LATIN ANALYST ON MODERN PHILOLOGICAL PRINCIPLES. BY JOSIAH W. GIBBS, PBOF. SAO. LITER., YALE COLLEGE. Library. NEW HAVEN: PECK, WHITE, is employed to express the sub- ordination of one clause to another. The parenthetic marks ( ) are employed to express the in- sertion of one clause, whether subordinate or superordinate, within another. The vinculum over the letters is employed to show that the letters over which it stands are to be taken as a whole. a Quid quaeque nox aut dies ferat, incertum est. b Quae parva videntur esse delicta, neque a multis intelligi possunt, ab iis est diligentius declinandum. A>a + b. c Socrates accusatus est, quod corrumperet juventutem, et novos deos induceret. d Cui ignota est urbs ilia celeberrima, Athenae, ubi artee et literae maxime floruerunt ? A(a + b)A. e Homo, quam multa et Deo et hommibus debeat, quotidie recordetur. 5* 54 SELECT SENTENCES. aaa>a. h Omnis virtus facit, ut nos eos diligamus, in quibus ipsa inesse videatur. i Xerxes eo usque luxuria gaudebat, ut edicto praemium ei proponeret, qui novum voluptatis genus reperisset. j Senatus decrevit, consules darent operam, ne respublica quid detriment} caperet. A>a (a) a. k Non promissa servanda sunt ea, quae sint iis, quibus pro- misseris, inutilia. 1 Justitiae tanta vis est, ut ne illi quid em, qui maleficm paacuntur, possint sine ulla particula justitiae vivere. aa, m Quod ipse video, non adeo hebes es, tu ut non videos. ba>b. p Hominem esse arbitror neminem, qui nomen istius audi- crit, quin facta quoque ejus nefaria commemorare possit. q Multa sunt quae nescimus, quorum scientia ne opus qui- dem est. A(a)A(b)A. r Avarus, quo plura habet, eo avidius, quae non habet, cupit. s Scientia, quae est remota ab justitia, calliditas potius, quam sapientia, est appellanda. t Qui erant cum Aristotele, Peripatetici sunt dicti, quia disputabant inambulantes in Lyceo. SELECT SENTENCES, ba. u Ubi redieris, dabo tibi librum lubens, si postulabis. v Si prudentes essetis, nihil polliceremini, quod praestare non possetis. ba. x Difficile est, quum praestare omnibus concupieris, servare aequitatem, quae est justatiae maxime propria. y Librum sibi, ubi redieris, lubens dabo, si postulabia. 37. Copulative Co-ordinating Compound Proposition. See Philol. Stud. pp. 25, 34, 138. comp. 150. Tab. V. IN the co-ordinating compound proposition, the two propo- sitions are co-ordinate or independent of each other, yet still make but one thought. In the copulative compound proposition, the members have no internal or immediate relation to each other, but only a common relation to a third proposition or sentiment, either expressed or understood. The conjunction et is the type of this compound proposition. The other copulative conjunctions in Latin are que (en- clitic), ac, atque, etiam; non modo ted etiam, quum turn; nee, neque ; etc. The varieties of the copulative combination are as follows. 1. The copulative combination of two or more sentences or propositions, all of equal logical worth, and unemphatical. See in a g. This is the simplest form of the copulative compound sen- tence. Here the one sentence or clause is enlarged by the other ; or two sentences or clauses are combined into one sentence of greater or more comprehensive import. If two clauses of this kind have a common subject or predi- cate, or other member, they may be abridged by expressing the part which is common only once ; as, 4 Heaven and earth shall pass away.' 56 SELECT SENTENCES. 2. The copulative combination of two or more sentences or propositions, all of equal worth, and emphatic. See in h j. This differs from the preceding in omitting the copulative conjunction, and in admitting a longer pause between the clauses. It is well adapted to give a prominence to the clauses, but not to exhibit their common relation to a third thought or proposition. 3. The copulative combination of two clauses of unequal worth, an emphasis or prominence being given to the second clause, thus forming a climax. See in k p. This form is used when one thought is enlarged by another thought of greater comprehension. 4. The copulative combination of two thoughts, where the emphasis or stress is laid not on the thoughts as thoughts, but on their union or connection with each other, consisting in their common relation to a third sentiment or thought ex- pressed or implied. This is effected in Latin by repeating the conjunction. See in q u. There are two other classes of a mixed character. 5. The adversative or causal combination in the form of a copulative. See in v, w. 6. The copulative combination with adversative or causal particle added. See in x. a Incertus est exitus, et anceps fortuna belli. b Fide et justitia quaevis ci vitas optime sustentatur. c Spes bona confirm at animum datque vires. d Vitam parce ac duriter agebat. e Non omnem frugem neque arborem in omni agro reperis. f Opinionibus vulgi rapimur in errorem, nee vera cernimus. g Virtus splendet per se semper, neque alienis unquam sor- dibus obsolescit. h Fessum delectabit otium, tristem exhilarabit cantus. i Multos fortuna liberat poena, metu neminem. j Legibus obtemperate, vituperate neminem, imperate ves- trae libidini. k Non mihi soli, sed etiam natus sum patriae. 1 Invidia non modo vivos, sed etiam mortuos rodit. 8ELKCT SENTENCES. 57 m Tullus Hostilius non modo proximo regi dissimilis, sed ferocior etiam Romulo fait. n Fortuna, quum in reliquis rebus, turn praecipue in bello plurimum potest. o Pax quum jucunda, turn salutaris est. p Animi tranquillitas et securitas effert quum constantiam, turn etiam dignitatem. q Adsuesce et dicere verum et audire. r Et elephantus et leo igne terretur. s Uva et succo terrae et calore solis augescit. t Nimius somnus neque corpori neque animo prodest. u Sapientem neque paupertas, neque mors, neque vincula terrent. v Sabbatis sacerdotes in templo sabbatum violant, et sine crimine sunt. Vulgate. w Generatio mala et adultera signum quaerit, et signum non dabitur ei. Vulgate. x Alcibiades videbat id sine rege Persarum non posse fieri : ideoque eum aruiciim sibi cupiebat jungi. 38. Antithetic Co-ordinating Compound Proposition. See Philol. Stud. pp. 26, 35, 141. Tab. V. comp. p. 151. IN the adversative combination, the union is much more complete than in the copulative ; the union of the connected thoughts lies immediately in their relation to each other, and not in their relation to something else ; only two thoughts can be thus connected ; and one of the thoughts is made more prominent or emphatic than the other, by being placed last and by having a greater intonation. The antithetic compound proposition is the simplest form of the adversative compound proposition. In this form of proposition the second member negatives or wholly excludes the first. There is of course a negative particle expressed or implied in one of the propositions. 58 SELECT SENTENCES, The conjunction sed is the type of this compound proposi- tion. See in a h. The other antithetic conjunctions in Latin are verum, autem, etc. See in i k. The antithetic particle is sometimes omitted, in which case the first word of the second clause receives a strong emphasis. See in 1, m. Antithetic propositions are capable of contraction, when their members in common are unemphatic. See in d j. Note. One form of this compound proposition, which is very common, becomes a climactic copulative proposition; as, ' Invidia non modo vivos, sed etiam mortuos rodit.' See supra, p. 56. a Avarus non possidet divitias, sed divitiae possident eum* b Non pudor est nihil scire, sed pudor nil scire velle. c Dixisti non auxilium mihi, sed me auxilio defuisse. d Non ego herus tibi, sed servus. e Non heros nee dominos appellat eos, sed patriae custodes, f Haud doctis dictis certabant, sed maledictis. g Otii fructus est non contentio animi, sed relaxatio. h Est philosophi, de diis immortalibus habere non erran- tem et vagam, sed stabilem certamque sententiam. i Ea sunt omnia non a natura, verum a magistro. j Non aetate, verum ingenio adipiscimur sapientiam. k Nam injusta ab justis impetrare non decet, justa autem ab injustis petere insipientis est. 1 Non agitur de vectigalibus, non de sociorum injuriis ; libertas et anima nostra in dubio est. m Tu domum servas, ego laudo ruris amoeni rivos. 39. Restrictive Co-ordinating Compound Proposition. See Philol. Stud. pp. 26, 35, 141. Tab. V. comp. p. 151. THE restrictive compound proposition is a weakened anti- thetic compound proposition. Here the second member restricts or limits the meaning of the first, or shuts out a natural inference. SELECT SENTENCES. 59 The conjunction tamen is the type of this compound propo- sition. See in a c. The other restrictive conjunctions in Latin are sed, verum, vero, autem, at, atqui, sed tamen, veruntamen, at vero. See in d n. The conjunction quidem, l indeed,' often stands in the first clause. See in a, m. Here we have (1.) the opposition of different predicates in the same subject, as in a, b, d, etc. (2.) the opposition of the same predicate in different subjects, as in i ; and (3.) the op- position of different predicates in different subjects, as in g, h, j, P- The propositions are capable of contraction ; as in many of the examples below. The conjunction is sometimes omitted with advantage ; as in o, p. a Non postulo id quidem, aveo tamen audire. b Licet ipsa vitium est ambitio, frequenter tamen causa virtutum est. c Natu|ram expel |las fur|ca, tamen | usque re|curret. d Non for|mosus ejrat, sed ejrat fa|eiindus U|lysses. e Ea non dicunt, verum intelligi volunt. f Fletus plerumque est effectus tristitiae, interdum vero etiam gaudii. g Oscines rostra recta habent, aves autem rapaces adunca. h Sol cuncta sua luce illustrat, luna autem luce splendet ftliena. i Achilles fortis erat, Thersites autem non erat. j Brevis a natura nobis vita data est, at memoria bene red- ditae vitae sempiterna. k Pausanias Lacedaemoniorum patriam sub potestatem Per- sarum redigere conatus est ; at ille meritas poenas persolvit. 1 O rem, inquis, difficilem et inexplicabilem ! Atqui expli- canda est. m Est tarda quidem ilia medicina, sed tamen magna, quam affert longinquitas et dies. 60 SELECT SENTENCES. n Leve est totum hoc, risum mo v ere ; veruntamen multum in causis persaepe facetiis profici vidi. o Ex propinquitate benevolentia tolli potest, ex amicitia non potest. p In Hyrcania plebs publicos alit canes ; optimates do- mesticos. 40. Disjunctive Co-ordinating Compound Proposition. See Philol. Stud. pp. 26, 35, 141. Tab. V. comp. p. 151. IN the disjunctive compound proposition, one member or clause so excludes the other, that one proposition is repre- sented as existing only when the other does not exist. The conjunction aut is the type of this compound proposition. The other disjunctive conjunctions in Latin are ve or vel, *eu or sive^ neu or neve. The conjunction nut is employed when the exclusion of the idea of one clause by the other is represented as real and necessary ; as in a e. The conjunction ve or vel is employed when this exclusion is simply allowable or optional ; as in f i. The conjunction seu or sive is employed when the choice between two or more things is to be represented as wholly unknown or undecided ; as in j. The conjunction neu or neve expresses the negation ; as in k. In a, e, h j, we have the disjunctive proposition in its simplest form. In b d, f, g, k, we have the disjunctive rendered emphatic by a repetition of the conjunction. The number of members is sometimes extended to three or more ; as in g. This form of proposition is capable of contraction ; as in many of the examples below. The disjunctive conjunction is sometimes omitted ; as in I. a Audendum est aliquid universis, aut omnia singulis pati- enda. b Omne enuntiatum aut verum aut falsum est. c Aiit pro|desse vo|hint aut j delec|tare po|etae. SELECT SENTENCES. 61 d Usque ad sanguinem incitari solet odium aut levium hominum aut immanium barbarorum. e Tibi ego, aut tu raihi servus es ? Plant. f Viri nobiles vel corrumpere mores civitatis vel corrigere possunt. g Odium vel precibus mitigari possit, vel communi utilitate deponi, vel vetustate sedari. h Yenit Epicurus, homo minime malus, vel potius vir op- timus. i Esse ea dico, quae cerni tangive possunt. j Ascanius Lavinium urbem matri seu novercae reliquit. k Earn ne quis nobis minuat, neve vivus, neve mortuus. \ Omnium versatur urna serius ocius sors exitura. 41. Causative Compound Proposition. See Philol. Stud. pp. 26, 35, 142. Tab. V. comp. p. 152. THE illative compound proposition, and the causative com- pound proposition, agree in the logical relation of their mem- bers to each other, but differ in the logical worth of the same. Or, to be more explicit, the illative and causative propositions agree substantially in this, that their members have the same logical relation to each other, to wit,- the relation of ground and consequence ; but the comparative logical worth or import of the members, as expressing the ground or the consequence, is inverted. In the causative proposition, the second member, which of course has the intonation and possesses the greater logical worth, is introduced by a causative conjunction, and expresses the ground or reason of the first member. The conjunction nam is the type of this compound propo- sition. See in a c. The other causative conjunctions in Latin are namque, nempe, enim, etenim. See in d 1. Causative propositions express either (1.) the real ground, as in most of the examples below ; (2.) the moral ground, as in a, j, 1 ; or else (3.) the logical ground, as in h. 6 62 SELECT SENTENCES. a Colenda justitia est per se, nam aliter justitia non esset. b Aristides decem annorum legitimam poenam non pertulit ; nam sexto fere anno in patriam restitutus est. c Rerum bonarum et malarum tria sunt genera. Naru aut in animis, aut in corporibus, aut extra esse possunt. d Magno illi (Atilio) ea cunctatio stetit, filium namque intra paucos dies amisit. e Sonorum, dici vix potest, quanta sit vis in utramque par- tern : namque et incitat languentes, et languefaeit excitatos, et turn remittit animos, turn contra-hit. f Quid ergo tulit ? nempe ut quaereretur. g Quos ego orno ? Nempe eos, qui ipsi sunt ornamenta reipublicae. h Heri pluit, madida enim est terra. i Jus semper est aequabile ; neque enim aliter esset jus. j Nolite ascendere ; non enim est Dominus vobiscum. Vulgate. k Hac pugna nibil adbuc est nobilius : nulla enim uriquam tarn exigua manus tantas opes prostravit. 1 Jus et omne bonestum sua sponte est expetendum. Ete- nim omnes viri boni ipsam aequitatem et jus ipsum amant. 42. Illative Compound Proposition. See Philol. Stud. pp. 26, 35, 142. Tab. V. comp. p. 152. IN tbe illative proposition, the second member, which of course bas tbe intonation and possesses the greater logical worth, is introduced by an illative conjunction, and expresses a consequence or conclusion from the first member. The conjunction itaque is the type of this compound propo- sition. See in a c. The other illative conjunctions in Latin are igitur, ergo, eo, ideo, idcirco, hinc, inde, proinde, quapropter, quare, etc. See in d n. Illative propositions express either (1.) the real ground, as in a, g i ; (2.) the moral ground, as in most of the examples below ; or else (3.) the logical ground, as in b. SELECT SENTENCES. 63 a Non omnia omnes possumus, itaque modestia decet quemque. b Ciceroni patriae salutem Romani debebant ; itaque pater patriae est appellatus. c Aristides aequalis fere fuit Themistocli ; itaque cum eo de principatu contendit. d Apud Athenienses summa eloquentiae laude floruit Iso- crates, ad hunc igitur nobilissimi quique filios mittebant eru- diendos. e Hora ruit ; ergo carpe diem. f Frater es, eo vereor. g Muris se continebant ; eo nulla pugna memorabilis est. h Nihil laboras ; ideo nihil liabes. i Te ipsum nimis am as, ideo nullus tibi amicus est. j Te velle uxorem aiebat tuo nato dare, ideo aedificare hoc velle aiebat in tuis. k Ille Cliniae servus tardiusculus est. Iccirco huic nostro tradita 'st provincia. Ter. 1 Hinc illae lacrymae. m Caesar dixit, liostes finem belli non esse facturos. Pro- inde agmine impeditos adoriantur. n Intelligebant haec Lacedaemonii ; quare eos infirmissi- mos esse volebant. 43. Decompound or Multimembral Proposition. Comp. Philol. Stud. Art. LIT. THE combination of several propositions to a linguistical whole is called a decompound or multimembral proposition. There is no limit to decompound propositions, either as it respects their variety or their extent. A. Trimembral Propositions. These may consist of three leading propositions, as in a, b ; of two leading and one subordinate proposition, as in c e ; or of one leading and two subordinate propositions, as in f j. Also comp. supra, p. 53. 64 SELECT SENTENCES. a Zaleucus fuit servns et discipulus et amicus Pythagorae. b Studium artium liberalium est omnium aetatum, tempo - rum, et locorum. c Quidquid agis, prudenter agas, et respice finem. d Oppida multa, quae olim floruerunt, nunc prostrata et diruta sunt. e Sulla victor non solum malos cives, sed omnes, quorum divitias satellites ejus desiderabant, proscripsit. f Semper in fide, quid senseris, non quid dixeris, cogi- tandum. g Ea liberalitate utimur, quae prosit amicis, noceat nemini. h Romani duces, qui civitates aut nationes bello devictas in fidem receperant, earum patroni erant. i Etiamsi non ab omnibus auditi sumus, non irrita tamen effluxerunt, quae monuimus. j Quum Caesar Ravennae abesset, et iter per Alpes hieme interclusum esse videretur, omnes fere Gallicae gentes rebel- larunt. B. Quadrimembral Propositions. a Aves volant, quadrupedes currunt, pisces natant, vermes repunt. b Boves mugiunt, lupi ululant, oves balant, serpentes sibilant. c Nihil est melius agricultura, nihil uberius, nihil dulcius, nihil homine libero dignius. d Qui omnibus virtutibus instructi et ornati sunt, sapientes et boni viri dicuntur. e Quo quis est versutior et callidior, hoc invisior et sus- pectior. f Laudari et amari gloriosum est, metui vero et in odio esse detestabile. g Fortes et magnanimi sunt habendi, non qui faciunt, sed qui propulsant injuriam. h Quum Catilina in senatu Ciceronem objurgare inciperet, omnes obstrepuerunt, eumque hostem et parricidam vocaverunt. i Quocunque te flexeris, habebis ibi Deum occurrentem tibi ; nihil vacat ab illo ; ipse implet opus suum. SELECT SENTENCES. 65 j Hostium repentinns adventus magis conturbat, quam ex- pectatus ; et man's subita tempestas terret navigantes vehe- mentius, quam ante provisa. k Pom a ex arboribus, si cruda sunt, vi avelluntur ; si ma- tura, decidunt. 1 Omnis disciplina memoria constat, frustraque docemur, si, quidquid audimus, praeterfluat. m Secundum opinionem philosoplii cujusdam duas habemus aures, os antern unum, ut plus audiamus, quam loquamur. n Omnis virtus nos ad se allicit, facitque, ut eos diligamus, in quibus ipsa inesse videatur. C. Propositions consisting of more than four Members. a Laudari, coli, diligi, gloriosum est ; metui vero et in odio esse detestabile. b Gloria divitiarum et fortunae est fluxa et fragilis ; virtus habetur clara et aeterna. c Commoda quibus utimur, lux qua fruimur, spiritus quern ducimus, a Deo dantur. d Qui sapiunt, libidines refraenant, contemnunt voluptates, iracundiam reprimunt, avaritiam continent, omne vitium quod famae noceat, cautissiine evitant. 44. Negative Proposition. See Philol. Stud. p. 169. comp. Art. LTX. IT was intended that the preceding propositions should all of them be positive or affirmative ; but a few negative, inter- rogative, and imperative propositions have slipped in by inad- vertence. We proceed to the special selection of negative sentences. The idea of negation, being a simple idea, is clear and dis- tinct in itself. But it has no special mood-form. In the negative proposition, the negation belongs, strictly speaking, to the copula or predication, and not to the predi- cate. In the usage of language, however, the negation ia 6* G6 SELECT SENTENCES. expressed by a negative adverb attached to the verb, as more easy of apprehension by the mind. The adverbs used for this purpose are non and hand. The latter is comparatively infrequent. a Non pluit. b Sol non lucet. c Dies non est calidus. d Terra non est planities. e Scio haec non tibi esse voluptati. f Non mittet cutem nisi plena cruoris hirudo. g Ego quod dixi haud mutabo. h Haud erit, ut merito immortalis possit haberi. 45. Proposition with Negative Subject or Object. THE negation here virtually belongs to the whole predicate, or rather to the predication ; but the negative is attached to the subject or object for the sake of being more easily appre- hended by the mind. There are three varieties of this proposition : 1. Where the negative is attached to the subject; as in ac. 2. Where the negative is attached to the complementary object ; as in d g. 3. Where the negative is attached to the supplementary object ; as in h k. a Unde habeas, nemo quaerit. b Omnium mortalium Sthenio nemo inimicior. c Elephanto bestiarum nulla prudentior. d Nihil praetermisi. e De republica nihil loquebantur. f Graii praeter laudem nullius avari. g Neutris cura posteritatis est. h Nusquam equidem quicquam deliqui. i Probi mores nunquam prodesse cessabunt. SELECT SENTENCES. 07 j Id neutiquam mihi placet. k Mihi neutiquam cor consentit cum oculorum aspectu. 1 Quid bonum sit, quid malum, quid neutrum discat. m Nolite arbitrari me, cum a vobis discessero, nusquam aut nullum fore. 46. Proposition with Negative Attribute. SOMETIMES the negation respects not the proposition itself, but some idea contained in it ; as, for example, an attribute. The negation attached to the attribute is often privative rather than negative ; as in some of the examples below. a Literae tuae mihi non injucundae fuerunt. b Non existentis nulla sunt jura. c Non entis nulla sunt praedicata. d Non pauci dies intercesserunt. e Non paucis verbis haec res explicari potest. f Non omnes senes prudentes sunt. 47. Proposition with Double Negation. Two negatives in the same clause, acting reciprocally upon each other, destroy the negation. In other words, the nega- tion of a negation is equivalent to an affirmation. This must be considered as the general rule in all languages. Of this there are in Latin three varieties : 1. Where the two negatives are in close contact, and act directly upon each other ; as in a i. 2. Where the two negatives are not in so close contact ; as in j q. 3. Where one of the negatives is in a participial construc- tion, which is here regarded as a part of the same clause ; as in r u. a Nonnemo virtutis praecepta contemnit. b Hannibal nonnihil temporis tribuit literis. 68 SELECT SENTENCES. c Nonnihil, ut in tantis malis, est profectum. d Nonnulli, sive felicitate quadam, sive bonitate naturae, sive parentium disciplina, rectam vitae secuti sunt viara. e Agesilaus fuit claudus altero pede ; quae res ei nonnullam afferebat deforrnitatem. f Nonnunquam errorem creat similitudo. g Populus solet nonnunquam dignos praeterire. h Silices quibusdam in locis rubentes, nonnunquam vero et albi. i Non ignore, quara incerti sunt hominum animi. j Non sum inscius, esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. k Nemo non benignus est sui judex. 1 Nemo Arpinas non Plancio studuit. m Achilles nihil non arroget armis. n Nulla rerum suarum non relicta inter hostes. o Nulli non ad nocendum satis virium est. j) Sapiens minquam non beatus est. q Iris nunquam non ad versa soli est. r Nihil agere animus non potest. s Nemo potest non beatissimus esse, cui nihil deest. t Qui mortem in malis ponit, non potest earn non timere. u Athenienses Alcibiadem nihil non efficcre posse ducebant. 48. Proposition with Repeated Negation. THE negative is sometimes repeated, for the sake of em- phasis, with neque, nee, or ne quidem, as if these conjunctions introduced a new clause. a Nego hanc rem, neque mihi neque tibi gratam esse posse, b Nihil est illo, nee curl us mihi nee jucundius. c Urbi's sine hominum coetu non potuissent, nee aedificari nee frequentari. d Nunquam Scipionem, ne minima quidein in re, offendi. SELECT SENTENCES. 69 49. Proposition with Negative Sub-position. Cemp. Philol. Stud. Art. XLII. THE negative sub-position is a weaker form of the negative proposition. It is found in imperative, optative, and conjunc- tive forms of language. The negative is willed or conceived of, rather than declared. It is subjective, rather than objec- tive. It is expressed in Latin by the simple ne, rather than by the more emphatic non. We include here 1. Negative imperative sentences, or conjunctive sentences used imperatively ; as in a g. 2. Negative optative sentences ; as in h. 3. Negative conjunctive or subordinate sentences ; as in i m. a Ne time. b Nocturna sacrificia ne sunto. c Borea flante, ne arato, semen ne jacito. d Ne transieris Iberum. e Puer telum ne habeat. f Ne quid rei tibi sit cum Saguntinis. g Ne multa discas, sed multum. h Ne sim salvus, si aliter scribo, ac sentio. i Hoc te rogo, ne demittas animum. j Cicero timebat, ne Catilina urbem incenderet. k Hannibal Carthaginem, patriam suam, inetu, ne Romanis traderetur, reliquit. 1 Haec ideo ad te scribo, ne me oblitum esse mandatorum tuorum putes. m Gallinae avesque reliquae pennis fovent pullos, ne frigoro laedantur. n Videre rnihi videor tan tarn dimicationem, quanta nun- quam fuit. o Quis dubitare possit, quin Dei immortalis raunus sit, quod vivimus. IP SELECT SENTENCES. 50. Copulative Combination of an Affirmative and Negative Proposition. Comp. Philol. Stud. Art. XLIX. THE two propositions may be both unemphatic, (est neque est, non est et est ;) or they may be both emphatic, (est non est, non est est; or the emphasis may lie on their combina- tion with each other, (neque est et est, et est neque est.) Est neque est. a Caesar subs ti tit, neque hostes lacessivit. b De Quinto fratre nuntii, nee varii, venerant. c Impedit consilium voluptas, nee ullum cum virtute habet coimnercium. d Multi omnia se simulant scire, nee quidquam sciunt. Non est et est. e Non omnis moriar, multaque pars mei vitabit Libitinam. f Precibus non linquar inultis, teque piacula nulla resolvent. Est non est. g Argue cum omni imperio, nemo te contemnat. Vulgate. Non est est. h Unus orbis non suffecit Alexandro ; unum dolium Diogeni suftecit. Neque est et est. i Neque miror, et gaudeo. j Homo nee meo judicio stultus, et suo valde prudens. k Animal nullum inveniri potest, quod neque naturn un- quam, et semper sit futurum, Et est neque est. 1 Intelligitis, Pompeio et animum praesto fuisse, nee con- silium defuisse. m Patebat via et certa, nee longa. n Manlius et semper me coluit diligentissime, et a nostri* studiis non abhorret. SELECT SENTENCES. l 51. Copulative Combination of two Negative Propositions. Comp. Philol. Stud. Art. XLIX. THE two negative propositions may be both unemphatic, (form non neque;) or they may be both emphatic, (form non non;) or the emphasis may lie on their combination with each other, (forms neque neque, nee nee.) IN on neque. a Non imperium, neque divitias petimus. b Non agitur de vectigalibus, neque de sociorum injuriis. c Ilia mei testes non viderunt, nee sciunt. d Non heros, nee dominos appellabant eos. Non non. e Non est ita, judices, non est profecto. f Non erat abundans, non inops tamen. g Non hoc dicet Chrypsippus, non Thales. h Nolite errare ; Deus non irridetur. Vulgate. Neque neque. i Neque consilium mihi placet, neque auctor probatur. j Neque naufragio, neque iricendio amittitur. Nee nee. k Mors nee ad vivos pertinet, nee ad mortuos. 1 Secundum genus cupiditatum Epicurus nee ad potiendum difficile esse censet, nee vero ad carendum. 52. Simple Interrogative Proposition. See Philol. Stud. p. 170. Art. LXI. THE interrogative proposition, in its direct form, has a peculiar intonation in nearly all languages. Many cultivated languages have a peculiar mark also for the interrogative proposition, namely ?. This mark should be employed only in the direct interrogation. The different forms of the interrogation in Latin are as follows : SELECT SENTENCES. 1. The simple interrogation, to be answered in the affirma- tive or in the negative ; as, Venitne pater ? ' Has the father come ?' See below in this section. 2. The imperfect interrogation, to be completed in one of its members or factors ; as, Quis Caesarem occidit ? 4 Who killed Caesar?' See section 53. 3. The disjunctive interrogation, where one question is to be answered in the affirmative and the other in the negative ; as, Utrum ea vestra an nostra culpa est ? ' Is that your fault or ours ?' See section 54. 4. The subordinate or indirect interrogation, corresponding to each of the preceding ; as, Quaesivi, num pater venisset, ' I inquired whether the father had come ;' Nescio quis sis, ' I know not who you are.' Quaeritur unusne sit mundus an plures, 4 It is a question whether there is one world or many.' See section 55. The simple interrogative proposition is a simple inquiry whether the predicate belongs to the subject. There are several particles in Latin, serving to introduce this form of interrogation, as an, ne (enclitic), num, which are all connected with and derived from the Latin negative particle ne. An, however, is hardly used in the simple interrogation. Ne is employed where information simply is desired ; as in a c. Num is employed where a negative reply is expected ; as in d g. Nonne (the opposite of simple ne) is employed where an affirmative reply is expected ; as in h, i. An is said to be employed only when a preceding question is to be supplied in thought ; as in j n. Sometimes the interrogation is left to be denoted by the intonation only ; as in o t. Note. Ne annexed to an or num (also utrum) gives em- phasis ; as in g. a Venitne pater ? b Videsne, ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur ? c Estne Sthenius is, qui omnes honores domi suae magnifi- centissime gessit ? SELECT SENTENCES. * > d Num negare audes 1 e Num facti Pamphilum piget ? f Num ejus color pudoris signum usquam indicat? g Deum ipsum nurane vidisti ? h Nonne meministi, quid paulo ante dixerim ? i Quid ? canis nonne similis est lupo ? j Quid ais ? an venit Pamphilus ? k An turn quoque est utilis iracundia ? 1 Quid dicis ? an bello fugitivorum Siciliam virtute tua liV eratam ? m Quando autem ista vis evanuit ? an postquam homines mi- nus creduli esse coeperunt ? n Cur misereare potius quam feras opem, si id facere possis-? An sine misericordia liberates esse non possumus 1 o Tu hoc non vides ? p Clodius insidias fecit Miloni ? q Infelix est Fabricius, quod rus suum fodit ? r Quid ? non sciunt ipsi viam, domum qua redeant ? s Cernis, ut | insuljtent Rutujli, Tur |n usque fe|ratur? t Non casis habitare est satius inter sacra et penatesqne vestros, quam Veios migrare ? 53. Imperfect Interrogative Proposition. See Philol. Stud. p. 170. Art. LXI. THE imperfect interrogative proposition is addressed to an- other for him to fill up as to some deficient member or factor. For this form of the interrogation the Latin language has a beautiful series of interrogative words, representing the various grammatical categories, and all commencing in reality or by implication with the interrogative element qu. These interrogative words are (1.) subst. of the person, qui? (2.) subst. of the thing, quid? (3.) adj. of preference, uter? (4.) adj. of quantity, quantus? (5.) adj. of number, quot? (6.*) ordinal adj. quoins? (7.) adj. of manner, qualis? (8.) adv. of place where, ubi? (9.) adv. of place whither, quo? (10.) adv. of place whence, unde? (11.) adv. of time, quando? (12.) 7 74 SELECT SENTENCES. adverbs of manner, quomodo? qui? quam? ut? (13.) adverbs of the cause, cur? quare? Note. This interrogative element, gw, is found, with slight alterations, in all the Indo-European languages, and is used in these languages also as an indefinite and a relative element. a Quis clarior in Graecia Themistocle ? b Quis Dionem doctrinis omnibus expolivit ? c Quid faceret aliud ? d Quid est judicium corrumpere, si hoc non est? e Uter vestrorum est celerior ? f Uter nostrum popularis est ? g Quanti est sapere ? h Quanti emi potest minime \ i Quot sunt ? j Hora quota est ? k Qualis est eorum oratio ? 1 Qualine amico mea commendavi bona ? m Ubi inveniam Pamphilum ? n Ubi sunt, qui Antonium Graece negant scire ? o Quo, quo, scelesti, ruitis ? p Quo illae nubent ? q Unde is ? r Unde earn mulierem esse aiunt? g O rus, quando ego te aspiciam ? t Quando venit Caius ? u Maecenas quomodo tecum ? v Deum, nisi sempiternum, intelligere qui possumus ? w Qui potest esse in ejusmodi truneo sapientia? x Quam diu furor iste tuus nos eludet ? y Ut vales ? z Cur perdis adolescentem nobis ? aa Cur non introeo in nostram domum ? bb Cur plura commemorem ? cc Quare negasti illud te fuisse laturum ? dd Quare ausus es ? SELECT SENTENCES. 54. Disjunctive Interrogative Proposition. THE different types or forms of the disjunctive compound in- terrogation are as follows : 1. Utrum an? a Utrum ea vestra an nostra culpa est ? b Utrum nescis, quam alte ascenderis, an id pro nihilo habes? c Utrum Milonis corporis, an Pythagorae tibi malis vires in- genii dari ? d Utrum hoc tu parum merninisti, an ego non satis intel- lexi, an mutasti sententiam ? e Utrum ego istoc jocon' assimilem, an serio ? Plaut. f Utrum taceamne, an praedicem ? 2. Ne an? g Dicamne huic an non ? h Vosne L. Domitium, an vos L. Domitius deseruit! i Seditio tabetne, an numeros augificat suos ? j Hoc intellextin', an nondum ne hoc quidem ? 3. Num an? k Num furis, an prudens ludis me obscura canendo ? 1 Numquid duas habetis patrias, an est ilia patria com- munis ? 4. Est an? m Studes, an piscaris ? n Eloquar, an sileam ? 5. Est necne? o Sunt haec tua verba, necne ? Note. Two or more interrogative propositions may be com- bined copulatively or disjunctively in the more ordinary way. a Quis clarior in Graecia Themistocle ? quis potentior ? b Quid ergo ? solem dicam, aut lunam, aut coelum Deum ? SELECT SENTENCES. 65. Subordinative or Indirect Interrogative Proposition. THE interrogation, although it is properly a full thought, is often treated as a subordinate proposition. It then forms a species of substantive proposition. See supra, p. 38. It then ceases to have the interrogative intonation. The forms of the indirect interrogation correspond to the three forms of the direct interrogation given above. A. The Simple Interrogative Proposition to be answered in the Affirmative or in the Negative. This form of the interrogation is rendered subordinate by prefixing the particles num or si ; as in a e. Sometimes the form and intonation of the direct interroga- tion is retained as in f. a Quaesivi, num pater venisset. b Dubito, nun* id tibi suadere debeam. c Visam si domi est. d Philopoemen quaesivit, si Lycortas incolumis evasisset. e Tentata res est, si primo impetu capi Ardea posset. f Quaesieras ex me, nonne putarem ? B. The Imperfect Interrogative Proposition to be filled np as to some Member or Factor. This form of indirect interrogation differs from the direct in the intonation ; but it employs the same series of inter- rogative words. a Nescio quis sis. b Quis sim, ex eo quern ad te misi cognosces, c Quaero quid facturus sis. d Non satis constabat quid ageret. e Videbis quid et quo modo. f Exponam vobis breviter, quid hominis sit, g Ambigitur, uter utro sit prior. h Noli spectare, quanti sit homo, i Nescio quot sint. j Scire vejlim char|tis pretijum quotus [ arroget [ annua. SELECT SENTENCES. 77 k Doce me, quales sint corpore. 1 Quaesivi ubi fuisset. in Ne hodie quidem scire videmini, quo amentiae progress! sitis. n Non recorder, unde ceciderim, sed unde surrexerim. Unde initium belli fieret, explorabant. p Nimis demiror, qui illaee, illic me donatum esse patera, sciat. q Quam sint morosi, intelligi potest. r Memoria tenetis, quam valde universi admurmurarint. s Quaeritur cur doctissimi homines de inaximis rebus dis- sentiant. t Vides ut alta stet nive candidum Soracte. C. Disjunctive Interrogative Proposition. The different types or forms are as follows : 1. Utrum an. a Permultum interest, utrum perturbatione aliqua aniini, an consulto et cogitato fiat injuria. b Quomodo transient, utrum rate an piscatorio navigio, nemo sciebat. c Difficile dictu est, utrum hostes magis Pompeii virtutem pugnantes timuerint, an mansuetudinem victi dilexerint. 2. Utrum anne. d Quaerendum utrum una species earum, anne plures. 3. Utrum ne. e Quum interrogaretur, utrum pluris patrem matremne fa- ceret, matrem inquit. 4. Utrum necne. f Dii utrum sint, necne sint, quaeritur. g Utrum vultis patri Flacco licuisse pecuniam cupere, necne. 5. Ne an. h Quaeritur, virtus suamne propter dignitatem, an propter fructus aliquos expetatur. 1 Quaeritur, unusne sit mundus an plures. 7* 78 SELECT SENTENCES. 6. Est an. j Deliberabatur de Avarico, incendi placeret an defendi. k Stellarum numerus par an impar sit, incertum. 7. Est annon. 1 Quaeritur, Corinthiis bellum indicamus annon. 8, Est ne. m In incerto erat, vicissent, victine essent. n Servi liberine sint, quid refert ? 9. Est necne. o Demus beneficium necne, in nostra est potestate. p Doleam necne doleara, nihil interest. 56. Interrogative Proposition with Affirmative Answer. WE come now to the question and answer, an interesting portion of grammar for those who would learn to speak Latin. The interrogative proposition here concerned is that described in section 52. The type of the affirmative answer is etiam or ita, and that of the negative is non ; as in the following phrase from Cicero, 4 aut etiam aut non respondere. 7 The affirmative answer is expressed as follows : 1. By the adverbial particles etiam, ita, or more strongly by vero, verum, sane, sane quiderfi, recte, optime, etc. See in a i. These particles modify the leading verb of the question, which is to be supplied. 2. By the verb or some leading word of the question. See in j m. 3. By the verb or leading word of the question together with some of the above-named particles. See in n p, a Huic ego, Studes ? inquam. Respondit, Etiam, b Numquid processit ad forum hodie novi ? Etiam, SELECT SENTENCES. 79 c Dices, Habeo hie, quos legam, non minus disertos. Etiam ; sed legendi semper occasio est, audiendi non semper. d Quidnam? inquit Catulus; an laudationes? Ita, inquit Antonius. e Tu orationes nobis veteres explicabis ? Vero, inquam. f Fuisti saepe, credo, quum Athenis esses, in scholis phi- losophorum. Vero, ac libenter quidem. g Facies? Vertim. h Mene quaerit ? Verum. i Visne, sermoni reliquo demus operam sedentes? Sane equidem. j Fieri potest ? Potest. k Quaesivi, fierine posset. Ille posse respondit. 1 Estne populus Collatinus in sua potestate ? Est. m Deditisne vos populumque Collatinum in meam popu- lique Romani ditionem ? Dedimus. n Verum hoc idem saepe faciamus ? Nos vero. o Quid ? poeta nemo, nemo physicus ? Illi vero. p Dasne hoc nobis, deorurn immortalium numine naturam omnem regi ? Do sane. 57. Interrogative Proposition with Negative Answer. THE negative answer is expressed as follows : 1. By the adverbial particles non, minime, or more strongly by non vero, minime vero, nihil minus, etc. See in a f. 2. By these particles together with the verb or some leading word of the question. See in g i. 3. When followed by a correction by immo, immo vero. See in j 1. a Venitne homo ad te ? Non. b Cognatus aliquis fuit aut propinquus ? Non. c An me ab hominibus relegaturus es ? Minime. d Non opus est ? Non hercle vero. 80 SELECT SENTENCES. e An tu haec non credis ? Minime vero. f An vos ab hac ratione dissentitis ? Minime vero. g Non irata es ? Non sum irata. h Num igitur peccamus 1 Minime vos quidem. i An tu haec ad popularem intelligentiam accommodas? Non accommodo. j Causa igitur non bona est ? Immo optima. k Quod si patriam prodere conabitur pater, silebitne filius ! Immo vero obsecrabit patrem, ne id faciat. 1 Non igitur patria praestat omnibus officiis ? Immo vero, sed ipsi patriae conducit pios cives habere in parentes. 58. The Imperative or Volitive Proposition. See Philol. Stud. Art. LXII. THE nature of the volitive proposition consists in its being an immediate expression of the will. As the volitive proposition proceeds from other faculties of the mind than the intellect, it forms, like the interrogation, a distinct mood from the indicative. This mood is employed, 1. To express a command; as, ' abij depart. 2. To express an exhortation; as, l nosce te ipsum,' know thyself. 3. To express an entreaty ; as, l ferte misero atque innocent! auxilium,' bring succor to an unhappy and innocent person. 4. To express a wish ; as, - vive felix, 7 live happy. 5. To express a permission ; as, l estoj let it be so. 6. To express a promise or threatening ; as, ' divide et im- peraj* divide and conquer. But the promise and threatening do not, logically considered, belong to the volitive or imperative. These five forms of the volitive mood are easily distinguished from each other by the context and the intonation. They form a sort of sliding scale from the strict imperative or jussive to the merely permissive, which is, as it were, an evanescent vo- litive. SELECT SENTENCES. 81 The volitive proposition is expressed in Latin by the impera- tive mood, so called, and also, particularly in its lower forms, by the present of the subjunctive and by the first and second future of the indicative. See in g i, n, o, z, cc, dd, ff jj. The volitive mood, from its nature, as a command, has prop- erly no third person, much less a first. But the Latin language has a third person, which is employed in legal sanctions, and in the lower forms it has all the persons. To most of these forms of expression, there is a correspond- ing negative form with ne and neu or neve ; as, 1. ' Ne aude? dare not. 2. l Ne time, 1 fear not. 3. 'Ne mQpercuteJ do not strike me. 4. 'Ne morij may you not die. The Latin language has certain periphrastic forms, by "which the emphasis is taken from the command or prohibition, and placed on the thing commanded or prohibited; as, l curafes- tinesj see that you hasten; l cave nimium festines] take care lest you hasten too much ; * noli dubitarej be unwilling to doubt. The Latin imperative has two forms, viz. ama, and amato, the exact relation of which to each other is still contested. 1. The Jussive. a Procul este, profani, totoque absistite luco. b Hominem mortuum in urbe ne sepelito, neve urito. c Non satis | est pul|chra esse po|emata, | dulcia | sunto, d Et quo|cunque vo|lent, ani|mum audijtoris ajgunto. e Magistratus donum ne capiunto, f Impius ne audeto placare donis iram deorum. g Ne me attingas, sceleste. h Aut bibat, aut abeat. i Si quid acciderit novi, facies ut sciam. 2. The Hortative, j Parce tuis viribus, k Justitiam cole et pietatem. 1 Ignoscito saepe alteri, numquam tibi. 82 SELECT SENTENCES. m Magna vis in virtu tibus ; eas excita, si forte dormiant. n Id esse optimum putemus, quod erit rectissimum. o Injurias fortunae, quas ferre nequeas, defugiendo relinquas. p Nimium ne crede colori. q Fac erudias. r Tu fac attentum te praebeas. s Cura festines. t Cura ut valeas. u Noli mentiri. v Nolite id velle, quod fieri non potest. w Cave hoc facias. 3. The Precative. x Si quid in te peccavi, ignosce. y Patres conscripti, subvenito misero mini, ite obviam in- juriae. z Hoc ne feceris. aa Facite, judices, ut recordemini quae sit temeritas multi- tudinis. 4. The Optative. bb Vive felix. cc Valebis. dd Si sciens fallo, turn me, Jupiter optime maxime, pessimo letho afficias. 5. The Permissive. ee Servus meus Stichus liber esto. ff Eas domum. gg Faciat quod lubet. hh Abeat. ii Si certum est facere, facias. jj Quod si infidelis discedit, discedat. Vulgate. SELECT SENTENCES. 83 59. Impassioned Proposition. See Philol. Stud. Art. LXXV. UNDER this head, I include 1. Propositions, expressing surprise or admiration, intro- duced by peculiar interrogative words of manner or intensity, as quantuSj quot, qualis, quam, etc. See in a g. 2. Propositions, expressing strong desire, introduced by quis, utinam, si, etc. See in h p. 3. Exclamatory propositions. See in q s. 4. Propositions left imperfect from strong emotion. See in t. These forms of language, for the most part, have the pathetic intonation, and are marked with the exclamation point. These forms occur also in the subordinate proposition, but without the peculiar intonation. See in e, f, g. a Quanti est sapere ! b Quot calamitates ! c Quam incomprehensibilia sunt judicia ejus, et investiga- biles viae ejus ! Vulgate. d Pompeius noster quot, quantas, quam incredibiles hausit calamitates ! e Vita quam sit brevis, cogita. f Praelabentis temporis fuga quam sit irreparabilis, quis dubitat ? g Non intelligunt homines, quam magnum vectigal sit par- simonia. h Quis me liberabit de corpore mortis hujus ? Vulg. i Quis ostendit nobis bona ? Vulg. j Quis dabit mihi pennas quasi columbae? Vulg. k Utinam modo conata efficere possim ! 1 Utinam lex esset eadem, quae uxori est, viro ! m Utinam tarn facile vera invenire possem, quam falsa con- vincere ! n Utinam, Quirites, virorum fortium atque innocentium co- piam tantam haberetis ! 84 SELECT SENTENCES. Sit (Tibur) meae sedes utinam senectae ! p O mihi | praeteri|tos refe|rat si | Jupiter | annos! q Maledictus homo, qui confidit in homine ! Vulgate. r Magna Diana Ephesiorum ! Vulg. s Cecidit, cecidit Babylon magna ! Vulg. 1 Quos ego | sed mojtos prae|stat com|ponere | fluctus. 60. The Period. See Philol. Stud. Art. LII. THE normal period consists of two co-ordinate propositions, variously complicated and compounded, related to each other in the predicament of antithesis and causality. See in a d, q. The abnormal period consists of a subordinative compound proposition, variously complicated, and expressive of time, man- ner, or causality. See in e p. All the above may be called bimembral periods. There are, however, trimembral and multimembral periods. See in i k, P> q- a Consules, quid mandatum esset a senatu, videbant ; sed eorum, qui intra parietes curiae ferociter loquerentur, neminem adesse invidiae suae participem. b Pythagoras, quum in geometria quiddam novi invenisset, Musis bovem immolasse dicitur ; sed id quidem non credo, quo- niam ille ne Apollini quidem Delio hostiam iumiolare voluit, ne aram sanguine adspergeret. c Quoniam res humanae fragiles caducaeque sunt, semper aliqui anquirendi sunt, quos diligamas, et a quibus diligamur : caritate enim benevolentiaque sublata omnis est e vita sublata jucunditas. d Hoc praestat amicitia propinquitati, quod ex propinquitate benevolentia tolli potest, ex amicitia non potest ; sublata enim benevolentia amicitiae nomen tollitur, propinquitatis manet. e Si, quantum in agro locisque desertis audacia potest, tan- turn in foro atque judiciis impudentia valeret ; non minus nunc in causa cederet A. Caecina Sexti Aebutii impudentiae quam turn in vi facienda cessit audaciae. SELECT SENTENCES. 85 f Si Deus I est anijmus, no|bis ut | carmina | dicunt, Hie tibi | praecipu|e sit | pura | mente co|lendus. g Si civis vester, sicut ad pacem petendam venit, ita pacis eonditiones retulisset, supervacaneum mihi fuisset iter. h Si verum est, quod nemo dubitat, ut populus Rom anus omnes gentes virtute superarit ; non est infitiandum Hanniba- lem tanto praestitisse caeteros imperatores prudentia, quanto populus Romanus antecedebat fortitudine cunctas nationes. i Si quis eorum dixisset, in quibus summa auctoritas est, si verbum de republica fecisset, multo plura dixisse, quam dixisset, putaretur. j Si qua consolatio in Christo, si quod solatium charitatis, si qua soeietas spiritus, si qua viscera miserationis, implete gau- dium meum, ut idem sapiatis. Vulg. k Quaecumque sunt vera, quaecumque pudica, quaecumque justa, quaecumque sancta, quaecumque amabilia, quaecumque bonae famae, si qua virtus, si qua laus disciplinae, haee cogitate ! Vulg. 1 Quum penes unum est omnium summa rerum, regein ilium unum vocamus, et regnum ejus rei staturo. m Ut peccatum est, patriam prodere, parentes violare, fana depeculari, quae sunt in effectu ; sic in libjdine esse, peccatun} est, etiam sine effectu. ii Ut birundines aestivo tempore praesto sunt, frigore pufcae recedunt: ita falsi amici sereno vitae tempore praesto .sunt; simulatque hiemem fortunae viderint, devolant omnes. o Ut saepe homines aegri morbo gravi, quum aestu febrique jactantur, si aquam gelidam biberunt, primo relevari videntur, deinde multo gravius vehementiusque afflictantur ; sic hie mor- bus, qui est in republica, relevatus illius poena, vehementius, vivis reliquis, ingravescet. p Ut medicina valetudinis, navigationis gubernatio ; sic v}- vendi ars est prudentia. q Ficus non florebit, et non erit germen in vineis ; mentietuj opus olivae, et arva non afferent cibum ; abscindetur de ovili pecus, et non erit armentum in praesepibus : ego autun in Do- mino gandebo, et exultabo in Deo Jesu meo. Vulg. 8 86 SELECT SENTENCES. 61. The Paragraph. A paragraph is a combination of sentences relating to one point. It is usually separated from the rest of the writing by a break in the lines. In example a we have first the inscription Reges Romano- rum, meaning l These are the kings of the Romans, and their doings ;' and then seven specifications of what each king did. There is no summing up at the close. The whole is neatly ex- pressed. In example b we have the general assertion, Helvetii angustis finibus continentur, and then the three propositions, on which this conclusion rests. There is no summing up at the close. The whole is neatly expressed. In example c we have first the general proposition, consuetu- dinis magna vis est ; then illustrations of this truth drawn from the huntsman, the gladiator, and the soldier severally; and then a summing up of the whole, tantum exercitatio, consuetudo valet. In example d we have the general proposition, maximae urbes maximorum flagitiorum sunt magistrae ; and then a proof of this assertion by reasoning from step to step to the conclusion. In example e we have the several changes of sovereignty in Greece from the Athenians to the Macedonians. There is no summing up. In exam pie /we have the benefits of learning drawn out, for the most part, in antitheses. There is no summing up. In example g, we have the praises of Scipio, the second Afri- canus, Paulus, and Marius, severally ; and then the praises of Pompeius as superior to them all. a Reges Romanorum. Romulus urbem condidit. Numa Pompilius sacra constituit. Tullus Hostilius Albam diruit. Ancus Marcius leges plurimas tulit et Ostiam coloniam con- Btituit. Priscus Tarquinius insignibus magistratus adornavit. Servius Tullius primus censum egit. Tarquinius Superbus ob nimiam superbiam regno pulsus est. b Helvetii angustis finibus continentur: una ex parte flu- mine Rheno latissimo atque altissirno, qui agrum Helvetium a Germanis dividit ; altera ex parte monte Jura altissimo, qui est SELECT SENTENCES. 87 inter Gallos et Helvetios ; tertia lacu Lemano et flumine Rho- dano, qui Italiam ab Helvetiia dividit. c Consuetudinis magna vis est. Pernoctant venatores in m've, in montibus. Gladiatores excipiunt plagas et ferunt silen- tio. Exercitatus ille et vetus miles ex acie effertur saucius ; nullos edit ploratus, ne ingemiscit quidem nee vultum mutat, medicum raodo requirens, a quo obligetur. Tantum exercitatio, consuetude valet. d Maximae urbes maximorum flagitiorum sunt magistrae. In urbe luxuries creatur ; ex luxuria exsistit avaritia ; ex ava- ritia erumpit audacia: inde omnia scelera et maleficia gig- nuntur. e Imperium Graeciae fuit olim apud Athenienses; Athe- niensium potiti sunt Spartiatae ; Spartiatas superavere Thebani ; Thebanos Macedones vicerunt, qui ad imperium Graeciae brevi tempore adjunxerunt Asiam bello subactam. f Literarura studia adolescentiam alunt, senectutem oblec- tant ; secundas res ornant, adversis perfugium ac solatium prae- bent ; delectant domi, non impediunt foris : pernoctant nobis- cum, peregrinantur, rusticantur. g Laudatur Scipio clarus ille, cujus consilio atque virtute Hannibal in African! redire atque ex Italia decedere coactus est. Laudatur alter Africanus, qui duas urbes imperio Romano infestissimas, Carthaginem Numantiamque, delevit. Laudatur Paulus ille egregius, cujus currum rex potentissimus quondam et nobilissimus Perseus honestavit. Aeternam gloriam habet Marius, qui bis Italiam obsiclione et metu servitutis liberavit. Anteponitur omnibus Pompeius, qui saepius cum hoste conflixit, quam quisquam cum inimico concertavit, plura bella gessit, quam ceteri legerunt. 62. Promiscuous Sentences. 1. VIR quidam nobilis in litore maris ambulabat. Occurrit homo importunus, ejusque latus percutiens : Non ego, inquit, cuilibet fatuo decedere soleo. At ego soleo, inquit alter, et decedit. SELECT SENTENCES. 2. Homo quidam, qni diu in altero pede stare didieeraty quum Lacedaemonio euidam dixisset, se non arbitrari, Lacedae- moniorum quemque tamdiu idem facere posse, ille respondit : At anseres te diutius stare possunt. 3. Diogenes interroganti cuidam, quanam ratione posset op- time ulcisci inimicum : Si te ipsum, inquit, probum et honest- urn virum praestiteris. 4. Thales rogatus, quid maxime commune esset hoininibus : Spes, respondit. Hanc enim illi quoque babent, qui nibil aliud habent. 5. Zeuxis, pictorum clarissimus, puenim pinxerat, uvas ges- tantem. Ad quas quum advolasset avis, Zeuxis : Uvas, inquit, melius pinxi, quam puerum ; alioquin avis ptierum timuisset. 6. Ut hirundines aestivo tempore praesto sunt, frigore pulsae recedunt : ita falsi amiei sereno yitae tempore praesto sunt ; simulatque hiemem fortunae viderint, devolant omnes. T. Quum fatentur, satis magnam vini esse in vitiis ad mise- ram vitam ; nonne fatendum erit, eandem vim virtutum esse ad beatam vitam ? Contrariorum enim contraria sunt conse- quentia. 8. Ut agri non omnes frugiferi sunt, qui coluntur, sic animi non omnes culti frnctum ferunt ; atque ut in eodem simili verser, ut ager quamvis fertilis sine culture fructuosus esse non potest, sic sine doctrina animus. Ita est utraque res sine altera debilis* 9. Nihil est virtute amabilius ; nihil, quod magis alliciat ad diligendum : quippe quum propter virtutem et probitatem etiam eos, quos nunquam vidimus, quodammodo diligamus. 10. Si beatam vitam volumus adipisci, virtuti opera danda est, sine qua nee amicitiam, neque ullam rem expetendam, consequi possumus. 11. Historia testis temporum, lux veritatis, vita memoriae, magistra vitae, nuntia veritatis. 12. Religio est, quae superioris cujusdani naturae, quam di- vinam vocant, curam et caerimoniam affert. 13. Cultus deorum est optimus idemque castissimus atque sanctissimus plenissimusque pietatis, ut eos semper pura, mte* gra, incorrupta et mente et voce veneremur, SELECT SENTENCES. 89 Notes. 1. Observe the imperfect tense in the first proposition. Ejus latus per cut lens, the participle used adverbially or ge- rundively, that is, expressing the object of coetaneous action. See supra, section 23. At ego soleo, a restrictive proposition referring to what might be supposed to be in the mind of the speaker. 2. Qui didicerat, an adjective clause referring to homo. Quum Lacedaemoniorum cuidam dixisset, etc., an adverbial proposition of time. Lacedaemoniorum posse, an accusative with an infinitive, dependent on se non arbitrary another accusative with an in- finitive, which again is dependent on dixisset, which is itself in a subordinate proposition. 3. Quanam ratione inimicum, an indirect interrogation, here employed as a substantive clause, forming the second ob- ject to interroganti. Probum et honestum hominem, a fine example of the facti- tive object; see supra, section 15. 4. Quid hominibus, a substantive clause, forming the sec- ond or indirect object after the passive participle rogatus. Qui nihil aliud habent, an adjective clause referring to illi. 5. Uvas melius pinxi, quam puerum. The last clause is an adverbial proposition of intensity. See supra, section 35. 6. The whole sentence is a subordinative compound proposi- tion. The subordinate member is introduced by the relative adverb of manner ut, and the leading member by the correla- tive demonstrative particle ila. See supra, p. 38, Each member of the whole sentence is again subdivided into two propositions, co-ordinate with each other, and combined asyndetically for the sake of emphasis. See supra, p. 56. The symmetry of the external form is finely adapted to the beauty of the comparison. 7. This whole sentence is a co-ordinative compound proposi- tion, the members of which stand in a causal relation to each other. The first member is again subdivided into two clauses, the former of which being an adverbial proposition of time, and the latter an interrogation. 8* SELECT SENTENCES 8. This sentence is a period formed of a long protasis and a short apodosis. The latter is introduced by the particle ita. The protasis consists of two comparisons, each formed regu- larly by ut and sic, and the two united copulatively by the conjunction atgue. Observe the parenthetic thought ut in eodem simili verser, in Trhich the author calls the comparison here employed a simile. 9. This is a trimembral period, consisting of two protases and one apodosis. Quod magis alliciat ad diligendum is an adjective clause re- ferring to nikil. Quos nunquam vidimus is an adjective clause, referring to eos. Observe here that the negation in nihil belongs not to the subject of the sentence, but to the predication ; see supra, sec- tion 45, 10. The protasis is a single proposition, introduced by si. The apodosis is followed by two subordinate propositions, which are combined copulatively, with the emphasis on the combination ; see supra, section 37, 4. 11. An asyndetic compound proposition. The Lord's Prayer, with a full Analysis. PATER noster, qui in coelis, sanctiflcetur nomen tuum. Ad- veniat regnum tuum. Fiat voluntas tua, sicut in coelo, et in. terra. Panem nostrum supersubstantialem da nobis hodie. Et dirnitte nobis debita nostra, sicut et nos dimittimus debitoribus nostris. Et ne inferas nos in tentationem, sed libera nos a malo. Quoniam tuum est regnum, et potentia, et gloria, in secula. Amen. This prayer consists of the invocation, seven petitions, and the doxology. As the petitions proceed in an uniform tone, whether of desire or entreaty, there is little occasion for varied rhetorical forms of thought. Pater, l father,' here in the vocative or compellative case, which, like the interjection, intermingles with continuous dis- course, but makes no part of the proper proposition. Nosier, l our,' possessive adjective pronoun, here joined at- tributively with pater , and individualizing the generic idea of father. SELECT SENTENCES. 91 Qui in coelis, * who (art) in heaven,' an adjective proposi- tion, referring to pater noster ; here employed, however, not for specification, as the idea of father is already individualized, but for rhetorical embellishment by exhibiting the subjective feel- ings of the speaker. Sanctificetur, i let be hallowed,' third pers. sing. pres. subj. pass, here used for the imperative in one of its lower forms of meaning, to wit, the optative, the third person of the impera- tive being used only for the strict imperative or jussive. Nomen, ' name,' the subject of sanctijicetitr. Tuum, i thy,' possessive adjective pronoun, joined attribu- tively with nomen, which is thus individualized. Adveniat, i let come,' third pers. sing. pres. subj. used for the imperative, like sanctificetur above. Regnum, i kingdom,' the subject of adveniat. Tuum, * thy,' as before, here individualizing regnum. Fiat, ' let be done,' third pers. sing. pres. subj. used for the imperative, like adveniat and sanctificetur above. Voluntas, ' will,' the subject of fiat. Tua, ' thy,' as before, individualizing voluntas. Sicut in coelo, l as (it is done) in heaven,' an abridged ad- verbial proposition of manner, introduced by the compound particle sicut, (liter. 'so as/) and subordinate to the leading proposition fiat voluntas tua et in terra. Et, ' also,' denoting intensity. In terra, l on earth,' the adverbial object of locality after the verb fiat. The three preceding propositions are asyndetic, or without a conjunction. This serves to enhance the logical value of the separate propositions. Panem, l bread,' the passive or suffering object of the verb da. Nostrum, ' our,' as before, here joined attributively to pa- nem. Supersubstantialem, i necessary for subsistence,' here joined attributively to panem. Da, ' give,' second pers. sing, imper. here used in the sense of entreaty. Nobis, ' to us,' the dative of person sympathizing, another object of the verb da. Hodie, ' to-day,' adverbial object of time, a third object of the verb da. Et, ' and.' 92 SELECT- SENTENCES. Dimitte, * forgive/ second pers. sing, imper. here used in the sense of entreaty, like da, above. Nobis, ' to us,' as before, ; here the dative of person sy mpa- thizing after the verb dimitte. Debita nostra, * our debts,' the passive or suffering object after the verb dimitte. Sicut et nos dimittimus debitoribus nostris, l as we also for- give our debtors/ an abverbial proposition of manner, intro- duced by the compound particle sicut (liter. ' so as,') and sub- ordinate to the leading proposition dimitte nobis debita nostra. Et, * and,' as before. Ne in/eras, l do not lead,' second pers. sing. pres. subj. with a negative particle, here used for the imperative in the sense of entreaty. JVos, ' us,' as before, here passive object after the verb infer as. In tentationem, i into temptation,' another object after the verb inferas. Sed, 'but,' conjunction introducing the co-ordinate adversa- tive proposition, libera nos a malo. Libera, * deliver,' imperative, here used in the sense of en- treaty. Nos, * us,' passive object after libera. A malo, l from evil,' another object after libera. The three preceding propositions are polysyndetic, or abound- ing in conjunctions. This serves to make emphatic the addi- tion of each new thought. Quoniam, 'since,' conjunction introducing a causal subordi- nate proposition. Better nam, l for,' conjunction introducing a co-ordinate causal proposition. Tuum, l thine,' as before, here used predicatively. Jfc,*is.' Regnum, ' the kingdom,' as before, the subject of est. Et, l and,' as before. Potentia, i the power. 7 Et, ' and,' as before. Gloria, 4 the glory.' In secula, ' for ever,' object of predicate tuum, denoting the time how long. The polysyndetic form of the preceding sentence throws em- phasis on the addition of each particular. Amen, c so be it,' a Hebrew word, adopted into ecclesiastical Latin, and to be regarded as an interjection. II. DIALOGUES. 1. Frederic and Charles. F. Hens ! heus ! Carole, expergiscere ! tempus est surgendL Audisne ? C. Non audio. F. Ubi aures habes ? (7. In lecto. F. Hoc video. Sed quid agis adhuc in lecto ? (7. Quid agam ? dormio. F. Dormis ? et loqueris tamen mecum ? C. Volo saltern dormire. F. Nunc autem non est tempus dormiendi, sed surgendi. C. Quota est hora ? F. Septima. (7. Quando tu surrexisti ? F. Jam ante duas horas. C. Num sorores meae jam surrexerunt? F. Jam dudum. (7. Sed frater meus adhuc jacet in lecto ? F, Erras, Cum eum expergefacerem, statim nidum suum reliquit, C. Ergo milii quoque surgendum est. 2. Leonard and Henry. L. Quid agis ? Honrice. H. Scribo, ut vides. L. Quid scribis ? H, Versus, quos praeceptor dictavit, 94 DIALOGUES. L. Ostende, quaeso, scripturam. H. Adspice. L. Videris mihi nimis festinanter scripsisse. H. Scribo interdum melius. L. Cur igitur mine tarn male scribis ? H. Desunt mihi bene scribendi adjumenta. L. Quaenam? H. Bona charta, bonum atramentnm, bona penna. Haec enim charta, ut vides, misere perfluit ; atramentum est aquo- sum et pallidum ; penna mollis et male parata. L. Cur ista omnia non mature providisti ? H. Pecunia mihi deerat, et nunc etiam deest.' L. Tibi aliquid pecuniae mutuabor, ut meliorem chartam et res reliquas tibi em ere possis. H. Benevolentiam tuam gratus agnosco. 3. Francis and Augustus. F. Habesne bonum atramentum, amice ? A. Habeo. F. Visne mihi dare aliquantulum ? A. Eho ! non habes ? F. Habeo quidem, sed eo non possum scribere. A. Cur non ? F. Quia nimis spissum est. A. Porrige vasculum tuum ; ego tibi infundam. F. Ecce, infunde ! Vah, quam liquidum est ! Sed admodum decolor esse videtur. A. Satis nigrum fiet, si modo bene miscueris. F. Feci, et probe miscui. A. Nunc fac periculum, et scribe aliquid. F. Dicta mihi sententiam aliquam. A. Experientia est rerum magistra? F. Scripsi. A. Nunc exspecta, dum scriptura bene desiccata sit. Jam vide, quam nigra sit. F. Sic est. A, Ergo experientia tua magistra fuit. DIALOGUES. 96 4. Daniel and Philip. D. Qui legis, Philippe ? P. Epistolam. .Z). Quis scripsit? P. Frater meus. D. Unde? P. Hamburgo. D. Quo die? P. Die Mercurii. D. Quando accepisti? P. Hac ipsa hora. D. Quisattulit? P. Nescio. D. Nescis ? Quis tibi earn dedit ? P. Auriga quidam misit mihi e deversorio. D. Quid tibi scripsit frater ? P. Longum est enarrare omnia, necdum totam perlegi ; literas ipsas tibi ostendam post prandium. D. Id mihi pergratum erit. Quando rescribes ? P. Fortasse perendie. D. Turn saluta eum meo nomine. Nosti enim, quantopere eiim semper amaverim. P. Hoc probe scio. D. Ergo epistolam mecum communicabis ? P. Ut promisi. 5. Paul and Valentine. P. Quid agis, Valentine ? V. Repeto pensum hesternum. P. Tenesne memoria ? V. Propemodum. Et tu, num recitare poteris ? P. Yereor, ut possim. V. Visne, repetamus una? P. Libentissime. Sed quomodo rem instituemus ? V. Audiamus alter alterum. P. Cur autem repetimus quotidie, quae pridie didicimus? V. Quia praeceptor nos hoc facere jubet. P. Id satio scio ; sed cur jubet ? 96 DIALOGUES. V. Ut memoriam exerceamus ; nam quo diligentius pensum repetimus, eo melius tenemus. Incipe igitur et recita. P. Atqui tuum est potius incipere. F. Quidita? P. Quia me invitasti. F. Incipiam igitur. Tu vero attente audi, ut moneas, si quid minus bene dixerim. 6. Charles and Frederic. C. Age, frater, tempestas est serena. Multi homines deam- bulant. Age, nos quoque ambulemus. F. Placet. Sed ubi ambulabimus ? An in pratis ? O. Minime. Nam prata pluvia inundavit, et viae sunt lutu- lentae. Placet igitur ambulare ad collem, quern e fenestra prospicimus. F. Fiat. Dudum non ambulavimus. Itaque jam nihil magis cupio, quam ambulare. C. Immo quotidie ambulassemus, nisi pluviosa tempestas prohibuisset. Tan to jucundius ambulabimus multosque alios videbimus ambulantes. Sed heus tu ! utruui libentius in sole ambulas, an in umbra ? F. Ubi sol nimium fervet, umbram quaero ; alias in sole liben- tius ambulo. Jam autem, quaeso, ambulemus. Claude januam. C. Factum est. Quid stas autem ? F. Duae viae ducunt ad collem ; altera recta, altera flexu- osa. Utra ambulabimus ? C. Si festinandum esset, recta ambularem ; nunc, quum nulla est festinandi causa, jucundior erit ambula&io per flexuosam. F. Ambula igitur. (7. I prae, ego sequar. 7. Augustus and JBalbus. A. Quo curris, Balbe? J3. Propero in hortum. A. Quid tibi istic negotii est ? Yix hiems abiit, et ver etiam- num novum est; nondum prata virescunt; nondum arbores florent ; nondum plane diffugerunt nives. DIALOGUES. 07 JB. Videbo tamen, nonne violae quaedam effloruerint. Has matri feram. A. Vix invenies florentes violas. Nam pauci dies tepidi fue- runt ; et antequain aer coeperit tepere, plantae non germinant. B. Violae tamen mature florent, et saepe, nivibus non om- nino solutis. Diligenter ergo quaeram et ubique circumspiciam. Mater enim color e et odore violarum vehementer delectatur. Et libens ei aliquid bene fecerim, quae me quotidie tot bene- ficiis cumulet. A. Laudo gratum animum tuum optoque, ut non unam alteramve violam reperias, sed in violarium incidas, unde mag- num possis fasciculum violarum decerpere. 8. Christian and Louis. C. Unde venis, Ludovice ? Z. E taberna. C* Quid ibi voluisti I L. Chartam emi. C. Quantum emisti ? L. Scapum. ft Quanti? L. Duobus grossis. (7. Ostende, quaeso. L. Vide, num bona sit. C. Bona est profecto. Ad quern usum emisti ? L. Inepte quaeris. Ad quid aliud, nisi ad scribendum ? (7. At multiplex est chartae usus. Quam multae merces chartis involvuntur ! L. At nunc loquimur de scriptoria charta, non de empo- retica. Nos enim non sumus mercatores. C. Nonne etiam charta recentem siccamus scripturam ? L. Satis scio ; sed ilia est charta bibula, quae atramentum absorbet. C. Et tamen charta est. L. Est sane. Sed eamus nunc in auditorium. 98 DIALOGUES. 9. Henry and Louis. H. Potesne dicer e, quae utensilia liodie in conclavibus bene instructis esse soleant? L. Primum aliquot mensae. H. Quot pedes habent mensae ? L. Plerumque quattuor, interdtim vero tantum tres. H. Praeter mensas autem, quibus porro utensilibns instructa sunt conclavia ornatiora ? L. Sex plerumque sellis cum uno grabato. Adest speculum, aut, si forte majus est conclave, duo. H. Nihilne tibi succurrit praeterea ? L. Nihil. H. Meditare. L. Nihil mihi in mentem venit. H. Nonne vasa sputo excipiendo destinata in solo ponuntur ? L. Ita est. H. Nonne aulaeis fenestrae velantur ? Nonne parietes tabu- lis pictis aut imaginibus aere expressis ornantur ? Nullane horologia, nullasne vestes stragulas in ditiorum hominum con- clavibus vidisti ? L. Vidi ista ; verum non sunt necessaria. H. Non sunt ; vivitur parvo bene. Jj. Immo noxia sunt iis, qui in istam luxuriam sumptus faci- unt majores, quam pro re liceat. Saepenumero fit, ut tales homines in aes alienum et egestatem incidant. If. Velisne autem, a nullo, ne divite quidem, ista parari ? L. Nolim sane. Multi enim opifices et artifices non habe- rent, nnde viverent. H. Ergo duo quum emunt idem, non faciunt idem ; alter recte facit, temerarie alter. 10. Alphonso and Conrad. A. Nulla res melius exercet omnes corporis partes quam pila, sed aptior hiemi quam aestati. C. Nullum anni tempus nobis parum aptum est ad ludendum. A. Minus sudabitur, si ludamus reticulo. C. Reticulum piscatoribus relinquamus, elegantius est palma captare et jactare pilam. DIALOGUES. 99 A. Age, concede ; sed quanti certabimus ? C. Optirae certabimus nullo praemio. A. At aliquo periculo certandum est, alioqui friget ludus. C. Sic res se habet, ut dicis ; uter bis vicerit, rex esto, alter ad nutum ejus omnia facito, quaecunque is jubebit. A. Gravissima sane conditio, sed neuter iniqua jubeat. C. Ecce sodales nostri adventant ; invitemus hos ad com- munionem ludi. A. Sorte igitur partes destinemus ; nam sumus fere pares omnes, ut non multum intersit, quis cui conjungatur. C. Age, fiat sortitio. Euge, bene cecidit ; contigerunt, quos optabam. A. Et mihi mea sodalitas placet. C. Agedum, animos attendite ! Suum quisque locum capiat. Tu mihi consiste a tergo, excepturus pilam, si me transvolet ; tu istic observa, repulsurus hue ab adversariis revolantera. A. Agite, mittite pilam ! Qui miserit, nee praedixerit, frustra miserit. C. Hem, accipe igitur. A. Si miseris extra lineas, vestro damno fuerit; tu sane parum commode mittis. C. Tibi quidem, at nobis commode. A. Ut miseris, ita remittam. Par pari referam. Sedpraestat legitime ludere. C. In ludo pulchrum est arte vincere. A. Habet vero utraque pars suas leges. C. Sign a terminum testula vel pileo tuo. A. Eursus accipe pilam. C. Mitte. A. Vicimus ! C. Praepropere tu quidem ante victoriam canis triumphum ; rursus pares sumus. A. Nunc serio res agitur. Euge, successit ! Ter vicimus. Accipite igitur vos, victi, victoris conditiones. C. Jam appetit vespera et sudatum est satis; praestat a ludendo desistere. 100 DIALOGUES, 11. Edward and Richard. E. Quae causa est, cur tarn diu me non viseris ? R. Prime per negotia non licuit, nam pensa imperata cito absolvere studebam ; postea vero iter cum patre et fratribus feci. E. Quo cursum direxistis ? R. Via ferrata Postampium dodrante horae magis rapti quani vecti sumus. Deinde per Vitebergam et Lipsiam Dres- dam contendimus. E. Profecto pulcherrimum iter fecisti et praeclaras urbes visisti. ' * R. Non solum urbes visi, sed montes etiam et saltus perlus- travi amoenissimos. E. Quos saltus ? R. Helvetian! Saxonicam appellant. E. Nisi tu milii esses amicissimus, et si ipse essem invidus homo, inviderem tibi voluptatem, quam ex hoc itinere perce- pisti. Nunc vero ex narrationibus tuis aeque delectabor ac si tecum iter fecissem, R. Sed quid tandem tu per longum ferianim tempus fecisti ? E. Matutinis horis pensa a magistris data faciebam, meridi- ano tern pore in flumine urbem nostram praeterfluenti lavabar, pomeridianis horis aut cum sodalibus ludebam aut cum paren- tibus per agros lucosque vicinos ambulabam. R. Jam vero peractum est dulce ferianim tempus^ sed re- creatae sunt otio corporis vires et excitatum novum discendi studium. 12. The Father and Son. P. Quid putas, mi fili, si consideras haec prata, hos flores, has arbores ; si conspicis fruges in agris, pisces in aquis, aves in aere, solem in coelo ; num haec omnia casu fortuito orta sunt ? F. Hoc credere non possum. P. Unde igitur omnia habent originem ? F. A Deo, qui omnium rerum auctor est. P. Recte, mi fili, Deus mundum creavit et omnia, quae in mundo sunt. Ex innumeris ejus operibus Deum cognoscimus. P. Unde tu ipse ortus es ? DIALOGUES. 101 F. Ab eodem ; Deus enim est, qui mihi corpus et animum dedit, cibum, potum et vestes suppeditat, vitam et salutem con- servat, aliisque beneficiis me cumulat. P. Tune praestantior es, quam equus aut aliud animal ? F. Sane ; homo enim sum, in quo inest animus rationo prae- ditus, qua! em nullum animal habet. P. Cur autem animalia rationem non habent ? F. Quia sic hominibus, quorum causa adsunt, majorem prae- bent utilitatem. P. Nonne igitur maximas gratias agere debemus Deo, benig- nissimo patri, qui nobis tot bona tamque varia largitur? F. Id qui non facit, profecto est ingratissimus. P. Ubi autem est Deus, pater ille benignissimus ? F. Ubique est nobis praesens, neqne ulla est latebra tam obscura aut abdita, in qua Deus non adsit. P. Ergo non poterit ei quidquam esse obscurum ? F. Nihil prorsus est, quod Deus nesciat. Videt omnia, quao agimus ; audit verba omnia, quae loquimur ; quin etiam cogi- tata nostra novit omnia, tarn bona quam mala. P. Cave igitur, ne quid unquam facias aut cogites, quod Deo displiceat. Licet enim homines fallas, Deum tarnen nun- quam fallere poteris. Sin autem recte ages, laetari poteris; Deus enim probitatem tuam remunerabitur. P. Potesne videre Deum ? F. Minime ; non enim corpus habet, ut homines ; ideoque, etsi ubique est, nusquam cerni potest. P. Nonne etiam in te quidquam est, quod non cadat in oculos ? F. Est, nempe animus, qui in nobis viget. P. Num autem Deus etiam aliquando ortus est, ut animus tuus? F. Nunquam neque creatus, neque natus est, sed ab aeterno fuit. P. Estne aliquando moriturus, ut homines ? F. Nunquam morietur. P. Cura igitur, ut Deum tibi amicum facias. Quum sem- piternus sit, perpetuo te felicem reddere potest. 9* III. FABLES. 1. The Livn and the She-goat. LEO, quum capram in alta rupe stantem videret, monuit, ut potius in viride descenderet pratum. Cui capra : Non ea sum, inquit, quae dulcia tutis praeponam. Notes, Quum videret, an adverbial subordinate proposition of time, here forming' the protasis to the first sentence. Ut pratum, a substantive subordinate proposition, here forming the second or indirect object after monuit. Quae praeponam, an adjective subordinate proposition, re- fering back to ea. Non ea sum quae, i I am not wont to prefer pleasure to safety/ liter. 'I am not such a one that should prefer, etc.' The Latin idiom consists in the use of is for talis. 2. The Crab and his Mother. Cancrum retrogradum monet mater, ut antrorsum eat. FH- ius respondet : Faciam, si te idem facientem prius videro. Notes. Ut antrorsum eat, a substantive subordinate proposition, here forming the second or indirect object after monet. Si videro, a condition with absolute uncertainty. See su- pra, p. 48. 3. The Kid and the Wolf. Supra tectum domus stans haedus lupum praetereuntem in- clamabat, et illi maledicebat. Cui lupus : Non tu, inquit, sed tectum mihi maledicit. FABLES. 103 Notes. Supra maledicebat. Observe the imperfect tense. This compound proposition consists of two simple propositions con- nected copulatively. Non tu, sed tectum mihi maledicit. An abridged or con- tracted antithetic combination. See supra, p. 58. 4. The Gnat on the Bull's horn. In cornu tauri culex sedens : Si, tibi, inquit, mole mea mo- lestus sum, protinus avolabo. At ille : Te, inquit, prorsus non senseram. Notes. Si tibi avolabo. The condition here is that of absolute un- certainty. See supra, p. 48. At ille senseram. This whole proposition is restrictive of the preceding. See supra, section 39. 5. The Fox and the Grapes. Uvam alte dependentem conspicatur vulpecula. Identidem subsiluit, atque eniti ad earn tentavit. Quod quum frustra fe- cisset, discedens : At acerbae sunt, inquit ; in via oblatas non sumerem. Notes. Uvam vulpecula. The use of the present tense gives vi- vacity to the narrative. Identidem tentavit, a copulative combination of two mem- bers. Quod quum frustra fecisset, when she had done this in vain. The Latin idiom permits the use of two relative words in im- mediate consecution in the same clause. Not so the English. At acerbae sunt, a restrictive proposition, referring back to what might be supposed to be in the mind of the speaker. In via oblatas non sumerem, a proposition connected asyn- detically with the preceding. 104 FABLES. 6. The Mouse and the Frog. Mus gerebat bellum cum rana. Pugna erat vehemens et an- ceps. Milvus, hoc certamine procul viso, approperat, dumque neuter sibi cavet prae studio pugnandi, utrumque rapit et di- laniat. Notes. Hoc certamine procul viso, the ablative absolute, so called, here denoting the time of the action of the leading verb. Dum neuter pugnandi, an adverbial subordinate proposi- tion of time. 7. The Three Oxen. In eodem prato pascebantur tres boves robusti maxima con- cordia. Itaque facile ab omni ferarum incursione tuti erant, et ne leones quidem eos aggredi audebant. Quum autern dissi- dium inter eos ortum esset et amicitia soluta esset, singuli lani- ati sunt a bestiis validioribus. Haec fabula docet, quantum prosit concordia. Notes. Itaque audebant. This proposition is represented as the consequence of the preceding. Quum autem dissidium validioribus. This sentence is an- tithetic to the preceding. Quantum prosit concordia, an indirect interrogative proposi- tion, here employed as a second or indirect object after docet. 8. The Peacock and the Crane. Pavo coram grue caudam suam explicans : Quanta, inquit, formositas mea est et tua deformitas ! At grus evolans : Quanta, inquit, mea levitas est ! Haec fabula monet, ne alios contem- namus, quibus natura alia bona et fortasse majora dederit, quaru nobis. Notes. Quanta formositas mea est! an impassioned proposition, not exactly an affirmation nor an interrogation. See supra, section FABLES. 105 59. So afterwards Quanta tua deformitas ! and Quanta meet levitas est ! In the collocation of formositas mea et tua deformitas, we have a fine example of the chiasmus ; see Philol. Stud. p. 112. Ne alias contemnamus, etc., a substantive clause, here form- ing the second or indirect object after monet. Quibus nobis, an adjective clause referring to alias. 9. The Nightingale and the Goldfinch. Luscinia et acanthis ante fenestram in caveis inclusae pende- bant. Luscinia can turn jucundissimum incipit. Pater filium rogat, utra avis tarn suaviter canat ; et ostendit utramque. Fil- ius statim : Hand dubie, inquit, acanthis est, quae sonos illos suavissimos edit ; pennas enim habet pulcherrimas. Haec fabula eos reprehendit, qui homines ex solis vestibus et forma aestimant. Nates. In caveis inclusae, the object of coetaneous action, expressed here by a participle used gerundively ; see supra, section 23. Utra avis tarn suaviter canat, an indirect interrogation, here employed as a substantive clause denoting the second object after rogat. Quae sonos illos suavissimos edit, (the antecedent being un- derstood,) a substantive proposition denoting the subject. Pennas enim pulcherrimas, a causal proposition. Qui homines aestimant, an adjective proposition referring back to eos. 10. The Hawk and the Doves. Colurnbae milvi metu accipitrem rogaverunt, ut se defende- ret. Ille ammit. At, in columbare receptus, uno die majorem stragem edidit, quam milvus longo tempore potuisset edere. Fabula docet, malorum patrocinia vitanda esse. Notes. Ut se defenderet, a substantive clause, here forming the sec- ond or indirect obiect after rogaverunt. 106 FABLES. Quam milvius edere, an adverbial clause of intensity ; see supra, section 35. Malorum patrocinia vitanda esse, an accusative and infini- tive ; see supra, section 26. 11. The Fly on the Chariot. In stadio currebant aliquot quadrigae, quibus musca inside- bat Maximo autem pulvere ab equis et curribus excitato, musca dixit : Quantam vim pulveris excitavi ! Haec fabula eos notat, qui, ignavi quum sint, alienam tamen gloriam sibi vindicare cupiant. Notes. Quantam vim pulveris excitavi ! an impassioned proposition ; see supra, section 59. Qui cupiant) an adjective clause, referring to eos. Ignavi quum sint, an adverbial clause of the adversative ground ; see supra, p. 49. 12. The Dog with Piece of Flesh. Canis, secundo flumine natans, raptum alicubi frustum carnis ore ferebat. Cujus imago quum in aqua appareret, canis avi- dus illam, quasi alterum frustum undis innatans, appetit. Sed durn aperit os, ut illud quoque arriperet, id, quod habeat, amit- tit. Haec fabula docet, avaritiam ipsam sibi saepe obesse. Notes. Observe the imperfect tense in the first proposition. Cujus imago quum in aqua appareret, a Latin idiom, admit- ting two relative words in the same clause. tit illud quoque arriperet, an adverbial proposition of the final cause. Quod habebat, an adjective clause, referring to id. FABLES. 107 13. The Horse and the Ass. Asinus, onustus sarcinis, equum rogavit, ut aliqua parte one* ris se levaret, sed hie auxilium suum recusavit. Paulo post asinus labore defatigatus in ipsa via effiavit animam. Turn agaso sareinis omnibus, quas asinus portaverat, atque insuper etiam pelle asini mortui equum oneravit. Sero igitur hie su- perbiam priorem deploravit. Notes. Ut aliqua parte oneris se levaret, a substantive proposition, denoting the second object, after a verb of asking. Aliqua, more indefinite than quadam which indefinitely de- scribes what is definitely known. Paulo post. Paulo is strictly an ablative of the measure of difference. Supply id tempus after post. Labore, ablative of cause. Atque insuper etiam. The particles here are multiplied to express intensity. Sero, placed at the beginning of the sentence for the sake of emphasis. 14. The Stag. Cervus, quurn vehementer si tire t, ad fontem accessit, suaque in aquis imagine conspecta cornuum magnitudinem et varieta- tem laudabat, crura vero, ut gracilia et exilia, vituperabat. Ecce leonem ! Quo viso, cervus aufugit, et leoni longe praecur- rit, ita ut, quamdiu in planitie esset, nullum ei ab hoste immi- neret periculum. Quum vero in nemus venisset, inter dumeta cornibus adhaerescens, quod celeritate pedum uti non poterat, a leone captus est. Turn moriturus : O me desipientem ! in- quit, cui ea displicerent, quae me conservarent, placerent, quao me perdiderunt. Notes. Quum sitiret, an adverbial clause of the time when. Ut gracilia et exilia, the factitive object after vituperabat. Quamdiu esset, an adverbial clause of the time how long. Quum venisset, an adverbial clause of the time when. Quod poterat, an adverbial clause of the cause. 108 FABLES. Quae me conservarent, an adjective clause referring to ea. Cui ea displicerent, quae me conservarent ; placer ent, quae me perdiderunt, two copulative sentences, joined asyndetically. 15. The Jackdaw and the Dove. Pica et columba pavonem convenerant, ut eum salutarent. Dum redeunt, maledica pica ait : Quam mini displicet pavo ! quam insuaves edit sonos ! cur non silet ? cur non tegit turpes pedes? At innocens columba sic refert: Vitia ejus non obser- vavi, verum formositatem corporis, caudae nitorem adeo mirata sum, ut laudare non satis queam. Boni bona, mali mala ex- quirunt ; illi, ut laudare, hi, ut carpere possint. Notes. Ut earn salutarent, an adverbial proposition of the final cause. Quam mihi displicet pavo ! quam insuaves edit sonos ! ex- amples of the impassioned proposition ; see supra, section 59, Ut laudare non satis queam, an adverbial clause denoting intensity ; see supra, section 35. Boni bona, mali mala exquirunt ; illi, ut laudare, hi, ut car- pere possint, four copulative propositions, combined asyndeti- cally, and arranged rhetorically. VOCABULARY. A, ab, abs, prep, with abl. from, by. Abditus, part, from Abdo, didi, ditum, 3. (ab & do,) to hide. Abduco, xi, ctum, 3. (ab & duco,) to take away. Abeo, ire, Ivi and ii, itum, (ab & eo,) to depart. Abhorreo, rui, 2. to abhor. Abjicio, jeci, jectum, 3. (ab & jacio,) to cast away. Abripio, ipui, eptum, 3. (ab & rapio,) to carry off". Abscindo, scidi, ecissum, 3. (ab . Aes, aeris, n. brass. Aestas, atis, f. (aestus,) the summer. Aestimo, 1. (aes,) to value. Aestivus, a, um, (aestas,) relating to summer. Aestus, us, m. scorching heat, Aetas, atis, 1 age. Aeternus, a, um, etemaL Afer, fra, frum, African. Affectio, onis, (afficio,) a condition or affection of the mind. Affero and adfero, ferre, attiili, alla- tum, (ad & fero,) to bring, produce. Affinitas, atis, f. (affinis,) relation- ship. Afflicto, 1. (affligo,) to afflict. Afflo, 1. (ad & flo,) to breathe upon, inspire. Africa, ae, f. prop, name of a coun- try. Africus, a, um, (Africa,) African. Agaso, onis, m. a groom. Ager, gri, m. afield. Agesilaus, i, m. prop, name of a Spartan king. Aggredior, gressus sum, 3. (ad aig, ait, defect, to say. Alba, ae, f, prop, name of a town, Albus, a, urn, white* Alcibiades, is, m. prop, name of a man. Alexander, dri, m. prop, name of a king of Macedon. Alexandria, ae, prop, name of a city, Alicubi, adv, (alius , sedi, sessum, 3. (con & sido,) to sit down. Consilium, i, n. consideration; ad- vice; design. Consisto, stiti, 3. (con & stiti,) to stand. Consolatio, onis, f. (consolor,) com- fort. Consora, tis, adj. sharing. Conspicio, exi, ectum, 3. (con & spe- cio,) to see. Conspicor, 1. (con & specio,) to see. Conatans, tis, adj. (consto,) constant. Constant ia, ae, f. (constans,) steadi- ness, constancy. Constituo, ui, uturn, 3. (con & statuo,) to appoint, arrange, constitute. Constitutus, part, from Constituo. Consto, stiti, statum, 1. (con & sto,) to agree together, to be evident. Consuetude, mis, f. (consuesco,) cus- tom, habit. Consul, ulis, m. (consulo,) a consul. \ Consulatus, us, m. consulship. Consulo, ui, turn, 3. to consult. Consul to, adv. (consultus,) delib- erately. Consume, umpsi or umsi, umptum or umtum, 3. (con & sumo,) to consume, spend. ContSgo, exi, ectum, 3. (con & tego,) to cover. Contemno, empsi or emsi, emptum or emtum, 3. (con & temno,) to despise. Contemplo, 1. to contemplate. Contemptus, us, m. (contemno,) con- tempt. Contendo, di, turn, 3. (con & tendo,) to stretch ; to strive ; to hasten ; to solicit. Contentio, onis, f. (contendo,) a con- tention, dispute. Contentus, a, um, (contineo,) content. Contineo, tinui, tentum, 2. (con & teneo,) to contain; to restrain. Contingo, tigi, tactum, 3. (con & tango,) to touch ; to happen ; con- cern. Continue, adv. (continuus,) instantly. Contiquv^s, a, um, (contineo,) unin- terrupted. Contra, prep, with ace. against ; op- posite to. Contraho, traxi, tractum, 3. (con 3. (e & loquor,) to speak. Eludo, usi, usum, 3. (e & ludo,) Emendo, 1. (e & mendum,) to reform. Emo, emi, emptum, 3. to buy. Emolumentum, i, n. (emolo,) profit. Enarro, 1. (e & narro,) to narrate at length. Enim, conj.ybr. Enitor, isus and ixus, 3. to strive ; to reach. Enmus, i, m. name of a Roman poet. Ens, entis, pres. part, of sum. Ensis, is, m. a sword, Enuntiatum, i, n. (enuntio,) apropo- Eo, ire, ivi or ii, to go. Eodem, adv. (idem,) to the same place. Epaminondas, ae, m. a Theban gen- eral. Ephesii, orum, m. pi. the Ephesians. Epicureus, a, um, adj. (Epicurus,) Epicurei, orum, a sect of philoso- phers. Epicurus, i, m. prop, name of a Greek philosopher. Epistola, ae, f. a letter. Equidem, particle, indeed, for my part. Equitatus, us, m. (equito,) cavalry. Eques, itis, m. and f. (equus,) a horseman. Equus, i, m. a horse. Erga, prep, with ace. towards. Ergo, conj. therefore, then. Erigo, exi, ectum, 3. (e & rego,) to Erro, 1. to wander ; to err. Error, oris, m. (erro,) a wandering, error. Eriidio, Ivi and ii, Itum, 4. (e & ru- dis,) to instruct. Eruditus, a, um, (erudio,) well edu- cated. VOCABULARY. 121 Erumpo, riipi, ruptum, 3. (e & rum- po,) to burst forth. Erythraeus, a, urn, adj. Mare Ery- thraeurn, the Red Sea. Esse, See Edo. Esse. See Sum. Et, conj. and. et et, both and. EtSniin , conj. /on Etiam, conj. (et & jam,) also ; even. Etiamnum, adv. (etiam & nunc,) even, now, yet. Etiamsi, conj. (etiam & si,) even if, although. Also, yes. Etsi, conj, (et & si,) although. Euge, interjec. good! Euphrates, is, m. the Euphrates. Evado, vasi, vasum, 3. (e & vado,) to escape. Evanesco, ui, itum, 3, (e & vanesco,) to disappear. Evenio, eni, entum, 4. (e & venio,) to come out ; to come to pass ; to happen. Eventus, us, m. (evenio,) fate. Evito, 1. (e & vito,) to avoid. Evolo, 1. (e r. Febris, is, f. (ferveo,) a fever. Fecundus, a, um, fruitful. Felicitas, atis, f. (felix,) happiness? good fortune, Felix, Icis, adj. happy, fortunate. Fenestra, ae 7 f. a window. Fera, ae, f. (ferus,) a wild beast. Fere, adv. (fero,) almost : generally. Feriae, arum, f. pi (ferio,) holidays. Fero, ferre, tuli, latum, irreg. to carry ; to bear ; to bring. Ferre leges, to enact laws. Ferri, to move siviftly. Ferociter, adv. tfer ox,) fiercely. Ferox, dcis, ferocious, fierce. Comp. ior ; sup. issimus, Ferratus, a, um, (ferrum,) of iron, Ferrum, i, n. iron. Fertilis, e, (fero,) fertile. Ferveo, vi and bui, 2. to be hot. Fessus, a, um, part, of fatiscor. Also, adj. wearied. Festinanter, adv, (festino,) hastily. Festino, 1. (fero,) to hasten. Fetus, us, m. (feo,) produce. Fictus, part, from fiiago, false, ficti- tious. Ficus, i and us, f, ck.fy-tree. Fidelis, e, (fides,) faithful. Comp, ior; sup. issimus. Fides, ei, f. (fido,) faith. Fiducia, ae, f. (fido,) confidence. Filia, ae, f. (films,) a daughter. Filius, i, m. a son. Fingo, inxi, ictum, 3. to form ; to think. Finis, is, m. and f. an end; a bound- ary. Fio, fieri, factus, irreg. pass, of facio ; to be made; to become; to come to pass. Firmo, 1. (firmus,) to strengthen. Firmus, a, um,firm. Flaccus, i, m. name of a Roman family. Flagitiosus, a, um, (flagitium,) in- famous. Flagitium, i, n. (flagito,) a disgrace- ful act. Flagito, 1. to demand. Fecto, xi, xum, 3. to bend, turn. Fletus, us, m. (fleo,) weeping. VOCABULARY. 123 Flexuosus, a, um, (flexus,) tortuous, winding. Flo, 1. to blow. Floreo, ui, 2. (flos,) to blossom, flour- ish. Flos, Oris, m. a flower. Fluctus, us, in. (fluo,) a wave. Flumen, inis, n. (fluo,) a river, stream. Fluo, xi, xum, 3. to flow. Fluvius, i, m. (fluo,) a river. Fluxus, a, um, part, of fluo. Also adj. fleeting. Fodio, fodi, fossum, 3, to dig* Fons, ntis, m. (fundo,) a spring, For, fatus, 1. defect, to say. Foras, adv. (fero,) out of doors. Foris, adv, (fero,).0u of doors, abroad. Forma, ae, i. form, figure. Formiae, arum, f. pi. name of a town. Formosltas, atis, f. (formosus,) beauty. Formosus, a, um, (forma,) beautiful. Fortasse, adv. (forte an,) perhaps. Forte, adv. (fors,) by chance. Fort is, e, (fero,) strong, brave. Fortiter, adv. (fortis,) bravely. Fortitude, mis, f. (fortis,) fortitude. Fortuitus, a, um, (fors,) accidental, fortuitous. Fortuna, ae, f. (fors,) fortune (good or ill). Forum, i, n. (fero,) MM market place, the forum. Foveo, fovi, fotum, 2. to keep warm ; to caress ; to favor. Fragilis, e, (frango,)/rat/. Frater, tris, m. a brother. Frequenter, adv. (frequens,) often. Com p. ntius; sup. ntissime. Frequento, 1. (frequens,) to fre- quent, resort to. Frigeo, ere, to grow stiff with cold, to be languid or lifeless. Frigidus, a, um, (frigeo,) cold. Frigus, oris, n. cold. Fructuosus, a, um, (fructus,) fruit- ful. Fructus, us, m. (fruor,) fruit. Frugifer, era, erum, (fruges 1. (jus,) to swear, take an oath. Jus, juris, n. (jubeo,) right, law. Juste, adv. (justus,)^^. Justkia, ae, , ( justus,),ju$tice. Justus, a, um, (jus,) just. Comp. ior; siip. issimus. Justa, due cer- emonies, rights. Juvenis, is, m. and f. ( juvo,) a young man or woman, a youth. Juventus, Otis, f. ( juvenis,) youth. Juxta, prep, with ace. ( jungo,) close to. L, abrev. for the name Lucius. Labienus, i, m. name of a general. Labo, 1. to totter, give way. Labor, lapsus, 3. to fall, go to ruin. Labor, oris, m. labor. Laboro, 1. (labor,) to labor, take painsi Lacedaemonii, orum, m. pi. the La- cedaemonians. Lacesso, ivi, itum, 3. (lacio,) to chal- lenge. Lacrima, ae, f. a tear. Lacrimo, 1. (lacrima,) to weep. Lacus, us, m. a lake. Laedo, si, sum, 3. to injure. Laelius, i, m> name of a Roman gens. Laetitia, ae, f. (laetus,) joy. Laetor, atus, 1. (laetus,) to rejoice. Lamia, ae, m. a Roman family name. Lampsacus, i, f. name of a city. Languefacio, feci, factum, 3. (lan- gueo & facio,) to make faint or dull. iangueo, ere, to be faint. Lanio, 1 . to tear to pieces. .apsus, part, from labor. l.argior, Itus, 4. (largus,) to lavish, give largely. Latebra, ae, f. (lateo,) a hiding-place. VOCABULARY. 129 Latinus, a, um, (Latium,) Latin. Latro, onis, m. a robber. Latus, a, um, broad. Comp. ior ; sup. issimus. Latus, eris, n. the side, flank. Latus, part, of fero. Laudatio, onis, f. (laudo,) praise. Laudo, 1. (laus,) to praise, value, esteem. Laus, dis, f. praise, renown. Lavinium, i, n. name of a city. Lavo, lavi & lavavi, lautum, lava- turn and lotum, 1 . and 3. to wash. Lectito, 1. (lego,) to read often. Lectus, i, m. (lego,) a bed, couch. Legatus, i, m. an ambassador; a lieutenant. Legio, onis, f. (lego,) a body of sol- diers, a legion. Legitime, adv. (legitimus,) lawfully. Legitimus, a, um, adj. (lex,) lawful. Lego, 1. (lex,) to depute. Lego, legi, lectum, 3. to choose; to collect ; to read. Lemanus, i, m. the lake of Geneva. Lenis, e, gentle, slow. Leo, onis, m. a lion. Lepus, oris, m. a hare. Lethum, i, n. death. Levis, e, light. Le vitas, at is, f. (levis,) lightness. Levo, 1. (levis,) to lighten, relieve. Lex, legis, f. (lego,) a law. Libenter, adv. (libens,) willingly. Comp. libentius : sup. libentis- sime. Liber, era, erum, (libet,) free. Liber, bri, m. the inner bark of a tree ; a book. Liberalis, e, (liber,) noble, fine, libe- ral. Liberalitas, atis, f. (liberalis,) gener- osity. Libri, orurn, m. pi. (liber,) children. Libero, 1. (liber,) to free, deliver. Libertas, atis, f. (liber,) liberty. Libertinus, i, m. (libertus,) a f reed- man. Libertus, i, m. (liber,) afreedman. Libido, mis, f. (libet,) desire. Libitina, ae, f. the goddess of fune- rals ; death. Licet, cuit and citum est, it is per- mitted, one may. Licet, conj. (licet,) although. Lilium, i, n. a lily. Linea, ae, f. (linum,) a line, mark. Lingua, ae, f. a tongue : language. Linquo, iqui, 3. to leave, forsake. Lipsia, ae, f. Leipsic. Liquidus, a, um, (liqueo,) liquid. Litera, ae, f. (lino,) a letter of the alphabet. In pi. documents, let- ters, literature. Literninum, i, n. name of an estate. Litus, oris, n. the seashore. Livius, i, m. Livy. Loco, 1. (locus,) to place. Locus, i, m. In pi. m. & n. a place. Longe, adv. (longus,) much, far. Comp. longius ; sup. longissime. Longinquitas, atis, f. (longinquus,) long duration. Longus, a, um, long. Comp. ior; sup. issimus. Loquor, cutus, 3. to talk, say, speak. Lubens or libens, part, of libet, wil- ling. Lubet or libet, 2. impers. it pleases. Luceo, xi, 2. (lux,) to shine. Lucet, it is light. Lucidus, a, um, (lux,) bright. Lucus, i, m. a grove. Ludo, si, sum, 3. to play ; to de- ceive. Ludus, i, m. (ludo,) a play. Lumen, inis, n. (luceo,) light. Luna, ae, f. (luceo,) the moon. Luo, lui, 3. to suffer for, expiate. Lupus, i, m. a wolf. Luscinia, ae, f. (luscus & cano,) a nightingale. Lutulentus, a, um, (lutum,) muddy. Lux, lucis, f. light. Luxuria, ae, and Luxuries, ei, f. (luxus,) luxury. Lyceum, i, n. the gymnasium where Aristotle taught. Lycortas, ae, m. name of a man. 130 VOCABULARY. M Macedo, onis, a Macedonian. Macedonia, ae, f. (Macedo,) Macedo- nia. Macto, 1. (magnus,) to sacrifice* Madidus, a, um, (madeo,) moist. Maecenas, atis, m. name of a man. Magis, adv. (major,) more. Sup. maxim e. Magister, tri, m. (magnus,) a master. Magistra, ae, f. (magister,) a mis- tress, instructress. Magistrates, us, m. (magistro,) the magistracy. Magnanimus, a, um, (magnus & ani- mus,) great-souled, magnanimous. Magnificenter, adv. (magnificus,) magnificently. Comp. centius ; sup. centissime. Magnitude, inis, m. (magnus,) great- ness. Magnus, a, um, great. Comp. ma- jor ; sup. maximus. Major, us, comp. of magnus. With or without natu, older. Male, adv. (malus,) badly, ill. Maledlco, xi, ctum, 3. (male & dico,) to revile, curse. Maledictum, i, n. (maledico,) a re- proach ; a curse. Maledictus, part, from maledico, ac- cursed. Maledicus, a, um, (maledico,) abu- sive. Maleficium, i, n. (maleficus,) a crime, wicked deed. Malignitas, atis, f. (malignus,) malice. Malo, malle, malui, irreg. (magis & volo,) to prefer. Malum, i, n. (malus,) an evil. Malus, a, um, bad. Comp. pejor; sup. pessimus. Mandatum, i, n. (mando,) a commis- sion, command. Mando, 1. (manus & do,) to com- mand; to commission ; to commit. Maneo, nsi, nsum, 2. to remain. Manifesto, 1. (mauifesiue,) to mani- fest. Manifestus, a, um, (manus & fendo,) evident. Manlius, i, m. name of a Roman gens. Mansuetudo, inis, f. (mansuetus,) mildness. Manus, us, f. a hand. Also a band, an army. Marcius, i, m. name of a Roman gens. Marcus, i, m. a Roman praenomen. Mare, is, n. the sea. Marius, i, m. name of a Roman gens. Marinus, a, um, (mare,) marine. Maritimus, a, um, (mare,) marine. Martius, a, um, (Mars,) relating to Mars. Martius mensis, the month of March. Mater, tris, f. a mother. Mathematicus, a, um, mathematical. Mature, adv. (maturus,) seasonably, in the proper time, early. Maturus, a, um, ripe. Matutinus, a, um, of the morning. Maxime, adv. superl. (maximus,) most, in the highest degree. Maximus, a, um, sup. of magnus. Med, used by Plaut. for me. Medicina, ae, f. (medicinus,) medi- cine. Medicus, i, m. (medeor,) a physi- cian, surgeon. Mediterraneus, a, um, (medius & terra,) Mediterranean. Meditor, atus, 1. to think, consider. Medius, a, um, middle. Mel, mellis, n. honey. Melior, comp. of bonus. Melius, comp. of bene. Membrana, ae, f. (membrum,) a membrane. Membrum, i, n. a limb. Memini, isse, defect, to remember. Memor, oris, adj. (memini,) mindful. Memorabilis, e, (memoro,) memora- ble. Memor ia, ae, f. (memor,) memory, remembrance. Mendacium, i, n. (mendax,) a lie. VOCABULARY. 131 Mens, tis, f. the mind. Mensa, ae, f. a table. Mensis, is, in. a month. Mentior, itus, 4. to lie; to disap- point, deceive. Mercator, oris, m. (mercor,) a mer- chant. Mercurius, i, m. Mercury. Dies Mercurii, Wednesday. Mereor, itus, 2. to deserve. Meridianus, a, um, (meridies,) me- ridional. Merito, adv. (meritus,) deservedly. Meritus, a, um, part, from mereor, and adj. merited. Merx, cis, f. goods, merchandise. Mesopotamia, ae> f. Mesopotamia. Met, an intensive suffix attached to the substantive pronouns. Metallum, i, n. a metal. Metellus, i, m. name of a Roman family. Meto, mesui, messum, 3. to reap. Metua, ui, utum, 3. (metus,) to fear. Metus, us, m.fear. Meus, a, um, (me,) adj. pron. my. Migro, 1. to migrate. Miles, itis, m. and f. (mille,) a sol- dier. Militaris, e, (miles,) military. Militia, ae, f. (miles,) military ser- vice. Milo, 6nis, m. name of a Roman family. Miltiades, is,m. an Athenian general. Milvus, i, m. a kite. Minime, adv. super! (minimus,) least ; very little ; by no means. Minimus, a, um, sup. of parvus. Minuo, ui, utum, 3. (minus,) to di- minish. Minus, adv. compar. (minor,) less. Miror, atus, 1. to wonder, to admire. Mirus, a, um, wonderful. Misceo, miscui, mistum and mixtum, 2. to mix. Miser, era, erum, wretched. Miseratio, onis, f. (miseror,) pity. Misere, adv. (miser,) wretchedly, Misereor, itus, 2. (miser,) to pity. Misericord ia, ae, f. (misericors,) com- passion, pity. Mitigo, 1 . (mitis & ago,) to appease, soften. Mitis, e, mild. Mitto, misi, missum, 3. (meo,) to let go ; to send. Moderate, adv. (moderatus,) moder- ately. Modestia, ae-, (modestus,) modesty. Modestus, a, um, (modus,) modest, humble. Modo, adv. (modus,) only. Modus, i, m. measure ; method' Moeror, oris, m. (moereo,) mourn- ing. _ Moles, is, f. a load, burden. Molestus, a, um, (moles,) trouble- some. Mollis, e, (moveo,) soft. Moneo, ui, itum, 2. (inemini,) to ad- monish, teach. Mons, tis, m. a mountain. Mora, ae, f. a delay. Morbus, i, m. a disease. Morior, mortuus, 3. infin. mori and moriri, to die. Morosus, a, um, (mos,) fritful, mo- rose-. Mors, tis, f. (morior,) death. Mortalis, e, (mors,) mortal. Mortuus, part, from morior, dead. Mos, moris, m. a custom; manner; habit. Motus, part, from moveo. Motus, us, m. (moveo,) a motion. Moveo, movi, motum, 2. to move; to trouble. Mox, adv. (moveo,) soon. MugiOj ivi and ii, itum, to belloio. Mulier, eris, f. a woman. Multiplex, icis, adj. (multus & pli- ca,) manifold. Multitude, inis, f. (multus,) a multi- tude. Multo, 1. (multa,) to punish. Multo, adv. (multus,) by much. Multus, a, um, much, many. Comp. plus; sup. plurimus. Multum, a great part. 132 VOCABULARY, Mundus, i, m (mulidus,) the world. Munitio, onis, f. (munio,) a fortify- ing, defending. Munus, eris, n k office, charge ; duty, part; a favor. Murus, i, m. a Wall. Mus, mufis, m. and f a mouse. Musa, ae, f k a muse. Musca, ae, f. a fly. Muto, 1. (moveo,) to move, change. Mutuor, atus, 1. (mutuus,) to bor- row. a Nam, conj. /or* Namque, conj. (nam & que,) for, for certainly. Narratio, onis, f. (narro,) a narra- tion. Narro, 1. to relate. Nascor, natus, 3. to be born. Natio, onis, f. (nascor,) a nation. Nato, 1. (no,) to swim. Natura, ae, f. (nascor,) nature. Natus, i, m. (nascor,) a son. Natus, us, m. (nascor,) birth. Used only in abl. Naufragium, i, n. (navis & frango,) a shipwreck. Navicula, ae, f. dim. (navis,) a boat. Navigatio, onis, f. (navigo,) naviga- tion. Navigium, i, m. (navigo,) a vessel. Navigo, 1 . (navis & ago,) to sail. Navis, is, f. a ship. Ne, adv. and conj. not ; lest ; that not. Also interrog. particle (not to be translated). Neapolis, is, f. name of a city. Nee. See Neque. Necdum, conj. (nee & dum,) and not yet, not yet. Necessarius, a, um, (necesse,) neces- sary, indispensable. Necesse, adj. neut. (ne & cedo,) ne- cessary. Necessitas, atis, f. (necesse,) neces- sity. Neco, 1 . (nex,) to put to death. Nefaritis, a, tim, (nefas,) wicked, abominable. Negligentia, ae, f. (negligens,) care- lessness* Nego, 1. (ne & aio,) to deny. Negotium, i, n. (nee & otium,) busi- ness. Nemo, mis, m. and f. (ne & homo,) no one. Nempe, conj. (nam & pe,) truly. Nemus, oris, n. a grove. Neptunus, i, m. Neptune. Neque or nee, conj. (ne & que,) and not, nor. Neque-*-neque, nei- ther nor. Nequeo, ivi and ii, itum, 4. (ne & queo,) to be unable. Nequis, a, od or id, (ne & quis,) lest any one, that no one. Nero, onis, m. a Roman emperor. Nescio, ivi or ii, itum, 4. (ne & scio,) to be ignorant, not to know. Nescius, a, um, (ne & scio,) ignorant. Neuter, tra, trum, (ne & uter,) nei- ther. Neutiquam, adv. (ne & utiquam,) by no means. Neve or Neu, adv. and not, nor. Nidus, i, m. a nest. Niger, gra, grum, black. Nihil or Nil, n. indeclin. or Nihilum, i, n. (ne & hilum,) nothing. Nilus, i, m. the Nile. Nimis, adv. too much, too. Nimium, adv. (nimius,) too, too much. Nimius, a, um, (nimis,) too great. Ningit, nxit, 3. (nix,) it snows. Nisi, conj. (ni & si,) unless; except. Nitor, oris, m. (niteo,) lustre. Nitrosus, a, um, (nitrum,) nitrous. Nix, nivis, f. snow. Nobilis, e, (nosco,) celebrated, noble. Comp. ior; sup. issimus. Nocens, tis, adj. hurtful; guilty, criminal. Noceo, ui, itum, 2. to hurt, injure. Noctu, adv. (nox,) by night. Nocturnus, a, um, (noctu,) noctur- nal. VOCABULARY. 133 Nolo, nolle, nolui, irreg. (non & vo- lo,) to be unwilling ; not to wish. Imper. noli, do not. Nomen, mis, n. (nosco,) a name. Non, adv. (ne