Марко Аврелиј

Од Википедија — слободната енциклопедија
Прејди на прегледникот Прејди на пребарувањето
Statua Marco Aurelio Musei Capitolini Fronte2.JPG

Марко Аврелиј (26 април 121 - 17 март 180), римски цар (161 - 180) и филозоф, најпознат по делото „Разгледување за самиот себе“, во 12 книги.

Животопис[уреди | уреди извор]

Философски погледи[уреди | уреди извор]

Марко Аврелиј зборува за пријателството со голем оптимизам. Тој смета дека човечкото срце најмногу се радува кога ќе ја види супериорноста на своите пријатели: активноста на едниот, внимателноста на другиот, дарежливоста на третиот, останатите доблести на четвртиот и најпосле, доблестите на сите други. Според него, најголемата среќа во животот е да им се восхитуваме на доблестите на другите, како пријателите така и сограѓаните.[1]

Влијание[уреди | уреди извор]

Една песна на полскиот поет Збигњев Херберт се вика „На Марко Аврелиј“.[2]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. Јован Дучић, Благо Цара Радована (друго издање). Београд: Laguna, 2018, стр. 207.
  2. Zbignjev Herbert, Izabrane pesme. Beograd: Treći trg – Čigoja štampa, стр. 6.