος, peregrinus. pretending- to be 
 friendly, άτιμα, και παράσημα, καΐ παράξενα. 
 Acharn. 517. 
 
 Πάραξϊω. leviter rado. to rub against, or 
 graze, αζονι και τροχιή λιτά παραξεεται. 
 Leon. Tar. An. i. 237. 
 
 Πάραξονϊον. το. 'proyr. clavus inditus axi, ne 
 rota excidat. a linch pin. σκινδαλμών τε 
 παραζονια, σμιλευματά τ έργων. Ran. 819. Br. 
 
 Πάραξϋω. abrado. to scrape off. ορθά παρ- 
 αζυων ιθυτενή κανόνα. Paul. Sil. An. iii. 87. 
 
 Παραπαίω, ferio secus quam oportebat. 2. 
 aberro, excido τινός. 3. desipio. to strike 
 amiss. 2. to wander from. 3. to be out of 
 one's wits, φρενών being expressed or under- 
 stood, ώ δεσποτ' αναξ, ως παραπαίεις. Pac. 
 90. Syn. 3. Παρανοεω. 
 
 Πάράπαλλω. concutio. to shake ; put in mo- 
 tion, vied, moveor. to dance, οϊς παρεπαλ- 
 λετο-Πηλειδας συν δπλοις, παρ' αντυγα. 
 Iph. Α. 228. 
 
 Παραπατάω. Πάράπάφω. decipio. to cheat. 
 -παρηπατησας αρχαίας θεάς. Eurn. 732. Ήρη 
 δ' εν φιΧοτητι παρηπαφεν ευνηθήναι. S. 360. 
 
 Πάράπειθω, II. Η. 120. Πάραιπειθω, Παρπει- 
 θω. persuadeo. to prevail upon, ει κεινω γ' 
 επεεσσι παραιπεπιθοΰσα φιΧον κήρ. iaj. 208. 
 σπονδή παρπεπιθόντες, εταίρου χωομενον κήρ. 
 Ψ. 37. Syn. Εκπειθω, επιπειθω. 
 
 Πάράπειράω, Πάράπειράόμαι. leniter tento. to 
 make trial of. εμπυροις τεκμαιρόμενοι, πα- 
 ραπει-ρώνται Διός αργικεραυνου. ΟΙ. 8. 5. 
 
 Παραπέμπω, praetermitto. to send forward ; 
 convey beyond. aXX' Ήρη παρεπεμψεν, επεί 
 φιΧος ήεν Ιησων. μ. 72. Syn. Προπεμπω, 
 παριημι, προάγω, παρακομιζω. 
 
 Πάράπετάμαι, Παρπετάμαι 1 . transvolo. to fly 
 over ; pass by. οϊδε, τά δ' εν μεσσψ κείμενα 
 παρπεταται. Call. Ερ. 33. Syn. Έφιπταμαι. 
 παρέρχομαι. 
 
 Παραπέτασμα, το. velum, s. aulaeum. 2. prse- 
 textum. a covering, or curtain, fig. a cloak, 
 or sentiment disguised, αν τοϊσι παραπετασ- 
 μασιν τοις Μηδικοϊς γραφονσιν. Ran. 938. 
 Br. Syn. Κάλυμμα. 2. πρόσχημα. 
 
 1 So, παραπεπταμαι, (Ed. C. 716. acc.to Βι 
 
 ΠΑΡ 
 
 Παραπλανώ, seduco. to draw aside ; lead 
 
 astray, και Βορεης απεωσε, παρεπλαγξεν δε 
 
 Κυθήρων, ι. 81. ποϊ παρεπλαγχθην γνώμης 
 
 αγαθής ; Hippol. 240. 
 Παραπλέω, Παραπλωω. praiternavigo. to sail 
 
 past, οίί? δή κείνη γε παρεπλω ποντοπόρος 
 
 νηϋς. μ. 69. 
 Πάράπληκτδς. mente captus. brain-struck. 
 
 θανεΧται παραπληκτψ-ΧειρΙ, — Aj. 229. Syn. 
 
 Έμπληκτος, άφρων. 
 Πάράπλήζ, ήγός. δ ή. percussus. beaten, as by 
 
 waves. 2. s. as Πάράπληκτδς. 1. η'Ίόνας τε 
 
 παραπλήγας, λιμένας τε θαλάσσης, ε. 418. — 
 
 2. ήν δ' ώς παραπλήγ' ανθρωπον εισελθών 
 
 τύχω. Plut. 242. 
 Παραπλήσιος, similis. nearly alike, παραπλη- 
 
 σιαν οσμήν λέγεις — Ath. 14. 
 Παραπλ^σσδμαι. mente percellor. to be struck 
 
 senseless, ελεξε δ' άμα γελωτι παραπεπληγ- 
 
 μένω. Here. F. 935. Syn. Έμπλησσομαι, πα 
 
 ραφρονεω, μαίνομαι. 
 Πάραπνεω. a latere flo. 2. leniter spiro. spiro 
 
 prseterea, v. ex adverso. to blow beside, or 
 
 contrary, αργυρές, iva μή τι παραπνενση 
 
 ολίγον περ. κ. 24. 
 ΠάράποΧλνμϊ. male perdo. to lose beside, or 
 
 unjustly. — παραπολωλεν ή τέχνη. Athen.1.9, 
 Παραπολΰ. adv. multo, longe. by far. — δεινό- 
 
 τατον έργον παραπολυ Εργων απάντων — 
 
 Plut. 446. Syn. Πάνυ, παντελώς. 
 Παράποντϊος. ad mare situs, by the sea. σήμα 
 
 τοδ' Αρχίλοχου παραποντιον, — Gsetul. An. ii. 
 
 167. Syn. Παράκτιος, παράλιος. 
 Πάραπρασσω. perperam ago. to act contrary. 
 
 2. to act besides ; to aid. μηδενός άλλου 
 
 παραπραζαντος. Aj.261. 8ΥΝ.2.Συμπρασσω. 
 Πάραπρισμα. το. scobs, saw-dust, και παρα- 
 
 πρισματ επών. Ran. 882. Β. Syn. Πρίσμα, 
 
 ρινημα. 
 Πάράρϊγδω. algeojuxta. to freeze near, και 
 
 παραριγωσεις μαινόμενου προθυροις ; Rufin. 
 
 An. ii. 397. 
 Παραρδς, Πάρψρδς, from Πάράδρδς. Ion. Πά- 
 
 ρηδρδς, Πάρυορός. delirus, furiosus. one who 
 
 is beside himself, crazy, ταυθ' δ παραρος 
 
 τήνος επ' έσχατα γάς ελαβ' ενθών. Theoc. 
 
 15. 8. Syn. Παραφρων, άκοσμος. 
 Πάραρπαζω. abripio. to snatch up ; to filch. 
 
 αν δε παραρπαζυς άρτους και κλασματ αναι- 
 
 δώς. Lucill. An. ii. 323. Syn. Αφαρπαζω. 
 Πάραρρηγνΰμί. disrumpo. to burst asunder. 
 
 med. to burst forth, μέλαινα τ άκρου τις 
 
 παρερρωγεν ποδός. Philoct. 845. 
 Πάραρρειθρδς. praeterfluens. flowing by. δρςίς 
 
 παραρρειθροισι χειμαρροις οσα. Antig. 723. 
 Πάραρρεω. s. s. as Παραπαίω, sign. 3. μαίνεται 
 
 τε, και παραρρεϊ τών φρενών, τψ σψ λόγω. 
 
 Eupol. 
 Πάραρρητυς. qui verbis flecti potest, per- 
 suaded ; appeased. Πάραόρητά. τα. monita. 
 
 persuasions. //. N. 726. δωρητοί τε πελοντο 
 
 παραρρητοί τ' επεεσσι. Ι. 522. 
 Πάραρριπτω. abjicio. 2. periclitor. to throw 
 
 away ; put to hazard, τις ούτος εσται ; τίς 
 
 Ε 
 
ΠΑΡ 
 
 Ι παραρρψει τέκνα; (Ed. Τ. 1506. Syn. Α- 
 πορρίπτω, αποβαΧΧω. 
 ;Ίάραρρνϊω, ΐΐάραρρνω. prseterfluo. to pass 
 awa} r ; to vanish, ft μο'ι τι τοζων τώνδ' απη- 
 μεΧημ'ενον -Παρερρυηκεν; — Philoct. 662. 
 Ιάραρρϋσϊς. pellis, velamentum. 2. propug- 
 naculum. hide, or cloth, hung by the side 
 of a ship to blunt the effect of missiles. 
 στολμοί τε Χαιφους και παραρρυσεις νεώς. 
 vEsch. Supp. 710. P. 
 'ϊ'Ίάράρνθμος, vel.Uapapp. carens numero. out 
 Ri of tune. Thesm. 127. Syn. Αρρυθμος, αμον- 
 ■ σος, ανάρμοστος. 
 
 Ιάράσειρδς (sc. Ιππος.) equus funalis. fasten- 
 ed by a σείρα to the shaft horse ; hence, ap- 
 plied to any one going by the side of an- 
 other, πόδι κηδοσυνφ παρασειρος. Orest. 
 1 1022. Syn. Σειρα^ορος, παρηορος. 
 Ιάράσημον. insigne. a distinguishing mark. 
 s ει το συνεχώς και πολλά και ταχεο;ς Χαβεϊν 
 Hv του φρονεΊν παρασημον, αι χεΧιδονες 
 ) ΈΧεγοντ' αν ημών σωφρονεστεραι πολύ. Sent. 
 η Syn. Έπισημον, σημέίον. 
 Ίάράσημος. insignis. 2. perperam signatus, 
 adulterinus, &c. remarkable ; counterfeited. 
 <δοζα δε μητ ατρεκής, μητ' αν παρασημος 
 Ιενειη. Hippol.1116. Syn. Επίσημος. 2.αση- 
 ομος, αδόκιμος, φαΰΧος. 
 
 ΙαράσΊτϊω. cibum apud aliquem sumo, to 
 live at another man's expense, and flatter 
 him. το yap παρασιτεΤν ενρεν δ Ζενς 6 φιΧιος. 
 Diodor. Ath. 239. b. 
 
 Ιάράσί-ος. parasitus. a parasite, ώ γαστήρ 
 κυνομυια, δι ην κοΧακες παράσιτοι. Ερ. άδ. 
 ■•107. See Ath.p. 134. f. Syn. ΤΙαραμα σητης. 
 •φωμοκοΧαζ. 
 
 Ιάρασκευαζω. prseparo. to get ready ; pro- 
 vide ; bring about, or effect, τοιγαρ παρε- 
 σκενασμεθ', ώστε κατθανεϊν. Here. F. 1241. 
 Syn. Αρτνω, εντρεπιζω, απεργάζομαι. 
 Ιάρασκενη. prseparatio. preparation ; fitting 
 out or equipment ; premeditation, οζουσι 
 πιττης και παρασκευής νεών . Acharn. 189. 
 Syn. Επισκευή, επιθεσις, επιβυΧη. 
 [άρασκηνεω. in tentorii modum expando. to 
 spread out like a tent. — κάπι τερματι-Φάρος 
 παρεσκηνησεν. — Eumen. 636. 
 Ιαρασπάω. a latere alicujus avello. to draw 
 aside ; to wrest, φρενας παρασπφς επι Χωβα. 
 Antig. 804. Syn. ΑφεΧκω, παρασύρω. 
 Ιαοασπιζω. a latere stans pugno. to bear a 
 shield by the side of. fig. to protect, assist. 
 στενουσ', αδεΧφη θ' ή παρασπιζονσ' δμον. 
 Phcen. 1449. P. Syn. 'Υπερασπίζω, παρα- 
 στατεω, προαμννω, περιεπω, ειρυομαι. 
 Ιάρασπιστής, οϋ. δ. defensor; auxiliator. 
 prop, one who carries a shield near one in 
 battle to protect him ; hence, any helper, 
 /ορώ δε Ύυδεα, και παρασπιστας πυκνούς, ib. 
 1181. Syn. Ασπιδηφορος, υπερασπιστής, 
 σύμμαχος, παραστάτης, 
 .αρασπονδδς. foedifragus. truce-breaking ; 
 'lawless, τον θηριώδους και παρασπονδου βίου. 
 Ath. ρ. 660. e! 
 
 ΠΑΡ 
 
 509 
 
 ΤΙαρασσον. adv. perfacile. 2. cito. easily ; 
 quickly, και μην τονσγε παρασσον επι προ- 
 τεροισιν οΧεσσας. Apoll. 3. 125. 
 
 ΐΐάραστάδον. adv. adstando. standing beside, 
 or near. Χϋσαι δ' ουκ εδυναντο παρασταδόν' 
 ον δε Χαβοιμι. Ο. 22. 
 
 Πάραστάς, άδδς. η. postis; porticus. entrance, 
 or portico. — καΐ παραστάδος Κρεμαστά τεύ- 
 χη πασσαΧων καθαρπασας. Androm. 1121. 
 Syn. Σταθμός. 
 
 Πάραστάτεω. adsisto. to stand near; to aid. 
 δοκοΰσ' αρωγός εν πονοις παραστατειν. Rhes. 
 638. Syn. ΤΙαρισταμαι, παρασπιζω, σνμμα- 
 χομαι, αρηγω. 
 
 ΐίάραστάτης, fern. Παραστάτες, qui a latere 
 stat. one who stands near to aid in battle. 
 See ΤΙαρασπιστης. μενειν δίκαιον κάγαθόν πα- 
 ραστατην. Antig. 666. Β. αυτός τε, χη ση 
 δυσμορος παραστάτις. (Ed. C. 559. Syn. 
 Αρωγός, αΧεζητηρ, βοηθός. — προστάτης, fern. 
 αΧεξητειρα. 
 
 ΤΙάραστειχω. transeo, prsetereo. to pass by, 
 or, by the side of. Αεκτον τ Β,μαθιην τε πα- 
 ρεστιχες, ηδ' Ένιηνας. Η. Αρ. 217. See (Ed. 
 Τ. 808. Syn. Παρέρχομαι. 
 
 Παραστενάχω. congemo. to bewail with, α- 
 θρόαι Αιηταο παρεστεναχοντα θνγατρί. Apoll. 
 4. 1297. 
 
 Ώάραστδρεω. juxta sterno. to stretch out, or 
 spread near, εγώ σε, νή τον Ήρακλεα, πα- 
 ραστορώ. Equit. 479. Syn. Εκτεθώ. 
 
 Γίάραστρεφο). ΤΙάραστρωφάω, Apoll. 2. 665. 
 deflecto ; perverto. to wrest from the na- 
 tural bent ; to twist, distort, την μοϊραν εις 
 το μη χρεών παραστρεφων. Eur. Menal.yK 
 12. Syn. Κατακαμπτω, παραφερω. 
 
 ΤΙάράσϋρω. detorqueo. 2. protraho. to draw 
 aside, or distort. 2. to draw forth. — ov yap 
 δη πον Ύοντό γε τΧητόν παρεσυρας έπος. 
 Prom. 1064. 
 
 Παρασ^αλλω. errare facio. to cause to fall, 
 or fail. aXX' δγε και τοθ' άμαρτε' παρεσφη- 
 Χεν γάρ Απόλλων, θ. 311. 
 
 Παρασ^ίίρΐδς. cruribus adjunctus. near the 
 ankle. Opp. 
 
 Πάρασχεδον. adv. prope. 2. mox, illico. close 
 beside ; presently, δη γαρ επεί και τονδε πά- 
 ρασχεδον εκτερε'ίξαν. Apoll. 2. 859. Syn. 
 Εγγύς. 2. παραντικα. 
 
 Παρασχεθώ, s. as Παρέχω. aXX' δτε δη κεινοισι 
 παρεσχεθεν άρμενα πάντα. Hes. θ. 639. 
 
 Παρατάσσω, in acie colloco. to draw up in 
 battle array. Hence, Ώάράταξΐς. η. (Ερ. άδ. 
 596.) επει μονός μ' έσωσε παρατεταγμενον. 
 Vesp. 1118. Syn. Έκταττω, αντιτάσσω. 
 
 Ή,άράτεινω. extendo. to stretch out. 2. to 
 squeeze, distress, a. εντανθ' ενεισιν' η δε γ' 
 Έυβοι, ώς δρας, Ήίί, παρατεταται μακρά 
 πόρρω πάνυ. b. ΟΧδ' ' . υπό γάρ ημών παρεταθη 
 και Περικλέους. Nub. 211. Syn. Προ-εινω, 
 εκτείνω. 2. εζογκοω, επιτριβω. 
 
 Ώάράτεκταινδμαι. adfabricor. to add to, or 
 alter, a structure, to contrive otherwise. 
 — ουδέ κεν άλλως- Ζευς ύψιβρεμετης αυτός 
 
 
510 
 
 ΠΑΡ 
 
 ΠΑΡ 
 
 παρατεκτηναιτο. β. 54. 
 
 Πάράτεμνω. praecido. to cut lengthwise, εφησ- 
 θα σαυτής καν παρατεμεϊν θήμισν. Lysist. 
 132. Syn. Έ,πιτεμνω, τέμνω, παρασχιζω. 
 Πάράτϊθημΐ. appono ; confero. to put near to; 
 to set on, or serve up, an entertainment ; 
 to compare, ες κλισιην, παρά δε σφι τιθει 
 μενοεικεα δαϊτα. Ι. 90. Syn. Προστιθημι, 
 επιτιθημι, συνεισφέρω. — αντεικαζω, συμβάλ- 
 λω, παραβάλλω. 
 
 Πάράτιλλω. depilo. to remove superfluous 
 hair. 2. Πάράτιλλομαι. med. to have it re- 
 moved, as a luxury. 3. pass, to have it 
 plucked, as a punishment. Hence, Πάρατιλ- 
 τρϊά. ή. a female, whose office was παρατίλ- 
 λειν. (Cratin. Ath. 638. f.) 2. και παρατιλοΰ- 
 μαι, νή Δια, και γενησομαι. Menand. Ath. p. 
 166. — 3. ό δ' άλούς γε μοιχός δια σε που πα- 
 ρατιλλεται. Plut. 168. Syn. Ύιλλω,εκτιλλω. 
 
 Παράτονος, protensus. stretched at the side ; 
 hanging down. — ιδε βλεφαρον και-Παρατο- 
 νους χέρας. Alcest. 401. 
 
 ΤΙάρατρεπω. diverto. to turn aside; cause to 
 deviate. Ύυδεϊδης δε παρατρε-φας εχε μωνυχας 
 ίππους. Ψ. 398. Ατρε'ίδης μεν άμαρτε, παραι 
 δί οι ετραπετ εγχος. Λ. 233. Syn. Αποτρέπω, 
 εκτρέπω, παρατρωπαω. 
 
 Παράτρεχω. Παράτρόχαζω, Ερ. άδ. 419. prae- 
 tercurro. to run beyond ; pass by. Ιφικλον 
 δε ποδεσσι παρεδραμον, εσθλόν εόντα. Ψ. 636. 
 Syn. Παραθεω, παρελαύνω, παρέρχομαι. 
 
 Πάράτρεω. intremisco. to start aside from 
 fright, αιόλα, παμφανοωντα' παρετρεσσαν δε 
 ο'ι Ίπποι. Ε. 295. 
 
 ΠάράτρΊβω. attero. to rub against, ες βασανον 
 δ' ελθών, παρατριβομενός τε μολιβδω. Theog. 
 1101. Syn. Επιτριβω, προστριβω. 
 
 Πάράτρόπεω, Πάρατρωπάω. s. as Πάρατρεπω. 
 2. deflecto; decipio. to turn away wrath ; 
 to deceive, λοιβ?] τε, κνισσ# τε παρατρωπώσ' 
 άνθρωποι. Ι. 496. όΐσθα, γερον' τι με ταύτα 
 παρατροπεων ερεεινεις; δ. 466. 
 
 Πάρατρόπή. deflexio ; effugium. a turning 
 aside from ; or escaping. — ουκ εστί θανατου- 
 Τίαρατροπά μελεα μοι. Ion. 1230. Syn. Erc- 
 τροπη, απαλλαγή. 
 
 Πάρατροπος. pass, a recta via aversus. 2. act. 
 depulsorius. 1. turned aside; out of the 
 usual course; unnatural. 2. able to avert. 
 2. δυστανος, τί δ' εγώ μόρου ΐίαρατροπον 
 μέλος ευρω ; Androm. 527. 
 
 ΙΙάράτρωγω. abrodo. to gnaw, τις της ελάας 
 παρετραγεν; Ran. 988. Β. Syn. Αποτρωγω, 
 κατεσθιω. 
 
 Πάυαττω. Alt. for Ώάραισσω. transeo, transi- 
 lio. to pass on. μυσας παραζον, κάπολυσον, 
 ω πάτερ. Vesp. 988. 
 
 Πάράτυγχάνω. obvius fio ; adsum. to be pre- 
 sent; to come up. οιη yap pa θεών παρετυγ- 
 χανε μαρναμενοισιν. Λ. 74. Syn ΤΙαρειμι, 
 επέρχομαι. 
 
 ΊΙάραυγαζω. repraesento. to represent, or re- 
 semble, προπρηνης, κριοιο παραυγαζουσα κα- 
 ρηνον, Dion. 89. Syn. Παριστάνω, υποδεικ- 
 
 νύω, εμφαίνω. 
 Πάραυδάω. adloquendo consolor. to sooth 1 
 alleviate, μη δη μοι θάνατον γε παραυδα, φαιϊϊ- 
 διμ' Οδυσσεϋ. λ. 487. Syn. Παρ??γορεω. 
 Ώάραυλιζω. juxta cubo. to lie near, ώ Πανο> Ι 
 θακηματα--Και παραυλιζουσα πέτρα. Ion |* 
 493. Syn. ΐίαρακειμαι. παρακοιτεω, παραναι 
 εταω. 
 Πάραυλος. l.from αυλή. juxta excubans. ad 
 jacent, near. 2. from αυλός, absonus. dis 
 cordant. τίνος βοή παραυλος εζεβη ναπους 
 Aj. 902. Syn. 1. Πάροικος. — δρϊμυς, απωδος 
 Πάραυτα. Πάραυτϊκά. Alcest. 13. adv. statim 
 2. in praesens. at the very moment ; presently 
 πάραυτα δ' οΰν ελθεϊν-Έ,ς Ιλίου πολιν. Agam ' 
 746. Syn. Παραχρήμα, ευθέως, παρασχεδον. 
 ΠάραυχϊνΧός, ά, όν. collo impositus. on the 
 neck. Αρτεμι, που σοι τοζα, παραυχενιη τε 
 φαρετρη ; Ερ. άδ. 269. 
 Πάράφαινω. in transitu ostendo. to shew in 
 passing, ο^εξιτεροι, και γυμνός αεί παρεφαινε• 
 το μαζός. Call. 3.215. 
 Πάράφάσϊά, Macedon. An. iii. 122. Πάράφά- 
 σϊς, Παρφάσϊς. adhortatio ; persuasio. See. 
 Παραιφασια. παρφασις, ήτ έκλεψε νοον πυκα 
 περ φρονεοντων. Ja?• 217. Syn. Παρακελευσ- 
 μα, παραμυθία, παραινεσις, παρηγοριά. 
 Παράφϊρω, Πάράφόρεω, adduco; appono. 2. 
 a recta via abduco. 3. praetereo, negligo. 
 to bring towards; set before. 2. to lead 
 astray. 3. to pass beyond, or pass by. εν πυ~ 
 ματψ δ' αλόγιστα παροισομεν. (Ed. C. 1675. 
 Β. ώ παππιδιον' άπαντα γάρ σοι παρεφορουν. 
 Equit. 1212. Syn. Παράγω, παρατιθεμαι. 2. | 
 παραστρεφω. 3. παρέρχομαι, παραφρονεω. 
 Πάράφευγω, Παρφ. effugio. to escape, παρ- 
 φυγεειν συν νηι' — μ. 99. Syn. Παραπλωω, 
 παρέρχομαι, παρεκπροφευγω. 
 ΠάράφημΧ, II. Α. 577. Πάραιφημϊ. suadeo. to 
 recommend, or persuade. — μνηστήρας μα- 
 λακοΊς επεεσσι-Παρφασθαι. — π. 287. αλλά 
 συ τονγ' επεεσσι παραιφαμενος κατερυκες. 
 Ω. 771. Syn. Παραινεω, παραμϋθεομαι, πα- 
 ρειπείν, καταπειθω. 
 Πάραφθάνω. praecurro. to anticipate ; get 
 before, καρπαλιμως' ει δ' αμμε παραφθαιφσι 
 ποδεσσιν. Κ. 346. Syn. Φθάνω, προλαμβάνω. 
 Πάραφλόγισμά. το. quod ad ignem coctum,; 
 tostumve est. what is cooked, κατεφθα καί•}% 
 κνισηρα παραφλογισματα. Ath. 1. 9. 
 Παράφορος, animi impotens. borne from the 
 right road ; one who is besidehimself. Hence, 
 Παράφορα, ή. s. as Παράνοια, mental aberra- 
 tion. (Eumen. 331.) τυφλόν τυφλψ στει- 
 χοντα παραφορω ποδ'ι. Hec. 1049. Syn. 
 Παραφρων. 
 Πάραφρόνϊω, Plut. 2. Πάραιφρόνεω. demens 
 sum. to be out of one's senses, τον μεν εγών 
 οδυνησι παραιφρονεοντα βαρειαις. Theoc. 25. 
 262. Syn. Αφραινω, αφρονεω, παραπαίω, jji 
 μελαγχολαω, φρενομωρος νοσώ. 
 Παραφρων. Πάράφρυνϊμός, CEd. Τ. 690. Β. 
 amens. beside one's self; light-headed, ει j 
 μη 'γώ παραφρων Μαντις εφυν, και γνωμας 
 
 J„: 
 
ΠΑΡ 
 
 Αειπομενα σοφάς. Soph. ΕΙ. 472. Syn. Α- 
 φρων, εκφρων, ανόητος. 
 ΊΙάράφυκτός, Παρφυκτος. evitabilis. to be 
 avoided. — τό ye μορσιμον ου παρ-φυκτόν. — 
 Pyth. 12. 53. 
 [Παραχάλαω. relaxo. to unbrace, or relax, κα- 
 ι γωγ', εάν τι παραχαλψ, την αντλιαν φυλάξω. 
 
 Eqilit. 432. Syn. Χαλάω, επιχαλαω. 
 Ίΐάράχορδιζω. a chorda aberro. to touch the 
 j wrong• string ; to be at fault. — όπως Μη- 
 δέν παραχορδιεϊς, ων δεϊ σ αποδεϊζαι. Ec- 
 j cles. 295. Syn. Πάρα ρυθμον ποιώ. απαδω, 
 ιι διαφωνεω. άμαρτανω. 
 
 Μάράχορενω. choreas agito. to dance near. 
 jj παραχορευομενω τριποδι. Ion. 463. Syn. 
 ι Συγχορευω. 
 κΙΙαραχρήμά. adv. ex tempore, illico. on a 
 
 - sudden ; instantly, πλουτησαντες δ' από των 
 κοινών, παραχρημ' άδικοι γεγενηνται. Plut. 
 
 ι 569. See ΐίαραντικα. 
 
 ρϊΐάραψηχω. detergo. 2. demulceo. to rub 
 
 down; pat; sooth, φα δε παραψηχοισα κα- 
 b κόν και αναιδ'εα φώτα. Call. 6. 46. 
 ϊ^Ιαραψΰχή. solatium, consolation, έχει δε δη 
 , τιν αλγεων παραψυχήν. Orest. 62. Syn. 
 
 Αναληφις, ακεσις. παραμνθιον. παρηγοριά, 
 ΐίάραφνχομαι. reficio, consolor. to cheer ; 
 
 comfort, δακρυοεντ , αγανοϊσι παρεψνχοντ' 
 ι επεεσσιν. Theoc. 13. 55. Syn. Αναψυχω, 
 
 - παρακαλεω. 
 
 Π,αρδάκός. humidus. moist, ουδέ τυντλαζειν, 
 
 Η επειδή παρδακόν τό χωρίον. Pac. 1148. Syn. 
 
 ■, Αινγρος. 
 
 Ίαρδάλεη, ΐίαρδάλή. sc. δορά. pellis pardalis. 
 a panther's skin, παρδαλεην ωμοισιν έχων, — 
 Γ. 17. — παρδαλάς ενημμενονς. Αν. 1250. 
 
 Λαρδάλϊς. ή. panthera. Hence, Τίαρδάληφό- 
 ρός. ό η. (Soph, fr.) ουτ οΰν παρδαλιος τοσ- 
 
 ; σος μένος, οντε λέοντος. Ρ. 20. Ερ. Αιολονω- 
 τος, αναιδής, θοη, ολοη, στικτή, λυγρα, λα- 
 σιοστερνος, ονρεσιφοιτος. 
 Ίαρδοκάς. ό. Ν. P. name of a slave. Ban. 
 60S. Β. 
 
 Ιάρεγγϋάω. per manus trado. to pass from 
 one to another, to excite; encourage; con- 
 firm, εν παντί καιρφ τουτ εγώ παρεγγυώ. 
 Menand. Ύποβολ. Syn. ΐίαραδιδωμι. παρ- 
 ,αινεω. παραγγέλλω, βεβαιώ, καταφημι. 
 Ιάρεγκαπτω. devoro. to swallow down. 
 παρεγκεκαπτα'ι τ' αρνί εννε η δέκα. Ath. 
 1. 14. 
 
 Ιάξϊεδρος. assessor, one who sits by ; a com- 
 panion, αϊ μοι πάρεδροι τώνδ' εσω σκηνωμα- 
 των-Ναιονσιν, — Hec. 614. Syn. Συγκαθε- 
 δρος, συνθρονος. 
 
 ίάρεζόμαι. adsideo. to sit near, τώννϋνμιν 
 μνησασα παρεζεο, και λαβε γουνών. Α. 407. 
 Syn. Τίαρημαι, παρακαθιζομαι, προσκαθεζο- 
 iUai, παρεδρευω. 
 
 ι αρεια, άς. ή. gena. the cheek, ά-φ τ' ανεχω- 
 
 οησεν, ωχρός τε μιν ε'ιλε παρειάς. Γ. 35. 
 
 : Syn. ΤΙαρηΐς, γεννς, γνάθος. Ερ. ' Απαλή, αμ- 
 
 ' ρΐύρυφος, θαλερά, ερυθριοωσα, λαμπρά, θη- 
 
 Κεια, ροδεα, χαριεσσα, ωχρά, νεοθριξ. 
 
 ΠΑΡ 
 
 511 
 
 Παρειάς 1 , ου. ό. serpentis genus, a harmless, 
 or tame, serpent, οδάξ ελαβομην, ώς παρειάς 
 ών όφις. Plut. 690. 
 
 ΐΐάρεικάθω, (Ed. C. 1334. Β. Παρεικω. per- 
 mitto. to yield ; give way to. πολλ' αν λέγειν 
 εχοιμι προς τα τοΰδ' επη Ει μοι παρεικοι' 2 ' — 
 Philoct. 1047. Br. Syn. Ύπεικω, επιτρέπω, 
 υποχωρεω, παριημι. 
 
 Πάρεψϊ. adsum. to be present with ; to come 
 to. ή σ αν τισαιμην, ει μοι δυναμις γε παρειη. 
 Χ. 20. όπως παρεσει μοι (conviva miki sis) 
 και σύ, και τα παιδία. Αν. 132. Syn. Παρα- 
 γίνομαι, παρατυγχανω, παρισταμαι. 
 
 Παρειμΐ, ΐίάρεισειμϊ. advenio, prodeo. to 
 come up, or near, μη ε λαθοι παριών, μνη- 
 σαιτο δε θουριδος αλκής. δ. 527. — και παρει- 
 σιών αεί. Ath. 1. 6. Syn. Αφικνεομαι. — πα- 
 ρεισερχομαι. 
 
 ΤΙάρειπεϊν. monere. to persuade. — μη σε πα- 
 ρειπη-Αργυροπεζα θετις — Α. 555. 
 
 Παρειρω. immitto, insero. 2. violo 3 . to insert ; 
 put in, or, between. 2. νομούς παρειρων. 
 Antig. 368. Β. 
 
 Πάρεισδϋμϊ. irrepo. to enter by stealth. — μή 
 με παρειδνς. Call. Ερ. 46. Syn. Παρέΐσαγω, 
 υποτρεχω. 
 
 Ώάρβισκυκλεω. attexo, adnecto. to bring in 
 privily, ιχθυν παρεισκυκλησεν —Athen. 1. 14. 
 
 Παρεκβαίνω, digredior ; transgredior. to go 
 beyond, ιθειας, και μή τι παρεκβαινουσι δί- 
 καιου. Hes. ε. 226. used with accus. Choeph. 
 641. Syn. ΤΙαραβαινω, παρεξειμι. 
 
 Πάρεκθεω. ΙΙάρεκνεόμαι, Apoll. 2. 943. Παρε- 
 λαύνω, //. ψ. 427. Ιίάρεξάμειβω, Apoll. 1. 
 581. Ώάρεξελαυνω, Od. μ. 47 . praetervehor. 
 to pass beyond, ένθεν δε προτερωσε παρεζε- 
 θεον Μελιβοιαν. Apoll. 1. 592. Syn. Παρα- 
 τρεχω, παρέρχομαι. 
 
 ΐΐάρίκπροφευγω. effugio. to slip away ; escape 
 from, παντοιην, Ίνα μή σε παρεκπροφυγ\)σιν 
 αεθλα. Ψ. 314. Syn. Παρα^ευγω, εκφευγω. 
 
 Τΐάρεκτάνϋω, Iren. An. iii. 10. Παρεκτεινω. 
 extendo. to stretch near, or beyond, μι) του 
 αναγκαίου πουλϋ παρεζεταθης. Agath.io. 52. 
 
 Πάρεκτελεω. perficio. to accomplish, θυμός 
 εμός, μηδ' άλλο παρεκτελεσειε τι δαίμων. 
 Mosch. 4. ult. 
 
 Ώάρεκτρεπω. averto. to divert ; turn into a 
 different road, παρεκτρεποντες οχετον, ώστε 
 μή θανεΧν. Eur. Supp. 1112. Syn. ΠαραΓρε- 
 πω, παρεκλεγω, υπεξαιρούμαι. 
 
 Παρέλκω, protraho. to spin out ; prolong. 
 αλλ' αγε μή μυνησι παρέλκετε, — φ. 111. Syn. 
 Παρελκυω, επιμηκύνω, αναβάλλομαι, υπερτι- 
 
 1 Oriental Scholars will explain whether 
 the resemblance between this word and the 
 Saupareahs, or Snake Dancers, in the East 
 Indies be merely accidental. 
 
 2 An elliptical expression, sign. " if I had 
 time, or opportunity ; if it were permitted 
 me." 
 
 3 Either the reading, or the signif. in Sojih. 
 is uncertain. 
 
512 
 
 II Α Ρ 
 
 θεμαι. 
 
 Πάρεμβλεπω. suspecto. to look obliquely. 
 κυρτών τε νώτα, κείς κέρας παρεμβλεπων. 
 Helen. 1574. 
 
 Παρεμβολή, interjectio. 2. acies, castra. an 
 insertion. 2. an encampment, tir εν χαράκι 
 μεν ταύτα και παρεμβολή. Ath. 3. Syn. Στρα- 
 τοπεδον. 
 
 Πάρεμπόλάω. comparo quod revendam. to 
 procure besides, or, improperly, -γάμους 
 παρεμπολώντ'ι γ' αλλοιους ποσει. Med. 911. 
 Syn. Ωνεομαι, κερδαινω. 
 
 Πάρενειδω. or Παρεσ. a latere inspicio. to 
 espy by a side glance, ό γών Μενέλαος τάς 
 Έλενας τα μάλά πα Γυμνάς παρενιδων, εξε- 
 βαλ', οιω, το ξίφος. Lysist. 155. 
 
 Πάρεννεπα*. admonendo dico. to suggest, τοϊα 
 παρεννεπεν Αργός* αναζ δ' επεχωσατο μυθοις. 
 Apoll. 3. 367. 
 
 Ώάρενραπτομαι. insuo. to fasten in, or to. 
 τον δε και Αινεάδαι παρενερραψαντο πεδιλω. 
 Marcell. An. iii. 303. 
 
 Πάρενσάλευω. concutio. to shake ; to dance. 
 — και τοίν ποδοϊν ώδΐ παρενσαλευων. Plut. 
 292. Syn. ΑνασαΧευω, παρασαλευω. 
 
 Παρεξ, Παρεκ. extra, praeter. besides ; against. 
 Ήρη, μή χαλεπαινε παρεκ νοον' ουδέ τι σε 
 χρή. Υ. 133. Syn. Πάρα. — παρεκτος, χωρίς. 
 
 Πάρεξηυλημϊνος. detritam tibiae lingulam 
 habens. worn out like the mouth-piece of 
 an old flute, ουδέν οντάς, αλλά κωφούς και 
 παρεζηυλημενους. Acharn. 681. 
 
 Πάρεζειμϊ. transgredior. to go beyond ; to 
 transgress, -ψήφον τυράννων ή κράτη παρεξι- 
 μεν. Antig. 61. Syn. Παρειμι, παρεκβαίνω, 
 υπερβαίνω. 
 
 Πάρεζερεω. praeter verum loquor. to speak 
 against the truth, ταϋτα παρεξερεουσα ; — 
 ψ. 16. Syn. Ίϊαραφθεγγομαι. 
 
 Παρεξερχομαι. Παρέρχομαι, Od. μ. 62. prae- 
 tereo. to pass beyond, αλλ' εώμ'ε ν μιν πρώτα 
 παρεζελθεϊν πεδωιο. Κ. 344. Syn. Παρεκθεω, 
 παρεζειμι, παρανισσομαι, παραστειχω, παρα- 
 μειβω, παραφθανο). 
 
 Πάρεζιστημϊ. de statu suo dimoveo. to dis- 
 place, ατρεμα παρεζεστηκός, — Athen. 1. 10. 
 
 ΤΙαρϊπϊδημεω. peregre advenio. to reside as a 
 stranger, εν τ% Κορινθφ παρεπιδημησεν ποτέ. 
 Ath. p. 349. d. 
 
 Πάρεργάτης. qui praeter rem operatur. one 
 who does something superfluous, κομψός γ' ό 
 κηρυζ,καίπαρεργατηςλογων. Eur. Suppl.426. 
 
 Πάρεργος, ου. ό ή. qui est praeter susceptum 
 opus, that which is beside the main busi- 
 ness ; accessory ; treated incidentally, το 
 μεν παρεργον έργον ως ποιούμεθα' Το δ' έρ- 
 γον ώς παρεργον εκπονουμεθα. Ath. 1. 5. See 
 Theoc. 11. 11. 
 
 Πάρεργοι/, το. appendix ; additamentum. 1. 
 an accessory work ; addition. 2. superfluity ; 
 incumbrance, καλόν παρεργον δ' αυτό θησο- 
 μαι πόνων. Orest. 609. — 2. παρεργ' Ορεστην 
 κάμε ποιείται δομών. Elec. 63. Syn. Πρόσθε- 
 σες, προσθήκη, επιθηκη. 
 
 ΠΑΡ 
 
 Παρεργως. adv. obiter, perfunctorie. in 
 cursory, or careless, manner. — αλλ' ούτω 
 παρεργως άπτεται. Ath. 4. 
 
 Παρερ7τυ£ω. Παρερπω, Theoc. 15. 48. obrepc 
 to crawl in. πρώτος Νεοκλειδ^ς ό γλαμωΐ 
 παρειρπυσεν. Eccles. 398. Syn. Έφερπυζο' 
 παραδυομαι, εισέρχομαι (ήρεμα). 
 
 Ώάρεσθϊω. adedo, adrodo. to taste of. ώσπε 
 θύρας σου, τών λογίων παρεσθιει. Equit. 102£ 
 
 Παρεστϊος. qui ad focum stat. near th 
 hearth ; an in-dweller. — και παρεστιους 
 Σπενδοντα λοιβάς — Soph. El. 271. Syn 
 Ε^εσπος, οικείος, συνοικος. 
 
 Πάρετητυμος. or Πανετ. Orph. 538. 
 
 ΠάρεΥος. όή. solutus, languidus. relaxed. κιΛ 
 Δωρίς παρετοις εζεχυθη μελεσι. Sosip. An. if 
 504. 
 
 ΙΙάρευθϋνω. a via depello. to compel to acj 
 against one's will. — κάν μή θελης, - Χερσί 1 
 παρευθυνοντες, — Aj. 1068. Β. Syn. Εκτρεπα. 
 παρατρεπω, βιάζομαι. 
 
 Πάρευκηλεω. permulceo. to sooth, pacify. πη\ 
 γάς αφαιρεί, και παρευκηλειλογοις. Herc.F.9Uj 
 
 ΐΐάρευναζόμαι. ΪΙάρευνώμαι, Orph. 130. juxtl 
 dormio. to sleep near, δμω^σιν δε γυναά\ 
 παρευναζεσθε βιαίως, χ. 37. Syn. Παρακοϊί 
 μαομαι, παρακειμαι, παραλεγομαι, παρακα{ 
 θευδω, παριανω. 
 
 ΤΙάρευνός. juxta accumbens. that sleeps neai 
 ιώ, ιώ, πήμα πατρί παρευνον. Sept. Th. 101'-! 
 Syn. Συνευνετης, όμεννος. 
 
 Τίάρευτρεπιζω. comparo. to get ready, παρευ 
 τρεπισται δ' ουδέν άλλο, πλην πυροΰν. Cyc^ 
 590. Syn. Έυτρεπιζω, παρασκευάζω. 
 
 Παρέχω. Παρισχω, //. 1. 634. exhibeo, praebec 
 to supply, provide, ήπιου, ος δη rot παρεχ* 
 βρώσιν τε ποσιν τε. ο. 489. Syn. Έμπαρεχο. 
 πορω, ποριζω, οπαζω, παριστημι,προστιθημι; 
 
 ΐίάρηβός, ου. Παρηλιξ, Γκος. ό ή, Strata, Απ 
 ϋ. 375. qui pubertatem excessit. 2. cuju 
 aetas defloruit. grown up ; gone by. κα\ 
 Κάδμου τα παρηβα χορενματα,—Έρ. άδ. 353. 
 
 Παρ^γορεω. consolor. 2. hortor. to comfort 
 to admonish. Hence, Πάρηγορϊά. ή. (Apolt 
 2. 1281.) and ΐΐάρηγόρός. ό ή. Dor. Πάρα) 
 (Soph. Elec. 231.) παρηγορησον, ώς αποκτει 
 νειν φθόνος- Γυναίκας,— Hec. 287. Syn. Πάρα 
 καλεω, παραμυθεομαι, καταθελγω, πραϋνω. 2 
 αναμιμνησκω, παραγγέλλω. Phr. Μειλίχιοι 
 επεεσσι τταρ^γορεωι• 7τροσεεΐ7τεν. δακρυοεντ: 
 αγανοίσι παρεψυχοντ επεεσσιν. Theoc. 
 
 ΤΙάρηΧόν, II. Ψ. 690. Πάρηϊς. s. as Παρειά, κοϊ 
 τήσδε γραίας, προσπιτνών, παρη'ίδος. Hec 
 273. χερσίν αμοιβαιησι παρη'ίδος άκρον αρασ 
 σων. Νοηη. 
 
 Παρ^κω. pertineo. 2. prodeo. to reach, or ex 
 tend to. 2. to go forth. 2. μή 'ζω παρηκεα 
 πριν παρών αυτός τύχη. Aj. 742. Β. See CEc 1 
 C. 570. 
 
 Παρ?7μαι, Παρι£ω, Od. δ. 311. S. as Παρεζομαι\ 
 ώς μή μοι τουζητε παρημενοι αλλοθεν άλλοι 
 Ι. 311. 
 
 [Παράμερος, ου. Dor. Πάρα//, quotidians 
 daily. Pind. ΟΙ. 1. ad fin.] 
 
ΠΑΡ 
 
 ΠΑΡ 
 
 513 
 
 ΙΙαρηζΐς. appulsus navis. the arrival, or moor- 
 ing•, of a ship, but the reading and meaning 
 of the word are uncertain, σπαρνας παρηζεις 
 και κακοστρωτους — Agam. 565. 
 Πάρφονϊτϊς, ϊδδς. ή. prope littus. on the shore. 
 Γλήνιν παρηονϊτις αμφεχω χερμάς. (Scaz.) 
 Apollonid. An. ii. 138. 
 Πάρηορϊά, ας. ή. lorum quo equus παρήορος 
 adjungitur ry ζννωρίδι. the bridle of a led 
 horse, εν δε παρηορ^σιν αμνμονα Πηδασον 
 Ίει. Π. 152. 
 
 Πάρηορος. equus funalis. 2. ubique extensus. 
 3. deraens, stolidus. led by the side of the 
 shaft horse. 2. stretched out. 3. crazy. See 
 ΤΙάράρδς. 1. α'ϊζας αττεκοψε παρηορον, ονδ' 
 εματησε. ib. 474.-2. και ννν αχρεϊον και παρη- 
 ορον δέμας. Prom. 363. Exp. 1. Ό εξω τον 
 ζνγοΰ Ίππος, τταρασειρος. 2. μέγας. 
 Παρθϊνειά. ή. See Παρθενία. 
 Πσρθενειδς, ου. δ ή. ΠαρθενΧδς, α, δν. Also, 
 ΠαρθενΧκδς, ?), δν. which is generally, if not 
 always, Παρθενική, and often used subst. for 
 $1 Παρθένος, q. v. virgineus, virginurn proprius. 
 maiden ; effeminate. — της yap εχθιστης θεών 
 Ήμίν, (Diana loquitur) δσαισι παρθενειος 
 ηδονή. Hipp. 1296. κονραι δε παρθενειον 
 εκφυγεϊν ζυγδν Όταν θελωσι, ννμφιους αρ- 
 νουμεναι. Lye. 1131. λΰσε δε παρθενιην ζω- 
 ϊΐ)6 νην, κατά δ' υπνον εχευεν. Χ. 244. παρθενική 
 εικυΊα νεηνιδι, καΧπιν εχονση. η. 20. 
 Ώαρθϊνενμά. το. locus, ubi virgines degunt. 2. 
 ei| status virginitatis. a place, where virgins re- 
 side. 2. the state, in which they live. 3. pi. 
 amusements, in which they indulge. 3. ουκ 
 \ εν χορειαις, ονδε παρθενενμασι. Phcen. 1280. 
 P. See Ion. 472, 1425. Syn. Παρθενεων. 2. 
 \k παρθενεια. 
 
 Μ&αρθενενω. virginem educo. 2. virgineam vi- 
 W tarn duco. to bring up suitably to the state 
 w of a virgin. 2. to lead a maiden life, this is 
 4 also the sense of the middle verb, ή παρ- 
 W θενενειν παϊδας εν δομοις καλώς. Eur. Supp. 
 Wi 462. — 2. και παρθενενον τήν ιοΰσαν ήμεραν. 
 4 Phcen. 1651. Ρ. 
 
 ΰ\ί1αρθϊνϊών, ώνδς. δ. s. as ΐίαρθενών. τις ποκ 
 Weir' ΟνΧνμποιο μεταγαγε παρθενεώνα; Antip. 
 W Sid. An. ii. 16. 
 
 ■ ίίαρθενϊά, Παρθενεια. ή. virginitas. a virgin 
 κ) state ; maidenhood; modesty, και παρθε- 
 βί νειαν, ήκ ες ένυδρου πατρός. Rhes. 927. ονδ' 
 ■υπό παρθενίας τον ύπο βλεφαροις. Phcen. 
 411501. Ρ. Ερ. Αστερ-γηνωρ, αφυΧακτος, 
 
 εραννη, φαεινή, Ίμεροεσσα, θεοειδης, καθαρά. 
 ^ΊαρθϊνΊη.ή. Ν. P. the antient name of Samos. 
 Apoll. 1. 185. — Παρθϊνϊδν. το. a mount in 
 Peloponnesus and in Lydia. Eur. Teleph. 
 wjj/r. 1. Nic. Th. 634. — ΤΙαρθϊνΧδς. δ. a 
 Cf 'river in Paphlagonia. II. B. 854. Apoll. 2. 
 
 Ίαρθενϊδς, a, δν. 1. s. as Παρθενειδς. also, 2. 
 born of one unmarried. 1. πόδα παρθενιον,— 
 /Οσιοι/ όσιας. Iph. Τ. 130.— 2. παρθενιος, τον 
 έτικτε χορψ καλή ΠοΧυμηΧη. Π. 181. 
 Ιαρθϊνδπαϊδς. filius Meleagri et Atalantee. 
 
 ΤΙαρθενοπαΊος 1 Αρκάς, δ δε τοιοσδ' ανήρ. 
 Sept. Th. 547. P. See ib. 532. 
 
 Ήαρθενδπη. ή. Parthenope, one of the Sirens, 
 who, in despair at being defeated by Ulysses, 
 threw herself into the sea; and was carried 
 to the bay where Naples now stands, but 
 which was previously called by her name. 
 ΐίαρθενοπης, ην πόντος εόϊς νπεδεζατο κοΧ- 
 ποις. Dion. 361. 
 
 Παρθένος, poet. Παρθενική, virgo, puella. a 
 virgin ; a maiden. See Κόρη. It is also adj. s, 
 as Παρθϊνειος. See Phosn. 852. Hipp. 1010. 
 Ion. 270. Hence, the compounds, Παρ- 
 θενοκτδνδς, Παρθενοσφάγδς. δ r/. (Lye. 22. 
 Agam. 2] 7.) ΠαρθενδπΊπης, II. Α. 385. (See 
 Brunck. Thesm. 392.) Παρθενοχρως, ωτδς. 
 δ ή. (Meleag. 1. 12.) Παρθϊνωπδς, ον. (Eur. 
 El. 948.) ένθα μεν ηϊθεοι και παρθένοι αΧ- 
 φεσιβοιαι. Σ. 593. Ερ. Αδμης, άχραντος, αμί- 
 αντος, αιδοία, άπαΧη, άνανδρος, απειροΧεχης 
 αταΧαφρυ^,' αζνξ, αναεδνος, ανυμφος, απειρο- 
 γαμος, νεα, ενωΧενος, εΧικώπις, ροδοπηχυς, 
 καΧΧιπαρ-ζ/ος, περικαλλης, σεμνή, φυγοδεμ- 
 νιος, ποσικροτος, φνγοΧεκτρος, μισογαμος. 
 Phr. Απειρητη νμεναιων. — γάμων αδιδακ- 
 τος. — παρθενικαΐ θαΧΧοντα κομαις ύακινθον 
 εχοισαι. Theoc. ως δή κορειαν αφθιτον πε- 
 παμενη — Παλλάδος ζηλωμασι Ύής μισοννμ- 
 φου — Lye. 354. ή γάμους αρνονμενη. ib. 
 Χεχους άγνδν δέμας. Eur. γάμων αμύητος. 
 Ορρ. και παρθένων χΧιδαΧοιν ευμορφοις επι 
 Πας τις παρεΧθών όμματος θεΧκτηριον 
 Τυζενμ' επεμψεν, ίμερου νικωμενος. iEsch. 
 Supp. 1016. 
 
 Παρθενών, Παρθενίων, δ. conclave virginurn. 
 the maidens' apartment, επεί σε μητηρ παρ- 
 θενώνας εκΧιπεΤν-Μεθήκε — Phcen. 89. Phr. 
 Ήυμφοκομοιο μυχούς επι παρθενεώνος. Mus. 
 263. οχυροΐσι παρθενώσι φρουρούνται κα- 
 Χώς. Iph. Aul. 738. 
 
 Πάρθοι, οι. Parthi. adj. ΠαρθΓος, α, δν. Par- 
 thian. Anac. 55. 3. Πάρθοι ναιεταουσιν 
 αρη'Ίοι, αγκυΧοτοζοι. Dion. 1040. Ερ. Αμαι- 
 μακετοι, βαθυπΧοκαμοι. 
 
 Παρία. (λϊθδς) it. Παρΐος λ. Parius lapis. 
 Parian marble, λευκοτεραν αυγάν Πάριας νπε- 
 φαινε Χιθοιο. Theoc. 6. 38. See Nem. 4. ] 3 1 . 
 
 ΠάρΧανω. juxta dormio. to sleep near. — έχει 
 δ' αΧοχον θνμαρεα, ry παριανών -Ύερπεσθω,— 
 Ι. 336. Syn. Συγκαθευδω. παρευναζομαι. 
 
 Παριζω. See Παρημαι. 
 
 Παρϊί?μΐ. omitto. 2. admitto. 3. solvo. 4. sino. 
 5. frango. to let pass ; to neglect, to let 
 loose ; to relax, to let enter ; to permit, ή 
 δε παρειθη-Μηρινθος προτι γα~ιαν, — Ψ. 868. 
 Γοϋθ' νπεβαΧον' το σον δε θνγατριον παρήκας 
 αντψ Thesm. 572. Syn. Παραλείπω, εφιημι, 
 νφιεμαι, σνγχωρεω. 
 
 ΠάρΧδν. το. ορρ. Hellesponti. Athen. p. 644. b. 
 
 Παριππευω. prseterequito. to ride over, or 
 beyond, ποντον παριππενοντε, πεμ•φομεν 
 
 1 The metre requires correction ; and 
 i?/ow/;suggests,7rαΐςΠ.A.fromi?Mr.Supp.899. 
 
 3 u 
 
514 
 
 ΠΑΡ 
 
 πατραν. Helen. 1681. 
 
 Πάριπτημί. transvolo. to fly over, ΐ/ξει με 
 σωσων' ου yap άν παρεπτατο. Thesm. 1023. 
 
 Παρϊς. ό. Paris, son of Priam, άψ δροων' 
 Παριδυς δε θοώς εκ κλήρος ορονσεν. Γ. 325. 
 Ερ. Απατηλιος, ατασθαλος, αινογαμος, /3ου- 
 της, βουκολος, θεοειδης, θοος, Πριαμιδης, 
 Φρυξ. Αυσπαρι, εϊδος άριστε, γνναιμανες, 
 ηπεροπεντά. Δϊος Αλέξανδρος 'Έλενης ποσις 
 ■ηνκομοιο. Horn. See Hecub. 646, 938. P. 
 
 Ώάρίσόω. adaequo. to make equal ; to com- 
 pare, or liken, τάν ονδ' άν τις άμωμος, επε'ι 
 χ Έλενη παρισωθή. Theoc. 18. 25. Syn. 
 Ανισοω, εξισοω, ισοφαρίζω, ισαζω. 
 
 Πάριστημϊ. sisto. to place near ; bring• for- 
 ward. 2. med. Πάριστάμαι. adsto, opitulor. 
 to come up ; stand by and assist, αγχι 
 παρεστηκεν θάνατος και Μοίρα κραταιή. Π. 
 853. θερσιτης. τψ δ' ώκα παρίστατο δϊος 
 Οδυσσεύς. Β. 244. Syn. 1. Παρέχω, εμφαί- 
 νω, εφιστημι, παρορμάω. 2. σϋμπαρισταμαι, 
 παρειμι, παραστατεω. 
 
 ΠάριστΙδϊός. δ ή. juxta malum textorium 
 positus. near a loom, και τι παριστιδιος 
 δινενμενη αχρις επ' ηονς. Leon. Tar. An.i. 241. 
 
 ΊΙάρίτος. adeundus. to be approached, ώ ορός, 
 ω 'Ελικών ουκ ετι μοι παριτ'ε. Call. 5. 90. 
 
 Παρμονωτερος. adj. durab'uior. See Παραμονος. 
 
 ΊΙαρνης, ηθδς. υ. it. η. Parries, a mountain in 
 Attica, famous for vines, βλέπε νυν δ εν pi 
 προς τήν Ώαρνηθ'' — Nub. 323. 
 
 ΊΙαρνάσυς. Ion. Παρνησος. Parnassus, a moun- 
 tain of Phocis, sacred to Apollo and the 
 Muses. Near it were Cithaeron and Helicon. 
 adj. Παρνάσϊδς, a, ov. (Acharn. 347. Theoc. 
 7. 148.) Παρνησίάς, άδος. ή. (Ion, 86.) εν 
 Κρισσν ποιήσαι νπδ πτυχί ΪΙαρνασοιο. Horn. 
 Αρ. 269. Ιίαρνησονδ' ελθόντα μετ Αυτολν- 
 κόν τε, και νιας. τ. 394. Ερ. Νιφοβολος, 
 νφιμεδων, δικαρηνος, ευδενδρος, θεηγορος, 
 Πυθίας. Phr. Παρνησιά κλιτνς. Soph. 
 — Κωρυκιαι κορυφα'ι. Eur. πετραια δειράς 
 Παρνησοιο. Apoll. κοίλη, φιλορνις, δαιμόνων 
 ανάστροφη. Ύάν βακχενουσαν Αιονυσω-Παρ- 
 νασιον κορνφαν. Iph. Τ. 1243. ~Ω Πυθίου δεν- 
 δρώτι πέτρα, -Μουσών θ' Έλικωνιαδων δώ- 
 ματα. Here. F. 790. 
 
 Παρνησσδς, rather Παρνισσος, called also 
 Πάρδπάμίσδς,Πάρδπάνϊσδς, and Παρπάνϊσδς, 
 Bionys. 1097. ό. Asiae mons. a mountain 
 in Bactriana. χωρην ενρυτερην, κνημοϊς υπο 
 Παρνησσοϊο. Dion. 737. 
 
 Παρνοψ. είδος ακριδών, a sort of grasshopper. 
 όσον το χρήμα παρνοπων προσέρχεται. 
 Acharn. 150. 
 
 Πάρδδευω. praetereo. to pass by. See Παρεξερ- 
 χομαι. τούτον Έρως εκτεινεν, οδοιπόρε' μη 
 παροδενσνς. Theoc. 23. 47. 
 
 Παροδϊτης. δ. viator, a traveller, fen?. Πάρδ- 
 δϊτϊς. ή. one by the way-side, ονδενός εν- 
 θάδε ννν τεθνηκότος, ώ παροδϊτα. Lucill. An. 
 ll. 332. τήν ΊΧνμφεων παροδϊτιν αηδόνα, — 
 Ερ. άδ. 416. 
 
 Πάροδος, ή. aditus. 2. transitus. 3. processio 
 
 ΠΑΡ 
 
 in scenam, inpr. chori ; et carmen ipsui 
 chori procedentis. the act of coming foi 
 ward, or passing by ; a passage j the ei 
 trance of a chorus on the stage. 2. tea 
 Ύρνφεραν ταχέως εν παροδω καλεσον. Asck| 
 piad. An. ii. 217. 
 
 Πάροιγω. paulJum aperio. to open a little] 
 τις 6 κάλων, πυλας παροιζας ; ώςτεταρβηκά 
 καλεί. Iph. Α. 857. Syn. Ανοίγω, νπανοιγί 
 
 Πάροιθε, Πάροιθεν, Παρδς. advv. before, pre 
 viously. //. Ζ. 319. Υ. 437. Α. 453. adv. cov\ 
 
 par. Πάροιτερω. yet further, φθογγή δ' cS 
 προυβαινε πάροιτερω' — Apoll. 3. 686. Syt| 
 Έμπροσθεν, προτερον. 
 
 Πάροικεω. juxta habito. to dwell near, oral 
 Μορ^ώ παροικησονσι τήν Ίιηρννθιαν. L}| 
 coph. 449. 
 
 Πάροικιζδμαι. juxta colloco. to place nea j 
 θυμωθεις, πεζον κάμε παρψκισατο. Call. Ευ 
 25. Em. 
 
 Πάροικος, accola. one that dwells nea:l 
 Κάδμου πάροικοι και δομών Αμφιονος. Anti<.j 
 116. Syn. Περίοικος, εγχώριος, εποικος,ναετη\ 
 
 Παροιμία, ή. proverbium. a proverbial, or ar 
 tient, saying, adj. ΠάροιμΧάκυς. (Pallad. Ar 
 thol. p. 93.) adv. Πάροιμϊακώς. (Ερ. άδ. ib. ύ 
 \52.)εναγγελος μεν,ώσπερή παροιμία. Agan,j 
 265. Syn. Αογος, έπος, παραινεσις. 
 
 Πάροινίκος. Πάροινϊος, Πάροινος. Acharn. 97<'j 
 Anac. 42. 13. temulentus. tipsy, και τώ\ 
 ξυνο ντω ν πολν παροινικωτατος.Υβδρ. 1300.1] 
 Syn. Οινηρος, οινοβαρης, μέθυσος, μεθυπλ)}.] 
 
 Πάροινεω. debacchor. to riot as one tipsji 
 — ούτε yap νηφοντα δεϊ τη' ουδαμοΰ, Πατεί 
 παροινείν, — A.th. 10. Syn. Εξυβρίζω. 
 
 Πάροιτερδς. Πάροιτάτος. compar. and super 
 from Παροιθε, q. v. before ; foremost, αλλ; 
 μοι δοκεουσι παροιτεροι εμμεναι Ίπποι. >ϊ 
 459. άνδρα τον, ος μιν έτυψε παροιτατος, ου 
 εδαμασσεν. Apoll. 2. 29. Syn. Πρότεροι 
 πρώτος, πρώτιστος. 
 
 Πάροιχομαι. See Παρεκθεω, Παρέρχομαι. L 
 εφατ' Ατρε'ίδης δε παρωχετο γηθοσννος κή{ 
 Α. 272. 
 
 ΠαρδροιΤδς. poet, for Παρόμοιος, adsimili; 
 
 . ™~^,.-.r„klir.,>. £ S 
 
 ii 
 
 near upon ; resembling. οκτωκαιδεκατ* 
 παρομοίως' — Aga.th.An. iii.60. See Tymne 
 An. i. 505. Syn. Παρεοικως. 
 
 Παρόν, όντος. το. praesens. that which is prcj 
 sent. 2. absolute ap. Attic, cum liceat. whe 
 it is in one's power. 1. ήκιστ' οναιμην τα 
 παρόντος, ώ γνναι. Hec. 991. Ρ. — 2. άρχει, 
 παρόν μοι, τψδε δουλενσαι ποτέ ; Phcen. 530 
 See Med. 449. Syn. 2. Έζον, δυνατόν, δεοί\ 
 
 Παροξύνω, exacerbo. to provoke, ώ πα 
 πατρός δε μη παροξννυς φρένα. Alcest. 68*i 
 Syn. Διεγείρω, διερεθιζω, πικραίνω, εκπικρο^ 
 λυπεω. 
 
 Πάροξΰς. irasci celer. hasty, ου μάχιμος, ά 
 παροζυς, ονδε βασκανος. Athen. 
 
 Πάροπτδμαι. negligenter video, to overlook 
 Καίσαρος ιφθιμοιο παροψεται ομπνια μητη- Α 
 Marcell. An. ii. 304. 
 
 Παρδραω. s. as Παροπτομαι. Also, to observe 
 
ΠΑΡ 
 
 or remark, χρηστδν εζειπών, 6 τι μοι παρο- 
 
 ροΊς, ή. Αν. 454. $ΥΝ,Ύφοραομαι, παραβλέπω, 
 
 παρεπινοεω. 
 Πάρδριζω. Hmites transilio. to pass over boun- 
 daries, καν μέχρις 'Ηρακλέους στηλών ελθυς 
 , παροριζων. Ammian. An. ii. 387. 
 ΪΙάρορνϊς. inauspicatus. ill-omened, δδονς αθυ- 
 
 μους και παρορνιθας παρονς. Eumen. 773. 
 
 Syn. Απαίσιος. 
 ΪΙάρος. ή. Paros. one of the Cyclades, still 
 
 famous for its marble, ώ τήν ευτυχεα ναιων 
 ϊ Παρόν, όλβιε πρεσβυ. Alex. Ath. p. 644. 
 Ίάρδς. adv. See Παροιθε. Also, 2. a prepos. 
 ■ ante, prse. before, in preference to. 2. τήν 
 Ι δ' ελπίδ' ου χρή της τνχης κρινειν παρος. 
 • Trach. 737. 
 
 ΑάρονάτΧος. aures pendulas habens. with 
 /flapping ears, τρεις δε παρονατιονς, ενα δ' 
 J ^ αιόλον — Call. 3. 91. Syn. Ονατοεις. 
 
 Ιάρουσϊά. ή. praesentia. presence; arrival. 
 ''γιγνωσκε δ' αλκήν, και παρονσιαν κακών. 
 J Hecub. 227. 
 
 ';!ΐάροχετενω. per canales alio derive to shift 
 , into another channel ; fig. to parry, ταντ 
 ] ovv παρωχετευσας εϋ, κονοεν λέγων. Bacch. 
 "'■479. Syn. Παράγω, μεταφέρω. 
 
 ίαροχλιζω. vecte demoveo. to move with a 
 .Jlever. νυν δε μόλις βαιόν με παροχλιζουσιν 
 [Ι,αρουρης. Agath. An. iii. 62. Syn. Αναμο- 
 'Λχλευω, μετακϊνεω. 
 
 ΊΙάροχος. from Παρέχω, parochus. a purveyor. 
 '2. from Οχος. qui in curru alteri adsidet, 
 1 inpr. sponsae. one who conducts a bride. 
 
 Ζηνός παροχος γάμων. Αν. 1738. Syn. 
 
 Παρανυμφος, χορηγός. 
 
 άρο-φϊς. ή. opsonia. a dish of delicacies ; the 
 
 dish itself, ουθ' Ίεροσυλοις και πικραΧς παρο- 
 
 Ρισι. Eubul. Ath. p. 63. 
 
 άρο-φωνεω. clam opsonia coemo. to cater 
 
 laintily. Hence, Πάροψωνημά. το. luxurious 
 
 are. (Agam. 1456.) αυτοϊς παροψωνοϋσιν, 
 
 ι>σπερ και προτού. Eccles. 226. 
 
 αρπάνϊσος. See Παρνισσός. 
 
 ,αρπδδά, Ώάραποδάς. adverbial, prope, mox. 
 
 _iear at hand ; immediate, adj. Παρπδδϊδς. 
 ! >raesens, imminens. — φόνου - Παρποδιου νε- 
 
 >ελαν. Nem. 9. 90. 
 
 ρρράσίά, ας. ή. Ν. P. a town in Arcadia, 77, 
 
 i. 608. Παρρασϊον. το. a mountain there. 
 
 atllim. 3. 99. adj. ΠαρράσΧδς, a, ov, Olymp. 
 
 I. 143. 
 
 ιρράσίος. δ. Parrhasius. a celebrated painter. 
 
 Ιαρρασιος, κλεινής πατρίδος εξΈφεσου. Ath. 
 
 . 12. See γ. 687. b. 
 
 ιρρησϊά. r). oratio libera, freedom of speech. 
 
 ν μεν μεγιστον, ουκ εχειν παρρησιαν. Phoen. 
 
 (04. Syn. Αδεια, ελευθεροστομία. 
 
 ιρφάσΧά. persuasio. suggestion ; precept. 
 
 Macedon. An. iii. 122. This word, and Παρ- 
 
 άσϊς, are the s. in origin, and gener. in 
 
 r '° l jgn. with Παραψ. or Πάραιφάσίά, Πάραι- 
 
 ' άσϊς, q. v. But Πάρφάσϊς, which denotes in- 
 
 nuating discourse, II. JaJ. 217. is used for 
 
 eception, malicious insinuation, in thefol- 
 
 Π Α Σ 
 
 515 
 
 Mi 
 
 loiving passage : — ε χθρά δ' apa παρφασις ήν 
 Και πάλαι, α'ιμυλων μύθων δμοφοι-τος, δολο- 
 φραδής, κακοποιδν όνειδος. Nem. 8. 54. 
 
 Παρφερδμαι. for Παραφ. to be turned aside ; 
 led astray. Βάκχε, φέρων υπό σου τουμπαλι 
 παρφερομαι. Marc. Argent. An. ii. 270. 
 
 Πάρθος, δ ή. juxta, v. extra, cantum. 2. a 
 proposito alienus ; rem occultans. along 
 with, or, besides, a song. 2. foreign to the 
 purpose; disguising the matter. 2. κούκετι 
 παρψδοΊς χρησομεσθ' αινιγμασιν. Iph. Α. 
 1147. 
 
 Παρωθεω. rejicio. to push aside, α δι), πάρω- 
 σας και δαμαρτα, και τέκνα. Lycoph. 1263. 
 Ιόλαε, τους σους μ?) παρωσασθαι ξένους. 
 Heracl. 238. Syn. Απωθεω, εξωθεω, απο- 
 στρέφομαι, καταφρονεω, αποβάλλω, απο- 
 κηρύσσω. 
 
 Παρωρειά, ας. ή. latus rnontis. the side of a 
 mountain. Hence, Πάρωρειτης, ου. epith. of 
 Pan. (Apollonid. An. ii. 134.) Αιτνης πάρω• 
 ρειησι Ένμαιθου πατρός. Philipp. ib. 214. 
 
 Πάρωρδς. intempestivus. unseasonable ; rude. 
 αλλά παρωρα βλέπω κήπι τον υδροχόον. 
 Strato, An. ii. 368. 
 
 ΠάρωτΊς. ή. tumor glandularum sub auribus. 
 prop, the parotid gland. Παρωτϊδες. αϊ. the 
 ears, φθερσας κύπελλα, καλλυνεϊ παρωτιδας. 
 Lycoph. 1402. 
 
 Πάς, πάσα, πάν. omnis, totus. every; all. 
 Used adverbial, to sign, wholly ; entirely. 
 neut. το Πάν. the whole ; the vulgar. 
 {Olymp. 2. 152.) — πάς δ' apa χαλκψ-Ααμφ', 
 ώστε στεροπή πατρός Διός — Λ. 65. Syn. 
 Άπας, συμπάς, δλος. Phr. Οι; τις εσθ' δς ου. 
 Aj. 725. Β. — ουχ δ μεν, ος δ' ου' - Πάντες. — ■ 
 Phocyl. An, ii. 522. 
 
 Πάσαργάδαι, ων. οι. gens Persica. πρώτα 
 Σαβαι, μετά τους δε Πασαργαδαι, αγχι δε 
 Ύασκοι. Dionys. 1069. 
 
 Πάσίθεη. ή. Ν. P. one of the Graces, in 
 Homer, II. E. 271. Πάσϊθδη. a daughter of 
 Oceanus and Tethys, Hes. Θ. 352. Πάσίφάη. 
 wife of Minos, Noun. 1. 40. Πάσίφϊλη. Athen. 
 p. 594. d. 
 
 Πάσίμελουσά. ή. adj. an object of care to all. 
 epith. of the ship Argo. Αργώ πασιμελουσα 
 παρ' Αιηταο πλέουσα, μ. 70. 
 
 Πασσαλευω. palo,s. clavo, figo. to fasten with 
 pegs, or nails, adj. Πασσάλευτδς. fastened to. 
 {Prom. 113.) θεόΐσιν αυτά πασσαλευε προς 
 δομοις. Rhes. 180. Syn. Προσπασσαλευω, 
 προσπηγνϋμι. 
 
 Πάσσαλος, Παττάλος, Πασσαζ. δ. paxillus. a 
 wooden peg ; pile, or club, πάσσαλου εκ 
 χρυσεου' -Hom. Αρ. 10. ΰπαποτρεχειν εχουσι 
 μηδέ πατταλον. Eccles. 283. πασσάκι τάς 
 αγλϊθας εξορύσσετε. Acharn. 763. 
 
 Πασσω. spargo. to sprinkle. 2. to variegate. 
 πατσε δ' άλδς θειοιο, κρατευταων επαειρας. Τ. 
 214. Syn. Έπιπασσω, καταπασσω, προσπασ- 
 σω, ποικίλλω, υφαίνω. 
 
 Πάστας, άδος. ή. Παστός, ου. δ. porticus. 2. 
 thalamus, a porch, or vestibule. 2. a nuptial 
 3 u 2 
 
516 
 
 Π Α Τ 
 
 chamber. Παστός also sign, a small chapel, 
 or niche, in which the image of a divinity 
 stands. Hence, ΪΙαστοφόρος ΐΐαφιη, — Theon, 
 An. iii. 4. αμφιλαφής δ' apa παστάς ενε- 
 πλησθη πάλιν ορφνης. Theoc. 24. 46. Σιγή 
 παστον επηζεν, ενυμφοκομησε δ' 'Ομίχλη. 
 Mus. 280. Syn. Παραστας, αίθουσα, στοά. 
 2. θάλαμος, νυμφών. 
 
 Πάσχω, patior. 2. Att. facie-, gero me. fut. 
 πεισδμαι. perf. πϊπονθά. aor. 2. επάθδν. to 
 suffer; to be affected towards. Πάσχω and 
 ΤΙράττο) are in some cases convertible. Thus, 
 εν πάσχειν, and εΰ πράττειν, to fare well ; to 
 be prosperous ; κακώς πάσχειν and κακώς 
 πράττειν, to be unfortunate ; to be dis- 
 tressed. τοι\ιδ' αμφι γνναικί πολύν χρονον 
 αλγεα πασχειν. Γ. 157. ες τέλος εξελθονσα' 
 παθών δε τε νηπιος εγνω. Hes. ε. 218. Syn. 
 Υπομένω, τλαω, κάμνω. 
 
 Παταγεω. strepo. to make a noise ; to roar, 
 as the sea. — παταγέί δ' ευρεία θάλασσα, 
 Κοπτομενη πνοισΧς τε και αρρηκτοισι χαλα- 
 Ζαις. Theoc. 22. 15. Syn. Δουπεω, φοφεω. 
 
 ΐΐάτάγημά, το. (Menand.) Πάταγος, υ. stre- 
 pitus. a noise ; rattling. Κήρας ό'ιομενω' πάτα- 
 γος δε τε γινετ οδόντων. Ν. 283. Syn. Ψό- 
 φος, ήχος. — Ερ. Βρονταϊος, κελαδων, φρικώ- 
 δης, αλαλητος. 
 
 ΐΐάτάϊκοι (θεοί.) dii navigantium apud Phoe- 
 nicas, in puppibus collocari soliti. little 
 figures of gods on the prows of Phenician 
 vessels, χρυσει' απεφθα τοις ΐΐαταϊκοις εμ- 
 φερή. Suid. 
 
 Πατάληνη. Indi fl. ins. an Tattanagar ? See 
 D'Anvill. νήσον, την καλεουσιν επιχθονιοι 
 ΤΙαταληνην. Dion. 1093. 
 
 Πάτάρηίς. ep. promont. inter Lyciam et Ca- 
 riam. name of a Cape, σήμα δ' έχει ζέφυρου 
 ΪΙαταρηϊδα τηλοθεν ακρην. ib. 129. 
 
 Πατάσσω, ferio. 2.neut. palpito. to strike ; to 
 beat. 2. to palpitate. 2. Έκτορί τ αυτψ θυ- 
 μός ενί στηθεσσι πατασσεν. Η. 216. Syn. 
 Εκπατασσω, πλήττω. 2. πηδάω, τρέμω. 
 
 Πατεριζω. patrem nomino. to call father, a. 
 αλλ', ώ πάτερ ημέτερε Κρονιδη —b. πανσαι, 
 και μι) πατεριζε. Vesp. 650. Syn. Παππαζω. 
 
 Πατεω. calco. to tread. 2. trample on. Hence, 
 Γίάτησμδς, οϋ. δ. (Agam. 972.) νμετεροις, οι 
 σεϊο πεδον πατεουσιν εφετμφ. Call. 4. 227. 
 Syn. Καταπατεω, στέφω. 2. υβρίζω, κατα- 
 φρονεω. 
 
 Πατήρ. δ. pater, genitor. a father, την δ' 
 ημειβετ έπειτα πατήρ ανδρών τε θεών τε. Α. 
 544. Syn. Τονευς, δ τεκων, δ γεννησας. γενε- 
 τηρ, φντουργος. Ερ. Αμείλικτος, γβραρος, 
 ευσπλαγχνος, ήπιος, ηπιομητις, φιλοτεκνος, 
 φίλος, κλυτος, αγαθός, εσθλος, μειλιχος, δα'ί- 
 φρων. See Pyth. 4. 213. 
 
 Πατδς. calcata, s. trita, via. a beaten path ; 
 the haunt, ov θνμδν κατεδων, πατον ανθρώ- 
 πων αλεεινων. Ζ. 202. Syn. Στίβος, ατραπός, 
 δδος, κοινή και λεωφόρος. 
 
 Πάτρα, II. Α. 30. Ν. 354. Πατρίς, ή. patria. 
 the land of our fathers ; one's country. 
 
 Π A Τ 
 
 πατρ'ιδ' εμήν, αλοχόν τε, και ΰφερεφες μεγ 
 
 δώμα. Ε. 213. χερσίν υπ' Αργεκ»ν φθιμενο 
 εν πατρ'ιδι γαιτρ. θ. 359. Ερ. Αριστοτοκο< 
 
 γλυκερά, ευώνυμος, ευτειχης, ευρνχορος, ερ 
 κϋδης, θϋμηδης, καλλιχορος, καλλιγνναιζ, κι 
 διανειρα, τλημων, φίλη, τριταλαινα. Phi 
 Πατρώα εστία. — γαία εστιουχος. εγχωρκ 
 τόπος, — χώρος εφεστιος. — πατριώτις γη. Si 
 Od. α. 56. 
 
 Πατράίελ^εδς. ΤΙατράδελφος. ΐΐατροκάσιγνητο 
 II. Φ. 470. patris frater. an uncle by tl 
 father's side, τον μεν ου κατελεγ-χει κριτ< 
 γενεά-Πατραο"ελ^εοί• — Isth. 8. 142. 
 
 ΏάτράδελφΊά, or ΙΙάτράδελφειά. conjunct 
 generis inter πατραδελφους. relationship L 
 the father's brother or sister, σφετεριζαμ 
 νον πατραδελφειαν. iEsch. Suppl. 39. 
 
 ΐΐάτράλοιάς. s. s. as ΤΙατροκτονος. ώ μιαζ 
 και πατραλοιά, και τοιχωρυχε. Nub. 1330 
 
 ΠατρΐόΊίδν. dim. of ΤΙατηρ. ιθ' , ώ πατριδιο 
 επι τα βελτίω τρεπον. Vesp. 980. 
 
 Πατρικός, Αν. 142. Πάτριος, paternus ; am 
 joribus traditus. fatherly; hereditary. S 
 Τίατρψος. ου γαρ πατριον τοΰτ εστίν, αλ/ 
 λαμβάνειν. Eccles. 778. Β. 
 
 Πατριώτης, ό. ((Ed. Τ. 1091. Β.) Πατρΐώτ 
 
 fern, popularis. a fellow-countryman, μελ) 
 τάς πατριωτιδος γάς. Heracl. 755. Sy 
 Εκτοπος, εγχι»ριος, δημότης, δμοδημος. 
 
 Ώάτρδγενής, -ες. θεοί πατρογενεΊς. dii pat 
 the gods of our fathers, ώ γης θηβης ασ 
 πατρψον, θεοί (monosy/l.) τε πατρογενε 
 Antig. 937. Br. 
 
 ΠατρδθεϊΛ adv. a patre. from a father. 7τατ< 
 θεν εκ γενεής ονομαζων άνδρα εκαστον. Κ. ( 
 
 Ώάτροκλειδης. Norn. Pr. Αν. 791. 
 
 Πατρ'οκλδς, II. Α. 345. Πάτροκλεης, Πατ( 
 κλής. Patroclus. αϊψα δ' ετάϊρον εόν Πατ( 
 κλήα προσεειπε. Α. 601. Ερ. Αιογενης, με} 
 λητωρ, μεγάθυμος, αμϋμων, ιππευς. 
 
 Ήατροκτονϊω. parricida sum. to be a par 
 cide. πατροκτονονσα γάρ Συνοικήσεις εμι 
 Choeph. 909. 
 
 ΙΙατροκτονος, Choeph. 972. Πατρο^δνευς. Π 
 τρδφοντης. Πάτρΰφονος, Orest. 190. pat 
 interfector. a parricide. But χειρ πατροκ 
 νος, (Iph. Τ. 1053.) the father's murderc 
 hand, αφ απ' Αθηναίων, κατά δ' εκτανε τ\ 
 τροφονήα. γ. 307. τον πατροφοντην, ΐ\ 
 ασεβή μ απολλΰναι. (Ed. Τ. 1441. Br. Si 
 ΤΙατραλοιας, πατρουραιστης. 
 
 Πατρομητωρ.δ. avia paterna. father's moth 
 Πατρο7τατωρ. ό. avus paternus. a pater 
 grandfather, ή πατρομητωρ τον δνυφψ 
 θραμμενον. Lye. 502. πατροπατωρ Αλ 
 μνχατ -Q ενεκρυφε καλιφ. Apoll. 1. 171. 
 
 ΤΙάτροστερης. patre privatus. bereft of a 
 ther. ιδεϊν παρεστί σοι, πατροστερή γον 
 Choeph. 251. 
 
 Πατρωϊδς, Πατρώος, patrius. paternal. εν< 
 εν γαιη πατρω'ιη, ουδ'ε μιν εγνω. ν. 188. S 
 Πατρικός, πάτριος. 
 
 λΐάτρωννμως. paternus. bearing the name' i 
 the father. — το πατρώνυμων -Γένος άμ* 
 
Π A Χ 
 
 Π Ε Δ 
 
 517 
 
 ) ρον. Pers. 144. 
 
 'α Πάτρως, ωδς. 6. patruus. a paternal uncle. 
 0); πατρωι τ' επερχόμενος αγλαϊαν εδειζεν. Pvth. 
 !f 6.46. See Πατραδελφεός, θείος. 
 tj ΐΐανλά.ή. quies. rest ; a resting-place, ταντην 
 Bfll ελεξε παΰλαν εν χρονφ μακρφ. CEd. C. 89. 
 )iti Syn. ΐίαυσωλη, αναπαυσις, καταπαυμα, κα- 
 ταστασις, ανεσις. 
 Παϋρός. paucus. 2. parvus, brevis. small in 
 numbers ; few. little ; short. Hence, adv. 
 ΠαυράκΊς. (Theog. 859.) fern. adj. Παυράς. 
 (Nic. Ther. 210.) compound, Παυροεπης. 
 (Ant. Sid. An. ii. 19.) αλλ' αλαπαδνός εην, 
 παϋρος δε οι εϊπετο λαός. Β. 675. Syn. Ολί- 
 γος, ευαριθμητος, βραχύς. 
 Παύω, Παύομαι, finem impono. to cause to 
 cease, to still, act. intrans. and mid. to 
 (φ cease, to desist. Hence subst. Ώανστήρ. δ. 
 he who stills, &c. (Soph. El. 307.) adj. Παυ- 
 ii στηρίδς. (CEd. T. 150.) subst. ΐίαυσωλη. 
 cessation. (II. B. 386.) and the compounds, 
 α Πανσάνεμδς, Agam. 222. ΐΙαυσΊκακος, Naz. 
 Παυσίλυπος, Bacch. 771. Παυσίπονος, Ipk. 
 T. 451. Ατρε'ιδη, σν δε πάνε τεον μένος, αν- 
 τάρ εγωγε. Α. 282. — άλλοτε δ' αϋτε-Παυο- 
 5;: μαι' — δ. 103. αλλ' αγε, παύε μάχης, μηδ' αν- 
 τίος ιστασ εμεΊο. Hes. α. 449. Syn. Ατγο- 
 3Υ παύω. τελευταω, επέχω, αφισταμαι. 
 
 ΠάφΧη. Αφροδίτη, so called from the isl. Pa- 
 id! phos. χαιρετώ α ΐίαφια' μόνον Ίλαος Αρτεμις 
 ειη. Theoc. 27. 15. 
 Ώαφλάγονες. οι. Ν. P. a people in Asia Minor. 
 αρχόν Παφλαγονων μεγάθυμων ασπισταων. 
 ,; Ε. 577. See Apoll. 2. 793. 
 
 ΐίαφλαζω. ferveo. to bubble, to froth, to 
 boil. Hence, Πάφλασμα, το. bubbling and 
 frothing:, Av. 1243. and perhaps, Παφλάγων, 
 as applied to Cleon in Aristoph. Equit. 2, 
 6, 44, 65, &c. κύματα παφλαζοντα πολν- 
 φλοισβοιο θαλάσσης. Ν. 798. Syn. Αναζεω, 
 ιϋφ αναβραζω. 
 
 Πάφος, ου. ή. Ν. P. a city of Cyprus, sacred 
 to Venus, ες Παφον' ένθα δε οι τέμενος βω- 
 m μός τε θυηεις. θ. 363. See Bacch. 404. 
 Πάχετός, ου. δ. crassitudo. thickness, του πα- 
 χετος μήκος τε πολυτροπον' — Nic. Th. 465. 
 Πάχνη, pruina ; ros glaciatus. hoar frost, 
 frozen dew. πηγυλις, αυτάρ ύπερθε χιών 
 γενετ, ηυτε πάχνη. ξ. 480. Syn. Αιθρος, 
 πάγος, ψυ,χροτης. Ερ. Αθαλπης, χειμέρια, 
 χιονωδης. 
 Παχνοω. congelo. to freeze. — του δ' εν φρε- 
 σίν αλκιμον ήτορ-Παχνονται, — Ρ. 112. Syn. 
 Τίαταπηγνυω. λυπεω. 
 Πάχος. το. crassitudo. thickness, τοσσον εην 
 μήκος, τοσσον πάχος εισοραασθαι. ι. 324. 
 Syn. Παχυτης, πυκνωσις, συστασις. 
 Πάχυνος. Sicilise promontorium. one of the 
 three Capes of Sicily, εγκεχυται και μέχρι 
 πολυκλυστοιο Παχϋνου. Dion. 86. άκρα δε 
 f οι, Παχΰνός τε, Πελωρίς τε, Λιλυ/3^ τε. ib. 
 ' 469. Ερ. Άλιρροιζος. 
 
 Πάχϋνω. pinguefacio. to fatten, αιει δε σκι- 
 i . tpyai παχυνεται εν νεφελησιν. Dion. 35. 
 
 Syn. Άδρυνω, καταπιαινω. 
 
 Πάχϋς. crassus. thick, fat, gross, compar. 
 Πασσων, superl. Πάχιστος. Hence Πάχνκνη- 
 μος, Pint. 506. Πάχυσχοινος, Bianor, An. ii. 
 154. but the reading is dubious. See Jacobs, 
 Annot. ix. 5. κείνη δε τρυφαλεια άμ' εσπετο 
 χειρι παχειη. Γ. 376. και μιν μακροτερον και 
 πασσονα θηκεν ιδεσθαι. θ. 20. — ένθα πα- 
 χιστος - Μυιων άνθρωπου πελεται. — Π. 314. 
 τούτων ος αν y παχύς. Equit. 1136. 
 
 Πάχυτης, τητος. ι), s. as Παχετος, Πάχος, και 
 πολλ?) παχυτης πολλάκις ειργασατο. Pallad. 
 An. ii. 434. Syn. Πολυσαρκια. 
 
 Πάχων. indecl. the name of an Egyptian 
 month. Anthol. p. 176. 
 
 Πάω, Πάομαι. gusto, vescor. to taste, to feed. 
 See not. on Παομαι. παρ γάρ σοι πρωτφ πα- 
 σαμην Αημητερος ακτην. Φ. 76. Syn. Γεύομαι. 
 
 Πεδά, Dor. and JEol. for Μετά. Pyth. 5. 63. 
 It appears in the compounds, Πεδαιρω, Phaen. 
 1044. Πεδαιχμϊος, Choeph. 588. Πεδάμερδς, 
 or rather Πεδάδρδς, ibid, and Πεδαυρδς, 
 Sapph. Πεδάμειβω, Ol. 12. 17. Πεδαρσϊος, 
 Prom.269. Πεδερχδμαι. Theoc. 29.25. Πε- 
 δαυγαζω, Nem. 10. 114. 
 
 Πεδάνος, ή,ον. humilis, e solo vix adsurgens, 
 parvus. 2. levis, mollis, flat, low ; mean. 2. 
 light, soft, δειραν δ' εσφηκωται άλις' πεδανή 
 δεο'ιουρη. Nic. Th. 290. 
 
 Πεδάφρων. sero sapiens, wise too late. Pyth. 
 8. 103. See Damm. Heyn. has πεδ' αφρόνων. 
 
 Πεδάω. compedibus stringo. to shackle the 
 feet ; to impede. Hence, Πε'δητης.ό. (Mmil. 
 An. ii. 275.) ομνυθι, μη μεν εκών το εμόν δολψ 
 άρμα πεδήσαι. Ψ. 585. Syn. Συνδέω, εμποδιζο). 
 
 Πέδη. η. pedica. shackles for the feet. — αμφί 
 δε ποσσι πεδας έβαλε χρυσειας, Αρρηκτους, 
 αλυσονς. — Ν. 36. Syn. pi. Χοινικες, δεσμά, 
 γυιοπεδαι. Ερ. Χαλκόδετος, σφυρήλατος, 
 γυιοϋχος, ευπλεκτος. 
 
 Πεδΐάς. η. ΠΙδΐηρης. 6 η. campester. belong- 
 ing, to the plain. — πάσαν αικιζων φοβην- 
 Ύλης πεδιάδος, — Antig. 426. Θράκης αμπε- 
 διηρεις (i. e. άνά π.) Αυσχειμους τε κελευθους. 
 Pers. 565. Syn. Πεδιάϊος, πεδεινος. 
 
 Πεδϊλδν. το. calceus. a sole ; sandal ; shoe. 
 ποσσι δ' υπαι λιπαροΊσιν εδησατο καλά πέ- 
 διλα. Β. 44. Syn. 'Υπόδημα, εμβας, κοθορ- 
 νος, ενμάρις. Ερ. Ακροττορο^, αδουπητον, κοϋ- 
 φον, ολισθηρον, ολισθοπορον, ευρραφες, πο- 
 λυσκαρθμον, σιγαλοεν, αμβροσιον, χρυσειον. 
 
 Πεδίον, Πεδον. campus, a plain; the ground, 
 και πεδία λωτεϋντα, και ανδρών πιονα έργα. 
 Μ. 283. αΰτις, έπειτα πεδονδε κυλινδετο λάας 
 αναιδής, λ. 597. Syn. Γή, έδαφος, δαπεδον. 
 Ερ. Ανθεμοεν, αστιβες, απεραντον, αυστα- 
 λεον, βέβαιον, λειμωνιον, θυώεν, δροσοεν, 
 ερατον, ευρυχορον, ευρύ, εναροτον, ευτρητον, 
 ευμενές, ιπποβοτον, κραναον, καρποτοκον, 
 κλεινόν, πλατύ, καλλιπυργον, χλοερον, χλοε- 
 ροτροφον. From Πεδίον are Πεδΐδνδμδς, 
 Sept. Th. 278. — Π~εδιοπλοκτϋπος, ib. 83. 
 And from Πεδον are Πεδδσε, Bacch. 137. 
 600. Πεδδθ'εν, Od. v. 295. Πτοείς, Nic. Th. 
 
518 
 
 Π Ε Ι 
 
 Π ΕΙ 
 
 662. Πεδόβάμων, Choeph. 590. Πεδόκοιτης, 
 
 Phitipp. An. ii. 217. Ιϊίδοστίβης, Med. 
 1123. Πεδοσκάφης, Nonn. Πεδοτρεφης, Sibyl. 
 Τίΐδωρνχος, Ερ. ined. Jacobs. 
 
 Πίζα, ης. ή. planta pedis ; pes. metaph. quze- 
 vis extremitas adfixa, e. c. fimbria vesti ad- 
 suta infra, &c. the sole of the foot. 2. what- 
 ever is at the bottom or extremity of any 
 thing ; as the hem or border of a garment. 
 3. the front end of the pole of a carriage. 
 2. ακρην ΰψοθι πεζαν αερταζουσα χιτώνος. 
 Apoll. 4. 46. — 3. πέζη επι πρώτη, επί δε 
 κρικον εστορι βαλλον. Ω. 272. Syn. 1. Σφυ- 
 ρον. πους. 2. πεζις, κρασπεδον. 
 
 ΐίεζενω. pedibus iter facio. to travel on foot. 
 our' επί -γαίας πόδα πεζενων. Alcest. 879. 
 Syn. ΤΙεζοπορεω. 
 
 Πεζός, qui pedibus iter facit. one who is on 
 foot ; or goes by land. Πεζός λόγος, sermo 
 pedestris. prose, adv. Πεζή. on foot, by 
 land ; in prose. Hence, the compounds, 
 Πεζοβάτεω. {Antiphil. An.ii. 167.) Πεζδβοάς. 
 a foot-soldier. (Nem. 9. 81.) Πεζόμάχεω. 
 ( Vesp. 683.) Πεζδμάχης, ου. δ. (Pyth. 2. 1 1 9.) 
 Πεζδνδμδς. (Pers. 76.) Πεζοπόρος. (Parmen. 
 An. ii. 202.) αυτάρ δ πεζός εών επιπωλεϊτο 
 στιχας ανδρών. Δ. 231. Syn. ΠεζΙτης, πεζο- 
 πόρος. Phr. Πεζοί βάδην πολέμου στίφος 
 παρέχοντες. iEsch. 
 
 Πειθαρχεω. principi obedio. to obey rulers. 
 — νομον Καλλιστον εξευρόντα, πειθαρχεϊν 
 πατρί. Trach. 1194. Syn. ' Υπακούω, κατα- 
 κονω, πείθομαι, χαρίζομαι, ύπουργεο). 
 
 Πειθαρχία, obtemperatio magistratus. obedi- 
 ence to rulers, σώζει τα πολλά σωμαθ' ή 
 πειθαρχία. Antig. 688. Syn. Ευπειθια, πείθω, 
 υπακοή. 
 
 Πειθαρχός. Πειθήνιος, Tryph. 101. Πειθάνωρ. 
 Πειθημων, Christod. An. ii. 456. monger, 
 obsequens. obedient, submissive. — τον δε μη 
 πειθανορα- Ζευζω — Agam. 1648. οι δ' ουκ 
 ακοσμως, αλλά πειθαρχώ φρενί. Pers. .374. 
 Syn. Έυπειθης, επιπειθης, καταπειθης, ευη- 
 νιος, πράος. 
 
 Πειθώ, suadeia. persuasion ; persuasiveness. 
 πειθώ κακοΰ προς ανδρός, φ τανΰν ξύνει. 
 Soph. ΕΙ. 565. Syn. Πεισμονή. Ερ. Μελιη- 
 δης, κλεφινοος, θελξιφρων. 
 
 Πειθώ, όός, ους. ή. Suada, Suadeia. the god- 
 dess of persuasion. Πειθώ δε, την τυραννον 
 ανθρωποις μονην. Hec. 815. Ερ. Ασιγητος, 
 ακαμπης, εμπεδομνθυς, ακορητος, ήδυεπης, 
 πραύλογος, αγανοβλεφαρος, τελεσσιγαμος, 
 φιλοτησιος, Σειρην. Phr. — Καίτοι μ' ου με- 
 λιγλωσσοις Πειθοΰς επαοιδαϊσι θέλξει, — 
 iEsch. — κρυπται-Κλαϊδες εντι σοφάς-Πει- 
 θοΰς ϊεράν φιλοτατων. Pyth. 9. 68. 
 
 Πείθω, persuadeo. Πείθομαι, obedio. act. ίο 
 persuade. 2. med. to obey, κλέπτε νοψ' επει 
 ου παρελευσεαι, ουδέ με πείσεις. Α. 132. Αρ- 
 γειων κρατεει, και οι πείθονται Αχαιοί, ib. 79. 
 Syn. Αναπειθω, καταπειθω, παραινεω, συμ- 
 βουλεύω. 2. υπακούω. 
 
 Πεικω. See Πεκτεω. 
 
 Πείνα, Πεινη. η. fames, hunger, famine, adjj 
 Πειναλέος. (Lucill. An.ii. 323.) πεινη δ' ου A 
 ποτέ δημον εσερχεται, ονδε τις αλ\η- Ρούσος-] 
 ο. 406. Syn. Αίμος, βουλιμία. 
 
 Πεινάω, esurio. to hunger, εδρών η ελαφοι ■ 
 κεραόν, η αγρών αίγα, Πειναων' — Γ. 24. Syn, ί 
 Αναπειναι», βουλ'ιμιαω. προσπεινος γίνομαι. | 
 
 Πεϊρα. η. conatus. an attempt, a trial, κει μή\ 
 θεών τις τηνδε πεϊραν εσβεσεν. Aj. 1057. Br,, 
 Syn. Απόπειρα, πειρασμός, προσβολή, επι-\ 
 χειρησις, εγχείρημα. 
 
 Πειράενς. oftener, Πειραϊευς, εως. δ. a harbour j 
 of Athens, εν Πειραεΐ δηπου 'στι Κανθαροι '• 
 λιμην. Pac. 145. Β. και προς τούτοις αριστω- 1 
 ση τον Πειραιά προσεμαξεν. Equit. 815. 
 
 Πειράξω, tento. to try. See Πειραω. ως φατο\ 
 πειραζων' εμε δ' ου λαθεν ειδότα πολλά. ι. 28 L.I 
 
 Πειραινω. necto, finio. to fasten opposite ends] 
 by a knot, or loop; from Πεΐραρ. 2. a form\ 
 of Περαίνω, to finish, σειρήν δε πλεκτήν εξ] 
 αυτόν πειρηναντε. χ. 192. — 2. ζω ν κεϊνοςΐ 
 είπε' και πεπειρανται τάδε. Trach. 581. Β. ι 
 
 Πειραιδς. Ν. P. Od. ο. 543. patronym. Πει-Ι 
 ράΐδης. II. Δ. 228. 
 
 Πεΐραρ, Πείρας, το. finis, the end; extremity j 
 See Πέρας, αμφω δ' ϊεσθην επι ίστορι πείραι ] 
 ελεσθαι. Σ. 501. εκφυγεειν μέγα πείρας ο'ίζΰος \ 
 ή μιν Ίκανει. ε. 289. 
 
 Ώειράτηρϊόν. το. sedes piratarum. 2. tenta-, 
 mentum. the haunt of pirates. 2. a trial. vi-\ 
 κών δ' απβρα φονιά πειρατηρια. Iph. Τ. 967, τ 
 Syn. 2. Πεϊρα, καταπειρασμος. άγων. 
 
 Πειρατής, οϋ. δ. pirata. a pirate, αν μή πειρα-ί 
 τ?)ς εν πελαγει σε λαβή. Nicarch. An. ii. 353 1 
 
 Πειραω, II. Ι. 181. Πειράόμαι. Conor, nitor 
 to try, to endeavour, πρώτα δ'- εγών επεσιι 
 πειρησομαι, y θέμις εστί. Β. 73. Syn. Εκ7τει• 
 ρώ, επιπειρώμαι, πειράζω, σπουδάζω, επιχει• 
 ρεω, κινδυνεύω. Phr. Γευσομεθ' αλλήλων 
 Horn, της σης δε τόλμης εισομαι γεγευμ'ενος 
 Eur. 
 
 ΙΠιρεως, ω. Ρ. Ν. II. Υ. 484. — Πειρϊθοος. Πει- 
 ρΧθους, ου. Β. 742. — Πειρόός, Πειρως. ibid, 
 844. Δ. 520. — Πεισανδρός. Π. 195. Theoc 
 Ερ. 19.—Πεισηνωρ. Od. β. 38.— Πεισίστρατος 
 γ. 400.— Πελάγων, οντός. II. Δ. 295. Ε. 695, 
 
 Πειρ^τιζω. experior. to make trial of. μητί μει 
 ηΰτε παιδός αφαυροΰ πειρητιζε. Η. 235. 
 
 Πειρηνη. ή. Pirene. a fountain near Corinth, 
 Πειρηνης λευκών φαιδροτεραν λιβαδων. Αη> 
 tip. Sid. An. ii. 29. Phr. Πηγή καλλιρροος. 
 
 Πειρινς, ινθός. ή. "alveus, qui imponitur cur- 
 rui. Nam currus propr. est pars, quae rotas 
 habet." the body of a chariot ; viz. the part 
 which receives the persons who ride, anc 
 the load. The frame-work of the chariot 
 (or carriage, strictly so called) is άμαξα, εκ 
 μεν αμαξαν αειραν εύτροχον ήμιονειην ,Καλΐ/ν 
 πρωτοπαγ'εα' πειρινθα δε δήσαν επ' αυτή 
 Ω. 266. See 190. and Od. ο. 131. 
 
 Πειρω. transadigo ; transeo. to cause to pas? 
 through ; to pierce. 2. to pass through. 2, 
 ανδρών τε πτολεμους, αλεγεινά τε κύματα 
 πείρων. Ω. 8. Syn. Αναπειρω, διαπειρω. 2. 
 
Π Ε Λ 
 
 ττεραω, διέρχομαι. 
 Πεϊσά, ης. ή. obedientia, obsequium. obedi- 
 . ence ; acquiescence, τω~ δε μαλ' εν πεισ -q 
 
 κραδιη μένε τετληνία. υ. 23. 
 ΛΙεισιμβρδτος. hominibus persuadens. a per- 
 ; suader of men. χεροΐν πεισιμβροτφ τε βακ- 
 
 τρφ. Choeph. 359. 
 , ΊΙεισϊχάλΊνος. fraenis obediens. obeying the 
 
 rein, εν θ' άρματα πεισιχαλινα καταζεν -yvvy 
 ι, σθένος ϊππιον. Pyth. 2. 21. 
 ΙίεΊσμά. ro. funis nauticus. the mooring 
 1 cable ; with which a ship was fastened astern 
 [ to. a stone, ring, pillar, &c. on the beach, 
 . before the use of anchors, κοσμώ' πείσμα δ' 
 
 έλυσαν από τρητοΐο λιθοιο. ν. 77. Syn. Σχοι- 
 L νιον (αγκυρίιον). Ερ. Διαβροχον, λινοστρο- 
 
 φον, πρυμναΐον, περιμηκες, πόντων, ευστρε• 
 \\ φες. Horn. Phr. Πλεκτάς πεισμάτων αρχάς. 
 ] Eur. 
 
 ίΐΐεϊσος. το. Πεισεά. τα. locus humidus. a moist 
 I place, ηδ' άτ εν νδρηλφ τινι πείσει — Dolsc. 
 
 και πηγάς ποταμών, και πισεα ποιηεντα. Υ. 9. 
 
 1, Syn. Αειμων, ειαμενη. — καθνδροι τόποι. 
 
 Πειστηρ. 1. persuasor. 2. obediens. he who 
 
 1 persuades. 2. he who is persuaded. 3. s. s. 
 
 , as Πεϊσμα. 3. και τον μεν πειστήρι κατηγον 
 
 επ' η πείρο ιο. Theoc. 21.58. 
 'ΐίειστηρϊος. persuasorius. persuasive. — και 
 Ι λογούς πειστηριους-Ένρισκ — Iph. Τ. 1053. 
 1 Syn. Πειστικός. 
 •Ό.εκτεω, Πεκω, Πεικω. pecto. to comb, ήνικα 
 
 πεκτείν ώρα προβάτων ποκον ηρινον' είτα χε- 
 ί>: λιδων. Αν. 715. — -χαιτας Πεζαμενη, χερσι 
 J πλοκάμους έπλεξε φαηνονς. £2. 176. — η ειρια 
 ,,•■ πεικετεχερσ'ιν. σ.315. Syn. Έκπεκτεω,κτενιζω. 
 Ι^ελάγος. pelagus. the sea, esp. the deep sea, 
 . the mid-sea. Hence, fern. adj. Πελάγ'ιτίς, 
 .1 Meleag. 80. Also, Πελάγοστρδφός. δ η. Opp. 
 ,, ώς δ' δτε πορφυρή πέλαγος μέγα κνματι 
 ir κωφφ. g. 16. Syn. θάλασσα, βυθός, figur. 
 " πλήθος. Ερ. Αμετρητον, άλμυρον, ε υρυπορον, 
 \ καθαρον, λαμπρον, πικρον, πόντων, νγρον, 
 ■1 χειμεριον, ομβρηρον, κυανεον. 
 J Ίελαζω, II. Ε. 766. Πελάω, Horn. Bacch. 43. 
 ; t , Πελάθω, Πλάθω. Πλάω. Πλήμϊ. act, admo- 
 ■ veo. 2. neut. propinquo. to bring near. 2. to 
 
 come near. Ίστδν δ' ϊστοδοκη πελασαν, προ- 
 1 τονοισιν αφέντες. Α. 433. τι ποτ ου πελαθει 
 ι σκοπός, όν ναών. Rhes. 557. τίνες εκ νυκτών 
 .\'\τας ημετέρας Κοιτάς πλάθουσ'— ibid. 13.— α- 
 ,\ταρ ασπίδες ομφαλοεσσαι Έπληντ' αλληλι ι ]- 
 " 1« — θ. 63. Syn. Προσάγω, προσπελάζω. 
 , Λ ;2. εγγίζω, πλησιάζω. 
 
 Λελάνος, ου. δ. plur. πελάνοιεέ πΤλάνά. libum, 
 \ ι quod e farinae polline fiebat, et sacrificiis ad- 
 " hibebatur. 2. spuma concreta, &c. a sacri- 
 
 ificial cake, made of meal, which was laid 
 
 upon the altar and burnt. The word also 
 \ denotes dough ; orany soft doughy substance^ 
 I such as wax, clotted blood, &c. πανδημοιο 
 ^μνλης πελανους επαλετρενονσιν. Apoll. 1. 
 , 1077.— 2.— στόματος αφρώδη πελανον — Orest. 
 .,221. Syn. Πεμμα, — άρτος. 2. αφρός. Ερ. 
 . Αθυτος, καλλιφλοζ. 2. αιματηρός. 
 
 Π Ε Α 
 
 519 
 
 Πελαργός, ου. ό. ciconia. a stork. Πελαργΐ^ενς. 
 a young stork. Hence, Πελαργϊκος, by Comic 
 use, instead of Πελασγικός, Αν. 869. Also, 
 Πελαργοχρως. δη. of the colour of a stork. 
 Lye. 24. επην δ πατήρ δ πελαργός εκπετησι- 
 μους Παντας ποηση τονς πελαργιδείς τρεφων, 
 Δει τονς νεοττούς τον πάτερα πάλιν τρεφειν. 
 Αν. 1355. 
 
 Πελάς. adv. prope. near, ένθα δ' επειθ', ήρως, 
 χριμφθεις πελας, ώς σε κελεύω, κ•. 516. Syn. 
 Εγγύς, πλησίον. Phr. Ύυτθον οσσον απω- 
 θεν. Theoc. 
 
 Πελασγοί, ών. οι. Pelasgi. the ancient tribe 
 of Greece, which occupied Thessaly, and 
 sent a colony to Asia ; some of whom aided 
 the Trojans, adj. Πελασγικός, ή, όν. (II. Π. 
 233. Β. 681.) Πελασγός, (ib. 483.) fern. Πε- 
 λασγϊάς. (Call. 5. 4.) και Αελεγες, και Καυ- 
 κωνες, δίοί τε Πελασγοί. Κ. 429. αυτ'ικα δ' 
 ηεριη πολνληίος αϊ α Πελασγών. Apoll. 1. 580. 
 
 Πελάτες, δ. qui appropinquat. one who ap- 
 proaches, or is near, ττρός θεών, ε'ί τι σέβη 
 ξένον, πελασσον Έυνοια πάσα πελαταν. Phi- 
 loct. 1193. Syn. Ένοικος,- γεντων. 
 Ι Πελεθρόν. for Πλεθρον. επτά δ' επεσχε πελε- 
 θρα πεσών, εκονισσε δε χαιτας. Φ. 407. 
 
 Πελεθρόνϊόν. a mountain of Thessaly. adj. 
 Πελ^θρδνΧας. Πηλιψ εν νιφοεντι Πελεθρονιον 
 κατά βησσαν. Nic. Th. 440. 
 
 Πελειάδες. αι. See Πλειάδες. 
 
 Πελειά, II. Φ. 494. Πελειάς. ή. columba. a 
 dove ; a pigeon. Hence, ΠΤλείδθρεμμων. a 
 feeder of doves. (Pers. 309.) τιλλε πελειαν 
 έχων, — ο. 526. αϊ δε βατην τρηρωσι πελειά- 
 σιν ιθμαθ' δμοίαι. Ε. 778. Syn. ΠερισΓερα. 
 Ερ. Εράσμια, ερατεινή, δείλη, τα.νυπτερος. 
 
 Πελεκάς, Πελεκάω, ό. pelecanus, avis, the 
 wood-pecker ; qs. the hatchet-bird. 2. a 
 water-fowl ; a kind of pelican, λ.σοφωτατοι 
 πελεκάντες, οϊ τοϊς ρυγχεσιν Απεπελεκησαν 
 τάς πυλας' ην δ' ό κτύπος Αυτών πελεκωντων, 
 ώσπερ εν ναυπηγιφ. Αν. 1154. — 2. δερκεσθαι 
 φαιής κεν ερημονομον πελεκάντα. Apollin. 
 
 Πελεκάω, Πελεκκάω. securi incido. to cut or 
 hew with a hatchet. Hence, Πελεκητωρ. δ. 
 qui ligna csedit. a hewer of wood. Man. 4. 
 324. Syn. Ξυλουργός, είκοσι δ' εκβαλε πάντα, 
 πελεκκησεν δ' αρα χαλκψ. ε. 244. 
 
 Πελεκκόν. bipennis manubrium, the handle 
 of an axe. αξινην εϋχαλκον, ελαϊνψ αμφϊ 
 πελεκκω. Ν. 612. 
 
 Πελεκυς.δ. bipennis. an axe; a hatchet, δώκε 
 μεν οϊ πελεκυν μεγαν, αρμενον εν παλαμησι, 
 Χαλκεον, αμφοτερωθεν ακαχμενον' αυτάρ εν 
 αντψ Στειλεών περικαλλες, ελά'ινον, ευ ενα- 
 ρηρός. ε. 234. Syn. Αξϊνη, πελυξ. Ερ. Αμφι- 
 τομος, δουροτομος, οξνς, σιδηρειος, στιβα- 
 ρός, χαλκηλατος, χαλκελατος, Pind. νεηκης. 
 
 Πελεμιζω. commoveo. to set in violent mo- 
 tion, ουρεος εν βησσυς βαθεην πελεμιζεμεν 
 υλην. Π. 766. Syn. Κινεω, διασειω. κραδαίνω. 
 
 ΠελΤάς, Παλιάς, ου. δ. Ν. P. son of Neptune 
 and Tyro ; brother of Neleus, father of Al- 
 cestis and Acastus; King of a part of Thes- 
 
520 
 
 Π Ε Λ 
 
 Π Ε Μ 
 
 saly. See Damm. P. R. — Patronym. fern. 
 Πελιαδί ς κοραι, Med. 9. — ΐίελιης μεν εν ευρυ- 
 χορφ Ιαολκφ-Ναΐε πολυρρηνος, — λ. 255. Ερ. 
 Αντιθεος, ιφθΊμος. 
 
 Πελιδνός, ή, ον. Πελΐος, α, ον, Posidipp. An. 
 ii. 50. iividus. livid, black and blue. — αϊ δε 
 πελιδναι-Φλυκταιναι —Kic. Th. 272. Syn. 
 Έμπελιος. 
 
 ΤΙελιννά, ης. ή. ΤΙελινναΙον. το. Ν. P. a city of 
 Thessaly. αλλά με Πνθώ τε και το-ΐίελιν- 
 ναϊον απνει. Pyth. 10. 6. 
 
 Πελλαΐός, α, υν. adj. Pellaean, of Pella. βονλει, 
 Τίελλαιον βονς μέγας εις αϊδην. Call. Ερ. 14. 
 
 Πέλλα, ης. Πελλΐς, ϊδος. (Nic. ΑΙ. 77.) η. 
 mulctra. a milking• pail, σταθμψ ενι βρομεωσι 
 περιγλαγεας κατά πελλας. Π. 642. Syn. 
 Αμολγιον, αμολ-γενς, γανλος, αμφωτις. 
 
 Ώελληνη. a city of Achaia. adj. ΐίελληνϊος, 
 Lye. 922. μών ευθύ Πελληνης πετεσθαι Βιά- 
 ν ο ει ; Αν. 1421. 
 
 Γ.ελλης. 6. Ν. P. the founder of Pellene. 
 Apoll. I. 177. 
 
 Πελλος, s. as Πελός. niger ; pullus. black. — 
 δπποκα πεζω-Ύάν olv τάν πελλαν, — Theoc. 
 5. 99. Syn. Μέλας, κελαινοφαης, ορφναΧος, 
 αμαυρος, ζοφερός. 
 
 Τίελμα, άτος. το. solea. 2. corium densatum. 
 the sole of the foot ; or, of a shoe. s. as Tla- 
 λινδορια. πελμασιν, οϊσι πέδιλα παλιμβολα 
 κασσνονσιν. Ath. 9. Syn. Έμβας. κρηπις, 
 αρβνλη. 
 
 ΐίελοπηϊάδαι, ΊΙελοπΧδαι. ων. οι. Pelopis pos- 
 ter!, descendants of Pelops. the former de- 
 rived from Πελοπενς, applied to the Spar- 
 tans; the latter from Πελοψ, denoting Greeks 
 in general, ο'ί τ ανά Σπαρταν Πελοπήίαδαι. 
 Nem. 8. 21. τι δραν ; σοφοί τοι ΪΙελοπιδαι 
 τά τοιάδε. Helen.' 1257. See vss. 1280. 
 1445. 
 
 Πελόπΐος, α, ον. adj. from Πελοψ. Ion. 1591. 
 
 fern. Πελοπηϊς. from Πελδπενς. Apoll. 4. 
 1568. See Valck. Theoc. 15. 143. 
 
 Πελοπόννησος, ου, ή. Peloponnesus, prop. 
 the isl. of Pelops ; now the Morea. adv. Πε- 
 λοποννησιστϊ. in the language of Pelopon- 
 nesus. (Theoc. 15. 92.) ημεν όσοι Πελθ7τον- 
 νησον ττιειραν εχονσιν. Η. Apoll. 250. Phr. 
 Πέλοπος γα. Theoc. ΐίελοπιη χθων. Eur. 
 • — παρ' ενανορι Αυδον - ΤΙελοπος αποικία' — 
 01.1.37. 
 
 Πελοψ. δ. Pelops. son of Tantalus ; grandf. 
 of Agamemnon. Ερμείας δε αναζ δώκεν 
 Πελοπι πληζιππψ. Β. 104. See Helen. 393. 
 Olymp. 1. 38,58. Lye. 1 52.— Ύανταλιδην 
 χρυσεων επιβητορα δίφρων. Νοηη. 
 
 ΠελΓασΓ//ς. peltasta. a targeteer. πολλοί μεν 
 ιππείς, πολλά πελταστών τέλη. Rhes. 311. 
 Syn. Πελτο^ορος, ό πελταζων. 
 
 ΤΙελτη. pelta. a target, or light shield, πελτη 
 δ' επ' ωμών χρνσοκολλητοις τνποις. ib. 305. 
 Syn. Σάκος, ασπίς. 
 
 ΙΓελυντρά, Πελυτρά. τα. lora. thongs, or strips 
 of felt, with which foot racers bound their 
 heels and ancles, πελνντρ' εχονσιν ενθετοις 
 
 εν αρβυλαις. iEsch. fr. Phoen. 
 
 Πελω, oftener ΐϊελομαι. used by Poets, am 
 only in the pres. and in the imperf. which i 
 contracted; as επλεο, επλευ, for επελεο 
 and επλετο for επελετο. sum, existo. 2 
 venio. to be ; to become. 2. to come up 
 ηύτε περ κλα•γ-γή -γερανών πελει ονρανοβ 
 προ. Γ. 3. ερκος ΑχαιοΊσιν πελεται πόλεμοι 
 κακοΐο. Α. 284. Syn. Έιμι, -γίνομαι, εκπελω 
 υπάρχω. 
 
 Πελωρ. indecl. Πελωρον. το, II. Ε. 741. mon 
 strum, a prodigy 1 . τι]ς επι Κυκλωψ ενδε 
 πελωρ, αθεμιστια ειδώς. ι. 428. — και κεϊτο πε 
 λωρ μέγα τε δεινόν τε. Horn. Αρ. 400. Syn 
 Τέρας. Ερ. Αινον, αμειλικτον. 
 
 Πελώριος, 2/. Γ. 229. Πελωρός. prodigious 
 enormous, οΰτος δ' Αίας εστί πελώριος, έρκο 
 Αχαιών. Γ. 229. φοινηεντα δράκοντα φέρω 
 ονυχεσσι πελωρον. Μ. 202. Syn. Μέγας, πε 
 ριμηκης, περιμηκετος. ΰπερφυης. 
 
 Πελωρΐς. Πελώριας, Ερ. ap. Suid. Sicilio 
 promontorium. ηνεμοεσσα Πελωρις, ες Αν 
 σονιην δροωσα. Dion. 472. 
 
 ΐίεμμά. coctum aliquid. a pasty, cake, ο 
 sweet-meat. — λευκον B% το πεμμα. Et. Ma 
 Syn. Πλακοΰς. πελανος. ποπανον. 
 
 Πεμπαζω. f. άσω. propr. κατά πέμπε (JEo\ 
 
 for πέντε) άριθμεω. numero, dinumero. t 
 reckon, prop, by fives, on the fingers. Henci 
 subst. Πεμπαστης. a reckoner. Pers. 98C 
 αυτάρ επην παντας πεμπασσεται, ηδε ιδητα 
 δ. 412. πεμπαζετ ορθώς εκβολάς -φηφώι 
 ξένοι. Eumen. 746. See Apoll. 2. 975. Syi> 
 Ψηφίζω, μετρεω, αριθμεω, αναπεμπαζω. διε{ 
 χομαι. ερευνάω. 
 
 Πεμπελδς. senex. aged, και πεμπελον γραϋ 
 μαρμαρουμενην δέμας. Lye. 826. Syn. Πα 
 ■γηρως, ϋπεργηρως, βαθυγηρως, τυμβογερων. 
 
 ΠεμπταΊδς. quintanus. on the fifth day. πε /j 
 πταϊοι δ' Αιγυπτον εύρρειτηνϊκομεσθα. ξ. 25 1 ". 
 
 Πεμπτημερδς. quinque dies durans. lastin 
 five days. — αεθλων τε πεμ—πταμεροις άμι> 
 λαις,— Pind. ΟΙ. 5. 13. 
 
 Πέμπτος, quintus. the fifth. Μ^ριον^ς ό*' αρ 
 πέμπτος εϋτριχας ώπλισαθ' ίππους. Ψ. 351 
 
 ΐίεμπω. mitto. to send. Έκτωρ δε προτι αστ 
 δυω κήρυκας έπεμπε. Γ. 116. Syn. Πομπενι 
 στέλλω, ϊημι, αφιημι, βάλλω. 
 
 Πεμπωβολον. veru cum quinque cuspidibu; 
 a five-pronged spit, λεϊβε' νέοι δε παρ' at 
 τον έχον πεμπωβολα χερσίν. Α. 463. 
 
 ΐΐεμφηρϊς. ή. nomen piscis. an unknown fist 
 κοκκυγ', η ολίγας πεμφηριδας, άλλοτε σαυροι 
 Ath. 309. f. 
 
 Πεμφιζ, ϊγος. ΠεμφΊς, ϊδος. η. flatus, nube 
 bulla, pustula. an old word, whose varioi 
 signif. are thus arranged by Passov. breatl 
 wind, air. Hence, 1. the breath of life ; th 
 
 . soul, Lye. 2. wind, storm. 3. a bubble 
 formed by inclosed air. Also, a blister ο 
 the skin, a pustule. 4. a large drop of rail 
 
 : 
 
 1 Upon πελωρ, πελωρον, see Damm. i 
 779. 
 
Π Ε Ν 
 
 raising a bubble. 5. a rapid glance of light, 
 
 as it were, a sudden gust of light. 6. a cloud, 
 
 driven by the wind. 2. δυσχειμερφ πεμφιζι 
 )f συστρε-φας αφνω. iEsch. Προμ. Αυομενος. 
 
 5. ας ούτε πεμφιζ ήλιου προσδερκεται, Ουτ 
 ] \ αστερωπδν όμμα Αητψας κόρης. ib. Εαντρι- 
 
 αις. Syn. 1 . ΐΐνοη, ψυχή. 2. άνεμος, αελλα. 
 
 3. πομφολυξ, φυσαλις. 4. ρανις. 5. ακτις. 6. 
 
 νέφος, 
 ΐΐεμφρηδων. ή. insectum e vesparum genere. 
 
 a kind of wasp, πεμφρηδων σφήκες τε, καΐ 
 
 εκβεμβικεςορειαι. Nic. Alex. 183. Ther.812. 
 [[ Πενεστής. 6. cliens, famulus, a Thessalian 
 Si vassal ; in a state like the Helots at Sparta. 
 
 2. a slave ; a labourer, άρμαλιην εμμηνον 
 
 εμετρησαντο πενεσταί. Theoc. 16. 35. See 
 
 Heracl. 639. Syn. Αοΰλος, θης, θεραψ. 
 ' Πένης, ητος. δ. pauper, poor, πλουτον μεν 
 !: πλουτοϋντος έχεις, -φυχήν δε πένητος, ~Ω τοις 
 
 κληρονομοις πλούσιε, σοι δε πένης. Lucill. 
 
 An. ii. 338. Syn. ΐίενιχρος, πτωχός, αχρη- 
 
 μων. ενδεής, 
 ίίενητευω. pauper sum. to be poor, πλούτοι/ 
 
 έχων, σήν χείρα πενητενονσιν ορεζον. Pho- 
 f cyl. 26. 
 
 Ίενθάλεος. Πενθημων, Agam. 419. Ρ. Πενθϊ- 
 μος. luctuosus. mournful, πενθαλεα, νηπεκ- 
 
 τος, ασανδαλος' — Βίοη. 1. 23. κούρα τε θυ- 
 
 γατρδς πενβψψ κεκαρμίνος. Orest. 458. Syn. 
 Τ ΤΙενθηρης, πενθητηριος, γοερός, πολνπενθης. 
 Τ αξιοπενθης. Eur. 
 
 \Ιενθάς. ή. Πενθημος, Πενθηρης, Πενθοφορος. 
 r lugubris. sad. — πενθαδι σιγ?). Νοηη. — πεν- 
 1 θημά τε δάκρυα πολλά. Sib. — πενθηρεα 
 
 χλσΧναν. Dolsc. — πενθοφορον δειξουσιν ολε- 
 1ν θρον. Sib. 
 
 [ !Λενθειά, ας. ή. Πενθημά. το. See Πένθος. 
 ν '\ενθερος. socer. a father-in-law. //. Ζ. 170. 
 ^Πενθερη. socrus. a mother-in-law. Hence, 
 '^Πενθεροφθορδς. b ή. {Lye. 161.) δεϊξαι δ' 
 ιιι ηνωγει φ πενθερψ, οφρ' απολοιτο. Ζ. 170. 
 
 I ] αλληκτον γελοωσι, μάλιστα δε πενθερη αυτή. 
 
 Call. 3. 150. Syn. Κηδεστης, εκυρος — εκυρα. 
 Ίΐ 1ενθεσϊλειά. ή. queen of the Amazons, παρ- 
 
 II θ'ενον ωδυροντο δάίφρονα Πενθεσιλειαν. 
 r Try ph. 35. Ερ. Αρη'ις, αινη, αγαύη, Boa, εκ- 
 
 παγλος, θρασυφρων, οβριμοθυμος. 
 
 Ιενθεύς. υ. king of Thebes. Πενθενς μεν φευ- 
 
 'γεν πεφοβημ'ενος' αϊ δ' εδιωκον. Theoc. 26. 
 ΐ'"16. Ερ. Αυχηεις, ατασθαλος, αθέριστος, αινο- 
 
 \παθης, βαρυμηνις, δυσμορος, θρασυς, οιστρο- 
 
 μανής, ωκυμορος. 
 
 [ενθεω, II. Τ. 225. Πενθειω, Πενθημϊ. mcereo. 
 
 to mourn. Hence, Πενθητήρ. δ. (Sept. Th. 
 ^1070.) fe?n. Πενθητρίά. (Hipp. 805.) τον τω 
 Η γ' εσταοτες πενθειετον, ουδεϊ δε σφι. ψ. 283. 
 ^\ήσθαι' επει κακιον πενθημεναι ακριτον αιε'ι. 
 
 τ. 120. Syn. Τοαω, θρηνεω, οδύρομαι. See 
 
 Od. λ. 186, sqq. Pers. 535, 543. 
 Ηενθος. Πενθημά. το. Πενθειά. ή. moeror. 
 4/mourning ; affliction, ώ ποποι, ή μέγα πένθος 
 "' Αχαι'ίδα γαΧαν Ίκανει. Α. 254. άνευ δε πενθη- 
 
 ματων. Choeph. 430. Ρ. πενθεια τλησικαρ- 
 
 διος. Agam. 431. Syn. Γοογ, θρήνος, συμφορά. 
 
 Π Ε Ν 
 
 521 
 
 Ερ. Ασχετον, αμετρητον, ανιηρον, αργαλεον, 
 αμηχανον, άρρητον, αμειλιχον, αινον, αγρυπ- 
 νον, βαρύ, δακρυοεν, δυσφορον, δυστλητον, 
 δνοφερον, λυγρον, λευγαλεον, κρατερον, κε- 
 λαινον, μέγα, μνριον, ολοοι>, πολυδακρυτον, 
 χαλεπον. Phr. Πένθος αλασ τον έχουσα μετά 
 φρεσίν. — Horn. 
 
 Πενία. ή. paupertas. poverty, εχθρός γαρ μοι 
 κείνος δμώς Α'ίδαο πυλησι Γίνεται, ος πενιη 
 εικων απατηλια βάζει. ξ. 157. Syn. Πενιχρο- 
 της, αχρημοσυνη, απορία, ένδεια, σπανις. Ερ. 
 Κακή, δείλη, βαρύνουσας, οϊζυρα, χαλεπή, πο- 
 λυπλαγκτος, αργαλεα, γυιοτακης, κατηφής, 
 λιμηρα, λυγρα. Phr. Μηδεποτ' ουλομενην πε- 
 νιην θυμοφθορον ανδρι Ύετλαθ' ονειδιζειν, μα- 
 καρων δοσιν αιεν εοντων. Hes. ά πενία, — μονά 
 τάς τεχνας εγείρει — αυτά τώ μοχθοιο διδάσ- 
 καλος' ουδέ γάρ ευδειν Ανδράσιν εργατιναισι 
 κακαι παρεχοντι μεριμναι. Theoc. 
 
 Πενϊχράλεος, Gcetul. An. ii. 166. Πενιχρός, 
 pauperculus. wretchedly poor, ώστε τευ ή 
 παρά παμπαν ανειμονος, ηε πενιχροϋ/Ω ι ούτε 
 χλαϊναι και ρηγεα πολλ' ενι οικψ. γ. 348. 
 
 Πένομαι, facio. 2. pauper sum. to labour. 2. 
 to work for subsistence ; to be poor, ώς οΊ 
 μεν τά πενοντο κατά στρατόν' — Α. 318. Syn. 
 Ένεργεω, πρασσω, πονεω. 2. πενητευω. 
 
 Πενονμαι. pauper fio. to become poor, αυτός 
 πενωθεις, τοϊς εχουσι μή φθονεί. Sent. 
 
 Πέντε, quinque. five, αυταρ δ μοΰνος εην μετά 
 πέντε κασιγνητνσιν. Κ. 317. Hence, Πεντάκις. 
 quinquies. five times. Pac. 242. Πεντάχά. 
 quinque modis. in five different ways. //. 
 M. 87. Πεντάς, άδος. ή. the number five. 
 Gcetul. An.ii. 166. The Compounds of Πέντε 
 are formed both with ε and a, but the form 
 in ε is more Attic. Lobeck ad Phrynich. p. 
 413. They are as follows : Πενταγαμβρος. 
 Lye. 146. Πενταθλον, quinquertium. the 
 contest of five different exercises ; viz. άλμα, 
 δίσκος, δρόμος, πάλη, πυγμή, for the last of 
 which ακοντισις was afterwards substituted. 
 Also, Πεντάεθλϊον, Pyth. 8. 94. and Πεν- 
 τάε~θλον, Soph. El. 693. Hence, the verb, 
 Πενταθλευω, Xenoph. Ath. p. 413. f. and, 
 Πενταθλεω, ib. 414. b.-From πέντε are also 
 derived the following adjj. Πενταετής, (adv. 
 Πενταετές, γ. 1 15. through five years.) Πεν- 
 τάετηρος, Η. 315. fern. Πενταετηρϊς, ΟΙ. 3. 
 38. — 10, 69. (afterwards used as a subst. 
 quinquennium), quinquennial. Πενταιχμος, 
 Paid. Sil. An. iii. 86. Πεντάλεκτρος. Lycoph. 
 J 43. Πεντάμετρος, Ath. 13. Πενταρράγος. V. 
 Πενταρρωγος. δ ή. Leon. Tar. An. i. 223. 
 Πενταστΐχος, Pallad. ib. ii. 416. Πεντάφϋής, 
 εος. δ ή. quintuplex, quinus. five-fold. Phi- 
 lipp. ibid. 230. Πεντεκτενης, Menand. Boeot. 
 Πεντεκτενος, Antiph. ap. Poll. Πεντεμορφος. 
 ου. δή. Soph. Tro'il. Πεντεπϊκαιδ'εκάτος, Agath. 
 Anthol. p. 126. Πεντεσνριγγος. quinque fis- 
 tulas habens. with five apertures. Equit. 
 1046. Πέντε τάλαντος (δίκη), lis qua de quin- 
 que talentis certatur. a suit, in which 5 
 talents are at stake. Nub. 772. Πεντετης. 
 3 χ 
 
522 
 
 Π Ε Π 
 
 Π Ε Ρ 
 
 quinquennis. five years old. Acharn. 187. 
 Πεντετρίαζδμαι. quinquies vinco, propr. in 
 quinquertio. Lucill. An. ii. 319. Πενταζος 
 (χειρ), five-branched. Hes. ε. 740. Πεντορ- 
 γυιος. measuring 5 fathoms. Lucill. An. 
 ii. 331. Πεντωβδλδς. of, or for, five oboli. 
 Eqiiit. 795. 
 
 Πεντήκοντα, quinquaginta. fifty. Hence, Πεν- 
 τηκοντάκάρηνος. Hes. θ. SIS. Πεντηκοντδγυδς, 
 II. 1.575. ΤΙεντηκοντΰρος (ναυς). a ship of 
 fifty oars. Iph. T. 1125. Τίεντηκοντάπαις. 
 Prom. 852. Πεντηκοστδλδγδς. he whose bu- 
 siness it was to collect the tax of one fifti- 
 eth. Eubul. Ath. 49. c. των μεν πεντήκοντα 
 νέες κιον' εν δε έκαστη. Β. 509. 
 
 ΙΙεντηκοσίοι, αι, ά. quingenti. five hundred. 
 Hence, Πεντάκοσίοστδς. the five hundredth. 
 Eccles. 999. εννέα δ' έδραι εσαν, πεντηκοσιοι 
 δ' εν έκαστη, γ. 7. 
 
 Πίπαινω. ad maturitatem perduco. it. matu- 
 resco. 2. mitigo. Vesp. 646. Πεπαινδμαι. ca- 
 lefio. to make ripe, to grow ripe, to miti- 
 gate, med. to grow warm, διασκοπών ΐ)δο- 
 μαι Τάς Αημνιας αμπέλους, Ει πεπαινουσιν 
 ηδη. Pac. 1160. και ταχύ χρως επί χρωτΐ π ε- 
 παινετό, — Theoc. 2. J 40. Syn. Αφεψω, 
 πεπτω. μαλάσσω. — θάλπομαι. 
 
 Πϊπάνδς, η, ον. Πεπειρδς. maturus ; mitis. ripe, 
 mild. — Τίεπαιτερος. riper. Theoc. 7. 120. Πε- 
 παιτάτδς. ripest. Alexis, Ath. 650. c. from 
 Πεπων. και πεπανων βοτρυων ράγακομισσα- 
 μενη. Epigon. An. ii. 306. κνιζη τις ηδη και 
 πεπειρα γίνομαι. Anac./r. 45. Fisch. Syn. 
 Αιπαρος, ώριμος, εφωριος, ακμαίος. 
 
 Πεπάρηθδς. η. ins. maris iEgaei. one of the 
 Cyclades. Horn. Ap. 32. Σκΰρός τ' ηνεμοεσσα 
 και αιπεινη ΤΙεπαρηθος. Dionys. 521. 
 
 Ιΐεπερΐ, εως. το. Πεπερίς. ή, Nic. Th. 876. 
 piper, pepper, δει περαοντα πεπερϊ και καρ- 
 πόν βλίτου. Antiph. Ath. p. 66. 
 
 Ιϊε7τλ?;γω. an Ionic and Syracusan form of 
 Ώλήσσω, derived from prset. med. π'επληγά, 
 like λελαθω, πεποιηκω, πεφυγω, κεκαμω. per- 
 cutio, tundo. to strike; to beat, πεπληγόν 
 θ' ίμάσιν, δμοκλησάν τ' επεεσσιν. Ψ. 363. 
 — χερσί δε πάσαι-Στηθεα πεπλ7]γοντο,—Σ. 31. 
 
 Πέπλος, ου. 6. Πίπλωμά, ατός. το. plur. but 
 more recent, Πέπλα, τα, Ερ. άδ. 343. vestis 
 amplaet lata. 2. materia ad vestesfaciendas. 
 3. peplum, indusium. 1. any broad woven 
 garment. 2. material for a* garment. 3. a 
 woman's garment, opposed to the χιτων of 
 the man. (II. E. 734, 6.) πεπλον δ', δστις 
 τοι χαριεστατος ηδε μέγιστος. Ζ. 271. θυτήρα 
 καινφ καινδν εν πεπλωματι. Trach. 622.-£7ri 
 χροϊ πέπλα βαλόντες. Nonn. Syn. Ίματιον, 
 περιβολαιον. Ερ. Αμβρόσιος, άβροπηνος, άλι- 
 πορφυρος, βαθύς, ενύφης, ευνητος, ευποιητος, 
 οινωψ, λεπτός, μαλακός, νεοκλωστος, ποικί- 
 λος, πορφυρεος, περικαλλης, ποικιλονωτος, 
 παμποικιλος, πολυδαίδαλος, ρωγαλεος, φαει- 
 νός, πολυμΧτος. iEsch. 
 
 ΐίεπννμενος. spiritu et perspicacia prseditus. 
 animated with intelligence ; prudent ; clever. 
 
 See ΤΙνυω. κηρυζ Ιδαϊος πεπνυμ'ενα μηδ 
 ειδώς. Η. 278. Syn. Συνετός, σώφρων. 
 
 Πεποιθα. prat. med. of Πείθομαι. I trust ; 
 rely on. μαρναμενοισι πεποιθα σαωσεμενο 
 νέας άμάς. Ν. 96. 
 
 ΤΫεπρωμΐνη, (sc. μοίρα.) fatum. destiny. Se 
 Μοίρα. — ή πεπρωμένη δ' άγει θανείν αδελφή 
 τψδ'εμήνενηματι. Hec.43. Syn. Ήειμαρμενι 
 
 ΐΓεπρωται. fat ο destinatum est. it is fate( 
 γήμαι πεπρωτα'ι σ 'Epjuioi/jji/' — Orest. 167C 
 P. οννεκα οι πεπρωτο εφ ύπδ παιδί δαμηνα 
 Hes. Syn. Έψαρται. Hence, the particip. 
 
 Πεπρωμένος, fatalis, fato destinatus. fatec 
 δπποτερφ θανατοιο τέλος πεπρωμενον εστη 
 Γ. 309. See Troad. 339. 
 
 Πεπτος. coctivus. cooked. Πεπτα.τα. placer, 
 tee. cakes, και πεπτά και κροτητά. — Em 
 Cress./?•. 9. 
 
 Πεπτω, Πεσσω. coquo, pinso. to cook; t 
 digest, ό πλακονς πεπεπται, σησαμοϋς %υμ 
 πλαττεται. Pac. 869. ry δγε πapκaτελειcτc 
 χολον θυμαλγεα πεσσών. Ι. 561. Syn. Πί 
 παινώ, καθεψω, συνέχω, θεραπεύω. 
 
 Πεπων, όνος. δ ι), maturus. 2. ignavus. ripe 
 mild. 2. soft, weak, ορσε, πεπον Καπανηϊαδ? 
 καταβησεο δίφρου. Ε. 109. Syn. 2. Εκλυτο 
 ασθενής. 
 
 Περαιβοί, II. Β. 749. Περραιβοι. ol. a peopl 
 of Thessaly. ορίζομαι δε τηνδε Περραιβ 
 χθονα. iEsch. Supp. 264. 
 
 Περαίνω, finio, perficio. to finish, to accon 
 push, διδωσι δ' αυτψ τις ; πέραινε μοι λόγοι 
 Med. 701. Syn. Τελεω, τελειοω, εξανυί 
 αποπληροω. 
 
 Περαιδω. transmitto. to convey to the otht 
 side, αλλ' ιομεν, μη φθεωσι περαιωθεντες εκε 
 νοι. ω. 436. Syn. Αιαπορθμενω, περαω, π, 
 ραίνω. 
 
 Περά. Περάν, (Ed. C. 885. Β. Πϊρην. adv. an 
 prcep. with a genit. ultra. 2. nimis. on th 
 farther side of; beyond. 2. too far. compa 
 Περαιτέρω. {Trach. 676.) ουκ αν περά φρι 
 σαιμι. — CEd. Τ. 342. Β. Αοκρών, οϊ ναιου* 
 περην ιερής Έυβοιης. Β. 535. 
 
 Περάθεν, Heracl. 83. Περάτηθεν. adv. ex u 
 teriori parte, from the farther, or opposit 
 side, την δε νέον Ύιτηνις ανερχομένη περί 
 τηθην. Apoll. 4. 54. 
 
 Περαντικδς. efficiendi vim habens. apt f( 
 completing, ξυνερκτικδς γάρ εστί, και περα> 
 τικός. Equit. 1375. 
 
 Πέρας, ατδς. το. finis, an end. πέρας δ' ουδ 
 τιθείς αλγεων. — Ale. 893. Syn. Περάτη, π 
 ράσις, τέλος, τέρμα, το εσχατόν. τεκμωρ. 
 
 ΠεράσΧμδς. permeabilis. affording a passag 
 άπας μεν αήρ αετω περασιμος. Eur./r. inc.S 
 
 Πεοασϊς. ή. transitus. a passage through ; j| 
 completion, περασιν ηδη και καταστροφτ 
 τίνα. CEd.C. 103. $Υΐ$.Περας,τελευτη.-διοδο\ 
 
 Περάτη, sc. γη. farthest region; the horizoj 
 especially in the east and west, νύκτα μεν 
 πεοατυ δολιχην σχεθεν, Ηώ δ' αΰτε — ψ. 241 
 See Apoll. 1. 1281. 
 
 Περάω /f. άσω. neut. and act. transeo. 2. trj 
 
Π Ε Ρ 
 
 jicio. 3. trans mare porto ad vendendum. 
 to pass through, or over. 2. to transport. 
 3. to convey for sale; to sell, η δε μαλ' ap- 
 γαλεη περααν' σκολοπες γαρ εν avry. Μ. 63. 
 ουτ ομβρος περαασκε διαμπερές' ώς αρα πυκ- 
 νοί, ε. 480. Syn. Αιαπεραω, υπερβαίνω, πλέω. 
 2. περαιοω. 
 
 ΙΙεργάμδς, ου. ή. Also, το Περγάμδν η τα Περ- 
 γάμά. arx Uii. 1. the citadel of Troy; called 
 also ΠεργάμΧά, (sc. ακρόπολις.) Isthm. 6. 45. 
 In Poets after Homer, 2. any citadel. Olymp. 
 8. 55. Phoen. 1105, 1183. Compare Πύργος, 
 and the German, Burg, Berg ; anciently 
 Purg•. Perg. ώς ειπών, αυτός μενεφεζετο Περ- 
 γαμω aKoy. Ε. 460. ει ταπί Ίροια. περγαμ' 
 αιρησοιμ ιών. Philoct. 356. Ερ. Ζαθεα,ερατη. 
 
 ΐΙεργάσΧδης. Patronym. Ε. 536. 
 
 Περγη. Perga. the capital of Pamphylia. 
 νήσων μεν Αολιχη, πολιών δε τοι ευαδε ΐίεργη. 
 Call. 3. 187. 
 
 ίίερδιζ, Ίκος. δ ή. perdix. a partridge, dim. 
 
 ι! Περδίκων, Ephipp. Com. Ath. 358. f. πέρ- 
 δικες θοΰροι δε πυρωδείς, αιολοδειροι. Ορρ. 
 
 ι: κυν. β. See Simmias, An. i. 204. Ερ. Αελλο- 
 
 i πους. — ενμορφος, πανούργος. 
 
 [Ίερδω, Περδδμαι. pedo. to break wind. Αγυρ- 
 ριος δ' ονχι διά τούτον περδεται; Plut. 176. 
 
 If Syn. Αποπερδω, βδεω. 
 
 Λερθω. vasto. to lay waste, ηματι τφδε πόλιν 
 περσειν Ίρωων αγέρωχων. Φ. 584. Syn. Εκ- 
 
 W περθω, πορθεω, καταβαλλω, ανατρέπω, δηϊοω. 
 
 ιίερϊ. prcep. c. genit. de, pro, propter, super, 
 
 * supra, about, concerning; for; on account 
 of ; above, over. dat. circa, ad. on; about; 
 
 I through, c. accus. circa, circum, ad, prope. 
 round about, at, near; nearly; about ; with 
 
 r regard to. It also sign, adverbially, exceed- 
 ingly; in a superior way. In composition it 
 
 Mh used to strengthen the sense ; very much, 
 above measure, ηντησ, ουδέ ιδον' περί δ' 
 
 ι άλλων φασι γενέσθαι. Δ. 375. 
 ΥίρϊαγνϋμΧ. circumfringo. to break around. 
 
 1 αλλ' Έκτορος ανδροφονοιο, - Τρωσί κελευον- 
 τος, περιαγνυται 1 , — Π. 78. Syn. Περικλαω, 
 
 ιι περιη χεω. 
 
 \(Πρϊάγω. circumduco. 2.neut. circumeo. to 
 
 ι lead about, to go about, b. βλέπω. Ά.περι- 
 αγε τον τραχηλον. b. νή Δια. Αν. 178. Syn. 
 
 ■ϊΠερισϋρω, κυκλοω, περιφέρω, περιελαυνω. 
 
 Μίερϊαιρεω. valde capio. to occupy entirely. 
 σιτοϋ τε γλυκεροΧο περί φρενας Ίμερος α'ιρεί. Α. 
 i 39. See Damm. 
 
 ■ϊ.ερϊαλγης. δ ή. grieving excessively. Nic. 
 Th. 497. ΠεοΧβάρυς. exceedingly heavy. 
 
 tiEumen. 161. 'πϊριβληχρδς. Apoll. 620. ΐίε- 
 
 ΛοΤβρϋί]ς. Nic. Th. 531. ΠϊρΐβρϋχΧός. An- 
 
 \lig. 343. Περϊγηθης. Apoll. 3. 813. Περι- 
 
 ; ϊηρΊτος. much contended for; sought after. 
 ι Paul. Sil. An. iii. 71. ΠερΧθαμβής. Apoll. 2. 
 Ί160. ΠερΧθαρσης. ib. 1. 152. ΠερΧκαλλης. 
 \JL Γ. 262. Πϊρΐκλεης, ΠΙρΊκλειτδς, Περΐχλΰ- 
 
 1 " Circumsonat et repercutitur? Damm. 
 r ector's voice echoes in my ears. 
 
 Π Ε Ρ 
 
 523 
 
 τδς, Apoll. 1. 1068. Theoc. 17. 34. //. Ζ. 324. 
 
 ΠερΧκοσμΧδς. Synes. ΠερΧλαμπης, ΠερΧφεγ- 
 γης. Christod. An. ii. 466. Lith. 171. Περφ- 
 ρΰπδς. very dirty. Crates, An. i. 186. Περί- 
 σσιος, very remarkable. Mosch. 1. 6. Nic. 
 Th. 19. ΠερΧφημος. Orph, 24. adjectives, 
 compounded of περί, in its intens. signif. 
 
 Πϊρϊάλειφω. circumlino. to anoint round 
 about, τάν τοΧσιν αντικνημιοις ελκυδρια πε- 
 ριαλειφειν. Equit. 902. Syn. Περιχριω. 
 
 ΠερΧαλλα. adv. eximie. exceedingl)' ; parti- 
 cularly, from ΠερΧαλλδς. surpassing. (Philo- 
 dem. An.ii. 88.) — πάντες δ' αρα θυμόν ετερ- 
 φθεν Αθάνατοι, περιαλλα δ' δ Βάκχειος Διό- 
 νυσος. Horn, xviii. 45. Syn. Έζαιρετως, επι- 
 σήμως, περιαλλως, ύπερβολικώς, εζοχως. 
 
 Περϊάλονργδς. circum purpuratus. deeply 
 dyed in purple, ό περιαλουργδς τοΧςκακόϊς. 
 Acharn. 856. Syn. Βεβαμμενος, βαθύς. 
 
 ΠεοΧάμύνω. protego. to protect from sur- 
 rounding dangers, σχησω αμυνεμεναι περί 
 Πατροκλοιο θανόντος. Ρ. 182. Syn. Έπαμυ- 
 νω, περιβοηθεω, περιβαινω. 
 
 ΠερΧανδρδς. Ν. P. the tyrant of Corinth, one 
 of the seven sages, και γαρ αθυμησας δ 
 σοφδς Περίανδρος απεσβη. Ερ. Suid. 
 | ΠερΧαπτω, circumnecto. to fasten on ; to 
 attach. Hence, ΠερΧαμμά. το. (Lucill. An. ii. 
 324.) πολύ της πενίας πραγμ' αισχών ζητείς 
 αυτψ περιαφαι. Plut. 590. Syn. Εξατττω, 
 εφαπτω, προσάπτω, επιτιθημι, περιβάλλω. 
 
 ΠερΧαρμοζω. circumapto. to adjust round 
 ι about, τούτους ακριβωσητε περιηρμοσμεναι. 
 Eccles. 274. 
 
 ΠερΧβαινω. circumeo. to go round, so as to 
 defend, οντασαι, ουδέ βαλεΧν' πριν γαρ περι- 
 \ βησαν άριστοι. £. 424. Syn. Περιέρχομαι, 
 περιπολεω, υπερμαχομαι. 
 
 ΠερΧβαλλω. circumdo. to put round; to sur- 
 round ; to throw around, or beyond ; to 
 surpass, med. to put on clothes, or armour. 
 — ό γαρ περιβάλλει άπαντας-Μνηστηρας δω- 
 ροισι, — ο. 17. καλόν, νηγατεον' περί δ' αΰ 
 μέγα βαλλετο φάρος. Β. 43. Syn. Επιβάλλω, 
 περιάπτω, περιτιθημι, περιέχω, περικυκλοω, 
 περιπλέκω, περιέρχομαι. — υπερβάλλω, περι- 
 ' στολίζω, αμπισχομαι. 
 
 ΠίοΧβάρΧδες. αι. ΠερΧβάρά. τα. Hesych, genus 
 J calceamenti muliebre, inpr. ancillarum. 
 shoes worn by females, especially maid- 
 servants, νυν δ' ώσπερ ή θεραπαιν, εχω περι- 
 βαριδας. Cephis. Poll. 1. Yli. § 87. τα κροκω- 
 τιδια, και τα μύρα, και περιβαριδες. Lys. 48. 
 
 Περίβλεπτος, conspicuus. exposed to view ; 
 gazed at; admired. — επε'ι τοι κού περίβλεπ- 
 τος βιος—Αουλης γυναικός, — Andr. 89. Syn. 
 Περιθεα-ος, εποψιμος, δράτος, περισημος, 
 επίσημος, εζοχος, ενδοζος. 
 
 ΠΈριβλίπω. circumspicio. to look on all sides, 
 to consider well, τινοι αν, ουδέ τούνδικον 
 περιβλεποις. GEd. C. 996. Br. Syn. Περι- 
 σκεπτομαι, ανασκοπεω, αποβλέπω. 
 
 Περιβλυζω, Περιβλυω. scatebris affluo. to 
 gush forth, κυματά τε σκληρησι περιβλϋει 
 
 3x2 
 
524 
 
 Π Ε Ρ 
 
 σπΐλαδεσσι. Apoll. 4. 788. 
 
 Ώερίβδηθεω. opitulor. to assist, ή του δυνασ- 
 θαι περιβοηθεΊν τοΊς φιλοις. Antiph. Ath. p. 
 3. f. Syn. Προσαμϋνω, περιβαινω. 
 
 ΤΙερίβΰητδς. 1 . See ΥΓερίβωτός. 2. in I. I. expo- 
 nitur, μετά βοής και οιμωγής επιών. 1. cried 
 up, famous; decried. 2. attended with noise 
 and confusion. 2. φλέγει με περιβόητος 
 αντιαζων. (Ed. Τ. 202. Syn. 1. Έπιβοητος, 
 πολνθρυλλητος. 
 
 Ιΐερϊβοιά. Nom. feminse Pr. Od. φ. 142. 
 
 ΙΙερϊβδλαιδν. velamen. any covering or cloth- 
 ing, επει δε σαρκός περιβολαι * εκτησαμην. 
 Here. F. 1269. Syn. ήεριβολη, ένδυμα, επι- 
 βλημα, περίβλημα. 
 
 ΊΙερϊβολή. amictus. 2. ambitus. 3. amplexus. 
 
 1. clothing. 2. circuit. 3. an embrace, φερ', 
 ες σκοτεινάς περιβολής μεθώ ξίφος. Phcen. 
 285. See ib. 1095. Syn. Ώεριβολαιον, περί- 
 πλοκη. 2. περίοδος. 
 
 Περίβολος, ου. 6. ambitus, septum, compass, 
 an enclosed space, ώς δ' ηλθομεν σων περι- 
 βολον νεωρίων. Helen. 1546. Syn. ΤΙεριδρομη. 
 
 2. περιφραγμα, ερκος. 
 
 ϊΐερίβολδς. adj. circumfusus. spread around. 
 
 στεφεα περιβολα διδοτε, — Iph. Α. 1477. 
 
 Syn. ΐίεριπλοκος. 
 ϊΐερϊβοσκομαι. circumpascor. to feed on, or 
 
 occupy, all around, ουδ'ε ποτέ χθιζδν περι- 
 
 βοσκεται άνθρακα τεφρή. Call. 2. 84. Syn. 
 
 Αποβοσκομαι, περινομευω. περιοικεω, περι- 
 
 ναιεταω. 
 Ώερΐβρεμω, Apoll. 2. 323. ΤΙίρΤβρεμδμαι, ΌΊο- 
 
 nys. 133. Ώερΐβρομεω. circumfremo. to roar, 
 
 or buz, around, ώς δ' δτε λειρια καλά περί- 
 
 βρομεουσι μελισσαι. Apoll. 1. 879. Syn. 
 
 Ώεριβρυχομαι, περιφρυαττω. 
 Περίβωτος. Ion. for Περίβοητος. celebratus. 
 
 famous, ζεϊνοι, την περιβωτον εμε πτολιν, 
 
 ϊλιον ϊρην. Euen. An. i. 166. 
 Τϊερϊγιγνομαι, Ώερϊγϊνδμαι. supersum ; preesto. 
 
 to survive ; to surpass, μητι δ" ηνίοχος περι- 
 
 γιγνεται ηνιοχοιο. Ψ. 318. Syn. ΤΙεριειμι, 
 
 υπάρχω, περιττεύω, 
 ΐίεριγλάγης. lacte plenus. full of milk, σταθ- 
 
 μφ ενι βρομεωσι περιγλαγεας κατά πελλας. 
 
 Π. 642. 
 ΐΐίριγληνάδμαι. Τίερϊδερκδμαι, Ερ. άδ. 248. 
 
 circumspicio. to cast one's eyes around. — b 
 
 δε μ' είδε περιγληνωμενος οσσοις θήρ αμο- 
 
 τος, — Theoc. 25. 241. Syn. ΤΙερισκεπτομαι, 
 
 περισκοπεω, περιβλεπω. 
 Τίεριγλωσσος, ου. δ η. facundus. eloquent. 
 
 και σοφοί και χερσι βια-ται περιγλωσσο'ι τ 
 
 εφυν. Pyth. 1. 81. 
 ΤίΧριγναμπτω. circumflecto. to bend, or wind, 
 
 round, αλλάμεκϋμα, ροοςτε,περιγναμπτον- 
 
 τα Μαλειαν. ι. 80. Syn. Περικαμπτω. 
 
 1 The word occurs again in v. 549. of this 
 play, and in no other poet. The sense, in 
 which it is here used, corresponds with the 
 metaphorical language of St. Paul, 2 Cor. 
 v. 2, etc. 
 
 Π Ε Ρ 
 
 ΏερΤγραφη. circumscripta, an outline, κα 
 γάρ δυ' εστον τωδε περίγραφα ποδόιν. Choeph 
 205. Syn. Αναγραφή, περιήγησις. 
 
 ΏερΤγράφω. circumscribo ; deleo ; coerceo 
 to circumscribe; to enclose in brackets, i.e 
 to cancel ; to confine. 97 το φιλεΧν περιγρα-φοι 
 Ερως, δλον, η το φιλεΧσθαι Προσθες, ιν η λν 
 σης τον ποθον, η κεραστές, Polemo, An. ii. J 84 
 
 ΐίερίδαώμαι. ardeo. to burn with desire for 
 ουδ' οιη καλψ περιδαιομαι Ένδυμιωνι. Apoll 
 4. 58. Syn. Έπιμαινομαι. 
 
 ΤΙΪρίδειδω. pertimesco. to fear for any one. ro 
 pa περιδδεισαν μενεα πνειοντες Αχαιοί. A 
 508. Syn. Καταδειδω, περιφοβοΰμαι. 
 
 Περϊδειπνον. ccena parentalis. a supper fo 
 the dead, και το περϊδειπνον του βίου λαμ 
 πρόν ποιώ. Ath. 9. 
 
 Περϊδεζϊος. ambidexter. 2. aptus. one win 
 uses both hands with equal ease ; hence 
 clever, adroit. Nub. 950. ηρως Αστεροπάϊος 
 επει περιδεξιος ηε. Φ. 163. Syn. Αμφιδεζιος 
 2. φρόνιμος. 
 
 Περϊδεσμά. τα. vincula. bonds, περιδεσμα δΙ 
 και πολυβροχ' άμματων Έρεισμαθ , — Here 
 F. 1035. Syn. Αεσμος. — περιαμμα. 
 
 ΓΛρϊδεω, Ώερΐδεομαι. circumligo. to bin 
 round ; to fasten on. ύταν καθώμεν, ov περί 
 δησομεσθ' εκεϊ. Eccles. 100. Syn. Αναδεα 
 περιδεσμεω, περιάπτω. 
 
 ΪΙερίδΊνεω. instar vorticis circumago. to turr 
 round about, adj. ΤΙερϊδϊνης, Χος. δ η. whirle» 
 round. (Ερ . άδ. 128.) ώς τώ τρ\ς Πριαμοι 
 πολιν περιδινηθητην. Χ. 165. Syn. Τίεριε(. 
 χομαι, περιάγω, περιστρέφω, κυκλοω. 
 
 ΐίερΐδρδμάς. Ιίερίειλάς. (Eratosih. Cyr. An. ] 
 477.) άδδς. ή. adj. circumambiens. run 
 ning round about ; encircling, εστηκεν μι 
 τρης γυμνά περιδρομάδος. Philod. An. ii. 87 
 
 ΤΙεριδρομη. circum cursus. a running roun 
 about; a revolution, ετ-εσι* διηλθον δ' έπτ 
 περιδρομάς ετών. Helen. 783. Syn. Περιηλι 
 σις, περίοδος, κύκλος. 
 
 ΏερΤδρδμος. circumcurrens; it. qui circumii 
 potest. 2. rotundus. 3. velox. l.runnin 
 round about, pass, that which may be ru 
 round. 2. circular. 3. swift, ΐΐ'εριδρδμδς 
 also subst. masc. circuit ; circumference 
 (Troad. 1197.) — περιδρομος ένθα και ενθ< 
 Β. 812. πλημναι δ' αργυρού εισι περιδρομ 
 αμφοτερωθεν. Ε. 726. Syn. Περιτ-ροχος, π 
 ριφερης, στρογγυλός. 
 
 ΐίϊρ'ΐδρυπτω. circumcirca lacero. to tear ο 
 all sides, αγκώνας τε περιδρυφθη, στόμα τ 
 ρίνας τε. Ψ. 395. Syn. Αμφιδρυπτω, απ^ 
 δρυπτω. 
 
 Περϊδϋνω, Hes. α. 124. ΙϊερΧδΰω. detractis ve 
 timentisspolio. to despoil, στηθεσι παμφα 
 νοντας, επει περιδυσε χιτώνας. Λ. 100. SYi 
 Εισδύω, περιτιθημι, αμπεχω. 
 
 Ώερϊεϊδδν. aor. 2. from Περϊειδω. obs. for Π 
 ρίδράω. circumspicio. 2. despicio. to loo 
 around ; to look down upon ; to overlool 
 perf. περίοιδά. pi. per/, πϊρί^δειν, περίηδ. 
 melius novi. to know better, or more acci 
 
Π Ε Ρ 
 
 Π Ε Ρ 
 
 525 
 
 f rately. — επεί περίοιδε 1 νοήσαι. Κ. 247. κνω- 
 
 \ δαλον 6, ττι ιδοιτο' και ιχνεσι yap περιυδη. 
 
 ! ρ. 317. Syn. Ει<5ω, περιβλεπω. παριδεΐν. 
 
 ^ΊερΧειλεω, Περΐειλω. circumvolvo. to roll 
 
 \ round; to wrap up. αλλ' εν ρακιοις περιειλο- 
 
 Φρενός κλαει, και φησί πενεσθαι. Ran. 1069. 
 
 | Syn. Περιελίσσω, σνστρεφω. 
 
 ^ΙερΧειμΧ. superior sum. 2. sura superstes. to 
 surpass ; to survive, τοσσον εγώ περί τ ειμί 
 θεών, περί τ ειμ' ανθρωπον. θ. 27. Syn. Πε- 
 ριγιγνομαι, υπερέχω, ύπερβαΧλω, διαφέρω. 
 2. περιλειπομαι, επιβιωμι. 
 
 ίΊερΧελαννω. circumago. 2. deripio. 3. violen- 
 ter tracto. to carry round. 2. to strip, or 
 
 j plunder. 3. to harass ; plague, περιελώ σ 
 
 Ι αλαζονείας. Equit. 290. 
 Ιερΐελισσω, Περΐειλισσω. circum involve to 
 
 ί whirl about, κνιση δ' ουρανόν Ικεν ελισσο- 
 ' μένη περί καπνψ. Α. 317. 
 Ίερϊελελιζω. circum motito. to move rapidly 
 round, δεινδν επεσσνμενον, περί δε σχεδιην 
 ελελιξεν. ε. 314. Syn. Περιειλεω, περικνλιν- 
 ^δεω, εγκυκλεω, ειλυω, ειλυφαω, περιπλέκω. 
 'ΊερΧενννμΧ. act. & med. circuminduo. to put 
 on. — περί δ' αμβροτα ειματα εσσον. Π. 670. 
 ^τήν περιεσσασθαι, ίνα τοι τρίχες ατρομεωσιν. 
 »[Hes. ε. 539. 
 
 ΨΙερΧεργαΖδμαι. inaniter satago. to be exces- 
 i sively busy ; to be frivolously and uselessly 
 ft busy, ει μί] τι καινόν άλλο περιειργαζετο ; Ec- 
 cles. 220. Syn. Επιμελεομαι, πολυπραγμονεω. 
 ίΙερΧεργδς, ου. δ ή. curiosus ; nimiam diligen- 
 tiem adhibens. very busy ; frivolously busy. 
 ii adv. Περιέργως, to no purpose ; lost labour. 
 
 !Timocl. Ath. 455. f. Γραμματικών περίεργα 
 ίγενη, — Antiphan. An, ii. 205. 
 Ιερΐερχο/ιαι. circumeo. to go about. 2. to 
 circumvent, τον δ' ανδρών τε κυνών τε περί 
 ^κτύπος ήλθε ποδόΐίν. τ. 444. Syn. Περινο- 
 ']στεω, περιφοιταω, περιοδεύω, περιπολεω, πε- 
 ριάγω, αμφιβαινω. 2. εξαπατάω, σοφίζομαι, 
 υπερχομαι. 
 
 Ιερίεχω. occupo. to occupy; to encompass. 
 I'l — 7Γίρί δ' εσχεθον ακραι-Νί)ες, — Ο. 653. μυ- 
 ψονται, κενεδν σήμα περισχομενοι. Perses, An. 
 ii. 5. Syn. Περιπλέκω, περιλαμβάνω, περι- 
 στέλλω, περιβάλλω, αμπισχομαι, περι'ίσχομαι. 
 Ίϊεριζάμενώς. adv. vehementer. violently, κερ- 
 ί δαλ'εον περ εόντα, περιζαμενώς κεχολώσθαι. 
 ;*Η. Merc. 493. $ΥΝ.Ζαμενώς,δεινώς,σφοδρώς. 
 ΐεριζεω. circumferveo. to boil up, or around. 
 
 Ιεντ αν εχυ, φλοζίν δε περιζει -g κρυφιαισιν. 
 Ερ. άδ. 473. 
 [εριζωννϋω, ΠεριζωνννμΧ. prsecingo. to bind 
 round. — αί νήτταί γε περιε'ζωσμεναι,-Έπλιν- 
 Ιθοφορονν, — Αν. 1148. Syn. Αναζωνννμι, 
 Ι ' εζαρταομαι, διαδεω, περιέχω. 
 ΓιΙεριζωστρά. fascia, a band ; a girdle, πάντοτε 
 πορφνρευσι περιζωστρησιν ελικταν. Theoc. 
 n2. 122. Syn. Επίδεσμος, σπαργανον, τελαμων. 
 
 I χ Some disjoin περί from the verb, and 
 
 1 onsider it adverbial for περισσώς, as πέρι 
 Ι ώκεν, Od. Θ. 44. not περιδώκεν. 
 
 ΠερΧηγής. poet, rotundus. round. Κυκλαδας 
 
 οψομενη περιηγ'εας, — Call. 4. 199. Syn. 
 
 Τίεριδ'ινητος, περιδρομος. 
 ΏερΧημαι. circa sedeo. to sit round, ριμφα δε 
 
 σημ εχεαν, περί δε σκοποί ειατο παντη. Ω. 
 
 799. Syn. ΐίερικαθημαι, περιίσταμαι, παρε- 
 
 δρενω. 
 ΠερΧηρευς. Nom. Pr. II. Π. 177. 
 ΠερΤ?7χεω. Περιΐαχω, Od. ι. 395. circumsono. 
 
 to resound on all sides, μεσσον επομφαλιον 
 
 περιηχησεν δ' αρα χαλκός. Η. 267. Syn. Εξη- 
 
 χεω, περιφωνεω, περιψοφεω. 
 ΠερΧθετδς. sc. κεφαλή, caliendrum. a wig. κε- 
 φαλή περιθετος,ήν εγώ νυκτωρ φορώ. Thesm. 
 
 258. Β. Syn. Προσωπείου, περιθετή. 
 Περϊθεω. circumcurro. to run round, αιχμή 
 
 χαλκειη, περί δε χρυσεος θεε πορκης. Ζ. 320. 
 
 Syn. Περιτρέχω, περίερχομαι. 
 Τίεριθρονϊδς. qui circa thronum est. round a 
 
 throne, εγκυκλιοις διν\ισι περιθρονιοι κνκ- 
 
 λεοντες. Orph. Η. 6. 5. 
 Ώερϊθϋμδς. ira valde accensus. angry, adv. 
 
 ΠερΧθϋμως. (Cho'e'ph. 38.) τελεσαι τάς περι- 
 
 θνμους Κατάρας βλαψιφρονος Οιδίποδα. Sept. 
 
 Th. 730. Syn. Αυσθνμος, θυμωδης. 
 ΠερϊΐστημΧ, Περϊϊστάμαι. circumsto. to stand 
 
 round about. — περί yap κακά παντοθεν εστη. 
 
 ζ. 270. πολλός δ' ιμεροεντα χορδν περιϊσταθ' 
 
 όμιλος. Σ. 603. Syn. Περιέχω, περιβάλλω, 
 
 περικυκλοω, εγ καταλαμβάνω, περιάγω.— περι- 
 
 καθιζω, προσεδρενω, πολιορκεω, περισκεπαζω. 
 Περϊϊσχω. S. as Περιέχω. Περασχομαι. med. 
 
 foveo, euro, to attach one's self to. τών δ' ή 
 
 μεν ζεινης μορφήν εχεν' ή δ' αρ' εωκει Ένδα- 
 
 πι^, και μάλλον εης περι'ίσχετο κουρης. 
 
 Mosch. 2. 10. 
 ΠερΤκαιι^μαι. vinco, supero. to surpass, ήν 
 
 ουδέ κρατεροϊο πυρός περικαινυται ορμή. Nic. 
 
 Th. 38. 
 ΠερΓκαλυπτω. obvolvo. to cover all round. 
 
 ολλύς Αργειους, δτε δή περί νυζ εκαλυφεν. 
 
 Κ. 201. Syn. Επικαλύπτω, περισ-εγω, περι- 
 σκεπαζω, περικρυπτω. 
 ΠερϊκάΥαβαλλω. circumjicio. to throwaround. 
 
 συν δε καρη κολποις περικαββαλεν. — Apoll. 
 
 3. 707. Syn. Έπικαταβαλλο), περιβάλλω. 
 ΤίερΧκάταγνϋμΧ. Περικλαω, Agath. An. iii. 53. 
 
 circumfringo. to break, or dash, in pieces. 
 
 ου περικαταζαι το ξυλον τυπτοντα χρήν τιν 
 
 αυτάς ; Lysist. 357. Syn. Καταρρηγνυμι. 
 ΠερΊκάτάπιπτω. decido, incido. to fall upon. 
 
 ουτασε, βεβρυχώς δε θοφ περικαππεσε δονρί. 
 
 Apoll. 2. 833. Syn. Αποπιπτω, καταφέρομαι. 
 ΙϊερΧκάτάτΧθημΧ. colloco, alligo. to place 
 
 around ; fasten on. αντίκα δ' ιοδοκην χρυσβ 
 
 περικατθετο μιτρφ. ib. 3. 156. 
 ΏερΧκειμαι. circumjaceo, &c. to lie round. 
 
 ουδέ τι μοί περικειται 2 , επεί παθόν αλγεα 
 
 θνμψ. Ι. 321. 
 Περικείρω, circumtondeo. to shear, or clip, 
 
 completely. — ουχ δροων την περικειρομενην. 
 
 2 Nothing lies round me therefrom, i. e. no 
 advantage results to me. οϋ τι π'εριττον εχω. 
 
526 
 
 Π Ε Ρ 
 
 Π Ε Ρ 
 
 Ερ. 1. 7. 
 
 ΤΙερίκηδόμαι. curam gero. to be much con- 
 cerned about, ώς tot' Οδυσσηος περικηδετο 
 κυδαΧιμοιο. γ. 219. SyN. Κηδομαι, προκηδο- 
 μαι, επιμεΧεομαι. 
 
 ΠερϊκηΧος. valde aridus. parched, αΰα πάλαι, 
 περικηΧα, τά οι πΧωοιεν εΧαφρώς. ε. 240. 
 Syn. Καταζηρος, περιφλεγης. 
 
 ΙΙερΥκιδνάμαι. circumspargor. to be scattered, 
 or thrown, upon, καΧΧιγαμοις Χεκτροις περι- 
 κιδναμαι' — Paul. Sil. An. iii. 92. 
 
 ΤΐερΧκϊονίος. epith. Bacchi. κικΧησκω Βακχον 
 περικιονιον, μεθυδωτην. Orph. Η. 46. 1. 
 
 Τίερϊκϊων. 6 ή. columnis sufFultus. 2. subst. lo- 
 cus columnis septus, supported, or sur- 
 rounded, with pillars. 2. a colonnade, peri- 
 style. — θρηϊκιον πεΧταν προς Αθήνας πε-ρι- 
 κιοσιν αγκρεμασας θαΧαμοις. Eur. fr. Erech. 
 vi. Syn. Αμφικιων, ευκιων. 
 
 ΤΙερΤκΧαδης. circumcirca ramos habcns. full 
 of branches, ή όσα φυΧΧα χαμάζε περικΧα- 
 δεος πεσεν ύΧης. Αροίΐ. 4.217. Syn. Πολυ- 
 κΧαδος, ποΧυοζος. 
 
 ΏίρΤκΧής, ΤΙερικΧεης. Pericles, ώσπερ Περι- 
 κΧεης, εις το δέον απωΧεσα. Nub. 857. 
 
 Ώε'ρ'ΐκΧΰμε'νόν. το. nomen arbusti. wood-bine, 
 or honey-suckle. φυΧΧα τε κισσηεντα περι- 
 κΧυμενοιο φέρουσα. Nic. Th. 510. 
 
 Περ~ΐκΧνμ"ενός. Ν. P. Od. Χ. 285. 
 
 Ιϊερ'ΐκΧυστος. qui undique alluitur. washed 
 on every side, αυτός δ' αΰ AijXoio περικΧυ- 
 στης μεγ'ανασσεις. Horn. Αρ. 181. Syn.'AXi- 
 ζωνος, αμφιρρυτος, περιρρυτος, περικυμων. 
 
 Ώερϊκοκκυζω. propr. dicitur de gallis, quum 
 capite elato canunt. 2. insulto. to crow. 2. to 
 crow over a crest-fallen adversary, απεπυ- 
 δαρισα, μοθωνα περιεκοκκυσα. Equit. 694. 
 
 ΐίερίκομμα, ΐίερϊκομματϊον. frustum, a cut- 
 ting ; a chip. plur. mince-meat, περικομματ 
 εκ σου σκευάσω, ib. 371. κάγωγ', ώ Αήμ', ει 
 μη σε φιλώ, και μή στεργω, κατατμηθείς 
 Έψοιμην εν περικομματιοις' — ib. 769. Syn. 
 Απόκομμα, περιαιρημα. 
 
 Ώερϊκομψος. perelegans. very fine, πανσον δ' 
 ημών τας ΰπονοιας-Ύάς περικομψους, — Pac. 
 994. Syn. Αστείος, περικαΧΧης, χαρίεις. 
 
 ΐϊερΐκράτεω. obtineo, dominor. to prevail 
 over, ώ ΑχιΧεϋ, περί μεν κρατεεις, περί δ' 
 αισυΧα ρεζεις. Φ. 214. Syn. Έπικρατεω, 
 προέχω, υπερέχω, περιειμι, εκνΊκαω. 
 
 Τίερΐκρεμάμαι. pendeo circum. to hang a- 
 round. όπποσα δ' ωμά μένει, μητρι περικρε- 
 μαται. Leon. Tar. An. i. 231. 
 
 Ώεοικτεινω. occido circumcirca. to slay in all 
 directions, ηγεμόνες' ποΧΧοι δε περικτεινοντο 
 και αΧΧοι. Δ. 538. 
 
 Ώίρικτϊτης, ΤΙερικτϊων. circumvicinus. dwell- 
 ing around, or, near, την πάντες μνωοντο 
 περικτιται' ουδέ τι ΝηΧενς. Χ. 287. κεκΧυτε 
 μυρ'ια φνλα περικτιονων επίκουρων. Ρ. 220. 
 See Ώεριναιετης. 
 
 Περίκΰδαινω. illustro, glorifico. οι ναόν μεγα- 
 Χοιο θεοϋ περικυδανεουσι Αοφι] τε κνισση 
 rf,-Sibyl.l.3. Syn. Κυδαινω, κυδροω,αγΧαϊζω. 
 
 ΠερΐκυκΧας. η. in orbem se movens. goir 
 
 round in a circle. Orph. H. 
 Πίρίκυκλοω. circumcingo. to encompass ; en 
 
 circle. — πτέρυγα τε πάντα ΈπιβαΧε, περί :\ 
 
 κυκΧωσαι. Αν. 347. Syn. ΣυγκυκΧοω, εκπ\ 
 
 ριερχομαι, περΐίστημι, περφαΧΧω. 
 ΠερΐκϋΧΊω. glomero. to roll any thing roum 
 
 όΧην ενεκαφε περικυΧισας τοΊν ποδοϊν. Pa 
 
 8. 
 Ώερϊκϋμαινω. fluctibus ambio. to encirci 
 
 with waves, ος περικυμαινει γαιης περιτε^ 
 
 μονά κυκΧον. Orph. Η. 82. 4. Syn. Περφρει 
 Περϊκϋμων. s. as Περιρρΰτος, ΠερικΧυστός. 
 
 ν άσου -ΐίερικν μονός οικησας έδραν. Tro. 79( 
 ΐΐίρικωμαζω. commissabundus obeo. to g 
 
 about riotously, ουδέ παΧαιστρας περικωμί 
 
 ζειν πείρων — Vesp. 1020. Syn. Έισκωμαζί 
 
 επικωμαζω. 
 Περϊκωνεω. oblino pice, to cover with pitcl 
 
 τον σπογγον έχων εκ της Χεκανης τάμβαΐ 
 
 ημών περικωνεϊ. ib. 598. Syn. ΏεριαΧειφο 
 
 περιπισσοω. 
 ΠερϊΧάΧεω. garritu circumstrepo. to talk idlj 
 
 μή περιΧαΧώμεν, μηδέ πυνθανωμεθα. Eccle; 
 
 230. Syn. ΓλωΓΓοστρο^εω, φΧυάρεω, π, 
 
 ριττοΧογεω. 
 ΧΐερϊΧαμβάνω. complector, comprehendo. t 
 
 take round ; to embrace ; to comprise. 
 
 μεν επ' αμφοτεραισι φιΧον περί πάίδα Χαβο 
 
 σα. Call. 5. 93. Syn. ΈμπεριΧαμβανω, συμ 
 
 περιΧαμβανω,συΧΧαμβανω, περιέχω, περιβαλ 
 
 Χω, περιπλέκομαι, περιπτυσσω. — κατανοεο» 
 ΤΙερϊΧειβδμαι. undique destillo ; defluo. t 
 
 drop ; pour down. αγΧα'ίης πνειουσα σοφ 
 
 περιΧειβεται αιδώς. Christod. An. ii. 461. 
 Περΐλειχω. ΤΙερΙΧιχμάόμαι, Theoc. 25. 23( 
 
 circumlambo. to lick around, τα. βΧεφαρ 
 
 περιεΧειχον, ώς γ' εμοι 'δοκει. Plut. 737. Syn 
 
 ΐΙεριΧιχμαζω. 
 ΙίερϊΧεξίς. ή. circumlocutio. excess of speech' 
 
 και τερατειαν, και περιΧεζιν, και κροϋσιν, κα 
 
 καταΧηψιν. Nub. 317. Syn. Περι^ρασις, α 
 
 δοΧεσχια, φΧυαρια. 
 ΏερϊΧεπιζω, ΠϊρϊΧεπω. circumcirca decorticc 
 
 to bark all round, ουδ' αναθηΧησει, περί γά 
 
 ρά ε χαΧκος ελεψε. Α. 236. Syn. Περιξε^ 
 
 περιγΧυφω, αποΧεπω. 
 ΙΙερϊΧνπος. summopere dolens. afflicted 
 
 ■ — βεβριθώς περιΧυπον κ^^εσι θυμόν. Nic. 
 Ώερϊμαιμόω. lustro. 2. cupio. to survey eager 
 
 ly. αυτού δ' ιχθυαα σκοπεΧον περιμαιμωωσα 
 
 μ. 95. Syn. ΐίερισκοπεω. 2. επιτείνομαι 
 
 προθυμεομαι. 
 Περϊ μαίνομαι, valde furo. to rage around 
 
 ος νυν κεκΧηγως περιμαιν&ται ιερόν αΧσος 
 
 Hes. α. 99. 
 ΊΓερϊμαχητός. de quo inter se certant. optan 
 
 dus, dubius. that which is contended for 
 
 precious; uncertain, ος ταΐσι φυΧαΧς περί 
 
 μαχητός ειμ' αεί; Αν. 1404. See Thesm* 32G 
 
 Syn. ΈφαμιΧΧος, περιδηρΊτος. 
 Περψενεαινω. valde cupio. to desire earnest• 
 
 ly. βακτρψ ερειδομενη, περί δε μενεαιν ayo- 
 
 ρευσαι. Apoll. 1. 670. 
 
Π Ε Ρ 
 
 Π Ε Ρ 
 
 527 
 
 [ϊ'ερ'ΐμενω. exspecto, maneo. to await, τίς apa, 
 τις με ποτμος ετι περιμένει; Antig. 1305. 
 Syn. Αναμένω, προσμένω, προσδοκάω. 
 
 \1ερϊμ~ετρός. justse mensurae. 2. orbicularis, 
 of full size. 2. round, ΐίερϊμετρος. ή. sc. 
 ■γραμμή, a circumference. — μεγαν ιστόν ενι 
 μεγαροισιν ΰφαινίΐν, Αεπτόν και περιμετρον'— 
 τ. 140. Syn. ΙΙεριφερης. — sabst. περιφέρεια. 
 
 Τερϊμηδης. Ν. Ρ. //. Ο. 515. Περϊμος. Π. 695. 
 
 Ιϊρψηκετός. ϋερ'ΐμηκής. praelongus. of long•, 
 or large, dimensions, εις ελατην αναβάς πε- 
 ριμηκετον, ή τοτ εν Ίδι ι /. JaJ. 287. μηδ' ?)μϊν 
 περιμηκες ορός πολει αμφικαΧυψφ. ν. 183. 
 Syn. Εριμηκετος, ενμηκης, προμήκης, ύπερ- 
 μηκης, υπερμεγέθης, εκτενής, μάκρος. 
 
 Χερίμηχανάομαι. circum machinor. to devise, 
 
 )•. contrive. aXXo τι δη τοδ' έπειτα θεοί περιμη- 
 χανοωνται. η. 200. Syn. Έπιμηχαναομαι. 
 Ιερϊμϊνϋθω. imminuor. to be much impaired. 
 
 ' ανδρών πνθομενων, περί δε ρινοι μιννθουσιν. 
 
 * μ. 46. Syn. Μιννθω, παρακμάζω, φθίνω, μα- 
 ραίνομαι, εκτηκομαι. 
 
 {Ιερψϋκάόμαι. circummugio. to low, or bleat, 
 
 ί?οη every side. adj. ΤΙερϊμϋκης, εος. (Orph. 
 
 l"311.) αμφ'ι σε ΧεπταΧεοι γοερόν περιμνκη- 
 σωνται ; Lith. 207. 
 
 Ιερϊναιετάω, ΐϊερϊναιω. circumhabito. to 
 dwell round, οι περιναιεταονσι' θεών δ' νπο- 
 
 \δεισατε μήνιν. β. 66. πιονες ήπειροι τε, και αϊ 
 
 ιίπεριναιετε νήσοι. Call. 4. 267. Syn. Περιοι- 
 
 Χχεω. γειτονεω. 
 ερϊναίετης. accola, vicinus. a neighbour, και 
 
 Ifuiv που κεϊνον περιναιεται αμφις εόντες. Ω. 
 
 ί 488. Syn. ΐίερικτιων, γειτων, πΧησιοχωρος, 
 περίοικος. 
 
 11 ερϊνε'φεΧος. nubibus circundatus. encom- 
 
 ΐί passed with clouds, αλλά φυΧαττε πας-Α'ερα 
 
 ΐπεοινεφεΧον. Αν. 1192. 
 ϊρίνηεω. undique accumulo. to heap on all 
 
 asides, ες πόδας εκ κεφαΧής, περί δε δρατά σω- 
 ιιατα νηει. Ψ. 169. Syn. Έπινεω, επισαττω, 
 κερισωρευω, επισνναγω, συμπυκνοω. 
 ερϊνισσομαι. circumeo. to go round; to re- 
 evolve, περινισσεται ώρα-Μηνός— Alcest. 454. 
 5YN. Περιέρχομαι, περιβαινω, περιποΧεω, 
 τεριφερομαι. περιοιχνεω. 
 ερϊνυεω. altius excogito. to consider atten- 
 tively. νοεΧν, όράν, ζυνιεναι, στρεφειν, εραν, 
 -εχναζειν, Καχ ύποτοπεΤσθαι, περινοείν ά- 
 παντα. — Ran. 957. Β. 
 ■ΙρΊνοστεω. circumeo, oberro. to go about. 
 τάς τις το κακόν τοντο (sc. το γυναικεΐον) 
 ',ητεΧ, περί τάς κΧινας περινοστών. Thesm. 
 306. Syn. Π ερϊνισσομαι. 
 εριξ. adv. circumcirca. round about, εκ κε- 
 )αων, κεραονς δε πέριξ επεβαΧΧετο τοίχους. 
 pall. 2. 63. Syn. Αμφι, περί. — κυκΧο^, περι- 
 τταδον, παντοθεν. 
 
 εριζϊω. circumquaque rado, v. polio, to 
 jcrape, or polish, completely, partici]). adj. 
 εριζεστός, η, όν. (Οί/. μ. 79.) — πετροι — ο'νς 
 
 ^■ε κυλινδων Χείμαρρους ποταμός μεγαΧαις 
 τεριεζεσε διναις. Theoc. 22. 50. Syn. Περι- 
 >Χνφω. αποζνω. 
 
 Περίοδος, via circum aliquid ducens. a way 
 round any thing ; a circuit ; revolution ; 
 period, δενδρεά τ' ουκ εθεΧει πασαις ετεων 
 περιοδοις. Nem. 11. 51. Syn. ΤΙεριοδευσις, 
 περιβοΧος, περιφορά, -γύρος, περιδρομη. κύκ- 
 λος, χρόνος. 
 
 Ώερϊοπτόμαι. circumspicio. to look round ; 
 to overlook ; to see without regarding, αλλ' 
 όταν βουΧ -g συ' νυν δ' οϋν ου σε περιοψομαι. 
 Lysist. 1019. Syn. Περι/3λεττω. — καταφρο- 
 νεω. See ΐίεριεϊδον. 
 
 Περίοπτος, ου. ό ή. conspicuus. See ΠεριβΧεπ- 
 τος. κεΊσαι Ιουδαιοις ων περίοπτος όροις. 
 Crinag. An. ii. 152. 
 
 ΤίερΊοργως. adv. s. as Πε ρίζα μεν ώς. περιοργως 
 επιθυμεϊν. Agam. 226. Syn. ΟργιΧως, πα- 
 Χιγκοτως. φ 
 
 Περιουσία, abundantia. affluence ; superfluity. 
 οζών τρύγος, τρασιάς, εριων περιουσίας. Nub. 
 50. Syn. Ευπορια, κτήματα, χρήματα, πΧοΰ- 
 τος, δυνάμεις, πΧηθος,— περίσσεια, περίσσευμα. 
 
 ΐίερϊπαμφαναω. quaqua lumen spargo. to 
 shine all round, νήσοι δ' εζειης Σποράδες 
 περιπαμφανοωσιν. Dion. 530. Syn. Περι- 
 παμφαινω, περιλαμπω. 
 
 Τϊεριπαπταινω. circumspecto. to look all 
 round. ποΧΧάκις εκ νηών πεΧαγος περιπαπ- 
 τηινοντες. Arat. 297. Syn. Παπταινω, περι~ 
 αθρεω, περιοραω. 
 
 ΐΐερϊπαστός. circumsparsus. soaked, είτα χρο- 
 νον ποΧνν εψε χλοξ/ περιπαστον εν άΧμ\], 
 Ath. ρ. 293. f. 
 
 Περΐπάτ-εω. obambulo. to walk about, ποιεί 
 μ' αθυμον περιπατεϊν τάνω κάτω. Lysist. 709. 
 Syn. Εμπεριττατεω, περιοδεύω, περιέρχομαι, 
 διαφοιταω. — πεζευω. 
 
 ΤΓερΐπάτός. deambulatio. a walk, κάί TON 
 ΦΡΟΝΙΜΟΝ ζητοϋντες εν τοΧς περιπατοις. 
 Plato, Com. Ath. 104. d. See Ran. 943. 
 Syn. ΤΙεριπατησις, βαδισις. — διατριβή. 
 
 ΤΓερ'ίπαχνόω. glacie constringo. to freeze, δη- 
 ρόν δ' ου μετέπειτα πάγω περιπαχνοιθέίσα. 
 Lith. 520. Syn. Συμπηγνυω, κρυσταινω. 
 
 Πεοίττελω, ΤΙερϊπεΧόμαι. supero, superstes 
 sum. to remain, or survive ; to surpass ; to 
 be round about ; to revolve. — η'ε μιν αΰτως 
 Ή,παφες, ουδέ δικ -g περιεπΧεο, νη'ιν εόντα ; 
 Apoll. 3. 129. εξει μιν και πέντε περιπΧομε- 
 νους ενιαυτούς. ψ. 833. Syn. Περιειμι, περι- 
 γινομαι, κυκΧοομαι. 
 
 Περΐπεμπτδς. dimissus in varias partes, sent 
 about ; or, to different places, πειθοϊ περι- 
 πεμπτα θυοσκινεΧς. Agam. 87. 
 
 Περί7ΓετΓΓω, ΐϊϊρϊπεττω. intego, involvo. to 
 cover ; to gloss over, ονόματι περιπεπτουσι 
 την μοχθηριαν. Plut. 159. Syn. ΐίερικα- 
 Χυπτω. εμπΧεκω. 
 
 Περϊπεταζω. per/, pass, περίπετασμαι, for 
 which, some think περϊπ&πταμαι is used, 
 Theoc. 1. 55. Περίπεταννϋμϊ. circum ex- 
 plico; obtendo. to throw around ; to spread 
 over. verbal, adj. ΐίϊρϊπεταστός, ή, όν. 
 (Acharn. 1200.) περιπετασασα χέρα φιΧιον. 
 Hel. 635. Syn. Περιπλέκομαι. 
 
528 
 
 Π Ε Ρ 
 
 ΠϊρΪ7ΓΕΓ)7ς. qui incidit. 2. in quod quis in- 
 cidit. act. that which falls ; pass, fallen 
 upon; reversed; altered, πηκτόν τοδ' εγχος 
 περιπετες κατηγορεί. Aj. 919. νυν ovv, επειδή 
 περιπετεΧς έχεις τνχας. Androm. 982. 
 
 Ώερϊπετυμαι. Περίπόταόμαι, CEd. Τ. 490. cir- 
 cumvolo. to fly around, or, on all sides. 
 μη περιπετεσθε πανταχοϊ κεχηνότες. Αν. 
 164. Syn. Περιϊπταμαι. 
 
 Πϊρϊπευκης. peramarus. very bitter, οξύ βέλος 
 περιπευκες' απ' αυτοΰ δ' αίμα κελαινόν. Λ. 
 844. Syn. Έμπευκης, εχεπευκης, οζυπευκης, 
 πευκεδανος. 
 
 Πΐρϊπηγνΰω. circumquaque compingo. to 
 fasten upon ; to coagulate thoroughly, λυ- 
 θρον επεσσυμεναι θαμνοις περιπηγννον αΰραι. 
 , Lith. 561. 
 
 Περιπίπτω, ΠερϊπΤτνεω. incido. to fall upon ; 
 or, around, a. ομοσφς εμοί — b. τί χρήμα ; a. 
 συσσωσειν εμε ΤΙασαις τεχναις, -ην μο'ι τι 
 περιπιπτη κακόν. Thesm.271. κακόν με κάρ- 
 δια τι περιπιτνεϊ κρύος. Sept. Th.840. Syn. 
 Εμπίπτω, προσπίπτω, εντνγχανω, περιτυγ- 
 χανω. 
 
 Περΐπλανάόμαι. errabundus circumeo. to wan- 
 der round ; to encircle. See Περϊνισσόμαι. 
 ώσπερ τοδε δέρμα με νυν περιπλανάται-θη- 
 ρός— Isth. 6. 69. 
 
 Πϊρϊπλανϊός. erraticus. wandering, μή φθει- 
 ρεν, ω 'νθρωπε, περιπλανιον βιον ελκών. Leon. 
 Tar. An. i. 234. 
 
 Περιπλέκω, Περιπλέκομαι, circumligo, com- 
 plector. to coil round about ; to entwine ; 
 embrace. Hence, adj. Περΐπλεκτος. {Theoc. 
 189.) Περίπλοκος. {Tryph. 300.) adv. Πε- 
 ρΤπλεγδην. (Christod. An. ii. 457.) Περϊπλο- 
 κάδην. {Paul. Sil. An. iii. 72.) τφ pa περι- 
 πλεχθεις, φερομην ολοοϊς ανεμοισιν. ξ. 313. 
 Syn. Αμφιπλεκω, περιπτυσσω, περιβάλλω, 
 περιέχω, περιλαμβάνω. — ασπάζομαι. 
 
 Περΐπλεός. valde plenus. very full, αντίκα δ' 
 άστυ χοροϊσι και ειλαπινησι γεγΐ/θει, Καπνφ 
 κνισσηεντι περιπλεον'— Apoll. 1. 857. Syn. 
 Μϋριοπληθης, περισσός. 
 
 Περΐπλευρός. latera ambiens. on the side, or, 
 convexity. — περιπλευρψ-Αε κυτει, πυρπνοος 
 εσπευ-δε δρομφ λέαινα, χαλαϊς-Πειρηνάΐον 
 θορώσα πώλον. Eur. Elec. 472. 
 
 Περΐπληθης. s. as Περιπλεος. Also, 2. prse- 
 grandis. very large. 2. ούτι περιπληθής λιην 
 τόσον'— ο. 404. Syn. Περιμηκετος, ευμεγέθης. 
 
 Περϊπληθω. impleo. 2. plenus sum. act. to till 
 to the top. 2. neut. to be full, αυτάρ βουκο- 
 λιοισι περιπληθονσί περ εμπης. Theoc. 25. 
 13. Syn. Αναπληθω, επιπληροω, εμπιμπλημι. 
 
 Περιπλοκή, ής. ή. complexus. 2. ambages, an 
 embrace ; entanglement, ταϋτ αυθ' έκαστα, 
 μήτερ, ονχι περιπλοκάς Αογο)ν αθροισας, 
 εϊπον, — Phoen. 504. Syn. Περιπλεξις, επι- 
 πλοκή, περιπτυχη, συμπλοκή. 
 
 Περ~ΐπλόός, Περίπλους, δ. subst. circumvectio. 
 circumnavigation, ό ή. adj. qui circum na- 
 vigari potest. 2. navigandi peritus. pass, that 
 which may be sailed round, act. skilful in 
 
 Π Ε Ρ 
 
 sailing. διφεω δ' ήγητήρα περιπλοον, (ί 
 
 περιηγητ7)ν) ος μ' επί νήσους. Crinag. ^||| 
 
 ii. 146. 
 ΠερΎπνεω. circum spiro. to blow aroun 
 
 — ένθα μακαρων ~$$ασον ωκεανίδες Αΰρ 
 
 περιπνεουσιν' — 01. 2. 130. Syn. Περιπνει* 
 
 επιπνεω. 
 Περιπνϊγής. suffocatus. Stifled, οι δε τε μηκ 
 
 ζουσι, περιπνιγεες τε πελονται. Nic. Th. 43 
 Περϊποιίω. tueor, servo, to keep ; to pr< 
 
 serve, med. Περϊποιοϋμαι. adquiro. to a< 
 
 quire, ου φεισομεσθ' εφόδια περιποιουμενοι 
 
 Menand./r. inc. 40. Syn. Φυλάσσω. — ': 
 
 κταομαι. αντέχομαι. 
 Περϊπόλεω. in orbem ago, sen versor. totui 
 
 round ; trans, and intrans. αλλ' εις εκεΧνί 
 
 περιπολουντ ελευσσομεν. GEd. Τ. 1254. Ι 
 
 Syn. Αμφιπολεω, περιτρέχω, περιφερομα 
 
 περιστειχω. περιέρχομαι. 
 Περϊπολλον. adv. permultum. exceedingl 
 
 Αισονιδης περϊπολλον εϋφρονεων προσεειπε 
 
 Apoll. 2. 437. Syn. Παμπολυ. 
 Περίπολος, qui circumit. one who go* 
 
 round; as a guard. — ουκοϋν δήτα περίπολοι 
 
 εχρήν Πεμψαι κατ' αυτόν ευθύς; — Αν. 117 
 
 Syn. Έφοδος, φυλαξ. φρουρός. 
 Περϊπορφΰροσημος. pratextatus. wearing 
 
 garment with a purple stripe, τους σοβαροί 
 
 τούτους, και τους περιπορφυροσημους. Strat 
 
 An. ii. 365. 
 Περΐπορ$>ϋρω. aestuo. to foam, as the se 
 
 κοσμηται κοχλαδεσσιν αλός περιπορφυροντο 
 
 Man. 5. 24. 
 Περ~ΐπρόχϋω. circumfundo. to pour abou 
 
 shed abroad, θυμόν evl στηθεσσι περιπρ 
 
 χυθείς εδαμασσεν. Κ. 316. Syn. Περιχε 
 
 αμφιχεω, περιχϋμι. 
 Περιπταιω. impingo. to fall against; me< 
 
 with, πολλάκις αγνωσσουσι περιπταιοντ 
 
 ολεθρψ. Tryph. 304. 
 Περιπησσω. corticem auferendo perpurg 
 
 to clear from the husk, or shell, αλλ' εσμ> 
 
 αυτοί νυν γε περιεπτισμένοι. Acharn. 50* 
 
 Syn. Πτισσω. περίλεπιζω. 
 Περιπτνγμά. operimentum. a covering, ιδα 
 
 περιπτυγμ' αντιπηγος ενκυκλου. Ion. 139 
 
 Syn. Έπιβλημα, σκέπασμα. 
 Περιπτυσσω. complector. to embrace, εμί 
 
 περιπτυζουσιν ωλεναις βρετας. Lye. 113.! 
 
 See Apoll. 4. 155. Syn. Περιπλέκω, αμπκ 
 
 χομαι, περιβάλλω, κνκλοω. 
 Περιπτυχη. ambitus, complexus. a circui 
 
 an embrace, άρ' εν φαειναΐς ήλιου περιπτ\\ 
 
 χαΐς. Ion. 1516. Syn. Περιβολή. — τροπ 
 
 δρόμος. 
 Περιπτνχής. circumvolutus. pass, envelopec 
 
 entangled, act. wrapping round ; coveii 
 
 ing closely. Aj. 927. κείται, κρυφαιψ φα 
 
 γανψ περιπτνχής. ib. 909. Syn. Περίπλοκο; 
 
 περικεκυλισμει/ος. 
 Περιπτωσσω. valde tirneo. to fear exceeding 
 
 ly. ov και τειρομενοιο περιπτωσσοντες Αχα, 
 
 οι. Philostr. An. ii. 400. 
 Περΐ7π;σ7-ος. Celebris, much talked of; wei 
 
 
Π Ε Ρ 
 
 known. Μηδειης περιπυστος έρως και εργ' 
 ετετνκτο. Apoll. 4. 214. Syn. Αμφιβοητος, 
 διαβόητος, εξακουστος, επίδοξος. 
 
 ΪΙεριρράγής. disruptns. broken all round, τον 
 παρασνρομενοιο περιύραγες αυχ'εν έκοψε. 
 
 ι Statyll. Flacc. An. n 265. 
 
 Ίεριρραινω. circumaspergo. to sprinkle all 
 round, βωμούς περιρραινοντες, ΐόσπερ Συγ- 
 γενείς. Lysist. 1132. Syn. Έπιρραινω. περιρ- 
 
 ; ραντίζω. 
 
 ,ίεριρράκϊδες. αί. palmarum termites; surculi. 
 shoots ; suckers, οίας θ' ερπνλλοιο περιρρα- 
 
 ,κϊδας αεζει. Nic. Th. 533. 
 Ιεριρρϊω. circumfluo. to flow around ; to 
 trickle down, δινεομεν, τον δ' αίμα περίρρεε 
 
 ι θερμον εόντα. ι. 388. Syn. Αμφιρρεω, περι- 
 
 I κλνζω. 
 
 \[εριρρηδής. circumquaque aspersus. com- 
 pletely drenched Κ — περιρρηδής δε τραπεζη- 
 
 ίΚαππεσε δινηθε'ις' — χ. 84. 
 
 [{εριρρϋπδς. sordidus. dirty, καλή και πιειρα, 
 περιρρυπος, ονδεν έχουσα. Crates, An. i. 186. 
 
 ^εριρρυτος. circumfluus. surrounded by 
 
 , water. Κρήτη τιςγαΤ εστί, μεσφ ενι οινοπι πον- 
 
 *'τψ, Καλί), και πιειρα, περιρρυτος' — τ. 173. 
 3υν. Αμφιρρυτος. περικνμων, περικλυστος. 
 
 ^ερϊσαινω, Περισσ. caudam movendo circa 
 
 aliquem adblandio. to wag the tail round; 
 
 |to fondle ; to fawn, ουρήσιν μακρησι περισ- 
 ταινοντες ανεσταν. κ. 215. Syn. Σαινω, προσ- 
 
 ξ*αινω, νποσαινω, κολακεύω, 
 ■ερϊσειω. circumcirea quatio. to shake in all 
 lirections. τετραφαλψ, καλαι δε περισσειοντο 
 
 j θειραι. Χ. 315. Syn. Ανασειω, περικινεω. 
 
 ΐφρΧσεμνος. admodum gravis, et magnificus. 
 
 |nost respectable. — της αρχής της περισεμ- 
 ■ον. Vesp. 603. Syn. Μεγαλοπρεπής. 
 
 ρ.ρϊσεπτος. venerabilis. greatly to be re- 
 vered, και τιμαϊς και θυσιαις πε-ρισεπται — 
 Mimen. 1040. Syn. Έυσεπτος, σεμνός. 
 
 Μρϊσημος. insignis. remarkable. Nic. Th. 19. 
 )ee Mosch. 1. 6. 
 
 'ρισθενεω. viribus praevaleo. to be of su- 
 perior strength, adj. Περισθενής, εος. δ ή. 
 Nem. 3. 26.) μη με περισθενεων δϊ]\ησεται 
 %ε"ι χαλκφ. χ. 368. 
 
 ρισκελης. Πίρισκληρδς, Antiph. Ath. 257. f. 
 rsedurus. very hard ; stubborn, χώ δεινός 
 ικος, χαί περισκελεϊς φρένες. Aj. 658. Syn. 
 ■υσχερης (άγαν), σκληρός. 
 ρισκΐπης. circurategens. Call. 4. 23. circum- 
 ?ctus. act. covering, pass, covered, pro- 
 jected, εσκεν ορός θαμνοισι περισκεπ'ες' — 
 ). 1. 12. Syn. Κατηρεφης. περικαλνπτος. 
 ρισκεπω. Περισκεπαζω, Marc. Argent. An. 
 266. s. as Περϊκάλνπτω. χρνσειου ταλα- 
 ιο περισκεπε χειλεα ταρσοϊς. Mosch. 2. 61. 
 ρισκεπτομαι, Arat. 199. Περισκοπεω. cir- 
 
 Π Ε Ρ 
 
 529 
 
 ^ So Damm, c. 2101. But Ap ο Ί 'lonins uses 
 ψιρηδής, i. 431. and the adv. περιρηδην, iv. 
 31. in the sense of "slanting;" "sliding 
 wnwards"; which would suit the passage 
 :'e quoted. 
 
 cumspicio. to look round, ιδοϋσα δ' εσχον 
 θαϋμα, και περισκοπώ. Elect. 903. Syn. 
 Περι/3λε7τω, περιοραω, περιγληναομαι, καραδο- 
 κεω, φροντίζω. 
 
 ΤΐΈρισκεπτος. qui circumcirea oculis lustrari 
 potest ; excelsus. conspicuous ; lofty, παντη 
 δ' αθρησασα περισκεπτψ ενι χωρώ. Plato, An. 
 i. 170. See Od. κ. 211. 
 
 Περίσ/αρταω. oberro. to skip, or dance, a- 
 round. πεντάκι γαρ δέκα σειο περισκιρτώσι 
 πρόσωπα. Strato, An. ii. 364. 
 
 Ιίερισκνθιζω. more Scytharum pollem hos- 
 tium capiti detraho. to scalp, σον κέρας 
 Ουδιαδης αντδ περισκνθισαι. Meleag. 5. 
 
 Περισμνχω. undique uro, v. macero. to con- 
 sume totally, ής με περισμυχονσι μεληδό- 
 νες — Agath. An. iii. 43. 
 
 ΤΙερίσΰβεω. circumeo, v. circumfero. to cir- 
 culate, or cause to circulate, rapidly, κνκλφ 
 περισοβείν τάς πόλεις καλούμενος. Αν. 1425. 
 Syn. Περιέρχομαι, περιφέρω. 
 
 ΤίερΊσοφιζδμαι. sophistice circumvenio. to 
 trick in argument; overreach, οιμοιταλας' 
 ο\δν σε περισοφιζεται. ib. 1645. 
 
 Περισπαφω. palpito, et terram calcibus pulso. 
 to struggle convulsively, ψυχήν περισπαι- 
 ροντι φυσήσει νεκρψ. Lye. 68. Syn. Εττι- 
 σπαιρω, ασπαιρω. 
 
 Περισπάω, distraho. to tear awa} 7, ; to plun- 
 der ; to pull in a different direction ; to dis- 
 tract. / do not know whether this verb is 
 
 found in Poetry ; for περισπάσας ζ'ιφος, Iph. 
 Τ. 296. should be, χερϊ σπάσας ξ. 
 
 Πίρισπειρω. dispergo. to strew around ; to 
 sprinkle, τενχεων περισπειρουσαν Αχελώου 
 δροσον. Androm. 168. Syn. Έπισπειρω. 
 διαβρέχω. 
 
 Περισπερχης. supra modum premens. very 
 hasty, pressing, or distressing, a. πάρα στε- 
 ναζειν. b. ώ περισπερχες πάθος. Aj. 999. 
 Syn. Βαρύς, χαλεπός, περιωδυνος. 
 
 Τϊερισπλαγχνδς. animosus. high-spirited.-au- 
 τός τε περισπλαγχνος Ααερτας. Theoc. 16. 
 58. Syn. Έυσπλαγχνος, ενκαρδιος, ανδρείος. 
 
 Περισσεύω, abundo. to abound, τα μεν περισ- 
 σεύοντα των λόγων αφες. Soph. Elect. 1301. 
 Syn. Ευπορεω, περιγινομαι, πλεονάζω. 
 
 Πφισσδς. Αϋ.Περιττος,ή,δν. supervacaneus. 
 2. excellens. above ordinary measure ; co- 
 pious ; superfluous ; extraordinary ; exces- 
 sive ; overbearing. Also, superior ; distin- 
 guished. Hence, the compounds, Περισσο- 
 βοδς. epith. of a table, well loaded with beef. 
 Nonn, Περισσδλδφος. Opp. Περισσδμελης. 
 Man. 4. 464. Περισσδμϋθδς. Eur. Alex./r. 
 12. Περισσδνδος. Opp. Περισσοτρϋφητος. 
 Timon, Ath. 160. a. Περισσοφρων. Prom. 
 328. — ου γαρ περισσδν ουδέν, ουδ' εξω λογού 
 Πεπονθας'— Hippol. 439. See νν. 447, 952. 
 Syn. Ύπερπλεως, επιμεστος, περίεργος, δ 
 άγαν. πολύς, περιωσιος. 
 
 Περισσά. Περισσώς, Med. 297. Bacch. 1186. 
 adv. magnopere, in bono, sicuti in malo sensu. 
 greatly; excessivelv. ώ φιλτατ, ώ περισσά 
 
 3 γ 
 
530 
 
 II Ε Ρ 
 
 Π Ε Ρ 
 
 τιμηθείς τεκνον. Troad. 735. 
 
 Περιστάδδν. adv. circumcirca. standing all 
 around, παπταινων' Ύρώες δε περισταδόν 
 αλλοθεν άλλος. Ν. 551. See Androm. 1 125. 
 
 Περισταζω. destillo ; irroro. to let drop; to 
 distill, αιεί τοι βουπαισι περισταζοιτο μελισ- 
 σαις. Eryc An. ii. 298. 
 
 Περιστασϊς. ή. circumstantia ; casus adversus, 
 &c. circumstances; condition ; mishap, not 
 a poetic word, πασαις εν πολιεσσι περιστα- 
 σις — Sibyll. Syn. θλιψις, ανάγκη, μέριμνα. 
 
 Περιστείχω. circumeo. to stalk around, τρις 
 δε περιστειζας κοίλον λοχον αμφαφοωσα. δ. 
 277 '. Syn. Τίεριερχομαι, περιπολεω. περικυκ- 
 λοω, περιελαννω. 
 
 Περιστέλλω, cum cura exorno ad funus. 2. 
 apte concinno. to arrange, or set in order; 
 partic. for burial. — ονδ'ε ε μητηρ - Κλαΰσε 
 περιστειλασα, — ω. 292. Syn. Περικαλυπτω. 
 περιπλέκω, συστέλλω, κοσμεω. περιβάλλω. 
 
 Περιστεναχιζομαι, Οά.κ. 10. Περιστενδμαι, II. 
 Π. 163. Περιστδναχιζδμαι. Περιστενω, Horn. 
 xviii. 19. undique gemo. to resound with 
 moaning, κλαϊον οδυρομενοι, περί δε στονα- 
 χιζετο δώμα. κ. 454. 
 
 Περιστεπτδς. devinctus, ut corona, &c. 
 crowned, τσ.ινϊαις τε περιστεπτος στεφεσίν 
 τε θαλειης. Empedocl. JDiog. Laert. viii. 0*2. 
 
 Περιστερά, ας. ή. Lysist. 755. Περίστερος. 6. 
 columba. a dove. dim. ΠΧριστερϊδν. (Me- 
 nand. Athen. 654. b.) adj. Περιστερδεις. 
 {Nic. Th. 860.) αποπεμψον αγγελλοντα τον 
 περιστερον. Athen. 1. 9. Syn. Πελεια. 
 
 Περιστεφης. s. as Τΐεριστεπτδς. 2. act. co- 
 operiens. encompassing. — 2. κισσός ov περι- 
 στεφης-'Έλικτός ευθύς ετι βρέφος. Phcen. 663. 
 
 Περιστεφάνδω, Περιστεφω. corona cingo. to 
 encircle, δεινήν, ην περί μεν παντη Φόβος 
 εστεφανωτο. Ε. 739. ο'ιοισιν νεφεεσσι περι- 
 στεφει ουρανον ευρνν-Τιενς. — > ε. 303. Syn. 
 Τίεριβαλλω. επιστέφω. 
 
 Περιστϊαρχδς. qui condones et theatra lus- 
 trabat apud Athenienses. the superintend- 
 ent of lustrations at Athens, ό Περιστιαρχος, 
 περιφερειν χρή την γαλην. Eccles. 128. 
 
 Περιστικτδς. notis compunctus. spotted ; 
 branded. ως τότε, λωβητοίσι περιστικτος 
 μελεεσσι. Tryph. 220. 
 
 ΠεριστιλβoJ. circumfulgeo. to shine around. 
 — περιστιλβοντα-νοησας-Αγλαϊ?] — Ep. 1. 5. 
 
 Ώεριστϊχάω. ordinecircumsto. to stand round 
 in a row. τριστοιχοι εκατερθε περιστιχοωσιν 
 οδόντες. Nic. Th. 442. 
 
 Περιστϊχιζω. circumjicio. to cast round, as 
 a net. άπειρον αμφιβληστρον, ώσπερ ιχθύων , 
 Περιστιχιζω, πλουτον ε'ιματος κακόν. Agam. 
 1353. Bl. Syn. Τίεριβαλλω, περιφραττω. 
 περιλαμβάνω. 
 
 ΤΙεριστολάδην. adv. circumcirca tegendo. by 
 covering on all sides. — σάρκες δε περιστο- 
 λαδην μιννθουσι. Nic. ΑΙ. 475. 
 
 Περιστρέφω, converto. to turn round, ΰγρόν 
 εόν, μαλα δ' ώκα περιστρέφεται κυκοωντι. Ε. 
 903. Syn. Περιάγω, περισνρω, περιφέρω, 
 
 
 περιδ'ινεω. συστρεφω. 
 Πίριστδρεω, Περιστδρουμαι. substemo. 
 
 spread under, πρύμνη επ' ακρότατη, περί 
 
 εστορεσαντο χαμεννας. Orph. 1332. 
 Περιστροφάδην. Περΐτρδπάδην, Αροίί. 2. 14 
 
 adv. circumvertendo. turning all roun 
 
 κοιλω επί λυγρψ δε περιστροφάδην αλαλ?ιτ 
 
 Orph. 1256. 
 Περιστϋλός. columnis undique sufFultus. su 
 
 ported by pillars, φρουραν εταζαντ' εν πε\ 
 
 στυλοις δομοις. Androm. 1100. 
 Πίρισ^άλίω. labor, oberro. to slip about 
 
 δε περισφαλεοντες, α τε βρέφος, ίρπυζου< 
 
 Nic. ΑΙ. 542. 
 Περισφαραγεω. circumstrepo. to make 
 
 moaning noise about, πρωτογόνου, στερ 
 
 δε περισφαραγεΰσα γαλακτι. Nic. Th. 553. 
 Περισφιγγω. circumcirca stringo. to fast 
 
 about, χεΐρα περισφιγζο) χρυσοδετιρ σπ 
 
 ταλυ. Agath. An. iii. 43. 
 Περισφνρίον, Περισφυρδν. fascia, qua m; 
 
 leoli pedis cinguntur. a band about t 
 
 ankle, adj. Περισφνρϊδς, a, ov, and Περισ^ 
 
 ρδς, δ η. (Archias, An. ii. 93. Leon. Tar. 
 
 i. 221.) τοντο το λογχωτον, και το περισψ 
 
 ριον. Agath. An. iii. 44. 
 Περισχιζω. circumcido. to split ; to divif 
 
 της και νπερ Βορεαο περισχιζονται αελλ 
 
 Αροίί. 2. 362. Syn. Ανασχιζω, διαλύω. 
 Περϊτειχιζω. muro circundo. to wall roun 
 
 to fortify. περιτειχιΖειν μεγαλαις πλινθ 
 
 οπτάϊς, ώσπερ Βαβυλώνα. Αν. 554. S"5 
 
 Προστειχιζω. περιφράσσω. 
 Περϊτελεω. circumvolvo, perficio. to revol 
 
 to complete, μηνών φθινόντων, περιδ'ημ 
 
 πολλ' ετελεσθη. ω. 142. 
 Περϊτελλδμαι. circumvolvendo perficio 
 
 bem. to make a complete revolution, ί 
 
 pot Αθηναίων, περιτελλομενων ενιαυτών. 
 
 551. Syn. Πληροομαι, τελειοΰμαι. 
 Περϊτεμνω. circumcido. to cut round, β 
 
 περιταμνομενον, ηδ' οιών πωεα καλά. λ. 4 
 
 Syn. Αμφιτεμνω, περισχιζω, αποτεμνω. 
 Περϊτερμων. finiens undique. bounding 
 
 round, ος περικυμαινει γαιης περιτερμι 
 
 κνκλον. Orph. Η. 82. 3. 
 Περϊτϊθημϊ. circumpono. to place rou 
 
 — περί δε ζνλα καγκανα θήκαν. σ. 307. οί 
 
 μεν στεφανον περιθεις, Σαμιοισι δε κνί 
 
 Ερ. άδ. 154. Syn. Περιβάλλω, προσπ 
 
 βάλλω, αμφιβάλλω, περιστεφω. 
 Περϊτιλλω. circum vello. to pluck round 
 
 βλεφαρίδας σου περιτιλώ. (lam. Dim, 
 
 Equit. 372. Syn. ΕπιπλΑω, εκτΐλλω. 
 ΠερίτΙμάω, Sibyl. 1. 5. ΠερϊτΤω. admod 
 
 honoro. to honour exceedingly, adj. IT! 
 
 τϊμηεις. much honoured. Horn. Ap. 
 
 Ύνδειδη, περί μεν σε τιον Aavaoi ταχνπω 
 
 θ. 167. τψ νί) μοι αλληκτον περιτϊεται 
 
 Αροίί. 3. 74. 
 Περϊτΐταινω. circum extendo. to streiSfi 
 
 round, αντοκασιγνητος, περί μεσσιρ χεΐρε 
 
 τηνας. Ν. 534. Syn. Περιτεινω, συλλαμβα 
 Περϊτοξενω. sagittis undique configo. 
 
 LiJ 
 
Π Ε Ρ 
 
 pierce with arrows, περιετοξευσεν δ' αν αυ- 
 τόν τον πατρός τους ξυγγενεις. Acharn. 712. 
 
 ΠερΤτρεπω. circumago. to turn round, αλλ' 
 δτε δη ρ' ενιαντός εην, περί δ' ετραπον ώραι. 
 
 ^ Κ. 469. Syn. Περιστρέφω, περιάγω. — επι- 
 
 ιί στρέφομαι. 
 
 ΊερΤτρεφω. undique conglacio. to congeal 
 thoroughly, συνεχές, αργινοεσσαν αει περί- 
 
 « τετροφε παχνην. Apoll. 2. 738. Syn. Περι- 
 
 Ί πηγνυμι, σννιστημι, παγετοω. 
 Ιϊρΐτρεχω. α. 2. περϊεδράμον, π~ερΤδράμον, II. 
 Χ. 369. Περιτρδχάω. circumcurro. to run 
 
 ί round about, ει δε λιην πολέες σε περιτρο- 
 χοωσιν αοιδα'ι. Call. 4. 28. Syn. Περιερχο- 
 μαι, περιπολεω. 
 
 )ΙερΤτρεω. Περΐτρομεω, Od. σ. 77. circum tre- 
 pido. to tremble, or be in confusion, all a- 
 
 | round, καδ δ' επεσεν, λαοί δε περιτρεσαν 
 
 ~ αγροιώται. Α. 675. Syn. Αιατρεω, παρατρεω. 
 περιτρομεω. 
 
 ^ΙερΐτρΊβής. obtritus. bruised, worn. — περί- 
 
 t' τριβέας δε τε χείρας • Έισοροων — Apoll. 1. 
 
 Ί' 1176. Syn. Ανατριπτος, συντριβής, λισπος. 
 ■ΐερΐτρΐβω. circumcirca tero. to rub, or bruise, 
 
 •all round, ώς κογχος άλμη παντοθεν περι- 
 τρίβείς. Lycoph. 790. 
 
 ΜϊρΤτριμμά. το. qui rei alicujus tractatione 
 
 λ ivelut attritus est. prop, that which has been 
 well rubbed ; thence, one well practised ; 
 
 itcrafty. εΰρησιεπης, περιτριμμα δικών. Nub. 
 
 4446. 
 
 in ΧερΊτροπεων. particip. revertens. returning, 
 revolving, ημϊν δ' εινατός εστί περιτροπεων 
 
 Ιύνιαυτός. Β. 295. 
 
 Μίερΐτροπή. vicissitudo. a turn ; change ; re- 
 volution. — οι μεν ήμερην Μενουσιν ελθεϊν, 
 οι δ* ετεων περιτροπάς. Simon. An. i. 128. 
 Syn. Περιστροφή, περιφορά, περίοδος, 
 ίερΐτρόχδς. circumcurrens. 2. rotundus. run- 
 ning about ; revolving; round, λευκόν σήμ' 
 (τετυκτο περιτροχον, ηύτε μΐ]νη. ψ. 456. Syn. 
 \Κυκλοτερης, περιφερής, στρογγυλός. 
 ερΤτρωγω. circumrodo. to gnaw round, αυ- 
 
 \mPOQ δ' δ Κλέων δ κεκραζιδαμας μόνον ημάς ου 
 
 ψπεριτρωγει. Vesp. 506. Β. Syn. Κατεδομαι, 
 ^τεριφαγεΧν. 
 
 Η) ερίτυμβϊδς. qui busto circumfusus est. a- 
 
 (ijround a tomb, πολλά σοι εκ βλέφαρων εχυ- 
 
 $ψή περιτυμβια φωτών Αακρυα δυστλητω πεν- 
 
 nml δαπτομενων. Paul. Sil. An. iii. 102. 
 ϊερΧυβριζω. singulari injuria afficio. to insult 
 
 |, greatly, τοιαύτα περινβριζεν αυτούς εν μέρει. 
 Vesp. 1318. Β. Syn. Έφυβριζω, καθυβρίζω. 
 ερΤφαινομαι. undique conspicuus sum. to 
 ippear distinctly, ή τ ορεος κορυφή έκαθεν 
 
 \\ιεριφαινομενοιο. Ν. 179. 
 ιερϊφάνής. ΠερΧφαντδς, Aj. 228, 603. con- 
 spicuus. manifest. <5πξω δε και σοι τηνδε πε- 
 ριφανή νοσον. ib. 6C. Syn. Αμφιφανης, πε- 
 μαυγης, έκδηλος, επίσημος. 
 ψρϊφάνώς. adv. splendide. in the open light. 
 
 ^μεμηνότ άνδρα περιφανώς οκνεϊς ιδεϊν; ib. 
 
 ί Η. Syn. Εμφανώς, επιδηλως, φανερώς. 
 
 5ι ερΧφάς. Nom. Pr. II. Ε. 842. ΠερΧφητης. 
 
 Π Ε Ρ 
 
 531 
 
 Ο. 638. 
 
 Ώερϊφεγγης. valde splendens. brilliant, λάαν, 
 απορροιαν περιφεγγεος αμβροτου αίγλης. 
 Lith. 171. 
 
 ΠερΧφειδδμαι. See Φειδ. οιη δ' εκ πασεων γε- 
 ραροΰ περιφεισατο πατρός. Apoll. 1. 620. 
 
 ΠερΧφερω. circumfero. to carry round, παΧδ' 
 αγκαλαισι περιφερών, Αηδά θ' άμα. Orest. 458. 
 P. Syn. ΐίεριαγω, περιτρεπω, ανάγω, δϊνεω. 
 
 ΠϊρΧφευγω. ad extremum evado. to escape. 
 ώ πεπον, ει μεν γαρ πολεμον περί τονδε φυ• 
 γόντες. Μ. 322. ασπίδα, φρϋνον. οφιν, και 
 Ααδικεας περιφευγε, Και κυνα λυσσητήν, και 
 πάλι Ααδικ'εας. Ερ. άδ. 394. b. Syn. Αποφεύ- 
 γω, εκφευγω. 
 
 ΠεριφθΙνΰθο). corrumpor, pereo. to perish 
 utterly, ήτοι μεν οι φύλλα περιφθιννθουσιν 
 ύφ' άλμης. Orph. Lith. 15. 12. 
 
 ΠερΧφϊλεω. valde amo. to love exceedingly. 
 ov περί κήρι φιλει Ζευς τ' αιγιοχος, και Απόλ- 
 λων, ο. 245. Syn. Φιλεω, υπερφιλεω. 
 
 ΠερΐφλΧδάω. circum tumesco. to swell out. 
 καί τε βοός νεα γεντα περιφλΧδοωντος αλοιφή. 
 Nic. ΑΙ. 62. 
 
 ΠερΤφλϋω. valde nugor. 2. amburo. 1. to 
 trifle exceedingly. 2. to singe all round. 
 2. και καταφρυγει βάλλων ημάς, τους δε ζών- 
 τας περιφλυει. Nub. 396. 
 
 Πϊρϊφοβδς. metu vehementi perculsus. vio- 
 lently alarmed ; panic-struck. 2. act. caus- 
 ing alarm ; terrible. 2. περιφοβόν μ έχει 
 ταρβος ετητυμως. iEsch. Supp. 744. Syn. 
 Επίφοβος, νπερφοβος, εριταρβης, ταρβαλεος, 
 περιδεης, περιθαμβης, φοβερός, δειματοεις. 
 
 ΠερΧφοιβάω. lustro. to purify. See Φοιβαζω. 
 — πινόεν περί δέρμα γεροντος-Παντή φοιβη- 
 σαντες, — Apoll. 2. 302. 
 
 ΠερΧφοιτος. qui circumit. roaming; vagrant. 
 μισώ και περιφοιτον ερωμενον, — Call. Ερ. 
 30. Επί. 
 
 Περιφορά, άς. η. circumactio, ambitus, a cir- 
 cuit ; a going round, ζητοΰντος αυτού της 
 σελήνης τάς υδονς, Και τάς περιφοράς, — 
 Nub. 171. 
 
 Περΐφορητδς. quoquoversus versatilis. that 
 which may be turned any way; versatile, 
 ό περιφορητος Αρτεμων. Anac. 62. 2. Syn. 
 Πολύτροπος, εύστροφος. 
 
 Περιφράδες, Horn. Merc. 461. ΠερΤφράδεως. 
 adv. accurate, carefully ; knowingly, ωπτη- 
 σάν τε περιφραδεως, ερυσαντό τε πάντα. Α. 
 466. Syn. Έμπειρως, εντεχνως, επισταμένως. 
 
 Περϊφραζω, Περιφράζομαι, circumloquor. 2. 
 considero. 1. to speak about. 2. to consider 
 well, αλλ' αγεθ', ήμεϊς ο'ιδε περιφραζωμεθα 
 πάντες Νοστον, δπως ελθ#σι.— α. 76. 
 
 ΠίρΤφρδνΧω. contemno. 2. accurate cogito. 
 1. to despise. 2. to ponder, or reflect, upon. 
 αεροβατώ και περιφρονώ τον ηλιον. Nub. 225. 
 Syn. Καταφρονεω, υπερφρονεω, περιοραω, 
 υπεροπτομαι. 2. περισκεπτομαι, αναζητεω. 
 
 ΠερΤφρων. valde prudens. very prudent. 
 κουρη ίκαριοιο περιφρων Πηνελοπεια. α. 329. 
 Syn. Περισσοφρων, εχεφρων, σώφρων, συ- 
 3 υ2 
 
532 
 
 νετος. 
 
 Π Ε Ρ 
 
 Ώϊρϊφϋμΐ, ΠερΧφύω. adnascor. to grow round ; 
 cling to. κυσσαι και περιφΰναι εόν πάτερ', 
 ηδε έκαστα, ω. 235. κατά ψυγεισρ περιεφυ- 
 σαν Περσικοί. Nub. 151. Syn. Έπιφυω, 
 προσφυομαι, περιπλέκομαι. 
 
 ΠερΧφϋσητος. valde inflatus. blown up ; 
 scorched. Lysist. 322. 
 
 ΠΊ'ρϊφΰτευω. consero. to plant around, ηδ' 
 επί σημ' εχεεν' περί δε πτελεας εφυτενσαν. 
 Ζ. 419. 
 
 Περίχαρης, supra modum lsetus. overjoyed. 
 εφριζ' ερωτι, περιχαρής δ' ανεπτομαν. Aj. 
 702. Syn. Περιγίίθ^ς, επιχαρης. 
 
 Περϊχενμά. το. circumcirca adfusum. a rim 
 fused, or soldered, round a shield, &c. — ψ 
 περιχεΰμα φαεινού κασσιτεροιο Αμφιδεδινη- 
 ται' — Ψ. 561. (αϊ. ψ περί). 
 
 ΠερΧχενω. (Od. γ. 426.) ΠϊρΧχευόμαι, ΠερΧ- 
 χεω. circumfundo. to pour, or fuse, round. 
 ως δ' δτε τις χρυσόν περιχενεται αργνρφ 
 ανήρ.ζ.232.—περιδ' η'ερα πουλνν εχευε. Ε. 776. 
 
 Περϊχορευω. circumtripudio. to dance around. 
 εκεϊσε και το δευρο-Περιχορευουσα, — Phoen. 
 327. Syn. Περιορχεομαι, περισκιρταω. 
 
 Περιψαω. circumquaque abstergo. to wipe 
 round, έπειτα καθαρόν ήμιτνβιον λαβών, Τά 
 βλέφαρα περιεφησεν' — Plut. 730. Syn. 
 Αναφαω, εκμασσω. 
 
 Περιψϋχρός. frigidissimus. very cold, ου μεν 
 νδωρ, αλλ' αυτός απ' ουρανόθεν κρύσταλλος 
 Και γαϊαν αμπεσχε, περιφυχρος δ' ετετυκτο. 
 Eratosth. An. i. 477. 
 
 Πϊρΐωδννϊά, άς. ή. gravis dolor, extreme grief. 
 εκ περιωδυνιας αυτόν απηγχονισεν. Lucill. 
 An. ii. 339. 
 
 ΠερΧωδΰνός. qui vehementer dolet. 2. gravem 
 dolorem afferens. suffering, or causing, ex- 
 treme pain, φευ τις αν εν ταχει, μη περιω- 
 δυνος; Agam. 1457. 
 
 Περιω7τ>?. specula. 2. circumspectio. a watch 
 tower ; look out, lit. & fig. αυτάρ εγών ελ- 
 θών τάχα εισομαι ες περιωπήν. is?. 8. Syn. 
 Ακρωρεια. 2. φροντις, περισεφις. — περιο-φις. 
 
 ΠερΧωσΧός. s. s. as Περισσός. Hence, ΠερΓω- 
 σϊον, ΠερΧωσϊά. adv. excessively; beyond; 
 surpassing. χαΊρεν δε νοω περιωσια δαίμων. 
 Horn, xviii. 41. ούτε σε νεικειω περιωσιον, 
 ούτε κελεύω. Δ. 359. 
 
 Περκα, Περκϊς. piscis quidam. a perch. 
 — ιερόν ιχθΰν,-Ή. περκας,— CdW.fr. 37. και 
 λάβρου περκης δελεαρπαγος, — Leon. 7 y ar. 
 An. i. 245. 
 
 Περκαζω. nigresco, maturescere incipio ; 
 propr. de uvis. to turn black ; to ripen, as 
 grapes. Τειρεσίας δ' ετι μώνος άμαι κυσίν, 
 άρτι γενεια Περκαζων, ιερόν χώρον ανεστρε- 
 φετο. Call. 5. 75. Syn. Μελαινομαι. — εμ- 
 ποικιλλω, μελανιζω, πεπαινομαι, πεττομαι. 
 
 Περκνος. Περκος. PliUipp. An. ϋ. 217. nigris 
 maculis distinctus ; fuscus. dark-brown ; 
 black ; espec. the black eagle, αυτίκα δ' αιε- 
 τδν ηκε τελειοτατον πετεηνων, Μορφνον, 
 θηρητήρ', ον και Περκνόν καλεουσιν. Ω. 316. 
 
 Π Ε Ρ 
 
 Syn. Μέλας, κελαινος, ποικίλος. 
 
 Περκωπη. Ν. P. a town of Troas on the sea 
 J7. Λ. 229. Apoll. 1. 932. Περκωτη. anothe 
 town of the Troad ; one of those, whic, 
 Xerxes afterwards gave to Themistocle? 
 adj. Περκωσϊος. II. A. 329. οι δ' apa Περκω 
 την και Πρακτιον αμφενεμοντο. Β. 835. 
 
 Περνημί, Περνάμαι, Περνάω, in longinquar 
 regionem venum exporto. to export fo 
 traffic to distant countries ; especially sai 
 of the traffic in slaves, άλλους μεν γαρ παϊ 
 δας εμούς πόδας ωκύς Αχιλλεύς Περνασχ 
 όντιν ελεσκε, περην αλός ατρυγετοιο. Ω. 752 
 See Χ. 45. Cycl. 271. Syn. Πιπρασκω 
 απεμπολεω. 
 
 Περόναω. transadigo. 2. fibulo. to pierce ; t» 
 fasten with a clasp or buckle, δουρι μέσο 
 περονησε τυχών' ουδ' ηρκεσε θωρηζ. Ν. 397 
 Syn. Αιαπεραω. εμπεροναω, εμπορπαω. 
 
 Περόνη, Περόνϊς. ή. fibula, a clasp. Hence 
 Περόνημά. Theoc. 15. 79. a clasped garment 
 (but the reading is doubtful. See Valck.) adj 
 ΠερόνητΧς. (Antip. Sid. An. ii. 28.) an, 
 ΠερόνητρΧς. ή. (Theoc. 15. 21.) both fern 
 clasped, ποικίλον' εν δ' ap' εσαν περονα 
 δυοκαιδεκα, πάσαι. σ. 292. — ψ χρυσηλατος 
 Προυκειτο μαστών περονις' — Trach. 942 
 Syn. Πόρπη, επιπορπημα, ενετη. Ερ. Ευ 
 γναμπτος, ισχαλεα, φαεινή. 
 
 Περρά, άς. ή. sol. an old word, denoting th 
 sun. σκιά καλύψει περραν, αμβλυνων σέλας 
 Lye. 1428. 
 
 Περραιβοι, ών. οι. See Περαιβο'ι. 
 
 Περροχός, for Υπέροχος. Vid. not in Muse 
 Critico, ubi frag, est lii. περροχος ώς δ 
 αοιδός ό Αεσβιος αλλοδαποισι. Sapph. 1C 
 Syn. Ύπειροχος, εζεχων. 
 
 Περσαι, ών. οι. Persae. the Persians, ει δε σ 
 και Πέρσας ιδεειν γλυκύς Ίμερος αιρεϊ. Dion 
 1053. Ερ. ι Ιππομαχοι, πυργοδα'ϊκτοι, τοζ 
 φόροι, φονιοι, μεγαλανχοι. 
 
 Περσεά, άς. Περσεια. ή. nomen arboris, ι 
 fruticis. tne name of an Egyptian tree 
 σκλ^ρ' από περσειης κάρυα, βλαβος οίο 
 ερυζει. Nic. ΑΙ. 99. 
 
 Περσεύς. Ρ. Ν. son of Jove and Danae, f. c 
 Sthenelus. adj. Περσειος, Hel. 1479. Περ 
 σηΧος, Theoc. 24. 72. fern. ΠερσηΧς, Here, ί 
 801. patronym. ΠερσηΧάδης, II. Τ. 116. Περ 
 σεως τ εν φρεσιν-Καρδιαν σχεθων. Choeph 
 831. ή τεκέ Περσήα, πάντων αριδεικετον αν 
 δρών. JSJ. 320. Ερ. Αντιθεος, κρατεροφρων 
 δρεπανηφορος, ευρυμεδων, χρϋσάορος, τα, 
 χυγουνος, εϋπτερος, ωκυπεδϊλος, ωκυπετηί 
 Τοργοφονος, Αανα'ϊδης. See Eur. El. 459. 
 
 ΠερσεπτόλΧς. ή. urbium vastatrix. destroyo 
 of cities, εζιθ' Αθαναια περσεπτολι, χρνσεο\\ 
 πηλη%. Call. 5. 43. 
 
 Περσεφασσά. Περσεφόνειά, Od. λ. 386. Περ 
 σεφόνη. Proserpina. See Φερσεφονη. — ώ^ 
 αριθμόν εν νεκροϊς Πλείστον δεδεκται Περ 
 σεφασσ ολωλοτων. Antig. 906. ή τεκέ Περ ί 
 σεφονην λευκωλενον, ην Α'ιδωνευς- Πρπασει 
 ης παρά μητρός — Hes. θ. 913. Ερ. Αθηητος 
 
 ι 
 
 c 
 
ΠΕΣ 
 
 Π Ε Τ 
 
 533 
 
 αγέλαστος, αγαύη, άγνη, άρρητος, ερατη, 
 επαινη, λευκιππος, μουνογενεια, μελαμπεπλος, 
 ' μελανοπτερος, κροκοπεπλος, νυχαυγης, νεκυ• 
 οσσοος, περικαλλης, καλλιπλοκαμος, κυανώ- 
 πις, σκοτοεσσα, χθόνια. Phr. Έ,ινοΰια θυγα- 
 h τερ Ααματρος, — Ion. 1048. νερτερων ανασσα. 
 
 καλλιπαις θεά. 
 Πέρση. Ν. P. a daughter of Oceanus ; perk. 
 the same as Περσηίς, Hes. Θ. 356. μητρός τ 
 εκ Πέρσης, την Ωκεανός τεκέ παΐδα. κ. 139. 
 [Ιερσης. ό. Persa. a Persian, fern. ΙΙερσις, 
 \ί Χδός. Φρυγών τε, Περσών θ' ηλιοβλητους 
 Η πλάκας. Bacch. 14. 
 
 Ίερσϊς, ϊδος. ή. 1 . Persia. 2. a Persian wo- 
 man, or, 3. cloak ; according as γή, γυνή, or 
 [ χλαίνα is understood. 3. ol μεν καλοϋσι Περ- 
 ί σίδ', οι δε καννακην. Vesp. 1132. μη μετρεΧν 
 t σχοινω ΤΙερσίδι την σοφιην, Call. fr. 506. Bl. 
 Ιερσΐκαί. αϊ, Nub. 151 . Περσικά, το. solearum 
 ί genus, a kind of slipper, ου προς τον ορο- 
 ■ φον ανατενώ τα -περσικά. Lysist. 229. 
 {Ίερσϊκος όρνις, gallus gallinaceus. a cock. 
 f ώστε καλείται Περσικός όρνις, αττο της αρχής 
 \'ετ' εκείνης. Αν. 485. SyN. Μήδος όρνις. 
 V αλέκτωρ. 
 
 |ΐερσο^ίωκΓϊ2ς. Persarum profligator. con- 
 r-queror of the Persians. Μιλτιαδου στησαν- 
 i -τος όμασπιδα ΪΙερσοδιωκτην. Theaetet. An. 
 ii. 515. 
 
 Περσόνόμεόμαι. Persarum legibus pareo. to 
 I s live under the government of the Persians. 
 ουκ ετι ΐίερσονομυΰνται. Pers. 591. Bl. 
 ι Ιερσόνομός. Persas regens. ruling over Per- 
 sians, και Περσονομου τιμής μεγάλης, ib. 916. 
 |Ιερυσϊ, Περυσϊν. adv. anno praiterito. last 
 Ijiyear. adj. Περυσινός. (Ran. 985. Β.) επι- 
 j σταμαι, δια την πέρυσι κωμωδιαν. Acharn. 
 1 377. αλλ' Ένβουλης των περυσίν τις βου- 
 λευτής εστίν αμεινων. Thesm. 808. 
 Αεσημά, Πεσος. το. casus, ruina. a fall; ruin. 
 2. a fallen corpse, ιδού, θεασαι τάδε τέκνων 
 πεσηματα. Here. F. 1131. — πεσεα δα'ΐ- 
 Αυτιχ α'ιμαζετον. Phoen. 1318. Syn. Πτώ- 
 ua, πτώσις, νεκρός. 
 
 εσκός. το. pellis. 2. cortex, a hide, skin ; 
 ilso, bark, θηλάζων, το δε πεσκος εφ τάχα 
 ζαββαλεν έλκει. Nic. Th. 549. 
 Ιεσσος, οΰ. ό. Aft. Πεττός. latrunculus. the 
 jval stone used in the ancient game of 
 rtables. Also, the board or table, (other- 
 wise Ώεσσόν) divided by five lines from 
 either side crossing each other at right 
 ingles, into thirty-six squares ; and in 
 - .biese squares the pieces were moved. 
 Hence Soph. Poll. 9. φ 97. και πεσσά πεν- 
 r -εγραμμα. The middle line was called 
 ιερά -γραμμή. — Plur. Πεσσοί, oi. lusus la- 
 .runculorum. the game of tables. Also, 
 Med. 66. the place, where that game is 
 ilayed. See the Schol. & Pierson. Moer. p. 
 #52. πεσσοίσι προπαροιθε θυραων θυμόν 
 τερπον. α. 107. πεσσούς κύβους τε, τερπνόν 
 ιργιας ακος. Soph. Palam. αυτάρ aval•, λευ- 
 :οΊο λαχών σημηϊα πεσσοϋ. Agath. An. Hi. 
 
 60. Syn. Κνβος, ψήφος, κροκάλη. 
 
 Πεσσόνόμϊω. dispono, propr. calculos lu- 
 sorios. prop, to regulate the pieces at πεσ- 
 σοί. Thence, generally, to arrange, και στα- 
 σιαρχος, τάδε πεσσονομών. JBsch. Suppl. 13. 
 
 Πεσσό;, Πεττω. coquo. to cook ; concoct ; 
 digest. See Πεπτω. 
 
 Πεταζω, Πετάω, pando, explico. 2. aperio. to 
 spread out ; unfold ; open, εγχος μεν ρ 
 αφεηκεν, ό δ' εζετο χεΤρε πετασσας. Φ. 115. 
 ό γλυκύ μοι Μουσεων πετασας φαος, — Chris- 
 todor. An. ii. 472. Syn. Πεταννϋμι, εκπε- 
 ταννυμι, παρατείνω, ανεχω. 
 
 Πετάλόν. poet. ΠετάλεΙόν, Nic. Th. 628. Πε- 
 τηλον, Mosch. 2. 67. Πετηλόν. folium, a leaf. 
 Hence, Π'ετάλϊτϊς. η. a long-leaved plant ; 
 perhaps Stag's tongue, δενδρεων εν πεταλοισι 
 καθεζομενη πνκινοίσιν. τ. 520. Syn. Φυλλον, 
 ακρεμων, οραμνος, ύλης φοβη. Soph. Ερ. 
 Άπαλον, άβρον, αυχμηρον, γλαυκον, δροσε- 
 ρον, ευ'ίον, ειαρινον, πολυσταφυλον, πολυ- 
 γναμπτον, ΰψικομον, χλωρον. 
 
 Πϊτασμά. το. velum expansum, stragulum. 
 any thing spread out ; as awning, tapestry, 
 carpet, tyc. πεδον κελευθου στρωννύναι πε- 
 τασμασιν. Agam. 918. Syn. Καταπετασμα, 
 στρώμα. 
 
 Πέτασος, petasus, pileus latior. a hat with a 
 wide brim. Έρμα, Καλλιτελης εκρεμασεν πε- 
 τασον. Theodorid. An. ii. 41. Syn. Πίλος, 
 σκιάδων. 
 
 Πετάχνόν. το. poculi genus, a broad shallow 
 drinking cup. Hence, Πετάχν&υτης. a maker 
 of the same. (Aristoph. Ath. 496. a.) εν ap- 
 γυρψ ποτηριψ, πεταχνω τινι. Alex. Ath. 
 125. f. 
 
 Πετεεινος, Od. π. 217. Πετεινός, Πετεηνός. 
 volucris, volatilis. winged ; fledged ; flying. 
 ηδη και πτερυγεσσιν αειρομαι, ώστε πετεινόν. 
 Theog. 1093. τών δ', ώστ ορνίθων πετεηνών 
 εθνεα πολλά. Β. 459. Syn. Ορνις. — πτεροεις, 
 πτηνος, πετηνος, ποτητος, ποτηνος, πτερω- 
 τός. 
 
 Πετευρόν. also, Πεταυρον, Babr. pertica, cui 
 insident dormientes aves. a perching pole. 
 Hence, Πετευριστήρ, Man. 4. 278. one who 
 dances on a pole, σεισαμενος πτερά ματρός, 
 επ' αιθαλοεντι πετευρφ. Theoc. 13. 13. See 
 Nic. Th. 197. Syn. Σανιδιον, δοκός, καμαζ. 
 
 Πετΐών.Ί,. Ρ. Ν. a town in Boeotia. II. Β. 500. 
 
 Πε>εως. ό. old genit. Πετεώο. P. Ν. k. of 
 Athens. //. Δ. 338. 
 
 Πετόμαι. volo. to fly. τοζφ' τοί δ' επετοντο 
 θοάςεπί νήας Αχαιών. Κ. 514. Syn. Πεταμαι, 
 ποταομαι, ιπταμαι, φέρομαι, τρέχω. 
 
 ΠΙτόσΊρίς. Nom. Pr. Man. 5. 10. 
 
 Πέτρα. r). lapis, petra. a stone, a rock, πετρη 
 τ Ωλενιη, και Αλεισιον εντός εεργει. Β. 617. 
 Syn. Πέτρος, λίθος, σπϊλος, σπίλος, απορ- 
 ρωξ, λεπας, χοιρας. Ερ. Αιγιλιψ, αναιδής, 
 αοικητος, άρρηκτος, αρραγής, ακταια, αντιπυρ- 
 γος, άλιμϋρης, άλικλυστος, αελληεσσα, αγχι- 
 νεφης, γλαφυρά, ηλιβατος, επηρεφης, κακο- 
 ζεινος, κοίλη, ευκρηνος, ηεροειδης, οκριοεσσα, 
 
534 
 
 Π Ε Υ 
 
 προβλης, πλαγκτη, παιπαλοεσσα, πολυηχης, 
 στυφελη, ύφηλη, ϋψηλοκρημνος, ερημας, νη- 
 σιωτις. See iEsch. Supp. 789. 
 
 Πετράκης. gemma qusedam. a kind of gem. 
 Lith. 2-28. 
 
 Τίϊτραως, Πετρηεις, Πετρηρης, Πετρώδης, Πε- 
 τρηρεφης, Πετρϊδως, Πέτρινος, lapideus, 
 saxeus. stony, rocky, α τ εν ταφψ πετραιφ. 
 Soph. ΕΙ. 152. ο'ί θ' Ύριην ενεμοντο, και 
 Αυλίδα πετρηεσσαν. Β. 496. εξελθ', αμεϊψας 
 τασδε πετρηρεις στεγας. Philoct. 1294. πε• 
 τρωδει καταφρακτος εν δεσμφ. Antig. 970. 
 — και πετρηρεφή - Αντοκτιτ άντρα, — Prom. 
 300. — εν μονοκΧΊνφ — ναιειν — πετριδιψ. Phi- 
 lodem. An. ii. p. 79. Jac. κρημνοβαταν, δι- 
 κερων, "Ννμφεων ηγήτορα Πάνα- Αζομεθ' , ος 
 πετρινον τονδε κεκευθε δομον. Ερ. άδ. 261. 
 
 Ιϊετροκοιτος. ου. 6 ή. ep. speluncse. Simm. Ον. 
 
 Πετρορρϊφης. a petra pnecipitatus. hurled 
 from a rock. Αελφών δ' ανακτες ώρισαν πε- 
 τρορριφή θανεϊν εμ?)ν δεσποιναν— Ion. 1222. 
 
 Ώετρορϋτος. e saxis demanans. flowing from 
 a rock. Orph. H. 50. 
 
 Πέτρος, δ. lapis, a stone. — ετερηφι δε λαζετο 
 πετρον-Μαρμαρον, οκριοεντα, — Π. 734. Syn. 
 Ααας, λίθος, χερμα, πέτρα. Ερ. Αναιδής, μυ- 
 λοειδης, θανατηφόρος, ολοοιτροχος, περιηγης, 
 εύστοχος, ζεστός. 
 
 Πέτρος. (Σιμών.) Norn. Apostoli. Simon Peter. 
 — φατο μΰθον αναξ πειθημονι Πετρω. Νοηη. 
 5. Ερ. Κλεινός, οικτρός, λινοπλοκος, θεονδης. 
 
 Πετροτομος. lapides incidens. cutting stone. 
 2. Πετροτομος. e lapide caesus. cut out of 
 stone. 1 . λαοτυπος τμηζας πετροτομοις ακίσι. 
 Thesetet. An. ii. 515. 
 
 Πετροω. in saxum verto. 2. lapido. to petrify. 
 2. to stone. 2. εφ' οϊς δ' απειλείς, ως πετρω- 
 θήναί με δεϊ. Orest. 547. Syn. Καταπετροω, 
 καταλευω. 
 
 Πέτρωμα, lapidatio. stoning. Βανεϊν υπ' αστών 
 λενσιμω πετρωματι. ib. 442. Syn. Αιθασμος, 
 λιθοβολία. 
 
 Πευθομαι. audio, to hear. See Πννθάνομαι. δη 
 τοτ εγών εταρους προϊην πενθεσθαι ιόντας. 
 ι. 88. 
 
 Πενθώ, οος, ους. η. nuntius. tidings, report. 
 πενθώ τιν ημΧν, ώ φιλαι, νεαν φέρει. Sept. 
 Τη. 376. Syn. Αγγελία. 
 
 Πευκάλϊμος. amarus. 2. prudens, cautus. bit- 
 ter. 2. shrewd, ει yap εγώ τάδε %δε' ενί 
 φρεσι πευκαλιμησι. θ. 366. Syn. Πικρός, 
 δριμύς. 2. φρόνιμος, σώφρων, συνετός, πνκνος. 
 
 Πενκεδάνος. amarus. 2. exitiosus. bitter. 2. 
 deadly. Hence, Πενκιδάνδν. το. peucedanum 
 officinale, a bitter herb. (Nic. Th. 76.) ηε 
 ποθι πτολεμοιο μέγα στόμα πενκεδανοϊο. Κ. 
 8. Syn. 2. Ολέθριος. 
 
 Πενκη. picea. pitch-tree, pine-tree. adj. Πεν- 
 κηεις, Antig. 125. Πευκϊνος, Track. 1214. 
 πολλάς δε δρυς αζαλεας, πολλάς δε τε πευ- 
 κας. Α. 494. πνρσωδη φλόγα πενκας. Bacch. 
 146. Syn. Τίιτυς. — λάμπας. Ερ. Αζαλεα, αι- 
 θαλοεσσα, πνροεσσα, πιων, ύψηλη, χρυσή, 
 θιασωδης, ορεστιας, Βακχιας, Αελφις. 
 
 Π Η Γ 
 
 Πευστηρίά, ας. η. inquisitio. Rather, Πεν- 
 στηρίος, a, ον. of, or belonging to, inquiry 
 η Πενστηρια, sc. θνσια. a sacrifice by which 
 one inquires into the will of the Gods 
 — ονχ, όπως πενστηριαν-θοινασομεσθα, Φθιάί 
 αντί Αωρικής-Οισει τις ήμϊν κοπίδ' ; απορ- 
 ρηξω χελυν. Eur. Elec. 835. 
 
 Ιίεφνω. interimo. to kill. Hence, adj. Πεφ• 
 ναϊος. to be killed. {Lye. 87.) ΠηδαΙον δ' ap 
 επεφνε Μεγης, Αντήνορος νιόν. Ε. 69. Syn, 
 Αι>αιρεω, φονενω, κτεινω. 
 
 Πεφϋκω. exsto, natus sum. to be born ; tc 
 exist, grow, εξ ωμών επεφυκον επι στιβα• 
 ροΐσι μελεσσιν. Hes. α. 77. 
 
 Πή. qui? 2. qua? 3. quo? Πη. aliquatenus 
 quodammodo. interrog. l.how? why? 2. 
 which way ? 3. whither ? indef. to a certain 
 extent ; somehow ; somewhere, ή πη με 
 προτερω πολιών ευ ναιομεναων. Γ. 400. Syn, 
 T H t , δπη. — πώς, πον. 
 
 Πηγάζω, scaturio. to spring up ; to gush forth. 
 πηγάζει το διαυγές εν ομμασι' — Damoch. 
 An. iii. 70. Syn. Βλυζω, αναβλύζω. 
 
 Πηγαίος, fontanus. belonging to fountains. 
 πηγαϊον ως νομίζεται Χερνιβ' επι φθιτών πν• 
 λαις. Alcest. 98. 
 
 Πηγάνον. ruta, herba. rue. ονδε μεν γ' ονδ' ει 
 σελινφ πον 'στιν, ονδ' εν πηγανω. Vesp. 478 
 Syn. 'Ρντη. 
 
 Πηγάς. glacies. 2. rupes. ice. 2. a rock, τού- 
 τον αλευασθαι, και πηγάδας, α'ί τ επι γαιαν 
 Hes. ε. 503. Syn. Πηγυλις, κρνμος, παγετός 
 2. εριπνη. 
 
 Πήγασος. Pegasus, the winged horse. Hence 
 adj. Πηγάσϊος, Pac. 75. fern. Πηγάσϊς 
 Epig. 1. 1. εκθορε Χρνσαωρ τε μέγας, κα: 
 Πηγασος'ιππος. Hes. θ. 281. Ερ.Τα*Ί>7ΓΓερος 
 Phr. Πειρϊ}ναϊος πώλος. Eur. — τάς οφιωδεος 
 νιον Υοργονος — Pind. 
 
 Πηγεσϊμαλλος. villosus. fleecy, woolly. αρ~ 
 νειφ μιν εγωγε ε'Ίσκω πηγεσιμαλλψ. Γ. 197, 
 Syn. Βαθυμαλλος, ευπαγης. 
 
 Πηγή. ions, scatebra. a fountain; a spring; a 
 source. Hence Πηγορρυτος. δ η, Orph. Η. 82. 
 5. κρουνώ δ' ϊκανον καλλιρροω, ένθα δε πηγαί. 
 Χ. 147. Syn. Κρήνη, πιδαζ, λίβας, ροη, νά- 
 μα. — ρίζα, αρχή. Ερ. Άλιμνρης, αγαθαρρν- 
 τος, αέναος, ακηρασιος, γλυκερά, διαυγής, εν- 
 δροσος, καθαρά, νεορρυτος, καλλιρροος, περί• 
 καλλης, καλλιχορος, εροεσσα, ορεσσιχντος. 
 σκιερά, νδροτοκος, αργνρορριζος. Stesich, 
 Phr. — Κατά δε -ψυχρον ρεεν ύδωρ Ύψοθεν 
 εκ πετρης, — Horn. Ωκεανον τις ύδωρ Στα- 
 ζουσα πέτρα λέγεται, Βαπτάν καλπισι ρυτάν 
 παγάν Προϊεϊσα κρημνών. Hipp. 121. δροσερά 
 κρηνις. ib. και παγάς φιλεοιμι τον εγγυθεν 
 ήχον ακουειν, Ά τέρπει -φοφεοισα τον αγρι- 
 κόν, ουχί ταράσσει. Theoc. παγά δακρύων., 
 Soph, παγάν αμβροσιων επεων. Pind. 
 
 Πήγμα, άτος. το. concretum, glacies. 2. com- 
 positio, compages. 1. that which is con- 
 gealed, or compacted. 2. a structure. — που] 
 καλά θυρσων-Πηγματα και κώμοι ;— Ερ. άδ. 4 1 3. 
 
 Πηγννμϊ, Πηγννω, Πησσω. compingo. to fix i] 
 
Π Η Κ 
 
 ι compact ; fasten. ταϋτά τε μοι τελεσαι, 
 πήζαί τ επί τυμβφ ερετμόν. λ. 77. άλλα μεν 
 εν χροϊ πηγνυτ αρηϊθοων αιζηών. Ο. 315. 
 Syn. Αιαπηγνυμι, εκπηγνυω. 
 Πηγδς. bene compactus. 2. pinguis. 3.niger. 
 compact. 2. fat. 3. black. — δώδεκα δ' ίπ- 
 πους -Πηγονς, αθλοφόρους, — Ι. 124. Syn. 
 Έυπαγης. 2. ευτραφής, -γενναίος. 3. μέλας. 
 Πηγΰλϊς. glacialis. icy, freezing, κειμεθα' νυζ δ? 
 / αρ' επήλθε κακτ), Βορεαο πεσόντος, Πηγυλις, 
 αυτάρ έπειτα χιών γενετ , ηύτε πάχνη. ξ. 
 475. See Apoll. 2. 739. Syn. Πηγας.—πα- 
 f γετωδης, ψυχρά. 
 
 Πηδαιόν. το. a town in the Troad. II. Ν. 172. 
 g Βηδαϊδς. Norn. Pr. //. Ε. 69. 
 l Πηδάλίδν. gubernaculum. a helm, rudder. 
 πηδαλιον μετά χερσι θεουσης νηός έχοντα, γ. 
 ι 281. Syn. Οιαζ, οιακισμα. 
 γ Ώηδάσος. δ. Ν. Ρ. //. Ζ. 21.— 2. one of the 
 horses of Achilles. 2. εν δε παρηοριησιν 
 αμνμονα Πηδασον Ui. Π. 152. 
 c Ώ.7]δάσδς. η. urbs Trojana. a Trojan city. II. 
 
 Ζ. 36. 
 ιΏηδαω. salio, salto. to leap, to bound, πλαζ' 
 L ωμούς καθυπερθεν' δ δ' ΰψόσε ποσσιν επηδα. 
 Φ. 269. Syn. Άλλομαι, σκιρτάω, ορχεομαι. 
 I Phr. Τίς ό κραιπνφ ποδί πηδη-ματος ευπε- 
 j τεος αναισσων ; ^Esch. 
 
 ΙΙηδημά. το. saltus. a leap ; a bound, ζυν 
 
 Β ασφαδαστψ και ταχει πηδηματι. Aj. 833. Br. 
 
 Syn. Άλμα, σκίρτημα, πηδησις. 
 
 ΙΙήδδς. of ace. to Etym. Ma. was a tree, from 
 
 which oars were made; perh. an old form of 
 
 φηγός. In old copies of 11. E. 838. πηδινος 
 
 ; άζων was the reading for φήγινος a. Hence, 
 
 ΐΐηδδν. το. remus. an oar. νήεςεμαι καικοϋροι 
 
 )ί αναρριπτεΊν άλα πηδφ. η. 328. Syn. Κωπη. 
 
 ο Πηδύω. for ΪΙιδνω. 
 
 ΐΐηδύδμαι. scaturio. to gush up as a fountain. 
 
 υ Hence, ΏηδΰλΧς. η. a rock from which water 
 
 ; gushes. Hesych. αίμα δι εκ ρινών τε και αυ- 
 
 χενος ηδε και ωτων Ώηδυεται, — Nic. Th. 301. 
 
 ΤΙηθω. obs. for Πάσχω, προς κέντρα μι) λακτιζε, 
 
 μη πησας μογής. Agam. 1633. 
 Πηκτά. τα. Acharn. 479. See Πακτά. 
 ΊΙηκταΙ,ών. αι. pedicae. snares for birds, ερκη, 
 νεφίλας, δίκτυα, πηκτάς. Αν. 528. Syn. 
 Παγίδες. 
 Πηκτή, ής. η. caseus. cheese, λευκότερα πακ- 
 τάς ποτιδήν, άπαλωτερα αρνός. Theoc. 11. 
 20. Syn. Ίραφαλις, τϋρος. 
 ΠηκτΧς. ή. coagulum. 2. instrumentum mu- 
 sicum. 3. fistula, tibia. 4. culter. anything 
 coagulated. 2. a Lydian harp of twenty 
 strings. 3. a shepherd's pipe, composed of 
 several reeds. 4. a knife. Suid. 2. την γραϋν 
 ερωτάς, ή 'φερεν τάς πηκτίδας ; Thesm. 1218. 
 3.— κήγών πακτίδ' αειραμενος Α.ρζεΰμαί τι κρε- 
 k-iiv* — Theoc. Ερ. 5. Syn. 2. Μαγαδις, όργα- 
 νον. 3. συριγζ. — Ερ. Καλή, λιγυηχης. Phr. 
 2. ΤΙηκτίδα μουσοπολοις χερσίν επηρεθισα. 
 Marc. Arg. An. ii. 271. See Anac. fr. 16. 
 Fisch. 
 Πηκτός, compactus. composed of pieces 
 
 Π Η Μ 
 
 535 
 
 joined together; condensed; coagulated. 
 ελκομεναι νειδίο βαθειης πηκτόν αροτρον. Κ. 
 353. Syn. Έυπηκτος, ευπαγης, συμπηκτος, 
 συνεστως. 
 
 ΙΙηλάγόνϊς. Pelagoniae, partis Macedonia, 
 incolse. old and fierce occupiers of Mace- 
 donia; said to war against the Gods, whose 
 palace, Olympus, was in that region. Πη- 
 λαγονων ελατήρα, — Call. Jov. 3. not ΐΐηλο- 
 γονων. See Stanl. on Prometh. 351. 
 
 ΠηλάμΧς, v. Πηλάμυς, ϋδδς. η. genus piscis in 
 Hellesponto. a fish, found in the Hel- 
 lespont, ενθ' η πάροικος πηλαμις χειμαζεται. 
 Soph. Ath. 319. b. 
 
 Πηλεγων. Nom. Pr. II. Φ. 159. 
 
 Πηλεύς. Peleus. husband of Thetis, and 
 father of Achilles ; who is described under 
 three forms of Patronymic ; Πηλείδης, II. Σ. 
 316. Πηληίάδης. Α. 1. Πηληων, ib. 197. 
 Hence, the adj. ΠηληΧδς, Σ. 60. Π^λίϊ, δς 
 περί κήρι φίλος γενετ' αθανατοισι. Ω, 61. 
 See Dion. 261. Ερ. Αμϋμων, αντιθεος, ευσθε- 
 νης, ιππότης. Vhr. Γέρων Ίππηλατα Πηλεύς. 
 εσθλός Μυρμιδόνων βουληφόρος. Horn. Πη- 
 λεως ήρωος, ευδαιμονος γαμβρού θεών. Pind. 
 
 Πηλεΰς. figulus. a potter. Πηλεύς; δ πηλενς δ' 
 εστίν όνομα κεραμεως. Philetser. Ath. 474. e. 
 
 Πηληζ.η. galea, cassis, ahelmet. See Κ,ορυς. 
 ως ετερωσ ημυσε καρη π??λί?κι βαρυνθίν. θ. 
 308. Ερ. Αγναμπτος, βριαρη, ευλοφος, λοφο- 
 εσσα, ιπποκομος, χαλκοβαρης, φαηνη. 
 
 Πηλϊκδς, η, δν. quantus. 2. quantse setatis, 
 interrog. how large? how old? a. τι τδ 
 πράγμα; πηλίκον τι; b. μέγα. a. μών και 
 παχύ ; Lysist. 23. 
 
 Πηλϊδν. το. Ρ. Ν. a mountain, and city, of 
 Thessaly ; now M. Plesnid or Zagora. adj. 
 Πηλΐωτϊκδς, ή, δν. (Soph. Ath. p. 401. d.) 
 fern. Πηλϊώτϊς. (Med. 484.) and Πηλϊάς. (II. 
 Π. 143.) οι περί Πηνειδν, και Πηλιον εινοσι- 
 φυλλον. Β. 757. Ερ. Αιπεινον, νιφοεν, ΰλήεν, 
 ν-φικαρηνον. Phr. Π?]λιον ώ Φιλυρης νυμ- 
 φηίον — Call, ανεμοσφαραγοι Παλιού κόλποι. 
 Pyth. ix. — ηνεμοεσσα κολωνη-Πηλιου ύλη- 
 εντος. Orph. 
 
 Πηλδβάτης. Ν. P. name of a frog. Batr. 234. 
 
 Πηλός, lutum, limus. 2. argilla. 3. vinum. 1. 
 mud, slime. 2. clay l . 3. poet, muddy, adul- 
 terated wine. Later poets, as Tryphiod. 349. 
 use it for wine in general, a. επηλοφορουν δ' 
 αυτοϊσι τίνες ; b. ερωδιοί Αεκαναισι. a. τον δε 
 πηλόν ενεβαλλοντο πώς ; (de munimento ab 
 avibns structo.) Αν. 1142. 
 
 Πήμά. το. damnum, loss ; calamity, πατρ'ι τε 
 σψ μέγα πήμα, ποληι τε, παντ'ι τε δήμω. Γ. 
 50. Syn. Βλάβη, συμφορά, δυστυχία, όλε- 
 θρος, πημονη, δυσπραγία. Ερ. Αυθαιρετον, 
 
 1 Adjectives and verbs compounded of πη- 
 λός, clay, are Πηλδδδμδς, Agath. An. iii. 51. 
 Πηλδδόμεω, Marc. Argent, ib. ii. 272. Πη- 
 λδγδνδς. (See ΠηλάγονΧς.) Πηλδπδιϊω, Lt/c. 
 473. Πηλοτρδφός, Opp. Πηλόφορΐω, Eccles. 
 310. Πηλδχϋτδς, Thecetet. An. ii. 514. 
 
536 
 
 Π Η Ρ 
 
 ασχετον, αινον, αλεγεινον, απροσοιστον, 
 αασπετον, αργαΧεον, αεΧπτον, ανιηρον, βαρύ, 
 δυσϊμερον, Θνμοβορον, νονσαλεον, Χοιγιον, 
 οΧοον, ποΧυστονον, ποΧυπενθες, ποΧυαΧγες, 
 μεγαΧοστονον, δυσθεάτον, δυσοιστον, χαΧεπον. 
 
 Ώημαινω. noceo. to hurt, πημαινει Τρώας τε 
 και Έκτορα, τοϊσι δ' αρηγει. Ο. 42. Syn. 
 Καταπημαινω, βΧαπτω, κακοω. 
 
 ΤΙημονή, ΐίημοσϋνη. S. as Ώημα. εμοί χρήν πη- 
 μονάν γενέσθαι, Hecub. 629. — μήτε ποΧιτών 
 Επί πημοσυνυ. Eur.yh inc. cliii. 
 
 ΤΙηνεώς. fl. Thessalise nobilis ; it. Elidis. a 
 river in Thessaly, now the Salembria. 2. a 
 smaller in Elis, now IgTiaco. 1. ος ρ' ες Ώη- 
 νειόν προ'ίει καΧΧιρροον ύδωρ. Β. 753. ΐΐη- 
 νεώς 6 καΧΧιδινας. Eur. η κατά ΐίηνειω καΧά 
 τεμπεα. Theoc. 
 ΠηνεΧεος, et ΠηνεΧεως. "Ν. Ρ. II. £?. 487. 
 
 ΏηνεΧόπειά, Od. ω. 193. ΤΙηνεΧόπη. wife of 
 Ulysses. ΏηνεΧοπης εμφρων κονριδιης αΧο- 
 χον. Theog. 1122. Phr. Κουρη ίκαριοιο 
 περιφρων ΤίηνεΧοπ εια. 
 
 ΠηνεΧοψ. avis, anati similis. a kind of duck, 
 of a gay plumage, η πηνεΧοψ, η χην τις, ή 
 περιστέρα. Αν. 1302. 
 
 ΤΙηνη. tela, thread, or yarn, wound on a 
 spindle or bobbin. 2. a web, or some say, the 
 bobbin, εν δαιδαΧεαισι ποικιΧ-Χουσ' ανθο- 
 κροκοισι πηναις. Hee. 474. 
 
 ΤΙηνιζω, ΐίηνιζομαι. stamina e colo deduco. to 
 wind off yarn, or thread, for a woof. 2. to 
 weave, οντε τις εν ταΧαρφ πανισδεται έργα 
 τοιαύτα. Theoc. 18. 32. Syn. Μηρνομαι, 
 σννεΧιττω, πηνιον κατάγω. 
 
 Ώηνϊκά. adv. quando ? 2. Att. qua hora ? 
 when ? what time ? 2. a. τις δ' ει συ ; b. 
 πηνίκ εστίν αρα της ημέρας ; Αν. 1498. 
 Syn. Όπηνικα, ποτέ. 
 
 ΤΙηνϊόν, Ώηνισμά. s. as ΤΙηνη. πηνιον εζεΧ- 
 κονσα παρεκ μιτον, αγχοθι δ' ισχει-Στηθεος' — 
 Ψ. 762. ϊστοτονα πηνισματα. Ran. 1315. Β. 
 Syn. Ατρακτος. 
 
 ΐϊηος. affinis. a relation ; especially by mar- 
 riage, οφρα ιδφς προτερόν τε ποσιν, πηους τε, 
 φίλους τε. Γ. 163. Syn. Κηδεμων, συγγενής, 
 φιΧος. 
 
 ΤΙηοσϋνη. affinitas. relationship by marriage. 
 πηοσυνη και κηδος ενικρινθήναι υμιΧψ. Apoll. 
 1. 49. Syn. K^fia, συγγαμβρια, συγγένεια. 
 
 ΪΙηρά. η. saccus, pera. a bag, a scrip, adj. 
 Πηροδετος. (Antip. Sid. An. ii. 32.) αΰθι, 
 ποδών προπαροιθεν, αεικεΧιης επί πηρης. ρ. 
 357. ψιΧόν' δώκε δε οι σκήπτρον και αεικ'εα 
 πήρων. ν. 437. Syn. θυΧακος, σαγις, μάρσι- 
 πος, θήκη. Ερ. Κατωμαδια. Mosch. 
 
 Ώηρος. mutilus. maimed. Hence, ΠηρόμεΧης. 
 (Diog. La'e'rt. 1. 5. § 41.) αι δε χοΧωσα- 
 μενοι πηρόν θεσαν' — Β. 599. Syn. Ανάπηρος, 
 εμπηρος, Χιπογυιος. 
 
 Ώηροω. mutilo. to maim. — καν τι πηρωσω γε 
 σοι-Τον παϊδα τυπτων, — Ran. 623. Β. Syn. 
 ΚοΧουω, Χωβαομαι, τνφΧοω, βΧαπτω. 
 
 ΙΙηρώ. ή. filia Nelei. sister of Nestor, τοϊσι δ' 
 επ' ιφθιμην Πηρώ τεκέ, Θαϋμα βροτοϊσι. λ. 286. 
 
 Π Ι Ε 
 
 ΊΙηρωσϊς. η. mutilatio. 2. orbatio. maiming 
 
 2. deprivation, τέκνα, πόνοι' πηρωσις, απαι 
 βίος — Posid. Anal. ii. 50. Syn. ΤΙηρωμο 
 κοΧονσις, βΧαβη, εΧαττωσις. 2. ορφανισις 
 στερησις. 
 
 Ιίητυά. ή. coagulum. curds ; clotted milk 
 αυτός γαρ ενρες του κάκου την πητναν. Prov 
 Syn. Οπός, πναρ, ταμισος. 
 
 ΐΐηχυιος, ά, όν. unius cubiti mensuran 
 sequans. 2. brevis. a cubit in length. 2. ο 
 brief duration, τοΐς ικεΧοι, πηχυιον επ 
 χρονον ανθεσιν ήβης Ύερπομεθα, — Mimn. 2 
 
 3. Syn. ϊΐηχυαϊος. ισοπηχνς. 
 Πηχυϊός. lorum, quo remus scalmo alligatur 
 
 the thong, by which an oar is fastened, πη- 
 χυ'Ίον προύχοντα περί σκαΧμοϊσιν εδησαν 
 Apoll. 1. 378. 
 
 Ώηχϋνόμαι. cubito impositam gesto. to carry 
 in the arms, και σε ποτι ροδενσιν επηχνναντι 
 χερεσσι. Rhian. An. i. 480. 
 
 ΐΐήχΰς. ό. cubitus, the arm ; prop, from the 
 wrist to the elbow, αμφι δ' εόν φιΧον υιόχ 
 εχευατο πηχεε Χευκώ. Ε. 314. Syn. Αγκων. 
 ωΧενη, βραχϊων. Ερ. 'Απαλός, Χευκος, παι- 
 δοκόμος, ροδανθειος. 
 
 Ώϊαζω. Dor. for ΐΐϊεζω. prehendo. to seize ; 
 to hold fast. — τον ταΰρον απ' ωρεος αγε 
 πιαζας-Ύάς όπΧάς, — Theoc. 4. 35. 
 
 Ώϊαινω. pinguefacio. to fatten ; to fertilize. 
 εγωγε μεν δη τηνδε πϊανώ χθονα. Sept. Th. 
 593. Syn. Αιπαινω. — υποτρεφω. 
 
 ΤίϊάΧεός, ΪΙΊειρός, ΤΙΪηεις. obesus. fat. — δώσω 
 πιαλεον χιμαρον. Gaetul. An. ii. 167. εν δ" 
 ετιθει νειόν μαΧακήν, πιειραν αρονραν. Σ. 541 . 
 φαιστά τε πιηεντα και ευθησαυρον εΧαϊαν. 
 Leon. Tar. An. i. 223. Syn. ΈμπιμεΧος, 
 πιμεΧης, πιων, Χιπαρος, ευτραφής, θαΧεθων. 
 
 ΙΙΙάΧεύς. of Pialia in Thessaly. Apollonid. 
 An. ii. 138. 
 
 ΤΠάρ. pinguedo. fat. οϊτε μιν ουκ ειώσι βοών 
 εκ πϊαρ ελεσθαι. Λ. 549. Syn. ΐΐιοτης, πι-\ 
 μεΧη, δήμος. Ερ. ΜεΧιηδες. 
 
 ΤΙϊασμα. το. pinguedo, uber. fatness, rich-|f„ 
 ness. αρδει, φιΧον πιασμα Βοιωτών χθον'ι. 
 Pers. 807. Syn. Αιπασμα, λίπος, το Χιπαινον. 
 
 ΊΓιδαξ. η. fons, scatebra. a fountain, a spring. 
 Hence, ΤΙίδάκΤτϊς. η. epith. of a Nymph. 
 (Zonas, An. iii. 331.) ΐΙΙδάκόεις. (Androm. 
 116.) ΤΙΊδηεις. (//. A. 183.) πιδακος αμφ' 
 οΧιγης' εθεΧουσι δε πι'εμεν αμφω. Π. 825. 
 Syn. ΐΐηγη, Χιβας, σταγων. Ερ. Αακρυοεσσα, 
 ευυδρος, ιερά, ουδαια, πετραια, πορφυρεα, 
 καΧΧιναος, τηΧεβοΧος, νγροτοκος, ψυχρός. 
 
 Πϊδϋτης. Nom. Pr. //. Ζ. 30. 
 
 Πϊ^ϋω. prosilio, profluo. to gush out. ή καΧον 
 αϊ δαφναι, καΧον δ' υπό πυθμεσιν ύδωρ 
 Πίδνει,^-* Satyr. Thyill. An. ii. 276. Syn. 
 Αναπιδυω, βρυω, αναβΧυζω. 
 
 ΤίΧεζω. premo. to press ; to squeeze, metaph, 
 to distress. Hence, Ιϊίεσμά. το. pressure. 
 (Meleag. 49.) χειρι δ' εΧών επιεζε βραχίονα, 
 τεϊρε γαρ αινώς-ΈΧκος, — Π. 510. Syn. Αμ- 
 φιπιαζω, συμπιέζω, ΘΧιβω, βαρύνω, επέχω. 
 
 ΙΙΊερϊά. ή. mons, s. regio, Macedoniae. //. Β. 
 
 I 
 
 ' 
 
ΠΙΑ 
 
 - 766. a mountain in Macedonia, dear to 
 
 Ί 1 the Muses ; who were hence called ΠϊερΤ- 
 
 * δες. αι. — ένθα ττοθ' άγνάς Εννέα Πιερίδας- 
 
 S Μούσας λεγονσι Εανθάν Άρμονιαν φντεϋσαι. 
 Med. 828. 
 
 "■[Ιϊθάκνη. doliolum. a little cask, και πώς συ 
 φιλεΐς, ος τούτον ορών οικούντ εν ταΧς πι~ 
 θακναισι. Equit. 792. 
 
 Ψ&ίθάνος. probabilis, persuasorius. credible; 
 
 e! persuasive, πιθανός ετ αστούς περιβαλεΧν 
 
 r " κακψ τινι. Orest. 904. Syn. Έυπε ιστός, ευ- 
 
 '•Χογος, δοκιμαστος. 
 Ίϊθεω. confido. to confide. Μαιον' αρα προ- 
 
 Ί εηκε, θεών τεραεσσι πιθησας. Δ. 398. Syn. 
 
 Ι* Ώειθομαι, επιθαρρεω, ύπεικω. 
 
 1 Τιθεών, ώνος. ό. cella vinaria, ubi dolia cu- 
 bant. a place for casks ; a wine cellar. 
 
 ;', ■ — οχετενε κενούς μακαρ ες πιθεώνας-ΟΧνον, — 
 
 ι Qu. Maec. An. ii. 239. 
 ΊΊθηκιζω. simiam imitor. 2. adulor. to ape. 
 
 ¥.% to flatter, to fawn, ταύτα κατιδών, υπό τι 
 
 "■μικρόν επιθηκισα. Vesp. 1290. Β. Syn. 
 
 '<Κολακενω. 
 
 ι ΊΧΘηκισμος. imitatio simias. 2. adulatio do- 
 losa. aping, apery. 2. adulation, οιμοιταλας, 
 
 "* οιοις πιθηκισμοίς με περιελαννεις. Eq. 887. Β. 
 
 Φ Syn. Μιμημα. 2. κολακισμος, θωπεία, άπατη. 
 
 ιΐϊθηκομορφος. sirniae formam referens. ape- 
 
 ? "-Jike. πιθηκομορφφ ποτμον Αιτωλψ φθορον. 
 
 'MLyc. 1000. 
 Πθηζ, Πίθηκος, simia. 2. pumilio, an ape. 
 
 4*2. a dwarf, εν y πίθηκων παλμυς αφθιτων 
 
 { 'γένος Αυσμορφον εις κηκασμόν ψκισεν, τόσον. 
 
 'lb. 691. -γέρων πίθηκος ουχ άλισκεται παγη. 
 
 r Laert. 3 1 5. Syn. Πίθων, μιμω, κερκοπιθηκος. 
 
 Κ2. ανθρωπαριον. 
 Ιϊθογαστοος. cui venter instar dolii est. tun- 
 bellied, ο'ις 6 ταριχοπλεως άδε βοσπορος, oi 
 πιθογαστροι. Hes. Ath. 116. b. 
 
 ! [ϊθος. dolium. a cask, εσφαζον' πολλός δε 
 
 Κ πίθων ηφνσσετο οϊνος. ψ. 305. Syn. Κερα- 
 
 I μος, πιθακνη. Ερ. Ένρυκαρηνος, καρποφόρος. 
 
 ΗΐΤκραινω. amaritudinem adfero. to embitter. 
 
 ^>ηδη τις, ~Μορσων, πικραίνεται' ουχί παρφσθευ; 
 
 Η Theoc. 5. 120. Syn. Πικροω, παροξύνω, 
 ■δακνω, λϋπεω. 
 
 Λκρογάμος. Od. δ. 346. Τίικρογλωσσος. Sept. 
 'T/t. 794. ΠΤκροκαρπος. ib. 699. Πικρόχο- 
 λος. Jul. JEg. An. ii. 507. From 
 ■ΐκρος. amarus. bitter, adv. Πΐκρώς. (Androm. 
 189.) εν δ' έπεσε ζωστήρι αρηρότι πικρός 
 ϊίστός. Δ. 134. Syn. Αδενκης, στρυφνός, 
 τραχύς, ενωμος, στομφαζ. σφοδρός, λυπηρός, 
 ιδυνηρος, χαλεπός. 
 
 ΐκρότης. ή. amaritudo. bitterness. — δο%' όταν 
 Va/3y κακή Γυναίκα, γλωσσφ πικροτης ενεστ'ι 
 ης. Eur. ΕΙ. 1013. Syn. Πικρία. 
 Ιλεω. cogo. 2. coarcto. to cramp wool, to 
 press close together. ουπυ> διψαλεφ μαλ' νπ' 
 ηερι πίληθησα. Apoll. 4. 678. Syn. Έμ- 
 πιλεω, σνμπιλοω, στενοω, συνωθεω, πυκνοω. 
 Ίλημα. το. cento. 2. spissitudo. 3. pileus. 
 ^anything cramped together, as felt. 2. thick- 
 less. 3. a hat. ποιμενικοί' πίλημα' και εν χέρι 
 
 Π Ι Ν 
 
 537 
 
 χαΊον έχουσα. Call.yh 125. Bent. Syn. 3. 
 Πΐλος, πέτασος, καυσια. 
 
 ΠΊλϊδϊον. pileolus. a little hat. τό πιλιδιον περί 
 την κεφαλήν, τό Μυσιον. Acharn. 438. Syn» 
 Πιλισκος. 
 
 Πιλνάω, Πιλνημϊ, Πιλναμαι. appropinquo. to 
 bring near. neut. to approach ; prop, with 
 rapid motion, πολλάς δε δρυς ΰψικομους, ελα- 
 τας τε παχειας, θυρεός εν βησσης πιλνα, — 
 Ηθ3.ε.508.-ου yap επ'ουδει-Πιλναται,-Τ. 93. 
 Syn. Προσβάλλω, εγχριμπτω, προσπελάζω. 
 
 Πίλοι, ων. οι. socculi lanei ; udones. socks, 
 made of woollen felt, αμφι δε ποσσι πέδιλα 
 βοός Ίφι κταμενοιο Αρμενα δησασθαι, πιλοις 
 εντοσθε πυκασσας. Hes. έργ. 540. Syn. Πε- 
 λυντρα, iEsch. ποδεϊα, Plato Com. 
 
 Πίλος, pileus. a hat, made of felt. Hence, 
 ΠΊλδφορος. (Crinag. An. ii. 146.) εύ και 
 επισταμένως' μεσση δ' ενι πΐλος αρηρει. Κ. 
 265. — κεφαληφι δ' νπερθεν - Πϊλον εχειν 
 ασκητον, — Hes. ε. 540. Syn. Ώιλημα, κυρ- 
 βασια, τιάρα. 
 
 ΠΊμϊλή. pinguedo. fat. μηροί καλυπτής εΐε- 
 κειντο πιμελης. Antig. 1011.i?r. Syn. Αϊπος. 
 λιπαροτης, στεαρ, πΧαρ, αΧειφαρ. 
 
 Πψπλειά.ή. Pimplea. a mountain of Thrace, 
 sacred to the Muses, ώς Μούσαι τον αοιδόν, 
 ό μη ΤΙιμπλειαν αεισει, Έχθουσιν, τώς Φοί- 
 βος, ότις Αηλοιο λαθηται. Call. 4. 7. 
 
 Πιμπλημϊ. impleo. to fill. 2. Πιμπλάνομαι. 
 impleor. to be full, φευγοντες, πιμπλάσι 
 μυχούς λιμ'εννς ευορμου. Φ. 23. — αλλ' ετι 
 μάλλον-Ώιμπλανεται μενεος' — Ι. 675. Syn. 
 Έμπιμπλημι, καταπιμπλημι, ύποπιμπλημι. 2. 
 πληθω. 
 
 ΠιμπρημΧ, Πιμπράω. Πΐπράω. incendo. to set 
 on fire, πιμπρη, καταιθε σάρκας, εμπλησθητί 
 μου. Eur.//•. Sylei. See Furs. Phoen. 521. 
 πυρ ολοόν πιμπράσαι, ότ αΰ ληγουσιν αϋ- 
 τμής. Apoll. 3. 1301. Syn. Καίω, εμπυριζω. 
 
 ΠΊνάλεος, Πειν. famelicus. hungry, αλλ' ότε 
 λαψ-Πιναλεψ κόρος εσκε, — Νοηη. 
 
 Πϊναξ.ό. tabula, asser. 2. libellus. a plank ; a 
 board. 2. a tablet. {Dimin.) Πϊνάκϊον. (Vesp. 
 167.) Πϊνάκισκος. {Pint. 814.) ΠΓι^ακισκΐον. 
 (Antiphan. Ath. 666. f.) Hence, ΙΏνάκοπω- 
 λης. ό. (Αν. 14.) adv. Πϊνάκηδον. {Ran. 845.) 
 γραψας εν πινάκι πτνκτφ θυμοφθόρα πολλά. 
 Ζ. 169. Syn. Σανις, πλαζ, πυκτις, δελτος, 
 σελις. γράμμα. 
 
 Πϊναρος. Πί?'5ε;ς, εσσά, εν, Antip. Sid. An. 
 ii. 24. Πϊνωδης. sordidus. dirty ; squalid. 
 σκεφαι μου πιναράν κομαν. (Glt/con.) Eur. 
 El. 184. ώ βοστρύχων πινώδες αθλιον κάρα. 
 Orest. 225. Syn. 'Ρυπ-αρος, ρυπωδης, ευτε- 
 λής, ταπεινός. 
 
 Πϊνάρος, ου. υ. fl. inter Ciliciam et Syriam, 
 a river near Issus ; now Deli. Dion. 865. 
 
 Ππ^Τρος. Pindarus. Hence, Πινδάρίίος. (Αν. 
 940.) ΤΙινδσρον ου ποθεοντι τόσον Βοιωτίδες 
 Ύλαι. Mosch. 3. 89. Ερ. Αυρικος, ήδυλυρης, 
 Ίμεροεις. Phr. Πίνδαρε Μονσαων ιερόν στό- 
 μα, — θηβης δ' ωγυγιης Έλικωνιος ιστατο 
 κύκνος -Πίνδαρος Ίεροφωνος, — κ. λ. Ερ. 1. 5» 
 
 3ζ 
 
538 
 
 Π Τ Π 
 
 αρμενος ην ϊ,εινοισιν ανήρ όδε, και φίλος 
 αστοΊς, -Πίνδαρος, ευφωνων Πιεριδων προ- 
 πολος. Plato, An. i. 174. 
 
 Πίνδος. Pindus. a chain of mountains be- 
 tween Thessaly and Epirus ; now Agrafa, 
 Smocovo, fyc.adv. Πινδόθεν. {Pyth. 1. 126.) 
 2. a river of Cilicia. Strab. — ai τε δυσαεις- 
 Έσχατιαί Πινδοιο' — Call. 4. 139. — Πίνδου 
 κλεεί'ναϊς εν πτυχαΊς. Pyth. ix. 
 
 Πιννοτηρης. observator pinnse. a species of 
 crab, found in the shell of the π'ιννα, or 
 pearl- muscle. See the Schol. and Brunck. 
 on Vesp. 1510. ό πιννοτηρης τούδε μαντεως 
 χοροϋ. Soph.fr. 
 
 Πϊνος. 6. sordes. dirt, filth, πίνω δ' δσψ βε- 
 βριθ', υπό στεγαισί τε Οίαισι ναιω, βασιλικών 
 εκ δωμάτων. Eur. ΕΙ. 305. 
 
 Πϊνόω. sordibus inquino. 2. sordeo. to be- 
 spatter with dirt; to defile, ncnt. to be dirty. 
 βληχωμενοι, σε τοντονι πινώντα καταλα- 
 βόντες. Pint. 297. Syn. 1. Μιαινω. 
 
 Πϊνυσκω, Πΐννσσο). nioneo. to advise, κερ- 
 δαλεω μνθψ σε, θεή, μαλα τψδε πιννσκει. 
 Call. 3. 152. μουνη δ' αφραδεοντα πινυσσε* 
 μεν, αλλά κατ' αϊσαν. Naum. 32. Syn. Νου- 
 θετεω, σωφρονίζω. 
 
 Πϊνντή. sapientia. wisdom, prudence. Also 
 Πϊνντης, ητός. η. (Anyte, An. ii. 101.) και 
 πινυτήν, περί δ' εγχει Αχαιών φερτατος εσσι. 
 Η. 289. Syn. Σωφροσύνη, φρονησις, σννεσις. 
 
 Πϊνντος, Πϊι>ΰτοφρων. prudens. wise, prudent. 
 ν'ιεας αν πινυτοΰς τε, και εγχεσιν είναι άρι- 
 στους, δ. 211. εινεκεν ευμαθιης πινυτοφρο- 
 νος, — Simmias, An. i. 168. Syn. Φρόνιμος, 
 σώφρων. 
 
 ΠΤνω. /ut. ττϊομαι. per/, πεπωκα. (See Πιω, 
 Ποω.) bibo. to drink, οι; γαρ σίτον εδουσ, 
 ον πινουσ' αιθοπα οΤνον. Ε. 341. ft πιομαι, 
 πενιης θυμοφθορου ου μελεδαινω. Theog. 
 1125. ώ 'τάν, πεπωκότ εν δομοισι χρή με~ 
 νειν. Cycl. 536. Syn. Έκττινω, καταπίνω. 
 Phr. Ποτψ χρήσθαι. — το διψος ακεσασθαι. 
 τεγγειν πνεύμονας οινψ. Alcae. πίνει μέλαινης 
 μητρός ευζωρον μεθυ. Alcest. 759. 
 
 ΠΙονομος. pinguia pascua habens. having rich 
 pastures. — εν πιονομοις-Ματρός αρχαίας το- 
 ποις — ^Esch. Suppl. 51. from 
 
 Πϊος. adj. pinguis, pinguefaciens. fat, fatten- 
 ing ; fertilizing, σφαζων πΙά τε μήλα, και 
 ε'ιλιποδας έλικας βοϋς. Orph. 504. τφ πάντων 
 άνεμων πιοτατω Ζεφυρψ. Bacchyl. An.\. 153. 
 Syn. Πιων. 
 
 Πΐ7τιζω, Πΐ7τπ. pipio, avium pullos voce imi- 
 tor. to cry like a young bird ; to twitter. 
 Hence perhaps, Πΐπώ, οος, ους. ή. a species 
 of wood-pecker. (Lycoph. 476.) o\a πιππι- 
 ζουσι, καϊ τρεχουσι, διακεκραγότες. Αν. 308. 
 
 ΠΤπρασκω. vendo. to sell, οιμοι' πεπράμαι, 
 κάπολωλα, — Philoct. 1002. ανδρι δε πιπρη- 
 σκοντι πελειαδας — Nonn. Syn. Έμπιπρα- 
 σκιο, απεμπολεω. 
 
 Πιπτο). per/, πεπτωκα. aor. 2. επεσόν. cado. 
 to fall, πυρών, η κριθών, τάδε δραγματα ταρ- 
 φεα πίπτει. Λ. 69. Syn. Πιτνεω, ερειπω, 
 
 Π Ι Σ 
 
 ημυω, ολισθεω, αποκτεινομαι. 
 
 ΠΊσά. urbs et fons Olympiae. the plac 
 where the temple of Jupiter Olympius wa 
 situated, and the Olympian games wer 
 hv\a.-Hence, ΠΊσάς, ου, andao. b. the streat 
 of Pisa. Xenophan. Ath. 413. f. adj. Πι 
 σάτης. δ. (O/ymp. 1. 112.) and ΠΤσάτϊς. ? 
 (ib. 4. 19.) gentil. ΠΊσήες- ol. (Theoc. Ii 
 201.) ου τηνα γ', ου νυμφας' επει ποτι ΠΙσα 
 αφερπων. ib. 4. 29. 
 
 ΠΊσίάς. Nom. Pr. Αν. 766. 
 
 Πίσΐ^αι, ων. οι. prius Σόλυμοι dicti. the Pi 
 sidians. τοϊς δ' επι, Πισιδεωνλιπαρόν πεδον'- 
 Dion. 858. 
 
 Πισινός ι . e pisis confectus. made of pease 
 πίσινον ετνος. pease-soup, εγώ δ' ετνος γ 
 πισινον, ευχρων και καλόν. Equit. 1171. 
 
 Πισον. it. Πισος. το. pisum, legumen. pep 
 pease, επειτ' ερειϊεν, επιβαλουσ ομού, πισους ' 
 Aristoph. Amph. ap. Poll. 1. 7. § 181. 
 
 Πϊσδς, εος. το. oftener in plur. Πϊσεά. το 
 loca irrigua. moist places ; meadows, /co 
 πηγάς ποταμών, και πισεα ποιηεντα. Υ. 9. 
 
 Πίσσα, Ilirra, ης. η. pix. pitch, τψ δε τ 
 ανευθεν εόντι, μελαντερον, ηΰτε πίσσα. Δ 
 277. Syn. Κονυζα. 
 
 Πισσηρης. piceus. pitchy, θανόντας εν κηκιι 
 πισσηρει φλογός. Choeph. 266. Syn. Πιο 
 σηεις, πισσηρος, πισσοειδης. 
 
 Πισσυγγός. sutor. a cobbler, πισσνγγους, 
 φωρας αναιδεας. ή τίνα χλουνην. Alexanc 
 Trag. Ath. p. 699. 
 
 Πιστακια. nuculae stobilis pineisque nucibu 
 similes. See Φιττακια. the pistachio-nut. 
 
 Πιστευμά. το. fides, pignus fidei. faith ; 
 pledge of faith, εμών τε και σων κύριο 
 πιστευματων. Agam. 887. 
 
 Πιστεύω, credo, to believe ; to trust. σημε\ 
 ιδανσα, τψδε πιστεύω λογψ. Soph. ΕΙ. 886 
 Β. Syn. Εμπιστενω, καταπιστενω, πείθομαι 
 
 Πιστίς. η. fides. 2. id quod fidem facit, &c 
 faith ; fidelity. 2. a proof, argument, pledge 
 &C. τίν, ώ ταλαιν, ιδονσα πιστιν ; ες τι μ 
 Βλίψασα, θάλπει τψδ' ανηκεστψ πυρ'ι ; ib 
 887. Syn. Πιστοτης. 2. εγγυη, αποδειζις 
 Ε Ρ. Αρραγής, αστνφελικτος, αλκηεσσα, α 
 καμπής, αστεμφης•, ατινακτος, ατρεπτος, α 
 τρεκης, ασφαλής, ένδικος. 
 
 Πιστός-, ή, όν. fidelis. faithful ; credible 
 Hence, Πιστοφρων. (Maneth. 4. 580.) Πι 
 στόφΰλαζ. (Orph. Η. 7. 17.) Τεύκρε πεποι 
 δή νώ'ίν απεκτατο, πιστός εταίρος. Ο. 437 
 Syn. Αξιόπιστος, αζιοχρεως, ευοριως, ευσε 
 βης, δόκιμος, πιθανός, βέβαιος. 
 
 Πιστόω, Πιστοόμαι. fidem facio. to pledge 
 one's faith, χεϊράς τ' αλλήλων λαβετην, κα> 
 πιστωσαντο. Ζ. 233. Syn. Καταπιστοω* 
 βεβαιούμαι. 
 
 Πιστρόν, Πιστρά. canalis, in quo adaquan• 
 
 1 If we can rely upon the authority o| 
 this fragment, the 1st syll. in πίσος, and πι- 
 σινός is short. Brunck seems to have consi 
 dered it as long. 
 
 \ 
 
Π Ι τ 
 
 tur pecora. a tank, or trough for watering 
 
 1 cattle, εγώ δε πληρούν πιστρα και σαφειν 
 
 Ι στεγας. Cycl. 29. δινώ'εν θ' ύδωρ ποταμών- 
 
 J Εν πιστραις κείται, — ib. 47. Syn. ΙΊοπσηοα, 
 
 1 κυλιξ. 
 
 -βιστωμά. το. id, quo res aliqua confirmatur. 
 
 . a proof, νυν δ' ενρνθμοις πιστωμασιν τάλη- 
 
 I θεα. Eur.y*;*. * 
 
 .Ιϊσυνός. fretus. confident, relying upon. 
 τοξοισίν πισυνος, τα δε μ' ουκ αρ' εμελλεν 
 ονησειν. Ε. 20ό. Syn. Πεποιθως, θαρρών. 
 
 ι Τισϋρες, Πεσσάρες. for Τέσσαρες, κρήναι δ' 
 
 ^εζειης πιιυρες ρεον ύδατι λευκφ. ε. 70. τών 
 πισνρων 2 τ' αρετών αμαρυγματα πάντα φε- 
 
 J ροντα. Ερ. άδ. 690. 
 Ιϊτάνη. Pitana. a city, l.of Macedonia. Call. 
 3. 172. — 2. of Laccnia, on the Eurotas. 
 
 J Troad. 1112.— 3. of JEolis. Sleph. Byr. 
 
 1 Ίιτθευς. ήδς, Att. εως. δ. Ν. P. a noble Pelo- 
 ponnesian. 2. a s. of Pelops, k. of Trce- 
 zenia, grandf. of Theseus. Damm. Αιθρη 
 .Πιτθήος θυγατηρ, Κλυμενη τε βοώπις. Γ. 
 144. See Heyne. 
 
 :.ΐΓτνάω, Πιτνημί. expando. to spread out ; 
 
 ^stretch. — ηερα c' Ήρη - Πιτνα προσθε /3α- 
 
 : θεΐαν, ερυκεμεν• — Φ. 7. πιτνάς εις εμε χεϊρας, 
 ■ορεξασθαι μενεαινων. λ. 391. Syn. Εκτείνω, 
 επιβάλλω. 
 
 ΐΤτνεω, Med. 1195. P/iiloct.fv. ΠΤτνημϊ. it. 
 ΐΐιτνω. s. as Πίπτω, τών μεν πΊτνοντων, τών 
 δε θρανσθεντων δίφρων. Eur. Supp. 690. 
 
 "See Soph. Aj. 300. 
 
 Ιιττάκος. δ. one of the seven sages, ξεϊνος 
 Αταρνειτης τις ανηρετο ΙΙιττακον ούτως-Ίόν 
 Μιτυληναϊον,παϊδατόν'Υρραδιου. CalLEp. 1. 
 Ιιττάλάκυς. Ν. P. Agath. An. iii. 33. 
 Ιιττάλδς. Ρ. Ν. of a physician, ουκ εστίν, 
 αλλά κλαε προς τούο Πιτταλον. Acharn. 
 ,1032. Β. See vs. 1222. 
 Πτΰειά. urbs agri Trojani. a city in the 
 district, afterwards called Κυζικήνη. η'Ίονα, 
 ζαθεην τε παρημειβονΠιτυειαν. Apoll. 1. 933. 
 Πτϋλευω. cieo strepitum remorum agita- 
 tione. to row quickly and with a dashing 
 noise, συ δε γ' ων άρχεις, πολλά μεν εν γ>5, 
 7Γολλά δ' εφ' ΰγράπιτυλευσας. Vesp.678. Syn. 
 Πιτυλιζω, πιτυλον κινεω. -φοφον ποιούμαι. 
 Ιϊτϋλος. sonus seu strepitus, qualis prseser- 
 tim aquae remo percusses ; item, oris pugno 
 -percussi. 2. remigium. 3. crebra agitatio et 
 motus. 4.1arga destillatio. o.aviculasylves- 
 tris. 1. the noise of an oar in motion ; the 
 plash of water ; the sound of a blow from 
 the fist. 2. rowing. 3. any rapid motion. 4. 
 the pattering of drops of rain ; or of the 
 drops, flung from the wine-cup in the game 
 of κότταβος. 5. a bird of the woods. 1 . 
 
 S 1 Morell ascribes this line to Euripides. 
 ut Porson truly says, " the Tragic writers 
 ever include the 3d and 4th feet ofase- 
 arius in one word." Pref. p. 26. 
 a The four Cardinal Virtues. See Salmas. 
 ?.xerc. Plin. p. 882. a. 
 
 Π A A 
 
 £39 
 
 αιει δ' οξυτερψ πιτυλψ δαλείτο πρόσωπον. 
 Theoc. 22. 127. — 4. πολλών δακρύων εσται 
 πιτυλος. Hippol. 1464. Syn. Πιτυλισμα. 
 ψόφος, κρότος. 2. ειρεσια. 
 
 ΤΙϊτΰοτρδφΰς. piceas lerens. bearing pine- 
 trees, ουκ ετ' ανά Φρυγιην πιτυοτροφον, ως 
 ποτέ, μελφεις. Alcae. Mess. An. i. 488. 
 
 ΊΓιτϋρά, ων. τα. furfures, bran, νυν θυσώ τά 
 πιτυρα. τύ δ', Αρτεμι, και τον εν 'A t da. 
 Theoc. 2. 33. 
 
 ΠϊτϋρΊς. epith. olivae, quag nondum plene 
 maturadecerpitur. epith. of an unripe olive. 
 γεργεριμον πιτνρ'ιν τε και ην απεθηκατο λεν- 
 κήν. Call.yK 50. 
 
 Πϊτΰς. η. pinus ; inlerdum, picea, Πεύκη, a 
 pine, sometimes, a pitch-tree, ηε πιτυς βλω- 
 θρή, την τ ουρεσι τεκτονες άνδρες. Ν. 390. 
 Ερ. Α,κροκομος, γοερά, μακρά, σκιερά, κραναη, 
 οψιανος. 
 
 Πϊτυστεπτδς. δ ή. pinu redimitus. crowned 
 with pine. Πανός τ ηχηεσσα πιτυστεπτοιο 
 καλιη. Crinag. An. ii. 142. 
 
 ΠΤφαυσκω. ostendo. to shew, ους νώΐν πϊ- 
 φαυσκε Αολων, ον επεφνομεν ημείς. Κ. 478. 
 φαος πΊφαυσκων και χορών καταστασιν. 
 Agam. 23. Syn. Φανεροω, εμφαίνω, εμφα- 
 νίζω, μ7]νυω, περισημαινω. 
 
 ΠΊων, Πΐϋτερδς, ΠΊότάτδς. pinguis, &c. fat. 
 See ΠΊος. η ει δη ποτέ τοι κατά πιονα μηρ'ι 
 εκτ^α. Α. 40. πιοτερην υτε βοτρνν εσινατο κη- 
 κάςαλωπηζ. Nic. ΑΙ. 1 85. Syn. Πιαλεος, πι- 
 μελης, ευσαρκος, ευτραφής, λιπαρός, ευδαίμων. 
 
 Πιω. (the penult, more generally long.) /. 
 πίσω. aor. 2. επϊον. bibere facio. it. bibo. 
 to give to drink, also to drink. So, ΠΊμι. 
 — πίσω σφε Αιρκας Άγνόν ύδωρ,— Isth. 6. fin. 
 See Π. 825. αζηχες φαγεμεν, και πιεμεν' — σ. 
 3. και φαγεμεν, πιεμεν τε' — ο. 377. "ψυχρός 
 ποτ' αυτών θερμδν αίμα π'ιεται. (Ed. C. 622. 
 Β. a. συ δ' αλλά πϊθι. b. τοΰτο μεν σοι πει- 
 σομαι. Antiph. Ath. 446. e. See Πίνω, Ποω. 
 
 ΠλάγΧαυλδς. obliqua tibia, the oblique flute. 
 κήν αυλψ λαλεω, κήν δωνακι, κήν πλαγιαυλω. 
 Theoc. 20. 29. 
 
 Πλάγιος, obliquus. oblique, ως τά γ' εν αι- 
 θέρια πλαγιω συναρηρότα κύκλω. Arat. 532. 
 Syn. Αεχριος, εγκάρσιος, περικαρσιος. 
 
 Πλαγγών, Πλαγκών. quasillus ; puppa cerea. a 
 wax doll or puppet, χειρομακτρα δε πλαγ- 
 γόνων πορφυρά. Sapph. 61. See Mus. Crit. 
 ως δε Μιμαντι χιών, ώς αελιω 'ίνι πλαγκών. 
 Call. 6. 92. Syn. Κεκρυφαλος. — κοριον. 
 
 Πλαγκτήρ. δ. erro, vagus, aroamer; a vaga- 
 bond, πονλυποτην, πλαγκτήρα, πολυστεφα- 
 νον, πολυκωμον. An. ii. 517. 
 
 Πλαγκτδς, ή, δν. errans, vagans. roaming, 
 wandering. 2. metaph. stolidus ; mente er- 
 rans. puzzled in mind ; crazy, πλαγκτάς δη 
 τοι τάς γε θεοί μακαρες καλεουσι. μ. 63. 
 νησοιο πλαγκτης (sc. Liparae) ευρνν μυχδν, — 
 Apoll. 3. 42. πλαγκτοϊς εν διπλακεσσιν. Pers. 
 277. Ρ. 
 
 Πλαγκτδσϋνη. vagatio. wandering, πλαγκτο- 
 συνης δ' ουκ εστί κακωτερον άλλο βροτοΊσιν. 
 
 3 ζ 2 
 
540 
 
 Π Λ A 
 
 0.341. Syn. Πλάνη, περιφορά, αλημοσννη. 
 
 Πλαδαρός, praehumidus. moist ; flaccid ; 
 drooping. βριθομενοι πλαδαροϊσι καρηασιν 
 ■ηρηρειντο. Apoll. 3. 1398. Syn. Πλαοοεις, 
 vyp a Q< ενυγρος, ικμαλεος. έκλυτος. 
 
 Πλάδάω, ΙΛλάδόω. humore nimio abundo. to 
 be over wet, or spongy, οίον δε πλαδοωσαν 
 επισχιζοντες apovpav. ib. 2. 664. Syn. 
 Υγραίνομαι, νοτιζομαι. 
 
 Πλαζομαι. erro. to roam, πλαζομαι ωδ*, επει 
 ου μοι επ' ομμασι νηδνμος ύπνος. Κ. 91. 
 Syn. Έμπλαζομαι. 
 
 Πλαζω. errare facio. to make to roam ; cause 
 to wander. 2. ΐοτΠελάζω. See Heyn. Obss. 
 on II. Φ. 270. ο'ί με μέγα πλαζουσι, και ουκ 
 ειώσ εθελοντα. Β. 132. Syn. Αποπλαζω, 
 παραπλαζω, πλανάω, παρατρεπω, σφάλλω. 
 
 Πλάθάνδν. vas in quo panes finguntur. a 
 plate, or board, on which bread, cakes, 
 &c. are shaped, ειδατά θ', ΰσσα γυναίκες 
 επί πλαθανψ πονεονται. Theoc. 15. 1 15. 
 
 Πλάθω, for Πίλαθω. appropinquo. to ap- 
 proach, τίνες εκ νυκτών τάς ημετέρας Κοιτάς 
 πλαθουσ ;— Rhes. 14. Syn. Πλησιάζω, πε- 
 λαζω, προσπελάζω, προστιθημι. 
 
 ΠλαισΧον. forma, in qua lateres finguntur. 2. 
 later, &c. a mould for making bricks. 2. a 
 brick, &c. Hence, a rectangular figure ; sol- 
 diers drawn up in a square, και πλαίσια 
 ζυμπηκτα πλινθευσουσί γε. Ran. 800. Β. 
 
 ΤΙλάκερος, pa, ρδν. Theoc. 7. 18. The reading 
 doiibtful. Exp. πλεκτός. — or, πλακώδης, 
 πλατύς. 
 
 Πλάκϊνος, η, ον. ex argilla, v. eliam ligno, fac- 
 tus. earthen. 2. wooden, οσπρί επι πλα- 
 κινον τουδ' εθετο τρίποδος. Zonas, An. ii. 80. 
 
 Πλάκοεις. adj. planus, plain, flat, χωρώ επι 
 πλακοεντι βοθρον τριστοιχον όρυζα. Orph. 
 949. 
 
 Ώλάκοεις, Theodorid. An. ii. 42. Τίλάκοΰς. 6. 
 placenta, any flat cake ; a cheese-cake. 
 Whence Πλάκουντδποιος. (Sopater, Ath. 
 644. c.) ουδέ πλακούς τανυπεπλος, έχων 
 πολλήν σισαμϊδα. Batrach. 36. Syn. Λα- 
 γανον. ψωμος. 
 
 Πλανάω, in errorem induco. to lead astray. 
 Πλάνάομαι. vagor. to go astray, κην ποκ 
 ιδης κλαίοντα, φυλασσεο μη σε πλανησ -g. 
 Mosch. 3. 25. ίπποι δε πλανοωνται ανά δρο- 
 μον, — Ψ. 321. Syn. Παραπλανάω, ανα- 
 πλαναω, πλαζω, παρατρεπω. 
 
 Πλάνη, Πλάνησίς. η. not so poetical as Πλά- 
 νημά. το. or Πλάνος. 6. error; vagatio; de- 
 ceptio. a wandering about ; going astray ; 
 perplexity, oi δ' αισχρά κερί/? προσθε του 
 καλού βροτών Ζητούσιν' ούτω βιοτος ανθρώ- 
 πων πλάνη. Eur. fr. Rhadamanth. ψυχής 
 πλανημα, κάνακινησις φρενών. (Ed. Τ. 746. 
 του προσθ' έρημου του τε δυστηνον πλάνου. 
 CEd. C. 1176. Syn. Πλαγκτοσυνη,αλη, άπατη. 
 
 Πλάνήται, Maneth. 4. 107. et Πλανήτες, sc. 
 αστέρες, οί. Planetae. the Planets, ζώσα- 
 μενοι δε πλανήτες αειθαλεας σεο πυρσούς. 
 Procl. An. ii. 441. 
 
 ΓΙ Λ A 
 
 Πλάνης, ητος. Πλανήτης, ο. erro, vagabundu 
 a wanderer./i-m. Πλάνήτϊς,ϊδος. {Lye. 998 
 ποιμην γαρ ήσθα, κάπι θητεία πλάνης ; (Ε< 
 Τ. 1048. τις τον πλανητην Οιδιπουν κα 
 ημεραν. ib. Col. 3. Syn. Πλανητικός, πλ, 
 γκτος, πλαγκτηρ, αλήτης. 
 
 ΠλάνΧος, α, ον. Leon. Tar. An. i. 247. Πλάνο 
 δν. errans ; fallax. wandering ; causing t 
 err ; deceitful, ως ποαάλον πράγμ' εστί kc 
 πλανον τύχη. Menand. Κιθ. μη τι θιγγ 
 πλάνα δώρα' — Mosch. 1. 29. 
 
 Πλάνοστ'ίβης. errando calcatus. trodden ί 
 one's wanderings, βεβώτ ανατει την πλί 
 νοστιβή χθονα. Eum. 75. 
 
 Πλάνυττω. oberro. to wander about, τί 
 πονηρ', ανω κάτω πλανυττομεν ; Αν. 3. Syj 
 Πλαζομαι, περιφέρομαι, αλαινω. 
 
 Πλαζ, πλάκος. ή. tabula lata; planities. a fie 
 body, or surface ; a table ; a plain. — ai 
 άκρας ήκε πυργωδους πλακός. Irach. 27* 
 ■ — τψ - Tap πλάκες αγρονόμοι πάσαι φίλα 
 CEd! Τ. 1122. Syn. Σανις. — ισοπεδον. _ 
 
 Πλάσμα, το. fictum, figulinum opus, any thin: 
 moulded ; pottery-work ; fiction ; deceit 
 ολιγοδρανεες, πλάσματα πηλού, σκιοειδϊ 
 φύλ' αμενηνά. Αν. 686. Syn. Ύποπλασμα 
 διαπλασις, προσποιημα, ψεύσμα. 
 
 Πλάσσω, Πλαττω, Πλαττομαι. fingo. t 
 mould ; to feign, αυτ'ικα δ εκ γαιης πλασσ 
 κλντος Αμφιγυηεις. Hes. ε. 70. Syn. Mop 
 φοω, τυποω. προσποιούμαι, σχηματίζω. 
 
 Πλαστειρά. creatrix. moulding, creative 
 Orph. Η. 9. Syn. Ποιήτρια, πλαστική. 
 
 Πλαστιγζ. η. scutica. 2. tabula, in qua cotta 
 bis ludebatur. 3. lanx. 1. a lash, (fronj 
 πλησσω) JEsch. 2. an implement used it 
 the game of κοτταβοι. 3. the beam of a ba 
 lance ; and hence, from its resemblance 
 the yoke of horses. (Rhesus, 303.) 2. — ος a: 
 τον κοτταβον Αφεις επι την πλαστιγγι 
 ποίηση πεσεϊν. Antiphan. Ath. 666. f. Syn] 
 Μαστιζ. 2. πιναζ, λεκάνη. 2. τρυτανη. 
 
 Πλαστός, fictus. moulded, feigned. Hence 
 Πλαστογράφος. Πλαστδκομης. {Maneth. 4 
 75, 304.) πρώτος γάρ pa Διός πλαστήι 
 ύπεδεκτο γυναίκα. Hes. θ. 513. Syn. Επι 
 πλαστός, πλασματιας, πλασματωδης, προσ 
 ποιητος. 
 
 Πλάτάγεω. manu plausum edo. to clap witl 
 the hands, ως μεν 6 παΊς εχαρη, και αναλατο 
 και πλαταγησε. Theoc. 8. 88. Syn. Συμ• 
 πλαταγεω, ψοφεω, κροταλίζω. 
 
 Πλάτάγη. crepitaculum. prop, noise from tht 
 collision of two bodies. 2. a rattle ; a clap- 
 per. 2. αλλ' 6 γε χαλκειην πλαταγην ενι χερσ< 
 τινασσων. Apoll. 2. 1057. Syn. Πλαταγων: 
 κροταλον, κωδων. Ερ. Ευκροταλος, πυζινεα. 
 
 Πλάτάγών, ώνδς. 6 or r). a clapper, dimm, 
 Πλάτάγωνων. which sign, more partic. the 
 leaf of a poppy, or other flower ; used hy\ 
 the common people as a sort of love-divina-\ 
 tion. The lover held it over the thumb and 
 fore finger of the left hand, and struck it 
 with the palm of the right. The louder th*i 
 
Π Λ A 
 
 u sound, the better the omen. See Theoc. 3. 
 ? 29. ή μακων άπαλάν, πλαταγωνι εχοισαν 
 i ερυθρά, ib. 11. 57. 
 
 ΪΙλαταιά, ας. η, deinde αϊ ΐΐλάταιαι, accentu 
 ί et numero midato. Plataea in Boeotia. ο'ί τε 
 
 Πλαταιαν εχον,ηδ' οΧΥλισαντ ενεμοντο.~Β.50<±. 
 Πλάταιενς, εως. 6. plar. ΠλάταιεΧς. οϊ. the 
 
 people of Platsea. και yap αισχρόν εστί, 
 
 ■ τους μεν ναυμαχησαντας μιαν, -Kai ΙΪΚαταιάς 
 
 : ενθνς είναι, κάντι δούλων δέσποτας. Kan. 693. 
 
 Πλάτάμών. littus latum, a broad beach ; or 
 
 flat rock, λειφ επί πλαταμώνι, τον ουκ επε- 
 '-<< βάλλε θάλασσα Κνμασι, χειμεριη δε πάλαι 
 
 αποεκλυσεν άΧμη. Apoll. 1. 365. Ερ. Έρημος, 
 
 αξεινος. 
 Ι ΏΧατανιστος, II. Β. 310. ΤίΧατάνος. ι), plata- 
 | . nus arbor, the plane-tree. Hence Πλάτά- 
 
 νιστονς, ονντος. a grove of plane-trees. 
 
 (P/ieog. 878.) αντάρ εμιν γλυκύς νπνοςυπό 
 
 πλατανφ βαθυφυλλφ. Mosch. 5. 11. Ερ. 
 ι Αγρια, βΧωθρα, ενθαΧης, ευμηκης, λάσια, 
 
 θερειλεχης, κομοωσα, σκιερά, επηετανη. 
 ι ΤΐΧάτεΧά, sc. οδός, ν. ρνμη. platea. a street ; 
 
 v. 2. χειρ. palma manus. the palm of the 
 
 hand, πλαγχθεις πλατείας πεδιάδος θ' αμα- 
 ξιτοί) ; Rhes. 283.-2. δ δε τνπτομενος ταΧσι 
 
 πλατειαις. Ran. 1096. Β. 
 \ Πλατειάζω, ore in latum diducto loquor. to 
 τ speak broadly, πανσασθ', ώ δυστανοι, ava- 
 il νυτα κωτιλλοισαι Τρνγόνίς' εκκναισεΰντι πλα- 
 
 τειασδοισαι άπαντα. Theoc. 15. 87. Valcken. 
 Πλάτεω. or ΐΐλάτδω. in palmulas exascio. to 
 
 smooth into oars, το νεωριον δ' αν κωπεων 
 Ι πλατονμειων. Acharn. 551. 
 ι Πλάτη, palmula. 2. remus ipse, the spoon of 
 i the oar. 2. the oar itself. — άλιαν"Ος επε- 
 ί βας ελισσων πλαταν. Aj. 358. Syn. Κωπη. 
 : Ερ. Ένηρετμος, νανσιπορος, εύπορος, ωκυ- 
 ) πομπός. 
 r Πλά-Χόν, Dor. for Πλησίον. Ερ. άδ. 265. 
 
 See Theoc. 5. 28.-10. 3. 
 Πλάτϊς. conjunx. a wife, και τοΧσι παιδιοισι, 
 ! και τι] πλατιδι. Acharn. 132. Syn. Τννη, 
 ι ακοιτις. 
 Πλάτος, latitudo. breadth, ου πλατε'Ί νικών 
 
 σώματος, αλλά τεχνα. Simon, fr. 66. Gaisf. 
 
 Syn. ΠΧατντης, ενρος. μέγεθος. 
 Πλάτυ-γιζω. palmula aquam percutiendo, stre- 
 
 pitum excito. 2. metaph. strepo, fremo. to 
 
 plash in the water with the flat part of the 
 
 oar. 2. metaph. to babble, cackle, &c. τί θα- 
 
 λαττοκοπεΧς, και πλατυγιζεις ; Equit. 827. 
 'Πλάτϋλεσχης, ου. δ. magnus nugator. one 
 I who talks at large, or excessively, ήλθε δε 
 
 Καλλιγνωτος 6 Κωϊος, ό πλατυλεσχης. Agath. 
 1 An. iii. 58. Syn. Αδολεσχης, πλατυγλωσσος. 
 Πλάτννωτος. Batrach. 287. Πλάτνπονς. Αν. 
 
 1145. Πλάτνρρδος, Πλάτυρρονς. Prom. 850. 
 J ΠΧάτνόρυγχδς. Ath. 1. 8. Πλατύφυλλος. Ερ. 
 | άδ. 570. From, 
 
 Πλάτϋς,εΧά,ν. latus. 2. salsus. broad, wide, ex- 
 tensive. 2. as an epith. of Ελλήσποντος, salt, 
 
 brackish, εις ό" οφθαλμός επεστι, πλατεία δε 
 f ρις επι χειλει. Theoc. 11. 33. τω δ* οντ αψ 
 
 Π Α Ε 
 
 541 
 
 επι νηας επι πλατνν Έλλησποντον. Ρ. 432. 
 Syn. Ευρύς, ενρυτενης, ευρύχωρος. 2. αλμυρός. 
 
 Πλάτων, ωνός. ό. Plato, adj. ΠλάτωνΧκος. 
 (Pa/lad. An. ii. 419.) fern. ΠλάτωνΧς, Χδός. 
 (Christod. ib. 470.) ει το τρεφειν πωγωνα 
 δοκεΧ σοφιαν περιποιεΧν, Και τράγος ευπωγων 
 εύστοχος εστί Πλάτων. Lucian. An. ii. 312. 
 άξιον ουδέν ιδών θάνατον κακόν, αλλά Πλα- 
 τωνος"Εν το περί φνχης γραμμ' αναλεξα- 
 μενος. Call. Ερ. 24. ΒΙ. 
 
 ΠΧε-γδην. adv. nectendo, texendo. by twining, 
 folding, &c. θηκατο ; τις πλεγδην σάς ενεδησε 
 χέρας ; Alcse. Mess. An. i. 489. 
 
 Πλέγμα, quod nexum est ; cincinnus, cala- 
 thus, &c. any thing twined, or plaited ; a 
 lock of hair; basket; net. οντε φυτών τοσ- 
 σήνον, όσον περί πλεγματι γαθεΧ. Theoc. 1. 
 54. Syn. Πλόκαμος, πλεκτάνη, πλοκή, πλε- 
 κος. κωρυκος. δικτυον. 
 
 Πλειάς, η. pi. Πλειάδες, ΠληΧάδες, Πελειάδες. 
 Pleiades. επταπορου τε δρομημα Πελειάδος. 
 Orest. 1008. δνετοι σημεΧα, και επταποροι- 
 Πληάδες αιθεριαι. Rhes. 530. ΠληΧάδας θ', 
 Ύάδος τε, τό τε σθένος Ωριωνος. Σ. 486. 
 άμος δ' αντελλοντι Πελειάδες, — Theoc. 13. 
 22. Ερ. Λυσικομοι. optiai, Pind. 
 
 ΠλίΤν, for Πλέον. Attice. τραγωδίας ποιοϋντα 
 πλεΧν η μυρία,-Ένριπιδου πλεΧν η σταδιω 
 λαλιστερα ; Ran. 90. 
 
 Πλειστηρης. longissimus. very long, τό λοιπόν 
 εις άπαντα πλειστηρη χρονον. Eumenid. 766. 
 
 Πλειστηριζδμαι. glorior. to boast, και φίλτρα 
 τόλμης τήσδε πλειστηριζομαι. Choeph. 
 1029. Syn. Καυχαομαι. 
 
 Πλειστδβόλός. qui taxillis ludens plurima 
 puncta sortitur. one who has most lucky 
 throws at dice, ήσθά τις, ου λιην δ', ώ 'γαθε, 
 πλειστοβόλος. Leon. Tar. An. i. 242. 
 
 Πλειστομβροτδς. frequens, celeber. multitu- 
 dinous ; much frequented, πατρός θ' εορ- 
 τάν τε κτισφ πλειστομβροτον. ΟΙ. 6. 116. 
 
 Πλειστότδκδς, ου. ό η. multorum liberorum 
 parens, having a numerous offspring. 
 Maneth. 4. 102. 
 
 Πλίίών, or Πλϊϊών, ώνδς. ό. an old word for 
 έτος, ενιαυτός. a year, οι δε τά μεν πλειώνι, 
 τά δ' ονχ ενι' — Call. 1. 89. πλειών δε κατά 
 χθονός αρμενος ειη. Hes. ε. 615. 
 
 Πλειων, et ΠΧεων. major, amplior. more, 
 greater, plur. οϊ πλεόνες. 1. plurimi, vulgus. 
 2. mortui. the majority; the multitude; 2. 
 the dead, οϊ πλεονες κακιους' παΐιροι δε τε 
 πατρός αρειονς. β. 275. plur. 2. ή γραϋς ανε- 
 στηκνΧα παρά τών πλειόνων. Eccles. 1073. 
 
 Πλίκος. sportula e viminibus contexta. a 
 wicker-basket, απεπτνσ εχθρού φωτός εχ- 
 θιστον πλεκος. Pac. 527. Syn. Πλέγμα, 
 φορμιον. 
 
 Πλεκτάράω. implico, velut cirris. to entwine; 
 to curl. See Πλέκω. — και π ε πλεκτάνη μεν αι- 
 ΠυκνοΧς δρακουσιν, — Choeph. 1049. 
 
 Πλεκτάνη. Πλέκτη, Allien, ρ. 5. d. omne quod 
 
 nexum est. a fold ; a curl ; the claw of a 
 polypus, or other shell-fish. Hence, Πλεκτά- 
 
542 
 
 Π Λ Η 
 
 νοστδλδς. epith. of a ship. (Lye. 230.) οφεων 
 δε πλεκταναισι περιδρομον κύτος. Sept. Th. 
 501. Syn. Πλέγμα, πλόκαμος. 
 
 Πλεκτός, plexus, twined, braided, woven. 
 Hence, Πλεκτδν, το. sc. κάνουν, s. as Πλεκος. 
 (Or ρ/ι. 314. 404. Hermann.) πλεκτοϊς εν τα- 
 λαροισι φερον μελιηδ'εα καρπόν. Σ. 568. Syn. 
 ΪΙεπλεγμενος, δεθείς, πλοκεος, υφαντός. 
 
 Πλέκω, Πλέκομαι, plecto, plico. to twine, 
 braid, fold, πείσμα δ', όσον τ opyviav, εν- 
 στρεφες αμφοτερωθεν Πλεξαμενος συνεδησα 
 πόδας δεινοϊο πελωρου. κ. 168. Syn. Ε/χπλε- 
 κω, καταπλεκω, συμπλέκω, ειρω, καθαπτω. 
 
 Πλέον, Πλέων. Att. Πλεΐν. q. υ. plus. more. 
 See Πολύς, καίτοι τί πλέον πλοντεϊν εστίν ; 
 (quid prosunt divitice ?) Plut. 531. ότ οΰν 
 παραινυϋσ ουδέν ες πλέον ποιώ. (I nothing 
 prevail, I do no good, which is more usually 
 expressed, ούδεν πλέον ποιώ.) (Ed. Τ. 9 18. Β. 
 
 Πλεονάζω, abundo. to abound, ουκ αγαθόν 
 πλεονάζον εφυ θνητοΧσιν ονειαρ. Phocyl. 55. 
 Syn. Περισσεύω, περιττός ειμί, πληθω. 
 
 Πλεδνεκτης. avarus. one who desires an ad- 
 vantage ; a covetous person. — ώ πλεονεκται- 
 Ο'ι πλούτου — Antip. Thess. An. ii. 509. 
 
 Πλεονεξία, r). avaritia. advantage ; a taking 
 advantage of; covetousness. πλεονεξιαν re 
 δϋ)ματων απεπτυσα. Iph. A. 509. 
 
 Πλεος, Πλίΐδς, Πλεως. plenus. full, πάσα μεν 
 γη πλεα. (Cret. Dim.) Equit. 305. δυσμενεων 
 δ' ανδρών πλεΧος δόμος, — δ. 319. Syn. Ανα- 
 πλεος, διαπλεος, έμπλεος, πλήρης, αναμεστος. 
 
 Πλευμων. a less ancient form than Πνευμων. q. v. 
 
 ΠλευρΊτϊς. pleuritis; morbus lateris. pleurisy. 
 πλευρϊτιΐ' ημών ουδέν' αν Χαβοι ποτέ. Eccles. 
 417. 
 
 Πλευρδν, Πλευρά, τα, Πλευρά, ■>). Πλενροιμά. 
 latns. the side; a rib. Hence, Πλευρδκδπεω. 
 (Aj. 236.) Πλευροτυπης. (Meleag. 72.) άλευ- 
 ρα, τά οι κυφαντι παρ' ασπίδος εζεφαανθη. 
 Δ. 468. και τάς πλευράς δαρδαπτουσιν. Nub. 
 711. νυν γαρ λεβητος χαλκεου πλευρωματα. 
 Choeph. 684. Phr. Εριπλευρος φυα. Pyth. 
 4. 419. 
 
 Πλευρών, ώνος. ή. a city of iEtolia. adj. 
 Πλευρωνως. (Π. Ψ. 72.) ναιουσ ενι Πλευ- 
 ρώνι, νυμφειων οκνον. Trach. 7. 
 
 ΠλευσΓίκος. navigabilis. navigable ; favour- 
 able to sailing, κουφοτερ', ώ παίδες, ποιεϊσθ' 
 όπλα' πλευστικός οϋρος. Theoc. 13. 52. 
 
 Πλέω. fut. πλεύσω. Πλείω, Πλεομαι. navigo. 
 to sail, to navigate, επλεεν Ιλιόθεν, Τρωών 
 πολιν εζαλαπαξας. ££.251. Syn. Πλωω, 7τλώ- 
 μι, ναντιλλομαι. 
 
 Πληγάδες. s. as Συμπληγάδες, and Πλαγκταί. 
 — εν δ' αρα μεσσαις -Πληγάσι δινηεις είχε 
 ροος' — Apoll. 2. 597. 
 
 Πληγή. ή. Πλήγμα, το. plaga. a blow, αυτόν 
 μιν πληγήσιν αεικελι^σι δαμασσας. δ. 244. 
 πλήγματα και στονος αμφοίν. Trach.531. Ερ. 
 Αίΐκης, αμερσινοος, βαρεία, λευγαλεα, ολοη. 
 
 Πλήθδς. το. Πληθυς. ή. multitudo. a crowd ; 
 the people, πληθει τε σφετερψ, και ύπερδεά 
 δήμον έχοντας. Ρ. 330. πάσι μετά πληθνν, 
 
 Π Α Η 
 
 όσοι ου βουΧής επακουσαν. Β. 143. Syn. 
 Οχλος, όμηγυρις. Χαός. οι πολλοί. — συχνό- 
 της. See Apoll. 4. 214. 
 
 Πληθύνω ι . multiplico. to multiply, neut. to 
 abound, to swarm. 
 
 ΠΧηθϋω. abundo. to abound, πώς παισί μεν 
 τοσοϊσδε πληθυεις, ατάρ Ανδρος κατά ζητησιν 
 ου πέμπεις τινά ; Trach. 54. Syn. Πλεονάζω, 
 αυξάνω, ευπορεω. πληθω. 
 
 Πληθω, Πληθδμαι. repleo. 2. plenus sum. 1. 
 to fill. 2. more often, neut. to be full, τών δε 
 τε πάντες μεν ποταμοί πληθουσι ρέοντες. Π. 
 389. See Φ. 218. $ΥΝ.1.Έμπληθω,αναπΧη- 
 θω, διαπληθω. πληροω, πιμπλημι. 
 
 Πληίάδες. See Πελειάδες, Πλειάδες, θερμετο 
 Πληϊαδεσσιν, αμοιβηδις δ' ανιουσαις. Apoll. 
 3. 226. 
 
 Πληκτιζομαι. pugno, rixor. to fight; to quar- 
 rel. Hence, Πληκτισμος. a slap, a blow. 
 (Strato, An. ii. 371.) — αργαλεον δε-Πληκτι- 
 ζεσθ' αλοχοισι Αιός — Φ. 499. Syn. Αιαπληκ- 
 τιζομαι, στασιάζω, μάχομαι. 
 
 Πλήκτρδν. το. id, quo quis percutit. e.g. 1. 
 plectrum citharistte, scutica. (Horn. Apoll. 
 184.) 2. calcar galli gallinacei. 3. telum, 
 fulmen. (Alcest. 126.) any instrument, with 
 which one strikes; as, the quill of a harp- 
 player ; a lash, or goad ; the spur of a cock ; 
 a weapon, thunderbolt. 2. την πτέρυγα, και 
 τουτι το πλήκτρον θατερα. Αν. 1365. Syn. 
 Κτείς. Ίμασθλη. 2. εγκεντρις. 3. βέλος. 
 
 Πληκτωρ, ορδς. δ. percussor. a striker, νάρ- 
 θηκα, κροτάφων πλακτορα νηπιαχων. Phani- 
 as, An. ii. 52. 
 
 Πλήμί. thema obsol. from which certain tenses 
 were formed, in the sense of πελαζω and πιμ- 
 πλημι. 1. For επελάσθην, επλάσθην, or επλά- 
 θην, Homer uses επλημην. 2. for επλήσθην 
 also, επλημην, opt. πλ-ημην, or πλειμην. 1. 
 — ατάρ ασπίδες ομφαλοεσσαι-Επληντ' αλλη- 
 Χ%σι, — Δ. 449. αλκής και σθενεος πλήτο φρε- 
 νας αμφιμελαινας. Ρ. 500. 
 
 Πλημμελεω. improbe me gero. to behave un- 
 seemly, τί πλημμελησας, το μέρος ει μετήλθε 
 γης ; Phoeniss. 1683. Syn. Αφαμαρτανω, 
 ατακτεω, παρανοεω, υβρίζω. 
 
 Πλημμελής, inconcinnus, immoderatus. vio- 
 lentus. out of tune; unseemly; irregular; 
 violent, σΰ δ' ovv φοβεΐ με, μη τι πλημμελές 
 παθφς. Med. 306. Syn. Εκμελης, αμουσος, 
 άμετρος, μοχθηρός. 
 
 Πλημμΰρεω, Πλημμυρώ. ΠΧημμϋρδμαι, Orph. 
 713. aestu inundo. to overflow; be flooded. 
 χρυσψ δ' επλημμυρε βαθύς ϊνωπος ελιχθείς. 
 Call. 4. 263. Syn. Κατακλύζω, κυμαίνω, εκ- 
 κυμαινω, διαλειβομαι, λιμνάζω. 
 
 ΠΧημμυοϊς, Πλημμυρά, η. maris aestuantis ac- 
 cessus ; inundatio. flood-tide; a flood, πλημ- 
 μϋρις " εκ ποντοιο, θεμωσε δε χερσον ικεσθαι. 
 
 1 This verb scarcely occurs in Poetry. It 
 appears indeed (Ed. C. 377, 930. but Brunck 
 has rightly preferred, πληθνων. 
 
 2 The word occurs this once only in Ho- 
 
Π Λ Ι 
 
 e. 486. οφθαλμοτεγκτψ δενετο πλημμϋριδι. 
 Alcest. 182. ουδ' ήν Ωκεανός πασαν πλημμϋ- 
 ραν εγειρη. Crinag. An. ii. 148. SyN. Κατα- 
 κλυσμός. — αμτνωτις. πλημη, υπερβλυσις. 
 
 Πλήμνη, modiolus rotae. the nave of awheel. 
 
 πλήμναι δ' apyvpov εισί περιδρομοι αμφοτε- 
 
 ρωθεν. Ε. 726. Syn. Χοινικις, τορμη. χνοα. 
 
 τροχός, σνριγζ. 
 
 ■ Πλημόχόη, ης. ή. vas fictile ad turbinis figu- 
 
 I ram accedens. an earthen vessel for water, 
 
 somewhat in the shape of a top ; used on the 
 
 last day of the Eleusinia, which was hence 
 
 called Πλημόχοαι. ινα πλημοχοας τασδ' ες 
 
 χθονιον Χασμ' ευφημως προχεωμεν. Eur. Pi- 
 
 , rith. Syn. Κοτυλισκος. 
 
 Πληζαυρη. d. of Oceanus and Tethys. Πλ^ξ- 
 αυοη τε, Γαλαζαυρη τ, ερατή δε Διώνη. Hes. 
 θ. 353. 
 
 Πληξιππός. ep. aurigse. a smiter of horses ; 
 expert, as a charioteer, ενρ νιόν Πετεώο, 
 Μενεσθήα πληζιππον. Δ. 327. 
 
 ΙΙληριις. plenus. full, superl. Πληρέστατος. 
 (Phitoct. 1087. Β.) πλήρη δ' εχοντι θνμόν 
 ωνχρυζοις,τοτε. CEd. C. 778. Β. Syn. Πλεος. 
 
 Ήληρόω. impleo. to fill. — χέρας Πληροϋντες, 
 '" χθοναθεσσαλών. Here. ¥.372. &ΥΝ.Αναπλη- 
 
 ροω, εκπληροω, συμπληροω, πληθο). γεμίζω, 
 'Πλήρωμα, το. id, quo quid completur. that 
 with which any thing is filled ; also, act. a 
 filling up, a completion. 2. socii navales. a 
 ship's complement, το παρόν yap έχει τερ- 
 ■φιν αφ' αυτού Ααιτός πλήρωμα βροτοΐσιν. 
 Med. 203. Syn. Έκπληρωμα, πλησμονή, 
 πλήσμα. συμπλήρωμα. 2. (ό των νέων) φόρ- 
 τος, επιβαται. 
 
 Πλησιάζω, conversor. to approach ; to be 
 near; to converse with, επλησιαζεν τψδε τάν- 
 δρι τρεις όλους. (Ed. Τ. 1 136. Β. Syn. Πε- 
 λαζω, πιλναμαι, εγγίζω, προσεγγίζω, χριμπτω. 
 
 'ΠλησΊος. Dor. Πλατιάς, η. v. propinquus. 
 near; neighbouring, ώ^ε δε τις ειπεσκεν, ιδών 
 ες πλησίον άλλον. Β. 271 . See Ζ. 24ο. όστις 
 νικασεΊν τον πλατιον, — Theoc. 5. 28. Syn. 
 Παραπλήσιος, ό πλησίον, αγκιστευς, οικείος. 
 
 Πλησίόχωρός. alicujus agro vicinus. near to 
 a person's land. ε\εησον καί σώσον vvvl τον 
 
 \ σαντοϋ πλησιοχωρον. Vesp. 392. Syn. Προσ- 
 χωρος, αγχιτερμων, πάροικος, προσοικος, πε- 
 
 ■ ρικτιων, αστυγειτων, συγχορτος. Eur. 
 
 'βλησιστϊός. velum implens. filling the sails. 
 ικμενον ovpov Ίει πλησιστιον, εσθλόν εταϊοον. 
 λ. 7. 
 
 Πλησμονή, satietas. satiety, fulness, των μεν 
 γαρ άλλων εστί πάντων πλησμονή. Plut. 189. 
 Syn. Πληρωσις, κόρος. — πληθώρα. 
 
 Πλησσω, Πλήττω, percutio. to strike, to 
 
 » smite, ου μικρόν μ' επληζε Μεριδαρπαζ κατά 
 λψνην. Batrach. 265. Syn. Κόπτω, βάλλω, 
 ι παιω, ουταω. 
 
 Πλινθευω. lateres fingo. to make tiles, or 
 bricks, και πλαίσια ξυμπηκτά πλινθευσουσί 
 
 Π Λ Ο 
 
 543 
 
 nier 
 126 
 
 The penult, is short again, Apoll. iv. 
 269. but elsewhere long. 
 
 γε. Ran. 812. 
 
 Πλίνθος, later. Dim. Πλίνθος, Χδός. ή. (Phan. 
 An. ii. 52.) a tile, a brick, a plinth, η νδατι 
 νιζειν θολεράν ιοειδει πλινθον. Theoc. 16.62. 
 Hence, Πλινθουργϊω. to make bricks. Plut. 
 514. and Πλινθουργος, ov. o. Anal. ii. 485. 
 Πλινθόφόρεω. to carry bricks. Av. 1139. and 
 Πλινθόφορός. lb. 1133. Also, Πλινθϋφής. 
 formed of bricks. Prom. 449. 
 
 Πλινθοϋμαι. lateribus construo. to build with 
 bricks, at Κροισιρ το παλαιόν επλινθωσασθε 
 μέλαθρον. Bian. An. ii. 157. Syn. Δε/χω. 
 συναρμόζω. 
 
 Πλισσω, Πλισσομαι. tollutim moedo. to am- 
 ble, at δ' εϋ μεν τροχών, εϋ δε πλισσοντο 
 ποδεσσιν. ζ. 318. See Helen. 1586. Syn. 
 Έκπλισσομαι, βηματίζω, διαβαίνω. 
 
 Πλόητόκός. navigationem efficiens. voyage- 
 producing, ηδη μεν Ζίφυροιο πλοητοκου 
 νγρόν αημα. Satyr. Thyill. An. ii. 277. \ 
 
 Πλοιάρ"ιόν. navigiolum. a little vessel, εν πλοι- 
 αριω τυννυυτωί σ ανήρ γέρων Ί^αυτης διαζει, 
 δυ οβολώ μισθόν λαβών. Ran. 139. Syn. 
 Έφολκις, βαρις, σκαφιδιον. 
 
 Πλό'ϊζω, Πλω'ίζω. See Πλέω. πλω'Ίζεσκεν νηυσι, 
 βίου κεχρημ'ενος εσθλου. Hes. ε. 632. 
 
 ΠλοΊόν. το. navigium. a ship; a vessel, τοϋτο 
 λίμνη, νή Δια, -Αύτη 'στιν, ην έφραζε, και 
 πλοίο ν γ' όρώ. Ran. 182. 
 
 ΠλοκαμΊς. Πλόκαμος, II. £. 177. Πλοχμός. cin- 
 cinni. a braid, o?*lock of hair, τω χαριεντος 
 Ύλα, τώ τάν πλοκαμίδα φορεύντος. Theoc. 
 13. 7. πλοχμο'ι θ', ο'ί χρυσιμ τε και αργύριο 
 εσφηκωντο. Ρ. 52. Syn. Βόστρυχος, εθειρα, 
 κορση. πλοκας. Ερ. Α υχενιος, αγλαος, γλυκε- 
 ρός, έλικο>δης, ευώδης, θαλερός, ζανθος, λιπα- 
 ρός, λευκοθριξ, φαεινός, χαρίεις, χρυσειος. 
 
 Πλοκή, implicatio. entanglement ; the act of 
 weaving; a «eb. 2. metaph. a trick. Ion, 
 826. Iph. A. 936. ύφηνα και τοδ' είδος ευμι- 
 τοις πλοκαϊς. Iph. Τ. 815. Syn. Συμπλοκή, 
 σύνδεσμος, συνθεσις. ενερσις. το πολυπλο- 
 κον. 2. άπατη. 
 
 Πλοκός, cirrus, a ringlet. 2. a bracelet. 2. 
 λεπτόν τε πεπλον και πλοκον χρυσηλατον. 
 Med. 786. Syn. Πλόκαμος, πλέγμα. 
 
 Πλδος, Πλους, navigatio. 2. via, quam quis 
 carpit pedes, a voyage. 2. metaph. ajourney. 
 (Schol. on Nic. Ther. 295.) εν Αεσβψ δ' εκι- 
 χεν δολιχον πλοον όρμαινοντας. γ. 169. Syn. 
 Πλεϋσις, νεΰσις, ναυστολια, ναυτιλία. 2. όδος, 
 πορεία. Ερ. Αυτοκελευθος, ευρύς, ευανεμος, 
 ευοπλος, κάλος, κυΰφος, παλινορσος, ταχύς. 
 
 Πλουθΰγϊεια, άς. ή. sanitas cum divitiis. health 
 with wealth ; the consummation of felicity. 
 φιαλας, χλανίδας, στέφανους, όρμους, εκπω- 
 ματα, πλουθυγιειαν. Vesp. 677. See Olymp. 
 b.fin.^ 
 
 Πλούσιος, locuples. wealthy, adv. Πλουσίως. 
 {Alcest. 56.) εις έτερον γάρ τις τε ιδών, εργοιο 
 χατιζων, Πλουσιον,• — Hes. ε. 21. Syn. Αφ- 
 νειος, εύπορος, πολύχρυσος, εχεκτεανος, ευ- 
 κτημων, ευχρηματος, βαθυληρος, ερικτεανος, 
 Ορρ. μακαρ. ζάπλουτος. 
 
544 
 
 ΓΙ Λ Υ 
 
 Π Ν 1 
 
 Πλονταξ, άκός. ό. praedives. one enormously 
 rich. Ιωνικός πλουταζ' υποστάσεις ποιώ. 
 Menand. Ath. 517. a. 
 
 Πλουτεω. opulentus sum. to be wealthy, ovr' 
 εραμαι πλουτειν, ουτ εύχομαι' αλλά μοι ειη 
 Ί,ωειν αβλαβεως, μηδέν εχοντι κακόν. Theog. 
 1151. Syn. Ευπορεω, ενκαφεω, κταομαι. 
 ύπερπλουτεω, χρηματίζω. 
 
 ΪΙλοντιζω. Πλουτόδοτεω, Orph. Η. 17. 5. 1θ- 
 cupleto. to enrich. Άιδης στεναγμόις και 
 γοοις πλουτίζεται. GEd. Τ. 30. Syn. Πλού- 
 σιοι/, ευπορον ποιώ. 
 
 Πλουτογηθης. divitiis gaudens. rejoicing• in 
 wealth, πλοντογάθή μυχόν νομίζετε. Choeph. 
 800. 
 
 Πλουτόδότης. qui divitias ministrat. giver of 
 wealth. »SO, Πλουτόδοτηρ. ό, Anal. ii. 518. 
 Ώλοντόδοτειρά. ή, Orph. Η. 39. 3. τοι μεν 
 δαίμονες εισι, Διός μεγάλου δια βονλάς, — 
 Πλοντοδοται.— Hes. ε. 122. Syn. Ολβιοδω- 
 της, οΧβοδοτης, φερολβιος. 
 
 Πλούτος, opulentia. wealth, ενθάδ' άτιμος εών, 
 αφενός και πΧοϋτον αφυζειν. Α. 171. Syn. 
 Ολβος, κτήμα, κτεανον, χρήματα, πολυχρη- 
 ματια, ευδαιμονία, περιουσία. κειμήλια, τα. Ερ. 
 Απειριτος, απειρεσιος, απειρυ^ν, γΧυκερος, 
 άμετρος, αβρός, εράσμιος, επιμοχθος, θεσπέ- 
 σιος, ευρύς, ευρυσθενης, κακοκερδης, κρατερός, 
 κρυφαίος, μεγάνωρ, πικρός, περικαΧΧης, πο- 
 Χυολβος. πτερωτός, οΧβηεις, υπερήφανος. 
 Phr. ΗθεΧον οιι χρυσόν τε και αστεα μύρια 
 γαιης, Ουδ' όσα τάς Θήβας είπεν Όμηρος 
 εχειν. Μισώ πΧοΰτον άνουν, κοΧακων τροφον,— 
 Ύβριστην πενιης πλούτον αποστρέφομαι. Ερ. 
 δειΧόν δ' 6 πΧοΰτος, και φιλοψυχον κακόν. 
 Eur. Ό πΧοΰτος ευρυσθενι)ς, Όταν τις αρεταί 
 κεκρα - μ'ενον καθαρή βροτησιος ανήρ, Ώοτμου 
 παραδόντος αυτόν, avayy Ώ,οΧυφιΧον επεταν. 
 Pyth. 5. πΧοϋτον στεφανωμ' αγερωχον. ΪΌ. 
 1. 96. μέγας πΧουτου Χιμήν. Eur. 
 
 Πλούτος, Πλούτων. Plutus. the God of riches. 
 Πλούτε, θεών κάλλιστε και Ίμεροεστατε πάν- 
 των. Theog. 1 1 13. μετά τούτο τψ Πλουτωνι 
 παρεκαθεζετο. Plut. 727. Ερ. Ύυφλος. 
 
 ΐΐλουτοχθων. uber. rich in soil. Eumen. 949. 
 
 Πλουτενς, Πλούτων. Pluto. God of the re- 
 gions below. See Αϊδης, Α,ϊδωνενς. χθων σ 
 ετεκεν, πόντος δε διωλεσε, δεκτό δε θώκος - 
 Πλουτήος' κεϊθεν δ' ουρανόν εισανεβης. Jul. 
 iEgypt. An. ii. 506. b. -ψεύδος, a. ό δε Πλου- 
 των, b. μΰθος' απωλομεθα. Callim. lb. i. 473. 
 Ερ. Έυδυνατος, μελαγχλαινος. 
 
 ΐΐλουτων. ό. fluvius aurifer. the name of a 
 stream, that produced gold. — οι χρυσορρυ- 
 τον Οικοϋσιν αμφι νάμα ΤΙλουτωνος πόρου. 
 Prom. 804. 
 
 ΤΙλοχμος, ου. ό. See ΐϊλοκαμος. 
 
 ΤΙλΰμά. aqua sordida ex lotura. rinsings ; 
 dirty water, ώσε'ι τε κρεαων θολερόν πλνμα 
 χευατο δαιτρός. Nic. Alex. 258. Syn. Απο- 
 πλυμα. 
 
 Πλϋνός. balneum, a bath. See Λοετρον, Πλυ- 
 νεω. ερχεσθαι' πολλόν γαρ από πλυνοί εισι 
 ποληος. ζ. 40. Ερ. Έπηετανος. 
 
 Πλύνεω, Πλϋνω. lavo. 2. maledictisperfundo, 
 to wash, to bathe. 2. to abuse, to scold. 3. 
 pass, to become stale, or common, αλλ' ιο- 
 μεν πλυνεουσαι άμ' ηοΐ φαινομεν^φι. ζ. 31. 
 2. κάκυκλοβυρει, κάπλυνεν' ώστ ολίγου πανν 
 Απωλομην, — Acharn.381. — 3 άλλα π'επλύ- 
 ται το πράγμα, και πάντες σχεδόν Είναι μά- 
 γειροι φασιν, ούθεν είδότες. Sosipat. Ath. 
 378. f. Syn. Δποπλυνω,διαπλυνω,εκπλυνω, 
 καθαιρώ. 2. λοιδορεω. 
 
 Ώλωάδες. αι. aves Stymphalides. 2. Harpyiae. 
 
 1. the birds of the lake Stymphalus, so called. 
 
 2. Harpies. See Brunck. Philoct. 1093.— 1. 
 πλωάδας όρνιθας Στυμφηλίδος εσθενε λίμνης. 
 Apoll. 2. 1054. 
 
 ΤίλωσΧμός. navigabilis. navigable, μακρόν τό 
 δεΰρο πέλαγος, ουδέ πλωσιμον. CEd. C. 663. 
 2?. Syn. Πλωτός, πλεύσιμος, ευδιαβατος, 
 ναυσιπορος. 
 
 ΤΙλωται, ών. ai. ancient name of the islands 
 Strophades.— Στροφάδας δε μετακλειονσ άν- 
 θρωποι Νήσους τοϊό γ' εκητι, παρος Πλωτάς 
 καλεοντες. Apoll. 2. 296. 
 
 Τίλωτευω, Sibyl. 1. 5. Πλωω. navigo. 2. nato, 
 fluito. to sail. 2. to swim, to float, αύα πά- 
 λαι, περικηλα, τά οι πλωοιεν ελαφρώς, ε. 240. 
 
 ΙΙλωτηρ, Musa?. 2. Πλωτοψ. natator. 2. nauta. 
 a swimmer; a sailor, So, Πλωτάρχης. (ΛΙα- 
 neth. 1. 324.) ουχί πολνσκαλμου πλωτορα 
 ναυτιλιης. Leon. Tar. An. i. 244. Syn. Ναύ- 
 τες. 2. κολυμβητής. Ερ. Αλημων, ζεινοφονος. 
 
 Πλωτός, s. as Πλιοσιμος. also, act. that swims, 
 or navigates, πλωτή ενι νήσω' πάσαν δε τε 
 μιν περί τείχος, κ. 3. 
 
 Πνεϋμά. το. spiritus. a breath; air; wind; the 
 breath of life. Hence, πνευματεμφορον στό- 
 μα. Et. Ma. and Πνευμάτόεργός. ό r/. (Synes. 
 3.) σωθείς δε πνεύμ απωλεσεν. Sept. Th. 
 989. Syn. Πνοή, πνεύσις, αύτμη. Ερ. 'Απα- 
 λοί, ζωαρκες, ι)δυ, βροτεον, κραιπνον, ιθυδρο- 
 μον, πτεροεν, παλινδινητον, φερεσβιον. 
 
 Πνευμάτόω. flatu seu spiritu impleo. to fill 
 with breath; inflate. Ίνα διεγειρας πνενματώ 
 τον αέρα. Anthipp. Ath. 404. e. 
 
 Πνευμων. ό. pulmo. the lungs, στερνον υπέρ 
 μαζοΐο, παγη δ' εν πνευμόνι χαλκός. Δ. 528. 
 πνευμόνων πολύν πονον. Ran. 829. Β. 
 
 Πνευστΐάω. anhelo. to pant ; breathe hard. 
 και θαιχά δυσκελαδυις ασθμασι πνευστιοων. 
 Agath. An. iii. 58. Syn. Ασθμαίνω. 
 
 Πνέω, Πνειω. spiro. to breathe ; to blow. — ό- 
 ταν θεού Παντοσυνοι πνευσωσ αναγκαι. Iph. 
 Α. 761. αυρη δ' εκ ποταμού ψυχρή πνέει ηώθι 
 προ. ε. 469. πεζός, προσθ'Ίππων' τω δε πνει- 
 οντε κατ ωμών. "Ν. 385. Syn. Έπιπνεω, εισ- 
 πνέω, καταπνεω, αημι, φυσάω. See Apoll. 1. 
 1274. 
 
 Πνϊγευς. furnus. 2. capistrum. 1. a place, or 
 vessel, for stewing or baking by a close heat ; 
 an oven. 2. a muzzle. 1. ενταύθ' ένοικου σ άν- 
 δρες, οί τον ουρανόν Αεγοντες αναπειθουσιν, 
 ως εστίν πνίγενς. Nub. 95. — 2. περιθες σε- 
 αυτψ τον πνιγέα — Et. Ma. Syn. Υπνος, κα- 
 μινος. κριβανος. 2. φιμος. 
 
Π Ο Δ 
 
 Ώιπγηρδς. Πνϊγοεις, AIcce. Mess. An. i. 491. 
 aestuosus. stifling with heat; choking, a. κ-ρε- 
 μασαντι σαντόν. b. παϋε, πνιγηράν λέγεις. 
 Ran. 1 22. S ΥΝ. Ήνιγωδης,κανματωδης, θερμός. 
 
 ΐΐνιγμος. δ. Πνίγος, το. suftOcatio. Stifling, 
 suffocation, — ή και πνιγμός, — Athen. 1. 6. 
 ονδ" αϋ θερμή πνίγους ημάς Ακτις τηλαυγ?)ς 
 θάλπει. Αν. 1091. Syn. ΠιΊγμα, αγχόνη, 
 αποπνιξις. — καϋμα, θάλπος. 
 
 Ώνϊγω. suffoco. to stifle ; suffocate ; choke. 
 ούτω γάρ πνιζαντες εν ύδασι τονς ακολνμβονς. 
 Batrach. 157. Syn. Αποπνίγω, εμπνιγω, 
 καταπνίγω, αγχω. 
 
 Πνικτδς, ή,ον. suffocatus.su ffocated; strangled. 
 — πνικτόν τι τοιννν έστω σοι σνχνον Ύοιοΰ• 
 τον— Strattis, Ath. 396. 
 
 Πνοή, Iph. Τ. 430. Τίνοιη. flatus, breath ; a 
 blast; a breeze. Hence, Πνοιόδότήρ. (Cyr.) 
 πνοιησιν λιγυρ^σι διασκιδνάσιν α'εντες. Ε. 
 527. Syn. Αημα, πνεύμα. Ερ. Αλεγεινη, απη- 
 μαντος, απαρκτια, βιοθρεμμων, θέρμη, ζείδω- 
 ρος, ηεροφοϊτις, λειμώνιας, ελαφρά, ζωαρκης, 
 δνσάης, πλησιστιος, χειμέρια, ταχνπτερος. 
 
 Ήννω. spiro, spirare facio. to breathe ; to 
 make to breathe, item, sapere facio. to make 
 wise. 2. ΐΐεπνϋμαι, sapiens factus sum ; valde J 
 sapio. to be made wise ; to be wise, ερρ', 
 επει ου σ ετυμόνγε φαμεν πεπνυσθαι Χ Αχαιοί, ι 
 Ψ. 440. Syn. ΊΙνεω. 2. φρονεω. αισθάνομαι, j 
 
 Ώνυξ. ή. locus Athenis, ubi concio habeba- ! 
 tur. a place onthe hill Lycabettos at Athens, 
 where the popular assemblies were held, j 
 Hence, Δήμος ΠνυκΊτης. (Equit. 42.) fre- 
 quenter of the Pnyx. αλλ', ως το προσθε, 
 χρή παρεϊναι 'ς την ΙΙνυκα. ib. 748. 
 
 Ποα, Orph. 912. Ποιη. herba. grass; herbage. 
 τοϊσι δ' νποχθών δΙα φυεν νεοθηλεα ποιην. JsJ. 
 347. Syn. Χόρτος, χλοη,βοτανη. Εν.' Απαλή, 
 βλωθρη, εριθηλης, ελειονομος, ευώδης, δρο- 
 σερά, θϋμηδης, μαλακή, πολυανθης, λειμωνις, 
 τερεινα, βαθυσχοινος, οδυνηφατος, Μηδική, 
 χλοητοκος, χλοερά. 
 
 ΙΙδαστρΊά, ή. runcatrix, quaB noxias herbas 
 vellit. a weeder. και ταϊς γυναιζι προσέτι 
 τάΐς ποαστριαις. Ath. 3. 
 
 Ώδδάγρά, άς. η. podagra, the gout in the feet. 
 νουσων, και κάματων, και μογεράς ποδάγρας. 
 Ερ. άδ. 746. Syn. Π,οδαλγια, ποδαγρικον 
 πάθος. Ερ. Αυσιμελης, επιδεσμοχαοης. 
 
 Ώυδαγράω. podagra laboro. ίο be gouty. -παρά 
 τψ μεν γάρ (β. e. divitiis) ποδαγρώντες, Και 
 γαστρωδεις, και παχυκνημοι, και πιονες εισιν 
 ασελγώς. Plut. 559. Syn. ΐίοδαγριαω, πο- 
 δαλγεω. 
 
 ΤΙοδάγρδς,οΰ.δ. podagricus. gouty, ουκ απ ο- 
 θνησκειν δεϊ με ; τί μοι μέλει, ην τε ποδαγρός, 
 Κν τε δρομείς γεγονώς εις Α'Ίδην υπάγω ; 
 
 1 Homer uses only the preter. pass, ex- 
 cept Od. ψ. 210. where is the plusq. per/, 
 πεπνϋσο. In the compound however are άμ- 
 πνυτο, and άμπνΰσθη, II. Χ. 475. Ε. 697. 
 Kicand. has the aor. 1 . opt. pass, πνυθείης, 
 Alex. 13. 
 
 Π Ο Δ 
 
 545 
 
 Nicarch. An. ii. 350. 
 
 Πόδαλγής, εδς. υ ή. dolore pedum laborans. 
 having pain in the feet, ου μά τον 2 , ουδέ 
 Αυκωνα παρησομεν, δττι ποδαλγής. Diog. 
 Laert. Antkol. p. 300. 
 
 ΐίοδάλειρως. fil. iEsculapii. ιητήρ' αγαθω, Πο- 
 δαλειριος ηδε Μαχαων. Β. 733. 
 
 ΐΐδδάνιπ τρδν, Ώοδδνιπτρον. aqua qua pedes 
 abluuntur. water for washing the feet, ουδέ 
 τι μοι ποδανιπτρα ποδών επιηρ' ανά 3 θυμόν. 
 τ. 343. 
 
 Πδδάπδς. cujas, ex qua regione? of what coun- 
 try ? τις εϊ ; ποδαπή ; λέγειν εχοήν, οπόθεν ποτ' 
 εΐ. Αν. 1201. 
 
 Τΐδδαργη. ή. Ν. P. the dam of the horses of 
 Achilles. //. Π. 150. Πδδαργδς. b. name of 
 one of Hector's horses. Θ. 185. 
 
 Πδδαρκης, εδς. δ. Ν. P. brother of Protesilaus. 
 //. B. 704. ΐΐδδϊάς, ου, and ΐίοδής, οϋ. a com- 
 panion of Hector. P. 575. Ποιας, ντδς. Pyth. 
 1. 103. father of Philoctetes, thence called 
 Ποιαντειδς and Ποιαντϊός, Od. γ. 190. ΠδλΤ- 
 της, ου. son of Priam. //. Β. 791. Also, a 
 follower of Ulysses. Od. κ. 224. ΤΙδλϋαιμων. 
 patronym. Τίόλυαιμόνϊδης. II. θ. 276. 
 
 Τίοδαρκης. pedibus valens. strong of foot. See 
 ΤΙοδωκης. τον δ' ημειβετ έπειτα ποδαρκης δίος 
 Αχιλλεύς. Α. 121. 
 
 Πδδενδΰτδς. pedi indutus. drawn upon the 
 feet. Choeph. 985. B. 
 
 Ποδιών, ώνος. δ. extrema pars uniuscujusce 
 rei ; ut, orificium sacci propendens, sub- 
 stricto funiculo interceptura. the tip, or ex- 
 tremity, of any thing ; properly, the foot- 
 end, or tail-end, of a hide. 2. These ends 
 were used in tying the hide about the neck, 
 when it was used as a garment. Hence also 
 it denotes, 3. a wine-skin or oil-skin, with 
 the foot-ends left on, to carry it by. άκρων 
 δέρμα λέοντος αφημμ'ενον εκ ποδεωνων. The- 
 oc. 22. 53. 
 
 Πο£?/γεΥεω. viam monstro. to point out the 
 way. — ηπερ ευμαθης τριβος Ορθ?^ κελευθφ 
 τάν σκοτω ποδηγετεί. Lye. 12. 8ΥΝ.Ποο*/7γεω, 
 όδηγεο), ΰφηγεομαι, αγω. — σαφηνιζω. 
 
 Πδδ ηγέτη ς, ibid. 220. Πδδηγδς. dux. aleader, 
 a guide, εγω δε σψ ποδαγδς εσπομην ποσει. 
 Antig. 1196. Br. Syn. Αγωγός, πομπευς, 
 ακόλουθος. 
 
 Πδδηγϊά. deductio. guidance, λαμπτηροκλεπ- 
 της τριπλανοϋς ποδηγιας. Lye. 846. Syn. 
 Όδηγια, ηγεσία, αγωγή. 
 
 Πδδηνϊκης. Πδδιστήρ,ήρδς, Choeph. 1000. us- 
 que ad pedes dependens. reaching to the 
 feet. — εεσσατο δέρμα λέοντος Αιθωνος, με~ 
 γαλοιο, ποδηνεκες' — Κ. 24. Syn. Τίοδιστηρ, 
 ποδηρης. μεγσς. τερμιοεις. τέλειος. 
 
 ΙΊδδηνεμδς, pedibus velox. fleet as the wind. 
 Τρωσίν δ' άγγελος ήλθε ποδηνεμος ωκεα ~ϊρις. 
 
 2 A form of oath. See Brodceus, and Ban. 
 1373. B. 
 
 3 So Cod. Harl. but Hesych. agrees with 
 the common reading, επιηρανα (θυμψ). 
 
 4 a 
 
546 
 
 Π Ο θ 
 
 Β. 786. Syn. Μετηνΐμιος, ισανεμος, ηνεμο- 
 εις, ποδωκης. 
 
 ΪΙδδΐκροτδς. pedibus plaudens. beating with 
 the feet, τις σε παρά σμιλαισι, ποδικροτον 
 όμμα καθα-φας. Ερ. άδ. 413. 
 
 Ποδισκος. pedieulus. a little foot. 6 δ' Έρως 
 έχων μολυβδον Περί τοις καλοΐς ποδισκοις 
 Έδιωκε και κιχανε. Anac. 44. 4. 
 
 Τίοδιστηρ. See Πδδηνϊκης. 
 
 Ώόδιστρά, άς. η. pedica. a snare for the feet. 
 αλλ' ου μάν λεπτάίσιν ΰπαιαζοντα ποδιστραις. 
 Ερ. άδ. 419. 
 
 Ώδδδνιπτηρ. pelvis ad lavandos pedes, a vessel 
 for washing the feet, και τον ποδονιπτηρ', 
 εγχεασά θ' ϋδατος. Ameips. Ath. 667. f. 
 
 Ώδδορράγής, ευς. υ ή. a pede disruptus. rent, 
 or opened, by the foot. Ασα>7τίς• κρήνη και 
 ΤΙηγασίς, νδατ αδελφά, Ίππου και ποταμού 
 δώρα ποδορραγία. Onest. An. ii. 289. 
 
 ΤΙοδορρώος. pedibus velox. swift of foot. ηνη- 
 σας δ' ετι παγχυ ποδορρωην Αταλαντην. Call. 
 3.215. 
 
 ΤΙοδοφηστρδν. pedum substragulum. a foot- 
 rug, or carpet, χωρίς ποδοψηστρων τε και 
 τών ποικίλων. Agam. 935. 
 
 ηόδωκειη, Ώδδωκϊά. pedum pernicitas. swift- 
 ness of foot. οςΎρωων σκοπος'ιζε,ποδωκειυσι 
 πεποιθώς.~Β.79'2.ποδωκιηνλαγωοΙς.Αη&€.2.3. 
 
 ΤΙοδωκης. δ η. velox. swift of foot, αλλ' εδαμη 
 υπό χερσί ποδωκεος Αιακιδαο. Β. 860. Syn. 
 Ώοδαρκης, ποδηνεμος, ευσκαρθμος, οξυπονς, 
 αελλοπονς, ταχυπονς, ωκνπονς, τανυσφυρος, 
 ταχνς, οξύς, ωκνδρομος, αρτιπονς, ελαφρός, 
 λαι-φηρος, θοος, πόδας ο)κνς. 
 
 Ώδδωτδς. funibus, qui πόδες dicuntur, inten- 
 tus. stretched, or fastened, with cables. 
 θρησσαι, ποδωτοίς εμφορουμεναι λινοις. Lye. 
 1015. 
 
 ΐΐδθεν. adv. unde ? whence ? δσσα τε οί νυν 
 εστί, και ει πόθεν άλλα γένοιτο. Ι. 380. Syn. 
 Π ο θ ι-, ποΐ. 
 
 ΙΙδθεινδς. desiderabilis. it. Πόθενός. (Marc. 
 Argent. An. ii. 274.) to be regretted ; desir- 
 able, βαρδισται μακαρων τ Ωοαι φιλαι, άλλα 
 ποθειναί Έρχονται παντεσσι βροτοΐς, αιε'ι τι 
 φοροϊσαι. Theoc. 15. 104. Syn. ΤΙολυποθη- 
 τος, επιποθητος, επιθυμητός, επευκτος. 
 
 Ώδθερπω. Dor. for ΐίρυσερπω. advenio, velut 
 reptando. to creep towards. — ιδ' αΰ πάλιν 
 ξ,δε ποθερπει. Theoc. 4. 48. Syn. Προσειμι, 
 προσέρχομαι. 
 
 Πδθεσπερά. vespere, i. e. κατά τά ποθεσπερα. 
 towards evening, η πά ψε κρυβδαν τά ποθε- 
 σπερα πάσας αμελγες ; ib. 4. 3. Syn. Ες εσπε- 
 ραν, εσπέρας. 
 
 Πδθεω. desidero. to regret ; to long for. 
 Hence, subst. ΙΙδθητωρ. (Man. 4. 120.) adj. 
 ΙΙδθητδς. (Ερ. άδ. 487.) ουδέ μεν ουδ' οι 
 άναρχοι εσαν, ποθεόν γε μεν αρχόν. Β. 703. 
 Syn. Επιποθεω, ζητεω. Phr. Ποθώ στενεται 
 μαλερφ. ^Esch. 
 
 Πόθή. Ώδθδς, Od. ξ. 144. desiderium. regret, 
 longing. Hence, Πδθόβλητδς. smitten by love. 
 (Paul. Sil. An. iii. 84.) η ποτ Αχιλλήος ποθή 
 
 Π Ο I 
 
 Ίζεται νΙας Αχαιών. Α. 240. Syn. Έπιποβη, 
 ποθημα, ποθησις, Ίμερος — αγάπη. Ερ. Αργα- 
 λεος, ακορητος, ασπετος, άγρυπνος, αλλοπρόσ- 
 αλλος, βαρύς, θυμοβορος, θερμός, δυσερως, 
 γλυκερός, Ίμεροεις, κουριδιος, πολυχρόνιος. 
 
 Ποθί. adv. ubi,quo ? alicubi. where? — some- 
 where, ηε ποθι πτολεμοιο μέγα στόμα πευ- 
 κεδανοϊο. Κ. 8. Syn. Αη, ενιπου, πόθεν, ότι. 
 
 ΤΙδθΰράω. Dor. for Ώροσοραω. q. ν. δεσποιναν 
 μελαθρων οιομεναποθορ?~)ν. Nossis, An.'l. 195. 
 
 Ποΐ. adv. quo ? quorsum ? quousque ? whi- 
 ther ? which way ? how far ? a. ποΐ γης δ 
 τλημων ; b. ες μακαρων ενωχιαν. Ran. 85. 
 — φέρε, ποϊ τις αν Τραποιτο ; — Plut. 374. 
 
 Ποια, άς 1 . ή. ΐί.ΐίοιη. See ΐΐοά. ΐίοιηεις. 
 
 Ποιεω, ΐίοιεδμαι. facio. to make, to do. Att. 
 ΐΐδώ 2 . verbal ΐίοιητεδς. (Pac. 922.) ποιεί δε 
 πρώτιστα σάκος μέγα τε στιβαρόν τε. Σ. 478. 
 οικία ποιησονται δδφ επί παιπαλοεσσφ. Μ. 
 168. Syn. Πρασσω, ανυω, εργάζομαι, τιθημι, 
 καθιστημι. 
 
 Ποιηεις. Ποιηρδς. ΊΙοιανθης, Orpk. 1048. her- 
 bosus. grassy, ο'ί τε Κορωνειαν, και ποιηενθ' 
 Άλιαρτον. Β. 503. καΐ ποιηρά βότανα. Cycl. 
 44. Syn. Αεχεποιης, ποιοδοτηρ, βοτανηφο- 
 ρος, ευβοτανος, κομήτης. Eur. 
 
 Ποιητής, ου. δ. effector, auctor. Hinc, 2. poeta. 
 a maker; an inventor. Hence, Ά Poet. See 
 Αοιδός, ατάρ, ώ ποιητά, κατά τ'ι δεΰρ' ανε- 
 φθαρης ; Αν. 916. Syn. 2. Μουσοπολος, μου- 
 σοποιος, ψδοποιος, αοιδοπολος, υμνητηρ, υμ- 
 νοπολος, ΰμνοθετης. Ερ. Σοφός, φιλόμουσος. 
 Phr. Μουσών όρνις, ιερεύς. Μουσάων θερά- 
 πων, κύκνος Απόλλωνος. 
 
 Ποητϊκος, ι), όν. faciendi vim habens. effec- 
 tive; poetical, οιει τον πωγωνα φρενών ποιη- 
 τικδν είναι. Ammian. An. ii. 388. 
 
 ΐΐυιητος. factus. made ; wrought ; finished, η 
 εισόκεν αμφί πυλησ ευ ποιητησι μαχωνται. 
 Ε. 466. Syn. Έισποιητος, χειροποίητος, θε- 
 τός, σκευαστος. 
 
 Ποικίλλω. Ποικϊλοω, JEsch. fr. variego. 2. sol- 
 lerter fingo. to diversify. 2. to work skil- 
 fully. Hence, Ποικίλϊά, άς. y. sollertia. skill. 
 (Eur. 2Eol.fr.) ΤΙοικιλμά. το. a variegated 
 ornament, or work of skill. (//. Z. 294.) εν 
 δε χορδν ποίκιλλε περικλυτος Αμφιγυηεις. Σ. 
 590. Syn. ΕγκαΓασκευα£ω, αιολλω, αιολιζω,, 
 δαιδαλλω, παραλλαττω, προσποιούμαι. 
 
 Ώοικϊλειμων. wearing a variegated garment. 
 Prom. 21. Ποικΐλ^ΐος, ου. δ η. with orna- 
 mented reins. Pyth. 2. 14. Μοικίλδβουλδς, 
 Hes. θ. 521. ΤΙοικίλδμητης, ου, II. Λ. 482. 
 Ποικίλο/^ ης, ϊδς, Ερ. άδ. 373. ΪΙοϊκϊλόμηχά- 
 νος, II. Λ. 213. Ποικϊλοφρων, Hec. 133. rich 
 in device ; shrewd ; cunning. Τίοικϊλογηρΰς., 
 varied in sound, φόρμιγγα τε ποικΐλογαρυν. 
 Oli/mp. 3. 13. Ποικιλδ<5ειρδς. with coloured! 
 neck ; or perh. with varied tones. Hes. t. 
 
 1 Ποια is used for "a year", Diodor. An. ii. 
 187. as we say of a horse's age, " next grass." 
 
 2 See Thesau. and Dobree, Aristoph. Pref. 
 p. iv. 
 
Π I 
 
 201. Ποικίλδδ έρμων, spotted, piebald. Iph. 
 Α. 218. ΪΙοααλοδωρος. liberal. Νοηη. Ποικϊ- 
 λοθριζ, τρίχδς. δ ή. spotted. Alcest. 598. Ποι- 
 κιλότροπος, δ ή. seated on a beautiful throne. 
 ποικϊλοθρον , αθανατ' Αφροδιτα. Sapph. Ποι- 
 κιλόμορφος, in various forms, or shapes. 
 Plut. 530. Ώοικίλδμϋθος. varied in speech. 
 2. eloquent. Orph. H. 12. 5. Ποικϊλονωτδς. 
 spotted ; speckled. Pyth. 4. 444. Ποικίλοπτε- 
 ρδς. with varied plumage. Hippol. 1270. 
 ΠοικΧλοστδλος. curiously adorned. Philoct. 
 346. ϊίοικϊλδτερπης. producing manifold de- 
 light. Antip. Thess. An. ii. 116. ΤΙοικιΧδτενκ- 
 τος. skilfully constructed. Agath. ib. iii. 60. 
 II οικϊλο τραυλός, varied in melody. Theoc. 
 Ep. 4. 10. Ποικίλδφορμιγξ. with various 
 notes of the harp. Ol. 4. 4. ΙΙοικϊλωδος. 
 with strains of various, or ambiguous, tenor. 
 CEd. T. 130. all adjectives, compounded of 
 
 ! Ποικίλος, η, δν. varius ; maculosus. coloured ; 
 diversified ; ornamented, spotted, varied. 
 wily, deceitful, adv. ΤΙοικϊλως. artfully. (Phi- 
 
 \ loct. 131.) Ίπποι αερσιποδες και ποικίλα τενχε' 
 εκείτο. Γ. 327. Syn. Παμποικιλος, αιολος, 
 ετεροχροος, στικτός, δολομητις, κερδαλεος. 
 
 Ώοιμαινω. pasco. 2. euro. 3. rego. 4. doceo. Ι 
 
 f 1. to feed a flock. Hence, 2. to take care of. 
 
 *j 3. to govern. 4. to teach. — ος ρά τε μήλα- 
 
 Οϊος ποιμαινεσκεν αποπροθεν' — ι. 188. Syn. 
 
 Τϊοιμανευω, νομευω, βοσκώ. — διέπω, διδάσκω. 
 
 σωφρονίζω. 
 
 \ Ποιμανδρίά. (πολις Βοιωτίας.) Lye. 326. 
 
 νϊβθίμενίκδς. ΠωμενΊκδς. Ποιμενίδς, Leon. Tar. 
 
 J An. i. 230. pastoralis. belonging to a shep- 
 
 i herd. — αττερ 6 Θώκος-Ύήνος 6 ποιμενικός, — 
 
 ι Theoc. 1. 23. Syn. ΐΐοψνη'ίος, νομιος, νο- 
 μεντικος. 
 
 Ώοιμήν. pastor, a shepherd. 2. metaph. a king; 
 a leader, in which sense iEsch. uses Ποιμά- 
 
 '■ νωρ, Pers. 241. whence, Ποιμάνδρϊδν, a flock 
 of men. (ibid. 76.) των δε τε τηλόσε δοϋ- 
 πον εν ονρεσιν εκλύε ττοιμήν. Δ 455. — 2. οι 
 δ' επανεστησαν, πείθοντα τε ποιμενι λαών. Β. 
 
 ί 85. ξυνθημα παραφεροντι ποιμέσιν λόχων. 
 Phcen. 1147. Syn. Ποιμαντωρ, επιβωτωρ, 
 
 '- μηλοβοτηρ, νομενς. 2. βασιλεύς, κραντωρ, 
 
 ■ κηδεμων, κοσμήτωρ. Ερ. 1. Αγραυλος, αγριω- 
 
 \ της, μηλοτροφος, ζεινοδοκος, ορεσιδρομος. 
 
 Τίοιμνη, Od. ι. 122. dimin. ΐΐοψνϊδν. grex. a 
 flock. Hence, adv. Ποιμνηθεν. (Apoll. 2. 
 
 ; 492.) adj. Ώοψνιμδς. (Ιί. Β. 470.) ΥΙοιμνη- 
 της, or better, Ποιμν'ιτης, (Alcest. 588.) αιτ 
 
 Ιεμόν εστί, κάκιστε, το ποιμνιον ; ώς λάλος 
 εσσί. Theoc. 5. 75. Syn. Αγέλη, πών. βοσκη- 
 μα. Ερ. Αιολομορφος, ενθριξ, ενκραιρος, κερο- 
 εσσα, κεραελκης, ορειτροφος, ■χρυσεομαλλος. 
 ΊΙοιναί. αι. appears to be used for Ευμενίδες, r) 
 
 ί πρώτα μεν Μουσαισαι προσφιλέστατη, - Ilot- 
 νάϊσι δ' έχθρα, — Eur. Suppl. 490. 
 ΤΙοιναϊδς, αίά, άϊδν. poenalis, pcenas infligens. 
 penal, inflicting punishment, ορκια ποιναιης 
 νώτον ϋπερ σελίδος. Paul. Sil. An. iii. 78. 
 Syn. Τίοινιμος. 
 ΤΙοινάτωρ,δρδς. δ ή. vindex ; ultor. apunisher, 
 
 Π Ο Λ 
 
 547 
 
 an avenger, fern. ΤΙοινήτϊς. (Antip. Sid. An. 
 ii. 27.) Αγαμέμνονος ποινατορ', είχεν εν do- 
 μοις. Eur. Elec.23. See Agam. 1291. Syn. 
 ΐίοινητηρ, τιμωρός, τιμάορος. 
 
 Ποινάω. s. ΤΙοινάδμαι. punio. to punish, γυ- 
 ναίκας, αϋθις, ήνίκ αν σχολην λάβω, Τίοινα- 
 σομεσθα' — Iph. Τ. 1432. 
 
 Ποινή, poena; pretium, quo injuria pensatur. 
 compensation ; satisfaction ; penalty ; pu- 
 nishment, ποινή δ' ουτις παιδδς εγιγνετο τεθ- 
 νειώτος. Ν. 659. Syn. Αμοιβή, τιμωρία, δίκη, 
 κολασις, κολασμός, τιμή, δωρεά, τισις, αν- 
 τεκτισις, αποινον. Ερ. Αθελκτος, κακοχαρτος, 
 κρυοεσσα, δολιοφρων, βαρυδικος. Τανταλεα. 
 
 Ποινϊμδς. adj. I. posnarius. 2. pcenas infligens. 
 1. deserving punishment, retributory. Soph. 
 Elec. 2 1 3.-2. exacting vengeance. 2. και δρώσ 
 ελήφθης, ων σε ποινιμος Αικη -Ύισαιτ, Έριν- 
 ννς τ. ει θέμις γ', επενχομαι. Trach. 810. 
 
 Ποιδλογεω. spicas lego, to gather herbs ; to 
 glean, ά πράν ποιολογευσα παραιβατις, — 
 Theoc. 3. 32. Syn. Ποηλογώ, σταχυολογώ. 
 
 Ποιδνομδς. Ποιδφάγδς, Ορρ. κυν. β. qui gra- 
 mine pascitur. feeding on grass, πολυκανεϊς 
 βοτών ποιονομων' — Agam. 1179. 
 
 Ποιος, qualis ? of what kind ? αινοτατε Kpo- 
 νιδη, ποίον τον μϋθον εειπας ; Α. 552. Syn. 
 Οίος, όποΤος. 
 
 Ποιπνυω. aliquid sedulo ago. prop, to pant 
 for breath. Hence, to do a thing hastily, 
 diligently, to bustle, ποιπνϋυν παρεοντε' νέον 
 δ' απεληγεν εδωδής. Ω. 475. Syn. Ένεργεω, 
 πολευω, υπηρετεω, διακονεω. 
 
 Ποιφυσσω. spiro. 2. terreo. to snort, to blow 
 violently or fearfully. Also, act. to alarm. 
 (Lye. 199.) Hence, adv. Ποιφυγδην. (A T ic. 
 Th. 371.) and, Ποιφυγμα. το. vehemens spi- 
 ritus emissio. violent snorting; a threat ; 
 alarm, μηδ' εν ματαιοις κάγριοις ποιφυγμα- 
 σιν. Sept. Th. 286. Syn. Bo^. — εκφοβημα. 
 
 Πδκας. ή. coma pexa. combed hair, αλλ' εκ- 
 ποκιώ σου τάς ποκαδας. Thesm. 574. Syn. 
 θριξ (διεκτενισμενη). πλοκαμις. 
 
 Πδκιζω, Πδκιζδμαι. vello, tondeo. to pluck 
 hair; to clip wool, τις τρίχας αντ εριων επο- 
 κιξατο ; — Theoc. 5. 26. Syn. Κειρω. 
 
 Ποκος. vellus. a fleece, ώς δ' δτε ποιμήν ρεία 
 φέρει ποκον αρσενος οιδς. Μ. 451. Syn. Ποξ, 
 κώας, μαλλος, νακος. 
 
 Πδκδω. vellere circumdo. to cover with a 
 fleece, μήλον θ' ήδυπνουν λεπτι] πεποκωμ'ε- 
 νον άχνη. Philipp. An. ii. 217. 
 
 Πολέμαρχος, dux belli, a chieftain, ατεκνονς 
 κλαυσω πολέμαρχους ; Sept. Th. 834. Syn. 
 Στραταρχος, ήγεμων. 
 
 Πδλϊμεω, Πδλεμιζω, Πτδλεμιζω. bello, prae- 
 lium facio. to war, to make war. ήμεϊς περί 
 γυναικός μιας πολεμησομεν. Αν. 1638. καρ- 
 διη, αλληκτον πολεμιζειν ηδε μαχεσθαι. Β. 
 452. νυν μεν ανωγοιμι πτολεμιζειν υ'ιας Αχαι- 
 ών. Τ. 206. Syn. Αντιπολεμεω, διαπολεμεω, 
 ουμπολεμιζω, αιχμαζω, μάχομαι. Phr. Πολε- 
 μον επιφέρω, εκφέρω, ποιεω. συνάπτω— φερειν 
 πολυδακουν αρηα. — εγειρειν οζύν αρηα. μαρ- 
 
 4 α2 
 
548 
 
 Π Ο Λ 
 
 νασθαι δηίοισι κατά κρατερήν υσμινην. Horn. 
 ΪΙολεμηΧος. bellicus, ad bellum pertinens. 
 warlike ; belonging to war. νηπιαχοις, oig 
 ούτι μέλει πολεμη'ια έργα. Β. 339. 
 Πολέμιος, hostilis, inimicus. 2. for Πολεμικός, 
 militaris. hostile ; unfriendly. 2. warlike. 
 Also, subst. an enemy, την γήν όταν νομι- 
 σωσι την των πολέμιων Είναι σφετεραν, την 
 δε σφετεραν των πολέμιων. Ran. 1463. Β. 
 Πολεμώ τηρών, currus bellicus. a war-chariot. 
 πόσους δρόμους ελά~ τα πολεμιστηρια ; Nub. 
 28. Syn. Άρμα (πολεμικον). 
 ΠολεμιστηρΧος. bellicosus. warlike, πόθεν βοής 
 
 ηκουσα πολεμιστηριας ; Acharn. 571. 
 Πολεμιστής, II. Ρ. 26. ΠτοΧεμιστης. ό. bella- 
 tor. a warrior, fern. Πόλεμιστρϊά. (Cho'eph. 
 422.) Ισος Ενυαλιω, κορυθαϊκι πτολεμιστή. 
 Χ. 132. SYN. Αιχμητης, μαχητής. Ερ. θαρ- 
 σαλεος, ταλανρΊνος, ταλαφρων, θοος, εκπα- 
 γλος, ρηΕηνωρ, μενεπτολεμος. Phr. Αμοτον 
 μεμαώς μαχεσθαι. Horn, ατός πολεμοιο. τοζο- 
 δαμας, Ίππιοχαρμας, λόγχης ακμών. iEsch. 
 μαχαιροφορον έθνος. ib. πολέμου μναστήρα 
 χαλκεντεος λαόν ϊππαιχμον. Pind. χαλκο- 
 χαρμαι ξένοι, ib. 
 Πόλεμος, II. Α. 61. Πτόλεμος. ό. bellum. war. 
 αϋθι μένων, ποθεεσκε δ' αυτήν τε πτολεμόν τε. 
 Α. 492. Syn. Μάχη, δη'ώτης, μοθος. Ερ. Α- 
 λιαστος, απρηκτος, α'ιματοεις, αργαλεος, ά- 
 γριος, αίνος, αταρτηρος, αλεγεινος, δυσηχης, 
 δη'ίος, δακρυοεις, δυσηλεγης, βαρύς, επιδη- 
 μιος, δρΊμυς, δαφοινος, κρνοεις, δεινός, βαρυ- 
 πενθης, θϋμοβορος, εμφύλιος, ερικλαυτος, 
 ο'ίζυρος, πικρός, πολυκλαυτος, πολυκηδης, 
 πολυσπερης, πολυαιματος, στονοεις, μεγαλη- 
 νωρ, σιδηρΊτης, τλημων, φθΊσηνωρ, φθισιμ- 
 βροτος, εχθοδοπος, ολοος, όμοι'ώς, πευκεδα- 
 νος, στυγερός. Phr. Τραχεία νιφας πολεμοιο. 
 
 Pind. ϊπποχαρμαι κλονοι. JEsch. χαλκεον 
 κύμα Εννονς. δορός χειμών. Soph, ύσμίνη 
 
 πολεμοιο. Mimn. φϋλοπιδος κρατερής έργον. 
 ib. See II. θ. 61. Ι. 590. Lye. 249. Cal. 1. 
 
 14. Ορρ. άλ. 1. 2. Hence, the compounds, 
 
 Πόλεμηδόκός, Pyth. 10. 22. warlike. Πό- 
 λεμητοκος, Orpk. Η. 31. 10. engendering 
 
 war; born for war. Πόλεμο κλόνός, Batrach. 
 
 4. tumultuous. Πόλεμοκραντός, Sept. Th. 
 
 168. putting an end to war. Πόλεμοφθό- 
 
 ρός, Pers. 655. wasting by war. 
 Πολευω. versor. to turn one's self about ; to 
 
 be conversant, or busy about; to live at. 
 
 ουδ' αλοχον κεδνήν Ιθάκης κατά άστυ πο~ 
 
 λευειν. χ. 223. Syn. Διάγω, εμπολϊτευομαι, 
 
 αναστρέφομαι. 
 Πόλεω. verto. 2. versor. to turn. 2. to be 
 
 employed about, ειαρι πολεϊν' θερεος δε νεω- 
 
 μενη ο'ΰ σ απατήσει. Hes. ε. 460. Syn. Εμ- 
 
 πολεω, στρέφω, αροτριαζω. — πολευω.— νέμω. 
 Πολιά, Ναζ. Πόλϊα'ι. αί, sc. τρίχες, canities. 
 
 hoary hairs. — αϊ νεότητες Αφρονες' αϊ πολιαι 
 
 δ' εμπαλιν αδρανεες. Posidipp. An. ii. 50. 
 
 Syn. Πολιοτης, γήρας. Ερ. Ευσεβής, θεοει- 
 
 δης. πινυτη. 
 
 Πολϊαινόμαι. canesco. to turn grey ; to be- 
 
 ll Ο Λ 
 
 come white.— θαλάσσης πολιαι-νομενας πνευ- 
 
 ματι λαβρφ. Pers. 109. Syn. Αευκαινομαι. 
 Πολϊαρχός, Rhes. 381. Πτολίαρχός. patriae 
 
 princeps. ruler of the city. — συ δ' εξελεο 
 
 πτολιαρχους- Αυτούς, — Call. 1.73. Syn. Πο- 
 
 λΊταρχος, αστυνόμος, πολισσονομος. 
 Πολιάς, urbana. protector of the city, epith. 
 
 of Minerva, τι δ' ουκ Αθηναιαν εώμεν Πο- 
 
 λιάδα; Αν. 828. Syn. Πολιπς, 7Γολιοϊ'χος. 
 Πολϊ^ΓΪς. ή. civis. See Πολίτης. 
 Πολιξω. urbem condo. to found a city, ήρψ 
 
 Ααομεδοντι πολισσαμεν αθλησαντε. Η. 454. 
 Syn. ~Κτιζω, πολιν τειχιζω. 
 Πόλίοκρότάφος. cana habens tempora. having 
 
 hoary temples, παϊδας πρωθηβας, πολιοκρο- 
 ταφονς τε γέροντας, θ. 518. Syn. Πολιο- 
 κρανος, αργυροκρανος, γέρων. 
 
 ΠόλΧορκεω. urbem obsideo. to besiege, καιπε- 
 ζομαχών, και πολιορκών — Vesp. 683. Syn. 
 Περι'ίστημι, περιστρατοπεδευειν πολιν. προσ- 
 βάλλω, πυργηρεω. Eur. See Sept. Th. 1 16. 
 
 Πολίδς. canus, albus. hoary; white, θϊν' εφ' 
 αλός πολιής, όροων επι οινοπα ποντον. Α 
 350. Phr. Χνοαζων άρτι λευκανθες κάρα 
 (Ed. Τ. 742. See Γέρων, Αευκος. 
 
 Πόλϊοχρως. canus, candidus. hoary ; pure 
 white, όρνις όπως κηφήνα πολιοχρως κύκνος ; 
 Bacch. 1362. 
 
 Πόλωϋχός. Πολισσοΰχός, Tryph. 435. Πο 
 λΐ>7οχδς. urbium conservator, keeper or pre 
 server of the city, ος κεν ιδη γυμνάν τάν Παλ- 
 λάδα τάν πολιοϋχον. Call. 5. 53. See Tryph. 
 435. Ιφιας, Αρτέμιδος πολιηοχου άρητειρα. 
 Apoll. 1. 312. Syn. Πολιάς, πολισσοος. 
 αστυοχος. — ερυσιπτολις. Ερ. Αριπρεπης. 
 
 Πολϊπορθυς, Πτολ. Πόλιρραιστης, Lye. 210. 
 urbis expugnator. destroyer of cities, αγε 
 δή, βασιλεϋ, Ίροιας πολιπορθ'. Agam. 792. 
 
 ΠολΤς. poet. Πτολις. ή. urbs. a city; a state; 
 a community, τφ κε ταχ' ημυσειε πολις 
 Πριαμοιο ανακτος. Β. 373. Τρωών, οϊ ναιουσι 
 κατά πτολιν' — ib. 130. Syn. Αστυ, πτο- 
 λιεθρον, πολισμα. Ερ. Αιπυς, αιπεινη, άρρη- 
 κτος, αγλαη, αγλαοπαις, αιπυδμητος, απόρ- 
 θητος, θεοφιλής, ευνομος, ευαρματος, ενηνωρ, 
 ερατη, εραννη, ευναιετοωσα, ευτειχης, ευρυσθε- 
 νης, ευτειχεος, ευδμητος, ευπυργος, ενκτιμενη, 
 ενρυχορος, ευρυαγυια, καλλιγυναιζ, καλλι- 
 πυργωτος, κλυτη; λιπαρά, καλλιπλουτος, πε- 
 ρικλειτη, περιβωτος, πολύχρυσος, μυριοπλη- 
 θης, λαοτροφος, φιλομολπος, ύφιδομος, ύψι- 
 κρημνος, φιλαρματος, φίλη, ιερά, ϊμεροεσσα. 
 Phr. — Πυργοις αραρυϊα. Horn, κορυφαϊ πο- 
 λιών αφνεια'ι. Pind. — και πολιν νεοπτολιν 
 Τηνδ' νψιπυργον αντεπυργωσαν τότε. JEsch. 
 
 Πόλισμά, Πτόλισμά. το. s. as Πολις. ελθών δε 
 σνν τφδ' ανδρι προς το Ύρωϊκον- Πολισμα, 
 πρώτον μεν νόσου παύσει λνγράς. Philoct. 
 1423. Β. 
 
 Πολισσδνομος. urbem administrans. regu- 
 lating a city, or state, δαϊων, αρχάς τε πο- 
 λισσονομους. Choeph. 864. 
 
 Πολισσδος. s. s. as Πολιούχος. Horn. vii. 2. 
 
 Πολιτεία, ή. civitatis regimen, polity ; civil 
 
Π Ο Λ 
 
 Π Ο Λ 
 
 549 
 
 government; citizenship, έχεις άπαντα προς 
 πολιτειάν α δει. Equit. 219. Syn. ΐίολιτενμα. 
 Ηολϊτενω. administro rempublicam. to go- 
 jvern a state, med. to live in a state of so- 
 ciet} 7 according to its regulations ; hence, in 
 the N. T. to live, behave one's self, τα δ' 
 άλλα, φερ' ιδω, πώς πολιτευσει, φρασον. 
 Equit. 1365. 
 
 ΙολΪΓ??ς, //. Χ. 429. ΤΙυλΧητης. δ. civis. a ci- 
 tizen, fern. Πολΐτΐς, and Ώδλϊήτϊς, which is 
 also used adjectively. τών δ' εξηγεισθω, 
 κοσμησαμενος πολιητας. Β. 806. χαίρετε δ' 
 νμεΧς Πολλά, πολιτιδες. Eur. Elect. 1335. 
 ώ ψαμαθοι πολιητιδος ακτάς. Hippol. 1126. 
 Syn. Αστός, αστνκος, ενδημος, δημότης. κτι• 
 της. Eur. 
 
 Ιολΐχνη. urbecula. a little city or town, πολ- 
 λάκι σ εκ Ύροιζήνος άλιξαντοιο πολίχνης. 
 Call. 4. 41. Syn. Τίολιχνιον, πολισματιον, 
 αστυρον. 
 
 Ιολλάκϊ. Πολλά/ας, Od. δ. 101. adv. saepe. 
 often ; frequently, πολλάκι μιν ξεινισσεν 
 αρηϊφιλος Μενέλαος. Γ. 232. Syn. Πλειστα- 
 κις, θάμα, θαμακις, θαμινά. 
 Ιολλοδϊκάκϊς. adv. multipliciter. many ten 
 ^times. oft and oft. και πολλοδεκάκις, ως απο- 
 \ λεΧσθε τημερον. Pac. 242. 
 Ιολλοστος, ?), δν. multesimus, multus. one 
 'out of many ; hence, small, trifling, one af- 
 $ter many, as πολλοστω χρονω. after long 
 Htime. — πολλοστω δ* ετει Εκ των πολέμιων 
 ψοικαδ' ήκω ; συγγενείς. Cratinus junior, Ath. 
 ι|'460. f. 
 
 !Η$λος. polus. a pole, of the earth or heavens. 
 I — δοιώ δε πόλοι ανεχουσι καρηνα θυρεών 
 ^Ι'ηλιβατων, κορυφαι χθονός. — Apoll. 3. 161. 
 Syn. Σφαίρα, ουρανός, κόσμος. Ερ. Αυτοε- 
 λικτος, αργυρεος, αστεροεις, επταζωνος, ορφ- 
 ναΧος, πολύμορφος, φλογοειδης, αστροχιτων. 
 δινωτος. Νοηη. 
 
 Ιολτδς, ου. δ. puis, broth ; any thick mess. 
 ηδη παρεζει πυανιόν τε πολτον. Alcman, Ath. 
 ((648. 
 
 Ιδλϋαίξ, άΐκδς. δ η. impetuosus. violent, αλλά 
 το μεν πλεΧον πολυαΧκος πολεμοιο. Α. 165. 
 Syn. ΐίολυκΧνητος, άστατος, θοϋρος, βίαιος. 
 
 ίδλΰαιμδνΧδης. Patronym. II. θ. 275. 
 δλυαψων. sanguine abundans. very bloody. 
 
 ■ πολυαιμων, φονιος,-Αποκοπά κρατάς. iEsch. 
 ,Supp. 847. Syn. Τίολναιματος, α'ιμαλεος. 
 Ιδλϋαινετδς, Heracl. 761. ΤΙολϋαινος. mul- 
 tum laudatus. deserving much praise, ώ 0- 
 'δυσεϋ πολυαινε, δόλων άτ, ηδε πονοιο. Α. 
 430. Syn. ΊΙολνκληΧστος, κλυτοφημος, ερι- 
 
 ί:νδης. 
 ολϋανδρδς, Pers. 73. ΐΐδλυάνωρ. viris fre- 
 
 ■ quens. populous, πολυανορι δ' εν ξενο-εντι 
 θρονψ. Ιρη. Τ. 1281. 
 
 ίολΰανθεμδς, Anac. 58. Τϊδλΰανθης. multos 
 habens flores. very flowery, ενθ' αναβάς, 
 δθι τε δριος ην πολυανθεος ύλης. ξ. 353. Syn. 
 Έυανθεμος, ευανθης. 
 
 Ιδλΰάρητδς. multis votis exoptatus. ardently 
 > desired, παιδδς παιδί φιλώ" πολυαρητος δε 
 
 τοι εστί. τ. 404. Syn. ΤΙολυποΟητος, πο- 
 
 θεινος, πολυηρατος, πολύευκτος, πολυζηλω- 
 
 τος, πολυζηλος. 
 Τϊδλϋαρμάτδς. currus multos habens. possess- 
 ing many chariots, rq, πολυαρματω αντι- 
 χαρεΧσα Θήβα. Antig. 155. 
 Τίδλϋαρχός, Nem. 7. 125, better, ΤΙολιαρχ. q. V. 
 
 ΠολΰασΓοδς. ΤΙδλυαστερδς, Man. 4. 26. valde 
 stellatus. studded with stars, αλλ' ου, τδ 
 Αιδς πολυαστρον εδος. Ion. 870. Syn. Κα- 
 ταστερος, αστεροεις. 
 
 ΪΙδλνβάτειά. Ion. Τΐονλυβ. nom. herbae. a 
 plant so called. — πουλυβατειαν ελών τροχα- 
 λψ evi λιγδψ. Nic.'Th. 589. 
 
 Ώολυβάτδς. populo frequens. much frequent- 
 ed, πολυβατον οιτ αστεος ομφαλον θνοεντα. 
 Pind./r. Dithyr. p. 67. 
 
 Ώδλϋβάφης. multum tinctus. prop, well dyed ; 
 deeply immersed, άλιδονα σώματα πολυ- 
 βαφη. Pers. 275. 
 
 Ώδλΰβενθής. valde profundus, very deep, οι δ' 
 δτε δή λιμενος πολυβενθεος εντδς Ίκοντο. Α. 
 432. Syn. Βαθυκυμων, βυσσηεις, βαθύς. 
 
 ΙΙολνβδς. Ν. P. the name of divers persons 
 in Homer; also, the k. of Corinth, reputed 
 father of CEdipus, Tyr. 11\. πορφυρεην, την 
 σφιν ΊΊολνβος ποίησε δά'ιφρων. θ. 373. 
 
 Πδλΰβυτειρά, II. Γ. 265. ΐΐδλϋβοσκδς. η. mul- 
 torum altrix. supporting many, πολνβοσκον 
 yaXav ανθρω-ποισι, — ΟΙ. 7. 115. 
 
 ΐΐδλυβδτδς. multis pascendis aptus. feeding 
 many. — πολυβοτός τ' αιών βροτών. Sept. Th. 
 773. Β. Syn. ΤΙολυφορος. ευκαρπος. 
 
 ΤΙδλυβυτρνς. multas habens uvas. producing 
 many vines. a\ δ' επί βουπρασιου πολνβο- 
 τρυος' αϊ δε και ωδε. Theoc. 25. 14. Syn. 
 Αμπελοεις. 
 
 ΤΙδλΰβονλδς. valde prudens. abounding in 
 judgment, αϊ κεν μοι πολυβουλος Αθηνη κϋ- 
 δος ορεζν. Ε. 260. Syn. Ήοικιλοβουλος, πο- 
 λνφραδης, πολυγνωμων, πολυμήχανος, εχε- 
 φρων, ιδρις, συνετός, πολυμητις. 
 
 Πόλϋβουτης. multas habens boves. rich in 
 oxen, εν δ' άνδρες ναιουσι πολυρρηνες, πολυ- 
 βοϋται. Ι. 154. 
 
 ΤΙδλυβρδχδς. multum madefactus. 2. ex mul- 
 tis laqueis compactus. well soaked. 2. with 
 many meshes, περιδεσμα δε, και πολνβροχ' 
 άμματων. Here. F. 1035. 
 
 Πολϋβωλαζ. fertilis. of a rich soil, αλλ' or' av 
 ηπειρον πόλυβωλακα — Ath. 1. 8. 
 
 Πολϋβωμδς. aris frequens. with many altars. 
 ώ μεγάλη, πολυβωμε, πολυπτολι, πολλά 
 φέρουσα. Call. 4. 266. Syn. Πολυναος. 
 
 Πδλΰγηθης. multum laetitiae adferens. pro- 
 ducing much joy. αλλ' δτε δή μισθοΧο τέλος 
 πολυγηθεες^Ωραι. Φ. 450. Syn. ΤΙολυχαρης. 
 
 Πδλυγληνδς. multos habens oculos. many- 
 eyed, οία πολυγληνον βονκόλον Ιναχιης. 
 Paul. Silent. An. iii. 77. 
 
 Πολύγλωσσος, multiloquus. talkative, προς 
 της πατρώας και πολυγλώσσου δρυός. Trach. 
 1184. Syn. Ώολυφραδης, πολυλαλος. πο- 
 λνρημων. 
 
550 
 
 ΠΟΑ 
 
 ΏολυγλωχΊν. Πδλυγωνδς, Nic. Th. 872. an- 
 gulosus. full of points, or projections, καπ- 
 νειων ελαφοιο πολυγλωχινα κεραιην. ib. 36. 
 
 Πδλυγναμπτδς. qui varus modis flectitur. 
 Curling•, κνυζφ τ', ασφοδελφ τε, πολυ- 
 γναμπτφ τε σελινφ. Theoc. 7. 63. SyN. 
 Έυκαμπης, πολυκαμπης. 
 
 Πολύγνωτος, valde notus. well known, έπε- 
 ται δε, θειαΐε, μα-τρωων πολυγνωτον γένος 
 υμετέρων. Nem. 10. 69. Syn. ΐίολνφατος, 
 πολυαινετος, ενγνωστος. 
 
 Ώολΰγομφος. multis clavis compactus. well- 
 nailed, τοσσον τοι νήων γε πεπειραμαι πο- 
 λυγομφων. Hes. ε. 658. 
 
 Πδλϋγδνδν. herba. a species of Persicaria, or 
 Equisetum. η μην ττουλυγονοιο τότε βλαστη- 
 ματ αρηξοι. Nic. ΑΙ. 264. 
 
 Πδλυγδνδς. abundans fetu. prolific, προνομα 
 δε βοτά τώς πολυγονα τελεθοι. ^Esch. Supp. 
 700. Syn. ΤΙοΧυφορος, πολύκαρπος. 
 
 Πολυδαίδαλος, multo artificio elaboratus. 
 wrought with great skill, και δια θωρηκος 
 πολυδαίδαλου ηρηρειστο. Γ. 358. Syn. Ευ- 
 ποιητος, ποικίλος. 
 
 Πδλυδάκρΰς, Πουλυδάκρϋς λ . multarum lacry- 
 
 1 The following adjectives compounded of 
 πολνς are found chiefly in poets of an inferior 
 class: Πδλυάγρδς, Zosim. An. ii. 452. Πολΰ- 
 αλγης, Orph. Η. 66. 2. Π όλΰ αστράγαλο ς, 
 Eryc. An. ii. 295. Πολΰαυλαζ, Apollonid. An. 
 ii. 133. Πολΰαυζής, Nic. Th. 73. Πόλϋανχϊ- 
 νος, Qu. Smyrn. An. ii. 475. ΐίολΰγάλακτος, 
 Crinag.\h. 147. Πολΰγάμος, Πουλϋγ. Maneth. 
 5. 268. Πδλϋγηρως, Philipp. An. ii. 234. Πδ- 
 λυγλευκδς, Apollonid. An. ii. 133. Πδλυγλη- 
 νδς, Paul. Sil. An.iii. 77. Πολυδαιμων, Orph. 
 H. 17. 11. Πδλυδεγμων, Lye. 700. ΠολΰδΊνης, 
 Archias, An. ii. 94. Πολύδροσος, Posidipp. ib. 
 48. Πδλϋΐθνης, Orph. 428. Πδλϋειδης, ibid. H. 
 25. 5. Πδλυζωδς, Man. 4. 516. Πδλυ/?γδρδο, 
 Orph. 487. Πολνθάητδς, Epig. άδ. 181. Πδ- 
 λυθάλμίδς. Orph. Η. 67. Ώολυθρεπτος, Chris- 
 tod. An. ii. 470. Πδλυθριξ, Antip. Sid. An.ii. 
 12. Πολυθροδς, Tryph. 230. Πδλυθρνλλητδς, 
 Sibyl. 1. 3. Rufin. An. ii. 398. Πδλϋιδμων. 
 Lith. 691. Πολΰιππος, Tryph. 169. Πολοκα^ς, 
 Leon. Tar. An. i. 237. Πδλνκαμμδρδς, Antip. 
 Sid. ib. ii. 20. Πδλυκαμπής, Phanias, ib. 53. 
 ΠδλυκλΊνης, Man. 3. 332. Πολυκνισσδς, 
 Tryph. 437. Πδλυκρϊτδς, Orph. H. 10. 18. 
 ΤΙολυκρεκτος, ib. 33. 16. Πδλυ /cpoovoc, Marian. 
 An. ii. 512. ΠδλυκΓΪτδο, Orph. H. 9. Πδλυ- 
 κνδης, Dolsc. superl. Πδλΰκϋδιστδς, Agath. 
 An. iii. 66. Πδλϋκωμδς, Anac. 42. 13. Πδ- 
 λυλλϊθδς, Dionys. An. ii. 255. Πδλυμϊθης, 
 Πουλ. Onest. An. ii. 290. Πουλϋμελάθρδς, 
 Nonn. Πουλύμερής, Philipp. An. ii. 230. Πδ- 
 λύμηκάδες — αϊγες, Ep. ined. Jacobs. Πδλυμη- 
 κίτδς, Πδλυμηκης, Callab. Πολύμηνες, Pallad. 
 An.ii. 408. Πδλυμϊγης, Πολϋμικτος, Plato, ib.i. 
 171. Orph. H.9. 1 1 . Πολύμορφος, ib. 38. 5. Πδ- 
 λϋοδμδς, ib. 42. Πουλνοδους, Nic. Th. 53. Πδ- 
 λΰολβϊος, Πδλϋολβδς, Orph. Η. 2. 12.-31. 8. 
 
 Π Ο Λ 
 
 marum auctor. deplorable, οϊ πριν επ' ά> 
 ληλοισι φερον πολυδακρυν Αρηα. Γ. 13i 
 Syn. Αριδακρυς, δακρυοεις. 
 
 Πδλϋδάκρϋτδς. s. s. as Πολυθρηνητος. — πc 
 λυδακρυτος δε τοι εσται Ω. 620. See Thesaui 
 
 Πδλϋδαμάς, ντδς. poet. Πουλ. voc. Πδλυδάμ'ί 
 as from Ακαμας, voc. Ακαμά. Ν. P. a Trojal' 
 chief and sooth-sayer. Πονλυδαμα, συ με 
 ουκ ετ εμοι φίλα ταυτ αγορεύεις. Μ. 23 
 
 Πδλυδαμνά. η. femina nobilis JEgyptiaca. \ 
 princess of Egypt, εσθλά, τά οι Πολυδαμνα 
 πορεν θώνος παρακοιτις. δ. 228. 
 
 Πδλϋδειράς. cacuminosus. with many ridges 
 ακροτατφ κορυφή πολυδειράδος Ουλυμποιο 
 Α. 499. Syn. Πολναυχενος. 
 
 Πδλΰδεκτης. ου. 6. Ν. P. chief of the island 
 where Perseus was brought up. Pyth. 12 
 25. — Πδλυοωρδο. son of Priam ; by Αάοθοη 
 Π.Ύ.419. by 'Έκαβη, Hec. 3.—Πδλδθερσης 
 a noble of Ithaca, patronym. Πδλυθερσϊάδης 
 Od. χ. 287. — Πδλυκτωρ. Π. Ω. 397. patron 
 Πδλυκτδρϊδης. Od. σ. 298. — Πδλϋμηλδς. Ii 
 Π. 417. — Πδλυμηστωρ. Hecub. 7. — Πδλυ 
 μνηστδς. Pyth. 4. 104. — Πδλννεικης, II. Δ 
 377. Phcen. passim. — Πδλυνηδς. Od. θ. 114 
 < — Πδλυξεινδς. II. Β. 623. — Πδλϋπημων. ρα 
 tron. Πδλυπημδνϊδης. Od. ω. 304. — Πδλυ 
 ποιτης. son of Pirithous„ //. Ζ. 29. — Πδλυ 
 φειδης, εος. Od. ο. 249. — Πδλνφημδς. 1. on» 
 of the Lapithae. //. Α. 264—2. Polyphemus 
 the Cyclops. Od. a. 68. — Πολϋφοιτης. //.Ν! 
 781. Proper names of men, compounded q 
 πολύς. 
 
 Πδλϋδενδρεδς. abundans arboribus. full ο 
 trees, και μοι κήπον έχει πολυδενδρεον' οφρ( 
 τάχιστα, δ. 737. SYN. Πολοδ^ορος, ευδεν 
 
 Πδλοοργΐδο, ib. 5. 4. Πουλύπάθής, Statylt] "";' 
 Flacc. An.ii. 264. ΠδλυτΓαίς,.Εί».άό\684^Πδ if 
 λνπαμφάδς, ib. 244. Πολΰπαρθϊνδς, Orph. Η 
 51. Πολύπειρων, Orph. 33. Πδλυπλάσϊδς, Agis ^ 
 An. i. 185. Πδλυττλεκτδς, Archias, ib. ii. 92f fl 
 Πδλυ7ΓθΤκΐλδς, Orph. H. 5. 11. Πουλυπδτης 
 Πδλνστεφάνδς, epithets of Bacchus, Anal, ii 
 518. Πδλυ7ΓθΥμδς, Orph. H. 69. Πδλυπτοιη 
 τδς, Diodor. An. ii. 189. Πδλυρριζδς, Anyte 
 An. i. 201. Πδλυρροιβδητδς, Ep. 1.6. Πδλυ 
 σεμνδς, Πδλΰσεπτδς, Orph. Η. 1. 1. — 25. 6 
 Πδλυσκαλμδς, Leon. Tar. An. i. 244. Πδ! | 
 λνσπάθης, Anthol. Πδλυστελεχ -ης, -δς, Zonak 
 An. ii. 81. Πδλυστοιχδς, v. Πδλνστϊχδς, Ly 
 coph. 414. Πδλυστρεπτδς, Orph. 1092. Πδ 
 λυστρδφάλιγξ, Musa?. 294. Πδλοσωρδς, Adda ψ 
 An. ii. 241. Πολυτερ^^ς, Ep.\. 1. Πδλοχορ 
 μδς, Asclepiad, An. i. 217. Πολύτεχνης, Orph 
 583. ΠδλοΓρΥττοος, Alex. JEt. An. i. 418. Πδ^ f 
 λυτρδχάλδς, Christod. An. ii. 456. Πδλυτϋρδς 
 Ath. 1. 6. Πδλΰύπνδς, Orph. H. 2. 4. Πδλυ! 
 φϋλδς, ib. Η. 60. 2. Πδλο^ω^δς, Jul. Polyan 
 An. ii. 287. Πδλυχρημων. Man. 4. 21. Πδ 
 λνχρωμδς, ib. 5. 248. Πδλοψδ^δο, Paul. Sil > Ii 
 An. iii. 95. 
 
 2 Some consider this an adject, agreeing 
 with φάρμακα, but improperly. 
 
ΠΟΑ 
 
 δρος, δενδροφορος. 
 
 Ιδλϋδερκής. multa intuens. all-seeing, οφθαλ- 
 μοϊσιν ιδοντο φαος πολυδερκίος Ή.ονς. Hes. θ. 
 451. Syn. ΐΐανδερκης, πολυγληνος. 
 Ιδλϋδεσμδς. multis ligatus vinculis. well 
 fastened, or compacted, αλλ' oy' επί σχε- 
 διης πολνδεσμου πηματα πάσχων, ε. 33. 
 Ιολύδευκης. Pollux. Κάστορα θ' ϊπποδαμον, 
 και πνζ αγαθόν ΐίολυδευκεα. Γ. 237. Ερ. 
 Αμωμητος, αεθλοφορος, ανίκητος, δϊος, κρα- 
 τερός, πυκτης. Phr. Κάστορα και ΐίολνδενκε' 
 αειδεο, Μούσα λιγεια,-Ίννδαριδας, οι Ζηνός 
 Ολυμπίου εζεγενοντο,-Ύονς υπό Ταύγετου 
 κορυφής τεκέ ποτνια Αηδή. See Od. λ. 300. 
 [όλυδιψϊός. multum siticulosus. very thirsty, 
 or parched, και κεν ελεγχιστος πολυδιψιον 
 Αργός Ικοιμην. Δ. 171. Syn. Αϊφαλεος. 
 [δλΰδδνδς. Πδλυδρδμδς, JEsch. Supp. 732. 
 ό r). qui multum agitatur. in continual mo- 
 tion, σοι πρώτον, Ιοϊ, ποΧυδονον πλανην 
 ■φρασω. Prom. 787. 
 
 δλυδωρη. ή. Ν. P. daughter of Peleus, sister 
 bf Achilles, τον τεκέ Πηλήος θυγατηρ καλή 
 Πολύδωρη. Π. 175. 
 
 .δλυδωρδς. multa donans. 2. bene dotatus. 
 munificent, pass, richly endowed. 2. ενθ' 
 ιλοχος πολύδωρος εναντιη ήλθε θεούσα. Ζ. 
 394. 
 
 δλϋϊλικτδς. multis voluminibus tortus ; mul- 
 :iplex. in variety of folds ; manifold, πολυε- 
 Κικτον άδονάν. Phcen. 325. Syn. Πολυ- 
 πλεκτος, ποικίλος. 
 
 δλϋεργδς. ΐΐδλύεργης, Serapis, An. ii. 291. 
 multis operis homo, working hard, ουρους 
 \χήν ισασι φυτοσκαφοι, οι πολυεργοι. Theoc. 
 25. 27. Syn. Επίπονος, φιλόπονος, φίλεργος, 
 καματωδης. 
 
 δλύετής. annosus. 2. post multos annos. full 
 jf years. 2. after many years, ήκοι συν αλο- 
 ?χω, πολυετ?)ς σεσωσμίνος. Orest. 473. Syn. 
 Γηραιός, μακρόβιος, πολυχρόνιος, 
 ολνευκτδς, Eumen. 540. Πδλυζηλδς. ΤΙδλυζη- 
 ■Κωτδς, Hippol. 169. multum optatus, v. ex- 
 oetendus. much wished for, or, to be de- 
 sired, ταχ ες δόμους σονς τον πολυζηλον πο- 
 ιιν Ήξειν, φανεντα συν κραΓέΐ νικηφορψ. 
 Trach. 185. Syn. ΐίολναρητος, πολυθεστος. 
 ί τίμιος, 
 δλυζυγδς. habens multa transtra. with many 
 ι bench of rowers, ασχαλαα παρά νη\ πολυ- 
 \ζνγψ, ήνπερ αελλαι. Β. 293. Syn. Πολυκαθε- 
 ) ?ρος, πολυκλη'ίς. 
 δλυηράτδς. perjucundus. much loved ; very 
 desirable, αλλ' 6 μεν εν θηβ% πολυηρατω 
 ιλγεα πάσχων, λ. 274. 
 
 δλϋηχης, II. Δ. 422. Πδλύηχητδς. multum 
 ionans. loud sounding; noisy, πολυαχητος δ' 
 ■ϊπετο κώμος. Alcest. 928. Syn. Πολυθροος, 
 πολυσμαραγος. εριβρομος, ηχηπζ> πολυφω- 
 νος, πολυρροιζος. 
 
 δλύθαρσης. audax. courageous, ει γαρ νύν 
 Τρωεσσι μένος πολυθαρσες ενειη. Ρ. 156. 
 3 Υ Ν. Ευθαρσής, παντολμος, ταλασιφρων, 
 ^ίπολυτλημων. 
 
 ΠΟΑ 
 
 551 
 
 Ώδλΰθϊδς. qui multos deos colit. belonging 
 to many gods, μηδ' ιδης μ' εξ εδράν Πολυ- 
 θεων ρυσιασθεΧσαν. iEsch. Suppl. 430. 
 
 ΠολυθεσΓος. admodum pretiosus. highly 
 prized, τεκνον, ελινυσον, τεκνον πολυθεστε 
 τοκεύσι. Call. 6. 48. 
 
 Πολυθ?/ρος. multas habens feras. abounding 
 in wild beasts, ώ ζαθεων πέταλων πολυθη- 
 ροτα-τον ναπος Αρτέμιδος χιονοτρόφον όμμα 
 Κιθαιρών. Phcen. 818. 
 
 ΐΐδθ'υθρεμμων. multa alens pecora. nourish- 
 ing much cattle. — ό μέγας και πολυθρεμ- 
 μων-Νεΐλος — Pers. 33. Syn. Πολύτροπος, 
 πολυρρην, πολυμηλος, ευμηλος. 
 
 Πδλύθρηνητδς, Ερ. άδ. 651. Ήδλυκλαυτδς. 
 Πδλύκωκϋτδς, Theog. 244. ΤΙδλύπενθΊμδς, 
 Oioiim. An. i. 251. Πδλυστϊνακτδς. Ερ. άδ. 
 531. multum defletus. much lamented, αυ- 
 τού τ$δε μένοντα πολυκλαυτω επί τυμβψ. 
 Horn, xxxvi. 
 
 ΐΐυλυθρηνος, Agam. 723. Υΐολύπενθης. luc- 
 tuosus. miserable, μητηρ, Αλκυονος, πολυ- 
 πενθεος οΊτον έχουσα. Ι. 559. Syn. Πο- 
 λυδακρυς, βαρυπενθης, πολυστονος, πολύ- 
 παθης. 
 
 ΤΙδλυθυτδς. ΐΐδλύκάνης, Agam. 1179. ubi mul- 
 tae cadunt victimse. with numerous victims. 
 μελλοντι δ' αυτφ πολυθυτος τευχειν σφα- 
 γάς. Trach. 769. 
 
 ΙΙδλϋϊδμδσϋνη. s. as ΐίολυιδρια. δσσον δδε 
 φρεσίν ης και πολυιδμοσυνη. Epig. 
 
 Πδλϋιδμων, Lith. 691. ΐίδλυ'ΐδρίς. ΤΙδλΰιστωρ, 
 Orph. Η. 6. 12. valde scitus. possessing 
 great knowledge, or experience, μαία φίλη, 
 χαλεπόν σε θεών αιειγενεταων Αηνεα ειρυσ- 
 θαι, μαλα περ πολυίδριν εούσαν. ψ. 81. Syn. 
 Πολύπειρος, έμπειρος, δαημων, πολυμαθης, 
 πολυγνωμων. 
 
 Πδλυϊόος 1 , or Πδλύειδδς. Ν. Ρ. 1. a Trojan, 
 son of Eurydamas. II. Ε. 148. — 2. a cele- 
 brated prophet of Corinth ; son of Ccera- 
 nus. Olymp. 13. 104. — 2. πολλάκι γάρ οι 
 εειπε γέρων αγαθός Πολυ'ίδος. Ν. 666. Syn. 
 Κοιρανιδας. (Oor.) 
 
 Πόλύϊδρϊά, Ιίδλΰϊδρειά. multa scientia. exten- 
 sive knowledge ; much experience, ουκ εα 
 ειπεμεναι, πολυϊδρεη^σι νοοιο. ψ. 77. Syn. 
 Πολυπειρια, δαημοσυνη. 
 
 Ώδλύϊχθϋδς, Horn. Αρ. 417. Πολύκητης. mul- 
 tis, magnis, piscibus abundans. abounding 
 in many and large fish, ου γάρτις δη'ίων πο- 
 λυκητεα Νεΐλον επεμβας. Theoc. 17. 98. 
 
 Πόλνκαγκής. multum aridus. excessively 
 parched, τω δ' επείούν πινοντ αφετην πολυ- 
 καγκ'εα διψαν. Α. 641. Syn. Καταξηρος, πο- 
 λυδϊφιος. 
 
 Πδλϋκαπνδς. fumo abundans. very smoky, μή 
 σ αιθαλωση πολυκαπνον στεγος πέπλους. 
 Eur. ΕΙ. 1140. Syn. Ψολοεις, καπνωδης. 
 
 Ώδλύκαρπδς. fructu abundans. very fruitful. 
 ένθα δε οι πολύκαρπος αλωή ερριζωται. η. 
 
 1 Sophocl. has shortened the penult, in 
 his play of that name. 
 
552 
 
 Π Ο Λ 
 
 122. Syn. Έυκαρπος, ευγειος, καρποφόρος, 
 πολυγονος, πολύτοκος. 
 
 Πόλΰκαστη. η. Ν. P. daughter of Nestor. Od. 
 γ. 464. Πδλυμηλη. II. Π. 180. ΠόλυμνΧα. 
 one of the Muses. Epig. 1. 1. Πόλυζενη, Πο- 
 λνζειρη. d. of Priam, slain at the tomb of 
 Achilles. Hecub. 523. Πυλυζώ, 6ος, ους. 
 nurse to Hypsipyle. Apoll. 1. 668. names 
 of females, compounded of πολύς. 
 
 Πολϋκερδειά. magna astutia. great cunning. 
 αντάρ δ ην αλοχον πολυκερδειφσιν ανωγε. ω. 
 166. Syn. Πανουργία, μεθοδεια. 
 
 Πολΰκερδης. valde astutus. very profitable ; 
 crafty, αιει evi στηθεσσι νοον πολυκερδεα 
 νωμών. Ν. 255. Syn. ΑοΧομητις, ποικίλο- 
 φρων, κερδαλεος. — πανούργος. 
 
 ΤίοΧνκερως. multa habens cornua. abundantly 
 horned, ενθ' εισπεσών εκειρε ποΧνκερων φο- 
 νον. Aj. 55. Syn. Έ,νκερως, κερατηφορος. 
 
 ΏοΧνκίστος. multus acu pictus. much em- 
 broidered, αγχε δέ μιν ποΧυκεστος ιμάς 
 άπαΧήν υπό δειρήν. Γ. 371. Syn. Πολυρρα- 
 φος, ποικιΧος. 
 
 ΠοΧϋκηδής. multum mceroris habens. melan- 
 choly, ει δ', αγε τοι και νοστον εμόν πολύ- 
 κηδε ενισπω. ι. 37. Syn. Πολυμεριμνος, πο- 
 Χνμερμερος. ποΧνθρηνος. 
 
 Πόλυκλειστος. bene clausus. carefully shut. 
 παρθενικήν δε φνΧασσε πολνκλειστοις θαΧα- 
 μοισι. Phocyl. 203. 
 
 ΤΙοΧνκΧειτος. Πόλυκληεις, εσσα, εν, Agath. An. 
 iii. 46. valde celeber. very famous, εξ ov 
 ποΧνκΧειτον καθ' Έλ-λανας γένος Ιαμιδαν. 
 Olymp. 6. 120. 
 
 ΠδλυκληΧς. s. s. as ΠοΧνζνγος. και φενγειν συν 
 νηνσΐ ποΧνκΧηϊσι κελεύσω. Β. 74. 
 
 ΏοΧνκΧηρος. cui multa obvenit haereditas. of 
 much hereditary wealth, ηγαγομην δε γυ- 
 ναίκα ποΧνκΧ?]ρων ανθρώπων, ξ. 211. 
 
 Πόλυκλητός. e multis locis evocatus. sum- 
 moned from many quarters, αλλά γλώσσ' 
 εμεμικτο, ποΧνκΧητοι δ' εσαν άνδρες. Δ. 438. 
 
 Πόλυκλυστός. undis agitatus. heaving huge 
 billows, νήσος έπειτα τις εστί πολυκλυστω 
 ενι ποντφ. δ. 354. Syn. ΓίοΧυ φλοίσβο ς, πο- 
 λυκϋμων. 
 
 Πολΰκμητός. multum elaboratus. well 
 wrought, χαλκός τε, χρυσός τε, πολυκμητός 
 τε σίδηρος. Ζ. 48. Syn. ΤΙοΧυδαιδαλος,τυκτος. 
 
 Πόλυκνημός. multos habens colles. with many 
 a hill. ΣχοΧνόν τε, Έκώλόν τε, πολυκνημόν τ 
 Έτεωνόν. Β. 497. Syn. Ύλωδης, δρυμωδης. 
 
 ΤΙόλΰκοινός. multis communis, common to 
 all ; public, μεγαν, ή τον πόλυκοινον 'A L oav. 
 Aj. 1213. Syn. Ιίαγκοινος. 
 
 ΠδλυκοιρανΧη. multorum imperium. govern- 
 ment by many, ουκ αγαθόν πολυκοιρανιη' εϊς 
 κοιρανος έστω. Β. 204. 
 
 Ώόλϋκοιράνυς. multorum rex. one who rules 
 over many, κυδιστ Αχαιών, Ατρεως-Πολυ- 
 κοιρανε, μανθανε, παϊ. Ran. 1269. Β. 
 
 Πολϋκολυμβός. frequenter se submergens. 
 epith. of frogs, who croak when swimming 
 and diving. — χαίροντες ωδής-Πολυκολυμβοις 
 
 Π Ο Λ 
 
 μεΧεσιν. ib. 247. 
 
 Πόλύκράνός, Πόλϋκαρηνός. multa habens ( 
 pita, many-headed. — ή πολυκρανός γ' ιδε~ι 
 Δράκων, — Bacch. 1015. πώλους, Ίππολυτι 
 πουλυκαρηνον οφιν. Ερ. άδ. 282. 
 
 Πολυκράτης, potentissimus. very prevailin 
 ιδετε πολυκρατεϊς αραι φθιμενων. ChoeY 
 404. Syn. Ευρυσθενης, ερισθενης, παγκρατι 
 
 Πολύκροτος, multis plausibus resonans. epit 
 of Pan, as causing noise in dancing or sin 
 ing. αιγιποδην, δικερωτα, πολυκροτον,ηδυ^ 
 λωτα. Horn, xviii. 37. 
 
 Πόλυκτεάνός, Callim. 2. 36. Πόλυκτημων, 
 Ε. 613. Πολυκτητος. multarum possessionu 
 dominus. very rich. — πολυκτητων τε δομι 
 μέτοχος. Androm. 768. Syn. Αφνειος, π 
 Χυκληρος, πολυρρην, πολυπάμων, πολυληϊί 
 πλούσιος, πολύχρυσος. 
 
 Πόλυκτόνος. qui multos interficit. murde 
 OUS. των πολυκτονων γαρ Ουκ άσκοποι θε< 
 Agam. 468. 
 
 Πολΰκωθων. bibacissimus. a swill pot. του π 
 λυκωθωνοςτουτ' ηριον Αρκαδιωνος. Ath.436. 
 
 Πόλΰκωπός. multos habens remos. with mar 
 an oar. — μη Σταιη πολυκωπον όχημα να 
 αυτψ. Trach. 668. 
 
 ΠόλύληΧός. multas habens segetes. havir 
 much grain. ναΧε πόλυκτημων, πολυληϊος'- 
 E. 613. 
 
 ΠολυλλίσΓος. ΠόλυλλΧτός, Call. 4. 31 7. multu 
 precibus petitus. much sought in praye 
 κλϋθι, αναζ, όστ εσσι' πολυλλιστον δε 
 ϊκανω. ε. 445. Syn. Προσικτωρ.-πολυσεπτ( 
 
 Πόλυμαθης. qui multa didicit. very learne 
 ανδρών παρόντων πολυμαθών και δεζιώ 
 Vesp. 1170. 
 
 Πόλϋμάθημόσυνη. scientia multifaria. varioi 
 knowledge, πουλυμαθημοσυνη, της ου κ 
 νεωτερον ουδέν. Hippon. Atheus, Ath. 610. 
 
 Πόλΰμεδιμνός. frugifer. prop, filling the bush 
 with corn j causing fertility. Ααματερ, με) 
 χαίρε, πολυτροφε, πουλυμεδιμνε. Call. 6. 2. 
 
 Πόλΰμετρός. amplus. of large measure; abui 
 dant. ουτός ποτ, εκ γης πολυμετρον λαβα 
 σταχυν. Eur. fr. Mel. 
 
 Πόλϋμηλός. pecorosus. rich in sheep 
 νέον τ ενεμοντο, και Ορχομενον πολυμηλο 
 Β. 605. 
 
 ΠόλυμητΧς. Πόλύμητός, Anal. iii. 135. vale 
 prudens. sagacious ; wily, έισεν άγων εν Η 
 αρχόςεβη πολυμητις Οδυσσεύς. Α. 311. Sy! 
 Αιολομητις, περισσοφρων. απατηλιος. 
 
 ΠόλυμηχανΧά. η. multorum machinatrix sole * 
 tia. skill in devices, και Κίρκης κατελεζε 
 λον, πολυμηχανιην τε. ψ. 321. Syn. Έυμΐι' ]> 
 χάνια. — πόλυπλοκια. 
 
 Πολυμήχανος, valde artificiosus. fertile in e> 
 pedients. φράσσεται ως κε νεηται, επεί πολ* jjjj 
 μηχανός εστίν. α. 205. Syn. Πολύτεχνοι 
 μηχανορραφος. 
 
 ΠόλϋμΧτός. multis liciis textus. woven wit 
 many threads, so as to form flowers, &c. i 
 the weft, αμπυκων Πολυμιτων, πέπλων 
 επιλαβάς εμών. iEsch. Supp. 428. P. 
 
 :;; 
 
 •: 
 
 v Aapu. χ 
 ). olfrL 
 
Γ 
 
 Π Ο Λ 
 
 Πόλυμνηστευτός, ϊίολυμνηστός, et Πόλυμνη- 
 στη. η. multis ambita. wooed by many; 
 much courted, οϊκόν τε, κλήρόν τε, πολυ- 
 μνηστην τε γυναίκα, ξ. 64. 
 Ιδλνμνηστος, ου. 6 ή. in longum tempus ce- 
 
 !" lebrandus. memorable, τούτων θεοϊσι χρή 
 πολυμνηστον χάριν. Agam. 822. P. 
 Ιολνμνηστωρ. memor. much regarding. 
 JEsch. Supp. 531. P. Syn. Ώολνμνημων. 
 
 1! ' ι Ίολνμοχθ6ς. laboriosus. enduring much toil, 
 
 1 'or distress. — των πολυμόχθων -Τίνα Ύρωϊα- 
 δων. Hec. 93. See Πολυεργος. 
 Ιόλΰμϋθός. verbosus. of many wor*ds. παυρα 
 μεν, αλλά μαλα λιγεως' επεί ου ττολυμυθος. 
 
 J f ! r. 214. Syn. ΪΙολυηγορος, ποικιλομυθος. 
 
 7 Ί6Χϋνάος. multa habens delubra. having 
 many shrines, τιν δε χαριζομενα, πολυο)νυμε 
 καιπολυναε. Theoc.15.109. $>Υϊ1.ΠοΧυβωμος. 
 οΧϋναντης. multos habens nautas. with nu- 
 merous sailors. ποΧυχειρ, και πολυναυτης. 
 Pers. 83. 
 
 [οΧΰνεικης. 6 ή. contentiosus. quarrelsome ; 
 Moving strife, οι δήτ' ασεβείς, και πολυνεικεΊς. 
 ['Sept. Th. 829. Bl. 
 
 " l \όλϋνϊφελάς, ου. ό. nubilosus. cloudy, άρχε 
 δ' ουρανώ πο-λυνεφελα κρεοντι, θυγατερ, Δο- 
 κψον υμνον. — Nem. 3. 16. 
 ίόΧϋνηνϊμΧά. ή. ingens tranquillitas. great 
 Calm, or serenity.— ουδέ γαΧηνης Αργής ησπα- 
 σαμην την πολυνηνεμιην. Loll. Bass. An. ii. 
 161. 
 
 οΧϋνϊφης. multa nive tectus. covered with 
 snow, πέτρινα κατά θρυα πολυνιφεα. Helen. 
 1342. Syn. Ύίιφοβλης, νιφοβολος, χιονωδης. 
 χιονοθρεμμων. 
 
 όλυζενος. Πόλυζεινός, Try ph. 36. qui mul- 
 tos hospites excipit. frequented by stran- 
 gers, έχων πολυζενωτατω πα -pa βωμφ — ΟΙ. 
 
 ιιΓ 150 •. 
 
 ° ! όλυξεστός. bene politus. well polished — ov 
 c .v πυΧαισι Φασί πολυζεστοις Ευνάσθαι, — 
 
 , (Ed. C. 1570. Br. Syn. Πολυκμητος. 
 
 11 ' οΧϋορνΊθδς, Πόλυορνϊς. avibus abundans. 
 ''with many birds, πολυορνιθον επ' αϊαν. Iph. 
 Τ. 435. 
 οΧύδχδς. multum possidens. possessing 
 
 Ί much, ου σης ερώμεν ποΧυοχου τυραννιδος. 
 jRhes. 166. Valcken. ποΧυοχΧου, with nu- 
 merous subjects. 
 
 όΧΰπαιπάΧδς. admodum vafer. very crafty. 
 Χην δ' apa Φοινίκες ποΧυπαιπαλοι ηπεροπευον. 
 9. 418. 
 
 δΧϋπάμων. s. s. as ΤΙοΧυκτεανος. Τρώες δ', 
 Όστ' οίες ποΧυπαμονος ανδρός εν αυλή. Δ. 433. 
 δΧΰπαταξ. ubi terra crebro πατάσσεται. 
 iiuch beaten in dancing. ποΧυπαταγα θυμε- 
 \av. Ath. 1. 14. See Πολύκροτος, 
 δλΰπειρδς. multa expertus, peritus. of great 
 2xperience. δεινήν, αγαθήν,φαυλην, σεμνήν, 
 ιγανήν, πολυπειρον 1 . Lysist. 1110. Syn. 
 [Ιολν'ίδρις, πολνμαθης. 
 δλϋπημων, όνος. ό ή. multum damnosus. 
 
 ΠΟΑ 
 
 553 
 
 This verse wants a whole foot. 
 
 very injurious, πολυπημονας αν-θρωποισιν 
 ιάσθαι νόσους. Pyth. 3. 81. Syn. Πολυβλα- 
 βης, βλαβερός, πολυσινης, πολυζημιος. 
 
 Πόλϋπηνός. multo stamine textus. woven 
 with many threads ; thickly woven, χρήσαι 
 πολυπηνα φαρεα δϋναι. Eur. Elect. 192. 
 
 ΏόλΰπΊδάκός, ου. ΠολυπΊδαξ, άκός. (II. θ. 47.) 
 fontibus abundans. abounding in springs. 
 πάντες δ' εσσειοντο πόδες πολυπιδακου Ιδης. 
 Υ. 59. Syn. ΕυπΊδαζ, διαρρυτος, καθνγρος. 
 
 Πόλϋπίκρός. cui multum inest amaroris. very 
 bitter, μη πολυπικρα και αινά βίας αποτισεαι 
 ελθών. π. 255. 
 
 Πόλΰπϊνής. sordibus obsitus. very dirty, ψα- 
 φαροχρουν κάρα πουλυπινες τ έχων. Rhes. 
 716. 
 
 ΐίολυπλαγκτός. multivagus. wandering in va- 
 rious directions. 2. causing to wander much. 
 Hence, Πόλυπλαγκτοσϋνη. ή. (Maneth. 4. 
 222.) σκιδναται εξ ανεμοιο πολυπλαγκτοιο 
 ιωής. Λ. 308. 
 
 ΠοΧυπλάνης. Ώολυπλανητος. ΤΙόλυπλάνός, 
 Phcen. 676. multivagus. wandering much ; 
 tossed about, ό δ' εμός εν αλί πολυπλανής 
 ΤΙοσις, — Helen. 204. μετά δ' ϊσταται ανδρα- 
 σιν αιών Πολύ πλάνητος αεί. Hippol. 1110. 
 Syn. Περιφοιτος, πολύστροφος. 
 
 ΠόλυπΧεθρός, Ώόλϋπϊλεθρός. qui multorum 
 jugerum est. consisting of many πλ'εθρα. 
 πολλών μεν άρχεις, πολυπλεθρους δε σοι 
 γυας. Alcest. 697. Syn. Ευρύχωρος, πλατύς, 
 πολυαυΧαζ. 
 
 Πόλυπληθϊά. η. multitudo. a great number. 
 πολλών δ' εν πολυπληθια. (Glycon.') Soph. 
 Ίυ po~i.fr. 1 1 . 
 
 Πόλυπλόκίά. η. versutia. cunning, αλλά δό- 
 λους, απατάς τε, πολυπλοκιας τ' εφιλησαν. 
 Theog. 67. Syn. Πολυμηχανια, πανουργία. 
 
 Πολύπλοκος, multis nexibus implicitus ; in- 
 tricate ; vafer. with many windings and 
 turnings ; perplexed ; subtle ; crafty, ουπω- 
 ποτε ταύτης Ηκουσα πολυπλοκωτερας Γυναι- 
 κός, ουδέ δεινοτερον λεγουσης. Thesm. 433. 
 Syn. Πολυπλεκτ-ος, πολύπτυχος, παλιντρο- 
 πος, δολιοφρων. 
 
 Πόλϋπόνός, Πουλ. s. as Πολύμοχθος. — άρι- 
 στος- Πολυπονω ν Αχαιών. Aj. 645. See Elec. 
 505. 515. 
 
 Πόλϋποτάμός. fluviis abundans. with many 
 streams. Μαιώτιν αμφι πολυποταμον. Here. 
 F. 409. Syn. Πολυϋορος. 
 
 Πολΰ7ΓοΥνΐος. admodum venerandus. highly 
 to be revered, μητέρα Αινδυμιην πολυποτ- 
 νιαν αγκαλεοντες. Apoll. 1. 1125. 
 
 Πόλΰπους, ποδός. adj. multipes. one that has 
 many feet. η%ει και πολυπους Και πολυχειρ,— 
 Soph. Elect. 490. 
 
 Πολωνούς. Att. Πουλυπός. Ion. & Oor. Πω- 
 λϋπός and Πωλυψ. Also, Πουλΰπους, Od. ε. 
 431. and Πουλυττο^ς. ό. Sepia octapus. the 
 eight-armed polypus, πουλυπου οργήν ισχε 
 πολύπλοκου, υς ποτι πετρφ, Ty προσομιλη- 
 σει, τοΊος ιδεϊν εφανη. Theog. 215. II. Steph. 
 reads thus : πουλυποδος νοον ισχε πολνφρο- 
 
 4β 
 
 ;ι 
 
554 
 
 II Ο Λ 
 
 νος — Τ{?περ ύμιλ. Ερ. Αιολομητις, ερπυστηρ, 
 τρεψιχρως, πετροφυης, ειναλια. 
 
 Ώδλνπραγμονεω. curiose perscrutor. to at- 
 tend to many concerns ; to intermeddle 
 with the affairs of others, ευεργετειν ovv 
 εστί to πολυπραγμονεϊν. Plut. 914. SyN. 
 Περιεργάζομαι. 
 
 ΤΙολυπρα-γίΛοσννη. curiositas. unprofitable 
 bustle; impertinent curiosity, της πολυπραγ- 
 μοσύνης ουδέν κενεωτερον άλλο. Ερ. 1. 2. 
 
 ΤΙολνπραγμων, Τίολυπρακτωρ. negotiosus. full 
 of business ; over-busy, αμαθής yap εφυς, κού 
 πολυπραγμων — Αν. 471. Syn. Περίεργος•, 
 επιμελής. ποΧυασχοΧος. 
 
 ΏοΧυπρεμνος. multos habens stipites. epith. 
 of a forest. κυκΧα ποΧυπρεμνοιο διεζ νΧης 
 τετανυστο. Αρο11.4. 162. Syn. ΠοΧνστεΧεχος. 
 
 ΏοΧνπρηων. multi-collis. with many heights. 
 Ατθις δ' οία μέλισσα πολνπρηωνα κολωνην. 
 Hermesian. Ath. 598. c. Syn. Πολύπειρος. 
 
 Πδλυπτολϊς, Πολΰπολίς. multashabens urbes. 
 possessing•, presiding over, many cities, ποτ- 
 νια, πουλυμελαθρε, πολνπτολι, χαίρε Χιτωνη. 
 Call. 3. 225. 
 
 Πολύπτυχος, multas plicas, seu valles, ha- 
 bens. prop, having many folds ; thence, hav- 
 ing many hollows, or valleys, πρωτησιν δε 
 πνλησι πολυπτύχου Ουλυμποιο. θ. 411. 
 Syn. Πολύπλοκος. 
 
 Πδλυπϋρδς. tritico abundans. producing 
 much wheat, οφρ' επί Βουπρασιου ποΧυπυ- 
 ρου βησαμεν Ίππους. Α. 755. Syn. Πϋρο^ο- 
 ρος, πολύκαρπος, πολυσπορος. 
 
 Πδλυπυστος. celeber, memorabilis. much 
 talked of. // δε, μορον πολυπυστον επαιαζου- 
 σα κατ αγκη. Nic. ΑΙ. 303. 
 
 Πδλυρράγής. multis partibus erumpens. burst- 
 ing forth in various directions ; having 
 many fissures, τημος δή ποταμοΐο πολυρρα- 
 γ'εος κατά δινας. ib. Th. 39. 
 
 Ώολυρραπτος. Ώολυρράφος, Aj. 576. multum 
 sutus. well sewed together, ριψας τοζον 
 εραζε, πολυρραπτόν τε φαρετρην. Theoc. 25. 
 265. 
 
 Ιίολνρρην,ΙΙ.1. 1 54. ΤΙολυρρηνος. multos agnos 
 habens. abounding in sheep. See ΊΙολυβου- 
 της, Πολυκτεανος. — Πελπ;ς μεν εν ευρυχορψ 
 Ιαυλκφ-ΉαΊε ΤΙολυρρηνος' — λ. 256. 
 
 Πολυρριζος. 6 ή. cui multiplex est radix, with 
 many roots, ωλεο δηποτε και συ πολυρριζον 
 παρά θαμνον. Anyte, An. i. 201. 
 
 ΤΙολυρρΊνδς. corio multiplici inductus. form- 
 ed of many hides, άν δε πολυρρινον νωμα 
 σάκος, άν δε και εγχος. Apoll. 3. 1230. Syn. 
 ΤΙολυβυρσος. 
 
 ΤΙδλυρροδος. rosis abundans. full of roses. See 
 Πολυανθης. ες πολυρροδους- Λειμώνας. Ran. 
 450. 
 
 Ώδλνρρδθδς. multistrepus. loud murmuring. 
 ΰμνοΐθ' υπ' αστών φροιμιοις πολυρροθοις. (α/. 
 παλιρροθοις.) Sept. Th. 7. 
 
 Πδλυρρΰτ-ος. multifluus. flowing abundantly. 
 πολνρρυτον yap αιμ' ΰπεξ-αιροΰσι τών κτα- 
 νοντων. Soph. ΕΙ. 1420. Br. Syn. Πολύν*;* 
 
 ΠΟΑ 
 
 χντος, νηχυτος, πολυχυτος. 
 
 Πολίίς, poet. Πουλΰς. multus. much ; many 
 large. Also, Πολλδς, ή, ον, /rom which Π 
 λυς borrows many of its cases, αϊ τ' επει ov 
 εκαμον πολ'εος πεδιοιο θεουσαι. Δ. 244. βά 
 δ' ιμεν ες αγορην, άμα δ' εσπετο πουλνς όμ 
 λος. θ. 109. πολλός yap τις εκείτο, παρηορι 
 ένθα και ένθα. Η. 156. Syn. Μέγας, παμπ 
 λυς, σφοδρός, ασπετος, απΧετος, συχνό 
 ικανός, ζαπληθης. 
 
 ΪΙολϋσϊνης. s. as Ώόλυπημων. μυχοϋ δ' αφει 
 κτος πολυσινους κυνος δικαν. Choeph. 447, 
 
 ΠδλΰσΤτδς. frumento abundans. well pre 
 vided with corn, ουκ ην μάν πολυσιτος ; επ 
 δειπνεϋντες εν ώρα. Theoc. 21. 40. 
 
 Πολυσκαρθμδς. multum agilis in saltu. ver 
 nimble, or active, αθάνατοι δε. τε σήμα π< 
 λυσκαρθμοιο Μνριννης. Β. 814. Syn. Πολ? 
 κινητός, ταχύς. 
 
 Πολυσκεπτδς, ου. 6 ή. conspicuus. seen di; 
 tinctly. Παρδέ^ος, εγγύς εοϋσα πολυσκεπτο 
 Βοωτου. Arat. 136. 
 
 Πολυσκΐος. umbrosus. very shady, ηνωγεν,λε 
 πεν δε πολυσκιον άλσος Αρηος. Apoll. 4. 16< 
 
 Πολυσκοπδς. multituens. viewing extensively 
 ακτις αελιου πολυσκοπε. Pind. in def. Soli 
 Syn. Πολυο"ερκτ;ς. 
 
 Ώολυσπερής. multum sparsus. widely di 
 persed. άλλη δ' άλλων γλώσσα πολυσπερευ, 
 ανθρώπων. Β.804. 8ΥΝ.Πολυγενί;ς,πολυε0ϊ/ο 
 
 Πολυσπορδς. ό ή. semine υ. segete abundan 
 w r ell-cultivated ; fertile, αλλ' ώς τυραννι 
 Ασιαδος πολυσπορου. Troad. 743. 
 
 Πολυστα^υλδς. ό η, II. Β. 507. abounding i 
 grapes. ΤΙδλυστάχϋς, Theoc. 10. 42. rich i 
 ears of corn. Τίδλυ στέφανος, Anal. ii. 51£ 
 ΐϊδλυστεφης, Eumen. 39. crowned wit 
 many a wreath. Πολυστΐος, Callim. 1. 26. Π* 
 λυψηφΊς, Ίδος, Nawnach. 60. very pebblj|e" 
 ΠδλυσΓΟϊ/ος, II. A. 445. calling forth man 
 a groan. 
 
 ΠδλυσΓίχΤα. η. multitudo versuum. a gre£ 
 quantity of lines, φημί πολυστιχιην επιγρο/. 
 ματος ου κατά Μούσας. Parmen. An. ii. 20 
 
 Τίολυστομε'ω. multum loquor. to talk mucl 
 και ζυμβυλοισιν ου πολυστομεΧν χρεών. iEscl 
 Suppl. 511. Syn. Μακρολογεω, φλυαρεω. 
 
 Τίδλυστομδς, ΐίολυστροβος, poet. ΙΙολυστροιβ, £ 
 epithets of the Nile. Nic. Th. 174, 310. 
 
 Πδλυστρδ0ϊ?7, ης. ή. vocis flexibilitas. flexib 
 lity of voice, τούλίγον ωρθωσεν σάμα πι 
 λυστροφιης. Leon. Tar. An. i. 237. 
 
 Πολύστροφος, versatilis, mobilis. easily tun: 
 ed round ; or, put in motion, πολύστροφο, 
 γνωμαν κυβερνά". Pmd.fr. inc. iii. 
 
 Πολυσχιδής, Nic. Ther. 39. Πδλι/σχιστοφ 
 multifidus. much divided, εστη κελενθων 
 πολυσχιστων μια. GEd. C. 1592. Br. Sy 
 Τίολνμερης, πολυπλασιος. 
 
 Πολϋτίίρης. multis stellis lucens. many starjfc 
 red. ελκών εξοπιθεν πρυμναν πολυτειρεο\ 
 Αργούς. Arat. 604. 
 
 Πολύτεκνος, multos habens liberos. with ij 
 large family, ουδ' εις άμιλλαν πολύτεκνα 
 
ΠΟΑ 
 
 σπουδην έχων. Med. 557. Syn. Πολύτοκος, 
 ι πολυπαις. 
 
 Ίδλϋτελεια. magnificentia. great expense. 
 
 τερψις μεν ουκ ενεστι, πολυτέλεια δε. Alex. 
 : i Atk. 419. b. Syn. Αναλωμα. φιλοτιμία. 
 
 Ίδλυτλάς, Πδλυτλημων, Πολυτλητδς. multa 
 
 passus. much enduring, ώς εφατ' ονδ' εσα- 
 
 κονσε πολντλας δϊος Οδυσσεύς, θ. 97. αλλ' 
 
 εμε θυμός άνηκε πολυτλημων πολεμιζειν. Η. 
 
 152. νυμφαι τ , η'ίθεοί τε, πολυτλητοί τε γε- 
 Ίφοντες. λ. 38. Syn. Ύλησιπονος, δνηπαθης, 
 ^^πολυπονος, τλημων, ταλας, πολυκαμμορος. 
 ΨΊολυτρηρων. columbis abundans. famous for 
 "|• doves. Κωπας, Έυτρησίν τε, πολυτρηρωνά 
 
 τε θισβην. Β. 502. 
 Γ|ΐ Ι δλ ν τρητδς. multa habens foramina, very 
 f) porous, οι δ' άντε σπογγοισι πυλυτρητοισι 
 lj τράπεζας -Ν ιζον, — α. 111. 
 
 Ιολΰτριπτον. το. nom. unguenti. a pomade 
 
 so called, πρωτην μεσσατιην τε πολυτριπτον 
 
 καλεουσιν. Nic. Th. 103. 
 
 Ιολυτρδπδς. varius. varied, versatile, cunning. 
 
 ή σύ γ' Οδυσσεύς εσσι πολύτροπος, ον τε μοι 
 
 Ιαιεί. κ. 330. Syn. Πολυμήχανος, πολυειδης. 
 
 Ιίδλυτρδφδς. multum alens. supplying much 
 /i\food. Ααματερ μέγα χαίρε, πολυτροφε, πον- 
 
 λνμεδιμνε. Call. 6.2. Syn. ΐίολνφορβος, πο- 
 Ηλυθρεπτος, βιοδωρος, βιοσσοβς. — ευτραφής. 
 ψ.δλΰνμνητδς. Πδλϋνμνδς, Ion. 1074. Πδλΰ- 
 &ψάτός, Nem. 7. 118. valde celebratus. very 
 tlifamous. εν πολνϋμνητω Διός αλσει. Nem. 2. 
 '|'<8. Syn. Πολυμνητος, πολνθρνλλητος, επι- 
 I δοζος, αμφιβοητος. 
 
 | δλνφαρμάκδς. multorum medicamentorum, 
 I vel venenorum, peritus. skilled in drugs. 
 $Κιρκης Ίξεσθαι πολυφαρμακον ες μέγα δώμα. 
 \\ψ. 276. See II. Π. 28. Syn. Φαρμακωδης, πο- 
 Ί !\υθρονος. 
 \δλϋφημος. valde celeber. 2. multum canens. 
 
 3. multis vocibus strepens. much renowned. 
 
 2. rich in song. 3. noisy. 3. αλλ' δτε δή μεσ- 
 ί Ίνην αγορήν πολυφημον Ίκεσθην. β. 150. 
 
 Syn. Ώολυπνστος, πυλνφατος. 
 
 ολΰφθδρδς. multum caedis perpessus. act. 
 
 destroying many. pass, exposed to destruc- 
 
 :ion. 2. πολνφθορον τε δώμα ΐίελοπιδών τοδε. 
 
 Soph. El. 10. Syn. Ι.Πολνπημων, πολυφονος. 
 
 ιδλΰφίλδς. multos habens amicos. much be- 
 
 oved. — αυτόν avayy -Πολυφιλον επεταν, — 
 
 Pyth. 5. 4. 
 
 ■δλυφιλτρδς. valde amans. prop, one who 
 
 ,ias taken a strong love-potion ; one who 
 
 [oves passionately, ανηρ τις πολυφιλτρος 
 
 ιπηνέος ηρατ εφαβω. Theoc. 23. 1. Syn. 
 
 Ερωμανης, δυσερως. 
 
 δλυφλοισβός, valde strepens. loud bluster- 
 I ng. βή δ' ακεων παρά θϊνα πολυφλοισβοιο 
 
 θαλάσσης. Α. 34. Syn. Πολυτάραχος, πολν- 
 
 ανητος, πολυηχης. 
 
 'δλνφδνδς. qui multos occidit. murderous. 
 
 πεινων Αχαιούς τφδε πολνφονω χερί. Rhes. 
 
 32. Syn. Πολνκτονος. 
 
 δλνφδρδς. multa ferens. 2. epith. vini, mul- 
 cum aqace ferentis. 3. ferax. bearing much; 
 
 Π Ο Λ 
 
 555 
 
 e. g. strong wine, that bears much water. 
 
 3. fertile, ούτω πολυφορώ ζυγκεκράμαι δαι- 
 
 μονι. PI ut. 854. 
 Πδλνφορβδς. ο ή, it. η, δν. multum pabuli 
 
 suppeditans. supplying much nourishment. 
 
 είμι γάρ οψομενη πολυφορβον πειρατα γαιης. 
 
 S. 200. αυτάρ δ Δημητρος πολυφορβης ες 
 
 λεχος ήλθεν. Hes. θ. 912. Syn. Πολντροφος, 
 
 ζείδωρος, βιοθρεμμων, θρε^ηνωρ. 
 Πδλνφράδης. Πδλυφραδμων, Tryph. 446. val- 
 de consultus. possessing much intelligence ; 
 
 wily. Γπι?7ς εννεσιησι πολνφραδεεσσι δολω- 
 θείς. Hes. θ. 494. 
 Πδλνφράδϊη. prudentia. 2. garrulitas. pru- 
 dence. 2. perh. talkativeness. Ύηϊον αλγννων 
 
 άνδρα πολυφραδιη. Ath. 1. 13. 
 ΠδλυφροντΊς. multas c.uras habens. anxious. 
 
 πολυφροντιδες τε βουλαι. Anac. 39. 10. 
 
 Syn. Πολνκηδης, πολυφροντιστος. 
 Πδλνφρόσΰνη. multiplex peritia. great skill ; 
 
 intelligence, ες φαος ηελιον σφί]σι πολυφρο- 
 
 συναις. Theog. 713. 
 Πδλυφρων. Πδλνφροντιστδς, Ερ. άδ. 505. cui 
 
 multum est prudentiae. very wise, και χόλος, 
 
 ος τ' εφεηκε πολυφρονά περ χαλεπηναι. Σ. 
 
 108. Syn. Περισσοφρων, πολύπειρος, συνετός. 
 Πδλνφωνος.δ. Proper Name of a mouse. Ba- 
 
 trach. 211. adj. s. s. as Πδλϋφημδς. n. 2, 3. 
 
 Jul. Polycen. An. ii. 287. 
 Πδλυγαλκδς. multum habens seris. 2. solidus. 
 
 very brazen. 2. solid, ovpavbv ες πολυχαλ- 
 
 κον επεπληγον πόδες Ιππων. Ε. 504. Syn. 
 
 2. Στέρεος, ισχυρός. 
 Πδλύχανδής. valde capax. holding much, ήτοι 
 
 ό κώρος επεϊχε ποτψ πολυχανδεα κρωσσον. 
 
 Theoc. 13. 46. Syn. Δεκτικός, ευρύχωρος, 
 
 χωρητικος. 
 ΠδλνχάρΊδης. Nom. Pr. ap. Aristoph. ώ Πο- 
 
 ΧυχαρΊδα 1 , δεινά γ' αϋ πεπονθαμες. Lysist. 
 
 1098. Β. 
 Πδλϋχειρ. multimanus. with many hands. 
 
 πολυχειρ, και πολυναυτης. Pers. 83. 
 Πδλυχορ^δς. multas habens chordas. with 
 
 many strings, βαρβιτον ες πολυχορδον, εν 
 
 ανδράσι θήκ' ονομαστούς ; Theoc. 16. 48. 
 Πολυχρόνιος, diuturnus. of long duration. 
 
 οικία θινός εχονσι, πολνχρονιωτατον αίμα. 
 
 Call. 4. 283. '- Syn. Πολί>ε7-ί7ς. δηναιος. 
 Πολύχρυσος, affluens auro. abounding in 
 
 gold, κ^ρυκος θειοιο, πολύχρυσος, πολυχαλ- 
 
 κος. Κ. 316. 
 
 1 A very few exceptions are found to the 
 general rule, which makes the penult, of pa- 
 tronymics in ιδης short. Perhaps they origi- 
 nate in some corrupt reading ; or peculiar 
 usage, not now understood. Here, for in- 
 stance, a Lacedaemonian is speaking ; Πολυ- 
 θερσίδη, Od. χ. 287. may have been Πολυ- 
 θερσείδη, or Πολνθερσιάδη, and Bentley cor- 
 rects Αακρατϊδ%, Acharn. 220. into Αακρατείδυ, 
 "contrary to analogy", says Elmsley. Might 
 not Αακράτης, εος, form Λακρατεϊο^ς, Αακρα- 
 τείδης ? 
 
 4 Β 2 
 
556 
 
 Π Ο Μ 
 
 Π Ο Ν 
 
 Πολυχωστος. multa terra exstructus. heaped 
 up with much earth, πολυχωστον αν ειχες- 
 Ύαφον — Choeph. 349. 
 
 ΙΊολνψάμάθδς. arenosus. very sandy, χώμα 
 ττολν-φαμαθον αλαθείς. iEsch. Supp. 877. 
 Syn. Ψαμαθωδης. 
 
 Πδλϋωδϋνδς. qui multos dolores affert. caus- 
 ing much pain, αλλ' ουδ' ώς ύπο βυρσαν εδυ 
 πολυωδυνος ιός. Theoc. 25. 238. Syn. Επώ- 
 δυνος, οδυνηρός. 
 
 Πολνωνΰμϊά. ή. multitudo nominum. abund- 
 ance of names, or titles, και πολυωνυμιην' — 
 Call. 3. 7. 
 
 Πολυώνυμος, multa habens nomina. having 
 a variety of names, παντας επ ανθρώπους, 
 επειή πολυώνυμος εστίν. Horn. Αρ. 82. Syn. 
 Πολυφατος, επίδοξος. 
 
 Πδλϋωπής, Nic. Tb. 323. Πολΰωπος. ΐΐδλύωφ, 
 Paid. Si/. An. iii. 92. multa habens foramina, 
 having many openings, holes, or meshes. 
 — πολιής εκτοσθε θαλάσσης- Αικτυ φ εζιρυ- 
 σαν πολυωπφ' — χ. 386. Syn. ΐίολυπορος. 
 πολυτρητος. 
 
 Ώδλΰωφελώς. adv. valde utiliter. with much 
 benefit, πολυωφελώς μεν πολει tij Αθηναίων. 
 Thesm. 304. Β. Syn. Συμφεροντως. 
 
 Πδμά. better, as always in Attic, Πώμα. potio, 
 potus. a draught, drink, μάλλον δίδασκε 
 πινειν-Άπαλον πώμα Αυαιου. Anac. 36. 5. 
 Syn. Ποτον, πότος, ποσις. ποτημα, μέθη. 
 Ερ. ~Νεκταρεον, οινοχυτον, καθαρον. 
 
 ΠομπαΊος. deductor. epith. of Mercury, as 
 conductor of the dead. — καλώ θ' άμα-Πομ- 
 παΊον Έρμην χθονιον — Aj. 843. Syn. Ψϋχο- 
 πομπος. 
 
 Πομπειά, ας. ή. convitiorum jactatio. abuse ; 
 jeering ; such as passes betivecn those in a 
 procession and the spectators, επί των α- 
 μαξών εισι πομπειαι τίνες Σφοδρά λοιδοροι — 
 Menand. Perinth. Syn. Αοιδορια. 
 
 Πομπεΰς. dux viae, a guide ; conductor, or 
 companion. Also, Πομπός, II. Π. 671. παρ 
 δε τοι υϊες εμοϊ, ο'ί τοι πομπηες έσονται, γ. 
 325. Syn. Προπομπός, αγωγός, ήγεμων. συν- 
 οδοιπόρος, οδηγός. 
 
 Πομπευω. transmitto. to conduct; or convey, 
 to guide, to jeer, or revile, αυτή μιν πομ- 
 πευον, Ινα κλέος εσθλόν αροιτο. ν. 422. Syn. 
 Παραπέμπω, προάγω. 
 
 Πομπή, missio. 2. deductio. 3. pompa. the 
 act of sending, or conveying. 2. pomp, or 
 procession. 2. ούτε θεών πομπι], ούτε θνητών 
 ανθρώπων, ε. 32. — 3. μαλών τε κνισσαεσσα 
 πομπά. ΟΙ. 7. 145. Syn. Αποστόλη, πεμ-φις. 
 θρίαμβος. 
 
 Πομπήιος. Pompey. Epig. 1. 5. Ποντευς, Od. 
 θ. 113. Ποντδνοδς. η. 182. Πορθάων. father 
 of GEneus. Eur. Meleag.fr. 1. Πορθευς. II. 
 S. 115. Πραζάγδράς. Anacr. 189. 
 Πομπϊλδς. s. as Πομπεΰς. 2. nom. piscis. the 
 pilot-fish, πομπίλος, ος ναυτησιν αδημονεου- 
 σι κελευθους Μηνυσαι φιλερωσι, και αφθογ- 
 γός περ αμυνών. Nic. fir. 16. 
 ΠομπΧμδς. ύ r). et ος, η, ον. 1. qui mitti seu 
 
 transmitti potest. — missus. 2. act. qui mit 
 tere seu transmitter potest, that, whicl 
 can be sent, or transmitted ; sent. 2. he wrr 
 can send, or convey. 1. ήρζεν το δώρον, Ή 
 ρακλεϊ το πομπιμον. Trach. 875. See 557 
 2. a. πομπιμος δ δαίμων, b. χρημάτων δε τι 
 πόρος ; Phoen. 1001. 
 
 ΠομφολυΙ, υγδς. ή. bulla, scatebra. a bubbl• 
 of water, or air. Nic. Th. 240. 
 
 Πομφολυσσω. bullarum instar eo. to bubbl• 
 up ; to gush out. εκ δ' ap' αυτού πομφολυξα 
 Αακρυα γηραλεων βλέφαρων. Pyth. 4. 215 
 Syn. Βρυω, εκρεω. 
 
 Πδνεω, Πδνεομαι. laboro. transit, to causi 
 trouble, or pain. Pyth. 4. 268. intrans. am 
 med. to toil ; to be distressed, ουδ' ει πόνε 
 τις, δει πόνου μνήμην εχειν. CEd. C. 520 
 ώς οι μεν πονεοντο κατά κρατερήν υσμινην 
 Ε. 84. Syn. Πένομαι, μοχθεω, ενεργεω, κάμνω 
 ταλαιπωρούμαι. 
 
 Πονηριά, ί). malitia. wickedness ; villany. a 
 συλλογιστόν εστίν η πονηρία. Menand. fr 
 inc. 13. «Syn. Πανουργημα, μοχθηρία, κακία 
 αχρειοτης. 
 
 Πονηρός, laboriosus, miser, laborious, wretch 
 ed. 1. παπαί' πονηρούς γ' εϊπας ήμϊν ζυμμα 
 χους. Plut. 220. — 2. improbus. wicked. 2 
 αυτοί δ' οιμωζοντες δρψατο έργα πονηρά 
 Horn. Furn. 20. Syn. 1. Επίπονος, μοχθη 
 ρος, άτυχης, άθλιος. 2. κακός, φλαϋρος, μια 
 ρος. ασελγής. 
 
 Πόνος, labor. 2. mcestitia. work, toil, trouble 
 difficulty. 2. vexation, distress. In the forme, 
 sense is Πόνημα, το. (Iph. Τ. 165.) Hence \ 
 Πδνδπαικτωρ, δρδς. one who makes a spor 
 of labour. {Maneth. 4. 276.) αυτάρ επε 
 παυσαντο πόνου, τετυκοντό τε δαϊτα. Α. 467 
 SYN. Κάματος, μογος, Ίδρως, οτλος, ασχολία 
 μόχθος. 2. άλγος, λϋπη. Ερ. Αμεγαρτος, α 
 πυς, αργαλεος, αλγινοεις, απρηκτος, ατλητος 
 αγαστονος, αλγεσιθϋμος, αγέλαστος, γλυκύς 
 δεινός, θϋμαλγης, χαρίεις, κακός, κρατεροςΜη 
 κάλος, λευγαλευς, ο'ϊζυρος, όλοος, πικρός, σο 
 φος, στονοεις, άλως, ατελεστος, απειρητος. 
 
 ΠδνεΧν μάτην, frustra laborare. to labour ir 
 vain. Syn. Κενοπονεϊν, ματαιοπονεϊν. PhrJJUo; 
 Σπειρειν ποντον αλός πολιης. Theog. εις γ 
 μάτην νίπτεις δέμας Ινδικόν ; ισχεο τέχνης 
 Ου δυνασαι δνοφερήν νύκτα καθηλιασαι. Lu 
 cian. An. ii. 310. ώστε τι πειράζεις λευκοί 
 ιδεϊν κόρακα ; Ερ. άδ. 60. 
 
 Ποντίζω, in pontum mergo. to plunge in th» 
 sea. Hence, Ποντισμά. το. a thing to b* 
 plunged into the sea. (Helen. 1564.) ου& 
 εποντισε σκάφος. Agam. 1022. Syn. Kara JUm 
 ποντίζω. 
 
 Ποντϊος,ά, δν. marinus. of, belonging to, pre 
 siding over, the sea. fern. Ποντϊάς,άδδς. irov•^, 
 tiov, ος θ' ι Ελικώνα και ευρείας έχει Αίγας,! μ- 
 Horn. xxi. αύρα, πόντιας αύρα. Hec. 448 ! ;ί 5υ 
 Syn. Αιαποντιος, άλως, ενάλιος, θαλάσσιος. L• 
 
 Ποντδγενης. sea-born. Orph. Η. 80. Πόντο- | 
 θηρης. 6. ep.ofa fisherman. Stat. Flacc. An 1 
 ii. 263. Ποντδμεδων. ruler of the sea. ep. ύ'\ % 
 
ΠΟΡ 
 
 Neptune. Hippol. 744. Ποντδναυτης• Soph. 
 Scyr. fr. iv. ΪΙοντοττλάνος, Orph. H. 23. 
 Ποντοπλάνητδς. ibid. 37. 5. "Ποντοπόρος. 
 traversing - the sea. ouj δ 7) κείνη γε παρεπλω 
 ποντοπόρος νήνς. μ. 69. Ποντοποσειδων. See 
 Ποσειδαων, Ποντομεδων. ώ Ποντοποσειδον, 
 και θεοί πρεσβντικοί. Plat. 1051. ΠοντοτΧ- 
 ί νακτος. Horn, xsxvii. 6. Ποντοχάρνβδϊς. α 
 comic term for a glutton. Hipponax, Ath. 
 691. c. all compounded of 
 βοντος. 6. pontus. the deep or open sea. old 
 genit. Ποντοφϊν. Od. ω. 83. accus. Ποντονδε, 
 κ. 48. Ποντδθεν. from the sea. (//. £. 396.) 
 αιγιαλφ μεγαλφ βρεμεται, σμαραγεϊ δε τε 
 πόντος. Β. 210. Syn. θάλασσα, πίλαγος. Ερ. 
 Ατρνγετος, αμειλιχος, απημων, άλμνρος, άλι- 
 κλυστος, άγριος, άλιρραντος, αμαιμακετος, 
 ατέρμων, βαρνηχης, βαρνς, βαθνρροος, ενρνς, 
 εριγδουπος, ιχθνοεις, ηεροειδης, ιοειδης, μέ- 
 λας, οινοψ, πολυκλυστος, πολυκίψων, πικρός, 
 πΧατνς, πολιός, άΧιδουπος. Phr. ΐΐοΐ'του λα- 
 βρον ύδωρ. κατά ποντον απειρονα κνμαινοντα. 
 χέρσος πελάγους, πορφνρεα λίμνη, ποντιον 
 κνμ' άλικτνπον ά\μας. 
 ίΐοντοπορενω. Ποντδπδρεω. mare transeo. to 
 pass over the sea; to sail, ποντοπορευεμεναι 
 επ' αριστερά χειρός έχοντα, κ. λ. Od. f. 278. 
 της δε πανημεριης τεταθ' ιστία ποντοπορου- 
 σης. λ. 11. Syn. θαλασσοπορεω, διαπεραω. 
 \1οξ, or ΪΙοκη. obsol. for Ποκδς. vellus. 2. ton- 
 sura ovium. a fleece ; clipping•, τις εις το λή- 
 θης πεδίον, η 'ς ονον ποκας ; (said proverbially 
 of that, which has no existence.) Ran. 186. 
 Ιδπάνενμά, Philipp. An. ii. 214. Πδπάνδν.^το. 
 Πδπάς. η, Crinag. ibid. 141. opus pisiorium; 
 rlibum. pastry; abroad flat cake, αυτάρ επι 
 κραδιην ερυσας ποπανοισιν εθηκα. Orph. 314. 
 Syn. Πλακοίς. -φαιστον. 
 
 Ιδποι. proh Dii ! Ο heaven ! ώ ποποι, ή μέγα 
 πένθος Αχαάδα γαϊαν Ίκανει. Α. 254. Syn. 
 Φευ, παπαι. 
 
 Ιοππαιά, άς. ή. PoppaBa, (Sabina,) Run* Cris- 
 pin!, turn Othonis ; postremum Neronis, 
 uxor, wife of Nero, ΐίοππαια, Διός εννι, Έε- 
 βαστιάς' ευαδε γαρ σοι. Leon. ΑΙ. An.W. 191. 
 ΙοππυΙω, ΠοππϋλΊαζω. sibilo. to whistle ; to 
 smack with the lips ; to cluck to a horse, 
 :&c. Ποππυζειν ivas also a token of applause ; 
 \hence it means to favour; to wheedle, εποπ- 
 πυσεν' εϊτ' εκελευσε πεμπειν σαργανας. Ti- 
 mocl. Ath. 407. e. βάλλει και μαλοισι τον 
 ,αιπόΧον α Κλεαριστα, Ύάς αίγας παρελεΰντα, 
 και άδν τι ποππυλιασδει. Theoc. 5. 88. Syn. 
 Ένριττω, κατασυριττο). — κηλεω, κολακεύω. 
 ;ίορδάλϊαγχες. το. aconitum, Plin. name of 
 a poisonous herb. οι δε τε πορδαλιαγχες, 
 επεί θηρεσσι πελωροις. Nic. ΑΙ. 38. 
 ΙορδάΧίς. pardalis. a pard, a panther. — λαι- 
 μόν-ΤΙορδαλιος στικτής — Man. 5. 156. 
 Χορδή, crepitus ventris. ταντ' apa και τω 'νο- 
 ματ' αλληλοιν βροντή και πορδή δμοιω. Nub. 
 394. Syn, Αποπορδη, ψόφος γαστερος. 
 ).δρειά. ή. via, iter, a way ; a journey, are- 
 source, της σης πορείας μνήμα το~ις πάσιν 
 
 ΠΟΡ 
 
 557 
 
 βροτοϊς. Prom. 840. Syn. Όδοιπορια, αφο- 
 δος, βαδισις, δδος, πορενμα, διαβασις. Ερ. 
 Άλιπλαγκτος, αελληεσσα, αελλοπος, ακιχη- 
 τος, άλιδρομος, πολύμοχθος, πολνστρεπτος, 
 πολνσκαρθμος, παλιννοστος. 
 
 Πορενμα. το. profectio. a setting out ; jour- 
 ney. — ειδομαν-Ήαϊον πορενμα. Iph. Α. 300. 
 
 Πορενσίμδς. meabilis. accessible ; that may 
 be passed over, εκτειν, ετρεφθην, ήνπερ ήν 
 πορενσιμον. Eur. Elec. 1046. Syn. Αμευσι- 
 μος, επιβατος, βάτος, εισιτητος. 
 
 Πδρευτδς. s. as Πδρενσ'ϊμος. 2. that which is 
 conducted, or conveyed, ισχύς πορευτοϋ 
 λαμπάδος — Agam. 295. 
 
 Πδρενω. trajicio, mitto. to give passage; send, 
 or convey. Πορεύομαι, eo, proficiscor. to go, 
 to set out, to travel, verbal. Πδρευτεδς. (He- 
 racl. 730.) — τασδ' επιστολάς πατρί ΎαχεΙ 
 'πορενσαν ζνν χρονψ.-ΧΕά. C. 1601. Β. Syn. 
 Αιαβαινω, διάγω, πέμπω, εκπορεύομαι, στίλ- 
 λομαι, απειμι, εζορμαω, υδενω. 
 
 Πδ|θίω. tSWellopw. φοιτοΖ γαρ, ημάς εγχος επαι- 
 τών πορείν. CEd. Τ. 1278. Syn. Παράσχω, 
 παρέχω, διδωμι. 
 
 Πορθεω. s.as ΠίρΟω. Hence, Πορθητής, Troad. 
 213. Πορθητωρ, Again. 91Q. ωδε και οί πρό- 
 τεροι πολιάς και τειχε' επορθονν. Δ. 308. 
 
 Πορθμεϊδν, Ion. Πορθμηων. fretum. 2. naulum. 
 a strait, ford, ferry. 2. a ferryman's fare. 
 Πορθμών, a ferry-boat. 2. τοννεκα και νεκνες 
 π ορθ μηίον οντ ι φέρονται. CdW.fr. 110. 
 
 Πορθμενμά. το. trajectus. a passage by a 
 ferry. — 7τρός ωκνπορον - Πορθμενμ' αχεων. 
 Agam. 1567. Syn. Πορθμός, πέραμα, δια- 
 βασις, διαπορθμενσις. 
 
 Πορθμενς. qui lintre transportat per fretum. 
 a ferryman, πορθμήες δ* apa τους γε διηγα- 
 γον, ο'ιτε και αλλονς. υ. 186. — και στυγνον 
 αεί πορθμήα καμοντων. Theoc. 17. 49. Syn. 
 Πίρά-^ς, διαβατές, ναύτης, διαπορθμεντης. 
 πορενς. κωπηλάτης. 
 
 Πορθμενω. trajicio. 2. inetaph. transmitto. to 
 ferry over, to transmit. 1. — αλλά μ' εκ γε 
 τήσδε γής Πορθμενσον ως τάχιστα, — Trach. 
 803. Β. — 2. θαπτειν, εφετμάς τασδε πορθμεν- 
 σο-» πάλιν. Choeph. 682. Syn. Αιαπορθμενω, 
 δι'ΐημι, διεκπεραω, διαβαίνω, πορεύω. 2. δια- 
 κομίζω, διαπεμπω. 
 
 ΠορθμΊς. ή. parvum fretum. 2. linter, quo 
 transfretamus. a small strait or ford. 2. a 
 ferry-boat. 2. μονός μονψ κόμιζε πορθμϊδος 
 σκάφος. Cycl. 361. Syn. Πορθμών, ποριον. 
 Ερ. Γλαφυρά, κυανεα. 
 
 Πορθμός, οϋ. δ. fretum. a strait, or ford ; a 
 ferry, εν πορθμφ Ιθάκης τε, Έαμοιό τε παιπα- 
 λοεσσης. ο. 29. Syn. Πίλαγος (στενον).—> 
 πορθμενμά. Ερ. Στενοκνμων. Phr. Αλός 
 ζυνοχ$σι. Apoll. 2. 318. See 549. 
 
 Πδριζω. aditum facio. 2. excogito, invenio. 
 3. paro, suppedito. to give access. 2. to con- 
 trive ways and means. 3. to procure, to 
 Supply. 3. Ωμοδαμόν θ', ος τήδε τέχνη κακά 
 πολλά ποριζει. Horn, xlvii. 10. Syn. Εκπο- 
 ριζω, εξευρίσκω, τεχναζομαι, επινοεω, εξετα- 
 
558 
 
 ΠΟΡ 
 
 ζω, πορω, παρέχω. 
 
 ΠόρΊμός. pervius. finding ways and means ; 
 productive, εγχειρειν χρήν έργω ποριμω. 
 Thesm. 784. Syn. ΐίοριστος, εύπορος, επι- 
 κερδαΧεος. 
 
 Πορΐς. ή. s. as Τίορτις. ως δ' όταν αγραυΧοι 
 ποριές (α/, πόρπες) περί βοϋς αγελαιας. κ. 
 410. και την μεν αν προσείδες ενθηΧον πο- 
 ριν. Bacch. 736. 
 
 Ποριστής. suppeditator. he who finds ways 
 and means ; a financier. και δός τοντι 
 ΚΧεοφώντι φέρων, Και τοντι τοΊσι πορισταϊς. 
 Ran. 1504. Β. Syn. Εκλογευς, εκΧογιστης, 
 δασμοΧογος, ζητητης. 
 
 Πορκης. annul us. a ring, to keep the spear- 
 head fast, αιχμή χαΧκειη, περί δε χρνσεος θεε 
 πορκης. θ. 495. Sy Ν. Κρίκος, δακτνΧιος (του 
 δόρατος). 
 
 Ώορκος, est πΧ'εγμα quoddam e vitili rotun- 
 dum, ore angusto, per quod ingrediuntur 
 pisces. a kind of fishing net. Hence, TLop- 
 κενς. a fisherman, who uses such a net. 
 {Lye. 237.) 2. aper. hence, pork. 1 . εισδυομε- 
 νος εις πορκον, όθεν εξω παΧιν. Antiph. — 2. 
 οποία πορκος Ιστριεύς τετρασκεΧής. Lye. 74. 
 
 ΤΙορνη. meretrix. a harlot, dim. Πορνϊδϊον. 
 (Ran. 1301. Β.) Hence Πορνειόν. a brothel. 
 (ib. 115.) Πορνόσΰνη. (Man. 4. 314.) Πορ- 
 νόβοσκεω. (Pac. 849.) Πορνόβοσκός. a pimp, 
 bawd. (Ath. 1. 2.) ΠορνόφΐΧης. (Ep. άδ. 
 415.) πομναισι και κνβοισι παραβεβΧημενος. 
 Plut. 243. 
 
 Πόρνος, scortator. a fornicator, a. ου τους γε 
 χρηστούς, αΧΧά τονς πόρνους' επε'ι. Plut. 
 155. Syn. ΜαχΧος, πορνοτριφ, Χαικαστης, 
 μιαρος. 
 
 Πόρος, transitus, trajeetus, vadum. 2. meatus. 
 3. vectigal, quaestus. 4. ratio alicujus rei 
 efficiendse, et via. a passage, a pass, a ford. 
 2. a path, or way. 3. revenue, resources, 
 means. 4. a mode, or means, of bringing 
 about any thing; an expedient, φέρων επ' 
 ωμονς, ήνίκ' ην μέσω πορω. Trach. 564. Syn. 
 Ι. Πορθμός, τριβος. 3. πορισμός, τέλος, 
 φόρος, δασμός, ενχρηστημα. 4. μηχανή. 
 
 Πορπαω, Ώορπαζω, Πορπάκιζω. fibula sub- 
 necto, fibulo. to fasten with a clasp. Πορ- 
 πάκιζομαι. med. adnecto mihi, v. c. clypeum. 
 to clasp on. και τονδε νυν πορπασον ασφα- 
 Χώς,ινα. Prom. 61. πορπακισαμενος φρούδος 
 αμπταμενος εβα. Lysist. 107. Syn. Προσ- 
 πορπαω, προσπορπαζω, επισφιγγω, περοναω, 
 προσαρμόζω. 
 
 Πορπάμά.το. Πορπημά, Rhes.442. vestis fibu- 
 lis adstricta. a garment clasped, or buttoned. 
 ριφας απ' ωμών ευπρεπή πορπάματα. Eur. 
 El. 820. See Here. F. 959. Syn. Έπιπορ- 
 πημα, επιπορπις, εφαπτις. 
 
 Ώορπαζ, άκός. δ. fibula, prceserlim, amenti in 
 clypeo. a clasp ; partic. of the thong, or 
 handle, of a shield, πορπαχ' υπ' αυτόν, ώστε 
 μαινεσθαι δοκεϊν. Phcen. 1 144. Syn. Οχανον. 
 
 Πόρπη. ή. fibula, the ring of a buckle, as πε- 
 ρόνη is the tongue ; a buckle, clasp, or but- 
 
 n ο ς 
 
 ton. πορπας τε, γναμπτάς 0' εΧικας, καΧυκάς 
 τε, και όρμους. Σ. 401. 
 
 Πόρρω. adv. ultra, farther ; onward ; beyond. 
 JRol. ΐίορσω, compar. ΐίορσων, Olymp. 1. 
 183. superl. Πορσιστά, Nem. 9. 69. ή νη- 
 σαιάν αζει χωράν, - Αυστανον πόρρω Τροίας ; 
 — Troad. 188. όστις αισχυνών επιχω-ρια, 
 παπταινει τα πορσω. Pyth. 3. 38. 
 
 ΪΙορρωθεν. adv. eminus. from afar ; far off. 
 θανμ' αν πορρωθεν ιδοιμην' — Trach. 1006. 
 Br. Syn. Μακρόθεν, απομακροθεν, αποθεν, 
 αποπροθε, αποσταδα, εκαθεν, εκποδών. 
 
 ΐίορσαινω, Olymp. 6. 52. Apoll. 3. 1123. 
 Ώορσϋνω. paro. 2. ago, perago. 3. colo, in 
 honore habeo. to prepare ; get ready» 2. to 
 act; perform; transact. 3. to attend, or pay 
 respect, to. νυμφαις επορσυν εροτιν 1 , ως 
 εδοζε μοι. Eur. ΕΙ. 625. Syn. Παρέχω, ευ- 
 τρεπιζω, ετοιμαζο), κοσμεω, επιτεΧεω. υπηρε- 
 τεω, τιμάω, τρεφο). 
 
 Πορταζ, ΠορΓΐς. η. vitulus. a calf; a heifer. 
 Hence, ΠορτΤτροφος. ό ?). (Horn. Apoll. 21.) 
 αμφι δ' ap' αυτψ βα~ίν\ ως τις περί πορτάκι 
 μητηρ. Ρ. 4. Syn. Πορις, μόσχος, δαμαΧις. 
 
 Πορφυρά, ας. ή. purpura, genus conchse ma- 
 rinse. 2. pannus liquore purpuras tinctus, 
 A r estis purpurea, the purple-fish. 2. cloth, 
 &c. dyed with the tincture of the purple- 
 fish. Hence, Πορφΰρευτίκός, belonging to a 
 hunter of purple-fish. (Iph. T. 263.) Πορ- 
 φνρϊς. the purple water-hen. (Av. 304.) 
 Πορφυρίων. another purple bird. (ib. 1249.) 
 Πορφΰρόβαπτος. (Plato, Com. Ath. p. 48.) 
 Πορφϋρόειδης. (Troad. 124.) Πορφνρόνω- 
 τός. (Nonn.) Πορφΰρόπεζά. (Tryph. 65.) 
 Πορφύροστρωτός. (Agam. 919.) τα δ' αργυ- 
 ρωματ εστίν, η τε πορφυρά, Εις τονς τραγω- 
 δονς χρησιμ', ουκ εις τον βιον. Laert. 95. 
 Syn. 2. ΑΧουργις, φοινικις. 
 
 Πορφύρεος. purpureus. purple, red, dark-red, 
 violet, bright-red. πορφνρεον μέγα φάρος 
 έχων εν χειρι παχειη. θ. 221. εΧΧαβε πορ- 
 φυρεος θάνατος και μοΊρα κραταιή. Ε. 83. 
 Syn. Πορ^υρειος, πορφυροεις, περιπορφυρος, 
 εμπορφνρος, οστρειος. — μεΧας, σκοτεινός, 
 ταραχώδης. 
 
 Πορφυρίων, ωνός. ό. the Giant. Horat. Od. 
 iii. 4. 54. 
 
 Πορ^ϋρω. rubeo, &c. 2. aestuo, de mari. 3. 
 curis perturbor. to be ττορ^υρεος. 2. to be 
 restless like the sea. 3. to be agitated with 
 cares, ως δ' ότε πορφυρή πεΧαγος μέγα κν- 
 ματι κωφψ. £sj. 16. — 3. εστη, ποΧΧά δε οι κρα- 
 διη πορφυρέ μενοντι. Φ. 551. Syn. Πορ- 
 φυριζω. 3. ταράσσομαι, καΧχαινω, μεριμνάω. 
 
 Πορω. praebeo. to afford ; bestow, a poetic 
 word for Ποριζω. ην δια μαντοσυνην την όί 
 πόρε Φοίβος Α πυΧΧων. Α. 72. 
 
 Ποσειοαων, Ποσειδών. Neptunus. adj. Πόσει- 
 δηίος, Πόσϊδηϊός, Πόσειδάνϊυς. (Phcen. 195.) 
 Also, Πόσϊδηϊον. το. a place sacred to Nep- 
 tune. (//. Β. 506. Od. ζ. 265.) Ήρη τ', ηδε 
 
 1 An JEolic word for εορτή, a feast. 
 
ποτ 
 
 ποτ 
 
 559 
 
 Ποσειδαων, και Παλλάς Αθηνη. Α. 400. τον 
 Αια, τον Έρμην, τον Ποσειδώ. — Nub. 1236. 
 Syn. Ταιηοχος, Ένοσιχθων, Έννοσιγαιος. Ερ. 
 Αγλαοτριαινης, αρχιθαλασσος, άλιβρεκτος, 
 άλως, αφθιτος, αμείλικτος, βαθνκολπος. βα- 
 ρυδουπος, ενρυσθενης, ενρνκρειων, ενρνμεδων, 
 ενρυστερνος, ερισφαραγος, ερικτνπος, ερικυ- 
 δης, εντριαινης, ειναΧιος, θαλασσομεδων, Ίπ- 
 παρχος, κρειων, κρατεροφρων, κλυτος, με- 
 
 ,γασθενης, οβριμος, ορσοτριαινης, θαλάσσιος, 
 περικλντος, σεμνός, νπερβιος, νγρομεδων. 
 Phr. Γαιης κινητήρα, και ατρνγετοιο θαλάσ- 
 σης Ποντιον, — Έλικωνιος αναξ. — Horn, πον- 
 τομεδων πορφνρεης λίμνης. Eur. — Ποσει- 
 δαωνα τινακτορα γαιης. Soph, δς μεδει γλαύ- 
 κας αλός εν βενθεσι.-τόν τε μεγασθενή τριαί- 
 νης ταμιαν γης τε και άλ-μνρας θαλάσσης α- 
 γρών μοχλευτήν. γαιαοχον παις αφθιτου Έν- 
 νοσιδα. Pyth. 4. 58. 
 
 Ιδσειοϊων, ώνος, υ. Ion. ΠόσϊδηΧων. nom. 
 mensis Attici. an Attic month, correspond- 
 ing with the latter part of December and 
 beginning• of January, μεις μεν δι) Ποσι- 
 δη'ίων. (Glycon.) Anac. fr. 6. Fisch. 
 
 Ιοσθη. preeputium ; penis. Nub. 1014. Br. 
 
 ;dimin. ΠοσθΙον. Thesm.254. Hence, ΤΙοσθ ων, 
 
 { ωνος. ό. a large ποσθη. in comedy ; a stout 
 young fellow, ειττ' εμοί, ω ποσθων, εις τον 
 σαυτον πάτερ' φδεις ; Pac. 1300. 
 
 ,Ιδσϊς. ό. maritus. a husband, ανδρι δαμεις 
 κρατερψ, ός εμός πρότερος ποσις ήεν. Γ. 429. 
 Syn. Ακοιτης, γαμέτης, ανηρ. παρακοιτης, 
 ζννάορος. Eur. Ερ. Ίμεροεις, νπωροφως, 
 θαλερός, κουριδιος. 
 
 Ιδσϊς, ϊως. ή. potus. drink, s. as ΤΙώμά, and 
 Πότης, ή. αντάρ επει ποσώς και εδητνος εξ 
 
 .ερον εντο. Α. 469. Ερ. θαλερά, μενοεικης, 
 φαρμακοεσσα. 
 
 ΙοσσάκΧ. adv. for Ποσάκι. quoties ? how 
 -often ? ποσσάκι δ' αργνρεοω, θεή, πειρησαο 
 
 .τόξου; Call. 3. 119. 
 
 Λοσδς, poet. Ποσσδς. quant us ? how great ? 
 Ποσού, quanti ? for how much? See'Oiro- 
 σος. a. πόθος, πόσος τις ; b. σμικρός, ήλίκος 
 Μόλων. Ran. 55. b. ποσ αττα ; a. ταντ'ι. b. 
 δυο δραχμάς μισθόν τελείς; ib. 173. 
 Ιοσσήμάρ. quot dies, how many days, ποσ- 
 σήμαρ μεμονας κτερείζεμεν Έκτορα δϊον. Ω. 
 ,657. 
 
 [οσσΤκρότος. act. pedibus pulsans. Orph. Η. 
 30. pass, pedibns pulsatus. striking, or 
 beaten, with the feet in a dance. 
 Ιοστυς, η, δν. quotus ? quantus ? of what 
 number? how great? ποστον δή έτος εστίν, 
 ότε ξεινισσας εκείνον, ω. 287. 
 [δ-αγω. Dor. for Προσάγω, so, in other verbs, 
 compounded of προς, ποτιάπτω, ποτιβάλλω, 
 ποτιβλεπω, κ. τ. λ. 
 
 ίόταινϊός. recens. new, fresh, τίς δή ποταινιόν 
 γε λάχε στεφανον ; Olymp. 10. 72. — ονδ' 
 εμοί ποταινιόν -ΐΐήμ' ονδεν ή'ζει. — Prom. 102. 
 Syn. ΤΙοταινος, νεοχμος, πρόσφατος, νέος, 
 απροσδόκητος, απροορατος. 
 [ότάμηΧός, Nonn. Dionys. vi. 224. Ποτάμιος, 
 
 and poet. Πδτάμειδς, α, δν. Jem. Πδτάμηϊς, 
 ϊδδς. (ApolL 3. 1218.) fluvialis, of, or from, 
 a river, ποτάμια, νερτερα τε κωπα. Alcest. 
 464. χιόνι καταρρντα ποταμεια. Troad. 1067. 
 
 Ώδτάμδς. fluvius. a river, και Ποταμοί, και 
 Γαία, και οι νπενερθε καμόντας. Γ. 276. Syn. 
 'Ρεϊθρον, νάμα, ροος. Ερ. ' Αλιμϋρηεις, αργνρο- 
 δ'ινης, άγνορρυτος, βαθνρροος, βαθνδΊνης, δϊ- 
 νηεις, δεινός, δονακωδης, λάμπρος, ευκελα- 
 δος, ένυδρος, εϋκροκαλος, ηχηεις, θολερος, εχε- 
 κτεανος, ενρροος, ενρν ρεων,Ίερος, καλλιρροος, 
 καλλιγεφϋρος, ολβοδοτης, πληθών, πολνρρα- 
 θαγος, πολυγναμπτος, ρέων, μεγαβρεμετης, 
 ορεσσιχυτος, ταυρομορφος, χωνεος, χείμαρ- 
 ρους, χαραδραίος, ωκυροος. φιλοζεφυρος, θείος, 
 παρθενιος,λαβρος. Phr. — Ϊίοταμοι καναχηδά 
 ρέοντες. Theoc. σεμνούς οχετονς, οισιν — άρ- 
 δει στρατόν. Pind. πορφυρον οΊδμα ποταμού. 
 Eur. Σπερχειός αρδει πεδίον ενμενει ποτψ. 
 JEsch. 
 
 Πόταμων, ωνδς. ό. Ρ. Ν. a silly poet. Lucill. 
 An. ii. 332. 
 
 ΪΙότάόμαι, Πότεδμαι. volo. to fly. ένθα και 
 ένθα ποτώνται αγαλλομεναι πτερνγεσσι. Β. 
 462. τριζονσαι ποτεονται, — ω. 8. Syn. Πε- 
 τομαι, ανιπταμαι. 
 
 Ποτέ. adv. aliquando. some time ; at one 
 time, αντάρ ανήρ αγαθός ποτέ μεν κακός, 
 άλλοτε δ' εσθλός. Plato. 
 
 Πότερος, uter. whether of the two. Ύυδειδην 
 δ' ουκ αν γνοιης, ποτεροισι μετειη. Ε. 85. 
 
 Πότη. volatus. flying, flight. αιθνιη δ' εικυΤα 
 ποτ$ ανεδυσατο λίμνης, ε. 337. Syn. Πτήμα, 
 πτήσις. πτερύγων δρόμος. Νοηη. 
 
 Πόρνος, Theoc. 30. 7. Πδτ^τ-δς. alatus. wing- 
 ed ; having the power of flying, s. as Πετει- 
 νός, ry μεν τ ουδέ ποτητά παρέρχεται, ουδέ 
 πελειαί. μ. 62. 
 
 Πδτ?}ρ, ήρδς. ό. Πδτηρίδν. το. poculum. a 
 drinking-cup; a goblet, dimin. ΠότηρΧδίον, 
 Athen. 1. 11. και μην εφελκω και ποτήρ', 
 ασκον μετά. Cycl. 151. ποτηρων δε kgiXov. 
 Anac. 17. 5. Syn. Δεπας. 
 
 Πότης, ητυς. ή. s. as Ποσις, εως. αντάρ επεϊ 
 ταρπημεν εδητνος ηδε ποτητος. Α. 779. 
 
 Πότης, ον. ό. potor, bibax. a drinker, a toper. 
 superl. Att. Πδτιστάτδς. (Thesm. 742.) oi- 
 μοι' τι γάρ μοι τον ποτην ηπτες λνχνον ; 
 Nub. 57. 
 
 ΠδΓΪο'ευδμαι, Dor. for Προσδεομαι. qu. vid. 
 
 Ποτϊύαιά, άς. ή. urbs Macedonia?, a city of 
 Macedonia, afterwaids called Cassandria. 
 σέ δ' εκ Ποτίδαιας εχοντ εν οϊδα δέκα τά- 
 λαντα. Eq. 438. 
 
 Πδπζω. potum do. to give drink ; to water. 
 Ααφνις ό τώς τανρως και πορτιας ώδε ποτισ- 
 δων. Theoc. 1.121. Syn. Ύδραινω, εποχε- 
 τενω, αρδω. 
 
 Πότϊθϋμϊός. menti acceptus, jucundus. to 
 one's liking, agreeable, όργανα τας τεχνας 
 ποτιθνμια — Leon. Tar. An. i. 222. 
 
 Πδτ-ΐαδς. Πότος, Anacr. 172. 34. potabilis. 
 drinkable, ποτιμον γενέσθαι, και καταστήναι 
 πάλιν. Alex. Ath. 36. e. 
 
560 
 
 ΠΟΥ 
 
 Π Ρ A 
 
 ΠδτΐπΧασσω, Dor. for Προσπ. adfingo. 2. ad- 
 haerere facio. to glue, or fasten on. 2. to 
 unite with, τέσσαρες α'ι Χάριτες' ποτί yap 
 μια ταϊς τρισι κειναις Αρτι ποτεπΧασθη, κήτι 
 μνροισι νοτεϊ. Call. Ερ. 54. ΒΙ. 
 
 ΤΙότιστάτος. superl. Att. a Ώοτης, q. v. 
 
 Ώοτιστρά, άς. ή. ubi animalia aquantur. a 
 tank, or trough, for watering animals. Ίπ- 
 πειην τετυκοντο Ποσειδαωνι ποτιστρην. Call. 
 Dian. 50. 
 
 ΠοΓίτασσω. Dor. for Τίροστασσω. πασαμενος 
 ποτιτασσε' Σνρακοσιαις επιτάσσεις ; Theoc. 
 15. 90. 
 
 Πδτιφθεγκτδς, η, όν. Dor. for Προσφ. dignus, 
 quem alloquare. to be accosted, greeted. 
 
 *θερσι' ποτιφθεγκτα δ' βπλεο και φθιμενα. 
 Anyte, An. i. 200. 
 
 Ποτμος. sors, fatum. lot, fate, αντίκα yap τοι 
 έπειτα μεθ' Έκτορα ποτμος έτοιμος. Σ. 96. 
 Syn. Μορος, θάνατος. Ερ. Αεικης, αδενκης, 
 αμειΧιχος, ανηλης, ατρεπτος, αφυκτος, ανοσ- 
 τιμος, βαρύς, δακρυοεις, δοΧοεις, ενκλεης, 
 ευαιων, ευφρων, επηρατος, ευτυχής, Χυγρος, 
 ΧευγαΧεος, μεΧας, δμοιϊος, οΧοος, τΧημων, τα- 
 νΐ]Χεγης, φρικώδης, ωκυς. 
 
 ΙΙοτνΊά, Ποτνά. for these adjectives 1 are used 
 only in the femin. and applied to Goddesses 
 and married women, veneranda. revered, 
 august. — τοϋ δ' εκΧυε ποτνια μητηρ. Α. 357. 
 καΧΧει αριστευοισα θεαων, ποτν Αφροδίτη. 
 Theoc. 17.45. 
 
 Ποτνϊάδες. αϊ. a poetical epithet, 1. of the 
 horses of Glaucus; from Tlorviat/m Boeotia. 
 Phoen. 1140. — 2. of the Bacchanals. 3. of the 
 Furies. 3. δρομάδες ώ πτεροφοροι, - Ποτνιά- 
 δες θεαί. Orest. 311. Syn. 2. Ανσσαδες, 
 Μαινάδες, μανιώδεις. 3. μανιοποιοί. 
 
 Πδτοπταζω. Dor. for Προσοπτ. Nossis, An.i. 
 195. 
 
 Πότος, ΤΙδτον. draught, drink, s. as Πώμα.—επι 
 δε κρομνον, ποτψ otpov. Α. 629. οφρ' ειδής 
 οίον τι ποτον τοδε νηυς εκεκευθει. ι. 348. Ερ. 
 Ακρητος, ακηρασιος, αμβροσίας, θεΊος, ηδύς, 
 γΧνκερος, μεΧιζωρος, τερπνός, ευώδης, \η- 
 θαΐος, Χυσιπονος, φαρμακοεις, φερεσβιος. 
 
 ΙΙονΧΰκάρηνος. multorum capitum. many- 
 headed. Ερ. άδεσπ. 282. ΠονΧυμάνης. ibid.Q. 
 ΠουΧϋμεθης. Onest. An. ii. 290. ΠουΧϋσϊ- 
 βαστδς. Crinag. ib. 146. adjectives com- 
 pounded of πουΧνς for ποΧύς. 
 
 ΠουΧνπους, Xenarch. Ath. 63. f. ΠονΧυπδδης, 
 Antiphil. An. ii. 175. dimin. ΠονΧνπδδϊδν, 
 Theopomp. Ath. 324. b. See ΠοΧυπονς, 
 
 Πους, Πδδες. pes, &c. 2. funis nauticus, vel 
 etiam, clavus. 1. the foot; the claw; some- 
 times in Homer, the whole leg. 2. the rope 
 
 1 A. W. Schlegel considers these epithets 
 to denote properly, mktress, lady, as titles of 
 honour and respect. He traces an analogy 
 between them and the Greek πόσις, πότις. 
 the Lat. potis, potens, and the Sanscrit pati, 
 paterfamilias, husband, master ; patni, ma- 
 terfamilias, wife, mistress. 
 
 by which the main sail of a ship is let ou* 
 or taken in. In Od. κ. 32. some understanc 
 it to denote, a ship's rudder. Ι. το δε πρ( 
 ποδός αρειον αιεί Χρήμα πάν. — i. e. res prae- 
 sens. Isth. 8. 26.-2. τα δε παρ πόδι ναοί 
 εΧισσομεν. Nem. 6. 94. Syn. Πίζα, βασις 
 κώΧον. 2. πηδαΧιον. Ερ. Αμβρόσιος, θοος 
 σφαΧερος, νπηνεμιος, ωκνς. — άπαΧοι, ακάμα- 
 τοι, αργαλεοι, αργνρεοι, αδειμαντοι, βριαροι \ 
 ποΧυγναμπτοι, ηνεμοεντες, εριγδουποι, ενκνη- 
 μοι, ενρυθμοι, θοοι, Χιπαροι, καρπαΧιμοι, 
 κραιπνοι, κάλοι, ερατοι, Χαιψηροι, οΧισθηροι. 
 ποΧνσκαρθμοι, ποΧυπΧανεΙς, ταχεες, τρομε- 
 ροί, στέρεοι. 
 
 Τίδω. inus. (fid. πωσω. pr. pass, π'επομαι 
 unde επόθην et ποθησομαι.) bibo. to drink/ 
 ω'ταν, πεπωκδτ εν δομοισι χρή μενειν. Cycl. 
 534. See Πιω. 
 
 Ποω. Attice for Ποιεω, q. v. 
 
 Πράγμα, ΤΙρήγμά, Πράγος. το. negotium, opus. 
 2. pi. molestise. a thing done ; business ; 
 work, a thing, indef. 2. pi. trouble, dimin, 
 Πραγμάτων, Nub. 197. Hence, Πραγματεία. 
 Πραγμάτ\ά. η. business ; occupation ; pur- 
 suit. (Man. 1. 37.) όστις φυΧασσει πράγος εν 
 πρύμνη ποΧεως. Sept. Th. 2.-2. ώ δεσποτ' 
 αΧΧά σοι παρεξω πράγματα. Plut. 20. Syn\ 
 Έργον, πραζις. 2. πάθος, κακοπαθεια. 
 
 Πραγματεύομαι, negotior. 2. in quacunque re 
 elaboro. to trade, traffic, conduct a busi- 
 ness. 2. to make a business of a thing, rote 
 σοφοϊς, ων ουνεκ εγώ ταΰτ επραγματευομην. 
 Nub. 526. Syn. Έμπορευω. 2. επιχειρεω. 
 ποΧυπραγμονεω, επιμεΧεομαι, ενεργεω, ασχο• 
 Χεομαι. 
 
 Πραγματικός, οΰ. ό. pragmaticus, homo for- 
 mularius. busy; active; a man of business 
 a lawyer, who supplied the advocate with 
 the facts of the case. ΦαΤδρος πραγματικός, 
 καιζωγραφος ηρισε'Ροΰφος. Lucill. Α?ι.Ί\. 339. 
 
 Πραγμάτδδϊφης. qui lites scrutatur. a quar- 
 rel-hunter, και συκοφάντης — b. ώ μακαρα] 
 της τέχνης, a. Και πραγματοδιφης.-Α\. 1426. 
 Syn. ΔικοΧογος, δικορραφος, πρακτηρ. 
 
 Πρακτήρ, Ion. Πρηκτηρ. 1. actor, qui agit. 2. 
 negotiator, mercator. 3. exactor tributorum. 
 a doer. 2. a trader. 3. a tax-gatherer. 1. 
 μύθων τε ρητήρ' εμεναι, πρηκτήρά τε έργων. 
 Ι. 443. Syn. Εργάτης, τεΧειωτης. 2. πραγ- 
 ματευτης, έμπορος. 3. τεΧωνης. 
 
 Πρακτηρϊδς, Πρακτϊκδς. aptus ad agendum 
 strenuus; efficax. expert in business ; active; 
 efficient, πειθώ δ' ίποιτο και τύχη πρακτη- 
 ριος. iEsch. Suppl. 519. Ρ. οίνου γαρ ευροφ 
 αν τι πρακτικωτερον ; Equit. 91. Syn. Α- 
 νυστικος, φιΧοεργος, έμπρακτος. 
 
 Πράκτωρ, s.s. as Πρακτηρ. (Track. 255.) also, 
 4. an avenger. 4. φόνου ποτ' αυτόν πρακτορ 
 ιξεσθαι πατρός. Soph. ΕΙ. 960. Syn. Απαι- 
 τητής, εκδικος, διώκτης. 
 
 ΠραμνεΊδς, Πραμνϊός. epith. vini cujusdam. 
 epithet of a kind of wine : as ancient com" 
 mentators say ; from Pramne, a hill in the 
 isl. Icaria. It seems to have been applied U 
 
Π Ρ A 
 
 Π Ρ Ε 
 
 561 
 
 ι all strong and well-keeping red wines of an 
 I austere taste. Some derive the word from 
 1 παραμενειν. οινφ Πραμνειφ, επί δ' αιγειον κνή 
 ρ τυρόν. Α. 638. έλγ/, έλκε την του Δαίμονος 
 ί του ΐΐραμνιον. Equit. 107. 
 Β&ραξίδϊκος. t). ultrix. avenging. Orph. Η. 28. 
 (Πραξϊνόη. Nom. Pr. a. ενδοϊ Πραξινοα; b.Top- 
 |ι γοΐ φίλα, ως χρονψ ; ενδοϊ. Theoc. 15. 1. 
 ιίΐράξις, ΊΙρήξϊς. τ), factum, actio, a deed; 
 I doing; action, trade; condition ; advantage. 
 ι ου yap τις πρήζις πελεται κρυεροΊο yooio. Ω. 
 κ 524. ή τι κατά πρήξιν, ή μαψιδιως αλαλησθε; 
 ν γ. 72. ουκ οίδα την σήν πράξιν, Αιαντος δ" 
 
 οτι. Aj. 803. Syn. Πράγμα, εισπραξις, ενερ- 
 Ρ yia, εμπορία. 
 
 Ίραζϊτελης. the famous sculptor. — εστί δε 
 
 ■ κρητήρ,-Έργον Πραξιτέλους, — Theoc. 5. 105. 
 See Simonid. An. i. 143. 
 
 Ίράδνως. adv. from Πραόνους, or, perh. from 
 3 an old adj. Πράων. Also, Πραως. (Pythag.) 
 ; leniter. mildly; gently, συ δε μη προς οργήν, 
 ι Αισχυλ', αλλά πραονως. Ran. 880. Syn. 
 ρ'Ησυχώς, μειλιχιως, προσηνώς. 
 "ϊράττϊς, ϊδδς. ή, Pyth.2. 112. Πράπϊδες. prae- 
 
 !cordia. the diaphragm, or midriff. Hence, 
 metaph. the understanding ; the thoughts. 
 'Ήφαιστος ποιησεν ιδνιησι πραπιδεσσι. Α. 
 ι 608. Syn. Φρην, φρένες, επινοια. Ερ. ΈιδυΧα, 
 ^καθαρά, όσια, πενκαλιμη, πινντη. 
 
 Ιψρασϊά. areola in horto. a garden-plot, ένθα 
 we κοσμηται πρασιαι παρά νειατον ορχον. η. 
 127. Syn. Ανδηρον. 
 Πράσϊαι, ών. αι. Ν. P. a Lacedemonian city. 
 {Pac. 242. 
 
 ΙράσΊς. ή. venditio. selling ; sale. — ov πρα- 
 
 "σεις, ουδ' αγορασμους. Sibyl. 1. 2. Syn. A- 
 
 πεμπολη, απεμποΧησις, πωΧησις. 
 
 Ιράσον. porrum. leek. Hence, Πράσοκονρον. 
 
 a knife for chopping up leeks. (Ερ. άδ. 90.) 
 
 'της όνομα χροιή τε πεΧει χλοεροΊο πρασοιο. 
 
 Lith. 751. 
 
 Ιρασσαϊος. Batrach. 251. and Πρασσοφάγος. 
 
 ib. 229. names of frogs. 
 
 Ιρασσω, et Πράττω, fut. πράξω. pr. med. 
 
 ■ πεπράγά. Ion. Πρησσω. ago, perficio. 2. 
 Loperam do. 3. vitam ago, &c. 4. patior, id 
 
 contra Πάσχω pro facio. 5. exigo, pro Εισ- 
 πράττω (quo sensu et in medio") et accipio. 
 ;'to do; to effect. 2. to labour. 3. to spend 
 one's life. 4. to do. to fare, (said of a per- 
 son's condition.} 5. to make money; to ex- 
 act. 4. ταρβεϊν τον εΰ πρασσοντα μή σφαλ% 
 γτοτε. Tract). 302.— 5. και πρασσει με τόκους, 
 τούτου χάριν εξωργισμαι. Batrach. 184. Syn. 
 Διαπράττω, εισπρασσω, ανυω. 
 Ιράσω.β-07ηΠιπρασκω. vendo. to sell, διχώς 
 επράθην, ών ελευθέρου πατρός. Choeph. 914. 
 Λράτδς. Dor. for Πρώτος, primus, first ; fore- 
 most. Hence, Πράτιστός. ά πράτα πλαγεϊσα, 
 κακόν μέλος ιαχεν αλλαις. Call. 6. 40. αλλά 
 πολύ πρατιστον νφ' άοματος αυχένας Ίππων. 
 ib. 5. 9. 
 
 ράτος, ή, ov. vendendus, vendibilis. sold ; 
 saleable, πρατόν νιν εξεπεμψεν, ουδ' ηνεσ- 
 
 χετο. Trach. 276. Β. 
 
 Πράϋνω. Πρηϋνω. lenio. to mitigate ; soften 
 down ; appease, ρεϊα μαλ' επρηϋνεν εκηβόλον, 
 ώς εθελ' αυτός. Η. Mer. 417. Syn. θέλγω, 
 καταθελγω, κηλεω, μαλάσσω, μειλισσω. 
 
 Πράΰς, Πρηΰς. lenis. mild; gentle; kind. 
 Hence, Πράΰμητϊς, Οι. 6. 71. Πράΰνόος, 
 Orph. Η. 68. 17. Πρηύνόος, ib. 43. 11. 
 Πράϋγελως, Epig. 1. 2. adv. Πραως, Pythag. 
 Aur. Sent, and Πράονως. Ran. 880. πρηυ 
 καταστιλβων σέλας ύψόθεν ες βιοτητα. Horn, 
 vii. 10. Syn. Προσηνής, ήπιος, ευαντητος, 
 μειλιχος. 
 
 Πρεμνόν. stipes, the stump, or stem, of a 
 tree. Hence, the bottom, or foundation, of 
 any thing, πρεμνων ανθρακιην ΰλης σποδός 
 αμφικαλυπτει. Η. Mer. 239. Syn. Κορμός, 
 στέλεχος, ερνος. 
 
 Πρέπει, impers. decet, convenit, dignum est. 
 it is decent, or, becoming, αρχήν {omnino') 
 δε θηρφν ου πρέπει τάμηχανα. Antig. 92. 
 Syn. Προσήκει, εοικε, χρη, καλώς έχει, ευλο- 
 γον, εικός εστί. 
 
 Πρέπον, οντδς. το. quod decet et convenit ; 
 decorum, that which is suitable, or decent. 
 πρέπον yk τ ην αν δαίμονος τοϋ 'μου τοδε. 
 Aj. 534. Syn. Δέον, προσήκον. 
 
 Πρεπτος, Dor. or Lacon. (Lysist. 1298.) 
 Πρεπ ωδής, Πρέπων, decens, decorus. meet; 
 seemly ; worthy, adv. Πρεποντως. (Agam. 
 697.) ου yap πρεπώδες εστί τψ διδασκαλψ. 
 Plut. 797. αλλ , ώ γεραιε, φραζ', επεί πρέ- 
 πων (dignus) εφυς. (Ed. Τ. 9. Syn. Πρόσ- 
 φορος, ευπρεπής, ευσχήμων, κάλος. 
 
 Πρεπω. decorus, seu conspicuus, sum. to be 
 distinguished ; to be graceful, or conspi- 
 cuous, τών άλλων μετά y αυτόν' δ δ' έπρεπε 
 και διά πάντων. Μ. 104. Syn. Μεταπρεπω, 
 εκπρεπω, διαφέρω, εξέχω, διαφαίνομαι, λάμπω. 
 
 Πρεσβά. Πρέσβειρα. Horn. Ven. 32. veneranda. 
 venerable. Ήρ /j, πρεσβα θεά, θυγατηρ με- 
 γαλοιο Κρονοιο. Ε. 721. Syn. Ποτνια, σεμνή. 
 
 Πρεσβεία, Πρεσβευμά. legatio ; honos augus- 
 tior. embassy ; distinguished honours ; se- 
 niority, δτι και βασιλεύς Αακεδαιμονιων την 
 πρεσβειαν βασανιζων. Acharn. 647. πρεσ- 
 βευματ, ου Αημητρος εις μυστήρια. Eur. 
 Suppl. 173. Syx. Πρεσβευσις, κηρυκενμα. 
 
 Πρεσβεϊον, Πρεσβηϊον. honorarium, a gift of 
 honour ; preeminence ; seniority. πρεσ- 
 βεία νειμαςτήσδεγής' — Soph. JEgei.fr. πρω- 
 τω τοι μετ εμε πρεσβηϊον εν χέρι θησω. θ. 
 289. Syn. Πρεσβευμά, τΤμιον. 
 
 Πρεσβευς, εως. δ. senex. 2. legatus. pi. Ion. 
 Πρεσβήες. an old man; an embassador, άν- 
 δρες δ' οι πρεσβηες εσαν, γήρας δε μεμαρπον. 
 Hes. α. 245. Syn. Πρεσβυς. πρεσβευτής. 
 
 Πρεσβεύω, senior sum, in honore et pretio 
 sum ; prsesto, rego. 2. honore adficio ut 
 grandsevum ; honoro simpliciter. 3. lega- 
 tione fungor. 4. Πρεσβεύομαι, vied, legatum 
 mitto. 5. deprecor pro aliquo. to be fore- 
 most by seniority, or honour; to have pre- 
 eminence, or advantage. 2. to honour as an 
 
 4 c 
 
562 
 
 Π Ρ Η 
 
 elder ; to honour (in general). 3. to be em- 
 bassador. 4. mid. to send as embassador. 
 5. to sue in any one's behalf. 1. — φημ 
 εγωγε πρεσβευειν πολύ, Φνναι τον άνδρα 
 παντ επιστήμης πλέων. Antig. 720. — 2. τους 
 μεν σεβοντας τάμα πρεσβεύω κράτη. Hippol. 
 5. Syn. Υπερέχω, άρχω. 2. τΊμαω, προτι- 
 μάω. 3. κηρνκενω. 4. διαπρεσβευομαι, στέλλω. 
 Πρεσβηϊς. ή. antiqua. ancient or dignified. 
 See ΤΙρεσβα. εδρην α'ίδιον έλαχες, πρεσβηιδα 
 τιμήν. Horn, xxviii. 3. 
 ΊΊρεσβϊοομαι. pluris facio. to give the pre- 
 eminence, συν τψ γεραιψ πατρι πρεσβιωσε- 
 ται. Lye. 1265. Syn. Ύιμαω. πρεσβεύω. 
 Πρεσβος. το. decus. 2. senatus. an object of 
 veneration. 2. an assembly of elders ; a se- 
 nate, βασίλεια yvvai, πρεσβος ΤΙερσαις. Pers. 
 625. — 2. άνδρες πολΧται, πρεσβος Αργειων 
 τοδε. Agam. 864. 
 
 Ώρεσβΰς. senex. 2. legatus. an old man. 2. 
 an embassador, compar. ΤΙρεσβυτερδς. (II. 
 A. 786.) superl. ΐίρεσβυτάτος, Od. v. 142. 
 Πρεσβιστάτδς, Nic. Th. 344. Ώρεσβιστδς, 
 Horn. xxix. Hence, the compounds, Πρεσ- 
 βΰγενεθλδς, Orph. Η. 3. 2. ΤΙρεσβϋγενης, II. 
 Λ. 249. first-born, ό δ' εν δομοισι πρεσβυς 
 ομματοστερης. Phoen. 337. Syn. Τερων. 
 Ώρεσβϋτης, ου. δ. senex. grandaevus. an old, 
 aged, man. fern. Πρεσβϋτϊς, Hec. 836. Theoc. 
 15. 62. adj. Πρεσβϋτϊκδς, Plut. 270. com- 
 pound, Ώρεσβντδδδκδς. JEsch. Suppl.675. σον 
 έργον, ω πρεσβυτα, φροντιζειν, δπη. Nub. 
 1345. See Phoen. 861. and not. in Thesaur. 
 ΐίρευμενεια. r/. benevolus et propensus ani- 
 mus, benevolence; good-will, ηκωλαβουσα 
 πρευμενειαν' — Orest. 1316. 
 Ώρενμϊνής. placidus. calm, kind, benevolent. 
 compar. Πρευμενεστερος. (Troad. 734.) adv. 
 Πρευμενώς. (Pers. 218. 222.) θαρσει' φυ- 
 λάσσει σ ηδε πρενμενής Κυπρις. Rhes. 646. 
 Syn. Ευμενής, προφρων, φιλοφρων, ευνοος, 
 επιεικής, αγανος, ήπιος. 
 Ώρεών, όνος. (Crinag. An. ii. 141.) Πρηών, 
 ώνδς, et δνδς. (Nic. ΑΙ. 404.) δ. eminentia 
 montis. a summit, ως δ' or' απαι μεγάλου 
 πετρη πρηώνος οροϋσα. Hes. α. 437. Syn. 
 ΤΙρών, άκρον, ακρωρεια. Ερ. Κλιβατος, ερυμ- 
 νος, βησσηεις, τρηχαλεος. 
 Ώρηγδρεών. contr. from Ώρδηγ. gula. prop. 
 the crop of a bird, the throat, τον πρηγο- 
 ρεώνά σου 'κτεμώ. Equit. 373. Syn. Ααιμος. 
 Ώρηθω./. ησω. /rom the obsol. ΐίρεω, which is 
 preserved in the 1st aor. επρεσε hy Hes. Θ. 
 855. inflammo. to blow; to blow into a 
 flame ; to burn. Hence, Πρηθών, or ΤΙρηδων, 
 ονδς. η. an inflamed pustule. (Nic. Ther. 
 365.) και νύ κεν επρησεν πυρι κηλεψ νηας 
 ε'ίσας. θ. 217. Syn. Αναπρηθω, διαπρηθω, 
 φλέγω, καίω, πιμπρημι. 
 Πρημάδΐη. pausia. a kind of olive, τψ και 
 πρημαδιης, η ορχάδος εϊαρ ελαιης. Nic. ΑΙ. 87. 
 Πρημαινω. furenti impetu spiro. to blow vio- 
 lently, πλοκάμους θ' εκατογκεφαλα Ύυφώ, 
 πρημαινουσας τε θύελλας. Nub. 336. Syn. 
 
 Π Ρ I 
 
 Φυσάω (λαβρώς). 
 
 Ώρηνης. pronus. bending downwards ; head- 
 long, πρην'εες εν κονιησιν οδάζ λαζοιατο 
 γαϊαν. Β. 419. Syn. Καταπρηνης, καταφερης, 
 προπετης, προκαρηνος, προνωπης, κυμβαχος. 
 
 Πρηνιζω. pronum dejicio. to hurl down. 
 Η€?ιθ€,Τ1ρηνισμδς.δ. (Sibyl. 1. 4.) πολλοί δε 
 προσθεν γαϊαν εκ κείνης οδαζ Δαψουσι πρη- 
 νιχθ'εντες, — Lye. 1006. Syn. Κατακρημνιζω, 
 εκτραχηλιζω. αναστρέφω, καταβαλλω. 
 
 Πρηζϊδϊκη. Nom. Pr. Ώρηζιδικη μεν ερεξεν, 
 εβουλευσεν δε Αυσηρις. Anac. 193. 
 
 Τίρησσω ι . from ΤΙεράω. fut. περησω. transeo. 
 2. Ion. for Πρασσω. lucror; eflicio. to pass ! 
 along. 2. to traffic ; to accomplish, ϋψοσ' 
 αειρομενοι, ριμφα πρησσουσι κελευθον. ν. 83. 
 — οφρα πρησσωμεν δδοϊο. (sc. διά.) ο. 47. 
 Syn. Αιαπεραω, εκπεραω, διαβαίνω. 
 
 ΐίρηστήρ, ηρδς. δ. serpentis genus. 2. turbo 
 igneus. a venomous serpent. 2. a water- 
 spout. See Lucret. vi. 423. — 2. πρηστηρων, 
 άνεμων τε, κεραυνού τε φλεγεθοντος. Hes. θ. 
 846. Syn. Αελλα, λαιλαφ. Ερ. Αιθαλεος, 
 δυσηχης, βαρύς, καταιβατης. Phr. Απαρκτιαις 
 πρηστηρος αιθωνος πνοαϊς. Lye. 
 
 ΤΙρηΰνω. Ion. for ΤΙράϋνω. πνοιάς τε ζαθεων 
 άνεμων, συν Κυματοληγη-Ρέία πρηϋνει, — 
 Hes. θ. 253. 
 
 Ώρηΰς, Ion. for Πράΰς, q. v. compar. Τίρηύ- 
 τερδς. superl. Ώρηϋτάτδς. (Apoll. 2. 937.) 
 Hence, the compounds, Ώρηυγελως. mildly 
 smiling. (Marc. Argent. An. ii. 272.) Ώρηυ- 
 νδδς. of a mild disposition. (Jul. JEgypt. ib. 
 510.) ΤΙρηυτενων. gentle in harness. (Philipp. 
 ib. 219.) — i0i, πρηεία γυναικών. QdW.fr. 131. 
 
 ΙΙρϊάμαι. emo. to purchase, ένθα με Ααερτης 
 πριατο κτεατεσσιν εοϊσιν. ο. 482. Syn. Αγο- 
 ράζω, ωνεομαι. 
 
 Πρίαμος. Priam us. patronym. ΠρΤαμΧδης,ου.δ. 
 (II. Η. 250. Theoc. 16. 49.) ΏρΧάμίς, ϊδδς. η. 
 (Orest. 1488.) η κεν γηθησαι Ώριαμος, Πρια- 
 juoto τε παϊδες. Α. 255. Ερ. Ααϊφρων, δΐος, 
 θεοειδης, θεηγει>ης, ευτεκνος, πολυτλητος, πο- 
 λυδακρυτος, πρεσβυγενης, σκηπτοΰχος. 
 
 Τίρίάπδς, ΐΐρίηπδς. Priapus. Hence, ΐΐρϊηπιζω. 
 (Tymnes, An. i. 505.) αγρευει δε τν Τίάν, 
 και δ τον κροκοεντα Πριηπος. Theoc. Ερ. 3. 
 και Σάτυροι μυροντο, μελαγχλαινοί τε Ώριη- 
 ποι. Mosch.3. 27. Ερ. Αιγιαλϊτης, λιμενϊτης, 
 φιλοδΤτης. 
 
 UpTv. adv. priusquam. before ; before that. 
 — ουδέ τ'ι σε χρή, - Upiv ώρη, καταλεχθαι. — ο. 
 393. 
 
 ΏρΊνδς. ilex, scarlet oak. dimin. ΊΙρ'ινΧδΙδν, 
 (Αν. 617.) adj. Πρϊνϊνδς, ΤίρΊνωδης. (Hes. ε. 
 427. Vesp. 383.) συ δ' ευθύς, ώσπερ πρίνος 
 εμπρησθεις, βοα,ς. Ran. 859. Β. Syn. Σφεν- 
 δαμνος. 
 
 Υίρϊδλάς. Ν. P. son of Lycus; k. of the Ma- 
 riandyni. ενθάδ" επί Ώριολαο κασιγνητοιο θα- 
 νδντος. Apoll. 2. 780. 
 
 1 See Steph. Thes. Τ. iii. c. 239. ε. Damm. 
 [975, 92. 
 
ΠΡΟ 
 
 ΠρΧόνωδης. seme figuram habens. serrated. 
 
 άκρα δ' εφεζομενος πεταλοις πριονωδεσι κω- 
 
 λοις. Meleag. 111. 
 Πρίσμα, άτος. το. scobs eorum, quae serra 
 
 secantur. saw-dust, πρίσματα, και σπογγον, 
 
 και σαρόν ευθύς έχων. Lucill. An. ii. 322. 
 Πριστήρ, ήρος. ό. qui serra aliquid secat. a 
 
 sawyer, ττριστήρες οδόντες, grinders. Ep. 
 
 άδ. 200. 
 Ώριστϊς, εως. ή. piscis immanis. 2. navis 
 
 rostrata. a shark. 2. a ship of war. See Virg. 
 
 JEn. v. 116. ηρανθ', ήμισυ δε πριστις απε- 
 
 κλασατο. Leon. Tar. An. i. 245. 
 Πριστος. serra dissectus. sawn, λενκοτερην δ' 
 
 a pa μιν θήκεν πριστοΰ ελέφαντας, σ. 195. 
 
 Syn. Έμπρισθεις, τμητός. 
 ΠρΤω. serra seco. to saw ; to gnash. 2. some 
 
 give it the sense of stringo, alligo ; to bind 
 
 fast, Aj. 1030. Br. a. σαφές δ' αν εϊπεν ουδέ 
 
 εν. b. μι) πρϊε τους οδόντας. Ran. 927. Β. 
 
 Syn. Αποπριω, εκπριω, σχίζω. 2. δεσμεύω, 
 
 εζαπτω. 
 ΠρΊων Κ 6. serra. a saw. — ώστε πριονος Έκ- 
 
 βρο)ματ' αν βλεφειας εν τομή ξύλου. Trach. 
 
 712. Syn. Πριστηρ. 
 Προ. prep. ante, before ; in preference to ; 
 
 on account of; in behalf of. — ττρο δεσπο- 
 τών ΤοΤσι γενναιοισι δουλοις ευκλεεστατον 
 
 θανεΐν. Helen. 1660. 
 Πρόαγγελλω. Ώροαγορευω, Lysist. 1214. prae- 
 
 nuntio. to announce, or declare, before- 
 hand. Hence, Προάγγελος, ό ή. (Musce. 164.) 
 
 άλλο προαγγελλων, ή το γενησομενον. Agath. 
 
 An. iii. 58. 
 Προάγω, proveho. 2. praecedo, &c. to lead 
 
 forward, neut. to go before, αλλά και ώς 
 
 προαγοιεν Ιηπαιηονι δώρα. Horn. Αρ. 272. 
 
 Syn. Προελαύνω, προπεμπω, προφέρω. 2. 
 
 προέχω, προβαίνω. 
 Πρόάγωγευω. produco. 2. prostituo. to bring 
 
 forward, to seduce any one for another. 
 
 αυτός εαυτόν προαγωγενων τοις οφθαλμοΊς, 
 - εβαδιζεν. Nub. 976. Syn. Προάγω, προϊστη- 
 
 μι. 2. καταπορνευω, προξενεω. 
 Προαγωγός, ό ή. perductor, productor. 2. 
 I leno, lena, one who brings forward ; or pro- 
 , motes. 2. a pimp; a bawd. — ή δούλη τίνος - 
 
 Προαγωγός ούσα — Thesm. 347. 
 Προαφεω. promo, depromo. 2. Προαιρούμαι. 
 
 praefero, constituo, deligo. to draw' forth. 
 
 Thesm. 418. med. to prefer ; determine ; 
 r choose. 2. βιοί yap ουδείς όν προαιρείται 
 
 τρόπον. Eur. fr. inc. v. Syn. Προφέρω. 
 
 εκφέρω, εξάγω. 2. προκρίνω. 
 
 Ίρόαλής, ιός. ό ή. 1 . declivis,praeceps. 2. teme- 
 
 rarius. down-hill. 2. falling downwards, me- 
 
 taph. precipitate ; rash, αυτός εοΊς ωμοισι δι 
 
 εκ προαλες φερεν ύδωρ. Apoll. 3. 73. See. 11. 
 
 , Φ. 262. Syn. Κατωφερης, πρηνης. προπετης. 
 
 πρόχειρος. 
 
 Ίροάνά βάλλομαι, praeludo. to sing, or play, a 
 
 ΠΡΟ 
 
 563 
 
 1 The 1st syll. is made short by Nicand. 
 ,Ther. 52. and Leonid. Tarent. An. i. 227. 
 
 prelude. — Ίνα,-Άττ' ασεται, προαναβάληται, 
 μοι δοκεϊ. Pac. 1267. Syn. Προπαιζω, προοι- 
 μιαζω, προκαταρχομαι. 
 
 Ώρόαστϊόν,ΐΙρόαστειόν. suburbium. a suburb; 
 house or estate in a suburb, adj. Πρόαστεϊός, 
 Ώρόαστϊός. {Soph. Phrix.yK) τυμβον κατο- 
 ■φει ζεστόν εκ προαστίου. Alcest. 846. 
 
 Ώροαυδαω. denuntio. to denounce, ιερόν πο- 
 λεμόν πρωύδαν -^contract . for προανδαν.) Αν. 
 556. Syn. Προερεω, προλέγω, παραγγέλλω. 
 
 Πρόβάδην. adv. in progrediendo. in going 
 along, μητ εν όδψ, μητ' εκτός όδοΰ πρόβα- 
 δην ουρησ\ις. Hes. ε. 727. 
 
 Ήρόβάθϋς. profundus, very deep, εστί δε τις 
 ποταμός, ΰπατον κέρας ΩκεανοΊο, Ευρύς τε 
 προβαθύς τε.— Apoll. 4. 282. 
 
 Προβαίνω, profero pedem, &c. (Theog. 283. 
 Phcen. 1427.) neut. progredior. to set for- 
 ward. 2. go forward, άστρα δε δή προβε- 
 βηκε' παρωχηκεν δε πλέων ννζ. Κ. 252. Syn. 
 Προάγω, προλαμβάνω, προέρχομαι, προηκω, 
 προπορεύομαι, προχωρεω, προηγεομαι. 
 
 Προβακχψός. nomen Bacchi. leader of the 
 Bacchanals. Προβακχηϊε δαϊμον. Bacch.4ll. 
 
 Προβάλλω, projicio, propono. med. Προβάλ- 
 λομαι, munio me, praetendo, praesto, &c. 
 to cast before ; lay before ; propose, med. 
 to hold before, in defence j to excel, εγχει, 
 εγώ δε κε σείο νοηματί κεν προβαλοιμην. Τ. 
 218. Syn. Αποβάλλω, απορρίπτω, προφέρω, 
 προτιθημι. προϊεμαι, προχειριζομαι, προτείνω, 
 υπερβάλλω. 
 
 ΠρόβάσΧς. progressio. 2. divitiae rei pecuariae. 
 progression. 2. (s. as Προβατεία, Ruhnken. 
 Timae. p. 224.) possessions in cattle. 2. 
 ύμεας εσθεμεναι κειμήλια τε, προβασίν τε. β. 75. 
 
 Προβάτόν. ovis. a sheep. In the oldest Greek 
 authors, any tame quadruped. Damm. c. 
 282. πολλά δε οι προβατ εσκε'-Ξ. 124. Syn. 
 Οϊς, μήλον. Ερ. Έιροκοπον, ευτρεφες, πολυ- 
 τοκον, ευλοχον. Hence, the dimin. Πρό/3α- 
 τΧόν. (Plut. 923.) compounds, Πρόβάτογνω- 
 μων. a good judge of cattle ; metaph. of 
 men. (Agam. 804.) Πρόβάτόπωλης. a vender 
 of sheep. {Equit. 132.) Also, the verb, Πρό- 
 βατευω. (Crinag. An. ii. 151.) to keep sheep. 
 
 Προβημά. το. progressus. an advance; pace. 
 εμβάς γερόντων ευρυθμοις προβημασιν. Plut. 
 759. Syn. Προοόος, προποδισμος, προβασις. 
 
 Πρόβϊβάω, Πρόβίβημί. progredior. to ad- 
 vance. See Προβαίνω, κραιπνά ποσι προβι- 
 βάς'— Ν. 18. See Π. 609. 
 
 Πρόβλημα, propositio. 2. quicquid defen- 
 dendi caussa opponitur. 3. praetextus. 4. 
 quicquid prominet. any thing cast, held, or 
 put, before, a person ; a proposition ; means 
 of defence; pretext ; projection, σακει, κυκ- 
 λωτψ σώματος προβληματι. Sept. Th. 546. 
 Syn. Έπιβλημα, προβολή, προβολαιον, φυ- 
 λακή, ερνμα. προφασις, θεσις. 
 
 Προβλής. ό η. prominens. prominent, pro- 
 jecting, προβλήτι σκοπελω, τον δ' ουποτε 
 κύματα λείπει. Β. 396. Syn. Έπιβολος, μα- 
 κεδνος, εκκειμενος. 
 
 4c2 
 
564 
 
 ΠΡΟ 
 
 ΠΡΟ 
 
 ΙΙροβλητδς. projectus. cast forth, ριφθώ κυσί 
 προβ\ΐ]τος, οιωνοίς θ' ελωρ. Aj. 830. Br. 
 Syn. Έκβλητος, απόβλητος, έκθετος. 
 
 Προβλωσκω. prodeo. to go forth, δμωάς δ' 
 ουκ ειας προβλωσκεμεν, αϊ κεν εφαινον. τ. 
 25. Syn. Έκφοιταω, εκβαινω, προέρχομαι. 
 
 ΤΙροβυάω. proclamo. to shout in front ; to 
 encourage, ώς τωγε προβοώντε μαχην ωτρν- 
 νον Αχαιών. Μ. 277. Syn. Προφωνεω. προ- 
 μαχομαι. 
 
 Προβολή, projectio, inpr. scuti. a casting be- 
 fore ; or, holding forth, as of a shield, adj. 
 Προβδλαϊδς. (Theoc. 24. 123.) δοχμδς αϊτό 
 προβολής κλινθείς. — ib. 22. 122. Syn. Προ- 
 βολαιον, πρόβλημα, εζοχη. 
 
 Πρόβολος, scopulus eminens. 2. objectus, 
 fultura. a projecting rock. 2. a defence ; 
 safe-guard, ώς δ' δτ επι προβολω άλιενς πε- 
 ριμηκεί ραβδψ. μ. 251. — πρόβολος εμδς,-Σω- 
 τήρ δομοις, — Nub. 1160. Syn. Σκόπελος 
 (προβλης). 
 
 Ώροβουλενω. consilio prospicio. to take 
 counsel for. και κηδομαί σον, και προβου- 
 Χενω μονός. Equit. 1339. Syn. Προνοεω, 
 προβλέπω, προσκοπεω. 
 
 Πρδβουλδμαι, υ. Ιΐροβουλεω. inus. per/, med. 
 προβεβονλά. malui, v. malo. to prefer. — και 
 yap ραΚλυταιμνηστρης προβεβονλά. Α. 113. 
 Syn. ΤΙροκρϊνω, προτιμάω. 
 
 Πρδβονλδπαις. liberie consulens ; vel, προ- 
 βούλον filia, consultatrix. providing for 
 posterity ; ace. to Blomf. others interpr. 
 simply, counselling, βιάται δ' ά τάλαινα 
 Πειθώ, Προβονλοπαις αφερτος, ατας. Agam. 
 366. Β1. 
 
 Πρδβονλδς. senator, princeps. a counsellor. 
 Hence, as some read, Choeph. 610. Πρδ- 
 βονλως. consulto. designedly ; but others, 
 άπροβονλως, imprudently, or unsuspicious- 
 ly, δημον προβουλοις τησδε Καδμείας πό- 
 λεως. Sept. Th. 1014. Syn. Βονλεντης, σνμ- 
 βονλος, μητιετης, άρχος, ύπατος, σνννπατος. 
 
 Προβνω. emungo. to trim the wick of a 
 lamp, καρφος χαμάθεν νυν λαβών, τον λνχνον 
 προβυσον. Vesp. 250. Syn. Απομυττω, 
 προμνττω. 
 
 Προβωμϊος, ά, δν. qui est ante aram. that 
 which is before the altar. 2. Πρδβωμϊδν. το. 
 the space before the altar ; or, the altar it- 
 self. — προβωμιοις Σφαγαϊσι μήλων, — Ion. 
 379. — 2. έλκει βιαίως Ζηνδς εκ προβωμιων. 
 Heracl. 80. 
 
 Προγάμος. qui, vel quae, nuptias prior con- 
 traxit. marrying, or, given in marriage, be- 
 fore. Also, 2. for Πρδγάμίδς. before mar- 
 riage, betrothed. 2. ννμφαι τε, προγαμο'ι τε, 
 και ιδμονες Έιλειθυιης. Tryph. 332. 
 
 Πρδγαστωρ. cui venter prominet. big-bellied. 
 " — τους κάδους μεν οϋν-Καλοϋσι Γανλονς 
 πάντες οι προγαστορες. Ath. 11. 
 
 Πρδγενειδς. qui barbam habet promissam. 
 
 long-bearded, η ρά γ'ε τοι σιμός καταφαινο- 
 
 - μαι εγγΰθεν ημεν, ~Ννμφά, και προγενειος ; — 
 
 Theoc. 3. 8. Syn. Αρτιγενειος, γενειάτης, 
 
 ενγενειος. 
 
 Προγενέστερος, major natu. older. Νέστωρ 
 οίος εριζεν' δ yap προγενέστερος ηεν. Β. 555. 
 Syn. Πρεσβύτερος, παλαιότερος. 
 
 Πρδγεννητωρ. progenitor, an ancestor, fern. 
 Πρδγεννητειρά. a progenitrix. {Lye. 183.) 
 παλαιών προγεννητορων. Hippol. 1380. Syn. 
 Προγονός, προπατωρ. 
 
 Πρδγιγνδμαι. antecedo. to get before ; to ad- 
 vance, οί δε τάχα προγενοντο, δνω δ' άμ' 
 έποντο νομηες. Σ. 525. Syn. Προάγω, προ- 
 βαίνω, προέρχομαι, προειμι, προχωρεω. 
 
 Πρδγιγνωσκω. ante decerno. to know, or de- 
 termine, beforehand. τότε στεναζειν και 
 προγιγνωσκειν εχρήν. Hipp. 1072. See Προ- 
 δαηναι. 
 
 Προγνωσίς. t). praesensio, praenotio. fore- 
 knowledge, presentiment, πάσαν έχων προ- 
 γνωσιν εν αλγεσιν, — Agath. An. iii. 58. 
 
 Πρδγδνδς. s. as Προγεννητωρ. ερχατο' χωρίς 
 μεν προγονοί, χωρίς δε μετασσαι. ι. 221. 
 Phr. Προπατωρ. — προγονοί, πατέρες, οί 
 προσθεν, προτερον, άνωθεν. 
 
 Προγράφω, ante scribo. to write beforehand. 
 σκοπείν δ' δ, τι αν προγραφωμεν εν τοις 
 πινακιοις. Αν. 450. 
 
 Προδάήναι. prsenoscere. to foreknow ; to dis- 
 tinguish beforehand, μήπως με πρόίδών, ηε 
 προδαεις, αλεηται. δ. 396. See Apoll. 1. 106. 
 Syn. Προμαθεϊν, προγιγνωσκω. 
 
 Πρδδειδω. Πρδδειμαινω, (Lye. 276.) prior 
 metuo. to fear before, οντ οΰν προδεισας 
 ειμί τψ γε νυν λόγω. CEd. Τ. 90. Syn. Προ- 
 φοβεομαι. 
 
 Πρδδειϊλδς. ante vesperam. before evening. 
 ήτοι δ μεν σήραγγα προδειελος εστιχεν εις ην. 
 Theoc. 25. 223. 
 
 Πρδδεικννμϊ, Πρδδεικννω. prsemonstro. to 
 foreshew. τον μεν aval, εταραξεν, ετωσια 
 χερσι προδεικννς. ib. 22. 102. Syn. Προση- 
 μαινω, προδηλοω, προφαινω. 
 
 Πρδδερκδμαι. prospicio. to look forward to. 
 θνητούς γ' έπαυσα μτ} προδερκεσθαι μορον. 
 Prom. 248. Syn. Προειδομαι, προτιοσσομαι, 
 προοραω, προλενσσω, προβλέπω, προνοεω, 
 προγιγνωσκω. 
 
 Πρδδηλδς. manifest us. manifest; before one's 
 eyes. — λευσσω γάρ-Αιγισθον εκ προδήλου. 
 Soph. Elect. 1453. 
 
 Πρδδϊδασκω, Πρδδΐδασκδμαι. prius doceo. to 
 teach before, αλλ' ov δννατδν τονς ανόητους 
 Ύοντων γνωμας προδιδασκειν. Aj. 163. 
 
 Πρδδιδωμϊ. do prior, prodo. to give first ; to 
 betray, οί με φίλοι προδιδουσιν, — Theog. 
 575. Syn. Προλειπω, απολείπω. 
 
 Πρδδΐκδς. patronus. an arbitrator ; an advo- 
 cate, προδικοισιν Ατρειδαις. Agam. 461. 
 Syn. Σύνδικος, συνήγορος, προστάτης, κηδε- 
 μων, τιμωρός. 
 
 Πρδδϊοπτδς. qui prospici potest, seen before- 
 hand. Man. 2. 31. 
 
 Πρδδδκη. angustus locus, insidiis aptus. a 
 narrow place, fit for ambuscade, πετρης 
 εκβαινοντα δεδεγμενος εν προδοκι^σι. Δ. 107. 
 
ΠΡΟ 
 
 Syn. Ώροενεδρα. 
 
 <■■ Προδομος. vestibulum. vestibule, άλλο δ' ενι 
 προδομω, προσθεν θαλαμοιο θυραων. Ι. 469. 
 Syn. ϊίροαυλιον, προθυρον. προστεγιον. αί- 
 θουσα, προστωον. πάστας. 
 
 [ ΐίροδοσϊταιρος.ο η. amicos prodens. one who 
 
 , betrays his friends, al αϊ Αειψυδριον προδοσ- 
 εταιρον ι , Οιονς άνδρας απωλεσας, μαχεσ- 
 θαι Αγαθούς τε, καΐ ευπατριδας, ΟΪ τοτ 
 έδειξαν, οίων πάτερων κνρησαν. Scol. ap. 
 
 - An. i. 155. 
 ΙΙροδοτης. 6. proditor. a traitor, ΐΐροδοτϊς. η. 
 
 • a traitress. (Anac. 52. 20.) — οκνώ-ΊΙροδο- 
 ί της καλεΊσθαι' — Philoct. 95. 
 
 ΪΙροδυτος, ου. δ η. proditus. betrayed, προδο- 
 τος δε μονά σαλεύει. Soph. Elect. 1080. 
 
 • ΤΙρυδουλδς. servilis. occupying the place of a 
 L slave; slavish, λνοι τάχος, προδουλον εμβα- 
 
 σιν ποδός. Agam. 954. Syn. Αουλειος, δου- 
 j Χικος, δούλος. 
 
 Τίροδουπεω. procumbo (moriens). to fall for- 
 ( ward in death. Nic. Al. 313. 
 
 Ιΐροδρομος. prsecursor. running before, or, 
 ,1 forward, ρεϊ πολύς ώδε λεώς πρόδρομος Ίπ- 
 k ποτας. Sept. Th. 80. Syn. ΐΐροτρεχων, προη- 
 γητης, προκελευθος. 
 Προεδρία, ή. princeps locus, a chief seat ; 
 precedency, ες την προεδρίαν πας ανήρ ωστι- 
 ζεται. Acharn. 42. και κε προεδρ'ιην φανερήν 
 εν αγώσιν αροιτο. Xenophan. Colophon. Ath. 
 -414. Syn. ΤΙρωτοκλισια. προκαθησις. 
 ^Πρδεεργω, Πρδειργω. prohibeo. to drive off; 
 j prevent, παντας δε προεεργε θοάς επι νήας 
 δδευειν. Λ. 568. Syn. Απειργω, καθειργω, 
 κωλνω. 
 Προειδω, Προειδεω. praevideo. to foresee. 
 — δτε προϊδωσιν ιόντα-Κιρκον — Ρ. 756. 
 ιΊΙροειμϊ. procedo, transeo. to pass on, pass 
 through, ή o\ πλείστον ερντο, διά προ δε «- 
 (Ι σατο" και της. Δ. 138. 
 
 ΤΙροε κπδνϊω. s. as ΐίρδκαμνω. to elaborate be- 
 fore. προεκπον$, Ίηλεμβροτε, γράφων. — 
 ι Athen. 1. 13. 
 
 Προελαύνω, ante signa evehor. 2. adigo porro. 
 to ride out before the standards ; to drive 
 forwards, λαιμόν υπ' ανθερεώνα, διά προ δε 
 » χαλκόν ελασσεν. Ν. 389. 
 Ώροεζεπιστάμαι. ante probe novi. to be well 
 aware before-hand. -τ-οΤς νοσούσ'ι τοι γλυκύ 
 To λοιπόν άλγος προυζεπιστασθαι τορώς. 
 
 ΠΡΟ 
 
 565 
 
 Prom. 698. Syn. ΐίρογιγνωσκω. 
 Ήρδεζερευνάω. ante investigo. to investigate 
 I before-hand. Hence, ΐΐρουξερευνητης. δ. a 
 
 scout ; a spy. (Phes. 296.) επίσχες, ως αν 
 
 προυξερευνησω στιβον. Phoeniss. 92. Syn. 
 
 Εξετάζω, καταπειραω. 
 ΤίρδεξεφΊεμαι. antea jubeo. to give orders 
 
 before, ov κείνος ενδύς, ως συ προυξεφιεσο. 
 
 1 This should be προδωσέταιρον, as the 
 metre is Hendecasyllabic. 
 
 2 " Media forma ab εΐω habet fut. είσομαι, 
 i. e. πορευσομαι. et aor. 1 . m. είσάμην, et έει- 
 .νάμην." Damm. c. 869, 70. 
 
 Trach. 772. 
 
 Προεπω, Od. a. 37. Ώροενεπω. to bid; fore- 
 warn, χαιρειν δε τον κήρυκα προυνεπω, — ■ 
 Trach. 231. 
 
 Προερυω. protraho, deduco. to drag forth. 
 Ατρε'ίδης δ' apa νήα θοήν άλαδε προερυσσεν. 
 Α. 308. Syn. Καθελκύω. 
 
 Πρδερεσσω. promoveo remigando. to row 
 forward, σπουδ -g δ' ες λιμένα προερεσσα- 
 μεν,— ν. 279. 
 
 Προέχω, praecello, prsetendo. to have pre- 
 cedency, or advantage, over another ; to 
 hold forward, or, before, as a shield ; to 
 pretend ; to project ; surpass, φιτρούς δ' 
 αϊψα ταμόντες, όθ' ακρότατη τιροεχ' ακτή. μ. 
 11. αλλ' έχει ασφαλεως, και τον προύχοντα 
 δοκευει. ψ. 325. Syn. ΙΙροανεχω, εξέχω. 
 
 Τϊροηγεομαι. praeeo; praecedo; prascipuus sum. 
 to go before and shew the way ; to con- 
 duct, to lead. Hence, Πρόηγητηρ. δ. (Bacch. 
 1157.) and its fern. Πρδηγητειρά (Apoll. 3. 
 1181.) Τίρδηγητης. (Antig. 1003.) Also, 
 Ώροηγετης. δ. (Philem. fr. inc. 73.) fern. 
 ΏροηγετΊς. (Paul. Sil. Ecphr. 199 3 .) iv 
 έχων προηγ -y τψ~ θεψ συ' — Plut. 1196. Syn. 
 Ύφηγεομαι, προέρχομαι, προπεμπω. 
 
 Ώρδηκης. praeacutus. sharpened to a point. 
 νηϋς, επει ουκ ετ ερετμά προηκεα χερσιν 
 
 επείγον, μ. 205. Syn. Οξυθηκτος. προμήκης. 
 Πρδηκω. procedo. to be advanced. — προηκων- 
 
 Ές βαθύ της ηλικίας. Nub. 514. 
 Ώρδημαρ. ante diem, before day ; others, all 
 
 day long•, προνύξ, προήμαρ, εσθιει δ' επ' 
 
 εσχαρη. Simon, περί γυν. 47. 
 Πρδθελυμνος. e radice erutus. torn up by the 
 
 roots, πολλάς εκ κεφαλής προθελυμνους ε\- 
 
 κετο χαιτας. Κ. 1 5. Syn. Ώρορριζος, αυτορριζος. 
 Προθεσπιζω. praedico. to prophesy, το μέλλον 
 
 y κραινοιτο προυτεθεσπικει. Prom. 211. 
 Προθεω. propono, permitto. a θέω, τίθημι. to 
 
 enjoin, permit, ει δε μιν αιχμητήν έθεσαν 
 
 θεοί αιεν εόντες, Ύούνεκά οι προθεουσιν ονει- 
 
 δεα μυθησασθαι ; Α. 290. 
 Προθεω. Προπρδθ'εω. (Orph. 1255.) procurro, 
 
 praecurro. a θεω, v. θευω, fut. θευσω. to run 
 
 forth, or before, χώρον αν ύλήενθ', δ δε τε 
 
 προθεησι μεμηκώς. Κ. 362. Syn. ΠρΟΓρεχω, 
 
 ΰ7Γεκ7τροθεω. 
 ΐίροθνησκω. morior pro. to die for a person. 
 
 ήτις γε της σης προύθανε ψυχής, τεκνον. Α1- 
 
 cest. 636. κάθρεφ', οφειλών ουχ ύπερθνησ- 
 
 κειν σεθεν' Ου γαρ πατρωον τονδ' εδεξαμην 
 
 νομον, ΤΙαιδων προθνησκειν πατέρας, — ibid. 
 
 699. See 37. 393. 486. 714. 1021. Αβδήρων 
 
 προθανόντα τον αινοβιην Αγάθωνα. Anac. 
 
 An. i. 118. 
 Προθοηνωρ. Ν. P. II. ΙΒι. 450. Πρδθδδς. Β. 756. 
 Προθορεω, Προθδρω. inus. prosilio. to start 
 
 forth, αυτ'ικα δ' εν πρωτοισι μέγα προθορών 
 
 εκελευσεν. Κ. 363. Syn. Προαλλομαι, προ- 
 
 πηδάω, ανορουω. 
 Προθϋμά, ατδς. το. quod sacrificio ί. victimaa 
 
 3 So in Steph. Thes. Valpy. p. 4086, 
 
566 
 
 ΠΡΟ 
 
 ΠΡΟ 
 
 immolandae praemittitur ; i. e. placenta, li- 
 bum. the preliminary offering•; meal, cake, 
 etc. επει δε βωμψ ποπανα και προθυματα Κα- 
 θωσιωθη,πελανος'ΐίφαιστου φλογί. Plut. 660. 
 
 ΊΙρυθϊ'μϊυμαι. alacri sum animo. to be prompt, 
 or willing ; to have a mind for. ιδού, τοδ' ει 
 μεν στερνον, ώ νεανια, Ώαιειν προθυμεϊ, παΐ- 
 σον' — Hec. 562. Syn. Έυθυμεομαι, ιμειρω. 
 
 Προθυμία, ή. (penult, semel longa apud Horn, 
 sed alias brevi.) alacritas. readiness; cou- 
 rage, εν δ' αυτός κιεν ησι προθυμΊ-ςσι πεποι- 
 θώς. Β. 588. προθυμίας yap ουδέν ελλείπεις, 
 ατάρ. Prom. 349. Bl. Syn. Επιθυμία, ευθυ- 
 μία, ετοιμοτης, δρμη, σπουδή. 
 
 Πρόθυμος, promtus. well-disposed ; eager. 
 adv. Πρόθϋμως. (Orph. Η. 17. 3.) — νυν 
 εκείν εζεστί σοι Παρόντι λενσσειν, ών πρό- 
 θυμος ησθ' αεί. Soph. Elect. 3. Syn. E7rt- 
 θυμητης, προφρων, μεμαως, έτοιμος, δρασ- 
 τήριος, άοκνος, σπουδαίος. 
 
 Προθνραια. η. epith. of Έιλείθυια. Orph. Η. 1. 
 
 Πρόθϋραών, Η. Merc. 384. Προθύρον. vesti- 
 bulum, limen. a porch, or entry, στήμεν ενϊ 
 προθυροισι' ταφών δ' ανορουσεν Αχίλλείς. Α. 
 776. Syn. Προπυλαιον, προπυλον, προαν- 
 λιον, προδομος. Ερ. Έυτευκτον. 
 
 Προθϋω. ante alios me moveo ; curro. to start 
 or run before. See Oamm. c. 1076. Ατρε'Ί- 
 δεω υπό χερσί* περί προ γάρ εγχεϊ θϋεν. Α. 
 180. Syn. Προθορεω, δρμαω. 
 
 Πρόϊαλλω. emitto. to cast forth. Ζευς δ' Εριδα 
 προ'ίαλλε θοάς επί. νήας Αχαιών, ib. 3. Syn. 
 Προπεμπω, εκπέμπω. 
 
 Προίαπτω. prasmitto. to send forward, πόλ- 
 λάς δ' ιφθιμους ψυχάς α'ίδι προϊαψεν. Α. 3. 
 Syn. Προπεμπω, αποπέμπω. 
 
 Πρόϊημϊ. projicio, permitto, trado. to send 
 forth, or away ; to give up. ες ποντον 
 προιησι βοός κέρας αγραυλοιο. μ. 253. αλλά 
 συ μεν νυν τηνδε θεφ προες' — Α. 127. Syn. 
 Έπιπροϊημι, προπεμπω, ρίπτω. 
 
 Προϊκά. adv. gratuito. without pay ; for no- 
 thing, προίκα γενναίως αμννειν, — Equit.575. 
 Syn. Αρσθι, δωρεάν, -γενναίως. 
 
 Προϊκτης. mendicus. a beggar, ώς τις θαρσα- 
 λεος και αναιδής εσσι προίκτης. ρ. 449. Syn. 
 Επαίτης, προσαιτης, πτωχός. 
 
 Προϊξ, vel Προιξ. η. donum, dos. a gift; 
 dowry, αΰτις επ' ουδόν ιων, προικός γευσεσ- 
 θαι Αχαιών, ib. 413. Syn. Αοσις, δωρεά, χάρις, 
 φερνη. 
 
 Προίστημΐ, Προίστάμαι. prasficio. to place 
 before ; to appoint to a post, οίον προστη- 
 σας προ Αχαιών Ίρωσι μαχεσθαι. Δ. 156. 
 Syn. Προτιθημι, προβάλλω, προφέρω. 
 
 Προισχόμαι. prastendo ; porrigo. to stretch 
 forth, χαλκεος εστηκω χείρα προϊσχομενος. 
 Posidipp. An. ii. 49. 
 
 Προιτϊδε ς. ai. an epith. of the gates of Thebes. 
 — εις δε Προιτιδας-Πυλας εχωρει, — Phoeniss. 
 1126. 
 
 Προϊτος, ου. ό. Ν. Ρ. η δε ψενσαμενη Προϊτον 
 βασιλ'ηα προσηυδα. Ζ. 163. See Apoll. 1. 137. 
 
 ΠρδϊωΚϊς, for Πρόδϊωξίς. persecutio. pursuit. 
 
 εν δε προϊωξίς τε παλϊωζίς τι τετυκτο. HeS. 
 α. 154. 
 
 Προκάθευδω. dormio ante, to sleep before any 
 place, κάπειτ εκεϊσ ελθών, προκαθευδει πρφ 
 πάνυ. Vesp. 104. 
 
 Προκάθημαι, Rhes. 7. Πρδκάθιζω. ante consi- 
 deo. to sit down before ; to alight from fly- 
 ing, κλαγγηδόν προκαθιζοντων, σμαραγει δε 
 τε λειμών. Β. 463. Syn. Προκαθεζομαι. 
 
 Προκάκός. valde malus. exceedingly evil, or 
 unfortunate. Hence, Προκάκόπάθεω. to suffer 
 exceeding misfortune. (JEsch. Supp. 861. 
 P.) Περσαις αγανοΊς κακά προκακα λέγεις. 
 Pers. 992. 
 
 Πρόκάλεόμαι.Πρόκάλιζόμαι, II. Γ. 19. provoco. 
 to challenge, dtp λαών ες όμίλον, επει προ- 
 καλεσσατο χαρμη. Η. 218. Syn. Εκκαλεω, 
 εκπροκαλεομαι, ερεθίζω. 
 
 Προκάλυμμά. tegumentum. a covering put 
 before any thing, ουρανιον προκάλυμμά, χα- 
 λάς άργητα κεραυνόν. Orph. Η. 18. 17. Syn. 
 Επικάλυμμα, περικαλυμμα, συγκαλυμμα. 
 
 Πρόκάλυπτω, Πρόκάλυπτόμαι. protego, prae- 
 tego. to hang (as a curtain) before any 
 thing; to make a pretext, πέπλων τε πρου- 
 καλυπτεν ευπηνους ύφάς. Iph. Τ. 312. See 
 Phcen. 1517. Syn. Προαμϋνω. επικαλύπτω. 
 — προβάλλομαι, προτείνομαι. 
 
 Πρόκαμνω. ante, v. dudum, laboro. to labour 
 before, or, for a long time, ούτε yap αν προ- 
 καμων αλλω καματόν μεταδοιης. Theog. 921. 
 Syn. Προεκπονεω. 
 
 Πρόκάρηνός. capite prono. with the head 
 downwards, δινηθεις προκαρηνος. — Diodor. 
 An. ii. 188. Syn. Πρηνης. κυμβαχος. 
 
 Προκάς. η. hinnulus, dama, s. as Προξ. fawn, 
 doe. άρκτοι, παρδαλιες τε θοαι, προκαδων 
 ακορητοι. Η. Ven. 71. 
 
 Πρόκάτάγ'ετίς. η. Dor. for Πρδκάτηγ. praeses. 
 presiding (mistress). Καλλιοπεια σοφά, Μου- 
 σώνπροκαταγετιτερπνών. Dionys. An.u.0,53. 
 
 Πρόκάτάγιγνωσκω. ante damno. to condemn 
 beforehand, ό προκαταγιγνωσκων δε πριν 
 ακονσαι σαφώς Αυτός πονηρός εστί, πιστευ- 
 σας κακώς. Men. fr. inc. 81. Syn. Προκρίνω, 
 κατακρίνω. 
 
 Προκάτάκοπτω. ante macto. to cut up before. 
 βοϋ ν τοΊς ακλητοις προκατακοπτειν —Ath. 1. 1. 
 
 Πρόκειμαι, fut. -κεισόμαι. proponor. to be laid 
 before; to be exposed ; to be established. 
 oi δ 1 επ' ονειαθ' ετοΊμα προκείμενα χείρας 
 ιαλλον. Ι. 91. έργων τε πάντων, ών νομοί 
 προκεινται. (Ed. Τ. 865. Br. Syn. Παρακει- 
 μαι, προβάλλομαι, προεκτιθεμαι, διαταττομαι. 
 
 Πρόκελευθός. praevius, praecursor. forerunner. 
 κιχλιζεις, χρεμετισμα -γάμου προκελευθον 
 ϊεΐσα. Macedon. An. iii. 113. 
 
 Πρόκηδόμαι. curam gero. to be anxious for. 
 ειπερ γυνή συ' σου γάρ οΰν προκηδομαι. Antig. | 
 752. Syn. Κηδομαι, επιμελεομαι, φροντίζω, 
 
 Πρόκηραινω. anxie cogito. to think anxiously 
 about. — φοβον τρέφω -Κείνου προκηραινον- 
 σα' — Trach. 29. Syn. Προκηδομαι, μεριμνάω. 
 
 Προκηρύσσω, ante praedico. to proclaim be- I 
 
ΠΡΟ 
 
 forehand. — θανουμενη γάρ εζηδη, τι δ' ου ; 
 Κεί μη συ προυκηρυζας. — Antig. 469. SyN. 
 Κηρύττω, ανακηρύττω, αναγορεύω. 
 
 Προκλύω. ante audio, s. cognosco. to hear, or 
 know, of a thing beforehand. Agam. 259. 
 Syn. Προεπισταμαι, προγιγνωσκω, προμαν- 
 θανω. Hence, Προκλντός. divulged before- 
 hand ; heard of old time, προκλυτ ακουον- 
 τες εττεα θνητών ανθρώπων. Υ. 204. 
 
 Προκνη. η. Procne. d. of Pandion, wife of 
 Tereus, sister of Philomela. Geo. iv. 15. αλλ' 
 ει δοκεϊ σφψν, ταύτα χρή δραν. η Προκνη,-Έκ- 
 βαινε, και σαυτην επιδεικνυ τοις ξενοις. Αν. 
 665. See Here! F. 1015. Ερ. Ατθις, παιδο- 
 Χετειρα. 
 
 Πρόκοπτω. proficio. to forward, neut. to ad- 
 vance, increase. Hence, Προκοπή, advance, 
 increase. (Pallad. An. ii. 421.) — τα πολλά 
 δε Πάλαι προκοφασ, ου πόνου πολλού με δεϊ. 
 • Hippol. 23. 
 
 ■ Προκρίνω, antefero. to prefer ; to judge. 
 
 Hence, Πρόκριτος, preferred. (Nicovied. An. 
 
 ■ ii. 3S3.) πάντων προκρινας σωφρονεστατον 
 βροτών. Helen. 47. Syn. Ώροτίμαω, προαι- 
 
 - ρεομαι, προσθεν αιρούμαι. 
 ° Προκρϊς, ϊδος, vel ίος. ή. Ν. P. daughter of 
 >| Erechtheus, wife of Cephalus. Φαιδρην τε, 
 ΐΐροκριν τε ιδον, καλην τ' Αριαδνην. λ. 320. 
 ι Προκροσσαι (sc. νήες). naves alias pone alias 
 
 ■ collocatas, sealarum modo. ships rising one 
 •] behind another and supported one upon 
 
 another, in the manner of stairs, τψ pa προ- 
 κροσσας ερυσαν, και πλήσαν άπασης Η'ϊόνος 
 στόμα μακρόν, — £?. 35. ακανθαι προκροσσαι. 
 Ορρ. άλ. 4. 606. 
 
 ΤΙροκρουστης. insignis latro in Attica ad Ce- 
 phisum fl. the robber, noted for his cruel 
 bed. Ovid. Metam. 7. 438. οϊ μοι' Προκρου- 
 στης τημερον γενησομαι. Eccles. 1021. Β. 
 
 ΤΙροκρουω. sensu obsc. ibid. 1018. 
 
 ΤΙρόκϋλινδω, II. JaJ. 18. Προπρόκύλινδόμαι. pro- 
 volvor ad pedes alicujus. to roll at a per- 
 son's feet, προπροκυλινδομενος πατρός Αιός 
 αιγιοχοιο. Χ. 221. Syn. ΊΙροκυλΊω, προπιτνώ. 
 
 Προκύπτω, inclinans me propendeo. to stoop; 
 bend forwards, κάγώ νομισας ορθρον, εχω- 
 
 ίρουν Αλιμουντάδε, κάρτι προκύπτω Εξω τεί- 
 χους, και λωποδύτης παιει ροπαλψ με το νω- 
 τον. Αν. 496. Syn. Επικυπτω, διακυπτω, 
 εζορμαω, εζεχο). 
 
 r[pόκϋωv. Procyon. a star, which rises just 
 before the dog-star. Antiphanes, An. ii. 205, 
 uses the plur. προκυνες. ναι μην και Προκνων 
 j Διδυμοις ϋπο καλά φαεινει. Arat. 450. 
 /Ώρόκωμϊον. prseludium. a prelude; introduc- 
 tory part of a Pindaric Hymn, ύμνου προ- 
 κωμιον, ειη. Nem. 4. 17. 
 Ώροκωπος. qui est ad remum. 5. districtus, 
 de gladio. seated at the oar. 2. a drawn, or 
 grasped, sword; and actively, a person so 
 holding his sword. 2. a. εία δή ζιφος προκω- 
 πον πάς τις ευτρεπιζετω. b. Αλλά κάγώ μην 
 προκωπος ουκ αναινομαι θανε'ίν. Agam. 1663. 
 ρόλαγχάνω. sorte prior fio. to get the pri- 
 
 ll Ρ Ο 
 
 567 
 
 ority by lot. μηδέ τον κλήρον γενέσθαι μηδέν 
 ήμϊν αιτιον,Ότι προειληχ'' — Eccles. 1158. Β. 
 
 Πρόλαζύμαι. Προλαμβάνω, Helen. 347. anti- 
 cipo. to anticipate, προλαζνμαι γοΰν τψ 
 χρονφ της ηδονής. Ion. 1027. Syn. Προκατα- 
 λαμβανω, προκατεχω, προκαταρχω, φθάνω, 
 προφθανω. προέρχομαι. 
 
 Προλάλός. prseceps in loquendo. over hasty, 
 or forward, in talking ; prating. Hence, Πρό- 
 λάλϊω. to chat ; prate. (Strato, An. ii. 371.) 
 — προλαλον,βληχαν, φιλονεικον. Man. 5. 337. 
 
 Προλέγω, ante dico. 2. deligo. to say before- 
 hand ; to forewarn. 2. to select. J . ουκουν 
 εγώ σοι ταύτα προυλεγον πάλαι; CEd. Τ. 973. 
 Β. Syn. 1. Προμηνύω, προερεω, προεπω, προ- 
 φραζω, προφωνεω, προαυδαω, προσημαινω, 
 προφητεύω. 2. προκρίνω. 
 
 Πρόλειπω. relinquo. 2. deficio. to leave; to 
 outstrip. 2. to swoon away. (Hec. 438.) τψ 
 σε και ου δυναμαι προλιπεϊν δνστηνον εόντα. 
 ν. 331. 
 
 Πρόλεσχος. qui alios in sermone prsevenit, 
 garrulus. one who outtalks others; prolix, 
 και μ?) προλεσχος, μηδ' εφολκος εν λόγω. 
 iEsch. Supp. 208. 
 
 Πρόλευσσω. praevideo. to foresee, δοκώ προ- 
 λευσσειν -Philoct. 1339. Syn. Προδερκομαι. 
 
 Πρόλογος, prsefatio, prologus. preface, pro- 
 logue, και μην επ' αυτούς τους προλόγους 
 σοι τρέφομαι. Ran. 1120. Br. Syn. Προοι- 
 μιον, αρχή. 
 
 Πρόμάλός. vitex. 2. myrica. a species of 
 withy, or willow, έζειης προμαλο'ι τε και 
 ϊτεαι εκπεφυάσι. Apoll. 3. 201. 
 
 Πρόμανθάνω. ante disco, to learn ; to have 
 knowledge thrust upon one. ειτ αύ προμα- 
 θειν $σμ εδιδασκεν, — Nub. 963. Syn. Προ- 
 γιγνωσκω, προνοεω. 
 
 Προμαντευομαι. prsevaticinor. to divine fu- 
 ture things, η πρώτα μεν τά θεία προυμαν- 
 τευσατο. Eur.fr. Melanipp. 27. Syn. Προ- 
 αισθανομαι, προδερκομαι. προθεσπιζω. 
 
 Πρόμαντϊς. η. praesaga. a female diviner. Also, 
 6 η. oraculi antistes; fatidicus. one who at- 
 tends an oracle, and delivers the response, 
 foretelling ; foreboding, μή προμαντις άλ- 
 γεων, Προλαμβαν, ω φίλα, γόους. Helen. 
 346. See Soph. Elec. 477. 
 
 Πρόμάχιζω, II. Γ. 16. Προμάχομαι. in prima 
 acie pugno. to fight in the foremost rank, 
 or, before the rest, πρώτος ορουσ' εθελεν 
 δε πολύ προμαχεσθαι απάντων. Λ. 218. 
 
 Πρόμαχος, antesignanus. one who fights in 
 the foremost rank. Also, a P. N. (is?. 475.) 
 εν προμαχοισι φαν'εντα, κατεπληγη φΐλον 
 ήτορ. Γ. 31. Syn. Προμος, πρωτοστάτης, 
 πρωταγωνιστής, προστάτης. 
 
 Πρόμελαινόμαι. nigresco. to be black in front. 
 τον δε μελιχλωρον' τού γαρ προμελαινεται 
 άκρη. Nic. Th. 797. 
 
 Προμελετάω, prasmeditor. to consider before- 
 hand, όπως προμελετησωμεν, ά'κεΐ δει λέ- 
 γειν. Eccles. 117. 
 
 ΠρόμελϊτησΊς. ή. prsemeditatio. preparation. 
 
568 
 
 ΠΡΟ 
 
 ΠΡΟ 
 
 ύπνος δε θανάτου τις προμελετησις πελει. 
 Sent. Syn. ΐίρομελετημα. 
 
 Γϊρομενειδν. genus mali. a kind of pomegra- 
 nate. Nic. Al. 490. 
 
 Προμηθεομαι. curam alicujus gero. to use 
 precaution ; to have a concern for. JEpig. 1. 
 3. But the more poetical expressio?is are, 
 προμηθίαν λαμβάνειν, Hec. 783. and εχειν, 
 Alcest. 1073. Syn. ΤΙροειδομαι, προοραω. 
 
 ΠρομηθΧκώς. adv. prudenter, provide, provi- 
 dently; circumspectly, ευ γ' επενοησας αυτό 
 και προμηθικώς. Αν. 1510. Syn. ϊϊρομηθώς, 
 προνοητικώς. 
 
 ΊΤρδμηθειά, Ώρομηθϊά. providentia. fore- 
 thought ; precaution. — προμα -θειας δ' απο- 
 κεινται ροα'ι. Nem. 11. 60. εν τοΊς τοιουτοις 
 εστίν ή προμηθια Και τφ λεγοντι, καΐ κλυοντι 
 σύμμαχος. Soph. Elect. 996. Syn. Πρόνοια, 
 προγνωσις. 
 
 Προμηθεύς. Iapeti filius. Ρ. Ν. son of Iape- 
 tus. adj. Πρδμηθειδς, Promethean, φαρμακον, 
 ο ρά τε φασι ΐΐρομηθειον καλεεσθαι. Apoll. 
 3. 844. — ε'ί σε Προμηθεύς-Έπλασε, και πη~ 
 \οΰ μη 'ξ έτερου γεγονας. QdW.fr. 133. Bent. 
 Ερ. Αιολομητις, δολομητις, δολοφρονεων, 
 μογερος, μητιοων, ποικιλοβουλος, πολνίδρις, 
 ~Ιαπετϊονιδης. 
 
 ΤΙρομηθής. providus. provident ; having a care 
 about, ούτε τι του θανεϊν προμηθης. Soph. El. 
 1084. Syn. ΤΙρονοητικος. — πολυμεριμνος. 
 
 Προμηνύω, ante indico. to notify beforehand, 
 αλλ' ούν προμήνυσες γε τούτο μηδενί. Antig. 
 84. Syn. Προσημαινω. 
 
 ΤΙρδμητωρ. avia, progenitrix, grandmother ; 
 ancestress. — άτε-Υενους προματωρ. Sept.Th. 
 142. Syn. Πατρομητωρ. 
 
 Πρδμιγνύμϊ. s. as Μιγνυμι. παλλακιδι προμι- 
 γηναι, ιν εχθηρειε γέροντα. J. 452. Syn. 
 Συνέρχομαι. 
 
 ΐΐρομνάομαι. ambio nuptias pro alio. 2. hor- 
 tor, praesagio. to woo, or make a match, for 
 another. 2. to exhort ; to forebode. 2. προ- 
 μνάταί τ'ι μοι-Γνωμα, — CEd. C. 1075. Β. 
 
 Προμνηστϊνοι. οι. alius post alium. one after 
 another, αλλά προμνηστϊνοι εσελθετε, μηδ' 
 άμα πάντες, φ. 230. 
 
 ΤΙρομνηστρΧα. ή. conciliatrix nuptiarum. a 
 match-making woman, metapk. a bringer 
 on of evils, και μην σαφώς γε την κακών 
 προμνηστριαν. Hipp. 585. Syn. Προμνη- 
 στρις, ννμφαγωγος. 
 
 Πρδμοιρδς. qui prasmaturo fato obit, one who 
 dies by an untimely fate, αλλ' Έρμοκλειδης 
 αυτόν μονός είπε προμοιρον. Lucill.^iw.ii.326. 
 
 ΐΐρδμολεω, Πρδμδλω. progredior. to go for- 
 ward, την δε ιδε προμολούσα Χάρις λιπαρο- 
 κρηδεμνος. "Σ. 382. Ήφαιστε, προμολ' ωδε, 
 θετις νύ τι σεϊο χατιζει. ib. 392. Syn. Προ- 
 βαίνω, προέρχομαι, προειμι, προκοπτω. 
 
 Προμόλη. vestibulum. a vestibule, or approach 
 to. αυτού δ' εν προμολη τετρνμ'ενα γοννατ 
 εκαμψεν. Apoll. 1. 1174. Syn. ΤΙροβασις, 
 προθυρον. 
 
 Ώρδμος. antesignanus. a principal ; a chief. 
 
 τοισι δ' Έρενθάλιων προμος Ιστατο, ισοθεος 
 φώς. Η. 136. 
 
 ΤΙρομοχθεω. prius adfligor. to have suffered 
 previous affliction. — άξια δ' ήμΐν Προμεμοχ- 
 θηκασι, σεβεσθαι. Eur. Suppl. 1233. Syn. 
 Προπονεομαι. 
 
 ΤΙρδνάδς. Ion. ΤΙρδνηΧδς. (Leon. Tar. An. i. 
 222.) ante templum situs, in front of the 
 temple. Hence, Πρόναιά, ας. η. epith. of Pal- 
 las at Delphi. {Call. fr. 220.) βωμούς πρό- 
 ναους, και πολισσουχων έδρας - Έύρωμεν, — 
 JEsch. Suppl. 503. 
 
 Τίρδνεμδμάι. progredior. to advance, ιδεθ' δπη 
 προνεμεται. Soph. El. 1384. Br. Syn. Tlpo- 
 βιβαζω, προβαίνω, προνεομαι. 
 
 Προνευω. promineo. 2. incumbo, de remigi- 
 bus. to stoop forwards, ούτω γαρ προνενευ- 
 κεν. εοικε δε τούτο βοωση. Agath. An. iii. 48. 
 
 Προνοΐω, Πρδνόεομαι. provideo. to foresee. 
 — δολον δ' ούτι προνόησαν. Σ. 527. Syn. 
 Προσκοπεω, προγιγνωσκω, προδερκομαι. 
 
 Ώρδνοιά. prudentia. foresight ; provident 
 care, επηνεσ έργον, και προνοιαν ην εθου. Aj. 
 536. Syn. Επινοια, προμηθια, προγνωσις, 
 φροντις. 
 
 Προνόμδς. ante urbem pascens. pasturing be- 
 fore the city. Msch. Suppl. 699. 
 
 Πρόνοος, contr. Πρδνους. providus, prudens. 
 provident; wise, τούτου τις αν σοι τάνδρδς 
 ην προνουστερος ; Aj. 119. Syn. Ιΐρομηθης, 
 φρόνιμος, προνοητικός, ευνοος, αγχινοος. 
 
 Προνύξ. adv. ante noctem. before night ; 
 (others, all night.) προνύξ, προήμαρ. —S'i- 
 monid. περί γυν. 47. 
 
 Ώρονωπης. propensus, praeceps. with the face 
 downwards ; bending forward, ηδη προνω- 
 πης εστί, και ψυχορραγεί. Alcest. 140. Syn. 
 ΤΙρηνης, επιφορος, επικλινής. — επιρρεπής, 
 προπετης, προνωπιος. 
 
 Προνωπϊος. pronus, praeceps. forward. 2. Προ- 
 νωπϊον. το. vestibulum. the forepart of a 
 house, metaph. an out post, or entrance. 
 Hippol. 376. — πώς προνωπιος Φαίνει προς 
 οικοις τοις εμοϊς, εξω βεβώς ; Bacch. 644.-2. 
 εις προνωπι αυτιχ' ήξει. — ib. 639. 
 
 Προξ. hinnulus. a deer, fawn, αίγας επ' αγρο- 
 τερας, ηδε προκας, ηδε λαγωούς. ρ. 295. Syn. 
 Προκας, νεβρος, κεμας, δορκας. 
 
 ΐΐροζίνος. hospes publicus. 2. qui aliquid pro- 
 curavit, &c. a public ξένος, bearing the same 
 relation to a city or state, as ξένος to an 
 individual. He received its ambassadors, 
 looked after the concerns of its citizens, 
 and promoted its interests in all public 
 matters. Hence, the verb Ώροζενεω, to act 
 as πρόξενος. (Ton. 355.) subst. Προξενιά, the 
 office. (Med. 358.) σύ μεν νυν εισω προξένων 
 μεθες πόδα. Ion. 1039. Syn. Προξενητης, 
 διαλλακτης, προστάτης, φίλος. 
 
 Προοιμΐον. exordium, introduction, preface. 
 Μήδεια, χαίρε' τούδε γάρ προοιμΐον. Med. 
 
 663. Syn. Πρόλογος, προασμα, φροιμιον. Ερ. 
 Αγησιχορον. 
 Προομνύμϊ. prius juro. to swear first, εκμαρτν- 
 
ΠΡΟ 
 
 ΠΡΟ 
 
 569 
 
 j ρησον προυμοσας τό μ' ειδεναι. Agam. 1205. 
 Προδνδμαζω. primum nomino. to name first. 
 j Ααναην δε πρωνομασσε τηνδ', 69' ουνεκα. 
 . Dan. 20. 
 
 Τίροοπτάω, ώ. fut. ησω. ante asso, torreo. to 
 roast previously, αν δ' υστεριζ-η της τεταγ- 
 μένης ακμής, Ώστ η προοπτησαντα χλιαινειν 
 c πάλιν, *Η μή προοπτησαντα συντελεϊν ταχν, 
 . Απεστερησε της τέχνης την ηδονην. Alex. 
 ? Alh. 379. b. 
 
 , Πρΰοπτος, Προϋπτδς. prsevisus. 2. conspicuus. 
 
 foreseen, evident. — και τις αν σ δρμωμενον 
 
 L Εις προύπτον Ά,,δην ου καταστενοι, κασι ; 
 
 I GEd. C. 1440. Br. Syn. Προοράτος, προδη- 
 
 Χος, φανερός. 
 ΠρδουσΧδς, Πρδενουσως. primus existens. 
 L first-existing, προενουσιε Νου. Synes. 
 ,,Πρδδφειλω. prior debeo. to be under a pre- 
 j vious obligation ; to hold one's self bound 
 [ to effect, και που 'στι ; κάμοι γάρ τι πρου• 
 j φειλει κακόν. Iph. Τ. 523. 
 Ι-Ώροπάροιθε, Πρδπάροιθεν. adv. ante, in front, 
 [j before, first. So, Προτταρ, Ρ keen. 119. 841. 
 τον δ' Οδυσενς προπαροιθεν ιδών Διομηδεϊ 
 δεΊξεν. Κ. 476. 
 Πρόπας, πρδπάσά, πρδπάν. omnis, totus. all ; 
 the whole, neut. Πρδπάν is used adverbially, 
 j for πάντως, όλως. Phcen. 1519. P. ώς τότε 
 i μεν προπαν ημαρ ες ηελιον καταδύντα. Α. 
 
 601. Syn. Άπας, συμπάς. 
 Πρδπασχω. ante patior. to suffer previously. 
 
 ών προπαθη, το τινειν. CEd. C. 234. 
 Ώροπάτωρ, δρδς. δ. avus. 2. generis auctor. 
 a grandfather, father of a race. Πέλοπος 
 j επί προπατορος εδραν. Orest. 1440. 
 Πρδπεμπω. deduce to send a person on his 
 , way, to conduct, ώ Χρυσή, πρό μ' έπεμψε 
 : αναζ ανδρών Αγαμέμνων. Α. 442. Syn. Προϊ- 
 
 ημι, συμπροπεμπω. 
 \11ρδπετης. preeceps. headlong; precipitate; 
 declining, adv. Πρδπετώς, (Ep. άδ. 250.) 
 < Hence, Πρδπϊτειά. ή. precipitation ; rash- 
 ness. (Call. Ep. 43. Bl.) ηδη προπετι)ς ων, 
 l Βιοτου τε πορσω. Alcest. 933. Syn. Ώρονω- 
 
 πης. — επιφορος, πρηνης. αυθάδης, ιταμός. 
 Προπηλακίζω, probro afficio. to insult, prop. 
 trample in the mud. πρυπηλακιζομενας δρώσ' 
 ■υμάς υπδ-Έυριπιδου, — Thesm. 393. Syn. 
 Ot'Eici^w, λοιδορεω, ΰ/3ριζω, διασύρω. 
 {'ΊρδπΊνω. propino, prsebibo. (Cic. Tusc.i. 11.) 
 ! to drink first; to pledge a person by drink- 
 ing first out of the cup, and then handing 
 it to him. See 01. 7. 1. Hence, Πρδπδσ'ίς, 
 ϊως. η. (Simon, fr. 101. Gaisf.) Also, Πρδ- 
 ποτης, δ. (Rhes. 361.) τον βαθνν οινοποτην 
 Έρασιζενον η δις εφεζης Ακρητον προποθεΊσ' 
 <■■ ψχετ έχουσα κυλιζ. Callim. Ep. 37. 
 Πρδπιπτω, ΠρόπΤτνώ. incido. to fall before ; 
 ' to lean forward, οφρυσι νευσταζων οί δε 
 ' ι προπεσόντες ερεσσον. μ. 195. αιτώ, προπιτ- 
 νώ, λισσομαι' — Soph. Elect. 1396. 
 [Ιρδπδδηγδς, οΰ. δ η. qui anteit ; dux. a guide. 
 fern. Ώρδπδδηγϊτ'ίς, ϊδδς. (Orph. 340.) σκη- 
 h πωνα προποί αγδν,Ίμαντά τε ,-Phan. An.'u.52. 
 
 < 
 
 ΙΙρδπδδιζω. procedo. to put one foot before 
 the other, κουφά ποσι προβιβάς, και ύπασ- 
 πιδια προποδιζων. Ν. 158. 
 
 Προ7τολος. minister, an attendant; servant 
 of a divinity, as priest, or priestess. See 
 Diotim. An. i. 25 1 . Hence, the verb, Πρδπδ- 
 λευω, or ΊΙρδπδλεω. subst. ΐΐρδπολευμά. το. 
 (Ion. 113.) προπολός τε των μέγιστων Χθο- 
 νίων εκεϊ τυράννων. Choeph. 357. Syn. Αμ- 
 φιπολος, προσπολος, υπηρέτης. — νεωκόρος, 
 προφήτης. 
 
 Προπομπός, δ ή. anteambulo, deductor. ac- 
 companying; ushering. — και συνθαψομεν - 
 Α'ιδε προπομποί' — Sept. Th. 1077. Syn. 
 Καθηγεμων, καταγωγενς. 
 
 Πρδπονεω. prsedelassor. to sink first, or soon, 
 under labour, άλις εμοιγ', άλις, γάς προπο- 
 νονμενας. CEd. Τ. 685. Br. Syn. Προπασχω. 
 προμοχθεω. 
 
 Προποντίς. ή. Propontis. now, Sea of Mar- 
 mora, εισω δ' δρμον εθεντο Προποντίδος. — 
 Theoc. 13. 30. 
 
 Πρδπονς. radix, seu prominentia, montis, &c. 
 the base of a mountain, πετρου άλιβρεκτω 
 κεϊσαι υπδ προποδι. Perses, An. ii. 5. 
 
 Προπρασσω. ante exigo. to do before ; to 
 effect sooner. Choeph. 820. BL 
 
 Προπρϊών. promtus, benevolus. zealous, earn- 
 est. — σεο δε προπρεώνα-Μεν ζεϊνον αδελ- 
 ψεόν τ'. — Nem. 7. 126. Syn. Προφρων, 
 πρόθυμος. 
 
 Προπρηνης. s. as Πρηνης. — τονδε δ' εασκεν-Έν 
 κονι εκτανυσας προπρην&α' — Ω. 18. 
 
 Προπρο. ante, before, (προ intens.} προπρο 
 δ' αρ' οφθαλμών ετι οι ινδαλλετο πάντα. 
 Apoll. 3. 453. 
 
 Προπροβϊαζδμαι. cum vi protraho. to drag 
 all along by force. — επι δ' ερρωσαντο πο- 
 δεσσι-Προπροβιαζομενοι — ib. 1. 386. 
 
 Προπρδθεω. praecurro, procurro. to run all 
 before. — ουδέ μιν εια-Προπροθεειν, — Orph. 
 1255. 
 
 Προπρδκάτά'ίγδην. adv. antrorsum cum impe- 
 tu. rushing all in front, προπ ροκατα'ίγδην 
 κοίλης αλός* — Apoll. 2. 595. 
 
 Προπρυμνά. adv. funditus, prorsus. from the 
 very bottom, προπρυμνά δ' εκβολάν φέρει. 
 Sept. Th. 775. Syn. Παι^ίλώς, κατακρας, 
 δι δλου, εσχάτως. 
 
 Προπνλαιον, Equit. 1322. Πρόνΰλόν. vesti- 
 bulum. a portico ; entrance, θεών, δσοιπερ 
 προπυλα ναιουσιν τάδε. Soph. ΕΙ. 1391. 
 Syn. Πρόθυρου, προνωπιον. 
 
 Προπυργός. antemcenialis. in front of the 
 walls. — ιω προπνργοι θυσιαι πατρός. Agam. 
 1177. 
 
 Πρόρεω, Προρρεω. profluo. to flow forward. 
 άσσοι απ' Ιδαιων ορέων άλαδε προρεουσι. Μ. 
 19. Syn. Έκρεω, καταρρέω. 
 
 ΠρορρησΊς. ή. vaticinium. a prediction, και με 
 τδνΊητρδν, προρρησιος εινεκεν εσθλης. Agath. 
 An. iii. 58. Syn. Προλίξις, μαντευμα. 
 
 Προρρητδς. preedictus. predicted, κάμοι ταδ' 
 ην προρρητα, και τοιαντ εδρών. Trach. 697. 
 
 4 D 
 
570 
 
 ΠΡΟ 
 
 Προρριζος. una cum radicibus. roots and all. 
 2. adv. Προρριζον, Προρριζά. radicitus. by 
 the roots, προρριζοι πιπτουσιν επειγομενοι 
 πυρός ορμή. Λ. 158. Syn. Ώροθελνμνος.— 2. 
 εκ: ριζών, ριζοθεν. 
 
 Προς. prep, with genit. of, by, for. dat. at, in 
 addition to 1 , accus. to, towards, in compa- 
 rison of. 
 
 Προσαγορευω. compello. to address ; to sa- 
 lute by name. Hence, ΠροσάγορευσΧς. ή. an 
 address ; appellation. (Menand. p. 134.) 
 — Αικαν δε νιν Προσαγορευομεν Bporoi τυ- 
 χόντες καλώς. Choeph. 950. Syn. Προσκα- 
 λεω, προσεννεπω, προσαυδαω. ονομάζω, ασ- 
 πάζομαι. 
 
 Προσάγω, Dor. Ποτάγω. adduce to lead to. 
 τις δαίμων τοδε πήμα προσηγαγε, δαιτός 
 ανιην ; ρ. 446. — ποταγει δε πολύ πλέον αμμε 
 γαλανά. Mosch. 5. 2. Syn. Έπαγω, επεισαγω. 
 προστιθημι, προσβάλλω, προσφέρω. 
 
 Προσά,δω, Προσάειδω, Ποτάειδω. accino, con- 
 cino. to sing, to agree with, κάμοϊ προσα- 
 δεθ', ώστε γιγνωσκειν, δτι. Philoct. 410. 
 Syn. Συνάδω, παραψαλλω, επιμελπω. 
 
 Προσαϊσσω. accurro, accedo. to rush towards. 
 η γουνών λισσοιτο προσαϊξας Οδυσηα. χ. 
 337. Syn. Έπαϊσσω, επιθρωσκω, επορουω, 
 ανορουω, προσπηδαω. 
 
 Προσάλειφω. allino. to smear upon, ερχόμενη 
 προσαλειφεν εκαστω φαρμακον άλλο. κ. 392. 
 Syn. Επαλείφω, εναλειφω, επιχρίω, καταχριω, 
 
 1 The following verbs, compounded of 
 προς, vary so little from the sign, of the 
 simple, or, if they vary, merely take the sense, 
 besides, in addition to, that I do not hesitate 
 to class them together thus : Προσαιτεω. 
 Eur. Suppl. 64. Προσάλισκομαι. Acliarn. 701. 
 Προσάμελγω. Dor. Πότάμελγόμαι. Theoc. 1. 
 100. Προσάμϋνω. II. Β. 238. Προσάποβαλλω. 
 Nub. 1258. Πρόσάποδϊδωμϊ. Diph. Ath. 225. 
 Πρόσαυαινω. Prom. 146. Προσαυξάνω. Philet. 
 An. i. 123. Προσάφΐκνεομαι. Strato, ib. ii. 365. 
 Προσγιγνομαι. Track. 1189. Προσδϊαφθειρω. 
 Philoct. 76. Προσεγγίζω. Leon. Tar. An. i. 
 242. Προσεγχρϊω. Strato. ib. ii. 381. Προσεκ- 
 δερω. Posidipp. Ath. 376. Προσελλειπω. Lu- 
 cill. An. ii. 320. Προσελπιζω. Ath. 1. 9. Προσ- 
 θιγγάνω. CEd. C. 168. Προσκαιω. Vesp. 933. 
 Προσκάτάβαινω. Lucill. An. ii. 329. Προσκά- 
 ταξαινω. Lye. 173. Προσκάτάσϋρω. Philipp. 
 An.ii.222. Πρυσκάτάτϊθημΐ. Nub. 1237. Προσ- 
 κλαιω. Phoen. 1535. Προσμανθάνω. Prom. 
 696. Προσνεμω. Trach. 1232. Προσομαρτεω. 
 Theog. 607. ΠροσομΊλεω. ib. 31. Προσόν^- 
 μϊ. Od. ξ. 415. Προσπεμττω. Plut. 1000. Προσ- 
 περδω. Ran. 1107. Προσπϊεζω. Choeph. 299. 
 Προσπορίζω. Menand. fr. inc. 5. Προσπυν- 
 θάνομαι. Ath.\.&. Προσσεβω. Sept. Th. 1031. 
 Π ροστάλαιπωρΐω. Lysist. 767. Προστερπομαι. 
 II. Ο. 401. Προστυγχάνω. Soph. ΕΙ. 1462. 
 Προσχαλκευω. Choeph. 645. Προσχρ^ζω. CEd. 
 C. 520. Προσφϊθϋριζω. Meleag. 90. Προσω- 
 φϊλϊω. Androm. 49. 
 
 ΠΡΟ 
 
 εμπλαττω. 
 Πρόσαλλομαι. assilio. to leap upon, δισσάς τε 
 
 πέτρας, κεπφος αίς προσηλατο. Lye. 836. 
 ΠροσαμβάσΧς. ή. adscensus. ascent ; step of 
 
 a ladder, πυργοισι πηκτών κλιμάκων προσαμ- 
 
 βασεις. Phcen. 502. Syn. Έήμα, αμβατατα, 
 
 βαθμις. 
 Προσάμειβομαι, Dor. Ποτάμειβομαι. respon- 
 
 deo. to answer, τάν δ' αρα χώ Ααφνις ποτα- 
 
 μενψατο' Theoc. 1. 100. Syn. Απαμειβομαι. 
 Πρόσαμπεχω. circumplector. to embrace. 
 
 άλλης προσαμπεχουσα θηλυν αυχένα. Chse- 
 
 remon Trag. Ath. p. 608. 
 Προσαμφϊεω. fid. -Χεσο), -ϊεω, -Χώ. Προσαμ- 
 
 φΧεννϋμΧ. insuper induo. to put on besides. 
 
 —εγώ γαρ αυτόν-Προσαμφιώ τοδί.— Equit. 887. 
 Πρόσ αντελλω, for Προσάνάτ. exorior. to rise 
 
 up. — την εις ουρανον-Κονιν προσαντελλου- 
 
 σαν, — Eur. Supp. 688. 
 Προσαντης. acclivis, arduus. 2. durus, moles- 
 
 tus. steep, metaph. difficult ; embarrassing. 
 
 2. a. κεϊνό μοι μόνον προσαντες. b. τ'ι τοδε 
 
 καινον αϋ λέγεις ; Orest. 787. Syn. Ανάντης. 
 
 2. δύσκολος, σκληρός, ενάντιος. 
 Προσάπτω, ΠροτΧαπτω. adnecto, attribuo. to 
 
 fix upon ; or fasten to ; to apply, bestow. 
 
 φιλην προσαψας χείρα — Eur. Suppl. 363. 
 
 αυτάρ εγώ τοδε κνδος Αχιλλ^ϊ προτιαπτω. Ω. 
 
 110. Syn. Προσ^εω, προστιθημι, προσπηγ- 
 
 νυμι, προσηλοω, προσαρμόζω, συμπλέκω. 
 Προσαρκεο^. auxilio venio ; suppedito. to aid 
 
 to supply. — ώς θελοντος άν-Έμοΰ προσαρκείν 
 
 πάν — CEd. Τ. 11. Syn. Προσβοηθεω, προσ- 
 
 αμυνω. 
 Προσαρμόζω. Προσαρτάω, Man. 4. 199. adap 
 
 to. to fit up ; to apply, τεκν, ουδέ μαστψ σψ 
 
 προσαρμοσαι τάδε. Ion. 763. See Προσάπτω. 
 Προσάρω, Προσάρομαι. adapto, adjungo. to 
 
 fit on ; to join to. χαλκε' επισσωτρα, προσ- 
 
 αρηροτα, θαύμα ιδεσθαι. Ε. 725. 
 Προσαυγαζω, Dor. Ποταυγαζω. specto. 2. re- 
 
 splendeo. to look at; to shine, ποντον προσ- 
 
 αυγαζουσα φημισθησεται. Lye. 1083. απο 
 
 Ταΰγετου ποταυγαζων 2 ιδεν — Nem. 10. 114. 
 
 Syn. Εσαυγαζω, προσδερχομαι. 
 Πρόσαυδάω. alloquor. to address, accost, ώς 
 
 τωγε κλαιοντε προσανδητην βασΐληα. Λ. 136. 
 
 Syn. Προσφθεγγομαι, προσαγορευω, προσ-, 
 
 ερεω, προσλεγω, προσειπεϊν, προσφωνεω, 
 
 προσλαλεω, προσηγορεω. 
 Προσαυλεως. villaticus, rusticanus. rustic. 
 
 παϋσαι λέγων μοι τάς προσαυλειους τυχας. 
 
 Rhes. 273. 
 Προσαυλεω, Dor. Ποταυλεω. tibia accino. to 
 
 accompany with the flute, ά πράν αμαντεσ- 
 
 σι παρ' Ίπποκοωντι ποταυλει. Theoc. 6. 41. 
 
 Syn. ΕπαιΛεω, ΰπαυλεω. 
 Προσβαινω, ΠροσβημΧ. adscendo. to go up, or 
 
 forward ; to advance, κώλον πάλαια κηρι, 
 
 προσβαιη μακράν ; Philoct. 43. Syn. Ποτί-ί 
 
 νισσομαι, προσχωρεω, αναβαίνω. 
 
 2 The reading is, πεδαυγάζων, JEol. for 
 μεταυγ-. 
 
ΠΡΟ 
 
 Προσβάλλω, adjicio, admoveo. 2. invado. to 
 cast upon ; bring towards, to strike against. 
 
 2. to attack, ηελιος μεν έπειτα νέον προσε- 
 1 βαλλεν αρονρας. Η. 421. πόθεν βροτοϋ με 
 
 προσεβαλ' 1 ; ώ'ναξ'Ηρακλεις. Pac. 180. Syn. 
 
 '■ Επιβάλλω, εισβάλλω, προσάγω, προστιθημι, 
 
 ■^προσάπτω, προσκρούω. 2. επέρχομαι, προσ- 
 
 1 έρχομαι. 
 
 Προσβάσϊς. η. accessus. approach ; ascent. 
 
 Καπανεύς; b. εκείνος προσβάσεις τεκμαίρεται. 
 
 Phcen. 185. Syn. Έπιβασις, είσοδος, πύλη. 
 'Προσβΐαζω, Προσβϊαζδμαι. urgendo cogo. to 
 
 constrain, οντος δ' ακολουθεί, κάμε προσβια- 
 ■ ζεται. Plut. 16. 
 Προσβΐβαζω. Προσβΐβάω, Αν. 427. admoveo. 
 
 to bring to any place, metaph. to induce, 
 P persuade, a. εν προσβιβαζεις μ', b. αλλ' έτερο- 
 ι ποι σκεπτ'εον. Equit. 35. Syn. Προάγω, προ- 
 \ βαίνω, παριστημι. — πείθω, παραινεω. 
 |Προσ/3λεπω, Dor. Ποτιβλεπω, Tiieoc. 5. 37. 
 [- intueor. to look at. και σφώ δακρνω' προσ- 
 | βλεπειν γαρ ου σθενω. (Ed. Τ. 1487. Β. 
 h Syn. Αντιβλεπω, εμβλεπω, προσδερκομαι, 
 Ι προσοραω, προσλενσσω. 
 Προσβολή, adjectus, admotio. 2. complexus. 
 
 3. concursus in praelio ; it. aggressio, op- 
 pugnatio, &c. 4. appulsus navium ad terram. 
 
 ί 5. aditus. addition ; appliance ; embrace ; 
 ι encounter; assault; landing ; approach. 2. 
 
 — ώ γλυκεία προσβολή. Med. 1070. Syn. 1. 
 
 Έπιβλημα, προσθήκη, προσθεσις. 2. περι- 
 ί πτνξις. 3. προσκρουσις, εισβολή. 4. προσορ- 
 \ μησις. 5. επελευσις. 
 Π,ρυσβορρός, Προσβδρδς. Προσβδρειδς, Προσ- 
 
 βορεδς. septentrionalis. northern, προσβορ- 
 ? ρον αντρον, &ς Μακράς κικλησκομεν. Ion. 
 
 955. Syn. Βόρειος, αρκτικός. 
 >Ίροσγελάω. arrideo. to smile upon, οσμή 
 ! βροτειων αιμάτων με προσγελφ. Eumen. 253. 
 
 Syn. Προσσαινω, προσμειδιαω. 
 
 Ίροσδεγμά. το. susceptio. reception. — και τά 
 ■ της ξένης δρών-Προσδεγματ , — Trach. 637. 
 
 Syn. Υποδοχή, υποδεξις. 
 ίΊροσδεϊ. insuper opus est. there is yet need. 
 
 λύπης τι προσδεϊ σ ; ή φιλεΊς ούτω φαος ; 
 
 Here. F. 90. 
 
 Ιροσδερκδμαι. ΤΙοτϊδερκδμαι, II. Π. 10. ad- 
 
 spicio. to behold, look at. αλλ' ακεων πάτερα 
 
 προσεδερκετο, δεγμενος αιε'ι. ν. 385. 
 
 Ιροσδϊτδς, ου. δ ή. adligatus. fastened to. 
 
 χαλκή, μετωποις Ίππικόΐσι προσδετος. Rhes. 
 
 308. 
 
 Ιροσδεδμαι, Dor. Πδτϊδευδμαι. indigeo. to 
 
 want, ουδέν εγώ τηνω ποτιδευομαι. — Theoc. 
 
 5. 63. 
 
 Ιροσδεχδμαι, Track. 237. ΤΙδτΧδεχδμαι. ex- 
 
 specto, excipio. to expect, receive, εϊαται 
 
 εν μεγαροις ποτιδεγμεναι' — Β. 137. Syn. 
 
 Υποδέχομαι, εισδεχομαι, προσδοκάω. 
 
 Ιροσ^ίω. adligo. to fasten to. Philipp. An. 
 
 ii. 225. 
 
 ΠΡΟ 
 
 571 
 
 1 φωνή, or οσμή, is understood. See Greg. 
 d Dialect, ed. Koen. p. 14. 
 
 Προσδοκάω, exspecto. to expect, adj. Προσ- 
 δδκητδς. expected. (Prom. 934.) subst. 
 Προσδοκία, expectation. (JEp. άδ. 313 a.) 
 — μηδέ προσδοκά τάδε. Trach. 367. Β. Syn. 
 ΤΙροσδεχομαι, καραδοκεω, αναμένω, ελπίζω. 
 
 Προσεδαφίζω, solo allido. to dash on the 
 floor ; fasten on the ground. But Blomf. so- 
 lidum reddo. to make fast, or solid, οφεων 
 δε πλεκταναισι περιδρομον κύτος Προσηδα- 
 φισται κοιλογαστορος κύκλου. Sept. Th. 502. 
 
 ΠροσοΌρ7τϊος, ΠδτΧδορπΧσς. ad ccenam utilis. 
 useful for the meal, ύλης αζάλεης, \va οι πο- 
 τιδορπιον ειη. ι. 235. Syn. Έπιδορπιος. 
 
 Πρδσεγχέω. affundo. to pcur in, over and 
 above, χαριεϊ πολύ μάλλον, ή juupiv?;v 7τροσ- 
 εγχεας. Diphil. Ath. 132. 
 
 Πρδσεδρδς, ου. δ ή. juxta sedens, arete ad- 
 hasrens. seated beside ; adjoining; abiding 
 by. Hence, ΠρδσεδρΧά, -ειά. persevering at- 
 tention. (Orest. 93.) Also, Πρδσεδρευω. to 
 sit near, abide by. (Orph. fr. 1. 5.) tot εκ 
 προσεδρου λιγνυος διαστροφον. Trach. 807. 
 Syn. Έφεδρος, συγκαθεδρος, συνεχής, αδιά- 
 λειπτος. 
 
 Πρδσειδδμαι, Πδτειδω. (inus.) intueor. to 
 look at. δππότε κεν δή πάντες ελαυνομενην 
 προσιδωνται. ν. 155. και κε μ' ίσως ποτιδοι, 
 επει ουκ αδαμάντινα εντ'ι. Theoc. 3. 39. 
 
 Προσεικαζω. assimilo. to compare to ; to 
 conjecture, τίνι προσεικασω {αυτόν ;) Rhes. 
 696. Syn. Απεικαζω, προσομοιοω, παρα- 
 βάλλω, συμβάλλω. 
 
 Πρδσεικω. pr.med. -εΐκά,-εοικά. similissum. to 
 resemble. Hence, adj. Προσεικης. (Nic. 
 Ther. 292.) μών σοι λεοντι φαίνεται προσει- 
 κεναι ; Bacch. 1282. — και προσήίξαι δέμας. 
 Ale. 1066. Syn. Εικω, ομοιάζω. 
 
 Πρδσειλεω. advolvo, adigo. to roll, or drive, 
 towards, αιει μεν ποτι νήας από στρατόφιν 
 προτιειλεΐν. Κ. 347. Syn. Σννελαννω, συν- 
 διώκω. 
 
 ΠρδσειμΧ. accedo. to approach, ώς εϊδον ζωόν 
 τε και αρτεμεα προσιόντα. Ε. 515. Syn. 
 Προσέρχομαι. 
 
 Προσειμΐ. adsum. to be present, δέος γαρ φ 
 προσεστιν, αισχύνη θ' δμοΰ. Aj. 1081. Br. 
 Syn. Παρειμι, μετειμι. 
 
 Πρδσειω. ante concutio. to shake before, τί 
 μοι προσειων χείρα σημαίνεις φονον ; Here. 
 F. 1218. Syn. Προτείνω. 
 
 Πρδσεκπλλω. insuper evello. to pluck out, 
 over and above, αϊ τε θηλειαι προσεκτιλλου- 
 σιν αυτού τά πτερά. Αν. 287. 
 
 Προσελκύω, Πρδσελκω, Πρδσελκδμαι. attraho. 
 to draw to. — λαβε-Σδν παΊδ' εν αγκαλαισι, 
 και προσελκυσαι. Hippol. 1432. See Olymp. 
 6. 142. Theog. 372. Syn. Ε^ελκω, ετταγω, 
 ε7τισ7ταω. 
 
 Πρδσεμβαινω, Πρδσεμβημϊ. ingredior, insulto. 
 to attack; assault, ου γάρ θανόντι και προσ- 
 εμβήναί σε χρή ; Aj. 1348. Β. Syn. Επεμ- 
 βαίνω, εναλλομαι, επεγγελαω. 
 
 Πρδσεμβαλλω. impello ; adjicio. to drive in; 
 to throw in by way of addition, τών πολ- 
 
 4d 2 
 
572 
 
 ΠΡΟ 
 
 λων τεκνιων εν π προσεμβαλετε. Nicarch. 
 An. u. 354. 
 
 Προσεννίπω. ΤΙροσεπιο, II. Α. 105. Χ. 329. 
 alloquor. to address, και τον διφρεντην ήλων 
 προσεννεπω. Aj. 868. 
 
 Ιίρυσεπϊορκεω. insuper pejero. to commit 
 perjury besides, επννεσαμεν αν και προσε- 
 πιωρκησαμεν. Lysist. 1240. 
 
 Ώροσεπιστειχω. leniter, sensim, accedo. to 
 advance slowly, οσσε κυβερνήτη προσεπεσ- 
 τιχε νηδνμος νπνος. Orph. 536. 
 
 Προσεππ-ερπομοι. insuper oblector. to be de- 
 lighted over and above, προσεπιτερπεται δ' 
 6 φορμικτάς Απόλλων. Ran. 234. 
 
 Προσεργος. υ ή. operis adjutor. a helper of 
 the work. — τόν τε προσεργον-Ατρακτον, — 
 Leon. Tar. An. i. 222. 
 
 Προσερει^ω. applico ; adfigo. to apply, affix. 
 Ίππομενην φιλεουσα νοον προσερεισα Αεαν- 
 δρφ. Paul. Sil. ib. iii. 83. 
 
 Προσερευγω, Ώροσερευγομαι. adructo. 2. de 
 man, tiuctus adspergo. to discharge with a 
 rumbling, hollow noise; to bellow against. 
 κνματά τε τροφοεντα, τά τε προσερευγεται 
 αυτήν. Ο. 621. Syn. Ένερευγω. 
 
 Πρδσεριζω. contendo. to contend with, av- 
 τόθε μοι ποτερισδε, και αυτόθε βωκολιασδεν. 
 Theoc. 5. 60. 
 
 Προσερπω. proserpo. to creep towards ; to 
 advance, προσερπει,- Προσέρχεται τοδ' εγ- 
 γύς. Philoct. 800. 8ΥΝ.Ε^ερ7τω,7Γροσερ7Γυζω. 
 
 Προσέρχομαι, accedo. to approach, ώ 7τοΤ, 
 προσελθε, μη φνγνς τούμόν κακόν. Trach. 
 810. Syn. Επέρχομαι, προσειμι, εφικνεομαι, 
 π ροσικνεομαι, προσπορενομαι, προσβαινω, 
 επειμι, επιγιγνομαι, προσμολεω, προσικομαι, 
 προσχωρεω. 
 
 Πρόσεζενρισκω, Προσενρισκω. aor. 2. προσ- 
 εΰρον, Soph. ΕΙ. 1369. ultra invenio. to 
 discover besides ; to find, ουδέ παμπόνηρος' 
 αλλά και προσεζευρηκε τι. Equit. 1289. Syn. 
 Ανευρίσκω, εξευρίσκω. 
 
 Προσεύχομαι, precor. to pray to. ιθι νυν 
 προσευχου τοϊσιν ιδιωταις θεοϊς. Ran. 891. 
 Β. Syn. Έπευχομαι, προσλϊπαρεω. 
 
 Προσέχω. Προσχω, Nub. 575. adhibeo, ap- 
 plico. to keep to, bring towards. 2. with 
 vavv understood, to put in to shore. 3. with 
 νουν or γνωμην expressed or understood, to 
 give attention to. 4. med. Προσεχόμαι, Od. ε. 
 433. Τίοτισχομαι, Apoll. 3. 150. to cling to, 
 embrace, σύ δ', ως αν είδης δσα, παρ' ήμΐν ήν 
 μενης, Γενησετ αγαθά, πρόσεχε τον νουν, Ίνα 
 πυθη. Plut. 113. Syn. Προσάγω, προσβάλλω, 
 προσφέρω. 2. εζοκελλω. 3. διανοεω. 4. προσ- 
 κειμαι, περιλαμβάνω. 
 
 Τίροσζευγνΰω, Προσζενγννμϊ. adjungo. to join 
 to, unite with, ώ τλημον, ο'ια συμφορά προσ- 
 εζυγης. Hippol. 1389. Syn. Προσάπτω. 
 
 Προσί;γορεω. compello. to address, salute, το 
 ταϋθ' δράν τε και προσηγορεϊν φιλως. Soph. 
 ΕΙ. 1472. Br. 
 
 Προσηγορημά. το. Προσηγορία, ή. Ερ. άδ. 426. 
 alloquium. address, ώ παίδες, ώ πικρον φι- 
 
 Π Ρ Ο 
 
 λων Προσηγορημα ματερων. Eur. Supp. 803, 
 Syn. Προσαγορευσις, προσφωνησις, προσ* 
 φθεγμα, προσφθεγζις. 
 
 Πρυσηγορδς. compellator. one who salutes, 
 pass, saluted by. — δποΰ-θνητών φανοϋμαι 
 μηδενός προσηγορος. CEd. Τ. 1437. Br. 
 
 Προσήκει, pertinet. it is the business of. τφ 
 γάρ προσήκει, πλην γ' εμοΰ και σον, τοδε ; 
 Soph. ΕΙ. 915. Syn. Καθηκει, πρέπει, εοικε, 
 
 Πρόσηκω. attineo. to belong to ; to be re- 
 lated to. χοϊ πατέρες εναυμαχησαν, και προσ- 
 ηκουσιν γένει. Ran. 710. Syn. Συγγενής ειμί, 
 
 Προσηλος. pot. Προσειλδς. apricus. sunny. 
 See Blomf. in I. — κούτε πλινθυφείς- Δόμους 
 προσειλους ήσαν, — Prom. 450. Syn. Προσή- 
 λιος, ευήλιος. 
 
 Πρόσημαι. Προσθάκεω, (Ed. C. 1166. Β. assi- 
 deo. to sit beside, or near. — ήλικοι προση- 
 μεθα- Βωμοΐσι τοϊς σοϊς' — CEd. Τ. 15. Syn,. 
 Προσιζανω, προσκαΟεζομαι, παρεζομαι, παρι• 
 ζω, προσκαθιζω, προσεδρευω. 
 
 Προσημαινω. ante significo. to signify before 
 hand, μάντεις προσημαινονσιν, οιωνών τ άπο 
 Eur. Supp. 214. 
 
 Προσηνής, benignus. benign ; benevolent 
 Orph. H. 15. 3. 
 
 Προσηψος. Orienti vicinus. towards the East 
 και το ποταώον το Αακινιον, — Theoc. 4. 34 
 Syn. Εωϊος, εφος, ηοϊος, ηψος. 
 
 Προσθε. Προσθϊν, II. Α. 250. adv. antea. ante 
 formerly ; on the fore part ; before. 2. prcep 
 c. genit. ante ; prae; magis quam. before; ii 
 preference of. οι δ' αισχρά κέρδη προσθε το: 
 καλοϋ βροτών Ζητοΰσιν' — Eur. Rhadam 
 Syn. 1. Πάλαι, παρος, πριν, έμπροσθεν, προ 
 παροιθεν. 
 
 Προσθεμά, Strato, An. ii. 359. Προσθημά. το 
 Eur. Elec. 192. Προσθήκη, ή. additamentum 
 an augmentation ; surplus; supplement, εί 
 γάρ προς εν φανεϊσι προσθήκη πελοι. Agam 
 509. Syn. Επιθηκη, επίθεμα, επιθεσις, προσ 
 θεσις, επιβλημα, επιδοσις, επιφορα, επικτη 
 σις, ανξησις, προσβολή. 
 
 Προσθιγγάνω, Ιρ/ι. Α. 339. Προσθϊγω. attin 
 go. to touch, a. ττροσθιγε νυν μου. b. ipavc 
 και δη. CEd. C. 168. 
 
 Πρόσθιος, anterior, in front, πτεροϊς αναστη 
 σαντα προσθιαν τρίχα. Achaeus, Ath. 690 
 See Rhes. 210. 
 
 Προσθοδομος. qui ante domum habuit. 2. an 
 terior pars domus. one, who formerly wa 
 master of the house. 2.subst. the front par 
 of the house ; opposed to οπισθόδομος, προσ 
 θοδομοις Ατρειδαις. Choeph. 320. 
 
 Προσθροεω. adloquor. to speak to. τις apa μ 
 ώ ταλας, τάν ταλαιπωρον 7 Ωδ' ετυμα προσ 
 θροεϊς ; Prom. 597. 
 
 Πρδσιζάνω. Πρδσιζω, Hec. 934. adsideo. t« 
 sit by. προς αλλοτ άλλον πημονή προσιζανεέ 
 Prom. 277. 
 
 Προσΐκνεδμαι, Agam. 802. Προσϊκόμαι. ac 1 
 cedo, advenio. to approach ; arrive at ; id 
 reach, τοξψ γάρ ουτις πηματων προσιζεταν 
 Choeph. 1033. 
 
ΠΡΟ 
 
 Πρδσικτο)ρ, s. as 'ικέτης, a suppliant, σεμνός 
 "' προσικτωρ, εν τροποις Ιζιονος. Eumen. 444. 
 ΙΙρδσπττημϊ, Πρυσιπταμαι, Προσπτημϊ, Προσ- 
 πετόμαι. advolo. to fly to; to come upon ; 
 to happen suddenly, τις yap ποτ' αρχή τον 
 κακόν προσεπτατο ; Aj. 282. Syn. Έπιπετο- 
 μαι, εφιπταμαι. — επέρχομαι. 
 ΤΙροσκάθημαι, Lye. 386. Προσκάθιζω. assideo. 
 ■' to sit by, near, or upon, και προσκάθιζω θά- 
 - κον ονκ ευδαιμονα. Helen. 901. Syn. Προσι- 
 γ ζανω, προσκαθεζομαι, προσεδρενω. 
 ■•'■ Προσκαιω. insuper uro. to burn over and 
 above, και τάλλα τα σκενη τα προσκεκανμενα. 
 I Vesp. 933. 
 
 * Προσκαλεω, Προσκάλεδμαι. advoco. to call, 
 summon, ώ ούτος Αίας, δεντερόν σε προσκα- 
 λώ. Aj. 89. Syn. Καλεω, προκαλεω, εισκα- 
 λεω, επεισκαλεω. 
 Προσκαρδίός. Dor. Πογϊκ. qui est in corde. 
 at, or in, the heart, μείζον δ' ά Κνθερεια 
 φέρει ποτικαρδιον έλκος. Bion. 1. 17. 
 f -ΏροσκάτάτΙθημί. insuper persolvo. to pay in 
 P 1 addition, καν προσκαταθειην γ\ ώστ ομοσαι, 
 | τριωβολον. Nub. 1237. Syn. Κατατιθεμαι, 
 ζημωνμαι. 
 Προσκειμαι. adjaceo. to be adjacent to ; to 
 be attached ; to press close upon, ονατα δ' 
 ονπω - Ααιδαλεα προσεκειτο, — Σ. 379. κακόν 
 τοσοντον δωμασιν προσκείμενου. Ale. 849. 
 Syn. Έγκειμαι, επικειμαι, παρακειμαι, προστι- 
 [] θεμαι, παρισταμαι, συνάπτομαι. 
 
 Προσκελλω. appello. to bring• to land, ποιαν- 
 γ θεϊ νησφ προσεκελσαμεν'- — Orph. 1048. 
 Ι -Προσκεπτδμαι. provideo. to provide for. εγώ 
 ψ δε πατρός δωμάτων προνσκεψαμην. Phcen. 
 j 486. Syn. Τίροσκοπεω. προνοεω. 
 Προσκεφάλαών. cervical, a pillow. — αντί δε 
 f προσκεφαλαιον Αιθον ενμεγεθη προς Ty κε- 
 
 φαλ?3— Plut. 542. 
 Προσκηδής. affinis. kindred, αρχήν ζεινοσυνης 
 προσκηδεος' — φ. 35. Syn. Επιτήδειος, οικείος, 
 πολυκηδης. 
 Προσκηδδμαι. euro, to be anxious for. ώς 
 φίλου - ΤΙροσκηδομεναν. — Trach. 983. Aid. 
 προκηδ. Syn. Έπιμελεομαι, εντρεπομαι. 
 ΠροσκΊνεω. admoveo. to move towards, φυ- 
 ' σώντα και πνέοντα προσκινησεται. Pac. 903. 
 . Syn. Προσάγω, προσβάλλω. 
 Προσκλαιω. defleo. to bewail. Phcen. 1536. 
 
 better, προκλαω. 
 ΠροσκλΊνω, Οά.φ. 138. ΤίδτΤκλ'ινδμαι. accliuo. 
 to recline ; incline towards, ένθα δε πατρός 
 t εμεϊο θρόνος ποτικεκλιται avTy. ζ. 308. Syn. 
 
 Έπικλινω. 
 Προσκόπεω, Antig. 688. Β. Προσκυπεδμαι. 
 provideo. to consider beforehand ; to look 
 about for ; to have concern for. εζήλθον 
 οίκων προσκοπονμενη ποσιν. Iph. Α. 1098. 
 Syn. Προσκεπτομαι, προβλέπω, προοραω, 
 ] προβονλευω, επιστρέφομαι. 
 ~Π.ροσκοπτω. offendo, impingo. to strike, or 
 stumble, against. Nicarch. An. ii. 354. Syn. 
 Προσκρούω, πταίω, 
 ροσκράνόν, ΏδτΤκράνδν. cervical, pulvinar. 
 
 ΠΡΟ 
 
 573 
 
 a pillow ; cushion. -δρη διφρον, Έννοα, avrqj' 
 Έμβαλε και 7roriKpavoi;.-Tneoc. 15.3. Syn. 
 Προσκεφαλαιον, νπανχενιον, κνε αλον. 
 
 ΠροσκυλΊω. advolvo. to roll to. ανυσας τι 
 προσκυλά γ', οιμοι δείλαιος. Vesp. 202. 
 
 Προσκυι>εω. adoro. to salute reverently ; to 
 worship, και προσκυνώ γε πρώτα μεν τον 
 'Ήλων. Plut. 771. Syn. Σεβαζω, τιμάω, 
 προσπίπτω. 
 
 Προσκυπτω. inclino me. to bend forward. 
 — και πρώτα μεν ή θνγατηρ με Απονιζ -g, και 
 τώ ποδ' αλειφφ, και προσκνφασα φιληση. 
 Vesp. 607. Syn. Προκύπτω, προσκλινομαι. 
 
 ΤΙροσκϋρεο). Ώροσκϋρω. aor. 1. προσϊκυρσά, 
 Hcs. θ. 197. nanciscor, vicinus sum. 2. con- 
 tingo, attingo. to get ; to be near ; to befall. 
 ποτέρα δομοισι πτώμα προσκνρεϊ νέον ; 
 Choeph. 11. Syn. Προσεγγίζω, 7τροσαγω, 
 εφικνεομαι. 
 
 Προσλαζϋμαι, Προσλαμβάνω, (Ed. C. 379. Β. 
 assumo. to take hold of; to take in addi- 
 tion, or, to one's aid. γεραιάς χειρός προσ- 
 λαζυμεναι. Hecub. 63. Syn. Έπιλαμβανω, 
 παραλαμβάνω, προσιεμαι. 
 
 Προσλεγω. Πδ-ΐλεγομαι. insuper dico. to 
 speak to; to say besides, εϊσ'ε τε, και προσε- 
 λεκτο, και εζερεεινεν έκαστα, μ. 34. τώς δ' 
 ουδέν ποτελεζαθ' 6 βωκόλος, — Theoc. 1. 92. 
 
 Προσλευσσω. adspicio. to look at ; to behold. 
 τις δ' εστίν, όντιν άνδρα προσλενσσεις στρα- 
 τοί, ; Aj. 1063. 
 
 ΤΙροσμανθάνω. addisco. to learn over and 
 above, ετπ'σγες, ες τ' αν και τά λοιπά προσ- 
 μαθ ν ς. Prom. 696. 
 
 Προσμασσω. adjungo, attero. to fix upon ; 
 stick to. vied, ΐίροσμασσεσθαι, Lye. vs. 
 1029. rigare. to knead into, to incorporate. 
 καΐ προς τούτοις αριστωσγ, τον Πειραιά 
 προσεμαζεν. Equit. 815. Syn. Καταμασσω, 
 προσάπτω, προσκολλάω, προστιθημι. 
 
 Προσμένω. Προσμιμνω, Lith. 274. permaneo. 
 2. exspecto. to abide ; to wait, ευσεβεων 
 περί θεονς, Ελπίδα προσμενετω. Theog. 1141. 
 Syn. Έμμενω, παραμένω, διαρκεω, διατελεω. 
 
 Προσμηχάναω. artificiose adh'go. to attach by 
 mechanical skill, σφιγγ' ωμοσιτον προσμε- 
 μηχανημενην. Sept. Th. 547. Syn. Προσ/;λοω. 
 
 Προσμιγννω, ΠροσμιγννμΊ, Προσμισγω. ad- 
 misceo, &c. to unite with ; bring forward to. 
 neut. & med. to blend ; to approach, ιδ' οϊον, 
 ώ παίδες, προσεμιζεν αφαρ Ύονπος το θεο- 
 προπον ήμϊν. Trach.834. Syn. Συγκερανννω, 
 προσάγω, συνάπτω, προσβάλλω. 
 
 Προσμδλεω. accedo. to approach, κρημνών' 
 μέσον δε προσμολών στρατηγών. Aj. 721. Β. 
 
 Προσμϋθίδμαι. Dor. ΠοτΊμ. to address. See 
 Προσανδαω. μη τι οι ου κατά καιρόν έπος πο- 
 τιμυθησαιτο. Theoc. 25. 66. — ουδέ προτιμυ- 
 θησασθαι. λ. 143. 
 
 Προσμϋρόμαι. simul fluo. to flow with or to- 
 wards. Πισαιω ποταμψ Σικελ?) προσεμυρετο 
 πηγή. Anal. Hi. 147. 
 
 Προσνεμω. act. & med. attribuo. to assign ; 
 bestow. — προσνειμαι δ' εμοι-Χαριν βραχεί- 
 
574 
 
 II Ρ Ο 
 
 αν,— Trach. 1232. 
 ΤΙροσνηχω, ΊΊροσνηχομαι. adnato. to swim to ; 
 wash upon. θλιβομεναν καλυβαν τρυφερον 
 προσεναχε θάλασσα. Theoc. 21. 19. 
 Προσνισσομαι, Ποτϊνισσδμαι. accedo. to ap- 
 proach, ουδ' δσ ες Ορχομενον ποτινισσεται, 
 ουδ' όσα Θήβας. Ι. 381. 
 Προσνωμάω. me ipsum moveo ad. to move 
 one's self towards, αιεί προσενωμα. Philoct. 
 725. Syn. Πορεύομαι, προσερπω. 
 Προσοδϊον. carmen supplex. an ode of sup- 
 plication, or thanksgiving, sung in proces- 
 sion to the place of worship, προσοδια με- 
 γάλα Σεμνά προσάναι θεόϊσιν. Αν. 854. 
 ΤΙροσοδος. accessus. approach ; arrival ; re- 
 venue, ιώ, ιώ. στνγεραι πρόσοδοι, στυγναί δ' 
 όψεις. Alcest. 871. Syn. Είσοδος, αφιξις. 
 εισφορά, ευφορία, προσιοντα τα. 
 Προσοζω. oleo, odorem perfero ad. 1. act. to 
 give to smell. 2. neut. to give out a smell. 
 2. κνακον δερμ' ωμοισι, νέας ταμισοιο ποτοσ- 
 δον. Theoc. 7. 16. Syn. Αποζω. 
 Προσοιστεος. adjiciendus. to be added. — ου 
 
 7Γ ροσοιστ'εος- Αλλος προς άλλψ — Hec. 394. 
 ΠροσομΊλϊω. conversor. to converse, or asso- 
 ciate, with. — κακοΊσι δε μή προσομιλει. 
 Theog. 31. 
 Προσομοιος. assimilis. resembling. — γιγαντι- 
 Τηγενετα προσομοιος. Phoen. 130. Syn. Ό- 
 μοιος, προσφερης, εμφερης. 
 ΙΙροσονημϊ. juvo, prosum. to help ; profit. 
 — προς δ' αυτοί ονησομεθ', ο'ιπερ ο'ίζυν - Δήν 
 εχομεν, — ζ. 415. 
 ΤΙροσοπτομαι. Γίροσοράω, Od. π. 29. adspicio. 
 to look at. See Τίοτοπταζω. ακτίνα κυκλον θ' 
 ήλιου προσοψομαι. Hec. 411. 
 ΤΙρδσοσσομαι, Πρδτΐοσσδμαι. prassagio. to 
 forebode, η σ εϋ γιγνωσκων προτιοσσομαι,— 
 Χ. 356. 
 ΐΐροσουδιζω. humi allido. to dash to the 
 ground, βρέφος τε τούμον σφ προσουδισας 
 παλφ. Iph. Α. 1151. Syn. Προσκρούω. 
 ΙΙροσουρεω. secundo vento utor. to sail with 
 a favouring breeze, άπαζ προσουρησαντα 
 ry Τραγωδία. Ran. 95. Syn. Έυθυδρομεω, 
 επουριζω. 
 Ώροσουρος. confinis, accola. a neighbour. W 
 αυτός ήν προσουοος, ουχ έχων βασιν. Phi- 
 loct. 701. 
 ΤΙρδσοχθεω. Προσοχθιζω, Sibyll. 1. 3. infen- 
 sus sum. to be offended ; angry with, ει δ' 
 αϋ σχολάζει, και προσοχθεΧ τ$ μεθ\}. Pisid. 
 Suid. Syn. Αχθομαι, δυσμεναινω. 
 Προσοψΐς. facies, vultus. aspect ; face, αυγάς 
 απειρξω, σήν προσο -ipiv εισιδεϊν. Aj. 70. Syn. 
 Οψις, πρόσωπον. 
 ΙΊροσπαιζω. Jut. -αίσιο, ν. ~αιζω. jocor cum. to 
 jest with, αυτή μοι προσεπαιζε' — Rutin. An. 
 ii. 394. 
 Ώροσπαιος. recens. recent, γενοιτ άν, ει προσ- 
 παια μ/} τυχοι κακά. Agam. 355. Syn. Πρόσ- 
 φατος, ποταινιος. 
 ΤΙροσπαιω. Προσπταιω, Plut. 121. impingo, 
 offendo. to knock against ; stumble at. ύψη- 
 
 ΠΡΟ 
 
 λον ες Δικας βαθρον ΐίροσεπαισας, ώ τεκνον, 
 πολύ. Antig. 868. Syn. Προσβαλλο), εμπίπ- 
 τω, προσπίπτω, προσκρούω. 
 
 Ώροσπάλαιω. colluctor, obluctor. to wrestle 
 against. — Ατλας ουραιχ^-Προσπαλαιει. Pyth. 
 4. 516. Syn. Αντιπαλαιω, αντερειδω, αντα- 
 γωνίζομαι. 
 
 Προσπασσάλευω. paxillis adfigo. to fasten 
 with pegs, or nails, προσπασσάλευσω τφδ' 
 απανθρωπιά πάγω. Prom. 21 . Syn. Προσ^λοω. 
 
 Προσπελάζω. Προσπλαζω, II. Μ. 285. Προσ- 
 πιλναμαι. propinquus fio ; accedo. to ap- 
 proach, η με προσπελάσει τψ στυγερφ θα- 
 νατφ. Ερ. άό\ 79. τήμος δή νησφ προσεπιλ- 
 νατο ποντοπόρος νηϋς. ν. 95. Syn. Προσεγ- 
 γίζω, πλησιάζω, εγχριμπτω, προσέρχομαι. 
 
 Προσπεμπω, Plut. 1000. should be, προσαπο- 
 πεμπω. 
 
 ΙίροσπηγνϋμΧ. affigo. to fix to. — ηπροσπηγ- 
 νυναι-ΚραδαΤς εριναις. Eur./r. Scir. Syn. 
 Προσ^λοω, προσερειο^ω, προσάπτω. 
 
 ΐΐροσπηχϋνόμαι. ulnis amplector. to take 
 into one's arms. Ζεΰ, σε δε Κυρβαντων ετα- 
 ραι προσεπηχυναντο. Call. 1. 46. Syn. Προσ- 
 αγκαλιζομαι, εναγκαλίζομαι, προσπτυσσω, 
 
 ΐΐροσπιπτω, ΐΐροσπΐτνϊω. accido, evenio. 2. 
 accido ad, v. c. pedes, unde, supplex fio. item, 
 3. adulor, sector. 4. adorior, irruo. 5. ob- 
 vius sum, incido. 6. procumbo super, to be- 
 fall. 2. to fall before ; to supplicate. 3. to 
 fawn upon. 4. to attack. 5. to light upon, or 
 meet. 6. to fall upon, or over, τα προσπε- 
 σόντα, casus fortuili, accidents. Eur. fr. inc. 
 121. — 2. πεισθητι' προσπιτνώ σε γονασι, και- 
 περ ων. Philoct. 485. Β. — 6. αφνω, προσελ- 
 θών δώμα, προσπιτνεϊ νεκρψ. Med. 1205. 
 Syn. Ι. ΐίαραπιπτω, προστυγχανω. 2. λϊπα- 
 ρεω, ικετεύω. 4. εισπιπτω, επορουω. 6. επιπίπτω. 
 
 ΐΐροσπλαστος, Ώροσπελαστος. ad quem ac- 
 cessus patet. accessible, ανήμεροι γάρ, ουδέ 
 προσπλαστοι ζενοις. Prom. 715. Syn. Πλη- 
 σιαστος, προσηνής. 
 
 ΐΐροσπνεω, Ώροσπνειω. adflo, adspiro. to 
 breathe upon. — μαλακούς μεν ερωτας-Προσ- 
 πνειεν — Theoc. 17. 52. 
 
 ΐΐροσποιεομαι, -οΰμαι. assumo mihi, vindico. 
 2. in potestatem redigo. 3. concilio mihi. 4. 
 simulo, prsetendo. 5. dissimulo. 6. animum 
 adverto, animum induco. to assume, or 
 claim. 2. to make one's self master of. 3. to 
 gain over, or conciliate. 4. to pretend. 5. to 
 dissemble. 6. to attend. 1. όταν κατατιθώ, 
 προσποϊβ των χρημάτων. Eccles. 871. — 3. 
 και τον δήμον αιει προσποιοΰ. Equit. 215. 
 6. — και σε προσποιουμεθα χ -Έυνουν, — Helen. 
 1403. Syn. Περιποιούμαι, αντέχομαι. 2. 
 προσέρχομαι, προστιθημι. 4. υποκρίνομαι. 
 
 Προσπολϊω. famulor. to attend upon. med. 
 Προσπολούμαι, CEd. C. 1098. Br. accedo. 
 to approach, τνμβφ τετακται προσπολεϊν 
 Αχιλλεως. Troad. 264. Syn. Αμφιπολεω, 
 
 1 i. e. I presume that you are kindly dis- 
 posed towards me. 
 
ΠΡΟ 
 
 ΠΡΟ 
 
 575 
 
 νπηρετεω. — προσέρχομαι. 
 
 ΤΙροσπδλος, ον. υ ή. 1. famulus. 2. minister, 
 an attendant, και μην πελας γε προσπολοις 
 φυλάσσεται. Aj. 539. Syn. Ι. Αμφιπολος, 
 θεράπων, θεραπαινα. δούλος, υπηρέτης.— προ- 
 πολος. 
 
 ΪΙροσπορπάτος. fibula annexus. fastened to 
 with a clasp. ο'ιω δεσμφ προσπορπατος. 
 Prom. 141. 
 
 ΙΙροσπτνσσω, ΐίδτιπτυσσω. complexor. to 
 salute; embrace. Hence, Ώροσπτυγμά. το. 
 an embrace. (Orest. 1054.) νυμφα, προσ- 
 πτυζαιμε τον αιπόλον, ώςτυ φιλασω. Theoc. 
 3. 19. — παρθενον προσπτνσσεται. Antig. 
 1237. Β. τοφρα γάρ αν κατά άστυ ποτιπτυσ- 
 σοιμεθα μυθω. (exchange salutations.) β. 77. 
 
 . Syn. Ιίεριπτυσσω, ασπάζομαι, περιπλέκω. 
 
 Προσπτΰω. contemtim rejicio. to spit upon; 
 reject with contempt. See iEsch. Prot./r. 
 
 [ 2. Hemst. Lucian. T. 1. p. 414. Syn. Ka- 
 ταπτυω, εμπτυω, απωθεω, αθεριζω. 
 
 )ΤΙροσραινω. adspergo. to besprinkle, γελων 
 παρεσχεν, ην προσερραινον κύκλω. Eccles. 
 
 ..' 379. 
 ΠροσρεΧν. alloqui. to accost, address, ον ου 
 
 lj προσεΧπε, και προσερρηθη πάλιν. Alcest. 195. 
 
 \ See 965. Hence, 
 
 \Μροσρησϊς. η. compellatio. salutation, και 
 
 Ι j διδονς προσρησιν έξης πάσι, κει μη τις θελοι. 
 
 j Iph. Α. 341. Syn. Προσφθεγζις, προσηγορία. 
 
 iSee Helen. 1165. 
 
 .Π.ροσσαινω. blandior. propr. de cane, hinc, 
 
 I, delecto ; adulor. to fawn upon, as a dog ; to 
 delight or sooth ; to flatter, ουκ αν Αργειων 
 τοδ' ειη φώτα προσσαινειν κακόν. Agam. 1674. 
 Syn. Ευφραίνω, θέλγω, κολακεύω. 
 Ίροσσαιρω. arrideo. to grin ; smile, και ρόδα 
 προσσεσηρώς. Pherecr. Ath. 15. 685. 
 Ιροσσταζω, Πδτισταζω. instillo, adfundo. to 
 infuse drop by drop, πραυν δ' Ιάσων μαλ- 
 θακά Φωνα ποτισταζων οαρον. Pyth. 4. 243. 
 ΙροσσΓείχω. Προστειχω, (Ed. C. 30. adeo, 
 accedo. to approach, εϋτ' Αφροδίτη δια προσ- 
 εστιχε μακρόν Ολυμπον. υ. 73. 
 Ιροσταργάνοω. adnecto. to fasten on. εικαϊα 
 ι γομφοις προστεταργανωμενην. Lye. 748. 
 
 ΪΙροστάσϊά. prsefecturse dignitas. presidency. 
 πολλών προστασιη νεών γυναικών. Call. Ερ. 
 42. Em. Syn. Ιϊροστατεια, προεδρία. 
 Ιροστασσω, ΤΙροσταττω. prascipio. to com- 
 mand. Hence, Πρόσταγμα, το. (Pallad. An. 
 ii. 409.) τι δήτ' αφαυρφ φωτι προστασσεις 
 ίποιεΧν ; (Ed. C. 1073. Syn. Αιαταττω, επι- 
 'τασσω, εντέλλομαι, επιστελλω, εξεφιεμαι, 
 επισκηπτω. 
 
 Ιροστάτης. propositus ; auctor, patronus, 
 &c. president ; patron. Hence, Προστάτεω. 
 to preside over. (Equit. 322.) Ώροστάτη- 
 ψϊος. presiding. {Sept. Th. 455.) εζοΧδ' a- 
 \\kovo)v τώνδ', ος εσθ' δ προστάτης. (Ed. C. 
 1172. Br. Syn. ΤΙροδικος. πρωτοστάτης. 
 Λροστελλω. contraho. to contract. 2. pass. 
 Π ρο στέλλομαι, conficio viam. to finish a 
 [journey, μακράν γαρ ώς γεροντι προυσταλης 
 
 δδόν. ib. 20. 
 
 Προστεθώ, ante tempus ingemisco. to groan 
 before the time, ίσον δε τψπροστενειν. Agam. 
 261. 
 
 Ώροστερνδς. pectoralis. worn on the breast. 
 προστερνοι στολμοι-Πεπλων. Choeph. 27. 
 
 ΤΙροστερπω. oblecto. to delight, αλλά σε μεν 
 θεράπων ποτιτερπετω, — Ο. 401. 
 
 Ώροστηκω. liquefactum affundo. to melt into ; 
 to pour in melted ; to adhere to. πλευρά" 
 προστακεντος ιοϋ. Trach. 846. 
 
 ΠροστΧθημϊ. appono. to place beside ; to im- 
 pose, χερσιν απωσασθαι λιθον οβριμον, ον 
 προσεθηκεν. ι. 305. -See Here. F. 710. Syn. 
 Έπιτιθημι, επιβάλλω, προσβάλλω, παραβάλ- 
 λω, προσάγω, προσάπτω. 
 
 ΪΙροστΊλάω. stercore perfundo. to plaster 
 with dung, τώ 'φθαλμώ μου προσετιλησεν, 
 και κατεκαυσεν το πρόσωπον. Nub. 410. 
 
 Προστδμϊδν. labiorum commissura. 2. ostium. 
 υ. c. fluminis. the joining of the lips ; the 
 mouth of a river. — από προστομιων-Αεπτο- 
 Βαθών — Νείλου•— iEsch. Supp. 3. Syn. 
 Έτομιον, στόμα. 2. εισβολή, προχοη. 
 
 ϊΐροστρεπω. oro, obsecro. ΪΙροστρ'επδμαι» 
 versor apud. to supplicate, med. to be con- 
 versant with, τοιονδ' αλητην, ών σε προσ- 
 τρεπω φρασαι. (Ed. C. 51. δώμα προσε- 
 τραπομεσθ' ανδρός μέγα δυναμενοιο. Horn, 
 xlviii. 1. Syn. 'Ικετεύω. 
 
 Προστρϊβω. attero. ΏροστρΊβδμαι. med. et 
 pass, to bruise ; afflict ; inflict, πληγάς αεί 
 προστριβεται τοΧς οικεταις. Equit. 5. Syn. 
 Έντριβω, επιβάλλω, προσβάλλω. 
 
 Ώροστριμμά. το. id quod προστριβεται, frag- 
 mentum. 2. afflictio ; calamitas. that which 
 has been rubbed upon, or broken off. 2. a 
 stain ; disgrace ; calamity, πολει προστριμμ' 
 αφερτον ενθε'ις. Ag. 403. Syn. Έκτριμμα. 2. 
 προστριψις, θλιψις. 
 
 Ώροστρδπαιδς, ΤΙδτιτρδπαιδς. ΐΐροστρδπδς, 
 (Ed. Τ. 41. cui supplicamus. 2. supplex, 
 &c. one to whom supplication is made. 2. a 
 suppliant, σοι προστροπαιους, ώ πάτερ, λι- 
 τας έχων. (Ed. C. 1309. Β. Syn. 2. Ίκετης. 
 
 Προστροπή. supplicatio. 2. detestatio. 3.rea- 
 tus, piaculum. supplication. 2. a prayer to 
 the Gods to curse a person. 3. guilt, pollu- 
 tion, βωμούς τε κνισσφν βουθυτοισι προσ- 
 τροπαΧς. Alcest. 1166. Syn. 'Ικεσία. 2. 
 αποτροπή, κατάρα. 3. άγος, μίασμα. 
 
 ΏροστροπΧδς. qui piaculo se obstrinxit. one 
 polluted, or accursed. Orph. 1233. 
 
 Ώροστρδπδς. s. as Ώροστροπαιος. (Ed. T. 41. 
 
 Ώροστυγχανω. occurro. to fall in with. — μηδέ 
 προς βιαν - Έμοϋ κολαστοϋ προστυχών, — 
 Soph. ΕΙ. 1462. Br. Syn. Έντυγχανω, κα- 
 τατυγχανω, επιλαμβανω, προσπίπτω, απαν- 
 τάω, προσηκω. 
 
 Προσφαζω, Προσφαττω. macto, sen jugulo, 
 ante, to kill, or sacrifice, before. Hence, 
 Προσφαγμά. a victim. (Hec. 41.) προσ- 
 φαζεται μεν αίμα πρώτα νερτεροις. Helen. 
 1271. Syn. Σφάζω, κατασφάζω, επισφαζω. 
 
576 
 
 ΠΡΟ 
 
 ΠΡΟ 
 
 Πρόσφατος, recens dictus. 2. recens occisus. 
 recently said. 2. recently slain. 2. νυν δε 
 μοι ερσηεις καί πρόσφατος εν μεγαροισι. Ω. 
 757. 
 
 Προσφερής. 6 ή. similis. like, και μηδέν ειην 
 ετι γυναικί προσφερής. Eccles. 67. SyN. 
 Έμφίρης, προσεικελος. 
 
 Προσφέρω, offero. to offer, τις ου σιδηρον 
 προσφέρει ; τις ου πετρον ; Androm. 1152. 
 Syn. Επιφέρω, παρέχω, προσάγω. 
 
 Ήροσφημϊ. alloquor. to address. II. Α. 84. So, 
 Προσφθεγγομαι. Whence, Προσφθεγμά. το. 
 an address. (Hec. 417.) adj. Προσφθεγ- 
 κτος. addressed ; worthy to be addressed. 
 (Philoct. 1095.) χαϊρ'' ύστατον γάρ σ εισ- 
 ορών προσφθεγγομαι. Hippol. 1097. 
 
 Ώροσφθαρομαι. fut. 1. med. -φθεροϋμαι. aor. 
 2. pass, -εφθαρην. cum meo alteriusve malo 
 accedo. 2. depereo, insano amore teneor. 
 to go towards ; to approach for one's own 
 mischief, or that of others. 2. to be dying 
 for love, ατάρ ην Κέφαλος σοι Χοιδορήται 
 προσφθαρείς 1 . Eccles. 247. Syn. Επέρχο- 
 μαι, επιμαινομαι. 
 
 Προσφθογγος. salutatorius. in salutation, καί 
 προσφθογγοις δε χρεών αυτήν Παντας μυ- 
 θοισι προσαυδφν. Pers. 154. 
 
 Προσφϊλης. amabilis. lovely, adv. Προσφϊλώς. 
 agreeably. {Soph. El. 444.) subst. Προσφϊ- 
 Χεια. r). good-will. (Sept. Th. 521.) Προσ- 
 φϊλότεχνεω. to labour at one's art with zeal. 
 (Ath. p. 661. b.) τά~ ποχ' δ συρικτά προσφιλές 
 α,σε μέλος. Theoc. 8. 34. Syn. Εύχαρις, 
 ευαρεστος, ποθεινος. 
 
 Ώροσφυιταω. accedo. to approach, προς γαρ 
 το γήρας, ώσπερ εργαστηριον, Άπαντα τάν- 
 θρωπεια προσφοιτα ι:ακά. Antiph. 
 
 Ώροσφόρά. ή. oblatio. 2. commodum. a gift, 
 a benefit, ποιώ γάρ ή ση προσφορά δηλωσε- 
 ται ; (Ed. C. 581. Br. Syn. Προσθήκη, 
 προσδοσις, δώρον. 
 
 Προσφορημά. το. cibus, ferculum. what is 
 brought in, or served up ; meat, dainties. 
 χρηζουσ αν εύροι δαιτί προσφορηματα. Eur. 
 Elect. 424. 
 
 Πρόσφορος, Ποτϊφορος. coveniens, aptus. 
 suitable ; fit. προσφορον ακουσαψ έπος. 
 Soph. El. 229. ποτιφορον δε κοσμον έλαβες. 
 Nem. 3. 54. Syn. Καίριος, επιτήδειος, αρ- 
 μόδιος, χρήσιμος, προσφερης. 
 
 Ήροσφϋμϊ. adheeresco. to grow to, to adhere. 
 Hence, adj. Προσφϋης. growing to ; adher- 
 ing, or attached, to. Od. τ. 58. Also, Προσ- 
 φϋω. to cause to adhere, to confirm, pass. 
 Προσφνομαι. Dor. ΐίοτϊφ. to grow, or ad- 
 here, to. τψ προσφνς εχομην, ώς ννκτερις' — 
 μ. 432. και ταΰτ αληθή πάντα προσφνσω 
 λόγω. iEsch. Supp. 275. Ρ. χω μεν τώγ- 
 κιστρψ ποτεφνετο, και ρεεν αίμα. Theoc. 21. 
 46. Syn. Ώροσεχομαι, προσπλεκομαι, προσ- 
 κειμαι, προσκολλαομαι, παραφνομαι. 
 
 Προσφωνεω. s. as Προσανδάω, ΠροσφημΧ, 
 
 1 See note on Έκφθειρομαι. 
 
 Προσφθεγγομαι, q. v. Hence, ΠροσφωνημάΌ 
 (Ale. 1154.) adj. Προσφωνηεις. (ΠοτΧφ.) 
 vocal, gifted with speech. Od. ι. 456. τ ψ μεν 
 εεισαμενος προσεφωνεε θείος Ονειρος. Β. 22. 
 
 Προσχαλκευω. ferrumino. to forge, προσχαΧ- 
 κευει δ' Αϊσα φασγανοΰργος. Choeph. 645. 
 
 Προσχεθομαι, pro Προσεχομαι. prsetendo. to 
 hold before. Hence, Πρόσχημα, το. a pre- 
 text. (Soph. Ε1.5•27.)-εγώ δ' ετερνφι βελεμνα 
 Χειρί προσεσχεθομην — Theoc. 25. 253. 
 
 Προσχρηζω. flagito. to demand, πειθου' κάγώ 
 γάρ όσον συ προσχρηζεις. CEd. C. 520. Β. 
 Syn. ΒουΧομαι, χρήζω, εξαίΓεω. 
 
 Προσχριμπτω, Ποτιχριμπτω. admoveo. 2. ap- 
 propinquo. to bring near, 2. to approach, εξ 
 α'Ίδος προμολονσα ποτιχριμπτοιτο, εκαστην. 
 Lith. 53. Syn. Έπιχριμπτω, χριμπτω. 2. 
 επιγιγνομαι, πλησιάζω. 
 
 Προσχωμά. το. agger, a mound ; embank- 
 ment. Νείλου προς αυτψ στοματι και προσ- 
 χωματι. Prom. 846. 
 
 Προσχωρεω. concedo. to give way to. χρή 
 δε ζενον μεν κάρτα προσχωρεΧν πολει. Med. 
 222. Syn. Ύπεικω, πειθαρχεω. 
 
 Προσχωρος. vicinus. neighbouring. Σαλαμί- 
 νος ακται, πάς τε προσχωρος τόπος. Pers. 
 273. Syn. Πλ?/σιοχωρος, προσορος, περίοικος. 
 
 Προσφΐθνριζω. insusurro. to whisper; or, hum 
 to. πταιης μοι κωνωφ ταχύς αγγεΧος, ουασι 
 δ' ακροις - Ζηνοφιλας ψαυσας προσψιθυριζε 
 τάδε. Meleag. 90. 
 
 Πρόσω, Προσσω. adv. in anteriorem partem. 
 2. ultra, longe, forward, onward, afar. comp. 
 Προσωτερος, sup. Προσωτάτος. αλλά πρόσω 
 Ίεσθε, — Μ. 274. — άμα προσσω καί οπισσω. Α. 
 343. λήγει δ' ερις δραμοΰσα του προσωτατου. 
 Aj. 731. Β. Syn. Εις τούμπροσθεν. 
 
 Προσψδδς. consonus, congruens. harmoniz- 
 ing with ; corresponding to. οϊ.μοι' πρόσω- 
 δος ή τύχη τω 'μψ πάθει. Ion, 359. Syn. 
 "Σύμφωνος, προσήκων, αρμόδιος. 
 
 Προσωθεν. αάυ. e longinquo. from afar, στει- 
 χοντα γάρ προσωθεν αυτόν εν κύκλω. Aj. 723. 
 
 Προσωνυμία, ή. appellatio. a calling by name. 
 Orph. fr. 7. 8. 
 
 Προσωπάτά, των. τα. plur. of the obsol. 
 Προσωπάς, άτδς.το. facies. the face ; coun- | 
 tenance; look. But the far more usual wordL 
 is Πρόσωπον, το. (Hec. 343. 727. Soph. El. |, 
 1291.) Hence comes, Π ροσωπεϊον. a mask m 
 fictitious face. (Lucian. An. ii. 309.) μει -jL 
 διοων βλοσυροί σι προσωπασι' — Η. 212. το L 
 στόμα ταΐς χαριτεσσι, προσωπατα δ' ανθεσι\;. 
 θαλλεις. Macedon. An. iii. 114. Syn. Προσ -L 
 οψις, βλέμμα, είδος, ρεθος. Ερ. Αμβροσιον, k 
 αγλαον, αρρηκτον, ακοσμητον, ευγενές, γλυ-ι w 
 κερον, γαληναϊον, εναργές, Ίμερτον, καλόν, |* 
 μειλιχιον, τηλαυγες, χαριεν, φαιδρον, ρ^δο'Ί^ 
 είδες, ερατεινον. ,. Ιι0 
 
 Προσοίφελεω. insuper prosum, adjuvo. to ; . (r 
 give additional help; to assist, καί τοΧσδ'ε γ' Ι, 
 οικοις εκδικως προσωφελεΧν ; Alcest. 41. SynVu 
 Επω^ελεω, προσβοηθίω. 
 
 Προσωφελημά. το, Med. 611. Προσωφελησ\>_- 
 
Π Χ 3 ο 
 
 ΠΡΟ 
 
 577 
 
 ή. subsidium. succour, τίνα προσωφελησιν 
 ερζεις; — Philoct. 1406. Br. qui dedit προς 
 ώφελ. 
 
 ΠρδταινΧ. paululum ante, a little before; re- 
 cently. Hence some read προταίνιον /or ποτ. 
 Prom. 102. υμάς δε βαντας χρή προταινι 
 τάξεων. Rhes. 523. Syn. Προσφάτως, νε- 
 ωστι, προ μικρού. 
 
 Πρόταρβεω. metuo propter, to fear for. μή 
 μου προταρβει' τον σον εζορΘου βιον. (ποτ- 
 μον. Br.) Antig. 83. 
 
 'Προτάσσω, Πρδταττω. praestituo. to fix be- 
 forehand, χρονον προταϊ,ας ως τριμηνον, 
 ήνικ άν. Trach. 167. Syn. Προτιθημι, 
 προκαθιστημι, προορίζω. 
 
 Ιρδτεινω, Προτείνομαι, praetendo. to hold 
 forth. — δεζιάν-Π ροτεινε χεϊρα -Philoct. 1291. 
 Br. Syn. Εκτείνω, παρατείνω, προϊσχω. 
 Ίρδτελειά. τα. dona ante nuptias. 2. pri- 
 mordia. antenuptial gifts, or sacrifices ; 
 hence, beginnings, preliminaries, προτελεια 
 \'d' ηδη παιδος εσφαξας θεά". Iph. Α. 718. See 
 'Agam. 65. 
 
 Ι Ιροτελεω, Πρδτελιζω. ad initiationem prae- 
 ■ paro. to prepare for initiation. Αρτεμιδι 
 \'~προτελιζουσι την νεανίδα. Iph. Α. 433. 
 ύίροτεμνω. praescindo. to cut off from the 
 fore-part, όψου τ' ασαιμι προταμών, και oi- 
 ^vov επισχων. Ι. 485. Syn. Αποκόπτω, 
 ^ροτενής. protensus. stretched forward. 
 -προτενες δόρυ χειρί μεμαρπώς. Apoll. 1 . 756. 
 ■'ρδτενθης,ου. δ. praegustator. one who tastes 
 ibefore others; a person of a liquorish 
 tongue. Hence, the verb, Πρδτενθευω. to 
 taste, or nibble, out of greediness, before 
 Dther guests. (Nub. 1202.) όπερ οι προτεν- 
 9αι yap δοκοΰσί μοι παθεϊν. ib. 1200. Syn. 
 Προγευστης. λιχνος, αδηφάγος, 
 ρδτϊρδς. prior, before, Προτεραιτϊρδς. multo 
 Drior. much before, advv. Πρδτερω, Πρδτε- 
 >ωσε. onward. (Apoll. i. 62. 374. Theoc. 25. 
 )0.) adj. Πρδτερηγενης. firstborn; more an- 
 cient. (Call. 1. 58.) a. ύρά"ς ; εγώ σοι πρό- 
 τερος εκφέρω διφρον. b. αλλ' ου τραπεζαν' 
 Ι ίλλ' εγώ προτεραιτερος. Equit. 1164. 
 ί ροτευχδμαι. ante fio. to be made, or done, 
 tefore. αλλά τα μεν προτετυχθαι εασομεν' 
 )υδ' αρα πως ην. Π. 60. 
 boriaW. Ν. Ρ. II. Ο. 455. 
 ιότϊβαλλόμαι. anliqu. pro ΐΐροσβ. reprimo, 
 ! ;oerceo. to repress ; restrain, ταυτην δ' ουτ' 
 Ιίττεϊ προτιβαλλεαι, ούτε τι εργψ• Ε. 879. 
 ϊ ιδτίθημί. propono, &C. Πρότϊθεμαι. to set 
 efore ; make known; prefer. — τράπεζας 
 \ Ιιζον, και προτιθεντο, — α. 112. Syn. Προ- 
 βάλλω, προφέρω, προφέρομαι, προτΊμαω. 
 'δ-Ίμάω. pluris facio, antepono. 2.rationem 
 abeo, euro, to give the precedence in ho- 
 nour. 2. to set a value upon ; to care for, 
 > regard. 2. ουδέν προτιμώ σοϋ' — Plut. 883. 
 YN. Έκπροτιμαω, προκρίνω, προαιρούμαι, 
 ροτιθημι. 2. φροντίζω, επιστρέφομαι. 
 ^δτΊμδς. majore honore dignus. held in 
 reater honour, ουδέ μεν ει ταχυτητι ποδών 
 
 
 τδ περ εστί προτιμον. Ath. 10. 
 
 ΠρδτΊω. honore afficio ante alium. to give 
 the precedence in honour, τον μεν προτισας, 
 τον δ' ατιμασας έχει ; Antig. 22. 
 
 Προτμησϊς. ή. abscissio. 2. umbilicus, a cut- 
 ting short. 2. the navel and loins -.for which 
 Calab. 6. 374. has προτμις. 2. δουρί, κατά 
 προτμησιν, ΰπ' ασπίδος ομφαλοεσσης. Λ. 424. 
 
 Προτομή, ής. η. propr. effigies bestiae, ut 
 canis, delphinis, etc. 2. persona, imago. 3. 
 effigies solida exhibens hominem ad umbi- 
 licum usque. 4. summa ut/ prior pars, what 
 in men is called πρόσωπον, in beasts is προ- 
 τομή. See Pollux 2. 47. — 2. an image. 3. a 
 half-length image or bust of a man, down 
 to the navel. 4. the upper part of any body. 
 1. ποιφυζω, τάμόΐ τερπομενος προτομό:. 
 Anyte, An. i. 199. 
 
 Πρυτδνδς. antarius funis, Vitruv. 10.2. 3. a 
 cable suspended on either side of the mast, 
 to raise, lower, steady it, &c. Hence, Πρότο- 
 νιζω. to haul the πρότονος tight. (Antip. 
 Sid. An. ii. 16.) Ίστόν δ' ιστοδοκη πελασαν, 
 προτονοισιν ύφεντες. Α. 434. 
 
 Προτρέπω, usitatius, Προτρέπομαι, antrorsum 
 verto, impello. 2. hortor. to drive forward ; 
 impel; exhort, τις γαρ σ ανάγκη τφδε προ- 
 τρέπει βροτών ; Soph. El. 1 199. ήμην εν θα- 
 λαμω, εθεΧον δ' αχεϊ προτραπεσθαι 1 . Ζ. 
 336. Syn. Προτρωπαω, προωθεω, προκαλεω. 
 προσέχω, μετατρέπομαι. 
 
 Προτρδπάδην. adv. verso in anteriora vultu, 
 effuse, straight forward and without look- 
 ing round, προτροπαδην φοβεοντο μελαιναων 
 από νηών. Π. 304. See Pyth. 4. 167. 
 
 Προτρΰγητήρ. q. d. provindemiator. a star to 
 the right of Virgo, which rises just before 
 the Greek vintage-season, δεζιτερή πτερυγι' 
 Προτρυγητήρ δ' αϋτε καλείται. Arat. 139. 
 Syn. Προτρυγητος, τρυγητηρ. 
 
 Πρδτυπτω. anteverbero. to beat before one ; 
 to beat one's way. Τρώες δε προυτνφαν 
 αολλεες' ηρχε δ' αρ' Έκτωρ. Ν. 136. Syn. 
 Προβάλλω, προκοπτω. 
 
 Προυνεικος, or ΠρουνΊκδς. prascursorius. one 
 who bears a pack or burden ; a lecher, a 
 Byzantine word, έστω που προυνεικα λαλή- 
 ματα, — Strato, An. ii. 371. 
 
 Προύργου, (προ έργου.) dicitur esse, in quo fit 
 operae pretium, item, utilitas, commodum. 
 whatever is worth doing, or tends to pro- 
 mote the attainment of an object ; advan- 
 tageous ; expedient. Hence, the compar. 
 Προυργϊαιτερός, Lysist. 20. και μή διατρι- 
 βωμ'εν γε, μή πάλιν τις αΰ Ελθών διακωλυση 
 τι των προύργου ποιείν. Plut. 622. — ως δ* 
 εσειδομεν-Προϋργου (commode) πεσόντα — 
 Iph. Τ. 308. 
 
 Πρδφαινω. act. praemonstro. 2. ncut. praeluceo. 
 to shew beforehand. 2. to shine forth. 
 Hence,adv. Προφανώς. plainly. (Antip. Thess.) 
 
 1 i. e. to turn my thoughts to sorrow; in- 
 dulge in grief. 
 
 4 Ε 
 
578 
 
 ΠΡΟ 
 
 An. ii. 110.) adj. Προφαντός, conspicuous ; 
 published abroad. (01. 1. 187.) αήρ yap 
 παρά νηνσι βαθεΐ ην, ουδέ σελήνη Ουρανόθίν 
 προυφαινε' κατειχετο yap νεφεεσσιν. ι. 144. 
 Syn. Φαι^ω, προλαμπω. 
 
 Προφάσϊς. prsetextus. a pretext ; excuse. 
 Hence, the verb, Ώροφάσιζομαι. to make 
 excuses. (Theog. 935. Lysist. 756.) — επί δε 
 στεναχοντο γυναίκες, -Πατροκλον προφασιν, 
 σφών δ αυτών κηδε' έκαστη. Τ. 302. Syn. 
 Απολογία, σκήψις, πλασις. 
 
 Πρδφερεστερδς, II. Κ. 352. comparat. Πρό- 
 φερεστάτδς, Od. θ. 129. and Τίροφερτάτος, 
 superl. from Τίροφφης. advanced in age ; 
 excellent ; preferable, του ζην αφικν£ι, τψ 
 προφερτατψ μονψ Σημαιν'' — CEd. C. 1 53 1 . Β. 
 
 Προφέρω, Προφέρομαι, profero. 2. objicio. 3. 
 prsesto. to bring forward. 2. to cast in the 
 way, or in one's teeth. 3. to excel, και σφιν 
 ονει^εά τε προφεροις, νοστον δε φνλασσοις. 
 Β. 251. Syn. Επάγω, προάγω. 2. ονειδιζω. 
 3. προέχω, διαφέρω. 
 
 Προφευγω. profugio. to flee forwards ; to 
 escape. — ου yap οι ίπποι-Εγγΰς εσαν προφυ- 
 γεϊν — Λ. 340. See S. 84. Syn. Αποφεύγω, 
 διαφεύγω, εκφευγω, εκπροφευγω. 
 
 Προφήτης, δ η. interpres, propheta. an in- 
 terpreter, spokesman, prophet. So, Προ- 
 φητωρ, Man. 2. 317. Hence, fern. Προ- 
 φήτϊς, ϊδδς, Ion. 4J. See ν v. 321. 1322. 
 Hence too the verbs, Προφητεύω, ib. 369. 
 413. Προφηταζω, Man. 4. 217. εγώ προ- 
 φήτης σοι λόγων γενησομαι. Bacch.2ll. See 
 ib. 550. Syn. Μαντις, νποφητης, χρησμωδος. 
 Ερ. θεσκελος, θεοπροπος, Ίερος, τίμιος, ετη- 
 τυμος, ποικιλομυθος. 
 
 Προφθάνω, Προφθημϊ. prasvenio. to forestal. 
 νυν μεν με παρακυψασα προυφθης, ω σαπρά. 
 Eccles. 884. Syn. Παραφθανω, ΰποφθανω, 
 φθάνω. 
 
 Προφδβεομαι. metuo. to fear beforehand, πο- 
 λέμους θ' α'ιματοεντας-Ώροφοβοϋμαι — iEsch. 
 Supp. 1053. 
 
 Πρδφοιβαζω. lustro ante ; vaticinor. to pu- 
 rify beforehand ; (Nonnus.) to prophesy. 
 
 Πρδφδρεδμαι. tramam filumque duco ; unde, 
 2. ultro citroque cursito. to draw the 
 threads of the warp and woof. 2. to run up 
 and down, απολουμεθ', αΧλως την δδόν 
 προφορουμενω. Αν. 4. 
 
 Προφδωσδε. lucem versus, towards the light. 
 εξαγαγε προφοωσδε, και ηελιου ιδεν αυγάς. 
 Π. 188. Εχρ. Έις το φως, εις το φανερόν. 
 
 Προφραζω. prsedico. to declare before. — τά 
 δε προπεφραδμενα πολλά ~Αθλ' έθεσαν παίδες 
 μεγαλητορες — Hes. ε. 653. Syn. Προαγγελ- 
 λω, προσημαινω, προλέγω. 
 
 Προφρων. prudens. 2. propensus. 3. bene- 
 volus. prudent. 2. well-inclined. 3. benevo- 
 lent. Hence, Προφρασσά, ης. ή. kindly dis- 
 posed. (7/. Κ. 288.) adv. Πρόφρόνως. 
 (Choepk. 476.) Προ^ρονεως. (Ε. 810.) η μεν 
 μοι προφρων επεσιν και χερσιν αρηζειν. Α. 
 77. Syn. Ευμενής, ευνοος, πρόθυμος, ιυνόί- 
 
 Π Ρ Ο 
 
 κος, φρόνιμος. 
 
 Προφυλάσσω, excubias ante castra ago. 2 
 caveo, prospicio. 3. protego, custodio. tc 
 keep guard before the camp. 2. act. anc 
 mid. to beware ; take precautions. 3. tc 
 protect, to guard. 1. σοι δε ριγούν και προ 
 φυλαττειν. Acharn. 1146. — 3. νηδν δε προφν 
 λαχθε, — Η. Apoll. 538. Syn. 2. Προσκοπεω 
 3. φυλαττω, διαφυλάττω. 
 
 Πρδφϋράω. ante misceo. subigo, prsepar* 
 ante, to mix up, or knead, beforehand, a 
 και μην οργώ, νή τον Αια, και προπεφνρατα 
 λόγος εϊς μοι. Αν. 462. 
 
 Προφΰτενω. prius planto vel sero. to plan 
 beforehand, δεινάν δεινώς προφυτενσαντες 
 Μορφάν,— Soph. El. 200. 
 
 Προφϋω. ante genero. to beget before. Προ 
 φϋμϊ. ante nascor. to be born before, ου 
 οισθα, σου πατρός μεν ος προυφυ πατήρ ; Aj 
 1291. Β. 
 
 Πρδφωνεω. prasloquor. to speak out ; de 
 clare. — τους δε τοιούτους εγώ-Φευγειν προ 
 φωνώ πάσι' — Hippol. 956. 
 
 Προχαιρω. valeo. το δε προκλυειν, Επε ι γί 
 voir αν ηλυσις, προχαιρετω. (away with i 
 far be it from me.) Agam. 259. 
 
 Προχάι^. s. as Προφασις. — προχανά δ' ενρ 
 σκέτο πάσα. Call. 6. 74. 
 
 Πρδχε'ψιζδμαι. med. capesso, apparo, cor 
 stituo. to take in hand, determine, προ 
 χειριονμαι, κάξετασω τήνουσιαν. Eccles. 72ί 
 Syn. Παρασκευάζω, ευτρεπιζω. 
 
 Πρόχειρος, expeditus. at hand; ready; hand} 
 adv. Πρδχειρως. (Ath. 6.) verb, Προχειρι£ 
 i. e. προχειρον ποιώ. Suidas explains it, πάΐ 
 γνώριμον ποιώ, but it does not occur in th 
 active voice, καλώς ελεζας. αλλ' εμοι προχει, 
 έχων Ίενχη, κόμιζε' — Heracl. 726. Syn. Έί j ( 
 τοιμος (εις χεΧρας), ευχερής, ταχύς, επιθεξιο. 
 
 Πρδχευμά. το. profusio. a pouring forth. He 
 len. 1 145. But the reading is doubted. 
 
 Προχεω. Προχευω, Dion. 52. profundo. t 
 pour forth, ουδέ τ'ι πη δνναμαι προχεει 
 ροον εις άλα δϊαν. Φ. 219. Syn. Εκπροχει 
 εκχεω. 
 
 Προχνυ. adv. in genua, on the knees ; dow 
 upon one's knees, προχνυ καθεζομενη, δει 
 οντο δε δακρυσι κόλποι. Ι. 570. See Φ. 46(1 [ | 
 Syn. Παντελώς, εις γόνατα. 
 
 Πρδχόη, ης. ή. and Πρδχδος. Ait. Πρδχους, ο; ιο , 
 or ουντος. ή. aqualis, vas aquarium, a watei κ 
 
 " ί 
 
 Rl 
 
 vessel; an ewer, χερνιβον αμφιπολος,προχοΰ 
 θ' άμα χερσιν έχουσα. Ω. 304. ειτ αρα Νε 
 λου προχοάϊς υδάτων χρυσεης αρυτεσθε πρι 
 χουσιν. Nub. 272. dimin. Πρδχοιδϊδν. (Stra, 
 tis, Ath. p. 473. c.) 
 
 Προχδή, ής. ή. fluxus aquse, fluentum. una | 
 2. inundatio. 3. gurges. 4. fluvii in mar 
 effusio. a run of water. 2. an inundation. 3. 
 whirlpool. 4. the mouth of a river./?/. Πρ<ί 
 χοαϊ, ών. ai, land washed by floods. (Od. 
 453. λ. 241.) 4. ώς δ' δτ επί προχρΆ 
 διϊπετεος ποταμοϊο. Ρ. 263. 
 
 Πρδχορευω. praesulto. to dance before, m | f 
 
Π Ρ Υ 
 
 μάτι Θήβας, κώμον αναυλοτατον προχορευεις. 
 Phoen. 807. Syn. Αναχορενω, περιχορενω. 
 ΠροχρΊω. ante inungo. to anoint before, της 
 οώς, φ προυχριον, ες μεσην φλόγα. Trach. 
 698. Β. 
 Ώρδχνσίς, ϊως. t). profusio. 2. terra ante lo- 
 cum aliquem adgesta. a pouring forth. 2. 
 alluvial deposition, τονς δε μετ, Ασσνριης 
 προχνσις χθονός εκτεταννσται. Dionys. 772. 
 
 ' Τίροχνται. oi. molae salsae, i. e. far admisto 
 sale, et hcec sunt τα προθύματα. consecrated 
 meal strewed on the heads of victims for 
 sacrifice. See Ονλοχυται, and Damm. c. 
 
 ^ 2654. πικρούς δε προχντας, χερνιβάς τ' εναρ- 
 ζεται. Iph. Α. 955. ή, και άμ ενχωλ^ προ- 
 χντας βαλε. — Apoll. 1. 425. 
 
 'ΤΙροχντης. (κνλιξ.) poculi, paterse species, a 
 
 * cup, or ewer, κιρναντων προχυταισιν εν 
 αργνρεοις. — Ion Chius, Ath. 463. 
 
 j Πρδχυτδς . profusus. poured forth. Horn. Ap. 
 | 383. the reading is doubtful. 
 ' Προχωράω, procedo. to advance; proceed ; 
 succeed, ημίν δε δοζας εν προχωρησαι δόμος. 
 Heracl. 487. 
 <Ίροωθεω, ώ. f. -ωθήσω et -ώσω. part. aor. 1. 
 προώσας et πρώσας. protrudo, propello. to 
 R thrust forward, ζενγννε, και πρωσας προσ- 
 ! πέσε και κάτεχε. Strato, An. ii. 370. 
 Ιΐρδωρως et Πρόωρος, prasmaturus. untimely. 
 ' ηρπασας, ώ αλλιστ' Αϊδη' τι προωρον εφιείς. 
 - Crinag. An. ii. 152. 
 
 Ιρυλεες, Πρνλεις. οι. milites pedites. heavy- 
 armed infantry, (others, crowded ; as in 
 Oppian. kvv. 3. 125.-πρνλεες τρυζονσι νεοσ- 
 ; σοι.) ΠρυλΧς. ή. a kind of armour-dance, like 
 1 the Pyrrhic. Callim. 1. 52. αυτοί δε πρνλεες 
 \-συν τενχεσι, θωρηχθεντες. Α. 49. See Ε. 743. 
 ίίρυμνά, (Ion. Πρύμνη,) ης. ή. puppis, pars 
 f η avis ad clavum. stern of a ship. adv. Πρνμ- 
 \' ι νηθεν. astern. (Troad. 20.) adjj. ΠρνμναΙδς. 
 belonging to the stern. (Apoll. 4. 208.) 
 | Πρυμνονχδς. holding the stern. (Eur. Elec. 
 f 1022.) subst. Πρυμνητης. a pilot. Eumen. 
 f 768. (also used as an adj. Med. 770. ττρνμ- 
 I νητήν κάλων.) Πρυμνησϊδν. το. a stern-cable. 
 j (//. Α. 476.) ώς αρα της ττρνμνη μεν αειρετο, 
 Ι κνμα δ' οπισθε. ν. 84. 
 
 | '.ρνμνδς. extremus. Hinc Πρύμνη, sc. νανς, 
 j puppis, &c. at the extremity ; hindmost ; 
 f lowermost. Hence, adv. Πρνμνδθεν. from, or 
 | at, the extremity; from the bottom. (Arat. 
 i 343.) subst. Πρνμνωρειά. η. the foot, or low- 
 I ermost part, of a mountain. (//. S. 307.) 
 ι πρνμνον νπερ θεναρος' ρεε δ' αμβροτον αίμα 
 \ 9εοϊο. Ε. 339. ττρνμνοτατον κατά νώτον. — ρ. 
 J 163. Syn. Εσχατος, ττνματος. 
 
 ρύτανεΤον. το. a public building in Greek 
 
 i cities, where the fire of Vesta was con- 
 
 i Jtantly tended. Here ambassadors were 
 
 'eceived, and meritorious citizens main- 
 
 ained, at the public cost.— τίδε; λυχνιον εν 
 
 • ^.ρυτανειω; Theoc. 21.36. plur. Πρυτανεία, 
 -a. a certain sum deposited by plaintiff and 
 
 ilefendant before trial in the Attic courts, 
 
 Π Ρ Ω 
 
 579 
 
 to be forfeited by the party against whom 
 judgment should be given, θείς μοι ττρντα» 
 νεϊ', απολεϊν τε φησι κάζολεΐν. Nub. 1136. 
 Πρντάνενω. prasses sum, rego, administro. to 
 hold the office of ΠρντάνΧς, to govern, εσ- 
 σεσθαι, μέγα δε ττρντανενσεμεν αθανατοισιν. 
 Horn. Αρ. 68. ην μη περί ειρήνης γε ττρντα- 
 νενσητε μοι. Acharn. 60. Syn. Διενθννω, 
 διοικεομαι, διάγω, πρασσω, χρηματίζω, επι- 
 στατεω, προστατεύω, ταμιενω. 
 ΠρΰτάνΊς. ό. Ν. Ρ. II. Ε. 678. Also, 2. summus 
 magistratus. at Athens, the Πρυτάνεις were 
 the tenth part of the Council of 500, i. e. 
 50 βουλενται out of one tribe, who presided 
 in all deliberations of the council for a term 
 of 35 or 36 days. They also presided in the 
 public assemblies : hence, Πρόεδροι s. as 
 Πρυτάνεις. In other Greek cities the Πρντ. 
 was the supreme magistrate ; as at Rhodes. 
 Liv. 42. 45. In the Poets it denotes indif- 
 ferently, king, governor, master, χρειαν 
 εζει μακαρων ττρντανις. Prom. 169. See 
 Troad. 1288. Syn. Διοικητής, άρχων, βασι- 
 λεύς, προστάτης, φνλαζ. ταμίας. 
 Πρώην. adv. nuper. Dor. Πραν. lately, δς 
 πρώην μεν εμο'ι τε και Hpy στεντ αγορεύων. 
 Ε. 832. πράν ποκα τον χαριεντα τρέχων 
 εφθαξαΦιλϊνον. Theoc. 2. 115. Syn. Αρτιως, 
 προσαρτιως, νεωστι, q. ν. 
 Πρωθηβης, perh. also, Πρωθηβδς, η, δν. (See 
 Od. a. 431.) primsevus. in the flower of 
 youth, παϊδας πρωθηβας, πολιοκροταφους τε 
 γέροντας, θ. 518. Syn. Εφηβος, νέος. άρτι 
 ακμάζων, ακμαίος. 
 Πρωί. Att. Πρψ, Αν. 132. adv. mane, in the 
 morning. πρωΧ δ' νπ' ηοωι συν τενχεσι 
 θο)ρηχθεντες. θ. 530. Syn. Πρω'ίθεν, πρωίας 
 (ώρας), εωθεν. 
 Πρω'ίζά. adv. for Πρωί, or Πρώην, nudius ter- 
 tius. two days ago. χθιζά τε και πρωϊζ'• — 
 Β. 303. 
 Πρωίδς, Πρψδς. matutinus, maturus. in the 
 morning ; early, νευρήν δ' εξερρηξε νεοστρο- 
 φον, ην ο'ι εδησα-Πρω'ίον, — Ο. 469. δέίται δε 
 και των καρπιμων, άττα μη 'στι πρψα. Vesp. 
 264. See Pac. 1001. SyBT. Ορθρως. πρόωρος. 
 Πρωκτδς. podex. the breech. σαλπιγξ δ πρω* 
 
 κτός εστίν αρα των εμπιδων. Nub. 165. 
 Πρών, Πρωων. δ. cacumen montis. top of a 
 mountain. — ώστε πρών ισχανεινδωρ. P. 747. 
 υψηλών ορέων κορυφάς και πρωονας άκρους. 
 Μ. 282. 
 Πρωξ, ωκδς. b. gutta, stillicidium, propr. 
 roris. a drop (of dew). — μη πρωκας σιτισ- 
 δεται, ώσπερ δ τεττιζ; Theoc. 4. 16. Syn. 
 λίβας, σταλαγμός, σταγων δροσού. 
 Πρωρά. prora, anterior pars navis. 2. tropice, 
 os, facies. the prow, or stem, of a ship, fi- 
 gur. the face* adv. Πρωράθεν. from the 
 prow; ahead. (Theoc. 22. 11.) subst. Πρω- 
 ρευς, (Ep. ined. ap. Jacobs.) and Πρωράτης. 
 δ. the pilot's mate, who was stationed in 
 the prow. (See his office described, Xenoph. 
 Resp. Ath.i. 2.) Soph./r. Polyx. iii. Whence 
 4 ε 2 
 
580 
 
 Π ΤΑ 
 
 Π Τ Ε 
 
 the verb, Ώρωράτενω. (Equit. 543.) ες «ν- 
 τλιαν,εςπρωράν,ες πρυμνάν,δποι. Plliloct.482. 
 
 ΙΙρώτά, Πρώτον, adv. primum. first, φύσει, 
 επειδή πρώτα τομην εν ορεσσι λελοιπεν. Α. 
 236. ονρήας μεν πρώτον επωχετο, καίκυνας 
 αργούς, ib. 50. 
 
 ΤΙρωταγ-γϊλος. the first messenger. Antlwl. p. 
 176. Πρωταγρΐδν. Call. 3. 104. Πρωταιχμειά. 
 τα. Lyc.469. Πρωταρχος. Agam. 1202. Πρω- 
 τηρότης. Hes. ε. 488. ΤΙρωτοβολος. Troad. 
 1068. ΙΙρωτοβοΧεω. Philodem. An. ii. 86. 
 Ώρωτογάμος. Lith. 253. Πρωτογενής. Orph. 
 Η. 24. 2. fern. Πρωτόγενειά. ib. 9. 5. Πρωτό- 
 γονος. 7/. Δ. 102. (also, an Orphic deity. 
 Orph. H. 5. 1.) Πρωτοζι>£. Antiphan. An. ii. 
 206. Πρωτόθρονος. Call. 3. 228. Πρωτοθρων. 
 Marcell. Inscr. 35. Πρωτοκτονος,Έηηιαί. 721. 
 Πρωτδκΰων. prince of Cynics. Lucill. An. ii. 
 326. Πρωτδλειδν. Orest. 382. Πρωτδμαντΐς. 
 Eumenid. 2. Πρωτδ/χισθδς. -kz/c. 1384. Πρω- 
 τοπόρος. Pers. 568. Πρωτδπαγ^ς. //. Ε. 193. 
 Πρωτόπειρος. Ath. p. 568, Πρωτοπημων. Α- 
 gam. 232. Πρωτόπλαστος. Sibyll. 1. Πρωτο- 
 πλοος. Androm. 857. Πρωτοπόρος. /ί^Α. 13. 
 Πρωτοσπδρδς. JEnigm. An. iii. 321. Πρω- 
 τοσφακτυς. Eye. 3*29. Πρωτότοκος. 7/. Ρ. 5. 
 Πρωτοτρδ^δς. Man. 3. 9. Πρωτδ^άής. 
 Tryph. 517. Πρωτδχυτδς, or Πρωτδ^ΰτδς. 
 <?/ί^Α. of οίνος. Leon. Tar. An. i. 225. All the 
 
 foregoing words are compounded of πρώτος. 
 
 Πρωταγόρας, Ion. -ης. Nic. Al. 3. Πρωτεάς. 
 Thesmoph. 876. Πρωτεσίλαος. II. Β. 698. 
 Πρωτευς. Proteus, the sea-God. Od. δ. 385. 
 (See Geor. iv. 388.) Πτερελάδς. Theoc. 24. 4. 
 Proper Names of men. 
 
 ΠρωτεΤδν. το. primatus. the first place ; pre- 
 eminence, μορφάς q, πρωτείον εχειν δωρη- 
 σατο Κυπρις. Ερ. άδ. 743. 
 
 Πρωπστδς. α Πρώτος, snperl. novus. the first 
 and foremost, adverbial, το Πρωτιστδν. (Eur. 
 Supp. 440.) Πρώτιστα. (II. I. 168.) ένθα 
 πολύ πρώτιστος Ο'ίΧήος ταχύς Αίας. ££. 442. 
 
 Πρωτομεδεια. η. Ρ. Ν. one of the Nereids. N»;- 
 σαιη τε και Ακταιη, και Πρωτομεδεια. Hes. 
 θ. 249. 
 
 Πρώτος, primus, first, αυτ'ικ εγώ πρώτος κε- 
 Χομην θεόν ΊΧασκεσθαι. Α. 386. 
 
 Πταφω. sternuto. to sneeze, ώς φατο' ΤηΧε- 
 μαχος δε μεγ' επταρεν' — ρ. 541. Syn. Πταρ- 
 νυω. πταρννμαι. επιπταιρω. 
 
 Πταίσμα, το. offensio. a stumbling, metaph. a 
 failure ; mischief, πολλά φερειν ειωθε λόγος 
 θνητόΐσι βροτοίσι Πταισματα, -Theog. 1226. 
 Syn. Πτώσις, παράπτωμα, π ε σημ α, προ ά- 
 κοπη, αμάρτημα. 
 
 Πταίω, impingo. to strike against ; to stumble. 
 πάσα λίθος πταιοισα ποτ' αρβυλιδεσσιν αει- 
 δει. Theoc. 7. 26. Syn. Επιπταιω, προσ- 
 κρούω, άμαρτανω, σφαλλομαι. 
 
 Πταξ, άκδς. ή. lepus. a hare, αυτοτόκον προ 
 λόχου μογεραν πτακα θνομενοισιν. Agam. 
 137. P. Syn. Πτωξ, Χαγως. 
 
 Πταρμος. sternutatio. a sneezing, φήμη γ' 
 νμϊν όρνις εστί' πταρμόν τ όρνιθα καλείτε. 
 
 Αν. 720. 
 Πτελας.ό. aper. a wild boar, κραντήρι λενκψ 
 
 τον ποτ εκτανε πτελας. Lye. 833. Syn< 
 
 Κάπρος. 
 Πτελεά. η. ulmus. an elm. η δ' επί σημ' εχεεν' 
 
 περί δε πτελεας εφντενσαν. Ζ. 419. Ερ. Αι- 
 
 πεινη, ενφυλλας, ευφυής. 
 Πτελεάτϊκυς. epith. vini. perhaps, Coan wine. 
 
 τον Πτελεατικόν οϊνον από κρατηρος αφυϊ,ώ. 
 
 Theoc. 7. 65. 
 Πτελεδς, ου. r). et το Πτελεδν. Ρ. Ν. the city of 
 
 Nestor. II. Β. 594.-2. a city of Thessaly. 
 
 2. αγχιαλόν τ Αντρών , ηδε Πτελεον λεχε- 
 
 ποιην. Β. 697. 
 Πτερϊνδς. alatus. winged ; feathery. — ενπαγεί 
 
 κυκΧω-Πτερινψ— Orest. 1426. P. Syn. Πτε- 
 ρωτός, πτεροεις, πτερυγωτος, πτεροφορος, 
 
 πτηνος. 
 ΠτερΤς. η. filix mas, herba. fern, αι δε κε και 
 
 τύ μολ-ης άπαλάν πτεριν ώδε πατήσεις. The- 
 
 oc. 5. 55. 
 Πτέρνα, η. calx, the heel, ες σφυρον εκ πτερ- 
 
 νης, βοεονς δ' εζήπτεν ιμάντας. Χ. 397. Syn. 
 
 Πτερνις, σφυρον, ταρσός. 
 Πτερνογλνφδς. Batrach. 222. Πτερνοτρωκτί?ς. 
 
 ib. 29. and Πτερνδ^αγδς. ib. 224. Proper 
 
 Names of mice. 
 Πτερδ^ρδμϊα. Ion. -η. cursus alatus. a winged 
 
 flight. Ίκαριη πικρής τύμβε πτεροδρομιης 1 . 
 
 Ερ. άδ. 396. 
 Πτερδεις. alatus. 2. celer. winged. 2. swift. 
 
 και μιν φωνησας επεα πτεροεντα προσηυδα. 
 
 Α. 201. Syn. Κούφος, ταχύς, πτερινος. τα- 
 
 νυσιπτερος, τανυπτερυζ, εϋπτερος. 
 Πτερόν 2 . ala. a plume ; a wing. fig. a bird ; an 
 
 augury, τών νέες ωκεΐαι, ώσεΐ πτερόν, ηε νόη- 
 μα, η. 36. Syn. Πτερυζ, πτερυγιον, πτεριον. 
 
 πτερωμα. Ερ. Ύαχυ, θοον, κούφον, ελαφρον,, 
 
 ανθοφυες, Χαιψηρον, ιθνπορον. 
 Πτερορροεω, or Πτερορρύεω. defluvium pen- 
 
 narum patior. to moult the feathers, ουκ• 
 
 αλλά τον χειμώνα πάντα τώρνεα Πτερορρνεϊ 
 
 τε, καύθις έτερα φϋομεν. Αν. 105. 
 Πτερδω. alatum facio. act. & med. to furnish 
 
 with wings ; thence, with oars, sails, to ele- 1 
 
 vate. 2. pass, to be elated, αλλά πτερού με 
 
 ταχεσι και κουφοις πτεροΐς. ib. 1453. — 2. a. 
 
 Χογοισιν άρα και πτερούνται ; b. φημ' εγώ. ib 
 
 1 This word is substituted by Brunck, to 
 avoid tautology in πικρής κακοδρομίης. But 
 I am not aware that πτεροδρ. is any where 
 to be found ; and in this place the correc- 
 tion is peculiarly unfortunate, as it suffers a 
 vowel to remain short before πτ. 
 
 2 Adjectives compounded of πτερόν are, 
 Πτεροβάμων. going with wings. Empedocles. 
 Πτε'ροδονητος. agitated, or moved, with wings. 
 Av. 1388. See v. 1402. Β. Πτερδε«/χων. clothed 
 with wings, or feathers. Oppian. κυν. 2. 190. 
 Πτερδποίκϊλδς. having plumage of various 
 colours. Av. 1411. Πτερδπους. wing-footed. 
 Philodem. An. ii. 91. Πτερδ^δρδς. winged. 
 Av. 1714. 
 
 I 
 
π τ ο 
 
 π τ 
 
 581 
 
 1446. Syn. Αναπτεροω. 2. κονφιζομαι. 
 
 Πτερϋγιζω. aliquid frustra tento. to flutter 
 about a thing to no purpose, αλλά φλυαρείς 
 και πτερυγιζεις. a. και πώς φευγονσί σ 
 άπαντες; Plut. 575. 
 
 ΤΙτϊρνζ. ή. ala. the wing of a bird ; or, of a 
 building, πτερυξ πέπλων, a covering of 
 robes. Ion. 1143. Hence, adj. Πτερυγωτος. 
 winged. (Equit. 1086.) Πτερυγωκης. swift 
 of wing. (Prom. 286.) την δ' ελελιζαμενος 
 πτερϋγος λαβεν αμφιαχυίαν. Β. 316. See 
 ΊΙτερόν. 
 
 Ώ,τερνσσομαι. alarum plausu latera ferio. to 
 clap the wings, γεγηθα καΐ χαίρω τι και 
 πτερνσσομαι. Diph. Ath. 236. 
 
 Πτερωμά. το. pennatum in avibus tegmen. 2. 
 pinnae murorum. 3. telum, sagitta. the plu- 
 mage of birds. 2. battlements of walls. 3. 
 an arrow, τοίς Ύευταρειοις l βονκολου πτερω- 
 μασι. Lye. 56. Syn. ΐΐτερωσις. 3. βέλος. 
 
 Πτερωσίς. pennarum productio. growth of 
 wings ; plumage, τις ή πτερωσις ; τις υ τρο- 
 
 1 πος της τριλοφιας ; Αν. 94. 
 
 ΤΙτερωτος. alatus. winged ; swift, βλέπων 
 
 ι πτερωτός Αϊδας. Alcest. 263. Syn. Πτερινος, 
 
 j πτεροεις. 
 
 ϊίτημΧ, Πτάμαι. volo. to fly. ωκνς δ' εκ μελεων 
 θυμός πτατο, — Ψ. 880. είλε μέλας θάνατος, 
 "ψυχή δ' εκ σώματος επτη. Batrach. 207. 
 Syn. Ίπταμαι, πετομαι. — διέρχομαι. 
 
 Φτηνός, volatilis. winged ; flying. Πτηνά. τα. 
 volucres. birds, η θήρες, ή τις πτηνός οιωνός,— 
 
 ι Antig. 1094. — πτηνών τ αγελας. Ion. 106. 
 Syn. Ώετεεινος, ταχύς. — ορνεα, τα. Hence, 
 
 : , Πτηνόλετίς. η. deadly to birds. (Zoshn. An. 
 
 d ii. 452.) ΤΙτηνόπεδΊλός. having winged shoes. 
 
 , Orph. H. 27. 
 
 /Ίτησσω. expavesco. to crouch, quail, cower. 
 2. act. to alarm, frighten. 1. αλλ' οπόταν 
 
 D πτηζωσι χελιδόνες εις ενα χώρον. Lysist. 771. 
 2. Νέστωρ, πτήζε δε θυμόν ενί στηθεσσιν 
 
 ί Αχαιών. 5?. 40. Syn. ΤΙτωσσω, εκπτησσω, 
 κατατιτησσω. πτοεω. 2. καταπληττω. 
 
 ■Ιτϊλόν. penna mollis, a down-feather. Hence, 
 adj. ΠτΧλόνωτός. having a back covered 
 with down. (Antiphan. An. ii. 206.) a. τουτί 
 πτιλον σοι. b. της κεφαλής νυν μου λαβοϋ. 
 
 , Acharn. 585. Syn. Πτερον. 
 Ίτϊσάνη, Πτϊσανός. ptisana. pearl-barley; 
 
 ' barley-gruel ; ptisane. Lucill. An. ii. 337. 
 Nicand. Ther. 590. 
 
 Ιτοά, vel Πτοιά. consternatio. 2. impotens 
 amor, &c. consternation ; alarm ; flight ; 
 any sudden disturbance of the passions, es- 
 pecially in love. Nic. Al. 212. Hence the verb 
 Ιτοεω, Πτοιεω. to alarm, put in a flutter. 
 Whence the adjectives, Πτοιητός, Nic. Al. 
 243. (others read, Τίτοιωτόν.) and Πτοιάλεος, 
 \Oppian. άλ. 3. 431. μη τις σ ιδοι στειχου- 
 Λταν επτοημενην. Iph. Α. 1028-τών δε φρένες 
 
 1 i. e. arrows, which Hercules received 
 'om bis preceptor Teutarus, and gave to 
 rhiloctetes. 
 
 επτοιηθεν. χ. 299. Syn. Πτησσω, εκπλήσσω, 
 ατυζω, φοβεω. 
 
 ΤΙτολεμαΙός. Nom. Pr. Έυρυμεδων, υιός Πγο- 
 λεμαιου Ώειρα'ίδαο. Δ. 228. ό Ααγιδας ΤΙτο- 
 λεμαΐος, — κ. λ. Theoc. 17. 14. Hence, 
 
 Πτολεμαίς. ή. name of a city ; also, of a tribe. 
 διζεσθαι, φυλής Ώτολεμα'ϊδος, — Call. Ep. 15. 
 
 1Ίτόλ~ΐαρχος. See ΐίολιαρχος. 
 
 Πτόλϊεθρόν. pro ΊΙόλΧεθρόν. oppidnlum. a 
 town. — εΰτ αν πτολιεθρον ελωμεν. Β. 229. 
 Syn. Ώολισμα. Ερ. Αιπυ, αρη'Ίον, επηρατον, 
 εϋκτιμενον, ευναιομενον, ιερόν, Ίμερτον, ύψί- 
 πυλον. 
 
 Πτολϊπορθϊος. Τίτολίπορθός, II. Β. 278. urbi- 
 um eversor. destroyer of cities, φασθαι, 
 Οδυσσήα πτολιπορθιον εζαλαώσαι. ι. 506. 
 Syn. Πυργοδαϊκτος. 
 
 Πτορθός. ό. ramus, surculus, germen. a shoot; 
 germ ; bud. dimin. ΤΙτορθεΊόν. (Nic. Al. 267.) 
 εκ πυκινής δ' νλης πτορθον κλάσε χειρί πα- 
 χει-η. ζ. 128. Syn. Κλάδος, κλαδισκος, κλων, 
 οροδαμνις, ερνος. 
 
 Ώτΰόν. ventilabrum. a fan for winnowing, ώς 
 δ' ότ από πλατ&ος πτυόφιν μεγαλην κατ 
 αλωήν. Ν. 588. Syn. ΤΙτυαριον,λεΊκνον, θριναζ. 
 
 Πτύσσω, plico. to fold. Hence, Πτυκτυς. fold- 
 ed. (//. Ζ. 169.) ή μεν τον πτυξασα και ασκη- 
 σασα χιτώνα, α. 439. Syn. Έπιπτυσσω, συμ- 
 πτύσσω, πλέκω, καταπλεκω. 
 
 Πτΰχη. plica, a fold. Also, Πτυξ, πτυχός. ή, 
 II. Η. 247. and Πτυγμά. το, Β. 2 1 5. — 2. mon- 
 tium recessus. the hollow of a mountain. 
 εύρων ναπαιαις εν Κιθαιρώνος πτυχαΧς. CEd. 
 Τ. 1026. Β. Syn. 2. Κοίλωμα. Ερ.Ύποκολ- 
 πιος, κλεινή, κλυτη. 
 
 Πτϋω. aor. 1. έπτυσα, exspuo. 2. contemno, 
 despuo. to spit out. 2. to despise, abomi- 
 nate, αίμα παχύ πτϋοντα 2 , καρη βαλλονθ' 
 ετερωσε. Ψ. 697. άλλα πτυσας ώσε'ι τε δυσ- 
 μενή, μεθ ες. Antig. 653. Β. Syn. Αναπτυω, 
 αποπτυω, διαπτυω, εκπτνω, καταπτνω, ατι- 
 μαω. — πυτιζω, πτνελιζω. 
 
 Πτωκάδες. Πτωχάδες. αι. Harpyiee ita dict&, 
 Philoct. 1093. but Brunck prefers Πλωαδες, 
 after Ernesti, Horn. xlii. 2. 
 
 Πτωκαζω. trepido. to tremble ; be in alarm. 
 ου μεν ϊυίΐι γ' ώ^ε φιλον πτωκαζεμεν ηεν. 
 Δ. 372. Syn. Καταπτο>σσω, δειλιαω, πτησσω. 
 
 Πτώμα, casus. 2. clades. 3. delictum. 4. ca- 
 daver, a fall ; a calamity ; a fall from vir- 
 tue ; a fallen body, or carcase, χοϊ πολλά 
 δεινοί πτωματ αισχρ', όταν λογούς. Antig. 
 1047. Β. Syn. Σύμπτωμα, καταπτωσις. 2. 
 πάθος. 3. πταίσμα. 4. νεκυς. 
 
 Πτώξ, ωκος. ό ή. pavidus, timidus. 2. subst. 
 pro lepore, et dama. fearful. 2. any timid 
 animal; a hare, or kid. 1. άρπαξων η αρν 
 αμαλην, η πτώκα λαγωόν. Χ. 310. See Ρ. 676. 
 Syn. adj. Αειλος, δειμαλεος. Ορρ. subst. 
 
 2 This verb occurs once more in the pre- 
 sent tense ; and the υ there also is long, μηδ' 
 ok απ' αϋαλ'εων στομάτων πτϋωμες άπαστοι. 
 Call. Cer. 6. 
 
582 
 
 Π Υ Ε 
 
 Πταξ, λαγωος. δορκας. 
 
 Πτωσίμδς. cadivus, caducus. fallen ; frail. 
 στυγνφ προσωπω πτωσιμου στρατού φερη. 
 Agam. 642. P. Syn. ΤΙτωτος, φθαρτός, ερει- 
 ψιμος, εφημέριος, επικηρος. 
 
 ΪΙτώσίς, εως. ή. casus ; ruina. a fall, over- 
 throw. Pallad. An. ii. 430. 
 
 ΤΙτωσσω. s. s. as ΤΙτωκαζω. τι πτωσσεις ; τί δ' 
 οπιπτενας πολεμοιο -γέφυρας ; Δ. 371. 
 
 Πτωχεύω, pauper sum, raendico. to beg ; to 
 be a beggar, πτωχεύω δ" ανά δήμον ; αναγ- 
 καιη yap επείγει, τ. 73. Syn. Αιτιζω. επαι- 
 τεω, απορεω. 
 
 ΐΐτωχος. compar. Πτωχιστερος, Acharn. 425. 
 mendicus. a beggar. Hence, Πτώχεια, ή. 
 beggary. (Pint. 549.) Πτωχϊκός. beggarly. 
 (Rhes. 503.) Πτωχοποιος. a beggar-maker 1 . 
 (Ran. 842.) — προς yap Διός εισιν άπαντες 
 ΈεΧνο'ι τε, πτωχοί τε' δοσις δ' ολιγη τε, φίλη 
 τε. ζ. 208. Syn. Επαίτης, πένης, αχρημων. 
 Ερ. Αενγαλεος, κακοειμων, βιοπλανης, ταλα- 
 πειριος. See Od. σ. 1. (Ed. C. 1256. Β. 
 
 Πνάνϊον. το. varii generis semina in musto 
 cocta. a mess of pulse and grain ; such as 
 the Athenians used to boil in must, to eat at 
 the festival Πυανεψια in the month Πνανεψι- 
 ων. ηδη παρεζει πνανιον τε πολτον. Alcman, 
 Ath. 648. 
 
 Πνάρ. το. colostra, the first mother's milk ; a 
 rennet made of the same. See Nic. Alex.373. 
 Hence, Πνάρϊτης, or Πΰρϊάτης. δ. (Eubulus, 
 Ath. p. 640.) a preparation of the cow's milk, 
 after her first calving, και στεφανοισιν παν- 
 τοδαποίσιν, και πνψ,καΐ πναριτη. Vesp. 710. 
 
 Πϋγή. nates, the rump ; breech, dimin. Πϋγϊ- 
 δϊδν. Acharn. 638. Hence, Πϋγιζω. nates ali- 
 cujus ferio; &c. Thesm. 1120. Also, Πϋγαρ- 
 γος. nates albas habens ; timidus. Lye. 90. 
 and Πνγοστδλος. quae nates vestibus ador- 
 nat. Hesiod. ε. 371. τούτω μεν άν ειποιμ' ες 
 κννός πυγήν δραν. Eccles. 255. Syn. ΠνγαΊα 
 τα, προχώναι. πρωκτός. 
 
 Πυγμαίοι, oi. Pygmaei. Pygmies, ανδράσι Πυγ- 
 μαιοισι φονον και κήρα φερονσαι. Γ. 6. 
 
 Πυγμαχία, η. pugilum certamen. a pugilistic 
 combat, αυτάρ δ πυγμαχιης αλεγεινης θήκεν 
 αεθλα. ψ. 653. Syn. Πυγμή. πάλη. Ερ. Απή- 
 νης, ϋπεροπλος, γυιαλκης. 
 
 Πυγμάχος, pugil. a pugilist, ου γάρ πυγμάχοι 
 ειμεν αμυμονες, ουδέ παλαισταί. θ. 245. Syn. 
 Πυκτης, αθλητής, αγωνιστής. 
 
 Πυγμή, pugnus. the fist. πυγμ$ νικησαντ' 
 επεϊ εύχομαι είναι άριστος. Ψ. 669. Syn. 
 Πυγμαχία. — κόνδυλος. 
 
 ΠϋγουσΊδς. mensuram cubiti sequans. of a 
 cubit in length, βοθρον ορυξαι δσον τε πυ- 
 γονσιον, ένθα και ένθα. κ. 517. 
 
 Πύελος 2 , ή. propr. alveus in quo lac asser- 
 
 1 A term applied to Euripides, from the 
 frequency with which he introduced charac- 
 ters in distress ; as Telephus et Peleus, cum 
 pauper et exul uterque. 
 
 2 The 1st syllable is long in Homer, (per- 
 
 Π Υ κ 
 
 vatur, ut flos lactis superne nascatur. from 
 πυος. 2. vas cavum, ex quo lavor vel ves- 
 cor. a vessel, in which milk is set to 
 cream ; also, any vessel, for washing or food. 
 πνρδν ερεπτομενους παρά πϋελον, ηχι παρος 
 περ. τ. 553. και την πύελον κατάκλυζε, και 
 θερμαιν ύδωρ. Pac. 843. 
 
 Πϋϋνϊα, ας. ή. coagulum. rennet. See Nic. ΑΙ. 
 67, 323. Syn. Πυαρ, οπός, πητυα. 
 
 Πΰθαγγελδς. Ρ. Ν. of a certain mean Trage- 
 dian. Ran. 87. 
 
 Πυθαγόρας. P. N. the celebrated Samian, 
 Founder of the Italic Philosophy. Hence, 
 the verb, Πϋθάγδριζω. to be of the Pythago- 
 rean school. {Archestrat. Ath. 163. d.) subst. 
 Πϋθάγδρισμδς. δ. (Alexis, ib. 161. b.) Also, 
 Πϋθάγδριστής. a Pythagorean. (Theoc. 14. 
 5.) adjj. Πυθαγόρειος, ΠϋθάγδρΧκδς. {Alexis, 
 Antiphan. Athen. ibid.) κάγώ, Πυθαγόρας ως 
 εκελευε, λέγω. CaW.fr. 128. Bent. Ερ. Σοφός, 
 πανσοφος, Έαμιος. 
 
 Πνθεδων. putredo. putrescence. Nic. Th. 
 466. Syn. Ολοφνγδων, φλυκτις. 
 
 Πνθερμδς, ου. δ. Ρ. Ν. a Lyric Poet of Teos. 
 χρυσδν λέγει Πυθερμος, ως ουδέν τάλλα. 
 Athen. 625. 
 
 Πϋθ'ίκδς, Πϋθϊδς. Πύθιας, άδδς. ή. Pythius, -a. 
 Pythian. Hence, ΠϋθϊδρΊκης, δ. Pyth. 9. 1. 
 and ΠϋθΊδνίκδς. δ ή. ib. 8. 5. victorious in 
 the Pythian Games, αθλοισι ΠυθικοΙσιν εκ 
 τροχήλατων. Soph. El. 49. ονδεν σ επωφε- 
 λησεν, ονδ' δ Πύθιος. Orest. 944. Ρ. ιτω, 
 ιτω, ιτω δε Πυθίας βοα τψ θεφ. Αν. 858. 
 
 Πυθμήν. fundus, the bottom, χρνσειαι νεμε- 
 θοντο, δυω δ' υπδ πυθμένες ήσαν. Λ. 634. 
 Syn. Βενθος. 
 
 Πϋθω. putrefacio. to cause to putrefy. — σεο 
 δ' οστ'εα πυσει αρουρα-~Κ.ειμενου εν Tpoty, — 
 Δ. 174. Syn. Σηπω, μνδαινω. 
 
 Πϋθώ, Πϋθων. ή. Pytho, urbs Phocidis. the 
 religious name of Delphi, the famous seat 
 of Apollo and his oracle. Hence, the Com- 
 pounds, Ώϋθοκραντδς. decreed at Pytho, i. e. 
 foretold by Apollo. (Agam. 1264.) Πϋθο- 
 μαντίς. δ ή. belonging to the oracle at Py- 
 tho. (CEd. T. 965.) Πϋθοχρηστδς. s. as Πϋ- 
 θοκραντδς. (Ion. 1218.) Φοίβου Απόλλωνος, 
 Πυθοϊ ενι πετρηεσση. Ι. 405. ο'ι Κ,υπαρισσον 
 έχον, Πυθώνά τε πετρηεσσαν. Β. 519. Syn. 
 Δελφοί. Ερ. Αιπεινη, πολύχρυσος, μελοδο- 
 κος, αγαθεα. Pind. 
 
 Πϋθων, ώνος, sive potius, Πϋθω, ους, ους. η. 
 Pytho. the serpent killed by Apollo. Hence, 
 Πϋθοκτονος. epith. of Apollo. (Orph. H.33. 
 4.) Πυθώ τοι κατιόντι συνηντετο δαιμόνιος 
 θήρ, Αινός όφις. — Call. 2. 100. Conferas 4. 
 91. sqq. την δ* αυτόν κατεπυσ Ίερδν μένος 
 ηελιοιο' Εξ ου νυν Πυθω κικλησκεται' — Η. 
 Apoll. 37J. 
 
 Πϋκά. adv. s. as Πυκνως. See Πυκινός. ος ρα 
 νόθος μεν εην, πνκα δ' έτρεφε δια Θεανώ. Ε. 70. 
 
 haps by the Ictus Metricus,) but elsewhere 
 short. The case is the same with μυελός. 
 
Π Υ Λ 
 
 ΤΙνκαζω. den^o. to condense ; cover closely; 
 darken. Έκτορα δ' αινον ακος πυκασε φρενας 
 ήνιοχοιο. θ. 124. Syn. Πυκνοω, καλύπτω, 
 περιβάλλω, ασφαλίζω, σκιάζω. 
 
 -t ΠϋκΊμηδης. prudens, sedulus. provident, care- 
 
 i: ful. και τον μεν γραιης πυκιμηδεος εμβαλε 
 χερσίν. α. 438. 
 
 Ι Ώνκϊνΰς, Πυκνός Κ creber. 2. prudens, calli- 
 dus. thick; compact; hence, crowded. 2. as 
 a quality of the mind j firm ; collected ; in- 
 telligent. Also, applied to gnef, heavy; 
 pressing close upon the heart, adv. Πΰκϊνώς, 
 ΤΙυκνώς. closely ; carefully ; wisely. (II. I. 
 471. Thesm. 438.) — πυκινος δε ο'ι ηρκεσε 
 θωρηξ. Ο. 529. — 2. τους δγε συγκαλεσας, 
 πνκινήν ηρτυνετο βουλην. Β. 55. Syn. Συχ- 
 νός, συνηρεφης, αθρόος, συνεχής. 2. συνετός, 
 πευκαλιμος, φρόνιμος. 
 Πυκνδτης. densitas, spissitudo. 2. prudentia. 
 closeness ; prudence, ρηζας αυτάς, εξω φέρε- 
 ται σοβαρός δια την πυκνότητα. Nub. 406. 
 Syn. ΙΙυκνωσις. πυκνωμα. 2. σννεσις,φρονησις. 
 Πυκνοω. denso. to condense, s.s.as ΐίνκαζω. 
 παντας τρόπους σεαυτον-Στροβει πυκνωσας. 
 Nub. 701. 
 Πνκνωμά. το. spissamentum. that which 
 
 : makes, or is made, thick, πεπλοισι βαρβα- 
 ροισι, και πυκνωμασι. i. e. πυκασμασι. ^Esch. 
 
 ι Supp.243. ΒΥ'Χ.Πυκνοτης,πνκνωσις,παχυτης. 
 
 ,Πνκτάλιζω, Anac. 64. Fisch. ΊΙυκτευω. pugil- 
 lor, pugno. to fight with the fists, υπό τον ; 
 τις εις σον κράτ επνκτενσεν, γερον ; Cycl. 
 228. Syn. Διαπνκτενω, πυγμαχεω. 
 
 ,Πυκτης. s. as Πυγμάχος, πυκταν τε νιν και 
 παγκρατίου φθεγζαι ε-λεΐν Έπιδαυρψ διπλο- 
 αν 'Νικώντ αρετάν' — Nem. 5. 95. 
 
 ,Πυκτ-ϊς. ή. animal quoddam. 2. tabella plica- 
 
 - tilis. 1. name of an animal. 2. qs. Πτνκτίς. 
 a folding tablet for writing. Archias, An. ii. 
 99. — 1. σκαλοπας, εχινως, αιελουρως, πνκτι- 
 δας. Acharn. 379. Syn. 2. Πιττακιον,πτνκ- 
 
 . τιον, πτυχών, πυζις. 
 
 Πυκτοσΰνη. pugilatus. pugilism, η και πυκτο- 
 συνην αλγινοεσσαν έχων. Antiph. Ath. 414. 
 
 ίΠΰλάδης. Pylades. s. of Strophius. όλβιος ην 
 
 , χαλεποΤσιν εν Αζεινοισιν Ορεστας,-Ούνεκά 
 ο'ι ζυνάς Πνλαδας ηρητο κελευθους. Bion. 8. 4. 
 
 ,Πυλαι, ων. αϊ. angustiae montis CEtse cum 
 urbe cognomine. Thermopylee, so called 
 
 , from its hot springs, and being the gate, or 
 entrance, of Greece. Here Leonidas sus- 
 tained the attack of Xerxes, and fell glo- 
 riously ; and here the Amphictyons assem- 
 bled. It is now called Therma. Ολυμπιάσιν, 
 
 1 Compounds of Πΰκϊνος, Πυκνός are, Πΰ- 
 νΧνοφρων. s. s. as Πϋκΐμηδης. Η. Merc. 533. 
 Πυκνοπτερος. having close, i.e. strong, wings. 
 CEd. C. 17. ΠνκίνοθριΙ. thick-haired. Nonn. 
 32. 108. Πυκνορρω'ζ. {al. Πυκνορραζ.) thickly 
 set with berries. Zon. An. ii. 80. Diodor. Ep. 
 3. Πυκνοστικτδς. closely covered with spots. 
 ■CEd. C. 1092. Πυκνοφθαλμος. covered with 
 pyes. Menand. fr. inc. 129. 
 
 II Υ Λ 
 
 583 
 
 εν Πυλαις, Πνθοϊ, (πόσους Έιποιμ' αν άλλους, 
 εΐ με μηκυνειν δεοι;) Lysist. 1131. Β. Syn. 
 θερμοπυλαι. See Strabo, p. 428. 
 Πυλαιμαχος, Equit. 109. ΠυλαΧτϊς, Eye. 356. 
 Palladis epithet a. Pallas, so called, 1. from 
 the reduction of Pylos ; 2. as guardian of 
 the gates of cities. 
 Πΰλαιμενης. II. Β. 851. Πυλαίος, ibid. Β. 842. 
 Πϋλαρτης. Λ. 491. Πΰλων. Μ. 187. Πϋραιχ- 
 μης. Β. 848. Πϋράσδς. Λ. 491. Πΰρΐλαμ7π;ς, 
 εδς, ους. Vesp. 98. Πνρρανδρδς. Equit. 901. 
 Πνρρϊάς,ου. Ran. 730. Proper Names of men. 
 ΠΰλαρΓ^ς. habens portas fortes, having strong 
 gates, εντ'ε μιν εις Α'ίδαο πυλαρταο προν- 
 πεμφεν. θ. 367. 
 Πΰλαωρος, 77. Χ. 69. Πυλωρός, custos portas. 
 2. custos, defensor, a gate-keeper. 2. a 
 guard; protector. 2. τοΊον πυλωρόν φύλακα 
 Ύίΰκρον αμφί σοι. Aj. 562. Syn. Φυλαξ. 
 Πυλϊών, ώνδς. δ. 1. corona, quam Junoni im- 
 ponebant Lacedsemonii. Athen. p. 678. Ale- 
 man, ib. 681. — 2. vestibulum, atrium, a 
 crown or garland; perh. from πΰλον for 
 φΰλλον, Laconice. 2. a portico, or entrance. 
 s. as Πυλών, πως ουκ αν προλιποι σκότιων 
 πυλεώνας εναυλων Νεκρός άπας ; — Julian. 
 JEg. An. ii. 507. 
 Πϋλη. porta, a gate, dimin. Πυλϊς. ή. a little 
 gate. (Paul. Sil. An. iii. 91.) Πυλώνα, το. a 
 gate, fortification of gates. (Hippol. 808.) 
 Πΰλων. ό. and Πυλεων, q. v. a vestibule. (Ep. 
 άδ. 90.) Πΰλ^οοκος. a door-keeper, s. as Πΰ- 
 λαωρος. (Η. Merc. 13.) αϊ pa πνλας ειρυντο 
 πυκα στιβαρώς αραρυιας, Αικλίδας, ύφηλάς'— 
 Μ. 454. Syn. θυρά, είσοδος. Ερ. Αρρηκτος, 
 ακμής, ασύλητος, καμπυλοεσσα, ευρεία, εν 
 αραρυΐα, ευωπος, ενγομφος, εν ποιητή, πο- 
 λνξεστος, πολνγλνφης, πολυάνθρωπος, σιδη- 
 ρεια, χαλκεια, φιλοζεινος. — πυλαι ευτειχεες. 
 Πϋληγενης. Pylo ortus seu oriundus. born at 
 Pylos. Ήεστορευ παρά νηϊ Πυληγενεος βασι- 
 ληος. Β. 54. — Πυλί7γενέες δε οι ιπποι-Ωκυπο- 
 δες φερον άρμα. — Ψ. 303. 
 Πϋληνη, ης. η. urbs iEtolica. οι Πλευρών' ενε- 
 
 μοντο, και Ωλενον, ηδε Πνληνην. Β. 639. 
 Πΰλίός. Pylius. Pylian. αγρομενοι Πυλιοί τε 
 
 και Αρκαδες εγχεσιμωροι. Η. 154. 
 Πΰλδς. Pylus. three places 2 in the Pelopon- 
 nesus were so called; l.in Elis, the city of 
 Nestor, which still retains the name ; 2. in 
 Triphylia, now P. Biskini ; 3. in Messenia, 
 celebrated in the Peloponnesian War for the 
 success of the Athenians in the isl. Sphac- 
 teria or Sphagia, lying at the entrance of 
 the port; and equally celebrated of late by 
 the battle of Navarino, which is its present 
 name. See Thucyd. 1. iv. Arhtoph. pass. b. 
 τί εθαυμασας ; τφ σοι δοκοϋσιν εικεναι ; a. 
 Τοις εκ Πύλου ληφθεϊσι τοϊς ΑακωνικοΧς. Nub. 
 
 2 On these three places were founded the 
 proverb, upon those, who affect superiority 
 over others : εστί Πύλος προ Πυλοιο, Πύλος 
 γε μεν εστί και άλλος. 
 
584 
 
 ΠΥΡ 
 
 185. Ερ. 'lepct, ζαθεη, ηγαθεα, ΉηΧήίος. PhR. 
 
 — ϋτολιεθρον εϋκτιμενον ΝηΧήος. Horn. 
 Πυλοω. portas munio. to protect with gates. 
 
 και νυν άπαντ εκείνα πεπυΧωται πυΧαις. Αν. 
 
 1158. Syn. Ασφαλίζω. 
 Ώνμάτος. ultimus. last, ενθ' άνδρα κτεινας πυ- 
 
 ματον λιπον' — Λ. 758. Syn. Εσχατος•, παν- 
 
 νστατος, οπιστατος, τεΧευταΊος. 
 Πυνδαξ, άκυς. ό. fundus; capulus gladii. Soph. 
 
 bottom or extremity; hilt of a sword. 
 Ηυνθάνομαι, Πε υθόμαι. audio, to hear, χαζονθ', 
 
 ως επυθοντο μετά Ύρωεσσιν Αρηα. Ε. 702. 
 
 Syn. Έπιπυνθανομαι, ακονω, μανθανω, δι- 
 δάσκομαι. 
 Πυξ. adv. pugnis. with the fists. Κάστορα θ' 
 
 Ίπποδαμον, και πνζ αγαθόν ΤΙοΧυδευκεα. Γ. 
 
 237. Syn. Πυγμυ. 
 Πυξα. pagus in Co ins. a village in Cos. — τάν 
 
 επι Πνξας-ΈΪρφ δδόν' — Theoc. 7. 130. 
 Πυξός. ή. buxus. box. adj. ΤΙυζϊνός. boxen. 
 
 (II. Ω. 269.) Πυξα-εος. {Leon. Tar. An. i. 
 
 228.) εσδομενον πυξοιο ποτι κΧαδον' — Bion. 
 
 2.3. 
 Πϋος. colostrum, the first milk of women or 
 
 animals, after the first parturition. See 
 
 Uvap. ου χοριον, ουδέ ττυός, ονδ' ήπαρ κάπρου. 
 
 Aristoph. Thesmoph. ii. fr. 2. Syn. ΙΙυρι- 
 
 ατης, πυαριτης, τροφαΧις. πυον. 
 ΤΙϋρ, πυρός. το. ignis, fire, ηντε πυρ α'ίδηΧον 
 
 επιφΧεγει ασπετον νΧην. Β. 455. Syn. Φλοξ, 
 
 αίθος, ήφαιστος. Ερ. Α'ίδηΧον, αμαιμακετον, 
 
 άπα,Χον, απΧατον, αθανατον, ακηρατον, αινον, 
 
 αγριον, αμοτον, αειφανες, αειζωον, ανεμοτρε- 
 
 φες, α'ίστωτηριον, ασβεστον, δη'ίον, δεινον, 
 
 ενδομυχον, θεσπιδαες, ιερόν, κρατερον, Χεν- 
 
 γαΧεον, Χαμπετοων, μαΧερον, μαινομενον, θα- 
 
 νατηφορον,Χαβρον, παγκρατες,στονοεν,υπερ- 
 
 βιον, φαεινον, φΧογερον, αιθομενον, δαιομενον. 
 Πυρά. rogus. a funeral pile. βαΧΧ'' αιει δε 
 
 πυραι νεκυων καιοντο θαμεια'ι. Α. 52. Syn. 
 
 ΐΐυρκα'ία, φΧοζ, εμπυρισμος. Ερ. ΑΧεγεινή, 
 
 αινή, εκατομπεδος, ευρνπεδος, Ύραχινια. 
 Ώϋραγρά. forceps, fire-tongs, ραιστήρα κρα- 
 
 τερήν, ετερηφι δε γεντο πυρα-γρην. Σ. 477. 
 
 Syn. Οξυλα/3ος, Χαβις, σαρκοΧαβις, τομεϊον, 
 
 καρκίνος. 
 ΙΙΰραθός. fimus caprinus. goat's dung, μιγδην 
 
 εν πυραθοισι χεας τρυγά φυρησασθαι. Nic. 
 
 Th. 932. 
 Πυραιθω. ignes accendo. to keep watch-fires. 
 
 τις yap πυραιθειν προφασις Αργειων, στρα- 
 
 τόν ; Rhes. 78. 
 Ιίΰράκανθά, ης. η. nom. herbae. the Pyra- 
 
 cantha. Χαζεο και πνρακανθαν, ιδε φΧομου 
 
 άρρενος ανθην. Nic. Th. 856. 
 Ώ.ΰρακτ'ίω. in igne verso, to stir about in the 
 
 fire, άκρον, αφαρ δε Χαβών επυρακτεον εν 
 
 ττυρι κηΧεψ. ι. 328. Syn. Πυροω, εμπυριζω. 
 Ώϋράμϊς. η. Pyramis. a pyramid, και μεγαν 
 
 αιπεινάν Πυραμίδων καματον. Antip. Sid. An. 
 
 ii. 20. See Ep. ad. 318. 
 Πϋραμος. Ciliciae fl. Mallum prseterfluens. 
 
 now the Jyhoon. δοιοι δε ρείθρων Πυραμου 
 
 προς εκβοΧαϊς. Lye. 439. 
 
 ΠΥΡ 
 
 Πΰράμοΰς, sub. άρτος, (είδος πΧακοΰντος.) pa- 
 nificii genus ex tritico, admixto melle, quod 
 praemii loco dabatur iis qui insomnes per- 
 noctassent in symposiis. 2. palma. a sweet 
 cake, given to those who kept awake 
 longest ; thence, a reward, or prize. 2. ην δ' 
 αναίδεια παρεΧθης, ημέτερος ό πνραμους. Eq. 
 277. See Thesm. 94. 
 
 Πϋρασος. ή. urbs Thessaliae. II. Β. 695. 
 
 Πΰραυγ^ς. bright with fire. Horn. vii. 6. Πυρ- 
 δάης. burning. Choeph. 605. ΤΙΰρηνεμός. fan- 
 ning the flame. Philipp. An. ii. 215. Πΰρι- 
 βΧητός. fire-smitten, i. e. fever-smitten. Nic. 
 Ther. 774. Πϋριβρεμετης. Orph. H. 48. 3. 
 and Πΰρΐβρόμός. Orph. 1119. roaring with 
 fire. ΠυρΐγενεΓ^ς. Sept. Th. 213. and TlvpX- 
 γενης. Orest. 811. made, or fashioned, in 
 the fire. Πυρΐόαπτος. devoured by fire. Eu- 
 men. 1044. Πυρφόρο/ιός. epith. of Sun and 
 Stars; burning, or shining, as they speed 
 along. Orph. H. 6. 9.-7. 1 1 . Πυρι^κ^ς. sharp- 
 ened to a point by burning. Od. ι. 387. 
 ΤΙϋρΧθαΧπης. warmed by fire. Apoll. 4. 926. 
 ΙΙϋρϊκάης. Alan. 1. 146. and, Πϋρϊκαιης. 
 Leon. Tar. An. i. 221. Πυρΐκαυστος•• //. Ν. 
 564. Πϋρΐκμητός. wrought, {Call. 4. 145.) or 
 burnt, (Nic. Th. 240.) by fire. ΠΰρικοΐΓ?/ς•. 
 ου. that in which fire is kept. Phanias, An. 
 ii. 52. ΠυρίΧαμπης. Man. 4. 142. Πνρϊμαρ- 
 μάρυς. lb. 93. ΐΐυριπνευστος. Mus. 85. 
 ΪΙΰρ'ΐπνόός. Lye. 1314. ΏΰρΤπνους. Orph. Η. 
 4. 3. and Πυρπνόός. Med. 478. breathing 
 fire. Πνρισπαρτος. scattering, or inter- 
 spersed with, fire. Gabriel, An. iii. 7. Πϋρι- 
 σπόρός. born in fire, or lightning, epith. of 
 Bacchus. Orph. H. 51. 2. Πυριστακτος. emit- 
 ting fire. Cijcl. 297. ΏϋρΤτρόφός. feeding fire. 
 epith. of a fan,or bellows. Philipp. An.ii.215. 
 ΤΙϋρίφεγγης. flaming. Orph. 212. Lith. 171. 
 ΠυρΤ^άΥος. consumed by fire. jEsch. Supp. 
 628. Πυριφλεγεθων. epith. of a fever. Lith. 
 627. Also, ΤΙΰρΐφΧεγης. Lye. 697. ΪΙϋρϊφΧε- 
 γων. Bacch. 1016. and, Ώ.ύρΐφΧεκτός. Ion. 
 195. Πυροεργής. Man. i. 78. Πνρορράγης. 
 cracked by fire ; useless. Acharn. 932. all 
 adjectives, compounded of πυρ, πυρός. 
 
 Πϋραυστης, ου. ό. insectum quod lucernis ad- 
 volans perit. a moth, δεδοικα μωρόν κάρτα 
 πυραυστου μορον. iEsch.yK 
 
 Πΰργ?7ρεω. in turri loco; obsideo. to station 
 in a tower; to besiege, δομών δ' επ' άκρων 
 τουσδε πυργηρουμενους. Orest. 1590. Ρ. 
 Syn. Πολιορκεω, κυκΧοω. 
 
 Πύργος, turris. a tower, dimin. Ώυργϊδϊόν. a 
 turret. {Equit. 793.) adv. Πυργηδόν. tower- 
 wise. (//. M. 43.) adj. ΪΙυργϊνος. towered ; 
 belonging to the city. (Pers. 861.) and, 
 ΐίυργωδης. towering; lofty. (Track. 273.) 
 Also, Πυργόδάϊκτός. tower-destroying. {Pers. 
 103.) ϋυρ-γοσκάφος,ίΐιβ same. {Lye. 469.) Πυρ- 
 ■γυφόρός. tower-bearing. {Paul. Sil. An. iii. 
 81.) οι δ' ως οΰν εϊδον ΈΧενην επί πυργον 
 ιοϋσαν. Γ. 154. Syn. Πυργωμα, τείχος. Ερ. 
 Αιπεινος, αιπνδμητος, ευτειχης, ευδμητος, 
 
ΠΥΡ 
 
 ΠΥΡ 
 
 585 
 
 ■ Οεοτευκτος, θεοδμητος, θείος, ηλιβατος, περι- 
 I σκέπης, πετρηεις, ΰψιθεμεθλος, υψηλός, 
 
 ■ προνχων. 
 
 ι Πυργοω. turris instar erigo. to cause to tower 
 5 aloft. Hence, Πυργωμά. το. a fortification of 
 
 towers. (Troad. 1174.) and Πυργώτϊς. ή. 
 , towered ; turreted. (Sept. Th. 338.) αλλ' ώ 
 
 πρώτος των Ελλήνων πυργωσας ρήματα 
 
 σεμνά. Ran. 1036. Syn. Ύψοω, αυξω, με- 
 
 γαλννω. 
 
 • ΠϋρΊθρόν. το. Anthemis pyrethrum. Linn. 
 
 • called also, Πυρίτ-ϊς. ή. λ Τ ϊο. Th. 683. a 
 plant with pungent taste, ib. 938. 
 
 Uvpuov, Ώ.ύρηϊον. igniarium. 2. ignitabulum. 
 
 1. dry wood for kindling fire by friction. 
 
 Apoll. i. 1182.-2. a fire-pan. ευνάς τ εστορ- 
 
 νυντο, πνρεϊά τε χερσιν ενωμων. Theoc. 22. 
 
 33. Syn, Έναυσμα, εμπυρωμα. εσχαριον. 
 ^Πυρετός, febris. a fever, και τε φέρει πολλόν 
 
 πυρετόν δειλοΊσι βροτοΊσιν. Χ. 31. Syn. 
 
 ΤΙυρεξια, φλογμος, πυρ. Ερ. Έτερημερος, αι- 
 , 6ων, κρνερος, πυριφλεγεθων, λάβρος, διακαής. 
 Πΰρεσσω,Πΰρεττω. febricito. to be in a fever. 
 
 ω μοι, πυρεσσω συγκεκομμένος ταλας. Cycl. 
 
 227. Syn. ΐίυρεταινω, περικαιομαι. 
 Πυρενς, εος et ήος. ό. qui igni inflammat. 2. 
 
 turibulum. that which sets fire, or holds 
 
 fire ; a censer, τονδε πυρή' ανέβηκε Πολυ- 
 
 ■ μνηστου φίλος υ'ιός. Ερ. άδ. 119. 
 
 Πϋρήν, Πνρρήν. nucleus, bacca. the kernel of 
 , stone-fruit, a berry, πυρήνα στησας, αυτόν 
 \ απηγχονισε. Lucill. An. ii. 328. See Jacobs. 
 
 • Syn. Πυρηνη. — ραζ. 
 
 \\ΙϋρηναΧος, it. ΐΐυρρην. Pyrenaeus, sc. mons. 
 ι ουρεα Πυρηναία, και ai βαθυαγκεες Αλπεις. 
 
 ■ Crinag. An. ii. 148. 
 
 .Ίϋρηφάτος. 6 ή. frumentum terens. bruising 
 corn, πυρηφατον Αημητρος ενκαρπον λατριν. 
 . Philipp. An. ii. 233. 
 
 Ιϋρηφορος, Od. γ. 495. Πνρυφόρός. triticum 
 ferens. wheat-bearing, καλόν, φυτάλιής και 
 
 • αρουρης πυροφοροιο ; Μ. 315. Syn. Στα- 
 ι χυοτροφος, πολυλη'ϊος, ευκαρπος. 
 
 Ιυρϊα, ας. η. vas caldarium, quo excalefacto 
 
 J sudatio cietur. a vapour-bath. Nicarch. An. 
 ii. 353. 
 
 ■Ί.ΰρϊάτης. See ΤΙυαρ. 
 
 ^.ϋρίεφΒης. ό or ΠϋρΧεφθόν. το. nomen casei 
 a lacte post partum primo confecti. cheese 
 made of πυαρ or πυός. Philippid. Ath. p. 
 658. Syn. Ώυριατης. 
 
 Ιϋρΐκλόπ'ίά, ας. ή. or Πΰροκλ. furtum ignis, 
 the act of stealing fire. o\a Ώρομηθειης μνή- 
 μα πυρικλοπιης. Ερ. όδ. 123. 
 Ιϋρίμος. triticeus. wheaten. — παντας δ' εζε- 
 θερισεν, ώς σταχυν ΤΙυριμον, σπάθη κολουων, 
 
 \φασγανου μελανδετου. Eur. Eurysth. fr. 2. 
 
 ιΐυρϊυος. igneus. fiery, from Πϋρ. 2. ΠϋρΙνος. 
 itriticeus. wheaten./rowz Πυρός. 2. εσπαρμενην 
 
 λ νεωστι πυρινψ σιτ -w.Babr. See Tyrwhitt,\). 37 . 
 ΙΰρΤπνϊω. ignem spiro. to breathe fire, τάν 
 πυριπνεουσαν εναιρει. Ion. 203. 
 
 /[νριφλίγεθων. nom. fluvii apud Inferos, a 
 
 I river of Hell, ένθα μεν εις Αχέροντα Πυρι- 
 
 φλεγεθων τε ρεουσι,-Κ.ωκϋτός θ\ ος δη Στυ- 
 γός ΰδατός εστίν απορρώζ. κ. 513. 
 
 Πυρκαιά, ας. ή. Πυρκαίή, αρ. Horn. rogUS. a 
 funeral pile. 2. a fire, νεκρούς πυρκα'ίής επε- 
 νηνεον, αχνυμενοι κήρ. Η. 431. See Eur. 
 Supp. 1217. 
 
 ΐΐνρναϊος. maturus, edulis. ripe, eatable. πυρ- 
 ναιαις σταφυλαΊσι καλόν βεβριθεν άλωά. 
 Theoc. 1. 46. Syn. Ώριμος, τρωξιμος. 
 
 Πυρνόν. for το Πΰρινον, sc. σιτιον, panis tri- 
 ticeus. So ό Τίυρνος. for ΤΙυρινος, sc. άρτος, a 
 wheaten loaf, or roll. — δώσει δε οι, ος κ' 
 εθελι/σι,-Τίνρνον και κοτυλην. ρ. 12. ωτρυν', 
 ώς αν πυρνακατά μνηστήρας αγειροι. ib. 362. 
 Syn. Αρτος, ψωμος, τροφή. 
 
 Πϋρόγενής. e tritico natus. born of corn. 
 epith. of barley-wine ; being a quibble on 
 πϋρϊγενης, an epithet of Bacchus, πυρογενή 
 μάλλον, και βρομου, ου Βρομιον. Julian, 
 Imp. An. ii. 403. 
 
 Πϋρόεις. igneus. fiery. Orph. fr. 3. 9. Syn. 
 ΤΙυρωδης, εμπυρος, διαπυρος. 
 
 Πΰρδλόγός, ου. ό ή. triticum legens vel me- 
 tens. cutting, or gathering, corn, σφνραν, 
 και γαμψάς πυρολογους δρεπανας. Philipp. 
 An. ii. 215. 
 
 Πυρός, triticum. wheat ; corn, ύμίν πάρ προ- 
 τεροισι μελιφρονα πυρόν εθηκεν. θ. 188. 
 Syn. Κριθή, σίτος. Ερ. Ζωαρκης, μελιηδης, 
 ηδύς, θρεφηνωρ. 
 
 Πϋρυω. ΠϋρΙάω, Crobyl. Ath. 5. f. igne injecto 
 uro. to burn with fire. — καθαρφ δε πυρώσατε 
 δώμα θεειω Πράτον'' έπειτα δ' άλεσσι μεμιγ- 
 μενον (ώς νεμομισται) Βάλλω επιρραινειν εσ- 
 τεμμ'ενον άβλαβες ύδωρ. Theoc. 24. 94. Syn. 
 Καθαιρώ, καθαρίζω, αναπυροω, διαπυροω, εμ• 
 πυροω, εμπυριζω. — καταπεπτω. 
 
 Πυρπάλάμός. ignem protendens ; velox. swift, 
 as one ivho carries fire in his hands. 2. 
 Eustath. and others interpr. callidus, ver- 
 sutus. adroit ; cunning ; whence, they say, 
 the v. Πυρπάλάμάω. (Horn. Merc. 357.) 
 κελαδησομεθα βροντάν και πυρπαλαμον βέ- 
 λος. Olymp. 10. 94. 
 
 Πνρπολεω. incendo. to set on fire, καΐ δη 
 πνρπολεοντας ελευσσομεν εγγύς εόντας. κ. 
 30. Syn. Καίω, εμπυριζω. 
 
 Πυρπόλημά. το. vastatio quae fit igni. devas- 
 tation by fire, τά Ναυπλίου τ' Ευβοϊκά πυρ- 
 ποληματα. Hel. 773. Syn. Πυρπολησις, εμ- 
 πυρωσις, εμπρησις. 
 
 Πυρπόλος. ignitus. fiery, ον Ζευς κεραυνψ πυρ- 
 πολώ καταιθαλοΊ. Eur. Supp. 640. 
 
 Πυρρά, ας. ή. Pyrrha. Πυρρά άευκαλιων τε, 
 Παρ-νασοϋ καταβαντε. ΟΙ. 9. 66. 
 
 Πνρρϊχη. (όρχησις ενόπλως.) saltatio,» qua 
 
 juvenes nobiles armati se exercebant ad 
 agilitatem in armis. άπό Πυρρϊχου, ανδρός 
 Αάκο)νος. See Πρυλις. a martial dance per- 
 formed by young men in armour, pi. feats 
 of agility, capers, δεινάς δ' αν εΊδες πυρρι- 
 χας φρουρουμενου Βελεμνα παιδός'— Androm. 
 1136. 
 
 Πυρρίχιος, ου. ό. Pyrrhichius, pes. the pyrrhic 
 
 4 F 
 
 ' 
 
586 
 
 Π Υ Ω 
 
 Π Ω Ρ 
 
 foot. Ερ. άδ. 454 c 
 
 Πυρρΐχδς, η, όν. rufus. red ; ruddy, λεπτός 
 μάν χω ταύρος 6 πυρριχος' — Theoc. 4. 20. 
 Syn. Πυρρός, ερυθρός, πνρροθριξ. 
 
 Πυρρός. Pyrrhus, or Neoptolemus. ον Πα- 
 τροκλής, ου Ώνρρος από Τροίας επανελθών. 
 Theoc. 15. 140. Ερ. Φθιωτικος. Phr. Αχιλ- 
 λεως παΧ Νεοπτόλεμε. — Philoct. 4. ώ τον γέ- 
 ροντος θρέμμα Αυκομηδους— lb. 243. σπέρμα,- 
 γονος,-τεκνον,-Αχιλλεως. 6 νησιώτης Νεοπτ. 
 Androm. 14. 
 
 Πυρρός, ν. Πυρσός, rufus, flavus, rutilus. red ; 
 golden-yellow ; fire-coloured. Theoc. 15. 
 130. τι τοντό σοι το πνρρόν εστίν; — Eccles. 
 329. κυων γενησει πυρσ έχουσα δεργματα. 
 Hec. 1247. Ρ. Hence the compounds, Πυρ- 
 ρογενεως. having a red beard. (Dioscor. An. 
 i. 501.) Πυρρδ7ΓΪ7Γί;ς. ό. an epithet, applied 
 to Cleon. (Equit. 407.) Πνρροτρϊχός. red- 
 haired. (Theoc. 8. 3.) Ώνρσδνωτος. having 
 a red back. (Here. F. 398.) 
 
 ΐΐνρσενω. facem accensam profero. to bear a 
 flaming torch, πολλούς δε πνρσευσας. He- 
 len. 1136. Syn. Αιαπνρσενω, διαπνροω, a- 
 νακαιω, φλέγω, λάμπω, δαδουχεω. 
 
 Πυρσός, ignis, fire; a fire-brand. Hence, Πυρ- 
 σοβολος. hurling fire-brands. (Strato, An. ii. 
 368.) ΙΙνρσοβολεω. to hurl fire-brands. 
 
 . (Man. 4. 214.) Πνρσοτοκος. engendering 
 fire. (Thecet. An. ii. 514.) Πυρσοω. to set 
 in a blaze. (Rhes. 43.) Πυρσωο^ς. blazing 
 as a torch. (Bacch. 146.) πυρσοί τε φλεγε- 
 θονσιν επητριμοι, ΰψόσε δ' αυγή. Σ. 211. 
 Syn. Ααμπας, φανός, δα'ίς. Ερ. Αιθαλοεις, 
 φλογερός, φερεσβιος, φλογοειδης. 
 
 ΙΙνρφδρεω. ignem gesto. to carry fire, or 
 torches, παράδος εμοι φως' ου γαρ ορθά πυρ- 
 φορεΊς. Troad. 348. 
 
 Πυρφόρος. 6 ή. flammifer. bearing the torch. 
 θεονς τε, και γήν, την τε πνρφόρον θεάν. Eur. 
 Supp. 271. — εν δ' 6 πνρφόρος θεός Σκη-φας 
 ελαννει, λοιμός εχθιστος, πολιν. QEd. Τ. 27. 
 
 Πυρωο^ς. igneus. 2. urens in modum ignis, 
 fiery, τάς τε πυρωδεις Δώς αστεροπάς. Αν. 
 1746. 
 
 Πΰρωπος. rutilus adspectu. of fiery aspect ; 
 red-hot. κει μη θελοι, πυρωπόν εκ Διός μο- 
 λείν Κεραυνόν, — Prom. 667. 
 
 ΠυστΓς. ή. auditio, rumor. 2. percontatio. 
 hearsay ; enquiry. 1. ώς ήν μεν ελθ% πυστις 
 ευτυχής σεθεν. Eur. Elect. 690. See Orph. 
 599. Syn. Βαξις, φήμη, θροος, ακοή, πνσμα. 
 2. ερωτησις, ανακρισις. 
 
 Πϋτϊναϊος. vimineus. made of wicker; basket- 
 work, ώς Αι'ιτρεφης 1 γε πντινάια μόνον έχων 
 πτ*ρά. Αν. 798. Β. Syn. Αυγινός. 
 
 Πϋω. more commonly, Πυθω, q. ν. όζει γαρ ώς 
 τι πΰον. Paul. Sil. An. iii. 98. 
 
 1 According to Dawes' Canon, the 2d 
 syll. in this word should be short. Some li- 
 cence probably was allowed in Proper Names. 
 See Lysist. 551. Thesm. 898. and Porson's 
 Preface, p. lvi. 
 
 1 
 
 Πωγων. ό. barba. the beard, dimin. Υίωγωνων, 
 (Ammian. An. ii. 388.) compound, Πωγα» O' 
 τροφός, nourishing the beard. (Lucian. ib, 
 310.) ώ μοι τω πωγωνος, ον αλιθιως ανεφυ- 
 σας. Theoc. 10.40. Syn. Ύπηνη, γενειον 
 Ερ. Βαθύς, κομήτης, λάσιος. 
 
 Ώωλεόμαι, -ονμαι. versor, proficiscor, ventito, 
 to turn one's self about ; to come to a place 
 repeatedly ; to frequent. In the active, Πω 
 λεο>, means to go about for the purpose oi 
 barter; to sell. s. as Απεμπολαω. Τίιπρασκω 
 See Plut. 167. and Damm. c. 1930. πωλείτα* 
 τις δενρο γέρων, άλιος νημερτής. δ. 384. οντι 
 ποτ' εις αγορήν πωλεσκετο κνδιανειραν. Α 
 490. Syn. ΐίολενω, πορενομαι, αναστρέφο- 
 μαι, φοιταω. 
 
 Ώωλης, ον. 6. (mostly used in composition 
 from Πωλεω.) venditor, a seller; shop- 
 keeper or tradesman, εις ουτοσΐ πωλης. τι 
 τονντενθεν ; λέγε. Equit. 131. Syn. Ώωλη 
 της, πρατης, απεμπολητης. 
 
 Ώωλοδαμνεω. pullum domo. 2. ut pullum 
 erudio. to break in a young horse ; to train 
 as colts are trained. 2. αλλ' αυτ'ικ ωμοις αυ- 
 τόν εν νομοις πατρός Αεϊ πωλοδαμνεϊν, — 
 Aj. 548. 
 
 Πώλος, ό ή. pullus, plerumque equinus 
 equus, etiam bos. a young animal ; generally 
 a foal ; a colt, metaph. as μόσχος, δαμαλις 
 &c. a girl or boy. (Phcen. 954.) dimin. Πω- 
 λϊόν. a little foal. (Pax, 73.) adj. Τίωλίκός 
 belonging to foals ; whence, πωλική απήνη 
 a chariot drawn by young horses, or mules 
 ((Ed. T. 802.) πάσας θηλειας, πολλησι δι 
 πώλοι νπησαν. Α. 680. Syn. Μόσχος, νεοσ- 
 σός. Ερ. Αδμης, αστομος, βαλιος, δυσηνιος 
 αταλος, νεοζυγης, ενχαιτης, νεοδμης, μαλθα- 
 κός, μετηνεμιος, ραδινός, ταχυγουνος,αιγληεις 
 Hence, Ώωλόμάχός. ό ή. fighting with young 
 horses. (Ερ. An. iii. 22.) 
 
 Ώώμα. το. operculum. 2. potus. V. Pors 
 Hec. 396. a cover or lid. 2. drink; liquor. 1 ! 
 αυτάρ ό συλά πώμα φαρετρης, εκ δ' ελετ ιόν', 
 Δ. 1 1 6. — 2. σιγή δ' νπηλθεν' εκ δ' επιμπλα* 
 μεν δροσού Κρατήρας ιερούς, Βιβλινου τε πώ- 
 ματος. Ion. 1194. Syn. 1. Σκέπασμα, επί- 
 θημα, επιστομιον. 2. πότισμα, ποτον, ποσις 
 πότης. 
 
 Ώωμαλά. adv. Att. haud quaquam. by nc 
 means. See Koen. Greg. <p. 60. a. ώ 'ταν 
 απαλλαχθητον απ' εμον. b. πωμαλα. Plut 
 66. Syn. Ου μη, ουδαμώς, μηδαμώς. 
 
 ΤΙωπότε. adv. unquam. ever ; at any time 
 μαντι κακών, ον πωποτ'ε μοι το κρηγνον εϊ< 
 πας. Α. 106. 
 
 Πωρεω. (whence Ταλαιπωρεω.) infelix sum 
 to be unhappy. Schol. CEd. C. 14. Hence, 
 Πωρητνς, υος. ή. luctus, miseria. grief! 
 wretchedness, πωρητνν δ' αλοχοισι και oh 
 τεκεεσσιν εθεντο. Antimach. <ζρ. Suid. 
 
 Πώρος, tophus, tufa, or sandstone ; also, cal- 
 lous, or stony, excrescences. Hence, Πωροω I 
 induro; in lapidem muto. to harden ; po*j ' 
 trify. — και τάς ικμαδας ΐίωροΰντα και σφιγ -V' 
 
 fi 
 
Ρ Α Δ 
 
 γοντα λιθωδει ι τρόπω. Pisid.ap. Suid. Syn. 
 Λιθοποιώ, σκληρύνω, σκΧηροω. 
 Πως. adv. etenclit. quodammodo. aliquo modo. 
 somehow, αϊ κ'εν πως αρνών κνισσης αιγών 
 " τε τέλειων. Α. 65. 
 
 Οώς. adv. interrog. quomodo ? how ? πώς τις 
 1 rot προφρων επεσιν πειθηται Αχαιών ; ib. 
 *' 150. Syn. Π/7, όπως. 
 
 Ρ Α Ι 
 
 587 
 
 1 Pisides may be quoted as authority for 
 'he existence and «s<? of words in the Greek 
 1 anguage ; but not for their quantity. The 
 ' ' in λιθώδης is short. 
 
 ΙΙωταομαι. volito. to flutter; fly about, ώς 
 των αμφοτερωσε λίθοι πωτώντο θαμειαί. Μ. 
 287. Syn. Ιπταμαι, πετομαι. 
 
 ΤΙωτηεις. volans. flying. Sibyl. 1.1. 
 
 Πωτημα. το. volatus. a flight, υπέρ τε ττοντον, 
 απτεροις πωτημασιν. Eumen. 250. Syn. 
 Πότη, πτήμα, πτησις. 
 
 Ώών. grex. a flock. — αγελην τε βοών και πώύ 
 μεγ' οιών - Έ'ιλετο, — Α, 695. — επάκτια πωεα 
 φερβων. Apoll. 2. 657. — επει ον περί πωεσι 
 μήλων. ib. 1. 1340. Ερ. Αθεσφατον, βαθυ- 
 μάλλον, ευρύ, καλόν, πΧον. 
 
 Ρ. 
 
 ΡΑΒΔΤΖΩ. virgis csedo. to chastise with a 
 rod, or staff, ουκουν δεινδν ταυτι ταύτας ραβ- 
 ^,,διζειν και τυλυπενειν ; Lysist. 587. Syn. 
 1ΓΡαπι£ω, μαστίζω, ραβδοις ζαινοϋν. 
 ^?αβδονδμΙω. certamen guberno. to bear the 
 jwand as umpire, ενλεκτρος εν μέσω Κυπρις 
 Ι 'Ραβδονομεϊ ζννονσα. Trach. 525. 
 ,ι?αβδδς. η. virga. fustis. a rod; staff; wand. 
 1 1 Hence, the Compounds, 'Ραβδηφδρδς. (Lye. 
 |;1140.) 'Ραβδοϋχδς. (Pac. 734.) a wand- 
 f bearer ; a lictor. — εχε δε ραβδον μετά χερσι 
 ■ Κ αλή ν, χρνσειην, ry τ ανδρών όμματα θελ- 
 X γει. ω. 2. Syn. 'Ραπις, βακτρον, σκήπτρον. 
 Ι^αγδαΙδς. impetuosus. bursting, impetuous. 
 
 ίτ'ι ποτ' εστίν ; ώς ραγδαίος εζεληλυθεν. Di- 
 ph.il. αρ. Suid. Syn. Σφοδρός, βίαιος, ταχύς. 
 Χ^αγιζω. acinos, v. uvas, rodo v. colligo. to 
 ι . gnaw berries ; to gather grapes, aiti φοιτώ- 
 
 σαι τα ποθεσπερα ραγιζοντι. Theoc. 5. 114. 
 
 Syn. 'Ραγολογεω. 
 
 ^άγδεις. rimosus. full of chinks. — ραγόεν 
 
 δερος, — Nic. Th. 821. Syn. Πολυρραγης, 
 
 ρακωδης, ρωγαλεος. 
 
 *άγδλογδς. vindemiator. gathering grapes. 
 
 οζεσι λαχνηεντα δέμας κεντροισιν εχϊνον 'Ρα- 
 ϊγολογον, — Ερ. άδ. 131. 
 
 ϊ'άδάμανθδς, II. &. 322. 'Ράδάμανθΰς.ίίλ. Jovis, 
 IB Poetis post Homerum judex apud Inferos 
 i constitutus. Rhadamanthus, s. of Jove, bro- 
 | ther of Minos; and, with him and iEacus, 
 
 "a judge in the infernal regions. Rhadaman- 
 | thus forbade oaths by the Gods ; but al- 
 \ lowed them by the names of divers animals. 
 j Hence, 'Ραδαμανθυος δρκος. See Suid. and 
 
 Kuster. βονλαϊς εν ορθαϊς 'Ραδαμανθυος. 01. 
 
 2. 137. See Od. δ. 565. 
 < >άδϊνδς. mollis, tener. 2. agilis. soft ; tender; 
 
 pliant. — αυτάρ Ίμασθλην-Χερσϊν έχων ραδι- 
 I vr)v, — ψ. 583. ποσσιν ύπδ ραδινόΐσιν — Hes. 
 
 β. 195. Syn. ' Απαλός, λεπταλεος, ευκίνητος, 
 
 ιλαφρος, τρυφερός. 
 
 'άδιζ. ή. germen, ramus tener. a shoot, 
 
 young bough, κο-φαντες ραδίκα πολυστεφ'εος 
 [κοτινοιο. Nic. Th. 378. Syn. Βλαστός (τρν- 
 Ριοος), κλάδος. — υρπηζ. 
 'ψδϊος, Χα, Χδν, et ό ή. Ion. 'Ρηίϋϊδς. facilis. 
 
 easy, compar. ρ$ων, Here. F. 1400. Theog. 
 421. ρηίτερδς, II. Σ. 258. superl. ραίστδς, 
 ρρΊστδς. Ion. ρη'ίστδς, Od. δ. 565. adv. 'Ρςϊοϊως, 
 Orest. 693. 'Ρη\δϊως, II. Δ. 391. See also'Ptd, 
 'Ptta. comp. 'Paov. Eur. El. 72. superl. 'Ρά- 
 "ιστά, Theoc. 11. 7. 'ΡοΙστά. 'PijTrara, Od. φ. 
 75. Κυρνε, και εζευρεΊν ραδιον ανδρι σοφψ. 
 Theog. 122. Br. της ευεργεσιης ρηδιη αγγε- 
 λιη. ibid. 588. ρη'ϊδιόν rot έπος ερεω, και επι 
 φρεσι θειω. λ. 145. ός δε κε ρη'ίτατ εντανυση 
 βιον εν παλαμ^σι. φ. 75. έχεις μεν αλγειν, 
 οϊδα' συμφέρον δε σοι Ώς ρφστα τάναγκαΐα 
 του βίου φερειν. Helen. 253. Syn. Εύπορος, 
 εύκολος, ευχερής, πρόχειρος. 
 
 'Ραζω. conspergo guttatim. 2. voro, inpr. de 
 canibus, a sono. 3. convitior. to sprinkle. 
 2. to devour greedily. 3. to snarl; to quar- 
 rel. 1. α'ιματι δ' ερραδαται τοίχοι καλα'ι τε 
 μεσοδμαι. υ. 354. See ib. 150. Syn. 1. 
 'Ραίνω. 2. ρυζώ, ρεγχω, ϋλακτεω. 
 
 'Ράθάμιγζ. ή. gutta. a drop, ας αρ' αφ' Ίππειων 
 οπλεων ραθαμιγγες εβαλλον. Α. 536. Syn. 
 'Ρανις, σταγων. Ερ. Αίμα^εσσα, αφνειη, ζωο- 
 γόνος, ομβρηρα. 
 
 'Ράθάπϋγιζω. nates alicujus ferio. to strike on 
 the breech. — τάς πρεσβείας τ' απελαννεις 
 Έκ της πόλεως, ραθαπυγιζο^ν, — Equit. 793. 
 
 'Ραθυμία, η. desidia. indolence, δνσκλειαν εκ- 
 τησαντο και ραθυμιαν. Med. 220. Syn. Αργία, 
 αδράνεια, απραγμοσννη, ραδιουργία, αμέλεια. 
 
 'Ράθυμος, socors. of an easy disposition ; 
 thoughtless ; inactive ; indolent, ποϊ γαρ με- 
 νεϊς ράθυμος ;— Soph. El. 964. Syn. Αργός, 
 νωθρός, σχολαως, ΰπνηλος, αμβολιεργος, οκ- 
 νηρός. 
 
 'Ραιβδς. varus, cruribus incurvis. wry ; bandy- 
 legged. Hence, ι Ραιβοκράνος. wry-headed. 
 (Leon. Tar. An. i. 229.) 'Ρα^οσκελης, 
 bandy-legged. (Statyll. Flacc. ib. ii. 263. 
 Also, 'Ραιβδω. to twist awry. (Lye. 563.) 
 κρηθμοΊσι και ραιβοϊσι νηριταις φίλος. Lye. 
 238. εχθιστος δ' υγε ραιβά φέρει φλογΐ εικε- 
 λα γυϊα. Nic. Th. 800. See vs. 788. Syn. 
 Πλάγιος, αγκ-νλος, καμπύλος, στρεβλός. 
 
 'Ραίνω, perfundo, adspergo. to besprinkle. 
 αίμαζε Ίηλεφου μελάνι ραι-νων φονω πεδίον. 
 
 4 F 2 
 
588 
 
 Ρ Α Π 
 
 ΡΕΑ 
 
 Isth. 8. 1C9. SYR. Απορραιί'ω, εκραινω, πι- j 
 ριρραινω, βρέχω, καταβρέχω. 
 
 'Ραιστήρ. δ. apud Horn. ή. malleus, a ham- 
 mer. Hence,' 'Ραιστδτνπος, epith. of an anvil. 
 (Man. 1. 289.) — γεντο δε χειρι-'Ραιστήρα 
 κρατερήν, — Σ. 477. Syn. Αιρα, κεστρα, τυ- 
 πας, τυπις, σφύρα. 
 
 'Ραιω, 'Ραωμαι. profligo, corrumpo. to over- 
 throw; destroy. Hence, 'Ραιστηρως. destruc- 
 tive. (Apoll. 3. 789.) ραιομενου, δτε μ ερ- 
 ραιε κλυτόςΈννοσιγαιος. ζ. 326. Syn. Απορ- 
 ραιω, διαρραιω, φθείρω, αναιρεω, ττορθεω. 
 
 'Ράκος. το. detritus panniculus. aragged oMat- i 
 tered garment; a ras 1 , or latter, dimin. 'Pa- I 
 κίδν. (Acharn. 415.) Hence. 'Ράκωμά. agar- 
 ment made up of rags and tatters, (ibid. 432.) 
 Also, adj. 'Ράκδεις, Ep. άδ. 176. αηά'Ράκω- j 
 δης, Ep. 1. 7. ragged ; full of rents. Like- \ 
 wise, the compounds, 'Ράκοδυτδς. δ r). clad in 
 rags. Rhes. 712. and 'Ράκίδσνρραπτάδης. 6. j 
 a botcher of old rags. Ran. 842. αστν δε 
 μοι δείζον, δός δε ράκος αμφιβαλεσθαι. ζ. 178. ! 
 SrN. Ίριβωνιον φαϋλον, τρνχιον. Phr. Και 
 μην ταδ' αμφιβληστρα σώματος ράκη. Helen, j 
 10S5. See Plut.540. Ran. 408. Vesp. 350. 
 Acharn. 437. 
 
 'Ρακτηρϊος. perrumpens (sc. aures). rending 
 the ears, μέλη βοών άναυδα και ρακτηρια. 
 Soph. fr. ap. Hesych. 
 
 'Ρακτος, ή, 6v. asper. rent; rugged, στειβοντα 
 ρακτών βονσταθμων ζενωσεται. Lye. 93. Syn. 
 Ύραχνς. 
 
 'Ραμνδς. rhamnus alba, frutex spinosus. an 
 evergreen thorn-tree, εν γαρ ορει ραμνοι τε 
 και ασπάλαθοι κομοωντι. Theoc. 4. 57. Syn. 
 Βάτος. 
 
 'Ραμνονσΐς. ή. e Rhamnunte Atticae pago, ubi 
 Jupiter cum Nemesi concubuit. epith. of 
 Helen as well as Nemesis. Jupiter, said the 
 fables, lay with Nemesis at Rhamnus in At- 
 tica. Nemesis laid an egg ; Leda hatched it ; 
 and the produce was, Helen with Castor 
 and Pollux, εττλεον, αμφ' Έλενρ 'Ραμνον- Ι 
 σιδι βνμωθεϊσαι. Call. 3. 232. 
 
 'Ράμφος, rostrum, avium, a bird's beak, ραμ- j 
 φεσσι δ' αγρωσσοντες ελλοπων θορους. Lye. Ι 
 598. Syn. 'Ρύγχος, δερτρον. 
 
 'Ράνϊς. ή. stilla, gutta. a drop. — νγραϊς τε πε- \ 
 δον 'Ρανίσιν νοτερόν. — Ion. 105. Syn. 'Ρα- J 
 θαμιγζ, σταγων, στακτη, λίβας, σταλαγμός. 
 
 'Ραντηρ, ήρδς. δ. locus in oculis e quo lacry- j 
 mae manant. that part of the eye, from i 
 which tears flow, κανθψ ενι ραντήρι τυπήν , 
 
 ανεδεζατ' εχιδνης. Nic. Th. 673. 
 
 'ΡαντηρΧδς. in Ι. c. passive accipitur. besprin- 
 kled, ανδρός σφαγεϊον και πεδον ραντηριον. 
 Agam. 1101. 
 
 'Ράξ. ή. acinus, a grape-berry, και πεπανών 
 βοτρνων ράγα κομισσαμενη. Epigon. An. ii. 
 306. Syn. Κόκκος, πυρην. 
 
 'Ράπιζω. percutio, propr. virga vel fuste. to 
 strike with a wand, or stick ; to flap. Hence, 
 'Ράπισμα, το. a stroke, or slap. Agath. An. iii. 
 52. τεττιζ πτερψ, φλέγοντος ήλιου μέσον, Njj- 
 
 δνν ραπιζων δαιδαλ', αυτουργψ μέλει. Αροί ι 
 lonid. An. ii. 138. 
 
 'Ρατττω. suo. 2. molior. to stitch together 
 Hence, 'Ραπτδς. sewn, or strung, together 
 (Nem. ii. 2.) — 2. to bring together ; to de 
 vise. 2. ουκ οφελον Τρωεσσι κοτεσσαμενι 
 κακά ραψαι. Σ. 367. Syn. Έπιρραπτω, κα 
 ταρρατττω, σνρραπτω, καταρτίζω. — συντιθη 
 μι, ηπαομαι. 2. μηχαναω, κατασκευάζω. 
 
 'Ράφάνη,ΒαίΓ. 53. 'ΡάφάνΊς, 'Ράφάνδς. rapha 
 nus. a radish. Ηειπε,'ΡάφάνΊδοω. podicen 
 raphano trajicio. a punishment inflicted o; 
 adulterers. Nub. 1083. See Juv. Sat. 10. 317 
 μαλαχης πτορθους, αντί δε μαζης, φυλλεΊ 
 ισχνών ραφανίδων. Plut. 544. — δισσή γάρ ι 
 εκ ραφανοιο γενεθλη. Ath. 9. Syn. Σνρμαια 
 κραμβη. — στρουθιον. 
 
 'Ράφευς. 'Ράφ\δευς. sutor. 2. metaph. auctor 
 artifex. a stitcher, or cobbler. 2. a contriver 
 See 'Ραφις. 2. κάγώ δίκαιος τοϋδε τοϋ φόνο 
 ραφεύς. Agam. 1608. P. Syn. 'Ράπτης, σκι 
 τενς, ακεστης, ηπητης. 2. μηχανητης. 
 
 'Ράώή. sutura, compages. a suture, seam ο 
 joining, δη τότε γ' ηδη κεΊτο, ραφαΐ δ' ελί 
 λυντο ιμάντων, χ. 186. See Apoll. 3. 139 
 Syn. 'Ράμμα. 
 
 'Ράφΐς. Dor. 'Ράπίς. (Epicharm. ap. Bekkei 
 Anecd. p. 113.) acus, subula. a stitching ο 
 sewing needle, κουρενς και ραφιδεϋς κατεναν 
 τιον ήλθον αγώνος' Και τάχα νικώσιν το 
 ξυρον α'ι ραφ'ιδες. Pallad. An. ii. 418. Sys 
 Ακεστρα, βελόνη, ηπητριον, ραφιον. 
 
 'Ράχίά. crepido littoris petrosa. a rocky shor 
 on which the waves break; aho, the flo\ 
 of the tide. Eye. 379.—άλιστονοις ποδός 
 Χριμπτονσα ραχιαισιν — Prom. 712. Sy> 
 Πέτρα. 
 
 'Ράχιζω. per spinam disseco. to cut throug 
 the back-bone ; to slaughter. 2. to boast, t 
 lie. Bekker. Anecd. p. 113. επαιον, ερραχι 
 ζον, — Pers. 426. ενθ' εισπεσών εκειρε πολι 
 κερων φονον, Κύκλω ραχιζων' — Aj. 55. Syn 
 Αιακοπτω, σφάζω. 2. αλαζονευομαι. 
 
 'ΡάχΊς. ή. spina dorsi. the back-bone, τμηία 
 εναροτου ραχιν οργάδος. — Agath. An. iii. 44 
 See II. I. 208. Syn. Κλονιος, αντιστερνοι 
 νώτος, οσφύς. 
 
 'Ράχιστης. dissector. 2. jactabundus, glorio 
 sus. one who cuts up ; a boaster, or liar 
 2. τούτων απάντων δ ραχιστης Αημοφων 
 Theopomp. αρ. Suid. Syn. 'Ραχιστηρ, δι 
 χοτομος. 2. αλαζο)ν, -φενστης. 
 
 'Ραψωδός, carminis inventor, rhapsodiarun 
 recitator. a composer, or reciter, of epii 
 poems. Hence, 'Ραψωδεω. to compose, &c. 
 to be arhapsodist. {Eccles. 674.) πώς ουχ 
 δθ' ή ραψωδός ενθαδ' ην κυων. CEd. Τ. 399 
 Syn. Όμηριστης. — εποποιος. ραπτών επεωι 
 αοιδός. Nem. ii. 2. 
 
 'Ρέα, Ρεια. Rhea, the mother of Jove. — τΑ 
 μοσδε, 'Ρεη δτ' ελυσατο μιτρην. Call. 1. 21. 
 εν δε σε Ώ,αρρασι -g 'Ρειη τεκεν, — ib. 10. Ep 
 Βαρνζηλος, δολοπλοκος, ευωδιν, θεητοκοο 
 θεσπεσιη, κλεψιτοκος, λιπαροκρηδεμνος, α\• 
 
ΡΕΩ 
 
 Ρ Η Σ 
 
 589 
 
 βοδοτις, ποΧυποτηα, ποτνια, παμμητειρα, 
 
 πανδαματειρα, πυργοφορος, ορεσσινομος, 
 
 τυμπανοτεοπης, Κυβελη'ίς, Αινδνμις. See 
 ί Orph. Η. 13. 26. 40. 
 
 5 'Ρεα, 'Ρεϊα. adv. facile, easily. See 'Ρόδιος. — ό 
 ι δέ μιν ρεα παΧΧε και οίος. Ε. 306. ρ:ϊα δια- 
 
 κρινωσιν, επεί κε νομφ μιγεωσιν. Β. 475. 
 > 'Ρεγκω, 'Ρεγχω. sterto. to snore, ο'ι δ' οικεται 
 
 ρεγκουσιν' αλ\' ονκ αν προ του. Nub. 5. 
 
 Syn. Κνωσσω, ρογχαζω. 
 ι 'Ρίγος. s. as 'Ρήγος. 
 
 ν 'Ρεεθρδν, //. θ. 369. *PeI0poi>. alveus. 2. flu- 
 ~ men. the bed of a river; a stream, άλλοτε 
 ι μεν ρειθρασιν εφεΧκομενος μαΧακο'ίσιν. Horn. 
 - xviii. 9. Syn. 'Ρεϋμα, ρευσις, ροη, ροος, ρους, 
 ι νάμα, κρουνός. Ερ. Αιπυ, αντοχντον, αεναον, 
 
 βαθυπλοντον, βαθυκτεανον, εραννον, ερατει- 
 
 !νον, ηχήεν, εννδρον, Ίερον, ιμεροεν, καλόν, 
 καΧιρροον, ορεσσιχντον, παλισσυτον, ποΧυ- 
 πΧαγκτον, ποΧυσμαραγον. 
 χ'Ρεζω. facio. 2. sacrifico. to do ; to sacrifice. 
 //. A. 444. τοσσα κακά ρεζουσιν, δτ αστνερ- 
 χες μενεαινεις. Δ. 32. Syn. 1. Ποιεω, πράττω, 
 τεΧεω. 2. θυω, ιερενω, ιερουργεω, θυσιάζω. 
 [Ι'Ρϊθδς. membrum. 2. corpus. 3. facies. a limb 
 or part of the body, particularly the face ; 
 the whole body, ψυχή δ' εκ ρεθεων πταμενη 
 Α'ΐδος δε βεβηκει. Π. 856. Syn. Μέλος, πρό- 
 σωπον, παρειαι, ερύθημα. 
 .'ΡεΙθρδν. for 'Ρεεθρδν, q. ν. 'Ρειθρδν, or, 'Ρει- 
 Ιρδς. Ν. P. a harbour of Ithaca, εν Χιμενι 
 'Ρειθρψ, υπο Τ$ήίω ΰΧηεντι. α. 186. 
 ><:'ΡειθυμνΊάτης. Ρ. Ν. of Rithymna in Crete, 
 ijj 'Ραθυμνιατης κεπφος ώς ενηζατο. Lye. 76. 
 J 'Ρεκτηρ, 'Ρέκτης, efficax, strenuus in agendo. 
 [| a doer, an active person — μάΧΧον δε κακών 
 ρεκτήρα και υβριν (pro ΰβριστην) ~ Αν'ερα τι- 
 μησονσι — Hes. ε. 189. — ρέκτης ανηρ. Synes. 
 Syn. Πράκτωρ, διώκτης, εργάτης, ποιητής. 
 Ρεμβομαι. spatior, vagor. to roam ; to waver. 
 πΧουτου και πενιης μεσσόθι ρεμβομενος. Pal- 
 lad. An. ii. 431. Syn. ΠΧαναομαι, περιπα- 
 τεω. -γυρεύω. 
 
 Ρέοντα, τα. poculorum genus, cups so called, 
 ρέοντα δωδεχ, ων τα μεν δεκ αργυρά. Asty- 
 damas, Ath. 496. e. 
 
 Ρεος. το. fluxus, fluxio. a flow or flowing. Ίησι 
 σεπτόν Νείλος ευποτον ρεος. Prom. 812. 
 }Ρέ7τω. vergo, propendeo. to incline ; to sink, 
 as the scale of a balance, έλκε δε μεσσα Xa- 
 βών, ρέπε δ' αισιμον ήμαρ Αχαιών, θ. 72. 
 και νυν μεν ες τοδ' ημαρ εϋ ρέπει θεός. Sept. 
 [ Τη. 21. Syn. Εττιρρεττω, καταρρεπω, καθελ- 
 κομαι, φέρομαι, ταΧαντευω, κΧινω. 
 Ρεϋμα. fluent urn. a stream. Hence, adj. 'Ρεν- 
 I μάτϊκδς. subject to flux or defluxion, rheu- 
 matic. (Man. 1. 154 ) ποΧΧψ ρευματι προσ- 
 ΐί νισσομενονς. Antig. 131. 
 'Ρεω. fluo, mano. 2. act. effundo. to flow or 
 trickle. 2. to pour out. — ρεε δ' αϊματι γαία. 
 Δ. 451. — 2. — ερρει χειρι παις ΑχιΧΧεως- 
 . Χοάς θανόντι πατρ'ν — Hecub. 532. P. Syn. 
 
 υω, ερωεω. 
 
 '■'.. Καταρρέω, ναω, πηδ 
 Ιρϊω. inus. See Ερεω. μϋθος δ', ος μεν 
 
 -χεω. 
 
 ' 
 
 υγιής, ειρημ'ενος έστω. θ. 524. 
 
 'Ρηβας. δ. a river of Bithynia ; now Riva. 
 'Ρηβαν ωκυροην ποταμόν, ακρην τε ΜεΧαιναν. 
 Apoll. 2. 349. See Dion. 794. 
 
 'ΡηγμΊν. ή. scissura. 2. littus, ubi undae rum- 
 puntur. a rent. 2. a shore on which the 
 waves break, ύμεϊςμεν κωπησιν αλός ρηγμΊνα 
 βαθεϊαν. μ. 214. Syn. 'Ρήγμα, ρηγμος. 2. 
 αιγιαΧος. 
 
 'Ρηγνΰμϊ. 'Ρησσω. frango. 2. pulso. to break, 
 or burst. 2. to beat, as the ground in danc- 
 ing. Τρωών ρί/ξε φαΧαγγα, φοως δ' εταροισιν 
 εθηκεν. Ζ. 6. αλλά σιδηρειη κορυνη ρηγνυσκε 
 φαΧαγγας. Η. 141. — 2. — rot δε ρησσοντες 
 ομαρτη. Σ. 571. Syn. Απορρησσω, διαρρησ- 
 σω, αγνϋμι, καταραττω. — παιω, κροτεω. 
 
 'Ρήγδς. το. vcl'Pεγδς. culcita, stragula, inpr. 
 iincta. a cushion ; rug, or coverlet, especially 
 dyed, κωεά τε, ρήγός τε, Χινοιό τε Χεπτόν 
 άωτον. Ι. 657. άΧιπορφνρον ρεγος. Anac.143. 
 Syn. Βάμμα {βαπτδν Ίματιον). στρωμνη,κνε- 
 φαΧον. Ερ. ΣιγαΧοεν, καΧον. 
 
 'Ρηίδΐος. Hes. ε. 292. See 'Ραδιος. adv. 'Ρηϊδΐως. 
 easily ; without difficulty, ρη'ΐδιως δ' αν τοι 
 και απειρονα Χαόν αγειραις. Apoll. 1.893. 
 Syn. 'Ρεα, ρεϊα, ευχερώς, απονως, αμοχθως. 
 
 'Ρηϊτερδς. 'Ρηΐτάτά. 'Ραστά. See 'Ραδιος. 
 
 'Ρηκτός. qui frangi potest ; fractus. fragile ; 
 easily broken. χαΧκψ τε ρηκτυς, μεγαΧοισί 
 τε χερμαδιοισιν. Ν. 323. 
 
 'Ρήμα. το. verbum. a word, in Hellenistic 
 usage, i. e. in the Greek Sacred Writers, it 
 denotes, a thing, ώς τρνφερδν ΧαΧεεις, ώς 
 κωτίΧα ρήματα φρασδεις. Theoc. 20. 7. Syn. 
 Εττος, Χογος, μϋθος, ρήσις. See Nem. 4. 10. 
 
 'ΡημάτΧδν. dimin. of 'Ρήμα. ϋπογΧυκαινων ρη~ 
 ματιοις μαγειρικοΐς. Equit. 215. 
 
 'Ρην, ρηνδς. ή. ovis. a sheep. Nic. Ther. 453. 
 Hence, 'Ρηνοχδρευς. dancing among the 
 sheep, epit /ι. of Bacchus, (al. ρηνοφορευς. 
 clad in a sheep-skin.) An. ii. 517. 
 
 'Ρηναια. P. N. one of the Cyclades, between 
 Cea and Delos. Νάξος τ', ηδε Πάρος, 'Ρη- 
 ναΧά τε πετρηεσσα. Horn. Αρ. 44. 
 
 'Ρηνη. ή. Ν. Ρ. II. Β. 728. 
 
 'Ρηνδς. Rhenus fl. the river Rhine. θαρσαΧεοι 
 ΚεΧτοι ποταμψ ζηΧημονι 'Ρηνω. Ερ. An. iii. 
 150. 
 
 'Ρί;σΤς. ή. dictum, a saying ; talk, μύθων ϊ/με- 
 τερων και ρησιος ; — φ. 291. Syn. 'Ρήμα, Χεξις, 
 φρασις. 
 
 'ΡησκυνθΧς.8.'Ρασκ. ep. of Juno. Kic. Th.460. 
 
 'Ρ^σος. Rhesus, rex Thracum.son of E'ioneus, 
 in Homer ; 11. K. 435. but, in other writers, 
 of the river Strymon and the Muse Euterpe. 
 2. a river of the Troade, also called 'Ρυ'ίτης. 
 II. Μ. 20. παϊ της μεΧψδοϋ μητερος, Μου- 
 σών μιας,-θρηκός τε πόταμου, Στρυμόνος, — 
 Rhes. 393. 
 
 'Ρί^σσω. See 'Ρηγνυμί. Compounds ; Ρη%ηνωρ. 
 one who breaks through the ranks of men. 
 δ. 5. Ν. P. Od. η. 63. ' ΡηζηνδρΧά. the bravery 
 of one who is ρηζηνωρ. ξ. 216. 'Ρηξικέλευθος. 
 
 one who breaks his way. An. ii. 518. 'Ρηξί- 
 
590 
 
 Ρ Ι ζ 
 
 νοος. soul- or heart-breaking, epith. of Bac- 
 chus. An. ii. 517. 'Ρηζιχθων. cleaving the 
 earth, epith. of Bacchus. Orph. H. 51. 
 
 '1?ητηρ, 'Ρητωρ. sermocinator, orator, a speak- 
 er, adj. 'Ρητορικός, rhetorical. {Pallad. An. 
 ii. 436.) δισσών μνθων ρήτορες ήσαν. Hec. 
 123. μνθων τε ρητήρ' εμεναι, πρηκτήρά τε 
 έργων. Ι. 443. Syn. Αημηγορος. 
 
 'Ρητίνη, ης. η. resina. a resinous gum, that 
 distills from plants, και δ' από ρητινην τερ- 
 μινθίδα, ποΧΧάκι πενκης. Nic. ΑΙ. 300. 
 
 'Ρητός, ή, όν. dicendus. 2. memorandus, cla- 
 rus. 3. dictus, praefinitus, ratus. allowable 
 to be spoken. 2. memorable ; renowned. 3. 
 prescribed; fixed ; stipulated. 1. fj ρητόν, ή 
 ουχί θεμιτόν άλλον ειδεναι ; GEd. Τ. 993. Β. 
 
 2. ον τε δια βροτοί άνδρες όμως άφατοι τε 
 φατοί τε, 'Ρητοί τ' άρρητοι τε, Διός μεγαΧοιο 
 εκητι. Hes. ε. 3. — 3. μισθφ επι ρητψ, ο δε 
 σημαίνων επετεΧΧεν ; Φ. 445. Syn. 2. Φατος, 
 
 3. ειρημενος, φανερός, ώρισμενος. 
 
 'Ρητρά. t). dicendi potestas. 2. dictum, ora- 
 culum. 3. facundia. 4. pactioper verba, per- 
 mission to speak. 2. an oracular saying. 3. 
 eloquence. Christod. An.ii.457. — 4. a verb- 
 al agreement. Hence, the v. 'Ρητρενω. to 
 pronounce judgment. {Lye. 1400.) αλλ' aye 
 νυν ρητρην ποιησομεθ'' ανταρ όπισθεν, ξ. 393. 
 Syn. 'Ρήσις. 4. συνημοσυνη, συνθήκη, συμ- 
 βασις. 
 
 'Ρηχωδης. asper, salebrosus. rough ; rugged. 
 Nic. Al. 230. 
 
 'Ρϊγεδάνδς. horribilis ; ad cujus conspectum 
 cohorrescimus. frightful ; odious, ε'ινεκα ρι- 
 γεδανης Έλενης Ύρωσιν ποΧεμιζω. Τ. 325. 
 Syn. Φρικώδης, φρικτός, φοβερός. 
 
 'ΡΊγϊω. horreo. to shudder, fj-om cold, or fear. 
 Hence, 'ΡΊγηΧός, r), ov. causing chill or ter- 
 ror. (Hes. a. 131.) ως φατο' ριγησεν δ' 6 
 ■γέρων, εκεΧευσε δ' εταίρους. Γ. 259. Syn. 
 Απορριγεω, ορρωδεω, επιφριττω, φοβεομαι. 
 
 'PtyToi^cowjoar. from'PTyoc.magishorrendum. 
 more terrific, or distressing ; worse, superl. 
 'ΡΊγιστά. εΧθών συν πΧεονεσσι' τό οι και 
 ριγιυν εσται. Α. 325. αιεί τοι ριγιστα θεοί 
 τετΧηότες ειμ'εν. Ε. 873. 
 
 'Ριγμδς. Ρ. Ν. /Ζ. Υ. 486. 
 
 'Ρίγος, rigor, a rigour; coldness; shuddering. 
 Hence, 'ΡΙγόμάχης, adj. fighting with cold. 
 (Lucill. An. ii. 318.) — ε'ί με μεθειη-'Ρϊγος, 
 και κάματος, — ε. 472. Syn. ψύχος, σκΧηρο- 
 της, κρύος. — φόβος. 
 
 'ΡΊγδω. rigeo. to be stiff with cold, αφραδεως, 
 επεί ουκ εφαμην ριγωσ'εμεν εμπης. ξ. 481. 
 
 'Ρι£α. ή. 'Ριζίδν. το. radix, a root. So /Ριζωμά, 
 Orph. Η. 17. 10. 'Ριζεϊόν, Nic. ΑΙ. 265. 
 'Ριζϊς, ϊδος. ή. ίδ. 531. Hence, 'Ρϊζός,εός. το. 
 ib. 145. a piece of a root. advv. 'Ριζήθεν, 
 Apoll. 3. 1401 . 'Ριζόθεν, Nic. Ther. 307. from 
 the roots. Also, 'Ριζοθΐ, ib. fr. 36. down to 
 the roots, νιζ' ύδατι Χιαρψ' επι δε ριζαν βαΧε 
 πικρήν. Α. 845. μηδέν φοβηθφς. εστί γάρ τι 
 ριζιον, "Ο διατραγόντ' εσεσθον επτερωμενω. 
 Αν. 654. Ερ. Βαθεϊα, διηνεκής, θαΧΧουσα, 
 
 Ρ Ι Π 
 
 εχεπενκης, Χυγρα, οδυνηφατος, ορεσσιφυτος, 
 ποΧυαυξης, ραδινή 1 . 
 
 'Ριζδω. radicibus firmo. to plant deeply ; to 
 fix strongly, ος μιν Xaav εθηκε, και ερριζωσεν 
 ενερθε. ν. 162. Syn. Έπιρρωνννμι, επισχυω. 
 
 'Ρικνός, rugosus. 2. tenuis, shrivelled ; con- 
 tracted. 2. lean, meagre. Also, 'Ρικνηεις, 
 Nic. Ther. 138. and, 'Ρικνωδης, An. ii. 517. 
 Hence, 'ΡΤκνόόμαι, -οϋμαι. to be wrinkled. 
 (Agath. An. iii. 38.) παΧς εμός Ήφαιστος, 
 ρικνός πόδας, ον τεκον αυτή. Horn. Αρ. 317. 
 Syn. 'Ρντιδωδης, ισχνός, ασθενής. 
 
 'Ριμμα. το. jactus. a throw, or cast, κονφοισι 
 ποδών ριμμασιν. Arion, An. i. 48. Jac. 
 
 'Ριμφά. adv. leviter. 2. statim. lightly ; in- 
 stantly, ριμφα ε -γούνα φέρει μετά τ ηθεα και 
 νομον Ίππων. Ζ. 511. Syn. 'Ρφδιως, ταχέως, 
 
 ( ενχερώς. 
 
 'Ριμφαρματος. qui citato currus cursu fit. of, 
 or concerning, swift chariots. πωΧοισιν, ή 
 ριμφαρματοις-Φενγοντες άμιΧΧαις. CEd. C. 
 1062. Br. 
 
 'Ρϊν,'ΡΊς.ρΙ. 'ΡΊνες.αΊ. nasus ; nares. the nose; 
 nostrils. Compounds of'Piv are, 'ΡΊνεγκάτά- 
 πηζϊγενειος. Ερ. άδ. 110. one whose nose 
 reaches to his chin. 'ΡϊνόβόΧος, Paul. Sil. 
 An. ii. 93. — βεΧος δ' ιθυνεν Αθηνη-'Ρϊνα παρ' 
 οφθαΧμόν, — Ε. 291. τον δε ποΧν προτερον 
 κεφαΧή, στόμα τε, ρίνες τε. iS. 467. 
 
 'ΡΙνηΧάτεω. narium olfactu persequor. to 
 track by scent. — συνδρομως ίχνος κακών Ρι~ 
 νηΧατονσυ τών παΧαι πεπραγμένων. Agam. 
 1194. Syn. ΙχνηΧατεω, ερευνάω. 
 
 'ΡΊνη. lima, a file for polishing. 2. piscis, squa- 
 tina. a kind of shark ; the skin of which was 
 so rough, that it might be used for a file. 
 ρινην τε κνησιχρυσον ωκνδηκτορα. Philipp. 
 An. i. 216. 
 
 'Ρϊνος. δ. 'ΡΊνον. το. pellis, cutis. 2. clypeus. 
 a skin, or hide; hence, a shield made of, or 
 covered with, hide, ώσε δ' από ρινόν τρηχνς 
 Χιθος' — Ε. 308. ζεσματα, και δοιών ρινά κά- 
 πρων Χάσια. Damostr. An. ii. 259. Syn. 
 Βύρσα, δέρμα. Ερ. Α'ιματοεις, αζαΧεα, Χασιο- 
 θριζ, παναιοΧος, στικτός. Hence, 
 
 'ΡΊνότόρός. piercing the buckler. — ήρχε γάρ 
 Αρης-'Ρινοτόρος, — Φ. 392. 
 
 'Ρϊδν. montis cacumen. the top of a moun- 
 tain, σειρήν μεν κεν έπειτα περί ριον ΟυΧυμ- 
 ποιο. θ. 25. Syn. Ακρωρε ια. άκρα, ακρωτηριον. 
 
 'ΡΊπαϊός. ροΙ.'ΡΖπαϊά^ΰ. δρη. montes Scythiae; 
 sive, in quibus venti flant cum impetu. the 
 Riphaean mountains, unknown to modern 
 Geographers ; perh. fabulous, κείθι και Αλ- 
 δησκοιο και ΰδατα Παντικαπαο 'Ριπαιοις εν jlj 
 ορεσσι διανδιχα μορμνρονσι. Dion. 314. 
 
 'Ρϊπη. Ρ. Ν. a city of Arcadia. //. Β. 606. 
 
 1 From 'Ρίζα are formed the following 
 compounds ; 'ΡιζοβοΧδς. striking root. Nic. 
 Ther. 68. 'ΡιζόβόΧεω, Lucill. An. ii. 340. 
 'Ριζόπάγης, Nonn. 2. 247. 'Ριζοτδμος, Nic. Th. 
 494. Man. 5. 183. 'Ριζουχός, Oppian. aX. 5. 
 680. 'Ριζωρνχος, Antiphan. An. ii. 205. 
 
Ρ Ο Δ 
 
 'ΡΊπή. impetus, force ; impetuosity, a blast of 
 
 wind, a ray of light, ανδρός ενός ριπή. — θ. 
 
 355. See Soph. El. 106. SYN.'Op/irj. φορά. 
 ! συστροφη άνεμου, πνοή. Ερ. Αμειλιχος, ap- 
 , γαλέα, αιθαλοεσσα, ανεμωδης, αιψηρα, βα- 
 . ρυηχης, 6νας, λευγαλεα, θεοδΊνης, θοα, ολοη, 
 
 πολυστροφαλιγζ, πολύστροφος, οξεία, φοιτάς, 
 
 ωκνπορος. Phr. 'Ριπαι θαλασσιαι άνεμων. 
 
 Pind. 
 'ΡΊπιζω. flabello ventulum factito. 2. excito 
 
 ignein sufflando. 3. asso. to fan; to fan into 
 
 flame; to roast. Hence, 'ΡΊπισμά. a fanning. 
 i Agath. An. iii. 36. Ίστάσι τ εφεζής' τα τε- 
 
 μαχη ριπιζεται. Eccles.841. Β. Syn. Ι.Λϊκ- 
 L μαω, αναρριπιζω. 2. φυσάω, πνέω, κινεω. 3. 
 j οπταω. 
 'ΡΊπΊς, Χδός. η. flabellum. a fan. φεψαλος ανη- 
 
 λατ', ερε-θιζομενος ονρια ριπ'ιδι. Acharn. 668. 
 
 See Philipp. An. ii. 215. Syn. Αικμητηριον, 
 
 πτυον, φνσητηρ. αημα. 
 'ΡΊπός, εός. το. See 'Ρίψ. 
 
 Ριπταζω,'Ριπτεω, 'Ρίπτω, jacto. to burl, toss, 
 . fling about, ριπταζων κατά δώμα θεούς' — 23. 
 , 257. ριπτασκον τεταγών από βηλοϋ , οφρ' αν 
 t Ίκηται. Ο. 23. Syn. Αναρριπτω, εκριπτω, κα- 
 ; ταρριπτω, παραρριπτω, εκτινάσσω. 
 Ριπτός, ή, όν. projectus. cast forth ; hurled. 
 n λατρευματ, ονδ' ο ριπτός Ιφιτον μορος. 
 
 Trach. 361. 
 ύΡΐφή. jactus. a throw, αυτοκτονοις ριφαΐσιν 
 . εξ άκρας σκοπής. Lye. 714. 
 
 Pii//, ρίπος. ό. ramus salignus. 2. crates vimi- 
 
 nea. an osier twig; an hurdle of basket- 
 1 work, φράζε δε μιν ριπεσσι διαμπερές οισυϊ- 
 I ν$σι. ε. 256. κέρδους εκατι καν επί ριπός 
 
 πλεοι. Pac. 699. Β. Syn. Φρυγανον, -φΊαθος. 
 
 Ρνφασπϊς. 'Ριψοπλός. clypeo abjecto fugiens. 
 
 one who flings his shield behind him, and 
 
 flees from the battle, ήττον, ci θεοίσιν ούτοι 
 
 κάνδράσιν ρν^ασπιδες. ib. 1186. και τάν 
 
 ριψοπλον αταν. Sept. Th. 321. 
 [Ρδά. See 'Ροιά. 
 
 [Ρόδάνη. trama. the woof, or weft, εκ ροδανής 
 .λεπτής, και στήμονα λεπτόν ένησα. Batrach. 
 
 182. Syn. Κρόκη, πηνιον. 
 
 Ρόδανθειός. roseus, pulcer. more correctly, 
 
 from 'Ροδάνθη, Ν. P. ος με 'Ροδανθειοις πη- 
 
 ιχεσιν αμφιβαλοι. Ερ. 1. 7. 
 
 Ρόδάνός. II. Σ. 576. the reading dubious. 
 
 Ρόδϊη, 'Ροδή. frutex rosas producens. a rose- 
 bush, τηκομενη, ο'ιόν τε περί ρυδεγσιν εερση. 
 
 | Apoll. 3. 1020. — ροδής καλόν άνθος. Archil. 
 
 αρ. Eustath. 
 
 Ρόδια, an 'Ρόδειά? Oceani et Tethyis filia. 
 
 Ίππω τε, Κλυμενη τε, 'Ροδιά τε, Καλλιροη 
 
 τε. Hes. θ. 351. 
 
 Ρόδϊαως, 'Ρόδεός, 'Ροδεώς, 'Ρόδϊνός, 'Ρόδόεις. 
 
 roseus, e rosis confectus. rosy ; made of 
 
 roses, στεφανον ροδιαίον. Anac. fr. 115. 
 
 Fisch. q. v. ροδεων δ' ύπερθε μαζών. ib. 51. 
 
 17. ροδειος στέφανος. Suid. στέφανους μεν 
 
 κροταφοισι-'Ροδινονς συναρμοσαντες. Anac. 
 
 6. 1. — ροδοεντι δε χρΐεν ελαιψ,-Αμβροσιψ, — 
 
 Ψ. 186. Syn. Ερυθρός, ευχρους, ευειδης, 
 
 Ρ Ο Ι 
 
 591 
 
 ευώδης. 
 
 'Ροδιάς, άδός. ή. genus poculi. a drinking cup, 
 called the Rhodian. ακρότεροι/ ή των 'Ροδια- 
 δων ή των ρυτών. Diph. ap. Ath. 496. f. 
 
 'Ρόδιοι. P. Ν. the Rhodians. //. Β. 654. 
 
 'Ρόδϊός. P. Ν. a river of the Troade ; now 
 the R. Dardanelles. 
 
 'Ρόδόν 1 . rosa. a rose, ούτε yap εκ σκιλλης ρόδα 
 φύεται, ουθ' υάκινθος. Theog. 537. Syn. Αν- 
 θέ μον , ακανθοβολον. Ερ. Αγητον,διδυμοχροον, 
 δροσοεν, γλυκυπνοον, ευκαρπον, ειαρινον, θε- 
 ρινον, ακανθοβολον, καλόν, καλλιφυες, καλλι- 
 φυλλον, τερπνόν, ύποπορφυρον, φοινικιον 3 
 φιλεραστον. 
 
 'Ροδόπη. Rhodope, mons Thraciae. now Des- 
 poto Dagh in S. E. Rumilia. ή A0o>, ή 'Po- 
 δοπαν, ή Καυκασον εσχατοεντα. Theoc. 7. 77. 
 
 'Ρόδος. ή. Rhodus ins. — μακαρτατη εστ αρα 
 νήσων - Και 'Ρόδος, ή τΰΐψ λαμπεται ηελιψ. 
 Apollonid. An. ii. 132. Phr. Τριπολις νά- 
 σος. — Αελιοιο τε νυμφαν 'Ροδον. — 01. 7. 
 
 'Ροή. fluentum. a stream. See 'Ρεεθρον. Μαι- 
 άνδρου τε ροάς, Μυκάλης τ αιπεινά καρηνα. 
 Β. 869. 
 
 'Ρόθϊαζω. cum impetu remigo. 2. cum impetu 
 voro, porci instar. to dash through the 
 waves, with oars or the heel of a ship ; to 
 eat with a snorting noise, οίον ροθιαζονσ, ώ 
 πολυτιμηθ' 'Ή,ρακλεις. Acharn. 807. Syn. 
 'Ροθεω, ροχθεω. ερεσσω ευτονως. 2. εσθιω 
 (μετά ροθου). 
 
 'ΡόθΊάς,'Ρόθϊός. sonorus. with a rushing noise. 
 ευθνς δε κωπης ροθιάδος ζυνεμβολ?]. Pers. 
 396. — αμφι δε κύμα - Βεβρυχεν ροθιον — ε. 
 412. Syn. Βίαιος, ορμητικός. 
 
 'Ρόθϊός. ό ή. adj. βησει ροθιοις πλαταις. Iph. 
 Τ. 1134. Hence, 'Ρόθϊόν. το. impetus unda- 
 rum. the force of rushing water ; surge. -π-ε- 
 πληγον ερετμοίς Ώοντου λαβρον ύδωρ, επι δε 
 ροθια κλυζοντο. Apoll. 1. 540. 
 
 'Ρόθός. strepitus undarum. the rush of the 
 water, της δε Αικης ροθος 2 ελκομενης y κ' 
 άνδρες αγωσι. Hes. ε. 218. Syn. Apayμoς, 
 θόρυβος, όρμη. ροΊβδος. ρύμη. 
 
 'Ροιά. ή. vel 'Ρόά. malum granatum. pome- 
 granate, ογχναι, και ροιαι, και μηλεαι αγλαο- 
 καρποι. η. 115. Syn. Σιδη. Ερ. Αρτιχανης, 
 ΐ,ανθοχιτων. 
 
 'Ροιβδϊω. 'Ροιζϊω. strideo ; sibilo. to make a 
 whizzing, or rushing noise. 'Ροιβδεω also sign. 
 2. sorbeo. to swallow, Od. μ. 106. From 
 
 1 Compounds of 'Ροδόν. 'Ρόδόδακτνλός, II. 
 Α. 477. 'Ρόδόειδης, Mus. 114. 'Ρόδοκισσος. 
 an unknown shrub, Theoc. 5. 131. 'Ρόδόμάλόν. 
 a rosy cheek ; or, a mixture of quinces and 
 roses, ib. 23. 8. 'ΡόδόπΊπλός, Calab. 3. 608. 
 'Ρόδόπηχύς, Horn. xxx. 6. Anac. 53. 21. 'Po- 
 δόπϋγός, Sosip. An. i. 504. 'Ρόδυσφύρός, Ca- 
 lab. 'Ρόδοχρονς, Anac. 53. 22. 'Ρόδοχρως, 
 Theoc. 18. 31. 'Ρο^ώπΐς, Nonn. 
 
 2 Some interpr. s. s. as ρόος. 'Ρόθος, Nic. 
 Al. 672. sign, a mountain pathway. See Don- 
 negan. 
 
592 
 
 Ρ Υ A 
 
 'Ροιζεω come the advv. 'Ροιζηδά, Nic. ΑΙ. 
 182. and 'Ροιζηδδν, Lye. 66. subst. 'Ροιζημά. 
 το, Orph. Η. 37. 19. 'Ροιζητωρ, ib. 5. 5. 
 'Ροιζωτηρ, ib. 7. 9. ροιζησεν δ' αρα, πιφαυσ- 
 κων Αιομηδεϊ διφ. Κ. 502. Syn. 'Ροιζω, 
 βρυχω, ηχεω, σμαραγεω. 2. αναρροιβδεω, επιρ- 
 ροφεω, ροφεω, καταπίνω. 
 
 ['ΡοιβδησΊς. η. s. as 'ΡοΖβδος. Iph. Α. 1085.] 
 
 'ΡοΊβδδς. stridor, a rushing, whistling, noise. 
 εγνων' πτερών yap ροΐβδος ουκ άσημος ην. 
 Α η tig. 1004. Β. Ερ. Ακάματος, απειρεσιος, 
 οζυς, αλεγεινος. 
 
 'Ροϊζδς. δ, et αρ. Horn. η. s. as 'ΡοΊβδδς. noise, 
 as of a body in violent motion, πολλή δε 
 ροιζψ προς ορός τρέπε πιονα μήλα. ι. 315. 
 Syn. 'Ροιζημα, συριγμός, ηχη, ψόφος. 
 
 'Ροϊκδς. Norn. Centauri. Call. 3. 321. 
 
 'Ροικο'ς. incurvus, inflexus. crooked ; bandy. 
 αιθ' ης μα ροικόν το λαγο)βολον, ως τν πα- 
 ταζω. Theoc. 4. 49. Syn. Καμπύλος, σκόλιος. 
 
 'Ρόμβος. Alt. 'Ρυμβ. Eur. Pirith./r. rhombus. 
 2. tornus. a boy's top ; a witch's wheel, a 
 whirling motion. Hence, 'Ρομβηδδν, adv. in a 
 spinning manner. (Man. 4. 107.) 'Ρομβητης, 
 subst. one who spins round like a top. 
 (Orph. H. 30. 2.) 'Ρομβητδς, adj. (Antip. 
 Sid. An. ii. 13.) 'Ρομβοστωμυληθρά. ή, a 
 spinning volubility of tongue. (Comicus ap. 
 Diog. Laert. 2.)'Ρομβωτδς. (Antip. Sid. An. 
 ii. 10.) χώς δινεϊθ' όδε ρόμβος υ χαλκεος, — 
 Theoc. 2. 30. Syn. Αϊνος, βεμβηζ, τροχός. 
 Phr. 'Ρόμβος ακόντων ευθύς. Pind. 
 
 'Ρομφαία, gladius, framea. a Thracian broad- 
 sword. ρομφαΊαι, σάλπιγγες, — Sibyl. 1. 4. 
 ρομφαιαν φλογωδή. Naz. Η. 2. Syn. Μά- 
 χαιρα, ζιφος, ακοντιον. 
 
 'Ρδδς, 'Ρους. fluentum. a stream, ενδιοι Ίκο- 
 μεσθ' ίερόλ^ ροον Αλφειοϊο. Λ. 725. χειλεα 
 και στεινόν ρουν οχετευσαμενος. Ερ. άδ. 387. 
 See 'Ρεεθρον. 
 
 'Ροπάλισμυς. percussio, quae fit clava. a beat- 
 ing with a club. Sed in alio sensu, Lysist. 
 553. 
 
 ' Ρδπάλδν, 'Ροπτρδν. Hipp. 1 1 73. clava. a cl ub ; 
 weapon. Κυκλωπος yap εκείτο μέγα ροπαλον 
 παρά σηκψ. ι. 319. Syn. Κορυνη, ξυλον, 
 ράβδος. Ερ. Γηροκομον,ιθυτενες, παγχαλκεον, 
 χαλκοβαρες, αυανθεν, αιεν αάγες. 
 
 'Ρδπη. prseponderatio ; propensio aliquo ver- 
 sum. a turn of the scale ; a propensity to- 
 wards, ανατρέψεις ετι τάν πολιν, -Α δ' εχε- 
 ται ροπάς. Vesp. 1234. Β. Syn. Κατακλισις, 
 εγκλισις, όλκη. σταθμησις. νεϋμα. δυναμις. 
 
 'Ρδφεω. sorbeo. to sip ; gulp ; swallow, όσον 
 ροφήσεις ζωμόν ημερών τριών. Pac. 716. 
 Syn. Αναρροφεω, καταρροφεω, ροιβδεω, κα- 
 ταπίνω. 
 
 'Ροχθίω, 'Ροχθιζω. stridorem edo. to make a 
 
 rushing noise, ροχθει yap μέγα κΰμα ποτι 
 
 ξερόν ηπειροιο. ε. 402. Syn. 'Ροιζεω, βρεν- 
 
 θυομαι. στενάζω, κλυζω. 
 
 'Ροχθδς. fluctuum strepitus. s. s. as 'Ροθος, 
 
 Lye. 742. Nic. Al. 390. 
 'Ρνάχετος. colluvies. al. 'Ρνγχ. 'Ρυχαιετδς. 
 
 Ρ Υ Ο 
 
 the medley crowd, τον τών Ασαναιων γα μάι 
 ρυαχετον. (α Lacedemonian speaks.) Lysist 
 170. Exp. θόρυβος, συρφετός. 
 
 'Ρύγχος, το. rostrum, a snout; a beak, dimin. 
 'Ρυγχϊον. (Acharn. 744.) Hence, 'Ρνγχελϊ- 
 φας. having an elephant's trunk. (Pallad, 
 An. ii. 415.) αυτας, εκνυζήτο ποτ' ισχία ρύγ- 
 χος εχοισα. Theoc. 6. 30. 
 
 'Ρυδδν. adv. affatim. abundantly, κουρη 
 εΐμ' Αρυβαντος εγώ ρυδόν αφνεωΧο. ο. 425. 
 Syn. 'Ρυδην, ρυβδην, αθρόως, δαψίλώς. δι- 
 αρρυδην. 
 
 'Ρυζώ. <Se<?'Pa^w. η. 2. ρυζών απαντάς απεδο 
 μαι τους δάκτυλους. Hermipp. αρ. Suid. 
 
 'Ρνηφενης. adfluens opibus, υ. servans opes, 
 affluent; opulent. Ύαρτησσός χαριεσσα, 
 ρνηφενεων πεδον ανδρών. Dionys. 337. 
 
 'Ρυηφενία., 'Ρϋηφενειά. opulentia. affluence. 
 εν δε ρυηφενιην έβαλες σφισιν, εν δ' άλις ολ- 
 βον. Call. 1. 84. Syn. Έυπορια, όλβος. 
 
 'Ρυθμίζω, 'Ρυθμίζομαι, Hec. 912. P. Prom. 
 242. ad numeros aptos redigo, compono, et 
 effingo, &c. to reduce to measure ; rhythm 
 or symmetry. 2. to calculate. 2. τί δε 
 ρυθμίζεις την εμήνλυπην οπού; Antig. 3 18. Β. 
 
 'Ροθμδς. modulus. 2. concinnitas. measure. 2. 
 symmetry, οργήν και ρυθμόν και τρόπον δσ 
 τις αν y. Theog. 958. Syn. Ευρυθμία, ευθη- 
 μοσυνη, ευμελεια. μετρον, ταζις. Ερ. Αιγυ 
 ρος, φρενοθελγης, Φρυγιος. 
 
 'Ρυκάνη. runcina. a carpenter's plane, και 
 πελεκυν, ρνκανην τ' ευαγεα, (an ευεργεα?) 
 —Leon. Tar. An. ι. 227. 
 
 'Ρΰμά. fluentum. a stream; a current. See• 
 'Ρεεθρον, and Herm. loc. cit. αεναψ στροφα-;] 
 λιγγι θοδν ρυμα δινευουσα. Orph. Η. 10. 22|| 
 
 'Ρϋμά. propugnaculum. a defence, bulwark, j; 
 σφαλερόν πύργου ρϋμα πελονται. Aj. 160.; 
 Syn. Φυλακή, ασφαλισμα, ερΰμα. 
 
 'Ρυμβών, δνδς. η. circumvolutio in spiram. a | 
 spiral revolution, ώς τοτ εκείνο πελωρον Ι 
 απειρεσιας ελελιζε 'Ρυμβόνας αζαλετρσιν επη• \\ 
 ρεφεας φολιδεσσι. Apoll. 4. 143. 
 
 'Ρύμη. impetus, vis. 2. vicus, platea. force. 2. 1 
 a street. 1. υπό τον ροιβδου και της ονμης \ 
 αυτός εαυτόν κατακαιων. Nub. 406. Syn. 11 
 Όρμη, ροθος. 2. κώμη, λαύρα. 
 
 'Ρυμμά. το. sordes. dirt, ει ρνμμα τυγχάνεις' 
 έχων συ ι , λουτρόν εγώ παρεζω. Lysist. 377. 
 Syn. Σμήγμα, κάθαρμα, ρνπον. 
 
 'Ρϋμδς. temo currus. the pole of a chariot. 
 και τό μεν εν κατεθηκαν ενζεστψ επί ρνμψ. 
 Ω. 271. Syn. Έλυμα, στήριγμα. 
 
 'Ρυνδάκίς, ΐδός. η. adj. from Rhyndacus, a 
 river of Mysia; now the Edrenos. 'Ρυνδακι- 
 δας προχοάς, μέγα τ' ηριον Αιγαιωνος. Apoll. 
 1. 1165. 
 
 'Ρΰόμαι. defendo. to defend ; rescue. κεκλη~ 
 τάι' ρυεται δε καρη θαλερών αιζηών. Κ. 259. 
 Ζεν πάτερ, αλλά συ ρΰσαι υπ' ηερος υϊας Α- 
 
 1 Brunck inserted σοι to complete the I 
 verse; but Porson συ, which is better. See 
 Dobree. 
 
Ρ Υ Σ 
 
 χαιών. Ρ. 645. — ύστε μιν αυτην-Ρνσκευ 1 , — 
 
 Ω. 730. Syn. Έλευθεροω, περισώζω, φυλάσσω. 
 'Ρϋπαϊον sc. αΧττοςυβΙ ορός. Ρ. Ν. a mountain 
 
 of Achaia or iEtolia. Nic. Ther. 214. 
 'Ρυπάπαι, seu 'Ρυππ. acclamatio nautica. a 
 
 sailor's cry. ουκ ηπισταντ αλλ', η μαζαν κα- 
 
 λεσαι, καΐ 'Ρυππαπαι ειπείν. Ran. 1073. Β. 
 Ρυπάρώς. adv. sordide. metaph. avare. dirti- 
 i \y; meanly. Pallad. An. ii. 436. 
 Ρυπάω, 'Ρυπδω. sordeo. to be dirty. — ρυπο- 
 i ωντα δε εστο χιτώνα, 'Ραπτον, αεικελιον' — ω. 
 
 226. ες ποταμον πλυνεουσα, τά μοι ρερυπω- 
 
 μ'ενα κείται. Ζ. 59. Syn. 'Ρυπαίνω, πινοω. 
 Ρϋποεις. sordidus. dirty, και το χνδην ρυπο- 
 , εντι πινψ πεπαλαγμ'ενον εσθος. Antip. Sid. 
 
 An. ii.22. Syn. 'Ρυπαρος, ρυπωδης, πιναρος, 
 
 πινοεις. αισχρός. 
 Ρΰπδν. squalor, sordes. dirt, filth, αντάρ 
 
 επει πλννάν τε, καθηράν τε ρνπα πάντα. ζ. 
 
 93. Syn. 'Ρυπασμα. πινος, λΰμα, σπιλος. 
 Ρύπος. 6. pi. οι 'Ρϋποι. cera ad sigilla im- 
 
 primenda idonea. sealing-wax. εν σεσημαν- 
 { θαι, το μή ουχί τους ρύπους ανασπασαι. Ly- 
 
 sist. 1198. 
 
 !?υπτο),'Ρυπτομαι. sordes eluo, purgo. to pu- 
 orify from dirt ; to clean one's self, αλλ' ουδέ 
 -πωποτ , εξ ότου 'γώ ρυπτομαι. Acharn. 17. 
 .Syn. Απορρυπτω, διαρρυπτω, απομ,ασσω, 
 ,καθαιρω, αποκλυζω. 
 
 ^ϋσάλεος, immo, 'Ρυσσ. rugosus. wrinkled. 
 -, — οπωρην-'Ρνσσαλεην — Nic. ΑΙ. 181. 
 ?ϋσος, et 'Ρυσσος, ή, ον. rugosus. 2. serius. 
 
 wrinkled, old. 2. serious. Hence ike v. 'Ρυσ- 
 
 σαινω. to make wrinkled. (Nic. Al. 78.) 
 
 χωλαί τε, ρυσα'ι τε, παραβλώπ'ες τ οψθαλμώ. 
 γΙ. 503. ρυσσψ γεροντι τφδε προσβήναι ποδ'ι. 
 
 Eur. ΕΙ. 490. Syn. 'Ρυτιδωδης, ρικνός, 
 ■^ΰσϊαζω. pignoris loco capio. to take as a 
 
 pledge, άφομαι, κού ρυσιαζω' τάμα δ' ευρίσκω 
 
 φίλα. Ion. 523. τά δ 1 ουχί δεινά ; ρυσιαζομαι 
 Λόγω. ib. 1406. 
 ^ϋσϊβωμδς. epith. Dei tutelaris. saviour of 
 
 altars, ρυσιβωμον 'Έλλα-νων άγαλμα δαιμό- 
 νων. Eumen. 923. 
 
 'ΰσϊδΐφρος. qui trahendo currum regit, sa- 
 viour of the chariot, ρυσιδιφρον χείρα 
 
 ττλαζιπποιο φωτός. Isth. 2. 31. 
 
 .'ϋσϊπονος. a labore liberans. saviour from 
 Boil. An. ii. 518. 
 | ϋσιπτολϊς. urbem custodiens. saviour of 
 
 :he citv. ρυσιπτολις γενοΰ-ΐίαλλάς, — Sept. 
 i Ih. 131. 
 
 'ϋσϊόν. quod pro alicujus iiberatione datur. 
 
 :he price of redemption, ρυσι ελαυνομενος' 
 
 ) δ' αμυνών ι)σι βοεσσιν. Λ. 673. Syn. Λυ- 
 ' 'ηριον, λυτρον, ενεχυρον, δμηρενμα. 
 ϋσΐς, εως. η. fluxus. a flowing. Hedyl. An. i. 
 184. 
 υσμδς. rerum series. 2. figura. Ιοη./ο) , 'Ρυθ- 
 
 1 "'Ρΰσκεϋ est sec. sing, imperf. rn. ερυε- 
 , Ionice, εονεσκεσο, per syncopen ερνσκεσο, 
 •ntracte ερΰσκου, Ionice et abjecto aug- 
 /ento, ρύσκευ." Damin. c. 2196. 
 
 Ρ Ω Ο 
 
 593 
 
 μος. the order, symmetry, or form, of things. 
 — ουκ απδ ρυσμοΰ Έικαζω. φωρός δ' ιχνια 
 φώρ εμαθον. Call. Ερ. 44. ΒΙ. — -2. αυτός μεν 
 Αιβυης ρυσμδς πελει, — Dion. 270. 
 
 'Ρυσταζω. trahendo capto ; traho. to drag^ 
 away ; to use violence. Hence, the subst. 
 'Ρυστακτΰς, ϋος. ή, Od. σ. 223. and 'Ρυσταγ- 
 μά.το, Lye. 1089. a violent dragging, πολλά 
 ρυσταζεσκεν έοϋ περί σημ' εταροΧο. Ω. 755. 
 Syn. Έλκω, ερυω. 
 
 'Ρΰτά. τά. penult, long, habena?. reins, ηνίοχοι 
 βεβαώτες εφιεσαν ωκεας ιττπους Ρντά χαλαι- 
 νοντες — Hes. α. 307. 
 
 'Ρντη. η. ruta. rue. ηετι και ρυτ?,ς πεδανάς α- 
 παμεργεο βλαστας. Nic. ΑΙ. 306. Syn. 
 ΤΙηγανον. 
 
 'Ρϋτήρ. retinaculum habenae. 2. custos. the 
 head-rein. 2. a guard, τω δ' ιθυνθητην, εν δε 
 ρυτήρσι τανυσθεν. Π. 475. Syn. Ίμας, ήνια, 
 τα, χαλινός. 2. ρυτωρ. 
 
 'ΡϋτΊδοφλοιδς. corticem rugosum habens. 
 having a wrinkled bark. Zonas, An. ii. 80. 
 
 'Ρΰτϊον. το. P. N. a city of Crete. II. B. 648. 
 
 'ΡϋτΧς. ή. ruga, metaph. vitium quodlibet. a 
 wrinkle ; a blemish, εν τψ προσωπψ των ρυ- 
 τίδων όσας έχει ; Plut. 1052. Syn. 'Ρυσση- 
 μα, ρυσσοτης. — ασθένεια, στάλος. 
 
 'PuroV. penult, short, poculi quoddam genus, 
 a kind of drinking-cup. και των ρντών τά 
 μέγιστα των όντων τρία. Epinic. Ath. p. 497. 
 
 'Ρΰτός, ή. δν. from ρεω. fluidus, fluxus. flow- 
 ing ; liquid, ά 'γω ρυτοΊς νασμοισιν εξομορξο- 
 μαι. Hippol. 654. Syn. Καταρρυτος. 
 
 ι Ρϋτδς.βτοηι ρνω, traho. tractus. dragged, ρυ- 
 τοϊσιν λαεσσι, και εθριγκωσεν αχερδω. ζ. 10. 
 
 'Ρϋτωρ. qui trahit. 2. defensor, one who drags 
 or draws, a defender. 1. χρυσεων ρυτορα 
 τοξων-ΦοΊβον, — Thesm. 108. Β. Syn. 'Ρυ- 
 τηρ. 2. φυλαξ, σιοτηρ. 
 
 'Ρωγάλεδς. fern. 'Ρώγας, fissus, ruptus. cleft, 
 broken. Έκτορεον δε χιτώνα περί στηθεσσι 
 δαϊζαι Χαλκψ ρωγαλεον' — Β. 417. ρωγάδας ες 
 πέτρας, ΰπερ ουριον' — Theoc. 24. 93. Syn. 
 Αιεσχισμενος, διερρωγως, fern, διερρωγυϊα. 
 πολυρραγης. 
 
 'Ρωγμδς, 'Ρωχμδς. rima. a cleft or fissure. 
 ρωχμδς εην γαιης, y χειμεριον αλεν ύδωρ. ψ. 
 420. Syn. ι Ρωχμη, ρηζις, οπη, σχισις. 
 
 'Ρώθωνας, nares. the nostrils. Nic. ΑΙ. 117. 
 
 'Ρώμη. Roma. Hence, adj. 'Ρωμαϊκός. Roman. 
 Philodem. An. ii. 89. adv. 'Ρωμαίκώς. superl. 
 'Ρωμάϊκωτατδς. Epig. 1. 1. Hence, 'Ρωμαίοι, 
 and 'Ρωμϋλϊδαι, oi. Romans. Eryc. Cyz. An. 
 ii. 298. Thall. Miles, ibid. 164. 'Ρωμην τι- 
 μηεσσαν, εμών μεγαν οίκον ανακτων, Μητέρα 
 πασαων πολιών, αφνειόν εδεθλον. Dion. 355. 
 
 'Ρώμη. vis. Strength, ρωμην θεοϋ τιν εσχ, ον 
 ου καταισχύνω. Orest. 1174. Syn. Αυναμις, 
 αλκ7], ισχύς. 
 
 'Ρωμαλέος, robustus. strong. Metrodor. An. 
 ii. 476. Syn. Ισχυρός, αλκηεις. ΰγιης. 
 
 'Ρωδμαι. vehementer et cum conatu moveor, 
 v. moveo me; festino. to move with vio- 
 lence or rapiditv ; to move with speed; to 
 4-g 
 
594 
 
 Σ Α θ 
 
 exert one's self, χαϊται δ' ερρωοντο μετά 
 Trvoiyg ανεμοιο. Ψ. 367. ρωοντ ένθα και ένθα 
 διασταδόν αλληλ ν σι. Apoll. 4. 942. Syn. 
 Κινούμαι, σείομαι, επείγομαι, σπουδάζω. 
 
 'Ρώπδς, ον. δ. merx parvi pretii ; res minutae 
 ut virgulta, flores, etc. from όώψ. all sorts 
 of small petty ware. Hence the verb,' Ρωπιζω. 
 to deal in trumpery. /orcChius. (See Bent ley 
 Ej). ad Mill. p. 48.) and the adj. 'Ρωπϊκός. 
 petty; worthless. (Leon. Tar. An. ii. 224.) 
 
 Ρώψ, ωπδς. ή. vimen, virgultum. an osier 
 
 Σ A Κ 
 
 twig; brush-wood ; underwood, gen. in th* 
 plur. Hence, 'Ρωπηϊδν. a place covere< 
 with underwood. (II. N. 199. Leon. Tarl 
 An. i. 234.) adj. 'Ρωπηεις. (Calab. 7. 715. 
 Also, 'Ρωπενω. to cut down underwood) 
 (Leon. Tar. An. i. 234. according to Suida*• 
 who read τοντό τε ρωπενειν ολίγον ζύλοτ 
 instead of ρωπεΧον ολιγόζυλον.) — αυτά 
 εγώ σπασαμην ρώπάς τε λύγους τε, κ. 166 
 See Dionys. 100. Syn. Φρυγανον. χθαμαλ< 
 φυτά. Ερ. Δασεία, χλωρά. 
 
 Σ. 
 
 ΣΑΒΑΖΙΟΣ. cognomen Bacchi. 2. Bacchatio. 
 epith. of Bacchus ; and of some Phrygian 
 deity. Orph. H. 47. — 2. Bacchanalian re- 
 vels. 1. τον αυτόν ap' εμοι βουκολείς Σαβα- 
 ζιον. Vesp. 8.-2. χω τυμπανισμδς, χοι πυκνοί 
 Σαβαζωι. Lysist/388. 
 
 Σάβαι. Arabise gens, an Arabian tribe. Dion. 
 958. 
 
 Σάβάκος, ή, ov. Bacchicus. 2. putris, marci- 
 dus. 1. Bacchanalian. 2. rotten ; decayed. 
 τρυγόνων, σαβακών ανθεμα σαλμακιδων. 
 Philodem. An. ii. 91. 
 
 Σάβακτης. P. Ν. Horn. Ep. xv. 9. 
 
 Σάββας, ατός. Σαββάτδν. το. ν. Σάββατα, ων. 
 τα. vox Hebr. the Sabbath, adj. Σαββάτϊκδς. 
 ει δε σε σαββατικδς κατέχει πόθος, ου μέγα 
 θαύμα' Εστί και εν •ψυχροϊς σαββασι θερμός 
 Έρως. Meleag. An. i. 24. 
 
 Σάγάρΐς, εως. ή. bipennis sive ensis Amazoni- 
 cus, etc. an Amazonian battle-axe, or sword. 
 λνσιφλεβή τε σαγαριν αμφιθηγεα. Philipp. 
 An. ii. 213. 
 
 ΣαγγάρΊος. P. Ν. a river of Phrygia. //.P. 187, 
 
 Σάγη. id, quo equi insternuntur. 2. arma 
 corpus tegentia. horse-trappings. 2. body- 
 armour, ζενψ γαρ εικώς, παντελή σαγην 
 έχων. Choeph. 558. Syn. Όπλον, σαγμα. 
 
 Σαγήνη, η. verriculum, genus retis piscatorii. 
 a large drag-net for catching fish ; a seine. 
 See Αικτυον. άμματά τε, σταλικάς τε, πολν- 
 γληνόν τε σαγηνην. Ορρ. Hence, adj. Σάγη- 
 ναΐος. Ερ. άδ. 128. subst. Σάγηνευς, Leon. 
 Tar. An. i. 244. Σάγηνευτήρ, Q. Mac. ib. 
 238. Σαγηνευτής, Tiber, ib. iii. 7. verb, Σα- 
 γηνεύω, Ερ. άδ. 32. Σάγηνεω, Sapph. 6. Also, 
 the comj)ounds, Σάγηνοβολδς, Ep. 1. 6. Σα- 
 γηνοδετος, Philipp. An. ii. 219. 
 
 Σαγμά. onus jumenti, clitellse. 2. theca scuti 
 et aliorum armorum. a horse's or mule's 
 trappings ; a pack-saddle. Prom. 464. — 2. a 
 case for a shield or other armour, κάλλιστα 
 τεύχη δ' εν καλοϊσι σαγμασιν. Androm. 617. 
 Syn. 1. Κανθηλια τα. 2. θήκη (του όπλου). 
 επισαγμα. 
 
 Σαθρός, putris. rotten ; unsound, ειτ αν πο- 
 νηρά, τους λογούς είναι σαθρούς. Hec. 1172. 
 P. Syn. Σαπρος, μυδαλεος. 
 
 Σαινω. quatio. 2. ore hio. 3. adulor. propi 
 de canibus. to shake, esp. to wag the tail 
 to fawn upon, ovpy μεν ρ δγ' εσηνε, και οι 
 ατα καββαλεν αμφω. ρ. 302. Syn. 1. Σειο 
 τινάσσω. 3. υποσαινω, κολακεύω, υπαικαλλίι 
 θωπευω. 
 
 Σαιρω^. σαρώ. ore hio. unde, rideo, irrideo 
 item, de canibus. 2. scopis purgo, verro. 
 orno. pr. med. σεσηρα, ore sum hianti e 
 aperto. σεσ>7ρώς, ridens ore hiante. to ope 
 the mouth so as to shew the teeth, like 
 dog; to grin ; to smile. 2. to weep. 3. t 
 adorn. — r) δ' απλϊ/τον σεσαρυια-Έ'ιστηκει'• 
 Hes. a. 268. — και μ' ατρεμας είπε σεσαρώι 
 Ομματι μειδιοωντι' — Theoc. 7. 20. Syn. 
 Χαινω, εκχαινω. 2. σαροω, κορεω. 3. καλ 
 λύνω, κοσμεω. 
 
 Σαίς. Ρ. Ν. a city of Egypt. Nic. Th. 566 
 
 Σακαι. ol. P. N. a people of Asia. Dion. 75( 
 
 Σάκεσπάλδς. scuti vibrator, brandisher of th 
 shield, ατρομον, οίον εχεσκε σακεσπαλος \r\ 
 ποτά Ίνδενς. Ε. 126. 
 
 Σάκεσφδρδς. scutum ferens. bearer of th 
 shield, βασιν κυκλονντ, Αιαντι τφ σακε( 
 φορώ. Aj. 19. Syn. Ασπιστης, οπλοφόρο 
 πολεμικός. 
 
 ΣάκΧδν, ν. Σακκϊδν, ου. το. sacculus. a bag: 
 purse, σακιον, εν ψπερ αργυριον ταμιευετα] 
 Aristoph. Politic. Χ. § 152. Syn. Αργνρ* 
 θήκη, θυλακισκος. 
 
 Σακκδς, Σάκος. δ. saccus. 2. vestis tristis. ί 
 barba promissa. a sack ; particularly or 
 made of goat's hair, and used for strainin! 
 wine. 2. a mourning garment of the sarr 
 material. 3. a long beard, adj. Σακιάν6 ι 
 JVazianz. κλαων μεγαριεΊς' ουκ αφήσεις το 
 σακον; Acharn. 822. άπασα, και μισεί σακά 
 προς ταΐν γναθοιν έχουσα. Eccles. 502. Sy: 
 Μαρσιππος. θυλάκων. Ερ. Έρυμνος,τερμιοεκ 
 
 Σάκος. το. clypeus. a shield ; originally, 
 wicker work, covered with hides, oik 
 παμφανοωντα' σάκος δ' ανεδεζατο πολλά. 
 618. Syn. Ασπίς, θυρεός. Ερ. Αρραγές, αϊ 
 ρηκτον, αστερονωτον, βοεον, ενδΊνητον, ε 
 κνκλον, ενρυ, κοίλον, θοον, μελανδετον, πά\ 
 κιλον, πολνρρ'ινον, πνκα ποιητον, τροχοε 
 χαλκοδετον, χαλκήρες, φαεινον. 
 
Σ A A 
 
 . ες σακταν τίνα. Plut. 681. 
 
 - Σακτωρ. onerans. one who loads, or fills, ήβαν 
 
 Βερξα κταμίναν άδου - Σακτορι ΙΙερσάν' — 
 Ι Pers. 926. 
 
 -Σάλαγκων. Ρ. Ν. of a river. Apoll. 4. 336. 
 •Σάλαϊζω. lugeo. to mourn. Anacr. fr. 125. 
 , Fisch. Syn. θρηνώ, κόπτομαι. 
 Σαλαμάνδρα, animal lacertae figura. a sala- 
 mander. Nic. Al. 537. adj. Σάλάμανδρειος. 
 ib. Th. 818. 
 Σάλαμβη. fenestra, ostium, a window ; snioke- 
 
 - hole; door-way. Lye. 98. Syn. θύρα, φυ>- 
 στηρ, φεγγίτης, φανοπτης. 
 
 ΣάλαμΊν et Σάλάμ'ις, Ίνος. ή. Salamis. the 
 island and city near the coast of Attica ; | 
 now Coulouri. 2. a city of Crete founded j 
 by Teucer. Horn, ix. 4. Hence, ΣάλάμΊνϊδς, \ 
 JEccles. 38. ΣάλάμΊνίά. ή. (sc. ναϋς.) one of 
 ι the sacred triremes sent yearly to Delos. 
 Μ Av. 147. νήσος τις εστί προσθε Σαλαμίνος 
 Ι τόπων. Pers. 447. P. See ν. 895. and Aj. 
 596. Β. 
 
 Σάλασσω. s. as Σαλεύω. 2. impleo largiter. 
 ί to fill up. 2. γαστέρα μεν σεσαλακτο γέρων 
 ί ευωδεϊ Βακχψ. Agath. An. ii. 43. 
 ι~Σάλενω. moveo. propr. de mari. 2. neut. pe- 
 riculo jactor. to heave. 2. to be tempest- 
 : tossed; to be in peril. Hence, Σάλευτδς. 
 -shaken; tottering. (Meleag. 60.) λαβρψ | 
 ; σαλευων πάν τρικνμΐφ πεδον. Lye. 475. δυ- 
 1 σαλιος εν πελαγει Και σαλευυ πολις. Rhes. 
 ! 247. Syn. Αονεω, σείω. 2. κυμαίνομαι, ταρατ- 
 
 τομαι. 
 .Σαλμά^ς. η. meretricula. a harlot. Philod. 
 ): An. ii. 91. 
 
 Σαλμΰδησσδς, Σαλμΰδησδς, or Σαλμΰδϊσος. 
 τ fl. et opp. prope Euxini ostium. Lye. 1286. 
 a river and town near the entrance of the 
 ί Black Sea ; now Midieh. Hence adj. Σάλ- 
 ι μΰδησιος. Prom. 751. Bl. 
 \.Σαλμωνενς. Salmoneus. son of iEolus, a prince 
 in Elis. See Virg. iEn. vi. 585. Manil. 5. 
 : 91. and Pind. Pyth. 4. 254. ή φατο Σαλμω- 
 :' νήος αμυμονος εκγονος είναι. λ. 235. 
 Σαλμωνίς. ή. Salmonium, or Samonium. a 
 promontory of Crete ; now Cape Salaraone. I 
 ί παμπρωτιστα βαλοιεν υπέρ Σαλμωνιδος α- 
 i κρης. Apoll. 4. 1693. 
 
 Σάλος, locus profundus maris. 2. jactatio na- 
 ff vigantis. a deep part of the sea. 2. agitation 
 of the waves. — μ' ώς εΊδον εκ πολλοί) σα- 
 * λον - Έυδοντ' επ ακτής. Philoct. 274. Syn. 
 
 Άλμη. — πόνος, τάραχος, κλνδων. 
 ' Ζαλπη, ης. ή. salpa, piscis. now called, saupe. 
 σκατοφαγοι σαλπαι βδελνχραι, άδεαι δ' εν 
 τψ θερει. Epicharm. Atli. 321. e. 
 Σαλπιγ'ζ, γγος. ή. buccina, tuba, a trumpet. 
 Hence, Σαλπίζω, fut. γζω. to blow the 
 trumpet ; to sound, like the blast of a 
 trumpet. Hence, the Comic compound, Σαλ- 
 πιγγολογχΰπηνάδάς. δ. equipped with trum- 
 pet, spear, and beard. (Ran. 966.) ώς δ' 
 Ιδτ αριζηλη φωνή, ότε. τ ιαχε σαλπιγξ. Σ. 
 ί 
 
 Σ Α Ο 
 
 595 
 
 219. αμφϊ δε σαλπιγξεν μέγας ουρανός, α'ίε 
 δε Ζευς. Φ. 388. και τότε κώνωπες μεγαλας 
 σάλπιγγας έχοντες, Αεινόν εσαλπιζον πολέ- 
 μου κτυπον. — Batrach. 1 99. See Heracl. 830. 
 Ερ. Βαρνδουπος, βαρυφθογγος, βρονταια, 
 ερισθενης, διακτορος, ήδυθροος, λάλος, διερα, 
 εγρεκυδοιμος, Ύνρσηνικη. 
 
 Σαμάρεια, regio Palsestinae. Samaria. — α 
 ευϋδρου Σαμάρειας. Nonn. Hence, adj. fem. 
 Σαμαρείτες, δεΰρο, γυναι ΣαμαρεΧτι, — ib. 
 
 ΣάμάταΙ, ών. οι. the Sarmatians of Europe. 
 Dion. 304. 
 
 Σαμβάλά. το. JEol. for Σανδαλα. Diothn. An. 
 i. 250. 
 
 Σάμη, also Σάμος. ή. the modern Oephalonia. 
 Od. ι. 24. //. B. 634. adj. ΣάμαΧος. 
 
 Σαμδθετδς. δ ή. Dor. pro Σημ. signis notatus. 
 traced in letters. Than. An. ii. 52. 
 
 Σαμοθράκη, also Σάμος, an island off Thrace. 
 now Samothraki. adj. Σάμοθραξ. (Callim. 
 Ep. 50.) αλλ' fi τις υμών εν Σαμοθρακυ 
 τυγχάνει. Pac. 277. Αήμνόν τε ζαθεην ηδ" ει- 
 ναλιην Σαμοθρηκην. Orph. 29. μεσσηγνς δε 
 Σάμου τε, και Ίμβρου παιπαλοεσσης. Ω. 78. 
 
 Σάμος \ ου. ή. ins. an island off Ephesus; now 
 Samo. adj. Σάμίος. (Call. Ep. 17.) τάν Σαμψ 
 πρώτος κατειποι, — Vesp. 283. ά ^Ιιλατος 
 ερεϊ, χω τάν Σαμιαν ~ 2 καταβοσκων. Theoc. 
 15. 126. 
 
 Σάμϋθά. Ρ. Ν. name of a female, ανθεμα κε- 
 κρυφαλον τονδε λαβείν Σαμυθας. Nossis, An. 
 i. 195. 
 
 Σαμφδράς, υεΐΣανφδράς, ου. δ. equus. τψ σανπι 
 
 (/%) insignitus, sicut τψ κόππα Qj) notatus, 
 Κοππατίας dicebatur. a horse marked with 
 the σανπι, or merely with σαν, which was 
 the Doric name for σίγμα. See Athen. p. 
 454. f. ουτ αυτός, ουθ' δ ζυγιος, ουθ' δ σαμ- 
 φορας. Nub. 122. 
 
 Σαμψϋχον, ου. το. amaracus, herba. a species 
 of marjoram. Nic. Th. 616. 
 
 Σανδάλδν. Σανδάλισκδς, Han. 405. Β. sanda- 
 lium, solea. a sandal; sole, ασφαλεως υπό 
 ποσσιν εδησατο σανδαλα κονφα. Η. Merc. 
 83. Syn. Σανδαλιον. — pi. εντροπιδες, υπο- 
 δήματα, ευμάριδες. Eur. 
 
 ΣάνΊς, Σανίδες, dimin. Σανϊδΐον. (Pac. 201.) 
 tabula, asser, tabulae, a plank; board, tablet. 
 η δ' ap' εφ' υψηλής σανίδος βή, ένθα δε χη- 
 λοί, φ. 51. Syn. ΙΙιναζ, δελτος. Ερ. pi. 
 Κολληται, κλη'ίσται. 
 
 Σάος. incolumis. safe, sound, s. as Σοος. αλλ' 
 ιθι, μη μ' ερέθιζε, σαωτερος ώς κε νεηαι. Α. 
 32. Compounds, Σάοπτολϊς, Coluth. 143. 
 Σάοφρων, II. Φ. 462. Σάοφρονεω, Anthol. 
 Σάοφρδσννη. Od. ψ. 13. 
 
 Σάδω. s. as Σώζω. εν στηθεσσιν εοίσι, συ δε 
 φρασαι, ε'ί με σαωσεις. Α. 83. τψ γαρ δή 
 
 1 According to Strabo, Σάμος in ancient 
 Greek denoted any elevated place. This ac- 
 counts for its being the name of more than 
 one island. 
 
 2 i. e. νήσον or γήν. Σαμίων also is read. 
 
 4g2 
 
596 
 
 Σ Α Ρ 
 
 ζωην τε σαοΊ και ποτμον επισπει. Nic. ΑΙ. 1 67. 
 Σάπεφϊς, ων. ot. a people of Pontus. Apoll. 
 
 2. 395. 
 Σάπερδης, ου. 6. nomen piscis, dimin. Σάπερ- 
 
 δϊον. the name given at Pontus to a salted 
 
 fish, κορακΊνος, which was as plentiful as 
 
 our herring, σαπερδ -y δ' ενεπω κλαιειν μακρά, 
 
 Ποντικφ οψψ. Archestr. Ath. 117. 
 Σαπρος. putris, nullius pretii. s. s. as Σαθρός. 
 
 rotten ; vile. Hence the v. Σαπρϋνω, to 
 
 make rotten, Nic. Al. 468. subst. Σαπρίά, 
 
 Comet. An. iii. 16. Σαπροπλοντος, sordid in 
 
 the midst of wealth. (Antiph. Ath. p. 500. 
 
 e.) ώς άπαντ' ηδη 'στι μεστά τάνθαδ' ειρήνης 
 
 σαπράς. Pac. 554. έχον' φυλαττου δ', ώς 
 
 σαπρδν τδ σχοινιον. Vesp. 1343. Β. 
 Σαπφειρδς. ή. sapphirus, gemma, the sapphire. 
 
 Dion. 1104. 
 Σαπφώ. Sappho, adj. Σαπφψδς. (Posidipp. 
 
 Ath. 596. d.) ειμί λαβών εισαρας Σαπφώ 
 
 παρθενον άδυφωνον. Anac. 200. 
 Σάραγγης. Nom.fl. a river of India. Φάσις τ 
 
 ευρνμενης, ακαλαρρειτης τε Σαραγγης. Orph. 
 
 1055. 
 ΣαράπΧς, ΣεράπΧς. Serapis. an Egyptian god. 
 
 ενθαδε παιδενουσιν δσοις κεχολώτο Σαραπις. 
 
 Anthol. ρ. 35. 
 Σαργάνη. vinculum ; corbis. a band ; a basket. 
 
 In a passage from Timocles, Athen. 407. e. 
 
 it is interpr. salsamentum. θελοιμι δ' αν 
 
 μορσιμον Βρόχου τυχέΐν εν σαργαναις. JEsch. 
 
 Supp. 784. 
 Σαργός, it. ΣαργΊνδς, ου. δ. nom. piscis. a kind 
 
 of mullet, τημος εχειν οπτδν σαργον τυρψ 
 
 καταπαστον. Archestr. Ath. 321. c. See 
 
 Epicharm. ib. 
 Σαρδάνάπάλος. the last king of the Assyrians, 
 
 infamous as a voluptuary, a. που Πρόξενοι ; 
 
 b. τις δ Σαρδαναπαλος οντοσί ; Αν. 1022. 
 Σαρδάνϊος, ν. Σαρδδνϊος, sc. γελως. si quis ridet 
 
 vel ridere videtur, cum animo intus male 
 
 sit. a forced laugh. See Damm. c. 2232. 
 
 — μειδησε δε θυμψ - Σαρδονιον μέγα τοϊον, — 
 
 ν. 302. μτ) και Σαρδανιον -γέλασες. Anthol. 
 
 Phr. Ή δ' εγελασσε Κειλεσιν, ουδέ μετωπον 
 
 εφ' οφρυσι κνανεφσιν-Ιανθη" — Ο. 101. 
 Σάρδεις, αι. Sardes, urbs Lydiae. it. Σαρδϊες. 
 
 Callim. 3. 246. the capital of Lydia. adj. 
 
 Σαρδίάνϊκδς, Acharn. 112. Σαρδϊάνδς, Eur. 
 
 Plisth./h 5. Σαρδΐνδς, or Σαρδϊδς, Lith. 608. 
 
 και πολύχρυσοι Σάρδεις — Pers. 45. οϊδ', ος τδ 
 
 Σάρδεων άστυ περιβάλλει κύκλω. Bacch. 46.3. 
 Σαρδηνη, or Σαιδ. a mountain near Cuma. 
 
 ναιετε, Σαρδηνης πόδα νειατον υψικομοιο. 
 
 Horn, xxxiv. 3. 
 Σαρδώ, δδς, ους. it. Σαρδων, δνυς. et Σαρδωνη. 
 
 ■η. Sardinia, adj. Σαρδδνϊδς, Theoc. 16. 86. 
 
 Σαρδψυς, Orph. 1246. δστις πόλεων άρχων 
 
 πλείστων, απδ του Πόντου μέχρι Σαρδονς. 
 
 Vesp. 700. 
 Σαρκαζω. carnes detraho. to tear, or bite, off, 
 
 the flesh ; to bite the lips for rage ; to 
 
 sneer. Hence, Σαρκασμάτδπϊτνδκαμπτης. δ. 
 
 one who w r ould fain pass for a second giant, 
 
 Σ A Υ 
 
 Sinnis, called Pityocamptes. Ran. 966. Β 
 (977. Bergl. q. v.) γλισχροτατα σαρκαζοντε 
 ώσπερ κυνιδια. Pac. 481. 
 
 Σαρκϊνδς. carneus, qui crasso est corpor 
 fleshy ; stout-bodied, ελπϊς των ύπνων ζατΜ 
 τον σαρκινον ιχθΰν. Theoc. 21. 66. Sy? 
 Σαρκώδης, ευσαρκος, πολυσαρκος. 
 
 Σαρκυω. carneum reddo. to turn into flesl 
 χαλκδν yap άμών ουκ εσαρκωσεν Μυρωι 
 Philipp. An. ii. 225. 
 
 Σαρξ. ή. caro. flesh, compounds. Σαρκδδακηι 
 Orph. fr. 12. 1. Σαρκδλϊπης, Philipp. An.i 
 230. Σαρκδπάγης, Meleag. 117. Σαρκοφθι 
 ρδς, Orph. 96. 7. and the v. Σαρκδφάγεο 
 Meleag. 93. δειδιότα' σάρκες δε περιτρομι 
 οντο μελεσσιν. σ. 76. 
 
 Σάρον, Σάρος. verriculum,scop8e. 2. res, horn 
 nullius pretii. a broom ; sweepings ; refus( 
 2. Αστεριη, ποντοιο κακόν σαρον' — Call. A 
 225. Syn. Κορηθρον, κορημα, καλλυντρον 
 
 Σάρδω. s. s. as Σαιρω. Lye. 389. 
 
 Σαρπηδων. son of Jove by Laodamia, the c 
 of Bellerophon. Σαρπηδονά. II. Μ. 29ί 
 Σαρπηδοντδς. ib. 379. Ερ. Διός, αντιθεο< 
 χαλκοκορυστης, Αυκιος, Διός νιος. 
 
 Σαρπηδδνίά. ή. epith. of a rock in Thrac( 
 Apoll. 1. 216. 
 
 Σαρωνικός. Sinus Saronicus. now Gulf t 
 Egina. called also Σάρωνϊς, sc. θαλασσο 
 Dionys. 421. προς ποντον ηδη κείμενη Σάρο 
 νικόν. Hipp. 120ϋ. 
 
 Σάρωνϊς. ή. quercus. an old hollow oak. 
 πολλάς εφνπερθε σαρωνιδας υγρός Ιαωι 
 Call. 1.22. 
 
 Σάτάν, Σατανάς, vox Hebr. τιπτε, Σαταν κακί 
 μητι,τδν αθλιον εις πυρά βάλλεις ; Cyr. πρα 
 τος υποδρα ιδών Σατανάς, βροτολοιγος, απ? 
 νης. Dolsc. Ερ. Κακοεργος, πικρός. 
 
 Σάτινη, ΣάτΧνον. plaustrum, vehiculum. 
 waggon, vehicle, ποιησαι σατινας τε kc 
 άρματα ποικίλα χαλκό?. Η. Ven. 13. Sy> 
 Άμαξα. 
 
 Σατνϊδεις. Σαφν. a great torrent in th 
 Troade. II. Z. 34. 
 
 Σάτνϊδς. P. N. of a Trojan. JS. 443. 
 
 Σατ-ί5ρος. Σάτυροι, a Satyr ; Satyrs, dim. Σα 
 τύρισκος. (Theoc. 4. 62.) Σάτυρων προς αι 
 τροις τονδ' δμιλον εισορώ. Cycl. 100. El 
 Αίλλοπο^ίς, αλλοφυεΊς, γλευκοποται, βοΐ 
 κεραοι, δυσμορφοι, θηροτυποι, ερωμανεΊς, γι 
 ναιμανείς, λάσιοι, κεροεντες, ευκεραοι, ορεα 
 σινομοι, σκαιροντες, φιλοπαίγμονες, φιλύ 
 κερτομοι, δασνστερνοι, σκιρτηται. 
 
 Σαυλδδμαι. delicior. 2. tripudio. 2. to be del 
 cate ; to walk, or trip, delicately, προσψ 
 αοιδαίςβαρβιτωνσανλουμενοι; Cycl. 40. Syp! 
 Ύρνφαω, θρνπτομαι, άβρννομαι. 2. ορχεομί 
 άβρώς, σαυλα βαινειν. 
 
 Σανλδς. delicatus. 2. quietus, tardus, del 
 cate, tender, slow. Hence, ΣαυλοπρωκτΊάι* 
 Vesp. 1173. σαυλα ποσιν βαίνουσα. — Hon 
 Merc. 28. Syn. 'Αβρός, τρυφερός, κουφοί 
 ήσυχος. 
 
 Σαυρομάται. the Sarmatians of Asia. Dion. 65£ 
 
Σ Ε Ι 
 
 Σαΰρδς, Σαύρα, lacertus. a lizard, άνικα δή 
 
 και σαυρος υφ' αϊμασιαίσι καθευδει. Theoc. 7. 
 
 22. See ib. 2. 58. 
 
 τ ΣαυρωΓ?7ρ. cuspis, quo hasta in solo infigi 
 
 " possit. a spike at the end of the lance, to 
 
 : fix it in the ground. — εγχεα δε σφιν Ορθ' 
 
 επί σαυρωτήρος, εληλατο, — Κ. 153. Syn. 
 
 '< Κροσφος. στυραζ. 
 
 Σάφά, II. Β. 252. Σαφώς, Philoct. 40. Σαφη- 
 
 νώς. adv. certe, manifesto, plainly ; cer- 
 
 ! tainly. μη ποτ επαχνεσσης, πριν αν ειδ^ς 
 
 1 άνδρα σαφηνώς. Theog. 957. Syn. Φανερώς, 
 
 ακριβώς, τρανώς, αναφανδόν, εναργώς, ευδη- 
 
 λως, εμφανώς. 
 
 & Σαφηγδρίς. ή. veridica. truth-speaking. Ερ. 
 
 άδ. 479. 
 
 ΨΜαφηνΐά, Σαφήνεια, perspicuitas. plainness ; 
 
 1 exactness. — και σαφήνεια Xoyov. Sept. Th. 
 
 " 66. Syn. Ενάργεια, τρανοτης. 
 
 ι Σάφηνιζω, ΣαφηνΧυω. declaro,illustro. to make 
 
 plain ; to declare, τοσούτον αρκώ σοι σαφη- 
 
 νισαι μόνον. Prom. 622. — τοντο δη σαφηνιώ. 
 
 ( ib. 225. Syn. Σαφεω, δηλοω, ερμηνεύω, εξη- 
 
 γεομαι, φανεροω, ανακαλύπτω. 
 
 Σάφηνης, Σαφής, manifestus. plain, b. τ'ι φω- 
 
 ( 5 νεΊς ; a. σαφηνη. Trach. 893. Br. παϊδα δ' 
 
 εδοζα, φεριστε, σαφές δ' ουκ οίδα, νοήσαι. Η. 
 
 Merc. 208. Syn. Αριδηλος, εναργής, φανερός, 
 
 ι' ευφράδης, αληθής. 
 
 ψ'ΐΣάω, Σάωζω. servo. See Σαοω. to save. Hence 
 Σάωτηρ, S. as Σωτήρ, Call. 4. 166. Σάωτης, 
 Antip. Thess. An. ii. 114. — 2. αλλ' Ήφαιστος 
 ι> ερυτο, σαωσε δε νυκτι καλυψας. Ε. 23. 
 Σαωτερος, compar. of Σαος, q. ν. αλλ' ιθι, μη 
 ϊ μ' ερέθιζε' σαωτερος 1 ώς κε νεηαι. Α. 32. 
 ^ΣβεννϋμΊ,Σβεννΰω. extinguo, comprimo. to 
 extinguish ; suppress. παντο>ν ανθρώπων 
 σβεσσαι μένος, — Π. 621. Syn. Αποσβεν- 
 νυμι, κατασβεννυμι, εξαλείφω, επέχω. 
 Σεβάς. το. Σεβασμός, υ, Orph. Η. 17. 18. re- 
 ' verentia. veneration ; awe. Hence, adj. Σε- 
 βασμϊδς. venerable. (Orph. H. 27. 10.) κ«- 
 M νου εγκονός εσσι, σέβας μ' έχει εισοροωντα. 
 γ. 123. Syn. Ύιμη, εκπληζις, αιδώς, θαϋμα. 
 Σεβϊνδς. Ν. P. a fictitious Proper Name. Σε- 
 βίνον, δστις εστ Αναφλυστιος. Ran. 427. Β. 
 Σεβω, Σέβομαι. Σεβαζδμαι, Π. Ζ. 167. Σεβιζω, 
 (Ed. C. 1557. Br. Σεβιζδμαι. veneror. 2. 
 pudet me. to reverence ; stand in awe of; 
 be ashamed, κακός yap, όστις μη σεβει τα 
 δεσποτών. Hel. 732. ΑργεΊοι, ιομωροι, ελεγ- 
 χεες, ου νυ σεβεσθε ; Δ. 242. — σεβασσατο 
 γαρ τογε θυμφ. Ζ. 167. αλλά μιν εκπαγλόν τι 
 1 σεβιζομαι, ουνεκ εμείο. Call. 4. 247. Syn. 
 Αγαζομαι, θεραπεύω, προσκυνεω, τιμάω, θαυ- 
 1 μαζω, εντρεπομαι, αιδεομαι. 
 Σειληνίς. Ν. Ρ. την τιτθην Ιερών Σειληνιδα, 
 ,-Ερ.1.3. 
 
 Σειρ, σειρδς. δ. pro Sole dicitur, sec. Suidam, 
 ' ceque ac Σείριος, qu. vid. 
 Σειρά, catena, funis, restis. a chain; a cable. 
 
 x I have not found this comparative in 
 any other place, except Theoc. 25. 59. 
 
 ΣΕΛ 
 
 597 
 
 σειρήν χρυσειην εξ ουρανοθεν κρεμασαντες. 
 θ. 19. Syn. Δεσμός, αλυσις, σχοϊνος, πλεκ- 
 τός Ίμας. Ερ. Αολιχη, ευπλεκτος, πολύ- 
 πλεκτός, πολυσχιδής. 
 
 Σειραΐδς, Soph. Elect. 724. Σειράφδρδς, Iph. 
 Α. 222. Σειρασ^δρδς, it. Σειρδφδρδς. equus 
 extra jugum ferens catenam, sen habenam. 
 Dicitur etiam παρασειρος sive παρηορος, 
 quod latera stipet. At qui jugum subit, ζύ- 
 γιος,βί δ υπό τψ ζυγφ 'ίππος, jugalis. a horse 
 in harness, but not in the shafts, or fastened 
 to the yoke, ζευχθεις έτοιμος ην εμοί σειρασ- 
 φορος. Agam. 843. Ρ. 
 
 Σειρευω. catena, fune, constringo. to bind 
 with a chain or rope, συν τφ γεροντι δεσμά 
 σειρευων βροχω. Here. F. 1009. Syn. Επί- 
 σφιγγω, δεσμοω. 
 
 Σειρήν. insectum apinon dissimile. an insect 
 like a bee. σειρήν μεν φιλον αγγελλει, ζεϊνον 
 δε μέλισσα. Prov. Suid. 
 
 Σειρήν, ηνδς, η. Ερ. άδ. 562. pi. Σειρήνες, ων. 
 αι. Sirenes. αλλά τε Σειρήνες λιγυρ^ θελγου- 
 σιν αοιδη. κ. λ. μ. 44. See Apoll. 4. 893. 
 Orph. 1266. Ερ. Ύμνοπολοι, θεσπεσιαι, α- 
 διναι, λιγειαι, μελιγλωσσοι. 
 
 Σειρηνϊς. η. epith. of a rock frequented by 
 the Sirens. Dion. 360. 
 
 Σειρίάω. fulguro. 2. capitis inQammatione 
 laboro. to blaze; to have a head-ache from 
 heat. — αστήρ — ος pa μαλιστα-Οζεα σειριαει' 
 καί μιν καλεουσ ανθρωποι-Σειριον, — Arat. 
 331. Syn. Φλεγμαίνω. 
 
 Σειρϊδς. Smusstella. the dog-star ; but applied 
 to the Sun. from Σειρ, an old word denoling 
 the Sun. Hence, the adj. Σειρίδεις, Opp. κυν. 
 4.338. Σειρϊδκαυτδς, Zonas, An. iii. 331.-(S?} 
 γαρ τότε Σείριος αστήρ Βαιδν υπέρ κεφαλής 
 κηριτρεφεων ανθρώπων Ερχεται ηματιος, 
 πλεϊον δε τε νυκτός επαυρεΊ. Hes. ε. 415. Ερ. 
 Αιθαλοεις, αζαλεος, διψιος. 
 
 Σεισιχθων. motor terrae. shaker of the earth. 
 αυτόν τε Κρονιδην σεισιχθονα κυανοχαιτην. 
 Orph. 347. 
 
 Σεισμός, terras motus. an earthquake, ή σεισ- 
 μόν, ή βροντήν τιν , ή Αιός σέλας. (Ed. C. 
 97. Syn. Σείσμα, σείσις. 
 
 Σειστός, concussus. shaken, ώς όδε γε σειστός 
 άμα Ty στροφή γιγνεται. (Pa?on. S. Cret. Te- 
 tram.) Acharn. 345. 
 
 Σείω, Σείομαι, moveo. to shake, σειων εγχειην, 
 — Ε. 564. σεισατο δ* εινι θρονω, ελελιζε δε 
 μακρόν Ολυμπον. θ. 199. Syn. Αιθυσσω, δο• 
 νεω, ταράσσω, κίνεω. 
 
 Σελάγεω, Nub. 605. Σελάγεομαι. fulgeo. to 
 shine, to blaze, όμμα γαρ αιθέρος α-καματον 
 σελαγειται Μαρμαρεαιση' αυγαΊς. ib. 285. 
 Syn. Σελαγίζω, λάμπω, εκπυροω. 
 
 Σελάγισμά. το. fulgur. a flash ; lightning. 
 Man. 4. 189. 
 
 Σελάγδς. Norn. Pr. II. E. 612. 
 
 Σελασσόμαι. colluceo. to blaze. Nic. Th. 45. 
 
 Σελάς. το. gen. σελάδς. dat. σελάϊ, σελά, Σε- 
 λασμδς. ό. Man. 4. 266. fulgor. a blaze ; 
 brightness. Hence, the compounds, Σελάη- 
 
598 
 
 ΣΕΛ 
 
 γϊνετης, An. ii. 518. Σελατηφόρός, Man. 4. 
 333. νηός καιομίνης σέλας οφθαλμόισιν ιδεσ- 
 θαι. Ο. C00. εν σελαϊ μεγαλψ' — ρ. 739. θαλ- 
 πών ένθα και ένθα σέλα πυρός' — φ. 246. Syn. 
 Ανγη, λαμπηδων, φως, φέγγος, φλοζ. Ερ. 
 Ααιομενον, γοργωπυν, ζαφλεγες, ηεροφοιτον, 
 λαβρον, νεοφεγγες, χρνσοφεγγες, μετηορον, 
 καθαρον, παμφαες. 
 
 Σελάχός, εός. το.ρΐ. τα Σελάχη. genus piscium 
 cartilaginosum. a kind of fish, having car- 
 tilage, instead of bones, adj. Σελάχειός. 
 (Opp. άλ. 1. 643.) και σελαχη μεντοι κλεινή 
 Μίλητος άριστα. Archest. Ath. p. 319. e. 
 
 Σελγϊ?. P. Ν. a city of Pisidia. Dion. 859. 
 
 Σελήνη, Σεληναιά. luna. the moon. pi. Σελήναι. 
 months. (Alcest. 436. Troad. 1075.) Also, 
 certain broad round cakes, (orbes farrei. 
 Aurel. Vict. c. 12.) Eur. Erechth./r. ώς δ' 
 ότ' εν ουρανφ άστρα φαεινήν αμφι σεληνην 
 Φαινετ' αριπρεπεα, — θ. 551. χαϊρε Σελαναια 
 λιπαροχροε' — Theoc. 2. ult. Syn. Μήνη. Ερ. 
 Αιγληεσσα, ακοίμητος, αυζιφαης, αμερσινοος, 
 δροσοεσσα, διχομηνος, εσπερία, ελικώπις, 
 ενπλοκαμος, ευαστερος, ευκυκλος, ευτροχαλος, 
 θεοσσυτος, ήμιτομος, κεραη, λευκοπαρφος, 
 λαμπρά, κυδιμη, μινυθουσα, ννκτιχορεντος, 
 νυκτιφανης, πληθουσα, ποτνια, πολνειδης. 
 παλιζωος, φαεινή, Αατμιας, Ύιτηνις. Phr. 
 ~Ω λιπαροίωνου Θυγατερ-Αελιον Σελαναια, — 
 Χρνσεοκνκλον φέγγος. Phcen. 178. Ρ. νυκτός 
 αφεγγες βλεφαρον — ib. 553. και νυκτός ασ- 
 τερωπος σελανα. Hipp. 851. δαίμων χρυση- 
 νιος. Eur. See Hom.xxxi. Soph./V. inc. 56. 
 Tryph. 514. From Σελήνη are derived, adj. 
 Σεληναϊός, Mar cell. An.ii. 303. sabst. Σελη- 
 νόφως. το. moon-light. (Chcerem. Ath. 608. b.) 
 v. Σεληνϊαζω. to be a lunatic. (Man. 4. 81.) 
 
 Σεληπϊάδης. patronym. II. B. 693. 
 
 Σελϊνόν, ΣελΊνός. apium, herba. parsley, και 
 θαλλοντα σελινα, και ειλιτενης αγρωστις. 
 Theoc. 13.42. Ερ. Αειφυλλον, ϊππεϊον,ελεο- 
 θρεπτον, ευοδμον, πολνγναμπτον, χλωρον. 
 
 ΣίλΊνοΰς, ουντός. (i. e. σελινοεις τόπος, a place 
 abounding in parsley.) urbs gemina cum flu- 
 vio cognomine. 1. a district in Sicily, wow 
 Terra dei Pulci ; the river, Maduini. 2. a 
 town in Cilicia, now Silinty. 1 . σβενννντας l 
 ποτέ. τουσδε τυραννίδα χαλκεος Αρης -ΈΪλε' 
 Σελινούντος δ' αμφι πυλας εθανον. Ερ.ά<5.629. 
 
 Σελίς. ή. pagina. a page. Hence, Σελϊδηφάγος. 
 ό ή. epith. of the book-worm. (Even. An. i. 
 167.) και σελίδων κανόνισμα φιλορθιον, — 
 Phanias, An. ii. 52. Ερ. Αέναος, γλυκερά, 
 γηραλεα, Ίερα. Phr. Σαπφψαι δε μενουσι 
 φίλης ετι, και μενεουσι, Ωδής αί λευκαΐ φθεγ- 
 γομεναι σελίδες. Posidipp. ap. Ath. p. 596. d. 
 
 Σελληεις, εντός. ό. P. Ν. a river by Corinth. 
 //. O. 531. See Heyne, and, B. 659.-2. a 
 river of the Troade. — πόταμου από Σελληεν- 
 
 1 The quaint observation of a Lacedemo- 
 nian upon this expression deserves to be re- 
 corded, δικαίως τεθνάκαντι rot άνδρες' έδει γαρ 
 άφέμεν ολαν αυτάν κατακαήμεν. See Jacobs. 
 
 Σ Ε Σ 
 
 τος. Μ. 98. 
 
 Σελλοί, οι. Ρ. Ν. the priests of Dodongeai 
 Jove. Δωδώνης μεδεων δυσχειμερου' αμφι 
 Σελλοί- Σοι • ναιουσ ύποφηται ανιπτοποδες 
 χαμαιευναι. Π. 234. See Trach. 1 184. ant 
 Eur. Erechth./r. 
 
 Σέλμα. το. transtrum. a bench. — κάπΐ σελ 
 μασι-Πυργων σταθητε, — Sept. Th. 32. Syn 
 Σελιδωμα, ζυγον, εδωλιον, θρανος, κληϊς. 
 
 Σεμέλη. Semele. mother of Bacchus, ή 
 Αιωννσον Σεμέλη τεκέ, χάρμα βροτοϊσιν. ί±2 ! 
 325. Syn. θυωνη. Έν. Αινογαμος,θεοπαις, εν 
 ώπις,ερικυδης, λενκωλενος,ροδοειδης,Καδμηΐς 
 
 Σεμϊδάλϊς. similago, flos farina3 triticeae. iint 
 wheat flour. Φοινίκη αν καρπον Φοίνικος, κα 
 σεμιδαλιν. Ath. ρ. 28. &?<?Menand. ib. 172.b 
 
 Σεμίραμις. P. Ν. queen of the Assyrians 
 — και όπη πλατό τείχος Ασφαλτψ δησασο 
 Σεμίραμις εμβασιλευεν. Theoc. 16. 100. 
 
 Σεμνός, venerabilis. revered; holy; awful 
 grave; specious, adv. Σεμνώς. (Lye. 772/ 
 Δημητρ' ηύκομον, σεμνήν θεόν αρχομ' αειδειν 
 Η. in Cerer. 1. Syn. Ώερισεμνος, ευσε πτος 
 σεβάσμιος, τίμιος, έντιμος, τιμοϋχος, σεμνό• 
 τιμος. σεμνολογος. υπερήφανος, αλαζων. Ο, 
 Σεμνός are compounded the verbs, Σεμνό 
 κόπτω, to make a grand boasting. (JEsch 
 L•ycurg.fr.)Σεμvόμύθεω. (Androm. 233.) Σεμ 
 νοπρόσωπεω. to put on a grand face. (Nub 
 363.) Also, the nouns, Σεμνομαντίς. (CEd 
 T. 565.) Σεμνόπάράσίτος. (Alex. Ath. 237 
 b.) Σεμνοστόμός. (Prom. 952.) ΣεμνότΊμός 
 (Choeph. 355.) 
 
 Σεμνννω, Σεμνόω, Σεμνοΰμαι. venerandunr 
 reddo, veneror. to make venerable; to ve 
 nerate. — σεμνυνουσι την τραγψδιαν. Ερι 
 θείον δε σεμνού θεσμόν αιθέρος μυχών. Hel 
 872. Syn. Αποσεμνυνω, τιμάω, καλλυνω 
 κοσμεω. 
 
 Σεμνύνομαι, gravitatem prse me fero. to loot 
 grand. Αισχύλε λεξον, μηδ' ανθαδώς σεμνν- 
 νομενος χαλεπαινε. Ran. 1020. Β. Syn. Κομ- 
 παζω, γαυροω, μεγαλοφρονεω, λαμπρύνομαι. 
 
 Σερβωνΐς. ή. Ρ. Ν. a lake, or marsh, near Pe-; 
 lusium in Egypt, κείται υποβρύχιος Σερβα 
 νιδος νδασι λίμνης. Apoll. 2. 1217. See Dio• 
 nys. 253. and Paradise Lost, ii. 592. 
 
 Σερϊς, ίδός. ή. cichorii, sive intybi, genus, i 
 kind of endive. Ammian. An. ii. 388. 
 
 Σερϊφος. ή. P. Ν. one of the Cyclades ; ε 
 proverbially small island. Juvenal, vi. 564 
 x. 170. αφ.Σφΐφϊος. {Acharn. 541.) ειναλια 
 Σεριφω 2 . Pyth. 12. 21. 
 
 Σερφός. ό. insecti genus, culex. a kind oil 
 gnat, ευδει καταφαγών μύρτα και σερφονς 
 τινάς. Αν. 82. 
 
 Σεσελϊ,εως. το. Σεσϊελϊς. η. Seseli tortuosum, 
 a plant, of which four kinds are mentioned 
 by Dioscorides. σφακον, σιραιον, σεσελι,. 
 
 2 The ι here is short; but in Hegesippus, 
 Anal. i. 255. and according to the invariable 
 practice of Latin writers, it is long, as it is? 
 also in the adj. Σίρϊφιος. 
 
Σ Η Μ 
 
 Σ θ Ε 
 
 599 
 
 πηγανον, πρασον. Eubul. Ath. 170. b. 
 
 Σεσϊλδς, ου. 6. cochleas genus, a kind of snail. 
 κογχον δε τον σεσιλον απαγ' ε£ τον φθορον. 
 Epich. ap. eund. 
 
 Σενς. δ. nominat. not in use. tinea, a moth. 
 a. οίκοι yap εστίν εριά μοι Μιλησια, - Ύπο 
 των σεων κατακοπτομενα. b. ποιων σεων; 
 
 ι Lysist. 729. Syn. Σης. 
 
 Σεϋτλδν, ου. το. beta, red beet, πατανια, σευτ- 
 λον, σιλφιον, χύτρας, λύχνους. Antiph. Ath. 
 
 I 169. e. 
 
 Σευω, //. Ζ. 134. Σευομαι. agito. 2. fugo. to 
 put in motion, or to flight; to drive; to 
 
 , chase. — ειπερ αν αυτόν -Σενωνται-ταχεες τε 
 
 [ κυνες. Γ. 26. 
 
 ,Σηκαζω. stabulo includo. to shut up in stalls ; 
 
 ; to pen together, και νΰ κε σηκασθεν κατά 
 
 t ϊλιον, ηΰτε αρνες. θ. 131. Syn. Σνγκλειω, 
 κατακλειω (εις σηκον). αποσηκοω. 
 
 ι Σηκΐς. ancilla. a maid-servant, δτι τ?)ν θυραν 
 
 ! ανεφξεν η σηκις Χαθρα. Vesp. 768. Β. Syn. 
 
 ι θεραπαινα, διάκονος. 
 
 ρΣηκϊτης. stabulo etiamnum inclusus ; lactens, 
 
 . de agno. shut up in a pen or stall, αρνα τύ 
 
 ϊ σακιταν Xa\by γέρας' αι 6ε κ αρεσκ?^. Theoc. 
 
 ; 1. 10. Syn. Ύτταυλος. 
 
 ίΣηκοκορος, ου. 6 y). qui stabulum verrit. 2. 
 
 , eedituus, qui deorum delubra purgat. one 
 
 [ who cleanses stables. 2. a keeper of a temple. 
 
 ι σηκοκδρον τ εμεναι, θαΧΧόν τ' εριφοισι φο- 
 
 " ρήναι. ρ. 224. 
 
 Σηκος. septum, fanurn, sepulcrum, &c. an en- 
 closed space, a stall; pen; shrine; sepul- 
 
 l chre, &c. Also, Σήκωμα, (Eur. El. 1274.) I 
 
 [ which sign, also pondus. weight. See Heracl. j 
 
 ι 690,— στεινοντο δε σηκοϊ-Αρνών ηδ' εριφων' — 
 
 \i t. 219. σφαξας εμαυτόν σηκον ες μελαμβαθή 
 Δράκοντος, — Phoen. 1027. Syn. Έπαυλις, 
 ποιμνη'ιο ν. — φωλεός. — ναός. — περίβολος. — 
 
 : στέγη. — τάφος. 
 
 Σήμα. signum. 2. portentum. 3. vexillum. 4. 
 bustum. 5. templum. a sign; portent ; stand- 
 , ard ; funeral memorial ; temple. Hence, Σ?/- 
 μάτοΰργος, Sept. Th. 497. Σημάτοεις. full of 
 tombs, Crinag. An.ii. 153. — 1. yvCo δε κλήρου 
 σήμα ιδών, γηθησε δε θνμψ. Η. 189. Syn. 
 Σημεϊον, τέρας, μνήμα, μήνυμα, συμβολον, 
 τεκμαρ. — τάφος. Ερ. Αγαυον, αιπυ, γοερον, 
 δεελον, αριφραδες, περιφραδες, μέγα, εναισι- 
 μον, ενδείιον, κακόν, λιπαρον, λυγρον, πολυ- 
 στονον. 
 
 Σημαίνω, act. & med. significo, nuncio, to 
 signify ; to tell, to give a signal ; to com- 
 mand. — παντεσσι δ' ανασσειν,-Τίάσι δε ση- 
 μαινειν — Α. 289. ως εφαθ' οΊ δε κλήρον εση- 
 μηναντο έκαστος. Η. 175. Syn. Αηλοω, μη- 
 νύω, προφαινω. — άρχω, επιτάσσω. 
 Σημαντηρϊδν, Agam. 618. Σημαντρον. signacu- 
 llim. a seal, ή yap οϊσθ' ά μη σε καιρός ειδ'ε- 
 ναι, σημαντρ' ανε'ις ; Iph. Α. 325. Syn. Σφρα- 
 γις, σημεϊον. 
 Σημαντηρ, Σημαντωρ. δ. signator, ductor, rex. 
 
 Bone who gives signals; a leader; a chief. 
 κλήρου σημαντήρα φυτοτροφον' — Apoll. 3. 
 
 1402. σιγτ] δειδότες σημαντορας' αμφι δε. 
 πάσι. Δ. 431. Syn. Έπιτακτωρ, διακτωρ, 
 τ)γεμων, δεσπότης. 
 
 Σημεϊον, Soph. Elect. 24. Ion. Σημηϊδν. nota. 
 2. sigillum. a mark ; sign ; seal. — τα yap ση- 
 μηία νίκης Αρκαδιην εισήλθεν — Call. 3. 219. 
 Syn. Σήμα. σημαντρον. 
 
 Σήμερον. Att. Ύημερδν. adv. hodie. to-day. 
 νυν μεν παυσωμεσθα μάχης και δη'ΐοτήτος 
 Σήμερον, ύστερον αϋτε μαχησομεθ' — Η. 291. 
 
 ΣηπΧά, Σηπϊάς. sepia, piscis genus, the cuttle- 
 fish, dimin. Σηπ'ιδων. (Ephipp. Ath. 370. d.) 
 ό λαρκος ενετιλησεν, ώσπερ σηπια. Acharn. 
 351. Β. ? Λ ; άτε σηπιαδος φυζηλιδος, ή τε με- 
 λαινει. Nic. ΑΙ. 472. Ερ. Αολομητις, δολο- 
 φρων, κερδαλεα, ταγηνιστη. 
 
 ΣηπΧάς. Ρ. Ν. a promontory of Thessaly. 
 Apoll. 1. 582. Androm. 1267. 
 
 Σηπω. putrefacio. to rot ; to make putrid. 
 Σηπόμαι. to become putrid. Hence, adj. Ση- 
 πάς, άδος. ή. causing putrescence. (Antiphil. 
 An. ii. 172.) subst. Σηπεδδνη. putridity. 
 (E?yc. Cyz. An. ii. 297.) Σηπεδων. ή. ο. ve- 
 nomous serpent. (A7c. Ther. 326.) και δή 
 δοϋρα σεσηπε νέων, και σπάρτα λελυνται. Β. 
 135. Syn. Αποσ?;7Γω, κατασηπω, καταπνθω, 
 μυδαινω. 
 
 ΣηραγΙ. η. fissura, hiatus, a fissure ; hollow ; 
 cave, ήτοι δ μεν σήραγγα προδειελος εστιχεν 
 εις ην. Theoc. 25. 222. Syn. Σπεος, κοιλας, 
 κευθμων, χάσμα, πέτρα. 
 
 Σηρες, ων. ol. Seres, gens Asiae. 2. bombyces, 
 vermes, the Seres, a people of Eastern Asia. 
 Dion. 752. Hence, silkworms. Nazianz. 
 
 Σης, σήτός. δ. tinea. 2. orane id, quod aliquid 
 corrodit. a moth ; whatever corrodes. An- 
 tiphan. An. ii. 205. 
 
 Σησαμη. Σησάμδν. frumenti Indici g*enus. se- 
 same ; an Indian corn. Hence, Σησάμοϋς, sc. 
 άρτος, a cake made of the same. Acharn. 
 1091. νεμομεσθα δ' εν κηποις τα λευκά ση- 
 σαμα. Αν. 159. 
 
 Σησάμος. η. Ρ. Ν. a town in Paphlagonia. 
 II. Β. 853. 
 
 Σηστός, οϋ. ?) et ό. a town on the Thracian 
 shore of the Hellespont, over against Aby- 
 dos. και Σηστον και Αβυδον έχον, και δΊαν 
 Αρισβην. Β. 836. 
 
 Σηφ, -πδς. δ η. serpens, sic dictus a tabe quam 
 morsu infligit. the name of a venomous ser- 
 pent. Nic. Ther. 817. See Lucan. ix. 726. 
 
 Σθεναρός, robustus, validus. robust ; strong. 
 η δ' Ατη σθεναρή τε και αρτιπος' οννεκα πά- 
 σας. 1.501. Syn. Αγασθενης, ευσθενης, ισχυ- 
 ρός, κρατερός, ακμαίος, ευτονος. 
 
 Σθενελάϊς. η. Ρ. Ν. Anthol. 613. Σθενελάος. 
 Ρ. Ν. //. Π. 586. Σθενελδς. Ρ. Ν. 1. son of 
 Perseus, father of Eurystheus, II. T. 116. 
 2. s. of Actor and comrade of Hercules. 
 Apoll. 2. 911. — 3. son of Capaneus, com- 
 rade of Diomed. //. Δ. 367. Σθενδβοιά. η. 
 Ν. P. wife of Prcetus. Homer calls her Av- 
 τεια, Ζ. 160, sqq. αλλ', ου μά Δι, ου Φαίδρας 
 εποιουν πορνας,ουδε Σθενοβοιας. Ran. 1 043. Β. 
 
600 
 
 Σ Ι Γ 
 
 Σθένος, robur. strength. Hence, Σθϊνοβλαβης. 
 (Oppian. κνν. 2. 79.) οτρννονσ ι'εναι' εν δε 
 σθένος ώρσεν εκαστον-Καρδα^,—Β. 451. Syn. 
 Αλκή, ισχνς, δυναμις, βια, κράτος. Ερ. ΑρηΊον, 
 αΧηκτον, αδονητον, αθλοφορον, αγναμπτον, 
 ατρομον, αστυφελικτον, βαρύ, δεινον, μαλε- 
 ρον, εσθλον, ερατον, επικονρον, θρασν, κρατη- 
 σιμαχον, οβριμον, ολοον, νπεροπλον, νπερ- 
 φιαλον. 
 
 Σθενω. valeo. to be strong ; to avail, ονδε 
 σθενειν τοσούτον ωομην τα σά. Antig. 461. 
 Syn. Δυναμαι, δνναμιν εχω, ισχύω. 
 
 Σϊάγων. ή. mala, maxilla, the cheek, jaw- 
 bone, κάκεϊνος είπε τάς σιαγόνας πρϊων. 
 (Scaz.) Suid. ν. Ώριων. Syn. Γναθμος, γαμ- 
 φη, -παρειά. 
 
 Σϊάλδς. saliva. 2. porcus saginatus. 3. ρϊη- 
 guedo. I. spittle. Nic. Th. 86.— 2. a fatted 
 hog. 3. fatness. Hence, Σϊάλωδης, adj. (Dion. 
 79 1 .) 2. τρεις σιαλονς καταγων, οι εσαν μετά 
 πάσιν άριστοι, ν. 163. Syn. 1. Αφρός. 3. πτνε- 
 λος. Ερ. 2. Ευτραφής, άπαλοτρεφης, λιπαρός. 
 
 Σίβυλλα. Sibylla, vates. a Sibyl. Hence, Σϊβυλ- 
 λϊάω. to pore over Sibylline oracles ; to be 
 crazy. (Equit. 61.) ου μετέχω τούτων' ου 
 yap ταντ εϊπε ΣιβυΧΧα. Pac. 1095. 
 
 Σϊβΰνη, ης. η. et Σϊβΰνης,ον. δ. telum, vena- 
 bulum. See Σιγϋνη. a weapon, a hunting- 
 spear. Meleag. 128. τονδε παρ"Ή.ρακλεϊ θηκ'ε 
 με τον σιβυνην. Antip. Sid. An. ii. 8. 
 
 Σϊβυρτϊος. Ν. P. Acharn. 118. 
 
 Σίγα 1 , adv. tacite. silently, α μοι, προσελθών 
 σίγα, σημαιν , ειτ' έχει. Philoct. 22. 
 
 ΣΤγαζω. conticescere jubeo. to cause silence. 
 τύμπανα, σιγάζει, κωφησε τε πάσαν ιωην. 
 Ορρ. κνν. γ. 285. 
 
 ΣΤγάλίδς. tacitus. s. as Σϊγηλδς. silent, adv. 
 Σ'ιγάλεως. {Orpji. 1001.) σιγαΧεαις δοκεεσκεν 
 αναψαμενη φρένα Μονσαις. Christod. An. ii. 
 458. 
 
 Σϊγάλδεις. qui pulcritudine sua silentium 
 facit. beautiful from its polish ; or, so as to 
 cause surprise. See Damm. c. 2233. Taylor 
 Led. Lys. p. 703, 4. εν θρονψ Ίδρνσασα 
 φαεινψ, σιγαλοεντι. ε. 86. Syn. Ααμπρος, 
 θαυμαστός, αψοφητος. — ποικιΧος. 
 
 Σιγάω, sileo. to be silent, και σιγψν,δτε μη τι 
 καταβΧαπτη το σον αυτόν. Η. Merc. 93. Syn. 
 Κατασιγαω, σιωπάω, εχεμνθεω, ήσνχαζω, κα- 
 ταπαύω. 
 
 ΣΊγειδν. Ρ. Ν. the promontory of the Troade 
 in which the Grecian camp was situated, 
 at the mouth of the Scamander. κάγώ πικρόν 
 Σιγειον ουριψ πλάτη- Κατ ηγομην' — Philoct. 
 358. Ερ. Ηνεμοεν. 
 
 ΣΊγερπης, ου. δ. tacite incedens. pacing si- 
 lently, ούτος 6 σιγερπης, εις τον έρωτα βαλη. 
 Callim. Ερ. 45. ΒΙ. 
 
 1 Mark the difference in sense and accent 
 between σίγα, 3. pers. sing. pr. he is silent ; 
 σίγα, 2. pers. sing, imperat. be thou silent ; 
 σιγά, adv. silently. The two first are spondees, 
 the last a trochee. 
 
 Σ Ι Δ 
 
 Σϊγ^. silentium. silence, oi δ' ap' ισαν σιγ%. 
 μενεα πνειοντες Αχαιοί. Γ. 8. Syn. Σιωπή 
 αφωνία, αρρησια, αφασία, αμφασια. Ερ. Αλί™ 
 γεινη, εμφρων, εχεφρων, νοήμων, μακαιρα, 
 πινντοφρων, πενθας, σοφή. 
 
 ΣΊγηΧος. Dor. ΣΊγάΧος. taciturnus. silent ; 
 quiet. σιγάΧον αμαχανιαν εργφ φυγών. Pyth, 
 9. 163. Syn. ΣιγαΧεος,' σιωπηΧος, ακεων 
 άφωνος. 
 
 Σϊγητϊδς. tacendus. to be passed over in 
 silence, σιγητ'εον μοι' — Helen. 1403. 
 
 Σϊγϋνη, Σϊγϋνδς, Σϊγυμνδν. spiculum. a Mace- 
 donian spear, αιχμην τριγΧωχινα σιγννην 
 ενρυκαρηνον. Opp.l. 1. αλλ' αμνδις κορννας 
 αζηχεας ηδε σιγυνονς. Apoll. 2. 99. ό δ' αν 
 σιγυμνψ πΧεΰρ' αναρρηζας βοός. Lye. 556, 
 Syn. Ακόντων (δλοσιδηρον) , 'βέλος, σιβυνη,α.ν, 
 
 Σϊγΰνοι, ων. ο'ι. Ρ. Ν. a people of Thrace, ουτ 
 οΰν θρήίζι, μιγάδες Σκυθαι, οντε Σιγυνοι, 
 Apoll. 4. 320. 
 
 Σϊδη 2 . I. malum Ptinicum. the pomegranate. 
 dimin. ΣΧδΐδν. from ike peel of which the 
 Athenian boys cut out the figures of frogs, adj, 
 Σϊδδεις. ruddy. (Nic. Al. 276.) 2.Nymphaea 
 alba, the water lily. ib. Th. 887. αντως τε- 
 τρηχοντα ταμών από κλήματα σιδης. ib. 72 
 κάκ των σιδιων βάτραχους επ-οιει, πώς δο• 
 κεϊς ; Nub. 879. Syn. 'Ροια. 
 
 Σίδηρος, ferrum. iron. Αργειοις' επεϊ ου σφ, 
 Χιθος χρως, ονδε σίδηρος. Δ. 510. Syn. Σι- 
 δηριον. Ερ. Αιθων, αμειΧιχος, αμείλικτος 
 ατειρης, αστραπτων, αφαυρος, αιχμηίΐς, αν- 
 δροφονος, αιμαλεος, βαρνποτμος, δαφοινηεις 
 δασπλης, διασφακτηρ, ενσθενης, θηκτος, ιοεις, 
 μέλας, μογερος, κρνοεις, οξύς, ολοος, πολιός 
 πολυκμητος, πουλνοδονς, πολνγλωχιν, παν• 
 δαματωρ, στονοεις, τμητηρ, πικρός, ωμοφρων 
 
 Σϊδηρεδς, contr. Σίδηρους, item, Σϊδηρειδς. fer^ 
 reus. 2. crudelis. made of iron. 2. cruel. 
 χαλκεα, οκτακνημα, σιδηρεψ αζονι αμφις. Ε. 
 723. έπεσε σιδαρεοισι βελεσιν. Orest. 1302. 
 σαιρειν σιδηρψ τφδε μ' αρπαγή δόμους. Cycl, 
 33. αλλά σιδηρειν Kopvvy ρηγννσκε φαλαγ• 
 γας. Η. 141. 
 
 Σϊδηρϊτης. (λίθος.) magnes. 2. id. cum pra?c, 
 
 1. the magnet. Lilh. 354. — 2. made of iron. 
 
 2. η σιδαριταν επαινήσαι ΪΙολεμον δεδοκη- 
 ται, — Nem. 5. 35. 
 
 Σϊδηροβρϊθης. Ran. 1402. ex Eurip. Σίδηρο- 
 βυρδς — σίδηρος. — Ορρ. κυν. 2. 174. Σϊδηρο- 
 βρως. Aj. 831. Σϊδηρδδακτΰλυς. Philipp. 
 An. ii. 215. Σϊδηρδδετδς. δ η. Bacchyl. ib. i. 
 150. Σϊδηροκμης. Aj '.325. Σΐδηρδμητωρ. Prom. 
 301. Σϊδηρδνδμδς. Sept. Th. 794. Σϊδηρονω- 
 τδς. Phoen. 1 1 47. Σϊδηροπλαστδς. Lucian. 
 Ocyp. 164. ΣΧδηρ'δπληκτδς. Sept. Th. 917. 
 Σϊδηοοσπαρτδς. Lucian. Ocyp. 100. Σίδηρο-. 
 τεκτων. Prom. 713. ΣΧδηρδτδκδς. Philip}?. An. 
 ii. 230. Σίδηρδτευκτδς. Ath. 1. 15. Σίδηρο-, 
 φορδς. Apoll. 2. 141. 1005. Σϊδηροφρων! 
 
 2 In the 1st sign, the penult is long : 
 though the same syll. in σιδιον is short. But' 
 in σίδη, the plant, Nicand. has the 1st short. 
 
Σ Ι Λ 
 
 Σ Ι Ν 
 
 601 
 
 ϊ Sept. Th. 52. Σϊδηροχαρμης. Tyth. 2. 4. «// 
 Ρ the foregoing are adjectives, compounded of 
 - Σίδηρος. 
 1 ΣΊδηρδτδμϊω. ferro incido. to cut with an 
 
 iron weapon, πολλά ο' επωρνονσαν ανήρ 
 Ι εσιδηροτομησεν. Philipp. ^(η. ii. 221. 
 ^Σϊδηρδω. ferro obduco. to cover with, or, to 
 
 fashion in, iron, ζεναγος οντος, όστις αν θω- 
 
 ρακ εχη Φολιδωτον, η δράκοντα σεσιδηρωμε- 
 
 νον. Posid. Ath. 376. f. 
 ΣΊδηρω, 6ος, ους. ή. Ν. P. the step-mother of 
 
 Tyro, σαφώς Σιδηρω και φορούσα τούνομα. 
 
 Soph. fr. Ύνρ. 
 ΣΊδδεις, δεντδς, ονντδς. η. Ν. P. a district in 
 
 the Corinthian territory, πορφνρεον ελαχειφ 
 
 ενιτρεφεται Σιδοεντι. Athen. p. 82. a. 
 Σίδδνες. ci. Ν. P. the people of Sidon. II. 
 
 Ψ. 473. 
 ■ΣΊδδνϊά. t). the territory of Sidon. Od. v. 285. 
 
 adv. Σϊδδνϊηθεν. from Sidon. ηγαγε Σιδονιη- 
 ι θεν, επιπλως ενρ'εα ποντον. Ζ. 291. 
 ΣΊδονϊδς, Σΐδωνϊδς. fern. ΣΊδωνίάς, άδδς. Sido- 
 ) nian, Phoenician. — έργα -γνναικών-Σιδωνιων 
 - — Ζ. 290. Σιδωνιην -γυναίκα. (Europam SC.) 
 s Anac. 35. 4. Σιδωνιον -ποτ άστυ Κάδμος εκ- 
 I λιπών. Eur. Phryx. fr. Φοινισσα, ΣΊδωνιας 
 
 ώ-Ταχεϊα κωττα, ροθιοισι μητηρ. Helen. 1467. 
 ΣΊδων. urbs celeberrima Phcenicise, now Say- 
 
 da, in the Pachalic of Acre, εκ μεν Σιδώνος 
 \\ πολνχαλκον εύχομαι εϊναι. ο. 424. 
 
 Ειζω. sibilo. to hiss, ως τον σιζ' οφθαλμός 
 ελα'ΐνεφ περί μοχλφ. ι. 394. Syn. Αιγγω, 
 ι ηχεω. 
 
 } ϊϊκάνϊά. ΣΊκεΧίά. ( 1 ma longa in versu Heroico, 
 ι alias brevi.) Sicilia. adj. Σίκελδς. (Od. ω. 
 
 1 210.) Σϊκελϊκδς. (Dionys. 80.) — αλλά με 
 ι δαίμων Πλαγξ' απο Σικανιης δενρ' ελθέμεν — 
 
 ω. 306. ΣΊκελιη μεν εφερβε, λνρης δ' εδιδασ- 
 ',κεν Απόλλων- Άρμονιην, — Christod. An. ii. 
 I 46 1 . πόθεν ΣΧκελιαν τηνδε νανστολών πάρει ; 
 : Cycl. 106. Ερ. ΤΙολνμηλος, πιειρα. 
 Υ&κϊλϊδης. Norn. Pr. Theoc. 7. 40. 
 Ιΐϊκιννϊς. saltatio satyrica. the kind of dance 
 I used in the Sdtyric Play. — τι ταντα ; μών 
 t κρότος Σικιννιδων ; Cycl. 36. 
 Ι ίικλδς, vel Σιγλδς. ό. nummus apud diversos 
 
 populos varii ponderis. a shekel ; equal to 8 
 i Attic oboli. {See Brunck. Lex. Sophocl.) 
 t vibv θερσανδρϋΐο, τον ηνεσεν ανερα σικλων 
 Ι Χρνσειων — Alex. Mtol. An. i. 419. 
 
 ίϊκνά. cucurbita. a melon, vai μην και σικνην 
 k χαλκηρεα λοιγε'ί τυψεί. Nic. Th. 921 . 
 t ίίκνδς. cucumis. a cucumber. άΐνιιη.Σίκνδϊδν. 
 ^ (Athen. 3. init.) κε'ιπον σικνον ιδοιεν, η λα- 
 ) γωδιον. Acharn. 519. 
 
 { Ιϊκΰων, ωνδς. ή. Ρ. Ν. a city of Peloponnese, 
 > on the river Asopus. Ζίύς αφενός, vauv δ' 
 i by εν ευρνχορφ Σικνώνι. Ψ. 299. 
 
 Ιικχαινω,Σικχαινδμαι. fastidio. tobcsqueam- 
 
 { \ύ\. from Σικχος, sick. — σικχαινω πάντα τα 
 \ δημοσία. Call. Ερ. 1 . (30. Ern.) Syn. Μισώ, 
 
 εχθαιρω. 
 
 ■Λλάρυς. Ρ. Ν. of a river which divides Pi- 
 ■i'cenum from Lucania, now the Sele ; 2. in 
 
 Cisalpine Gaul, not far from Bologna, now 
 
 the Silaro. 1. φαίνονται προχοαι ΐίενκεντινον 
 
 Σιλαροιο. Dion. 361. 
 Σϊληνϊαι. P. Ν. the rocky coast of Salamis. 
 
 στνφλονς παρ' ακτάς θεινεται Σιληνιων. Pers. 
 
 303. See Schol. 
 Σϊληνδς, Anac. 38. 12. Σϊληνοι. Silenus, Sil- 
 
 vanus. τησι δε Σιληνοι και ενσκοπος Αργει- 
 
 φοντης. Η. Ven. 263. See Nic. ΑΙ. 30. Ερ. 
 
 Ήδυποτης, λάσιος, λαχνηεις, δασνθριξ, αχο- 
 
 ρεντος. pi. ατενχεϊς, βαρνγουνοι, δασνκνημοι, 
 
 εχεφρονες. 
 Σϊλονρδς. silurus. the shad. Hence, Σϊλονρισ- 
 
 μδς. eating the shad-fish. (Athen. 4. 132.) 
 
 σαπρον σιλονρον αργνρονς πιναξ έχων. Ερ. 
 Σίλφη, ης. ή. blatta. a beetle or moth. Euen. 
 
 An. i. 167. 
 Σιλ^ϊδ^. laserpitium. frutex. a plant, the 
 
 juice of which was used in medicine. That 
 
 of the African σίλφιον, is our Ferula Tingi- 
 
 tana; that of the Persian σιλφ., Assa foeti- 
 
 da. Hence, the adj. Σιλφϊοεις, (Nic. Al. 330.) 
 
 τον ΐΐλοντον αντον, και το Βαττον σιλφιον. 
 
 Plut. 925. 
 ΣΊμαιθά. Ρ. Ν. of a woman, κηφ' οτι Σιμαιθα 
 
 τν καλεί, και νφαγεο τφδε. Theoc. 2. 101. 
 Σϊμάλδς. Ν. Ρ. αϊ. ΣΊμαλλος et Σϊμνλδς. Σι- 
 
 μαλον είδον εν χορψ πηκτιδ' έχοντα καλήν. 
 
 Aimc.fr. 
 Σιμβλδς. alveare. a hive. Hence the verb, 
 
 Σιμβλενω. to hive bees. (Philipp. An. ii. 
 
 220.) adj. Σιμβληϊδς, a, ov. and ΣιμβληΧς. ή. 
 
 of, or relating to, honey. (Apoll. 3. 1035.) 
 
 1. 880.) οι δ' εντοσθε μένοντες επηρεφεας κατά 
 σιμβλονς. Hes. θ. 598. Sy Ν. Σιμβλον, κυ- 
 ψέλη, σμήνος. Ερ. Διηρεφης, πολντρητος. 
 
 Σϊμοεις. Ρ. Ν. the name of some ancient 
 rivers, partic. one near Troy, now Mendere. 
 adjj. ΣΊμονντϊδς, a, ov. (Tph. A. 767.) Σι- 
 μονντίς, and Σίμδεντϊς, ϊδος. ή. (Hec. 639. 
 Androm. 1183.) {/χι ροάς Σιμοεις σνμβαλ- 
 λετον ηδε Σκάμανδρος. Ε. 774. Ερ. θείος, 
 καλλιροος, Ιδάϊος, Φρνγιος. 
 
 Σϊμοεισϊος. Ν. Ρ. II. Δ. 474. ΣΊμδς. Theoc. 14. 
 53. Σϊμων. Nub. 398. ΣΊνων. Tryph. 220. 
 See ^En. ii. 57. 
 
 ΣΊμδς. {την ρίνα.) qui depressis est naribus. 
 
 2. acclivis. flat-nosed. 2. steep in ascent. 
 α'ι φανλοτεραι και σιμοτεραι παρά τάς σεμνάς 
 καθεδοΰνται. Eccles. 617. Β. το προς πολιν, 
 το σιμον, οι σπονδήν εχω. Lysist. 288. 
 
 Σιμωνίδης. Simonides. the Lyric Poet of Cos, 
 who is said to have invented the Art of 
 Memory, ήδνμελιφθογγω μονσα Σιμωνιδεω. 
 Ερ. inc. 520. Jacobs. 
 
 ΣΊνά. indecl. in Possel. but Σΐνάδς. b. in Apol- 
 lin. Sinai, the mountain in Arabia Petrasa, 
 on which the Law was given, ένθα μακαρ 
 Σιναοιο μετ αχραντοιο θεμεθλοις. Ps. 67. 42. 
 
 Σίνάμωρεω. laedo. stupro. to hurt, &c. γυνή 
 δε σιναμωρουμενη χαίρει' σν δ' εϊ κρονιππος. 
 Nub. 1066. 
 
 Σινδων. ι), sindon. fine linen. Hence, the adj. 
 Σινδδννφης. (Philox. Ath. 409. e.) βροχφ 
 
 4 Η 
 
602 
 
 Σ Ι Σ 
 
 μιτρωδει σινδονοςκαθημμενην. Antig•. 1222. Β. 
 
 Σϊνηπϊ, ΣΧνάπϊ, εως, ϊδς. το. ΣΧνηπΰς, ϋδς. δ. 
 
 ΛΊο. ΑΙ. 533. sinapi. mustard. Hence, i\\e 
 
 Comic verb, ΣΧνάπεω, (Xenarch. Ath. 367.) 
 
 b.) σπέρματα τ ενδακνοντα σινηπιος, — Nic. 
 
 ibid. 366. d. Syn. Σιναπυ, σιναπιον, ναπν. 
 
 ΣΧνΧς. Ν. P. a robber, slain by Theseus. He 
 
 was called Ώιτυοκαμπτης, from fastening 
 
 those tvho fell into his hands to pine-trees 
 
 bent down, and then allowing the trees to 
 
 recoil. See Σαρκαζω. ου μαρτυρήσει μ' Ισθ- 
 
 μιος Σινις ποτέ. Hipp. 981. Monk. 
 
 ΣΧνΧς. homo noxius. 2. pernicies qmevis. a 
 
 mischievous person; a pest. — λέοντα- Y- 
 
 ■φη'ΐς κατεπεφνε, βοών σινιν Έυρυπυλοιο. 
 
 Call. 2. 92. 
 
 Έ,Χνος. το. noxa. harm; detriment, δρόσοι κα- 
 
 τεψεκαζον, εμπεδον σΧνος. Agam. 544. See 
 
 731 . Bl. Syn. Βλάβη, ατη, πήμα. Ερ. Αργα- 
 
 λεον, λνγρον, όλοφω'Ίον, πολυκτονον, ολοον, 
 
 αινον. 
 
 Σϊνος. το. corium ; putamen. a skin; shell; 
 
 husk. — από σϊνεα κόφας. Nic. ΑΙ. 232. 
 Σιντης. Σιντωρ, Ερ. άδ. 131. noxius. hurtful. 
 — επί τε λϊν ηγαγε δαιμων-Σιντην — Λ. 481. 
 Syn. Σιναρος, σιναμωρος, κακούργος, πονη- 
 ρός, σινις, δηλημων. 
 ΣιντΧες. Lemnii. the ancient inhabitants of 
 Lemnos. Hence, ΣιντηΧς. η. epith. of that 
 island. (Apoll. 1. 608.) οιχεται ες Λήμνον 
 μετά Σιντιας αγριοφώνους. θ. 294. 
 ΣΊνω, ΣΊνομαι. s.s. as Βλάπτω, to hurt. — ονδε 
 οι αιδώς Γιγνεται, ητ άνδρας μέγα σινεται, 
 ηδ' ονινησι. Ω. 45. ο'ί σφεας σινεσκοντο, 
 βιηφι δε φερτεροι ήσαν. ζ. 6. 
 Σϊνωπη. Ρ. Ν. the daughter of Asopus; A- 
 poll. 2. 948. and from her, 2. a city in Pontus. 
 Dion. 973. also, 3. red-ochre found there. 
 ΣΐνωπΊτης. epith. of Egyptian Jove, i. e. 
 
 Serapis. Dion. 255. 
 Σϊδν. Sium latifolium. Linn, a marsh plant. 
 οινψ πορφνροις, τά δε τοι σια καρπόν ενεικαι. 
 Theoc. 5. 125. 
 ΣΧπΰη, ης. η. panarium. a vessel for bread or 
 flour. μΰς σιπνη βοσκειν οΧδε Αεωνιδεω. 
 Leonid. Alex. An. ii. 169. Syn. Αρτοθηκη, 
 ταμεΧον. 
 
 ΣΧπΰλδν. το. Ρ. Ν. a mountain of Phrygia, 
 with a town of the same name; also called, 
 r) Σιπνλος. (Theodorid. An. ii. 42.) Here 
 was the palace of Tantalus, εν Σιπυλψ, όθι 
 φασι θεαων εμμεναι εννάς. Ω. 615. 
 ΣΧραιον. defrutum, sapa. boiled must, αντί 
 σιραιου, μέλιτος σμικρόν τφ θνμιδιφ παρα- 
 μιλάς. Vesp. 878. Β. 
 ΣΊρΧς. the Nile so called by the Αιθίοπες, or 
 Abyssinians. Dion. 223. — 2. a river of Lu- 
 cania, now in the k. of Naples ; the Sera- 
 potamo. 3. a city, afterwards called Po- 
 lieum. Lycoph. 856. 978. 
 ΣΧρος, ου. δ. fovea in usum granarii cavata. 
 a granary, και νφν ανοϊζαι μεν σϊρους ουκ 
 ηζιου. Eur. Phryxi./r. 
 ΣΧσάμΊς, ϊδος. ή. s. as Σησαμις. Batrach. 36. 
 
 Σ Ι Φ 
 
 ΣΊσυμβρον, Nic. Th. 896. Σΐσυμβρϊον. ser 
 pillum sylvestre. a kind of mint. Hence 
 
 μυρον σισυμβρινον. Athen. p. 553. d. κα 
 μύρτα, και μηκωνα, και σισυμβρια. Αν. 160 
 κυπρος τ, οσμηρόν τε σΐσυμβρϊον, — Nic 
 Ath. 684. b. 
 
 Σϊσϋρά. ΣΊσυρνα. η. (See Valck. Ammon. ρ 
 205.) sagum pelliceum. 2. stragulum vile. ; 
 cloak, or coverlet, of goat's skin, or othe 
 skin. Hence, Σϊσνρνοδϋτης. Lye. 634. and ΣΪ 
 συρνωδης. Soph. Poll. I. c. εν πέντε σισυραι 
 εγκεκορδυλημενος. Nub. 10. κατά της σισυρ 
 νης της λεοντεας — iEsch. Poll. 1. χ. § 186 
 
 ΣΊσύφος. Ν. P. Hence, adj. Σϊσϋφειος. (Lye 
 344.) subst. ΣΤσνφενς. a cunning reckoner 
 (ib. 980.) ΣΤσϋφΧδης. δ. and ΣΊσύφϊς. η. pa 
 tronym. (Aj. 190. Theoc. 22. 158.) ενϋάδ 
 Σίσυφος εσκεν, δ κερδιστος γενετ ανδρών, 
 Σίσυφος Αιολιδης. — Ζ. 154. Ερ. Αιολομητης 
 See Od. λ. 596. 
 
 Σϊταλκης, εος, ους. δ. k. of Thrace, a. προ 
 σιτω θεωρός δ παρά Σιταλκους. b. δδι 
 Acharn. 134. 
 
 ΣΊτεδμαι. vescor, comedo, to feed, to eat. ε 
 τφ σιτεσκοντο, και ίζανον ηδε ιαυον. ω. 20£ 
 —σιτεϊσθαι δ', αντί μεν άρτων, -Μαλαχη 
 πτορθους. — Plut. 543. Syn. Βρωσκω, εσθιο. 
 εδομαι, βοσκομαι. 
 
 ΣΊτησίς. η. jus epulandi. the right of feasting 
 σιτησιν αυτδν εν ΪΙρυτανειω λαμβάνειν. Ran 
 764. Β. Syn. Ύροφη, νομός. 
 
 Σϊτιζω. nutrio. Σϊτιζομαι. pascor. to feed 
 κψθ' ώσπερ ai τιτθαι γε, σιτίζεις κακωί 
 Equit. 716. Β. Syn. Σιτεω, σιτεύω, τρέφω 
 
 ΣΊτδς. δ. Σϊτδν 1 . το. ΣϊτΧδν. frumentum. corn 
 bread; food. pi. Σϊτά. τα. dimin. ΣΊτάρϊοι 
 (Lncill. An. ii. 334.) ου γάρ σίτον εδουσ, ο 
 πινουσ αιθοπα οϊνον. Ε. 341. καΐ μη 'πιτ)} 
 ρεϊν σιτι ημερών τριών. Acharn. 196. χρε 
 δε τειρει μ'' ούτε γάρ σίτον πάρα. Helen. 427 
 ων ούτε σϊτα διά δερης εδεζατο. Orest. 41 
 Syn. Ύρυγη, άρτος, εδαρ, βρώμα. Ερ. Αφθο 
 νος, γλυκερός, ευαλθης, θρεφηνωρ, μελιηδηί 
 μελιφρων, ελευθέριος. 
 
 Σιττά. vox pastorum. aery of shepherds t> 
 their sheep, &c. σιττα νεμεσθε, νεμεσθε' η 
 δ' ουθατα πλησατε πάσαι. Theoc. 8. 69. 
 
 ΣΊφάευς. Ρ. Ν. Apoll. 1 . 1 05. 
 
 Σιφλδς. deformis. 2. mutilus. 3. vorax. de 
 formed ; mutilated ; greedy. — γενεην γ> 
 μεν Ήφαιστοιο' -Ύούνεκ εην ποδε σιφλος'— 
 Apoll. 1. 203. Syn. Σιπαλος, άμορφος, ασθε 
 
 1 The following words are compounded ο 
 σίτος or σϊτυν. ΣΊταρχημά. το. a soldier's al 
 lowance. Antiph. Ath. 238. b. ΣΊτηβδρδς. Μ 
 cand. Al. 115. ΣΊτηγονος. ib. 424. ΣΊτοδδκυς 
 Paul. Sil. An. iii. 83. ΣΊτδκουρδς. horn•)! 
 fruges consumere natus. an unprofitable in 
 mate. — σιτοκουρον αθλιον εις την οικιαν Ειλ»;' 
 φαμεν. Menand. Ath. 248. ΣΤτονδμος. Philoci 
 1119. Σϊτδποιδς. Hec. 366. ΣΊτοποιεω. Troad 
 494. ΣΊτδφάγδς. Od. ι. 191. ΣΤτοχρδδς. Ορ 
 pian. κυν. 1. 435. 
 
Σ Κ A 
 
 Σ Κ A 
 
 603 
 
 νης, κολος. — μωμητος. 
 
 Σιφλδς. reprehensio, turpitude reproach for 
 a defect; a defect, μορφής έχοντας σιφλον, η 
 μώμαρ γένους. Lye. 1134. Syn. Μεμ-ψις, 
 ψόγος. 
 
 Σιφλδω. deformem reddo. to disfigure ; to 
 
 , hurt, αλλ' 6 μεν ως απολοιτο, θεός δε ε σιφ- 
 λωσειε. £3. 142. Syn. Απομορφοω, αφανίζω, 
 
 : , βλάπτω, αισχυνω. 
 
 Σΐφνενς, Σϊφίυς. talpa. a mole, αλλ' αστιβη- 
 τον οΊμον, ο'ιά τις σιφνενς. Lye. 121. Syn. 
 Ασπαλαζ, σπαλαξ, ινδονρος, σκαλοψ. 
 
 ,Σΐφων. siphon, a tube for conveying liquids 
 from one vessel to another. 2. an insect, 
 that sucks blood, ώς διά μακρού γε τον σϊ- 
 φωνα τον φιλον. Cycl. 438. Syn. Σωλην, 
 υδραγωγών. 
 
 ΣΊφωνιζω. extraho, quasi siphone. to suck 
 out as with a siphon, a. έπειτα σιφωνιζομεν 
 τον οϊνον. b. ετητριβειης. Thesm. 557. Β. 
 
 ΣΤ γαρ. Σϊων. nom. Hebr. Σιχαρ ες αιπυδμητον— 
 Νοηη. μητ'ερος νψιλοφον θνγατερ, μη δειδιθι, 
 Σιων. ib. εκ μελεων Σιώνος αγακλεος είπατε 
 μολπήν. Apollin. Ps. 136. 7. — θυγατρι 
 Σιώνι. Possel. 
 
 Σιωπάω, sileo. to be silent, ειδομενη κηρνκι, 
 σιωπαν λαόν ανωγει. Β. 280. Syn. Σιγάω. 
 Ιΐωπή. silentium. silence. Hence the adj. Σϊω- 
 πηλυς, Call. 2. 12. Σϊωπηρος, Ερ. άδ. 756. 
 ώς εφαθ'' οι ο" αρα πάντες ακην εγενοντο 
 σιωπ?}. Γ. 95. Syn. Σιγή. 
 
 ίκαζω. claudico. to limp ; to halt, διογενής 
 Έυαιμονιδης, κατά μηρόν οίστψ, Σκαζων εκ 
 πολέμου. — Α. 811. Syn. Χωλευω. 
 ϊΐκαιαι. the Scaean Gates of Troy, also called 
 Dardanian. II. E. 789. αΤψα δ' επειθ' ίκανον 
 δθι Σκαιαι πνλαι ήσαν. Γ. 145. 
 ϊκαιος. lsevus. 2. ineptus. 3. sinister, infaus- 
 tus. 1. on the left hand ; thence, western, i.e. 
 as you look to the north. 2. foolish. 3. un- 
 lucky, adv. Σκαιώς. (Eccles. 640.) ένθα Νό- 
 τος μέγα κύμα ποτί σκαιόν ριον ωθεί. γ. 295. 
 
 2. σκαιός πεφυκας, τον θεού πλεϊον φρονών. 
 Heracl. 259. Syn. 1. Ααιος, αριστερός. 2. ά- 
 τοπος, απαίδευτος, κακός, πονηρός, ανεμωλιος. 
 
 3. απαίσιος. 
 
 ίκαιδσύνη, (Ed. C. 1213. Br. Σκαιοτης. rus- 
 ticitas, stultitia. awkwardness; folly, ανθα- 
 διά τοι σκαιοτητ οφλισκανει. Antig. 1010. 
 Syn. Αγριοτης, μωρία, απαιδενσια, ατοπια. 
 Ζκαιονργεω. sinistre, seu, prave et maligne, 
 ago. to act a wicked, or foolish, part. Hence, 
 Σκαιονργημά το. {Tzetz. Chil. 3. p. 43.) και 
 μ?) παρά τους σαντού γονέας σκαιονργεΊν χ , 
 άλλο τε μηδέν Αισχρον ποιεΧν, οτι της Αι- 
 δούς μέλλεις τ άγαλμ' αν απλαττειν. Nub. 998. 
 Inverniz. 994. Brunch. 
 
 f "χαίρω, salio. to leap ; to skip. μολπ$ τ 
 ινγμψ τε, ποσΐ σκαιροντες, εποντο. Σ. 572. 
 ! Syn. Κινεομαι (πυκνώς), σκιρτάω, ορχεομαι, 
 
 1 This reading is preserved in the Ravenna 
 vIS. and was pointed out to me by my la- 
 mented friend, Professor Porson. 
 
 άλλομαι. 
 Σκάλάθνρω. ludo. 2. sensu obsc. Eccles. 611. 
 
 B. Hence, 
 ΣκάλάθνρμάτΧον. nugee. foolery, δστιςσκαλα- 
 
 θνρματι αττα μικρά μανθανων. Nub. 630. 
 
 Syn. Αθυρμα, παιγνιον. 
 Σκάλενω. fodio. to dig. εχονθ' εταΧραν, και 
 
 σκάλενοντ' άνθρακας. Pac. 439. Syn. Σκάπ- 
 τω, ορυσσω. 
 Σκάληνος,ού.δή. obliquus. 2, inaequalia crura 
 
 habens. uneven, crooked. 2. epith. of a 
 
 triangle with unequal sides. Leon. Tar. An. 
 
 i. 236. 
 Σκαλμη. (ζιφος.) gladius Thracius. a Thracian 
 
 sword, σκαλμη γαρ όρχεις βασιλις εκτεμνονσ 
 
 εμούς. Soph.jfr. Troil. 2. 
 Σκαλμος. paxillus ad quemalligatur remus. 2. 
 
 ordo remigum. the peg, or thoivl, to which 
 
 the oar is attached. 2. a rank of rowers. 
 
 έχοντες πλατας επί σκαλμών. Iph. Τ. 1347. 
 
 πάντες δε σκαλμοι στέφανους έχον. — Horn. 
 
 vi. 42. 
 Σκάλοψ. υ. talpa. a mole, σκαλοττας, εχινως, 
 
 αιελουρως, πυκτιδας. Acharn. 879. Syn. 
 
 Σιφνενς. 
 Σκάμανδρος. Scamander, v. Xanthus fluv. a 
 
 river of the Troade ; also, in Epirus and 
 
 Sicily. Hence, adj. Σκάμανδρϊδς, II. Β. 467. 
 
 Also, P. N. Astyanax, son of Hector. Z. 
 
 402. a noble Trojan, son of Strophius. E. 49. 
 
 ήχι ροάς Σιμοεις σνμβαλλετον ηδε Σκάμανδρος. 
 
 Ε. 774. Ερ. Βαθυδινης, βαθνδινηεις, δινηεις, 
 
 ευρροος, διοτρεφης, δΊος, ηϊοεις. 
 Σκαμβωνϊδης. e pago tribus Leontidis. one 
 
 belonging to a δήμος in the tribe Αεον-<ς. 
 
 Ήικοστρατος δ' αύ φησιν, δ Σκαμβωνιδης. 
 
 Vesp. 81. 
 Σκαμμωνϊον. herbse nom. Scammony. Nic. 
 
 ΑΙ. 578. 
 Σκανδάλον. oifendiculum. v. apud profanos 
 
 auctores non reperta. ^ a stumbling-block, ή 
 
 τ ολοή γλωσση ολοόν σφιν σκανδάλον εσται. 
 
 Dolsc. Syn. Ώροσκομμα, σκώλον. 
 Σκανδάληθρΰν. lignum decipulae incurvum ; 
 
 tendicula. a crooked stick on which the 
 
 bait is placed in a gin or trap, metaph. a. 
 
 trap, or snare ; called also Σκάνδαλα, ή. 
 
 Alciphr. 3. 22. κατ ανελκυσας ερωτφ, σκανδα- 
 
 ληθρ Ίστάς επών. Acharn. 687. 
 Σκανδειά. Ρ. Ν. a city of Cythera. 77. Κ. 268. 
 Σκανδιξ. δ. genus oleris silvestris. perhaps, 
 
 chervil. σκανδΊκά μοι δος, μητρόθεν δεδεγ- 
 
 μ'ενος. Acharn. 477. 
 Σκάπάνευς. propr. fossor. a digger, in Eye. 
 
 652. a name applied to Hercules. 
 Σκαπάνη, ligo. a spade, κψχετ' έχων σκαπαναν 
 
 τε και εικατι τουτοθε μήλα. Theoc. 4. 10. 
 
 Syn. Δικελλα, σκαφιον. 
 Σκαπτηρ, ήρδς. δ. fossor. a d\gger.fem. Σκαπ- 
 
 τειρά, Ερ. άδ. 176. τον δ' ουτ αρ σκαπτήρα 
 
 θεοί θεσαν, ουτ' αροτήρα, Ουτ άλλως τι σο- 
 
 φόν' πάσης δ' ήμαρτανε τέχνης. Horn. Mar- 
 git. Syn. Σκαφευς, σκαπανενς, δικελλΊτης. 
 Σκάπτον. See Σκήπτρον. 
 
 4η2 
 
604 
 
 Σ Κ Ε 
 
 Σ Κ Ε 
 
 Σκάπτω, fodio. to dig. ώ γερον, ος τε φυτά 
 σκάπτεις επικαμπυΧος ωμονς. Η. Merc. 90. 
 Syn. ΣκαΧευο>, ορνσσω. 
 
 Σκαρδάμυσσω. conniveo. to wink, ο?• blink, ον 
 σκαρδαμυσσειν, ουδέ χρεμπτεσθα'ι τίνα. Cycl. 
 622. Syn. Σκαρδαμυκτεω, μνω, δενδιΧΧω. 
 
 Σκαρθμος. saltus. the act of bounding ; a 
 spring, or leap, ώς δ' δτ αρηϊος Ιππος εεΧδο- 
 μενος ποΧεμοιο Σκαρθμψ επιχρεμεθων κρούει 
 πεδον, ■ — Apoll. 3. 1259. Syn. Σκίρτημα, 
 εΧαφροτης, δρόμος. 
 
 ΣκάρΊφισμος. prima delineatio picturse. hide, 
 tenuitas, subtilitas. a sketch ; outline of a 
 picture. 2. superficial quibbling ; unmean- 
 ing subtleties. και σκαριφισμοΊσι Χήρων. 
 Ran. 1497. Β. 
 
 Σκάρος, (ιχθύς.) scarus, piscis. a sea-fish, said 
 to have the faculty of chewing the cud. — κα- 
 Χαμευτής Ακρος, και κιχΧης και σκάρου ιχθυ- 
 βοΧεύς. Leon. Tar. An. i.244. Ep. ΆπαΧος, 
 γΧαγοεις. Phr, Και σκαρον, ος δη μοΰνος εν 
 ιχθυσι πάσιν αναυδοις Φθεγγεται ικμαΧεην 
 ΧαΧαγην, — Ορρ. 1. 1. 
 
 Σκαρφη. Σκάρφειά. ή. Ρ. Ν. a city of Locris. 
 Βήσσάν τε, Σκαρφην τε, και Αυγείας ερατει- 
 νάς. Β. 532. 
 
 Σκάτοφαγος. merdivorus. a dirt, or dung, 
 eater, b. μα Δι' ουκ εγωγ', αΧΧά σκατοφάγον. 
 Ά. αΐ ταΧαν. Plut. 706. 
 
 Σκαφευς, εως. ό. fossor. a digger, σκαφευς τις, 
 η βουφορβος αζιος δομών ; Eur. ΕΙ. 252. 
 
 Σκάφη, ης. ή. Σκάφος, εος. το. fossio ; fossa ; 
 inde, cavum quodcumque. 2. alveus; linter; 
 cymba. the act of digging; a trench ; thence, 
 any thing hollowed out. 2. a trough; canoe; 
 boat ; vessel. So, Σκάφϊς, ϊδος. η. a little 
 skiff; a milk-pan. (Od. ι. 223.) Σκάφϊον, a 
 hollow vessel, (a chamber-pot, Thesm. 633. 
 Juv. 6. 262.) ΣκαφΊον also sign, the crown 
 of the head, ίνα μη καταγής το σκάφων 
 πΧηγεις ξυλω. Aristoph. fr. inc. xvi. and, a 
 particular way of shaving the head. Av. 806. 
 1. ΤΐΧη'ίάδας φευγων, τότε δη σκάφος ονκ'ετι 
 οινεων. Hes. ε. 570. — 2. ό την σκαφην Χαβών 
 προ'ίτω, — Eccles. 736. τάς σκαφας, εν άίς 
 επωΧει τους Χυχνους, καθεΧκυσας. Equit. 
 1312. ειθ' ωφεΧ' Αργούς μή διαπτασθαι 
 σκάφος. Med. 1. 
 
 ΣκεβΧϊάς, ου. δ. Ρ. Ν. of a slave. Ran. 608. Β. 
 Σκίδαννϋμί, Σκεδάζω, Σκεδάω. dissipo. to scat- 
 ter ; disperse, των νυν αίμα κεΧαινον,--Έσκε- 
 δασ οζνς Αρης, — Η. 330. Syn. Αποσκεδαω, 
 σκορπίζω, σκιδί'ημι. ταραττω. 
 
 Σκεθρδς. accuratus. exact ; careful, adv. 
 Σκεθρώς. (Prom. 487.) γυναίκες, δρμηθητε, 
 μηδ' ατιμιαν Σκεθρήν τις υμών καταχευ — 
 Eur./r. Alcmseon. xii. 
 Σκειρων, ωνος. Ρ. Ν. a mountain of Attica. 
 Hence, Σκειρωνιδες, sc. πετραι. (Heracl. 
 860.) Σκειρωνος ακτάς όμμα τουμον εισοράν. 
 Hipp. 1209. 
 Σκελετός, ή, ον. exsiccatus, arefactus. dried, 
 
 withered. See Εηρος. ΣκεΧετδν. το, sc. σώμα. 
 
 a skeleton, σώχε διακνηστι σκεΧετόν δάκος, — 
 
 Nic. Th. 696. των ΰπο γήν σκεΧετών Χεπτο 
 τατος πεταται. Ερ. 1. 2. 
 ΣκεΧ'ϊς. η. perna. the ham of an animal, σκε 
 Χίδες δ' όΧοκνημοι πΧησίον τακερωταται 
 Pherecrat. Alh. 269. 
 Σκελλΐάς, ον. δ. Ρ. Ν. Αν. 126. 
 ΣκεΧΧω.β.ιί. 1. -ελώ./ζίί. 2.-αλώ. aor. 1. εσκη 
 Χά. perf. εσκλϊ/κα. part. εσκΧηκώς, εσκΧηώς 
 properly, from Σκλέω. {whence, in the passive 
 sense, ΣκΧημι, aor. 2. εσκΧην.) exsicco. tc 
 dry up ; to make lean. — μή πριν μένος ηε 
 Χιοιο ΣκηΧει αμφΐ περί χροα ινεσιν, ηδε με- 
 Χεσσιν. Ψ. 191. — ιμάντας Ωμους, αζαΧεους 
 περί δ' ο'ί γ' εσαν εσκΧηώτες. Apoll. 2. 52. 
 Syn. Ισχναινω, ζηραινω. 
 Σκέλος, crus, pes. the leg; the foot, εφθη 
 ορεξαμενος πρυμνδν σκεΧος, — Π. 314. Syn 
 Κ,νημη. αστραγαΧος. 
 Σκεπάζω, Anac. 21. 9. Σκεπάω, Σκέπω, tego 
 to cover, αι τ άνεμων σκεποωσι δυσάηωι 
 μέγα κύμα. ν. 99. Syn. Καλύπτω, επικρυπτω. 
 επηΧυγαζω, επισκιάζω, στεγω. φυΧασσω. 
 Σκεπάνον. Σκεπάς. το. Σκέπη, ή, Lye. 1422 
 tegumentum. a covering, και πΙΧον κεφα- 
 Χάς ονχ δσιας σκεπάνον. Leon. Tar. An. i 
 223. λείος πετραων, και επι σκεπας ην ανε• 
 μοιο. ε. 443. Syn. Στεγασμα, επικάλυμμα, 
 επιβΧημα. προβοΧη, υποδοχή. 
 Σκεπάνδς, ή, ον. tegens, protegens. covering, 
 guarding. Ep. άδ. 396. 
 Σκεπαρνον. ascia. a carpenter's axe. δώκε δ' 
 έπειτα σκεπαρνον εϋζοον, ήρχε δ' δδοϊο. ε 
 237. Syn. Αζϊνη, ρυχανη, δορυδρεπον. 
 Σκέπτομαι, circumspicio. to look about ; ob- 
 serve. Hence, Σκεπτηρίδς. to be considered. 
 (Maneth. 4. 165.) ΣκεπΓωρΤα. deliberation. 
 (Philem. Ath. 170. f. but others read Σκευω- 
 ρία, employment.) σκεπτετ ο'ίστών τε ροΤζον 
 και δουπον ακόντων. Π. 361. Syn. Επισκέπ- 
 τομαι, σκοπεω, επισκοπεω, περισκεπτομαι, 
 περισκοπεω, Χογιζομαι, ενθυμούμαι, διανοεο- 
 μαι, φυΧασσομαι, δραω, σκοπιαζω. 
 ΣκερβδΧεω, ΣκερβοΧΧω. convicior. to revile. 
 — πανσαί γ' ούτος, και μή σκερβοΧΧε πονηρά. 
 Equit. 821. Β. Syn. Αοιδορεω, κερτομεω. 
 ΣκερβοΧδς. maledicus ; probrosus. reproach- 
 ful ; cutting. σκερβοΧα μυθησαντο — Call. 
 fr. 281. 
 
 Σκευάζω, instruo. to furnish, especially with 
 clothes, &c. (front Σκευή.) Σκευοω. (Hesych.) 
 from Σκεύος, to furnish with utensils, &c. I 
 και τάΧλ' άπανθ' ώσπερ γυναΧκ εσκευασε. 
 Thesm. 591. Β. Syn. Έυτρεπιζω, κοσμεω, 
 εζαρτυω. 
 Σκευάσϊά. η. apparatus, qui in vestibus, &c. 
 adhibetur. 2. apparatio et confectio ci- 
 borum. dressing, either for attire ; or, 2. for 
 food. In this latter sign, we have Σκευάσϊς, 
 Alex. Ath. 107. d. — 2. ή σκευασια καθάριος ή 
 και ποικιΧη. Menand. ap. Ath. p. 661. f. 
 Σκεϋος. vas quodvis. an utensil, or implement. 
 dimin. Σκευάρϊδν, Plut. 810. Compoundsi 
 Σκευδποιος, one who makes σκεύη in ge* 
 neral, or supplies decorations for the stage, ; 
 
Σ Κ Η 
 
 ΣΚΙ 
 
 605 
 
 Ι (Equit. 232.) Σκευοφδοος. (Ran. 497.) Σκευδ- 
 φδρΧιοτης. (Eiqiolis, Poll. 9. 17.) εγωγ\ ϊν 
 ' εις αγοραν γε τά σκευή φέρω. Eccles. 723. 
 ι Syn. Έ,πιπλον, κατασκευή, τεύχος. δπλα τα. 
 Σκευή, apparatus, dress ; furniture, σκευ?] δε 
 τηδε του χάριν κοσμείς δέμας; Eur. Supp. 
 it 1054. Syn. Κατασκευή, διάκοσμος, στολή. 
 ά δπλισις. 
 
 ,ΖκεψΧς, εως. ή. contemplatio. 2. consideratio, 
 
 ; qualis est Scepticorum, etc. consideration ; 
 
 philosophical hesitation of the ancient 
 
 •3 school of Sceptics. 2. a. κατθανες, ώ Τίυρδων; 
 
 ρ b. επέχω, a. πυματην μετά μοΧραν Φ#ς επε- 
 
 χειν', b. εττεχω. a. σκεψιν έπαυσε τάφος. Jul. 
 
 JEg. An. ii. 509. 
 
 Ζκηνεω, Σκηνάω. tentorium figo. to set up a 
 i'tent. πεδίων δδοιπλανώντες εσκηνημενοι. 
 
 Acharn. 70. 
 ΪΖκηνη. Σκηνημά. το, Cho'eph. 250. tentorium, 
 inidus. a tent. 2. a booth, or shop, πάντα, 
 j νιτρον και φϋκος από σκανας αγορασδων. 
 
 Theoc. 15. 16. Ερ. Σκιερά, τιμηεσσα. 
 :ΙκηνΊτης. in tentoriis habitans. 2. taberna- 
 I: cula teg-ens. living in a tent. Eryc. Cyz. An. 
 ii. 298. 
 \-:Ικήνος, εος. το. it. Σκήνωμα, tentorium, ta- 
 ! bernaculum, umbraculum. a tent, or taber- 
 ; nacle. Hence, in the Ionic and Doric Philo- 
 sophy, the body. Nic. Th. 241. Al. 447. So 
 in the New Testament, 2 Cor. v. 1. — 2 Pet. 
 H. 13. 14. α'ί μοι πάρεδροι τώνδ' εσω σκηνω- 
 \ ■ ματων. Hec. 614. Syn. Κλισια, σκιάς, σκια- 
 : δειον. οίκημα, οικησις. 
 -'χηπάνΧδν. scipio. a staff, ή, και σκηπανιψ 
 
 διεπ' αν'ερας' οι θ' ισαν εζω. Ω. 247. 
 Γ'χηπτος. turbo, a thunderbolt; a whirlwind. 
 ντυφώς αειρας σκηπτδν, ουρανιον αχός. Antig. 
 ; 428. Syn. Δίνη, τνφως, κεραυνός, metaph. 
 -ταραχή, πήμα. 
 
 κηπτρον. sceptrum. a staff, a sceptre. Dor. 
 Σκάπτδν. αλλά και σκάπτον μοναρχον. Pyth. 
 4. 270. Hence Σκηπτοϋχδς, II. Β. 86. Σκηπ- 
 τουχΧά. ή, Pers. 297. Σκηπτροφορος, Meleag. 
 37. Σκαπτοφορος, id. 123. Also, the ν. Σκη- 
 πτροφορϊω, id. 11. εϊλετο δε σκηπτρον πα- 
 τρώων αφθιτον αιε'ι. Β. 46. Syn. Σκηπανιον, 
 7κιπων, βακτρον, ράβδος (βασιλικός). Ερ. 
 Αγλαον, ασυλητον, βασιλη'Ιον, δικασπολον, 
 ΙεμιστεΧον, θυμαρες, Φοιβη'ίον, χρυσεον, πει- 
 τιμβροτον. 
 
 κηπτω. proprie, immitto cum impetu. 2. 
 litor, incumbo. 3. incido. to hurl with vio- 
 lence ; to lean, or press, upon ; to break 
 oose, or bolt upon. med. Σκηπτδμαι. 4. 
 'ulcio me, innitor. 5. fingo, simulo. to 
 support one's self upon ; to feign, pretend. 
 1. τον σον δ' αλαστορ' εις εμ' εσκη-φαν 
 hoi. Med. 1338. — 4. βακτρψ σκηπτομενος, 
 ΊικνοΧς ποσιν ηε θυραζε. Apoll. 2. 197.— 5. a. 
 ιλλ' έμπορος ; b. ναι, σκηπτομαι γ', όταν τυ- 
 (ω. Plut. 904. Syn. Σκη ρίπτω, επιβάλλω, 
 ιπιφερω, στηρίζω. 5. προφασιζομαι. 
 ,:ηπων. υ. ΣκΙπων. Ερ. άδ. 649. Σκιμπων. 6. 
 I cipio, baculus. a staff. Αμπελίς ή φΐλακρη- 
 
 τος επί σκηπωνος δδηγοΰ Ήδη το σφαλερδν 
 ■γήρας ερειδομενη. Aristo, An. ii. 258. 
 Σκηριπτω, Σκηριπτομαι. s. as Σκηπτω, ?ι.2. 4. 
 δος δε μοι, ε'ί ποθί τοι ροπαλον τετμημενον 
 εστί, Σκηριπτεσθ', επειή φατ αρισφαλε εμ- 
 μεναι ονδόν. ρ. 196. See Apoll. 2. 667. 
 ΣκήψΊς. ή. prsetextus. a pretext, αλλ' εισορα, 
 μή σκήψιν ουκουσαν τιθι^ς. Soph. Elect. 586. 
 Syn. ΐΐροφασις, πρόσχημα, προσποιημα, υ- 
 ποκρισις. 
 
 Σκϊά. ή. umbra, a shade ; shadow, τρις δε μοι 
 εκ χειρών, σ /ay εικελον, η και ονειρψ. λ. 206. 
 Syn. Σκιασμα, ίνδαλμα, φάσμα, ηλυγη. Ερ. 
 Ασταθής, ανωφελης,ηεροεσσα, κουφή, πετραια, 
 ποτνια. 
 
 Σκϊάδειον. Σκίάδϊον. ΣκΧάδισκη, Anacr. fr. 27. 
 Fisch. umbella. an umbrella, or parasol. 
 τουτι λαβών μου το σκιαδειον ύπερεχε. Αν. 
 1508. See Equit. 1348. Br. Syn. Σκιάς. 
 
 Σιάάδείς. nom. piscis. a sea-fish ; called also 
 ΣκΧαινά, ΣκΧάθΧς. (Ephicharm. Ath. 322. f ) 
 and Σκεπάνος. the name is from the rapidity 
 with which it moves, gliding like a shadow. 
 ηε φαγρον λοφιην, δτε δ' αγρομενον σκιαδηα. 
 Numen. ibid. 
 
 ΣκΧάθος. ή. Ρ. Ν. an island in the iEgean, be- 
 tween Eubcea and Thessaly ; now Skiatho. 
 Apoll. 1. 583. 
 
 ΣκΧαζω. ΣκΧαω, Od. β. 388. obumbro. to over- 
 shadow, δειελος οψέ δυων, σκίαση δ' εριβω- 
 λον αρουραν. Φ. 232. Syn. Επισκιάζω, συσκι- 
 αζω, επικρυπτω, ηλυγαζω, σκοτίζω. 
 
 ΣκΧάποδες. oi. gens fabulosa ad occidentalem 
 Oceanum sub zona torrida. See Schol. προς 
 δε τοΧς Σκιαποσι- Αιμνη τις εστ αλουτος, ου- 
 Ψυχαγωγεί Σωκράτης. Αν. 1552. 
 
 ΣκΧάς, άδος. ή. umbraculum fornicatum. an 
 arbour. 2. an umbrella, χλωραι δε σκιάδες, 
 μαλακψ βριθουσαι ανηθω. Theoc. 15. 119. 
 Syn. Σκιαδιον. θολός. 
 
 ΣκΧατρεφω, ΣκΧατραφεω. in umbra nutrio. to 
 bring up in the shade, or delicately, χειμώνι 
 τ ασκεϊν σώμα, θερμά θ' ήλιου Ύοζευματ' 
 αινειν μη σκιατραφουμενος. Eur. fr. Belle- 
 roph. 17. 
 
 ΣκιδνημΧ. s. as Σκεδάζω, αυτοί δ' εσκιδναντο 
 κατά κλισας τε νέας τε. Α. 487. 
 
 ΣκΧερδς, ΣκΧάρδς. also, ΣκΧδεις, II. Α. 157. 
 ΣκΧδειδής. umbrosus. shady; shadowy, from 
 ΣκΧάρος, is formed ΣκΧάροκδμδς. δ ή. (Bacch. 
 874) άλσος υπό σκιερον εκατηβολου Απόλ- 
 λωνος, ν. 278. ολιγοδρανεες, πλάσματα πη- 
 λού, σκιοειδέα φϋλ' αμενηνά. Αν. 687. Syn. 
 Σκιώδης, δασκιος, επισκιος, ευσκιος, κατα- 
 σκιος, δενδρηεις, σκοτεινός, συνηρεφης. 
 
 Σκϊλλά. squilla, herba bulbum insignem ha- 
 bens. the squill, or sea-onion, ούτε γάρ εκ 
 σκιλλης ρόδα φύεται, ουθ' υάκινθος. Theog. 
 537. 
 
 ΣκΧμάλιζω. digitum infamem (medium sc.) 
 ostendo. to mock by holding out the middle 
 finger. (So the Schol. — others,) to fillip on 
 the nose, όπως άν αυτούς ρηματιοις σκιμα- 
 λισω. Acharn. 443. Syn. Εξουθενιζω, χλευ- 
 
606 
 
 Σ Κ Ι 
 
 αζω. καταδακτυλιζω. 
 
 Σκιμπους. grabatus. a bed, or litter. — espe- 
 cially for the sick, κάθιζε τοιννν επί τον 
 ιερόν σκιμποδα. Nub. 253. Syn. Σκιμποδιον, 
 κραβατον. 
 
 Σκιμπτω. another form of Σκηπτω, q. υ. αλλ' 
 οτ Αιητας αδαμάντινοι εν Μεσσοις αροτρον 
 σκιμφατο. Pyth. 4. 398. 
 
 Σκϊναξ. agilis ad subsiliendum. 2. lepus. 
 nimble. Hence, 2. a hare, εν 6k τιθει ταμι- 
 σον σκινακος νεαροΐο λαγωοΰ. Nic. Th. 577. 
 See ib. ΑΙ. 67. Syn. Ευκίνητος, ευσκαρθμος. 
 
 2. λαγωος. 
 
 ΣκΧνάρ. fetus, the young of an animal, μη τοι 
 ενισκηλ -ij νεαρον σκιναρ ωκυς αϊζας. ib. Ther. 
 695. Syn. Κύημα, γόνος, γονή. 
 
 Σκινδάλάμος. assula. 2. pi. subtiles nugae. l.a 
 little splinter of wood. 2. quibbles, λύγων 
 ακριβών σκινδαλαμους μαθησομαι ; Nub. 130. 
 
 Σκινδαλμ~οφραστης. qui de nugis subtilibus lo- 
 quitur, a quibbler. σκινδαλμοφραστην αιπν- 
 τατης σοφιης. Agath. An. iii. 58. 
 
 Σκινδα-φος, οϋ. δ. herba, hederas similis. 2. 
 όργανον μονσικον τετραχορδον. 3. res nihili. 
 a plant resembling ivy. 2. a lyre of four 
 strings. 3. applied to a thing of no value, 
 like γρύ. 2. σκινδα-φον λυροεντα μεγαν χει- 
 ρεσσι τινασσων. Theopomp. Ath. 183. b. 
 
 3. μικρός εών. νουν δ" εϊχεν ελάσσονα σκιν- 
 δα-φοΊο. Tim on. Suid. 
 
 Σκίουρος. Sciurus. the squirrel, which was 
 supposed to shade itself from the sun with 
 its tail. Oppian. 
 
 ΣκιπναΧδς, or Σκνϊπαϊδς,β^οηι Σκνΐφος /or Κνε- 
 φας. obscurus; v. qui in obscuro est. dark; 
 or overtaken by the dark, ερχομεναι σκιπ- 
 νάϊον επισπευδοιεν όδιταν. Theoc. 16. 93. 
 
 Σκϊπων. s. as Σκηπων, q. V. εΊπεν. δ δε σκι- 
 πωνα, yεpovτικbv δπλον, αειρας. Call. Ερ. 
 1. 7. 
 
 Σκίρά. τα. a festival at Athens, in honour of 
 Minerva. A white canopy, σκϊρδν, was car- 
 ried in procession ; whence the name of the 
 month, Σκίρδφορίων. όσα Σκιροις εδοξε ταίς 
 εμάϊς φιλαις. Eccles. 18. See vs. 59. and 
 Thesm. 834. 
 
 Σκιρρδς. tumor durus in hepate, scirrhus. 2. 
 crusta casei. 3. gypsum, a scirrhus, or hard 
 swelling in the liver. 2. rind of cheese. 3. 
 plaster of Paris. 3. εκ των πόλεων τον σκιρ- 
 ρον εζεδηδοκεν. Vesp. 920. Syn. Σκιρρωμα. 
 3. γύψος, λατνπη. 
 
 Σκιρτάω, salio. to skip; to leap. αάν.Σκιρτηδδν, 
 skippingly. (Orph. fr. 23. 1.) subst. Σκιρτηθ- 
 μος. δ. (Lith. 218.) and Σκίρτημα, το. (Hec. 
 524.) Σκιρτητης. a dancer. {Mosch. 6. 2.) 
 Also, Σκιρτδποδης. (Ερ. άδ. 413.) ai δ' ότε 
 μεν σκιρτψεν επι ζειδωρον αρονραν. Υ. 226. 
 Syn. Ανασκιρταω, διασκιρταω, εττισκιρταω, 
 σκαιρω. αναστρέφομαι. 
 
 ΣκΧτάλοι. παρά Άριστοφάνει οι ευτελείς και 
 πονηροί. Suid. a term of reproach, αγε δή 
 Σκιταλοι, και Φ εν ακες, ην δ' εγώ. Equit.634. Β. 
 
 Σκίωνη. Ρ. Ν. a city of Macedonia ; now 
 
 Σ Κ Ο 
 
 Cassandra. Vesp. 209. 
 
 Σκλεω, Σκλήμί. durus fio ex ariditate. to be 
 hardened by drying. See Σκελλω. — πινψ τ'ε 
 οι ανσταλεος χρως Έ,σκληκει, — Apoll. 2. 200. 
 Syn. Κ,ατασκλημι, σκελλομαι. 
 
 Σκληρός, durus, rigidus. 2. contumax. hard ; 
 stiff; stubborn, adv. Σκληρώς, Equit. 783. 
 and Σκληρδν, adverbial. Hesiod. Θ. 838. Com- 
 pounds, Σκληρδκοκκδς, having a hard kernel. 
 (Antiphan. Ath. 650. e.) Σκληροτράχηλος, 
 stiff-necked. Naz. κουκ'ετ αν μ' εΰροις δι- 
 καστήν δριμύν, ουδέ δυσκολον, Ουδέ τους 
 τρόπους γε δηπου σκληρόν, ώσπερ και προ 
 του. Pac. 349. Β. ώ σκληρέ δαίμον, ώ τυχαι 
 θραυσαντνγες Ίππων εμών' ώ Παλλάς, ώς μ' 
 απωλεσας. Nub. 1264. Syn. Αγριος, απήνης, 
 δύσκολος, δύστροπος, χαλεπός, ατεραμνος, 
 στέρεος. 
 
 ΣκοΧίδν, ου. το. sc. μέλος, carmen conviviale. 
 a song to the lyre at a banquet by the 
 guests, as they were severally called upon. 
 ετιθει νομούς, ώσπερ σκολιά, γεγραμμενους. 
 Acharn. 531. Phr. Ύοιανδε μελιφρονος αρ- 
 χάν ενραμενον σκόλιου. Pind. Ath. 574. b. 
 
 Σκδλϊδς. obliquus, pravus. oblique; crooked; 
 perverted, oi /3t# ειν αγορφ σκόλιας κρινωσι 
 θεμιστας. Π. 387. Syn. Στρεβλός, δοχμιος. 
 άδικος, πανούργος. Hence the Compounds, 
 Σκδλωδρδμδς, Orph. Η. 50. Σκδλϊοθριξ, 
 Meleag. I. 37. Σκδλϊοπλάνης, Nic. Ther. 
 319. Σκολΐωπ-ος, Man. 4. 78. 
 
 Σκδλδπενδρά. animal egenere multipedum. 2. 
 herba, scolopendrium. 1. a kind of centi- 
 pede. 2. fern. In the former sense, Σκδλδ- 
 πενδρδς occurs, Athen. 7. 304. In the latter, 
 ΣκδλδπενδρεΙδν, Nic. Th. 634. — 1. πεμφρη- 
 δών ολιγη τε, καΐ αμφικαρής σκολοπενδρα. 
 ib. 812. 
 
 Σκδλοφ. ό. vallus. 2. crux. 3. veru. a pale; a 
 cross ; a spit. Hence, Σκολοπηίδα μοίραν, 
 Man. 4. 198. the fate of one impaled, ευ- 
 ρεϊαν, μεγαλην' εν δε σκολοπας κατεπηζαν. Η. 
 442. Syn. Χαραζ. (ξυλον οξυ.) 2. σταυρός. 
 
 Σκδλϋμδς. cardui genus, an edible thistle, 
 like the artichoke, -ημος δε σκολυμός τ αν• 
 θεϊ,— Hes. ε. 580. Syn. Κάκτος. 
 
 Σκομβρδς, scombrus. mackarel. περί Αακεδαι- 
 μονιων, περί σκομβρων νέων. Equit. 1004. 
 
 Σκδπάς, ου. ό. nobilis Thessalus, cujus pos- 
 ted illustres οϊ Σκοπάδαι. 2. insignis mar- ^ 
 moris scalpendi artifex. Horat. Od. 8. /. iv. 
 the head of a noble family in Thessaly. 2. a 
 famous sculptor, πολλοί δε Σκοπαδαισιν g 
 ελαυνομενοι ποτι σάκους. Theoc. 16. 36. 
 
 Σκόπελος, scopulus. a rock, or crag. Hence, 
 Σκδπελοδρδμδς, Agath. An. iii. 43. — συ δε 
 σκοπέλου επιμαιεο, μη σε λαθφσι. μ. 220. 
 Syn. Σκοπη, σπηλαιον, σπιλας, απορρωζ, 
 εριπνη. Ερ. Ακρος, ατεραμνος, ακμητος, άλιρ• 
 ραγής, αγχιαλος, αιματοσταγης, άσκεπης, 2;λί- 
 βατος, λοφοεις, προβλης, κνματοπληξ, τι- 
 φοίΐς, στνφελος. όρθιος. 
 
 Σκδπεω, Σκδπεομαι. speculor, considero ; ra- 
 tionem habeo. to look out; to consider; to 
 
Σ Κ Ο 
 
 Σ Κ Υ 
 
 607 
 
 regard, αλλά σκοπείν τον άνδρα, και ζητεϊν 
 δπου. Thesm. 599. Β. φευ, φευ' τ'ι δήτ' αν, ω 
 γνναι, σκοποϊτό τις-Τήν ΙΙνΘομαντιν εστιαν,— 
 (Ed. Τ. 964. Β. Syn. Σκοπεύω, σκέπτομαι, 
 κατασκοπεω, βλέπω. 
 
 Σκοπή, Lye. 1311. Σκοπϊά. r). specula, any- 
 place commanding an extensive view, ώς δ' 
 δτ από σκοπιής είδεν νέφος αιπόλος ανήρ. Δ. 
 275. Syn. Αποψις, περιωπή. Ερ. Ήλιβατος, 
 ηιρια, ερημας, δνσεμβατος, λοφοεσσα, παι- 
 παλοεσσα, περιμηκης, ναντιλοφθορος, τηλε- 
 φανης, τηλαυγης, τανυκρηπις. 
 
 ΣκδπΧαζω, II. Κ. 40. ΣκδπΊωρεδμαι. speculor. 
 to look out ; to be a spy upon, κατά τάς 
 διόδους σκοπιωροϋνται. Vesp. 361. 
 
 ΣκοπΧητης, Archias, An.ii. 93. Σκοπός, ου. δ ή. 
 speculator, a spy; observer; overlooker. 
 το~ισι δ' επειτ απανενθε δυο σκοποί ε'ιατο 
 Χαών. Σ. 523. Syn. Κατοπτης. — έφορος. 
 
 Σκοπός, δ. scopus. a mark ; a butt, επεχε vvv 
 σκοπψ τοξον. 01. 2. 160. Syn. Τέρμα, δδος. 
 
 Σκορδϊνάομαι, Σκορδϊνεομαι. pandiculor. to Ι 
 yawn; to be agitated, ώσθ' οντος ηδη σκορ- 
 δινάται, κάστιν ουκ εν αντον. Vesp. 640. 
 
 ' Syn. Χασμαομαι. 
 
 ^ϊκορδδδν. το. allium, garlick. vvv προς εμ' 
 
 '■ ιτω τις, Ίνα -Μη ποτέ φαγτρ σκοροδα. Lys. 
 
 ;688. Hence, ΣκδρδδΊδν, the stalk, or leaf, of 
 
 • garlick, Thesm. 494. Also, Σκδροδιζω, to eat 
 garlick, Equit. 942. Σκδροδαλμη. a mess of 
 garlick and salt-pickle, ib. 199. ΣκδροδδμΊ- 
 
 ■ μητδς, imitating garlick. Aristoph. Ath. 372. 
 
 'ϊκορπϊδς. scorpius. 2. scorpites, gemma, a 
 scorpion; also, (Lith. 488.) the scorpion- 
 stone. Hence, the adj. ΣκορπεΊδς, ibid. 616. 
 Ιοη.Σκορπηϊδς,Μ. 504. Σκορπίδεις, Nic. Th. 
 654. adv. ΣκορπΧδθεν, Lith. 755. σκορπιός 
 απρο'ίδής, οΧιγψ υπδ Χά'ί λοχησας. Nic. Th. 
 14. Ερ. Αεινος, ζοφοεις, λωβητηρ. 
 Ικορπισμδς. dispersio. a scattering. Sibyl. 1. 3. 
 Ικδτεινος, Σκδτδεις. Σκδτως, Phcen. 336. P. 
 tenebrosus. dark; in concealment, και μην 
 σκοτεινδν όμμα μον βαρύνεται. Alcest. 387. 
 μη ποτέ σ ουρανόθεν σκοτοεν νέφος αμφι- 
 καλυψυ. Hes. £. 553. πρεσβυτατος -γενεν, 
 σκοτιον δε έ γεινατο μητηρ. Ζ= 24. compare 
 Alcest. 989. παίδες σκότιοι, illegitimate 
 children. Syn. Σκοτωδης, ορφναϊος, αφεγγης. 
 λαθραίος, νόθος. 
 
 ]κοτάω, Nic. ΑΙ. 35. Σκδτεω. Σκδτοϋμαι. te- 
 nebris offundor. to be in the dark. Falladas, 
 •An. ii. 432. 
 
 \κοτ1α, ας. ή. Σκότος, ου. δ. et εδς. το. te- 
 nebrae, caligo. darkness, ηριπε δ' εξ οχεων, 
 στν-/ερδς δ' αρα μιν σκότος ειλε. Ε. 47. αιεν 
 σκοτία κρύπτεται. Phoen. 346. P. Syn. 
 ΑχΧνς, κνεφας, ορφνη, λυγη, ηλυγη, έρεβος. 
 Ερ. Φθονερά. αΧαμπετον, εχθρον. From Σκά- 
 ρτος are formed these compounds : Σκδτδ- 
 ■δάσνπυκνοθριζ, vox comica. (Acharn. 389.) 
 one who has dark, thick hair. Σκδτοδΐν'ίάω, 
 to have a dizzy feeling, which makes every 
 thing dark. ibid. 1218. Σκδτδεργδς, Man. 1. 
 '80. Σκδτδμαινά.ή. darkness. Hegesipp. An. 
 
 i. 215. ΣκδτομηνΧδς. moonless, ννζ δ' ap' 
 επήλθε κακή, σκοτομηνιος, νε δ' αρα Ζευς. ξ. 457. 
 
 Σκδτδω. Σκοτίζω. Man. 1. 93. obscuro. to 
 darken, εγώ σκοτώσω βλέφαρα και δεδορ- 
 κότα. Aj. 85. Syn. Αμαυροω, σνσκιαζω. 
 ηλυγιζω. 
 
 Σκνβάλισμά, Phocyl. 146. Σκυβάλδν. res qusB 
 rejicitur. qs. κυσΐ βαλλόμενον. refuse, dirt, 
 dung. — ώς αν δδιταις Ειη νεισομενοις ήμι- 
 δα'ες σκνβαλον. Ερ. άδ. 386. Syn. Αποβλη- 
 μα, αποκαθαρμα, εκφαυλισμα. 
 
 Σκνδμαινω. Σκυζδμαι, II. Ω. 113. irascor. to be 
 gloomy; angry; to scowl, μη μοι, Πάτροκλε, 
 σκυδμαιν'εμεν, αϊ κε πυθηαι. Ω. 592. Syn. 
 Οργίζομαι, στυγναζω. 
 
 Σκνθης,Σκνθαι 1 . Scytha. fern. Σκνθαινά. (Ly- 
 sist. 184.) a Scythian man, or woman, adj. 
 Σκυθικός, not Σκΰθϊδς, which does not occur 
 in poetry. Theoc. 16. 99. αλλ' ay ε δι), Σκυθα, 
 κεϊρε κομην, αποπανε δε κώμον. Theog. 827. 
 
 Σκϋθϊά. r). Scythia. ήλθες απδ Σκυθιης, απδ δ' 
 ειπαο τεθμια Ταύρων. Call. 3. 174. 
 
 Σκϋβιζω. Scythas imitor. to imitate the Sc3 T - 
 thians ; to shave, και κράτα πλοκαμόν τ 
 εσκυθισμενον ζνρψ. Eur. ΕΙ. 241. Syn. 
 Αποσκυθιζω, επισκυθιζω, περισκυθιζω. 
 
 Σκνθραζω, Σκυθρωπαζω. vultum contraho. to 
 have the countenance overcast, with grief, 
 anger, &c. χώ μεν σκνθραζει' δεσπότης δ' 
 ανιστορεί. Eur. ΕΙ. 830. τί σνντεταραζαι ; μ?) 
 σκυθρωπαζ', ω τεκνον. Lysist. 7. Syn. 
 Σκνδμαινω. 
 
 Σκυθρωπός, austerus. gloomy of face ; austere, 
 οι» χρή σκυθρωπδν τοϊς ζενοις τον προσπολον. 
 Alcest. 790. Syn. Έλοσνρωπος, σκνθρος, α- 
 μειδης, χαλεπός, σκληρός. Phr. Κατηρεφης 
 πρόσωπον. Eur. σνννεφών όμματα, ib. στυγ- 
 νδν οφρύων νέφος αυξάνεται, ib. 
 
 Σκΰλαξ. catulus. 2. compedes. 1. any young 
 animal, especially a whelp, also, Σκϋλάκευ- 
 μά, Tymnes, An. i. 506. fern. Σκυλάκαινά, 
 Kossis, An. i. 195. Hence, ΣκϋλάκΊτΊς^ρϊίΛ. 
 of Diana. Orph. 35. 12. Σλνλάκοτροφδς. 
 Oppian. άλ. 1. 719. ΣκύλακοτρδφΧά, ib. κυν. 
 1. 436.-2. Like the Lat. catellus, σκυλαζ 
 sign, a chain for the neck. Pollux, 10. 167. 
 1. ώς δε κυων αμαλ^σι περί σκνλακεσσι 
 βεβώσα. ν. 14. Syn. Σκύμνος, σκνλακιον, 
 σκυμνιον. Ερ. Αγχιθνρος, βαλως, θοος, νε- 
 βροφονος, ενρΊνος, ιχνευτηρ, φνλακτωρ, νεο- 
 γιλη, αγριομορφος. 
 
 Σκνλενμά. το. s. as Σκυλον. — σωζομεν τάδε 
 Σκνλευματ' ; — Rhes. 593. 
 
 Σκϋλενω. spolio. to spoil, strip, See Συλαω. 
 Κνκνον σκνλενσαντες απ' ωμών τενχεα καλά. 
 Hes. α. 468. 
 
 Σκύλλα. Scylla. ώς θ' Ίκετο πλαγκτάς πέτρας, 
 δεινήν τε Χαρυβδιν,-Σκνλλην θ', ϊ)ν ου πω- 
 ποτ ακηριοι άνδρες αλυζαν. ψ. 328. Ερ. 
 ΐίετραια, τρυφερά, δεινή. 
 
 1 Scythians were employed at Athens in 
 attendance upon the police. See Lysist. 451, 
 462. Thesm. 1026, 1177. 
 
608 
 
 Σ Κ Υ 
 
 Σ Μ Α 
 
 Σκυλλω. vexo. to tear in pieces ; to vex ; to 
 weary. Hence, Σκνλμά. το, Paul. Sil. An. iii. 
 72. and Σκυλμος. 6, Man. 4. 364. a teazing, 
 or vexation. Pers. 578. εσκυλται δε κόμη, 
 ροδεης δ' αμαρυγμα παρειής. Paul. Sil. An. iii. 
 74. Syn. Σύρω, σείω, ριπταζω, τειριο, κακοω, 
 ενοχλεω. 
 
 Σκϋλον. spolium. spoils, περσεις τε Ύροιαν, 
 σκϋλά τ' ες μελαθρα σά. Philoct. 1474. Syn. 
 Σκνλενμα, λεία, ληϊς. εναρα, λάφυρα τα. Ερ. 
 Δοριθηράτον. Compounds, Σκϋληφορος. Αη- 
 tip. Thess. An. ii. 112. Σκϋλοφορός, Crinag. 
 ib. 143. Σκϋλοχάρης, Secund. An. iii. 5. 
 
 Σκύλος, εος. το. liber, cortex, corium. bark; 
 rind; hide, νειαιραν τοθι σάρκα περί σκύλος 
 ανον οπαζει. Nic. ΑΙ. 270. Hence the Com- 
 pounds, Σκϋλοδεψης, s. s. as Σκντοδ. Secies. 
 420. a tanner, and, Σκύλοδεψεω *. to dress 
 leather. Plut. 514. 
 
 Σκύμνος. See Σκνλαζ. a cub. φ pa θ' υπό σκύμ- 
 νους ελαφηβολος άρπαση ανηρ. Σ. 319. 
 
 ΣκΰνΧον. cilium. the eye-brow. Nic. Th. 177. 
 443. Syn. Βλεφαρις, βλεφαρον, οφρνς. 
 
 Σκνρον. nom. herbse. a species of St. John's 
 wort, στρυχνον τε, σκύρα τ εχθρά, τά τ' ειαρι 
 σινατο βουτην. Nic. Th. 74. 
 
 Σκύρος, ή. Ρ. Ν. an island and city near Eu- 
 boea, now Skyro. Here Lycomedes reigned ; 
 Achilles was disguised, and Pyrrhus born 
 of De'idamia. It was famed for the excel- 
 lence of its marble and goats ; but, being 
 rugged and barren, criminals were trans- 
 ported to it and Lemnos. See II. L 668. 
 Androm. 209. Hence, the adj. ΣκνρΧος. Σκν- 
 ριας δ' ες αμελζιν -γάλακτος -Αίγας εζοχωτα- 
 τας. Pind. Epinic./r. 2. 
 
 Σκΰρωτος, ή, ον. complanatus. smoothed, 
 paved with stone, εμμεν ιπποκροτον-Σκνρω- 
 τάν δδδν, — Pyth. 5. 123. 
 
 Σκυτάλη, scutica. 2. fustis. 3. apud Lacedae- 
 monios genus secretse epistolse, circa bacu- 
 lum convolutae. 4. genus serpentis, longum 
 instar baculi. a lash. 2. a club. 3. a contri- 
 vance for secret correspondence between 
 the Lacedaemonian government and its offi- 
 cers abroad. A slip of writing material was 
 rolled round a thick wand, and the order 
 then written on it. The slip was then un- 
 rolled and sent to the officer, who by ap- 
 plying it to the staff of the same thickness, 
 which he took out with him, was enabled 
 to read it. 4. a long serpent. Nic. Th. 384. 
 3. ειπερ γε χαΰτη 'στι σκυτάλη Αακωνική. 
 Lysist. 992. Syn. Ίμασθλη, σκυτος. 2. σκυ- 
 ταλις, ροπαλον, ράβδος. 3. περιστροφις. 
 γραμματέων, πιναζ. 
 
 Σκύτάλον, Σκυτάλϊον. clava, fustis. a club. 
 Σκϋτάλϊον is also a plant. Lat. Umbilicus 
 
 1 This is the true reading, not σκντο- 
 δεφείν : for the 1st syll. here, and Av. 490. 
 must be short, as is the case with words 
 formed from σκύλος, but σκντος and its 
 compounds are long. 
 
 Veneris, εκομων, επεινων, ερρνπων, εσωκρα 
 τουν, Σκνταλι εφορουν. — Αν. 1282. τψ δ 
 σιδαρειον σκντάλον, κεχαοαγμενον οζοιο 
 Theoc. 17. 30. 
 
 Σκϋτευς, Σκϋτοτομος. coriarius. a tanner, 
 currier, a leather-cutter. — κέραμος, σκύλο 
 δεψαι, - Σκυτής — Αν. 490. σκυτοτομων οχ 
 άριστος, Ύλν ενι οικία ναιων. Η. 221. Syn 
 Σκυτορραφος, βυρσοδετης. 
 
 ΣκντΧνος. e corio factus. leathern, άμαξιδα 
 δε σκυτινας ειργαζετο. Nub. 878. Syn. Αερ 
 ματινος, βυρσινος. 
 
 Σκντοδεψεω. See note on Σκνλοδεψης. 
 
 Σκϋτος, εος. το. corium, pellis. 2. flagrum. 
 hide. 2. a thong, or lash, ό νους γάρ ημών 
 ην τοτ εν τοΧς σκυτεσιν. Pac. 669. Syn 
 Δέρμα. 2. σκυτάλη. 
 
 Σκϋτοτομεω. coria incido ; sutoriam exerceo 
 to be a leather-cutter, ό μεν γάρ αυτών σκν 
 τοτομεΧ καθήμενος. Plut. 162. 
 
 Σκϋτοτομίκυς. sutorius. shoe-making, το σκυ\ 
 τοτομικόν πλήθος" — Eccles. 432. 
 
 Σκΰφος. το. Σκυπφος. υ, Anac. Ath. 498. c 1 
 Σκύφωμά. vas exsculptum. a carved vase 
 or cup. και ο'ι πλησαμενος δώκε σκυφος, ψπε\ 
 επινεν. ξ. 1 12. που χρυσοτενκτα κάργνρί 
 σκνφωματα ; iEsch. Jr. Syn. Σκνφιον, πο 
 τηριον, δεπας. Ερ. Έυρν, δονρατεον. 
 
 Σκωληζ. lumbricus. a worm. — ώστε σκωλη 
 επί γαιη-ΚεΧτο ταθε'ις' — Ν. 654. 
 
 Σκώλος, ον. δ. spina? genus, quod in igne ver 
 satum validius evadit. a kind of thorn j 
 wood, which is hardened by fire, καί το με: 
 αυτόν μεϊν', ώστε σκώλος πνρικανστος. Ν. 564 
 
 Σκώμμά, ΣκωμμάτΧον, Σκωπενμά. mordax die 
 terium. a scoff; a jeer; a biting sarcasm 
 επεσιν μεγαλοις, και διανοιαις, και σκωμμί 
 σιν ονκ αγοραιοις. Pac. 749. σκωμματιον ει 
 ποτέ τι θλιβομενος εκβαλώ. Vesp. 1289. Β 
 και μην π*αλαιων τώνδε σοι σκωπενματων 
 iEsch. Ath. 1. 14. Syn. Σόφισμα, ιαλλος 
 παίδια. — σκώφις. 
 
 Σκωπτολης. qui acerbis dictisperdit. one wh» 
 jeers people to death, αισχιστα γάρ τοί μ 
 ειργασατο Ανσιστρατος - Ό σκωπτολης. - 
 Vesp. 787. Syn. Σκωπτης, σκωπτικός, λοι 
 δορος, φιλοσκωπτης, ευσκωμμων. 
 
 Σκωπτω. cavillor, irrideo. to scoff; to jeer 
 ουδ' εσκωφε τονς φαλακρούς, ονδε κορδαχΐ 
 είλκνσεν. Nub. 540. Syn. Έπισκωπτω, κα\ 
 τασκωπτω, καταγελαω, λοιδορεω. 
 
 Σκώρ, σκάτος. το. merda. dung, μεμαγμ'ενο 
 σκώρ εσθιειν, αυτή δ' εματτεν αντοΧς. Plut 
 305. Syn. Κοπριά, αποσκευή. Hence, 
 
 ΣκωράμΧς. ή. lasanum. a close-stool. Ίνα μ, 
 γενωμαι σκωραμις κωμψδικη. Eccles. 371. 
 
 Σκωψ. ό. noctua. a kind of owl, which by iti 
 grimaces seems to mock {σκώπτειν) thosi' 
 who look at it. The French phrase, faire I 
 chouette, has a similar origin, κήξ ορέων τα 
 σκώπες αηδοσι γαρνσαιντο. Theoc. 1. 136. 
 
 ΣκώψΧς, εως. η. s. as Σκώμμα. σκώψις δε λυπε 
 πλεΧον ή τέρπει πολύ. Ath. 1.10. 
 
 Σμάράγδος. η. smaragdus. emerald, or gree. | 
 
Σ Μ Ι 
 
 Σ Ο Β 
 
 609 
 
 crystal.— και αιγληεντα σμαραγδον. Lith. 608. 
 Σμάράγεω, II. Β. 210. Σμάράγιζω. resono. to 
 resound. — αμφι δε γάϊα φερεσβιος εσμαρα- 
 γιζε-Καιομενη• — Hes. θ. 693. Syn. Έπισμα- 
 ραγεω, ηχεω. 
 
 Σμάρϊς, ϊδδς. ή. piscis quidam pusillus. a small 
 salt-water fish of little value. P/ianias, An. I 
 ii. 54. 
 
 Βμάω, Σμάδμαι. abstergo. to rub off; to 
 cleanse, πεξηται, λιπαρόν σμασαμενα πλοκα- ι 
 μον. Call. 5. 32. Syn. Αποσμαω, τρίβω, 
 αποσμηχω, αποματτω, εκμασσω, καθαιρώ, 
 ίμερδάλεδς, II. Β. 309. Σμερδνδς. terribilis 
 adspectu. dreadful to behold, δεινή τε, \ 
 σμερδνή τε, Δώς τέρας αιγιοχοιο. Ε. 743. , 
 Syn. Φοβερός, καταπληκτικός, ατνζηλος. 
 Ιμερδάλεδν, and Σμερδνδι>, are used adverbi- ! 
 ally. — αμφι δε νήες-Σμερδαλεον κοναβησαν, — 
 Β. 334. αιεί δε σμερδνόν βοοων ΑαναοΤσι 
 κέλευε. Ο. 687. 
 
 '.μήγμά, or rather, Σμήμα. το. id, quo ve teres 
 manus repurgabant. soap, φερειν απονιψασ- 
 θαι. b. δοτω τις δεϋρ' ύδωρ Και σμήμα. — 
 Antiphan. Ath. 409. d. 
 ',μήνδς. το. examen apum. 2. alveare. metaph. 
 multitudo. a swarm of bees, metaph. a mul- 
 titude. 2. a hive. Hence, Σμηνδδδκδς. one 
 who receives, or hives, a swarm of bees. 
 (Philipp. An. ii. 232.) ώς δ' όποτ εν σμη- 
 νεσσι κατηρεφεεσσι μελισσαι. Hes. θ. 594. 
 1 αλλ' ευφημει' μέγα yap τι θεών κινείται σμή- 
 Fi /ος αοιδαΧς. Nub. 295. Syn. Σιμβλον, κυψέλη, 
 χελισσειον, μελισσών, σμηνιον. εσμός, 
 μηριγ'ζ. ή. spina quae adheeret villis ovium. 
 ι thorn which sticks to the wool of sheep. 
 Lye. 37. 
 
 μηχω. s. as Σμαω. εκ κεφαλής δ' εσμηχεν 
 \ Λλός χνοον ατρνγετοιο. ζ. 226. 
 ίμικρϊνης. nom. person33 apud Comicos. 
 [ name of a character in Comedy. Menand. 
 Ι Ασττ. 
 υύκρος. Att. for Μικρός 1 , parvus, small. Hence, 
 Εμικρδλδγδς. sordid, mean. Man. 5. 276. 
 ι :ιρκον, ο, τε σμικρ?]σι φονον φέρει ορνιθεσ- 
 τιν. Ρ. 757. 
 
 χίκνθης. Ρ. Ν. King of the Thracians. χρυ- 
 σοί; διώξεις Σμικνθην και κνριον. Equit. 969. Ι 
 ΰλαζ, άκδς. ή. taxus. 2. Quercus faginea. 
 J. smilax, hederae similis. 4. herba corona- ', 
 'ia, phaseolus. 1. the yew-tree. 2. a kind of ■ 
 >ak, so called in Arcadia. 3. a kind of con- 
 volvulus. 4. a kind of bean, which was ■ 
 >oiled and eaten whole with the husk, δια 
 ινλλοκομον σμιλακος ηχώ. (Anap.) Αν. 
 ίΐο. Ερ. Φνλλοκομος, πολυφυλλος, καλλι- 
 :αρπος. 
 
 Γιλενμά. το. raraentum. a chip; a shred. 
 τχινδαλμών τε παραζονια, σμιλενματά τ' ερ- 
 ων. Ran. 81 9. Β. Syn. Αιαγλυμμα, ερέθισμα, 
 ΰλεντος. abrasus, politus. carved ; polished. 
 Dioscor, An. i. 497. 
 j -ϊλη. η. scalprum. 2. stylus, a graving, or 
 
 1 The t in both words is always long. 
 
 carving, tool. 2. a style,/or writing. 2. αγε 
 δή πινάκων ζεστών δελτοι- Αεζασθε σμίλης 
 ολκούς. Thesm. 786. Syn. Σμιλιον, γλνφεΊον. 
 
 ΣμΊλδς. ή. arbor, abieti similis. a kind of fir, 
 or yew. μη μεν δή σμΤλον συ κακήν ελάτη ίδα 
 μαρφαις. Nic. ΑΙ. 611. 
 
 Σμινθευς. epith. Apollinis. II. Α. 49. Apollo 
 was so called, because he put an end to a 
 plague of mice, σμίνθοι. So Jupiter had the 
 title of άπόμυιος as a destroyer of flies ; and 
 
 for the same reason the God of Ekron was 
 styled Baal-zebul, Lord of flies ; since cor- 
 rupted into Beelzebub, σμινθοισι δηρισον- 
 τας' ων από σποράς. Lye. 1306. 
 
 Σμϊννη. Σμίνυδς, Nic. Th. 386. bidens, ligo, 
 rastrum. a pick-axe; spade; harrow, κλί- 
 μακα λαβών εζελθε, και σμιννην φέρων. Nub. 
 1488. Syn. Αικελλα, αζινη, σκαφεϊον. 
 
 Σμϋγερδς. eerumnosus. laborious ; grievous. 
 -μετά δε σμυγερωτατοι ανδρών Ύρηχειην Χά- 
 λυβες — Apoll. 2. 374. Syn. Έπισμυγερος, 
 επίπονος, οικτρός, αισχρός. 
 
 Σμύρνα, ης. ή. 1. Ρ. Ν. now Smyrna or Izmir. 
 Call. Ep. 5. — 2. myrrha. myrrh. Hence, 
 ΣμυρνεΊδν. wild parsley , from its seeds having 
 the flavour of myrrh. {Nic. A1.405. Th. 848.) 
 2. ου χοιρινών οζών, αλλά σπονδών, σμυρνη 
 καταλειπτος. Acharn. 1332. Β. Ερ. Ένωδης. 
 
 Σμνρνιζω. myrrha imbuo. perf. part. pass, 
 εσμυρνισμενος, pro quo Archilochus, εσμυ- 
 ρισμενος. perfumed with myrrh. — εσμυρισ- 
 μενας κομας -Kai στήθος, ώς αν και -γέρων 
 ηρασσατο. ap. Athen. p. 688. c. 
 
 Σμϋχω. propr. de ignelatente ; wide, 2. paul- 
 latim attero. to smoulder ; to waste away 
 by a latent heat. Ιλιος οφρνοεσσα πυρι σμυ- 
 χοιτο κατ' άκρης. Χ. 411. Syn. Αποσμυχω, 
 κατασμυχω. καίω. αναλίσκω, διαφθειρο^. 
 
 Σμωοιξ, Σμί 
 
 vibex ; livor ab ictu. a 
 
 weal ; livid mark from a blow, πυκναι δε 
 σμωδιγγες ava πλευράς τε και ωμούς. Ψ. 716. 
 Syn. Αιμαλωφ, κονδυλη. Ερ. Α'ιματοεσσα. 
 
 Σμωχω. mando. 2. laboro. to chew, to munch ; 
 to labour. See Heyn. ad II. X. 411. και 
 σμωχετ αμφοϊν ταΧν γναθοιν. Pac. 1307. (al. 
 σμηχετε.) Syn. Κατασμωχω, μασαομαι, τει- 
 ρω, πατάσσω, λοιδορεω. 
 
 Σδβάρευδμαι. insolenter me infero. to be su- 
 percilious or insolent, σειομενη πλεκτάς, και 
 σοβαρευομενη. Agath. An. iii. 38. Syn. Ταυ- 
 ριαω, επαίρομαι, υπερφρονεω, άβρυνομαι. 
 
 Σδβάρδς. concitatus, violentus, fastosus. 
 prop, one that moves rapidly, scornful ; 
 haughty. Hence, Σδβάροβλεφάρδς. (Paul. 
 Sit. An. iii. 76.) adv. Σδβάρώς. (Pac. 83.) 
 Σδβάς, άδδς. ή, (epith. of a courtezan, Eupo- 
 lis, Schol. Aristoph. Pac. 812.) is α feminine 
 form, for Σοβαρά. — και τι σεσαρος-Και σο- 
 βαρόν μ εγελαζεν. — Theoc. 20. 15. Syn. 
 'Ορμητικός, σπερχνος. υπερήφανος, αυθάδης, 
 χαλεπός, αλαζων. 
 
 Σδβϊω. expello. 2. agito. 3. insolenter incedo. 
 to drive or shake off. 2. to put in motion. 
 3. to stalk or strut. 2. ταχνν ποδ' εν κνκλψ 
 
 4ι 
 
610 
 
 ΣΟΣ 
 
 σοβείτε. Vesp. 1523. Β. Syn. Αποσοβεω, 
 διασοβεω, εκσοβεω, κατασοβεω, κομπαζω. 
 κινεω, ορμάω. 
 Σογκός. sonchus oleraceus. sow-thistle, σογ- 
 κονς δ' ονκ αν εγω μνθησομαι, ουδ' ονομηνω, 
 Μνελοεν βλαστημα, καρηκομοωντας ακανθαις. 
 Matro ap. Ath. p. 64. c. 
 Σόλευς, εως. δ. Solensis. gentile a seq. 'Ησίο- 
 δου τοδ' αεισμα και δ τρόπος, ου τον αοιδών 
 Έσχατον, αλλ' οκνεω μι) το μελιχροτατον Των 
 επεων δ Σολευς απεμαξατο. χαίρετε λεπται 
 'Ρησιες, Αρητον σύντονος αγρυπνιη. Call. Ερ. 
 29. Ern. 
 
 "Σόλοι, ων. oi. Soli, urbs Cilicise. a colony of 
 Athens, now Mezetlu. Its inhabitants are 
 said to have given rise, by their corruption of 
 the Attic purity of speech, to the expressions, 
 Σόλοικος, Σδλοικιζω. to commit a solecism. 
 (Lucill. An. ii. 335.) Σολοικισμός, a sole- 
 cism. {Anthol. p. 247.) Σόλοικόφανες, (among 
 Grammarians,) etc. See Diog. Laert. 1. 51. 
 Λυρνησσος, Μαλλος τε, και Αγχιαλεια, Σόλοι 
 τε. Dionys. 875. 
 
 Σόλοικος, natura et moribus barbarus ; rnsul- 
 sus. an inhabitant of Soli ; one who speaks 
 a corrupt language. (In Anacreon and Hip- 
 ponax the word denotes any foreigner or 
 barbarian. Ammonias, Valck. pp. 193. 204.) 
 Hence generally, improper, awkward, ab- 
 surd, κομισον σολοικον φθογγον. Anac.fr. 
 131. Fisch. 
 
 Σδλδς. massa ferri. 2. discus, a mass of iron. 
 2. an iron quoit. (The Αισκος was made of 
 stone.} αντάρ ΐίηλειδης θήκεν σολον αυτο- 
 χοωνον. Ψ. 826. Ερ. Έυδινητος. 
 
 Σδλΰμοι. Ρ. Ν. a people on the confines of 
 Lydia ; afterwards, Πισιδαι. δεύτερον αν, Σο- 
 λνμοισι μαχεσσατο κυδαλιμοισι. Ζ. 184. 
 
 Σόλων. Solon, the Athenian legislator, ό Σό- 
 λων ό παλαιός ην φιλοδημος την φυσιν. Nub. 
 1189. 
 
 Σομφος. inanis, spongiosus. porous ; spongy. 
 ώσπερ κισηρις, ληψεται διεζοδους Σομφάς, 
 δι ων την νγρασιαν εκδεξεται. Alex. Ath. 
 383. d. Syn. Κενός, αραιός, σπογγώδης. 
 
 Σδδς. salvus. safe, sound, βουλομ εγώ λαδν 
 σοον εμμεναι, η απολεσθαι. Α. 117. Syn. 
 Σώος, σώς, υγιής, ακέραιος, άβλαβης. 
 
 Σορός, ή. loculus ; area funebris. a coffin, a 
 vessel for the bones of the dead, metaph. 
 an old man or woman. (Vesp. 1365. Ma- 
 cho, Athen. p. 580.) Hence, the compounds, 
 Σδροεργδς, Man. 4. 191. and Σδρδπηγός, 
 Nub. 844. a coffin-maker ; an undertaker. 
 Also, Σδρελλην, (Aristoph. Ααιταλ. Eustath. 
 II. 23. 1289, 15.) Σόρόδαιμων, (Phrynich. 
 Bekker. p. 63.) Σόροπληκτος, (Eustath. Od. 
 2. 1431, 43.) comic terms for old and de- 
 crepit people, ως δε και οστεα νώ'ίν δμή σο- 
 ρός αμφικαλυπτοι. Ψ. 91. Syn. Φερετρον, 
 θήκη, νεκροφορεΤον. τάφος, μνήμα. Ερ. Ey- 
 χαλκος, λίθινη, σαρκοφάγος, ώραια. 
 
 Σος, ση, σον. tuus, tua, tuum. thine, και μοι 
 το μεν σον ώδε φροιμιοις έχει. Hec. 1185. Ρ. 
 
 Σ Ο Φ 
 
 Σονβδς. animal hodie ignoratum. a species 
 
 of antelope. Schneid. τερπομενοι κεροεντ 
 
 φιλψ τερενοχρο'Ί σονβψ. Ορρ. κυν. β. 390. 
 
 Σουδάρίόν. sudarium. a napkin, σουδαριον 
 
 τοπερ είπε Σύρων στόμα. — Nonn. (Latint 
 
 vox est, non Synaca). 
 
 Σουνϊαράτδς, honoured at Sunium. epith. ο 
 
 Neptune. Equit. 560. ΣουνΤεράκός. the same ■ 
 
 ep. ludicrously applied to a falcon. Av. 868 
 
 Σουνϊδν. Sunium. now Cape Colonna. αλλ 
 
 δτε Σουνιον ipov αφικομεθ', άκρον Αθηνών 
 
 γ. 278. 
 
 Σουσάρϊων. an old writer of Comedy. Set 
 
 Bentley's Phalaris, p. 202. Diomed. ap 
 
 Gaisf. in Procl. 400. ακονετε λεώς' Σουσαριωι 
 
 λέγει τάδε. 
 
 Σουσίγενης. Suis natus. born at Susa. Περ• 
 
 σαν Σουσιγενη θεόν. Pers. 643. P. 
 Σοφϊά. η. sapientia. wisdom ; learning; skill 
 — ος pa τε πάσης Ευ ειδ?^ σοφιης νποθημοσνν?^ 
 σιν Αθηνης 0.412. Syn. Φρονησις, τέχνη, μα 
 θησις, επιστήμη, νους. εμπειρία. Ερ. Αφθαρ 
 τος, αγνά, αμβροσία, αγακλεης, απειρεσιος] 
 άδολος, αιπεινη, αμϋμων, ηγαθεη, δημιοεργος] 
 ερατη, ερικϋδης, θεογονος, θεσπέσιος, θεία 
 Ίμερτη, Ίερα, δϊα, κλεινή, καθαρά, κυδιανειρα 
 πολνκυδιστη. Phr. ~Ω καλλιπυργον σοφιαν- 
 Κλεινοτατην επασκών, Ώς ηδύ σου τοΐσι λο 
 γοις-Σώφρον επεστιν άνθος. Nub. 1024. Set 
 Isthm. 7. 24. Eur. Antiop. fr. 12. 
 Συφιζω. sapientem reddo. 2. med. it. pass, ar 
 gute aliquid comminiscor. to make wisej 
 2. to act, to speak or contrive, cleverly 
 cunningly, or sophistically. χαριεντά γ', 
 πρεσβϋτ, εσοφισω και σοφά. Αν. 1400. οντ 
 τι ναυτιλιης σεσοφισμενος, ούτε τι νηών 
 Hes. ε. 647. 
 Σόφισμα, το. inventum quodcunque. any in 
 vention ; or device, ατάρ τίδή σοφισματονί 
 ηγούμενοι. Hec. 257. Syn. Πλάσμα, ενθϋ 
 μημα, επινοια. επιδειζις. μηχάνημα, τέχνασμα 
 Ερ. Ασθενές, δολερον, αρχαϊον. 
 Σοφιστής, δ. sophista, veterator. a teacher ο 
 wisdom ; a pretender to wisdom. Hence] 
 Σδφιστϊαω. to play the sophist. (Eubulid 
 Ath. 437. e.) σε, τον σοφιστήν, τδν πικρώι 
 υπερπικρον. Prom. 942. Syn. Φιλόσοφος 
 διδάσκαλος, σκωπτης. απατηλός. Ερ. Πολύ 
 πραγμων, σκαιος, δεζιος. 
 Σοφός, sapiens, wise ; skilful ; cunning. Com 
 parat. Σόφωτερός, Theoc. 15. 145. superl 
 Σδφωτάτδς, Nub. 575. adv. Σδφώς, JBacch] 
 1270. Σδφωτατά, Αν. 1144. εμψνχ, ουκ ενυ- 
 φαντα. σοφόν τι χρημ ώνθρωπος. Theoc. 15 
 83. και το σιγφν, πολλάκις %στι σοφω-τατοι 
 ανθρώπων νοήσαι. Nem. 5. 32. Syn. Έννοος 
 νουνεχής, οζνφρων. φρόνιμος, αγχινοος, φι- 
 λότεχνος. Phr. Ό χρησιμ ειδώς, ουχ δ πολλ 
 ειδώς, σοφός. ^Esch. fr. μισώ σοφιστήν 
 δστις ουδ' αυτψ σοφός. fr. inc. 111. 
 Σόφοκλεης, Σοφοκλής. Sophocles, αιεί τοι λι• 
 παρψ επι σηματι, δΊε Σοφοκλεις,-Σκηνιτηι• 
 μαλακούς κισσός άλοιτο πόδας. Eryc. CyZ\ 
 An. ii. 298. 
 
ΣΠΑ 
 
 jsSow, moveo, incito. 2. fugo. 3. eripio, se. e 
 L periculo, unde servo, pass. Σοσμαι. to rouse. 
 2. to put to flight. Also, 3. s. as Σώζω. to 
 :. save, ην γαρ δη με σοωσι θεοί και οικάδ' ικω- 
 ; μαι. Ι. 193. σουνται, στρατιάς πολλής έφοροι. 
 Pers. 25. σοϋσθε νυν, ώ ξανθαι, σοϋσθε Πε- 
 ji λασγιαδες. Call. 5. 4. 
 
 \Σπάδιξ. ή. palmes. 2. instrumentum musicum. 
 
 i a palm-branch. 2. a musical instrument, i) 
 
 j(W?7£ κλωθοντα περί σπαδίκα κολονσας. Nic. 
 
 ΑΙ. 528. Syn. ΚλαόΌς, θαλος, εγκαρπος. 
 
 Σπάδόνισμά. evulsio. a tearing out. ιστία δ" 
 
 , αιωρητά χαλφ σπαδονισματα μαστών. Me- 
 
 I leag. 77. 
 
 ,.2πάδων, όνος. η. spasmus, a spasm ; convul- 
 
 i sion. — 6 δε σπαδονεσσιν αλνων. Nic. ΑΙ. 
 
 Υ 317. Syn. Σπασμός. 
 
 Σπάθάω. dense texo. 2. prodigo, luxurior. 
 
 to thicken the weft by frequently passing 
 
 the σπάθη through it. 2. to be profuse, and 
 
 espec. gluttonous, ου μην ερώ γ' ώς αργός 
 
 ην, αλλ' εσπαθα. Εγώ δ' αν, αντί] θοιματιον 
 
 ί δεικνυς τοδι, ίΐροφασιν, εφασκον' ώ γυναι, 
 
 [ λίαν σπάθας. Nub. 53. Syn. Εργάζομαι, ϋ- 
 
 ! φαίνω. — διασπαθαω, κατασπαθαω, σκορπίζω. 
 
 καταναλίσκω, δαπανάω, τρυφώ. 
 Ι Ζπάθη. ή, Lycoph. 24. Σπάθϊόν. το. radius 
 j textorius, virga, gladius. a shuttle ; wand ; 
 sword ; spatula, &c. μίσθια νϋν σπαθιοις πε- 
 νιχρούς πηνισματα κρούει. Ερ. άδ. 82. 
 Ζπαιρω. Sed in 1. c. legitur, ήσπαιρ'. to pal- 
 pitate like a dying person, εσπαιρ', ώς δτε 
 βοΰς, τον τ ουρεσι βουκολοι άνδρες Ιλλασιν 
 ουκ εθελοντα βιη δησαντες αγονσιν. Ν. 571. 
 Syn. Ασπαιρω. 
 
 Ιπάνιζω. penuria laboro. 2. rarus sum. to be 
 in want of. neut. to be scarce, δδησον ημΊν 
 σϊτον, ου σπανιζομεν. Cycl. 133. Syn. 1. 
 Ύποσπανιζω, ύστεροΰμαι, απορεω, δέομαι. 
 Ιπάνϊος. rarus, paucus. rare; scarce, τοϋτο 
 γαρ εν γε βιω σπανιον μέρος. Alcest. 483. 
 \πάνϊς. inopia. poverty; scarcity. — άνδρες 
 ψισ'ιν, ώστε μη Σπανιν ποτέ σχεϊν, ενθ' αν 
 ώσι, του βιον. (Ed. Τ. 1474. Syn. Σπανιο- 
 της, ένδεια, απορία. 
 
 ',πάνιστος. inops. pass, that which one has 
 need of. act. indigent. 1. τις τον πλανητην 
 Οιδιπουν, καθ' ημεραν Ύ?)ν νυν, σπανιστοΊς 
 δεξεται δωρημασι; (Ed. C. 4. Syn. Ευτε- 
 λής, σμικρός, σπάνιος. 
 
 Ιπάραγμά. το. frustum, a piece torn off. δσων 
 αραγματ η κυνες καθηγισαν. Antig. 1093. 
 ■Syn. Αγμα, απόκομμα. 
 
 ',πάραγμός. laceratio. a rending ; tearing. 
 
 ,σπαραγμός αυτόν πλευμονων ανθηφατο. 
 
 iTrach. 791. Syn. Σπασμός. — αμυζις. 
 
 πάρασσω. vellico. to rend ; to tear, είτ αν 
 
 \ νμείς τούτον, ώσπερ κυνιοΥ, εσπαραττετε. Pac. 
 
 i '639. Syn. Αιασπαρα.ττω, αμυσσω, διασπαω. 
 
 '^(•παργάνιζω, Σπαργάνοω. and Σπαργω, inns. 
 
 'aor. 1. εσπαρζά. Η. Apoll. 121. fascio. to 
 
 ! swathe, to swaddle. Hence, Σπαργάνϊωτης. 
 
 ! a child in swaddling-clothes. (H.Merc. 301.) 
 
 »r<p δε σπαργανισασα μεγαν λιθον εγγυαλιζεν. 
 
 Σ Π Ε 
 
 611 
 
 ■ 
 
 Hes. θ. 485. ημείς εν ορφνν σπαργανωσαντες 
 πεπλοις. Ion. 955. Syn. Ένσπαργανοω, πε- 
 ριτυλίσσω. 
 
 Σπαργάνον. fascia, swaddling bands, σπαργα- 
 νον αμφ' ωμοις ειλυμενος, ηϋτε τεκνον. Η. 
 Merc. 151. Syn. Στροφιον, επίδεσμος, πε- 
 ριζωστρα, τελαμων. Ερ. Κροκωτον, πορφυ- 
 ρεον, θυήεν. 
 
 Σπαργάω. tumeo. to swell, σπαργώντάς μοι 
 τους μαστούς χαλασον. Cycl. 55. Syn. Ανοι- 
 δεω, οιδαινω. 
 
 Σπαρνος. rarus. rare. — σπαρνον γάρ, ότ Αρτε- 
 μις άστυ κατεισιν. Call. 3. 19. Syn. Σπάνιος. 
 
 Σπάρος, nom. piscis* a salt-water fish. Pha- 
 nias, An. ii. 54. 
 
 Σπάρτη, s. as Αακεδαιμων. Sparta. Od. v. 412. 
 Ερ. Έριβωλος, ευρυχορος, δορυστεφανος, 
 κρατερά, ευρεία. — κυδιανειρα πατρίς. Ερ. 
 
 ΣπαρτΊάτης. Spartanus. fern. Σπαρτίάτϊς. a 
 Spartan, ό Σπαρτιάτης Ύυνδαρεως μελαμπεπ- 
 λος. Orest. 451. Ρ. η μη 'πιβαινε Σπαρτιατι- 
 δος χθονός. ib. 530. 
 
 Σπαρτδν. Σπάρτων, Pac. 1247. funis sparteus. 
 a cord made of the tough twigs of the 
 Σπαρτός. (Spartium scoparium o?- junceum. 
 Linn.) Hence, Σπαρτόδετός. (Oppian. κυν. 1. 
 156.) και δη δοϋρα σεσηπε νεών, και σπάρτα 
 λελυνται. Β. 135. Syn. Καλώς, μηρινθος, 
 σχοΊνος. 
 
 Σπαρτός, satu editus. sown, σπαρτός λεώς. 
 Lye. 1206. Hence, Στταρτοι, ων. ο'ι. ep. The- 
 banorum. the offspring of the sown teeth 
 of the serpent, ος τασδε Θήβας εσχεν, ενθ' 
 δ γηγενης-Σπαρτών σταχυς γ' εβλαστεν, — 
 Here. F. 4. Phr. Αοχος οδόντων οφεος εζην- 
 δρωμ'ενος. Eur. 
 
 Σπασμός, convulsio. a spasm, convulsion. 
 εθαλψεν ατής σπασμός αρτιως' — Trachin. 
 1084. Br. Syn. Σπασμα, σπαδων. 
 
 Σπάταγγης,ον.δ. genus echini, a kind of sea- 
 urchin. Aristoph. Ath. 91. c. 
 
 Σπάταλη. Σπάτάλημά, Agath. An. iii. 51. lux- 
 us, deliciae. gluttony; luxury. — οι δε μύες 
 νυν Ορχοϋνται της σης δραζαμενοι σπάταλης. 
 Damoch. ibid. 69. Syn. Ύρυφη, χλιδή. 
 
 Σπάταλος, ή, δν. delicatus. dainty, ταύτα τα 
 των σπαταλών τέρματα παλλακίδων. Rufin. 
 An. ii. 399. 
 
 Σπάτϊλη. s. s. as Σκώρ. ώς κείνος αναιδώς την 
 σπατ'ιλην εσθιει. Pac. 48. 
 
 Σπάω, Σπάδμαι. traho. to drag ; to draw, η 
 pa, και εκ χειρός χείρα σπασεν Αντινοοιο. β. 
 321. — εκ ό" αρα χειρός -Σπασσατ ο — Λ. 240. 
 Syn. Έλκω, σϋρω. σπαράσσω. 
 
 Σπείρα, η. Σπειρημα, Σπείραμα, το. spira. 2. 
 funis, a fold. 2. a cable, thong, or cord. 
 Theoc. 22. 80. Hence, Σπειραχθης. an epith. 
 of all serpents. (Nicand. Th. 399.) ΑΙΐο,Σπει- 
 ρωδης. spiral-shaped, (ib. Al. 253.) adv. 
 Σπειρηδόν. spiral-wise. (Secimd. An. iii. 5.) 
 τω δ' αϋτε σπειραισιν ελισσεσθην περί πάίδα. 
 Theoc. 24. 30. θανόντος εν πλεκταϊσι και 
 σπειραμασι Δεινής εχιδνης, — Choeph. 246. 
 Syn. Όλκος, ειλησις, συστρεμμα, συστροφη. 
 
 4 ι 2 
 
612 
 
 Σ Π Ε 
 
 Ερ. Κνανεα, πολύπλοκος. 
 
 Σπειράω. in spiram colligo. to gather into 
 folds, or, into a spiral shape, πέντε δε αϊ 
 ζώναι περιειλάδες εσπειρηντο. Eratosth. An. 
 i. 477. Syn. ΐίερισπειραω, σνσπειραω. 
 
 Σπεϊρόν. velamen textum. fascia, a woven 
 garment ; a band. 2. plur. Σπείρα, τα. rags, 
 tatters, τηλον δε σπεϊρον και επικριον εμπεσε 
 ποντφ. ε. 318. — 2. σπείρα κακ' αμφ' ωμοισι 
 βαλών, οικήϊ εοικώς. δ. 245. 
 
 ΣπεΊρος, εός. το. So, Σπεράδός, Nic. ΑΙ. 550. 
 semen, seed. — ανά τε βολβών Σπειρεα, — ib. 
 Th. 881. 
 
 Σπειρονχος. quid velit in I. I. minime constat. 
 See Jacobs, καρκινά τε σπειρονχα, λεαντει- 
 ράν τε κισηριν. Phanias, An. ii. 52. 
 
 Σπειρόω. s. s. as Σπαργάνόω, Cattim. Del. 6. 
 
 Σπείρω, f. ερώ. aor. 1. έσπειρα, per/, εσπαρκά. 
 semino ; 2. spargo ; 3. procreo. to sow; to 
 scatter; to beget, σπειρ -y ματαιαν βαζιν ες 
 πασαν πολιν. Soph. ΕΙ. 645. — και παίδων 
 γονάς-Σπείραί σε Θησω. — Med. 715. P. Syn. 
 Σπερμαινω, φυτεύω, γεννάω. 
 
 Σπελϊθδς. stercus. dung•, a. πώς ονν εσται 
 κοινός άπασιν ; b. κατεδει σπελεθον πρότερος 
 μου. Eccles. 591. Syn. Κόπρος, κοπριά. 
 
 Σπενδω. fut. σπεισω. libo. to pour out ; to 
 make a libation, οντε τεψ σπενδεσκε θεών, 
 υτεμήΑιϊπατρί. Π. 227. §ΥΚ.Έπισπενδω,θνω. 
 
 Σπεός, II. Δ. 279. poet. Σπεΐος, Σπήός. specus. 
 a cave. Ίζον δε σπείος γλαφυρόν θεός ηδε και 
 ανήρ. ε. 194. εν σπή'Ί γλαφνρφ-Σ. 402. Syn. 
 Σπηλαιον, σπηλνγζ, αντρον, κοίλωμα, φωλεα, 
 φοιλεος. Ερ. Έροεν, ενρν, επταμυχον, στενον. 
 Phr. — Σπεος ειδομεν, αγχι θαλάσσης Ύψη- 
 Χόν, δαφνησι κατηρεφ'ες' — ι. 182. For Σπεος 
 Άβον, see Apoll. 2. 735. Br. 
 
 Σπέρμα, το. and ΣπερμεΙδν, Nic. Th. 894. se- 
 men. 2. origo. seed. 2. origin. Hence, adj. 
 Σπερμειδς, i. e. the sower, an epith. of Apollo 
 and Ceres. Orph. H. 39. σπέρμα πυρός σώ- 
 ζων, Ίνα μή πόθεν αλλοθεν αυοι. ε. 490. Syn. 
 Σπεϊρος, σπόρος. 
 
 Σπερμαινω. s. s. as Σπείρω, σπερμαινειν γε- 
 νεην, — Hes. ε. 735. 
 
 Σπερμάτολόγός. also, Σπερμολόγός. nom. avis, 
 seed-pecker ; a kind of crow, or jackdaw. 
 τετραγας, σπερματολογους τε κάγλαας σν- 
 καλλιδας. Epicharm. Ath. 398. d. Hence, 2. 
 a chattering person; a parasite; low fellow. 
 και σπερμολογων, εκ τών αγρών το σπερμ' 
 αυτών ανακαψαι. Αν. 580. Syn. 2. ΐίεριτριμμα 
 (της αγοράς), ακριτομυθος, περισσολογος, 
 φλύαρος, στομαργος, λαβραγορης. 
 
 Σπερμδφορος. semen ferens. carrying seed. 
 σπερμοφορον πηρην ωμαχθεα — Antiphil. 
 An. ii. 170. 
 
 Σπερχειός. P. Ν. a river in Thessaly ; now 
 Ellada. υιός Σπερχειοϊο, δϋπετεος ποταμοΧο. 
 Π. 174. Ερ. Έύρροος. 
 
 Σπερχίς. Nom. Pr. άτις και Σπερχιν τον ιαλε- 
 μον ηριστευσε. Theoc. 15. 98. 
 
 Σπερχνός. celer. rapid. — και ρ' εμβαλε χαλ- 
 κεον εγχος,-Σπερχνόν, — Hes. α. 454. Syn. 
 
 ΣΏΑ 
 
 Έπισπερχης, σπουδαίος, ταχύς, σοβαρός. 
 
 Σπερχω. act. urgeo, incito. to drive forward 
 to animate. 2. neut. and med. festino. t( 
 hasten ; to be hasty, or enraged, ως δ' όθ 
 υπό λιγεων άνεμων σπερχωσιν αελλαι. Ν. 334 
 σπερχομενος δ' από τοΐ'ιν εσυλα τενχεα καλά 
 Λ. 1 10. Syn. Έπισπερχω, κατασπερχω, επει 
 γω, κατεπειγομαι. 2. σπενδω, χαλεπαινω, ορ 
 γιζομαι. 
 
 Σπεύδω, Σπενδόμαι. festino. 2. studeo. t( 
 hasten. 2. to be eager. — ταύτα δ' άμα χρή 
 Σπενδειν, — Ν. 236. σπενσομαι εις Αχιλήα 
 ιν οτρυνω πολεμιζειν. Ο. 402. Syn. Σπον 
 δαζω, εγκονεω, ενεργεω, αϊσσω, απέρχομαι 
 επείγομαι, ταχννω, ερεθίζω. Phr. Όρμάσθ, 
 πάντες, σονσθε συν παντενχια. Sept. Th.3l• 
 ιτ', εγκονεΊτε, σπενδεθ', ως ό καιρός ουχ 
 μελλειν. Pint. 255. 
 
 Σπηλνγξ, γγός. r). spelunca. a cave, ζωός, κα 
 σπηλνγγα φυγών ολοοΊο Κυκλωπος. Theoc 
 16. 53. See Σπεος. Ερ. Αφεγγης, βαθεϊα 
 ενπιδαζ, κοίλη. 
 
 Σπϊδης, εός. ό ή. extentus in longum. stretch 
 ed out, extended. Also, ΣπϊδΊός, ά, Ον. τοφρ< 
 γαρ ονν έπομεσθα διά σπιδεος πεδιοιο. Α. 753 
 σπιδιον μήκος όδον. iEsch. Etym. 271, 19 
 Hence, Σπϊδυθεν. adv. e longinquo. at a dis 
 tance. — ουδέ σπιδοθεν προνοήσαι. Antim.y} 
 
 Σπιζω. extendo. 2. pipio, pipilo. to stretch 
 2. to chirp, και σπίνος ηώα σπιζων, — Arat 
 1024. 
 
 ΣπΧθάμη. spatium inter pollicem et medium 
 digitum expansos. a span; the space be 
 tvveen the thumb and middle finger whe: 
 stretched out. Leon. Tar. An. i. 225. 
 
 Σπϊλάς. ή. rupes. 2. procella. a rock. 2. 
 storm, και δι) δονπον άκουσε ποτι σπιλαδεσα 
 θαλάσσης, ε. 401. Syn. Πέτρα, απορρωζ. Ει 
 Ακταια, γλαφυρά, έρημος, οζεϊα, πολυρραγα 
 θος, σκληρά, φρικαλέα. 
 
 Σπϊλός. macula, a spot. 2. s. as Σπιλας, n. I 
 
 2. δαρον φαληριώσαν οικήσει σπιλον. LyC 
 188. Syn. 1. 'Ρύπος, κηλις, μιασμος. 
 
 Σπινθηρ. ό. Σπινθάρίς. ?). scintilla, it. Σπινθά 
 ρυγες. αι. pi. a spark, λαμπρόν του δε τ 
 πολλοί άπο σπινθήρες Ίενται. Δ. 79. αστέρι 
 ειδομενος μέσω ηματι' του δ' άπο πολλά 
 Σπινθαριδες πωτώντο, σέλας δ' εις ουρανό 
 \κεν. Horn. Αρ. 442. σπινθαρυγεσσι πνρό 
 εναλιγκια μαιμωοντι. Apoll. 4. 1544. Syn 
 Ααμπηδων, μαρμαρυγή, σπινθρακες. Ερ. Αι 
 θαλοεις, μνδαλεος, πορφυρεος, ροδεος, τηλι\ 
 πόρος. — θερμός ερωτών. Νοηη. 
 
 Σπϊνός, Σπϊνη. fringilla. a finch, τιλλειν τ, 
 φαττας και κιχλας όμοϋ σπινοις. Ephipp. Ath 
 370. d. 
 
 Σπλαγχνευω. exta attrecto. 2. convivor ung 
 
 3. per exta auguror. to handle the entrails• 
 2. to feast, after the sacrifice, on the en 
 trails of the victim. 3. to divine by the en 
 trails, αυτάρ επήν ακλητος ιών άνθρωπος αλα 
 ζών Αυπ -g θνοντας, και σπλαγχνενειν επιθν 
 μι], Δή τότε χρή τνπτειν αυτόν πλευρών Γ, 
 μεταξύ. Αν. 983. 
 
Σ II Ο 
 
 ΣΤΑ 
 
 613 
 
 Σπλαγχνόν, Σπλαγχνίδϊόν. viscus. the inward 
 parts, the entrails. 2. the seat of the pas- 
 sions ; especially the heart and liver. 2. παι- 
 δός ύπό σπλαγχνοισιν έχει ποθον — Theoc. 
 7. 99. όστις, πριν ανδρός σπλαγχνόν εκμα- 
 θιΧν σαφώς. Med. 220. — λιπαρά σπλαγχνι- 
 δια, — Ath. 1. 9. Syn. Εγκατα. — κηρ, ήπαρ. 
 
 Σπληδός, ον. δ. cinis. ashes. — τοϊα κον~ιης*Η 
 και από σπληδοϊο φαεινεται, — Nic. Th. 762. 
 
 Σπλην. splen. the spleen ; the milt, οίον τε, 
 πριν τον σπλήνα κομιδή μ εκβαλεϊν. Thesm. 
 3. Syn. Σπληνών, σπλαγχνόν. 
 
 Σπληνικός, lienosus. splenetic: having a dis- 
 eased spleen, ώς σπλ\]νικους ειωθεν ή πολις 
 ποιεΐν. Ath. 8. ρ. 348. e. 
 
 Σπογγιζω. spongia detergo. to wipe with a 
 sponge, b. μη φροντισης' έτερος yap αυτά 
 σπογγιεΊ. Thesm. 248. Β. Syn. Αποσπογ- 
 γιζω, εκσπογγιζω, αποπλυνω, αποματτω. 
 
 Σπογγϊά, Σιτογγος,Σπογγϊ6ν. spong\a.& sponge. 
 αλλ' οϊσε προς την καρδιαν μου σπογγιαν. 
 Ran. 485. σπογγω δ' αμφι πρόσωπα και 
 αμφω χειρ' απομοργνυ. Σ. 414. 
 
 Σποδεω. cinere obruo ; absumo. 2. detergo. 3. 
 ferio. to cover with ashes. 2. to rub clean 
 from dust or ashes. 3. to strike ; to drive 
 away, ουδέν ποιείς yap' /ιλλά τάς λαγόνας 
 σποδει. Ran. 662. Β. στρατού καμόντος και 
 κακώς σποδονμενον. Again. 653. Bl. Syn. 
 Καθαιρώ, τυπτω, διασκεδάζω (δικην σποδού). 
 
 Σπδδϊά, Σποδός, cinis. ashes, ώς δ' ότε τις δα- 
 λόν σποδιη ενεκρυψε μελαινη. ε. 488. και τοτ 
 εγώ τον μοχλον υπό σποδού ηλασα πολλής. 
 ι. 375. Syn. Τέφρα, (συλλεζασα κονιν πυ- 
 ρός. — Theoc. 24. 91.) Ερ. Aiffy, καπνοτο- 
 κεια, -φαφαρα. 
 
 Σπόδιζω. cinere obruo. 2. asso v. torreo. to 
 cover with ashes. 2. to roast. Hence, Σπό- 
 δΊτης, sc. άρτος, a cake, or loaf, baked under 
 the embers. (Diphil. Ath. p. 11 I.e.) — ή με 
 κεραυνψ Αιατινθαλεψ σποδισον ταχέως. Vesp. 
 328. Syn. Οπταω. 
 
 Σποδδω. in cinerem redigo. to reduce to 
 ashes. Έλληνες εσμεν άνδρες εσποδωμ'ενοι. 
 Pallad. An. ii. 422. 
 
 Σπόλάς. vestis e corio. a leathern jerkin, ού- 
 τος, σύ μεντοι σπολάδα και χιτών έχεις ; Αν. 
 933. Syn. Σαγος, περιθωρακιδιον 9 διφθέρα. 
 
 ΣπονδεΙος. Spondeus, pes. a spondee, σπον- 
 δεϊος, χοριος, και δάκτυλος, ηδ' ανάπαιστος. 
 Ερ. αδ. 454 C. 
 
 Σπονδή, libamen. 2. foedus. a libation. 2. a 
 treaty. 1. σπονδών μεθέξεις, ξενιά τ ανθρω- 
 πιών πάρα. Helen. 1684. — 2. σπονδαί τ' α- 
 κρητοι, και δεζιαί,ζις επεπιθμεν. Β. 341. Syn. 
 Χοη, θυσία. — ευχή. 2. όρκων, διαλλαγη, συμ- 
 μαχία, φίλια. Ερ. Νίκταρεα, ασάλευτος. 
 
 ΣπονδησΊμος. ad libandum utilis. fit for liba- 
 tion. Σπονδησϊμά. τα. libamenta. libations. 
 ώ ποτνι, αμφιφώντα και σπονδησιμα. Phi- 
 lem. Ath. 645. 
 Σπονδηφόρός, Σπονδόφόρός. pi. Σττονδόφόροι. 
 fetiales. heralds of treaty. Isthm. 2. 35. Syn. 
 Έχεχειροφορος, ειρηνοδίκης. 
 
 β 
 
 ΣπονδΊτϊς. τ), libatoria. belonging to a liba- 
 tion, και σταγόνα σπονδ'ιτιν —Gddt. An.ii. 166. 
 
 Σπονδϋλϊόν. (al. Σφονδ.) vertebra. 2. nom. 
 herbae. 1. a joint, or vertebra, of the back- 
 bone. 2. the head of the artichoke. — μυε- 
 λός αυτε-Σφονδυλιων εκπαλθ' — Υ. 483. Syn. 
 Σπόνδυλος, αστράγαλος, στροφιγξ. 
 
 Σπορά, Σπόρος, satio. a sowing ; a seed-crop. 
 επί σπορά δρακοντος. Antig. 1 125. Β. νειοι 
 δ' εκπονεοιντο ποτι σπορον, — Theoc. 16. 94. 
 Syn. Σπορητος, γόνος, σπέρμα. Ερ. Αυτολο- 
 χευτος, γόνιμος, ευσταχυς, καλλιπετηλος. 
 
 Σπόράδην. adv. sparsim. dispersedly. τον με- 
 yav εν βουλαΐς ΤΙεισιστρατον, ος τον Όμη- 
 ρον-Ήθροισα, σποραδην το πριν αειδομενον. 
 Ερ. άδ. 308. 
 
 Σποράς, ό y). sparsus, qui hie illuc vagatur. 
 scattered, dispersed, pi. Σποράδες, α'ι. N. P. 
 Islands in the iEgean Sea. ή νησιωτην σπο- 
 ράδα κέκτηται βων ; Rhes. 701. — ένθα τε 
 κϋμα 'Ρησσομενον νησοισι περιβοεμεται Σπο- 
 ραδεσσι. Dion. 132. 
 
 Σποργϊλός. Ν. P. a barber so called, το Σπος.- 
 γιλου κουρεϊον, εχθιστον τεγος. Plato, Suid. 
 
 Σπόρψος. qui seminari solet. fit to be sown. 
 φαινόμενος σποριμοιο δι αύλακος, όστιν 
 εροιμην. Theoc. 25. 218. 
 
 Σπουδάζω, festino. to hasten ; to be eager, or 
 earnest. Hence, Σπουδαρχϊδης, vox comica. 
 one who is eager for office. (Acharn. 595.) 
 Σπουδαστΐός, verbal. (Iph. A. 902.) σωζειν. 
 το δ' αυτόν σπουδασας, διεπτατο. Here. F. 
 507. Syn. Έπιτηδευω, διακονεω, μελεομαι, 
 κατεπειγομαι. βουλομαι, φιλοπονεω, σπεύδω, 
 σπουδην εχω, τίθεμαι, ποιώ. 
 
 Σπουδαίος, studiosus, serius. diligent; earn- 
 est ; important. σπουδαΧον τοδε χρήμα θεών 
 μεθ' δμηγυριν ήλθε. Η. Merc. 332. Syn. 
 Επιμελής, τημελης, πρόθυμος, επισπερχης, 
 σπερχνος, δαημων, φίλεργος, ευδόκιμος, σοφός. 
 
 Σπουδή, festmatio. 2. studium. speed. 2. eager- 
 ness ; earnestness, ώ αρ' ατερ σπουδής τα- 
 νυσεν μέγα τοξον Οδυσσεύς, φ. 409. Syn. 
 ΐΐράζις, εργασία, επιτηδευσις, επειζις, κατε- 
 πειξις, τάχος, προθυμία, επιθυμία, επιμέλεια. 
 
 Σπουδή, adv. festinanter. 2. studiose. hastily. 
 2. eagerly ; in earnest, with difficulty, σπου- 
 δ?] δ' εζετο λαός, ερητυθεν δε καθ' έδρας. Β. 
 99. — 2.— την μεν εγώ σπουδ -y δαμνημ' επε- 
 εσσιν. Ε. 894. Syn. Σπουδαιως, επίτηδες, εν 
 σπουδή, μετά σπουδής, υπο σπουδής. — μόλις, 
 δυσχερώς. 
 
 ΣπνρΊς. ή. sporta, corbis. dimin. Σπΰρίδϊόν. 
 a basket, ες σπυρίδα μάζας εμβαλεΊς, αλλ' ου 
 φακην. Diph. δός μοι σπυρίδων διακεκαυμε- 
 νον λνχνψ. Acharn. 452. Syn. Κοφινος. 
 σπυριχνιον, φορμις. Ερ. Έυπλεκης, ιχθυδο- 
 κος, σχοινοτενής. 
 
 ΣταγειρΊτης. an inhabitant of Stagira, (now 
 Stavros,)a town on the Sinus Strymonicus. 
 But it is partic. applied to Aristotle, who 
 was born there, ποιους στρατηγούς, ή Στα- 
 γειριτας έχων. Pisid. Suid. 
 
 Στάγων, Ονος. ή. gutta. a drop, φόνου μυδω- 
 
614 
 
 ΣΤΑ 
 
 σας σταγόνας'— (Ed. Τ. 1277. Β. Syn. 
 Στακτή, σταγμα, σταλαγμός, λίβας, ραθαμιγζ, 
 ρανις, ψι-κας. Ερ. Αροσερα, κροκοβαφης. 
 
 Στάδαϊός. statarius. standing upright ; a war- 
 rior, σταδαΐος ήσται, διάχερος βέλος φλέγων. 
 Sept. Th. 513. P. Syn. Ήδρασμενος, σταδιος. 
 
 Στάδϊενς,Α?ιίϊρ. Sid. An.ii. 16. Στάδΐοδρόμος. 
 stadio certans, a racer in the stadium, rjv 
 βραδύς Ευτνχιδας σταδιοδρομος, αλλ' επί 
 δειπνον Έτρεχεν, ώστε λέγειν. Ευτνχιδας πε- 
 τεται. Lucill. ib. 321. 
 
 Στάδωδρομεω. stadio contendo. to run the 
 race of the stadium ; or, to run as in the 
 race, οι εγώ σταδιοδραμοΰμαι στερνον εις 
 Ήρακλεος. Here. F. 863. 
 
 Στάδϊόν. stadium, the stadium, a measure of 
 600 Grecian feet, which was also the ex- 
 tent of the race-course at Olympia; hence, 
 the race-course itself, των 'Ελλήνων εΊναί με 
 λέγειν εκατόν σταδιοισιν άριστον. Nub. 429. 
 See Isth. 1. 30. Syn. Δρόμος. Ερ. Ενϋνδρομον. 
 
 Στάδϊη. pugna stataria. a standing fight, οϊδα 
 δ' ενί σταδι -g δη'ιω μελπεσθαι Αρη'ϊ. Η. 240. 
 Εχρ. Ή συστάδην μάχη. 
 
 Στάδϊος. Σταθερός, Paul. Sil. An. iii. 93. sta- 
 bilis. stable ; steady. Σταθερός is applied as 
 an epith. to the noon-day ; when the sun seems 
 to be stationary over head ; also, to summer 
 (solstitium). — περί μεν στηθεσσιν εεστο - 
 θωρηκα σταδιον, — Apoll. 3. 1225. Syn. Στα- 
 διαΧος, στατος, ισχυρός, βέβαιος, ευπαγης. 
 
 Στάζω, stillo. transit, et neutr. to drop. Πά- 
 τροκλε δ' αυτ αμβροσιην και νέκταρ ερυθρον 
 Στάζε κατά ρινών, — Τ. 39. ένδον γαρ άνήρ 
 άρτι τυγχάνει, κάρα Σταζων Ίδρώτι, και χέρας 
 ζιφοκτονους. Aj. 10. Syn. Σταλάζω, λειβω, 
 ψεκάζω, ρεω. 
 
 [Στάθεντός. lente tostus. slowly roasted. 
 σταθευτός δ' ήλιου φοιβφ φλογι. Prom. 22.] 
 
 Στάθευω. foveo. 2. lente igne coquo. to warm. 
 τάς σηπιας σταθευε. Acharn. 1040. Syn. 
 θάλπω, απανθρακιζω, οπταω. 
 
 Σταθμάω. in trutina perpendo. 2. Σταθμάόμαι. 
 conjecturam facio, pensito. to weigh. 2. 
 vied, to conjecture, δισσονς στάθμησας κά- 
 πιβαστασας χεροΊν. Cycl. 378. — 2. ει χοή τι 
 κάμε, μ)) ζυναλλαζαντά πω, Ώρεσβυ, σταθ- 
 μάσθαι, τον βοτήρ' όραν δοκώ. (Ed. Τ. 1110. 
 Syn. 1. Ζυγοστατεω, ταλαντοω. 2. στοχάζο- 
 μαι, εικάζω, εζεταζω. 
 
 Στάθμη, amussis. a carpenter's cord, coloured 
 with red chalk, used in marking a straight 
 line. 2. equitable regulation; law. Pyth. 1. 
 120. αλλ' ώστε στάθμη δορν νηίον εζιθυνει. 
 Ο. 410. Syn. Σπάρτη, κανών, μίλτος. Ερ. 
 Ιθυτενης, μολιβαχθης. 
 
 Σταθμός, ου. ό. stabulum. 2. statio, mansio, 
 stativa. 3.postis. 4. palatium satrapae Per- 
 sici. 5. statera, libra. 6. dicitur et de magnis 
 locorum intervallis.p/wr. Σταθμοί et Σταθμά. 
 a stall, or stable. 2. a station, quartering, or 
 encampment. 3. a post, or pillar. 4. the pa- 
 lace of a Persian satrap. 5. a balance. 6. 
 a measure of space ; being the distance from 
 
 ΣΤΑ 
 
 stage to stage in the route of a Persian mo- 
 narch. 1. οΰ ρά τ' απειρητος μεμονε σταθμοϊο 
 διεσθαι. Μ. 304. — 2. διϊπετή δε νεών πυρσοί 
 σταθμά. Rhes. 43. Syn. Αϋλις, επαυλις, 
 παραστας. 2. καταγώγιο ν, πα νδοκε ~ιον, τάξις, 
 στρατοπεδον. 5. ζυγός, ταλαντον. Ερ. Ι.Ύψι- 
 μελαθρος, οιοπολος, ποιμνη'ίος, περιμηκης. 
 2. ναυλοχος. 3. οικείος. 5. ετεροζυγος. 
 
 Στακτή, ής. ή. unguenti genus, oil of myrrh 
 and cinnamon, στακτή δυοΧν μναίν ουκ αρέσ- 
 κει μ ουδαμώς. Antiphanes, Ath. §§\.from 
 
 Στακτός, ή, όν. stillatus, liquidus. 2. colatus. 
 trickling ; dropping. 2. filtered, ούτε μυροι- 
 σιν μυρισαι στακτοϊς, οπόταν ννμφην αγα- 
 γησθον. Pint. 529. Syn. Σταλακτος, ειβιμος, 
 ΐγρος, χυτός. 
 
 Στάλαγμα, το. Σταλαγμός, ό. gutta. s. s. as 
 Σταγών. λευκ^ παρειά φοινιον σταλάγματος. 
 Antig. 1254. φόβου σταλαγμοί σήν κατεσ- 
 ταζον γενυν. Hec. 240. 
 
 Σταλάζω. Στάλασσω. Στάλάω, Apoll. 4. 1064. 
 stillo. to drop, πλέων δε τοϊς δρώσιν εστα- 
 λασσ Ίδρως. Phcen. 1410. 
 
 Στάλάτίς, Dor. for Στηλήτις, qu. vid. 
 
 Στάλιξ, ϊκός. ή. plur. Στάλίκϊς. plagae, amites. 
 props of the nets, αμπανων' σταλικες δ' ap- 
 τιπαγεΐς αν' ορη. Theoc. Ερ. 3. 
 
 Στάλόω. Dor. for Στηλ. cippum erigo. to erect 
 a pillar, και κατθανών σταλωσε τφδ' επ' ηριω. 
 Philipp. An. ii. 233. 
 
 Στάμίν. ή. statumen. the side-plank of a ship. 
 Damm. c. 2268. ικρια δε στησας, αραρών 
 θαμεσι σταμινεσσι. ε. 252. 
 
 Σταμνός, Σταμνών, dolium, amphora fictilis 
 vinaria. an earthen vessel for wine, αντί δε 
 θρανου, σταμνου κεφαλήν κατεαγότος' — Plut. 
 545. μηλοσφαγοϋσαι θασιον οίνου σταμνιον. 
 Lysist. 196. Syn. Καλπις, αμφορευς, κερατ 
 μος, κεραμιον, βίκος. 
 
 Σταξ. ή. gutta. a drop. — τα δε δάκρυα μυρο- 
 μενι^σιν, Οίον ελαιηραί σταγες, υδασιν εμφο- 
 ρεοντο. Apoll. 4. 626. Syn. Σταγων. 
 
 Στασιάζω, seditionem excito. to be in a state 
 of sedition, πληγαι συχναι κατ' άστυ. a. μών 
 στασιάζετε-, Αν. 1015. Syn. Αιχοστατεω, 
 δι'ίσταμαι, συνεριζω, επισυστασιν ποιώ. 
 
 Στάσίαρχός. princeps partium. auctor sedi- 
 tionis. the leader of a party ; head of a se- 
 dition. Δαναός δε πατήρ και βουλαρχος, Και 
 στασιαρχος, τάδε πεσσονομών, κ. λ. iEsch. 
 Supp. 12. 
 
 Στάσίς, εως. ή. actio standi. 2. canticum sta- 
 tarium. 3. seditio, factio. the act of stand- 
 ing; attitude ; posture. 2. στασις μελών, or 
 στασιμον μέλος, is a part of the tragic cho- 
 ral ode without anapaestic and trochaic 
 measures. Aristot. Poet. 12. — 3. sedition ; 
 a party. 2. μη, πριν γ' άκουσας χάτεραν στα- 
 σιν μελών. Ran. 1281. Β. — 3. εκ τών γάρ 
 στασις εστί, και εμφυλοι φόνοι ανδρών. The- 
 og. 47. Syn. Καταστασις, κατάστημα. 2. 
 χορός, σύστημα. 3. διχοστασία, θόρυβος, α'ι- 
 ρεσις. Ερ. 1. Εχυρα. 2. εμφϋλος, έχθρα, αλ- 
 γινοεσσα, δεινή, λάοφθορος. 
 
Σ Τ Ε 
 
 Σ Τ Ε 
 
 15 
 
 Στάσίωρόν. locus in monte, ubi quis commo- 
 ratur. μηλοβοτα στασιωρον. Cycl. 53. Exp. 
 i Σταθμον ορεινον. But see Musgr. 
 
 Στάτήρ. 6. stater, a coin of the weight of 4 
 drachms. The golden stater weighed 28 
 drachms, στατηρσι δ' οι θεράποντες αρτιαζο- 
 μεν ΧρυσοΊς' — Plut. 818. 
 
 Στάτιζω. sisto. to station, ου μάν ουδέ τις 
 αμφιπολων Στατιζετ αμφι πυλας. Alcest. 89. 
 Syn. Ίστημι. 
 
 Στάτός, ή, όν. stans, constitutus. stationed; 
 
 * standing. See Σταδιος. 2. epith. equi stabu- 
 laris. a stalled horse. 1. λευσσων δ', ει που 
 γνοιη, στατόν εις ύδωρ. Philoct. 716. Β. 
 
 ι Σταύρος, ον. v. vallus. 2. crux, a pallisade. 2. 
 a cross. Hence, Στανρδτύπδς. in the shape 
 of a cross. Greg. Naz. Σταυροφόρος. Id. 
 σταυρούς δ' εκτός ελασσε διαμπερές ένθα και 
 ένθα. ξ. 11. Syn. Σκολοψ. ικριον, χαραζ. 
 Στάφϊς. s. as Ασταφ'ις. ή. uva passa. dried 
 grape; raisin, ά σταφνλις σταφις εστί, και 
 ου ροδον ανον ολεϊται. Theoc. 27. 9. 
 Σταφυλή, Στάφΰλΐς. uva. the grape. Hence, 
 Στάφϋληκδμδς, Konn. Dion. 9. 29. Στάφΰ- 
 λητομδς, Id. 7.210. Στάφϋ\oκλoπϊδης,Leon. 
 Alex. An. ii. 199. εν δ' ετιθει σταφυλψτι 
 μέγα βριθουσαν αλωήν. Σ. 561. Syn. Βοτρνς. 
 Ερ. Ώιων, πυρναια, μεθυσφαλης, νοοσφαλης, 
 
 • φερεβοτρνς, φιλοβοτρυς, Βακχιας. 
 Σταφυλή, perpendiculum architectonicum. a 
 
 carpenter's plumb-line, οτριχας, οιετεας, στα- 
 
 ' φυλ -g επι νώτον έ'ισας. Β. 765. Syn. Στάθμη. 
 ΣταφΰλΊνος. paslinaca. the parsnip. — και 
 
 ' αγριάδα σταφυλϊνον. Ath. 9. 
 
 ; Στάχϋς. δ. spica frumenti. an ear of corn. 
 ιανθη, ώσεί τε περί σταχνεσσιν εερση. ψ. 598. 
 Syn. Ασταχυς, λη'ίον. Ερ. Αγλαος, αυτολο- 
 
 ' χευτος, βρυοεις, γηγενής, ηϋκομος, ενβλαστος, 
 χρυσοπηληξ, ζανθοχρους, καρπιμος. The 
 compounds of Στάχνς are, Στάχϋηκόμεω, Ορ- 
 pian. κυν. 2. 150. Στάχϋηκομος, Nonn. Dion. 
 
 1. 104. Στάχϋητομδς, Antiphil. An. ii. 170. 
 Στάχνμητωρ. epith. ol'Isis. Ερ. άδ. 271. Στά- 
 χϋοθριξ. Meleag. 1. 43. Στάχύοπλδκάμος, 
 Lith. 240. Στάχϋοστεφάνδς, Philipp. An. ii. 
 215. Σταχϋοτρδφος, Orph. Η. 39. 
 
 Στεάρ. sevum, adeps. suet ; tallow-fat. 2. s. s. 
 
 as Στάίς. dough, εκ δε στεατος 1 ενεικε μεγαν 
 
 τροχον ενθον εδντος. φ. 178. Syn. Ώιμελη, 
 
 1 λίπος, ζύμη. 2. αλευρον. 
 
 Στεγάζω, operio. to cover, ώστ ούτε νυκτός 
 
 νπνον, ουτ εζ ημέρας, Έμε στεγαζειν ήδύν, — 
 
 Soph. ΕΙ. 783. Syn. Σ-εγω. 
 
 Στεγανή, ής. ή. tegumentum, velamen. a co- 
 
 I vering. συκχίδα, και στεγανάν κράτος ερημο- 
 
 κομου. Phanias, An. ii. 52. 
 Στεγάνυμδς. caupo. 2. luxuriosus ; ]jr. tectum 
 vorans. a tavern-keeper. 2. a luxurious per- 
 il son. i. e. one who eats up his own house. 
 
 2. στεγανομονς όρνιθας' — Lye. 1095. 
 
 1 A dissyll. either by contraction ; or be- 
 cause the penult, of στεατος is long, like 
 
 φρέατος. 
 
 Στεγανός, tectus. covered, ταΰτα δ' εμόν θα- 
 σε~ι στεγανόν δομον, — Call. 6. 55. αλλά τι και 
 φρονεοις στεγανωτερον, — Agath. An. iii. 34. 
 Syn. Στεγνός, κατηρεφης, καταστεγος, σκε- 
 παστός. 
 Στεγαστρδν. operimentum, segustrum. a co- 
 vering ; awning, or tilting (especially of lea- 
 ther), στεγαστρον ανδρός δειζαθ' ως ιδ% πα- 
 τήρ. Choeph. 973. (the long robe, in which 
 Agamemnon was murdered.) 
 Στέγη, Στεγδς. tectum, a covering, a roof, 
 dwelling, ειτ εν τοιαύτη ζώσα τυμβευσει 
 στεγ\]. Antig.888. Br. Syn. Ίεραμνα τα. Eur. 
 Ερ. Αουρατογλυφος, υπωροφος, πολυκαπνος, 
 κατηρεφης. 
 Στεγνός, per Sync, pro Στεγανός. Nic. Ther. 
 762. Hence, Στεγνδφνης. solid; material. 
 (Agath. An. iii. 59.) 
 Στεγω. tego. 2. arceo. 3. sustineo. to cover; 
 to fence off; to bear up against. 2. πυργον 
 στεγειν ευχεσθε πολέμιων δόρυ. Sept. Th. 
 222. Syn. Κρύπτω, καλύπτω, αμϋνω, επέχω, 
 καρτερεω. βαστάζω. 
 
 Στειβω. calco. to tread ; to trample, στεϊβον 
 όμοϋ νεκυάς τε και ασπίδας' — Υ. 500. Syn. 
 Έπιστειβω, πατεω. 
 Στεινος, Ion. for Στενός. Hence, Στεινανχην. 
 narrow in the neck. (Marc. Argent. An. ii. 
 271.) Also, Στεινδω. to contract, (ibid. 135.) 
 and Στεινω. Ion. for Στενω. Orph. 1 12. 
 Στεϊνδς, εδς. το. via angusta. 2. anxietas ani- 
 mi, a narrow way, or strait. 2. anxiety. 
 στεινει εν αινοτατω, — θ. 477. — ξνμφερει- 
 Σωφρονεϊν υπό στενει. Eumen. 524. οι μελε- 
 δώνας Βουλεσθ', αργαλεονς τε πόνους και 
 στεινεα θυμψ. Η. Apoll.533. Syn. Στένωμα, 
 στενοτης, συνοχή. 2. ανία, απορία. 
 Στείρα, Στειρη. carina navis. (ή τροπις της 
 νεως.) the keel of a ship. — αμφΐ δε κϋμα 
 Στειρη πορφυρεον μεγαλ' ιαχε, — Α. 482. 
 Στειπτδς. calcatns. trodden, στειπτή γε φυλ- 
 
 λάς, ως εναυλίζοντ'ι τω. Philoct. 33. 
 Στε~ιρδς. sterilis. barren, ελθων εις Ιθακην, 
 στειραν βοϋν, ήτις άριστη, κ. 522. Syn. Στε- 
 ριφος, άγονος, άκαρπος. 
 
 Στειχω. ordine incedo. 2. eo. to march in order. 
 2. to go. στειχειν ες πολεμον φθισηνορα' — 
 Β. 833. Syn. Πορεύομαι, βαδίζω, έρχομαι. 
 Στελεά. Στειλειά, Od. φ. 422. Στελεδν, Στει- 
 λεδν, Στειλεών, foramen securis, in quod 
 immittitur lignum, s. manubrium. 2. manu- 
 brium ipsum, capulus. the hole of the axe- 
 head, in w r hich the handle is inserted. 2. 
 the handle itself, ορθός επί στελε?] τυπίδος 
 βαρνν ώμον ερεισας. Apoll. 4. 957. στειλεών 
 περικαλλες, ελά'ινον, εϋ εναρηρός. ε. 236. 
 SYN. 1. Τρημη. 2. λαβή. 
 Στέλεχος, εός. το. pars arboris a radice supra 
 terram. the stem of a tree ; a log cut from 
 the trunk. Hence, Στελεχητδμδς. epith. of an 
 axe. (Philipp. An.ii.216.) adv. Στελεχηδδν. 
 (Apoll. 1. 1004. where the editt. have στοι- 
 χηδόν.) — δρυός εν στελεχει-Ήμενως. — Ncm. 
 10. 115. 
 
616 
 
 ΣΤ Ε 
 
 Στέλλω, Στέλλομαι, adorno, apparo, &c. 2. 
 mitto. to adorn ; to furnish. 2. to send. 1. 
 εννέα νηας στεΊλα, θοώς δ' εσαγειρατο λαός. 
 ζ. 248. — 2. οντε κ'ε σε στελλοιμι μαχην ες 
 κυδιανειραν. Μ. 325. Syn. Σκευάζω, παρα- 
 σκευάζω, εξαποστελλω. πέμπω. 
 
 Στέμμα, το. velamentum, infula. a wreath, or 
 fillet, μή vv τοι ου χραισμ -g σκηπτρον, και 
 στέμμα θεοΐο. Α. 28. Syn. Στεφανή, στεφα- 
 νωμα, ταινία, κρηδεμνον, μιτρα. — άνθη πλεκ- 
 τά. iEsch. 
 
 Στεμμάτοω. vittis redimio. to crown with 
 wreaths ; bind with fillets, και στεμματούτε, 
 και καταρχεσθ' , ει δοκεϊ. Heracl. 530. Elms. 
 Syn. Στέφω. 
 
 Στεμφυλά. τα. uvarum in troculari expressa- 
 rumretrimenta. 2. fraces, i. e. olivarum ex- 
 pressarumrelliquiae. 1.2. the husks of grapes 
 or olives once pressed ; dregs, και στεμφυλά 
 βρωζονσιν' — (al. βρυζουσιν). Lye. 678. 
 
 Στέναγμα, το. Στεναγμός, δ. gemitus. a groan. 
 δμοϋ δε παιάνων τε και στεναγμάτων. CEd. Τ. 
 5. στεναγμός, ατη, θάνατος, αισχύνη' κακών 
 Όσ' εστί πάντων ονοματ', ουδέν εστ απόν. 
 ib. 1283. Β. Syn. Στονος, ολοφυρμος, οιμω- 
 γή, λύπη. Phr. — Στεναγμών γάρ με περι- 
 βάλλει νέφος. Eur. 
 
 Στενάζω, Στενάχιζω, Στεναχω. ingemisco. to 
 groan ; moan, or lament, τ'ις δ' δ στεναζων 
 οικτρόν εν πυλαις δδε ; Eur. Supp. 115. Μ. 
 λισσομενοι δειπνησαι' υ δ' ηρνεϊτο στεναχι- 
 ζων. Τ. 305. αλλ' αιει στεναχω, και κηδεα 
 μυρία πεσσω. Ω. 639. Syn. Στενω. 
 
 Στενακτός. gemebundus. 1. act. groaning ; 2. 
 piass. to be lamented, άνήρ γαρ ου στενακτδς, 
 ουδέ συν νοσοις Αλγεινός εζεπεμπετ , — CEd. 
 C. 1663. Br. See Phoen. 1321. Syn. Γοερός. 
 2. οιμωκτος, αζιοθρηνος. 
 
 Στϊνόκωκϋτός. grave lamentum ciens. causing 
 heavy groans, εκκοκκιώ σου τάς στενοκωκυ- 
 τους τρίχας. Lysist. 449. 
 
 Στενόλεσχεω. de rebus frivolis garrio. to re- 
 fine in talk ; to talk nonsensically, και 
 λεπτολογεϊν ηδη ζητεί, και περί καπνού στε- 
 νολεσχΛν. Nub. 320. Β. 
 
 Στενός, Στεινος. angustus. narrow, strait, τοίς 
 εις στενήν Αευκοφρυν εκπεπλευκόσι. Lye. 
 346. Of Στενός are compounded the follow- 
 ing nouns. Στενόπορθμος, Iph. A. 167. 
 
 fern. Στενόπορθμϊς, Athen. p. 92. having a 
 narrow strait. Στενόστόμός, JEsch. fr. Στενο- 
 χώρια, ή, Ath. p. 348. f. Στενωπός, CEd. T. 
 1399. Στεινωπός, II. Η. 143. 
 
 Στεντωρ. Ν. Ρ. Στεντορι εισαμενη μεγαλη- 
 τορι, χαλκεοφωνω. Ε. 785. 
 
 Στενυγρός. s. as Στενός, an Ionic form, from 
 Στενυω. (Galen observes that it is not a 
 compound of στενός and ύγρος.) μοννος στε- 
 νυγρ -y συμπεσών εν ατραπός. Simon, fr. 200. 
 
 Στενω, Στενόμαι, et Στεινομαι. anxiussum; 
 arctor seu coarctor, gemo. it. in arctum 
 cogo. to be straitened ; to be in a strait, or 
 in a state of perplexity and distress. 2. act. 
 to straiten ; to confine in a narrow space. 
 
 Σ Τ Ε 
 
 γιγνεται, εν δε τϊ οι κραδιφ στενει αλκιμον 
 ητορ. Υ. 169. ουδέ γάρ ουδ , ευρύς περ εών, 
 εδυνησατο πάσας Αιγιαλός νήας χαδεειν' στει- 
 νοντο δέ λαοί. JaJ. 33. Syn. Στενάζω, στενα~ 
 χιζω, στεναχω, κΧαιω. οδύρομαι, ολολύζω, 
 δυσπαθεω. — στενοχωρούμαι. 
 
 Στεπτός, ή, όν. coronatus, serto redimitus. 
 wreathed ; crowned with garlands, ηγρευ- 
 σεν, στεπτοΊς θηκατ' επί προθυροις. Leon. 
 Tar. An. i. 223. 
 
 Στεργηθρόν, Στεργημα. amoris illecebrae. a 
 love-charm, or potion. 2. love ; affection. 
 στεργημα γάρ δοκούσα προσβαλείν σεθεν. 
 Trach. 1140. Br. ευλντα δ' είναι στεργη- 
 θρα φρενών. Hipp. 256. Syn. Φιλτρον. δέ- 
 λεαρ, φίλια. 
 
 Στεργοέ,ϋνευνός. amans conjugem. loving 
 one's spouse, or wedlock, στεργοζυνευνων 
 ούνεκα νυμφευματων. Lye. 935. 
 
 Στεργω. amo. 2. adquiesco. sustiiieo. 3. opto, 
 oro. 1. to love (used especially of parental 
 and filial love). 2. to acquiesce in, to put 
 up with. 3. to wish, to pray. Ι.στεργει γάρ 
 ουδείς αγγελον κακών επών. Antig. 283. — 2. 
 στεργειν γάρ αϊ παθαι με, χω μάκρος ζυνών 
 Χρόνος διδάσκει, — CEd. C. 7. — 3. στεργω 
 (precious supplied) α δίπλας αρωγας ΜυλεΊν 
 γψ τόϊδε και πολιταις. ib. 1094. Β. Syn. 
 Αγαπάω, φιλεω, ΰπερφιλεω. υπομένω, αρκού- 
 μαι, ϊμειρομαι, παρακαλεω. 
 
 Στερεός, Στερρός. Στειρωδης, Man. 1.49. SO- 
 lidus, durus. solid; hard; stern, adv. Στ ε- 
 ρεώς. (Π. I. 506.) άλλον μειλιχιοις, άλλον 
 στερεοΧς επεεσσιν. Μ. 267. μόχθων, στερρά 
 γάρ ανάγκη. Hec. ult. Syn. Στεριφος, ισχυ- 
 ρός, σθεναρός. — σκληρός, βίβαιος. 
 
 Στερεοφρων. propositi pertinax. firm of pur- 
 pose. ττοΓε χρονφ στερεοφρων. (Pceon.) Aj. 
 926. Syn. Αυστραπελος, ωμοθϋμος, ωμοφρων. 
 
 Στεοεω. Στεριζω. privo. to deprive, pass. 
 Στερόμαι. a. 2. εστερην. Στερισκόμαι. to be 
 deprived of; to lose, ουνεκα με στερεσαι 
 της ληίδος ήθελε πάσης. ν. 262. νύν δε σ δ 
 γραμματικός και ποδός εστερισεν. Ερ. 1. 2. 
 άριστον, είτα τούδε νύν στερισκόμαι. Eur. 
 Suppl. 1103. Μα. οίων στερείσα δίπτυχων 
 νεανιών. Iph. Τ. 474. στερομαίσε, (i. e. κατά 
 σε) πάτερ. — Bacch. 1361. Syn. Αποστερεω, 
 αμειρω, αφαιρεω. τηταω. ορφανιζω. — ζημιοω. 
 
 Στερησίς, Στερεησίς. privatio. voces parum 
 poeliccE. δούλους ποιήσει η και γενεών στε- 
 ρεησιν. Man. 1. 342. Syn. Ορφάνια, χητο- 
 συνη, αποστερησις. 
 
 Στερϊφός. solidus. 2. sterilis. solid. 2. barren. 
 2. στεριφή γάρ ειμί, κοϋκ εκυησα πωποτε. 
 Thesm. 648. Syn. Στέρεος. 2. στείρος. 
 
 Στερκτός. amabilis. amiable ; worth loving. 
 τι δη ποτ' εμοί βλεπτόν, η Στερκτόν, η προσ- 
 ηγορον ; CEd. Τ. 1337. Br. Syn. Αγαπη- 
 τός, εραστος. 
 
 Στερνόν. pectus, the breast. Αρε'Ίδε ζωνην, 
 στερνον δε ΤΙοσειδαωνι. Β. 481. Syn. Στή- 
 
 1 This is the sense of στ'ερζαντες, CEd. Τ. 11. 
 
Σ Τ Ε 
 
 ΣΤΗ 
 
 617 
 
 θος. — φρην. Ερ. Ίμεροεν, λάσων, λαχνήεν, 
 σμερδαλεον. 
 
 Στερνδσωμάτδς. a word borrowed perhaps 
 
 from some Tragic or Dithyrambic writer by 
 Xenarchus, ap. Athen.p. 64. a. Στερνοΰχος. 
 pectore suo continens, capax. ample ; ca- 
 pable of holding- in its bosom, στερνονχου 
 χθονός.—(Έά. C. 691. Β. 
 
 Στερνοτύπης. pectus tundens. beating the 
 breast, φόνοι, μαχαι, στερνοτυπεϊς τ ανά 
 τόπον Πάλιν φανησονται κτύποι. Eur. Supp. 
 614. Μ. 
 
 Στεροπή. fulgor. 2. fulgur. a flash. 2. light- 
 ning, λαμφ', ώστε στεροπή πατρός Αώς αι- 
 γιοχοιο. Α. 66. Syn. Αστεροπη, αστραπή, 
 λαμπηδων. Ερ. Αιθέριος, θοα, θεσπέσιος, 
 οξεία, σμερδαλεα, φλεγεθονσα. 
 
 Στερδπηγερετης. qui fulgur suscitat. the 
 rouser of the lightning, κινήσει πυκινήν νε- 
 φελην στεροπηγερετα Ζευς. Π. 298. 
 
 Στεροψ. lucid us, fulgens. flashing ; gleaming. 
 στερο-φ οπωπε λιγνυς. Antig. 1140. 
 
 Στερρδγνιδς. validus. strong-limbed, και στερ- 
 ρογυιον, ώς Ατλαντα δεύτερον. Philipp. An. 
 ii. 224. 
 
 Στερρδτης. soliditas. solidity, αν μή καθείρκτο 
 στερροτητι του δόμου. Ερ. 1. 5. Syn. Στε- 
 ρεοτης, ασφάλεια. 
 
 ϊ,τερφος, εδς. το. corium, pellis. a hide, espe- 
 cially that of a lion. Hence, Στερφδπίπλδς. 
 clad in a lion's hide. (Lycophr. 652.) στερ- 
 φεσιν αιγειοις εζωσμεναι εξ ύπατοιο. Apoll. 
 4. 1349. Syn. Αερμα. περιβολαιον. 
 
 Ιτευδμαι. promitto, firmo. to promise ; to 
 engage, στεΰτο γαρ ευχόμενος νικησεμεν, ει- 
 περ αν αυταί.»Β. 597. Syn. Αναδεχομαι, 
 υφίσταμαι. 
 
 Ζτεφανη. cujusque rei fastigium. the crown, 
 or top, of any thing ; a kind of helmet, τύμ- 
 βου δε στεφάνης επιβάς σκοπιαζετο νήα. 
 Apoll. 2. 920. 
 
 Ιτϊφάνηπλοκϊω. coronam necto. to weave a 
 garland, στεφανηπλοκονσ εβοσκον εν ταϊς 
 
 ,μνρριναις. Thesm. 448. Β. 
 
 ,'.τεφάνηπλδκίον. το. a place where garlands 
 are formed. Strato, An. ii. 360. 
 ,τεφάνηφορϊά. coronas gestatio. the wearing 
 of a garland, &c. Ισμηνφ στεφανηφορια. 
 Here. F. 781. Syn. Στεφανωσις. 
 ',τεφάνηφδρδς. Στεφηφδρδς, Lye. 327. coro- 
 nam gestans. wearing a garland, &c. ο'ί 
 σφισιν εξ ιερών στεφανηφοροι ήνθον αγώ- 
 νων. Theoc. 16. 47. Syn. ΣτεφανΤτης, πε- 
 ριστεφης, αμφιστεφης, στεπτος, ευστεφανος, 
 εϋστεφης, καλλιστεφανος. 
 τεφανιζω, Στεφάνδω. corono. to crown, εγώ 
 δε τυ εστεφανιζα, κάδωρησαμαν. Equit. 1222. 
 Ιεινήν, ην περί μεν παντη Φόβος εστεφανωτο. 
 % 739. Syn. Στέφω. 
 
 τεφάνδς. 6. Στεφάνωμά. Στίφος, το, Med. 
 345. corona, sertum. a crown ; a garland ; a 
 ring of people, dim. Στεφανισκδς. (ροδινοισι 
 7τεφανισκοις. Anac. 5. 15.) adv. Στίφάνη- 
 %v. (Man. 4. 429.) παντη yap σε π'ερι στέ- 
 
 φανος πολεμριο δεδ?^. Ν. 736. — και στεφα- 
 νωμά πύργων Ώευκαενθ' 'Κφαιστον ελεΐν. 
 Antig. 124. Syn. Στέμμα, διάδημα, χορωνος, 
 q. ν. πλήθος, άγων. Ερ. ' Αβρός, αθλητικός, 
 ειαρινος, ευπεταλος, θαλερός, ηδυπνοος, κλυ- 
 τοκαρπος, πορφυρεος, θεμιπλεκτος, καλλιχο- 
 ρος, τηλανγης, ροδοεις, χρυσεοτενκτος, χλω- 
 ροκομος, ουράνιος, πλεκτός. — neut. αστεροεν, 
 αγερωχον, ευανθες, καλλιν'ικον, ευποιητον, 
 παναιολον. 
 
 Στίφάνωδης. coronarius. fit for garlands ; 
 garland-like, ava δ' ελαταισι, στεφανωδει τε 
 χλοα. Iph. Α. 1058. 
 
 Στέφω, corono, orno. 2. circumfundo. 3. im- 
 pleo. to crown, to adorn; to encircle; to 
 fill ; to crown with wine, &c. αμφί δε οϊ κε- 
 φάλι] νέφος έστεφε δϊα θεαων. Σ. 205. χοαΧσι 
 τρισπονδοισι τον νεκυν στέφει. Antig. 437. 
 Syn. Στεμματοω, στεφανιζω, στεφανοω, δια- 
 δεω, αναδεω, κοσμεω, περικοσμεω. Phr. Καδ- 
 μείοι νιν ουκ αεκοντες Ανθεσι μιγνϋον — Nem. 
 4. τηλαυγεσιν ανεδησεν Ορ-τυγιαν στεφανοις. 
 Pyth. 11. 11. — ανδησαμενός τε κομαν εν 
 πορφυρεοις-Έρνεσιν. — Nem. 11. 
 
 Στηδην. adv. pondere, q. d. appensim. by 
 weight. ?;έ νίτρου στηδην οδελου πόρε τρι- 
 πλόον άχθος. Nic. ΑΙ. 327. 
 
 Στήθος, pectus, the breast, dimin. Στηθννϊδν. 
 (Ephipp. Ath. 370. d.) 'ΐίρη δ' ουκ εχαδε 
 στήθος χολον, αλλά προσηυδα. Δ. 24. Syn. 
 Στερνον 9 θωραζ. Ερ. Άπαλον, αχραντον, γοε- 
 ρον, γλαφυρον, ευαγές, ευθωρηζ, Ίμεροεν, λά- 
 σων, λαχνήεν, μεταμαζων, παιδοκομον, στιλ- 
 βον, φιΚον, χιονεον. 
 
 Στηλαι, Ήρακλειαι, Ήρακλεος. Herculis co- 
 lumns, the pillars of Hercules, νυν γε προς 
 εσχατιάν θη-ρων αρεταϊσιν ικανών, άπτεται 
 Οίκοθεν Έρακλεος σταλάν. — ΟΙ. 3. 77. See 
 Isthm. 4. 19. 
 
 Στήλη, cippus, inpr. in sepulcro, columna. a 
 pillar ; especially a sepulchral pillar. Hence 
 Στηλήτίς. Dor. ΣτάλάτΧς, ϊδδς. ή. pillar-like, 
 Ant. Sid. An. ii. 30, and, Στηλονργδς, ibid. 
 31. στηλας τε προβλήτας εμοχλεον,-Μ. 259. 
 Syn. Στύλος, κιων. — θεμελιον. — Ίδρυμα. Ερ. 
 Ακίνητος. 
 
 Στημορράγώ. stamen rumpo. to rend the 
 threads of a garment, neut. to start, or snap, 
 asunder. — λακίδες αμφι σώματι Στημορρα- 
 γ οΰ σι ποικίλων εσθηματ ων. Pers. 836. Syn. 
 Διαρρέω. 
 
 Στημων. stamen, the thread of the weft. 
 εκ ροδανης λεπτής, και στήμονα λεπτόν ένησα. 
 Batrach. 182. Syn. Στημα, στημόνων, ητρων. 
 
 Στήριγμα, το. fulcrum, a prop, or support. 
 εδρανον Αθάνατων, θνητών στήριγμα κρα- 
 ταιόν. Orph. Η. 17. 7. Syn. Έρεισμα, βα- 
 θρον, ίδραιωμα. 
 
 Στηρίζω, stabilio. to support, to fix. εν νεφεϊ 
 στήριζε, τέρας μεροπων ανθρώπων. Α. 28. 
 Syn. Στερεοω, ασφαλίζω, εμπεδοω, εχυροω, 
 ερειδω, Ίστημι. 
 
 Στησίχορος. Ρ. Ν. the Lyric Poet. Στησιχο- 
 ρον δ' ενοησα λιγυθροον, ον ποτέ γαΐα-Σι- 
 
 4 κ 
 
618 
 
 Σ Τ Ι 
 
 κεΧιη μεν εφερβε, — Christod. An. ii. 461. 
 
 ΣτΊά, Στειά. lapillus. a pebble ; shingle, ση- 
 αων' εισω δε μέγας Χιθος ηρηρειστο. Apoll. 
 2.1174. S^Ji. ψήφος, Χιθαξ. 
 
 Έτϊβάρος. densus, crassus. close-trodden ; 
 thick, adv. Στϊβάρώς. (Π. Μ. 454.) — σάκος 
 μέγα τε στιβαρόν τε. Γ. 336. Syn. Σπύρος, 
 στεγανός, πυκνός, στερρός. 
 
 Στϊβάς. r). stratum, a bed, or litter, of straw ; 
 leaves, &c. trodden down, or stuffed into, a 
 mattrass. χά στιβάς εσσεϊται πεπνκασμενα 
 ε στ' επι πάχνν. Theoc. 7.67. Syn. Στρωμνη, 
 Χεχος, στιβάδων. Phr. Στειπτη ψυΧΧας. Soph. 
 
 Στϊβενς. qui viam calcat. one who treads, or 
 tracks, the way. — στιβεεσσιν εϋρρινοισι icu- 
 νεσσιν. Opp. 
 
 Στϊβϊω. calco, obeo. to tread, πάν εστιβηται 
 πΧενρον εσπερον νέων. Aj. 883. Syn. Στέψω. 
 
 ΣτΊβη. pruina. hoar frost, μη μ' αμυδις στιβη 
 τε κακή και θήΧνς εερση. ε. 466. See ρ. 25. 
 Syn. Πάχνη, δροσοπαχνη, αΊθρος. πηγυΧις. 
 ■φνχος. Ερ. Ύπηοια. 
 
 ΣτΊβϊά, Στίβε ιά. ι), venationis species, a track- 
 ing; a mode of hunting, in French, piste. 
 — στιβιης ενκερδεος έργα. Opp. κυν. 1. 37. 
 
 Στίβος, iter tritum. a trodden way. αφραστος 
 γενετ ώκα βοών στίβος ηδε και αυτόν. Η. 
 Merc. 354. Syn. Ύριβος, ατραπός. — ίχνος, 
 βήμα. 
 
 Στίγμα, το. nota alicui inusta. a brand-mark. 
 Hence, Στιγμάτϊάς. υ. a branded person. 
 (Lysist. 330.) στίγματα δ' ως επεφαντο 
 ιδείν δεινοΊσι δρακονσι Κυανεα κατά νώτα, — 
 Hes. α. 166. SYN.KijXig, ποικιΧμα, έγκαυμα, 
 επισημον. πΧηγη, τραύμα. 
 
 Στιγμή, ης. η. punctum. a point, στιγμή, και 
 στιγμής ει τι χαμηΧοτερον ; Leon. Tar. An. 
 i. 238. 
 
 Στίζω, pungo. to prick; to mark with blows 
 or stripes, εγώ δ' αποΧωΧα στιζομενος βακτή- 
 ρια:. Vesp. 1296. Β. Syn. Κατακεντεω, τυπτω. 
 ατιμάζω. 
 
 Στικτός. punctus. punctured ; marked ; 
 streaked ; spotted. Hence, Στ ικτ οπού ς. hav- 
 ing pied feet. (Oppian. κυν. 1. 307.) — εξε- 
 κινησεν ποδοΐν - Στικτόν κεραστην εΧαφον — 
 Soph. ΕΙ. 570. Syn. ΠοικιΧος, αιοΧος, αιοΧο- 
 δερμος. έτεροχρως. 
 
 ΣτίΧβϊδης. δ. a celebrated diviner, whom the 
 Athenians took with them on their expe- 
 dition to Sicily, τ'ιν οϋν μετεΧθω δήτά σοι 
 τών μάντεων ; Πότερος αμεινων αμφοτέρων ; 
 ή ΣτιΧβιδης ; Eupolis. 
 
 ΣτιΧβω. splendeo. to shine. 2. act. to shoot 
 forth, emit, light. καΧΧει τε στιΧβων και ά- 
 μασιν, — Γ. 392. δ μητροφοντης δδε προ δω- 
 μάτων δράκων ΣτιΧβει νοσωδεις αστραπάς, 
 στυγημ εμόν. Orest. 473. P. Syn. Αποσπλ- 
 βω. αστραπτω, Χαμπω. 2. σπλ,βοω, αυγαζω. 
 αποπέμπω. 
 
 ΣτΧΧη. stilla. a drop ; ever so little, τί ουκ 
 απεκοιμηθημεν δσον δσον στιΧην ; Vesp. 213. 
 
 ΣτιΧπνδς. lucens. shining. καΧήν, χρνσειην' 
 στιΧπναι δ' απεπιπτον εερσαι. S. 351. Syn. 
 
 ΣΤΟ 
 
 Ααμπρος, αστραπτων, αγΧαος. 
 
 Στιξ. r). and Στϊχδς, ου. ordo. 2. versus. 3. 1 
 agmen. a rank ; averse; a troop, της μεν 
 ιής στίχος ήρχε Μενεσθιος αιοΧοθωρηξ. Π. 
 173. Ευριπίδη, τον βιον εθηκας εις στιχον. 
 Nicostrat. Syn. Στοίχος, τάξις, τάγμα, με- 
 τρον. Ερ. pi. ΤΙυκναι, κρατεραι, σποραδες, 
 αγριάδες, θυρσοφοροι, ποικιΧοφωνοι. 
 
 Στίφος, το. caterva. a close body; a crowd 
 ταϊαι νεών μεν στίφος εν στιχοις τρισ'ιν 
 Pers. 366. Syn. ΌμιΧος, πΧήθος. 
 
 ΣτΤφρδς. densus. 2. aridus. close. 2. dry. μά- 
 κρη τε στιφρη τε φαεινεται εν πρασιφσι. Ath 
 1. 9. Hence, Στϊφρδτης, solidity, ή στιφρο 
 της, το χρώμα, — : ib. 1. 13. 
 
 Στϊχαοιδδς. a rhapsodist. Mich. Gram. An 
 iii. 124. Στϊχίνος, in verse. Lucill. An. ii. 
 333. Στϊχδγράφδς, a versifier. Ερ. άδ. 553. 
 derivatives from Στίχος. See Στιζ. 
 
 Στϊχαω, Στϊχάδμαι. ordine eo. to march in 
 order, η'ιονος προπαροιθε βαθειης εστιχοωντο. 
 Β. 92. 
 
 Στϊχίδς. Ν. Ρ. //. Ο. 329. ΣτοΊβδς. Anac. Ερ, 
 12. Fisch. Σπονδΐος. founder of a Monastery, 
 and Consul. Suid. ΣτράτοκΧής. Anac. 61. 9. 
 Στράτοφάνης, Στράτων, Στρουθϊάς. Menand. 
 pp.154, 121, 99. Meinek. Στρουθων. Simon 
 82. 10. ΣτοδφΊδς. II. Ε. 49. Στρϋμδδωρος. 
 Vesp. 233. Proper Names of men. 
 
 ΣτΧεγγϊς,07*ΣτεΧγϊς. ή. 1. strigil. 2. taenia. a 
 broad plate used in the bath and palaestra 
 for scraping off the sweat and oil (γΧοιος) 
 from the body. Hence, ΣτεΧγισμά, or ΣτΧεγγ. 
 strigmentum. the γΧοιός so scraped off. 
 (Lycoph. 874.) 2. a gilt metal band, or 
 plate, worn by women on tkeir heads. 3. a' 
 contrivance to draw liquor from a cask.? 
 3. επεϊ τοδ' ουχ ειρηχ', όροΤς, ως στΧεγγιδας 
 Χαβοϋσαι. Thesm. 556. Syn. ΣτεΧεγγις. 
 στεΧγις, ξύστρα, κτενιον. ψήκτρα. 
 
 Στοά, Στοιά, or Στωά. porticus. a porch. 
 στοάς στεναχουσης, σιτιων μετρουμένων 
 Acharn. 547. — επί την στοιάν ακοΧουθεΐν 
 Eccles. 684. Β. Syn. Περιστωον, αίθουσα. 
 
 Στδαξ, άκδς. δ. Stoicus. α contemptuous term 
 
 for a Stoic, ακουσατ, ώ Στοακες, έμποροι 
 Χήρου. (Scaz.) Hermeas, Ath. 563. e. 
 
 Στοιβή, ής. τ), vet ΣτοΊβη, ης. herba, qua in 
 exstruendis stibadiis utebantur veteres. 2. 
 acervus, congeries. 3. res exigua, velut la- 
 pillus, quae ad explendum aliquid adhibe• 
 tur : unde et verbum inane, explendi versus 
 caussa inculcatum. an herb, the leaves ol 
 which were used for stuffing mattrasses 
 &c. 2. a heap, or stuffing, of any kind 
 Hence, an idle expletive ; a botch, κάν πον 
 δις ειπώ ταντδν, ή στοιβήν ιδης Ένονσαν ίξα 
 του Χογον, καταπτυσον. Ran. 1177. Β. 
 
 Στοιχάδες. ai. ordine positae, de vitibus, oleis 
 Inde, de navigiis, &c. Hinc etiam insula 
 Galliae Narbon. nomen adeptae. placed ir. 
 ranks, as vines, olives. Hence applied to a line 
 of ships ; and, to islands in the G. of Genoa 
 now Isles d'Hieres. — νήσους τε Λιγνστιδας 
 
ΣΤΟ 
 
 ΣΤΟ 
 
 619 
 
 αϊ καλεονται-Στοιχαδες, — Apoll. 4. 554. 
 
 Στοιχεϊόν. principium ; elementum. 2. hora. 
 etc. an element ; prop, a letter. 2. the 
 style, or pin, of a sun-dial, ει δ', όπερ ευλο- 
 γόν εστί, κατά στοιχεΊον οδεύεις. Ammian. 
 An. ϋ. 389. Syn. Αρχή, εισαγωγή. 2. γνωμών. 
 
 Στοιχηγορεω. ordine narro. to relate in or- 
 der, κακών δε πλήθος, ονδ' αν ει δεκ ηματα 
 Στοιχηγοροιην, ουκ αν εκπλησαιμί σοι. Pers. 
 430. 
 
 Στοιχηδδν. adv. ordinatim. in order. — ο'ί τε 
 
 χαλινοι-ΣτοιχηΙ 
 
 ■ δεδμηι 
 
 Leon. Tar. 
 
 in. i. 226. 
 
 Στοιχίζω, indagine cingo. 2. ordine dispono. 
 to set up the stakes of nets. 2. to arrange 
 
 ι in order, τρόπους δε πολλούς μαντικής εστοι- 
 
 \ χισα. Prom. 483. Syn. Περιστοιχίζω, δια- 
 
 I τάσσω, διακοσμεω. 
 Στολαρχης, ου. ό. qui classi praeest. an ad- 
 
 l miral. ημην στολαρχης Ποντικών νεών εγώ. 
 
 ) Ερ. άδ. 694. 
 Στδλί), Στόλισμα, stola. 2. omnis apparatus, 
 
 r ornatus, v. armatura. a robe. 2. ornament, 
 
 j or equipment, of any kind, dimin. Σκόλϊδν. 
 
 ) {Ammian. An. ii. 388.) κάθηκας απολιν, και 
 
 i στολάς ταύτας φορείν. CEd. C. 1357. Br. 
 
 j γνμνόν μ' εθηκαν δίπτυχου στολίσματος. 
 
 j Hec. 1146. P. Syn. Αμπεχονη, εσθης, στό- 
 λος, κόσμος. 
 Στδλϊδδω, Στολίζω, induo, amicio, to clothe ; 
 
 ij equip, or fit out. Hence, Στϋλϊδωμά. το. a 
 
 » fold in a garment. {M. Argent. An. ii. 266.) 
 
 { Καδμειαν ψ-Ήεβριδα στολιδωσαμενα — Phcen. 
 
 j 1767. P. ενκοσμως στολισας νηός πτερά πον- 
 τοποροιο. Hes. ε. 626. Syn. Αμφιστελλω, 
 
 ; στέλλω, ϊματιζω, αμπεχω, περιβάλλω. 
 
 , Στδλϊς, ϊδδς. η. ruga, vet plica, vestis. 2. stria 
 frontis. 3. stola. 1. s. s. as Στολιδωμα. 2. a 
 wrinkle, especially of the brow. 3. dimin. of 
 Στολή, στολίδα κροκοεσσαν ανεϊσα τρυφάς. 
 Phoen. 1513. 
 Στολμος. amictus. clothing, και μέλανα στολ- 
 μόν πέπλων. Alcest. 214. Syn. Στολισμός. 
 
 \\ στολή. 
 
 Στολδς,ου. δ. apparatus, ornatus. See Στολή. 2. 
 expeditio, classis. 3. profectio, iter. 4. quivis 
 coetus et grex bene dispositus. any dress, or 
 equipment. 2. an armament, a Heet. 3. an 
 expedition, or journey. 4. any orderly mul- 
 
 i titude. 1. ψαλίδας, τιάρας, και σισυρνωδη 
 στολον. Soph. Poll. χ. 186. — 2. — όστις στό- 
 λου ηγεμονεύει. Apoll. 1. 704. — 4. χωρεΧν, 
 προσελθόνθ' ώδε συν πολλώ" στολψ. Trach. 
 503. Syn. 1. Παρασκευή. 2. έξοδος, πλους, 
 1 στρατεια. 3. πορεία. 
 
 Στδμά. os, facies. 2. ostium fluminis. 3. adi- 
 tus. 4. acies ferri, acies, frons exercitus. the 
 mouth ; hence, s. as Γλώσσα, also, the coun- 
 tenance. 2. the mouth of a river. 3. an en- 
 trance. 4. the edge of a weapon; front of an 
 army, &c. 1. — εζεκυλισθη Πρηνης εν κονυ^σιν 
 επι στομα'-Ζ. 43.-2. Αργώ, και νιφοεντος αταρ• 
 τηρον στόμα Πόντου. Theoc. 22. 28. — 4. 
 ηε ποθι πτολεμοιο μέγα στόμα πενκεδα• 
 
 νόΐο. Κ. 8. Syn. 2. Στομιον, εμβολή, 
 προχοη. 3. εισβολή, είσοδος. — θυρετρον. Ερ. 
 1. Άπαλον, αφραδες, αγριον, αχαλ'ινωτον, 
 εροεν, ευφημον, θονρον, Ίμεροεν, δολιον, 
 ηδυπνοον, ήδυ, θείον, καλόν, λιγυρον, μελι- 
 φθεγκτον, ομφήεν, πικροχολον, δυσπροσοισ- 
 τον, απροσηγορον, σεμνον, σφαλερον, τερεν, 
 υπερφιαλον, χρυσοϋν. 
 
 Στδμάλιμνος. ι. e. στόμα λίμνης. Theoc. 4. 
 23. but the reading is doubtful. See Kiessl. 
 
 Στδμαργδς. loquax nugator. a babbler, είτε 
 στομαργον, ειτ' αναίδειας πλεαν. Soph. El. 
 609. Syn. Φλύαρος, υπερκομπος, αλαζων. 
 σπερμολογος. 
 
 Στόμάτουργος. ore opus suum conficiens. 
 one who gains a livelihood by his mouth, or 
 tongue, ένθεν δ?) στοματουργυς επών βασα- 
 νιστρια. — Ran. 826. Β. 
 
 Στόμαχος, stomachus. the stomach ; the 
 throat, ή, και από στομάχους αρνών ταμε 
 νηλε'ί χαλκφ. Γ. 292. Syn. Ααιμος, φαρυγζ. 
 
 Στομων. parvum os. 2. introitus angustior. 
 3. fraeni pars, quae ori equi inditur. a little 
 mouth. 2. a small orifice. 3. the bit of a 
 bridle. 2. δυντες προς αυτό στομιον, — Antig. 
 1217. Br. — 3. στόμια δεχηται τάμα, μηδέ 
 πρδςβιαν. Soph. ΕΙ. 1462. Β. Syn. 1. Στόμα. 
 2. χάσμα. 3. χαλινός. 
 
 Στδμυω. os claudo. 2. ferrum acuo. to stop 
 the mouth. 2. to whet, sharpen, δειναϊς 
 εχιδναις εις εμ' εστομωμενη. Iph. Τ. 287. See 
 Nub. 1108. Syn. Αναστομοω. οξϋνω. 
 
 Στομφαζω. magnifice loquor. 2. convicior. to 
 talk big. 2. to be abusive. — και μή τουτους- 
 Εγχασκειν σοι στομφαζοντας. Vesp. 720. 
 Syn. Αλαζονευομαι, επικομπαζω, μεγαλαν- 
 χεω. στομφολογεω. 
 
 Στομφαζ. δ. grandiioquus. 2. acerbus. pomp- 
 ous. 2. abusive, ψοφον πλέων, αξυστατον, 
 στομφάκα, κρημνοποιόν ; Nub. 1367. Syn. 
 Κομπαστης, μεγαληγορος, αλαζων. — τραχύς, 
 σκληρός. 
 
 Στδμωσϊς. ή. induratio ferri. 2. acies, acumen, 
 the hardening of iron, and giving a keen 
 edge. 2. sharpness ; specious talking, το 
 σον δ' αφίκται δεϋρ' υποβλητον στόμα, Πολ- 
 λήν έχον στομωσιν. — (Εά. C. 794. Br. Syn. 
 Στομωμα, δεινοτης. 
 
 Στδνάχεω, Στδνάχιζω, Στδνάχιζδμαι. See Στε- 
 νάζω, gemo. to groan, δάκρυ' ομορζαμενην, 
 αδινδν στοναχησαι εφειην. Σ. 124. σοι δ' εμά 
 κηδεα θυμός επετραπετο στονοεντα Έιρεσθ', 
 οφρ' ετι μάλλον οδυρομενος στοναχιζω. ι. 13. 
 ώς αρα τών υπό ποσσί μέγα στοναχιζετο 
 γαία. Β. 784. 
 
 Στόνάχή. Στόΐ'ός. S. as Στέναγμα, ερχόμενη καθ' 
 δμιλον, οφελλουσα στονον ανδρών. Δ. 445. 
 αυτάρ Αχιλλεύς κλαϊεν έόν πάτερ', άλλοτε δ' 
 αϋτε Πατροκλον' τών δε στοναχή κατά δω- 
 ματ ορωρει. Ω. 51 1. 
 
 Στδνυεις. gemebundus. uttering, or exciting, 
 groans ; woful. — οϊσιν Αρηος-Έργ' εμελε στο- 
 νοεντα και νβριες' — Hes. ε. 144. θρήνων έπ- 
 αρχους, οιτε στονοεσσαν αοιδην. Ω. 721. 
 4 κ 2 
 
620 
 
 Σ Τ Ρ 
 
 Syn. Αγαστονος, βαρυστονος, γοερός, πένθι- 
 μος, στενακτος. 
 
 Στόνυξ, υχος. 6. unguium extremitas, asperi- 
 tas, acumen. 2. unguis. 3. praeacutae cautes 
 etiam Στόνυχες αρ. Eur. et Apoll. Rh. et 
 quicquid acutum est, et propterea nocere, 
 lacerare, potest ; ut dens, cuspis, ap. Lycoph. 
 4. scopulus, promontorium. the sharp ex- 
 tremity of the nail, or claw. Hence, any 
 thing sharp and pointed : a claw ; jutting 
 crag ; spear's point, &c. 3. παιων προς οξνν 
 στονυχα πετραιου λίθου. Cycl. 400. See Lye. 
 795,1181. 
 
 Στόρεω, Στορνϋμϊ. sterno. to strew. Φοινίκι 
 στορεσαι πυκινόν λεχος, οφρα τάχιστα. Ι. 
 617. εν δε λεχος στορννσιν ιαυειν Ζηνι και 
 *B.py. Theoc. 17. 133. Syn. Στορεννυω, στο- 
 ρεννυμι, στρωνννω, στρωνννμι, καταβαλλω. 
 
 Στορθυγζ, γγός. ή. cuspis hastae. 2. dens, v. 
 bestia dentata. 3. cacumen. the point of a 
 spear. 2. a tooth, or wild beast. 3. a summit. 
 χέρσου μεγαν στορθυγγα θωρείται κτισαι. 
 Lye. 865. Syn. Στονυζ. Ερ. Επάκτιος, άλι- 
 βρωτος. 
 
 Στορνη, used for Ζώνη. a girdle, στορνην τ 
 αμερσας, και θεμισκυρας άπο. ib. 1330. See 
 Call./•. 476. 
 
 Στοχάζομαι, collimo ad scopum. 2. conjicio. 
 to level at a mark. 2. to conjecture, εΰ γε 
 στοχαζει, κάποφραγνυσαι κύκλω. Antig. 247. 
 Syn. Αιαστοχαζομαι. 2. ενστοχεω, οιομαι, 
 επεικαζω. 
 
 Στοχασμά. το. quod in scopum intenditur. 2. 
 collimatio ipsa, conjectatio. the weapon 
 directed at the mark. 2. an aim ; conjec- 
 ture, ουκ αγκυλωτοΐς Θεσσαλών στοχασμα- 
 σιν. Bacch. 1203. Syn. 1. Οίστος, βέλος. 2. 
 στοχασμός, υπόνοια, ύπολη-φις, εικασμα. 
 
 Στράβηλος. genus conchylii. a snail, άλιας 
 στραβηλου τήσδε, τεκνον, ε'ί τίνα. Soph.yK 
 Ath. 86. c. Syn. Κοχλία. 
 
 Στραγγάλΐς. η. tortuosus laqueus, nodus so- 
 lutu difficilis. a tangled cord, metaph. an 
 insidious question, ΰμείς yap aid στραγγα- 
 λιδας εσφιγγετε. Pherecrat. Suid. Exp. Τα 
 δυσλυτα άμματα. 
 
 Στραγγευω. guttatim exprimo 2. premo, ad- 
 fligo. to squeeze out drop by drop. 2. to 
 oppress. 3. med. cunctor, tempus tero. 4. 
 laboro, vexor. 3. to waste time. 4. to be in 
 distress. 3. ιτητεον. τ'ι ταΰτ έχων στραγγευο- 
 μαι; Nub. 131. Syn. 2. Ανιαω, πιέζω, θλίβω. 
 3. ραθυμεω, αναβάλλω, διατριβωΛ.στρευγομαι. 
 
 Στραγζ, γγός. ή. gutta. a drop. Meleag. 1. 38. 
 Hence, Στραγγουρϊά. urinae stillicidium. a 
 constriction of the bladder, causing the 
 urine to come by drops. Vesp. 806. Also, 
 the v. Στραγγουρϊαω. to be afflicted with 
 strangury, ασιτος επτά μήνας, ΰδατος στραγγ' 
 εχω. Menand. θησ. στραγγονριώ yap' εχθές 
 εφαγον κάρδαμα. Thesm. 622. Syn. Ανσου• 
 ριαω, δυσουρεω. 
 
 Στραπτω, for Αστραπτω. to lighten. τοΤος 
 από ζανθοω καρηατος Αισονιδαο Στραπτεν 
 
 Σ Τ Ρ 
 
 έρως ήδεΐαν από φλόγα' — Apoll. 3. 1017. 
 
 Στράταομαι. castra pono. to pitch camp, οΐ 
 pa τοτ' εστρατοωντο παρ' οχθας Σαγγαριοιο. 
 Γ. 187. Syn. Στρατοπεδεύω. 
 
 Στραταρχος. s. s. as Στρατηγός. — στραταρχον 
 Αιθιόπων Μεμνονα. — Pyth. 6. 31. 
 
 Στράτείά. ή. expeditio. a warlike enterprise ; 
 military service. 2. Στρατϊά. η. Στράτευμα, 
 το. exercitus. an army, στενών στρατειαν, ην 
 επεμψεν εκ δομών. Eur. Supp. 23. εν στρα- 
 τιαϊς τε και μαχαις. Equit. 584. δρόίθ' όσον 
 στράτευμα ναυφρακτον τοδε. Iph. Α. 1259. 
 Syn. Στρατευσις. 2. στρατός. 
 
 Στράτεντίκος. bellicosus. warlike, τίς ουχί 
 φησει τους ερώντας ζξν μονούς ; Ους δεϊ γε 
 πρώτον μεν στρατευτικωτατους. Chaerem. 
 Ath. 562. f. 
 
 Στρατεύω, Στρατεύομαι, exercitum conscribo, 
 bello invado. to levy an army; to make war. 
 μήτε στρατευειν εκλιπόντα δώματα. Orest. 
 925.-ε7τί γαρ την εμήν στρατεύομαι- Πολιν, — ■ 
 Phcen. 445. Syn. Αντιστρατευω, εκστρατεύω, 
 πολεμεω. 
 
 Στράτηγεω, Heracl. 39. Στράτηλάτεω. exerci- 
 tum duco. to head an army ; to lead an 
 expedition, ου σου χατιζων, δεϋρ' αναζ στρα- 
 τηλατεϊ. ib. 466. 
 
 Στάτηγϊά. imperatorium munus. the office of 
 general, a. φιλοτιμίας, b. μαζης. a. στρατηγιας. 
 b. φακής. Plut. 192. Syn. Επαρχία, επιστα- 
 σία, αξίωμα, ηγεμονία. 
 
 Στράτηγϊον. prsetorium. the general's tent. 2. 
 a camp, κρημνών' μέσον δε προσμολών στρα- 
 τηγών. Aj. 721. Β. 
 
 Στρατηγός, Philoct. 267. Στρατηλάτης, fem. 
 ΣτράτηγΧς, Χδος. imperator ; dux. the leader 
 of an army. adj. Στρατηγικός, becoming a 
 general. (Athen. 1. 9.) adv. Στράτηγίκώς. like 
 a general. (Av. 362.) ώ διπλοί στρατηλά- 
 ται,-Αγαμεμνον, ώ Μενέλαε, — Philoct. 793. 
 Br. χωρείτ, επειγεσθ' ευθύ της στρατηγ'ιδος. 
 Eccles. 835. Β. — στρατηγίσιν πυλαις. Aj. 
 49. i. e. στρατηγικούς. Syn. Στραταρχος, 
 στρατάρχης, στρατηγετης, στρατιαρχης, στρα- 
 τοπεδαρχης, στρατοφυλαζ, ηγεμων, στρατιος. 
 
 Στρατιά, άς. η. Ion. ΣτράτΧη. Ρ. Ν. a city of 
 Arcadia. //. Β. 606. 
 
 Στράτϊά differs from Στρατε'ια. q. v. 
 
 Στράτϊός. militaris. soldier-like. adv. Στράτων, 
 βρωμησαμενος του σου δινου μέγα και στρα- 
 τών κατ επαρδεν. Vesp. 618. Syn. Στρατιωτι- 
 κός, πολεμικός. 
 
 Στράτΐο)της. miles, a soldier, ούτε πράτοςισως, 
 ομαλός δε τις ό στρατιωτας. Theoc. 14. 56. 
 Syn. 'Οπλίτης, οπλοφόρος, τευχηστης. ασ-\ 
 πιδιωτης. 
 
 Στράτόμαντϊς. ό. augur exercitus. the army 
 augur, κεδνος δε στρατομαντις ιδών δυο λη- 
 μασι δισσοΰς. Agam. 124. 
 
 Στράτόπίδόν. castra. a camp, κατείχ' αει πάν 
 στρατοπεδον δυσφημιαις. Philoct. 10. Syn. 
 ΙΙαρεμβολη, παραταζις, στρατηγών, Aj. 
 
 Στράτοπλωτός. exercitum trajiciens mare, 
 sending an army on a voyage. Lye. 1037. 
 
Σ Τ Ρ 
 
 Σ Τ Ρ 
 
 621 
 
 Στράτος, exercitus. an army, νοϋσον ανά στρα- 
 τόν ώρσε κακήν' ολεκοντο δε λαοί. Α. 11. 
 ι Syn. Στρατιά, δυναμις. χειρ. σύνταγμα. Ερ. 
 Αεικελιος, αίνος, αρηϊος, αιχμητης, ασπιστηρ, 
 αναριθμος, αστυφελικτος, δορυθαρσης, ενό- 
 πλως, ευρύς, ενοπλνς, ενχαλκος, εγρεκυδοι- 
 μος, λευκασπις, καρτερος, θαυμαστός, λάβρος, 
 ϊ μιαιφονος, μεγαλοσθενης, ολοος, οπλίτης, 
 ι πουλυς, περσεπτολις, σακεσπαλος, κορυθαι- 
 ολος, δμηγερης, χιλιοναυς. Phr. Κΰμα χέρ- 
 ι σαϊον στρατού. iEsch. κώμος ασπιδηφορος — 
 ( ασπιδοφερμονα θ'ιασον ευοπλον, Αντιπαλον 
 κατά λα'ίνα τειχεα. Phcen. 809. χρυσοπηληκα 
 h σταχνν. ib. 953. ρεύμα στρατού. iEsch. 
 ) Στράτωνίδης. epith.hdhens formam Patronym. 
 t a son of the army ; a would-be soldier, αλλ' 
 εζοτου περ δ πόλεμος, στρατωνιδης. Ach. 597. 
 ^Στρεβλή, instrumentum nauticum. a ship- 
 [ Wright's implement. — στρεβλαΊσι ναυτικαΐ- 
 I σιν ως προσηγμενον. iEsch. Supp. 437. P. 
 -Στρεβλός, tortuosus. twisted awry ; perverse. 
 id λοζοβαται, στρεβλοί, φαλιδοστομοι, οστρα- 
 I κοδερμοι, - Καρκίνοι' — Batrach. 286. Syn. 
 
 Στροβελος, ελικος, καμπύλος, αγκυλομητις. 
 ιΣτρεβλοω. torqueo, depravo. to twist ; to dis- 
 i tort; to torture, καθ', δταν θυειν δεη, στρε- 
 βλοντε και δικάζετε. Nub. 620. Syn. Βασανι- 
 C ζω, εζανιαω, λυγίζω, αικιζω,κακοω, διαστρέφω. 
 ^Στρεπτήρ, ηρος. δ. pessulus januae. a door- 
 i handle, εμπης ου μ' εφοβησαν' επεί στρεπ- 
 
 τηρα θνρετρου. Agath. An. iii. 36. 
 [Στρεπτος, ή, δν. versabilis. 2. tortus, easy to 
 be turned. 2. twisted ; zigzag. Hence, Στρεπ- 
 ταιγλδς. Νεφελάν στρεπταιγλαν δα'ίον δρ- 
 μάν. Nub. 335. a dithyrambic word, η τι με- 
 ταστρέφεις ; στρεπταί μεν τε φρένες εσθλών. 
 Ο. 203. Syn. Ένμεταστρεπτος, ευπιστος. 
 li στρεβλός. 
 
 ?Στρευγω. s. s. as Στραγγευω. Whence, Στρευ- 
 γεδων, δνδς. η. s. s. ds Στραγγουρια. Nic. ΑΙ. 
 313. η δηθά στρευγεσθαι εν aivy δη'Ίοτητι. 
 Ο. 512. 
 
 Στρεφεδ'ινεω. in gyrum ago. to whirl round. 
 χειρι καταπρηνεί' στρεφεδινηθεν δε οι οσσε. 
 Π. 792. Syn. Περιστρέφω, δινεω. 
 Στρέφω, Στρέφομαι, verto. 2. torqueo. 3. re- 
 meo. 4. versor. to turn ; to twist ; return ; 
 toss about. Ίππους τε στρεφαι, και εναντιβιον 
 μαχεσασθαι. θ. 168. — τοι δε στρεφασκον αν 
 ογμονς. Σ. 546. Syn. Στροφαω, στρωφαω, 
 στρεβλοω, στροβεω, τρέπω, μεταστρέφω, 
 πολεω, δινεω. αναστρέφομαι, ανέρχομαι. 
 
 νίτρεφαυχην. cervicem flectens. twisting the 
 neck, απτολεμον δ' άτε τοζον έχον στρεφαυ- 
 Λχενα λωβην. Apollin. Ps. 77. 130. 
 Ζτρεφδδϊκίω. caussas perverto. to pervert 
 justice, αλλ' δσ εμαυτφ στρεφοδικησαι, καΐ 
 τους χρηστας διολισθεΧν. Nub. 433. 
 %ϊτρεφδδϊκδπάνουργ\ά. calliditas in perverten- 
 dis caussis. cunning in perverting justice. 
 πικράν ταχ όψει στρεφοδικοπανουργιαν. Αν. 
 1468. 
 ιϊτρηνής. asper,acutus. rough, sharp. Στρηνες. 
 adv. βρασσομενον' στρηνες δε περί στυφελή 
 
 βρεμει ακτή. Apoll, 2. 323. Syn. Ισχυρός, 
 τραχύς, σκληρός, οξύς, διατορος. 
 
 Στρήνδς, ου. δ. Στρηνος, εδς. το. luxus, cupido. 
 2. tumultuatio. lust, passion. 2. wildness; 
 insolence. Hence, the v. ΣτρηνΊάω. (SchoL 
 ad Plut. 176.) to live wildly, to be over- 
 bearing, προς αυτοφοντου στρηνον ωπλισαν 
 μορον. Lyc. 438. Βαυκαλε, τδ στρήνος και 
 θάνατον παρέχει. Pallad. An. ii. 421. Syn. 
 Τρυφη, ασωτία, επιθυμία. 
 
 Στρϊβιλϊκίγζ. res minutissima. a jot; a tittle. 
 ουδ' άν στριβιλικίγζ' αλλ' απιών οιμωζε ποι. 
 Acharn. 1036. Β. 
 
 Στρ~ΐφνδς,ή,ον. s. as Στιφρός. hard, stiff, strong. 
 — ιδεν χιονωδεα βολβαν-Στριφνην , — Lucian. 
 An. ii. 310. 
 
 Στροβεω. circumago. 2. perturbo. to turn 
 about ; to disturb. Αεΰκον στροβησων, φύ- 
 λακα της μοναρχίας. Lyc. 1218. Syn. Στρε- 
 βλοω, ταραττω, κινεω. — στρέφω. 
 
 Στρόβιλος, vortex, trochus. 2. pinus, nucleus 
 nucis pineae. 3. adj. rotundus, ovalis. any 
 revolving body, such as a top, a hoop. Hence, 
 a whirlwind. 2. a pine, the cone of a pine, 
 or fir. 3. adj. round, or oval. Hence, Στρδ- 
 βϊλιζω. to twist, to turn frequently. (Phi- 
 lipp. An. ii. 213.) and, Στρδβϊλοβλεφάρδς, 
 or Στρδβελ. Lith. 666. s. s. as Έλικοβλεφα- 
 ρος. ευδαιμονεστερος φανεί των Καρκίνου 
 στροβίλων. Pac. 864. στροβΊλας αμφ' ακαν- 
 θαν ειλιζας δέμας. Ion Chius, Ath. 91. e. 
 θρυμματα, και ξανθοί μυελοί εκ στροβίλων. 
 Crinag. An. ii. 141. Syn. Στρομβος, τροχός, 
 καταιγις. — adj. περιφερής. 
 
 Στρογγυλός, rotundus. round. Hence, Στρογ- 
 γυλλω. to twist into a circle. (Leon. Tar. 
 An. i. 241.) ΣτρογγυλοοΊ^Γος. (Archestr. 
 Ath. 112.) Στρογγΰλοπλευρος. (Ath. 1. 7. p. 
 327. e.) νεφελην δ' ΰποσχών νιφάδι στρογ- 
 γυλών πετρών. JEsch.fr. Syn. ΣΓρογγυλο- 
 ειδης, τροχοειδης, μηνοειδης, γύρος, στρόβιλος. 
 
 Στρομβεϊδν, Nic. Ther. 629. Στρομβδς. turbo. 
 2. filum. 3. concha, a top. 2. a thread. 3. 
 a strombic shell, a fir-cone. adv. Στρομβη- 
 δον. (Ερ. άδ. 492.) στρομβον δ 1 ως, εσσευε 
 βαλών, περί δ' εδραμε παντη. %. 413. Syn. 
 Στρόβιλος, στροφαλιγξ, δϊνος, βεμβηζ. 
 
 Στρουθδς. passer. 2. struthiocamelus. 3.herba 
 quaedam. any small bird, especially a spar- 
 row, dim. Στρουθϊδν. 2. an ostrich. 3. a herb, 
 also called Στρουθεϊδν, Orph. 958. perhaps, 
 soapwort. Hence the adjective ΣτρουθεΙδς. 
 Στρουθεϊον μήλον, the pear-quince. Antiphil. 
 An. ii. 171. ένθα δ' ισαν στρονθοϊο νεοσσοί, 
 νήπια τέκνα. Β. 311. όρνιθος στρουθοίο κα- 
 τοικαδος, (gallinse sc.) — Nic. ΑΙ. 60. 
 
 Στρόφαλος, epith. Mercurii. 2. versutus. cun- 
 ning, παρά την θνραν Στροφαϊον Ίδρυσασθ' 
 εμε. Plut. 1154. 
 
 Στροφαλιγζ. η. vertigo. 2. rotula. 3. caseus. 
 a whirl, or eddy. 2. a little wheel. 3. a round 
 cheese. Nic. Th. 697. — ό δ' εν στροφαλιγγι 
 κονιης ΚεΪΓΟ μέγας μεγαλωστί,~Τί. 775. Syn. 
 Συστροφη, στροφαλις, στρομβος, στροβος. 
 
622 
 
 Σ Τ Ρ 
 
 Στρόφάλιζω, -όμαι. verso, circumago. to turn, 
 to make to spin, ry δε παρ' ηλακατα στροφα- 
 λιζετε' τέρπετε δ' αυτήν Ήμεναι εν μεγαρφ, 
 ή ειρια πεικετε χερσ'ιν. σ. 314. 
 
 Στρόφάς. ή. tortuosa. that turns round, or re- 
 volves, στροφάς αελλα. a whirlwind. Orph. 
 675. pi. Στροφάδες, αι. Insula? Ionio in magno. 
 (iEn.iii. 211.) now, the Stamphane Islands. 
 Apoll. 2. 296. αλλ' επί πήμα και χαρά-Ώάσι 
 κυκλοΰσ, οίον Αρκτου - Στροφάδες κελευθοι. 
 Trach. 133. 
 
 Στροφάω, Στρωφάω. verto, volvo, verso. Στρω- 
 ψάομαι. versor, commoror. to turn ; to make 
 to spin. mid. to move about ; to be occu- 
 pied ; to dwell, αϊ δ' ιστούς ύφοωσι και ηλα- 
 κατα στρωφώσιν. η. 105. Κυρνε, καθ' 'Ελ- 
 λάδα γήν στ ρωφω μένος, — Theog. 247. 
 
 Στρόφεύς. vertebra. 2. cardo in foribus. a 
 vertebra of the back-bone. 2. a door-hinge. 
 2. εγώ δε καταχεασα του στροφεως ΰδωρ. 
 Thesm. 487. Β. Syn. Στροφιγξ. σφονδυ- 
 λιον. 2. θαιρος. 
 
 Στρόφεω. versutiis agito. to turn and wind 
 about ; to trick, παιζοιτε, στροφεοιτε θ' όσους 
 εμεί) ύστερον οντάς. Pallad. An. ii. 437. 
 
 Στροφή, versio. 2. versutia. 3. chori ad spec- 
 tators conversio. a turn. 2. trickery. 3. 
 part of the choral song, having its antistro- 
 phe. δημηγορους δ' ηκουσεν ευπειθεϊς στρο- 
 φάς. JEsch. Supp. 618. P. Syn. Καμπή, 
 ελιγμός, ανακυκλησις, στρϊψις, διαστροφή, 
 
 Στροφιγξ. 1. s. s. as "Ζτροφευς. 2. .?. s. as Στρο- 
 φή. 3. verticulus. a pivot, or spring in me- 
 chanism, by which any thing is made to 
 turn. 2. αιθήρ, εμόν βοσκημα, και -γλώσσης 
 στροφιγξ. Ran. 919. — 3. επίσημα πώλοι δρο- 
 μάδες εσκιρτων φοβφ, Ευ πως στροφιγζιν 
 ένδον κυκλουμεναι. Phcen. 1142. 
 
 Στροφΐη. Ρ. Ν. a fountain of Bceotia. Call. 
 4. 76. 
 
 Στροφϊς. δ. versutus. ready at shifts and turns. 
 στρόφις, αργάλεος, ματτυολοιχος. Nub. 450. 
 Syn. Στροφαϊος, εύστροφος, ευκίνητος, σκόλιος. 
 
 Σ-ροφϊς. ή. 1.5. as Στροφή. — 2. spira. a spiral 
 fold, πλεκτάς ιμάντων στροφίδας εξανησο- 
 μαι. Androm. 718. Syn. ΤΙλεκτανη. 
 
 Στρόφόδ'ινουμαι. s. s. as Στρεφεδινοΰμαι. Agam. 
 50. Bl. 
 
 Στροφός, funiculus, lorum tortum, fascia, 
 cingulum. 2. torsio, tormina intestinorum. 
 any thing twisted, as a cable, a belt, or 
 girdle. Dim. Στροφϊον. a woman's girdle. 
 χαλά ταχέως το στροφϊον, ώ 'ναισχυντε συ. 
 Thesm. 638. — 2. a twisting, or griping pain, 
 in the bowels. — δποσαι-Στροφον εσθήσιν 
 περιβάλλονται. Sept. Th. 877. — 2. στροφός 
 μ' έχει την γαστ'ερ' , ώ 'νερ, κώδυνη. Thesm. 
 484. Β. Syn. Σπαρτιον, στροφϊον. 2. νόση- 
 μα τι της γαστρος. 
 
 Στρϋμών. Ρ. Ν. a river dividing Macedonia 
 from Thrace ; now Stroma, or Carasou. adj. 
 Στρϋμονϊος, Rhes. 386. — ο, τε καλλιγεφυ- 
 ρος ποταμός πορεύει -Στ ρυμών' — Rhes. 352. 
 
 Σ Τ Υ 
 
 Στρυφνός, austerus, acerbus. 2. morose 
 sour ; harsh, παΰσόν τ' αυτοΰ τουτι το λια 
 στρνφνόν και πρινινον ήθος. Vesp. 872. Syn 
 Σκληρός, αυστηρός, τραχύς, άγριος, δύστροπο^ 
 
 Στρνχνόν. το. it. Στρυχν-ος et -η. solanun 
 hortense. the garden, or edible, nightshade 
 στρυχνόν τε, σκύρα τ' εχθρά, τά τ ειαρι σι 
 νατο βουτην. Nic. Th. 74. 
 
 Στρωμνή. ή.Στρώμά.το. stratum, lectus,stragu 
 la vestis. a litter; a bed ; a rug, &c. αφθιτοι 
 στρωμνάν αγεσθω, Κώας αιγλάεν χρυσεψ θυ 
 σανψ. Pyth.4. 410. Syn. Ε^εσΓρις, δεμνιον 
 κλίί/ϊ/, περίβλημα. 
 
 Στρωννϋμϊ. s. as Στορεω. κάστρωσε γ' ευνάς 
 κάκαλυψε σώματα. Eur. Supp. 766. Hence 
 
 Στρωτός, stratus, strewed ; spread, στρωτοί 
 εν λεχεεσσι, κακόν δ' επι κώμα καλύπτει. Hes 
 θ. 798. 
 
 Στΰγανωρ. odio prosequensviros. man-hating 
 — ενθ' Αμαζόνων στρατόν-Ίζει στυγανορ'— 
 Prom. 723. 
 
 Στυγερός, Στυγνός, odiosus ; terribilis ; lucti 
 ficus, lugubris. hateful ; frightful ; mournful 
 adv. Στυγερώς. (ΙΙ.Π. 723.) Compounds, Στΰ 
 γερωπης, Hes. ε. 194. Στυγερωπός, Aguth 
 An. iii. 51. ηριπε δ' εξ οχεων, στυγερός δ 
 αρα μιν σκότος εϊλε. Ε. 47. Ac\uj/iv ή Κυθηρη 
 Ώς είδε νεκρόν ηδη,-Στυγνάν έχοντα χαιταν 
 Theoc.30.3. &ΥΉ.Στυγητος, απεχθης,μϊσητος 
 φρικτός, επίφοβος, γοερός, λυπηρός, αλεγεινος 
 
 Στυγεω. (Στΰγω inus.) odi,reformido. to hate 
 to dread. Έκτορι ΥΙριαμιδη, τον τε στυγεουσ 
 και άλλοι. Η. 112. τψ κε τεψ στνζαιμι μένος 
 και χείρας ααπτους. λ. 501. ισχε παρηγορεων 
 οι δ' εστυγον εισα'ίοντες. Αρ. 2. 1200. Syn 
 Αποστυγεω, καταστυγεω, ασχαλλω, φοβεο 
 μαι, μισεω, καταπτησσω, δειμαινω. 
 
 Στϋγημά, Orest.AlS. Στϋγος,εός.το. odium | S 
 hate. 2. one's aversion, τα δ' αυτέ χέρσος κα 
 προσήν, πλέον στυγος. Agam. 566. 
 
 Στύγΐος, α, όν. Stygius, infernalis. Stygian 
 — ταν παγκευθή κάτω Νεκρών πλάκα, κα 
 Στυγιον-Δομον. — (Ed. C. 1561. Br. 
 
 Στυγνότης. mceror. sorrow ; gloom, ρίγος 
 σιωπήν, στυγνοτητ, αλουσιαν. Alex. Ath \ 
 161. d. Syn. Στυγεροτης, λύπη. 
 
 Στυγνόω. contristo. to sadden ; to make 
 gloomy, άλλοτε μεν κλαιοντι και εστυγνω- 
 μενψ όμμα. Ammian. An. ii. 389. 
 
 Στΰγόδεμνός. qui odit conjugium. a marriage• & 
 hater, καλόν μεν στυγοδεμνον εχειν νοον' — 
 Agath. An. iii. 33. 
 
 Στϋλός. columna. a pillar, στύλοι γ-άρ οικωΐ\ 
 εισι παίδες αρσενες. Iph. Τ. 57. See vs. 50 ' 
 Syn. Στήλη, κιων. Hence, 
 
 Στϋλόόμαι. columnis fulcio. to prop with 
 pillars, ζωήν στυλωσαιτο' κακόν δ' αστΰλοι, 
 ιδεσθαι Οίκος•— Leon. Tar. An. i. 237. Ep. 
 Στηρίζω, υποστηρίζω. 
 
 Στΰμά. το. Plato ap. Ath. Στϋσις. ή. Antiphan. 
 An. ii. 204. from Στΰω. 
 
 Στυμφαιίδες. See Ύνμφαϊος. 
 
 Στυμφηλός et Στυμφάλός. ή. P. Ν. a city 
 and country of Arcadia. Στυμφηλόν τ' είχον, 
 
Σ Τ Ω 
 
 Σ Υ Γ 
 
 623 
 
 ι και ΐίαρρασιην ενεμοντο. Β. 608. Hence, adj. 
 Στυμφάλϊός, 01. 6. 167. and fern. Στυμφάλϊς, 
 ib. 143. Apoll. Ζ. 1056. 
 
 Στύζ. ή. Styx, β 'uvius inferna lis. όρκου yap 
 δεινού Στυγός υδατός εστίν απορρώζ. Β 755. 
 
 ! — στυγερή θεός, αθανατοισι- Αεινή, Στνζ — 
 
 • Hes. — Στυγός ύδατος αιπά ρεεθρα. Horn. 
 See Apoll. 2. 291. 
 
 Στϋπός. το. stipes, the stump, or stem, of a 
 tree, εσκε δε τι στιβαρόν στυπος αμπέλου 
 εντροώον v\y. Apoll. 1. 1117. Syn. ΐίρεμ- 
 
 ι νον, στέλεχος, κορμός. Ερ. Ήερομηκες. 
 
 Στυπ^ειοττωλ^ς. stuppearumrestium venditor. 
 
 . a vender of tow, and tow ropes, ώς -πρώτα 
 
 ι μεν στυππειοπωλης γιγνεται. Equit. 129. 
 
 ΙΣτΰφελιζω. quatio. 2. aspere tracto. 3. dis- 
 
 i cutio. to shake ; to handle roughly ; to 
 scatter asunder, τρϊς δε οι εστνφελιξε φαει- 
 
 } νήν ασπίδ' Α7τολλων. Ε. 437. — 2. μήτε τι τον 
 
 - ξεϊνον στυφελιζετε, μήτε τιν άλλον. σ. 415. 
 3. — ώς οπότε Ζέφυρος νεφεα στυφελιξυ. Λ. 
 
 ί] 305. Syn. Κραδαίνω, διασειω, διακΊνεω. 2. 
 
 ι κακοω, υβρίζω, πλησσω, λοιδορεω, προπηλα- 
 
 V κιζω. 3. αποστνφελιζω, αποκινεω. 
 
 Στνφελισμος. injuria, rough usage, οίας δε 
 Κρατης οργάς υμών ηνεσχετο και στυφελισ- 
 
 4 μοΰς. Equit. 534. Syn. Οργή, λοιδορια, 
 
 Α μεμφις, ύβρις. 
 
 βτϋφελος, Apoll. 2. 323. Στνφλός. asper. 
 
 μ. rough. ί|όριψ' εμαυτήν τήσδ' από στυφλοϋ 
 
 3 πέτρας. Prom. 747. Syn. Τραχύς, σκληρός. 
 
 \2τΰφ6κδπος. coturnicum lusor. a quail- 
 
 \•, fighter. See Brunck's note. — και yap εϊκεν 
 ορτυγι, Ύπό στνφοκοπψ την κεφαλήν πε- 
 
 (.. πληγμενω. Αν. 1299. 
 
 ιίτϋφω. adstringo. to bind; to be astringent. 
 — εν στνφοντι ποτίρ — Nic. ΑΙ. 375. but 
 
 Μ Schneid. reads ενστΰφοντι, Schol. στυφό- 
 
 hevTi. Syn. Έπιστυφω, παραστυφω, προσ- 
 πιέζω, πυκνοω. 
 
 \ϊ!τωά, better than Στοιά, /rom Στοά. q. υ. τα 
 δικαστήρια και τάς στωάς ανδρώνας πάντα 
 ποιήσω. Eccles. 676. 
 
 ,ϊτωϊκοί, ν. ΣτοΊκοί. Stoici. Stoic Philoso- 
 phers ; so called from the στοά ποικίλη, or 
 painted portico at Athens, where Zeno 
 
 U taught, ώ Στό'ικών μύθων ειδήμονες, ω παν- 
 αριστα Δόγματα τάις Ίεραΐς ενθεμένοι σελ'ισιν, 
 
 \ Ύάν αρετάν, ψυχας αγαθόν μόνον' — x\thenae. 
 
 \;An. ϋ. 257. 
 Ιτωμϋλεω, Στωμυλλω, Στωμυλλόμαι, Στω- 
 μυλλάόμαι. loquax sum. to chat, or prate ; 
 
 |,to be flippant, or tiresome, in talk, ου στω- 
 μυλλων κατά τήν αγοράν τριβολεκτραπελ' , 
 οϊά περ οί νυν. Nub. 1003. Β. τά μειρακια 
 ταυτι λέγω, τάν τψ μυρψ "Α στωμυλεΧται 
 τοιαδι καθήμενα. Equit. 1375. απολεΊς μ', ώ 
 
 ^γραϋ, στωμυλλομενη. Thesm. 1073. Β. 
 
 ΙίτωμΰΧίά. η. Στωμυλμά. το. loquacitas. talka- 
 tiveness; fluency of speech, εϊτ' αυ λαλιάν 
 επιτηδεϋσαι, και στωμυλιαν εόιδαζας. Ran. 
 1069. Β. επιφυλλίδες τοϋτ εστί, και στω- 
 μυλματα. ib. 92. Syn. ~ λδολεσχια, λαλιά, 
 φλυαρία, μωρολογια, λαβροστομια. 
 
 [Στωμΰλίόσυλλεκτάδης, ου. ό. qui fabulas 
 colligit. a collector of chit-chat. Ran. 842.] 
 
 Στωμϋλυς. garrulus. 2. facetus. loquacious ; 
 funny, ζώντ αφες' ώ ΤΙαιαν, η στωμυλος 
 ησθα, Κοματα. Theoc. 5. 79. Syn. Άδο- 
 λεσχος, λάλος, πολυκομψος, ευτράπελος, 
 φλύαρος. 
 
 Σϋάγρός. 1. aprorum venator, nom. cants, a 
 boar-hunter. Hence, Σύαγρεσϊά, boar-hunt- 
 ing. Rhian. An. i. 481. — 2. aper, qs. συς 
 άγριος, a wild boar. 1. συ δ', ώ Συάγρε, ΤΙη- 
 λιωτικόν τρεφος. Soph. Ath. 401. d. 2. λα- 
 βών επαναζω σνάγρον εις τήν οικιαν Ύής 
 νυκτός αυτής, και λέοντα, και λνκον. Αη- 
 tiph. ibid. 
 
 Σΰβάρϊς. Sybaris. a river and city in the G. 
 of Taranto. The river is now Cochile ; the 
 city, Sibari Antica; having borne, besides 
 the original name of Sybaris, those of Thu- 
 rium and Copise. Hence, Σΰβάρίτης.ό, Vesp. 
 1427. and Σνβαρτης, Theoc. 5. 5. a Syba- 
 rite, fern. ΣϋβάρΊτϊς. adj. Σΐ>βάρΊτϊι:ός, 
 Vesp. 1259. and the v. Σύβάριζω, to lead 
 the luxurious life of a Sybarite, εστιάσθαι, 
 κοτταβιζειν, Συβαριζειν. Pac. 339. See Dio- 
 nys. 373. — a. άκουε, μη φεϋγ'. εν Συβαρει γυνή 
 ποτέ Κατεαξ' εχίνον — b. ταΰτ εγώ μαρτϋρομαι. 
 a. Ουχϊνος οϋν έχων τιν επεμαρτνρατο. Εΐθ' 
 ή Σνβαρΐτις ειπεν — κ. λ. Vesp. 1435. 
 
 Σΰβηνη, ης. ή. theca e corio, propr. suillo. a 
 case, made of hog-skin, αλλ' ουκ εκ ωδ'εν 
 αλλά το σνβινην 1 λαβε. Thesm. 1197. Β. 
 Syn. Αυλοθηκη, τοζοθηκη. 
 
 ΣνβόσΊόν. grex suum pascentium. 2. suile. a 
 herd of swine feeding. 2. a stye, τοσσα συών 
 συβοσια 2 , τοσ αιπολια πλατε' αιγών. Λ. 678. 
 Syn. Χοιροτροφεΐον, συφεων. 
 
 Σϋβωτης. subulcus. a swineherd, αυτός δε 
 πρώτιστα συβωτην εισαφικεσθαι, "Ος τοι υών 
 επιουρος' — ν. 404. Syn. Συοφορβος, συφορ- 
 βος, ύφορβος. 
 
 Συγγάμός. conjux. 2.rivalis. aspouse. 2. stand- 
 ing in the same relation of spouse. 2. αλ- 
 γεϊς, φονον ρα-φασα συγγαμω σεθεν ; Αη- 
 drom. 828. Syn. 1. Συνάορος, συνευνος, συλ- 
 λεκτρος, γαμέτης, γαμετις. 
 
 Συγγειτων. conterminus. neighbouring, ξυγ- 
 γειτον οικών γα"ιαν αξιών τνχεΧν. Eur. Supp. 
 386. Syn. Συγχορτος, συγχωρος, πλησιο- 
 χωρος, γειτων. 
 
 Συγγελάω. simul cum alio rideo. to laugh to- 
 gether, ειδότος, ευ δ' οινφ καίρια συγγελα- 
 σαι. Call. Ερ. 37. Em. Syn. Αιαγελαω, 
 συγχαίρω. 
 
 Συγγένεια, ή. cognatio. relationship, εισήλθε, 
 συγγενειαν εννοούμενος. Iph. Α. 492. 
 
 Συγγενετειρά. communis mater, υ. soror. a 
 common mother; as others say, sister, κλει- 
 νών συγγενετειρ' αδελφών. Eur. El. 746. 
 
 1 So pronounced by the Scythian in the 
 play. 
 
 2 The penult, is probably made long by ict. 
 metr. The Townley MS. has συβόσεια. 
 
624 
 
 Σ Υ Γ 
 
 Συγγενής, consanguineus. akin. adv. Συγγε- 
 νώς. (Here. F. 1293.) εστίν οΰν αδελφός 
 αυτφ, τους τρόπους ου συγγενής. Equit. 
 1277. Syn. 'Ομογενής, δμαιμος, εγγενής, 
 υμοσπορος. κηδεμων. 
 
 Συγγεωργος. socius in agro colendo. a bro- 
 ther husbandman, τονς ζυγγεωργονς καλε- 
 σον, ευρησεις δ' ίσως. Plut. 223. 
 
 Συγγηράόμαι. consenesco. to grow old with. 
 adj. Συγγηρός. δ ή. (Carphylkl. An. ii. 401.) 
 δίκαιον εστίν, οισι συγγηρασομαι. Eur. fr. 
 inc. 52. Syn. Συγγηρασκω, συγκαταγηρασκω. 
 
 Συγγιγνομαι. conversor, adsum. 2. opem fero. 
 3. coeo. 4.congignor. to be with a person. 
 
 2. to aid. 3. to cohabit. 4. to be born at the 
 same time, ώ θεοί πατρψοι, συγγενεσθ'ε γ' 
 αλλά νυν. Soph. ΕΙ. 413. Syn. Συνεργεω, 
 συμπρασσω, συνομίλεω, συνειμι. 
 
 Συγγιγνωσκω, Συγγιγνωσκομαι. COnsentio. 2. 
 agnosco. 3. ignosco. to think with ; to 
 agree together. 2. to own, to acknowledge. 
 
 3. to forgive, συγγνωθί μοι' τηλον γαρ οικώ 
 των αγρών. Nub. 138. ξυγγνωσεταί σοι τηνδ' 
 άμαρτιαν ποσις. Androm.840. Syn. Συγγνω- 
 μονεω, συγχωρεω, συγγνωμην εχω, φείδομαι. 
 
 Σνγγνοιά. Συγγνώμη, Troad. 950. Σνγγνωμο- 
 σϋνη. venia. pardon. — αιτούσα τους υπό 
 χθονός-Βυγγνοιαν ισχειν, — Antig. 66. τού- 
 των θεμενοι συγγνωμοσυνην. Trach. 1266. 
 Br. Syn. Συγχωρησις, ανεσις, παραιτησις, 
 παραχωρησις, χάρις. 
 
 Συγγνώμων, clemens. 2. consentiens. forgiv- 
 ing. 2. accordant. Ιάσον, αιτούμαι σε τών 
 ειρημενων Έυγγνωμον είναι, — Med. 870. 
 Syn. Ευπαθής, συμπαθής, ελεήμων, οικτιρμων. 
 
 Συγγνωστός, venia dignus. pardonable, πεν- 
 θειν μεν, ε'ί τι δεσποταισι τυγχάνει, Συγγνω- 
 στόν, — Alcest. 136. 
 
 Συγγογγϋλιζω. roto, qs. turbine, to whirl 
 round together, ζυνστρεφας και ζυγγογγυλι- 
 σας. Lysist. 974. Syn. Μεταστρέφω, συμμε- 
 ταστρεφω. 
 
 Συγγονος,ου. δ ή. 1. adj. cognatus. related ; 
 akin. 2. subst. germanus, frater, vel soror. a 
 brother, or sister. 1. οησιες, Αρητου συγγονοι 
 αγρυπνιης. Call. Ερ. 28. Bl. 2. ως την Λα- 
 καιναν ξυγγονον Αιοσκοροιν. Hec. 445. Syn. 
 1. Συγγενής. 2. αδελφ-ός ν. -ή, κασιγνητ-ος 
 ν. -η, κασις. 
 
 Σύγγραμμα, το. scriptum, viaxime historicum. 
 a written work ; esp. history, καυτός φιλο- 
 σοφώ, καταλιπεϊν συγγράμματα Σπευδων 
 εμαυτοϋ καινά της τέχνης. — Ath. ρ. 404. b. 
 
 Συγγραφεύς, scriptor, historicus. a writer; an 
 historian, τον συγγραφή, τών μελεων ποιη- 
 τήν. Acharn. 1150. Syn. Αογογραφος, γρα- 
 φευς. 
 
 Συγγράφω, Συγγράφομαι, conscribo. 2. stipu- 
 lor. to set down in writing; to make a 
 written agreement, τα δ' άλλα μετά της 
 Γραμματέως ζυγγραψομαι. Thesm. 439. 
 Syn. Αιαγραφω, ιστορεω. 
 
 Συγκάθαρμοζο). adapto, orno, simul com- 
 pono. to assist in adjusting; arranging for a 
 
 Σ Υ Γ 
 
 funeral, πεπτώτ αδελφόν τονδε σνγκαθαρ- 
 μοσαι. Aj. 922. Br. 
 
 Συγκάθελκυω. deorsum traho. to drag dowr 
 together with. Διός θελοντος, συγκαθελ 
 κυσθησεται. Sept. Th. 614. P. 
 
 Συγκάθενδω. una dormio. to sleep together 
 τοΊς τηλικουτοις ξυγκαθευδουσ ήδομαι. Ec• 
 cles. 1001. Syn. Συνενδω, συγκαταδαρθεω 
 συγκοιμαομαι, παρακαθευδω. 
 
 Συγκάθημαι. una sedeo. to sit near, or toge- 
 ther, βουλει σφ' εν ορεσι συγκαθημενας ιδείν . 
 Bacch. 809. Syn. Συγκαθεζομαι, συνεδρευω 
 συνθάκεω. 
 
 Συγκάθϊημϊ. una demitto. to assist inputting 
 down, και συγκαθησω κοσμον εν ταντψ σκα- 
 φει. Helen. 1067. 
 
 Συγκάθιστημί. una constituo. to assist in ar 
 ranging, κομιστρ' ες Αργός συγκαταστησον 
 μολών. Here. F. 1388. Syn. Καθιστανω, εγ• 
 καθιστημι, συγκάθιστημί, διατιθημι, Ίδρυω 
 ανορθοω, σνγκατεργαζομαι. 
 
 Συγκάλεω. convoco. to call together, τους όγ« 
 συγκαλεσας, πυκινήν ηρτυνετο βουλήν. Β. 55 
 a. πώς δήτ αν αυτούς ξυγκαλεσειας ; b. οα- 
 διως. Αν. 201. Syn. Κατακαλεω, αγειρω 
 συνάγω, κλησιαζω, συγκροτεω, συγκινεω. 
 
 Συγκάλυμμός, ου. ό. capitis obvolutio. -εα* του- 
 τι τι ήν; — Τίς ό συγκαλυμμός ; — Αν. 1495. 
 τις όυγκαλυμμός ; ι. e. τίς ό εγκ. Dawes. 
 
 Συγκαλύπτω. Συγκρνπτω, Heracl. 721. con- 
 tego. to cover; conceal, verbal. Συγκάλυπ- 
 τεός. to be concealed. (Prom. 532. Bl.) adj. 
 Συγκάλυπτος. covered, (ib. 505.) α συγκα- 
 λυψαι παίδες Οιδιπου χρονψ. Phcen. 886. 
 Syn. Σνγκατακαλυπτω, συγκρυπτω, συσκι- 
 αζω. 
 
 Συγκαμνω. collaboro. 2. adjuvo. to labour 
 with ; to assist. Συγκαμν αδελφψ, παΰσον εκ 
 κακών εμε. Soph. ΕΙ. 993. ήκω, κακοϊσι σοΧσι 
 συγκαμνων, τεκνον. Alcest. 624. Syn. Συμ- 
 πονεω, συναμυνω, συσπουδαζω, συσπευδω, 
 συναρηγω, συμπρασσω. 
 
 Συγκάσιγνητη, Συγκάσΐς. s. as Κασιγν. ώ ζυγ- 
 κασιγνητη τε, κάκ ταυτον πατρός. Iph. Τ. 
 800. συ τ εμοϊ, συγκασι κούρα. Alcest. 414. 
 Syn. Αδελφή, συναδελφη, συνομαιμων, συγ- 
 γονος. 
 
 Συγκαταβαίνω, una descendo. 2. coeo. 3., 
 conditionem accipio. to descend together. 
 2. to come together. 3. to come to terms. 
 French, condescendre. μάτερ, μάτερ, εγώ δί 
 σα rirfpuyi συγκαταβαίνω. Androm. 505. 
 
 Συγκάτάδαρθεο). Σνγκάτάκειμαι, Equit. 612. ϊ 
 ΣυγκάτακλΊνόμαι, Nub. 49. ΣυγκλΊνομαι, Α1• \ 
 cest. 1 100. Συγκοιμαομαι, Phcen. bl•. s. αεΣυγ- : I 
 κάθευδω. — αλλ εζεσται προΐκ αυτφ ζυγκατα- 
 δαρθεΐν. Eccles. 609. 
 
 Συγκάτάδϋμϊ. una occido. to set at the same 
 time, ποντοποοών, αυτή Πλειάδι συγκατεδυς. 
 Theocr. Ερ. 9.' Gaisf. 
 
 Συγκάταζευγνϋμϊ. conjungo. to unite closely. 
 όθ' ούνεκ ατ -q ζυγκατεζευκται κακττ). Aj. 123. 
 
 Συγκάταθνησκω. simul morior. to die toge- 
 ther. — αλλά τίς κεινω χάρις, Βυγκατθανόντι 
 
Σ Υ Γ 
 
 κατθανεϊν; — Hel. 1419. Syn. Συνθνησκω, 
 συναποθνησκω. 
 
 Συγκαταιθω. Συγκάτάκαιω, Lucill. An. ϋ. 333. 
 comburo. to assist in burning•. θαλλοΊς δ ο?) 
 'λελειπτο συγκατηθομεν. Antig. 1202. Β. 
 
 . Syn. Σνγκαιω, συμφλεγω. 
 
 Συγκάταινώ. approbo. 2. promitto. to assent 
 to ; engage, θρεπτφ δρακοντι συγκαταινεσει 
 πικρόν. Lye. 1224. Syn. Συναινεω, συνευ- 
 δοκεω, συμφηφιζω, συγκατατιθεμαι, συμ- 
 φωνώ, εγγυαομαι. 
 
 Συγ κατ α κλειώ, una includo. to shut up toge- 
 ther. See Συγκλειω. βνκτας δ' εν ασκψ συγ- 
 κατακλεισας βοάς. Lye. 738. 
 
 Ζυγκάτακτεινω, Συγκάτακτημί. una interficio. 
 to kill together. — σνγκατακτάς-Κελαινοϊς 
 
 , ζιφεσιν βοτά. Aj. 230. Syn. Συγκατακαινω, 
 
 . συγκατεργαζομαι, σνσφαττω, συμφονενω. 
 
 Ζυγκάτάλϋω. simul everto. to destroy toge- 
 ther. φνχ)], Καλλιόπη, συγκατελυσας οπα. 
 Jul. JEg. An. ii. 503. 
 
 ϊυγκάτάμιγνϋμΧ. Συγκυρκάνάω, Epinic. Ath. 
 
 ■432. C. S. as Συμμιγνυμι. ου πανσομαι τάς 
 
 ^αριτας-Μουσαις συγκαταμιγννς,-'Ε,δισταν 
 
 ,συζυγιαν. Here. F. 674. 
 
 Ζνγκάτάμϋω. claudo. to close the eyelids in 
 
 ^sleep, or death, πάσα δε συγκατεμυσε, κα- 
 
 ^τουλωθεϊσα χρονοισιν. Philipp. An. ii. 221. 
 
 Συγκατανεύω, adnuo. to nod to one. ομματι 
 
 { θρυπτομενψ σνγκατενευσα μενειν. Agath. ib. 
 
 ,ϋί. 41. 
 
 ΐυγκάτασκαπτω. diruo. to overthrow toge- 
 ther, subst. Συγκάτασκαπτης, ου. 6. (Lye. 
 222.) συ τ ώ ταλαινα σνγκατασκαπτει πο- 
 
 ,λις. Phoen. 901. Syn. Συγκαθαιρεω, συναι- 
 ρεω, συγκαταβαλλω, συγκατορυσσω. 
 
 { ^υγ κατ εργάζομαι, una conficio. to destroy at 
 
 |; once. λυσσάδι συγκατειργασω μοιρςί. Here. 
 
 h F. 1025. Syn. Συγκατακτεινω. 
 
 ,Ιυγκάτευχομαι. s. as Κατευχ. αλλ' ων ερώ μεν, 
 
 [ταύτα συγκατηυζαμην. Antig. 1338. Syn. 
 Εύχομαι, επιθϋμεω. 
 '.υγκάτηρεφης. s. as Συνηρεφης. στυγνον Σι- 
 
 ίβυλλης εστίν οικητηριον, Τρωνφ βερεθρψ 
 
 \συγκατηρεφες στέγης. Lye. 1280. 
 
 : '.υγκάτοικϊω. una habito. to dwell together. 
 See Συνοικεω. γέρων γεροντι συγκατψκηκεν 
 
 ■ πινος. (Ed. C. 1259. Br. 
 
 ,',υγκάτοίκιζω. una colloco habitatores. to 
 cause to dwell together, αφθογγα δ' αντάίς 
 
 \συγκατοικιζειν δακη. Hippol. 646. 
 
 ;ί νγκάτοικτιζω. misereor; lugeo. to compas- 
 sionate ; to bewail, τα l\ o\a πάσχω συγ- 
 κατοικτιουμενη. Trach. 544. Syn. Συναλγεω, 
 συγκλαιω. 
 
 υγκεψαι. simul positus sum ; consisto. to be 
 together ; to be placed, διβαμός ειμί' τι]δε 
 
 ■.σύγκειται δόλος. Rhes. 215. 
 
 . υγκϊλευω. jubeo. to enforce a request, ουκ 
 
 Ίίών, η ζυγκελευων παϊδ' αγειν θανονμενην ; 
 Iph. Α. 892. Syn. Συμπαρακαλεω, συμπα- 
 
 Ιοαινεω. 
 
 ' υγκϊραννϋμί. commisceo. to mix up with. 
 ούτω πολυφορώ συγκεκράμαι δαιμονι. Plut. 
 
 Σ Υ Γ 
 
 625 
 
 853. οϊδε το πικρδν Έρως συγκερασαι μελιτι. 
 Meleag. 43. 
 
 Συγκϊραυνοω. fulmino. to strike with a thun- 
 derbolt, τέλος δε δρύινους συγκεραυνονσαι 
 κλάδους. Bacch. 1101. 
 
 Συγκλαιω. cum alio ploro. to condole. See 
 Συμπενθεο). συγκλαιων, κανθις συγγελοωντι 
 γελών. Ammian. An. ii. 389. 
 
 Συγκλάω. confringo. to break off. και κλημαθ' 
 ΰποθου συγκλασασα τετταρα. Eccles. 1031. 
 Β. Syn. Συναραττω, συντρίβω, αποθραυω. 
 
 Συγκλειω, Συγκλη'ΐζω. concludo. 2. occludo. 
 to close; include, ζ -g, και θανούσης όμμα 
 συγκλείσει το σον. Hec. 428. ο'ί σε και Έρ- 
 μιοναν εριδι στυγερά ζυνεκλ-ησαν. Androm. 
 122. Syn. Συγκατακλειω, εγκλείω, συγκα- 
 θειργω. 
 
 Συγκληρος. consors. drawing the same lot ; 
 allotted in common. Μαραθώνα, και Κυγ- 
 κληρον ελθόντες χθονα. Heracl. 32. Syn. 
 Σνγκοινωνος, μέτοχος. 
 
 Σύγκλητος, convocatus. 2. indictus. con- 
 voked, summoned, συγκλ. (βουλή.) the se- 
 nate, δτι συγκλητον τηνδε γερόντων -Τίρου- 
 θετο λεσχην. Antig. 165. 
 
 ΣυγκλΧνης. una inclinans. inclining towards, 
 or against, το συγκλινες επ' Αιαντι. Ran. 
 1294. Β. 
 
 Συγκλονϊω. conturbo. to throw into confu- 
 sion together. — συνεκλονεον γαρ ο'ίστο'ι. Ν. 
 723. Syn. Συνταράσσω, συγκρούω, συσσειω. 
 
 Συγκλυσμος, ου. 6. undarum collisio. a heavy 
 sea. αλλ' εν πελαγει συγκλυσμός' αναπνοήν 
 έχει - " Ζεϋ σώτερ " , ειπείν, " αντεχου τών 
 σχοινιών." Menand.yh inc. 7. 
 
 Συγκοιμημά. το. 1. concubitus. the act of 
 sleeping together. But, 2. abstract for con- 
 crete, used for Συγκοιτος. consors tori, a 
 bed-fellow. 2. ώ ποτνι, ω γενναία συγκοιμη- 
 ματα. Androm. 1273. τον δε συγκοιτον 
 γλυκνν ΤΙαΰρον επί γλεφαροις Ύπνον ανα- 
 λισκοισα ρέποντα προς αώ. (i. e. sub auroram 
 raro dor?nie?is.) Pyth. 9. 42. Syn. 1. Συνου- 
 σία, ευνη. 2. δμευνετις, συνευνος, συγγαμος, 
 συγκοιτις. 
 
 Συγκολλάω, conglutino. 2. compono. 1. to 
 glue together. 2. to compact, or compose. 
 subst. Συγκολλητής, δ. (Nub. 445.) adv. Συγ- 
 κολλως. agreeably to; consistently with; 
 (Cho'eph. 540.) αντωμοσιας και προσκλή- 
 σεις και μαρτυρίας ζυνεκολλων. Vesp. 1035. 
 Syn. Συναρμόζω, συνιστημι, συναλλαττω, 
 συνδιαλλαττω, συμβιβάζω, συνοικειοω, προσ- 
 άγω, συσκευάζω, συντιθημι, συνάπτω. 
 
 Συγκομίζω, -ομαι. conveho. 2. una porto. 
 3. compono mortuum ad sepulturam. to 
 convey into one place. 2. to help to carry. 
 3. to lay out for burial, ουτός, σε φωνώ. 
 τονδε τον νεκρον χεροΐν Μη ζυγκομιζειν, — 
 Aj. 1 047. Br. Syn. Συγκατακομιζω, εκκομιζω, 
 συνάγω, συμβασταζω, συμφορεω, κηδεύω. 
 
 Συγκράσϊς. commistio. intermixture; a mix- 
 ing together, αλλ' εστί τις συγκρασις, ώστ 
 εχειν καλώς. Eur. JEo\.fr. 6. Syn. Κρασις. 
 4l• 
 
626 
 
 ΣΎ Γ 
 
 ευκρασία, επιμιζις. 
 
 Συγκράτδς. arete conjunctus. mixed together ; 
 united, και μην εσορώ τοδε συγκρατον Ζεύ- 
 γος προ δομών. Androm. 494. 
 
 "Συγκρίνω, commisceo. to put together ; to 
 compare, μη με ταφφ συγκρίνε τον Έκτορα, 
 μηδ' επι τνμβφ. Ερ. άδ. 619. 
 
 Συγκρδτεω. collido. 2. conflo. 3. colligo. 4. 
 incendo. to strike together ; to unite by 
 hammering ; to weld (iron), και ξυγκροτοϋ- 
 σιν άνδρες αυτ εκείθεν αν. Equit. 469. Syn. 
 Συνεπικροτεω, συγκρούω, συμφοφεω, συν- 
 δέω, συνιστημι, συγκαβιστημι, συντιθεμαι. 
 
 Συγκρούω, collido. to knock together ; to 
 clap. neut. to clash, δ χορός δ' ευθύς τω 
 χείρ' ώδί ξυγκρουσας είπεν, Ιανοί. Ran. 1029. 
 Β. Syn. Συγκροτεω, συμπαταγεω, συναρασ- 
 σω, συμπατασσω, σνμμιγνϋμι, συνάπτω, 
 συμπλέκομαι. 
 
 Σνγκτερϊ'ΐζω. s. as Συνθαπτω. ταρχνον μεγα- 
 λωστι' συνεκτερέίξε δε λαός. Apoll. 2. 838. 
 
 Σνγκνκάω. misceo ; confundo. to mix toge- 
 ther, throw into confusion, εντεύθεν opyy 
 ΙΙερικλεης Ουλυμπιος- Ήστραπτεν, εβροντα, 
 ξννεκυκα την Έλλαδα. Acharn. 530. 
 
 Συγκυνάγος. δ η. venationis particeps. a com- 
 panion in hunting, ξυνθακε, συγκυναγε, — 
 Hipp. 1094. Syn. Συγκννηγετης, συγκυ- 
 νηγετις. 
 
 Συγκυπτω. simul inclino. 2. deorsum adspicio. 
 wide, lego, scribo. 3. coeo. to bend toge- 
 ther. 2. to look down, hence, to read, to 
 write. 3. to converge, to agree, και τυρο- 
 πώλαι' τοΰτο δ' εις εν εστί συγκεκυφός. 
 Equit. 854. Syn. Συμπαρακυπτω, συγκλίνω, 
 δμονοε 
 
 Συγκϋρι 
 
 to come to pass, μήπως συγκνρσειαν όίψ 
 ενι μωνυχες ίπποι. Ψ. 435. Syn. Συγκΰρεω, 
 συντυγχανω, εμπίπτω. 2. συμβαίνω. 
 
 Σνγκωμαζω. simul comissor. to feast toge- 
 ther, ένθα συγκωμαξατ, εγγνασομαι. Olymp. 
 11. 16. Syn. Συγχορευω, συμποσιάζω, συν- 
 εστιαομαι, μεταδαινυμαι. 
 
 Συγκωμδς. socius comissationis. a companion 
 in revels, συγκωμε, νυκτοπεριπλανη-τε, — 
 Acharn. 263. Syn. Συγκωμαστης, συγχορευ- 
 της, συνδειπνος, συμπότης, συνομΐλος. συμ- 
 παικτωρ. 
 
 Συγχαίρω, una gaudeo. to rejoice with. pass. 
 gratulor. χαίρ\ ω βασιλεϋ των 'Ελλήνων' και 
 σοι ξυγχαιρομεν ημείς. Equit. 1330. ξένε δ', 
 είπε, συγχαρηθι. Anac. 3. 30. Syn. Συνευ- 
 φραινομαι, συνηδομαι, επιγηθεω. 
 
 Συγχειμαζω, Συγχειμαζδμαι. una hiberno. to 
 winter with. a. τα δ' εμβαδια ; b. και ταύτα 
 συνεχειμαζετο. Plut. 848. 
 
 Συγχέω, fut. -ευσω. confundo. 2. tristitia ad- 
 ficio. to pour together; to confuse; dis- 
 turb, μη μοι στυγχει θυμόν οδυρομενος και α- 
 χευων. Ι. 608. — ηνία δε σψι Συγχυτ ', — -for 
 σννεκεχυτο. — pi. perf. pass. — Π. 470. Syn. 
 Συμμιγννμι, συγκυκαω, συνταράσσω. 
 
 Συγχορδία, η. concentus. Perhaps, Συγχορδία. 
 
 σνμπνεω, συνέρχομαι. 
 
 incido. 2. evenio. to fall in with. 2. 
 
 Σ Υ Γ 
 
 τα. chordae, strings, πολύς δε Φρνξ τριγω 
 νος, αντισπαστά τε-Λυδής εφυμνεϊ πηκτιδο 
 συγχορδία. Soph. Mys. Αίίι.γγ. 183. e.635.( 
 
 Συγχδρνς. ejusd. chori particeps. companio 
 in the dance, ευσκοπε, θηρητήρ, Ηχους φιλί 
 συγχορε νυμφών. Orph. 10. 9. 
 
 Συγχορτδς. vicinus. adjoining ; next neigh 
 bour to. συγχορτο'ι τ Ομολαςεναυλυι. Here 
 F. 371. συγχορτος Νινυαις• — Orph. 19- 
 Syn. Όμορος, προσονρος, συγγειτων. 
 
 Συγχρδος, contr. Συγχρους. δ η. concolor. c 
 one colour, σνγχρους ορθρινών η-φαο κισσι 
 βίων. Posidipp. An. ii. 51. 
 
 Συγχϋνω, Σνγχϋω. improperly, for Συγχεο 
 q. v. 
 
 Συγχΰσίς. confusio. confusion, πικράν δε συ-] 
 χυσιν βίου Φρυγών πολει. Androm. 291. Syp 
 Συνταραξις, ταραχή, αταξία, σνγκρασις, δκ 
 τροπή. 
 
 Συγχωννϋμί. coacervo. to heap up ; rai? 
 aloft. Hence, Συγχωμά. το. {Sibyl. 1. 1.) id 
 μα δε πόντου τραχεί ροθιω Συγχωσειεν' - 
 Prom. 1047. P. Syn. Συγκαλύπτω. 
 
 Συγχωρεω *. simul eo. 2. concedo. 1 . to go tf 
 gether. 2. to agree ; grant ; allow, verba 
 Συγχωρητεδς. ((Ed. C. 1426. Β.) γυναϊκ 
 γαρ χρην πάντα συγχωρείν ποσει. Eur. Ε 
 
 1 The following are among the great v£ 
 riety of verbs, which are compounded of συ 
 In some, the meaning can be scarcely said t 
 differ from that of the simple verb; in othei 
 the notion of "jointly" or "at the sam 
 time" must be added. Συγχορευω, Anac. 17: 
 11. Συλλαμπω. Synes. 5. Συλλαφυσσω, Ly 
 1267. Συλλυσσάω, Ερ. άδεσπ. 295. Συμμα 
 νδμαι, Menand. ΐίωλονμ.-Συμμελετάω, StraU Ι 
 An. ii. 370. Συμμετάβαλλω, Ερ. An. iii. 1! \ 
 Σνμμετάπιπτω, Ερ. άδ. 175. Συμφθειρω, Α?\ 
 drom. 947. Σνμφίλεω, Antig. 529. Σνμφνσαο ' 
 Equit. 466. Συναθροίζω, Rhes. 613. Συναιν. 
 μαι, II. Φ. 502. Σ υν ακμάζω, Ερ. άδ. 60. Σν> 
 άκδλουθεω, Pint. 43. Σΰνάλάλαζω, Here. 2 
 13. Συναμάθννω, Apoll.3. 295. Συνάπολλϋμ 
 Pallad. An. ii. 438. Σϋνεκβρασσω, Lye. 89!' 
 Σννεκθνησκω, Cycl. 568. Σΰνεκλνω, Macedo', 
 An. iii. 118. Σννεκχεω, Eutolm. An. iii. 8. Συ 
 εμπρηθω, Rhes. 489. Σύνεξαγω, Ερ. άδ. 30ί 
 Σύνεξελαννω, Anac. Ερ. 5. Eisch. Σΰνεξερνι 
 Paul. Sil. An. iii. 86. Σύνεπάειδω, Σννεπ$δι• 
 Iph. Α. 1492. Σννεπαινώ, Sept. Th. 108. 
 Σννεπεγειρω, Sibyl. 1. 1. Συνεπεκπίω, Hedi/ 
 An. i. 483. Σννεπΐπλεκω, Philipp. An. Π.2Γ 
 Σΰνερειδω, Bacch. 97. Συνερπω, Agath. Ar 
 iii. 53. Συνζδφοω, Philipp. An. ii. 215. Συντ, 
 χεω, Agath. ib. iii. 57. Σϋνοργιζδμαι, Call, ί 
 72. a disputed passage. Συντάλαιπωρεω, CEi 
 C. 1135. Συντάνϋω, s. as Συντείνω, Pyth. 1 
 158. Συνταράσσω, II. A. 579. Συντεκνδο 
 Thesmoph. 14. Συντιλλω, Strato, An. ii. 36Ϊ 
 Συντρεφω, Dioscor. An. i. 493. Σνντρϋφάιχ 
 Eubul. Ath. p. 228. f. Συσσφιγγω, CrinaL 
 An. ii. 140. Συστεφάνδω, Rufin. An. ii. 391 
 but άνεστεφάνονν appears now in the text. 
 
 \ 
 
Σ Υ Κ 
 
 Σ Υ Λ 
 
 627 
 
 1052. Syn. Όμολογεω, συγγιγνωσκω, ύπει- 
 
 κω, μεθιι/μι, συμφωνώ, συμφρονεω, συμφημι, 
 
 συνευδοκεω, χαρίζομαι, επιτρέπω, όμορροθεω. 
 
 Eur. 
 Ζϋδην. adv. celeriter. at full speed, ναών dk \ 
 
 ταγοί τών λελειμμενων σνδην Κατ' οϋρον ουκ 
 
 ακοσμον α'ιροΰνται φυγην. Pers. 480. 
 ίνζάω. una vivo, to live with. αντοΊς άπαντες \ 
 
 ηζιονν σνζ -gv, όχλος Ήθροιζετ', εγενονθ' αι 
 
 πόλεις οικονμεναι, Δίά την τεχνην, όπερ είπα, ι 
 
 την μαγειρικήν. Athenion, Ath. 661. c. Syn. ; 
 
 Συμβιοω, συνδιαιταομαι, συνδιατριβω, όμοσι- 
 
 τεω, σννδιαγω. 
 
 Ζυζευγνϋμϊ. conjungo. to join together ; to 
 
 yoke together, στερρόν τε τον εμόν δαιμον, φ 
 f συνεζνγην. Androra. 98. Syn. Συνάπτω, \ 
 
 συντιθημι, συγκολλάω, συγκεραννυμι. 
 ' Ιυζύγεω. coalesco, conspiro. to be united ; ! 
 
 to concur, όπου γαρ ισχύς συζυγονσι και 
 . ^ικ^, Ποια ζυνωρις τήσδε καρτερωτερα ; iEsch. 
 1 fr. Both. p. 601. 
 ΊυζνγΊά. vinculum jugale, conjunctio. a yok- 
 
 ing, ο/• coupling, together, ουκετι σνζνγιαν ! 
 ' πώλων Ένετ αν επιβασει. Hipp. 1128. Monk, j 
 
 Syn. Συζευζις, συναφις, συναρμογή, συνα'ίις, ' 
 Ισυνδεσμος, δμοζυγια, συναυλία. Ερ. Αλυτος. \ 
 ")υζνγϊός, α, ον. Σύζυγος. Συζυξ. 6 ή. conjunc- 
 7,tus, conjugalis. yoked together; coupled. 
 ' οντες άριστων, ζυζυγες εΊμεν. Alcest. 9-14. ι 
 
 τοιάσδ' άμαρτανοντι συζύγου σεθεν. ib. 344. 
 
 ιω, ιω, σνζυγιαι Χάριτες. Hipp. 1 142. Syn. 
 
 Όμοζυ'ζ, ομόζυγος. 
 Άβζωννϋμϊ. accingo. to gird up ; to prepare. 
 " Hence, Σνζωμά. το. (JEsch. Supp. 47 I .) κξ,τα 
 ■ ΐαινειν συζωσαμενος. Lysist. 536. Syn. Ava- 
 
 ζωννυμι, διαζωννυμι, παραζωννυμι. 
 Λ υηνη. Syene. a city of Egypt ; now Es- 
 .jpouan. έλκομενον και μέχρι βαθυκρημνοιο 
 
 Ι,Συηνης. Dion. 244. 
 νκαζω. ficus lego. 2. calumnior. 1. to gather 
 ...figs. 2. s. s. as Συκοφαντεω. — τρυγώσι τοις : 
 ίγλωτ-ταισι, συκαζουσί τε. Αν. 1698. Syn. ! 
 Συκολογεω, αποσυκαζω. 
 ,ϋκαλλϊς, Χδός. r). ficedula. a small bird, the 
 $g eater, τετραγας, σπερματολογους τε κάγ- 
 \αας συκαλλιδας. Epicharm. Ath. 398. d. 
 ΰκαμΊνος. 6, and j). morus, arbor, the mul- j 
 jerry tree. And Σνκάμίνον. το. morum, 
 iructus ejus, the mulberry. Also, a cos- 
 metic from the juice of the same. adj. Σϋ- 
 ϊάμΊνϊνδς, η, cv. (Sotad. Ath. 293. b.) ό συ- 
 ζαμινος σνκαμιν , οράς, φέρει. Amphis, Athen. 
 50. Ι. ου δ' ώσπερ νμείς συκάμινο^ τάς γνά- 
 θους ΚεχρΤμεναι'— Eubulus Στεφανοπωλισιν. 
 ϋκεη, Σϋκη. ficus, arbor, the fig-tree. Σϋκόν. 
 m. the fig. also, a large wart, or excres- 
 :ence, fig-wart. dim. ΣϋκΊδϊόν. (Pac. 597.) 
 Hence, Σϋκιζω. to feed with figs. Σϋκοω, the 
 -ame : or, to turn into a fig. {Ballad. Aru 
 i. 411.) Σϋκολδγεω. to gather figs. (Pac. 
 1346.) Σϋκίς. a cutting of the fig-tree, for 
 blunting. (Acharn. 997.) συκεας τέσσαρα- 
 ζοντ' — ω. 340. συκαϊ τε γλνκεραι, — η. 116. 
 χυτάρ επι σταφύλι] σταφυλή, σϋκον δ' επί 
 
 συκω. η. 121. Ερ. Αγρια, ευκαρπος, ήδυτο- 
 κος, ήμερος, σκιοειδης, διφορος. 
 Σϋκϊνός. ficulneus. 2. imbecillus. 3. delator. 
 1. of, or belonging to, the fig-tree. And as the 
 wood of this tree is weak and sappy, (inutile 
 lignum,) hence, 2. weak, imbecile. Σύκινη 
 επικουρία. Prov. poor help. 3. s. s. as Συκο- 
 φάντης, συκινον εύρησεις αρτιγλνφες ζοανον. 
 Theoc. Ερ. 4. 2. — μή παριών τιι -Ειπ?], σύ- 
 κινοι ανδρες % — ib. 10. 45. Syn. 2. Εύθραυσ- 
 τος, ασθενής, χαϋνος, ανωφελής, αχρείος. 
 ΣϋκοπεδΊλδς. vox comica, sycophantam no- 
 tans, quasi, fig-sandalled, a parody of Ho- 
 mer's χρυσοπεδ'ιλος. ασαι c' ουκ ην εν ζυμ- 
 ποσιω, πλην ΔΩΡΟΙ ΣΥΚΟΠΕΔΐΛΕ. Equit. 
 529. 
 Συκοφαντεω. calumnior, defero. to be a sy- 
 cophant, or informer, νεανιας ών, συκοφαν- 
 τείς τους ζενυυς ; Αν. 1434. 
 Συκοφάντης. Σΰκδφάσδς, Sidd. sycophanta, 
 delator, prop, one who informed against 
 such, as transgressed the obsolete Athenian 
 law, which forbade the exportation of figs. 
 Generally, a pettifogging informer ; a ca- 
 lumniator, fern. Σϋκοφαντριά. Plut. 969. 
 Σϋκαστρϊά. Hesych. τονς συκοφαντας εζολεΐ 
 κακούς κακώς. Plut. 880. Syn. Αιαβολος, 
 φιλεγκλημων, κακοπραγμων, μηνυτής, εν- 
 δεικτης, ψευδηγορος. 
 Συκοφαντία, ή. sycophantia. calumny ; false 
 accusation, ώς ούτος ηδη κακίας (αϊ. Και- 
 κιας,) και συκοφαντίας πνεΐ. Equit. 435. Syn. 
 Συκοφαντημα, συκηγορια, Hesych. 
 Συκχίς. αϊ. Σνκχδς. Lat. soccus. (υπόδημα.) 
 genus calcei. a kind of shoe, or sock. — και 
 μονοπελμον-Συκχίδα. — Phanias, An. ii. 52. 
 Σϋλαω, Σύλευω. adimo ; spolio. to take away; 
 to despoil, αυτάρ δ συλά πώμα φαρετρης, εκ 
 δ' ελετ' ιόν. Δ. 116. — έπειτα δε τενχε' εσυλα. 
 Ε. 164. τον μεν αρ' ΐδομενήος εσυλευον θε- 
 ράποντες, ib. 48. Syn. Αποστερεω, αφαιρεω, 
 αποσυλαω, αιχμαλωτευω, λαφϋραγωγεω, α- 
 πογνμνοω. 
 Σϋλητωρ. 6. Σΰλητειρά. ή, Here. F. 378. com- 
 pilator, compilatrix. a spoiler; a plunderer. 
 j ου yap ζενοϋμαι τονς θεών συλητορας. 
 iEsch. Supp. 934. Syn. Συλητης, συλαγω- 
 γος, εναρηφορος, λη'Ίστης.—συλητρια, λνστρις. 
 Συλλαβή, syllaba, qs. comprehensio. prop, a 
 putting together. Hence,' & syllable, εχω 
 στροβους ζωνας τε συλλαβάς πέπλων. iEsch. 
 Supp. 460. βοψ δθ χοντος γραμμάτων εν 
 \ συλλαβαϊς. Sept. Th. 453. Hence, 
 Συλλάβοπευσϊλαλητης. syllabarum rimator 
 loquax. a syllable-hunter ; one who ques- 
 tions and talks about syllables. Ερ. άδ. 110. 
 Συλλαμβάνω, complector. 2. prehendo. 3. in- 
 telligo; it. conscius sum. 4. concipio utero, 
 I . de femina. 5. opitulor. to embrace ; to 
 \ v seize ; to comprehend ; to conceive ; to 
 . help. med. to succour ; to understand, τις 
 ζυλλαβοιτ αν τοίν ζνλοιν τών ενΣαμψ στρα- 
 τηγών; Lysist. 313. Β. κάγω μετ αυτών, χω 
 i θεός ζυλληψεται. Equit. 229. 2.συλλαμβαν' 
 
 4l 2 
 
6-28 
 
 Σ Υ Μ 
 
 αυτήν, κώπισωτώ χπρε δεί. Lysist. 434. Syn. 
 Συνεπιλαμβανω, συναντιλαμβανομαι, κατα- 
 λαμβάνω, συμμαρπτω, συμπλέκομαι, συλ- 
 λέγω. 3. επινοεω. 4. κυ'Ίσκω. 4. συγκαμνω, 
 συναμυνω, συμβο?]θεω. 
 
 "Συλλέγω, colligo. to get together. Hence, 
 Συλλεζϊς. η. collection ; assembly. (Atk.\.6J 
 The mid. Συλλέγομαι sign, a/so, to sleep to- 
 gether. See Συγκαταδαρθεω. συλλεζας, λα- 
 οΊσι δοτω καταδημοβορήσαι. Σ. 301. αϊψ' εθε- 
 λοντηρας συλλέγομαι' — β. 293. Syn. Συγκο- 
 μίζομαι, συναθροίζω, συνάγω, συναγειρω. 
 
 Συλλεκτρδς. consors tori, a bed-fellow. Ήρη 
 παμβασιλεια, Διός συλλεκτρε μακαιρα. Orph. 
 Η. 15. 2. 
 
 Συλλήβδην, adv. comprehensim. collectively. 
 τον φορον 7/μϊν από των πόλεων ζυλληβδην 
 τον προσιόντα. Vesp. 657. Β. Syn. Συντό- 
 μως, συλληπτικώς, αθρόως, απλώς, συνελοντι, 
 όλως. 
 
 Συλληγω. una desino, vel, morior. to cease 
 together ; to die with, τηνδε και εν θάνατος 
 λάχε συνδρομον, εϋτε τελευτήν Έΰρετο, συλ- 
 ληζας δλκάδι καιομενη. Jul. JEg. An. ii. 504. 
 
 Συλληπτωρ. adjutor. a help-mate, κτειναι' σύ 
 δ' ημίν τονδε συλληπτωρ γενου. Orest. 1235. 
 Syn. Συνεργός, συναρωγος, συμβοηθος. 
 
 Σύλλογος, conventus. 2. concio. aconvention. 
 2. an assembly, ζνλλογον πόλεως άκουσας, 
 τον δ' ιδών αυτός σαφώς. ib. 728. Syn. Συνο- 
 δός, ομιλία, δμηγυρις, πανηγυρις, εκκλησία. 
 
 Έυλλϋω. simul solvo. 2. reconcilio. to help to 
 loosen. 2. mid. Συλλυεσθαι προς τίνα. to be 
 reconciled to a person. Συλλύειν, Choeph. 
 292. to put up at the same house with a 
 person ; συνοικεΐν. Schol. — ερπε δεϋρ' υπ' 
 αγκαλας, βρέφος, Ευλλνε δεσμά μητρός' — 
 Androm. 722. 
 
 Σϋλδνυζ. ungues resecans. depriving of the 
 nails, φασγανίδας, και τους συλονυχας στο- 
 νυχας. Phanias, An. ii. 53. 
 
 Συμβαίνω./, -βησδμαι. contingo, evenio. 2. 
 congredior. 3. compressis cruribus incedo. 
 4. transigo, paciscor. 5. consentio. 1. 2. to 
 come together; to happen. 3. to walk with 
 the legs close, (opp. to Αιαβαινω). 4. to bar- 
 gain. 5. to agree; to come to terms. 5. ου 
 yap αν ζυμβαΊμεν άλλως, η 'πι το~ις ειρημε- 
 νοις. Phoen. 603. Syn. Συγχωρεω, συμπράτ- 
 τω, συγγιγνομαι, συνειμι, συνέρχομαι, συμ- 
 βάλλω, συγκαταβαίνω. 
 
 Συμβακχδς. δ. socius bacehanaliorum. Συμ- 
 βακχη. ή, Ion. 717. partaking the same 
 orgies ; or, possessing similar inspiration. 
 Hence, the v. Συμβακχευω. to share in the 
 frantic, or joyous, feelings of a Baccha- 
 nalian. (Baccli. 725.) ώ τεκνον, ώ ζνμβακχε 
 Κασανδρα θεοϊς. Troad. 500. 
 
 Συμβάλλω, confero, comparo, paciscor, &c. 
 to put together ; to compare ; to bargain, 
 &C ες μισγαγκειαν συμβαλλετον οβριμον 
 νδωρ, Δ. 453. συμβαλον αμφι νεκυι κατα- 
 τεθνειώτι μαχεσθαι. Π. 565. Syn. Συνεισ- 
 φέρω, συνάγω, συνάπτω, σννταττω, διακρίνω. 
 
 Σ Υ Μ 
 
 Συμβασϊς. composiiio. a settling"* or agre 
 ment. Ζεΰ, σώσον ημάς, δός δε συμβασ 
 τέκνοις. Phoen. 85. Syn. Συνημοσννη, συ 
 θεσια, συμφωνία, συμβιβασις, αρμονία, δι* 
 θήκη, καταλλαγη, ειρήνη. 
 
 ΣυμβΙδτενω. una vivo, to pass one's life wit 
 Anthol. adj.Συμβϊδς. δ ή. s. as Σνζν%, Συ. 
 λεκτρος. Αθηνιωνι γλυκύτατος και φιλτατ 
 Αγονψ γενομενω συμβιψ, μνήμης χάριν. Ε] 
 άδ. 698. 
 
 Συμβλης. collisus. dashed together, ξυμβλήτ 
 πιπτουσιν επ' αλληλυσιν ιοΰσαι. Orph. 684 
 
 Συμβδλαιδν. pactum. 2. ses alienum. 3. η» 
 cessitudo. 4. signum. a compact. 2. a loa 
 a debt. 3. any connexion in business. 4. 
 S. as Σνμβολον. 4. ώς ουκετ οντος γαρ ι 
 συμβόλαια σον. Philoct. 884. Br. Syn. Συ 
 θήκη, συνάλλαγμα, αλλαγή, αμοιβή, συμβασι 
 
 Συμβδλεω. obvius fio. to meet; to encounte 
 ζυμβολεϊ φέρων φεροντι. Sept. Th. 35 
 Syn. Συναντάω, ανταω, αντομαι,συντυγχαν 
 συμβάλλω. • 
 
 Συμβολή, commissio. a meeting ; an e; 
 counter, ταλας εγώ της εν μάχη ζυμβολι 
 βαρείας. Acharn. 1208. Syn. Συνηβολι 
 συγκρουσις. — αντιβολη, μάχη. 
 
 Συμβδλδν. signum. a sign, token, symptor 
 Hence, adj. Συμβολικός, symbolic ; conje 
 tural. (Posidipp. An. ii. 48.) θησονσιν νικ\ 
 σνμβολον Ίσθμιαδος. Call. fr. 103. Sy: 
 Συμβολαιον, σύνθημα, συμβασις, έρανος. 
 
 Συμβδλός. adj. ^Esch. Supp. 498. P.— 2. 
 omen, auspicium ; inpr. ex alicujus occurs 
 See Blomf. Gloss, ad Prom. 495. εγνωρι 
 αντοίς, ενοδιονς τε σνμβολους. Syn. 2. Σ: 
 μείον, τέρας. — οιωνισμα, μαντενμα. 
 
 Συμβουλεύω, consulo alicui ; auctor sum. f 
 give advice ; to counsel any one. med. coi 
 sulo aliquem. to ask advice ; to seek coui 
 sel from any one. Hence, Συμβουλϊά. r/. ac 
 vice, not a poetic ivord. (Philem./r. inc. 85 
 εν σνμβονλενειν τοϊσι φιλοισιν εμε. Theo; 
 39. Syn. Συμφραζομαι, συμμητιαομαι, γνι 
 μοδοτώ, συσκέπτομαι, κοινολογούμαι, σνμπι 
 ραινεω, βονλευω, βουλεύομαι. 
 
 Συμβουλδμαι. compos, α Βονλομαι perrarar: 
 to be of one mind with, μήτερ, σύ δ' ημί\ 
 μηδέν εμποδων γενν Αεγουσα, μήτε δρώσ. 
 συμβούλου δε μοι θανεϊν, — Hec. 376. Ρ. 
 
 Σύμβουλος, qui consilium dat. an adviser, c 
 δ' ηγριωσαι, κοντέ σνμβουλον δεχει. Philoc 
 1320. Br. Syn. Συμφραδμων, βουλευτή 
 σνμμηστωρ, παραινετης. 
 
 Συμβύω. constipo. to stuff together, ζυμβί 
 
 βυσμενοι, πυκνδν νευοντες εις την γήν, μόλα 
 Vesp. 1106. 
 
 Συμμαθητής, condiscipulus. a fellow-learne 
 
 εγενονθ' εαυτών συμμαθηται της τέχνης. Ar 
 
 thipp. Ath. 403. e. 
 Συμμαινδμαι. una insanio. to partake in mac 
 
 ness. και συμμανηναι δ' ενια δεϊ — Menanc 
 
 ΐΐωλουμ. 
 Συμμανθάνω. una disco, to learn with anothe 1 , 
 
 2. to instruct. 2. κούδεις επισταταί με σνμ 
 
Σ Υ Μ 
 
 Σ Γ Μ 
 
 629 
 
 μαθεΧν τόπος. Aj. 869. Br. Syn. Συγγίγνωσκω, 
 
 συμφοιταω. 2. £ί£πσκω. 
 Συμμαρπτω. corripio. to grasp ; snatch, συμ- 
 
 μαρψας δονακας, μνρικης τ' εριθηλεας όζους. 
 
 Κ. 467. 
 Σνμμαρτυρ. testis, a joint witness, ξυμμαρ- 
 
 τυρας νμμ' επικτώμαι. Antig. 846. Β. Syn. 
 
 Μαρτυρ, συμφητωρ. 
 Συμμαρτϋρϊω, Συμμαρτϋρεομαι. una testor. to 
 
 witness with, or for, another, ζυμμαρτυρη• 
 
 σεις ως αμεμπτος ην γυνή. Iph. Α. 1158. 
 Ι Συμμάχεω. Σΰναιχμαζω, Anal. iii. 22. pugnae 
 
 2. defendo. to be an ally. 2. to 
 ως εοικε, ry γυναικί συμμαχεί. 
 
 socius sum. 
 
 defend, ό 
 
 Antig. 740. Br. Syn. Συμπαραστατεω, σνμ 
 
 μάχομαι, συΐ'ΐσταμαι, προ'ίσταμαι, συμβοη- 
 
 θεω, συναμϋνω. 
 
 • Συμμάχϊά. ή. societas in bello. an alliance in 
 
 ι war. δς εμάν σνμμαχιαν ατιζει. Rhes. 252. 
 
 I Syn. Όμαιχμια, φίλια, κοινωνία, αρηζις. 
 
 ι Σύμμαχος, commilito. 2. socius. a fellow-sol- 
 dier; an ally. /βιη.Σνμμάχίς,ϊδος. (Ep. ad. 
 
 5 134.) adj. Συμμάχίκός. (Eccles. 193.) δει σ 
 
 Ι αν -γενέσθαι τψδε τάνδρί συμμαχον. Trach. 
 1177. Β. Syn. Σνναιχμος, δμαιχμος, συστρα- 
 τιωτης, δμασπις, συνασπιστης, συμπαραστά- 
 της, αλεζητηρ, συλληπτωρ. 
 
 ϊ Συμμετέχω, Συμμετισχω. una particeps sum. 
 
 « to share with, ελθών, ιν εισι, ζνμμετασχησω 
 
 ι χορών. Bacch. 63. και ξυμμετισχω και φέρω 
 της αίτιας. Antig. 543. 
 
 . Συμμετρεω. quantitate aliquid accommodo, 
 
 w seu apto, alteri. to measure, or adapt, one 
 thin? to another, και τφ μακρφ γε συμμε- 
 τρουμενος χρονφ. CEd. Τ. 963. Br. Syn. 
 Συμπαρατεινω, συμπαρεκτεινω, συνεξετάζω. 
 Σύμμετρος, accommodatus, congruens. fit; 
 convenient, within reach, corresponding 
 
 j with. adv. Συμμετρως. punctually. (Alcest. 
 26.) ταχ' εισομεσθα' ξυμμετρος yap ως κλυ- 
 ειν. CEd. Τ. 84. See 1 112. Br. Syn. Συνω- 
 δος, επιτήδειος, παραπλήσιος, όμηλιξ. 
 Συμμηστωρ. consiliarius. a counsellor, τοσσοι 
 αρ' Αισονιδφ συμμηστορες ηγερεθοντο. Apoll. 
 1. 228. Syn. Μ^στωρ, σύμβουλος, τ)γεμων. 
 Σνμμητϊάομαι. una ineo consilium, to take 
 counsel together, ηίσαν' αυτοί yap καλεον 
 συμμητιαασθαι. Κ. 198. 
 
 Ι ΣυμμιγνϋμΧ. Συμμισγω. Συμπάράμιγνυω, Plut. 
 719. commisceo. to mix together; to unite. 
 med. to come together ; to cohabit, συν p' 
 
 i επεσον, συν δε σφι βαρεΧαι χείρες εμιχθεν. 
 Ψ. 687. Syn. Συγκεραννυμι, συγκυκαω, εγκιρ- 
 νημι, συμφϋρω, συντάρασσαν, συνάπτω, συν• 
 
 | τυγχάνω, συμπηγνυμι. 
 
 \ Συμμιγδην. adv. promiscue. together with ; 
 confusedly. συμμιγδην πεταλοισι μελισσο- 
 
 ί βοτοιο δασειης. Nic. Th. 677. 
 ΣυμμΧγης, Συμμικτός. COmmixtus. promiscuus. 
 intermixed, εκατόν προσηγε συμμιγη βοσκη- 
 ματα. Trach. 765. Br. συμμικτα μη δίκαια, 
 και δικαι δμοϋ. Eur./r. Ιηύ.8. 4. Syn. Μικ- 
 τός, επιμικτος, συμπλεκης, συμφνρτος. 
 Συμμολπός. concentor. singing, or playing, in 
 
 1 
 
 concert, ουδέν σ ά φορμιγξ ά Φοιβου•Συμ• 
 μολπος τοζων ρυσαιτ' αν. Ion. 165. 
 
 ΣυμμόρΧά. ή. contubernium. any joint com- 
 pany ; a mess. — και νεκυων ηλθ' επι σνμμο- 
 ριην. Ερ. 1. 2. 
 
 Συμμορφός. δ ή. conformis, similis. of the 
 same form with• — αλλ' δ μεν ειδει-ΑΊμοροο^ 
 συμμορφος,—^'π. Th. 320. 
 
 Συμμοχθΐω. Συμπόνεω. to labour with ; to 
 share one's toil, or distress. See Συγκαμνω. 
 
 — ε'ί σε συμμοχθονντ εμοι-Κτενώ — Iph. Τ. 
 690. Τίυλαδη' συ yap δη ζυμπονεΤς εμοι πό- 
 νους. Orest. 1229. 
 
 Συμμϋω. claudor. 2. conniveo. 1. act. & neut. 
 to close; to be closed. 2. to close the eyes, 
 lips, &c. to be silent. — συν δ' ελκεα πάντα 
 μεμυκεν,-Όσσ ετυπη' — Ω. 420. Syn. Συγ- 
 κλειομαι. 
 
 Συμπάθεω. act. & vied, juxta afficior ; condo- 
 leo. to partake the feelings, or grieve for 
 the sufferings, of another; to sympathize. 
 Hence, the adj. Συμπαθής. (Agath. An. iii. 
 57.) subst. ΣυμπάθΧά. (Antip. Thess. ib. ii. 
 117.) εκ του παθεϊν γινωσκε και το συμπα- 
 θεΧν, Και σοι yap άλλος σνμπαθησεται παθών. 
 Phil em. fr. inc. 51 b. 
 
 Σνμπαιζω. Συναθνρω, Mosch. 2. 30. colludo. 
 to sport with. Hence, the substantives, Συμ- 
 παικτωρ. * * ΤΙερσεφονης συμπαικτορες, εϋτε 
 ε Molpat. Orph. Η. 42. 7. Leon. Tar. An. i. 
 228. and, Συμπαικτρϊά. ή, Ran. 415. πολλαΐ 
 συμπαισδ'εν με κοραι τάν νύκτα κελονται. 
 Theoc. 11. 77. Syn. Συγκωμαζω. 
 
 Συμπαιω. simul ferio. to dash together, μέ- 
 τωπα συμπαιουσι Βαρκαιοις οχοις. Soph. ΕΙ. 
 729. Syn. Έπιπαιω, εισπαιω, πταίω, προσ- 
 κρούω. 
 
 Σνμπάραινεω. simul hortor. to concur in re- 
 commending, τον ιερόν χορόν δίκαιον εστί 
 χρηστά ry πολει ΕνμπαραινεΧν, και διδασκειν. 
 — Ran. 686. Β. Syn. Συμβουλεύω, συμπειθω. 
 
 Σνμπάράμιμνω, Συμπάράμενω. simul maneo. 
 to remain with, ατυχοϋντι συμπαρεμεινεν, — 
 Menand. Μισογ. Syn. Σνμπαραγιγνομαι, 
 συμτταρισταμαι, συμπαρειμι. 
 
 Συμπαραστατεω. Συμπάριστάμαι. fut. -στησο- 
 μαι. Menand. fr. inc. 12. CEd. C. 1340. Br. 
 adsto. to be at hand ; to aid. subst. Συμπα- 
 ραστάτης. (Philoct. 676.) έκόνθ' έκόντι Τιηνι 
 συμπαραστατειν. Prom. 218. 
 
 ΣυμπάριστημΧ. una adstare et adesse facio. to 
 bring near to. ret μεν δ Χρυσοκομας πραύμη- 
 τ'ιν τ Έλευθώ συμπαρεστασίν τε Μοίρας. 
 Olymp. 6. 71. 
 
 Συμπάς, άσά, άν. universus ; simul omnis. all 
 collectively, ος κακά πολλ' ερδεσκεν, υσ' ου 
 σύμπαντες οι άλλοι. Χ. 381. Syn. Συναπας, 
 άπας. 
 
 Συμπάτασσω. simul pulso. to join in repuls- 
 ing, και συμπαταζαντες μέσον πάντα στρατόν. 
 Eur. Supp. 699. 
 
 Σνμπειρός. una gnarus, probe peritus. l.one 
 who has experienced the like. 2. s. s. as Έμ- 
 πειρος. 2. — σνμπειρον αγωνία θυμόν αμφε- 
 
C30 
 
 Σ Υ Μ 
 
 τηιν. Nem. 7. 15. 
 
 Συμπεμπω. simul mitto. to send at the same 
 time, κηί πτεροεντα νεον-Συμπεμψον νμνον. 
 Isth. 5. 80. 
 
 Συμπενθεω. cam alio lugeo. to mourn with. 
 κειρασθε, συμπενθησατ ', ελθετ εις ταφον. 
 Here. F. 1390. SyN. Συγκλαιω, συνδακρυω, 
 συγκατοικτιζω, συνοδυρομαι, συναλγεω. See 
 Prom. 431. 
 
 Συμπεραίνω, una perfieio. 2.concludo.to help 
 to finish. 2. to drive through, as a bolt. 
 ουκετ αν φθανοιτε κλφθρα συμπεραινοντες 
 μοχλοϊς; Orest. 1567. P. Syn. Συντελεω, 
 συγκομίζω, συγκλειω. 
 
 Συμπηγνϋμί. compingo. to fasten together ; 
 to construct. Hence, Συμπηκτδς. joined to- 
 gether. {Ran. 801.) αυτόν, παρ' οικτρούς 
 τουσδε συμπηζας ταφον. Eur. Supp. 938. 
 Syn. Συνάπτω, συναρμόζω, συναθροίζω. 
 
 Συμπιέζω, comprimo. to press close, χειλεα 
 δε γλυκεροίς χπλεσι σύμπασας. Marc. Ar- 
 gent. An. ii. 267. 
 
 ΣυμπΙνω. aor. 2. σΰνεπϊδν. una bibo. 2. ab- 
 sorbeo. to drink together. 2. to suck in. εάν 
 μιθ' ημών ζυμπιφς, εκ κραιπάλης. Acharn. 
 277. Syn. Συμποσιάζω. — εμπινω. 
 
 Συμπίπτω, Συμπΐτρεω. incido. to fall in; to 
 fall together ; to concur, θύελλα σείει δώμα, 
 συμπίπτει στέγη. Here. F. 905. Ίν ου τ' άγαν 
 πυρ, ούτε χεϊμα συμπιτνεϊ. Eur. Erechth.yh 
 1. 16. Syn. Καταπίπτω, συγκρούω, συντυγ- 
 χανω, συγγιγνομαι, συνέρχομαι, καταντάω, 
 συμφερομαι. 
 
 Συμπλάνος. δ η. una errans. a fellow-wan- 
 derer, και Νύξ, και κωμών συμπλανον οργα- 
 νιον. Meleag. 64. 
 
 Συμπλασσω. confingo. to form, or fashion. 
 γαιης γαρ συμπλασσε περικλυτος Αμφιγυηεις. 
 Hes. θ. 571. 
 
 Συμπλάταγεω. strepitum edo. to strike with 
 a noise, χερσί τε συμπλαταγησεν, έπος τ 
 ολοφυδνδν εειπεν. Ψ. 102. 
 
 Συμπλέκω, connecto. 2. coeo. to fold, or en- 
 twine, together. 2. Συμπλέκομαι, to come in 
 contact with ; to embrace. Hence, adj. Συμ- 
 πλεκτδς, Meleag. 1. 18. and, Συμπλδκδς, 
 Paul. Sil. An. iii. 73. twined together, fern. 
 Συμπλεκτειρά, Orph. H. 28. 9. (epith. of 
 Proserpine.) adv. Συμπλεγδην. {Nonn. 10. 
 158.) τψ γαρ εικός άνδρα κυφον, ήλικον θου- 
 κυδιδην,-Έ,ζολεσθαι, ζυμπλακεντα ry Σκνθών 
 ερημιά. Acharn. 703. Syn. Εμπλέκω, συνειρω, 
 συναρμοττω, συμπτύσσω. 2. συγγιγνομαι. 
 συνομιλεω. 
 
 Συμπλέω, flit, -ευσω. ΣυμπλωμΧ. aor. 2. σϋνε- 
 πλων, Antiphil. An. ii. 181. una navigo. to 
 share in a voyage, or expedition ; to sail to- 
 gether. Hence, Συμπλδδς, Συμπλους. δ η. lit. 
 sailing together. (Jul. JEgypt. ibid. 503.) 
 ^.sympathizing, sharing. (Antig.54:7.) ού- 
 τος δε συμπλεϊ τών εμών μόχθων χάριν. Iph. 
 Τ. 600. Syn. Συνεκπλεω.-^ συμπονεω. 
 
 Συμπληγάς, άδός. η. collisio. Aristot. But, in 
 poetry, an adjective, and most commonly 
 
 Σ Υ Μ 
 
 plural. Συμπληγάδες, αί. sc. πετραι. SeeKua- 
 νεαι ΤΙετραι. αζεινον νγράν εκπεράσαι ΤΙον- 
 τιαν Συμπληγάδα. Androm. 795. Κολχων £ς 
 αϊαν, κυανεας Συμπληγάδας. Med. 2. Syn. 
 Συνδρομαδες. See Apoli.2. 317. Pyth.4.370. 
 
 Συμπληγδην. adv. collidendo. θηρε δυω χει- 
 ρεσσιν απριϊ, άπαλαίσιν έχοντα Συμπληγδην*, 
 ιαχησαν' — Theoc. 24. 55. 
 
 Συμπνοδς, contr. Συμπνους. υ η. qui conspi- 
 ravit. conspiring, accordant. — αειδίι συμ- 
 πνοον αυρη. Ερ. 1. 2. 
 
 Συμπδδιζω. quadrupedem constringo, impe- 
 dio. to tie the feet together ; to impede. 
 νή τον ΑπολΧω, στιξας αυτούς, Και ζυμπο- 
 δισας. Ran. 151 1. Br. Syn. Εμποδίζω, συν- 
 ειργω. 
 
 Συμποιεω. adjuvo. to CO-operate. ινα συμ- 
 ποιώ — Thesm. 164. 
 
 Συμποιμαινδμαι. una pascor. to pasture to- 
 gether, ζύν δ' εποιμαινοντο χαρά" μελε-ων, 
 βαλιαί τε λυγκες, κ. λ. Alcest. 593. W. 
 
 Συμπολίτης, civis. a fellow-citizen, ώζυμπο- 
 λΐται, ry τε βοσκουση χθονί. Heracl. 825. 
 
 Συμπονεω. Συνεκπδνεω, Ion. 850. una laboro. 
 to share the toil, or distress, of another. 
 ΪΙυλαδη' σύ γάρ δη ξυμπονεϊς εμοι πόνους. 
 Orest. 1229. Syn. Συγκαμνω, συνεκκομιζω. 
 
 Συμπονηρευομαι. una maleficia perpetro. to 
 be an accomplice, δταν γάρ αυτοί ζυμπονη- 
 ρευωμεθα. Lysist. 408. Syn. Συνδιαφθειρο- 
 μαι. συγκακουργεω. συντεχναζομαι. συνα- 
 δικεω. 
 
 Συμπορεύομαι, una proficiscor. to go with ; 
 to attend, παϊδ' εις Αθήνας' ξνμπορευσομαι 
 δ' εγώ. Iph. Τ. 1488. Syn. Συνέρχομαι, συν- 
 ομαρτεω. 
 
 Συμπορθεω. simul depopulor. to assist in lay- 
 ing waste. Ύαλθυβιος, ο ς σψ πατρί συνεπαρ- 
 θεί Φρυγας. Orest. 886. Syn. Συγκαταβαλλω, 
 συνολλυμι, συμφθειρω. 
 
 Συμπδσϊδν. το. and ΣυμπδσΧά, ας. η. com- 
 potatio, convivium. a drinking-party ; a 
 banquet ; an entertainment. Hence, Συμπδ- 
 σϊαρχδς. Alex. Ath. 431. c. rex bibendi ; 
 thaliarchus. Horat. king of the cups, άσυ- 
 χιαν (hilaritatem) δε φιλεϊ Μεν συμποσιον. — 
 Nem. 9. 114. — επ' Απολ-λωνός τε κράνα 
 συμποσιας εφεπων. Pyth. 4. 523. Syn. Συν- 
 εστια, συνδειπνον, δάΐς. 
 
 Συμπότης, compotor. a guest at a wine-party. 
 εν τφδε προς τους ξ υ μπότας θωρηζομαι. 
 Acharn. 1135. 
 
 Συμποτικός, convivalis. 2. convivajucundus. 
 convivial ; jovial, αιρου το δεΐπνον' Συμπο- 
 τικά τά πράγματα, ib. 1142. 
 
 Συμπρακτωρ. adjutor. a helper; a companion. 
 ονδ' άγγελος τις, ουδέ συμπρακτωρ δδον. 
 CEd. Τ. 116. Syn. Συλληπτωρ, συνεργάτης. 
 
 1 If the passage is thus pointed, συμπλ. 
 sign, "grasped together", and the reading 
 may have been συλλήβδην. Editors now join 
 συμπληγδην ίάχησαν' — 4t cried alolld, clap- 
 ping their hands Γ 
 
Σ Υ Μ 
 
 Σ Υ Μ 
 
 631 
 
 Συμπρασσω. adjuvo. 2. perficio. to help ; co- 
 operate. 2. to complete, τά δ' άλλα και ζνμ- 
 πρασσε. κεϊ τίνα στρατού. Aj. 1396. Β. Syn. 
 Συνεργεω, συνερδω, συνδραω, συμποιεω, συν- 
 εργάζομαι, συγκαμνω, συλλαμβάνω. 
 
 Συμπρεπής. decens. fitting; becoming, τυχ -g 
 ■γυναικών ταϋτασυμπρεπή πελει. iEsch. Supp. 
 467. Syn. Ευπρεπής, πρέπων, σύμφορος. 
 
 Συμπροζενεω. in aliqua re consequenda ad- 
 juvo. to aid with friendly offices, ξυμπροζ- 
 ενησον, ώς τύχω μαντενματων. Helen. 145. 
 Syn. Συμπροθνμεομαι, συμπρασσω. 
 
 Σνμπρόπεμπω. una comitor. to aid in con- 
 ducting. Ιακχε, φιλοχορευτά, συμπροπεμπ'ε 
 με. Ran. 404. 8Υ1>Ι.Συνακολονθεω, συνομαρτώ. 
 
 Συμπτύσσω, complico. to fold together ; to 
 . shut up. κάθηκα συμπτυζασ' αλαμπες ήλιου 
 
 Κοιλψ ζυγαστρφ δώρον, — Trach. 704. 
 ,Συμπυνθάνομαι. sirnul audio, v. quaero. to 
 learn, or inquire, και ζυμπυθεσθαι παρθένου 
 θεσπισματα. Helen. 335. Syn. Συνακονω, 
 , σνζητεω, συνερομαι. 
 
 Συμπΰροω, Ekes. 960. Συμφλεγω. simul in- 
 cendo. to set on fire at the same time. μαρ• 
 μαρον, αυτόν δε φλογεψ συνεφλεζε κεραυνψ. 
 Theoc. 22. 211. Syn. Συμφλογιζω, συγκαίω, 
 συυεμπρηθω. 
 
 ^Συμφέρον, part. neut. conveniens, commo- 
 dum. expedient ; profitable. Συμφέρον, το. 
 expediency ; interest, δεχου τά συμφέροντα 
 των αεί λόγων. (i. e. take what is said at the 
 time in the most convenient sense.) Philoct. 
 ,!, 131. αλλ' ουχ οίον τε' των γαρ εν τελεικλυειν 
 
 Ι Ίό τ' ενδικόν με και το συμφέρον ποιεί. ib. 925. 
 
 Συμφερτος. confertus ; solidus. close ; com- 
 pact; united, συμφερτή δ' αρετή πελει αν- 
 δρών, και μαλα λυγρών. Ν. 237. Syn. Συμ- 
 φορητος, αθρόος, σωρευτος. στέρεος. 
 
 Συμφϊρω. f. σννοισω. congero ; consentio ; 
 convenio ; concedo. 2. Συμφερόμαι. congre- 
 dior cum aliquo ; manus consero. to bring 
 together ; to contribute. {Hence, συμφέρει, 
 
 ■ it is advantageous.) to bear together, or 
 with ; to put up with, to give way to. mid. 
 to have intercourse with a person ; to meet 
 in conflict, μέλισσα συνενεγκαιμ' αν εκ πάν- 
 των γόους. Here. F. 488. νουν έϊχον, ώστε 
 σνμφερειν τοΐς κρειττοσιν. Soph. ΕΙ. 1465. 
 Β. συμφερομεσθα μαχν, — Λ. 735. Syn. Συγ- 
 κομίζω, συμφορεω, συμπρασσω, συνωφελεω, 
 συμφρονεω, σνμφωνεω. 2. συγγιγνομαι, συμ- 
 βάλλω, συγκΊνεομαι, συνειμι, συντυγχανω, 
 . πείθομαι, ύπεικω, συμφημι, συμπάσχω. 
 Ιυμφευγω. Συμφευγόμαι, Phcen. 1707. una 
 fugio. to accompany in flight, εγώ δε συν 
 φευγουσι συμφευγω τέκνοις. Heracl. 26. 
 Ινμφημϊ, Συμφάω. una dico. to agree with. 
 και ζυμφησουσι σοφοί μοι. Hipp. 266. Syn. 
 ,Συμφωνεω, συναινεω, συγκαταινεω, συμφε- 
 ρομαι, συνενδοκεω, συμψηφίζω, προστιθεμαι, 
 συνάδω. 
 
 Ιυμφθογγος. consonus. chanting the same 
 note, την γαρ στεγην τηνδ' ουποτ εκλείπει 
 χορός Ξυμφθογγος, ουκ ευφωνος' — Agam. 
 
 
 1196. 
 
 Συμφλεγω. Συνεμπρηθω, Bhes. 489. una com- 
 buro. to burn at the same time, or together. 
 See Συμπΰροω. 
 
 Συμφονενω. simul interficio. to aid in killing. 
 και ζυμφονευειν παϊδ', επεισελθών δόμους. 
 Ion. 851. Syn. Συγκατακτεινω, συναναιρεω, 
 συσφαττω. 
 
 Συμφορά, άς. ή. quod accidit, casus. 2. inpr. 
 calamitas. an event ; circumstance ; but es- 
 pecially, mishap. — κάπι συμφοραΐσί μοι Τε- 
 γηθός έρπει δακρυον ομμάτων άπο. Soph. ΕΙ. 
 1230. Br. — 2. θαρσών δε μιμνε, μηδέ συμφο- 
 ράν δεχου. Aj. 68. Syn. Συμπτωσις, συντυ- 
 χια. 2. πάθος, δυστυχία, θλιώις, βλάβη. Ε Ρ. 
 Αγέλαστος, θεηλατος, λυγρα, οικτρά, πίκρα. 
 
 Σύμφορος, utilis, aptus. 2. adsecla, comes. 1. 
 convenient ; advantageous. 2. constantly 
 attendant on. ούτοι συμφορόν εστί γυνή νεα 
 ανδρι γεροντι. Theog. 457. — 2. λιμός γάρ τοι 
 παμπαν αεργφ σύμφορος ανδρί. Hes. ε. 302. 
 Syn. Χρήσιμος, ονησιμος, επιτήδειος, άρμο•* 
 διος. 2. συνακόλουθος. 
 
 Συμφοαζομαι. simul delibero. to take coun- 
 sel together. Hence, Συμφραδμων, όνος. adj. 
 (II. Β. 372.) ουδέ τι οι βουλάς συμφρασσομαι, 
 ουδέ μεν έργον. Ι. 374. Syn. Συμβουλεύω, 
 συννοεω. 
 
 Συμφρουρος. qui una custodit. that keeps 
 watch for any one. χαΊρ', ώ μέλαθρον συμ- 
 φρουρον εμοί. Philoct. 1453. Br. 
 
 Συμφρων. consentiens. of one mind, ζυμφρονα 
 ταγάν. A.gam. 111. Syn. Όμοφρων. όμοψυ- 
 χος, συμψυχος, όμορρυθος. σύμφωνος. 
 
 Συμφϋγάς. ή. exsilii comes, a companion 
 in exile. Ίνα συμφυγαδας λη-φωμ' οικτράς. 
 Bacch. 1380. 
 
 Συμφυής, Ιός. b ή. insitus, innatus. 2. similis 
 naturae, planted, or growing, together. 2. 
 natural, ακμήν ευπεταλοις συμφυές ακρεμο- 
 σιν. Antiphil. An. ii. 171. 
 
 Συαφϋλός. ό ή. gentilis ; cognatus. one of the 
 same race (φϋλον) ; a kinsman, τούνεκεν 
 εισιν αδελφά, και ώς ζυμφυλα συνηχεί. Agath. 
 ib. iii. 57. 
 
 Συμφϋρω. commisceo; confundo; deformo. 
 to mix together ; to throw into confusion ; 
 to disfigure, adj. Συμφυρτός. (Hippol. 1229.) 
 πάν συνεφυρε πρόσωπον ανικατος ΤΙ υ\υ δ ευ- 
 κής. Theoc. 22. 111. See Med. 1195. P. 
 
 Συμφϋσάω. unasufflo. to conspire, και ταΰτ 
 εφ' οισιν εστί συμφυσωμενα. Equit. 466. 
 Syn. Συμπνεω, συνιοτημι, συσκευάζω. 
 
 Συμφϋτευω. simul sero. to help in planting. 
 — ισθι γάρ δοκών ίμοι-Καί ζυμφυτεΰσαι τούρ- 
 γον, — CEd. Τ. 346. Br. Syn. Συσκέπτομαι, 
 συμβουλεύω. 
 
 Σύμφυτος, congenitus, cognatus. 2. simiiis. 
 3. consentaneus. 1. planted together ; born 
 of the same stock ; akin. 2, 3. like ; natural ; 
 fit. αγάν εφήκας γλώσσαν εις το συμφυτον. 
 Androm. 956. λυγρή γάρ συνοπαδος ερις 
 βλαπτουσα λεληθεν Σύμφυτος, ην ου δεϊ 
 προσαγειν, εικοντα δε φευγειν. Pythag. 59. 
 
632 
 
 ΣΥΝ 
 
 Syn. Συμφυής, σνγγενομενος, έμφυτος, συν 
 ηρεφης. 
 
 Σύμφωνος, consonus. symphonious ; agree- 
 ing, επτά δε σύμφωνους οίων εταννσσατο 
 χορδάς. Η. Merc. 51. Syn. Συνφδος, συναν- 
 λος•, ομόφωνος, σννθροος, ενμελης, συμμελης. 
 συμφρων, συμψηφος. 
 
 Συμψάω. corrado. to scrape ; to render 
 smooth, or efface, by scraping, είτ αν πάλιν 
 ανθις ανισταμενονς ζυμψήσαι, και προνοήσαι. 
 Nub. 975. Β. Syn. Σνμψηχω, σνναφαιρεω, 
 συλλειοω. 
 
 Συμψηφίζω, Συμψηφίζομαι, supputo. 2. con- 
 sentio. 1. to cast up an account. 2. to vote 
 Avith. ξυμψηφισαί μοι. — Lysist. 142. Syn. 
 Συμφημι, συμφωνεω, συνδοκεω, συμψηφος 
 ειμί. 
 
 Σΰνάγειρω, Σΰνάγειρομαι. congrego. to collect 
 together, όστ επει εκ πόλεων πισυρας συν- 
 αγειρεται Ίππους. Ο. 680. See Od. δ. 90. 
 Syn. Συλλέγω, συγκομίζομαι, συνάγω, συν- 
 άπτω, συναθροίζω, συνίΐσαγω. 
 
 Σϋναγκεια, άς. η. convallis. a narrow and deep 
 ravine between rocks, and forming the bed 
 of a torrent. The more poetic term is Μισ- 
 γαγκίΐα. εν τε σνναγκειαισι παριστασο, — 
 Leon. Tar. An. i. 228. 
 
 Σΰνάγρευω. una venor. to hunt with. Πάνα' 
 συναγρευσω και κυσι και καλαμοις. ib. ρ. 224. 
 
 Συνάγω, congrego. 2. contraho. 3. committo. 
 4. conclude 5. ccenam collatitiam ago ; 
 compoto. 1, 2. to bring together, or, close 
 together. See Σΰνάγειρω. 3. to join battle. 
 4. to infer, to conclude. 5. to drink, or feast, 
 together. Hence, in Hellenistic, to entertain 
 as a guest. 1. δρκια πιστά θεών συναγον, — 
 Γ. 269. — 3. Τρώες και Δαναοί συναγον κρα- 
 τερήν υσμινην. 23. 448. — 5. — αστεϊον το μη 
 Συναγειν γυναίκας, μηδέ δειπνιζειν οχλον. 
 Menand. ρ. 156. 
 
 Σννάγωγίμον. SC. δέΐπνον. or, Σύνάγωγίον. το. 
 coena collatitia. a pic-nic supper, συναγω- 
 γιμον ποιώμεν. αλλ! ευ οϊδ', δτι. Alex. Ath. 
 365. C. — επληρωσ'εν τε το συναγωγών. Me- 
 nand. ibid. Phr. Από συμβολών συναγειν. 
 to give a pic-nic supper. Diphilus, Ath. 292. 
 
 ΣννάγωνΧάω, Sibyl. 1. 3. Συναγωνίζομαι, una 
 certo. item, certamen adjuvo. to fight in 
 company with ; to aid a contest. Hence, 
 Συναγωνιστής, ου. δ. (Lucill. An. ii. 320.) 
 Ευριπίδη καυτή ξυνηγωνιζομην. Thesm. 1 061. 
 Br. Syn. Συμμαχεω, συμπράττω, συνεριζω, 
 συμφιλονεικεω, συναμυνω. 
 
 Συνάδω, Σΰνάειδω. concino. to sing in con- 
 cert ; to correspond, or agree. — εν τε yap 
 μακρψ-Γηρα ξ,υναδει, — (Ed. Τ. 1112. Br. 
 See Theoc. 10. 24. Syn. Σννυμνεω, συμφω- 
 νεω, συνεπαδω. — συνοιομαι, συμφημι. 
 
 Σΰνάειρω. s. as Συναιρώ. 2. conjungo, con- 
 stringo. to fasten together, συν δ' ηειρεν 
 Ιμάσι,—Κ. 499. 
 
 Σΰνάϊγδην. adv. simul. uno impetu. rushing 
 all at once, και τε συνάίγδην, ωσει ζωο'ι περ 
 εύντες. Hes. α. 189. 
 
 ΣΥΝ 
 
 Σΰναικλειά, or Σϋναικλϊά. ccenantium convic- 
 tus. vox Dorica. a mess, common table. 
 κι]πι τα. μύλοι δρυφητα, κϊ77τί ταΐς συναικλει- 
 αις. Alcman,^//i. 140. c Syn. Συνδειπνιον. 
 
 Σϋναιμος. consanguineus. related by blood. 
 πεσεϊ μιανθείς, χω ζυναιμος εζισου. (Ed. C. 
 1373. Br. Syn. Συναιμων, δμαιμος, δμαιμων, 
 συγγονος. 
 
 ΣΰναινΧω. adsentior. to agree with, συ δ' ουχί 
 7τεισει και ζυναινεσεις εμο'ι ; Soph. ΕΙ. 404. 
 Syn. Συγκαταινεω, συνδοκιμαζω, συμφημι, 
 συνευδοκεω. 
 
 Σύναιρεω. 1. comprehendo, contraho. 2. af- 
 fligo. to take, or seize, together. 2. to crush 
 to tear away ; to destroy, αμφοτερας δ' 
 οφρυς συνελεν λίθος, — Π. 743. 
 
 Συναιρώ, una attollo. 2. Σϋναιρομαι. med. ad- 
 juvo, una suscipio. to help in lifting. 2. to 
 take part with another ; to aid. on συνη- 
 ραμην φονον σοι μητρός, ανοσιον λέγων. 
 Orest. 767. Ρ. 
 
 Σύναιτίδς, Σϋναιτϊά. qui simul cum alio auc- 
 tor est. an accomplice, αλλ' αρκυς η ξυνευ- 
 νος, ή ζυναιτια-Φονου. — Agam. 1125. 
 
 Σϋναλγεω. Σΰνασχάλάω, Prom. 161. Συστϊ- 
 ναζω, Ion. 935. condoleo. to sympathize ; to 
 condole with. adj. Σύναλγηδων, or ΪΞ&ναλγ 
 {Eur. Supp. 85.) χωρεί' ζυναλγεϊ δ', ως 
 εοικε, σοίς κακοΊς. Rhes. 810. Syn. Συμπεν-\ 
 θεω, συλλυποϋμαι, συναχθομαι, συνοικτιζω. 
 
 Σΰναλδής. maturescens. ripening together. 
 καρπδν πορφυροεντα συναλδ'εα χειμεριησιν 
 Κελιού θαλφθ'εντα βολής— Nic. ΑΙ. 623. 
 
 Σΰνάλεγο). cordi habeo, non negligo. to at- 
 tend to ; aid in effecting. — φαντι γαρ συν- 
 αλεγειν και γαμον~θετιος ανακτά, — Isth. 8. 
 102. Syn. Συνεπιμελονμαι, συσκευάζω. 
 
 Σϋνάλιζω, ΣυνάΧίαζω. congrego. to assemble,! Si 
 τις δ' αϋ συναλιαΈ,ε τονδε τον στολον ; Lysist 
 93. Syn. Συναθροίζω, συνάγω, συλλέγω. 
 
 Συναλλαγή, commercium, contractus. 2. con 
 ciliatio. 3. vicissitudo. exchange ; inter-p 
 course ; interposition. 2. reconciliation. 3. 
 alteration, ποιας φανεισης, ώ τεκνον, ζυναλ- 
 λαγής ; (Ed. C. 410. Br. Syn. Αιαλλαγη 
 συνάλλαγμα, συναλλαζις, επαλλαγη, κοινω- 
 νία, φίλια. 
 
 Σϋναλλαττω. paciscor. 2. congredior cunl 
 aliquo. 3. concilio. 1. to bargain. 2. tc 
 agree ; to have intercourse. 3. to reconcile 
 2. ει χρή τι κάμε, μη ζυναλλαζαντά πω. (Ed. 
 Τ. 1110. Syn. Κοινωνεω, σνντυγχανω, συν- 
 τίθεμαι, συγχωρεω, συναριθμεω. σπενδομαι 
 δμολογεω. 
 
 Σΰναλμος. valde salsus. very salt, λοπαδαι 
 συναλμους τε, ξυναρτυειν δοκών. Macho 
 Ath. 580. d. 
 
 Σΰνάλοιάω, Σϋνάλδαω. Συνάρασσω, II. Ψ. 673 
 contero. to crush, μέχρι συνηλοιησε παρη'ία'* 
 Theoc. 22. 128. Syn. Συνθραυω, συντρίβω, 
 
 Συνάμα, simul cum. together with ; at the 
 same time, ταΐς δε τριηκοσιοι ταϋροι σνναμ 
 
 Ι 
 
 j 
 
 1 ι 
 
 See note on &υγγαμος. 
 
ΣΥΝ 
 
 ΣΥΝ 
 
 633 
 
 εστιχοωντο. ib. 25. 126. 
 Σϋνάμάόμαι. congero, colligo. to bundle to- 
 gether, φή' ο δ αρ' αστράγαλους συναμη- 
 
 σατο, — Apoll. 3. 154. Syn. Συμψαω, απα- 
 
 μαομαι, διαμαομαι. 
 Σϋνάμιλλάόμαι. una pugno. to fight with; to 
 
 contend against, βάρος αντιπαλον δακουοις 
 
 συναμιλλάται. Here. F. 1205. 
 \Σύναμπεχω, Prom. 520. Σϋναμπισχόμαι. tegO. 
 
 to wrap up ; conceal, πάτερ, τ'ι κλαεις, και 
 
 ξυναμπισχει κόρας; Here. F. 1111. Syn. 
 
 Συγκαλύπτω, αμφικαλυπτω, περιστέλλω. 
 -Σϋνάμϋνω,/. ννώ. opitulor. to succour, τούτω 
 : ξνναμυνεΧν, ε'ί τις εκ δομών λαβών. Iph. Α. 
 '. 62. Syn. Συμβοηθεω, επαρηγω, συγκαμνω, 
 
 συναιρομαι, 
 -Σ,ΰναμφδτερος. uterque simul. both together. 
 ο σαυτην, ή τα ρόδα ; ηε συναμφοτερα ; Dio- 
 tnys. An. ii. 254. 
 
 Ιύνάναγκαζω. simul cogo. to constrain by a 
 
 joint act. τους κακώς παγ'εντας όρκους, και 
 ■: ξυνηναγκασμε νους. Iph. Α. 395. Syn. Κατα- 
 ■ ναγκαζω, εκβιάζομαι. 
 
 Ζυνανδάνω. aor. 2. συνευάδόν. placeo. to 
 
 please, ως αρ' εφη' πυκινή δε συνευαδε μήτις 
 b Αθηνν. Apoll. 3. 30. Syn. Συναρεσκω. 
 ί,Ιννάνερχδμαι. simul adscendo. to go up at 
 vthe same time, αφ ανιών, δ?) γαρ συνανηλυ- 
 κθεν Ήρακλΐμ. ib. 2. 915. 
 
 \υναντάω. Συναντάόμαι, 7/. Ρ. 134. Συναντί- 
 ίίαζω, (Ed. Τ 7 . 802. Β. Συναντόμαι. obvias fio. 
 ι to meet. Hence, ΣϋναντησΊς. ή. a meeting. 
 
 ενθ' υ'ιεϊ ΐίριαμοιο συνηντετο Ααρδανιδαο. Φ. 
 
 34. a. ό δε λόγος τις εστί Φοίβου ; b. τον 
 
 συναντησαντά μοι, a. Τίνα συναντησιν; b. 
 
 δομών τώνδ' εξιόντι του θεον. Ion. 534. Syn. 
 
 Συντνγχανω, ανταω, αντομαι. 
 
 ύναντλεω. simul haurio. 2. simul laboro. to 
 iassist ; prop, in drawing water. Αιψ παιδί 
 
 συναντλεΧ. {Pherecrat.) ib. 200. Syn. Σνν- 
 
 ■χφυσσω. 2. συνεργάζομαι. 
 
 υνάνϋτω. aor. 1. σννηνυσά. conficio, condo. 
 
 ίο help to finish, ζυνανυτει βίου δυντός av- 
 αΧς. Agam. 1123. P. 
 ύνάοιδδς. δ η. concentor, concentrix. one 
 
 .»vho sings in concert, λιποϋσαι συναοιδοι- 
 Νυμφαι τον Ηρακλέους -ΚαλλινΊκον αγών, — 
 Here. F. 786. 
 
 υναδρδς. δ ή. comes, conjunctus. 2. conjux, 
 npr. uxor. 1. a companion; accompany- 
 ng. 2. a husband, or wife ; esp. the latter. 
 •• — τοσσον ευλογία φορ - μιγγι συναορος. 
 Nem. 4. 8. — 2. νυμφας τ εθηκεν ορφανάς 
 ',υναορων. Orest. 1134. Syn. Συνοπάδος, 
 • υνακολουθος. 2. συγγαμος, γαμέτης. 
 )νάπάς, πάσα, πάν. S. as Συμπάς, η κάλλιστα 
 >εριι χωρά δυο των συναπασών, Κοσμον μεν 
 
 ^ιακαρεσσι λιθον, θνητοϊς δε πλακούντας. 
 Ilex. Atk. 644. 
 
 ϊνάποδράω. una aufugio. to run away to- 
 gether, και συναποδράναι δεϋρ' επιχειρη- 
 ■ftfv αν. Ran. 81. 
 
 ϊνάποκαμνω. simul defatigor. to become 
 veary, ώστε Κυναπτειν, και ξυναποκαμεΧν 
 
 μέλη. Iph. Τ. 1371 . Syn. Συγκαμνω, συντα- 
 λαιπωρεω. 
 
 Σύνάπδκειμαι. repositus sum. to be laid by; 
 or, treasured υρ. χάρις ή χθόνια ζΰν γ' από- 
 κειται. (Ed. C. 1752. Β. 
 
 Συνάποσβεννϋμΐ. aor. 1. εσβεσά. aor. 2. εσβην. 
 aor. 2. vied, εσβδμην. una exstinguo. to ex- 
 tinguish at the same time, αιθε δε και κρα- 
 διης πυρσός συναπεσβετο λυχνω. Paul. Sil. 
 An. iii. 80. 
 
 Συναπτός, continuus. 2. connectens. knit to- 
 gether. 2. art. connecting, χαλάτε συναπ- 
 τούς ήνιας Αακωνικάς. Eccles. 508. Β. Syn. 
 Συζευκτος, συνδετος. — συνεχής. 
 
 Συνάπτω, copulo, attingo. 2. committo. to 
 connect, or link. 2. to bring to an encoun- 
 ter, ει μη συναφών, αλλά συλλυσων πάρει. 
 Aj. 1317. Br. Syn. Συγκολλάω, συζευγνϋμι, 
 συνδέω, συναρταω, συνάγω. 
 
 Συναρεσκω. complaceo. 2. comprobo. neut. to 
 please, act. to approve, ηματι τφ, εΐ μοι 
 συναρεσσετε τηνδε μενοινην. Apoll. 3. 901. 
 
 Συναρθρός. congruens. connected ; corre- 
 sponding to. τορόν γαρ ήξει συναρθρον αυ- 
 ταϊς. Agam. 245. Bl. 
 
 Συνάριστάω. simul prandeo. to dine with, ένθα 
 τοΧς ηρωσιν ανθρω - ποι ζυναριστώσι, και. 
 Αν. 1485. 
 
 Σϋνάριστευω. rem simul fortiter gero. to act 
 the hero with, συναριστευσων άμ' AX/cjUijvjje 
 γονω. Troad. 803. 
 
 Συναρμόζω, coapto, congruo. to fit together; 
 to close, neut. to agree, ζυναρμοσον δε βλέ- 
 φαρα μου T7j ay χερ'ι. Phcen. 1473. Syn. 
 Συνταττω, συμπηγνυμι, συντιθημι. 
 
 Συναρπάζω, corripio. to seize, εΧπα, και ά Nf- 
 μεσίς με συναρπασε, κεύθύς εκειμαν Έν 
 ιτυρι, — Call. Ερ. 47. Em. Syn. Συναναρ- 
 παζω, συναλισκω, καθαρπαζω, αφαρπαζω. 
 
 Συναρταω. appendo. 2. adhaereo. to fasten to. 
 trans. 2. to adhere to. — και συναρτησας 
 γένος, -Έυδαιμονοιην' — Med. 564. 
 
 Σΰναρτϋνω. Συναρτυω, Macho, Ath. 580. d. 
 instruo, adapto. to fit to ; prepare together. 
 ώς ο'ιγ' ασπίσι νηα συναρτυναντες ερεφάν. 
 Apoll. 2. 1078. 
 
 Σϋνάρω. apte compono. in med. congruo, 
 quadro. to fit neatly, mid. to agree, φθεγ- 
 γεσθ'' ούτω σφιν καλή συναρηρεν αοιδή. 
 Horn. Αρ. 164.' 
 
 Συνάρωγός. auxiliator. a helper. Νίκης ευπο- 
 λεμοιο πάτερ, συναρωγε θεμιστος. Horn, 
 vii. 4. Syn. Σύμμαχος, αλεξητηρ. 
 
 Σϋνάσοφΐω. simul desipio. to be unwise to- 
 gether with, και τούτο λυπρόν, συνασοφεΧν 
 τοις μή σοφοΧς. Phcen. 407. P. Syn. Συν- 
 ανοηταινω, σνναφραινω. 
 
 Συνασπίζω, consertis clypeis pugno ; auxilium 
 fero; comitor. to fight with close shields. 
 2. to succour in battle, κώμοι συνασπν 
 ζοντες Αλθαιας δόμους. Cycl. 39. Hence, 
 Σϋνασπιστης. a fellow soldier, or ally. {(Ed. 
 C. 379.) Syn. Συμμαχεω, συνεπακολουθεω, 
 συναμννω. 
 
 4 Μ 
 
634 
 
 ΣΥΝ 
 
 Σΰναστάχνω. una aristas edo. to produce a 
 crop together, τηλοτερω δ' αυχμοΐο συν- 
 ασταχνοιεν αρονραι. Arat. 1050. 
 
 Σύναυαινω. simul exsicco. to dry up. Κυκλω- 
 πος όψει, και συνανανώ κόρας. Cycl. 463. 
 
 Σνναυδάω. consentio. to agree with. Aj. 943. 
 
 SYN. Συμφημι. 
 Συναυλία, concentus. a concert, properly, of 
 flutes; or agreement, in general. — ή δυσορ- 
 νις ά-δε 'ζυναυλια δοράς. Sept. Th. 837. P. 
 Σΰναυλδς. contubernalis. 2. consonus. 1. 
 (from αυλή) a tent-fellow ; dwelling toge- 
 ther, or near. 2. (from αυλός) consonant, 
 accordant, (prop, of flutes.) χωροις μάλιστα 
 προς τ'ισι ξ,υνανλος ων; CEd. Τ. 1126. Β. 
 Syn. Όμαυλος. σύμφωνος. 
 Σϋναυξδμαι. cresco una. to grow together. 
 ει μη ζυναυζοινθ' oi πέπλοι τψ σώματι ; Eur. 
 El. 543. 
 Συνδάϊζω. simul occido. to slay at the same 
 
 time, αλλά με συνδάίζον. Aj.361. 
 Συνδαιτωρ. Συνδειπνδς, Ion. 1172. Συνδορπος. 
 Lye. 135. conviva. one who partakes of 
 the same feast, ζυνδαιτωρ μετακοινος. Eu- 
 men.352. Syn. Συμπότης, συντραπεζος, συν- 
 νεστιος, σνσσίτος, συνδαιταλευς, δαιτυμων. 
 Συνδαιω. simul disco. 2. conscius sum. 3. si- 
 mul epulor. 1. to learn together. 2. to be 
 in the secret of. 3. to feast with, ως τους 
 ■γάμους τους τησδε συνδαισας εμοί. Helen. 
 1455. Syn. 1. Συμμανθανω. 3. σννευωχεω. 
 Συνδαμναμαι. pariter domor. to be equally 
 subdued, or, in the power of. συν πυρί. και 
 yap δή το πνοαϊς συνδαμναται εχθράϊς. Nic. 
 ΑΙ. 173. 
 Συνδειπνϊδν, Συνδειπνον. το. convivium. a 
 feast, εν τοΊσι συνδειπνοις επαίνων Αισχυ- 
 λον. Aristoph. Ath. 365. b. 
 Σύνδεσμος, δ. pros. Συνδεσμά. τα. poet, vin- 
 cula, compages. bonds ; fastenings ; joints. 
 Σύνδεσμος is also the name of a Star. Nodus. 
 ov ρα τε και Συνδεσμον ΰπουρανιον καλεουσιν. 
 Arat. 243. λελυμαι μελεων συνδεσμά, φιλαι. 
 Hippol. 199. See Med. 1194. 
 Συνδετα. τα. vincula, fascise. vox singularis. 
 bonds, bands, ώ στεμμαθ' ιερά, τ'ι ποτέ μοι 
 κεκευθατε, Και σννδεθ', οισι ταμ' εφρουρηθη 
 φίλα ; Ion. 1389. 
 Συνδετης, Suid. Συνδετος. colligatus, alligatus. 
 bound together, και νυν κατ οίκους ζυνδετους 
 αικιζεται. Aj. 65. Syn. Σννδε σμιος, συναπτός, 
 συζευκτος. 
 Συνδέω, colligo. 2. conjungo, concilio. to 
 bind together. 2. to unite, to reconcile. 
 συνδοϋντες ορθά τρία, λνχνειω χρωμεθα. 
 Aristoph. Ath. 700. C. πλεζαμε νος συνεδησα 
 πόδας δεινόιο πελωρου. κ. 168. Syn. Συν- 
 δεσμεω, συνειρω, συζευγνϋμι. 
 ΣυνδΧάκόνος, ου. υ. sometimes, ή. simul cum 
 alio ministrans. a fellow-servant, μαθητα, 
 Λευκώ?', οϊ τε συνδιακονοι. Posidipp. Ath. 
 376. e. 
 ΣυνδϊατρΊβω. commoror apud. to live, or as- 
 sociate, with. Koivy τον άλλον συνδιατρι- 
 
 Σ Υ Ν 
 
 ψοντες χρονον. Antiph. 6. Syn. Συνδιαγω 
 συζαω, συνομιλεω, συνειμι, συγγιγνομαι. 
 
 Συνδϊάφερω. cum alio perfero. to bear toge 
 ther with. — πολλά γάρ δή πράγματα Ευν 
 διηνεγκαν μεθ' ημών, εσβολάς τε και μαχας 
 Equit. 596. 
 
 Συνδϊκαζω. una judico. to judge in one's fa 
 vour ; to avenge. Ζευς σοι τάδε συνδικασει 
 Med. 157. Syn. Έκδικεω, επεζερχομαι. 
 
 Συνδϊκαστης. qui simul judex est. a brothe. 
 judge, τ'ι χρημ' ap' δύκ της οικίας τησδε συν 
 δικαστής ; Vesp. 266. 
 
 Συνδϊκεω. alterius caussam defendo. to ad 
 vocate a person's cause ; to vindicate, κα 
 ζυνδικησων αυτός' — Eumen. 575. P. Syn 
 Συνηγορεω, προίσταμαι. 
 
 Σύνδικος, defensor, advocatus. an advocate 
 a patron, σώζει με, μητρός τασδε συνδικου< 
 ορών. ib. 764. Syn. Συνήγορος, προστάτης 
 
 Συνδϊκως. adv. jure, with justice, λακτισμί 
 δείπνου συνδικως τιθεις αρόί. Agam. 1610. 
 
 Συνδϊολλϋμΐ. s. as Συνολλνμι. απωλεσ' αυτόν 
 κάμε συνδιωλεσεν. Eur. (Έά\ρ.β\ 7. 
 
 Συνδόκεω. consentio. to agree ; to appea 
 equally fit. εμοί γ', Ορεστα' σοι δε συνδο• 
 κεϊν χρεών. Iph. Τ. 71. Syn. Συναινεω 
 συναισθανομαι, σνμφημι. 
 
 Συνδονλευω, Hee. 201. sum σννδονλος. to be ί 
 fellow slave. Ίν δ σννδουλος σκωφας αυτοί 
 τάς πληγάς, εϊτ' ανεροιτο. Pac. 745. 
 
 Συνδράω. s. as Συμπράττω, πατήρ τε θνγατρ 
 Μενελεως συνδρα τάδε. Androm. 40. 
 
 Συνδρομή, ης. ή. (Lye. 649.) Σύνδρομα, τα 
 concursus. a running to meet. Συνδρομάδες 
 αϊ. sc. πετραι. s. as Συμπληγάδες, συνδρομι 
 πετραων ασκηθέες ενδοθι Πόντου. Apoll. 2 
 345. πώς τάς συνδρομαδας πέτρας. Iph. Τ 
 422. Syn. Συνδρομησις, συνοδός, συρροια. 
 
 Σννδρόμος. δ ή. concurrens. 2. consentiens. 3 
 qui cum aliquo currit, socius cursus. run 
 ning together. 2. concurring in opinion. 3| Ji 
 subst. a common course, a fellow-courser 
 adv. Συνδρόμως. (Agam. 1193.) 3. και τήνο 
 μεγαλας συνδρομος Αρτέμιδος. Call. 5. 110 
 Syn. Συνοπαδος. — σύμφωνος. 
 
 Συνδΰάς, άδός. ή. compar. one who is closelj 
 united with another, ζυνδυάδος φίλιας αλο 
 χου• — Alcest. 482. Syn. Συζυζ. 
 
 Συνδϋδ. duo simul, bini. two and two. συν 
 δυο κοιμησαντο κατά σκιοεντας εναυλους. Η 
 Ven. 74. 
 
 Συνδυστυχεω. pari calamitate adfligor. to 
 
 share one's misfortune, ελθωμεν, ως ά% 
 
 Μενελεως ξυνδυστυχφ. Orest. 1097. P. Syn 
 
 Συνταλαιπωμεω, συγκαμνω. 
 
 Σύνεγγυς, adv. s. as Εγγύς, ή τά μεν ου 
 
 σύνεγγυς, εν ακρητω δε κατεσβης. Leon .1 1 
 Tar. An. i. 242. 
 Σϋνεδρειά, et Συνεδρία, ας. ή. consessus, con. 
 
 silium. 2. dicitur in disciplina augurali dt 
 
 avibus συν'εδροις. See Σύνεδρος, n. 3. — 1. ε 
 
 sitting together, in counsel. 2. the friend- 
 ship of social animals, (a term in augury. \ 
 
 2. εχθραί τε και στεργηθρα και ξυνεδριαι. 
 
ΣΥΝ 
 
 ΣΥΝ 
 
 635 
 
 Prom. 491, Syn. 1. Συνοδός, καθέδρα. 2. 
 συναγελασμος, φίλια, ομόνοια. 
 
 3' Σϋνεδρΐάδμαι. consideo. to sit together, εσχε- 
 
 k το' τους δ' αγορηνδε συνεδριαασθαι ανωγεν. 
 
 ΐ Αρ. 1. 328. Syn. Σννεδρενω, συγκαθεζομαι. 
 Σύνεδρος, ου. δ. consessor, adsessor. 2. con- 
 
 . siliarius. 3. adjutor. 4. aves σύνεδροι, quae 
 
 !, pacem inter se servant, atque ideo subinde 
 uno loco sedent. i. one who sits on the 
 
 I bench of counsellors, or judges; a helper. 
 
 L τα σννεδρα, social animals ; τα διεδρα, un- 
 social. Aristot. H. A. 9. 1. Δίκη ξυνεδρος 
 
 ρ Ζηνός, αρχαιοις νομοις. CEd. C. 1382. Β. εκ 
 
 ί yap ξυνεδρου και τυραννικού κύκλου. Aj. 
 
 Ι 749. Br. Syn. Συγκαθεδρος, έφεδρος, συν- 
 θρονος, σύμβουλος. 
 
 'όΣΰνεεργω, for Σύνειργω, Od. ι. 427. Σΰνερ- 
 
 |ι γάθω. concludo, colligo. to confine; to bind 
 
 j)| together, η'ίόνος στόμα μακρόν, όσον συνεερ- 
 
 ι γαθον ακραι. S. 36. Syn. Συγκαθειργω, συν- 
 έχω, συγκλειω, συνδεσμεω. 
 
 ιΐΣΰνεεικδσϊ. Poet, viginti simul, omnino. twen- 
 ty at once ; or twenty in all. — ούτε ξυνεει- 
 
 15 κοσι φωτών-Έστ αφενός τοσσοΰτον' — ξ. 98. 
 
 'Συνείδησης, η. Σΰνειδδς. το. conscientia. con- 
 
 ji science, βροτοίς άπασιν ή συνειδησις θεός. 
 Sent, άθραυστος τό συνειδός' αεί θραύεις γάρ 
 
 Ι απαντάς. Orph. Η. 62. 5. Syn. Συννοια. 
 
 ιΣΰνειδόμαι, Σϋνοιδά. conscius mihi sum. 2. 
 scio, perspicio. to be conscious. 2. to know, 
 or see, plainly, ζυνειδεναι τι μοι δοκεϊς σαυτφ 
 καλόν. Equit. 184. Syn. Συνεπισταμαι, συν- 
 αισθάνομαι, συνιστορεω. 
 
 Σΰνειμϊ.β-ονι Ειμί. una sum. familiariter utor. 
 to live, or converse familiarly, with. Σαλα- 
 
 . μινιος γάρ εστίν, φ ζυνειμ' εγώ. Eccles. 38. 
 
 ΐΣ,ϋνειμϊ. from ΈΪμι. in arma coeo. 2. con- 
 venio ; paciscor. to encounter. 2. to come 
 
 ; to an agreement, ες μέσον αμφοτέρων συνιτην 
 
 ι μεμαώτε μαχεσθαι. Ζ. 120. 
 
 Ιϊ,ϋνειρω. connecto. 2. continue to string to- 
 
 9 gether; to connect. 2. to range in a series. I 
 
 , ότι συνειρων τους σπίνους, πωλεϊ καθ' επτά 
 του 'βουλοϋ. Αν. 1078. Syn. Συνδέω, συν- 
 άπτω, συναρμοττω, συμπλέκω, εμπλέκω, 
 ϊύνεισβαινω. aor. 1. σϋνεισϊβησά. Med. 477. 
 Σϋνεισερχόμαι. simul ingredior. to enter, or 
 embark in, at the same time, θέλω δε κάγώ 
 σοι ζννεισελθείν δόμους. Helen. 334. Syn. 
 Συνεισειμι, συνεμβαινω. 
 
 Ιύνεκκλεπτω. furti particeps sum ; dolum ad- 
 juvo. to assist in thieving, or concealing. 
 προς θέων όδ' ανήρ, ός ζυνεκκλεπτει γάμους. 
 Eur. ΕΙ. 364. 8γΝ.'Υ7Γεκκλε7ΓΓω,ΰ7ΓοκλεπΓω. 
 Ζυνεκκόμιζω. una perfero. to # endure toge- 
 ther, ξυνεκκομιζειν σοι πόνους' — ibid. 73. 
 Ιϋνεκμάχεω. s. s. as Συμμαχεω. συνεκμαχοΰν- 
 τες ry τοθ' ήμερα μονοί. Lysist. 1 156. 
 
 ίΖϋνεκμοχλευω. januam refringo. to assist in 
 
 f breaking open. ibid. 430. 
 Ιϋνεκπνεω. simul exspiro. to die with, or, at 
 the same time, κούκ εσθ' όπως ου χρή συν- 
 εκπνεΰσαι με σοι. Iph. Τ. 684. 
 ".ίνεκπότεον. ebibendum. one must drink. 
 
 πίνει ν, συνεκποτε εστί σοι και την τρυγά. 
 Plut. 1086. 
 
 Σύνεκσωζω. operam ad alicujus salutem con- 
 fero. to assist in saving, ώστε ξένον γ' αν 
 ουδέν' ονθ', ώσπερ συ νυν, Ύπεκτραποιμην 
 μη ου συνεκσωζειν' επει Εζοιδ' ανήρ ων, — 
 CEd. C. 565. Β. 
 
 Συνεκτρϊφω. simul nutrio. to bring up toge- 
 ther, ώ ξυγκυναγε, και ζυνεκτραφεις εμοί. 
 Iph. Τ. 709. 
 
 Σϋνεκφερω. una educo. 2. adjuvo. 3. una ef- 
 fero, de mortuis. to help to carry forth. 2. 
 to assist. 3. to help to bury. 2. πάτερα τε 
 παισιν ήδεως συνεκφερειν. Eur. fr. Diet. vii. 
 
 Σϋνελαυνω. compello, cogo. to drive toge- 
 ther, λη'ΐδα δ' εκ πεδίου συνελασσαμεν ηλιθα 
 πολλήν. Α. 676. Syn. Συνωθεω, συμβιβάζω, 
 συνδιωκω. 
 
 Σΰνελισσω. Συνειλ. convolvo. to roll toge- 
 ther, σπείρας συνειλισσοντ , Αθηναίων τινος- 
 Αναθημα' — Ion. 1164. 
 
 Σϋνελκϋω. Συνελκω, Christod. An. ii. 456. con- 
 traho. to draw together, την θρυαλλιδ' εις 
 εαυτόν ευθέως ζυνελκυσας. Nub. 585. Syn. 
 Συσπάω, συστέλλω, συνάγω. 
 
 Σΰνεμβαλλω. simul injicio. 2. simul irrumpo. 
 to throw, or burst, in together, ζυνεμβαλω- 
 μεν εισωϋσαι τους μοχλούς. Lysist. 246. 
 
 Σϋνεμβόλή, Σΰνεμβόλόν. immissio. the dash- 
 ing in. έπειτα κωπης ροθιάδος ζυνεμβολβ. 
 Pers. 396. πρυμνησιων ζυνεμβολοις. Agam. 
 956. Β1. conj. ζυνεμβολαί. 
 
 Σύνεμπόρός. comes itineris. 2. mercaturae 
 comes. Antiph. An. ii. 181. — 3. eadem ex- 
 pertus. Valck. ad Callim. p. 67. — 1. 2. a 
 fellow-traveller, or trader. 3. one who has 
 similar experience, ουδ' όνομα προς του των 
 ζυνεμπορων έχεις; Trach. 318. η ότ ες άν- 
 δρα συνεμπορον ερχηται — Call. Ερ. 10. Syn. 
 Συνοδοιπόρος, συνακόλουθος, έμπορος, όμο- 
 στολος. 
 
 Συνενεγκω. obsol. Σΰνενεικω. old forms of the 
 v. Συμφερω, q. v. υψηλός, τψ δη συνενεικε- 
 ται, ένθα μιν ισχει. Hes. α. 440. 
 
 Σϋνεξαιρεω. una diripio. to destroy in con- 
 cert ; assist in removing. Ήρας, Αθανας θ', 
 αϊ συνεζεϊλον Φρυγας. Troad. 24. See Ion. 
 1044. Syn. Συναιρεω, συμπορθεω. 
 
 Συνεξάκουω. simul audio, to hear at the same 
 time, αγορά ξυνεξηκουον ωσαύτως εμοί. 
 Trach. 377. 
 
 Σΰνεζευρισκω. simul invenio. to assist in dis- 
 covering, ταΰτ' ουν όρα συ, και ζυνεξευρισκ', 
 όπως. Heracl. 421. Syn. Συντεχναζομαι, 
 συμφραζομαι. 
 
 Συνεοχμός. ό. junctura. a joint ; joining, τον 
 ρ εβαλεν, κεφαλής τε και αυχενος εν συν- 
 εοχμφ. S. 465. Syn. Συναφή, σύνδεσμος. 
 
 Σϋνϊπϊκειμαι. simul incumbo. to press on to- 
 gether. ξυνεπικεΊσθ' νμεΤς' εγώ δ', ώ 'νδρες, 
 δι υμάς τυπτομαι. Equit. 266. 
 
 Σϋνεπιψευδόμαι. una mentior. to concur in 
 lying. — ου γάρ σφιν λαγόνες συνεπιψευ- 
 σονται. Call. 3. 223. 
 
 4 μ 2 
 
630 ΣΥΝ 
 
 Συνεπδμαι, Theoc. 13. 17. Συνεσπδμαι. comes 
 sum. to follow together ; to attend upon. 
 και γάρ α 'κρατησας, οϋ σοι τφ βιψ ζυν- 
 εσπετο. (Ed. Τ. 1523. Br. 
 
 Σύν'επομνϋμϊ. eonjuro. to swear together, a. 
 ξυνεπομνυθ' υμεΐς ταύτα πάσαι; b. νή Αία. 
 Lysist. 237. 
 
 Σϋνεποτρΰνω. magis incite to encourage ; 
 exasperate, τοιαϋθ' υΧακτεϊ' ξυν δ' εποτρυνει 
 πεΧας. Soph. ΕΙ. 299. Β. 
 
 Συνϊράνιστής. qui symbolam simul confert. a 
 joint contributor, or collector, τα πλείστα 
 συνερανιστής ti τφ δεσπότη. Crob. Ath. 248. b. 
 
 Συνεράω. simul amo. to love mutually ; to 
 love the same person, or at the same time. 
 Hence, Σϋνεραστής. δ. (Timocl. Ath. 237. e.) 
 αλλ' εραω' καΧδν δε. τ' ερασσαμενψ συνεράσ- 
 θαι. Bion. 16. Valck. 
 
 Συνεργάζομαι. Συνεργώ. Συνεργεω. Σϋνερδω, 
 Soph. ΕΙ. 352. cooperor. s. s. as Συμπρασσω. 
 ει ζυμπονησεις, και ζυνεργασει, σκοπεί. Αη- 
 tig. 41. ουκ εΐ ξυνερζο>ν; — Trach. 84. βουλει 
 ξυνεργων αυτός εκπέμψω στολον ; Helen. 
 1426. 
 
 Συνεργάτης. Σΰνεργητης, Apollonid. An. ii. 
 138. Σϋνεργάτϊνης, Leon. Tar. ib. i. 244. 
 Συνεργός, Orest. 1445. P. adjutor. a fellow- 
 labourer; one who co-operates; an accom- 
 plice, fern. Συνεργάτες, πεμφθε'ις γε μεντοι 
 σοι Συνεργάτης, οκνώ. Philoct. 93. — και 
 φόνου ζυνεργατιν- Ααβών, — Eur. Elect. 100. 
 Syn. Συμπρακτωρ, σύμμαχος, συνεριθος, 
 επίκουρος. — συμπρακτρια. η. 
 
 Σΰνερϊθδς. socius, vel socia, in laniiicio. 2. la- 
 boris socius. a helper in spinning, fyc. 2. a 
 helper, in general, και τοι εγω συνεριθος άμ' 
 εφομαι, — ζ. 32. Syn. Συνεργάτης, συνεργός, 
 συμπρακτωρ, σύμμαχος. 
 
 Συνερκτϊκδς. bene connectens. good at con- 
 necting, ζννερκτικδς γάρ εστί, και περαντι- 
 κός. Equit. 1375. 
 
 Συνέρχομαι, convenio, concurro. to come to- 
 gether; to meet, συν τε δυ' ερχομενω, και τε 
 προ ο του ενοησεν. Κ. 224. Syn. Συνειμι, 
 συγγιγνομαι, συμφοιταω, συμπίπτω. 
 
 Συν'ίσϊς. η. intellectus, prudentia. 2. consci- 
 entia. 1. intelligence. 2. consciousness. 2. t) 
 ζυνεσις ότι συνοιδα δειν ειργασμ'ενος. Orest. 
 396. Syn. Αγχινοια, επιφροσυνη, νοησις, 
 γνώσις, επιγνωσις, συνειδησις. — συνετον το. 
 
 Συνεσπιπτω. simul irruo. to rush in too. ξυν- 
 εσπεσοϋμαι γάρ μετά σου. a. μή προς θεών. 
 Eccles. 1095. Β. 
 
 ΣΰνεστΧδς. domesticus. domesticated, ναιεινδ' 
 αθανατοισι συνεστιον, — Apoll. 1. 1319. Syn. 
 Συνδιαιτητης, δμεστιος, συντραπεζος, συνοί' 
 κος, ξένιος. 
 
 Συνέταιρος, ϊδος. η. also, ΣΰνετΧς, Χδδς. Maneth. 
 2. 269. sodalis, arnica, a female friend, or 
 companion. — και δττι μοι ά συνεταιρις - Η- 
 ρινν εν τυμβω γραμμ' εχαραζε τοδε. Erinn. 
 An. i. 58. 
 
 Συνετός, intelligens, sciens. 2. compactus. 
 intelligent ; knowing. Hence, Συνετον. το, 
 
 ΣΥΝ 
 
 for Σύνεσίζ, Orest. 1185. — 2. fastened, ο? 
 patched, together, συνετός χιτών, i. e. συμ 
 βλητος. Hesych. αάυ.Συνετώς. (Iph. A. 467/ 
 αλλ' ό μεν οΰν Ζευς, δ τ ΑποΧΧων-Έυνετοι, — 
 CEd. Τ. 507. Syn. Αάίφρων, σοφός, ευμη- 
 τις, πευκάλιμος. 
 
 Σϋνευαστηρ. sodalis bacchanaliorum, ab ΈύοΊ 
 a brother bacchanal. καιΣεμεΧην, ϋακχου.τ; 
 συνευαστηρας απαντάς. Orph. Έ,υχ. 34. 
 
 Σΰνευδω, Soph. ΕΙ. 589. Συνευναζδμαι. S. ai 
 Συγκάθευδω. to sleep with ; to cohabit, κα 
 συνευνασθεν 1 . — Pyth. 4. 452. 
 
 Συνευνετης. δ. Συνευνδς. δ ή, Med. 1002. Συν 
 δμευνδς, Orph. Η. 26. 13. qui eodem cubil 
 utitur. a bed-fellow, fern. Συνευνετίς, An- 
 drom. 908. δτψ μαΧιστα χρησεται ζυνευνετψ 
 Med. 240. Syn. Όμευνος, δμευνετης, σύζυ- 
 γος, συναορος, συγκοιτος, συγγαμος. 
 
 Σϋνευτΰχεω. pariter rem feliciter gero. tc 
 prosper together, βιον ζυνευτυχοιην. Hip- 
 pol. 1119. Syn. Συνευδαιμονεω. 
 
 Συνευχδμαι. una precor. 2. bene precoralicui 
 l.to pray with. 2. to offer good wishes 
 οναιο δητα' ταύτα δη ξυνευχομαι. Helen. 651 
 
 Σϋνευφραζδμαι. bene ominor. to augur well ; 
 or, to interpret omens well, οιωνούς, εσθΧδι 
 δε συνευφρασσασθαι ιουσιν. Apoll. 3. 918. 
 
 Σΰνεφαπτδμαι. simul capesso. 2. adjuvo. tc 
 undertake in common. 2. to help, εγώ 
 συνεφαπτόμενος σπουδά". ΟΙ. 10. 117. Syn, 
 Συναρηγω, συμπρασσω. 
 
 Σννεφηβδς, ου. ΣΰνηΧιζ, ϊκδς, Antip. Sid. An. 
 ii. 34. ό ή. adolescentiae socius. a com- 
 panion in youth. Σύμφορος εσθΧδν εταΊρον 
 ανεστησεν συνεφηβος. Ερ. άδ. 751. Syn. 
 ΌμηΧιξ. 
 
 Συνεχές, Σΰν~εχεως, Συνεχώς, adv. continenter 
 2. sine intermissione. continually ; unin-l 
 terruptedly. συνεχές", οφρα κε θάσσον ά«) 
 ΧιπΧοα τειχεα θειη. Μ. 27. συνεχεως' 2 ψα-\ 
 χοντο — Hes. θ. 636. ευφρανθείς συνεχώς, | 
 γεΧασας, παιζας τε, τρυφησας. Ερ. άδ. 699.» 
 Syn. Απαυστως. διηνεκώς, ενδεΧεχώς, συχ~•\ 
 νώς, αει. 
 
 Συνεχής, εδς. δ ή. continuus ; cohaerens. 2J 
 creber, adsiduus. continual; adjoining. 2.1 
 frequent ; assiduous, πάρα γάρ δροσερά), 
 πυργοις Συνεχής ΚΧιτυς, — Hipp. 226. — 2. τό: 
 συνεχές έργου παντός ευρίσκει τεΧος. Eur., 
 Archel. Jr. 29. 
 
 Συνεχθαιρω, Jul. Mgypl. An. ii. 494. Συνεχ- ! 
 θω. una odi. to return hatred, ου τοι συν->\ 
 εχθειν, αΧΧά συμφιΧεϊν εφυν. Antig. 523.| 
 Syn. Συναπεχθανομαι, συμμϊσεω. 
 
 Συνέχω, Συνισχάνω, Σΰνισχω. teneo, cohibeo. 
 2. urgeo. 3. crucio. 4. conserve 5. com- j 
 prehendo, calleo. l.to hold together; toij 
 confine. 2. to urge on. 3. to possess ; to j 
 oppress ; said of disease, SfC. 4. to hold to 
 
 gether ; i. e. to preserve. 5. comprehend. > 
 
 1 For ξυνευνασθησαν, which occurs, CEd. 
 T. 982. B. 
 
 2 The 1st syll. is long by ictus metricus. 
 
ΣΥΝ 
 
 ΣΥΝ 
 
 637 
 
 αλλ' ο νομός αυτά τφ χρονψξυνισχανει. Iph. 
 
 Α. 694. — 3. ενι γάρ ζυνεχεσθαι κρεϊττον η 
 
 δνοΧν κακοΐν. Eccles. 1096. Syn. Συνειργω, 
 
 • συμπιέζω, επιλαμβανω, κρατεω, οχμαζω. 
 
 Σΰνεψϊαζω, Συνεψϊάω. s. s. as Συνάθϋρω. εζήτε 
 
 μοι πινοντι συνεψιαουσα Χαρικλώ. Paul. Sil. 
 
 ί An. Hi. 77. 
 
 -,Σννηβάω, Anac. fr. 23. Fisch. una juvenesco. 
 to be young together. Σΰνηβδς. s. as Συνε- 
 φηβος. Καδμείων τε συνηβοι. Here. F. 437. 
 ■Σΰνηβδλϊη. for Συμβολή, congressus. a meet- 
 ing, ως φατ' αριστήες δε συνηβολιη κεχα- 
 ί ροντο. Apoll. 2. 1161. 
 
 ΜΪβνηγορεω. patrocinor. 2. adstipulor. to ad- 
 i vocate. 2. to justify, or confirm. Συνηγορείς 
 t σιγώσα τψ κατηγορώ ; Trach. 827. Syn. 
 j Συνάδω, συμφημι. σννδικεω. 
 Συνήγορος. 6. defensor causae, an advocate. 
 Ij Vesp. 482. Hence, Σύνηγδρίκδν. το. a plead- 
 Kj er's fee. 2. 6 ή. congruus. that which makes 
 : good, or corresponds to. αυτός δε φέρει το 
 II συνηγορικδν, δραχμην, καν ύστερος ελθ\}. 
 c Vesp. 691. Β. — 2. μαντεία καινά, τοϊς πάλαι 
 ! Ι,υνηγορα. Trach. 1167.Z?r. Syn. Σύνδικος, 
 ! παρακλητος, προστάτης. 2. σύμφωνος. 
 Συνηοδμαι. gratulor. to congratulate. See Συγ- 
 χαίρω, ΐίολυνεικες, ον τε ταΤς παρελθουσαις 
 Ι δδοΊς Ευνηδομαι σοι' νυν τ ιθ' ώς τάχος πα* 
 λιν. (Ed. C. 1397. 
 /Συνήθεια, ή. consuetudo, familiaritas. custom ; 
 habit, ρέΐα συνηθειγ,σιν αθυρομενη μαλακο- 
 ί σιν. Η. Merc. 482. Syn. Εθισμός, εθημο- 
 n συνη, εθος, ομιλία, οικειοτης. 
 Συνήθης, δ ή. familiaris. familiar, accustomed. 
 i Αυσνομιην, Ατην τε, συνηθέας αλληλοισιν. 
 Hes. θ. 230. Syn. Έθας, οικεϊος, επιτήδειος, 
 φίλος, δμοηθης, συνημων, γνώριμος, αναγ- 
 1 καιος. 
 
 Ζϋνηλϋσίά. Σύνηλύσΐς. η. (Synes. Αη.ϋ. 449.) 
 conventus. a meeting. ΤΧημείδες ξυνήν θεντο 
 συνηλυσιην. Agath. An. iii. 49. 
 Ιυνημδσύνη. pactum. 2. monitum. Apoll. 1. 
 300. an agreement, suggestion ; promise. 
 Έ /crop, μη μοι, αλαστε, συνημοσυνας αγόρευε. 
 Χ. 261. 
 .Ιύνημων. socius. a companion, δεχθαι εμεί' 
 λιζαντο συνημονας' — Apoll. 4. 1211. Syn. 
 Συνήθης, εταίρος, συνοπαδος. 
 Ιΰνγδρδς. con^ruens. 2. consors. suitable. 2. 
 a partner, φόρμιγγας θ', η δαιτι συνηορός 
 εστί θαλειν. θ. 99. Syn. Συνημων, σννηκων, 
 συγκοινος. 
 
 ΰνηπερδπευω. simul decipio. to join in de- 
 ceiving, ξννηπεροπευσω παραμένουσα γ' εν- 
 βαδί. Lysist. 843. 
 
 ',υνηρετμεω. una remigo. mctaph. concorditer 
 aliquid facio. to pull together; to aid. σοι 
 μηδέν ήσσον η παρος ξυνηρετμεϊν ; Aj. 1329. 
 yBr. Syn. Συνερεσσω. — συντρέχω, συμφωνεω. 
 ' ΰνηρεφης. umbrosus, opacus. shaded ; veil- 
 ed; clouded, ώ δυσταλαινα παρθέν', ώς ξυν- 
 ηρεφες Ώροσωπον εις γήν σον βαλοϋσ αφ- 
 ,Οογγος εΤ. Orest. 955. Syn. Συγκατηρεφης, 
 σνσκιος, επισκιος, στυγνός. 
 
 \ΰι 
 
 Συνηρης, ace. to Hesych. is used for Συνηρε- 
 
 φής, as κατηρέα φνλλοις for κατηρεφή, Nic. 
 
 Th. 69. but in Alex. 511. δαϊτα συνηρεα, it 
 
 seems to have the signif. of Συνηορος. 
 ΣϋνηρΤθμδς, ου. δ ή. Ion. for Σύνάρ. connu- 
 
 merandus. reckoned with; of'like number. 
 
 τεσσάρας, ους Αϊδαο συνηριθμον ήρπασεν 
 
 ήμαρ. Apollonid. An. ii. 139. 
 Συνθάκεω. s. as Συγκάθεζδμαι. Heracl. 994. 
 Συνθάκος. δ ή. consessor. one who sits on the 
 
 same seat. So, Συνθρδνος, Orjyh. H. 10. 4. 
 
 Συνθωκδς, Synes. 5. αλλ' εστί γάρ και ΖηνΙ 
 
 συνθακος θρόνων- Αιδώς επ' εργοις πάσι, — 
 
 (Ed. C. 1267. Br. See Hipp.1096. 
 Συνθαλπω. concalefacio. to cherish into 
 
 warmth; to soothe; cajole. — μηδέ μ' οικτί- 
 
 σας Ευνθαλπε μυθοϊς ψευδεσιν' — Prom. 686. 
 Συνθαπτω. consepelio. to assist in burying. 
 
 και τδν θανόντα τονδε συνθαπτειν θέλω. Aj. 
 
 1378. Br. Syn. Συγκαταθαπτω, συγκηδευω, 
 
 συγκτερε'ΐζω. 
 Συνθελω. consentio. to agree entirely, καΐ 
 
 ταύτα, σου μεν ξυνθελοντος, εστί μοι. (Ed. 
 
 C. 1344. Β. 
 ΣυνθΊσΧα, ΣυνθίσΧς. η. compositio. 2. pactum. 
 
 1. a putting together ; composition. 2. com- 
 pact, or covenant, εζεϋρον αυτόις, γραμμά- 
 των τε συνθέσεις. Prom. 459. — 2. πη δή συν- 
 θεσιαί τε και δρκια βησεται ημΐν ; Β. 339. 
 Syn. Σύνδεσμος, συναφή, συνέχεια, κολλησις. 
 αρμονία. 2. συνθήκη, διαθήκη. 
 
 Σύνθετος, compositus. made up ; fabricated. 
 αισχιστον είναι φημι συνθέτους λογούς. 
 Prom. 688. Syn. Ιίροσποιητος, ψευδής. 
 
 Συνθ~εω. concurro. to run together ; to con- 
 cur, ώ φίλοι, ουχ ημΐν συνθευσεται ήδε γε 
 βουλή. υ. 245. 
 
 Συνθεωρεω. animadverto. 2. simul sacra cele- 
 bro, et ludosspecto. 1. to observe together. 
 
 2. to be a spectator, or ambassador at sa- 
 cred festhals at the same time, ώς ξυνεθεω- 
 ρεις ΑνδροκλεΧ και Κλεισθενει. Vesp. 1182. 
 
 Συνθηγω. COacuo. ούτος γάρ οργ\ι σνντεθηγ- 
 μένος 1 φρενας. Hipp. 689. 
 
 Συνθήκη, compositio. 2. sponsio, pactum, s. s. 
 as Συνθεσια. φίλια δ' αιες εύπορος ειη-Ύαϊς 
 σννθηκαις. Lysist. 1267. Β. Syn. Συμβασις, 
 αρθμος, σπονδή, δμολογια, σύνθημα. 
 
 Σύνθημα, το. compositum. 2. signum, tessera. 
 1. any thing settled, or agreed upon. 2. a 
 signal, watch-word, or token. So, Σύνθεμα. 
 (Hedyl. An. i. 484.) 2. a. τ'ι δ' εστί τοΰτο ; 
 b. Κυμφοράς ζυνθημ' εμης. (Ed. C. 47. ζυν- 
 θημα δ' ημϊν Φοίβος' — Rhes. 522. Syn. Συγ- 
 κρότημα, συνθήκη. 2. συμβολον, σήμα, συσ- 
 
 1 Critics of great name object to this 
 word, because it is not found elsewhere, and 
 because no particular sense can be affixed 
 to συν. I apprehend, with great deference 
 to their opinions, that the same remarks will 
 be found to apply to other verbs, com- 
 pounded of συν and various other prepo- 
 sitions. 
 
638 
 
 ΣΥΝ 
 
 σημον. Ερ. Ιίιστον. 
 
 ΣυνθημάτΧαΧος. elocatus. put out ; bespoken, 
 πλεξαι στέφανους σννθηματιαιονς εικοσιν. 
 Thesm. 458. Β. 
 
 Συνθηράω. Συνθηρευω, Thesmoph. 156. una 
 venor. to hunt together ; to catch, ώ χείρες, 
 
 oia πασχετ' υπ' ανδρός τοΰδε σννθηρω- 
 
 μεναι. Philoct. 1004. Br. Syn. Συλλαμβάνω. 
 
 ΣυνθΧάσωτης. consors τον θιάσου. 2. sodalis. 
 a companion in revels, or riots, δυο πρεσβν- 
 τα, ξυνθιασωτα του ληρεΐν και παραπαιειν. 
 Plut. 508. 
 
 Συνθνησκω. commorior. to die with.— ου γαρ 
 ηυσεβεια συνθνησκει βροτοϊς. Philoct. 1444. 
 Br. Syn. Βυγκαταθνησκω, q. v. 
 
 Συνθοινητωρ, s. as Συνδαιτωρ. πικρόν γε συν- 
 θοινατορ', ην θεός θελ%. Eur. ΕΙ. 638. 
 
 Συνθράνόω. Συνθραυω, Orest. 1585. P. con- 
 fringo. to break in pieces, δώμα τ' ερρηζεν 
 χαμαζε, συντεθρανωται δ' άπαν. Bacch. 633. 
 
 Συνθρηνός, ου. δ ή. lamentorum socius. shar- 
 ing in grief, συνθρηνος, μακαρων ιερόν άλσος 
 δριις. Dioscor. An. i. 499. 
 
 Συνθροος. consonus. sounding alike ; figur. 
 corresponding, or agreeing, with, αντίκα μιν 
 κιθαρ -y λιγναχει δεξατο δελφιν Σννθροον, — 
 Bian. An. ii. 156. Syn. Σύμφωνος. 
 
 Συνθνω. una sacra facio. to sacrifice together, 
 ει δε ξένους αστοϊσι συνθυειν χρεών. Eur. ΕΙ. 
 795. 
 
 ΣυνΤίω. intelligo. to understand. See Σννιημι. 
 ονκ ενδέχεται yap ζην άνευ κάκου τίνος Τού- 
 τον' σννΊεΧς ; αλλ' αναγκαιως έχει κ. λ. Diph. 
 Ath. 228. του σννϊείν οπόταν τι λεγη σοφον, 
 οφρα διδαχϋής. Theog. 565. 
 
 Σύνιζάνω. consideo. 1. to sit together. 2. to 
 sink in; to collapse; to settle, σάρκες δ' 
 oi μεν Ίδρωτι συνιζανον' — Theoc. 22. 112. 
 Syn. Συνιζω, ΰφιζανω. 
 
 Σϋνιημί ι . f. ησω. committo, sc. pugnaturos. 
 2. intelligo, sentio. 1. to bring together in 
 conflict. 2. to understand, to perceive. 1. 
 τις τ αρ σφώε θεών εριδι ζυνεηκε μαχεσθαι ; 
 Α. 8. — 2. ενταύθα Ταλαοϋ παΧς ζυνήκε θέσ- 
 φατα ; Phcen. 435. Syn. 1. Συμβάλλω. 2. 
 αισθάνομαι, επισταμαι, επινοεω, γνώμι, συν- 
 οιδα, μανθανω. 
 
 ΣϋνιστημΧ. compono. Συνισταμαι. in factio- 
 nem coeo, etc. 1. to put together. 2.-mid. 
 to be on a person's side; to conspire. — feat 
 μ' ου λεληθεν ουδέν Εν ry πολει ζννισταμε- 
 νον' αλλ' ενθεως κεκράγα. Equit. 862. Β. 
 
 1 Ίεω, and 'ίημι, as well as their com- 
 pounds, both active and passive, almost in- 
 variably have the ι short in Homer, long in 
 the Attic writers. Ί'εμενος indeed could not 
 be admitted into Homeric verse, unless the 
 1st syll. were long. Moreover the Attics 
 more frequently shorten the ι in the participle 
 Ίεϊς, and there are three instances, in which 
 the antepenult, of συνϊημι, one, in which 
 the same syll. in μεθϊημι, is made short. See 
 note in Thesaur. 
 
 ΣΥΝ 
 
 Syn. Συγκαθιστημι, συντάσσω, συνάπτω 
 συναρμόζω. 
 
 Συνιστορεω. conscius sum. to be privy to. ( 
 συνιστορών αύτφ τι, καν y θρασυτατος, 'Β 
 συνεσις αυτόν δειλοτατον εϊναι ποεΧ. Menand 
 fr. inc. 86. 
 
 Σϋνιστωρ. conscius. one who is conscious of 
 in the secret of. Ζευς δε ξννιστωρ, οϊ τ ε% 
 ονρανφ θεοί. Eur. Supp. 1174. Syn. Σννει 
 δως, συναιτιος. — επιμαρτυρ. 
 
 Συνναιω. Σϋνοικεω, Iph. Τ 7 . 524. cohabito. tc 
 dwell with. — η τοΧσιν εχθιστοισι συνναιειι 
 όμον. Trach. 1239. Br. μητερι συνναιεσκεν. 
 — Apoll. 2. 657. 
 
 Συννάος, ου. ό ή. qui in eodem templo coli• 
 tur. occupying the same temple. δεσποιν\ 
 Νεμεσα, και συνναοισι θεοΧσι. Ερ. άδ. 166. 
 
 Συνναυτης, Aj. 902. Β. Συνναυβάτης. naviga- 
 tions socius. a brother sailor ; a mess-mate 
 ή ταϋτα δη Φοίνιξ τε χοί ξυνναυβαται. Phi- 
 loct. 572. Syn. Όμοστολος, συνεμπορος. 
 
 Συννεαζω. una juventutem transigo. to pass 
 the period of youth together, και συννεαζωι 
 ηδύ παΧς νεφ πατρί. Eur. Dan./r. 6. 6. 
 
 Συννευω. consentio. to agree, ζυννευσον, d 
 γενναΧε, oy ψαυσας χερ'ι. CEd. Τ. 1510. Br 
 Syn. Συγκατανεύω, συναινεω, συμφημι. 
 
 Συννεφεω. Συννεφω, Eur. Oan.fr. 1. 6. Συν- 
 νεφοω. obnubilo. to overcloud, απαιθρν 
 αζει τάς νεφελας, η ζυννεφεΧ ; Αν. 1503. ε 
 μεν τα Ύρφ ην ευτυχή, κεχαρμενην, Ει δ' ησ• 
 σον ειη, ξυννεφοΰσαν όμματα. Eur. Elec 
 1077. Syn. Νε^οω, συσκιαζω, σκυθρωπαζω. 
 
 Συννεφης. nubilus. 2. tristis vultu. clouded 
 2. sad in countenance. 2. αλλά yap Κρέοντα 
 λενσσω τονδε δεΰρο σνννεφή. Phcen. 1330 
 Syn. Συννεφελος, νεφελώδης, σκοτεινός, ζο< 
 φωδης, δνοφερος. — σκυθρωπός. 
 
 Συννηχόμαι. connato, simul tfuctuo. to swim 
 together, όστις τοιουτοις θηοιοις συννηζομαι 
 Eccles. 1095. 
 
 ΣνννΊκάω. simul vinco. to prevail together 
 νικώντι μεντοι και συ σνννικφς εμοί. Alcest 
 1113. 
 
 Συννοεω. considero. 2. intelligo. 3. agnosco 
 1. to consider. 2. to understand. 3. to ac- 
 knowledge. μαντεΧ' ακουων, ζυννοών τε τάδ 
 εμού. OEd. C. 455. Β. Syn. Συνθεωρεω 
 συμφραζομαι, εννοεω. 
 
 Συννοιά.ή. cogitatio diligens et seria. reflec 
 tion ; intelligence ; consciousness. — συν-\ 
 voiq, θ' άμα-Οιον δεδρακεν έργον — Androm, 
 805. Syn. Συνειδησις, συνεσις, έννοια, λο- 
 γισμός. 
 
 Σύννομος, qui iisdem pascuis utitur. 2. una 
 educatus. 3. una habitans. 4. cognatus, con 
 jux, soror, etc. 1. pasturing together. 2.3,1 
 brought up, or dwelling, together. 4. a re- 
 lation, wife, sister, &c. 1. σύννομα μαλ 
 εσορών, τάν Σικελαν ες άλα. Theoc. 8. 5Q• 
 See Soph. El. 600. Syn. Συνήθης, όμοφρων 
 συγγενής. 
 
 Συνννμφόκομός. qui cum aliis sponsam comi 
 tatur. a joint attendant upon a bride, ξυν 
 
ΣΥΝ 
 
 ννμφοκομόν τε δίκαιον. Iph. Α. 48. 
 Συννόσεω. pariter segroto. 2. una pecco. to 
 
 share sickness, or guilt, ή δ' απλακοΰσα, συν- 
 
 νοσεϊν avry θέλει. Androm. 940. W. Syn. 
 
 Συγκαμνω. — σνναμαρτανω. 
 ΣυνοδΧά. comitatus. company, ανδρός πονηρού 
 
 φεύγε συνοδιαν αεί. Sent. Syn. Όμιλια. 
 ν.ΣννόδΊτης, ον. δ. itineris comes, a fellow tra- 
 veller, ημην ποτέ μουσικός ανήρ, - - Μάλιστα 
 
 δε και συνοδιτης. Ερ. άδ. 752 a. 
 Συνοδός, conventus. 2. congressus hostilis. 3. 
 
 convivium. 1. an assembly ; a meeting, hos- 
 , tile, or social, τρυχεται εν συνοδοις τοίς αδι- 
 
 κοϋσι φίλους. Solon. An. i. 69. Syn. Σνμ- 
 il βασις, συνηλυσις, σύλλογος. 2. συμβολή, 
 
 μάχη. 3. πανηγυρις. 
 
 Συνοδούς, ό η. cui dentes continui sunt. 1. 
 
 s having the teeth closely set ; and not jagged, 
 
 3 but even, opposed to Καρχαρόδους. 2. a fish 
 
 ii which has teeth of this kind. Lat. dentex. 
 
 2. ή λενκήν συνοδοντα βοηκάς τε τρικκονς τε. 
 
 Numen. Ath. 322. b. 
 Συνοικία, contubernium. a common abode. 
 
 δεζομαι ΐίαλλαδος ξυνοικιαν. Eumen. 919. 
 
 φίλοι, βοηθοί, μάρτυρες, συνοικιαι. Philem. 
 
 ΐΐτερυγ. 
 Σννοικιστήρ, Σΰνοικιστής. socius in conden- 
 
 da urbe, colonia, domo. a joint founder. 
 
 τρισσών συνοικιστηρα και κτιστήν τόπων. 
 
 Lyc. 964. See Olymp. 6. 8. Syn. Συγκτιστης. 
 Σΰνοικητηρ, Simonid, περί γυν. 102. Σΰνοικη- 
 
 τωρ, Σϋνοικός. contubernalis. an inmate ; 
 
 dwelling with, ως σεμνοτιμος και ζυνοικητωρ 
 ι εμοί. Eumen. 836. ονδ' ή ζυνοικος των κάτω 
 ^θεώνΑικη. Antig.457. Syn. Συνοικετης, συν- 
 ί αυλός, συμβιος, συσκηνος, όμοτοιχος, όμω- 
 
 ροφος, συνδιαιτης. 
 
 Ιύνοικουρός. rei familiaris censors, keeping 
 
 house together, ζενους κομίζων, και ζυνοι- 
 . κούρους κακών. Hipp. 1072. Syn. Συνοικο- 
 
 φυλαξ, οικείος, συνοικος. 
 
 f^tvcw^^. consonus. accordant; attuned. Op- 
 φειττ) φορμιγγι συνοιμιον νμνον αειδον. Apoll. 
 2. 161. Syn. Συνοβος, σύμφωνος. 
 )ϋνολλϋμϊ. simul amitto. to lose at the same 
 time. (Bion. 1. 30.) Συνολλυμαι. simul pereo. 
 to perish together, όθ' ουνεκ αντφ γ' ου 
 συνωλομην όμου. Helen. 103. 
 Ιϋνολόν. το. totum. 2. omnino. the whole. 2. 
 altogether, εκ της πόλεως το σύνολον εκπη- 
 δα, φίλος. Menand. Πίρινθ. Syn. 2. Επί το 
 πάν, εισαπαν, όλως, πάντως, 
 ',ϋνόμαιμός, Orph. 1191. Σννόμαιμων. ό η. 
 frater. soror. brother, sister, νοσφι γε δή 
 ϊΐΐυρρης συνομαιμονος' η δε και αυτή. Mosch. 
 4. 52. Syn. Συναψος, όμαιμων, συγγονος, 
 αδελφός, — αδελφή. 
 
 '.υνομαρτεω. concomitor. to accompany, φ 
 [συνομαρτησωσι θεοί. — Solon. An. i. 67. Syn. 
 Συνεπομαι, συνεσπομαι, συμπαραστατώ, συμ- 
 πορεύομαι, συνομιλεω. 
 
 ΰνόμηθης, ες. qui eorumdem morum est. of 
 similar habits, s. as Συνήθης, πατρός Αριστο- 
 τέλους συνομωνυμος' α'ι συνομηθεις. Antip. 
 
 ΣΥΝ 
 
 639 
 
 Sid. An. ii. 11. 
 
 Σϋνόμήλιζ. sequalis. of like age. See Όμηλιξ. 
 αμμες γαρ πάσαι συνομαλικες, {ις δρόμος 
 ώυτός. Theoc. 18. 22. 
 
 Συνόμηρής, ες. Σϋνόμηρεες. confertim euntes. 
 crowding together ; united, epith. of bees. 
 πρώτον που θαλάμους συνομηρεες' — Nic. 
 Alex. 449. 
 
 Συνομνϋμί. juro, conjuro. to swear together ; 
 to conspire. — αλλ', α μοι ζυνωμοσας, -Ώεμ- 
 ■φον προς οίκους' — Philoct. 1367. Br. 
 
 Σΰνόμωνϋμός. ό ή. idem nomen habens. of the 
 same name. See Συνομηθης. 
 
 Σϋνόπάων. {Orph. Η. 30. 5.) Σϋνόπάδος. ad- 
 secla, comes, an attendant ; a companion. 
 ερχεο δ' εκ μεγάρων ζεινψ συνοπηδός εοΰσα. 
 Apoll. 4. 745. Syn. Συνακόλουθος, συνοδοι- 
 πόρος, συνοδιτης, ακόλουθος. 
 
 Συνοπλός. armorum socius. united in arms. 
 φ ξυνοπλα δόρατα νεα νεψ. Here. F. 126. 
 
 Σϋνόρ'ινω. concito. to excite strongly, λισσεο, 
 και τεκεος' Ίνα οι συν θυμόν ορινφς. Ω. 469. 
 
 Σϋνορμάδϊς. s. as Συμπληγάδες, Συνδρομαδες. 
 Simonid. αρ. Schol. Eur. Med. 1. 
 
 Συνουσία, conversatio. 2. congressus. 3. con- 
 vivium. l.the being together. 2. a meeting. 
 3. a feast. Hence, Συνουσίαστίκός. convivial. 
 ( Vesp. 1209.) μεγ' αν λεγοις δώρημα της Συν- 
 ουσίας. CEd. C. 647. Br. Syn. Διατριβή, 
 όμιλια, συντευζις, συνοδός. 
 
 Σύνοφρϋόμαι. supercilia contraho. to knit the 
 brows. — ώς αηθης και ζυνωφρυωμενη. Trach. 
 871. Br. Syn. Σκυθρωπαζω, καταστυγναζω. 
 
 Συνόφρυς. cui supercilia coeunt. 2. trux. 1. 
 having the eye-brows contracted. 2. mo- 
 rose ; surly, κάμ' εκ τώ αντρω συνοφρυς κόρα 
 εχθές ιδοΐσα. Theoc. 8. 72. Syn. Ένοφθαλ- 
 μος. — συνετός. — μεγαλαυχος. 
 
 Συνοχή, continuatio. 2. compressio. 3. anxie- 
 tas. 4. conflictus in prselio. 1. conjunction. 
 2. restraint ; narrowness ; 3. distress. 4. con- 
 flict. Hence, adv. Σϋνόχηδόν. (ArcMas, An. 
 ii. 98.) ώς οι ενι Ζ,υνοχι] λιμενος πολιοϊο τε- 
 ταντο. Apoll. 1. 1006. Syn. Στενωσις, απο- 
 ρία, αδημονία, ταραχή, συμβολή. 
 
 Συνόχϊω, from Συνέχω. Ion. Σΰνόχόω. cohse- 
 rere facio, coarcto, contraho. to knit toge- 
 ther ; to join fast ; to contract, κυρτω, επι 
 στήθος συνοχωκότε' 1 αυτάρ ύπερθε. Β. 218. 
 Syn. Συνάγω, στενοω. — συμπίπτω. 
 
 Συνόχός. continuus. frequent, αιλινοις κακοΤς- 
 ΎοΊς εμοϊσι, συνοχα δάκρυα. Helen. 171. 
 Syn. Συνεχής. 
 
 Συνρεζω. una perficio. to perform together, 
 οργιά συνρεζαντε θε<]ί παμμητορι 'Ρη#. Ερ. 
 άδ. 191. 
 
 Συνστάθευω, Συστάθευω. asso, torreo. to roast, 
 or broil, whole, και ξυνσταθευσω τούτον. — 
 Lysist. 844. Syn. Συμφρνγω. 
 
 Συνταργάνόω. constringo. to bind together. 
 εν αμφιβληστρψ συντεταργανωμίνος. Lyc. 
 
 1 Others derive from Συνέχω. "Εχω, perf. 
 mid. ωχα, by redupl. όκωχα. 
 
 I 
 
o40 
 
 ΣΥΝ 
 
 1101. Syn. "Συμπλέκω, συνειλεω,ενσπαργανοω. 
 
 Συντάσσω, compono, ordino. to set together ; 
 to arrange. Συντάσσομαι, the middle verb, in 
 later Greek writers and in Hellenistic, sign. 
 to take leave of; bid farewell to. Ώιερίδες 
 σωζοισθε' \oyoi, συντάσσομαι ϋμΐν. Pallad. 
 An. ii. 416. 
 
 Συντείνω, contendo, festino. to stretch toge- 
 ther ; to draw tight ; to hasten, ξυντειν, 
 ώρα, ποδός όρμάν. Eur. Elect. 112. Syn. 
 Συντανυω, σπουδάζω, διατείνομαι. 
 
 Συντελεθω. coniicio. to complete, to help to 
 make up. αυτ'ικα συντελεθειν-Έννομον δωρη- 
 σεται. Pyth. 9. 100. Syn. Συνεκτελεω, συν- 
 εργάζομαι. 
 
 Συντέλεια, collatio, tributum. it. de eo, qui 
 in commune confert pecunias, milites ; hinc 
 societas, ordo consociatus. 2. consummatio, 
 absolutio operis alicujus. 1. contribution, 
 tribute : free contribution for the war. 
 Hence, at Athens, a society of sixty contri- 
 butors who fitted out a trireme at their 
 common expense. 2. completion, consum- 
 mation, ω ζυντελεια 1 , μη προδψς πυργωμα- 
 τα. Sept. Τη. 237. ΒΙ. 
 
 Συντέμνω, conscindo. 2. praecido. to cut 
 down ; to cut off, or short, πολλούς καλώς 
 οιός τε συντεμνειν λογούς. Thesm. 178. 
 
 Συντερμων. finitimus. on the borders ; neigh- 
 bouring, αμφοϊν δε στήλαι συντερμονες. — 
 Ερ. άδ. 251. Syn. Πλησιοχοιρος. 
 
 Συντετάμενως. adv. intente. straining every 
 nerve ; promptly, και συντεταμενως, κού 
 κατεβλακευμενως. Pint. 325. 
 
 Συντετραινω. perforo. to cause to penetrate. 
 — δι ωτων δε συν-τετραινε μϋθον — Choeph. 
 449. 
 
 Συντεχνυς. ejusdem artis peritus. 2. confura- 
 neus. a fellow craftsman, τον άριστον οντά 
 τών εαυτού συντεχνων. Ran. 763. Β. Syn. 
 Συντεχνιτης. 
 
 Συντήκω, colliquefacio. 2. contabefacio. 3. 
 adhsereo. 1. to melt together, act. 2. to con- 
 sume away. act. 2. to cause to adhere, by 
 melting, perf. act. has the sign, of the pas- 
 sive Συντήκομαι. 1. τον πάντα συντηκονσα 
 δακρυοις χρονον. Med. 25. — 2. μη τών εμών 
 εκατι συντηκου κακών. Orest. 283. Syn. Συν- 
 ανατηκω, συγκατατηκω, εκτηκω. 3. προσανα- 
 κειμαι. 
 
 Συντϊθημϊ. compono. med. Συντϊθϊμαι. con- 
 sentio, paciscor. to put together, mid. to 
 make a compact ; to agree — σύ δε συνθεο, 
 και μοι ομοσσον. Α. 76. εως αν ημείς ταύτα 
 συντιθωμεθα. Lysist. 178. Syn. Συγκατατι- 
 θημι, συμβάλλω, σννιστημι, συνάγω, συμ- 
 πλέκω, συσκευάζω. 
 
 Σύντομος, concisus. cut short; compendious. 
 advv. Συντόμως. (GEd. Τ. 810.) Σύντομα. 
 {Antig. 452.) Συντομωτάτως. {CEd. C. 1579.) 
 σύντομος ην ό ξεϊνος, δ και τάφος, ου μακρά 
 
 1 ι. e. the collective assembly of θεοί τέ- 
 λειοι, like θεών πανηγυρις, vs. 205. 
 
 ΣΥΝ 
 
 λεζω'-θήρις Αρισταιου, Ίί,ρης, υπ' εμο'ι. δολι- 
 XO^.Call.Ep. 12. Em. $>ΥΝ.Αποτομος,βραχυς, 
 
 Σύντονος, contentus, vehemens. 2. concita- 
 tus. 1 . on the stretch ; eager. 2. implacable. 
 — συντονψ χέρι Λύει τον αυτής πεπλον, — 
 Trach. 925. Br. Syn. Έντονος, σπερχνος.. 
 χαλεπός, θούριος. 
 
 Συντράπεζος. s. s. as Συνδαιτωρ. και ζυντρα- 
 πεζον αζιοϊς εχειν βιον. Androm. 658. 
 
 Συντρεις. tres simul, tres omnino. three to- 
 gether; three in all. συντρεις αινυμενος' — 
 ι. 431. 
 
 Συντρέχω. Συντροχαζω, Anac. 7. 3. concurro, 
 convenio. 2. adjuvo. 1. to run together ; to 
 concur. 2. to help. 3. it has the sense of 'Συν- 
 τυγχάνω. to meet with. ΊΊηνελεως δε Κυκων 
 τε συνεδραμον. — Π. 335. — 3. ειπέ τψ μορω, 
 γυναι, ξυντρεχει. Trach. 882. Br. 
 
 Συντρίαινοω. tridente concutio. to shake as 
 with a trident, στρεπτψ σι^ρφ συντριαινω- 
 σειν πολιν. Here. F. 946. Syn. Συντινασσω, 
 συσσειω, συγκαταβαλλω. 
 
 Συντρίβω, contero, comminuo. to pound to- | 
 gether ; to break in pieces. αυτοΊσι συν ναυ- 
 ταισι συντρίψω βαλών. Cycl. 705. Syn. Συν- 
 θραυω, συναλοαω, ανιαω. 
 
 Σύντροφος. simul nutritus et educatus.! 
 brought up together. Hence, Σνντροφϊά. r). 
 — ονδ' ιδιης φεισατο συντροφιης. Anthol. 
 μηδέ ζυντροφον ομμ' έχων. Philoct. 171. 
 Syn. Όμοτροφος, συνοικος, οικείος. 
 
 Συντυγχάνω. occurro. 2. colloquor. 3.accido.f»! 
 1. to meet. 2. to converse. 3. to fall out, I 
 to happen, τις δ' ει σΰ ; που σοι ζυντυχων 
 αμνημονώ ; Heracl. 638. &ΥΝ.Έντυγχανω, συν- 
 αντάω, συνέρχομαι, συνομΐΚεω, συμφερομαι. 
 
 Συντϋροω. in caseum cogo, commisceo. to 1« 
 make cheese, or clotted cream, και τακ 
 Βοιωτών ταύτα συντυρουμενα. Equit. 479. Β. 
 Syn. Σνμπηγνυμι. 
 
 Σνντύχίά. ή. occursus. 2. colloquium. 3. even- j 
 tus. a meeting. 2. conversation. 3. accident, i | 
 circumstance, συντυχιην αγαθήν, εκλυσιν 
 αφροσύνης. Theog. 591. Syn. Ευτυχία, επι• 
 τυχημα, συνεντευζις, κατόρθωμα, τύχη, συμ- 
 πτωσις, το τυχόν, συμβαίνον. 
 
 Συνυφαίνω, contexo. to weave, or devise, 
 together, νυν δ' αϋ δευρ'ϊκομην, Ίνα τοι συν ϊ ia 
 μήτιν υφηνω. ν. 303. Syn. Συντεκταινομαι, PJ 
 συμπαρασκευαζω, συμπλέκω. 
 
 ΣΰνωδΤνω. una parturio. 2. metaph. simul do- i ; it 
 lore adficior. to have similar pangs ; to sym- j r- 
 pathize. κακός yap, όστις μη σεβει τα δεσπο- 1 "".! 
 τών, Και ξυγγεγηθε και ζυνωδινει κακοϊς. He- m 
 len. 733. Syn. 2. Συστεναζω, συναλγεο). jl.i 
 
 Σϋνψδος. υ ή. concentor. 2. congruus, con- m 
 sentaneus. he who sings in concert. 2. con-'^r 
 genial ; sympathizing, ai δ' αϋ παρεισι τοΊς 
 εμόΐς θρηνημασι Φιλαι ξυνψδοί' — Orest. 133•. 
 Syn. Σύμφωνος, αρμόδιος, συνθροος. 
 
 Συνωμοσία, ή. conjuratio. a conspiracy, υμών 
 απάντων τάς Συνωμοσίας ερώ. Equit. 476. Β. 
 Syn. Συστασις, ορκωμοσία. 
 
 Συνωμότης, conjuratus. 2. confoederatus. Ι.ιΑ» 
 
Σ Υ Ρ 
 
 ΣΥΣ 
 
 641 
 
 a conspirator. 2. a confederate, τυπτουσί μ 
 οιξυνωμοται.'ύ>.4:52. $Υΐ<!.Συνορκος,ενωμοτος. 
 Σϋνωριζω, Συνωριζομαι. conjungo. to yoke 
 two horses together ; to join, ιδού, ζυναπτε 
 και ζυνωριζου χέρα. Bacch. 198. See Nic.yh 
 2. 23. 
 
 Σΰνωρϊκευομαι. bigas agito. to drive a pair of 
 horses. Ίππαζεταί τε και ζυνωοικίυεται. Nub. 
 15. 
 
 ΖΰνωρΊς. η. par equorum, aid mulorum, cur- 
 rum trahentium. 2. par quodcunque, ut li- 
 berornm,fratrum, amicorum, $c. 1. a pair of 
 horses, mules ; fyc. 2. any pair, αποσπασας 
 , μου την μονην ζννωρ'ιδα. GEd. C. 895. Β. 
 ,,Syn. Ανας, ζεύγος, συζυγία, 
 ιΐΰνωφελεω. una prosum. to co-operate with ; 
 to aid. μεΐναι, παρόντα και ζυνωφελοΰντά μοι. 
 Philoct. 871. Β. Syn. Συναρηγω, συγγιγνο- 
 ΐμαι, συγκαμνω. 
 
 ',ννωχάδδν. adv. continenter, confertim. con- 
 tinuously ; closely, αστραπτων εστειχε συν- 
 ωχαδόν.— Hes. θ. 690. 
 
 ουρά. ή. Ν. Ρ. Βομβυκα χαριεσσα, Συραν κα- 
 $λεοντι τν πάντες. Theoc. 10. 26. 
 ύράκδσαι. Σύράκοσσαι, Σνράκουσαι. ων. α'ι. 
 urbs Syracusse. adj. ΣνρηκδσΧις,ά, ον. (The- 
 oc. Ερ. 8.) pi. Σϋρηκοσϊοι. οι. (ib. 16. 78.) 
 fol Συρακοσσαις ενιδρυνται ΐΙελωρεΧς τοΊ, ιτο- \ 
 \Χει< ib. Ερ. 17. μεγαλοπολιες ώ Συρα-κοσαι \ 
 \3αθντΓθ\εμου. Pyth. 2. 1. εν τα~ις Συρακον- \ 
 σαις ποτ αντόν αγορασαι. Macho, Walp. 30. I 
 υρδην. adv. tractim. 2. funditus. 3. impe- J 
 ituose. 1. dragging. 2. from the bottom ; j 
 ompletely. 3. with impetuosity. — συρδην \ 
 χπαντα τωδ' αναλώσαι δορί. Rhes. 59. Syn. 
 Κ,ατακρας, άρδην, ελκηδον, καταϊγδην. 
 υρΧά, άς. η. Ρ. Ν. one of the Cyclades, also 
 -ailed ή Σΰρδς. 2. Syria, in Asia. Dion. 899. 
 ridv. Σΰρϊηθϊν. ibid. 894. adj. Σϋρϊδς, — οι. 
 [Theoc. 15. 113. Dion. 904.) Ι.'νήσός τις 
 £υριη κικλησκεται, ε'ί που ακουεις. ο. 404. 
 νριγμά. το. sibilus. piping; whistling; buzz- 
 ing, αυλών, κελευστών, νιγλαρων, συριγμά- 
 των, Acharn.554. Syn. Συριγμός, ψιθυρισμός, 
 φιχζ. η. fistula pastoritia ex arundine. a 
 hepherd's pipe made of reeds. Hence, 2. 
 
 (whatever is hollow like a reed, as the hole 
 ii the nave of a wheel in which the axle- 
 1 'ee turns; veins in the human body; ca- 
 ll ities in the earth ; case of a spear, &c. 1. 
 υω ο' αμ εποντο νομήες Τερπομενοι συριγ- 
 ι' — Σ. 526. — 2. συριγζ α'ιματοεσσα κατά 
 φυρον' — Apoll. 4. 1647. εκ δ' αρα σνριγ• 
 ος πατρώων εσπασατ εγχος. Τ. 387. Syn. 
 Αυλός, δοναξ. Ερ. Αμφιλαφης, αιολομολ- 
 ος, ευκελαδος, ηπυτης, ήδυμελης, ήδυεπεια, 
 ηεσσα, λιγυρα, μελιπνονς, τερψινοος. Phr. 
 Σνριγγ' εχω εννεαφωνον, Αευκδν καρον ε• 
 ισαν, ίσον κάτω, Ίσον άνωθεν. Theoc. 
 ριζω. f. ϊσω. Συριττω.β ιίω. sibilum edo. 
 . fistula cano. 1. to whistle; to hiss. 2. to 
 ay on the pipe, σμερδναΧσι γαμφηλαΧσι 
 υριζων φονον. Prom. 355. — άδύ δε και τύ- 
 ρισδες' — Theoc. 1. 2. Syn. Έπισυριττω, 
 
 διασνριζω. — ψιθυρίζω. 
 
 Σϋρικτας, Dor. for Συριστής. Σϋριστήρ, Leon • 
 Tar. An. i. 220. fistulator. one who whistles 
 or hisses; a piper, εμμεν συρικτάν μεγ' υπει- 
 ροχον εν τε νομεΰσιν. Theoc. 7. 29. 
 
 ΣϋρΊς. rather, ΣΊρϊς. fluv. Magnse Greecise in 
 sinum Tarent. influens ad Sirim opp. hodie 
 Senno. ουδ' ερατος, οίος αμφι Σιριος ροάς. 
 Archiloch. Ath. 523. d. 
 
 ΣΰρΧχδς. δ. canistrum. a basket, s. as Ύρισχος. 
 — και τ'ι δει Αεγειν εθ' ημάς τους τα σϋχ' 
 εκάστοτε Έν τοις συριχοις πωλοϋντας ; — 
 Alex. Ath. 76. d. 
 
 Συρμά, άτδς. το. quod trahitur. 2. vestis cau- 
 data ; syrma, etc. any thing dragged, or trail- 
 ed. 2. a woman's robe with a long train. 
 αλλ' ετι κυανεων σύρμα μένει πλοκάμων. Phi- 
 lodem. An. ii. 87. 
 
 Συρμαιά. raphanus. 2. cibi peculiaris genus, 
 &c. a long radish, the juice of which was 
 used as a purgative. 2. a drink made of spelt 
 (ζεια) and water. Also, 3. a dish made of 
 honey and wheat-flour. Said, εστίν γαρ επι- 
 τήδεια συρμαιαν μετρεΧν. Pac. 1253. 
 
 Συρμός, tract us, impetus, a dragging ; sweep- 
 ing; violence, ου νιφετών σνρμονς, ου πάτα- 
 γίυσαν άλα. Antip. Sid. An. ii. 24. 
 
 Συρράθάγεω. confringo, contero, collido. to 
 break in pieces with a crashing noise, δαρ- 
 t δαπτων, ολοοις δε σννερραθαγησεν οδοϋσι. 
 Nic. Th. 198. 
 
 Σνρραπτω. consuo. to sew together, δέρματα 
 συρραπτειν νευρφ βοός, — Hes. ε. 544. Syn. 
 Καταρραπτω, συσκευάζω. 
 
 Σνρρηγνϋμί. confringo. 2. committo. 3. con- 
 fiigo. to break in pieces. 2. to force toge- 
 ther. 3. to engage, or encounter, in battle. 
 μιαν οικησιν φημϊ ποιησειν συρρηζασ εις εν 
 άπαντα. Eccles. 674. Β. Syn. Συνθραυω, 
 συναραττω, συγκρούω, συνάγω. 
 
 ΣυρτΧς. Syrtis. 2. pernicies. a sand-bank ; a 
 quick-sand, προπρο μαλ' ενδοθι Σνρτιν, δθ' 
 ονκετι νόστος οπισσω. Apoll. 4. 1235. 
 
 Συρφαξ, άκος. δ. plebis colluvies. the worth- 
 less refuse of the mob. oi δε ξυμμαχοι, ώς 
 ησθηνται τον μεν σνρφακα τον άλλον. Vesp. 
 673. Syn. Οι πολλοί, χυδαΧος δήμος, όχλος, 
 συρφετωδης. οχλωδης. 
 
 Συρφετός, paleae, sordes. dirt, or refuse 
 brought together by the wind, &c. λύματα 
 γης και πολλόν εφ' ύδατι σνρφετόν έλκει. 
 Call. 2. 109. Syn. Αϋμα, ρυπασμα. — αχυρον. 
 
 Σϋρω. traho. 2. vexo. 3. in acervum colligo. 
 to drag. 2. to harass. 3. to gather into a 
 heap, ουρην μεν πρώτ επλασ εφ' υδασιν, 
 ηΰτε κωπην Σύρων' — Batrach. 73. Syn. Επι- 
 σύρω, ανασπαω, έλκω. 
 
 Σϋς, σϋος. δ ή. sus. 2. aper. /or τ Υ£. a hog. 2. 
 a boar. Hence, Σϋοθρεμμων, λ Γ αζ. Σύοκτάσιά, 
 Meleag. 128. ΣΰοκτδνΧά, Dion. 853. Σΰοκτδ- 
 νδς, Call. 3. 216. ΣνδφοντΧς, Lucill. An. ii. 
 317. αλλ' εμεν, ώς δτε τις συς ουρεσιν αλκί 
 πεποιθώς. κ. λ. Ν. 471. Syn. ΧοΧρος, κάπρος. 
 Ερ. Αγριος, αργιοδους, ακαμας, αναιδής, βλο- 
 4 Ν 
 
642 
 
 ΣΥΣ 
 
 Σ Υ Χ 
 
 σνρα, κελαινη, λυσσαλέος, λάσιος, οβριμος, 
 παχύς, πουλυτοκος, σιαλος. Phr. Ή συσΐ 
 καπροισιν, των τε σθένος ουκ αλαπαδνόν. — 
 σνες θαλεθοντες αλοιφή. Horn. 
 
 Συσκεδάω. dissipo, dispergo. to scatter on all 
 sides, συσκεδψν πολλάς άλινδηθρας επών. 
 Ran. 904. Β. 
 
 Συσκευάζω, colligo. 2. subdole struo fraudes. 
 1. to gather baggage together; to make 
 preparation. 2. to take by surprise, over- 
 reach, πάί, πάί, το δεϊπνον, Χρυσέ, συσκεύαζε 
 νψν. Vesp. 1251. Syn. Συγκατορθοω, συλ- 
 λέγω, επιβουλευω. 
 
 Συσκηνητρϊά. contubernalis. a woman who 
 occupies the same tent, ανήλθες ηδη δεΰρο 
 προτερον ; b. νή Αία, Όσ ετη γε. a. και τίς 
 σου Ότι συσκηνητρια ; Thesm. 623. Β. Syn. 
 Συσκηνος, συνοικος. 
 
 Συσκϊαζω. obumbro, obtego. to overshadow ; 
 to cover, αλλ' ου φθανειν χρή συσκιαζοντας 
 γενυν. Eur. Supp. 1219. Syn. Κατασκιαζω, 
 συγκαλύπτω, ζοφοω. 
 
 Συσκϊος, ου. δ ή. umbrosus. shady, αντελλει 
 γλαυκών συσκιος εκ πετάλων. Marc. Argent. 
 An. ii. 273. 
 
 Συσκυθρωπαζω. pariter tristi vultu sum. to be 
 equally melancholy, ηδύ δ', ην κακόν τι 
 πράξη, συσκυθρωπαζειν ποσει Αλοχον, εν 
 κοινψ δε λύπης ηδονής τ εχειν μέρος. Eur. 
 
 fr. Valck. Dial. c. xxii. Syn. Συναλγεω. 
 
 Συσπευδω, JEsch. fr. Συσπουδαζω. una cele- 
 ritatem adhibeo. to assist in promoting a 
 common object, ζνσπονδαζειν περί της vi' 
 κης. Pac. 768. Syn. Συγκαμνω, συγκροτεω. 
 
 Συσπλαγχνευω. exta simul edo. to partake of 
 the entrails of a victim, αγε δή, θεαται, δευρο 
 συσπλαγχνευετε. Pac. 1115. 
 
 Συσσειω. Συσσευω. αον. 1. συνεσευά, Η. Merc. 
 94. concutio. to shake together, συνεσεισ'ε 
 μ' εκποθεϊσα φιάλη παντελώς. Ath. 1. 15. 
 Syn. Συντινασσω, συγκλονεω, συγκρούω. 
 
 Συσσημον. omne signum. 2. tessera. 1. any 
 agreed sign. 2. a watchword, token, or 
 pledge, θες μόνον ή ζωνην, ή ενωτιον, η τι 
 τοιούτον Συσσημον. — Hedyl. Jac. An. i. 234. 
 
 ΣυσσΊτεω. convictor sum, contubernalis sum. 
 to mess with, οιός περ Αριστείδη προτερον, 
 και Μιλτιάδη ζυνεσιτει. Equit. 1325. Β. 
 Syn. Όμοσιτεω, συμποσιάζω, συνδειπνεω. 
 
 Συσσϊτϊον. contubernium, convivium publi- 
 cum, a mess ; a public entertainment. — κα- 
 ταστήσαί τε τά ζυσσιτια, Όπως αν ευωχήσ- 
 θε πρώτον τημερον. Eccles. 715. Syn. Συμ- 
 ποσιον, σννδειπνον, ευωχία. 
 
 ΣυσσΊτος. convictor. a mess-mate ; a compa- 
 nion, εν μεν συσσιτοισιν avr)p πεπνυμενος 
 ισθι. Theog. 309. Syn. Όμοσιτος, συνεσ- 
 τιος, σύντροφος, συνοικος. 
 
 Συσσωζω. conservo. to aid in saving; to pre- 
 serve, πίθου' τα γάρ τοι τέκνα συσσωζειν κα- 
 λόν. Iph. Α. 1209. Syn. Συγκρατεω, σννδια- 
 φυλαττω, συντηρεω. 
 
 Συσσωφρονεω. not Συνσωφρ. una sapio. to be 
 wise together, συσσωφρονεϊν γάρ, ουχί συν- 
 
 νοσείν εφυ. Eur./r. 
 
 Συσταμνιζω. confundo, propr. in unum ur 
 ceum. to mix in the same vessel, άλλοτε δ 
 αΰ λευκον γλεύκος συσταμνισον όζει. Nic./r 
 iii. 13. 
 
 Συστάσϊς. η. constitutio, ccetus. constitution 
 combination. — εις δε συστάσεις - Κύκλους τ 
 εχωρει λαός — Androm. 1088. Syn. Συναθροι 
 σις, στίφος, όμιλος, συνουσία — συνωμοσία. 
 
 Συστέλλω, Συστέλλομαι, contraho. 2. com• 
 pesco. 3. compono, ut mortuum. 1. to pu 
 together. 2. to contract ; confine; restrain 
 3. to prepare a corpse for burial, ξυστειλα 
 μεναι θαιματια' — Eccles. 99. προς ταύτα συ 
 στελλου σεαυτην. ib. 484. πώς ουν ετ ειπης 
 δτι συνεσταλμαι κακοϊς. Here. F. 1417. Syn 
 Αναστέλλω, συντιθημι, στενοω, συνωθεω 
 συνελαυνω, συνειργω. 
 
 Συστεναζω. s. as Συναλγεω, Συμπενθεω. ώς συ 
 στέναζαν γ' οϊδα γενναίως φιλοις. Ion. 935. 
 
 Συστεφάνηφορεω. simul coronam gesto. t< 
 wear a crown, or garland, at the same time 
 συν μοι πίνε, συνηβα, Συνερα, συστεφανηφο 
 ρει. Scol. An. i. J58. 
 
 Σύστημα, το. compages, collectio, ccetus 
 opus quodlibet arte compositum. any com 
 posite, or collective, body ; a system, a wori 
 of art. και πάσα πηγή, χύδατος συστηματο 
 JEsch.fr. Syn. Συνοδός, συλλογή, συγκο 
 μιδη, συναθροισις, συναρμογή, συνθεσις, συ 
 στασις, όχλος. 
 
 Σνστολεω, Συστολιζω. apparo, adorno. t 
 deck, to adorn, to arrange, σκύλων Φρυγιω 
 επί τυμβον αγαλ-ματα συστολισαι χρηζουσ 
 λινψ. Orest. 1432. P. Syn. Συσκευάζω, κα 
 τακοσμεω. 
 
 Συστρεφω. contorqueo, colligo, converto. t 
 twist; to turn together, ξυνστρεψας και %υγ 
 γογγνλισας. Lysist. 974. Syn. Περίστρεφα 
 συνελισσω, στρεβλοω, συστέλλω. 
 
 Συστρογγύλιζω, Συστρογγυλλω. corrotundc!) h 
 
 conglobo. to make round, to conglobate 
 
 ούτως συνεστρογγυλισα κάζεκοκκισα. Ath. I 
 ούτω συνεστρογγυλλεν ιταμώς και ταχ% 
 Alex. ib. 165. e. 
 
 Συσφαζω, Συσφαττω. una macto. to slay tc % 
 gether. See Συγκατακτεινω. και ζυσφαγήνα 
 και πυρωθήναι δέμας. Iph. Τ. 685. 
 
 Σϋφάρ. το. exuviae anguis. 2. pellicula rugos: 
 lacti innatans. 3. rugosa et exsucca pell 
 senum. 4. decrepitus senex. 1. the sloughe ,! &. 
 skin of a snake, caterpillar, &c. 2. the skii n, 
 of milk; cream. 3. the wrinkled skin of ol L• 
 age. 4. decrepit old age. Lye. 793. — 3. — w ι 
 μά το ρικνον Συφαρ εμον, ναϊ τούτο το δη ί 
 δρεον αΰον εόν περ. CalL^r. xlix. Bent. $jc ; 
 
 Σϋφεος, poet. Σνφεως, Od. κ. 389. Σνφθ\ ; 
 Lye. 676. hara, suile. a pig-stye, εντοσθί fc 
 δ' αυλής συφεούς δυοκαιδεκα ποιεί. ζ. 1 ; ; 
 Syn. Συφεων, χοιροκομεϊον, συών ευνη. 
 
 Σύφορβος. s. as Συβωτης. ερχθ'εντ' εν μεγαλ , . 
 ποταμφ, ώς πάιδα συφορβόν. Φ. 283. 
 
 Συχνός. frequens,creber. crowded ; abundan ; 
 όσοι δ' επλουτουν, ουσιαν τ' ειχον συχνι 
 
Σ Φ A 
 
 Plut. 754. Syn. Πολύς, θαμινος, θάμπος, 
 ταρφης, ταρφειος, αθρόος, συνεχής. 
 
 Συφελϊόν. subsellium. a seat, or bench, τέσ- 
 σαρες οι τοίχοι, και τρία συψελια. Ερ. άδ. 602. 
 
 Σΰω. quatio. to shake, to agitate, mid. to be 
 in violent motion, τψ δ' έτεριρ μιν πήχυν 
 επιγραβδην βαλε χειρός Αεξιτερής, σντο δ' 
 αίμα κελαινεφες' — φ. 167. Syn. Σευω, σείω, 
 κινεω, ορμάω. 
 
 Σφαγέων, Σφαγών, vas, quo jugulatae pecu- 
 dis sanguis excipitur. 2. victima, hostia. 1. 
 a vessel to receive the blood of a victim. 2. 
 
 • a victim. 1. 2. ως χερνιβάς τε, και σφαγεΐ 
 ι έπεμπε σοι. Έυχου δε τοιάδ' , ώ νεάνί, σοι ξε- 
 '-. νων Σφάγια παρεΤναι' — Iph. Τ. 335. — 2. ονχ 
 
 • ώς σφαγέιον Αανάίδαις τεζουσ εμοί. Troad. 
 749. — σήν παϊδ" ΑχιλεΙ Σφαγιον θεσθαι. — 
 Hec.llO. Syn. 2. Ίερεϊον, θυσία, θνος. Ερ. 
 
 ' ' Αιμοβαφες, χειροδάικτον. 
 ΐϊφάγεύς. mactator. 2. culter mactatorius, 
 j) item, gladius. 1. a slayer. 2. a knife for slay- 
 ing ; a sword. 1. ό πεδοστιβ?)ς σφαγεύς. 
 Rhes. 254. — 2. ό μεν σφαγευς εστηκεν, y το- 
 μωτατος. Aj. 815. Br. Syn. Φονευτής, ολε- 
 - τήρ, αναιρετης. 
 
 ΐφάγή. Σφάγϊασμος, Eur. ΕΙ. 200. jugulatio. 
 slaughter, πληγής μελανθεν αιμ' απ' οικείας 
 σφαγής. Aj. 919. Syn. Σφαζις, αποσφαξις, 
 φονευσις. φόνος. Ερ. Αυτοκτονος, πολυθυ- 
 τος, ανόσιος. 
 
 Ιφάγίαζω. Σφάζω, Od. α. 92. hostias macto. 
 1. to slaughter a victim, by cutting the 
 throat. See Σφαττω. ήσθην σερφφ σφαγια- 
 ζομενω. βροντατω νυν 6 μέγας Ζευς. Αν. 570. 
 Ιφαγϊος. adj. lethifer. σφαγιοις ζιφεεσσιν. 
 Man. "ΐ. 316. 
 
 Ιφάγϊς, ϊδός. η. culter, quo feriunt jugulos 
 pecorum mactandorum. a slaughtering 
 knife, κανοϋν δ' ενήρκται, και τεθηγμενη σφα- 
 γίς. Eur. ΕΙ. 1142. Syn. Ξίφος, σφαγευς. 
 )φάδαζω. pedes agito. interd. laetantis est, 
 sed frequ. reluctantis, vel morientis. to 
 stamp with the feet, in grief, anger, joy; 
 to struggle like a dying person, συ δε σφα- 
 δάζεις, πώλος ώς ευφορβια. Soph.yr. 
 φαϊρά. globus, pila. a sphere ; globe ; ball. 
 adv. Σφαιρηδον. like a ball. (//. N. 204.) 
 σφαωαν επειτ ερριψε μετ αμφιπολον βασί- 
 λεια, ζ. 115. Syn. Σφαιρωμα. Ερ. ΑειδΊνητος, 
 ενκυκλος, εϋτροχαλος, περιηγης, τροχοεσσα. 
 See Od" θ. 372. Apoll. 4/950. Antiph. Ath. 
 γ. 15. 
 
 φαιριζω. pila ludo. to play at ball. Hence, 
 Σφαιριστης. δ. (Aleleag. 97,) — νεανιας τις 
 εσφαιριζεν ε\ς. Demoxenus, Ath. 15. b. 
 φαιροω. conglobo. 2. pilam gladii vel hastae 
 cuspidi prsefigo. to make into a ball. 2. to 
 fix a ball, instead of a pointed head, on a 
 javelin. (Xenoph. Eq. 8. 10.) 1. στηθεα δ' 
 ισφαιρωτο πελώρια, — Theoc. 22. 46. (εσφή- 
 (ωτο conj. Hemsterh.) 
 
 φάκελος, ου. δ. membri inflammationem per- 
 pessi mortificatio. 2. gangrsena, sive σφά- 
 ίελος incipiens. 3. radicum in arboribus ni- 
 
 Σ Φ Ε 
 
 643 
 
 gredo ac mors. 4. mentis emotio. it. vento- 
 rum furiosus impetus. 5. salvia, mas. 1. mor- 
 tification. 2. gangrene. 3. decay at the root 
 in trees. 4. metaph. violent agitation ; a 
 hurricane. Prom. 1081. Bl. — 5. a species of 
 sage. 4. κατά δ' εγκεφαλον πηδόί σφακελος. 
 Hippol. 1353. υπό μ' αΰ σφακελος και φρε- 
 νοπληγεΊς Μανιαι θαλπουσ'. Prom. 903. 
 Syn. 1. Σφακελισμος, σήψις. 3. αστροβολισ- 
 μος. 4. σπασμός, σνστροφη. 5. σψακος. 
 Σφάκός,ου. o.for Ελελισφακος. salvia, femina. 
 sage, καθ' ό μεν ετριβεν κεδριδας, ανηθον, 
 σφακον. Thesm. 486. Β. 
 Σφάλερός. titubans, instabilis. 2. noxius. un- 
 steady ; unsafe. 2. mischievous, adv. Σφά- 
 λερώς. {Ερ. An. iii. 134.) σφαλερόν πύργου 
 ρΰμα πελονται. Aj. 160. Syn. Επισφαλής, 
 ακροσφαλης, παρασφαλης, αρισφαλης, ασθε- 
 νης,ολισθηρος,αβεβαιος,απατηλος,αταρτ7)ρος. 
 Σφάλλω, Σφαλλόμαι. supplanto. 2. fallo. to 
 trip up ; cause to slip. 2. to deceive. Hence, 
 Σφαλτης. ό. one who causes to fall. (Eye. 
 207.) εμπεδον' ουδ' apa μιν σφήλεν βέλος 
 Αντινοοιο. ρ. 465. — ου τι μή σφαλώ γ' εν 
 σοι ποτέ. Trach.621. Br. Syn. Αποσφαλλω, 
 διασφαλλω, υποσκελίζω, κατουδιζω. 2. πλανάω. 
 Σφαλμά.το. lapsus, infortunium, a slip ; mis- 
 hap ; fault. κλεφας τά προσθε σφαλματ , 
 εζεδυ δίκης. Eur. Supp. 416. Syn. Πτώσις, 
 πεσημα, αλιτημα, αμάρτημα, δυστυχία, προσ- 
 πταισμα, προσκρουσις. 
 Σφάράγεω, Σφάράγεόμαι. sonum edo, velut e 
 vesica inflata. to make a noise, as air issu- 
 ing from an inflated bladder ; to whiz. 2. 
 pass, to be distended. — σφαραγεϋντο δε oi 
 ττυ/Η ριζαι. ι. 390. ουθατα γάρ σφαραγεϋντο'— 
 ib. 440. Syn. Βρυχω, δουπεω. 2. σφριγαω. 
 Σφάράγιζω. cum strepitu excito. to stir up 
 with a whizzing noise, συν δ' άνεμοι ενοσ'ιν 
 τε, κονιν θ' αμα εσφαραγιζον. Hes. θ. 706. 
 Σφαττω. jugulo. to cut the throat, ό^ αντί 
 του σου σώματος σφαγησεται. Androm. 315. 
 Syn. Αποσφαττω, κατασφαττω, φονεύω, αυ- 
 χενιζω, θυω. See Σφαγιάζω. 
 Σφεδάνός. vehemens. violent ; rapid. Σφεδά- 
 νόν. adv. Ατρε'ίδης δ' επετο, σφεδανόν Δα- 
 ναοϊσι κελευων. Α. 165. 
 Σφελάς. το. scabellum, lignum cavum, ut pila. 
 a wooden stool, trestle, or bench, πολλά oi 
 αμφι καρη σφελα ανδρών εκ παλαμαων. ρ. 
 231. Syn. Ύποποδιον, θρανιον, θρηννς. 
 ΣφενδαμνΊνός. acernus. metaph. durus. made 
 of, or hard as, maple, ατεραμονες, Μαραθω- 
 νομάχοι, σφενδαμνινοι. Acharn. 180. Syn. 
 ΤΙρινινος. ισχυρός, στέρεος. 
 Σφενδονάω. funda utor. 2. more fundse tor- 
 queo. to sling, act. to hurl as with a sling. 
 αυτός θ' όπλισμα τούπιδαυριον λαβών Αεινής 
 κορυνης, διαφέρων εσφενδονα. Eur. Sup. 714. 
 Σφενδόνη, funda. 2. bursa numaria. 3. pala 
 annuli. Hipp. 865. a sling; bandage; purse. 
 Also, the beazle of a ring, σφενδον -g, ην apa 
 οί θεράπων εχε ποιμενι λαών. Ν. 600. εμαρ- 
 ναμεσθα, σφενδοναις θ' εκηβολοις. Phcen. 
 4 Ν 2 
 
644 
 
 Σ Φ Ο 
 
 1158. 
 
 Σφετερος. suus. 2. vester. his, their own. 2. 
 
 yours, αστν ποτί σφετερον ερνειν, και κνδος 
 αρεσθαι. Ρ. 287. Syn. Σφώ'ιτερος, υμέτερος. 
 
 εος. Olymp. 9. 
 
 Σφηκίά. ή. nidus vesparum. a wasp's nest, το 
 των -γερόντων, εσθ' δμοιον σφηκιξ,. Vesp. 224. 
 
 Σφηκισκδς. cuneus. a pointed piece of wood. 
 μεγαν λαβόντες ήμμ'ενον σφηκισκον, εκτυ- 
 φλώσαι. Plut. 301. 
 
 Σφηκοω, constringo. to wedge together ; to 
 bind fast. Also, to narrow into the shape of 
 a wasp. Nic. Ther. 289. Hence, Σφηκωμά. 
 any thing in the shape of a wasp. Also, a 
 fastening, a belt ; and that part of the hel- 
 met, in which the crest is inserted. (Pac. 
 1215.) πλοχμοί θ', οι χρνσψ τε και αργνρω 
 εσφηκωντο. Ρ. 52. Syn, Κατασφηκοω, δεω, 
 σφίγγω. 
 
 Σφηκωδης. vespee modo in acutum desinens. 
 2. homo gracilis, wasp-like. Hence, 2. slen- 
 der in the waist, παρ' εμοι δ' ισχνοί, και 
 σφηκωδεις, και τοϊς εχθροΊς ανιαροί. Plut. 
 561. Syn. Λεπτός, πικρός. 
 
 Σφηλος. Ν. Ρ. II. Ο. 338. Σχεδϊος. Ρ. 306. 
 
 Σφήν, ηνδς. δ. cuneus. a wedge. αντοϊσι σφη- 
 νεσσιν υπεκ προτόνων ερυσηται. Apoll. 1. 
 1207. Syn. Γόμφος, επισχιδιον, ήλος. Ερ. 
 Αδαμάντινος. 
 
 Σφήζ, σφηκδς. ή. vespa. a wasp, οί δ', ώστε 
 σφήκες μέσον αιόλοι, ηε μελισσαι. Μ. 167. 
 See Π. 259. Syn. Ανθρηνη. Έΐ.Αργαλεος, 
 Χευγαλεος, οξυκαρδιος, πικρός. 
 
 Σφίγγω, stringo. to bind ; press together. 
 Hence, Σφιγκτηρ, Antip. Sid. An. ii. 11. and 
 Σφιγκτωρ, Qu. Mcec. ib. 237. adj. Σφιγκτδς. 
 (Agath. ib. iii. 53.) και πόδας εσφιγγεν κατά 
 γαστερος• — Batrach. 70. Syn. Έ,πιθλϊβω, 
 σφηκοω, συστέλλω, συμπλέκομαι, συνειργω. 
 
 Σφιγζ, σφιγγδς. ή. Sphinx. Σφιγγός δς μονός 
 κατεσχον της μιαιφονου κράτη. Phoen. 1773. 
 See 819, fyc. P. Ερ. Αγρια, ποικιλωδος, δυσ- 
 ζννετος, κελαινη, σοφή, μιαιφονος, ωμοσϊτος, 
 πολυφθυρος. 
 
 Σφοδρός, ρά, ρδν. not used in 'poetry, vehe- 
 mens, acer. impetuous, eager, compar. Σφοδ- 
 ρότερος, Antiph. Ath. p. 503. c. subst. Σφοδ- 
 ρδτης. ή, ibid. 1. 12. advv. Σφοδρά, Σφοδρώς. 
 exceedingly; very much ; vigorously, και 
 σφοδρά πείθει. Aj. 150. αλλά μαλα σφοδρώς 
 ελααν, βωστρεΊν δε Κραταιίν. μ. 124. Syn. 
 Δεινός, χαλεπός, δριμύς, θούριος, βίαιος, ευ- 
 τονος. adv. σφεδανδν, δριμεως, ισχυρώς, δει- 
 νώς, βιαίως, λαβρως, οζεως, άγαν, λίαν, πάνυ. 
 
 Σφοδρϋνομαι. vehemens reddor. to be fierce, or 
 insolent, ατάρ σφοδρυνει γ' ασθενεί σοφισματι. 
 Prom. 1010. Syn. Κομπαζομαι, επαίρομαι. 
 
 Σφονδϋλειον. nom. herbee. Nic. Th. 948. 
 
 Σφονδϋλη. s. Σπονδ. insectum de blattarum 
 genere. a kind of earth-beetle, εως ή σφον- 
 δϋλη φευγουσα πονηροτατον βδε7. Pac. 1077. 
 
 Σφονδϋλος. δ. it. ή. verticillus nentium femi- 
 narum. 2. vertebra. 1. the twirl of a spindle. 
 2. a vertebra of the neck. Also Σφονδϋλϊδς, 
 
 Σ Χ Ε 
 
 or -ov. Hence, Σφονδυλδδίνητος. twirled. 
 
 (Philipp. An. ii. 216.) Σφονδνλδεις. verte- 
 
 brated. (Man. i. 319.) 2. καθήκεν εγχος 
 
 σφονδυλοις τ' ενηρμοσεν. Phoen. 1428. P. 
 
 — μυελός αΰτε Σφονδυλιων εκπαλθ', δ δ' επί 
 
 χθονί κεϊτο τανυσθε'ις. Υ. 423. 
 
 Σφραγίζω, obsigno. to seal, και σφραγίζεις 
 
 λνεις τ οπίσω. Iph. Α. 39. 
 
 Σ^ραγΐς. ή. sigillum. a seal ; seal-ring ; im- 
 pression of a seal, dimin. Σφραγίδων. (Tkesm 
 434.) σφραγίδα πατρός, εκμαθ' ει σαφή λέγω 
 Soph. ΕΙ. 1224. Br. Syn. Σημεϊον. Phr 
 ΣφραγΊδος έρκος. τνποι σφενδόνης χρνσηλα 
 του. περιβολαι σφραγισμάτων. Eur. 
 
 Σ^ρΐγαω. turgeo. 2. luxurior. to swell out. 2 
 to luxuriate ; to be wanton, a. συ δ' επι 
 τρέπεις; b. ενσώματε! γάρ και σφριγά. Nub 
 797. χείρες επερρωσαντο περί σθενε'Ί σφρ 
 γοωσαι. Apoll. 3. 1257. Syn. Έπισφριγαω 
 ακμάζω, νεαζω, ευσωματεω. 2. σκιρτάω, ακο 
 λασταινω, σφαραγεομαι. 
 
 Σφΰδδω, Σφυδοϋμαι. turgeo. to swell out 
 τούτων τινας, ο'ι δειπνουσιν εσφυδωμενοι 
 Timocl. Ath. 246. f. 
 
 Σφύζω, mico, palpito. 2. doleo, cupio. 1. tc 
 beat violently, as the pulse ; to palpitate. 2 
 metaph. to experience violent emotion 
 φασώ τάν κεφαλάν και τώς πόδας αμφοτερωι 
 μευ Σφυσδειν' — Theoc. 11. 71. 
 
 Σφνρά. η. malleus, a hammer. — την οιγ. 
 σιδηρεινς ελαασκον Σφυρνσιν, — Apoll. 1 
 734. Syn. Αϊρα, ραιστηρ, τυπας. 
 
 Σφύρας, άδδς. ή. stercus caprinum. goat'i 
 dung. Pac. 791. 
 
 Σφυρήλατος, malleo ductus. 2. ferreus. ham 
 mered. 2. made of iron. — σφυρήλατος οίο 
 κολοσσός. Theoc. 22. 47. Syn. Στέρεος. 
 
 Σφνρδν. talus. 2. pes. 3. extremitas ima. the 
 ankle ; foot, δησαμενος τελαμωνι παρά σφν- 
 ρδν αμφι τένοντας. Ρ. 290. οινηρής Αεσβοα 
 παρά σφνρδν. — Perses, An. ii. 5. Syn. Tap 
 σος, πέλμα. 
 
 Σχάδων, δνδς. δ. apicula, favus. Σχάδδνεςΐ 
 apum soboles et favi. the grub of the bee ; 
 the young bee; honey-comb, πρώτον δ' εκεί- 
 νον σχαδονα δει πάντως φαγεΐν. Euthyc 
 Ath. 124. b. πλήρες τοι μέλιτος το καλ 
 στόμα, θνρσι, γένοιτο, Πλήρες τοι σχαδο-Ιη 
 νων— Theoc. 1. 146. jo, 
 
 Σχάζω, Σχαζδμαι, Σχάω. scarifico; seco ve-• L• 
 nam. 2. demitto. 3. dimitto. 4. inhibeo,<?^.j ?, 
 1. to scarify ; to cut open ; as a vein. 2, &c.| , )t 
 to let go ; to give over; to restrain. 1. ωττ-^ 
 των γαστέρα τοις ζνγγενεσιν, κοΊ,τ ονκ εσχων'ί^ 
 αμελησας. Nub. 409. — 4. σχασον δε δεινδν' L 
 όμμα, και θνμοϋ πνοάς. Phcen. 467. τούτων m 
 γενοΐ) μοι,σχασα μένος την ιππικην. Nub. 107. { q 
 Syn. Έ,ντεμνω, κατακοπτω. — ανιημι, χαλάω, i |) ( 
 επισχω, καταπάνω. ;ι 
 
 Σχίδην. adv. lente, composite, softly, slowly, * 
 επ' άκρων εβαδιζε τών οννχων εν Ty πολει Η 
 Σχεδην, δεδορκώς ατενες εις την γήν κάτω. Ι) 
 Macho, Ath. 349. b. 
 
 Σχεδία, ratis tumultuaria. a vessel ; partic. one | • 
 
 ■cl, :i 
 
 <oi\ 1, 
 
Σ Χ Η 
 
 Σ Ω Ζ 
 
 645 
 
 f built in haste, τάς ποντοπόρους δ' εσχε σχε- 
 ρ διας. Hec. 113. See Od. ε. 163. 
 <)Σχϊδϊαζω. ex tempore et tumultuario opere 
 Γ facio. to make on the sudden, off-hand, εΐτ' 
 b εσχεδιασε δριμεως παπαι, παπαι. Anaxandr. 
 Athen. 638'. d. 
 Σχεδϊην, II. Ε. 830. Σχεδόθεν, -Σχεδόν, adv. 
 cominus. near at hand ; hand to hand, rv- 
 ipov δε σχεδιην, μηδ' άζεο θοΰρον Αρηα. Ε. 
 830.— σχεδόθεν δε οι ήεν όλεθρος. Π. 801. 
 οι δ' υτε δη σχεδόν ήσαν επ' αλληλοισιν ιόν- 
 ■ τες. Γ. 15. Syn. ΐίλησιον, εγγύς, πελας. 
 ';Σχεδίος, α, δν. qui prope est. 2. subito factus. 
 j I. near. 2. made oft-hand. οίσιν αφυσσα- 
 p μενοι σχεδιον ποτόν ηνομεν ηδη. Agath. An. 
 μ iii. 142. 
 
 ι 1 Σχεθω. habeo, reprimo. to hold ; to keep 
 V back, ή, και επ' αργυρεη κωπη σχεθε χείρα 
 Ι βαρεϊαν. Α. 219. Syn. Εχω, επιβάλλω. 
 νύχεΧίς. ή. segmentum carnis. a piece of flesh; 
 [ a steak, αλλά σχελιδας εδηδοκώς, ωνησομαι 
 ψ μέταλλα. Equit. 361. 
 
 ϊΣχενδνλά, ης. ή. instrumentum serarium. a 
 I smith's, or shipwright's, tool, ναυπηγοις σχεν- 
 δυλα, γεωργοις δε πρασοκονρον. An. iii. 168. 
 Ε,χερϊά, ας. η. ins. Pheeacum. qua? olim η 
 Δρεπάνη, hide Κέρκυρα, now Corfu, βή ρ' 
 i ιμεν ες Σχεριην, δθι Φαιηκες γεγαασιν. ν. 160. 
 Ερ. Έριβιολος, ερατεινή. 
 
 ϊ,χερος. adj. continuus. unde, εν σχερφ. con- 
 ί tinua serie. uninterruptedly. Damm. c. 
 2723. εν σχερφ δ' ουτ ών μελαιναι καρπόν 
 έδωκαν αρουραι. Nem. 1 1 . 50. See Isth. 6. 32. 
 ϊχεσϊς. ή. habitudo corporis. 2. dicitur etiam 
 f de cultu externo. 1. habit of body. 2. ex- 
 ternal appearance ; fashion. 2. — ουθ' δπλο>ν 
 σχεσιν- Μωμητος, — Sept. Th. 513. Syn. 
 r Διαθεσις, σχήμα, εζις. 
 
 ϊχϊτηρϊδς. verbal, sedandi vim habens. seda- 
 tive, αλλ' ηδύ λιμοϋ και τοδε σχετηριον. 
 Cycl. 135. Syn. Κηλ?]τηοως. 
 •,χίτλίαζω. conqueror, to complain of a thing 
 'as a cruelty, ου δεϊ σχετλιαζειν, και βοφν 
 πριν αν μαθης. Plut. 476. Syn. Δεινολογοΰ- 
 μαι, δυσχεραίνω, αποδυρομαι, δυσφορεω. 
 Ιχετλως. miser. 2. asper, audax. 3. scelestus. 
 1. wretched. 2. rough ; cruel; daring. 3. 
 wicked, σχετλιος, οβριμοεργος, ος ουκ οθετ 
 αισυλα ρεζων. Ε. 403. Syn. Ατυχης, α πόρος, 
 δεινοπαθης, τλημων, οδυνηρός, δυστυχής. 2. 
 τκληρος, αμειλιχος, χαλεπός. 3. άδικος, πονη- 
 ρός, μοχθηρός. 
 ι χεω. inus. See Σχεθω. νήσον ες Αιαιην σχη- 
 τεις ευεργεα νήα. λ. 70. Έκτορα, και με~ 
 ιαωτα, μάχης σχησεσθαι ο'ίω. Ι. 651. 
 χήμά. το. forma, vestis. 2. conditio, species 
 2xterna. 3. gestus, cultus. 1. form ; habit; 
 )omp. 2. condition, fashion. 3. carriage; 
 gesture ; mien ; air. Ασιατιδος γης σχήμα, 
 Θηβαία πολις. Androm.l. — 3. πηδώντεςαπο- 
 <εσαιτ αν ύπό των σχημάτων. Cycl. 220. 
 5ΥΝ. Τύπος, μορφή, χαρακτηρ. 2. δοζα, αζι- 
 '•>μα, κόσμος, σχηματισις. 3. σχεσις, σχημα- 
 'ΐσμος, εϊδος. Ερ. Ευγενές, σεμνον, ογκώδες, 
 
 φαυλον, συμφωνον. 
 
 Σχηματίζω, Σχηματίζομαι. effingO. 2. gesti- 
 culor. 3. simulo. 1. to fashion. 2. to gesti- 
 culate. 3. to pretend. 1. εσχηματισται δ' 
 ασπίς ου σμικρόν τρόπον. Sept. Th.471. — 2. 
 αλλ' εγωγ' ου σχηματιζειν βουλομ' αλλ' ύφ' 
 ηδονής. Pac. 323. Syn. Συσχηματιζω, πλάσ- 
 σω, διαμορφοω, κατακοσμεω, τυποω. 3. 
 προσποιούμαι, υποκρίνομαι. 
 
 Σχίζα. ή. freq. Σχϊζαι. ai. segmenta ligni ad 
 coquendum ; inpr. picese, unde et faces, 
 pieces of split wood ; billets for firing, and 
 for torches, ή σχίζα γοϋν ενημμενη τον Στϊλ- 
 βιδην πιέζει. Pac. 1031. και τα μεν αρ σχι- 
 ζησιν αφυλλοισιν κατεκαιον. Β. 425. 
 
 Σχίζω, findo. to cleave, σχιζουσι κάρα φονιω 
 πελεκει. Soph. ΕΙ. 100. Syn. Ανατέμνω, δια- 
 σχίζω, κατασχιζω, διαρρηγνυμι, διατμησσω. 
 
 Σχινδάλάμός, is the reading, Nub. 130. not 
 Σκινδαλμος, q. v. 
 
 Σχισμός, scissio, laceratio. a splitting ; rend- 
 ing ; wounding, εμοι δε μιμνει σχισμός αμ- 
 φηκει δορί. Agam. 1158. Syn. Σχισις, δια- 
 σχισις, σπαραγμός. 
 
 ΣχΊνος. lentiscus. 2. scilla. the mastic-tree. 
 2. the squill, or sea-onion, σχΐνον ες ap- 
 χαιαν καταδύς, επιχωριον ερνος. Theoc. 26. 
 11. Syn. 2. Σκιλλα. Ερ. ΉΜα. 
 
 Σχιστός, fissus. cleft; divided, εις ταυτόν αμ• 
 φω Φωκίδος σχιστής όδοϋ. Phoen. 38. 
 
 Σχοινευς. 6. Ρ. Ν. a river in Boeotia. $περ 
 Σχοινήός τε ροος Κνωποιό τε βάλλει. Nic. 
 Th. 889. 
 
 ΣχοινΊς, Ίδος. η. epith. Veneris. Lye. 831. 
 
 Σχοϊνός. ή. Ρ. Ν. a city of Boeotia, /7. Β. 497. 
 
 ΣχοΤνός. ό. (but fern. Ερ. άδ. 235.) juncus. a 
 rush; a reed. Also, a rope made of rushes. 
 Hence Σχοινίόν. a little rope. (Acharn. 22.) 
 ΣχοινΊς. ή. the same. (gen. Ίδός, Theoc. 23. 
 51. Χδός, Nic. Al. 546.) adjj. ΣχοινΧός, Cycl. 
 204. Σχοινωδης, Nic. Al. 152. fern. ΣχοινΊ- 
 τϊς, Χδός, Leon. Tar. An. i. 244. And the com- 
 pounds, Σχοινοβάτης, a rope-dancer. (Man. 
 4. 287.) Σχοινοπλεκτός. (Araros, Ath. 105. 
 e.) Σχοινοτενής. (Philipp. An. ii. 218.) ήλθε 
 διά προμάχων, και ακοντισεν οζεϊ σχοινψ. 
 Batrach. 252. 
 
 Σχολάζω, vaco, moror. to be at leisure ; to 
 loiter, συ δε σχολάζεις, ώστε θαυμαζειν εμε. 
 Hec. 729. Syn. Αποσχολαζω, ράθυμεω, ρα- 
 διουργεω, νωθρευομαι. σχολην αγω, εχω. 
 
 Σχόλη, otium, vacatio, cessatio. leisure ; loi- 
 tering; respite. It is found hi the Anthology 
 
 for schola. a school. But that is a very mo- 
 dern sense of the word, μακραί τε λεσχαι, 
 και σχολή, τερπνόν κακόν. Hipp. 384. Syn. 
 Απραγμοσυνη, ανεσις. διατριβή, άδεια. 
 
 Σχολή, adverbial, otiose, perfunctorie. 2. 
 σχολή γάρ. vix, aegre. 3. haud quaquam. 4. 
 multo minus. 1. at leisure; slowly. 2. with 
 difficulty; scarcely. 3. by no means. 4. much 
 less, τοιαϋθ' ελισσων, ήνυτον σχολή βραδύς. 
 Antig. 238. Syn. Σχολαιως, βραδέως, αργώς. 
 
 Σώζω, Σώζομαι, servo, tutum prsesto. to save ; 
 
 L 
 
646 
 
 Σ Ω Σ 
 
 preserve ; keep safe, σπέρμα πυρός σώζων, 
 Ίνα μη πόθεν αλλοθεν ανοι. ε. 490. See Σωω. 
 
 Σωκεω. 1 . valeo. 2. firmiter pono. Damm. c. 
 2221. to be able: to set firmly. 1. μοννη 
 yap αγειν ονκετι σωκώ Αυπης αντιρροπον 
 άχθος. Soph. ΕΙ. 118. — 2. ως μήτε σωκείν, 
 μήτε μ' ακταινειν βασιν. Eumen. 36. Syn. 
 Ισχύω, δυναμαι. 
 
 Σώκός. 1. Ρ. Ν. //. Α. 450.— 2. the Preserver; 
 qs. σόοικος. an epithet of Mercury. 2. Αητοϊ 
 δ' αντεστη σώκος, εριουνιος 'Έρμης. Υ. 72. 
 
 Σωκράτης. Socrates. Hence, the verb, Σωκρά- 
 τεω. (εκομων, επεινων, ερρυπων, εσωκρατονν. 
 Αν. 1282.) adj. Σωκρατικός. (Joan. Barbuc. 
 An. iii. 12.) dimin. Σωκρατίδϊόν. (a. ώ Σω- 
 κρατικών, b. τί με καλείς, ω 'φημερε ; Nub. 
 223.) σοφός Σοφοκλής' σοφωτερος δ' Ευρι- 
 πίδης• Ανδρών δε πάντων Σωκράτης σοφωτα- 
 τος. Pyth. Orac. 
 
 Σωλην, ήνος. 6. canalis, tubus, fistula, velut in 
 aquaeductu. — Archil, fr. 98. Gaisf. 2. piscis 
 quidam testaceus. 1. a canal, water-pipe, 
 gutter. 2. the knife-fish. 2. μακραί κογχαι; 
 b. σωλήνες θην. Sophron, Ath. 86. d. 
 
 Σώμα. το. corpus quodvis, etiam mortui. 2. 
 homo. In Homer, a corpse, δέμας being a 
 living• body ; in other writers, a body ge- 
 nerally; a person. Hence Σωμάτόφορβός and 
 Σωμάτοφρονρητηρ. Man. 4. 232. σώμα δε 
 οικαδ' εμόν δομεναι πάλιν, οφρα πυρός με. Η. 
 79. Ερ. Άβρον, βροτεον, γηγενές, ευτονον, 
 ρακώδες, πονηρον, ^ελωρον, σκιοειδες. 
 
 Σώος, Σώς. incolumis. safe ; sure. See Σαος. 
 — νυν τοι σώς αιπνς όλεθρος. Ν. 774. compar. 
 Σωότερός. σωοτεροι κρνοεσσαν υπειρ άλα 
 ναυτιλλοιντο. Apoll. 1. 918. 
 
 Σωπόλίς. Ν. P. Call. Ερ. 22. Σωσανδρός. Ερ. 
 άδεσπ. 583. Σωσϊάς. Menand. Κολακι. — Σώ- 
 σός. ό, Σωσώ. ή, Simonid. An. ί. 141. 
 
 Σωρακός. qualus. a basket, for dried fruits, 
 σταμνοι τε μέλιτος, σωρακοί τε φοινίκων. 
 Babr. Suid. Syn. Κάλαθος, κυρτή, ταλαρος. 
 
 Σωρεύω, cumulo. to heap up. σωρεύεις αιεί 
 πλούτον επειγομενος. Lucian. An. ii. 316. 
 Syn. Επισωρεύω, συναθροίζω, νηω, νηεω, 
 επιστοιβαζω. 
 
 Σωρός, cumulus, a heap. Hence, adv. Σωρη- 
 δόν. (Antip. Sid. An. ii. 19.) Σωρΐτΐς, an 
 epith. of Ceres. (Orph. H. 39.) ηματος εκ 
 πλειου, υτε τ ιδρις σωρόν αμαται. Hes. ε. 
 776. Syn. Σωρευμα, όγκος, θιν, γόμος. iEsch. 
 
 ΣωσΙπόλΧς. urbis servator. preserver of a 
 city, or state, ϋποστενοι μενταν ό θρανιτης 
 λεώς, Ό σωσιπολις. — Acharn. 162. Syn. 
 Ώολισσοος. 
 
 Σωστεον. verbal, servandum. that must be 
 saved, ου λειπτ'εον ταδ'' αθλιως δε σωστεον. 
 Here. F. 1385. 
 
 Σώστρόν. prsemium quod segrotus sanitati 
 restitutus, medico aut deo reddit. a token 
 
 Σ Ω Ω 
 
 of acknowledgment to a physician or to 
 some god, for health restored, σώστρα δ' 
 εωθεν εθυε θεοϊς χαίρων ό κακούργος. Pallad. 
 An. ii. 436. 
 
 Σωτηρ. salvator. fern. Σωτειρά, Med. 528. a 
 preserver ; protector ; saviour, ίππων τε 
 δμητήρ' εμεναι σωτήρα τε νηών. Horn. xxi. 
 5. Syn. Σαωτηρ, σωτήριος, φυλα%. 
 
 Σωτηρία, ή. salus. safety ; preservation ; deli- 
 verance, ήπερ μέγιστη γιγνεται σωτήρια, 
 Όταν γυνή προς άνδρα μη διχοστατη. Med. 
 14. Syn. Φυλακή, διατηρησις, φαος. Ερ. "Νι- 
 κηφόρος. 
 
 Σωτηρϊός. salutaris. saving; salutary, σωτή- 
 ρων τε τοΊς καλώς κεκτημενοις. Orest. 128. 
 
 Σωφρόνεω. mentis compos sum. to be of 
 sound mind. ήμεΧς δε πώς ου γνωσομεσθα 
 σωφρονείν ; Aj. 676. Br. Syn. Σαο^ρονεω. 
 νουν εχω. — < σώφρων, σοφός, φρόνιμος, ειμί. 
 
 Σωφρονίζω, prudentem reddo. to bring to a 
 sound mind ; to correct, ου σωφρονιζειν 
 εμαθον, αιδεϊσθαι δε χρή. Eur. Antiop. fr. 
 20. Syn. Έυθυνω. παιδεύω, επανορθοω, φρε- 
 νοω. — πυκινοφρονα τευχω. 
 
 Σωφρονισμό,, το. id, quo quis castigatur. ad- 
 monition ; chastisement, πολλοϊσιν άλλοις 
 σωφρονισμασιν πατρός. iEsch. Suppl. 989. 
 P. Syn. Παραγγελία, παραινεσις. νουθεσία. 
 
 Σωφρονιστής, ου. ό. morum castigator. a mo-| 
 nitor; director, ό σωφρονιστής πάσιν εν μέ- 
 σω λόγος. Lye. Ath. 420. c. 
 
 Σωφρόνως, Equit. 334. Σωφρόνϊκώς. adv. it. 
 Σεσωφρόνισμενως. prudenter. 2. moderate, 
 modeste. discreetly ; properly, en σωφρονι- 
 κώς κουκ ανοητως, εσπηδησας εφλυαρει. 
 Equit. 545. αλλ' ήσυχως χρή και σεσωφρο- 
 νισμενως. iEsch. Supp. 719. P. Syn. 2.| 
 Συμμετρως, εγκρατώς, κοσμιως. 
 
 Σωφροσύνη, modestia, prudentia. soundness 
 of mind ; moderation ; sobriety ; prudence. 
 ουδ' ει σωφροσύνης μεν εχοις Ύαδαμανθυος 
 αυτού. Theog. 701. Syn. Σαοφροσυνη, επι- 
 φροσυνη, σοφία, κοσμιοτης, αιδώς. — το σω- 
 φρονείν. — το σώφρον, Orest. 501. Ερ. Άγνη, 
 αριζηλος, κλεινή, κουροτροφος. 
 
 Σώφρων, prudens, moderatus. sound-mind- 
 ed; discreet; modest, σώφρονα θυμόν έχων \h 
 εκτός ατασθαλιης. Theog. 752. Syn. Σαο -j I 
 φρων, εμφρων, φρόνιμος, εννους, φρενήρης.! \ 
 εγκρατής, άγνος, μέτριος, επιεικής, εύτακτος. ' 1 
 
 Σωχω. Ion. for Ψωχω. tero, rado. to rub; to r 
 scrape, σώχε δια κνηστι σκελετόν δάκος, — ] h 
 Nic. Th. 696. _ 
 
 Σωω. servo, sospito. to save; deliver, τειρο -U 
 μενον σωεσκνον υπ' Έυρυσθήος αεθλων. Θ.Ι ' 
 364. αλλ' εμε τον ναυηγόν επ' ηπειροιο φα•\ anj 
 νεντα Σώε, τεών λιμένων ενδοθι δεξαμενη.\ \k 
 
 Macedon. An. iii. 112. SyN. Σαοω, σαωζ 
 ανασωζω, διασώζω, εκσωζω, ρυω, ερυω, ρνο- 
 μαι, ειρυομαι, τηρεω, φυλαττω. λυτρυω. 
 
( 647 ) 
 
 ΤΑΚ 
 
 i - « 
 
 ΤΑΓΕΩ, Pers. 763. Ρ. Ύάγενω. dux sum. to 
 lead, to govern. Τάγευομαι. med. ordino, 
 dispono. to arrange by word of command. 
 
 | προς ταντ, άριστους άνδρας εκκριτους πό- 
 
 ι λεως ΐΐνλών επ' εξοδοισι ταγευσαι τάχος. 
 Sept. Th. 58. 
 
 Ταγή. principatus. rule ; ruler, ζυμφρονα τα• 
 γάν. Agam. 111. Syn. Αρχή, ηγεσία. 
 
 Ταγηνόν, by transp. Τηγάνόν. sartago. a fry- 
 ing-pan. Hence, Ύάγηνϊάς and Τάγηνιστής. δ. 
 sc. πλακους. a pan-cake. (Cratin. Ath. 646. 
 e.) Also, Ύάγηνιστος. fried. Eubul. το μεν 
 ταγηνον τευθιδο>ν. Equit. 925. 
 
 Γαγδς, Ταγοΰχδς. dux. 2. rex. άρ' οΧσθα ταγούς 
 οντάς, & 'ν λεγνς, λέγων ; Antig. 1057. Β. 
 See Iph. Α. 269. θρασνς ταγοΰχος 1 ώς ανήρ, 
 επισκοπεί. Eumen.296. Syn. Αγος, ήγεμων, 
 
 Ι αρχηγός. 
 
 ΤάγυρΧ. hilum. ever so little, και μι)ν μαθόντι 
 μηδέ ταγνρι μουσικής. Eupol. ap. Suid. Exp. 
 
 a Ελάχιστον, βραχυτατον. 
 
 ,Ταινάρός. ή. et το Ύαινάρον. promont. et opp. 
 Laconiae. a frightful cavern in Laconia, 
 near the town and promontory of Taenarus, 
 was supposed to lead to the infernal re- 
 gions ; like Avernus in Italy. This southern 
 
 | extremity of the Morea is now Cape Ma- 
 tapan. Hence are, ΤαιναρΧευς. 6, Orph. 203. 
 and ΤαινάρΧός, a, ov, Apoll. 1. 102. το λοισ- 
 
 . θιον δε, Ύαιναρου διά στόμα Βεβηκ ες Ά'- 
 δου, — Here. F. 23. πύλη τις εστί Ύαιναρου 
 ίτρός εσχατοις. Menand./r. inc. 239. 
 ΐαινϊά. taenia, piscis. Epicharm. Ath. 325. f. 
 VaivXa.it. Ταινία, vitta. redimiculum. a band ; 
 
 • a riband. ταινΊαις δε περιστεπτος στεφεσίν 
 ι τε θαλειης. Diog. Laert. viii. 62. καιταινΧη 
 δε μαστών. Anac. 20. 13. Syn. Ζώνη, στε- 
 φάνη, στέμμα, διάδημα. 
 
 ϊΐαινΧοπωλΧς. mulier, quae fascias vendit. a 
 milliner, μητηρ τις αυτό) θραττα ταινιοπω- 
 λις ήν. Eupolis, Ath. 326. 
 ΐαινΧΰω. redimio fascia, to adorn with a 
 fillet, παισαντα και σκω-φαντα, νικήσαντα 
 ταινιοϋσθαι. Ran. 396. Syn. Καταταινιοω, 
 στεφανοω, κοσμεω. 
 ?άκερδς. liquefactus, mollis, tener. melted ; 
 
 ji 1 The 1st syll. is here short, contrary to 
 inalogy ; for the α in ταγός is long. Some co- 
 nes indeed have it short, II. Ψ. 160. but the 
 eading is, ot τ άγοί. — It is short also in ταγή, 
 jtCysist. 105. but in the mouth of a Spartan 
 ady ; and perhaps it was as good a joke 
 ipon the Athenian stage to have a false 
 'uantity from the mouth of a Lacedemonian, 
 ι s to have a blunder from an Irishman on 
 ur own. 
 
 Τ A A 
 
 tender ; delicate. ■>) τακεραϊς λευσσουσα κο- 
 ραις μαλακωτερον ύπνου. Antip. Thess. An. 
 ii. 117. Syn. Άτταλος, αβρός, τρυφερός. 
 
 Τακτός, not poetic, ordinatus. 2. certus. fixed ; 
 settled, δουλψ τακτά νεμοις,ινα τοι καταθυ- 
 μιος ειη. Phocyl. 211. Syn. Ώρισμενος. 
 
 Τάλάεργός. patiens doloris. hard-working. 
 ■ημιονον ταλαεργον άγων κατεδησ' εν αγώνι. 
 ψ. 564. Syn. 'ΐλησιπονος, τληπαθης, εμπο- 
 νος, φερεπονος, πολύμοχθος, ταλασιφρων. 
 
 ΎάλαΙόνΧδης. Patronym. II. Β. 566. 
 
 Ύάλαιπωρεω. laboro, vexor. to toil, or drudge ; 
 to be poor, or wretched. In pilose, it is act. 
 to distress, tig οίον ήκω' τ'ι δε ταλαιπωρεΧν 
 με δεΧ; Orest. 664. P. Syn. Συνταλαιπωρεω, 
 τληπαθεω, αχθομαι, οτλεω, οΧζυω. 
 
 Ταλαίπωρος. ΤάλάπειρΧός, Od. η. 24. Τάλαι- 
 φρων, Antig. 867. Br. serumnosus. op- 
 pressed with toil ; distressed ; wretched, εν- 
 ταύθα καμ-φειν τον ταλαιπωρον βιον. (Ed. C. 
 92. Syn. Ταλας, ταλαος, άτυχης, άθλιος, 
 δυστυχής, δυσδαιμων, ανολβος. 
 
 ΤάλάκαρδΧός. Ταλασιφρων, II. Δ. 421. Ταλα- 
 φρων. Τάλαυρϊνος, II. Ε. 289. qui toleranti 
 et forti est animo. much-enduring; stout- 
 hearted, τον μεν επειτ ειασε Διός ταλακαρ- 
 διος υιός. Hes. α. 424. εσπετο, όστ εφοβησε 
 ταλαφρονά περ πολεμιστην. Ν. 300. Syn. 
 ΑνδρεΧος, γενναίος, ισχυρός, τολμηρός, τα- 
 λαος. ισχυροφρων. 
 
 ΤάλαντΧαΧός. talentum aequans. 2. dives, cu- 
 jus opes ad minimum talentum aequant. 
 equal to, or worth, a talent. ταλαντιαΧος 
 όστις εστ αυτών λέγε. Crates, Poll.], Ίχ.§.53. 
 
 Τάλαντόν. statera, libra. 2. pondus. 3. ta- 
 lentum. a balance ; a scale. 2. a particular 
 weight, about 125 lbs. 3. a talent, worth 
 perh. £225. Hence, Ταλαντεύω, Macedon. 
 An.iii. 121. and Τάλαντουμαι, JEsch. Supp. 
 819. P. Also, Ταλαντούχος, one that holds 
 the scales. (Agam. 427. Bl.) και γαρ ταλαν- 
 τω Μουσικ?) σταθμησεται. Ran. 799. Β. See 
 II. Χ. 209. 
 
 Ταλαδς, ή, όν. Ταλας, τάλαινά, ταλαν. serum- 
 nosus; miser, distressed ; unhappy, απτήνες 
 εφημέριοι, ταλαοι βροτοι, ανίρες εικελοι•ειροι. 
 Αν. 688. ξεΧνε ταλαν,— σ. 326. Syn. Ταλα- 
 εργος, ταλαιφρων, άθλιος. 
 
 Τάλάπενθης. luctu adfectus. 2. moerorem for- 
 titer perferens. suffering misfortune ; pa- 
 tient under it. τλησομαι, εν στηθεσσιν έχων 
 ταλαπενθεα θυμόν. ε. 222. 
 
 Ταλοφδς. Ταλαρισκος, Theoc. 15. 113. qua- 
 sillus, 2. calathus. a work-basket ; a basket. 
 πλεκτοΧς εν ταλαροισι φερον μελιηδεα καρ- 
 πόν. Σ. 568. Ερ. Ανθοδοκος, ειροχαρης, εϋ- 
 πλοκος. σχοινοισιν υφασμένος. 
 
648 
 
 TAN 
 
 Ύαλασψος. lanificus. χερνήτις, τφπερ ταΧα- 
 σηια έργα (i. e. ταΧασία, spinning•, or work- 
 ing, in wool) μεμηΧεν. Apoll. 3. 292. 
 
 Ταλαω. suffero. 2. sustineo. to endure ; to 
 make bold, μη μ' ουδέ, κρατερός περ εων, 
 επιόντα ταΧασση ΜεΊναι' — Ο. 164. Syn. 
 Τλαω, τλήμι, υπομένω, καρτερεω, ύποτΧαω. 
 
 ΎαΧθΰβϊος. Ν. Ρ. ή, και ΎαΧθυβιον, θείον κή- 
 ρυκα, προσηυδα. Δ. 192. 
 
 ΊάΧϊκός, Dor. for ΤηΧ. tantus, tantse setatis. 
 of such a size, or age; so great. — ει δ' Αϊδας 
 μοι Μη ταχύς ηΧθε, τις αν ταΧίκον εσχ όνο- 
 μα ; Asclepiad. An. i. 219. 
 
 ΤαλΤς, ϊδος. ή. Antig. 630. Β. virgo nubilis. a 
 marriageable maiden, αυτίκα τάν ταΧιν παίδι 
 συν αμφιθαΧεΤ. Call. fr. 210. 
 
 Ταλως. Ν. P. one, who, with Rhadamanthus, 
 was a Chief Justice under Minos in Crete. 
 Rhadamanthus remained in the Capitol, 
 while Talos went the Circuits of the whole 
 island thrice a year, carrying with him the 
 laws on brazen tablets. Hence he was fa- 
 bled to be a man of brass ; and so swift of 
 foot, that he accomplished his journey 
 through the island in a day. See Plato 
 Minoe. τους δε Ταλως χαΧκεϊος απο στιβαρού 
 σκοπεΧοιο. Apoll. 4. 1638. 
 
 Ύάμεϊον. ΎάμϊεΙον. cella penaria. 2. serarium. a 
 store-room ; larder. 2. a treasury, έχοντα το 
 ταμιεΊον ου κεκΧεισμενον. Menand. p. 181. 
 Syn. Οψων, αποδοχεΧον, αποθήκη, δωμάτων. 
 2. θησαυρός. 
 
 Ύάμεσΐχροος. Paul. Sil. An. iii. 84. Ύαμεσΐ- 
 χρως. corpus vulnerans. that cuts, or wounds, 
 the skin, ερκος ΈνυαΧιου ταμεσιχροος ιωχ- 
 μοΐο. Theoc. 25. 279. 
 
 ΊάμΧά. ή. dispcnsatrix. a female steward; 
 housekeeper, τον δ' αϋ οτρηρη ταμιη προς 
 μϋθον εειπεν. Ζ. 381. Syn. Ώροστατις, δέσ- 
 ποινα, διοικητρια. Ερ. Αιδοιη. 
 
 Ίάμϊάς. Ύαμίευτωρ, Man. 4. 580. dispensator. 
 a steward ; manager, &c. και ταμιαι παρά, 
 νηυσιν εσαν, σιτοιο δοτηρες. Τ. 44. Ζευς, δστ 
 ανθρώπων ταμιης ποΧεμοιο τετυκται. Δ. 84. 
 Syn. Διοικητής, έφορος, οικονόμος. 
 
 Ίάμϊευο). quaestoris munus obeo, repono. to 
 manage ; keep in store ; dispense, a. υμεϊς 
 ταμιευσετε τάργυριον ; b. τ'ι δε δεινόν τούτο 
 νομίζεις ; Lysist. 494. 
 
 Ύαμϊσος. coagulum. 2. pellis hirci recens. 
 runnet for coagulating milk, or dressing 
 skins, και τυρον πάζαι, ταμισον δριμεΧαν ενεϊ- 
 σα. Theoc. 11.66. Syn. Ώιτυα, πυαρ, οπός. 
 
 Ύαναγρά. ορρ. Bo30tise. a town near Thebes ; 
 famous for fighting-cocks. Orph. 148. Hence, 
 ΎάναγραΧος, α, δν. αΧεκτορισκων ην Ύανα- 
 ■γραιων μάχη. Suid. 
 
 Ύάναηκής, ΤΙ. Η. 77. Ίανύηκης. longam ha- 
 bens aciem. with a long point, δεινδν aop 
 τανυηκες έχων εν χειρι παχειη. £2. 385. Syn. 
 Επιμήκης, προμήκης, ευθηκτος. 
 
 Τάναιμΰκος, orTάvaιμϋκης. multum et vehe- 
 menter mugiens. loudly bellowing, δέρμα 
 ταναιμυκου Χενρόν εθηκε βοός. Samius, An. 
 
 TAN 
 
 i. 485. 
 
 Ύαναίς. fluv. Sarmatise Europsese. the river 
 Don. Έυρωπην δ' Ασιης 'ϊαναϊς δια μεσσον 
 ορίζει. Dion. 14. See ib. 660. 
 
 Ύανάοδειρος. longum habens collum. long- 
 necked, οιωνών ταναοδειρων. Αν. 1394. Syn. 
 ΑοΧιχαυχην, δοΧιχοδειρος. 
 
 Τάνάός, or Ύάνος. fluv. Peloponn. ος αμφι 
 ποταμον Ύαναόν, Αργειας δρους -Τέμνοντα 
 ■γαίας, Σπαρτιατιδύς τε -γης. Eur. ΕΙ. 410. 
 
 Ύάνάος. protentus, longus. 2. tenuis, extend- 
 ed ; long. 2. slender, δσση δ' αιγανεης ριπή 
 ταναοϊο τετυκται. Π. 589. Syn. Προμήκης, 
 επιμήκης, μάκρος. 2. Χεπτος. 
 
 ΎανηΧεγης. longum somnum adferens. pro- 
 ducing long sleep, εν δ' ετιθει δυο κηρε τανη- 
 Χεγεος θανατοιο. θ. 70. 
 
 ΊαντάΧιζω, Anac. fr. 77. Fisch. ΎανταΧοω. 
 concutio, moveo. to shake, to hurl, αντί- 
 τυπα δ' επί yq, πέσε τανταΧωθε'ις. Antig. 137. 
 Syn. Σαλεύω, διασειω, διατινασσω. 
 
 ΊαντάΧος. Tantalus, son of Jove, f. of Pelops. 
 For the different accounts of his punishment, 
 see Porson on Orest. 5. Hence, o\ Ύαντα- 
 Χειοι εκγονοι, Eur. Elec. 1 1 77. and, οι Ίαν- 
 τάΧϊδαι, Orest. 812. the descendants of 
 Tantalus, και μην ΎανταΧον εισεϊδον, χαΧεπ' 
 αλγε' έχοντα. Χ. 581. Phr. Ύόν ύπερ κεφα- 
 Χας Γε Τάνταλου Χιθον παρά τις ε-τρεψεν 
 αμμι θεός. Isth. 8. 19. 
 
 Ίάνϋν. adverbial, nunc, at present, αγοιντο 
 νήσου τήσδ' εφ' ήςναιειτανΰν. Philoct. 626. 
 
 Ύάνυστυς ι . ή. extensio. the act of stretching. 
 — μηδ' ετι τοζου-Αηρδν αποτρωπάσθε τα- 
 νυστυος, — φ. 112. 
 
 Ται^υω. pass. Ύάνϋμαι 2 . s. s. as Ίεινω. — οβε- 
 Χους εφυπερθε τανυσσε. Ι. 213. δεξαμενοι δ' 
 αρα τοιγε διαστάντες τανυουσι ΚνκΧόσ, αφαρ 
 δε τε ικμάς εβη, δυνει δε τ' αΧοιφή, Πολλών) 
 εΧκοντων, τανυται δε τε πάσα διαπρό. Ρ. 391.,! 
 
 Ι. 
 
 1 See Valck. on Herod, i. §. 85. ix. §. 97. j 
 
 2 These verbs convey the signification oflj 
 " extensive, long, or ample," to the follow- 
 ing adjectives; ΤάνυγΧωσσυς, Od. ε. 66. τα\ 
 νυγΧωχΊν, ϊνος, II. θ. 297. τάνυδρομός, Fu~ 
 men. 377. τάνυεθειρά. η, Olymp. 2. 46. τάνυ- 
 ηκης, Od. χ. 443. τάνΰήΧιζ, ϊκός, Leon. Tar, * 
 An. i. 220. τάνύηχετης. (τανυηχετα πόντος.. 
 Ορρ.) τάνυθριξ, Hes. ε. 516. τάνυτρΧχδς. δ 7/» 
 Ορρ. τάνυπΧοκάμος, Nonn. τάνυκραιρδς, Α-: Μ 
 gath. An. iii. 43. τάνϋμηκης, Thalles Milesius, j « 
 ib. ii. 164. τάνύπΙπΧός, 11. Γ. 228. τάνυπΧεκ- m 
 τδς, Aristodic. An. ii. 260. τάνυπΧευρδς, ib-T 
 iii. 135. τάνΰπους, Aj. 837. B. (s. as ravou-P 
 πους, which comes from ταναδς, Od. ι. 464.) j•" 
 τανυπρεμνος, Coluth. 193. τάνυπρωρος, Calab. i J 
 τάννπτερος, τάνυσιπτερος, Hes. ε. 210. τάνυ- 11 
 πτερυζ, II. Τ. 350. τάνυπτερϋγΰς, Simonid. Ατι, j 
 i. 120. τάννρριζος, Hes. a. 377. τάνυσκϊος, 
 Ορρ. τανυσκδπεΧος. Norm, ταννσφϋρος, Hes. 
 
 θ. 364. τάνυφθογγυς, Tryph. 109. τάνυφΧοιος,^ 
 II. Π. 767. τάνΰφυΧΧος, Od. ν. 102. τάνυχει- 
 Χης, Calab. 
 
TAP 
 
 Syn. Έκτανυω, εκτείνω, τιταινω. 
 
 Ταξίαρχος, centurio, tribunus. a commander 
 of infantry at Athens, as φύλαρχος and 'ίπ- 
 παρχος apply to cavalry. Hence, the v. ΤαξΓ- 
 αρχεω. (Pac. 443.) είτε τις εστί ταξίαρχος, η 
 στρατηγός. Acharn. 568. 
 
 ΤαξΤοω. in acie constituo; ordino. (Olymp.9. 
 118.) to draw up in battle array ; to regu- 
 late, νιφ προθυμως ταξιονμενον ποιών. Me- 
 nand. Αδελφ. 
 
 Ταξϊς, εως. η. ordo, series. 2. ordo collocan- 
 dorum militum ; acies. 3. constitutio, ordi- 
 natio; it. formula, ratio. 4. tributa. 5. mo- 
 destia. order, arrangement. 2. drawing• up 
 
 ι in order of battle ; an army. 3. appoint- 
 
 i ment, establishment. 4. taxation. 5. order in 
 conduct, πριν εις μαχην τε και δορός ταξιν 
 
 i μολεΐν. Phcen. 711. Syn. Σύνταγμα. 2.παρα- 
 
 ι τάξις, λόχος. 
 
 •Ταπεινός, humilis. low ; submissive ; mean. 
 αάν.Τάπεινώς. (Menand. fr. inc. 179.) Hence, 
 
 ; the subst. Ύάπεινοτης. ή. humility, (ib. 2.) 
 
 \ and the verb, Τάπεινοω. (ib. Αεισιδ. p. 44.) 
 πτήξαι ταπεινήν, προσπεσεϊν τ' εμόν γονν. 
 Androm. 165. Syn. Ταπεινοφρων, χαμαιζη- 
 
 Ιλος, χαμαιπετης, χθαμαλος, άδοξος, σμικρο- 
 
 . πρεπης. 
 
 γιάπης. 6. tapes, tapetium. a carpet; coverlet. 
 αυτάρ υπό κρατεσφι ταπης τεταννστο φαει- 
 νός. Κ. 156. Syn. Ύαπις, κώας, επιβολαιον. 
 Ερ. Άλιπορφυρος, ροδεος, ονλος. Phr. Uop- 
 φνρεοι δε τάπητες ανω, μαλακωτεροι υπνω. 
 Theoc. ασπάλαθοι γε ταπησιν δμοων στρώ- 
 μα θανόντι. Theog. 
 
 απρόβανη. ins. maris Indici. now Ceylon. 
 μητέρα Ταπροβανην Ασιηγενεων ελεφάντων. 
 Dion. 593. 
 
 ^απνροι. populi non procul ab Hyrcanis. a 
 tribe near the Caspian sea. — αγχι δε Map• 
 ίδοι, - Ύρκανιοι, ΤαπυροΊ τ' — Dion. 732. 
 
 χάραγμα, Here. F. 907. Ύάραγμος. Ταραξϊς. 
 ■Ταραχή, Iph. Α. 508. Menand. fr. inc. 25. 
 tumultus. confusion ; disturbance; per- 
 plexit} r . εστίν γαρ y ταραγμός εμπεπτωκ'ε 
 -μοι. Hec. 856. τις ή ταραξις τον βίου ; τι 
 ρβιτος; Thesm. 144. Syn. Εκπληξις, συγ- 
 σις, θόρυβος, αστασια. 
 ρακτης, Lye. 43. Ταρακτωρ. turbator. a 
 isturber. τον ανδροφοντην, τον πόλεως 
 αρακτορα. Sept. Th. 578. 
 αράς. ή. Tarentum. — Τάρας δ' αλός εγγυθι 
 ζεΙται"Ή.ν ποτ Αμυκλαιων επολισσατο καρ- 
 περός Αρης. Dion. 376. 
 τίράσσω. fut. ταράξω, commoveo, turbo, to 
 iisturb; trouble. Hence, the compounds, 
 \αραζίκαρδ\ός, Acharn. 315. and Ύάραξιπ- 
 τοστράτός, Equit. 247. δταν ταραξ -g Κνπρις 
 ΐβώσαν φρένα. Hipp. 973. ως μοι υφ' ήπατι 
 :ε1μα χλοερόν ταράσσει. Eur. Supp. 599. 
 '5ΥΝ. Αναταράσσω, διαταράσσω, συνταράσσω, 
 ιακινεω, συγχέω, θορνβεω, εμπλησσω. 
 χρβάλϊός. Ταρβόσΰνός, Sept. Th. 226. Bl. 
 ) erribilis. 2. timidus. frightful. 2. terrified. 
 ί. ταρβαλεον, και μητρός υπαιδειδοικεν ενι- 
 
 Τ Α Ρ 
 
 649 
 
 Ι 
 
 πάς; Η. Merc. 165. 
 
 Ταρβεω. paveo. 2. formido; veneror. to be 
 afraid, act. to dread ; to respect. — ό δ' ap' 
 εζετο ταρβησ'εν τε. Β. 268. ταρβεϊν μεν, ώ 
 γεραιε, τάνθυμηματα. (Ed. C. 296. Syn. 
 Φοβεομαι. 2. δειμαινω, ευλαβεομαι, τιμάω. 
 
 Ταρβός. το. Ταρβδσύνη. ή. terror, μηδέ τι οι 
 θάνατος μελετώ φρεσϊ, μηδέ τι ταρβος. Ω. 
 152. — λυθεν δ' υπό γυϊα έκαστης -Ταρβο- 
 συν%. — σ. 340. Syn. ΔεΊμα, εκπληξις, φόβος, 
 δέος. 
 
 Ταριχεύω, sale, v. fumo, condio, macero, in- 
 duro. to preserve, or pickle ; to embalm, to 
 dry up, or consume. Hence, Τάρϊχευτήρ. ό. 
 an embalmer. (Man. 4. 267.) κακώς ταρι- 
 χευθεντα παμφθαρτψ μορψ. Choeph. 294. 
 
 Τάρϊχος, ου. δ, or ΤάρΊχόν. το, Lye. 398. Anax- 
 andr. Ath./>. 68. b. ΤάρΊχδς, εδς. το. salsa- 
 menturn piscium. 2. caro sale condita. salt 
 fish, or meat. Hence, a mummy. Soph. 
 Phin.yh 3. dimin. ΤάρΊχίόν. adj. ΤάρΊχηρός. 
 (ib. Triptol. fr. 4.) compounds. Τάρϊχηγός. 
 (Athen. p. 120. b.) Τάρϊχοπλεως. (ib. 116. 
 b.) ΤάρΊχοπωλης. 6. (ib. 118. a. e.) μετά το 
 ταριχος, είτα θρϊον και βοτρνς. Men. ψευ- 
 δηρακλεϊ. επί ταϊς πυλαισιν, ον το ταριχος 
 ωνιον. Equit. 1244. εμπολησαντες τι χρησ-> 
 τον εις αγρόν ταριχιον. Pac. 562. Syn. Παρ- 
 οφημα. ήδυσμος. oxpa πολυτελή. Ερ. Αντα- 
 καϊον, Γαδειρικον. Έυζαντιον. πΧον. χρηστον. 
 σαπρον. 
 
 Ταρνη. urbs Maeonum. an ancient city of 
 Lydia. Βωρου, δς εκ Ταρνης εριβωλακος ει- 
 ληλουθει. Ε. 44. 
 
 Ταρρδθδς. s. as Έπιταρρ. Αικης εασει ταρροθος 
 Τελφουσια. Lye. 1040. Syn. Αρωγός, τι- 
 μωρός. 
 
 Ταρρδς, ου. δ. Att.for Ταρσός, corbis, crates. 
 2. aliquid ταρσφ simile, etc. ala avis, pal- 
 mula remi, palmula manus, seu pedis, a 
 basket, or hurdle. 2. the broad part of an 
 oar ; of a hand, or foot, tyc. 1. επειτ από 
 ταρροΰ τονς θεονς υπερφρονείς ; Nub. 226. 
 ταρσοί μεν τυρών βρϊθον, στεινοντο δε σηκοί. 
 ι. 219. — 2. ταρσόν δεξιτεροΧο ποδός' — Λ. 377. 
 ταρσψ κατηρει πιτυλον επτερωμενον. Iph. Τ. 
 1346. Syn. ΐΐλεγμα (εξ οισυων), ταλαρος, 
 κρεμαθρα. 2. κωπη. — πτερον. — χειρ• κ. λ. 
 
 Ταρσός, ή. Tarsus, a city of Cilicia, where St. 
 Paul was born. It was said to have de- 
 rived its name from the ταρσός, or heel, of 
 Pegasus. Juvenal. 3. 117. Ταρσόν εϋκτιμενην, 
 δθι δη ποτέ ΐΐηγασος Ίππος -Ταρσόν αφεις, 
 χωρψλιπεν οννομα, — Dion. 869. Ερ. Κλεινή. 
 Ταρσέ, Κιλισσα πολι. Ερ. Ταρσός αειδομενη 
 πρωτοπτολις — Νοηη. 1. 41. 
 
 Ταρτάρός. δ. it. ή. Pyth. \. 29. pi. τα Τάρταρα. 
 Tartarus. 2. locus tenebricosus. Nic. Th. 
 203. the infernal regions. 2. a dark, deep 
 place. — βαθνς δε τε Ταρταρος αμφ'ις. θ. 484. 
 πώς ονχ υπό γης τάρταρα κρύπτεις - Δέμας 
 αισχυνθείς; Hipp. 1290. Hence, adjj. Ταρτά- 
 ρειός, Here. F. 907. Ταρταρεος. Ταρτάρϊός, 
 Orph.H. 36. 3χοηιρ.Ταρτάρόπαις. Orph. 974. 
 
 4 ο 
 
650 
 
 ΤΑΥ 
 
 Ερ. ΑχΧνοεις, βαθύς, ευρωεις, ευρύς, κρυοεις, 
 ιλυοεσσα, ζοφοεις, καταχθόνιος. VHR /Αίδην, 
 κνεφαίίά τ' αμφί Ταρταρου βάθη. — Ταρταρου 
 μέλαμβαθής Κενθμών. Prom. 228. ΒΙ. 
 
 Ύαρτησσδς, or Ταρτησδς. ορρ. Hispaniae. now 
 Cadiz, adj. Ταρτησϊδς. (Ran. 475.) Ύαρτησ- 
 σος χαριεσσα, ρυηφενεων πεδον ανδρών. 
 Dion.' 337. 
 
 Ύαρφειος, α, ον, II. Τ. 357. Ταρφής, and Ύαρ- 
 φνς. δ ή. densus. thick ; frequent, adverbial. 
 Ύαρφεά, Μ. 47. Hence, the compound, Ταρ- 
 φυθριξ, a conjecture of Ruhnken for ψα- 
 φαροθριζ, Horn, xviii. 31. ονκ αν τοι χραισ- 
 μησι βίος και ταρφ'εες ιοί. Λ. 387. ώρας 
 φνουσης, ταρφνς αντελλουσα θρίζ. Sept. Th. 
 536. P. Syn. Τΐυκνος, δασύς, τρυφερός. 
 συνεχής. 
 
 Ύαρφδς. το. densitas. thickness ; death, ετρα- 
 φετην υπδ μητρί βαθειης ταρφεσιν ύλης. Ε. 
 555. 
 
 Ταρχϋω,β'οηι ΎάρΊχενω. II. Η. 85. Ύαρχϋδμαι. 
 parento, sepelio. to inter, δπποτε κάκεινους 
 Αιβυη ενι ταρχυσαντο. Apoll. 1. 83. Syn. 
 θάπτω. 
 
 Τάσίς. ή. extensio. distension, και στυγνήν 
 οφρύων Χύσεις τασιν' — Dioscor. An. i. 493. 
 Syn. Τανυστνς. εκτασις. 
 
 Τάσσω, colloco, constituo, mando. to put in 
 order; appoint ; command, ημάς δε πομπούς 
 και κομιστήρας κόρης Ύασσουσιν είναι' — Hec. 
 222. Syn. Επιτάσσω, προστασσω, διακοσ- 
 μεω, ευτρεπιζω, διατιθημι, επευθυνω. 
 
 Ύάτά. indecl. βαπτε δε τάς Χευκάς, και λέγε 
 πάσι TATA. Myrin. An. ii. 108. 
 
 Ταϋγέτη, ης. η. fil. Atlantis, una Pleiadum. a 
 d. of Atlas, changed into a stag by Diana, 
 to avoid the pursuit of Jupiter, civ ποτέ 
 Ύαϋγετα - Αντιθείσ Ορθωσια εγραψεν Ίεράν. 
 Olymp. 3. 53. See Arat. 263. 
 
 Τανγετδν. το. Ion. Τηυγετον. it. Ταΰγετος, δ. 
 mons Laconise. heights, running from Ar- 
 cadia through Laconia. Horn, xxxii. 4. Virg. 
 Geo. 2. 487. η κατά Τηϋγετον περιμηκετον, 
 η Ερυμανθον. ζ. 103. 
 
 Ταυρειδς. taurinus. of, or belonging to, bulls. 
 2. from Taurus, a river near Trcezene. βεΧ- 
 τιστον ημχν αίμα ταυρειον ι πιείν' δ Θεμιστο- 
 κλέους γαρ θάνατος α'ιρετωτερος. Equit. 83. 
 2. εμοι δε λψστον πώμα Ταύρων ι πιείν. 
 Soph. fr. iEgei. ii. 
 
 Ταυρηδδν. αάυ. instar tauri. fiercely, like a 
 bull, εβλε-φε γοΰν ταυρηδδν εγκυφας κάτω. 
 Ran. 804. Β. 
 
 Ταύροι, οΐ. inhabitants of Chersonesus Tau- 
 rica ; now the Crimea, adj. Ταυρϊκδς. πεμ- 
 φασά μ', εις τηνδ' ψκισεν Ταύρων χθονα. 
 Iph. Τ. 30. συ δ' εΤπας ελθείν Ταυρικης δρους 
 χθονός. ib. 85. Hence Diana was called Ύαυ- 
 ροπόλος θεά. ib. 1457. 
 
 Ταυροκτονεω, Track. 761. Β. Ταυροσ^αγεω. 
 
 1 Some confound the effects of bull's 
 blood with those of the waters of Taurus. 
 See note in Thes. 
 
 Τ Α Φ 
 
 taurum macto. to slaughter a bull, or bulls 
 in sacrifice, ταυροσφαγοΰντες ες μελανδετοί 
 σάκος. Sept. Th. 43. 
 
 Ταΰρδς. taurus. a bull 2 . 2. one of the signs in 
 the Zodiac. Arat. 167. 177. — 3. a vast tract 
 of mountains in Asia Minor ; now in Kara- 
 mania, and called Ramadan Oglu or Taurus, 
 and M. Kurin. Dionys. 168.641. ηϋτε βοΰς 
 αγεληφι μεγ' έξοχος επλετο πάντων Ταύρος* ι 
 γάρτε βοεσσι μεταπρεπει αγρομενησι. Β. 480 
 Ερ. Αγρομενος, αταρβης, αδμης, αερσιλοφος 
 αμείλικτος, ανδροφονος, απειλητηρ, δασυθριζ 
 ζατρεφης, ηϋγενειος, ερυγμηλος καλλικερως 
 κραταιπους, ορειονομος, ουρειος, λασιαυχην 
 μογερος, ξανθός, οβριμοθυμος, παμμελας 
 πυρπνοος, πελωρος, μεγάθυμος, τανυκραιρος 
 υφιτενων, χαλκοπους. See Theoc. 25. 126. 
 
 Ταυρδ^αγος. epith. Bacchi. prop, a bull-eater 
 μηδέ Κρατίνου του Ταυροφαγου γλωττηι 
 βακχεΐ ετελεσθη. Ran. 357. Β. 
 
 Ταυρδω. taurum facio. to give the appearance 
 of a bull. 2. Ταυρουμαι. taurinam naturan 
 induo. to have the appearance of a bull 
 ηδη yap είδον όμμα νιν ταυρουμενην. Med 
 92. Syn. 2. Αγριοομαι. ταυρηδδν, φοβερδν 
 βλεπειν. 
 
 Ταυτδλδγδς. idem bis dicens. repeating th« 
 same thing, ταυτολογων κανόνων φευ πλη 
 θύος, — Eupith. An. ii. 402. 
 
 Ταϋτδμάτδν. quod fit fortuito. cbance. ου, 
 εστίν ημΧν ουδεμία Τύχη θεός, Ουκ εστίν, αλ 
 λα ταύτοματον. — Fhilem.fr. inc. 48. Syn 
 Ύνχη. 
 
 Ταυτδτης. identitas. sameness; resemblance 
 ry ταντοτητι συγχυθεις τών δακρύων. Pisid 
 Suid. Syn. Όμοιοτης. 
 
 Τάφεΰς. εως. δ. vespillo, libitinarius. one wh> 
 buries, δταν θανω 'γω, και σν μου ταφεν 
 γενν. CEd. C. 582. Br. 8Υΐϊ.Ενταφιαστη( 
 κτεριστης, κτερε'ίστης. 
 
 Ταφή. sepultura. burial, μή, τονδε θαπτωχ 
 αυτδς εις ταφάς πεσ^ς. Aj. 1090. Β. Sys 
 Ενταφιασμός, εκφορά, κηδος. τάφος. 
 
 Τάφηϊδς. Τάφϊδς, Diodor. An. ii. 188. sepul 
 
 2 From ταύρος in this ordinary sense ar 
 formed the adjectives, Ύανρεδς, Ταυρειδς. Het 
 a. 104. II. Π. 360. Also, these compounds 
 Ταυρελάτης, Philipp. An. ii. 229. Ταυρδβδάι 
 Orph. H. 5. 3. Ταυρδβδλδς, Ερ. άδ. 19C 
 Ταυρδβδρος, Archias, An. ii. 99. Ταυρόγαο 
 τωρ, Philipp. ib. 224. Ταυρογε^ς, Orph. ft 
 8. 7. ΤαυρδοίεΥος. ό ή, Eur. Cret.fr. ii. 1 
 Τανρδδετϊς. ή, Agath. An. iii. 44. Ταυρδθΰτδιί 
 Orph. 612. Ταυρδκερως, Bacch. 100. Ύαυρΐ' 
 κράνος. Orest. 1372. P. Τανροκτδνδς, Lyi I 
 1169. Ταυρδμϊτωπδς, Orph. H. 44. 1. Tawpffl I 
 μορφδς, Ion. 1261. Τανρδπαρθενος, epith. dl ' 
 Io, Lye. 1292. Ταυροττους, Iph. A. 275. Ταυρς "' 
 σφαγδς, Trach. 618. Ταυρδφάνης, Diony: 
 642. Ταυρο^θογγδς, JEsch. Edon.//\ Tavpc 
 φδνδς, Theoc. 1 7. 22. Ταυρδ^δρδς, Orph. Η 
 13. 2. Ταυρωο^ς, i. e. Ταυρδειδης, Nic, Al 
 222. Ταυρωττος, Orph. H. 5. 3. 
 
Τ Α Ω 
 
 oralis. Ααερτη ηρωϊ ταφηίον. — r. 146. Syn. 
 
 Εντάφιος, τνμβιος, επιτυμβιδως. 
 
 ΤάφΊοι. Incolae Taphi ins. dicti et ΎηΧεβοαι. 
 
 inhabitants of Taphos, which, ace. to Damm. 
 
 •■ was Cephallenia ; but more probably, the 
 
 , island between Santa Maura and the main 
 
 ,; shore, now Meganisi. αλλά μ ανηρπαξαν 
 
 Ταφιοι, Χηίστορες άνδρες, ο. 427. 
 | Τάφος, tumulus. 2. funus, it. funebre epulum. 
 ( 3. stupor, a tomb, 2. a funeral, or funeral 
 I feast. 3. surprise ; awe. μνρίοι' αυτάρ δ τοϊσι 
 Ι ταφον μενοεικεα δαινυ. Ψ. 29. — 3. — τάφος δε 
 k οι ήτορ Ίκανεν. φ. 93. Syn. Μνήμα, ηρών, 
 • τύμβος. 3. θάμβος, εκπΧηξις. Ερ. Έυρωεις, 
 ρ ευποιητος, ερεμνος, Χα'ίνος, Χιτος, ογκωτος, 
 ■ νφιφαης, χωστός, χθόνιος, ψνχρος. 
 Τάφρος, ή. fossa, sepulcrum. a trench ; a 
 |l grave. — από γαρ δειδισσετο τάφρος Ειψεϊ' — 
 Μ. 52. Ερ. Ορυκτή, βαθεϊα. 
 Τάχα. adv. mox. 2. forte, presently; perhaps. 
 ν νς νπεροπΧη^σι ταχ αν ποτέ θνμδν οΧεσσ -g. 
 1 Α. 205. νυν μεν πειράται, τάχα δ' ϊψεται 
 ||| νιας Αχαιών. Β. 193. Syn. Αντίκα, ενθνς, 
 γΙ κραιπνώς, καρπαΧιμως, ώκα, εν ταχει, ha τα- 
 , χονς. 2. τνχον, ίσως. 
 Ταχέως, adv. II. ψ. 365. Τάχος, ι. e. κατά τ. 
 [ Τάχυ, i.e. κατά το τ. Philoct. 349. adverbial. 
 J velociter, cito. swiftly ; quickly, compear. 
 ΤάχΊον. (Menand. Πλοκ. j/" //^ reading be 
 \\ sound.) superl. Τάχιστα. (II. Γ. 101.) τάχος 
 V επιρροιβδην θ' δμαρτέΐν, — Here. F. 856. 
 /Τάχίνδς, ή, ον. Ταχύς 1 , εΧά, v. celer. quick; 
 Swift, ως ενεπεν, ταχινδς δε μεγαν περί θήρα 
 ΐΐονείτο. Call. 3. 158. τΧαιης κεν ΜενεΧαω 
 ■ επιπροεμεν ταχνν ιόν. Δ. 94. Syn. Ααιψηρος, 
 ευσκαρθμος, ΰποπτερος, ωκνς, επισπερχης. 
 | Γάχος.το. Τάχϋτης. η. celeritas. speed; swift- 
 ness. Τυδειδεω Ίπποισι δα'ίφρονος, οισιν Α- 
 θηνη-ΊΧνν ωρεξε τάχος, — Ψ. 405. ΤΙηΧειδης δ' 
 αΧφ' αΧΧα τιθει ταχντητος αεθΧα. Ψ. 740. 
 'άχννω. act. and neut. impello, festino. to 
 hasten, μακρά μεΧΧετε γ', αλλά ταχυνατε. 
 CEd. C. 218. Syn. 'Σπεύδω, απέρχομαι, κα- 
 τεπειγομαι, δρμαω. 
 Ι^άώς, ω, et Τάώς, ώ, it. Τάών, ώνος. δ. pavo. 
 peacock, νή Δι', όρνις δήτα. τις ποτ εστίν ; 
 ον δηπου ταως ; Αν. 270. Ερ. Χρνσοπτερος, 
 Μηδικός. Ρηκ. Τονς καΧΧιμορφονς και περι- 
 βΧεπτονς ταως. Ath. ρ. 655. των ταών μεν 
 ως άπαζ τις ζεύγος ηγαγεν μόνον, Σπανών ον 
 \τδ χρήμα' πΧειονς δ* εισι νυν των ορτυγων. 
 
 Τ Ε Ι 
 
 651 
 
 1 From this adjective are formed the com- 
 ounds which follow : Τάχϋβάτης, Rhes. 134. 
 μχνβονΧδς, Acharn. 630. Τάχύγουνδς, Nonn. 
 άχνδρδμδς, Orpk. H. 26. 3. Τάχϋηρης, JEsch. 
 upp. 33. Τάχϋμηνϊς, Anal. ii. p. 517. Τάχΰ- 
 ορδς, Agam. 496. Τάχύποτμδς, Olymp. 1. 
 37. Τάχϋπειθης, Theoc. 7. 38. Τάχϋπομπδς, 
 ■Ssch. Supp. 1055. Τάχϋπδρδς, Again. 496. 
 Ίχύπους, Iph. T. 1268. Τάχνπτερδς, Prom. 
 3. Τάχυ7τωλος, II. Δ. 232. Τάχνυρδθδς, Sept. 
 h. 285. Τάχνρρωστδς, CEd. C. 1081. Β. Τά- 
 
 ΓρδώάΧιγξ, Nonn. Τάχνφθίμενδς, ibid. 
 
 ib. p. 397. 
 Τεγγω. madefacio. 2. emollio. to moisten ; 
 to soften, δακρνσι κοΧπονς-Τεγγουσ', αλ- 
 γονς μετεχονσαι. Pers. 540. Syn. Αιατεγγω, 
 βρέχω, υγραίνω. 2. μαλαττω. 
 J Τεγεά. urbs Arcadias. now Piali. και Τεγεην 
 j εΧχον, και Μαντινεην ερατεινήν. Β. 607. Ερ. 
 | ΈνμηΧος. 
 
 ί Τεγεος. tecto propinquus. next the roof, δω- 
 ; δεκ εσαν τεγεοι θαΧαμοι ζεστοω Χιθοω. Ζ. 
 1 248. Syn. Κατηρεφης, υπερώιος. 
 ; Τεγδς. tectum, a roof, στη pa παρά σταθμδν 
 | τεγεος πυκα ποιητοω. π. 415. Syn. Τεγη, 
 j όροφος, καταστεγασμα, υπερώων. Ερ. Έυορο- 
 I φον, υψηΧον, Χιθινον, Ίερον. 
 { Τεθμδς. Dor. for θεσμός, lex, constitutum, 
 ritus, decretum. law; enactment; usage; 
 a divine decree. Hence, ΤίθμΧδς, a, ov. (Call. 
 | 2. 87.) Τεθμίδν. το. (Isthm. 6. 2~8.) νπατον δ' 
 Ι εσχεν ΣΙισα-Ή.ρακΧεος τεθμόν. — Nem. 10. 60. 
 ΤεθνημΧ. s. as θνησκω. τεθναιης, ώ Προϊτ', η 
 \ κακτανε ΒεΧΧεροφοντην. Ζ. 164. 
 Τεθριππος. quadriga, four horses ; a car so 
 drawn. Hence, ΤΊΘριπποβάμων. (Orest. 991.) 
 Ώραζινοα' ποΧΧώ μεν οχλω, πο\Χών δε τε- 
 θριππων. Theoc. 15. 5. ίππων τρεφειν τε- 
 θριππον. — Nub. 1407. Syn. ΤετρακνκΧος 
 απήνη. — τετραορος, τετρωρος. 
 Τεινεσμδς, not Την. tenesmus, a medical term, 
 τεινεσμψ δ' ώσε'ι τε δυσεντερος αχθομενος 
 φως. Nic. ΑΙ. 382. 
 Τείνω, tendo, extendo. to stretch out ; to 
 tend to any end. αιθέρος εκ διης, ότε τε Ζευς 
 ΧαιΧαπα τείνει. Π. 865. Syn. Αιατεινω, εκτεί- 
 νω, επιτείνω, ταννω, τιταινω. 
 Τειρεά.τα. the stars. See Αστρα, εν δε τά τει- 
 ρεα πάντα τά τ ουρανός εστεφανωται. Σ. 
 485. τειρεα Χαμπετοωντα διά κνεφας — Apoll. 
 3. 1362. 
 Τειρεσίας. Nom. Pr. the famous Theban pro- 
 phet. φνχ -y χρησομενους Θηβαίου Τειρεσιαο, 
 Μαντιος αΧαοϋ 2 , τον τε φρένες εμπεδο'ι εισι. 
 κ. 492. Ερ. θεοπροπος, οιωνομαντις, σχετ- 
 Χιος, στεφανηώορος. Έυηοειδης. See Sept. 
 Th. 24. CEd. Τ.— Antig.— Phcen.— Callim. 
 Lav. Pall. 59, &c. Theoc. 24. 64. 
 Τείρω. vexo, absumo. to wear away ; to con- 
 sume, αλλά σε γήρας τειρει ομοίων' — Δ. 315. 
 — τειροντο δε νηΧΐι χαΧκφ. Ρ. 376. Syn. 
 Τρυγώ, κακοω, Χνπεω. 
 ΤίίχεσΐπΧητης. mcenium oppugnator. one who 
 approaches a wall ; a besieger. Αρες, Αρες 
 βοοτοΧοιγε, μιαιφόνε, τειχεσιπΧήτα. Ε. 31. 
 j Τειχίζω. Ύειχιζδμαι, II. Η. 449. Τειχδδδμεω, 
 
 2 This is a remarkable instance of the dif- 
 
 j ference between the metre, perhaps the or- 
 thography, of Homer, and those of times less 
 ancient. άΧαοϋ may properly be considered 
 
 | an anapaest ; here it is equivalent to a mo- 
 lossus. It appears to me that its original form 
 
 i was άΧαόφι, like ΊΧωφι for Ιλίου, //. Φ. 295. 
 
 I and that the 1st and last syllables are length- 
 ened by the ictus metricus. 
 
 1 4o 2 
 
652 
 
 Τ Ε Κ 
 
 Ερ. άδ. 204. murum struo. 2. munio. to 
 build a wall ; to fortify, και τόϊσι τειχιζονσι 
 παραδιακονει. Αν. 839. 
 
 Τειχισμά. το. munimentum. a fortress. Τυρ- 
 σηνών τειχισμά Πελαργικον — CaW.fr. 283. 
 Bent. Syn. Έπιτειχισμα, διατειχισμα, παρα- 
 τειχισμα, οχυρωμα, ασφαλισμα, ερυμα, ειλαρ, 
 πρόβολος. Ερ. Λαϊνον. 
 
 Τειχομάχεω. murum oppugno. to attack a 
 wall. adj. Τειχδμάχδς. (Acharn. 569.) ri δε; 
 τειχομαχεϊν μοι διανοεΊ, προς των θέων ; Nub. 
 481. Syn. Έπιτειχιζω, πολιορκεω. 
 
 Τείχος. (//. Ζ. 388.) Ύειχϊον. murus. a wall ; 
 a fort. adj. Τειχϊόεις. (II. Β. 559.) Compounds, 
 Τειχδδομδς, Man. 4. 291. Τειχδποιδς, Lye. 
 617. and Τειχδμελης. epith. of the lyre of 
 Amphion. (Onest. An. ii. 290.) εκ δ' ήλθεν 
 μεγαροω παρεκ μέγα τειχιον αυλής. π. 165. 
 Syn. Τοίχος, περίβολος. Ερ. Αρειον, αιπυ, 
 άλιπλοον, αρρηκτον, αρραγές, ανεμβατον, 
 αστνοχον, ακαμπες, εΰδμητον, ερνμνον, λάοσ- 
 σοον, μακρόν, κλντον, ζυλινον, πλατύ, ΰψη- 
 Χον, νψικορνμβον, νψιλοφον. 
 
 Τεκμαίρω, certis signis ostendo. to give a 
 proof; to betoken; Olymp. 6. 123. 
 
 Τεκμαίρομαι, conjicio, argumentor, meditor, 
 molior. to fix as an end ; to determine; to 
 conjecture from ; to give an indication. 
 αλλά κακά φρονεων τεκμαίρεται αμφοτεροι- 
 σιν. Η. 70. Syn. Συμβάλλω, εικάζω. — σκέπ- 
 τομαι. — τελειοω. 
 
 Τεκμάρ.ρο'έί. Ύεκμωρ. finis. 2. signum. a limit; 
 end. a sign ; token, κυνος ταλαινης σήμα, 
 ναυτΐλοις τεκμαρ. Hec.1263. P. — εισοκε τεκ- 
 μωρ-Ιλιου εύρωσιν — Η. 30. Syn. Τέλος. 2. 
 σήμα, ση μείον. 
 
 ΤΊκμηρϊόν. certum signum. argumentum. a 
 mark ; sign ; proof, πάντων Ορεστου τοΰθ' 
 δραν τεκμηριον. Soph. El. 910. Ερ. Έυδηλον. 
 εναργές, πιστον. 
 
 Τεκμησσά. ή. wife of Ajax Telamonius. ώ δα'ία 
 Ύεκμησσα, δυσμορον γένος. Aj. 784. Br. 
 
 Τεκνδγδνεω. liberos gigno, it. pario. to beget, 
 or bear, children, adj. Τεκνδγδνδς. (Apollin. 
 Ps. 21. 16.) πεμφθη δ' εις αγελην, τεκνογο- 
 νεΤν αφετος. Philipp. An. ii. 219. 
 
 Τεκνοκτδνος, ον. Τεκνοραιστης. δ, Lye. 38. Ii- 
 berorum interfector. one who slays his 
 children, οφθησομεσθα, και τεκνοκτονον μυ- 
 σος. Here. F. 1 155. 
 
 Τεκνδλετειρά. ή. qua? liberos trucidat, vel 
 amittit. she who murders her children, or, 
 2. loses her young. 2. μή ου, τεκνολετειρ' 
 ως τις αηδών. Soph. ΕΙ. 107. 
 
 Τεκνον, II. Α. 414. Τεκδς. το. fetus, proles, a 
 child, son or daughter ; offspring, dimin. 
 TtKvXov, Lucill. An. ii. 333. ΤΊκνϊδϊδν, Lysist. 
 889. — αιγιοχοιο Διός τεκος — Α. 202. Syn. 
 Γόνος, εκγονος, τεκνωμα. απόγονος, ϊνις. Ερ. 
 Αγακλεες, ποθεινον, γλυκερον, φιΚον, δειλον. 
 pi. αγλαα, ερικνδεα, ερατεινά, περικαλλεα, με- 
 γηρατα, κρατεροφρονα, νήπια, ορφανά, θϋμη- 
 ρεα, φαιδιμα, ωκυμορα, νεηγενεα, τηλεκλυτα. 
 See Eurip. Ion. 472. Danae,/r. 10. 
 
 TEA 
 
 Τεκνοποινος. ulciscens liberis. exacting ven- 
 geance for a child. — μναμων μήνις τεκνοποι- 
 νος. Agam. 161. 
 
 Τ^κνοσπορίά, άς. η. liberorum procreatio. 
 — ονδ' επί παστούς Κγαγετ', ουδ' ερατής έργα 
 τεκνοσποριης ; Agath. An. iii. 68. 
 
 Τεκνδφδνεω. liberos interficio. to murder 
 one's children. See ΤΙαιδοκτονεω. δσσον δ Μη- 
 δειης θυμδς ετεκνοφονει. Leon. Αλ. An.W. 197, 
 
 Τεκνδω. liberos procreo. to beget, or have 
 children. Hence, Τΐίκνωμά. το. offspring 
 (Msch. fr. inc. 34. Butl.) δικάζει τον άγαμοι 
 γαμον πάλαι Τεκνοΰντα και τεκνουμενον. GEd 
 Τ. 1214. Br. Syn. Γεννάω, φυτεύω, φϊτϋω 
 τίκτω. 
 
 Τεκταινω, Apoll.2. 381. Τεκταινδμαι. fabricor 
 to build, ος και Αλεζανδρψ τεκτηνατο νήας 
 ε'ίσας. Ε. 62. Syn. Συντεκταινομαι, τεχναζω 
 επιμηχαναομαι, τευχω, κτίζω, δημιουργεω 
 εν απ εργάζομαι, κατασκευάζω, υποτιθημι. 
 
 Τεκτονΐδης. patronym. Αμφίαλος θ', υ'ιδς ΐίο 
 λυνηου Ύεκτονιδαο. θ. 114. 
 
 Ύεκτδσννη. structura. the art of building, φορ- 
 τιδος ευρει?/ς, ευ ειδώς τεκτοσυναων. ε. 250. 
 
 Τεκτων. faber. an artificer; skilful workman 
 και τά μεν ασκησας κεραοζόος ηραρε τεκτων 
 Δ. 110. Syn. Τεχνίτης, δημιουργός. Έτ.Ααη 
 μων, κλυτος, δορατοζοος, λαοξοος. 
 
 Τελάμων. lorum, fascia, a thong ; bandage 
 belt, ιδρώσει μεν τευ τελαμων αμφΐ στηθεσ 
 σιν Ασπίδος αμφιβροτης, — Β. 388. Syn 
 Ίμας. — δεσμός. Ερ. Έυδμητος, νεοκλωστος 
 φαεινός, πλατύς, αργυρεος. 
 
 Τελάμων. Ν. P. father of Ajax, who was there 
 
 fore Τελάμωνϊάδης, II. θ. 267. and Ύελάμω 
 νϊδς, Β. 528. ώς υ'ιδς Τελαμώνος αγαυοΰ, φαι 
 διμος Αίας. Ρ. 284. Ερ. Αντιθεος, αμϋμων 
 αστεμφης, αρη'ίφιλος, ευρυσθενης, κρατερός 
 Αιακιδης. See Orph. 182. 
 
 Τελεθω, Ίϊλεθδμαι. sum, fio, orior. to exist 
 be ; appear, ννζ δ' ηδη τελεθει, αγαθόν κα Ι) 
 νυκτί πιθεσθαι. Η. 282. ουδ' αγορεων, Ίνα < 1 ;ί 
 άνδρες αριπρεπεες τελεθουσι. Τ. 441. — 07τι<τι»1( 
 δε θεοί τελεθονται. Phocyl. 99. Syn. Ei/xl|o 
 υπάρχω, γιγνομαι. 
 
 Τέλειος, Τελεος. perfectus, integer, completed Ι), 
 perfect, adv. Τελεως. (Trach. 1264. Br.) aih\ 
 τίκα δ' αιετδν ήκε, τελειοτατον πετεηνών. C «:■ 
 247. ποτέρα προτερ' αν επιστενω, Ποτερ ||3, 
 τελεα περαιτέρω. Trach. 949. Br. Syn. Eiii f j 
 τελης, παντελής, τεληεις, εντελεχης, ολοκλι^ψ 
 ρος, τελεσφόρος. !| |] 
 
 Τελειοω. Τελεόω, Ερ. άδ. 692. Τελειω. perficic 
 to accomplish ; complete, αλλ' ουδέν ειργ 
 σοι τελειοϋσθαι τάδε. Trach. 1259. Br. τεχ> 
 νην παντοιην, χαριεντα δε έργα τελειει. ζ. 23^ 
 
 Τελεοδρδμδς. δ ή. cursum perficiens. finishin 
 a race, ήν γάρ ακεντητύς τελεοδρομος'- 
 Asclepiad. An. i. 217. 
 
 Τίλεδμηνδς. annus integer, having the fu 1 
 number of months. — οπότε τελεομηνος εκ\ 
 φεροι Αωδεκατος αροτος, — Trach. 825. Br. 
 
 Τελεσσϊγάμος. Τελεσσϊγονδς. (Orph. Η. 5ί 
 10.) Τελεσσϊμδρος, compounds of Τελει& 
 
Τ Ε Λ 
 
 Τ Ε Μ 
 
 653 
 
 • used by Nonnus. 
 Τελεσσϊοωτειρα. qua? res ad finem perducit. 
 
 bringing• to a completion, πολλά γαρ τικτει- 
 ■ι Μοίρα τελεσσιδωτειρ'. Heracl. 899. 
 Τελεσσι0ρωι>, Agam. 681. Bl. ΤελεσσΧνδδς. 
 
 qui perficit, quae destinavit. accomplishing 
 i its purpose, αλλ' ου οι τάδε μοϊρα τελεσσι- 
 t νοος κατενευσεν. Orph. 1308. 
 Ύϊλεστωρ. epith. of Apollo. An. ii. 518. s. as 
 ι Τελεσφόρος, ad finem perducens. bringing 
 
 to an end. 2. pass, complete, μνήμων τ' 
 ι Έριννυς, και τελεσφόρος Αικη. Aj. 1390. Br. 
 Ι ??ν7Γερ γαρ κεΊταί γε τελεσφορον εις ενιαντον. 
 |ϋ Τ. 32. Syn. Τέλειος, σνντελης. 
 ΤελεσφδρΧά. ΤελετηφδρΧά, Synes. 3. 77. initia- 
 'Π tio, consecratio. a solemn rite, άρρητους 
 U ayavyai τελεσφοριγσι θεμιστας. Apoll. 1. 
 I 918. Syn. Τελετή, τελειωσις. See Callim. 5. 
 il 119, #c. 
 
 Τελετή, finis. Batrach. ult. 2. initiatio. an 
 w end ; initiation in mysteries ; solemn rites. 
 
 Hence, Τελετάρχης, epith. of Bacchus. (Orph. 
 W H. 51. 3.) — \va Μυστοδοκος δυμος Έν τελε- 
 
 ταΤς άγιαις αναδεικνυται. Nub. 303. Syn. Τε- 
 ψ λος. τελευτη. 2. τελεσφορια, θυσία, θρησκεία. 
 ; Ερ. Αχραντος, άρρητος, μυστιπολευτος, πο- 
 w λνποικιλος, νυκτερος. 
 
 Τελευταίος, finalis, extremus. last, ιδω δε του- 
 ψτων την τελευταιαν ΰβριν. Soph. ΕΙ. 273. 
 
 Syn. Εσχατ-ος, εντελής. 
 ?ελευτάω. finio. to end. 2. with βίον expressed, 
 
 or understood ; to end one's life, to die. 2. 
 
 οιμοι, τ'ι δράσω ; ποί τελευτησω βίον; Hec. 
 ΓΙ 417. Syn. Τελεω, πληροω, περαίνω. 2. θνη~ 
 ΐψ σκω, απέρχομαι. 
 
 ψελεντή. finis, exitus. an end ; conclusion. 
 m ου yap μοι δοκεει μυθοιο τελευτη Τι]δε y 
 
 δδφ κρανεεσθαι' — Ι. 621. Syn. Τέλος. — με- 
 
 ταστασις, aπaλλayη. θάνατος. Ερ. Γλυκερά, 
 
 δ'ιγεδανη. 
 
 Ίλεω, II. Υ. 20. finio. 2. solvo. 3.celebro. 4. 
 
 attribuor. 5.neut. pertineo aliquo ; perficior. 
 1 ■ to bring to a close ; to pay a contribution ; 
 
 ito initiate in sacred mysteries ; to rank 
 
 among. 5. to receive accomplishment, τε- 
 
 Χοΰσ' αραί' ζώσιν οι. Γάς ϋπαι κείμενοι. Soph. 
 
 ΕΙ. 1417. Β. Syn. 1. ΕπίΓελεω, συντελεω, 
 
 περαίνω, πληροω, ανυω, τελεσφορεω. 2. λυω. 
 
 3. μυεω. 
 
 ■εληεις. perfectus. perfect ; without blemish. 
 
 ερδον δ' Απολλωνι τεληεσσας εκατομβας. Α. 
 
 315. See Horn. Merc. 541. 
 
 ελθος. quod debetur. a due. — νυν δε κομι- 
 
 ζεν,-'Ώ Έυηρειδα, τελθος οφειλομενον. Call. 
 
 15. 106. 
 
 { ελλην, ηνος. δ. Ν. P. a musician and poet. 
 
 Τελλ^νος δδε τύμβος, εχω δ' υπό βωλεϊ πρεσ- 
 υν. Leon. Tar. Ruhnk. Ερ. Cut. i. p. 118. 
 λλΧνη, Sopal. Ath. p. 86. Τελλίς or Τελλη. 
 itulus. a shell-fish ; muscle, or welk. κογ- 
 
 χος, αν τελλιν καλεομες' εντι δ' άδιστον κρέας. 
 
 Epicharm. ib. p. 85. e. 
 
 ελλω. act. s. as Τελεω. but this sign, very rare. 
 
 2. Τελλω. Τελλδμαι. orior, gignor. to rise ; 
 
 be produced. Ι.-ετειλαν Διός-Όδόν -Olymp. 
 2. 126. — 2. ην, ήλιου τελλοντος, ωκυπους 
 άγων. Soph. ΕΙ. 701. τετρηχώς, οιόν τε νεαις 
 επί φορβάσιν οίστρος Τελλεται, — Apoll. 3. 
 276. Syn. 2. Ανατέλλω, yιyvoμaι, τελεθω. 
 
 Τελμά. το. locus palustris, lacuna, a swamp ; 
 muddy pool, ομβριον ύδωρ αν ειχετ εν τοις 
 τελμασιν. Αν. 1592. Syn. Τελμις, σηραγζ, 
 τέναγος, πηλωδης τόπος. 
 
 Τελμάτδω. in coenum verto. to render swampy, 
 χέρσοι τα ρείθρα' τελματοϊ δε τους λίθους. 
 Pisid. ap. Suid. 
 
 Τελμισσεΐς, Τελεμισσεΐς. οι. Ν. P. name of a 
 play of Aristophanes, from Τελμισσδς, a city 
 of Caria. φέρε δη τοιννν, ταϋθ' δταν ελθ -g, τ'ι 
 ποιεΤν χρή μ', ω Τελεμισσης ; See Steph. 
 Byz. in v. and Brunck. ad Arist. fragm. 
 
 Τέλος, adverbial, denique, postremum. at 
 length ; last, τέλος θανοιμι καυτός. Aj. 395. 
 Syn. ΠοΓε, λοιπόν, ύστερον. 
 
 Τέλος, το. effectus, finis. 2. vectigal. 3. im- 
 pensa. 4. dignitas, qualis fungentium magis- 
 tratu, qui 01 ev τέλει dicuntur, et τα τέλη. 
 5. legio, cohors. 6. maturitas virginis, unde 
 et nuptise. 7. sacra arcana, end; tax; out- 
 lay; rank, office; division of an army; full 
 growth; mysteries, rites of religion or mar- 
 riage. — τέλος δ' ουπω τι πεφανται. Β. 122. 
 δορπον επειθ' εϊλοντο κατά στρατδν εν τελε- 
 εσσιν. Η. 380. Syn. 1. Τελσον, τελευτη, 
 πέρας, δρος, τέρμα. 2. δασμός, φόρος. 4. αξίω- 
 μα. 5. τάγμα. 6. γάμος. 7. τελετή. Ερ. Αισι- 
 μον, αφαυρον, άκρον, εμπεδον, δυστεκμαρτον, 
 επιμοχθον, θϋμηδες, ιερόν, κακόν. 
 
 Τελσδν. finis, extremitas. an end ; a bound- 
 ary, ιεμενω κατά ώλκα, τεμεϊ δε τε τελσον 
 αρονρης. Ν. 707. 
 
 Τελ^ουσσα. ή. Ν. P. (See Ruhnk. Ερ. Crit. 
 1. p. 17.) a fountain and town of Boeotia. 
 Hence, Τελφουσσαιη. an epithet of Ceres, 
 (Call. fr. 207.) and ΤελφουσσΧος, of Apollo. 
 (Lye. 562.) Τελ0οΰσσ', ενθαδε δη φρονεω 
 περικαλλεα νηον. Horn. Apoll. 247. 
 
 ΎελχΊνες, ων. οι. Ν. P. inhabitants of Ialysus 
 in Rhodes, originally from Crete. Being 
 notorious for ill-nature and detraction, the 
 name was bestowed upon any persons, who 
 shewed such an unamiable disposition. See 
 Ov. Metam. vii. 365. τελχίνες βίβλων, Ζη- 
 νοδότου σκυλακες. Philipp. An. ii. 223. 
 
 Τελώνης. Τελωνητης, Maneth. 4. 329. pub- 
 licanus. a collector of taxes, or imposts of 
 any kind; a custom-house officer. Hence, 
 ΤελωνΧάς, αδδς. ή. belonging to a τελώνης. 
 (Phan. An. ii. 52.) and ΤελωνΧδν. το. a cus- 
 tom-house. (Pisid. ap Suid.) και τελωνην, 
 και φαραγγα, και Χαρνβδιν αρπάγης. Equit. 
 248. Syn. Αεκατευτης, δεκατηλογος, δασμο- 
 λογος. 
 
 Τεμάχδς. το. item, ΤεμάχΧον. frustum, inpr. 
 piscis. 2. salsamenta. a piece cut off ; a slice, 
 partic. of salted fish. Hence, Τεμάχδπωλης. 
 δ. a dealer in salt fish. (Antiph. Ath. 120.) 
 και τεμαχος, ού Περικλεης ουκ ηζιωθη πωπο- 
 
654 
 
 TEN 
 
 τε. Equit. 284. και τον λαρυγγ' ηδιστα πυ• 
 ριώ τεμαχιηις. Crobyl. Ath. 5. f. Syn. Απο- 
 κομμα. — ιχθύς. 
 
 Ύεμβρίος. fl. juxta Pontum. Τεμβριος ιχθνοεις 
 θαλεραΊς πλημμυρεται οχθαις. Orph. 714. 
 
 Τέμενος, agri portio a ceteris άποτετμημένη, 
 inpr. in usus sacros. a piece of land appro- 
 priated to a chief; (II. Z. 194.) or, sepa- 
 rated for religious uses ; a sacred grove ; a 
 temple, adj. Τεμήνχος, ά,δν. (Track. 756. Β.) 
 Ταργαρον, ένθα δε οι τέμενος βωμός τε θνηεις. 
 θ. 48. ληζν, κνεφας δε τέμενος αιθέρος λαβυ. 
 Pers. 371. Bl. Syn. Αλσος, ιερόν, τεμενισ- 
 μα. Ερ. Αγλαον, βαθυδενδρον, πΧον, ιερόν, 
 πολυφυλλον, άγνον. 
 
 Τεμεση. Τεμεσσά, Lye. 1067. Ρ. Ν. a city of 
 Cyprus ; and of Calabria, ες Ύεμεσην μετά 
 χαλκόν' αγω δ' αιθωνα σιδηρον. α. 184. 
 
 Τέμνω, Ταμνω, Τέμνομαι, scindo. 2. ferro 
 vasto. 3. fcedus. ferio. to cut, or cleave. 2. to 
 lay waste with the sword. 3. to strike a 
 treaty.— πέλαγος μέσον εις Ένβοιαν- Ύεμνειν,— 
 γ. 175. αντάρ 6 ταμνετο δοϋρα, θοώς δε οι 
 ηνντο έργον. ε. 243. Syn. Αποτεμνω, δια- 
 τέμνω, κόπτω. Phr. Όδον, — κελευθον, — 
 σπονδας — τεμνειν. Eur. 
 
 Τεμπεά, contr. Τέμπη, τα. Tempe, now Tsam- 
 pas. 2. loca amcena. arboribus consita. a 
 vale, or meadow. Hence, the adj. Τεμπϊς. η. 
 (Nic. Al. 199.) φενγε δε και Πηνειός ελισ- 
 σομενος δια Τεμπεων. Call. 4. 105. — 2. και 
 Ώοσιδη'ία έργα, και ιερά τεμπεα Ααφνης. Dio- 
 nys. 916. 
 
 Τέναγος, locus humidus. a shallow; a swamp. 
 See Τέλμα. αψ.Ίενάγωδης. (Αροίί. 4. 1264.) 
 οϊ δ', επει ουν τέναγος, — Orph. 1092. 
 
 Ίενδω. arrodo. to gnaw, ηματι χειμεριψ, δτ 
 ανοστεος ον πόδα τενδει. Hes. ε. 522. Syn. 
 Έδω, εσθιω, κατατρώγω. 
 
 Τενϊδος. ή. ins. contra Sigeum. once called 
 Αευκοφρυς. Κιλλαν τε ζαθεην, Τενεδοιό τε ΐφι 
 ανασσεις. Α. 38. Ερ. Αγχίαλος, ιμερτη, στενή. 
 
 Ύενθης. gulosus. gluttonous, subst. Ύενθειά. η. 
 (Αν. 1690.) κάγωγ' οτι τενθης ει συ κάλαζων 
 ανηρ. Pac. 1120. Syn. Αδηφάγος, λιχνος, 
 προτενθης. 
 
 Τενθρηδων. Ν. Ρ. II. Β. 756. Τέρπανδρος, the 
 Lyric Poet of Lesbos. Pindar. Ath. p. 635. 
 Ύερπίάδης. patronym. son of Ύερπϊος. Od. χ. 
 330. Ύενθράνϊδης. patron. II. Ζ. 13. Ύευθράς, 
 ντος. Ε. 705. Τεύκρος, brother of Ajax Te- 
 lam. Ψ. 859. Τευτάμϊδης. patron. Β. 843. 
 Τηλέμαχος, son of Ulysses. Od. δ. 21. Τ^λε- 
 μος. ι. 509. Ύηλεφίδης. λ. 518. Τηλεφος. 
 Nub. 923. Τηρευς. Αν. 101,2. Τι βίος. Me- 
 nand. θεττ. Τ'ιμάγητδς. Theoc. 2. 8. ΤΊμάγο- 
 ράς. Theog. 1056. Τϊμάνωρ. Hegesipp. An. 
 i. 254. Τίμαρχος, ΤΊμηνορίδης. Simonid. ibid. 
 145. ΤΊμοδημος. Call. Ερ. 40. ΤΊμυδημίδαι. οι. 
 patron. Nem. 2. 27. ΤΊμοθϊος. Call. Ερ. 16. 
 Τίμοκρϊων. Simon. An. i. 137. ΎΊμο~κρϊτος. 
 Anac. Ερ. 1. Fisch. ΎΊμωναζ. ibid. 18. Τΐτϊάς. 
 Apoll. i. 1 126. Τίτος. AIcce. Mess. An. i. 490. 
 ΤΪΓϋρος. Tlieoc. 3. 3. Τληίάς, Ion. Τληίης. 
 
 Τ Ε Ρ 
 
 Anac. Ερ.20. Fisch. Ύληπολεμος. II. Ε. 657 
 Proper names of men. 
 
 Τενθρηδων, όνος. Τενθρηνη. ή. vespa; apis. ; 
 wasp ; or bee. Ηβηοβ,Τενθρηνίδν. το. a wasp' 
 nest, τενθρηνης αναμιγδα ποροις εν πιοσι. 
 εργοις. Nic. ΑΙ. 547. 
 
 Τενων. δ. tendo. a sinew, αυχένα χερμαδιψ 
 ρήξεν δ' απο τοίο τένοντας. Π. 587. Ερ. Αυ 
 χενιος, βαθύς, κρατερός, παχύς, παρασφυριος 
 
 Τεδς. for Σος. tuus. thine, your, τεδς γόνος, ί 
 γεραιά. Heracl. 911. στεργε τεην αλοχον'— 
 Phocyl. 184. 
 
 Τεραζω. signa narro. to explain portents, ούτι 
 δ' είπε τεραζων. Agam. 123. Bl. 
 
 Τεραμνον. pi. Τίραμνά. τα. tecta domorum 
 a chest, coffer. — roofs ; upper chambers 
 Monk prefers Τερεμνον. — τεραμνων Α π 
 νυμφιδιων κρεμαστον κ. λ. Hippol. 766. Syn 
 Ύπερψον, νπερθυρον, σκήνωμα, στέγη, κυψέλη 
 
 Τεράς. το. portentum. an ominous sign ; 
 prodigy, adj. Τερατώδης, Nub. 363. Τερασ 
 τίδς, Cyr. Th. prodigious ; monstrous. Also 
 Ύεράτωπδς. (Horn, xviii. 36.) — foo7rp07roc 
 ο ς σαφα Θυμψ-Έιδειη τεραων, — Μ. 229. Syn 
 Σημεϊον,θαϋμα,πελωρ. Ερ. Αγριον, πελώριοι 
 απιστον, δυσμαχον, σμερδαλεον. 
 
 Τερασκοπος. haruspex. a soothsayer. — εαν μ \ 
 τψ τερασκοπφ λαβφς Koivy τι βουλευσαντα 
 CEd. Τ. 612. See Pyth. 4. 357. Syn. Τερ« 
 τοσκοπος, μαντις. ονειροκριτης. 
 
 Τεράτειά. quicquid modum longe excedit 
 prodigiosa narratio. dealing in accounts c 
 marvellous occurrences ; lying ; tricking 
 και τερατειαν, και περιλεζιν, και κροΰσιν, kg 
 καταληψιν. Nub. 318. 
 
 Τερατευω, Τερατευομαι. monstra loquor. t 
 relate tales of wonder. Hence, Τερατευμο 
 το. delusion ; imposition ; jugglery. (Lysist 
 763.) εν ταϊς τραγφδιαισιν ετερατευετο. Rar 
 834. Β. 8ΥΝ.ΤεραΓολογεω, ψεύδομαι, δολιευΐι 
 
 Ύερεβινθδς. ή. terebinthus. Pistacia terebin 
 thinus. Linn, the tree producing turpeni 
 tine ; called also τερεμινθος and τερμινθον 
 (Theoc. Ep. 1. 6.) adj. Τερεβινθωδης. δ \ 
 (AntiphiL An. ii. 177.) and Τερμινθίς. ? 
 (Nic. Al. 300.) αντί δ' εμεΰ κομαρου τις δδο 
 πόρος η τερεβινθου. Antip. Thess. An. ii. 1 1ί 
 
 Τερετίζω, garrio, cantillo. to chirp, twitter 
 whistle, play, or sing. Hence, Τερέτισμα, r^ 
 chirping ; prating. (Agath. An. iii. 57.) kc. 
 προς το διχορδον ετερετιζες. υσθομην. Euj 
 phron. Ath. 380. c. 
 
 Τερετρον. terebra. an auger, or gimlet, ερμ 
 ασκησας' τετρηνα δε πάντα τερετρψ. tp. 1 9? 
 Syn. Ύρυπανον. 
 
 Τερηδων. vermis lignum rodens. an insec 
 that pre}'s on wood, υπδ τερηδονων σαπεί 
 ενταύθα καταγηρασομαι. Equit. 1305. Sym 
 Έηπεδων, αθριψ, ζυλοφαγος. 
 
 Τίρ^ν, τερεινα, τερεν. tenellus. prop, rubbe 
 smooth; tender; delicate. Hence, ΤερενΙ ,; !; 
 χρως, οος. δ η. (Lith. 33.) αυτόματη φυε γαΖ 
 τερεινης ανθεα ποιης. Apoll. 1. 1143. βληχ | 
 ό" αγχοτατω τερενης μνκηματι μόσχου. Cri 
 
Τ Ε Σ 
 
 i nag. An. ii. 146. Syn. 'Απαλός, άβρος, τρυ- 
 φερός. 
 [Ύερθρϊοι. οι. sc, κάλοι, rudentes qui ad extre- 
 P mos veli funes tendunt. ropes at the extre- 
 1 mity of the yard. άνήρ αν ηδεως λαβοι. τους 
 
 τερθριους παριει. Equit. 441. Invemiz. 
 κΤερθρον. propr. antennae extremum jugum. 
 J 2. viet. summitas, finis, the extreme point 
 | of any thing; espec. a sail-yard, και μοι το 
 ι τερθρον δήλον — Eur. Eurysth. fr. 3. 
 Τΐερμά. το, II. Ψ. 46*2. (Ed. Τ. ult. Ύερμων. 
 6. terminus, meta. a limit, or term• the 
 f goal ; end. dimin. Ύερμδνϊδν. (Philodem. An. 
 ii. 86.) adj. ΤερμΧδς, Antig. 1333. Ύερμονϊός, 
 Ψ Prom. 117. Hence, the v. Τερμοδρδμεω. 
 Ψ (Man. 4. 5'20.) ώ τλημον, οίον τερμον, ϊο- 
 '!" καστη, βίου. Phoen. 1371. Syn. Τελος.-καμ- 
 1 πτηρ.— ορός, εσχατιά, το έσχατοι', υστατον, 
 w άκρον. 
 
 \ Γερμϊδεις. ad pedes demissus. reaching to the 
 Φ end, bottom, or ground, ασπίς συν τελαμώνι 
 ^χαμαί πέσε τερμιοεσσα. Π. 803. Syn. Μέγας, 
 ^μάκρος, ποδηρης. 
 
 ^Γερπίκεραννος. fulmine gaudens. delighting 
 '"in thunder, τοΰτο δε τοι ερεονσα έπος Διΐ 
 
 τερπικεραυνφ. Α. 419. 
 ψερπνδς, ή, δν, and 6 ή. (Iph. Τ. 1495.) de- 
 J ilectabilis. pleasing; delightful, τερπνής τυ- 
 Ί^χοιμ' άν εισόδου ; — Alcest. 964. ώ τερπνοτα- 
 τον συ τεμαχος ανθρωποις φέρων. x\charn. 
 ITO81. τερπνιστοι δε τοκευσι τυθ' υϊίες, — Call. 
 if/r. 256. Syn. Έπιτερπνος, ευτερπης, ασπα- 
 ψσιος, ηδύς, μεγηρατος. 
 
 ψερπνώς. adv. jucunde. cheerfully ; gladly. 
 μυθεϋνθ', ola τε πολλά νέοι παρά δαιτϊ και 
 [ οινφ Ύερπνώς εφιοωνται, — Apoll. 1. 459. 
 Syn. Ίλαρως, ήδεως, ευθυμως, άλυπως. 
 'έρπω. act. & med. satio ; oblecto. to fill, sa- 
 tisfy ; to delight, gratify, τι] δγε θυμόν ετερ- 
 πεν, αειδε δ' αρα κλεα ανδρών. Ι. 189. αυτάρ 
 ιπει ταρπημεν εδητυος ηδε ποτητος. Α. 779. 
 ΥΝ. Έπιτερπω, ευφραίνω, ιαινω, φαιδρυνω. 
 αίρω, ευφραίνομαι, ήδομαι. 
 ερπωλή. ΤερφΊς 1 , Hes. θ. 917. oblectatio. 
 delight; enjoyment, οιην τερπωλήν θεόςηγα- 
 γεν ες τοδε δώμα. σ. 37. Syn. Ύερπνοτης, 
 τγανοφροσυνη. γανος, ηδονή, θϋμηδια. Ερ. 
 'Ερατη, ακόρεστος, αλϋπος, -γλυκερά, 
 "ερσαινω, Ύερσω. arefacio. to dry up. αίμα 
 Λελαν τερσηνε, μένος δε οι εμβαλε θυμιμ. Π. 
 ϊ29. τερσεται ηελιψ' — η. 124. 
 ιρφδς, εδς. το. cortex, testa, a skin, rind, 
 ;hell. ο'ιη περ δαπιδος λασιης περιδεδρομε 
 ■ερφει. Nic. Th. 323. 
 
 ΐϊσσάράβοιδς. worth 4 oxen. II. Ψ. 706. Τεσ- 
 
 ^άράκαιδεκάδωρδς. 14 palms in breadth. An- 
 
 hol. Τεσσάράκαιδίκετϊς. η. 14 years old. 
 
 Perses, An. ii. 5. Τεσσάράκοντά. οι, αί, τα. 
 
 I l Of τέρφις are compounded the follow- 
 
 g : Τερφιμβρδτδς, Od. μ. 269. Τερφΐνδδς, 
 
 \p. An. ii. 520. Τερψϊχδρη. one of the 
 
 Hoses, mother of the Sirens, Apoll. 4. 896. 
 
 ρφϊχδρδς. epith. of Apollo, Anal. ii. 518. 
 
 ΤΕΤ 
 
 655 
 
 forty. II. B. 524. Τεσσαρακονταετής, Ύεσσά- 
 ράκοντοντης. 40 years old. Hes. ε. 439. Τεσ- 
 σαρακοστός, ή, δν. the fortieth, της τετταρα- 
 κοστής, ην επορισ Ευριπίδης ; Eccles. 825. Β. 
 
 Τέσσαρες, τά Τέσσαρα. JEol. ΤεΥορες. qua- 
 tuor. four, τέσσαρα φωκαων εκ πόντου δερ- 
 ματ ενεικε. δ. 436. η δε -γυνή τετορ' ήβψη, 
 πεμπτψ δε γαμοϊτο. Hes. ε. 698. 
 
 Τέτανος, ή, δν. tentus. inde, 2. rigidus. 3. laevis. 
 stretched ; stiff; smooth, αιμ' αναλυομενος, 
 τετανόν τ εσκληκότα ρινόν. Nic. ΑΙ. 464. 
 
 Ύεταρτημδρων. quadrans. the fourth of any 
 thing; partic. of an obolus. Macho, Ath. 
 582. e. 
 
 Τέταρτος, //. Β. 623.ΤεΥράΥος. quartus. fourth. 
 Μηριονης δ' αναειρε δυο χρυσοΐο ταλαντα- 
 Τετρατος,— Ψ. 615. 
 
 Τετμω. invenio. to find, ενθ' δγε^εστορ' ετετ- 
 με, λιγνν ΐίυλιων αγορητην. Δ. 293. Syn. 
 Ευρίσκω, καταλαμβάνω. 
 
 Ύετράβάμων. quadrupes. See Τετράδρδς. αποτε 
 Καδμογεί'η, τετραβαμοσιν εν χηλάΐσι. Phoen. 
 821. 
 
 Ύετράβδειδς. quadruplex. formed of, or co- 
 vered with, four hides, φαεα μουνογληνα, 
 σακει ισα τετραβοειω. Call. 3. 53. 
 
 ΤεΥρα is used only in composition, for ΤεΥδρα 
 or Τεττάρά. From it are formed the follow- 
 ing adjectives, as well as the two preced- 
 ing : ΤεΥραγλωχϊν. epith. of Mercury, An- 
 thol. Τετ ραγρα μμάτδς, Sibyl. 1. 2. Τετράγϋδς, 
 Od. η. 113. ΤετράΊλικτδς, Antip. Sid. An.ii. 
 23. ΤεΥραει^ς, s. α* Τετραετές, Theoc. 7. 147. 
 Τίτραζνγδς, Helen. 1045. Τετραζυξ, Naz. 
 Τετράκερως, Ερ. άδ. An. iii. 333. ΤεΥρακΤων, 
 Orph. Έυχ. 39. Τετρακνημδς, Tyth. 2. 73. 
 Τετρακνημωΐ', ib. 4. 382. Τετράκδρυμβδς, An- 
 tip. Sid. An. ii. 25. Τίτράκυκλδς, II. Ω. 324. 
 Tirpapo /ρδς, Rhes. 5. Τετράμορφδς, Eur. fr. 
 inc. 177. Τετράπεζδς, Lith. 741. Τετρα^χί/ς. 
 Vesp. 553. ΤίΓραττλευρος, Ερ. Anal. iii. 132. 
 ΤεΥρα7τορος 3 ib. 135. Τετρασκελης, Phoen. 648. 
 
 Τετράγωνος, quadrat us. having four right 
 angles ; square, ορθψ μετρήσω κανόνι, προσ- 
 τιθίϊς, Ίνα Ό κύκλος •γενηταί σοι τετράγω- 
 νος•— Αν. 1004. 
 
 Ύϊτράδισται,ών. οι. qui quarta cujusque men- 
 sis die convivia agitant. members of a club, 
 held on the fourth of every month, δς τοις 
 τετραδιστάίς μεν παρεθηκεν εσθιειν ΤΙρωην 
 λεκιθον και μεμβραδας και στεμφυλα. Alex. 
 ap. Ath. p. 287. f. 
 
 Τετραθελυμι/ος. quadruplex. of four layers, 
 or folds, αυτάρ by' αμφ' ο)μοισι σάκος θετό 
 τετραθελυμνον. 0.479. Syn. Τετραπτυχος. 
 
 TlirpaivwjTtrpaiviij.perforo. to pierce through. 
 αμφοτέρων μετοπισθε ποδών τετρηνε τενοντε. 
 Χ. 396. 
 
 TirpaKi.adv. Meleag. Land Τετράκϊς. quater. 
 four times, τρις μακαρες Aavaoi και τετράκις, 
 οι τοτ ολοντο. ε. 306. 
 
 Τετρακτϋς.η. quaternio. the number four, ου 
 μά τον άμετερφ φνχ^. παραδόντα τετρακτυν. 
 Pythag. 
 
656 
 
 ΤΕΤ 
 
 Ύίτράμετρδς. qui est quatuor metrorum. Lat. 
 octonarius. sec. μονοποδίαν. tetrameter, ου 
 tovt ερωτώ σ' αλλ' ό, τι καΧΧιστον μετρον 
 Ήγεΐ* ποτέρα το τριμετρον, η το τετραμετρον ; 
 Nub. 641. 
 
 Ύΐτραξ, άκδς, Αν. 884. et άγος. nom. avis. 
 perh. the bunting•, or lesser bustard, τετρα- 
 γας, σπερματοΧογυνς τε, κάγΧαας συκαΧΧι- 
 δας. Epich. Ath. 398. d. 
 
 Ύετράδρδς. Ί^ετρωρδς, Alcest. 493. Ύ'ετρωριστδς, 
 Soph. Amphiar. Jr. 4. quadrijugus. four 
 horses drawing; drawn by four horses. Ti- 
 τράδρδς, Track. 516. sign, four-footed. 
 Hence, ΤΊτράορϊά. ή. a chariot drawn by 
 four; a race between such chariots. (Pyth. 
 2. 8.) r/ δ', ώστ' εν πεδιψ τετραοροι αρσενες 
 Ιπποι. ν. 81. Syn. Ύετραζυζ, τεθριππος, τε- 
 τραβαμων, τετραρνμον άρμα, τετρακυκΧος απή- 
 νη. Phr. Ύεθριππον ζεύγος. iEsch. fr. ος 
 είχε πωΧους τεσσάρας ζυγηφορονς. ib. 
 
 ΤίτράπαΧαι. adv. jamdudum. very long ago. 
 ζεϊν ΆΧικαρνησσεν, τετραπαΧαι σποδιη. 
 Call. Ερ. 2. 4. Syn. ΈκπαΧαι, προπαΧαι. 
 
 ΤετραπΧοος, ΎϊτραπΧονς. quadruplus. four- 
 fold. τριπΧη τετραπΧι] τ αποτϊσομεν, — Α. 
 128. See Lye. 1367. 
 
 Ύ'ίτράπνοδς, Ύϊτράπνους. quatuor habens spi- 
 racula ; biceps, with four nostrils ; two- 
 headed, και την τετραπνην ύδρον ευνασας 
 θρονοις. ib. 1313. 
 
 Ίΐτράποδηδον. adv. more quadrupedum. on 
 all fours, επί γης παΧαιειν, τετραποδηδδν 
 εσταναι. Pac. 896. 
 
 ΤίτράποΧος. quater aratro versus, four times 
 turned up. — τριποΧοις σπορον εν νειοϊσιν 
 Εσθ' δτε βαΧΧοντες, και τετραποΧοισιν ομοί- 
 ως. Theoc.25. 26. 
 
 Τετράπδλΐς. See Τετραπτ. 
 
 ΎΊτράπδς. δ η. Anal. iii. 321. Τϋτράπους. accus. 
 τετράποδα and τετράπουν. four-footed. — ευ 
 δε γενεθΧη-Ύετραποδων — Call. 3. 131. τετρά- 
 πονν μϊμον — Rhes. 256. Syn. ΎετρασκεΧης, 
 τετραβάμων. 
 
 ΊΊτραπτϊρυΧΧϊς, ϊδδς. η. locusta. the grass- 
 hopper, so calledm Boeotia. των ορταΧιχων, 
 η των τετραπτερυΧΧιδων. Acharn. 871. Syn. 
 Ακρις, τεττιζ. 
 
 ΎΈτραπτϊΧος. quaternas gerens pennas. with 
 four wings. βονΧει μαχεσθαι Τηρυονη τε- 
 τραπτιΧφ ; ib. 1081. 
 
 ΎΈτραπτοΧϊς. epith. Atticse, υ. ejus populi. a 
 portion of Attica, consisting of four δήμοι, 
 Marathon being one of them. See Lysist. 
 285. δδ' ; εκ τίνος γης, ώ γερον, τετραπτοΧιν 
 Εννοικον ήΧθες Χαόν ; — Heracl. 81. 
 
 Τετραρχίά. tetrarchse imperium. a tetrarchy. 
 αστοϊς δε, πάση τ εννεπω τετραρχια. Alcest. 
 1164. 
 
 'Ϋίτράς. quaternio. the number four; space 
 of four days, τετράδι τη προτερτρ, τη μιν τεκέ 
 ποτνια Μαία. Η. Merc. 19. Syn. Ύετρακτνς. 
 
 Ύετραστάτηρος. quatuor stateras sequans. 
 worth four στατήρες. οράτε μεν με δεομενον 
 σωτήριας Ύετραστατηρου καντόν. — Eccl. 413. 
 
 Τ Ε Υ 
 
 Ύΐτράτρνφδς. in quatuor partes fractus. tha 
 may be broken into four pieces, αρτον δειπ 
 νησας τετρατρυφον, οκταβλωμον. Hes. £. 440 
 
 ΎετράφάΧηρδς, II. Ε. 743. 'ΐετράφάΧδς. qua 
 tuor conos habens. with four studs, or tufts 
 ΘΧασσε δε τετραφαΧον κννεην, συν δ' οστ'ε 
 άραζε. Μ. 384. 
 
 ΎΊτράχά. adv. quadrifariam. into four por 
 tions,or pieces. Ep. An. iii. 17. So, Τετραχ 
 θα. τριχθα τε και τετραχθα διατρνφεν εκπεσ 
 χειρός. Γ. 363. 
 
 ΎΊτράχδος. quatuor congios capiens. holding 
 four χοές. εις ηονν πίνει τετραχοοισι καδοις 
 Hedylus, Ath. 473. 
 
 Τετρεμαινω. tremo. to dread; to tremble. Se 
 Ύρεω. — ούτως αντάς τετρεμαινω, και πεφο 
 βημαι. Nub. 294. Β. αει δε τετρεμαινοντ 
 και φοβονμενον. Xenarch. Ath. 569. Syn 
 Αειμαινω, δεδιττομαι, ν. δειδιττομαι. 
 
 Ύεττά. vox, qua juvenis seniorem compellat 
 the address of respect, or of kindness, τετ 
 τα σιωπή ήσο, εμψ δ' επιπειθεο μνθω. Δ. 412 
 
 Τεττιζ, τεττϊγδς. r). the balm-cricket, or cica|? 
 da ; differing from our grass-hopper. Thes 
 insects in gold were worn by Athenian ladies 
 in proof of their having inhabited Attica, a 
 long as the τεττιζ. Hence, Ύεττϊγδφδρος 
 (Equit. 1331. Β.) Ep. Αγρότης, δρνοκοιτηί 
 ΧαΧος, φιΧερημος, νμνοποΧος. Phr. ~Ή.μος δ 
 χΧοερφ κνανοπτερος ηχετα τεττιζ Οζφ εφεζο 
 μένος θέρος ανθρωποισιν αειδειν. κ. Χ. Hes. ο 
 393. αχηεις τεττιζ δροσεραΐς σταγονεσσι μί 
 θυσθεις Αγρονομον μεΧπεις μουσαν ερημοΧα 
 Χον. κ. Χ. Ερ. 1. 1. ηδη επ' ακρεμονεσσιν ισο 
 ζνγεων κυπαρίσσων Μ,ουσομανης τεττιζ θε)• 
 γει αμαΧΧοδετην. ib. 
 
 Ύεϋγμά. το. structura. a w r ork. εμόν δε τεΰγι 
 αθρησας. Dosiad. An. ι. 413. 
 
 ΎενθΧς. loligo. the cuttle-fish, ον y' ετ~ επί 
 δοιμι τευθιδος- Αεομενον — Acharn. 1155. 
 
 Ύευμησσδς. Ν. P. a town, mountain, river 
 in Boeotia. ες ΜνκαΧησσον ιών και Τευμηο 
 σον Χεχεποιην. Horn. Apoll. 224. 
 
 Ύενταζω. magna cum cura aliquid facio. t 
 be busy; to be long over any work, παντε 
 δε τευταζονσιν ο'ι διάκονοι. Teleclid. Suit | 
 μαστϊγα δ' εν χεροΧν έχων τενταζεται. Phry 
 nich. Μυστ. See Ruhnk. ad v. in Timaec 
 Syn. Πραγματεύομαι, σπουδάζω, διατριβή 
 ησυχάζω. 
 
 Ύευτάρειδς. See note on ΠΥερωμα. 
 
 ΎεϋτΧδν, Batrach. 54. ΤεντΧϊδν. Beta cick 
 beet-root. επυΧΧιοις, και περιπατοις, κύ 
 τευτΧιοισι μικροϊς. Ran. 942. Β. Syn. Ύεντ, 
 Χις, βλιτον. 
 
 Τενχεσφδρδς. Ύευχδφδρδς, Rhes. 3. Ύευχη 
 στης. Ύευχηρης, Orph. 529. armiger. armeci 
 See ΌπΧιτης. τενχεσφορον μεν Xabv εκτεινον 
 ανω. Eur. Supp. 654. χρνσηΧατον yap ανδρ 
 τενχηστήν ιδεΧν. Sept. Th. 644. P. 
 
 Τεύχος, vas, dolium. 2. liber, a vessel, uteri 
 sil, tool, weapon. Hence, ΎευχοπΧαστΧς. i( 
 a maker of earthenware. (Lye. 1379.) — Γ 
 a volume. This is a later sign, and adopte, 
 
 ( ; 
 
Τ Ε Ω 
 
 Τ Η Λ 
 
 657 
 
 ιΐ by the Hellenists; whence we have Ή Πεν- 
 
 rh τάτευχδς, sc. βίβλος, the Pentateuch, or, 
 
 Dp five books of Moses, εις αϊματηρδν τεϋχος 
 
 j. ου διχορροπως ψήφους εθεντο, — Agam. 824. 
 
 η 2. βυβλων ή -γλυκερή λυρικών εν τευχεϊ τφδε 
 
 ■;; ΐίεντάς, αμίμητων ερ -ya φέρει ~Καριτων. Cri- 
 
 nag. An. ii, 143. Syn. Σκεύος, αγγεϊον, κυ- 
 
 m τος. — δπλον. Ί.βιβλιον, 
 
 χ] ϊευχεά. τα. arma. arms ; equipment ; tackle. — 
 
 επί τευχεα δ' εσσευοντο. Β. 808. εγκοσμείτε 
 
 τάτευχε', εταίροι, νηϊ μελαίνει, ο. 218. Syn. 
 
 DJi Όπλα, σκευή, εντεα. Ερ. Αρηϊα, α'ιματοεντα, 
 
 «Λ αγλαα, δη'ία, κλυτα, κνδιμα, μαρμαιροντα, 
 
 περ'καλλεα, πολεμη'ια, ΰπερβια, χαλκηρεα. 
 &(Γευχω, Τευχομαί. fabricor, struo. to make ; 
 μ cause ; prepare, ειη, επει τάχα κεϊθι τετενξε- 
 ΐΓ)• rat αιπνς όλεθρος. Μ. 358. τευξεσθαι μέγα 
 W δορπον, επήν τισαιμεθα λωβήν. Τ. 208. Syn. 
 
 Ύεκταινω, παρέχω, ποιώ. 
 ΜΟίφρά. cinis. ashes, νεκταρεφ δε χιτώνι μελαιν 
 η-,-αμφιζανε τεφρή. Σ. 25. Syn. Κονις, σποδός, 
 Hi αιθάλη. Ερ. Αι£ωψ, λεπτή. 
 σ/ίφρυω. comburo ; to burn up ; to consume. 
 .'.άμοιρα, τεφρωσας γυϊα Αημναιω πυρ'ι. Lye. 
 if;227. Syn. Αποτεφροω, εμπρηθω. 
 ι, ψεχναζω, Ύεχνάω, Τίχναζδμαι. fabricor. to 
 ψ make, or perform, with art, or cunning•, του 
 η (γαρ τεχναζειν ημέτερος b πυραμοϋς. Thesm. 
 oc j 94. Β. Ίστια ποιησασθαι' δ δ' ευ τεχνησατο 
 % \αι τά. ε. 259. Syn. Έπιτεχναομαι, περιτεχ- 
 BS. ναομαι, δημιουργεω, τευχω. μηχαναομαι, κα- 
 •ι Ανασκευάζω. — μεθοδεύω, απατάω, 
 ιούίχνασμά. το. Ίίχνασμδς. δ, Man. 4. 332. 
 ic; ( -Tiachinamentum, dolus, contrivance; trick. 
 h ; — αλλά του μητροκτονον Ύεχνασματ εστί 
 •αϋτα — Orest. 1575. P. Syn. Δόλος, πανουρ- 
 γία, μηχάνημα. 
 
 \χνη. ΎΊχνοσΰνη, Leon. Tar. An. i. 226. ars. 
 I. dolus, art; dexterity. 2. artifice ; deceit. 
 Umin. Ίε~χνϊδν. (Antidotus, Ath. 240. c.) — ος 
 -ια τε τεχν -g - 'Νη'ιον εκταμντ^σιν — Γ. 61. — 2. 
 >ς και νυν Ήφαιστος εών βραδύς εΊ,λεν Αρηα,— 
 ίωλος εών, τεχν7^σι' — θ. 330. Syn. Έ,πιστη- 
 η. 2. μέθοδος, δόλος, πανουργία. Έν.Αμϊ- 
 '.ητος, εργοπονος, ερατη, ευφϋχος, ιδμων, 
 αλη, κερατοζοος, πινυτη, πολυμητις, πολυ- 
 ρων, πολυστρεπτος, φιληλακατος, λυσιπο- 
 -,ος, δόλια, καινότερα, παντοία, αφευδης. 
 χνηεις. Ύεχνημων, An. ii. 51 3. artificiosus. 
 laborate; skilful, adv. Τεχνηέντως. (Od. ε. 
 70.) τεχνηεντες εχυντο πολυφρονος Ήφαι- 
 τοιο. θ. 298. Syn. Πολύτεχνος, δαιδαλεος. 
 χνημά. το. opus arte confectum; commen- 
 um. workmanship; device, αυτοζυλόν γ' 
 ζπωμα, φλαυρουργου τίνος Ανδρος τεχνη- 
 α,— Philoct. 35. 
 ι χνΊτης. ό. Τεχνδδΐαιτδς, Orph. Η. 65. arti- 
 |χ. an artist ; the professor of any art. yb». 
 εχνΊτίς. ή. (Nicarch. An. ii. 349.) τόϊον δ 
 •χνιτης τον Αιδς ειργασατο. Ερ. άδ. 287. 
 ΥΝ. Αημιουργος, μηχανουργός, δαημων, δαι- 
 τλος, τεκτων. 
 
 ος. Τειως. adv. tamdiu 2. aliquamdiu. so 
 »ng as; for such a time; until then. — αυ- 
 
 ταρ Αχιλλευς-Μιμνετω αϋθι τέως γε,-Ύ. 189. 
 — τειως μοι αδελφεον άλλος επεφνε,- Ααθρη, — 
 δ. 91. Syn. Έως, έως τίνος, μέχρι του τέως. 
 επι τοσούτον, τότε, τηνικαϋτα. 
 
 Ύή. Ion. pro Τα. contr. pro Ύάε. imperat. a 
 Ύαω inus. accipio. Κυκλωψ, τη, πιε olvov, επει 
 φαγες ανδρομεα κρεα. ι. 347. Εχρ. Αεξαι, 
 λαβε. take. 
 
 'ΐηγάνον. by tramp, for Ύαγηνον. πρώην την 
 κεφαλήν επυνουν, και πηγανον αυτήν Ή,'τουν' 
 ή δ' εφερεν τηγανον οστρακινον. Loll. Bass. 
 An. ii. 161. 
 
 Τροε. adv. hie, hue, hac. this way ; here ; in this 
 manner, ου γάρ οι ττ]δ' αϊσα φίλων άπο νοσφιν 
 ολ'εσθαι. ε. 114. Syn. Ένταϋθα, ενθαδε, ψδε. 
 
 Ύήθδς. το. ostreorum genus, a pearl oyster. 
 dimin. Τηθϋδν, whence ΎηθϋνάκΊδν. (Epi- 
 charm. Ath. 85. d.) πολλούς αν κορεσειεν ανήρ 
 δδε,τηθεαδιφών. Π. 747. < $>ΥΝ.Οστρεον, κόγχη. 
 
 Τηθη. nutrix. 2. avia. a nurse ; a grandmo- 
 ther, γαμεϊ δε Κελεός Φαιναρετην τηθην εμήν. 
 Acharn. 49. Syn. Ύιθηνη. 2. μητρομητωρ. 
 
 Ύηθϋς. ή. Tethys. wife of Ocean us. Ωκεανόν 
 τε θεών γενεσιν, και μητέρα Τηθΰν. £Ξ?. 201. 
 Syn. Γη. — θάλασσα. Ερ. Αρχέγονος, αυτό- 
 σπόρος, αρχαία, ερατεινή, Ίερα, παμμητωρ, 
 πολυσεμνος, πολυφορβος, φιλοτεκνος. See 
 Orph. Η. 21. 
 
 Ύηϊδς. adj. from Τέως, ω. ή. a sea-port in Ly- 
 dia, founded by Athamas ; now Budrun. 
 Ανακρέων ιδών με - Ό Ύηίος μελωδός. Anac. 
 65. Fisch. Seefr. 75. 
 
 Ύηκεδών. liquatio. 2. tabes, a melting, or, 
 wasting away, τηκεδόνι στυγερή μελεων εξει- 
 λετο θνμδν. λ. 201. Syn. Ύήζις, συντηξις, 
 μαρανσις, φθισις. Ερ. Φθινας, φθινωδης. 
 
 Τήκω. liquefacio. marcesco. to melt ; waste ; 
 consume. — μηδέ τι θυμδν - Τήκε, ποσιν γοο- 
 ωσα, — τ. 264. — αυτάρ Οδυσσεύς - Τηκετο' — 
 θ. 522. Syn. Αιατηκω, συντήκω, εκτηκω, μα- 
 ραίνω. 
 
 Ύηλαυγης, Olymp. 6. 5. Τηλϊφάνης. Ύηλεσϊ- 
 φαντδς, Orph. 339. longe conspicuus. shin- 
 ing, or seen, from afar, ώς κεν τηλεφανής εκ 
 ποντόφιν ανδράσιν ειη. ω. 83. 
 
 Ύήλε.Ύηλοθεν, II. Α. 270. Ίηλοθϊ. Τηλόσε, Δ. 
 455. Τ;;λοίί, Ε. 479. advv. procul, longe. afar 
 eff; from a distance ; at a distance from. 
 compar. Ύηλότερω. (Paul. Sil. An. iii. 82.) 
 superl. Ύηλδτάτω. τήλε μαλ', ^χι βαθιστον 
 νπδ χθονός εστί βερεθρον. θ. 14. ήμετερω 
 ενι οίκω, εν Αργεί, τηλόθι πατρης. Α. 30. την 
 περ τηλοτατω φασ εμμεναι, ο'ί μιν ιδοντο. η. 
 322. Syn. Έκάς, πόρρω, μακρόθεν, μακράν, 
 αποτήλε. 
 
 Ύηλϊβδλδς. eminus feriens. wounding from 
 afar, καιπερ τηλεβολους ιονς, και χερμαδι 
 αινά. Mnasalc. An. i. 191. 
 
 Ίηλεδάπδς. peregrinus. from a distant coun- 
 try ; foreign, δησειν, και περααν νήσων επί 
 τηλεδαπαων. Φ. 455ϊ Syn. Τηλουρος, οθνειυς. 
 
 Ύηλΐθάω. germino, viresco. to grow ; to 
 flourish, καλόν, τηλεθαον, το δέ τε πνοιαί 
 δονεουσι, Ρ. 55. Syn. θαλλω. 
 
 4 ρ 
 
658 
 
 Τ Η Μ 
 
 ΎηΧεκλειτός, II. Κ. 321. ΎηΧεκλΰτος. celeber- 
 rimus. far-famed. See Αγακλυτος. &ανθε τε 
 και Βαλιε, τηλεκλυτα τέκνα Ώοδαργης. Τ. 400. 
 
 Ύηλίκλητός. arcessitus e longinquo. summon- 
 ed from afar. Τρώες υπερθυμοι, τΐ]λεκλητοί 
 τ' επίκουροι. Ζ. 111. 
 
 Τζ/λεπλαγκτος. longe vagans. wandering far. πα 
 μ αγουσι τηλεπλαγκτοι πλάνοι; Prom. 578. 
 
 Ύηλϊπομπός. longe missus, sent from a dis- 
 tance, φαος δε τηλεπομπον ουκ ηναινετο. 
 Agam. 308. 
 
 Ύηλεπορος. in longum vadens. distant, τηλε- 
 ποροις δ' εν αντροις. Antig. 984. Br. Syn. 
 ΎηΧουρος. — ορθός, υψηλός. 
 
 Ύηλεπϋλός, some make an epithet, denoting 
 spacious ; where the gates are wide of one 
 another : others, Proper Name of a city. 
 Od. κ. 82. 
 
 Ύηλεσκόπός. qui longe oculos tendit. that 
 sees afar 1 . Hence our word, Telescope, αθα- 
 ναταις ιδεαις επιδωμεθα Ύηλεσκοπφ ομματι 
 γαϊαν. Nub. 290. 
 
 Ύηλϊφϊλόν. Ύηλεφων, Nic. Ther. 873. portu- 
 laca agrestis. a plant, not exactly known, but 
 whose leaves were used for a love-divin- 
 ation. See ΐΐλαταγωνιον. ουδέ το τηλεφιλον 
 ποτιμαξαμενον πλαταγησεν. Theoc. 3. 29. 
 
 Ύηλϊά. vas situlse figura. 2. area. 3. ambitus 
 cribri. 4. fumarii operculum, a bucket ; a 
 flour-bin ; a sieve ; opening to let out smoke, 
 b. it τυγχανοι γ' δ δακτύλιος ων τηλια. Plut. 
 1037. Syn. 3. Κοσκινος. 
 
 Ύηλϊκδς, II. Ω. 487. ΎηλΧκοσδε, Ύηλϊκοΰτός. 
 tantse setatis. of such an age. οΐ τ7]λικοιδε 
 και διδαζομεσθα δή Φρονεΐν παρ' ανδρός τη- 
 λικοϋδε τήν φυσιν ; Antig. 726. νους δ' εστί 
 τηλικοϋτος αλγησας, βαρνς. ib. 767. 
 
 Ύήλΐς, εως, et ϊδος. ή. fcenum graecum. fenu- 
 greek, ην ραφανϊς,σερις ην, τηλις, θριδακες, 
 πρασα, βολβοί. Ammian. An. ii. 388. 
 
 Ύηλοπετης. procul volans. flying far. δώρον 
 αποιμαντου τηλοπετευς αγέλης, (i. e. a flight 
 of bees.) Apollonid. An. ii. 133. 
 
 Ύΐ]λουρος. longinquus. remote ; distant, χθο- 
 νός μεν εις τηλουρόν ηκομεν πεδον. Prom. 1. 
 τηλονρός ονσα δωμάτων, κλυω βοην. Orest. 
 1329. Syn. Τηλεδαπος, τηλεπορος. 
 
 Ύηλνγετός. δ. ή Ύηλϋγετη. in senectute geni- 
 tus. born in the old age of a parent; much 
 beloved, παϊδά τε τηλυγετην, και δμηλικιην 
 ερατεινήν. Γ. 175. 
 
 Τηλωπός. peregrinus. seen afar ; distant.^em. 
 Ίηλώπϊς. (Orph. 898.) τηλωπός οιχνεΐ, δυσ- 
 μενών θηραν έχων. Aj. 565. Syn. Εκδημος. 
 
 Ύημϊλϊω. curam habeo. to take care of. χωρεί 
 προς Αργός, παρθένους τε τημελει. Iph. Α. 
 731. αφρόν τ' απεφα, σώματος τ' ετημελει. 
 Iph. Τ. 311. Syn. Μελετάω, επιμελεομαι, 
 φροντίζω. 
 
 Ίημερά. Ύημϊρόν, Plut. 433. for Σήμερον, adv. 
 hodie. to-day. ιώ ΑακΙδαΧμον, τι αρα πείσει 
 τημερα ; Aristoph. Holc./r. 5. 
 
 1 Used passively by Hesiod, θεογ. 566. 
 
 THY 
 
 Ύήμος, II. Η. 434. Ύημοσδε. Ύημουτος, Ca 
 3. 175. Nic. Th. 926. Ύηνϊκά, Theoc. 1. 1 
 adv. turn. then. — εκ καλαμας αχνρον τελεί Μ' 
 τα μδσδ ε μάλιστα. Theoc. 10. 49. Syn. To 
 τηνικαδε, τηνικαϋτα, τοντακις, τόκα, τοφρα 
 
 Ύηναλλως. adv. obiter. 2. inaniter. lightl 
 carelessly ; to no purpose, τό κάνουν δ' 
 παΧς περιεισι τηναλλως έχων. Philem. Νυκτ| 
 Syn. Α ύτώς, μάτην, παρεργως, ευηθώς, κου 
 
 Ίηνελλα. videtur esse vox acclamantiu 
 victori. the burthen of a triumphal son 
 Hence, one who bawls louder than anotht 
 is termed, Ίηνελλός, Equit. 276. επεσθε ν 
 αδοντες ~Ω ΤΗΝΕΑΑΑ ΚΑΛΑΙΝΙΚΟΣ. 1 
 charn. 1229. See Archil, fr. lx. 
 
 Ίηνϊκαΰτά. adv. tunc, interim, then; just 
 the time of. κρτα γιγνομαι παχυς-Ύηνικαυ 
 του θέρους. Pac. 1170. ημάς δε που χρι) τ 
 νικαντα τυγχανειν ; Iph. Α. 730. 
 
 Ύηνεί. Ύηνόθϊ, Theoc. 8. 44. advv. illic. ther 
 ερπε ποτ Αγχισαν' τηνεΐ δρυες, ώδε κυπ. 
 ρος. ib. 106. Syn. ΕκεΤ. 
 
 Ύηνόθεν, Acharn. 754. Ύηνώθε. adv. illin 
 from thence, ηνίδε τοι δέκα μάλα φέρω' τ 
 νώθε καθεΧλον. Theoc. 3. 10. Syn. Εκέιθε 
 
 Τήνος*, for 'Εκείνος, q.v. αικατήνοςελυ κέρα 
 τραγον, αίγα τύ λαφψ ib. 1. 4. 
 
 Ύήνός. η. una Cycladum, now Tino. νυν δε 
 μενζωεις, η δ' ουκ ετι. τις κεν εωλπει-Οψεσβ 
 Ύηνου Αήλον ερημοτερην; Antip. Thess. A 
 ii. 118. 
 
 Τηξίμελης. membra contabefaciens. wastii 
 the limbs. — τηζιμελεϊ νουσψ κεκολουμενος, 
 Philipp. i&rf. 218. 
 
 Ύηρειά. urbs Troadis. //. B. 829. 
 
 Ύηρεύς. rex Thracum ; maritus Procnes, st 
 prator Philomelae. η μάλλον ενδοθεν σευ Ύι 
 γλώσσαν, ως ό Ύηρενς Εκείνος, εκθεριζ 
 Anac. 12. 6. Ερ. Τίαιδοβορος. Phr. θρηίκι 
 Ύηρενς αινά βιασσαμενος. — Τά μοι Χυγρ 
 ωπασε Τηρευς, "Ος μ' ερζας βαρυποτμον 
 ερκεσι μηλονομηων, ΐΐρώτον παρθενιης, μετ 
 πειτα δε νοσφισε φωνής. Ερ. An. iii. 141. 
 
 Ύηρεω. observo, insidior. to watch for; 
 protect ; to watch an opportunity again? 
 subst. ΎηρησΧς. η. {Eur. Antig.yh 6.) — κ 
 μ' ό πρεσβυς, ως δρα" Οχον παραστειχοντ 
 τηρησας, μέσον Κάρα διπλόϊς κεντροισ'ι μ 
 καθικετο. CEd. Τ. 807. Br. Syn. Αιατηρε 
 επιτηρεω, φρονρεω. φυλάσσω, αμϋνω, σωζ> 
 ευλαβεομαι, σκοπιαζω. 
 
 Ύητάω. privo. to deprive, μη σν μεν αιτ\ 
 άλλον, δ δ' αρνήται, συ δε τητίί. Hes. ε. 40' 
 οι γαρ θανόντες χαρμάτων τητωμεθα. Ores 
 1082. Syn. Στερισκω. 
 
 Ύήτες. adv. hoc anno, this year. — ανθ' ων λι 
 χών Ύπερβολος - Ύήτες Ίερομνημονε'ΐν,-ΝιΐΙ 
 624. 
 
 Ύηνγϊτός. See Ύαϋγετον. ?; κατά Ύηϋγετί 
 περιμηκετον, ή Έρνμανθον. ζ. 103. 
 
 Ύηυσϊός. inanis, vanus. ineffectual, κτηματ 
 
 2 This pronoun, and the four preceding 
 adverbs, are Doric. 
 
Τ Ι θ 
 
 TIM 
 
 C59 
 
 δασσαμενοι, συ δε τηϋσιην δδδν ελθ$ς. ο. 13. 
 Syn. Μάταιος. 
 
 Λ Χάρά. tiara, a turban, βασιλείου τιαρας-Φα- 
 λαρον πιφαυσκων. Pers. 664. Syn. Στέμμα, 
 κυφασια. 
 
 Ίβάρηνοι. pop. Cappadocise. a tribe on the 
 Euxine, now in N. Roura. fern. ΎϊβάρηνΧς. 
 (Apoll. 2. 1009.) αγχι δε ναιεταουσι πο- 
 λυρηνες Ύιβαρηνοί. ib. 377. 
 Ίβεριάς. ή. (with the penult, long in Nonnus, 
 as it would not otherwise come into his verse.) 
 Tiberias, with its lake, called the Lake 
 of Gennesaret. — ττερην ΎιβερΊαδος άλμης. 
 Nonn. 
 
 Χβην. cortina. a tripod, whence oracles were 
 delivered, τιβήνα καΐ κυπελλον εγκαρω ρανεΧ. 
 Lye. 1104. 
 
 :ΤγρΧς. ό. also, ΎΤγρης, ητος. the river Tigris. 
 Τιγρις εΰρρειτης φέρεται ροον Ισον ελαυνων. 
 •Dion. 985. Ερ. Αγαρροος, ωκνρεεθρος. 
 \•ΤγρΧς. δ, more often ή. tigris. a. ώσπερ Σε- 
 Κευκος δεϋρ' έπεμψε την τιγριν. Philem. Ath. 
 ϊ;:590. Ερ. Κνεμοεις, αιολονωτος, θρασυς, καρ- 
 περός, ευσαρκος, ωκυς. 
 
 ίψω. punio, dolore adficio. to punish ; to 
 ii nake sad. neut. to grieve. Ίζον δ' ειν ayopy 
 ετιηοτες' — I. 13. μιγδ' αλλοισι θεοϊσι, φι- 
 \ον τετιημεναι ήτορ. θ. 437. Syn. Ανιαω, 
 ιμωρεω, πω, ταλαιπωρεομαι. 
 Ι'η, s. as Ύι (i. e. δια τι), quidnam ? cur? 
 vherefore ? οΧσθα' τιη τοι ταϋτ ειδυι -g παντ 
 Ιαιγορευω ; Α. 365. Syn. Ύιπτε. 
 Υ,θαιβωσσω. cibum repono, velut apes. 2. fo- 
 reo. to make honey. 2. to foster. 1. Χαϊνοι' 
 νθα δ' έπειτα τιθαιβωσσουσι μελισσαι. ν. 
 it μ .07. — 2. τέκνα τιθαιβωσσουσιν, νπδ πλεν- 
 ijlffft θερουσαι. Nic. Th. 1 99. 
 ύθάσεντης. qui cicurat. one who tames. Ινα 
 i 'ΐγνωσκνςτδν τιθασευτην— Vesp. 702. Syn. 
 ^ιθευτηρ, ήμερωτης. 
 
 Α Θάσος, cicur, mansuetus. tame; domesti- 
 cated. Also, Ύίθδς, ή, δν, Arat. 960. fern. 
 ,ί.'ϊθος. η. (Alpheus, An. ii. 131.) αγριον,ονδ' 
 ;ίι vry μητρί φίλη τιθασόν. Meleag. 95. Syn. 
 ϊμερος, πρριος, υποχείριος, συγγενής. 
 3εντηρ. s. as Ύιθηνητηρ. Sibyl. 1. 1. 
 9ημι. f. θησω. ρ. τεθεικά. aor. 1. εθηκά. aor. 
 . ΐθην. pono, statuo. 2. puto. to place ; 
 fat ; lay down ; establish ; cause ; render. 
 . to take into the mind ; conceive. 1. οξύ 
 έλος πελεται, και ακηριον aXipa τιθησι. Α. 
 92. — 2. δαιμόνων- Αυτό τιθημ' εγώ. Soph. 
 11. 1269. τά λφστα και κάλλιστα πολεμιω- 
 ατα Ύιθεσθε. — Med. 572. Syn. 1. Ίστημι, 
 ασσω, ποιώ. 2. ήγεομαι, νομίζω. 
 Ιηνϊω, Orph. Η. 62. med. Ίίθηνεδμαι. nu- 
 io, euro, permulceo. to nurse ; tend ; fos- 
 b ; temper. Hence, the adj. Ίϊθηνδς, ΎΧ- 
 ίηνητηρως. {Lye. 1398. Polycen. An. ii. 287.) 
 ώεί.Ίίθηνημά.το. a nursling. (Chaerem. Ath. 
 D8. e.) εϋ δ' ετιθηνεΧτο γλυκεράν οπα Αωριοις 
 ριστων. Simonid. An. i. 141. βουφονον ουκ 
 ''ελουσι τιθηνεΧσθαι θεραπονται. ib. 146. 
 ΥΝ. Τρέφω, ανατρέφω. 
 
 ϊ 
 
 ΎΧθηνη. Ύϊθηνητειρά, Archias, An. ii. 68. nu- 
 trix. a nurse, άψ δ' δ παις προς κολπον εϋ- 
 ζωνοιο τιθηνης. Ζ. 467. Syn. θρεπτειρα, 
 μαία, τηθη, τροφός. Ερ. Γεραια, πολυθρεπτος, 
 φιλοπαις, μογερα. 
 
 Ίΐθηνητήρ, ηρδς. δ. nutritor. one who brings 
 up, or educates, πολλά τιθηνητήρ ολοφνρα- 
 τα, — Antip. Sid. p. 34. Syn. Ύροφευς, θρεπ- 
 τηρ. Ερ. Γλυκύς, ήμερος. 
 
 Ί'ΐθράσΧυς. (τόπος της Αιβυης.) a play upon the 
 name of the place, where the Gorgons dwelt, 
 and Ύιθρας, a district in the tribe Αίγηΐς. 
 διασπασονται Γοργόνες Ύιθρασιαι. Ran. 480. 
 
 ΊιθυμάλΧς. ή. Ύίθϋμάλδς, V. Τϊθΰμαλλ. δ. pi. 
 Τϊθϋμαλλά. τα. Euphorbia, spurge ; a plant, 
 of which the juice seized for a purgative. 
 Ύίθυμαλλδς was also the name of a parasite, 
 Alexis, Ath. 240. d. τιθνμαλλσν εμβαλόντα 
 τον Αακωνικοϋ. Eccles. 405. αϊ χιμαροι, τί 
 ποτ άρα τά μεν θύμα και τιθυμαλλα Αειπετε, 
 και χλοερην αιγινομον βοτανην ; Mutius 
 Scaev. An. ii. 265. 
 
 ΤΊΘωνδς. Ν. P. son of Laomedon, brother of 
 Priam; loved by Aurora. He had an ex- 
 emption from death, but not from old age ; 
 whence his name was given to, 2. any de- 
 crepit, infirm, old man. Ύιθωνψ μεν εδωκεν 
 εχειν κακδν αφθιτον δ Ζενς-Γηρας, δ και θα- 
 νάτου ριγιον αργαλεου. Mimn. iv. — 2. άνδρα 
 τιθωνδν σπαραττων, και ταραττων, και κυκών. 
 Acharn. 688. 
 
 Τίκτω, Ίικτδμαι. pario. gigno. to bring forth ; 
 to beget. Απολλωνι ανακτι,τδν ηνκομοςτεκε 
 Αητώ. Α. 36. Μαντιος αϋ τεκετο Ιϊολνφει- 
 δεά τε, ΚλεΧτόν τε. ο. 249. Syn. Αοχευω, 
 •γεννάω. 
 
 Ύιλλω, II. Χ. 78. Ίιλλδμαι. vellico. to pluck. 
 έζομενοι δε καταϋθι γόων, τιλλοντό τε χαιτας. 
 κ. 567. Syn. Αποτιλλω, εκτιλλω, κατατιλλω, 
 ανασπαω. 
 
 Ύιλτδν. genus salsamenti. a sort of salt fish. 
 τιλτον μεγιστον, αζιον δραχμής, δυοΧν Οβο- 
 λοϊν. — Nicostr. Ath. 118. e. 
 
 Ύιλφονσσϊδς. See Ύελφ. πάντες επιπλησιν 
 Τιλφονσσιφ ευχετοωνται. Η. Apoll. 368. 
 
 ΎΊμαλφης. pretiosus, honoratus. that finds its 
 price; valuable; honoured, ανακτι παππψ 
 κτήμα τιμαλφεστατον. Lye. 364. Syn. Έντι- 
 μος, τιμηεις, λάμπρος. 
 
 ΎΊμαλφεω. honoro. to prize ; to honour. See 
 Ίιμαω, and Nem. 9. 130. διοσδοτοις σκηπ- 
 τροισι τιμαλφουμενον. Eumen. 629. 
 
 Ύιμάδρυς. Ion. ΤΧμηδρός, Apoll. 4. 709. ΎΊμά- 
 ωρ, δρδς, JEsch. Supp. 43. ΎΊμωρδς. punitor. 
 2. opitulator. one that punishes, avenges, 
 succours, θεών πατρώων και τάφων τιμαορον. 
 Eur. Dan. fr. vii. τοσονδ' ες ήβης, πατρι τι- 
 μωρδν φόνου. Soph. ΕΙ. 14. Syn. Ποινητήρ. 
 εκδικητής, αμνντήρ. 
 
 ΎΊμάδχδς. ΎΊμονχδς. honoris jus habens. held 
 in honour, πάσιν δ' εν νηοΧσι θεών τιμαοχός 
 εστίν. Η. Ven. 31. 
 
 ΎΊμάω. honoro. to prize, or esteem ; to ho- 
 nour, τιμησας μεν εμε, μέγα δ' ιφαο λαδν Α- 
 
 4ρ2 
 
660 
 
 Τ Ι Ν 
 
 χαιών. Α. 454. Syn. "Προτιμάω, εκτιμάω, γε- 
 ραιρω, σεβαζομαι, καταξιοω, πω. τιμάς νέμω, 
 προσνεμω. — δια τιμής αγω, εχω. 
 
 ΎΊμη. pretium. 2. honos. 8. poena, price; es- 
 timation; honour; penalty, υ'ιδν εμδν τισω- 
 σιν, οφελλωσίν τ'ε ε τιμή. Α. 510. Syn. Τέρας, 
 κΰδος, αξίωμα,— τίμημα, τιμωρία. Ερ. Αγανο- 
 φρων, δημηγορος, γερασμιος, βασιλη'ίς, επη- 
 ρατος, Θϋμηδης, θεοπομπος, κλυτη, θεσπέσια, 
 λάοτροφος. 
 
 ΊΊμηεις, Od. ν. 129. superl. ΎΊμηεστάτος. Τί- 
 μιος, honoratus. honoured; revered, δώσω, 
 ο καλλιστον καΐ τιμηεστατόν εστίν. δ. 614. 
 ώ 7Γ07ΓΟΙ, ως όδε πάσι ψιλός και τιμιός εστίν, 
 κ. 38. Syn. Έντιμος, αξιότιμος, γεραρος, σε- 
 βάσμιος, ένδοξος, εριτιμος. 
 
 ΎΊμημά.το. pretium,aestimatio. 2.supplicium. 
 a valuation, value ; amount of fine, παιδοιν 
 πριασθαι σπέρμα, τοϋ τιμηματος-Ύής άξιας 
 εκαστον — Hipp. 622. Syn. Ύιμησις, επιτιμη- 
 σις, επιτιμια, προστιμημα, ζημία, καταδίκη. 
 
 Τιμητικός, honorarius. 2. censorius. confer- 
 ring honour. 2. inflicting• a penalty, πώς αν 
 σ αποκτειναιμι ; πώς ; δοτέ μοι ξίφος Όπως 
 ταχιστ, η πινάκων τιμητικόν. Vesp. 167. 
 (Dawes, τι τμητικον.) 
 
 Τ'ιμδνδη. Ν. Ρ. Τιμονοη, τις δ' εσσ'ι ; μα δαίμο- 
 νας, οΰ σ αν επεγνων. Callim. Ερ. 16. 
 
 ΤΊμδς. δ. pretium. price, που δήθ' δ τϊμος, ον- 
 τιν αντεδεξαμην. Choeph. 903. 
 
 ΎΊμων. Ν. P. Timon of Athens. Hence, " Ti- 
 μωνΧον, ου. το. a place for indulging ill-hu- 
 mour in. Also, a boudoir." Donneg. Ύιμων 
 μισανθρωπος εσοικεω' αλλά πάρελθε, Οιμω- 
 ζειν ειπάς πολλά' πάρελθε μόνον. Call. Ερ. 
 3. Ερ. Αγριος. 
 
 ΎΊμωρΐω. punio, ulciscor. 2. auxilior. to 
 avenge; punish; aid. ουκ αν δνναιμην τοϋδε 
 τιμωρείν άτερ Ύεκνοισι τοις εμοϊσι. — Hecub. 
 748. Syn. Έκδικεω, ζημιοιο, μετέρχομαι, τιω, 
 τιννυω. κολάζω, πληροω θυμον. Eur.— 2. βοη- 
 θεω, αμυνω, επαμυνω. 
 
 ΓΤμωρδς. See Τϊμάδρδς. 
 
 Ύϊνασσω, Τινάσσομαι, concutio. to shake ; 
 brandish. Hence, ΤΧνακτωρ. the shaker. 
 (Track. 510.) fern. Τΐνακτειρά. Also, Τίναγ- 
 μα, το. (Claudian. An. ii. 447.) χειρϊ δε νεκ- 
 ταρεου εανοΰ ετιναξε λαβουσα. Γ. 385. ενθ' 
 επιδινηθ'εντε τιναξασθην πτερά πυκνά. β. 151. 
 Syn. Ανατινάσσω, σείω, κινεω. 
 
 Τινθάλϊός. calidus. hot. Nic. ΑΙ. 463. Syn. 
 Χλιαρός, θερμός, διατινθαλεος. 
 
 Ύινθος, οΰ. δ. lebes; cavum lebetis. the cavity 
 of a kettle, τινθψ λεβητος αφλογοις επ' 
 εσχαραις. Lye. 36. Syn. Taorr)p, κύτος. 
 
 Τιννϋμϊ, Τιννυω, Τ~ινω. luo. 3. med. punio. to 
 pay a price, or penalty. 2. to exact a pe- 
 nalty, inflict punishment, τοιασδε ποινάς 
 απλακηματων τίνω. Prom. 1 12. σοι δε, 
 γερον, θωήν επιθησομεν ην κ ενι θυμφ 
 Τίνων ' ασχαλλνς. — β. 192. — και ο'ι υπενερθε 
 
 1 Τίνω, φθάνω, φθίνω, have the penult, long 
 in Homer, short in the Dramatic writers. 
 
 Τ Τ Τ 
 
 καμόντας- Ανθρώπους τιννυσθον — -Γ. 279. 
 
 Τιπτε. adv. from Τίποτε, Eccles. 877. quid• 
 nam ? cur ? wherefore, τιπτε καταπτωσσον 
 τες αφεστατε, μιμνετε δ' άλλους ; Δ. 340 
 Syn. Τιδηποτε, επι τι, τίνος ένεκεν, χάριν, τιη 
 
 ΎΊρυνθδς. ΤΤρυνς, II. Β. 559. ή. Tiryns. a towi 
 in Argolis, once called 'Αλιείς,•. Here Her 
 cules resided ; whence, Τιρυνθιος ακμών. Cal 
 Urn. 3. 146. ?7λθε, λιπώνΤιρυνθον εϋκτιμενο 
 πτολιεθρον. Hes. a. 81. 
 
 Τις, δ η, το τι. gen. τίνος, enclit. et indef. ali 
 quis, quidam. a certain one. 2. Τις, τί, get, 
 τίνος. acut. in prima et interrog. quis ? quae 
 quid? qualis? who? what? 1. ώδε δε τις ει 
 πεσκεν Αχαιών τε Τρωών τε. Γ. 297. 
 
 ΤΓσϊς. ή. poena, retribution; vengeance, ρψ 
 διως, επει ούτι τισιν γ' εδδεισας οπισσω. Χ 
 19. Syn. Τιμωρία, εκδικησις, ποινή. 
 
 ΤΙσίφδνη. one of the Furies, according t 
 later poets. See Έρϊννς. 
 
 Τϊταινω, Τϊταινδμαι. tendo. to extend ; hoi 
 out. to stretch ; strain ; draw, ιδρώσει δε τε 
 Ίππος εϋξοον άρμα τιταινων. Β. 390. και το; 
 δή χρυσεια πατήρ ετιταινε τάλαντα, θ. 6ί 
 Τυδειδυ επι τόξα τιταινετο, — Α. 370. SYf 
 Έλκω, τείνω. 
 
 ΎΊτάν, άνδς. δ. Titan, applied to the Sut 
 Anac. 37. 7. to Prometheus, Phcen. 1 13£ 
 
 fern. ΤΙτάνίς, Ion. Τϊτηνίς. (Helen. 389. Cat 
 4. 17.) pi. Τιτάνες. Τιτάνες, the Titan 
 Hence, Τ'ιτάνοκτδνδς. (Batrach, 275.) Tin'; 
 νες, Γαιης τε και Ουρανού αγλαά τέκνα. Orpi 
 Η. 36. ο'ι δε τέως μακαρεσσι θεοΊς Τιτησι 
 ανασσον. Apoll. 1. 507. Ερ. Αγριοι, ακαμ 
 roe, βριαροι, γηγενεες, ηνορεοντες, παλαιγ 
 νεΐς, πόλυσθενέίς, υπερφίαλοι. 
 
 ΤΧτάνδς. δ. Ν. P. a mountain in Thessaly. i 
 Β. 735. — 2. η. gypsum, πάν μεν γάρ κυκλ 
 τιτανω, Χενκψ τ' ελεφαντι. Hes. α. 141. 
 
 ΤίΓαιρων, ώνδς. δ. Ν. P. father of Ampycu 
 who was father to Mopsus the Argonai 
 Mopsus was therefore ΤΧταιρωνεΐδς, Ly 
 881. and ΤίτάρησΧος, from a river in The! 
 saly of that name, οΐ τ αμφ' Ίμερτον 1 
 ταρησιον εργ' ενεμοντο, "Ος ρ' ες Τίηνη* 
 προ'ίει καλλιυροον ύδωρ. Β. 751. 
 
 Τϊτας. vindex. avenging, τιτας φόνος πεπηγί 
 ου διαρρυδάν. Choeph. 61. 
 
 Τιτθη. mamma. 2. nutrix. the female brea:i 
 2. a nurse, καθ', ώσπερ ai τιτθαι γε, σιτιζι, 
 κακώς. Equit. 713. Syn. Τιτθις. 2. τροφί,ι r 
 
 Τιτθος. δ. Τιτθϊδν. το, Plut. 1068. s. as Tir6 |! \ 
 n. 1 . και, νή Ata, τιτθοΰς γ', ώσπερ ήμι 
 ουκ έχει. Thesm. 647. 
 
 ΎΤτρωσκω. f. τρώσω, vulnero. to wound, ι 
 πικροί κάλαμοι, τοϊς πολλάκι κήμε τιτρωσκ 
 Mosch. 1.21. Syn. Τραυματίζω, ουταω, c 
 τάζω, βλάπτω. 
 
 Ύϊτΰδς. Tityus. son of Jupiter and Elu : 
 (Apoll. 1. 762.) Some thought him born; 
 Terra. He offered violence to Latona, aj 
 was slain by Apollo, or Diana. Hence, 1• 
 τΰοκτδνος. δ η. {Call. 3. 10.) καιΤιτυον είδ'ι 
 Ταιης ερικυδεος υ'ιύν. λ. 575. 
 
 mtii 
 I k 
 
Τ Α Η 
 
 Τ Ο Λ 
 
 661 
 
 Ίίτυσκω, Lye. 1403. more frequ. Τίτνσκδμαι. 
 apparo. 2. dirigo ad scopum. to make, pre- 
 pare. 2. with a gen. to aim at. ως (φαθ'• 'Ή- 
 φαιστος δέ τιτυσκετο θεσπιδαές πυρ. Φ. 342. 
 Μηριονης δ' αντοϊο τιτυσκετο δουρι φαεινφ. 
 ϊ Ν. 159. Syn. Κατασκευάζω, ετοιμάζω, ευ- 
 1 τρεπιζω. 
 
 ν ΎΙτω. vet. vocab. dies, the day. — εγρετο Τιτώ. 
 Call./r. 206. See Lye. 941. 
 
 Ύιφη. frumenti genus. 2. blatta. a sort of 
 I grain. 2. a moth. 2. σελαγοϊντ' αν υπό τιφης 
 τε και θρυαλλιδος ; Acharn. 925. 
 
 ΤΊφος, εος. το. locus palustris. a marsh. — οΊος 
 δε κατά πλατύ βοσκετο τΐφος. Apoll. 2. 823. 
 Syn. Λίμνη. έλος. 
 
 ΊΊφνς. Ν. P. pilot of the ship Argo. Ίιφνος, 
 [ 'ός ρ' ενι χερσιν εϋζοα τεχνηέντως Ώηδαλι 
 αμφιεπεσκ, οφρ' εμπεδον εζιθυνοι. Apoll. 1. 
 561. Ερ. Αμνμων, κυβερνητηρ. Phr. — Ayvi- 
 αδην δολιχής ιθνντορα νηός. Orph. 
 ίιΤιω 1 . pretium statuo, pendo. 2. honoro. 3. 
 punio. 4. luo. to fix, or pay, a price. 2. to 
 honour. 3. punish. 4. atone. 2. ουνεκ ap' 
 εσθλόν εόντα μετ ανδράσιν τουτε τιεσκεν. Ν. 
 461. — 4. τισειαν Δαναοί εμά δάκρυα σοϊσι 
 βελεσσιν. Α. 42. 
 
 Ίλάω, Ύλημϊ. perfero. 2. sustineo, i. e. audeo. 
 
 ί to bear, endure. 2. to have fortitude ; to 
 \'enture. — ουδέ τις ετλη-Μεϊναι επερχομε- 
 νον, — Α. 534. Syn. Ταλαω, ανατλαω, επι- 
 τλημι, υπομένω, καρτερεω. Ρηιι. Ατην οχεων 
 αεσιφρονι θνμω 1 . Horn. 
 
 Ίληθϋμος. Dor. Ύλάθ. aarumnarum patiens. 
 patient; daring. — ώ Ύιμο-δημ'ε, σε δ' αλκα 
 Ήαγκρατιου τλαθυμος αεζει. Nem. 2. 22. 
 
 Ύλημονως.αάυ. patienter. 2.misere. patiently. 
 2. in a wretched manner. Iph. A. 1166. τά 
 μεν yap άλλα τλημονως ηντλονν κακά. 
 Choeph. 746. Syn. Ανδρείως, γενναίως. 2. 
 κακώς, αθλιως, οικτρώς. 
 
 Ύλημδσυνη. infortunium, endurance; misery. 
 — ηδ' ανθρώπων - Τλημοσυνας — Horn. Αρ. 
 191. Syn. Ύληπαθεια, αθλιοτης, δυστυχία. 
 
 Τλημων. sustinens. 2. audax. 3. miser, en- 
 during ; bold; wretched. 3. ω τλήμον Ελ- 
 λάς, πένθος ο\ον εισορώ. Trach. 1114. Β. o't δ' 
 
 Ι εΧπον, οι μοι, τλημονεστατον λογον. Philoct. 
 367. Syn. 1. Ύλησιπονος, ταλασιφρων, τλη- 
 
 • σικαρδιος, πολυτλας, καρτεροθυμος. 3. δυη- 
 παθης, πολναλγης, πολύμοχθος, πολυπημων, 
 ταλαίπωρος, βαρυωδυνος, δυσμορος, δυστη- 
 νος, άθλιος, 
 
 r'λησΊκapδϊ6ς. qui forti vel duro est animo. 
 stout-hearted ; hard-hearted, τις ωδε τλη- 
 σικαρδιος; Prom. 160. 
 Τλησψοχθος. laboris patiens. braving toil, or 
 
 t danger, οι τλησιμοχθοι κούποθ' ήσυχοι δορ'ι. 
 Eur.fr. inc. 99. 
 'λητος. tolerabilis. 2. tolerans. easy to be 
 borne. 2. capable of enduring, τλητόν yap 
 
 1 The penult, is long or short in Horn, ac- 
 cording to its position in the verse ; but 
 ;hort in Attic. In the Istfut. &c. always long. 
 
 i 
 
 μοίραι θυμδν θεσαν ανθρωποισιν. Ω. 49. 
 Τμηδην. adv. in modumsecantium. by cutting. 
 
 τμηδην δ' ανχεν επήλθε' μελαν δ' ανεκηκιεν 
 
 αίμα. Η. 262. 
 Ύμηγω. s. as Τέμνω, μη ταμεειν πρεμνον δρυδς 
 
 ήλικος, y επι πουλύν Αιώνα τριβεσκε διηνεκές' 
 
 αυτάρ δ την γε Αφραδεως ετμηζεν, αγηνοριη 
 
 νεοτητος. Apoll. 2. 475. 
 Τμητδς. ΤδμαΧδς. δ ή, Alcest. 102. sectus. 2. 
 
 sectilis. cut; severed. 2. capable of being 
 
 cut. Hence, the comp. Ύλητδσίδηρδς. δ ή. 
 
 (JEnigm. An. iii. 324.) — επει ουκ εσκε σι- 
 
 δηρω-Τμητή, ουδέ λιθοις, — Theoc. 25. 275. 
 
 Syn. Διαιρετός, ενκεατος. 
 Ύμωλδς. mons Lydiae. Τμωλψ νπο νιφοεντι, 
 
 Ύδης εν πιόνι δήμω. Υ. 385. Ερ. Ανθεμωδης, 
 
 ηγαθεος, ηνεμοεις, υψιλοφος. 
 Ύοθϊ. adv. ibi. 2. ubi. there; where. 2. yav- 
 
 λου δέ σμικροΧο, τοθι γλνκν νάμα μέλισσα. 
 
 Antiphil. An. ii. 177. 
 Ύοίγάρ. Ύοιγαρτοι, Theoc. 10. 14. idcirco. 
 
 wherefore. Toiyap νυν αυτάς εκ δομών οι- 
 
 στρησ εyώ. Bacch. 32. τοίγαρ νυν, i. e. τοι- 
 
 γαροϋν. Syn. Αιοπερ, δθεν δη, ώστε, διά τοΰτο. 
 ΤοΧδς, II. Δ. 289. Τοιόσδε. Γ. 46. Τοιούτος. 
 
 talis, such, τοιούτοι δέκα μοι συμφραδμονες 
 
 εΧεν Αχαιών. Β. 372. 
 Τοίχος, δ. paries, a wall, τοιχον του ετεροιο' — 
 
 Ι. 219. Syn. Τειχιον, τεΧχος. 
 Ύοιχωρΰχεω. parietem effringo. to break into 
 
 a house, ό δέ λωποδυτεϊ yε, νή Δι, δ δέ τοι- 
 
 χωρνχεί. Plut. 165. 
 Ύοιχωρϋχδς. qui parietem furtive frangit. a 
 
 house-breaker, ή των πονηρών ησθα και τοι- 
 
 χωρυχων. ib. 870. 
 Τοκάς. ή. quae peperit. one who has brought 
 
 forth, πεντήκοντα συες χαμαιευναδες ερχατο- 
 
 ωντο θηλειαι τοκάδες' — ξ. 16. Syn. Τεκοϋ- 
 
 σα, γεννησασα. ή. 
 Τδκενς. genitor. a parent.-ovcte τοκεϋσι θρεττ- 
 
 τρα φιλοις απεδωκε, — Δ. 477. Syn. Γεννη- 
 
 τωρ, δ φυσάς. Ερ. Αγανος, γεραρος, δυσζη- 
 
 λος, κεδνος, ευμενής, φίλος, φιλοπαις, φιλό- 
 στοργος. 
 Ίοκιζω. fceneror. to lend at interest. φεισα- 
 
 μενος, δανισας, τοκισας τοκον, νδροποτησας. 
 
 Lucill. An. ii. 338. 
 Τόκος. Ύοκϊτδς, Nonn. partus, child-birth ; 
 
 parentage, πάντων Αργειων ερεων, γενεην τε 
 
 τοκον τε. Η. 128. Syn. Τεζις, κυησις, γεννησις. 
 Ίδκδς. Τδκισμδς, Man. 4. 580. foenus. interest, 
 
 usury, ιω, κλαετ, ώ 'βολοσταται, Αυτοί τε, 
 
 και τάρχαϊα, και τόκοι τόκων. Nub. 1 155. 
 Τολμά, Τολμηρίά. audacia. boldness, συ τολ- 
 
 μάν, 'Έκαβη, τηνδ' ετλης αμηχανον ; Hec. 
 
 1 113. κραυγή τε πισυνος, κάμαθεϊ τολμηρια. 
 
 Naz. Syn. Έυτολμια, θράσος. 
 Τολμάω, audeo. 2. tolero. to dare ; to en- 
 dure, verbal. Τολμητεδς, Τολμητδς. (Med. 
 
 1047. Philoct. 644.) adj. Τολμηεις. (Od. p. 
 
 284.) subsl. Τόλμημα, το. a hardy deed. 
 
 (Plut. 419.) — αιει yap οι ενι φρεσι θυμός 
 
 ετολμα. Κ. 232. Syn. Ανατολμαω, θαρρεω. 
 
 υπομένω, καρτερεω. 
 
662 
 
 toS 
 
 ΎοΧμιστατός. superL Att. from ΊοΧμη. most 
 audacious, εμ', ώ κακών κάκιστε και τοΧμισ- 
 τατε. Philoct. 984. Β. 
 
 Τολυ7Γί7• lana in globum facta, a ball of wool. 
 Lysist. 586. Hence, ΊόΧύπευω. to wind such 
 a ball ; to contrive ; to bring to an end. 
 • — και ες -γήρας τοΧυπευειν - ΑργαΧεους ποΧε- 
 μονς, — Η. 86. — εγώ δε δοΧους τοΧυπευω, τ. 
 137. Syn. ΣυνεΧιττω, εζεργαζομαι, εντεΧεω, 
 μηχαναομαι. 
 
 Ύομάω. cultrum posco. to require cutting. 
 θροεΧν επφδάς προς τομώντι πηματι. Aj. 583. 
 
 Ύομή. sectio. cutting ; severing, φύσει, επειδή 
 πρώτα τομήν εν ορεσσι ΧεΧοιπεν. Α. 235. 
 Syn. Ύμήσις, διακοπή, επικοπη, διαιρεσις. 
 
 Ύομϊον. το. frustum sectione ablatum. a por- 
 tion severed, τα Ύδμϊά. exta. entrails of vic- 
 tims, ιππον Χαβοϋσαι, τομιον εντεμοιμεθα. 
 Lysist. 192. και μοι δοτω τα τομίατις. ib. 186. 
 
 Ύομος. 6. frustum scissione ablatum. 2. sea- 
 pus chartse, pars libri. a piece cut off; a 
 section. 2. a division of a book ; a volume. 
 2. και χοΧικος, ηνυστρου τε, και γαστρός το- 
 μον. Equit. 1179. ου τόμος εκ πτερνης, ουχ 
 ήπαταΧευκοχιτωνα. Batrach. 37. Syn. Ατγο- 
 τμημα, τεμαχος. 2. βιβΧιον. 
 
 Ύομος. scindens, acutus. cutting ; sharp. 
 compar. Τόμωτερός, Phocyl. 117. superl. 
 Ύομωτάτος, Aj. 815. B. 
 
 Ύομουρος. haruspex. a prophet, τομουρε προς 
 τα Χψστα ρημερτεστατε. Lye. 223. Syn. 
 Μαντις, (ό το μή ον ορών.} 
 
 Ύονθόρυζω, Ύονθόρυγεω. murmuro. to mur- 
 mur; mutter; growl, τονθορνζοντες δε γηρα, 
 τψ Χιθψ προσεσταμεν. Acharn. 683. See 
 Ran. 747. Β. διά τών στενωπών τονθορυ- 
 ■γοΰντες ερρεον. Pherecrat. Ath. 268. f. Syn. 
 Ύπογογγυζω, μνζω. 
 
 Τόνος, intensio. 2. tonus, tension. 2. tone ; 
 either, vigour in the muscles, or, force in 
 musical expression, εκπιπτουσών τών ηΧεκ- 
 τρων, και του τόνου ουκ ετ' ενόντος. Equit. 
 529. Syn. Έπιτασις, εντασις. δνναμις, ακμή. 
 
 Τοξαζόμαι. arcujaculor. to shoot with a bow. 
 See Τοξεύω, εκτανεν, οννεκά μιν προκαΧιζετο 
 τοξαζεσθαι. θ. 228. 
 
 ΎοζαΧκετης. ΎοξαΧκης, Orph. Η. 57. arcu va- 
 lens. powerful with the bow. σης ένεκεν, 
 Αητοϋς τοξαΧκετα κοΰρ', επινοιας. Ερ. An. 
 iii. 333. 
 
 Τοξαρχός,ν. Ίοξαρχης,ου. ό. dux. commander 
 of bow-men — αβΧαβής επήν -Τοξαρχος πο- 
 Χιηταις. Pers. 556. Syn. Ήγεμων, άρχος. 
 
 ΎοξεΧκης, Man. 4. 244. ΤοξουΧκός. 6 ή. arcum 
 tendens. drawing the bow. και τοξουΧκψ Χη- 
 ματι πιστούς. Pers. 53. 
 
 Ύοζευμά. το. sagitta. 2. ictus sagittse. an ar- 
 row that has been discharged. 2. a bow- 
 shot, τους δε πτερωτοις διαφορών τοξευμασι. 
 Here. F. 571. 
 
 Τοξευτήρ, Aral. 685. Τοξευτης. Τοξότης, Antig. 
 1084. Br. Sagittarius, an archer./ew. Τοξευ- 
 τειρά, Opp. κυν. 3. Τοξότϊς, Call. 3. 223. αυ- 
 τάρ 6 τοξευτφσι τιθει ιοεντα σιδηρον. Ψ. 850. 
 
 TOP 
 
 Ύοξευτός. sagitta percussus. wounded by an 
 arrow. — θεού δ' ϋπο Ύοξευτός, ώς Χεγουσιν, 
 εκ Φοίβου δαμείς. Philoct. 338. 
 
 Τοξεύω, jaculor. to shoot; to aim at, lit. and 
 
 fig. — ής ap' ανωγει Τοξευειν' — Ψ. 855. Syn. 
 Κατατοξευω, ακοντίζω, ο'Ίστευω. 
 
 Ύοξηρης, Here. F. 1062. ΎοξόβεΧεμνός, Orph. 
 Η. 33. 6. Ύοξόφόρός, II. Φ. 483. Ύοξοτευχής. 
 arcu instructus. armed with a bow ; wield- 
 ing the bow. ει τοξοτευχείς ητε, καρτ αν 
 ηκασα. iEsch. Supp. 287. P. 
 
 Τοξικός, ή, όν. ad sagittas aptus. belonging to 
 ή τοξική, archery. 2. Ύοξϊκόν. το. toxicum. 
 poison, prop, that with which arrows were 
 envenomed. Nic. Al. 208. — 1. πΧηγεντ a- 
 τρακτψ τοξικψ τον αετόν. JEsch.fr. Myrmid. 
 
 ΎοζόβόΧός. Leon. Tar. An. i. 231. Ύοξοδάμάς. 
 Ύοξόδαμνός, Hippol. 1451. arcu feriens, v. 
 domans. wounding, or destroying, with ar- 
 rows, τοξοδαμαντες τ ηδ' Ίπποβαται. Pers. 26. 
 
 Ύοξόν. arcus. 2. ars sagittaria. a bow. 2. 
 archery; shooting, like the rays of light. 
 Hence, comp. ΎοξοκΧυτός. (PzW.fr. inc. 165.) 
 subst. Τοξοσΰνη. skill in archery. {II. N. 315.) 
 
 2. αιθέρα τε και γη ν, τόξα θ' ήΧιου τάδε. 
 Here. F. 1090. Syn. Ύοξευμα, κέρας, βίος. 
 όίστος, βεΧος. Ερ. Βαρυπενθες, εϋξοον, ευ- 
 καμπές, ευθύ, ευκεραον, έκατηβοΧον, θοον, 
 θηροκτονον, ϊθυτενες, κεραεΧκες, κερουΧκον, 
 καμπυΧον, κυκΧοτερες, κρατερον, μεγαΧοσθε- 1 
 νες, παΧιντονον,οπισθοτονον, ριγηΧον,φοινιον. 1 
 
 Ύοζόποιεω. arcus conficio. 2. contraho, qs. 
 arcum. to make a bow. 2. to arch the eye- 
 brows. 2. ου yap πρέπει σοι τοξοποιειν τάς 
 οφρυς. Lysist. 8. Syn. 2. Συστρεφω. 
 
 Ύόπαζός. topazius. lapis, topaze. κΧειονται 
 θνητοισι θυηποΧιησι τοπαζοι. Lith. 278. 
 
 Ύόπαζω. statuo. 2. suspicor. to suspect ; con- 
 jecture. — & δε Αοξη τοπαζω, ταντ ιδεΧν σα- 
 φώς θέλω. Soph.yr. Erigon. Syn. Ίδρυω. 2. 
 ύπονοεω, υποπτευω, στοχάζομαι. 
 
 Ύόπάροιθε.Ύόπάροιθεν, Theoc. 20.21. Ύοπρϊν. 
 ib. 10. 2. adv. antea. heretofore ; formerly. 
 μνηστήρων ουχ ήδε δίκη τοπαροιθε τετυκτο. 
 σ. 274. Syn. ΎοπαΧαι, τοπροσθεν. 
 
 Ύόπαρχός. loci prseses. master, or mistress. 
 εξεΧθετω τις δωμάτων τεΧεσφορος Υυνή, τθ' 
 παρχος• — Choeph. 662. 
 
 Ίοπηϊόν. supellex nautica. ropes ; tackling.! 
 Κεκροπιδαι πεμπουσι τοπηϊα νηος εκείνης. Jjfri 
 Call. 4. 315. Exp. ΌπΧα. σχοινιά. καΧοι. |Κ 
 
 Τόπος, locus, etc. a place, ην μεν Κιθαιρών, ην jj r ( 
 δε προσχωρος τόπος. QEd. Τ. 1147. Syn.,| Ν 
 Χωρά, χώρος, χωρίον, θώκος. | η 
 
 Ύόπρώτον. adv. primo. at the first, που δε σε•% 
 τοπρώτον κεροεις οχος ηρξατ αειρειν ; Call. 
 
 3. 113. 
 
 Ύοργός. vultur. ην τοργος νγροφοιτος εκΧο~ 
 χευεται. Lye. 88. Syn. Γυψ. Ερ. Φοινιος. 
 
 Ύόρενω. Anac. 18. 1. Τορεω. perforo. 2. caelo. to 
 pierce, to bore; to carve, to polish, verbal. | 
 adj. Τόρευτός, Crinag. An. ii. 144. Ύόρητός 
 Lye. 457. subst. Ύόρευμά. το. an embossed 
 work. {Here. F. 978.) Ύόρευς, εως. δ. a 
 
Τ Ρ A 
 
 Τ Ρ A 
 
 663 
 
 1 gimlet. (Leon. Tar. An. i. 221.) ονδ' ετορε 
 ζωστήρα παναιολον, — Α. 236. ει μή τετορη- 
 σω ταϋτα και λακησομαι. Pac. 380. Syn. Τε- 
 
 » ρεω, τιτραω, τρυπάω, διαπειρω. — γλύφω. 
 Ύορμά. ή. Τορμόν. το. modiolus rotse. the 
 nave of a wheel, ραιβψ τνπωτήν τορμαν 
 αγκυλιρ βάσει. Lye. 262. Syn. ΐίλημνη, 
 
 • χνοη, συριγζ. 
 \ΤορνευτασπΧδόλυρόπηγο'ι. a Comic word, qui 
 
 torno concinnant ac scalpunt clypeos ly- 
 
 rasque. shield and lyre-turners. σκυτής, βα• 
 
 f \avyg, άλφιταμοιβοι, τορνεντασπιδολυροπη- 
 
 γοί. Αν. 491. Br.] 
 ^Τορνεύω, Thesm. 54. Τορνοΰμαι. torno. 2. cir- 
 - culo circumscribo. to turn in a lathe. 2. to 
 J trace a circle ; to construct in a circular 
 ■'-. form, τορνωσαντο δε σήμα, Θεμειλιά τε προ- 
 
 • βαλοντο. Ψ. 255. 
 
 ■ Τόρνος, tornus. a turning lathe, τόρνου και 
 
 στάθμης και γνωμονος άνδρα θεωρόν. Theog. 
 
 804. 
 )'Ύορος, ρά, ρον. penetrans, acutus. 2. clarus. 
 
 piercing; clear; loud; strong, adv. Τορώς. 
 
 clearly; plainly. (Prom. 605.) τορόν yap 
 i r /ξει σνναρθρον αϋτάϊς. Agam. 262. Syn. 
 \ Αιατορος, οζυς. 2. φανερός, σαφής, ισχυρός. 
 
 ■ Ίορΰναω, Τόρννω. tudicula agito. tostir about. 
 
 ετορυνε δ' αϋθ' ή Παλλάς, ή Πυλαιμαχος. Eq. 
 1169. 
 Τόρϋνη. ή. tudicula. a ladle, ετνους δ' επι- 
 \ θυμει, δεΧ τορυνης και χύτρας. Αν. 78. 
 ΙίΤοσάκϊς, Τοσσάκϊς. Τοσσάκϊ, II. Φ. 268. Το- 
 ν σαυτάκϊς. adv. toties. so often, δις με τυραν- 
 ϊ: νησαντα τοσαυτάκις εΚεδιωζε. Ερ. άδ. 308. 
 J Γυσος, //. Β. 528. poet. Τοσσός, II. Ι. 542. 
 Ύοσοσδε, Τοσούτος. ΤοσσάτΧός, Agath. An. 
 iii. 51. tantus. so great ; so much. — ες ro- 
 ll σόνδε του χρόνου- Αλεκτρα γηρασκονσαν, — 
 ί Soph. ΕΙ. 967. φορβής τοσούτον, ώς άγος 
 £ μόνον προθείς. Antig. 775. Br. 
 ΐοσουτάρϊθμος. tantum numerum explens. 
 
 Ε amounting to so great a number, πλήθος 
 τοσουταριθμον ανθρώπων θανΰν. Pers. 431. 
 Ϋ&υτάκϊς. Τότε. Τοτηνϊκά, (Ed. C. 440. Β. adv. 
 turn, deinde. then ; at that time, τουτάκις 
 ι οικαδ' ιμεν παυσαμενον ποσιος. Theog. 842. 
 τουτάκι τοι πέσε, δαΊμον, απ' ομφαλός. — 
 Call. 1. 44. Syn. Ύήμος, τημοσδε. 
 ψ@ύτοθε, Theoc. 4. 10. Ύουτώθϊν.αάν. abhinc. 
 from hence, ει μή απει τουτωθεν' — ib. 48. 
 "οφρα. adv. tamdiu, donee, so long; while. 
 τοφρα δ' επί Τρωεσσι τιθει κράτος, οφρ' αν 
 Αχαιοι-Ύ'ιόν εμόν τισωσιν, οφελλωσιν δε ε 
 Χψ\1. Α. 509. 
 
 ΐράγάλιζω. rodo. to eat dainties, εκ κηθαριον 
 Καγαρνζομενον, και τραγαλιζοντα το μηδέν. 
 Vesp. 672. Syn. Τρώγω, εσθιω. 
 ράγάσαι, ων. αι. regio Epiri. ivhence Aris- 
 Jtoph. -plays upon the word Τράγάσαϊός, in 
 Acharn. vs. 803. as if it came from τραγεϊν, 
 ito eat; and vs. 853. as if from τράγος, a 
 ^oat. πατρός Ύραγασαιον. 
 'ράγημάτά. τα. bellaria. sweetmeats; dessert. 
 Hence, the v. Τράγημάτιζόμαι. to partake of 
 
 the dessert. (Mena?id. Ath. 172. c.) και 
 τάλλα ταπί τον πινακος τραγηματα. Plut. 
 997. Syn. Τρωγαλια, επιφορηματα, δευτεραι 
 τραπεζαι. νωγαλα. 
 
 ΎραγΧκος, Agath. An. iii. 37. tragicus. tragic. 
 compar. ΤράγΧκωτερός. όπως έφαιναν τοΊς 
 θεοΊς τραγικωτερος. Pac. 135. 
 
 Τράγορϊγάνδς. ή. origanum hircinum. a species 
 of thyme, πολλάκί δ' αυαλεης τραγοριγανου, 
 ηε γάλακτος. Nic. ΑΙ. 311. 
 
 Τράγος, hircus. the he-goat, dimin. Τράγισκος. 
 (Theoc. 5. 141.) Hence, the adjectives, Τρά- 
 γεϊος, Theoc. 5. 51. Τράγεδς, Τράγίνός, Au- 
 tomed. An. ii. 209. Eryc. ib. 297. Com- 
 pounds, Τράγϊλάφός, Ban. 937. Β. Ύράγο- 
 κτόνός, Bacch. 139. Τράγόμασχάλός, Pac. 
 813. Τράγοποιις, Ερ. άδ. 315. αρνειούς τε, 
 τράγους τε, βαθειης εκτοθεν αυλής. ι. 239. 
 Syn. Χιμαρος. Ερ. Τενειητης, δασύς, δα- 
 συχαιτης, δασυθριζ, ενρυγενειος, ευκεραος, 
 λάσιος, τρηχυς. Phr. ~Ω τράγε, τάν λενκάν 
 αιγάν ανερ — Theoc. ιζαλος, ενπωγων, αιγός 
 ποσις — Leon. Tar. An. i. 236. 
 
 Ύράγψδεω. tragoediam decanto. 2. vociferor. 
 to act tragedy. 2. to rant ; to bellow, ότιη 
 τραγψδώ και κακώς αυτάς λέγω. Thesm. 91. 
 Syn. Έπιτραγψδεω, παρατραγψδεω. 
 
 Τράγψδϊά. ή. tragcedia. και διδασκοιμην προσ- 
 αδειν Μορσιμυυ τραγ^)διαν. Equit. 400. 
 
 Τράγψδοδϊδασκάλός, Τράγψδόποιός. tragicus 
 poeta. a tragic poet. Αγάθωνα πεϊσαι τον 
 τραγψδοδιδασκαλον. Thesm. 94. 
 
 Τράγψδος. histrio, s. poeta, tragicus. a tragic 
 actor, or poet. adj. Ύράγωδΐκδς, ή, όν. tragic; 
 or pompous and extravagant, like tragedy. 
 (Ba?i. 1493. Br.) τους γαρ τραγψδονς πρώ- 
 τοι', ει βονλει, σκοπεί Ώς ωφελονσι παντας.— 
 Timocl. Ath. 223. c. βλέπει γ'ε τοι μανικόν 
 τι και τραγψδι•,<:όν. Plut. 424. 
 
 Τραινω. rather, Τετραινω. (for Τιτραω. s. as 
 Τορεω.) — τετρηνα δε πάντα τερετρψ. ψ. 1 98. 
 perforo. to pierce, ιοδοκον, και τούτον επ' 
 ορτυγι τετρανθέντα - Αυλόν, — Leon. Tar. 
 An. i. 153. 
 
 ΤράμΧς, Χδός. ή. s. s. as Τίρωκτός. αιθός γεγενη•> 
 μαι πάντα τα, περί την τραμιν. Thesm. 253. 
 
 Ύραμπϊς, Χδός. ή. navis. a ship, τραμπις σ 
 οχησει, και Φερεκλειοι πόδες. Lye. 97. See 
 Nic. Th. 268. 
 
 Τρανής, ό ή. Τρανός, ή, όν. comp. Τρανότερος, 
 Antiphil. An. ii. 178. manifestus. s. s. as 
 Τορός. adv. Τρανώς. (Eur. El. 758.) ισμεν 
 γαρ ουδέν τρανές, αλλ' αλωμίθα. Aj. 23. ήν 
 άρα τρανός αΐνος ανθρώπων δδε, Ώς τον πε- 
 λας μεν νονθετύν ουδιις πόνος. 
 
 Ύράνόω. clarum reddo. to make clear ; to en- 
 lighten, τρανοί τε τον νουν προς νοήσεις ευ- 
 θέως. Ερ. άδ. 445. 
 
 Τράπεζα, mensa cibaria. qs. Ύετράπεζά. a din- 
 ner-table ; the meal itself, §c. dimin. Τρά- 
 πεζίόν. a trapezium, in Geometry, adj. Τρά- 
 πεζηίΐς. (Nic. Th. 526.) compounds, Ύράπε- 
 ζοκόρός. a parasite. (Phocyl. 86.) Τράπεζό- 
 ποιός. one who furnishes a table. (Antiph. 
 
 i 
 
664 
 
 Τ Ρ Ε 
 
 Τ Ρ Ι 
 
 Atb. 170. d.) Whence, the v. Τράπεζοποιεω. 
 (Dipk. ib. 291. f.) εσθων και πίνων, ετι και 
 παρεκειτο τράπεζα. Ω. 476. Ερ. Αναίμακτος, 
 γαμια, γεραρη, ενκελαδος, εντρεπης, λιπαρά, 
 ννμφιδια, ννμφια, ζέστη, ζενια, πολνχανδης, 
 πολυζεινος, πιαλεα, πληθονσα, ενκτεανος, 
 φίλη. See II. Λ. 627. 
 
 Ύράπεζεύς. mensarius. ep. canis. it. parasitus. 
 a house-dog. 2. a spunger. ους τρεφον εν 
 μεγαροισι, τραπεζήας πυλαωρονς. Χ. 69. See 
 Ψ. 173. 
 
 Ύράπίω. uvas in lacu ealco. to tread out 
 grapes, ο'ί γε μεν ετραπεον, τ οι δ' ηρνον' — 
 Hes. α. 301. 
 
 Ύρασϊά, ας. ή. corbis, ubi siccantur casei, ficus, 
 etc. a frame of basket-work, on which fruits 
 and cheeses are set to dry. οζών τρύγος, 
 τρασιάς, εριων περιουσίας. Nub. 50. 
 
 Ύραυλιζω. balbutio. to lisp, ορθώς γε τοντ 
 Αλκιβιάδης ετρανλισεν. Vesp. 46. 
 
 Τραύμα, το. vulnus. 2. clades. a wound ; dis- 
 aster, καραδοκών μεν τάπιοντα τραύματα. 
 Iph. Τ. 313. SYN -Τρώ/ια, έλκος, πληγή. 2. 
 πήμα, όλεθρος. Ερ. Ανσαλθες, ολοον, φονιον. 
 
 Τραυματίζω, s. as Τιτρωσκω. Bacck. 762. 
 
 Ύράφερος. aridus. 2. compactus, firmus. Τρα- 
 φερα. η. sc. γή. solid, firm ; the land opposed 
 to water, εστάσ, ο'ί μ' οισουσιν επί τρα- 
 φερην τε και ύγρήν. jSJ. 308. 
 
 Ύραφηξ. lignum erectum. 2. hasta. a stake ; 
 a weapon. 2. τενζει, τραφηκι φοινιφ τετμη- 
 μενψ. Lye. 1001. 
 
 Ύραχηλϊα. τα. edulia ab extremis partibus 
 animalium. pieces of flesh cut from the 
 neck, of small value, ούτος yap δ Ααβης και 
 τραχηλι εσθιει. Vesp. 962. 
 
 Τράχηλος, collum. the neck ; throat. — ορθόν 
 δ' ύπερ ύδατος είχε τραχηλον. Batrach. 82. 
 
 ΤράχΊν. ΤρηχΊν, Hes. α. 355. ή. Trachin. a 
 town in Thessaly. adj. ΤράχΊνϊος, Theoc. 24. 
 81. ημείς μεν εν Τραχϊνι τ$δ' ανάστατοι. 
 Trach. 39. 
 
 Τράχουρος. piscis quidam. a fish ; perh. scate. 
 — και αλλοπιην τραχονρον. Ath. p. 326. a. 
 
 Τράχννω, Τρηχϋνω. aspero. to make rough ; 
 to exasperate, ανερ, ανερ, τι νυ σεΐο πρό- 
 σωπα τρηχυνονται ; Ορρ. κ. 1. 3. Syn. Πικ- 
 ραίνω, αγριοω. 
 
 Τραχύς, Ύρηχύς. Τρηχάλεος, Paul. Sil. An. iii. 
 87. scaber. rough ; rugged, τραχύς yap χα- 
 λαΐς αμφεπιαξε λύκος. Theoc. Ερ. 6. ώσε δ' 
 από ρινόν τρηχύς λίθος' — Ε. 308. Syn. 
 Σκληρός, απήνης, ακαμπης, άγριος, οκριοεις, 
 παιπαλοεις, δυσοδος, στυφελος, κραναος. 
 
 Τρεις, οί αι. τρία. τα. tres, tria. three, ή δ' ετεκε 
 τρία τέκνα δάίφρονι 'Άελλεροφοντ^. Ζ. 196. 
 
 Τρέμω. Τρίω, f. εσω, II. Ε. 256. intremisco. 
 to tremble, κραιπνα ποσι προβιβάς' τρέμε δ' 
 ουρεα μακρά και ύλη. Ν. 18. καιομεναί τε 
 δεταϊ, τάς τε τρεΤ, εσσυμ'ενος περ. Λ. 553. 
 Syn. Ύποτρεω, τετρεμαινω, ορρωδεω, φριττω, 
 ταρβεο). 
 
 Τρέπω, Τρέπομαι, verto. to turn ; cause to 
 turn. mid. to turn, or betake, one's self, δς 
 
 τούτον βέλος ωκύ κιχημενον ετραπεν αλλτ^' 
 Ε. 187. νυν ποϊ τραπωμαι; ποτέρα προς πα- 
 τρός δόμους. Med. 502. P. Syn. Τρωπαω, 
 τροπαλιζω, διατρεπω, εκτρέπω, μετατρέπω, 
 μεταβάλλω. 
 
 Τρέφω, coagulo. 2. educo. to make firm ; to 
 coagulate. 2. to rear and bring up. 3. it is 
 used for εχω in a bad sense. 1 . αντίκα δ' 
 ήμισυ μεν θρεψας λευκοΧο γάλακτος, ι. 246. 
 3. οίας λατρείας ανθ' όσον ζηλον τρέφει ; Aj. 
 503. Syn. 1. ΤΙηγννω, πνκνοω. 2. ανατρέφω, 
 εκτρέφω, τιθηνεω, παιδενω, τροφενω, ανξω. 
 
 Τρέχω. /. θρεξω. aor. 2. εδράμον. curro. to 
 run. δακρυσασα δ' επειτ ιθύς δραμεν, αμφί 
 δε χείρας, ψ. 207. Syn. Ύροχαζω, αποτρεχω, 
 διατρέχω, θεω, όρμαω. 
 
 Τρεω. f. τρησω. s. as Ύορεω. σχοινω κακήν 
 τρησονσι κεστρεων αγρην. Lye. 665. 
 
 Τρήμα. το. foramen, an opening, a hole. adj. 
 Ύρημάτοεις. full of holes ; porous. (Philipp. 
 An. ii. 216.) κατά τής πνελον το τρήμ όπως 
 μη 'κδυσεται. Vesp. 141. Syn. Τρνμαλια, 
 τρώγλη, οπη. τρνπησις, τρνπημα. 
 
 Τρηρων. ή. pavida. timid ; trembling, αϊ δε 
 βατην τρηρωσι πλειάσιν ιθμαθ' όμοϊαι. Ε. 
 778. Syn. Δειλ?7. 
 
 Ύρητος. perforatus. pierced; carved, τω μεν 
 αρ' εν τρητοϊσι κατεννασθεν λεχεεσσιν. Γ. 448. 
 
 Τρ?7χω. asper sum. it. sum perturbatus. to be j 
 rough, stiff. 2. to be in confusion, τετρηχει 
 δ' αγορή, ύπό δε στεναχιζετο γαία. Β. 95. 
 Εχρ. 2. θορνβεω, ταράσσομαι. 
 
 Τρίαινα, ή. tridens. a trident, αυτός δ' Έννο- 
 σιγαιος έχων χειρεσσι τριαιναν. Μ. 27. Syn. 
 Τριοο^ους, τριοδοντιον. Ερ. Ακοντιστηρ, τανυ-\ 
 γλωχιν, κητοφονος, λαγωοφονος. στιβαρά, 
 χρυσήνις. 
 
 Τρίαινοω. occo ; tridente moveo. to break up 
 ground with a three pronged instrument. 
 3. to shake, as with a trident, και τριαινονν 
 τι] δικελλτρ διά χρόνου τό γηδιον. Pac. 569. 
 μοχλοις τριαινου κάνατρεψον εμπαλιν. Bacch. 
 348. 
 
 Ύρϊάκαιδεκά. το. tredecim. thirteen, αλλ' ήν 
 τάλαντα τις λαβ$ τριακαιδεκα. Plut. 194. 
 
 ΤρΤακας. Τρϊ^κας. trigesima dies mensis. 2 
 numerus tricenarius. 30th day of the month 
 thirty in number. — τριηκαδα μηνός αριστην 
 Έργα τ' εποπτενειν, — Hes. ε. 764. ό πάζ\ 
 αριθμός ες τριακαδας δέκα. Pers. 339. 
 
 Τριάκοντα. Τρϊηκοντά. οι, αχ, τα. triginta., % 
 thirty, των δε τριηκοντα, γλαφνραι νέες εστί' 
 χοωντο. Β. 516. ίσως τριακοντ' αφ' ενός ερ- 
 γαστηρίου. Alex. Ath. 258. c. 
 
 Τρϊάκονταζύγός. navis triginta transtra ha-i 
 bens, with thirty benches of rowers, ούνεκεν 
 ηρωησε τριακονταζυγον Αργώ. Theoc. 13. 74.; 
 
 Τρΐακο^ΓΟϋτΐς. ή. quae triginta annorum est 
 for thirty years. — φησεις γ', επειδάν rag 
 τριακοντουτιδας Σπονδάς παραδώ σοι' — Ε||| ι| 
 quit. 1385. Syn. Τριακονταετις. 
 
 Τρϊακτήρ. victor, a conqueror, ός δ' επειτ j 
 εφν, τρια-κτήρος οιχεται τνχών. Agam. 179. 
 Syn. Νικητής. 
 
 : 
 
Τ Ρ Ι 
 
 Τριακόσιοι, Ύρϊηκ. ϊαι, la. trecenti. three 
 
 hundred, υι δε τριηκοσιοί τε και εζηκοντα πε- 
 
 λοντο. ξ. 20. 
 Τρίάνωρ. ή. quae ter nupsit. one who has had 
 
 three husbands, της θηλυπαιδος, και τρια- 
 
 νορος κόρης. Lye. 851. Syn. Ύριγαμος, πο- 
 
 λυανδρος. 
 ΤρΧάς. Ύρικτυς, or ΊρΧτϋς, Sophron, Ath.480. 
 
 b. ή. ternio. 2. tertia pars, the number three; 
 
 one-third, δοιαι δε τριάδες, μετά δε σφισιν 
 
 εκδεκαδες τρεΧς. Theoc. 17. 84. 
 Γρϊαυχην. Τρϊδειρδς, Lye. 966. tria capita 
 
 habens. three-necked, τριανχενος μηνιμα 
 
 δειμαινων θεάς. ib. 1186. Syn. Ύρικαρηνος. 
 Γρϊβάκος, ή, δν. tritus. worn ; tattered, τοξον, 
 
 και τριβακήν γλοιοπότιν χλαμύδα. Theodo- 
 i rid. An. ii. 41. 
 ''ρΧβαλλοί. gens barbara, Mysiae infer, now, 
 
 Bulgaria, ονδ' εν ΎριβαλλοΧς ταύτα γ' εστίν 
 έννομα. Alex. Ath. 671. See Αν. 1529. 
 ^ρΧβίλής. tres cuspides habens. three-pointed. 
 
 ειναλιου τε θεού τριβελες δοον — Philipp. An. 
 
 ii. 227. 
 
 ''οϊβή. tritura. 2. exercitatio. 3. occupatio. 
 
 4. mora, friction ; practice; business ; delay. 
 
 παλιντνχεΧ τριβψ βιον-ΊιθεΊσ' αμανρόν, — 
 
 Agam. 473. προς των κλνοντων, αζιαν τρι- 
 φήν έχει. Prom. 640. Syn. 4. Αιατριβη, τρι- 
 
 ψις, επίμονη, apyia, βραδντης. 
 
 ρϊβολεκτράπελά, ων. τα. nugss insulsas. silly 
 
 sayings, ου στωμυλλων κατά τήν αγοράν τρι- 
 
 3ολεκτραπελ', ο\ά περ οι νυν. Nub. 1003. Β. 
 
 ρϊβολος. tribulus, herba. a prickly plant 
 
 growing in corn. 2. pi. stercus ovium lanae 
 
 idhaerescens. sheep dung sticking in wool. 
 ; cai τριβολους ο%εΧς αχυροτριβας, — Philipp. 
 
 An. ii. 215. — 2. — και τους τριβολους απο- 
 
 \εΙαι. Lysist. 576. 
 
 ηβος. ή. also δ. tramita. a path, μη τις πο- 
 λιτών εν τρίβω φαντάζεται. Phcen. 91. Syn. 
 ι Οδός, ατραπός. Ερ. Αργαλεα, ευμαθης, θεο- 
 
 . μητος, λαοφορος, τραχεία. 
 j ϋβω. aor. 2. ετρΧβδν. Whence, ΎρΧβη, Ίρίβδς, 
 
 ΓρΧβων, ΊρίβωνΧδν. frico, tero. to rub ; wear 
 
 )ut; train; practise, μηκετ ερειδεσθον, μηδέ 
 
 .ριβεσθε κακοϊσι. Ψ. 735. πάσιν, δποσοι 
 Ι 'εωργι-κόν βιον ετριβομεν. Pac. 589. Syn. 
 [Λιατριβω, εντριβω, προστριβω, επιτριβω, 
 
 ρΐ'χω, τρυχοω, τειρω, αναλίσκω. 
 
 Χβων, ωνδς. δ ή. exercitatus, adsuetus. 
 
 •ractised. και των γε κρεμαθρών ου τριβών 
 ' ων ενθαδε. Nub. 869. Β. σοφός γάρ ά'νήρ, 
 
 . αί τριβών τά τοιαδε. Med. 686. Syn. Εμ- 
 ι :ειρος. 
 
 ϊβων. _ dimin. ΎρΧβωνΧδν, Lysist. 278. pal- 
 um tritum. a thread-bare garment, κάς 
 
 ονς τριβο)νας ζυνελεγοντο των λίθων. 
 
 k-cbarn. 183. Syn. Στολισμός, ληδιον, λη- 
 
 πριον, τρυχος. 
 
 ΊβωνΙκώς. adv. modo pallii detriti. like a 
 οίβων. τηνδι δε χλαΧναν αναβαλοΰ τοιβωνι- 
 »ς. Vesp. 1132. Β. 
 
 >'γάμδς. ter nupta. thrice married, δσσον 
 αρθενική προφέρει τριγαμοιο -γυναικός. 
 
 Τ Ρ Ι 
 
 665 
 
 Theoc. 12. 5. 
 Ύρϊγεννητος θεά. a periphrasis of Ύριτογενεια, 
 
 i. e. Minerva. Lye. 519. 
 Ύρϊγϊρων. perantiquus. very ancient. — δρά- 
 
 σαντι παθεΧν Τριγερων μΰθος τάδε φωνεΧ. 
 
 Choeph. 312. Syn. Ύπερηλιζ, βαθυγηρως, 
 
 εσχατογηρως. 
 ΤρΧγΧγάς. magnus ille gigas. i. e. Ταλως, q. v. 
 
 χαλκειον τριγιγαντα δοκευμενοι, οφρα κιχοι- 
 
 μεν. Orph. 1348. 
 ΊρΧγλά, or Τριγλη, ης. ή. mullus, piscis. a 
 
 mullet. τρΧγλαν απ' ανθρακιής και φυκ'ιδα σοι 
 
 λιμενΧτιν. Apollonid. An. ii. 133. 
 Ύριγληνος. qui tribus fulget luminibus. with 
 
 three drops ; epith. of an ear-ring, εν δ' apa 
 
 έρματα ήκεν εϋτρητοισι λοβοϊσι, Τριγληνα, 
 
 μοροεντα' — S. 183. 
 Ύριγλοφδρδς. δ ή. mullos portans. holding 
 
 mullets, τριγλοφορους δε χιτώνας δ νυκτερε- 
 
 της θετό Κλειτωρ. Satyr. Thyill. An. ii. 276. 
 Τριγλυφδς. δ t). ter fissus. split into three 
 
 parts, αιχμή τριγλυφος — a three-pointed 
 
 spear, or trident. — Opp. άλ.5. 377. subst. ή. 
 
 a triglyph. in Doric architecture, κεδρωτά 
 
 πασταδων υπέρ τερεμνα Αωρικάς τε τριγλν- 
 
 φους. Orest. 1364. Ρ. 
 ΤριγλωχΊν. tres cuspides habens. with three 
 
 points or barbs, δεξιτερδν κατά μαζδν, οϊστφ 
 
 τρίγλωχινι. Ε. 394. 
 
 ΎρΧγομφδς. clavis bene compactus. -well 
 
 nailed, or fastened. Soph. fr. 
 Τριγονα τέκνα — three children — Here. F. 
 
 1023. τριγονοι κοραι — three daughters. — 
 
 Ion. 496. 
 Ύριγχδς. s. as θριγκός. λύκος παρηει τριγχδν, 
 
 ένθεν εκκυφας. (Scaz.) Babr. Suid. 
 ΎρΧγωνος. triangulus. triangular. 2. s. s. as 
 
 Ύριγλυφος, Ύριγλωχιν. Hence, the V. Τρϊ- 
 
 γωνιζω. to form a triangle. (Man. 4. 266.) 
 
 1. οντάς σ δδωσει την τριγωνον εις χθυνα - 
 
 Νίΐλώην — (i. e. the Delta in Egypt) Prom. 
 
 838. Bl. 
 ΎρΧδουλος. cujus pater, et avus, sicut ipse, 
 
 servi fuerunt. a slave for 3 generations. 
 
 — συ μεν yap, ουδ' αν εκ τρίτης εγώ Μητρός 
 φανώ τριδουλοο, εκφανέϊ κακή. CEd. Τ. 
 1062. Br. 
 
 ΎρΧδραχμος. qui pretio, v. pondere, trium 
 
 drachmarum est. worth, or weighing, 3 
 
 drachms, δδι δε τριδραχμους τους κάδους εις 
 
 τους αγρούς. Pac. 1201. 
 ΎρΧελικτδς. Antip. Sid. An. ii. 25. Ίρϊϊλιξ, 
 
 Χκδς. δ ή. Cheerem. Ath. 679. ter tortus, in 
 
 triple folds; three-fold. 
 ΊρΧψβδλδς. triplici armatus rostro. with 
 
 triple beak, ούτω γέρων ών, στυομαι τριεμ- 
 
 βολον. Αν. 1256. 
 ΎρϊετηρΧς. ή. triennium. a triennial festival. 
 
 — εν Αμφικτυονων -Ύαυροφονιρ τριετηρίδι. 
 Nem. 6. 68. 
 
 ΎρΧετήρ, Orph. Η. 52. 4. ΎρΧετής. triennalis. tri- 
 ennial, fern. ΎρΧετηρΧς. of three years. — τρι- 
 ετηρίδας ώρας. ibid. 43. 7. adv. ΎρΧετες. dur- 
 ing three years, ώς τριετές μεν εληθε δολω, 
 
 4q 
 
666 
 
 Τ Ρ Ι 
 
 και επειθεν Αχαιούς, β. 106. 
 
 ΎρΧηκοντά. Ion. for Τριάκοντα, q. v. Also, in 
 Callim. ΎρΧηκοντοι, ται, τα. εκ δε τριηκον- 
 των μοίραν αφεΊΧε μιαν. frag. Ιχνη. 
 
 Ύριζνγής, εος, Macedon. An. iii. 120. Ύριζυξ, 
 ϋγδς, Antip. Sid. ib. ii. 15. Ύριζυγος, ου. 6 η. 
 triplex, three-fold ; three, θύμα τριζυγοις 
 θεαϊσι— Helen. 362. 
 
 Τρίζω, strideo. to utter a shrill, grating, 
 sound; to shriek; to creak, τετριγει δ' apa 
 νώτα,— Ψ. 714.— ται δε τριζονσαι εποντο. ω. 5. 
 
 ΎρΧηραρχης, ΎρΧηραρχος. triremium prsefec- 
 tus. one who fits out, or commands, a tri- 
 reme. Hence, the v. Ύρϊηραρχεω. (Equit. 
 912.) η τριηραρχον πονηρδν, η κνβερνητην 
 κακόν. Thesm. 837. Β. 
 
 ΎρΧηρης. triremis. 2. poculi genus, a vessel 
 with three benches of rowers ; a galley. 
 Also, a kind of cup. τί δε ; τάς τριήρεις ου 
 συ πληροίς; ειπ εμο'ι. Plut. 172. Phr. 
 Έζεφθινθ' άί τρισκαλμοι Νάες, — Pers. 685. 
 Compounds of τρις either denote the precise 
 number " three" ; or are intensive, adding 
 " very, greatly", to the signification. Of 
 the former kind are the following adjec- 
 tives. Τριίσπίρος•, ΎρΧσεληνος, epithets of 
 Hercules, Lye. 33. Pallad. An. ii. 435. Τρΐ- 
 κάρηνος, Hes. θ. 287. Τρικέφαλος, Lye. 680. 
 Ύρΐκράνος, Trach. 1100. Br. three-headed. 
 Ύρΐκλωστος, with triple thread, or line, 
 Antip. Sid. An. ii. 10. Τρΐκορΰς•, Bacch. 
 123. Τρϊκορϋθος, Orest. 1487. with three 
 crests. Τρϊκορωνος, Lucill. An. ii. 323. 
 living thrice as long as a crow. ΎρΧκότΰλδς, 
 Thesm. 743. Ύρισκϋαθος, Anac. fr. 1 9. Fisch. 
 Ίρίμετρος, Nub. 642. Τρίμηνος, Trach. 167. 
 Ύρϊμοιρος, Agam. 845. Bl. ΎρΧμορφος, Lye. 
 1176. ΎρΧπάλαιος. Blomf. ad Agam. 1452. 
 ΎρΧπαρθενος, Eur. Erechth. ΎρΧπατρδς, Lye. 
 328. Ύρϊπετηλος, Horn. Merc. 530. ΎρΧπηχύς, 
 Cycl. 234. ΎρΤπλευρος, Nonn. ΊρΧπδνητδς, 
 Leon. Tar. An. i. 225. Ύρϊπους, Ίρισκίλης, 
 Agam. 79. Theoc. Ep. 4. Τρΐπωλος, Androm. 
 276. ΤρΧσδλυμπΧδνΊκης, Olymp. 13. 1. ΎρισπΧ- 
 ϋάμος, Hes. ε. 425. Ίριστοιχδς, Od. μ. 91. 
 Nic. Th. 442. Ύριστδμος, Agaih. An. iii. 44. 
 ΎρΧσωμάτδς, Here. F. 127 1 . ΎρΧτάλάντος, Ly- 
 sist. 338. ΎρΧχϋφος, Athen. 1. 6. ΤρΧωνϋχδς, 
 Lye. 392. with three points. — Compounds of 
 τρις, which only augment the signification ; 
 like terque quaterque in Latin : Ύρϊλαμπης, 
 Naz. very brilliant. Τρϊμακαρ, fern. ΎρΧμά- 
 καιρα, Agath. An. iii. 64. very happy. Τρΐ- 
 πάνοϋργΰς, Meleag. 12. very mischievous. 
 Ύρϊσάνοικτος, Cyr. Th. Ύρισκάκοδαιμων , Me- 
 nand. Τρϊσάλαστος, Ep. άδ. 272. Ύρϊσάρϊστος, 
 Naz. ΎρΧσάωρος. Theodor. An. ii. 45. Ύρισ- 
 δειλαιδς, Ύρισδνστηνος, Ep. άδεσπ. 648, 653. 
 Τρισελικτος, Synes. Τρισκάτάράτος, Menand. 
 p. 28. Ύρισκοπάνιστος, Batrach. 35. much 
 baked. Τρισμάκάρ, Od. ζ. 155. ΎρισμάκάρΧος, 
 Acharn. 399. Ύρισμάκάρ'ιτης, Antiph.ap. Ath. 
 Τρΐσολβίος, Philem. fr. inc. 8. ΤρΪΓαλας, fern. 
 ΎρΧτάΚαινά, Hippol. 735. ΎρΧφΧλητος, Theoc. 
 
 Τ Ρ I 
 
 15, 86. 
 ΎρΧκη. Ύρικκη, II. Β. 729. (πολις Θεσσαλίας.) 
 
 Ν. P. a town in Thessaly. λαών, ο'ί οι εττοντο. 
 Ύρικης ε% ιπποβοτοιο. Δ. 203. 
 ΎρΊκορϋσΧος. ab Atticae pago, Tricorytho s 
 
 Tricoryntho. from a place in Attica, where 
 
 gnats were of a great size, ονχ δρ$ς ; ουκ, 
 
 εμπις εστίν ήδε Ύρικορυσια 1 ; Lysist. 1U32. 
 ΎρΧκνμΧά. ή. fluctus decumanus. 2. procella 
 
 an immense surge, αντφ δε συν κλνδωνι 
 
 και τρικυμία. Hipp. 1213. οϊός σε χειμών κα 
 
 κακών τρικυμία. Prom. 1014. Syn. Kara 
 
 κλυσις, ζάλη. 
 Ύριλλιστος. ssepe optatus. much prayed for 
 
 eagerly desired, adv. Ύριλλιστως, Macedoi 
 
 An. iii. 112. ασττασιη, τριλλιστος, επηλυθ 
 
 νύξ ερεβεννη. θ. 487. Syn. ΪΙολυλιτανεντοι 
 
 ενκτος, τρπτοθητος. 
 ΎρΧλοφΧά. ή. trium cristarum gestatio. wear 
 
 ing three plumes, τις t) τττερωσις ; τις 6 rpc 
 
 7Γος τΎ\ς τριλοψιας ; Αν. 94. 
 ΎρΧμΧθος. s. as Ύερεβινθος. σπέρματα, και τρι 
 
 μιθοιο νέον πολυειδεα καρπόν. Nic. Th. 84<J 
 Ύρψμά, άτος. το. quod tritum, seu intritun: 
 
 est. 2. in aliqua re din exercitatus, vafei 
 
 fraudulentus. what has been well rubbec 
 
 or pounded. 2. one hackneyed in roguerj 
 
 3. a drink of ground spices ; whence, Ύρψ 
 
 μάτΧόν. το, JDiph. Ath. p. 231. (See also, \ 
 
 293. c. 310. d.) 2. σόφισμα, κυρμα, τρψμο 
 
 παιπαλιμ' δλον. Αν. 430. — 3. εν οξυλιπαρ 
 
 τριμματι σκευάζεται. Ath. 9. 
 ΎρΧμορος. dodrans. |. See Gesn. δισσαϊς δ' t 
 
 τριμοροισι Βοός πορον εζικομεσθα, Orpl 
 
 1054. 
 Τρΐ^ακρΤα. Sicilia. αΰε δε. Τρινακριη, Σικανώ 
 
 εδος, αϋε δε γειτων-Ίταλιη' — Call. 3. 57. 
 ΎρΧναζ. ή. tridens, furca. a three-pronge 
 
 pitchfork, και τρινακας ζυλινας, χείρας αροι 
 
 ροπονου. Philipp. An. ii. 215. 
 Ύρίοδος, ου. η. trivium. a place where thre 
 
 roads meet, εν τριοδψ δ' εστηκα' δυ' εισι 
 
 ττροσθεν οδοί μοι. Theog. 907. See Pytl 
 
 11.58. 
 ΎρΧοδους, ντος. δ. s. as Τρίαινα. Isth. 8. 73. 
 Τριοττί?ς, ου. δ. Ν. P. father of Erysichthoi 
 
 αμφοτερον, Ύριοπαν τε και υιεα, κικλησκοισι 
 
 Call. Cer. 79. 
 ΎρΧορχης, ΎρΧορχδς. a hawk, or buzzard 
 
 κερχνφς, τριορχης, γΰψ, κυμινδις, αετός. Α' 
 
 1181. Seeib. 1207. 
 ΤρΧοφ. promont. Cnidi. εν δε μιφ τιμφ Τρι• 
 
 πος καταθεϊο κολωναν. Theoc. 17. 68. 
 ΎρΧπάλαι. adv. diutissime ante, very Ion 
 
 since, τριπαλαι καθημαι, βουλομενός σ ενε$-, 
 
 γετεϊν. Equit. 1154. Β. 
 ΎρΧ-παλτος. ter vibratus. hurled with tripl 1 
 
 force ; inflicted heavily, διυγρα τριπαλτο. 
 
 πηματων. Sept. Th. 993. Syn. Ώολυορμητο 
 
 πολυκινητος. 
 
 1 In this system of irregular Trochaic, 
 the 6th foot is a Pyrrhic ; instead of a Trc 
 chee or Spondee. 
 
 '" I, 
 
 A '": 
 
 
Τ Ρ I 
 
 Τρϊπϊθηκϊνος, η, ον. ter, seu valde simiam re- 
 ferens. as long as three apes, ρύγχος έχουσα 
 Βιτώ τριπιθηκινον, — Lucill. An. ii. 324. 
 
 ΎρΤπλάνής. trivagus. where three roads meet. 
 λαμπτηροκλεπτης τριπλανοϋς ποδηγιας. Lye. 
 846. 
 
 ΎρΐπΧαξ. Τριπλδδς, η, ον. contr. Τριπλούς, ή, 
 οΰν, Dioscor. An. i. 496. Τριπτΰχας, II. Λ. 
 353. triplex, triple ; threefold.-7rfpi δ' αντνγα 
 βαλ\ε φαεινήν, Τριπλακα, μαρμαρεην.-Σ. 479. 
 Syn. Ύριχθαδιος, τριφασιος. 
 
 Τριπλάσιος, triplo amplior. thrice as large. 
 και, ναι μα Δι', ορνιν τριπλασιον Κλεωνυμου. 
 Acharn. 88. 
 
 Τριπλή, adv. tripliciter. trebly. — αντάρ Α- 
 χαιοί Τριπλή τετραπλή τ' αποτισομεν, — Α. 
 
 '-' 128. Syn. Τρισσώς, τριχθα, τρίχα, τριχώς, 
 διατριχα. 
 
 ΤρΊπόθητος. desideratissimus. much regretted. 
 See Τριλλιστος. τις ποτέ σοΖ συριγγι μελιζε- 
 ται, ώ τριποθατε ; Mosch. 3. 52. 
 
 ^ΤρΧπόλϊς. ή. urbs Phceniciae maritima ; it. 
 
 J Africae, Thessaliae, Cariae, Lydiae. και Tpt- 
 
 ί 1 πολιν λιπαρήν, Ορθωσιδά τε, Μαραθόν τε. 
 
 i Dionys. 914. 
 
 Τρϊπολιστος. gravis s. inclitus. very heavy; or, 
 much talked of. πατρός τριπολιστον οΧτον. 
 
 1 Antig. 859. Β. Syn. Διάσημος, πολυθρυλ- 
 λητος. 
 
 ΐρϊπολος. ter versus, thrice-tilled. — πιειραν 
 αρουραν, ΈυρεΧαν, τριπολον' — Σ. 542. 
 
 Γρίπος, Τρϊπους. tripes. 2. cortina. a table, 
 seat, vase, or stool, with three legs, dimin. 
 ΤρΧποδίόν. (Menand. Ίπποκ.) 2. the tripod, 
 on which the priestess at Delphi stood 
 when she delivered the oracles. Hence 
 Apollo is Τρϊποδηλάλος, Christod. An. ii. 459. 
 
 ■ and the oracle is, τριποδη'ίος εδρη, Call. 4. 
 90. — το δε μέγα κείται αεθλον,-Β. τριπος ηε 
 γννή, — Χ. 164. — 2. Φοιβηϊος ένθα γα, Με- 
 σομφαλος εστία, ΐίαραχορευομενιρ τριποδι 
 Μαντενματα κραινει. Ion. 461. 
 Λ ρϊπος, et Τρϊπονς. adject, tripes, going on 
 three legs ; i. e. using a staff. Hence, τριτο- 
 βάμον βακτρον, Troad. 275. — και τετραπον, 
 ού μια φωνή, Και rpi7roi/'-Sphingis iEnigm. 
 See Hes. £.531. 
 
 ϊριπτήρ. tritor. 2. praelum. one that pounds ; 
 a pestle. 2. a part in a wine, or oil, press. 
 πολλάκι d* ασταφ'ιδας προχεας τριπτήρι λεη- 
 ναις. Nic./r. iii. 15. 
 
 "ριπτόλϊμος. Celei Eleusini fil. άνικα Τριπτο- 
 λεμος αγαθάν εδιδασκετο τεχναν. Call. Cer. 
 23. 
 
 ^ριρρϋμος. trijugis. with three poles ; i. e. 
 drawn by six horses, διρρυμά τε και τριρρυμα 
 τέλη. Pers. 47. 
 
 'ρις. Τρισσοθεν, Paul. Sil. An. iii. 91. adv. 
 ter. thrice ; three times, δή τότε μιν τρις 
 τοσσον ίλεν μένος, ώστε λέοντα. Ε. 136. 
 ρϊσεινάς. η. dies mensis xxvii. — τρισειναδα 
 μηνός αριστην Αρζασθα'ι τε πιθον, — Hes. θ. 
 812. 
 ρϊσϊπαρχός. ter έπαρχος, one who has been 
 
 Τ Ρ Τ 
 
 667 
 
 Prefect three times, η σ Ύπατον τεΰξε, και 
 τρισεπαρχον όροΖ. Ερ. An. iii. 132. 
 
 Τρισκαιδϊκά. tredecim. xiii. χαλκεψ δ' εν κέρα• 
 μψ δεδετο τρισκαιδεκα μήνας. Ε. 387. 
 
 Ύρισκαιδίκάπηχυς. qui tredecim cubitorum 
 est. one, who measures xiii cubits, ήνθε 
 φέρων άλας αμμιν, ανήρ τρισκαιδεκαπηχνς. 
 Theoc. 15. 17. 
 
 Τρισκαιδέκάτος. tertius decimus. the thir- 
 teenth, τον τρισκαιδεκατον μελιηδεα θνμόν 
 απηνρα. Κ. 495. 
 
 Τρισκάλμός. quae tribus remorum ordinibus 
 instruitur. with three benches of rowers. 
 See Τριήρης. 
 
 Ύρισμνρίοπάλαι. a comic compound of Πάλαι, 
 like Τριπαλαι, Τετραπαλαι. εγώ δε προσδο- 
 κούν γε τρισμνριοπαλαι Έδελυττομαί σφω, 
 και προπαλαι, πάλαι, πάλαι. Equit. 1 156. 
 
 Τρισπονδος. in quo ter libatur. with three 
 libations ; i. e. of wine, honey, and milk at 
 
 funerals, χοαΧσι τρισπονδοισι τον νεκυν στέ- 
 φει. Antig. 437. 
 
 Τρισσος. Τριχθάδϊος, Agath. An. iii. 60. tri- 
 plex, threefold ; three. Hence Τρισσοκάρη- 
 νός. three-headed. Orph. 973. 
 
 Τρισσόφάης. an epith. of the Deity. Naz. So, 
 Τρίφάης. Synes. 
 
 Τριστοιχει. adv. triplici ordine. in three rows. 
 τριστοιχεί' παρά δε σφιν εκαστιρ διζνγες Ίπ- 
 ποι. Κ. 473. 
 
 ΎρισχΊλϊοι. ter mille. 3000. του τρισχιλιαι 
 Ίπποι έλος κάτα βονκολεοντο. Υ. 221. 
 
 Τριταίος, triduanus. 2. tertius. during three 
 days. 2. very rarely it is used for Τρίτος. 
 Pors. Hec. 32. τον πράτον δε φϊλεΰντα, τρι- 
 ταΧον εθηκαο. Theoc. 29. 18. 
 
 Τρϊτάνυστος. valde extensus ; longus. much 
 stretched, και δονακα τριτανυστον,— Archias, 
 An. ii. 94. 
 
 Τρίτημόρόν. το. triens. i. e. εξ χαλκοί, six 
 copper pieces ; the third part of an obolus. 
 a. χαλκούς οφείλεις πέντε μοι μεμνησ ; b. 
 εγώ Σοι πέντε χαλκούς ; σύ δε γε μοι τρϊτη- 
 μορον. Τους εξ αποδονς τους πέντε χαλκούς 
 απόλαβε. Philem. Σαρό\ 
 
 Ύρϊτοβάμων. See Τριπος. adj. 
 
 Τρίτογενεια, //. Θ. 39. Τριτογενές. Minerva 
 so called ; from Τριτώ in the Cretan dialect, 
 sign, "a head"; as she was born from the 
 head of Jove, ή Τριτογενής γάρ αυτόν ενετρι- 
 τωνισε. Equit. 1186. 
 
 Τρϊτοκεω. ter pario. to bring forth thrice. 
 νηδνς δε τριτοκεΧ ανά πάν έτος, — Crinag. An. 
 ii. 146. 
 
 Τρίτος, η, ον. poet. Τρϊτάτός, II. Α. 252. Also, 
 Τρίματος, Nic. Th. 102. tertius. third, ηλν 
 θες, ώ φίλε κοΰρε, τρίτη συν νυκτι και ηοϊ. 
 Theoc. 12. 3. 
 
 Τρϊτοσττον^δς. cui tertia libatio fiebat. par- 
 taking of the third libation, i. e. of the 
 prosperity it betokened, being made Διι 
 Σωτηρι. See Blomf. Gloss, on Agam. 237. 
 
 Τριτοσττδρδς. ό ή. tertius generatione. of the 
 third generation. ΘΧνες δε νεκρών καϊ τρι- 
 4 q 2 
 
 .ιΙ 
 
668 
 
 Τ Ρ Ο 
 
 τοσπορφ yovy. Pers. 819. 
 ΎρΊτων. Ν. Ρ. 1. a river in Africa ; the Nile, 
 
 Apoll. 4. 269. Hence, the lake ΎρΊτωνϊάς, 
 
 or ΤρΊτωνΊς, Ion. 872. FythA. 36. — 2. a sea- 
 god. Hence, Ύριτωνιον οϊδμα, the sea. Orph. 
 
 H. 23. 6.-2. τοϊσιν δ' αιζηψ εναλιγκιος av- 
 
 τεβολησε-Τριτων ευρυβιης, — Apoll. 4. 1552. 
 Τρίχα, Ύριχθα. adv. tripliciter. in three ways ; 
 
 in three parts, or pieces. — τρίχα δε σφισιν 
 
 ήνδανε βονλη. θ. 506. τριχθα δε ωκηθεν κα- 
 
 ταφνλαδόν, ηδ' εφϊληθεν. Β. 668. 
 Τρϊχάϊκες. quorum cristas agitantur. 2. trifa- 
 
 riam divisi. an epith. like κορνθαϊξ, κορυθαι- 
 
 ολος, or -sign, three divisions of the people. 
 
 Αωρι'εες τε τριχάίκες, δϊο'ι τε ΐίελασγοί. τ. 177. 
 Τρϊχάλεπτός, ου. 6 ή. summam laedendi vim 
 
 habens. extremely vindictive. — επηλυθε δ' ή 
 
 τριχάλεπτος-Ααιμων. -^sc. Nemesis.) Strato, 
 
 An. ii. 375. 
 Τρϊχηλός. Dor. Τρίχάλός. trifidus. triple ; 
 
 thrice the size, το μεν πιτνον, άλλο δ' αει- 
 
 ρει-Ύριχαλον,— Sept. Th. 766. 
 Ύρϊχϊς. ή. piscis quidam. a fish of the anchovy 
 
 kind, ai τριχιδες ει γενοιαθ εκατόν τον 'βολού. 
 
 Equit. 659. 
 Ύρϊχοβρώτες, ων. οι. vermiculi pilos arroden- 
 
 tes. insects that prey on hair, or wool, αλλ' 
 
 η τριχοβρωτες τους λόφους μον κατεφαγον. 
 
 Acharn. 1 1 10. Syn. Σήτες, τερηδονες, τριχο- 
 
 βοροι. 
 Τρίχόμαλλός. villosns. with much hair, or 
 
 wool. — και τριχομαλλος ~Hv οϊς' — Antip. 
 
 Sid. An. ii. 33. 
 Τρϊχορρνεω. capillorum defluvio laboro. to 
 
 lose one's hair. adj. Τρϊχορρύης. (JEsch. fr.) 
 
 τριχορρυεϊτον, ουδέν εστόν. τω λοφω. Pac. 
 
 1221. 
 Τρίχωμα, το. caesaries. hair, ουτ εν γενειου 
 
 %v\\oyy τριχώματος. Sept. Th. 663. Bl. 
 Ύρι-φημίρεω. diem tero. to waste time, οιμοι, 
 
 διατριψεις, κάπολέις τρι-φημερών. Vesp. 849. 
 
 Β. Syn. Χρονον διατριβω. 
 Τρϊωβόλόν. triobolium. three oboli. και τους 
 
 κεραυνούς άξιους τριωβολου. Plut. 125. Syn. 
 
 ϊίμιδραχμον. 
 Ύροιά. Troja. See Ιλιον. δφσι πολιν Τροιην 
 
 εντειχεον εξαλαπαζαι. Α. 129. Ερ. Ανσμορος, 
 
 εριβωλος, ερικϋδης, ενρέΐα, ενρναγυια, ευπυρ- 
 
 ■γος, ενερκης, θεοκτιτος, καλλιγυναιξ, ηγαθεη, 
 
 ζαθεη, πολυσ?ονος, πολύχρυσος, στονοεσσα, 
 
 ΰ-ψιπυλος. Phr. — Τροίας ιερόν πτολιεθρον. 
 
 Horn, κλυτ?) ΐίριαμοιο πολις. Ααρδανον πε- 
 
 δον. — Φοιβήίον δαπεδον. Eur. 
 Ύροιάθεν. adv. e Troja. from Troy. Ύροιηθε v. 
 
 Iph. A. 1626. Τροιαβεν ελθών, rjjj δ' ιδων 
 
 καταστενω. Orest. 351. 
 Ύροιζην. ή. ορρ. Argolidis. now Damala in 
 
 the Morea. πολλάκις εκ Ύροιζήνος, άλιζαν- 
 
 τοιο πολίχνης. Call. 4. 41. adj. Ύροιζηνίός. 
 
 Hipp. 29, 375, 1098. 
 Τροιζηνός, ου. Ν. Ρ. II. Β. 847. 
 Τρομερός, tremulus. ύψόθεν εν yaiy, και επι 
 
 τρομεροϊς ποσιν εστη. Theoc. 25. 259. 
 Ίρομεω, Ίρομϊομαι. tremo. 2. horreo. neut. to 
 
 . — τρομεονσι δε τε Ι 
 Ο. 627• — τρομεον- ί 
 0. — 2. ανδρός αρι- f 
 
 Τ Ρ Ο 
 
 tremble, act. to dread. 1 . 
 
 φρένα ναϋται-Αειδιότες' 
 
 το δε οι φρένες εντός. Κ. 10 
 
 στήος, τον τε τρομεονσι και άλλοι. Ρ. 203. 
 
 Ύρομϊλειά, ας. ή. ορρ. Achaise. a town in 
 Achaia, where excellent cheese was made 
 from goat's milk. adj. ΎρομΙλϊκος, ΤρομΊλως. 
 ενταύθα μεντοι τυρός εξ Αχαι'ΐας-Ύρομιλιος 
 θαυμαστός, ον κατηγαγον. Simon. Ath. 658. C 
 
 Ύρομός. tremor. — υπό τε τρόμος ελλαβε γυϊα. 
 Γ. 34. Syn. Ύαρβος, δέος. 
 
 Τρόπαια, if the reading be sound, is put for Με- 
 τατροπή, a change, Cho'e'ph. 763. αλλ' ει τρο- 
 παιαν Ζευς κακών θησει ποτέ. See Blomf. 
 
 Ύρόπαιόν. monumentum fugse hostium, tro- 
 pgeum. a trophy, or, token of victory ; which 
 at first was merely an inverted spear ; from 
 which some derive the word, others from j 
 Τροπή, flight. Hence, Τρόπαϊός. epith. of 
 Jove, who routs the enem} 1- ; (Heracl. 938.) 
 and, Τροπαιούχος, Orph. H. 32. 4. Τροπαιο- 
 φόρος, Parmenio, An. ii. 202. — ov yap ραδιον 
 λογχυ μιφ Στήσαι προπαια των κακών, α σοι 
 πάρα. Orest. 712. 
 
 ΤροπαλλΤς, αϊ. Ύρόπηλϊς. manipulus. a bunch. 
 τό μεν έτερον τοντων, σκοροδων τροπαλλιδος. 
 Acharn. 813. Syn. Αεσμη. 
 
 Τροτταω, Τροπεω, Τρωπαω. converto. to turn. 
 — αταρ καλλιτριχες Ίπποι- Άψ οχεα τροπεον— 
 Σ. 224. ήτε θαμά τρωπώσα χεει πολνηχία 
 φωνήν. τ. 521. — μηδέ τρωπασθε φοβονδε. 
 Ο. 666. Syn. Τρέπω, νικάω, καταβαλλω. 
 
 Τροπή. con\ersio. a turn ; a change; rout ;! U 
 flight, ηδη τό μηδέν οντάς εν τροπβ δοράς. Aj. 
 1292. Syn. ΐίαρατροπη, αμοιβή, διωζις, ήττα. 
 
 Ύρόπϊάς. vinum versum, vappa. wine turned 
 sour, ταχύ νύν πέτου, και μή τροπιαν οϊνον 
 φέρε. Aristoph. Suid. Syn. Έκτροπιας, τε- \ $• 
 τραμμενος, όξινης. 
 
 Ύρόπϊς, ιός ν. ΐδός. ή. carina, the keel of a 
 ship, αιταρ εγώ, τροπιν αγκάς ελών νεός αμ- 
 φιελισσης. η. 252. Syn. Αρνοχος, εντερονη, 
 εντερονεια, όλκηϊον, στείρα. 
 
 Τρόπος, modus. 2. mos. 3. studium. manner; j jfy 
 custom ; turn of mind, συ ταύτα θωπεν' ονκ\ % 
 εμυνς τροπονς λέγεις. Soph. ΕΙ. 399. Syn. 
 Σχήμα. 2. εθος, νομός. 3. ήθος, γνώμη, προ- 
 αιρεσις. 
 
 Τρόποι. Ύρόπωτήρες, Acharn. 549. oi. strupi, 
 vincula loro, v. lino, facta, quibus remi ad 
 scalmos alligantur. thongs or cords, by 1 
 which oars were secured. Hence, the v. Tpo- 
 πόόμαι. remum strupo alligo. to fasten an 
 oar. ηρτνναντο δ' ερετμά τροποϊς εν δερμα- 
 τινοισι. δ. 782. ετροπούτο κωπην σκαλμην 
 αμφ' ενηρετμον. Pers. 382. Bl. Exp. Ε^εσ- 
 μενεν. ήρμοζεν. 
 
 Τρόφαλϊόν. Alex. Ath. 516. a. Τρόφάλϊς. ca- [ 
 seus. a new-made cheese, τροφαλιδα τυρού 
 Σικελικ7)ν κατεδηδοκε. Vesp. 834. 
 
 Τρόφεϊόν. educationis pretium. the price of 
 bringing up. 2. support ; subsistence, τα "£ω 
 βίου τροφεία πορσυνουσ αεί. (Έά. C. 341. 
 Br. Syn. θρεπτρον, θρεπτηριον. 2. τροφή. |Ι 
 
Τ Ρ ο 
 
 Τ Ρ Υ 
 
 669 
 
 Τροφούς, altor. one who rears, or educates, 
 a tutor, guardian, δΐός τ Οδυσσεύς χω τρο- 
 φενς τον 'μου πατρός. Philoct. 347. Syn. 
 Τιθηνητηρ, τιθηνος, θρεπτηρ, τροφός. 
 
 Τροφή, victus. sustenance. 2. abstr.for con- 
 crete ; young persons, who are brought up 
 
 and supported, πώς yap βίου Αυσοιστον 
 
 έζομεν τροφάν ; (Ed. C. 1685. Β. a. ώ σπερμ' 
 δμαιμον. b. ώ δυσαθλιαι τροφα'ι. ib. 336. See 
 CEd. Τ. 1. Syn. Αγωγή, παιδεία, ανατροφή, 
 σιτισμος. 
 
 Ίρόφϊμος. alens. 2. alumnus, that affords sup- 
 port, pass, reared as a child, ιω γά, τρόφιμε 
 των εμών τέκνων. — Troad. 1302. 
 
 ΤρδφΧς, Χος. δ ή. Τροφϊος, ά, δν, Numen. Ath. 
 304. e. educatus plenarie ; alumnus, frater. 
 2. crassus, densus. well-fed ; stout ; large. 
 Hence, τρόφι κνμα, II. Λ. 307. a great sea. 
 So, κυματά τε τροφοεντα, — Ο. 621. τον φιλ- 
 τατον σον των αγαστορων, τροφιν. Lye. 265. 
 Syn. Ευτραφής, πιων, παχύς, μέγας. 
 
 Τροφός, ου. δ η. altor, nutrix. one who takes 
 
 •care of, or tends; a parent, a nurse. See 
 Τρόφιμος, γεροντι πατρι, ry τε δνστηνψ τρο- 
 ψφ. Aj. 849. Β. Syn. Τροφευς, τιθηνος, τι- 
 θηνη. — μητηρ, η τρεφονσα. 
 
 Τροφώνιος. Trophonius. s. of Erginus, archi- 
 tect of the temple at Delphi. 2. one, at 
 whose cave oracles were delivered ; but 
 
 whoever entered it ceased to laugh after- 
 wards. Xa'ivov ovcov εθηκε Τροφώνιος ηδ' 
 Αγαμηδης. Η. Apoll. 296. 
 Λ ρδχάω, Τρωχάω. decurro. 2. festino. to run; 
 to haste, a. τιπτε δ' επ' άκρα βεβηκας ; b. 
 αε\ τροχαω. — Posidipp. An. ii. 49. — μωνυχες 
 
 '■ Ιπποι 'ΈΊμφα μα\α τρωχώσι — Χ. 163. Syn. 
 
 it Τρέχω, διατρέχω, κατασπενδω. 
 "ροχαΧός, α, ον. cursui aptus. that moves 
 quickly. Leon. Tar. An. i. 222. 
 'ροχάλος, ή, δν. velox, currens. 2. rotundus, 
 incurvus. 1.5. as Τροχαίος. 2. round, curved. 
 
 j 3. Τρδχάλδν. το. a circle. Arat. φ. 476. — 2. 
 — τροχαλόν δε γέροντα τιθησι. Hes. ε. 516. 
 
 [ροχηλάτεω. aurigor. 2. ad insaniam adigo. 
 
 j to drive. 2. to haunt; to drive mad. τροχή- 
 λατη σουσ εμμανή πλανωμενον. Eur. El. 1253. 
 See Orest. 36. Syn. Αιφρηλατεω. — ελαυνω. 
 ροχηλατης. auriga. a driver, και νιν κελεύει 
 Aa'iov τροχήλατης. Phcen. 39. Syn. Άρμα- 
 τηλατης. 
 
 J ροχηλάτδς. rota impulsus. drawn by wheels. 
 2. made by a potter's wheel. Eccles. 1. ήτις 
 
 : σφαγάς μεν Έκτορος τροχήλατους ΚατεΧδον, 
 ^ικτρώς τ Ιλιον πυρουμενον. Androm. 399. 
 οδχΧά, άς. ή. Ion. ΤροχΧή. rotse vestigium. 2. 
 
 [ "Ota. the track of a wheel ; a wheel, αξονι 
 
 f ;al τροχιά λιτά παραξεεται. Leon. Tar. An. 
 
 1 . 238. 
 ' )6χιζω. rota (equuleo) torqueo. to torture 
 
 1 )li a wheel. — ου τροχιεϊ τις -Τον Ααπιθην ; 
 κηστήν, ου θεραποντ εχομεν. Asclep. ib. 216. 
 
 ι , )δχΐλΐα. ή. trochlea, a pulley, roller, or 
 vindlass. την δ' εκ τροχιλιας αΰ κατειλυσπω- 
 ιενην. Lysist. 723. 
 
 ΤροχΧλδς. avis quaedam. the wren, τρέχω 'πι 
 τορυνην. b. τροχιλος όρνις ουτοσι. Αν. 79. 
 
 ΤρδχΧδς, ά, δν. rotundus. round, μοσχον,και 
 τροχιαν εν κανεω φθοιδα. Addse. An. ii. 241. 
 
 ΤρδχΧς. cursor, a runner ; a messenger, αλλ' 
 εισορώ yap τονδε τον Αιδς τροχιν. Prom. 
 940. Syn. Αρομενς, ωκνδρομος, άγγελος. 
 
 Τροχμάλδς, sc. λίθος, around pebble. ρί. Τροχ- 
 μάλά. τα. lapidum acervus, maceriae. heap, 
 or wall, of pebbles, τροχμαλά θ', αϊμασιας 
 τε, και ειλνονς ερεοντες. Nic. Th. 143. 
 
 Τρδχδδϊνεω. in urbem circumago. to roll 
 round. τροχοδινεΧται δ' ομμαθ' έλιγδΐ]ν. Prom. 
 881. Syn. Περιελίσσω, 7τερι0ερω, κνκλοω. 
 
 Τροχδειδης, Theog. 7. Τρδχδεις. rotundus. 
 round, χρνσψ δε τροχοεσσα πανημερος ερρεε 
 λίμνη. Call. 4. 261. Syn. Τϊεριτροχος, εντρο- 
 χαλος, ενκνκλος, κυκλοτερης, περιφερής, πε- 
 ριηγης. 
 
 Τρδχδποιίω. rotas facio. to be a wheelwright. 
 τις χαλκευειν, ή ναυπηγεϊν, ή ραπτειν, ή τρο- 
 χοποιεΧν ; Plut. 513. 
 
 Τρδχδς. rota. 2. equuleus. awheel; a circle; 
 a ball. 2. an instrument of torture, ρεϊα μαλ\ 
 ώς δτε τις τροχον αρμενον εν παλαμησιν. Σ. 
 600. Syn. Αρομος, κύκλος. 
 
 ΤρυβλΧον. catinus. a small bowl, or dish. Λα- 
 βητι μάρτυρας παρεΧναι, τρυβλιον. Vesp. 
 937. Syn. Παροφις, λεκάνη, πατανιον. 
 
 Τρυγάω, fruges, aut uvas, colligo. to gather 
 fruit ; to reap. Hence, ΤρϋγαΊδς. δ. a name 
 given to a countryman in Comedy. (Pac. 
 189.) Ty νισσοντο φορήες, δτε τρυγοφεν 
 αλωήν. Σ. 556. Syn. Καρπολογεω, δρέπω. 
 απολαύω, καρπίζω. 
 
 Ύρΰγ'εράνδς. vox comica. some non-descript 
 animal, τρυγερανον' ου γαρ γιγνεται τοΰτ 
 αυτόθι. Philem. Νεαιρ. 
 
 Τρϋγη. fruges Cereales, messis. 2. vindemia. 
 3. siccitas. Nic. Th. 368. a crop in harvest; 
 vintage, ουδέ τρυγην οισεις, οντ αρ φυτά 
 μύρια φύσεις. Horn. Apoll. 55. Syn. Πυρός, 
 καρπός. 2. τρυγητός. 3. αυασμος, ζηρασια. 
 
 Ύρϋγη-ηρ. vindemiator. one, who gathers a 
 vintage, οι δ' αΰτ ες ταλαρονς εφορευν από 
 τρυγητηρων. Hes. α. 293. Syn. Τρυγητής, 
 συλλογευς, λογενς. ο'ι δρεπεΧς. — προτρνγητηρ. 
 
 Τρΰγηφδρδς. uvarum ferax. fertile in grapes, 
 or fruits, ούτε τρυγηφορος ήδε γ' επηρατος, 
 ουτ εϋλειμων. Horn. Apoll. 529. Syn. Καρ- 
 ποφορος, ευκαρπος. 
 
 ΤρΰγΧάς. faeculentus. with dregs, lees, or 
 grounds. πΧν' divov τρυγιαν, επει ουκ Ανθη- 
 δονα ναιεις. Orac. αρ. Ath. 31. c. Syn. Tpy- 
 γερος. τρυγινον, τρυγωδης. — τρυξ, τρυγία. 
 
 ΤρϋγΧκδς. 1. s. as Τρυγίας. 2. s. as Τρυγφδικός. 
 εξ ον γε χοροϊσιν εφεστηκεν τρυγικοϊς δ δι- 
 δάσκαλος ημών. Acharn. 628. 
 
 Τρϋγοιπος. colum vinarium. cloth, through 
 which wine is strained, ουκοϋν τρυγοιπος 
 ταύτα παντ ιασεται. Plut. 1087. 
 
 ΤρΰγωδΧά. comcedia. comedy, so called from 
 Τρνξ, τρύγος, the lees of wine, with which 
 the faces of the actors were besmeared. See 
 
670 
 
 Τ Ρ Υ 
 
 Horat. Α. Ρ. 277. Tibull. 2. 1. 55. Bentley's 
 Phal. pp. 297, &c. Hence, a Comic poet is 
 ludicrously styled Τρύγόδαιμων, Nub. 295. 
 and Τρυγικός, Τρύγφδϊκός are used for Κω- 
 μικός, Κ.ωμψδϊκός. μη μοι φθονησητ, άνδρες 
 ώ θεωμενοι, Ει πτωχός ών, επειτ' εν Αθηναιοις 
 λέγειν Μέλλω περί της πόλεως, τρυγψδιαν 
 ■ποιών. To yap δίκαιον οίδε χή τρυγωδια. 
 Acharn. 497. Hence, 
 
 Τρϋγψδός. δ. comicus poeta. adj. Τρύγψδϊκος, 
 ib. 886. χαλεπόν μεν, και δεινής -γνώμης, και 
 μείζονος, η 'πί τρνγφδοϊς, ϊασασθαι νοσον 
 αρχαιαν εν ry πολει εντετοκνίαν. Vesp. 650. 
 
 Τρύγων, όνος. η. turtur. a turtle-dove, dimin. 
 Τρυγόνων. (Philodem. An. ii. 91.) 2. a fish 
 with a prickly tail ; the stinging fish. Nic. 
 Th. 828. αειδον κορνδοι και ακανθιδες, εστενε 
 τρύγων. Theoc. 7. 141. 
 
 Ύρνζω. strideo. to coo, as a turtle-dove ; to 
 murmur; to buzz, ως μη μοι τρυζητε παρη- 
 μενοι αλλοθεν άλλος. Ι. 311. Syn. Αμφιπε- 
 ριτρνζω, ύποτρυζω, γογγυζω, -φιθυριζω. 
 
 Τρϋμη. foramen a terebra. 2. veterator, longo 
 rerum usu veluti tritus. a hole bored with 
 an auger. 2. one who is drilled into roguery. 
 κνρβις, κροταλον, κιναδος, τρνμη. Nub. 448. 
 Syn. Ύρνμα, τρνμαλια, τρυπανον. 2. τρίμμα, 
 πανούργος. 
 
 Τρυζ, τρύγος, η. mustum. 2. faex vini, υ. olei. 
 3. uva. 4. scoria ferri. new wine. 2. dregs 
 of \vine; lees of oil. 3. husks of grapes. 4. 
 dross of metals, αυταϊσιν κυλικεσσι και ες 
 τρνγα χε~ιλος ερειδων. Theoc. 7. 70. Syn. 
 Οίνος {νέος), γλεύκος, τρυγίας, σταθμις. — 
 αμοργη. — σκωρία. Ερ. ΤλνκεΧα, νεόπλουτος. 
 
 Τρυπάω, terebro. to bore with a Τρύπάνον, an 
 auger, or drill. Hence, Τρύπημα, το. a hole, 
 as if bored with an auger. (Lucill. An. ii. 
 321.) — ως ότε τις τρνπφ δόρυ νη'ιον ανήρ 
 Τρυπανφ, οι δε τ ενερθεν ύποσσειουσιν Ίμαν- 
 τι. ι. 384. Syn. Τρυπανιζω, τορεω, διατιτραω. 
 
 Τρύσάνωρ. homines labore atterens. painful; 
 distressing. — ουδ 1 εμε λαθει βαρεία Τηλόθεν 
 αυδά τρυσανωρ. Philoct. 210. 
 
 ΤρύσΊβίός. vitam vexans. vexatious, pinching. 
 και ψειδωλού και τρυσιβιου γαστρός, και 
 θυμβρεπιδειπνον. Nub. 420. Syn. Ανιαρός, 
 λυπηρός, χαλεπός. 
 
 Τρντάνη. trutina. a balance ; scales, σκεθρφ 
 ταλαντφ τρυτανης ηρτημενον. Lyc.271. Syn. 
 Ζυγός, ταλαντον, πλαστιγζ, στάθμη. 
 
 Τρυφάλεια. galea, a helmet. See Κορυς. ϊπ- 
 πουρις τρυφάλεια' περισσειοντο δ' εθειραι. Τ. 
 383. Ερ. Αερσιλοφος, λευκολοφος, ιπποκο- 
 μος, κρατερά, θεσπεσιη, φαεινή, χαιτηεσσα. 
 
 Τρύφάω, Eur. Supp. 214. Ύρύφεραινόμαι. 
 luxurior. 2. fastu efferor.insolentermegero. 
 to be luxurious, proud, or insolent, adj. 
 Τρυφερός, Theoc. 20. 7. Τρυφηλός, Ερ. άδ. 
 678. Jac. Compound. Τρύφεραμπεχόνος, 
 Ant'iphan. Ath. 526. ώδι διαβάς, διακινηθείς 
 τψ σώματι, και τρυφερανθείς. Vesp. 688. 
 
 Ύρνφή. η. Τρύφημά. το, Iph. Α. 1051. deli- 
 ciae, insolentia. a delicacy ; delight ; a luxu- 
 
 T Ρ Ω 
 
 rious life ; insolence, τρυφάς γαρ ηκει δεύ^ 
 έχουσα Τρω'ίκάς ; Orest. 1111. Syn. Χλιδι 
 στρήνος, θρυψις, άβροσυνη, σπάταλη, φιλί, 
 δονια. 
 
 Τρύφός, ιός. το. fragmentum. a broken piece 
 και το μεν αυτόθι μείνε, το δε τρυφος εμπεο 
 ποντω. δ. 508. Syn. θραύσμα, απόκομμα. 
 
 Τρύχηρός. attritus. tattered, τρυχηρά πε^ 
 τρυχηρόν ειμενην χροα Πέπλων λακισματ ,— 
 Troad. 496. Syn. 'Ρακωδης. 
 
 Τρυχνός. solanum nigrum, s. hortense. 
 plant of which the berry was sweet, and t 
 which the rustic lover compares his mi: 
 tress's voice. See Kiessl. ii φωνά δε τρυχνο* 
 τον μάν τρόπον ουκ εχω ειπείν. Theoc. 10. 3' 
 
 Τρνχος. το. pannus lacer. a tatter ; ragge 
 garment, και τρυχη ταδ' εμών πέπλων. {Gh, 
 con. )Eur.El. \85^ΥΝ.Τρυχιον,ρακος ρακωμ( 
 
 Τρϋχόω, Mimn. An. i. 61. Τρϋχω, Ύρνω. a 
 tero. to wear out; to harass, or distres 
 τοσσοι μητερ' εμήν μνώνται, τρυχουσι δε ο 
 κον. α. 248. ηδη γαρ χαλκός τε γέρων, αυτ* 
 τε τετρνσαι. Simon. An. i. 135. γηρα'ί κ< 
 πενηι τετρυμενος, — Ερ. άδ. 679. SYN.Tetpc 
 εκτριβω, καταπονεω, δαμάζω, ανιαω, κακοί 
 εκτηκω, κατατρύχω. 
 
 Τρώες. οι. Trojani. fern. Τρωάδες. Τρωϊάέ^] 
 Ω. 215. Τρωαί, Γ. 3S5. αιδεομαι Τρώας κ•\ 
 Τρωάδας ελκεσιπεπλους. Ζ. 442. Syn.Aoh 
 δανιδαι, Ααομεδοντιαδαι. Ερ. Αιχμηται, αγ 
 ρωχοι, αγηνορες, αγαυοι, αργαλεοι, αρηϊφιλί 
 αλκιμοι, αταρβεες, ευσθενεΧς, ευπτολεμοι, ε 
 φρονες, ευηγενεες, ιπποδαμα, μεγαλητορί 
 φιλοπτολεμοι, θωρηκται. γοεροί, λωβητ* 
 δειλοί, θαρσαλεοι, χαλκεγγεες, χαλκοχαρμα\ 
 χαλκοχιτωνες, ύπερηνορεοντες, ΰπερφιαλί. 
 ύπερθυμοι, Αντηνοριδαι. 
 
 Τρωγάλϊά.τα. bellaria. fruits at dessert. ισχΛ 
 δια και τρωγαλια το"ις θεωμενοις. Plut. 79 ; ; 
 Syn. Ύραγηματα, επιφορηματα, δευτεραι τρΛ 
 πεζαι, επιδειπνον. 
 
 Τρώγλη, caverna. a hole; a cavern, πώς ε] 
 την τρωγλην άλλον οφιν δέχεται ; Strat 'i 
 An. ii. 381. Syn. Οπη. κοίλωμα. 
 
 Τρωγλόδύω. cavernam subeo. to inhabit hole j 
 or caves, η και τρωγλοδυοντα κατά τρωγλ;\ 
 ερεεινει. Batrach. 53. Syn. Τρωγλοδυτεω.Ι 
 
 Τρωγλοδύτης, δ. Ν. Ρ. ρί'ορ. one who dwe 
 in holes or caves ; a Troglodyte. Hence, tl 
 name of a hero-mouse. Batrach. 205, 
 Τρωζαρτης. i. e. the bread-eater, ib. 108. 
 
 Τρώγω. rodo. to gnaw; to chew, τρώγε 
 αγρωστιν μελιηδεα' — ζ. 90. Syn. Αποτρ 
 κατατρώγω, καταφαγω, εσθιω, εδομαι. 
 
 Τρωϊκος, Ύρωως, II. Ρ. 724. Ν. 262. ΤρώΙ 
 Tros. Trojan. See Τρώες. Πατροκλόν Τρω% 
 κνσιν μελπηθρα γενέσθαι. Ρ. 255. ηδε κατ 
 σκιάσε Τρωάς αρουρα ταφψ. Aristot. An.'l. 1 & 
 
 Τρωΐλος. ό. Troi'lus, one of Priam's soi 
 Μηστορά τ αντιθεον, και Τρωϊλον Ίππιοχα 
 μην. Ω. 257. 
 
 Τρωκτης. vorator, fraudulentus. a gluttoi 
 a cheat, δη τότε Φοινιζ ήλθεν, ανήρ απατηλ 
 ειδώς, Τρωκτης, ος δη πολλά κακ ανθρωπι 
 
Τ Υ Μ 
 
 σιν εωργει. ξ. 289« Syn. Πανούργος, παλιμ- 
 I βόλος, παλιμπράτος, πολνπαιπαλος. τρυμη. 
 Ι Ύρωζαλλίς, ϊδος. ή. eruca. a caterpillar, κατε- 
 
 δηδοκασι τά λάχανα τρωξαλλιδες. Alex. Ath. 
 Ι ρ. 118. a. 
 Ι Ύρωξϊμος. edulis : maturus, de uvis. eatable ; 
 
 ripe, (poiry, σινομενα ταν τρωζιμον' — Theoc. 
 
 1. 50. Syn. Έρωτος, βρώσιμος, εδώδιμος, 
 εδεστος, τρωκτος, τρωγαλιος. 
 
 Ι Ύρως. Tros. a Trojan. Hence, Ύρωοφθυρός. 
 I Anthol. Τρώα δ' Αλαστοριδην' — Υ. 463. 
 ,; Τρως. Ν. P. an ancient king of Troy. Ύρωός 
 Ι δ' αν τρεϊς παΊδες αμνμονες εζεγενοντο,-ΐλός 
 Ε, τ', Ασσαρακός τε, και αντιθεος Υαννμηδης. 
 Ι Υ. 232. 
 
 Ιδρωω. vulnero, leedo. to wound, hurt, verbal 
 L| adj. Τρωτός. II. Φ. 568. μήπως Ίππους τε 
 ν τρωσυς, κατά θ' άρματα αΐ,νς. Ψ. 341. Syn. 
 Ι Ύιτρωσκω, τραυματίζω, κακοω, βλάπτω. 
 ρ Τυγχάνω, sum. 2. contingo. 3. adsequor. to 
 ,,' be; to befall; to reach. — τυχησε yap ερχο- 
 .. μένη νηϋς• Ανδρών θεσπρωτών ες Δουλιχιον 
 , πολυπυρον. ξ. 334. ημβροτες, ονδ' έτυχες, — 
 Ε. 287. δτω κατ' ήμαρ τυγχάνει μηδέν κακόν. 
 j, Hecub. 627. Syn. Ύπαρχω, ειμί. 2. συμ- 
 βαίνω, επιτυγχάνω. 3. κταομαι, λαγχανω. 
 ^Ύϋδευς. fil. CEnei, regis Calydoniae. patronym. 
 Ι Τϋδειδης. i. e. Diomede. Τυδενς τοι μικρός 
 μεν εην δέμας, αλλά μαχητής. Ε. 801. Syn. 
 Αγανος, αρη'ίος, δΐος, δα'ίφρων, Ίπποδαμος, 
 Ίππηλατης, μεγάθυμος, κρατερός, Αιτωλιος, 
 Οινειδης. 
 Ι Ύϋκιζω, Ύυχιζω. polio, scalpo. to hammer, or 
 I. prepare stones with the Τυκος, or stone- 
 cutter's hammer. Hence, Ίυκισμά. το. an 
 edifice; structure. (Troad. 814.) τούτους δ' 
 ί ετυχιζον αϊ κρεκες τοϊς ρυγχεσιν. Αν. 1138. 
 Ι Φοινίκι κανόνι και τυκοις ήρμοσμενα. Here. 
 |i F. 945. Syn. &εω, κόπτω. 
 -Ύΰκω. Ύϋκόμαι, Od. μ. 308. paro. to prepare; 
 j to make, verbal adj. Ίυκτός, ή, όν. (II. Ε. 
 ι 832.) δεϊπνον ενι μεγαροις, τετυκεϊν άλις ένδον 
 γ εοντων. ο. 77. Sγ^N.Ίeυχω, ευτρεπιζω,κατα- 
 \ σκευάζω. 
 Τνλη, Dor. Ύυλά. Ύυλός, Nic. Th. 178. the 
 penult, short in the purer winters, long in 
 ρ the Anthol. callus. 2. tuber, gibbus. a callus 
 on labourers' hands, and porters' shoulders. 
 
 2. a protuberance, or excrescence ; bunch 
 of a camel. Hence, the verb, Τυλοω. to pro- 
 duce callosity. {Theoc. 16.32.) adj. Ύνλόεις. 
 (Nic. Th. 272.) ιθι δήθ' υπόκυπτε τάν τυ- 
 
 \ λαν, ίσμηνιχε. Acharn. 954. 
 Γυλαα. Ίΰλϊά, ας. r). it. Ίϋλεων. το. culcita. 
 tick of a bed ; cushion ; mattress. — αλλά 
 και λινορραφή-Ίυλεϊα. Soph./r. Iphicli. 
 Ιυλισσω. in modum culcitse convolvo. 2.in- 
 )j dago, to roll up ; to track, οιμας τυλισσων, 
 ' νπερ ενμαθής τριβος. Lye. 11. Syn. Έντυ- 
 λισσω, ενειλεω. 2. ανερευναω. 
 ϊνμβειός, ά, όν. Ύυμβίδϊός, ά,όν, Orph. Η. 71. 
 5.Ίνμβϊτης. ό. Ύυμβεάς, άδός. η. Nonn. se- 
 pulcralis. of, or belonging to, a grave, θα- 
 νόντα ταρχυσαντο, τυμβειαν θ' υπέρ Κρηπϊδ' 
 
 Ι 
 
 Τ Υ Ν 
 
 671 
 
 ανεστηλωσαν Αργωου δοράς. Lye. 883. λάας 
 δ τυμβιτης αμμιν επικρέμαται. Leon. Tar. 
 An. i. 237. Syn. Επιτύμβιος, επιτυμβιδιος. 
 
 Ύνμβευω. sepelio. to inter. 2. to offer at a 
 tomb. Hence, Ύυμβευμά. το. a place of in- 
 terment, Antig. 1220. τοσούτον, ύ>στε σώμα 
 τυμβίϋσαι ταφιμ. Aj. 1063. Br. — 2. μητηρ 
 με πέμπει πατρι τυμβίϋσαι χοάς. Soph. ΕΙ. 
 408. Syn. Έντυμβευω, ενταφιαζο), θάπτω. 
 2. σπενδω, τυμβοχοεω. 
 
 Ύυμβηρης. busto conditus. interred. 2. s.s.as 
 Ύυμβειος. — κρυπτομενα δ' εν Ύυμβηρει θα- 
 λαμω κατεζευχθη. Antig. 959. 
 
 Ίυμβός. bustum. prop, the place where a 
 corpse has been burned, fro?n Τύφω. a tomb; 
 a grave. Hence, Τνμβόχόή. raising• a sepul- 
 cral mound ; interment. (//. Φ. 324.) also, 
 the adj. Τυμβόχόός, act. Sept. Th. 1024. Bl. 
 Τνμβόχωστός, pass. Antig. 848. Br. Hence, 
 too, Ύυμβωρυχϊω. to break into a tomb for 
 plunder. (Ερ. άδ. 694.) and Τυμβωρύχος, δ. 
 a body-snatcher. (Ran. 1149.) τυμβυν δ' 
 αμφι πυρήν ενα χευομεν εξαγαγοντες. Η. 336. 
 Syn. Χώμα, γηλοφος, τάφος. Ερ. Ανδροκμη- 
 τος, αμϋμων, ανοστητος, απενθης, αγλαος, 
 αμφιπολος, γοημων, επιεικής, ευρνς, ευρωεις, 
 ζοφοεις, νεοπενθης, νεόδμητος, ολοος, πολυ- 
 κλαυτος, πενθαλεος, στηλονργος, ύφηλος. 
 
 Ύυμβοϋχος — κήρ. Epig. ined. Jacobs. 
 
 Ύυμμά. το. Ύυπή. ή, Apoll. 3. 848. Ύυφϊς. η, 
 Nic. Th. 933. ictus, vulnus. a blow; a wound. 
 δσσίχον εστί το τυμμα, και άλ'ικον άνδρα δα- 
 μασδει. Theoc. 4. 55. Ερ. Αναλθες, κελαινον, 
 λευγαλεον. 
 
 Ύνμπάνισμός. tympani pulsatio. 2. excruei- 
 atio. beating on a drum ; hence, a festival 
 of Cybele. 2. beating with a stick ; or other- 
 wise applying torture, χώ τυμπανισμος, χοι 
 πυκνοί Σαβαζιοι. Lysist. 388. 
 
 Ύυμπάνον, Ύυπάνόν.το. tympanum. 2. bacu- 
 lus. a drum; kettle-drum. 2. a stick, for in- 
 flicting a bastinade. Hence, the adjectives, 
 Ύνμπάνόδουπός, Τυμπάνότερπ?)ς, epithets of 
 Rhea. (Orph. H. 13. and 26.) Τυμπάνόεις, 
 s. as Ύυμπανιας, epith. of a dropsy, where 
 the skin is stretched like a drum. (Nic. Al. 
 342.) ω τύμπανα, και κνφωνες, ουκ αρηζετε; 
 Plut. 476. y κροτάλων τυπανων τ ιαχή, συν 
 τε βρομος αυλών. Horn. xiii. 3. Ερ. Βαρυ- 
 βρομον, βυρσοτενες, φιλεν'ϊον. 
 
 Ύνμφαϊός, Lye. 802. Epiroticus. fern. Τυμ- 
 φαιϊς. κοπρον επι προγενοιντο, και ει Τυμ- 
 φαιϊδες εΐεν. Call. 3. 178. 
 
 Ύυνδάρϊός. Ion. Ύυνδάρεως. Att. Tyndareus. 
 husband of Leda ; father of Castor and 
 Pollux, Ίυνδάρϊδαι, Orest. 1705. and of Cly- 
 temnestra and Helen, who is Ύυνδάρϊς, An- 
 drom. 890. and Ύυνδάρεωνη, Tryph. 473. 
 also, Ύννδαρειά παις, Orest. 374. και Αηδην 
 είδον, την Τννδαρεου παρακοιτιν. λ. 297. απω- 
 λομην, Μενέλαε' Ύυνδαρεως δδε. Orest. 453. 
 
 Ύϋνη. /or Συ. thou, τυνη δ' έστηκας, αταρ ουδ' 
 αλλοισι κελεύεις. Ε. 485. 
 
 Ίυννουτός. cum ι paragog. αρ. Atticos. parvu- 
 
672 
 
 Τ Υ Ρ 
 
 lus, tantillus. so little. 6 δ' ανήρ ό λεξωι• ου• 
 τοσϊ, τνννοντοσί. Acharn. 367. See Nub. 878. 
 εν πλοιαριφ τνννουτώί σ ανήρ -γέρων. ί. β. 
 Charon. Ran. 139. 
 
 Ύυντλος, ace. to Photius, is used by Menand. 
 
 for πηλός και τάραχος. Whence, Ύνντλαζω. 
 lutum calco. 2. luto adspergo. 3. vitem 
 stringo. to go into the mud. 2. to bespatter ; 
 to revile. 3. to prune a vine. 2. ό δ' αγνοών 
 ταΰτ , εικοτως τνντλαζεται. Sosipat. Αίϊι. 378. 
 d. — 3. ονδε τυντλαζειν, επειδή παρδακον το 
 χωρίον. Pac. 1147. 
 
 Τΰπίς, ϊδος. ή. malleus, a hammer, or mallet. 
 ορθός επι στελε^} τνπίδος βαρυν ώμον ερεισας. 
 Apoll. 4. 957. Syn. Σφύρα, ραιστηρ. 
 
 Τύπος, forma. 2. exemplar, norma, a mark, 
 prop, made by a blow, a stamp, impression ; 
 model, pattern, or example, τοδ' εζυπερθε, 
 και στίβου y ουδείς τύπος. Philoct. 29. Syn. 
 Τύπωμα, σχήμα, χαρακτηρ, μορφ7/, είδος, εικων. 
 
 Ύυποω. signum imprimo. to make an impres- 
 sion, mark, or stamp. Ίΰπωμά. το. form, 
 shape, resemblance. (Pheen. 164.) Ύϋπωτης. 
 b.fem. Τύπώτϊς. one who designs, or models. 
 (Orph. fr. 2. 8. ib. H. 33. 26.) βοιδιον, ου 
 χοανοις τετνπωμενον, — Anac. Ερ. 6. Fisch. 
 Syn. Έκτυποω, ύποτυποω, πλάσσω, σχήμα• 
 τιζω, σημειοω, εγχαρασσω. 
 
 Τνπτεω. Ίυπτω, II. Ζ. 117. verbero. to beat. 
 ου yap με τυπτησεις, στεφανον εχοντά γε. 
 Plut.21. Syn. Τϊλησσω,παιω, βάλλω, αρασσω. 
 
 Τυραννευω, Τυραννεω. impero. to reign over; 
 to be a sovereign j to rule despotically, αλλ' 
 εμού μεν ου τυραννευσουσ' επει φυλάγομαι. 
 Lysist. 631. ει και τυραννεΊς, εζισωτεον το 
 γοΰν Ισ αντιλεζαϊ — (Ed. Τ. 41 6. Syn. Κρα- 
 τεω, άρχω, ανασσω. 
 
 Τυραννικός, Τύραννος, tyrannicus, regius. roy- 
 al; kingly; arbitrary, αρχής λαβεσθαι και 
 κράτους τυραννικοί). CEd. C. 373. Β. τύραν- 
 νος είναι μάλλον, ή τυράννα δραν. ib. Τ. 597. 
 
 Τΰραννίς, Τϋραννϊη. imperium. 2. tyrannis. 
 sovereignty ; absolute power, ου σης ερώμεν 
 πολυοχου τυραννίδος. Rb.es. 166. οφρα τν- 
 ραννΤης ήσαν επι στυγερής. Ath. 12. Syn. 
 Κοιρανιη, βασίλεια, αρχή. 
 
 Τύραννος, ό ή. tyrannus, rex, v. regina. a king, 
 or queen ; a despot. See Τυραννικός. Syn. 
 Βασιλεύς, άρχων. —βασίλεια. Ερ. Αταρτηρος, 
 βάρβαρος, δημοφαγος, κρατερός, ολοοφρων, 
 ωμοφρων. See Antig. 1168. Ion. 621. 
 
 Τΰραννοφονος. tyrannicida. Anal. iii. 135. 
 Syn. Ολεσσιτυραννος. 
 
 Τυρβά. s. s. as Συρβά. adv. mixtim. confusedly. 
 δονούσα και τρεπουσα τυρβ' ανω κάτω. iEsch. 
 Ath. 375. e. Hence, Τυρβάζω, turbo, com- 
 misceo. to stir up. 2. mid. tumultuor. to be 
 in confusion ; to be hurried, τον πηλόν, 
 ώσπερ ατταγάς, τυρβάσεις βαδίζων. Vesp. 
 257. τυφλός yap, ω γυναίκες, ουδ' όρων 
 Αρης Έυός προσωπψ πάντα τυρβάζει κακά. 
 Soph./?* inc. 58. Syn. Ανατνρβαζω, ταράσ- 
 σω, θορυβεω. 
 
 Τύρος. ή. Phcenicise ins. et urbs. Tyre. adj. 
 
 Τ Υ Φ 
 
 Τΰρίος. (Plicen.2\2.) καιΤυρον ωγυγιην, Βη 
 ρυτοΰτ οΓιαν εραννην . Dion.911.Ep. Αφνειοί 
 ενπυργος. Phr. Φοινισσα νάσος. Φοινισσ 
 ενάλια χθων. 
 
 Τϋρνς, Τϋρενμά. caseus. cheese. Hence, Τι 
 ρευτήρ. ό. one, who makes cheese. (Epi{. 
 ined. Jacobs.) Ύϋροεις, sc. άρτος, a cheese 
 cake. (Theoc. 1. 58.) Τνροκνηστίς. ή, 
 cheese-scraper. (Αν. 1579.) Also, Ύϋρονν 
 τος, Acharn. 1125. Τϋροφόρος, Theodoric 
 An. ii. 42. εκφέρετε νυν τυρευματ, ή μηλω\ 
 τοκον. Cycl. 161. και τυρόν πάζαι, ταμισβ\ 
 δριμεϊαν ενεΐσα. Theoc. 1 1 . 66. Syn. Ώηκτι \ 
 τροφαλις. Ερ. Νεοπ^Γος, νεαρός, π'ιων, άπα j 
 λος, αιγειος, χλωρός, ζηρος, ζνστος. 
 
 Τϋρογλΰφος. nom. muris. Αιμνισιος δ' οχθα.\ 
 σι 1 Τυρογλυφον εξεναριξεν. Batrach. 221. j 
 
 Τϋροττωλεω. caseos vendo. 2. pondero. tose 
 cheese. 2. to weigh, like a Τυροπώλης, c| 
 cheesemonger. 2. ανδρών ποιητών τυροπο.\ 
 λήσαι τεχνην. Ran. 1369. Β. και τυροπώ) 
 λαι•— Equit. 854. 
 
 Τϋροω. coagulo. to make into cheese ; to sti 
 up. αλλά διαφθειρουσι κακώς τυροϋντεί 
 άπαντα. Athen. Syn. Συντνροω, πηγνυο] 
 τυρβάζω, ταράσσω, κινεω. 
 
 Τυρσηνοι. Tyrrheni. inhabitants of Tuscany) 
 colonized by a Lydian prince, Tyrrhene; 
 Hence, Ύυρρηνόλετης. ό. (An. ii. 517.) ad\ 
 Τυρσηνϊκος, ή, ov, Aj. 17. fern. Τυρσηνϊς. n 
 Dionys. 83. ληϊσται προγενοντο θοώς ετ,) 
 οινοπα ποντον-Τυρσηνοι' — Horn. νι. 9. 
 
 ΤυρσΧς, Τνρρϊς, εως. ή. turris, arx, urbs. 
 tower; fortress; city. Olymp. 2. 127. si 
 οφιτεκνοις ολβιαν δωμησεται Τυρσιν, μακε<\ 
 νας αμφι Κιρκαιου ναπας. L} 7 C 1273. Syi| 
 Πύργος, τείχος, επαλζις. 
 
 Ύϋρω, 6ος, ους. ή. Salmonei et Alcidices filii; 
 mater Pelise et Nelei e Neptuno, iEson| 
 vero, Amythaonis et Pheretis e Crethe<i 
 fratre Salmonei. See Πελιας, "Σιδηρω. εν\ 
 ήτοι πρωτην Τυρω ιδον ευπατερειαν, κ. λ. 0(1 
 λ. 234. Ι 
 
 Τυτθδς. pusillus. small. Τυτθον. adv. paulh j 
 lum. a little, ώ ποποι, ως apa τυτθός εών, Ε« 
 μαιε συβώτα. ο. 380. — νυν δ' ουδέ με τυτθίι 
 ετισεν. Α. 354. Syn. Ολίγος, μικρός, βαιος.\ 
 
 Τΰφάων, Horn. Αρ. 307. Τύφων, ΎΰφωενΙ 
 Ύϋφως. Gigas ignivomus. a Jove percussi 
 fulmine. Typhoeus. adj. Ύύφάονως or T| 
 φωειδς. (Apoll. 2. 1215.) ειν Αριμοις, ό| 
 φασι Ύυφωεος εμμεναι ευνάς. Β. 783. Ε 
 Αγριος, σμερδαλεος, θεημαχος, πελωρ, νψ\ 
 μεδων, υψικαρηνος, πολυπηχυς. Phr. Ός 1 
 εν αινφ Ύαρταρψ κεΧ-ται, θεών πολέμιος, Τ \ 
 φως εκατοντακαρανος' κ. λ. Pyth. 1. 29. c/cjj 
 τογκεφαλα Ύυφώνος οβριμου. ΟΙ. 4. roioi^ 
 Τϋφως εζαναζεσει χολον. Prom. 378. Bl. 
 
 1 This should be όχθαις Ύϋρ. as the 1 
 syll. in τυρός, and its derivatives, is long. If 
 like manner, τϋρόεντα, Theoc. 1. 58. shou j 
 be pronounced, if not printed, τυρονντα «1 
 τυρώντα. 
 
Υ Α Λ 
 
 Υ Β Β 
 
 673 
 
 Τϋφϊδάνδς, Vesp. 1364. s. as Τϋφογερων. one 
 so old as to be fit for the funeral pile. But 
 Toup proposes, στυφεδανός. See Armot. in 
 Suid. T. iii. p. 142. (T. ii. 179.) 
 Τϋφηρης. ep, lucernae. burning, λαμπάδα 
 κηροχιτωνα, Κρονον τυφηρεα λυχνον. Antip. 
 Thess. An. ii. 112. 
 Τυφλός, csecus. 2. obscurus. blind ; dark ; 
 obstructed, τυφλής υπ' ατής εκπεπορθημαι 
 ταλας. Trachin. 1106. Β. Syn. Τυφλωψ, 
 τυφλογενης, αλαος. — απατηλός, — κωφός — 
 αφανής, ακατάληπτος. 
 Ύυφλοω. excseco. to make blind, ω μοι, τν- 
 φλοϋμαι φέγγος ομμάτων ταλας. Hec. 1034. 
 Syn. Αποτυφλοω, εκτυφλοω, πωροω. — τν- 
 V φλωττω. 
 
 ι Ύνφλωψ. 1. s. as Τυφλός. 2. a species of snake, 
 blind-worm, ηδ' ετι που τυφλώπες απημαν- 
 I rot φορεονται. Nic. Th. 492. 
 τ Τϋφογερων. See Τυφεδανος. τνφογερων εϊ, κά- 
 τ ναρμοστος. Nub. 905. 
 Τυφλόπυυς. s. as Τυφλός, α πόδα σον τυφλο- 
 
 πουν θεραπευμασιν. Phoen. 1565. Ρ. 
 
 Τϋφδς. fumus. 2. res inanis. 3. fastus. smoke ; 
 
 u a nullity ; self-conceit, swelling pride. 2. και 
 
 σου την οφρυν και τον τΰφον καταπαύσει. 
 
 Χ Lucill. An.W. 342. Syn. Καπνός, αλαζονεία, 
 
 Uii) « 
 
 .1 οιημα, υπερηφανια, επαρσις. 
 
 ^Τνφω. incendo paullatim, etc. to set on fire ; 
 
 1 to smother, αλλά δρω τοντ' αλλά και συ 
 τΰφε πολλιμ τψ καπνψ. Vesp. 457. Syn. 
 Καίω, φλέγω, καπνιζο). 
 
 Τνφών, Τϋφώς. procella. a whirlwind ; hur- 
 ricane, τυφώς πυλαισιν ως τις εμπεσων, βοα. 
 Phcen. 1171. μεγαλω τυφφ και πρηστήρι. 
 
 (Anap.) Lysist. 974. Syn. Εκνεφιας, αελλα, 
 πρηστηρ, λαιλαψ. — άνεμου συστροφη. 
 
 Τυχαίως, Strato, An. ii. 374. adv. Τυχόν, ad- 
 verbial, fors; fortasse. accidentall)' ; perhaps. 
 και τυχόν εζαπινης εσομαι λίθος — Lucill. lb. 
 340. 
 
 Τύχη. fortuna. chance ; fortune. 2. Fortune 
 was deified bothby Greeks and Romans, την 
 δ' ελπ'ιδ' ου χρή της τύχης κρινειν παρος. 
 Trach. 726. Br. Syn. Ευτυχία, σνντυχια, 
 συμπτωσις, το συμβαίνον. Ερ. 1. ΐίολυστο- 
 νος, λαμπρά, ο'ίζνρα, κακοποτμος, γλυκεία, 
 εφήμερος. 2. άδικος, άστατος, ανώμαλος, βιο- 
 πλαγκτος, βαθυκτεανος, γλυκεία, ευμενής, 
 ολισθηρά, πολυφθορος, δυσπαλαιστος. See 
 JEsch.fr. inc. 6. Eur.fr. inc. 61. Soph. 
 Antig. 1158. 
 
 Τυχηρώς. adv. fortuito. 2. fortunate, acci- 
 dentally ; luckily. 2. αγαγεϊν τυχηρώς τά κατ' 
 αγρονς Αιονυσια. Acharn. 250. τνχηρώς δ' 
 r' /μϊν αυταϊς. Thesm. 312. 
 
 Τΰχως. Nom. Pr. — ο οι Ύυχιος κάμε τευχών, 
 Σκυτοτομων οχ άριστος, Ύλη ενι οικία ναιων. 
 Η. 221. 
 
 Ύΰχων, ωνός. 6. Tycho. an inferior Deity, 
 connected with Fortune, ώςαγε δημογερων 
 δύναται θεός ανδρι πενεστ -g ΑωρεΤσθαι, τού- 
 των κύριος ειμί Τυχών. Perses, An. ii. 4. 
 
 Τωθαζω. conviciis incesso. to scoff, πολλά με 
 τωθασδοισαι, ότ' αλιθιαν όδόν ήνθον. Theoc. 
 16. 9. Syn. Έπιτωθαζω, σκωπτω, χλευάζω, 
 λοιδορεω, ερεθίζω. 
 
 Τως. adv. for Ούτως, thus ; in the same man- 
 ner, τώς δε σ απεχθηρω, ως νυν εκπαγλ' 
 εφιλησα. Γ. 415. 
 
 Υ. 
 
 J ΥΑΔΕΣ. ai. Hyades. a constellation in the 
 head of Taurus. Πληϊαδας θ', Ύαδας τε, τό 
 Μ τε σθένος Ωριωνος. Σ. 486. μηνός διχηρης, 
 ~Υαδες τε ναυτιλοις. Τοπ. 1156. 
 
 Ύαινα. 1 . hy8ena,/era. 2. piscis. the hyaena, 
 so called from its resemblance to a hog. 2. 
 a fish. perh. the porpoise. — δυσδερκεα τ av- 
 θιςυαιναν.—μετα στικτησιν υαιναις. Ορρ. 1.3. 
 
 Υάκινθος. Ν. P. a youth, loved by Apollo, 
 
 ' but accidentally slain by him. In his honour 
 were ΐηβΎακυ/θΐα, a festival at Sparta. See 
 Barnes on Helen. 1468. He was fabled to 
 be turned into, 2. the flower, hyacinth. 3. 
 the name of a precious stone. Paul. Sil. An. 
 iii. 76. — 2. εν μαλακψ λειμώνι, τοθι κροκός 
 
 \ ηδ' υάκινθος. Horn, xviii. 25. Hence, the adj. 
 
 ! "ΥάκινθΊνός. hyacinthine. ονλας ήκε -ομάς, 
 υακινθινω ανθεί όμοιας, ζ. 231. 
 
 | Υαλεδς, εά, εόν. contr. "Υαλους, ή, ούν. Qu. 
 
 / Mac. An. ii. 238. "Ύάλόεις.^Υάλϊνος.^Υάλό- 
 I είδης, Lith. 277. vitreus, pellucidus. made 
 of glass ; glassy ; transparent ; brilliant, όμ- 
 ματα μεν χρυσεια, και ϋαλοεσσα παρει'η. Ru- 
 fin. An. ii. 398. — προς βιαν επινομεν-Έξ υά- 
 
 λινων εκπωματιον, — Acharn. 74. 
 
 "Υαλος, ου. ή. ϋ."Υελός. crystallus; vitrum. 
 crystal ; glass. Ηβηοε^Υάλοχρους. ό η, Leon. 
 Tar. An. i. 226. αηά~Υάλώπϊς. ή, Lith. 607. 
 a. ηδη παρά τοίσι φαρμακοπωλαις 1 την λιθον 
 Ταυτην εωρας, την καλήν, την διαφανή, Αφ' 
 ης τό πΰρ άπτονσι ; b. την ύαλον λέγεις ; 
 Nub. 766. 
 
 "ΥαμπόΧΐς. urbs Phocidis. now Bogdana in 
 Livadia. οι τ Ανεμωρειαν, και Ύαμπολιν 
 αμφενεμοντο. Β. 521. 
 
 ν Υας, ντός. nom. gentis, qua? Bceotiam primi- 
 tus incolebat. ρΙ.^Υαντες. oi. primitive in- 
 habitants of Boeotia. adj /Υαντϊός. Boeotian. 
 {Apoll. 3. 1240.) Ύαντος, ός γήν ναΐεν αρ- 
 χαίος λεώς. Phrynich. αρ. Schol. Lye. 433. 
 
 Ύββαλλω. interpello. for 'Υποβάλλω, to in- 
 
 1 Precious stones, like crystal, etc. were 
 thought of old to have certain properties of 
 healing, and were sold by apothecaries. Upon 
 the antiquity of glass, and the substitutes for 
 it to which the ancients had recourse, see a 
 note on the 1st vol. of my Sermons, p. 506. 
 
 4r 
 
674 
 
 Υ Γ Ρ 
 
 Υ Δ Ρ 
 
 terrupt. II. Τ. 81. 
 
 Ύβός. curvus. convex ; hump-backed, μή 
 βαθιον τηνω πυγισματος, υβε, ταφειης. The- 
 OC 5. 43. Syn. Κνφος, επικυρτος, καμπύλος. 
 
 "Υβρίζω, neut. & act. insolesco. 2. convicior. 
 to be insolent, or petulant. 2. to insult ; ill- 
 treat, ήμεας υβρίζοντες, ατασθαλα μηχανοων- 
 το. Λ. 694. Syn. Έφνβριζω, καθυβρίζω, ονει- 
 διζω, αικιζω, Χωβευω, αδικεω, βιάζομαι. 
 
 ""ΥβρΧς. ή.^Υβρισμά. το, Here. F. 459. ^Υβρισ- 
 μος. 6, Aiken. 1. 15. contumelia. insult ; af- 
 front ; violence, των ύβρις τε, βιη τε, σιδη- 
 ρεον ονρανόν Ίκει. ο. 328. ταλαιν εγώ της 
 νβρεος, ής υβρίζομαι. Plut. 1045. Syn. Αικεια, 
 ασέλγεια, αδικία, υβρισμα. Ερ. Ατασθαλος, 
 άσεμνος, αινη, αλεγεινη, αθεμιστιος, άνομος, 
 θϋμαλγης, θρασυθϋμος, στονοεσσα, υπερβιος. 
 
 ~"Υβριστήρ, ήρδς. ύ. injuriosus. insulting. Πιε- 
 ρίας, τι κορησιν εφ' υβριστήρας ιαμβονς. 
 Meleag. 119. 
 
 '"Υβριστής, insolens. an insolent, or violent, 
 person, οίον δη ανδρεσσι χαριζεαι ύβριστήσι- 
 Ύρωσιν, των μένος αιεν ατασθαλον, — Ν. 633. 
 Syn. Έφνβρυτηρ, βιαστής, λωβητηρ, θρα- 
 συς, υπερήφανος. 
 
 ^Υβριστοτάτος. contumeliosissimus. most in- 
 sulting, τούτων απάντων ην υβριστοτατος 
 μακρψ. Vesp. 1303. 
 
 "Ύγϊειά. salus. health. 2. the Goddess of 
 health. Pyth. 3. 128. μετά την υγιειαν yap 
 το πλουτεϊν διαφέρει. Anaxandr. Ath. 694. f. 
 Syn, Ύγιοτης, ευρωστία. Ερ. 2. Αγλαοδυψος, 
 ηπιοχειρ, χρυσεα. See Orph. Η. 67. 
 
 Υγιαίνω, valeo. to be in good health. 'Υγί- 
 αινε, hail ! farewell ! ώ δεσποθ', ΰγιαιν', ώς 
 χρόνιος ειληλυθας. Alex. Syn. Έυρωστεω, 
 ευσωματεω, ευπαθεω, ευ εχω, χαίρω. 
 
 Ύγΐεις, εντός, Olymp. 5. fin. "Υγϊηρος, Nem. 
 3. 29. Ύγΐ//ς. sanus, integer, bene valens. 
 healthy; sound ; pure ; wholesome, μϋθος δ', 
 ος μεν νυν υγιής, ειρημ'ενος έστω. θ. 524. 
 Syn. Ανοσος, εύρωστος, ασκηθης, σώος. 
 
 "Υγραίνω. Ύγρωσσω, Again. 1300. Bl. hu- 
 mecto. to moisten, κανεδακρυσα, και βλε- 
 φαρον ύγραινω-Αακρυσιν' — Helen. 679. Syn. 
 Αιυγραινω, διαβρέχω, βρέχω, αρδω. 
 
 "Υγρασία, ας. ή. humor, moisture. Alex. Ath. 
 383. d. Syn. Ύγροτης, ικμας, το υγρόν. 
 
 "Υγροπορεω. mare permeo. to pass over wa- 
 ter, και νέες υγροπορονν χευμασιν αϊμαλεοις. 
 Theeet. Schol. An. ii. 515. 
 
 ""Υγρός 1 , humidus. 2. mollis. 3. flexibilis. 4. 
 uvidus. 1. moist. 2. tender. 3. pliant. 4. 
 mellow with liquor; intemperate, οί μεν 
 επειτ αναβαντες επεπλεον υγρά κελευθα. Α. 
 312. — 3. — ες δ' υγρόν Αγκών' ετ εμφρων 
 παρθ'ενον προσπτυσσεται. Antig. 1236. Br. 
 
 1 The following adjectives are compound- 
 ed of 'Υγρός. ^Υγρόβολος, Eur. Chrysipp./r. 
 7. "Υγροκελευθος, Orph. H. 20. 3. "Υγρυπο- 
 ρευΓδς, ibid. 81. 1. "Υγρο7Γορδς, ib. 50. 2. ""Y- 
 ■γροσκελης, Cyr. Th. "Υγροφθογγός, Marc. 
 Argent. An. ii. 271. "Υγρόφοιτός, Lye. 88. 
 
 υγρόν χυτλασον σεαντόν εν τοις στρωμασιν Ι 
 Vesp. 1213. — 4. πείραν επεθυμουν θατερού, 
 βίου λαβ&ν, "Ον πάντες ειωθάσιν ονομαζειλ 
 υγρόν. Alex. Ath. 258. c. Syn. Ε^υγρος, καϊ 
 θνγρος, ΰδρηλος, υδάτινος, υδαρής. 2. μαλαϊ 
 κος. 3. ευκαμπης. 
 "Ύγρότης. humiditas. 2. mollitudo. 3. luxuries 
 
 1. s. as Υγρασία. 2. weakness; tenderness 
 3. dissoluteness, ρηζεις τ' ενωμων, ϋγροτητί 
 εναντιαν. Phoen. 1272. — 3. — η του βιον"Υ\ 
 γροτης με τον σον τεθαφε. την ασωτιαν Ύ 
 γροτητα γάρ νυν προσαγορευονσιν τινεςΜ 
 Crobyl. Ath, 258. c. 
 
 "Υδαρής, aquosus. 2. fluxus, infirmus. 3. ii 
 sincerus. watery; mixed with water; no' 1 
 genuine; counterfeit. 3. ύδαρεϊ σαινειν φιΜ 
 λοτητι. Agam. 799. P. 
 
 "Υδασιστεγής, v. "Υδατοστεγής, imbres arceniji 
 sheltering against rain, και πίλον αμφικριΛ 
 νον υδασιστεγή. Philipp. An. ii. 212. 
 
 "Υδασπης, "ΥδασπΧς. fluv. Asise geminus ; li[ 
 apud Susam urbem fluens. 2. Indise, apu• j 
 Nysam urbem. now the Jhylum in Cabu ' 
 — τοθι λοζόν από σκοπέλων Ακεσινην - Συρ<1 
 μενον δέχεται πλωτός νηεσσιν ΎδασπηΑ ) 
 Dion. 1140. Ερ. Ειφυρεεθρος, εωίος, θερμοή 
 μέλας. 
 
 "Υδάτηγδς, Call. fr. 42. "Υδραγωγός, Man. ίΐ 
 84. ~"Υδρενς, ib. 4. 251. "Υί^δ^δρδς. aquariu 'ι j 
 aquas portitor. one who brings, or draw: j 
 water, σαμερον, υδροφόροι, μη βαπτετε'-Μ 
 Call. Lav. Pall. 45. Syn. Ιμονιοστροφος. | 
 
 "Υδάτϊνος, Theoc. 28. 11. "Υό^ατοείς. aquatili j 1 
 
 2. pellucidus. watery. 2. transparent. ερχΜ 
 μεναι φαινονθ', ώσει νέφη υδατοεντα. ib. 2ί| Ι 
 89. Syn. Ύγρος, ίιγροεις. 
 
 "Υδάτόσυδνη. s. as Άλοσνδνη. epith. of I 
 Nereid. Callim. fr. 347. 
 
 "Υδάτοτρεφης. in aqua nutritus. reared if|'. 
 water, αμφι δ' ap' αιγείρων νδατοτρεφεων η 
 άλσος. ρ. 208. Syn. Ύγροβιος, ένυδρος, ΰδ( 
 τοθρεμμων, υδροχαρής. 
 
 "Υδεω, Nic. ΑΙ. 47. 525. "Υοαω, "ΥδΧόμαι, Ύδ\ 
 celebro, canto, to celebrate in song, avrin 
 χαλκήας μεν υδειομεν 'Ή,φαιστοιο. Call. 
 76. επταποροι δη τα'ι γε μετ ανθρώπους υδ 
 ονται. Arat. 257. Syn. Ύμνεω, $δω, λεγ« 
 καλεω. 
 
 "Υδη, ης. ή. urbs Lydise. the ancient name 
 Sardis. Ύμωλφ υπό νιφοεντι, Ύδης εν πιο] 
 δήμω. Υ. 385. 
 
 Ύδνόν. tuber, a truffle, οστρεά τ' ηνεικε 
 Θέτιδος Νηρηίδος νδνα. Matro, Ath. 62. 
 Syn. Κονδύλη. Ερ. Αυσπεπτον, ενχυλον. 
 
 "Υδρά, ΑροΙΙΛ. 1404. ""Υο>δς. hydra, a wat 
 serpent, ελκεϊ μοχθιζοντα κακψ ολοοφρον 
 υδρου. Β. 723. Ερ. Αινη, πολυδειρας, πτηνί 
 Ιοβόλος. Phr. Ύδρην Αερναιην, λυγρ' ειδνϊα 
 Hes. υδρος δ' εϊ,απινης ανεφαινετο, δειι>* 
 όραμα. Batrach. 81. λυγρός υδρος, τον φ< 
 σιν αναλθεα τε στυγερόν τε. Ίήν τ' αμψ 
 κράνον και παλιμβλαστή κυνα. Ύάν τε μυρϊ 
 κρανον πολυφονον κυνα-Αερνας, ΰδραν. Eli 
 
 "Υγραίνω, aqua perfundo, lavo. to water 
 
 
Υ Δ Ω 
 
 Υ Λ Α 
 
 675 
 
 wash, αλλ' υδρηναμενη, καθαρά χροϊ ειμαθ' 
 i έλουσα, δ. 750. Syn. Βρέχω. λονω. 
 ι ^Υδρειά, άς. η. aquatio. watering, υδρειης περί 
 
 δήριν αμεμφ'εα δηρισαντο. Apoll. 4. 1767. 
 ^ϊδρευω, $.~"Υδρευδμαι. aquor, aquam peto s. 
 
 haurio. to draw, or fetch, water. — επί κρηνην 
 
 αφικοντο Ύυκτήν, καλλιροον, όθεν νδρενοντο 
 
 πολΧται. ρ. 205. Syn. Ύδροφορεω, ποτίζω, 
 " αντλεω. 
 
 Ύδρηλός.^Υδρηρδς, Eur. Beller. fr. 17. hu- 
 [I midus. moist, εν μεν yap λειμώνες αλός πο- 
 I. λιοϊο παρ' οχθας Ύδρηλοι, μαλακοί' — ι. 133. 
 ~"Υδρηχδος. ^Υδροχυδς. ^Υδρδχϋτδς. aquatilis. 
 c aquam fundens. watery; pouring• out, or 
 1 supplying•, water. Δήμητρας ακτής, πώματος 
 'j θ' υδρηχοον. Exir.fr. inc. 14. κρηναισι παρ' 
 
 υδροχυτοις. Cycl. 66. 
 ^ΥδρΊά. vas aquarium, a water pot, or croft. 
 ψ Hence, ^Υδρϊάφορος. adj. one who carried 
 
 the water vessel at the Παναθήναια, φέρε 
 Ι δεϋρο ταντην την υδριαν, ύδριαφόρε. Eccles. 
 Hi 733. Syn. Αγγεϊον, ελκυδριον, κάδος, καλ- 
 W πις. — υδρισκη. 
 
 Γ^Υδρϊάδϊς, ων. αι. water Nymphs, υδριάδες 
 w Ίίυμφαι δε συν ΰλονομοισι χορειαν Στη σαν, 
 m επει καυτας πολλάκις εζεφοβει. Paul. Sil. 
 
 An. iii. 86. 
 \Ύδρδειδης. aqueus, aquse similis. in a watery 
 W state, δινηθεις νδροειδης. (Pherecrat.) Rhes. 
 
 * 353. 
 
 '-Υδροεις. aqueus, humidus. watery, τον ύδρο- 
 
 • Ι εντα δονακι χλωρδν-Ένρωταν, — Helen. 348. 
 ^Ύδρδμεδονσά. the name of a female, as^Y- 
 u δροχάρΧς is of a male, frog. Batrach. 19. 224. 
 '.'■.-Ύδροποτεω. aquam bibo. to drink water. Lu- 
 
 cill. An. ii. 338. Ηαιοε,^Υδροποτης. δ, Ath. 
 >/i' 1. 2. αηά^Υδρδπωτης. τον νδροπωτην Μοσ- 
 
 χιωνα λεγομενον. Macho, ib. 246. b. 
 3 } Ύδρδρδά. ή. aquas canalis, ductus, a channel, 
 ii or drain ; gutter, or spout, δι' ΰδροροαν βο- 
 1 ρεαν επιτηρησας μεγαν. Acharn. 992. Syn. 
 
 Αμαρενμα, διωρνζ, διαρροή. 
 ΜϊΎδρδχδευς.^Υδρδχδδς. Aquarius, a sign in the 
 
 Zodiac. άλλοι δε σποραδην υποκείμενοι 
 ΐΜ'Υδροχοήϊ. Arat. 389. ib. 283. 392. Ύδροχοος 
 ;i ταμιης νεφελωδεος Ουλυμποιο. Man. 4. 22. 
 \ι ;»ί Υδρωπϊκδς, ή, δν. hydrope laborans. dropsi- 
 cal. Nicarch. αρ. Jacobs. Lid. 
 ne| Υίοωψ. hydrops, the dropsy. — ως δποθ' ύ- 
 : 1 δρωψ Τυμ,πανοεις ανά μεσσον αφνσγετδς ομ- 
 
 φαλδνϊζει. Nic. ΑΙ. 341. 
 ■Λ\Υδωρ, άτδς 1 . το, ^Υδδς, εδς. το. aqua, water; 
 . rain, καλ^ΰπδ πλατανιστιρ, δθεν ρεεν αγλαδν 
 ν ϋδωρ. Β. 307. μισγον' ατάρ Βασιλεϋσιν ϋδωρ 
 
 επί χείρας εχεναν. Γ. 270. αλλ' ϋδατι, νιζοντες 
 ''από βροτον αϊματοεντα. Η. 425. ένθα σε, ηίε 
 
 1 From "Υδωρ, genit. 'ύδατος are formed 
 hese compounds: "Υδάτοστρωτδς, Joh. Da- 
 
 Uasc. "Υδάτοπληγής, Oppian. κνν. β. 142. 
 )ther compounds appear to be formed from 
 η obsolete genitive, υδορος, contract, υδρος. 
 ίδροδυκδς, Konn. ~"Υδροδρομος, Orph. Η. 23. 
 
 1'.~*Ύδρδτδκυς, Apollin. Ps. 17. 33. 
 
 Φοϊβε, θεαι λοον ϋδατι καλίμ. Horn. Αρ. 120. 
 γαΐαν υδει φυρειν, εν δ' άνθρωπου θεμεν αυ- 
 δήν. Hes.f.61. Syn. Χεΰμα. νετος,νάμα. Ερ. 
 Ακηρατον, άλμνρον, αεναον, αμβροσιον, αφθι- 
 τον, αειλιβες, αργνροειδες, αστατον, αψοφον, 
 βιοτησιον, βαρυδουπον, γλαυκον, γλυκύ, δνο- 
 φερον, διαυγές, επιδορπιον, ιοειδες, καθαρσιον, 
 καλιρροον, λαβρον, λαλον, λιμναϊον, μαλακον, 
 μελαν, μελιγηθες, ζεινηΐον, ζειδωρον, πορ- 
 φνρεον, πηγαΊον, ποντιον, πο^υηρατον, πο- 
 λνσμαραγον, πολυτρεφες, στεφανηφορον, 
 στεινωπον, φυσιζωον, λενκον, φνχοσσοον, 
 ■φυχρον, ωγνγιον, οροκτνπον, θολερον, ιλυοεν, 
 μεγαλοβρομον, δινήεν, κυανοειδες, ομβριον, 
 ομβρηγενες, μελισταγες, νυμφηϊον, υψιδρο- 
 μον, καρποτοκον. 
 
 ν Υειον (κρέας, caro.) porcina, v. suilla. pork. 
 — εχορτασθησαν νειων. Suid. 
 
 Ύελδς. s. as Ύαλος, q. v. Hedyl. An. i. 483. 
 adj. ΎελΧνος. s. as Ύαλ. δερκεαι ύελινφ κει- 
 μενον εν δαπεδφ. JEmgm. An. iii. 323. 
 
 Ύετϊς, — και Βυ/3λις, ορη Μιλήτου, και κρήναι. 
 Schol. υμμες δ' Ύετιδος, και Βυβλιδος άδδ 
 λιπόντες Νάμα, — Theoc. 7. 115. 
 
 "ΥεΥδς. pluvia. a shower of rain ; as distin- 
 guished from δμβρος, continued rain. adj. 
 Ύετϊδς, Perses, An. ii. 5. Ύάτοεις, ib. 518. 
 αιτ' ανεμον μιμνουσι και υετδν ηματα πάντα. 
 Μ. 133. φιλεΐ δ', όταν τουτ y, ποιείν ϋετον 
 μάλιστα. Vesp. 263. Phr. Έστιν ανθρωποις 
 άνεμων δτε πλείστα Χρήσις' εστίν δ' ουρά- 
 νιων υδάτων, Ομβριων, παίδων Ήεφελας. 
 Oiymp. 11. 
 
 "Υηνϊά. ή. hara, suile. 2. mores suilli, porcina 
 stupiditas. a stye. 2. swinishness, ίνα μή 
 γενηται θεαγενους υηνια. Pac. 927. Syn. 2. 
 μωρία, αμαθια. 
 
 ~Υης, ου. δ. nom. Bacchi. See Schol. ad Arat. 
 φαιν. 172. Ύώ ταυροκερωτι Διωννσω κοτε- 
 σασα. Euphorion. 
 
 Ύθλεω. nugor, garrio. to trifle ; to prate. 
 υΡλεϊς' απερρ'. ουκ αν διδαζαιμην σ ετι. 
 Nub. 783. Β. Syn. Αηρεω, φλυαρεω, μάταιο- 
 Χογεω, ακοσμεω, ατακτεω, μωραινω. 
 
 Υΐεΰς, Υ~ιϊς, Υίος. filius. a son. dimin. Υϊίδϊδν, 
 Vesp. 1356. υϊ'εες ϊφιτου μεγάθυμου ~Ναυβο- 
 λιδαο. Β. 518. — δοσαν δε μοι υιες Αχαιών. Α. 
 162. εσκε #* ενι Ύρωεσσι ΐίοδής, υϊος Ηεπ- 
 ωνος. Ρ. 575. Αητοϋς και Αιδς νΊός' δ γαρ /3α- 
 σιληί χολωθείς. Α. 9. Syn. ΠαΊς, τεκος, τεκ- 
 νον, γόνος, απόγονος. Ερ. Αγλαος, ήβωων, 
 επηρατος,αμνμων,καταθνητος,εσθλος, αρηίος, 
 αλκιμος, εϋς, κϋδαλιμος, καρτεροθϋμος, ερι- 
 κϋδης, θεοσδοτος, γηροκομος, αριδεικετος, νη- 
 πιαχος, νηπιος, ωκυμορος, υπερθνμος, όλβιος, 
 δα'ίφρων, σχετλιος, πινντος, δυσωνυμος, ιφ- 
 θΊμος, φαιδιμος, φίλος. See II. Ο. 641. 
 
 ΥΪωνδς. nepos. a grandson, υιός θ', υϊωνός τε, 
 Διδς νεφεληγερεταο. Ε. 631. Syn. Υίωνευς, 
 εγγονός. 
 
 ~Υκης, or Ύκκης, ου. δ. piscis. a fish, so called. 
 — θεός δε οι Ίερδς ΰκης. Callim.y?*. 72. 
 
 ν Υλαγμά.~Υλαγμδς.~Υλάκη, Agath. An. iii. 44. 
 latratus. a bark, or howl, φθογγας τε μοσ~ 
 4r2 
 
676 
 
 Υ Λ II 
 
 Υ Μ Η 
 
 χων, και κννών ΰλαγματα. Iph. Τ. 293. ταρ- 
 βεϊ, ουδέ φοβείται, επε'ι κεν υλαγμόν ακουση. 
 Φ. 575. SYN. Ωρυγη, κλαγγη, βοη. 
 
 "Υλαι, ων. αι. 'Ύλη, //. Β. 500. Bceotise ορρ. 
 the town where Pindar was born. See Πίν- 
 δαρος. 
 
 "Υλοΐος. nom. Centauri. Call. 3. 221. 
 
 ΎλαΧός, αιά, αϊόν. Silvester. 2. materialis. 
 woody ; bred in woods, wild. 2. material, 
 opposed to spiritual. 1. όία δή θήρ ύλαϊος, 
 υποπτευησι κυναγως. Theoc. 23. 10. — 3. 
 — ταν αμφιπολεΙ-'Νεφος νλαϊον. Synes. 3. 
 Syn. 1. Αγριος, ορεινός, ορειος, ΰλειωτης. 3. 
 υλικός, σωματικός. 
 
 Ύλάκϊδης. Patron, son of Hylacus. Od. £. 204. 
 
 Ύλάκΰμωρος. latrando se exercens. bark- 
 ing incessantly. Ίηλεμαχον δε περισσαινον 
 κννες νλακομωροι. π. 4. Syn. Ύλακτηρ, 
 νλακτικος. 
 
 Ύλακτεω,Ύλάκόω,Ύλαω,Ύλάόμαι. latro. 2. 
 indignor, succenseo. to bark; to growl. 2. 
 to be angry, or indignant l . Hence, Ύλακτη- 
 Τ7)ς κνων, Theodorid. An. ii. 45. — κραδιη δε 
 οί ένδον υλακτει. Ώς δε κνων αμαλι^σι περί 
 σκυλακεσσι βεβώσα, Ανδρ' αγνοιησασ υλαει, 
 μεμον'εν τε μαχεσθαι' "Ως ρα του ένδον ν- 
 λακτει αγαιομενον κακά έργα. ν. 14. αντιον 
 ουκ νλαονσι, παρος γε μεν υλακοωντες. Ορρ. 
 κνν. γ. 281. Syn. Βαϋζω, βοαω, θρυλλεω. 
 
 Ύλάς. Hylas. the attendant and favourite of 
 Hercules, ώρμηθη• πύν και οι Ύλας κιεν, 
 εσθλός οπαων. Apoll. 1.131. Ερ. Έανθος, 
 κάλλιστος, χαρίεις. 
 
 Ύλειωτης. Epig. 1. 6. Ύλησκόπός. Philipp. 
 An. ii. 213. epithets of Pan. Syn. Ύλαϊος, 
 νλοβατης, ΰληκοιτης, ΰλοδρομος. 
 
 Ύλη. sylva, it. frutices, sarmenta. materia, 
 unde aliquid fit ; materies. wood ; timber. 
 2. the material from which any thing is 
 made; matter, κηδεμόνες δε παρ' αΰθιμενον, 
 και νηεον ΰλην. Ψ. 165. Syn. Αριον, δρυμός, 
 ^°Xi Ui 7j ξυλον. Ερ. Αυη, αζαλεα, ασπετος, 
 άγριας, βαθεϊα, βαθνσκιος, δυσεύρετος, δεν• 
 δρας, ερημας, ενβοτος, θηροτροφος, τηλεθο- 
 ωσα, κελαινη, καλλιβοτος, νεοθηλης, ορειας, 
 ορεσιτροφος, πολνανθης, πολυδενδρεος, τα- 
 νυπρεμνος, φιλοθρεμμων, φορβας, πιτυωδης, 
 χλωρά, ταννπτροφος, υφικομος. Phr. Βάθος 
 ύλης μυριον. Theoc. — νλης εν βαθυξυλω 
 φοβ ν . Bacch. 1136. 
 
 Ύληεις.'ΥλΊμός, λ τ αζ.~Υληωρης, εος, Nic. Th. 
 55. Ύλόκομός. sylvosus. woody. Αουλιχιψ 
 τε, Σαμτη τε, και ΰληεντι Ζακυνθψ. α. 247. 
 rat δ' επει ΰλοκομον ναπος ήλθον. Androm. 
 283. Syn. 'Υλωδης, ζυλωδης, δενδρηεις, 
 οθρυοεις, δρυμωδης, δασύς. 
 
 Ύληκοιτης. cubile in sylvis habens. sleeping 
 
 1 This appears to be the sense of ύλακτεω 
 in the Odyssey; though Schneider inter- 
 prets, " to crave, or desire earnestly." This 
 no doubt is one signif. of the Lat. verb, "la- 
 tro." See Lucret. 2. 17. Statius has — admoto 
 latrant prsecordia tactu. Sylv. 2. i. 12. 
 
 in woods, και τότε δή κεραοι και νηκεροι νλη \ 
 κοΊται. Hes. ε. 527. 
 
 Ύληουργός. 'Υλουργός, Here. F. 241. ~Υλη Ι 
 τόμος, 'Υλοτόμος. Ύλόκονρός, Lye. 1111. f a [ 
 ber lignarius. a wood-cutter, ανερες ΰλη\ 
 ουργοϊ, επιβληδην ελαοντες. Apoll. 2. 81 
 Ιδαν ες πολυδενδρον ανήρ ΰλητομος ελθών 
 Theoc. 17. 9. πάντες δ' υλοτόμοι φιτρον< 
 φερον' — Ψ. 123. 
 
 Ύληφόρός, Ύλοφόρός. qui ligna comportat 
 carrying wood, κλεπτουσαν εύρονθ' ώρικη. 
 νληφορον. Acharn. 271. Syn. Ευληφορο^,ΐ 
 ζνλοφορος. 
 
 Ύληωρός. 6 ή. sylvae custos. 2. ό. frondator. 1 
 a guardian of woods. 2. a woodman, ai y 
 μεν ϋληωροι αποπροθεν εστιχοωντο. Apoll. II 
 1227. Syn. Ύλωρος, υληρευς, υλαίος. 
 
 ΎλλεΊοι. οί. Dionys. 386. Ύλλ^ες. Apoll. 4 
 527. an Illyrian tribe, adj. fern. Ύ\λη\ς. αλλ 
 εβεον, γαιης Ύλληΐδος εζανιοντες. ib. 562. 
 
 Ύλλίκος. epith. port us Pheeaciae. old name ο 
 an harbour in Corfu. Ύλλικφ εν λιμένα 
 σχεδόν αστεος' — ibid. 1 125. 
 
 Ύλλός, ου. ό. Ν. Ρ. 1. a river in Lydia,c«//£ ! 
 also Phrygius, not far from Thyatira. 2. so 
 of Hercules, by Deianira ; (Soph. Track.) b I 
 Melite, a Nai'd ; (Apoll. 4. 538.) HencA 
 ΎλλΊδος στάθμας νόμοι, regulations, or irj 
 stitutions, of the Dorians under Hyllu: 
 Pytk. 1. 120. — 1. Ύλλ<£> επ ιχθυοεντι, kc\ 
 *Ερμω δινηεντι. Υ. 392. Ερ. 2. Σθεναρο { 
 καρτερος, 'Ή,ρακλειδης. 
 
 Ύλόβάτης, Agath. An. iii. 44. ΎλόγενηΛ 
 jEnigm. Ath. 63. b. Ύλόνομός, Paul. Si\ 
 An. iii. 86. Ύλυδρόμός. in sylvis vagan 
 wandering over woods, θηρών τ αγριω\ 
 πόδες υλοδρομων. Thesm. 49. 
 
 Ύλόφάγός, Hes. ε. 589. Ύλόφορβός. qui i] 
 sylvis pascitur. bred in woods, βοΰς ΰλοφο^ 
 βους ποντον εισεβαλλομεν. Iph. Τ. 261. 
 
 'Υμεϊς. vos. dat. Ύμϊν, ν. Ύμμίν. (So 'Ify 
 and Ημί ν. ) ye, you. τουθ' νμιν Αίας τονπί 
 νστατον θροεϊ. Aj. 875. 745. 
 
 Ύμεναως,'Υμην. Hymenaeus. marriage; ma 
 riage-song ; God of marriage. — πολνς 
 νμεναιος ορωρει. Σ. 493. Ύμαν, ώ Ύμεναι 
 γαμψ επι τφδε χαρειης. Theoc. 18. 58. Syi 
 Γαμ7]λιος (ψδΐ]). γάμος. Ερ. Εύηχης, Ίμεροει 
 χαρίεις, περικλντος, φιλοστεφανος, νυμφ 
 διος, νεοζυγιος. — κρύφιος, δνσαινητος, αιν\ 
 μορος. Phr. — Τίαμφωνων ιαχαν ύμεναιω: 
 Pind. 
 
 Ύμϊναιόω. uxorem duco. 2. hymenaeum cant» 
 to marry ; to chant the nuptial song, νυμ 
 φιοι αντί νεκρών, υμεναιωσουσι δε κούρα 
 Theoc. 22. 179. 
 
 'Υμέτερος, Ύμός. vester. yours, your owi 
 υμέτερος δ' ει μεν θυμός νεμεσιζεται αντώ 
 Έζιτε μοι μεγάρων, αλλάς δ' αλεγυνατε δα'• 
 τας, Ύμά κτηματ εδοντες, — β. 138. SyI 
 Σφετερος, σφωϊτερος. 
 
 Ύμην, ενός. ό. membrana. 2. tenue amici 
 lum. a thin skin. Apoll. 4. 1648. — 2. a gai 
 ment of fine texture, εν λεπτοπηνοις υμεσι 
 
Υ Ο Μ 
 
 εστωσας, olac -Ήριδανος άγνοΤς ύδασι κηπευει 
 κόρας. Eubul. Athen. 568. d. 
 5 Ύμητος, or 'Υμηττός. 6. Hymettus. (Ike 1st. 
 syll. long in Greek, short in Latin.) a moun- 
 tain in Attica ; famous for its marble and 
 honey. (Nonn. I. 13.) Hence, the fern. adj. 
 Ύμηττίς.— ποτέ δ' έργα διαθρυπτοιο μεΧισσης 
 Αμμιγα ποιπνυων'Υμμητιδος' — Nic. ΑΙ. 445. 
 
 Ύμνεω ι . Ύμνφδεω. ΎμνοποΧευω, Synes. car- 
 mine celebro, canto, to sing; chant; utter. 
 Έρμη ν ύμνει Μούσα, Αώς και Μαιαδος υ'ιόν. 
 Η. Merc. 1. τον ο' άνευ Χυρας όμ<ος ύμνω- 
 δεϊ-θρήνον ΈυΊνυος. Agam. 999. Syn. Ύμ- 
 νοποΧεω, κεΧαδεω, κΧειομαι, αινεω, εγκωμιά- 
 ζω, αειδω. Phr. ΚΧυταΊσι δαιδαΧΧειν ύμνων 
 πτυχαις. υμνώ διωκειν, κεΧαδεϊν, τοζευειν. 
 Pind. στεφανούν σοφοΊς ανθεσιν ύμνων. 
 Synes. ύμνους ανάγω. ib. ύμνφ ραινειν. — δι- 
 εγεφειν κώμον, Χυτρον ευδοζον κάματων. — 
 Χαρίτων άωτον ποονεμειν (τινι). εσσυται Μοι- 
 σαϊον άρμα κεΧαδήσαι. — fyftp' αγΧα'ίαν τίνα. 
 • — επεων γΧυκνν ύμνον πρασσειν (exigere).— 
 Pind. επΧεκ'αειζωον Ώιεριδων στεφανον. Epig. 
 ^Ύμνητος. celeber. sung; celebrated. — ευδαί- 
 μων δε και ύμνητος ούτος Ανήρ γιγνεται σο- 
 ι φοίς. Pyth. 10. 33. Syn. Πολυϋμνος, ποΧυ- 
 ατός, κΧυτος, ένδοξος. 
 
 Ύμνοθετης, Meleag. 1.2. ΎμνυποΧος, Leon. 
 Tar. An. i. 241. Ύμνοποιος. Ύμνητήρ, ibid. 
 hymnos tractans. a composer of odes, 
 hymns, &c. τον θ' ύμνοποών, αυτός αν τικτ -g 
 μεΧη. Eur. Supp. 180. 
 
 Υμνος, hymnus. 2. nsenia. a song of praise, or 
 triumph. 2. a strain ; a dirge, δαιτί τε τερ- 
 l πηται, και αοιδής ύμνον ακουων. θ. 426. — ουτ 
 ύπονυμφιδιός Πω με τις ύμνος Ύμνησεν, — 
 Antig. 814. Β. Syn. Μέλος, αοιδ7], κώμος. — 
 εγκωμιον. 2. Θρήνος. Ερ. Αθεσφατος, αφθι- 
 τος, αναζιφορμιγζ, βονκοΧικος, γΧυκυς, ευ- 
 πΧεκης, εύηχης, επικωμιος, επινΊκιος, θεσκε- 
 Χος, ϊμερτος, ιερός, γΧυκυθροος, κΧυτος, Χι- 
 γνς, μεΧιθρονς, μεΧιγηρυς, ποΧυτερπης, πο- 
 Χυφατος, ποΧυωνυμος, ποικιΧος, ερατος, καΧ- 
 ΧινΊκος, φιΧοτησιος, θαΧαμηποΧος. Phr. 
 Φρυγιον αεισαν νομον, Τοϊ δ' οζυφωνοις 
 πηκτιδων ψαΧμοις Κρεκον Αυδιον ύμνον. Tel. 
 
 ύμνων εντερπες άνθος, εγκωμίων αωτος ύμνων. 
 
 προφρονων Mcioav τυχοιμεν Κεΐνον άψαι 
 
 Υ Π Α 
 
 677 
 
 '< πυρσον ύμνων. Pind. άδυμεΧεϊ δ' εξαρχετε 
 φωνα. Nem. 1. πέμπω μεμιγμ'ενον μεΧιΧευκφ 
 Συν γαΧακτι, (κιρναμενα δ' εερσ αμφ-επει 
 πομ' αοιδιμον) Αιο•Χϊσιν εν πνοαίσιν αυΧών. 
 Nem. 3. 134. νικάς αποινα. id. 
 Υμνψδϊά. hymnorum decantatio. the singing 
 of hymns, γαϊαν βοάσθαι μακαριαις ύμνω- 
 διαις. Helen. 1451. 
 
 Υνϊς. vomer, a plough-share, συν γνροίς αρο- 
 τροις, και φιΧογαιον ύνιν. Philipp. An. ii. 
 
 ••, 215. Phr. Σίδηρος, αυΧακεργατης, χαΧκος 
 αροτρητης, κΧασιβωλαζ, νειοτομευς. 
 
 > Υομουσϊά. Musa porcina. swinish music. See 
 
 \} " Corripitur prima in ύμνησω Bacch. 
 "2. notante Musgr." Pors. Med. 441. G.l 
 
 Ύηνια. αλλά και τοδ' εγωγε θαυ-μαζω της ύο- 
 μουσιας αυτού. Equit. 982. 
 
 Ύοσκναμος. hyoscyamus. henbane, a plant, 
 which, like most others of any efficacy, may 
 be poisonous, if injudiciously ajiplied. Hence, 
 the v. "Υοσκΰάμάω. to be mad from its ef- 
 fects, ύοσκυαμας, ανήρ γέρων — Pherecrat. 
 Suid. μή μεν ύοσκυαμψ τις α'ίδρηεντα κορεσ- 
 κοι ~ϊ$ηδυν, οιά τε ποΧΧά παρασφαΧεες απέρ- 
 χονται. Nic. ΑΙ. 415. 
 
 Ύτταγγελλω. clam nuncio, to intimate se- 
 cretly, νευμασι Χαθριδιοισιν ύπαγγεΧεουσα 
 Αεανδρφ. Mus. 106. 
 
 "ΥπαγγεΧος. i. e. ύπ' άγγεΧων κΧηθείς. sum- 
 moned, ήκω μεν ουκ ακΧητος, αΧΧ' ύπαγγε- 
 Χος. Choeph. 838. 
 
 ΎπαγκάΧιζω. in ulnis gesto. to embrace. 
 Hence /ΥπαγκάΧισμά. το. that which is em- 
 braced. (Track. 540. Β.) φϊΧον ανδρ' ύπαγ- 
 καΧιζων. Cycl. 496. Syn. Αγκαζομαι, εναγ- 
 καΧιζομαι. 
 
 'Υπάγω, subduco, subjicio. etc. to put under; 
 to withdraw. A. 163. Ίππους δε Ώριαμψ ύ- 
 παγον ζυγον, — Ω. 279.— a. μά Αί', αΧΧ' εΧατ- 
 τον. b. ύπαγεθ' ύμεις της οδού. Ran. 174. 
 Syn. ΎποβαΧΧω, υποτάσσω, ύπεζαγω, ύπεκ- 
 φερω, απαΧΧαττομαι, χωρεω. 
 
 Ύπάγωγεύς. instrumentum fabrile. a mason's 
 trowel. επΧινβοφορουν' ανω δε τον ύπαγωγεα. 
 Αν. 1149. 
 
 Υπάδω, "Υπάειδω. succino. to sing' under an- 
 other; or, softly, η κατατιΧα των Έκαταιων, 
 κυκΧιοισι χοροίσιν ύπαδων. Kan. 366. Β. 
 
 ΥπαΊ. adv. & prep, for Ύπό. subtus, subter. 
 beneath ; under, αμφί δε τ' αϊσσονται' ύπαι 
 δε τε κόμπος οδόντων. Α. 417. 
 
 "Υπαιθα. prap. subtus. under. 2. adv. ex ob- 
 liquo. on one side. 1. οι μεν, ύπαιθα ανακτος 
 εποιπνυον' — Σ. 421. — 2. — ό δ' ύπαιθα λι- 
 ασθη -ΏουΧυδαμας' — Ο. 520. Syn. 2. Εις 
 πΧαγιον, εις τούμπροσθεν. ιθυ. εναντίον. 
 "ΥπαιθρΊος. subdialis. in the open air. υπαίθ- 
 ριος δεσμοΊσι πασσαΧευτος ων. Prom. 113. 
 Syn. Ύπαιθρος, αίθριος. 
 "Υπαιαζω, Ερ. άδεσπ. 419. "Υπαιθω, Track. 
 1212. Br. Ύπαίσσω, II. Β. 310. "Υπάκονω, 
 Od. κ. 84. "ΥπάΧειφω, Pac. 897. Ύπάνΐάο- 
 μαι, Nub. 1197. "Υπάνιστάμαι, ib. 989. "Υπ- 
 αντάω, "Υπαντίαζω, Eur. Supp. 398. II. Ζ. 
 18. "Υπαντεω, Ερ. άδ. 287. Ύπάποτρεχω, 
 Eccles. 284. "ΥπάχΧϋνω, Calab. "Υπεγκλϊνω, 
 Orph. 1203. "Υπεικάθω, Soph. ΕΙ. 363. "Υ- 
 ποεικω, II. Δ. 62. "Υπεικομαι, Α. 294. "Υττεκ- 
 
 βαΧΧω, Rvfin. An. ii. 398. Υπεκδϊχομαι, Ερ. 
 άδ. 221. ~ΥπεκκάΧνπτω, Leon. Tar. An. i. 
 
 238. "Υ7τεκ:κ:λ7ϊ/ω, Equit. 272. "ΥπεκΧαμβάνω, 
 
 Here. F. 998. "Υπεκπεμπω, Androm. 47. "Υπ- 
 
 εκπεράω, Orph. 68. Λ'πεκπροθεω, II. I. 502. 
 
 ^Υπεκπρολυω, fut. ΰσω, Od. ζ. 88. "Υττεκ- 
 
 προρεω, "Υπεκπροφευγω, Hes. α. 42. "Υ7τεκ- 
 
 σάωζω, "Υπεκσωζω, II. Ψ. 294. Pers. 453. 
 
 Ύπεκτρεπω, Track. 558. "Υπεζαγω, Od. σ. 
 146. ~Υττεξαιρεω. Sopk. ΕΙ. 1419. Br. "Υπ- 
 
 εξάΧενομαι,'ΎπεξάΧυσκω, Π. Ο. 180. Hes. θ. 
 
678 
 
 Υ Π A 
 
 614."Υπεζάναβημϊ, Theoc. 22. 197. "Υπεξά- 
 νάδϋμϊ, ibid. 123. "Υπεζαντλϊω, "Υπεζάφΰω, 
 exhaurio, Ion. 927. Apoll. 2. 986. "Υπεξερχο- 
 μαι, aor. 2. ύπεζήλθον, Pkcen. 1487. all these 
 verbs are compounded of υπό, and add the 
 signif. of something done "from beneath, 
 gently, or privily." 
 
 "Υπάκουος, interpres alterius. one who learns 
 by hearing. — εγώ δ' υπάκουος αειδω-ΐΐιερι- 
 δων,— Apoll. 4. 1381. 
 
 "Υπαλλαγή. immutatio. an exchange, γάμους 
 ελομενη των κακών ύπαλλαγάς, Helen. 301. 
 Syn. Μεταλλαγή, μεταβολή. 
 
 "Υπάλυξϊς. effugium. escape, ου τοι ετ εσθ' 
 ΰπαλυζις, αφαρ δε σε Παλλάς Αθηνη Εγχει 
 εμψ δαμαα' — Χ. 270. Syn. Έκκλισις, φυγή, 
 εζυπαλυξις. 
 
 "Υπάλυσκω. subterfugio. to escape, s. as 'Υπ- 
 εκφεύγω, μυριαι, ας ουκ εστί φυγείν βροτόν, 
 ουδ' ύπαλυζαι. Μ. 328. 
 
 "ΥπάνάκΊνεω. abeo. to move away, επί το δεϊπ- 
 νον υπανακινείν — Eccles. 1157. 
 
 "ΥπάνΊς. flux, two rivers of this name ran into 
 the Euxine ; one now the Boug ; the other, 
 Kuban. Dionysins places a third in India. 
 Ταργαριδαι ναιουσιν, όθι χρυσοϊο γενεθλην- 
 Ααιδαλεην Ύπανίς τε φέρει, θεϊός τε Μεγαρ- 
 σος. Dion. 1 146. 
 
 "Υπανταζ. adv. ex adverso. in an opposite di- 
 rection, έφευγε, κάγώ της ύπανταξ ειχομην. 
 Aristoph./r. inc. 132. Syn. Αντίκρυ, αντην, 
 εξ ενάντιας. 
 
 "Υπαζονϊός. qui est in axe, v. circa axem. 
 about the axle-tree, συριγγών αϊω φθογγον 
 υποτονιών. Call. Lavac. Pall. 14. 
 
 "Υπάποκϊνεω. clam me subduco. to withdraw 
 quietly, verbal. "ΥπάποκΊνητεός. (Thesm. 
 924.) κάμοι πιθομενος ΰπαποκινει της δδοϋ. 
 Αν. 1012. 
 
 "Υπαρ. το. indecl. visio vera, a real appear- 
 ance; opposed to a dream, ουκ οναρ, αλλ' 
 υπαρ εσθλον, ο τοι τετελεσμενον εσται. τ. 547. 
 
 "Υπαργνρος. argentum in se continens. epith. 
 of a, silver mine, διας Αθανας σώς ΰπαργνρος 
 πέτρα. Cycl. 293. 
 
 "Υπαρνος. η. ovis lactans agnum. with a suck- 
 ing lamb, ό'ιες, ουδ' ακυθοι, πάσαι δε κεν είεν 
 ύπαρνοι. Call. 2. 53. 
 
 "Υπαρχος, qui sub alio imperium obtinet. one 
 under command, ΰπαρχος άλλων δεϋρ' επ- 
 λευσας, ουχ δλων Στρατηγός, — Aj. 1 105. Br. 
 
 "Υπάρχω, initium do. 2. sum, suppeto, etc. to 
 begin. 2. to be, or exist, και ζενιν αγαθή' η 
 γαρ θέμις, δστις ύπαρξη, ω. 285. ουκοϋν ύπ- 
 αρχειν τονδε κατθανόντα χρη ; Rhes. 633. 
 Syn. ΤΙροκαταρχομαι. 2. ειμί, γιγνομαι, εκ- 
 φαινομαι. 
 
 Ύπασπϊδίος, ά, ον. clypeo munitus. under, or 
 protected by, a shield. — και υπασπιδια προ- 
 ποδιζων. Ν. 158. 
 
 Ύπασπιστηρ. "Υπασπιστής. "Υπερασπιστής, 
 Dolsc. armiger. a shield-bearer; carrying a 
 shield, οχλον ό" ύπασπιστήρα και δορυσσοον. 
 iEsch. Supp. 190. μεθες μ'• έρημος παις 
 
 Υ Π Ε 
 
 ύπασπιστού σεθεν. Phcen. 1219. Syn. 
 Ασπιστης, δορυφόρος, οπλίτης, τευχοφορος, 
 υπηρέτης. 
 
 "Υπασπιζω. clypeo protego ; sum armiger. to 
 carry a shield for, or in defence of. — Xpo 
 μιψ κεν ύπασπι-ζων, παρά πεζοβοαις. Nem, 
 9. 80. Syn. Όπλοφορεω. υπασπιστής ειμ 
 βοηθεω. 
 
 "Υπαστρος. sidereus. guided by stars. — ύπασ- 
 τρον δε τοι Μήχαρ ορίζομαι γάμου δυσφρονος 
 ^Esch. Supp. 398. 
 
 "Υπατος, contr. for "Υπέρτατος, summus. the 
 highest; greatest. "Υπατος, δ. in α later age 
 used subst. to denote a Roman Consul ; 
 whence, "Υπάτΐά or"Yπάτειά. η. the consul- 
 ship, and adj. "Υπάτϊός, ά, ov. fern. "Υπάτηίς 
 consular. Anihol. Ζην ύπατον Κρονιδην εξ- 
 εφετο, και προσεειπε. Ε. 757. Syn. Καθυ 
 περτατος, εζοχωτατος, μέγιστος, κρατιστος. 
 
 "Υπαυλος. qui est in aula, under cover; in a 
 tent, εκείνον ειργειν Τεύκρος εξεφιεται Σκηνή 
 ύπαυλον, — Aj. 795. Br. Syn. Ενδόμυχος, 
 υποστεγος. 
 
 "Υπ αφρός, spumosus. foaming, κατά πτολυ. 
 νπαφρον ομμ' έχων. Rhes. 711. Syn. Α- 
 φριοεις. 
 
 "Υπεγγΰος. sponsioni obnoxius. under a 
 pledge ; liable ; answerable. — το γαρ ύπεγ- 
 γυονΑικακαι θεοΊσιν ον ζυμπιτνεϊ. Hec. 1013. 
 
 "Υπειδομαι. contemplor. 2. suspicor. to ob- 
 serve from below. 2. to suspect, νικώντα δ' 
 Ίπποις ως υπειδετο στρατόν. Eur. Supp. 694. 
 Syn. Ύφοραομαι, υποθεωρεω, νποβλεπω. 2. 
 υπονοεω. 
 
 "Υπειμϊ. from Έίμί. subsum ; subjectus sum. to 
 be under, οι γαρ φιλτατοι άνδρες εμψ ΰπεασι 
 μελαθρφ. Ι. 204. 
 
 "Υπειμϊ. from ΈΊμι. subeo; clam venio. to come 
 under, or privily. — ή τυραννις-Ώς λάθρα μ 
 ελανθαν υπιοϋσ' ; Vesp. 464. Syn. Ύπψ 
 χομαι, ύποβαινω. υπεισειμι. 
 
 "Υπεινωρ. Ν. Ρ. II. Ε. 144. "Υπειροχος, ρα 
 tronym. "Υπειροχιδης. II. Α. 335, 672. Ύ- 
 περβόλος. Nub. 551. "Υπερηνωρ. II. &. 516. 
 Ύρραδης, gen. Ion. Ύρράδεω, Callim. Ερ. 1. 
 Ύρτακος, patron. Ύρτάκϊδης. Ν. 759. Β. 837 
 Ύρηος. S. 511. Ύψηνωρ. Ν. 411. Prope\ 
 Names of in en. 
 
 "Υπειπεϊν. prsedicere. inpr. monendi caussa., 
 2. caussari. to suggest ; allege, to speak 
 after another, or, in a low tone, παισίν θ] 
 υπεϊπον τουσδε τους αυτούς λογούς. Eur. 
 Supp. 1171. Syn. Ύφηγεομαι, υπαγορεύω 
 ύποτιθημι, ύπομιμνησκω. 2. υποκρίνομαι 
 παρεμβαλ\ο) (λογον). 
 
 Ύπειρ, poet, for 'Υπέρ. δντε μέτα κροκοπεπλοί 
 ύπειρ άλα κιδναται ηώς. Ψ. 228. 
 
 Ύπειρεσϊά. η. remigatio. rowing, ενθ' αρ 
 υπειοεσινσιν επειγομενοι φορεοντο. Orph 
 1297. 
 
 Ύπειροχος. δ ή. β)Γ"Υπεροχος. eminens. su- 
 perior to. αιεν αριστευειν, και ύπειροχον εμ- 
 μεναι άλλων. Α. 783. Syn. Παι^πειροχος, 
 ΰπεραλλος, έξοχος. 
 
 - 
 
Υ Π Ε 
 
 Υπϊκ. prcep. e, ex. from beneath, και σφιν 
 
 νπεκ νεφεων Ιθάκης τ' ορός αιπύ πεφαντο. 
 
 Horn. Αρ. 428. 
 
 η "Υπεκδΰμί. em ergo, effugio. to escape from. 
 
 ...• αϊ, α'ί' πόνους μεν Τρωικούς νπεζεδυν. Cycl. 
 
 346. Syn. 'Υπεκφεύγω. 
 
 Ύπεκπρολνω. prius solvo. to loose from un- 
 der, ενθ' αϊγ' ήμιονονς μεν υπεκπροελυσαν 
 4- απήνης, ζ. 88. 
 "Υπικπρορϊω. profluo. to flow forth from 
 under. ενθ' ήτοι πλυνοι ήσαν επηετανοι, 
 πόλυ δ' ύδωρ Καλόν νπεκπρορεει, — ib. 87. 
 Syn. Υίρορεω, απορρέω, εκρεω. 
 "Υπεκπροταμνω. seco mare procul evecta. to 
 cut in going forward. — ύπεκπρο δε ποντον 
 tjj εταμνε Ήηνς ηδη, — Apoli. 4. 225. 
 Ι "Υπεκπϋρος. ardens. burning, αμφ' αντψ θραν- 
 εσκον ύπεκπνρον όζον ακικυν. Lith. 140. 
 "Υπεκτϊθημϊ. "Υπεκφερω, II. Ε. 377. aliquo 
 ; transportandum euro, to remove for safety ; 
 to withdraw from, κτεινειν, ov εξω δωμάτων 
 νπεζεθου. Androm. 69. Syn. Ύπεκπεμπω, 
 νπεκκομιζω, ΰπεξαγω, ύπεζερυω, νπεζαιρεω. 
 : "ΥπεκτρΈχω. "Υπεκφεύγω, II. Ε. 22. subterfu- 
 gio. to run away from ; to escape, ην δ' οϋν 
 εγώ μεν μη θανεΊν ΰπεκδραμω. Androm. 339. 
 Syn. Ύποφενγω, ύπεκκλϊνω, ύπαλνσκω, ύπα- 
 «ι, λενομαι. 
 
 \ψΥπεκχϊω. effundo. to pour out softly, ώς άρ 
 -\. εφη' το δε πολλόν ύπεζεχυτ' αντίκα δάκρυ. 
 
 Apoll. 3. 705. 
 Ι^Ύπεμβρϋοω. gravidam reddo. to impregnate. 
 Id ι — ώς κορην ΤΙλενρωνιαν - Ύπημβρνωσεν — 
 fyoph.fr. 
 
 Υπεναντ'ϊδς. See Ενάντιος, των θ' ίπποι μεν 
 επειθ' υπεναντ'ιοι αλληλοισιν. Hes. α. 347. 
 Υπενδύμά. subucula, quaevis interior vestis. 
 an under garment, αϊ μιτραι, τό θ' άλονργες 
 νπενδνμα, τυί τε Αακωνες -Πέπλοι, — Hedvl. 
 An. i. 483. 
 
 Υπενερθί, "Υπενερθεν. adv. infra, from be- 
 neath. — ποδών δ' ύπενερθε κονιη - Ίστατ' 
 αειρομενη,—Β. 150. Syn. 'Υποκατωθεν, ενερθε. 
 Ύπεξακριζω. ad cacumen duco. to lead to a 
 height l . αγελαΊα μεν βοσκηματ' άρτι προς 
 \ λεπας Μόσχων ύπεζηκριζον, — Bacch. 677. 
 Ύπεξερνω. subtraho. to draw away from; to 
 rescue, ώς μεν γαρ πάτερ' ύμιν ύπεζειρυτο 
 φονοιο. Apoll. 2. 1185. Syn. Ύφαιρεω, ΰπεκ- 
 κλεπτω, υφαρπάζω, ύπεκσωζο), υπεκφερω. 
 Υπέρ. prcep. super, over; above; instead ; 
 for ; on account of. — Δίκη δ' ϋπερ ύβριος 
 ισχει. Hes. ε. 217. 
 Υπερά. vetusnomen ins. one of the Sporades ; 
 | now Amorgo. Orac. Ath. 31. c-2. funis qui- 
 dam navis. brace of the mainsail. 2. εν δ' 
 ύπερας τε, κάλους τε, πόδας τ' ενεδησεν εν 
 avry. ε. 260. 
 
 "π'εράης. flans vehementer. blowing hard, εν 
 δ' επεσ ύσμινη, υπεραίι Ισος αελλ#. Λ. 297. 
 
 Υ Π Ε 
 
 679 
 
 1 Brunch gives it this transitive sense. 
 
 Musgr. would retain the neuter, and read 
 
 Ηγελαΐ' άγων βοσκηματ — 
 
 ν Υπερ gives the sense of "above," "beyond," 
 " over," or " exceedingly," to the following 
 verbs, with which it is compounded :"Υπερ- 
 αιδεομαι, Apoll. 3. 978. "Υπεραισχϋνδμαι, 
 Aiken. 1. 6. "Υπεραιρω, Agath. An. iii. 41. 
 "ΥπεραντεΧΧω, Apoll. 1. 776. "Υπερτελλω, 
 Hec. 1 009. "Υπεράπάτάω, Ep. άδ.3 1 7. ~Υπερ- 
 βρϋχάομαι, Tryph. 319. "Υπερεζομαι, Paul. 
 Sil. An. iii. 86. "Υπερεκκρεμάω, Rufin. ib. ii. 
 395. "Υπερΐπαινεω, Equit. 677. "Υπερεχθαιρω, 
 Antig. 131. "Υπερζϊω, Equit. 92\)."ΥπερΊάχω, 
 Antip. Sid. An. ii. 19. "Υπεριπτημ"ι, Antig. 
 1 15. "Υπερπεταμαι, Paul. Sil. An. iii. 74. 
 "Υπερπτάμαι, II. "Ν. 408. "Υπερπδτάδμαι, Lye. 
 18. "Υπερπωτάομαι, Theoc. 15. 120. "Υπερ- 
 κδρεω, Theog. 1154. "Υπερκρεμάω, Olymp. 
 1. 91."Υπερκρεμάμαι, Theog. ΙΟΙβ.Ύττερκτα- 
 δμαι, Soph. El. 219. "Υπέρ μαίνομαι, Ran. 
 11Q. Β. "Υπεροιδαινω, Rufin. An. ii. 391. 
 "Υπερορμαινω, Maneth. 4. 131. "Υπερορρω- 
 δεω, Ear. Supp. 344. "Υπερπληθω, (Ed. Τ. 
 874. Β. "Υπερτεινω, Med. 1288. "Υπερτιμάω, 
 Antig. 290. "Υπερχαιρω, Med. 1162. "Υττερ- 
 χδλάω, -ω, Lysist. 693. 
 
 "Υπερακοντίζω. "Υπεράκριζω, Eur. Supp. 988. 
 "Υπερβαίνω, II. Μ. 467. "Υπερβάλλω, Pint. 
 109. "Υπερβαλλδμαι. "Υπερερχομαι, Olymp. 
 J3. 20. "Υπερκάτάβαινω, II. Ν. 50. transgre- 
 dior ; transcendo ; exsupero. to shoot be- 
 yond ; to go over ; to out-top ; surpass. 
 υπερακοντίζεις συ γ' ηδη Νικιαν τάΐς μηχα- 
 νάΐς. Αν. 362. ούτοι μ' ΰπερβαλεΤσθ' αναίδεια, 
 μα τον Ποσειδω. Equit. 410. Β. Syn. ΙΙαρα- 
 μειβομαι. υπερέχω, προέχω, νικάω. 
 
 "Υπ'εραλγϊω. "Υπερστενω, Prom. 66. adj. "Υ- 
 περαλγης. (Soph. ΕΙ. 177.) perdoleo. to 
 grieve much for any one. μια yap ψυχή' 
 τήσδ' υπεραλγειν Μετριον άχθος. Alcest. 902. 
 W. Syn. Ύπεραχθομαι, πάνυ λυπούμαι, 
 ϋπερπαθεω. 
 
 "Υπίραλλδμαι. "Υπερθδρεω, II. Μ. 53. Ύπερ- 
 θόρεομαι. "Υπερθορω, Ι. 472. "Υπερπηδάω, 
 Theoc. 5. 108. transilio, transcendo. to leap, 
 or pass, over, πολλάς δε στιχας ηρώων,-- Αι- 
 νείας υπεράλτο — Υ. 327. Ίπποι δε ρεα ταφρον 
 νπερθορεονται ορυκτήν. θ. 179. 
 
 "Υπεραλλός. ό ή. supra ahum, eximius. above 
 the rest, υπεραλλον αιχμάν ταμών. Nem.3. 
 57. Syn. Εξαίρετος, εξέχων, υπερβάλλων, 
 νπειροχος. 
 
 "Υπ'εράναιδεδμαι. vincor impudentia. to be 
 outdone in impudence, οιμοι κακοδαιμων, 
 ΰπεραναιδεσθησομαι. Equit. 1203. 
 
 ν Υ7Γεραντλος. pene submersus. in distress ; 
 prop, said of a ship with a leak, beyond the 
 power of pumps to relieve, χαλεπά δ' υπερ- 
 αντλος οϋσα-Συμφορά, — Hippol. 767. 
 
 "Υπεράπ ο κρίνομαι, patrocinor. to advocate the 
 cause of. χαλεπον μεν, ώ 'νδρες, εστί διαβε- 
 βλημενου Ύπεραποκρινεσθαι κυνός' λέξω δ' 
 Όμως. Vesp. 950. 
 
 "Υττεραυχός. jactabundus. very boastful, ώς δ' 
 υπεραυχα βαζουσιν επι πτολει. Sept. Th. 
 489. Syn. Ύπερανχης, κενοδοζος, υπερήφανος. 
 
6 SO 
 
 Υ Π Ε 
 
 "Υπεραχθης. valde onustus. much laden ; very- 
 full, τνρός δ' ου λείπει μ ουτ εν θερει, ουτ 
 εν οπωρτι, Ου χειμώνος ακρω' ταρσοί δ' ύπερ- 
 αχθ'εες αιεί. Theoc. 1 1 . 36. 
 
 "Υπεραχθομαι. valde doleo. to be exceedingly 
 grieved. μηθ' ο~ις εχθαιρεις ύπεραχθίο, μητ' 
 επιλάθου. {Dact. Hexam.) Soph. El. 177. 
 Syn. Ύπεραλγεω. 
 
 "Υπέρβαρης. "Υπερβρϊθης, Aj. 951. prsegravis. 
 very heavy ; oppressive, τιθησι δαίμων υπέρ• 
 βαρής εμπιτνών. Agam. 1185. Syn. Δυσαχ- 
 θης, επαχθής, αχθεινος. 
 
 "ΥπερβάσΧά. η. transgressio. μη τις υπέρβαση 
 Διός δρκια δηλησηται. Γ. 107. Syn. Ύπερ- 
 βασις, παραβασις, αδικία, ύβρις, ύπερηφανια. 
 
 "Υπερβάτός. pass, qui transiri potest. 2. act. 
 superans. that may be passed beyond, or 
 exceeded. 2. surpassing. 2. ταδ' εστί, και 
 τώνδ' ύπερβατωτερα. Agam. 438. 
 
 "Υπερβιδς. "Υπερήφανος, Prom. 411. Bl. ίη- 
 solens. 2. violentus. over-bearing; violent; 
 haughty, οίος εκείνου θυμός νπερβιος, — Σ. 
 262. Syn. Ύπερηνωρ, υπέρογκος, ΰπερθϋμος, 
 υπερφίαλος, θρασυς, βίαιος. 
 
 "Υπερβληδην, Orph. 255. "Υπερβόλάδην. adv. 
 supra modum. excessively; to excess. — μη 
 πίν dlvov ύπερβολαδην. Theog. 484. Syn. 
 Αιαν, εκ περισσού, αμετρως. ΰπερμετρως. 
 
 "Υπερβολή, quod exsuperat, eminet, v. supra 
 modum est. excess ; superiority, ας πρώτα 
 μεν δεϊ χρημάτων υπερβολή. Med. 232. Syn. 
 Το περισσον, ayav. 
 
 "Υπερβδρεοι. οι. "Υπερβόρειοι, Cratin. ap. He- 
 sych. gens fabulosa. some northern tribes, 
 magnified by ignorance into the marvellous. 
 See Pyth. 10.46—72. Simmias, An. ii. 525. 
 Steph. Byz. v. Ήμικυνες. Hence, Ύπερβο- 
 ρεος τύχη. unusual prosperity ; s. as Ύπερ- 
 ευτυχια, Rufin. An. ii. 39 1 . See Blomf. Gloss. 
 Choeph. 367. τήλ' επ απειρονα δήμον Ύπερ- 
 βορεων ανθρώπων. Apollon. 2. 675. 
 
 "Υπερβραζω. ebullio. to boil over, πίσσα δ' 
 νπερβρασθεΐσα πυρός φλογι — Bianor, An. 
 ii. 156. 
 
 "Υπερβΰθϊδς. demersus undis. plunged deep. 
 φορμικταν ακάτου θηκαν ύπερβυθεον. ibid. 
 
 "Υπεργαζομαι. clam facio. 2. subigo. to do 
 privately. 2. to subject, εικός σ, επει νψν 
 πολλ' ύπειργασται φίλα. Med. 871. 
 
 "Υπεργεμων. nimis copiosus. excessive, ώς 
 ηδύ πάν το μετριον, ουθ' ύπεργεμον. Alex. 
 Ath. 419. b. 
 
 "Υπεργηρως, ω. ό η. admodum senex. extreme- 
 ly old. τό θ' υπέργηρων φυλλαδος ηδη-Κατα- 
 καρφομενης, — Agam. 80. 
 
 "Υπερος, impavidus. superior to fear, πλη- 
 θε'ι τε σφετερψ, και ύπερδεά 1 δημον έχοντας. 
 Ρ. 330. Syn. Αδεης, απτόητος, γενναίος. 
 
 "Υπερδειδω. "Υπερορρωδεω, Eur. Supp. 344. 
 "Υπερφδβοϋμαι, Sept. Τ/ι. 244. vehementer 
 timeo. to be greatly alarmed for. ο'ί μοι τα- 
 λαινης, ώς ύπερδεδοικά σου. Antig. 82. 
 
 1 The ε is here absorbed by Synseresis. 
 
 Υ Π Ε 
 
 "Υπερ^εω. super illigo. to bind upon, τοις 
 μηροΧς αυτήν γαρ ύπερδησας εκολυμβα. Lucill, 
 An. ii. 317. 
 
 "Υπερδϊδωμί. do pro aliquo. to give in behalf, 
 of another. ε%ον προ πάντων μιαν νπερδοϋ- 
 ναι θανεϊν ; Eur.fr. Erechth. i. 23. 
 
 "ΥπερδΧκδς. ό ή. justissimus. perfectly just. 
 2. avenging, an ep'ith. of Nemesis, Pyth. 10. 
 68. αάν."Υπερδίκως. (Again. 1 367. BL) τά 
 σκληρά γαρ τοι, καν ύπερδικ y, δακνει. Aj. 
 1119. Br. Syn. Παιδικός, ένδικος, λίαν δί- 
 καιος. 2. εκδικος. 
 
 "Υπερείδης. Hyperides. the famous Athenian 
 orator, ο τ εν λογοισι δεινός 'Υπερείδης έχει. 
 Timocl. ap. Ath. 341. a. 
 
 "Υπερει^ω. obsol in the pres. despicio. to look 
 down upon; to overlook; despise. — νπερ? 
 εϊδε τανθ' ό προσαιτών και ρυπών. Menand, 
 Ίπποκ. ταλαντον ή προΐξ' μή λάβω ; ζην ο 
 εστί μοι Ταλαντον ύπεριδόντι ; — ib. θησ. 
 
 "Υπερειη. ή. Ν. P. a fountain at PherEe, II. 
 Β. 734. called, κρηνη"Υπ"ερηΐς, Pyth. 4. 222 j 
 2. a town in Sicily, afterivards Καμάρινα 
 2. οΐ πριν μεν ποτ εναιον εν ευρνχορφ Ύπε •| 
 ρει#. ζ. 4. 
 
 "Υπερεικδς. ή. s. α8"ΥπερΊκον. το. nam. herbse 
 Bastard St. John's wort, ονρειην ύπερεικον 
 όθ' ύσσωπου οροδαμνους. Nic. ΑΙ. 603. 
 
 "Υπερε/πα*. 1. neut. subtus cado. 2. act. sub- 
 verto. to fall under. 2. to undermine. — ουό 
 ap' ετι δήν Έ'ιστηκειν' αυτόν γαρ ύπηριπ,\ 
 φαιδιμα γυϊα. Ψ. 691. Syn. Καταφέρομαι, 
 καταπίπτω. 
 
 "Υπερεζηκοντετης. ό ή. ultra sexaginta annos 
 natus. more than 60 years old. αλλ' ουχ 
 vvvi τάς ΰπερεζηκοντετεις. Eccles. 974. 
 
 "Υπερεπτω. subduco. to draw from under 
 — κονιην δ' νπερεπτε ποδοΤίν. Φ. 271. 
 
 "Υπερευγδμαι. evomo. to disembogue, πολτοί 
 ες Αζεινον κυρτηνύπερευγεται ακρην 2 . Apoll 
 
 2. 984. 
 
 "Υπερεχθαιρω. impense odi. to hate exceed• 
 ingly. Ζευς γαρ μεγάλης γλώσσης κομπου\ 
 Ύπερεχθαιρει' — (Anap.) Antig. 130. 
 
 "Υπερέχω, teneo super, aid supra, aliquid. 2 ] 
 emineo. 3. vinco. to hold over ; to out-top j 
 surpass. 2. σταντων μεν, Μενέλαος ύπειρεχειΐ 
 ευρ'εας ωμούς. Γ. 211. Syn. Ύπερσχεθω• 
 ύπερφερω, ΰπεραγω, ανεχω, ύπεραιρω, υπερ- 
 βάλλω, διαπρέπω, εκνικαω. 
 
 "Υπερηνωρ. valde virilis. 2. ferox. prop, being 
 more than man ; thence, exceedingly vali 
 ant ; but more usually, 2. overbearing, ar 
 rogant. subst. "Υπερηνδρεά, ας. ή. {Apollon 
 
 3. 65.) v. "Υπερηνόρεω. used chiefly, if 7?o; 
 solely*, in the particip. ύπερηνορεων. (II. Ν" 
 258. Pac. 53.) — βασιλεύς υπερηνωρ, -Ύβρι, 
 στης Πελιης, — Hes. θ. 995. Syn. Αγηνωρ 
 αλκιμος. 2. υπερήφανος, ανήμερος, πάρα 
 νομός. 
 
 "Υπερησϊά, ας. y). urbs Argivorum. ος ρ'Ύπερ; 
 ησιηνδ' απενασσατο, πατρι χολωθείς. ο. 254l 
 
 2 Ruhnken. conj. άπερευγεται αχνην. 
 
ΥΠ Ε 
 
 'Υπερήφανος. See Ύπερβιος. sabst. "Υπερηφά- 
 νϊά. (Menand. Κανηφ. Pallad. An. ii. 429.) 
 ν. "Υπερηφάνεω. part, ύπερηφάνϊων. the fore- 
 going correspond ιυΜι"Υπερηνωρ, etc. ύπερη- 
 φανόν πονγινεθ' ήλιαντρυφή. Med.fr. inc. 60. 
 
 Υττερθε, "Υπερθεν. adv. desuper; superne. 
 from above. γυΊα δ' εθηκεν ελαφρά, πόδας, 
 και χείρας ύπερθεν 1 . Ε. 122. Syn. Εξνπερ- 
 θεν, επάνω, ύπερανωθεν, άνωθεν, ανω. 
 
 Υπερθεω. prsecurro. 2. praesto. to out-run ; 
 run over; exceed; excel, τύχη θ' ύπερθεί, 
 κάμ ελευθεραν δρφς ; Androm. 194. See 
 Eumen. 559. P. 
 
 Υπερθνησκω. morior pro aliquo. to die for. 
 φυχήν τε δώσω τήσδ' νπερθανεΊν χθονός. 
 Phcen. 1015. 
 
 Υπερθορεω. See "Υπεραλλομαι. "Υπερθρωσκω. 
 saltu exsupero. to bound, or pass, over. 
 καπνδν δε πόλεως τονδ' ύπερθρωσκονθ' δρω. 
 Hec. 822. 
 
 Υπερθϋμδς. magnanimus, ferox. high-spirit- 
 ed ; fierce, adv. "Υπερθϋμως. (Eumen. 827.) 
 οντά με 'ϊυδ'εος νιος νπερθνμος Αιομηδης. Ε. 
 376. Syn. Μεγαλόψυχος, -γενναίος. 
 
 ΥπερθνρΧδν, "Υπερθϋρδν. superliminare. the 
 lintel over the door-frame, ή τάν θνραν φε- 
 ρωμες,ή θΰπερθυρον. Athen. ρ. 360. C. αρ- 
 γυρεον δ' εφ' υπέρθυρων, χονσεη δε κορωνη. 
 η. 90. 
 
 ΥπερΊδης. See 'Υπερείδης. 
 
 Υπερίημί. jaculando supero scopum. to throw 
 beyond, οντις Φαιηκωντονγ' ιξεται, ονδ' ύπε- 
 ρησει. θ. 1 99. Syn. Ύπερβιβαζω, διαβαίνω. 
 
 Υπερικταινδμαι. nimis accedere studeo. to 
 move beyond one's strength, γουνατα δ' ερ- 
 ρωσαντο, πόδες δ' ύπερικταινοντο. ψ. 3. 
 
 ΥπερΤδνϊδης, patronym. from "ΥπερΊων. both 
 names applied to the Sun. qs. δ υπέρ ημάς 
 Ίων ήλιος, ηελιον τ' αυγή, Ύπεριονιδαο ανακ- 
 τος. μ. 176. See 01. 7. 71. νηπιοι, οι κατά 
 βοϋς ύπεριονος Κελιοιο. α. 8. ο'ι μεν δυσομε- 
 νον ύπερ'ιονος, ci δ' ανιόντος, ib. 24. 
 
 Υπεριστάμαι.~Υπερστάτεω, JEsch. Supp. 347. 
 tueor. to stand in defence of. ας φίλος οϊ> 
 τις ανήρ ύπερισταται. Soph. ΕΙ. 190. Syn. 
 ΙΙροϊσταμαι. αμννω. 
 
 ίπεριστωρ. doctus. knowing too well, κάγώ 
 τονδ' ιστωρ, ύπεριστωρ. Soph. ΕΙ. 850. Br. 
 ίπερκαμνω. "Υπερπδνοϋμαι, Aj. 1310. pro 
 aliquo laboro. 2. valde afflictus sum. to 
 exert one's self for any one. 2. s. as Ύπεραχ- 
 θομαι. πάσίν τε κοινδν, ώσθ' ύπερκαμνειν τέκ- 
 νων. Iph. Α. 9 1 8. Syn. Προκαμνω. ύπερπονεω. 
 ίπερκάτάβαινω. See 'Υπερακοντίζω, 
 περκδπδς. not "Υπερκομπδς, till the age of 
 'Menander. See Blomf. 2 Gloss. Sept. Th. 
 397. qui nimis longe progreditur ; superbus. 
 
 Υ Π Ε 
 
 681 
 
 1 Damm says that this is opposed to ενερ- 
 tv, understood with πόδας. c. 750. 
 
 2 This distinguished Scholar and Prelate 
 Iso substitutes ΰπερκοπος and ύπερκόπως for 
 -έρκοτος and ύπερκότως, Agam. 795. Here. 
 7 . 1087. 
 
 one who goes too far; haughty. αάυ."Υπερ- 
 κδπως. (Choeph. 134.) — νπερκοπον Μηδέν 
 ποτ ειπτρς αυτδς εις θεούς έπος. Aj. 127. 
 
 "Υπ-ερκϋό^εις, contr. -κνδής, -ας, gen. -άντδς. 
 gloria eminens. very distinguished, πειραν 
 θ', ως κεν Τρώες νπερκνδαντας Αχαιούς. Δ. 
 66. See Hes. θ. 510. Syn. Ύττερλα/ίττρος, 
 περικλυτος. 
 
 "Υπερκυπτω. caput profero. to peep over, η δε 
 καλή ποτι ληνδν νπερκνπτουσα Ύοδανθη. 
 Agath. An. iii. 42. Syn. Ύπε ρεχω, ΰπερτελ- 
 λω, αναδνομαι. 
 
 "Υπερλαμπρος. valde splendidus. exceedingly 
 brilliant, τόν θ'Ίππονωμαν,'ός ΰπερ-λαμπροις 
 ακτϊσιν κατέχει Γης πεδον, μέγας εν θεοϊς, Έν 
 θνητοϊσί τε, δαίμων. Nub. 571. Syn. Πολυ- 
 φεγγης, νπερφανης. 
 
 "Υπερμάχεω. propugno. to fight for. adj. "Υ- 
 πέρμαχος, δ ή. (Archias, An. ii. 96.) ΕΓεοκλεα 
 δ' αν, νυν πόλεως νπερμαχεΐς. Phcen. 1268. 
 Syn. Ύπερμαχομαι, υπερασπίζω, νπεριστα- 
 μαι. βοηθεω. 
 
 "Υπερμεγάς. "Υπερμεγέθης, Nicostrat. Ath. 
 118. e. immensus. very great; huge, ω νυν 
 μεν ουδείς, αύρων δ' ύπερμεγας. Equit. 158. 
 Syn. Μέγιστος, πελώριος, ασπετος, υπέρμε- 
 τρος, 
 
 "Υπερμενεων. particip. from the obsol. verb, 
 Ύπερμενεω, like Ύπερηνορεων, Ύπερηφανέων. 
 See Ύπερηνωρ. και δεπα, ένθεν αρ' άνδρες 
 ΰπερμενεοντες επινον. τ. 62. 
 
 "Υπερμενης. prsevalidus. very powerful, φημϊ 
 γαρ ονν κατανευσαι ύπερμενεα Κρονιωνα, Β. 
 350. 
 
 ν Υπερ//εΥρως. adv. supra modum. beyond 
 measure, γιγνωσκε τάνθρωπεια, μηδ' ύπερ- 
 μετρως ΑλγεΓ κακοϊς γαρ ου σύ προσκεισαι 
 μονή. Eur. Inus/r. 21. Syn. Αμετρως, ακοσ- 
 μως, νπερβολαδην. 
 
 "Υπερμνηστρά, ας. ή. Hypermnestra. the only 
 one, of the 50 daughters of Danaiis, that 
 spared her cousin and husband — Lynceus. 
 ου δ' Ύπερμνηστρα παρεπλαγχθη, μονο•-φα- 
 φον εν κολεψ κατασχοϊσα Ιιφος. Nem. 10. 10. 
 
 "Υπερμδρά.αάυ. praeter fatum. contrary even 
 to fate, ένθα κεν Αργειοισιν ύπερμορα νόστος 
 ετνχθη. Β. 155. 
 
 "Υπερνδεω. cogito super aliqua re. to think 
 upon. a. 0ροι^ώ — b. τι δηθ' ύπερνοεϊς ; (Ed. 
 C. 1741. Β. Syn. Έπινοεω, ανασκοπεω,φρονεω . 
 
 "Υπεροπλία, is used in a good sense for lofti- 
 ness of spirit, Theoc. 25. 139. but more ge- 
 ner. in a bad sense, and plur. for arrogance, 
 fierceness. Antig. 130. B. See Ύπερηνορεα. 
 ζς ύπεροπλιησι ταχ αν ποτέ θυμδν ολεσσυ. 
 Α. 205. 
 
 "Υπεροπλιζδμαι. insolesco, per insolentiam 
 noceo. to act arrogantly; to treat with in- 
 solence, δικλίδες' ουκ civ τις μιν ανήρ ύπερ- 
 οπλισσαιτο. ρ. 270. 
 
 "Υπερο7τλος, poet. "Υπεροπληεις, superl. "Υπερ- 
 οπληεστάτδς, Apoll. 2. 4. ferox viribus. 2. 
 temerarius. presumptuous; haughty; rash. 
 Γλαϋκ-ε, riij δε σύ τοϊος εων νπεροπλον εει- 
 
 4 s 
 
682 
 
 y π ε 
 
 πες-, Ρ. 170. 
 
 "Υπερόπτης, contemtor. one who is haughty 
 and overbearing, άγριος a, προς πάντα πα- 
 λιγκοτος,ηδ' υπερόπτης. Theoc.2'2. 58. Syn. 
 'Υβριστής, σοβαρός, υπερήφανος. 
 
 "Υπεροπτος. superbus ; insolens. supercilious ; 
 arrogant. Strato, An. ii. 364. Hence, ad- 
 verbially, "Υπεροπτά. haughtily ; violently. 
 ei δε τις ύπεροπτα χεοσίν *H λογψ πορεύεται. 
 (Ed. Τ. 8S3. Β. 
 
 "Υπερος. δ. also, "Υπερον. το. pistillum. a 
 pestle. Hence, the prov. ύπερου περιτροπή, 
 or περιστροφή, upon those, who make much 
 ado about nothing. el T ' ονχ ύπερου μοι πε- 
 ριτροπή γενησεται. Plato Com. ap. Phot. *Sb, 
 Philem. Meineke, p. 366. 
 
 Ύττερπάθεω. valde adficior. to suffer exceed- 
 ingly, ύπερπαθησασ ', ήρπασ εκ νεκρών ξιφυς. 
 Phoen. 1478. Syn. Δεινοπαθεω, ύπεραλγεω. 
 
 "Υπερπαιω. See Υπερακοντίζω. — πολύ ο' νπερ- 
 πεπαικεν αν Τούτων απάντων τα θασι αμ- 
 φορειδια. Eccles. 1118. Β. 
 
 "Υπερπελομαι. praesto. to be above ; or sur- 
 pass. Κρητην, ή τ' άλλων ΰπερεπλετο ειν άλι 
 νήσων. Apoll. 4. 1637. 
 
 "Υπερπε'τάμαι. supervolo. to fly beyond ; or 
 surpass, ταντα φέρεις, ολβω παντας ΰπερπε- 
 ταται. Paul. Sil. An. iii. 74. 
 
 "ΥπερπΤκρος. valde amarus. exceedingly bit- 
 ter, σέ τον σοφιστην, τον πικρώς ύπερπικρον. 
 Prom. 943. Syn. Ύπεοσκληρος. 
 
 "Υπερπληθω. nimis repleo. to be over-full. 
 Ύβοις, ήν πολλών ί<πεοπλησθ?3 ματαν. CEd. 
 Τ. 874. Β. 
 
 "Υπερπλοντεω. divitiis abundo. to be rich 
 above measure, ούτως ύπερπλοντεϊν, τό τ' 
 αν δεδοικεναι. Plut. 355. Syn. Ένπορεω. 
 
 "Υπερπλοντδς. ditissimus. excessively rich. 
 Ίππους, άγαλμα της ύπερπλοντον χλιδής. 
 Prom. 465. Syn. Έρικτημων, πολνκτεανος, 
 πολύχρυσος, ζάπλουτος, παμπλονσιος. 
 
 Ύπερποντίδς. qui in mari natat. upon the sea. 
 φοιτάς δ' υπερπόντιος, εν τ Αγρονομοις αν- 
 λαΊς. Antig. 785. Br. 
 
 "Υπερπυππαζω. po|)pysmate adulor. to ap- 
 plaud immoderately ; prop, to cry πΰπαξ, 
 euge, bene, recte ! bravo, well done! o'L Θ' 
 ύπερεπννουν, ύπερεπυππαζόν τ' εμε. Equit. 
 677. Syn. Ύπερπλησσω, ποππνζω. 
 
 "ΥπερπυρρΧάω. plusquam alius erubeo prce 
 metu. to be more red. δδι δε δεισας ύπερε- 
 πνρριασ'ε μου. Ran. 310. 
 
 "Υπερσδφιστης. artifex mirificus. an arch-so- 
 phist, άνθρωπος ύδατοποτας, μιννρος νπερ- 
 σοφιστης, — Phrynich. Ath. 44. d. 
 
 "Υπερσοφος. valde sapiens, eminently wise. 
 πάσα πολι, τον φρονιμον άνδρα, τον υπερσο- 
 φον. Acharn. 970. 
 
 "Χπε ρτελε ω. supervado. to spring over ; to 
 escape ; to be ύπερτελής, superior, μήτ ovv 
 νεαρών τιν ύπερτελεσαι Μέγα δουλείας Υαγ- 
 γαμον, -Agam. 367. νυν ο ήνικ άθλων τώνδ' 
 νπερτελής εφυ. Trach. 36. 
 
 "ΥττερΓίλλω. exorior, superemineo. to rise 
 
 ΪΠΕ 
 
 up ; to be above, δς τονς ύπερτειλαντας fs 
 γαίας ποτέ. Phcen. 1021. Syn. Ανατέλλω 
 νπερεχο), υπερβαίνω. 
 
 ΎπερτερΊά, ας. ή. superior pars in curru. the 
 upper part, or body, of a vehicle.-roi δμώει 
 εφοττλισσονσιν απηνην Ύψ7]λην, ενκνκλον 
 ΰπερτεριτ] αραρνϊαν. ζ. 70. Syn. Ήειρινς. Ι, 
 occurs, Theog. 418. but the signif. doubtful 
 
 "Υπέρτερος, II. A. 785. superior. 2. "Υπερτά 
 τος, Μ. 381. supremus. comp. & superl. fron 
 Ύπερος, by sy?ic. for Ύπερωτερος, Ύπερωτατος 
 tvhich original form is retained, Nem. 8. 73 
 —τα μεν αμφι πονοις'Υπερωτατα. —SYl•!. Κρειτ 
 των, καθυπερτερος, επικρατέστερος. 2. ύπατος 
 
 "Υπερτϊθημΐ. superimpono. to put above, tc 
 refer, as to a cause of any thing, παντϊ μη 
 θεόν αίτιον ύπερτιθ'εμεν. Pyth. 5. 33. Syn 
 Ύπεραιρω, προτιθημι, αναφέρω, αναβάλλω. 
 
 "Υπερτολμος. valde audax. surpassingly bold 
 αλλ' ύπερτολμον αν-δρος φρόνημα τις λεγοι 
 Choeph.' 592. 
 
 "Υπερτονυς. nimium tentus. much strained 
 or exerted, βοασομαί γ' apa τάν ύπερτονο 
 βοάν. Nub. 1153. Syn. 'Υπέροχος, μέγα* 
 ύψηλος. 
 
 "Υπερτοζευσίμος. qui sagitta superari possit 
 to be exceeded, prop, by a bow- shot, μιασ^ 
 ελεζαο ονχ ύπερτοζευσιμον. ^Esch. Supj 
 469. P. 
 
 "Υπερτρεχω. supercurro. to go beyond ; trans 
 gress. νόμιμα δυνασθαι θνητόν ονθ' ύπερδρα 
 μεϊν. Antig. 455. Β. Syn. Ύπερθεω, ύπερπη 
 δαω, υπερέχω, υπερβαίνω. 
 
 "Υπερνθρϊάω. rubore suffundor. to blusl: 
 ύπηρνθριασε, χή Ώανακει απεστραφη. Plut 
 702. 
 
 "Υπερφάτος. insignis. extraordinary, ύπερφα 
 τον άνδρα μορφά-Ύε και εργοισι. — Olymp. £ 
 98. Syn. Ύπερφνης. μέγας. 
 
 "Υπερφερω. fero super. 2. emineo. act. t• 
 carry over. neut. to excel, όθ' ούνεκ el τι 
 γη θεούς επισταται Ύιμάΐς σεβιζειν, ήδε τονί 
 νπερφερει. CEd. C. 1006. Β. 
 
 "Υπερφεν. Ύπερφϋώς, Acharn. 142. adv. supr 
 modum. to excess ; wonderfully, τιμ^ς ύπίρ 
 φεν, καΐ μεγ' ήγησαι ; — Phoan. 560. Sy> 
 Αγαν, λίαν, εκπαγλως. 
 
 "Υπερφίαλος, ύ ή. insolens, arrogans. haughty 
 overbearing. αάυ.^ΥπερφΧάλως. s. αδ^Υπεί 
 φνώς. (II. Ν. 293.) οίος εκείνον θυμός ύπε(. 
 φιαλος και απήνης. Ο. 94. Syn. Αδικος, νπεξ. 
 ηφανος, ύπερφνής. 
 
 "Υ-ερφϊλεω, supra modum amo. to love irr 
 moderately, a. αλλ', ώ νεανισκ, ονκ εώ τη 
 μειρακα Μισεϊν σε ταντην. b. αλλ' εγωγ' ΰπεξ. 
 φιλώ. Plut. 1071. 
 
 "Υπερφοβος. perquam formidolosus. ver 
 alarming, τα φανλα μειζω, και τα δειν ύπερ 
 φοβα. Men.fr. inc. 9. 
 
 "Υπερφρονεω. plus sapio. 2. contemno. to b 
 wiser than others ; to think one's self wiser 
 to despise, ει δ' εστίν, δστις δαιμονο)ν ύπε(. 
 φρονεί. Bacch. 1325. Syn. 2. Καταφρονεί 
 ατιμάζω. 
 
ΥΠ Η 
 
 Υ Π Ν 
 
 683 
 
 "Υπερφρων. magnanimus. 2. arrogans. high- 
 minded ; but more gen. presumptuous, έχει 
 
 δ' υπερφρον σήμ' επ' ασπίδος τοδε. Sept. 
 
 Th. 393. Syn. Μεγαλοφρων, υψηλόφρων. 
 
 υπερηνωρ, υπερήφανος. 
 Ύπερφΰής. naturae modum excedens. ex- 
 1 ceedingly great ; enormous, adv. "Υπερφΰώς. 
 
 See Ύπερφεν. ετ εστίν εις, ΰπερφυά τεχνην 
 
 έχων. Equit. 141. 
 Ύπερχάλάω. demitto e superior! loco, to let 
 
 down, εκ θυρίδος ζητών αυτόν υπερχαλασαι. 
 ;; Leon. ΑΙ. An. π. 190. 
 'Ύπερχθδνϊδς. qui supra terram est. one who 
 
 is above the earth, κείται ύψερχθονιος — 
 1 Man. 2. 26. 
 Ύπερχλϊδάω. deliciis, aid insolentia, modum 
 
 supero. to be extremely insulting, κείνοι δ' 
 
 υπερχλιδώντες εκ γλώσσης κακής. Trach. 
 ; 28ο. Syn. Άβρννομαι, υπερφονεω. 
 ■ Υττερχομαι. subeo, procedo. 2. submitto me 
 
 alicui. to come under; to go upon, to in- 
 r sinuate one's self, και που 'στιν ούτος; θαϋ- 
 
 μά το'ι μ' υπερχεται. Soph. ΕΙ. 934. Syn. 
 Υπειμι, υποβαινω, παρερπυζω. ύποτρεχω. 
 
 Υπερώα, άς. ή. palatum, the palate, χειλεα 
 
 μεν τ' εδιην', υπερωην δ' ουκ εδιηνε. Χ. 495. 
 Syn. Ουρανίσκος. 
 
 Υπερωϊω. retrocedo. to retire, s. s. as Ύπο- 
 χωρεω. ηριπε δ' εξ οχεων, ύπερωησαν δε οι 
 Ίπποι. θ. 314. 
 
 Υπερώιοι/, ^Υπερψον. ccenaculum. an upper 
 chamber. αάν.^Υπερωίδθϊν. from the upper 
 chamber. (Od. a. 328.) — υπερώων εισανα- 
 βάσα. Β. 514. αυτίκα δ' εις νπερφ' αναβάς, — 
 Π. 184. Syn. Ανώσεων, δειπνητηριον. 
 
 Υπενδίος. s. as Ένδιος. — Μαγνησά θ', υπευ- 
 διος ηπειροιο-Ακτή, — Apoll. 1. 584. 
 
 Υπεύθυνος, obnoxius rationi reddendae. ac- 
 countable, κακώς δε πραξας, ουχ υπεύθυνος 
 πολει. Pers. 213. Syn. 'Υπόδικος, ένοχος. 
 
 Υπέχω. /. ΰφεζω. submitto. 2. subeo. 3. Ύ- 
 πεχομαι, s /Υπισχ. promitto. to hold under ; 
 to hold out. med. to engage ; to undertake ; 
 αγε δη συ ταχέως ύπεχε την φιαλην, όπως. 
 Pac. 431. — 3. εδρασεν ουδέν ών υπεσχετ', 
 αλλ' έχει. Phcen. 492. P. Syn. Ύποτιθημι, 
 ανεχω, ανατλημι, υφίσταμαι, ΰπισχνεομαι, 
 αναδεχομαι. 
 
 Υπηερϊδς. s. as Ηεροεις, Περοειδης. nigricans, 
 subfuscus. dark, κείνο δ' ΰπηεριον θειην Πε- 
 λοπη'ίδα γαϊαν Έισανεχει πέλαγος Κρήτης 
 ϋπερ' — Apoll. 4. 1577. 
 
 ϊπηκδδς. morigerus. subservient, άπαντα τψ 
 πλοντείν yap εσθ' ΰπηκοα. Plut. 146. Syn. 
 Κατηκοος, ευπειθης, πειθήνιος, υπουργός. 
 ιπηνεμϊος. ventosus. 2. inanis, de ovis. windy; 
 in the wind. 2. empty, addled. Aristoph. 
 Daedal, fr. 4. σϋκα κατατρωγοντες,ΰπηνεμιοι 
 ΐποτεονται. Theoc. 5. 115. Syn. Πνεμοεις, 
 ανεμιαϊος. 
 
 (πηνίμος. vento non expositus. under the 
 wind; opposed to Προσήνεμος, εκβαντες δ' 
 επΙΘ~ινα βαθνν , καιυπηνεμον ακτήν . ib.22.32. 
 πηνη. barba. the beard. Hence /Υπηνητης. 
 
 δ. bearded. (II. Ω. 349.) ως κισσός ποτ\ 
 πρεμνον, εμάν δ 1 επυκαζεν νπηναν. Theoc. 
 20. 22. Syn. Γενειον, πωγων. 
 ΥπηοΊος,^Υπηψος. adj. matutinus. that which 
 is, or is done, in the morning. See Έωθινος. 
 — μη με δαμασσυ-Στιβη ΰπηοιη' — ρ. 25. ως 
 κεν υπηψοι μνησαιατο νοστον ελεσθαι. Apoll. 
 4. 841. 
 
 Υπηρεμα. adv. leviter. gently ; slightly, και 
 γλυκερήν αμεθυστον ΰπηρεμα πο^φνρεουσαν. 
 Dion. 1122. 
 
 Υπηρεσία, ή. "Υπηρετημά. το. ministerium, 
 obsequium. service; hard duty, ήν δουλειαν 
 οϋσαν εφασκες χύπηρεσιαν αποδειζειν. Vesp. 
 600. — ήδιστον δ' έχων -Ποδών υπηρετημα' — 
 Soph. ΕΙ. 1357. Β. Syn. Ύπηρετησις, υπουρ- 
 γία, διακονία, θεραπεία, λειτουργία, εργασία, 
 Υπηρετεω. ministro. 2. obsequor. to serve ; 
 comply with ; aid. εσθλον γάρ ανδρός, ry 
 δικ?] θ' ύπηρετεΊν. Hec. 843. Syn. Εξυπη- 
 ρετεω, ύπουργεω, ύποδρησσω, ποιπννω, θε- 
 ραπεύω, δουλεύω, διακονεω, βοηθεω, χαρίζο- 
 μαι, ΰποχορηγεω, ΰπεικω. 
 'Υπηρέτης 1 , δ. minister. 2. apparitor, a serv- 
 ant ; attendant. 2. an assistant ; instrument. 
 fern. "Υπηρϊτϊς, Χδος. κλυ\ις, υπουργεϊν, ως 
 υπηρέτης πάρει. Philoct. 53. τηνδ' δρφς δελ- 
 τον, κάκιστων γραμμάτων υπηρετιν ; lph. Α. 
 322. Syn. 'Υπουργός, διάκονος, δούλος. 
 Ύπητρίον. "Υπογαστρϊδν, Vesp. 195. abdo- 
 men, the part of the body under the ητρον, 
 or navel ; the paunch of an animal used for 
 food, θυννων τε λευκών Σικελικών ύπητρια. 
 Ath. p. 399. d. 
 "Υπηχεω. "Υποφωνεω, Mosch. 3. 49. resono. 
 to respond in sound; to echo, ερρήξε δ' αυ- 
 δήν, ώσθ' υπηχήσαι χθονα. Eur. Supp. 710. 
 Syn. Αντηχεω, ηχεω, καναχεω, υπιαχω, υπο- 
 βρεμω, υπορροιζεω. 
 "Υπιλλω. claudo. prop, to turn under ; to 
 suppress. See Ruhnk. Timae. p. 72. δρώσι 
 χοιδε' σοι δ' υπιλλουσι στόμα. Antig. 515. 
 Syn. Ιλλω, απιλλεω, κατιλλω, κατέχω, κλειώ, 
 συγκλειω, συστέλλω, καθειργω. 
 "Υπισχνεδμαι. "Υπισχομαι, II. Ψ. 210. polli- 
 ceor. to promise, μή μοι τούτων μηδέν ΰπισχ- 
 νοϋ. Vesp. 748. 
 Ύπνάλεος, ά, δν. Ύπνωδης, Here. F. 1042. 
 somnolentus. sleepy, έκλυτος υπναλεω γνϊα 
 κεκμηκα κοπώ. Rufin. An. ii. 391. 
 Ύπνάπάτης. somnum deludens. cheating 
 sleep, και μυροπνουν Αημοΰς χρώτα τον ύπ- 
 ναπατην. Meleag. 66. 
 Ύπνδδδτης. δ. somni largitor. causing sleep. 
 Jem. Ύπνοδδτειρά, ΎπνοδώτΧς. (Orph. Η. 2. 
 
 1 The real origin of this word seems 
 doubtful. It is clear that -the allusion is to 
 service in rowing; but, whether as an attend- 
 ant upon a rower ; one, who rowed under an- 
 other ; or one, who used the longest oars, and 
 therefore had the hardest duty ; is difficult to 
 determine. Neither H. Stephens, nor his late 
 Editors, throw any light upon the subject. 
 4 s 2 
 
684 
 
 ΥΠΟ 
 
 7. — 56. 8.) υπό δε κηροπλαστος στύβει δο- 
 ναζ- Αχετας ύπνοδοταν νομον. Prom. 591. 
 Syn. Ύπνοποιος, νπνοφορος. 
 
 "Ύπνος, somnus, sopor, sleep. Compounds. 
 Ύπνοφάνης, ΜαηΛ. 364. Ύπνόφοβης. epith. 
 Bacchi, An. ii. 517. αλλ' ε'ί τι δραινεις, επει 
 ουδέ σε γ' ύπνος Ίκανει. Κ. 96. ΙΙάνα τον αι- 
 γιβαταν ορφανισωμες ύπνου. Theoc. Ερ. 5. 
 Syn. Ιανθμος. — κώμα, καρος. — κοιμημα. Ερ. 
 Αμβρόσιος, απημων, αχλνοεις, απατηλιος, α'ί- 
 δωνιος, ακοίμητος, βαθύς, βαρνάης, ήδυς, ηδυ- 
 μος, γλυκερός, γλνκυθυμος, δολοεις, εγερσι- 
 μος, θαλαμηπόλος, Ίερος, ζοφοεις λυσιμελης, 
 λιαρος, λοιγιος, μαλακός, μελιφρων, μελιηδης, 
 μεσημβρινός, νηδυμος, νηλης, νοοπλανης, ορ- 
 θριος, παννυχος, πανδαματωρ, πρφ,ος, παυστη- 
 ριος, παγκοατης, ύστατος, φθονερός, χαλκεος. 
 See Philoct. 827. Oresi. 205. Orph. 1005. 
 and Η. 84. 
 
 Ύπνόω, Lysist. 143. Ύπνωω, II. Ω. 3. Ύπνωσ- 
 σω. dormio. 2. somnum adfero. See Έύδω. 
 μέλει, φοβφ δ' ουκ ύπνωσσει κεαρ. Sept. Th. 
 293. Syn. Καθευδω, αωτεω, κοιμώμαι.-ΰπνου 
 τυγχανειν. — εις νπνον καταφερεσθαι, εμπιπ- 
 τειν. — ύπνψ τερπεσθαι, δεδμήσθαι. 
 
 "Υπό. prcsp. a, per. by ; through ; under; at ; 
 about. With τι it is used for ολίγον τι, some 
 little, ΰπό τι δυσωδης, — Diphil. Atken. 157. 
 ώς υπό τι νυσταζειν γε καυτός άρχομαι. Xe- 
 narch. ib. p. 693. c. 
 
 "Υποβάλλω, subjicio, suppono. 2. suggero, etc. 
 to put under; substitute; feign. — ύπενερθε 
 δε λϊθ' ύπεβαλλεν. h, 354. it δ' υποβαλλό- 
 μενοι Κλεπτονσι μύθους οι μεγάλοι βασιλής. 
 Aj. 188. 
 
 "Υπόβασκάνός. invidus, malevolus. envious; 
 jealous. — ύποβασκανφ ομματι θραύει. Man. 
 5. 45. 
 
 "Υποβαστάζω, sustento. to support, κραταών 
 ουρανιόν τε πόλον -ΎΙωτοις υποβαστάζει. 
 Prom. 430. Syn. Ύπανεχω, υφίσταμαι. 
 
 "Υπόβενθϊός, a, όν. s. as "Υπερβύθϊός, άλμη. 
 τοιγαρ εδυν υποβενθιος. — Crinag. An. ii. 151. 
 
 "Υπόβϊνητϊάω. venerem stimulo. to excite 
 amorous desires. Menand. Ath. 517. 
 
 "Υ7Γ0/3λε7τω, "Υποβλεπόμαι. limis oculis adspi- 
 cio. 2. suspicor. to cast an under look. ; to 
 eye with suspicion, etc. κάπειθ' ύποβλεπω- 
 μεθ' ώς εγνωσμένοι. Here. F. 1287. Syn. 
 Ύποπτευω, καταβλεπω, ύποδρα ιδεΖν,εχθραι- 
 νω, ύπονοεω, δι υποψίας εχειν. — καταφρονεω. 
 
 "Υποβληδην. adv. sermone interpellato. with 
 interruption ; abruptly, τον δ' ap' ϋποβληδην 
 ημειβετο δΐος Αχιλλεύς. Α. 292. 
 
 "Υποβλητός. suppositus. substituted ; suppo- 
 sititious ; counterfeit, το σον δ' αφϊκται δεϋρ' 
 νποβλητον στόμα. (Ed. C. 794. Br. 
 
 "Υποβρεμω. murmuro sub. to roar under. 
 κελαινος δ' αϊδος νποβρεμει μυχός -Τας, — 
 Prom. 432. 
 
 "Υποβρεχω. submadefacio. to sprinkle, ακτήν 
 που πασσας, και τάίς κοτυλαις νποβρεξας. Ερ. 
 άδ. 448. Syn. Αιαβρεχω, καταβρέχω, αρδω, 
 νποπινω. 
 
 ΥΠΟ 
 
 "Υποβρύχά. adv. sub aqua, under wafer. 
 Hence, the adj. "Υποβρύχιος, s. s. as Ύπο- 
 βενθιος. (Apoll. 2. 1217. Horn, xxxii. 12 ».) 
 τον δ' ap' ύποβρυχα θήκε πολύν χρονον. — 
 f.319. 
 
 "Υπογαστρϊόν. See 'Υπητριον. 
 
 "Υπόγεμω. plenus sum. to be full. — μέλη — πι- 
 μελης-'Υπογεμοντα — Alex. Ath. 294. 
 
 "Υ7τογλαυσσω. imperf. Ion. ύπογλανσσεσκον, 
 Mosch. 2. 86. subluceo. to gleam, φαεα-- 
 Δεινόν ύπογλαυσσοντα — Call. 3. 54. Syn. 
 Ύπολαμπω. 
 
 "Υπογλύκαινω. subdulce reddo. to sweeten. 
 νπογλυκαινων ρηματιοις μαγειρικοΐς. Equit. 
 216. Syn. Καταγλυκαινω, κολακεύω. 
 
 "Υπογναμπτω. inflecto. to bend under. See 
 Ύποκαμπτω. και ψυχής απατηλόν νπογναμ• 
 ■φαι φρεσιν υρμην. Horn. νϋ. 13. 
 
 "Υπογράφενς. qui dicta excipit. 2. qui sub- 
 scribit. an amanuensis ; a registrar, όπως 
 εσομαι σοι Φανός νπογραφεύς δικών. Equit. 
 1253. 
 
 "Υπογραφή, imago quae imprimendo efficitur. 
 an impression, πτερναι, τενόντων θ' ύπογρα- 
 φαί, μετρούμενοι. Choeph. 203. JBl. Syn. 
 Αιαγραφη, διατυπωσις, απεικονισμα. 
 
 "Υπογράφομαι, crimen intento. to indict. 
 ειπ', ε'ί τι καινόν υπογράφει τψ 'μψ βιω. Here. 
 F. 1118. 
 
 "Υπόδάμάω,"Υποδμάω. aor. 1. pass, νπεδμηθην, 
 Horn. xvi. 4. subjugo. to bring under sub- 
 jection, med. and pass. "Υπόδαμνάμαι. ος αν 
 δρών φρενας ευμαρεως ύποδαμναται. Theoc. 
 29. 23. ειπ'ε μοι, ηε εκών ύποδαμνασαι,—γ. 2 1 4 
 
 "Υποδειδω. subvereor. to be afraid of. τον μεχ 
 ύποδδεισαν μακαρες θεοί, ουδ' ετ' εδησαν. Α. 
 406. Syn. Ύποδειμαινω, καταδειδω, ύπο- 
 πτησσω, ύποταρβεω, ευλαβοΰμαι. 
 
 "Υπόδεικνϋμϊ."Υπόδηλόω, Thesm. 1011. Β. OS 
 tendo. to point out ; exhibit, σκεπτόμενος, 
 λαμυρούς δε χανών νπεδειζεν οδόντας. The 
 oc. 25. 234. 
 
 "Υποδεξϊη. apparatus, quo quis adcipitur. 
 means of receiving guests, πασά τοι εσθ' 
 ύποδεξιη, πολεεσσι δ' ανασσεις. Ι. 73. Syn. 
 'Υποδοχή, κατασκευή. 
 
 "Υπόδεχνύμαι, "Υποδέχομαι, suscipio. 2. pro- 
 mitto. to receive; admit. 2. to undertake jj 
 promise, αλλά φίλος, προφρων μ' νποδεχ- 
 νυσο, — Orph. 82. αυτού εν Αιγυπτω' ετι γάρί 
 νν με πήμ' ύπεδεκτο. ξ. 275. Syn. Διαδέχο- 
 μαι, ενδεχομαι, ξενίζω. 2. ύπισχνεομαι, ανα- 
 λαμβάνομαι. 
 
 "Υποδεομαι. "Υποζωννϋμϊ, Strato, An. ii. 374, 
 subligo. to bind under, ώς ειπούσ, υπό ποσ- 
 σιν εδησατο καλά πέδιλα, α. 96. Syn. 'Υ7Τ0- 
 δεσμευω, περιδεσμεω. 
 
 "Υπόδημα, το. calceamentum. a sandal ; shoe; 
 καλά μαλ' αμφιεσασα, ποσιν δ' υποδήματα 
 
 1 'Υποβρύχιας appears as an epith. to βονς, 
 Horn. Merc. 116. It should seem to come 
 from βρύχω, therefore Herman, corrects 
 into εριβρϋχους. 
 
ΥΠΟ 
 
 ΥΠΟ 
 
 685 
 
 1 δοϋσα. ο. 368. Syn. ΤΙεδιλον. pi. ενμαριδες, 
 |( σανδαλα. 
 
 ι χ ν Υπόδϊάκυνδς. "Υπόεργδς, "Υπουργός, Oionys. 
 - 343. subminister. one who works under an- 
 other, ο μάγειρος εάν μεν ύποδιακονους έχων. 
 Posidipp. Atli. 376. f. 
 L "ΥπόδΧκος. reus; obnoxius. accused; liable to 
 punishment, υπόδικος θέλει γενέσθαι χερών. 
 (Doclim. dvpl.) Eumen. 260. Syn. Ύπαι- 
 I. τιος, ένοχος, υπεύθυνος. 
 "ΥποδΊνεω. verso, to turn round. η δ' ύποδινη- 
 θεϊσα χορού απεπαυσατο νύμφη. Call. 4. 79. 
 ι Syn. Υποστρέφω, ΰποσειω. 
 "Υποδμως, ώος. δ. servus. a slave; an attend- 
 ant, πάσης βενθεα οΊδε, Ποσειδαωνος υποδ- 
 μώς. δ. 387. Syn. Δμως, ύποδρηστηρ. 
 .ΓΥποδδσΧς. ή. successio. λήζιν ύποδοσίν τε 
 \ μόχθων. Eumen. 508. Syn. Αιαδοχη. 
 \ΓΥποδδχη. exceptio. 2. convivium. reception. 
 I,. 2. s. as Ύποδεζιη. Pac. 530. εμών φιλαισιν 
 Ι) υποδοχέας δομών, πάτερ; Iph. Α. 1230. Syn. 
 Εισδοχή, καταδυχη, υποδεξις. 
 Υπ~δδρά. more recently, "Υποδραζ. adv. torve. 
 sternly, fiercely, τον δ' ap' υποδρα ιδών προσ- 
 r εφη πόδας ωκύς Αχιλλεύς. Α. 148. — και ομ- 
 μασι λοζόν ύποδράζ-Οσσομενη, — Suid. Syn. 
 J Δεινως, ταυρηδον. 
 
 Ύποδράω. "Υποδρησσω, Muses. 143. submi- 
 nistro, famulor. to serve ; wait upon. Hence, 
 "Υποδρηστηρ. υ. an attendant, οΰ τοι τοιοίδ' 
 r εισιν υποδρηστηρες εκείνων, Αλλά νέοι, χλαί- 
 νας εϋ ε'ιμενοι, ηδε χιτώνας,- -Ο'ί σφιν ύπο- 
 δρωωσιν' — ο. 329. Syn. Ύπηρετεω, ύπουρ- 
 γεω, δουλεύω. 
 ίΥποδρομδς. subjectus. lying under. Έτεοκλεης 
 δέ, πόδι μεταψαιρων πετρον Ιχνους ΰποδρο- 
 ■ μον, — Phcen. 1413. 
 
 Υποδρόσδς. roscidus. dewy, λειμώνες θαλε- 
 θουσιν ύποδροσοι ειαμεναί τε. Theoc. 25. 16. 
 Syn. Ένδροσος, δροσοεις, δροσερός. 
 ΥπδδϋμΊ, "Υποδννω, "Υπόδϋω. subeo. 2. OC- 
 culo. 3. subinduo. to come, or go, under ; 
 to enter privately ; to put on. πάσιν δ' ϊμε- 
 \ ροεις ύπεδυ γόος, — κ. 398. τασδι δ' ανυσας 
 Ι ύποδυθι τάς Αακωνικάς. Vesp. 1 159. Β. Syn. 
 Έισδϋνω, ϋπερχομαι, ΰπειμι, ύποβαινω, ΰφι- 
 σ-αμαι. 
 Λπδδΰσομαι. ΐνιρεφύπεδϋσόμην. See Damm. 
 c. 505. subtraho me. to quit; come forth. 
 ως ειπών θάμνων ύπεδυσετο δΊος Οδυσσεύς, 
 ζ. 127. 
 
 Υποεικάθω, Orph. 704. "Υπδεικω. decedo ali- 
 cui. to give way to. ταϊς ΐΐρουσης Νυμφαις 
 ΰποεικομεν, — Ερ. άδ. 195. 
 ΥποζευγννμΊ."Υποζευγνϋω. Jut. ΰποζευζω, Od. 
 ο.81. subjugo. to yoke to; to adjoin, κάγώ 
 'θελοντης τψδ' ΰπεζυγην πονψ. Aj. 24. Syn. 
 Υποβάλλω, ύποτιθημι, ΰποταττω, δαμαω, 
 χειροω. 
 
 ϊποζϋγΧον.το. jumentum, veterina bestia. a 
 beast of burthen, πριν πειραθειης ώσπερ υ- 
 ποζυγίου. Theog. 126. $ΥΝ.Ζευγαριον,κτήνος. 
 ΐπόθαλπω. "Υπόθερμαινω, II. Π. 331. cale- 
 facio. to warm ; burn ; melt, ΰπό μ' αυ σφα- 
 
 κελος και φρενοπληγεΊς Μανιαι θάλπουσ, — ■ 
 Prom. 903. Bl. 
 
 "Υποθεω. cursu subeo. to run before ; to trick 
 in running, απιτον. b. ιδού. a. θεοιτ αν. c. 
 ΰποθεϊν ουκ εώ. Equit. 1161. 8ΥΝ.'Υ7Γοτρεχω. 
 
 "Υπδθημοσυνη. prseceptum. suggestion ; di- 
 rection. Αργον Αθηναιης καμεειν υποθημοσυ- 
 νυσι. Apoll. 1. 19. Syn. 'Υποθήκη, εφημο- 
 συνη, εντολή, εφετμη, αναμνησις, παραινεσις. 
 
 "ΥποθλΊβω. leviter premo. to squeeze gently. 
 Nic. Th. 296. 
 
 "Υποθρυπτδμαι. deliciis indulgeo. to be luxu- 
 rious. — ύπεθρυφθην δε μετωπψ- Μαστακα 
 πιαινων — Agath. An. iii. 36. 
 
 "Υπδθϋμϊάς l . sertum appensum collo. a 
 wreath of fragrant flowers round the neck. 
 πλεκτάς δ' υποθυμιαδας Περί στηθεσι λωτι- 
 νας εθεντο. Anac.yh 18. Fisch. 
 
 "Υπδθυμίς 1 . η. nom. avis, a bird that lays in 
 thyme, κιττα, τρύγων, κορυδός, ελεάς, υπο- 
 θνμις, περιστερά. Αν. 302. 
 
 "Υπδθωπενω. adulor. to flatter, to cajole. £t 
 δε τις, υμάς ύποθωπενσας, ΑΙΠΑΡΑΣ καλε- 
 σειεν ΑΘΗΝΑΣ. Acharn. 639. See Ύπερ- 
 πυππαζω. 
 
 "Υπδθωρησσω. clam armo. to arm secretly. 
 oi δ' ουπω πειθοντο, λοχιρ δ' ΰπεθωρησσοντο. 
 Σ. 513. 
 
 "Υποιγννμι, -οιγω. J. -οιξω. clam aperio. to 
 open secretly, προτού μεν οϋν ήν αλλ' ϋποΐ- 
 %αι την θυραν. Thesm. 431. 
 
 "Υποικεω, Glauc. An. ii. 348. "Υποικιζδμαι. 
 habito cum aliquo. 2. latito sub. to dwell 
 in, or under, ηνυσεν, αλλά τεήν βωλον ύπω- 
 κισατο. Loll. Bass. An. ii. 163. 
 
 "Υποικονρεω. domi latito, v. machinor. to 
 keep at home; to manage, or plot, at home. 
 ά νυν ύποικουρεΧτε, τοΊσιν ανδράσιν Από της 
 στρατιάο παροϋσιν υμών διαβάλω. Thesm. 
 1168. Β". 
 
 "Υποίσχάνω. po'et. for Ύπισχω. to hold up. 
 "Υποίσχόμαι. to catch, μαργος Έρως λαιής 
 ΰπο'Ίσχανε χειρός αγοστόν. Apoll. 3. 120. ως 
 δε σεληναιην διχομηνιδα παρθένος αιγλην - - 
 Αεπταλεω εανφ ύποϊσχεται' — Apoll. 4. 167. 
 
 "Υπδκαιω. /. -καυσω. ignem subdo. to set on 
 fire, οπτάσθ' εν καλλει, τυφεσθ' ύποκαιομε- 
 νοι νυν. Meleag. 4. 
 
 "Υπδκαμπτω. flecto. to bend back ; lag be- 
 hind, μηθ' ύπεραρας μηθ' ύποκαμψας. Agam. 
 796. Syn. 'Υποστρέφω, εκλείπω. 
 
 "ΥπδκαρδΧός. in corde latens. in the heart, εξ 
 αοΰς, εχθιστον έχων ύποκαρδιον έλκος. Theoc. 
 11.15. Syn. Ύποστερνος. 
 
 "Υπόκεψαι. subjaceo. to lie before one ; to be 
 proposed as an object. — αλλ' εμοι μεν οΰ- 
 τοσι ~ Αθλος γ' ύποκεισεται' — ΟΙ. 1. 134. 
 Syn. Ύποτιθεμαι, υποβάλλομαι, ΰπειμι, υπο- 
 
 1 These two w r ords are confounded by 
 some ; although they are really distinct in 
 origin and quantity, as well as meaning. The 
 former is from θυμιάω, with the υ long; the 
 latter from θύμος, or θύμον, with the ν short. 
 
C86 
 
 ΥΠΟ 
 
 ΥΠΟ 
 
 γιγνομαι, νπεκκειμαι. 
 "ΥπδκΊνϊω. commoveo. to move gently, ώς δ' 
 δτ εν αιγιαλφ ποΧνηχεϊ κύμα θαλάσσης Ορ- 
 νυτ επασσυτερον, Ζέφυρου ύποκινησαντος. 
 Δ. 423. 
 "Υπυκλαζω. in genua subside prop, to bend 
 the knee ; fig. to sink ; to waste, δηθυνει 
 Κλεοφαντις' δδε τρίτος άρχεται ηδη Αυχνος 
 νποκλαζειν ήκα μαραινομενος. Paul. Sil. An. 
 iii. 79. 
 Ύποκλαιω. Agam. 68. reading doubtful. 
 "Υποκλεπτω, Mus. 85. "Υποκλοπεω. suffuror. 
 2. occulto. to obtain by stealth. 2. to con- 
 ceal, τους τάς ευνας ύποκλεπτομενους. Soph. 
 El. 114. — ε'ί τις ετ ανδρών Ζωός νποκλοπε- 
 οιτο, — χ. 382. 
 "Υποκληϊζω. Aj. 225. But the preferable read- 
 ing seems, των μεγάλων Ααναών ϋπο κληζο- 
 μεναν. 
 "Υποκλϊνω. reclino. to bend under ; to lean 
 against. — δ δ' εκ ποταμοΐο λιασθείς- Σχοινω 
 ύπεκλινθη, — ε. 463. 
 "Υποκλδνεω. turbo, to throw into confusion. 
 ft δ' αν εγώ τούτους μεν ύποκλονεεσθαι εασω. 
 Φ. 556. Syn. Έπικλονεω, ύποταρασσω, ύπο- 
 σειω, παρακινεω. 
 "Υποκλυζω. proluo. to wash from under, πόν- 
 τος ύποκλυζει χθονδς εδραν' — Paul. Sil. An. 
 iii. 90. 
 "YnoKv^.for Ύποκναίω. to weary out. Per- 
 haps, "Υποκνεω. labasco ; gravor. to shrink ; 
 be deterred, και νύ κεν ύστατιοισιν ύποκνη- 
 σασα πονοισιν. Try ph. 42. 
 "Υποκολπϊος. qui in sinu, v. amplexu, jacet. 
 one who lies in the bosom, άλλος τοι γλυ- 
 κιων ΰποκολπιος' άλλον ιοϊσα. Theoc. 14. 37. 
 "Υποκοριζομαι. subblandior. to use endearing 
 appellations ; to soften any thing unplea- 
 sant, νητταριον αν και φαττιον ΰπεκοριζετο. 
 Plut. 1011. Hence, 
 "Υπδκδρισμά. το. a softening term, το καλου- 
 μενον ζι]ν τοντο διατριβής χάριν Ονομ' εστίν 
 ύποκορισμα της ανθρωπινής Μοίρας. — Alex. 
 Ath. 463. d. 
 "Υποκουρος. puerulus. a little boy. Ισθ/χιον* 
 φ θ' νποκουρον αλιβαπτον Μελικερτην. Nic. 
 ΑΙ. 606. 
 "Υποκρε κω. succino. to sound under ; accord 
 with, μανιαισιν ύποκρεκει. 01. 9. 59. Syn. 
 Ύποκρουω, νπηχεω. — εγγίζω. 
 "Υποκρηνδν. s.as Ύποκεφαλαιον. a pillow.— ©ij/cf 
 
 δε λάαν-Σκληρδν νποκρηνον — Suid. 
 "Υποκρίνομαι, respondeo. 2. interpreter, ju- 
 dicium fero. 3. simulo, fingo. to answer ; 
 to explain, or interpret ; to act a fictitious, 
 or dissembling, part. Hence, the substan- 
 tives, "Υποκρισία. "ΥποκρΧσϊς. ή. the assump- 
 tion of a feigned character ; either in life, 
 which is hypocrisy; or on the stage, which 
 is acting. (Ep. άδ. 353. 752.) Also, "Υπο- 
 κρϊτήρ, ήρδς. 6, Hermeas, Ath. 563. d. "Υπο- 
 κριτές, ου, Vesp. 1279. a dissembler; an 
 actor, ως τοι υποκρίνονται ; — Η. 407. Syn. 
 Απαμειβομαι. 2. ύποφητενω, ερμηνεύω. 3. 
 
 προσποιούμαι. 
 Υποκρουω. pulso. 2. interpello, etc. to striktl 
 
 gently on ; to interrupt, a. και των σπελε!!! 
 
 θων κοινωνονμεν; b. μα Αϊ', αλλ' εφθης y 
 
 ΰποκρουσας. Eccles. 596. 
 Υποκρύπτω, occulto. to cover ; hide ; con 
 
 ceal. — ή δε τε πάσα Αχνη ύπεκρυφθη, — Ο 
 
 626. Syn. Ύποκαλυπτω, ύποστεγω. 
 Ύποκρυφά. adv. clanculum. privily ; fraudu 
 
 lently. αιδώς γαρ ύποκρυφά κερδει κλέπτεται 
 
 Nem. 9. 79. Syn. Κρυφά, κρνφιως, λάθρα 
 
 λαθραιως. 
 Ύπδκυκλδς. rotundus. circular, χρυσεην τ 
 
 ηλακατην, ταλαρόν θ' ύποκυκλον οπασσεν 
 
 δ. 131. Syn. Ύροχοειδης. 
 'Υποκύπτω, caput inclino. to bow down; t< 
 
 bend. Ίχετευουσίν θ' υποκύπτοντες, την φω 
 
 νήν οικτροχοοΰντες. Vesp. 553. 
 Ύποκΰδμαι. gravida fio. to be pregnant, ήδ 
 
 ύποκυσσαμενη διδυμαονε γεινατο παϊδε. Ζ 
 
 26. Syn. Κυεω, εγκϋμονεω. 
 'Υπόκωφος, surdaster. deafish. Αήμος 1 ΐΐννκι 
 
 της, δυσκολον γεροντιον, Ύποκωφον,— Equit 
 
 40. Syn. Αυσκωφος. 
 Ύπολαμβάνω. suscipio. to take up; to be ο 
 
 opinion, είτα δ' αμοιβαιην ΰπελαμβανε Ααφ 
 
 νις αοιδάν. Theoc. 8. 31. Syn. Αναλαμβάνω 
 
 προσδεχομαι, υποδέχομαι, υποκρίνομαι, απο 
 
 κρίνομαι. — ύπονοεω. δοζαζω, ήγεομαι, νομιζο) 
 
 στοχάζομαι. 
 "Υπολαμπής. sublucidus. shining, ηλεκτρψ 6 
 
 ύπολαμπες εην, χρνσψ τε φαεινφ. Hes. α. 142 
 Ύπδλαμπδμαι. subluceo. to shine out. ήμο, 
 
 δ' ονρανόθεν χαροπή ύπολαμπεται ηώς. Apoll 
 
 1. 1280. 
 "Υπολειβω. libo. to pour out a libation, ονθ 
 
 νποκαιων, ουθ' ύπολειβων. Agam. 68. Set 
 
 Blomf. Syn. Σπενδω. 
 "Υπδλειπω. relinquo. to leave behind, οπτα 
 
 λέων, li pa ry πρότερη ΰπελειπον εδοντες. π. 50 
 "Υπδλευκαινομαι. albesco. to become white 
 
 αϊ δ' νπολευκαινονται αχυρμιαί' — Ε. 502. 
 "Υποληνϊς, ϊδδς. η. alveus. a trough, εν κα 
 
 χρυσειας νποληνίδας επλησαντο. Call. 3. 166 
 
 Syn. Πύελος, ποτιστρα. 
 "Υπδλιζων, όνος. δ η. paullo minor, some 
 
 thing less, αμφις αριζηλω' λαοί δ' ΰπολιζονει\ 
 
 ήσαν. Σ. 519. Syn. Έλαττων, μικρότερος. 
 "Υπόλοιπος, reliquus. what remains, a re 
 
 source, ου /cow ύπολοιπόν σοι τόβαραθρονγιγ 
 
 νεται; Plut. 431. Syn. ΪΙεριλοιπος, λοιπός 
 
 "Υπδλΰρϊδς. lyrae idoneus. musical, ένεκα δο' 
 
 νακος, ον νπολυριον. Ran. 235. 
 ~Υπδλΰο>. subsolvo. to relax ; release, και μα 
 των ύπελυσε μένος, και φαιδιμα γυϊα. Ζ. 271 
 αλλά συ τον γ' ελθοϋσα, θεά, ύπελυσαο δεσ 
 
 μών. Α. 401. 
 "Υπδμαζϊος, ου. δ r). qui adhuc est lactens. at 
 the breast, μητέρες, ηδε τε τεκν ύπομαζκ, 
 δακρνοεντα. Sibyl. 1. 2. Syn. Έπιμαστιδιος, 
 γαλαθηνος. 
 
 1 A personification of the Athenian po^ 
 pulace ; as we say, John Bull. 
 
ΥΠΟ 
 
 "Υπομακρός. paullo longior. lengthy, επειτ 
 άνωθεν ραβδον ενθεις ΰπομακρον. Pac. 1242. 
 "Υπόμασσω. illino; inungo. to rub ; anoint. 
 θεστυλι, νυν δε λαβοΊσα τύ τα Ορονα ταϋθ' 
 ΰπομαξον. Theoc. 2. 59. 
 ν "Υπομειδάω, "Υπόμειδϊάω. subrideo. to smile. 
 ύπεμειδιάσε Κυπρις. Anac. 45. 14. Syn. Αια- 
 μειδιαω, επιμειδιαω, μειδαω, γελάω. 
 ^Υπομένω, remaneo. 2. sustineo. to keep one's 
 ground. 2. to withstand. ΑργεΊοι δ' ύπεμει- 
 vav αολλεες, ουδ' εφοβηθεν. Ε. 498. — 2. — ό 
 ψ ονχ υπεμεινεν ερωήν. |Ξί. 488. Syn. Προσ- 
 δίνω, διαμένω, υφίσταμαι. 2. ανατλημι. 
 
 Ύπομιμνησκω, Ύπομνάω. in memoriam re- 
 voco. to remind, θήκε μένος και θαρσος' 
 ύπεμνησεν τε ε πατρός, α. 323. εΐθ' νπομιμ- 
 νασκων τω τρωματος, άρ' εμε νυζεις ; Theoc. 
 21. 50. Syn. Νουθετεω, παραγγέλλω. 
 
 "Υπομνάομαι. clam ambio nuptias. to woo 
 clandestinely.• αυτού τε ζωοντος ϋπεμναασθε 
 γυναίκα, χ. 38. 
 
 'Υπόμνημα, quod rei alicujus reminisci facit, 
 etc. a memorial ; record, ουκ εξ απογραφής, 
 ουδέ δι υπομνημάτων. Sotad. Ath. 293. e. 
 
 Ύπομνησΐς. monitio, commemoratio. the act 
 of putting in mind ; recollection, εις δάκρυα 
 πορθμευουσ ΰπομνησιν κακών. Orest. 1037. 
 Syn. "Νουθετημα, ύποθημοσυνη. 
 
 Ύπομϋκάομαι. mugitum edo. to make a low 
 " hollow noise, τανροφθογγοι δ' υπομυκώνται. 
 
 ^Esrch. Edon./r. 
 ΐΥπονευω. annuo, to nod assent. — τψ μοι 
 J προφρων υπονευσον -' Εσπεσθαι. — Lith. 99. 
 'Υπόνοια, suspicio. 2. sententia. suspicion ; 
 apprehension ; conjecture ; intimation, ύπο- 
 νοιαν ημϊν o\a πεισεται πόλις. Phcen. 1150. 
 Syn. Ύποληψις, δοκησις, υποψία. 
 
 Υπονδεω. suspicor. 2. conjicio. to suspect ; 
 presume, or conjecture, τλημονά γ' ελεξας, 
 
 , υπονοείς θ' α μη σε χρή. Iph. Α. 1 132. Syn. 
 Ύποιομαι, ύπολαμβανω, ύποπτευω, υποτοπα- 
 ζω, στοχάζομαι. 
 
 Υπδνυσσω. pungo. to sting; to goad. — άκρα δε 
 
 1 χειρών Δάκτυλα πανθ' ύπενυξεν.— Theoc. 19.3. 
 
 Υποζϋλδς. ligneus. wooden at the bottom ; 
 hence, made up, counterfeit, ακρολιπαροι' 
 
 j το δ' άλλο σώμ' υποξνλον. Alex. Ath. 385. b. 
 
 Υποζϋω. radendo polio, subrado. to scrape ; 
 to graze, or touch gently. ΘΊνας υποζυουσα 
 Αιβνρνιδας, — Dion. 385. 
 
 Υπδπαρθενδς. paullum adhuc virgo. just a 
 maiden. — τάς ύποπαρθενους, άλμαδας ώς 
 ελαας, — Ath. p. 133. 
 
 ϊπδπεινάω. paullum esurio. to be somewhat 
 hungry, και παιδαριων ΰποπεινωντων, και 
 
 { γράίδιων κολοσυρτον ; Plut. 536. 
 
 (πδπερδδμαι. suppedo. Ran. 1096. Β. Syn. 
 
 Ύποβδυλλω. 
 
 'πδπερκαζω. paullatim nigresco. to ripen 
 
 (gradually, άνθος αφιεϊσαι, ετεραι δ' ΰποπερ- 
 καζουσιν. η. 127. 
 
 "πδπιμπρημί. suburo. to set fire to. — ην τις 
 εκεινας Ύποπιμπργσιν ανήρ. — Lysist. 347. 
 
 ,ρϊΝ. Ύποπρηθω, ΰπεκκαιω, ύφαπτω. 
 
 ΥΠΟ 
 
 687 
 
 
 ν ΥπδπΊνω. largius bibo. to drink a little too 
 
 much, ες δεκατην γαρ ποτέ παιδαριου κλη- 
 θείς, ύπεπινον εν Αστει. Αν. 494. Syn. Με- 
 
 θυσκομαι. ύποποτιζω. 
 "Υποπίπτω, succido. to fall down before. 6 
 
 βυρσοπαφλαγων, ύποπεσών τον δεσποτην. 
 
 Equit. 47. Syn. Καταπίπτω, υποκύπτω. 
 "Υποπιττόω. pice sublino. prop, to cover with 
 
 pitch. In Aristoph. s. as Ύποκρούω. sens. obsc. 
 
 ϊκανον γαρ αυτήν προτερον υπεπιττουν χρο- 
 
 νον. Plut. 1094. 
 "Υποπλάκός. better disjoined, ύπο Πλακω, //. 
 
 Ζ. 396. 
 "Υποπλαττω. sublino. to plaster under, ύπο 
 
 τοΊς ονυζικηρόν ύποπεπλασμενος. Vesp. 108. 
 
 Syn. Έμπλαττω, εναλειφω. 
 "Υποπλεω,"Υποπλωω. prseternavigo. to sail 
 
 along, αιγιαλοί) τεναγεσσιν ύποπλωοντα λα- 
 
 θραι%. Antiphil. An. ii. 175. 
 ν Υ7τοπδλΐος. canescens. growing gray. Ερως 
 
 μεν εισιδων μευ Ύποπολιον γενεών. Anac/V. 
 
 107. Fisch. 
 "Υπόπορτϊς. propr. vitulam habens. having a 
 
 calf, or child, διζεσθαι κελομαι' χαλεπή δ' 
 
 ύποπορτις εριθος. Hes. ε. 601. 
 "Υπόπορφϋρός. purpureus. purplish, ύποπορ- 
 
 φυροισι πεπλοις. Anac. 28. 30. 
 "Υποπρεσβϋτερδς. paullo senior, oldish, ύπο- 
 
 πρεσβυτεραι γράες θασιου μέλανος μεστόν 
 
 κεραμεϊον. Aristoph. Ath. 478. d. 
 "Υποπρήϋνω. paullum mitigo. to soften by 
 
 degrees, αμφαδιην όσον δσσον ύπεπρηύνον 
 
 ανάγκην. Paul. Sil. An. iii. 73. 
 "Υ7το7Γ7ίρος. alatus. 2. velox. winged ; swift. 
 
 — Γας ύποπτερους Βαλλον π ελε ια ς' -Ph'u Oct. 
 
 291. Syn. Ταχυπτερος, πτερωτός, ταχύς. 
 "Υποπτευω. observo clam. 2. suspicor. to 
 
 watch secretly; to suspect. o\a δε θήρ ύλάΐος 
 
 ύποπτευησι κυναγώς. Theoc. 23. 10. 
 "Υποπτης, Philoct. 137. "Υποπτος, suspicax. 
 
 suspicious; apprehensive, ύποπτος ών δή 
 
 Ίρωΐκής αλώσεως. Hec. 1 142. 
 "Υποπτησσω. formido. to cower ; stand in 
 
 awe of. θεός θεών γαρ ουχ ύποπτησσων χο- 
 
 λον. Prom. 29. Syn. Αναπτησσω, καταπτησ- 
 
 σω, ορρωδεω, ύποδειδω. 
 "Υπόπυθμίδϊός. in fundo relictus. at the bot- 
 tom, ποτνια, και σπονδήν τηνδ' ύποπνθμιδιον. 
 
 Leon. Tar. An. i. 223. 
 "Υπορθρϊδς. matutinus. towards morning ; 
 
 early, νπορθριαισι φωναϊς. Anac. 12. 9. 
 "Υπδρϊπιζω. flatu suscito. to blow into a flame. 
 
 — γυιοβόρον γαρ- Πυρ ΰ7τορΐ7Γΐζει, — Paul. 
 
 Sil. An. iii. 85. 
 "Υπορο^ος. tenuis, de voce, of a low, soft 
 
 tone, ιδ' ατρεμαιαν ώς ύποροφον-Φερω βοάν. 
 
 —Orest. 147. See Pors. 
 "Υπορραπτω. subsuo. prop, to patch on. to 
 
 subjoin, ώς δή τί δρασων τονδ' ύπορραπτεις 
 
 λογον ; Alcest.547. Syn. Έπιρραπτω,καττυω. 
 "Υπορρεω. subterfluo. to glide insensibly. 
 
 πλέον πλέον τάργυριον αιεΐ γιγνεται, Ύπορ- 
 
 ρέοντος του χρόνου; — Nub. 1288. Β. Syn. 
 
 Ύ^ερπω. 
 
688 
 
 ΥΠΟ 
 
 "ΥπορρηγννμΧ, "Υπορρηγνΰμαι. erumpo. to 
 burst forth. — ουρανόθεν δ' αρ' ύπερραγη ασ- 
 πετος αιθηρ. θ. 554. 
 
 "Υπορρηνός. agnum sub se habens. having a 
 lamb, θήλνν, ϋπορρηνον' — Κ. 216. Syn. 
 Ύπαρνος. 
 
 "Υπορχεόμαι. salto ad cantum. to dance, αδειν 
 έτοιμος ηδ' υπορχεΧσθαι κοτφ. Choeph. 1026. 
 
 "Υπορω. excito. "Υπόρομαι. exorior, exsisto. 
 to excite ; produce, pass, to be produced. 
 ως φατο' τοϊσι δε πασιν ύφ' Ίμερον ώρσε 
 yooto. Ψ. 108. αμφοτεροισι δε τόΐσιν ύφ' 
 Ίμερος ώρτο yooio. med. π. 215. — τοϊον yap 
 (tantopere enim ; neut. adverb.) ύπωρορε 
 (commovebat omnes) Μούσα λιγεια. ω. 62. 
 
 "Υπόσαινω. subblandior. to wheedle; tosoothe. 
 θευμοριφ, και τυΧον ύποσσαινων φατο μϋθον. 
 Apoll. 3. 974. Syn. Ύποθωπευω, ύπαικαλλω. 
 
 "Υποσκάλευω. sarculo suscito. to stir, or rake, 
 up. το πυρ ύποσκαλευε. Acharn. 1013. Syn. 
 Ζωττνρεω, ύπορΧπιζω. 
 
 "Υποσκάπτω. sufFodio. to dig from under- 
 neath. — μακρά μοι Αυτόθεν άλμαθ' ύποσκα- 
 πτοι τις' — Nem. 5. 37. Syn. Ύπορυσσω, 
 σκάπτω. 
 
 "Υποσκελίζω, supplanto. to trip up. to sup- 
 plant, or trick, υποσκελίζει ραστα τους πε- 
 πωκότας. Eubul. Ath. 36. C. Syn. Ώτερνιζω, 
 απατάω. 
 
 "Υποσμϋχω. paullatim igne latente exuro. to 
 consume, as by latent heat. — κενεαι yap 
 ύποσμυχονται οπωπα'ι. Apoll. 2. 445. Syn. 
 Ύποπιμπρημι. — αμανροω. 
 
 "Υποσπάνιζω. aliquantum egeo. to be in want. 
 και Θεσσαλών πολισμ' ύπεσπανισμενονς Βο- 
 ράς εδεξαντ'• — Pers. 489. Syn. Ένδεώς εχω. 
 
 "Υποσπάω. subtraho. to take away by stealth. 
 έρεισμα πατρας δύστυχους ΰποσπασας. Lye. 
 282. Syn. Ύφαιρεω, ΰποστελλω, ύπεξαγω. 
 
 "Υποσπειρω. occulte sero. to drop in, like 
 seed. πάσαν ύποσπειρεις ουασι μειλιχιην. 
 Leontius, An. iii. 103. 
 
 "Υποσπονδος. qui quid facit pactis induciis. 
 under a truce, ήτις μ' έπεισε δεϋρ' ύποσπον- 
 δον μολεϊν. Phcen. 282. Syn. Ενσπονδος. 
 
 "ΥποστάσΧς.ή. substratum, a basis ; first prin- 
 ciple ; essence; stock, for soup, broth, etc. 
 Ιωνικός πλουταξ' υποστάσεις ποιώ. Menand. 
 Ath. 517. 
 
 "Υποστατός, ferendus. to be supported ; or, 
 2. withstood. Eur. Antig./r. 17. ήμϊν yap ην 
 tot Αργός ουχ ϋποστατον. ib. Supp. 737. 
 
 "Υποστάχϋόόμαι. augeor. to grow; to multi- 
 ply, prop, like ears of corn, ανδρί y νπυ- 
 σταχυωτο βοών γένος ευρυμετωπων. υ. 212. 
 Syn. Επαυξάνομαι, επαυζομαι. 
 
 "Υποστ"γός. qui in sedibus est ; occultus. un- 
 der cover ; in the dwelling ; covered up. τα 
 δ' αλλ' έρημα, κούθεν εσθ' ύποστεγον ; Phi- 
 loct. 34. Syn. Ύπωροφιος, ύπαυλος, ενδό- 
 μυχος, καταστεγος. 
 
 "Υποστελλω. contraho, subduco. to draw in; 
 to lower the sails, mid. intrans. to shrink 
 through fear, transit, to dread ; to suppress. 
 
 y π o 
 
 — ονδε ποτέ ξενιαν-Οΰρος εμπνευσαις υπε 
 στει-λ' ιστίον αμφι τραπεζαν. Isth. 2. 58 
 Syn. Συστέλλω, ύποσπαω, υποκρύπτω, καθ 
 υφιεμαι, αναδύω, υποκρινω, φεύγω, δολιευο 
 μαι, φοβεομαι. 
 
 "Υποστενω, Soph. ΕΙ. 80. "Υποστεναζω, "Υ 
 ποστόνάχιζω. ingemisco. to utter a sup 
 pressed groan, ΰπεστεναζε ταύρος ως μυκω 
 μένος. Aj. 322. γαία δ' υπεστοναχιζε, Διΐ ώ< 
 τερπικεραυνψ. Β. 781. 
 
 "Υποστόρ'εω, Od. υ. 139. "ΥποστόρεννϋμΧ, "Υ 
 ποστρωννϋμί. substerno. to spread under 
 υποστορεσαιννν πρώτα της οριγανου. Eccles 
 1030. Β. ουκ ηλθον, Ίνα μη λεκτρ' ύποστρω 
 σω τιν'ι. Helen. 59. 
 
 "Υποστρέφω, converto, pedem refero. to tun 
 back, subst. "Υποστροφή, ης. ή. a return 
 going back. (Soph. El. 727.) ει δε χ ύπο- 
 στρεψωσι, παλιωξις δε γενηται. Μ. 71. Syn 
 Ύπαναστρεφω, ανέρχομαι. 
 
 The following verbs, like those before enu 
 merated, retain their primitive signif. wit! 
 the occasional addition of "gently," "in ar 
 under tone," " secretly," or, " gradually.' 
 "Υποστϋφω, Nic. Al. 17. "Υπδσϋριζω, Prom 
 127. "Υποσφιγγω, Christodor. An. ii. 459 
 "Υπδτάνΰω, Ύπότεινω, II. Α. 486. Aj. 262 
 "Υποτάρασσω, Vesp. 1276. "Υπόταρβεω, II. Ρ 
 533. "Υποτρεω. aor. 1. ϋπίτρεσά, Ο. 636 
 "Υποτρομεω, Χ. 241. "Υποτρωγω, Call. Ερ 
 46. "Υπδφαινω, Od. ρ. 409. "Υπόφενγω, Ιέ 
 Χ. 200. "Υποφλεγίθω, Nic. ΑΙ. 282. "Υπο 
 φλέγω, Ναζ. Η. 2. "Υποφρισσω, Ath. 1. β.Ύττο 
 φωνεω, Mosch. 3. 49. "Υπδχασκω, Plut. 314 
 
 ΎποσχεσΧη. "ΥποσχεσΧς. ή. "ΥποσχϊσΧυν. το\ 
 Tull. Laur. An. ii. 102. promissio. a pro! 
 mise. τψ δ' δ γέρων Πρίαμος υπό τ' εσχετο 
 και κατανευσε Αωσεμεναι' ό δε μαρναθ', υπο 
 σχεσινσι πιθησας. Ν. 368. ουδέ τοι έκτε 
 λεουσιν ύποσχεσιν, ήνπερ υπεσταν. Β. 286 
 Syn. Επαγγελία, επάγγελμα. 
 
 "Υπόταρτάρεός. Tartarum incolens. lodged ii 
 Tartarus. See *Υποχθονιος. τους ύποταρτα 
 ρεους, οϊ Ύιτηνες καλεονται. jSj. 280. 
 
 'ΥπότάσΧς. ή. extensio. a spreading out. πε 
 διων υποτάσεις, αι παρ' Ασωπού ροάϊς 
 Bacch. 748. Elmsl. the reading doubtful. 
 
 'Υποτάσσω, subdo. to subject, πάσαν Πίλ 
 λαιψ γην υπέταξε 1 θρονφ. Ερ. άδ. 309 
 
 Ύπότελλόμαι. orior, fio. to arise ; come forth: 
 και γενυες κτυπεον' βρυχι) δ' ΰπετελλετ' οδοί- 
 των. Apoll. 2. 83. 
 
 Ύποτεμνω, "Υπότεμνόμαι. "Υποτμησσόμαι, Λ 
 poll. 4. 328. succido. 2. subtraho. to cu 
 from beneath, or, the under side ; to cu 
 offexpectations. ΰποτεμοϋμαι τάς οδούς σοι 
 Equit. 291. Syn. Αιατεμνω, ύποκοπτι* 
 
 
 1 This is the only passage in the who! 
 compass of Greek poetry, in which I hav 
 been able to discover any trace of this com 
 pound ; with the exception of a line fror 
 the 1st book of Sibylline Oracles, quoted b 
 Morell. 
 
 ι- 
 
ΥΠΟ 
 
 παραιρεομαι, υφαιρεω. 
 Υπότϊθημϊ. subjicio. in med. moneo. to put 
 
 1 under. 2. to suggest, σοι δ', ώ νεανισκ, ου 
 κακώς ύποθησομαι. Αν. 1362. Syn. 'Υπο- 
 τάσσω, υπάγω. 2. συμβουλεύω, ύποδεικνυμι, 
 1 διδάσκω. 
 
 '"'Υποτοβεω. "Υποτρυζω, Agatll. An. iii. 57. 
 Ύποψο^εω, Nic. Th. 297. submurmuro. to 
 sound gently ; to make a low, plaintive, 
 noise, υπό δε κηροπΧαστος οτοβεϊ δοναξ. 
 Prom. 674. P. 
 
 Ί'ΎποΥόπεω, "Υποτόποΰμαι. conjicio. to sup- 
 
 W pose ; suspect, μηδέν κακόν δρο^ν ύποτοπηται. 
 
 Ι ταϋθ', όρςίς. Thesm. 503. 
 
 j Υποτρεχω./. -θρεζω. currens subeo. 2. cursu 
 
 Τ sufFugio, subrepo. 3. adulor. to run under; 
 
 Φ which is also the sense ο/~Υποτρόχάω, Mosch. 
 
 °i« 7. 5. — 2. to run into ; to insinuate one's 
 
 Φ self. 3. to beguile by flatter}'. 1. — ό δ' υπε- 
 δραμε και λαβε -γουνών Κυψας' — Φ. 68. — 3. 
 
 W κούχ νποτρεχων σε τοϋτο θωπεία λέγω. 
 
 Φ Orest. 662. P. Syn. Ύπειμι, ύπερχομαι, 
 
 Ψ υφερπω. 3. θωπευω, κολακεύω. 
 
 ■{Υττοτριμμά.το. moretum, intritum. a pungent 
 
 jfj compound, tjkij κεκονιμενος, βλέπων ύπο- 
 
 ψ rpt/./jt/a.Eccles.291. Έχρ.Αριμυ,ναπυ,αγριον. 
 
 (: ' : Υποτρομ6ς. qui timore succutitur. appre- 
 
 ψ hensive. Man. 1. 324. 
 
 ^ΥποτροπΧη. reciprocatio. a reverse ; falling 
 
 Hi back, πλήτο πολις, στονοεντος υποτροπή 
 
 $ πολεμοιο. Apoll. 1. 1052. 
 
 '^Υπότροπος, qui revertitur. one who returns. 
 
 'J' ^ftf ΐίαλιντροπος. ου yap τ οϊδ', ει ετι σφιν 
 
 'τ υπότροπος Ίξομαι αϋτις. Ζ? 367. 
 
 ' Ύποτυπτω. eximo fundo. to dip any instru- 
 
 n ment in for the purpose of drawing out. 
 
 'See the note in Thesaur. ot χήνες ύποτνπ- 
 
 'f τοντες, ώσπερ ταϊς αμαις, Ες τάς λεκανας ενε- 
 ' βαλον αυτόν τοίν ποδ'οΊν. Αν. 1145. 
 Υπουάτίος. auribus subjunctus. under the 
 ears, οι δή και ταρσοΤσιν ύπουατιοις πεπο- 
 ί τηντο. Orph. 219. 
 
 Υπουθάτϊός — μόσχος, s. S. as Ύπομαζιος. Ερ. 
 hied. Bianor. αρ. Jac. 
 
 Υπουλος, aliquid vitii (propr. et met.') ab- 
 diti tegens; subdolus. unsound, or unhealthy 
 at bottom. 2. insincere ; treacherous, κάλλος 
 κακών ϋπουλον εζεθρεψατε ; CEd. Τ. 1396. Β. 
 Syn. Ύποπτος, κρυπτός, δόλιος, ολέθριος, 
 (πουράνϊός. qui sub ccelo est. under heaven. 
 — μέγα κ'εν ο'ι ΰπουρανιον κλέος ειη. Κ. 212. 
 'πουργεω. subministro. to serve, supply. See 
 Ύπηρετεω. σον έργον, Tot, ταΐσδ' ύπουργησαι 
 χάριν. Prom. 636. 
 
 [πουργια, ή. adjumentum. 2. adulatio. ser- 
 vice ; succour ; complaisance, ετ' άλλον 
 οισει της εμης υπουργίας. GEd. C. 1413. Β. 
 "πονργός, "Υποεργός. minister, one who 
 
 f works under another; a servant, μιμναζειν, 
 Αργός τε θεης ΰποεργός Αθηνης. Apoll. 1. 
 226. Syn. Βοηθός, ΰποδμως, ΰποδρηστηρ. 
 'πόφάτίς. ή. rumor clam vulgatus. the whis- 
 pering of calumny. — αμαχον κακόν Αμφο- 
 τεροις διαβολιαν ύποφατιες. Pyth. 2. 139. 
 
 Υ Π Τ 
 
 6S9 
 
 "Υποφέρω, sustineo, subjicio, etc. "Υπόφερο- 
 μαι. to bear; bring forward; holdout; to 
 urge, ει των φανερώς οιχομενων εις - Α'ίδαν 
 ελπίδ' ύποισεις, — Soph. ΕΙ. 837. Syn. "Υπο- 
 μένω, υποβάλλω. — προτείνω, προφέρω. — 
 κατάγω. — υποβάλλομαι, εκκρουομαι, απορρέω. 
 
 "Υπόφητης, Theoc. 17. 115. "Υπόφητωρ. ό. 
 "Υπόφήτϊς. ή, Antip. Sid. An. ii. 8. antistes 
 oraculi. 2. interpres. the priest, or priestess, 
 of an oracle. 2. an interpreter. — Μουσαι δ' 
 νποφητορες εϊεν αοιδής. Apoll. 1. 22. Syn. 
 Ύπομαντις, προφήτης, ιερεύς, χρησμολογος, 
 ερμηνευτής. 
 
 "Υποφθάνω."Υποφθημϊ. anteverto. to be be- 
 forehand ; to anticipate. — πριν γαρ Αυκοορ- 
 γος ΰποφθάς Αουρι μέσον περονησεν, — ■ Η. 
 144. Syn. Φθάνω, προφθανω, προλαμβάνω. 
 
 "Υποφραδμόσΰνη. consilium, suggestion. Some 
 read επιφρ. σ-ξς δ' ΰποφραδμοσυν^/σιν από 
 ζόφου ηεροεντος. Hes. θ. 657. 
 
 "Υποφραζόμαι. animadverto. to observe; per- 
 ceive, τον δ' αρ ύποφρασθεις μεγάλη οπι 
 νεικεσεν Ιδης. Apoll. 1.462. 
 
 "Υπόχαζόμαι, II. Δ. 497. Ύποχωρεω. sensim 
 recedo. to retreat gradually ; to retire, ώς 
 μενεν Ιδομενεύς δουρικλυτός, ουδ? ύπεχωρει. 
 Ν. 476. Syn. Ύπεικω, υποστρέφομαι. 
 
 "Υποχείριος. "Υπόχός, Pers. 24. qui sub ma- 
 nibus est. that which is under one's hand ; 
 in one's power; or, in subjection to. οισω 
 γαρ και χρυσον, ότις χ' υποχείριος ελθφ. ο. 447. 
 
 "Υπόχευμά. το. suffusio. a sprinkling, ρανθεϊ- 
 σαν ύμνων θ' υποχευ- μασιν, ακουοντ'ι ποι 
 κ. λ. Pyth. 5. 134. 
 
 "Υποχευω. substerno. to spread under, ες 
 κλισιην' θεράπων δε ιδών ύπεχευε βοείας. Λ. 
 842. Syn. 'Υποβάλλω, ύποστορεννυμι. 
 
 "Υποχθόνϊος. subterraneus. under the earth. 
 αλλοθ' ύποχθονιοις εναριθμιος, αλλοτ ες αυ- 
 γάς. Apoll. 1.647. Syn. 'Υπόγειος, καταχθό- 
 νιος, ύποταρταρεος. 
 
 "Υποχλόός. "Υπωχρος, Cyr. Th. pallidus. 
 palish, αυτόχθων Μελιη, και ύποχλοον εσχε 
 παρειην. Call. 4. 80. Syn. Ύποχλωρος. 
 
 "Υποφωλευω. clam latibulum habeo. to lie 
 concealed under, οις ύποφωλευουσαν ύπη- 
 λυθον at κακόμοιροι. Antiphil. An. ii. 180. 
 
 Ύποψάλασσω. subtus contrecto. to handle. 
 άπερ ΊερεΊόν τοί μ' ύποψαλασσετε. Lysist. 
 84. Β. 
 
 "Υποψία, η. suspicio. φέροντες. ημΧν δ* ην μεν 
 ηδ' υποψία. Helen. 1548. Syn. 'Υπόνοια. 
 
 "Υποψωνεω. in opsoniis coemendis decipio. 
 to cheat in purchasing victuals, ουδ' άλλος 
 ανθρώπων ύποψωνών σε πημανεΧται. Acharn. 
 842. 
 
 "Υπτϊαζω. ΎπτΧαζομαι. supinus sum. to fall 
 backwards ; to lie with the face upward. 
 — κάρα γαρ ύπτιαζεται τοδε. Philoct. 822. Β. 
 Syn. Έ'ζυπτιαζω, ύπτιοΰμαι, υποκλίνομαι. 
 
 "ΥπτΧασμά. το. supinitas. the bending back- 
 ward ; lifting up. γνναικομιμοις ύπτιασμασιν 
 χερών. Prom. 1004. Syn. Ύπτιασμος. 
 
 Ύπτϊος. supinus. falling on the back, βεβλη- 
 
 4 τ 
 
690 
 
 Υ Σ Π 
 
 Υ Φ Α 
 
 κ£ΐ προς στήθος' 6 δ' ύπτιος εμπεσε πετρ-η. 
 Δ. 108. 
 "ΥπωπΧαζω. sugillo νπώπιον. to give a black- 
 eye ; to bruise, buffet, και ταντα δαιμονιως 
 υπωπιασμεναι. Pac. 546. Syn. Ύποπλησσω, 
 καθυβρίζω, λοιδορεω. 
 "Υπωπϊον. pars, quee sub oculis est. 2. sugil- 
 Jatio sub oculo. that part of the face, which 
 is under the eyes. //. M. 463.-2. a blow on 
 the face; a black-eye. 2. προς ταύτα τηροϋ 
 μή λάβεις υπωπια. Vesp. 1386. Β. 
 
 "Υπώρεια, η. pes montis. the foot of a hill, 
 αλλ' εθ' υπώρειας ωκεον πολνπιδακου ϊδης. 
 Υ. 218. 
 
 "Υπωροψϊος. "Υπωρδφδς, Pheen. 308. contu- 
 bernalis. 8εε"Υποστεγος. αιδεσσαι δε μέλα- 
 θρον' ύπωροφιοί δε τοι ειμ'εν. Ι. 636. 
 
 "Υράξ, Ύρραζ, άκος. δ. sorex, mus. a field- 
 mouse, παμπηδην ύρακαςλιχμηρεας ηρημωσε. 
 Nic. ΑΙ. 37. 
 
 "Υρϊη. Ν. P. the mother of Euphemus. Hesiod. 
 fr. 36. Gaisf. 2.-a place near Aulis. II. B. 496. 
 
 "Υρισσος, rather "Υρισχος. vas vimineum. a 
 wicker-basket, νιφοντα δ' αν ΰρισχους ιδοις 
 σύκων ομού τε μύρτων. Aristoph. Ath. 372. c. 
 
 ΎρμΊνη. Ν. P. a town of Elis, afterwards 
 Όρμινη. δσσον εφ' Ύρμινη, και Μυρσινος 
 εσχατοωσα. Β. 618. 
 
 Ύρνηθώ, δδς. ους. ή. Hyrnetho. the daughter 
 of Temenus. See Beck on the Ύημενιδαι of 
 Euripides, T. ii. 476. — την δε ταλαιναν -Υρ- 
 νηθώ κροτάλων tic ψόφος εζεβαλεν. Dioscor. 
 An. i. 497. 
 
 Ύρχη. vas fictile, an earthen jar for holding 
 salt-fish, ΰρχας, οΊνον, δαπιδας, τυρδν, μέλι, 
 σησαμα, προσκεφαλαια. Vesp. 676. 
 
 ~Υς, ϋος. δ ή. sus. a boar; a sow. πολλοί δ' 
 αργιοδοντες δες, θαλεθοντες αλοιφή. Ψ. 32. 
 Syn. Συς, χοίρος, κάπρος, καπριος. 
 
 ΎσγΊνος, s. Ύσγϊνον. plantae genus, quo lana 
 tingitur. Some consider this a plant, from 
 which a crimson dye is made ; others, the 
 dye itself from an insect on a shrub, called 
 υσγη. It corresponds with the modern co- 
 chineal. Hence, the adj. Ύσγινδεις, with the ι 
 short. (Nic. Th. 870.) τακ κόκκου βαφθεντα 
 και ΰσγινοιο θεριστρα. Myrin. An. ii. 107. 
 
 "Υσϊαι, ων. αι. Bceotise oppidulum. Ύσιας τ' 
 Ερυθράς θ', at Κιθαιρώνος λεπας. Bacch. 750. 
 
 Ύσμίνη, II. Δ. 462. and ΎσμΊνΧ, in the da- 
 tive, from an obsol. nom. Ύσμινς. ή. pugna 
 acris, ubi multum laboris est sustinendum. a 
 hard-fought battle, παυροτεροι' μεμασαν δε 
 και ώςυσμΧνι μαχεσθαι. θ. 56. Syn. Μάχη. 
 Ερ. Αργαλεα, αινη, αλεγεινη, ανδροφονος, δυσ- 
 ηχης, κρατερά, στάδια, πολυδακρυς, ταρβαλεα. 
 
 Ύσπληγξ. Ύσπληζ, Lyc.22. Ύσπληγϊς, Lacon. 
 Ύσπλάγϊς, Li/sist. 1000. Β. scutica. 2. car- 
 ceres. 3. laquei genus, quo capiuntur aves. 
 4. ancora. a goad; a barrier, which was let 
 down for racers to start; a trap, gin; anchor. 
 3. ορνισιν δ' νσπλαγξ, αγροτεροις δε λίνα. 
 Theoc. 8. 58. Syn. Ύστριχις, βουκεντρον. 
 2. αφεσις, βαλβις, γραμμή. 3. δικτυον, παγις. 
 
 Ύσσωπος, ου. ϊ). Ύσσωπον. το. hyssopuf• 
 hyssop, άλλοτε δ' νσσωπός τε, και η πολν 
 ■γωνος ονωνις. Nic. Th. 872. 
 
 Ύστατος, II. Ε. 703. Ύστάτίδς. ultimus; imus 
 the last ; lowest, ήτοι b μεν πρωτησι κα 
 νστατιησι βοεσσιν. Ο. 634. Syn. Ύστεραϊος 
 έσχατος, τελευταίος, λοίσθιος, λοισθος. 
 
 Ύστερεω. Ύστεριζω, Menand. Ath. 243. pos 
 terior, it. inferior, sum. to come late ; tobi 
 inferior; to fail ; to be deprived, ην δ' υσ 
 τερησης, οιχομεσθα, κατθανεί. Phcen. 99S 
 Syn. Βραδύνω, αναβάλλομαι, ελαττοϋμαι. ελ 
 λείπω, αποτυγχάνω. 
 
 Ύστερος 1 , ρά, ρδν. with a genit. serior; se 
 cundus; posterior, later ; too late, inferio 
 to; after. Hence, Ύστερον, adverbial, after 
 ward. (//. A. 28.) Compounds, Ύστερδποι 
 νδς, Agam. 58. ΎσΓερο7Γους, Orph. 116£ 
 Ύστεροφθδρδς, Antig. 1074. Β. Ύστερδφο. 
 νδς, Nonn. ούτοι λελειμμαι, και νεωτέρων κα 
 κών Ύστερος αφϊγμαι ; — Here F. 1176. 
 
 Ύστριζ. hystrix. 2. scutica. a hedge-hog. ί 
 hog's bristles; thence, a scourge made c 
 hog's bristles ; ivhich is also, Ύστρϊχίς, νδο< 
 η. και κοιτην ελαφοιο, και ύστριχος ένθα κα 
 λιαί. Call. 3. 96. ώ κακοδαιμον, τ'ι το δερ[ 
 έπαθες; μών ΰστριχις εισεβαλεν σοι. Pa* 
 746. 
 
 "Υφαιμδς. sanguineus, bloody, ης ετι κανθί 
 υφαιμος επαστραπτει φονιον πυρ. Philipj 
 An. ii. 226. Syn. Αίματωδης. 
 
 "Υφαίνω, It. Ζ. 456. "Υφάνάω, Man. 6. 43^j 
 "Υφάω. texo. 2. struo, sedifico. to weave, ί 
 to fabricate ; devise ; plan, or prepart 
 Hence, verb. adj. "Υφαντός, ή, ov. wovei 
 (Ion. 1146.) comp. "Υφαντδδδνητδς. th 
 same. (Av. 944.) τφ δ' op' ανερχομενψ πι 
 κινδν δολον άλλον υφαίνε. Ζ. 187. α'ι δ' u 
 τους νφοωσι, και ηλακατα στρωφώσιν. ι 
 105. Syn. Εξυφαίνω, καθυφαινω, Ίστουργείχ 
 πλέκω, κατασκευάζω. 
 
 "Υφαιρεω, "Υφαιροϋμαι. subtraho. to take b 
 stealth; to conceal, ουκ οίδε' σι -yy τον\ 
 ύφαιρουμεσθα νίν. Eur. Elec. 272. Syf 
 Υφαρπάζω, υφελκω, υπεζαγω, υπεκκλεπτω. | 
 
 "Υφαλος, sub mari. under the sea ; concealer 
 τάς υφάλους πέτρας τών φανερών σπϊλαδωΐ 
 Lucill. An. ii. 343. Syn. Ύφαλιος, ύποθ({ 
 λασσιος. — κρύφιος, 
 
 "Υφαπτω. s. as Ύποπιμπρημι. αλλ' εΙ', νφαπϊ) ΐί 
 δωματ, Ήλεκτρα, τάδε. Orest. 1634. Ρ 
 
 "Υφαρπάζω, surripio. to tear away from, φ ρ' 
 θ' ύπδ σκύμνους ελαφηβόλος αρπασυ ανψ 
 Σ. 319. Syn. Ύφαιρεω, ΰποκλεπτω, ΰπεζερνο 
 
 "Υφασμα. "Υφος, Tiber. An. iii. 7. το. "Υφή. ί 
 textura. any thing woven ; a tissue, πολλά ι 
 αγαλματ' ανήφεν, υφάσματα τε, χρυσόν τ« 
 γ. 274. ταΰτ οϋν νφηνάσ οϊσθ' εν ενπηνοι 
 ύφαϊς ; Iph. Τ. 814. Syn. Έξυφασμα, εσθ%\ 
 μα, πλοκή, ιστουργια. 
 
 1 This is evidently α comparative, of whicl 
 the superl. is ύστατος. Damm. traces it t< 
 υπό, thence- νπδς, ύπίστερος, sync, 'ύστερος. 
 
Υ Ψ Α 
 
 Υ Ψ Ι 
 
 691 
 
 Ύφελκω, II. *&,. 476. "Υφελκδμαι. subtraho. to 
 draw down, or on. και τάς εκείνης Περσικάς 
 νφελκομαι. Eccles. 319. Syn. Ύφελκυω, 
 
 ϊΐ νπεζαγω, — περιδεσμευομαι, υποδεδεμαι. 
 
 "Υφερπω. subrepo. to creep under ; slide, ο;• 
 
 ; sink, in. έκνιζε μ αιει τονθ'' υφείρπε γάο 
 πολύ. GEd. Τ. 786. Β. Syn. Ύφερπυζω, υπ- 
 
 - ά'ισσω, παραγιγνομαι. 
 
 [Ύφεσπερά. adv. vesperi. about evening•, κονρη 
 τις μ εφιλησεν νφεσπερα χειλεσιν ύγροϊς. 
 
 ί Ερ. άδ. 55. 
 
 .'Υφηγεμων, Meleag. 11. "Υφηγητήρ, Auto- 
 med. An. ii. 298. "Υφηγητής, ου. 6. ductor 2. 
 suasor. a guide ; an instructor. — ών ύφηγη- 
 
 i των, εγώ ΚτανεΤν εμελλον πάτερα — CEd. Τ. 
 
 ί 967. Β. Syn. Ήγεμών, ήγητήρ. 
 Ύφηγεομαι. praseo. 2. hortor, suadeo, etc. to 
 
 |; lead the way. 2. to guide; prompt; in- 
 
 l struct. πρώτιστα μεν νυν τψο' νφηγησαι, 
 
 . γερον. Eur. Elect. 664. Syn. Προηγούμαι, 
 εισηγούμαι. 2. παρορμάω, παρακαλεω, δι- 
 
 I δασκω, ΰποδεικνϋμι. 
 
 j ΥφηνΧδχδς. See 'Κνιοχος. — ος ρα τοθ' Ίππων- 
 Έσκεν ύφηνιοχος — Ζ. 19. 
 
 Υφησσων, όνος. ό ή. s. S. as Ύπολιζων. — ή 
 μεν υφησσων- Ατροπος, — Hes. α. 258. 
 Υφιζάνω. subside to sink, ι]σσον δε λογχαις' 
 αλλ' νφιζανον κυκλοις. Phcen. 1408. Syn. 
 Ύποκαθεζομαι, υφιζω, ύποκαθημαι, ΰποκαθιζω. 
 ΥφΊημϊ. submitto. to put under ; let loose ; 
 instigate. 2 ιηεά.^ΥφΊεμαι. to give way; let 
 down, as the sails in a ship. 3. pass, incubo. 
 to have a thing put under ; to sit, as a bird 
 on its eggs. part. per/. "Υφεψενος. {Here. 
 F. 72.) νφεις μαγον τοιονδε, μηχανορραφον. 
 CEd. Τ. 39ο. a. Ευριπίδη — b. τί εστίν; a. 
 νφεσθαι μοι δοκεΐς. Ran. 1220. Β. Syn. 
 Καθιημι, υποπεμπω, ΰποτιθημι. 2.νποχαλαο>. 
 ϊφιστημϊ. suppono. to place under, or be- 
 fore ; to produce. 2. mid. to take upon one's 
 self; to engage. 3. pass, to withstand ; sus- 
 tain, ουδέ τοι εκτελεουσιν υποσχεσιν, ήνπερ 
 νπεσταν. Β. 286. Μενέλαε, μη γνωμας νπο- 
 στησας σοφάς. Aj. 1091. Br. Syn. Ύποτι- 
 θημι, υποβάλλω, προβάλλω. 2. δέχομαι, ύπ- 
 ισχνεομαι. 3. αντέχω, ΰπερχομαι, υπομένω, 
 ανατλημι. 
 
 ίφορμϊσίς. η. receptus in portu. a harbour. 
 ου γάρ σοι σκεπανή τις υφορμισις,—Έ]). ά<5.396. 
 -φορμιστηρ. qui subter retinet. that which 
 keeps under. — ενερθε δε λάαν εδησαν Βρι- 
 θίν ύφορμιστήρα, — Ορρ. 
 "φορβος. subulcus. a swineherd. See Έυβω- 
 της. ώς ειπών κλισιηνδ' ηγησατο δίος νφορ- 
 βός. ζ. 48. 
 
 φάγορης. δ. Ύφηγδρδς. υ η, Prom. 318. 
 vanus, jactator. one who holds high lan- 
 guage ; boastful, υφαγορην τ εμεναι, καΐ 
 θαησαλεως αγορευειν. α. 386. Syn. Μεγαλ?7- 
 'γορος, μεγαλορρημων, μεγαλαυχης, σοβαρός, 
 φαρνδς, ου. δ. fluv. Basotise. και χευμα θερ- 
 ιιωδοντος Ύφαρνου θ' ί'δωρ. Lye. 647. 
 ,'φανχεω, Phocyl. 51. Ύφαυχενιζω. cervicem 
 2fFero. 2. insolesco. to hold up the head ; 
 
 I 
 
 to be stiff-necked, or proud, adj. Ύφαυχην, 
 ενός. (An. ii. 518.) — δριμύ γάρ βλεπων-Ύφ' 
 αυχενιζει — Philipp. ib. 225. Syn. Μεγαλαυ- 
 χεω, υπεραυχεω, υφηλοφρονεω, καυχαομαι. 
 
 Ύφερεφ?)ς, II. Τ. 333. Ύφηρεφης. Ύφδρδ- 
 φδς, Γ. 423. ΎφΧμελαθρος, Η. Merc. 103. 
 aitus. with lofty roof, or ceiling, ουδοΰ επεμ- 
 βεβαώς υφηρεφ'εος θαλαμοιο. Ι. 578. SvN. 
 Κατηρεφης, αιπυς. αιπεινος. 
 
 Ύφεύς. δ. Ν. P. Pyth. 9. 23. the father of 
 Cyrene, ιυΐιο is therefore ΎφηΧς. patron, fern. 
 Ύφηϊς κατεπεφνε, βοών σινιν Ευρυπυλοιο. 
 Call. 2. 92. 
 
 Ύφΐ]λοκρημνδς, Prom. 5. ΎφΤκρημνδς. alta 
 habens praecipitia. with lofty crags, steep 
 sides, ΰφικρημνον οϊ πολισμα. ib. 429. Syn. 
 Κρημνώδης, τραχύς. 
 
 Ύφηλος. altus. lofty ; elevated. Ύηλεμαχος δ', 
 δθι οι θάλαμος περικαλλεος αυλής Ύφηλος 
 δεδμητο, — α. 425. Syn. Ύφερεφης, q. V. με- 
 τέωρος, ουρανομηκης. 
 
 Ύφηλοφρων. Ύφηνωρ, Nonn. Ύφηνδρεων, 
 οντδς, Calab. superbus. high-spirited. 2. ar- 
 rogant, ύφηλοφρων μοι θυμός αίρεται πρόσω. 
 Iph. Α. 919. Syn. Ύφιφρων, υπερθυμος, 
 μεγάθυμος, μεγαλητωρ. 2. υπερήφανος, υπερ- 
 φρων, υπερόπτης, υπέρογκος, ϋφικομπος. 
 
 Ύφηχης. magnum edens sonum. far-sound- 
 ing, τοσσον επιθρωσκουσι θεών νφηχεες Ίπ- 
 ποι. Ε. 772. Syn. Ύφιβρεμετης. 
 
 Ύφϊ. adv. alte. high ; aloft, ΰφι τ' αναθρω- 
 σκων πετεται, — "Ν. 140. Syn. Ύφοθι, ανωθι, 
 ΰφηλώς. 
 
 The compounds of ϋφϊ give the sign, of 
 height, depth, greatness, and sometimes loud- 
 ness ; as, Ύφϊβάθΰς, Oppian. ΎφΧβάτδς, Aj. 
 1404. _Z?/\ ΎφΧβδης, Cyr. Th. ΎφΧγενεθλδς, 
 Nonn. ΎφΧγεννητδς, Eumen. 43. Ύφϊγυιδς, 
 Olymp. 5. 30. Ύφϊδομδς, Calab. ΎφΧθεμΙ- 
 θλος, Nonn. ΎφΧκάρηνος, Horn. Ven. 265. 
 ΎφΧκελευθδς, Ερ. άδ. 574. ΎφΧκεραυνος, 
 Sibyl. ΎφΧκδλωνδς, Ορρ. ΎφΧκορυμβος, with 
 lofty battlements. Cyr. ΎφΧνδδς, Apollin. 
 Ps.*32. 21. Ύφϊπάγής, Theodorid. An.ii. 42. 
 ΎφΧπεδδς, Isihm. 1. 42. Ύφϊπετης, II. Ν. 
 822. Ύφϊπετηεις, Χ. 308. Ύφϊπετηλος, Ν. 
 437. ΎφϊπολΊς, Antig. 376. Ύφ'ϊπολδς, Ορρ. 
 Ύφΐπορδς, Nonn. ΎφΧπους, Q£d. Τ. 866. Β. 
 ΎφΧπυλος, II. Π. 698. Ύφΐπυργδς, Track. 
 359. ΎφΧτενής, Prod. ΎφΧτδκος, Ναζ. ΎφΧ- 
 φάης, An. iii. 28. ΎφΧφάνης, Ερ. άδεσπ. 
 751. ΎφΧφδρητδς, Prod. 
 
 ΎφΧβοάς. Ν. P. the name of a frog; i.e. loud- 
 croaking. Batrach. 202. 
 
 ΎφΤβρεμετης. Ύφΐβρδμος, Orph. Η. 18. 1. 
 altifremens. loud sounding. Ζευς ϋφιβρεμε- 
 της• — Α. 354. Syn. Ύφηχης. 
 
 Ύφιζϋγος. qui in sublimi sedet sedili. seated 
 on high ; conspicuous in dignity. So, ΎφΤ- 
 θρονδς, Nem. 4. 105. ΎφΧθωκδς, Synes. 
 ΎφΧθΰωκδς, Cyr. Τ/ι. Ζευς δε σφιν Κρονιδης, 
 ΰφιζυγος, αιθερι ναιων. Δ. 166. 
 
 ΎφΧκεράς, ΎφΧκϊρως. celsa gerens comua. 
 with high horns; lofty, ος οά juoi ϋφικερων 
 4τ 2 
 
692 
 
 ΦΑΕ 
 
 εΧαφον μεγαν εις ϋδόν αντην. κ. 158. υψι- 
 κεράταπετραν. Nub. 597. {takenfrom Pindar.) 
 
 Ύψϊκομος, II. %i 398. Ύψϊχαιτης. alte coma- 
 tus. leafy at the summit; lofty. — δοιοί δ' 
 υψιχαΧται- Ανερές, Έννοσιδα-Γενος, — Pyth. 4. 
 306. Syn. Εύκολος, χαιτηεις, υψιπετηλος. 
 
 Ύψΐκομπως. adv. arroganter. presumptuous- 
 ly, ό δ' νψικομπως κάφρονως ημειψατο. Aj. 
 766. Br. Syn. 'Υπερηφάνως, σοβαρώς. 
 
 ΎψϊΧοφος. sublimis. high-crested ; pompous. 
 εσται δ' υψιΧοφων τε Χογων κορνθαιοΧα 
 νεικη. Ran. 818. Β. 
 
 Ύψψεδων, Horn. xlii. 3. Ύψΐνεφης. epithets 
 of Jupiter, σωτήρ υψινεφες Ζεϋ. 01. 5. 39, 
 
 ΎψϊπϋΧειά.ΎψϊπΰΧη, II. Η. 469. Ν. P. queen 
 of Lemnos. οιη δ' εκ πασεων γεραρου περι- 
 φεισατο πατρός -ΎψιπυΧεια θοαντος, — Apoll. 
 1. 621. Ερ. Αημνιας, θοαντιας. 
 
 ΎψΧτερος. compar. altior. superl. Ύψιστος. 
 higher; highest. — και δρνες ΰψιτεραι. Theoc. 
 8. 46. οΊσθ' οΰν τον Οίτης Ζηνός υψιστον 
 
 Φ Α Ι 
 
 παγον; Trach. 1207. 
 
 ΎψΤφρων. s. as ΎψηΧοφρων. δεΧφΤνα' κα 
 υψιφρονων τιν έκαμψε Βροτών,— Pyth. 2. 94 
 
 Ύψοθίν. adv. ex alto, desuper. from above 
 ώρσε κακόν Κρονιδης, κατά δ' ύψόθεν ήκε 
 εερσας. Α. 53. Syn. Ανωθεν. 
 
 Ύψοθϊ, II. Κ. 16. Ύψοσε, Λ. 307. Ύψοΰ. adi 
 on high ; above ; aloft, υψου δε θασσωι 
 υψόθεν χαμαιπετης. Bacch. 1109. 
 
 Ύψος. Ύψωμα, το, Man. 5. 33. altitude 
 height. κΧώνες απηοριοι ταναης δρυός, ει 
 σκιον ύψος. Antiph. An. ii. 172. Syn. Ύψη 
 Χοτης. 
 
 Ύψοω. exalto. to raise aloft, βάτραχος, νψα 
 σας ωχρόν δέμας ύδατι Χευκψ. Batrach. 8C 
 Syn. Ανυψοω, επανεχω, επαιρω, μετεωρίζω. 
 
 "Υω. /. νσω. pluo. to rain. — νε δ' αρα Ζευς 
 Συννεχες' — Μ. 25. ονθ' νων πάντως άνδανε 
 ουδ' ανεχων. Theog. 26. Syn. Ύετιζω, ε'ξ 
 ομβρεω, ανομβρεω, υγραίνω, βρέχω. 
 
 Φ. 
 
 ΦΑΑΝΤΕΡΟΣ. a poetic compar. for Φαεινό- 
 τερος, splendidior. more bright, or brilliant. 
 Ερ. άδ. 590. superl. Φάαντάτος. ευτ αστήρ 
 νπερεσχε φααντατος, όστε μάλιστα Έρχεται 
 αγγεΧΧων φαος Κοϋς ηριγενειης. ν. 93. 
 
 Φάγεϊν. comedere. to eat. ώ γερον, ονπω 
 τονδε κυνες φαγον, ονδ' οιωνοί. Ω. 411. Syn. 
 Έκφαγεϊν, καταφαγπν, εδομαι. 
 
 Φαγρος. barbulus. a species offish. Lye. 387. 
 
 Φαεά. τα. oculi. 2. dies. eyes. 2. days, φάεα 
 μουνογΧηνα, σακει ισα τετραβοειω. Call. Dian. 
 53. καΧήν ΑντικΧειαν ίσον φάεεσσι φιΧήσαι. 
 ib. 211. — 2. διφρον επιστησας, τα δε φάεα 
 μηκυνονται. ib. 182. Syn. Ι. Ομματα, οφ- 
 θαΧμοι, οσσε. 2. ημεραι, ?]ματα. 
 
 Φάϊθουσά. ή. Ν. Ρ. όπΧοτερη Φαεθονσα θυγα- 
 τρών Ηελιοιο. Apoll. 4. 971. 
 
 Φαέθων, lucidus. bright, ούτε μιν ηεΧιος φαε- 
 θων ακτίσιν εβαΧΧεν. τ. 441. 
 
 Φαέθων. Phaethon. son of Phcebus and Cly- 
 mene. See Ov. Metam. 1. ii. — 2. a bull sa- 
 cred to the Sun. Theoc. 25. 142.— 3. one 
 of the horses of Aurora. Od. ψ. 246. ημι- 
 δαής Φαέθων πεσεν άρματος ΗεΧιοιο. Apoll. 
 4. 598. 
 
 Φαεινός, II. Τ. 247. Φάεννδς. Φάνος. lucidus. 
 shining ; splendid ; brilliant, σε δ', ώ φαεν- 
 νης ημέρας το νυν σεΧας. Aj. 867. χΧάίναν δ' 
 έχων φανήν, διει. Acharn. 845. Syn. Ααμ- 
 προς, ευφεγγης, παμφεγγης, ποΧυφεγγης, 
 διαυγής, τηΧαυγης, φεραυγης, φωτεινός. αγ~ 
 Χάος. φαιδρός. 
 
 Φαειχ/ω. splendeo. to shine. See Φαίνω, Φαω. 
 αυτάρ ό πάρ Χαμπτήρσι φαεινών αιθομενοι- 
 σιν. σ. 342. 
 
 Φαεσιμβροτος. lucens hominibus. giving light 
 to mortals, αλλ' δτε δή δέκατη εφανη φαεσιμ- 
 βροτος ηώς. Ω. 785. 
 
 Φάεσφορος. id. qu. Φωσφόρος, lampades, s. 
 
 faces, gestans. the torch-bearer, an epith. < 
 Diana, or Hecate. Hence, Φάεσφόρϊά. ή. th 
 office of carrying torches in honour of th 
 Goddess. {Call. 3. 11.) Οϋπι ανασσ ενώπ 
 φαεσφόρε, — ibid. 204. Syn. ΣεΧασφορ 
 εωσφόρος, Χαμπαδοϋχος. 
 
 Φαιαζ. Rhetor aliquis. Eqait. 1374. 
 
 Φαιδϊμος. υ. Ν. P. Od. ο. 117. 
 
 Φαιδϊμος, II. Δ. 505. Φαιδϊμοεις. illustris. re 
 nowned. Αοκροί, και Φθϊοι, και φαιδιμοεντ 
 Έπειοί. Ν. 686. Syn. Αγαυος, περιβΧεπτο 
 κυδιστος, επιφανής, επίσημος, ευδόκιμο 
 Χαμπρος. 
 
 Φαιδρή, noverca Hippolyti. wife of Theseu 
 stepmother of Hippolytus. Φαιδρην τε, Up 
 κριν τε ιδον, καΧην τ' Αριαδνην. Χ. 320. 
 
 Φαιδρόνους, Agam. 1231. Ρ. Φαιδρωπος. δ : 
 qui est animo, v. 2. vultu, sereno. of 
 cheerful mind, or look. — το δ' αμμ' αεί Φ« 
 δρωπδν εδιδου τοΐσιν Αίγισθου φιΧοις. Ores 
 892. 
 
 Φαιδρός, nitidus. 2. hilaris. bright; joyou 
 γελωΓί φαιδρόν τονμον οψεται κάρα. Sop 
 ΕΙ. 1310. Br. Syn. Φαιδρωπος, χαροπος,ε 
 προσωπος, ιΧαρος, εύθυμος, Χαμπρος, γεγηθωΐ 
 
 Φαιδρυντρϊά. lotrix. one who cleanses, i 
 washes, ψευσθεϊσα παιδυς σπάργανων 
 δρυντρια. Choeph. 747. Bl. Syn. Καθαρτρι 
 φοιβητρια. 
 
 Φαιδρϋνω. nilidum reddo. to make bright. ! 
 mid. to purify ; to cleanse, iva θεαι μορφο' 
 εφαιδρυναν. Helen. 683. αυτοί τε ΧιαροΙσ 
 εφαιδρυναντο ΧοετροΊς. Apoll. 3. 300. Sy)' 
 Έπιφαιδρυνω. 2. εκκαθαιρω. 
 
 Φαιηκες. οι. Ν. P. inhabitants of Phseaci• 
 afterwards Corcyra. See Σχερια. Φαιηκες μι, 
 τηνδε ποΧιν και γαϊαν εχουσιν. ζ. 195. See 
 108. Ερ. Αμϋμονες, ναυσικΧντοι, φιΧηρετμο, 
 
 Φαινάρετη. Ν. Ρ. γαμεϊ δε Κελεος Φαιναρετζ 
 
Φ Α Λ 
 
 τηθην εμην. Acharn. 49. 
 
 Φαινινδά, ης. ή. genus ludi apud Grsecos. a 
 ty game at ball, φαινινδά παίζων, ηεν ες Φαι- 
 νεστιου. Antiph. Ath. 15. a. 
 
 ΦαινδλΊς. ΦαινώπΧς, Maneth. η. lucida. bright. 
 Έσπερε, πάντα φέρων, όσα φαινολις εσκεδασ 
 Η αώς. Sapph. 28. Syn. λαμπρά, φωσφόρος. 
 4 φαινοψ, οπός. δ. Ν. Ρ. /Ζ. Ε. 152. 
 
 Φαίνω, ostendo. 2.defero. 3. luceo. to shew, 
 bring to light. 2. to bring forward a culprit; 
 inform against. 3. neut. and mid. to appear 
 to view; to shine, αστραπτων επιδεξι , εναι- 
 σιμα σήματα φαινων. Β. 352. — έκαθεν δε τε 
 φαίνεται αυγή. ib. 456. — 2. και σε γε φανώ 
 προς τοΧσδε. — Acharn. 914. Syn. Εμφαίνω, 
 αποφαινω, προφέρω, δεικνϋμι, φαντάζω, εμ- 
 φανίζω. 2. κατηγορεω. 3. αναφαίνομαι, έκ- 
 φαινομαι, εμφανίζομαι, φαντάζομαι, λάμπω. 
 
 Φαινωψ, οπός. δ. II. Ρ. 584. Φαιστός, Ε. 43. 
 Φαλκης, Ν. 791. Φανοτενς, Theoc. 24. 114. 
 Φειδάς, 11. Ν. 690. Φειδιππδς, Β. 678. Φει- 
 δδλάς, Anac. Ερ. 8. Fisch. Φειέων, Od. τ. 
 287. ΦΐρΊκλος, II. Ε. 59. Φερης. father of 
 Admetus, Alcest. 65. Φ^γευς, II. Ε. 1 1 . Φη- 
 ρευς, Calab. 2. 342. ΦΧλαμμων. father of 
 , Thamyras, Rhes. 916. patronym. ΦΧλαμμδ- 
 νϊδης. Dor. -άς. Theoc. 24. 109. ΦΧλεφΧδς, 
 ' Plut. 177. Φϊλητάς, Athen. p. 40J.e. Φϊλ^- 
 τδρϊδης, patronym. II. Υ. 457. Φίλιππος, Call. 
 Ερ. 20. Φϊλιστϊων. a Comic poet. Ερ. άδ. 
 531. Φιλλνρϊδης. patronym. i. e. Chiron; 
 
 from his mother Philyra. Hes. Θ. 1003. (See 
 Virg. Geo. 3. 550.) Φϊλοιτϊδς, Od. v. 185. 
 Φιλόλαος, Epig. ap. Said. ΦΧλομηλειδης, Od. 
 δ. 343. Φΐλοξει/ος, Ran. 934. Br. patron. ΦΪ- 
 ■ λοξενΧδης, Callim. Ep. 60. ΦιλοστραΥος, E- 
 qnit. 1069. Br. Φϊλωνδάς, Theoc. 4. 1. Φί- 
 λωνας, Pint. 179, 303. Φλειας, or ΦλΊάς. 
 5 one of the Argonauts, Apoll. 1. 115. Φορ- 
 I βάς, ντδς. δ, Horn. Apoll. 21 1. ΦράσΧδημος, 
 Theoc. 7. 3. Φραστωρ, δρδς. δ, Olymp. 10. 
 85. ΦρΊκΧάς, ου. δ, Pyth. 10. 25. Φρικών, Horn. 
 ot|ti xxxvii. 4. ΦροντΧς, Χος. ό, Od. γ. 282. Φυλα- 
 κές, Isthm. 5. 76. Φϋλάκος, II. Ζ. 35. Φυ- 
 λάς, ντος. δ, Π. 181. Φϋλευ ς, patronym. Φϋ- 
 λειδης, Β. 628. Φνρΰμάχος. a notorious glut- 
 ι ton. Posidipp. Ath. 414. d. Φΰτάλδς, Ep. 
 άδ. 183. Proper Names of men. 
 
 ιΦαιος, ά, δν. fuscus, subniger. of a dark, dun, 
 colour. Hence, the compounds, Φαιουρος, 
 Lye. 334. and Φαιωχίτων, Choeph. 1036. Bl. 
 λευκούς μεν οκτώ, των δε φαιών τους ίσους. 
 Alex. ap. Ath. p. 114. d. 
 
 Φαισάνά, ά. ή. Ν. P. a city of Arcadia. Olymp. 
 
 I 6. 55. Φαιστός, ή. a city of Crete. //. B. 648. 
 
 ΐφάκή. Φακός, Theoc. 10. 54. lens, lens cocta. 
 pulse ; vegetable broth, έπειτα πλούτων, ου- 
 κεθ' ήδεται φακι]. Plut. 1005. 
 
 Φάλαγγηδδν. adv. turmatim. moving in a pba- 
 f lanx. τη ρ' ο'ιγε προχεοντο φάλαγγηδδν, — 
 Ο. 360. 
 
 Φαλαγγομαχης. phalangibus pugnans. fighting 
 against a phalanx, ουκ ετι πυργωθείς δ φα- 
 λαγγομαχας επί δήριν Ασχετος δρμαινει μν 
 
 ΦΑΝ 
 
 693 
 
 ριοδονς ελεφας. Philipp. An. ii. 220. 
 
 Φαλαγξ, γγδς. η. phalanx. 2. trabs. apiece of 
 wood, used for a roller; a plank. Apoll. 2. 
 843. — 3. tarantula, a kind of spider with 
 long limbs ; also, a venomous spider. Ran. 
 1314. Vesp. 1509. Τρωών ρήξε φάλαγγα, 
 φοως δ' εταροισιν εθηκεν. Ζ. 6. Syn. Τάξις. 
 στιχες. Ερ. θαμινη, θούρια, δονρατεα, δολιχη, 
 θοα, στιβαρά, στυγερά, ένοπλος, πολυσπερης, 
 ευπαλαμος, αμφίστομος, φιλευίος, Βακχειη. 
 Phr. Πολέμου στίφος. iEsch. αιζηοΧσι λοχον 
 πεπυκασμενον οπλιτνσι, Και χαλκδν σελα- 
 γεϋντα και αστραπτοντα σιδηρον. Ορρ. 
 
 Φάλαινα, balaena. Φάλη, Lye. 84. — 2.insec- 
 tum, quod noctu lucernis advolat. a whale, 
 or voracious fish. 2. a candle-moth. tW' ή 
 μιαρα φαλαιν, έχουσα τρυτανην. Vesp. 39. 
 
 Φάλακραιδς. adj. from Phalacra, or Phala- 
 crum, a promontory in Phrygia. την μεν επί 
 σκοπελοισι Φαλακραιοισιν επακτήρ-Κρυμνης 
 αμπεδιον και ανά Γρασον, — Nic. Th. 668. 
 
 Φαλακρός. Φάλανθδς, Ερ. άδ. 40. calvus. bald. 
 πληγαϊς πρόσωπον φαλακροί' εζο^δηκοτα. 
 Cycl. 227. Syn. Αραιοθριξ, λειποθριξ, αθρι%, 
 λειοκαρηνος, φίλος. 
 
 Φάλάρά. τα. phalerae. any bright ornaments; 
 studs; trappings. — βαλλετο δ' αιει-Καπφα- 
 λαρ' ευποιηθ'' — Ή. 106. μοναμπνκων τε φα- 
 λαρα κινεΧσθαι, στόμα. Eur. Supp. 586. 
 
 Φάλαρις. Phalaris. the tyrant of Agrigentum ; 
 famed for his brazen bull; and for the con- 
 troversy, which Bentley settled about the 
 Epistles, wrongly ascribed to him, τδν δε 
 ταύρος χαλκεω καυ-τήρα νηλεα νοον- Εχθρα 
 Φαλαριν κατέχει παντά φατις. Pyth. 1. 185. 
 
 Φάλαρις. — Φαλ?;ρϊς. avis marina, a coot, or 
 water-hen. νασσας, κολοιώς, ατταγάς, φαλα- 
 ρίδας. Acharn. 875. ην Αφροδι^ι θνυ, πύ- 
 ρους ορνιθι φαληρίδι θυειν. Αν. 565. 
 
 Φάληρίκδς. adj. of Phalerus ; one of the Athe- 
 nian ports, αφυας ap' αζεις πριαμενος Φαλη- 
 ρικός. Acharn. 901. 
 
 Φάληρος. Φάλϊδς, Call. fr. 176. albus. while. 
 Hence, Φάληρίάω. to be white with foam. (II. 
 N. 799.) φ ποτι τα'ίς εριφοις δ κυων δ φαλα- 
 ρος νλακτεΊ. Theoc. 8. 27. Syn. Φάληριοεις, 
 λευκός, αφριοεις. λευκομετωπος. 
 
 Φάλης, Φαλλός, phallus, an emblem in cer- 
 tain heathen rites. Φαλής, εταίρε Βακχιου. 
 Acharn. 263. Hence, ΦαλλΧκδς,ΊθυφαλλΧκδς. 
 ep. of a song, or metre, used in such orgies, 
 εγώ δ' ακολουθών ασομαι τδ Φαλλικόν. Α- 
 charn. 260. 
 
 Φαλος. conus galeae, the stud, in which the 
 plume of a helmet was fixed, πλήζεν ανασ- 
 χομενος κορυθος φαλον' — τριχθα τε και τε- 
 τραχθα διατρυφεν έκπεσε χειρός. Γ. 362. 
 
 ΦάναΊ. αι. orgia Bacchi. rites of Bacchus, ce- 
 lebrated by torch-light. Hence, the God 
 was called ΦαυστηρΙδς. a. ΤΙυθιαν δ' ήλθες πε- 
 τραν πριν ; b. εις φανάςγε Βακχιου. Ion. 550. 
 
 Φαναΐος. splendidus. that enlightens, epith. of 
 Jove and Apollo, σΰ μοι Ζευς δ Φαναϊος- 
 Ήκεις,— Rhes. 355. 
 
694 
 
 Φ Α Ρ 
 
 Φανβρος. manifestus. apparent ; evident, adv. 
 Φανερά, Φαι/ερώς. τονργον παρεσται φανε- 
 ρόν. — Philoct. 1291. Β. — τών φανερώς οιχο- 
 μενων εις-Αϊδαν. — Soph. ΕΙ. 835. Syn. Εμ- 
 φανής, περιφανής, δήλος, τρανός, αριδεικετος. 
 adv. αναφανδόν, εναργώς, τρανώς, λαμπρώς. 
 
 Φάνης, ητδς. δ. Deus Orphicus. an Orphic 
 deity ; called also Μητις and Ήίρικεπαιος. 
 Χαμπρόν άγων φαος άγνόν, αφ' ον σε Φανητα 
 κικλησκω. Orph. Η. 5. 8. See Bentl. Epist. 
 ad Mill. p. 2. 
 
 Φάνηφορος. from φάνή, or φάναί, q. v. facem 
 gestans. bearing the torch, εκ δεκαπεντ αν- 
 δρών Φοίβου τε φανηφόρος ϊρεΰς. Ερ. άδ. 191. 
 
 Φάνϊάς, ον. δ. Ν. P. Menand. ρ. 96. Meineke. 
 Φάων, ibid. 105. Φειδίας, ib. 42. Φϊλϊ7Γ7τϊ^ς. 
 130. Φίλων. 89. 
 
 Φανός, ή, ον. lucidus ; nitidus. bright; clean. 
 Ινα μη 'γχεσαιμ' ες την σισυραν' φαν?) yap 
 ήν. Eccles. 347. 
 
 Φάνος. ό. Ν. Ρ. όπως εσομαι σοι Φανός ΰπο- 
 γραφεύς δικών. Equit. 1256. Β. See Vesp. 
 1220. 
 
 Φάνος, ου. δ. fax, laterna. a torch ; a lantern. 
 άιτηύη.ΦάνΙδν. (Meleag. 79.) της αμπέλου δ' 
 ες την χυτραν τον φανδν εγκαθεντες. Lysist. 
 308. Syn. Φέγγος, πνρσος, δας, λάμπας. 
 
 Φάνδτενς, ηος. ό. Ν. Ρ. 1. a Phocian, friend 
 of ^Egisthus. Soph. El. 670. — 2. a city in 
 Phocis ; called also Φάνότη and Φάνοτειά, 
 Steph. Byz. and by Homer, ΙΙάνδπενς, II. Β. 
 520. P. 307. — 3. an inhabitant of the same. 
 ' Αρπαλυκω Φανοτήϊ' — Theoc. 24. 114. See 
 Kiessl. 
 
 Φαντάζω, apparere facio. 2. accuso, defero. 
 3. med. et pass, videor, appareo. 4. med. 
 imaginem mente concipio. to make appear; 
 to shew. 2. to shew up; to charge, or ac- 
 cuse. 3. to present one's self to view; to 
 seem. 4. to form an idea, or image, in the 
 mind. 2. Αικαιοπολι, Αικαιοπολι, φαντάζομαι. 
 Acharn. 823. — 3. μη τις πολιτών εν τρίβω 
 φαντάζεται. Phcen. 91. P. Syn. Φαίνω. 2. 
 σνκοφαντεω. 3. δοκεω. 
 
 Φάντασμα, το. Φαντασία, η. visum ; spectrum. 
 
 2. species animo concepta. a vision ; appa- 
 rition. 2. an idea ; fancy, φαντασμ Αχιλεως. 
 Hec. 95.-2. της πολυθρυλλητου καλλεα φαν- 
 τασιης. Rufin. An. ii. 399. Syn. Φάσμα, ει- 
 δωλον, ίνδαλμα, τέρας, δράμα. 2. υποληψις, 
 νποτυπωσις. αισθησις. 
 
 Φαος, εος. το. lux. 2. vita. 3. salus. light ; life; 
 safety, pi. Φαεα. τα. qu. vid. 1. και vv κ οδυ- 
 ρομενοισιν εδν φαος ηελιοιο. Ψ. 154. — 2. εί 
 μη yap ην τοδ', ουκ αν ήμεν εν φάει. Eur. 
 Supp. 200. — 3. και τψ μεν φαος ηλθεν, αμυνε 
 δε νηλεες ημαρ. Ρ. 615. Syn. Φως, φοως, 
 φέγγος, αυγή, σέλας. — ήμερα. — ηως. 2. βως, 
 
 3. νίκη. σωτήρια. Ερ. Ασπαστον, άγνον, γλυ- 
 κερον, ελευθέρων, ερατον, θείον, λιποσκιον, 
 καλόν, ηδυ, Ίερον, λαμπρον, καθαρον, νοερον, 
 ουρανών, οξυ, περικαλλες, ολβιον, σκοτών, 
 ηψον, λευκον, ευημερον, σεληναΧον. έσπερων. 
 
 Φάραγξ,γγός. η. praecipitium, vorago. a craggy 
 
 Φ Α Ρ 
 
 precipice; a ravine, δήσαι βια φαράγγι προς 
 δνσχειμερω. Prom. 15. Syn. Κρημνός, αγκος. 
 χάσμα. — κοιλας ορεινή. Ερ. Αενδροφορος } 
 ηερια, κοίλη. 
 
 Φάρετρά. λ). ΦάρΊτρϊον. το. pharctra. a quiver. 
 Μηριονης δ' Οδυσή'ί διδου βων, ηδε φαρετρην. 
 Κ. 260. και χρυσεον περί νώτα φαρετρών, — ■ 
 Mosch. 1. 20. $ΥΝ.Βελεθηκη,γωρϋτος, ιοδοκη. 
 Ερ. Αμφικρεμης, ευπτερος, ευτοζος, ιοχεαιρα, 
 κοίλη, πολυρραπτος, παραυχενια, υπωλενως. 
 Phr. Οιστοδεγμων θησαυρός βελεσι. Pers. 
 1013. 
 
 Φάρίτρδ^ορος. pharetram gestans. quiver- 
 bearing, σιμά γελών, πτεροεις νώτα, φαρε- 
 τροφόρος. Meleag. 91. 
 
 Φάρη, ης. et Φάρίς, ΐος. η. urbs Laconia3. Φα 
 ριν τε, Σπαρτην τε, πολντρηρωνά τε Μεσσην 
 Β. 582. 
 
 Φάρίκδν. το. veneni genus, a species of poison 
 μηδέ σε y εχθομενη ληθτ] ποσις, ον γαρ ά'ι- 
 δρις,-Φαρικον, ή γναθμοΧσιν επι βαρύν ωπασε 
 μοχθον. Nic. ΑΙ. 397. 
 
 Φαρΐσαΐος. Nom. Hebr. a Pharisee, και χορός 
 άλλος άπιστος άμαρτινοων Φαρισαιων. Νοηη 
 Ερ. Ακηλητοι, αγχινοοι, βαρνζηλοι, πολνρρα- 
 φεϊς, υπερφίαλοι, μέγα πνεωντες. 
 
 Φαρμακεία, Φαρμάκια, Ion. -η, Callict. An. ii. 
 294. veneficium, praestigiae. application ot 
 drugs, or charms ; enchantment ; imposture, 
 και φαρμακεΊαι, και νόσων χαλεπωτατος 
 Menand. fr. inc. 6. Syn. Γοητεία. 
 
 Φαρμάκενς, εως. Φαρμάκός, ου. δ. Φαρμάκουρ- 
 γός. δ ή. Lye. 6 1 . confector medicamentorum. 
 one who compounds drugs ; administers 
 philtres, poisons, etc. 2. a magician ; impos 
 tor. Hence, 3. one so worthless, as to be 
 put to death at the time of a public cala 
 mity, s. s. as Κάθαρμα. Ran. 733. Br. καίτίς 
 τοσούτος φαρμακευς Ύραχινιων ; Trach. 1 142. 
 ες την εδραν θ', ιν εκείνος ην δ φαρμακός 
 Equit. 1405. 
 
 Φαρμάκενω. Φαρμάκοω, Pyth. 4. 393. venefi- 
 c\o, aut, veneno, utor. to operate by drugs 
 to use spells, or charms, ημείς yap, ει σην 
 παϊδα φαρμακενομεν. Androm. 355. Syn. 
 Γο?7τει;ω, αρτνω, φαρμασσω. 
 
 Φαρμακϊς, ϊδδς. ή. venefica. 2. lacertae vene- 
 nosae species, a woman who prepares drugs, 
 or poisons. 2. a venomous reptile, γυναίκα 
 φαρμακίδ' ει πριαμενος θετταλην. Nub. 749. 
 See Apoll. 4. 53. — 2. φαρμακίδος σαυρης 
 πολυκηδεος, — Nic. ΑΙ. 538. (51. Schn.) Syn. 
 Φαρμακευτρια, παμφαρμακος. Phr. Ύήν Ε- 
 κάτη περιαλλα θεά δαε τεχνησασθαιΦαρμαχ', 1 
 δσ ήπειρος τε φύει και νηχυτον ύδωρ. Αρυΐΐ. < 
 3. 5-29. 
 
 Φαρμακδν 1 . medicamentum. 2. venenum. 3. 
 color, a drug, salutary or, 2. poisonous. 3. 
 a dye. adj. Φαρμάκδεις. (Macedon. An. iii. 
 1 15.) , αυτικ ap' εις olvov βαλε φαρμακον, 
 
 1 The Ionians used the penult, of this word, 
 as well as Φαρμακός, long. Gaisf. Heph&st, p. 
 254. Blomf. Addend. Prometh. . 
 
 
Φ Α Ρ 
 
 ένθεν επινον. δ. 220. Syn. Ακος, ακεσμα. 2. 
 ιος. 3. εντριμμα. Ερ. 1. Ακηρατον, βιοσσοον, 
 εσθΧον, εχεφρον, γΧυκυ, θεΧκτηριον, ηπων, 
 μενοεικες, νηπενθες, οδυνηφατον, σωτήρων, 
 
 ' πραύ. 2. αινον, ανδρυφονον, αγρών, δεινον, 
 δνσάες, Χοιγιον, ΧευγαΧεον, κακόν, θυμοφθο- 
 ρον,θανασιμον,πικρον. See Empedocl. Suid. 
 
 ! ν. Απνους. 
 ΦαρμάκοπωΧης. 6. medicamentorum venditor. 
 
 I a seller of φάρμακα, and of precious stones ; 
 
 i which were supposed to possess healing qua- 
 lities, ηδη παρά τοΊσι φαρμακοποΑαις την 
 
 ι Χιθον. Nub. 764. 
 Φαρμάκδω, Pyth. 4. 393. Φαρμασσο). pass. 
 
 3 Φαρμασσδμαι. aor. 1. φαρμαχθε'ις, Tiber. An. 
 ali iii. 7. medicamen admoveo, in bono v. malo 
 m sensu. 2. sic medicor ut firmem. 3. demul- 
 ceo, lenocinio corrumpo. to operate by 
 Din drugs; to cure, or relieve, by medicine. 2. 
 ii|i to temper as steel. Od. ι. 393. — 3. to alle- 
 viate ; soothe; cajole. Hence, adj. Φαρμα- 
 κτηρίδς, Lye. 1139, and Φαρμακτδς, Maneth. 
 4. 52. φαρμασσομενη χρίσματος άγνοϋ-ΜαΧα- 
 καΐς αδοΧοισι παρηγοριαις. Agam. 94. Syn. 
 ϊατρευω, φαρμακενω, ποτίζω. 2. βαπτω, στο- 
 μοω. 3. γοητεύω, απατάω. 
 
 ϊιΦάρδς, ου. ό η. insula olim vEgyptiaca, sed 
 Strabonis aevo jam juncta continenti. 2. 
 turris in ea structa, navigantibus nocturno 
 tempore lumen presbens. 3. quasvis turris 
 ejusmodi. See Ερ. άδ. 371, 373. Pharos ; 
 once an island near Alexandria with, 2. its 
 
 ι celebrated light-house. Hence, Φαριην άΧα. 
 Dion. 115. — 1. νήσος επειτά τις εστί ποΧυ- 
 κΧυστφ ενί ποντφ - Αιγύπτου προπαροιθε, 
 Φαρον δε ε κικΧησκουσι. δ. 354. 
 $αρδς ι . το. palla. a loose robe ; a cloak, τοσσα 
 δε φάρεα καΧά, τόσους δ' επι τοίσι χιτώνας. 
 Ω. 231. πώς αν, τοτ ων παις, νυν εχη ταύτ 
 αν φάρη. Eur. ΕΙ. 543. Syn. Εσθης, εσθος, 
 ιματιον, χιτων, πεπΧον. Ερ. ΈυπΧυνες, ευ- 
 ποιητον, ευνητον, νεοπΧυτον, ΧεπταΧεον, Χευ- 
 κον, μαΧθακον, ποΧυποικίΧον, πορφυρεον, 
 χρυσεοστοΧον, χρνσεοπηνητον. Eur. 
 Ραροω. aro. to plough, η αφαρον φαροωσι, με- 
 Χει δε φιν ομπνων έργον. Call. Jr. 183. Bent. 
 Syn. Αροω, αροτριαω. 
 
 ΡαρσάΧδς. η. Ν. P. a town in Thessaly; now 
 ! Pharsala, or Sataldge. The district was 
 Pharsalia, in which the battle between Cae- 
 sar and Pompey was fought, b. c. 47. adj. 
 ■ ΦαρσάΧϊδς, a, 6v. ΦαρσάΧδς. 6 ή. and Φαρ- 
 σάΧϊς, Χδδς. r). (Antip. Sid. An. ii. 25.) Φθιας 
 
 Κδε τήσδε,και ποΧεως ΦαρσαΧιας. Androm. 16. 
 γήν γάο Χιπών ΦαρσαΧον, ηδε ΙΙηΧεα. Iph. 
 Α. 812. 
 ^αρσος. fragmentum. a piece torn off; a por- 
 
 1|tion. Nic. Th. 664. Syn. Κλάσμα, τρυφος. 
 ?άρυγζ, Φαρυξ. η. gula. the gullet. — ώ μιαρά 
 φαρυγζ. Ran. 571. Β. — φαρυγος δ' εζεσσυτο 
 
 1 The a is long in Homer, common in other 
 mters ; but more often long in the Heroic, 
 bort in Tragic. 
 
 Φ A Τ 
 
 695 
 
 οίνος. 1.373. Syn. Ασφαραγος. Ερ. Πειναλέος. 
 
 Φασγάνδν. το. culter, ensis. a knife; a sword. 
 dimin. Φασγάνΐς, ϊδδς. η. (Phanias, An. ii. 
 53.) φασγανον οίον έχων, κακά δε φρεσΐ μη- 
 δετο έργα. Φ. 19. Syn. Αορ, ζιφος, μάχαιρα, 
 χαΧκος. Ερ. Αμφηκες, αμφιτομον, θηκτοι>, 
 κεΧαινον, εχθρον, οζυθηκτον, πΧατυ, τριπαΧ- 
 τον, ταυροκτονον, στονοεν. διστομον. 
 
 Φασγάνονργδς. δ ή. enses procudens. making 
 swords ; forging weapons. προσχαΧκευει δ' 
 Αϊσα φασγανουργός. Choeph. 645. 
 
 ΦάσηΧϊς. η. urbs Pamphylia3. Κωρυκος, Περγ?; 
 τε, και ηνεμοεσσα ΦασηΧις. Dion. 855. 
 
 ΦάσηΧδς. phaselus. 2. navigium oblongum. a 
 kidney bean. 2.n small long boat ; a cutter. 
 aXX' αφανε τών φασηΧων, ώ γυναι, τρεϊς χοι- 
 νικας. Pae. 1 144. 
 
 Φασί, ΦάΥε. 3. and Q.pLpres. from Φημι. κΧη- 
 j δοϋχον Ήρας φάσι δωμάτων ποτέ. ^Esch. 
 j Supp. 300. τι φάτε; τι λέγετε ; τάχα τις 
 Ι υμών τψ ζνΧο). Cycl. 209. 
 
 Φάσϊάνός. nom. avis, a pheasant ; so called 
 j from the river Phasis. It is ludicrously ap- 
 plied to α συκοφάντης, or informer, as if de- 
 rived from φαίνω, Acharn. 726. iSO, Φάσϊάνί- 
 κδς, Αν. 68. τους Φασιανούς, ο'ύς τρέφει Αεω- 
 γορας. Nub. 1 10. 
 
 ΦάσΧς. η. visum. 2. delatio. 3. dictio, rumor. 
 
 an appearance ; a phase in Astronomy. 2. a 
 
 charge, or accusation. 3. a saying; a report. 
 
 Ι ΤΪΧήίαδων φασιας δεδοκημενος, α"ι θ' υπό ταυ- 
 
 | ρου. Nic. Th. 122. Syn. 2. ΈγκΧημα, σϋκο- 
 
 ! φαντια. 3. Χογος. 
 
 ΦάσΧς. δ. fluvius Colchidis. a river in Colchis, 
 | flowing into the Euxine ; now the Phaz, or 
 \ Rhiou. Φάσις δινηεις ευρύν ροον εις άΧα βαΧ- 
 Χει. Apoll. 2. 401. See Isthm. 2. 61. An- 
 drom. 648. and Dionys. 691. Ερ. Αξενος, 
 βαθύς, εϋρρειτης, ευρυρεων, καΧΧιρεεθρος, 
 καΧΧιρροος. 
 
 Φασκω. s. s. as Φημ'ι. 
 
 ΦασκωΧδς. vestigerula. a sack ; portmanteau ; 
 coffer. φασκωΧος ευθύς Χυομενος μοι τοϋ 
 μύρου. Arist. θεσμ. δευτ. Ath. 690. d. 
 
 Φασμά. το. visum, s. s. as Φάντασμα, ει μη τοδε 
 φάσμα νυκ-τδς εΰ κατασχησει. Soph. ΕΙ. 504. 
 Ερ. Αντιτυπον, απατηΧιον, ποικιΧομορφον, 
 ποΧυδαιδαΧον, σκωειδες, μεΧανοπτερον, νυκ- 
 τερινον, δαιμόνων. 
 
 Φασσά. Att. Φαττά. palumbus. a wood pigeon. 
 Also, Φαφ, άβδς. η, Lye. 580. Hence, Φασ- 
 σδφδνδς. epith. of a hawk. (//. O. 239.) κηγώ 
 μεν δωσώ rq. παρθενψ αυτίκα φασσαν. Theoc. 
 5. 96. νερτος, Ίεραξ, φαττα, κοκκνζ, ερυθρο- 
 πους, κεβΧηπυρις. Αν. 303. 
 
 Φάτεώς, Hes. α. 144. Φάτδς. nominandus. to 
 be mentioned; celebrated. Γοργόνες απλωτοί 
 τε και ου φαται ερρωοντο. ib. 230. See ε. 3. 
 Syn. Εξ^γ^τεος, ρητός, ονομαστός. 
 
 Φάτιζω. dico. to say ; to call. See Φημι. Kav- 
 κωνων πτοΧιεθρον, δ Αεπρειον πεφατισται. 
 Call. 1. 39. 
 
 ΦάΥϊς. dictum, oraculum. 2. rumor, fama. an 
 oracular response ; a report, εκ γάρ τοι του- 
 
696 
 
 Φ Ε Ι 
 
 των φατις ανθρώπους αναβαίνει Έσθλι) — ζ. 
 29. See (Ed. Τ. 1 51. 318. Syn. Χρησμός, 
 μαντεία, κληδων. 2. ρήσις, λόγος, αγγελία, 
 $ημη, δοζα. Ερ. Ψευδής, ηδεία, αφραστος, 
 κακή, έχθρα, μεγάλη. 
 
 Φάτνη, praesepe. a crib ; a stall, τους μεν τεσ- 
 σάρας αυτός έχων ατιταλλ' επί φάτνη. Β. 271. 
 
 Φαϋλλος. Ν. P. one famous for his speed, ότε 
 τον δρομέα Φαϋλλον, ων βουπαις ετι. Vesp. 
 1206. Β. Ερ. Ολυμπιονίκης, όπλιτοδρομος. 
 
 Φαυλεπίφαυλότάτός. longe vilissimus. utterly 
 worthless, δη τότε γιγνονται φαυλεπιφαυλο- 
 τατοι. Demodoc. An. ii. 56. 
 
 Φαύλος, vilis, nequam, levis. of no value ; 
 worthless; mean: also, plain, simple, corn- 
 par. Φαυλότερος, Eccles. 617. superl. Φαυ- 
 λότατος, Ε 'quit. 21 3. adv. Φαυλως. lightly; 
 patiently. {Here. F. 88. Iph. A. 850.) subst. 
 Φαυλοτης, τητός. t). {Eur. Polyi'd. fr. 3.) 
 τουτι το κακόν ου φαΰλον εζεγρηγορεν. Αν. 
 1413. Syn. Ευτελής, αραιός, ουτιδανος,βαιος, 
 άχρηστος, χακος, αδόκιμος, πονηρός, μοχθηρός, 
 άπλοος, ευχερής. 
 
 Φαυλουργός. or Φλαυρουργός. epith. artificis 
 vilis. an indifferent workman. Philoct. 35. 
 
 Φαΰνός. Faunus. Nonn. Dionysiac. 1. 13. 
 
 Φαυσϊάδης. patronym. from ΦαυσΧός. και βαλε 
 Φαυσιαδην Απισαονα, ποιμένα λαών. Λ. 577. 
 
 Φαυσΐβρότυς. mortalibus lucem adferens. ep. 
 Solis. enlightening the world, τότε καΐ φαυ- 
 σιβροτος-Ααιμων — 01. 7. 71. 
 
 Φάω 1 . luceo. 2. s. as Φημί. 3. interimo. to 
 shine. 3. to kill. Ι,- κειμην ασπασιως, φαε δε 
 χρυσοθρονος Ηώς. ξ. 502. — 2. Κυρηνη πεφα- 
 τα'ι τις έλος παρά ΠηνειοΊο. Apoll. 2. 500. 
 3. πεφησεται δε του θεριστήρος ξυρφ. Lye. 
 841. — πεφαται δ' ώριστος Αχαιών, -Πάτρο- 
 κλος, — Ρ. 689. Syn. 1. Ααμπω, φαίνω. 3. 
 αναιρεω, αποκτεινω, σφάζω. 
 
 Φάωθϊ. indecl. nom. mensis apud iEgj'ptios. 
 the month in Egypt, which corresponded 
 to October, πρώτος θωθ ίδαη δρεπανην επί 
 βοτρυν εγειρειν, - Ιχθυβολοισι Φαωθι φέρει 
 πανδημιον αγρην,-ΊΙλη'ίαδων φαινουσαν Αθυρ 
 τεκμαίρεται ώρην, κ. λ. Anthol. ρ. 176. 
 
 Φϊβομαι. fugio. 2. timeo. to shun ; to be 
 afraid, κραιπνά μαλ' ένθα και ένθα διωκ'εμεν, 
 ηδεφεβεσθαι. Ε. 223. Syn. Φεύγω. 2.φοβεομαι. 
 
 Φέγγος, splendor, lux. light. Hence, the v. 
 Φεγγοβδλεω, Man. 4. 264. adj. Φεγγοβόλος, 
 ό ή, Cyr. Th. φέγγος, ότ αμφιλυκην μιν 
 ανεγρομενοι καλεουσι. Apoll. 2. 671. Ερ. 
 Αστραπτον, ασπασιον, ακηρασιον, ασβεστον, 
 κοινον, θεσπεσιον, καθαρον, τηλαυγες, χρυ- 
 σεοκυκλον. 
 
 Φειά. oppidum non procul ab Elide. Φειας 
 πάρ τειχεσσιν, Ίαρδανου αμφΐ ρεεθρα. Η. 1 35. 
 
 Φείδομαι, parco. to spare. — φειδεο δ' ήμεων. 
 π. 185. και κυνα καρχαροδοντα κομεϊν' μη 
 φειδεο σίτου. Hes. ε. 604. 
 
 Φειδώ, όός, ους, II. Η. 409. Φειδωλϊά. Φειδωλή. 
 
 1 Used only in a few tenses ; never in the 
 present. 
 
 Φ Ε Ρ 
 
 r/. parsimonia. a sparing ; penuriousness. ου 
 γάρ τον εμόν ιδρώτα και φειδωλιαν. Eccles. 
 750. Β. — μηδ' ετι δουρων Εστω φειδυ)λή, — 
 Χ. 244. Syn. Φεισμονη, ευτέλεια. 
 
 Φειδωλός, parcus. parsimonious ; penurious. 
 ην μεν γάρ εις φειδωλόν εισελθών τύχω. 
 Plut. 237. 
 
 Φελλευς. mons in Attica, όταν μεν οΰν τάς 
 αΤγας εκ του Φελλεως. Nub. 71- 
 
 Φελλός, suber, cortex, cork. — φελλοί δ' ως 
 αγουσι δικτυον, 'ιόν εκ βυθού κλωστηρα σώ- 
 ζοντες λινον. Choeph.505. See Pyth. 2. 144. 
 
 Φενακτ/, ης. τ/, coma addititia. a substitute for 
 hair ; said to come from πηνικη, i. e. πηνιακη. 
 sc. κόμη. The false hair, or wig, of the an- 
 cients was probably made of wool ; as those 
 of coachmen, and Welsh wigs, are at the 
 present day. Hence, Φενάκιζω. to cheat, as 
 by wearing false hair. (Acharn. 90.) Φενά- 
 κισμός. ό. (Ε quit. 633. Β.) and Φεναζ, άκός. 
 ό. an impostor; a cheat, ώς ην αλαζων και 
 φεναζ, ο'ιος τε τους θεατάς Εξηπατα, — Ran. 
 909. Β. Syn. Απατηλός, φευστης, πλάνος. 
 
 Φενϊος, ου. ή. Ν. P. a town in Arcadia, near 
 Mount Cyllene. //. B. 605. Φεραι, ών. αϊ. 
 Pherse, in Thessaly. adj. Φεραίος, a, ov. 
 {Soph. fr. inc. 82.) ουδέ Φεραις Αδμητος 
 εϋρρηνεσσιν ανασσων. Apoll. 1. 49. 
 
 Φερανθης. florifer. flowery, πορφυρεη μειδησε 
 φερανθεος ειαρος ώρη. Meleag. 110. 
 
 Φερασπϊς. clypeatus. 2. bellicosus. canning 1 
 a shield ; warlike, ουδαμώς' εγχη σταδαΐα, 
 και φερασπιδες σαγαι. Pers. 240. Syn. Ασ- 
 πιστης. 
 
 Φερβω. pasco. to feed ; to pasture, mid. to 
 feed upon, τάίσι δ' εμαϊς ο'Ίεσσι παρεστι 
 μεν ά μελιτεια Φερβεσθαι, — Theoc. 5. 130. 
 
 Φερεαυγής, Φϊραυγης. lucem edens, v. ferens. 
 Ερ. άδ. 339. This adj. is compounded oj 
 Φέρω, sign, to bring, bear, support, produce, 
 cause : as are also the following ; Φερεδειπ- 
 νός, Nonn. Φίρεζωός, Apolliu. Ps. 19. 9. Φε-ί 
 ρεκαρπός, Orph. Η. 25. Φερε7Τοι^ος, Pyth. 2. j 
 57. Φερεπτερυξ, Opp. Φερεσβϊός, Horn. Apoll. 
 341. Φερεσσάκης, Hes. a. \3. Φερεστάφϋλός,, 
 Meleag. 1 10. Φερολβϊός, Orph. H. 63. 12. 
 Φερωνυμός, Lye. 599. 
 
 Φερέγγυος, idoneus. answerable for; able to 
 perform, τ'ι γάρ κελεύεις, ών εγώ φερέγγυος ; 
 Soph. ΕΙ. 948. Syn. Εγγυ^^ς, αξιόπιστος, 
 βέβαιος, ασφαλής, δυνατός. 
 
 Φερεγλάγης. lac praebens. yielding milk, εξα- 
 πινης μετά τέκνα φερεγλαγεες τελεθουσι. 
 Lith. 216. Syn. Γλαγερος, περιγλαγης. 
 
 Φερεκύδης, praeceptor Pythagorae. και Σύριος 
 σελάγιζε σαοφροσυνη Φερεκύδης. Christodor. 
 An. ii. 469. 
 
 Φερεμμΐλϊης. fraxinum fortiter gerens. wield- 
 ing the ashen spear. Έρμων αμπεδιον φώτα 
 φερεμμελιην. Mimn. An. ii. 522. Syn. Ei>- 
 μελιης, λογχοφορος, αιχμητης. 
 
 Φερενϊκός. ό. Ν. P. a race-horse of Κ. Hiero, 
 who won in the public Games, τους αρι- 
 στευωνΦερενι-κοςέλεΚιρρφποτε. Pyth. 3. 132/ 
 
 i 
 
ΦΕΥ 
 
 Φ Η Μ 
 
 697 
 
 Φερεοικδς, Φεροικδς. ferens domum. epith. of 
 a snail, or tortoise ; as carrying his house on 
 his back, αλλ' δποτ' αν φερεοικος από χθονός 
 αν φυτά βαινν. Hes. ε. 569. 
 
 ΦϊρϊποΧίς. Find. fr. inc. 32• Φερεπτολίς, Op- 
 pian. urbem qs. ulnis gestans. epith. For- 
 tunes, supporting• a city, or state. 
 
 Φερΐτρδν. Jectica, lectus funebris. a bier. 
 κειμενον εν φερετρω, δεδαίγμενον οξέ< χαλκψ. 
 Σ. 236. Syn. Σορός, θήκη. 
 
 Φερης, ητος. poet. Φτ]ρης. Ν. P. son of Cre- 
 theus, father of Admetus. patronym. Φερη- 
 τϊάδης, Iph. A. 217. Φηρητϊάδης, II. Β. 763. 
 τοϊος Φερητος εϊσι προς δόμους ανήρ. Ale. 65. 
 
 Φεριστος. super/, from Φέρω, as well as Φερ- 
 τατος. See Φερτερος. εις δ' επί τάσδε, φε- 
 ριστε, Μόλων αγχοιτο παλαίστρας. Theoc. 
 . 7. 125. See II. I. 110. 
 
 Φερμά.το. proventus. 2. fetus, produce; off- 
 spring, φερματι γάν πανωρω. iEsch. Supp. 
 ; 699. 
 
 Φερνη. dos. a marriage-portion, φερνάς ye 
 πολέμου, και δορος λαβών γέρας. Ion. 298, 
 Syn. Προιξ. — αμοιβή. 
 
 ΦερνΊδν.το. cophinus. a fishing basket, γέρων 
 άλιενς, παρ' ον το φερνίον τριτην. Menand. ί 
 
 fr. inc. 69. 
 
 Φερσεφδνη, Φερσεφαττά. See ΤΙερσεφονη. χη 
 Τίερσεφατθ', άτ οντε κάκεινω θεώ Ran, (371. 
 Β. — μελαντειχεα νυν δομον - Φερσεφονας ιθι, 
 Αχοί. Olymp. 14. 28. 
 : Φερτερος. sync, for ΦΙρεστερος. compar. from 
 Φίρω. validior ; melior. superior ; braver ; 
 better, superl. Φερτάτδς, Φερισ-δς, q. v. 
 — οφρ' εν ειδ?]ς Όσσον φερτερός ειμί σεθεν, — 
 Α. 186. — δ yap πολν φερτατός εστίν. ib. 581. 
 ειξας, άνδρα φεριστον, ον αθάνατοι περ ετι• 
 σαν. Ι. 110. Syn. Κρεισσων,αρειων. — superl. 
 
 ' κρατιστος, εζοχωτατος, παναριστος. 
 
 Φερτός, tolerabilis. to be endured, δουλείας 
 τάς ου τλατάς-Ύάς ου φερτάς. — Hec. 159. 
 Syn. Φορητός, ανασχετος, υποιστος. 
 
 Φέρω. f. οϊσω. ρ. ήνοχά, ενηνοχά. aor. 1. 
 ήνεγκά. {these tenses being supplied from the 
 obsol. verbs, ο'ίω, ενεκω, ενε'ικω, ενεγκω.) fero ; 
 tolero. 2. med. obtineo. to bear; bring; 
 carry ; endure. 2. to bear away for one's 
 self; to receive; obtain. — τα δε δώρα αναζ 
 ανδρών Αγαμέμνων - Οισετω ες μεσσην α- 
 γορην — Τ. 172. Syn. Φορέω, φορημι, κομίζω, 
 βαστάζω, αγω, υπομένω, εκφέρω, προσφέρω, 
 
 Ι συνεισφέρω, εχω, κρατεω, λαμβάνω. 
 Φίρε, for Αγε. age ! come now ! φερ' είπε 
 προς θεών, που yap ην ενταϋθά σοι ; Philoct. 
 437. τα. δ' άλλα, φερ' ιδω, πώς πολιτευσει, 
 φρασον. Equit. 1365. Β. φέρε δ?), το δαδιον 
 τοδ' εμβαφω λαβών. Pac. 959. τοΐσι φέρε 
 δω* — ib. 969. 
 Φεύγω. med. Φενγδμαι. fut. φεύζδμαι, φενζον- 
 
 ν μαι. fugio. 2. efFugio. 3. exsulo. 4. reussum. 
 to run away from ; to escape ; to flee one's 
 country; to be put on one's defence. Hence, 
 the verbals, Φενκτίδς, Αν. 392. Φευκτδς, Aj. 
 223. Φυκτος, II. Π. 128. — ον μιν εγωγε 
 
 Φευζομαι εκ πολεμοιο δνσηχεος' — Σ. 307. ή 
 ραδιως φευγων αν αποφυγοι δικην. Nub. 167. 
 Syn. Διαφεύγω, εκφενγω, φυγγανω, αλενω, 
 αλεεινω, δραπετεύω, διδρασκω. επιστρέφω, 
 φυγην φευγειν, ποιΰσθαι, αιρεσθαι. εις φυ- 
 γην όρμφν. — τα νώτα δοϋναι. χαζομαι. 2. 
 αποφεύγω. 3. φυγαδεύω. 4. κατηγορούμαι. 
 
 Φεΰξϊς,Φυζϊς. ή. fuga. flight ; means of escape. 
 — Αϊδα μόνον - Φεΰζιν ουκ επαζεται. Antig. 
 368. φυζιν βουλενουσι μετά σφισιν, — Κ. 
 311. Syn. Φυγή, εκφυγη, αποφευζις, δια- 
 φυγή, αλυζις. 
 
 Φεφάλδς. Φεφάλνξ, νγδς. δ. scintilla. 2. ignis, 
 a spark; fire, πηδώσι, και βαλλουσιν, ώσπερ 
 φεφαλοι. Vesp. 227. αλλ' ουδέ μοιχοϋ κα- 
 ταλελειπται φεφαλυζ. Lysist. 107. Syn. 
 Σπινθηρ, ανθραζ. 
 
 Φεφάλδω. comburo. to kindle; to scorch. 
 εφεφαλωθη κάζεβροντηθη σθένος. Prom. 363. 
 Syn. Κατακαίω. 
 
 Φηγάλευς, or ΦΊγ. epith. of Bacchus. Lyc.2\2. 
 
 Φηγευς.δ. Ν. P. II. Ε. 11. Φηγϊδν. το. Ν. Ρ. 
 name of a fabulous mountain. Ηώς μεν αιπνν 
 άρτι Φηγιον (αϊ. Φηγινου) παγον Κραιπνοϊς 
 ύπερποτάτο Πήγασου πτεροΊς. Lye. 16. 
 
 Φηγδς.ή. fagus, sesculus. 2. glans. a species of 
 oak, or beech. 2. acorn, or mast. adj. Φη- 
 γϊνεός, Qu. 3fa?c. An. ii. 238. Φηγϊνδς,ΙΙ. 
 Ε. 838. Φηγδτευκτδς, Lye. 1432. φηγόν τε, 
 μελιην τε, τανυφλοιόν τε κρανειαν. Π. 768. 
 Syn. Οζυα, δρυς. Ερ. Αγριας, κελαινη, σκιερά, 
 νφηλη, υφικομος. 
 
 Φηληζ, ηκδς. ό. grossus,s. ficus nondum ma- 
 tura. 2. fallax. a fig unripe, with the ap- 
 pearance of being ripe. 2. a cheat ; impostor. 
 τον τε φηληχ' ορών οιδανοντ'. Pac. 1165. 
 Syn. Ολννθος. 2. απατεων, απατηλός. 
 
 Φηλητής, not Φιλητης. fur. a pilferer ; a 
 cheat, όρκος γάρ ουδείς ανδρι φηλητ -n βαρνς. 
 Soph.yV. inc. 16. πεμφειεν Έρμης, ος γε 
 φηλητών αναζ. Rhes. 217. 
 
 Φηλδω. decipio. to cheat, αμφαδιην αγόρευε 
 και ειρεο' μηδέ με τερπνόις Φηλωστ^ς επεεσσιν, 
 — Apoll. 3. 982. See Agam. 475. Bl. Syn. 
 Απατάω. 
 
 Φήμη, Od. ν. 100, 105. Φήμϊς. η. fama. 2. 
 omen a report; public opinion. 2. an omen 
 derived from something said ; a presage. See 
 Φατις. η τινά που και φημιν ενι Ύρωεσσι πυ~ 
 θοιτο. Κ. 207. Syn. Α κοη,βαξις,ηχη, λόγος, 
 αγγελία, όνομα, δοζα, κλέος. 2. ομφη, φημισ- 
 μος, κλάδων. Ερ. Αδευκης, δυσκελαδος, δεινή, 
 χαλεπή, πολυθροος, πάλαια, ευκλεης, κακή, 
 φιλοφορμιγζ. Phr. Ουδέποτε κλέος εσθλον 
 απολλυται, ονδ' ονομ' αυτού. Tyrtse. τοι γάρ 
 Tci μνήμης ουκ ημβροτεν. Antip. Sid. An. il. 
 1 9. δοζα πάλαι θειων αγχιβεβακε θρόνων. Ερ. 
 ειτ εξ αμαυυάς κλυδόνος λέγει μαθών. Cho- 
 eph. 853. ' See Isthm. 4. 37. 
 Φημί. Φασκω, Od. ω. 76. dico. to say; affirm. 
 τοσσον εγώ φημι πλεας εμμεναι υ'ιας Αχαιών. 
 Β. 129. Syn. Τίιφανσκω, λέγω, ερεω, δεικνϋμι, 
 αυδαω, φράζω. 
 Φημιζω, Φημίζομαι, divulgo, nomino. 2. pol- 
 
 4 Ό 
 
698 
 
 Φ θ Η 
 
 liceor. to spread abroad ; to declare. 2. to 
 promise in marriage, μακρόν δε πήμα ζυντο- 
 μως εφημισω. Agam. 638. — 2. ΐ)ν εφημισεν 
 πατήρ μοι. — Iph. Α. 1356. Syn. Διαφημίζω, 
 επιφημιζω. 
 
 Φημϊος. Pheraius. a famous bard and mu- 
 sician, said to have been the instructor of 
 Homer. Φημιε, πολλά γαρ άλλα βροτών θελ- 
 κτηρια όΐδας, Εργ' ανδρών τε θεών τε, τά 
 τε κλειονσιν αοιδοί, α. 337. 
 
 Φηνη. ossifraga. an osprey. φηνη ειδομενη' — 
 γ. 372. SYN. Φίνος. 
 
 Φηρά, II. Ε. 543. Φηραι. Ν. P. a city of an- 
 cient Messene. Φηράς τε ζαθεας, — I. 151. 
 
 Φθάνω ι . Φθήμϊ, q. υ. praevenio. to be before- 
 hand with ; to be quick in doing ; to do 
 first; to anticipate. It is used 'particularly 
 with a particip. πολλόν ΰπεκπροθεει, φθάνει 
 δε τε πάσαν επ' α~ιαν Βλαπτουσ' ανθρώπους' 
 — Τ. 502, χωρεί τρέμουσα κώλα, και μόλις 
 φθάνει, θρονοισιν εμπεσοϋσα, μη χαμαι 7Γε- 
 σεΐν. Med. 1165. P. Syn. Ώαραφθανω, προ- 
 φθανω, ύποφθανω, προλαμβάνω, προέρχομαι. 
 
 Φθεγγόμαι. loquor. to speak, φθεγγεο δ', y 
 κεν ι^σθα, και εγρηγορθαι ανωχθι. Κ. 67. 
 Syn. Ώροσφθεγγομαι, αυδαω, ηχεω, ερεω, 
 εξαγγέλλω. 
 
 Φθεγμά. το. vox. 2.sonus. voice ; sound, εψα 
 κινεί φθεγματ ορνίθων σαφή. Soph. ΕΙ. 18. 
 Syn. Φθογγη, φθόγγος, ρήμα, αυδη, ήχος. 
 
 Φθεψ. ό. pediculus. 2. nom. piscis. 3. fructus 
 piceae. a louse. 2. a shell-fish, that fixes and 
 feeds on other fishes. 3. the fruit of a Pi- 
 naster, ες τά ρακιά σκωπτοντας αεί, και τοϊς 
 φθειρσίν πολεμοΰντας. Pac. 739. 
 
 Φθειραι, ν. Φθείρες, mons Lycise. See Schol. 
 Lycoph. 1383. οϊ Μιλητον έχον, Φθειρών τ' 
 ορός ακριτοφυλλον. Β. 868. 
 
 Φθείρω, vitio. 2. stupro. 3.interimo. to cor- 
 rupt. 2. to debauch, or ruin. 3. to destroy. 
 med. Φθείρομαι, to wander about wretch- 
 edly. — αντάρ μήλα κακοί φθειρουσι νομήες. 
 ρ. 246. μη φθειρεν, ω'νθρυ>πε, περιπλανιον 
 βιον ελκών. Leon. Tar. An. i. 234. τότε 
 νοστησεις, νυν δε φθειρου. (go and be hanged.) 
 Plut. 610. Syn. Αποφθειρω, καταφθειρω, 
 φθιω, βλάπτω, αφανίζω, λυμαίνομαι, αποΧ- 
 Χυμι, φθίνω, εξαλείφω. Eur. 
 
 Φθερσϊγενης. genus perdens. race-destroying. 
 ώ μεγαλουχοι και φθε ρσιγενεϊς - Κήοες Έριν- 
 νυες— Sept. Th. 1062. 
 
 Φθεω, Φθϊω. fut. φθϊσω. per/, pass, εφθϊμαι. 
 interimo, perdo. 2. pereo. act. to cause to 
 waste away; to destroy, neut. to perish. 
 πριν γάρ κεν και ννζ φθεΐτ αμβροτος' — λ. 
 329. — ή αυτός φθϊεται πρωτω εν όμιλψ. Υ. 
 173. δαιμόνιε, φθΊσει σε το σον μένος, — Ζ. 
 407.— 2. ώς κε δολψ φθΤ ν ς—β. 368. 
 
 Φθήμϊ. obsol. aor. 2. act. εφθην. mid. εφθάμην. 
 
 1 The 1st syll. is long in Homer, short in 
 Attic ; as is the case with τ'ινω, φθίνω. For a 
 peculiar construction of φθάνω, see note in 
 Thes. 
 
 Φ θ I 
 
 partic. φθάμενός. from Φθεω, or Φθαω, alsc 
 obsol. aor. 1. έφθασα. 1. fut. mid. φθησομαι 
 s. s. as Φθάνω, όπποτερός κε φθβσιν ορεξα- 
 μένος χροα καλόν. Ψ. 805. αλλ' ιομεν, μι 
 φθεωσι περαιωθεντες εκείνοι, ω. 436. 
 
 Φθϊα, άς. ή. Ν. P. the town in Thessaly. 
 where Peleus reigned. Hence, ΦΘΊωτης.ό.ΦΘΪ 
 ώτϊς.ή, Androm. 1035. The Φθ'ιοι,ΙΙ. Ν. 699 
 were a distinct tribe ; and from them comet 
 the adj. Φθ'ιάς, άδός. η, Apoll. 1. 55. οϊ τ 
 ειχον Φθιην, ηδ' 'Ελλάδα καλλιγνναικα. Β 
 683. Ερ. Ευπωλος, ευρυπεδος, εριβωλος. 
 
 Φθϊμενός. part, prcet. pass, from εφθιμαι. ab- 
 sumtus, mortuus. passed away ; dead. ώ< 
 και τής νυν φθιμενης νυκτός. Aj. 141. 
 
 Φθϊνάς, άδος. ή. decrescens, sc. luna, etc. 2 
 tabifica. neut. that draws to an end, or de 
 clines. 2. act. that brings to an end; con- 
 sumptive. 1. μηνών φθινάς άμερα. Heracl 
 779. — 2. οντε φθινάσι πληγείσα νοσοις\ 
 (Anap.) Antig. 819. 
 
 Φθϊνασμά. το. tabes. 2. decrementum. ade-B 
 cline. 2. waning, setting, τήλε προς δυσμαΧςΙ 
 ανακτος ήλιου φθινασμασιν. Pers. 237. Bl\ 
 Syn. 1. Φθισις. ατροφία, τηκεδων, φθιναΑ 
 νόσος. 
 
 ΦθΊνόκαρπος.όή. qui fructus amisit. yielding 
 no fruit, και φθινοκαρπος εόΐ-σα διδοϊ φάφόιΐ 
 περ αυτάς, (suidat argumentum^) κ. λ. Pyth , 
 4.471. 
 
 Φθϊνόκωλός. cruribus captus. with withered] 
 limbs. — ϊχνοβλαβεας, φθινοκωλους. Man. 4|j 
 500. 
 
 Φθϊνόπωρόν. Φθϊνόπωρισμός, Ananius, Ath J 
 282. b. auctumnus. the decline of autumn j| 
 
 fern. adj. Φθϊνόπωρϊς. ή. (Pyth. 5. 161.) ή%εΊ\ < 
 και φθινοπωρον. — Call. Cer. 123. Ερ.Φυλ -jl 
 λοχοον. 
 
 Φθϊνυλλά. ή. pestifera. a withered hag. b. δεο\ j 
 μένος ουδέν. a. νή Αί', ώ φθινυλλα συ. Ecjjj 
 cles. 935. Β. 
 
 Φθϊνϋθω and Φθίνω 2 are used both transi|H 
 tively and intransitively ; but Φθινύθω more 
 generally sign, to waste, to destroy. 2 
 Φθίνω, to waste away ; to perish. — aXXc 
 φθινυθεσκε φιλον κήρ- Ανθι μένων. Α. 491 
 φθΊνουσιν νύκτες τε και ηματα δακρυχεουσψ 
 π. 39. νέων φθϊνοντων, μείζον αρνυμαι κλέος 
 Alcest. 56. Syn. 2. Καταφθινω, αποφθινω 
 τήκομαι, αποΧΧυμαι, Χηγω, εκλείπω. 
 
 Φθϊσιμβροτός, Φθϊσηνωρ. hominum interem 
 tor. 2. letalis. destructive to men; fatal 
 εφριζεν δε μάχη φθισιμβροτος εγχειησι. Ν 
 339. στειχειν ες πολεμον φθισηνορα' — Β! 
 833. Syn. Ολεσηνωρ, βροτολοιγος. 
 
 Φθϊσΐκός. pulmonarius. consumptive, φθισι 
 κόν πεποιηκε και ποιήσει και ποιεί. Menand 
 
 Jr. inc. 12. Syn. Φθινωδης, τηζιμελης. 
 
 ΦΘΊσΐφρων. mentem depravans. hurting the 
 mind. Opp. 
 
 Φθϊτός. corruptibilis, mortalis. 2. mortuus 
 decayed; liable to decay. 2. dead, και χαϊρ", 
 
 See note on Φθάνω. 
 
Φ Ι κ 
 
 Φ ΙΛ 
 
 699 
 
 εμοί γαρ ου Θέμις φθιτονς bpeiv. Hippol. 
 1 435. Syn. Φθαρτός, θνητός. 2.φθιμενος, νεκνς. 
 ΦθΧτδω. corrumpo. to destroy. See Φθιω, 
 Φθείρω, της εκ λόφων Ύραρωνος εφθιτω- 
 μενης. Lye. 1159. 
 ΦθΊωτης. δ. ΤΙηνειε Φθιώτα, τι νυν ανεμοισιν 
 
 ερίζεις ; Call. 4. 112. See Φθια. 
 Φθογγή, II. Β. 791. Φθόγγος. VOX. voice ; 
 sound of a voice. — ονδ' εθελητον Έκφερέμεν 
 πολεμοιο, τεόν φθογγον ποθεοντε. Ε. 234. 
 - SYN. Φθεγμα, βοή. 
 Φθδϊς, Φθοϊς. placentae genus, a cake, τους 
 φθοΊς αφαρπαζοντα και τάς ισχάδας. Plut. 
 > 677. 
 
 Φθονερός, invidus. envious, jealous, μεμναμ', 
 ■ ώ φθονερδν τύ και άπρεπες ανδρ'ιον αντως ; 
 ' Theoc. 5. 41. Syn. Έπιφθονος, βασκανος, 
 *. ζηλότυπος. 
 
 Φθονεω. invideo. 2. nego. to envy ; to grudge. 
 
 ' : ειπερ yap φθονεω τε, και ουκ ειώ διαπερσαι, 
 
 Ουκ ανυω φθονεουσ' — Δ. 56. Syn. Επι- 
 
 ' : φθονεω, βασκαίνω, φθονον εχω. 
 
 '■ΦθδνησΧς. ή. Track. 1228. Φθόνος, invidia. 2. 
 
 reprehensio. envy ; jealousy ; grudging. 2. 
 
 Ψ censure ; detraction. — του λογού δ' ου χρι) 
 
 φθονον, Τυναι, προσεϊναι, Ζευς ότου πράκτωρ 
 
 Ι φανι). ibid. 254. Syn. Αυσμενεια, βασκάνια, 
 
 1 μεμψις. Ερ. Βαρύς, λαθριος, μογερος. See 
 
 1 Menand. fr. inc. 12. 
 
 ( Φθορά, Φθορδς. corruptio. 2. lues, destruc- 
 f tion; ruin. 2. a plague ; a pest, λογψ σκο- 
 γ ποϋσι την πάλαι γένους φθοράν. CEd. C. 369. 
 Br. Syn. Αιαφθορα, όλεθρος, απώλεια, δη- 
 
 Ψ Χημα, λοιμός, τηκεδων, λύμη, φθισις. 
 ^Φθορεύς. stuprator. a corrupter; seducer. — ή 
 V ποινας τάς περί των φθορεων. Anthol. ρ. 605. 
 J Syn. Αυμαντηρ, λωβητωρ. 
 
 Φθορϊμδς. perdendi vim habens. destructive. 
 t ; Maneth. 2. 346. 
 
 "Φϊάλη. phiala. a vase; a bowl, και τα μεν εν 
 χρυσεφ φιαλν και οιπλακι δημφ. Ψ. 243. Syn. 
 ■"■'- Αγγεΐον, ποτηριον, δεπας, χρυσις. Ερ. Αρ- 
 Ί 1 γνρεα, επιλοιβος, πολυχανδης, χρϋσοτυπος, 
 '■<>■ οινηρα, οινοδοκος. 
 
 ΦΧάρδς. nitens, splendens. παρά το φάος, 
 Ψ φάερδς. 2. pinguis, quia pinguia nitent. 
 ψ shining; fat; plump. 1. — φιαρή τήμος ανεσ- 
 '] χεν έως. Call. fr. 257. See Nic. Al. 91. 387. 
 ! |Ί Exp. Λάμπρος, ιλαρός. 2. πιων. 
 ι ΦΧβάλεδς, Pherecr. Ath. 75. b. Att. ΦΧβάλεως. 
 ι| ep. fici. a fig; so called from Φίβαλις, on the 
 borders of Attica and Megaris. τίδαί; Φι- 
 βαλεως ισχάδας ; — Acharn. 802. 
 -•''Φΐκϊον, s. ΦΤκεΊδν. mons quern incolebat 
 Sphinx, a mountain, occupied by the 
 ι Ί Sphinx. Φικιον ακροτατον προσεβησατο μη- 
 τιετα Ζευς. Hes. α. 33. 
 
 The following adjectives, derived from φίλος, 
 } denote "fondness for", "attachment to", 
 || "accustomed to"; or are merely intensive. 
 ΦΧλάβουλδς, Antip. Sid. An. ii. 18. Φϊλαγά- 
 1 θδς, Naz. ΦΧλαγλάδς, Pyth. 12. 1. Φϊλαγραυ- 
 λδς, Macedon. An. iii. 1 18. ΦιλαγοοΥίς. ή, 
 ■■> fond of hunting, epith. of Diana, Orph. H. 
 
 L 
 
 35. 6. Φΐλαγρυπνδς, ibid. 53. 5. ΦΧλάγων, 
 ωνος. δ ή, Dioscor. An. i. 501. Φϊλάδελφδς. 
 6 ή, Antig. 533. Φΐλαεθλος, Christodor. An. 
 ii. 470. Φϊλάθηναιδς, Acharn. 142. ΦΧλαιδη- 
 μων, Dioscor. An. i. 500. Φϊλαιμάτδς, Anac. 
 Ep. 2. Fisch. Φϊλαιτϊδς, JEsch. Supp. 481. 
 P. ΦΧλάληθης, Macedon. An. iii. 332. Φϊλα- 
 λϋττδς, Orph. Η. 49. 7. Φϊλανθής, εδς. υ ή, 
 Marc. Argent. An. ii. 266. Φιλάνθρωπος, 
 Prom. 11. Φΐλαοιό"6ς, Theoc. 2S. 23. Φϊλαρ- 
 μάτδς, Isth. 8. 43. ΦΧλαστράγάλδς, Antip. 
 Sid. An. ii. 12. Jac. Φϊλαυθδμαιμδς, Lye. 
 567. ΦΧλελαιδς, Ep. 1. 3. Φϊλεμπδρδς, Nonn. 
 ΦΧλενθεδς, Orph. H. 10. 5. Φιλερημδς, Ep. 
 άδεσπ. 416. Φιλερϊθος, Theoc. 28. 1. Φϊλεσ- 
 περδς, Dioscor. An. i. 499. Φΐλευΐδς, Nomi. 
 Φϊλευνδς, Anac. 174. 7. Φϊλ^οδνος, Ep. άδ. 
 80. Φϊληλάκάτδς, Antip. Sid. An. ii. 12. Φΐ- 
 ληνεμδς, Philipp. An.ii.216. ΦΙληνΧδς, Prom. 
 464. Φΐληοίτμδς, Od. a. 181. Φίλιππος, 
 Hec. 9. 
 
 ΦΧλάδελφειά, άς. ή. Ν. P. a city, 1. in Lydia ; 
 2. in Coelesyria. εκ Φιλαδελφειης ξεινηΊα 
 ταύτα Φίλιππος. Theodoret. An. ii, 450. 
 
 Φϊλαιακτδς, JEsch. Supp. 800. P. Φίλοθρηνης, 
 Mosch. 4. 66. Φ(λοθρ??νδς, Nonn. ΦΧλδδυρ- 
 τδς. lugubris. fond of grief ; sad. τώς και 
 εγώ φιλοδυρτος Ιαονιοισι νομοισι. JEsch. 
 Supp. 69. Syn. Φιλοπενθ?;ς, φιλοστονος. 
 
 ΦΧλαιτερδς, ΦΧλαιτάτδς. comp. et super!, a Φί- 
 λος. Ζηνί τεκεΐν ημελλε φιλαιτερον Αρεος νια. 
 Call. 4. 58. ώρατος δ', δ τά πάντα φιλαιτα- 
 τος αν'ερι τηνω. Theoc. 7. 98. Syn. Φιλτερος, 
 φιλωτερος.—φιλωτατος, φιλτατος, φιλιστος. 
 
 ΦΧλάκδλουθδς. ΦΧλεταιρδς, Timocl. Ath. 237. d. 
 sodalium studiosus. fond of society, a. εγώ 
 δ' αεί πως φιλακολουθος ειμί, — Ran. 414. 
 
 ΦΧλακρητδς. ΦΧλοινδς, Leon. Tar. An. i. 243. 
 Φϊλδοι^ος, Agath. ib. iii. 39. Φϊλδπδ-?;ς, Alex. 
 Ath. 39. b. vinolentus. fond of wine un- 
 mixed, ή δε φιλακρητος και αεί λάλος ουκ 
 επί τέκνοις. Antip. Sid. An. ii. 31. 
 
 ΦΧλαμπελδς. ferax vitium. prolific in vines. 
 την θεών πασών μεγιστην και φϊλαμπελωτα- 
 την. Pac. 307. 
 
 Φϊλανορδς. ο ή. ΦΧληνωρ, Pers. 136. virum, s. 
 viros, amans. loving a husband. 2. fond of 
 men. Hence, ΦΧλανδρΧά. (Androm. 228.) 
 στενει πεδον φιλανδρον. Sept. Th. 908. 
 Syn. Αγαπηνωρ. 
 
 ΦΧλανθράκευς. carbonarius. a friend to col- 
 liers, απολεις apa τον ήλικα τονδε φιλαν- 
 θρακεα. Acharn. 335. 
 
 Φιλάργυρος, ό ή. ΦΧλδκερδής, Theog. 1 99. Φΐ- 
 λοκτεάνδς, II. Α. 122. amans argenti. fond 
 of money, subst. ΦΧλαργυρΧά. ή. covetous- 
 ness. (Nicarch. An. ii. 354.) το μαντικον 
 γάρ πάν φιλαργνρον γένος. Antig. 1055. Β. 
 Syn. Φιλοπλουτος, πλεονεκτης, αισχροκερ- 
 δής. See Isthm. 2. 9. 
 
 Φίλαυλδς. ΦΧλδφορμιγζ, JEsch. Supp. 690. P. 
 tibicen. fond of music, φιλανλους τ' ηρεθιζε 
 Μούσας. Antig. 965. Br. Syn. Φιλαοιίος, 
 φιλψδος, φιλυμνος. 
 
 4 υ 2 
 
700 
 
 Φ Ι Λ 
 
 Φϊλεορτδς. dies festos amans. delighting in 
 
 festivals, αρηνην φιλεορτον. Thesm. 1 147. B. 
 Φ\Χβραστος. amoribus deditus. given to love. 
 
 Anlhol. ]). 583. fern. ΦΧλεραστρΧά. η. Philo- 
 dem. An. ii. 87. So, ΦΧλερως, ωτος. 6 ή. 
 Me/eog. 94. 
 
 Φϊλερϊς. Φ'ίλεχθης, Theoc. 5. 137. jurgiosus. 
 quarrelsome, οίον, φιλερίς τις εστί, και μά- 
 χεται tl μοι. Axionic. Ath. 240. Syn. Φιλ- 
 αιτιος, φιλονεικος. 
 
 ΦΧλευλειχδς. ΦΧλολϊχνδς, Leon. ΑΙ. An. ii. 196. 
 epitk. helluationis. fond of dainties. Λα- 
 βροσυνα- τάδε δώρα, φιλευλειχω τε Ααφυγμψ. 
 Leon. Tar. An. i. 224. 
 
 Φΐλεω, ΦϊΧεομαι, Φϊλί?μϊ. amicus sum. 2. soleo. 
 3. osculor. to love; to be wont; to salute. 
 verbal. ΦΧλητεδς. (Antig. 524. Β.) ησκειν 
 ειρια καλά, μάλιστα δε μιν φιλεεσκε. Γ. 388. 
 — εϊ,οχα yap μιν εφΊλατο Παλλάς Αθηνη. Ε. 
 61. ως ουκ εστ' εμε και σε φιλημεναι, — Χ. 
 265. Syn. Αγαπάω, εραμαι, εραω. 2. ειωθα. 
 
 Φϊληδεω. delector. to be delighted with. 
 suhst. Φϊληδϊά. ή. (Piut. 307.) — Φοίβος yap 
 αει -πολιεσσι φιληδεΊ. Call. 2. 56. Syn. 
 Φιλεω. ενηδομαι, ττροσηδομαι. 
 
 ΦΧληλΧαστης. amans judieiorum. fond of serv- 
 ing as judge in the Helisea, a court at 
 Athens, φιληλιαστης εστίν, ώς ουδείς ανήρ. 
 Vesp. 88. Syn. Φιλοδικος. 
 
 Φίλημα, το. osculum. a kiss, μισθός τοι, το 
 φιλαμα το Κνπριδος' — Mosch. 1. 4. PhR. 
 Εσπ και εν κενεοϊσι φιλαμασιν άδεα τερ-φις. 
 —φιλαμα το κονφιζον τον έρωτα. Theoc. 23. 9. 
 
 ΦΧληράτΧς. η. Ν. Ρ, Αρτεμι, τίν τοδ' άγαλμα 
 Φιληρατις άσατο τηδε. Call. Ερ. 34. 
 
 ΦΧλησΧμολπδς, Olymp. 14. 19. ΦΧλδμολπδς. 
 ό >}. cantum amans. fond of song. Αστέρι?; 
 φιλομολπε, συ δ' Έυβοιηθε κατγ,εις. Call. 4. 
 197. Syn. Φίλωνος, ευμολπος, ύμνοπολος. 
 
 ΦΊλητής. See Φηλητης. 
 
 ΦΧλητωρ. δ ή. amasius, amasia. a lover, κείται 
 φιλητωρ τοΰδε, — Agam. 1421. Bl. Syn. 
 Εραστής. — φίλη. 
 
 ΦΧλΧά. ΦΧλοτης. ή, II. Γ. 73. amicitia, amor, 
 friendship; aifection. αλλ' ανδρεσσι κακοϊς 
 συνθεμένοι φιλιην. Theog. 307. Syn. Φιλο- 
 φροσυνη, δμοφροσυνη, αγάπη, αρθμος. Ερ. Αρ- 
 ραγής, άρρηκτος, καθαρά, κρυπταδιη, αμοιβαία. 
 
 ΦΧλΧκος. adj. Φίλιος, arnabilis ; friendly ; 
 pleasing. 2. Φιλικός is the name of a. Tragic 
 poet. Schol. Hephsest. p. 53. Gaisf. Φίλιος, 
 α, δν, has also the sense of" friendly ; dear; 
 beloved;" (Alcest. 897. Troad. 845.) and 
 is an epith. of Jupiter, as protector of 
 strangers. (Acharn. 730.) και τι κόρας φιλι- 
 κδν μέλος αμβαλευ' άδιον ούτως. Theoc. 10. 
 22. Syn. Φιλοτησιος, οικείος, ερατεινός. 
 
 Φιλιών??, ή. Ν. P. mother of Theocritus, υίδς 
 ΤΙραζαγοραο ττερικλειτής τε Φιλιννης. Theoc. 
 Ερ. 22. 
 
 Φϊλϊνδς 1 . Ν. Ρ. πράν ττοκα τον χαριεντα τρε- 
 
 1 Proper Names with this termination 
 had three different forms, as Άρχίνοος, Άρ• 
 
 Φ Ι Λ 
 
 χων εφθαζα Φιλϊνον. Theoc. 2. 115. 
 
 Φίλιων, comp. of Φίλος, ϊ,εινων τηλεδαττι•. 
 φιλΧων 2 εμδν ικετο δώμα. τ. 351. 
 
 Φίλο, is obviously the beginning of won 
 compounded of φίλος, but is ludicrously a t 
 plied by Aristophanes to the supporters 
 Cleon ; whom he designates under the nan 
 of Φιλοκλεων, throughout his play of tr 
 Vespse, or Wasps, ουκ' αλλά ΦΙΛΟ μεν εστ 
 αρχή του κακόν. Vesp. 77. Hence are d 
 rived the following adjectives : 
 
 Φΐλοβακχος, Philodem. An. ii. 91. ΦΧλδβα \ 
 βΧτδς, Ath. 1. 13. Φϊλδγαΐδς, ep. vomeriji 
 Philipp. An. ii. 215. ΦΧλδγάμδς, Iph. A. 39 j 
 Φΐλδγυν^ς, Antiph. Ath. 553. e. ΦΧλδδαφνΓ 
 Eur. Lieymn./h ΦΧλοδειπνος, ΦΧλδδορπΧί Ί 
 Ath. p. 642. Nonn. Φϊλδδενδρος, Thea?t. Scha, 
 An.ii.515. Φϊλδδεσττδτδς, Theog. 847. Φϊλ 
 δήμος, Nub. 1 187. Φϊλοδ'ιτης.δ, Philipp. A ! 
 ii. 217. Φϊλοό'ουπδς. ό η, Phanias, ib. 53. Φ\ 
 λοδρδμος, Orph. Η. 13. 11. Φϊλδεργδς. ό 
 Antip. Sid. An. ii. 12. Φϊλοζε^υρδς. δ 
 Thecet. Schol. ib. ii. 514. Φϊλοξωδς, Eur. ll 
 inc. 81. Nic. Th. 68. Φϊλδθι/ρσος, Orph. Η 
 53. 11. ΦΧλοιστρδμάνης, ΦΧλοιστρδς, ib. 1 
 3.-26. 13. ΦΧλδκαμπής,ϊδς. δ ή, Phan. An. 
 52. ΦΧλδκαρτΐδφδρδς,δ ή, Ερ. άδ. 177. Φϊλ 
 κίνδυνος, δ ή, Dioscor. An. i. 501. Φϊλοκι 
 σδφορδς, Cycl. 616. Φϊλδκοινδς. ό ή, An. 
 phil. An. ii. 167. Jac. ΦΧΧδκρημνος, Leo 
 Alex. An. ii. 192. ΦΧλοκρδταλδς, ib. 520. Φϊλ 
 κρότος, Horn, in Pana. ΦΓλοκπστδς, Non 
 ΦΧλοκϋβδς, Vesp. 75. Φιλδκϋδης, Η. Mer 
 375. 481. Φϊλδκωμδς, Orph. Η. 62. 8. Φϊλ 
 ληΧος, Η. Merc. 335. ΦΧλδμαντΧς, Man. 
 293. ΦΧλυμαστδς, Agam. 146. ΦΧλδμάχί 
 Sept. Th. 127. Φϊλομβρϊδς, Plato, An. 
 170. ΦΧλομβρδς, Meleag. 92. ΦΧλδμητ^ 
 δρος. δ ή, Ερ. άδ. 739. Φιλόμουσος, Nil 
 358. Theoc. 14.61. Φϊλδμϋρδς, Alex. At 
 691. ΦΧλδνάμάτδς, epith. Sous. Orph. Η. 
 16. ΦΧλδναυτης, Philipp. An. ii. 218. Φϊλ 
 7Γαίς, Theoc. 12.29. Φιλόπαννΰχδς, ΟιψΙι. I 
 2.5. [ΦΧλδτταρθϊνδς, Mus.] ΦΧλοπευθης, Να 
 ΦΧλοττλεκτδς, ου. δ ή, Antip. Sid. An. ii. 1 
 ΦΧλοττλοδς, Philipp. ib. 220. Φιλοπ-λδ 
 Dioscor. An. i. 497. Φιλοπλοιτος, Iph. \ 
 412. Φϊλδ7Γ0£μνϊδς, Theoc. 5. 106. Φϊλδπ 
 νδς, Aj. 879. Β. ΦΧλοπραγμων, Man. 5. 26 
 ΦΧλδπονλυγελως, Macedon. An. iii. 1 12. Φϊλ 
 πτδλεμδς, II. ΓΙ. 65. Φϊλ07τϋρδς. ή. epith. ι 
 Ceres. Philipp. An. ii. 217. ΦΧλδπωριστη 
 δ, Leon. Tar. ib. i. 232. Φϊλοργϊος. ό η. Φ 
 λορμιστειρά. ή, Philodem. ib. 2. 89. Φϊλοργο 
 Nic. Ai. 175. ΦϊλορνΤς, ϊθδς. ό ή. Eurnc, 
 24. ΦΧλοσκηπτρδς, An. iii. 134. Φιλοσκηχω 
 Crinag. ib. ii. 141. Φιλοσκ-οπελος, Agath. il 
 iii. 44. Φϊλοσ7Γί7λυγξ, Lucill. ib. ii. 317. Φ 
 λοσπονδδς, Cho'eph. 289. ΦΧλοστενακτδ 
 
 χίνους, Άρχϊνος. See Ruhnken. Hist. Cri 
 Orat. GraDc. 
 
 2 The penult, of comparatives in ιων i 
 short with Ionians, long with Attics. 
 
Φ I A 
 
 Ep. άδ. 531. Φιλοστϊφάνδς, Anac. Ep. 26. 
 Fisch. ΦΧλοτάρΊχδς, Antiph. Ath. 125. Φιλο- 
 τρδφδς, Orph. Η. 1. 5. Φϊλο0θογγος, ου. ό η, 
 Anyte, An. i. 201. Φΐλοχλαινος, Nonn. ΦΧ- 
 λοχρηστος, ου. δ ή, Pal/ad. An. ii. 246. 
 
 ΦΧλδγηθής. Dor. ΦΧλδγάθ. Isetitise amans. 
 cheerful, δα'ίοφρων, ου φιλογα-θής, — Sept. 
 Th. 912. PL 
 
 ΦΧλδθϋτος. qui studiose saerificat. devout in 
 sacrifice, είναι φιλοθυτον αυτόν, ή φιλοξενον. 
 Vesp. 82. See Blomf. Gloss. Sept. Th. 164. 
 
 ΦΧλοικτιρμων. ΦΧλοικτιστδς, Aj. 581. miseri- 
 cors. compassionate, -γαληνός ήσθα, και φίλ- 
 οικπρμων αεί. Iph. Τ. 345. 
 
 Φϊλοικτδς. misericordiam ciens. exciting pity. 
 εβαλλ' έκαστον θυτηρων (Iphigenia sc.) Απ' 
 όμματος βελει φιλοικτψ. Agam. 231. PL 
 
 ΦΧλοιφης. libidinosus. lecherous, εν γ' ών- 
 θρωτνε φιλοϊφα' τό τοι γένος η Σατνρισκοις. 
 Theoc. 4. 62. Syn. Φιλήδονος, φιλεννος, 
 φιλοδεμιιος, ήδυπαθης, ασελγής. 
 
 ΦΧλδκερδειά. ή. ΦΧλοχρημδσϋΐ'η, Phocyl. 38. 
 avaritia. και φιλοκέρδεια βεβλαμμένον άνδρα 
 παρελθεϊν. Theoc. 16.63. Syn. Φιλαργυρία. 
 
 ΦΧλδκερτομδς. ΦΧλυλοιδδρδς, Anac. 42. 11. qui j 
 maledietis incessere amat. jeering; abusive. 
 γλώσσα γαρ ανθρώπων φιλοκερτομος' — Μ US. 
 183. See Od. χ. 287. Syn. Φιλοσκωπτ?]ς, 
 φιλοφογος, αθυρόστομος. 
 
 ΦΧλδκράτης. Ν. Ρ. — εισιν ήμίν των κεκλημε- 
 νων δνο-Επι δεϊπνον άμαχοι, Φιλοκράτης και 
 Φιλοκράτης.- Ένα γαρ εκείνον οντά, δυο λογι- ι 
 ζομαι. Eubul. ap. Ath. p. 8. 
 
 Φιλοκτήτης. Philoctetes. See Sophocles; and \ 
 Pyth. 1. 100. ίΰ δε Φιλοκτητην, Ώοιαντιον j 
 αγλαόν ν'ιόν. γ. 190. Ερ. Κλεινός, εκηβολος, 
 τοξότης. Phr. Ηράκλειων δεσπότης όπλων, 
 γενεθλον Οιταιου πατρός. 
 
 ΦΧλδλδγεω. dissero cum eruditis. to discourse 
 on literature, και μην φιλοσοφείν φιλολογεΤν 
 τ ακηκοώς. Ath. 4. 
 
 ΦΙλδμεδουσά. mater Menesthei. II. Η. 9. 
 
 Φΐλδμηλη. Philomela, daughter of Pandion ; 
 ace. to later poets ; but in Horn. Αηδών, d. I 
 of Pandareus.— και θρηϊκιην Φιλομηλην. Opp. 
 Ep. Ανδροφονος, δυσηλακατος, Ίστοπονος, φυ- \ 
 γοδεμνις. Hence, the adj. 
 
 Φϊλόμηλείός. qui est Philomelas, την Φιλομη- \ 
 λειην γλώσσαν απεθρισαμην. Agath. An.\Yl.S8. 
 
 Φϊλομμειδης, Φίλόμειδης. amans risum. laugh- 
 ter-loving, τι] δ' αρα διφρον έλουσα φιλομ- 
 μειδης Αφροδίτη. Γ. 424. φηρομανή, φρικτόν, 
 φιλομειδεα, φοιταλιωτην. Ερ. Anal. ii. 517. 
 Syn. Φιλογελως, ιλαρός. 
 
 Φϊλόνεικεω. rixor. to quarrel, adj. Φϊλδνεικδς. 
 s. as Φιλερις. (Pallad. An. ii. 419.) τούτω 
 σαυτόν αφες, τψ δαιμονι μή φιλονεικει. ib. 
 433. 
 
 ΦϊλόννμφΧός. nuptiis gaudens. favourable to 
 marriage. Κυπρί γαλαναιη, φΐλοννμφιε — 
 Philodem. An. ii. 89. 
 
 Φϊλοξεινδς, Φιλόξενος, hospitalis. hospitable. 
 subst. ΦϊλοξενΧά, Ion. -η. (Ep. άδεσπ. 357.) 
 επινον ανδρός εν φιλόξενου δομοις. Alcest. 
 
 Φ Ι Λ 
 
 701 
 
 840. ουδ' ήτις Κέρκυρα φιλοξεινωτατη άλλων. 
 Call. 4. 156. Syn. Εύξεινος, ξενικός. Phr. 
 Χαίροντα τε ξεινιαις πανδοκοις. ΟΙ. 4. 25. 
 
 Φ(λο7ταιγμων. festivus. sportive ; cheerful. 
 ήμϊν ηγεισθω φιλοπαίγμονος ορχηθμοΊο. ψ. 
 134. Syn. Φιλοκωμος, θιασωδης. 
 
 Φιλόπατρις, Χδδς, Diodor. An. ii. 187. Φϊλδ- 
 ττολΤς, ΐος, Sept. Th. 161. PL ΦΧλοπτδλΧς, 
 Rhes. 15^. patriae amans. patriotic. — ενι 
 φιΚοπολις Αρετή φρόνιμος. Lysist. 547. 
 
 ΦΧλδπατωρ. patris amans. one who loves his 
 father. Hence, ΦΧλοπατρΧά. r). filial atiection. 
 (Vesp. 1465.) a. τις δ' αν προσειποι σ ; b. 
 όστις εστί φιλοπατωρ. Orest. 1621. Ρ. 
 
 Φϊλορόωθων. epith. cami. placed on the nos- 
 trils, epith. of a muzzle. Philodem. An.ii. 90. 
 
 ΦΧλουρωξ. arnica acinis. full of stones, — ή τε 
 φιλορρωξ- Αμπελος — Simmias, An. i. 168. 
 
 Φίλος, η, όν. carus, etc. friendly ; dear, corn- 
 par. φΧλΤων, φΧλαιτερδς, φιλτερδς. superl. 
 φΧλιστδς, φΧλαιτάτδς, φιλτάτδς. 2. subst. 
 amicus, a friend. Ι. ευξαμενου ηκονσεί', επει 
 μαλα οι φίλος ηεν. Α. 382. — 2. ον σοφός, 
 αληθής δ' εις φίλους εφνν φίλος. Orest. 418. 
 Syn. Προσ<£ιλ?;ς, φίλιος, εννοος, αγαπητός, 
 ευχάριστος, ηδύς. 2. εραστής, ομόσπονδος, 
 εταίρος, γνωστός, αναγκαίος. 
 
 ΦΧλδσδφϊω. philosophiam capesso. to philo- 
 sophize ; to consider seriously. Φιλοσοφία. 
 ή. philosophy. Φιλόσοφος, ό. a philosopher. 
 Φιλοσοφιαν καινήν γαρ ούτος φιλοσοφεί. 
 Phil./?•. Philosoph. ο'ί μοι, φιλοσοφείς' αλλά 
 τους γε φιλοσόφους Εν το7ς λογοις φρονονν- 
 τας ευρίσκω μόνον' Εν τοϊσι ο' εργοις οντάς 
 ανόητους ορώ. Anaxipp. Ath. 611. 
 
 ΦϊλοσΓονως. adv. cum gemitu. with a display 
 of grief, τοιαντ' επενχου μή φιλοστονως 
 θεοϊς. Sept. Th. 285. 
 
 Φιλόστοργος. Φΐλοτ-εκί'δς, Call. Cer. 84. Phcen. 
 367. propensus ad amorem. affectionate. 
 παΐδα ο εαν συν παισί φιλοστοργψ παρά 
 ματρί. Theoc. 18. 13. 
 
 Φίλους, ητδς. ή. amicitia. 2. concubitus. 
 friendship ; love, dimin. ΦΧλοττάρΧον. dear 
 little love. {Eccles. 890.) οι δ' άλλοι, φιλο- 
 τητα και όρκια πιστά ταμόντες. Γ. 73. Syn. 
 Φίλια, φιλοφροσυνη, αγάπη, στοργή. Ερ. 
 Αμοιβαία, αμβροσία, ιερά, εραννη, ερατεινή, 
 ενηης, εφΊμερος, κονριδια, ζύγια, κρυπταδια, 
 Ίμερτη. 
 
 ΦΧλδτησΧδς, a, ον. amicitiee conveniens, 
 friendly ; social ; loving. Hence, ΦΧλότησϊά, 
 sc. κυλιξ. a friendly draught. (Acharn. 985.) 
 αυτάο επεί ρ ετελεσσε θεός φιλοτησια έργα. 
 λ. 245. 
 
 ΦΧλδτΊμεδμαι. ambitiose et magno studio Co- 
 nor, to seek honour ; to exert one's self 
 from ambitious motives ; to glory in ; to vie 
 with another, ειδώς με μαχιμον οντά, φιλο- 
 τιμουμενος. Ran. 282. Syn. Μεγαλο^ρονεω, 
 σπουδάζω, φιλονεικεω, προσκαρτερεω. 
 
 ΦΧλδτΊμΧά. ή. ambitio. 2. semulatio. ambition ; 
 rivalry, τι της κάκιστης δαιμόνων εφιεσαι 
 Φιλοτιμίας, τταϊ ; μή συ γ'' άδικος ή θεός. 
 
702 
 
 Ι Λ 
 
 Φ Λ A 
 
 Phoen. 545. 
 
 ΦϊλοτΊμος. honoris cupidus. 2. venerandus, 
 magnificus. ambitious. 2. worshipful. — φι- 
 λοπμοι- Νυκτός παίδες, — Eumen. 1035. 
 
 Φίλο τ ρ αγ ημών. bellaria amans. loving• sweet- 
 meats, ου φιλοτραγημων ειμί πως εκάστοτε. 
 Eubu!. ap. Athen. p. 642. 
 
 Φίλοφρονϊω. Φϊλοφρο)>ονμαι. amanter com- 
 plector. to treat with kindness, or affection. 
 ως δε πατήρ ov παϊδα φϊλοφρονεων αγαπαζει. 
 π. 17. 
 
 Φϊλοφρονως. adv. benevole. kindly, εις χείρα 
 Τεύκρου δεζιάν φιλοφρονως θείς, είπε, — 
 Aj. 750. Br. Syn. Φιλικώς, προσφιλώς, 
 σπουδαιως, προθυμως, οικειως. 
 
 Φϊλοφροσϋνη. humanitas. benevolence; kind- 
 ness. — φιλοφροσννη yap αμεινων. I. 256. 
 
 ΦΧλοφρδσυνδς, Ερ. άδ. 169. Φϊλοφρων. be- 
 nevolus. kindly disposed ; strongly attached 
 to. γυναίκες εσμεν, φιλοφρον αλλήλων γένος. 
 Iph. Τ. 1061. Syn. ΐΐροφρων, πρόθυμος, ευ- 
 νοος, προσηνής, ευμενής, πράος, φιλόστοργος. 
 
 Φίλοχορεντής. Φϊλοχορος, Pers. 448. choreas 
 ducendi studiosus. fond of, or accompany- 
 ing, the dance. Ιακχε φιλοχορευτά, συμπρο- 
 πεμπε με. Ran. 405. μετά τε φιλοχορου κι- 
 θάρας. Iph. Α. 1037. 
 
 Φϊλδχωρεω. versor, habito. to be fond of a 
 place; to dwell there, εκεϊσε φιλοχωροΰν- 
 τας— Ath. 1. 12. 
 
 Φϊλδγωρΐα. ή. amor loci, attachment to a 
 place, τί ποτέ το χρήμ' ; ως δεινδν ή φιλο- 
 χωρια. Vesp. 830. 
 
 Φϊλοψευδης. mendaciorum amans. false ; de- 
 ceitful. Ζεΰ πάτερ, η ρά νυ και συ φιλοψευ- 
 δής ετετυξο. Μ. 164. Syn. Ψευστης, απα- 
 τηλός. 
 
 Φϊλοψογος. reprehendere amans. censorious. 
 δυσάρεστος ημών και φιλόλογος πολις. Eur. 
 ΕΙ. 904. 
 
 Φϊλοψϋχεω, Φϊλο-ψϋχοΰμαι. vitse turpiter 
 parco. to be meanly attached to life. adj. 
 Φιλοφϋχος. δ ή. (Hec. 347.) αυτοί φιλοψυ- 
 χοϋντες ; εζιτε χθονός. Heracl. 519. 
 
 Φϊλτερος, II. Υ. 334. comp. Φιλτάτδς, Ε. 377. 
 Φίλιστος. superl. α Φίλος. See Φιλαιτερος. 
 προς των φΐλιστων εκγονων ολοιατο. Aj. 
 842. Br. 
 
 Φίλτρου, amoris illecebra. a potion to pro- 
 duce love ; a charm ; excitement, νυν μεν 
 τοϊς φιλτροις επιθυσομαι' — Theoc. 2. 159. 
 Syn. Στεργηθρον, δέλεαρ. Ερ. Γλυκύ, ερατον, 
 θελζινοον, νηπιον, ερωτομανές. 
 
 Φϊλυδρηλος. gaudens aquis. loving, or re- 
 quiring, moisture, σκαπτειραν κηποιο φιλυ- 
 δρηλοιο δικελλαν. Ερ. άδ. 176. 
 
 Φϊλυμνος, Anac. 43. 16. Φϊλιρδος, for Φιλαοι- 
 δός. hymnos amans. musical, ήγεϊτ' αν αδων 
 Φρυνίχου' και γάρ εστίν' άνήρ Φιλψδός— Vesp. 
 269. Β. Syn. Φιλομολπος. 
 
 Φϊλυπνος. somnolentus. fond of sleep, ή ρά 
 τις εσσι λίαν βαρυγουνατος; η ρα φιλνπνος ; 
 Theoc. 18. 10. Syn. Ύπναλεος, νπνηλος, 
 νπνωδης. 
 
 Φίλυρά. ή. Ν. P. daughter of Oceanus, mo- 
 ther of Chiron by Saturn. Apoll. 2. 1241. 
 Hence, Chiron was Φιλλΰρϊδης, Pyth. 3. 1 . 
 patronym. fern. Φϊλυρηϊς. ή. νυκτι δ' επιπλο- 
 μεν -y Φιλυρηίδα νήσον αμειβον' Ένθα μεν 
 Ουρανιδης Φιλυρη Κρόνος, — παρελεξατο — 
 Apoll. 2. 1233. 
 
 Φιλύρες, οί. Ν. P. a people of Pontus. Μα- 
 κρωνες, Φιλύρες τε, και οι μοσσυνας εχουσι. 
 Dion. 766. 
 
 ΦΊλϋρϊνος. tiliaceus. light as lime-tree, ασπα- 
 ζομεσθα φΐλυρινον Κινησιαν. Αν. 1378. Εχρ. 
 Κοΰφος, ελαφρός, χλωρός, ασθενής. 
 
 Φϊλωρειτης, ου. δ. montes amans. frequent- 
 ing mountains. Πανί φιλωρειτα. Κυλλ^νκ^ αΰ 
 ερυσαντες. Eryc. An. ii. 295. 
 
 Φϊλως. adv. libenter. cheerfully ; willingly. 
 νυν δε φιλως κ όροψτε, και ει δέκα πύργοι 
 Αχαιών. Δ. 347. Syn. Φιλιως, ασμένως, 
 προθνμως. 
 
 ΦΊμον, ΦΊμος. capistrum. 2.pyrgus aleatorius. 
 a muzzle ; nose-band of a bridle. 2. a dice- 
 box, adj. ΦΤμωδης. astringent. (A T ic.Th.892.) 
 θεντες, και Χασιψ φιμά περί στοματι. Anyte, 
 An. i. 197. φιμοι δε συριζουσι βαρβαρον 
 τρόπον. Sept. Th. 469. Syn. Κημος, περι- 
 στομιον. χαλινός. 
 
 ΦΊμοω. capistro. to bind tight; to muzzle. 
 είΓα φιμωσητε τούτου τφ ξυλφ τον αυχένα. 
 Nub. 592. Syn. Έπισ-ομιζω, επισφιγγω, 
 συστέλλω, αγχω. δεσμεύω. 
 
 ΦΊνείις. Ν. P. Hence, ακται Φϊνεΐδες, Iph. Τ. 
 424. — επικλυτος ανδράσι Φιι^εΰς -Ολβω μαν- 
 τοσυνγ τε, — Apoll. 2. 237. 
 
 Φισκδς. ό. fiscus. a money-bag ; the exchequer. 
 Ερ. άδεσπ. 694. 
 
 ΦΤτρος. stipes. 2. caulis. a log, or billet, of 
 wood, πάντες δ' υλοτόμοι φιτρούς φερον' — 
 Ψ. 123. Syn. Κορμός, ζυλον. 
 
 Φϊτΰ. το. planta. Φϊτϋμά. το. proles, a shoot ; 
 scion. 2. offspring; child. Hence, ΦΊτΰποι- 
 μην. δ. a gardener. (Eumen. 909. P.) το γάρ 
 φϊτυ πρωον φύει. Pac. 1164. μητροκτόνον 
 φιτυμα,ποινατωρ πατρός. Agam. 1299. Syn. 
 Έρνος, ριζοφυτον, σπέρμα. 2. γέννημα, τεκος. 
 
 Φϊτΰς, ϋος. δ. genitor. a father. Lye. 462. 
 Syn. Γονευς, πατήρ. Hence, ΦΊτΰω 1 . sero. 2. 
 genero. to plant ; 2. to beget, τις ή τεκοϋσα ; 
 τις δ' δ φιτυσας πατήρ ; Trach. 315. Syn. 
 Φυτεύω. 
 
 Φλαζω. cum sonitu dissilio. to crack, λακιδες 
 εφλαδον υπ' αλγεσι. Choeph. 27. See Blomf. 
 
 Φλαϋρδς. s. as Φαύλος. 2. Ait. for Φλύαρος. 
 Aj. 1182. adv. Φλαυρως. (Suid.) φλαυρη μεν 
 το πρώτον, ανιηρή δε τελευτόί. Solon, ν. 15. 
 Gaisf. Syn. Αεικης, απόβλητος, αισχρός. 2. 
 κουφός, ασθενής. 
 
 Φλαυρουργός. δ ή. in opere pravus. unskilful. 
 — φλαυρουργου τινδς - Ανδρος τέχνημα, — ■ 
 Philoct. 35. 
 
 Φλάω. contundo. 2. subigo. to bruise ; crush. 
 
 1 Φιτύσατο is the true reading, lies. Θ. 
 986. not φυτήσατο. 
 
Φ Λ Ι 
 
 Φ Λ Υ 
 
 703 
 
 εμβαλον στερνω Ήολυδευ - κεος' αλλ' ου νιν 
 
 φλασαν. Nem. 10. 127. Syn. "Συντρίβω, κα- 
 
 τακοπτω, ρηγνϋμι. λαφυσσω, δαπτω. 
 
 Φλεγεθω. Φλέγω, //. Φ. 13. uro. 2. amore in- 
 
 cendo. 3. illustro. 4. fulgeo. act. to set on 
 
 fire; inflame ; enlighten, o;*cast lustre upon. 
 
 neut. to sparkle; to blaze. Hence, Φλέγμα. 
 
 το. a fire; inflammation; phlegm. (//. Φ. 
 
 j 337.) climln. Φλεγμάτων. (Sotad.~) — ηΰτε πυρ, 
 
 τό τ' επεσσυμενον πολιν ανδρών Ορμενον 
 
 εξαίφνης φλεγεθει, μινυθουσι δε οΊκοι. Ρ. 738. 
 
 4. πυρσοί τε φλεγεθουσιν επητριμοι, — Σ. 211. 
 
 Φλεγμαίνω, ardeo. 2. tumeo. to inflame ; to 
 
 . swell, εϊτ εφλεγμηνεν αυτοϋ το σφυρόν γε- 
 
 .-, ροντος οντος ; Vesp. 276. Syn. Έκπυροϋμαι, 
 
 φλογίζομαι, διοιδεω, εξογκοω. 
 
 Φλεγρά. ή. urbs Thracise. on the plains near 
 
 it was the battle between the Titans and the 
 
 Gods. Also, a district in Campania, Nem. I. 
 
 100. το Φλεγρας πεδίον, iv οϊ θεοί τους Τη- 
 
 γενεϊς Αλαζονευομενοι καθυπερηκοντισαν. Αν. 
 
 824. Β. Hence, 
 
 ι Φλεγραϊδς, a, όν. adj. ος επί δόρυ γιγαντοφο- 
 
 ', νον ήλθε συν θε-οϊσι ΦλεγραΧον εις πεδίον 
 
 Ι ασπιστάς. Here. F. 1195. 
 
 Φλεγΰαι, ων. Φλεγυες, ων. οι. natio Thessala. 
 
 1 a fierce tribe in Thessaly. ηε μετά Φλεγυας 
 
 \c μ{γα\ητορας•—$. 302. See Η. Apoll. 278. 
 
 Φλεγυας. ό. aquilae species, the golden eagle. 
 
 See Αιετος. 2. Ν. P. Nem. 3. 14. — 1. μορφνοϊο 
 
 φλεγυάο καλυπτόμενοι πτερυγεσσιν. Hes. α. 
 
 134. 
 
 . Φλεγϋψον . το. herbaB nomen. αγρει και πανα- 
 
 κες Φλεγυηίον. Nic. Th. 685. 
 . Φλεγορδς. ardens. burning; heated, δενρο 
 Μοϋσ ελθε, φλεγυρόν πυρός ε- (Pee on. Trim.) 
 χουσα μένος, έντονος Αχαρνική. Acharn.665. 
 _Φλεδων, όνος. nugax. a trifler. Agam. 1166. 
 Bl. 2. /}. nugae. trifles, ασπασιας φλεδονας, 
 τάϊς ουδέν χρηστόν ενεστι. Xenophan. Ath, 
 462. f. Syn. 1. Φλύαρος. 2. φλυαρία, λήρος. 
 ,Φλε\1>, φλεβός, ή. vena, a vein. — από δε φλέβα 
 πάσαν εκερσεν. Ν. 546. Ρηβ.. Αίματος διαρ- 
 ροαι. Eur. 
 |φλ?ω. redundo. 2. nugor. to overflow. 2. to 
 abound in talk, to prate idly, μήλων φλεον- 
 των ευποκοις νομευμασιν. Agam. 1425. 
 Φλεως. ό. papyrus, a species of reed, ηλαμεσθα 
 J διάκυπειρου, Και φλεω, — Ran. 246. 
 Φληνάφάω, Φληνάφεω. nugor. to talk non- 
 sense, ό δε ταϋτ άκουσας, εκπλαγείς εφλη- 
 I, ναφα. Equit. 661. See Nub. 1477. Syn. 
 
 ΙΈπιφλυω, φλυαρεω. μωρολυγεο). 
 ΦλΤα, η. antse. 2. limen. door-posts. 2. a 
 threshold, δς πολλές φλιι^σι παραστάς φλι- 
 φεται ωμούς. ρ. 221. ώκα δ' υπό φλιήν προ- 
 δομου ενιτοξα τανυσσας. Apoll. 3. 278. Syn. 
 Παρασ-ας, προθυρον. 
 Φλϊδάω. pinguesco. 2. putresco. to become 
 fat ; 2. putrid. Nic. Th. 363. αλθαινει και 
 γεντα συός φλιδοωντος αλοιφή, ib. ΑΙ. 556. 
 λωυς, ουντος. δ. Ν. P. a son of Bacchus, 
 and founder of the city Φλΐοϋς. η, in Argo- 
 lis. Nem. 6. 73. adj. fern. Φλϊουντϊς, ϊδος. 
 
 ι 
 
 ώ 
 
 (Apoll. 4. 568.) Φλιοίς η ττολις εστί, Διω- 
 νυσου φίλος υιός • Φλιονς ην αυτός δειματο 
 λευκολοφος. Philet. An. ii. 524. 
 
 Φλδγεδς. Φλογερός, Anac. fr. 1. 36. Fisch. 
 Φλόγοεις, Porph. Φλογϊνος, Sibyl, flammeus. 
 flaming; of a fiery red. So, Φλόγωπός. {Prom. 
 253 ) ες δ' οχεα φλογεα ποσί βησατο' λαζετο 
 δ' εγχος. Ε. 745. Syn. Φλογωδης, ζαφλε- 
 γης, πυριφλεγης, αιθων, πυροεις, λάμπρος, 
 φωτεινός. 
 
 ΦλόγΊά, ας. η. Ion. Φλόγϊη. flammula. dimin. 
 of Φλόξ. συν δε και οινηρήν φλογιφ τρυγά 
 τεφρωσαιο. Nic. ΑΙ. 534. 
 
 Φλογίζω. Φλο«!>εω, Lye. 35. ardeo. 2. incendo. 
 to scorch ; burn, ουδ' ει πυρφόρος αστερο- 
 πητής-Έροντάς αυγάίς μ' εϊσι φλογιζων. Phi- 
 loct. 1198. Β. 
 
 Φλογΐος. ό. Ν. P. Apoll. 1. 1045.— 2. 956. 
 
 Φλογιστος. ustulatus. consumed by fire, φλο- 
 γιστόν ηδη και κατηνθρακωμ'ενον. Soph. ΕΙ. 
 58. Syn. Καυστος. 
 
 Φλογαος. ardor. 2. fulgur. a burning heat ; 
 fiery bolt. τάν Ζευς αμφιπυρω - Κοιμίζει 
 φλογμψ Κρονιδας ; Hec. 472. 
 
 Φλοιός, //. Α. 237. Φλδδς. cortex, bark of a 
 tree, γράμματα δ' εν φλοιφ γεγραψεται, — 
 Theoc. 18. 47. Hence, adj. Φλόϊνδς, ή, ον. 
 (Eur. Autol./r. 2.) and Φλοιώτϊς. ή. (Lye. 
 1422.) 
 
 Φλοίσβος, δ. sonitus, inpr. aquae, the noise 
 of rushing waters. 2. the noise and confu- 
 sion of battle. αλλ' αγετ', εκ φλοισβοιο 
 σαωσομεν εσθλόν εταΧρον. Ε. 469. Syn. 2. 
 Ταραχή, θόρυβος. 
 
 Φλομος. verbascum, herba. mullein, or wood- 
 blade. See ΐΐυρακανθα. 
 
 Φλόός, ους, gen. ου et ooc, accus. οϋν et όα. 
 
 1 . s. as Φλοιός. 2. serpentis exuviae, the skin 
 of a serpent. In Arat. φαιν. 335. some in- 
 terpret Φλόος, bloom. 2. εϋτ' αν απ' ηελιοιο 
 περί φλοον άψεα βαλλη. Nic. Th. 392. Syn. 
 
 2. Αεβηρις, συφαρ. 
 
 Φλόξ, γδς. ή. flamma. flame, αυτάρ επεί κατά 
 πυρ εκαη, και φλόξ εμαρανθη. Ι. 212. Ερ. 
 Ασβεστη, αθεσφατος, ακάματος, ακοίμητος, 
 δεινή, ενδόμυχος, θεοπυρος, ευώδης, θεσπέσια, 
 μαλερα, ηδεία, θυηφαγος, μειλίχια, ολοη, παμ- 
 φανοωσα, παμφάγος, πτολιπορθος, πολέμια, 
 φοινισσα, φαεσφορος. 
 
 Φλναξ, άκδς.δ. nugator. a buffoon. Μουσαων 
 ολιγη τις αηδονίς' αλλά φλυακων Εκ τραγικών 
 ίδιον κισσόν εδρεψαμεθα. Nossis, An. i. 196. 
 
 Φλΰάρεω. nugor, blatero. to talk foolishly ; 
 to trifle, αλλά φλυαρείς, και πτερυγιζεις. — 
 Plut. 575. See Φληναφαω. 
 
 Φλύαρος, s. as Φλεδων. Hence, Φλυαρία, η. 
 trifling; nonsense. (Lysist. 159.) αύται γαρ- 
 τοι μοναι εισί θεαί' τάλλα δε παντ εστί φλύ- 
 αρος. Nub. 364. Syn. 2. Ααλος, αδολεσχης, 
 φληναφος, εικαΧος, ουτιδανος, αμετροεπής, 
 αφαμαρτοεπης, ανόητος. 
 
 Φλϋεύς. gentile pagi Attici. from Φλνα, a 
 ο^αοςίη the tribe Κεκροπίς. Ευεργιδηςάρ εστί 
 που 'νταΰθ', ή Χαβης δ Φλυεύς ; Vesp. 234. 
 
 ._ 
 
704 
 
 Φ Ο Ι 
 
 Φ Ο Ι 
 
 Φλυζω, Nic. ΑΙ. 214. Φλυω. ferveo,bulliendo 
 stride 2. garrio. to bubble up ; to overflow ; 
 to prate. See Φλεω. φή πυρί καιομενος' ανά 
 δ' εφλυε καλά ρείθρα. Φ. 3bl. Syn. 1. Ανα- 
 ζεω, βράζω, ερυγγανω, αναβάλλω. 
 
 Φλύκταινα, η. papula, a blister ; an inflamed 
 pustule, εγώ δε φλύκταινας γ' εχω. Ran. 237. 
 Syn. Φλνκτις, εζανθησις, πυθεδων. 
 
 Φοβερυς. terribilis. 2. timidus. formidable; 
 fearful. Hence, Φόβερώψ, ώπός. ό ή. (Orph. 
 Η. 69. 8.) δενδρεσι μεν χειμών φοβερόν κα- 
 κόν, ύδασι δ' αυχμός. Theoc. 8. 57. See (Ed. 
 Τ. 154. Syn. Φρικώδης, φρικτός, περιφοβος, 
 ριγΐ]λος, σμερδαλεος. 2. δειλός, εμφοβος, 
 ατυζηλος. 
 
 Φοβεσιστράτη. Ι. e. Αθηνη. τουτι τεμαχός σοι 
 'δώκεν ή Φοβεσιστρατη. Equit. 1174. 
 
 Φοβέω. terreo, terrefacio. to alarm. 2. med.& 
 pass, terreor ; cum terrore fugio. to be 
 alarmed ; to flee terrified, δστε και αλκιμον 
 άνδρα φοβεΐ, και αφειλετο νικην. Π. 689. 
 Syn. Έκφοβεω, καταπλήσσω, ατυζω, διώκω. 
 2. φεβομαι, καταδειδω, φεύγω. Phr. 2. Νοος 
 χντο, δειίιε δ' αινώς' Ορθαί δε τρίχες εσταν 
 ενι γναμπτόΐσι μελεσσι' Στη δε ταφών. — 
 Horn. — φόβος ανδροδαμας Έπαυσεν αλκάν 
 φρενών. Nem. 3. 66. 
 
 Φδβη. juba. 2. coma, the mane of animals. 
 2. hair; a leaf, τεμοϋσα κράτος βοστρύχων 
 άκρας φοβας. Soph. El. 451. Syn. Χαίτη, 
 εθειρα, θρϋ, λοφία. κόμη. πεταλον. 
 
 φοβημά. το. terror, εγχεων φοβημα δα'ίων. 
 (Ed. C. 699. Br. Syn. ΑεΊμα, φόβος. 
 
 Φόβητός. formidandus. dreaded, ουκ ετι φο- 
 βητυς ύμϊν. Philoct. 1153. Br. 
 
 Φόβητρόν. terriculum. that which terrifies ; 
 a bugbear. Ύισιφονης τά φόβητρα, Ποσειδώ- 
 νος δε τριαιναν. Lucill. An. ii. 334. 
 
 Φδβδς. terror, fear; dismay; flight. Φόβος, as 
 well as Δείμος, is personified, //. Δ. 440. ώς 
 των μισγομενων γενετο ιαχή τε φόβος τε. Δ. 
 456. Syn. Ατολμία, δείλια, φνγη. Ερ. Αργα- 
 λεος, αιι>ος, δυσκελαδος, κρνοεις, κρνερος, 
 ολοος, στυγνός, δαιμόνιος, ορθοθριζ, ανδρο- 
 δαμας. Phr. Χυσις νοου. Horn. — αμηχανία 
 φωνής. Call. — κραδιης ορχησις. iEsch. φρι- 
 καλεη ταραχή. Apoll. ες δ' ακραν δεϊμ' νπήλθε 
 κράτος φοβαν. Soph. 
 
 Φοιβαζω. vaticinor. 2. expurgo. to utter pro- 
 phetically; to purify. Hence, παρθένος Φοι- 
 βαστρια, a damsel inspired, i. e. Cassandra. 
 Lye. 1468. — Ι. δαφνηφαγων φοιβαζεν εκ 
 λαιμών οπα. ib. 6. — 2. ορνιθοπαιδος ισμα 
 φοιβαζων ποτοϊς. ib. 731. Syn. Μαντευομαι. 
 αποφοιβαζω, καθαιρώ, λαμπρύνω, κοσμεω. 
 
 Φοιβάω. lustro,purgo. tomake bright, or pure. 
 παντη φοιβησαντες επικριδον ιρενσαντο. 
 Apoll. 2. 302. See Call. Lavac. 11. 
 
 Φοιβη. Phoebe, Diana. See Αρτεμις, Σελήνη. 
 2. a daughter of Tyndarus and Leda; sister 
 of Clytemnestra and Helen. Iph. A. 50. 
 Φοιβην τε χρνσοστεφανον, Ίηθυν τ' ερατει- 
 νήν. Hes. θ. 136. 
 
 Φοιβη. aqua, et quodcumque purum. water; 
 
 any thing clean. Schol. Lye. 731. Φοίβος, η,\ 
 
 όν. clarus. bright ; unpolluted, όψει, στα-ϊ 
 θεντός δ' ήλιου φοιβη φλογ'ι. Prom. 22. Sen 
 Lye. 1009. Syn. Άγνος, καθαρός, αμίαντος 
 λαμπρός. Hence; as a Deity particularly 
 pure ; the Sun was named 
 
 Φοϊβυς. Phcebus ; the source of light, mate*] 
 rial and intellectual ; the God of day, ana 
 Author of prophecy, adj. Φοιβειός, Phcen 
 234. Φοιβηΐός, Iph. A. 757. fern. Φοιβηϊς 
 Christod. An. ii. 457. Hence, a person in- 
 spirited was styled Φοιβητης, Maneth. 1. 237 
 Φοιβητωρ,Σ,ίί/ι. 384. Φοιβόληπτος, Lye. 14t>0 
 
 fern. Φοιβάς, άδός, Hec. 815. Φοίβου ο" αδι- 
 κιαν μεν τί δεϊ κατηγορείν ; Orest. 28. 
 
 Φοινηεις. puniceus. of a bright red, or gold 
 colour, φοινηεντα δράκοντα φέρων ονυχεσσι 
 πελωρον. Μ. 202. Syn. Πυρρός, φοινικεος. 
 
 ΦοινΊκανθεμός. flores purpureos atferens. with 
 red, or purple, flowers, νυν, ώστε φοινικαν- 
 θεμου ηρος ακμ$. Pyth. 4. 114. 
 
 Φθίΐ>7κ£ος, Theoc. 2. 2. ΦοινΊκ'ίκός, Pac. 302 
 ΦοινΊκϊοΰς, ΦοινΊκόεις. puniceus. scarlet ; 
 purple, αλλά λιμναίος 1 , a. βαβαι, καλός γι 
 και φοινικιοϋς. Αν. 272. αμφι δ' αρα χλαΐναι 
 περονησατο φοινικοεσσαν Ζ . Κ. 133. Syn 
 Φοινιζ, ερυθρός, πορφυρεος, κόκκινος. 
 
 Φοίνικες, οι. Phoenices. 2. Pceni. Phoenicians 
 2. Carthaginians, ένθα δε Φοίνικες ναυσικλυ 
 τοι ηλυθον άνδρες, ο. 414. — 2. ηδη νυν Φοί- 
 νικες, υπ' ηελιφ δννοντι Οικεϋντες Αιβυαο 
 άκρον σφυρόν, ερριγαντι. Theoc. 16. 76. 
 
 Φοινίκη. Phoenicia. 2. Africa, s. terra Cartha-| 
 giniensium. Troad. 223. Κυπρον, Φοινικην τε 
 και Αιγυπτίους επαληθεις. δ. 83. 
 
 ΦοινΊκΊς. ή. (φοινικοϋς χιτων.) tapes purpu- 
 reus. a red carpet, or coverlet, τουτωδ'ύπί 
 την φοινικιδ' υποδυνθ' ήσυχη. Plut. 734. 
 
 Φοινϊκδ βαπτός. colore puniceo tinctus. dyec 
 red. φοινικυβαπτοις ενδυτοις εσθημασι. Eu- 
 men. 1031. 
 
 ΦοινΊκόγενης. e Phoenice ortus. of Phceniciar 
 origin. Φοινικογενοϋς παΧ της Τυριας-Τεκνοι 
 Έυρωπας και του μεγάλου - Ζανός, — Eur 
 Cret.fr. 2. 
 
 ΦοινΊκοκρόκός. δ ή. puniceam tramam habens 
 woven purple, or scarlet, ά δε φοινικοκρο- 
 κον Ζωναν καταθηκαμενα. Olymp. 6. 66. 
 
 ΦοινΊκόλόφδς. rubram cristam habens. wit! 
 red crest, ορνιχων φοινικολοφων τοιο'ιδε κυ•\ 
 δοιμοί. Theoc. 22. 72. 
 
 ΦοινΊκόπάρτβ,. puniceas habens genas. with, 
 red cheeks, or sides, ουδ' αρα το'ι γ' ισασ 
 νέας φοινικοπαρηους. λ. 123. 
 
 ΦοινΊκόπεδός. solum rubrum habens. red al 
 the bottom, φοινικοπεδόν τ ερυθράς ιερόν -ι 
 
 1 An allusion to the Αιμναι, where playsi 
 were acted at the Αηναΐα. See not. in Thes 
 
 2 This word must be pronounced φοινϊ- 
 κουσαν, as well as φοιν'ικοεσσαι, II. Ψ. 717. 
 But Anyte, with the license of later times, 
 especially in the Anthology, makes the < 
 short, Anal. i. p. 197. 
 
Φ Ο Ι 
 
 Χεΰμα, θαλάσσης. iEsch. fr. 
 ΦοινΊκδπεζά. η. purpureos pedes habens. with 
 rosy feet, άρτια μηδομενος, φοινικοπεζαν Αμ- 
 φεπει Ααματρα, — Olymp. 6. 159. 
 Φοινικόπτερος, purpureas habens alas, avis. 
 red-wing•, εικοτως' και yap ονομ' αυτψ γ' εστί 
 φοινικόπτερος. Αν. 274. 
 ΦοινΊκδρδδϊδς, Χά, ϊον. purpureis rosis nitens. 
 with crimson roses, φοινικοροδιαι τε λειμώ- 
 νες (ap. Elysium sc.) ΈισΙ προαστειον αντών. 
 Pind. Thren. fr. i. Phr. Φοινικιοισιν ανθη- 
 σας ροδοις. Isth. 4. 31. 
 ΦοινΊκοσκελης. qui est puniceis cruribus. with 
 red legs, θνησκει δ', απασπαιρουσα, φοινι- 
 κοσκελεΧς-Χηλας παρεϊσα. — Ion. 1207. 
 Φοιν'ικοστεροπης.δ. fulminator. he who launch- 
 is the red-hot bolt. Δία δε φοινικοστεροπαν. 
 01. 9. 10. 
 
 ι ΦοινΊκδφάης. purpureus. of a shining white. 
 
 ■ epith. of a swan, κύκνος' ουκ άλλοι Φοινικο- | 
 φαη πόδα κινήσεις ; Ion. 162. 
 
 ■Φοίνιξ, δ η. et Φοινισσά. ή. adj. l.gent. Phceni- ; 
 
 I cius, Punicus. See ΦοινΊκες and Pyth. 1. 138. j 
 
 n Hence, ΦοινΊκοστδλδς. υ ή. prepared in the j 
 
 1 Phoenician manner. (New. 9. 67.)-2. ruber, ; 
 
 ' spadix. purple; red; ba}\ See ΦοινΊκεδς. 1. j 
 ονδ' δτε Φοίνικος κονρης τηλεκλειτοϊο. 3. 321. 
 
 • ; Φοινισσά κωπη ταχυπορος γενησεται. Helen. 
 
 '■ 1288. — 2. — φρασσατο δ? ιππον αριπρεπ'εα 
 
 1 προύχοντα, "Oc τδ μεν άλλο τόσον φοίνιξ ην, | 
 
 V εν δε μετωπφ. ψ. 453. φοινισσά δε θρηϊκιων . 
 αγελα Ταύρων υπάρχεν' — Pyth. 4. 365. 
 
 •Φοίνιξ, subst. 1. fil. Amyntoris, prseceptor 
 
 f Achillis. II. Ψ. 360. — 2. palma, arbor. Hec. < 
 462.-3. color ruber, s. puniceus. 4. Phoenix, 
 
 ¥ avis. Nonn. 1. 40.-1. N. P. 2. the palm-tree ; ' 
 its fruit, a date. 3. the colour purple, or 
 scarlet. 4. a phoenix. 3. ώς δ' δτε τις τ ελε- ! 
 
 ,: φαντα γυνή φοινίκι μιηνς. Δ. 141. See Phoen. 
 
 * 1502. Ερ. 1 . ΐίαλαιγενης, πολιός, παιδοκόμος, 
 
 Ι σοφός. 2. άβροκομης, ύψικομος, Δηλιος. 
 ϊοινϊδς, Od. σ. 96. Φοινος. ου. adj. csede con- 
 taminatus ; mortifer. gory ; murderous ; 
 deep-red. δαπτουσιν' πάσιν δε παρηιον αιματι 
 
 Ι φοινόν. Π. 159. Syn. Φονιος, δαφοινος, μιαι- 
 φονος, αιματοεις, δεινός, ερυθρός. 
 
 \ \"?οινισσα. ή. Od. ο. 416. See Φοίνιξ, adj. 
 >οινισσω. rubefacio. to make red ; to stain 
 with blood, τί μελλεθ', οι κατ' οίκον, εν ησυ- 
 χία Σφάγια φοινισσειν ; Orest. 1276. Ρ. 
 Syn. Ερυθραίνω, πορφυρω, καθαιμασσω. 
 >οινωδης. ruber, qs. sanguine, red as blood. 
 βρυκοι δ 1 άλλοτε καρπδν άλις φοινωδεα σιδης. 
 Nic. ΑΙ. 489. 
 
 ?οιταλϊδς. (2d syll. long in Lyric, short in 
 Heroic verse.) errabundus. 2. insanus. one 
 that wanders, lit. abroad ; fig. in his mind ; 
 deranged in intellect, φοιτάλεην εσιδονσα 
 θεά επεχηρατο^ηνη. Apoll.4.56. SeeTryph. 
 y596. — α μαραι-νει με χρΊουσα κεντροισι 0οι- 
 τάλεοις. (Cretic. Tetram.) Prom. 619. Bl. 
 Syn. 2. Έμμανης, εκφρων, παρακοπος, μανι- 
 
 •οιτάς, αδδς. η. 1. 2. s.S. as Φοιταλεος. 3. me- 
 
 Ο 3 
 
 705 
 
 πτεροις. 
 
 ωο, 
 
 retrix. wandering; moving about. 2. wild ; 
 distracted. 3. a harlot. — φοιτάσι 
 Phcen. 1041. 
 Φοιτάω. Φοιτιζω, Horn, xx v. 8. frequento. 2. 
 furo. to move about ; to roam in a state of 
 phrensy. From sign. 1. comes Φοιτητηρ. δ. 
 (Coluth. 99. )/ro?;z. sign.2.<I>oiro£. δ. phrensy. 
 (Sept. Th. 658. Bl.) Ατρεϊδης δ' αν' δμιλον 
 εφοιτα, πολλά κελενων. Ε. 528. — φοιτώντ' 
 άνδρα μανιάσιν νοσοις-Ωτρυνορ•,— Α^.59. Syn. 
 Έπιφοιταω. — περιέρχομαι, αναστρέφομαι. 2. 
 μαίνομαι. 
 
 Φολέγανδρος, η. ins. one of the Sporades. adj. 
 Φδλεγανδρϊδς. (Solon, An. i. 71.) ώ Λητοϊ, συ 
 μενεΊς γε σιδηρειη Φολεγανδοψ. Arat. Strab. 
 1. 10. p. 486. 
 
 ΦδλΊς, ϊδδς. η. squama." a scale, s. as Αεπίς. 
 adj. Φδλϊδωτδς. covered with scales. (Posid.) 
 χρυσειαις φολιδεσσι νιαυγεας' — Apoll. 1. 
 221. 
 
 Φολκος. strabo, someinterpr. squinting; so?ne, 
 bandy-legged, φολκδς εην, χωλός δ' έτερον 
 πόδα' τω δε οι ωμω-Κυρτώ, — Β. 217. 
 
 Φδλοη. mons Arcadiae. νώτα τε θηρονομου 
 φερβομεναν Φολοας. Antip. Sid. An. ii. 10. 
 
 Φδλδς. Centaurus. one of the Centaurs, αρά 
 γε πα τοιόνδε Φολω κατά λα'ίνον αντρον. 
 Theoc. 7. 149. 
 
 Φονάω. caedis avidus sum. to thirst for blood. 
 χειμεριην φονοωντες ασημαντοις επι μηλοις. 
 Tryph. 616. Northm. 
 
 Φδνευς. homicida. a murderer, τευχεα και κε- 
 φαλϊ)ν, μεγάθυμου σείο φονηος. Σ. 336. Syn. 
 Φονευτης, ολετηρ, καθαιρετης. 
 
 Φονεύω, occido. to slay, και τις φονεύει ; τις 
 δ' δ κείμενος; λέγε. Antig. 1174. Β. Syn. 
 ΐΐεφνω, καταπεφνω, αποκτεινω, θανατοω. 
 
 Φδνευμά, Φδνη. caedes. a slaughtering, ανά δ' 
 αντρον ερημον, Οιωνών γαμφηλαΐς Φονευμα *, 
 θοιναμά τ εις α'ίδαν εκβαλλει. Ion. 1494. άν- 
 δρας τ ασπαιροντας εν αργαλετ^σι φονησιν. 
 Κ. 521. 
 
 ΦδνδλΧβης. sanguine stillans. reeking with 
 blood. φονολιβή θρονον. Eumen. 164. 
 ώσπερ ovv φονολιβεϊ τυχα-ΦρΫ/ν επιμαινεται' 
 — Agam. 1436. 
 
 Φδνορρυτδς. sanguine redundans. streaming 
 with blood, εν δε γαία ζωά-Φονορρυτψ με- 
 μικται. Sept. Th. 947.' 
 
 Φδνδς. caedes. slaughter; gore. adj. Φδνίκδς, 
 ή, ov. (Lucill. An. ii. 333.) Φδνϊος, ά, δν. 
 (Anacr. 48. 3.) Αργεϊοι Τρωεσσι φονον και 
 κηρα φέροντες. Β. 352. Syn. Ανδροκτασια, 
 σφαγή, όλεθρος, αναιρεσις. — αίμα. Ερ. Ατι- 
 μος, αίνος, αργαλεος, ασήμαντος, αποφονος, 
 ατασθαλος, αλγινοεις, δυσσεβης, εμφυλος, 
 λευγαλεος, μέλας, νεοσφαγης, ολοος, πορ- 
 φυρεος, στονοεις, στυγερός, σιδηροφρων, χα- 
 μαιπετης. Eur. 
 
 Φοξδς. acutus et veluti turbinatus. sharp- 
 pointed ; conical. Hence, Φοξίχειλδς. δ ή. 
 epith. οι ά goblet. (Simonid.fr. 187.) φοξδς 
 
 1 A slaughtered person ; abstr. for concr. 
 
 4 χ 
 
706 
 
 Φ Ο Ρ 
 
 εην κεφαλήν, ψεδνή δ' επενηνοθε λάχνη. Β. 
 219. 
 
 Φορά. latio, gestatio. motus vehementior, 
 etc. 1. conveyance. 2. the bearing- of fruit. 
 3. rapid motion with which a body is car- 
 ried along ; impetuosity, φοράς γε τοι φθο- 
 νησις ου γενησεται. Trach. 1214. Β. Syn. Ι. 
 Φορ?;σίς, αιώρημα. 2. ευφορία, ενθηνια. 3. 
 ορμή, κϊνησις. 
 
 Φοράδην. adv. gestando. in a hurried manner ; 
 raised aloft, πα μοι φθογγα πετεται φορά- 
 δην ; GEd. Τ. 1310. Β. 
 
 Φορβαϊος, αίά, αΧόν. pascuus. furnishing pas- 
 ture, ήζει φορβαιων Ιναχος εξ ορέων. Call. 
 Lavac. 50. 
 
 Φορβάς, άδος. 6 η. alimentum suppeditans. 2. 
 gregarius. supplying food, φορβάδος ώστε 
 γας ελεΐ*\ Philoct. 710. Syn. Νομας, πο- 
 λνφορβος. 
 
 Φορβειά. esca. 2. capistrum. 1 . s. as Φορβή. 2. 
 a horse's halter ; a mouth-piece, by which 
 flute-players regulated the tones of their 
 instruments, εν φορβεια τοΧσι δικασταΧς εξο- 
 δον ηνλησ απιονσι. Vesp. 580. Syn. Φορβια, 
 φιμος. 
 
 Φορβή, pabulum, food ; pasture, ίππων φει- 
 δομενος, μη μοι δενοιατο φορβής. Ε. 202. 
 Syn. Ύροφη, βρώσις. βοτανη. Ερ. Απημων, 
 ενδωρητος, μελιηδης. 
 
 Φορενς. bajulus. a porter, ry νισσοντο φορήες, 
 ότε τρυγοψεν αλωην. Σ. 566. Syn. Φορτηγός, 
 φορτοφορος, αχθοφόρος, κομιστηρ. 
 
 Φδρεω. gesto. to carry ; to wear, μιτρης θ', 
 ην εφορει, ερνμα χροός, ερκος ακόντων. Δ. 
 137. Syn. Βαστάζω, κομίζω, φέρω. εχω. 
 
 Φορημα. το. gestamen. that which is carried, 
 or worn ; a burthen. — δυσχέρεια μεν, Εξοι- 
 δα, πολλΐ) τονδε του φορηματος. Philoct. 
 480. Syn. Φορτιον, βασταγμα, άχθος, το 
 αγωγιμον. 
 
 Φορητός, s. as Φερτός. Κνπρις yap ου φορη- 
 τός, ην πολλή pvy. Hippol. 443. 
 
 Φορϊμδς.όή. utilis, commodus. productive; 
 profitable, τις y αφορον λέξει, την φοριμων 
 φύλακα; Tull. Gem. An. ii. 281. 
 
 Φορκϊδες. Phorcyos vel Phorci filise. προς 
 Τοργονεια πεδία Κισθηνης, ίνα Αι Φορκίδες 
 ναιουσι δηναιαι κοραι Ύρεΐς κυκνομορφοι, 
 κοινόν ομμ εκτημεναι, Μονοδοντες, ας ουθ' 
 ήλιος προσδερκεται ΑκτΧσιν, ουθ' ή νυκτερος 
 μήνη ποτέ. Prom. 818. Bl. Ερ. Αγρυπνοι, 
 μονοφθαλμοι. 
 
 Φορκος, ν. Φορκΰς. ό. Ν. P. father of the Φορ- 
 κίδες, who were Ενυώ, Πεφρηδώ, Δεινώ. See 
 Blomf. Gloss. Prom. 819. Also, father of the 
 Gorgons. See Damm. P. R. ήτοι, τ 6 τε 
 θεσπεσιον - Φορκοι αμαυρωσεν γένος. Pyth. 
 12. 23. Φορκυί δ' αΰ Κητώ Γραίας τεκέ καλ- 
 λιπαρνος - - Γοργούς θ', αϊ ναιουσι περην κλυ- 
 τοΰ ΩκεανοΧο. Hes. θ. 270. 
 
 Φορκος. albus, canus. gray ; hoary. Lye. 476. 
 Syn. Λευκός, πολιός. 
 
 Φορκϋς, νος, et ϋνος. δ. Ν. P. a sea deity. 2. a 
 Phrygian chieftain. 2. Αίας δ' αΰ Φορκυνα 
 
 Φ Ο Ρ 
 
 δα'Ίφρονα, Φαινοπος νιόν. Ρ. 312. 
 
 Φορμιγξ. cithara. a lyre. — εν δε τε φορμιγί 
 Ηπυει, ήν αρα δαιτι θεοί ποίησαν εταιρην. ρ 
 270. Syn. Κιθάρα, λνρα. Ερ. Γλυκεία, γλα 
 φυρα, επτακτυπος, επταγλωσσος, ενκελαδος 
 ελεφαντοδετος, ήδυμελης, λιγυθροος, ευφθογ- 
 γος, πυζινη, ποικιλογηρνς, τερ•φινοος, ύμνο 
 πόλος. See Pyth. 1. 1. Nem. 4. 71.-5. 40. 
 
 Φορμιζω. cithara ludo. 2. cano. to play or 
 the lyre ; to sing to it. See Κιθαριζω. ήτοι < 
 φορμιζων ανεβαλλετο καλόν αειδειν. α. 155. 
 
 Φορμικτης. citharoedus. a minstrel, προσεπι 
 τέρπεται ο" ό φορμικτας Απόλλων. Ran. 234 
 Syn. Κιθαριστής, κιθαρωδός. 
 
 Φορμίς. ή. sportula. 2. tegeticula. a smal 
 basket, or mat. ήμΧν yap ουκ εστ ονδε καρχ 
 εκ φορμίδος. Vesp. 58. Syn. Ψιαθος, σπυρΐί\ 
 σπυρίδων, φορμισκος, φορμών. 
 
 Φορμός. ό. sporta. 2. teges. a basket ; a mat 
 οισεις δ' εν φορμψ' παΰροι δε σε θηησονται) 
 Hes. ε. 480. Syn. Κοφινος, λαρκος. 
 
 Φδρδς. tributum. a tax, or toll, τον φοροί 
 ήμΧν από των πόλεων ζνλληβδην τον προσϊ 
 ιόντα. Vesp. 655. Syn. Φορά, εισφορά, δαο\ 
 μος, τέλος, συντέλεια. 
 
 Φορτηγός, onera, seu mercem, vehens. thai 
 carries a load. — αλλά ναυβατην Φορτηγοί 
 όστις ρωπον εζαγει χθονός. iEsch. fr. 
 
 Φορτίζω, onero. to load. Φορτίζομαι, to put 
 lading on board, αλλά πλέω λειπειν, τα (J 
 μειονα φορτιζεσθαι. Hes. ε. 688. 
 
 Φορτϊόν. onus, merx. pi. merces, maxim\ 
 edulia. a small freight of goods, a. ταυ-,ί 
 τίνος τά φόρτι εστί ; b. τώδ' εμοϋς. Achan [ 
 910. Β. Syn. Φορημα, φόρτος. — εμπόρευμα 
 επισαγμα, νποσκενη. 
 
 ΦορτΧς (ναϋς). ή. oneraria navis. a ship (I 
 burthen, φορτίδος, ευρειης, ήτ εκπεραα μεγί 
 λαΧτμα. ι. 323. Syn. Φορτηγός, όλκας, φο{<. 
 τηγικον πλοΧον. 
 
 Φόρτος, onus. 2. res molesta; odiosaeineptie! 
 a weight, or burthen ; the lading of a vesse 
 2. any thing tiresome, or stale. Hence, tb 
 adjj. Φορτωτικός, and Φορτίκος 1 . disagree 
 able ; low-bred. (Dionys. Ath. 405. d. Li 
 sist. 1218.) φόρτου τε μνήμων, και επισκ 
 πος ησιν όδαιων. θ. 163. — 2. έπειτα και τι 
 φορτον εκφυγοιμεν αν. Plut. 796. Syj 
 Φορημα, άχθος, μόχθος. 2. χλεύη. Ερ. Βαρ; 
 πημων, επαχθής, επαυχενως, νπεραχθης. 
 
 φόρϋνω, Φορυσσω, Φδρυω. pinso. 2. foed 
 tingo. to knead ; mix. 2. to defile ; stai 
 adj. verb. Φόρυκτος. {Lye. 864.) δωματ 
 εκπεμψησι, φορνζας αιματι πολλφ. σ. 33. 
 Syn. Φυραω, μασσω, κερανννμι, συγχέω. 1 
 μολύνω, μιαινω. 
 
 Φδρΰτος. quisquiliae. 2. ccenum. refuse ; dir 
 συν δ' αμυδις φορυτόν τε και ιπνια λυμαι 
 αειρεν. Call. fr. 216. Bentl. 
 
 1 Φορπκ)) κωμωδία, Vesp. 66. is low Corneal 
 abounding in impertinent foolery ; such * 
 jokes from slaves carrying heavy burthen 
 See the beginning of the Ranee; Nub. 96,52 
 
 * 
 
 : 
 
Φ Ρ Ε 
 
 Φ Ρ Ι 
 
 707 
 
 Φόρωνευς. ηΊ. Inachi. a king of the Argives. 
 Φδρωνήες. οι. Ίρών μηνισαντα Φορωνηεσσιν 
 εφεϊναι. Theoc. 25. 201. 
 Φδως. poet, for Φαος, Ζηνι φοως ερεουσα, και 
 
 άλλοις αθανατοισιν. Β. 49. 
 Φράγμα, το, Leon. Tar. An.i, 228. Φραγμός. 
 6. septum, a fence, ακρίδες, αϊ τον φραγμόν 
 νπερπηδητε τον άμόν. Theoc. 5. 108. Syn. 
 ΊΙεριφραγμα, περίβολος, ερκος, όρκανη. περι- 
 στανρωμα, χαραξ, ερνμα, ασφαλισμα. 
 Φράδάω. indico. to make known. — νόστου τέ- 
 λος Και γάν φραδασσε. — Nem. 3. 44. 
 
 U (Damm. has φραδάσε for εφραδησε.) 
 Φράδή, ης. ή. cognitio. 2. commentum. know- 
 ledge. 2. thought, device, των δε μελλόντων 
 τετνφλωνται φραδαί. Olymp. 12. 13. — 2. 
 Παλλάδος φραδαΐς. Phcen. 677. 
 Φράζω, dico, expono. to utter ; speak; ex- 
 plain. 2. vied. Φράζομαι, in animo verso, 
 to consider; observe, ώς τρνφερόν λαλεεις, 
 ώς κωτίλα ρήματα φρασδεις. Theoc. 20. 7. 
 Έκτορα δ' εφρασσαντο βοήν αγαθόν, και 
 εταίρους. Ο. 671. SyN. Απαγγέλλω, απο- 
 
 L φαίνω, δηλοω, σημαίνω. 2. επιφραζομαι, βου- 
 λεύομαι, επινοεω, σκέπτομαι, θεαομαι. 
 
 Ι Φραο^ς. Φραδμων, II. Π. 638. COnsultus. ju- 
 
 ]| dicious. φραζεο, Ααρδανιδη' φραδεος νοου 
 έργα τετυκται. Ω. 354. ουδ' αν ετι φραδμων 
 
 j περ ανήρ Σαρπηδονα δΐον - Εγνω, — Π. 638. 
 
 1 Syn. Φρόνιμος, οξύς, έμπειρος, αγχινοος, 
 νοήμων. 
 
 }[ φραδμοσϋνη. prudentia. skill ; intelligence. 
 
 ,..j 'Ή,ρης φραδμοσυνη λευκωλενου, η μιν ερυκεν. 
 
 ,,! Horn. Αρ. 99. Syn. Έπιφροσννη, φρονησις, 
 
 )Π! συνεσις, δαημοσυνη, μητις, βουλή. 
 
 ι Φράσσω, Φραττω. sepio, constipo. to shut 
 
 ι up ; fence off; crowd together. Also, Φραγ- 
 νϋμϊ. {Loll. Bass. An.ii. 162.) φράζε δε μιν 
 ριπεσσι διαμπερές οισυ'ίνησι. ε. 256. Syn. 
 Αποφράσσω, καταφρασσω, περιβάλλω, ερυμ- 
 
 jj.jl νοω, ασφαλίζω. 
 
 γφραστωρ. interpres. an interpreter, or guide. 
 
 ία οπαονας δε φραστοράς τ' εγχωρίων. JEsch. 
 
 Μ Supp. 501. Syn. Φραστ?7ρ, ερμηνευς, ειδήμων. 
 
 ^ρατρίά, Φρητρη. curia, familia. subdivision 
 
 of a φί)λη or tribe, ώς φρητρη φρητρυφιν 
 .αρηγν, φΰλα δε φυλοις. Β. 363. 
 
 >ράτωρ. curialis. 2. tribulis. one of the same 
 ατρία. ω γέροντες 'Κλιασταΐ, φρατορες 
 
 τριωβολου. Equit. 255. Syn. Φυλετης, όμο- 
 , φυλος, συγγενής. 
 
 >ρεάρ, ατός. το. poet. Φρειαρ, ατός. puteus. 
 ..a well, φρέατος ένδον ψυχροτερον Αραροτος. 
 
 Alex. Ath. 123. e. και πάσαι κρήναι, και 
 
 φρειατα μακρά ναουσιν. Φ. 197. 
 
 ^ρεγΐλδς, Φρΰγϊλος. frigilla, avis, some small 
 
 I bird, φρεγιλος όρνις ενθαδ' εσται, τοϋ Φιλ?;- 
 | μονός γένους. Αν. 764. 
 
 j! 'ρενηρης. cordatus. intelligent; right-minded. 
 lioii γαρ φρενήρη γ' οντά σ ελπιζουσ'ι που. 
 "rHeracl. 151. Syn. Αρτιφρων, φρόνιμος, 
 
 I I σοφός. 
 
 ϊ ρενοδάλϊς. ή. amentia, derangement of in- 
 tellect, παράφορα φρενοδαλις. Eumen. 331. 
 
 Syn. Ανοια, μωρία. 
 
 Φρενομορως. adv. insane, with mind affected. 
 — viv όταν νοσοΰντα - Φρενομορως ακουσυ. 
 Aj. 626. Β. Syn. Φρενοβλαβώς, μανικώς. 
 
 Φρενοτεκτων. qui cogitatione aliquid com- 
 ponit. one who builds from his brain, φω- 
 τός αμυνομένου φρενοτεκτονος ανδρός (i. e. 
 Αισχύλου.) Ran. 820. Β. 
 
 Φρενόω. moneo. to instruct ; admonish. 
 κλαίων φρενωσεις, ων φρενών αυτός κενός. 
 Antig. 754. Β. Syn. Σωφρόνιζα*, νουθετεω. 
 
 Φρεωρνχεω. puteum effodio. to dig wells, vr) 
 Αϊ' ωνησας γ' εμ\ ώς πάλαι γ'ε μ' εφρεωρυχει. 
 Lysist. 1032. 
 
 Φρην, primitus denotabat diaphragma : inde 
 pro mentis sede, atque ipsa mente, sapientia, 
 accepta. Φρέζες. praecordia, prudentia, in- 
 genium. prop, the midriff, or diaphragm, 
 supposed to be the seat of intelligence. 2. 
 the mind, discretion, wisdom, adv. Φρενδ- 
 θεν. {Aj. 183.) Hence are compounded, 
 Φρενόγηθης. ό η, Anal.'ll. 518, Φρενδβελγί/ς, 
 Prod. Φρενοκλόπός, Qu. Mcec. An. ii. 238. 
 Φρϊνοληστης, Meleag. 42. Φρενόμάνης, A- 
 gam. 1109. Bl. Φρενοπληγης, Prom. 903. 
 Φρενόπληκτος, ib, 1090. Φρενοπληζ, ηγός, 
 Ep. άδεσπ. 411. Φρενωλης, Sept. Τ/ι. 754. 
 έως ό ταΰθ' ώρμαινε κατά φρένα και κατά θυ- 
 μόν. Α. 193. ρη'ϊδιως πεπιθείν μεγαλας φρενας 
 Αιακιδαο. Ι. 185. Syn. ~Νοΰς, διάνοια, γνώμη, 
 θυμός, φρονησις. — πραπιδες. Ερ. Αδάμαστος, 
 αταρβης, βαθεϊα, μαλθακή, σοφή, θεσπέσια, 
 νοερά, ποικιλομυθος, ελευθέρα, ορθή, σφα- 
 λερα, ενγλωσσος. pi. άπαλαι, ατηραι, εναισί- 
 μοι, εμπεδοι, θοαι, ιθεΐαι, κο,&φαι, λευγαλεαι, 
 ολοαι, πυκιναι, πευκαλιμαι^ πινυται, στερεαι, 
 εσθλαι, αγκύλο μητιδες % α^.αλθακτοι, δια•* 
 στροφοί. 
 
 Φρικαλέος, Jul. JEg. An. ii. 507. Φρ»κτδς, 
 Archias, An. ii. 95. ΦρΊκωδης. horribilis. ter- 
 rific. Hence, Φρικτόβοάς, ου. {Cyr. Th.) 
 βαρνν βρομον μεθήκε, φρικώδη κλυειν. Hip- 
 pol. 1202. Syn. Φοβερός, καταπληκτικός, 
 τραχύς, ριγεδανος. 
 
 ΦρΊκη. horror. 2. metus. a shuddering from 
 fear. So, Φρίξος, ό, Ep. άδ. 84. Whence, 
 Φριζόκόμης. or -άς. an epith. of Pan, who 
 causes the panic. (Anyte, An. i. 197.) rotav 
 φρικην παρέχεις μοι. (Ed. Τ. 1306. Br. Syn. 
 Τρόμος, φριξ. ψύχος. 
 
 Φρϊμασσόμαι. fremo. to snort through wan- 
 tonness ; to neigh. See Φρυασσομαι, Χρε- 
 μεθω. Hence, Φρίμαγμός. ό. {Lye. 244.) 
 — φριμασσεο πάσα τραγισκων Νϋν αγελα. — 
 Theoc. 5. 141. 
 
 Φριξ. maris horror, the roughening of waves ; 
 bristling of hair ; chilling fear, ώς δ' όθ' υπό 
 φρικός Βορεω αναπαλλεται ιχθύς. Ψ. 692. 
 Syn. Αεπτοκυμια. — φρίκη. 
 
 Φρίξος, or Φρυξδς. Ν. P. son of Athamas and 
 Nephele ; brother of Helle ; celebrated for 
 adventures with the golden ram. Αιολιδην 
 Φριξον τιν αφ' 'Ελλάδος Alav Ίκεσθαι. Apoll. 
 2. 1142. Ερ. Αμνμων, εύμελιης, Μινυη'ίος. 
 4x2 
 
708 
 
 Φ Ρ Ο 
 
 Φρίσσω, horreo. act. and neut. to shudder 
 with fear; to shrink from; to be rough 
 and bristling•, εφριξεν δε μάχη φθισιμβροτος 
 εγχειησι. Ν. 339. — πάντες δε με πεφρικασιν. 
 Ω. 77α. Syn. Ύποφρισσω, ορρωδεω, δει- 
 μαινω, βδελνττομαι, μισεω. 
 
 Φροιμϊον. for Ώροοιμϊον. the prelude to a 
 song. 2. any beginning or commencement. 
 Hec. 1195. Hence, Φροιμϊαζδμαι. for ΐΐροοιμ. 
 to make a beginning, τ'ι φροιμιαζει νεοχμον ; 
 εζαυδα σαφώς. Iph. Τ. 1162. Syn. Αρχομαι, 
 π ροκατ άρχομαι. — επικλειω. 
 
 Φρονεω. cogito. 2. sapio. to think ; to think 
 wisely. — φρονεω δε διακρινθημεναι ?^?/-Ap- 
 γειους και Τρώας, — Γ. 98. νηπιοι αγροιώται, 
 εφημερία φρονεοντες. φ. 85. εσσεται' αλλά, 
 φίλος, φρονεων πεφυλαγμενος είναι. Ψ. 343. 
 See CEd. Τ. 577. Syn. Αναφρονεω, σω- 
 φρονεω, διανοεω, συνιημι, φροντίζω. 
 
 Φρόνημα, το. cogitatio, 2. elatio animi. 
 thought ; high-mindedness. τοις ανδράσιν 
 φρόνημα. Anac. 2. 7. 
 
 Φρονησίς. ή. opinio. 2. intelligentia. notion ; 
 discernment, φρονησιν ει τανδ' εχω. CEd. Τ. 
 665. Β. Syn. Αιανοια, νόημα, βονλημα. 2. 
 φρένες, φραδμοσυνη, επιφροσυνη, σννεσις. 
 
 Φρόνιμος, cordatus. sensible ; prudent. — 
 απορον - Επί φρόνιμα, — ib. 691. Β. Syn. 
 Φρενήρης, εχεφρων, δα'ίφρων, φραδμων, ευ- 
 λαβής, συνετός, σοφός. 
 
 Φρδνϊδς. Nom. Pr. Od. β. 386. 
 
 Φρονίς, ίδς. η. prudentia, consilium, good 
 sense ; intelligence. 8ββΦρονησις. Ύίεστορ'' 
 επει περιοιδε δικας ηδε φρονιν άλλων, γ. 
 244. See δ. 258. 
 
 Φρδνουντως. adv. sapienter. sensibly, λέγειν 
 φρονονντως ων λέγεις, δοκέϊς περί. Antig. 
 681. Β. Syn. Φρονιμως, σοφώς. 
 
 Φροντίζω, cogito, studeo. to consider ; think 
 of; care for. ανιππον' αλλ' εισειμι, σον δ' ου 
 φροντιώ. Nub. 125. Syn. Επιφροντιζω, 
 σκέπτομαι, ανασκοπεω, κηδομαι, μεριμνάω, 
 σπουδάζω, φρονεω. 
 
 Φροντϊς. ή. cogitatio. 2. cura. thought ; anxiety. 
 —αλλά τον ΰπνον Ά φροντις κοπτοισα, μακράν 
 τάν νύκτα ποιεί τιν. Theoc. 21. 28. Syn. 
 Μέριμνα, μελέτη, μελίδημα, μεληδων, κήδος, 
 ώρα. Ερ. Αργαλεα, γλυκεία, γηροκομος, γοερά, 
 λυγρα, μέλαινα, κεδνη, πολιοκροταφος. 
 
 Φροντϊς, ϊδός. ή. Ν. P. the mother of Eu- 
 phorbus. Πανθψ εν χειρεσσι βάλω, και 
 Φροντιδι διη. Ρ. 40. 
 
 Φροντϊς, ϊδς. 6. the pilot of Menelaus. Φροι^- 
 τιν Ονητοριδην, ος εκαινυτο φΰλ' ανθρώπων 
 ~Νήα κνβερνήσαι, όποτε σπίρχοΐίν αελλαι. γ. 
 282. 
 
 Φροντισμά. το. cogitatio. a thought, a. τ'ι δήτ' 
 αν, έτερον ει πνθοιο Έωκρατονς-Φροντισμα ; 
 b. ποιον, αντιβολώ, κατειπ'ε μοι. Nub. 154. 
 Syn. Ενθύμημα, σόφισμα. 
 
 Φροντιστηρϊον. schola. a place for contem- 
 plation ; a school, -φνχών σοφών τοντ εστί 
 φροντιστηρϊον. ib. 94. 
 
 Φροντιστής, δ. meditator, studiosus. one who 
 
 Φ Ρ Υ 
 
 reflects, ει μνήμων εΐ, και φροντιστής, — Νυ 
 413. Syn. Εξεταστής, φιλόσοφος. 
 
 Φρούδος, evanidus. evanescent ; quickly gor 
 αλλ εγγελώσα φρούδος ; ώ ταλαιν εγ 
 Soph. ΕΙ. 809. Syn. Αφανής, άφαντος, ι 
 δήμος, μάταιος. 
 
 Φρουρά, Track. 230. Rhes. 5. Φρουρημ 
 Φρουρϊον, Call. 4. 177. custodia, prassidiu 
 watch ; observation, a guard ; a post, λεκ 
 αδαστα βουκολων φρουρηματα. Aj. 54. Sy 
 Φρουρ,7σις, φυλακή. 
 
 Φρουρεω. custodio. to watch ; to keep £ 
 curely. Hence, Φρουρητηρ. δ. (Maneth. 
 47.) adj. Φρονρητός. (Qu. M&c. An. 
 237.) οχυροϊσι παρθενώσι φρουρούνται κ 
 λώς. Iph. Α. 738. Syn. Φρυκτωρεω, φυλά 
 σω, ασφαλίζομαι. 
 
 Φρουροδομδς. domum custodiens. guarding 
 house, φρουροδόμοι νηλεϊς κννες εκτανον'- 
 Antiphan. An. ii. 206. 
 
 Φρουρός, eustos. a guard ; a watchman. — δ 
 δε. ο'ι ειατο φρουροί - ΥαΧαν νποπτευοντες. 
 Call. 4. 61. Syn. ΦιΛαξ. 
 
 Φρϋαγμά. το. hinnitus. 2. fastus. neighir 
 haughtiness. Hence, the Comic con 
 Φρναγμδσεμνάκος. with a mixture of haute 
 and gravity. (Vesp. 135.) χνοας τις αυτό 
 και φρυαγμαθ' ιππικά. Soph. ΕΙ. 719. Sy 
 Φρυαγμος, χρεμετισμος. 2. επαρσις. 
 
 Φρυασσομαι. Φρυαττδμαι. fremo. 2. insolesi 
 to snort ; neigh ; prance, to strut, or, d 
 mean one's self, proudly, εξιτε' τάν ιππ- 
 αρτι φρνασσομεναν. Call. Lav. 2. Syn. Φ 
 μασσομαι, χρεμετιζω, σκιρτάω. 2. γανρι. 
 μαι, βρενθυομαι, επαίρομαι. 
 
 Φρϋγάνδν. sarmentum. dead wood, or stic! 
 for firing, και τάμα καρφη, και τά παρόν 
 φρύγανα. Αν. 643. Syn. Φρυγιον, κλήμα 
 
 Φρΰγπ?, ης. ή. Phrygia. Phrygia Major, //. 
 184. Phrygia Minor, in which Troy was 
 tuated, B. 862. adj. Φρυγϊάκδς, ή, δν. (Mac/ 
 Ath. 578. c.) Φρΰγΐος, α, δν. (Orest. 148' 
 Also, Φρυζ, γδς. pi. Φρυγες. oi. Phrygiai 
 ένθα ιδον πλείστους Φρυγας, αν'ερας αιοϊ 
 πώλους. Γ. 185. 
 
 Φρΰγϊλδς. See Φρεγ. και φρυγιλψ Σαβαζ, 
 Αν. 874. 
 
 Φρϋγω, Φρυσσω, Φρυττω. torreo, frigo. 
 broil ; to parch, πάρ πυρι κεκλιμένος' κϊ 
 μον δε τις εν πυρι φρυζεΐ. Theoc. 7. 66. & 
 ib. 6. 16. εφρυγε, κφνον ανεκεραννυ γλνκν? 
 τον. Ran. 511. Β. Syn. Οπταω, τηγανά 
 αυαινω. 
 
 Φρυκτδς, ή, δν. tostus, assatus. broile 
 scorched. δαδί φρυκτονς σκευάσω. Ves 
 1331. Β. 
 
 Φρυκτδς, ου. δ. ignis prasnuntius. a beacc 
 Hence Φρυκτωρδς. δ, the watchman at 
 beacon. (Agam. 573.) and Φρυκτωρία. 
 the act of so watching, or, the beacon 
 self. (Rhes. 55. Av. 1161.) εαλωκεν, ώς^ 
 φρυκτδς αγγελλων πρέπει. Agam. 30. Sy 
 Ααμπας. δ νυχιος άγγελος πυρός. iEsch. 
 
 Φρϋνη. ή. Nom. Pr. Eccles. 1101. 
 
Φ Υ Η 
 
 Φ Υ Λ 
 
 709 
 
 Φρϋνη, ης. η. rubeta. it. Φρϋνος, δ. a toad. λιμ- 
 ναίας φρννης πολνηχεος, — Nic. Alex. 576. 
 See ib. 567. 
 
 Φρϋνίς. δ. κιθαρωδός Μιτνληναίος. ~Ν. P. a 
 musician of Mitylene, ο'ιας οι νυν τάς κατά 
 Φρννιν ταύτας τάς δυσκολοκαμπτους. Nub. 
 971. Β. 
 
 Φρύνιχος, δ. Phrynichus. the old Comic 
 poet. Hence, Φρϋνϊχειδν. το. (Vesp. 1515.) 
 Φρύνιχος πάλαι πεποιηχ', ην το κήτος ησθιεν. 
 Nub. 557. 
 
 Φρϋνο)νδάς. δ. Ν. P. a noted scoundrel, ώ 
 μιαρε, και Φρυνωνδα, και πονηρέ συ. Arist. 
 Amphiar./?*. 
 
 Φνγάδε. Φυγδά, Eumen. 256. adv. in fugam. 
 to fight, ως apa φωνησας φυγαδε τραπε 
 μωνυχας ίππους, θ. 157. 
 
 Φύγαιχμης, Pers. 1025. Bl. Φυγοπτολεμδς. 
 bellum timens. dreading the fight ; cow- 
 ardly. — επεί ουκ αποφωλιος ήα, Ουδέ φυ- 
 γοπτολεμος' — ξ. 212. Syn. Φυξηλις. δεί- 
 λαιος. 
 
 Φυγαδεύω, fugo. 2. fugio. act. to banish, neut. 
 
 to flee. 1. δενρ' αυτόν εφυγαδενσαν ως ημάς 
 
 κάτω. Aristophon, Ath. 563. Syn. Διώκω, 
 
 : απελαυνω. ελαστρεω. Lye. φεύγω. 
 
 j ΦϋγαρσενΧά. vita casta et coelebs. celibacy. 
 
 1 ένθα φυγαρσενιης μυστήρια τευχετ απνστα. 
 
 Man. 4. 64. 
 Ii Φυγάς, άδος. δ ή. fugitivus. Antig. 10*9. 2. 
 exsul. a runaway. 2. an exile ; in which 
 latter sign. Φυζΐπδλϊς is used by Oppian. 
 κτειναιμεν, η γης φυγάδας εκπεμ-φαιμεθα. 
 (Ed. Τ. 309. Β. See Od. τ. 167. Syn. 
 Αραπετης, μεταναστιος, αυτόμολος, δειλός. — 
 i 2. απολις, αποπτολις, λιποπατρις, εξόριστος. 
 
 Φυγγάνω. a poetic form of Φεύγω, οϊδά τε και 
 ξυνιημι ταδ' , ου τι με Φυγγανει, — Soph. ΕΙ. 
 131. Β. 
 
 Φΰγεργος. laborem fugiens. lazy. Aristoph. 
 
 Φυγή. fuga. 2. effugium. 3. exsilium. flight ; 
 escape ; exile. In the 1. sign. Φνζά is used 
 by Horn, and personified ; II. I. 2. — 1. — ουδέ 
 
 , τις αλκή Τιγνεται, ουδέ φυγή' — χ. 306. — 2. 
 ζητών ολεθρον, ή φυγήν εκ τήσδε γης. (Ed. Τ. 
 660. Β. Syn. Φυξις, τροπή, αποδρασις. 2. 
 αλέα, αλυξις. 3. εζορισμος. Ερ. Αναλκις, πο- 
 λυδρομος, ανιαρά, λευγαλεα, οιζυρα, κρνερα, 
 
 : αεικελιος. 3. δημηλατος. iEsch. 
 
 \Φΰγοδεμνϊος, Ant. Sid. An. ii. 8. Φνγολεκτρος. 
 ή. fugiens torum. that shuns the marriage- 
 bed, epithets of Minerva. Υοργοφονος, φυ- 
 γολεκτρε,— Orph. Η. 31. 8. 
 ; Φϋγοζϊνος, ου. δ ή. hospites fugiens. inhos- 
 pitable, μή μιν, ώ Μοΐσαι, φυγοζενον στρα- 
 τόν. ΟΙ. 11. 17. Syn. Αξενος. 
 
 Φυζάκίνος. Φυζάλεος. fugax. inclined to run 
 away; timid, φυζακινης ελαφοισιν εοικεσαν,— 
 Ν. 102. — ωμηστάν δ' ετραπε φυζαλεον. Αη- 
 tist. An. ii. 284. 
 
 Φυζω. Ion. for Φεύγω. perf. m. π'εφυζα for 
 πεφευγα. Damm. c. 2532. Ty ρ' οι γε προ• 
 Ι χεοντο πεφυζότες. — Φ. 6. 
 
 Φϋή. jiatura, indoles. 2. statura, habitus oris. 
 
 3. stirps. natural disposition, 2. shape, fi- 
 gure. 3. birth, εϊδός τε, μέγεθος τε, φυήν τ, 
 αγχιστα εψκει. Β. 59. Syn. Φύσις, τρόπος, 
 ήθος. 2. εΊδος. 3. βλαστησις. 
 
 Φϋκϊοεις. algosus. abounding in sea-weed, τοι 
 κάλαμοι, τάγκιστρα, τα φυκιοεντά τε λήδα. 
 Theoc. 21. 10. Syn. Φυκιωδης, φυκωδης, 
 βρνωδης. 
 
 Φϋκϊς. (ιχθύς.) phycis, fuca, piscis. a fish, 
 
 found in sea-weed, dimin. Φΰκϊδϊον. (Ascle- 
 piad. An. i. 217.) τρϊγλαν απ' ανθρακιής και 
 φυκίδα σοι λψενΧτιν. Apollonid. An. ii. 133. 
 
 Φϋκογειτων, όνος. ό ή. algae vicinus. near the 
 sea-weed, or shore. Προ/π' αιγιαλϊτα, φυ- 
 κογειτον. (Hendecasyll.) Statyll. Flacc. An. 
 ii. 262. 
 
 Φϋκος, εος. το. alga, muscus. 2. purpurissum, 
 color ruber, sea-weed ; wrake. 2. a red 
 dye, or paint ; supposed to have been ex- 
 tracted from sea-weed, dimin. Φϋκΐον. {The- 
 oc. 7. 58.) κορθυεται, πολλόν δε παρεζ άλα 
 φϋκος εχευαν. Τ. 7. Syn. Μνιον, βρυον. 2. 
 φυκη, φενακισμος. Ερ. Αυαλεον. 
 
 Φΰλά'κη. ή. urbs Thessalise. fern. adj. Φΰ- 
 λάκηΊς, ϊδδς. Apoll. 1. 47. τον δε και αμφι- 
 δρυφής αλοχος Φυλακή ελελειπτο. Β. 700. 
 
 Φυλακή, ης. Φυλαξϊς, εως. ή. CUStodia. 2. ex- 
 cubias, the act of guarding, or observing. 2. 
 a watch, or guard. Also, 3. precaution; vi- 
 gilance, πώς δ' ai τών άλλων Τρωών φν- 
 λακαί τε και ευναί. Κ. 408. — φυλακή δε τις 
 εμπεδος έστω. θ. 521. δομών ανακτά προσ- 
 μένω γ'* έχει δε μοι Αισσάς φυλάξεις' — (/ 
 must regard him in two points of view.) 
 Helen. 505. Syn. Φρουρά, ειρκτη, δεσμός. 3. 
 αλεωρη. 
 
 Φΰλακτηρ, II. Ι. 66. Φυλαξ, Φΰλάκδς. CUStos. 
 one on guard ; one stationed on the watch ; 
 a keeper, δενρ' ες τους φύλακας καταβειομεν, 
 οφρα ιδωμεν. Κ. 97. See 180. — ουδέ γαρ αν 
 φυλακους λαθοι, ουδέ κ οχήας. Ω. 566. Syn. 
 Φρουρός, επιουρος, ρυτηρ. Ερ. Οβριμοθϋμος, 
 πιστός. 
 
 Φϋλαρχεω. tribui praesum. to be a φνλαρχδς, 
 i. e. chief of a tribe; or, a commander of 
 cavalry furnished by a tribe, νή Δί' εγωγ' 
 οΰν άνδρα κομητην φυλαρχουντ είδον εφ' 
 Ίππου. Lysist. 561. ήρεθη Φυλαρχος, εΧΘ' 
 Ίππαρχος, εϊτ εξ ουδενός. Αν. 799. 
 
 Φυλάσσω, custodio. 2. speculor. to watch, or 
 guard. 2. to observe, or spy. 3. Φυλάσσομαι, 
 mid. to be on one's guard ; preserve one's 
 self from, αλλ' αιεί περί κείνον ο'ίζυε, καί k 
 φύλασσε. Γ. 408. οι δ' εγρηγορθασι, φυλασ- 
 σεμεναί τε κελονται. Κ. 419. Syn. 'Ρυομαι, 
 ειργω, φρουρεο), ασφαλίζομαι. 2. τηρεω. 3. 
 εξαλυσσω, εκκλϊνω. 
 
 Φϋλετης. contribulis. one of the same tribe, 
 ιω Ααμαχ', ώ φιλ', ώ φυλετα. Acharn. 567. 
 
 Φϋλη. pagus Atticse, et vicus. Phyle ; whence 
 the Athenian exiles, under Thrasybulus, 
 expelled the thirty tyrants, adj. Φϋλάσϊος. 
 (Menand. p. 52. Mein.) μή μνησικακησγς, ει 
 συ Φυλην κατέλαβες. Plut. 1157. a. πόθεν. 
 
710 
 
 Φ Υ Λ 
 
 b. από Φυλής ελαβον οι βοιωτιοι. Acham. 1022. 
 
 Φυλΐα. ή. lentiscus. mastich tree ; others, the 
 wild olive, εζομόθεν πεφυώτας' 6 μεν φυ- 
 λιης, υ δ' ελαιης. ε. 478. 
 
 Φυλλάς. ή. cumulus foliorum. a heap of 
 leaves, φυλλάδα χευαμενοι, πολιού προπαρ 
 αιγιαλοΊο. Apoll. I. 455. Εχρ. Ή στιβας 
 τών φύλλων. Ερ. Έυκαρπος, σκιερά. 
 
 Φυλλεϊόν. folium, a leaf. pi. Φυλλεϊά. τά. pot- 
 herbs given gratis to customers, ες τδ σπυ- 
 ρίδων ισχνά μοι φυλλεϊα δός. Acharn. 468. 
 
 Φυλλεΐον. Ion. Φυλλψον. Phylleum. a moun- 
 tain in Thessaly. Ώειρεσιας, ορεος Φυλληϊου 
 αγχοθι, ναιων. Apoll. 1. 37. 
 
 ΦυλλΤς. η. Ν. P. an old name of Samos. 
 ΤΙαρθενιης, ην ΦυλλΙς υπό κνημοϊσιν ανήκεν- 
 Ιμβρασίδος γαιης χιονωδεος,- — Nic. ΑΙ. 149. 
 
 Φυλλοβολεω. frondes spargo. to lose its 
 leaves, το τρίτον ηνιδ' έπινε' τά δε ρόδα 
 ψυλλοβολενντα. Call. Ερ. 45. Syn. Φυλ- 
 λορροεω, φυλλοχοεω. 
 
 Φυλλόκόμός. frondosus. full of foliage, Ίζομε- 
 νος μελιάς επι φυλλοκομου. Αν. 744. 
 
 Φυλλδν. folium, a leaf. adj. ΦυλλΧνδς. [Theoc. 
 21. 8.) — το μεν ονποτε φύλλα και οζονς 
 Φύσει — Α. 235. Syn. Φυλλεϊόν, πεταλον. 
 Ερ. Αγριον, αμαραντον, ακειροκομον, ηρινον, 
 κισσήεν, λειμωνιον, λασιον, λιποστεφανον, 
 πολυδινητον, σκιερον, τερεν, χρυσεον, ύακιν- 
 θινον, τεθηλος. Phr. Ol/j περ φύλλων γενεη, 
 τοιηδε και ανδρών' Φύλλα τά μεν τ' άνεμος 
 χαμαδις χεει, αλλά δε θ' ύλη Ύηλεθοωσα 
 φνει' έαρος δ' επιγιγνεται ώρη' Ώς ανδρών 
 γενεη, η μεν φνει, ή δ" απολήγει. Ζ. 146. 
 
 Φυλλορρδεω. Φυλλοχοεω, Antiphil. An. ii. 179. 
 folia amitto. to lose, or shed, leaves. From 
 the 1st is the adj. Φυλλοροος, Oppian. From 
 the Id, Φυλλδχοδς, Apoll. 4. 218. του δε χει- 
 μώνας πάλιν Τάς ασπίδας φνλλορροεϊ. Αν. 
 1480. Syn. Φυλλοβολεω. 
 
 ΦυλλόσΧνης, εδς. ό ή. foliis perniciosus. inju- 
 rious to foliage, φυλλοσινή yap πάντα διοι- 
 γομενοισιν εφιζει Ερπετά — Nicand. Ath. 
 683. f. See Pors. Adversar. p. 145. 
 
 Φυλλοστρως. Φυλλοστρωτος, Rhes. 9. foliis 
 constratus. strewed with leaves, ευδεις φυλ- 
 λοστρώτι πεδω, Δαφνί, σώμα κεκμακός. The- 
 oc. Ερ. 3. 1. 
 
 ΦυλλοΥδκδς. folia pariens. producing leaves, 
 «apt φυλλοτοκψ, — Opp. 
 
 ΦυλλοΥρωξ. folia comedens. feeding on leaves, 
 or small herbs, τί δ' αν Έλληνες, μικροτρα- 
 πεζοι, Φυλλοτρωγες, δρασειαν ; οπού Ύετταρα 
 λήψη κρεα μικρ οβολοΰ. Antiph. Ath. 130. e. 
 
 Φυλλόφδρδς. foliatus. bringing wreaths of 
 leaves, έκτος ο\ς ηδη περικει-ται φνλλοφο- 
 ρων απ' αγώνων. Olymp. 8. 100. 
 
 Φϋλδν. genus, natio, gens, a race ; tribe, or 
 clan. — επει ονποτε φνλον όμοΧον Αθάνατων 
 τε θεών, χαμαι ερχομένων τ ανθρώπων. Ε. 
 441. Syn. Γένος, φνλη, έθνος, δήμος, φρα- 
 τρια. Ερ. Αγλαον, αθεσφατον, άλιτροφον, 
 αγριον, ερικυδες, περικλυτον, πολυολβον, πο- 
 λυδακρυ, πολυστονον. 
 
 Φ Υ Σ 
 
 Φϋλδπϊς. ή. clamor bellicus. 2. pugna. ά war 
 cry. 2. onset ; battle. — πολεμόν τε κακόν, κα 
 φνλοπιν αινήν. Δ. 15. φυλοπιδα στησειν πο 
 λυα'ίκος πολεμοιο. λ. 313. Ερ. Αργαλεα, κρα- 
 τερά, κρυερα. 
 
 Φυλώ, δδς, ους. ή. Ν. P. an attendant upor 
 Helen. Φυλώ δ' αργυρεον ταλαρον φέρε, — 
 δ. 125. 
 
 Φϋζάνωρ. maritum fugiens. that shuns a hus 
 band, τον φυζανορα γαμον Αιγύπτου παίδων 
 iEsch. Supp. 9. 
 
 Φυξτ;λΐός. solem aversans. avoiding the sun 
 σκαιοϊς l εντελεθει φυζηλιος εν νεμεεσσι 
 Nic. Th. 660. 
 
 Φυξ^λΤς. s. s. as Φνζακινος. ή σ αυτως κλέος 
 εσθλόν έχει, φυζηλιν εόντα. Ρ. 143. SYN; 
 Φυγαιχμης, άνανδρος, δειλός. 
 
 Φυζϊμδς. δ ή. a quo fugiendum est. 2. ad quem 
 confugitur. that is to be avoided ; or, 2. af- 
 fords a refuge. 2. γαϊαν εγών ιδομην, δθι μοι 
 φατο φυζιμον είναι. ε. 359. 
 
 Φυξϊός. qui ad exilium pertinet. 2. qui fugse 
 favet. in consequence of exile. 2. epith. oi 
 Jove, as favouring escape. Apoll. 2. 1152 
 1. Κίρκη φυζιον οϊτον, αλιτροσννας τε φονοιο 
 ibid. 4. 700. 
 
 Φυξίς, εως. ή. fuga, evitatio. flight ; escape. 
 μή δη μοι φυξιν γε, Αολων, εμβαλλεο θυμοί 
 Κ. 447. Syn. Φυγή, αλεωρη. 
 
 Φϋράω, Sept. Th. 48. Φϋράδμαι, Φνρω. miseeo, 
 macero. to stir up together; to knead, ana 
 so to soften, to stain. Hence, Φυρμά. το. z- 
 confused mass ; filth. {Nic. Al. 485.) ουδ' άι 
 μαλακήν φυρασαμενος τήνφωνήν,— Nub. 975 
 μή σε, γέρων περ εών, στήθος και χειλεα φυρ• 
 σω Αίματος— σ. 21. δακρυσιν ειματ εφυρον'- 
 Ω. 163. Syn. Αναματτω, ζυμοω. αναφυραω 
 διαφυραω, συμμιγνϋμι, κυκαω, κεραννυμ 
 μολύνω, μιαινω. — βρέχω, πλννω, βαπτω. 
 
 Φύρδην, adv. mixtim. full mixed ; plungec, 
 deep, παιδδς εοϋ φυρδαν μεστόν έχουσα 
 φόνου. Antip. Thess. An. ii. 115. 
 
 Φυσά, ης. ή. foliis. bellows, τον δ' ενρ' Ίδρω* 
 οντά, ελισσομενον περί φυσάς. Σ. 372. Set 
 Apoll. 3. 1300. 
 
 Φύσάδειά. ή. Ν. P. a daughter of Danaus 
 σαμερον α'ι δ&λαι τάς καλπιδας ή 'ς Φυσά• 
 δειαν,-^Ή. ες Αμυμωνην οισετε τάν Ααναώ 
 Call. Lavac. 47. 
 
 ΦΰσάλΧς, ν. Φϋσαλλΐς. ή. Φυσητηριον. bulla ir; 
 aqua nascens. 2. tibia, a bubble. 2. a wine: 
 instrument, λαβε δή συ τάς φυσαλλιδας"; ϊ 
 προς τών θεών. Lysist. 1245. Β. ώ Ώολυ- , Ε 
 χαριδα, λαβε τά φυσατηρια. ibid. 1242. Syn 
 ΐίεμφιξ. 2. αυλός. 
 
 Φυσάω, Φϋσϊάω. sufflo. 2. spiro, efflo. tc 1 
 blow upon ; to emit breath ; to puff; tc; 
 inflate. — φλογ' εβαλλον,-Φυσώντες λιγεως' — ' 
 Ψ. 218. σύ τοι με φϋσ$ς, συ με καταιθει* 
 μοι δοκεΧς. JEsch.fr. inc. 30. Μυρμιδόνες δ 
 αυτοϋ σχεθον Ίππους φυσιοωντας. Π. 506 
 
 1 For σκιεροΧς, shady, according to Steph, 
 Thes. Τ. iii. c. 800. b. 
 
 ! 
 
φ ν τ 
 
 Φ Ω Λ 
 
 711 
 
 Syn. Ύποφυσαω, εμφυσάω, πνέω, αναπνέω, 
 επαιρω. 
 Φνσημά, Φϋσΐάμά. το. inflatio. the act of blow- 
 ing•, or breathing. 2. any thing inflated ; or 
 swollen as by blowing, πολύν καχλαζον πον- 
 τιψ φύση μάτι. Hipp. 1*212. ρεγκουσι δ' ου 
 πλαστοΤσι φυσιαμασιν. Eumen. 53. 
 Φϋσιγγοομαι.. exacerbor. to be swollen with 
 grief, or passion, κξ,θ' οι Μεγαρείς οδυναις 
 πεφνσιγγωμενοι. Acharn. 525. 
 Φϋσιγναθος. ό. nom. ranae. a frog chieftain. 
 ειμί δ' εγώ βασιλεύς Φυσιγναθος, δς κατά 
 λψνην. Batracb. 18. 
 Φΰσιγνωμων. qui hominum mores e vultu 
 pernoscit. a physiognomist. Έυσθενεος το 
 μνάμα' φΰσιγνωμων 6 σοφιστής, Δεινός απ' 
 οφθαλμού και το νόημα μαθεϊν. Theoc. Ερ. 1 1 . 
 'Φϋσιζοδς. vitam producens. that bestows, or 
 '■■ sustains, life, ως φατο' τους δ' ηδη κατεχεν 
 
 φυσιζοος αϊα. Γ. 243. 
 
 Φυσΐς. ή. natura. 2. indoles, nature ; disposi- 
 ' tion. — πόρε φαρμακον Αργειφοντης,-Έκ γαιης 
 ' J ερυσας, και μοι φυσιν αυτού εδειζε. κ. 302. 
 
 • Syn. Φυη, είδος, έζις, ουσία, προαιρεσις, συσ- 
 
 • τασις. Ερ. Δημιουργός, πολυδαίδαλος, πολυ- 
 μητις, επιεικής, ακμής, παντομιγης, ατρεπτος, 
 
 ■■ θεοδμητος, χαριεσσα, ποτνια, πολυσπορος, 
 •'. πλαστειρα, τεχνηεσσα, παντοτεχνης, δα'Ίφρων, 
 
 περιφρων. 
 <Φυσκή, ης. η. lucanica. a sausage. See Anax- 
 
 andr. Ath. 131. d. μάρτυρας εχω γαρ, ότι 
 : μονός φυσκ?)ν ποιώ. Philem. ibid. 516. f. 
 Φυσκος. ό. Ν. P. a mountain near Crotona. 
 
 • και μάν ες στομαλιμνον ελαυνεται, ες τε τα 
 V Φυσκω. Theoc. 4. 23. 
 
 ΤΡυστ-Γς. η. Pers. 926. reading doubtful. 
 
 j Ξυστός, ή, ον. from Φΰρω. mixtus. Most gen. 
 
 ' used in the fern, with μάζα, expressed or 
 
 : understood, to sign, a cake of different %n- 
 
 r gredients ; flour, wine, etc. πρασα, γητειά, 
 κρομμυα, φυστή. Anaxandr. Ath. 131. e. και 
 το γυναιόν μ' νποθωπεΰσαν φυστήν μάζαν 
 
 - ποοσενεγκυ. Vesp. 608. 
 ϊϋτάλϊά. plantatio. land planted with trees, 
 vines, etc. as opposed to arable, καλόν φυ- 
 ταλιης και αρουρης, οφρα νεμοιτο. Ζ. 1 96. 
 
 ^υταλμϊος, consanguineus. 2. fecundus ; al- 
 mus. 3. sator. of kin. 2. productive ; genial. 
 3. s. as Φυτουργός. 2. λεκτροις επλασθην 
 Στρυμόνος φυταλμιοις. Rhes. 920. See Agam. 
 318. Bl. Syn. Συγγενής. 2. γόνιμος, 
 ιϋταομαι, a ivrong reading for ΦΙτυομαι, q. v. 
 Φυτεύω, Φυτεύομαι, planto. to produce ; to 
 cause, αυτάρ τοις αλλοισι κακόν μέγα πάσι 
 φυτεΰσαι; 0.134. Syn. Φυτουργεω, γεννάω, 
 φυω, μηχαναομαι, κατασκευάζω, εμβάλλω. 
 >ΰτενμάί(Εά. C. 698. Β. Φύτον. το, II. Σ. 57. 
 planta, virgultum. 2. semen ; progenies, a 
 plant ; shrub. 2. seed ; produce; offspring. 
 — σκιαρόν τε φυτευμα-Ξυνόν ανθρωποις. 01. 
 3. 31. Syn. ΦΊτνμα, φΰτευσις, ερνος, δενδρον. 
 Ερ. Αγλαοκαρπον, αμπελοεν, γλυκερον, ευ- 
 θαλες, ευοδμον, καλλιπετηλον, οινοτοκον, παγ~ 
 καρπον, σκιερον, υψικαρηνον, τανυπρεμνον, 
 
 χλοερον, φερεσβιον. 
 Φυτλη. generatio, genus, a generation ; a 
 race, ανθρώπων τ' ολιγοδρανεων πολυεθνεα 
 φυτλην. Orph. 428. Syn. Γενεσις, αρχή, 
 φυτευμα. 
 Φΰτοεργός. contr. Φυτουργος. hortulanus, vi- 
 nitor. 2. auctor, sator. one who rears plants. 
 2. a father. The uncontracted form is more 
 gen. in the 1st sense, like Φϋτοσκάφος, The- 
 oc. 25. 27. and Φΰτοτροφός, Apoll. 3. 1403. 
 The contracted, Φυτουργός, in the 2d sense, 
 like Φΰτοσπόρός, Track. 363. — 1. πολλή σοι, 
 φυτοεργε, πόνου χάρις* εινεκα σεϊο. Cyllen. 
 An. ii. 282. — 2. Τϊηρεα, φυτουργόν Θέτιδος, 
 η μ' εγεινατο. Iph. Α. 949. Syn. 2. Τονευς, 
 ό φυσάς. 
 Φΰτοσκάφϊά. munus hortulani, vinitoris. gar- 
 dening•, μοϋνον εποτρυνων έργα φυτοσκαώιης. 
 Ερ. άδ. 253. 
 Φύω. gigno, pario. 2. in perf. l sicut in Φϋμι, 
 Φϋόμαι, ΤΙεφϋκω. natus sum, soleo. to bring 
 forth ; beget; produce. 2. pass, to be pro- 
 duced; to be constituted by nature. — τό μεν 
 ουποτε φύλλα και όζους -Φύσει,— Α. 235. Syn. 
 Φυτεύω, γεννάω, τίκτω. 2. εξανατελλω, βλασ• 
 τανω, γιγνομαι. αλλά ταχ ασπαρτα και ανη- 
 ροτα πάντα φύονται, ι. 109. εξ ωμών επεφυ- 
 
 ! κον επι στιβαρόις μελεεσσιν. Hes. ε. 149. 
 
 ί Φψδες. See Φψς, φωδός. 
 Φωζω. Φωγω, Ath. 1. 2. torreo. to toast ; broil. 
 
 ; verbal adj. Φωκτος, A r ic. Ath. 126. c. αλλ' 
 
 j ισχάδας μοι προελε τών πεφωσμενων. Phe- 
 
 ! recrat. Ath. 653. 
 Φωκευς, Soph. El. 46. Phocensis. a Phocian. 
 pi. οι ΦωκεΊς. fern. Φωκίς. ή. τις οίδεν υμών, 
 που ποθ' οι Φωκής ζενοι ; ib. 1441. Br. Φω- 
 κίς μεν ή γη κλyζετaι' — CEd. Τ. 733. Br. 
 Φωκη. phoca. a seal ; a walrus, φώκαι δ' εξ 
 αλός ήλθον αολλεες' — δ. 449. Ερ. Άλιοτρε- 
 φης, μέλαινα, ειναλια, βλοσυρά, δυσάης, ου- 
 λοκομος, φιλοφαμαθος. 
 Φώ.νος, ου. ό. fil. iEaci et Psamathes Xereidis. 
 Phocus ;from whom Phocis derived its name. 
 και βια Φωκου κρεοντος,-Ό τάς θεοϋ, ον Ψα- 
 μαθεια-Ύικτ' επι ρηγμΐνι πόντου. Nem. 5. 22. 
 Φωλας. ή. in specu habitans. dwelling in 
 caves. It is also used, 2. subst. for Φωλεός 
 by Babr. ώ λύκοι, ώ θώες, ώ αν ωρεα φωλα- 
 
 I δες άρκτοι. Theoc. 1. 115. 
 Φωλεός, ον. 6. Φωλειος, Ορρ. 1. 3. lustrum, 
 latibulum. the den, or lair, of any wild ani- 
 mal, καίτοι κείνος, ιδού, περί φωλεόν' ου με 
 
 1 The perfect πεφνκα has also a sense 
 which Critics appear to have overlooked, or 
 not to have apprehended clearly. It seems 
 to correspond with our English, / ought, it 
 ought, they ought. Thus, σον δ' οϋν πεφυκα 
 πάντα προσκοπεϊν, κ. λ. Soph. Antig. 688. Β. 
 / ought, it is my duty, απερ π'εφυκε, ταϋτα κά- 
 νάγκη σε δραν. Eur. Phcen. 930. P. what ought 
 to be done, οι κακοί c', ώσπερ πεφϋκασ, ο'ϋποτ 
 εν πράζειαν αν. Ion. ult. as they deserve ; as 
 they ought to fare. 
 
712 
 
 Χ A I 
 
 X A I 
 
 ΧεΧηθας. Meleag. 91. 
 
 Φωλευω. in specu lateo. to lurk in caves. 
 κνωδαΧα φωΧευοντα βρέφος διαδηΧησασθαι. 
 Thcoc. 24. 83. 
 
 Φωνεω. loquor. 2. compello. to speak ; to call 
 to. 2. Αιαντα φωνώ. στεϊχε δωμάτων παρος. 
 Aj. 73. Syn. Εκφωνεω, λέγω, καλεω. 
 
 Φωνή. ή. Φώνημα, το, Aj. 16. VOX. a sound ; 
 voice, dimin. Φωνάρων. (Clearch. Ath.623.) 
 όσση apa Ύρωων και Αχαιών επΧετο φωνή. 
 £2. 400. Syn. Φθόγγος, ανδη,βοη, ιαχή, ήχος, 
 φήμη, Χεζις. Ερ. Αρρηκτος, ατειρης, αριζηΧη, 
 ασπετος, αγανη, α-φενδης, αραιά, αμβροσία, 
 αμοιβας, άδυπνοος, αντιτυπος, αδονπητος, 
 βροτεα, βαρνστονος, βαρυηχης, βριαρα, γοερά, 
 διαπρυσια, δνσθροος, δυσαγγελος, ερατη, εφϊ- 
 μερος, ευαγγεΧος, ερωτοτοκος, εγερσινοος, 
 ι)δεΐα, ήδνμεΧης, ηερια, θοας, ΘαρσαΧεα, θεοσ- 
 συτος, θεονδης, θεηγορος, κινυρα, Χυσσας, 
 μεΧιρρυτυς, μεΧιπνοος, μεΧιηδης, μειΧιχος, 
 μυστις, μαντιποΧος, νημερτης, νεμεσημων, 
 Ίκετηρις, οζέϊα, οικτιρμων, ονρανομηκης, πο- 
 Χνθαμβης, ποικιΧομνθος, πειθημων, παρήγο- 
 ρος, ρεζηνωρ, ταχυμυθος, ΰψηνωρ, φιΧοκερ- 
 τομος, φιΧοπτοΧεμος, φιΧοπαιγμων. 
 
 Φωρ, ωρος. 6. fur. 2. fucus. a thief. 2. a drone. 
 εικάζω, φωρός δ' ιχνια φωρ εμαθον. Call. 
 Ερ. 45. Em. Syn. Αυστης, κΧεπτης, κακούρ- 
 γος. Ερ. Αεσιφρων, Χαθριος. 
 
 Φωρά. ή. furtum. theft. — ουκ επι φωράν Ερ- 
 χομαι, ονδ' ίνα νυκτός όδοιπορεοντ' ενοχΧησω. 
 Bion. 1 6. Valck. Syn. Φωριον, κΧεμμα, κΧοπη. 
 
 Φωράω. furor. 2. furtum investigo. 3. simpl. 
 deprehendo. to steal; to search for a thief; 
 to detect, find out. 1. αλλ' ουχί φωρασων 
 εγώ γ' εισέρχομαι. Nub. 499. — 3. χρόνιος' 
 αΧΧ' όμως τάχιστα κακδς εφωραθη φιΧοις. 
 Orest. 738. Syn. 2. Επιφωραω, ερευνάω, εκ- 
 ζητεω. 3. ευρίσκω, φανεροω, ελέγχω, κατα- 
 
 Χαμβανω. 
 
 ΦωρΧάμός, Φωρϊαμον. area, cista. a chest ; ; 
 coffer. ή• και φωριαμών επιθήματα καΧ' ανεω 
 γεν. Ω. 228. Syn. Κιβωτός, κιβωτών, κοιτις 
 κιστη, χαρτοφυΧακιον, γΧωσσοκομον. Ει 
 Γλαφυρά. 
 
 Φωρΐοιδς, Leon. ΑΙ. An. ii. 199. Φωρΐός. fur 
 tivus. thievish ; clandestine. άΧΧάΧοις ψιθυ 
 ριζον' ανιστατο φωριος ευνα. Theoc. 27. 67 
 Syn. Λαθραίος, Χηστηρως, κΧοπιμάϊος. 
 
 Φώς, φωτός. ό. homo, a man ; a woman, He 
 len. 1 100. but this usage is rare. — ως ότε τι 
 φώς-Πετρη επι προβΧήτι καθήμενος. — Π 
 406. Syn. Ανηρ, άνθρωπος. 
 
 Φψς, φψδός. ή. contr. from Φωίς. pi. φψδες 
 αϊ. pustulse. blisters caused by a burn. -ττλ?} 
 φψδων εκ βαΧανειου. Plut. 535. 
 
 Φώς, Φώτος. το. contr. from Φαος. poet. Φοω< 
 lux. light ; security ; joy. Hence, Φωτοδότης 
 ό. (Synes. 3.) εις φώς εζηΧαυνε βοών ιφθιμ 
 καρηνα. Horn. Merc. 402. Ύρωων ρήϊ,ε φαΧα^ 
 γα, φοως δ' εταροισιν εθηκεν. Ζ. 6. Ερ. Αμιαν 
 τον, γΧυκερον, δαιμόνων, παμφαες, τηΧαυγε 
 
 Φωσσων. ό. carbasus. sail-cloth ; a sail. < 
 φΧαστα, και φωσσωνας ωργυιωμενους. Ly( 
 26. Syn. Αάΐφος, άρμενον. 
 
 Φωσφόρεω. lumen ministro. to give ligh 
 Μήνη φωσφορεουσα, — Man. 1. 134. 
 
 Φωσφόρος, ό ή. lumen adferens. 2. facem ges 
 tans, bringing light. 2. bearing a torch, παι 
 ονργος ε7, νή την Έκατην την φωσφόροι 
 Thesm.865. Syn. Φωτο^ορος, δαδοϋχος. 
 
 Φωσφόρος. ό. Lucifer ; stella Veneris, th 
 morning star. s. as ^Εωσφόρος, νυκτερον r< 
 Χετής φωσφόρος αστήρ. Ran. 346. Phr. Εΰ 
 αστήρ ύπερεσχε φααντατος, ος τε μαΧιστ 
 Ερχεται αγγεΧΧων φαος Ήονς ηριγενειης. ι 
 93. χρώτα Χαμπει, Αωσφορος θα - ητός ά 
 αστροις εν αΧΧοις. Isth. 4. 
 
 Χ. 
 
 Χ Α ΖΩ. privo. 2. capio. Χαζόμαι. cedo. — act. 
 to make to yield ; to make one quit a thing; 
 to deprive. 2. to hold ; contain. 3. mid. to 
 yield ; give way; retire, θυμοϋ και ψυχής κε- 
 καδών, κΧντά τευχε απηυρα. Α. 334. Ήρ?? δ' 
 ουκ εχαδε στήθος χοΧον, αΧΧά προσηυδα. Δ. 
 24. οντε τιν εζοπισω νεκρού χαζεσθαι ανω- 
 γε. Ρ. 357. Syn. 1. "Στερεω, τηταω. 2. χαν- 
 δανω, χωρεω. 3. υποχωρεω, αναχαζομαι. 
 
 Xaιvω.f.άvώ.aor. Ι.εχάνόν.ραΗ. χάνων. perf. 
 m. κεχηνά. hio. 2. appeto. 3. admiror. to 
 gape ; to have the mouth open ; 2. in eager 
 expectation; or, 3. admiration. Aj. 1227. 
 χανεϊν sign, aperto ore proclamare. to utter 
 loudly and openly. βουΧομ' άπαξ προς κνμα 
 χανών από θυμόν οΧεσσαι. μ. 350. Syn. 1. 
 Χάσκω, αμφιχαινω. εγχαινω, υποχαινω. 
 
 ΧαΧός. ό. pedum, a crook, ποιμενικόν πιΧημα' 
 και εν χέρι χάίον έχουσα. CdW.fr. 125. Bent. 
 
 Syn. Καλαυροψ, ΧαγωβοΧον. 
 
 Χάίός, Χάος. probus, ingenuus. good, of nob! 
 descent, a Doric word. Κορίνθια δ αν. 
 χά'ια, νή τον Αια. Lysist. 91. — ει τι περ ει 
 ΘΧόν Χαών τών ετ άνωθεν, — Theoc. 7 
 Syn. Αγαθός, χρηστός, αρχαίος, ευγενής. 
 
 Χαιρεφών. Ν. Ρ. ουδέν διοισεις Χαιρεφώντι 
 την φυσιν. Nub. 503. Prov. 
 
 Χαιρηδων. s. as Χαρά, Χάρμα, φερ' ιδω, τ'ι 
 ήσθην αζων χαιρηδονος ; Acharn. 4. 
 
 Χαιριππός. nom.personse apud Comicos. (ac 
 to Porson's admirable emendation.) τον α//? 
 τα, Χαιριππ', ουκ εψς πεττειν τινά. Menanc 
 Ath. 644. f. 
 
 ΧαΊρΧς. pravus tibicen Thebanus. a tastelet 
 musician at Thebes. Pac.95l. His scholar 
 or imitators, were called ΧαιρϊδεΊς, or Attic• 
 Χαιρϊδφς, from Χαιρϊδενς. ό. which was th 
 patronymic form applied to animals, ποθί 
 
 tft 
 iic 
 
Χ A A 
 
 προσεπταν ol κακώς απολουμενοι Επί τήν θυ- 
 ραν μοι Χαιριδής βομβανλιοι ; Acharn. 865. 
 Χαϊοε. salve. 2. vale, all hail ! 2. farewell ; 
 χαϊρε, θεά, τοΙσδεσσι.—Κ. 462.-2. χαιρετον, ώ 
 κονρω, και Νεστορι ποιμενι λαών Ειπείν'— (sc. 
 χαίρε. i. e. salute Nestor from me.) ο. 151. 
 Syn. Ευτυχεί, υγίαινε, εΐι πράττε. 
 Χαίρω, gaudeo, lsetor. to rejoice ; to be pleas- 
 ed. See Χαρεω. αλλά σοι, ώ μεγ' αναιδές, άμ' 
 εσπομεθ', οφρα συ χαιρης, Α. 158. — κεχαρον- 
 το δε -πάντες Αχαιοί, δ. 344. ως ηδομαι, και 
 τέρπομαι, και χαίρομαι 1 . Pac. 291. κεχαρμε- 
 νοι δ' αοιδαΧς. Troad. 529. Syn. Τίεριχαιρω, 
 ευφραίνομαι, γηθομαι. 
 Χαίρων, part, a prcec. exsultans, i. e. impune. 
 with joy, or impunity ; opposed to Κλαίων, 
 to one's cost, αλλ' οϋ τι χαίρων δις γε πη- 
 μοναςερεΤς. CEd. Τ. 363. Β. So, Acharn. 563. 
 Χαίτη. coma. 2.juba. hair. 2. the mane of 
 lions and horses j which is also, Χαιτωμά. το. 
 I Sept. Th. 391. adj '.Χαιτηεις, εσσα, εν. {Apoll. 
 2. 1241.) — αμφι δε χαϊται-Ωμοις α'ίσσονται' — 
 i Ζ. 509. Syn. Έθειρα, κόμη, θριξ. 2. λάχνη. 
 See Φοβη. Έϊ. 'Απαλή, αυχμηρά, άβροπλου- 
 - τος, απλεκτος, διάβροχος, ευπλοκαμος, ευώδης, 
 ενστροφαλιγζ, κυανεα, ζανθοχρως, ζανθη. 2. 
 ! λάσια, λασιαυχην, υψαυχην, φρικαλέα, χιο- 
 
 νωδης, λεύκας. 
 ϊΧάλαζά. grando. hail. II. Ο. 171.— 2. words 
 i poured forth hastily and vehemently are 
 i termed χάλαζαι 2 . Hence, adj. Χάλαζεπής ap- 
 plied to Hipponax, Philipp. An. ii. 235. — 3. 
 υ pustules, that rise from the measles in swine, 
 i• are called χάλαζαι. Hence, the v. Χάλαζάω. 
 I] to have that disease. (Equit. 380.) ομβρος, 
 % χαλαζά θ' αίματονσσ, ετεγγετο. Ταδ' εκ δνείν 
 ,\ ερρωγεν, ουχ ενός μόνον, Αλλ' ανδρί και γν• 
 Ι ναικί συμμιγή κακά. (so corrected by Porson.) 
 CEd. Τ. 1279. Β.-2.επισχες ούτος, ώ πολυτι- 
 μητ Αισχύλε' -Από τών χαλαζών, ώ πονηρ 
 \ Ευριπίδη, -Απ ay ε σεαυτόν εκποδών, ει σωφρο- 
 νείς. Ran. 851. Β. Ερ. Κρυερα, πυκινη, νιφο- 
 βλητος, στρογγυλή. 
 
 ίάλαζαϊός. See note. Χάλαζηεις. grandinosus. 
 with hail, 2. or like hail, from its density, 
 or destructiveness. 1. — χαλαζηεντά τε συρ- 
 
 X A A 
 
 713 
 
 1 This is called a Datismus, in conse- 
 [uence of a solecism committed by Datis, a 
 Persian Satrap, who used χαίρομαι instead 
 >f χαίρω. The former is never used in the 
 \resent tense ; but, in the perf. and 2d aorist, 
 t may be found. 
 
 2 This appears to me much more rational, 
 han the supposition of virulence, or of any 
 poisonous quality being included in the mean- 
 ig of χαλαζαϊος, Orph. Arg. 766. or χαλαζή- 
 ς, Nic. Th. 13. See Hermann on the former 
 assage. The Scholiast on the latter accounts 
 
 pr the sense of " deadly" in the word %a- 
 αζήεις, from the chilling effects of a scor- 
 ion's sting; as if one were suddenly ex- 
 osed to a storm of hail. See Schol. on Ther. 
 v. 13, 777. Compare Orph. Lith. 755. 
 
 μόν. (sweeping hail.) Leon. Al. An.'u. 192. 
 αναριθμων ανδρών χαλαζαεντιφονψ .Isth.5.64. 
 
 Χάλαζϊός. lapis Chalazias. See Tyrwhitt. ένθεν 
 και σεο, δΐε Χαλαζιε, πειρηθήναι. Lith. 752. 
 
 Χάλαζοβόλϊω. grandine ferio. to strike with 
 hail, νϊφε, χαλαζοβολει, ποιεί σκότος, αϊθε, 
 κεραυνού. Asclepiad. An. i. 216. 
 
 Χάλαινω, Χαλάω, laxo, remitto. to loosen ; 
 relax ; slacken, ρυτά χαλαινοντες' — Hes. a. 
 308. ή pa βιον τ' εχαλασσε και εκλη'ίσσε φα- 
 ρετρην. Η. Apoll. 6. καταμηνυσω, πριν αν εζ 
 αγριων-Αεσμών χαλασ^, — Prom. 175. χαλά 
 τοκεϋσιν εικοτως θυμονμενοις. Hec. 407. Ρ. 
 Syn. Εκλύω, ενδιδωμι, ανιημι, νφιεμαι, λήγω, 
 αναχαζω, υπεικω. 
 
 Χάλαιπονς. claudus. weak in the feet, ει γε 
 μεν 'ΈΙφαιστοιο χαλαιποδος εν πτυχι νήσου 
 (Lemni). Nic. Th. 458. Syn. ΚνλλοποδΊων, 
 χωλός. 
 
 Χαλαρός, laxus. loose ; easy. a. υποδήματος 
 δεϊ. b. τάμάταυτι λάμβανε. a.~Ap' αρμόσει μοι ; 
 b. χαλαρά γονν χαίρεις φορών ; Thesm. 262. 
 
 Χαλβάνη. galbanum. a resinous gum. adj. 
 Χαλβάνόεις, εσσα, εν. (Nic. ΑΙ. 555.) fern, 
 Χαλβάν~ϊς, ϊδός. (ibid. Th. 938.) ναι μην και 
 βαρυοδμος επί φλογι μοιρηθείσα Χαλβανη, — 
 ib. 51. 
 
 Χάλεπαινω. exacerbo. 2. indigne fero. act. to 
 ill treat ; annoy, neut. to be displeased. A- 
 τρε'ίδης, αλλ' αιεν επιζαφελώς χαλεπαινοι. Ι. 
 512. Syn. Ανιαω, χαλεπτω, 2. αγανακτεω, 
 αγριοΐιμαι, οργίζομαι, χολοϋμαι, δυσχεραίνω, 
 νεμεσαω. Phr. Χολον θνμαλγεα πεσσει. Horn. 
 — αναζ δ' επεχωσατο μυθοις Έισάίων' ύ'φόν 
 δε χολψ φρένες ηερεθοντο. Apoll. 3. 367. 
 
 Χάλεπηρης. gravis, periculosus. grievous; 
 hazardous, υβριστή Πελφ τελεων χαλεπήρες 
 αεθλον. Mimn. An. i. 63. 
 
 Χαλεπός, ή, όν. durus. 2. saevus. hard; diffi- 
 cult, harsh ; angry; cruel, χωομενος, χαλε- 
 ποϊσιν αμειψασθαι επεεσσι. Ψ. 489. — μείς 
 γαρ χαλεπωτατος οντος-Χειμεριος, — Hes. ε. 
 555. Syn. Αργαλεος, αλγεινός, δεινός, δυσερ- 
 γος, βαρύς. 2. ανήμερος, απήνης, αταρτηρος, 
 άγριος, σκληρός, ωμός. 
 
 Χαλεπτω. laedo. to assail ; injure. — ειρεσθαι 
 δε, θεών όστις σε χαλεπτει,-Ήοστον, — δ. 423. 
 Syn. Βλα7ΓΓω, κακοω, καταικιζω, χάλεπαινω. 
 
 Χάλΐπώς. adv. moleste, vix. 2. acerbe. with 
 difficulty. 2. cruelly, al κεν εμε κτεινι^ς ; χα- 
 λεπώς δε σ εολπα τό ρεζειν. Υ. 186. Syn. 
 Δυσχερώς, μόλις. 2. αγριως, βιαίως, θρασεως^ 
 σκληρώς, απηνώς, αινώς, ανηλεώς, ωμώς. 
 
 ΧάλΊκραιός.βΌηι Χαλις, q. v. Nic. ΑΙ. 29. Χα- 
 λΐκράτός, ΧάλΤκρητός. merns. unmixed, or 
 pure, wine. So, ΧάΧικρότϊρός, ibid. 59. 613. 
 πίνε χαλικρητον λαρον μεθυ, — Apoll. 1. 474. 
 πολλόν δε πίνων και χαλικρητον μεθυ. Cratin. 
 Ath. 8. a. Syn. Ακρατος. 
 
 Χάλϊνός, οϋ. ό. pi. ΧαλΊνοί et Χαλϊνά. frenum. 
 a bridle ; a bit. Hence, the v. Χάλϊνονμαι. 
 med. to bridle; to restrain. (Phocyl. 52.) 
 — εν δε χαλινονς - Γαμφηλήσ εβαλον,-Ύ. 393. 
 Syn. 'Ήνια, στομιον, ρντηρ, φιμος. Ερ. Αρ- 
 4 υ 
 
714 
 
 Χ Α Λ 
 
 γινοεις, αναγκαίος, δαφοινηεις, ενγναμπτος, 
 οζυτορος, πνριβλητος, στρεπτηρ, χρυσαμ- 
 πνξ. δαμασΐφρων, ακεστηρ, 
 
 ΧάλΊνόφάγός. frenos rodens. champing the 
 bit. πάντα χαλινοφαγων αφρόν από στομά- 
 των. Call. Lavac. 12. 
 
 Χάλινωτηρϊόν. retinaculum, a cable, by which 
 the ship was secured, λϋσαί τε πρνμνας, καΐ 
 χαλινωτηρια ΤΧεών δός ήμΐν, — Hec. 537. 
 Exp. Τα σχοινιά. 
 
 Χάλιξ. 6 and η. silex. flint; lime-stone. χ«λι- 
 κας παραφορει, πηλόν αποδυς οργασον. Αν. 
 840. 
 
 Χάλΐς. merum. pure wine. 2. a name of Bac- 
 chus, ολίγα φρονοΰσιν οι χαλιν πεπωκοτες. 
 Hipponax. 
 
 άλϊφρονϊων, ΧαλΤφρων. cui mens laxata et 
 emota est. weak in understanding, subst. 
 Χάλΐφρδσϋνη l (Od. π. 310.) s. as 'Αφροσύνη, 
 άνοια, και τε χαλιφρονεοντα σαοφροσννης 
 επεβησαν. ψ. 13. νηπιος εις, ω ξεΊνε, Χιην 
 τόσον, ηε χαλιφρων. δ. 371. Syn. Ηλίθιος, 
 ανόητος, παραφρων, άφρων. 
 
 Χαλκαρμάτος. qui aereo curru vehitur. borne 
 in a car adorned with brass. — ονδε μάν χάλ- 
 καρματός εστί ποσις-Αφροδιτας. Pyth. 4. 155. 
 
 ΧαΧκασπΊς. aereum clypeum gestans. wearing 
 a brazen shield. — iv - Ό χαλκασπις ανήρ 
 θεοϊς Πλάθει— Philoct. 732. 
 
 ΧαΧκεγχης. aerea hasta utens. wielding a bra- 
 zen spear, αλλ', ώ των χαΧκεγχεων Ύρωων- 
 ΑΧοχοι μεΧεαι. Troad. 143. 
 
 Χαλκεδς 3 , ους, χαλκεη, η, χαΧκεον, ονν, II. Ε. 
 704. ΧαΧκειος, ά, δν. 1. aereus. 2. ferreus. 3. 
 valde firmus. made of copper, brass ; or 2. 
 of iron. 3. very strong, lasting. — κατακτάμε- 
 ναι μενεαινων-Έγχε'ί χαλκειφ. — Γ. 380. ώς δ 
 μεν άνθι πεσων κοιμησατο χαΧκεον υπνον. Α. 
 241. Syn. ΠαγχαΧκος, χαΧκηρης. 3. χαΧ- 
 κοβατης, ισχυρός, στέρεος. 
 
 ΧαΧκεΧατος, Paul. Sil. An. iii. 76. ΧαΧκηΧά- 
 τδς, ΧαΧκηρης. ex sere ducto factus. cast in 
 brass ; forged of copper, γρυπαιετους χαΧκη- 
 Χατους, και ρημαθ' Ίπποκρημνα. Ran. 929. Β. 
 κΧηρονς εν κυνεη χαΧκηρεί παΧΧον ελόντες. 
 Γ. 316. 
 
 ΧαΧκεμβοΧας. η. aereo armata rostro. with 
 brazen beak, μή μοι ναών χάΧκεμβοΧαδων. 
 Iph. Α. 1320. 
 
 ΧάΧκεντης. ΧαΧκεοπΧδς. ΧαΧκδτενχης, Eur. 
 Supp. 999. aereis armis instructus. in 
 brazen armour ; or, as an epith. of war, 
 waged with brazen arms. ποΧεμον μναστηρά 
 
 1 " The above three words do not occur 
 in any other author than Homer, with the 
 exception of χαΧίφρων. Musae. 1 1 7." Donneg. 
 
 2 The following are adjectives compound- 
 ed of Χάλκεος. ΧαΧκεδγομφος, Simonid. An. 
 i. 121. Χαλκϊο'θωρηξ, Theoc. 22. 136. XaX- 
 κίδκαρδϊδς, ibid. 13. 5. ΧαΧκίδμιτρης, Nem. 10. 
 
 fin. ΧαΧκϊομϊτωρ, (if the reading be sound,) 
 Troad. 273. Χαλκεδπεζδς, Claudian. An. ii. 
 447. ΧαΧκεοτεχνης, Calab. 
 
 Χ Α Λ 
 
 οι χαΧκεντέος. Nem. 1. 24. χαΧκεοπΧων Aa~ 
 ναών. Helen. 699. Syn. ΧαΧκοκνημις, χαλ- 
 κοκορνστης, χαΧκοτενχης, χαλκοθωραξ, χαΧ- 
 κοχιτων. 
 
 ΧαΧκ'εοφωνδς. ΧαΧκδφωνδς. aeream vocem ha- 
 bens. having a brazen; i. e. a strong, clear 
 voice. Στεντορι εισαμενη μεγαΧητορι, χαΧ- 
 κεοφωνω. Ε. 785. Syn. Έυφωνος, ισχϋρο- 
 φωνος. 
 
 ΧάΧκευμά. το. quaevis res aere facta, copper, 
 or iron, work, ακοντά σ άκων δυσΧυτοις 
 χαΧκευμασι. Prom. 19. 
 
 ΧαΧκεύς. ΧαΧκεντης. aerarius. a copper-smith ; 
 a brazier ; also, 2. a worker in iron ; a smith. 
 Thence, 3. an artificer, composer, adj. XaX- 
 κηίδς. fabrilis. belonging to a χαΧκεΰς. (Od. 
 σ. 327.) 1. καΧήν, χαΧκειην, εξηΧατον' ην 
 αρα χαλκενς Ή,Χασεν, — • Μ. 296. — 3. — τον 
 ευαγεων βαρνν ύμνων ΧαΧκεντάν, κατέχει Ιίιν- 
 δαρον άδε κονις. Antip. Sid. An. ii. 27. Syn. 
 ΧαΧκοπΧαστης, χαΧκοτνπος, χαΧκονργος. 3. 
 ποιητής. Ερ. Έυκροτητος. 
 
 ΧαΧκενω, ΧαΧκενομαι. aerarius sum. to work 
 in copper, fyc. to forge, τησι παρ' ενναετες 
 χαΧκευον δαιδαΧα ποΧΧα. Σ. 400. ουτις ανήρ, 
 φίλε Κ,υρνε, πεδας χαλκεύεται αύτψ. Theog. 
 539. 
 
 Χαλκίών. δ. fabri aerarii officina. a smith's 
 shop, or forge, βή ρ" ιμεν ες χαλκεώνα, κακά 
 φρεσι βυσσοδομενων. θ. 273. Syn. Χαλκεΐον. 
 δόμος χαλκη'ίος, σ. 327. 
 
 Χάλκη. caltha,j#os. the marigold? χαλκάς, συν 
 δ' ΰακινθον, ιωνιαδας τε χαμηλας. Nic. Ath. 
 684. c. 
 
 Χαλκϊοικδς. Minervae epith. ap. Spartanos. 
 Minerva ; so called at Sparta, because her 
 temple had brazen doors. Hence she is, χαλ- 
 κοπνλος θεά, Troad. 1112. (20.) ουδέ ποτ' 
 ετι πάτρια μελαθρα, Και τάν χαλκιοικον ολ- 
 βιεΊς. Helen. 231. 
 
 Χαλκών. Χαλκο)μά. το, Vesp. 1214. Β. ahe- 
 num, aes. a copper utensil, or coin, ά θεός εν 
 τριοδοισι' το χαλκιον ώς τάχος αχεί. Theoc. 
 2. 36. χρωμεθ' ουδέν, αλλά τούτοις τοϊς ποΑ 
 νηροΊς χαλκιοις. Ran. 725. Β. ΒΥΝ.Χαλκίυμα.Ι^ 
 
 Χαλκϊδπη. ή. Ν. Ρ. 1. mother of Thessalus^ , ι5! , 
 by Hercules. 2. a sister of Medea ; wife o{; jjj 
 Phryxus. Apoll. 2. 1151. — 1. ίκετο, Χαλκιο- \\^ 
 πης ιεροί» μνχόν ηρωίνης. Call. 4. 161. 
 
 Χαλκίς, ϊδδς. -η. ορρ. EubceaB. Chalcis ; sa $ 
 called because copper was first found there.j % t s 
 Plin. II. B. 537. The inhabitants were! 
 Χαλιαδεΐς. (Equit. 238.) adj.XaλκίδXκδς, ή, 
 δν. (Call. 4.46.) Χαλκϊςΐ8 also the name of 
 1. a bird ; 2. a prickly fish ; 3. a lizard. % 
 χαλκ'ιδας ην δε φερυς, φιλ', ακανθίδας, ή τίνα 
 θρισσον, Έναγρει*' λιθιναν ου γάρ εχω φα- 
 ρνγα. Phanias, An. ii. 54. 
 
 Χαλκδάράς, ον. ό. ferro armatns apte. wel| 
 armed ; warlike. See Heyn. on Isth. 4. 108l,i 
 
 3 As we say; "good bye"; i. e. "good be I 
 with ye"; but meaning, / have nothing to doL•. 
 with you. See Valck. Hipp. p. 1 78. B. 
 
Χ Α Λ 
 
 and Damm. c. 2162. Μεμνονα χαλκοαραν. 
 Isth. 5. 51. 
 Χαλκδβάρής, II. Ο. 465. Χαλκδβάρΰς. sere 
 gravis, weighty with brass. νυ%', ουδέ στε- 
 φάνη δορν οι σχεθε χαλκοβαρεια. Α. 96. 
 Χαλκδβάτες. το. used only in the neuter, as 
 an epith. to δώ, /or δώμαι. adorned with brass, 
 or having strong foundations, και τοτ' επειτά 
 τοι εΊμι Αώς ποτι χαλκοβατες δω. Α. 426. 
 Χαλκδβδης, s. as Χαλκεδφωνδς. τον χαλκοβοαν 
 
 Αρη-Μιζονσιν,— CEd. C. 1046. Β. 
 Χαλκοκροτος. sere strepens. 2. sere cusus. 
 sounding with brazen instruments. 2. 
 wrought in copper, or brass, χαλκοκροτον δε 
 λαβοϋσα νεκρών πάρα φασγανον, εισω. Phcen. 
 1593. Ρ. 
 
 Χαλκδπυλδς. See Χαλκιοικος. 
 
 Χαλκός, ον. δ. ses. 2. arma serea, s. ferrea. 3. 
 moneta ; et omnino, quicquid ex sere con- 
 flatutn est. copper; brass ; bronze. 2. copper 
 was known to the ancients before iron ; and 
 all weapons, implements of agriculture and 
 domestic utensils were made of it. The dis- 
 covery of iron superseded the use of copper 
 in many respects; and thence it has been 
 supposed that χαλκός came to denote iron as 
 well as copper. As, however, iron has its 
 propter appellative, σίδηρος, and steel, χά- 
 λνψ, this may be doubted ; but see Damm. c. 
 2630. τοις δ' ην χαλκεα μεν τενχεα, {τεύχη) 
 χαλκεοι δε τε οϊκοι, Χαλκψ δ' εργαζοντο' με- 
 
 1 λας δ' ουκ εσκε σίδηρος. Hes. ε. 150. — πλαγ- 
 χθη δ' από χαλκόφι χαλκός. Λ. 351. Ερ. Αι- 
 θοψ, ατειρης, αροτρητης, κλασιβωλαζ, δρν- 
 
 ■ τόμος, ερυθρός, ενηνωρ, ενχανδης νηλης, 
 
 '■ νωροψ, νεοθηγης, οζυς, ποινητωρ, σκληρός, 
 σμερδαλεος, ταμεσιχρους. 
 
 'Among other compounds of χαλκός, are the 
 following adjectives ; Χαλκδγενειδς, Philipp. 
 An. ii. 220. Χάλκδγενϋς, Pyth. 4. 42. Χαλ- 
 κογλωχΊν, II. Χ. 225. Χαλκδδαιδάλδς, Phi- 
 lipp. An. ii. 225. Χαλκδδάμάς, ντος. ό ή, or 
 Χαλκδδάμος, η, ον, Isthm. 6. 107. Χαλκόδε- 
 τος, Antig. 944. Br. ΧαλκόθωραΖ, Aj. 179. 
 ΧαλκοκνημΊς,Ίδδς, II. Η. 41. Χαλκόκδρνστης, 
 8.α8Χαλκεντής, II. Ε. 699. Χαλκδμιτρης, Lye. 
 997. Χαλκδνωτδς, epith. of a. shield, Troad. 
 1 136. Χαλκδπάγής, Antip. Sid. An. ii. 8. Χαλ- 
 μοπάρηδς, II. Μ. 183. Nem. 7. 105. Χαλκδ- 
 πεδδς, Isthm. 7. 62. Χαλκοπλενρδς, Soph. El. 
 
 J54. Χαλκοπληθης, Eur.Supp. 1220. Χαλκο- 
 πληκτδς, Soph. El. 486. Χαλκόπονς, II. θ. 
 41. Χαλκοστεφάνδς, Ερ. άδ. 143. Χαλκο- 
 στδμδς, Aj. 17. Χαλκδτευκτδς, Iph. Τ. 99. 
 Χαλκότο'ζδς, N'em.3.64.Xaλκδχϊτωv,Il.A.S7l. 
 Ιαλκδτόρεω. ex sere fabricor. to make of 
 Drass. Hence, Χαλκότόρεντδς. ό ή. made of 
 3rass. (Orph. H. 16. 2.) εντεα παίδι θεάς 
 
 Π \αλκοτορεϊ Θέτιδος. Ερ. άδ. 412. 
 ^αλκδτδ'ρδς. ό r). qui ses perforat, v. sere se- 
 :at. piercing with brazen point, or edge. 2. 
 ίάλκδ'τδρδς. pass, pierced with brazen wea- 
 ons. 1. ου πρέπει νω'ίν χαλκοτοροις ζιφε- 
 ■ιν. Pyth. 4. 261. 
 
 ΧΑΜ 
 
 715 
 
 Χαλκό τνπδς. ό ή. armis percussus. hit with a 
 brazen weapon, μυϊαι καδδϋσαι κατά χαλκο- 
 τνπονς ωτειλάς. Τ. 25. Syn. Χαλκοπληκτος. 
 Χαλκδτυπδς. ό. s. as Χαλκενς. — Κορνδον τον 
 χαλκοτυπον πεφνλαξο. Cratin. junior ap. 
 Ath. p. 241. c. 
 j Χαλκδχαρμης. bellicosus. delighting in arms. 
 { χαλκοχαρμαι ζενοι-Ίρώες — Pyth. 5. 109. 
 ! Χαλκδω. sere obduco. to work in brass ; to 
 make into brass, βοιδιον, ου χοανοις τετυ- 
 πωμενον, αλλ' υπό γηρως Χαλκωθεν, σφε- 
 τερν φενσατο χειρι Μύρων. Anac. 169. Ερ. 
 6. Fisch. 
 Χαλκωδων. rex Eubcese. Ν. P. a king of Eu- 
 boea. patronym. Χαλκωδοντϊάδης , II. Δ. 464. 
 η προς τά Χαλκωδοντος Ευβοίας σταθμά. 
 Philoct. 494. 
 Χαλκών. Ν. Ρ. //. Π. 596. Χαλκωνος, Βουριν- 
 ! ναν ος εκ ποδός ανυε κραναν. Theoc. 7. 6. 
 ; Χαλκωρύχϊω. ses effodio. to dig up copper. 
 Ι χαλκωρυχησει, και τον εκ βόθρου σπάσει Βώ- 
 λον, δικελλ -g πάν μεταλλευων γννθος. Lye. 
 ! 484. 
 
 \ Χάλυβες. Chalybes. Dion. 7 '68. Prom. 712. P. 
 j Apoll. 2. 374. a people of Pontus ; who 
 were supposed by the Greeks to have disco- 
 vered steel, thence called Χάλυψ, and Xa- 
 λυβδΊκδν.το. (Heracl. 163.) κτύπου yap αχώ 
 χάλυβος διή'ζεν άντρων. Prom. 133. 
 Χάμάδϊς, II. Γ. 300. Χάμαι, Χάμάζε. adv. humi, 
 in terram. on the ground. Hence, the com- 
 pounds ; Χάμαιγενης. Horn. Ven. 108. Xa- 
 μαιευνης, II. Π. 235. Χάμαικοιτης, Trach. 
 1168. Br. Χάμευνάς, άδδς. ή, Lye. 848. 
 Χάμαιζηλδς, Orph. 934. Χάμαιλεχης, Antip. 
 Sid. An.ii.28. Χάμαιπετης, Orest. 1499. P. 
 Χάμαιστρωτδς, Athen, p. 460. b. Χάμαιφρων, 
 Cyr. Th. Χάμερπης, Anthol. — ό δ' εν κονιησι 
 χαμαι πεσεν, αίγειρος ως. Δ. 482. αυτ'ικα ο' 
 εξ οχεων συν τευχεσιν άλτο χαμάζε. Γ. 29. 
 Syn. Εραζε, επι γης. κατά γης. 
 Χάμάθεν. adv. ab humo. from the ground. 
 καρφος χαμάθεν νυν λαβών, τον λυχνον 
 προβνσον. Vesp. 249. (Asynartet. ex lam. 
 Dim. Acat. et Ithyphall.) 
 Χάμαιμηλδν. herba medica. camomile, σμιλαζ, 
 ηδε χαμαιμηλον, μήκων τε μέλαινα. Orph. 
 919. Syn. Ανθεμις. 
 Χάμαιπϊτΰς. ή. humilis pinus, herba. common 
 ground-pine, παΰρα χαμαιπιτυος, τό τ ονι- 
 τιδος αϋον ορειης. Nic. ΑΙ. 56. 
 Χάμαιτύπϊη. vita meretricia, harlotrj\ εκ τε 
 χαμαιτυπιης έξει βιον ευπορον aid. Man. 4. 
 353. 
 Χάμελαιά, ας. η. Daphne Alpina. widow- 
 wail ; an evergreen, και τε συ ποιηεντος 
 αειθαλεος χαμελαιης. Nic. ΑΙ. 48. 
 Χάμευνη, Theoc. 13. 32. Χάμευνϊς. η. stiba- 
 dium humi stratum, a bed of leaves, άδειας 
 σχινοιο χαμευνίσιν εκλινθημες. ib. 7. 134. 
 Syn. Χαμευνιον, δεμνιον. 
 Χάμηλδς. humilis, vilis. low; mean, ό cte χα- 
 μηλά πνέων, αφαντον βρεμει. Pyth. 1. 46. 
 Syn. Χθαμαλος, χαμαιζηλος, μικρός, ταπει- 
 4 υ2 
 
716 
 
 Χ Α Ρ 
 
 νος, ουτιδανος, αεικης. 
 
 Χανδάνω. capio, capax sura, to hold ; contain. 
 και κρεα, ως οι χείρες εχανδανον αμφιβα- 
 Χόντι. ρ. 344. 
 
 Χανδον. adv. ore hianti. 2. effuse, with open 
 mouth. 2. eagerly ; greedily. Hence, Χανδδ- 
 πδτης. 6. a hard drinker. ( Macedon. An. iii. 
 116.) οϊνός σε τρώει μελιηδης, δστε και αλ- 
 Χονς Βλάπτει, ος αν μιν χανδον k\rj, — φ. 
 294. Syn. Απληστως, αμετρως. 
 
 Χανδδς, ή,δν. hians. capax. gaping ; capacious. 
 — εφθιτο δ' άνήρ, Ανθρωπ', εκ χανδής ζωρο- 
 ποτών κύλικος. Polenio, Ath. 436. d. 
 
 Χάδνες. οι. pop. Epiri. inhabitants of Cha- 
 onia ; in Epirus, now W. Albania. Hence, 
 adjj. Χάδνϊδς, Euphor. ap. Steph. Byz. 
 ΧάδνΊτΧκος, and Χάδνϊτης, Lye. 1046. 1320. 
 έτερους δε παρά Χαρητι' τους δ' εν Χαοσι. 
 Acharn. 604. 
 
 Χάος. το. hiatus vastus. 2. Chaos, a deep 
 chasm ; wild confusion. 2. Chaos, διά της 
 πόλεως της αλλότριας καίτοΰ χαονς. Αν. 192. 
 2. Χάος ην και νύζ, Έρεβος τε μελαν πρώτον, 
 καιΎαρταρος ευρύς' κ. λ. ib.700. Έ*ν. Αμειδες, 
 ευρύ, ζοφερον, ουλομενον, ταρταρεον. 
 
 Χαρά. η. gaudium. joy. See Χάρμα, νυν, ή 
 παροιθεν μάλλον, Κλεκτρά, χαροί, θερμαινο- 
 μεσθα καρδιαν' — Eur. ΕΙ. 401. Ερ. Ανήκεσ- 
 τος. Phr. — ΤΙτεροεις δε οί εν φρεσΐ θνμδς 
 Ιανθη'— Apoll. 4. 23. 
 
 Χάραγμα, το. nota, character. 2. numraus. 
 mark ; impression. 2. coinage, πληγεντ 
 εχιδνης αγριω χαραγματι. Philoct. 270. 
 Syn. "Στίγμα, τύπος, χαρακτηρ. 
 
 Χάραδρά. ή. caverna. 2. torrentis sulcus. 3. 
 torrens. a chasm. 2. bed of a torrent ; or, 3. 
 torrent, adj. Χάραδραιδς, ά, δν. (Leon. Tar. 
 An. i. 230.) πολλάς δε κλιτΰς τοτ αποτμη- 
 γουσι χαραδραι. Π. 390. Syn. Χάσμα, ρωχ- 
 μος γης, χείμαρρος. Ερ. Βριαρα, βαθυρρωχ- 
 μος, κοίλη, ρώγας, ύδατοεσσα, χειμέρια, χθα- 
 μαλη. — ολεθρον τετοκυΤα. 
 
 Χάραδρϊδς. avis quae in alveis torrentium 
 degit. 2. vorax avis et homo, a bird, noted 
 for voracity, εμβάς, επώζε, χαραδρών μιμού- 
 μενος. Αν. 266. 
 
 Χάράκϊτης, δ. librarius. a transcriber, βιβλιακοί 
 χαρακΧται, απειριτα δηριοωντες. Timon Phli- 
 as, Ath. 22. d. 
 
 Χαρακτηρ. nota impressa, inpr. nummis. 2. 
 habitus oris, etc. impression. 2. distinguish- 
 ing mark ; character, ουδείς χαρακτηρ εμ- 
 πεφυκε σώματι ; Med. 520. Syn. Χάραγμα, 
 σημεΧον, τύπος, εικων. 2. τρόπος. Ερ. Φα- 
 νερός, λάμπρος. 
 
 Χάραζ. δ. Ν. P. a priest and philosopher at 
 Pergamus. ειμί Χαραξ ιερεύς γεγαρής απδ 
 Πέργαμου άκρης. Ερ. Suid. 
 
 Χάραζ, άκδς. η. sudes in vineis. 2. in masc. 
 sulcus, vallum, a garden stake. 2. a pali- 
 sade ; entrenchment. Menand. Ασπίδι. είτα 
 νυν εζηπατησεν η χαραζ τδν αμπελον. Vesp. 
 1282. Syn. Χαράκων, σταυρός. 2. τάφρος, 
 χαράκωμα. 
 
 Χ Α Ρ 
 
 Χαράσσω, sculpo. 2. incido. to scratch ; in- 
 dent ; imprint. Hence, adj. verb. Χάρακτδς, 
 ή, ov. (Leon. Tar. An. i. 221.) and Χάρακ- 
 τρδς for Χάρακτηρϊδς, Nic. Al. 308. τψ δε 
 σιδαρεων σκυταλον κεχαραγμενον οζοις. 
 Theoc. 17. 31. Syn. Έγχαραττω, τνποω, 
 εγκοπτω, γλύφω, κολαινω. 
 
 Χάρεω. Χαιρεω. not used in the present, s. as 
 Χαίρω. part. perf. act. κεχάρηώς, for κεχάρη- 
 κώς, II. Η. 311. pass, κεχάρημενδς, Iph. Α. 
 200. Theoc. 27. ult. l.fut. infin. act. κεχά- 
 ρησεμεν, Ion. for χάρησειν, II. Ο. 98. σν δ' 
 οΰν, επειδή τοΰτο κεχαρηκας ποιών. Vesp. 764. 
 Β. ου τοι, μα τους δώδεκα θεούς, χαιρησετον. 
 Equit. 235. 
 
 Χάρίδωτης. δ. Isetitise dator. bestower of joy. 
 
 fern. ΧάρΧδώτϊς, ϊδδς. (Orph. Η. 54. 9.) χαϊρ 
 'Έρμη χαριδώτα, διακτορε, δώτορ εαων. Horn, 
 xvii. 12. 
 
 Χάρϊεις, 11. Α. 39. ΧάρΧεστερδς, Χάρϊεστάτδς. 
 venustus,jucundus,doctus. graceful; agree- 
 able ; polished, ου γαρ εγωγ'ε τι φημί τέλος 
 χαριεστερον είναι. ι. 5. πεπλον, ος οι δοκεει 
 χαριεστατος ηδε μέγιστος. Ζ. 90. Syn. Έπι- \ U 
 χάρις, εύχαρις, ευτερπης, ευτράπελος, ευφυής, | κ 
 αστείος, ευαρεστος, αγαπητός, ευειδης. 
 
 Χάρΐεντιζω, Χαριεντίζομαι, lepida urbanitate 
 utor. to be witty, χαριεντιζεις, και καταπαι- 
 ζεις ημών, και βωμολοχευει. Aristoph. Γηρυτ. 
 
 fr. 24. 
 
 Χάρϊεργδς. gratiosus. that imparts grace to u 
 works, αμφιξουν τε σκεπαρνον, ά δη χαρι 
 εργψ Αθανα. Leon. Tar. An. i. 221. 
 
 Χαρίζομαι, gratificor, morigeror, etc. togra 
 tify. οίον δή ανδρεσσι χαριζεαι ύβριστ?]σι. Ν.; 
 633. — κεχαρισμενα δ' αιεί-Αώρα θεοϊσι δι- 
 δωσι, — Χ. 298. Syn. Αωρεομαι, διαδιδωμι, 
 προΐεμαι, επιτρέπω, συγχωρεω. 
 
 ΧάρΤκλώ.η. Chariclo. mother of Tiresias. ουδ' 
 οαροι νυμφάν, ουδέ χοροστασιαι ΆδεΧαι τελε- 
 θεσκον, δθ' ονχ άγεΧτο Χαρικλώ. Call. 5. 67. 
 
 ΧάρΧλάς. δ. Ν. P. Call. Ερ. 14. Χάριππδς. 
 Nub. 63. ΧαρμΧς. Call. Ερ. 15. Χαρμδς. fa- 
 ther-in-law of Hippias, who placed a statue 
 of Cupid in the Academy. See Athen. 609. 
 d. Χάρδπος. father of Nireus. //. B. 672. 
 ΧερσΧδάμάς, ντος. Α. 423. 
 
 ΧάρΧν, sc. δια. for 'Ένεκα, caussa, gratia, or 
 account, for the sake, of. — τώνδε γαρ χαρά 
 Και δ ευ ρ' εβημεν, — CEd. Τ. 147. — ην δ' ημϊι 
 φρασ -g Όστις ποτ' εστίν ούτοσί, και τοί 
 χάριν, Και τον δεομενος, ήλθε μετά νψν εν- 
 θαδί. Plut. 52. 
 
 ΧάρΧς.ή. gratia. 2. beneficium. 3. gratus ani- 
 mus. 4. praemium. a grace, or charm. 2. £ 
 favour. 3. a return for kindness. 4. the 
 prize of victory, πάσι δε κε Τρωίσσι χαρά? 
 και κϋδος αροω. Δ. 95. Syn. Ύερψις, χαρά 
 χάρισμα, αφροδιτη, αγλά'ια, κάλλος, τιμή 
 δoJpεa. Ερ. Αχαρις, αμοιβαία, ανονητος, η/ίΧψ 
 κέρα, εύκαιρος, ημιτελής, θεορρυτος, θεσπέσια 
 κεδνη, μελιχρή, ο-^ιτελεστος, ροδοεσσα, τερπ- 
 νή, ωκεΐα. 
 
 ΧάρΧς. ή. one of the Graces, who is said ir | 
 
 h 
 
Χ Α Ρ 
 
 the Iliad to be the wife of Vulcan ; whereas, 
 in the Odyssey, he is married to Venus. 
 See II. Σ. 382. Od. Θ. 267. pi. ΧάρΧτες. αι. 
 Gratia?, the Graces, αμβροσιου δια πέπλου, 
 ov οι Χάριτες καμον ανταί. Ε. 338. Ερ. Αει- 
 ζωοι, βαθυζωνοι, γλυκεραι, άβραι, αγαναι, 
 εϋπλοκαμοι, ολβοδοτειραι, ήδυμελεις, θεσ- 
 πεσιαι, ηδυπνοοι, ιμεροφωνοι, καΧλικομοι, 
 κελαδενναι, κλειναι, ίμερται, ζανθαι. Phr. 
 Τρεις δε οι Ένρυνομη Χαριτας τεκέ καλλι- 
 παρηους, - Αγλα'Ίην τε, και Έυφροσυνην, θα- 
 λιην τ ερατεινην. Hes. θ. 906. ηϋκομων Χα- 
 ρίτων ιερόν χορόν. — Coluth. — ώ λιπαράς αοι- 
 διμοι βασιλειαι-Χαριτες Ορχομενού. Olymp. 
 14. See Orph. Η. 59. 
 ΧάρΊσΧός. for Χαριστηριος. gratise caussa da- 
 tus. complimentary. Ζηνίτε καιΝεμεητιχαρι- 
 σιον εδνον οφείλω. Call. fr. 193. ΧαρΊσιος is 
 also the name of a particular sort of cake. 
 1 See Athen. 646. b. 668. d. 
 Χάρίτοβλίφάρος. cujus superciliis venustas 
 ; inest. with beauteous eyelids, και χαριτο- 
 ί βλεφαροις ομμασιλαμπομενη. Ερ. άδ. 721. a. 
 ΧάρΧτογλωσσεω. gratiam lingua aucupor. to 
 5 curry favour by speech. — ουδέ μάτην -Χαρι- 
 τογλωσσεϊν ενι μοι. Prom. 294. Syn. Χαρί- 
 ζομαι (δια γλωττης). κολακεύω, 
 ίαρϊτοφωνΰς. ό η. suaviter loquens. with 
 - pleasing voice. Γαλάτεια, χαριτοφωνε, — Ath. 
 1. 13. 
 
 ίάρϊτωπης. 6. venustusore. of graceful mien. 
 Orph. H. 16. 5. fern. ΧάρΧτώπΧς,Χδός. ην τε- 
 κεν Έυτυχιδη σθεναρψ Κιλικις χαριτώπις. 
 Ερ. άδ. 721. a. 
 
 'ίαρμά. το. Χαρμόνη. η. gaudium. oblectamen- 
 tum. joy ; delight, ώς φατο' τι^δ'εντοσθεν ανεπ- 
 τατο χαρματι θυμός. Apoll. 3. 724. φυχ7)ν α- 
 ϊ ταλλων, μητρι Τ))δε χαρμονήν. Aj.560. Syn. 
 ι' Χαρά, χαιρηδων, το χαΧρον, περίχαρες, τερ-φις, 
 Ι ηδονή, γηθοσυνη. Ερ. Αδαμαστον, αγηρατον, 
 απονον, αγλαον, γλυκύ, θεσπεσιον, λαμπρον. 
 Phr. Άδεΐα χάρις. Pind. κακών θελκτηρ' 
 ι οδυναων. Horn, κραδιης γλυκερόν γανος. Ορρ. 
 \1αρμη. animus ad pugnam promtus. 2.pugna. 
 the joy 1 of battle ; the conflict itself, χαρμ -g 
 γηθοσυνοι, την σφιν θεός εμβαλε θυμψ. Ν. 
 ! 82. Syn. ΐΐροθνμια (εις μαχην). μάχη. Ερ. 
 ι Αεικης, εμφύλιος, ουλομενη, στάδια, φθϊ- 
 \ σηνωρ. 
 
 1 ίαρμοφρων. mentem exhilarans. gladdening 
 [ the mind. Έρμης χαρμοφρων ειρυσσατο 
 Ι πιονα έργα. Η. Merc. 127. 
 Ι 'Λρόπαιγμων. Χαροποιός, improp. for Χοροπ. 
 ι Ιάρόπός. ceesius. 2. fulvus. clear blue. 2. 
 I tawny, ruddy. 3. of cheerful, or beautiful, 
 i look ; but this is a later sense, άρκτοι τ, 
 ■■ αγροτερο'ι τε συες, χαροπο'ι τε λέοντες, λ. 
 
 1 Nothing can more strikingly indicate 
 ne manners and feelings of a barbarous age, 
 ian this Homeric term for "battle" ; used 
 Iso by Pindar, 01. 9. 129. Nor is it used 
 ι any other sense, except by Phocyl. v. 1 1 1 . 
 "ho makes it equivalent to χαρά. 
 
 Χ Ε Ζ 
 
 717 
 
 610. η που τον χαροπόν Τανυμηδεα πολλ! 
 επιβωστρεΊ. Theoc. 12. 35. Syn. Περίχαρης, 
 ευοφθαλμος, ζανθος. γλαυκός, φοβερός. 
 
 Χάρτης, ου. 6. charta. paper ; parchment. 
 dimin. ΧαρτάρΧόν. {Strato ap. Jacobs.) βυβλψ 
 και χάρτη δησαμενη πενιην. Pallad. An. ii. 
 417. 
 
 Χαρτός. lEetificus. joyous, χαιροις αν, ει σοι 
 χαρτά τυγχάνει τάδε. Soph. ΕΙ. 1456. Β. 
 
 ΧάρυβδΧς.ή. Charybdis. Οά.μΛΖΟ. Hence, the 
 ν. Χάρυβδιζω. to ingulpb, or swallow down. 
 {Pherecrat. Ath. p. 485. d.) και τελωνην, 
 teat φαραγγα, και Χαρυβδιν αρπάγης. Equit. 
 248. Ερ. Απήνης, ολοη. 
 
 Χάρων. Charon, ferryman of the regions be- 
 low, ό Χάρων σε καλεί' - Σύ δε κωλύεις ανα- 
 γεσθαι. Lysist. 606. Syn. θάνατος. Ερ. Νε- 
 κυοστολος, -φυχοπομπος. Phr. Στυγνός κα- 
 μοντων (νεκυων) πορθμεύς. Eur. 
 
 Χασκαζω. Χάσκω, hio, hisco. to gape ; to 
 hanker after, συ δε χασκαζεις τον Κωλα- 
 κρετην' το δε πραττομενόν σε λεληθε. Vesp. 
 692. εζεδεται σου τονψον, όταν σΰ που άλ- 
 λοτε χασκης. Equit. 1032. 
 
 Χασμά, Iph. Τ. 627. Χασμημά. το. hiatus, VO- 
 rago. a wide opening ; an abyss. Απολλον 
 Αποτρόπαιε, τον χασμηματος. Αν. 61. Ερ. 
 Αχανές, δεινον, δυσεκδρομον, δυσαντες > πε- 
 λωρον. 
 
 Χασμάόμαι. hio. to open the mouth wide. 
 εις ταυταν ετνπαν χασμευμενος' ή pa γε λευσ- 
 σεις ; Theoc. 4. 53. 
 
 Χάτεω, Χάτιζω. indigeo. 2. desidero. to want; 
 to long for. ευχεσθαι' πάντες δε θεών χα- 
 τεουσ άνθρωποι, γ. 48. 'Κφαιστε, προμολ' 
 ώδε, θετις νύ τι σείο χατιζει. Σ. 392. Syn. 
 Χρ^ζω, δέομαι, χρειαν εχω. — επιθνμεω. 
 
 ΧαυλΧοδων, ΧαυλΧοδους. exsertos habens den- 
 ies, with prominent teeth, or tusks, κάπρος 
 χαυλιοδων φρονεει θνμψ μαχεσασθαι. Hes. a. 
 387. 
 
 Χάννος, laxus. 2. futilis, tumidus. porous ; 
 loose; soft, metaph. foolish; puffed up with 
 conceit. Compounds, ΧαννόπολΊτης. Χαυι•ο- 
 πρωκτός. (Acharn. 635. 106.) χαυν$ πρα- 
 π'ιδι παλαιμονεϊ κενεόϊ. Pyth. 2. 112. Syn. 
 Χαλαρός, αραιός, — άβρος, υπερήφανος, υπέρ- 
 ογκος, μάταιος. 
 
 Χαυνόω. laxum reddo. 2. inflo, stolide super- 
 bum reddo. to make loose, or porous ; 2. 
 proud, or conceited, a't μοι λεγουσαι τουσδ' 
 εχαυνωσαν λογούς, Androm. 931. Syn. Χα- 
 λάω, πλατύνω. 2. φυσάω, ύφοω, επαιρω. 
 
 ΧαυνωσΧς. η. laxatio. the act of softening, or 
 cajoling, η κλήσιν, ηχαυνωσιν αναπειστηριαν. 
 Nub. 873. 
 
 Χεδρόπά, ών. τα. legumina. leguminous plants, 
 plucked by the hand ; as distinguished from 
 grain, which is cut, or mowed. See Χειρο- 
 δροπος. 
 
 Χέζω. caco. to go to stool. Hence, the desi- 
 derative verbs, ΧεζητΧάω, Pan. 8. αηάχίσειω, 
 Nub. 294. Hence too, the comic adj. ΧεζΓ- 
 κηνΧκος, Pac. 1176. χώταν χέζω, κομιδή 
 
718 
 
 Χ Ε Ι 
 
 βροντφ παπαπαππαζ, ώσπερ εκεΐναι. Nub. 
 390. Syn. Αποπατεω, αναχωρεω. 
 
 Χειά. ή. latibulum. propr. serpentis. a hiding- 
 place ; hole of a snake. 2. metaph. a state of 
 obscurity, ήβαν yap ουκ άπειρον υπό χει-φ 
 καλών δαμασεν. Isthm. 8. ult. Syn. Ειλεός, 
 φωλεός, οχεη. 
 
 Χείλος, το. labrum. the lip. — η δ' εγελασσε - 
 Χειλεσιν — Ο. 102. Ερ. Αφθογγον, ασιγητον, 
 δολοφρον, διφαλεον, επηρατον, ευκελαδον, 
 πορφνροεν. Phr. Άπαλον, γεμον τε πειθούς. 
 Anac. — ποΧόν σε έπος φυγεν ερκος οδόντων ; 
 Horn, εκμαινει χείλη με ροδοχροα, ποικιλο- 
 μυθα. Anthol. 
 
 ΧεΤμά, ατός. το. hiems. winter. So Χειμών, 
 ώνδς. ό. which also sign. 2. a storm ; tem- 
 pestuous weather. — αλλά με χεϊμα-Ααμ- 
 ναται — ξ. 487. εννυσθαι, ότε τις χειμών εκ- 
 παγλος οροιτο. ib. 522. Syn. Χειμερινή τροπή, 
 ώρη. 2. λαιλαψ. ζάλη. χειμασια. Ερ. Αινον, 
 αλεγεινον, αργαλεον, κρυερον, λευγαλεον, ο- 
 λοον, ομβρηρον, πικρον — δυσθαλπες, νιφο- 
 στιβες. εκπαγλον. 
 
 Χειμαζω, Χειμαινω. hieme vexo. 2. adficio 
 molestia. to produce winter, or the cold of 
 winter. 2. fig. to disturb ; distress, φιλώ 
 τεκν' άλλη δ' εν τύχη χειμαζομαι. Hippol. 
 315. — φοβω Δ' ου κεχειμανται φρένες. Pyth. 
 9. 56. 
 
 Χεψαρος. paxillus sub carina, a plug, by 
 which water is discharged from a ship, χει- 
 μαρον εζερυσας, Ίνα μη πυθ -y Αιός ομβρος. 
 Hes. ε. 624. 
 
 Χειμαρροδς, Χείμαρρους, Χείμαρρος Κ torrens. 
 epith. of a winter torrent ; a rushing stream. 
 δντε κατά στεφάνης ποταμός χειμαρροος ωσ%. 
 Ν. 138. ώς δ' δτε χείμαρροι ποταμοί, κατ' 
 ορεσφι ρέοντες. Δ. 452. χείμαρρους ποταμός 
 μεγαλαις περιεζεσε διναις. Theoc. 22. 50. 
 χείμαρροι καναχηδά κυλινδομενοι φορεοντο. 
 Apoll. 3. 71. Syn. ΧαραδραΙος. — χαράδρα, 
 αναυρος. 
 
 Χειμερϊος, hiemalis, hibernus. wintry, ηματι 
 χειμεριψ, — κ. λ. Hes. ε. 524. ρωχμός εην 
 γαιης, y χειμεριον αλεν νδωρ. ψ. 420. Syn. 
 Χειμερινός, νιφωδης, ομβρωδης. 
 
 Χειμών. See Χεϊμα. Hence, Χειμωνοτΰπδς. hi- 
 bernus, procellosus. tempestuous. — ένθα §k 
 λαιλαπι Χειμωνοτνπω, βρονη^, στεροπ^ τ. 
 iEsch. Supp. 35. 
 
 Χειρ, Χείρες, poet. Χέρες, manus. 2. scriptura. 
 3. opes, copiae. the hand ; hand-writing ; 
 force, body of troops. — από δ' έζεσε χείρα 
 βαρεΐαν. Ε. 81. ουδείς παρην Αργεϊος, οικεία 
 δε χειρ. Eur. ΕΙ. 628. Syn. Παλάμη. 2. το 
 χειρογραφον. 3. δυναμις, βοήθεια, φαλαγζ. 
 Ερ. Αμυμων, αναγνος, αλεζικακος, ασιδηρος, 
 αυτοφονος, αναιμων, άπαλοχρως. άφθονος, 
 αφειδης, ατευχης, γλαφυρά, δορυσσοος, ευ- 
 στρεπτος, ιστοπονος, θοα, ζωαρκης, μαχη- 
 μων, λιθοξοος, λαιμοτομος, λεοντοφονος. ξι- 
 
 1 Used as adjectives with ποταμός, 
 substantives, ποταμός being understood. 
 
 or as 
 
 Χ Ε I 
 
 φοκτονος, οξυγραφος, παχεΐα, ρωμαλέα, ρ\ 
 δοχροος, σκηπτονχος, σοφή, σιδηροφοροί 
 τολμηεσσα, φίλοζεινος, φιληλακατος, άκρο 
 αραιά. pi. ανδροφονοι, άπαλαι, ακάματοι, ατε:• 
 ρεες, αμείλικτοι, αμαιμακεται, αντιβιοι, apt 
 στοπονοι, άμαχοι, βριαραι, δυσπλήτες, μουσο 
 πόλοι, ελαφραι, θρασεϊαι, λενγαλεαι, κλοπι 
 μαι, μογεραι, μιαιφονοι, ολοαι, οπισθοδετοι 
 πολυκμητοι, στιβαραι, φερασπιδες, φιλαι 
 μενεπτολεμοι. 
 
 Χεψάγωγεω. manu duco. to lead by the hand 
 τρέμοντα δ' αυτόν ηδη - Έρως εχειραγωγει 
 Anac. 65. 10. Fisch. 
 
 Χειρϊδς. subjectus. 2. tractabilis, mansuetus 
 under the hand, or power, of any one. 2 
 easy to be handled ; manageable, τών σώ\ 
 υπ' εχθρών, χειριαν αφεις τιν'ι. Aj. 495. Syn 
 'Υποχείριος. 2. τιθασος. 
 
 Χειρϊς, ϊδος. ή. chirotheca. a glove, χειρϊδά, 
 τ' επι χερσί, βάτων ενεκ' — ω. 229. Syn 
 Χειροπέδη, χειροδεσμος. 
 
 Χειρδδαίκτδς. manibus caesus. slain by vio 
 lence. χειροδα'ίκτα σφαγι αιμοβαφή. Aj. 219 
 
 Χειρ6<5εικ;7Ός. manu demonstratus. pointec 
 out. ει μή τάδε χειροδεικτα. (Ed. Τ. 901. £r 
 Syn. Φανερός, κατάδηλος. 
 
 Χειρδδϊκης. qui jus robore suo metitur. usin<; 
 force for right, χειροδικαι' έτερος δ' έτεροι 
 πολιν εξαλαπαζει. Hes. ε. 187. Syn. Βίαιος 
 πανούργος. 
 
 Χειροδράκων. epith. Furiae. with serpents foi 
 hands, χειροδρακοντες, χρώτα κελαιναί. Eur » 
 El. 1352. 
 
 Χειροόροπ-ος. qui manu decerpit. one whc 
 gathers by hand. See Χεδροπα. χειροδρόπο 
 δ' Ινα φώτες ατερ δρεπανοιο λέγονται Οσπριο 
 χεδροπά τ' άλλα μεσοχλοου εντός αρουρης 
 Nic. Τη. 752. 
 
 Χειρομακτρδν. mantile. 2. κόσμος κεφαλής, ί 
 napkin. 2. a cap. Σκυθιστι χειρομακτρον εκ• 
 κεκαρμενος. Soph. ap. Ath. p. 410. c. 
 
 Χειρδμάχεω. manibus pugno. Scythinus ap, 
 Jacobs. 
 
 Χειρονδμεω. manus ad cantum certa lege j 
 motito ; salto. to move the hands regularly, 
 as in dancing, η πώς ωκυς εγώ ; πώς δ' όρθια | 
 χειρονομήσω ; Xenocrat. An. ii. 59. 
 
 Χειροπληθης. manum implens. filling the | 
 hands ; large, δέρμα τε θηρός ορών, χειρο• 
 πλήθη τε κορυνην. Theoc. 25. 63. 
 
 Χειρδποιεδμαι. manu facio. to effect by the 
 hands. Hence, Χειροποίητος. (Sibyl.) αυτή 
 προς αυτής χειροποιεΐται τάδε. Trach. 893, 
 Br. Syn. Χειροττονεο/χαι, διαπρασσομαι. 
 
 Χειροτενων. qui manibus est praelongis. with; 
 long arms, or claws, ep. of a. crab, βλαισσοι. 
 χειροτενοντες, — Batrach. 288. 
 
 Χειροτέχνης, opifex. an handicraftsman ; an 
 artist. 2. adj. Χειρδτ'χνϊκδς. skilled ia'l 
 manual operations, τις γαρ αοιδός, τις έΑ 
 χειροτέχνης Ιατοριας, — Trach. 1005. Β, ** : | 
 μακάρι' Αυτομενες, ώς σε μακαριζομεν. {Pceon. 
 Tetram.) Παΐοας εφντευσας ότι χειροτεχνία^ 
 κωτατους. Vesp. 1275. Β. Syn. δημιουργός, 
 
 Ε; 
 
 U 
 
Χ Ε Λ 
 
 Χ Ε Ρ 
 
 719 
 
 , τεχνίτης, χειρωναξ, χειρουργός. 2, τεχνικός, 
 ι χειρουργικός. 
 
 ίειρδτονεω. manu extensa sufFragiura do. to 
 L hold up the hands in voting•. 2. ivith accus. 
 
 to elect, verbal, Χειροτόνητεός. ώ δημοκρατία, 
 , ποϊ προβιβφς ημάς ποτέ, Έι τοντον'ι γ' εχει- 
 ϊ-ροτονησαν οι θεοί; Αν. 1570. χαλεπόν το 
 Λί πράγμ'' όμως δε χειροτονητ'εον. Eccles. 266. 
 1 Syn. Έπιχειροτονεω, ψηφίζομαι. 2. αποδεικ- 
 
 ^νϋμι, εκλέγω. Phr. ΐΐανδημια, γαρ χερσι δεζι- 
 ωνυμοις Έφριζεν αιθήρ τονδε κραινοντων λο- 
 ίίγον. JEsch. Supp. 
 
 ίειροτονος. epith. precum. offered with up- 
 i lifted hands, χειροτονονς λιτας. Sept. Th. 
 1 158. Bl. 
 
 ^ειροτϋπής, ες. manuum ictu factus. caused 
 vby the striking of hands, πηκτις, και κροτα- 
 i λων χειροτυπής πάταγος. Meleag. 60. 
 ? Ιειρονργεω. manibus operor. to perform by 
 ι hand : applied in later times to chirurgical, 
 i. e. surgical, operations, και χειρουργησας 
 ψωλεσεν 'Ερμογένης. Lucill. An. ii. 332. 
 !l ΙειρουργΧά. η. operatic handy work ; per- 
 formance ; execution. ουθεν ελλειφουσιν 
 Ιαϋται λιπαρούς χειρονργιας. Lysist. 673. 
 Syn. Χειροτεχνία, χειρωναξια. εγχείρημα, 
 ειρόω. tracto. 2. vi supero. more used in the 
 mid. Χειρονμαι. to bring into one's power ; 
 c reduce by force. — τον παλαών δεσποτην 
 Προς βιαν χειρονσιν. — Vesp. 443. φ πιστιν 
 σχων, τηνδ' εχειρονμην αγραν. CEd. C. 950. 
 Β. Syn. Κρατεω, υποτάσσω, 
 ειρωμά. quicquid manu fit. a deed of vio- 
 ence ; prop, done by hand, άφαντος ερρει j 
 ανασιμω χειρωματι. CEd. Τ. 568. 
 ειρων, Χειρότερος, Χερειότ'ερός. pejor. worse ; ! 
 nferior. So, Χερειων, q. ν. τουτάκις α χειρών 
 Ιρυσιχθονος άφατο βωλα. Call. Cer. 33. ; 
 
 αυτως παρά νηυσιν, υπ' ανδράσι χειρο- 
 ■εροισιν. Ο. 513. οστε χερειοτερος' επεί ουπω 
 ναντες δμόίοι. Μ. 270. Syn. Ήττων, ελάτ- 
 ων, κατώτερος, ενερτερος, ελαχιστοτερος. 
 ιιρων. Chiron, the Centaur, and preceptor 
 f Achilles, ov Χειρών εδιδαξε, δικαιότατος 
 Ιενταυρων. Λ. 831. Ερ. Βαθνμητις, πελώριος, 
 ωφρων, Φιλλνριδης. Phr. Φ?;ρ θείος. — Κεν- 
 αυρος ζαμενης. — Pind. See Pyth. 3. 1,80. 
 ιρωναζ. 6. opifex. one who is skilled, prop. 
 
 t works of manual labour. Hence, Χειρω- ! 
 ξιά. manual dexterity ; skill, οι τώνδε χει- 1 
 ωνακτες άνθρωποι λόγων. Eur. Philoct./r. 
 ;. See Χειροτέχνης. Χειρονργια. ώ πολλά ! 
 ισηθεΐσα χειρωναζια. Prom. 45. 
 
 ίρωνϊδίς — ακραι. Call. 4. 104. heights of Μ. 
 elion, now Plesnid, or Zagora, in Thessaly. 
 >ω, Χειομαι. capio. to hold ; contain, ov- 
 )ς δ' αμφότερους δδε χεισεται' — σ. 17. 
 ΥΝ. Χωρεω. 
 
 ^ϊδόνϊς, ϊδός, Ερ. άδεσπ. 732. Χελ'ιδώ, οδς, 
 )ς. ΧελΊδων, όνος. η. hirundo. 2. piscis. the 
 vallow. 2. the flying-fish. Hence, Χελϊ- 
 vXov. το. the celandine ; of which there 
 •<? two sorts; and they flower at the re- 
 irn of swallows. (Theoc, 13. 41.) τανν- 
 
 
 σιπτερε ποικίλα χελιδοϊ; Αν. 1412. ή δ' ΰπό 
 καλόν αεισε, χελιδόνι εικελη αυδην. φ. 411. 
 Ερ. Αιολοδειρος, ευκελαδος, χαριεσσα, κουφή, 
 λιγυρα, λαλη, Χαλαγενσα, ορταλιχος, τραυλός, 
 τρυζουσα, ορθρολαλος, Κεκροπις. Phr. — Ό- 
 ταν ηρινά μεν Φωνή χελιδών Έζομενη κελαδ%. 
 Pac. 800. Ύόν δε μ'ετ ορθρογοη ΏανδΊονις 
 ώρτο χελιδών Ές φαος ανθρωποις, έαρος νέον 
 Ίσταμενοιο. Hes. ε. 568. ηδη και φιλοτεκνος 
 υπό τραυλοισι χελιδών Χειλεσι καρφιτην πη- 
 λοδομεί θαλαμον. Ερ. 
 
 Χελλυσσω. exscreo, eructo. to cough up ; to 
 discharge. Lye. 727. — 2. Χελλυσσομαι. vied. 
 tussio. to cough, ξηρά δ' επιλυζων ολο -g 
 χελλνσσεται ary. Nic. ΑΙ. 81. Syn. 2. 
 Βησσω, χρεμπτομαι. 
 
 Χελυδρδς. testudo marina. 2. chelydrus. a 
 water-tortoise; a turtle. 2. a species of am- 
 phibious snake, όταν χελυδρος πυρσον ωμο- 
 θριξ βαρύν. Lyc. 340. 
 
 Χελυκλονός. lyrse modo sonans. Orph. 381. 
 
 Χ\λϋνη. s. as Χηλός, στάς ανηρ παρ' ανδρ', 
 υπ' οργής την χελυνην εσθιων. Vesp. 1083. Β. 
 
 Χελνς, υος. τ), testudo. 2. testudo, i. e. lyra. 
 3. pectus, quia testudini simile, et pul- 
 mones tegit. a tortoise. 2. a lyre, first made 
 from the shell of that animal. 3. the con- 
 vex part of the breast over the lungs ; 
 whence the v. Χελυσσω, or Χελλ. q. v. 2. 
 κε~ιτο, χελυν ερατήν επ' αριστερά χειρός εερ- 
 γων. Η. Merc. 153. — 3. οισει τις ημΤν κοπ'ιδ'; 
 απορρηζω χελυν. Eur. ΕΙ. 837. Syn. Χελν- 
 δρος, χελωνη. 2. λυρη, κιθάρα. Phr. Πολλά 
 σε μουσοπολοι Μελφουσι, καθ' επτατονόν τ' 
 ορειαν Χελυν. Alcest. 456. W. κλαγζας δ' εξ 
 υπάτης χελυος, βαρυηχεα φωνην, κ. λ. Orph. 
 1000. 
 
 Χελωνη. ης. η. l.testudo. 2. nummus apud 
 Peloponnesios. a tortoise. 2. a coin with 
 the impression of a tortoise ; whence, 6βο~ 
 Χός καλλιχελωνος. Eupolis.— 1. ιω χελώναι, 
 μακαριαι του δέρματος. Vesp. 1283. — 2. τάν 
 αρετάν, και τάν σοφιαν, νικάντι χελώναι. 
 Prov. αρ. Poll. ix. 74. 
 
 Χεννίόν. το. coturnicis pusillse genus, a sort 
 of quail, χεννια, και τυρούς, χηνός άλιστά 
 λίπη. Pallad. An. ii. 411. 
 
 Χεράς, άδός, ή. rather, Χεράδός. το. colluvies 
 maris, sabulum. sand, pebbles ; matter 
 thrown ashore by the waves, ειλυσω φαμα- 
 θοισιν, άλις χεραδος περιχευας. Φ. 319. 
 — παμφορψ χεραδει τνπτομενον. — Pyth. 6. 
 13. Syn. Ιλύς, ασις, q. ν. 
 
 Χερειων, όνος. υ i). dat. χερειονι et χερηϊ. ace. 
 χερειόνα, χερηά, et χερεια, it. χερειω, ρί. 
 χερειόνΊες, χϊρηες, et χίρειόνά, χερεια. Hinc, 
 Χερειότερός. See Χειρών, επεί ου εθεν εστί 
 χερειων, Ου δέμας, ουδέ φυ?)ν, — Α. 114. 
 κρεισσων γαρ βασιλεύς, ότε χωσεται ανδρι 
 χερηί. ib. 80. roTot• εην Τνδεύς ΑιτοΑιος' αλ- 
 λά τον υ'ιόν Υεινατο, εΐο χερεια μάχη, αγορ^ 
 δε τ αμεινω. Δ. 400. ο'ιά τε τοϊς αγαθοίσι 
 παραδρωωσι χερηες. ο. 323. 
 
 Χερϊάράς, ου, ν. -α. ό. s. s. as Χειροτέχνης. 
 
 1 
 
720 
 
 Χ Ε Ρ 
 
 Χ Η Ρ 
 
 όποσα χεριαράν -Ύεκτονων δαιδαλματ' άγων. 
 Pyth. 5. 47. 
 
 Χερϊφϋρης. manibus subactus. kneaded by 
 hand. δεξαι πλωτηρων μαζης χεριφυρεα 
 δαϊτα. Philipp. An. ii. 214. 
 
 Χερμάδϊον. το. Χερμάς. ή. lapis, qui manu capi 
 potest, a stone, which may be held in the 
 hand.— ό δε χερμαδιον λαβε χειρι-Τυδεϊδης,— 
 Ε. 302. και τοι μεν αφαρ βωμόν τετυκοντο - 
 Χερμάσιν' — ΑροΙΙ. 2. 697. Syn. Λίθος (χει- 
 ροπληθης). Έν.Ανδραχθες,αλεγεινον,οκριοεν, 
 στονοεν, τηλεβολον. 
 
 Χερμαστηρ. funda. a sling, ρινου χερμαστήρος 
 εύστροφα κώλα τιταινων. Antip. Sid. An. ii. 
 36. Syn. Σφενδόνη. 
 
 Χερνης, ητός. adj. Χερνητης. δ. Χερνητωρ. ό η, 
 Maneth. 4. 1 1 4. pauper, indigent; hard- 
 working, a poor man. fern. Χερνήτίς, ϊδος. 
 αυτά δ' εν χερνησι δομοις Ναιω ψυχάν τακο- 
 μενα. Eur. Elec. 207. μήτε των γέννα, μεγα- 
 λννομενων Οντα χερνηταν εραστεΰσαι. Prom. 
 892. αλλ' έχον, ώστε τάλαντα γυνή χερνήτις 
 αληθής. Μ. 433. Syn. ΤΙενης, λατρις. Phr. 
 Ανθρωπ', ου Κροίσου λευσσεις ταφον, αλλά 
 γάρ ανδρός Χερνητεω' μικρός τύμβος, εμοι δ' 
 ικανός. Simon. An. i. 145. ζωειν yap διχα 
 παντός ονειδεος εϊλεθ' έκαστη., Βεϊνε, τον εκ 
 χειρών αρνυμενα βιοτον. Anthol. ρ. 558. 
 
 Χερνίβον. Att. Χερνίβΐον. it. Χειρόνιπτρόν. Χει- 
 ρόνϊβδν, Epicharm. Ath.408. d. malluvium, 
 pelvis, a basin, χερνίβον αμφιπολος προχοόν 
 θ' άμα χερσιν έχουσα. Ω. 304. καν τις τυχ -g 
 πρώτος δραμών, ειληφε χειρονιπτρόν. Eupo- 
 lis, Ath. 408. d. 
 
 Χερνιπτόμαι. manuslavo. 2. aquam lustralem 
 effundo. to wash the hands ; to sprinkle 
 with lustral water. Lye. 184. uses the ac- 
 tive v. in the sense of θύω. 2. ουκ' αλλά χαι- 
 την αμφι σην χερνι-φομαι. Iph. Τ. 622. 
 
 Χερνιψ, ίβος. η. aqua, qua abluuntur manus 
 ante cibum ; 2. seu, qua aspergebant eos 
 qui sacrificio intererant, water for the hands 
 before meals, or any religious ceremony. 2. 
 lustral water ; or water of purification, hav- 
 ing a brand from the altar dipped in it. χερ- 
 νιβα δ' αμφιπολος προχοψ επεχευε φέρουσα. 
 α. 136. 
 
 Χεροπληκτος. ictus, manu impactus. smitten 
 with the hand. — χεροπληκτοι δ' Έν στερνοι- 
 σι πεσουνται Δοΰποι, — Aj. 637. 
 
 Χερρόνησος. Χερσόνησος, Lye. 1391. Χερόνη- 
 σός. ή. Chersonesus ; i. e. land-island, prop. 
 any peninsula ; but the Greeks mostly alluded 
 to the Chersonesus Thracica, on the West 
 of the Dardanelles ; and Ch. Taurica, now 
 the Crimea, adj. Χερρονησίος, d, ov. (Hec. 
 8. 33.) καταγαγών εκ Χερρονησου, διαλαβών 
 ηγκνρισας. Equit. 262. — Χερνησον (Χερονη- 
 σον j5r.) επι προνχουσαν Ίκοντο. ΑροΙΙ. 1. 
 925. 
 
 Χερσευω. in sicco pono. to send ashore, άλι- 
 αιετον' τον πάϊδα χερσευει μορος. Eur. jr. 
 Polyid. i. 
 
 Χέρσος, ου. ό η. desertus, incultus. barren ; 
 
 destitute, έλαβε' πυρά δε χέρσος αγλάισμα 
 των. Eur. ΕΙ. 325. Syn. Έρημος, ενδεηι 
 άκαρπος, ανηροτος, χερσωδης. With γή un 
 derstood, χέρσος, or χερρος, sign, land ; 
 continent, adj. Χερσαίος. (Crinag. An. ii 
 148.) advv. Χερσόθεν. from land. (Helen 
 1285.) Χερσόθϊ. on land. (Ep. άδ. 283. 
 — αυτάρ επειτα-Χερσψ ρηγνυμενον μεγαλ 
 βρεμει,—Α. 425. 
 
 Χερυδρϊόν. dimin. from Χειρ. μικκνλα μεν τηνί 
 τά χερυδρια, μακρά δε βάλλει. Mosch. 1. 13 
 
 Χεϋμά, ατός. το. quod fluit ; hinc, flumen 
 unda. 2. libamen. 3. vas. that which is fused 
 or poured out ; a current, a stream. 2. ι 
 libation. 3. a vessel for making a libation 
 όταν δε τούτο χεΰμ' ακηρατον λάβω ; QEd. C 
 471. Br. Syn. 'Ρεος. 2. χοη. 3. χοευς. Ει 
 Αεναον, αυτοχυτον, ακλυστον, μελίρρυτοι• 
 λαβρον, πλατύ. 
 
 Χεω, Χευω, Χνω, Χΐόμαι. fundo. 2. liquefacic 
 to pour ; 2. to melt ; fuse ; cause to flow, δα 
 κρυσι χευω. Eur. El. 181. τυμβον χευαντες 
 και επι στηλην ερυσαντες. μ. 14. — κατ οφ 
 θαλμών δ' εχυτ' αχλυς. χ. 88. ηχ\) θεσπεσι 
 βελεα στονοεντα χεοντο. Ο. 590. Syn. Έγχεα 
 λειβω. 2. χοανευω, αναχωννυω. 
 
 Χηλευειν. το ραπτειν. See Χηλινος. 
 
 Χηλευμά. s. s. as το Σπάρτων. Sophocl. Pan 
 dora. So, Χηλωμα. See Hesych. et Phavork 
 v. Κεχηλωμαι. 
 
 Χη\η. ungula bisulca. 2. ungues avium, a% 
 Poetas. 3. moles procurrens in mare, a clove 
 hoof. 2. claw of a bird. 3. a mole, or piei 
 Compound, Χηλαργός,οϋ. swift-footed. (Sopf: 
 El. 867.) 2. και σπώντας εν χηλαϊσιν αλλί}{ 
 λους φοναΐς. Antig. 1003. Br.-3.-o Ώριηπο 
 επαιγιαλιτιδα ναιω Χηλ?)ν, — Archias, An. ii 
 96. Syn. Χηλωμα, όπλη. 2. ονυζ. 
 
 Χηλϊνος. plexus, woven; platted, χηλινον ι 
 αγγος έχον. Anac. fr. 114. Fisch. Sy> 
 ΤΙλεκτος, χηλευτος. 
 
 Χηλός, area, capsula. a chest ; coffer. — χηλό 
 δ' από πώμ ανεωγε, -Καλής, δαιδαλεης, — Β 
 221. Syn. Κιβωτός, πυζις. Ερ. Βριαρα, δοί, 
 ρατεα, πολυχανδης, εϋξεστη. 
 
 Χην,χηνός, ό ου η. anser. agoose. adj. Χηνεώ* Ι•, 
 α, όν. (Eur. Cress.fr. 9.) Hence, the coir 1 
 pounds, Χηνάλωπηζ. a bird of the goos i , 
 kind. (Av. 1295.) Χηνόβοσκός. a goose-herc jl 
 vulg. gozzard. (Cratin. Ath. 384. b.) Als(;\. 
 Χηνιζω. to play on the flute. (Diphil. ibic || 
 657. e.) ϊπποις αισσων, ώστ αιγυπιος μετ || 
 χήνας. Ρ. 460. Ερ. Αουλιχοδειρος. 
 
 Χηράμός. ό, II. Φ. 494. Χηράμων. caverna. Μ 
 cavity ; the hole, or den, of an animal. «^!|L 
 Χηράμόθεν. (Lith. 701.) δισσοΊς χηραμονεί L„ 
 σιν επιθρωσκουσα βιάται. Orph. 1264. SYf L 
 Χάσμα γης, φωλεός, καταδυσις. χεια. 
 
 Χηρεύω, neut. viduam vitam dego. 2. orb^' 
 careo. 3. act. privo. 1.2. to be in a state c 
 widowhood; or bereavement. 3. to depriv 
 one of any thing, ανδρών χηρεύει, βοσκά c ( 
 τεμηκαδας αίγας. ι. 124. Syn. 2. Σπάνιζα 
 ενδεής, έρημος ειμί. 3. χηροω. || |θο 
 
Χ θ Ω 
 
 Χηρειδς, Χήρος, Χήρα. viduus, vidua, widow- 
 Μ> ed. — αμψί τε Χεκτροις-Χηρειοις — Antiphil. 
 An. 11. 172. ώσΓε yap ή παίδες νεαροί, χήραί 
 τε γυναϊκες. Β. 289. Syn. Ερημος, ορφανός, 
 άνανδρος, εΰνις. 
 if Χηρδσννη. viduitas. widowhood ; bereave- 
 ment. — την δ' άμφι κιννρεται ορφανά τέκνα 
 Χηροσννρ ποσώς' — Apoll. 4. 1064. See Pers. 
 133, 537—545. 
 Χηροω. viduo. 2. privo. to reduce to widow- 
 hood; to make empty, or desert. Ιλίου εξα- 
 λαπαζε πολιν, χηρωσε δ' αγυιάς. Ε. 642. χη- 
 Υ ρωσας δε γυναίκα μυχφ θαλαμοιο νεοιο. Ρ. 
 36. Syn. 2. Κενοω, ερημοω, εκπορθεω, στε- 
 ρεω. Phr. Ήυμφας τ' εθηκεν ορφανούς ζυνα- 
 
 ορών. Eur. 
 
 Χηρωσταί, ων. οι. viduarum tutores, &c. 
 guardians of widows, or orphans. 2. rela- 
 tives, who succeed in default of children. 
 [ i 2. — επει ου ζωοντε μάχης εκ νοστησαντε Δεξ- 
 ί ατο' χηρωσταί δε δια κτησιν δατεοντο. Ε. 157. 
 Χησϊον. Ionise oppidulum. a small town in 
 Ionia, adj. Χησϊάς, άδδς. η. Nic. Alex. 151. 
 ί 'Χήτίς, εως. ?). it. Χήτδς, εος. το. αηάΧητοσΰνη. 
 (Antip. T/iess. An. ii. 1 18.) penuria, defectus. 
 1 want, χητεί τοιοΰδ' υΙος' — Τ. 324. — ολοόν δ' 
 επί γήρας Ίκηται-Χητει γηροκομοιο, — Hes. θ. 
 603. Syn. Ένδεια, στερησις. σπανις. 
 'ίθάμαλος. humilis. on the ground; low. 
 Comp. Χθάμάλοφρων. {Apollin. Ps. 17. 59.) 
 ^τον δ' έτερον σκοπελον χθαμαλωτερον όψει, 
 
 1 Οδυσσεΰ. μ. 101.— ΰπερθε -Τείχος εδεδμητο 
 χθαμαλωτατον, — Ν. 685. Syn. Προσγειος, 
 ουδαϊος, χαμαιπετης, ταπεινός. 
 
 ίθες, Η. Merc. 273. Χθιζα, Χθιζον. adv. heri. 
 yesterday. 2. adj. Χθεσινός, Vesp.ZSX. Χθι- 
 ζος, II. Ν. 745. χθιζά τε και πρωϊζ'—Β. 303. 
 χθιζον υπεστημεν δωσειν, αγ'εμεν τε γυναίκας. 
 Τ. 195. Syn. Εχθές, Ty πρότερα, προτεραία. 
 2. εχθεσινος. έωλος. 
 
 '.θονίος. terrestris. on, in, or under, the earth. 
 τα χθόνια, θ' Έκατα, τάν και σκυλακες τρο- 
 ιιεοντι. Theoc. 2. 12. χαλκού τ αυδάν χθο- 
 νιαν. Helen. 1362. Syn. Έπιχθονιος, κατα- 
 χθόνιος, υποχθονιος, γήινος, ουδαΧος, επίγειος, 
 -κοτεινος. 
 
 θονοστϊβης. qui terram calcat. 2. terrestris. 
 Wop. one who treads the earth. 2. earthy. 
 ιρρητά τ', ουρανιά τε, και χθονοστιβή. CEd. 
 Γ. 309. 
 
 θονοτρϊφης. e terra editus. produced from 
 he earth, χθονοτρεφες εδανόν, η ποτόν. 
 i^gam. \3Ί9.Βί. 
 
 \θων, χθονος. ή. terra, the earth ; ground; 
 
 (and; country. — αιματι δε χθων Δευετο πορ- 
 
 <νρεφ, — Ρ. 361. Ερ. Ακίνητος, ακάματος, 
 
 οικητος, αγχιαλος, ατερπης, ανθοκόμος, βω- 
 
 ιανειρα, βαθυστερνος, βαθυκολπος, δυσβω- 
 
 ϊος, δια, ευρυπεδος, ευρεία, ευρυαγυια, ευρν- 
 
 : ορός, ευρυκολπος, ευφορβος, ευδειελος, ευ- 
 
 αρπος, βιοδωρος, καρποτοκος, ιερά, ηχηεσσα, 
 
 εγαλη, ζαθεα, οΧβιοδωρος, πονΚυβοτειρα, 
 
 >ολυμηλος, στερνουχος, σταφυληκομος, σι- 
 
 ηροφορος, τρηχεΊα. 
 
 χ ι ο 
 
 721 
 
 ΧΊαζω. Chios imitor. 2. noto tigura litterse X. 
 to act like a Chian. 2. to note with the 
 letter χ, which ivas put on counterfeit coins, 
 &C. 1. αυτός δειξας εν θ' άρμονιαις χιαζων ή 
 σιφνιαζων. Nub. 970. Β. 
 ΧΤδρον. το. triticum frixum. a dish from the 
 grains of unripe wheat toasted ; as άΧφιτα 
 was from barley. Also, a porridge of millet, 
 used in Carta, και χιδρα φαγων αναθαρρήσει, 
 και στεμφνΧψ εις Χογον εΧθοι. Equit. 806. 
 τοϊς αγροικοισιν γαρ ήσθα -Χιδρα, και σωτή- 
 ρια. Pac. 595. 
 ΧΊΧενω. sagino. 2. pascor. to fatten, neut. to 
 graze upon. — τοθι ΚιΧβιν άεργοι Ίπποι χι- 
 Χευονσι, και αντοΧαί εισι Καϋστρου. Nic. 
 Ther. 634. Syn. Χορταζω, βοσκώ. 2. φερβομαι. 
 ΧϊΧηγονος. pabulum prsebens. supplying pro- 
 vender, άλλοτε βουκεραος χιΧηγονου, — Nic. 
 ΑΙ. 424. 
 ΧΊΧϊάς. ή. numerus millenarius. the number 
 a thousand, τρεις δ' apa χιλιάδες τρισσαΊς 
 επί μυριαδεσσι. Theoc. 17. 83. 
 Χϊλϊοι,Χΐλϊαι,Χΐλϊά. mille. a thousand. Hence, 
 the compounds, ΧΊλίαρχδς. commander of 
 1000. (Lye. 210.) ΧΙλΤωρος. ό. a period of 
 1000 years, (ib. 1 153.) τρις γάρ χιλιαι εισί τα- 
 νυσφυροι Ωκεανιναι. Hes. θ. 364. δώκεν Ιησο- 
 νιδης αγ'εμεν, μεθυ, χίλια, μέτρα. Η. 471. 
 ΧΊλϊοναυς. Χϊλϊοναυτης. 6 ή, Iph. Τ. 140. 
 mille navium. a fleet of 1000 sail, ώ χιλιο- 
 vavv στρατδν δρμησας. Orest. 352. 
 ΧΊλίδπάλαι. adv. jamdudum. ever so long 
 ago. a comic compound, και χι\ιοπαλαι, και 
 προπαλαι, πάλαι, πάλαι. Equit. 1155. 
 ΧΊλος. δ. pabulum, provender ; green food 
 for cattle. Hence, ΧΊλευω. to furnish pro- 
 vender ; to graze, χιλοί δτε χλοαουσι, νέον 
 δ' απεχευατο ποιήν. Nic. Th. 569. Syn.XjX?;, 
 τροφή, βορά, φορβή, χόρτος. 
 Χϊλων. Chilo. one of the seven Sages. Χιλων 
 δ' εν KOiXy Κακεδαιμονι, Γλ'ώθι σεαυτόν. Ερ. 
 1. 1. ά Σπάρτα Χιλωνα' Σόλωνα δε ~Κεκροπις 
 αϊα. Antip. Sid. An. ii. 22. 
 Χϊμαιρά. ή. capella. prop, a young she-goat ; 
 as Χϊμάρος is either male or female. But 
 Χίμαιρα, in the mythology of poets, particu- 
 larly refers to the Chimsera ; a fabulous 
 monster slain by Bellerophon. See II. Z. 
 179. Hes. 6>. 319. Ion. 201.— ες τε καταρρει 
 Ά χιμαρος. χιμαρψ δε καλόν κρής, εστε κ 
 αμελίνς. Theoc. 1.6. Hence, the compounds, 
 ΧΊμαιρδθντης, Leon. Tar. An. i. 223. Χϊμαι- 
 ροφονος, Glauc. ib. ii. 347. Χίμάραρχδς. "vir 
 gregis ipse caper." Ep. ined. ap. Jac. Χϊμά- 
 ροκτδνδς, Χίμάροσφακτήρ, Eryc. An. ii. 297. 
 Χίμαιρευς. δ. fil. Promethei et Celsenus, At- 
 lantis filise. Lye. 132. 
 ΧΧμετλδν. pernio, a kibe ; a chilblain, ρηγνυ- 
 μενων ολοφυδνά διηφυσε ποσσι χιμετλα. 
 Nic. Th. 682. 
 Χϊδγενής, ες. e Chio oriundus. Χιογενή Βρό- 
 μιου προποσιν — Phil. Ερ. ined. ap. Jacobs. 
 ΧΤδνεδς. niveus. 2. candidus in modum nivis. 
 snowy ; snow-white, αραμενη χαρισν στη- 
 
 4z 
 
722 
 
 Χ Λ A 
 
 θεσι χιονεοις. Ερ. άδ. 58. See Musae. 58. 
 Χίόνοβλεώάρός. 6 ή. candidis, s. pulcris, ocu- 
 lis. with eye-lids white as snow, χιονοβλε- 
 φαρου πάτερ Αους. Dionys. An. ii. 253. 
 ΧΧόνόβοσκός, JEsch. Sup]). 554. P. Χωνόθρεμ- 
 μων, Χωτ^τρόφός, nivem nutriens. 2. a nive 
 nutritus. act. retaining snow, as a moun- 
 tain, pass, fed with snow, as a stream, χιο- 
 νοθρεμμονας διεπερα - σ Ιδαιαν νυμφάν σκο- 
 πιάς. Helen. 1339. — Αρτέμιδος χιονοτροφον 
 όμμα Κιθαιρών. Phoen. 819. 
 Χϊόνοκτΰπός, Aj. 695. Br. Χίόνοβλητός. nive 
 sparsus. snow-capt. ειτ επ' Ολύμπου κορυ- 
 φαΊς Ίεραϊς χιονοβλητοισι καθησθε. Nub. 
 269. Syn. Ήιφοβλης, νιφοβολος. 
 Χϊΰνοχρο)ς. nive us. snow-white, χιονοχρως 
 
 κύκνου πτερφ. Helen. 219. 
 Χϊόνο)δης. nivosu.S. snowy, την χιονωδη Qpy- 
 κην κατέχει. Hec. 79. Syn. ΤΧιφοεις, δυσχει- 
 μερος. νιφετωδης. 
 Χϊος, α, όν. gent, a sequ. Chian. 2. the six 
 point, on dice or cards. Antip. Sid. An. ii. 
 32. πεπτωκεν εξω των κακών, ου Χϊος, αλλά 
 Κως. Ran. 970. Β. 
 Χϊδς. ή. the island Chios, now Chio. η καθυ- 
 περθε Χιοιο νεοιμεθα παιπαλοεσσης. γ. 170. 
 Ερ. Αμφιρυτη. Phr. Και Χίος, ή νήσων λι- 
 παρωτατη ειν άλι κείται. Horn. Αρ. 38. 
 Χΐτών. ό. tunica, a short coat ; a coat of mail. 
 χλαΧνάν τ' ηδε χιτώνα, τά τ αιδώ αμφικαλυπ- 
 τει. Β. 263. Syn. Φάρος, εσθης.-θωραξ. Ερ. Αί- 
 γλης, άρρηκτος, αλεξιβελεμνος, δερμάτινος, 
 ευκλωστος, ευμιτρος, ευρυκολπος, κροκοεις, 
 λαχνηεις, λινεος, λεπτοφυης,λασιος, μαλακός, 
 λεπταλεος, πολυδαίδαλος, πολυπλεκτος, σι- 
 δηρειος, τερμιοεις, τρυφερός, χαλκεος, χαλ- 
 κοβαρης. 
 Χϊτωνη. ή. pagus Att\cdd,et nom. Dian8e.-^7ra- 
 κτηράς τε Χιτωνης- Αρτέμιδος. — Call. 1. 77. 
 ΧΧτωνων. Χϊτωνισκός. ΧΊτωναρΧόν, Lucill. An. 
 ii. 327. dimin. from Χιτών. και ταΊς αδελφαϊς 
 α-γορασαι χιτωνιον. Plut. 985. τά κρνερά, 
 τονδι τον χιτωνισκον λαβών. Αν. 955. Β. 
 Χιών, Ονος. η. nix. fallen snow; as snow fall- 
 ing is νιφετός, and νιφάς. See Donneg. η 
 χιόνι ψυχρή, η εξ ύδατος κρυσταλλψ. Χ. 152. 
 Ερ. ' Απαλή, κρυοεσσα, οξεϊα. Phr. Αευκής 
 χιόνος ευαγείς βολαί. Bacch. 661. των δ', 
 ώστε νιφάδες χιόνος πιπτωσι θαμειαί. Μ. 278. 
 Χλαίνα, ή. Χλαινωμά. το, Philipp. An. ii. 226. 
 lsena. a cloak ; a robe, βή δε θεειν, απο δε 
 χλάϊναν βαλε' την δ' εκομισσε. Β. 183. Syn. 
 Περιβολή, εσθης. — εφεστρις, χλαμυς. Ερ. 
 Απλοϊς, αμνεια, ανεμοσκεπης, ουλή, πενθηρης, 
 πορφυρεα, τερμιοεσσα, λευκή, γαμικη. 
 Χλαινοϋμαι. laena induo. to cover with a 
 cloak. Βερξης, εχλαινου φαρε'ι πορφυρεω. 
 Philipp. An. ii. 228. 
 Χλάμϋς. chlamys. a loose cloak ; a soldier's 
 cloak, dimin. Χλαμύδων. (Aiken. 1. 6.) comp. 
 Χλάμϋδηφόρός. (Theoc. 15. 6.) τι δη προβάλ- 
 λει την χλαμυδ' ; η βουβωνιας; Lysist. 985. 
 Χλάνϊς, ϊδός. η. lasna tenuior et mollior. a 
 cloak ; finer than the χλαίνα, and worn by 
 
 Χ Λ Ο 
 
 both sexes, dimin. Χλάνϊδϊόν, Eur. Supp. 
 120. Μα. Χλάνισκίόν, Acharn. 518. Χλάνι- 
 σκιδων, Pac. 1002. -γέρων δε χωρεϊ χλαν'ιδα 
 και κονιποδας. Eccles. 848. Β. 
 Χλευάζω, ludo, derideo. to jeer; to mock. 
 και σκωπτων, και παίζων, -Και χλευαζων. — 
 Ran. 379. Syn. Εμπαίζω, σκωπτω, καταγελαω. 
 Χλεύη, irrisio; ludibrium. insolent, or sport- 
 ive, derision, χλευήν υλακτησασα, κηκασυ 
 γάμους. Lye. 1386. χλεύη γηθοσυνοι'—ΑροΝ. 
 4. 1726. Syn. Καταγελως, εμπαιγμός-, κατα- 
 χηνη, τωθασμος. 
 Χλήδός, ου. ο. s. s. as Χεράς. και παλτά τάγκυ- 
 
 λητα, και χλήδον βαλών. iEseh. fr. Argiv. 
 Χλίαινω 1 . Χλΐάω, Nic. ΑΙ. 110. tepefacio. to 
 warm, ουκοϋν, επειδή πυρ έχεις συ, χλΊάνεΤς 
 σεαυτόν. Lysist. 386. εχλϊαινομην εστώσα 
 προς τον ήλιον. Eccles.64. Syn. Αναχλιαινω, 
 αλεαινω, αιθυσσω, θερμαίνω. 
 Χλιαρός 1 , tepidus. warm. οοΊηρ.ΧΧΐάρόθαλπής. 
 (Philox. Ath. 409. e.) χρήσιμα' τά δ' αϋ 
 πρέπει χλϊαρα κατεσθιειν. Acharn. 975. άλ- 
 λοτε πιαλεης ποσιος χλιαροϊο κορεσσοις. Nic. 
 ΑΙ. 360. Syn. Αλεος, θερμός. 
 ΧλΧδάνός. luxuriosus. delicate ; voluptuous, 
 compound, Χλΐδάνοσφΰρός. ό η. (Anac. 6. 7/ 
 χλιδανής ήβης τερ-φιν αφεϊσαι. Pers. 544 
 Syn. Άβρος, τρυφερός, ευθρυπτος, ακόλαστος 
 ΧλΧδάω. in deliciis vivo, to live in luxury 
 to be delicate, εικοτως, επει χλιδώσαν αγλαώ( 
 έθρεφε με. Lysist. 640. Syn. Ύπερχλιδαοι 
 τρυφαω, άβρυνομαι. 
 Χλιδή. ή. Χλϊδημά. το. luxus, mollities. luxu 
 ry; ornament, pride; presumption, χρυσ^ 
 τε λαμπρός, βαρβαρψ χλιδηματι. Iph. Α. 74| 
 μη τοι χλιδ?^ δοκεϊτε μητ αυθαδια. Prom. 43j 
 Syn. θρυψις, αγλα'ίσμος. νπερηφανια. 
 Χλϊω. deliciis utor; superbio. to fare sump 
 tuously ; to enjoy luxury; to exult, εν τόισ 
 σοϊς πονοισι χλιουσιν μέγα. Choeph. 135 
 Syn. ΈγχλΊω. 
 Χλόά, Χλόη. gramen, folia, viriditas. youn^ 
 grass; foliage; verdure, comp. Χλόΐ]φόρόι\ 
 (Phoen. 662.) κισσού τε στεφθείσα χλοα 
 Helen. 1360. (80.) και μην λαχνώδες y ον\ 
 δας ανθήρας χλόης. Cycl. 538. Syn. Βοτανη 
 χόρτος — χλοος. Ερ. Βοτρυωδης, στεφανω. 
 δης. 
 Χλόαζω, Nic. Th. 576. Χλόάω, Χλοιαω. virec 
 to be green ; to bloom. — ηδ' Ίνα ποιη Πρώπ 
 κυ'ίσκομενη σκιαει χλοαοντας ιαμνους. Nic 
 Th. 30. Syn. Χλωριζω, βλαστανω, ανθηροί f. 
 χλωρός ειμί. χλοηφορεω. 
 Χλοερός. Χλωρός. Χλόηρός, Bacch. 107. yira h 
 dis ; pubescens; subpallidus. green; fresl) J 
 vigorous ; of a greenish yellow; pale, fern 
 Χλωρηΐς. ή. epith. of the nightingale; eithe }\ 
 from the colour, or from singing in thi | 
 spring, when all things are green. (Od. ψ > 
 518.) compound, Χλόεροτρόφός, Phoen. 84t ' 
 θωρηκας δ' εϊχον χλοερών πλατεών από τεντ Ι 
 
 1 The 1st syll. both in χλιαίνω and χλια; 
 ρός is common. 
 
Χ Ο Ε 
 
 . λων. Batrach. 161. σμερδαλεακτυπεων.τούς 
 δε χλωρόν δέος r /ρει. Η. 479. Syn. Βοτανω- 
 δης, βοτανηφορος, ποωδης. Θαλερός, ακμάζων, 
 νέος, άπαλος, μαλακός, ωχρός. 
 
 Χλοηκόμεω. herbesco, vireo. to bear green 
 leaves, rag μεν αναπνειειν, τον δε χλοηκομε- 
 ειν. Archias, An. ii. 97. 
 
 Χλοος, Χλοϋς. viror. 2. pallor, verdure. 2. a 
 greenish yellow; paleness. From the former 
 sign, are, Χλδδκαρπδς, Orph. H. 57. 6. Χλοό- 
 μορφδς, ibid. 83. 6. ώς ap' εφη' πολεεσσι δ' 
 επί χλοος είλε παρειάς. Αρο11.2. 1218. Syn. 
 1. Χλόη. 2. ωχροτης, ωχριάσις, χλωροτης. 
 
 Χλουνης. qs. Χλδευνης. in gramine Cubans, 
 lying in the grass, applied to a wild boar. 
 77. 1. 535. But the exact meaning is uncer- 
 tain ; as well as of Χλοΰνϊς, Eumen. 190. 
 
 Χλωρανχην. Χλωρϊς. ή. epithets of 'the nightin- 
 gale. See Χλοερός, Χλωρηίς. αηδόνες χλω- 
 ρανχενες. Simon. — χλωρις αηδών. Et. Ma. 
 
 ΧλώρΊς, ϊδυς, η. Ν. P. mother of Nestor, και 
 Χλώριν εϊδον περικαλλεα, την ποτέ ~Νηλενς• 
 Τήμεν εδν δια κάλλος, — λ. 280. 
 
 Χλωρόκομδς. viridis. with green leaves, χλω- 
 ροκομφ στεφανφ δαφνας. Iph. Α. 759. 
 
 Χναΰμά, άτος. το. quod carpitur. a piece cut 
 out ; a delicious morsel. Hence, Χναυματϊά. 
 τα. cupedise. dainties, και δελφακιων απαλών 
 κωλαι, και χνανματια πτεροεντα. Aristoph. 
 ΔαίΓ. Ath. 368. e. 
 
 Χνοά, Χνοη, Χνοιη. fistula rotse. 2. strepitus. 
 the socket, in which the axle of a wheel 
 turns ; the axle. 2. noise made by the axle. 
 παισας' έθραυσε δ' αζονος μεσας χνοας. 
 
 ■ Soph. ΕΙ. 745. Β. σπουδή διωκων πομπιμους 
 χνοας ποδών. Sept. Th. 377. Syn. Χοινικις, 
 οπη, συριγζ. — metaph. τα άκρα του ποδός. 
 
 { Χνοαζω, (Ed. Τ. 742. Β. Χνοάω. lanugine ob- 
 situs sum. to have down on the cheek ; 
 gray hairs beginning to spring. τοΧος εην 
 Διός υιός ετι χνοαοντας ιουλους Αντελλων, — 
 Apoll. 2. 43. Syn. Έπιχνοαω, ανθεω, ακμάζω, 
 νδϊος. lanuginosus. downy. χνο'Ίην ποιεί πα- 
 ρειήν. Anac. 29.20. Syn. Έγχνοος, χνοωδης. 
 Χνοός, contr. Χνους.δ. rasura. 2. lanugo, pu- 
 bes. 3. tomentum, quo culcitae inferciun- 
 tur, e tenera lana constans. 4. spuma. scrap- 
 ings ; shavings. 2. down on cheeks ; bloom 
 v ; j on fruits. 3. stuffing for cushions. 4. sea- 
 ,.• ! spray. 2. — ουποτε Φοιβου-θηλειαις, ουδ' όσ- 
 I σον, επί χνοος ήλθε παρειαΧς. Call. 2. 36. 
 4. εκ κεφαλής δ' εσμηχεν άλος χνοον ατρυγε- 
 τοιο. ζ. 226. Syn. 1. Βυσμος. 2. ιουλος, 
 
 ι λάχνη. 4. αφρός. 
 
 ,Χοάνευω. fundo et liquo. to melt ; to fuse, 
 και χοανευει — b. και λαικαζει. Thesm. 57. 
 'ί.οάνη. Χόανον. Χδάνος, II. Σ. 470. Χώνος. 
 fornax fusoria. a smelting furnace, ακοήν 
 
 Ι δε χοάνης ώτα διετετρηνατο. Thesm. 18. 
 
 ίϊοασπης. Indiae fluvius. the Choaspes, now 
 
 Cabul. δσσα θ' υπ' ϊνδον χεΰμα πολυφλοισ- 
 
 βοιο Χοασπου. Nic. Th. 890. 
 
 νοεύς, εως. Χοός, contr. Χους, gen. Χοός. υ. 
 
 1 congius, mensura. 6 sextarios, 9 libras, 
 
 ΧΟΛ 
 
 723 
 
 12 cotylas tenens. an Attic measure of li- 
 quids, about 5 of our quarts. 2. pi. Χοεϊς, 
 or Χοές. oi. a day in the festival ΑηναΊα, 
 when those who attended brought a χοεύς 
 of wine. See Χυτροι. αλλ' εζενεγκε μοι τα- 
 χέως οίνου χοα. Equit. 95. — 2. εις τους Χοάς 
 αυτψ μεταδοϋναι τών κίχλων. Acharn. 960. 
 {See not. in Thesaur.) τυϊς Χουσι yap τις 
 ξυμβολας επραττετο ; ibid. 1211. 
 
 Χοή. libamen. a libation. 2. pi. Σοαί. inferiee. 
 funeral rites, αμφ' αυτφ δε χοήν κεΤσθαι πα- 
 σιν νεκυεσσι. κ. 518. Syn. Σπονδή, θυσία, 
 εκχυσις. 2. εναγισματα, επικτερεα. Phr. 
 Δεζαι χοάς μοι τασδε κηλητηριους, Νεκρών 
 αγωγούς' — Orest, 539. Ρ. γάποτος τιμή. 
 JEsch. 
 
 Χοηρης. aptus ad fundendum. fit for pouring. 
 χοήρες αγγος Ιϊαλλαδοο τιμάν λεών. Iph. Τ. 
 960. 
 
 Χοινίκες. ai. genus pcenES. the stocks, ως σεμ- 
 νός ούπιτριπτος' ai κνήμαι δε σου βνώσιν Ιού, 
 ιού, τάς χοινικας και τάς πεδας ποθοϋσαι. 
 Plut. 275. 
 
 Χοινιξ, ϊκος. ή. mensura, binos sextarios va- 
 lens. a measure of corn, half a gallon. — ου 
 γαρ αεργον ανεζομαι, ος κεν εμής γε Χοινικος 
 άπτηται, — τ. 28. 
 
 Χοιράς, άδΰς. ή. porcula. 2. rupes e mari ali- 
 quantum eminens. a hog; a sow. 2. a rock 
 projecting a little above the sea; any rock. 
 2. λιπών δε λιμνην, Αηλιαν τε χοιράδα. Eu- 
 men. 9. See Theoc. 13. 24. 
 
 Χοίρειος. Χοιρεός, Od. ξ. 82. porcinus. swinish ; 
 pork. ώς ηδύ μοι προσεπνευσε χοίρειων 
 κρεών. Ran. 341. Syn. Συειος, συωδης, ύειος. 
 
 ΧοιρΊναι. α'ι. conchse marinse, quibus Athe- 
 nienses in suffragiis ferendis utebantur. a 
 small shell, used in balloting, τάς χοιρινας 
 αριθμοϋσιν. Vesp. 333. 
 
 Χοίρος, porcus. prop, a young hog; {ύς, συς, 
 and δελφαξ being old ones.) dimin. Xoi.pXov, 
 Acharn. 747. and Χοιρίδϊον, ibid. 52 1 . Hence, 
 Χοιροκΰμεϊόν. το. a hog-sty. {Vesp. 840.) 
 Χοιρόπωλης. ό. a pig-jobber. {Acharn. 818.) 
 Also, Χοιροκτονος. δ ή. {Eumen. 283.) βή δ' 
 ιμεν ες συφεονς, δθι εθνεα ερχατο χοίρων, ζ. 
 73. Syn. Γρυλλος. 
 
 ΧολαργεΤς. οι. Ν. P. inhabitants of an Attic 
 δήμος. So, ΧολλΙδης. δ. {Acharn. 405.) Λυ- 
 σιστρατός τ εν ry 'γορα, Χόλαργεων όνειδος. 
 ib. 855. 
 Χολάς. pi. Χολαδες. α'ι. intestina. the bowels. 
 — εκ δ' αρα πασαι-Χυντο χαμαι χολαδες.—- 
 Δ. 526. Syn. Τα έντερα, χολιζ. ηνυστρον. 
 Χδλάω. irascor. to be angry, ώς φασιν ai γυ- 
 ναίκες• δ δε χολαν ποιεΤ. Epicr. Ath. 262. e. 
 Χολή. bilis. 2. ira. 3. odium. 4. nausea, bile; 
 gall, anger; hatred; disgust, adjj. ΧολΧος, 
 Pallad. An. ii. 409. πλησει γεμοντα θυμον 
 άγριας χολής. Lye. 1115. Ερ. Αινη, δριμεϊα, 
 δεινή, ουλομενη, φλογέρα. 
 Χόλιζ. ή. intestinum crassum. the great, or 
 fat, gut. See Χολάς. δσας δε κατεδει χολικας 
 εφθας και κρεα. Pac. 716. 
 
 4 ζ 2 
 
724 
 
 Χ Ο Ρ 
 
 Χόλος. fel. 2. ira. gall. 2. anger, adj. Χόλόεις, 
 εντός, Nic. Th. 253. also, Χόλοιβόρός, ibid. 
 593. Ατρειωνα δ' έπειτα χόλος λαβεν' — Α. 
 387. ΰδρης Αερναιης χολον αΧματι πικρον υϊσ- 
 τών. Apoll. 4. 1404. Syn. Χολή, οργή. μα- 
 νία. Ερ. 2. Αργαλεος, ανήκεστος, αλγινοεις, 
 ανιηρος, αδάμαστος, απαραίτητος, ανδρογό- 
 νος, αστεργης, αιπυς, δασπλης, δολοεις, δρϊ- 
 μνς, δεινός, δνσμηνις, επιζαφελος, εχιδναΧος, 
 θύμαλγης, μαινόμενος, ζαμενης, ζειων, ολοος, 
 όΐζυρος, οιστρομανης, παντωλης, πικρός, πευ- 
 κεδανος, παλιγκοτος, στονοεις, νβριστήρ, χα- 
 λεπός, υπεραλγης. Soph. 
 
 Χδλοω. bile inflammo. 2. irascor. act. to raise 
 the bile. neat, to have the bile stirred up; 
 to be angry, adj. verb. Χολωτός, ή, όν. en- 
 raged ; angry. (//. Δ. 241.) 2. ή yap ο'Ίομαι 
 άνδρα χολωσ'εμεν, ος μέγα πάντων. Α. 78. 
 'Hpy δ' ούτι τόσον νεμεσιζομαι, ουδέ χολον- 
 μαι. θ. 407. Syn. 1. Οργίζω. 2. οργίζομαι, 
 θυμούμαι, πικραίνομαι. Phr. — Επίΐ χόλος 
 εμπεσε θνμφ. — εδυ δε τ'ε μιν χόλος αινός. 
 χόλος δε μιν άγριος φρει. αλλά μοι οιδανεται 
 κραδιη χολφ, — επι νηυσι χολον θυμαλγ'εα 
 πεσσει. Horn. 
 
 Χονδρός, grumus concretus. 2. alica. 3. car- 
 tilago. 4. lapillus, tessella, granum, mica, 
 &c. any grumous concretion ; groats of 
 wheat, &c. 2. porridge, frumenty, gruel, &c. 
 3. cartilage. 4. any small round mass, re- 
 sembling a grain of groats, adj. Χονδρϊνός. 
 (Archestr. Ath. 112.) Χονδρόφυης. (Matro, 
 ib. 135. b.) — 2. χονδρός δ' ήδυπρυσωπος, ov 
 Ήφαιστος καμεν εψων. Matr. ib. 136. f. See 
 Nic. Al. 123. Syn. θρόμβος. 2. ζεα, ρόφη- 
 μα. — μυστρον. 
 
 Χόρανλης, ου. ό. qui tibias in choro inflat. the 
 flute-player in a chorus, ουκ ηδειν σε τρα- 
 γωδόν, Έπικρατες, ουδέ χορανλην. Lucill. An. 
 ii. 322. 
 
 Χορδευμα. το. chorda, intestinum. 2.farcimi- 
 num confectio. the gut. 2. the making of 
 sausages, ft δε μή σν γ' οϊσθα καττνμ', ονδ' 
 εγώ χορδενματα. Equit. 315. 
 
 Χορδενω. implico, involve to twist; derange. 
 ταραττε, και χορδευ' δμου τα πράγματα, ib. 
 214. Syn. Έπιπλεκω. εις πλοκας εμβάλλω. 
 
 Χορδή, lactes. 2. chorda. 3. cibus e concisa 
 carne. the small guts. 2. the string of an in- 
 strument, made of gut. 3. minced meat ; 
 sausage. 1. χορδφσι λιπαρ^σί τ επορνυμενος 
 λαγονεσσιν. Batrach. 220. — 2. ρήϊδιως ετα- 
 νυσσε νεω επί κολλοπι χορδήν. φ. 408. Syn. 
 2. Νεύρα. — μίτος. — κιθάρα. Ερ. Έυφθογγος, 
 ευκελαδος, λιπαρά, λιγεΐα, νενρολαλος, όρθιος, 
 σύμφωνος. 
 
 Χορεία, ή. Χόρενμα. το, Ion. 1475. tripudium. 
 dancing, ουκ οδνναν, ουκ άλγος έχει γάμος, 
 αλλά χορειην. Theoc. 27. 25. Syn. Χορός, 
 ορχησις, βαλλισμος. Ερ. Αληκτος, ακάματος, 
 ακοίμητος, άγρυπνος, ερισμαραγος, ερατεινή, 
 ευκυκλος, δμοπλεκτος, πονλυελικτος, πολυ- 
 σκαρθμος, πολυκαμπης, τροχαλη, τερψινοος, 
 ταχνστροφαλιγξ. 
 
 Χ Ο Ρ 
 
 Χορευτής. 6. saltator. a dancer, /em. Χόρεντϊς, 
 ϊδός. and ΧορΤτϊς, Call. 3. 13. πιστοί χορεν- 
 τάν μάρτυρες. Pyth. 12. 48. αϊ δε πόδι πλησ- 
 σουσι χορευτιδες ασφαλές οΰδας. Call. 4. 306. 
 Syn. Ορχηστης. ορχηστρις, ορχηστρια. 
 
 Χόρενω. tripudio. to dance. τοΧον νέκταρ έπει- 
 σε κατ αυλια ποσσι χορευσαι. Theoc. 7. 
 1 53. Syn. Α ναχορευω, παραχορευω, ορχεομαι, 
 εις χορον έρχομαι. — χορον αρτιζομαι, ποιώ, 
 ήγεομαι. 
 
 Χορηγεω. chorum duco. 2. choris sumtus 
 prsebeo. 3. suppedito, subministro. to lead 
 the dance. 2. to supply the expense of a 
 chorus. 3. to provide ; furnish. 2. των εχο- 
 ρηγησεν κυκλον μελιγηρυν ΊππονΊκος. Simon. 
 An.\. 141. — 3. εμβαμματιοις γλαφυροισι κε- 
 χορηγημένα. Anthipp. Ath. 404. c. 
 
 Χορηγός, Χόράγός. choragus. he who led the 
 band; or defrayed the expense. Ααμοτελης 
 ό χορηγός, ό τον τριποδ', ώ Διόνυσε. Theoc. 
 Ερ. 12. 1. Syn. Αρχεχορος, εζαρχος. — χορο- 
 ποιος, διδάσκαλος. 
 
 Χόρϊκός. choricus. choral. Ύϊικην, ή χορικών 
 εστίν εταίρα. Equit. 586. Syn. Χορωδός, φι- 
 λυχορος. 
 
 Χόριο v. membrana quse fetum ambit. 2. co- 
 rium. a membrane ; skin, μηδέ γε συμβαιη' 
 χαλεπόν χοριω κυνα γενσαι. Theoc. 10. 11. 
 
 Χορϊός. Χόρεϊός. i. e. pes trochseus. σπονδεΊος, 
 χοριος, και δάκτυλος ηδ' ανάπαιστος. Ερ. άδ. 
 454. c 
 
 Χοροδιδάσκαλος, choris docendis aptus. the 
 instructor of a chorus, a. οιμωζε. b. Καλλί- 
 μαχος ό" ό χοροδιδάσκαλος. Eccles. 804. 
 
 Χόρόηθης. choreis adsuetus. practised in 
 dancing. — ος τ' ανά πιση Δενδρηεντ' αμυδις 
 φοιτφ χοροηθεσι Ήυμφαις. Η. in Pana. 3. 
 
 Χόροιθάλης. belle saltans, graceful in the 
 dance, και Έιτιη μεν τασδε χοροιθαλεας κάμε 
 κούρας. Antip. Sid. An. ii. 12. 
 
 Χόροιμάνης, Χόρόμάνης. choris valde" gaudens. 
 mad after dancing, subst. Χόροιμάνϊά. ή. 
 (Ερ- άδ. 353.) μέλπε, και γεραιρε φωνή, 
 πάσα χορομανεΧ τρόπω. Thesm. 961. Β. 
 
 Χόροιτυπός, Χόροτυπυς. qui terram in choro 
 pedibus pulsat. one who beats the ground 
 in measured cadence, epitfi. of the lyre, 
 Horn. Merc. 31. Hence, Χόροιτΰπ Χα. ή. a re- 
 gular dance, -φεϋσταί τ', ορχησταί τε, χοροί- 
 τυπιι/σιν άριστοι. Ω. 261. 
 
 Χορόνϊκός. in choris victor, successful in dra- 
 matic, or lyric, competition. — χορονικος δ 
 ποιητής όδί. Alex. Ath. 638. 
 
 Χόρόπαιγμων, όνος. δ ή, Orph. Η. 23. 2. Χο- 
 ρόπαικτης, ου. δ. saltator. a dancer, νφηλών 
 ορέων έφοροι, κεραοι χοροπαϊκται. Myrin. 
 An. ii. 107. 
 
 Χορόποιός. chori praesul. epith. of Apollo. — ω ! \ 
 θεών χοροποι aval, — Aj. 707. Syn. Χορο- 
 διδάσκαλος, χοροστατης. ήγεμων χορού, κο- 
 ρυφαίος, χορηγός. 
 
 Χορός, tripudium, chorus, a band of singers 
 or dancers ; a dance ; a company, ένθα δ' 
 εσαν "Ννμφεων καλοί χοροί, ηδε θοωκοι. μ> 
 
Χ Ρ A 
 
 318. λειηναν δε χορίν,καλδν δ' ευρυναναγώνα. 
 θ. 260. Syn. Χοροστασια. See Χορεία. Ερ. 
 Αμφιλαφης, γαμήλιος, δσιος, ευρύς, εροεις, 
 ήδυς, ιμεροεις, ιερός, κωμαστης, λιγυφωνος, 
 καλλιτεκνος, καλλιμορφος, πολυγηθης, παν- 
 νυχιος, σύμφωνος, υμνοπολος, υμνωδός, χαρί- 
 εις. Phr. Έυκελαδων τε χορών ερεθίσματα. Ar. 
 
 Χδροστάς. ή. epitk. of a festival celebrated 
 with dancing•. — ΑιμναΧοι δε χοροστάδας ήγον 
 εορτάς. Call.//•. 280. 
 
 Χοροστασια, ας. ή. chorus, λειπονσ', εν τρα- 
 γικαΐς ?^δε χοροστασιαις. Herm. Ath. 598. c. 
 
 Χορταζω. gramine pasco. prop, to feed with 
 grass ; to satisfy with food. Hence, Χορτα- 
 σία. r>. feeding in a stall ; satiety. (Lucill. 
 An. ii. 322.) κει μι) φυλάξεις, χορτάσω τον 
 κανθαρον. Pac. 175. ϊκανώς κεχορτασμαι 
 γάρ. -Nicostr. Ath. 693. Syn. Χιλοω, βοσκώ, 
 μ πιαινω. — κορεννυμι. 
 
 .Χόρτος, ου. δ. septum, ubi pascebatur pecus. 
 2. gramen, fcenum. 3. cibus. an enclosed 
 court, where cattle were fed. 2. grass, pro- 
 vender. 3. food. 1. αυλής εν χορτω'< — Λ. 773. 
 
 2. και μαλακώ χορτοιο καλάν κωμυθα διδωμι. 
 Theoc. 4. 18. Syn. 1. Ώεριφραγμα. 2. βο- 
 
 : τανη, ποα. 3. χόρτασμα, βορά. 
 
 Χορωνυς. corona, an old word, connected with 
 Χορός, a circular dance. Hence, the Engl, 
 word, crown, αν άμετροι τεττιγες επεστε- 
 xpavTo χορωνψ. Simon. Ath. 680. d. 
 
 Χορωφελετης. qui choro debetur. due to the 
 ι chorus, or performers. — κροτον δ' άμα ττοι-η 
 χορωφελεταν. Lysist.j£72. 
 
 £οω. See Χωννυω. 
 
 Κραινω. tango; tingo. 2. inquino. to touch; 
 stain. 2. to defile. See Pors. Orest. 909. 
 καπνιρ χραινεται πολισμ' άπαν. Sept. Th. 
 348. δοκών εν νμίν χείρα χραινεσθαι φονω. 
 Aj. 43. Syn. Βαπτω, καταχραινω. 2. μιαινω. 
 ρυποω. 
 
 ίραισμεω, Χραισμω. juvo. to help; avail. 
 subst. Χραισμη. ή aid. (Nic. Th. 584=) and 
 Χραισμητωρ.ό. a helper. (Nonn.) μι) νύ τ οι 
 ου χραισμη σκήπτρον, και στέμμα θεοΊο. Α. 
 28. χραισμετε μοι,ρυσασθε δυσαμμορον ανερα 
 λύμης. Apoll. 2. 218. Syn. Βοηθεω, λυσιτε- 
 λεω, εττικουρεω, ωφελεω. 
 ίράομαι, ώμαι. med. utor, usurpo. 2. tracto 
 aliquem. 3. mutuo accipio. 4. oraculum 
 consulo. to use ; enjoy ; wear. 2. to use an- 
 other, well or ill. 3. to borrow. 4. to con- 
 sult an oracle. 1. — φρεσι yap κεχρητ' αγα- 
 θησιν. π. 398. τοις δ' εμβαδιοις τί χρησε- 
 ταιτίς; ειπ εμο'ι. Plut. 941. — 3. χρησαμενη 
 
 \'γάρ υφηνα, — Batrach. 184. — 4. Πυθοϊ εν 
 ηγαθευ, όθ' ΰπερβη λά'ινον ουδόν-Χρησομενος. 
 
 1 9. 79. 
 
 -ράω. αρ. Horn, adorior et invado aliquem 
 
 /violenter. to graze; wound; attack. After- 
 
 'vards; it sign. 2. utendum do, commodo. 
 
 3. oraculum edo. to give the use of any 
 hing ; to lend. 3. to give an oracular re- 
 sponse. 1. πώς ήλθες, Οδυσεΐι; τις τοι κακός 
 
 χραε δαίμων ; κ. 64. — 2. χρήσόν γε νυν ημϊν 
 
 Χ Ρ Η 
 
 725 
 
 ?wpoi/.-Thesm.219. See vs. 250.-3. ώ Φοίβε, 
 ποί μ' αϋ τηνδ' ες αρκνν ηγαγες Χρησας ;-—> 
 Iph. Τ. 77. μαντεί' άγουσα πάντα, Καδμείων 
 λάθρα," Α τοΰδ' εχρησθη σώματος' — CEd. C. 
 354. Syn. Έπιχραω, εισβάλλω, επιβαίνω. 2. 
 κιχρημι, συνωφελεω, δανείζω. 3. χρησμωδεω. 
 μαντευομαι, θεσπίζω. 
 Χραυω. leviter saucio, stringo. to wound 
 slightly ; to graze, χραυσυ μεν τ αυλής ύ- 
 περαλμενον, ουδέ δαμασσ?^. Ε. 138. Syn. 
 Έπιξυω, καθαπτομαι, αμυσσω. 
 Χρειά. Χρειώ, II. Α. 341. Χρεώ. η. usus ; indi- 
 gentia. use; want. — ων yap αν θεδς Χρειάν 
 έρευνα, ραδιως αυτός φανεί. CEd. Τ. 724. Br. 
 χρεώ βουλής εμε και σε, — Κ. 43. Syn. Ονη- 
 σις, χρήχτις. — ένδεια, χρησμοσυνη, ανάγκη. 
 Χρεϊος. indigus. 2. utilis. in want of. 2. need- 
 ful, useful. — νυν γαρ ει χρείος φίλων. Here. 
 F. 1336.— 2. τα χρεΐ εφεύρω,— CEd. C.504. 
 Syn. Ένδεης, χρειαν έχων. 2. αναγκαίος, χρή- 
 σιμος. 
 Χρεμεθω, Bianor, An. ii. 157. Χρεμετιζω, II. 
 Μ. 51. Χρεμιζω. hinnio. to neigh, τών θ' Ίπ- 
 ποι μεν επειθ' ϋπεναντιοι αλληλοισιν ΟζεΊα 
 χρεμισαν' περί δε σφισιν αγνυτο ηχώ. Hes. 
 α. 348. Syn. Φρυασσομαι. επιχρεμεθω. 
 Χρεμετισμος. δ. Χρεμετισμά. το, Anthol. ρ. 
 598. hinnitus. a neighing ; snorting. Ίππι 
 αναξ, ϊίοσεϊδον, φ Χαλκοκροτων Ίππων κτύ- 
 πος, Και χρεμετισμδς άνδανει. Equit. 550. 
 See Φρυαγμα. 
 Χρεμπτδμαι. exscreo. to hem ; to cough, σίγα, 
 σιωπά, πρόσεχε τδν νουν' χρεμπτεται γαρ 
 ηδη, Όπερ ποιουσ οι ρήτορες, μακράν εοικε 
 λεξειν. Thesm. 388. 
 Χρεδς. Χρήδς. Χρεΐδς, II. Α. 687. debitum, 
 officium, utilitas, caussa, oraculum utile, a 
 debt; duty; advantage; occasion; oracular 
 response. Also, for Χρήμα, q. v. ε'ί κεν Αρης 
 οιχοιτο, χρέος και δεσμδν αλυζας. θ. 353. 
 συν πάσι χρηεσσι. — Apoll. 3. 1198. τί δ', ώ 
 ταλας γε, τοϋδ' έχεις πλεκους χρέος ; Acharn. 
 454. ήλθον Ύειρεσιαο κατά χρέος, — λ. 478. 
 Syn. Αανειον, οφειλημα. — χρεία. — έργον, 
 πράγμα. — μαντευμα, χρησμψδημα. 
 Χρεω. Χρειω, Od. θ. 79. responsurn reddo 
 oraculo. to return answer by oracle. See 
 Χραω. χρησομενοι' τοϊσιν δε τ' εγώ νημερτεα 
 βουλήν Υίάσι θεμιστευοιμι, χρεών ενι πιόνι 
 νηψ. Η. Apoll. 252. 
 Χρεών. το. debitum. 2. fatalis necessitas. 3. 
 quod necesse est, decet. that which is due ; 
 destined ; fitting. 2. τον προβατοπωλην ήν 
 ap απολεσθαι χρεών. Equit. 138. Syn. 
 3. Καθήκον. 
 Χρη, Od. ο. 74. Attics use also Χρήν. oportet, 
 par est. it is right, or necessary, ερεϊ τις' ου 
 χρήν. αλλά τ'ι χρήν, είπατε. Eur. Teleph./r. 
 12. Syn. Δίΐ, χρεών, πρέπει. 
 Χρήζω, Χρηίζω. egeo. 2. volo. to want \ 2. 
 
 1 From Χρηίζω in this sense Damm. de- 
 rives κεχρημενος, destitute, part. perf. pass, 
 for κεχρηίσμ'ενος' — κομιδής κεχρημενοί άνδρες 
 
726 
 
 Χ Ρ Η 
 
 to require. 3. It has also the sense of Χρεω, 
 or Χραω. αισχρδν γάρ άνδρα τον μακρόν χρ\]- 
 ζειν βίου. Aj. 473. — 3. ηκουσα τάςθεσπιφδον 
 κόρας, "Α χρηζονσ εφανη τυραννοις. Helen. 
 522. Syn. Αεομαι, απορεω. — επιπυθεω, /3ου- 
 λομαι. — χρησμφδεω. 
 
 Χρήμα. το. res. a thing•; an affair, ο?• concern. 
 2. pi. Χρήματα, τα. opes, property, adj. Χρη- 
 ματικός. (Pallad. An. ii. 419.) compounds, 
 Χρημάτδδαιτης. a distributor of property. 
 (Sept. Th. 735.) Χρημάτδποιδς. (Eccles. 
 442.) σμικρόν το χρήμα τον βιοϋ' — Eur. 
 Supp. 953. χρήματα δ' άντε κακώς βεβρωσε- 
 ται, — β. 203. Syn. Χρήσις, χρεία, λήμμα. 
 2. κτήσις, ονσιά, πλούτος, κτεανα, τα. Phr. 
 Χρήματα δ' ονχ άρπακτά, θεοσδοτα πολλόν 
 αμεινω. Hes. ε. 318. χρήματα, χρηματ, ανήρ, 
 "θς φα, κτεανων θ' άμα λειφθείς και φίλων. 
 Isth. 2. 17. See Horat. Ερ. i. 1. 51. 
 
 Χρηματίζω, rem tracto, consilium agito, etc. 
 to transact business ; to manage, και χρημα- 
 τιζειν πρώτα περί Έυριπιδου. Thesm. 377. Β. 
 
 Χρήσιμος, utilis. useful ; serviceable ; valu- 
 able, ώ δυσταλαινα, τοιάδ' άνδρα χρησιμον. 
 Aj. 410. See Χρήστος. 
 
 Χρήσϊς, εως. ή. usus, usufructus. use ; enjoy- 
 ment, φίλων γε μεντοι χρήσις η προς αίμα- 
 τος. Eur./r. inc. Barn. 37. 
 
 Χρησμάγδρης. Anal. ii. 518. Χρησμητωρ, Si- 
 bylA.4. Χρησμδλεσχης, Lye. 1419. Χρησμδ- 
 λόγος, Pac. 1094. Χρησμψδδς. fatidicus. 
 oracular ; prophetic, παρθ'ενον χρησμψδόν. 
 (i. e. the Sphinx.) fEd. T. 1201. B. Syn. 
 θεσπιψδος, θεοπροπος, μαντίς. 
 
 Χρησμολογ'εω, Αν. 992. Χρησμψδϊω. oracula 
 edo. to deliver oracles, διατειχιζων, και χρησ- 
 μωδών, — Equit. 815. See Χραω, n. 3. 
 
 Χρησμός, ου. δ, Theoc. 15.63. Χρησμψδϊά. ή. 
 oraculum. the delivery of an oracle ; the 
 oracle itself. ή δ' ουκ ετ ενζυμβλητος η χρησ- 
 μψδια. Prom. 774. Syn. Χρησμψδημα, χρη- 
 ματισμός, χρησμοσννη, χρηστηριον, λογιον, 
 μαντεϊον, μαντευμα, θεοπροπιον, θεσπισμα, 
 προφητεία. Ερ. Αρρητος, αιολοστομος. 
 
 Χρησμοσννη. Χρημδσύνη, Theog. 389, 394. 
 egestas. 2. postulatum. want. 2. an earnest 
 request. Herodot. — 2. χρησμοσννη τρυχεσ- 
 κεν'— Apoll.2.473. Syn. Ένδεια, απορία, χρεία. 
 
 Χρηστηρίον. oraculum. 2. victima. 3. ceedes. 
 an oracle. 2. the victim slain by him who 
 consults the oracle. 3. slaughter of animals 
 generally. 1. εμμεναι ανθρώπων χρηστηριον— 
 Horn. Αρ. 81. — 3. κείνου χρηστηρια τάνδρός. 
 Aj. 220. Syn. ΊερεΤον, μαντεϊον, χρησμός. 
 
 Χρηστηρίος. fatidicus. 2. utilis. belonging• to 
 augury or prophecy. 2. applicable to use. 
 χρηστηριους όρνιθας αψευδεϊ τεχν -y. Sept. 
 Th. 26. Syn. Μαντεντικος. 
 
 Χρήστης, creditor, a lender of money ; an 
 usurer, ύπδ yap τόκων, χρηστών τε δυσκο- 
 λωτατων. Nub. 240. Syn. Αανειστης, οβο- 
 
 αλήται. Od. ξ. 124. αιδώς δ' ουκ αγαθή κεχρη- 
 μένω ανδρι προϊκτφ. ρ. 347. 
 
 Χ Ρ Ο 
 
 λοστατης, τοκιστης. 
 
 Χρήστος, utilis, bonus. 2. fatuus. useful; ho- 
 nest ; worthy. 2. ironically, simple, adv. 
 Χρηστώς. (JEccles. 219.) ap έμαθες κρινειν 
 ποκ εννπνια ; χρηστά γάρ εϊδον. Theoc. 21. 
 29. Syn. Χρήσιμος, εύχρηστος, επιεικής, αν- 
 δρείος, ήδυς, πράος, αγαθός. 
 
 Χρηστοτης. probitas, bonitas, simplicitas. 
 worth; kindness; easiness of disposition, ως 
 ηδύ σννεσει χρηστοτης κεκραμενη. Menand. 
 
 fr. inc. 273. Syn. Επιείκεια, φιλοφροσννη. 
 See Eur. Supp. 882. 
 
 ΧρΊμά. Χρίσμα, το, Agam. 94. unguentum. 2. 
 unctio. a precious oil, or unguent. 2. an 
 anointing, ου γάρ Αθαναια χριματα μικτά 
 φιλεϊ. Call. 5. 16. φαρμασσομενη χρίσματος 
 άγνοϋ ΜαλακαΊς αδολοισι παρηγοριαις. Agam. 
 94. Syn. Αλειψις, μυρον, αλειφαρ. 
 
 Χριμπτω. admoveo. 2. Χριμπτδμαι. accedo. 
 act. to bring near to. med. fy pass, to be 
 brought near ; to approach, εχριμπτ' αεί 
 σύριγγα, — Soph. El. 721. Β. ένθα δ' επειθ', 
 ι)ρως, χριμφθείς πελας, ως σε κελενω. κ. 516. 
 ες λιμ'εν' η δ' αμαθοις εχριμψατο ποντοπο- 
 ρος νηυς. Horn. Αρ. 439. Syn. Έγχριμπτω, 
 προσπελάζω. 2. εγγίζω, εμπίπτω, περιβάλλω, 
 
 ΧρΊω. Χρίομαι, Od. ζ. 220. pungo. 2. ungo. 
 to touch a body lightly ; to graze ; to sting. 
 2. to rub gently ; to anoint. 1. χρίει τις αν 
 με ταλαιναν οίστρος. ΈΎθχη.560.—2.-ροδοεντι 
 δε χρΤεν ελαιω - Αμβροσιψ — Ψ. 186. SynJ 
 Κεντεω, κεντρίζω, νύσσω. 2. εγχρΊω, αλείφω. | 
 
 Χροά. Χροιά, ΪΙ.&. 164. Theoc. 16. 49. color. 
 2. cutis, colour; skin. 1. χροα δ' αδηλψ τών\ 
 δεδραμενων περί. Orest. 1311. ΤΙριαμιδας, η { \ 
 θήλυν απδ χροιάς Κυκνον εγνω, Ει μη φνλο-> 
 πιδας προτέρων ύμνησαν αοιδοί; Theoc. 16. 
 48. Syn. Βαφή, χρώμα. χρως. — επιφάνεια. 
 Ερ. Αισωματος, ευστικτος, πολυανθης, χιονεα. 
 
 ΧροΊζω, Χρδ'ιζόμαι. tango ad cutem ; unde, 
 accubo. 2. colore tingo. to touch the skin; 
 to colour. 2. Ήβας τ' ερατόν χρο'ίζει Αεχος, 
 χρυσεαν κατ' αυλαν. Heracl. 915. μαντις τοι 
 τάν νύκτα χροϊζεται ά καλαμαια. Theoc. 10. 18. 
 
 Χρδμάδδς. stridor dentium. gnashing*, δεινός, 
 δε χρομαδος γεννών γινετ, — Ψ. 688. Syn. 
 ~Ηχος, ψόφος, βρυγμος, κρότος. 
 
 ΧρομΧδς. Ν. Ρ. //. Δ. 295. Χρδμϊς. Β. 858. 
 
 Χρονίζω, Χρδνιζόμαι. inveterasco, 2. moror, 
 to last long. 2. to tarry. α'ιρεΤ, χρονίζων δω- 
 μάτων εξωπιος. Med. 624. και τώνδε πνστιύ 
 ουκ οκνω χρονιζεται. Sept. Th. 54. 
 
 Χρόνιος, diuturnus. 2. serus. of long duration | 
 that comes late, ενδυκεως εφιλει, ώσεί τι' 
 πατήρ εδν νια Έλθόντα χρονιον νέον άλλο•, 
 θεν — p. 111. Syn. 1. Έπιχρονιος, πολυχρό- 
 νιος, δηναιος. 3. όψιμος, οψιζων, βραδνς. 
 
 Χρόνος, δ. tempus. time; a long time, ου πο- 
 λύν άνθρωποι ζώμεν χρονον, αλλ' επί καιρόν 
 Phocyl. 109. μακροί παλαιοί τ' αν μετρηθεϊεϊ 
 χρόνοι. (Ed. Τ. 569. Syn. Αιών. Ερ. Ατερ- 
 μαντος, αέναος, ακαμάς, άπλετος, γέρων, δό- 
 λιχος, εμπεδοκνκλυς, λενκαινων, παγκρατηζϊ 
 πονλυετης, ταχύς, ταχυπους. 
 
Χ Ρ Υ 
 
 Χροδς, contr. Χροϋς, genit. χρδδς, dat. χρδϊ, 
 contr. χρφ. Χροτϊά. ή, Anthol. cutis. 2. cor- 
 pus, the skin ; the body, αντάρ επειδή -πάντα 
 περί χροϊ εσσατο τεύχη. Η. 207. ζνρεϊ yap εν 
 χρφ τοϋτο, μη χαιρειν τινά. Aj. 786. Br. 
 
 Χρδω,Χρωννϋμϊ. coloro. 2. foedo. to colour ; 
 to Stain; defile. See Χρωζω. αιματι μή χρω- 
 σαι φεισαμενος παλαμαν. Ερ. άδ. 300. 
 
 Χρϋσαιγϊς. ί). aureum clypeum gestans. with 
 a golden aegis or shield. — χρυσαιγίδος Ιτω- 
 νιας. Bacchyl. An. i. 152. 
 
 Χρϋσάμοιβδς. " qui aurum alio metallo per- 
 mutat ; hinc χρ. σωμάτων, qui pro corpori- 
 bus reddit cineres." Blomf. this is one of 
 iEscbylus's bold expressions, to designate 
 war as the destroyer of human life. The 
 word prop. sign, a money-changer, ό χρυ- 
 σαμοιβός δ' Αρης "Σωμάτων και ταλαν-τοϋχος 
 εν μαχν δορός. Again. 426. Syn. Τραπεζίτης, 
 αργνραμοιβος, αργυρογνωμων. 
 
 Χρνσαμπνζ. habens reticulum capillorum ex 
 auro. with golden chain, &c. πολλά λισσο- 
 μεν?], χρυσαμπυκας υτεεν Ίππους. Ε. 358. 
 Syn. Χρυσοχαλινος. χρυσηνιος, χρυσοδεσ- 
 μος, χρνσομιτρος. 
 
 'Χρϋσάδρος, Χρϋσάωρ. aureum ensem habens, 
 v. aureum lorum, e quo pharetra pendebat. 
 with golden quiver. (Χρϋσάωρ is also P. N. 
 of a monster, sprung from the blood of 
 Medusa. Hes. Θ. 282.) Φοϊβον Απόλλωνα 
 χρνσαορον' — Ο. 257. — χρνσαορα Φοϊβον — 
 Pyth. 5. 139. 
 
 Χρϋσεοδμητος. ex auro factus. constructed of 
 gold, χρυσεοδμητοισιν δρμοις. Choeph. 615. 
 
 Χρϋσεδνωτος. Χρϋσδνωτδς, Aj. 847. auro 
 tectus. with golden back, επί χρνσεονωτον 
 ασπίδα τάν Καπανεως. Eur. Anug.fr. 18. 
 
 'Χρϋσεοπηνητος. Χρϋσδϋφης, Allien. Χρϋσϋ- 
 
 1 φης, Apollin. Ps. 44. 23. auro intertextus. 
 interwoven with gold, χρνσεοπηνητων φαρε- 
 
 ίων. Orest. ί-'38. 
 Ιρϋσεδς, contr. ους. poet. Χρϋσειδς. aureus, 
 golden l .fig. brilliant ; precious ; auspicious. 
 Ι ονδ' ει χρυσειν Αφροδίτη κάλλος εριζοι. Ι. 
 389. καλ?)ν, δαιδαλεην' επί δε χρϋσεον λο- 
 φον ϊ)κε. Σ. 611. Syn. Αμφιχρνσος, εγχρυ- 
 σος, παγχρυσος, χρυσενδετος, χρυσόδετος, 
 χρυσηλατος, χρνσεοτενκτος, χρυσηρης, χρυ- 
 σεοδμητος, χρυσεοπηνητος, χρυσοδαιδαλος, 
 χρνσοκολλητος, χρυσοπαστος, κ. λ. Among 
 those compounds of Χρυσός, and its adjec- 
 tive, Χρΰσεος, the sense of which is most 
 obvious, are the following : Χρυσάνθης, 
 Meleag. 2. Χρϋσαρμάτδς, Pyth. 5. 10. Χρΰ- 
 ,σασπΧς, Pham. 1387. P. Χρυσαυγής, Χρϋ- 
 " σανταυγης, (Ed. C. 684. Β. Ion. 890. Χρϋ- 
 σελεφαντηλεκτρδς, Ερ. άδ. 606. Χρϋσενδε- 
 τδς, Philem.p. 378. Χρϋσεδβοστρϋχδς, Phcen. 
 198. Ρ. Χρϋσεδκνκλδς, ibid. 182. Χρϋσεδ- 
 
 )μαλλος, Χρυσόμαλλος, Eur. ΕΙ. 725. Orest. 
 1 For a serious description of the golden 
 ,iGE, see Hesiod, ε. 109. for a ludicrous one, 
 Veleclides, Athen. p. 268. b. 
 
 Χ Ρ Υ 
 
 727 
 
 992. Χρϋσεομπ-ρ^ς, ΧρϋσδμΤτρης, epith. of 
 Bacchus, An. ii. 517. (Ed. T. 218. Χρϋ- 
 σεδπηληζ, Χρϋσδπηληξ, with golden, or 
 gilded, helmet, Horn. vii. 1. Phcen. 956. 
 Χρϋσεοσανΰάλος, ΧρϋσδπεδΊλδς, Iph. A. 
 1042. Hes. Θ. 454. Χρΰσεοστεφάνδς, Χρϋ- 
 σοστεφάνδς, Ion. 1085. Horn. v. 1. Χρϋσεδ- 
 τευκτδς, Χρϋσδτευκτδς, Orph. Η. 55. 18. 
 Phaen. 229. Χρϋσεδφεγγης, Χρϋσδφεγγης, 
 Orph. fr. vii. 28. A gam, 289. P. Χρϋσηλά- 
 κάτδς, II. Υ. 70. Χρϋσηλάτδς, Med. 782. 
 Χρϋσηνϊδς, II. Ζ. 205. Χρϋσηρης, Iph. Τ. 
 120. Χρϋσδβελεμνδς, epith. of Apollo, An. 
 ii. 518. Χρϋσδβωλδς, Plies. 921. Χρϋσδδαι- 
 δάλδς, Χρΰσδδαιδαλτδς, Eccles. 965. Iph. Α. 
 219. Χρϋσοζυγδς, epith. of a chariot, Horn. 
 xxx. 15. Χρϋσοθριζ, Χρϋσδκδμης. Lith. 288. 
 Hes. Θ. 947. Χρϋσοθρδνδς, II. A. 611. Χρϋ- 
 σδκάρηνδς, with gilded head, Here. F. 375. 
 Χρϋσδκεφάλδς, Phrynich. Ath. 287. b. Χρϋ- 
 σδκϊρως, with golden horns, Helen. 381. 
 Χρϋσοκρδτάλδς, Macedon. An. iii. 112. 
 ΧρϋσδπΊπλδς, Anac. fr. 59. Fisch. Χρϋσο- 
 πλδκάμδς, Horn. Αρ. 205. Χρϋσοπτερδς, II. 
 θ. 398. Χρϋσοστεγδς, Cyr. Χρϋσδτευκτδς, 
 iEsch. fr. Χρϋσδτοζδς, epith. of Apollo, 
 Olymp. 14. 15. Χρϋσοτρϊαινδς, ep. of Nep- 
 tune, Equit. 556. Χρϋσδφάεννδς, Χρϋσδ- 
 φάης, Anac. fr. 107. Fisch. Hec. 633. 
 
 Χρϋσϊοστδλδς. auro exornatus. adorned with 
 gold. ταΰτα δη λιποϋσ' ϊκανω χρυσεοστο- 
 λους δόμους. Pers. 159. not χρυσεοστόλμους. 
 See Bl. and Here. F. 414. 
 
 Χρϋσεδταρσδς. aurea talaria habens. with 
 brilliant wings on the heels, λαιφηρούς τ 
 άνεμους, Αυραις μιγά χρυσεοταρσοις. Orph. 
 330. 
 
 Χρϋσεδτϋπδς. Χρνσδτϋπδς, Ath. 1. 22. auro 
 cusus. hammered of gold, επί δε χρυσεοτυ- 
 πω κρανει. Eur. El. 470. 
 
 Χοϋσϊδφάλάρδς, or Χρϋσδφ. aureas phaleras 
 habens. with gilt caparisons, βρεμοντα, χρυ- 
 σεοφαλαρον, ενοπλον. Troad. 524. 
 
 Χρϋσεργδς. aurifluus. that produces gold. 
 Κιμψον τε, και χρυσερ-γα Πακτωλοί) ποτά. 
 Lye. 1352. 
 
 Χρυσές, ό. Ν. Ρ. //. Α. 11. fern, patron. Χρϋ- 
 σηίς. ib. 439. 
 
 Χρϋσϊον. aurum. 2. blanda amantium com- 
 pellatio. dimin. of Χρυσός. 2. a term of en- 
 dearment. 2. a. άπαντα δήτα; b. δεϋρο νΰν, 
 ώ χρυσών. Lysist. 930. 
 
 Χρϋσϊς. ή. aurea, v. c. vestis, patera, crepida. 
 an ornament, or utensil, of gold, ο'ί μ', ως 
 ελεήμων ειμ' αεί των χρυσιδων. Pac. 424. 
 
 Χρϋσδγδνη. ή. Ν. Ρ. η Κυπρις ου πάνδημος' 
 ίλασκεο την θεον ειπών -Ουρανιαν, άγνάς αν 
 θέμα Χρυσογονας. Theoc. Ερ. 13. 
 
 Χρϋσδγδνδς. auro natus. gold-born ; i. e. of 
 the race of Perseus. — χρυ-σογονου γενεάς 
 ισοθεος φως. Pers. 80. 
 
 Χρϋσδδετδς. auro ligatus. with gold fasten- 
 ings, χρυσοδετοις περοναις επισαμον. Phoen. 
 822. 
 
728 
 
 Χ Ρ Υ 
 
 Χρϋσδθεμϊς. r). Agamemnonis filia. Χ^υσοθε- 
 μις, και Ααοδικη, και Ιφιανασσα. Ι. 287. 
 
 Χρϋσυκλαυστης. propter aurum lacrymans. 
 epith. of a miser, weeping for his gold, ώ 
 
 χρυσοκλαϋστα, και χρυσούς εμών. NlCO- 
 
 mach. ap. Ath. p. 781. f. 
 
 Χρϋσόκολλητος. Χρνσόκολλδς, Eur. Palam. 
 
 fr. 4. ex auro conglutinatus. inlaid with 
 gold, και χρνσοκολλητοισιν εμβεβώς διφροις. 
 Phcen. 2. 
 
 Χρϋσολάβής. aureum capulum habens. with 
 golden hilt, και χρυσολαβες εγχειριδιον κα- 
 λόν πάνυ. Menand. Άλιενσιν. 
 
 Χρϋσόλϊθός. lapis aureus, a topaz. ■ — ό δε 
 χρυσολιθφ δέμας αντην Εικελος εισιδεειν, — 
 Lith. 293. 
 
 Χρϋσολογχος. auream lanceam gestans. wield- 
 ing a golden lance, γλανκώπι, χρυσολογχε. 
 Thesm. 318. Β. Χρϋσόλοφος, η, όν. auream 
 cristam habens. with golden crest, epithets 
 of Pallas, εφ' οισπερ, ώ χρυσολοφα Πο- 
 λιούχε, σας εσχον έδρας. Lysist. 344. 
 
 Χρϋσυλΰρης. auream habens lyram. epith. of 
 Apollo. Ztv μεγαλώνυμε, Χρυσολυρα τε,-Αη- 
 λον ός έχεις ιεράν. Thesm. 315. 
 
 Χρϋσόμάνης. valde avarus. mad after money. 
 θυμόν αεί κατεδει χρυσομανής μελέτη. Paul. 
 Sil. An. iii. 100. 
 
 Χρνσδμηλδλονθων. aureus scarabseus. a gold- 
 chafer ; a spe< ies of beetle, ανάβαινε δεϋρο, 
 χρυσομηλολονθιον. Vesp. 1332. 
 
 Χρϋσδμορφος. aurea specie prseditus. in 
 shape of gold. — Ζευς — Ου χρυσομορφος — 
 Soph. fr. 
 
 Χρϋσόπαστός. auro conspersus. gold-be- 
 sprinkled. — τά, χρυσοπαστα δ" e -σθλά συν 
 πινψ χερών. Agam. 777. P. 
 
 Χρϋσόπατρός. ep. Persei. Lith. 545. Hermann. 
 
 Χρϋσορράπϊς. auream habens virgam. with 
 golden rod. φασκεν ελευσεσθαι χρνσορραπις 
 Αργειφοντης. κ. 331. 
 
 Χρϋσδροος. Χρϋσόρντος. Χρνσόρόάς, Orph. 
 1129. aurifluus. streaming with gold. Ύμω~ 
 λυυ χρυσοροου χλιδα. (Glyc.) Bacch. 154. 
 και Ζηνός ταμιευεσκε Τονάς χρνσορυτους. 
 Antig. 949. Br. 
 
 Χρυσός, Χρϋσϊδν. aurum. gold ; gold coin, or 
 ornaments, δς και χρυσον έχων πολεμόνδ' 
 ιε ν, ηντε κουρη. Β. 872. άπαντα δ' ημϊν αρ- 
 γυρίου και χρυσιου. Plut. 809. Ερ. Αφειδης, 
 αφνειος, δραπέτης, διαυγής, δολοεις, εριτϊμος, 
 ευεργης, ιαβδηλος, καθαρός, ξανθός, πολυδαί- 
 δαλος, τΤμηεις, τιμής, φαεινός. See Ath. 159. 
 
 Χρϋσοστροφδς. qui flectitur aureis cornibus 
 coactis. bent with golden points. — τά τε σά 
 χρνσοστροφων Απ' αγκυλών βελεα. — CEd. Τ. 
 212. 
 
 Χρϋσδτεκτων. aurifaber. a goldsmith, ό χρυ- 
 σοτεκτων Αημοφών Κνλληνιω. Philipp. An. 
 ii. 216. Syn. Χρυσοχόος. 
 
 Χρνσδτευχης. aureis armis indutus. wearing 
 golden armour, ό χρυσοτευχης- 'Ρήσος, — 
 Rhes. 340. 
 
 Χρϋσδφυρϊω. aurum gero. to wear gold or- 
 
 X Υ Δ 
 
 naments. adj. Χρυσοφόρος. 6 r). αν χρυσό- 
 φορείς, τοΰτο τύχης εστίν ετταρμα. Sotad. 
 ■ — εκ χρυσοφόρου Αειρής νασμψ μελαναυγεϊ. 
 Hec. 151. 
 
 Χρϋσοφρϋς. Sparus aurata. gilt-head; a fish, 
 οκτώ λαβρακας, χρυσοφρυς δε δώδεκα. Eu- 
 polis, Ath. 328. b. 
 
 Χρϋσοφϋλαξ. auri custos. keeper of gold ; 
 i. e. the treasury. Αελφοί σφ' εθεντο χρνσο- 
 φυλακα του θεοΰ. Ion. 54. 
 
 Χρϋσδχαιτης. auricomus. with golden locks, 
 ό δ' Έρως 6 χρυσοχαιτας. Anac. 6. 12. Syn. 
 Χρνσοκομης. 
 
 ΧρϋσοχάλΊνδς. aureum frenum habens. with 
 golden rein. See Ψαλιον. Syn. Χρυσηνιος. 
 λάμπρος. 
 
 Χρϋσδχϊτων. rather, 'Ρυσσοχ. epith. of a pep- 
 per-corn. See Tyrwhitt. on Lith. 714. 
 
 Χρϋσδχοεω. aurum fundo. prop, to melt 
 gold ; to be a χρυσοχόος, i. e. a melter, or 
 worker in gold, ό δε χρυσοχοεϊ γε, χρυσιον 
 παρά σου λαβών. Plut. 164. είς δ' αΰ χρυσο- 
 χοον Ααερκεα δεϋρο κελεσθω Έλθεϊν, οφρα 
 βοός χρυσον κερασιν περιχευ^. γ. 425. Syn. 
 Χρυσουργος, χρυσοτεκτων. 
 
 Χρϋσόχρους, genii, οδς. δ. auro resplendens. 
 golden-coloured, ep. of Apollo. Anal. 2. 518. 
 
 Χρϋσδω. auro obduco. to make of gold ; to 
 gild. Hence, Χρϋσωμά. το. workmanship of 
 gold; as a statue, vase, etc. {Ion. 1030.) 
 Also, the verb. adj. Χρϋσωτδς. gilded ; decked 
 with gold. ep. of χιτών. (Ath. 1. 10.) μισθού 
 διδομενου, Παλλαδίων χρυσουμενων. Acharn. 
 546. Syn. Καταχρυσοω. 
 
 Χρνσωπης. δ. Χρυσωπίς. η. Χρϋσωπος. δ η. 
 aureo, i. e. pulcherrimo, vultu insignitus. 
 with golden aspect. Αατονς χρυσωττιδος ερ* 
 νος. Thesm. 328. μόλε, χρυσώπα, (sc. Βάκ- 
 χε,) τινασσων. (Ion. a min.Dim.) Bacch. 553. 
 
 XpωζoJ. tango. 2. coloro. 3. polluo. to touch; 
 rub on colouring matter; to stain ; defile. 
 Hence, Χρωστηρ. δ. one that colours. (Jul. 
 2Eg. An. ii. 496.) σοι τ ευ λελεκται, γό- 
 νατα μή χρωζειν εμά. Phcen. 1653. Syn• 
 ' Απτομαι, προσάπτω, ψηλαφαω. 3. μολύνω. 
 See Χροιζω, Χροω. 
 
 Χρώμα, color. 2. fucus. 3. musicaa etiam har- 
 monise χρώμα tribuitur. complexion ; co- 
 louring matter; the chromatic, dimin. Χρω-> 
 μάτίόν. (Hellad. An. iii. 145. Jac.) τους ιπ- 
 πέας, το χρώμα διακεκναισμ'ενος. Nub. 120. 
 3. — ά δε μελωδός — Χρώματος' — Antip. Sid. 
 An. ii. 15. Syn. Χροα, χροιά, χρως. βαφή. Ep.; 
 Ανθηρον, χρϋσοειδες, λευκον, πνρρον, μελαν, 
 φοινϊκονν, ποικιλον, παντοδαπον. 
 
 Χρως. cutis. 2. corpus, a surface; the skin; 
 the body. — επεί ov σφι λίθος χρως, ουδέ σί- 
 δηρος. Δ. 510. Syn. Χροος, χροϋς, χροα. Ερ. 
 Κάλος, μαλθακός. 
 
 Χρωτιζω, Χρωτιζδμαι. imbuo. to dye ; inure; 
 habituate. See Χρωζω. νεωτεροις την φυσιν 
 αυτόν ΐΐραγμασι χρωτιζεται. Nub. 516. 
 
 Χύδην. adv. fuse, promiscue. profusely ',' 
 crowded together, στέφανων δε τουτωνι χυ- 
 
Χ Υ τ 
 
 δην πεπλεγμενων. Alex. A then. 686. b. Syn. 
 Φύρδην, εική, αθρόως, σωρηδόν, δαψιλώς. 
 
 Χυλός, ή. succus. juice; extract ; chyle, χυ- 
 λόν διδονς στωμνλματων, από βιβλίων απη- 
 θών. Ran. 943. Β. See Pac. 997. Syn. Χυ- 
 λισμα, οπός. 
 
 Χϋμδς, ου. δ. succus, sapor, inspissated 
 juice ; a thickened, or frozen, mass ; any 
 thing• that flavours; gravy, Sfc. dimin. Χΰ- 
 μϊον. (Sotades, Ath. 293. c.) Hence, the v. 
 Χϋμιζω. to make savoury ; to season. 
 {Thesmoph. 162.) τέλος δ' δ χϋμδς ουτ 
 αφεθήναί πως θέλει, Ουτ' εν χεροϊν το κτήμα 
 συμφορον μενειν. Soph. fr. Αχϊλλ. Έραστ. 
 I Satyr. 
 
 Χύσίς. ή. fusio. 2. scaturigO. effusion ; a flow ; 
 abundance, ενρεϊαν" φύλλων γάρ εην χυσις 
 ηλιθα πολλή. ε. 483. Syn. Έκχνσις, επιχυσις. 
 2. κρουνός, απορρωζ. 
 
 Χυτλά. τα. inferise. libations in honour of 
 the dead, ενθ' ετι νυν, ευτ αν σφιν ετήσια 
 χυτλα χεωνται. Apoll. 1. 1075. See 2. 927. 
 Syn. Έναγισματα. χοαί. 
 
 Χντλαζω, Χυτλόω. perfundo. 2. perfundo 
 aqua oleo mista. to anoint; to wash, or 
 cleanse. — καΐ γυμναστικώς-Υγρόν χντλασον 
 
 Ι σεαυτδν — Vesp. 1208. είως χντλωσαιτο συν 
 αμφιπολοισι γυναιζίν. ζ. 80. Syn. Αλείφω, 
 υγραίνω. 
 
 χϋτδς. fusus. 2. fossilis. fluid. 2. heaped up, 
 as earth that is dug•, αμφΐ πνρήν είθαρ δε 
 χυτήν επί γαϊαν εχευαν. Ψ. 256. Syn. 
 
 1 Χωνευτός. 2. χωστός. 
 
 Κ,υτρά, Χυτρδς. olla. a pot, or jar, of earthen- 
 ware, dimin. ΧυτρΊς. ή. and ΧυτρίδΧον. το. 
 
 ; (Acharn. 462, 1175.) adj. Χυτρεδς.Χυτρειδς. 
 Χυτρεους. fictilis. made of clay ; earthen- 
 ware. (Lysist. 329. Nub. 1476.) κοσμοϋντες 
 χύτρας αρτυμασι παντοδαποίσιν. Batrach. 
 41 . χυτρον τοι, ταντην τε κρεαγρίδα,— Aristo, 
 An. ii. 258. δός μοι χυτριδιον, σφογγιψ βε- 
 βυσμενον. Acharn. 463. Syn. Χυτροπους, 
 εφητηριον, πλημοχοη, αγγεϊον. κακκαβη. 
 Aristoph. 
 
 Ιυτραι. αι. Χυτροι. οι. dies Athenis festus. the 
 3d day of the festival 'Ανθεστήρια, or Αη- 
 να~ια, in honour of Bacchus, held at the 
 ΑΊμναι, on the 13th of the month Anthes- 
 terion. It was so called from certain offer- 
 ings, made in earthen vessels. The 1st day 
 of the feast, or \\th of the month, was called 
 ΤΙιθοιγία, the 2d Χόες. ταϊς ΊεραΙσι Χυτρτρσι. 
 Ran. 220. νπο τους Χοας yap και Χυτρους 
 αυτοϊσί τις Ηγγαλε λ? ι /στάς εμβαλείν Βοιω- 
 τιους. Acharn. 1076. 
 
 '.υτροπους, πδδδς. υ. foculus qui carbonibus 
 imj)lebatur, et cui imponebatur olla. 2. olla 
 pedes habens. a chafing--dish. 2. an earthen 
 ,pot with legs, μηδ' από χυτροποδων ανεπιρ- 
 >! >εκτων ανελδντα. Hes. ε. 746. 
 
 Χ ΩΡ 
 
 729 
 
 Χωλευω. claudico. 2. claudum reddo. to 
 limp. 2. act. to lame. — βή δε Θυραζε-Χω- 
 λευων' — Σ. 417. Syn. 1. Αποχωλευω, σκάζω, 
 νποσκαζω. 
 
 Χωλδποιδς. claudos faciens. one who intro- 
 duces lame, or distressed, characters on the 
 stage, applied to Euripides, τον χωλοποών, 
 οίος ων θρασυνεται. Ran. 846. Β. 
 
 Χωλός. Χωλόπους, Maneth. 4. 118. claudus. 
 lame ; limping. — ή μ εθελεσκε - Κρυψαι χω- 
 λον εόντα, — Σ. 397. Syn. Δυσχωλος, λι- 
 πογνιος, κυλλοποδιων, πηρός, ατελής. 
 
 Χώμα. το. agger, an earthen mound; a trench. 
 και στάσ επ' άκρου χώματος λεζον τάδε. 
 Orest. 116. Syn. Επίχωμα, χαράκωμα, χους, 
 τάφρος, ύψωμα γής. 
 
 Χωννΰμί, Χδω. e terra struo ; aggero. to raise 
 a mound of earth ; to inter, verb. adj. Χωσ- 
 τός, Rhes. 414. iS^Xwrog. αποδος δαμαρτος 
 νεκυν, δπως χώσω ταφψ. Orest. 1623. Syn. 
 Έπιχοω, εγχωννυω, συγχωννυω. τυμβοχοεω, 
 ενταφιάζω. 
 
 Χωομαι. irascor. to be displeased; distressed; 
 angry, νυν δ', δτε δ ή και θυμό ν εταίρου χωε- 
 ται αινώς. Υ. 29. Syn. Χολοϋμαι, λυπούμαι, 
 αγανακτεω. 
 
 Χωρά. locus, sedes. 2. regio, rus. 3. dignitas, 
 honos. place ; room ; space. 2. country. 3. a 
 place, or office. 1 . στρεψεσθ' εκ χωρης, δθι y 
 οαριζε yvvaiKi. Ζ. 516. — 2. — χωρης ολιγην ετι 
 μοϊραν έχοντες. Π. 68. Ερ. 'Αδεία, ελευθέρια, 
 παγκοινος, άλιερκης. 
 
 Χωρεω, Χωρυϋμαι. vado. 2. recede 3. capio. 
 to go ; retire ; contain, ουδ' αν Αχιλλήϊ 
 ρηξηνορι χωρησειεν. Ν. 324. a. οιμ ', ως κα- 
 ταγελας. b. ίξ χοάς χωρησεται. Nub. 1238. 
 $ΥΝ.ΐΙροσχοιρεω, πορεύομαι, έρχομαι. 2. ΰπο- 
 χωρεω, αναχαζω, 3. απολαμβάνω, δέχομαι, 
 χανδανω. 
 
 Χωρίζω, separo. to separate, στράτευμα, χω- 
 ριζουσι δ' αλλήλων λόχους. Phcen. 106. Syn. 
 Αναχωριζω, αφορίζω, νοσφιζω. 
 
 Χωρίς. adv. seorsum. separately; apart. //. 
 Η. 470. — Z.prcsp. 1. procul a. 2. sine, away 
 from. 2. without, ει μή 'ξαμειψει χωρίς ομ- 
 μάτων εμών. Orest. 266. — μηδέ yap θανών 
 ποτέ Σου χωρίς ειην τής μονής πιστής εμοί. 
 Alcest. 377. Syn. Αμφις, απανευθε, ιδίως. 
 
 Χωρΐτης. ruricola. belonging to the country. 
 — ονκ εγο>γε χωριτην σ' ορώ. Soph. JEgeifr. 4. 
 
 Χώρος, Χωρίον, locus, ager. a place; a field. 
 χώρον μεν πρώτον διεμετρεον, — Γ. 315. ώς 
 τοϋτ αληθώς Αττικόν το χωρίον. Nub. 209. 
 Syn. Χωρά, τόπος, διαστασις, πεδον, αγρός. 
 Ερ. Έυσκιος, ευανθης, ευάης, ευβοτος, έρημος, 
 ερατος, ευρωεις, Ίερος, Ίμεροεις, λιθόστρωτος, 
 κατακρημνος, καταστυφελος, οιοπολος, ορφ- 
 ναϊος, περισκεπτος, π'ιων, πατρώΌς, πολυολ- 
 βος, στεινωπος, σκιερός, υληεις, ζοφοειδης, 
 μικραυλαζ, -φαμαθωδης. 
 
 5 Α 
 
( 730 ) 
 
 Ψ Α Μ 
 
 ΨΑΓΔΑΝ, άνδς. ψαγδάς. ου. 6. unguentum 
 yEgyptium. a pomade so called in Egypt. 
 Αιγυπτιφ ψαγδανι τρις λελουμενη. Ellbul. 
 Ath. 690. φβρ' ιδω τι σοι δώ των μνρων' 
 ψαγδαν φιλείς ; Aristoph. lb. 
 
 Ψαινϋθδς, vel, Ψαινυνθδς. falsus, inanis. false ; 
 idle, ψαινυθα θεσπιζοντα Πλούτωνος λατριν. 
 Lye. 1420. Syn. Ψευδής, ψυδρος. — μάταιος, 
 φλύαρος. 
 
 Ψαιρω. rado. 2. leviterattingo. to brush; to 
 move gently. Πλήίαδων φασιας δεδοκημΐνος, 
 α'ί θ' νπο ταύρου Όλκαιην ψαιρουσαι, ολι- 
 ζωνες φορεονται. Nic. Th. 122. 
 
 Ψαιστϊον, Ψαιστον. libum. a kind of cake, of- 
 fered chiefly by the poor. — σοι τάδε πέμπω• 
 ψαιστία — Gsetul. An. ii. 66. ου βοϋν αν, 
 ουδέ ψαιστον, ουκ αλλ' ουδέ εν. Plut. 138. 
 
 Ψαιστωρ. abstersor. a rubber, σπογγον εχειν 
 κάλαμων ψαιστορ' από Κνιδιων. Phan. An. 
 ii. 52. 
 
 Ψάκάς. Ν. P. a man's name, ace. to Brunck. 
 / conceive it to be that of a female. Αντιμαχον 
 τον Ψακαδος. Acharn. 1149. 
 
 Ψακας, or Ψϊκάς, άδδς. η. gutta, inpr. roris. 
 2. res minuta qusevis. a drop of dew. 2. any 
 thing small, or trifling. ϊ>ς αντί διας ψακάδος 
 Αιγύπτου πεδον. Thesm. 863. from vs. 2. of 
 the Helena, βάλλει μ' ερεμνη ψακάδι φοι- 
 νιας δροσού. Agam. 1392. Ρ. 
 
 Ψάλασσω. attrecto. to touch ; handle, τοιγαρ 
 ψαλαξεις εις κενόν νευράς κτυπον. Lye. 139. 
 Syn. Ψηλαφαω, ψάλλω. 
 
 Ψάλϊον. frenum, lupatum. a bit ; curb. pi. 
 fetters, χρυσοχαλινον παταγον ψαλιων. Pac. 
 155. και δη πρόχειρα ψαλια δερκεσθαι πάρα. 
 Prom. 54. Syn. Ψελλών, χαλινός. — πέδη, 
 2. πεδαι. 
 
 Ψάλΐς, ϊδδς. η. forfex. 2. fornix, arcuatum 
 opus, scissors ; nippers. 2. a vault ; an arch. 
 Hence, the v. Ψάλιζω. to clip. (Anac. 12. 3.) 
 and the comp. Ψάλϊδοστομος. with pincers 
 in the mouth, epith. of a crab. (Batrach. 
 284.) 2. στενην δ' εδυμεν ψαλίδα, κουκ αβαρ- 
 βαρον. Soph.fr. Syn. 2. Κάμαρα, αψις. 
 
 Ψάλλω, Ψαλλομαι. pulso. 2. fidibus cano. 3. 
 laudo. to strike gently. 2. to pull the string 
 of a bow, or of a harp. 3. to praise. Hence, 
 Ψαλμός, ου. 6. (Ion. 173.) and Ψαλμα, ατός. 
 το. (Philodem. An. ii. 89.) Also, Ψαλτρϊά. ή. 
 a female harper. (Man. 5. 236.) and the 
 comp. Ψαλμοχαρης. {An. ii. 518.) και ψάλλ' 
 εθειραν, και κατοικτισαι στρατόν. Pers. 1063. 
 P. Syn. Ψαύω, ψαλασσω, διακινεω. — φορ- 
 μιζω, τιλλω. 
 
 Ψάμάθήΐς. η. adj.fem. a Psamathe. from Psa- 
 mathe, a fountain near Thebes. — ηε σιδας 
 Ψαμαθη'ϊδας, ας τε Ύρόφεια-Κώπα'ι τε λιμνάϊον 
 νπεθρεψαντο παρ' ύδωρ. Nic. Th. 887. 
 
 ΨάμάθΙς. piscis in arena latens. perk, the 
 
 Ψ ΕΥ 
 
 sand-eel. άλλοτε καρχαριην, ότε δε poQiot 
 ψαμαθΊδα. Numen. Ath. 327. 
 
 Ψάμάθος. ή. Ψαμμος, 01.2. 178. arena, littus 
 sand ; the shore, ουδ' ε'ί μοι τόσα δοιη, δσο 
 ψαμαθός τε κονις τε. Ι. 385. Syn. Αμαθος 
 κρόκη. θιν. Ερ. Βαθεϊα, λεπτή, λευκοφαης 
 πολιά, άλια, δίψας. 
 
 Ψάμάθωδης. arenosus. sandy, πλανόδιας δ 
 ηλαυνε δια ψαμαθωδεα χώρον. Η. Merc. 75 
 Syn. Αμμώδης, ύφαμμος. 
 
 Ψάρ. Ψάρδς. Ψηρ, II. Π. 583. sturnus, avis 
 a stare ; a starling. — ώστε ψαρών νέφος ερχε 
 ται, ηε κολοιών. Ρ. 755. 
 
 Ψάρδς. agilis. 2. varius, cinerei coloris. nim 
 ble ; or, as others say, spotted, pied, τώνδω 
 δέκα μνών, ας έλαβες, ωνουμενος Τον ψαρό] 
 Ίππον. — Nub. 1224. Syn. Αιψηρος, ταχνς 
 2. ποικίλος, σποδοειδης. 
 
 Ψαύω, ψαύομαι, tango, adsequor. to touch 
 ψαϋον δ' ιπποκομοι κορυθες λαμπροΊσι φα 
 λοισι. Ν. 132. Syn. Ψαω. — τυγχάνω. 
 
 Ψάφάρδς. aridus, squalidus. dry ; dusty ; dirty 
 dusky. So, Ψάφάρϊτης. 6. (Strato, An. ii 
 367.) Compounds, Ψαφάροθριζ, τρϊχδς. 6 r\ 
 (Horn, xviii.32.) Ψάφάροχροδς. (Rhes. 716. 
 χροιή δ' άλλοτε μεν ψαφαρή επιδεδρομε νω 
 τοις. Nic. Th. 172. Syn. Αυχμηρός, μυδα 
 λεος, αυαλεος, λεπτός, ψαμαθωδης, κακοχρονι 
 
 Ψαω, Ψάδμαι. tergo. 2. contingo. 3. in tenuc 
 partes comminuo. to rub; to clean. 2. t 
 touch gently. 3. to scrape ; to shave. 4. neu 
 to fritter away, και ψή l κατ' άκρας σπιλό 
 δος. — Trach. 680. Β. Syn. Ι. Ψαιρω. 2.ψο 
 λασσω, θιγγανω, ψηλαφαω. 3. λεπτυνω. 
 
 Ψεγω. reprehendo. to blame, adj. Ψεγϊδ* 
 censorious. (Nem. 7. 102.) ου χαλεπον ψ. 
 ζαι τον πλησίον, — Theog. 611. Syn. Δίί 
 ψεγω, μωμαομαι, μέμφομαι. 
 
 Ψεδνδκάρηνδς, Lith. 249. Ψεθνδς. calvus. bar« 
 bald, φοζός εην κεφαλήν, ψεδνή δ' επενηνοϊ 
 λάχνη. Β. 219. Syn. Αραιοθριζ, λειποθρι 
 αθριζ, φαλακρός, ψιλός. 
 
 Ψεκάζω, guttas stillo. to rain, μηδενι Κυν νι', 
 τοτ' η βροντώμεν, η ψεκαζομεν. Nub. 58<! 
 Syn. Έπιψεκαζω, καταψεκαζω, δροσίζω, στί 
 λαω. — βρέχω. 
 
 Ψεκάς. or ψακάς, qu. vid. Syn. Αροσος, ρανι 
 σταγων. Ερ. Αμβροσία, ενδροσος, χειμερια,δϊ 
 
 Ψελϊδω. monili cingo. to put on a necklac 
 or bracelet. — 6 ψελιωσας Αυχένα χρνσοδ 
 τοις εκ πολέμου στεφανοις. Philipp.^^.ii.21 
 
 Ψελλδς. balbus. 2. obscurus. stammering, 
 indistinct, τών δ' ε'ί τι σοι ψελλόν τε κ 
 δυσευρετον. Prom. 815. Syn. Τραυλός, μο-} 
 λάλος. 2. δυσγνωστος. 
 
 Ψευδάμαμαξΰς. magna falso crepans. Vfi 
 
 1 Brunck derives this from ψήμι, othe 
 write ψή, Alt. for ψάει, ψα,. 
 
Ψ Ε Υ 
 
 Ψ Η Φ 
 
 731 
 
 325. a Comic term for an enormous liar ; as 
 Ψευδατράφαξϋς, Equit. 630. is for a disgust- 
 ing• lie. 
 Ψευδαρτάβάς, Ν. P. a Comico fictum. the 
 pretended Artabas. και νυν άγοντες ήκομεν 
 ;i0i > Ψευδαρταβαν. Acharn. 91. 
 
 Ψευδηγδρεω. Ψευδοστδμεω, (Ed. C. 1127. Β. 
 
 s. s. as Ψεύδομαι. α^.Ψενδηγορος, Lye. 1455. 
 
 m ψευδηγορείν yap ουκ εττισταται στόμα To 
 
 hh Αϊον, αλλά παν έπος τελεί. — Prom. 1032. 
 
 ιί Ψευδηρϊδν. το. from"B.piov. a cenotaph, ψευ- 
 
 δηριον δε νησιωτικός στονυξ. Lye. 1181. 
 
 Ψευδής, ϊος. δ ή. αρ. Pind. Ψεϋδϊς, mendax, 
 
 ! fictus. false ; deceitful ; fictitious, a. απαιρε 
 
 θυγατρός ψασγανον. b. ψευδής εφυς. Orest. 
 
 1624. ου ψεϋδις δ μάρτυς εργμασιν επιστα- 
 
 ι τεϊ. Nem. 7. 72. The following adjectives 
 
 are compounded of Ψευδής or Ψεϋδδς. Ψευ~ 
 
 fi δαγγελος, II. Ο. 159. Ψενδαγγελης, Αν. 1340. 
 
 puttie ψευδάλαζων, Comicus ap. Diog. Laert. 1. 2. 
 
 Ψευδάπάτης, Sibyl. 1. 2. Ψευδογραφος, and 
 
 Ψευδόπατρ'ίς, ibid. 1. 3. Ψευδδλδγδς, Ran. 
 
 1521. Br. ΨευδδνΤτρδς, ibid. 712. Ψενδδνυμ- 
 
 φευτος, Helen. 890. Ψευδδφημδς, (Ed. C. 
 
 fi|»i 1516. Β. Ψευδώνυμος, Ep. άδ. 719. Ψενσι- 
 
 στυξ, ep. of Apollo, Anal. ii. 518. 
 
 [ Ψευδδδειπνδν. falsa ccena. an unreal supper. 
 
 και ψευδοδειπνα πολλά μαργωσας γνάθου. 
 
 JEsch. fr. 
 
 Ψευδόκάτηγδρϊά. r). falsa accusatio. Man. 4. 
 if4f- 332. 
 
 ί Ψευδδκηρυξ. falsus praeco. a lying herald, τους 
 pi ι. των Αχαιών, ψευδοκηρυκας, κακούς. Philoct. 
 enu ' 1306. Β. 
 
 Ψευδδμαντϊς. falsus vates. a false prophet. 
 m ν ου ψευδομαντις ήσθ' ap', αλλ' ετητυμος. 
 ■d Orest. 1683. P. 
 
 .ΨευοοττάΥωρ. falsus pater, a pretended, or 
 unnatural, father, ψευδοπατωρ, ιδε τονδε 
 τεοΰ τρίτον' — Call. Cer. 99. 
 . Ψευδορκεω. pejero. to commit perjury, adjj. 
 S.w Ψευδορκδς, Med. 1393. S. S. as Ψενδωμδτης 
 and Ψευδωμδτδς. {Lye. 523, 932.) και μή κα- 
 ι ταθεις ψευδορκησει. a. κάκτησατο yap δια τοϋ- 
 το. Eccles. 603. Β. Syn. Έπιορκεω, επομνυμι. 
 Ψευδός, εός. το. mendacium. an untruth ; a 
 lie. ψευδός κεν φάϊμεν, και νοσφιζοιμεθα 
 > μάλλον. Β. 81. Syn. Ψεΰσμα, ψυθος, ψευσις, 
 J το ψευδές, ψευδομυθια, ψευδηγορια, άπατη, 
 ' πλάνη. Ερ. Ατασθαλον, ετοιμολογον, κερδα- 
 
 λεον, πολυδαιδαλον. 
 Ψευδω. fallo. to deceive ; to belie. 2. Ψεύδο- 
 μαι, Ψευστεω. mentior. to tell a lie θέλω, 
 ι πολιν τε τηνδε μή ψευσας, θανείν. CEd. C. 
 1508. Β. — νυν δ' δρκια πιστά Ψευσαμενοι 
 μαχομεσθα' — Η. 352. ψευστησεις, ουδ' άντε 
 τέλος μυθω επιθησεις. Τ. 107. Syn. Απατάω, 
 εξαπατάω. 2. αποψευδομαι, καταψευδομαι, 
 ψευδοστομεω, ψευδομυθεω, ψευδολογεω, αλα- 
 ζονευομαι. Phr. Ψευσταν ποιητον συνεπαξε 
 , Ι } λογον. Pind. 
 
 Ψευδωνυμως. adv. mendaci nomine, by a false, 
 or wrong, name, ψευδωνυμως σε δαίμονες 
 ΙΙρομηθεα-Καλονσιν' — Prom. 85. Syn. Ψευ- 
 
 '■"M 
 
 δολογως, ψευδώς, εψευσμενως. 
 
 Ψευστήρ, Ψευστής. mendax, nebulo. a liar. 
 fern. Ψευστειρά, Sibyl. 1. 3. ψεϋστα'ι τ, op- 
 χησταί τε, χοροιτυπιγσιν άριστοι. Ω. 261. 
 Syn. Ψευδολογος, ψευδημων, ψευδοφημος, 
 ψευδοστομος, ψευδηγορος, φεναξ, αλαζων. 
 
 Ψεφηνδς. obscurus. dark ; unknown ; undis- 
 tinguished, δς δε διδακτ' έχει, ψεφηνός ανήρ. 
 Nem. 3. 7 1 . Syn. Σκοτεινός, αφανης,ανωνυμος. 
 
 Ψήγμα. το. ramentum, bracteola. 2. particula. 
 a filing; a shaving; a chip, ψήγμ' απυρον 
 χρνσοΧο, σιδηρειων υπ' οδόντων. Antiphil. 
 An. ii. 175. 
 
 Ψήκτρα, ή. strigil. a currycomb ; a scraper. 
 και ψηκτρην Ίππων ερυσιτριχα, — Philodem. 
 An. ii. 90. Syn. ψηκτρια, ψηκτρις, στλεγγις. 
 
 Ψηλάφάω. eontrecto. 2. vestigo. to handle. 
 2. to feel, or search, for. χερσι ψηλαφοων, 
 από μεν λιθον ειλε θυραων. ι. 416. εψΐ]\α- 
 φώμεν εν σκοτψ τα πράγματα. Pac. 691. 
 Syn. Ψηλαφίζω, αμφαφαω, ψαλασσω, μετα- 
 χειρίζομαι. 2. εξερευνάω. 
 
 Ψην. vermiculus in caprificis nascens. an in- 
 sect in wild-figs, and in the palm-tree ; sup- 
 posed to aid the process of fructification. 
 See Av.591. Herodot. 1. § 193. Hence, Ψη- 
 νιζω. και λνδιζων, και ψηνιζων, και βαπτο- 
 μενος βατραχειοις. Equit. 523. 
 
 Ψήρ. See Ψαρ. ο πριν εγώ και ψήρα, και άρ- 
 πακτειραν ερυκων. Antip. Sid. An. ii. 36. 
 
 Ψήττά. piscis, rhombus, a sole, or turbot. 
 εγώ δε γ αν, καν ώσττίρα ψήτταν δοκώ. Ly- 
 sist. 115. 
 
 Ψηφίζω, Ψηφίζομαι, calculis computo. 2. 
 statuo. to calculate, or ballot, with pebbles. 
 2. to pass a vote ; to decree, δικην κατ άλ- 
 λου φωτός ώδ' εψηφισαν. Aj. 550. ου γάρ 
 εσται δυναμις, ουδ' ην επτακις συ ψήφιση. 
 Lysist. 699. Syn. Αογιζομαι, επαριθμεω. 2. 
 επιδικάζω, κυροω, χειροτονεω, ψήφον τίθεμαι, 
 φέρω, επιφέρω, επάγω, γνωμην τίθεμαι. 
 
 ΨηφΊς, Τδδς. ή. lapillus. a pebble; a counter. 
 2. s. s. as Ψήφος. — υπό ψηφίδες άπασαι- 
 Οχλεϋνται, — Φ. 260. 
 
 Ψήφισμα, το. decretum, plebiscitum. a decree. 
 δήμου δεδοκται παντελή ψηφίσματα. iEsch. 
 Supp. 597. P. Syn. Αογμα, ψήφος. 
 
 Ψηφισμάτδπωλης. psephismatum venditor, 
 one who makes a trade of decrees, by draw- 
 ing up the forms ; by proposing such as are 
 complimentary, etc. a. ψηφισματοπωλης 
 ειμί, και νομούς νέους Έκω παρ' υμάς δεϋρο 
 πωλησων. b. τό τι ; Αν. 1038. 
 
 Ψηφδποιδς. calculorum confector. one who 
 cheats in a ballot, κλέπτης γαρ αυτού ψηφο- 
 ποιος ευρέθης. Aj. 1135. Br. 
 
 Ψήφδς, ου. ή. lapillus. 2. calculus, quo ludi- 
 tur ; quo in computando utimur; quo suf- 
 fragium fertur. 3. suffragium ipsum, s. de- 
 cretum. a stone; a pebble. 2. a pebble, or 
 counter, used in calculation, in balloting, 
 etc. 3. a decision ; decree ; sentence, ψηφψ 
 θανάτου κατακυρωθείς. Orest. 1018. Syn. 
 ψηφις, κροκαλη, λιθαζ. 3. κρισις, ψήφισμα. 
 
 5 α2 
 
732 
 
 Ψ Υ Δ 
 
 Ερ. Ισηρης, τέλεια, φίλη, δημοπρακτος. iEsch. 
 
 Ψηχω. rado. 2. delinio. to rub; rub down; 
 to stroke, or, pat, an animal, μοναμπνκον δε 
 Μενελεως φηχων δερην. Helen. 1583. Syn. 
 Καταφηχω, φαω, τρίβω. 2. φηλαφαω, πραννω. 
 
 Ψϊάθδς. storea. a rush-mat. ό δ" ψχετ' εξαζας 
 γε, τάς φιαθους λαβών. Ran. 567. Β. Syn. 
 Φορμος, στρώμα. 
 
 Ψϊας. ή. See Ψακάς. α'ιματοεσσας δε φιάδας \ 
 κατεχενεν εραζε. Π. 459. 
 
 ΨΊθϊά. ή. ep. Yitis. a species of vine. See Virg. ; 
 Geo. 2. 93. and 4. 269. ρυσαλεην εδανοΐο 
 και εκ φιθιης ελινοιο. Nic. ΑΙ. 181. 
 
 Ψϊθϋριζω. susurro. 2. obloquor. to whisper. I 
 2. to detract. — και εφιθυρισδομες αδΰ. Theoc. i 
 2. 141. Hence, ΨΧΘϋρισμά. το. iene mur- j 
 mur. a whisper ; a soft noise, άδύ τι το φ/ι- | 
 θυρισμα και ά πιτυς, αιπολε, τηνα, "Α ποτι 
 τάΐς παγάϊσι, μελισδεται' — Theoc. 1.1. 
 
 ΨΧθϋρδς. susurrans. whispering, τοιονσδε λο- 
 γούς ψίθυρους πλασσων. Aj. 148. 
 
 Ψΐλδς. nudus, glaber. 2. leviter armatus. 
 bare; naked. 2. light-armed; unarmed, ή- 
 μισυ δε, φιλήν αροσιν πεδιοιο ταμεσθαι. Ι. 
 576. οιμοι κακοδαιμων, φίλος αΰ στρατευσο- 
 μαι. Thesm. 239. 
 
 Ψιλωθρον. vitis alba, name of a plant, ψιλω- ! 
 θρον, καρπόν τε πολυθρηνου υάκινθου. Nic. 
 Th. 902. 
 
 ΨΊμϋθΧον. Attic; but, common Greek, ΨΧμυ- j 
 θδς. cerussa. white lead ; used for the com- j 
 plexion. ει δ' εκπλννείται τοϋτο το φιμυθιον. \ 
 Plut. 1065. See Nic. ΑΙ. 75. καΐ ψιμυθος j 
 τευίειτήν'Έκαβην'Ελενην. Lucian.^n.ii.309. | 
 
 Ψιττακδς. psittacus. a parrot ;parroquet. -φιτ- J 
 τάκος δ βροτογηρυς, αφειςλυγοτευχεα κυρτον. 
 Crinag. An. ii. 147. Ερ. Αγκνλοχειλος, ερα- 
 τοχρως. 
 
 ΨΊχαρπαϊ. nom. muris. i.e. a. crumb-devourer. 
 τον δ' αν Ψιχαρπαζ ημειβετο, φωνησεν τε. 
 Batrach. 24. 
 
 Ψδγδς. reprehensio. blame; accusation, adj. 
 Ψδγϊρδς. (Pyth. 2. 100.) λεζας δε χωράν και 
 ■γένος και ζυμφοράς Ύάς σας, έπειτα τονδ' 
 αμυναθου φογον. Eumen. 437. Syn. Έγκλη- 
 μα, κατηγορία, όνειδος, μεμφις. 
 
 Ψολδεις. fumosus. 2. ardens. smoky ; fiery. 
 και τότε δή Κρονιδης αφιει φολοεντα κεραυ- 
 νόν. ω. 538. See Nic. Th. 129. SYN.Kajr- 
 νωδης, αιθαλοεις. 
 
 ΨδλδκομπΧά. fumosa jactantia. pompousboast- 
 ing. ήσθην απειλαΊς, εγελασα φολοκομπιαις. 
 Equit. 696. Β. Syn. Μεγαληγορια, αλαζονεία. 
 
 Ψδφϊω. strepo. to make a noise, χωρείτε, μή 
 φοφείτε, μηδ' έστω κτύπος. Orest. 137. 
 Syn. Ηχίω, δονπεω. 
 
 Ψδφδς. strepitus. noise; crack; empty sound. 
 σκευαζοντα κατ' οίκον ατερ φοφον, οΥ αγο- 
 ρεύεις. Η. Merc. 285. Syn. Αραγμος, δον- 
 πος, θόρυβος. 
 
 Ψΰγενς. qui aliquid frigefacit. a cooler, επαν 
 δε καλεσ -g φυγ'εα την φνκτηριαν. Euphor. 
 Ath. 503. Syn. Ψυκτηρ, -φυγέίον. 
 
 Ψυδρδς. Ψΰθής. s. s. as Ψευδής. φυδραΧσ'ι τ 
 
 Ψ ΥΧ 
 
 εχθράν μηχαναΊς αναπλεκων. Lye. 1219. φυ- 
 δρδς εών, δολιον δ' εν φρεσ\ν ήτορ έχει. 
 Theog. 124. Σκύλλα γυνή κατακάσα, και ου 
 φυθες 1 ουνομ' έχουσα. Call.yK 184. 
 
 Ψϋθδς. s. as Ψεϋδος. τις οϊδεν ; ήτοι θεΧον εστί 
 μή φυθος. Agam. 462. Bl. 
 
 ΨυκτηρΧδν, ΨυκτηρΧδΧδν. refrigerium. a place 
 for cooling ; a cooler, αύρας υποσκιοισιν εν 
 φυκτηριοις. iEsch. Ath. 503. c. — φυκτηριδιον 
 δεκ οβολους. Ath. 230. C. 
 
 ΨυκτηρΧδς. refrigerans. cooling, φυκτηρια 
 πτερά, a fan. — -φυκτηρια Αενδρεα φιλαισιν 
 ωλεναισι δεζεται. Eur. Phaeth./r. 12. Syn. 
 Ψυκτικός, καταφυκτικος. 
 
 Ψυλλά, Ψύλλος, pulex. 2. genus phalangii. a 
 flea. 2. a sort of spider, κηρόν διατηζας, είτα 
 την φυλλαν λαβών. Nub. 149. 
 
 Ψϋρίά. ή. Ν. P. an island, East of Chios, now 
 Ipsera. νήσου επί Ψυριης, αυτήν επ' αριστερ 
 έχοντες, γ. 171. 
 
 Ψυττά, (Σιττά, Theoc.) vox pastorum. a shep- 
 herd's ery to his flock, φυττα' ου ταδ' ου, 
 ου τάδε νέμει ; Cycl. 49. 
 
 Ψϋχάγωγεω. animum flecto. 2. animas ex 
 Oreo evoco. to lead, or allure, the mind. 
 2. to charm the spirits from their dread 
 abode, προς αλλοτριψ τε ψυχαγωγηθείς πά- 
 θει. Timocles, Ath. 223. c. Syn. 1. ΊΙαραμϋ- 
 θεομαι, τέρπω. 
 
 Ψυχαγωγός, ductor animarum. one who can 
 raise spirits ; a wizard, και φυχαγωγοίς ορ• 
 θιαζοντες γοοις. Pers. 689. ου φυχαγωγόν 
 τονδ' εποιησω ξένον. Alcest. 1149. W. Syn. 
 Νεκρών αγωγός. — γόης. 
 
 Ψϋχάπάτης, ου. mentem fallens, that deceives, 
 or beguiles, the mind. — κάμδν ονειρον-Ψν- 
 χαπατην — Meleag. 103. 
 
 Ψυχή. anima. the breath ; breath of life ; tha 
 soul. 2. pi. Ψϋχαι, ών. ai. departed spirits, f 
 adj. Ψϋχϊκδς. {Ερ. ά δ. 169.) ωκυποδες' του 
 δ' αυθι λυθη φυχή τε, μένος τε. Ε. 296. τήλ'ε 
 με ειργουσι φυχαι, είδωλα καμοντων. Ψ. 72. 
 Syn. ΙΙνευμα. — νους, το νυερον, θυμός. Ερβ 
 Ακηριος, άπαλη, άδολος, αινομορος, αεναος.\ 
 βαρυδαιμων, δυσμορος, ηνεμοφοιτος, θεοειδης.] 
 θεια, ιφθιμος, καθαρά, εμπεδος, μινυωριος, g 
 δσια, ολιγοδρανης, παλιναγρετος, πτεροεσσα 
 τλημων. Phr. — Ό νους Ύών κατθανοντων ££|L 
 μεν ου, γνωμην δ' έχει Αθανατον, εις αθανα- Ι 
 τον αιθερ' εμπεσών 2 . Helen. 1020 3 . 
 
 1 So reads Hemsterh. for φΰθος. See alsc I 
 Ruhnken. Epist. Crit. ii. p. 215. edit. 2. It i 
 may admit a doubt whether φΰθη, AgamA^ 
 970. Bl. comes from φΰθος, το, and not Τ 
 φυθής, δ ή. . 
 
 2 — anima post fati diem Jam non, ut ante, I 
 vivit; at sensus tamen Servatperennes, hos-| 
 pes aeterni setheris. Grotius ap. Valck. Dial 
 cap. vi. 
 
 3 Adjectives, compounded of Ψυχή, are ; ' 
 Ψϋχδβδρδς, Synes. 3. Ψϋχδδαικτης, Anal. ii«l 
 517. Ψϋχδδδτήρ, ibid. 518. ΨϋχδλΧπής, Ep*k 
 άδ. 273. Ψϋχοπλανής, An. ii. 517. Ψνχοσσδδς, 
 
Ω Γ Υ 
 
 Ω Δ Ι 
 
 733 
 
 Ψϋχόπομπος. Ψϋχοστδλος, Try ph. 572. Ν. 
 animarum deductor. conductor of departed 
 spirits, ουθ' δύπι κωπη ψυχοπομπος αν Χά- 
 ρων. Alcest. 372, W. 
 
 Ψϋχορράγϊω. abrumpitur mihi anima. to be 
 breathing- one's last. αφ.Ψνχορράγής. (Ipk. 
 T. 1466.) r) vvv κατ οικονς εν χεροΐν βαστά- 
 ζεται Ψυχορράγησα' — Alcest. 19. Syn. 
 Αποψύχω, αποθνήσκω. 
 
 ψϋχδς, ϊδς. τό. Φυχμδς, ου. 6, Man. 2. 443. 
 
 ι frigus. cold. Hence, Ψυχοτρόποι αϋραι, Orph. 
 Η. 15. 3. ψυχεος Ίμειρων κατελεζατο οινο- 
 
 I βαρειών, κ. 555. Syn. Ψνχροτης, το ψυχρον, 
 
 j κρύος, κρυμος. 
 
 <?Ψϋχοω. animatum reddo. to animate, τίς 
 
 V λιθον εψνχωσε; τίς εν χθονι Κυπριν εσειδεν ; 
 
 i Ερ. άδ. 245. Syn. Έμψνχοω. 
 
 •ψυχρός, gelidus. cool ; cold. fig. unimpas- 
 
 l sioned ; insipid ; flat ; wretched, compound, 
 
 j Ψϋχρόποτης. (Meleag. 18.) ψυχραι νπαι ρι- 
 
 τ πής αιθρηγενεος Βορεαο. Τ. 358. ψυχρού βίου 
 
 [ίκαι δύσκολου ζησειν απαλλαγεντας. Plut. 
 
 :) 263. Syn. Ύποψυχρος, δυσθαλπης, κρνερος, 
 
 f κρυμωδης, κρυμαλεος. άθλιος. 
 Ϋϋχω. refrigero. to blow upon ; to cool. 
 wvouj Αχιλλήος πάλιν ετραπε κυδαλιμοιο,'Ηκα 
 
 Η! μαλα ψνζασα' — Υ. 439. πάσα μεν εψυχθην 
 χιόνος πλέον, εκ δε μετωπω. Theoc. 2. 106. 
 Syn. Αναψυχω, καταψύχω, ψνχραινω. 
 'ωά, Ψώζά. foetor. a cutaneous disease, with ' 
 
 fetid smell. ' Αρπυιαι ατλητον επ'ιψώαν πνει- 
 εσκον. Et. Ma. ος θυμηνας τοις στρατιωταΐς 
 λοιμόν και ψώζαν επεμψεν. Eupolis, Suid. 
 Syn. Αυσωδια. 
 
 Ψωθίά. τα. quae a pane deterguntur. bread- 
 crumbs, ληψίΐ δ' εν Α'ιδου κραπαταλον τριω- 
 βολου και ψωθια. Pherecr. Ath. 646. Syn. 
 Ψαθυρια, ατταραγοι. 
 
 Ψωλδς. verpus. circumcised, ύ,ωλόν γενέσθαι 
 δεϊ σε μέχρι τον μυρρινου. Equit. 960. 
 
 Ψωμιζω. buccea in os inserta pasco. to feed, 
 prop, with pap, or crumbs, κεκραχθι' τοντο 
 δ' ουδέποτε σν ψωμιείς. Thesm. 692. Β. 
 Syn. Τρέφω, φενακιζω, εξαπατάω. 
 
 Ψωμοκόλάκενω. offae caussa adsentor ; sum 
 parasitus. to be a ψωμόκόλαξ, a ψωμδκΰλά- 
 φός, i. e. one who flatters, or suffers him- 
 self to be buffeted, for the dinners he gets. 
 ψωμοκολακευων και παρεισιων αεί. Philipp. 
 Ath. 262. ψίθυρος τε καλοΰ, και ψωμοκολαξ. 
 ib. 261. f. σε μεν καλοϋσι ψωμοκολαφον 
 δραπετην. Diph. ib. 262. 
 
 Ψωμος. frustum, buccella. a bit of food ; a 
 morsel. — φαρυγος δ' εζεσσντο οίνος, -Ψωμοί 
 τ ανδρομεοι' — ι. 375. Syn. Ψωμιον, τρυφος, 
 εγκαφος, πνρνος. 
 
 Ψωρά. η. scabies, the itch, και παρά Σιταλκου 
 ψωραν Αακεδαιμονιοισι. Hermipp. Ath, 27. 
 e. Syn. Kj/i/oc, κννζα, ψωριάσις. 
 
 Ω, 
 
 !. littera. the letter Omega, λίγε. λοισθιον 
 δε μόνον αποφανω σοι το Ω. Callias, Ath. 
 ^453. f. 
 
 ,α. η. pellis ovina; nnde vestis. inpr. rustica. 
 2. limbus vestimenti circa imam partem, a 
 sheep's skin. 2. the hem of a garment, ειρυε 
 πορφυρεας κόλπου πτνχας, οφρα μη φην Αευοι 
 •φελκομενην πολιής άλος ασπετον ύδωρ. 
 Mosch. 2. 123. Syn. Κρασπεδον, έσχατα 
 ! τεπλον. 
 
 αιος. fluv. Sicilian, a river near Camarina. 
 |— άλσος άγνον To τεόν, ποταμόν τε Ωανον, 
 ■ γ-χωριαν τε λιμναν. Olymp. 5. 24. 
 
 άρΧον. dimin. of Ώόν. Ephipp. Ath. 58. c. 
 
 ϊρϊων. See Ωριων. adj. Ωάρϊωνειδν, ειά, ειον. 
 
 hthm. 4. 83. ' 
 
 γένος, for Ωκεανός. See Steph. Thes. v. 
 Ι Ιγην. and Lye. 231. 
 Ι γϋγης, ov. ό. rex Thebanus. an ancient k. 
 
 if Thebes, as it is said ; from ivhom things 
 ,'l'ery old, and out of date, were called Ωγν- 
 . ΐά. See CEd. C. 1770. B. and Philoct. 142. 
 yvyla. ή. nom. Calypsus insulee. Calypso's 
 island. Ωγνγιη τις νήσος αποπροθεν ειν άλι 
 
 ιίται. η. 244. 
 
 /νρΧς. nom. insulae. Ωγνρις' ένθα δε τύμβος 
 
 1 
 
 'ρ. άδ. 594. Ψυχοτάκής, Anthol. ρ. 469. Ψν• 
 φθόρος, Orph. Η. 67. 6. 
 
 Έρνθραιον βασιλήος. Dion. 607. 
 
 Ω,δεϊόν. locus in quo certamina musica spec- 
 tabantur. the Odeon at Athens ; a public 
 room for contests in musical skill, See. Αυ- 
 κειον, Ακαδιιμιαν, Ω,δειον πυλας. Alex. Ath, 
 336. e. ο'ι δ'ενΩ ί δειω δικαζονσ' -Yes. 1109. Β. 
 
 Ωιδη. cantus, carmen, an ode ; a song. Hence, 
 Ω[θθ7τοιδς and Ωιδος. a composer, or singer. 
 (Theoc. Ep. 16. Paul. Sil. An. Hi. 87.) Ωι- 
 δος was also the name of a cup, given to the 
 best composer, or singer, of glees. (Antiph. 
 Ath. 504. d.) Ίυηκες δ' Ιρηξϊν' εμίν δ' ά Μώσα 
 και ψδα. Theoc. 9. 33. Syn. Αοιδη, α,σμα, 
 νμνψδια. Ερ. Έουκολικη, θελξιμβροτος, λι- 
 γυρα, καλλιφθογγος, οζυτονος, πένθιμος, θεσ- 
 πεσιη, φρενοθελγης, ιμεροεσσα, ήδυθροος, 
 τερπνή. 
 
 ΩδΊν, ΩδΊς. ή. dolor parturientis. 2. dolor. 
 3. ipse partus, the pains of childbirth ; an- 
 guish ; offspring. Ήρης θυγατέρες, πίκρας 
 ωδΐνας εχουσαι. Α. 271. — 3. εθυσεν αΰτον 
 παϊδα, φιλτατην εμοί ΩδΊν, επφδόν θρυκιων 
 αηματων. Agam. 1419. P. Syn. Αλγος. — τό- 
 κος, τοκετός. Ερ. Αελπτος, γοερά, γόνιμος, 
 επαλγης, ευτεκνος, ελαφρά, θοα, λοχία, ιερά, 
 μογοστοκος, οζεϊα, πολυτλητη, πραντοκος, 
 θεσκελος, άγνα, σεμνά. 
 
 ΩδΊνω. parturio. 2. vehementer angor. to 
 suffer pains of childbirth. 2. to be greatly 
 
734 
 
 Ω Κ Ι 
 
 Ω Κ Υ 
 
 distressed. 2. το δ' υπέρ δισσών μιαν ωδινειν 
 Ψυχάν, χαλεπόν βάρος' — Hipp. 258. Syn. 
 Αοχενω, αποτικτω. — 2. πάσχω, ύπεραλγεω. 
 
 Ωδόνες. pop. Thracise. Dionys. ap. Steph. 
 Byz. adv. ΩδόνΧηθε. πρώτα μεν Ωδονιηθε Μι- 
 δης, άπερ Ασιδος αρχήν. Nicand. Ath. 683. b. 
 
 Ωεον, Ion. for Ωόν. οίον τε χηνός ωεόν Μαι- 
 ανδριου. Simon. Ath. 58. e. 
 
 Ωζϊω, ν. Ωζω. an old word, s. as Οζω. See 
 Damra. c. ] 705. Porson, collat. of Had. MS. 
 Od. ε. 455. 
 
 Ωζω. exclamo ώ. to cry out oh ! ωζεις, νπ- 
 νωσσεις, ουκ αναστήσει τάχος; Eumen. 123. 
 Syn. Αιαζω, βοαω. 
 
 Ωθεω, ν. Ωθω. trudo. to move, or push ; to 
 thrust out of the way. λάαν ανω ωθεσκε 
 ποτί λοφον' — λ. 595. ωσομεν ανδροφόνον 
 φροντίδα ταΧς φιαλαις. Paul. Sil. An. iii. 83. 
 Syn. Ωθιζω, επωθεω, παρωθούμαι, διώκω. 
 
 Ωκά, 11. Α. 447. snperl. Ωκιστά. adv. celeriter, 
 subito. soon ; quickly, ελθωμεν δ' ανά άστυ, 
 βοή δ' ωκιστα γένοιτο, χ. 77. Syn. Τάχα, τα- 
 χέως, αΧφα. καρπαλιμο)ς, οτραλεως, ωκεως. 
 τάχιστα. 
 
 Ωκάλεά. ή. oppidulum Boeotiae. Horn. Αρ. 242. 
 
 Ωκεανός, ον. 6. Oceanus, rerum Parens, etc. 
 a mythological Deity, source of all things. 
 2. the river \ that surrounded the earth. 3. 
 in later ivriters, the ocean, or sea. Jem. pa- 
 tronym. Ωκεάνηϊας, Nonn. ΩκεάνΧνη, Hes. Θ. 
 364. and Ωκεάνϊς, Apoll. 1. 504.— 2. την δε 
 κατ Ωκεανόν ποταμόν φέρε κϋμα ροοιο. λ. 
 638. Syn. θάλασσα, αμφιτριτη. Ερ. Αφορ- 
 ροος, ακαμας, βαθυδΊνης, βαθνρρειτης, βαρνη- 
 χης, γαιηοχος, ευρνς, ενρροος, ενρυπορος, κυ- 
 μαινων, κυανεος, μεγακητης, ταυροκρανος. 
 Phr. Εξ ακαλαρρειταο βαθνρροου ωκεανόιο. 
 Horn. — ΩκεανοΧο, τεληεντος ποταμοΧο. Hes. 
 ζωσαμενος στεφανηδόν όλην χθονα κνκΧάδι 
 μιτρυ. Νοηη. Ωκεανόν τε θεών γενεσιν,— Horn. 
 αθάνατων τε θεών γενεσιν θνητών τ' ανθρώ- 
 πων, "Ος περικυμαινει -γαιης περιτερμονα 
 κυκλον' κ. λ. Orph. Η. 82. 
 
 Ωκε ως. adv. S. as "Ωκα. εξικεσθον, και μέγα έρ- 
 γον εμησαντ ωκεως. Nem. 10. 119. See 
 Pyth. 3. 104. 
 
 Ωκηεις. in later poets, s. as Ωκνς. τρνπανά τ' 
 ενδινητα, και ωκηεντα τερετρα. Leon. Tar. 
 An. i. 221. 
 
 Ωκϊμϊδης. δ. Ν. Ρ. Ωκιμιδην δ' αχός είλε, και 
 ηλασεν οξέϊ σχοινω. Hom./r. Batrach. 
 
 Ωκϊμον. το. ocimum. the plant, basil. Hence, 
 Ωκίμόειδης. (Nic. Al. 280.) 2. nom. mere- 
 tricis ap. Ath. 567. c. 570. e. — 1. χορούς έλισ- 
 σονσαι-Τίαρ' ωκιμων πέταλα. Strattis, lb. 69. a. 
 
 ΩκΊνάρος. nom. fluvii. a river of the Bruttii ; 
 now of Saint Euphemia. oi δ' αν Ύερειναν, 
 
 1 I believe that ωκεανός in Homer never 
 means "the sea"; but a vast river, that was 
 supposed to encompass the circular plain of 
 the earth. So in Hesiod, Θ. 242. a. 314. 
 Eunp. Orest. 1372. Orph. H. 10. 14. See 
 note in Thesaur. 
 
 ΐ 
 
 ένθα μνδαινει ποτοϊς-Ωκιναρος γήν, φοΐβοι 
 
 εκβρασσων ϋδωρ. Lye. 1008. 
 Ωκνάλός. ό ή. velox in mari. swift over the 
 
 sea. 2. 0. N. P. Od. θ. 111.— 1. Έκτωρ Si 
 
 πρύμνης νεός ήφατο ποντοποροιο, Καλής 
 
 ωκυαλου, — Ο. 705. 
 Ωκνβΐλός. celeriter feriens. swift in hitting. 
 
 — ωκνβολων-Έιποτε τόξων πτανοΧς ιοΧς. Phi- 
 
 loct. 710. Br. 
 Ωκϋδηκτωρ. υ η. celer morsu. that bite? 
 
 sharply, ρινην τε κνησιχρνσον ωκυδηκτορα 
 
 Philipp. An. ii. 216. 
 Ωκνδϊδακτός. qui celeriter discit. soon taught 
 
 docile, εδραμε δ' ωκνδιδακτος άπας οιωνός 
 
 εριζων. Crinag. ibid. 147. 
 ΩκνδΊνητος. velox. swiftly revolving, ωκνδι- 
 
 νατοις εν άμιλ-λαισι θαυμαστοί πελοντα 
 
 Isth. 5. 6. 
 Ωκυδρομάς, Ερ. άδ. 126. Ωκυδρόμός. cursil 
 
 celer. swift, prop, in running, ηεριαι, αφα 
 
 νεΧς, OJKυδpoμoι ώστε νόημα. Orph. Η. 68. 9 
 Ωκΰϊπης. Ωκνπός. Ωκυσκυπός. all compounded 
 
 of Ωκνς, and epithets of Apollo. Anal. ii. 518 
 Ωκϋθοός. celer. that runs up, or grows, ra 
 
 pidly. ωκυθοον τριπετηλον, ό και Αιός Ιππο 
 
 εδουσιν. Call. 3. 165. 
 Ωκυλόχειά. facilem partum efficiens. causing 
 
 a swift and easy birth, ωκυλοχει, επαρω^ 
 
 ανιαις θνητών ΐΐροθυραια. Orph. Η. 1.4. 
 Ωκνμάχός. ό ή. ad pugnandum celer. eage 
 
 in battle, θεινομενοι Αοκρών χερσϊν υπ' ωκυ 
 
 μαχών. Nossis, An. i. 195. 
 Ωκνμορος. snperl. Ωκνμόρωτάτός. brevis sevi 
 
 short-lived, νυν δ' άμα τ' ωκυμορος και οίζυ 
 
 ρος περί πάντων. Α. 417. τιμησόν μοι νιοι 
 
 ός ωκυμορωτατος άλλων. ib. 505. 
 Ωκΰνοός. celeris ingenii. quickly resolved 
 
 βουλάς ωκυνοους, — Ορρ. κυν. α. 37. 
 Ωκΰπε της. II. θ. 42. Ωκυπλάνός. Ωκϋπόρος, Ι 
 
 Α. 421. Ωκΰπους, Ε. 296. Ωκϋποδης, Mace 
 
 don. An. iii. 113. Ωκυπτερος, II. Ν. 62. ce 
 
 ler motu. swift of wing, foot, etc. ταΧς ωκι 
 
 πλανοις πτερύγων ριπαΧς. Eur. Pirith./; 
 
 Syn. θοος, ταχύς. 
 Ωκΰποινός. qui cito punit ; citam pcenam fe ^h 
 
 rens. inflicting, or bringing, speedy punish 
 
 ment. παρβασιαν ωκυποινον. Sept. Th. 75C 
 Ωκυπομπός. celeriter vehens. conductin 
 
 quickly, ναός ωκυπομπον. tph. Τ. 1137. 1 
 Ωκνπτε pa. τα. snbst. for Πτερά, wings, a. ει;' 
 
 τψ γελάς; b. επί τοΧσι σοΧς ωκνπτεροις. Α\ '- 
 
 803. 
 Ωκΰρόη. η. Ν. P. Hes. θ. 360. Ωκυροην, y κα> 
 
 λος απειριτον ωπασαν'Ωραι. Apoll.^/z.283.( J ί: 
 Ωκυρόης, ου. Diodor. An. ii. 186. Ωκνοόύι " 
 
 Ωκνρρόός. celeriter fluens. with rapid cm 
 
 rent, ήβψμ', ως ότ' επ' ωκνροψ Κελαδον: « 
 
 μαχοντο. Η. 133. 
 Ωκύς. celer, pernix. quick ; swift ; sharp 1 
 
 acute, αντάρ επειδή τον γε δαμασσεται ωκν 
 
 ο'ίστος. Α. 478. Phr. Ποδωκειησι πεποιθώι 
 
 Horn, ποσί κραιπνοΧσι πεπ. ib. ούτε ποσί \ 
 
 θασσων, ουτ όλκιμος, ως συ, μαχεσθαι. G 
 
 570. φύγε λαιφηρόν δρομον. Pind. — δελφϊ 
 
 Ι 
 
ΩΜΟ 
 
 Ω Ν 
 
 735 
 
 κεν Τάχος δι άΧμας ίσον ειποι - μι. ib. See 
 
 Ωκυπετης. 
 ), Ωκϋτης, ητος. η. celeritas. swiftness ; speed. 
 
 ΙΙνθοΙ τε γυμνοί επί - Σταδιον καταβαντες 
 , ηΧεγζαν -'ΈΧΧανίδα στρατιάν ωκυτά - τι. — 
 
 Pyth. 11. 73. 
 L Ωκντοκδς. 6 ή. cito pariens. that brings forth 
 j with ease ; or, causes rapid production. 
 
 (Ed. C. 689. B. Hence, Ωκυτδκειά. τα. sc. 
 χ φάρμακα, medicines, that facilitate child- 
 [ birth, ό δ' ανήρ περιηρχετ' ', ο)κντοκεΐ ωνου- 
 
 μενος. Thesm. 504. Br. 
 ,,ΩΧενη. ulna, the elbow; the arm. Hence, Ω- 
 [ ΧενΊτης. 6. {Lye. 155.) πΧενράν άπασαν, 
 
 ωΧενην τ ενωνυμον. Trach. 928. Br. Syn. 
 [j Βραχιων, πηχυς, αγκάλη, παΧαμη. Ερ. Καλ- 
 
 ΩΧενδς, ον. δ. urbs Eleorum, sita in monto 
 j. saxoso, qui vocatur ΩΧενία πέτρα. Π. Β. 
 , 617. it. urbs iEtolorum. a city of Elis ; and 
 | of iEtolia. εξ ΩΧενον γης φορβάδος κομίζο- 
 μαι. Soph.fr. 
 ,Ωλεσϊκαρπος. fructus amittens, sterilis. un- 
 productive, μακραί τ' αίγειροι, και ιτ'εαι ωλε- 
 . σικαρποι. κ. 510. 
 
 ΩΧεσϊοικος. familiae pestis. destroying a fa- 
 , mily. πεφρικα τάν ωΧεσιοικον - θεόν, — Sept. 
 Th. 726. 
 
 ΏΧεσΧτεκνός. sobolem perimens. destroying 
 one's child. — ωΧεσιτεκνον Αγανην. Nonn. 
 Syn. ΤΙαιδοκτονος. παιδοΧετωρ. 
 2Χην. 6. Ν. P. a Lycian seer. Call. 4. 305. 
 ,; Ωλ-Τς, ϊδυς. Simonid. An. i. 39. Ώράτος, /or 
 6 Αράτος. Theoc. 7. 98. Ωρειδης. Apoll. 2. 
 110. Ωρϊγενης, Ιδς, ους. Leon. Alex. An. ii. 
 191. Ωρδμεδων, οντός. Theoc. 7. 46. ~Ωτος. 
 II. Ε. 385. Proper Names of men. 
 2λξ. ή. poet, for ΑυΧαξ. a furrow. Ίεμενω 
 κατά ώΧκα, τεμεΐ δε τε τεΧσον αρονρης. Ν. 
 707. Ερ. Βαθεϊα, διηνεκής, ιθεΧα. 
 ΙμάδΧός. epith. Bacchi. Orpli. Η. 51. 7. 
 }μαχθης. humeris gravis, heavy on the 
 shoulders, σπερμοφορον πηρην ωμαχθεα, κώ- 
 ΧεσιβωΧον. Philipp. An. iii. 215. 
 Ιμηστήρ, Lith. 640. Ωμηστης. qui crudis ves- 
 citur. 2. saevus et immitis. prop, one that 
 devours raw : thence, savage, remorseless. 
 Of the same signif. are, Ωμδβδρευς, ηΰς, Nic. 
 Th. 739. Ωμοβρως, gen. ωτδς, Soph. Αχαιών 
 Συλλ. Jr. 8. Ωμοβρωτός. 6 η, Here. F. 887. 
 ΩμοσΊτος, Bacch. 338. Phcen. 1041. Ωμοφά- 
 γος, II. Ε. 782. ωμηστης και άπιστος ανήρ 
 δδε, ου σ εΧεησει. Ω. 207. Phr. Ύπερθορών 
 ρε πυργον ωμηστής λέων, Αδην εΧειζεν αίμα- 
 τος τυραννικού. Agam. 800. Bl. 
 μΧόν. το. parvus humerus, dimin. of "Ωμος. 
 και στοΧιον, μαΧιον, πωγωνιον, ωμιον εζω. 
 Ammian. An. ii. 388. 
 
 μδβοειος, Ωμοβοευς. e crudo corio bubulo 
 "actus, made of raw, or untanned, hide. 
 ομοβοειου juot παραθεις τομον, ΉΧιοδωρε. 
 Lucill. An. ii. 332. και τάς άρρηκτους εμβά- 
 'ας ωμοβοεΧς. Ερ. άδ. 176. 
 αογΐρων. cui " cruda viridisque senectus." 
 
 2En. vi. 304. one of a green old age. ωμο- 
 γεροντα δε μιν φασ εμμεναι' αργαΧέον δε. 
 ψ. 791. Syn. ΜεσαιποΧιος. 
 
 Ωμδδάκης. crudivorus, ad ferociam stimulans. 
 prompting savage deeds, ωμοδακής σ άγαν 
 Ίμερος εζοτρυ-νει, — Sept. Th. 689. Bl. Syn. 
 Αγριος, απήνης, ωμηστης. 
 
 Ωμοδάμδς. Ν. P. a sort of evil spirit, hostile 
 to the operations of a furnace. Ωμοδαμόν θ\ 
 ος τ$δε τέχνη κακά ποΧΧά ποριζοι. Hom.xlvii. 
 
 Ωμοδροπος. qui nondum maturus decerpitur. 
 plucked before it be ripe, ωμοδροπων νομί- 
 μων προπαροι-θεν διαμεΧψαι. Sept. Th. 324. Bl. 
 
 Ωμοθϊτεω, Ωμοθϊτοϋμαι. crudum arae impono. 
 to put raw flesh on an altar, δίπτυχα ποιη- 
 σαντες, επ' αυτών δ' ωμοθετησαν. Α. 461. 
 See Od. ζ. 427. 
 
 Ωμυθριζ. Lye. 340. Ωμοθϋμος. Aj. 884. Br. 
 Ωμοκράτης. epithets, descriptive of a cruel, 
 untameable, spirit, νυν γαρ δ δεινός, δ μέγας, 
 ωμοκρατης - Αίας θοΧερφ. ib. 205. 
 
 ΩμδΧϊνδν. pannus e crudo lino, cloth of un- 
 dressed flax. ωμοΧινοις κόμη βρυονσ , ατιμίας 
 πΧεως. Cratin. Ath. 410. d. 
 
 ΩμοπΧάτη. scapula, the shoulder-blade. Ινώ 
 δ' αντ ερρηζε συν ωμοπΧατα μεγαν ώμον. 
 Theoc. 26. 22. Syn. ΠλαΓί7, επινωτιον. 
 
 Ωμος. crudus. 2. immaturus. 3. crudelis. 
 raw; unripe; savage. 1. ωμόν βεβρωθοις 
 Ίίριαμον, Ώριαμοιό τε παϊδας. Δ. 35. — 2. αλλ' 
 αυτίκ ωμοΧς αυτόν εν νομοις πατρός. Aj. 548. 
 Β. Syn. Απεπτος. 2. αωριος. 3. σκΧηρος, άγριος, 
 απήνης, απάνθρωπος, ανιΧεως. σιδηροφρων. 
 
 "Ωμος. humerus, the shoulder. καΧοΰς τε,με- 
 γαΧους τε, φανεν δε οι ευρ'εες ώμοι. σ. 67. 
 Syn. ΝώΥος, επωμις. Ερ. Ατειρης, ανίκητος, 
 βριαρος, ιφθιμος, κυρτός, στιβαρός, σιδηρεος, 
 Χευκος, φαιδιμος, δεζιτερος, αριστερός. 
 
 Ωμοσπάρακτδς. qui crudus laniatur. torn in 
 pieces still raw. ωμοσπαρακτον παραΧαβών, 
 μεταχειρισαιο χρηστώς. Equit. 345. Syn. 
 Ωμοδα'ίκτος. 
 
 ΩμδτάρΤχδς. salsamenti humerus, the shoul- 
 der of a salt-fish, ωμοταριχον εών χαιρειν, 
 Φοινίκων οψον. Matron, Ath. 135. a. — b. εστ 
 ωμοταριχος, πέντε χαΧκών. a. λεγ' έτερον. 
 Alex. ibid. 117. e. 
 
 Ωμδτης. cruditas. 2. crudelitas. a state of 
 rawness. 2. a cruel disposition, or intention . 
 οικτψ δ' αφήκεν ωμότητα, και θεός. Ion. 47. 
 Syn. 2. ΣκΧηροτης, απηνεια, δυστροπία, αγ- 
 ριοτης. 
 
 Ωμδτοκδς, ον. δ τ/, partum immaturum edens. 
 2. Ωμο'τδκδς. saevo dolore editus. act. that 
 brings forth prematurely. 2. pass, brought 
 forth with pain. 2. ωμοτοκους ωδΧνας απη- 
 ρεισαντο Χεαιναι. Call. Del. 120. 
 
 Ωμοφρων. crudelis. of a fierce, cruel mind. 
 adv. Ωμοφρδνως. (Pers. 908. Bl.) αγριαν 
 οδννην πατρός ωμοφοονος. Trach. 977. Br. 
 Syn. Α'ίδροδικης. Bind, ωμηστης. Lye. See 
 Ωμός. 
 
 "Ων. Dor. and Ion. for Ovv. igitur ; tamen. 
 therefore ; then ; yet. ουτ ων δνσερ'ις τις 
 
736 
 
 Ω Ρ Ε 
 
 άγαν. Olymp. 6. 33. 
 
 Ωνεόμαι. mercor, emo. to purchase. Ωνή, ης. 
 ή. a purchase. (Cycl. 150.) Ωνητής, ov. 6. a 
 purchaser. (Antiph. Ath. 225. e.) Ωνητός, ή, 
 ov. ΩνΧός, a, ov. purchased ; to be purchased, 
 (Od. I. 202. Acharn. 758.) αλλά σχελίδας 
 εδηδοκώς, ωνησομαι μέταλλα. Equit. 361. 
 Syn. Έζωνεομαι, αγοράζω. 
 
 ~Ωνος. pretium. 2. emtio. S.merx. payment. 
 2. a purchase. 3. a marketable commodity. 
 1 . νηυσιν άγων' ατάρ νιος Ιησονος ώνον έδωκε. 
 Φ. 41. — 3. ώνον αμείβονται βιοτησιον' — Α- 
 poll. 2. 1006. Syn. Τιμή, ωνησις. Ερ. Αξιοι/, 
 ασπετον. 
 
 Ω6ν ι ,Ωϊον. Ion. Ωεόν. ovum, an egg. καν ωόν η 
 μήλον λαβή, Κινησια-Ύοντι γένοιτο, φησ'ιν. — 
 Lysist. 856. φασι δη ποτέ Αηδαν νακινθινον 
 ΤΙεπυκαδμένον ω'ίον εύρην. Sapph.y}*.58. Mils. 
 Crit. Ε ρ. θιβρον. 
 
 Ωπ?), ης. adspectus. look; sight, φάρμακα 
 σννθεσησι, και αντησειεν ες ωπήν. Apoll. 3. 
 821. Syn. Οπωπη, οψις, προσοφις. 
 
 Ωπίς. i. e. Αρτεμις, a name of Diana, νμνησαι 
 ταχέων Ωπιν βλητειραν ο'ίστών. Alex. iEtol. 
 An. i. 419. 
 
 "Ωρα. cura. care ; attention. See Φροντις. — ει 
 πατρόςΉεμοι τιν ώραν — Trach. 57. ώρη γάρ 
 τ ολιγη πελεται νεικεων τ αγορεων τε. Hes. 
 ε. 30. 
 
 "Ωρα, άς. η. 1. hora, tempus. 2. Juventa; pul- 
 critudo. a season ; portion of the year, or 
 day; an hour. 2. the bloom of life; beauty. 
 See Nem. 8. pi. Ώραι. αϊ. the Hours ; di- 
 vinities presiding over seasons. 77. E. 749. 
 Hes. Θ. 901. Theoc. 15. 103. Orph. H. 42. 
 
 1. νυν δ' ώρη δορποιο' τάχιστα μοι ένδον 
 εταίροι, ζ. 407. μνρ'ιοι, όσσα τε φύλλα και 
 ανθεα γιγνεται ώρη. Β. 461. Syn. 1. Καιρός, 
 χρόνος. 2. ήβη. Ερ. Ακαμπης, αροτησιος, 
 αεξιτροφος, απλανής, αρχέγονος, αελλοπος, 
 βιοσσοος, ειαρινη, επιδορπιος, ευγαμος, εύ- 
 καιρος, θανατηφόρος, ήμιτελεστος, θερηγενης, 
 κνκλας, μινννθαδιος, όλβιος, οδυνηφατος, πο- 
 λυγηθης, πολνχειμερος, ποδηνεμος, πτεροεσ- 
 σα, παλιναγρετος, στνγερα, σταφνληκομος, 
 βιοτερμων, τελεσσιγαμος, φθινοπωρος, χει- 
 μέρια. 
 
 'Ωραίος, tempestivus. 2. decorus. in season. 2. 
 in the bloom of life. Ι. φ τινι μή βίος ένδον 
 επηετανος κατακειται ΏραΊος, — Hes. ε. 32. 
 
 2. ώραΓιος χώδωνις, επεί και μαλα νομενει. 
 Theoc. 1. 109. Syn. Ώριος, καίριος, πρωϊος. 
 2. ενειδης, ευμορφος, κάλος. 
 
 Ωράκϊάω. curis nimis confectus concido. to 
 faint ; to sink from excess of care. a. ώ κα- 
 ταγελαστ, ουκονν αναστήσει ταχύ, ΐΐρίν τινά 
 σ ιδεΊν αλλοτριον ; b. αλλ' ώρακιώ. Ran. 480. 
 Syn. Ωχριαω, αθυμεω, εκλύομαι. 
 
 Ωοειθνιά. una Nerei'dum. Μάΐρα, και Ωρει- 
 θυια, ενπλοκαμος τ' Αμάθεια. Σ. 48. 
 
 1 Adjectives, compounded of 'Qov,are, Ωο- 
 γενής, Orph. Η. 5. 2. Ωοτοκος, Marc. Argent. 
 An. ii. 267. Ωοφορος, Oppian. 
 
 Ω Ρ Ο 
 
 Ωρειτροφος, Ωρεσιδουτνος. epithets of Bacchus 
 Anal. ii. 517. 
 
 ΏρεσΊδωτης. Ώροτροφος. temporum vicissi• 
 tudines largiens. causing the change ο 
 seasons, epith. of the Sun, or Apollo, ibid 
 518. Orph. H. 7. 10. 
 
 Ωρεός. urbs Eubcese. now Xerochorion. av 
 τός γε που 'σθ' 6 χρησμολογος, ονζ Ωρεον 
 Pac. 1047. 
 
 Ωρευω. from "Ωρα. curam gero. to watcl 
 over; attend to. αιτ εργ' ωρευουσι καταθνη 
 τοϊσι βροτοΐσι. Hes. θ. 903. 
 | Ωρϊκϊος, a, ov. adj. ab Orico. of Oricum ; t 
 port in the Straits of Otranto, now Ericho 
 — Αμαντινην ψκισαν Ωρικιην. Call.yr. 259 
 Bent, πνζου δε χροιφ εναλιγκιος Ωρικιοιο 
 Nic. Th. 516. 
 
 Ώρϊκος. tempestivus. 2. florens aetate, ve 
 nustus. in season. 2. blooming ; graceful 
 beauteous, adv. 'Ωρίκώς. like a young per 
 son. (Plut. 963.) 2. κλεπτονσαν ενρονβ 
 ώρικήν ύληφορον. Acharn. 272. Syn. 'Ωραίος 
 ακμαίος. 
 
 Ώρϊμος, η, ov. it. ΏρΧος. tempestivus. in sea 
 son. fern. 'Ωριάς, άδος. epith. of Nature 
 (Orph. H. 9. 19.) Hence /Ωρϊοκαρπος. (ib 
 55. 11.) ποτ' άωρος εσθ' έκαστος, ή ποβ 
 ώριμος. Nicomach. Ath. 291. Β. ov μεν γα 
 τι κακή γε, φεροι δε κεν ώρια τναντα. ι. 131. 
 
 Ωρϊται, ων. ο'ι. Asiae gens. Dionys. 1096. 
 
 Ωριων 2 , Ωαρίων. Astronomus et venandi stu 
 diosus. Orion, an Astronomer and hunter 
 the Nimrod of his age; of whom ma?i. 
 
 fables are told. He became 2. a constella 
 tion, now well known by his name. Se 
 Damm. 1. ώς μεν δτ Ωριων ελετο ροδοδακ. 
 τύλος Ήώς. ε. 121. — ονδε γάρ ~Ωτος, - Ovc 
 μεν Ωάριων αγαθόν γαμον εμνηστενσαν. Cal 
 3. 264. — 2. Ωρ'ιωνα κατ αυτόν, ό δ' αμφαινι 
 μεγαν ώμον. Theoc. 24. 12. ό ό"έ ζιφηρηη.. 
 ΩρΊων' νττερθε δε. Ion. 1150. Ερ. Ακάματοι 
 θηροκτονος, ενφεγγης, θρασυς, κλυτος, /cti 
 νοσσοος, κρατερός, μέγας, ολοος, σιδηρί 
 χιτων. 
 
 Ώρόθετεω. 'Ωρονόμεω. in hora natali noto e 
 digero. to mark, or settle, in the calcula 
 tion of nativities, πάντες, όσοι τον Αρη kc 
 τον Κρονον ίοροθετονσιν. Lucill. An. ii. 32i 
 και Κρόνος ώρονομεί τετραπόδων γένεση 
 Pallad. ib. 413. 
 
 Ωρολόγίόν. horologium. an instrument tha 
 tells the hour ; a dial ; in modern use, 
 clock, or watch, ώρολογιον δοξει τις, ουγ 
 ληκυθον. Bato, Ath. 163. b. 
 
 'Ωρονομος. horas regens, v. nuncians. regii 
 lating the hours, ώρονομω σοφιη καί σκιοενΊ 
 τυπψ. Ερ. An. in. 140. 
 
 Ώρος, εος.το. Dor. for "Ορος. mons. ηνθ' Έρ 
 μας πρατιστος απ' ωρεος, εϊπε δε, Δαφ>• 
 Theoc. 1. 77. 
 
 * 
 
 ί( 
 
 2 In this word, the middle syllable is com 
 mon ; or, long in Heroic verse, short in thJ 
 drama. See Od. λ. 309, 571. Cycl. 212. 
 
Ω Τ Ε 
 
 Ω Ψ 
 
 737 
 
 Ωρός. s. as "Αωρος, somnus. sleep, πολλάκι και 
 
 κανθων ηλασα ώρον άπο. Call. fr. 150. (prce- 
 fert Hemsterh. ηλασεν v. ήλασ άωρον.) 
 
 οφθαλμοϊς δε μέλας χυτ άωρος — Sapph. ap. 
 
 Et. Ma. 
 'Ωροσκόπος, qui naialem alicujus horam con- 
 
 siderat, etc. one who calculates nativities. 
 
 ην δε Κυπρις μεροπων ώροσκοπα 0εγγεα 
 
 λβνσσφ. Man. 4. 59. 
 Ωρνγγϊς, ων. equorum genus maculis distinc- 
 
 torum. a particular kind of horse, στικτόν, 
 
 αριζηλον,τούς ωρυγγας καλεονσιν. Ορρ. κυν. 
 
 α. 317. 
 
 ί μ Ωρνγή, ης. ή, Ερ. άδ. 398. Ωρυθμός. 6. ulu- 
 latus. a howling•, or yelling", ηματος ην το 
 μεσηγύ' καΐ ονδ'επη ιχνια τοΊο Φρασθήναι δυ- 
 ναμην, ουδ' θ)ρυθμόϊο πυθεσθαι. Theoc. 25. 
 ι 216. Syn. Βρυγμος. ολολυγη, βοη. 
 Ωρνω, Ωρνομαι. ululo, rugio. to howl ; to 
 roar. adv. Ωρϋδόν. (Mc. Al. 222.) θεστνλι, 
 ται κυνες αμμιν ανά πτολιν ωρνονται. Theoc. 
 2. 35. τήνον μάν θώες, τηνον λνκοιωρνσαντο. 
 lb. 1.71. Syn. Έπωρνομαι. υλακτεω. 
 Ως, ωτός, Dor. for Ους, ωτός. qu. vid. auris 
 an ear. dimin. ΩτΧόν, ΩτάρΧίν. (Lucill. An. 
 ] ii. 319, 320.) εξ ωτος τεταται ποτι θατερον 
 ως μια μακρά. Theoc. 11. 32. 
 Ως, for ούτως, καθα, όπως, ότι, yap, έως, είθε. 
 so ; thus ; according as ; since ; in order 
 that. Also, for ως προς, Att. towards, ως 
 - εστίν ανδρός τούδε τάργα ταϋτά σοι. Aj. 39. 
 ώς απολοιτο και άλλος, δτις τοιαύτα yε ρεζοι. 
 α. 47. 
 
 Ωσαύτως, Ώσπερ. advv. similiter, veluti. in 
 ,; the same manner; just as. -/νωσομαι, ε'ί τι 
 νέμεις αγαθοΧς πλέον, η και 6 δειλός Έκ σ'ε- 
 θεν ωσαύτως "ίσον, όδοιπορ ', έχει. Theoc. Ερ. 
 J 15. τηλικον, ώσπερ εγών, ολοψ επι γηραος 
 ονδψ. Ω. 487. 
 
 ϊσπερεί. adv. veluti, quasi, exactly as ; just 
 as if. ωσπερει πόλις προς εχθρών, σώμα 
 πνργηρονμεθα. Orest. 752. Ρ. 
 ϊστιζω. trudo, pello, to push to and fro. ες 
 την προεδριαν πάς ανήρ ωστιζεται. Acharn. 
 42. Syn. Ωθεω, επωθεω. 
 ϊσχόφόρός. for Οσχ. ramos gestans. bearing 
 branches of vine with grapes, οιναδες ωσχο- 
 \ φόροι, τριετηρίδες, ανθοκαρηνοι. (sc. Bacchse.) 
 Ορρ. 
 
 \τειλη. vulnus. a wound, adv. Ωτειληθεν. 
 from a wound. (Lith. 647.) — ψυχή δε κατ' 
 ουταμενην ωτειλήν Έσσυτ επειγομενη' — S. 
 
 518. Syn. Ίραυμα. — ουλή. Ερ. Χαλκοτορος. 
 Ωτωεις. auritus. 2. ansatus. with ears, or 
 
 handles, και τριποδ' ωτωεντα φερειν' — Ψ. 513. 
 
 Syn. Ουατοεις, αμφωτος, διωτος. 
 Ωφελε. utinam. oh that ! ωφελε μηδ' εγενοντο 
 
 θοαι νέες — Schol. Nub. 41. 
 Ωφέλεια. ΩφελΧά. Ωφέλημα, (Ed. C. 264. 
 
 Ωφελησϊς, ib. 401. Β. utilitas. 2. adjumen- 
 
 tum. advantage ; assistance, αλλ' ε'ί τις 
 
 ωφέλεια γ', ουκ απωσομαι. Soph. ΕΙ. 950. 
 
 τοΧς γάρ εμοΧσιν γεγον ωφελια. (Anap.) 
 
 Androm. 537. W. Syn. Οι^σις, ακος, το 
 
 συμφέρον, πλέον. 
 Ωφελεω. juvo, commodo. to benefit, τ'ι μ' 
 
 ο)φελησει παιδός οστεων θιγεϊν ; Eur. Supp. 
 
 1117. Μ. ους χρην, επειδάν μηδέν ωφελούν 
 
 πολιν. ib. 1112. Syn. Επω^ελεω, συμφερω, 
 
 λυσιτελεω. 
 Ωφελη, ης. η. nom. mulieris. name of a 
 
 female. See not. in Thes. εβαδιζεν ώς προς 
 
 Ωφελην. — Pherecrat. Ath. 365. 
 Ωφΐλησϊμος. utilis. serviceable, πολλοί μεν 
 
 εχθροί, παΰρα δ' ωφελησιμα. Aj. 1022. Br. 
 
 Syn. Επωφελής, ωφέλιμος, ονησιμος, χρή- 
 σιμος. 
 Ωχραινω. pallidum reddo. to make pale or 
 
 yellow. 2. s. as Ωχριαω. 2. ωχραινων δέμας 
 
 αμφίς. —mc. Th. 254. 
 Ωχρϊάω, Ωχράω. pallesco. to grow pale, ουτ ' 
 
 ωχρησαντα χροα καλλιμον, — λ. 528. η πολις 
 
 yap ωχριώσα, κάν φοβψ καθήμενη. Pac. 642. 
 
 Syn. Κατωχριαω, ώράκιαω, χλωριζω, εκλευ- 
 
 καινομαι. 
 Ωχρό' ς. pallidus. yellowish ; pale ; wan. βά- 
 τραχος, υψωσας ωχρόν δέμας ύδατι λευκψ. 
 
 Batrach. 80. Syn. ι Υπωχρος, ωχριάς, αχροος, 
 
 χλωρός, μελαγχλωρος, πελιδνός. 
 "Ωχρός 1 . ό. Ωχρότης. ή. pallor, a pallid hue. 
 
 άψ τ ανηχωρησεν, ωχρός τε μιν είλε παρίΐάς. 
 
 Γ. 35. Syn. Ωχριασις, ωχριά, ωχρωμα, χλω- 
 
 ροτης, χλωριασις, αχροια. 
 Ωψ. oculus. 2. vultus. the eye ; the look. -ου 
 
 μεν yap τι κακφ εις ώπα εωκει. α. 411. α 
 
 δείλαιε τν, θυρσι' τι το πλέον, ει κατάταξης 
 
 Αακρυσι διγληνους ώπας οδυρομενος ; Theoc. 
 Ερ. 6. Syn. Οφθαλμός. 2. βλέμμα, πρόσω- 
 πον, όφις. 
 
 1 ώχρος, or ωχρον, is also a kind of vetch. 
 Lat. ervilia. κυάμων, λαθύρων, ώχρων, δολί- 
 χων. Anaxandr. Ath. 131. d. 
 
 5 Β 
 
AN 
 
 ENGLISH-GREEK VOCABULARY. 
 
 A C A 
 
 Abandon, v. εκβαλλω, εκλείπω. 
 
 Abandoned, εφολος. 
 
 Abantes, Ν. P. inhabitants of Eubcea, 
 
 "Αβαντες. 
 Abarbarea, N. P. the mother of iEsepus 
 
 and Pedasus, Άβαρβαρεά. 
 Abarnis, N. P. a city or promontory of Lamp- 
 
 sacus, Άβαρνίς. 
 Abhorred, μισητός. 
 Abide, v. προσμένω. 
 Abject, ταπεινός. 
 Abjuration, απωμοσια. 
 Abjure, v. εξομνυμι. 
 Able, δυνατός. 
 to be Able, δυναμαι. 
 Ablerus, N. P. one of the Trojans killed by 
 
 Antilochus, "Αβληρος. 
 Abode, οικητηριον. 
 Abominable, βδελυρός. 
 Aboriginal, παλαιχθων. 
 Abortion, αποφθορά. 
 Abound, v. πληθϋω. 
 About, περί, αμφί. 
 Above, prep. υπέρ. adv. ανω. 
 from Above, άνωθεν. 
 Abraham, Ν. P. 'Αβραάμ. 
 Abridge, v. επιτεμνω. 
 Abroad, εξω, έκτος. 
 Absence, απουσία. 
 
 Absent, απών. absent from home, απόδημος. 
 Abstemious, νηφάλιος. 
 Abstinence, ασιτία, εγκράτεια. 
 Absyrtus, Ν. P. brother of Medea, "Αψνρτος. 
 
 bundance, χυσις, πλήθος. 
 
 bundant, συχνός, δαψιλος. 
 
 buse, κακηγοριά. 
 
 busive, φΐλοκερτομος. 
 
 bydos, Ν. P. a city on the Hellespont, 
 
 "Αβϋδος. 
 /Vbyss, βερεθρον. 
 kcamas, N. P. 1. a leader of the Thracians, 
 
 son of Eusor. 2. a Trojan, son of Antenor. 
 
 3. son of Asius, Άκάμάς. 
 
 A C Κ 
 
 of Acanthus, a town in Macedonia, Άκάνθιος. 
 
 Accept, V. δέχομαι. 
 
 Acceptable, επιχαρις. 
 
 Access, εισδοχή. — difficult of access, άβατος, 
 
 ου. δ ή. 
 Accessible, ευπροσοδος. 
 Accidental, τυχηρος, τυχαίος. 
 Acclamation, θροος, ήχος. 
 Accompany, ν. αμορβευω, ακολονθεω. 
 Accompanying, ομοφοιτος. 
 Accomplice, κοινωνός, συναιτιος. 
 Accomplish, ν. τελεω, ανυω. 
 Accomplishment, ανυσις. 
 Accord, ν. δμοφρονεω, δμοφωνεω. 
 Accordant, σύμφωνος, συνωδός. 
 According to, κατά. 
 Accost, αντομαι, ερωτάω. 
 Account, λογισμός. 
 on Account of, ένεκα, χάριν. 
 Accountable, υπεύθυνος. 
 Accumulate, ν. νασσω, σωρεύω. 
 Accuracy, επιμέλεια. 
 Accurate, επιμελής, ακρ'ιβης. 
 Accursed, θεοστυγης, αράτος. 
 Accusation, ψόγος, αίτια. 
 Accuse, ν. κατηγορεω, φαίνω. 
 Accused, υπόδικος. 
 Accuser, κατήγορος. 
 Accustom, ν. εθίζω. 
 Accustomed, εθημών, συνήθης. 
 Achaia, Ν. Ρ. Αχάϊς. See note in Gradus. 
 Acharnae, Ν. P. a village of Attica, 'Αχαρναί. 
 Acharnian, Αχαρνεύς. 
 Ache, V. αλγεω. 
 Achelous, N. P. a river dividing Acarnania 
 
 from iEtolia, Άχελψος. 
 Acheron, N. P. a river of Thesprotia, also, 
 
 a river of the infernal regions, Άχερων. 
 Achieve, διαπράττομαι. 
 Achilles, N. P. son of Peleus, Άχιλεύς. 
 
 Άχιλλεύς. 
 Acknowledge, v. δμολογεω, γνωρίζω. 
 Acknowledged, γνωστός. 
 
 ο β 2 
 
740 
 
 ADR 
 
 A F F 
 
 Acorn, ακυλος. — feeding on acorns, βαλανη- 
 
 φαγος. 
 Acquaintance, εταίρος, κοινωνός. 
 Acquiesce, v. αρκεομαι, στεργω. 
 Acquit, v. απολνω. 
 Acquittal, απολυσις. 
 Acquitted, αφετος, αποφυγών. 
 Acre, πλεθρον. 
 Across, πλάγιος. 
 Act, V. εργάζομαι, πράττω. 
 Actseon, Ν. P. son of Aristseus and Autonoe, 
 
 Άκτα'ιων. 
 Action, πράξις. 
 Active, σπουδαίος, ενεργής. 
 Actively, σπουδαιως. 
 Activity, ελαφροτης. 
 Actor, Ν. P. 1. son of Myrmidon, k. of 
 
 Phthia. 2. son of Deion. 3. son of Phor- 
 
 bas. 4. son of Azeus. 5. son of Hippasus. 
 
 "Ακτωρ. 
 Actor, υποκριτής. 
 Acute, οξύς. 
 
 Adam, Ν. P. Αδάμ," Αδαμος. 
 Adamantine, αδαμάντινος. 
 Adamas, N. P. son of Asius, Άδάμας. 
 Add, v. προστιθημι. 
 Added, προσθετός. 
 Address, υ. προσφημι, προσεννεπω. 
 Adjoin, v. προσάπτω, προσαρμοττω. 
 Adjoining, συγχορτος. 
 Adjudge, v. επικρίνω. 
 Adjured, επωμοτος. 
 Adjust, V. αρμόζω. 
 
 Admetus, Ν. P. king of Thessaly, "Αδμητος. 
 Admirable, θαυμαστός. 
 Admiral, στολαρχος. 
 Admire, v. θαυμάζω, αγαμαι. 
 Admission, εισδοχή. 
 Admit, v. εισδεχομαι. 
 Admonish, v. φρενοω, νουθετεω. 
 Admonition, νουθετημα. 
 Adonis, Ν. P. son of Cinyras, beloved by 
 
 Venus, "Αδωνις, ιδος. ό. -festival of, Άδώνια, 
 
 ων. τα. — celebration of such festival, 
 
 Άδωνιασμός. 
 Adopt, v. υϊοθετεω, — επάγομαι. 
 Adopted, θετός. 
 Adore, v. προσκυνεω. 
 Adorn, υ. επικοσμεω. 
 Adrastia, N. P. a city founded by Adrastus, 
 
 'Αδράστεια. 
 Adrastus, N. P. king of Argos y ^" Αδραστος. 
 
 )ΐας, 
 
 Adriatic, ^Άδριηνος, 
 
 Adscititious, επεισακτος. 
 
 Adulation, πιθηκισμος. 
 
 Adulterer, μοιχός. 
 
 Advance, προχωρησις, προκοπή. 
 
 Advance, v. προβαίνω. 
 
 Advantage, ωφέλημα, ωφέλεια. 
 
 Advantageous, ονηιος. 
 
 Adversity, ατυχία, τα ενάντια. 
 
 Advice, παραινεσις. 
 
 Advise, ν. νουθετεω. 
 
 Adviser, βουλευτής, παραινετης. 
 
 iEacus, Ν. P. one of the three judges in 
 
 Hades, 'Αιακός*. 
 iEetes, N. P. king of Colchis, Αίήτης. 
 iEgean, Αίγ«ΐος. 
 
 JEgsddn, N. P. one of the Titans, Αιγαίων. 
 iEgiale, N. P. da. of Adrastus, wife of Dio- 
 
 med, Αιγιαλεία. 
 iEgma, N. P. da. of Asopus, Α'ίγϊνα. See 
 
 Gradus. 
 JEgis, αιγις. — aegis-bearing, αιγιοχος. 
 ^Egisthus, N. P. king of Argos, paramour 
 
 of Clytemnestra, Αίγισθος. 
 iEgium, N. P. a town in Achaia, Α'ίγιον. 
 Aello, N. P. one of the Harpies, 'Αελλώ. 
 iEolia, N. P. the island of iEolus, Αίολίά. 
 iEolus, N. P. 1. son of Hippotas. 2. son of 
 
 Hellen, k. of Thessaly, Αίολος. 
 iEpytus, N. P. a king of Arcadia, Α'ίπυτος. 
 ^Esar, Ν. P. a river flowing through Cro- 
 
 tona, Α'ίσάρος. 
 ^Eschines, N. P. the Athenian orator, Αίσ- 
 
 χίνης. 
 iEschylus, Ν. P. the poet, Αισχύλος. 
 JEsepus, N. P. a river in Lycia, Αΐσ?;7Γος 
 
 — Also name of a Trojan warrior. 
 iEson, N. P. father of Jason, Αίσών. 
 iEsop, N. P. the Fabulist of Phrygia, Αίσω- 
 πος. 
 iEsyetes, Ν. P. father of Alcathous, Αί• 
 
 συήτης. 
 ^Esyma, Ν. P. a city of Thrace, Αίσΰ'μη. 
 JEtna, Ν. P. the mountain, Α'ίτνη. 
 iEtolian, ΑίΥωλός. 
 Afar, πόρρω. 
 Affable, ευπροσηγορος. 
 Affection, έρως, στοργή, φιλοτης 
 Affectionate, φιλόστοργος. 
 Affectionately, οικειως. 
 Affirm, v. καταφημι. — affirm with an oath, 
 
 διομνυμι. 
 
 igatl 
 
 ψ. 
 
 h. 
 igavi 
 
 * 
 
 %■ 
 {itatf 
 ;l• 
 toil 
 ι 
 yes 
 
 i, 
 
 v\ 
 
Α Κ I 
 
 Afflict, v. αλγϋνω, ανιαω. 
 
 Affliction, άλγος, ανία. 
 
 Affrighten, ν. αναφοβεω. 
 
 Affront, υ. εφυβριζω, subst. ύβρις. 
 
 Africa, Ν. Ρ. Αιβύη. 
 
 After, μετά, επί. 
 
 in the Afternoon, δειελος. 
 
 Afternoon's meal, δειελον. 
 
 Afterwards, έπειτα, ύστερον. 
 
 Agacles, Ν. P. a Myrmidon. Άγακλής. 
 
 Again, αϋθις, πάλιν. 
 
 Against, κατά, αντί, προς. 
 
 Against hope, αελπτως. — against the will, 
 
 αεκητι. 
 Agamedes, N. P. son of Erginus/Aya/z/?^. 
 Agamemnon, N. P. king of Mycenae, 'Αγα- 
 μέμνων. 
 
 Agapenor, N. P. son of Ancseus, Άγαπήνωρ. 
 Agareni, N. P. a tribe of Arabia Felix, 
 
 Αγαρηνοί. 
 
 \gasthenes, Ν. P. son of Augeas, Άγασ- 
 θενης. 
 
 111 ^gastrophus, Ν. P. son of Paeon, Άγά- 
 στροφος. 
 ^.gate, a gem, αχάτης. 
 ^gatho, Ν. P. a son of Priam, 'Αγαθών. 
 Igathocles, N. P. a chieftain of Syracuse, 
 
 Αγαθοκλής. 
 Lgathyrsi, N. P. a tribe in the North of 
 Europe, Άγάθνρσοι. 
 J : ..gave, N. P. daughter of Cadmus, ' Αγαύη. 
 .gavus, N. P. son of Priam, Άγαυός. 
 ge, of manhood, ηλικία. 
 ged, γηραιός, πολυετής. 
 gelaus, Ν. P. a king of Corinth, Άγελάος. 
 genor, N. P. king of Phoenicia, Άγήνωρ. 
 gesilaus, surname of Pluto, "Αγεσιλάος. 
 ggravate, v. επιβαρύνω. 
 J gitate, v. σνω, κϊνεω. 
 
 glaia, Ν. P. one of the Graces ; also the 
 mother of Nireus, ' Αγλαία. 
 gTee, v. συμφωνεω. 
 >Teeable, ηδύς, χαρίεις. 
 freeing, σύμφωνος. 
 ^reement, δμοφροσννη. 
 1 ! αι, φευ. 
 m. ν. στοχάζομαι, subst. στοχασμα. 
 
 αήρ, αιθήρ. 
 ry, διηνεμος. 
 
 ιχ, Ν. Ρ. 1. son of Telamon. 2. son of 
 Dileus, Α'ίάς. 
 in. συγγενής. 
 
 ALT 
 
 741 
 
 Alani, N. P. a people of Sarmatia, Άλάνοί. 
 
 Alarm, v. φοβεω. subst. δε~ιμα, φόβος. 
 
 Alas ! φευ, οι μοι. 
 
 Alcasus, Ν. P. the poet of Lesbos, Άλκάϊος. 
 
 Alcestis, N. P. wife of Admetus, "Αλκηστις. 
 
 Alcibiades, N. P. the Athenian general, 
 
 'Αλκιβιάδης. 
 Alcimedon, N. P. son of Laerceus, Άλκι- 
 
 μ'εδων. 
 Alcimus, Ν. P. a Myrmidon, "Αλκιμος. 
 Alcinous, N. P. king of Phaeacia, 'Αλκίνοος. 
 Alcman, N. P. the Lyric Poet, Άλκμά'ν. 
 Alcmene, N. P. the mother of Hercules, 
 
 'Αλκμήνη. 
 Alcyone, N. P. wife of Meleager, called also 
 
 Cleopatra, 'Αλκυόνη. 
 Alder-tree, κληθρά, κληθρος. 
 Alector, Ν. P. son of Pelops, father of 
 
 Iphiloche, 'Αλέκτωρ. 
 Alegenor, N. P. a Trojan, Άλεγήνωρ. 
 Alert, οτρηρος. 
 
 Alesium, N. P. a city of Elis, Άλείσιον. 
 Alike, όμοιος. 
 
 Alimus, N. P. an Attic borough, Άλιμοΰς. 
 All, πάς, δλος. 
 All at once, αίφνης. 
 All-devouring, παμφάγος. 
 All-healing, πανακης. 
 All-honoured, παντοσεμνος. 
 All-persuasive, παμπειθης. 
 All-powerful, παναρχος. 
 All-SOOthing, πανθελγης. 
 All-subduing, πανδαματωρ. 
 All-sufficient, παναρκετος. 
 Allege, v. ΰπειπεϊν. 
 Alleviate, v. κουφιζω. 
 Allot, v. διανέμω. 
 Allow, V. ετιχωρεω. 
 Allure, v. δελεάζω. 
 Almighty, παντοκράτωρ. 
 Almond, αμυγδαλή. 
 Almost, σχεδόν, πάρα μικρόν. 
 Aloe, αλόη. 
 Aloft, ύψοθι. 
 Alone, μονός. 
 Along, κατά. 
 Along with, μετά, δμοϋ. 
 Alpheus, Ν. P. a river of the Peloponnesus, 
 
 'Αλφειός. 
 Alps, N. P. mountains separating Italy from 
 
 Gaul, &c, "Αλπεις. 
 Altar, βωμός, θυμέλη. 
 
742 
 
 AMY 
 
 Alter, V. μεταβάλλω. 
 
 Alteration, μεταβολή. 
 
 Alternate, αμοιβαίος. 
 
 Although, καιπερ, καίτοι. 
 
 Always, αει. 
 
 Alyba, Ν. P. a city of Italy, now Metapon- 
 turn, Άλύβάς. 
 
 Amalthea, N. P. the goat which nourished 
 Jupiter, 'Αμάλθεια. 
 
 Amanuensis, νπογραφευς. 
 
 Amanus, a mountain of Cilicia, where mush- 
 rooms grew abundantly, Άμάνός. 
 
 Amaranti, a tribe of Colchis, 'Αμάραντοι. 
 
 Amarynthian, ' Αμαρυνθιάς, adog. ή. 
 
 Amathea, a Nereid, 'Αμάθεια. 
 
 Amazement, θάμβος. 
 
 Amazons, Ν. P. 'Αμαζόνες. 
 
 Ambition, φιλοτιμία. 
 
 Ambitious, φιλότιμος. 
 
 Amble, v. πλισσομαι. 
 
 Ambrosia, αμβροσία. — exhaling an ambrosian 
 odour, αμβροσιοδμος. — sweet as ambrosia, 
 αμβροσιος. 
 
 Amisodarus, N. P. a Prince of Caria, who 
 reared the Chimsera, Άμισώδαρος. 
 
 Amnlsus, N. P. the dock-yard of Minos in 
 Crete, ΆμνΊσός, or Άμνισσός. 
 
 Amnltae, N. P. a tribe in Ancient Gaul, or 
 perhaps Britain, ΆμνΊται. 
 
 Among, παρά. 
 
 Amopaon, N. P. a Trojan, Άμοπάων. 
 
 Amphanae, N. P. a district of Thessaly, Άμ- 
 φαναί. 
 
 Amphialus, Ν. P. son of Polyneus, 'Αμ- 
 φίαλος. 
 
 Amphiaraus, N. P. the famous soothsayer of 
 Argos, 'Αμφιάραος. 
 
 Amphlon, N. P. the founder of Thebes, 
 Άμφ'ιων. 
 
 Amphitrlte, N. P. d. of Nereus, wife of Nep- 
 tune, ΆμφΤτρϊ'τη. 
 
 Amphitryon, N. P. a Theban prince, Άμφΐ- 
 τρνων. 
 
 Amphlus, Ν. P. a Trojan general, "ΑμφΊος. 
 
 Amphrysus, N. P. a city of Phocis, and a 
 river of Thessaly, Άμφρϋσός. 
 
 Amyclae, N. P. a city of Laconia, Άμν'κλαι. 
 
 Amycus, N. P. son of Neptune, king of the 
 Bebrycians, "Αμνκος. 
 
 Amydon, N. P. a city of Pseonia, Άμνδών. 
 
 Amymone, N. P. a fountain near Argos, 
 ' Αμνμώνη. 
 
 ANT 
 
 Amyntor, N. P. son of Ormenus, Άμύντωρ. 
 Amythaon, N. P. son of Cretheus/A/i^aw^ 
 Anacreon, N. P. the Poet of Teos, 'Ανα- 
 κρέων. 
 Anaphe, N. P. one of the Sporad islands. 
 
 Ανάφη. 
 Anaurus, a river in Thessaly, Άναυρός. 
 Anaximenes, N. P. a philosopher ; also, th 
 
 preceptor of Alexander the Great, 'Aval• 
 
 ιμενης. 
 Ancseus, N. P. k. of Arcadia, Άγκάίος. 
 Anchialus, N. P. father of Mentes ; also ; 
 
 Prince of the Phaeacians, 'Αγχίαλος. 
 Anchises, N. P. father of ΜηοΆβ,Άγχΐσης. 
 Anchor, αγκϋρα. — a lying at anchor, αγχϋ 
 
 ρονχιά. 
 Anchovy, αφνη, αφρυη. 
 Ancle, σφυρον. 
 Ancle-bone, αστράγαλος. 
 Andromache, Ν. P. wife of Hector, Άν 
 
 δρομάχη. 
 
 Andronlcus, Ν. P. in Athenaeus, Άνδρόνϊκοί 
 Anemone, ανεμώνη. 
 Anew, νεοθεν. 
 Anger, μηνις, οργή. 
 Angle, v. ιχθυαω. 
 Angle, or corner, γωνία. 
 Angry, οργιλος, θϋμουμενος. 
 to be Angry, οργίζομαι, μην'ιω. 
 Anguish, ωΰιν. 
 Animal, ζώον. 
 Animate, φϋχοω. 
 Anise, ανηθον. 
 Annihilate, μανροω. 
 Announce, v. απαγγέλλω. — announce pulj| L 
 
 licly, διαγγελλω. J ^ 
 
 Annoy, v. ενοχλεω, κακοω. — to cause annoy >,., 
 
 ance, δυσχεραίνω. 
 Annoying, οδυνηρός. 
 Annual, ετήσιος. 
 
 Anoint with salve, v. καταπλασσω. 
 Another, έτερος, άλλος. 
 an Answer, αποκρισις, αμοιβή. 
 Answer, v. ατταμειβομαι. 
 Answerable, υττεγγυος, υπεύθυνος. 
 Ant, μυρμηξ. 
 
 Antagonist, αντιστατης, ενάντιος. 
 Antea, Ν. P. called also Σθενόβαια, w| 
 
 of Prcetus,"Avraa. 
 Anticipate, προλαμβάνω, φθάνω. 
 Anticlea, Ν. P. mother of Ulysses, At 
 
 τίκλεια. 
 
 !fi, 
 ψ:- 
 
 ffel 
 
Α Ρ Ρ 
 
 , Antic jra, Ν. P. a town or island in the 
 ι Malian Bay, 'Αντίκυρα. 
 ρ Antidote, αντιλυτρον. 
 
 Antileon, Ν. P. the name of a fellow in 
 ; Aristophanes, 'Ανήλεων. 
 
 Antilochus, N. P. one of Nestor's sons, Άν- 
 τίλοχος. 
 
 Antiope, Ν. P. the mother of Zetheus and 
 : Amphion, 'Αντιόπη. 
 
 Antioch, N. P. a city of Syria, 'Αντιόχεια. 
 
 Antipodes, 'Αντίποδες. 
 i Antiquated, αρχαϊκός. 
 
 Antiquity, παλαωτης. 
 ; Anvil, ακμών. — anvil-block, ακμοθετον. 
 
 Anxiety, φροντις, μέριμνα. 
 
 anxious, πολνμεριμνος, επιμελής. 
 
 Vny, τις. 
 
 Vonians, Ν. P. ancient inhabitants of Bce- 
 ού&,'Άονες. 
 it Apart, χωρίς, ίδια. 
 I ipe, πίθηκος. 
 
 Ο Ape, πιθηκίζω. 
 
 ^-pelles, Ν. P. the celebrated painter, Ά- 
 
 πελλής. 
 
 Lpery, πιθηκισμος. 
 
 Lpidanus, a river in Thessaly, now Salampria, 
 
 Άπιδανός. 
 tping, μιμημα. 
 
 .pis, N. P. king of Argos, deified in Egypt, 
 
 ^Απις. 
 
 Lpollo, N. P. son of Jupiter and Latona, 
 
 'Απόλλων, 
 .ppal, v. εκπλήσσω. 
 pparent, φανερός, δήλος. 
 ppear, v. δοκεω, φαίνομαι. 
 • make Appear, φανεροω. 
 ppearance, επιφάνεια. 
 ppease, v. ϊλαομαι. 
 ppeased, παραρρητος. 
 pplaud, v. επικροτεω. 
 pplause, κρότος. 
 pple, μήλον. — with cheeks round as apples, 
 
 μηλοπαρηος. 
 
 pple-tree, μηλις. — planted with Apple- 
 trees, μηλοσπορος. 
 
 pplication, επιμέλεια. 
 
 Dply, v. προσάπτω. 
 
 •Dpoint, v. διαταττω, καθιστημι. 
 
 ^portion, v. διαβάζομαι. 
 
 ^prehension, υπόνοια, δέος. 
 opreheusive, ύποπτος. 
 
 >proach, πρόσοδος. 
 
 AR I 
 
 743 
 
 Approach, v. προσέρχομαι, αφικνεομαι. 
 
 Approve, v. σνναινεω, αρέσκει μοι τοδε. 
 
 Approved, δόκιμος, δ δοκών. 
 
 Arabia, Ν. Ρ. 'Αραβία, Άρραβίη. 
 
 Arabians, Ν. Ρ. "Αραβεις, Άράβιοι. 
 
 Arable, αροτος. 
 
 Aracynthus, Ν. P. a mountain of CEtolia 
 
 and Boeotia, Άράκννθος. 
 A.radus, N. P. an island of Phcenicia,"Apa£o£. 
 Arsethus, N. P. a river of Epirus, "Αραιθος. 
 Araethyrea, N. P. the city Phlius, Άραιθνρεά. 
 Aratus, Ν. P. "Αράτος. See Gradus. 
 Araxes, N. P. a river of Armenia, the Cha- 
 
 boras, Άράζης. See Gradus. 
 Arbitrary, τυραννικός. 
 Arbitrator, επιγνωμων. 
 Arcadia, N. P. a region of Peloponnese, 
 
 Αρκαδία. 
 Arcesilaus, N. P. a Theban killed by Hector, 
 
 Άρκεσίλάος. 
 Archer, τοζευτήρ. 
 Archery, τοζική. 
 
 Arcturus, N. P. the star, ' Αρκτοϋρος. 
 Ardour, θυμός. 
 
 Arete, N. P. wife of Alcinous, "Αοήτη. 
 Arethusa, N. P. name of a fountain in 
 
 Ithaca, 'Αρέθουσα. 
 Arges, N. P. one of the Cyclops, "Αργής. 
 Argo, N. P. Jason's ship, 'Αργώ. 
 Argonauts, N. P. the companions of Jason, 
 
 Άργοναϋται. 
 Argos, N. P. 1. the guardian of Io. 2. son 
 
 of Phrixus. 3. the builder of the ship Argo. 
 
 4. the dog of Ulysses, "Αργός. 
 Argue, v. λογίζομαι. 
 Ariadne, N. P. daughter of Minos, Άρι- 
 
 άδνη. 
 Arienoi, N. P. an Asiatic tribe, Άριηνοί. 
 Arima, N. P. a volcano in Cilicia, "Aptfia. 
 Arimaspi, N. P. a people of Scythia, 'Apt- 
 
 μασπο'ι. 
 Anon, N. P. the musician of Methymna, 
 
 ΆρΊ'ων. 
 Arise, v. ύποτελλομαι, ανισταμαι. 
 Aristaeus, Ν. P. son of Apollo and Cyrene, 
 
 ΆρισταΊος. 
 Aristides, N. P. an Athenian, famous for 
 
 justice, 'Αριστείδης. 
 Aristippus, N. P. the philosopher of Cyrene» 
 
 Αρίστιππος. 
 Aristogiton, N. P. the associate of Harmo- 
 
 dius, 'Αριστογείτων. 
 
744 A S Ο 
 
 Aristomachus, Ν. P. a descendant of Her- 
 cules, Άριστόμαχος. 
 
 Aristophanes, N. P. 1. the comic Poet. 2. 
 the grammarian of Byzantium, 'Αριστο- 
 φάνης. 
 
 Aristotle, N. P. the famous philosopher, 
 called also the Stagirite, Αριστοτέλης. 
 
 Aristoxenus, N. P. a famous philosopher 
 and musician, Άριστόξενος. 
 
 Arm, αγκάλη, βραχιων. — to lift in the arms, 
 αγκαζομαι. — with beautiful arms, καλλι- 
 πηχνς. — to Arm, όπλιζω, 
 
 Armament, στόλος. 
 
 Armed, ένοπλος. 
 
 Armenia, N.P. a large part of Asia, 'Αρμενία. 
 
 Armful, ay κάλος. 
 
 Armour, πανοπλία. 
 
 Arm-pit, μασχάλη. 
 
 Arms, όπλα. τά. 
 
 Army, στρατός. 
 
 Arouse, v. διεγείρω. 
 
 Arraign, v. επισκηπτω. 
 
 Arrange, v. τάσσω. 
 
 Arrangement, ταζις. 
 
 Arrival, παρουσία, αφιζις. 
 
 Arrive, v. έρχομαι, ηκω. 
 
 Arrogance, ύπερηφανια. 
 
 Arrogant, υπερηνωρ, υπερήφανος. 
 
 Arrow, οίστος, βέλος. — delighting in arrows, 
 ιοχεαιρα. 
 
 Arsinoe, Ν. P. the name of two wives of 
 Ptolemy Philadelphus, Αρσινόη. 
 
 Art, τέχνη. 
 
 Artful, απατηλός. 
 
 Artifice, μηχάνημα. 
 
 Artificer, τεκτων. 
 
 Artisan, εργάτης, χειρωναξ. 
 
 Artist, τεχνίτης. 
 
 Artless, αφελής. 
 
 As, ώσπερ, καθαπερ. 
 
 Ascend, v. εισαναβαινω. 
 
 Ascent, αναβασις. 
 
 As far as, μέχρι. 
 
 to be Ashamed, αισχϋνομαι. 
 
 Ashen, μελινος. 
 
 Ashes, τεφρά, σποδός. 
 
 Asia, Ν. P. 'Ασία. 
 
 Asius, Ν. P. son of Hyrtacus, an ally of the 
 Trojans, "Ασως. 
 
 As if, ώσπερ, ώσπερεί. 
 
 Asopus, Ν. P. the father of iEgina ; also a 
 river of Boeotia, Ασωπός. 
 
 ΑΤΗ 
 
 Ask, v. ερωτάω. 
 
 Asp, ασπίς. 
 
 Asparagus, ασπαραγος. 
 
 Aspect, είδος. 
 
 Asphalion, Ν. P. the attendant of Menelaus 
 
 Άσφαλίων. 
 Ass, όνος. 
 
 AssafcEtida, Σίλφιον, a Persian plant. 
 Assail, v. επϊχραω. 
 Assailant, επαμβατηρ, επιβάτης. 
 Assemblage, ϊλα, αγέλη. 
 Assemble, v. αγειρω, άλιζω. 
 Assembly, αγυρις, αγορος, άγων. 
 Assent, ν. συμφωνεω, συναινεω. 
 Assent, συμφωνησις. 
 Assert, ν. καταφημι. 
 Assiduous, οτρηρος. 
 Assign, ν. προσνεμω. 
 Assign by lot, διακληροω. 
 Assist, v. σνγκαμνω, επικουρεω. 
 Assistance, βοήθεια. 
 
 Associate with, v. συμμιγνϋμι, συζευγνϋμι. 
 Associated, σύζυγος. 
 Assuage, v. κατηπιαω. 
 Assurance, βεβαιωσις. 
 Assuredly, δήθε. 
 
 Asterion and Asterius, N. P. names of Argo- 
 nauts y 'Αστερίων, Άστίριος. 
 Asteropaeus, Ν. P. a Lycian prince, son ο 
 
 Pelegon, Άστεροπαϊος. 
 Astonish, v. εκπλήττω. 
 Astonished, εκπλαγης. 
 Astonishment, εκπληξις, θάμβος. 
 Astound, v. εμπλησσω. 
 Astraea. Ν. P. the goddess of justice, Άσ 
 
 τραίη. 
 Astringe, v. αποστϋφω. 
 Astrologer, αστρολόγος. 
 to be an Astronomer, αστρονομεω. 
 Astronomy, αστρονομία. 
 Astyanax, N. P. son of Hector, Άστνάναζ. 
 Astyoche, N. P. mother of Ascalaphus am 
 
 Ialmenus, Άστυόχη. 
 Astyochla, N. P. mother of Tlepolemus 
 
 Άστυόχεια. 
 Astypalsea, mother of Ancseus, ΆστνπάλειάΙ 
 At, επί. 
 
 Atalanta, N. P. 'Αταλάντη. See Gradus. 
 Ate, N. P. the goddess of misfortune, "An/ 
 Athamas, N. P. king of Thebes, son ο 
 
 iEolus, Άθάμάς. See Gradus. 
 Athens, N. P. Άθήνη, et Αθήναι. 
 
A W R 
 
 Athos, N. P. a mountaia of Macedonia, 
 
 "Αθως," Αθώος. 
 Atlas, Ν. P. one of the Titans ; also, a 
 mountain in Mauritania, "Ατλας. 
 ■- Atone, v. τίω, Ιλασκομαι. 
 Atreus, Ν. P. king of Mycenae, Άτρεύς. 
 Attach one's self to, v. αντέχομαι. 
 Attack, υ. προσβάλλω, επιχειρεω. 
 Attain, v. επισπεϊν. 
 Attempt, v. πειραω. subst. πείρα. 
 Attend, v. προσέχω, υπακούω. 
 Attend to, ν . μελεδαινω. 
 Attend upon, v. θεραπεύω, διακονεω. 
 Attendant, σννοπάων, οπαδός. 
 Attention, σπονδή, επιμέλεια. 
 Attentive, προσεχής. 
 Attestation, μαρτνρημα. 
 Attractive, επαγωγός. 
 Attuned, συνοιμιος. 
 Atys, Ν. P. the favourite of Cybele, "Ατνς, 
 
 Άττις. 
 Auburn, ζανθος. 
 Audible, ακουστός. 
 
 Augeas, Ν. P. a prince of Elis, whose stables 
 were cleansed by Hercules, Αυγείας, Αϋ• 
 γ'εας. 
 i. , Auger, τερετρον. 
 kugur, μαντις. 
 !\ugur, v. προφητεύω. 
 .\ugust, adj. σεμνός, σεβάσμιος. 
 \ulis, Ν. P. a port in Bceotia, Αυλίς. 
 Vunt, θεια, τηθη, μητραδελφη. 
 Aurora, Ν. P. daughter of Hyperion ; ac- 
 cording to others, of Titan, Έως. Έώς. 
 Auspicious, αίσιος, ου, 6 ή. δεζιωννμος. 
 austere, σκυθρωπός. 
 author, ποιητής, λβγογραφος. 
 lUthority, εξουσία. 
 
 iutumn, οπωρα. 
 uxiliary, an, επαρωγος. 
 .varice, φιλοκέρδεια. 
 .varicious, φιλοκερδής. 
 venge, ν. τΊμωρεω. 
 venger, τΊμάορος. 
 version, μίσος. 
 vert, ν. απειργω, αποτρέπω. 
 void, ν. αλεεινω, ίκκλινω. 
 OW, ν. όμολογεω. 
 waken, ν. ανεγείρω, ανιστημι. 
 wkward, σκαιός, αμονσος. 
 ivning, πετασμα. 
 >vry, στρεβλός. 
 
 BAR 
 
 745 
 
 Axe, αξινη, πελεκνς. 
 
 Axius, Ν. P. a river in Thrace, Άξιος. 
 
 Axle, Axle-tree, αζων. 
 
 Axylus, Ν. P. a Thracian prince, "Αξϋλος. 
 
 Azure, κυανεος. 
 
 Β. 
 
 Babble, v. στωμυλλομαι. 
 
 Babbler, στομαργος, αδολεσχης. 
 
 Babylon, Ν. P. Βαβυλών. 
 
 Bacchanals, Ν. P. Βάκχιδες, Βάκχαι. 
 
 Bacchus, Ν. P. the god of wine, son of 
 Jupiter and Semele, Αιόνϋσος. 
 
 Bacchylides, N. P. the lyric Poet, Βακχυ- 
 λίδης. 
 
 Back, νωτος. — on the Back, ύπτιος. 
 
 Backbone, ραχις. 
 
 Backward, αναπαλιν. 
 
 Bad, κακός, πονηρός. 
 
 Bag, κιβισις, πήρα. 
 
 Bait, δέλεαρ. 
 
 Bake, v. αρτοποιεω. 
 
 Baker, κλιβανευς, αρτοποιός. 
 
 Bald, ερημοκομης, φαλακρός. 
 
 Balearic Isles, Ν. P. Τυμνήσιαι Τϊήσοι. 
 
 Balius, Ν. P. one of the horses of Achilles, 
 Βάλιος. 
 
 Ball, σφαίρα. 
 
 Ballads, δημωματα. 
 
 Band, ταινία, αμπυξ. 
 
 Bandage, σφενδόνη. 
 
 Bands, συνδετα. 
 
 Bandy, ραιβος. 
 
 Bandy-legged, ραιβοσκελης. 
 
 Banish, v. εζοριζω, φυγαδεύω. 
 
 Bank, όχθη, χώμα. 
 
 Banquet, εστιαμα, δεΧπνον. 
 
 Baphyrus, Ν. P. a river of Pieria, Βα^ϋρας. 
 
 Bar, μοχλός, — εμποδιον. 
 
 Barber, κουρενς. 
 
 Barber's shop, κουρέων. 
 
 Barcsean, N. P. of Barce, a region of Africa, 
 Βαρκαΐος. 
 
 Bare, ψιλός. 
 
 Barefoot, νηλιπους. 
 
 Bark, of a tree, φλοιός. 
 
 Bark, v. νλαω, υλακτεω. subst. ύλαγμα. 
 
 Barker, υλακτητης. 
 
 Barley, κρϊ. — Barley-gruel, πτισανη. 
 
 Barren, άκαρπος, — ατεκνος. 
 
 Barrenness, ακαρττια. 
 
 5 c 
 
746 
 
 BEG 
 
 BET 
 
 Base, αισχρός, πονηρός. 
 
 Bashful, αιδημων. 
 
 Basis, νποστασις. 
 
 Bask, v. ηλιάζω. 
 
 Basket, κανεον. 
 
 Bassareus, Ν. P. a surname of Bacchus, 
 
 Βασσαρεύς. 
 Bat, ννκτερις. 
 Bath, λοετρον. 
 Battle, μάχη, χαρμη, υσμιν. 
 Battlement, επαλζις. 
 Battus, Ν. P. king of Cyrene, Βάττος, 
 
 ov. o. 
 Baubo, N. P. the nurse of Ceres, Βανβώ, 
 
 όος, ους. ή. 
 Bawl, ν. κράζω. 
 
 Bay, κόλπος. — abounding in Bays, κολπωδης. 
 Bay-tree, δάφνη. 
 to Be, ειμί, πελομαι. 
 Beach, ακτή. 
 Beak, ρύγχος. 
 
 Beam of a house, δοκός. — sun's, ακτΊν. 
 Bean, κναμος. 
 
 Bear, υ. επιτλήμι, φέρω. — a Bear, άρκτος. 
 Beard, γενειον. 
 Bearded, γενειητης. 
 Beardless, αγένειος. 
 Beast, wild, θηρ. — of burden, κτήνος. 
 Beat, v. τνπτω. 
 Beautiful, ευμορφος, περικαλλης, κάλος. — 
 
 beautifully clad, καλλιπ^πλος. 
 Beautify, υ. δαιδαλλω, λαμπρύνω. 
 Beauty, κάλλος. 
 Beaver, καστωρ. 
 
 Because, επειδή. — Because of, χάριν, ένεκα. 
 it Becomes, πρέπει. 
 Becoming, σνμπρεπης, πρέπων. 
 Bed, λεκτρον, λεχος, εννη. — Bed of a river, 
 
 ρεεθρον, ρεΤθρον. 
 Bedchamber, θάλαμος, κοιμητηριον. 
 Bed-girth, κειριά. 
 Bedung, v. μινθοω. 
 Bee, μέλισσα. 
 Beech, φηγός. 
 Bee-hive, κντταρος. 
 Bees-wax, κηρος. 
 Beetle, σιλφη, ης. ή. 
 Beet-root, τεϋτλον. 
 Befal, υ. τυγχάνω, προσπίπτω. 
 Befitting, αισιμος. 
 
 Before, prep. προ. adv. προτερον, πριν. 
 Beget, ν. γινναω, φυτεύω. 
 
 
 ir, πτωχός. 
 Begin, ν. άρχομαι. 
 Beginning, αρχή, φροιμιον. 
 Begone ! άπαγε, ες κόρακας. 
 Behead, ν. καράτομεω. 
 Behind, οπιθεν. 
 Behold, ν. βλέπω, όραω. 
 Belch, ν. ερευγω. 
 Belief, πιστις. 
 Believe, ν. πιστεύω. 
 Bell, κωδων. 
 Bellerophon, Ν. P. son of Glaucus, Βίλλε- 
 
 ροφόντης. 
 Bellona, Ν. P. the goddess of war, daughter 
 
 of Phorcys and Ceto, Ένϋώ. 
 Bellow, v. μυκαω. 
 Bellow out, V. εκβρϋχαομαι. 
 Bellowing, μνκημα. 
 Bellows, φΰσα. 
 Belly, κενεων, γαστηρ. 
 Beloved, αγαπητός. 
 Belt, ζωστηρ, τελαμων. 
 Belus, Ν. P. a king of Assyria, and a king 
 
 of Egypt, Βήλος. 
 Bembinseans, N. P. an Argolic tribe, Βεμ• 
 
 β'ινάίοι. 
 Bench, εδρανον, βαθρον. 
 Bend, v. γναμπτω. 
 Beneath, νπαί. 
 
 Benefit, v. ωφελεω. siibst. ευεργέτημα. 
 Benevolence, φιλοφροσυνη. 
 Benevolent, ευμενής, ενφρων. 
 to be Bent, v. αγκυλοομαι. 
 Bent, κυρτός, καμπύλος. — easily bent, £ 
 
 γναμπτος. 
 Bereave, v. αποστερεω* 
 Bereft, ορφανός. 
 Berenice or Bernice, N. P. wife of Ptolemj 
 
 Lagus, and mother of Ptolemy Phila 
 
 delphus, Βερενίκη or Βερονίκη 
 Beroe, Bercea, N. P. a city of Macedonia! 
 
 Βίρό?7, Βέροια. 
 Berytus, a town of Palestine, Βηρυτός. 
 Beseech, v. λισσομαι. 
 Besiege, v. πολιορκεω. 
 Besmear with pitch, v. καταπισσοω. 
 Besprinkle, v. ραίνω. — besprinkled, Kara 
 
 σπαστός. 
 Bestow, V. δωρεομαι, χαρίζομαι. 
 Betray, v. προδιδωμι. 
 Betrayer, προδότης. 
 Betroth, v. εγγναομαι. 
 
 
Β L Ο 
 
 Betrothed, μνηστευθεις, μνηστή. 
 
 Better, αμεινων. 
 
 Bewail, ν. αποκωκυω, θρηνεω. 
 
 to Beware, φυλαττομαι. 
 
 Beyond, πέραν, υπέρ. 
 
 Bias, Ν. P. a warrior at Troy ; and one of 
 the Seven Sages, Βίας. 
 
 Bier, φερετρον. 
 
 Bile, χολή. 
 
 Bilious, χολώδης. 
 
 Billaeus, N. P. a river of Paphlagonia, Βιλ- 
 λάίος. 
 
 Billow, κύμα, κλυδώνων. — billowy, οιδμα- 
 ι τοεις. 
 
 Bind, v. δεσμεύω, δεω. 
 
 Bion, Ν. P. the Poet, Βΐων. 
 
 Bird, όρνις, οιωνός. 
 
 Bird-catcher, ιζευτηρ. 
 
 Bird-lime, ιξος. 
 
 Bird's nest, καρφίτης, θάλαμος. 
 
 Birth, γενεσις. 
 
 Bistonians, Ν. P. a Thracian tribe, Βίστονες. 
 
 Bit, of a bridle, στομιον. 
 
 Bite, v. δακνω, τρώγω. 
 ■ Biter, δηκτης. 
 
 Bithynians, Ν. P. a people of Asia, ΒΙΘϋνοΊ. 
 
 Bitter, πικρός, πευκεδανος. 
 
 Bitterness, πικροτης. 
 
 Black, μέλας. 
 
 Blackbird, κοττυφος. 
 
 Blacken, κελαινοω. See note in Gradus. 
 
 Blackness, μελασμα. 
 
 Blacksmith, μυδροκτυπος, σιδηρουργός. 
 
 Black-tailed, μελανουρος. 
 
 Blame, υ. μέμφομαι, ψεγω. 
 
 Blame, ψόγος. 
 
 Blameless, αμϋμων. 
 
 Blaze, v. φλεγεθω. 
 ; Blazing, παμφλεκτος. 
 
 Blear-eyed, γλαμυρος, γλαμων. 
 
 Bleat, v. μηκαομαι. 
 
 Bleating, βληχη. 
 
 31eed, v. α'ιμορραγεω. 
 
 31emish, μώμαρ. 
 
 Blemyes, N. P. a people of ^Ethiopia, Βλέ- 
 μυες. 
 I Bless, v. ευλογεω. 
 
 blessed, μακαρ, ευλογητος. 
 
 Blind, τυφλός. 
 
 Blister, φλύκταινα, φως. 
 
 'Blood, αίμα. — blood-stained, αιματηρός. 
 
 Bloodless, αναιμων. 
 
 BOY 
 
 747 
 
 Bloody, αιμων, αϊματοεις. 
 
 Bloom, v. θαλλω. 
 
 Blooming, ώρικος, ακμάζων. 
 
 Blow, ν. πνέω, φυσάω. — to Blow away, απο- 
 φϋσαω. 
 
 Blow, πληγή, τυμμα. 
 
 Blunted, αμβλύς. 
 
 Blush, ν. ερυθριάω, αιδεομαι. 
 
 Blustering, βνκτης. 
 
 Boar, σϋς, κάπρος. 
 
 Boar-hunter, συαγρος. 
 
 Boar-hunting, συαγρεσιά. 
 
 Boast, ν. κομπαζω. 
 
 Boaster, νφαγορης, κομπός. 
 
 Boastful, ύψηγορος. 
 
 Boasting, αλαζονεία. 
 
 Boat, σκάφη, κυμβη. 
 
 Body (living), δέμας. — (dead), σώμα, νεκρός. 
 
 Body-snatcher, τυμβωρύχος. 
 
 Boeotia, Ν. P. a country of Greece, Βοιωτία. 
 
 Boil, v. ζεω. — Boil up, v. εκζεω. 
 Bold, θαρσαλεος, θρασυς. 
 Boldness, τόλμα, θαρσος. 
 
 Bolt, οχευς, μοχλός. 
 
 Bonds, δεσμοί, δεσμά. 
 
 Bone, οστεον. 
 
 Book, βίβλων. 
 
 Bookseller, βιβλιοπώλης. 
 
 Boot, κνημις. 
 
 Bootes, Ν. P. the Constellation, Βοώτης. 
 
 Booty, λεία, άγρα. 
 
 Boreas, Ν. Ρ. Βορεάς. See word in Gradus. 
 
 Born, γεγονως, πεφϋκως. 
 
 to be Borne aloft, αναφέρομαι. 
 
 Borrow, v. δανείζομαι. 
 
 Borysthenes, N. P. (the Dnieper) Βορυσ- 
 
 θ'ενης. 
 Bosom, κόλπος, στήθος. 
 Bosporus, Ν. P. the Thracian and Cimme- 
 rian, Βόσπορος. 
 Both, αμφω, αμφοτερος. 
 Bottle, λαγηνος, λήκυθος. 
 Bottomless, άβυσσος. 
 Bound together, συνδετος. 
 Boundary, 'όρος. 
 Boundless, ατέρμων. 
 Bow, τοζον. — bow-string, αεμμα. — bearer of 
 
 the silver bow, αργυροτοζος. 
 Bowels, σπλάγχνα, έντερα, τα. 
 Bowl, κυπελλον, δεπας. 
 Box, πυΐις, κιβωτών. 
 Boy, παις. dimin. παίδαρων. 
 
 5 c 2 
 
 J 
 
748 
 
 Β R Ο 
 
 Brag, ν. μεγαληγορεω. 
 
 Braggart, αλαζων. 
 
 Brain, εγκέφαλος. 
 
 Brain-struck, παραπληκτος. 
 
 Bramble, άκανθα, βάτος. — one who plucks 
 
 Bramble-berries, βατοδροπος. 
 Bran, πιτϋρα. τα. 
 Branch, κλάδος, όζος. 
 Branchus, Ν. Ρ. Βράγχος. See word in 
 
 Gradus. 
 Brand-mark, στίγμα. 
 Branded person, στιγματιας. 
 Brandish, v. τινάσσω, κραδαω. 
 Brass, χαλκός. 
 Brassy, εγχαλκος. 
 Brave, αλκιμος, ανδρείος. 
 Bravery, ενανορια, αρετή. 
 Brawl, ν. κολφαω. 
 Brayer, ογκηστης. 
 Brazen, χαλκός, εγχαλκος. 
 Brazen -footed, χαλκοπους. 
 Bread, σίτος, άρτος. 
 Bread-crumbs, -φωθια. 
 Breadth, πλάτος, εΰρος. 
 Break, ν. κλαω, θραύω, ρηγνυμι. — in pieces, 
 
 κατερεικω. 
 Break of day, αγχαυρος. 
 Breakfast, ακρατισμα. 
 Breast, στήθος. 
 Breast-band, μαστοδετον. 
 Breath, πνοή, πνενμα. 
 Breathe, ν. αημι, πνέω. 
 to Breed, τίκτω, κυω. 
 Breeze, αύρα, πνενμα. 
 Breeze-fly, οίστρος. 
 Brick, πλίνθος. 
 Bridal, γαμήλιος. 
 Bride, νύμφη, μνηστή. 
 Bridegroom, ννμφιος. 
 Bridge, γεφνρα. 
 Bridle, ηνιον, χαλινός. 
 Brief, σύντομος, βραχύς. 
 Bright, φαεθων, φαεινός. 
 Brilliant, λάμπρος. 
 Bring forth, ν. τίκτω. 
 Bring up, v. τρέφω. 
 British, Ν. P. Βρετανίς. 
 Britons, Ν. P. Βρετανοί, Βρεταννοί. 
 Brittle, θρανστος. 
 Broad, ενρνς, πλατύς. 
 Broad-shouldered, ευρννωτος. 
 Broil, ν. φωζω, οπταω. 
 
 Β ΥΖ 
 
 Brook, οχετός, ρυα%. 
 
 Broom, σαρον. 
 
 Brothel, κασανριον. 
 
 Brother, αδελφός, κασιγνητος. 
 
 Brother-in-law, δαηρ. 
 
 Brow, οφρυς. 
 
 Bruise, ν. κατερεικω, συντρίβω. 
 
 Brush, υ. φαιρω. 
 
 Brush against, ν. μεταψαιρω. 
 
 Brute, θηρ, θηριον. 
 
 Bubble, ν. παφλαζω. 
 
 Bubble, φνσαλις, πομφολυζ. 
 
 Bubbling, πάφλασμα. 
 
 Bucheta, Ν. P. a town of Epirus, Βούχετά. 
 
 Bucket, καλπις. ή. 
 
 Buckle, πόρπη. 
 
 Buckthorn, θαψος. 
 
 Bud, βλαστημα, βλαστός. — rose-bud, καλνξ. 
 
 Buffet, Ό. ύπωπιαζω. 
 
 Buffoon, μίμος. 
 
 Bug, κορις. 
 
 Build, ν. τεκταινω, οικοδομεω. 
 
 Bull, ταύρος. 
 
 Bupalus, Ν. P. a painter of Clazomenge, 
 
 Βοΰπαλος. 
 Burial, ταφή. 
 Burn, υ. καίω, φλέγω. 
 Burning, adj. φλεγνρος. 
 a Burning, καΰμα, εμπρησμός. 
 Burst forth, v. ύπορρηγνυμαι, εκρηγννμαι. 
 Burthen, φόρτος, βάρος. 
 Burthensome, επαχθής. 
 Bury, ν. θάπτω, εκφέρω. 
 Bushel, μεδιμνος. 
 
 Business, ασχολία, πραγματεία, πράγματα. ra.| 
 Busy, ασχολος, σπουδαίος. 
 But, αλλά, πλην, αταρ, μεντοι, δε. 
 Butcher, κρεοπώλης, κρεουργος, αρταμος. 
 Butt, V. εγκορυπτομαι. 
 Buttock, γλουτός. 
 Buy, V. αγοράζω, πριαμαι, ωνεομαι. 
 By, υπό, προς. 
 By and by, αυτ'ικα, ευθύς. 
 By day, καθ' ημεραν. 
 By night, νυκτωρ. 
 Byblis, Ν. P. a mountain near Miletus; 
 
 Βνβλίς. 
 Byblus, N. P. a city of Phoenicia, Βύβλοζ : 
 
 now Esbile. 
 Byzantium, N. P. Constantinople, Βνζάν; 
 
 των, 
 Byzeres, a people of Pontus, Βύζηρες. 
 
C A L 
 
 c. 
 
 Cabbage, κραμβη, κοραμβη. 
 
 Cabin, καλνβη, οικιδιον. 
 
 Cable, χαΧΊνωτηριο}', καλώς. 
 
 Cadaverous, νεκρωδης. 
 
 Cadiz, Ν. Ρ. Τάδειρα. τα. 
 
 Cadmus, Ν. P. son of Agenor, founder of 
 
 Thebes, Κάδμος. 
 Cadusii, N. P. a people near the Caspian 
 
 sea, Καδούσιοι. 
 Cseneus, Ν. P. Καινενς. See Ovid. Metara. 
 
 xii. 172, etc. 
 Caeratus, N. P. a river in Crete, Καίράτος. 
 Caesar, Ν. P. Καίσαρ. 
 Cajole, v. ύπωθωπευω, αικαΧλω. 
 Cajoling, αίμνλως. 
 Cake, φθο'ίς, μάζα, πλακους. 
 Calamint, a kerb, καλαμινθη. 
 Calamitous, δυστυχής. 
 Calamity, συμφορά, δυστυχία. 
 Calchas, Ν. P. the celebrated soothsayer, 
 
 Κάλχας. 
 pCalculate, v. ψηφίζω, — λογίζομαι. 
 Calculation, λογισμός. 
 Caldron, λεβης. 
 Calf, μόσχος. 
 Calf of the leg, κνήμη. 
 Call, V. καλεω. subst. κλήσις. 
 Called, κληθείς. 
 Uallianassa, N. P. name of a Nereid, Καλλι- 
 
 άνασσα. 
 
 ^allianax, Ν. P. a Rhodian, Καλλιάναζ. 
 ^allianeira, Ν. P. name of a Nereid, Καλ- 
 
 λιάνειρα. 
 
 IUalliarus, Ν. P. a town in Locris, Καλ- 
 λίαρος. 
 j ^allias, Ν. P. an iEginetan noble, Καλλίάς. 
 I ^allichorus, N. P. name of a river and a 
 I fountain in Attica, Καλλίχορος. 
 I "alligenla, N. P. a name of Ceres, or her 
 I nurse, Καλλιγενεια. 
 
 lallignotus, N. P. in Callimachus, Καλλί- 
 I] γνωτος. 
 ; allimachus, Ν. P. the Poet, Καλλίμαχος. 
 : alliope, N. P. one of the Muses, Καλ- 
 , λιόπη. 
 
 ' allista, Ν. P. an island north of Crete, now 
 Santorin, Καλλίστη. 
 
 allisto, N. P. daughter of Lycaon, Καλ- 
 λιστώ. 
 aim, ήσυχος, γαληνός. 
 
 CAR 
 
 749 
 
 Calm, v. κατενκηλεω. 
 
 Calumniate, v. σϋκοφαντεω, διαβαλλω. 
 
 Calumny, διαβολή, συκοφαντία. 
 
 Calydnae, Ν. P. islands off the coast of 
 
 Caria, Καλύδναι. 
 Calydon, N. P. a city of iEtolia, Καλνδών. 
 Calypso, N. P. daughter of Atlas, Καλυψώ. 
 Camarlna, N. P. a lake and town of Sicily, 
 
 ΚαμάρΊνα. 
 Camarltae, N. P. a tribe on the Caspian 
 
 Sea, Καμαρϊται. 
 Camel, κάμηλος. 
 
 Camlrus, N. P. a city of Rhodes, Κάμειρος. 
 Camomile, χαμαιμηλον. 
 
 Camp, στρατοπεδον. — to pitch a Camp, στρα- 
 τοπεδεύω. 
 Canace, N. P. da. of iEolus, mother of 
 
 Triopas, Κανάκη. 
 Canal, οχετός. 
 Candid, απλόος. 
 Candle, λύχνων, λύχνος, κανδηλη, but this 
 
 latter word not used by Poets. 
 Candle-stick, λυχνείον. 
 Candour, ευηθια. 
 Cane, δοναζ, κάλαμος. 
 Canine, κυνικός. 
 Canister, κανεον. 
 Cannibal, ανθρωποφάγος. 
 I Cannot, ασθενεω, ου δυναμαι. 
 Canopus, N. P. a city of Egypt, Κάνωβος. 
 Canthus, N. P. one of the Argonauts, Κάνθος. 
 Cap, πΊλος. 
 Capable, δεινός. 
 Capacious, ευρύχωρος. 
 Capacity, χωρησις, χωρημα. 
 Capaneus, Ν. P. one of the Seven Chiefs 
 
 against Thebes, Καπανεύς. 
 Capernaum, N. P. a city in Palestine, Κα- 
 περναούμ, Καπερνάονν. 
 Caphereus, Ν. P. a promontory of Euboea, 
 
 Καφηρεύς. 
 Cappadocia, Ν. P. Καππαδοκία. 
 Capricious, διατροπος. 
 Captive, αιχμάλωτος. 
 Captivity, ειρερος. 
 Capys, N. P. son of Assaracus, father of An- 
 
 chises, Κάπυς. 
 Car, οχος, άρμα. 
 Carambis, Ν. P. now Cape Kerempe, 
 
 Κάραμβις. 
 Cardamyle, N. P. a city of Messenia, Καρδα- 
 
 μΰλη. 
 
750 CAS 
 
 Cardopion, Ν. P. in Aristophanes, KapoV 
 π'ιων. 
 
 Care, μέριμνα, κηδος. 
 
 Care for, v. μελεδαινω. — to take Care of, 
 επιμελεομαι. 
 
 Careful, κεδνος. 
 
 Careless, αμερψνος, αμελής. 
 
 Carelessness, αμέλεια. 
 
 Caressing, αιμυλος. 
 
 Caresus, Ν. P. a river of the Troad, Κά- 
 ρησος. 
 
 Cargo, γόμος. 
 
 Caria, Ν. P. a country of Asia Minor, 
 Καριά. 
 
 Carian, a, Ν. P. Κα p. 
 
 Carneades, N. P. the father of Telesicrates, 
 Καρνειάδης. 
 
 Carnia, N. P. a festival in honour of Apollo, 
 Κάρνεα, Καρνεϊα. 
 
 Carpathus, Ν. P. the island Scarpanto, Κάρ- 
 παθος. 
 
 Carpenter bee, θρψ, θρϊπος. ή 6. 
 
 Carpet, ταπης, δαπις. 
 
 Carrhotus, Ν. P. the brother of Areesilaus' 
 wife, Κάρρωτος. φ 
 
 Carrion, κενεβρΊα. τα. 
 
 Carrot, σταφυλϊνος. 
 
 Carry, v. φορεω, Φέρω, κομίζω.— to Carry be- 
 yond, μετεκφερω. 
 
 Cart, άμαζα. 
 
 Carthage, Ν. P. Καρχηδών, όνος. ή. 
 
 Cartwright, άμαζουργος. 
 
 Carve, ν. γλύφω. 
 
 Carved, τρητος. 
 
 Carver, δαιτρος. See Gradus. 
 
 Carving, δαιτροσυνη. 
 
 Carystus, N. P. a town in Euboea and Ar- 
 cadia, Κάρυστος. 
 
 Cask, πίθος, κάδος. 
 
 Caspian, Ν. P. Κάσπιος. 
 
 Cassandra, Ν. P. Κασσάνδρα, Κάσάνδρά. See 
 Gradus. 
 
 Cassiepea and Cassiope, N. P. wife of Ce- 
 pheus, mother of Andromeda, Κασσάπεια. 
 
 Castalia, N. P. a sacred fountain at Delphi, 
 Κασταλία. Hence, 
 
 Castalides, N. P. Καστάλιδες, ων. αι. 
 
 Castianlra, Ν. P. mother of Gorgythio, Κασ- 
 τιάνειρα. 
 
 Castor, Ν. P. brother of Pollux, Κάστωρ. 
 
 Casus, N. P. an island of the ^Egean sea, 
 Κάσος. 
 
 C Ε R 
 
 Catana, N. P. a city of Sicily, Κατάνη. 
 
 Catch, v. καταλαμβάνω, άλισκω. 
 
 Caterpillar, τρωξαλλις. 
 
 Caucasus, Ν. P. the mountain, Καύκασος. 
 
 Caucons, N. P. a tribe of Arcadia, Καϋκωνες. 
 
 Caught, επιληπτος. 
 
 Caul, δερτρον. 
 
 Cause, v. γεννάω, φνω. subst. αιτιά. 
 
 Caution, προμηθια, ευλάβεια. 
 
 Cautious, προμηθης. 
 
 Cave, αντρόν. 
 
 Cavern, τρώγλη. 
 
 Cavity, χηραμος. 
 
 Caw, v. επικρωζω. 
 
 Cayster, Ν. P. a town and river near Ephesus, 
 
 Κάύστρος. 
 Cease, v. παύομαι, απολήγω. 
 Cecropidee, Ν. P. Κεκροπιδαί, so called from 
 Cecrops, N. P. an Egyptian, who migrated 
 
 to Athens, and became king, Κεκροφ. 
 Celebrate, v. κλειώ, ΰμνεω. 
 Celebrated, υμνητος. 
 Celestial, ουράνιος. 
 Celeus, Ν. P. father of Triptolemus, Κελεός 
 
 ου. δ. 
 Celibacy, φυγαρσενιά. 
 Celtos, Ν. P. a lake flowing into the Euxine 
 
 Κέλτος. 
 Celts, N. P. inhabitants of Gaul, Κελται. 
 Cempsi, N. P. a people of ancient Spain 
 
 Κεμ-φοι. 
 Cenaeum, N. P. a promontory in Euboea 
 
 Κηναϊον, sc. άκρον. 
 Cenchreae, N. P. a fountain in Argolis 
 
 Κερχνεια v. Κέγχρεια. 
 Cenotaph, κενηρων. — to raise a Cenotaph; 
 
 κενοταφεω. 
 Censorious, φθονερός. 
 Centaur, Ν. P. Κένταυρος. 
 Cephallenians, N. P. inhabitants of Cefalonii \ 
 
 Κεφάλλήνες. 
 Cepheus, N. P. father of Andromeda, Κηφενο;, I 
 Cephlsus, N. P. a river in Boeotia, Κηφισσόο | 
 CeramTcus, N. P. two burial grounds I t 
 
 Athens, Κερα/ιεικός•. 
 Cerate, κηρωτη. 
 Cerberus, N. P. the fabled dog of the if* \i 
 
 fernal regions, Κέρβερος. 
 Cerceis, N. P. a Na'iad, daughter of Oceanu 
 
 and Tethys, Κερκηις. 
 Ceres, N. P. the mother of Proserpine b; s 
 
 Jupiter, Αημήτηρ, Αηώ. 
 
C Η A 
 
 Certainly, δηλονότι. 
 
 Cerynea, Ν. P. a mountain in Arcadia, Κε- 
 ρύνειας. 
 Cessation, παυσωλη. 
 Ceto, Ν. P. wife of Phorcyn ; also, of Ty- 
 
 phon, Κητώ. 
 Ceyx, N. P. king* of Trachin, husband of 
 
 Alcyone, Κήϋξ. 
 Chaerephon, N. P. the friend of Socrates, in 
 
 Aristophanes, Χαιρεφών. 
 Chserippus, N. P. in Athenaeus, Χαίριππος. 
 Chaeris, N. P. a tasteless musician at Thebes, 
 
 Χαϊρις. 
 Chafe, υ. ψωχω. 
 i-Chaff, αχυρον. 
 j Chafing-dish, πυρανον. 
 Chain, v. δεσμεύω, subst. δεσμός, σειρά. 
 ■Chalcicecus, Ν. P. epith. ofMinerva at Sparta, 
 
 Χαλκίοικος. 
 Chalciope, N. P. mother of Thessalus, also, 
 
 wife of Phryxus, Χαλκιόπη. η. 
 ^halcis, Ν. P. a town of Eubcea, ΧαλκΙς, 
 ιδος. ι). 
 i'johalcodon, Ν. P. king of Euboea, Χαλ- 
 κώδων. 
 ! ^halcon, Ν. P. a Myrmidon, father of Bathy- 
 
 cles, Χαλκών. 
 ^halybes, Ν. P. a people of Pontus, who 
 were supposed to have discovered steel, 
 )ii§- Χάλυβες. 
 
 chamber, θάλαμος. 
 
 /hamp, μαστιχαω. 
 
 "hance, τύχη. — by Chance, τνχηρως. 
 
 Change, v. μεταλασσω. subst. μεταβολή. 
 
 Ihant, v. ύμνεω. 
 
 Jhaones, N. P. a people of Epirus, now W. 
 
 Albania, Χά'ονες. 
 Ihaos, Ν. P. Χάος. 
 
 ! harax, N. P. a priest and philosopher at 
 Pergamus, Χάραξ. 
 Charge, command, επιτροπή, εντολή. 
 harge, v. επιτελλω, προστασσω. 
 hariclo, Ν. P. mother of Tiresias, XapY- 
 κλώ. η. 
 
 harilas, Ν. P. in Callimachus, Χαριλάς. 
 hariot, δίφρος. 
 harioteer, ηνίοχος, ηνιοστροφος. 
 harippus, Ν. P. in Aristophanes, Χά- 
 ριππος. 
 
 haris, Ν. P. wife of Vulcan, //. Σ. 382. 
 Χάρις. ή. 
 haritable, ελεήμων, 
 
 > 
 
 l(i 
 
 CHI 751 
 
 Charity, ελεημοσύνη, αγάπη. 
 
 Charm, v. θέλγω, subst. θελγητρον. 
 
 Charmis, N. P. in Callimachus, Χάρμις. 
 
 Charmus, N. P. father-in-law of Hippias, 
 Χάρμος. 
 
 Charon, N. P. ferryman of the regions below, 
 Χάρων. 
 
 Charopus, N. P. father of Nireus, Χάροπος. 
 
 Charybdis, N. P. Χάρυβδις. 
 
 Chase away, v. εκκρουω, διώκω. 
 
 Chasm, χάσμα. 
 
 Chaste, αγνός. 
 
 Chastise, v. κολάζω, σωφρονίζω. 
 
 Chastisement, κολασμα. 
 
 Chastity, άγνεια. 
 
 Chat, v. στωμυλεω. 
 
 Chattering, λαλιά. 
 
 Cheat, V. φηλοω, φενάκιζω. subst. φηλητης. 
 
 Check, υ. επέχω, subst. επιστασις, εποχή. 
 
 Cheek, παρειά, παρη'ίς. 
 
 Cheerful, Ιλαρός. 
 
 Cheerless, λυπηρός, περίλυπος. 
 
 Cheese, τυρός. 
 
 Cheese-cake, τϋροεις άρτος. 
 
 Cheesemonger, τυροπώλης. 
 
 Cheese-scraper, τυροκνηστις. 
 
 Cherish, ν. θάλπω, τρέφω. 
 
 Cherry-tree, κέρασος. 
 
 Chersidamas, Ν. P. a Trojan noble, Χερσι- 
 δάμας, ντος. 
 
 Chersonesus, Ν. Ρ. Χερρόνησος, Χερσόνησος. 
 See Gradus. 
 
 Chest, κιστη, λαρναζ. 
 
 Chew, υ. μασαομαι. 
 
 Chian, Ν. Ρ. ΧΊ'ος, ά, ον. 
 
 Chick, νεοττιον. 
 
 Chide, ν. επιτΊμαω. 
 
 Chilblain, χιμετλον. 
 
 Child, τεκνον, παις. 
 
 Childless, ατεκνος, απαις. 
 
 Chill, ν. -φϋχω. 
 
 Chilliness, άλγος. 
 
 Chilo, Ν. P. one of the seven sages, ΧΊ'λων. 
 
 Chimaera, Ν. P. a fabulous monster, Χί- 
 μαιρα, ή. 
 
 Chimaereus, Ν. P. son of Prometheus, Xi- 
 μαιρεύς. 
 
 Chimney, καμΊνος, καπνη. 
 
 Chin, γενειάς. 
 
 Chios, Ν. P. the island, now Chio, Χίος. 
 
 Chip, περικομμα, ψήγμα. 
 
 Chiron, Ν. P. the Centaur, Χειρών. 
 
752 
 
 C I R 
 
 Chirp, v. τερετίζω. 
 
 Chirping, τερέτισμα, μιννρος. 
 
 Chisel, γλαρις. 
 
 Chisel, v. ακροτομεω. 
 
 Chloris, Ν. P. mother of Nestor, Χλώρις. 
 
 ιδος. ή. φ 
 
 Choice, αφεσις. 
 Choke, ν. αγχω, πνίγω. 
 Cholargi, Ν. P. inhabitants of a δήμος in 
 
 Attica, Χολαγρεϊς. οι. 
 Choose, ν. αιρεω. 
 Choral, χορικός. — Chorus, χορός 
 Chromis, Ν. P. leader of the Mysians, Χρομίς. 
 Chromius, N. P. 1. a Greek general under 
 
 Nestor. 2. a son of Priam. 3. a Lycian 
 
 noble. 4. a Trojan. 5. another Lycian. 
 
 Χρόμως. 
 Chrysei's, N. P. l.a Nereid. 2. da. of Thes- 
 
 pius. 3. da. of Chryses, Χρϋσηΐς. 
 Chryses, N. P. Priest of Apollo, father of 
 
 Chryseis, Χρϋσης. 
 Chrysogone, N. P. name of a female in 
 
 Theocritus, Χρϋσογόνη. 
 Chrysothemis, N. P. da. of Agamemnon, 
 
 Χρϋσόθεμις. 
 Chyle, χυλός. 
 Ciani, N. P. inhabitants of Cius in Mysia, 
 
 KiaVoi. 
 Cicones, N. P. a Thracian tribe, Κίκονες. 
 Cicynna, N. P. an Attic δήμος, Κίκυννα. 
 Cilicia, Ν. P. a country of Asia Minor, 
 
 Κιλικία. 
 Cilix, N. P. son of Agenor, Κίλιξ. 
 Cilia, N. P. 1. da. of Laomedon. 2. a town 
 
 in the Troad, Κίλλα. 
 Cillico, N. P. a man noted for treachery, 
 
 Κιλλικών. 
 Cimmerii, N. P. ancient inhabitants of the 
 
 Crimea, Κιμμέριοι. 
 Cimolus, N. P. Kimoli or Argentiera, Κίμωλος. 
 Cimon, N. P. son of Miltiades, Κίμων. 
 Clnesias, N. P. a Dithyrambic poet, ridiculed 
 
 by Aristophanes, ΚΤνησίας. 
 Cinnamon, κινναμωμον. 
 Cinyras, N. P. a king of Cyprus ; also, the 
 
 father of Adonis, Κινύράς. 
 Circe, N. P. daughter of Sol and Persei's, 
 
 one of the Oceanides, Κίρκη. 
 Circle, κνκλός. 
 Circular, κύκλιος, περιφερής. 
 Circumcised, ψωλος. 
 Cirrha, Ν. P. a town of Phocis, Κίρρά. 
 
 C L Ο 
 
 Cisseus, N. P. father of Hecuba and 
 
 Theano, Κισσίάς, Κισσενς. 
 Cistern, λάκκος, εκδοχεΐον. 
 Cisthene, Ν. P. a mountain of Thrace, Κισ- 
 
 θήνη. 
 Cithseron, Ν. P. a mountain in Boeotia, 
 
 Κιθαιρών. 
 Citizen, πολίτης. 
 City, πολις, άστυ. 
 
 Claim, v. αντιλαμβανω, προσποιούμαι. 
 Clan, φϋλον. 
 
 Clang, v. κλαγγω. subst. κλαγγη. 
 Clarus, Ν. P. a city of Ionia, now ZiUe s 
 
 Κλάρος. 
 Clash, v. συγκρούω, ανασειω. 
 Clasp, περόνη. 
 Claw, στονυζ, χηλή. 
 Clay, βώλος, άργιλος. 
 Clean, ευπλυνης, καθαρός. 
 Cleanse, ν. καθαιρώ. 
 Clear, δήλος, φανερός, — διάφανης. 
 Cleave, ν. σχίζω. 
 Cleavers, the herb, απαρ'ινη. 
 Cleft, σχιστός. 
 Cleombrotus, Ν. P. in Callimachus, Κλεόμ- 
 
 βροτος. 
 Cleon, Ν. P. the turbulent demagogue at 
 
 Athens, Κλέω^. 
 Cleonae, N. P. a town in the Peloponnesus 
 
 Κλεω^αί. 
 Cleomcus, N. P. of a man in Callimachus 
 
 ΚλεονΊκος. 
 Cleonymus, N. P. of one who flung awa\ 
 
 his shield. Aristoph. Κλεώνυμος. 
 Cleopatra, N. P. wife of Meleager, &c 
 
 Κλεοπάτρα. 
 Clever, έμπειρος. 
 Cleverly, κομψώς. 
 Cliff, κρημνός. 
 Cligenes, N. P. in Aristophanes, Κλειγ'ενης. 
 Cllnias, N. P. father of Alcibiades, Κλεινίάζ 
 Clio, N. P. one of the Muses, Κλειώ, Κλεώ.; 
 Cllte, Ν. P. da. of Merops, Κλείτη. 
 Clitus, N. P. son of Pisenor, Κλεϊτσς. 
 Climb, v. αναβαίνω. 
 Cloak, χλαίνα. 
 Clod, βώλαξ. 
 Close, v. συγκλειω. 
 Close, adj. στιφρος, πυκνός, αολλης. 
 Close by, αγχίμολον. 
 Clothe, v. αμφιδϋω, περιβάλλω. 
 Clothing, εσθος, είμα. 
 
 i 
 
COL 
 
 Clotho, Ν. P. one of the Fates, who spun 
 
 the thread of life, Κλωθώ. 
 Cloud, νεφέλη. Cloud -capt, αγχινεφης. 
 Cloud-collecting, νεφεληγερέτης. 
 Clouded, σνννεφής. 
 
 Cloven, δισχιδής. Cloven-footed, διχηλος. 
 Clown, αγρικος. 
 Club, κορυνη. 
 Cluster, βοτρνς. 
 Clymene, N. P. 1. daughter of Oceanus 
 
 and Tethys. 2. a Nereid. 3. wife of Phy- 
 
 lacus. 4. daughter of Minyas. 5. mother 
 
 of Palamedes. 6. daughter of Iphis, 
 
 mother of Iphiclus. 7. mother of Homer, 
 
 Κλυμενη. 
 Clymenus, N. P. father-in-law of Nestor, 
 
 Κλύμενος. 
 Clytemnestra, N. P. wife of Agamemnon, 
 
 Κλυταιμνήστρα. 
 Olytia, N. P. queen of Cos, Κλυτίά. 
 Dlytius, N. P. 1. the brother of Priam. 2. a 
 
 noble of Ithaca, friend of Telemachus. 
 
 3. a Grecian noble, father of Dolops, 
 
 Κλύτιος. 
 ylytomachus, N. P. a noble of ^Egina, Κλν- 
 
 τόμαχος. 
 Jlytomedes, Ν. Ρ* son of Enops, Κλντο- 
 
 μήδης. 
 
 Jlytoneus, Ν. P. a Phseacian noble, cele- 
 brated for his navy, Κλντόνηος. 
 nidus, N. P. a town of Caria and Thessaly, 
 
 Κ,νίδος. 
 
 oach, άρμα, δίφρος. 
 oach-maker, άρματοπηγος. 
 pal, ανθραξ. 
 obbler, ραφευς. 
 obweb, αραχνών. 
 
 ock, αλέκτωρ. See word in Gradus. 
 pcytus, N. P. a river of Epirus, Κωκϋτός. 
 mantis, N. P. daughter of Coeus, Κοιαντίς. 
 «ei's, N. P. s. as Κ,οιαντίς, Κοιηΐς. 
 
 Eranus, Ν. P. La Lycian noble. 2. the 
 
 companion of Merion, Κοίρανος. 
 
 tesura, N. P. a luxurious lady of Athens, 
 
 Κοισϋ'ρά. 
 
 eus, N. P. one of the Titans, father of 
 atona, ΚοΤος. 
 
 tffer, ζυγαστρον 
 
 iflGn, σορός. 
 :) >in, νόμισμα. 
 incide, v. συμπίπτω. 
 lchi, N. P. a people of Asia, Κόλχοι, 
 
 I 
 
 CON 
 
 753 
 
 Cold, φυχος, κρύος. 
 
 Collect, υ. σνλλεγω, αγειρω. 
 
 Colonize, v. εποικίζω. 
 
 Colonos, Ν. P. an Attic district, Κολωΐ'ός. 
 
 Colour, V. χρωννϋμι. subst. χρώμα, χροά. 
 
 Colourless, αχρωστος. 
 
 Comb, v. κτενιζω. subst. κτεις. 
 
 Combat, υ. αεθλευω, μάχομαι. 
 
 Combat, μάχη, χαρμη. 
 
 Combatant, αγωνιστής. 
 
 Combination, συστασις. 
 
 Combine, v. συμπλέκω. 
 
 Come, v. έρχομαι, ήκω. — Come ! αγε, δευρο. 
 
 Comedian, κωμωδός. — Comedy, κωμωδία. 
 
 Comeliness, φαιδροτης. 
 
 Comely, ευειδής, ωραίος. 
 
 Comet, κομήτης. 
 
 Comfort, παρακλησις. 
 
 Comic, κωμικός. 
 
 Command, ν. προστασσω, εντέλλομαι. 
 
 Command, or govern, v. κρατεω, βασιλεύω. 
 
 Commend, v. επαινώ. 
 
 Commission, παραγγελία, πρόσταγμα. 
 
 Commissioner, επίτροπος. 
 
 Common, κοινός, δημοτικός. 
 
 Commonalty, οι πολλοί, πλήθος, δήμος. 
 
 Community, κοινωνία. 
 
 Companion, εταίρος. 
 
 Company, συνοδιά, ομιλία. 
 
 Compare, ν. συμβάλλω. 
 
 Comparison, συγκρισις. 
 
 Compassion, οίκτος. 
 
 Compassionate, ν. οικτιζω. 
 
 Compassionate, φΐλοικτιρμο)ν. 
 
 Compel, ν. αναγκάζω, βιάζομαι. 
 
 Compendious, σύντομος. 
 
 Compensate, υ. ανταμείβομαι. 
 
 Complain, or lament, ν. οδύρομαι. 
 
 Complain, or blame, v. μέμφομαι. 
 
 Complaint, οδυρμός, — μεμψις, έγκλημα. 
 
 Complete, v. συντελεω. 
 
 Completed, τέλειος. 
 
 Completion, συντέλεια. 
 
 Complexion, χρώμα. 
 
 Comply, v. πείθομαι, πειθαρχεω. 
 
 Compose, v. συντιθημι, συνταττω. 
 
 Comprehend, v. συλλαμβάνω. 
 
 Comprehension, συλληψις. 
 
 Comprise, v. περιέχω, περιβάλλω. 
 
 Comrade, συστρατιωτης. 
 
 Conceal, v. κρύπτω, καλύπτω. 
 
 Concealment, κρυψις, κάλυμμα. 
 
 5 Ό 
 
754 CON 
 
 Conceited, δοκησισοφος. 
 
 Conceive, v. κυεω, — περινοεω. 
 
 Conception, κνησις, — νοησις. 
 
 it Concerns, προσήκει. 
 
 Concert, αρμονία. 
 
 Conciliate, v. σνναλλαττω, προσάγομαι. 
 
 Concord, ομόνοια, δμοφροσυνη. 
 
 Concourse, πλήθος. 
 
 Condemn, v. κατακρίνω. 
 
 Condemnation, καταδίκη. 
 
 Condole with, v. συναλγεω, συναχθομαι. 
 
 Conduct, V. ήγεομαι. 
 
 Conductor, οδηγός. 
 
 Confess, v. δμολογεω, συμφημι. 
 
 Confession, ομολογία. 
 
 Confident, ευθαρσής. 
 
 Confirm, v. βεβαιοω. 
 
 Confuse, v. ταράσσω, συγχέω. 
 
 Confusedly, εική. 
 
 Confusion, ταραγμος, συγχυσις. 
 
 Congeal, v. καταπηγνϋμι. 
 
 Conger-eel, γογγρος. 
 
 Conjecture, v. τεκμαίρομαι. 
 
 Connas, N. P. in Aristophanes, Κοννάς. 
 
 Connect, v. συνάπτω. 
 
 Connexion, συμπλοκή. 
 
 Conquer, v. ν'ικαω. — Conquered, νικηθείς. 
 
 Conqueror, νικητής. — Conquest, νίκη. 
 
 Conscience, συνειδησις. 
 
 Conscious, συνειδώς. 
 
 Consciousness, συννοιά. 
 
 Consecrate, υ. άγιζω. 
 
 Consecrated, καθιερωμένος. 
 
 Consent, v. σνμφωνεω. subst. ομόνοια. — by 
 
 Consent, κατά συνθηκην. 
 Consequence, το εφεξής, τά επί τούτοις. 
 Consider, ν. σκοπεω, λογίζομαι. 
 Consideration, φροντις, λογισμός. 
 Consist, ν. συνέχω, συνισταμαι. 
 Consistency, συνέχεια, συστασις. 
 Conspicuous, περιφανής. 
 Conspiracy, συνωμοσία. 
 Conspirator, συνορκος, συνωμότης. 
 Conspire, ν. συνομνϋμι. 
 Constitution, έξις. — πολιτεία, συστασις. 
 Constrain, ν. βιάζομαι. 
 Consul, ύπατος. 
 Consult with, ν. συμβουλεύω. 
 Consultation, συμβουλή. 
 Consume, v. (by fire) καταφλεγομαι. 
 Consume, v. τειρω. 
 Consumptive, φθισικός. 
 
 COR 
 
 Contain, υ. χωρεω. 
 
 Contemplate, v. θεωρεω. 
 
 Contemplation, θεωρία. 
 
 Contemn, v. καταφρονεω. 
 
 Contend, υ. ερίζω, δηριαομαι. 
 
 Content, αυτάρκης. 
 
 Contention, αγώνισμα, άθλος. 
 
 Contested, αμφηριστος. 
 
 Contiguous, αγχιγειτων. 
 
 Continual, συνεχής. 
 
 Continually, συνεχώς. 
 
 Contract, ν. συστέλλω, συνελκω. 
 
 Contradict, ν. αντΐλογεω. 
 
 Contradiction, αρνησις. 
 
 Contrary, ενάντιος. 
 
 Contribute, v. συμφερω. 
 
 Contrivance, μήτις, εξευρημα. 
 
 Contrive, v. μηχαναομαι. 
 
 Conversation, λέσχη, αναστροφή. 
 
 Converse, v. διαλέγομαι, ες λογούς ελθεϊν. 
 
 Convert, επιστρέφω, τρέπω. 
 
 Convey, υ. φέρω, κομίζω. 
 
 Conveyance, φορά. 
 
 Convict, ν. ανελεγχω. 
 
 Convince, ν. ελέγχω. 
 
 Convivial, συμποτικός. 
 
 Convulsion, σπασμός. 
 
 Coo, ν. τρυζω. 
 
 Cook, υ. εψω, πεπτω. — Cooked, πεπτός. 
 
 a Cook, μάγειρος. 
 
 Cool, ν. ψϋχω. adj. ψυχρός. 
 
 Cooler, βαυκαλις, ιδος. ή. 
 
 Coon, Ν. P. eldest son of Antenor, Κόων. 
 
 Coot, φαΧάρις. 
 
 Copae, Ν. P. a village of Boeotia, Κώπα 
 
 ων. αι. 
 Cophes, Ν. P. a river flowing into thi 
 
 Indus, Κωφής. 
 Coping of a wall, γεισον. 
 Copper, χαλκός. 
 Copper-smith, χαλκευς. 
 Coral, κουραλιον. 
 
 Corcyra, N. P. now Corfu, Κέρκυρα. 
 Corcyrides and Coryciae, N. P. epithets 
 
 the Muses. See Gradus, verb. Κωρυκος 
 
 Κωρυκον. 
 Cordially, ενδωκες, φίλοφρονως. 
 Corinth, Ν. P. Κόρινθος, ή. 
 Cork, φελλός. 
 Cormorant, αιθυια. 
 Corn, σίτος. — ground Corn, ακτή. 
 Corner, αγκων, γωνία. 
 
 Μ). 
 *. 
 
 to 
 
 ι 
 
 ■Oil, 
 
 lOOiii 
 
 „ 
 
 Ji•... 
 
 fire;; 
 
 %!, 
 
 \ 
 
 
cow 
 
 Corcebus, Ν. P. suitor of Cassandra, Κόροι- 
 βος, called by Homer, Όθρυονενς. 
 
 Coronis, N. P. mother of iEsculapius, Ko- 
 ρων'ις. 
 
 Coronus, N. P. son of Caeneus, Κόρωνος. 
 
 Corpse, νεκυς, νεκρός. 
 
 Correct, v. κατορθοω, διευθύνω. 
 
 Corresponding to, ομόφωνος. 
 
 Corrupt, v. φθείρω. Corrupter, φθορενς. 
 
 Corruption, φθορά. 
 
 Corybas, N. P. a mystic deity, Κορνβάς, 
 Κ,ύρβάς. 
 
 Corycus, Ν. P. a cave in Parnassus, Κώ- 
 ρνκος, or -ov. 
 
 Cos, N. P. now Stanco, Κόως, Κέως, Κως. 
 
 Cothocidae, Ν. P. an Attic δήμος, Κωθοκίδαι. 
 \ Cotila or Paterno, N. P. Κοτίλεια, sc. 
 νδατα, v. νάματα. See Note in Gradus. 
 
 Cottabus, N. P. an ancient game, κοτταβος. 
 See Gradus. 
 
 Cottage, καλυβη, επαυλις. 
 
 Cotton, βνσσος. 
 
 Cotys, or Cotyto, N. P. demon of debauch- 
 ed revelry, Κοτϋτώ, οος, ους. ή. 
 
 Uotyttaris, Ν. P. of a woman in Theocritus, 
 
 Κοτντταρίς. ή. 
 ^ouch, δεμνιον. 
 Couch-grass, αγρωστις. 
 Cough, ν. χρεμπτομαι. subst. βηζ. 
 Counsel, ν. συμβουλεύω, νονθετεω. 
 Counsellor, μηστωρ, βουλευτής. 
 Count, ν. αριθμεω. 
 Countenance, πρόσωπον, ώψ. 
 /Ountless, αναριθμος. 
 lountry, πατρίς, γή. — from the Country, 
 
 αγροθεν. 
 
 ountryman, γεωργός. 
 
 Ouple, ν. συναρμοττω. subst. ζεύγος, συνωρίς. 
 
 Ourage, θαρσος. 
 
 iourageous, θαρσαλεος. 
 ourt, V. μναομαι, μνηστευομαι. 
 
 ourt, αυλή, χόρτος. 
 *' .ourtezan, εταίρα. 
 
 ourtship, μνηστευμα. 
 
 ousin, ανεψιός. 
 ..: over, υ. καλύπτω, ερεφω, περιστεγω. 
 
 overed on all sides, αμφηρεφης. 
 
 overed up, καλυπτός. 
 
 overlet, ταπης. 
 
 Dvet, v. επιθνμεω. 
 
 ^vetousness, φιλαργυρία. 
 
 3W, βοΰς. 
 
 C RI 
 
 755 
 
 : 
 
 Coward, δειλός. 
 
 Cowardice, δείλια. 
 
 Cowardly, δειλαως. 
 
 Cower, v. ύποπτησσω. 
 
 Cow-herd, βουκαΧος. 
 
 Cow-pasture, βουβοσιον. 
 
 Crab, καρκίνος. 
 
 Crack, υ. φλαζω. 
 
 Crafty, κερδαλεος, πανούργος. 
 
 Crag, κρημνός. 
 
 Craggy, κρημνώδης, απότομος. 
 
 Crammed, μεστός. 
 
 Cranae, Ν. P. an island near Sunium, 
 
 Κρανάη. 
 Crane, γερανός.. 
 Crash, καναχή, ψόφος. 
 Cratseis, Ν. P. mother of Scylla, Κραταάς, 
 
 ιδος. ή. 
 Crates, Ν. P. the name of divers Philoso- 
 phers and Comic Poets, Κράτης. 
 Crati, N. P. a river of Italy, ΤΖράθις. See 
 
 word in Gradus. 
 Crawl, v. ερπυζω. 
 Crazy, παράρος. 
 Creak, v. κριζω. 
 Credible, πιστός. 
 Credit, πιστις. 
 Creditable, ένδοξος. 
 Creditor, χρηστής. 
 
 Creep, v. έρπω. — Creep under, v. υφερπι». 
 Creon, N. P. king of Thebes, Κρέων. 
 Creondae, N. P. a family in Thessaly, Κρε- 
 
 ώνδαι. 
 Creophylus, Ν. P. a poet, as some say, 
 
 contemporary with Homer, Κρεώφϋλος. 
 Crest, λόφος. — Crest-maker, λοφοποως. 
 Cretan, Ν. P. Κρής. — to lie like a Cretan, 
 
 Κρητιζω. 
 Crete, N. P. one of the Cyclades islands, 
 
 once famous for its hundred cities, Κρήται, 
 
 ων. αι. 
 Cretheus, Ν. P. son of iEolus, Κρηθεύς. 
 Crethis, N. P. of a female in Callimachus, 
 
 Κρηθίς, ιδος. ή. 
 Crethon, Ν. P. son of Diodes, killed by 
 
 iEneas, Κρήθων. 
 Creusa, N. P. daughter of Erechtheus, 
 
 Κρέουσα. 
 Crib, φάτνη. 
 Crier, κλητήρ. 
 Crime, αμάρτημα, παράπτωμα. 
 
 Criminal, αισυλος. 
 
 5 d 2 
 
756 C U Ν 
 
 Crimissa, Ν. P. now Ciro, in Calabria Citra, 
 
 Κρίμισσα. 
 Crimlsus, N. P. a river of Sicily, Κριμισσύς, 
 
 Κριμησός. 
 Crissa, Ν. P. a town in Phocis, Κρϊσα, 
 
 Κρίσσα. 
 Critias, Ν. P. in Callimachus, Κριτίας. 
 Croak, v. κρωζω. 
 
 Crobylus, Ν. P. Κρώβυλος. See Gradus. 
 Crocodile, κροκόδειλος. 
 Crocylea, N. P. a place in Ithaca, Kpo- 
 
 κνλεια. 
 Crocylus, N. P. in Theocritus, Κροκυλος. 
 Croesmus, N. P. a Trojan chief, Κροΐσμος. 
 Croesus, N. P. king of Lydia, Κροϊσος. 
 Cromna, N. P. a town on the Euxine, now 
 
 Amasserah, Κρώμνα. 
 a Crook, χαΐος, καλαΰρο-φ. 
 Crooked, αγκύλος, γναμπτός. 
 Crop, λη'ίον. 
 a Cross, σταυρός. 
 Cross-beam, μεσοδμη. 
 Crotona, Ν. P. a city of Italy, Κρότων, 
 
 ωνος, ή. 
 Crow, κορωνη. 
 Crowd, όχλος. 
 
 to Crowd together, συναθροίζω, αγελαζω. 
 Crowded, συχνός, αθρόος. 
 Crown, v. στεφανοω, στέφω. 
 Crown, subst. στέφανος, στέμμα. 
 Cruel, ωμός. — Cruelty, ωμοτης. 
 Crumb, ψιχιον. 
 Cruse, κρωσσος. 
 Crush, ν. σνναλοιαω, συντρίβω. 
 Cry, ν. δακρυχεω, δακρυω. 
 Crystal, ύαλος. See word in Gradus. 
 Cteatus, Ν. P. Prince of Elis, Κτεατος. 
 Ctesias, N. P. in Aristophanes, Κτησίάς. 
 Ctesiphon, N. P. in Aristophanes, Κτησι- 
 φών, ωντος, 6. 
 Ctesippus, Ν. P. one of the suitors of 
 
 Penelope, Κτήσιππος. 
 Ctesius, N. P. father of Eumseus, Κτήσιος. 
 Ctimene, N. P. the sister of Ulysses, 
 
 Κτιμενη. 
 Cubit, πήχνς. 
 a Cubit in length, πηχυιος. 
 Cuckoo, κοκκνξ. 
 Cucumber, σικυος. 
 Culpable, αίτιος. 
 Cultivate land, v. γεωργεο). 
 Cunning, subst. πανουργία, δολοφροσυνη. 
 
 C Υ R 
 
 Cunning, adj. στρόφαλος, σοφός, δεινός. 
 
 Cup, κρατήρ, κυπελλον. 
 
 Curalius, Ν. P. a river by Coronea, Κου- 
 
 ράλιος. 
 Curdle, τϋροω. 
 
 Cure, υ. Ιαομαι. subst. ακος, Τάμα. 
 Curetes, Ν. P. Κουρήτες. See Gradus. 
 Curl, βόστρυχος, κικιννος. 
 Curled, οϋλος, ελιζ. 
 not Curried, αδεψητος. 
 Curse, v. αραομαι, κατευχομαι. subst. αρά. 
 Cursed, αραιός. 
 Curtailed, μυουρος. 
 Custom, ήθος, τροττος. 
 Cut, υ. τέμνω, σχίζω. 
 
 a Cut, or piece, τμήμα, τομιον, απόκομμα. 
 a Cut, or gash, τομή, σχίσμα. 
 Cut off, v. αναιρεω, διαφθείρω. 
 Cut- purse, βαλαντιητομος. 
 Cut short, v. συντέμνω. 
 Cut up, κατακοτττω, ανασχιζω. 
 Cuttle-fish, τευθις. 
 
 Cybele, Ν. P. Κυβέλη. See note in Gradus. 
 Cyclades, N. P. now Dodekanisa, a clustei 
 
 of islands round Delos, Κυκλάδες. 
 Cyclops, Ν. P. Κν'κλωψ. 
 Cycnus, N. P. a son of Mars, Κύκνος. 
 Cydippe, N. P. of a female in Theocritus] 
 
 Κϋδιππη. 
 Cydnus, N. P. a river of Cilicia, Κΰδνος 
 Cydon, N. P. a city of Crete, Κυδων 
 
 ωνος. ή, 
 
 Cyllene, Ν. P. an Arcadian mountain 
 
 Κυλλήνη. 
 Cymbal, κυμβαλον. 
 Cyme, N. P. a place in Asia Minor, and 
 
 Campania, Κϋ'μη. 
 Cymodoce, N. P. a Nereid, Κϋμοδόκη. 
 Cymothoe, N. P. a Nere'id, Κυμοθόη. 
 Cynic, Κυνικός. 
 Cynisca, N. P. in Theocritus, Κυνίσκα. 
 Cynthus, N. P. a mount in the island ( L• 
 
 Delos, Κύνθος. 
 Cynus, N. P. a town in Locris, Κΰνος. 
 Cyparissus, N. P. a town in Phocis, Κνπά ; 
 
 ρισσος. ή. 
 Cyphus, Ν. P. a town in Thessaly, Κΰφος- 
 
 Cypress-tree, κυπάρισσος. 
 
 Μ 
 
 Cypsela, Ν. P. 1. a fortress in Arcadii i 
 
 2. a town in Thrace, Κύψελα, ων. τα. 
 Cyre, Ν. P. a fountain near Cyrene 
 Κϋ'ρτ;. 
 
 
 
DE A 
 
 Cyrene, N. P. 1. a nymph, da. of Hypseus. 
 
 2. a city of Libya, Κυρήνη. 
 Cytsea, N. P. a place in Colchis, Κυταία. 
 Cythera, N. P. now Cerigo, Κύθηρα, τα. 
 Cytissorus, Ν. P. one of the sons of 
 
 Pbrixus and Chalciope, Κντίσσωρος. 
 Cytorus, N. P. a city of Paphlagonia, Kv- 
 
 τωρος. 
 Cyzicus, Ν. P. Κύζικος. See Gradus. 
 
 D. 
 
 Dactyl, δάκτυλος. 
 
 Daedalus, N. P. the architect of Crete, 
 
 father of Icarus, Δαίδαλος. 
 Daily, εφημερινός, καθ' ήμεραν. 
 I Dainty, αβρός, λΤχνος. 
 Dalmatia, Ν. P. part of Illyricum, Ααλματίά. 
 Damage, βλάβη. 
 I Dampness, μϋδος. 
 
 Damson, βραβυλον. 
 I J Danae, N. P. daughter of Acrisius, Δανάη. 
 3Danaiis, N. P. son of Belus, Δαναός. 
 Dance, V. ορχεομαι, χορεύω, stibst. χορός. 
 Dancer, χορευτής. — Dancing, χορεία. 
 Danger, κίνδυνος. 
 Dangerous, επικίνδυνος, σφαλερος. 
 Danube, the, Ν. P. "Ιστρος. 
 Daphne, Ν. P. daughter of Peneus, Δάφνη. 
 Dardanus, N. P. son of Jupiter and Electra, 
 
 Δάρδανος. 
 Dare, v. τολμάω. 
 Daring, τληθϋμος, τολμηρός. 
 Darius, Ν. P. father of Xerxes, Δαρείος. 
 .Dash together, v. σνμπαιω. 
 Dark, ερεβεννος, σκοτεινός. 
 Darken, v. σκοτοω. 
 Dark-footed, αχλυοπεζα. 
 Darkness, σκοτία, ζόφος. 
 Daughter, θυγατηρ, παις. 
 Dauntless, αδειμαντος. 
 Daulis, Ν. P. a town of Phocis, Δαυλίά, 
 
 Δαυλεϊα, Δαυλίς. 
 Dawn, εως. 
 
 Day, ημερά. — Day-break, όρθρος. 
 he Dead, οί καμόντες, οϊ πλείονες. 
 Dead body, νεκρός. 
 Deadly, θανάσιμος. 
 )Deaf, κωφός. — Deafish, υπόκωφος. 
 Dear, προσφιλής. — πολύτιμος. 
 Death, θάνατος. 
 
 DEL 
 
 757 
 
 Debt, χρέος, δανεισμα. 
 
 Debtor, οφειλέτης. 
 
 Decanter, οινοχόη. 
 
 Decay, ν. φθινυθω, μαραίνομαι. 
 
 Deceit, άπατη, δόλος. 
 
 Deceitful, απατηλός, δολερός. 
 
 Deceive, ν. απατάω. 
 
 Deceiver, ψευστής. 
 
 Decent, το πρέπον. 
 
 Deception, άπατη. 
 
 Decide, ν. διακρίνω. 
 
 Decision, ψήφος. 
 
 Declare, ν. εζερεω. 
 
 Decline, ν. ανδυομαι. 
 
 Decoy, ν. παλεύω. 
 
 Decoy-bird, παλευτρια. 
 
 Decree, ν. ψηφίζω, subst. ψήφισμα. 
 
 Deed, εργμα, πράγμα. 
 
 Deep, βαθύς. 
 
 Deep-breasted, βαθυστερνος. 
 
 Deep-toned, βαρυχορδος. 
 
 Deeply shaded, δασκιος. 
 
 Deeply sown, βαθυσπορος. 
 
 Deer, ελαφος. 
 
 Defence, ρνμα. 
 
 Defend, ν. ρυομαι, υπερασπίζω. 
 
 Defile, μισγαγκεια. 
 
 Defilement, μίασμα. 
 
 Deformed, άμορφος. 
 
 Deformity, αμορφία. 
 
 Dei'aneira, Ν. P. wife of Hercules, Δηιά- 
 νειρα. 
 
 Dei'dameia, N. P. mother of Neoptolemus, 
 Δηϊδάμεια. 
 
 Deiphobus, N. P. son of Priam, Δηΐφοβος. 
 
 Dejected, δυσθϋμος. 
 
 Delay, v. δηθϋνω. 
 
 a Delay, αναβλησις, τριβή. 
 
 Deliberate, v. μητιζομαι, σκέπτομαι. 
 
 Deliberation, βούλευμα. 
 
 Delicacy, άβροσυνη. 
 
 Delicate, άβρος. 
 
 Delicious, λαρος. 
 
 Delight, v. τέρπω, ευφραίνω. 
 
 Delight, φιληδιά, τερψις. 
 
 Delightful, τερπνός, ηδύς. 
 
 Deliver, ν. λυω, απολύω. 
 
 Deliverance, λυσις. 
 
 Delos, Ν. P. an island, one of the Cyclades, 
 Δ^λος. 
 
 Delphi, N. P. a city of Phocis, Δελφοί, 
 
 1 
 
758 
 
 D Ε Τ 
 
 Deluge, ν. κατακλύζω. 
 
 Demand, v. αιτεω, αξωω. subst. αίτημα. 
 
 Democritus, Ν. P. the parent of experi- 
 mental philosophy, Αημυ'κριτος. 
 
 Demodocus, N. P. a musician of Phaeacia, 
 Δημόδοκος. 
 
 Demosthenes, N. P. a famous general, and 
 orator, Αημοσθίνης. 
 
 Demiichus. N. P. son of Philetor, Αη- 
 μονχος. 
 
 Den, φωλεός. 
 
 Denial, αρνησις. 
 
 to Deny, v. αρνεομαι. 
 
 Depart, v. οιχομαι, απέρχομαι. 
 
 Departure, εζοδος, απελευσις, απαλλαγή. 
 
 Deplorable, οδνρτος. 
 
 Deplore, ν. θρηνεω, ολοφϋρομαι. 
 
 Deplored, δακρϋτος. 
 
 Deposit, ν. κατατιθημι. 
 
 Deprive, ν. στερεω, τηταω. — deprive of sight, 
 αλαοω. τυφλοω. 
 
 Depth, βάθος. 
 
 Deride, ν . καγχάζω, εγγελαω. 
 
 Derision, επιχαρμα, καταγελως. 
 
 Descend, ν. καταβαίνω, κατέρχομαι. 
 
 Descendant, γενεθλον. 
 
 Descent, καταβασις. 
 
 Desert, αβροτος, έρημος. 
 
 a Desert, ερημιά. 
 
 Desertion, military, αστρατεια. 
 
 Designedly, εξεπιτηδες. 
 
 Desirable, ενκτος, ποθεινός. 
 
 Desire, ν . ποθεω, Ίμειρω, επιθϋμεω, Ίμερος. 
 
 Desire earnestly, γλιχομαι. 
 
 Desire, subst. πόθος, Ίμερος. 
 
 Desirous, επιθνμών. 
 
 Desist, V. λήγω, πάνω. 
 
 Desolation, ερημωσις, πορθησις. 
 
 Despair, ν. αθνμεω, δυσθνμως εχω. 
 
 Despair, subst. αελπτιά. 
 
 Despise, ν. καταφρονεω. 
 
 Despoil, ν. κενοω. 
 
 Despoiler, καταρρακτηρ. 
 
 Despondency, αθνμιά. 
 
 Despot, τύραννος. 
 
 Destined, εΊμαρμενος. 
 
 Destiny, ή πεπρωμένη, μοίρα. 
 
 Destitute, άμοιρος, χήρος, ορφανός. 
 
 Destroy, ν. φθείρω, ανατρέπω, καταλύω. 
 
 Destruction, φθορά, όλεθρος. 
 
 Destructive, φθοριμος, ολέθριος. 
 
 Detain, ν. κατέχω. 
 
 D IS 
 
 Determination, -γνώμη, προθεσις. 
 
 Determine, ν. δικάζω, διανοούμαι. 
 
 Detested, μϊσητος. 
 
 Detraction, φθόνος. 
 
 Device, μήδος. 
 
 Devise, ν. πάλαμαομαι. 
 
 Devote, ν. καθοσιοω, άγιζω. 
 
 Devotion, ευσέβεια. 
 
 Devour, ν. κατεδω, κατεσθιω. 
 
 Dew, δρόσος, εερση. 
 
 Dew-clad, δροσοειμων. 
 
 Dewy, νποδροσος, δροσερός. 
 
 Dexterity, τέχνη. 
 
 Dexterous, τεχνηεις, δεινός. 
 
 Diana, Ν. P. daughter of Jupiter and Latona, 
 
 sister of Apollo/' Αρτεμις. 
 Dice, κύβοι. — rattling of, βολοκτυπιά. 
 Dido, N. P. daughter of Belus, ΑΊδώ. 
 Die, v. θνησκω, εκπνέω, τελενταω. 
 Differ, υ. διαφέρω. 
 Difference, διάφορα. 
 Different, διάφορος. 
 Dig, ν. σκάπτω, ορνσσω. 
 Digest, ν. πεπτω. 
 Digger, σκαπτηρ. 
 Diminish, ν. μιννθω. 
 Dimples, γελασίνοι. 
 Dine with, v. σνναρισταω. 
 Dinner, άριστον. See word in Gradus. 
 Diomed, N. P. son of Tydeus, Αιομήδης. 
 Dione, N. P. mother of Venus, Αιώνη. 
 Dios, N. P. a town of Eubcea, Αϊον. 
 Dlphilus, N. P. the Comic Poet, Αΐφιλος. 
 Dirce, N. P. a nymph, ΑΊρκη. 
 Direct, v. ιθννω. 
 Dirge, ύμνος, θρήνος. 
 
 Dirphe, Ν. P. a mountain of Eubcea, ΑΊρφη. 
 Dirt, ρύπος, αση. — dirty, ρνποεις. 
 Disagree, v. διχοστατεω, διαφερομαι. 
 Disagreeable, αηδής, βαρύς. 
 Discern, v. φρονεω, διακρίνω. 
 Discernment, φρονησις. 
 Discordant, παραμονσος. 
 to be Discouraged, αθϋμεω. 
 Discover, v. ευρίσκω. 
 Discovery, εύρημα. 
 Disdain, v. αποστρέφομαι. 
 Disgrace, v. ατιμάζω, αισχϋνω. 
 Disgrace, όνειδος, αίσχος. 
 Disgraced, κατηφονες. 
 Disease, νόσος. 
 Dish, πιναζ, παροψις, λοπας. 
 
D IZ 
 
 Dish, or mess, γεμος. 
 
 Dishonour, v. ατιμάζω. — dishonoured, ατΊμος. 
 
 Disinterested, οικόσιτος. 
 
 Disjoin, v. διαζευγνϋμι. 
 
 Dismal, στυγερός. 
 
 Dismay, φόβος, δεΊμα. 
 
 Disobedient, απειθής. 
 
 Disobey, v. απειθεω. 
 
 Disorder, ακοσμια. 
 
 Disorderly, ακοσμως, ου κατά κοσμον. 
 
 Dispense, ν. ταμιενω. 
 
 Disperse, v. σκιδνημι. 
 
 Displace, v. εζιστημι. 
 
 Display, v. εμφαίνω, δηλοω. 
 
 to be Displeased with, απαρέσκομαι. 
 
 Dispose, V. διατιθημι. 
 
 Disposition, τάξις, διαθεσις. 
 
 the Disposition, φύσις, ήθος. 
 
 Dispute, ν, αντιλογεω, ερίζω. 
 
 Dispute, ερις, νεϊκος. 
 
 Disregard, ν. παραμελεω, αφροντιστεω. 
 
 Disreputable, αδόκιμος. 
 
 Dissolute, ακόλαστος, άσωτος. 
 
 Distaff, ηλακατη. 
 
 Distance, διαστασις. 
 
 Distant, τηλεπορος, απώτερος. 
 
 Distend, ν. τανϋω. 
 
 Distension, τασις. 
 
 Distinguished, διαπρεπής. 
 
 Distort, ν. στρεβλοω. 
 
 Distorted, διαστροφος. 
 
 Distress, ανία, αχθηδων. 
 
 Distressed, τλημων, ταλαπενθης. 
 
 Distribute, ν. απονέμω. 
 
 District, δήμος. 
 
 Disturb, ν. ταράσσω. 
 
 Disturbance, ταραξις. 
 
 Dithyrambic poet, δίθυραμβοδιδασκαλος. — 
 
 dithyrambic song, δΊθνραμβος. 
 Dive, ν. κολνμβαω. 
 Diver, αρνευτηρ, κολυμβητής. 
 Diversified, παντοδαπος. 
 Divide, ν. δαϊζω. 
 Divided, σχιστός. 
 Divination, μαντεία, χρησμψδια. 
 Divine, ν. μαντευομαι, χρησμωδεω. 
 'Divine, θείος. 
 Diviner, ονειροκριτης. 
 Division, μερισμός. 
 
 Divulge, υ. διαβοαω. 
 
 Dizziness, Ίλιγγος. 
 
 ο be Dizzy, Ίλιγγιαω. 
 
 D RI 
 
 759 
 
 Do, ν. ποιεω, πράττω. 
 
 Docile, ωκυδιδακτος. 
 
 Dodona, Ν. P. a town of Epirus, Αωδών, 
 Δωδώνη. 
 
 Dog, κυων. — dog-grass, αγρωστις. 
 
 Dolions, Ν. P. a people of the Propontis, 
 Αολϊ'ονες. 
 
 Dolon, N. P. the Trojan spy, Δόλων. 
 
 Dolphin, δελφΊν. 
 
 Domestic, οικείος. 
 
 a Domestic, οικετης. 
 
 Domesticated, σννεστιος. 
 
 Dominion, τυραννις, αρχή. 
 
 Donkey, μυκλος. 
 
 Door, θυρά. — door-handle, στρεπτήρ, κο- 
 ρωνη. — door-hinge, στροφείς. — door-post, 
 παραστας, σταθμός. 
 
 Dorian, Ν. Ρ. Δωρικός, Αώριος. 
 
 Dormouse, μυοζος. 
 
 Dorus, Ν. P. son of Xythus, Αωρος. 
 
 Dote, υ. παραληρεω. 
 
 Double, ν. διπλαζω. 
 
 Double, δίδυμος, διπλάσιος. 
 
 Doubt, ν. διστάζω, subst. απορία. 
 
 Dove, περιστέρα. 
 
 Dower, εδνα, εεδνα. τά. 
 
 Down, χνοος, λάχνη. 
 
 Downwards, κάτω. 
 
 up and Down, ανω και κάτω. 
 
 Dracanus, Ν. P. a promontory and city of 
 Samos, Αράκανος. 
 
 Draces, N. P. of a person in Aristophanes, 
 Δράκας. 
 
 Dracontides, N. P. of a person in Aristo- 
 phanes, Αρακοντ'ιδης. 
 
 Dracyllus, N. P. of a person in Aristo- 
 phanes, Αράκυλλος. 
 
 Drag, v. έλκω, σύρω. — drag down, κατερνω. 
 
 Drain, v. εζαφυω. subst. ΰδροροά, οχετός. 
 
 Draw, υ. ερυω. 
 
 a Drawn sword, γυμνόν ξίφος. 
 
 Draw water, v. αντλεω. 
 
 Dread, v. καταδειδω, θαμβεω. 
 
 Dreaded, φοβητος. 
 
 Dreadful, δεινός, φοβερός. 
 
 Dream, v. ονειροπολεω. subst. ονειρος, ovap. 
 
 Dreary, δυσηλιος. 
 
 Dregs, τρυξ. 
 
 Dregs of the people, συρφετωδης όχλος. 
 
 Dress, ειμα. 
 
 Dressed, ειμ'ενος. 
 
 Dried up, δάνος. 
 
760 
 
 Ε A G 
 
 Drink, v. πίνω. subst. ποσις, πώμα. 
 
 Drinking cup, αλεισον. 
 
 Drino, N. P. a river of Illyrium, Αρΐ'λών. 
 
 Drive, v. ελαυνω. 
 
 to Drivel, μακκοαω. 
 
 Driven, επακτος. 
 
 Driver of a chariot, τροχήλατης, άρματηλατης, 
 
 ηνίοχος. 
 a Driving out, ωθισμος. 
 Drone, κηφήν. 
 Droop, v. κατημυω. 
 
 Drop, v. σταλασσω, στάζω, subst. στάλαγμα. 
 to Drop down, καταπίπτω. 
 Dropsical, υδρωπικος. 
 Dropsy, ύδρωψ. 
 Drought, ξηρασία. 
 Drug, φαρμακον. 
 Drum, τυμπανον. 
 to be Drunk, μεθυω. 
 Drunk, μέθυσος, παροινος. 
 Drunkard, οινοποτης. 
 Drunkenness, μέθη. 
 Dry, ξηρός, αυαλεος. 
 Dry up, v. ξηραίνω. 
 
 Dryades, N. P. wood Nymphs, Αρυάδες. 
 Dryas, N. P. a Prince of the Lapithae, 
 
 Αρυάς. 
 Dubious, άπορος, αμφιλογος. 
 Duck, νήσσα. 
 Dumb, κωφός. 
 Dung, κόπρος. 
 Dusky, γνοφωδης, ορφνάιος. 
 Dust, κονις, κονιορτός. 
 Duty, χρείος, το καθήκον. 
 Dwarf, νάνος. 
 Dwarfish, ναννοφυης. 
 Dwell, υ. οικεω. 
 Dwelling, οικιά, οίκος. 
 Dye, υ. βαπτω. 
 Dyed, βαπτός. 
 
 Dymas, Ν. P. father of Hecuba, Αΰμας. 
 Dynamene, Ν. P. one of the Nereids, 
 
 Αυναμ'ενη. 
 Dyras, N. P. a river of Trachinia, Αύρας, 
 
 Ε. 
 
 Each, έκαστος. 
 
 Eager, πρόθυμος, ενεργός. 
 
 Eagerly, προθνμως. 
 
 Ε I G 
 
 Eagle, αιετος. 
 
 Ear, ους. — ear of corn, σταχυς, ανθεριξ. 
 
 Early, ορθριος, εωθινος. 
 
 Earnest, πρόθυμος, σπουδαίος. — in Earnest, 
 
 δοκιμως. 
 Earnest-money, αρραβων. 
 Ear-ring, ενωτιον. 
 Earth, γη, χθων. 
 Earth-born, γηγενής. 
 Earthly, επιχθονιος, εκ γης. 
 Earthquake, σεισμός. 
 Ease, ησυχία, ευμαρια. 
 East, ανατολή. 
 Eastern, εώος. 
 
 Easj', ρόδιος, εύκολος, ευχερής. 
 Eat, υ. εσθιω, φαγεΐν. — eat up, καταδαιομαι. 
 Ebb of the tide, αμπωτις, εως or ιδος. η. 
 Ebbing, αψορροος. 
 Ebony, έβενος. 
 Ecbatana, Ν. P. the capital of Media, E/c- 
 
 βάτανα, ων. τα. 
 Echecleus, Ν. P. prince of the Myrmidons, 
 
 Έχεκλής. 
 
 Echeclus, N. P. a Trojan, son of Agenor, 
 
 "Έχεκλος. 
 Echeneus, N. P. an old Phseacian, Έχενηος. 
 Echephron, N. P. son of Nestor, Έχε'φρων. 
 Echetus, N. P. a tyrant in Epirus, Έχε- 
 
 τος. See note in Clarke's Homer, Odyss. 
 
 σ. 84. 
 Echidna, N. P. daughter of Chrysaor and 
 
 Callirrhoe, "Έχωνα. 
 Echinades, N. P. islands in the Ionian sea, 
 
 ΈχΧναι. 
 Echlon, N. P. father of Pentheus, Έχΐων. 
 Echius, N. P. 1. father of Mecisteus. 2. a 
 
 Trojan, "Εχιος. 
 Echo, v. ύπηχεω. subst. ηχώ. 
 Echo, N. P. 'Ηχώ, οος, ους. ή. 
 Edge, ακωκή, οξυτης, ακμή. 
 Edile, to serve the office of, αγοράνομεω. 
 Educate, v. παιδεύω, εκτρέφω. 
 Education, παιδεία, εκτροφή. 
 Eel, εγχελυς. 
 Effect, v. ποιεω. 
 Effeminate, παρθενειος. 
 Egg, ωόν. 
 
 Egg-bearing, ωοφορος. 
 Egg-born, ωογενης. 
 Egypt, Ν. P. Αίγυπτος. 
 Eight, οκτώ. — eighth, όγδοος. 
 Eighty, ογδοηκοντα. 
 
 \ 
 
 i 
 
Ε Ν L 
 
 Either, adj. εκατερος. conj. είτε. 
 
 Elbow, ωλενη. 
 
 Elder, πρεσβύτερος. 
 
 Elegance, ευπρέπεια. 
 
 Elegant, ευπρεπής. 
 
 Elegy, ελεγος, θρήνος. 
 
 Eleusis, Ν. P. a town and district in Attica, 
 
 ΈλευσΊς, Έλευσΐν, Ελευσίνια. 
 Elevate, v. ύψοω. 
 Elevated, υψηλός. 
 
 Eleven, ένδεκα. — eleventh, ενδέκατος. 
 Eligible, αιρετός. 
 Elm, πτελεα. 
 Eloquence, αγορητυς. 
 Eloquent, επητής, ευεπης. 
 Elsewhere, άλλοθι. 
 Elude, v. υπεκφεύγω. 
 Embark, v. εμβαινω. 
 
 Embassador, πρεσβυς. — Embassy, πρεσβεία. 
 Embolden, v. θαρσϋνω. 
 Embolum, or Embolus, N. P. a place in or 
 near Rhodes, "Εμβολον. 
 \ Embrace, v. αγκαλιζομαι. subst. περίπλοκη. 
 
 Emerald, μαραγδος, σμαραγδος. 
 ι Empty, v. κενοω. adj.κεvεoς. — Empty-skulled, 
 
 κενοκρανος. 
 ; Emulate, v. ζηλοω. 
 j Emulation, ζήλος. 
 
 Encamp, v. καταυλιζομαι. 
 i Encourage, υ. οτρϋνω. 
 
 End, υ. τελειοω, τελεω. subst. τέλος. 
 f Endeavour, v. πειρααμαι. subst. πεΊρα. 
 ! Endless, άπειρος, ατέρμων. 
 
 Endurance, τλημοσυνη. 
 ι Endure, v. τλήμι, υποφέρω. 
 j Endymion, N. P. a herdsman of Latmus, 
 who hunted by moonlight, and hence said 
 to beloved by the Moon, Ένδνμίων. 
 : ^nemy, εχθρός, πολέμιος. 
 Ineu, or Heneti, Ν. P. a people of Paphla- 
 
 gonia, Έν'εται. 
 Enfeeble, v. θραύω. 
 ., ingage, or fight, συμβάλλω. 
 Engage, v. εγγυαω. — Engagement, εγγυη. 
 Engagement, υσμ'ιν, δηϊοτης. 
 Enlpeus, Ν. P. a river on the borders of 
 
 Macedon and Thessaly, Ένϊπεύς. 
 unjoin, v. επιταττω. 
 
 njoy, v. τέρπομαι. — Enjoyment, τερψις. 
 Ι ι nlarge, v. παρεκτεινω, αυξω. 
 nlighten, v. ομματοω. 
 nliven, v. ευφραίνω. 
 
 Ε RI 
 
 761 
 
 Enlivening, ιλαρός. 
 
 Enna, N. P. a town of Sicily, "Evva. 
 
 Enope, N. P. a town in Messenia, Ένόπη. 
 
 Enough, άλις, ϊκανώς. 
 
 Enrich, v. πλουτίζω. 
 
 Enrol one's self, απογράφομαι. 
 
 Entanglement, πλοκή. 
 
 Enter, v. δυω, εισέρχομαι. 
 
 Entertain, v. ζενοδοχεω. 
 
 Entertainment, συμποσιον. 
 
 Entirely, όλως, πάνυ. 
 
 Entrails, σπλάγχνα, τά. 
 
 Entrance, είσοδος. 
 
 Entreat, v. δέομαι, λ'ιπαρεω. 
 
 Entreaty, λιτή, δεησις. 
 
 Enumerate, αναριθμεω. 
 
 Envelop, ν. ειλΰω. 
 
 Envious, υποβασκανος, φθονερός. 
 
 Envy, ν. φθονεω, βασκαινο). 
 
 Envy, φθόνος, βασκάνια. 
 
 Enyeus, Ν. P. king of Scyros, Ένϋεύς. 
 
 Epeus, Ν. P. the builder of the Trojan 
 Horse, Έπειός. 
 
 Ephesus, N. P. a city of Ionia, "Εφεσος. 
 
 Ephialtes, N. P. a giant, son of -Neptune, 
 'Εφιάλτης. 
 
 Ephudion, N. P. in Aristoph. Έφουδίων. 
 
 Ephyre, N. P. a name of many cities, par- 
 ticularly Corinth, Έφύρά. 
 
 Epicurus, N. P. the philosopher of Athens, 
 Επίκουρος. 
 
 Epidaurus, N. P. a town in Argolis, 'Επί- 
 δαυρος. 
 
 Equal, ίσος. — Equality, ισοτης. 
 
 Equally, ίσως, ομοίως. 
 
 Equipment, παρασκευή. 
 
 Equitable, επιεικής. 
 
 Equivalent to, αντάξιος. 
 
 Erato, N. P. one of the Muses, 'Ερατώ. 
 
 Erebus, N. P. the infernal regions, "Ερεβος. 
 
 Erechtheus, N. P. k. of Athens, Έρεχθεΰς. 
 
 Erect, v. ορθοω. 
 
 Erembi, N. P. an Arab tribe, Έρεμβοί. 
 
 Ereuthalion, N. P. an ancient chief of Ar- 
 cadia, Έρευθαλίων. 
 
 Eribcea, N. P. the mother of Ajax, Έρίβοια. 
 
 Erichthonius, N. P. son of Dardanus, Έρι- 
 χθόνιος. 
 
 Erinna, Ν. P. one of the Furies, "Epiwa. 
 ΈρΊνύς. 
 
 Eriopis, N. P. mother of Ajax Oi'leus, step- 
 mother to Medon, Έοιώπις. 
 
 5 Ε 
 
762 
 
 Ε U Μ 
 
 Eriphyle. Ν. P. wife of Amphiaraus, Έρι- 
 
 φυλη. 
 Eris, Ν. P. a river of Scythia, "Έρις. 
 Erithacis, Ν. P. in Theocritus, ΈοΊθακίς. 
 Err, v. άμαρτανω, πλανώμαι. 
 Error, πλάνη, πλανημα. 
 Eryalus, Ν. P. a Trojan chief, killed by 
 
 Patroclus, Έρύάλος. 
 Erymanthus, N. P. a mountain and river in 
 
 Arcadia, Ερύμανθος. 
 Erysichthon, N. P. in Callimachus, Έρυ- 
 
 σίχθων. 
 Erytheis, Ν. P. one of the Hesperides, 
 
 Έρυθηίς. 
 Ery thia, N. P. an island, Diony s. 558, Έρύθεια. 
 Erythrae, N. P. an ancient village in Boeotia, 
 
 Έρυθραί. 
 Erytus, N. P. a son of Mercury, "Ερντος. 
 Eryx, N. P. a town in Sicily, "Ερυξ. 
 Eryxis, N. P. a character in Aristoph., 
 
 "Έρυξις. 
 Escape, v. προφευγω. subst. εκφυγή. 
 Escape by flight, v. αναφενγω. 
 Escape from, v. κατεκφευγω. 
 Especially, μάλιστα δε. 
 Espy, υ. εισαθρεω. 
 
 Esteem, v. τϊμαω, αξιοω. subst. τΊμη, λόγος. 
 Estimable, τϊμητεος, ένδοξος. 
 Estimation, τίμημα, άξια. 
 Eteocles, Ν. P. son of CEdipus, brother of 
 
 Polynices, 'Ετεοκλής. 
 Eteoclus, N. P. one of the chieftains against 
 
 Thebes, Έτεο'κλος. 
 Eteon, N. P. a town of Boeotia, Έτεωνός. 
 Eteoneus, N. P. an attendant of Menelaus, 
 
 Έτεωνεύς. 
 Eternal, αϊδιος, αειζωος. 
 Eternity, αιών, δ αεί χρόνος. 
 Ethiopians, Ν. Ρ. Αιθίοπες. 
 Euboea, Ν. P. the island Negroponte, Εύ- 
 βοια. 
 Euchenor, Ν. P. son of Polydus, Έύ- 
 
 χήνωρ. 
 Eucritus, Ν. P. in Theocritus, Εΰκριτος. 
 Eumseus, N. P. the faithful swineherd of 
 
 Ulysses, Εύμαιος. 
 Eumaras, N. P. in Theocritus, Έύμαράς. See 
 
 Gradus. 
 Eumedes, N. P. father of Dolon, Έύμήδης. 
 Eumelus, N.P. son of Admetus, Ένμηλος. 
 Eumenides, N. P. a softer name for the 
 
 Furies, Ευμενίδες. 
 
 EUR 
 
 Eumolpus, N. P. preceptor of Hercules in 
 
 music, Ενμολπος. 
 Euneus, N. P. son of Jason and Hypsipile, 
 
 Έννηος. 
 Eunlca, N. P. in Theocritus, Έύνΐκά. 
 Euonymi, N. P. inhabitants of an Attic δήμος, 
 
 Εύωνυμέϊς. 
 Euphemus, Ν. P. an Argonaut. 2. chief 
 
 of the Cicones, Εύφημος. 
 Euphorbus, N. P. son of Panthus, Ευφορβος 
 Euphrates, N. P. the river, Ευφράτης. 
 Euphrosyne, N. P. one of the three Graces 
 
 Ευφροσύνη. 
 Eupolemla, N. P. in Apollonius Rh., Εύπο- 
 
 λεμεια. 
 Eupolis, Ν. P. the poet of Old Comedy 
 
 Έύπολις. 
 Euripides, N. P. the Poet, Ευριπίδης. 
 Euripus, N. P. the channel between what is 
 
 nowLivadiaand the Egripo or Negropont 
 
 ΕΰρΙπος. 
 Europa, N. P. daughter of Tityus. 2. da. ο 
 
 Agenor, from whom 3. Europe is named 
 
 Ευρώπη. 
 Eurotas, N. P. a river of Laconia, Εύρώτ^ 
 Einyale, N. P. one of the Hesperides 
 
 Έύρυάλη. 
 Euryalus, N. P. a Phaeacian chief, Εύρύαλος 
 Eurybates, N. P. a herald attending upoi 
 
 Ulysses, Εύρυβάτης. 
 Eurybia, N. P. daughter of Pontus an( 
 
 Terra, Έύρυβίη. 
 Euryclea, N. P. nurse of Ulysses, Εύρυ'κλεια 
 Eurydamas, N. P. a seer in Homer; also 
 
 an Argonaut, Εύρυδάμάς. 
 Eurydice, Ν. P. Ευρυδίκη. See Gradus. 
 Eurylochus, N. P. a companion of Ulysses 
 
 Έύρύλοχος. 
 Eurymachus, N. P. a suitor of Penelope 
 
 Ευρύμαχος. 
 Eurymedon, N. P. an attendant upon Nes 
 
 tor ; and a river of Pamphylia, Εύρυ 
 
 μεδων. 
 Eurymedusa, Ν. P. nurse to Nausicaa, Εύρί 
 
 μέδουσα. 
 Eurynome, Ν. P. daughter of Oceanus ; th 
 
 mother of the Graces ; and an attenda; 
 
 of Penelope, Ευρυνόμη. 
 Eurynomus, N. P. one of the suitors < 
 
 Penelope, Έύρύνομος. 
 Euryphaessa, N. P. mother of Sol, Auror; 
 
 and Luna, Έίψνφάεσσα. 
 
Ε Χ A 
 
 EXT 
 
 763 
 
 Eurypyle, Ν. P. Anacreon's mistress, Ενρυ- 
 
 πΰλη. 
 Eurypylus, N. P. son of Hercules, prince 
 
 of Cos. 2. a Thessalian chief, son of 
 
 Eusemon. 3. son of Telephus. 4. an 
 
 ancient king of Lybia, brother of Triton, 
 
 Έύρύπυλος. 
 l Eurysaces, N. P. son of Ajax and Tecmessa, 
 
 Έύρυσάκης. 
 Eurystheus, N. P. king of Mycene, Έύρνσθευς. 
 Eurytion, N. P. one of the Centaurs, Έύρυ- 
 
 τίων. 
 Eurytus, Ν. P. father of Iphitus and of 
 
 Iole. 2. son of Actor. 3. the name of a 
 
 fountain near Aulis, Ένρυτος. 
 Eustathius, N. P. a senator in the time of 
 
 Justinian, Ευστάθιος. 
 Euthymenes, N. P. in Aristoph., Έυθυμένης. 
 Eutychis, N. P. in Theocr., Έύτυχίς. 
 Evadne, N. P. called also Ίάνειρα, wife of 
 
 Capaneus ; also, the mother of Iamus, 
 
 Έύάδνη. 
 £ Evaemon, N. P. father of Eurypylus, Έύ- 
 
 α'ψων. 
 Evaaon, Ν. P. in Aristoph., Έίιαίων. 
 J Eve, Ν. P. Εΰα. 
 Even, ίσος, ομαλός. 
 A Even, conj. ήτοι. — Even so, ουτωσι. 
 φ Evening, εσπέρα. 
 J Evenor, N. P. in Callimachus, Έυήνωρ. 
 Event, έξοδος, το σνμβεβηκός. 
 Evenus, Ν. P. a prince of Lyrnessus ; also, 
 
 father of Marpissa, Έΰηνος. 
 Ever, αεί. — for Ever, εισαεί. — if Ever, ειποτε. 
 Everes, N. P. father of Tiresias, Έώήρης. 
 Every, έκαστος, πάς. 
 Everywhere, πανταχού. 
 Evidence, μαρτυρία. 
 to give Evidence, v. μαρτυρεω. 
 Evident, φανερός. 
 
 Evil, κακός, πονηρός, subst. κακόν, πονηρία. 
 Evippus, Ν. P. a Trojan, killed by Patroclus, 
 
 Έΰιππος. 
 Ewer, προχοος. 
 Exact, ακριβής. 
 Exact, v. απαιτεω, εισπράττω. 
 /Exactly as, ωσπερει. 
 Exactness, ακρίβεια. 
 Exalt, v. ύψοω, αιωρεω. 
 Examination, ανακρισις, εξετασις. 
 Examine, v. εξετάζω. 
 Example, παράδειγμα. 
 
 \Λ ! 
 
 Excavate, v. βαθϋνω. 
 Excavation, κατασκαφη. 
 Exceed, v. υπερβαίνω. 
 Exceedingly, λίαν, περισσώς. 
 Excel, v. υπερέχω. — Excellence, αρετή. 
 Excellent, έξοχος, καλός. 
 Excellently, εζαιρετως. 
 Except, πλην, ει μη. 
 Exception, εζαιρεσις. 
 Excess, υπερβολή. 
 Excessive, υπέρμετρος, άμετρος. 
 Exchange, αμοιβή, διαλλαγη. 
 Exchange, υ. αλλαττω, αμείβομαι. 
 Exciseman, οινοπτης. 
 Excite, ν. υπορω, εγείρω. 
 Excitement, παρορμησις, ερέθισμα. 
 Exclamation, αναβοησις. 
 Exclude, εζειργω, διακλειω. 
 Excuse, προφασις, απολογία. 
 Excuse, ν. απολογεομαι, προφασιζω. 
 Execestides, Ν, P. in Aristoph. ,Έξηκεστίδης. 
 Execute, ν. διαπράττω, επιτελεω. 
 Exempt, ατελής. — Exemption, ατέλεια* 
 Exercise, ν. γυμνάζω, ασκεω. subst. γυμνάσια. 
 Exhibit, ν. ύποδεικνϋμι. 
 Exile, φυγάς, απολις. 
 Exist, ν. τελεθω, ειμί. 
 Existence, το ζην, βιοτος. 
 Expect, ν. εκδεχομαι, προσδοκάω. 
 Expectation, προσδοκία. 
 Expedite, ν. ανυτω, ανω. 
 Expel, V. εκβαλλω, ωθεω. 
 Expend, ν. δαπανάω. 
 Expenditure, δαπάνη. 
 
 Expense, δαπάνη. — Expensive, δαπανηρός. 
 Experience, εμπειρία. — Experienced, έμ- 
 πειρος. 
 Expiation, άγνισμος. 
 Expire, ν. αποθνήσκω, εκπνέω. 
 Explain, ν. δηλοω, διασαφεω. 
 Explanation, δηλωσις, φανερωσις. 
 Expose, ν. εκτιθημι. 
 Exposed, εκτιθεις, έκθετος. 
 Express, ν. αποφαινω, φράζω. 
 Expression, φρασις. 
 Extend, ν. ορεγνϋμι, παρεκτεινω. 
 Extension, εκτασις, ορεγμα. 
 Extinction, αποσβεσις. 
 Extinguish, υ. σβεννϋμι. 
 Extol, ν. εγκωμιάζω. 
 Extraordinary, ΰπερφατος, παράδοξος. 
 Extravagance, ασωτία. 
 
 5 ε2 
 
764 
 
 FAT 
 
 Extravagant, δαπανος. 
 Extreme, έσχατος. 
 Extremely, άγαν, λίαν. 
 Extremity, εσχατιά. 
 Exult, v. χλΐω, αγαλλομαι. 
 Exult over, v. επιχαίρω. 
 Eye, οφθαλμός, όμμα. — Eye-brow, οφρύς. 
 Eye-lash, βλεφαρίς. — Eye-lid, βλεφαρον. — 
 with handsome Eye-lids, αγανοβλεφαρος. 
 
 F. 
 
 Fable, μϋθος. 
 Fabulous, μυθώδης. 
 Face, πρόσωπον, οψις. 
 Fail, v. ύστερεω, εκλείπω. 
 Failure, πταίσμα. 
 Faint, v. λειποφϋχεω, αθϋμεω. 
 Fainting, λειποθϋμια. 
 a Fair, αγορά. 
 
 Fair, adj. κάλος. — Fair-haired, καλλικομος. 
 Faith, πιστις. 
 
 Faithful, πιστός. — Faithless, άπιστος. 
 Falcon, Ίεραξ. — Falconer, ιερακοτρόφος. 
 Fall, v. πίπτω, subsi. πτωσις, πτώμα. 
 False, ψευδής. — Falsity, ψεΰδος. 
 Fame, κλέος, δόξα. 
 Famine, λιμός. 
 
 Famous, αγαυος, κλεινός, ένδοξος. 
 Fan, ρίπις. ν. ρ'ιπιζω. 
 Fancy, φαντασία. 
 Fanning, subst. ρϊπισμα. 
 Fare, ναύλος. 
 Farewell, ν. ερρωσο, χαίρε. 
 Far-famed, τηλεκλειτος, αγλαοφημος. 
 Far-shooting, εκηβολος. 
 Far-sounding, ύψηχης. 
 Farm, υ. γεωργεω. subsi. αγρός, χωρά. 
 Farmer, γεωργός. 
 Farmhouse, αγροικία, επανλις. 
 Farther, προσωτερος. — Farthest, έσχατος. 
 Farthing, κοδραντης. 
 Fashion, ν. σνμπλασσω. subsi. σχήμα. 
 Fast, ν. νηστεύω. 
 Fast, or quick, ωκύς. 
 Fasten, ν. πηγνϋμι. 
 Fasten on, v. καταστηριζω. 
 Fastened, διαδετος. 
 Fat, κνισσα, πιμελη. adj. πιων. 
 Fatal, ονλιος, ολέθριος. 
 
 Fate, μοΊρα, ανάγκη. — Fated, αισιμος, ειμαρ- 
 μένος. 
 
 FI G 
 
 Father, πατήρ, γονείς. 
 
 Fatherly, πατρψος. 
 
 Fatigue, κάματος, κόπος. 
 
 Fatten, ν. πιαινω. 
 
 Fault, αμπλακια, πλημμέλημα. 
 
 Faun, Ν. P. in Nonnus, Dionys., Φαυνος. 
 
 Favour, χάρις. 
 
 Fawn, ν^εβρος. 
 
 Fawn upon, υ. θωπενω, σαινω. 
 
 Fear, φοβεομαι. subst. φόβος, δέος. 
 
 Fearful, δειλός, περιφοβος. 
 
 Fearless, αθαμβης, άοκνος. 
 
 Fearlessly, αφοβως. — Fearlessness, άδεια. 
 
 Feast, ν. δαιννμαι, εστιώμαι. subst. δαις, θαλια. 
 
 Feather, πτιλον. 
 
 Feathered, πτιλινος, πτερωτός. — Feathered 
 
 alike, όμοπτερος. 
 Feeble, αδρανής, ασθενής^ 
 Feed, υ. βοσκομαι. 
 Feel, ν. αισθάνομαι. 
 Feeling, αισθησις. 
 
 Feet, having beautiful, αργυροπεζα. 
 Feign, ν. υποκρίνομαι, πλαττω. 
 Fellow-citizen, συμπολίτης. 
 Fellow-soldier, σύμμαχος. 
 Fellow- wanderer, συμπλανος. 
 Feminine, θήλυς. 
 Fence, φραγμός, ερκος. 
 Fence off, v. αποφράσσω. 
 Fennel, μαραθρον. 
 Fern, πτερις. 
 Ferret, ικτίς. 
 
 Ferry, πορθμεϊον, πορθμός. 
 Ferry-boat, πορθμις. 
 Ferryman, πορθμεΰς. 
 Fertile, καρποφόρος, εύφορος. 
 Fertility, πολυκαρπια. 
 Festival, εορτή. 
 Fetter, ν. δεσμεύω, δεω. subst. γυιοπεδη,Ι 
 
 δεσμός. 
 Fever, πυρετός. 
 Few, ολίγος. 
 
 Fickle, αεσιφρων, μεταβουλος. 
 Fidelity, πιστις. 
 Field, αγρός, χωρά, γηδιον. 
 Field-mouse, ύραξ. 
 Fierce, άγριος, δεινός, θρασΰς. — of a fierce; 
 
 countenance, αγριωπος. 
 Fiery, πυρπολος, εμπυρος. 
 Fifteen, δεκαπέντε. 
 
 Fiftieth, πεντηκοστός. — Fifty, πεντήκοντα. 
 Fig, σΰκον. — a dried Fig, ισχάς. 
 
 ίί 
 
FLA 
 
 Fig-sandalled, σϋκοπεδΐλος. a parody by 
 
 Aristophanes of Homer's χρΰσοπεδΐλος. 
 Fig-tree, σϋκεη. 
 
 Fight, v. μάχομαι. Sllbst. μάχη. 
 Filch, v. παραρπαζω, αφαρπαζω. 
 File for polishing, ρϊνη. 
 Filing, ψήγμα. 
 Fill, V. πληθω. 
 Fillet, ταινία. 
 
 Filth, λύμα. — Filthy, ρυπαρος, σαπρός. 
 Find out, v. ευρίσκω. 
 to Fine, V. ζημιοω. subst. ζημία. 
 Finger, δάκτυλος. 
 Finish, v. τελεω, ανυω. 
 Fire, πυρ. 
 I t Fire-brand, δαλός. — hurling fire-brands, πυρ- 
 σοβολος. 
 Fire-side, εστία. 
 Fire-tongs, πυραγρα. 
 Firm, στερεός, βέβαιος. 
 Firmly, βεβαίως. 
 Firmness, στερεοτης. 
 First, πρώτος. 
 First-born, πρωτόγονος. 
 Fir-tree, ελάτη. 
 
 Fish, ιχθύς. — Fish-devouring, ιχθνφαγος. 
 Fisherman, άλιενς, γρΊπεύς. 
 Fish-hook, αγκιστρον. 
 fishmonger, ιχθυοπωλης. 
 7 ish-market, ιχθνα. — See note in Gradus. 
 ^ish-pond, ζωγρεΧον. 
 ''ishy, ιχθνοεις. 
 ''ist, πυγμή. 
 
 ? \t, σύμμετρος, επιτήδειος. 
 ■"it, v. αρμόζω. 
 'ive, πέντε. 
 
 "ive hundred, πεντακόσιοι. 
 'ive times, πεντάκις. 
 ι ,,ι "ix, v. στηρίζω. 
 S 'laccid, πλαδαρός. 
 lambeau, δετή. 
 lame, φλόζ. 
 laming, φλογοεις. 
 lash, στεροπή. 
 lash, v. μεταπαιφασσομαι. 
 lashing, στεροψ. 
 ilat, ύπτιος. 
 
 latter, v. ΰποθωπευω, κολακεύω. 
 latterer, κολαξ, θώψ. 
 lattery, θωπεία, κολακεία. 
 lax, λινον. 
 'ay, υ. δερω, εκίερω. 
 
 FOR 
 
 765 
 
 Flea, ψνλλα. 
 
 Fledged, πετεινός. 
 
 Flee, ν. αποφεύγω, εκφενγω. 
 
 Fleece, ποκος, κωδιον. 
 
 Fleecy, ειροποκος. 
 
 Fleet, adj. ταχύς, ωκύς. 
 
 a Fleet, στόλος ναών. 
 
 Flesh, σαρξ, κρέας. 
 
 Flesh-brush, στλεγγίς. 
 
 Flight, φυγή. 
 
 Fling, ν. ιαπτω, ριπταζω. 
 
 a Flint, πυρΤτης. 
 
 Flippant, στωμυλος. 
 
 Flock, ποιμνη. 
 
 Flog, υ. μαστίζω. 
 
 Flood, πλημμυρις. 
 
 to be Flooded, πλημμυρεω. 
 
 Flood-tide, πλημμύρα. 
 
 Floor, δαπεδον. 
 
 Flour, άλφιτον. 
 
 Flourish, υ. ήβαω, θαλλω. 
 
 Flow, ν. ρεω. 
 
 Flower, άνθος. 
 
 Flower, ν. επανθεω. 
 
 Flowery, φερανθης, ανθηρός. 
 
 Flowing, αυτός. — ever- Flowing, αειρυτος. 
 
 Flowing back, παλιρροθιος. 
 Fluid, ύγρος, χυτός. 
 Flute, αυλός, συριγζ. 
 Flute-player, αυλητής. 
 Flutter, ν. περιπετομαι. 
 Fluttering, κιναθισμα. 
 Fly, v. ϊπταμαι. 
 a Fly, μυΧα. 
 
 Foam, v. αφρίζω, subst. αφρός. 
 Foaming, ύπαφρος, αφριοεις. 
 Fodder, βορά. 
 Foe, εχθρός. 
 Fog, αήρ. ή. 
 Fold, ν. πλέκω. 
 Foliage, χλοα, φυλλον. 
 Follow, ν. έπομαι, ακολουθεω. 
 Follower, ακόλουθος, οπαδός. 
 Folly, μωρία, αφροσύνη. 
 Fondle, ν. κοριζομαι. 
 Food, σίτος, τροφή. 
 Foolish, μάταιος, μωρός, ανόητος. 
 Foot, πους. — Footstep, βήμα, ίχνος. 
 Footstool, θρήνυς. 
 For, γαρ, δε, μεν. 
 Forasmuch as, οίον, επεί. 
 Forbear, ν. μακροθϋμεω. 
 
766 
 
 F R A 
 
 Forbearance, μακροθϋμια. 
 
 Forbid, απαγορεύω, κωλύω. 
 
 Force, /3ια, δυναμις. 
 
 Force, v. βιάζομαι, αναγκάζω. 
 
 Forcible, βίαιος, οβριμος. 
 
 Ford, πόρος. 
 
 Forebode, ν. προφαινω. 
 
 Forefather, προγονός. 
 
 Forehead, μετωπον. 
 
 Foreign, τηλεδαπος, οθνεΧος. 
 
 Foreigner, αλλοδαπός, ξένος. 
 
 Foremost, πρώτος, πρώτιστος. 
 
 Forenoon, προμεσημβρινος. 
 
 Foretell, ν. προαγγελλω, προφημι. 
 
 Forethought, προμήθεια. 
 
 Forge, ν. προσχαλκενω. subst. χαλκεων. 
 
 Forget, αμνηστεω, επιλανθανομαι. 
 
 Forgetful, αμνημων. 
 
 Forgetfulness, λήθη, αμνηστία. 
 
 Forgive, ν. συγγ'ινωσκω, σνγγνωμι. 
 
 Forgiving, συγγνώμων. 
 
 Forgotten, επιλελησμ'ενος. 
 
 Fork, δικράνον. — Forked, δικερως. 
 
 Form, εϊδος, τύπος, σχήμα. 
 
 Form, ν. συμπλασσω. 
 
 Formation, πλασις, τνπωσις. 
 
 Former, πρότερος. 
 
 Formerly, προτερον, πάλαι. 
 
 Formidable, φοβερός. 
 
 Forsake, ν. απολείπω, αποστατεω. 
 
 Forsaken, απολειφθεις, μονός. 
 
 Forswear, απομνΰμι. 
 
 Forthwith, παραυτικα, ευθύς. 
 
 Fortify, ν. επιτειχιζω, εχυροω. 
 
 Fortress, τειχισμα. 
 
 Fortune, τύχη. 
 
 Foul, δυσωδης, ακάθαρτος. 
 
 Foul-mouthed, μιαρογλωσσος. 
 
 Found, ν. δεμω, κτίζω. 
 
 Foundation, θεμελιον, βασις. 
 
 Four, τέσσαρες. — Four days, τετράς. 
 
 Four-cornered, τετράγωνος. 
 
 Four-fold, τετραπλοος. 
 
 Four-footed, τετραπονς. 
 
 Four hundred, τετρακόσιοι. 
 
 Four times, τετρακις. 
 
 Four years old, τετραενης. 
 
 Fourteen, δεκατεσσαρες. — fourth, τεταρτος.- 
 
 on the fourth day, τεταρταϊος. 
 Fox, αλωπηξ. 
 Fracture, ρήζις, κάταγμα. 
 Fragile, ρηκτος. 
 
 FU Τ 
 
 Fragment, κλάσμα, θραύσμα. 
 Fragrance, ευωδιά. — Fragrant, ευώδης. 
 Frail, φθαρτός, ευδιαφθορος. 
 Frankincense, λιβανος, λιβανωτος. — selle 
 
 of, λιβανωτοπωλης. 
 Frantic, εμμανης. 
 Fraud, άπατη, πανουργία. 
 Freckles, εφηλις. 
 Free, ελεύθερος. — Freely, αδεώς. 
 Freedom, ελευθέρια. 
 Freeze, ν. παχνοω. 
 Frequency, πλήθος, συχνοτης. 
 Frequent, θαμινός, πυκνός. 
 Frequently, πολλάκις. 
 Fresh, νεαρός. 
 
 Friend, φίλος, οικείος. — Friendly, ψιλιος. 
 Friendship, φιλιά, εταιρία. 
 Fright, δεϊμα. 
 Frighten, ν. φοβεω. 
 Frightful, στυγερός. 
 
 Fringe, κρασπεδον. — Fringed, λεγνωτος. 
 Frog, βάτραχος. 
 Frog-spawn, γερυνος, γυρίνος. 
 From, εκ, εξ, από. 
 Frost, πάχνη, κρύος. 
 Frosty, παχνωδης. 
 Froth, αφρός. — Frothy, αφρώδης. 
 Frown, ν. συστέλλω τάς οφρνς. 
 Frugal, ευτελής, χρηστός. 
 Frugality, ευτέλεια, σωφροσύνη. 
 Fruit, καρπός, οπωρα. 
 Fruitful, ευκαρπος, εύφορος. 
 Fruitfulness, ευκαρπεια. 
 Fruitlessly, μάτην. 
 Fry, ν. φρϋγω. 
 
 a Frying-pan, ταγηνον, τηγανον. 
 Fuel, εκκαυμα. 
 
 Fulfil, υ. πληροω. — Fulfilment, απαρτισμός. 
 Full, πλειος, πλήρης. 
 a Fuller, γναφευς. — of cloth, γναφευς. 
 Fulness, πλήρωμα. 
 Fumigation, αναθυμιασις. 
 Fumigate, αναθυμιαω. 
 Funeral, τάφος, εκφορά. 
 Funeral rites, εναγισματα, επικτερεα. 
 Funereal, επιτάφιος, εντάφιος. 
 Funnel, χωνη. 
 
 Furies, Ν. Ρ. Ευμενίδες, ΈρΊνυες. 
 Furnace, καμίνος. 
 Furrow, ογμος, αυλαζ. 
 Future, εσομενος. — for the future, ες αΰθι>• 
 
 εισέτι, τό λοιπόν. 
 
GI Β 
 
 G. 
 
 Gadfly, οίστρος. 
 
 Gain, v. κερδαινω. subst. κέρδος. 
 
 Gait, βάδισμα. 
 
 Galatea, N. P. a sea-nymph, Γαλάτεια. 
 
 Galatians, or Gauls, Ν. P. Γαλάται. 
 
 Galbanum, a resinous gum, χαλβανη. 
 
 Gall, χολή. 
 
 Gall-nut, κηκις. 
 
 Gallus, N. P. priest of Cybele, Γάλλος. 
 
 Game, αγρά, αγρευμα. 
 
 Gangse, N. P. a city of Lycia, Γάγγαι. 
 
 Ganges, N. P. the river, Γάγγης. 
 
 Gangrene, σφακελος. 
 
 Ganymede, N. P. the cup-bearer of Jove, 
 Γανυμήδης. 
 
 Gap, χάσμα. 
 
 Gape, v. χασκαζω. 
 
 Garamantes, N. P. a people of Africa, 
 Γαράμαντες. 
 
 Garden, κήπος. — Gardener, κηπουρός. 
 
 Gardening, φυτοσκαφια. 
 
 Grargettus, N. P. an Attic district, Γαρ- 
 γηττός. 
 
 jarland, στέφανος, στέμμα. 
 
 jrarlic, σκοροδον. 
 
 jarment, ϊματιον. 
 
 jrather, V. λέγω, συλλέγω. 
 
 -Gather round, υ. αμφαγειρομαι. 
 
 father up, v. καταμαομαι. 
 
 prauls, Ν. P. Γαλάται. 
 
 Jay, κομψός, ευτράπελος. 
 
 Gaze, v. ατενίζω. 
 
 Gaze at, θεάομαι. 
 
 General, στρατηγός. 
 
 Generalship, στρατηγιά. 
 
 General's tent, στρατηγών. 
 
 Gentle, πραυς, ήπιος. 
 
 Genuine, γνήσιος. 
 
 Geography, γεωγραφία. 
 
 Jeometry, γεωμετρία. 
 
 irersestus, Ν. P. a city and port of Eubcea, 
 Γεραιστός. 
 
 jl Germans, Ν. P. Γερμανοί. 
 ieryon, N. P. a king of three islands, 
 
 ί Γηρυών. 
 
 yet, v. προσλαμβάνω, κταομαι. 
 riant, γίγας. 
 riblets, ακροκωλια. 
 
 G Ο L 
 
 767 
 
 Gift, δώρον, δοσις. 
 
 Gigantic, γιγαντειος. 
 
 Gild, v. χρνσοω. 
 
 Gilded, αμφιχρϋσος. 
 
 Gills of a fish, βραγχια. 
 
 Gilt-head, afish, χρϋσοφρυς. 
 
 Gimlet, τερετρον. 
 
 Gird, v. ζωννϋμι. 
 
 Girdle, ζώνη. — with beautiful girdle, καλλι- 
 ζωνος. 
 
 Girl, κόρη, νεάνις, κορασιον. 
 
 Give, ν. διδωμι. 
 
 Giver, δοτήρ. 
 
 Glad, Ιλαρός, περιχαρής.• 
 
 to be Glad, v. γηθεω. 
 
 Gladden, v. ευφραίνω. 
 
 Gladness, γηθοσννη. 
 
 Glance, προσο-ψις. 
 
 Glass, ναλος. — a glass, κυαθος, εκπωμα. 
 
 Glassy, υάλινος. 
 
 Glaucus, Ν. P. a marine Deity. 2. a leader 
 of the Lycians, Γλαύκος. 
 
 Gleam, υ. υπογλαυσσω. 
 
 Glean, v. ακρολογεω. 
 
 Gleaning, σταχνλογια. 
 
 Glebe, τέμενος. 
 
 Glitter, v. διαστιλβω. 
 
 Gloom, κνεφας. — στνγνοτης. 
 
 Gloomy, ορφναϊος, στυγνός. 
 
 Glove, χειρις. 
 
 Glue, v. κολλάω. 
 
 Glued, κολλητός. 
 
 Glutton, λιχνος, τενθης. 
 
 Gluttonous, γαστριμαργος, βορος, αδηφάγος. 
 
 Gluttony, αδηφαγια. 
 
 Gnash, υ. βρϋχω. 
 
 Gnashing, χρομαδος. 
 
 Gnat, εμπις. 
 
 Gnaw, ν. τρώγω, αποκναιω. 
 
 Go, υ. χωρεω, βαίνω, εϊμι in a future sign. 
 
 Goad, ν. νπονυσσω. subst. κεντρον, βουπληζ. 
 
 Goat, τράγος, χιμαρος, αιξ. 
 
 Goatherd, αιπολος, αιγελατης. 
 Goblet, κυπελλον. 
 God, θεός. 
 
 Goddess, θεά. but θεα, " a spectacle." 
 Godlike, θεοειδής, δΐος. 
 
 Gold, χρυσός, χρνσίον. — adorned w T ith gold, 
 χρΰσεοστολος. — hammered of gold, χρϋσεο- 
 τυπος. — in shape of gold, χρϋσομορφος. — 
 — inlaid with gold, χρϋσοκολλητος. — with 
 gold fastenings, χρυσόδετος. 
 
 I 
 
768 
 
 G R A 
 
 Gold-besprinkled, χρϋσοπαστος. 
 
 Gold-born, χρϋσογονος. 
 
 Gold-chafer, a species of beetle, χρϋσομη- 
 λονθιον. 
 
 Golden, χρϋσεος. — wearing golden armour, 
 χρϋσοτευχης. -mth golden Άδρβοί,χρϋσωπης. 
 — wielding a golden lance, χρϋσολογχος. — 
 with golden locks, χρϋσοχαιτης. — having a 
 golden lyre, ep. of Apollo, χρϋσολυρης. — 
 bent with golden points, χρϋσοστροφος. — 
 with golden rein, χρϋσοχαλϊνος. — with 
 golden rod, χρϋσορραπις. 
 
 Golden Age, Χρυσουν Γένος. 
 
 Golden-coloured, ep. of Apollo, χρϋσοχρους, 
 οος. 6. 
 
 Golden-hilted, χρϋσολαβης. 
 
 Goldsmith, χρυσοχόος, χρϋσοτεκτων. 
 
 Good, εσθλος, αγαθός, καλός. 
 
 Good-looking, ευειδης. 
 
 Goodness, χρηστοτης. 
 
 Goose, χην. 
 
 Goose-herd, χηνοβοσκος. 
 
 Gore, βρότος. but βροτος, " a mortal." 
 
 Gorgon, Ν. P. one of the three daughters of 
 Phorcus, Γόργων. 
 
 Gortys, N. P. a city of Crete, Γόρτϋν, ννος. 
 
 V- 
 Gory, φοινιος. 
 Gout, ποδάγρα, ποδαλγια. 
 Gouty, ποδάγρας. 
 Government, πολιτεία, αρχή. 
 Governor, ήγεμών. 
 Gown, στολή, έϊμα. 
 Grace, χάρις. 
 
 Graceful, εύχαρις, ευπρεπής. 
 Graces, the, Ν. Ρ. Χάριτες, αι. 
 Grand, μεγαλοπρεπής, σεμνός. 
 Grandfather, προπατωρ. 
 Grandmother, προμητωρ. 
 Grandson, νίωνός. 
 Granlcus, Ν. P. a river of Bithynia, Γρή- 
 
 νΤκος. 
 Grape, βοτρνς. 
 Grasp, υ. συμμαρπτω. 
 Grass, ποα, χόρτος. 
 Grasshopper, τεττιξ. 
 Gratify, ν. χαρίζομαι. 
 Gratitude, ευχαριστία. 
 Gratuitous, άμισθος. 
 Gratuitously, αμισθι. 
 Grave, τάφος, τύμβος. 
 Gravely, σεμνως. 
 
 See note in Gradus. 
 
 G YR 
 
 Graving-tool, ξόίς. 
 
 Gravity, σεμνοτης. 
 
 Gravy, χυμός. 
 
 Gray, πολιός, λευκανθής. 
 
 Graze, v. χραυω, επιγράφω. 
 
 Graze (as cattle), v. επιβοσκω. 
 
 Great, μέγας, ΰπερμεγας. 
 
 Greatly, adv. μεγαλως. 
 
 Greatness, μέγεθος. 
 
 Greaves, κνημϊδης. ai. 
 
 Grecian, Ν. P. Γραικϊ'της, ΓραΧκος. 
 
 Greedy, αδηφάγος. 
 
 Green, χλωρός. — with green leaves, χλωροκο 
 
 μος. 
 Green-grocer, λαχανοπωλις. 
 Grief, λϋπη, αχός, οδννη. 
 Grieve, ν. λϋπεω. 
 Grievous, αίνος, λυπηρός. 
 Griffon, γρυψ. 
 Grind, ν. αλετρευω, αλεω. 
 Grinding-house, μυλον. 
 Groan, ν. στενάζω, subst. στεναγμός. 
 Groaning heavily, βαρυστεναχων. 
 Groin, βουβών. 
 
 Groom, ιπποβουκολος, ϊπποφορβος. 
 Grotto, γλαφυ, σπειος. 
 Ground, γη, χθων, δαπεδον. 
 Grove, άλσος, τέμενος. 
 Grow, V. τηλεθαω, φύομαι, αυξάνω. 
 to Grow old, ν. γηραινω, γηράσκω. 
 Growth, αυξησις. 
 Grudge, ν. φθονεω. 
 Grumble, v. αναγρυζω. 
 Grunt, v. γρυζω. subst. γρυλλισμα. 
 Guard, υ. φυλάσσω, subst. φυλαξ» 
 Gudgeon, κωβιος. 
 Guess, v. εικοβολεω. 
 Guest, ξένος. 
 Guide, v. ύφηγεομαι. 
 Guide, ύφηγετής, οδηγός. 
 Guile, δόλος. 
 Guileless, άβολος. 
 Guilt, αίτια, αδικία. 
 Guiltless, αναίτιος. 
 Guilty, υπαίτιος, υπόδικος. 
 Gulf, βαραθρον, φαραγζ. 
 Gullet, λαυκανιά. 
 Gum, κόμμι. 
 the Gum, ονλον. 
 
 Gush up as a fountain, υ. πηδυομαι. 
 Gyrtone, N. P. a town of Thessaly, Γυρτών 
 
 Γυρτώνη. 
 
HAP 
 
 Η Ε A 
 
 769 
 
 Η. 
 
 Habit, εθος, τρόπος. 
 
 Habitable, οικητός. 
 
 Habitation, οίκημα, οικησις. 
 
 Haemus, Ν. P. a mountain in Thrace, Αίμος. 
 
 Hail, χαλαζα. 
 
 Hair, θριξ, κόμη, πλόκαμος. — with beautiful 
 
 hair, ευχαιτης. 
 Hairy, κομήτης, ενπλοκαμος. — λαχνηεις. 
 Half, ήμισυς. 
 the Half, το ήμισυ. 
 Half alive, ήμιπνονς. 
 Half a slave, ήμιδουλος. 
 Haifa talent, ήμιταλαντον. 
 Half bald, ήμιφαλακρος. 
 Half blooming•, ήμιθάλης. 
 Half boiled, ήμιβρεχης. 
 Half broken, ήμιθρανστος. 
 Half burnt, ήμΐφλεκτος. 
 Half cut down, ήμΊπληζ. 
 Half dead, ήμιθανης. 
 Half dragged, ήμισπαστος. 
 Half eaten, ήμΤβρωτος. 
 Half finished, ήμιτελεστος. 
 Half full, ήμιδεης. 
 Half hatched, ήμιλεπτος. 
 ; Half killed, ήμιδάίκτος. 
 jUalf peeled, ήμιλεπτος. 
 ialf seen, ήμιφανης. 
 3alf shelled, ήμιλεπτος. 
 ialf the head, ήμικραιρα. 
 ialiartus, N. P. a city of Boeotia, 'Αλίαρτος, 
 lall, αυλή, μέλαθρον. 
 lalter, αγχόνη. 
 lalved, ήμισενθείς. 
 
 Jalys, Ν. P. a river of Mount Taurus, 
 "Αλυς. 
 
 lam, the, ιγνυς. 
 
 lamadryades, N. P. Nymphs who presided 
 ; over trees, Άμαδρυάδες. 
 lammer, v. τνκιζω. subst. κεστρα, αιρά. 
 [and, χειρ. 
 
 fandful, δραγμα, αμαλλα. 
 ||[andle, v. ύποφαλασσω, εγχειρίζομαι. 
 andsome, ευειδής, καλός. 
 ang, ν. κρεμαμαι. 
 
 appen, υ. συμβαίνω, συντυγχανω. 
 appily, μακαριως, ευτυχώς. 
 appiness, ευδαιμονία. 
 appy, ευδαίμων. 
 
 Harangue, ν. αγορεύω. 
 
 Harass, ν. τειρο), διασύρω. 
 
 Harbour, λιμήν. 
 
 Hard, στέρεος, σκληρός. 
 
 Harden, ν. σκληρύνω. 
 
 Hardly, μογις, δυσκολως. 
 
 Hard mouthed, δυσστομος. 
 
 Hardness, σκληροτης. 
 
 Hardship, δυσχέρεια. 
 
 Hare, λαγωός. 
 
 Hare-hunting, λαγωσφαγιά, λαγωβολιά. 
 
 Hare-pudding, μιμαρκης. 
 
 Harlot, πόρνη, εταίρα. 
 
 Harm, βλάβη, σινος. 
 
 Harma, Ν. P. a city of Bceotia, "Αρμα. 
 
 Harmless, αβλαβής. 
 
 Harmodius, Ν. P. the associate of Aristo- 
 geiton, 'Αρμόδιος. 
 
 Harmonia, N. P. the mother of the 
 Muses. 2. the daughter of Mars and 
 Venus, wife of Cadmus, 'Αρμονία. 
 
 Harmonious, εύηχης, σύμφωνος. 
 
 Harmony, συμφωνία. 
 
 Harnessed two abreast, διζυγος. 
 
 Harp, κιθάρα, φορμιγζ. 
 
 Harper, κιθαρωδός, φορμικτης. 
 
 Harsh, αμείλικτος, απηνής. 
 
 Harshly, πικρώς, απηνώς. 
 
 Harvest, αμητος, θερισμός. 
 
 Haste, σπουδή, τάχος. 
 
 Hasten, ν. σπεύδω. 
 
 Hastiness of temper, οξυθϋμιά. 
 
 Hasty, ταχύς. 
 
 Hat, πίλος, πέτασος. 
 
 Hatch, ν. νεοττευω. 
 
 Hatchet, αξίνη, πελεκυς, γενη'ίς. 
 
 Hate, ν. στυγεω, μϊσεω. 
 
 Hate, στυγημα, μίσος. 
 
 Hateful, μισητός, στυγερός. 
 
 Hatefully, απεχθώς. 
 
 Hating, απεχθής, εχθρός, δυσμενής. 
 
 Haughtiness, τύφος, φρόνημα. 
 
 Haughty, αγέρωχος, υπερήφανος. 
 
 Have, ν. εχω, κταομαι. 
 
 Haven, όρμος. 
 
 Hawk, Ίεραξ, Ίρηξ. 
 
 Hay, χόρτος. 
 
 Hazardous, χαλεπηρης. 
 
 He, εκείνος. 
 
 Head, κεφαλή. 
 
 Head-ache, κεφαλαλγία. 
 
 Headlong, πρηνής. 
 
 5 F 
 
770 
 
 Η Ε L 
 
 Headstrong, αυθάδης. 
 
 Heal, ν. θεραττενω, ϊαομαι. 
 
 Health, ύγιεια, ευρωστία. 
 
 Healthy, ΰγΐίΐνος, ΰγιης. 
 
 Heap, συγχωμα, σωρός. 
 
 Heap up, ν. συγχωννϋμι. 
 
 Hear, v. ακούω, κλυω. 
 
 Hearing, ακοή. 
 
 Heart, ήτορ, κήρ. 
 
 Heartily, ευθϋμως. 
 
 Heart-rending, δακεθϋμος. 
 
 Hearth, εστία, εσχαρα. 
 
 Hearty, εκθϋμος. 
 
 Heat, θερμοτης, θάλπος. 
 
 Heated, φλεγυρος. 
 
 Heaven, ουρανός. 
 
 Heaven-descended, διοσδοτος. 
 
 Heavenly, ουράνιος. 
 
 Heavy, βαρύς. 
 
 Hebe, Ν. P. the goddess of youth, cup- 
 bearer of the gods, "Ηβη. 
 
 Hebrus, N. P. a river of Thrace,^ "Έβρος. 
 
 Hecate, N. P. called Luna in heaven, Diana 
 on earth, and Proserpine, or Hecate, in 
 the infernal regions, Εκάτη. Βρϊμω. 
 
 Hecatomb, εκατόμβη. 
 
 Hector, Ν. P. son of Priam and Hecuba, 
 "Εκτωρ. 
 
 Hecuba, N. P. wife of Priam, Εκάβη. 
 
 Hedge, φραγμός. 
 
 to Hedge off, αποσφραγνυμαι. 
 
 Hedge-hog, νστριζ. 
 
 Heedless, απρονοητος. 
 
 Heedlessly, αβουλως. 
 
 Heel, πτέρνα. 
 
 Heifer, μόσχος. 
 
 Height, ύφος. 
 
 Heir, επΤκληρος, κληρονόμος. 
 
 Helena, Ν. P. wife of Menelaus, Έλενη. 
 
 Helenus, N. P. the Trojan Prince and augur, 
 "Έλενος. 
 
 Helice, N. P. a town in Arcadia, 'Ελίκη. 
 
 Helicon, Mount, N. P. sacred to the Muses, 
 who had a temple there, 'Ελικών. 
 
 Helle, N. P. daughter of Athamas, "Ελλ^. 
 
 Hellen, N. P. son of Deucalion, or Jove. 2. 
 the founder of 'Ελλάς in Thessaly/^E^^v. 
 
 Helm, πηδαλιον. 
 
 Helmet, κορυς, τρυφαλεια. 
 
 Helorus, Ν. P. a river of Sicily, "Ελωρος. 
 
 Help, v. αρηγω, βοηθεω. subst. βοήθεια. 
 
 Helper, χραισμητωρ, αρωγός. 
 
 HID 
 
 Hemathion, Ν. P. son of Aurora, brother of 
 
 Memnon, Ήμαθίων. ό. 
 Hemlock, κωνειον. 
 Hemp, κανναβις. 
 Hen, ορταλις. 
 Henbane, ύοσκυαμος. 
 Hence, ένθεν, εντεύθεν. 
 Henceforth, τούντενθεν. 
 Heneti, or Eneti, N. P. a people of Paphla- 
 
 gonia, famous for mules, Ένεταί. 
 Hen-pecked, to be, γυναικοκρατουμαι. 
 Heraclitus, N. P. the philosopher of Ephe- 
 
 SUS, Ηράκλειτος. 
 Herald, κηρνζ. 
 
 Herb, herbage, βοτανη, ποα. χλόη. 
 Hercules, Ν. P. son of Jupiter and Alcmene 
 
 Ηρακλής. For his exploits, see Pind. 01 
 
 9. 44. 87. Nem. 1. 50 to the end ; Isthm 
 
 4. 88. and Theocr. Idyll, xxiv. xxv. Horn 
 
 H. xiv. 
 Herd, αγέλη. 
 Herdsman, βουβοτης. 
 Here, ενταύθα, ενθαδε, τ$δε. 
 Hereafter, το λοιπόν. 
 Heretofore, έμπροσθεν. 
 Hermione, Ν. P. a town in Peloponnesus 
 
 also, the daughter of Menelaus and Heler 
 
 'Ερμιόνη. 
 Hermonassa, N. P. a town in an island of th 
 
 sea of Azov, Έρμώνασσα. 
 Hermus, N. P. a river of Mysia, famous fo 
 
 its gold sands, "Ερμος. 
 Hero, N. P. loved by Leander, 'Ηρώ, ooj 
 
 ους. η. 
 Herodotus, Ν. P. the celebrated Historiai 
 
 Ηρόδοτος. 
 Heron, ερωδιός. 
 
 Heronax, N. P. in the Analecta, Ήρωναξ. 
 Hesiod, N. P. the poet of Ascra, in Bceoti 
 
 Ησίοδος. 
 Hesitatingly, οκναλεως. 
 Hesperides, N. P. the daughters of He 
 
 perus, brother of Atlas, 'Εσπερίδες. 
 Hesperis, N. P. a town in Africa, callt 
 
 also Berenice, Έσπερίς. 
 Hesperus, N. P. the Evening star, "Εσπερο 
 
 See Gradus. 
 Hibernia, Ν. P. Ίερνίς, ιδος. -η. 
 Hicetaon, Ν. P. son of Laomedon, Ίκεταω 
 Hidden, κρυπτός. 
 Hide, v. κρύπτω, καλύπτω. 
 a Hide, δερας, βνρσα. 
 
 I 
 
Η Ι Ρ 
 
 Hideousness, αμορφία. 
 Hiero, Ν. P. king of Syracuse, Ίίρων. 
 Hieronymus, N. P. in Aristophanes, 'Ιερώ- 
 νυμος. 
 High, υψηλός, αιπύς. 
 High-crested, ύψιλοφος. 
 High-minded, μεγάθυμος. 
 High-spirited, περισπλαγχνος. 
 Higher, όψιτερος. — Highest, ύψιστος. 
 Highly wrought, πανδαιδαλος. 
 Highwayman, οδοιδοκος, οδουρος. 
 Hill, πάγος, βουνός, γεωλοφον. 
 Hilly, βουνωδης. 
 Hilt, κωπη. 
 
 Hinder, ν. ειργω, κωλνω. 
 j Hindrance, κωλυσις, ειργμος. 
 [I Hinge, θαψός. 
 Ϊ Hip, ισχιον. 
 
 J Hippa, Ν. P. the nurse of Bacchus, "Ιππα. 
 Hippasus, N. P. a distinguished Trojan, 
 
 "Ιππασος. 
 Hippias, N. P. one of the sons of Pisistra- 
 
 tus, 'Ιππίας. 
 Hippocoon, N. P. a Thracian prince, Ίπ- 
 
 ποκόων. 
 
 Hippocrates, Ν. P. in Aristoph. 2. the 
 
 celebrated Physician of Cos, Ίππο κράτος. 
 
 I Hippocrene, N. P. the fountain by Helicon, 
 
 U Ίπποκρήνη. 
 
 Hippodamas, N. P. a Trojan noble, killed 
 
 by Achilles, Ίπποδάμάς. 
 Hippodamla, N. P. the wife of Pelops, 
 daughter of GEnomaus. 2. the wife of 
 Pirithous, on account of whom was the 
 battle of the Lapithae with the Centaurs. 
 
 3. the wife of Amyntor, mother of Phcenix. 
 
 4. the daughter of Anchises, sister of 
 iEneas. 5. an attendant upon Penelope, 
 'Ιπποδάμεια. 
 
 Hippodamus, N. P. a Trojan noble, Ίππο- 
 
 δαμος. 
 ι Hippodemus, Ν. P. in Aristoph. Ίππόδημος. 
 Hippolochus, N. P. son of Bellerophon, 
 
 father of Glaucus, Ίππόλοχος. 
 Hippolyte, N. P. an Amazonian queen. 2. 
 | the wife of Acastus, 'Ιππολύτη. 
 Hippolytus, N. P. son of Theseus and 
 
 Hippolyte, 'Ιππόλυτος. 
 Hippomachus, N. P. a Trojan noble, Ίππό- 
 
 μαχος. 
 fiippomedon, Ν. P. one of the Seven 
 
 Chiefs against Thebes, Ίππομεδων. 
 
 HON 771 
 
 Hippomenes, N. P. in Theocritus, Ίππο- 
 
 μ'ενης. 
 Hipponax, Ν. P. the inventor of Choliambi, 
 
 Ίππώναζ. 
 Hipponlcus, N. P. in Aristophanes, Ίππό- 
 
 νϊκος. 
 Hipponium, Ν. P. a mountain and city of 
 
 Italy, Ίππόνιον, Ίππόνιος. 
 Hipponoe, Ν. P. daughter of Nereus and 
 
 Doris, Ίππονόη. 
 Hipponoiis, N. P. a Grecian leader, Ίππό- 
 
 νοος. 
 Hippotades, Ν. P. the patronymic of iEolus, 
 
 Ίπποτάδης. 
 Hippothoe, N. P. daughter of Nereus and 
 
 Doris, Ίπποθόη. 
 Hippothoiis, N. P. a Trojan general. 2. a 
 
 son of Priam, Ίππόθοος. 
 Hippotion, N. P. a prince of Ascania in 
 
 Phrygia, Ίπποτίων. 
 Hire, v. μισθοω. subst. μισθός, μίσθωμα. 
 Hired, μισθωτός. 
 Hireling, μισθοφόρος. 
 His, ιός, or ος. 
 Hiss, v. συριζω. 
 Historian, συγγραφεύς. 
 History, σύγγραμμα. 
 Hither! δεύτε, δεϋρο. 
 Hitherto, προσέτι, ετι. 
 Hive, σιμβλος. 
 Hoar-frost, στΊβη. 
 Hoarse, βραγχωδης. 
 Hoary, πολιός, λευκός. 
 Hog, ύς, χοίρος. 
 Hold, ν. σχεθω. 
 Hole, τρήμα, οπη. 
 Holiday, εορτή. 
 
 Holily, άγιως. — Holiness, όσιοτης. 
 Hollow, κοίλος. 
 Hollow, ν. γλαφω. 
 Holy, άγιος, όσιος. 
 Home, οϊκος. — at Home, οίκοι. 
 from Home, οίκοθεν. — Homeward, οικαδε. 
 Homer, Ν. P. the renowned Grecian Poet, 
 
 "Ομηρος. 
 Homole, N. P. a mount in Thessaly, 
 
 Όμόλη. 
 Hone, ακονη. 
 
 Honest, χρηστός, ευσχήμων. 
 Honestly, αδολως. 
 Honesty, χρηστοτης. 
 Honey, μέλι. 
 
 5 f2 
 
772 
 
 HUN 
 
 Honey-comb, σχαδων, μελικηρον. 
 
 Honour, v. τΊμαω, εντρεπομαι. 
 
 Honour, τιμή, κνδος. 
 
 Honourable, τίμιος, γεραρος. 
 
 Honoured, τΊμηεις. 
 
 Hoof, οπλή. 
 
 Hook, αγκιστρον. 
 
 Hoop, στρόβιλος. 
 
 Hope, ν. ελπίζω, subst. ελπίς. 
 
 Hopeless, αελπτος, ανελπις. 
 
 Horn, κέρας. 
 
 Horned, κεραός. 
 
 Hornet, ανθρηνη. 
 
 Horrible, φοβερός, φρικτός. 
 
 Horse, Ίππος. 
 
 Horse-beetle, ϊπποκανθαρος. 
 
 Horseman, ϊππενς. 
 
 Horsemanship, ιπποσύνη. 
 
 Hospitable, φιλοξεινος. 
 
 Hospitality, ξενιά, φιλοξενία. 
 
 Host, ξένος. 
 
 Hostage, όμηρος. 
 
 Hostile, πολέμιος, εχθρός. 
 
 Hot, θερμός. 
 
 Hour, ώρα. 
 
 House, οίκτος, δώμα. 
 
 House-breaker, τοιχωρνχος. 
 
 Household, μνοιά. 
 
 House-keeper, ταμία, οικουρος. 
 
 Houseless, αοικος. 
 
 Hovering in the air, μεταχθονιος. 
 
 How? πι»ς; 
 
 However, όμως, αλλά yap. 
 
 How long? καθόσον; 
 
 How many ? πόσος ; 
 
 How much ? ποσόν; 
 
 Howl, v. ωρνω. subst. νλαγμα. 
 
 Huge, νπερμεγας. 
 
 Hum, v. as bees, βομβεω. 
 
 Humane, φιλάνθρωπος. 
 
 Humanity, χρηστοτης. 
 
 Humanly, ανθρωπίνως. 
 
 Humble, ταπεινός. 
 
 Humble-bee, βομβυλη. 
 
 Humiliation, ταπεινωσις. 
 
 Humility, ταπεινοτης. 
 
 Hump-backed, υβος. 
 
 Hundred, εκατόν. 
 
 Hundred-handed, εκατογχειρ. 
 
 Hundred-headed, εκατοκεφαλος. 
 
 Hunger, λιμός. — insatiable Η., βουλιμία. 
 
 Hungry, πειναλέος. 
 
 HYP 
 
 Hunt, v. αγρενω, θηρεύω, subst. θήρα. 
 
 Hunter, θηρευτής, αγρευτής. 
 
 Hunting, αγρεσια, κυνήγια. 
 
 Hurdle, ταλαρος. 
 
 Hurl, ν. πάλλω. — Hurled, παλτος. 
 
 Hurl from a chariot, v. διαδΤφρευω. 
 
 Hurricane, τύφων, ζάλη. 
 
 Hurt, v. βλάπτω, subst. βλαβή, ζημία. 
 
 Hurtful, βλαβερός. 
 
 Husband, ακοιτης, ανήρ. 
 
 Husbandman, αροτηρ, γεωμορος. 
 
 Husbandry, γεωργία. 
 
 Hush to sleep, v. κατευνάζω. 
 
 Husk, λοβός, κέρατων. 
 
 Hut, οικιδιον, καλυβη. 
 
 Hyacinth, υάκινθος. 
 
 Hyacinthia, Ν. P. a festival in honour of 
 
 H}'acinthus, ΎακΊνθια. 
 Hyacinthus, N. P. a youth loved by Apollo, 
 
 but accidentally slain by him, Υάκινθος. 
 Hyades, N. P. a constellation in the head 
 
 of Taurus,^'Yao*££. a\. 
 Hyampolis, N. P. a city of Phocis, now 
 
 Bogdana in Livadia, Ύάμπολις. 
 Hyantes, N. P. primitive inhabitants of 
 
 Boeotia, "Υαντες. οι. 
 Hyda, Ν. P. the ancient name of Sardis, 
 
 "Ύδη, ης. ή. 
 Hydaspes, Ν. P. a river of India, now the 
 
 Ihylum in Cabul, Ύοάσπης. 
 Hyena, ύαινα. 
 
 Hygieia, N. P. Goddess of health, Ύγίεια. 
 Hylae, N. P. a town of Boeotia, where 
 
 Pindar was born, "Ύλαι, ων. αϊ. 
 Hylaeus, Ν. P. a name of one of the Cen- 
 taurs, Ύλαϊος. 
 Hylas, N. P. the attendant of Hercules, 
 
 "Ύλάς. 
 Hyllicus, N. P. old name of an harbour in 
 
 Corfu, Ύλλικός. 
 Hyllei, N. P. an Illyrian tribe, "Υλλειοι. 
 Hyllus, N. P. a river in Lydia, called 
 
 also Phrygius. 2. a son of Hercules, 
 
 "Υλλος. 
 Hymen, N. P. the God of marriage, Ύ- 
 
 μεναιος. Ύμήν. 
 Hymettus, Ν. P. a mountain in Attica, ; 
 
 Ύμητός, or 'Υμηττός. 
 Hymn, ύμνος. 
 Hypanis, N. P. the name of two rivers, 
 
 flowing into the Euxine, one now the 
 
 Boug; the other, the Kuban, ΎπάνΊς. 
 
I A Μ 
 
 Hypenor, Ν. P. a Trojan, killed by Diomed, 
 
 Ύπείνωρ. 
 Hypera, N. P. the ancient name of one of 
 
 the Sporades, Ύπερά. 
 Hyperbole, υπερβολή. 
 Hyperbolus, N. P. in Aristoph. Ύπερ- 
 
 βολος. 
 ι Hyperea, and Hyperla, N. P. a fountain at 
 
 Pherae, Ύπερείη. ή. 
 Hyperenor, Ν. P. a Trojan, brother of 
 
 Euphorbus, killed by Menelaus. 2. a noble 
 
 of Elea, Ύπερήνωρ. 
 Hypendes, N. P. the famous Athenian 
 S Orator, 'Υπερείδης. 
 Hypermnestra, N. P. one of the Danai'des, 
 
 wife of Lynceus, Ύπερμνηστρά. ή. 
 1 Hyperochus, Ν. P. a Trojan, Ύπείροχος. 
 Hypsarnus, N. P. a river of Bceotia, "Y- 
 
 ■φαρνος, ου. b. 
 Hypsenor, N. P. a Trojan, the son of 
 cL Dolopion ; also, the son of Hippasus, 
 
 Ύ-ψήνωρ. 
 Hypseus, N. P. the father of Cyrene, 
 
 Ύψεύς. b. 
 Hypsipyle, N. P. queen of Lemnos, Ύψι- 
 
 πύλη. r). 
 Hyria, N. P. the mother of Euphemus ; 
 
 also, a place near Aulis, Ύρί?;. 
 : Hyrmina, N. P. a town of Elis, afterwards 
 
 Όρμϊνη, Ύρμϊ'νη. 
 Hyrnetho, Ν. P. the daughter of Temenus, 
 
 Ύρνηθω, οος, ους. ή. 
 Hyrrhades, Ν. P. in Callimachus, Ύρράδης, 
 
 gen. -δεω. 
 Hyrtacus, Ν. P. a Trojan prince, father of 
 
 Asius, "Υρτακος. 
 fHyrtius, N. P. a prince of the Mysians, 
 , "Υρτιος. 
 Hysia, N. P. a small town of Boeotia, 
 
 Ύσιαί, ων. αι. 
 
 \ 
 
 ) 
 
 f» £ 7 ω • 
 
 Bacchus, Ν. P. a surname of Bacchus, in 
 the Eleusinian Mysteries, ~~"Ιακχος. 
 alysus, N. P. son of Cercaphus, Ίαλϋσος. 
 
 fmbic verse, ιαμβείον. — to rail in, v> ιαμ- 
 βιαζω. 
 ambus, ίαμβος. 
 
 I L I 773 
 
 Ianeira, N. P. a daughter of Oceanus, 
 
 Ίάνειρά. 
 Ianthe, N. P. a daughter of Oceanus, Ίάνθη. 
 Iaon, N. P. a river in Arcadia, Ίαων, 
 
 όνος. b. 
 Iapetus, N. P. "Ιαπετος, ου. a. which see 
 
 in Gradus. 
 Iapygia, N. P. a country on the confines of 
 
 Italy, Ίάπυγία. — belonging to Iapygia, 
 
 Ίαπυξ. See word in Gradus. 
 Iardanus, N. P. a river of Crete, Ίάρδανος. 
 lasion, N. P. a son of Jupiter, who applied 
 
 himself to agriculture, "'Ιασίων, 
 "lasus, N. P. Greek noble. 2. a king of 
 
 Peloponnesus, "Ίασος. 
 Iberi, N. P. old inhabitants of Spain and 
 
 Portugal, "Ιβηρες. 
 Ibis, a bird resembling the curlew, Ίβις. 
 Ibycus, N. P. the poet of Rhegium, "Ίβυκος. 
 Icarius, N. P. son of Perieres and Gorgo- 
 
 phone, father of Penelope, 'Ίκάριος. 
 Icarus, N. P. one of the Cyclad Islands. 
 
 2. son of Daedal us, "Ίκαρος. 
 Ice, κρύσταλλος. 
 Icicle, σταλαγμός συμπαγείς. 
 Icmalius. Ν. P. an architect, Ίκμάλιος. 
 Icus, N. P. an island, one of the Cyclades, 
 
 "Ικυς. ?';. 
 Icy, κρυμωδης, κρυερός. 
 Ida, Ν. P. a mountain of the Troad; and of 
 
 Crete, "Ίδη. 
 Idaean, Ν. P. "Ιδαως. 
 Idalium, N. P. a city of Cyprus, ~'ϊδάλως. 
 Idas, N. P. the father of Cleopatra, son of 
 
 Aphareus and Messene, ~"Ιδάς, ου. 
 Idle, v. όφθυμεω, οκνεω. adj. άεργος, αργός. 
 Idleness, αεργία, ραθυμία. 
 Idly, ραθϋμως, οκνηρως. 
 Idmon, Ν. Ρ. 1. son of Apollo and Cyrene. 
 
 2. son of iEgyptus, "Ιδμων. 
 Idol, ειδωλον. 
 Idomeneus, N. P. son of Deucalion, king of 
 
 Crete, Ιδομενεύς. 
 Idothea, N.P. daughter of Proteus, ΨΑδοθεία. 
 If, ει, ειπερ, αν. 
 If ever, ειποτε, ειπερ. 
 Ignoble, αγεννης. 
 Ignorance, αμαθια, άγνοια. 
 Ignorant, άμαθης, α'ίδρις. 
 Iliad, Ν. P. the Ρυβηη,~Ίλιας. 
 Ilioneus, Ν. P. son of Phorbas, "1λιονει)ς, 
 
 ηος. ο. 
 
774 
 
 Ι Μ Ρ 
 
 Ilissus, Ν. P. a river in Attica, "Ίλισσος . 
 Ilium, or Troy, N. P. the city of Priam, 
 
 ""Ιλίος. ή. '"ίλιον. το. 
 Ill, κακώς. 
 
 Ill-boding, δυσφημος. 
 Ill-clad, δυσειματος. 
 Illegal, -παράνομος. 
 Illegitimate, νόθος. 
 Ill-fate, δυσμοριά. 
 Ill-fated, δυσμορος. 
 Ill-intentioned, δυσμενής, δυσνους. 
 Ill -judging, δυσπαραβουλος. 
 Ill-luck, δυστύχημα. 
 Ill-natured, κακοήθης. 
 Image, εικων. 
 
 Imbrasus, Ν. P. a river of Samos, "Ιμβρασος. 
 Imbrius, N. P. son-in-law of Priam, "Ιμβριος. 
 Imbrus, N. P. son of iEgyptus. 2. an 
 
 island near Lemnos, "Ιμβρος, ου. ή. 
 Imitate, v. μίμεομαι. 
 Imitation, jut /^σις, μιμημα. 
 Immature, άωρος. 
 Immaturity, αωρια. 
 Immediately, ευθύς, αυτίκα. 
 Immense, άπλετος, απειρεσιος. 
 Immodest, άκοσμος, ακόλαστος. 
 Immortal, αθάνατος. See note in Gradus. 
 Immortality, αθανασία. 
 Immoveable, ακίνητος. 
 Impart, v. κοινωνεω. 
 Impartial, επιεικής, ίσος. 
 Impartially, ευγνωμονως. 
 Impassable, άβατος, αδιάβατος. 
 Impatient, ταχύς, προπετης. 
 Impeach, ν. εγκαλεω, αιτιώμαι. 
 Impend, ν. επικειμαι, επικρεμαμαι. 
 Impending, επιών. 
 Imperfect, ατελής. 
 Impetuosity, ρίπη. 
 Impetuous, -γοργός. 
 Impiety, ασέβεια, θεοσεχθρια. 
 Impious, άθεος, άσεβης. 
 Implacable, αμείλικτος, απήνης. 
 Implant, ν. εμφϋω. 
 
 Implore, ν. δέομαι, λιτανευω, λισσομαι. 
 Importunate, λιπαρής. 
 Impossibility, αμηχανία. 
 Impossible, αδύνατος, αμήχανος. 
 Impost, ε-πιβολη. 
 Impostor, απατηλός, γόης. 
 Imposture, γοητεία, άπατη. 
 Impoverish, ν. πτωχιζω. 
 
 I ND 
 
 Impregnable, αναλωτος, αληπτος. 
 
 Impression, χαρακτήρ, τύπος. 
 
 Improper, αν επιτήδειο ς, άπρεπης. 
 
 Improve, ν. επιδιδωμι. 
 
 Improvement, επιδοσις, προκοπή. 
 
 Imprudence, αφροσύνη, αβουλία. 
 
 Imprudent, άφρων. 
 
 Imprudently, ανοητως. 
 
 Impulse, ορμή. 
 
 Impure, αναγνος, ακάθαρτος. 
 
 Impute, ν. ανατιθημι, αναφέρω. 
 
 In, εν, ενι. 
 
 Inaccessible, άβατος, απρόσιτος. 
 
 Inachus, Ν. P. king of Argolis. 2. a river 
 
 of Argos, "Ίναχος. 
 Inasmuch as, οία δη. 
 Inauspicious, δυσωνυμος. 
 Incense, θυμίαμα. 
 Incessant, αδινος, αδιάλειπτος. 
 Incessantly, συνεχώς, ασπερχες. 
 Inclination, προθυμία. 
 Inclose, ν. συνειργω, συγκλειω. 
 Inclosure, εργμα. 
 Inconsiderate, άβουλος. 
 Inconvenient, ασύμφορος, άκαιρος. 
 Inconvenient for work, δυσεργος. 
 Increase, v. act. αυζεω. neut. or pass. αυ\ανο 
 
 μαι, επιγιγνομαι. subst. αυζησις. 
 Incredible, άπιστος, απίθανος. 
 Incredulous, απειθης. 
 Incurable, ανήκεστος. 
 Indebted, οφειλόμενος. 
 Indecency, απρεπεια. 
 Indecent, Indecorous, άπρεπης, άσχημων. 
 Indecently, ακοσμως, ασχημονως. 
 Indeed, μεν, μεντοι, γε. 
 Indian, Ν. Ρ. Ινδικός. 
 Indians, Ν. Ρ. Ίνδοι, ων. οι. 
 Indict, V. υπογράφομαι, διώκω. 
 Indifferent, αδιάφορος. 
 Indigence, αχρημοσυνη. 
 Indigenous, εγγενετης. 
 Indigent, χερνης, πένης. 
 Indigestion, δυσπεψία. 
 to be Indignant, υ. αγανακτεω. 
 Indignity, αικϊα, λωβη. 
 Indistinct, αδιάκριτος. 
 Indivisible, αδιαίρετος. 
 Indolence, ραθυμία. 
 Induce, ν. ανάγω, εισάγω. 
 Inducement, θελγητρον, δέλεαρ. 
 Indulge, V. χαρίζομαι, εφιημι. 
 
Ι Ν Ν 
 
 Indulgence, τρυφή. 
 
 Indus, Ν. P. the river, 'Ινδός. 
 
 Industrious, φιλόπονος, σπουδαίος. 
 
 Industry, επιμέλεια, σπονδή. 
 
 In-dvveller, παρεσπος. 
 
 Ineffectual, τηϋσιος, μάταιος. 
 
 Inevitable, αφυκτος. 
 
 Inexcusable, απροφασιστος. 
 
 Inexplicable, δυσαγκριτος. 
 
 Inexperienced, νήϊς. 
 
 Inexpressible, άρρητος, άφατος. 
 
 Infamous, δνσφημος, άτιμος. 
 
 Infancy, παίδια, νηπιοτης. 
 m - Infant, παίδων, βρέφος. 
 
 Infatuation, παράνοια. 
 
 Infect, ν. μολύνω. 
 
 Inferior, χερειων. 
 
 Infernal, ύπογαιος, καταχθόνιος. 
 
 Infinite, άπειρος, αόριστος. 
 
 Infirm, ασθενής, ακΊκυς. 
 
 Inflame, υ. φλεγεθω. 
 
 Inflammation, φλέγμα. 
 
 Inflate, ν. φϋσαω. 
 
 Inflexible, αγναμπτος. 
 
 Inflict, ν. εντριβω. 
 
 Information, παράγγελμα. 
 '"Ι Informer, συκοφάντης. 
 
 Infusion, εγχνσις, προσχνσις. 
 
 Ingenious, ευφυής, επιδέξιος. 
 
 Ingenuity, ευφυία, δεξιοτης. 
 
 Inhabit, ν. οικεω, ενοικεω. 
 
 Inhabitant, οικητης, οικητωρ. 
 
 Inharmonious, δυσμουσος. 
 
 Inherit, κληρονομεω. 
 
 Inheritance, κληρονομιά, κλήρος. 
 
 Inhospitable, άξενος. 
 
 Inhuman, απάνθρωπος, ωμός. 
 
 Inhumanity, απηνεια. 
 
 Inimitable, αμίμητος. 
 
 Iniquitous, άδικος, πονηρός. 
 
 Iniquity, αδικία, μοχθηρία. 
 
 Initiate, υ. μυεω. 
 
 Injunction, εντολή. 
 
 Injure, υ. αδικεω, βλάπτω. 
 
 Injurious, βλαβερός, άτηρος. 
 
 Injury, βλαβή, αικΊα. 
 
 Injustice, αδίκημα, κακουργια. 
 
 Inkstand, μελανοδοχεϊον. 
 
 Inmate, συνοικητωρ, συνοικος. 
 
 Snn, πανδοχείον, κατάλυμα. 
 nnkeeper, καπηλος. 
 Inner, ενδότερος, εσώτερος. 
 
 Ι Ν Τ 
 
 775 
 
 Innocent, άκακος, αβλαβής. 
 
 Ιηδ, Ν. P. a sea goddess, mother of Meli- 
 
 certa, "Ινώ. 
 Inopus, N. P. a river of Delos, "Ινωπός. 
 Inquire, v. εξετάζω, ερευνάω. 
 Inquirer, ζητητης. 
 Inquiry, εξετασις, ζήτημα. 
 Insatiable, άπληστος, ακόρεστος, ατός. 
 Inscribe, υ. εγγράφω, εγγλϋφω. 
 Inscription, επίγραμμα. 
 Insect, εντομον. 
 Insensible, αναίσθητος. 
 Insertion, παρεμβολή. 
 Inside, ένδον, εσω. 
 Insidious, επίβουλος. 
 Insolence, ύβρις. 
 Insolent, υβριστής. 
 Inspect, ν. εφοραω, επισκοπεω. 
 Inspector, επίσκοπος. 
 Inspiration, επιπνοια, θειασμος. 
 Inspired, ενθεος, θεσπις, θεσφατος. 
 Instability, αστασια. 
 Instantly, ευθύς, παραντ'ικα. 
 Instigate, ν. παρορμάω, προτρέπω. 
 Instigator, παροξυντής. 
 Instruct, ν. παιδεύω, διδάσκω. 
 Instruction, παιδευσις, παιδευμα. 
 Instrument, όργανον. 
 Insult, ύβρις. 
 
 Insupportable, ατλητος, αφερτος. 
 Intelligence, φραδμοσυνη, σννεσις. 
 Intelligent, φραδμων, νοήμων. 
 Intelligible, νοητός. 
 Intemperance, ακράτεια, ακολασία. 
 Intemperate, άκρατης. 
 Intention, επινοια. 
 Intently, εντεταμενως. 
 Intercede, ν. ενισταμαι, ικετεύω. 
 Intercept, ν. εγ καταλαμβάνω, διειργω. 
 Intercourse, συναλλαγή. 
 Interest, τόκος, δανεισμός. 
 Intermediate, μεταιχμιος. 
 Interminable, δυσουριστος. 
 Intermission, διαλειψις. 
 Intermit, ν. διαλείπω. 
 Intermix, ν. εμμιγνϋμι. 
 Intermixed, συμμιγης. 
 Interpret, υ. ερμηνεύω. 
 Interpreter, ερμηνευς, εξηγητής. 
 Interruption, διαλνσις, απορρηξις. 
 Interval, διάστημα. 
 Intestine, εμφύλιος. 
 
776 
 
 Ι Ρ Η 
 
 Intimacy, συνήθεια. 
 
 Intimate, συνήθης. 
 
 Into, εις, εν. 
 
 Intolerable, ατλητος, δυσοιστος. 
 
 Intoxicate, ν. μεθυσκω. 
 
 to be Intoxicated, μεθυω. 
 
 Intractable, αδάμαστος, ατεφης. 
 
 Intricacy, απορημα, πλοκή. 
 
 Introduce, υ. εισάγω, εισφέρομαι. 
 
 Introduction, εισαγωγή. 
 
 Invade, ν. επίχειρεω, επέρχομαι. 
 
 Invaluable, πολυτίμητος. 
 
 Invective, λοιδορια. 
 
 Invent, ν. ευρίσκω, επινοεω. 
 
 Invention, εύρημα. 
 
 Invigorate, ν. κρατυνω. 
 
 Invigorating•, αεξιγυιος. 
 
 Invincible, αδάμαστος, ανίκητος. 
 
 Invite, ν. προσκαλεω, παραγγέλλω. 
 
 Invocation, επικλησις. 
 
 Invoke, ν. ανακαλεω. 
 
 Involve, ν. εμπλέκω. 
 
 Inward, ενδοτατος. 
 
 Ιο, Ν. P. daughter of Inachus,~'Iw. 
 
 Iocasta, Ν. P. mother and wife of CEdipus ; 
 
 called Epicasta, Ίοκάστη. 
 Iolaus, N. P. son of Iphiclus, 'Ιόλαος, Ίόλάς. 
 Iole, Ν. P. daughter of Eurytus, beloved by 
 
 Hercules, 'Ιόλη. 
 Ion, N. P. son of Creusa. 2. a Tragic 
 
 poet, "Ιων. 
 Ionia, N. P. a country of Asia Minor, 
 
 Ίωνίά. 
 Iophon, N. P. son of Sophocles, Ίοφών. 
 Ios, N. P. now Nio, an island of the Archi- 
 pelago, "1ος. 
 Iphias, N. P. a priest of Diana, "Ιφιάς, 
 
 αδος. η. 
 Iphicles, Ν. P. father of Iolaus,"'I^rfcX£ijc, ης. 
 Iphiclus, N. P. a Grecian chief, "ΊφΤκλος. 
 Iphidamas, N. P. son of Antenor, '~1φι~ 
 
 δάμάς. 
 Iphigenla, Ν. P. daughter of Agamemnon, 
 
 'Ιφιγένεια. 
 Iphiloche, N. P. daughter of Alector, Ίφι- 
 
 λόχη. 
 Iphimedla, Ν. P. wife of Aloeus, "Ιφι- 
 
 μεδεια. 
 Iphinous, N. P. a Grecian killed by Glaucus, 
 
 'Ίφίνοος. 
 Iphis, N. P. father of Evadne, wife of Capa- 
 
 neus, ^Ιφις, ιος. ό. 
 
 Ι Τ Η 
 
 Iphis, Ν. P. a concubine of Patroclus, 'Ίψις, 
 
 ιδος. ή. 
 Iphition, Ν. P. a Trojan killed by Achilles, 
 
 " Ιφιτίων. 
 Iphitus, N. P. a prince of Phocia. 2. a 
 
 Trojan, father of Archeptolemus. 3. a 
 
 prince of Thessaly, the son of Eurytus, 
 
 slain by Hercules, "Ίφιτος. 
 Ira, N. P. a mountain and town of Messenia, 
 
 ~Ίρή. 
 Irasa, N. P. a city on the Tritonian Lake, 
 
 "Ιρασα. 
 Irascible, ακράχολος. 
 Iris, N. P. a river of Asia Minor, "Ίρις. 
 Iris, N. P. the goddess, "Ίρις. See note in 
 
 Gradus. 
 Iron, σίδηρος. — pointed with iron, ακροσι- 
 
 δηρος. 
 Irreligion, δυσσεβεια. 
 Irresistible, παμβιάς. 
 Irresolute, δΐφροντις. 
 Irritate, v. αγριουμαι. 
 Irus, N. P. the beggar, Ίρος. 
 Is, N. P. a river of Italy, "~Ίς. 
 Isander, N. P. son of Bellerophon, "Ίσαν- 
 
 δρος. 
 
 Isauri, Ν. P. a people of Asia Minor, 
 
 "ίσαυροι. 
 Ischys, N. P. in Pindar, 'Ισχύς. 
 Isis, N. P. the goddess, Ύ 1σις. 
 Ismarus, N. P. a town in Thrace, "Ισμαοος, 
 
 ου. ή. 
 Ismenia, Ν. P. of a female in Aristophanes, 
 
 Ίσμηνία. 
 Isrnenus, N. P. a river of Bceotia, Ίσμηνός. 
 Isocrates, N. P. the celebrated rhetorician 
 
 of Athens, "Ισοκράτης. 
 Issa, now Lissa, N. P. an isle on the coast 
 
 of Dalmatia,"^ffa. 
 Issue, γενεά, απόγονος. 
 Ister, Ν. P. the river Danube, "Ιστρος. 
 Istisea, N. P. a town in Eubcea, Ίστίαια. 
 Isus, N. P. a son of Priam, "Ίσος. 
 Italy, N. P. a celebrated country of Europe, 
 
 bounded by the Adriatic and Tyrrhene 
 
 seas, and by the Alps, Ιταλία. 
 Itch, v. κνηθομαι. 
 Itch, ψώρα. 
 Itching, κνηθμός. 
 
 Ithaca, N. P. the island of Ulysses, Ιθάκη. 
 Ithamenes, N. P. a Lycian noble, "Ιθαμ'ενης 
 Ithome, N. P. a town of Thessaly, Ιθώμη. 
 
 I 
 
JU D 
 
 Iton, or Itone, N. P. a town in Epirus, 
 
 "~Ιτων, Ίτώνη. 
 Itymoneus, Ν. P. a Lycian, slain by Nestor, 
 
 Ίτυμονεύς. 
 Itys, N. P. killed by his mother Philomela, 
 
 Ίτυλος, "Ιτυς. 
 Iulis, Ν. P. now Zuglio, a town of Ceos, 
 
 Ίουλίς. 
 Ivied, κατακισσος. 
 Ivory, ελεφας. 
 Ivy, κισσός. 
 Ιχϊόη, Ν. P. a Thessalian noble, Ίζΐων. — 
 
 His punishment unknown to Homer. 
 
 Jackdaw, κόλοιός. — captain of jack-daws, 
 
 κολοιαρχης. 
 lacket, χιτών. 
 iamb of a door, σταθμός. 
 Tar, πίθος, χύτρα. 
 
 fason, Ν. P. a prince of Thessaly, Ία σων. 
 aundice, ίκτερος. 
 aundiced, ικτερικός. 
 avelin, αίγανεά, ακοντιον. 
 aw, γναθμος. 
 ealous, φθονερός. 
 ealousy, φθόνος, ζηλοτυπία. 
 eer, υ. σκωπτω. subst. σκώμμα. 
 est, ν. παίζω. 
 
 esus, Ν. P. the Messiah, Ίησους. 
 ) Jibe, κερτομεω. 
 oil!, ν. ζευγνϋμι, 
 Dining, συμπλοκή, συνθεσις. 
 oint, άρθρον, σπόνδυλος. 
 ^intly, άμα, ομού. 
 pit, ν. υποσειω. 
 
 pppa, Ν. P. a city in Palestine, Ίόπη. 
 )t, στριβιλικίγζ. 
 
 )Urney, v. πορεύομαι, subst. πορεία, οδός. 
 r Jove, νή τον Αία. 
 ) by Jove, μά τον Αία. 
 >ve-born, διογενης. 
 »vial, συμποτικός. 
 >V, χάρμα, χαρά. 
 fj>yful, φαιδρός, ιλαρός. 
 dge, κριτής, δικαστής. 
 dge, ν. κρίνω, δικάζω. 
 \, dgement, δίκη, κρισις. 
 dicial, δικαστικός. 
 dicious, νοήμων, σοφός, 
 πίθος, κέραμος. 
 
 Κ Ν Ο 
 
 777 
 
 Juice, χϋλος, χυμός. 
 
 Juicy, χυλώδης. 
 
 Jumbled together, παντοφυρτος. 
 
 Jump out, ν. εζορουω. 
 
 Juniper, αρκευθος. 
 
 Juno, Ν. P. the sister and wife of Jupiter, 
 
 "Ηρα, et Ionice, "ϊίρη. 
 Jupiter, N. P. the king of the gods of the 
 
 Greeks and Romans, Ζευς. 
 Just, δίκαιος, νόμιμος. 
 Just as if, ώσπερ. 
 Justice, δίκη, θέμις. 
 Justify, v. δικαιοω. 
 Justly, δικαίως, ενδικως. 
 
 Κ. 
 
 Keel, τροπις. 
 
 Keep, ν. σώζω, φυλάσσω. 
 
 Kernel, πυρην, ραζ. 
 
 Kettle, λεβης. 
 
 Kettle-drum, τνμπανον. 
 
 Key, κλεΧς. 
 
 Kick, υ. λακτιζω. 
 
 Kicking, λακτισμος. 
 
 Kid, εριφος, αιγιδών. 
 
 Kidney-bean, φασηλος. 
 
 Kill, ν. κτεινω, φενω, φονεύω. 
 
 Kind, ευμενής, εννοος. 
 
 Kindle, ν . φε-φαλοω, καίω. 
 
 Kindled, ήμμενος, ενημμενος. 
 
 Kindly, ευμενώς, χρηστώς. 
 
 Kindness, εύνοια, χρηστοτης. 
 
 Kindred, συγγένεια, adj. όμαιμος. 
 
 King, αναξ, βασιλεύς. 
 
 Kingdom, βασίλεια. 
 
 Kingly, τυραννικός. 
 
 Kiss, ν. φιλεω. subst. φίλημα. 
 
 Kitchen, μαγειρεΐον. 
 
 Kite, ικτίν, ικτΊνος, ου. δ. 
 
 Knave, πανούργος. 
 
 Knavery, απαιολη, πανουργία. 
 
 Knead, ν. μασσω, φορϋνω. 
 
 Kneading-trough, μακτρά. 
 
 Knee, γονυ. — Knee-pan, επιγουνις. 
 
 Kneel, ν. γονυπετεω. 
 
 Knife, φασγανον, μάχαιρα. 
 
 Knight, ιππότης, Ίππεΰς. 
 
 Knit, υ. ειρω, πλέκω. 
 
 Knock, υ. κόπτω. 
 
 Knot, υ. συνδέω, subst. άμμα. 
 
 Knotty, οζαλεος. 
 
 5 G 
 
778 
 
 LAM 
 
 L AR 
 
 Know, v. γιγνωσκω. 
 
 Knowing, ειδως, ιδρις. 
 
 Knowledge, φραδη, νοησις. 
 
 Known, -γνωστός, -γνώριμος. — easily known, 
 
 ενγνωστος. 
 Knuckle-bone, αστράγαλος. 
 
 Laa's, Ν. P. a town of Laconia, Λάά, Λα. 
 
 Labdacus, Ν. P. father of Lai'us, Αάβδακος. 
 
 Laborious, καματηρος, επίπονος. 
 
 Labour, πόνος, κάματος. 
 
 Labour, v. πένομαι, πονεω. 
 
 Labour in birth, τόκος — pains, ωδίς, -ϊνος. ή. 
 
 Lacedsemon, Ν. P. s. as Sparta, Λακεδαίμων. 
 
 Lacerate, v. καταζαινω. 
 
 Lacerla, N. P. a city of Thessaly, Αακ'ερεια. 
 
 Lachares, N. P. in Atheneeus, Λαχάρης. 
 
 Lachesis, N. P. one of the Fates, who spun 
 the thread of life, Αάχεσις. 
 
 Lacmium, N. P. a promontory, near Croton, 
 Αακϊ'νιον. το. 
 
 Lacon, N. P. of a slave, in Theocritus, 
 Αάκών. 
 
 Lacydes, N. P. founder of the New Aca- 
 demy, Αάκϋ'δης. 
 
 Lad, έφηβος. 
 
 Ladder, κλιμαξ. 
 
 Ladle, τορϋνη. 
 
 Ladon, N. P. a river of Arcadia, Αά'δων. 
 
 Lady, δέσποινα. 
 
 Lady's maid, αβρά. 
 
 Laerceus, N. P. prince of the Myrmi- 
 dons. 2. a celebrated goldsmith, Αάερκεύς, 
 or -ης. 
 
 Laertes, N. P. father of Ulysses, Αάερτης. 
 
 Laespodias, N. P. in Aristophanes, Ααισπο- 
 δίάς, ου. δ. 
 
 Lsestrygons, Ν. P. a people of Sicily or 
 Italy, said to be cannibals, Ααιστρυγόνες. 
 
 Lair, φωλεός. 
 
 Lais, N. P. name of two celebrated courte- 
 zans, Αα'ίς. 
 
 Laius, N. P. father of CEdipus, Αά'ϊος. 
 
 Lake, λίμνη. 
 
 Lamb, αμνός, αρς, genit. αρνός. 
 
 Lamb-devouring, αρνοφαγος. 
 
 Lame, v. γνιοω. adj. χωλός. 
 
 Lament, υ. οδύρομαι, κλαίω, ολοφυρομαι. 
 
 Lamentable, θρηνωδης, στονοεις. 
 
 
 Lamentation, οδυρμα, θρήνος. 
 
 Lamia, Ν. P. a queen of Lybia, Ααμίά. 
 
 Lamp, λύχνος, λαμπάς. 
 
 Lampetes, Ν. P. an Italian promontory, 
 
 Ααμπ'ετης. 
 Lampetia, N. P. daughter of Apollo, Ααμ 
 
 πετίη. 
 Lampito, Ν. P. in Aristophanes, Ααμπιτώ 
 
 οος. ή. 
 Lampon, Ν. P. in Pindar, Αάμπων. 
 Lamprey, μυραινα. 
 Lampriades, N. P. in Theocritus, Ααμ 
 
 πριάδης. 
 Lampromachus, Ν. P. in Pindar, Ααμπρό 
 
 μαχος. 
 Lampsacus, Ν. P. a town on the Hellespont 
 
 Αάμφακος. 
 Lampus, N. P. son of Laomedon. 2. nam 
 
 of one of Aurora's and Hector's horses 
 
 Αάμπος. 
 Lamus, N. P. son of Neptune, k. of Laestrv 
 
 gonia, Αάμος. 
 Land, γαία, yrj. 
 Land- mark, όρισμα. 
 Langla, N. P. name of a nymph, in Nicar 
 
 der, Ααγγείη. 
 Languid, χαλαρός. 
 Languish, v. εκκαμνω, ασθενεω. 
 Languor, ασθένεια. 
 Lantern, πανος. 
 
 Laocoon, Ν. P. priest of Apollo, Αάοκόων. 
 Laodamas, N. P. son of Antenor, Αάοδάμα 
 Laodamla, N. P. daughter of Belleropho: 
 
 Ααοδάμεια. 
 Laodice, N. P. daughter of Priam. 2. d 
 
 of Agamemnon, Αάοδίκη. 
 Laodicea, N. P. the name of several citie 
 
 Αάοδίκη. 
 Laogonus, N. P. son of Onetor. 2. son 
 
 Bias, Αάόγονος. 
 LaomedTa, N. P. in Hesiod, Ααομεδεια. 
 Laomedon, N. P. a Trojan king, Ααομεδωι 
 Laothoe, N. P. concubine of Priam, Ααοθό' 
 Lap, κόλπος. 
 Lapithte, N. P. a people of Thessaly, Λ 
 
 πίθαι. 
 Larder, ταμιεων. 
 Large, μέγας. See Great. 
 Laris, N. P. a river in Italy, Αά'ρις. 
 Larissa, N. P. a city of the Troad. 2. 
 
 .Thessaly. 3. name of the daughter 
 
 Piasus, Αά'ρισσα. 
 
ill 
 
 LEA 
 
 Lark, κορυδαλλις. 
 
 Lasciviousness, λαγνεία, ασέλγεια. 
 
 Lash, v. ιμασσω, μαστιγοω. subst. μαστιξ. 
 
 Lass, κόρη, κορασιον. 
 
 Lassitude, άπος, κάματος. 
 
 Last, ν. διαμένω, adj. τελευταίος, ύστατος. 
 
 Lastly, εσχάτως, ύστατον. 
 
 Late, όψιμος. 
 
 Lately, νεωστι. 
 
 Lathe, τόρνος. 
 
 Latins, Ν. P. the inhabitants of Latium, 
 Λατίνοι. 
 
 Latinus, Ν. P. son of Ulysses and Circe, 
 Λατίνος. 
 
 Latona, N. P. mother of Apollo and Diana, 
 Αητώ. 
 
 Latymnura, N. P. a mountain near Cro- 
 tona, Λάτνμνον. 
 CJ3 Laugh, v. γελάω, μειδαω. — laugh aloud, 
 
 καχαζω. 
 U Laughable, γελοίος. 
 
 Laughing-stock, καταχαρμα. 
 
 Laughter, γελως, μειδημα. 
 
 Laughter-loving, φιλομμειδης. 
 -'Laurel-tree, δάφνη. 
 
 Lavish, v. δαπανάω. 
 
 Law, νομός, θεσμός. 
 
 Lawful, νόμιμος. 
 
 Lawlessness, ανομία. 
 
 Lay, v. τιθημι, καθίζω, κτίζω. 
 
 Lay down, ν. κατατιθημι. 
 i Lay waste, v. περθω. 
 
 Lazily, βλακικως. 
 
 Laziness, ραθυμία, αργία. 
 
 Lead, V. αγω, ήγεομαι. 
 
 Lead (metal), μόλυβδος. 
 
 Lead, red, μίλτος, white, ψιμνθος. 
 
 deaden, μολιβδινος. 
 
 -leader, άγος, ακτωρ, ηγεμων. 
 
 -*eaf, πεταλον, φυλλον. 
 
 l«eaf-shaking, εινοσιφυλλος. 
 
 ueafless, αφυλλος. 
 
 -«ean, ισχνός, λεπτός. 
 
 -.ean against, ν. επικλ'ινω. 
 
 ^ean back, v. ανακλΊνω. 
 
 C-.ean down, v. κυπτω. 
 jean upon, v. ερειδω, σκηριπτομαι. 
 -.eander, Ν. P. the lover of Hero, Λέανδρος, 
 
 ΙΛε'ιανδρος. 
 ^eap, v. πηδάω, άλλομαι. 
 ..eap over, υπερπηδάω, υπερθρωσκω. 
 <eap upon, υ. ιπιπηδαω. 
 Ι 
 
 L Ε S 779 
 
 Leaping, πηδησις, πήδημα. 
 
 Learn, ν. μανθανω. 
 
 Learned, σοφός, παιδευτος. 
 
 Learner, μαθητής. 
 
 Learning, διδασκαλία, μαθησις. 
 
 Least, ηκιστος, ελάχιστος. 
 
 Leather, δέρμα, σκυτος. 
 
 Leather-cutter, σκϋτοτομος. 
 
 Leave, ν. λείπω. 
 
 Leave, εξουσία, συγγνώμη. 
 
 Leaven, ζϋμη. 
 
 Lechseum, Ν. P. one of the ports of Corinth, 
 
 Λεχαιον. το. 
 Lectos, Ν. P. part of Mount Ida, Λεκτον. 
 Leda, N. P. wife of Tyndarus, Λήδη. 
 Leech, βδελλα. 
 Leek, πρασον. 
 Lees, τρυζ, αμοργή. 
 Left, λοιπός, υπόλοιπος. 
 Left-handed, αριστερός•, σκαιός. 
 Leg, σκέλος. 
 Legal, νόμιμος. 
 Legitimate, γνήσιος. 
 Leisure, σχολή, ανεσις. 
 Leisurely, σχολ -g, βραδέως. 
 Leitus, Ν. P. son of Alector, a Theban 
 
 general, Λη'Ίτος. 
 Lelantus, N. P. a plain in Eubcea, Λήλαντος. 
 Leleges, N. P. a people in the Troad, 
 
 Λέλεγες. 
 Lemnos, N. P. an island in the JEgean Sea, 
 
 Λήμνος. 
 Lend, v. δανείζω, χραω. 
 Length, μήκος, μακροτης. 
 Lengthen, v. μηκϋνω. 
 Leocritus, Ν. P. son of Arisbas, killed by 
 
 iEneas. 2. one of the suitors of Penelope, 
 
 Λειόκριτος. 
 Leodocus, N. P. son of Bias and Pero, an 
 
 Argonaut, Λεώδοκος. 
 Leonteus, N. P. a prince of Thessaly, Λεον- 
 
 τεύς. 
 Leontichus, Ν. P. in Callimachus, Λεόν- 
 
 τιχος. 
 Leprium, Ν. P. a town of Elis, Λ'επρεον. 
 Leprosy, λεπρά. 
 Leprous, λεπρός, pa, pov. 
 Leptines, N. P. in the Analecta, Λεπτ'ινης. 
 Lerna, N. P. a lake in Argolis, Λ'ερνη. 
 Lesbus, N. P. an island in the JEgean Sea, 
 
 now Mytilene, Λέσβος. 
 Less, ελαττων, ήττων. 
 
 5 g2 
 
780 
 
 L I G 
 
 L I V 
 
 Lessen, v. ελαττοω, μινυθω. 
 
 Lest, μηπου, 'ίνα μη. 
 
 to Let, or permit, εαω. 
 
 to Let, or hire, εκμισθοω, αποδίδομαι. 
 
 to Let, or hinder, κωλύω, εμποδίζω. 
 
 Lethargy, λήθαργος. 
 
 Lethe, Ν. P. the goddess of oblivion ; also, 
 
 a river in the infernal regions, Λήθη. 
 Lethus, N. P. son of Teutamus, a Pelasgian, 
 
 on the side of the Trojans, Λήθος. 
 Letter, επιστολή. 
 Leucippides, N. P. daughters of Leucippus, 
 
 Λευκιππίδες. 
 Leucippus, N. P. son of Perieres. 2. a 
 
 son of Hercules. 3. son of CEnomaus, 
 
 Λεύκιππος. 
 Leucosia, N. P. name of a Siren, Λευκωσία. 
 Leucothoe, N. P. Ino so called when she 
 
 became a sea-goddess, Λενκοθόη. 
 Leucus, N. P. one of the companions of 
 
 Ulysses, Λευκός. 
 Level, v. δμαλιζω. adj. λενρος, ομαλός. 
 Levelled, λιστρωτος. 
 Lever, μοχλός. 
 Lewd, ασελγής, αναγνος. 
 Liable, νπεγγνος. 
 Liar, ψευστης, ψευδής. 
 Libanus, Ν. P. a mountain of Syria, Λί- 
 
 βανος. 
 Libation, λοιβη, σπονδή. 
 to make a Libation, λειβω, σπενδω. 
 Liberal, ελευθέριος. 
 Libya, Ν. P. the ancient name of Africa, 
 
 Λιβύη. 
 Licentious, ακόλαστος. 
 Lick, v. λειχω, λιχμαω. 
 Lick up, v. απολ~ϊχμαομαι. 
 Licymnius, N. P. the brother of Alcmena; 
 
 also the name of one of Euripides' plays, 
 
 Λικνμνιος. 
 Lid, επίθημα, πώμα. 
 Lie, V. ψεύδομαι, subst. ψεύδος. 
 Lie down, υ. κατακειμαι, κοψαομαι. 
 Lie under, v. ύποκειμαι. 
 Life, βίος, ζωη, βιοτος. 
 Lifeless, άψυχος. 
 Lift up, v. αειρω, αίρω. 
 Light, as to weight, αβρϊθης, ελαφρός. 
 Light-headed, παραφρων. 
 Light, φαος, φο)ς. 
 without Light, αφεγγης. 
 Lighten, v. as to weight, κουφιζω. 
 
 Lighten, v. αστραπτω. 
 
 Lightly, ελαφρώς, κουφως. 
 
 Lightning, αστραπή. 
 
 Light upon, v. επιπίπτω. 
 
 Ligurian (Genoese), Λίγυς, νος. Λιγνστικος, 
 
 η, ον. 
 Like, εικελος, όμοιος, εοικως. 
 Liken, ν. εικάζω, δμοιοω. 
 Likewise, ωσαύτως, ομοίως. 
 Lilsea, Ν. P. a town in Phocis, Αίλαια, ας. η. 
 Lily, κρίνον, λειριον. 
 Lilybaeum, Ν. P. a promontory of Sicily, 
 
 Λιλύβαιον. το. 
 Limb, άρθρον, μέλος. — having beautiful limbs, 
 
 αγλαογνιος. 
 Limit, τέρμα, ορός. 
 Limit, ν. δριζω, περιγράφω. 
 Limitation, ορισμός. 
 Limnse, Ν. P. a place at Athens, where the 
 
 festival of Bacchus was held, Λίμναι. 
 Limnorea, N. P. one of the Nereids, Λιμ- 
 
 νώρεια. 
 Limp, v. σχάζω, χωλενω. 
 Limpet, λεπας. 
 Limpid, διάφανης. 
 Linen, οθόνη, σινδων, βνσσος. 
 Linger, ν. μέλλω, οκνεω. 
 Lint, οθόνη. 
 Linus, Ν. P. the name of many famous in 
 
 Greece, Λίνος. 
 Liodes, N. P. a priest, son of CEnops, one of 
 
 the suitors of Penelope, Λειώδης. 
 Lion, λέων. 
 Lioness, λέαινα. 
 Lion-killer, λεονταγχος. 
 Lip, χεϊλος. 
 Lipari, N. P. islands north of Sicily, At 
 
 πάραι. 
 Lipaxus, N. P. a town of the gulf of Salo 
 
 nica, Λίπαζος. 
 Lipsydrium, N. P. part of the citadel ofi 
 
 Athens, Λειψΰδριον. 
 Lisp, v. τραυλιζω. 
 Listener, κατηκοος. 
 
 Litter, of straw, στιβας. Also, στρωμνη. 
 Little, ολίγος, μικρός. 
 
 Lityerses, Ν. P. son of Midas, Λιτνερσης 
 Live, v. βιοω, ζαω. 
 Live upon, v. σιτεομαι. 
 Live with, v. συμβιοω. 
 Livelihood, βωτος. 
 Liver, ήπαρ. 
 
LUC 
 
 L YC 
 
 781 
 
 Livid, πελιδνός. 
 
 Living, έμψυχος. 
 
 Lizard, γαλεωτης, σανρος. 
 
 Lo ! ιδού. 
 
 Load, υ. φορτίζω. 
 
 Loan, δανεισμό.. 
 
 Loath, υ. μυσαττομαι. 
 
 Lobe of the ear, or liver, λοβός. 
 
 Lobster, αστακός. 
 
 Lock, κλεϊθρον. 
 
 Lock up, v. περικλείω. 
 
 Locris, N. P. a country of Greece, Αοκρϊς, 
 
 ιδος. η. 
 Lofty, υψηλός. 
 Log", κορμός. 
 Loins, λαπαρα, νεφρός. 
 Loiter, v. βραδύνω, σχολάζω. 
 Loitering, σχολή. 
 Long, μάκρος. 
 
 to Long eagerly for, κιτταω. 
 jilLong ago, πάλαι. 
 Long-bearded, προγενειος. 
 Longest, μηκιστος. 
 Long-lived, δηρος. 
 Long-necked, ταναοδειρος. 
 Long-pointed, ταναηκης. 
 Look, ωπη, προσοψις. 
 Look at, v. δραω, προσβλέπω. 
 Looking-glass, κατοπτρον. 
 Loose, v. λνω, απολνω. 
 ^oose, χάννος, χαλαρός. 
 1/θρ off, υ. περικόπτω. 
 ^oquacious, στωμνλος. 
 jOrd, κύριος, δεσπότης. 
 jose, ν. ολλνμι. 
 jOSS, ζημία, βλάβη. 
 Mgt, κλήρος. 
 iOud, ΰψηχης. 
 iOud-sounding, διωλνγιος. 
 <ouse, φθειρ. δ. 
 jOve, έρως, αγάπη. 
 iOve, ν. αγαπάω, φιλεω. 
 -over, εραστής. 
 iOW, ν. μνκαομαι. 
 rOW, ταπεινός. 
 ow-born, δνσγενης. 
 ow-minded, δνσγενης. 
 ower, ενερτερος. 
 owest, κατώτατος. 
 
 οχό, Ν. P. da. of Boreas, Λοξώ, ους. ή. 
 ucifer, φωσφόρος. 
 ucina, Ν. Ρ. Είλείθυια. See Gradus. 
 
 Lucky, εντνχης. 
 
 Lull, ν. ενναζω, κοιμίζω. 
 
 Lung, πνενμων. 
 
 Lustful, λάγνος. 
 
 Luxuriate, υ. σφριγαω. 
 
 Luxurious, άσωτος. 
 
 Luxury, τρνφη. 
 
 Lycabetus, Ν. P. a mount in Attica, Αυκα- 
 βητός. 
 
 Lycseum, Ν. P. a mount in Arcadia, Λύ- 
 καιον. 
 
 Lycambes, Ν. P. father of Neobule, Av- 
 κάμβης. 
 
 Lycambiades, N. P. daughters of Lycambes, 
 Ανκαμβιάδες. 
 
 Lycaon, N. P. the name of many ; but par- 
 ticularly of a king of Arcadia, Αυκαων. 
 
 Lycaonians, N. P. a people of a country of 
 Asia, Αυκά'ονες. 
 
 Lycas, N. P. name of a sportsman, in the 
 Analecta, Αυκας. 
 
 Lycastus, N. P. a town in Crete, Ανκαστος. 
 
 Lyceum, the, at Athens, Ν. P. Ανκειον, or 
 -εΧον. 
 
 Lycia, N. P. a country of Asia Minor, 
 Ανκ'ιη. 
 
 Lycian, Ν. P. Ανκιος. 
 
 Lycians, Ν. P. Ανκιοι. 
 
 Lycidas, N. P. in Theocritus, Ανκίδάς. 
 
 Lycinus, N. P. in Aristophanes, ΑυκΙνος. 
 
 Lycis, N. P. a comic poet, Αΰκις. 
 
 Lycomedes, N. P. a Grecian Prince, Ανκο- 
 μηδης. 
 
 Lycophontes, Ν. P. a Theban. 2. a Trojan, 
 Ανκοφόντης. 
 
 Lycon, N. P. a Trojan noble. 2. a Peripa- 
 tetic philosopher. Also, the name of 
 others, Ανκων. 
 
 Lycopas, N. P. in Theocritus, Ανκώπης. 
 
 Lycope, N. P. a town in iEtolia, Αυκώπη. 
 
 Lycophron, N. P. son of Mastor and Cythe- 
 rea. 2. a poet, Ανκδ'φρων, όνος. 
 
 Lycorea, Ν. P. a village of Delphi, Ανκώρεια. 
 
 Lycorus, N. P. in Apollonius Rhodius, 
 Ανκωρενς. 
 
 Lyctus, N. P. a town of Crete, Ανκτος. 
 
 Lycurgia, N. P. the name of a play of 
 iEschylus', ΑυκονργΊϊΙ. 
 
 Lycurgus, N. P. the Lacedemonian legisla- 
 tor, also, the name of many others, Λυ- 
 κούργος. 
 
 Lycus, N. P. in Apoll. Rhodius, Ανκος. 
 
782 
 
 Μ JE Μ 
 
 MAN 
 
 Lydia, Ν. P. a celebrated kingdom of Asia 
 
 Minor, Αϋδίά. 
 Lygdamis, N. P. a Cimmerian chief, Ανγ- 
 
 δαμις. 
 Lying, -φενδης. 
 Lynceus, N. P. a son of Aphereus. 2. a 
 
 river in Italy, Αυγκενς, εως, ηος. δ. 
 Lyrceum, Ν. P. a mountain of Argos, Λύρ- 
 
 κειον. 
 Lyre, λύρα, χελυς. 
 Lyrnessus, Ν. P. a city of Phrygia, Αυρ- 
 
 νησσος, ου. ή. 
 Lysandrus, Ν. P. a Trojan, Αϋσανδρος. 
 Lysianassa, N. P. one of the Nereids, Av- 
 
 σιάνασσα. 
 Lysicles, Ν. P. in Aristophanes, ΑυσΤκλής. 
 Lysicrates, N. P. in Aristophanes, Αυσΐ- 
 
 κράτης. 
 Lysippus, Ν. P. a celebrated sculptor, Αυ- 
 
 σιππος. 
 Lysistratus, Ν. P. a low fellow in Aristo- 
 phanes, Αϋσίστρατος. 
 Lyssetes, N. P. in the Analecta, Ανσσητης. 
 
 Μ. 
 
 Macar, Ν. P. son of iEolus, a prince of Les- 
 bos, Μάκαρ. 
 
 Macareus, N. P. son of iEolus, Μακαρεύς. 
 
 Macedonia, N. P. a kingdom founded by 
 Caranus, one of the Heraclidae, Μακεδονία. 
 
 Macedonian, Μακεδόνιος. 
 
 Machaon, N. P. son of iEsculapius, Μα- 
 χα ων. 
 
 Machine, μηχανή. 
 
 Macho, Ν. P. a comic poet, Μάχων. 
 
 Mackerel, σκομβρος. 
 
 Macris, N. P. the nurse of Bacchus, Μάκρις. 
 
 Macrobii, N. P. a \ eople of ^Ethiopia, so 
 called from their longevity, Μακρόβιοι. 
 
 Macron, N. P. in the Analecta, Μάκρων. 
 
 Macrones, N. P. a people of West Arme- 
 nia, Μακρίεες, Μάκρωνες. 
 
 Mad, μανικός, μανιώδης. 
 
 Made, ποιητός. 
 
 Madness, μανία, λυττα. 
 
 Maaander, Ν. P. the river, Μαίανδρος. 
 
 Msemalus, Ν. P. a Myrmidon, father of Pi- 
 sander, Μαίμαλος. 
 
 Maenalus, N. P. a mount in Arcadia, Mai 
 
 vaXov. 
 Maeon, N. P. a Theban prince, Μαίων. 
 Maeotis Palus, N. P. the Sea of Azov, 
 
 Μαιώτις λίμνη. 
 Maera, Ν. P. a Nereid. 2. daughter of 
 
 Proetus and Antea, ΜαΓρα. 
 Magas, N. P. brother of Ptolemy Philadel 
 
 phus, and king of Cyrene, Μάγάς. 
 Magi, N. P. a religious sect among the na- 
 tions of the East, particularly Persia, 
 
 Μάγοι. 
 Magic, μαγική, γοητεία. 
 Magistrate, άρχων, προστάτης. 
 Magnanimous, μεγαλοφρων. 
 Magnes, Ν. P. a comic poet, Μάγνης. 
 Magnus, N. P. the name of a physician, 
 
 Μάγνος. 
 Magpie, κιττα. 
 
 Maia, N. P. mother of Mercury, Mala. 
 Maid, -παρθένος, παιδισκη. 
 Maidenhood, παρθενιά. 
 Maim, υ. κολοβοω, πηροω. 
 Maimed, πηρός. 
 Make, ν. ποιεω. 
 Male, αρρην, αρσενικός. 
 Malea, Cape, or S. Angelo, Ν. P. Μάλεια. 
 Malice, δυσνοια. 
 Malicious, κακονονς, απεχθής. 
 Mallet, τυπις. 
 
 Mallos, Ν. P. a city of Cilicia, Μαλλό^. 
 Malta, N. P. the island, Μελίτη. 
 Mammacuthus, N. P. the name of a very 
 
 stupid man in Aristophanes, Μαμμά'• 
 
 κνθος. 
 Man, ανηρ, άνθρωπος, βροτος. 
 Man-hating, μισανθρωπος. 
 Man-killer, ανθρωποκτονος. 
 Man-slayer, ανδρειφοντης. 
 Manage, ν. οικονομεω, κατευθύνω. 
 Manageable, ευαρκτος. 
 Management, διοικησις, επιτροπή. 
 Manager, μελεδωνευς. 
 Mane,%air?;, — φοβη. — having a flowing mane 
 
 ενθριζ. 
 Manes, Ν. Ρτ name of a slave in Aristo 
 
 phanes, Μάνης. 
 Manger, φάτνη. 
 Manhood, ανδροτης. 
 Mania, N. P. name of a female slave, in' ] 
 
 Aristophanes, Μανία. 
 Manifest, δήλος, φανερός. 
 
MAS 
 
 • Manner, τρόπος, εθος. 
 
 Mantinea, Ν. P. a city of Arcadia, Μαντινεά. 
 Mantius, N. P. son of Melampus, Μάντιος. 
 . Manure, κόπρος. 
 
 Many, πολύς. 
 ■ the Many, ci πολλοί. 
 
 Many-headed, μϋριοκράνος. 
 •• Marathon, N. P. the well-known plain and 
 
 district in Attica, Μαραθών. 
 fc-H Marble, μαρμαρος. 
 3 March, v. βαίνω, πορεύομαι. 
 
 Marcias, Ν. P. the name of a play of Eupolis, 
 
 Μαρίκας. 
 Mardi, N. P. of a nation in Asia, Μάρδοι. 
 Mare, ίππος. ή. 
 
 Mariandyni, Ν. P. of a tribe in North Ana- 
 nas dolia, Μαριάνδϋνοι. 
 
 Maris, N. P. a Trojan, Μάρις. 
 
 Marjoram, herb, αμάρακον. το. 
 
 Mark, σημεϊον, τνπος. 
 
 Mark, υ. επισημαίνω, στίζω. 
 
 Market, έμπορων, αγορά. 
 
 Marmaridse, Ν. P. a people of Africa, Map- 
 
 μαρ'ιδαι. 
 Maron, Ν. P. son of Evanthes ; 2. a leader, 
 
 who accompanied Bacchus in his Indian 
 
 expedition, Μάρων. 
 Marpissa, N. P. mother of Cleopatra, who 
 
 was wife of Meleager, Νάρπισση. 
 Marpsias, N. P. a contentious rhetorician 
 
 in Aristophanes, Μαρψίάς. 
 Marriage, γάμος. 
 Marriage-portion, φερνη. 
 Marriageable, επιγαμος. 
 Marrow, μνελος. 
 Marry, v. γαμεω, γαμεομαι. 
 Mars, Ν. P. the god of ποχ,^'Άρης, Ένϋά- 
 
 λιος. 
 Marsh, έλος, ειαμενή. 
 Marsi, Ν. P. ancient people of Italy, 
 
 Map σο ι. 
 Marsyas, N. P. a musician, who challenged 
 
 Apollo, and was flayed, Μαρσΰάς. 
 Maryandes, N. P. name of an Indian tribe, 
 
 Μαρυάνδης. 
 
 asaesylii, N. P. a tribe of Africa, Μασαι- 
 
 σΰλιοι. 
 Masculine, αρσενικός. 
 Masetus, Ν. P. an Argive town, Μάσητος. 
 
 Sask, πρόσωπον. 
 assagetse, N. P. a Scythian race, Μασσα- 
 γεται. 
 
 MEG 
 
 783 
 
 Massylii, N. P. a tribe of Africa, Μασυλήες. 
 
 a Mast, ιστός. 
 
 Mast of trees, βάλανος. 
 
 Master, κύριος, αναζ. 
 
 Mastiff, Μολοττικος κνων. 
 
 Mastor, Ν. P. father of Lycophron, ΜάσΓωρ. 
 
 Mat, φορμος. 
 
 Matieni, N. P. name of a people of Asia, 
 Ματιηνο'ι. 
 
 Matricidal, μητροκτόνος. 
 
 Matter, Materials, νλη. 
 
 Mattock, δικελλα. 
 
 Maturity, ώραιοτης, ηλικία. 
 
 Mausolus, Ν. P. king of Caria, Μαύσωλος•. 
 
 Maxim, αζιωμα. 
 
 Mead, a drink, οινομελι, ιτος. το. 
 
 Meadow, λειμών. 
 
 Meagre, ρΤκνος. 
 
 Mean, ταπεινός, αδοζος. 
 
 Mean-spirited, βαρυψϋχος. 
 
 in the Mean time, μεσώα. 
 
 Means, ονσιά, τα οντά. 
 
 by all Means, μάλιστα. 
 
 by no Means, μηίαμώς, ελάχιστα. 
 
 Measure, v. μετρεω. 
 
 Measurement, μετρησις. 
 
 Meat, κρέας, εϊδαρ. 
 
 Mecisteus, Ν. P. a prince of the Argives. 
 2. a Grecian leader, Μηκιστενς. 
 
 Medea, N. P. daughter of iEetes, wife of 
 Jason, Μήδεια, ή. 
 
 Medeon, Ν. P. a town in Bceotia, Μεδεών. 
 
 Medes, N. P. a people of Asia, whose em- 
 pire was transferred to the Persians, 
 Μήδοι. 
 
 Medesicaste, N. P. da. of Priam, by a con- 
 cubine, Μηδεσικάστη. 
 
 Medeus, N. P. in Theocritus, Μήδειος. 
 
 Meditate, v. μεριμνάω, σκέπτομαι. 
 
 Meditation, μελέτη, φροντις. 
 
 Medium, μεσοτης. 
 
 Medlar, μεσπϊλον. 
 
 Medlar-tree, μεσπιλη. 
 
 Medon, Ν. P. son of Oi'leus, by a concubine, 
 Μέδων. 
 
 Medusa, N. P. one of the three Gorgons, 
 Μέδουσα. 
 
 Meet, v. ανταω, συνηκω. adj. επιτήδειος. 
 
 Meeting, απαντησις, συνοδός. 
 
 Megabyzus, Ν. P. a Persian noble, Μεγά- 
 βυζος. 
 
 Mesracles, Ν. P. in Aristoph., Μεγακλής. 
 
784 
 
 MEL 
 
 Megaenetus, Ν. P. in Aristophanes, Μεγαί- 
 νετος. 
 
 Megaera, Ν. P. one of the Eumenides, 
 Μεγαιρα. 
 
 Megapenthes, N. P. son of Menelaus, Μεγα- 
 πενθης. 
 
 Megara, Ν. P. da. of Creon, Μέγαρα. 
 
 Megara, N. P. a city of Sicily, Μέγαρα, 
 ων. τα. 
 
 Megareus, Ν. P. son of Creon, Μεγαρείς. 
 
 Megarsus, N. P. a river of Scythia, Μέ- 
 γαρσος. 
 
 Megas, Ν. P. a Trojan or Lycian, Μέγας. 
 
 Meges, N. P. son of Phyleus, Μέγ^ς. 
 
 Megisthes, N. P. in Anacreon, Μεγίσθ^ς. 
 
 Melampus, N. P. son of Amythaon, Μέλαμ- 
 πος, or Μελάμπονς. 
 
 Melancholy, αγέλαστος, βαρυψυχος. 
 
 Melanion, Ν. P. in Aristophanes, Μελα- 
 νιών. 
 
 Melanippe, N. P. an Amazon, sister of 
 Hippolyte, Μέλανίππη. 
 
 Melanippus, N. P. son of Astacus. 2. son 
 of Agrius. 3. son of Theseus. 4. son of 
 Priam. 5. son of Hicetaon, 6. a Rhodian. 
 7. another Rhodian, Μελάνιππος. 
 
 Melantheus, N. P. son of Dolius, a servant 
 of Ulysses, Μελανθεύς. 
 
 Melanthis, N. P. a promontory of the Pelo- 
 ponnesus, Μελανθίς. 
 
 Melanthius, N. P. a Trojan. 2. a tragic 
 poet, lashed for his gluttony and licen- 
 tiousness, Μελάνθιος. 
 
 Melantho, N. P. da. of Dolius, an attendant 
 upon Penelope, Μελανθώ. 
 
 Melas, N. P. son of Portheus, brother of 
 CEneus. 2. son of Phrixus, Μέλας. 
 
 Meleager, N. P. son of CEneus and Althea, 
 Μελέαγρος. 
 
 Meles, N. P. a river near Smyrna, Μέλί?ς. 
 
 Meletus, N. P. the accuser of Socrates, 
 Μέλιτος. 
 
 Meliae, N. P. n} ? mphs who attended Jupiter 
 when young, Μελίαι. 
 
 Melian, Ν. P. Μηλιος. 
 
 Meliboea, N. P. a city of Thessaly, Μελίβοια. 
 
 Meligfinis, N. P. the ancient name of Lipara, 
 Μελιγουνίς, ίδος. η. 
 
 Melissa, Ν. P. a priestess of Ceres, Μέ- 
 λισσα. 
 
 Melissus, N. P. name of a victor in the 
 Isthmian games, Μέλισσος. 
 
 Μ Ε R 
 
 Melita, Ν. P. a Nereid ; also, the island 
 
 Malta, Μελίτη. 
 Melobosis, N. P. one of the Oceanides, 
 
 Μί?λό/3οσις. 
 Melodious, λιγυς, ευφωνος. 
 Melon, σικυα. 
 Melpomene, Ν. P. the muse of Tragedy, 
 
 Μελπομένη. 
 Melt, v. τήκω, εκτηκω. 
 Melting, τηκεδών, τήζις. 
 Memnon, Ν. P. son of Aurora, Μεμνων. 
 Memorable, μνημονεντεος, κλεινός. 
 Memorial, μνήμα. 
 Memory, μνήμη, μνημοσύνη. 
 Memphis, Ν. P. the most ancient city of 
 
 Egypt, Μέμφις. 
 Menace, v. αττειλεω. 
 
 Menalcas, N. P. in Theocritus, Μενάλκας. 
 Menander, N. P. the comic poet. 2. an 
 
 Athenian, Μένανδρος. 
 Menecrates, N. P. in Callimachus, Μενε- 
 
 κράτης. 
 Menelaus, Ν. P. brother of Agamemnon, 
 
 Μενέλαος. 
 Menesthes, N. P. a Greek, killed by Hector, 
 
 Με^-έσθ^ς. 
 Menestheus, N. P. an Athenian prince, 
 
 Μενεσθεύς. 
 Menesthius, N. P. a prince of Bceotia, killed 
 
 by Paris, Μενεσθιος. 
 Menexenus, N. P. in Callimachus, Μενέξ- 
 
 ενος. 
 Menippus, Ν. P. the Cynic philosopher, 
 
 Μένιππος. 
 Menium, N. P. a place in Elis, Μήνιον. το. 
 Menceceus, Ν. P. a Theban, Μενοικεύς. 
 Menoetius, N. P. son of Actor, the father of 
 
 Patroclus, Μενοίπος. 
 Mentes, N. P. king of the Cicones. 2. a 
 
 wise man of Ithaca, companion of Ulysses, 
 
 Μένη^ς. 
 Mention, v. μναομαι, μνημονεύω. 
 Mentor, Ν. P. a Trojan prince. 2. a com- 
 panion of Ulysses, Μέντωρ. 
 Mentores, N. P. inhabitants of an island 
 
 west of Norway, Μέντορες. 
 Mercenary, μισθοφόρος. 
 Merchandise, εμπολη. 
 Merchant, έμπορος. 
 Merciful, Ίλεως. 
 Merciless, ανοικτψμων. 
 Mercy, οίκτος. 
 
 I 
 
Μ ID 
 
 Meridarpax, Ν. P. name of a mouse in the 
 
 Batrach., Μεριδάρπαξ. 
 Meriones, N. P. son of Molus, a Cretan chief, 
 
 attendant upon Idomeneus, Μηριόνης. 
 Mcrmerus, N. P. a Mysian noble, killed by 
 
 Antilochus, Μερμερος. 
 Mermnon, N. P. in Theocritus, Μ'ερμνων. 
 Meroe, Ν. P. Μ'εροη. See Gradus. 
 Merope, N. P. daughter of Atlas and Pleione, 
 
 wife of Sisyphus, mother of Glaucus. 2. 
 
 daughter of CEnopion, wife of Orion. 
 
 3. daughter of Cypselus, wife of Creo- 
 
 phontes. 4. wife of Polybus, king of 
 
 Corinth, the supposed mother of CEdipus, 
 
 Μερόπη. 
 Meropes, N. P. old inhabitants of Cos, Μέ- 
 
 ροπες. 
 Merops, Ν. P. a prince in the Troad, 
 j Μέροψ. 
 
 Merry, ιλαρός, φαιδρός. 
 -Mesapium, Ν. P. a mountain of Eubcea, or 
 
 Boeotia, Μεσά'πιον. 
 Mesaulius, N. P. a servant of Eumseus, 
 
 Μεσαΰλιος. 
 Mesh in a net, βροχις. 
 Mesopotamia, N. P. a country of Asia, 
 
 Μεσσ?7 ποταμών, sc, γη. 
 Mess, συμμορία. — Mess-mate, σνσσΊτος. 
 
 sage, αγγελία. 
 Messeis, Ν. P. a fountain in Greece, Μεσσηίς. 
 ;; Messenger, άγγελος. 
 
 Messenia, N. P. now Messina in Sicily, 
 
 ι Μεσσήνη. 
 
 Mesthles, N. P. son of Pylamenes, a leader 
 
 of the Mseonians, Μέσθλης. 
 Vletal, μεταλλον. 
 >Ietamra, N. P. wife of Celeus, mother of 
 
 Triptolemus, Μετάνειρα. 
 Meteorology, μετεωροσννη. 
 f! ;f , Method, τρόπος. 
 
 leton, N. P. the celebrated Astronomer, 
 
 Μ'ετων. 
 jletope, N. P. wife of Asopus, mother of 
 
 Thebe. 2. wife of Sangarius. 3. a river 
 
 of Arcadia, Μετώπη. 
 lica, N. P. in Aristophanes, Μίκά. 
 
 iiccus, N. P. in Callimachus, Μίκκος. 
 icon, N. P. a painter in Aristophanes, 
 Μίκων. 
 
 [idas, N. P. the king of Phrygia ; also, the 
 name of a slave in Aristophanes, Μι£ας. 
 [id-day, μεσημβρία. 
 
 Μ I S 785 
 
 Middle, μίσος, 
 
 to be in the Middle, μεσοω. 
 
 Middling, μεσηεις. 
 
 Midea, N. P. the concubine of Electryon. 
 
 2. a town in Argolis. 3= a town in Boeotia, 
 
 Μίδεα. 
 Midnight, νυκτός αωρι. 
 in the Midst, μεσσοθι. 
 
 Midylus, N. P. an iEginetan noble, Μίδνλος. 
 Mild, ήπιος, μειλίχιος. 
 Mildness, πραοτης. 
 Miletus, Ν. P. a city of Ionia, famous for 
 
 wool, &c, Μίλητος. 
 Milk, v. αμελγω. subst. γάλα. — coagulating 
 
 Milk, γλαγοπηξ. — fed upon Milk, γλαγο- 
 
 τροφός. 
 Milking, αμελξις. 
 Milky, γαλακτικός, γαλατωδης. 
 Mill, μύλη. 
 Miller, μυλωθρός. 
 Millet, κεγχρος. 6 or ή. 
 Milliner, ταινιοπωλις. 
 Millstone, μνλος. 
 Milo, Ν. P. of Crotona, famous for strength ; 
 
 also, a name in Theocritus, Μίλων, ωνος. δ. 
 Miltiades, Ν. P. son of Cimon, the general 
 
 of the Athenians at the battle of Mara- 
 thon, Μιλτιάδης. 
 Mimas, N. P. a mountain of Ionia. 2. the 
 
 name of a giant, Μίμάς. 
 Mind, νους, θυμός. 
 to call to Mind, v. αναμναομαι. 
 to keep in Mind, υ. ενθυμεομαι. 
 Mindful, μνήμων. 
 Mine, εμος. 
 Miner, μεταλλευτής. 
 Mingle, υ. μιγνυμι. — Mingle together, εμ- 
 
 μιγνυμι. 
 Minos, Ν. P. king of Crete, Μΐνως. 
 Minotaur, N. P. a fabulous monster, Μ7νό- 
 
 ταύρος. 
 Minstrel, φορμικτης. 
 Minyas, N. P. an ancient king of Orchome- 
 
 nus, Μινυά'ς. 
 Mirror, ενοπτρον. 
 Mirth, ϊλαροτης, ευφροσύνη. 
 Mischief, ατη, συμφορά. 
 Mischievous, αισνλος, βλαβερός. 
 Mischievously- minded, κακοφραδιης. 
 Mise, Ν. P. an Orphic Divinity, Μίση. 
 Miserable, άθλιος, ταλας. 
 Miserv, αθλιοτης, οιζυς. 
 
 5 η 
 
786 
 
 MOO 
 
 Misfortune, ατυχία, συμφορά. 
 
 Misgolas, Ν. P. an Athenian, desperately 
 
 fond of music, Μισγόλάς. 
 Mislead, v. πλανάω, παράγω. 
 Misletoe, ιζος. 
 
 Miss, v. άμαρτανω, αποτυγχάνω. 
 Mist, αχλυς. 
 Mistake, αμάρτημα. 
 Mistake, v. σφαλλομαι. 
 Mistress, δέσποινα. 
 Mistrust, v. απιστεω. 
 Mitigate, v. πράϋνω. 
 Mitylene, N. P. a chief city of Lesbos, 
 
 Μιτυλήνη. 
 Mix, v. μιγνυμι, κεραω. 
 Mixture, μιξις, συγχυσις. 
 Mnesarchus, Ν. P. in Callimachus, Μνησαρ- 
 
 χεϊος. 
 Mnesippus, Ν. P. in Menander, Μνησιππος. 
 Mock, v. σκωπτω, χλευάζω. 
 Mockery, καταγελως. 
 Model, τύπος. 
 to Model, v. πλαττω. 
 Moderate, μέτριος. 
 Moderately, μεσως. 
 Moderation, μετριοτης. 
 Modest, αιδημων, σώφρων. 
 Modesty, αιδώς, αισχύνη. 
 Moist, νγρος. 
 
 Moisten, υ. δένω, υγραίνω. 
 Moistened, διϋγρος. 
 Moisture, υγροτης. 
 
 Mole, animal, σκαλοψ. — on the shin, κηλις. 
 Μοίϊοη, Ν. P. companion of Thymorceus, 
 
 Μολΐ'ων. 
 Molius, or Actor, N. P. father of Cteatus, 
 who therefore was double-named, con- 
 trary to the custom of the Greeks, Μόλιος. 
 Damm. sub v. Μόλιος. 
 Molon, N. P. in Aristophanes, Μόλων. 
 Molossi, N. P. a people of Epirus, Μολοσσοί. 
 Molus, N. P. son of Deucalion, father of 
 
 Meriones, Μόλος. 
 Moly, N. P. a fabulous plant, Μώλν. 
 Mone} r , αργυριον, νόμισμα. 
 Monimus, Ν. P. in Menander, Μόνιμος. 
 Month, μην. — lasting a Month, έμμηνος. 
 Monument, μνήμα, μνημέίον. 
 Moon, σελήνη. — -full, πανσέληνος. 
 Moonless, σκοτομηνιος. 
 Moor, v. υρμεω. 
 Mooring-cable, ναυδετον, πρυμνησιον. 
 
 MU L 
 
 Mopsus, N. P. son of Ampycus. 2. grandson 
 
 of Tiresias, Μόψος. 
 More, πλέον, μάλλον. 
 Moreover, προσέτι, πόρρω. 
 Morning, εως. 
 Morose, δύσκολος, ο^ρι/ιι/ς. 
 Morsimus, Ν. P. brother of Melanthius, 
 
 Μόρσιμος. 
 Morson, N. P. in Theocritus, Μόρσων 
 Mortal, θνητός, βροτος. 
 Morychus, Ν. P. in Aristophanes, Μόρυχος. 
 Morys, N. P. a Trojan, killed by Meriones, 
 
 Μόρυς. 
 Moschion, N. P. in Menander, Μοσχίων. 
 Moses, N. P. the Hebrew legislator, Μώσης. 
 Moss, φυκιον, μνιον. 
 Mossynceci, Ν. P. an old tribe in Cappa- 
 
 docia, Μοσσϋνοίκοί. 
 Most, πλείστος. — most nearly, αγχιστα. — 
 
 mostly, μάλιστα. 
 Mosychlus, N. P. a mount in Lemnos, where 
 
 the forge of Vulcan was supposed to be, 
 
 Μόσυχλος. 
 Moth, τιφη, σης. — Moth-eaten, θρϊποβρωτος 
 Mother, μητηρ. 
 Mother-in-law, έκυρα. 
 Motion, κϊνησις. 
 Mould, v. πλάσσω. 
 Moulded, πλαστός. 
 Mouldy, μϋδαλεος. 
 Mound, προσχωμα. 
 Mount, v. ανιπτημι, αναβαίνω. 
 Mountain, ορός. 
 Mountaineer, όρειωτης. 
 Mountainous, ορειος. 
 Mountebank, μητραγυρτης. 
 Mourn, v. πενθεω. 
 Mournful, αμφιγοητος. 
 Mourning, γόος, πένθος. 
 Mouse, μυς. 
 Mouth, στόμα, στομιον. 
 Move, ν. κινεω. — to Move in a circle, κυκλεωι 
 Moveable, ευκίνητος. 
 Mow, v. αμαω. 
 
 Much, πολύς, μέγας. — much more, μειζονως 
 Mud, ιλύς, πηλός. 
 Muddy, βορβορώδης, Ίλυοεις. 
 Muddy-minded, βορβοροθϋμος. 
 Mulberry, μωρον, σϋκαμΊνον. 
 Mule, ουρευς, ημιονος. 
 Mulius, Ν. P. son-in-law of Augeas, killec 
 by Nestor. 2. a Trojan, killed by Patio-. 
 
 I 
 )!, 
 Ϊ] 
 to 
 
MYR 
 
 clus. 3. another, killed by Achilles. 4. 
 
 the herald of Amphinomus, Μούλιος. 
 Mullet, τριγλα. 
 Multitude, -πλήθος. 
 Mumble, v. μασταρνζω. 
 Munch, v. σμωχω. 
 Munitus, N. P. son of Acamas and Laodice, 
 
 Μοννιτος. 
 Munychia, N. P. the port of Attica, Mov- 
 
 νυχίά. 
 Murder, v. φονεύω, κτεινω. 
 Murderer, μιαιφονος, φονευς. 
 Murmur, v. μνζω, μνω. 
 Musasus, Ν. P. the ancient bard of Greece, 
 
 Μουσαίος. 
 Muscle, fish, τελλινη. — in the body, μνων. 
 Mushroom, αμανϊτης. 
 Music, μουσική. 
 ~H Musical, φιλνμνος. 
 
 Mustaches, μυσταξ. 
 W. Mustard, νάπυ. 
 M | 9 Mutilated, πηρός. 
 
 Mutter, υ. τονθορυζω, γογγυζω. 
 
 Mutual, αμοιβαίος. 
 
 to Muzzle, v. φιμοω. subst. φιμος. 
 
 Mycale, N. P. a mountain of Priene, now 
 
 M. Sanson. 2. a city of Caria, Μυκάλη. 
 Mycalessus, N. P. a city of Boeotia, Μυκα- 
 
 λησσός. 
 Mycene, or Mycenae, N. P. a noted city of 
 
 the Peloponnesus, built by Perseus, Mv- 
 
 κηνη and Μνκήναι. 
 Myconos, or Mycone, N. P. one of the Cy- 
 
 clades, Μύκονος, Μυκόνη. 
 Mydon, Ν. P. a Trojan chief, killed by An- 
 
 tilochus. 2. a noble of Paeonia, killed by 
 
 Achilles, Μΰδων. 
 Mygdon, N. P. king of Greater Phrygia, 
 
 Μνγδων, όνος. 6. 
 'rom Myndus, N. P. a town in Crete, Mvv~ 
 
 διος. 
 
 ynes, N. P. son of Evenus, husband of 
 
 Briseis, Μννης, ητος. ό. 
 Myriad, μνριας. 
 ι ^Myrilla, Ν. P. in Anacreon, Μύριλλα. 
 
 Ν. P. an Amazonian queen. 2. a 
 
 town in the Troad, Μυρΐνα. 
 vlyrmidons, N. P. a people on the borders 
 
 of Thessaly, Μυρμιδόνες. 
 
 yro, N. P. a statuary, famous for his cow, 
 
 Μύρων. 
 
 yronides, N. P. in Aristophanes, Μνρων'ώης. 
 
 Ν A U 
 
 787 
 
 M3 
 
 "'Myrlna, 
 
 Myrtilus, N. P. son of Mercury, killed by 
 
 Pelops, Μυρτίλος. 
 Myrtis, N. P. name of a poetess, Μόρπς. 
 Myrtle, μνρρινη, μύρτος. 
 Myrto, Ν. P. in Theocritus. Μυρτώ, οος, 
 
 ους. η. 
 of Myself, εμαυτοΰ, -ης. 
 one initiated in Mysteries, μύστης. 
 Mystical, μυστηρικος, μυστικός. 
 
 Ν. 
 
 Ναβατ,έι, Ν. P. a tribe in Ν. W. Arabia, 
 
 ~Ναβαταϊοι. 
 Naiads, Ν. P. water-nymphs, Ναία^ες, ΝαΊ- 
 
 δες. 
 Nail, γόμφος, ήλος. 
 to Nail, υ. προσηλοω. 
 Nail of the hand, ονυζ. 
 Naked, γυμνός, ψιλός. 
 Nakedness, γυμνοτης. 
 Name, όνομα. 
 to Name, v. ονομάζω. 
 by Name, ονυμαστι. 
 Namely, δηλαδή, δηπου. 
 Nannarium, Ν. P. of a courtezan in Me- 
 
 nander, Ύϊαννάριον. 
 Nannium, N. P. of a courtezan in Menander, 
 
 Ήάννων. 
 Nanus, N. P. a name given to Ulysses, 
 
 Νάνος. 
 Nape of the neck, Iviov. 
 Napkin, χειρομακτρον. 
 Narcissus, N. P. in Nonnius, Νάρκισσος. 
 Naro, N. P. the river, now Narenta, Νά'ρων, 
 
 όνος. ό. 
 Narrate, v. διηγεομαι, aγγελλoJ. 
 Narrative, αφηγησις, διηγησις. 
 Narrow, στενός, σνενωττος. 
 Nastes, Ν. P. leader of the Carians, Νάσ- 
 
 της. 
 Nation, έθνος, γένος. 
 Native, γνήσιος. 
 a Native, εγχώριος. 
 Natural, έμφυτος. 
 Nature, φύσις. 
 Naubolus, Ν. P. father of Iphitus, Ναύ- 
 
 βολος. 
 Naucrates, Ν. P. in Anacreon, ΙΖανκράτης. 
 Naucratis, N. P. a town in Egypt, now Ed 
 
 Desoug, ΎΙανκρατις. 
 
 5 η 2 
 
788 
 
 NE I 
 
 Nauphante, N. P. in Aristophanes, Ναι/- 
 
 φάντη. 
 Nauplia, N. P. a port of Argos, now Napoli 
 
 di Romania, Ναυπλία. 
 Nauplins, N. P. son of Neptune, father of 
 
 Palamedes, Ύίαΰπλιος. 
 Nausicaa, N. P. daughter of Alcinous and 
 
 Arete, ~Νανσικάά. 
 Nausicydes, N. P. in Aristophanes, Ναυσι- 
 
 κυδης. 
 Nausimce, Ν. P. in Menander, 'Νανσινϊ'κη. 
 Nausinous, N. P. in Hesiod, Ναυσίι^οος. 
 Nausithous, N. P. son of Neptune, father of 
 
 Alcinous, k. of Phaeacia, Ναι/σίθοος. 
 Nauson, N. P. in Aristophanes, Ναυσων. 
 Nauteus, N. P. a Phseacian noble, Ναυτεός. 
 Nautilus, ναυτίλος. 
 Nave of a wheel, πλήμνη. 
 Navel, ομφαλός.— down to the navel, κατομ- 
 
 φαλιος. 
 Navigable, πλευστικος. 
 Navigation, ναυκληριά. 
 Naxos, Ν. P. one of the Cyclades, now Naxia, 
 
 Νάξος. — made at Naxus, Ί$αξιονρης. 
 Nazareth, N. P. now Naszera, Νά£αρεθ. 
 Nesera, N. P. mother of Phaethusa and Lam- 
 
 petia, Νέαφα. 
 Near, εγγύς, προς. — very near, αγχοτατω. 
 Near the door, αγχιθυρος. 
 Near the road, αγχικελευθος. 
 Nearest, αγχιστος. 
 Neat, κομψός, ένθετος. 
 Neatness, κομφοτης. 
 Necessarily, αναγκαιως. 
 Necessary, αναγκαίος. 
 Necessity, ανάγκη, χρεία, το χρην. 
 Neck, δειρα, ανχην, τράχηλος. 
 Necklace, δεραιον, δρμος. 
 Necromancer, νεκρομαντις. 
 Necromancy, νεκυϊσμος. 
 Neda, Ν P. a nymph who nursed Jupiter, 
 
 ~8εδη. 
 Need, ένδεια. 
 Need, v. δέομαι. 
 Needle, ακεστρα, βελόνη. 
 Needlessly, αχρειως. 
 Needy, άπορος, πτωχός. 
 Neglect, v. αμελεω, παραλείπω. 
 Negligence, ανεσις, ακηδια. 
 Negligent, αμελής, ολιγωρος. 
 Negro, μελαμβροτος. 
 Neigh, ν. χρεμετιζω. 
 
 NEW 
 
 Neighbour, γειτων, σννοικος. 
 
 Neighbouring, συγγειτων. 
 
 Neighing, χρεμετισμα. 
 
 Neitse, Ν. P. epith. of the gates of Thebes, 
 
 "Νηίται. 
 Neither, μηδέ, ονδε. 
 Neius, Ν. P. a promontory of Ithaca, 
 
 Νήϊον. 
 Neleus, N. P. father of Nestor, ~Νηλεύς 
 Nemea, N. P. a town between Argos and 
 
 Corinth, now Kutchukmadi, Νεμέα, Νέ- 
 
 μειά. 
 Nemesis, Ν. P. the goddess of vengeance, 
 
 Νέμεσις. 
 Neoclldes, N. P. in Aristophanes, Νεοκλεί- 
 
 δης. 
 Neoptolemus, Ν. P. son of Achilles, Νεο- 
 πτόλεμος. 
 Nephew, αδελφιδεος, -ους. 
 Nereus, Ν. P. father of Thetis, Τ$ηρενς, ήος, 
 
 εως et εος. δ. 
 Nericus, Ν. P. now Santa Maura, Νήρικος, 
 
 ου. ή. "Νήρικον. το. 
 Neritus, Ν. P. son of Pterelaus, Ήήριτος. 
 Nero, Ν. P. the Roman emperor, Νέρων. 
 Nerve, νεΰρον. 
 
 Nessea, N. P. a Nerei'd, Νησαίη. 
 Nessus, N. P. the Centaur, Νέσσος. 
 Nest, νεοττια. 
 
 Nestsei, N. P. an Illyrian tribe, Νεσταΐοι. 
 Net, δικτυον. 
 Neto, N. P. a river in Calabria Citra, Nr/- 
 
 αιθος. 
 Nettle, ακαληφη. 
 
 Neuri, N. P. a people of Scylhia, Νεκροί. 
 Never, ουδέποτε. 
 Nevertheless, και τοι, αλλ' δμως. 
 New, καινός, νέος. 
 Newly, νεοθεν. 
 Newly built, νεοδμης. 
 Newly cut, νεόκοπος. 
 Newly dug, νεοσκαφης. 
 Newly made, νεοκμης. 
 Newly milked, νεοβδαλτος. 
 Newly mixed, νεοκράς. 
 Newly planted, νεοθρεπτος. 
 Newly polished, νεοζεστος. 
 Newly pressed, as wine, νεοθλιβης. — as milk,, 1 
 
 νεοπηκτος. 
 Newly reared, νεδτρεφης. 
 Newly rubbed, νεοσμηκτος. 
 Newly sawn, νεοπριστος. 
 
Ν Ι Ο 
 
 Newly sharpened, νεοθηζ. 
 
 Newly slain, νεοκμης. 
 
 Newly sown, νεοσπορος. 
 
 Newly spun, νεοκλωστος. 
 
 Newly sprinkled, νεορραντος. 
 
 Newly stirred, νεορτος. 
 
 Newly tamed, as a beast to the yoke ; or, a 
 bride to her spouse, νεοδμης. 
 
 Newly twined, νεοστροφος. 
 
 Newly united, νεοκράς. 
 
 Newly watered, νεοαρδης. 
 
 Newly written, νεογραπτος. 
 
 Newly wrought, νεότευκτος. 
 
 Next, εγγύτατος. 
 
 Nicander, N. P. the physician and poet of 
 Colophon, Ύϊίκανδρος. 
 
 Nicasippus, N. P. in Pindar, Νϊκασιππος. 
 
 Nice, N. P. a city in Asia, where the cele- 
 brated council was held, Νίκαια. 
 
 Nicias, N. P. the Athenian general. 2. 
 another. 3. a physician, Νικίας, ου. 6. 
 
 Nicias, Ν. P. of a female in the Analecta, 
 "Νικίας, αδος. r). 
 
 Nicippis, N. P. of a female in the Analecta, 
 
 Νίκΐ7Γ7Γΐς. 
 
 Nicippus, N. P. in the Analecta, Νίκιππος. 
 Nicis, N. P. of a female in the Analecta, 
 
 Νϊκίς. 
 Nicocles, N. P. a victor in the Isthmian 
 
 games, Νικοκλής. 
 Nicomachus, N. P. a charioteer in Pindar, 
 
 Νικόμαχος. 
 Nicophon, N. P. a celebrated pugilist, Νικο- 
 
 φών. 
 Nicopolis, N. P. a name given to many 
 
 cities, Νϊκόττολις. 
 Nicostratus, N. P. an orator, comic poet, 
 
 and actor, Νϊκόστρατος. 
 ^icoteles, Ν. P. in Callimachus, Νικοτελης. 
 STiggardly, κνϊπος. 
 ^igh, εγγύς, παρά. 
 Night, νυξ. 
 >y Night, νυκτωρ. 
 lightly, νυκτερινός. 
 i.Nfightingale, αηδών. 
 nightmare, εφιάλτης. 
 pile, the, Ν. P. Νείλος. 
 ■iileus, Ν. P. in Callimachus, Νείλεος. 
 *Jine, εννέα. — Ninety, εννηκοντα. 
 ine times, εννεακις. 
 •iinus, N. P. king of Assyria, Νίνος, 
 iiobe, N. P. daughter of Tantalus, wife of 
 
 NYC 
 
 789 
 
 Amphion. Her children died suddenly, 
 said, in the superstitious language of the 
 day, to have been killed by Apollo and 
 Diana. She lost the use of her reason ; 
 and was fabled to have been turned into 
 stone, Νιόβη. 
 
 Niphates,N.P. ηοιυ Mount Barema, Νιφάτης. 
 
 Nireus, N. P. king of the island of Naxos, 
 famous for his beauty, ΝΊρεΰς. ό. 
 
 Nisa, Ν. P. a town in Bosotia ; also, the 
 haven of Megara, ΝΤσα. 
 
 Nisus, N. P. a Dulichian, father of the suitor 
 Amphinomus, Νισος. 
 
 Nisyros, N. P. an island on the coast of 
 Caria, famous for mill-stones, Νίσυρος. 
 
 Nitre, νΤτρον. 
 
 No, ου, ουκ, μη. 
 
 Noble, ευγενής, γενναίος. 
 
 Nobody, μηδεις, ουδείς. 
 
 Nod, νεύμα. 
 
 Nod, ν. νευω, νυστάζω. 
 
 to Nod to, επινευω. 
 
 Nodus, Ν. P. the name of a star, "Σύν- 
 δεσμος. 
 
 Noemon, N. P. son of Phronius, Νοήμων. 
 
 Noise, ήχος, ψόφος, πάταγος. 
 
 Noiseless, αβοητος, αθόρυβος. 
 
 Noisy, θορυβητικός, αβρομος. 
 
 None, ουδε}ς, ουτις. 
 
 Noon, μεσημβρία. — at Noon, μεσημβρινός. — 
 to sleep at Noon, μεσημβριαω. 
 
 Nor, μήτε. 
 
 North, άρκτος. — North wind, βορεας. 
 
 Nose, ριν, μυκτηρ. 
 
 Nossis, N. P. the poetess of Locris, Νοσσίς. 
 
 Not at all, μηδαμώς. — Not even, ουχ υπως. 
 
 Nothing, ουδέν, μηδέν. 
 
 Notion, φρονησις. 
 
 Now, ηδη, νυν. 
 
 Nullify, υ. εζανεμοω. 
 
 Number, ν. αριθμεω. subst. αριθμός. 
 
 Numbness, νάρκη. — Numbness from cold, 
 μαλκη. 
 
 Numerous, πολυπληθής. 
 
 Nuptial, γαμήλιος. 
 
 Nurse, v. τιθηνεω, τρέφω. 
 
 Nurse, τιθηνη, θρεπτειρα. 
 
 Nursling, θρέμμα, τιθηνημα. 
 
 Nut, καρυον. 
 
 Nychla, Ν. P. the name of a female in 
 Theocritus ; and of a fountain in Mega- 
 nisi, Νυχε'ια. 
 
790 
 
 Ο C Η 
 
 OFT 
 
 Nymph, νυμφή. 
 
 Nymphseus, Ν. P. now the river Barema, 
 
 Ήύμφιος. 
 Nysa, N. P. a city in India, founded by 
 
 Bacchus, Νύσσα, or Νί/σα. 
 Nyseum, N. P. a mountain of Thrace, 
 
 called also Nysa, ΎΙϋσήϊον. 
 
 ο. 
 
 Ο ! ω, ω. 
 
 Oak, δρυς. 
 
 Oaken, δρύινος. 
 
 Oanus, Ν. P. a river near Camarina, "Ωάνος. 
 
 Oar, ερετμος, κωπη. 
 
 Oath, όρκος. 
 
 to take an Oath, ομνϋμι, ομοω. 
 
 Oaxes, Ν. P. the river, now Kyrovirsi, 
 Οίαξίς. 
 
 Obedience, ευπειθεια. 
 
 Obedient, πειθαρχος, υπήκοος. 
 
 Obey, v. πείθομαι. 
 
 to make Oblations, θνοσκΊνεω. 
 
 Oblique, πλάγιος. 
 
 Obliterate, διαϊστοω. 
 
 an Obolus, οβολος. 
 
 Obscure, άδηλος, αφανής. 
 
 to Obscure, επισκιάζω, αμανροω. 
 
 Obscurity, σκότος, ασάφεια. 
 
 Obsequies, κτερίσματα, εναγισματα. τά. 
 
 Observable, κατοπτος. 
 
 Observe, ν. επισκοπεω, κατοπτενω, τηρεω. 
 
 Obstacle, πρόσκομμα. 
 
 Obstinacy, απείθεια, αυθαδια. 
 
 Obstinate, αυθάδης. 
 
 Ocalea, Ν. P. a small town of Bceotia, 
 Ωκαλεά. 
 
 Occasion, καιρός, χρέος. 
 
 Occasionally, εκάστοτε. 
 
 Occupation, ασχολία. 
 
 to be Occupied with, αμφεπω. 
 
 Occur, v. ύπειμι, επέρχομαι. — συμπίπτω. 
 
 Occurrence, σύμπτωμα. 
 
 Ocean, ωκεανός, which see in Gradus. πέ- 
 λαγος. 
 
 Oceanus, Ν. P. 'Ωκεανός. See note in 
 Gradus. 
 
 Ochas, N. P. now Mount St. Elias, in 
 Egripo or Negropont, "Οχης. 
 
 Ocimides, N. P. of a frog, in the Batrach. 
 
 Ώκιμίδης. 
 Ocinarus, N. P. a river of the Bruttii, 
 
 Ωκ'ιναρος. 
 
 Ocyalus, N. P. a Phseacian prince, Ώκυαλος. 
 Ocyroe, N. P. daughter of Oceanus and 
 
 Tethys ; also da. of the river Imbrasus, 
 
 Ώκύροη. 
 Ode, ωδή. 
 Odeon, N. P. a public room at Athens, 
 
 Ώ'δεϊον. 
 Odious, απεχθής. 
 Odips, N. P. a leader of the Halizonians, 
 
 "Οδιος. 
 
 Odones, N. P. a people of Thrace, "Ωδονες. 
 Odoriferous, θυοεις. 
 CEa, N. P. a district in Attica, Ο'ίη. 
 CEagrus, N. P. father of Orpheus ; also, the 
 
 name of a tragic actor, Οϊάγρος. 
 CEax, N. P. son of Nauplius and Clymene, 
 
 brother of Palamedes, Οΐαξ, άκος. 
 (Echalia, Ν. P. a town in Thessaly, Οι- 
 χαλία. 
 
 CEdipus, N. P. son of Laius, son and hus- 
 band of Jocasta, Οιδίπους. 
 CEneus, N. P. father of Meleager and 
 
 Tydeus, Οίνεΰς. 
 CEnomaus, N. P. father of Hippodamia. 
 
 killed by Pelops, Οινόμαος. 
 CEnone, N. P. an ancient name of Egina.. 
 
 Οίνώνη. 
 CEnopia, N. P. an ancient name of Egina 
 
 Οινοπ'ια. 
 (Enops, N. P. a Greek killed by Mars and' 
 
 Hector. 2. father of Leiodes, one of the 
 
 suitors of Penelope, Ο'ίνωψ. 
 CEonus, N. P. son of Licymnius, Οιωνός 
 
 ου. ο. 
 (Eta, Ν. P. heights, dividing Thessaly froiri 
 
 Doris, (now called M. Axiro, Aninos 
 
 Catavothra,) Ο'ίτη. 
 GEtylus, N. P. a town of Laconia, Οΐτνλοςϊ 
 
 ου. ή. but see Gradus. 
 Offence, βλάβη, προσκοπη. 
 Offend, v. λυπεω, ανιαω. 
 Offended, δυσμενής. 
 Offender, αλειτης. 
 Offer, προσφέρω. 
 Offering, προσφορά. 
 Offspring, τεκνον, γενεά. 
 Often, πολλάκις. 
 as Often as, οσάκις αν. 
 
ΟΡΑ 
 
 very Often, πλειστακις. 
 
 Ogyges, Ν. P. an ancient king of Thebes, 
 
 Ωγύγης, ου. 6. 
 
 Ogygia> N. P. Calypso's island, Ώγυγίά. 
 Ogyris, N. P. an island in the Indian 
 
 Ocean, "Ωγνρις. 
 Oh that ! ω^ελε. 
 Oicleus, N. P. father of Amphiaraus, son of 
 
 Antiphates, Όϊκλής, Οϊκλεύς, ήος. ό. 
 Oil, ελαιον. 
 
 Olleus, Ν. P. father of Ajax, Όϊλενς. 
 Oily, ελαιηεις. 
 Ointment, χρίσμα, μυρον. 
 Old, γεραιός, παλαιός. 
 Old age, γήρας. — man, πρεσβυτης. 
 Old woman, γραΊα, γρανς. 
 Older, γεραιτερος. 
 
 Olen, N. P. a Lycian seer, Ώλήν. ό. 
 Olenus, Ν. P. a city of Elis and of iEtolia, 
 
 "Ωλενος, ου. ή. 
 Oligaethes, N. P. an illustrious Corinthian, 
 
 Όλιγαιθης. 
 Olive, ελαιά. — wild, αγριελαια. 
 Olizon, N. P. a town of Thessaly, Όλιζών, 
 
 ώνος. ή. 
 Olmius, Ν. P. a stream that flows from 
 
 Helicon, Όλμειός. 
 Oloosson, N. P. a town near Mount 
 
 Olympus, Όλοόσσων. 
 ι Olpis, N. P. in Simonides, "Ώλπις, ιδος. 
 Olympia, Ν. P. a city where the games were 
 
 held, Ολυμπία. 
 Olympus, N. P. now M. Elymbo, "Ολνμπος. 
 Omelet, μυττωτον. 
 Omen, τέρας, οιωνός. 
 Ominous, τερατώδης. 
 Omit, v. παραλείπω. 
 
 Omodamus, Ν. P. a sort of evil spirit, hostile 
 I to the operations of a furnace, Ώμόδαμος. 
 Omphale, N. P. queen of Lydia, 'Ομφάλη. 
 Once, άπαξ. 
 Onchestus, N. P. a town in Bceotia, Όγ- 
 
 χηστός. 
 One, εις, μονός. — One-eyed, μονογληνος. 
 Onetor, Ν. P. a priest of Jupiter, killed by 
 
 Merion, Όνήτωρ. 
 Onion, κρομνον. 
 
 Only, μονός. adv. μόνον, μονως. 
 Onset, φϋλοπις. 
 Onward, πόρρω. 
 ο Ooze out, κηκΊω. 
 Opal, οπαλλιος. 
 
 ORE 
 
 791 
 
 Open, V. ανοίγω, adj. ανοικτός, εμφανής. 
 
 to lay Open, ανακαλύπτω. 
 
 to lie Open, ανακαλύπτομαι. 
 
 to Open wide, αναστομοω. 
 
 Opening, ανοιζις. — χάσμα. 
 
 Openly, φανερώς. 
 
 Ophele, Ν. P. a female in Athenai-us, 
 
 Ό,φ'ίλη. 
 Ophiuchus, N. P. the constellation, Όφι- 
 
 οϋχος. 
 of, or at Ophrynus, a place in Troy, where 
 
 Hector's bones were buried, Όρννειος. 
 Opinion, δοΐα, δοκησις. 
 to form an Opinion, δοζαζω, νομίζω. 
 OpTtes, Ν. P. a Greek, killed by Hector, 
 
 Όπϊ'της. 
 Oplosmia, N. P. a name given to Juno at 
 
 Argos, Όπλοσμίά. 
 Oppian, N. P. in an anonymous Epigram, 
 
 Όππιανός. 
 Opponent, αντηρετης. 
 Opportune, εύκαιρος, επιτήδειος. 
 Opportunity, καιρός, ευκαιρία. 
 Oppose, v. εναντιοω, αντικειμαι. 
 Opposed to, αντηρης. 
 Opposing, ενάντιος. 
 Opposite, adv, αντιβιως, αντίκρυ. — from the 
 
 Opposite side, περάθεν. 
 Opposition, εναντιωσις. 
 Oppress, v. πιέζω, βιάζω. 
 Oppressed in spirit, θνμοβαρης. 
 Oppression, καταθλιψις. 
 Oppressive, υπέρβαρης. 
 Oppressor, υβριστής, τύραννος. 
 Option, αίρεσις. 
 Opulent, ρυηφενης. 
 Or, ή, ήτοι. 
 
 Oracle, χρησμός, μαντέίον. 
 to consult an Oracle, μαντευομαι, χραομαι. 
 to answer by Oracle, χραω. 
 Oracular, μαντειος. 
 Oration, λόγος, ρησις. 
 Orator, ρητωρ. 
 
 Orchard, παράδεισος, ορχατος. 
 Orchomenus, Ν. P. a city in Arcadia, now 
 
 Kalpaki ; in Boeotia, now Scripon, in Li- 
 
 vadia, 'Ορχομενός. 
 Order, τα'ζις, ευταξία. 
 in Order, adv. έξης. — in Order that, όπως. 
 to Order, v. κελεύω, κελομαι, επιταττω. 
 Orderly, adv. εντακτως, κατά κοσμον. 
 Oresbius, Ν. P. a Greek noble, Όρεσβιος. 
 
792 Ο Τ Η 
 
 Orestes, Ν. P. son of Agamemnon, 'Ορέστης. 
 Oreus, Ν. P. a city of Eubcea, now Xero- 
 
 chorion, Ώρεός. 
 of Orichum, now Ericho, a city and mountain 
 
 of Epirus, Ώρίκιος. 
 Orides, N. P. in Apollonius Rhodius, 
 
 Όρείδης. 
 Orifice, χάσμα, στόμα. 
 Origenes, Ν. P. in the Analecta, Ώριγενης, 
 
 εος, ους. 
 Origin, γενεσις, αίτια. 
 Original, πρωτότοκος, πρωτογενής. 
 Orion, Ν. P. an astronomer and hunter, 
 
 the Nimrod of his age, Ώρΐ'ων. 
 Ormenium, N. P. a town in Thessaly, Όρ- 
 
 μενιον. το. 
 Ormenus, Ν. P. a Trojan. 2. another. 3. 
 
 the father of Amyntor. 4. the father of 
 
 Ctesius, "Ορμενος. 
 Ornament, κόσμημα, κόσμος. 
 to Ornament, κοσμεω, περιστέλλω. 
 Ornea, Ν. P. a town in Peloponnesus, 
 
 Όρνεαί. 
 Oromedon, N. P. in Theocritus, Ώρομεδων, 
 
 οντος. 
 Orontes, Ν. P. the Aaszy, a river near 
 
 Antioch, Όρόντης. 
 Orphan, ορφανός. 
 Orphanship, ορφανευμα. 
 Orpheus, N. P. son of (Eager and Calliope, 
 
 Όρφεύς. 
 Orsilochus, N. P. a Greek, son of Diodes, 
 
 killed by iEneas. 2. son of Alpheus. 3. 
 
 son of Idomeneus, Όρσίλοχος. 
 Orthon, N. P. in Theocritus, "OpiW. 
 Ortilochus, N. P. in the Odyssey, Όρτί- 
 
 λοχος. See Όρσίλοχος. 
 Ortygia, Ν. P. an old name of Delos ; also, 
 
 a part of Syracuse, where Hiero's stables 
 
 were, 'Ορτυγία. 
 Orythyia, N. P. one of the Nereids, Ώρείθυια. 
 Osier, οισυα, ριψ. 
 
 Osiris, Ν. P. the Egyptian Deity, "Οσΐρις. 6. 
 Osprey, αλιαετος. 
 
 Ossa, N. P. now Mount Kissovo in Thes- 
 saly, "Οσσα. 
 Ostrich, στρουθοκάμηλος. 
 Otherwise, άλλως, αλλοσε. 
 Othryoneus, Ν. P. a Thracian, killed by 
 
 Idomeneus, Όθρνονευς^ ηος. ο. 
 Othrys, Ν. P. a mountain of Thessaly, now 
 
 Ηβ11ονθ,"""θθρυς, υος. ή. 
 
 PyEO 
 
 Otreus, N. P. an ancient king of Phrygi 
 
 son of DymaSj^'Orpiug. 
 Otter, ικτϊς, Ίδος, 6. 
 
 Otus, Ν. P. brother of Ephialtes, "Ωτος. 
 Our, ημέτερος. 
 of Our country, ημεδαπός. 
 Out of, εκ, εξ. 
 Outcast, φυγάς, απολις. 
 Outline, περιγραφή. 
 Outrage, αεικεια, αικιά. 
 Outrage, ν, ενυβριζω. 
 Out- run, ν. ύπερθεω. 
 Out-stretched, ορεκτος. 
 Outward, εξώτερος. 
 Outwardly, εξω. 
 Oven, κλίβανος, ιπνος. 
 Over, υπέρ, ανω. 
 Over again, εξ ΰπαρχής. 
 Overbearing, υπερήφανος. 
 Overcloud, ν. συννεφεω. 
 Overcome, υ. επικρατεω. 
 Overflow, επιρροή. 
 to Overflow, πλημμυρεω, κατακλύζω. 
 to be Over-full, υπερπληθω. 
 Overjoyed, περιχαρές. 
 Overlook, ν. υπερειΰω. 
 Overseer, επίτροπος, επίσκοπος. 
 Overshadow, ν. επισκιάζω, κατασκιαζω. 
 Overtake, ν. μετέρχομαι, κιχάνω. 
 Overthrow, υ. εξαναστρεφω, καταβαλλω. 
 Overthrow, όλεθρος, ανατροπή. 
 Overturn, ν. καταστρέφω. 
 Overwhelm, ν. συγκαλύπτω. 
 Oviparous, ωοτοκος. 
 to Owe, οφείλω. 
 Owl, γλαυξ. 
 Οχ, βους. 
 Ox-eyed, βοωπις. 
 Ox-stall, βοαυλον. 
 Oyster, οστρεον. 
 
 Pace, ν. εκπλισσω. 
 
 Pacify, ν. παρευκηλεω. 
 
 Pack-saddle, αστραβη. 
 
 Pactolus, Ν. P. now the river Sarabat,,] 
 
 Πακτωλός. 
 Pseon, Ν. P. physician to the Gods, ΤΙαιηων. 
 Paeonia, N. P. a district in N. Macedonia, 
 
 ΐίαιονίά. 
 
 . 
 
PAN 
 
 Paesos, or Apaesos, N. P. a town on the 
 
 Hellespont, Παισός, " Απαισος. η. 
 Pagasas, Ν. P. a city of Thessaly, now 
 
 Castle of Volo, Παγασαί. 
 Pain, οδύνη, άλγος, λύπη. 
 to feel Pain, αλγεω, αχθομαι. 
 Painter, γραφευς, ζωγράφος. 
 a Pair, ζεύγος. 
 Palace, βασιλέων. 
 
 1 Palaechthon, Ν. P. in iEsehylus, Παλαίχθων. 
 Palaemon, N. P. Melicerta, son of Ido, 
 
 Παλαίμων. 
 Palaephatus, N. P. in Athenaeus, Παλαί- 
 
 φατος. 
 Palamedes, Ν. P. son of Nauplius and 
 
 Clymene, Παλαμήδης. 
 Palatable, εδανος. 
 ; Palate, ύπερψον. 
 I Pale, ωχρός, χλωρός. , 
 [ Paleness, ωχριασις. 
 Palici, or Palisci, N. P. ancient deities, sons 
 
 of Jupiter, worshipped by the Sicilians, 
 
 ΏαλΊκοί. 
 'alish, ύποχλοος. 
 'alladia, N. P. images of Minerva placed 
 
 at the head of galleys, Παλλάδα, τα. 
 'alias, Ν. P. See Αθηνη, Παλλάς, αδος. ή. 
 'alias, Ν. P. son of Evander, Παλλάς, 
 
 αντος. δ. 
 'allene, Ν. P. a town and mountain in S. 
 
 Macedonia. 2. a division in Attica, Παλ- 
 
 λήνη. 
 'aim of the hand, θεναρ, παλάμη. 
 
 aim-tree, φοίνιξ. 
 
 almas, Ν. P. in the anonymous Epigrams, 
 
 Παλμας. 
 
 almus, N. P. a Trojan, son of Hippotion, 
 
 Πάλμυς. 
 
 alpitate, v. τρέμω, σπαιρω. 
 
 alpitation of the heart, αραδος. 
 
 amisus, N. P. a river of Messenia, now 
 
 Pirnatza ; also in Thessaly, now Fanari, 
 
 Πάμ'ισος. 
 
 immon, N. P. son of Priam, Πάμμων, 
 
 όνος. δ. 
 jimphaes, Ν. P. in Pindar, ΤΙαμφάης, ου. 
 
 imphilus, Ν. P. in Callimachus, ΐΐάμφιλος. 
 
 imphylii, N. P. an Asiatic nation, now 
 
 Teke or Adalia, ΐΐάμφϋλοι. 
 
 mphylus, N. P. in Pindar, Πάμφϋλος. 
 Iln, N. P. the god of shepherds, Παν, 
 
 Πάνος, ό. 
 
 PAR 
 
 ■93 
 
 Pancake, ατταν'ιτης. 
 
 Pandarus, Ν. P. a Lycian chieftain ; son of 
 
 Lycaon, Πάϊ^αρος. 
 Pandeletus, N. P. a vile informer at Athens, 
 
 Πανδελετος. 
 Pandia, N. P. daughter of Jupiter and 
 
 Luna, Πανδε'ιη. 
 Pandion, N. P. the bow-bearer of Teucer, 
 
 Πανδϊ'ων. 
 Pandocus, N. P. a Trojan, Πάνδοκος. 
 Pandora, N. P. wife of Epimetheus, Παν- 
 δώρα. 
 Pangaeus, N. P. a mountain of Thrace, 
 
 now Negrokop Dagh, Παγγαΐος. 
 Panic-struck, ττεριφοβος. 
 Panope, N. P. a Nereid; also, a city of 
 
 Phocis, Πανόπη. 
 Panopeus, N. P. son of Phocus, Πανοπεΰς. 
 Panoply, πανοπλία. 
 Pant, υ. ασθμαίνω, πνενστιαω. 
 Pantacles, Ν. P. in Aristophanes, Παν- 
 
 τακλής. 
 Panther, πορδαλις. 
 Panthus, Ν. P. son of Euphorbus, &c. 
 
 Πάνθος. 
 Panting, άσθμα. 
 Paper, πάπυρος, χάρτης. 
 Paphlagonians, Ν. P. a nation of Lesser 
 
 Asia, Παφλάγονες. 
 Paphos, N. P. now Bafo, a city of Cyprus, 
 
 Πάφος, ου. r). 
 Parapet, επαλξις. 
 Parasite, κολάζ, βωμολοχος. 
 Parch, v. καίω, ζηραινω. 
 Parched, αυάλεος. 
 Pard, πορδάλις. 
 
 Pardocas, Ν. P. name of a slave in Aris- 
 tophanes, Παρ^όκάς. 
 Pardon, συγγνοια, συγγνώμη. 
 Pardon, υ. συγγιγνωσκω. 
 Pardonable, συγγνωστός. 
 Parent, γονευς, τοκευς, γενετωρ. 
 Paring, περίφημα. 
 Paris, Ν. P. son of Priam, Πάρις. δ. called 
 
 also 'Αλέξανδρος. 
 Parium, N. P. a town of the Hellespont, 
 
 Πάριον. 
 Parnassus, N. P. a mountain of Phocis, 
 
 sacred to Apollo and the Muses, Παρ- 
 
 νάσός. 
 Parnes, Ν. P. a mountain in Attica, famous 
 
 for vines, Πάρνης. 
 
 5i 
 
794 
 
 PAS 
 
 Paros, Ν. P. one of the Cyclades, still 
 
 famous for its marble, Πάρος. 
 Parotid gland, παρωτις. 
 Parrhasia, N. P. a town in Arcadia, Ώαρ- 
 
 ρασίά. 
 Parrhasium, Ν. P. a mountain in Arcadia, 
 
 ΤΙαρράσιον. 
 Parrhasius, N. P. a celebrated painter, 
 
 Τϊαρράσιος. 
 a Parricide, πατροκτόνος. 
 Parrot, ψιττακος. 
 Parry, v. παροχετεύω, fig. 
 Parsimonious, φειδωλός, βιοφειδης. 
 Parsimony, φειδώ. 
 Parsley, σελ'ινον. 
 Part, μέρος, μοίρα. 
 Partaker, κοινωνός. 
 Parthenia, Ν. P. the ancient name of 
 
 Samos, Ώαρθενίη. 
 Parthenion, N. P. a mount in Peloponnesus 
 
 and in Lydia, Παρθένοι/. 
 Parthenius, N. P. a river in Paphlagonia, 
 
 ϋαρθένιος. 6. 
 Parthenopaeus, N. P. son of Meleager and 
 
 Atalanta, Παρθενοπαως. 
 Parthenope, N. P. one of the Sirens, Παρ- 
 
 θίνόττη. 
 Parthian, Π άρθιος. 
 
 Parthians, Ν. P. a people of Asia, Πάρθοι, oi. 
 Participate, υ. κοινωνοω. 
 Partnership, κοινο>νια. 
 Partridge, περδιζ. 
 Party, στασις, αϊρεσις. 
 Pasargadae, Ν. P. a people of Persia, 
 
 ΤΙασαργάδαι. 
 Pasiphae, N. P. wife of Minos, Ώάσιφάη. 
 Pasiphile, N. P. in Athenaeus, Πάσιφίλη. 
 Pasithea, N. P. one of the Graces in 
 
 Homer, ΤΙάσιθεη. 
 Pasithoe, N. P. daughter of Oceanus and 
 
 Tethys, ΐΐάσιθόη. 
 Pass, a, in a mountain, βησσα. 
 to Pass away, διαρρέω. 
 to Pass by, παραβαίνω. 
 to Pass over, περαιοω, μεταβαίνω. 
 to Pass through, διαβαίνω, διέρχομαι. 
 Passable, διάβατος, εύπορος. 
 Passage, πορθμενσις, πορεία. 
 Passion, μήνις, οργή. 
 Passionate, οξύθυμος, οργιλος. 
 Pastime, διατριβή. 
 Pastoral, βουκολικός. 
 
 PEL 
 
 Pastry, ποπανενμα. 
 
 Pasture, ν. φερβω, νέμω. 
 
 Pasture, φορβή, νομός. 
 
 to Pat, ψηλαφαω, θωπενω. 
 
 Patalene, Ν. P. an island on the Indus, 
 
 Tattanagar? Ώαταληνη. 
 Patch, v. ράπτω, σνρραπτω. — to Patch on, 
 
 νπορραπτω. 
 Paternal, πατρφος. 
 Path, τριβος, ατραπός. 
 Patience, τλημοσννη. 
 Patient, τλημων, τλησιπονος. 
 Patrimony, τα πατρώα κτήματα. 
 Patriotic, φιλόπατρις. 
 Patroclus, Ν. P. son of Mcenetius ; and the 
 
 friend of Achilles, Πάτροκλος. 
 Patron, προστάτης. 
 Patronage, προστασία, αντιληψις. 
 Pattern, τύπος. 
 Pavement, έδαφος, δαπεδον. 
 Pawn, v. ενεχνραζομαι. 
 Pay, μισθός. 
 to Pay or hire, μισθοω. 
 to Pay off, αποτιω. 
 to Pay or suffer for, τινω, εκτίω. 
 to Pay a debt, λνω, διαλύω. 
 Payment, τισις, εκτισις. 
 a Pea, πισον. 
 Peace, ειρήνη, ήσνχια. 
 Peaceable, ειρηνικός. 
 Peacock, ταώς. 
 Pear, απιον. — tree, απιος. 
 Pearl, μαργαρίτης. 
 Pease-soup, λεκιθος. δ. 
 Pebble, ψηφις, στια. 
 Peculiar, ίδιος, οικείος. 
 Peculiarity, ιδιοτης. 
 Pedseus, Ν. P. a town in the Troad, Ώι\ 
 
 δαΐον. το. 
 Pedseus, Ν. P. son of Antenor, ΤΙηδαϊος. j 
 Pedasus, N. P. a Trojan city. 2. son I 
 
 Bucolion. 3. one of the horses of Achille 
 
 ΤΙηδασος. 
 Pedestrian, πεζός. 
 Pedler, προπωλης. 
 to Peel, απολεπω. 
 to Peep over, υπερκνπτω. 
 Peg, πατταλος. 
 
 Pegasus, N. P. the winged horse, Ώήγασρ 
 Pelagon, N. P. one of Nestor's general 
 
 Πελάγων, οντος. 
 Pelagonians, Ν. P. old and fierce occupy. ; 
 
PEN 
 
 of Macedon ; said to war against the Gods, 
 
 whose palace, Olympus, was in that region, 
 
 Ώηλάγονες. 
 Pelasgi, N. P. the ancient tribe of Greece, 
 
 which occupied Thessaly, and sent a 
 
 colony to Asia ; some of whom aided the 
 
 Trojans, Πελασγοί. 
 Pelegon, N. P. son of the river Axius, 
 
 leader of the Paeonians, Πηλεγών. 
 Pelethronium, N. P. a mountain of Thes- 
 saly, ΠεΧεθρόνιον. 
 Peleus, N. P. son of iEacus, husband of 
 
 Thetis, and father of Achilles, Πηλενς. 
 Pelias, N. P. son of Neptune and Tyro ; 
 
 brother of Neleus ; father of Alcestis and 
 
 Acastus ; king of a part of Thessaly, Πελίάς, 
 
 Πηλίάς. 
 Pelinna, Ν. P. a city of Thessaly, Π'ελιννα, 
 
 ης. ή. 
 Pelinnaeum, Ν. P. a city of Thessaly, 
 
 Πελινναίον. το. 
 Pelion, Ν. P. now Mount Plesnid or 
 
 Zagora, Πηλών. 
 Pellaean, N. P. of Pella, a town of Mace- 
 donia, Πελλαϊος. 
 Pellene, N. P. a city of Achaia, Πελλήνη. 
 Pelles, N. P. the founder of Pellene, 
 
 Πέλλας, ό. 
 Pellitory of the wall, a herb, κλνβατις. 
 Pelobates, N. P. name of a frog in the 
 
 Batr., Πηλοβάτης. 
 Peloponnesus, N. P. the isle of Pelops ; now 
 
 the Morea, Πελοπόννησος. 
 Pelops, N. P. son of Tantalus, grandf. of 
 
 Agamemnon, Πέλοψ. ό. 
 Pelorus, Ν. P. a promontory of Sicily, 
 
 Πελωρις, Τίελωριάς. 
 to Pelt, βάλλω. 
 Pen, κάλαμος. 
 Penal, ποιναίος. 
 Penalty, τιμωρία, τίμημα. 
 Peneleus, Ν. P. a Theban leader, Πηνέλεος 
 
 and Πηνελεως. 
 Penelope, N. P. da. of Icarius, wife of 
 
 Ulysses, Πηνελόπεια, Πηνελόπη. 
 'Penetrate, v. διαπειρω. — having deep Pene- 
 tration, βαθυφρων, βαθνβονλος. 
 Peneus, Ν. P. a river in Thessaly, now the 
 
 Salembria; also, one in Elis, now Igliaco, 
 
 Πηνειός. 
 
 enny, μ να, οβολδς. 
 
 enny-royal, γληχων, ωνος. δ. 
 
 PER 
 
 795 
 
 Penthesilea, Ν. P. queen of the Amazons, 
 
 Πενθεσίλεια. 
 Pentheus, N. P. son of Echion and Agave, 
 
 king of Thebes, Πενθενς. 
 Peony, γλνκνσΊδη. 
 People, λαός, λεώς. 
 Peparethos, Ν. P. one of the Cyclades, 
 
 ΐίε-άρη9ος. η. 
 Pepper, ττεπερι. 
 Perceive, υ. αισθάνομαι, νοεω. 
 Perception, αισθησις, νοησις. 
 Perch, a fish, περκη. 
 Percope, N. P. a maritime town of Troas, 
 
 Περκώ—7]. 
 Percote, N. P. a town of the Troad, which 
 
 Xerxes gave to Themistocles, Περκώ-η. 
 Perfect, τέλειος, εντελής. 
 Perfidious, άπιστος, άσπονδος. 
 Perfidy, απιστία. 
 Perfume, άρωμα, μνρον. 
 Perfumed, κηωεις. 
 
 Perga, Ν. P. the capital of Pamphylia, Πεογη. 
 Pcrgamus, N. P. the citadel of Troy, Πέρ- 
 γαμος. 
 Perhaps, ίσως. 
 Periander, N. P. the tyrant of Corinth, one 
 
 of the seven sages, Περίανδρος. 
 Peribcea, N. P. the mother of Pelegon, 
 
 Ήερίβοια. ή. 
 Pericles, X. P. an Athenian, son of Xan- 
 
 thippus and Agariste, Περικλής. 
 Periclymenus, N. P. one of the sons of 
 
 Neleus, Περϊκλν μένος. 
 Perieres, Ν. P. a Grecian, father of Borus, 
 
 Περι^ρεύς. 
 Perimedes, N. P. a Grecian, father of 
 
 Schedius ; another, the companion of 
 
 Ulysses, Περιμήδης. 
 Perimus, N. P. son of Megas, Περιμος. 
 Periodical, εγκύκλιος. 
 Periphas, N. P. a prince of the iEtolians, 
 
 killed by Mars, Περίφάς. 
 Periphetes, N. P. a Trojan noble, killed by 
 
 Teucer ; another, one of the Grecian 
 
 leaders, Περιψήτης. 
 Perish, v. φθείρομαι, ολλνμαι. 
 Peristyle, περικΊων. 
 Periwinkle, κοχλίας. 
 Perjure, v. επομνυμι. 
 Perjury, επιορκια. 
 Permission, συγγνώμη, αφεσις. 
 to Permit, εαω, επιτρέπω. 
 
 5ι2 
 
796 
 
 Ρ Η Λ 
 
 Pernicious, δηληεις. 
 
 Pero, Ν. P. daughter of Neleus, sister of 
 Nestor, Πηρώ. 
 
 Perpetual, α'ΐδιος. 
 
 Perpetually, aiei, διηνεκές. 
 
 Perplexing, άπορος. 
 
 to be in Perplexity, αμηχανεω. 
 
 Perrhaebi, a people of Thessaly, Περραφοί. oi. 
 
 Persa, N. P. daughter of Oceanus, Πέρση. 
 
 to Persecute, διώκω. 
 
 Persecution, διωγμός. 
 
 Perseus, N. P. son of Jove and Danae, father 
 of Sthenelus, Περσεύς. 
 
 to Persevere, εμμένω, προσμένω, καρτερεω. 
 
 Persia, Ν. P. a celebrated kingdom of Asia, 
 ΠερσΙς, ιδος. ή. 
 
 Persian, Πέρσης, Περσις, ιδος. 
 
 Persians, the, Ν. Ρ. Π'ερσαι. 
 
 Persuade, ν. πείθω, παραινεω. 
 
 Persuader of men, πεισιμδροτος. 
 
 Persuasion, παρφασις, πειθώ. 
 
 Persuasive, πειστηριος. 
 
 Perverse, διαστροφος, πονηρός. 
 
 to Pervert, αναστρέψω, παραστρεφω. 
 
 Pestilence, λοιμός, φθορά. 
 
 Pestilential, λοιμώδης. 
 
 Pestle, τριπτηρ, αλετριβανος. 
 
 Peteon, Ν. P. a town in Bceotia, Πετεών. ή. 
 
 Peteus, Ν. P. king of Athens, Πετεώς, ώο.ό. 
 
 to Petition, αιτεω. 
 
 Petosiris, N. P. a mathematician of Egypt, 
 ΠετόσΊρις. 
 
 Petrify, v. λιθοω. 
 
 a Pettifogger, δικορραφος. 
 
 Petulant, ασελγής. 
 
 Pewter, κασσίτερος. 
 
 Phaeacians, inhabitants of Phaeacia, afterwards 
 Corcyra, Φαίηκες. 
 
 Phaeax, N. P. name of a Rhetorician, Φαίαξ. 
 
 Phaedimus, N. P. king of the Sidonians, 
 Φαίδιμος. 
 
 Phaedra, N. P. da. of Minos, wife of The- 
 seus, Φα'ιδρη. 
 
 Phaenarete, N. P. name of a female in Aris- 
 tophanes, Φαιναρετη. 
 
 Phaenops, N. P. a Trojan Prince, Φαϊνοψ, 
 and Φαίνωψ, οπός. ό. 
 
 Phaesana, Ν. P. a town of Arcadia, Φαισά'νά. 
 
 Phaestus, N. P. a city of Crete, Φαιστός, ή. 
 
 Phaestus, Ν. P. a Lydian noble, Φαϊστος. 
 
 Phaethon, N. P. son of Phoebus and Cly- 
 mene, Φαέθων. 
 
 Ρ Η Ε 
 
 Phaetusa, Ν. P. one of the Heliades, Φαε- 
 
 θονσα. ή. 
 from Phalacra or Phalacrum, a promontory 
 
 in Phrygia, Φαλακραΐος. 
 Phalanx, φαλαγζ. 
 Phalaris, N. P. the tyrant of Agrigentum, 
 
 Φάλαρις. 
 Phalces, N. P. a Trojan noble, Φάλκης. 
 of Phalerus, one of the Athenian ports, 
 
 Φαληρικός. 
 
 Phanes, N.P.an Orphic deity, Φάνης, ητος.ό. 
 Phanias, Ν. P. in Menander, Φανίάς, ov. 6 
 Phanoteus, N. P. a Phocian, friend of 
 
 iEgisthus. 2. a city of Phocis, called also 
 
 Φανότη and Φανότεια, and by Homer, 
 
 Πανοπεΰς, Φανοτεύς. 
 Phanus, Ν. P. in Aristophanes, Φανός-, 
 Phaon, N. P. in Menander, Φάων. 
 Pharisee, Ν. P. Φαρισαϊος. 
 Pharos, N. P. once an island near Alexan- 
 dria, with its celebrated light-house, Φάρος, 
 
 ου. 6 t). 
 Pharsalus, N. P. a town in Thessaly ; now 
 
 Pbarsala, or Sataldge, Φάρσάλος. ή. 
 Phaselis, Ν. P. a town of Pamphylia, Φάση 
 
 λίς. η. 
 Phasis, Ν. P. a river in Colchis, now the 
 
 Phaz or Rhion, Φασις. 
 Phayllus, N. P. a man in Aristophanes, 
 
 famous for his speed, Φάύλλος. 
 Phea, or Pheia, N. P. a town not far from 
 
 Elis, Φεια. 
 Pheasant, φασιανός. 
 Phegeus, N. P. son of Dares, killed by Ty- 
 
 dides, Φηγενς. ό. 
 Phellus, Ν. P. a mountain in Attica, Φελ 
 
 λεν ς. 
 Phemius, Ν. P. a famous bard and musician,! 
 
 said to have been the instructor of Homer,, 
 
 Φ//μίος. 
 Pheneus, N. P. a town in Arcadia, Φενεός, 
 
 ov. ή. 
 Pherae, N. P. a town in Thessaly ; also a city 
 
 of ancient Messene, Φίραί, Φηραι, ών. αι. 
 Phereclus, Ν. P. the builder of the fleet of 
 
 Paris, Φέρε κλος. 
 Pherecydes, Ν. P. the preceptor of Pytha- 
 goras, Φερεκϋ'δης. 
 Pherenlcus, N. P. a race-horse of K. Hiero r : 
 
 who won in the Games, ΦερενΤκος. ό. 
 Pheres, Ν. P. father of Admetus, Φερης, 
 
 ητος. 
 
Ρ Η Ι 
 
 Ρ Η R 
 
 797 
 
 Phereus, Ν. P. in Calaber Quintus, Φηρενς. 
 
 Phial, φιάλη. 
 
 Phibalis, Ν. P. a place on the borders of 
 Attica and Megaris, Φίβάλις. 
 
 Phicium, N. P. a mountain of Thebes, oc- 
 cupied by the Sphinx, Φϊ'κιον. 
 
 Phidas, N. P. a Greek leader, Φεϊδάς. 
 
 Phidias, N. P. in Menander, Φίΐδίάς. 
 \ Phldippus, N. P. nephew of Hercules, Φεί~ 
 διππος. 
 
 Phldolas, Ν. P. in Anacreon, Φειδόλάς. 
 
 Phldon, N. P. king of the Thesprotian tribes, 
 ' Φείδων. 
 » Philadelphia, N. P. a city in Cilicia. 2. 
 a city in Ccelesyria, Φιλαδέλφεια. 
 
 Philammon, N. P. father of Thamyras, 
 Φίλάμμων. 
 
 Philepsius, N. P. in Aristophanes, Φιλέψιος. 
 
 Phileratis, N. P. of a female in Callimachus, 
 Φιληρατίς. t). 
 
 Philetas, N. P. in Athenaeus, Φίλητας. 
 
 Philetor, N. P. a Trojan noble, father of 
 Demachus, Φιλητωρ. 
 
 Philinna, N. P. mother of Theocritus, Φί- 
 λιννα. ή. 
 
 Philippides, Ν. P. in Menander, Φιλιπ- 
 πίδης. 
 
 Philippus, N. P. in Callimachus, Φίλιππος. 
 ι< Philistion, N. P. a comic poet, Φιλιστίων. 
 
 Philocrates, N. P. in Aristophanes, Φιλο- 
 κράτης. 
 
 Philoctetes, N. P. son of Pcean, Φιλοκτήτης. 
 
 Philoetius, N. P. the faithful herdsman of 
 Ulysses, Φϊλοίτιος. 
 
 Philolaus, N.P. in Suidas, Φιλόλαος. 
 
 Philomedusa, N. P. mother of Menestheus, 
 ΦιλομέοΌυσα. 
 
 Philomela, N. P. da. of Pandion, according 
 to later Poets ; but in Homer da. of Pan- 
 dareus, Φϊλομηλη. 
 
 Philomelides, N. P. a Prince of Lesbia, 
 Φιλομηλείδης. 
 
 Philon, N. P. in Menander, Φίλων. 
 
 Philondas, N. P. in Theocritus, Φιλώνδας. 
 
 'Philonides, N. P. in Aristophanes, Φιλω- 
 νίδης. 
 
 Philosopher, φιλόσοφος. 
 
 to Philosophize, φιλοσοφεω. 
 7 Philostratus, N. P. in Aristophanes, Φιλό- 
 στρατος. 
 
 Philoxenus, Ν. P. in Aristophanes, Φιλό- 
 ξενος. 
 
 'in: 
 
 Philvra, N. P. da. of Oceanus, mother of 
 
 Chiron, Φιλί-ρα. ή. 
 Philyres, N.P. a people of Pontus, Φίλνρες. 
 Phineus, N. P. in Apoll. Rhodius, ΦΊνεύς. 
 Phlegm, φλέγμα, ρεύμα. 
 Phlegra, Ν. P. a city of Thrace. Also, a 
 
 district in Campania, ΦλΤγρά. ή. 
 Phlegyae, Ν. P. a fierce tribe in Thessaly, 
 
 Φλεγύαι, Φλεγνες, 
 Phlias, Ν. P. one of the Argonauts, Φλίάς. 
 Phlius, N. P. founder of the city Phlius in 
 
 Argolis, Φλωνς, ουντος. δ. 
 Phlogius, Ν. P. in Apollonius Rhodius, 
 
 Φλόγιος. 
 Phocian, N. P. Φωκεύς. plural, οι Φωκεϊς. 
 Phocus, Ν. P. son of iEacus and Psamathe, 
 
 a Nereid, Φώκος, ου. δ. 
 Phoebe, Ν. P. Diana, Φοίβη. 
 Phoebus, Ν. P. the God of day. See Gradus. 
 
 ΦοΊβος. 
 Phoenicia, N. P. a country of Asia, Φοινίκη. 
 Phoenicians, Ν. P. Φοίνικες, οι. 
 Phoenix, Ν. P. the Preceptor of Achilles, 
 
 Φοίνιξ. 
 Pholegandrus, one of the Sporades, Φολέ- 
 γανδρος. 
 Pholoe, N. P. a mountain of Arcadia, Φολό/7. 
 Pholus, N. P. one of the Centaurs, Φόλος. 
 Phorbas, N. P. son of Triopas, Φόρβας. 
 Phorcides, N. P. daughters of Phorcus, Φορ- 
 
 κίδες. 
 Phorcus, Ν. P. father of the Phorcides, 
 
 Φόρκος. 
 Phoroneus, N. P. king of the Argives, son 
 
 of Inachus and Melia, Φορωνενς. 
 Phrasidemus, N. P. in Theocritus, Φρασί- 
 
 δημος. 
 Phrastor, Ν. P. in Pindar, Φράστωρ. 
 Phrensy, φόϊτος, μανία. 
 Pbricias, Ν. P. in Pindar, Φρικίάς. 
 Phricon, N. P. in Homer's Epigrams, Φρΐ'- 
 
 κων. 
 Phrixus, or Phryxus, N. P. son of Athamas 
 
 and Nephele, brother of Helle, Φρίξος, or 
 
 Φρΰξος. 
 Phronius, N. P. father of Noemon, Φρόνιος. 
 Phrontis, N. P. the mother of Euphorbus, 
 
 Φρόνπς, ιδος. η. 
 Phrontis, Ν. P. the pilot of Menelaus, son 
 
 of unetor, Φρόνπς, ως. ή. 
 Phrygia, Ν. P. Major and Minor, part of 
 
 Asia; in the latter was Troy , Φρυγίη, ης. ή. 
 
798 
 
 Ρ I L 
 
 Ρ I V 
 
 Phryne, Ν. P. of a female in Aristophanes, 
 Φρϋ'νη. 
 
 Phrynichus, N. P. the old comic poet, Φρύ- 
 νιχος. 
 
 Phrynis, N. P. a musician of Mitylene, 
 Φρϋνις. 
 
 Phrynondas, N. P. a noted scoundrel in 
 Aristophanes, Φρϋνώνδάς. δ. 
 
 Phtheirse, Ν. P. a mountain of Lycia, 
 Φθέίραι. 
 
 Phthia, N. P. a town of Thessaly, Φθΐά, ας. ή. 
 
 Phthii, Ν. P. a tribe of Thessaly, Φθΐοι. 
 
 Phylace, N. P. a city of Thessaly, Φνλάκη. ή. 
 
 Phylacides, Ν. P. a noble iEginetan, Φυλα- 
 κές;. 
 
 Phylacus, Ν. P. a commander of the Boeo- 
 tians at the siege of Troy, Φύλακος. 
 
 Phylas, N. P. a Grecian prince, Φυλάς. 
 
 Phyle, N. P. a district of Attica, whence 
 the Athenian exiles, under Thrasybulus, 
 expelled the Thirty Tyrants, Φυλή. r). 
 
 Phyleus, N.P. a prince of Dulichium,<i»uX£^. 
 
 Phyllis, an old name of Samos, Φυλλίς. ή. 
 
 Phylo, Ν. P. an attendant upon Helen, 
 Φυλώ, οος, ους. η. 
 
 Phyromachus, Ν. P. a notorious glutton, in 
 Athenasus, Φϋρόμαχος. 
 
 Physadia, N. P. a daughter of Danaus, 
 Φυσάδεια. 
 
 Physcus, N. P. a mountain near Crotona, 
 Φύσκος. 
 
 Physician, ιατρός, θεραπευτής. 
 
 Phytalus, Ν. P. in the anon. Epigrams, 
 Φυταλος. 
 
 of Pialia in Thessaly, Ώιαλεύς. 
 
 Pick-axe, σμινυη. 
 
 Pidytes, N. P. a Trojan killed by Ulysses, 
 ΤΠδϋ'της. 
 
 a Piece, απόκομμα, μοριον. 
 
 Piecemeal, μελέίστι. 
 
 Pierce, v. διαπειρω. 
 
 Pieria, N. P. a mountain in Macedonia, 
 Πιερία. 
 
 Pig, χοιράς, ύς. — Pig-stye, συφεός. 
 
 Pike, or javelin, αιγανεά. 
 
 Pilfer, v. διακλεπτω. 
 
 Pilferer, φηλητης. 
 
 Pillage, v. εκκεραϊζω. 
 
 Pillar, στήλη, κιων. 
 
 Pillar-like, στηλήτις. 
 
 Pillow, προσκεφαλαιον. 
 
 Pilot, v. ναυκληρεο). 
 
 Pimplea, Ν. P. a mountain of Thrace, sacred 
 
 to the Muses, ΤΙίμπλεια. 
 Pinarus, N. P. a river near Issus, now Deli, 
 
 ΤΙίναρος. 
 Pindus, N. P. a chain of mountains between 
 
 Thessaly and Epirus ; now Agrafa, Smo- 
 
 covo, &c, Πίνδος. 
 Pine-tree, πευκη, πιτυς. 
 Pious, ευσεβής, θεοσεβης. 
 Pipe, σϋριγζ. 
 Piper, συριστής. 
 Piping, σύριγμα. 
 Piraeeus, Ν. P. a harbour of Athens, Παραι- 
 
 εύς, εως. 6. 
 Piraeus, Ν. P. son of Clitius, and friend of 
 
 Telemachus, Πείραιος. 
 Pirate, άλιψθορος. 
 Plrene, N. P. a fountain near Corinth, 
 
 Τί ειρήνη. 
 Pireus, N. P. a Thracian prince, ΤΙείρεως, ω. 
 Pirithous, Ν. P. son of Ixion, prince of 
 
 Thessaly, one of the Lapithse, friend of 
 
 Theseus, Πειρίθοος. 
 Plrus, N. P. son of Imbrasus, Πείροος. 
 Pisa, N. P. a city and fountain of Olympia, 
 
 ΤίΊσα. 
 Pisander, N. P. one of the Myrmidons, 
 
 Ώείσανδρος. 
 Pisenor, N. P. a Trojan. 2. grandfather 
 
 of the nurse of Euryclea. 3. a herald of 
 
 Ithaca, Πεισήνωρ. 
 Plsias, N. P. in Aristophanes, ΤΠσίάς. 
 Pisidians, N. P. a barbarous people by Cilicia, 
 
 anciently called Solymi, Ήϊσίδαι, ων. oi. 
 Pisistratus, N. P. son of Nestor, ΐίεισίστρατος. 
 Pitana, N. P. a city of Macedonia, of La- 
 
 conia, and of iEolis, ΤΙιτάνη. 
 Pitch, πίσσα. 
 Pitcher, καλπις, κέραμος. 
 Pitchy, πισσηρης. 
 Piteous, ελεεινός. 
 Pith of trees, εντεριωνη. 
 Pitiless, νηλεης, δυσοικτος. 
 Pittacus, Ν. P. one of the Seven Sages, 
 
 Ώίττακος. 6. 
 Pittalacus, N. P. in the Analecta, ΊΙιττά- 
 
 λακος. 
 Pittheus, Ν. P. a noble Peloponnesian. 2 
 
 son of Pelops, Πιτθεύς. 6. 
 Pityea, N. P. a Trojan city, Ώιτύεια. 
 Pity, έλεος. 
 Pivot, στροφιγξ. 
 
 
Ρ ο 
 
 Placable, ιλαος, ίλεως. 
 
 Place, ν. τιθημι. subst. τόπος. 
 
 Plague, φθορά. — to Plague, περιελαννω. 
 
 a Plain, πεδον, πεδίον. 
 
 Plain, without ornament, άκοσμος. 
 
 Plain, level, λε7ος, ομαλός. — clear, σαφής, 
 
 δήλος. 
 Plaintive, ιήίος. 
 Plane-tree, πλάτανος. 
 Planets, πλανήτα, αστέρες. 
 Plank, φαλα-γζ. 
 
 Plant, v. φϊτυω, φυτεύω, subst. φυτον. 
 to Plaster under, υποπλασσω. 
 Plataea, Ν. P. a town of Boeotia, Ώλάταια, 
 
 ας. ή. Πλαταιαί. αι. — People of, Πλαταιεϊς. 
 
 οι. 
 Plato, Ν. P. the renowned philosopher, 
 
 ΤΙλάτων, ωνος. δ. 
 Play, ν. παίζω, subst. παϊγμα, παιγνιον. 
 Pleasant, τερπνός, ήδυς. 
 Please, ν. άνδανω, αρέσκω. 
 Pleasure, ήδονη, τερ-φις. 
 to Pledge a person, προπ'ινω. 
 Pleiades, Ν. P. the constellation, Πλειάδες, 
 
 Πλη'ΐάδες, ΤΙελειάδες. 
 Plentiful, εύπορος, δαψιλης. 
 Pleurisy, πλενρΊτις. 
 Pleuron, Ν. P. a city of iEtolia, Πλευρών, 
 
 ωνος. η. 
 
 Plexaure, Ν. P. one of the Oceanides, Πλ?;ξ- 
 ανρη. 
 
 Pliant, ενηρης. 
 
 Plot against, v. επιβονλευω. 
 
 Plotting evil, κακότεχνος. 
 
 Plotae, N. P. ancient name of the islands 
 Strophades, Πλωται, ων. αι. 
 
 Plough, v. apooj, φαροω. subst. αροτρον. 
 
 Ploughed, βούστροφος ; but βονστρόφος, guid- 
 ing oxen. 
 
 Plough-share, υνις. tail or handle, εχετλη. 
 
 Pluck, v. τιλλω. 
 
 Plum-tree, αταλυμνον. 
 
 Plumage, πτερωσις. 
 
 with waving Plume, κορνθαιολος. 
 
 Plummet, μολνβδαινα. 
 
 Plunder, λη'ίς, λεία. 
 
 to Plunder, σνλαω, ληϊζομαι. 
 
 Pluto, Ν. P. the God of the regions below, 
 Πλουτεύς. 
 
 Plutus, N. P. the God of riches, Πλούτος. 
 
 Pnyx, N. P. a place at Athens, Πνύξ. ή. 
 
 Po, Ν. P. the river, 'Ηριδανός. 
 
 POL 
 
 799 
 
 Podallrius, N. P. son of iEsculapius, a phy- 
 sician, Ποδαλε'ιριος. 
 Podarces, N. P. brother of Protesilaus, Πο- 
 
 δάρκης, εος. δ. 
 Podarge, Ν. P. the dam of the horses of 
 
 Achilles, Ποδάργη. t). 
 Podargus, Ν. P. name of one of Hector's 
 
 horses, Πόδαργος. 6. 
 Podeas, or Podes, N. P. a companion of 
 
 Hector, Ποδεάς, Ποδής, ου. 
 Poeas, Ν. P. father of Philoctetes, Ποίας•. 
 Poetical, μονσοπολος. — employed in poetical 
 
 composition, μονσοποιος. 
 Poetry, μοϋσα, μουσική, sc. τέχνη. — composer 
 
 of poetry, μουσοποιος. — fond of poetry, 
 
 μουσοχαρης. — to instruct in poetry, μον- 
 
 σοω. — to write poetry, μουσοποιεω. 
 Point, στιγμή. 
 
 Pole, κοντός. See word in Gradus. 
 Pole of a chariot, ρϋμος. 
 Pole-cat, γαλέα, 
 to Polish, λειαινω, ζεω. 
 Polished, -γλαφυρός. 
 Polite, αστείος. 
 
 Polltes, Ν. P. son of Priam, Πολϊ'της. 
 Polity, πολιτεία. 
 Pollux, N. P. brother of Castor, Πολυ- 
 
 δενκης. 
 Polyaemon, Ν. P. a Trojan noble, Πολυαίμων. 
 Polybus, N. P. name of divers persons in 
 
 Homer ; also, the reputed father of (Edi- 
 
 pus, Πόλνβος. 
 Polycaste, N. P. daughter of Nestor, Πολυ- 
 
 κάστη. 
 Polycharldes, Ν. P. in Aristophanes, Πολυ- 
 
 χαρ'ιδης. See Gradus. 
 Polyctor, N. P. a brother of Ithacus. 2. a 
 
 noble of Ithaca. 3. the feigned father of 
 
 Mercury, Πολΰκτωρ. 
 Polydamas, N. P. a Trojan prince, Πολυ- 
 
 δάμάς, ντος. δ. 
 Polydamna, Ν. P. a princess of Egypt, ITo- 
 
 λύδαμνα. η. 
 Polydectes, Ν. P. chief of the island where 
 
 Perseus was brought up, Πολυδ'εκτης, ου. δ. 
 Polydora, Ν. P. da. of Peleus, sister of 
 
 Achilles, Πολύδωρη. 
 Polydorus, N". P. son of Priam, Πολυοωρος. 
 Poly Ides, N. P. a Trojan prince, ΠολύΊδος, 
 
 Πολυεϊδος. 
 Polymela, Ν. P. daughter of Phylas, Πολυ- 
 
 μήλη. 
 
800 
 
 Ρ Ο s 
 
 Polymelus, Ν. P. a Lycian noble, Πολυ- 
 
 μηλος. 
 Polymestor, Ν. P. king of the Thracian 
 
 Chersonese, Πολυμήστωρ. 
 Polymnestus, N. P. father of Battus, first 
 
 king of Libya, Πολύμνηστος. 
 Polymnia, N. P. one of the Muses, Πο- 
 
 Χνμνία. 
 Polyneus, Ν. P. a Phaeacian noble, Ιίολν- 
 
 νηος. 
 Polymces, Ν. P. son of CEdipus, Πολυνείκης. 
 Polypemon, N. P. a prince feigned by 
 
 Ulysses to have been his grandfather, 
 
 Πολυπήμων. 
 Polyphemus, N. P. a Cyclops. 2. one of 
 
 the Argonauts, Πολύφημος. 
 Polyphldes, N. P. son of Mantius, a cele- 
 brated soothsayer, Πολυφείδης, εος. ό. 
 Polyphoetes, Ν. P. a Trojan noble, Πολυ- 
 
 φοίτης. 
 Polyphonus, Ν. P. name of a mouse in the 
 
 Batrach., Πολύφωνος. 
 Polypcetes, N. P. son of Peirithous, Πολυ- 
 
 ποίτης. 
 Polytherses, Ν. P. a noble of Ithaca, Πολυ- 
 
 θερσης. 
 Polyxena, Ν. P. da. of Priam, slain at the 
 
 tomb of Achilles, Πολυξένη. 
 Polyxenus, N. P. a prince of the Eleans, 
 
 Πολΰξεινος. 
 Polyxo, N. P. nurse to Hypsipyle, Πολυξώ, 
 
 οος, ους. 
 Pompey, Ν. P. Πομπήιος. 
 Pompous, στομφαξ. 
 
 Ponteus, Ν. P. a Phaeacian noble, Ποντεΰς. 
 Pontonous, N. P. a herald of king Alcinous, 
 
 Ποντόνοος. 
 Poor, πένης, ακτημων. 
 
 Poppaea, Ν. P. wife of Nero, &c, Ποππαία. 
 Populace, δήμος, λαός. 
 Porch, προθνρον, στοά. 
 Pork, νειον κρέας. 
 Porphyrion, Ν. P. one of the giants, Πορφυ- 
 
 ρίων. 
 a Port, λιμήν. 
 
 with spacious Portals, ενρυπνλος. 
 Porter, φορτηγός, σκενοφορος. 
 Porter's knot, αναφορον. 
 Porthaon, N. P. father of CEneus, Πορθαων. 
 Portheus, N. P. grandfather of Tydeus, 
 
 Πορθεύς. 
 Possess, v. κταομαι. 
 
 PRE 
 
 Possessed (frantic), κατασχετος. 
 
 Pot, χύτρα, λεβης. 
 
 Potamon, Ν. P. a silly poet, Ποταμών, 
 
 ωνος. 6. 
 Potidaea, Ν. P. a city of Macedonia, after- 
 wards called Cassandria, Ποτίδαια. 
 Potniae, N. P. a town in Boeotia, Ποτνιαί. 
 Potter, κεραμεΰς. 
 
 Potter's earth, κέραμος. See note in Gradus. 
 Pottery-work, πλάσμα. 
 a Pound, μνά. 
 
 to Pound together, συντρίβω. 
 Pour, v. χεω, χυω. 
 Pour in, υ. αναχεω. 
 Pour out, v. προχεο), αποχεω. — to Pour out 
 
 upon, επεγχεω. 
 Poverty, πενία. 
 Power, δυναμις. 
 Powerful, κραταιός, δυνατός. 
 Powerless, αστϋτος. 
 Practice, τριβή, ασκησις. 
 to Practise, ασκεω, διαπονεω. 
 Practised, τριβών. 
 Praise, εγκωμιον, έπαινος. 
 to Praise, αινεω, εγκωμιάζω. 
 Prasise, Ν. P. a Lacedemonian city, Πρασιά! , 
 
 ων. αϊ. 
 Prate, v. προλαλεω. 
 Prater, μαψιλακάς, λογολεσχης. 
 Prating, προλαλος. 
 Prawn, κάρις, Ίδος and Χδος. ή. 
 Praxagoras, Ν. P. in Anacreon, Πραξα- 
 
 γόράς. 
 Praxinoe, Ν. P. of a female in Theocritus, 
 
 Πραξινόη. 
 Praxiteles, Ν. P. the celebrated sculptor, 
 
 Πραξιτέλης. 
 Praj 7 , υ. εύχομαι, ικετεύω. 
 Prayer, ευχή, αρά. 
 a Preamble, φροιμιον. 
 Precaution, φυλακή. 
 Precedency, προίδριά. 
 Precipice, κρημνός. 
 Precipitation, προπετεια. 
 Preclude, υ. ειργω. 
 Predicted, προρρητος. 
 Prediction, προρρησις. 
 Preeminence, υπεροχή. 
 Preeminent, πανυπειροχος. 
 Preface, πρόλογος, προοψιον. 
 Prefer, v. προτιμάω. 
 Preferable, αϊρετωτερος. 
 
PRO 
 
 Pregnant, έγκυος, 
 
 Prelude, προκωμιον. 
 
 Preparation, παρασκευή. 
 
 Prepare, v. επισκευάζω, ετοιμάζω. 
 
 Prepared, έτοιμος. 
 
 Present, παρών. 
 
 Presentiment, προγνωσις. 
 
 Presently, αυτίκα, ευθύς. 
 
 Preserve, v. διασώζω, διαφυλάσσω. 
 
 Press, υ. θλίβω, πιέζω. 
 
 Press upon, κατεπειγω. 
 
 Presumptuous, ύπερφρων. 
 
 Pretence, προφασις, πρόσχημα. 
 
 to Pretend, προσφασιζομαι, προτείνω. 
 
 Pretext, μϋνη. 
 
 Prevail over, ν. περικρατεω, νικάω.— to Pre- 
 vail together, συννϊκαω. 
 
 Prexidice, Ν. P. in Anacreon, Πρηζιδίκη. 
 
 Prey, ληστεία. 
 
 Priam, N. P. king of Troy, Πρίαμος. 
 
 Priapus, N. P. the guardian of gardens, 
 Ώρίάπος, ΤΙρ'ιηπος. 
 
 Price, τίμος. 
 
 Prick, v. στίζω, κεντεω. 
 
 Pride, ΰπερηφανια. 
 
 Priest, ιερεύς. — Priestess, ιέρεια. 
 
 Prince, άρχων, αναζ. 
 
 Priolas, Ν. P. in Apollonius Rhodius, Ώριόλάς. 
 
 Prison, δεσμωτηριον. 
 
 Private, ίδιος. 
 
 Privation, στερησις. 
 
 Privily, λάθρα, κρυφιως. 
 
 Prize-fighter, αεθλητης. 
 
 Prize for valour, -γέρας, άθλον. 
 
 Probable, εικώς» 
 
 Probe, μήλη. 
 
 Procession, πομπή. 
 
 O Proclaim, κηρύσσω, αναγορεύω. 
 
 Procne, Ν. P. wife» of Tereus, sister of 
 Philomela, Προ'κνη. 
 
 rocris, N. P. da. of Erechtheus, wife of 
 Cephalus, Ώρο'κρις, ιδος vel ιος. ή. 
 rocrustes, Ν. P. the robber, noted for his 
 cruel bed, ΤΙροκρούστης. 
 rocyon, N. P. the star, Ώροκύων. 
 rodigal, άσωτος. 
 'rodigious, μϋρωπληθης. 
 'rodigy, τέρας. 
 
 *roduce, υ. προφέρω, παράσχω. 
 *roductive, φοριμος. 
 
 Vcetus, Ν. P. son of Abas, king of the Ar- 
 gives, Προΐτος. 
 
 PRO 
 
 801 
 
 > 
 
 Profane, βέβηλος. 
 
 Profit, v. ωφελεω, συμφερω. subst. κέρδος. 
 Profitable, ονησιμος, φοριμος. 
 Prohibit, v. απεννεπω. 
 Projecting, προβλης. 
 Prolific, πολυγονος. 
 Prolix, προλεσχος. 
 Prologue, πρόλογος. 
 Prolong, v. παρατείνω, μηκϋνω. 
 Promachus, Ν. P. a Grecian leader, Πρό- 
 μαχος. 
 Prometheus, N. P. son of lapetus, Προμηθεύς. 
 Promiscuous, σνμμιγης. 
 Promiscuously, μιγδα. 
 
 Promise, υ. ύπισχνεομαι. subst. νποσχεσϊη. 
 Promise in marriage, v. κατεγγυαω. 
 Proof, δείγμα, έλεγχος. 
 Prop, στήριγμα, έρεισμα. 
 Prop, v. στυλοομαι, ερειδω. 
 Property, χρήματα, ουσία. 
 Prophecy, μαντεία. 
 Prophesy, ν . μαντευομαι, χρησμωδεω. 
 Prophet, μαντις. — Prophetic, μαντείος. 
 Propontis. Ν. P. now the sea of Marmora, 
 
 Τίροποντίς. 
 Prose, πεζός λόγος. — Prose-writers, λόγιοι. 
 Proserpine, Ν P. wife of Pluto, Τίερσεφασσα, 
 
 ΤΙερσεφόνη. 
 to Prosper, apfraw. 
 Prosperous, ευτυχής, ούριος. 
 Protagoras, Ν. P. in Nicander, Πρωταγόρας. 
 Proteas, N. P. in Aristophanes, Πρωτέας. 
 Protect, v. υπερασπίζω, χραισμεω. 
 Protect with gates, v. πυλοω. 
 Protection, επιτροπή. 
 Protesilaus, N. P. a prince of the Phyla- 
 
 cians, Πρωτεσίλαος. 
 Proteus, N. P. the marine god, Πρωτεύς. 
 Prothoenor, N. P. a Theban leader, son of 
 
 Areilocus, Προθοήνωρ. 
 Prothous, N. P. a leader of the Magnesians, 
 
 Πρόθοος. 
 Protiaon, N. P. a Trojan, father of Astynous, 
 
 ΤΙροτιαων. 
 Protomedia, N. P. one of the Nereids, Πρω- 
 
 τομ'εδεια. 
 Proud, αγαυρος, υπερήφανος. 
 Proudly, υπερηφάνως. 
 Prove, v. δοκιμάζω, ελέγχω. 
 Provide, ν. παρέχω, ποριζω. 
 Provident, προμηθης. 
 Providently, προμηθικώς. 
 
 5κ 
 
802 
 
 PUR 
 
 Provocation, ερέθισμα. 
 Provoke, v. ερεθίζω. 
 Prow, πρώρα. 
 
 Prudence, φρονησις, ευβουλία. 
 Prudent, φρόνιμος. 
 
 Prytaneum, Ν. P. a public building in Greek 
 
 cities, where ambassadors were received, 
 
 and meritorious citizens maintained at 
 
 the public cost, Πρυτάνεων. 
 
 Prytanis, N. P. the chief magistrate at 
 
 Athens, Πρντανις. 6. See Gradus. 
 Psacas, N. P. in Aristophanes, Φάκας. 
 from Psamathe, N. P. a fountain near 
 
 Thebes, Ψαμαθηις. 
 Psyria, N. P. an island east of Chios, now 
 
 Ipsera, Ψυρίά. 
 Pteleum, N. P. the city of Nestor. 2. a 
 city of Thessaly, Πτέλεος, ου. ή. Τίτελεόν, 
 τό. 
 Pterelaus, Ν. P. in Theocritus, Πτερελαος. 
 Pternoglyphus, N. P. of a mouse in the 
 
 Batrach., ΤΙτερνόγλυφος. 
 Pternophagus, N. P. of a mouse in the 
 
 Batrach., Ιίτερνόφαγος. 
 Pternotroctes, N. P. of a mouse in the 
 
 Batrach., Ίΐτερνοτρώκτης. 
 Ptolemaeus, N. P. father of Eurymedon, 
 
 Πτολεμαίος. 
 Ptolemais, N. P. of a city and tribe, Πτολε- 
 
 μάις. 
 Public, δημόσιος, κοινός. 
 Publicly, δημόσιοι. — Publicly known, ava- 
 
 πνστος. 
 Pugilism, πυκτοσυνη. 
 Pugilist, πυγμάχος. 
 Pugnacious, μαχιμωδης. 
 to Pull or gather, δρέπω. 
 to Pull down, καταβαλλω. 
 Pulley, τροχιλια. 
 Pulpit, βήμα. 
 Punctured, στικτός. 
 Punish, v. ποιναομαι, τΊμωρεω. 
 Punisher, ποινάτωρ. 
 Punishment, ποινή, τιμωρία. 
 Puny, αφαυρος. 
 
 Pupil, μαθητής. — of the eye, γληνη. 
 Purchase, v. πριαμαι. subst. ώνος. 
 Pure, καθαρός, άγνος. 
 Purification, καθαρσις. 
 to Purify, καθαιρώ, άγνιζω. 
 Purple, πορφυρεος. 
 Purplish, ύποπορφυρος. 
 
 Ρ YT 
 
 Purpose, σκοπός, προθεσις. 
 
 Purpose, ν. διανοούμαι. 
 
 Purse, βαλαντιον. 
 
 Pursue, ν. διώκω. 
 
 Pursuit, διωζις. 
 
 Push, v. ωθεω. — Push aside, παρωθεω. 
 
 Pusillanimity, αψϋχια. 
 
 Put, V. τιθημι, ϊστημι. 
 
 to Put by, αποτιθημι. 
 
 to Put in, εγκατατιθημι. 
 
 to Put off, αναβάλλομαι. 
 
 to Put on, ενδύω. 
 
 Putrefy, v. σηπω. 
 
 Putrescence, πϋθεδων. 
 
 Pygmies, N. P. a fabulous nation of dwarfs, 
 
 Πυγμαίοι. 
 Pylades, N. P. son of Strophius, friend of 
 
 Orestes, Πυλάο^ς. 
 Pylse, N. P. Thermopylae so called, Ήΰλαι 
 
 ων. ai. See Gradus. 
 Pylaemenes, N. P. prince of the Paphlago- 
 
 nians, killed by Menelaus, Ώυλαιμενης. 
 Pylaeus, N. P. a leader of the Pelasgi, Πυ- 
 λαίος. 
 Pylartes, N. P. a Trojan noble, ΤΙυλάρτης. 
 Pylene, N. P. a city of iEtolia, ΐΐυλήνη, ης. η. 
 Pylian, ΤΙύλιος. 
 
 Pylon, Ν. P. a Trojan noble, ΤΙνλων. 
 Pylus, N. P. the name of three cities, Uv 
 
 λος. See Gradus. 
 Pyraechmes, N. P. a king of Pseonia during 
 
 the Trojan war, ΐΐϋραίχμης. 
 a Pyramid, πυραμίς. 
 Pyramus, a river of Cilicia, now the Jyhoon 
 
 ΪΊϋ'ραμος. 
 Pyrasus, N. P. a city of Thessaly, Πϋ'οασος 
 Pyrenaean, ΐΙϋρηναΧος. 
 Pyres, N. P. a Lycian noble, Πύρ^ς. 
 Pyrilampes, N. P. in. Aristophanes, Π ope Ρ 
 
 λάμπης. , W 
 
 Pyriphlegethon, Ν. P. the name of a riveijQui 
 
 of Hell, Πυριφλεγεθων. 
 Pyrrha, N. P. wife of Deucalion, ϊίύρρα,άς. / 
 Pyrrhandrus, N. P. in Aristophanes, ΪΙΰρι 
 
 ρανδρος. 
 Pyrrhias, Ν. P. a slave in Aristophanci 
 
 ΤΙυρρΊάς, ου. 
 Pyrrhichian, Πυρρίχιος, ου. ΰ. 
 Pyrrhus, Ν. P. son of Achilles, called als< 
 
 Neoptolemus, Πύρρος. 
 Pythagoras, N. P. the famous philosopher 
 
 Samos, Πυθαγόρας. 
 
 tfcjj 
 
 k 
 
RAG 
 
 Pythangelus, Ν. P. a mean Tragedian, Πυ- 
 θάγγελος. 
 
 Pythermus, Ν. P. a Lyric Poet of Teos, 
 
 Πύθερμος. 
 Pythian, Πυθικός. — victorious in the Pythian 
 
 Games, ΠνθωνΊκος. 
 Pytho, N. P. the religious name of Delphi, 
 
 Ώϋθώ, Πϋθών. 
 Pytho, Ν. P. the serpent killed by Apollo, 
 
 Πϋθών, ώνος, or rather ΐΐϋθώ, όος, ους. ή. 
 Pyxa, Ν. P. a village in Cos, Πύξα. 
 
 Q. 
 
 A Quack, αγύρτης. 
 i ( a Quail, ορτυξ. 
 
 Quail-fighter, στυφοκοπος. 
 ι Quarrel, υ. φιλονεικεω. subst. ερις, νεϊκος. 
 
 Quarrelsome, ερεώς, φιλερις. 
 „ Quarry, λατομία. 
 
 Queen, ανασσα, βασίλεια. 
 ,, Question, ν. ερωτάω, subst. ερώτημα. 
 
 Quibble, ν. σοφίζομαι. 
 
 Quibbler, σκινδαλμοφραστης. 
 (ι Quick, ταχύς, ωκύς. 
 
 Quick-bounding, ιξαλος. 
 
 Quick-sighted, ευδρακης. 
 ί Quickly, ταχέως, όσον τάχος. 
 
 Quickset-hedge, αϊμασιά. 
 jrQuiet, ν. καταλωφεω. 
 
 Quiet, ήσυχος, ήσυχαΧος. 
 
 Quietly, αθορύβως. 
 
 Quietness, ησυχία. 
 
 Quince, κυδων. See Gradus. 
 
 Quinquennial, πενταετηρις. 
 
 Quit, ν. απολείπω, αποστατεω. 
 
 Quiver, ν. κραδαινομαι. 
 
 Quiver, γωρϋτος, φαρέτρα. 
 
 Quiver-bearing, φαρετροφόρος. 
 
 Quoit, δίσκος. 
 
 R. 
 
 ^Race, or family, φΰλον, γένος. — Race-destroy- 
 ing, φθερσιγενης. 
 
 Race in running, δρόμος. 
 ], Race-course, σταδιον, ιππόδρομος. 
 : iladiant, ανταυγης, φαεινός. 
 
 Radish, ραφανη. 
 
 Rafter, δοκός. 
 
 lag, ράκος. 
 
 R Ε C 
 
 Rage, μένος. 
 
 to Rage around, περιμαινομαι. 
 
 Ragged, ρακωδης. 
 
 Rail, the, a bird, κρε%. See Gradus. 
 
 Rail at, υ. λοιδορεω. 
 
 Rain, v. βρέχω, ύω. subst. ύετος. 
 
 Rainbow, ϊρις. 
 
 to Raise on high, εζαιρω. 
 
 Raise up, v. ορθοω, εγείρω. 
 
 Rake, v. ύποσκαλευω. subst. αγρειφνα. 
 
 Ram, κριός. 
 
 Rampart, εϊλαρ. 
 
 to Range in a series, συνειρω. 
 
 Rank, or row, στιζ, τάξις. 
 
 to Rankle, ελκαινω. 
 
 Ransom, v. λυτροΰμαι. 
 
 Ransom, λυτρον, αποινα. τα. 
 
 Rapid, σφεδανδς, ωκύς. 
 
 Rash, ανόητος, προπετής. 
 
 Rashly, αβουλως, εική. 
 
 Rashness, θράσος. 
 
 Rat-catcher, μυαγρος. 
 
 Rather, μάλλον. 
 
 Rattle, ν. βραχώ, κομπεω. 
 
 Rattling, πάταγος. 
 
 Ravage, υ. εκπορθεω, αγω και φέρω. 
 
 Raven, κοραζ. 
 
 Ravenous, άρπαξ, άρπαλΐος. 
 
 Raw, ωμός. 
 
 Ray of light, ακτίν. 
 
 Razor, ξυρον. 
 
 Reach, ν. αειρω. 
 
 Reaching to the skies, ουρανομηκης. 
 
 Read, v. λέγω, αναγ'ινωσκω. 
 
 Readily, προθυμως. 
 
 Ready, έτοιμος, προφρων. 
 
 Reap, v. εζαμαω. 
 
 Reaper, αμητηρ. 
 
 Rear, v. τρέφω. 
 
 Reason, λόγος. 
 
 Reasonable, εύλογος. 
 
 Rebuild, κατοικίζω. 
 
 Rebuke, ελεγχειη. 
 
 Receive, v. δέχομαι. 
 
 Reception, προσδεγμα. 
 
 Recess, μυχός. 
 
 Recklessness, ακηδεια. 
 
 Recognize, v. γνωρίζω. 
 
 Recollect, V. μναομαι, μιμνησκομαι. 
 
 Recollection, ύπομνησις. 
 
 Recompense, μισθός, αντίποινα, τα. 
 
 Recompense, ν. αντιδωρούμαι. 
 
 5 κ 2 
 
 803 
 
804 
 
 REN 
 
 Reconcile, v. διαλλασσω. 
 
 Reconciler, διαλλακτηρ. 
 
 Reconsider, v. μεταφράζομαι. 
 
 Recount, v. καταλέγω. 
 
 Red, ερυθρός, πυρρός. 
 
 to grow Red, ερυθριαω. 
 
 to make Red, ερυθραίνω. 
 
 Redeem, v. λυτροω. 
 
 Redness, ερευθος. 
 
 Re-echo, αντηχεω. 
 
 Reed, δοναξ, κάλαμος. 
 
 Reflect, v. μελετάω, σκέπτομαι. 
 
 Reflection, συννοια, μέριμνα. 
 
 Reform, ν. διαρτιζω, διευθύνω. 
 
 Refrain, ν. απέχω, αφισταμαι. 
 
 to Refresh, ανα-ψϋχω. 
 
 Refresher, αναψυκτηρ. 
 
 Refreshing, αναψυχή. 
 
 Refuge, αλεωρη, καταφυγή. 
 
 Refusal, αρνησις. 
 
 Refuse, ν. αρνεομαι. 
 
 Regard, v. προσκεπτομαι, προνοιαν εχω, φιλεω. 
 
 Regulate, ν. κατορθοω. 
 
 Reins, ρυτα, ηνία. τα. 
 
 Reinstate, ν. επανορθοω. 
 
 Reiterate, ν. ετταναδΤπλαζω. 
 
 to Reject, αποβάλλω, αθετεω. 
 
 Rejoice, ν. χαίρω, ηδομαι. 
 
 Rekindle, ν. εκζωπυρεω. 
 
 Relate, ν. διηγούμαι, απαγγέλλω. 
 
 to be Related, ν προσηκω. 
 
 a Relation, οικεϊος, κηδεμων. 
 
 Relationship, συγγένεια. 
 
 to Relax, παραλύω, ανιημι. 
 
 Release, ν. απολύω, εξαφιημι. 
 
 Relieve, ν. ανακουφίζω. 
 
 Religion, ευσέβεια, θρησκεία. 
 
 Religious, ευσεβής. 
 
 Reluctantly, αθελητως. 
 
 to Rely on, πείθομαι. 
 
 Remain, v. μένω. 
 
 Remedy, ακεσμα. 
 
 Remember, v. μνημονεύω. 
 
 Remembrance, μνήμη, αναμνησις. 
 
 Remind, υ. ΰπομναω, αναμιμνησκω. 
 
 Remissness, μεθημοσυνη. 
 
 Remit, v. αφιημι. 
 
 Remote, τηλουρος. 
 
 Remove, v. αποχωρίζω, μεταγω. — to Remove 
 
 for safety, υπεκφερω. 
 Rend, v. σπαράσσω. 
 Renew, ανανεοω, ανορθοω. 
 
 RET 
 
 Rennet, πνετιά. 
 
 Renown, κλέος, δοζα, φήμη. 
 
 Renowned, κλυτος. — very Renowned, αγα- 
 
 κλυτος. 
 Rent asunder, διαρρώζ. 
 Repair, ανασκευάζω, καταρτίζω. 
 Repay, υ. αμείβομαι, αντιμετρεω. 
 Repel, υ. αμυνω, ωθω. 
 Repent, ν. μετανοεω. 
 Repentance, μετάνοια, μεταμέλεια. 
 Repeople, κατοικίζω. 
 Repetition, αναληψις, παλινδρομια. 
 Reply, ν. απαμειβομαι. 
 Report, φήμη, ακοή. 
 Reprehensible, επονειδιστος. 
 Repress, υ. προσβάλλομαι. 
 Reprimand, ν. ελέγχω. 
 Reproach, υ. λοιδορεω. 
 Reproach, δυσφημια, όνειδος. 
 Reproachful, λοιδορος. 
 Reprove, ν. καθαπτομαι, σωφρονίζω. 
 Reptiles, κινωπισται. 
 Repulse, υ. αλαλκω. 
 Reputation, δόξα. 
 Requital, παλιμποινα. 
 Requite, ν. ανταμείβομαι. 
 Rescue, ν. ρυομαι. 
 Resemblance, ίνδαλμα. 
 Resemble, ν. ινδαλλομαι. 
 Resembling, αντίστοιχος. 
 Resentful, οξυχολος. 
 Reservoir, εκδοχών. 
 Resist, ν. ανθίσταμαι, αντιτείνω. 
 to be Resisted, αμυντεος. 
 Resolute, τολμηρός, ανδρείος. 
 Resolution, τολμά, ανδρεία. 
 a Resolution, δόγμα, ψήφος, το δοζαν. 
 Resound, ν. περιηχεω, περικτυπεω. 
 Resound on all sides, αμφαραβεω. 
 Respect, v. γεραιρω, εν τιμή αγω. subst. τιμή. 
 Respectful, αιδοφρων. 
 Responsive, αντιψαλμος. 
 Rest, ν. ησυχάζω, παύομαι. 
 Rest, παύλα, παυσις. 
 Rest-harrow, the herb, ονωνις. 
 Restless, άληκτος, ανήσυχος. 
 Restrain, ν. καθειργω, κωλύω. 
 Restraint, κώλυμα. 
 Retard, ν. διατρϊβω. 
 
 Retire, ν. υποχωρεω, απέρχομαι, αναχαζομαι 
 Retreat, ν. αναχαζομαι. 
 Retributory, ποινιμος. 
 
R I C 
 
 Return, v. νοστεω, επανηκω. 
 
 Return, νόστος, παΧινδρομια. 
 
 Reveal, v. εκκαΧυπτω. 
 
 Revel, v. βακχενω, κωμαζω. 
 
 Revenge, v. τιμωρεω, εκδικεω. subst. τιμωρία. 
 
 a Revenger, τιμωρός, εκδικος. 
 
 Reverberated, αντιτυπος. 
 
 Revere, v. σεβω, τψαω. 
 
 Reverence, αιδώς, σέβας. 
 
 a Reverse, υποτροπιη. 
 
 Revert, v. ανειμι. 
 
 Review, v. επιπωΧεομαι. 
 
 Revile, v. υβρίζω, Χοιδορεω. 
 
 Revive, V. θνμηγερεω. 
 
 Revolve, v. κυκΧεω, στρέφω, περιδίνεω. 
 
 Reward, v. δωρεομαι. subst. άθλον, γέρας. 
 
 Rhadamanthus, Ν. P. son of Jove, brother 
 
 of Minos, 'Ραδάμανθος, 'Ραδάμανθνς. 
 Rhapsodist, στιχαοιδος. 
 Rhea, Ν. P. the mother of Jove, 'Ρέα, 'Ρεϊα. 
 Rhebas, Ν. P. a river of Bithynia, now Riva, 
 
 'Ρήβάς. 
 Rheithrus, N.P. a harbour of Ithaca, 'Ρεϊθρον. 
 Rhena, N. P. the concubine of Oileus, 
 
 'Ρηνη. »/. 
 
 Rhenaea, 1SL P. one of the Cyclades, between 
 
 Cea and Delos, 'Ρήναια. 
 Rhesus, 1ST. P. king of Thrace, 'Ρήσος. 
 Rheumatic, ρευματικός. 
 Rhigmus, N. P. a Thracian noble, 'Ρίγμος. 
 Rhine, N". P. river, 'Ρήνος. 
 RhTpe, 1ST. P. a city of Arcadia, 'Ρΐπη. 
 Rhiphaean Mountains, Ν. P. 'Ρϊπαϊα "Ορη. 
 
 See Gradus. 
 of Rhithymna in Crete, 'Ρειθυμνιά'της. 
 Rhodes, !N". P. the island, 'Ρόδος. 
 Rhodia, N. P. one of the Oceanides, 'ΡοδΊ'α, 
 
 an 'Ρόδεια? 
 Rhodians, Ν". P. 'Ρόδιοι. 
 Rhodiusj N. P. a river of the Troade, now 
 
 the Dardanelles, 'Ρόδιος. 
 Rhodope, 1ST. P. a mountain of Thrace, now 
 
 Despoto Dagh, 'Ροδόπη. 
 Rhcecus, N". P. name of a Centaur, 'Ροϊκος. 
 , from Rhyndacus, a river of Mysia, now 
 
 the Edrenos, 'Ρυνδακις, ίδος. ή. 
 Rhythm, ρυθμός. 
 
 Rhytion, Ν. P. a city of Crete, 'Ρύτιον. το. 
 Rib, πΧευρον. 
 Riband, ταινία. 
 Rich, πΧουσιος, αψνειος. 
 Rich in wine, ευοινος. 
 
 R Ο Ο 805 
 
 to be Rich, ττλουτεω. 
 
 Riches, χρήματα, τα. αφενός. 
 
 Ride, v. Ίππευω. 
 
 Ride against, v. κατελαυνω. 
 
 Riddle, αίνιγμα. 
 
 Ridicule, v. καταγελαω, χΧευαζώ. subst. χΧευη. 
 
 Right, adj. ορθός. — on the Right, δεξιός. 
 
 a Right, θέμις. 
 
 that which is Right, το πρέπον, όσιον. 
 
 Right hand, δεζια. 
 
 Right-minded, ενθυφρων. 
 
 Rightly, κάΧα, καΧώς. 
 
 Ring, δακτυΧιον. 
 
 Ringlet, πΧοκος. 
 
 Rinse, v. διανιπτω. 
 
 Rinsings, πΧυμα. 
 
 Riot, v. επικωμαζω. subst. ταραχή. 
 
 Ripe, ωραίος, πεπανος. 
 
 Ripen, υ. πεπαινω. 
 
 Ripeness of age, ήβη. 
 
 Ripening together, συναΧδης. 
 
 Riper, πεπαιτερος. — Ripest, πεπαιτατος. 
 
 Rise, v. τεΧΧω. 
 
 Rise up, v. ανισταμαι. 
 
 Rite, τεΧετη. 
 
 Rival, αντεραστης. 
 
 to Rival another in love, v. αντεραω. 
 
 River, ποταμός. 
 
 Rivulet, νάμα. 
 
 Roam, v. πΧαζομαι. 
 
 Roamer, πΧαγκτηρ. 
 
 Roaming, πΧαγκτος. 
 
 Roar, ν . βρεμω, ωρνω. 
 
 Roar under, υποβρεμω. 
 
 Roast, v. οπταω. 
 
 Rob, v. Χηστευω, αρπάζω. 
 
 Robber, Χψτης, κΧεπτης. 
 
 Robe, εανος, στοΧη, πεπΧος. 
 
 Rock, πέτρα. — hurled from a Rock, πί- 
 
 τρορριφης. — flowing from a Rock, πετρο- 
 
 ρυτος. 
 Rocky, πετραΧος. 
 Rod, ράβδος. 
 
 Rogue, πανούργος, μαστΊγιας. 
 Roguish, πανουργικος. 
 Roll, υ. κνΧινδω. 
 to Roll together, συνεΧισσω. 
 Roller, τροχίΧιά. 
 Roman, 'Ρωμαϊκός. 
 Rome, Ν. P. 'Ρώμη. 
 Roof, οροφή, τεγος. 
 Roofless, ανωροφος. 
 
806 
 
 RYE 
 
 SAM 
 
 Root, ρίζα. 
 
 to Root out, εκριζαω, αναστρέφω. 
 
 Rope, σχοϊνος. 
 
 Rose, ροδον. — bud, καλυζ. — bush, ροδεη, 
 
 ροδή. 
 Rosemary, λιβανωτις. 
 Rosy, ροδοεις. 
 
 Rosy-fingered, ροδοδακτυλος. 
 Rot, v. σηπω, μυδαω. 
 Rotten, σαπρος. 
 Rouge, μίλτος. 
 
 Rouge-cheeked, μιλτοπαριρς. 
 Rough, στνφελος, τραχύς. 
 Round, στρογγυλός, τροχοειδης, ευκυκλος. 
 Round-shouldered, γύρος εν ωμοισιν. 
 Rouse, ν. ορϊνω. 
 Rout, φνγη, φυζα. 
 Row, or Rank, στίχος. 
 Row, ν. ερεσσω. 
 Rower, ερετης, κωπηλάτης. 
 Rowing, υπηρεσία, ειρεσια. 
 Rub, ν. υπομασσω, τρίβω. 
 Rubber, ψαιστωρ. 
 Rudder, πηδαλιον. 
 Ruddy, ξανθός. 
 Rude, άγριος, άκομψος. 
 Rue, πηγανον, ρϋτη. η. 
 Rug, στρωμνη. 
 Rugged, τραχύς. 
 
 Ruin, ν. ολλυμι, διαφθείρω, subst. φθορά. 
 Ruined, ονλομενος. 
 Ruinous, ολέθριος. 
 Rule, κανών, θεσμός. 
 Rule, ν. ανασσω, ενθϋνω, άρχω. 
 Ruling the sky, ουρανοΰχος. 
 Rumour, φήμη. 
 Run, υ. τρέχω. 
 Run away, ν. διαδΤδρασκω. 
 Rural, αγροικος. 
 
 Rush, θρυον. — abounding in Rushes, θρνοεις. 
 Rush, v. ορμάω, διαιθυσσω. — to Rush upon, 
 
 επορννμαι. — to Rush forward, ορουω, αϊσσω. 
 
 See note in Gradus. — to Rush into, εγκα- 
 
 τασκηπτω. 
 Rust, ενρώς, ιός. 
 Rustic, άγριος, αγροικός. 
 Rye, ζεια. 
 
 s. 
 
 Sabactes, Ν. P. in Homer's Epigg. Σα- 
 
 βάκτης. 
 
 Sabaei, Ν. P. an Arabian tribe, ΣαβαΊ. 
 
 Sabazius, Έ. P. a cognomen of Bacchus, 
 Σαβάζιος. 
 
 Sabbath, Σάββας, ατός. 
 
 Sacse, Ν. P. a people of Asia, Σάκαι, οι. 
 
 Sabre, μάχαιρα. 
 
 Sack, θύλακος. 
 
 Sacrifice, v. θνω, Ίερευω. subst. θύμα. — offer- 
 ed in Sacrifice, ϊεροθυτος. 
 
 Sad, λυπηρός. 
 
 Sadden, v. στυγνοω, λυπεω. 
 
 Sadness, λύπη, ανία, άλγος. 
 
 Safe, ασφαλής, σως. 
 
 Safely, αδεως. 
 
 Safety, σωτήρια. 
 
 Saffron, κροκός. 
 
 Sagacious, αγχινονς, συνετός. 
 
 Sage, ελελισφακος. 
 
 Sail, ν. πλέω. subst. ϊστίον. 
 
 Sail-cloth, διφθερις. 
 
 Sailor, ναύτης. 
 
 Sais, Ν. P. a city of Egypt, Σά'ίς. 
 
 for the Sake of, χάριν, ένεκα. 
 
 Salamander, σαλαμάνδρα. 
 
 Salamis, Ν". P. the island and city near 
 the coast of Attica, now Coulouri. 2. a 
 city of Crete, founded by Teucer, Σαλαμϊν, 
 ϊνος. η. 
 
 Salancon, Ν. P. name of a river in Apoll. 
 Rhodius, Σαλαγκών. 
 
 Sale, πρασις. 
 
 Saleable, πράτος. 
 
 Salmoneus, NT. P. son of iEolus, a prince in 
 Elis, Σαλμωνεύς. 
 
 Salmoniura, or Samonium, N. P. a promon- 
 tory of Crete, Σάλμωνίς. 
 
 Salmydessus, N. P. a river and town near 
 the entrance of the Black Sea, now 
 Midieh, Σαλμυδησσός. 
 
 Salt, άλς. adj. αλμυρός. — very Salt, συν- 
 αλμος. 
 
 Salt-cellar, άλιη. 
 
 Salutary, σωτήριος. 
 
 Salute, v. ασπαζω, προσαγορευω. 
 
 Samaria, Ν. P. a region of Palestine, Σα- 
 μάρεια. 
 
S A V 
 
 Same, or Samos, Έ. P. the modern Cepha- 
 
 lonia, Σάμη, Σάμος. 
 the Same, ό αυτός, with a dative. 
 Samo, "N. P. an island off Ephesus, Σάμος. 
 
 See note in Gradus. 
 Samothraki, IsT. P. an island off Thrace, 
 
 Σαμοθράκη. 
 
 Samytha, 3ST. P. of a female in the Analecta, 
 
 Σαμΰ'θά. 
 Sanctuary, αδυτον. 
 Sand, ψαμαθος. 
 Sandal, κρηπις, σανδαλον. — with fig-Sandals, 
 
 σϋκοπεδϊλος, a parody on Homer's χρϋ- , 
 
 σοπεδίλος. — with handsome Sandals, καλλι- 
 
 πεδΊλος. 
 Sandy, ημαθοεις. — very Sandy, πολν -tpa- 
 
 μαθος. 
 Sangarius, Ν. P. a river of Phrygia, now 
 
 Sakaria, Σαγγάριος. 
 Sap, tap, ειαρ. 
 
 Saplres, N". P. a people of Pontus, Σάπειρες, 
 Sappho, N. P. the celebrated poetess of 
 
 Lesbos, Σαπφώ. 
 Saranges, !N". P. a river of India, Σαράγγης. 
 Sardanapalus, N". P. the last king of the 
 
 Assyrians, infamous as a voluptuary, Σαρ- 
 
 δανάπάλος. 
 Sardene, or Sai'dene, IS. P. a mountain near 
 
 Cuma, Σαρδήνη, or Σαιδηνη. 
 Sardes, or Sardis, N. P. a city of Lydia, 
 
 Σάρδεις, αι. 
 Sardinia, Ν". P. an island in the Mediter- 
 ranean, Σαρδώ, όος, ους, and Σαρδώνη. 
 Sarmatians, !ΝΓ. P. inhabitants of Sarmatia, 
 
 Σανρομάται. 
 Saronic Gulf, N". P. now Gulf of Egina, 
 
 Σαρωνις θάλασσα. 
 Sarpedon, Ν". P. son of Jove, by Laodamia, 
 
 Σαρπηδών. 
 Sash, or belt, ζωστηρ. 
 Satan, Ν". P. Σατάν. Σατανάς. 
 Satiety, κόρος. 
 Satnio, Ν. P. a great torrent in the Troade, 
 
 Σατνιόεις. 
 Satnius, Ή. P. a Trojan noble, Σάτνιος. 
 Saturn, N. P. son of Uranus, Ούρανίδης. 
 Satyr, Σάτυρος. 
 Sauce, ζωμός, ζωμιδιον. 
 Sausage, αλλάς, φυσκη. 
 Sausage-seller, αλλαντοπωλης. 
 Savage, απάνθρωπος, ωμός. 
 Save, ν. σώζω. 
 
 SCO 
 
 807 
 
 Saw, υ. πριω. subst. πριων. 
 
 Saw-dust, εκβρωμα. 
 
 Sawyer, πριστηρ. 
 
 Say, ν. φημί, λέγω. 
 
 a Saying, ρήμα. 
 
 Scab, -ψώρα. 
 
 Scabbard, κολεος. 
 
 Scsean Gates of Troy, Ν. P. Σκαιαι πνλαι. 
 
 Scale, of a fish, λεπις. balance, τρυτανη. 
 
 Scalp, v. περισκυθιζω. 
 
 Scamander, N. P. a river of the Troade, 
 
 personified by Homer, Σκάμανδρος. 
 Scammony, the herb, σκαμμωνιον. 
 Scamper off, v. απολιταργιζω. 
 Scandla, N. P. a city of Cythera, Σκάνδεια. 
 Scar, ουλή. 
 
 Scar over a wound, κατονλοω. 
 to Scarify, σχάζω. 
 Scarlet, φοινικεος. 
 Scarphia, or Scarphe, 1ST. P. a city of Locris, 
 
 Σκάρφεια, Σκάρφη. η. 
 Scatter, v. σκεδαω. — to Scatter on all sides, 
 
 σνσκεδαω. 
 Scattering, σκορπισμος. 
 Sceblias, N. P. of a slave in Aristophanes, 
 
 Σκεβλίάς, ου. ό. 
 Scellias, Ν. P. father of Aristocrates, Σκελ- 
 
 λί'ας, ου. ό. 
 Scent, οσμή. 
 to Scent, αποσφραινω. 
 Sceptre, σκήπτρον. 
 Schedius, !N\ P. son of Iphitus, leader of 
 
 the Phocians, Σχεδίος. 
 Scheria, N. P. the island Corfu, Σχερίά. 
 Schceneus, N. P. a river in Bceotia, Σχοι- 
 
 νεΰς. ό. 
 Schcenus, Ν. P. a city of Bceotia, Σχοινεΰς. 
 Scholar, μαθητής. 
 School, γυμνασιον, φροντιστηριον. 
 Sciathos, Ν. P. an island in the iEgean, now 
 
 Skiatho, Σκιάθος, η. 
 Science, μαθησις, επιστήμη. 
 Scion, -φϊτυ. 
 Scione, Ν. P. a city of Macedonia, now 
 
 Cassandra, Σκιώνη. 
 Scira, N. P. a festival at Athens, in honour 
 
 of Minerva, Σκίρα. τα. See Gradus. 
 Sciron, N. P. a mountain of Attica, Σκείρων, 
 
 ωνος. 
 Scissors, ψαλις, ιδος. ή. 
 Scoff, υ. τωθαζω, εγγελαω. subst. σκωμμα. 
 Scoffer, 6γγίλασΓ?7ς. 
 
808 
 
 SEA 
 
 SEN 
 
 Scold, v. λοιδορεω. 
 
 Scoop out, v. γλαφω, γλνφω. 
 
 Scopas, Ν. P. the head of a noble family in 
 
 Thrace. 2. a famous sculptor, Σκότας, 
 
 ov. 6. 
 Scorch, v. φλογίζω. 
 Scorched, αιθαλωτος, κεκαυσμενος. 
 Scorpion, σκορπιός. 
 Scout, κατάσκοπος. 
 Scowl, v. σκνδμαινω. 
 Scrape, v. ζεω, αποξεω. 
 Scrape off, v. παραξϋω. 
 Scrapings from the skins of animals, λα- 
 
 θαργοι. 
 Scratch, v. κναω, χαράσσω, subst, γραπτυς. 
 Screech-owl, νυκτικοραζ. 
 Scum, v. εξαφριζομαι. 
 Scum of a pot, γραϋς. 
 Scylla, N. P. a poetical monster in the 
 
 Sicilian sea, Σκύλλα. 
 Scyros, N. P. an island and city near Eu- 
 
 bcea, now Skyro, Σκύρος. See Gradus. 
 Scytale, a stick made use of by the Spartans, 
 
 for a secret mode of writing, σκυτάλη, 
 
 which see in Gradus. 
 Scythe, δρεπανον. 
 Scythia, Ν. P. Σκυθίά. ή. 
 Scythians, Ν. P. Σκνθαι. See note in Gradus. 
 Sea, θάλασσα, αλς, πόντος.— dipped in the 
 
 Sea, αλΐβρεκτος. — tossed about in the 
 
 Sea, αλιδΐνης. — tossed in the Sea, αλι- 
 
 δονος. — washed by the Sea, αΧΐβροχος. — 
 
 worn away by the Sea, αλφρωτος. 
 Sea-beaten, αλΤκλνστος, αλιξαντος. 
 Sea-born, ποντογενϊ,ς. 
 Sea-faring, ναυσιφορητος. 
 Sea-girt, αλιζωος. 
 Sea-green, γλαυκός. 
 Sea-shore, ΘΊν, ακτή. 
 Sea-sickness, ναυσιη. 
 Sea-weed, φϋκος. 
 Seal, σφράγις. — -fish, φωκη. 
 Seal, v. αποσφραγίζομαι. 
 Seal-ring, σφράγις. 
 Sealing-wax, ρύπος. 6. 
 Seam, ραφή. 
 
 Search, v. διφαω, ιχνευω. 
 Season, ώρα. 
 Season, v. χϋμιζω. 
 Seasonable, εφωριος. 
 Seasoning, ηδυσμα. 
 Seat, έδρα, καθέδρα. 
 
 to Seat, καθίζω. 
 
 Seated on high, νψιζνγος. 
 
 Seblnus, a fictitious N. P. in Aristophanes, 
 
 Σεβ'ινος. 
 Second, δεύτερος. 
 Secret, κρυφάϊος, απόρρητος. 
 Secretly, κρυφή, λάθρα. 
 Secretary, γραμματεύς. 
 Secure, ασφαλής, βέβαιος. 
 Security, ασφάλεια. 
 Sedative, σχετηριος. 
 Seducer, φθορεύς. 
 See, υ. δραω, βλέπω, θεωρεω. 
 Seed, σπέρμα. 
 Seek, ν. ζητεω, ερευνάω. 
 Seem, ν. δοκεω, φαίνομαι. 
 it Seems, δοκεϊ, εοικε. 
 Seize, ν. λαμβάνω. 
 
 Selagus, Ν. P. a Trojan, father of Amphion, 
 
 Σελαγος. 
 Seldom, ολιγακις. 
 Select, v. εκλέγομαι. 
 
 Selepius, Ν. P. king of Lyrnessus and Asia- 
 tic Thebes, father of Evenus, Σεληπιος. 
 Self, αϊτός. — of my-Self, εμαυτον, -ής. 
 of thy-Self, σεαυτον. 
 Self-conceit, οιησις. 
 Self-evident, αντοδηλος. 
 Self-formed, αυτοπονητος. 
 Self-slain, αυτοδα'ίκτος, αυτοσφαγης. 
 Self-sown, αυτοσπορος. 
 Self-taught, αυτοδίδακτος. 
 Selge, Ν. P. a city of Pisidia, Σελγη. 
 Sellnus, N. P. a district in Sicily, now 
 
 Terra dei Pulci ; also a town in Cilicia, 
 
 now Silinty, Σελϊνοϋς, ονντος. 
 Sell, v. πιπρασκω, πωλεω. 
 Selling, πράσις. 
 to Sell off, απεμπολαω. 
 Selleis, N. P. a river by Corinth, Σελλήεις, 
 
 εντός. δ. 
 Selli, Ν. P. the Priests of Dodoneean Jove, 
 
 Σελλοί. 
 Semele, N. P. da. of Cadmus, mother of 
 
 Bacchus, Σεμέλη. 
 Sermramis, N. P. queen of the Assyrians, 
 
 Σεμίραμις. 
 Senate, βυνλη. 
 Senate-house, βουλευτηριον. 
 Senator, βουλευτής. 
 Send, v. πέμπω. 
 Send forth, προϊημι, εκπέμπω. 
 
S Η A 
 
 Sense, αισθησις. 
 
 Senseless, αναίσθητος. 
 
 Senselessness, μαργοσυνη. 
 
 Sensible, εννοος, εμφρων. 
 
 Separate, v. χωρίζω. 
 
 Separately, χωρίς, καθ' αυτόν. 
 
 Sepias, Ν. P. a promontory of Thessaly, 
 
 Σηπιά'ς. 
 Serapis, N. P. an Egyptian god, Σάράπις, 
 
 Σέράπις. 
 Serbonis, Ν. P. a lake or marsh, near Pe- 
 
 lusium, Σερβων'ις. ή. 
 Serene, ενδιος, γαληνός. 
 
 Seres, Ν. P. a people of Eastern Asia, 
 Σήρες, ων. οι. 
 
 Serious, αγέλαστος, σπουδαίος. 
 
 Seriphus, Ν. P. one of the Cyclades, ΣερΊ- 
 <ρος. ή. 
 
 Serrated, πριονωδης. 
 
 Servant, θεράπων, οικετης. 
 
 Serve, ν. ΰπηρετεω, λατρεύω. 
 
 Service, θεραπεία, δουλεία. 
 
 Serviceable, ωφελησιμος. 
 
 Sesamus, Ν. P. a town in Paphlagonia, 
 Σήσαμος. η. 
 
 Sestos or Sestus, Ν. P. a town opposite 
 Abvdus, Σηστός. 
 
 Set, v. τιθημι. — as the sun, καταδυμι. 
 
 to Set down, καθιστημι. 
 
 to Set firmly, σωκεω 
 
 to Set out, or expose, εκτιθημι. 
 
 Setting out, journey, πορευμα. 
 
 Seven, επτά. — Seventh, έβδομος. 
 
 Seventy, εβδομηκοντα. 
 
 Sever, v. διατέμνω. 
 
 Severe, χαλεπός, δεινός. 
 
 Severed, τμητος. 
 
 Sew, v. ράπτω. — together, κατασϋω. 
 
 Shackles, πεδαι. 
 
 Shad, the fish, σιλουρος. — eating the shad- 
 fish, σιλονρισμος. 
 
 Shade, σκιά. 
 
 Shady, συσκιος. 
 
 Shadowy, σκιερός. 
 
 Shaggy, λάσιος, δασύς. 
 
 Shake, v. σείω, τινάσσω. — to Shake off, 
 εκσειω. 
 
 Shake down, v. κατασειω. 
 
 Shake violently, v. ανατινάσσω. 
 
 Shaken, σειστός. 
 
 Shaker, τινακτωρ. 
 Shame, αίσχος, αισχύνη. 
 
 S Η R 809 
 
 Shameless, αναιδής. — more Shameless, κυν- 
 
 τερος. 
 Shank of the leg, κνήμη. 
 Shape, μορφή, φυή. 
 
 Share, v. μειρομαι, μετέχω, subst. μέρος. 
 Sharp, οξνς, εΧα, υ. 
 Sharp-toothed, αργιοδους. 
 Sharpen, ν. ακαζω, θηγω. 
 Shatter, ν. αποσειο). 
 Shave, v. επιζυω, ξαινω. 
 Shaven, ζυρηκης. 
 She, ή, αύτη, εκείνη. 
 Sheaf, αμαλλα. 
 Shear, ν. κειρω. 
 Sheath, κουλεος. 
 Shed, κλισιον. 
 Sheep, προβατον, οϊς. 
 Sheep-skin, φα, κώας. 
 Shekel, σικλος, or σιγλος. 
 Shell, κόγχη. 
 Shelter, ιωγή, καταφυγή. 
 Shepherd, ποιμην, νομενς. 
 Shew, υ. δεικνύω, φαίνω. 
 
 Shield, ασπίς, θυρεός. — Shield-like, ασπιδοεις. 
 Shin, κνήμη. 
 
 Shine, ν. λάμπω, στιλβω. 
 to Shine out, ελλαμπω. 
 Shine upon, v. καταυγάζω. 
 Shingle, στϊά. 
 
 Shining brightly, καλλΐλαμπετης. 
 Ship, ναυς, άκατος. 
 Shipwreck, ναυαγών. 
 Shoe, κρηπις, πεδιλον, υπόδημα. 
 Shoe-making, σκυτοτομικος. 
 Shoemaker's knife, αρβηλος. 
 Shoot, φιτΰμα. — young Shoot, κλαδισκος. 
 Shoot, v. τοζευω. 
 Shoot up, ήβαω. 
 Shooting from afar, έκηβολος. 
 Shore, ακτή, θίν. 
 Short, βραχύς, σύντομος. 
 Short-horned, μιτυλος. 
 Short-lived, ωκυμορος. 
 Shortly, αυτικα. 
 a Shot, βέλος, τοξευμα. 
 Shoulder, ώμος. — blade, ωμοπλάτη. 
 Shout, v. βοαω, κράζω, subst. βοή. 
 Shovel, λιστρον. 
 Shower, ΰετος. 
 Showery, δυσομβρος. 
 Shrewd, αγχινοος. 
 Shriek, ν. τρίζω. 
 
 5 L 
 
810 
 
 S I L 
 
 Shrill, λιγνρος, otvc. 
 
 Shrimp, καρις, lcoc et ϊ8ος. ?/. 
 
 Shrine, acvrov. 
 
 Shrivelled, ρΐκνος. 
 
 Shroud, ενταφιον. 
 
 Shrouds, of a ship, καρχησιοι. 
 
 Shrub, ρντενμα. 
 
 Shudder, v. ριγεω. 
 
 ShuD, v. όεβομαι, όενγω, εκκλινω. 
 
 Shut, v. κλειώ, κληϊζω. 
 
 Shut out, αοερκτος. 
 
 to Shut up, καθειργω. 
 
 to Shut up in stalls, σηκαζω. 
 
 Shut up in a pen, σηκΊτης. 
 
 Shuttle, κερκις. 
 
 Siburtius, N. P. in Aristophanes, Σφΰρτιος. 
 
 Sibyl, Ν. P. Σίβυλλα. 
 
 Sicelides, N. P. in Theocritus, ΣΊκελίΐης. 
 
 Sichar. N. P. Hebrew name in Nonnius, 
 
 Σΐχαο. 
 Sicilian, ΣΊκελικός. 
 
 Sicily, N. P. the largest island in the Medi- 
 terranean Sea, ΣΊκανίά, ΣΊκελία. 
 Sick, ασθενής. 
 to be Sick, νοσεω, ασθενεω. 
 Sickle, ΐρεπανον. — maker of, ορεπανονργος. 
 Sickness, νόσος, νόσημα. 
 Sicyon, Ν. P. a city of Peloponnese, on the 
 
 river Asopus, Σικνών, ωνος. ή. 
 Side, πλενρον. 
 Sidero, Ν. P. the step-mother of Tyro, 
 
 Σΐίηρώ. 
 Sidois, N. P. a district in the Corinthian 
 
 territory, Σιοόεις, οεντος, ονντος. ή. 
 Sidon, Ν. P. now Sayda, in the Pachalic of 
 
 Acre, Σκών. 
 Sidon, N. P. the territory of Sidon, ΣΙ- 
 
 cov'ia. η. 
 Sidonians, Ν. P. Σιοόνες. 
 Sieve, τηλιά, κοσκινον. — diviner by, κοσκινο- 
 
 μαντις. 
 Slgeum, Ν. P. a promontory of the Troade, 
 
 ΣΤ'γειον. 
 Sigh, v. σ-ίναζω. subst. στοναχη. 
 Sight, δράμα, ωπή. 
 Sign, σημεΧον, τεκμηριον. 
 Sigyni, Ν. P. a people of Thrace, Σίγϋνοι. 
 Silarus, N. P. now the Silaro ; also a river 
 
 dividing Picenum from Lucania, now the 
 
 Sele, Σίλαρος. 
 Silence, σιγή, σιωπή. 
 Silent, ακεων, σιωπηλός, ανεως. 
 
 S Ι Ρ 
 
 to be Silent, σιγάω, σιωπάω. 
 
 Silently, σΐγα. 
 
 Silenus, Ν. P. the attendant, &c. of Bacchus, 
 
 ΣΤληνός. 
 Silk, βομβνζ. 
 Silkworms, σηρες. 
 Silliness, άνοια, μωρία. 
 Silly, ανόητος, ασύνετος, άφρων. 
 Silver, apyvpiov. — wrought in Silver, αργν- 
 
 ρηλατος. 
 Silver age, αργνρεον γένος. 
 Silversmith, αργνροποιος. 
 Silvery, αργνροφεγγης. 
 Simaetha, Ν. P. in Theocritus, ΣΊμαίθά. 
 Simalus, Simallus, and Simylus, N. P. in 
 
 Anacreon, Σίμαλος, Σίμαλλος, Σίμνλος. 
 Similar, αλιγκιος. 
 Simois, Ν. P. the river, now Mendere, 
 
 Σιμόεις. 
 Simolsius, N. P. son of Anthemion, a 
 
 Trojan noble, Σιμοείσιος. 
 Simon, N. P. in Aristophanes, Σΐμων. 
 Simonides, N. P. the Lyric poet of Cos, 
 
 Σιμωνίδης. 
 Simple, άπλοος. 
 
 Simpleton, γλυκών, κεπφος, ov. δ. 
 Simus, Ν. P. in Theocritus, Σϊμος. 
 Sin, v. άμαρτανω. subst. σφάλμα, παράπτωμα. 
 Sinai, Ν. P. the mountain, Σϊνά. 
 Since, επειόη,6ιοτι.-§\η€β that time, εξετι του. 
 Sincere, άκακος, χρηστός. 
 Sincerely, αοολως, ακιβΰηλως. 
 Sincerity, άπλοτης. 
 Sinew, νενρον, τενων. 
 Sing, ν. αδω, αειδω. 
 to Singe, ενω. 
 
 Single, άπλοος, είς, — άγαμος. 
 Sink, neut. νφιζανω. act. καταονω. 
 Sinis, Ν. P. the robber, slain by Theseus, 
 
 Σίνις. See Gradus. 
 Sinon, N. P. in Tryphiodorus, Σίνων. 
 Sinope, N. P. the daughter of Asopus. 2. a 
 
 city of Pontus, Σινώπη, 
 Sintii, N. P. the ancient inhabitants o: 
 
 Lemnos, Σίντιες. 
 Sinuous, επιστροφος. 
 Sion, N. P. Hebrew name, Σίων. 
 Siphaus, N. P. in Apollonius Rhodius, 
 
 ΣΊφαενς. 
 Sipylum and Sipylus, N. P. a mountain and 
 
 town of Phrygia, Σίπυλον. το. and Σί- 
 
 πυλος. ή. 
 
S L Ο 
 
 S Ο C 
 
 811 
 
 Sirens, Ν. P. Σειρήνες. 
 
 Slris, N. P. the Nile, so called by the 
 
 Abyssinians. 2. a river of Lucania, now 
 
 the Serapotamo. 3. a city, afterwards 
 
 called Polieum, Σϊρις. 
 Sirius, N. P. the dog-star, Σείριος. 
 Sister, αδελφή, κασιγνητη. 
 Sisyphus, Ν. P. See Damm. Part. Real. 
 
 Σϊ'συφος. 
 Sit, V. Ίζομαι, καθημαι. 
 to Sit down, καθιζάνω. 
 to Sit together, συνεδρενω. 
 to Sit upon, καθιζάνω. 
 
 Sitalces,N.P. k. of Thrace, ΣΤτάλκης, εος, ους. ό. 
 Six, εξ. — Sixth, έκτος. — Sixty, εξηκοντα. 
 Skewer, ζυληφιον. 
 Skilful, δαημων, έμπειρος. 
 Skill, φραδμοσυνη, επιστήμη. — in shooting, 
 
 εκηβολιά. 
 Skilled, ιδμων, όνος. δ. 
 Skin, ν. δερω. subst. χρως, δέρμα. 
 Skip, ν. σκιρτάω. 
 Skippingly, σκιρτηδον. 
 Skull, κρανιον. 
 Sky, ουρανός. 
 to Slacken, αποχαλαω. 
 Slander, ν. διαβαλλω. subst. διαβολή. 
 Slanderous, κακολογος. 
 Slaughter, ν. καταφονευω. 
 Slaughter, σφαγή, φόνος. 
 Slave, δούλος, ανδραποδον. — dealer, ανδρα- 
 
 ποδιστης. 
 Slavery, δουλεία. 
 Slavish, προδουλος. 
 Slay, ν. φονεύω, κτεινω. 
 Sleep, ν. εύδω, ΰπνοω. subst. ύπνος. 
 Sleepless, αύπνος. 
 Sleepy, υπνωδης. 
 Slender, λεπτός, ισχνός. 
 Slightly, ύπηρεμα. 
 Slime, πηλός. 
 
 Sling, ν. σφενδοναω. subst. σφενδόνη. 
 Slip, ν. σφάλλω, subst. σφάλμα. 
 Slip about, περισφαλεω. 
 Slip away, ν. παρεκπροφευγω. 
 'Slip through, διαδυομαι. 
 Slipper, κρηπις. 
 Slippery, ολισθηρός. 
 ι Slope of a hill, κλϊτυς. 
 Sloth, ραστώνη, ραθυμία. 
 Slothful, αργός, νωθρός. 
 Slow, βραδύς, οκνηρός* 
 
 Slow of foot, βραδυπους. 
 
 Slow of persuasion, βραδυπειθης. 
 
 Slowly, βραδέως. 
 
 Slowness, βραδυτης. 
 
 Sluggish, οκνηρός. 
 
 Small, μικρός, τυτθος. 
 
 Smartly, κομψως. 
 
 Smear, v. καταχριω, εναλειφω. 
 
 Smell, V. οσφραινομαι, οζω. subst. οσμή. 
 
 Smicrines, Ν. P. name of a character in 
 Comedy, Σμικρίνης. 
 
 Smicythes, N. P. k. of the Thracians, Σμϊ- 
 κύθης. 
 
 Smile, μειδαω. subst. μειδημα. 
 
 Smintheus, Ν. P. epith. of Apollo, Σμινθεΰς. 
 See Gradus. 
 
 Smith, χαλκευς. — Smith's shop, or forge, 
 χαλκεών. 
 
 Smoke, καπνός. 
 
 Smooth, λεΐος. 
 
 Smother, v. τϋφω. 
 
 Smoulder, v. σμυχω. 
 
 Smyrna, N. P. now Smyrna or Izmir, Σμύρ- 
 να, ης. η. 
 
 Snail, στραβηλος. 
 
 Snake, όφις. 
 
 Snaky, οφιωδης. 
 
 Snare, ορνϊθοπεδη. 
 
 Snatch, υ. αρπάζω. 
 
 Snatched away, ανάρπαστος. 
 
 Sneeze, v. πταιρω, πταρνυω. 
 
 Sneezing, πταρμος. 
 
 Snore, v. ρεγχω. 
 
 Snort, v. ποιφυσσω. 
 
 Snorting, χρεμετισμος. 
 
 Snout, ρύγχος. 
 
 Snow, v. νιφω. — covered with Snow, ayav- 
 νιφος. 
 
 Snow, fallen, χιών. — falling, νιφετος. 
 
 Snowy, χιονωδης. 
 
 So, ούτω, τοιούτως. 
 
 So that, ώστε. 
 
 Soak, v. εμβαπτω. 
 
 Soaked, περιπαστος. 
 
 Soap, σμημα. 
 
 Soaring, μεταρσιος. 
 
 Sob, v. λυζω. subst. λυγμός. 
 
 Sober, νηφάλιος, αοινος. 
 
 Sobriety, σωφροσύνη. 
 
 Social, φίλοτησιος. 
 
 Society, κοινωνία, εταιρία. 
 
 Socks, made of woollen felt, πίλοι. 
 5 l 2 
 
812 
 
 SOU 
 
 Socrates, Ν. P. the famous Athenian philo- 
 sopher, Σωκράτης. 
 Socus, N. P. a Trojan noble, son of Hip- 
 
 pasus. Also, an epithet of Mercury, 
 
 Σωκος. 
 Sofa, κλισμος. 
 Soft, μαλακός, απαλός. 
 Soften, v. απαλύνω, μαλάσσω. 
 Softly-smiling•, ενμειδης. 
 Softly-treading, μαλακαιπους. 
 to Soil, αναφϋρω. 
 Sojourn, v. ενιανω. 
 Sojourner, μέτοικος. 
 Soldier, στρατιώτης. 
 Soldier-like, στρατιος. 
 Sole, fish, -φηττα. — of the foot, πέλμα. 
 Solecism, σολοικισμός. 
 Soli, N. P. a colony of Athens, now Mezetlu, 
 
 Σόλοι, ων. oi. See Gradus. 
 Solid, τραφερος. 
 Solidity, στερροτης. 
 Solitary, έρημος, fern, μονάς. 
 Solitude, ερημιά. See word in Gradus. 
 Solon, N. P. the Athenian legislator, Σόλων. 
 Solymi, N. P. a people on the confines of 
 
 Lydia, Σόλυμοι. 
 Some, ενιοι. — Some one, τις, 6 δείνα. 
 Somehow, πως. — Sometimes, ποτέ, εσθ' οτε. 
 Somewhat, ολίγον, ύπο τι. 
 Somewhere, ποθι, ποϊ. 
 Son, νιος, τεκνον. 
 Song, ψδη, μέλος. 
 Sonnet, επυλλιον. 
 Sonorous, κατηχης. 
 Soon, ευθύς, αντίκα. 
 Soot, ασβολος. 
 Soothe, ν. θέλγω, κηλεω. 
 Soothing, κηλητηριος. 
 Soothingly, μαλθακως. 
 Soothsayer, θεοπροπος. 
 Sophocles, Ν. P. the celebrated Greek 
 
 Poet, Σο0οκλ?7ς. 
 Sopolis, Ν. P. son of Dioclides, ώπολις. 
 Sore, έλκος. adj. ελκώδης. 
 Sorrow, λνπη, ανία. 
 Sorrowful, γοερός, κατηφής. 
 Sosandrus, Ν. P. in an anonym. Epigram, 
 
 Σώσανδρος. 
 Sosias, N. P. in Menander, Σωσίας. 
 Soso, N. P. of afemaleinSimonides, Σωσώ.η. 
 Sosus, N. P. in Simonides, Σώσος. δ. 
 Soul, ψυχή. 
 
 S Ρ I 
 
 Sound, κτυπος,φθογγη. 
 
 Sound-minded, σώφρων. 
 
 Soundness, αρτεμια. 
 
 Soup, ζωμός. 
 
 Soup-ladle, ζωμηρνσις. 
 
 Sour, οξύς. 
 
 Sovereignty, τνραννις. 
 
 Sow, νς. 
 
 Sow, v. σπείρω, φυτεύω. 
 
 Sow-thistle, σογχος. 
 
 Space, χωρά, διάστημα. 
 
 Spacious, ευρύς, πλατύς. 
 
 Spade, δικελλα. 
 
 Spare, ν. φείδομαι. 
 
 Spark, σπινθηρ, φε-φαλος, φεψαλνξ, νγος. 6. 
 
 Sparrow, στρονθος. 
 
 Sparta, Ν. P. a famous city of Peloponnesus, 
 called also Lacedsemon, Σπάρτη. 
 
 Spartan, N. P. Σπαρτιά'της. Σπαρτιάτις. 
 
 Spasm, σπαδων, σπασμός. 
 
 Speak, v. λέγω, φημι, φράζω. — to Speak in 
 turn, αντανδαω. 
 
 Spear, λόγχη, δόρυ. 
 
 Spear-headed, δορνκράνος. 
 
 Spear-mint, ηδνοσμον. 
 
 Specious, σεμνός. 
 
 Speciousness, ευμορφιά. 
 
 Speckle, v. ποικίλλω. 
 
 Spectacle, θέα, θέαμα. 
 
 Spectator, θεατής. 
 
 Spectre, φάντασμα. 
 
 Speech, μύθος, φρασις. 
 
 Speed, τάχος, ωκυτης. 
 
 Spell, or charm, φΐλτρον, γοητεία. 
 
 Spelt, a sort of corn, ζεά. 
 
 Spencer, a garment, ήμιδιπλοιδιον. 
 
 Spend, v. δαπανάω. 
 
 Sperchis, N. P. in Theocritus, Σπίρχις. 
 
 Sperchius, N. P. a river in Thessaly, Σπερ- 
 χειός. 
 
 Sphelus, N. P. an Athenian, father of Iasus, 
 Σφήλος. 
 
 Sphere, σφαίρα. 
 
 Sphinx, σφιγζ. ή. 
 
 Spiced bowl, κονδΊτον. 
 
 Spider, αράχνης. 
 
 Spin, v. κλώθω, νεω. 
 
 Spine, ραχις. 
 
 Spiral-shaped, σπειρωδης. 
 
 Spiral-wise, σπειρηδον. 
 
 Spit, οβελος. 
 
 Spit, v. πτύω. 
 
 \ 
 
S Τ A 
 
 Spittle, σιαλος. 
 
 Spleen, σπλην. 
 
 Splendid, λαμπρός. 
 
 Splendor, γανος. 
 
 Splenetic, σπληνικός. 
 
 Split, v. σχίζω, subst. σχισμός, σχισις. 
 
 to Split one's sides with laughing, κατ α σχίζω. 
 
 Spoiler, σϋλητωρ. 
 
 Spoils, εναρα, σκύλα. τα. 
 
 Spoke of a wheel, κνήμη. 
 
 Sponge, σπογγια. 
 
 Spoon, ζωμηρνσις. 
 
 Sporades, N. P. islands in the iEgean Sea, 
 
 Σποράδες, αι. 
 Sporgilus,N. P. a barber, so called, Σπόργιλος. 
 Sport, παιγνιον. — to Sport, παίζω. 
 Sport with, v. σνμπαιζω. 
 Sportive, παίγνιος. 
 Sportsman, αγρευτηρ. 
 Spotless, άσπιλος. 
 Spotted, ποικίλος, βαλιος. 
 Spray, κλνς. 
 j Spread, v. στορεω, στρωνννω. 
 
 ! Spread abroad, v. διαθρυλλεω, διασπείρω. 
 Spread around, περίβολος. 
 to Spread under, ύποστορεω. 
 Spring, the season, εαρ. 
 Spring, or fountain, πηγή. 
 to Spring over, ύπερτελεω. 
 Sprinkle, v. επιρραινω, πασσω. 
 Sprinkling, a, υποχευμα. 
 Spur, κεντρον. 
 
 to Sputter in incantations, επιφθυζω. 
 Spy, v. σκοπιαζω. subst. κατάσκοπος. 
 Squalid, πιναρος. 
 Squander, υ. αποτρυω, διαφθείρω. 
 Square, τετράγωνος. 
 Squeeze, v. πιέζω, θλίβω. 
 Squeeze gently, νποθλϊβω. 
 Squeeze out, v. εκθλίβω. 
 
 Κ Squill, σχίνος. 
 Squinting, ιλλος, στρεβλός. 
 Squirrel, σκίουρος. 
 Staff, βακτρον, σκηπανιον. 
 Stag, ελαφος. 
 Stag-killing, ελαφοκτονος. 
 Stain, ν. μιαινω. 
 Stair, κλ'ιμακτηρ. 
 Stake, τραφηζ. 
 Stalk of corn, καλάμη. 
 Stall, φάτνη. 
 Stammering, ψελλός. 
 
 S Τ I 813 
 
 Stand, v. Ίσταμαι, εστηκω. 
 
 Standard, σήμα. 
 
 Star, αστρον. 
 
 Stare, or Starling, \pap. 
 
 Starry, αστεροεις. 
 
 Start up, v. ανορουω. 
 
 Starting-post, βαλβις. 
 
 State, or condition, εζις, καταστασις. 
 
 State, or government, 7roXtraa. 
 
 Station, v. στατιζω. 
 
 Statue, άγαλμα. 
 
 Stature, 7/λικια. 
 
 Steak, σχελις. 
 
 Steal, v. κλέπτω, ΰφαιρεω. 
 
 Steam, ατμη. 
 
 Steel, χαλνφ. 
 
 Steep, κρημνώδης, απορρωζ. 
 
 Steer, v. οιάκοστροφεω, κυβερνάω. 
 
 Steersman, οιάκονομος. 
 
 Stentor, Ν. P. a Greek famous for his loud 
 
 voice, Στεντωρ. 
 Step, βήμα. 
 Step-mother, μητρυιά. 
 Stern of a ship, πρυμνά. — belonging to the 
 
 Stern, πρυμναϊος. — holding the Stern, 
 
 πρυμνοϋχος. 
 Stern-cable, πρυμνησιον. 
 Sternly, υποδραζ. 
 
 Stesichorus, N. P. the Lyric poet, Στησίχορος. 
 Steward, ταμίας, οικονόμος. 
 Sthenelais, Ν. P. a female in the Anthology, 
 
 Σθενελάις. ή. 
 Sthenelaus, Ν. P. a Trojan noble, son of 
 
 Ithamenes, Σθενελάος. 
 Sthenelus, N. P. son of Capaneus. 2. son of 
 
 Perseus. 3. son of Actor, Σθενελος. 
 Stenoboea, N. P. wife of Prcetus, Σθενόβοια. 
 
 See Gradus. 
 Stichius, N. P. leader of the Athenians 
 
 under Menestheus, Στίχιος. 
 Stiff, στριφνος. 
 
 Stiff-necked, σκληροτράχηλος. 
 Stifled, περιπν'ιγης. 
 Stifling, πνιγμός. 
 Stilbides, N. P. a celebrated diviner, Σπλ- 
 
 β'ιδης. 6. 
 Still, ήσυχος. 
 
 Stillness, profound, αγρυζιά. 
 Sting, υ . υπονυσσω. 
 Stingy, φειδωλός, ρυπαρός. 
 Stinking, κακοσμος. 
 Stir, v. ύποσκαλευω. 
 
814 
 
 STR 
 
 Stoebus, Ν. P. in Anacreon, Στοΐβος. 
 
 Stoic, Ν. P. Στοαζ, a contemptuous term. 
 
 Stoic philosophers, Στωικοί. 
 
 Stomach, στόμαχος. 
 
 Stone, υ. πετροω. subst. λίθος. — cut Out of 
 
 Stone, πετρότομος. — cutting Stone, πετρο- 
 
 τόμος. 
 Stone-cutter's hammer, τυκος. 
 Stone-mason, λιθοζοος, λιθουργος. 
 Stoning-, subst. λευσμος. 
 Stony, λιθόστρωτος. 
 Stoop, v. κυπτω. 
 Stop the mouth, στομοω. 
 Stop up, v. εμφραττω. 
 Store-room, ταμεΧον. 
 Stork, πελαργός. 
 Storm, αελλα, θύελλα. 
 Stout-bodied, σάρκινος. 
 Stout-hearted, ευκαρδιος. 
 Stoutl} 7 , νεάνικως. 
 Straight, ορθός, ευθύς. 
 Straightforward, Τθυς. 
 to Strain, τιταινω. 
 
 Straining every nerve, σνντεταμενως. 
 Strange, αλλότριος, ξένος. 
 Stranger, ξένος. 
 Strangle, v. αγχω. 
 Strangury, στραγγονρια. — to be afflicted with, 
 
 στραγγουριαω. 
 Strap, οχενς. 
 Stratia, or Stratie, N. P. a city of Arcadia, 
 
 Στρατιά, Στρατίη. 
 Stratocles, Ν. P. in Anacreon, Στρατοκλης. 
 Straton, 1ST. P. in Menander, Στράτων. 
 Stratophanes,N.P.inMenander,2rparo0aVi7c. 
 Straw, καλάμη. 
 Strawberry, μιμαικυλον. — Strawberry-tree, 
 
 κομαρος. 
 Streaked, στικτός. 
 Stream, ρεΧθρον. 
 Street, αγνια, πλατεία. 
 Strength, κράτος, ισχύς. 
 Strengthen, v. κρατννω. 
 Stretch out, v. εκτείνω. 
 to Stretch over, επιτείνω. 
 Stretched, τέτανος. 
 Stretched forward, προτενης. 
 Strew, v. στορεω. 
 Strewed, στρωτός. 
 Strife, ερις, νεϊκος. 
 Strike, v. πλησσω, τνπτω. 
 Strike against, αρασσω. 
 
 sue 
 
 to String together, σννειρω. 
 Strip, v. αποδυω. 
 Strong, ισχυρός, κρατερός. 
 Stronghold, οχμος. 
 Strong-limbed, στερρογνιος. 
 Strongly attached to, φιλοφροσυνος. 
 Strophia, N. P. a fountain of Boeotia, Στροφίη. 
 Strophius, N. P. a Trojan, father of Scaman- 
 
 der. 2. a king of Phocis, Στρόφιος. 
 Struck with lightning, διοβολος. 
 Struggle, v. αγωνίζομαι. 
 Strut, v. διαβασκω. 
 
 Struthias, N. P. in Menander, Στρουθίάς. 
 Strymodorus, N. P. in Aristophanes, Στρϋ- 
 
 μόδωρος. 
 Strymon, Ν. P. a river dividing Macedonia 
 
 from Thrace, now Stroma or Carason, 
 
 Στρϋμών. 
 Stucco, αλοιμος. 
 
 Studded with silver nails, αργυροηλος. 
 StQdius, N. P. founder of a monastery and 
 
 consul, Στούδιος. 
 Study, v. προσέχω, επιτηδευω. subst. σπουδή. 
 Stuff together, v. συμβυω. 
 to Stumble, πταίω. 
 to Stumble at, v. προσπταιω. 
 Stumbling, πταίσμα. 
 Stunned, βλητος. 
 Stupid, νωθρός, ανόητος. 
 Stupify, v. ηλιθιοω. 
 Stutter, v. τραυλιζω. 
 Stye, συφεός. 
 Stygian, Ν. P. Στνγιος. 
 Style, or writing instrument, γραφις. 
 Stymphalus, N. P. a city and country of 
 
 Arcadia, Στΰμφηλος and Στύμφάλος. ή. 
 Styx, Ν. P. the fabled river by which the 
 
 Gods swore, Στνζ. ή. 
 Subdue, v. δαμνημι, κρατεω. 
 Subjoin, v. υποζενγνυμι. 
 Submissive, ταπεινός. 
 Submissively, ταπεινως. 
 Submit, v. υποτάσσομαι, υπεικω. 
 Subservient, υπήκοος. 
 Subsistence, τροφή. 
 Substance, ουσία. 
 to Substitute, υποβάλλω. 
 Substituted, υποβλητος. 
 Subterranean, καταγειος. 
 Subtle, αγκυλομητης, παλιντροπος. 
 Suburb, προαστιον. 
 Succeed to, υ. διαδέχομαι. 
 
SUP 
 
 S WI 
 
 815 
 
 Succeeding, διάδοχος. 
 
 Success, τύχη, ευτυχία. 
 
 Succession, ύποδοσις, διάδοχη. 
 
 Succour, v. επικουρεω. subst. βοήθεια. 
 
 Such, τοΓος, οίος. 
 
 Suckle, θηλάζω. 
 
 Sucking-pig•, δελφαξ. 
 
 Sudden, αφνιδιος. 
 
 Suddenly, αιψα. 
 
 Suet, στεαρ. 
 
 Suffer, v. πάσχω, τλαω. 
 
 Suffering, -πάθημα. 
 
 Suffice, v. αρκεω, αποχρη. 
 
 Sufficient, ικανός, επιτήδειος. 
 
 Sufficiently, αλις, ικανως. 
 
 Suffocate, υ. πνιγοκ 
 
 Suffocation, πνιγμός. 
 
 Suggest, ν. ΰπειπεΧν. 
 
 Suggestion, ύποθημοσυνη. 
 
 Suit, ν. αρμόζω, σννηκω. 
 
 Suitable, ικανός, συνωδος, αρμόδιος. 
 
 Suitor, μνηστηρ. 
 
 Sulphur, θεειον. — to fumigate with, διαθειοω. 
 
 Summer, θέρος. 
 
 Summit, πρηων, κορυφή. — dwelling on Sum- 
 mits, ακρολοφΊτης. 
 
 Summon, v. κλητευω. 
 
 Summoned, σύγκλητος. — summoned from 
 afar, τηλίκλητος. 
 
 Sumptuous, δαφιλης, πολυτελής. 
 
 Sumptuously, δειπνητικώς. 
 
 Sun, ήλιος, φόιβος. 
 
 Sunbeam, ακτιν. 
 
 Sun-burns, εφηλις. — Sun-burnt, ηλιοκαυστος. 
 
 : Sunium, Ν. P. now Cape Colonna, Σούνιον. 
 
 Sup, v. δειπνεω. 
 
 Superadd, υ. επανατιθημι. 
 
 Superannuated, βεκκεσεληνος. 
 
 Supercilious, υπεροπτος. 
 
 Superfluity, περιουσία. 
 
 Superfluous, περισσός. 
 
 Superintend, v. επιτροπεω. 
 
 Superior to, ΰπειροχος. 
 
 Superiority, υπερβολή. 
 
 Supper, δέΐπνον. 
 Supperless, αδειπνος. 
 Supplant, v. αγκυριζω, υποσκελίζω. 
 Supplement, προσθεμα. 
 Suppliant, ικέτης. 
 upplicate, v. δέομαι, λισσομαι. 
 upplicatory, λιτανος. 
 Supply, υ. ποριζω, παρέχω. 
 
 Support, ν. στηρίζω, subst. έρεισμα. 
 
 Support by nourishment, ανατρέφω. 
 
 Suppose, v. ύποτοπεω, ήγεομαι. 
 
 Supposition, δοκησις. 
 
 Supposititious, ύποβλητος. 
 
 to Suppress, ύπιλλω. 
 
 Surely, αληθώς, μεντοι. 
 
 Surely not, ουκουν. 
 
 Surety, εγγυη. 
 
 Surf, κλυδων. 
 
 Surfeit, κραιπάλη. 
 
 Surge, οιδμα. 
 
 Surgeon, ιητηρ, χειρουργός. 
 
 Surly, συναφούς. 
 
 not to be Surmounted, ανυπέρβλητος. 
 
 Surpass, v. υπερβαίνω, υπερέχω. 
 
 to be Surpassed, ύπερβατος. 
 
 Surpassing the skies, ουρανονΊκος. 
 
 Surrendered, έκδοτος. 
 
 Surround, v. κυκλοω, αμφιστημι. 
 
 born at Susa, an Asiatic city, Συοσιγένης. 
 
 Susarion, N. P. an old writer of Comedy f 
 
 Σουσαρίων. 
 Suspect, v. υπονοεω. 
 
 Suspend, υ. κρεμάω, απαρταω. 
 
 Suspicion, ΰποψια. 
 
 Suspiciously, υποπτως. 
 
 Sustenance, τροφή. 
 
 Swaddle, υ. σπαργανιζω. 
 
 a Swallow, χελιδων. 
 
 Swallow, v. καταπίνω, λαφυσσω. 
 
 Swallow down, καταβροχω. 
 
 Swallow up, v. επεγκαπτω. 
 
 Swamp, τέλμα. 
 
 Swan, κύκνος. 
 
 Swarm, σμήνος. 
 
 Swathe, v. σπαργανιζω. 
 
 Swear, v. ομνυμι. 
 
 Sweat, v. ιδροω. subst. Ίδρως. 
 
 Sweep, v. σαιρω. 
 
 Sweet, γλυκύς, ηδύς. 
 weet-smelling, κηωδης. 
 
 Sweet-tempered, ήδυμος. 
 
 Sweetbriar, κυνοσβατον. 
 
 Sweeten, v. ύπογλυκαινω* 
 
 Sweetish, γλυκοεις. 
 
 Sweetly, γλυκερώς. 
 
 Swell, v. ογκουμαι, οιδαινω, 
 
 a Swelling, όγκος, οίδημα. 
 
 Swift, ωκύς, θοος. 
 
 Swift-footed, αργιπους. 
 
 Swiftness, ταχυτης. 
 
816 
 
 Τ A L 
 
 Swim, v. νηχω. 
 
 Swimming, νήζις. 
 
 Swine-herd, συβωτης. 
 
 Swinishness, υηνιά. 
 
 Sword, εγχος, ζιφος, φασγανον. 
 
 Sword-fish, ζιφιας. 
 
 Sword-maker, ζιφουργος, ζιφοποιος. 
 
 Sybaris, Ν. P. a river in the Gulf of Taranto 
 
 now Cochile, Σύβαρις. See Gradus. 
 Sybaris, N. P. a city in the Gulf of Taranto, 
 
 now Sibari Antica, Σΰβαρος. See Gradus. 
 Sybarite, N. P. Συβαρΐτης. δ. Συβαρϊτις. ή. 
 
 — to live the life of, Συβαριζω. 
 Sycophant, properly one who informed against 
 
 such as transgressed the obsolete Athenian 
 
 law, which forbade the exportation of Jigs, 
 
 συκοφάντης. 
 Syene, N. P. a city of Egypt, now Es- 
 
 Souan, Συηνη. 
 Syllable, συλλαβή. 
 
 Syllable-hunter, συλλαβοπευσιλαλητης. 
 Symbolic, συμβολικός. 
 
 Symmetry, ρυθμός. — to reduce to, ρυθμίζω. 
 Sympathize, v. συναλγεω. 
 Sympathy, συμπάθεια. 
 Symplegades, N. P. the islands, Συμπληγάδες. 
 
 See Κυανεαι Πετραι in Gradus. 
 Syra, N.P. of a female in Theocritus, Σύρά. η. 
 Syria, Ν. P. one of the Cyclades, Συρία, also 
 
 called Syros, η Σνρος. 
 Syria, Ν. P. a large country of Asia, Συρία. 
 Syris, N. P. a river of Magna Grsecia, Σϋρις, 
 
 rather ΣΧρις. 
 
 Τ. 
 
 Tabernacle, σκηνος. 
 
 Table, τράπεζα. 
 
 Tablet, πινα'ζ. 
 
 Tackling, τοπηιον. 
 
 Tsenarus, Ν. P. a cavern in Laconia, Ta'iva- 
 
 ρος. See Gradus. 
 Tail, ουρά. 
 
 Take, v. λαμβάνω, άίρεω. 
 to Take in ballast, έρματιζομαι. 
 Taker of towns, ελεπτολις. 
 Talented, ευφυής. 
 
 Talk, v. λάλεω, φράζω, subst. λαλιά. 
 to Talk foolishly, φλϋαρεω. 
 to Talk nonsense, φληναφαω. 
 Talkative, λάλος, άδολεσχος. 
 
 ΤΑΥ 
 
 Talkativeness, στωμυλια. 
 
 Tall, ύψηλος. 
 
 Talos, Ν. P. Τάλως. See Gradus. 
 
 Talthybius, N. P. the herald of Agamem- 
 non, Ταλθύβιος. 
 
 Tamarind-tree, μυρΐκη. 
 
 Tambourine, κρεμβαλον. 
 
 Tame, τιθασος, ήμερος. 
 
 Tanagra, Ν. P. a town near Thebes, famous 
 for fighting-cocks, Τανάγρα. 
 
 Tanais, N. P. now the river Don, Ίάνα'ίς. 
 
 Tanaus, or Tanus, N. P. a river of Pelopon- 
 nese, Ταναος, or Τάνος. 
 
 Tank, ποτιστρά. 
 
 Tanner, σκυτευς. 
 
 Tantalus, N. P. son of Jove, father of Pelops, 
 Τάνταλος. For the different accounts of 
 his punishment, see Porson on Orest. 5. 
 
 Tap gently, v. κνϋω. 
 
 Taphians, N. P. inhabitants of Taphos, now 
 Meganisi, Ύάφιοι. 
 
 Taprobane, N. P. now the island Ceylon, 
 Ύαπροβάνη. > 
 
 Tarentum, N. P. a famous city of Magna 
 Grsecia, Τάρας. η. 
 
 Target, πελτη. 
 
 Targeteer, πελταστης. 
 
 Tame, Ν. P. an ancient city of Lydia, 
 Ύάρνη. η. 
 
 Tarry, v. χρονίζω. 
 
 Tassel, θύσανος. 
 
 Tarsus, N. P. a city of Cilicia, Ταρσός, η. 
 See Gradus. 
 
 Tartarus, N. P. one of the regions of hell, 
 Τάρταρος. 6 and η. 
 
 Tartessus, or Tartesus, N. P. now Cadiz, 
 Τάρτησσος or Ύάρτησος. 
 
 Taste, v. γεύομαι. — to give to Taste, γευω. 
 
 Taste, γενσις. 
 
 a Tatter, τρυχος. 
 
 Tattered, τριβακος, τρυχηρος. 
 
 Tauri, N.P. inhabitants of the Crimea, Ταύροι. 
 
 Taurus, N. P. a tract of mountains in Asia 
 Minor, now in Karamania, and called Ra- 
 madan Oglu or Taurus, and M. Kurin, 
 Ταύρος. 
 
 Tavern, καπηλεΊον. 
 
 Tavern-keeper, οινοποιλης. 
 
 Tawny, χαροπός. — Tawny wolf, κνηκιας. 
 
 Tax, τέλος, δασμός. 
 
 Taygete, Ν. P. da. of Atlas, one of the 
 Pleiades, Ταϋγέτη, ης. ή. 
 
TER 
 
 Taj'getus, Ν. P. heights of Laconia, Ταΰγετος. 
 
 Teach, v. διδάσκω, παιδεύω. 
 
 Teal, βασκάς. 
 
 a Tear, δάκρυ. 
 
 Tear, v. σπαράσσω. — to Tear in pieces, κατα- 
 
 δαπτω. — to Tear away from, υφαρπάζω. 
 Teat, of animals, οϋθαρ. 
 Tecmessa, N. P. wife of Ajax Telamon, 
 
 Τεκμησσα. ή. 
 TedlOUSness, μακρηγοριά. 
 
 Tegea, N.P. a city of Arcadia, now Piali,T£ysa. 
 Telamon, N. P. father of Ajax, Ύελαμών. 
 TelchTnes, N. P. inhabitants of Ialysus in 
 
 Rhodes, Τελχϊνες. See Gradus. 
 Telemachus, N. P. son of Ulysses, Τηλέμαχος. 
 Telemus, N. P. son of Eurymus, Τήλεμος. 
 Telephus, N. P. son of Hercules by Auge, 
 
 Τήλεφος. 
 Tell, v. λέγω, αγγελλω. 
 Tellen, Ν. P. a musician and poet, Τελλΐ)ν, 
 
 ηνος. δ. 
 Telmissus, 1ST. P. a city of Caria, Τελμισσός. 
 Telphusa, N. P. a fountain and town of 
 
 Boeotia, Τελφοΰσσα, ή. 
 Tembrius, Ν". P. a river, near Pontus, Τ'εμ- 
 
 βριος. 
 Temesa, Ν". P. a city of Cyprus, Τεμεση, Τέ- 
 
 μεσσα. 
 Tempe, Ν. P. a vale, 720^ Tsampas, Τψπεα, 
 
 Τέμπη. 
 Temperance, εγκράτεια. 
 Temperate, σώφρων. 
 Tempest, καταιγις, λαιλαψ. 
 Tempestuous weather, χειμών, ώνος. δ. 
 Temple, ιερόν, ναός. 
 Tempt, υ. πειραω. 
 Ten, δέκα. Ten thousand, μύριοι. 
 Tender, απαλός, τερην. 
 Tender-hearted, απαλοφρην. 
 Tendril of a vine, ελινος. 
 Tenedos, Ν. P. an island opposite Sigeum 
 
 (once called Λευκόφρνς), Τένεδος, ή. 
 Tent, κλισια. 
 Tenos, Ν". P. one of the Cyclades, now Tino, 
 
 Τήνος. τ/. 
 Tenthredon, Ν. P. father of Prothous, Tev- 
 
 T Η Ε 
 
 817 
 
 
 Teos, Κ. P. a sea-port in Lydia, now Bu- 
 
 ^άπιη, Τέως, ω. η. 
 erea, Ν. P. a city of the Troad, Τηρεια. 
 ereus, 1ST. P. husband of Procne, Τηρεύς. 
 Terminate a difference, v. διαλλασσω. 
 
 Terpander, N". P. the Poet of Lesbos, Τέρ- 
 πανδρος. 
 Terpius, N. P. a noble of Ithaca, father of 
 
 Phemius, the Musician, Τέρπιος. 
 Terpsichore, N.P. one of the Muses, mother 
 
 of the Sirens, Τερψιχόρη. 
 Terrific, φοβερός, δεινός. 
 Terrified, ταρβαλεος. 
 Terrify, v. φοβεω, δειματοω. 
 Terror, ταρβος, φόβος. 
 Testaceous, οστρακεος. 
 Testify, v. μαρτνρομαι. 
 Tethys, Ν. P. wife of Oceanus, Ύηθύ'ς. 
 Tetrarchy, τετραρχιά. 
 Teucer, N. P. son of Telamon, brother of 
 
 Ajax, Τεϋκρος. 
 Teumessus, N. P. a town, mountain, and 
 
 river in Bceotia, Τευμησσός. 
 Teutamus, N. P. a Pelasgian noble, father 
 
 of Lethus, Τενταμος. 
 Teuthras, N. P. a Greek noble, Τεΰθράς. 
 Thales, N. P. one of the Seven Sages, 
 
 Θαλής, ητος, and ov. 
 Thaira, N. P. one of the Nereids, Θάλεια, 
 
 θαλΧ'ά. 
 Thalia, N. P. one of the Graces, θαλίά. 
 Thamyris, N. P. a prince of Thrace, son of 
 
 Philammon ; 2. a luckless Musician, who 
 
 challenged the Muses, Θάμυρις. 
 Thargelia, N. P. a festival at Athens and 
 
 Miletus, Θαργήλια. See Gradus. 
 Thasus, N. P. son of Agenor, Θάσος. 
 Thasus, N. P. an island in the iEgean Sea, 
 
 Θάσος, ου. ή. 
 That, εκείνος, ούτος. 
 That, conj. Οτι, όπως, Ινα. 
 Thatch, όροφος. 
 Thaumaci, 1ST. P. a city in the Malian bay, 
 
 θαυμακίά. 
 Thaumas, IST. P. father of Iris, θαύμάς. 
 Thea, N. P. mother of Sol, Luna, and 
 
 Aurora, θεία, called also Έυρνφάεσσα. 
 Theastetus, 1ST. P. in Callimachus, Θεαίτητος. 
 Theagenes, N. P. in Aristophanes, Θεα- 
 γένης. See note in Gradus. 
 Theano, N. P. wife of Antenor, sister of 
 
 Hecuba, Θεανώ. 
 Theatre, θεατρον. 
 
 Thebaus, N. P. inhabitants of Thebes, Θη- 
 βαίοι. 
 Thebes, N. P. a celebrated city of Bceotia, 
 
 θηβη, θήβαι. 
 
 5 Μ 
 
818 
 
 THE 
 
 Theft, κλεμμα. 
 
 Themistocles, Ν. P. the celebrated Athenian 
 
 general, Θεμιστοκλής. 
 Themistonoe, N. P. of a female in the Ana- 
 
 lecta, θεμιστονόη. 
 Themyscyra, N. P. a town of Cappadocia, 
 
 θεμισκυρειος. See Gradus. 
 Then, τότε, τήμος. 
 Thenceforth, εντεύθεν. 
 Theocritus, Ν. P. the Poet of Syracuse, 
 
 θεο'κριτος. 
 Theodorus, N. P. in the Epigrams, Θεόδωρος. 
 Theognis, N". P. the poet of Megara. 2. 
 
 one of the thirty Tyrants, an indifferent 
 
 Tragic poet, θεογνις, ιδος. 
 Theonoe, Ν. P. daughter of Proteus and 
 
 Psammathe, θεονόη. 
 Theotlmus, N. P. of a man in Theognis, 
 
 θεότΊμος. 
 Theramenes, N. P. of a man in Aristophanes, 
 
 Θηραμένης. 
 Therapne, N. P. a town of Laconia, where 
 
 Castor and Pollux were born, θεράπνα. 
 There, εκεί. 
 
 Therefore, διότι, τοιννν. 
 Thereupon, εϊτα, έπειτα. 
 Thericles, Ν. P. a famous potter in the time 
 
 of Aristophanes, θηρΐκλής. 
 Therimachus, N.P.inthe Analecta^p/jitaxoe. 
 Thermodon, N. P. a river of Cappadocia, 
 
 θερμώδων. 
 Thermopyle, N. P. so called from the hot 
 
 springs near the entrance to Greece, θερ- 
 
 μοπυλαι. 
 Theron, Ν". P. in Lucian, θήρων. 
 Thersilochus, N. P. a Lycian noble, killed 
 
 by Achilles, θερσίλοχος. 
 Thersltes, N. P. son of Agrius, brother of 
 
 CEneus, deformed in body, and illiberal in 
 
 mind, θερσϊ'της. 
 Theseus, N. P. son of Mgeus, k. of Athens, 
 
 θησενς. 
 Thespfa, N. P. a town of Boeotia, θεσπΐά, 
 
 θεσπειά. ή. 
 Thespis, Ν. P. the inventor of Tragedy, 
 
 θεσπις. 
 Thesprotian, from Thesprotia, a town of 
 
 Thessaly, θεσπρωτός. 
 Thessalia, N. P. now Livadia, Θεσσαλία. 
 Thessalonϊca,N.P.rcott;Saloniki,θίσσαλovΓλ:J^ 
 Thessalus, N. P. son of Hercules and Cal- 
 liope, Θεσσαλός. 
 
 THO 
 
 Thestius, N. P. chief of the Curetes, father 
 of Leda, &c. θεστιος. 
 
 Thestor, N. P. father of Calchas, θίστωρ. 
 
 Thetis, N. P. wife of Peleus, mother of 
 Achilles, θ'ετις. 
 
 Thia, N. P. mother of Sol, Luna, and 
 Aurora, called also Έύρυφάεσσα, θεία. 
 
 Thick, δασνς, πυκινος. 
 
 Thicken, υ. πυκνοω. 
 
 Thicket, θάμνος, ναπη. 
 
 Thickly shaded, βαθυσκιος. 
 
 Thickly set with reeds, βαθυσχοινος. 
 
 Thickly strewn with coverings, βαθυστρωτος. 
 
 Thickly wooded, βαθυξνλος. 
 
 Thickness, ταρφος. 
 
 Thief, κλέπτης, φωρ. 
 
 Thigh, μηρός. 
 
 Thin, αραιός•. 
 
 Thing, πράγμα, έργον. 
 
 Think, v. οιομαι, νομίζω. — to Think over, 
 αναφροντιζω. 
 
 Third, τρίτος. 
 
 Thirst, v. διψάω, subst. δίψα. 
 
 Thirteen, τρισκαιδεκα. 
 
 Thirtieth, τριακοστός. — Thirty, τριάκοντα. 
 
 This, 6, δδε. 
 
 Thisbe, Ν. P. a town in Bceotia, famous for 
 doves. 2. mistress of Pyramus, Θίσβη, 
 θίσβαι. 
 
 Thither, εκεϊσε. 
 
 Thoas, Ν. P. a prince of iEtolia. 2. a king 
 of Lemnos. 3. a Trojan noble. 4. a king 
 of the Chersonese, θόας, ντος. 
 
 Thong, τελαμων. 
 
 Thomtis, Ν. P. a lake in Armenia, θωνϊτις. 
 
 Thoon, N. P. a Trojan noble, son of 
 Phasnops, brother of Xanthus, killed by 
 Ulysses. 2. another, killed by Antilochus, 
 3. a king of part of Egypt, a great culti- 
 vator of the art of medicine, θόων, ωνος. , 
 See Damm. P. R. 
 
 Thoosa, N.P. mother of Polyphemus, θόωσα. 
 
 Thootes, N. P. the herald of Menestheus, 
 θοώτης. 
 
 Thorn, άκανθα. — gathering Thorns, άκανθο' 
 λόγος. — moving among Thorns, άκανθο• 
 βατής. — producing Thorns, ακανθοβολος 
 
 Though, κ$ν, καίτοι. 
 
 Thought, νόημα, έννοια. 
 
 Thousand, χίλιοι. — Thousandth, χιλιοστός. 
 
 Thowl, or peg, to which the oar is attached 
 σκαλμος. 
 
THY 
 
 Thrace, Ν. P. a large country of Europe, 
 
 at the south of Scythia, bounded by 
 
 Mount Haemus, θρ^κη. 
 Thracian, θρηΐκιος. 
 
 Thrasybulus, N. P. in Aristophanes, Θρασύ- 
 βουλος. 
 Thrasymedes, N. P. a son of Nestor, θρασυ- 
 
 μήδης. 
 Thread, μίτος, νήμα. 
 Threat, απειλή. 
 Threaten, v. απειλεω. 
 Three, τρεις. — Threefold, τριπλάσιος. 
 Three-necked, τριανχην, τριδειρος. 
 Three-pointed, τριβελης. 
 Three-pronged pitchfork, τριναζ. 
 Three quarters, of any thing, τριμορος. 
 Threshold, προθυρον, φλΊά, βηλος. 
 Thrice, τρις. — Thrice-married, τριγαμος. — 
 
 Thrice-tilled, τριπολος. 
 Thrifty, οικωφελης. 
 Throat, λαιμός, φαρυγξ. 
 Throne, θρόνος. 
 
 Thronium, Ν. P. a town in Locris, θρόνων. 
 Through, διά. 
 Throw, v. βάλλω, ρίπτω. — to Throw around, 
 
 περικαταβαλλω. — to Throw aside, διαμε- 
 
 θιημι. — to Throw into confusion, συμφύρω. 
 Thrush, κίχλη. 
 Thrust forth, v. εζωθεω, εκβαλλω. — Thrust 
 
 forward, προωθεω. — Thrust in, παρα- 
 
 βνομαι. — Thrust out of the way, ωθεω. 
 Thryoessa, N. P. a town in Elis, θρυόεσσα, 
 
 called also, θρύον. 
 Thucydides, N. P. the historian, son of 
 
 Olorus, Θουκυδίδης. 
 Thunder, v. βροντάω, subst. κεραυνός. 
 Thunderbolt, κεραυνός. 
 Thundering, κεραυνεως. 
 Thunderstruck, εμβρόντητος. 
 Thunny-fish, θυννος. dimin. θυνναξ. — to spear 
 
 the Thunny-fish, θυνναζω. — to fish for 
 
 Thunny, θυννοσκοπεω. 
 Thurius, N. P. in Theocritus, θούριος. 
 Thus, ούτως. 
 Thyestes, N. P. son of Pelops, brother of 
 
 Atreus, father of iEgisthus, θυεστης. 
 Thymbra, N. P. a city in the Troad, θύμβρά. 
 Thyme, a herb, θυμός. — flavoured with 
 
 Thyme, θυμΊτης. 
 Thymcetadse, N. P. an Attic δήμος, θυμοί- 
 
 τάδαι. 
 Thymcetes, Ν. P. a Trojan senator, θυμοίτης. 
 
 ΤΙ R 
 
 819 
 
 Thymoleon, N. P. in Aristophanes, θϋμο- 
 
 λεων. 
 Thyne, Ν. P. an island near Pontus, θύ'νη. 
 Thyone, N. P. a name of Semele, θυώνη. 
 Thyonichus, N. P. in Theocritus, θνώ- 
 
 νιχος. 
 Thyrsis, Ν. P. in Theocritus, θύρσις. 
 Thyrsus, the staff carried by the votaries of 
 
 Bacchus, θυρσος. — to carry it, θυρσοφορεω. 
 Tibareni, N. P. a tribe on the Euxine, now 
 
 in N. Roum, Ύιβαρηνοί. 
 Tiber, N. P. the river, θύβρις, θύμβρις. 
 Tiberias, Ν. P. a city of Palestine, with its 
 
 lake, called the lake of Gennesaret, 
 
 Ίιβεριά'ς. 
 Tibius, N. P. in Menander, Τί/3ιος. 
 to Tickle, γαργαλάω. 
 Tickling, γαργαλος. 
 Tide, παλίρροια, πλημμύρα. 
 Tie, V. δεω, άπτω. 
 Tied with yarn, μαλλοδετος. 
 Tiger, τιγρις. 
 Till, conj. έως, μέχρι. 
 Till, v. γεωργεω, γηπονεω. 
 Tillage, αροσις. 
 
 Tlmagetus, Ν. P. in Theocritus, ΎΊμα -γητος. 
 Timagoras, Ν. P. in Theognis, Τϊμαγόρας. 
 Timanor, N. P. in the Analecta, Ύϊμανωρ. 
 Timarchus, N. P. in the Analecta, TZ'- 
 
 μαρχος. 
 Timber, ύλη. 
 Time, χρόνος, ώρα. 
 Timenorides, Ν. P. in the Analecta, ΎΊμη- 
 
 νορίδης. 
 Timid, δειλός, φνζακινος. 
 Timocreon, Ν. P. in the Analecta, Τΐμο- 
 
 κρ'εων. 
 Tlmocritus, Ν. P. in Anacreon, ΎΊμο'κριτος. 
 Tlmodemus, N. P. in Callimachus, ΎΊμό- 
 
 δημος. 
 Timon. Ν. P. a native of Athens, who hated 
 
 mankind, Ίΐμων. 
 Tlmonax, N. P. in Anacreon, ΊΊμώναζ. 
 Timonoe, N. P. in Callimachus, ΎΊμονόη. 
 Timorous, δειδημων. 
 
 Timotheus, N. P. in Callimachus, Τιμόθεος. 
 Tin, κασσίτερος. 
 
 Tiphys, N. P. pilot of the ship Argo, Ύΐφυς. 
 Tipple, v. βρνλλω, οινοποταζω. 
 Tipsy, ακροθωραζ, ακρομεθυσος. 
 Tiresias, Ν. P. the Theban prophet, Τεφ£- 
 
 σ'ιας. 
 
 5 Μ 2 
 
820 
 
 TOW 
 
 TTryns, Ν. P. a town in Argolis, Ύΐρυνθος, 
 
 ΎΊ'ρυνς. ή. 
 Tisiphone, Ν". P. one of the Furies, ΤΊσιφόνη. 
 Titseron, N. P. father of Ampycus, Ύιταιρών, 
 
 ώνος. 
 Titan, Ν. P. a name applied to the Sun, 
 
 and to Prometheus, ΎΙταν, άνος. δ. 
 Titanus, Ν. P. a mountain in Thessaly, 
 
 Τίτανος. δ. 
 to Tithe, δεκατευω. 
 Tithonus, N. P. son of Laomedon, loved by 
 
 Aurora, ΊΊΘωνός. 
 Tithymallus, N. P. a parasite in Athenasus, 
 
 Ύιθύμαλλος. 
 Titias, N. P. in Apollonius Rhodius, Ύιτίάς. 
 Titus, N. P. in the Analecta, Τίτος. 
 Tityrus, N. P. in Theocritus, Ύΐτυρος. 
 Tityus, N. P. son of Jupiter and Elara, 
 
 Ύιτνός. See Gradus. 
 Tleias, N. P. in Anacreon, Ίληίάς. 
 Tlepolemus, N. P. son of Hercules, Ύληπό- 
 
 Χεμος. 
 Tmolus, Ν. P. a mountain of Lydia, Ύμώλος. 
 To, εις, ες, προς. 
 Toad, φρϋνος. 
 Toast, v. φωζω. 
 Toasting fork, οβελίσκος. 
 Toil, v. πονεο). subst. κάματος. 
 Toilsome, μογερος, καματηρος. 
 Token, συμβολον. 
 Tomb, τύμβος, τάφος. 
 To-morrow, ανριον. 
 Tongue, γλώσσα. 
 Too much, Χιαν, άγαν. 
 Tooth, οδούς. — with sharp-pointed Teeth, 
 
 καρχαραδους. 
 Top, κορυφή, άκρον. 
 Top, a play-thing, ρόμβος, βεμβιζ. 
 Top of a mountain, πρων, πρωων. 
 Topaz, χρϋσολιθος. 
 Toper, πότης. 
 
 Torch, δαϊς, φανός. — Torch-bearer, φαεσφορος. 
 Torrent, χαράδρα. 
 Tortoise, χελνς. 
 Torture, v. στρεβλοω. 
 Toss about, στρέφω. 
 Totally, παντελώς, διαμπαξ. 
 Tottering, σαλευτος. 
 Touch, v. ψανω, άπτομαι. 
 Touchstone, ΛυοΊα λαπις. 
 Tow, and tow ropes, vendor οϊ,στνππειοπωλης. 
 Tower, πύργος. — to station in a Tower, πνρ- 
 
 TRI 
 
 γ^ρεω. — fenced with noble Towers, καλλι- 
 πνργος. — Tower-bearing, πυργο^ορος. — 
 Tower- destroying, πνργοσκαφος. — Tower- 
 wise, πνργηδον. 
 
 Towered, πνργινος. 
 
 Towering, πνργωδης. 
 
 Town, πολις, άστυ. 
 
 Trace, υ. ιχνευω, εζεταζω. 
 
 Trachin, Ν. P. a town in Thessaly, Τράχϊ'ν. 
 
 Tracking, κυναγια. 
 
 Tractable, ενπειθης. 
 
 Traduce, v. διασνρεω. 
 
 Tragase, N. P. a region of Epirus, Ύραγασαί. 
 
 Tragedy, τραγωδία. 
 
 Trained, γνμνας. 
 
 Traitor, προδότης. 
 
 Traitress, προδοτις. 
 
 Trample, v. στειβω, καταπατεω. — Trample on, 
 πατεω. 
 
 Tranquil, ησυχαίος. 
 
 Tranquillizing, μετακϋμιος. 
 
 Transcribe, v. εκγραφομαι. 
 
 to Transgress, νπερτρεχω. 
 
 Transparent, υδάτινος. 
 
 Transplant, v. μεταφυτεύω. 
 
 Trap, παγ'ις. 
 
 Trappings, φαλαρα. 
 
 Travel, v. πορεύομαι. 
 
 Traveller, δδϊτης. 
 
 to Traverse, επιστρωφαω. 
 
 Treacherous, δολερός. 
 
 Tread, υ. πατεω. 
 
 Treasure, θησαυρός. 
 
 Treasured up, νητος. 
 
 Trebly, τρϊπλ?]. 
 
 Tree, δενδρεον. See word in Gradus. 
 
 Tremble, v. τρέμω, φοιττω. 
 
 Trembling, τρερων. 
 
 Trench, αμάρα, σκάφη. 
 
 Trespass, παραιβασιά. 
 
 Trestle, σφελας. 
 
 Trial, πείρα. 
 
 Triangular, τρίγωνος. 
 
 Triballi, Ν. P. a barbarous nation of Lower 
 Mysia, now Bulgaria, Ύριβαλλοί. 
 
 Tribe, φυλον. 
 
 Tribute, δασμός. 
 
 Trick, v. στροφεω. 
 
 Trickery, κιβδηλιά. 
 
 Trickle, v. αποστάζω, καταρρέω. 
 
 from Tricorythus, a place in Attica, where 
 gnats were of a great size, Τρΐκορΰ'σίος. 
 
Τ R U 
 
 Τ YR 
 
 821 
 
 Trident, τρίαινα. — wielding the, ορσοτριαινης. 
 
 Trifle, ν . φλυαρεω. subst. Χήρος. 
 
 Trifler, φλεδων, όνος. 
 
 Triglyph, τριγλυφος. 
 
 Tnnacria, Ν. P. an ancient name of Sicily, 
 
 Τρ'ινακρίά. 
 Triopas, N. P. father of Erysichthon, 
 
 Τριόπης, ov. 6. 
 Triops, N. P. a promontory of Cnidus, Τρίοψ. 
 to Trip up, σφάλλω. 
 Tripe-seller, κοιλιοπωλης. 
 Triple, τριπλάσιος. Triply, τριχώς. 
 Tripod, τρίποδων. See Gradus. 
 Tripolis, N. P. a maritime city of Phoenicia, 
 Africa, Thessaly, Caria, and Lydia, Toi- 
 πολις. ή. 
 Triptolemus, N.P. son of Celeus, Τριπτόλεμος. 
 Tritogenla, an epithet of Minerva, Τρίτο- 
 
 γ'ενεια. 
 Triton, IN". P. a river in Africa, and a sea- 
 god, Ύρΐτων. 
 Trcezene, N. P. a town of Argolis, now 
 
 Damala in the Morea, Τροιζήν. r). 
 Trcezenus, N.P. a Thracian Prince, Ίροίζηνος. 
 Troglodytes, N. P. name of a hero-mouse 
 
 in the Batrach., Τρωγλοδύτης. 6. 
 Troilus, IN". P. son of Priam, Ύρωΐλος. 
 Trojans, Ν. P. Τρώί£. 
 Tromilia, N. P. a town in Achaia, Τρομΐ- 
 
 λεια, ας. η. 
 Troop, ιλη, λόχος. 
 
 Trophonius, Ν. P. son of Erginus, architect 
 of the temple at Delphi. 2. one, at whose 
 cave oracles were delivered; but whoever 
 entered it ceased to laugh afterward, 
 Τροφώνιος. 
 Trophy, τροπαων. 
 
 Tros, N. P. an ancient king of Troy, Τρως. 
 Trouble, ανία, λύπη. 
 Trouble, v. βαρύνω, οχλεω. 
 Troublesome, δυσχερής, αλγεινός. 
 Trough, νποληνις, ιδος. ή. 
 Troy, Ν. Ρ.Ίλιος. ή.Ίλιον. το. Τροία. 
 Truce, εκεχειρία. 
 Truce-breaking, παρασπονδος. 
 True, αληθής, ετνμος. 
 Truffle, νδνον. 
 Truly, αληθώς, μεντοι. 
 Trumpet, σαλπιγξ. 
 Trust, ν. θαρρεω. subst. πιστις. 
 Truth, αλήθεια. 
 Truth-speaking, σαφηγορις. 
 
 Try, ν. πειραω. 
 
 Tucker, αποδεσμον. 
 
 Tumult, θόρυβος. — exciting Tumult, θορυβη- 
 τικος. 
 
 Tun-bellied, πιθογαστρος. 
 
 out of Tune, παραρυθμος. 
 
 Turban, τιάρα, μιτρα. 
 
 Turn, ν. στροφαλιζω, τρέπω. — Turn aside, 
 αποτρέπω. — Turn round , υποδϊνεω. — Turn 
 under, ύττιλλω. -Turn upside down, κϋποω. 
 
 Turnip, γογγυλις. 
 
 Turning lathe, τόρνος. 
 
 by Turns, εναλλαγδην. 
 
 Turret, πυργιδιον. 
 
 Turreted, πυργωτις. 
 
 Turtle, χελνδρος. 
 
 Tutelary, αποτρόπαιος. 
 
 Twang, v. λιγγω. 
 
 Twelfth, δωδέκατος. — Twelve, δώδεκα. 
 
 Twentieth, εικοστός. — collector of Twen- 
 tieths, εικοστολογος. 
 
 Twenty, είκοσι. — disputed by Twenty per- 
 sons, Hfcoatvi/pi-oe.-having Twenty benches 
 of rowers, εικοσορος. 
 
 Twenty-fold, εικοσινηριτος. 
 
 Twice, δις. 
 
 Twin, δίδυμος. 
 
 Twined around, αμφελικτος. 
 
 Twirl of a spindle, σφονδνλος. 
 
 Twirled, σφονδυλοδϊνητος. 
 
 Twist, v. στρεβλοω, κάμπτω. 
 
 Twitter, πιπίζω. 
 
 Twittering, μινυρισμα. 
 
 Two, δυο. — Two and Two, συνδυο. 
 
 Two days ago, πρώΐζα. 
 
 Two-edged, αμφηκης. 
 
 Twofold, adv. διχα, διχώς. 
 
 Two hundred, διακόσιοι. 
 
 Two-oared, αμφηρης. 
 
 arranged in Two rows, διστοιχος. 
 
 Tychius, 1ST. P. a famous shield- maker, 
 Ύνχίος. 
 
 Tycho, N. P. a deity connected with For- 
 tune, Τυχών, ωνος. 
 
 Tydeus, Ν. P. son of CEneus, k. of Caly- 
 donia, Τϋδεΰς. 
 
 Tyndareus, N. P. husband of Leda, Τυνδά- 
 ρεος. 
 
 Typhon, Ν. P. the Giant, Τυφαων, Τυφών, 
 Ύϋφώς. 
 
 Tyrant, τύραννος. — Tyrant-killer, ολεσσι- 
 τνραννος, 
 
822 
 
 U ND 
 
 υς. 
 
 Tyre, Ν. P. an island and city of Phoenicia, 
 
 Τύρος. ή. 
 Tyro, Ν. P. daughter of Salmoneus and 
 
 Alcidice, Ύϋρώ, οος, ους. η. 
 Tyrrheni, Ν. P. inhabitants of Tuscany, 
 
 Ύυρσηνοί. 
 
 U. 
 
 Ucalegon, N.P. a Trojan Prince, Ούκαλεγων. 
 
 Ugly, αισχρός, δυσειδης. 
 
 Ulcerated, ελκώδης. 
 
 Ulias, Ν. P. father of Thiseus, a victor in 
 
 the Nemean games, Ούλίας. 
 Ulysses, N. P. son of Laertes, husband of 
 
 Penelope, father of Telemachus, Όδυσσε ' 
 Umpire, βραβεύς, αγωναρχης. 
 Unable, αδύνατος. 
 Unagitated, ακλυστος. 
 Unalterable, ατρεπτος. 
 Unamiable, αχάριστος. 
 Unanimity, ομόνοια. 
 Unanimously, παμψηφεί. 
 Unapparent, αφανής. 
 Unapproachable, αποτιβατος. 
 Unarmed, ανοπλος, γυμνός. 
 Unassisted, ανεπικουρητος. 
 Unattempted, ατολμητος. 
 Unattired, νηπλεκτος. 
 Unbelief, απιστία. 
 Unbend, αναγναμπτω. 
 Unbrace, παραχαλαω. 
 Unbribed, αδωροδοκος. 
 Unbridled, ασειρωτος. 
 Unbroken, ακλαστος. 
 Unburied, αθαπτος, άταφος, αταρχϋτος. 
 Unceasingly, νηπαυστον. 
 Uncertain, ασαφής, άδηλος. 
 Uncertainty, αδηλιά. 
 Uncle, θείος. 
 Uncombed, ακτενιστος. 
 Unconfirmed, ακυρωτος. 
 Unconquered, άθραυστος. 
 Uncover, ν. ανακαλύπτω. 
 Uncovered, άσκεπης. 
 Uncultivated, αφαρος. 
 Uncut, άτμητος. 
 Undauntedly, θρασυσπλαχνως. 
 Undefined, αμίαντος. 
 Under, υπό. 
 
 Underground, καταγειος. 
 Understand, ν. νοεω, συνιημι. 
 
 UNI 
 
 Understanding, συνεσις, έννοια. 
 
 Undertake, ν. υποδέχομαι. 
 
 an Undertaker, σοροπηγος. 
 
 Undeserving, ανάξιος. 
 
 Undismayed, άφοβος, αδειμαντος. 
 
 Undistinguished, ψεφηνος. 
 
 Undivided, αδαιετος. 
 
 Undone, αγενητος. 
 
 Undoubtedly, αδιστακτως, σαφώς. 
 
 Undowried, αεδνωτος. 
 
 Unemployed, άεργος. 
 
 Unenlightened, αφωτιστος. 
 
 Unenvied, αφθονητος. 
 
 Uneven, άνισος, ανώμαλος. 
 
 Unexercised, ατριπτος. 
 
 Unexpected, αελπτος, απροσδόκητος. 
 
 Unexpectedly, ανελπιστως. 
 
 Unextinguishable, άσβεστος. 
 
 Unfashioned, απλαστος. 
 
 Unfatigued, ακμητος. 
 
 Unfeigned, απλαστος. 
 
 Unfinished, ατελεστος. 
 
 Unfledged, απτην. 
 
 Unfold, ν. αναπτύσσω, εφαπλοω. 
 
 Unforeseen, απρόοπτος. 
 
 Unfortified, απυργος. 
 
 Unfortunate, αποτμος, δυστυχής. — in off- 
 spring, δυστεκνος. 
 
 Unfrequented, αστιβης. 
 
 Unfriendly, αφίλος. 
 
 Unfruitful, ατρυγετος. 
 
 Ungentle, απρηνντος. 
 
 Ungirded, αζωστος. 
 
 Ungrateful, αχάριστος. 
 
 Unguarded, αφύλακτος. 
 
 Unhappy, ταλαος, δυστυχής. 
 
 to be Unhappy, δυστυχεω. 
 
 Unharmed, ασινης. 
 
 Unheard of, α'ίστος. 
 
 Unhonoured, ατιετος, άτιμος. 
 
 Unhoped for, ανέλπιστος. 
 
 Unhurt, άβλαβης. 
 
 Uninjured, αζημιος. 
 
 Unintermittingly, ασπερχες. 
 
 Uninterruptedly, εν σχερφ. 
 
 Uninvited, ακλητος. 
 
 Unit, μονάς. 
 
 Unite, ν . συνάπτω, συμπλέκω. — to Unite 
 closely, συγκαταζευγνϋμι. 
 
 United, συγκράτος. — United in arms, συν- 
 οπλος. 
 
 Unitiated, ατελεστος. 
 
U NS 
 
 Unjust, άδικος, άνομος. 
 
 Unjustly, εκδικως. 
 
 Unkindness, αστοργία. 
 
 Unknown, αδαητος, αγνωτος. 
 
 Unlamented, ακλαυτος, αδακρυτος. 
 
 Unless, ει μη. 
 
 Unlettered, αγράμματος. 
 
 Unlike, ανόμοιος. 
 
 Unlimited, απειραντος. 
 
 Unlittered, άστρωτος. 
 
 Unlovely, δυστερπης. 
 
 Unlucky, δυσφημος, σκαιος, άτυχης. 
 
 Unmanly, άνανδρος, ανηνωρ. 
 
 Unmarried, άγαμος, άνανδρος. 
 
 Unmerciful, νηλης, αθελκτος. 
 
 Unmindful, αμνημων. 
 
 Unmixed, άκρατος. 
 
 Unmoistened, αβροχος. 
 
 Unmoved, αψαλακτος, ακίνητος. 
 
 Unmown, ατομος. 
 
 Unmusical, αφορμικτος. 
 
 Unnavigable, απλοος. 
 
 Unnerve, εξινοω. 
 
 Unostentatious, ακομπαστος. 
 
 Unperformed, αγενητος. 
 
 Unpleasant, αηδής. 
 
 Unpolished, άξεστος. 
 
 Unpolite, άκομψος. 
 
 Unpolluted, φοϊβος. 
 
 Unpractised, αγυμναστος. 
 
 Unprofitable, αχρείος. 
 
 Unprovided, ασκενος. 
 
 Unpunished, αποινητος. 
 
 Unrecompensed, αγέραστος. 
 
 Unrevenged, ατιετος. 
 
 Unrewarded, αδωρητος. 
 
 Unripe, ωμός. 
 
 Unruffled, αχειματος. 
 
 Unsafe, σφαλερός. 
 
 Unsated, απλήρωτος. 
 
 Unsatisfied, ακόρεστος. 
 
 Unseasonable, άκαιρος, άτοπος. 
 
 Unseemliness, απρεπιη. 
 
 Unseemly, άσχημων. 
 I Unsewn, αρραφης. 
 ' Unshaken, ακίνητος. 
 
 Unshorn, άτμητος. 
 
 Unsightly, αειδελος. 
 
 Unskilful, φλανρονργος. 
 
 Unskilled, αδαημων, α'ίδρις. 
 
 Unsoiled, αφορυκτος. 
 
 Unsought for, αζηλος. 
 
 U ΤΕ 
 
 823 
 
 Unsound, ύπουλος. 
 
 Unsparing, αφειδης. 
 
 Unstable, αστάθμητος. 
 
 Unsteady, αβέβαιος, ασταθής. 
 
 to be Unsteady, αστατεω. 
 
 Unsubdued, αδούλωτος. 
 
 Unsuspected, ανύποπτος. 
 
 Untameable, ατειρης. 
 
 Untamed, αδμητος. 
 
 Untasted, αγευστος. 
 
 Untaught, αδιδακτος. 
 
 Unthinking, νεοφρων. 
 
 Untidy, αστλεγγιστος. 
 
 to Untie, αναγναμπτω. 
 
 Until, εως, μέχρι, εως αν. 
 
 Untimely, αωριος. 
 
 Untithed, αδεκατευτος. 
 
 Untouched, άθικτος, αφαυστος. 
 
 Untractable, δυσηνιος. 
 
 Untractably, αναγωγως. 
 
 Untried, αγευστος. 
 
 Untrodden, αστειπτος. 
 
 Unusual, αηθης. 
 
 Unutterable, αφθεγκτος. 
 
 Unwarlike, απτολεμιστος. 
 
 Unwashed, αβρεκτος, αλουτος. 
 
 Unwearied, ακάματος. 
 
 Unweeded, ασκαλος. 
 
 Unwilling, αεκων, ακούσιος. 
 
 Unwounded, ανουτατος. 
 
 Unwritten, αγραπτος. 
 
 Unyielding, απιθης. 
 
 Unyoked, αδμητος. 
 
 Upbraid, ν. ονειδιζω. 
 
 Upis, Ν. P. daughter of Boreas, Ονπις. 
 
 Upon, επι, υπ'ερ. 
 
 Upper garment, επενδυτής. 
 
 Upraised, ευφορητος. 
 
 Upright, ορθός. — Upright in speech, ευθυ- 
 
 γλωσσος. 
 Uproar, δοΰπος, θόρυβος. 
 Urania, Ν. P. one of the Muses, Ουρανία. 
 Uranus, N\ P. a fabulous deity, Ουρανός. 
 to Urge, υποφέρω. 
 Use, χρήσις, χρειά. 
 Useful, χρήσιμος, ωφέλιμος. 
 to be Useful, συμφερω, λυσιτελεω. 
 Useless, αχρείος, ανονητος. 
 Usual, ειωθώς. 
 Usurer, χρήστης. 
 Usury, τόκος, δανεισμα. 
 Utensil, σκεύος. 
 
824 
 
 V Ε R 
 
 Utter, υ. φράζω. 
 
 Uttering sound for sound, αντιφθογγος. 
 
 Utterly, παντελώς, άρδην. 
 
 Utterly abandoned, πανωλεθρος. 
 
 Utterly ruined, πανώλης. 
 
 Utterly worthless, φανλεπιφανλοτατος. 
 
 Vagrant, αλημων, αλήτης. 
 
 Vain, μάταιος. 
 
 Vain talker, κόπις, εως. δ. 
 
 Vainly, μάτην, κενώς. — Vainly boasting, κενε- 
 
 ανχης. 
 Valley, αγκος. 
 Valour, αγηνορια, αρετή. 
 Value, τϊμη. 
 Valued, εναρΐθμιος. 
 Vanquish, ν. νικάω. 
 Vapour-bath, πυρια. 
 to be at Variance, διχοστατεω. 
 Variegate, v. πασσω. 
 Variegated, αιολος. 
 Various, ποικίλος, αιολος. 
 Vase, φιάλη. 
 Vast, βαθύς. 
 to Vaunt, αποκομπαζω. 
 Vegetables, λάχανα. — one who gathers, 
 
 λαχανηλογος. 
 Vehemence, λαβροσυνη. 
 Veil, v. καλύπτω, subst. σκέπασμα. 
 Vein, φλεφ. 
 
 Venerable, σεμνός, τίμιος. 
 Veneration, σέβας. 
 Venetians, !N". P. Βενετοί. 
 Vengeance, τιμωρία. 
 Venomous, ϊοφορος. 
 Venus, K. P. the goddess of beauty, Άφρο- 
 
 δϊ'τη. 
 Verbose, πολνμνθος. 
 Verdant, ευχλοος. 
 Verdure, χλοος, χλοΰς. 
 Versatile, περιφορητος. 
 Verse, μέλος, έπος. 
 Versifier, στιχογραφος. 
 Very, λίαν, μαλα. 
 Very alarming, νπερφοβος. 
 Very biting, πανδακετης. 
 Very bitter, πολυπΤκρος. 
 Very bloody, πολυαιμων. 
 Very brilliant, παμφαης. 
 Very cloudy, παννεφελος. 
 
 VEX 
 
 Very deep, προβαθνς. 
 
 Very delicate, παναπάλος. 
 
 Very delightful, πανΊμερος. 
 
 Very desirable, πολνηρατος. 
 
 Very dirty, πολνπινης. 
 
 Very distinguished, νπερκϋδηεις. 
 
 Very famous, πολυκλειτος. 
 
 Very fine, περικομ-φος. 
 
 Very flowery, πολνανθεμος. 
 
 Very fruitful, πολύκαρπος. 
 
 Very full, περΐπλεος. 
 
 Very great, νπερμεγας. 
 
 Very grievous, παννπενθης. 
 
 Very harmless, παναπημων. 
 
 Very holy, πανθειος. 
 
 Very injurious, πολυπημων. 
 
 Very joyous, πανϊλαρος. 
 
 Very learned, πολυμαθης. 
 
 Very like, πανεικελος. 
 
 Very long, πλειστηρης. — Very long ago, τε 
 
 τραπαλαι. 
 Very mischievous, τριπανονργος. 
 Very miserable, παναθλιος. 
 Very nimble, πολνσκαρθμος. 
 Very pebbly, πολυψηφΊς. 
 Very porous, πολντρητος. 
 Very powerful, νπερμενης. 
 Very prevailing, πολυκρατης. 
 Very profitable, πολνκερδης. 
 Very prudent, περΐφρων. 
 Very remarkable, περισημος. 
 Very rich, πολνκτεανος. 
 Very ridiculous, παγγελαστος. 
 Very salt, σνναλμος. 
 Very sandy, πολυψαμαθος. 
 Very shady, πολνσκιος. 
 Very sharp, ευηκης, ενθηκτος. 
 Very shining, παναι-γληεις. 
 Very slender, διάλεπτος. 
 Very smoky, πολνκαπνος. 
 Very superior, πανεζοχος. 
 Very terrible, πανδεινος. 
 Very thirsty, πολνδιψιος. 
 Very watchful, ενφρουρος. 
 Very wise, πολνφρων. 
 Very wretchedly, παγκακως. 
 a Vessel, αγγεϊον, σκεϋος. 
 Vessel, or small ship, όλκάς, πλοΤον. 
 Vesta, Ν. P. daughter of Saturn and Rhea 
 
 sister to Ceres and Juno, Έστίά. 
 Vestibule, προδομος. 
 Vex, v. ανιαω, λνπεω. 
 
 t 
 , 
 
 '•ν. 
 
 < 
 
WAL 
 
 WAV 
 
 825 
 
 Vexation, αχθηδων. 
 
 Vexatious, αλγεινός, χαλεπός, τρνσιβιος. 
 
 to be Vexed, οχθεω. 
 
 Victim, προσφαγμα, θύμα. 
 
 Victory, νίκη. 
 
 Victuals, βρώμα, σίτος. 
 
 View, όραμα, βλεψις. 
 
 Vigilance, φυλακή. 
 
 Vigorous, άδρος. 
 
 Village, κώμη. 
 
 Villainous, κακούργος, πονηρός. 
 
 Vine, άμπελος. 
 
 Vine-dresser, αμπελουργός. 
 
 Vine-leaf, οιναρεον, οιναρον. 
 
 to Vindicate, συνδικεω. 
 
 Vinegar, όζος. 
 
 Vineyard, αμπελεων. 
 
 Viatage, τρυγητός. 
 
 Violence, βια, δυναμις. 
 . Violent, ύπερβιος, βίαιος. 
 
 Violently, περιζαμενώς. 
 
 Violet, ιον. — crowned with Violets, ιοστε- 
 φανος. — entwined with Violets, ιοδετος. 
 
 Viper, εχις. 
 
 Virgil, !ΝΓ. P. the famous poet, Βιργίλιος. 
 I Virgin, παρθένος. 
 ! Virtue, αρετή. 
 
 Visage, having a fine, καλλϊπρωρος. 
 
 Visibly, ενωπ$. 
 
 Vision, φάντασμα. 
 
 Vociferously, κραγον. 
 
 Voice, φθεγμα, φωνή. 
 
 Vote, V. ψηφίζομαι, subst. ψήφος. 
 
 to Vote against, αντιχειροτονεω. 
 
 Vow, ευχή. 
 
 Vulcan, N. P. the god of fire, "Ηφαιστος. 
 
 Vulture, γυψ. 
 
 w. 
 
 I Waggon, άμαξα. 
 Wail, v. κλαίω, ολολύζω, οιμωζω. 
 Wailing, οδυρμος, κωκϋμα. 
 vVait, ν. προσμένω. 
 ίο Wait for, αναμένω. 
 kVait upon, v. θεραπεύω. 
 wakeful, ακοίμητος, αϋπνος. 
 Wakefulness, αγρυπνία. 
 /Valk, υ. βαίνω, περιπατεω. 
 ο Walk round, αμφιβαινω, 
 Vail, τείχος. 
 
 to Wall out, αποτειχιζω. 
 
 to Wall round, περιτειχίζω. 
 
 Wallet for wine and bread, αρτολαγννος. 
 
 to Wallow, αλινδεω. 
 
 Walnut, καρυον. 
 
 Walnut-tree, κάρυα. 
 
 Wan, ώχρος. 
 
 Wand, ράβδος. — Wand-bearer, ραβδούχος. 
 
 to bear the Wand as an umpire, ραβδονομεω. 
 
 Wander, v. πλαναομαι. 
 
 Wandering, πλαγκτος. 
 
 Wandering over the waves, κϋματοφθορος. 
 
 Want, v. προσδεομαι. subst. ένδεια, χρεία. 
 
 Wanton, ασελγής, μαχλος. 
 
 War, υ. πολεμεω. 
 
 War, πόλεμος, μάχη. 
 
 born for War, πολεμητοκος. 
 
 engendering War, πολεμητοκος. 
 
 putting an end to War, πολεμοκραντος. 
 
 War-chariot, πολεμιστηριον. 
 
 wasting by War, πολεμοφθορος. 
 
 Ward off, v. αλεζεω. 
 
 Warding off darts, αλεξιβελεμνος. 
 
 Warlike, δαϊφρο>ν. 
 
 Warlike enterprise, στρατεια. 
 
 Warm, v. θερω, θερμαίνω. 
 
 Warmth, θέρμη. 
 
 Warn, v. νουθετεω. 
 
 Warp, Ιστός, ύφασμα. 
 
 Warrior, αιχμητης. fern, πολεμιστρια. 
 
 Wash, v. λούω. — to Wash from under, υπο- 
 κλυζω. 
 
 to Wash out, αποκλυζω. 
 
 Washing-bason, απονιπτρον. 
 
 Wasp, σφηζ. 
 
 Wasp-like, σφηκωδης. 
 
 Wasp's nest, σφηκιά. 
 
 Waste, v. ερημοω. — one's substance, δωματο- 
 φθορεω. — time, τριψημερεω. — in study, 
 καταφροντιζω. 
 
 Watch for, υ. τηρεω. 
 
 Watch over, v. ωρευω. 
 
 Watchman, φρουρός. 
 
 Water, v. αρδω, ΰδραινω. subst. ύδωρ. 
 
 Water-nymphs, ύδριαδες. 
 
 Water-pot, υδριά. 
 
 Water-serpent, υδρά. 
 
 Water-spout, πρηστηρ. 
 
 Water-tortoise, χελνδρος. 
 
 Watered in summer, θεοειποΓος. 
 
 Watery, ένυδρος. 
 
 Wave, κΰμα. 
 
 5 Ν 
 
826 
 
 W Ε L 
 
 Wave-repelling•, απωσικϋματος. 
 
 Wax, κηρής. 
 
 Way, οδός. — τρόπος. 
 
 We, ημείς. 
 
 Weak, αβληχρος, ασθενής. 
 
 to be Weak, ασθενεω. 
 
 a Weal, σμωδιγζ. 
 
 Wealth, αφενός, όλβος, πλούτος. 
 
 Wealthy, πλούσιος. 
 
 Wean, v. απογαλακτιζω. 
 
 a Weapon hurled by both hands, αμφωβολος. 
 
 Wear away, v. τειρω, τρίβω. 
 
 to Wear, as clothes, περιβάλλω, αμπεχω. 
 
 to Wear out, επΐτρϊβω. 
 
 Weariness, κάματος, μόχθος. 
 
 Wearing wooden clogs, κρουπεζοφορος. 
 
 Weary, v. κάμνω. part, κεκμηκώς. 
 
 to Weary by excessive toil, κοποω. 
 
 Weasel, γαλέα, ικτις. 
 
 Weave, v. υφαίνω, διαπλέκω. 
 
 Weaver, Ίστοπονος. 
 
 Wedding, γάμος. 
 
 Wedge, σφην. 
 
 to Wedge together, σφηκοω. 
 
 Weeder, ποαστρια. 
 
 Week, εβδομας. 
 
 Weep, v. κλαίω, δακρνω. 
 
 Weft, or Woof, ροδανη. 
 
 Weigh, v. σταθμαω. 
 
 to Weigh down, εμβαρνθω. 
 
 to Weigh against, εμβρ'ιθω. — to Weigh with 
 
 nicety, μειαγωγεω. 
 Weight, βάρος, βρίθος. 
 Weighty, βαρύς. 
 
 to Welcome, δεδισκομαι. See Gradus. 
 a Well, φρεαρ. — Well-rope, Ίμονια. 
 Well, εν, καλώς. 
 Well-armed, ένοπλος. 
 Well-arranged, εύθετος, ενκοσμος. 
 Well-bearded, ενγενεως. 
 Well-being, ενεστω, ενηπελεια. 
 Well-beloved, ενφιλης. 
 Well-born, ενφνης. 
 Well-bruised, εντριβής. 
 Well-built, ευλάίγξ. 
 Well-buskined, εύκνημις. 
 Well-carded or combed, ενζαντος. 
 Well-cultivated, πολνσπορος. 
 Well-cut, εντμητος. 
 Well-disposed, εύθυμος. 
 Well-done, ενγε. 
 Well-dyed, πολνβαφης. 
 
 WH A 
 
 Well-equipped, ένστολης. 
 Well• fastened, ενκλψς. 
 Well-fattened, απαλοτρεφης. 
 Well-feathered, ενπτερος. 
 Well-fed, ευβοτος, σιτευτός, πιμελης. 
 Well-fenced, ενερκης. 
 Well-flavoured, ήδνποτος. 
 Well-fortified, ευπνργος. 
 Well-furnished with benches of 
 
 ενσελμος. 
 Well-girded, ενζωνος. 
 Well-hammered, ευκροτητος. 
 Well-horned, ευκερως. 
 Well-inclined, προφρων. 
 Well-joined, ευζνγος. 
 Well-knit, ενπλεκης. 
 Well-known, γνώριμος. 
 Well-laden, ενφορτος. 
 Well-made, ενποιητος. 
 Well-measured, ενμετρος. 
 Well-mixed, ενκράης, ενκράς. 
 Well-modulated, εύρυθμος. 
 Well-nailed, ευγομφος. 
 Well -paired, ενζυγος. 
 Well-pierced, ευτρητος. 
 Well-polished, ευζεστος. 
 Well-protected, ευφνλακτος. 
 Well-provided, ευσιπυος. 
 Well provided with corn, πολυσϊτος. 
 Well-regulated,^, ευπρυμνος. 
 Well-rowed, ευηρετμος. 
 Well-sewn, ενρραφης. 
 Well-shaded, ενσκιαστος. 
 Well-shaped, ευμορφος. 
 Well-situated, ευεστιος. 
 Well-soaked, πολυβροχος. 
 Well-sown, ευσπορος. 
 Well-spun, ευκλωστος. 
 Well-strung, ευχορδος. 
 Well-suckled, ευθηλημων. 
 Well-trodden, ενστιβης. 
 Well-twined, παννπλεκτος. 
 Well-washed, ενπλυνης. 
 Well-watered, ένυδρος. 
 Well-woven, εννφης. 
 Well-wrought, πολνκμητος. 
 to Wench, λαικαζω. 
 Western, έσπερος. 
 Wet, υγρός, νότιος. 
 Whale, κήτος. 
 What, ο, τι. 
 What sort, οίος, ποως. 
 
 ! 
 
WI c 
 
 Wheat, πϋρος. 
 
 Wheat-bearing, πϋρηφορος. 
 
 Wheaten, πϋριμος. 
 
 Wheaten flour, αλειαρ. 
 
 Wheedle, v. υποσαινω. 
 
 Wheel, τροχός. 
 
 to be a Wheelright, τροχοποιεω. 
 
 Whelp, σκνλαξ. 
 
 When, orav, δποτε. 
 
 Whence, οπόθεν. 
 
 Where, που, δπου. 
 
 Wherever, οπη αν. 
 
 Wherefore, τοιγαρ, ανθ' ότου. 
 
 Whet, ν. παρακοναω. 
 
 W T hether ? άρα ; ποτερον ; 
 
 Whetstone, θηγανη, ακονη. 
 
 Whey, ορρός. 
 
 Which ? πότερος ; 
 
 Whine, ν. κννζαω. 
 
 Whirl, or eddy, στροφαλιγξ. 
 
 Whirl, ν. δινεω. 
 to Whirl round, στρεφεδ'ινεω. 
 Whirling motion, ρόμβος. 
 Whirlpool, δίνη. 
 Whirlwind, σκηπτός. 
 Whisper, v. ψιθυρίζω, subst. ψιθύρισμα. 
 Whispering, ψίθυρος. 
 to Whistle, σϋριζω. 
 Whistliug noise, ροϊβδος. 
 White, λευκός*, αργορ. 
 White-armed, λευκωλενος. 
 White-crested, λευκολοφάς. See Gradus. 
 White-footed, αργιπους. 
 White lead, ψιμνθιον. 
 White-legged, κνημαργος. 
 White-oared, λευκηρετμος. 
 White-toothed, αργιοδους. 
 White-winged, λενκοπτερος. 
 Whiten, v. λευκαινω. 
 Whither ? ποϊ ; οπη ; 
 Whiz, v. σφαραγεω. 
 Who, όστις. Whoever, όστις αν. 
 Whole, δλος, πάς. 
 Wholesome, υγιείς. 
 « Wholly, πάντως. 
 ' Whoop, a bird, εποψ, οπός. δ. 
 Why ? τί ; δια τί ; 
 Why not ? τί μη ; πώς yap ου ; 
 Wick, θρυαλλις. 
 Wicked, κακός, πονηρός, άδικος. 
 Wickedly, ανοσιως. 
 Wickedness, πονηρία, φαυλοτης. 
 
 W Ι Ν 
 
 827 
 
 Wicker-basket, γυργαθος. 
 
 Wicket, θυρις, θυριον. 
 
 Wide, πλατύς, ευρύς. 
 
 Wide-ruling, μεγαλοκρατης. 
 
 Widely dispersed, πολυσπερ,•,•;. 
 
 Widely yawning, ακροχανης. 
 
 Widen, ν. ευρϋνω. 
 
 Widow, χήρα. 
 
 Widowed, εΰνις. 
 
 Widowhood, χηροσννη. 
 
 Widow-wail, an evergreen, χαμελαιά. 
 
 Wielding the trident, ορσοτριαινης. 
 
 Wife, γυνή, αΧοχος. 
 
 Wig, περιθετος κεφαλή. 
 
 Wild, άγριος, θηρειος. 
 
 Wild-beast, θηο. 
 
 Wild-boar, πτελάς. 
 
 Wiliness, κερδοσυνη, 
 
 the Will, βουλή, θέλημα. 
 a Will, διαθήκη. 
 
 Willing, εκών, θελων. 
 
 Willow, λύγος. 
 
 Wily, πολυμητις. 
 Wind, άνεμος, αητης. 
 
 Wind, exposed to, άνεμοεις. — nourished by, 
 ανεμοτρεφης. — sheltering from, άνεμο- 
 σκέπης. 
 to Wind round, ελίσσω. 
 Winding, ειλιτενης. 
 Windlass, τροχιλια. 
 
 Windlass for raising water, κ?)λων, ωνος. δ. 
 Windpipe, αρτηρία. 
 Wine, οΧνος. 
 
 abounding in Wine, οινδπληθης. 
 bestower of Wine, οινοδοτης. 
 eaten with Wine, οινδβρως. 
 holding Wine, οινοφορος. 
 parent of Wine r οινομητωρ. 
 producing Wine, οινοτροπος. 
 ripe for Wine, οινοπεπαντος. 
 supplying Wine, οινηρος. 
 to fill with Wine, οινοω. 
 Wine-bibber, οινοποτης, οινοποτις. 
 Wine-cake, οινοϋττα. 
 Wine-cellar, πιθεων. 
 Wine-jug, or pitcher, οινηρυσις, οινοχόη. 
 Wine-merchant, οινοπωλης. 
 Wine-vat, or press, ληνός. 
 Wing, πτερον, πτερυζ. — swift of Wing, 
 πτερυγωκης. — to clap the Wings, πτε- 
 ρυσσομαι. — clothed with Wings, πτεροιι- 
 μων. — going with Wings, πτεροβάμων. — 
 5 ν 2 
 
S28 
 
 WOO 
 
 growth of Wings, πτερωσις. — moved with 
 
 Wings, πτεροδονητος. 
 Winged, πετεινός, πτεροεις. 
 a Winged flight, πτερ~οδρομια. 
 Wink, v. μυω, δενδιλλω. 
 Winnow, v. διανεμοω. 
 Winnowing-fan, αθηρηλοιγος. 
 Winter, χεΐμα. 
 Wintry, χειμέριος. 
 Wipe, v. σμαω, καθαιρώ. 
 Wipe off, ομοργνϋμι, αποματτω. 
 Wipe round, περιψαω. 
 Wisdom, σοφία, φρονησις. 
 W T ise, σοφός, φρόνιμος. — eminently Wise, 
 
 ακροσοφος. — Wise too late, orpivoo . 
 Wish, v. θέλω, βουλομαι. subst. ελδωρ. 
 Wished for, ενκτος. 
 Witch's wheel, ρόμβος. 
 With, συν, μετά. 
 With one mind, ομοθυμαδόν. 
 
 Withdraw, v. υπάγω, αναχωρεω. 
 
 Wither, v. μαραίνω. 
 
 Wither away, καταφυλλορεω. 
 to Withhold, απειργω. 
 
 Within, εντός, εσω. — Without, εξω, έκτος. 
 
 Without noise, ενκηλως. 
 
 Without ransom, αναποινος. 
 
 Without tackle, αναμμένος. 
 
 Withstand, v. υπομένω. 
 
 Witness, μαρτνρ. 
 
 to bear Witness, μαρτυρομαι. 
 
 Witty, αστείος, ευτράπελος. 
 
 to be Witty, χαριεντιζω. 
 
 Wizard, ψυχαγωγός, φαρμακεύς. 
 
 Woe, κοπετός. 
 
 Woe is me, φευ, οιμοι, οττοτοΐ. 
 
 Woful, στονοεις. 
 
 Wolf, λύκος. 
 
 WolPs-bane, ακον'ιτον. 
 
 Woman, γυνή. — old, γραϋς. 
 
 Womanish, γυναικείος. 
 
 Wonder, υ. αγαμαι. subst. θαύμα. 
 
 Wonderful, θαυμαστός. 
 
 Wonderfully, ύπερφευ, υπερφυως. 
 
 Woo, ν. μνηστευω. 
 
 Wooed by many, πολυμνηστη. 
 
 Wood, ξυλον, ύλη. 
 
 bred in Woods, ϋλαϊος. 
 
 carrying Wood, ΰληφορος. 
 
 sleeping in Woods, ϋληκοίτης. 
 
 wandering over Woods, ϋλοδρομος. 
 
 Wood-bine, περΐκλυμενον. 
 
 W RE 
 
 Wood-blade, a hei-b, φλομος. 
 
 Wood-cutter, υλοτόμος. 
 
 Woodman, ϋληωρος. 
 
 Wood-nymphs, αλσηιδες. 
 
 Wood-pecker, δρυκολαπτης. 
 
 Wooden, ξύλινος. 
 
 Woody, ΰληεις. 
 
 Woof, κρόκη. 
 
 Wool, ειρος, εριον. 
 
 Woolly, πηγεσιμαλλος. — Woolly on both 
 
 sides, αμφιδασυς. 
 Word, έπος, λόγος, ρήμα. 
 Work, πόνος, — έργον, εργασία. 
 Work, υ. πένομαι. 
 Work out, απεργάζομαι. 
 Work-basket, ταλαρος. 
 Workman, εργάτης. 
 Workmanlike, ξυλουργικός. 
 Workmanship, τέχνημα. 
 the World, κόσμος. 
 Worm, σκωληξ. 
 Wormwood, αψινθιον. 
 Worn, τετριμμένος. 
 
 Worse, χειρών, ήττων. — Worst, κάκιστος. 
 Worship, ν. λατρεύω, subst. σέβας. 
 Worshipful, φιλότιμος. 
 Worth, άξια, τιμή, χρηστοτης. 
 Worthless, φαύλος, ουτιδανος. — utterly 
 
 Worthless, φαυλεπιφαυλοτατος. 
 a Worthless fellow, ουτιδανος. 
 Worthy, χρηστός, άξιος. — Worthy to be 
 
 heard by the Gods, θεοκλντος. 
 Wound, v. ουταω. subst. έλκος, τραύμα. — 
 
 without a Wound, ανουτητ'ι. 
 Woven, πλεκτός, υφαντός. — Woven from 
 
 flax, λινοκροκος. — Woven with many 
 
 threads, πολυπηνος, πολυμιτος. 
 Wrangle, v. νεικεω, κολψαω. 
 Wrangler, εριστης, φιλονεικος. 
 Wrap, v. ειλυω. 
 
 to Wrap in any thing, αμφελυτροω. 
 to Wrap up, συναμπεχω. 
 inveterate Wrath, κοτος. 
 Wrathful, κοτηεις. 
 Wreath, αναδημα. 
 Wreathed, στεπτος. 
 Wreck, ερειπιον, ναυαγών. 
 Wren, ορχιλος. 
 to Wrench, διαστρέφω. 
 Wrest, v. παρασπαω. 
 Wrestle, v. παλαίω. 
 Wrestler, παλαιστής. 
 
YES 
 
 Ζ OS 
 
 829 
 
 
 Wrestling, παλή, παλαισμοσυνη. 
 Wretched, ο'ίζυρος, σχετλιος. 
 Wretchedly, δυσποτμως. 
 Wrinkle, ρυτις. 
 Wrinkled, ρϋσαλεος. 
 Write, υ. γράφω. 
 to Write down, καταγράφω. 
 a Writing, γραφή, σύγγραμμα. 
 Wrong, άδικος, σκαιός. 
 a Wrong, ύβρις, λωβη. 
 Wrought by a god, θεοπονητος. 
 Wrought in silver, αργυρηλατος. 
 Wry-headed, ραιβοκράνος. 
 Wry-neck, the bird, Τυγξ. 
 
 X. 
 
 Xanthippe, N. P. in Anacreon, Ξανθίππη. 
 Xanthus, N. P. name of a Trojan. 2. one of 
 
 the horses of Achilles. 3. a river of the 
 
 Troad, Ξάνθος. 
 Xenarces, N. P. father of Aristomenes, 
 
 Ξενάρκης. 
 Xenocles, N. P. in Theocritus, Ξενο'κλης. 
 Xenophon, N. P. the celebrated general 
 
 and historian, Ξενοφών, Ξενοφόων. 
 Xerxes, Ν. P. son of Darius, king of Persia, 
 
 Ξέρξης. 
 Xuthidae, N. P. descendants from Xuthus 
 
 father of Ion, husband of Creusa, ΞουθΊ- 
 
 δαι. 
 Xuthus, Ν. P. husband of Creusa, father of 
 
 Ion, Ξούθος. 
 
 Yacht, ακατη, σκάφος. 
 
 Yawn, v. χαινω. 
 
 widely Yawning, ακροχανης. 
 
 Ye, νμεις, σφώ'ί. 
 
 Year, έτος, ενιαντος. — all the Year, πανετης. 
 
 Yearling, ήνις. ή. 
 
 Yearly, κατ έτος, ετήσιος. 
 
 of three Years, τριετής. 
 
 Yelling, ωρϋγη. 
 
 Yellow, ξανθός. — Yellowish, ώχρος. 
 
 Yellow Cassidony, ελΤχρϋσος. 
 
 Yelp, υ. Χάσκω. 
 
 Yes, νή Αία. 
 
 Yesterday, εχθές, χθες. adj. χθεσινός, έωλος. 
 
 Yet, όμως, μεντοι. — Yet further, παροιτερω. 
 
 Yew-tree, σμΊλαξ. 
 
 Yield, ν. εικω, ΰφιεμαι. 
 
 to Yield up, εγγυαλιζω. 
 
 Yoke, V. ύποζευγνυμι. 
 
 Yoked together, συζνγιος. 
 
 Yoke, ζνγος. 
 
 Yolk of an egg, νεοττος. 
 
 You, συ. 
 
 Young, νέος. 
 
 Young, of beasts, πώλος. — of birds, νεοττος. 
 
 to grow Young again, ανηβαω. 
 
 Young man, νεανιας, αιζηος. 
 
 Young man, unmarried, η'ίθεος. 
 
 Younger, νεώτερος. — Youngest, νεωτατος. 
 
 Your, σος, υμέτερος. 
 
 of Yourself, σεαυτοΰ, -ής. 
 
 Youth, νεοτης, ήβη. 
 
 Youthful, νεαρός, ακμαίος. 
 
 very Youthful, ακρηβος. 
 
 Ζ. 
 
 Zacynthus, Ν. P. an island in the Ionian 
 sea, Ζάκυνθος. 
 
 Zancle, N. P. a town of Sicily, Ζάγκλ?7. 
 
 Zarax, N. P. a mountain of Euboea, so called 
 from the son of Carystus, Ζάραξ, ακος. 
 
 Zeal, ττροθυμια. 
 
 Zealous, πρόθυμος, σπουδαίος. 
 
 Zela, or Zella, N. P. a town of Lycia, Zs- 
 λείη. 
 
 Zeno, N. P. founder of the Stoic sect, Ζή- 
 νων. 
 
 Zephyr, ζέφυρος. 
 
 Zerinthus, or Zerynthus, N. P. a cave in 
 Thrace, Ζήρινθος or Ζήρυνθος. 
 
 Zetes, N. P. son of Boreas, Ζήτης. 
 
 Zethus, N. P. son of Jove, by Antiope, 
 brother of Amphion, Ζήθος. 
 
 Zeuxis, N. P. the famous painter, Ζεύξις. 
 
 Zigzag, στρεπτος, καμπύλος. 
 
 Zodiac, ζωδιακός. 
 
 Zone, ζωνή. 
 
 Zopyrion, Ν. P. name of a slave in Theo- 
 critus, Ζωπυρ'ιων. 
 
 Zosterium, N. P. a mountain of Italy, where 
 was a temple of Apollo Zosterius, Ζωστή- 
 ριον. 
 
( 830 ) 
 
 OMISSIONS IN VOCABULARY. 
 
 AMP 
 
 AmphigenTa, N. P. a city of Messenia, Άμ- 
 
 φιγενεια. 
 Chitona, Ν. P. a village of Attica; also, a 
 
 name of Diana, Χιτωνη. 
 Choaspes, N. P. a river in India, now 
 
 Cabul, Χοάσπης. 
 Cholargi, in the Vocabulary, correct Χολαρ- 
 
 γεϊς. 
 Chrysaor, N. P. a monster sprung from the 
 
 blood of Medusa, Χρυσά' ωρ. 
 Hegelochus, Ν. P. a celebrated player, who 
 
 NE Ρ 
 
 however omitted to mark the apostrophus 
 
 in γαλην\ (Orest 273. See Porson.) 'Hye- 
 
 λοχος. 
 Kysiz, N. P. a city of Propontis, in the sea 
 
 of Marmora ; also, the name of a prince, 
 
 Κνζικος. ή. 
 Minerva, Ν. P. the daughter of Jupiter, the 
 
 Goddess of wisdom, war, &c, Άθηνα, 
 
 Παλλάς. 
 Neptune, Ν. P. the son of Saturn and Ops, 
 
 brother of Jupiter, Ποσε ιΰάων, ΐίοσειδών. 
 
 THE END. 
 
 Gilbert & Rivington, Printers, St. John's Square, London. 
 
APPROVED ELEMENTARY GREEK WORKS. 
 
 An ENGLISH-GREEK LEXICON : containing all the Greek Words used by 
 Writers of good Authority ; citing the Authorities in Chronological Order for every Word 
 used ; explaining the Construction and giving the Declension or Conjugation of each Word 
 when irregular ; and marking the Quantities of all doubtful Syllables. By C. D. Yonge, 
 B,A. Uniform with " Liddell and Scott's Lexicon." Post 4to. 21s. 
 
 II. 
 
 EXERCISES in GREEK PROSE COMPOSITION, for the Use of Eton, 
 
 Winchester, Westminster, Harrow, and King's College, London. By C. D. Yonge, B.A. 
 Author of " An English- Greek Lexicon," " A Gradus of the Latin Language," " Exercises in 
 Latin Prose Composition," and " Exercises for Latin Verse out of ' Own Sense.' " 12mo. 
 5s. 6d. 
 
 III. 
 
 The Rev. Dr. GILES'S LEXICON of the GREEK LANGUAGE, for the Use 
 
 of Colleges and Schools. Containing — 1. a Greek-English Lexicon, combining the Advantages 
 of an alphabetical and derivative Arrangement ; — 2. an English Greek Lexicon. New 
 Edition. 8vo. 21s. 
 
 %* The English-Greek Lexicon, separately, 7s. 6d. 
 
 IV. 
 
 BRASSE'S GREEK GRADUS; or, a Greek, Latin, and English prosodial 
 Lexicon ; containing the Interpretation, in Latin and English, of all Words which occur in the 
 Greek Poets, from the earliest Period to the Time of Ptolemy Philadelphus, with the Quantity 
 of the Syllables verified by Authorities ; and combining the Advantages of a Lexicon of the 
 Greek Poets and a Greek Gradus. To which is added, a Synopsis of the Greek Metres, 
 by the Rev. J. P. Major, D.D. New Edition, revised and corrected by the Rev. F. E. J. 
 Valpy, M.A. 8vo. 15s. 
 
 V. 
 
 Dr. KENNEDY'S GREEK GRAMMAR. Grsecse Grammaticse Institutio 
 Prima. Rudimentis Etonensibus quantulum potuit immutatis Syntax in de suo addidit Β. H. 
 Kennedy, S.T.P. Editio Nova. 12mo. 4s. 6d. 
 
 VI. 
 
 Dr. R. VALPY'S ELEMENTS of GREEK GRAMMAR: with Notes. New 
 Edition. 8vo. 6s. 6d. boards ; or 7s. 6d. bound. 
 
 VII. 
 
 KUHNER'S ELEMENTARY GREEK GRAMMAR. Translated by J. H. 
 Millard, St. John's College, Cambridge. 8vo. 9s. 
 
 VIII. 
 
 The Rev. C. MOODY'S NEW ETON GREEK GRAMMAR ; with the Marks 
 
 of Accent, and the Quantity of the Penult ; containing the Eton Greek Grammar in English ; 
 the Syntax and Prosody as used at Eton ; also, the Analogy between the Greek and Lathi 
 Languages ; introductory Exercises and Lessons : with numerous Additions to the Text. New 
 Edition, revised. 12mo. 4s. 
 
 IX. 
 
 The Rev. J. PYCROFT'S GREEK GRAMMAR PRACTICE. In three Parts : 
 
 — 1. Lessons of Vocabulary, of more than two thousand Words, from Xenophon's "Anaba- 
 sis," arranged according to Roots, Terminations, and other Peculiarities ; — 2. construing 
 Lessons corresponding with those of Part L, exemplifying Greek Accidence and Syntax ; also 
 the greater Part of the "Anabasis," Book I. ; — 3. easy English Exercises, corresponding with 
 the Lessons, and formed only of the Words of Parts I. and IT., also exemplifying both Acci- 
 dence and Syntax. New Edition. 12mo. 3s. 6d. 
 
 X. 
 
 RULES OF THE GREEK ACCENTS, by the Rev. E. Walford, M.A. 
 Assistant-Master of Tunbridge School. On a card, 6d. 
 
Approved Elementary Greek Worh — (continued). 
 
 χτ. 
 DALZEL'S ANALECTA GR^SCA MINORA ; or, Select Passages from the 
 Greek Authors : adapted for the use of the Junior Classes in Schools. A New Edition, with 
 English Notes, by the Rev. J. T. White, M.A, of C. C. C. Oxford, Junior Upper Master of 
 Christ's Hospital, London ; Editor of Xenophon's " Anabasis," and " Bradley's Eutropius." 
 Post 8vo. 6s. 
 
 XII. 
 
 The Rev. Dr. S. T. BLOOMFIELD'S EPITOME EVANGELICA ; or, First 
 
 Step to Greek Construing. Consisting of select Portions (drawn together by Headings) of 
 the Greek Gospels ; and comprising a connected Narrative (expressed in Language always 
 derived from one or other, and often all, of the Evangelists) of the chief Events of Christ's 
 Life and Ministry ; interspersed with the principal Miracles, Parables, and moral Discourses. 
 Subjoined are short notes for Constructions, and a Greek-English Clavis for Words, including 
 an Analysis of grammatical Forms for parsing. Intended as a Companion to the Author's 
 " Lexilogus Scholasticus," and as an Introduction to his " School Greek Testament." 18mo. 4s. 
 
 XIII. 
 
 The Rev. Dr. S. T. BLOOMFIELD'S LEXILOGUS SCHOLASTICUS ; or, 
 
 a Greek and English Vocabulary, on a new and improved Plan : comprising all the Primitives 
 of any importance, together with some select Derivatives : presenting a brief Epitome, in 
 outline, of the Greek Language. 18mo. 3s. 
 
 XIV. 
 
 HOWARD'S INTRODUCTORY GREEK EXERCISES to those of Hunting- 
 ford, Dunbar, Neilson, and others ; arranged under Models, to assist the Learner. A New 
 Edition, with the Greek Words accentuated. 12mo. 5s. 6d. — KEY. l2mo. 2s. 6d. 
 
 XV. 
 The Rev. Dr. W. NEILSON'S GREEK EXERCISES, in Syntax, Ellipsis, 
 Dialects, Prosody, and Metaphrasis. To which is prefixed, a concise but comprehensive 
 Syntax. New Edition. 8vo. 5s.— KEY. 8vo. 3s. 
 
 XVI. 
 The Rev. F. E. J. VALPY'S GREEK EXERCISES ; being an Introduction to 
 Greek Composition ; leading the Student from the Elements of Grammar to the higher Parts 
 of Syntax. New Edition. 12mo. 6s. 6d>— KEY. 12mo. 3s. 6d. 
 
 XVII. 
 
 Dr. R. VALPY'S DELECTUS SENTENTIARUM GR^CARUM : ad Usum 
 Tironum accommodatus. Cum Notulis et Lexico. Editio Nova. 12mo. 4s. — KEY. 12mo. 
 2s. 6d. 
 
 XVIII. 
 
 The Rev. F. E. J. VALPY'S SECOND GREEK DELECTUS ; or, New Ana- 
 
 lecta Minora : intended to be read in Schools between Dr. Valpy's Greek Delectus, and the 
 Third Greek Delectus. With English Notes, and a Lexicon. New Edition. 8vo. 9s. 6d. 
 
 XIX 
 
 The Rev. F. E. J. VALPY'S THIRD GREEK DELECTUS ; or, New Analecta 
 
 Majora : intended to be read in Schools after the Second Greek Delectus. With English 
 
 Notes. In Two Parts. 8vo. 15s. 6d. Separately : — Part I. Prose. 8s. 6d. Part II. 
 
 Poetry. 9s. 6d. 
 
 XX. 
 
 VIGER ON THE GREEK IDIOMS. ' Translated and abridged, with original 
 
 English Notes, by the Rev. J. Seager, Editor and Translator of " Bos on the Greek Ellip- 
 sis," " Hermann's Doctrine of Metres," "Hoogeveen on the Greek Particles," and " Maittaire 
 on the Greek Dialects." 8vo. 9s. 6d. 
 
 The Rev. Dr. -fi.X MAJOR* OTIDE to' the READING of the GREEK TRA- 
 GEDIANS ; being a Series of Articles on the Greek Drama, Greek Metres, and Canons of 
 Criticism. New Edition, enlarged. 8vo. 9s. 
 
 XXII. 
 
 The THEATRE of the GREEKS ; or, a Series of Papers relating to the History 
 and Criticism of tbe Greek Drama. With an original Introduction and Notes, by John Wm. 
 Donaldson, B.D. Head Master of King Edward's School, Bury St. Edmunds ; and formerly 
 Fellow of Trinity College, Cambridge. 6th Edition, revised and improved ; with a Frontis- 
 piece and Wood Engravings. 8vo. 15s. 
 
 London: LONGMAN, BROWN, GREEN, and LONGMANS. 
 
vV^ » jf .... 
 
 
 «V* , Ο « Q 
 
 , 
 
 .Α* . Ο « Ο „ 
 
 νν 
 
 
 
 
 Α Λ ... <►. 
 
 W 
 
 
 Ο 
 
 
 Λο« 
 
 
 
 \ί 
 
 
 " ^i* A^ * ΟίΚ^'• ^ ($* Deacidified using the Bookkeeper process. 
 
 Neutralizing agent: Magnesium Oxide 
 c, <r> Treatment Date: July 2006 
 
 %> ^• * λ? * PreservationTechnologies 
 
 A WORLD LEADER IN PAPER PRESERVATION 
 
 1 1 1 Thomson Park Drive 
 Cranberry Township, PA 16066 
 (724)779-2111 
 
 ' 
 
ο 1 
 
 <G^ ^> *o. A - Λ.